Head Over Heels

By.Mikwani

SORRY FOR TYPO ERROR.

(RI 8+) This story includes mature contents, please read at your own risk.

Nang mamatay ang ina ni Zarina dulot ng malubhang sakit at parang bula naman na
naglaho ang kanilang ama ay napilitan siyang pasanin ang mabigat na responsibilidad
para buhayin ang dalawang kapatid na naiwan sa kaniya. Naiwanan din siya ng
malaking utang ng kaniyang ina kaya napilitan itong magtrabaho bilang waitress sa
malaking bar kung saan makikilala niya ang mayamang lalaki na si Kael Valencia, na
lalong magpapagulo sa kaniyang buhay, babayaran nito ang malaking utang niya
kapalit ng kaniyang puri at katawan. Sa pagkahulog ng 100b niya kay Kael, ano kaya
ang mangyari kung malaman niyang ang paglapit nito sa kaniya ay hindi lang pala
basta aksidente?

SIMULA
IGINALA ko ang tingin sa buong paligid. Puno na ng mga sopistikada at mayayaman na
tao ang buong ballroom ng Manila Polo Club kahit maaga pa ng limang minuto ang oras
mula sa event time. Maayos ang color theme na white, gold and gray ang mga kurtina,
table cloth maging ang floral design sa bandang entablado.
Mula sa aisle ay nilakad ko ang mahabang carpet na kulay pula habang isa-isang
chinicheck ang mga bulaklak sa gilid na nakalagay sa 100b ng mamahaling vases. Gaya
ng demand ng client, puro orange Chrysanthemums ang mga 'yon.
"lkaw na ba ang ikakasal?"
Kaagad na nabaling ang atensyon ko sa matandang babaeng kumalabit sa 'kin mula sa
likuran. Ngumiti ako nang alanganin saka umiling. "Hindi po ako, ma'am. Engagement
party po ito ni Ms. Ariani and Mr. Lawrence dela Merced." Magalang na tanggi ko.
Saglit na hindi nakaimik ang matanda saka pinanliitan ako ng mga mata, parang
binabasa ang kung anong nasa likod ng aking mga mata. Bahagyang nailang ako sa
pagtitig nito, maayos at maganda naman ang ayos niya, halatang
mamahalin ang suot mula ulo hanggang paa at puno ng gintong alahas ang leeg at
palapulsuhan nanatili ang diretso niyang titig sa 'kin.
"lkaw. Sa 'yo ang kasal. Ikaw ang ikakasal-" nakangiting pilit niya.
Pinigilan kong h'wag mawala ang ngiti sa labi ko. Sa mga oras na 'to sa totoo lang
ay hindi ko muna sana gustong makarinig ng kahit anong patungkol sa kasal, ang
tanging naiisip ko lang ay si Charles at ang matinding pagtanggi ng dibdib ko sa
mangyayaring 'yon. Pero napaka ironic, ang trabaho na madalas ko pa namang gampanan
nitong mga nakaraan lang ay mag organize ng wedding events ng mga kliyente.
Well, I feel happy for them though
Masaya silang ikakasal kasama ang kabiyak na totoong napili nilang makasama
habangbuhay. Walang pilitan na nangyari.
Hindi kagaya 1<0.
"Nagkakamali po kayo, madame. Hindi po sa akin." Hilaw na ang ngiti na tanggi ko,
napapatingin na rin sa 'min ang ibang guest na nagdadatingan dahil saktong nakatayo
kami pareho malapit sa entrance ng ballroom ngayon.
Baka akalain ng mga guest na inaangkin ko ang enggrandeng en gagement party, naka-
postura lang ako at formal ang suot na dark purple fitted midi dress, high heels at
simpleng makeup pero hindi akin ang event na ito.
"My name is Zarina Ramirez, ma'am, Hotel Event Coordinator and Manager po ng La
Satina Hotel." Pakilala ko.
Yes, hotel event coordinator, ako ang kinakausap ng mga client na gusto maghold ng
kahit na anong event sa La Satina Hotel, ngayon ang huling trabaho ko para sa buong
araw na 'to rito sa Manila Polo Club. Sa La Satina ang hotel na pinagtatrabahuhan
ko at usually ay doon lang nagmamanage ng mga event pero iba sa ngayon dahil
nakiusap ang hotel managing director na rito ang maging venue at ako ang maghandle.
Pumayagdin naman ako agad kahit na saan pa. Dagdag sweldo rin 'yon at masaya ako
dahil pinagkakatiwalaan ako ni Sir Ariel sa ganitong mga proyekto.
"Mama!" tawag sa kaniya ng babaeng nakasuot ng pulang bestida. Nakasuot ito ng
mataas na heels ngunit tinakbo ang distansya patungo sa 'min ng tinawag niyang
'mama'. "Ma, narito ka lang pala! Nag-alala po kami sa 'yo bigla kang urnalis sa
table," mahinang sita niya sa matanda.
Hinawakan ito sa braso ng matanda saka itinuro ako. "Ito nga, pinuntahan ko lang
ang ikakasal. Babatiin ko lang san a."
Nahihiyang tinignan ako ng babae na sa tingin ko ay mas bata sa 'kin ng ilangtaon.
"Hala mama. Hindi po 'yan ang fiancee ni Kuya Lawrence, nakakahiya naman mama,"
bumaling ito sa 'kin saka nahihiyang ngumiti. "Miss, I'm sorry, may Alzheimer kasi
ang mama 1<0."
"Okay lang wala naman problema, ma'am, mabuti na lang din hindi siya tuluyang
lumabas ng venue at dito lang huminto."
"Yes... thank you rin! Mauna na kami sa table." Aniya habang itinuturo ang
pupuntahang direksyon.
Pagkatalikod niya naka ilang hakbang muna ito saka napansin kong agad din itong
huminto ng lakad para humarap ulit sa 'kin kaya nagtatakang binalingan ko ulit siya
ng atensyon.
"Wait. You look familiar to me," bungad niya ulit. "lkaw ba 'yong girlfriend ni
Kuya Charles?" Unti-unti akong turnango, hindi sigurado kung ano ang isasagot sa
kaniya. Paano niya nalaman? Halos wala naman kaming pinagsasabihan... kahit nga
'yung kasal...
"Tama! Nakita ko ang pictures ninyong dalawa sa wallet niya, mula no l n ay hinanap
na kita kasi crush ko si Kuya Charles at walang may alam na may girlfriend siya.ll
sunud-sunod na sabi niya habang nababakas ko ngayon ang kaunting inis sa kaniyang
tingin. "Is it really, really true?
Girlfriend ka ba talaga?" Usisa niya pa.
Sasagot na sana ako nang sumingit ulit sa usapan ang matandang babae sa kaniyang
tabi.
Bigla itong may sinabi na naging sanhi ng paglakad nila pabalik sa kanilangtable.
Nahihiyang nginitian ko lang siya nang makitang lumingon pa ito ulit.
Sino kaya ang babaeng 'yon?
Charles is my long-term boyfriend, tama siya dahil sikreto lang lyon. Masyadong
magulo ang dahilan kung bakit napunta kami sa relasyon na mayroon kami ngayon, wala
akong ibang choice kung hindi ang hayaan na lang. Mabait si Charles and I know that
he truly loves me since day one.
lyon nga lang ay... hindi kami pareho ng nararamdaman.
Burnaling na lang ako sa mga task na kailangan kong i-check. Sinipat ko ang
wristwatch na suot ko at nakitang may iilan pang minuto bago mag-umpisa ang event,
nilapitan ko na lang ang mga pagkain nang makitang hindi pa sila tapos sa pagset-up
nito sa mahabang lamesa.
"Kumusta ang mga pagkain? May update sa 'kin na nagpalit kayo ng Chargrilled Angus
beef fillet, bakit kayo last minute nagdedecide, hindi pa natin 'yon nasasabi sa
clients," mahinang sermon ko sa head cook na kasama nilang mga waitress and waiter.
"Miss Za, pasensya na. Nagkaroon kasi ng aberya sa kusina kanina lang. Personal na
hihingi na lang kami ng paumanhin sa kliyente." Ani noong head cook. "Sa katunayan,
mas mahal pa nga ang ipinalit namin sa menu," dugtong pa niya
sa mahinangtinig.
"Alright, alright." Pagsuko ko saka nakitang eksaktong 7 PM na, kaagad na
binalingan ko ang in-charge sa technical ilang hakbang ang layo sa 'min, tinanguan
ko ito hudyat na i-play na ang mas alive na music kasama na angvideo na gustong
ipalabas ng clients sa intro ng event.
Nang mag-ingay na ang event host sa stage ay pumwesto na ako sa harap ng nakasarang
double door sa likuran ng mga tao para pagmasdan ang kabuuan ng paligid. All set
na, nag-uumpisa na ang event at smooth ang lahat.
Hay, thank God.
Matapos lang ang araw na 'to ay agad talaga akong hihiga sa kama at magpapahinga.
Ang sakit ng balakang ko sa sobrang pagod but I guess worth my energy naman ang
araw na 'to dahil mas malaki ang sweldo ko. Sakto lang dahil hihingi na rin
panigurado ang caretaker ng apartment ng pang monthly fee namin doon. Dagdag pa sa
gastusin sila Rosa na mas malakas pa kaysa sa amin umubos ng mga pagkain sa ref.
Hinanap ko angtumawagsa 'kin saka nakita si Aaron na malapad ang ngisi habang
naglalakad patungo sa kinatatayuan ko! Nanlalaki ang mga matang sinalubong ko ang
yakap nito.
"Bakla, anong ginagawa mo rito?" mahinang bulong ko sa kaniya saka nakangiting
hinarap ito.
Tinignan ko siya mula ulo hanggang paa at sobrang manly ng dating niya dahil sa
suot na suit!
"'Wag mo nga 'kong tawaging bakla, kasama ko ang buong angkan ko rito at baka
marinig ka riyan. Alam mo na, hanggang ngayon akala pa rin nila isa akong unico
hijo!" Gigil na saad niya sa mahinang tono kaya naman hindi ko na napigilan ang
pagtawa.
Kung titignan mo kasi siya ay talagang aakalain mong lalaking-lalaki, napaka-gwapo
pa naman din, matipuno ang katawan dahil mahilig magpunta sa gym at malinis ang
hitsura. lyon nga, malinis ang hitsura, mahilig magface powder at mahilig magpunta
sa gym na maraming boys dahil pusong-babae at natatakot lang magladlad hanggang
ngayon.
Best friend ko si Aaron mula pa noong college students kami at ngayon na lang ulit
nagkita dahil nakatira ito permanente sa ibang bansa.
"lkaw, dito ka ba nagwo-work?"
Tumango ako at nagbibirong hinagod ang outfit ko. "Bagay ba? Hotel Event
Coordinator ako sa La Satina Hotel." Proud na pagbabalita ko sa kaniya.
"Really? 5-star hotel 'yon ah!"
"Uh-huh," ngiting-wagi na sagot ko.
"Palagi na tayong magkikita kung ganoon,
kauuwi ko lang galing Australia, dito na rin kami ng family ko for good. Alam mo ba
na ako na ang pinag-manage ng restaurant branch namin clito sa Pilipinas." Puno ng
excitement na pagkuwento niya.
Napaawang ang bibig ko, malaki at matunog ang pangalan ng restaurant nila Aaron
dito sa Pilipinas at napaka-bigtime niya na kung sa kaniya na 'yon ipapamana.
"Congrats, Aaron, proud ako sa 'yo!" impit na tili ko saka ibinukas ko nang malaki
ang mga braso ko para yakapin siya ulit. Naalala ko pa 'yong mga panahon na
ginagawa niya ang lahat para pagkatiwalaan siya ng parents niya noon pa lang
college kami, pakiramdam niya kasi ay hindi sapat lahat dahil palaging ang mga
nakatatandang kapatid niya ang pinahahawak ng mga negosyo nila kahit na nasa tamang
edad na siya.
Isa pa, mahina ang tingin sa kaniya dahil nga puro babae ang mga kasama palagi.
Hindi ko alam kung nahahalata na ba siya no'n na binabae o ang tingin lang sa
kaniya ay pilyo na babaero.
Good old days.
"Thank you, Za! Thank you!" Niyakap ako nito nang mahigpit. "Alam mo bang namiss
kita wala akong ibang mahanap na kagaya mong kaibigan sa ibang bansa, lahat puro
mahadera ang mga ugali!"
Hindi ko napigilang mangiti sa narinig.
Hihiwalay na sana ako sa yakap para may ikuwento pa sa kaniya nang hindi
sinasadyang mapadpad angtingin ko sa pares ng mga matang nakatitigsa 'kin ngayon.
His cold and piercing eyes bore into me. Minamata ako na para bang kaya niyang
tignan hanggang sa kaluluwa ko sa mga oras na 'to.
Kasama niyang nakaupo sa harap ng iisang table ang mga guest na mukhang VIP
businessmen, abala ang lahat ng kasama niya sa panonood ng kaganapan sa stage
maliban sa kaniya na abala sa pagtitigsa akin mismo.
Ramdam na ramdam ko ang galit na mababakas sa emosyon niya. Hindi ko alam kung
bakit... o ayaw ko lang alamin dahil hindi na rin naman dapat pang makipag usap o
kahit makipag kita sa kaniya.
Sunod na nagbaba ito ngtingin maging sa mga kamay kong nakayakap pa rin kay Aaron
at nag-an gat ng kilay.
Agad na naramdaman kong pinagpawisan ng malamig ang mga kamay ko, humiwalay ako
ngyakap kay Aaron at nang makabawi ng lakas ay hinila ito sa corner malapit sa
comfort rooms para magtago mula sa lalaking 'yon.
Guest ba siya rito? Bakit hindi ko man lang napansin? Sinusundan niya ba ako?
Invited ba siya rito? Sa dinami-rami ng event na nagaganap ngayong araw, sa buong
mundo, bakit clito pa siya na-invite.
Pilit kong pinakalma ang nagwawalang puso
"O, bakit?" nagtatakang tanong ni Aaron. "Akala mo ba college pa rin tayo ngayon na
pwede mo 'kong hilahin kapag magpupunta tayo ng CR o canteen, bakla ka." May
pilantik ang kamay na saad nito sa 'kin.
Iniba ko na lang ang usapan at pinilit na umakto nang normal.
Kailangan kong umakto nang maayos dahil hindi pa natatapos ang event, hindi pa
tapos ang trabaho ko.
Hindi ko alam kung paano ko pa nagawang kausapin ang mga kliyenteng nagpapasalamat
sa 'kin pagkatapos ng event, nag-uumpisa nang i-serve ang mga pagkain at kapag
natapos 'yan ay pwede nang urnuwi ang mga guest, hudyat na tapos na rin ang trabaho
ko rito. Can't wait!
Hindi ako makahinga nang maayos kanina pa dahil sa kaba.
Kaya naman napagpasyahan kong lumabas muna sa ballroom hall. Nang nakakailang
hakbang na mula sa pintuan ay may humatak sa aking braso.
At that point ay alam ko nang siya ang bubungad sa 'kin sa pagharap 1<0, amoy pa
lang ng pabango niya hindi na ako pwedeng
magkamali.
"Let's talk." lyon ang bungad niya.
"Anong ginagawa mo rito, Kael?" Kaswal na sambit ko lang.
"Relax. Lawrence is my friend." Tukoy niya sa fiance ng client ko sa engagement
party event.
"Aren't you happy to see me again?" He smirked.
"Layuan mo 'ko," tulak ko sa kaniyang balikat pero [along humigpit ang pagkakahawak
niya sa 'king braso. Mula sa pagngisi ay napalitan ang ekspresyon niya ng pagkamuhi
habang nakatingin sa mga mata ko. Ramdam na ramdam ko ang galit niya para sa 'kin
sa mga oras na 'to.
"You left me that night without any word." saad niya sa mababang boses, mas
inilapit ang sarili sa 'kin. "Bakit? May nahanap ka na bang iba? Sino na ang bago
mo ngayon? Mas mayaman ba?" Nanunuyang singhal niya sa akin, naramdaman ko ang mas
humigpit niyang hawak sa 'king braso, mabilis na sinulyapan ko 'yon saka sinamaan
siya ngtingin.
"Ano bang pinagsasabi mo, Kael. Ano rin ba ang pakialam mo kung ano na ang ginagawa
ko sa buhay ko ngayon?"
Saktong may ilang tao ang lumabas mula sa pintuang malapit sa amin kaya naman mas
lalo akong nataranta, hindi pa rin binibitiwan ni Kael ang braso ko kahit na ilang
beses ko na itong binabawi.
Ano nga naman ba ang laban ko, malalak ang mga kamay niya kaysa sa 'kin at higit
na mas matangkad siya kumpara sa height ko. Agaw-pansin tuloy kami rito.
Sarkastiko itong natawa. "Mas magaling ba sa kama ang bago mo?" mariin nitong
paratang.
"lyon bang lalaki na kayakap mo kanina lang?
Hindi mo inaasahang makikita ko?"
Namilog ang mga mata ko, nahihiya para sa mga taong pwedeng makarinig sa kaniya.
Alam kong isang malaking pagkakamali ang nangyari sa pagitan namin ni Kael lalo
na't may boyfriend ako for Pete's sake! Isang pagkakamali na naulit pa sa maraming
beses para sa pera o para sa pisikal na atraksyon sa isa't isa.
Nagtagis ang kaniyang panga habang madidilim ang mga matang tinitigan ako.
Pakiramdam ay nanghina ang tuhod ko sa takot. Matagal na kaming hindi nakakapag
usap at may parte sa 'kin na sabik na makasama siya pero alam kong hindi na 'yon
pwede.
At alam sa sarili kong hindi na lang para sa mga dahilan na 'yon ngayon angdahilan
kung bakit mayro'n pa rin siyang epektong ganito sa sistema ko. Dapat kong pigilan
ang nararamdaman ko habang kaya pa.
"Come with me. Mag usap tayo nang maayos." Maawtoridad na sambit nito.
TO BE CONTINUE..
KABANATA 1
KABANATA 1
"Ate Irma, kung pwede po na sa susunod na linggo na lang ako magbigay ng upa. Wala
pa po akong pera kasi ngayon," pakiusap ko sa landlady ng apartment. Eksaktong
katapusan na ng buwan ngayong araw at dapat ay mag-abot na ako sa kaniya ng tatlong
libo pero heto nga at wala naman akong maibibigay.
"Hay naku, palagi ka na lang delay kung magbigay ng bayad mol. Pare-pareho lang
tayong mahirap ang buhay rito, kung gipit ka at kailangan ng pera ganoon din ako,
Zarina!" bulyaw niya sa harap ko. Nahihiya man sa pwedeng makarinig dahil narito
kami mismo sa labas ng tindahan niya ay hindi ko na lang inintindi pa.
Wala akong magagawa, kung hindi ko siya mapapapayag ay baka pag-initan na naman
niya ang mga kapatid ko na maiiwan dito habang nasa trabaho ako.
"Sige na naman, Ate Irma, walang-wala kasi talaga ako ngayon. Pangako naman po na
maiaabot ko na sa susunod na linggo, darating po ang inaasahan kong pera."
Pagpapaunawa ko sa kaniya.
Sa totoo niyan ay wala naman talaga akong inaasahang pera sa susunod na linggo,
sagad na talaga ang bulsa ko dahil nakalaan na 'yon sa tuition fee ng dalawang
kapatid kong parehong nag-aaral pa, ang isa ay senior high school at ang bunso ay
first year high school. Ang iba naman sa pera ay para sa baon nila, pagkain namin
sa araw-araw at bills sa tubig at kuryente.
Pinaka-malaking porsyento na siguro na pinupuntahan ng sahod ko ay 'yung utang na
binabayaran ko hanggang ngayon. Isang milyon 'yon na itinalo sa sugal ng nanay
namin. Halos wala na ngang matira para sa 'kin.
"Ayoko!" matigas na bulyaw ni Ate Irma. Napahugot ako ng malalim na paghinga, isa
pa sa problema ko ang babaeng 'to, daig pa ang araw-araw mine-menopause dahil sa
pagiging moody. Hindi mapakiusapan nang maayos. "Ayoko na sa susunod na linggo mo
pa iabot sa 'kin, gusto ko bukas kaagad at kung hindi ay lumayas na kayo rito!
Hindi ko kailangan ng mga pahirapan sa pagbabayad na umuupa!"
"Ate Irma naman-"
Natigilan ako nang pumagitna sa 'ming dalawa ang bunso kong kapatid. "O, Aling
Irma, bayad namin sa upa. Tumigil ka na sa kakasigaw ang sakit mo sa tainga ha."
Ani Nicole habang inaabot ang tatlong libo.
Agad 'yong kinuha ni Ate Irma saka
nagdadabog na umalis sa harapan namin.
"Gaga ka talaga!" binatukan ko ang kapatid saka nameywang. "Pangbayad 'yon sa
tuition fee mo, 'di ba!"
"Ayoko na mag-aral kaysa mapalayas tayo rito. Magtatrabaho na lang din ako kagaya
mo, ate!" taas-baba ang mga kilay na sabi niya sa 'kin saka sumimsim sa soft drink
na hawak.
"Huy, ano 'yan magtatrabaho na si Ate Nicole?" pagsingit ng bunsong kapatid ko,
lalaki ito at nasa edad dose anyos. "Ako rin! Gusto ko sa Adonis bar malaki raw
sahod do'n eh, magaling ako gumiling!" ani niya saka nag-sample pa ng sayaw na
pang-macho dancer.
"Manahimik ka at pumasok na lang kayong dalawa sa loob bago pa magdilim ang
paningin ko sa inyo!" gigil na bulyaw sa kanilang dalawa saka tumalikod na para
maglakad patungong terminal ngjeep.
Gustuhin ko mang mainis pero mas nangibabaw ang awa para sa mga kapatid ko, hindi
naman ako nagrereklamo sa kanila na nahihirapan na ako sa pagtatrabaho para lang
buhayin sila pero hindi maiwasang makita nila na kulang talaga ang sinasahod ko
para sa isang buwang buhay namin sa apartment.
Tapos naman na ako sa pag-aaral sa kolehiyo pero hindi langtalaga madali ang mag-
isang kumayod at tumayong nanay na tapos tatay pa sa dalawa kong kapatid. Ang
trabaho ko lang ay Hotel Event Coordinator sa umaga habang waitress naman sa isang
malaki at sikat na bar tuwing gabi, ayos naman ang mga kinikita ko pero hindi pa
rin sumasapat lalo na't may bago akong paggagastusan.
Lalo na't kakalabas lang ng check up at laboratory result kay Nicole noong
nakaraang linggo, kinumpirma ng doktor na may tumor sa utak ang kapatid ko kaya
naman pakiramdam ko ay mababaliw na ako sa mga problema. Kailangan ko ng malaking
pera para sa radio therapy sessions niya.
Humugot ako ng malalim na paghinga. Hindi sana ganito kahirap kung hindi lang
namatay si mama sa sakit na lung cancer. O kung pinanagutan lang siya ng ama naming
tatlo na hanggang ngayon ay hindi pa rin namin alam kung nasaang lupalop na ng
mundo nakatira.
Basta na lang itong nawala. Sinubukan ko pa itong hanapin sa social media noong
nakaraang mga buwan at i-chat pero wala namang nag-reply. Naisip kong baka ibangtao
'yon at hindi siya.
Noon, buo na talaga ang desisyon ko na huwag na siyang guluhin pa at kayanin na
lang mag-isa ang pagpapa-aral sa mga kapatid ko, pero naiba na ang ihip ng hangin
ngayon.
"Hi, napatawag ka?" mahinang bati ko kay
Charles mula sa hawak na cellphone. Tumigil muna ako sa gilid ng bar, medyo malayo
ang distansya para hindi marinig ang ingay.
"l missed you. Busy ka ba?" mahinang sagot niya. Mahahalata ang malungkot at pagod
na tono.
"Hindi naman. Okay ka lang ba? Kamusta ang araw rno? ll tanong ko kaagad sa kaniya.
"I'm good. Nakakapagod lang ang mga problema sa office," he heaved a heavy sigh.
"Can we go out tonight? Kahit saglit na date lang,"
Hindi agad ako nakasagot sa aya niya lalo na nang makita ang mga katrabaho ko sa
bar na n agtatawan ang pum apasok sa entrance.
"1 1 m sorry, Charles, maaga kasi akong matutulog ngayong gabi. Maaga pa ang
trabaho ko bukas sa La Satina." Pagsisinungaling ko.
llang segundong hindi ito nakaimik. "It's alright, I understand. Bukas na lang
siguro o sa susunod na araw, I'll fetch you."
Pagtapos ng ilan pang min uto ng pag-uusap ay ibinaba na rin ni Charles ang
telepono. Hindi ko napigilan ang pagbigat ng dibdib ko, alam kong dumadami na ang
pagkukulang ko sa kaniya at wala akong ibang magawa kung hindi ang maawa sa kaniya.
Walang nakakaalam na nagtatrabaho rin ako sa Pure Black Bar bawat gabi, wala na
akong ibangchoice kung hindi ang pasukin din ang
trabahong 'to.
"Good evening, Za!" malakas na bati ni Kuya Loren nang makasalubong ko siya sa
gate, maingay ang paligid dulot ng malakas na tugtugan sa 100b ng bar na
pinapasukan ko.
"Magandang gabi rin, Kuya Loren.
Humahalimuyak ang pabango ah!" asar ko rito habangtumatabi sa gilid para hindi
maharangan ang mga taong pumapasok. Inilabas ko ang heels mula sa dala kong bag
saka ipinalit 'yon sa kaninang sapatos na suot ko.
"Bago 'yan, bigay ng misis ko." Taas-baba ang mga kilay na sagot niya. Tinapik ko
ito sa balikat saka tin anguan bago tuluyang dumiretso sa dressing room naming mga
waitress.
Mag-aanim na buwan na akong hired dito bilang waitress, noong una ay nagdadalawang-
isip pa ako. Judgmental pa naman ang mga tao rito sa Pilipinas, o kahit saan naman
yata basta malaman na sa gabi ka lang buhay na buhay at sa isang bar pa
nagtatrabaho. Iba't ibang lalaki ang nakakasalamuha ko kada gabi, minsan foreigner
pero mas madalas na mga may kaya lang sa buhay na lalaki. At dahil kailangan ko
ngtrabaho pa, kinagat ko na.
Hindi naman stripper ang pinasok ko.
Sakto lang talaga ang sahod. Depende lang ang swerte kapag binibigyan ng tip.
"Ang babagal magsikilos! Dalian niyo riyan at marami ang customer sa labas!" sigaw
ng manager namin pagkapasok sa silid, dumiretso siya sa kaniyang bag saka
nagretouch ng makeup.
"Sandali naman, mother! Kung lalabas kami doon na half lang ang makeup baka hindi
na bumalik dito ang mga customer na 'yan," natatawang saad ni Marie habang
nilalagyan ng eyeshadow ang sarili sa harap ng malaking salamin.
"Babalik 'yan lalo na't magaganda naman ang waitress ko. Kaso marami lang arte sa
katawan at makukupad kumilos!"
"Hayaan mo nang magpaganda 'yan, ma'am. Para mabenta raw siya ngayong gabi at may
gustong bilhin na iPhone." Naiiling na biro ko saka mabilis na hinila ang pinakulot
na buhok ni Marie.
"Aray! Pero korek naman. Kailangan burningwit ng 10k, mga mamsh. May ipon na akong
40k dito."
"Hay mahabagin! Ipahinga mo 'yang ano mo at baka malanta na!" dugtong ng manager
namin saka nakipagtawanan sa kanila.
"Ayos lang, ang mahalaga po riyan ay may bago akong iPhone 12 pro max! Virgin ka
nga dukha ka naman, oha."
"Aray ko naman." Pabirong react ko mula sa gilid.
"Ay sorry, Za. Hindi ko sinadya 'yon sabihin!"
nakatakip ang kamay sa bibig na wika niya. Inirapan ko lang ito nang nagbibiro
bilang pagtugon.
"Mauna na ako sa inyo," paalam 1<0.
"Wait, Za. Tara may sasabihin pala ako sa 'yo," pigil ng manager namin. Nagtatakang
nilingon ko ito saka niya ako hinila palabas ng dressing room. Nang masigurong
walang dumadaan na tao sa maliit na espasyo bago makalabas ng backstage ay hinarap
niya ulit ako.
"Ano po 'yon, ma'am? Tanggal na ba 'ko sa trabaho?" biro ko sa kaniya.
"Sus, sa beauty at katawan mong 'yan ikaw ang hull' kong tatanggalin dito." Ani
niya. "Maiba lang. Mayroon kasi tayong bigating customer sa labas, nagtatanong siya
patungkol sa 'yo noon pang mga nakaraang buwan, eh ayaw mo pa magpa-table noon, 'di
ba. Ngayon ka lang pumayag. Sa wakas, malaki ang kita mo rito." Natatawang biro
niya.
Agad naman akong kinabahan. Pumayag na ako dahil alam kong mas malaki angtip...
"Noong nakita ko siya kanina, nilapitan ko kaagad! Interesado pa rin siya sa 'yo."
"M-Magkano naman daw po ang ibabayad?"
"20k lang dapat kaso sinabi ko sa kaniyang kailangan mo ng pera dahil may sakit ang
kapatid mo, aba, Zal. Ginawa pang 50k!"
Nanlaki ang mga mata 1<0. 5014?!
Pagkatapos ng ilang minuto pa naming paguusap ay dire-diretso na akong lumabas ng
silid habang inaayos ang kakaplantsa ko pa lang na buhok, medyo asiwa rin ako sa
bagong uniform namin na skirt. Mas pinaikli kasi ito at mas pinasikip naman ang
longsleeves polo na puti sa pantaas para fit na fit at sexy raw kami tignan.
Hindi naalis sa isipan ko ang 50k, hindi ko 'yon mapupulot sa kahit na saangdaan
nang libre.
Dumiretso ako sa loob ng bartending counter para magsimula na ng trabaho. Napatili
ako nang may pumalo sa pang-upo 1<0.
"Nice ass!" nakita si Earl na patawa-tawa habang naghahalo ng mga alak. Sinamaan
ito ng tingin.
"Balda!" irap ko sa kaniya saka pabirong sinipa ito ng dulo ng aking heels.
"Sinong bakla, baka halikan kita diyan nang makita mo hinahanap mo," seryosong
sambit niya habang unti-unting lumalapit sa 'kin at cornerin ako sa pagitan niya at
ng counter. Saglit akong hindi nakaimik, pagkatapos ng ilang segundo ay sabay
kaming natawa. "Eww, hindi ko talaga kaya! Pang-boys lang talaga ako, Za, l'm
sorry." Mahinang wika niya para walang makarinig.
"Akala ko totoo! Kaunti na lang ay maniniwala na ako na lalaki ka talaga at
nagkukunwari lang na barbie,"
Paminta si Earl, bisexual siya at alam ko namang imposibleng nagkukunwari lang ito
dahil kaliwa't kanan angjowa niyang foreigner na lalaki, iba pa roon ang mga ka-one
night stand niyang palagi niyang ikinukuwento sa 'kin!
"Anong nagkukunwari, baka gusto mong ipanood ko sa 'yo 'tong latest na latest sex
video namin ng poging British-"
"Hindi! No need!" tanggi ko kaagad saka inirapan siya habang nakangisi. Palagi
niyang ginagawa 'yan at halos pakiramdam ko hindi na ako inosenteng tao sa ganoong
mga karanasan dahil sa mga kwento niyang sobrang detalyado. "Magtatrabaho na 'ko.
Ito ba ang drink noong VIP?" kuha ko sa nakalatag na mga inumin sa counter, kapag
ganoon ay ready to serve na lang sa mga customer na umorder.
"Table 12 'yan sa VIP room, kay hot papa na balita ko may tip na 50k sa 'yo.
Madidiligan ka na, my god!" saad niya habang nagmuwestra pa ng daliri sa harap ng
kaniyang labi. "O, ito dalawang Blowjob cocktail. Pampalakas ng 100b!" humahalakhak
na dugtong pa ni Earl habang n aglalatag ng cocktail sa counter.
Agad na ininom ko ang mga 'yon garnit ang binigay niyang straw at inubos, saka
inakyat ko
na ang second floor kung saan matatagpuan ang VIP rooms.
Abot-abot ang kaba ko. Kahit ilang taon na kaming nasa isang relasyon ni Charles ay
hindi ko binibigay sa kaniya ang virginity ko, pero ngayon ay mabilis na
ipagpapalit ko ito sa pera. Ngayon pa lang, marumi na kaagad angtingin ko sa sarili
ko.
Kahit nga ang pag-inom ng alak ay first time ko rin gawin. Masasabi kong mahina ang
alcohol tolerance ko dahil nararamdaman ko na kaagad ang hilo.
Bumungad sa akin ang lalaking mariing nakapikit ang mga mata habang prenteng
nakasandal ang likuran sa couch.
Nang marinig niya ang ingay mula sa pintuan na isinara ko ay agad itong nag-angat
ng tingin sa 'kin.
Tall, arogant-looking, muscular guy wearing button down polosleeved at gold
wristwatch.
Malinis ang gupit nito sa itim na buhok. Mapupungay ang mga mata at puno ng
pagnanasa.
Wala nang atrasan. Nagpapasalamat na lang ako sa itaas dahil hindi isang matandang
lalakl ang makakauna sa 'kin. Para sa 50k.
TO BE CONTINUE.

KABANATA 2
WARNING: MATURE CONTENTS AHEAD, READ
ATYOUR OWN RISK. HE-HE. KABANATA 2
THIRD PERSON's POV
Sa sobrang pagkahilo ay hindi na namalayan ni Zarina ang mga nangyayari. Basta ang
huling napansin niya na langsa paligid ay wala na sila ng binata sa maingay na bar
kung saan siya nagtatrabaho. Mula sa elevator pa lang ay panay na ang paghalik sa
kaniya nito hanggang sa makarating sila sa 100b ng unit nito.
Naramdaman niyang inilapag siya nito sa isang malambot na sofa.
He moved her body around like she weighed nothing, pushing her onto the soft couch
on her back.
Hinalikan siya muli ng binata, and moved his body between her legs, letting his
crotch come in contact with her's. They kissed each other, and moved his lips
eagerly, wanting to taste every part of her. He reciprocated, and pushed his tongue
into her, exploring her mouth.
Napaungol si Zarina sa sensasyong ngayon niya lang naranasan sa buong buhay niya.
Isang mura naman ang pinakawalan ng binata nang makita ang epekto nito kay Zarina.
Hindi malaman ni Zarina kung bakit wala na siyang pagdadalawang isip o hiya sa mga
oras na 'to, marahil ay dulot ng alak ani niya sa isip.
"Shit! You're so beautiful... and sexy." He whispered, and left her lips to move
down her body, kissing and sucking on her ears and neck as he moved lower.
Who knew her ear being kissed was this sensitive?
He studied all of her responses, and teased the areas that he knew affected her the
most.
He continued to lick and suck down, down, and paused at her breasts. Daan-daang
boltahe ng kuryente ang agad na naramdaman ni Zarina nang mag-umpisang mapunta ang
atensyon ng lalaki sa kaniyang dibdib.
Hindi niya alam kung lasing pa ba siya dulot ng alak na ininom kanina sa bar o
lasing siya dulot ng maraming sensasyon na ipinaparamdam ng lalaki.
He wrapped his mouth around her right n e over her polosleeved top, sucking on it
in concentration. She moaned as he sucked harder, leaving a damp wet spot on her
top, obvious for anyone who looked at her. He then moved on her other breast, and
let go of her right wrist to pinch and play with her other n
The sensations were overwhelming, and she
could only lay there and let him play with her body like it belonged to him. Walang
ibang magawa kundi kagatin ang ibabang labi at hayaan ang binata na angkinin ang
bawat parte ng kaniyang katawan. He then moved lower again, lifting her skirt up to
expose her sensitive skin to him.
His hands were where they shouldn't be again. Lalong nawala sa sarili si Zarina
nang mapunta ang kamay ng binata sa pagitan ng kaniyang mga hita, moving higher and
higher as his index finger grazed against her sensitive skin over and over again.
Habang naglalaro ang mga kamay ng binata sa kaniyang balat ay nanatiling nakatitig
ang mga mata nito sa kaniya, eyes full of lust, desiring to have her tonight.
He massaged the folds of her flesh, namumungay ang mga mata ni Zarina habang
dinadama ang ginagawa ng lalaki sa kanyang katawan, ngayon pa lang ay may
nararamdaman na sya sa gitna ng mga hita.
"Aah..." hindi na napigilang ungol niya, her eyes closed finally from the
overwhelming lust. Her body was telling her something. No, demanding it.
She had never felt this sensation before. This intense need. And she wanted to obey
it, to let it command her.
Sa bawat galaw ng kaniyang kamay kay Zarina ay hindi ito nag-aalis ng titig sa mga
mata ng huli. Lalong nag-iinit sa bawat reaksyong nakikita sa dalaga.
"You're so wet for me..." He whispered, and pulled her panties down. He tossed it
aside. Agad na tinakpan naman ni Zarina angsarili, hindi sanay na may ibang taong
makakita sa kaniya nang walang suot na damit.
He gently moved her arms aside, not letting her be embarrassed. "Never cover
yourself up in front of me." He said, and she nodded, though still felt incredibly
shy.
He spread her legs apart, bending them as he did, he then leaned into her crotch
and breathed in, and she gasped as she felt the hot air of his breathing against
her. God, she needed so much more.
His index finger was against her entrance now, and he pushed in, feeling her
swollen and tight walls as she expanded underneath him.
"You're so f g tight." He murmured, and pressed another finger in, letting them
fully enter her. She gasped and opened up for him, not able to believe how good it
felt.
"Please." She said, though she didn't know what she was begging for.
He moved his fingers in and out of her, over and over again. She moved against him,
feeling the rhythm of the thrusts. Halos mahilo si Zarina sa nararamdaman dulot ng
ginagawa ng binata sa kaniya.
She could barely think straight anymore.
When she thought it was already too good, that she couldn 't believe she could feel
like this, he pressed his mouth against her clit, and she felt herself practically
explode from sensations.
Hindi na alintana ang paligid, tila nawala na nangtuluyan ang atensyon ni Zarina sa
lugar kung nasaan siya at walang ibang nais kundi ang dumaing sa bawat sensasyong
nabubuo sa kaniyangkaibuturan.
It was insane.
He began to lick her, flicking her clit as his fingers moved in and out of her in
rhythm. He knew exactly where to lick, where to suck, where to flick, for her to
feel the best, and she couldn't remember her name anymore.
"I'm Kael, you can moan my name," nakangising bulong ng binata sa kaniyang tenga.
Naghubad ito ng suot at [along nawala sa sarili si Zarina nang mag-umpisa itong
pumwesto sa pagitan ng kaniyang mga hita, without any warning he thrusts his
manhood into her.
Impit na napatili sa sakit si Zarina, puro sakit sa pagitan ng kaniyang mga hita
ang naramdaman na tila may napunit doon.
f k! You're a virgin?!" hinihila angsariling
buhok dulot ng frustration na bulalas ng binata. Nananatiling hindi kumikilos,
"Shit, akala ko..." "Please, dahan-dahan lang," mahinang pakiusap ni Zarina sa
kaniya, nakapikit pa rin ang mga mata dulot ng sakit sa pagitan ng mga hita.
"You're tight..." Naiiling na pinunasan na lang ng binata angtakas na luha sa
kaniyang pisngi.
"You can't do this with anyone, Zarina." ani nito sa baritonong boses saka
ipinagpatuloy ang paggalaw sa kaniyang 100b. "Let's be f* *k buddies and I'll give
you any amount of money you need."
TO BE CONTINUE..
KABANATA 3
I'm sorry at late ito omg, nagrelax pa kasi ako napagod ako buong July. Thank you
for waiting!
KABANATA 3
KINABUKASAN, nagising ako dahil sa pag-ikot ng tiyan ko, pakiramdam ko masusuka
ako. At pagmulat ko pa lang ng mga mata ay halos mapasinghap na ako nang matauhang
hindi pamilyar sa 'kin ang kwarto at kamang nakatulugan ko. Sandali... pati ang
hubo't hubad na katawan ko sa ilalim ng kumot at ang pinaka malala... may katabi
akong natutulog na lalaki!
The memories of what happened last night started filling my mind. Hindi ko
naiwasang pamulahan ng pisngi... biglang naging malinaw sa 'kin ang lahat!
Nagmamadaling hinanap ko ang mga darnit sa paligid at sinuot ang mga 'yon.
Halos masabunutan ko ang sarili, hindi ko naman pinagsisisihan ang nangyari, una
naman sa lahat ay pumayag ako sa mangyayaring 'yon kagabi dahil sa pera, kahit pa
ibigay ko ang pinaka iniingat-ingatan kong puri at dangal bilang babae. Kailangan
na kailangan ko ng malaking halaga para sa binabayaran kong milyon na utang na
iniwan ng nanay ko sa 'min at
dumagdag na radio therapy session ng kapatid
Pero naiinis ako sa sarili ko dahil alam kong mali 'to, maling-mali... una sa
lahat, may boyfriend ako!
Bago pa ako tuluyang m aka-react patungkol doon ay naramdaman ko na naman pag-ikot
ng tiyan ko, marahil dulot pa ng hang over sa dam ng alak na nainom namin kagabi!
Hindi na ako nakatakbo sa CR at nasuka na sa mismong sahig sa tabi ng kama.
Hindi ko rin naman alam kungsa'n angCR!
Nagpalinga-linga ako sa paligid, nag-iisip kung paano liligpitin ang kinalat ko sa
sahig, o kung liligpitin ko pa ba 'to o h'wag na? Ayoko namang magisnan pa ako ng
lalaking 'to... hindi na kaya ng hiya ko sa sarili.
Sa huli, napagpasyahan kong umalis na lang agad sa lugar.
Urnuwi lang ako sa apartment para maligo at mag-ayos ng sarili, masakit na masakit
pa rin ang ulo ko pero ininda ko na lang dahil kailangan ko pang pumasok ng trabaho
sa La Satina Hotel. Kung hindi lang mahalaga ang pera sa 'kin ay iisipin kong
humiga magdamag at sermonan ang sarili.
"SO, MAY nangyari sa inyo?!" kinurot ko ang tagiliran ni Meira dahil sa napalakas
nitong boses. "Diyos ko, Meira ilakas mo pa ang boses mo,"
pilit ang ngiting sermon ko sa kaniya saka binilisan na ang pagsara ng pinto ng
opisina ko rito sa hotel para wala ng makarinig pa sa maingay niya talagang boses.
Araw-araw ang trabaho ko rito bilang Hotel Event Coordinator at may sariling
opisina, medyo may kataasan ang sahod pero hindi talaga sumasapat sa mga gastusin
ko. Una, 'yong utang ni mama na isang milyon ay nag-anak nang nag-anak ng interest,
pangalawa ang pang-matrikula ng dalawa kong kapatid na nag-aaral pa, at pang-huli
ay ang radio therapy session ng kapatid kong si Nicole na may brain tumor.
Mababaliw ako, kaunti pa, sa darni ng patong-patong na problema sa buhay ko.
Mabuti na nga lang at wala pa namang kliyente ang nagpupunta para magpa-schedule ng
kahit anong event o party dahil sa tingin ko wala pa ako sa sarili ko hanggang
ngayon, baka maitaboy ko lang ang client palipat sa ibang hotel at mag-iwan pa ng
mababang rating.
Tinawagan ko rin si Meira, siya ang public relations manager at nag-iisang naging
kaibigan ko rito sa hotel, dahil pakiramdam ko sasabog talaga ako kung wala akong
ibang pagsasabihan.
"Pasensya na! Hindi ko lang talaga maiwasang kiligin for you, girl, hindi mo ba
'yon kilala?! Bakit parang dismayado ka pa, lugi ka pa ba ro'n?" hindi
makapaniwalang naupo siya sa harap mesa habang may pahampas pa ro'n sa bawat djin
ng sinasabi.
Kinuwento ko sa kaniya mula umpisa hanggang sa eksena kaninang umaga. Hindi niya na
agad mapigilang lakasan ang boses, pero wala naman akong choice kasi siya lang ang
kaibigan kong trustworthy.
"Kilala ko naman. Kael, 'di ba? Kael Valencia." Sambit ko.
"'Oh yun naman pala! Mayaman 'yon, 'no at balita ko may-ari 'yon ng malaking liquor
company na pinagkukuhanan ng bawat bar dito sa city natin. Hindi mo alam?"
Napahinga ako nang malalim, halata namang hindi basta-basta 'yon, sa hitsura pa
lang niya. Pati 'yung condo unit kung sa'n niya 'ko dinala, hindi 'yon basta-basta
afford ng kahit sino maliban na lang kung elite na tao ka, naalala ko rin na
sumakay kami ng magarang kotse papunta sa lugar na 'yon.
Lahat naalala ko pa!
Bawat mainit na paghagod ng palad niya sa balat ko, halik na mapupusok, he was
worshipping my body the whole night and it was very intense!
Kahit kay Charles, na matagal ko nang boyfriend, ay hindi ko pa 'yon nagagawa. Ang
laki ng konsensya ko para sa kaniya.
"Hindi ko alam, wala naman akong pakialam kung mayaman siya." Naiiling na naglakad
ako nang pabalik-balik sa harapan niya. "Hindi lang talaga dapat malaman ng
boyfriend ko, natatakot akong baka malaman ni Charles! Ang laki ng utang na 100b ko
sa kaniya,"
"Za, please lang! Nabanggit mo na naman 'yang boyfriend mong parang hindi naman
nagpapaka-boyfriend sa 'yo, mas mahal pa yata ang career at mamanahing yarnan kaysa
sa 'yo."
Napanguso ako. Alam ni Meira 'yon, nagpapagal talaga si Charles na mag-training at
pataasin ang progress sa kumpanya nila dahil pinapatunayan niya sa mga magulang
niyang deserving siya maging next Chief Executive Officer no'n.
Wala naman sa 'kin kahit minsan lang kami magkausap, o kahit hindi pa kami madalas
magkita. Pabor pa nga dahil... hindi ko kailangang personal na sumagot sa kaniya sa
tuwing sasabihing mahal niya '1<0. Hindi ko kailangang makonsensya sa
pagsisinungaling na mahal ko rin siya kahit hindi naman talaga 'yon ang totoong
nararamdaman 1<0.
"Kaya mo lang naman hindi pa hinihiwalayan 'yan ay dahil malaki ang utang na 100b
mo do'n. O, ano? Sabihin mong mali ako?" harnon ni Meira sa 'kin.
"Wala akong balak na saktan si Charles dahil
sa nangyari bakit ba nasa hiwalayan na agad ang usapan, ang mahalaga langsa 'kin
ngayon ay 'yung pera mula kay Kael-" namilog ang mga mata ko nang may maalala kaya
naman nagtaka agad si Meira kung bakit.
"50k, right? Gaya ng kwento mo kanina pa! Malaking bagay na 'yon sa radio therapy
session ni Nicole. But take note, hindi lang isang session ang kailangan do'n,
you'll need more money, Za.
E, ang kaso naalala kong hindi ko pa 'yon nakukuha mula sa Kael na 'yoni.
Nagmamadali akong umalis kanina sa lugar niya without knowing na hindi ko pa
natatanggap ang pinangako niya sa 'kin kagabl.
Diyos ko, hindi naman ako pumayag na ibigay sa kaniya ang virginity ko para sa
wala!
Kailangan naming magkita ulit!
BAGO PA PUMATAK ang alas singko ng hapon ay saktong nasa bar na '1<0, nakasuot na
ng uniform bilang waitress at kanina pa nakaayos ang buhok pati na ang makeup.
Hindi dahil masipag akong empleyado kaya ako maaga ngayon pero dahil gusto kong
makita si Kael Valencia.
Kailangan ko ang pera na 'yon.
Lumipas ang mga oras at dumami nang dumami ang mga customer, panay ang sulyap ko sa
mga nag-oorder ng alak pati na rin sa mga bagong dating na pumapasok sa entrance.
"Zarina, gusto mo bang palitan na si manong guard? Daig mo pa bouncer dito sa
kakabantay mo," bungad sa 'kin ni Earl habang naghahalo ng mga alak sa bartending
counter.
Inirapan ko ito at naupo sa stool para bumusangot. "Sabihan mo 'ko kung makikita mo
si Kael Valencia,"
Napasinghap siya at OA pang iniharang ang kamay sa bibig. "00 nga pala, may
happening sa inyo kagabi, ano! Sarap?"
Nahiya ako sa tinanong ni Earl, hindi sanay sa gano'ng usapan kaya naman iniwan ko
na lang ito roon. Bitbit ang tray at ang mga alak, nag-serve ako sa mga table ng
customer na may maiingay na magkakaibigan.
Isa-isa kong inilapag ang mga alak sa lamesa, hindi na binati o nginitian pa ang
mga customer dahil sa malalim na pag-iisip sa Kael na 'yon. Sinadya niya kayang
huwag talagang ibigay? O kasalanan ko talaga dahil urnalis kaagad ako?
Pabalik na sana ako sa counter para kunin ulit ang mga liquor order nang may
humigit sa beywang ko dahilan para mapaupo ako sa sofa na naroon sa harap ng
lamesa.
"You're sexy, are you aware of that?" bungad sa 'kin ng lalaking may edad na,
mukhang foreigner ito na Japanese ganoon din ang mga kasama niyang malalawak ang
ngisi na nakatingin sa 'kin at sa legs 1<0.
Pilit akong lumayo nang bahagya mula sa pagkakahawak nito sa beywang 1<0. "T-Thank
you, si r."
"Thank you? How about... you give me a blow and I'll give you $400 for that?"
nakangising sambit niya, annoy na amoy ang alak mula sa kaniyang hininga at hindi
ko maiwasang mandiri sa isipang gagawin ko ang bagay na sinabi niya. Sa bagay, ano
pa nga bang mawawala sa 'kin?
"How much is $400 in Peso, buddy?" manyak ang uri ng ngisi nito habang binabalingan
ng tingin ang mga kaibigang nag-iinom sa gilid, habang ang kamay niya ay nag-
umpisang humaplos sa hita 1<0. Agad na kinilabutan ako para sa sarili. "20,000
pesos?"
Napalunok ako. Matagal ko na nga palang nakumbinsi ang sarili ko na magmula ngayon
ay tatanggap na 'ko ng... ganitong mga offer. Para sa pera. Kailangan ko ng pera
ngayon.
llang segundo akong hindi nakasagot, ilang beses din akong lumunok bago tinapangan
ang sarili na pumayag sa gusto ng matanda. Pwede... pwede ko namang kalimutan na
ginawa ko 'to sa isang matandang lalaki, hindi ba?
Kailangan ko ng pera.
Sasagot na sana ako para umoo sa kanila nang may humila sa braso ko palayo roon.
Hinila
ako nito patungo sa exit, halos makabunggo pa namin ang ilang mga customer na nasa
paligid dahil sa dami ng tao ngayon sa buong bar, pero wala lang pakialam ang
lalaking may hawak ng braso ko.
Sino ba 'to?
"Sandali, bakit ba!" kunot-noong sita ko sa lalaking hindi humaharap sa 'kin at
basta na lang nanghihila.
Higit na mas matangkad ito sa 'kin at matipuno ang katawan, pamilyar din ang amoy
ng pabango pero hindi ko lang gustong mag-assume.
"Hi, Kael!" bati ng mga babaeng nakasalubongnamin.
Napaawang ang bibig ko. Kael? Si Kael Valencia ba ang humihila sa 'kin ngayon?!
Nag-umpisang maghurumentado ang aking dibdib.
Matatamis ang mga ngiti ng mga babae pero kahit isa sa kanila ay walang pinansin ng
binati, dire-diretso lang ang lakad nito hanggang sa marating namin ang Parking Lot
ng bar kung saan hindi na masyadong maingay at wala na masyadong tao sa paligid.
Marahas nitong binitiwan ang braso ko at sumalubongsa 'kin ang madilim at galit
niyang mukha. Hindi ko napigilang matulala sa kaniya, lalo na't nakikita ko na ang
hitsura niya ngayong may ilaw na sa paligid at hindi na ako lasing na lasing
katulad kagabi. He's very manly, mula sa mga malalalim na mga mata. Lalo pang
nadepina ang pagkalalake dahil sa katawan nito.
"Pagkatapos no'ng nangyari kagabi, iiwanan mo lang ako ng suka sa condo ko?"
sarkastikong ani niya. "You know I was so surprised!" bumalot sa paligid ko ang
amoy ng kaniyang pabango at nagsimulang mabalik sa isipan ko ang lahat ng namagitan
sa 'mingdalawa.
Ipinilig ko ang ulo ko, pinipigilang h'wag maakit sa amoy niya, sa kaniyang labi...
sa kaniya mismo!
"I'm... I'm sorry, lilinisin ko naman dapat kaso-"
"It's fine, Zarina. What bothers me most is you leaving me in my condo without a
word," may bahid ng panunuya ang boses. "Tapos makikita kita rito na papatulan ang
mga matatanda, you have a thing with older men, huh?"
Hindi ko nagustuhan ang sinabi niyang 'yon kaya naman sinamaan ko ito ngtingin.
"Pasensya ka na pero wala ka naman sigurongdapat pakialam sa mga gusto kong gawin.
Nandito ako para magtrabaho at... hindi nga kita kilala salubong na ang mga kilay
na sabi ko sa kaniya.
"Hindi mo 'ko kilala?"
"Y-Yung pera..." pag-iiba ko ng usapan.
Siyempre kilala ko siya, sa komento pa lang ng mga katrabaho kong waitress at
bartender, hind na siya mapagkakatiwalaan.
Hawak ang cheque, ipinakita niya kaagad 'yon sa 'kin na parang inaasahan nang 'yon
ang hahanapin ko. Marahas na kinuha niya ang kamay ko para ilagay ro'n ang papel.
"You should be now asking for commitment from me after that night, I can give you
money, you badly need money... I can give you a good fuck." Umangat ang sulok ng
labi ni Kael at lalong inilapit ang sarili sa 'kin. Naramdaman ko na lang ang
pagtama ng likod ko sa pader saka niya ako ikinulong doon sa pagitan ng dalawang
braso niya.
"l can give you the financial help you need, Zarina, while we satisfy our fantasies
with each other," wika nito sa kaniyang baritonong boses, mahina 'yon at hindi ko
alam kung nang-aakit o ako lang itong naaakit. "Accept my offer for you, Zarina.
Ako na lang kaysa ang iba't ibang lalaki riyan." He said and his lips landed on
mine. He kissed me hungrily, kahit walang alak sa sistema ko ay pakiramdam ko
nalalasing ako sa mga halik niya.
Hindi ko na ma-deny, I'm physically attracted to this man. 'Yon lang, siguro...
siguro sa mga halik niya, 'yun lang.
Ang mga kamay niya'y akyat baba sa magkabilang beywang ko. Sa pangalawang
pagkakataon ay naramdaman ko na naman ang panghihina ng mga tuhod ko, ang
elektrisidad sa bawat haplos niya sa 'king balat na ngayon ko lang naranasan, kay
Kael lang.
Humiwalay ito sa paghalik ngunit pinanatili ang pagiging malapit sa 'kin, ramdam na
ramdam ko ang mainit niyang hininga na turnatama sa 'king mukha. Wala akong magawa
kundi salubungin ang mga mata niyang puno ng pagnanasa.
"l want you this bad," humahaplos nang paulit-ulit ang kaniyang mga kamay sa balat
ko.
Natauhan lang ako nang marinig ang cellphone kong nag-ring mula sa secret pocket ng
blouse ko. Naitulak ko si Kael palayo sa 'kin dahil do'n at agad na kinuha ang
cellphone.
Halos manlamig ako nang makitang si Charles pa ang turnatawag, ang boyfriend ko ang
tumatawag!
Konsensya, 'yon lang ang bumalot sa buong pagkatao ko sa mga oras na 'to. Bakit
siya tumatawag? Alam niya na ba ang nangyari sa 'min ni Kael? Hindi niya pwedeng
malaman! Hindi ko siya gano'n kamahal pero hindi ko pa rin siya kayang saktan.
And I hate that I'm attracted to this man in front of me.
Nakita kong lalapit na naman sana si Kael pero hinarang ko na ang kamay ko sa
pagitan namin. "Hindi pwede, I'm sorry. 'Yung nangyari sa 'tin kagabi... huli na
'yon, Kael." Turnalikod na 'ko para sana magmartsa na paalis pero hinila nito ang
braso ko pabalik.
"Tell me your reason, what's holding you back?" nanunuya nitong sabi habang
sarkastiko ang ngisi. "Gusto mo ba ng mas mayaman, mas malaking pera-"
"May boyfriend ako!" putol ko sa pang-iinsulto niya at iritableng itinaas ko ang
cellphone kung saan wallpaper pa ang picture namin ni Charles.
Nakita kong natigilan ito habang tinititigan ang litrato. "What?"
"Alam kong nadala ako sa laki ng halaga na inoffer mo sa 'kin pero gusto kong
linawin sa 'yo na huling beses ko nang gagawin 'yon, Kael. Magtatrabaho na lang ako
nang matino, gagawan ko ng paraan kaya h'wag ka nang mangulit pa!" Hindi ako basta-
basta makakapulot ng libo-libong pera sa daan pero pwede ko namang gawan ng paraan,
ang gulo ni Kael para sa P50k na tinanggap ko!
Pagkatapos ng ilang segundo ay natawa ito. Umiiling na parang hindi makapaniwala sa
nalaman.
"So you two are in a relationship and yet you gave your virginity to me,"
Itinikom ko nang mahigpit ang mga labi ko, malaking saksak sa 'kin ang sinabi
niyang 'yon.
Sa tuwing naiisip ko na ginawa ko 'yon kay
Charles parang gusto ko na lang lumubog sa lupa.
"This is more interesting now. Mas [along gusto kitang makuha ngayon at hindi mo
'ko pwedeng pigilan," determinadong sabi niya saka nagawa pang haplusin ang pisngi
ko bago umalis sa harapan ko.
Mariin na naipikit ko ang aking mga mata dulot ng frustration.
TO BE CONTINUE..

KABANATA4
KABANATA4
HINDI ko alam kung paano pa ako nakapagtrabaho buong gabi sa bar lalo na't may mga
matang nahuhuli kong nakatingin sa 'kin. Nakita ko kung saang specific table
nakapwesto si Kael at hindi sa VIP room 'yon kundi sa ground floor lang, marami pa
siyang kasama na lalaki roon at lahat sila ay urniinom at maingay na
nagkukuwentuhan. Siguro mga kaibigan niya ang mga kasama niya.
"Hi, Zarina, how's your new baby?" malambing na bungad ni Marie nang maabutan niya
ako sa bar counter kasama ang kaibigan naming bartender na si Earl. Pabiro pa
nitong tinusok ang tagiliran ko kaya napapalatak ako sa kaniya.
'"Yan nga rin tinatanong ko diyan kanina. Biruin mo, may pera ka na tapos may hot
guy ka pa na kagaya ng Kael na 'yon," pinalobo ni Earl ang mga pisngi saka kumagat
labi nang pasikreto sa 'min ni Marie. Showing his 'not-so-manly side' dahil
closeted bisexual ito at attracted talaga sa mga lalaki, lalo na sa mga pogi raw
ayon sa kaniya.
Lumabi ako, hindi talaga ako titigilan ng mga
'to sa kakaasar. Sa bagay ay hindi naman nila alam na may boyfriend na 'ko kaya
hindi ako interesado, at kung may makaalam man... for sure I'd be so dirty in their
eyes.
May boyfriend pero may naka-one night stand kagabi.
"Hindi ko siya baby, walang something kaya tigilan niyo na 'ko ano ba." Irap ko sa
kanila saka saglit na naupo sa stool nang maramdaman ang ngalay sa mga binti dulot
ng kakalakad sa stilletos na gam it.
"True ba? Kinakalat kaya ni madam manager na bet na bet ka raw nitong Kael dahil
noon pa man nagtatanong-tanong na patungkol sa 'yo," nanlalaki pa ang mga
matangtsismis ni Marie, isa sa mga katrabaho kong waitress.
"Hm, may something fishy talaga sa lalaking 'yan. Hindi mo siya kilala pero parang
palagi ka niyang binabantayan dito," pagsingit ni Earl habang abala sa paghahalo ng
alak.
Lumalapit-lapit lang para bumulong. "Sigurado ka bang hindi mo 'yan ex-boyfriend,
wala ba kayong past?" pasulyap-sulyap kay Kael na tanong niya.
Iniwasan kong h'wag malingunan ang table nila Kael kahit siya na ang pinag-uusapan,
hindi gaano kalayo 'yon mula rito at isang maling baling lang sa corner na 'yon ay
natatagpuan ko kaagad ang mga mata niya. Kahit pa maingay,
magulo at bahagyang madilim ang bar ay kitang-kita ko pa rin ang mapaglarong ngisi
nito sa 'kin.
Hindi ko makalimutan ang huling mga sinabi niya kanina sa 'kin. Sa totoo lang ay
nainis ako, pero mas matimbang na natakot ako. Lubayan niya lang ako at walang
malalaman si Charles sa nangyari, 'yon lang ang kailangan ko.
"Ngayon ko lang siya nakilala, una at huling beses na rin 'yong kagabi. Hindi na
ulit ako tatanggap ng mga offer mula sa customer," iling 1<0. "Maghahanap na lang
ako ibang trabaho na... na hindi kailangan ng sex,"
"Hoy! Sayang!" lumapit pa lalo si Marie sa kinauupuan ko para sikuhin ang braso ko.
"Saan ka pa makakahanap ng ganiyan ka-pogi na lalaki tapos willing magbayad sa gabi
ninyo ng singkwenta mil!"
"Kailangan ko ng pera pero hindi pa naman ako baldado, Marie. Kaya pang dumoble-
kayod sa pagtatrabaho," sambit ko sa kaniya saka ngumiti at tinapik ang balikat
nito.
Lahat silang mga katrabaho ko bilang waitress ay malaki ang naiuuwing mga pera
gabi-gabi, hindi lang kasi basta-basta ang bar na 'to, puno 'to palagi ng mga
bigating customer na halos tignan lang ang libo bilang barya sa kanila. Kapalit
siyempre ng makamundong pagnanasa kasama ang mga babaeng nandito.
Hindi ko 'yon kaya... at hindi ko alam kung bakit pumayag ako sa offer na 'yon ni
Kael. Marahil dala ng matinding pag-iisip patungkol sa kalagayan ng kapatid ko
kahapon lang pero natauhan na 'ko.
Tumayo ako para mag-serve ng mga tequila sa mga customer. Saglit lang nang hindi
sinasadyang mapadpad ang mga mata ko sa dancefloor kung saan agad na nahanap ko ang
lalaking tinititigan at pinagbubulungan ng halos lahat ng mga babae sa paligid
habang panay ang ngisi at kilig na kilig.
There I found Kael dancing sensually with another girl. Tuwang-tuwa ang mga babae
habang papalit-palit ang kasayawan niya nang ganoon.
Napatigil ako sandali at ipinilig ang ulo habang tinititigan siya. So he's used to
this, mga one night stand, hook ups, maybe booty calls at no commitment involved f
g. Ito ang inooffer niya sa 'kin kagabi pa kung tama ako.
Hindi ko maiwasang mainis habang nakikita siya at ang mga babaeng 'yon ngayon,
'yung mga hawak niya sa katawan ng babae ngayon, 'yung ngisi niya at panakaw na mga
halik sa kasayaw kahit na maraming nakatingin sa kanila... ginawa niya rin 'yon sa
'kin!
Hindi ako makapaniwala na pinagkatiwala ko ang sarili ko at maging isa sa mga
babaeng matatawag niyang nai-kama niya na.
Parang naramdaman niyang may nakatingin sa kaniyang pares ng mga mata mula sa
kinaroroonan ko nang magtama ang tingin naming dalawa. N aging seryoso ang
ekspresyon nito at madilim ang mukha na parangtinutunaw ako sa titig lang.
Ang sunod na ginawa nito ang siyang kinagulat 1<0. Hinawakan niya sa magkabilang
pisngi ng babaeng nagsasayaw sa harapan niya kanina pa at diretsong hinalikan,
ginawa niya
'yon habang nasa 'kin pa rin ang mga mata niya!
Hindi ko napigilang mapakurap-kurap, hindi ko alam kung bakit ako naiinis sa
nakikita ko at mukhang nahahalata niya 'yon ngayon.
"Huy!" nilingon ko ang humampas sa braso ko. It was Marie holding a tray with empty
shot glasses. "Sa tingin mo kay Kael at do'n sa babae, parang manunugod ka
anytime?"
Hindi makapaniwalang tinignan ko ito saka tumalikod na roon para harapin na langsi
Marie.
"Pinagsasabi mo? Ba't ko naman gagawin 'yon?" "Siguro na-realize mo na kung ano ang
opportunity na pinakawalan mo, naku ang 50k naging bato pa." ngisi niya.
Inirapan ko na lang ito saka dumiretso na sa bar counter. Hindi naman 'yon ang
kinaiinis ko kanina pa.
NANG PUMATAK ang alas tres ng madaling
araw ay saktong lumabas na rin ako mula sa bar. Tapos na angtrabaho at kailangan
nang urnuwi dahil may trabaho pa 'ko sa La Satina Hotel mamayang7 naman ng umaga.
Bitbit ang stilletos at ang Sling bag, nilakad ko ang madilim nang daan papuntang
convenience store, naisipan kong burnili ng cup noodles pantawid gutom dahil wala
pa 'kong dinner.
Mabuting hindi na ako nilapitan pa ni Kael kanina, abala rin ako sa dami ng
customer ng bar kaya kung manggugulo ulit siya sa 'kin ay paniguradong ipukpok ko
na lang ang tray sa kaniya.
Naupo ako sa bakanteng upuan na may maliit na mesa sa labas ng convenience store
bitbit ang cup noodles na mainit pa. Doon ko lang din naisipang i-check ang
cellphone ko kung may messages [alo na galing sa mga kapatid ko.
Magtitipa pa lang sana ako ro'n nang may lalaking naupo sa harapan ko. Bitbit ang
cup noodles din, maang-maangan na nag-ayos ng pagkain sa lamesa.
"What? Ngayon ka lang nakakita ng kakain ng noodles?" sarkastikong ani niya habang
hinihipan-hipan ang pagkain.
Si Kael 'yon. Napadiretso ako ng upo at nag-umpisang hindi maging komportable,
kahit kailan yata ay hindi ako magiging komportable
kapag nasa paligid ang lalaking 'to.
Knowing na nakita niya na ang buong katawan ko nang hubo't hubad kagabi... sinong
magiging komportable sa gano'n?
"Sinusundan mo ba 'ko?" bungad ko sa kaniya.
"Bakit kita susundan?"
Nilibot ko ang tingin sa paligid at natagpuan ang magarang kotse niya na
nakaparada, nagsusumigaw sa ganda na Buggati Veyron 'yon kaya naman hindi ako
naniniwalang magpupunta ang isang Kael sa convenience store na 'to para kumain ng
pipitsugin na cup noodles.
"Mayaman ka, pwede ka namang kumain sa ibang lugar..." mahinang sagot ko saka
hinalo na ang noodles at nag-iwas na sa kaniya ng tingin.
"Bawal na ba 'ko kumain sa mga ganito?" nanunuya ang boses na ani nya.
Hindi ko na lang siya inimik at nagpatuloy sa pagkain, naiilang pa nga 'ko noong
una, basta presensya lang ni Kael sa paligid ko ay agad na nagwawala ang sistema
ko, pero hinayaan ko na lang dahil wala pa 'kong dinner mula pa kanina. "Charles
Ferrer is your boyfriend, right?" Dahil do'n ay nabulunan ako.
Nagmamadaling ininom ko ang bottled water na binili ko kanina pa saka sinamaan ng
tingin si Kael, nananatili ang ngisi sa mga labi niya habang
tinitignan ang hitsura ko.
"I'd bet you'll ask how did I know his name?" umangat ang sulok ng kaniyang labi.
Pinakita ko nga pala sa kanya ang litrato namin kanina sa Parking Lot, pero kung
sa'n niya man nalaman ang pangalan nito ay hindi na ako gano'n dapat magulat.
Afterall, may kaingayan sa industriya ang Real Estate company ng pamilya ni
Charles, besides that ay 'yon na lang ang impormasyong alam ko patungkol sa kaniya.
Gano'n siya ka-busy.
"Layuan mo 'ko, layuan mo na 'ko please." Mahinang pakiusap ko sa kanya. "Tapos na
'yung nangyari kagabi, may boyfriend ako... that was foul, what we did was foul,
hindi na dapat maulit kaya please Ian g,"
Pinadaan nito ang dila sa kaniyang labi habang parang manghang-mangha sa narinig
mula sa 'kin. Hindi ko napigilang balingan ng tingin ang labi nya, naghurumentado
ang sistema ko nang maalala kung gaano ito kahusay sa paghalik. Nag-iwas ako
ngtingin, bakit ba 'yon pa ang naiisip ko sa mga oras na 'to.
"Mayaman ang lalaking 'yon, bakit di ka niya tulungan sa pera?"
Natigilan ako sa tanong ni Kael. Nakangisi pa rin ito na parang tuwang-tuwa sa
takot na nakikita sa mga mata ko.
Malaki na ang naitulong ni Charles noon pa,
doon pa langsa pagbabayad ng utang ng nanay ko ay may parte na siya ro'n pero hindi
ko pinabayad nang buo at hindi na ako tumanggap pa ngtulong mula sa kaniya.
Hindi niya na rin naman gustong tumulong kahit 'di niya direktang sinabi sa 'kin.
"Okay, hindi mo 'yon sasagutin. It's fine, ito na lang," umpisa niya na naman
habang itinutukod ang Siko sa table para mas ilapit ang mukha sa harap ko. Hindi
maalis-alis ang ngisi sa labi nya at hindi ko alam kung tuwang-tuwa ba siya sa
hitsura ko o sa buhay ko mismo.
"Hindi ko gustong makipag-one on one question and answer sa 'yo. Kung kakain ka
pwedeng kumain ka na lang din?" pagsusungit 1<0.
Isusubo ko na sana ang noodles sa fork na hawak ko nang marahan niyang pigilan ang
palapulsuhan ko.
"Why don't you want to give in to this setup when we can keep this as a secret from
your boyfriend?" pilit niya.
Inis na binawi ko ang palapulsuhan ko mula sa hawak niya, pakiramdam ko rin ay
hindi ko matatagalan kung hahawakan niya pa ulit ang balat ko. Pakiramdam ko
palaging may elektrisidad mula ro'n.
Kung ano man ang pakiramdam na 'yon... I should ignore that, right? I must ignore
that! "Dahil may boyfriend ako at may sex na involved ang gusto mo, hindi mo ba
'yon nage-gets?" singhal ko. "Kung sa bagay paano mo 'yon maiintindihan kung wala
ka naman sa isang seryosong relasyon, I know that you're the f* *k every girl I see
type of guy, Kael. Pero h'wag mo na 'kong idamay kung pwede."
Saglit siyang nagtiim-bagang pagkarinig niyon at humalakhak maya-maya. "Don't you
really get it, Zarina? Maraming pwedeng babae pero ikaw ang gusto ko! Ano pa bang
iingatan mo, ako na ang nakauna sa 'yo," may pagnanasa sa mga matang sambit niya.
"Dapat ba 'kong magpasalamat?" hindi makapaniwalang singhal ko sa kaniya. What a
jerk.
"l could still remember how you moan in pleasure last night, nagtataka ako kung
bakit ayaw mo nang maulit." Ani nya na ikinalaki ng mga mata ko. Mabuti na lang at
wala ngtao sa paligid na pwedeng makarinig sa kanya! "Sigurado rin naman akong
hindi mo pa 'yon nararanasan sa boyfriend mo, walang silbi." Natatawang dugtong
niya.
Hindi ko na natagalan ang pakikipag-usap sa kaniya at bago pa kami tuluyang mag-
away ay umalis na 'ko ro'n, nagsimula akong maglakad sa madilim at walang katao-
taong kalsada, lalakarin ko ang daan papunta sa terminal ng bus pero malayo-layo pa
'yon.
Okay lang kaysa magtagal doon kasama si Kael. Puri nang puri sa kaniya ang lahat sa
bar samantalang ganito pala ang ugali ng aroganteng lalaking 'yon.
llang hakbang pa lang ang nagagawa ko nang tumapat sa 'kin ang Bugatti Veyron ni
Kael, mabagal ang patakbo niya habang nakabukas ang bintana ng kotse.
"Lubayan mo '1<0, Kael Valencia, kung ayaw mong ireport kita sa mga police."
Pananakot ko sa kaniya.
I heard him chuckled. "Ibibigay ko lang naman 'tong cellphone mo, naiwan mo.
Someone's also calling."
Napatigil ako sa paglalakad at gano'n din sa pag-andar ang kotse niya. Mabilis na
inabot ko ang cellphone na hawak-hawak nito pero hindi niya naman kaagad binigay at
iniwas-iwas pa ang kamay!
"Boyfriend mo ba 'to? Popoy?" nang-iinis nitongtanong.
Agad na kinabahan ako, hindi naman tumatawagsa 'kin ang bunsong kapatid ko nang
ganitong oras.
"Kael, akin na 'yan!" bulyaw ko sa kaniya pero hindi niya pa rin hinayaang maabot
1<0, sa halip ay niloudspeaker niya lang ang tawag pagka-answer nya ng call.
"Ate! Si Ate Nicole hinimatay... nangingisay si Ate Nicole!" bungad ng boses ni
Popoy mula sa kabilang linya. May brain tumor si Nicole at balak ko pa lang na
dalhin siya sa ospital mamayang umaga para sa radiotherapy session nito.
Ngayon ko pa lang nakuha ang pera at kahit papa'no ay matatawid na nito ang unang
session niya pero ito na ang kinakatakot ko.
Awtomatikong nawala ang ngisi sa mga labi ni Kael habang parang binuhusan naman ako
ng malamig na tubig. Panay hikbi lang ni Popoy sa kabilang linya samantalang daig
ko pa ang naputulan ngdila sa pagpanic.
"Hop in, Zarina." Si Kael.
Hindi na 'ko umangal pa, nagtutubig ang mga mata at nagmamadaling pumasok ako sa
100b ng sasakyan ni Kael.
TO BE CONTINUE.
The Kings l Broken Mate
Alissa Dempsey
Will her mates be able to calm the raging storm within her? One ha f .

KABANATA 5
KABANATA 5
MABILIS na natunton namin ni Kael ang apartment kung saan ako nakatira, tinulungan
niya rin kami ni Popoy na dalhin si Nicole sa pinaka-malapit na ospital, noong una
ay hindi pa nga kami halos intindihin ng mga nurse dahil marami rin ang mga
pasyente sa oras na 'yon pero nakita kong may kinausap si Kael na doktor, at 'yon
mismo ang personal na turningin sa kapatid ko sa ER.
Halos hindi ako makapag-isip nang maayos kaya naman kahit naghihintay lang sa labas
ng ER ay panay ang panginginig ng buong katawan ko. Si Popoy naman na kaninang iyak
nang iyak ay nakatulog na lang sa waiting area.
"Calm down now, Zarina. The doctor's my personal friend I know him, I'm sure he'll
take good care of your sister," seryosong sabi nito.
Halos ilang minuto na ring nandito lang si Kael, hindi rin siya umaalis at
nagpapasalamat ako dahil mabilis naming naisugod sa ospital si Nicole dahil sa
kanya.
Hinilamos ko ang aking palad. "Hindi ko kaya..." nabasag ang boses ko dulot ng
kanina pang pinipigilan na iyak. "Silangdalawa na lang
ang mayro'n ako,"
Hindi ko intensyon na magpakita ng weakness sa kahit na kanino at lalong hindi ko
gustong umiyak sa harap ng ibang tao, lalo na kay Kael na hindi ko naman kilala,
pero sobrang bigat ng mga problemang dumadagan sa 'kin ngayon.
"They're your siblings? Where are your parents?"
Mapait na ngumiti lang ako at hindi na naglakas-loob pang tapatan angtingin niya.
Bumuntong-hininga na lang ako. "Hindi ko rin alam kung pa'no sasagutin angtanong
mo, tanong din naming magkakapatid 'yan matagal na,"
Bukod sa maagang pagkamatay ni mama, hanggang ngayon aywala na rin kaming idea kung
nasaan ang tatay namin.
Tumango-tango si Kael. "Don't you want to find your father's whereabout? May sakit
ang kapatid mo at hindi biro ang hospital bills,"
Agad na nag-angat ako ng tingin sa kaniya. "Alam mong nawawala siya at dapat namin
siyang hanapin?" nagtatakang tinitigan ko si Kael.
Sa'n niya naman nalaman 'yon? Wala akong pinagsasabihan patungkol sa mga personal
kong problema kung hindi ang mga malalapit kong kaibigan lang, na sigurado naman
akong hind niya kilala.
Naglikot ang mga mata nito saka nag-iwas ng tingin at kamot-ulong nagpaliwanag. "l
just assumed that he's-
Hindi natuloy ang sinasabi ni Kael nang bumukas ang pinto sa ER at niluwa niyon ang
doktor, hinuhubad ang gloves na nilapitan kami nito.
"Kael," napunta angtingin sa 'kin ng doktor.
"How's the patient?" si Kael 'yon nang mapansing mas lalo akong kinabahan, kahit
ang pagsasalita at pagtanong ay ikinatakot ko na rin yatang gawin.
"l saw the patient's recent MRI laboratory result and compared it to the MRI that
just requested earlier. Minatch ko rin ang symptoms ng kapatid mo, Miss Ramirez,
dalawa 'yon na nagpakitang may meningiomas siya. They can cause problems by
pressing on patient's brain.
Confirmed, may tumor ang pasyente."
Halos nabato ako sa kinatatayuan ko habang nakikinig sa pagpapaliwanag ng doktor,
kulang na lang ay gurnuho ang mundo ko.
"Some tumor have no symptoms until they're large then cause a rapid decline in
health, in Nicole's condition, her body showed us symptoms that led us to early
diagnosis. We're still lucky in that point, Miss Ramirez." Patuloy na pag-aalo ng
doktor.
"P-Pero kaya niyo naman po siyang
gamutin? Magbabayad na lang po ako... kahit anong halaga! Basta maging maayos lang
po ang kalagayan ng kapatid ko," pakiusap ko sa kaniya.
"Hindi ako diyos, Miss Ramirez, but we can perform biopsy to check kung pwede tayo
magsagawa ng surgery sa pasyente and remove the tumor before it damages the brain
meninges," sambit ng doktor.
"May iba pa po bang paraan, doc?" nag-aalalang asik ko. Pakiramdam ko ay napaka-
delikado ng surgery, natatakot ako para sa kapatid ko. "May doktor po kaming
napuntahan no'ng nakaraan, radiotherapy po ang sinuggest niya,"
Tumango agad ang doktor kaya kahit papaano ay lumuwag ang dibdib ko. "Kung hindi
naman pwede dahil masyadong delikado ang pwesto ng tumor sa utak, we can set aside
the surgery at mag-radio therapy sessions ang pasyente. Five sessions 'yon at medyo
mabigat sa bulsa,"
"How much will it cost, Jacob?" agad na pagsingit ni Kael.
"30 thousand pesos per session," kaswal na sagot ng doktor saka tinapik nito ang
balikat ni
Kael. "l got to go, excuse me," naglakad ito paalis.
Mariin na ipinikit ko ang mga mata ko sa sobrang stressed at hinilot ang
magkabilang sentido.
Tumikhim si Kael at seryoso ang mga matangtumingin sa 'kin. "I'm not happy to hear
about your sister's condition but I want you to know that I'm still willing to help
you."
Hindi makapaniwalang tinignan ko siya. '"Yung tulong mo may kapalit," halos ilingan
ko ito. At hindi lang 'yon basta materyal na bagay o pera rin, puri ko lyon bilang
babae!
Kael shrugged his shoulders. "Nothing comes free these days, Zarina. Besides,
that's all I'd ask in return, hindi rin ako matandang lalaki gaya ng mga customer
mo sa 100b ng bar."
"l want you, that's it. Kung tatanungin mo ulit kung bakit kita pinipilit, that's
because I want you," he gave a lopsided grin. Nahirapan akong mag-iwas ngtingin
mula sa mga mata niyang puno ng emosyon na hindi ko matukoy kung ano. Nagtatakang
kinunutan ko ito ng noo. "Bakit?"
His jaw tightened. "Kailangan pa ba ng rason? You kept on asking me why, pwede na
bang I just don 't want our first night to be our first and last? We'll benefit
from each other, Zarina."
"P-Pag-iisipan 1<0,"
PAGKATAPOS ng pag-uusap namin ni Kael kanina ay iniwanan ko na ito para samahan ang
kapatid ko sa kwartong pagco-conefine nito, sinuggest ng doktor na h'wag munang
pauwiin si Nicole para masuri pa nang mabut .
Alam kong mas lalong bibigat sa bulsa bawat araw na itatagal namin dito sa ospital
lalo na't private pa ang pinagdalhan ni Kael, pero kung makakatulong para sa
kapakanan ng kapatid ko, kahit ilang milyon pa 'yan, hahanapan ko na lang ng
paraan.
At si Kael. Hindi ko na ito napansin pa sa paligid, siguro umalis na o urnuwi sa
kanila. Halos may araw na rin sa labas no'ng iniwanan ko siya sa hallway.
Na-appreciate ko ang tulong na ginawa niya para kay Nicole pero hindi pa rin ako
makapaniwala sa kaniya. Hindi ko lang maisip kung gano'n ba siya talaga, nacha-
challenge ba siya sa pag-ayaw ko sa ino-offer niya kaya persistent pa rin ito sa
pamimilit?
Hindi sa pagiging ungrateful sa alok niya, maluwag sana sa 'kin kung hindi lang...
gano'ng bagay ang kapalit. Hindi ko maiwasang magtaka.
Ang darning babae sa paligid, bakit siya magsasayang ng malaking halaga ng pera sa
katulad ko? Gano'n ba siya kayaman para magtapon ng pera makuha lang ang gusto?
"Zarina, pasensya ka na ito langtalaga ang mapapahiram ko sa 'yo. May hinuhulugan
pa kasi kami sa bahay at car ng parents 1<0," paliwanag ni Meira saka inabot ang
puting envelope.
Tanghali na ngayon at ilang oras na rin akong tulala sa malamig na kwarto kung saan
naka-confine ang kapatid ko, habang si Popoy naman ay tulog rin sa tabi nito,
tinawagan si Meira para humingi ngtulong, wala pangtatlong oras nang bumisita ito.
"Meira, 'wag ka ngang humingi ng pasensya. Ako 'yong nakaabala, babayaran ko na
lang kapag nakaipon ako ulit, kailangan ko lang talaga," nahihiyang sambit ko.
Tinanggap ko ang envelope pero nagtaka nang makitang may isa pa siyang ibinibigay.
"No problem, Za! Itong isang envelope naman, ambagan 'yan ng workmates natin sa La
Satina. Kahit papaano nakaabot ng 15 thousand, mare." Ngiti niya.
Napaawang ang bibig ko. "Ang lakingtulong na nito. Nakakahiya naman sa kanila,"
wala pa naman akong masyadong ka-close sa hotel bukod kay Meira.
"Hindi ako nagulat diyan, Za, 'matic na tumulong sila sa 'yo dahil malalaki naman
ang sahod nila sa hotel at walang binabayarang maraming gastusin 'di gaya ng
kalagayan mo." Ani Meira. Bigla itong urnupo sa tabi ko saka nanliit ang mga mata.
"Alam mo kung saan ako nagulat?"
Natatawang tinaasan ito ng kilay. "Saan?"
"'Yung hotel managing director natin, si Sir
Ariel. Nagbigay siya ng malaking halaga I don't know kung pautang sa 'yo o donate,
100 thousand pesos ang una niyang sinabi, nadulas siya ng sinabi sa 'kin!" mariin
niyang kwento.
Nanlaki ang mga mata ko. Gano'n kalaki? Hindi naman ako masyadong kilala ng hotel
managing director ng La Satina, tinanggap niya nga lang akong aplikante ro'n kahit
na hindi talaga ako isa sa mga napili ng HR dahil sa pinakiusapan kong si Meira.
Hindi ko alam kung paano niya nagawang napilit si Sir Ariel pero hindi ko na siya
kinulit pa, masaya ako na may stable job ako kahit papaano bukod sa pagiging
waitress ng bar.
"But the thing is, hindi 'yon natuloy, mare. Naudlot! Ang 100 thousand pesos ay
naging 10 thousand na lang!" nanlalaki ang mga matang kwento niya, hindi ko tuloy
alam kung matatawa ako dahil dito kay Meira.
"Bakit daw? Pero okay lang naman, Meira, malakingtulong pa rin 'yon. Sa'n ko naman
mapupulot sa panahon ngayon ang 10 thousand pesos?" naiiling na tugon ko sa kanya.
Mahinang hinampas nito ang braso ko saka sunud-sunod na umiling. "Hindi! May bigla
kasing dumating sa hotel, hulaan mo na lang kung sino!" "Spill it, Meira." Biglang
naging curious na segunda 1<0. Sino?
"Kael Valencia!"
Napaangat ang mga kilay ko.
"Narinig niya yata kaming nag-uusap no'n, right before Sir Ariel handed the cheque
ay sumingit na siya. Nag-usap sila saglit sa corner habang ako, I'm shocked!
Magkakilala pala sila?"
Kumibit-balikat ako. "Mayaman si Kael, ikaw na ang nagsabi na may-ari siya ng
malaking liquor company at resorts chain, magkakaibigan ang mga mayayaman."
Pabirong sabi ko saka nagpunta ngtitig sa mga kamay.
"Ay tama! Pero ayun nga, mare, pagbalik ni Sir Ariel, nagmamadali siya na binigay
'yung cheque na 10 thousand lang. Nahiya naman ako umangal kasi nagsabi na siya ng
100 thousand, barya lang naman 'yon sa kanya ano! Ayun, suspicious si Kael sa
'kin... hindi kaya pinigilan niya si sir?" nanliliit ang mga matang ani niya.
Punung-puno ng pagsususpetya ang mga mata. "I'm sure hindi naman aabot sa gano'n si
Kael. Wala naman siguro siyang galit sa 'kin para gawin niya 'yon," natatawang
sambit ko. Isa pa, bago lang kami nagkakilala... marami naman siguro siyang pwedeng
pag-interesan na babae riyan at hindi kailangan umabot sa gano'ng bagay.
"Oh well!" pagsasawalang bahala na lang ni Meira saka lumapit sa lamesa, naglabas
ng mga prutas mula sa paperbag na dala at inilagay sa Plato. "Nag-worry talaga ako
sa 'yo saka rito sa
kapatid mo kanina pa, gusto ko na nga mag-out kaagad sa hotel kung hindi lang
maraming trabaho sa ads."
Pagkatapos ng ilang oras pa ay nagpaalam na rin si Meira para bumalik sa hotel at
magtrabaho. Sobra pa sa sobra ang pasasalamat na may kaibigan akong gaya niya sa
gan'tong sitwasyon, sila Earl at Marie mula sa bar naman ay gusto ring dumalaw dito
kung hindi lang talaga nagkaro'n pareho ng biglaang lakad.
Ilang oras pa ang lumipas, kahit kumurap ay natakot na 'kong gawin h'wag lang
mapabayaan sa pagbabantay ng kalagayan ni Nicole, nagising lang siya maya-maya saka
kumain ngtanghalian.
"Ate, nasa'n tayo?" paos ang boses na tanong niya.
"Huy, atei. Nasa hospital tayo!" ani Popoy sa kanya. "Ang ganda rito may aircon,
'no!"
Hinaplos ang buhok ni Popoy sa tabi ko saka ngumiti kay Nicole. "Nawalan ka ng
malay kanina, ano pa ba mga nararamdaman mong kakaiba sa katawan mo? Hindi ka
nagsasabi sa ate," pigil ang pag-iyak na tanong rito.
Alam sa sarili kong marami rin akong pagkukulang sa kanila, halos buong araw akong
wala sa apartment para magtrabaho sa hotel kapag umaga at sa bar naman kung gabi.
Iniiwanan ko lang sila ng pagkain at pera. Naaawa ako sa mga kapatid ko.
"Madalas lang sumakit ulo ko, ate. Nahihilo ako gano'n." Mahinang sabi ni Nicole
saka nag-abot ng apple mula sa bedside table. "Tapos minsan nahihirapan ako
magsalita, ate. Parang... delayed 'yung pagsalita ko." Mabagal na ani niya.
"Eh, ate, ano raw bang mayro'n bakit nangisay si ate Nicole kanina?" curious na
tanong ni Popoy.
llang segundo akong natulala sa kanya, hindi alam kung sasabihin ba ang totoo o
h'wag na.
"Kapag nangingisay parang may sakit yata na malala, ate. Gano'n sa mga kdrama na
napapanood ko," segunda naman ni Nicole.
Nagpeke agad ako ng tawa. "Huh? Ano ka ba, wala... wala kang sakit na malala. H'wag
kang mag-isip nang ganiyan baka ma-stress ka pa. Ang sabi lang naman ng doktor,
may... may titignan lang siya sa mga tests sa 'yo, 'yun lang."
Ngumiti lang si Nicole at nakipagkwentuhan sa bunso naming kapatid tungkol sa ibang
bagay. Nakipagkulitan ako sa kanila kahit na halos maluha-luha ako sa sobrang
lungkot, minsan napapaisip na lang kung bakit... sa dinami-rami ngtao sa mundo,
bakit kami pang walang mga magulang ang may ganitong uri ng mga problema?
Pagsapit ng hapon ay binilinan ko si Popoy na bantayan maigi si Nicole sa silid
nito, kailangan ko lang urnuwi ng apartment para kumuha ng mga damit at ilang
mahahalagang gamit. Mukhang matatagalan ang stay namin sa hospital.
Sa ngayon ay may 75 thousand pesos ako, kasama na ro'n ang... binayad ni Kael sa
nangyari sa 'ming dalawa. Ang laking bagay, napailing na lang ako. Pero kung
tutuusin ay kulang pa, sa hospital bills, sa mga gamot at sa parating na biopsy ni
Nicole.
Kulang na kulang pa.
Burnuntong hininga ako, ilang beses ko na rin yata 'to nagawa sa buong araw ngayon
pero hindi naman halos nababawasan ang bigat sa dibdib ko.
Bukod sa mga test, sa biopsy at sa radiotherapy sessions ay may medications pang
kailangan.
Kung ako lang ay iiyak na ako nang malala kanina pa, kung hindi lang talaga
makikita ng mga kapatid ko at kung hindi ko lang kailangang maging malakas sa
paningin nila.
"Para PO, kuya! Diyan na lang sa tabi," wika ko sa tricycle driver matapos ituro
ang apartment na katabi ng malakingtindahan.
Pagkababa ko mula ro'n at pagkabayad sa driver ay agad na bumungad sa 'kin ang
maingay na landlady.
"Hoy, ito na pala si Zarina! Diyos 1<0!
Dumating ka rin!" malakas na bungad niya,
nagpapanic siya at hindi mapakali pati ekspresyon ng mukha. Marami ring mga tao sa
paligid, lalo na ang mga tsismosa naming kapitbahay.
"B-Bakit, ate?" nagtatakang salubong ko sa kanya.
"Anong bakit! May bisita ka!" galit na ani niya saka hinampas ako ng pamaypay niya
sa braso. Nakakunot ang noo na binalingan ko sila. "Aray ko naman, ate, sino raw
ba? Saka bakit nagagalit ka, masama na ba magkaro'n ng bisita ngayon?"
"Masama! Masama lalo na kung gano'n ang mga bisita mo, naninira ng pinto!"
Napaawang ang bibig ko nang madatnan sa third floor ng apartment ang tinutukoy niya
kung nasaan ang kwarto naming magkakapatid. Bumungad nga sa 'kin ang sirang
doorknob na parang pinilit buksan ang pinto, halos matumba rin 'yon na parang
pinaghahampas ng matigas na bagay.
"Sinong gagawa nito?" galit at kinakabahang pinasok ko ang 100b ng apartment.
Bumungad sa 'kin ang limang lalaking kilalang-kilala ko. Nakaupo angtatlo sa maliit
na upuang gawa sa kahoy saka 'yong dalawa ay naabutan ko pang pinagbabasag ang
lahat ng makitang babasagin na garnit namin.
"Anong ginagawa niyo rito?! Sinong
nagsabing pumasok kayo para manggulo rito!" halos mapaawang ang bibig ko sa sobrang
gulo ng apartment ngayon.
Maliit lang ang silid at nagkalat lahat ng sira na garnit namin!
"O, bakit ngayon ka lang?" bungad ng isa. Si Francisco.
Turnayo ito mula sa kinauupuan habang maangas na nag-unat ng leeg. Natatakot na
napaatras ako ng hakbang nang makalapit siya sa 'kin.
"Tatakbuhan mo ba kami?" gigil ito na hinawakan ang braso ko saka piniga 'yon nang
sobrang higpit, takot na tinitigan ko lang siya habang salubong na ang mga kilay,
"Isang linggo ka nang walang bigay ng pera, baka nakakalimutan mong wala pa sa
kalahating milyon ang nababayaran mo."
"F-Francisco... wala pa 'kong mabibigay sa
'yo, naospital 'yung kapatid ko ka-"
"Hindi ko na problema 'yon!" bulyaw niya. "Uutang-utang sa 'min 'yang nanay mo
tapos hindi pala magbabayad nang maayos?!"
"Babayaran ko na langsa susun "Boss," pagsingit no'ng isang lalaking kasama niya,
namilog ang mga mata ko nang makitang inabutan niya ng kutsilyo si Francisco na
inabot naman ng huli, nilapit nito 'yon sa
mismong leeg ko.
Hindi ko na alam kung paano pa papakalmahin ang sarili ko. Alam ko kung anong
klaseng mga tao sila Francisco, myembro sila ng malaking organisasyon ng ilegal na
sugalan. At dahil makulit ang nanay ko, walang pakialam sa sarili niyang nangutang
siya mula sa mga barumbadong lalaking 'to.
Isang milyon 'yon na hanggang ngayon ay pinaghihirapan ko pa rin bayaran.
"Rinig ko ngang naospital ang kapatid rno, pero huli na 'to, Zarina." Pinadaan niya
ang kutsilyo sa pisngi ko, halos manginig ako nang maramdaman ang malamig na
patalim sa aking balat. "'Yung kulang mo na 700 thousand, kailangan ko na 'yon-"
"0-00! Hindi naman ako tatakbo!
B-Babayaran ko naman-
"Kailangan ko na 'yon sa Linggo mismo! Kapag hindi mo pa 'ko binayaran... 'di ako
nagbibiro, Zarina, papapiliin na lang kita kung kutsilyo o bala ng baril ang gusto
mong tumapos sa 'yo." Pananakot niya.
Marahas na binitiwan niya ako pagkatapos no'n kaya naman napasubsob ako sa sahig,
bago pa sila umalis ng apartment ay pinagsisipa pa ng mga ito ang mga gamit.
Takot at nanginginig na natulala ako sa pintuan kung saan sila lumabas.

KABANATA 6
KABANATA 6
PAGKATAPOS ng araw na 'yon ay hindi ko na nagawa pang magpahinga para sa sarili ko.
Pakiramdam ko bawat oras na lumilipas ay mas dumadagdag lang ang takot sa 'kin,
tinawagan at nilapitan ko na ang lahat ng pwedeng utangan, mga kaibigan, mga
malayong kamag-anak.
Nagbigay naman sila pero maliit na halaga lang, kulang na kulang pa sa laki ng pera
na kailangan ko.
Nakakahiya man pero wala na talaga akong mahanap na ibang solusyon. Sa totoo lang,
kung hindi ko lang mahal ang mga kapatid ko at kung selfish lang akong tao...
matagal ko nang ginawa ang pagpapakamatay.
"Good morning, doc. Papunta po ba kayo sa kwarto ng kapatid ko?" salubong ko sa
doktor nang makita ito sa hallway, namukhaan kong siya 'yong kausap ko kahapon
dahil medyo bata pa ang hitsura nito, sa tingin ko hindi nalalayo ang edad nila ni
Kael. Sakto kasing paalis na rin dapat ako dahil kailangan ko pa ring pumasok sa
La Satina.
Lato na ngayong kailangan na kailangan ko ng pera, hindi pwedeng lumiban sa hotel
man o
sa bar.
"Oh, Miss Ramirez. 00 doon nga ang diretso 1<0, kailangan kitang makausap patungkol
sa iba pang tests na iru-run natin para sa diagnosis ng kapatid mo,"
Nagpunta kami sa opisina ni doc at halos itago ko sa aking likod ang mga kamay kong
kanina pa hindi matigil sa panginginig. Kagabi ko pa halos iluhod sa langit ang
paggaling at pag-recover ng kapatid ko sa brain tumor na 'yon.
"So, I suggest performing biopsy to your sister, Miss Ramirez. It is needed for the
final diagnosis, h'wag kang mag-alala hindi naman ito kagaya ng surgery, we will
only remove a small amount of tissue for examination and confirmation kung anong
laki o uri talaga ng brain tumor ang mayro'n ang kapatid mo. My assumption is
benign angtumor, we need to make sure."
"K-Kailan ba kailangan, doc?" kinakabahang tanong ko rito.
"As soon as possible sana, Miss Ramirez. Para malaman na natin kaagad ang next step
bago lumala ang lagay ng pasyente,"
Tumango ako sa kanya bilang pagtugon. "Kayo na po ang bahala, gusto ko lang na
gumaling ang kapatid ko,"
"Ang brain tumor patients may survival rate
'yan, posible 'yon mangyari but it would take a very long journey, dapat tibayan mo
ang 100b mo. Para sa kapatid mo,
Hindi ako nakasagot. Ngayon pa nga lang ay hindi ko na alam kung paano hihinga nang
maluwag dahil sa mga patong-patong na problemangdumadating.
"By the way, are you and Kael.
Mabilis pa sa pinaka-mabilis na inilingan ko si doc bago niya pa makumpleto kung
ano ang sasabihin niya. "Wala kahit na ano, hindi rin friends,"
He chuckled. "l thought you're a special friend to him, 'yun kasi ang sinabi niya.
He paid the initial hospital bill for you yesterday by the way, ang bait naman pala
ng kaibigan ko tapos hindi kayo friends." Makahulugang sabi niya habang tumatango-
tango at may multo ng ngisi sa mga labi.
Pagkatapos ko ro'n sa opisina ng doktor na 'yon ay chineck ko nga ang balance namin
sa hospital, nabawasan nga ng malaki 'yon. Pero bakit naman niya gagawin 'yon? This
is... too much.
MAGHAPON akong nasa La Satina Hotel para magtrabaho, maraming client ang
nagdatingan sa opisina ko at pinilit ko talaga ang best ko na h'wag maging lutang
habang kinakausap sila, kaso nakakahiyang hindi ko talaga maiwasang ma-out of focus
kakaisip kung sa'n ako uutang ng
600 thousand pambayad kay Francisco.
Iba pa angsa hospital bills.
"No, this is incorrect. I said I want my wedding event to be gold and white themed,
bakit black ang nakalagay? I also noticed that you forgot to write down my flowers
even though already mentioned roses twice, blank pa oh," reklamo ng client na
babae kaya nagbaba ako ng tingin sa mga event form na finifill-upan ko base sa
detalye na request niya.
Napaawang ang bibig ko, oh my god, mali-mali nga ang mga nailagay ko.
"I-I'm sorry, ma'am,
Sa mga surnunod pang mga minuto mas lalong urniksi ang pasensya ng kliyente,
maiintindihan ko naman siya dahil wedding ang event niya at mahalagang-mahalaga ang
mga detalye ro'n lalo na't mahal ang ibabayad niya, hindi ko lang talaga mapigilan
magzoned out.
"Will you send me an email later for further updates?" nakakrus na ang mga braso
nito sa dibdib, nakataas ang kilay at mukhang matalim na rin ang titig sa 'kin
kahit na hindi ko naman nakikita sa likod ng shades na suot.
"Yes PO, ma'am, buo ko pong iu-update sa inyo ang progress mamaya rin PO," isinara
ko ang brochure ng event chairs and tables saka itinabi sa gilid ngtable.
"Okay," maiksing sagot niya, ilang
segundong hindi urnimik pero parang may gusto pang sabihin. "Ariel, the hotel
managing director, was my colleague before. Ang akala ko naman mataas ang standards
niya sa mga employee na iha-hire, especially hotel event manager like you," "Ma'am,
I apologize for-
"Uh, no, stop." Tinanggal nito ang shades na suot at minata ako. "Magpasalamat ka
na hindi ko babawiin ang event na iho-hold ko rito sa La Satina, kung nangyari 'yon
ay hindi ako magdadalawang-isip na bigyan kayo ng low rating. And that would be on
you lumilipad ang isip sa trabaho, sinasayang mo lang ang binabayad ng hotel sa
'yo,"
Hindi ko na tinangka pang magsalita, first time kong makatanggap ng gano'ng komento
mula sa client. Since day one ko rito sa trabaho ay palagi naman akong may maayos
na feedback, ngayon langtalaga.
Dire-diretsong urn alis ng office 'yong client, itinukod ko na lang ang Siko ko sa
mesa saka sinapo ang mukha at bumuntong-hininga.
I'm hopeless. Linggo ang palugit ni Francisco sa kulang ko na pera at Friday na
ngayon. Kahit hindi pa 'ko urnuwi ng bahay at magbuong araw sa trabaho, I'm sure
wala akong mapapala.
Nakarinig ako ng katok mula sa pinto kaya naman agad na nag-angat ako ngtingin,
nakita ko si Meira na nakanguso habang naglalakad patungo sa harap ng mesa 1<0.
"Hindi ko naman sinadyang mag-eavesdrop kaso nakabukas nang kaunti 'yung pinto
kanina pa." ani niya saka naupo sa harapan ng mesa.
"Kilala mo 'yon? Mayaman kaya suplada,
"May karapatan naman siyang magsuplada, lutang talaga ako mula pa kanina," inabot
ko ang water bottle mula sa mesa saka ininom 'yon.
Sinong hindi mababaliw kakaisip kung may death threat ka, may malaking utang na
lagpas kalahating milyon? Pero sa kabila ng dalawang mabigat na problemang 'yan,
walang hihigit sa pag-aalala ko para sa buhay ng kapatid ko.
Gusto ko siyang mabuhay pa. At kailangan pa rin ng pera doon.
"Porque anak siya ng Alcantara." Umirap na sambit ni Meira, ang tinutukoy ay 'yong
client ko kanina.
She's Yukira Alcantara. Sa pagkakaalam ko nga ay anak-mayaman ito, kaibigan ng
hotel managing director ng La Satina Hotel at isa sa may-ari ng Garnetlands,
resorts chain na maingay ang pangalan sa industry.
Kaya maling-mali na sinakto kong maging lutang sa araw na 'to.
NAGING mabilis ang pagdaan ng mga araw, halos matakot na nga akong matulog dahil
halos ayokong lumipas kaagad ang mga oras nang mabilisan.
Linggo na ngayon, ang kinakatakot kong araw, pero wala pa rin akong napagkukuhanan
ng pera. Halos marami na rin akong sinubukang utangan pero kahit utangan ko pa yata
ang lahat ng kilala ko, hinding-hindi aabot sa 600 thousand pesos na dapat kong
maibigay kay Francisco ngayon mismo.
Kahapon naman, isinagawa ang biopsy kay Nicole. Hindi ko alam kung dapat akong
matuwa pero benign angtumor at hindi malignant gaya ng sinabi ng doktor sa 'kin.
"Miss Ramirez, base sa resulta ng biopsy na isinagawa namin ang kapatid mo ay may
benign tumor o meningiomas, now it's really confirmed. Kung malignant 'yon at hindi
benign tumor, panigurado kakalat ang cancer cells sa iba pang parte ng katawan. So
we're still blessed." Kahit papaano ay nakahinga ako nang maluwag dahil sa balitang
'yon.
"Binigyan na namin siya ng medication para sa mga sintomas dahil nakakaranas siya
ng matinding pagsakit ng ulo, pero bukod do'n ay hindi tayo kailangang magsagawa ng
surgery. Radiotherapy lang gaya ng nais mo no'ng una pa lang."
Nilagok ko ang isang baso ng alak na kanina ko pa hawak-hawak saka malakas na
inilapag 'yon sa counter. Ramdam na ramdam ko na agad ang hilo, nakaka-apat o
limang baso pa lang yata
ako, pero sa bagay puro puno naman 'yon.
Ang hina talaga ng alcohol tolerance ko.
"Hoy, bakla ka! Ano 'yan, ano 'to? Anong mayro'n at naglalasing ang Iola Zarina
natin?" pabirong sabi ni Marie sa malakas na boses dahil sa malakas din na tugtog
sa bar ngayon.
Humalimuyak agad ang pabango nito. Ayos na ayos na rin ang maikling suot na uniform
bilang waitress at makapal ang makeup.
"Sexy mo naman! Sana makabingwit ka tonight!" nakangising bati ko sa kaniya saka
hinampas ang pang-upo nito.
Nagulat si Marie, hindi agad nagsalita saka tinakpan ang bibig na parang gulat na
gulat. "Hoy, Earl! Anong ginawa mo rito?!" turo niya sa 'kin saka nilingon si Earl
na naghahalo ng mga alak.
"Nako! Kanina pa umiinom 'yan dito! Gusto pa nga 'yung hard drinks talaga, mabuti
sana kung hindi ko alam na mabilis siya malasing," naiiling na sagot ni Earl.
"Nagulat ako sa pananalita eh, hindi naman ganiyan 'yung Zarina na kilala ko.
Maliban na lang kung..." lumapit si Marie saka inamoy-amoy ako. "Amoy chico ka na!
Marunong ka na maglasing!" hum alakhak siya.
Maaga pa sa 9 PM kanina nang dumiretso ako rito sa bar, iniyakan ko nga si Earl
kahit nagtatrabaho siya sa harap ng mga alak, iyak-tawa ang ginawa ko sa harap din
ng mga taongdumadaan sa paligid ko.
Pero wala na 'kong pakialam.
Kung sila 'yung may ganito karami at kabigat na problema sigurado akong ganito rin
ang gagawin nila.
"Kaya pala hindi kita napansin sa dressing room," tumatango-tangong sambit niya
saka naupo sa stool sa tabi ko. "Kailangan mo pera, mag-abang ka ng foreigner
dyan!"
"Ayoko. Okay lang." nakangiting sagot ko saka nagsalin ng alak, halos hindi ko na
nga maisalin nang maayos sa baso dahil sa hilo. "May gusto nga sa 'kin pumatay
ngayong araw, ineenjoy ko lang buhay ko, bakit bal" natatawang tinapat ko kay Marie
ang baso saka urninom.
"Oh my gosh? True ba?" lumapit si Earl kaya natawa ako sa boses nitong naging
malambot na binabae.
"Totoo! Inom na tayo!" aya ko pa sa kanila.
May kung anu-ano pang sinasabi si Marie at Earl pagkatapos no'n pero hindi ko na
binigyan ng atensyon, abala lang ako sa pag-inom ng alak.
Pakiramdam ko talaga last day ko na.
Si Francisco... hindi siya 'yong tipo ng nagbibitaw ng salita tapos hindi
tinototoo.
llang minuto lang, ang naiisip ko na 'yon ay napatunayan kong totoo nang may humila
nang
marahas sa balikat ko.
"Oh, tama. Dito ka nga raw nagtatrabaho!" bungad ni Francisco.
Hindi ko alam kung anong lakas ng 100b ang mayro'n ako ngayon pero tinawanan ko ito
at binati ng magandang-gabi. Natauhan lang ako nang malakas niya 'kong sampalin
dahilan para mahulog ako mula sa stool na kinauupuan.
Halos magtilian ang mga babae sa paligid dahil sa gulat, napunta sa 'min ang
atensyon ng iba habang si Earl nagmamadaling lumapit sa 'kin.
"Hindi mo ba nakita? Babae 'tong kaibigan ko, kalalaki mong tao nananakit ka!"
Tumango si Francisco saka pinuntahan ng mga tauhan niya si Earl para ilayo sa 'kin.
Mabilis ang pangyayari at siguro dala ng kalasingan at pagkamanhid kaya hindi ko
namalayan na nakailang sampal ang inabot ko kay Francisco.
Nagdudugo na ang ilong ko ngayon.
"May hawak na kutsilyo, oh my god!" tili ng kung Sino.
Dumating ang mga guard at bouncer pero hinarang sila no'ng mga kasama ni Francisco.
Halos nagkagulo sila ro'n habang ako... hinihintay lang kung kailan niya papatayin.
"Patayin mo na 'ko bilisan mo! Hindi rin naman kita mababayaran, ayoko rin naman
takbuhan ka." Kaswal na parinig ko sa kanya sa namumungay na mga mata. "Mas okay
nga 'yan, patayin mo 'ko, go!" humalakhak ako.
Nababaliw na nga yata talaga ako ngayon.
Basta nahihilo na 'ko dahil sa alak, gusto ko na matulog.
Nakita kong lalong nagalit ang ekspresyon ng mukha niya kaya naman humiga na 'ko sa
sahig, pinikit ang mga mata at hinintay na lang siyang saksakin ako. Inaantok na
rin ako dahil sa kalasingan. "Don't you dare come near her," " Kael,"
Agad na nagdilat ako ng mga mata. Mula sa pagkakahiga ay nakita kong nasa gitna
namin ngayon ang nakatalikod mula sa 'kin na lalaki. Kael?
"H-Hindi ko alam na babae mo 'yan, kaso may atraso sa 'kin 'yan eh. Baka naman
pwede mo na 'kong hayaan diyan," rinig kong pakiusap ni Francisco.
Babae? Sino? Ako?
"Anong atraso niya sa 'yo?" segunda agad ni
Kael saka nakita kong nagtapon ng tingin sa gawi
"Umutang sa 'kin nanay niyan, namatay na lang nang 'di nagbabayad. Binigyan ko na
'yan ng ilang buwan na palugit kaso wala talaga." Biglang kalmadong paliwanag ni
Francisco. "Kailangan ko na 'yon, patakaran sa 'min na kung 'di siya magbabayad
pwes ibayad niya ang pwede niyang ibayad na mas mahal sa inutang," rinig kong
dagdag pa nito saka bahagyang tumawa.
"How much does she owe you?"
"600,000 din 'yon,"
"It would take her the rest of her life to pay off that debt,"
"Ayun nga, Kael! Umalis ka diyan at tuturuan ko ng leksyon 'yan-"
Kitang-kita ko na binali ni Kael ang kamay at braso ni Francisco nang hawakan siya
nito sa balikat. Napasigaw sa sakit si Francisco saka naalarma ang mga kasama niya
pero mukhang takot silang lapitan si Kael.
Halos mag-ingay ang mga tao sa paligid.
Anong ginagawa niya?
Malakas na tinulak ni Kael palayo si
Francisco, nagulat ang lahat nang suntukin niya pa ito sa mukha, saka pumameywang,
nag-unat pa ito ng leeg habang tinatapunan ngtingin ang mga kausap. Hindi man lang
nakabawi si
Francisco, mukhang iba talaga ang takot niya sa kaharap ngayon.
Napaupo ako dahil do'n at halos maghurumentado pa ang puso ko nang humarap ito sa
gawi ko.
Nagtama angtingin naming dalawa at kitang-kita ko ngayon kung gaano kadilim ang
kanyang mukha sa galit. Nilapitan ako ni Kael at marahas na hinila sa braso patayo.
"Follow me outside, I ' ll give you your 600 thousand." Diretso niyang sambit kay
Francisco.
Namilog ang mga mata ko! Tama ba ang narinig ko?
Babayaran niya si Francisco?!
Halos huminto na ang puso ko nang magbalik siya ngtingin sa 'kin. Nagtiim-bagang
ito at mas mahigpit na hinawakan ang braso ko.
"Sa 'kin ka na may utang ngayon," he smirked.
TO BE CONTINUE.

KABANATA 7
KABANATA 7
PAGKARATING namin sa mismong labas ng Parking Lot ay nag-abot agad ng cheque si
Kael kay Francisco, ngayon na halos nanginginig ang mga kamay ko dahil sa kaba.
Pakiramdam ko nahimasmasan ako nang kaunti kahit na umiikot pa rin ang buong
paligid dulot ng kalasingan.
Nakita kong sumunod din sa 'min ang tatlong lalaki na palagi kong napapansin na
kasama ni Kael sa tuwing nagpupunta rito sa bar. Sa hitsura nilang tatlo, sa kulay
ng balat, sa ayos ng kanilang buhok at sa pananamit...
halatang-halata na magkakaibigan nga sila. Mga elite customer ng bar mula pa noon.
"Kael, anong gulo 'to?" nagtatakang bungad nila kay Kael pero hindi sila tinapunan
ng atensyon nito. Mahigpit pa rin ang hawak niya sa braso ko habang tiim-bagang na
nakatitig lang sa grupo ni Francisco.
Babayaran niya talaga ang utang 1<0!
Malapad na malapad ang ngisi ni Francisco nang kuhanin ang cheque saka inamoy-amoy
pa 'yon na parang adik.
"H'wag na h'wag na ulit kitang makikitang lalapit sa babaeng 'to, o kahit sino sa
inyo," si Kael
'yon sa kanila. "What you did to her was too much, papalampasin ko lang 'yon ngayon
lang," Mapanganib angtono kaya naman nawala ang ngisi ng mga kasama ni Francisco,
maliban sa kaniya.
Pagewang-gewang ang lakad na pumagitna ako sa kanila saka malakas na tinulak ang
balikat ni Francisco. "O, ano ka ngayon! Bayad na 'ko!" tumatawang sigaw sa mukha
niya.
Hindi ko alam kung bakit ang lakas ng loob kong gawin 'to ngayon pero ang alam ko
lang ay natatawa ako at gusto kong asarin ang siraulong lalaki na 'to na palaging
nanggugulo sa apartment kapag naniningil.
Mayabang na tinulak-tulak ko ulit ang balikat niya kahit na umiikot ang paligid sa
kalasingan. "Ano! Bakit mukhang takot ka ngayon? Natatakot ka dito?" turo ko kay
Kael saka nilingon ito, seryoso lang itong nakatitig sa 'kin.
"Pero gusto pa rin 'yong sinabi mo," mahinang sabi ko saka namumungay ang mga
matang lumapit pa kay Francisco, natigil lang ako nang maramdaman ang kamay ni Kael
sa braso 1<0. "Gusto ko pa rin mamatay sa rami ng problema ko kaya kahit bayad ka
na... patayin mo pa rin ako, bilis!"
Malakas na binawi ang braso sa pagkakahawak ni Kael saka nakangisi at nakapikit ang
mga matang tinaas ang dalawang braso sa magkabilang gilid. Open-arms na 'ko rito,
patayin niya na 'ko ngayon sabi!
"Zarina," si Kael 'yon. Maya-maya ay mahigpit ang hawak sa braso ko na hinila niya
'ko sa likuran niya.
"This girl looks so problematic," ani noong mga kaibigan ni Kael kaya nginisihan ko
sila habang nakapikit ang inaantok na mga mata.
Malakas ang 100b na kinuha ko ang hawak na tequila no'ng isa sa kanila saka
tinungga 'yon n ang diretso at hinagis ang glass, napaawang ang bibig no'ng lalaki
dahil nabasag 'yong baso.
"Ano mo ba 'yang bayarang babae na 'yan? Ang yabang na ngayon ah," nagtatakang
tanong ni Francisco, ganoon din ang mga kasama niyang lalaki. "Ang lakas naman niya
sa 'yo para bayaran 'to,"
Mabilis ang mga pangyayari, nagulat na lang ako nang tumumba sa sahig si Francisco
dahil paulit-ulit itong sinuntok ni Kael sa mukha.
Kael.. hinawakan ko angdamit nito sa likuran para pigilan na.
"'Wag na rin kayong magpakita sa 'kin, I'm not kidding you, Francisco," nag-uunat
ng leeg na banta ni Kael sa kanila.
Halos matakot ako sa mga sunod na nangyari. Naglabas ng kutsilyo si Francisco dahil
halatang napigtas na ang pasensya na kanina pa pinipigilan, pero bago pa man siya
makalapit
nangtuluyan kay Kael ay nagtutok na ng baril ang dalawa sa tatlong kaibigan ni Kael
sa kanya.
"Aalis ka na o ibabaon ko sa ulo mo 'tong bala?" pananakot no'ng kaibigan ni Kael
kaya naman napaawang ang bibig ko.
Walang nagawa sila Francisco kundi sumibat sa lugar habang inis na inis pa rin ang
mga ekspresyon, bitbit ang cheque na si Kael mismo angnagbigay.
llang segundong dumaan ang katahimikan sa 'ming lima na naiwan dito, maging ang mga
napapadaan na tao mula sa bar ay urniwas sa gawi namin. Wala na si Francisco.
Wala na ba 'kong utang sa kanya?! Tapos na
"What the f* *k, dude! Anong eksena 'yon?" pagbasag nila sa katahimikan.
"Hindi pa namin malalaman sa VIP Room na may kaaway ka sa baba kung hindi ko pa
naisipan mag-CR!" malakas na segunda ng isa pa sa kanila.
"None of your business, Harvey," naiiling na sagot langsa kanila ni Kael, sunod na
nilingon ako nito sa madilim pa rin na ekspresyon.
Ang tingin ni Kael ay nakakatunaw, mukhang may gusto itong sabihin na nagpipigil
lang.
"And I heard that you paid her debt in full, charity ka na ba ngayon? Tumutulong sa
mga nangangailangan?" nanunuyang pang-aasar no'ng isa sa kanila.
Hindi na Sila tinapunan pa ngtingin ni Kael, hinila lang ako nito sa loob ng kotse
niya. Halos hindi ako makapaniwala na umalis na nga si Francisco nang walang
nangyayaring masama sa 'kin.
Buhay pa rin ako kahit na malapit nang matapos ang araw ng Linggo ngayon.
"Nahihilo ako," wala sa sariling sambit ko pagkaupo sa loob ng kotse niyang Bugatti
Veyron.
Tumango ito. "Kanina ka pa umiinom sa bar, tingin mo ba sa liit ng katawan mo na
'yan hindi ka malalasing agad," sarkastiko ang tono na tanong niya. Wait, pa'no
niya nalamang kanina pa 'ko urniinom do'n?
"Stalker ka talaga, gandang-ganda ka ba sa 'kin ha?" namumungay ang mga mata dulot
pa rin ng kalasingan na sita ko sa kanya.
He ightly snorted.
"You look so problematic in the counter, sinong hindi makakapansin sa 'yo ro'n,"
Tumango-tango na lang ako sa sinabi niya, totoo naman din. Alam ko rin sa sarili ko
na para akong ewan kanina, pero ang nasa isip ko lang ay mag-enjoy kasi nga akala
ko last day ko na ngayon! Bwisit na Francisco!
Hindi na 'ko nakaimik, pakiramdam ko
kapag gurnalaw-galaw pa 'ko ay masusuka na 'ko. Nakakaramdam na 'ko ng pag-ikot ng
tiyan ko eh, marahil dulot ng dami nga ng alak na nainom ko.
"We need to talk but I need you to be sober first,"
"Tungkol... saan?"
"About our set up," binuhay nito ang makina ng sasakyan, habang nakahawak sa
manibela ay saglit na nilingon muna ako. "May utang ka na sa 'kin ngayon dahil
binayaran ko si Francisco para sa 'yo. Ang kaibahan lang hindi kita pagbabayarin ng
pera,"
I pursed my lips, hindi ko maunawaan ang sinasabi ng katabi ko sa driver's seat,
pilit na kinakalma ko lang ang sarili dahil sa umiikot na tiyan. Parang gusto ko na
talaga sumuka, ewan ko ba kung bakit hindi pa 'ko nadala sa unang beses na nag-inom
ako at kasama ko rin ang lalaking 'to, halos mamatay ako sa tindi ng hangover no'n
at pag-ikot ng tiyan ko.
"You will do what I say from now on, Zarina," seryosong wika niya at mariin na
tinitigan ako sa mga mata, "Pag-aari na kita,
Pagkatapos niyang sabihin 'yon ay gusto ko sanang mag-react at urnalma pero nauna
nang magwala angtiyan ko. Hindi na 'ko nakapag-abiso.
Nasukahan ko na ang mamahalin niyang kotse.
Hay, diyos ko.
TO BE CONTINUE..
Readers also enjoyed:
My Miracle Luna (Complete)
09.1M Read
TAGS alpha fated kickass heroine

KABANATA 8
Start na ulit ng updates, thank you for adding this story to your library!
KABANATA 8
"ANG PAIT ng buhay! Kasing pait nito!" Malakas na bulyaw ko sa kaniya habang
itinataas ang hawak na bote ng alak.
Niliitan ko na ang mga mata ko para basahin kung ano ang nakasulat sa label ng bote
pero urniikot na talaga ang paligid, ang hirap na mag-focus lalo! Hindi ko na lang
iintindihin uubusin ko na lang 'to tutal ay pumayag naman ang Kael na 'to.
"Mapait talaga 'yan dahil tinutungga mo nang walang yelo at walang chaser," ani
Kael habang nasa manibela ang mga kamay at seryosong nakatitig sa daan. Nagtama ang
tingin namin nang lingunin niya rin ako saka akmang aabutin na naman ang hawak
kong bote nang lumayo ako mula sa kaniya. "Akin na 'yan, titindi lang ang hangover
mo niyan kinabukasan. Baka sukahan mo pa ang kotse ko lab!"
Agad akong tumawa. Nakakita kasi ako ng mga bote ng alak sa pagitan namin, mukhang
di pa naman nauubos kaya sabi ko akin na lang!
I don't know what has gotten into me, gusto
ko lang malasing pa kahit aware na akong lasing na ako kanina pa sa bar, o kaya
makatulog sana, pero umiikot lang ang sikmura ko.
Hindi rin naman ako inaantok, lakas ng 100b lang yata ang nakuha ko sa mga alak na
hinayaan kong pumasok sa sistema ko. Lakas ng 100b na kausapin ang lalaking 'to na
ilang araw nang nakabuntot sa 'kin.
"Gusto ko lang tanungin kung bakit umiikot 'yon?" turo ko sa daan.
"What?"
'"Yung mga ilaw,"
I heard him chuckled. "That's for drinking too much, woman."
Salubong ang mga kilay na tinitigan ko ang mga ilaw sa daanan, urniikot talaga sila
sa paningin ko. Iniling ko na lang ang aking ulo saka sinandal at pumikit-mata.
Lahat talaga ng bagay sa paligid ko ngayon ay wirdo. Pati itong lalaking 'to na
nangungulit sa 'kin kahit wala naman siyang mapapala.
"Patapon na ang buhay 1<0, dapat 'di mo na binayaran si Francisco," mahinang sambit
ko, "Minsan gusto ko na rin tumakas sam ga problema kaya dapat talaga— dapat
hinayaan mo 'yong siraulong 'yon kanina!" Halos mautal-utal na sambit ko.
"l didn't give you a favor, binili kita sa
kaniya."
00 nga pala. Paulit-ulit niyang pinapaalala 'yan sa 'kin kanina pa.
"Alam mo sayang ka," pag-uumpisa ko ulit.
"Pogi ka naman, mayaman ka pa, maganda ang katawan mo, nakakaakit lahat sa 'yo pero
sinasayang mo ang oras at pera mo sa 'kin
Dinilat ko ang mga mata ko nang maramdamang hinablot niya mula sa kamay ko ang bote
ng alak na kanina ko pa pinipilit ubusin, nakahalati ko na yata 'yon kahit napaka-
pait ng lasa.
"Thank you for the compliments," seryoso niyang sambit saka diniretso ulit ang
tingjn sa daan.
"Sa bagay, maganda naman ang mama ko at bago mawala ang tatay ko nakita ko naman
ang hitsura niya. May hitsura sila pareho na maganda ang lahi. . . hmm, kaya siguro
hinahabol mo 'ko, okay gets ko na." Mayabang na tango ko sa kaniya.
Ewan ko ba kung bakit ang tapang kong sabihin 'yon, marahil dulot ng alak pero wala
na 'kong ibang maisip na dahilan kung bakit niya 'ko gusto sa ganitong set up.
"Dahil ba 'yan sa kalasingan? You sound so different when you're sober," natatawang
komento niya. "Pero totoo naman, you're beautiful and you're hot, who wouldn't want
PAGPASOK pa langsa 100b ng condo unit ni Kael ay naamoy ko na agad ang pamilyar na
pabango niya, huminto ako sa harap ng pintuan kaya naman pagkasara niya ng pinto ay
nagtatakangtinapunan niya 'ko ng tingin.
"Bakit dito mo 'ko dinala? Hindi ko naman 'to bahay," pinilit ko pang h'wag mautal
sa pagsasalita dulot ng kalasingan.
Medyo umiikot na ang paligid sa paningin 1<0, kapag ganito dapat inaantok na 'ko
ngayon, pero dahil sa sikmura kong nangangasim kanina pa ay hindi ko magawang
maging komportable.
"l can't drive you home tonight, Zarina, hindi ko na matagalan ang amoy ng suka mo
sa kotse. Ipapalinis ko muna 'yon bukas tsaka kita ihahatid but for now sleep here
in my unit," hinubad nito ang suot na sapatos niya saka lumuhod paharap sa 'kin.
Nagulat ako nangtapikin nito ang paa 1<0. "Aren't you going to take these off?"
Seryoso ang ekspresyon niya kaya naman bahagyang inangat ko ang isang paa ko para
gawin niya kung ano ang gusto niya sa heels ko.
Kanina pa nangangalay ang mga binti ko sa pagsuot ng mga 'yan.
Nailibot ko ang paningin sa kabuuan ng
kaniyang unit, memories from the last time I went here started flashing in my mind,
mula roon sa sofa na bungad sa kaniyang salas kung saan halos maalala ko pa
kaunting detalye ng pagsamba niya sa katawan ko, lalo na ang init mula sa kaniyang
mga halik, ang bawat pag-alalay niya sa 'kin habang kinokontrol at pinipigil ang
sarili.
Tinanggal isa-isa ni Kael ang suot kong heels saka turnayo para harapin ako.
"Let's talk tomorrow morning. H'wag kang mag-alala, wala pa 'kong balak na angkinin
ka kahit na pagmamay-ari na kita," he smirked.
lginiya ako nito at inilalayan sa paglalakad habang hawak ako sa beywang, ramdam na
ramdam ko ang init na nanggagaling sa kaniyang katawan, maging ang simpleng
pagdikit lang ng kaniyang braso sa 'king balat ay tila napapaso pa ako.
Natigilan lang kami nang marinig ko ang ringtone mula sa 'king cellphone. Tumikhim
si Kael at hinayaang abutin ko ang cellphone ko mula sa bulsa ng suot kongjeans.
Halos mabato ako nang makita kung sino ang turnatawag. Si Charles.
Napailing ako at mapait na natawa.
"Tumatawag ang boyfriend 1<0, siguro namimiss niya na 'ko." Wala sa sariling sambit
ko, nag-angat ako ng tingjn kay Kael na seryoso ring nakatitig sa
cellphone saka siya mapait na nginisihan. "Ang hindi niya alam, pinagtataksilan ko
na siya. Tama ba ang term ha, Kael? Kahit wala naman akong choice talaga kundi
pagtaksilan siya kasi may utang ako sa 'yo?" mabagal na ang pagkakabanggit ko sa
mga salitang binitiwan dulot ng alak na nagpapasakit ng ulo ko.
Tumikhim langsi Kael at inagaw ang cellphone, nagulat na lang ako nang sagutin niya
ang tawag saka iniloud speaker.
"Hello? Zarina?"
Natatakot na tinitigan ko sa mga mata si Kael, anong balak niya? Magsasalita ba
siya? Magsusumbong?
"Talk," bulong nito sa halos walang tinig na salita.
"H-Hi, Charles," tugon ko.
"Nagising ba kita? I'm sorry for calling at this hour, my love," malambing nitong
sabi.
Nakita ko ang nanunuyang pagngisi ni Kael.
"O-okay lang, k-kumusta ka?"
"I'm fine, and tired. Mas dumami ang trabaho sa kumpanya, 'di na rin ako halos
maka-call sa 'yo dahil may biglaang business trip sa 110-110, I'm sorry.. ."
No, Charles. . . I'm sorry. Ako dapat. . .
"Naiintindihan ko naman, okay lang sa 'kin."
Maiksing tugon ko, hindi pa rin humuhupa ang
kaba sa dibdib at natatakot sa kung ano ang gagawin ni Kael. Siya pa rin ang may
hawak ng naka loud speaker call na phone ko at halos ayaw pang ibigay sa tuwing
aabutin ko 'yon.
"l missed you." Rinig kong malungkot ang tinig na sambit ni Charles. "l missed
hugging you tight, I missed kissing you, love."
Nag-angat ngtingin sa 'kin si Kael, a lopsided grin started forming in his lips.
"Charles, ganoon din ako—"
Nanlaki ang mga mata ko nang itulak ako ni Kael dahilan para maisandal ang likod ko
sa malamig na pader, hawak pa rin niya ang phone kung saan maririnig na nagsasalita
si Charles kung gaano ito kasabik na makasama akong muli. Ikinulong ako nito sa
corner na 'yon habang inilalapit ang katawan sa 'kin.
Kael is towering me at this moment, making sure that I won't be able to escape from
being cornered.
"Anong ginagawa mo?" Mariing bulong ko sa kaniya, hindi pa rin naka-end angcall kay
Charles!
"He missed kissing your lips. Hindi niya alam na akin na 'to ngayon," tinitigan
nito ang mga labi ko, nakita ko ang pagnanasa sa kaniyang mga mata at nakumpirma
'yon nang isara niya ang distansya sa pagitan naming dalawa at halikan ako.
Sinubukan kong itulak si Kael dahil kay Charles pero hindi ito nagpatinag, nagulat
na lang ako nang makarinig ako ng malakas na pagkabasag ng kung ano at natagpuan sa
sahig ang basag kong cellphone!
Mukhang hinagis niya 'yon doon!
I was about to push him when he started kissing me hard.
Ang mainit niyang mga palad ay nagsimulang humawak sa 'king mga beywang, ramdam ko
ang elektrisidad mula roon. I felt.. intoxicated.
Hindi na ako nagpumiglas. Hindi ko alam kung sa'n pa 'ko lasing sa mga oras na 'to,
sa alak pa ba o sa mga halik na ni Kael. Hindi na ako sigurado.
He started kissing my neck, doon mas lalong naghurumentado ang dibdib 1<0. Sa ilang
taon naming pagsasama ni Charles, kahit kailan ay hindi ako nagkaroon ng ganitong
pakiramdam at pagnanasa sa kaniya, kahit na ilang beses niya na akong pinipilit na
gawin namin ang mga bagay na 'to.
Ibang-iba kay Kael.
Kay Kael na hindi ko naman lubusang kilala pero nagagawang guluhin ang sistema ko
sa simpleng mga halik lang.
Alam kong mali 'to... pero hinayaan ko na siya sa ginagawa niya.
"Wala na siyang pag-aari ngayon dahil akin ka na.ll Rinig kong sambit nito bago
tuluyang angkinin ako sa gabing lyon.
The Kings l Broken Mate
Alissa Dempsey
Will her mates be able to calm the raging storm within her? One ha f .

KABANATA 9
Date: September 1, 2021
CHAPTER 9
NAGISING ako dulot ng malamig na hanging turnatama sa 'king balat, kaya naman kahit
pabagsak-bagsak pa ang aking talukap ay idinilat ko talaga ang aking mga mata at
hinanap ang kumot. Nang makapa ko ito ay agad kong hinila para takpan ang aking
katawan.
Bakit ba sobrang lamig ngayon?
Parang wala akong saplot kung lamigin ako nang ganito.
Bago ko tuluyang ipinikit ang mga mata ko pabalik ay pinasadahan ko pa ng tingin
ang katawan ko. Sisipatin ko lang sana kung nakatulugan kong suot ko ang sando ko
kaya ako giniginaw ngayon pero nang gawin ko iyon ay mas malala pa roon ang nakita
ko!
Agad na namilog ang aking mga mata, mas malala pa sa hinala kong sandong suot ang
nakita ko dahil hubo't hubad ako mismo sa ilalim ng makapal na puting kumot!
Napabalikwas ako ng upo sa isang malambot na kamang kanina ko pa hinihigaan, ngayon
lang din rumehistro sa akin na wala ako sa apartment na tinutuluyan ko kundi sa
isang magarang silid na airconditioned kaya sobrang lamig.
"Finally, you're awake," ani ng lalaking kapapasok lang ng silid. Walang iba kundl'
si Kael.
llang segundo pa akong natulala sa kaniya bago unti-unting ipinikit nang mariin ang
aking mga mata saka isinapo ang palad sa mukha 1<0.
Saka lang nagbalik ang mga alaala ng mga nangyari kagabi. Mula roon sa eksena ng
pagbabayad niya kay Francisco hanggang sa nangyari sa 'min kagabi, hindi malinaw
lahat ng nangyari pero may kaunti akong mga naalala.
At ang mga kaunting 'yon ay hindi ko nagustuhang alalahanin pa.
Dahan-dahan kong iniangat ulit ang mukha ko nang maramdaman ang pag-iinit ng mga
pisngi.
"1 1 m sorry that you're still naked, ayaw mong bihisan kita kagabi eh. Kahit anong
himbing ng tulog mo, kapag nararamdaman mong hahawakan kita para bihisan ay
tinatabig mo 'ko palayo," natatawang sambit ni Kael habang inilalapag sa bedside
table ang bitbit na plato at baso.
Pasimpleng nakagat ko ang labi ko sa hiya, wala na yata akong maitatagong kahit ano
sa lalaking 'to.
"Wala na 'kong maalala," mahinang palusot ko sa kaniya.
Mayroon talaga, lalo na 'yung mga eksenang narito na kami sa kama niya at ako na
ang nagpipilit ng mga halik. I don't know what's gotten into me, hindi na talaga
ako magpapasok ng impluwensya ng alak sa katawan ko sa susunod. Bakit mo 'yon
ginawa, Zarina, bakit?
Agh!
"Right, mukha nga ring hindi ikaw ang kasama ko kagabi. Ang layo sa sober na
Zarina-" naiiling habang nakangising komento pa sana ni Kael nang putulin ko na ang
sinasabi niya.
"Nasa'n ang mga darnit ko? Kailangan ko nang pumunta sa hospital, walang kasama ang
mga kapatid ko,"
Palusot lang sana para makaalis na rito pero wala talagang mga kasama ang mga
kapatid ko ngayon. Akala ko kasi ay last day ko na sa mundo kagabi dahil sa hayop
na Franciscong 'yon.
"Nagpadala na 'ko ng yaya roon, I know that they're probably alone in the hospital
right now and haven't eaten lunch yet, hapon na rin at hindi lang kita ginising. So
I sent one of my personal maid to look after them,"
Napaawang ang bibig ko. "Seryoso ka ba?" "Mukha ba 'kong nagbibiro?"
Napaka... yaman naman ng isang 'to.
Halos turnatama ang kaunting sinag ng araw
sa pwesto niya kung saan siya nakatayo, mula roon sa kaunting awang ng kurtina sa
bintana, nakasuot lang naman siya ng plain white shirt at khaki shorts pero
masyadong nadedepina ang kaniyang mga balikat at katawan.
Sa hitsura niya talaga ay maraming mahuhumaling na mas magagandang at 'di hamak na
mas propesyonal na babaeng ka-level niya rin.
Nag-iwas ako ng tingin.
Why am I even thinking about this right now?
"Kailangan ko pa ring magpunta roon, may sakit si Nicole," Pinal kong sabi saka
inilibot ang tingin sa paligid. Hinahanap ko ang mga suot ko kagabi at nang akmang
bababa ng kama habang takip pa rin ng kumot angsarili ay nauna nang naghila ng
upuan si Kael sa gilid niyon, naupo siya roon at itinukod ang mga Siko sa
magkabilang binti para titigan ako sa mga mata.
"First, we need to talk about our arrangement,"
Napatigil ako roon.
"We'll have our rules in this set up and I want this to be very, very clear,"
dagdag pa niya.
Ipinilig ko ang ulo ko. "Payag na 'kong gamitin mo nang garnitin ang katawan ko,
Kael kung 'yon ang gusto mo. 'Yon langdin naman ang mapapala mo sa 'kin, hindi ako
sikat o mayaman na babae kaya baka ma- realize mo rin na mali ka ng pinagkaka-
interesan ."
Tumayo ako mula sa kama at pupuntahan sana ang nakitang cabinet sa gilid, nakita ko
kasing naka- hanger doon angsuot kongdamit kagabi at angjeans ko, kailangan ko nang
magbihis at hindi pa ako sigurado kung kailan ang biopsy schedule ni Nicole sa
hospital.
Sigurado akong natatakot siya ngayon, kailangan niya ako hindi ang yaya na pinadala
ni Kael.
Pero nakakadalawang hakbang pa lang ako mula sa kama nang marahas niyang hilahin
pabalik ang braso 1<0, dahilan para malakas na mapaupo ako pabalik sa kama.
Muntik pa ngang maiwan ang kumot na tanging tumatakip sa hubad kong katawan, nasa'n
ba ang mga underwear ko?!
Masamangtinitigan ko ito dahil sa ginawa.
"First rule, never turn your back on me when I'm still talking to you," seryoso
niyang sabi. Madilim angtingin nitong nakadiretso lang sa mga mata ko, hindi ko
napigilang mapatitig sa agaw-pansin ding mga kilay nitong perpektong-perpekto sa
kaniyang mukha, agad akong nailang kaya matapos ang ilang segundong
pakikipagtagisan ngtingin ay pinilit kong m ag-iwas ng titig.
"K-Kukunin ko lang ang mga darnit 1<0!
Nakahubad ako, hello?!" Iritablengturo ko sa sarili ko.
Nakita kong nagbaba siya ngtingin sa katawan ko kaya naman lalo akong naconscious.
He even snorted!
"So what? llang beses ko nang nakita bawat parte ng katawan mo, Zarina. Every curve
and every corner." He grinned. "Are you still ashamed of being naked in front of
me? Do you want to overcome it?"
Napaawang ang bibig ko nang seryoso itong dahang-dahang lumalapit sa kinauupuan ko.

"Sandali, ituloy mo na lang ang sinasabi mo at dito lang ako sa pwesto na 'to,"
mariin na sabi ko saka nag-iwas ng tingin.
Kahit naman hindi na ito ang unang beses na may nangyari sa 'min ay. . . syempre
naiilang pa rin ako.
Idagdag pa ang mga titig nito sa 'kin na paminsan ay burnababa sa labi at leeg ko
na nagpapahurumentado ng pag-iisip ko.
Hindi ko siya type kahit may hitsura ito at kagusto-gusto naman. Who wouldn't a man
so rich and appealing like him?
Hindi ko langtalaga. masabi.
Pero minsan, nakikita ko na lang ang sarili ko na tinititigan ito, doon pa langsa
bar. So I guess, I don't really like him as him pero I'm. attracted?
"Second rule, I know you still have your
boyfriend. You're still committed in a relationship with him but I don't want you f
g him from now on,
Nalaglag ang panga ko sa sinabi niya.
We're not even doing it.
Sa tagal naming magkarelasyon ni Charles, ilang beses na siyang magtangkang gawin
namin 'yon pero hindi ako pumapayag simply because I don't feel doing it with him.
Ito lang talagang set up na 'to. . . wala naman akong ibang pagpipilian!
Hindi na ako sumagot pa kahit gustung-gusto kong ipamukha sa kaniya na hindi niya
na kailangang sabihin 'yon sa 'kin, hindi naman ako babaeng mahiligsa ganoon kahit
pa may boyfriend ako, nanatili akong tahimik. Salubong na ang kilay at tikom ang
bibig ko na naghihintay lang ng mga sasabihin niya pa.
"You can object if you want, I want to hear your violent reaction mukhang mayro'n,"
natatawang ani niya.
"Hindi ako mahilig sa sex," nakataas ang kilay na depensa ko. "Kaya wala kangdapat
ipag-alala sa rule na cyan,"
He hid his laugh after he snorted. "Okay. But we're going to do more of that in
this set up, clito at hindi na sa boyfriend mo, do you get my
Halos mag-init na naman ang pisngi ko nang marinig ang sinabi niyang 'yon.
"I'll need you to satisfy my needs most of the time, tatawagan kita. Gusto ko ring
malaman lahat ng patungkol sa 'yo kaya h'wag kang magsisinungalingsa 'kin."
Wala na talagang atrasan, rumerehistro naman na sa 'kin ang lahat. Hindi ko lang
maiwasang matakot, nasa 100b pa rin ako ng relasyon namin ni Charles habang
nakikipag-usap na ako ng arrangement sa lalaking bumili sa katawan ko mismo.
"Makakasiguro ba 'kong. . . hindi mo 'to sasabihin kay... kay Charles?" Mahina na
ang pagkakasambit ko sa huling salitang binanggit.
Kahit madaan lang sa isipan kosi Charles ay halos kainin ako ng konsensya ko.
Mabait siyang tao, kahit papaano ay alam kong totoong mahal niya ako bilang ako,
kaya naman alam kong kapag nalaman niyang iniiputan ko siya sa ulo ay hinding-hindi
niya magugustuhan.
Bakit kailangang mapunta ako sa ganitong sitwasyon?
"l won't tell him. Gusto ko rin namang walang makaalam kahit sino patungkol sa
mayro'n sa 'ting dalawa,
Sa reaksyon ni Kael ay halatang sanay na sanay ito sa ganoong tanong.
"Siyempre. At baka makasira sa iba mo pang
hook up relationships?" Naiiling na komento ko kaagad. Burnalik sa 'kin ang alaala
na nakita ko itong may mga kasayaw at kasamang babae sa bar pagkatapos ng unang
gabing inangkin niya 'ko. Pakiramdam ko isa ako sa pinapaikot niya sa palad niya.
"l don't do multiple hook ups and flings, Zarina. Kapag isa lang ay isa lang
talaga." May multo ng ngisi ang labi na sabi niya. "So now that I'm going to have
this f* *k buddy arrangement with you, sa 'yo lang."
Tanging pag-iling dulot ng tin atagong pagkadismaya lang ang naging tugon ko.
Hinimas nito ang pisngi saka manghang tinitigan ang reaksyon ko, sa pagkakataong
'yon ay naramdaman kong pati sa paghinga ay naconscious ako bigla, kaya naman
turnikhim ako at iniba na angtopic.
"W-Wala naman akong pakialam. Naisip ko lang kung. . . kung marami kang kinakama
gabi-gabi ay baka mahawa mo pa 'ko ngsakit. Tulad ng STD,"
"I'm clean. Mapili rin ako sa mga kinakama
1<0,"
"Kung gano'n isama mo 'yan sa rule mo para sigurado," Mabilis kong suhestyon.
Nag-ayos ito ng upo, halatang nagulat sa sinabi ko pero natakpan din ng ngisi na
kanina niya pa suot-suot habang nakatitig sa 'kin.
"Alright, wala namang problema sa 'kin.
That rule will be applicable to both of us," Kibit-balikat niyang sinabi. "I'll add
more rules later, for now gusto ko lang maging malinaw sa 'yo... binili kita at
pag-aari kita." Nakangisi nitong sambit saka dalawang beses na tinapik ang hita
"Hindi ko kinakalimutan, Kael.
Nagpapasalamat pa 'ko sa pabor na pagbayad mo ng utang ko kaya naman makakaasa ka
na hindi kita tatakbuhan."
Malaking bagay na sa hospital bills na lang ni Nicole ang gagawan ko ng paraan at
nabawas na ang halos milyon kong utang kay Francisco.
Hindi ko na alam kung blessing pa 'to galing langit o galing impyerno.
"Any question?"
Maiintindihan ba I ko ni Charles kapag nalaman niya ang rason ko rito?
"Kailan ko malalaman kung tapos na ang pagbabayad ko ng utang sa 'yo?" Matapang na
tanong ko sa kanÏya.
'Wag niyang sabihing habangbuhay 'tong arrangement na 'to?!
Pumorma ang ismid mula sa kaniyang labi saka tumingala sa ceiling upang ipakita na
pinag-iisipan ang isasagot. Turnayo siya mula sa kinauupuan at dumiretso sa cabinet
nang hindi pa rin nagsasalita kaya naman urnahon ang kaba
sa dibdib ko lalo. Nakita kong binuksan niya ang cabinet at humugot ng mga damit
doon saka humarap sa 'kin habang pinagpagan ang hawak na gray tshirt.
"Alam mo, naglalaro lang naman ako sa buhay, Zarina, kaya kung magsawa na 'ko sa
'yo ay papakawalan na rin kita." Ani niya. "This won't take long, mabilis ako
magsawa h'wag kang mag-alala,
Itinikom ko ang bibig ko pagkarinig niyon.
Great.
"Mabuti kung gano'n, nakakasawa rin naman akong uri ng babae. Hindi tayo aabutin ng
ilang buwan,"
"Pero kabaliktaran ang impression ko sa 'yo. I'm thrilled because you have a
boyfriend," he sm irked.
Hinagis niya sa 'kin ang hawak na shirt at
'yongjeans ko na nakahanger sa cabinet kanina.
Habang ako naman ay natulala.
"So, official na. Deal?"
Lumunok ako bago turnango. "Okay. Deal."

KABANATA 10
Date: September 2, 2021
KABANATA 10
PAGKAHINTO ni Kael ng sasakyan sa Parking Lot ng ospital ay agad na nilingon ko
ito. Pinilit niyang ipagmaneho ako mula sa condo unit niya hanggang dito kahit na
sobrang layo ng distansya, may hiya pa namang natitira sa 'kin kaya pinilit ko rin
na mag-commute na lang sana pero ayaw niya talaga.
Kaya okay. Sayang din pamasahe.
"Salamat sa paghatid."
Turnango ito, ibinuka niya ang kaniyang bibig at mukhang may sasabihin sana nang
maunang mag-ring ang phone niya. Agad niyang sinipat kung sino 'yon at tuluyang
doon na nabaling ang pansin kaya dire-diretso na 'kong lumabas ng kotse.
Nagmamadaling tinungo ko ang silid kung sa'n naka-confine si Nicole, saktong
naabutan namin doon ang attending physician at nurse na nag-aalaga sa kalagayan ng
kapatid ko, may sinasabi ito sa babaeng naka-uniporme ng pang-kasambahay kaya I
assume na siya 'yong pinadala ni Kael.
"Ate!" Masayang sinalubong ako ng yakap ni Nicole pagkalapit ko sa kaniya. Inilapag
ko ang sling bag sa maliit na table. "Mabuti dumating ka, kinakabahan ako. Ngayon
na raw ang biopsy ko
"Ngayon na?" Gulat na ulit ko rito.
Pati yata ako ay kinabahan.
"Kahapon sana, Miss Ramirez, pero kailangan namin ng letter na may signature mo.
Hindi kita naabutan kahapon hanggang gabi kaya naman nagbaka-sakali ako ngayong
umaga." Propesyonal na paliwanag ng doktor.
"00 nga, ate. Nag-alala kami, hindi ka rito natulog kagabi," nakangusong dugtong ni
Nicole.
Naiilang sa usapang nakamot ko ang tungki ng aking ilong. "Ah, m-may mahalaga lang
akong inasikaso." Bahagya akong nakonsensya, napaka-selfish ng naisip ko kagabing
hayaan na lang na patayin ako ni Francisco samantalang may mga kapatid pa akong
maiiwan dito na naghihintay.
Itinaas ng doktor ang hawak na phone saka ngumiti sa 'kin. "And by the way, Kael
just called to notify me that he already paid in full Nicole's hospital bill, her
meds, and future expenses for her sessions if ever we won't need to perform
Nalaglag ang panga ko. "Lahat?"
Nakangiting tumango si doc bilang pagtugon.
Masayang nag-react naman si Nicole kay
Popoy habang ako naman ay natulala na lang. Anongtrip ni Kael at lahat na lang ng
utang ko ay binabayaran?
Mabilis na lumipas ang mga sumunod na oras, may mga pinirmahan akong papeles at
nai-schedule agad si Nicole sa biopsy nito, siguro ay ganoon talaga dahil pribadong
doktor ang tumitingin kay Nicole at sa kaniya lang nakapokus. All thanks to Kael's
money pa rin.
Hindi ko na muna siya inisip, duda ako sa mga ginagawa nitong pabor sa 'kin ngayon.
Alam kong sisingilin niya rin ako sa lahat ng 'yon at sasabihing wala ng libre sa
panahon ngayon, gaya ng sinabi niya sa 'kin noong una pa lang.
LUMIPAS ang ilang oras, habang naghihintay sa labas ng operating room ay naki-text
muna ako sa cellphone noong babaeng katulong na ipinadala ni Kael para mag-alaga at
magbantay sa mga kapatid ko, balak kong i-text si Charles.
Naalala kong wala pala akong cellphone ngayon dahil sa paghagis no'n ni Kael sa
sahig ng condo niya.
To: Charles
Charles, I'm sorry naki-text lang ako ngayon, na-snatch ang phone ko kagabi.
Nandito ako ngayon sa hospital, naka-confine si Nicole kaya abala rin ako, pero
wala kang dapat ipag-alala kaya ko pa naman. Please, focus ka langsa work mo. Take
care.
Wala pang limang minuto nang makatanggap agad ako ng reply mula sa kaniya.
Pagkabasa ko pa lang ng mensahe niya ay nanikip na agad ang dibdib ko, he's too
sincere.
Ang malas niya lang dahil sa 'kin siya napunta.
From: Charles
What happened? Are you okay? Is everything okay? I can't call right now, nasa
meeting ako. Sa mga susunod na araw din ay may business matters ako sa Europe...
Pagkatapos ng mensaheng 'yon ay may mga sumunod pa mula sa kaniya.
From: Charles
Bakit ngayon mo lang 'to sinasabi? I'm worried, love...
To: Charles
Tungkol sa kalagayan ni Nicole pero wag mo na alalahanin. Okay lang, Charles
From: Charles
I can't even send money to help you right now. I'm sorry...
To: Charles
Okay lang sabi, Charles. Kaya ko naman ayusin ang mga gastusin ngayon, magagawan ko
ng paraan. Talk to you soon kapag nakauwi ka na ng pinas ulit, mag-iingat ka diyan.
Humugot ako ng malalim na paghinga. Habang tumatagal ay parang ayaw ko nang
makausap muna si Charles, dumadami lang ang mga pagkakataong nakakapagsinungaling
ako sa kaniya.
Magagawan ko ng paraan ang hospital bills, Charles... pero sa maruming paraan...
Natapos ang biopsy operation after hours at lumabas ang doktor mula sa operating
room, inabisuhan niya 'kong sa susunod na araw pa malalaman ang resulta kaya naman
pwede ko nang pagpahingahin muna si Nicole.
Kahit magulo pa ang utak ko ay pinilit kong pumasok sa La Satina Hotel at tapusin
ang mga pending work doon. Itinago ko ang stress ko sa buhay sa likod ng simpleng
makeup at formal dress attire. Nag- umpisa akong mag-organize ng mga naka-schedule
na events, puro 'yon wedding event na gaganapin sa La Satina.
Habang cinocoordinate ang mga details ng kanilang event requests sa mga personnel
na under sa 'kin hindi ko maiwasang mapasabi na lang na mabuti pa sila masaya ang
buhay.
Paevent-event na lang. Naiiling na isip ko.
Pagkatapos ng ilang paperworks at calls sa iba't ibang tao regarding the events'
details ay lumabas ako ng opisina para magpunta sa Event Hall ng hotel, pagkatulak
ko sa malaking double door no'n ay bumungad sa 'kin ang magagarbong mga bulaklak sa
aisle na ngayon ay inaayos ng mga assistant personnels, ang mga kurtina sa kulay na
dilaw at puti naman ay kasalukuyan pang ikinakabit ng mga tauhan ng hotel
nakatungtong ang mga ito sa matataas na hagdan habang pinagtutulungang i-assemble
sa disenyong ayon sa sinabi ko sa kanila.
"Busy ah, balita ko maraming client tod ay?" Bungad ni Meira sa 'kin.
"Ginulat mo '1<0." Bahagyang irap ko sa kaniya. "Marami nga, hindi naman din
pwedeng ma-pending at tatambakan 'yong mga appointment kahapon,"
"Ang hardworking mo talaga, Zarina. Sa isang taong maraming kinakaharap na problema
ngayon, sa 'yo talaga ako bilib." Puri niya pa habang sinisilip ang mga nakasulat
sa papel na nakaipit sa clip board ko. "Nagagawa mo pa rin ang trabaho mo despite
all the aberya."
"'Wag kang mabilib sa 'kin, nagagawa ko 'to kasi pinagkaitan ako ng langit, walang
choice kung hindi magpakamatay kakatrabaho para kumita." Naiiling na sabi ko lang
sa kaniya saka kinuha ang clip board.
"Hindi, Zarina, forever akong mabibilib sa 'yo. Tanungin mo 'ko kung bakit, bilis."
Mahinang dugtong niya pa habang nakalapit sa 'kin at hindi maalis-alis ang
mapaglarong ngisi.
"Okay, Sige bakit?" Tugon ko na lang sa pangungulit niya saka nagpatuloy sa pag-
check ng mga detalye ng event sa buong event hall, pinuntahan ko ang mga table at
sinigurong maayos ang bawat table cloth doon pati na rin ang mga utensils na
nakahanda.
Naramdaman kong nakasunod angsi Meira habang pangiti-ngiti pa rin. "Kael Valencia
is into you talaga.
"Huh?" Salubong ang mga kilay na reaksyon ko sa sinabi niya kahit na hindi ko pa
rin ito binabalingan ng atensyon.
Kung anu-ano talaga ang naiisip sabihin. Kahit ngayon lang mga oras na 'to, ayoko
muna sanang marinig at maisip ang pangalan ng lalaking 'yon. Medyo sumasakit ang
ulo ko.
"Sandali lang kasi, masyado kang check-freak kahit almost perfect na ang event
design eh." Habol niya saka pinigilan ako sa braso mula sa patuloy pa sanang
paglalakad sa buong Event Hall.
Hinarap ko ito na may poker face expression.
"Aba, siyempre, Meira. Trabaho ko 'to. Nakataya rin ang ratings ng hotel natin sa
trabaho ko,
"E, sagutin mo muna 'ko kung bakit nabalitaan ko somewhere na magkasama raw kayo ni
Kael Valencia kagabi sa bar?" May multo ng ngisi na tanong niya.
Napakurap-kurap ako. "Huh?"
"Aish! Maang-maangan ka pa! Really, Za? Magtatago ka ba ng kwento sa 'kin? Hindi
naman ako chismosa."
"Sabi ko lang naman 'huh', wala akong tinanggi." Irap ko sa kaniya at pinagkrus ang
mga braso sa dibdib.
"So, totoo?" Mariin niyang tanong habang inilapit pa ang mukha sa 'kin, hindi na
rin mapigilan ang malawak na ngisi. Hay, Meira! "Totoo talaga? It's kinda kalat,
'yung balita nga na itong maimpluwensya, mayaman at gwapong Kael Valencia ay may
hinilang babae kagabi papunta sa kotse niya. Hindi lang 'yon, okay? Binayaran daw
nito ang 600 thousand pesos debt ng babae."
"Meira-"
"Is it you? Is it really you, Za?" Pangungulit ni Meira kaya wala na 'kong nagawa
kung hindi tumango kahit na walang-wala nang interes ang reaksyon ko.
"00 na, Meira." Buntong-hininga kong sagot sa kaniya. "Muntik na 'kong patayin
no'ng pinagkakautangan ko, savior ko siya kagabi dahil
bigla siyang dumating para bayaran ang utang 1<0." Walang ka-amor amor na
pagkukuwento 1<0, para lang matigil si Meira.
Kaso mukhang mas lalo pa siyang nauhaw sa detalye ng mga nangyari kagabi.
"Oh, shit! That's so cheesy, Zarina! Ang haba ng hair mo, shit!" Kinikilig na
sambit niya habang may papadyak- padyak pa ng mga heels na suot sa floor.
Agad na hinampas ko ito sa braso saka nagpalinga-linga sa sides namin at baka may
makarinig sa kaniya. "Nakakahiya ka, act professionally nga. Nasa hotel pa rin
tayo,"
"So what!"
"Public Relations Manager ka pa naman,"
"Wala talaga akong pakialam. Ang pakialam ko ngayon ay nasa haba ng hair mo, may
gusto ba siya sa 'yo kaya niya binayaran ang utang mo?" Sunud- sunod pa rin
niyangtanong. "You know what, kahit hindi mo na nga sagutin angquestion 1<0,
obvious naman!" Tawang- tawa na sambit niya saka halos hilahin ang nakalugay kong
buhok na hanggang Siko ko.
"Hindi mo ba alam? Ayun si Kael," nginuso niya ang bandang likuran ko sa kaliwa
kaya naman mabilis akong lumingon doon.
Natigilan ako nang makita nga si Kael doon!
Nandito rin siya?
Pero hindi naman ito nakatingin sa 'kin o sa
'min, kausap nito ngayon ang Hotel Managing Director ng La Satina Hotel.
Nagtatawanan sila habang parehong nakasuot ng corporate suit.
His manly facial features and masculinity made everyone in the hall drool at him,
ganoon din ang kausap nito kaya naman hindi maipagkakaila na nasa same page sila ng
estado sa buhay.
Idagdag pa ang batang doktor na tumitingin kay Nicole ngayon sa ospital, kaibigan
niya rin 'yon from what I heard.
"Kanina ko pa 'yan nahuhuling patingin-tingin dito. Kung hindi ko lang alam na may
kaunting something sa inyo ay ia- assume ko nang sa 'kin may gusto 'yan," birong
sabi ni Meira.
Kinulit pa ako nito nang kinulit kahit na naroon pa rin kami kaya naman wala na
'kong nagawa kung hindi ikuwento sa kaniya ang ganap sa pagitan namin ni Kael
"Alam kong nakakabigla ang arrangement namin sa isa't isa pero umakto ka na lang na
parang wala lang. Pinagtitinginan na tayo ng ibang personnel," irap ko sa kaniya.
"Hindi ko mapigilan! Ang swerte mol" Bulalas niya saka ngumuso.
llang minuto lang ang pagitan nang magpaalam si Meira. May sasabihin daw pala
talaga ito sana sa Hotel Managing Director kanina pa at ang kaso lang ay nakitang
si Kael ang kausap kaya ako ang pinuntahan niya.
"Balitaan mo 'ko ulit," she even pointed her fingers to her eyes bilang senyas na
babantayan niya talaga ako.
Naiiling na ipinagpatuloy ko na lang ang trabaho ko sa event hall para makaalis na.
Hindi ako makakilos nang maayos knowing na nasa iisang lugar lang kami ni Kael,
hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko at kung bakit ako biglang... naconscious!
"We're all set for tomorrow," Pinal na anunsyo ko sa mga personnel saka sila
ngumiti sa 'kin hudyat na tapos na ang mga trabaho namin ngayon sa pagprepara.
Okay, uwi na 'ko.
Nagmamadaling naglakad ako patungo sa double door pero hahawakan ko pa lang sana
ang seradura nang may bulto ng katawan nang humarang doon. Humalimuyak agad ang
panlalaking pabango nito.
"Come with me, we'll eat dinner together," llang minuto akong natulala sa kaniya at
sa labi niya bago napilit ang sarili na tumugon. "Hindi ako pwede, walang kasama
ang mga kapatid 1<0. Padaan ako, Kael."
"Yaya's still there with them, doon din ang diretso natin. Pupuntahan ko ang doktor
niyo for some important matter,"
Bakit ba ang kulit niya?
"Akala ko ba sex lang ang usapan bakit may dinner together?" Mahinang sita ko sa
kaniya, naiinis na ngunit iniingatan pa rin na walang makarinig o makapansin sa
'min kahit na nasa mismong pintuan kami.
Ang ibang personnel naman ay abala pa rin sa mga work area nila nang lingunin ko.
Siya naman ngayon ang natigilan saglit, mukhang hindi inasahan angtinanong ko, saka
siya natawa.
"Don't be so sentimental, Zarina. Pag-aari pa rin kita kaya kung gusto kong samahan
mo 'kong kumain because I'm a lonely man tonight, you'll obey me."
Pinanliitan ko ito ng mga mata. Hindi na ako nakaalma pa nang hilahin niya na ako
palabas doon.
Muntik pa 'kong mabilaukan ng sariling laway nang makita si Meira at ang Hotel
Managing Director na nakatayo malapit sa
Reception Area ng La Satina Hotel
Of course nakita kaming dalawa!
Burnaba ang mga tingin nila sa kamay ni Kael na nakahawak pa rin sa braso ko,
ganoon din ang ibangempleyado na nadaanan namin. From the look on their face,
halatang gusto nilang
tanungin ako kung ano ang mayro'n at hawak ng isang Kael Valencia ang braso ko
palabas ng hotel.
Readers also enjoyed:
My Miracle Luna (Complete)
0 9.1M Read
TAGS a pha fated kickass heroine

KABANATA 11
Date: September 03, 2021 chapter updated!
Hi PO, readers! Lately I've been so happy and excited to write this novel because
of your support, pati ang mga matyagang naghintay para rito! Kindly interact with
me in the comment section, I'd love to hear anything from you. Thank you a lot!
KABANATA 11
"Sa pagkakaalala ko kasama sa rules na hindi natin ipagsasabi sa kahit na kanino
ang mayro'n sa 'tin," bungad ko kay Kael pagkasakay ko sa mamahaling kotse niyang
mukhang isang Bugatti Veyron.
"00 nga, bakit?" Prenteng sagot niya saka binuhay ang makina ng kotse.
Hindi makapaniwalang nilingon ko siya. Hindi niya ba napansin 'yung mga taong
nadaanan namin sa 100b ng La Satina kanina? Halos lahat sila ay naka-plaster ang
tingin sa braso ko na hila-hila niya.
Naiiling na bumuntong-hininga na lang ako.
"H'wag mo 'kong hawakan sa public."
I heard him chuckled. "Since when did you become the rule-m aker in this set up?"
Sikretong napairap ako at hindi na siya sinagot pa.
Sa hitsura at galawan ni Kael ay halata namang hindi na bago sa kaniya ang ganitong
set up, panigurado marami na siyang ka-hook ups noon pa, at panigurado ay sanay
siya bilang madikit at touchy na tao sa mga babaeng pinaglalaruan niya.
Kung gano'n ay ako na lang angdidistansya sa kaniya sa public kung hindi niya gusto
ang suhestyon kong 'wag maging madikit.
Paano na lang din kung si Charles ang makakita sa 'min? Ano na lang ang
ipapaliwanag
Nilalamig ako kahit iniisip pa lang ang bagay na 'yon.
"You seem so tense when you're with me." Pagbasag niya ng katahimikan habang
binabagtas namin ang highway, madilim na ang kalangitan dahil pasado alas syete na
rin ng gabi. "Nananahimik lang ako, sa'n ang tense dito,
"Kaya gusto kong palagi ka nang sumama sa 'kin, hindi ka pa rin yata sanay 'pag
tayong dalawa na lang kahit na dalawang beses na tayong nag-"
Malakas na tumikhim ako para awatin siya sa patuloy na pagsalita, narinig kong
turnawa lang ito at nagpatuloy sa pagmamaneho.
"00 nga pala, kunin mo 'yong paperbag sa back seat. Nandiyan ang bago mong
cellphone,"
Nagtatakang nilingon ko ito. "Binilhan mo
"Sinira ko ang cellphone mo 'di ba?"
Kinuha ko ang paperbag na tinutukoy niya saka sinipat ang sinasabing phone. Wow,
iPhone.
"Ang mahal nito. Binayaran mo rin ang utang namin sa hospital bill ni Nicole." Ani
ko sa kanya. "Dinadamihan mo ba ang utang ko para mabaon ako nang tuluyan?"
Masungit na biro ko, half meant dahil baka tama rin ako.
"What?" Natawang tanong niya. "Sa bagay pwede rin, marami ka nang utang kaya
galingan mo bilang f* *k buddy ko,"
Nabilaukan sa sariling laway na naubo ako.
Halos twenty minutes din ang lumipas saka narating namin ang restaurant na sa
tingin ko ay pagkakainan namin, malaki at maliwanag ang mga letra ng pangalan nito
sa harapan ng entrance door.
Gold Spoon Restaurant
Mas lalong nalaglag ang panga ko nang pumasok kami sa 100b. Kagaya ng pangalan
nito, kasing- gold nito ang hitsura ng kabuuan ng restaurant at kahit na hindi ko
na tanungin kay Kael sigurado akong 5 Michelin-star restaurant 'to sa sobrang high-
end.
Humahalimuyak ang amoy ng masasarap na pagkain kahit sa'n ako lumingon, may
maririnig na mabagal na tugtog at halos puro cream, gold at beige ang kulay ng ng
paligid, mga kurtina, table cloth at mga upuan.
"Good evening, Sir Kael. Table for two?" Bungad sa 'min ng waiter na nakatayo sa
bandang aisle ng restaurant.
Pasikretong siniko ko si Kael. "Wala akong pera para kumain dito, do'n na lang ako
sa Jollibee," mahinang sabi ko sa kaniya.
Bakit niya ba kasi ako pinipilit kumain kasama siya, hindi na nga bukal sa 100b
kong samahan siya tapos dadalhin pa 'ko sa restaurant na mamahalin.
Kahit yata tubig clito hindi ko afford.
Saglit na natulala sa 'kin si Kael pagkarinig no'ng binulong ko, na parang hindi
inasahan ang sinabi ko sa kanya, saka siya bumaling ulit doon sa waiter.
"A table for two. May pina- reserve ako kaninang umaga." Seryosong sagot sa kanya
ni Kael.
Natatarantang chineck ng waiter ang hawak na clipboard saka turnango- tango.
lginiya niya kami sa bakanteng lamesa na may dalawang upuan. Sa paglalakad pa lang
papunta ro'n ay ilang na ilang na ako, pakiramdam ko hindi talaga ako bagay sa
lugar na 'to pero ayaw magpapigil ni
Kael.
Maayos naman ang hitsura ko ngayon dahil galing ako sa La Satina, palaging formal
dress attire ang suot ko sa trabaho at kahit papaano ay may suot na makeup sa mukha
pero kahit na.
Pagkaupo namin ay inilibot ko kaagad ang tingin sa mga taong kumakain din sa lugar,
lahat sila mukhang sopistikada at mayayamang uri ng mga tao.
"Zarina," Mabilis na nilingon ko si Kael. "Take a look at the menu, pwede ka na
mamili ng dinner mo." Aniya saka itinuon na ang tingin sa hawak na menu.
Hindi ko hinawakan ang menu na nasa harapan ko, wala akong balak. Kulay pa lang ng
menu board ay ginto na, sigurado akong pati presyo!
"Tubig lang ako."
Nag-angat ngtingin sa 'kin si Kael saka nagtaas ng kilay. "I 'll pay for every food
that we'll order tonight so order for a decent dinner, Zarina." Mukhang inis na si
Kael.
"Okay. 'Di mo naman sinabi agad." Bulong ko saka nagbaba ng tingin sa menu.
Hindi na 'ko namili, wala rin namang pictures ang mga pagkain at tunog Italian
cuisine pa ang mga naroon kaya nag-random turo na lang ako sa menu saka ipinakita
sa waiter nang kuhanin niya na ang order naming dalawa. Hindi
na 'ko tumingin sa presyo.
Lahat naman mahal. Pinaka-mura na yata ang P2100 at potato lang 'yon na side dish.
Hindi ko kaya ang presyo rito talaga.
Nakita kong napakamot-ulo ang waiter matapos isulat ang mga tinuturo ko sa menu
saka magalang na umalis sa harap namin.
"We should really hang out often together, I want to know you more and I want you
to know me more either. Hindi ako nagpapagastos ng babae kapag may inilalabas ako
para kumain, keep that in mind,"
Hindi ko napigilang ngumuso pero napigilan ko namang umirap sa kanya.
Angyaman naman. Ang babaero rin. Walang duda hinahabol siya ng mga babae dahil sa
sobrangyaman nito.
"Bakit mo 'ko gustong makilala pa? Akala ko ba sex lang ang usapan," curious na
tanong ko sa kanya.
Nakita kong natawa ito. "Wala lang, bored lang ako."
Ang lame naman ng rason.
"Isa pa, 'wag mo na nga sinasagot sa 'kin 'yang sex lang ang usapan natin kaya
hindi na 'ko pwedeng magtanong ng personal na bagay sa 'yo o isama ka sa mga dinner
na ganito, I ' ll do anything I want to and your opinion is not
need ed
"Nag-aalala lang ako na baka makarating kay Charles na lumalabas ako kasama ka,
"E 'di mas masaya!" Nakangising sagot niya agad na ikinakunot ng noo ko.
"Nagbibiro ka ba?" Hindi makapaniwalang asik ko sa kanya.
Itinukod nito ang mga braso sa mesa saka inilapit nang bahagya ang sarili, hindi pa
rin inaalis ang nakakalokong ngisi sa labi.
"Anong nagustuhan mo sa lalaking 'yon? Bakit hindi mo pa hiwalayan? Ni hindi ka nga
niya mapasaya gabi-gabi,"
"What?" He smirked and leaned on the chair, crossing his arms in front of his
chest. "I'm just wondering,"
"Sincere siyang tao, hindi kagaya mong naglalaro lang ng mga babae," inis na sambit
ko sa mukha niya. Mas [along lumawak ang ngisi ni Kael saka tumango-tango.
"You have a thing with acting like-a-sincere men, huh?" Nanunuya niyang tanong.
"Totoong sincere siyang tao kaya masakit sa 'kin na lokohin siya nang ganito."
Mabigat sa 100b kong depensa para kay Charles.
Kumibit-balikat si Kael. "You know what, I find you so interesting. Hindi kita
nakikitaan ng pagka-gusto sa 'kin kahit na sa pera ko na lang.
Care to share why?"
"Hindi lang kita type," mabilis kong sagot sa tanong niya saka nag-iwas ng tingin.
Kagusto-gusto si Kael, halos perpekto na ito mula sa pisikal na hitsura hanggang sa
estado sa buhay, 'yon nga lang ay halatang babaero. I'm honestly attracted to
him... hindi ko 'yon itatanggi, pero hindi ko na rin sasabihin sa kaniya para
magkaro'n siya ng rason na mawalan ng gana sa 'kin at itigil na ang set up na 'to.
Ibibigay ko kay Kael lahat ng rason para mawalan siya ng gana sa babaeng kagaya ko.
Kinagat nito ang labi habang suot pa rin ang namamanghang ngisi, halatang nagulat
siya sa naging sagot ko pero halata rin namang tuwang-tuwa siya.
"Okay, I get it, you're different from any other girls that surrounds me. So right
now I'm eyeing to make you at least want me before this arrangement ends," umismid
na itinukod niya ang Siko sa mesa para mangalumbaba. "Ang sakit sa ego na may babae
akong naka-sex pero hindi ako nagustuhan man lang.
Literal na nag-angat ang kilay ko dahil sa narinig. Ano raw?
"Tingin mo ba trophy sa 'yo ang mga babaeng naikakama mo?" Inis na tinawanan ko
siya nang pagak. "May utang ako sa 'yo, Kael, kaya gagawin ko angduties ko sa
usapan natin pero h'wag ka nang sumubok na bilugin ang ulo ko." Siyempre masasaktan
ka dahil isa kang babaero, Kael. Laro na sa 'yo ang magpaikot ng mga babae sa palad
mo. Pinigilan kong mailing sa pagkadismaya.
Napagdesisyunan ko rin na mas lalong 'wag ipakita sa kaniyang magugustuhan ko siya
kahit kailan, alam ko rin namang imposible 'yon mangyari, I'm attracted to him
physically, afterall his looks and appeal are way better than other men pero
hanggang doon lang 'yon. I 'll play your game, Kael, wisely.
Lumipas ang buong linggo, naging gano'n ang routine ko sa araw-araw na dumaan,
palaging kasama si Kael sa dinner pero bukod doon ay wala na kaming nagiging
pagkikita dahil sa pagiging abala nito bigla sa sariling hinahandle na negosyo.
Napag-alaman ko mula kay Meira na may-ari ito ng resorts chain na mayro'n sa iba't
ibang isla ng Luzon, gets ko na ro'n pa lang kung bakit siya mayaman.
Habang ang progress naman sa kalagayan ni Nicole ay nagpapatuloy. Hindi kailangang
operahan angtumor sa kanyang utak at ang binigay lang na option ng doktor niya ay
ang mga radio therapy session. Wala na 'kong kailangan bayaran, si Kael na ang
halos nagbayad ng lahat
at nalalaman ko na lang kapag fully paid na.
"Malaki na ang utangmo sa 'kin at hindi naman sasapat ang kinikita mo sa bar tuwing
gabi kaya mag-resign ka na lang do'n," seryosong sabi nito habang nagmamaneho ng
sasakyan. "Wala ka na rin namang ibang utang na binabayaran pa kaya siguro naman
ayos na ang kinikita mo sa La Satina para sa pangangailangan niyo,"
Pasado alas kwatro na ng hapon at kagagaling lang namin sa doktor na 0B para sa
second week appointment 1<0. He wants me clean so be it. Pinag-pills din ako ni
Kael na pabor din naman sa 'kin dahil ayokong magdulot pa ng isa pang problema ang
ginagawa namin.
"Naisip ko na rin 'yan kaya kinausap ko na kagabi 'yung manager namin."
"Nag-resign ka na kagabi?" Lingon niya sa 'kin nang huminto ang kotse dahil nasa
red ang traffic lights.
"Kagabi. Para na rin may oras ako sa mga kapatid 1<0, madidischarge na sa ospital
si Nicole ngayong araw at babalik-balik na lang kami kada linggo kung may radio
therapy session siya." Humugot ako nang malalim na paghinga saka pinanood ang mga
ulap mula sa bintana. "Thank you sa pagbayad ng utang ko, malaking bagay 'yon ."
"You're very much welcome, sweetheart."
Naramdaman ko ang kamay nitong dumapo at nagtagal sa hita ko kaya naman masama ang
tingin na nilingon ko siya. "What? Hindi ko naman binayaran nang libre 'yon, and
this is mine to hold, right?"
Habang nagmamaneho ay nakangisi nitong hinahaplos ang hita 1<0. Mainit ang bawat
pagdampi nito sa aking balat kaya naman lalo akong hindi nakomportable.
Naputol lang ang ginagawa niyang pang-aasar sa pakiramdam ko nang mag-ring ang
cellphone nito.
Nakita kong nagbago ang ekspresyon niya nang makita ang caller's id sa screen.
"Ano na naman 'yon, ma?" Bungad niya.
Ibinaling ko na lang angtingin ko sa labas ng bintana. Saktongtanaw ang Manila Bay
sa binabagtas namingdaan kaya naman 'yon ang tinitigan 1<0, para hindi niya rin
isiping nakikiusyoso ako sa kausap niya kahit rinig ko pa rin naman.
"Mamaya?! Bakit sa 'kin pa? Alam mo namang ayoko sa mga 'yarn," inis na ang tono
nito sa palakas nang palakas na boses. "Bakit hindi kay Klaudia?" llang segundo pa
bago siya tuluyang nagpaalam sa kausap.
Pagkatapos niyon ay hindi na siya umimik pa, nalingunan ko rin na nakabusangot ang
mukha nito habang nagmamaneho kaya naman hindi na rin ako nagsalita.
"llang taon na ang mga kapatid mo?" Pagbasag niya sa katahimikan.
"12 and 11 years old. Bakit?"
Tumango siya habang salubong pa rin ang mga kilay. "Nag-aaral pa ba sila? Pumapasok
pa? Parang hindi na,
"Hindi na nga. Sabay silang nag-stop simula no'ng naospital si Nicole."
"Perfect." Bulalas niya saka nilingon ako at ngumisi nang malapad. "Do'n muna kayo
sa bahay at may ipapaalaga ako sa 'yong mga bubwit. One week lang."
Napaawang ang bibig ko. "Bubwit?" My forehead furrowed.
"Bubwit. Mga nakakainis na bata," naiiling na sagot niya. "l hate kids, so please.
Plus I want you near me from now on. I need you most at nights, wala akong magawa
dahil ang layo naman ng tinutuluyan mo," naiiling na dugtong niya saka ibinalik ang
kamay sa hita ko.

KABANATA 12
Date: September 04, 2021
KABANATA 12
PUMAYAG ako sa hiling, o should I say utos ni Kael na imbis sa apartment kaming
magkakapatid dumiretso pauwi ay doon kami sa bahay niya sa isang exclusive village
nang isang linggo. Nang makarating kami sa 100b mismo ng bakuran ng bahay niya ay
hindi na natigil sa pagbulalas ng pagkamangha ang mga kapatid ko.
Pagkatapos niyon ay iniwan muna namin sila at dumiretso kami sa mall ni Kael para
mag-grocery, sinabi niya sa 'king ang mga batang tinutukoy niya ay dadating maya-
maya lang sa bahay niya mismo.
"Hindi mo sinabi sa 'kin na talaga palang all around ang magiging role ko sa
arrangement na 'to. Baby sitter naman ngayon?" Inabot ko ang salmon na nakabalot
mula sa malaking cooler sa center ng mart saka maingat na inilagay sa 100b ng
grocery cart.
His eyes darted at me for a second then back at his phone again. "Hindi ko rin
inaasahan na sa 'kin sila iiwan ng mga magulang nila, madali lang 'to sa 'yo you
look like a person with so much patience."
"Compliment ba 'yan?" Naiiling na nauna ako sa kaniyang maglakad para puntahan
naman ang section ng mga gulay. Hindi lang kasi baby sitting ang ipinakiusap sa
'kin ni Kael sa lilipas na isang linggo sa bahay niya kung hindi cook na rin.
Hindi naman daw maselan ang tiyan ng mga batang tinutukoy niya pero ayaw na ayaw
daw nito sa mga katulong niya sa bahay sa hindi niya malaman na rason, kaya naman
ang sistema ay bago pa makarating sa bahay niya ang mga batang 'yon paaalisin niya
na muna nang isang linggo ang lahat sa mga maid niya para mag-off.
At siyempre hindi naman lingid sa kaalaman ko na kaya rin niya ako gustong tumira
sa iisang bubong kasama siya ay para gawin ang duties ko sa arrangement namin na
'to, to satisfy his intimate needs as a man. Iniisip ko na lang na sumabay sa agos
ng mga mangyayari, wala namang makakaalam kundi siya at ako lang.
"Medyo." Abala pa rin sa pagtipa sa cellphone na sagot niya. Diretso ang linya ng
mga labi na tinitigan ko sandali ang phone na hawak niya, mukhang may ka-chat itong
kung Sino. "So, hindi mo sila mga panganay sa iba't ibang
He stopped doing his thing on his cellphone and raised an eyebrow at me. "Hindi.
Mga pamangkin ko ang mga 'yon, anak ng pinsan ko.
You'll meet them later, 'yung pinsan ko at 'yung mga anak niyang..." Umiling ito
saka hindi na tinuloy ang sasabihin, sa ekspresyon pa lang halatang ayaw niya
talaga sa mga batang 'yon.
Gaano kaya kakulit ang mga 'yon?
Okay lang ba na magkita kami ng pinsan niya? Ano namang sasabihin ko kung sakaling
magtaka ang pinsan niya kung sino ako?
f**k buddy po ni Kael?
Bago niya pong ka-hook up?
Literal na bayarang-babae po dahil binayaran niya ang utang ko kapalit ng katawan
ko at sex?
This is frustrating.
"Anong paboritong pagkain nila Popoy?" Biglang tanong nito matapos patayin ang
hawak na cellphone. "Magluto ka rin ng pagkain na magugustuhan nila."
"Spaghetti," ngiti ko sa kanya na tinanguan niya agad.
"Teka, marunong ka ba magluto?" Bigla niyang sita, sakto pang may mga nakatayong
babae 'di kalayuan sa pwesto namin at napatingin pa sa kaniya. 'Di ko alam kung
kinikilig sila dahil gwapo ang kasama ko o nakikinig lang sa pinag-uusapan namin.
"Marunong ako." Poker face ang hitsura na sagot ko sa kaniya.
"Marunong ka magluto pero masarap ba?"
Natatawang dugtong niya pa.
Pakiramdam ko natawa 'yong dalawang babaeng nakarinig dahil sa lakas ng sinabi niya
kaya naman masungit na ipinilig ko ang ulo ko sa kanya.
"Baka makalimutan mo pa bigla pangalan mo kapag natikman mo ang luto ko," mayabang
na sagot ko sa kanya.
Marunong naman talaga ako magluto dahil naging chef si mama noon sa sikat na
restaurant gaya ng palagi niyang kinukuwento sa 'kin, kaya sa sobrang curious ko
palagi akong nagpapaturo sa kanya sa iba't ibang putahe.
Kaya nakakairita 'tong si Kael para maliitin ako.
He grinned widely. "At kapag tinikman ko ang luto mo pero hindi ko nakalimutan ang
pangalan ko? Can we continue on bed tonight, I ' ll make you forget your name in so
much pleasure instead," namilog ang mga mata ko nang bigla itong lumapit sa 'kin at
ipinilupot ang braso sa beywang ko. Nagtindigan pa ang mga balahibo ko nang ilapit
ni Kael ang mukha sa 'king leeg para humalik doon.
Nahigit ko yata ang paghinga ko dahil sa ginawa niyang 'yon.
"Kael..." mahinang siniko ko ito sa tiyan.
"Nasa public tayo, siraulo ka ba?"
Hindi ko na nagawang silipin pa kung nakita no'ng mga babae ang ginawa ni Kael
dahil sa hiya, o kung nando'n pa ba sila hanggang ngayon.
"Medyo." Natatawang lumayo siya saka pinasadahan ngtingin ang katawan ko. "Bakit
nga pala nagsuot ka ng fitted dress? Are you seducing me?"
Nagbaba ako ng tingin sa suot ko, galing kasi ako sa La Satina Hotel para
magtrabaho at isa 'to sa paborito kong suotin dahil bukod sa mukha namang formal
para suotin ay body-hugging pa kaya litaw na litaw ang kurba ng katawan ko.
Ang manyak.
"Hindi ah!" Depensa ko sa tanong niya.
He bit his lip and chuckled. Inabot niya ang cellphone niya sa 'kin. "Hawakan mo na
nga lang 'to, kukunin ko 'yong ketchup," turo niya sa mataas na estante.
Nakakaloka ang lalaking 'to. Hindi ko kinakaya!
Habang inaabot niya ang ketchup doon ay bigla namang nag-vibrate ang hawak kong
cellphone, agad na lumiwanag ang screen at bumungad sa 'kin ang caller's id.
"May tumatawag sa 'yo." Mahinang abiso ko sa kanya habang nakatitig sa screen.
"Darlene, sambit ko saka iniharap sa kanya ang cellphone.
Nakita ko kung pa'no siya saglit na natigilan, natatarantang inabot niya 'yong
ketchup sa 'kin
saka hinablot ang cellphone.
"I'll just answer this call, I ' ll be right back." Nakatitig sa cellphone na sabl'
niya sa 'kin saka dire-diretso nang naglakad palayo.
Naiwan akong nawirduhan. Inilagay ko na lang ang ketchup sa push cart saka kibit-
balikat na naglakad sa iba pang bahagi ng section dito sa grocery. I kind of got
preoccupied, sino kaya si Darlene?
Mukha siyang hindi makapaniwala o gulat na gulat pagkabanggit ko ng pangalan. I'd
bet isa 'yon sa mga babae niya.
llang minutong nagtingin-tingin na lang ako ng mga tsokolate sa kaharap na estante
nang may maulinigan na nagtatawanan. Nakita kong nandoon pa 'yung dalawang babae na
nakita ko kanina, patawa-tawa ang mga ito habang ang isa sa kanilang dalawa ay
palingon-lingon sa gawi ko.
"Wait, I ' ll clarify, ha. Mali ka talaga ng inaakala, ano ka ba." Rinig kong
sambit no'ng isang babae sa kausap niya, naglakad ito palapit sa 'kin kaya naman
inabangan ko na lang ang sasabihin niya.
"Hi, I'm Kael's alumni batchmate. I know him so well, hindi siya mahilig sa mga
cheap na girlfriend." Tuluy-tuloy na bungad niya sa maartengtono.
Nag-angat ako ng noo, hindi ko na-gets. Ano naman sa 'kin ngayon? Bakit niya
sinasabi sa 'kin
'yon?
"Trisha, ano ba 'yan? Burnalik ka na nga rito, girl!" Natatawang saway sa kanya
no'ng isa. Nilingon siya no'ng kaharap kong babae na Trisha yata ang pangalan.
"lkaw ang halika rito, I' ll prove to you na mali ka nga." Humarap siya sa 'kin,
nagpipigil ng tawa habang tinititigan ako mula ulo hanggang paa. "You look so
average, you know... not so expensive type of woman. Personal alalay ka ba ni
Kael?"
Hindi ako sumagot o tumanggi pero nairita ako bigla. Inangatan ko siya ng kilay.
Ano bang mas worse, personal alalay o pampainit ng kama? Pinigilan kong mapairap sa
kanya.
" l mean, personal alalay na medyo fling?"
Dagdag pa niya. "But not his current girl like 'yung official na girlfriend, 'di
ba? Kasi Darlene looks way better than your type naman eh," Darlene?
"Hindi niya 'ko alalay," diretsong sagot ko kay Trisha saka siya nginitian nang
matamis. "May gusto kayo sa kanya?" Dagdag ko sa tonong pasimpleng nanunuya.
Sasagutin pa lang sana ni Trisha ang itinanong ko sa kanya pero saktong nalingunan
ko ang likuran ko kung saan naglalakad na si Kael palapit sa 'kin. He's smiling so
wide at me, ano kayang pinag-usapan nila no'ng Darlene?
He looks so happy.
Nang tuluyan siyang makalapit sa kinatatayuan ko ay agad akongtumingkayad para
halikan siya sa labi. Gusto kong magwala sa loob-loob ko dahil una hindi ako
marunong at gano'n kahusay humalik pero ginagawa ko ang bagay na 'to ngayon. In
public!
Pangalawa, I know magugulat nang sobra si Kael dahil dito.
Turningkayad pa 'ko dahil sa height niyang mas mataas sa 'kin nang kaunti. The kiss
was really meant to be just a peck on his lips, mabilis lang for a show lang sana
at iinggitin ko 'tong mga palakang 'to hanggang sa mamatay sila, but I was froze
when I felt his arm encircling my waist.
Hindi do'n natapos ang pagkabigla ko dahil nagsimula si Kael sa pagdiin ng labi sa
'kin. Tinulak ko ito agad bago niya pa laliman ang halik!
"Tara na, love?" Matamis na ngumiti ako kay Kael saka siya iginiya para maglakad na
palayo roon.
Pero bago pa man kami tuluyang makalayo ay nilingon ko ang dalawang palaka saka
nginisihan nang malawak, parehong nakaawang ang bibig nila at mukhang hindi
makapaniwala sa nakita.
Ako rin eh. Hindi rin ako makapaniwala sa
lalaking 'to.
"What's with the sudden kiss, huh?" Nakangising tanong ni Kael habang naglalakad na
kami patungo sa Parking Lot ng mall bitbit ang mga pinamili. "And since when did I
become your
Huminto ako sa paglalakad saka siya sinamaan ngtingin. "Kahit sa'n talaga ay 'di ka
papaawat sa halikan ano?"
"What?" Humalakhak si Kael saka pinunasan ng daliri ang labi. "l thought you wanted
a public kiss so gave you a good one. Come on, Zarina, I'm a good kisser so don't
expect a lame one from me."
Kinuwento ko sakanya ang nangyari.
"Hindi ako alalay mo, at hindi lang pang-personal alalay kasi maganda 'ko!" Irap ko
sa kanya.
I heard Kael chuckled. "Maganda ka nga.
Sino ba sila, I didn't even recognize them.
Walang-wala nga sila sa 'yo. Sexy ba sila katulad mo? Nope, I don't think so."
Natigilan ako sa pag-compliment ni Kael, bahagyang nag-init ang mga pisngi ko dahil
sa pagsang-ayon nito sa sinabi ko nang walang preno.
Nabawasan tuloy ang inis ko at biglang parang gusto ko matawa sa kanya.
"Kaya 'wag mong mamis-interpret ang kiss na 'yon, ayoko talagang maging clingy tayo
sa isa't isa sa public." Pag-iiba ko na lang ng usapan.
"Alright, fine!" Binuhay niya ang makina ng sasakyan pero naramdaman kong lumingon
siya sa 'kin. "But I like you calling me love awhile ago. Let's call each other
love from now on." f k buddies na maytawagan na cheesy sa isa't isa? Really, Kael?
ll
Akala niya siguro hindi ko maiisip na maaaring sinasadya niyang maging sweet o kind
sa 'kin para mahulog ang 100b ko sa kanya. Thrilled ang lalaking 'to dahil hindi
nya 'ko nakikitaan ng pagkagusto sa kanya.
Tama lang, nang malaman mong hindi lahat ng babae sa mundo luluhod sa harapan mo
dahil lang gwapo at mayaman ka, tsk.
"Ano naman? ll Nag-angat ito ng kilay saka itinuon na ang pansin sa pagmamaneho.
"'Di ba 'yon din angtawagan niyo ng boyfriend mo?"
Napaawang ang bibig ko nang ma-realized nga ang bagay na 'yon. Narinig niya siguro
ang bagay na 'yon minsan no'ng nagphone call si Charles sa 'kin.
Love nga ang tawagan namin bilang m agkarelasyon!
Naramdaman niya yata ang sunod kong pagtutol kaya nauna na itong magsalita. "That's
an order, Zarina. Wala akong pakialam kung tutol ka,'l natatawang sambit niya.
"Kung ayaw mong hiwalayan ang boyfriend mo, gusto ko na lang pahirapan ka. Think of
me when you call your boyfriend with that endearment,"
"Call me by my name again and I' ll make you regret doing so," malamig na sabi niya
kaya naman hindi na ako tumutol pa.
Hindi na 'ko umimik at agad na natakot sa sinabi niya. Hindi ko pala dapat
kalimutan na kung may magdedesisyon at masusunod sa set up na 'to ay si Kael 'yon
at hindi ako.
Nang marating namin ang bahay niya ay agad akong nagtanggal ng seatbelt, walang
sali-salitang iiwan ko na dapat siya sa kotse para dumiretso sa kusina niya at
magluto gaya ng inutos niya sa 'kin bago pa kami mag grocery, nang hilahin nito ang
braso ko.
Nilingon ko si Kael pero agad nitong inatake ang aking mga labi. He kissed me
hungrily, kinakagat nang paulit-ulit ang ibabang labi ko habang ang kamay niya'y
nasa likod na ng aking ulo at idinidiin pa ako sa kaniya.
Habol ko ang aking paghinga nang kaunting ilayo niya ang sarili sa 'kin, nanatiling
nakatitig si Kael sa mga labi ko.
Ngayon ko lang din napansin na halos higit higit ko na ang aking paghinga.
Kael's lips were so soft and his kisses were intoxicating. Nahihilo ako at nawawala
sa sarili kaagad sa tuwing hinahalikan niya ako at ngayon ko lang 'to tuluyang
napagtanto.
Hindi ko alam kung dahil ba 'yon sa first time ko kasing may makahalikan o sadyang
good kisser lang ang lalaking 'to.
I suddenly felt excited nang makitang palapit muli siya sa 'kin nang biglang may
malakas na pumukpok sa bintana ng kotseng nasa likuran ko.
"f* *W" Gulat din na bulalas ni Kael.
Nilingon ko kung sa'n nanggaling ang ingay at nakakita ng maliit na batang malawak
ang ngisi habang kinakalampag ulit ang nakasarang bintana, kita ang braces nito sa
mga ngipin at pilyong inilalapit ang mukha para siguro aninagin ang 100b ng kotse.
k this little brat!"
"Kael!" Saway ko sa kanya. "Bata lang 'yan," nag-iinit pa rin ang pisngi dahil sa
nangyari kaninang sambit 1<0.
Itinuro ni Kael angdaliri niya sa 'kin habang seryoso pa rin ang ekspresyon.
"Tinawag mo ulit akong Kael, expect your punishment later," he sm irked.
The Kings' Broken Mate
Alissa Dempsey
Will her mates be able to calm the raging storm within her? One half

KABANATA 13
Date: September 05, 2021
KABANATA 13
HALOS MAI-AGI-AG ang panga naming dalawa ni Kael nang buksan niya ang pinto ng
bahay. Hindi na kami halos nakaalis ng pintuan sa sobrang gulat sa bumungad sa
'ming hitsura ng buong salas.
Sobrang gulo!
Nagkalat ang mga gamit, ang mga pillowcase ay nasa sahig habang ang buong couch ay
hindi na pantay sa pwesto nito. May mga natapon ding pagkain at mga chichirya sa
floor at ang pinaka-malala ay 'yung mantsa ng nabasag na mga itlog sa mismong
screen ng malaking hanging flat screen tv.
Naaktuhan pa namin angtatlong batang lalaki na hanggang beywang ko lang yata ang
tangkad at kutis porselana ang mga balat, na naghahabulan kasama si Popoy. Ang
lahat ng gamit sa bahay na madaanan nila ay literal na tumutumba, nahila pa no'ng
isa 'yung malaking kurtina kaya naman nahulog ito.
"Ate Za!" Tawagsa 'kin ni Nicole nang mapansin niya ang presensya namin ni Kael,
nakita kong nakaupo lang ito sa tabi at
pinanonood ang apat sa paglalaro.
Natigilan din tuloy 'yung apat.
"Ang... kalat ah. Anong nangyari?"
Nagtatakang tanong ko kay Nicole nang lumapit ito sa 'kin para humalik sa pisngi
ko.
"Mga pamangkin yata sila ni..." Nginuso niya si Kael na ngayon ay hinihilamos ang
palad sa mukha sa sobrang inis sa hitsura ng bahay. "No'ng dumating sila rito
diretso takbuhan eh, tapos nakikisali pa 'to si Popoy, ayaw naman tumigil kaya
hinayaan ko na lang."
"Tito Kael!" Sabay-sabay na bati no'ng tatlong pamangkin ni Kael saka sabay-sabay
ding kumaripas ng takbo papunta sa kanya.
"Teka, 'wag niyo 'ko lapitan!" Pigil pa ni Kael pero huli na dahil nagkanya-
kanyangtalon ang mga ito para dambahin siya.
Napaawang ang bibig ko nang literal na tumumba si Kael at gumulong palabas ng bahay
dahil sa tatlong pamangkin na dumumog sa kanya.
Pare-parehas tuloy silang natumba sa sahig!
"Ayos lang ba kayo?" Nilapitan ko sila para tulungangmakatayo.
'Yung mga bata ay patawa-tawa lang habang si Kae .
"Putangina! Ang kukulit niyo talaga kahit kailan! Sabi ng 'wag niyo 'kong lalapitan
kahit kailan eh!" Naiinis na bulyaw niya sa mga pamangkin niyang niyayakap-yakap pa
rin siya habangtumatawa.
"Layo sabi!" Nagulat ako no'ng hinawakan niya sa mukha 'yung isa at tinulak palayo.
Hindi ko tuloy alam kung matatawa ako o maaawa sa mga bata eh, inis na inis talaga
siya!
"Kael naman, mga bata lang 'yan," mahinang sita ko sa kanya.
Sinamaan niya 'ko ngtingin saka tinuro ng daliri. "Pangalawang beses mo na 'kong
tinawag sa pangalan ko ngayong araw, dumadami na ang atraso mo sa 'kin."
Napanguso ako. Bakit ko ba siya tatawagin kasing love kung wala naman kaming
relasyon na matino!
"Namiss ka namin, Tito Kael! Let me hug you!" Malapad ang ngisi ng pamangkin niya.
"Hug? Pagkatapos niyong guluhin bahay at buhay ko ngayong araw? Gusto niyo paluin
ko kayo sa pwet ha?" Tumayo si Kael saka nagpagpag ng pantalon na suot, namemeywang
na sinamaan nya ng tingin angtatlongtumayo rin sa harapan niya. "Isang linggo lang
kayong iiwanan dito ng nanay niyo kaya magtino kayo, kung ayaw niyong itapon ko
kayo sa ibang planeta!"
Suminghap ang pamangkin niyang nakatayo sa kaliwa niya. "Ang sama talaga ng ugali
mo sa 'min palagi! Palibhasa wala kang girlfriend!"
Pagkarinig niyon ay literal na nagpigil ako ng tawa. Kung hindi lang ako sinamaan
ng tingin ni Kael.
"Sinong nagsabi niyan, 'di ko kailangan ng girlfriend ha. Masama talaga ugali ko sa
inyong tatlo dahil makukulit kayo!" Gigil na pinag-aabot naman ni Kael ang mga
tainga no'ngtatlo saka sunud-sunod na piningot.
"'Wag mo naman pingutin!" Awat ko sa kaniya. Nagtago tuloy 'yong tatlo sa likuran
ko.
"Para kang ewan, pumapatol ka sa mga bata. Literal na makulit ang mga batang
ganiyan ang ed ad, pagpasensyahan mo dapat, ang tanda-tanda mo na eh." Hindi ko na
napigilang sermon sa kanya.
Para kasing ewan eh.
"Kung mahaba pasensya mo sa mga bata, ako hindi." Sambit nya saka umamba-amba ng
palo sa mga pamangkin niyang todo ang pagtatago sa likuran 1<0. "Sakto talagang
ikaw ang mag-alaga sa mga 'yan dito, baka ihagis ko sa ilog ang mga 'yan nang 'di
oras!"
"Hindi ka pwedeng mag-anak sa ugali mo, para kangtanga." Ani ko pa sa kanya na
hindi niya na sinagot pero masama pa rin angtingin sa mga pamangkin. Parang gusto
ko tuloy matawa, nakikita ko ang side na 'to ni Kael ngayon na hindi ko inasahan.
Napaka-isip bata!
Lumapit siya sa 'kin saka pahablot na kinuha ang bitbit kong mga plastic na
naglalaman ng iba sa mga pinag- grocery namin kanina, saka siya naglakad papasok ng
bahay para ilapag sa couch ang mga 'yon.
"Who are you?" Rinig kong tanong ng tatlo mula sa likuran ko habang kinakalabit ang
kamay
1<0.
Nilingon ko ito saka nginitian. "Ako si Ate Zarina. Ako ang mag-aalaga sa inyo
habang nandito kayo,"
Turnango-tango sila. "You're pretty. Kind din."
"Thank you! This is Popoy and Nicole, mga kapatid ko naman sila," pakilala ko sa
mga kapatid ko na nakatayo nang tahimik sa tabi ko.
"Ano ba pangalan niyo? llangtaon na kayo?" Tanong ni Popoy sa tatlo.
"10 years old na kaming tatlo, we're triplets. This is Liam, Lyndon and I'm Leon."
Masiglang pakilala ni Leon. "And we love Tito Kael so much!" Maghapon kong nilinis
ang naging kalat nila sa salas, tinutulungan naman ako ni Kael pero hindi naman
siya natitigil sa pagrereklamo at pag-rant kung gaano niya ka-ayaw sa mga pamangkin
niya.
Hindi ko na nga lang inimik at nagtuloy sa
pagluluto ng mga pinamili namin sa grocery.
"Bakit ka ba galit na galit sa mga pamangkin mo, cute naman silang tatlo," tanong
ko sa kanya habang hinahalo ang sauce ng spaghetti sa lutuan.
Nasa salas ulit ang mga bata pero kinausap ko sila nang masinsinan na h'wag na
ulitin ang pagkakalat sa mga gamit, ang sakit sa balakang maglinis ng maraming
ikinalat nila kanina! Habangsi Nicole naman ay pinagpahinga ko na sa kwarto kung
sa'n kami patutulugin ni Kael.
"l don't care if they're cute or not, nakita mo naman kung pa'no magkalat. I'm a
clean-freak, organized ako sa mga garnit ko at ayoko ng makalat na mga bata."
Seryoso at nakasimangot pa rin na sabi niya habang nakasandal sa kitchen sink at
nakakrus ang mga braso sa dibdib.
"Ah okay, kung sabagay." Komento ko habang naghihiwa ng mga rekados. "Minsan lang
sa isang lalaki na malinis sa bahay, 'yung iba makalat. Babaero na nga makalat pa,
ikaw babaero lang."
"Hindi ako babaero, kasalanan ko ba kung nagugustuhan at hinahabol ako ng lahat ng
mga babaeng nakakakita sa 'kin?"
"Hindi kita nagustuhan at hindi kita hinabol," mayabang na sagot ko sa kanya.
Pakiramdam ko sinungaling ako sa part na
'yon dahil nagustuhan ko siya sa pisikal na anyo
niya no'ng una pa lang, pero hanggang doon lang.
"Sinasabi mo lang 'yan, I know you'll eventually like me. Kapag nangyari 'yon,
kapag nagustuhan mo na 'ko aminin mo lang sa 'kin at hahalikan kita agad.
Salubong ang mga kilay na nilingon ko siya. "Sa lahat ng gagawin mo talagang halik
ang naisip mong gawin?"
Humalakhak ito. "That's what I do whenever someone's telling me that she likes me,"
"That's what playboys like you do."
"Magaganda kasi ang mga babae sa paningin ko, is it wrong to like them all?"
Natatawang biro niya. Biro 'yan ng mga babaero talaga.
"Hindi ka ba nalulungkot? Bawal kang makipag-sex sa iba dahil rule mo 'yon sa set
up natingdalawa?"
He chuckled right away. "Sa ngayon mas interesado ako sa 'yo kaysa sa ibang mga
babae kaya wala akong pakialam masyado," ani niya saka hinawakan bigla ang pang-upo
ko.
" Bastos! "
Humalakhak siya.
Naputol sandali ang pag-uusap namin nang makarinig ng malakas na tawanan ng mga
bata sa labas ng kusina. Nagkatinginan kami ni Kael.
"Panigurado paglabas natin dito puro kalat na naman angsalas," iritableng sabi nya.
"Nasa'n ba ang parents nila? 'l
"They're out of the country, ginagawa ang duties sa kumpanya.ll
Saglit na tinapunan ko siya ngtingin at nakitang nakatitig ito sa hawak na baso.
"E, ikaw? Hindi ka ba abala sa business mo?"
Ang alam ko kasi ay may resorts chain sila dahil sa mga kwento ni Meira sa 'kin
no'ng nakaraan, hindi ko lang binanggit na alam ko na at baka isiping stalker ako.
Si Meira siguro, 00.
"My grandpa's eyeing to train me as his heir, kaso ayoko pa sa ngayon. Baka next
month. I'm not really sure, and I'm not really interested."
Mahinang natawa ako. "Kung ako 'yan, susunod na 'ko sa gusto ng 1010 ko. Mahirap
ang buhay ngayon, hindi lahat may ganiyang pinagkukuhanan ng pera."
Mula sa paghahalo ng sauce sa kaldero ay naramdaman kong nilingon ako nito.
"Dapat grateful ka na lang at pinapahalagahan mo ang blessings na mayro'n ka,"
"Grateful ako, mayro'n lang akong dahilan para hindi sundin ang gusto nyang ipagawa
sa 'kin," malamig angtono na sambit ni Kael.
Itinikom ko na ang bibig ko pagkatapos no'n,
bigla siyang nagseryoso pakiramdam ko rin ay napaka-personal na kung tatanungin ko
pa kung anong dahilan ang tinutukoy niya. Sino lang ba 'ko rito.
Nang magdilim na at lumagpas na ang kamay ng orasan sa alas otso ng gabi ay
nagsimula na 'kong mang-uto sa mga bata para matulog na sila. Siguro ko munang
naipainom ko ang mga gamot ni Nicole sa kanya saka ibinaling naman ang atensyon ko
sa pag-alaga kay Popoy at sa tatlong mga bata.
"Inumin niyo ang mga gatas na 'to para antukin kayo agad at mahimbing kayong
makatulog, okay?" Malambing na paalala ko sa kanilang apat. Nasa iisang kwarto sila
at nagkasundong magtabi-tabi sa pagtulog, mabilis silang nakasundo ng kapatid kong
si Popoy kasi friendly din 'tong batang 'to.
"l don't want to drink that then, ayoko pang matulog eh." Sambit ni Liam saka
bumangon sa kama at inabot ang remote ng tv para buksan 'yon.
"Pero gabi na kasi, Liam, bawal magpuyat ang mga bata..." marahan kong sabi.
Inaantok na rin kasi ako, maaga pa ang trabaho ko sa La Satina Hotel bukas. Iniisip
ko pa lang ang mga naka-line up na event doon sa mga susunod na araw ay nananakit
na ang ulo ko.
Masyadong enggrande ang mga event na
'yon at kailangan ng mabusising pagcheck at pag-coordinate sa mga personnel, para
na rin maiwasan ang mga pagkakamali. Sobrang strikto pa naman ng mga kliyente.
"Popoy, ayain mo na sila matulog," utos ko kay Popoy na hindi nag-aalis ng tingin
sa cartoons na ipinapalabas sa tv.
"Opo, ate," sagot niya pero nanonood pa rin naman ngtv at walang ginagawa.
"Liam, Lyndon at Leon, gusto niyo bang dalawin kayo ng ghost?" Pananakot ko na
lang. "Kapag nagpupuyat dinad alaw ng ghost-"
"We don't believe in ghosts, Ate Zarina. Mga uto-uto lang po ang naniniwala doon."
Putol ni Liam sa sasabihin ko sana saka niya inabot ang laruang truck at naglaro sa
bakal ng kama.
Napakamot-ulo tuloy ako.
"Matutulog po kami maya-maya, ate. Mauna ka na PO, maaga ka bukas 'di ba?" ani
Popoy. "Ako na ang bahala sa kanila. Aantukin din 'yan," bulong niya sa 'kin.
Napangiti ako dahil doon. Ang bait talaga ng kapatid kong 'to.
"lkaw rin, 'wag na kayo magpuyat o magpaabot ng lagpas 9 PM. Please?" Pakiusap ko
sa kanila habang humaharang sa malaking tv na pinagpopokusan nila ngayon.
"Fine, fine!" Sabay-sabay nilang sagot saka sinisilip na ang pinapanood sa tv na
hinarangan ko.
Buntong-hininga na lang ang nagawa ko saka lumabas na ng kwarto at isinara ang
Pinto ro'n. Ang hirap naman pagsabihan ng mga batang anak-mayaman, bakit kaya
spoiled at mahirap pasunurin ang halos Iahat ng batang lumaki sa marangyangbuhay?
Nagpapasalamat na lang ako sa Diyos dahil masunurin at mabait sila Popoy at Nicole
kahit hindi sila halos lumaki na may nanay at tatay. Hindi nila gaano pinasasakit
ang ulo ko, paminsan lang.
Madilim na ang hallway ng bahay ni Kael sa mga oras na 'to at tahimik na rin kaya
naman humihikab na nilakad ko angdaan patungo sa silid kung sa'n nagpapahinga si
Nicole.
Nang biglang may humila sa 'kin papasok sa bukas ang Pinto na kwarto!
"Kael! Nakakagulat ka naman!" Bulalas ko sa kanya.
"Sa'n ka pupunta?"
Sinara niya ang Pinto at pinindot ang lock ng seradura saka humarap sa 'kin.
Nakasuot na ito ngayon ng plain white tshirt at gray na jogging pants, handa na
yatang matulog.
"Matutulog na 'ko. Maaga pa 'ko bukas."
"Maaga pa ah?"
"Maaga rin ako bukas." Sagot ko sa kanya.
"Dito ka matutulog sa tabi ko," natatawang ani niya saka sinandalan ang pinto at
pinagkrus ang mga braso sa dibdib. Sa suot niya ngayong shirt ay mas kumurba ang
katawan at mga braso niya. "Nakalimutan ko ba sabihin 'yon sa 'yo?" "H-Huh?"
Napalunok ako.
Umayos ito ng tindig saka unti-unting lumapit sa 'kin, hindi pa rin nag-aalis ng
ngisi sa mga labi at hindi pinuputol ang titigsa mga mata ko. His eyes were pitch
black, at kahit tanging kulay dilaw na ilaw lang sa lampshade ng kwarto niya ang
mayro'n ay kitang-kita ko pa rin ang pagnanasa mula sa kaniyang mga mata.
"Kael," Ngayon ko langdin napansin na pigil pigil ko na ang paghinga 140.
For Pete's sake, he's taking my breath away!
He grinned even more, doon ko lang napagtanto agad na tinawag ko na naman siya sa
pangalan niya, na ayaw nya sana. "There's really no way you'd call me love, I'm so
disappointed Ikinulong niya 'ko sa pagitan ng kanyang mga braso nang lumapat na
ang likod ko sa malamig na pader.
"Tawagan lang 'yon ng mga taong mahal ang isa't isa, hindi naman natin gusto ang
isa't isa.ll
"Hindi mo talaga 'ko gusto?"
"H-Hindi,"
"That hurts," pumorma ang ngisi sa kanya.
Napunta ang kanyangtitig pababa sa 'king labi, mariin 'yon as if he was holding
himself back from doing something that he badly wants to do right now.
"My bed's so cold, help me warm it tonight," his husky voice immediately sent
shiver down to my spine, ilang saglit lang ay inatake niya na ang labi ko.
His kisses were different at this moment, mabagal at tila may ritmong sinusundan,
parang kinakabisado ang bawat parte ng aking labi at gaya ng palaging nangyayari,
nakakawala sa sarili ang mga halik ni Kael.
Naramdaman ko ang kamay nitong pumulupot sa mga palad ko, dinala niya ang mga kamay
ko sa kanyang dibdib ngunit mas lalo niya namangdiniin ang kanyangsarili sa 'kin.
Doon ko napagtantong mahaba pa ang gabi para sa 'mingdalawa ni Kael. Panigurado
'yon.
ltutuloy...
Note: Hi, may kasunod pa 'to pero puputulin ko muna clito hahahahahaha hehe.
SPG contents ahead, read at your own risk. Bukas ulit!

KABANATA 14
Warning: SPG. Bawal po ang minor dito at 'yung mga kaka-eighteen lang charot.
KABANATA 14
KAEL's hot breath heated my lips, nakita kong dinilaan nito ang pang-ibabang labi
bago tuluyang siniil ako ng malalalim at mapupusok na halik niya. Ipinikit ko agad
ang aking mga mata, naramdaman ko ang mainit niyang mga kamay na gumapang papunta
sa beywang ko, humaplos 'yon nangtaas-baba roon.
Wala sa sariling napahawak ako sa magkabilang manggas ng kanyang tshirt bilang
suporta.
Biglang itinigil ni Kael ang paghalik ngunit nanatiling malapit sa 'king labi.
Mapungay na ngayon ang kanyang mga matang puno ng pagnanasa.
Bahagyang kumurba ang sulok ng kanyang labi. "May kutob akong ako ang first kiss mo
pero gusto kong marinig 'yon mula sa 'yo."
Nagtatakang tinitigan ko siya. "Anong ibig mong sabihin?" Halos pigil ang paos na
boses kong sabi. "May boyfriend ako, ginagawa rin namin 'to," pagsisinungaling ko
sa kanya. Ang totoo niyan ay hindi talaga.
Magkarelasyon kami ng boyfriend kong si Charles pero pinaparamdam ko sa kanyang
hindi ako interesado na makipag-sex sa kaniya o kahit makipaghalikan lang. Dahil
'yon sa hindi ko naman siya mahal, wala akong nararamdamang kahit anong espesyal na
pagkagusto sa kanya para gawin 'yon.
Hindi ko lang siya magawang iwan dahil... palagi niyang sinasabi sa 'kin na 'wag ko
siyang iwan, 'wag ko siyang ipagpalit, na mahal niya ako at ako lang wala ng iba.
He was helping me out noon pa lang nagbabayad ako sa utang ko kay Francisco, utang
na 100b at hiya lang ang rason kung bakit ako nananatili sa kanya.
"You don't even know how to kiss. Gano'n ba siya kahina para hindi ka matuto sa
kanya?" natatawang asar ni Kael.
"Ginagawa rin namin ang mag-kiss at... at higit pa ro'n pero hindi lang umaabot ng
sex.
Kaya 'wag kang mayabang, Kael,"
Urnismid ito at hinaplos nang mabagal ang buhok ko. "Is that so? I felt challenged,
then. Sino kayang mas magaling sa 'ming dalawa ng nobyo mo, hmm?"
Nagpigil ako ng inis. "Nandito ba tayo para pag-usapan si Charles? Pwede bang 'wag
na natin siyang isali sa kahit anong usapan na magkakaro'n tayo?"
He sarcastically chuckled. "Are you hurt now
that I'm insulting your good-for-nothing boyfriend?"
00, Kael. Hindi lang ako nasasaktan pero mas nangingibabaw ang konsensya na
nararamdaman ko sa tuwing mababanggit ang pangalan niya.
Pero sa halip na sabihin 'yan sa kanya ay hindi ko ginawa. Para tapusin na ang
usapan patungkol doon ay tumingkayad ako para abutin ang kanyang labi saka sya
hinalikan. Nakita kong nagulat si Kael sa ginawa ko kaya napangisi ako sa likod ng
pagdidikit ng aming mga labi.
Hindi ako marunong sa paghalik pero natatandaan ko pa naman kung pa'no niya 'yon
ginagawa. Kaya ginaya ko ang paraan nya ng paghalik sa 'kin kanina, hinawakan ni
Kael ang likod ng aking ulo para mas lalongtindihan 'yon.
I was shocked when he thrusted his tongue on my mouth, that feels so strange
pakiramdam ko ngayon ay mas tumitindi ang pagnanasa na ngayon ko lang nakikilala sa
sarili ko, ginaya ko rin ang ginawa niyang 'yon, I thrusted my tongue on his mouth
and kissed him hard.
Narinig ko ang pag-ungol ni Kael.
Hindi napuputol ang halikan namin kaya halos hindi na 'ko makahinga.
Nagulat ako nang iangat niya ako kaya naman ipinulupot ko ang aking mga binti
paikot sa kanyang beywang bilang suporta, inipit niya
ako sa malamig na pader. Saglit akong natigilan nang maramdaman ang kung ano mang
matigas na tumatama ngayon sa pagitan ng aking mga hita, kinuha niya ang
pagkakataon na 'yon para lumipat ng halik sa leeg ko.
Sa isang iglap lang ay naitaas na niya ang suot kong damit maging ang aking bra, I
immediately stopped his hands from further touching my bare skin. Bigla akong
nahiya! Ganito ba kapag hindi lasing? Nag-init ang pisngi ko.
"K-Kael napapaos na pigil ko sa kanya pero hindi niya 'yon pinansin. His big hand
covered my breast, napadaing ako sa ginawa niyang 'yon at hindi na siya pinigilan
pa. Nakita kong mariin lang na binabantayan ni Kael ang mga reaksyon ko sa bawat
ginagawa niya sa 'kin kaya naman kin agat ko ang pang-ibabang labi ko sa hiya.
The next thing he did made me went crazy. His hot mouth covered my other breast
habang ang isa naman ay minamasahe ng kanyang kamay. Libu-libong boltahe ng
kuryente ang dumaloy sa 'king sistema. Every flick of his tongue made me want for
more!
"Kael!" I cried his name. Napalakas 'yon sa sobrang sensasyon na ngayon ko lang
naranasan kaya naman tinakpan ko kaagad ang bibig 1<0.
His maleness is now more evident between
my thighs.
Pakiramdam ko ngayon ay may pangangailangan ako na si Kael lang ang pwedeng
makapunan. Ngayon ko lang 'to naranasan nang hindi lasing na lasing!
Naramdaman ko itong naglakad patungo sa kung saan, pinanatili ko ang pagpikit
habang inuulan ni Kael ng halik angdibdib ko. Dumilat lang ako nang maramdamang
lumapat ang likod ko sa malambot niyang kama.
Gumapang si Kael sa ibabaw ko habang pinaghihiwalay ang aking mga binti para
pumagitna roon. The next thing I know is that he already removed my pajama and
underwear.
Burnaba ang halik niya sa aking tiyan at kakaibang pagkislot ang naramdaman ko sa
pagitan ng aking mga hita.
Nang hawakan ni Kael ang pagitan ng aking hita ay napadaing na ako, mariin kong
nakagat ang aking pang-ibabang labi. Ramdam na ramdam ko ngayon kung gaano 'yon
kasensitibo at hindi ko maunawaan kung bakit.
Kael kissed my folds, nagulat ako sa ginawa niyang 'yon ngunit mas nangibabaw ang
kakaibang sarap, napapikit na ako. I can feel his breath on my flesh, I can feel
his wet tongue parting my folds.
He teased my entrance, nagulat na lang ako n ang maramdamang ipinasok niya ang
kanyang daliri doon. Nang dumilat ako ay nakita ko si Kael na pinanonood ako at ang
reaksyon ko, nakaawang ang bibig nito while he's thrusting his fingers in me.
Pabilis 'yon nang pabilis kaya alam kong ang daing ko ay nagiging maingay na rin.
Narinig ko siyang nagmura.
Suddenly I felt something in between my thighs, parang may gustong kumawala kaya
naman sinubukan kong pigilan ang kamay niya mula sa paggalaw doon. Mukhang alam ni
Kael kung ano ang nararamdaman ko dahil pinigilan niya agad ang braso ko at inilayo
sa kanya.
"Kael, n-naiihi ako," paos at nahihirapan kongdaing.
"Are you close?" Diin niyang tanong habang patuloy pa rin ang mabilis na galaw ng
kanyang mga daliri roon. Nagmamakaawangtumango ako.
Nakita ko itong ngumisi saka biglang hininto ang ginagawa, and I've felt so
frustrated right after he did that!
Hinubad niya ang suot na jogging pants at underwear, nag-init ang pisngi ko sa
nakita. He freed his proud glory! At narito lang ako sa kama, pinaghalong
frustrated sa bigla niyang paghinto at pag-iinit ng pisngi dulot ng paghuhubad nya
sa harapan ko.
"What's with that look in your eyes? You want me to continue?" Unti-unti siyang
dumagan
sa ibabaw 1<0. Itinukod ang mga braso sa 'king gilid habang nakaangat ang sulok ng
labi tila nang-aasar. Naramdaman kong idinikit ni Kael ang kanyang ari sa 'kin,
nahigit ko ang aking hininga.
Kael..." I moaned.
"This is your punishment for calling me by my name multiple times today. You can't
have your orgasm tonight, woman. You won't cum."
"S-seryoso ka ba?l"
Hindi na ako nakakuha ng sagot mula sa kanya nang maramdaman ko na lang ang biglaan
niyang pagpasok sa 'kin, he filled me to the brim. Napaungol ako dahil doon
habangsi Kael naman ay narinig kong malutong na napamura, iginalaw niya kaagad ang
kanyang beywang his rhythm got faster and faster, ang kanyang mukha ay malapit sa
'king tainga kaya naman rinig na rinig ko bawat pagmumura at malakas na daing niya
na [along nagpainit sa pakiramdam ko.
llang mura rin yata ang nasabi ko, halos hindi ko na makilala ang sariling boses ko
at wala ng pakialam sa nangyayari sa paligid. Naramdaman kong itinakip ni Kael ang
kanyang palad sa bibig ko dahil doon habang mabilis na naglalabas-pasok sa 'kin.
And suddenly, I felt something building up inside me, something that wants to gush
out of me.
"A-Are you close?" si Kael nang alisin niya ang kamay sa bibig ko.
Hindi ko na nagawang sumagot, nahihirapang turn ango ako sa kanya nang ilang ulit.
"You can't c*m, Zarina. Hold it." Gigil na sabi niya. "That's... that's your...
punishment!" Nahihirapan niya ring sabi.
Kael.. I cried his name.
"Right, beg for it, Zarina!" Hinawakan niya ang aking panga and he pounded harder.
Pareho kaming nawala sa sarili dahil doon!
"Kael, p-please..." I begged. Hindi ko kaya! I'm close!
I can feel it. I'm close. I'm very close!
Napamura si Kael. And I felt the bolts of electricity in my body that made my world
tremble!
"f* *W" He cussed as we both released.
Pagod na nakatulog kami pareho pagkatapos no'n.
KINABUKASAN, I felt so recharged nang magising. Naging mahimbing ang tulog ko sa
buong gabi at hindi maiwasang pag-initan ng mga pisngi kapag naiisip ko ang
nangyari sa 'min ni Kael.
I admit that was mind-blowing for me.
Hindi ko siya halos inimik sa sobrang hiya
n ang sabay-sabay kaming mag-almusal, inatupag ko ang mga batang makalat na
kumakain sa mesa habang masayang nag-uusap usap.
"Ate, you know what, I felt so scared last night." Ani Leon habang pinaglalaruan
ang tinidor sa ham na nasa plato niya.
"Huh? Bakit? May ghost ba?" Biro ko sa kanya saka sinalinan ngtubig ang kanilang
mga baso.
"Yes, Ate Zarina!" Sabay-sabay na sagot nilang lima.
"Nakarinig kami ng sumisigaw, ate!" Si Popoy na mukhang takot na takot.
Natigilan ako saglit. Teka...
"Paanong... sumisigaw?" Tanong ko sa kanila habang sinusulyapan na si Kael. Nakita
ko naman itong may multo ng ngisi sa labi habang urniinom ng kape.
"Basta it was like a voice of a woman then a man, they're like they were in agony!"
Si Liam.
"They were shouting like Aaaah! Aaaah!" Pag mwestra pa ni Lyndon kaya naman nanlaki
ang mga mata ko. Si Kael naman ay nabulunan pa sa iniinom na kape. Agad ko siyang
inabutan ng tissue na nasa gitna lang ng mesa.
"That's what you get for staying up late at night, you brat!" Sermon ni Kael. Halos
matampal ko ang noo ko dahil doon. Sigurado naman akong hindi 'yon multo.
Marami pang kwento ang mga bata patungkol doon pero iniiba ko agad ang usapan dahil
hiyang-hiya talaga ako! Mabuti na lang at lahat sila ay inosente pa!
Inasikaso ko sila lalo na si Nicole sa pag-inom nito ng mga gamot, pinagpahinga ko
siya kaagad sa kama habang ang apat na bata naman ay naglaro ng playstation sa
entertainment room ng bahay ni Kael.
Nag-ayos ako ng sarili at nagsuot ng black peplum dress. Ipinares ko ang itim kong
stilleto high heels saka burnaba na ng salas.
"Kailangan kong pumasok sa La Satina ngayong araw pero hindi ko alam kung sino ang
magbabantay sa makukulit na mga batang 'yon. Aalis ka rin ba?" Bungad ko kay Kael
nang makita itong nakaupo sa couch.
Nakagayak na siya ng black slacks at polosleeved na puti, abala ito sa binabasa sa
cellphone pero nag-angat din ngtingin sa 'kin nang makalapit ako sa kanya.
Pinasadahan niya ngtingin ang suot ko saka tumango rin. "l have to talk to my
engineer, I'm planning to renovate one of my resorts in Bataan. Ihahatid muna kita
sa La Satina kun gano'n." "E 'yung mga bata nga?"
"Tinawagan ko na 'yung isa kong kasambahay, kinausap ko rin si Popoy kanina
para tulungan si manang sa pagbabantay sa tatlong bubwit." Ani niya saka tumayo na
at kinuha ang coat na nakasampay sa single sofa.
"Let's go?"
Tumango ako saka kami sumakay ng kotse niya. Habang binubuhay ang makina ay
lumingon ito sa 'kin.
"By the way, your dress fits your body so well."
Nag-angat ako ng kilay. "Thanks,"
"Makes me want to take you again right now," his lips formed a lopsided grin.
Inirapan ko ito.
"Nakakairita 'yung ginawa mo sa 'kin kagabi, that was torture." Komento 1<0.
Nakita kong ngumisi agad ito habang nakapokus angtingin sa daan at pagmamaneho.
"You can now call me Kael or anything you want.
Hindi naman yata kita mapipilit sa gusto 1<0,"
"Ang tawagan na love ay para lang sa mga magkasintahan na gusto ang isa't isa,
Kael. Humanap ka na lang ng ibang katawagan ng love," pang-asar ko sa kanya.
"Ibang babae?" Ulit niya. Hindi nawawala ang ngisi sa mga labi.
"00!" Mabilis kong sagot. "Bakit hindi? Pero hindi pwedeng may sex kayo, baka
makakuha ka pa ng sakit at ipasa mo sa 'kin. Wala namang
problema kung maging babaero ka pa rin!" "Walang problema sa 'yo? Gano'n ka ka-
walang interes sa 'kin?" Humalakhak si Kael, hindi yata makapaniwala sa sinabi ko
sa kanya. "That hurts, aray!" Umakto pa siyang nasaktan habang nakangisi at
nakahawak sa dibdib niya.
Mabilis na lumipas ang mga araw, naging abala ako nang sobra-sobra sa mga event sa
hotel habang gano'n din si Kael dahil hindi niya raw inasahang malaki pala ang
problema sa irerenovate na resort branch nya sa Bataan, pabalik-balik tuloy siya ng
byahe mula rito sa Manila hanggang doon araw-araw.
Habang ang mga bata naman, nagpapasalamat na lang ako sa langit dahil hindi na sila
masyadong makalat sa bahay tuwing umuuwi kami ni Kael, natuturuan sila ng magandang
asal nila Popoy at Nicole.
Tuwing dinner lang yata kaming lahat nagkakasama at lahat ng oras ay masaya para sa
'ming lahat, well except yata kay Kael na palaging highblood sa mga pamangkin niya,
maingay ang buong bahay kapag sabay-sabay kaming kumakain dahil sa kadaldalan ng
mga bata.
Sa mga lumipas din na araw ay unti-unti akong naging komportable kasama si Kael.
I guess it's a good news?
"Tito Kael, hindi mo ba crush si Ate Zarina?" Biglang tanong ni Liam.
Ako naman na kasalukuyang naghuhugas ng mga pinggan sa sink ay nagulat, dumulas
tuloy ang mga hawak ko saka maingay na nalaglag sa sink. Mabuti na lang hindi
nabasag!
Nakaupo na lang sila sa dining table habang nagkukuwentuhan.
Hindi ako lumingon sa kanila pero inabangan ko ang mga sasabihin ni Kael. Pati na
rin sila Popoy.
"Ako ang crush ni Ate Zarina niyo," rinig kong sabi ng magaling na si Kael.
Sinamaan ko tuloy siya ngtingin. "'Wag kayong maniwala kay Tito Kael, nagbibiro
lang 'yan,"
"Pero parang ikaw po ang may crush kay Ate Zarina. I always see you glancing at her
at all times," si Lyndon ang nagsabi.
"1-1m! Ako rin napapansin ko 'yun!" Si Nicole naman ang nagsalita!
Napaawangtuloy ang bibig ko at natatawang nilingon si Kael. Nakita ko itong
nakabusangot na sa mga bata na parang gusto nang pingutin na naman ang mga tainga
ng mga pamangkin niya!
"Alam niyo ba kung bakit? Ayoko lang kasing sa inyo ako turningin kaya kay Zarina
na lang. Nabibwisit ako kapag sa inyong tatlo!" Walang kwentang sagot ni Kael sa
mga pamangkin niya.
Pero ang isiping may gusto sa 'kin si Kael... napaka-imposible. That can't be
possible, right? He likes hoop-ups and flings, mabilis siyang magkagusto sa mga
babaeng pumapasok sa taste niya pero mabilis din siyang magsawa sa mga 'yon.
Kung may pag-iisipan man ako ng patungkol sa mga pagkagusto at mga gano'ng
feelings, siguro hindi kay Kael. Masyado siyang babaero para sa gano'ng bagay,
hindi siya seryoso.
Kaya kahit anong mangyari hindi dapat ako mahulog sa kanya. Kailangan kong ingatan
ang sarili ko.
Nabalik sa isipan ko ang mga babaeng nasa grocery noong nakaraan pang mga araw,
they were insulting me and comparing me to a woman named Darlene, girlfriend daw
ito ni Kael.
TO BE CONTINUE..

KABANATA 15
Date: September 07, 2021
KABANATA 15
KINABUKASAN, maaga pa lang ay gurnayak na kami ni Nicole para sa radio therapy
session niya sa ospital, ngayon ang unang araw. Pinagsuot siya ng hospital gown at
hair cap. Si Kael ang naghatid sa 'min dito bago siya dumiretso sa kumpanya na
pagmamay-ari ng 1010 niya, sinabi niya sa 'kin kanina na may aasikasuhin siya
ngayon doon kaya hindi ko na inusisa pa.
Nitong mga nakaraang araw din ay naging routine namin na hinahatid niya ako sa La
Satina bago siya didiretso sa branch ng resort nila sa Bataan o sa kumpanya mismo
nila dito sa city, tapos sa hapon naman ay naaabutan ko na lang itong naghihintay
sa ground floor ng hotel para sunduin ako.
Nagkakaro'n na nga ngtsismis na may relasyon daw kamingdalawa. Hindi ko na lang
pinapansin.
"Good morning!" Bati ng doktor sa 'min na kasing-edad lang yata ni Kael. "Today is
your first session, lima lang 'to kaya pagkatapos ng araw na 'to ay apat na lang
ang hihintayin natin. Excited
ka na?" Masigla niyang tanong sa kapatid kong nakahiga na sa stretcher bed.
Ngumiti lang si Nicole habang hawak pa rin ang kamay ko.
"Doc, malaki ba ang chance na totally mawala ang tumor pagkatapos ng limang session
na 'yon?" Worried na tanong ko.
"Malaki, Miss Ramirez. Malulusaw angtumor, may 90% chance tayo diyan. 'Yung 10%
naman ay ipagpasa-Diyos natin Sinipat niya ang dextrose na ikinakabit na ngayon ng
mga nurse saka burnaling ulit sa kapatid kong halatang kinakabahan. "You'll be
okay. Shall we start now?"
Naghintay ako sa labas ng hospital room habang nag-uundergo ng radio therapy
session si Nicole kasama ang ilan sa mga medical staff doon. Wala akong ibang
ginawa kundi magdasal sa Diyos na sana matapos na ang paghihirap namin na 'to sa
kalusugan ng kapatid ko. Gusto ko silang magkaro'n ng normal na buhay kahit na wala
na kaming mga magulang. Sila ang priority ko kaya naman kahit na sa 'kin na lang
ilipat ng Diyos ang lahat ng pasakit kaysa sa mga kapatid ko ay ayos langsa 'kin.
Nag-vibrate ang cellphone ko bigla kaya naman kinuha ko 'to mula sa bulsa ng suot
kong maong pants. Nakita kongtumatawag si Meira na agad kong sinagot.
{"Za! Hindi ka pala pumasok, hinanap kita sa buong hotel!"} Maingay na bungad niya.
Natatawang kinamot ko ang aking noo. "Nagpaalam ako kay Sir Ariel kahapon pa,"
tukoy ko sa hotel managing director namin sa La Satina Hotel. "Ma-late ako ngayong
araw kasi ngayon ang radio therapy session ni Nicole pero mamaya lang nandiyan na
rin ako."
Nakakahiya nga kahapon no'ng nagpaalam ako through email na hindi ako makakapasok
nang maaga sa hotel ngayong araw. Through email lang, napaka-unprofessional pero
last minute ko na kasing naalala na ngayong araw pala ang first session ng kapatid
ko. Mabuti nga at inapprove ni Sir Ariel. Kaibigan din kasi siya ni Kael, kaya sa
tingin ko ay advantage ko 'yon kahapon at pinayagan ako agad.
{"Habol ka mamaya? May meeting lahat ng managers eh, mukhang may bigatin tayong
clients sa events kaya mahalaga ang presence mo!"}
Napakunot ang noo ko. "Wala namang nagpa-appointment, may nagwalk-in ba sa hotel
para magpasched ng event?"
Usually kasi ay ganoon ang kalakaran ko sa mga kliyente, appointment muna through
phone call sa assistant ko saka kami personal na magmimeet para planuhin ang event.
Bawal ang walk-in dahil abala ako sa bawat oras, medyo
masakit kasi sa ulo ang mga request ng clients sa mga events nila, mahal kasi ang
bayad kaya enggrande d apat ang kalalabasan.
Ayoko naman na madisappoint sila dahil hindi rin biro ang mga clients, ang iba pa
nga ay celebrity! Mahirap na't baka umabot pa sa tv ang disappointment nila sa
hotel dahil lang binigyan ko sila ng palpak na event design.
{"Ay, mare, 00! Partnership pa nga eh, basta dito natin pagchismisan pagdating mo.
Bye na!"} llang oras nang matapos ang mga session ni Nicole sa ospital ay agad din
kaming urnuwi pabalik sa bahay ni Kael, pinagpahinga ko siya agad gaya ng payo ng
doktor saka pinakain ng masusustansyang mga pagkain.
"Kumusta ang pakiramdam mo ngayon?" Inabot ko kay Nicole ang plato na puno ng
hiniwa kong mga prutas saka naupo sa tabi niya rito sa kama.
"Medyo nanghihina ako, ate, pero okay lang PO. Sabi naman ni doc na normal lang 'to
basta lumiliit ang tumor." Ani niya. Nagpapasalamat ako sa langit dahil malakas ang
100b ni Nicole sa mga ganito, pinaliwanag ko sa kanya ang kalagayan niya at
naintindihan niyang hindi niya kailangan matakot.
May awa naman ang Diyos.
"Apat na session na lang at okay ka na.
Siguro next year makakabalik ka na sa pag-aaral,
bibili tayo ng lahat ng notebook at ballpen na gusto mo," nakangiting hinaplos ko
ang buhok niya.
"Hala, ate, excited na ako! Sige PO!"
"Kaya magpagaling ka lang, magpahinga ka palagi."
"Mabuti na lang nga po at clito tayo kay Kuya Kael, kung sa apartment siguro tayo
baka sumakit-sakit lang ang ulo ko sa ingay nila Aling Tasing doon!" Nakasimangot
na ani niya. "Hindi na ba tayo babalik doon, ate?"
Saglit akong natigilan at nag-isip ng sasabihin. Ang totoo niyan ay gusto nga ni
Kael na dito muna kami pero hindi naman pwede.
"Hindi tayo magtatagal dito, Nicole. Pero hindi rin tayo babalik sa apartment kasi
sabi mo nga maingay do'n." sagot ko sa kanya. "Siguro maghahanap ako ng ibang
apartment na tahimik, 'yung hindi ka sasakitan ng ulo sa ingay."
"Okay PO, ate!" Masayang binaling niya na lang ang atensyon sa pagkain ng mga
prutas at sa palabas sa tv.
Pasikretong napahugot ako ng malalim na paghinga. Hindi pwedeng magtagal kami rito,
sa mga susunod na mga araw ay dadating na si Charles.
Binuksan ko ang phone ko para tignan muli ang sinabi niya sa chat niya sa 'kin
kanina lang.
From: Charles
Hi, love! Malapit na ako umuwi and | missed you so bad! Gusto ko sanang makasama ka
sa susunod na mga araw kaya mag-leave ako ng ilang araw sa kumpanya pagkauwi ko,
para rin makabawi sayo. I love you!
Hindi ko pa 'to nasasabi kay Kael. Wala akong ibang nararamdaman ngayon kundi kaba
at konsensya, lalo na kung magkikita na kami ni Charles, kinakabahan ako sa mga
bagay na pwede mangyari.
Nagbihis ako sa white and black peplum dress at matapos maglagay ng simpleng makeup
ay bumaba na ako para i-check ang mga bata, naabutan ko silang nakaupo sa salas sa
may sahig at naguusap.
"Basta ang sabi ni Lord 'wag makulit ang mga batang kagaya natin para mapunta tayo
ng heaven Rinig kong seryosong sabi ni Popoy sa tatlo. 'Yung tatlo naman ay tutok
na tutok sa kapatid ko.
"Do you think papapasukin ako sa heaven, Popoy? Hindi naman ako makulit." Tanong ni
Liam.
Napangiti tuloy ako at agad na nilapitan sila para ibigay ang mga chocolates na
binili ko para sa kanila kanina lang no'ng nakadaan kami ni Nicole sa convenience
store.
"Basta matutuwa si Lord kapag hindi
nagkakalat ng bahay at palaging naglilinis ng kalat." Pagsingit ko sa kanila.
"Chocolates! Thank you, Ate Zarin a
Masayang sabi nilang apat saka sabay-sabay na dinumog ako ng yakap. Niyakap ko sila
pabalik, kahit ilang araw pa lang ay napalapit na rin ang 100b ko sa kanila,
nakasundo nila si Popoy kaya naman magandang bagay na nakikinig sila ngayon sa mga
tinuturo ng kapatid ko na mabuting asal.
Mabait naman sila, kailangan lang talagang icorrect ang mga maling bagay na akala
pa nila ay okay lang, bata pa kasi at nalaman kong busy sa business ang mga
magulang.
"Aalis ka ulit, Ate Za?" Tanong ni Popoy na tinanguan 1<0.
"Papasok ako sa work pero uuwi ako agad kapag natapos na ang trabaho ko. Sabi ng
Tito Kael niyo ay papasyal tayo mamaya sa
Amusement Park dahil uuwi na bukas sila Liam,
Lyndon at Leon sa kanila,
Nakita kong ngumuso si Leon. "Ayoko pa nga po sanang umuwi sa 'min, boring po doon.
Unlike dito, nandito kayo nila Popoy, Nicole and Tito Kael. Happy tayo palagi!"
"Yeah, I agree with Leon!"
"But we miss mommy and daddy, but we'll also miss you, Ate Za!" ani Liam.
"Gano'n talaga, kids. Kapag lumaki na kayo dalawin niyo na lang si Popoy and
Nicole." Malambing na sabi ko sa kanila, nagthumbs up naman si Popoy sa kanilang
tatlo.
"We'll surely do that, Ate Za!"
"See you later na lang PO!"
"Excited na ako sa amusement park! Tito Kael's idea is nice!"
NANG pumasok ako sa La Satina ay agad na sinalubong ako ni Meira, doon pa lang sa
reception desk ay naabutan ko na itong nakikipag-usap sa mga staff.
"Hoy, Za! You ready?!" Nanlalaki ang mga matang tanong niya sa 'kin habang nasa
elevator kami. Paakyat na sa pinaka-mataas na palapag kung saan ang meeting room na
madalas pinagdadausan ng mahahalagang pagpupulong kasama ang hotel managing
director, si Sir Ariel.
"Hindi, kinakabahan ako kasi ayaw mo pang sabihin kung sino 'yung special clients
na tinutukoy mo."
Kanina pa niya kinuwento na may partnership nga raw ang ibang kumpanya sa La Satina
Hotel, ang lahat ng idadaos na events ng kumpanyang 'yon ay ipapa-handle at ipapa-
design sa team ko dahil ako ang Event Manager ng hotel. Mukha ngang sunud-sunod ang
line up ng events sa kumpanyang 'yon at nangangailangan ng ganitong meeting na
kasama ang managers ng buong departments sa
hotel.
Sa totoo lang ay pressured ako pero hindi masyado, iniisip ko na lang na susundin
ko lang naman kung anong requests nila na itsura ng event ay magiging okay na ang
lahat.
Marami na akong naging client sa pagtatrabaho ko rito, iba-iba sila ng ugali, ang
iba ay sobrang bait at sobrang approachable habang ang iba naman ay sobrang
strikta. May iba pa nga na rude talaga dahil sobrang yaman sa buhay. Pero lahat
sila ay naging satisfied naman sa pagtrabaho ko sa events nila.
'Yun na lang ang iniisip ko para hindi kabahan.
"The woman even mentioned your name, Za! Hinanap ka niya kanina sa first meeting
session, kaya sabi ko sa 'yo mahalaga na ang presence mo ngayon dahil second
session na 'to ng meeting!"
Nanlaki ang mga mata 1<0. "Talaga? Bakit
"Ewan ko rin, mare. Sabi niya lang maingay daw ang pangalan mo when it comes to
handling events, magaling ka raw eh, pero susubukan niya kung totoo. 'Yun lang sabi
niya kanina."
Kinakabahang natawa ako dahil doon. Dapat ba 'kong matuwa na nacompliment ako o
hindi?
"By the way, dalawa ang client. Parang hindi mo yata alam kung sino ang isa? Kilala
mo 'yon!"
Humahagikgik na sambit niya.
"Wala nga akong idea na may meeting ngayon," naiiling na sambit ko saka binuksan
ang phone ko nang mag-vibrate 'yon.
Namilog ang mga mata ko nang makita ang mga notifications ng email mula sa hotel
managing director, kagabi pa yata na- send sa 'kin pero hindi ko agad napansin! May
notice nga na may important meetings kami ngayong araw at two session 'yon.
Natampal ko ang noo ko. Ang lakas ng 100b kong magpaalam para maghalf day, mahalaga
naman ang rason pero mabuti na lang at pinayagan talaga ako.
Tingin ko dahil sa koneksyon ko kay Kael.
"Sige, hindi ko na lang sasabihin ngayon malalaman mo rin naman mamaya. Suprise na
lang at mukhang hindi rin sinabi sa 'yo."
Natatawang sabl' ni Meira, inirapan ko tuloy siya.
Lalo mo lang akong pinakaba.
Tumapak kami sa labas ng elevator at nilakad ang hallway patungo sa meeting room.
Ibababa ko na sana ang tingin sa phone nang mag-vibrate ulit ito, only to find
three messages from Kael.
From: Kael
See you in a bit.
From: Kael
Sit beside me later bawal umangal.
From: Kael
Nasa hotel ka na ba? Hindi pa kita nakikita rito, dapat yata sinundo kita.
Literal na nagsalubong nang sobra ang mga kilay ko. Nagmamadaling tinungo ko ang
meeting room, nauna na nga 'ko kay Meira dahil sa kutob 1<0. Tama ba 'ko? Binuksan
ko na ang double door ng silid at bumungad sa 'kin ang mga taong naghahanda na para
sa meeting na magaganap three minutes from now.
Ang lahat sa kanila ay abala sa pakikipag-usap sa mga katabi, ang iba ay nakatayo
pa, ang iba naman ay nagbabasa ng mga papel mula sa mga folder na nasa harap ng
kanilang upuan sa long table.
"Okay, Za, surprise. Kael's here," bulong ni Meira habang nilalakad namin angdaan
patungo sa uupuan namin. Namilog ang mga mata ko at nakumpirma ko 'yon nang mahanap
nga ang lalaki na abalang nakatitig sa cellphone niya, nakakunot ang noo at
kinakagat ang hawak na ballpen.
"Bakit?" Mahinang tanong ko kay Meira. "Sa pagkakaalam ko kasi ay mixed ang venue
ng events na gaganapin, ang iba ay sa hotel habang ang iba naman ay napiling
ganapin sa resorts ng mga Valencia. Kaya siya nandito."
At ako ang maghahandle?
Naupo ako sa katabing upuan ni Kael pagkalapit ko sa kaniya, hindi pa rin niya
napansin no'ng una kaya turnikhim ako nang mahina. Sinulyapan niya 'ko saglit saka
napa-double look nang mamukhaan ako.
Nagplaster agad ang ngiti nito sa kanyang labi.
Nagulat pa 'ko nang may kamay na gumapang sa binti ko sa ilalim ng mesa!
Inalis ko agad ang kamay niya pero binalik niya lang ulit.
"Didn't you miss me? Because I do." Malambing niyang bulong.
"'Wag kang makulit, Kael. Baka may makapansin sa kamay mo," gigil na bulong ko sa
kanya habang kunwaring nakatitig sa folder na nasa harapan ko.
"Wala naman akong pakialam eh.
Ang kulit talaga kahit kailan!
"l want to hug you right now, nakakapagod ang araw ko.ll
"No. Hands off, Kael." Natarantang pigil ko sa kanya. Urnirap ito saka nag-ayos ng
upo.
"Hindi mo sinabi sa 'kin 'to." Mahinang sita ko sa kanya habang nagsscan sa folder,
maingay pa rin naman ang paligid dahil sa kanya-kanyang usapan pero hinihinaan ko
pa rin ang boses ko para wala talagang makarinig sa pinag-uusapan namin. Nakita ko
ang surname niya ro'n sa folder at ang pangalan ng resorts chain nila, Valencia
Highlands. May isa pa, marahil ito na 'yong kumpanyang pinaka-kliyente talaga.
Ferrer Holdings Inc.
Pagkabasa ko pa lang ay napalapit ako ng kaunti sa folder habang kunot ang noo na
binasa ito ulit mabuti.
Wait... wait! Parang kilala ko 'to! Tama ba 'tong nababasa ko sa folder?!
Company name 'to no'ng kumpanya ng pamilya ni Charles!
Inalis bigla ni Kael ang kamay niya sa hita ko kaya naman napaangat ako ng tingin
at saktong nabalingan ng atensyon ang pagbukas ng pinto ng silid. Pumasok mula doon
ang isang sopistikadang babae na nakasuot ng longsleeved, off-shoulder red dress,
agaw-pansin ang kwintas nitong puro nagkikinangan na bato.
Turnayo ang lahat kaya naman sumunod kami ni Kael.
"Good afternoon to all, I'm sorry I'm one minute late. By the way, I am sent by the
Ferrer Holdings Inc.'s Chairman as the company's representative for tod ay's
important meeting as our Chief Operations Officer who happened to be in charge for
this meeting is out of the country as of now." Maarte ngunit propesyonal nitong
sambit sa pinaka bungad ng long table. "l am the CFO's assistant, Darlene Young,
pleasure to meet you all." Ngumiti ito sa lahat at huminto ang tingin sa 'kin.
Darlene Young?
Nilingon ko si Kael para tignan ang reaksyon nito. Nakita ko siyang nakayuko at
pinaglalaruan ang hawak na ballpen, nang mapansin na nakatitig ako sa kanya ay
ngumisi ito sa 'kin saka pasikreto nitong hinawakan ang pang-upo ko!
Pinanlakihan ko ito ng mga mata at pasimpleng kinurot sa binti niya kahit na
nakaslacks siya.
Pero tama nga si Meira, masusuprise nga ako sa mga kumpanyang mabubungaran ko sa
meeting na 'to.
TO BE CONTINUE..

KABANATA 16
Date Published: September 08, 2021
KABANATA 16
NANG MAKUMPLETO na ang mga panauhin mula sa kumpanya ngValencia Highlands at Ferrer
Holdings Inc. ay ipinakilala na ako ni Sir Ariel at ng iba pang board sa harapan,
taas-noo at confident akong tumayo sa harap ng lahat para magpakilala at ipresent
sa malaking screen ang lahat ng pinagmamalaki ng team ko at ng La Satina Hotel na
mga events. Ipinakita ko ang pictures m aging ang short videos ng makukulay na
debut event, wedding, birthdays at anniversary events na matagumpay na naidaos sa
ilalim ng team ko.
"Okay, then. Let's proceed for the breakdown of events and its designs,"
propesyonal niyang sabi sa lahat. Si Darlene.
Nagtagal ang meeting nang ilang oras. Lahat kami ay naging abala sa pagpaplano, sa
budget team, sa requests na detalye at kalalabasan ng bawat event na gaganapin at
maging sa venue. Mas marami ang gaganapin sa beach resorts ng mga Valencia dahil sa
pagreport ni Kael sa rating ng business nila.
"Before we end this meeting, may I clarify
the summary of the events." I added. "May limang m alalaking company events po
tayong gaganapin, angdalawa ay sa La Satina Hotel, at ang tatlo ay sa Valencia
resorts in Luzon." Paglinaw ko habang binabasa ang mga naisulat ko sa papel na nasa
clipboard ko.
llang pag-uusap pa ang nangyari saka nagpasya ang lahat na matapos na ang meeting.
"Alright, meeting adjourn," anunsyo ni Sir Ariel Portugal.
Nagkamayan ang lahat saka isa-isang lumabas ng silid, naiwan ang ilan sa managers
ng hotel, si Sir Ariel at si Kael habang ako naman ay agad na nilapitan ni Meira.
"Congrats! Ang galing mo sa buong meeting, excited na akong ibida ka sa media
kapagtungkol sa partnership ng La Satina, Ferrer Holdings at Valencia Highlands ang
interview dito!" Ani niya bilang public relations manager ng hotel.
"Binida ko lang ang events, magaling na ba 'yun," Biro ko sa kanya, inayos ko ang
folder saka binitbit.
Napunta ulit kay Kael ang atensyon ko nang bigla itong tumayo mula sa kinauupuan
niya, hindi ako nagpahalata na sinusundan ko siya ng tingin pero nakita kong
nilapitan siya ni Miss Darlene. May pinag-usapan sila sandali saka sabay na lumabas
ng meeting room. Magkakilala ba sila?
Totoo yata 'yung assumption ko kanina pa. Naalala ko pa 'yung mga babaeng nang-
insulto sa 'kin nang mag-grocery kami, they were mentioning a name related to
Kael's confidential relationship yata.
And it sounded like Darlene, kung hindi ako mali ng dinig.
"Zarina!" Masayang sumalubong si Sir Ariel sa 'kin kaya naman nginitian ko rin ito,
tinapik niya ang braso 1<0. "Great job! Ace those events ha, manok kita!"
"Thank you PO, sir. Ginagawa ko lang po ang trabaho ko, para na rin sa hotel."
Masayang sagot ko. Sinulyapan ko pa ulit ang pintuan kung sa'n lumabas sila Kael
kanina, hindi ko na ulit sila nakita kaya nairita ako nang kaunti.
Aalis ba sila? Magdadate?
May alis din kami mamaya ha, nangako siya sa mga bata na papasyal sa amusement
park.
Nagkaroon pa kami ng kwentuhan tungkol sa kung anu-ano. Hanggang sa...
"lkaw ba, sir! Single ka ba?" Pangungulit pa ni Meira sa usapan. "Single rin po
kasi si Zarina!" "Meira!" Nahihiyang sita ko sa kanya.
Ano bang sinasabi nitong babaeng 'to, napaka-daldal bigla sa harap ni Sir Ariel na
parang close na close sila kung makapag-biro.
"What?" Humalakhak si Meira. "Iniinform ko
lang naman si sir, what's wrong with that?"
"Alam kong mataas ang standards ni, Miss Zarina. Hindi ako pasok diyan for sure,"
ani Sir Ariel na ikinaurong ng leeg ko.
"Ayan tuloy nakikisakay na sa biro mo si sir, hinahawaan mo pati boss natin dito."
Kunyaring irap ko kay Meira.
Hindi naman yata seryoso sa sinabi si Sir Ariel, nakakahiya talaga 'to si Meira.
Ang sarap kurutin sa singit!
Napabalik ako ngtingin sa bandang pintuan nang makakita ng bulto ng tao roon. It
was Kael, raising his brow at me.
"Done hitting with your employees?" He started. Nakapamulsa itong naglakad patungo
sa 'min. "Pwede ko na makuha si Zarina? May pupuntahan pa kami."
"Come on, bro, we're just talking." Tumawa si Sir Ariel kahit na hindi naman siya
nakakuha ng kahit anong sagot mula sa seryosong si Kael. Mukhang tuwang-tuwa siya
sa naging reaksyon ng isa. "Take care of my events manager then, I also have to
go." may multo ng ngisi sa mga labi na tapik ni sir Ariel sa braso ni Kael saka
nauna nang lumabas ng meeting room.
Sumenyas sa 'kin si Meira saka lakad-takbong sumunod din sa boss namin.
"Ang rude mo, boss ko 'yon." Bungad ko agad kay Kael nang maiwan kaming mag-isa sa
silid.
"Boss mo, then hotel and anything related to work should be your topic, right?" He
snorted. "Kailan pa naging topic dito ang single at standards mo sa mga lalaki?
He's hitting on you!" Dumiretso kami sa kotse at sa unang mga minuto na nagmamaneho
siya ay tahimik lang talaga sa buong kotse, which is very unusual dahil palagi
namang may naiisip sabihin at ikwento si Kael sa tuwing magkasama kami rito sa
kotse niya.
"Bad mood ka ba?" Natatawang pagbasag ko sa katahimikan.
"I'm not. Why?"
"Wala lang," ngumuso ako saka hindi nag-alis ng lingon sa kanya.
"You want to know the reason?" Suplado pa rin na sabi niya. Medyo tunog-sarkastiko
nga kaya bigla akong kinabahan. May nagawa ba 'kong mali?
Is it about me?
"Parang ayoko na malaman, tsaka na lang siguro kapag malamig na ulo mo," tangka
kong pagbibiro pero hindi naman siya umimik.
llang minuto pang nakatitig lang ako sa harap nang magsalita na ulit ito.
"l don't like the way you looked at Ariel.
Makes me want to think that you're really into
rich men hitting on you,"
Mabilis na nilingon ko siya, napaawang talaga ang bibig ko pagkarinig doon !
Hindi ko tuloy napigilan na hampasin ito sa braso. Inis na nilingon niya 'ko.
"What! Guilty?"
"Anong sinasabi mo diyan. Boss ko 'yon,
"You were smiling at him like a teenage girl earlier, parang kilig na kilig sa mga
naririnig. Mind you that you were being unprofessional, I'm just telling you this
because I want you to know that you don't look good on that smile! 'Wag mo nang
ulitin,
Hindi makapaniwalang hinarap ko na sa kanya ang upo ko saka gigil na pinagkrus ang
mga braso sa dibdib. "Saan banda doon ang unprofessional, gano'n talaga ako ngumiti
sa lahat! Ngingiti lang unprofessional na?
Napaka-laitero mo!"
"Boss mo 'yon kaya kung magkakagusto ka sa kanya, well..."
"Wala akong gusto sa boss 1<0, tsaka kaibigan mo 'yon sinabihan mo rin na he's
hitting on us na empleyado niya, kanino ka ba talaga naiinis ha!" Sunud-sunod na
pagbunganga ko sa kanya. "Iniinis mo lang yata ang araw ko eh. Pasalamat ka hindi
ko nakita kung pa'no mo kinausap si Darlene, sigurado akong may kasamang harot
'yon!" Pagbalik ko sa kanya.
Narinig ko siyang natawa. "Darlene? Pa'no mo naman nalaman na nag-usap kami?"
"l just know!"
Nanahimik si Kael pagkatapos no'n, wala rin namang reaksyon. Kaya naman hindi na
rin ako nagsalita.
Gusto ko sana itanong kung girlfriend niya nga si Darlene.
Kaso hello?
Ano naman ngayon sa 'kin kung girlfriend niya nga? O kung hindi naman pala?
Bakit ko itatanong, anong karapatan ko itanong?
Pero hindi ko naman talaga itatanong, wala naman akong pakialam sa buhay niya.
"Keep your distance with Ariel, you're mine."
Bigla nitong pagbasag sa mahabang katahimikan. Kumalabog ang puso ko pagkarinig
niyon, ni hindi ako nakahanap ng isasagot sa kanya.
Kael being so possessive right now even if he already has Darlene. I guess it's all
about the sexual pleasure, the sexual intercourses that we're doing when his body
needs to be satisfied.
Hindi ko alam pero nakaramdam ako ng lungkot. Hindi ko maintindihan kung bakit.
Baka dahil lang sa pagod.
NANG MAKARATING kami sa bahay niya ay agad na inasikaso ko ang mga bata, pinilit
kong ibalik ang masigla kong mood para sa kanila since ito na ang huling buong araw
na magkakasama kam.
Habangsi Kael naman ay wala pa rin yata sa mood. Hindi ko siya maintindihan kung
gusto niya lang akong insultuhin kanina o ano.
Nang makarating kami sa amusement park ay nagsimulang magturo ang mga bata sa iba't
ibang pambatang rides, ako naman ay go lang sa pagsama sa kanila lalo na't nakikita
ko silang excited at masaya.
"Ayoko na, kids. Time out muna sa rides, mga 5 minutes time out." Pakiusap ko sa
mga energetic na batang kasama namin. Kabaliktaran naman kapag nililingon ko ang
hitsura ni Kael, daig pa ang may regla. Hindi ngumingiti buong oras at nakashades
pa.
"Edi ayun PO, let's try that!" Nagtatalon na turo ni Lyndon sa kung saan.
Nilingon namin 'yon ni Kael at nakita ang malaking tent kung sa'n may nakalagay na
pangalang Lazer Blaster.
"That's a laser fight! Combat 'yan! Kumbaga magkakalaban tayo as opposite teams
gamit ang guns na may infra-red, when I aim it to Tito Kael he will be fired by
small soft balls na may glow in the dark paints, madilim sa 100b no'n kaya makikita
agad kung natamaan ka ng bola na may paint!"

9/1 5
"Then he'll be out of the fight at talo na ang team nila?" Curious ngunit halatang
sabik na tanong ni Leon.
"That's lame, ayoko sumama." Wala sa mood na komento agad ni Kael kaya nagbaling
ako sa kanya ng tingin.
"Actually mukhang masaya!" Singit ko agad saka nginitian silang lahat. "Tara na
doon!"
Nauna na agad na tumakbo ang limang mga bata patungo ro'n habang nagsisigawan sa
saya, pumameywang ako kay Kael.
"Ang boring mong tao kapag hindi ka surnama, tara na!" Hila ko sa kanya.
"Hindi ako mahilig sa mga ganyang bagay, ikaw lang dahil isip-bata ka," pang-
iinsulto niya pa habang nakasuot pa rin ng shades.
"Ako pa ang isip-bata? Ikaw ang nag-aya na mag amusement park, what do you want me
to do. Magshades din at magsungit?" Irap ko sa kanya saka tuluyan siyang
kinaladkad.
NANG MAKABILI kami ngticket at makapasok sa malawak at malaki ngunit madilim-dilim
na battle field, naamazed din ako sa paligid dahil maganda ang glow in the dark
lightings. Tapos maraming pagtataguan para hindi kaagad mahanap ng kaaway na team
at mabaril ng soft ball na may paint.
Magkahiwalay kaming team nila Kael, kakampi niya si Nicole at Popoy habang kakampi
ko ang tatlong maiingay na batang sila Lyndon, Liam at Leon.
Noong una ay patago-tago lang kami hanggang sa nakita ko kung sa'n nagtatago sila
Kael, sa likod ng pekeng puno at pader si Popoy at Kael, may paluhod-luhod pa
habang nagmamasid sa paligid... natawa ako bigla.
From the look on his face, mukha siyang determinadong sundalo sa pagtatago. Ayan ba
ang ayaw sumama kanina pa?
Pumwesto ako para itutok sa kanya ang infra-red gun saka pinatama sa pisngi niya
mismo.
Nagulat si Kael nang sumabog ang kaunting paint sa pisngi niya saka nahanap ako na
humahalakhak sa gilid. Gurnanti ang 101<0 at pinagtatadtad ng soft ball na may
paint ang katawan at ulo ko.
"Siraulo ka, Kael! Stop!" Humahalakhak na yumuko ako.
Nagtagal pa kami roon nang ilang minuto, mahusay din sa laro sila Liam at mukhang
nag-enjoy sila Popoy at Nicole kaya masaya na rin ako.
Matapos ng laro ay nagkaniya-kaniya kami ng punas ng tissue sa sarili, madali naman
matanggal ang glow in the dark paint at hindi nagmamantsa.
"That was fun!" Bulalas ni Kael na
sinang-ayunan agad ng mga bata. Habang naglalakad sa paligid ng amusement park ay
nagkanya-kanya sila ng kwentuhan sa kung sa'n sila nag-enjoy.
"Hindi pala mahiligsa mga gano'n at hindi pala isip-bata, huh?" Parinig ko habang
nakataas ang noo.
"At least nabaril kita sa ulo," tinusok-tusok niya ang pisngi ko para asarin ako,
eh hindi naman ako asar-talo gaya niya. "Kawawa ka kanina 'no. Bawal ka sa gyera
'di ka marunong magtago!"
"Wala naman akong balak sumabak sa gyera,
Kael." Irap ko sa kanya, "Ang sakit nga ng braso 1<0, para kang ewan kanina,
feeling mo yata hindi ako babae para barilin mo nang barilin!" Siniko ko ang
tagiliran niya kaya naman turnatawang lumayo ito sa 'kin.
"Sa baril na 'yon kasama na do'n 'yung inis 1<0. You were obviously flirting with
your boss, akala mo yata hindi ko malalaman," nakaismid na sabl' niya.
"Kael, nababaliw ka na."
Nagulat ako nang bigla itong lumapit habang naglalakad pa rin kami, pinulupot ang
braso sa beywang ko para mapalapit sa kanya saka hinarap ang mukha ko sa kanya
gamit ang isang kamay niya.
"Ano ba, Kael!" Naiiritang sita ko sa kanya.
"Kapagsa 'kin hindi ka naman ngumingit• nang gano'n, sa 'kin ka ngumiti nang
ganon!" Pilit niyang pagpapangiti sa labi ko.
"Ano ba ang sakit!" Hinampas ko ito. "Pa'no kita ngingitian wala kang ibang ginawa
kundi asarin at insultuhin ako!" Irap ko sa kanya.
"May bago akong rule para sa 'yo, no smiling at anyone except Kael." Ani niya.
Hindi makapaniwalang sinamaan ko siya ng tingin.
"Ate Za, Tito Kael! Let's take a picture!" turo ni Leon sa photo booth.
Agad kaming dumiretso doon para kumuha ng maraming litrato.
PAGKAUWI ay maagang nakatulog ang mga bata. Pagod na pagod sa pamamasyal kaya
siguro hindi na nakapagpuyat pa.
Ako rin naman ay pagod pero magawang manahimik ng utak ko sa pagtakbo.
Naupo ako sa pintuan ng bahay ni Kael kung saan tanaw ang malawak niyang garden,
siguro tulog na silang lahat. Except kay Kael. Nakita ko siya kaninang abala sa
laptop, ginagawa siguro ang trabaho niya sa kumpanya.
Tinitigan ko maigi ang sunud-sunod na text messages ni Charles sa 'kin, halos bawat
oras kaninang umaga hanggang hapon ay may text siya sa 'kin. Hindi ko naman
napansin pero tingin ko kahit napansin ko pa ay hindi pa rin m agagawang replyan.
N atatakot ako.
Binasa ko 'yon lahat at nag-isip ng isasagot.
From: Charles
Hi, love. Are you busy?
From: Charles
Naglunch ka na ba, love? I missed eating lunch and dinner with you!
From: Charles
Tapos na ang trabaho ko rito sa Europe, I've closed the deal. Sigurado akong
matutuwa ang parents ko sakin, makakauwi na ko sayo!
From: Charles
Ang darni kong problema, magaan sana 'to kung kasama kita... I missed you.
From: Charles
Busy ka yata nitong mga nakaraan? Hindi tayo masyadong nagkakausap kahit saglit...
From: Charles
Babawi ako sayo, salamat sa paghihintay at pagtyaga sakin, love. Salamat kasi mahal
mo pa rin ako.
Mapait akong napangiti pagkabasa ng huli niyang mensahe. Mabuting tao si Charles,
ako yata ang kailangan burnawi sa kanya. Noon ding mga panahong kailangan ko ng
suporta mula sa mga problema ko, Charles was there to be my support system.
Malaki ang utang na 100b ko sa kanya at 'yon ang nagpapalalal ng konsensyang
nararamdaman ko sa tuwing dumadaan siya sa isipan ko at kasama ko si Kael.
Nagtipa ako ng reply sa huli niyang sinabi, pabalik na siya at alam kong magtataka
na 'yon kung hindi ko pa rin papansinin ang mga chat at tawag niya.
To: Charles
Babawi rin ako, ingat ka pauwi.
Tinitigan ko mabuti ang message bago i-send, walang kabuhay-buhay.
Bumuntong-hininga ako para dagdagan 'yon, idinagdag ko ang mga salitang hindi ko
naman totoong nararamdaman para kay Charles.
To: Charles
Babawi rin ako, ingat ka pauwi. Mahal kita.
Pagkapindot ko ng send ay saka saktong may humablot ng cellphone ko. Halos
mapatalon ako sa gulat nang makitang katabi ko na pala sa kinauupuan si Kael,
nakasuot na ito ng tshirt na itim at shorts.
"Mahal kita? TSS," Nanunuyang turnawa siya saka umiiling na tumingin sa malayo.
Inagaw ko ang cellphone mula sa kamay niya na binigay niya rin naman. "Bakit hindi
ka pa natutulog? Hinihintay mo 'ko sa kama?" pabirong ani ko sa kanya.
KABANATA 17
Thank you for your comments every chapter, I appreciate you PO!!
KABANATA 17
We've talked about almost everything related to us and our likes the whole night.
Nagulat pa ako dahil seryoso kausap si Kael at hindi man lang naisipang mang-
insulto o mang-asar gaya ng palagi nitong ginagawa sa 'kin.
Nagpasalamat siya dahil sa pag-aalaga ko sa mga pamangkin niya sa nakalipas na
isang linggo, Kael told me that he didn't expect that I could handle those kids
very well. Hindi naman mahirap, they were rational at madaling turuan at i-correct
kung may mali. Malilikot lang paminsan but I love kids so it's fine.
May mga pagkakataon din na bigla na lang kaming nananahimik saka tutulala sa kung
saan, siguro nag-iisip isip din siya, pakiramdam ko ay may burnabagabag kay Kael sa
mga oras na 'to na hindi niya lang gusto mapagusapan.
Hindi niya na nga halos mapansin ang panaka-naka sa pagtitig ko sa kanya. Abala ako
sa pagsipat kung gaano kaganda ang mga mata niya, maging ang mahahaba niyang mga
pilik-mata at perpektong tangos ng ilong. At nang burnaba na sa mga labi niya
angtitig ko ay hindi ko na naiwasang maalala kung gaano ito kalambot at kasarap
humalik.
Honestly, Kael's driving me nuts these past few days... tanggap ko namang attracted
ako sa kanya physically pero hangga't maaari ay kinokontrol ko ang sarili ko. I
can't cross the line.
I can't. I should not.
This is all just pleasure and nurturing his sexual needs. This is all just a game
for him.
"Gaano na kayo katagal ni Ferrer?" Tukoy niya kay Charles, Ferrer kasi ang surname
nito. Kanina ko pa sinasabing Charles nga ang pangalan ng boyfriend ko pero ayaw
niya talagang banggitin ito sa pangalan kundi sa surname lang. "'Wag mo na 'kong
pilitin na hindi Ferrer ang itawag sa kanya, hindi magbabago isip 1<0." Dugtong
niya kaagad.
Hindi na tuloy ako umalma sa kung ano man ang trip niya at niyakap lang ang sarili
ko dulot ng malamig na hangin ngayong gabi na umihip sa mga balat namin.
"3 years na kaming dalawa na magkarelasyon. Tagal na 'no?" Mapait na ngumiti ako sa
kawalan saka yumuko. Gano'n katagal ko na siyang pinapaniwala na pareho kami ng
nararamdaman para sa isa't isa.
Hindi ko na 'yon dinagdag pa sa sinabi ko.
Pinangako ko sa sarili ko noon pa na walang makakaalam na hindi ko mahal si
Charles, plano ko pang aralin siyang mahalin, para makabawi man langsa lahat ng
utang na 100b ko sa kanya.
"3 years lang? Matagal na ba 'yon? Pa'no kung hindi kita pakawalan ng4 years sa set
up natin, pwede mo na bang hiwalayan 'yon?"
Hindi makapaniwalang nilingon ko siya.
"Seryoso ka ba sa 4 years? 'Wag naman
"Mukha ba 'kong nagbibiro ngayon."
Nagtaas siya ng kilay sa 'kin saka pinitik ang noo ko bigla.
Nakangiwing hinimas ko ang noo ko, "Payag ka bang walang ibang ka-sex ng apat na
taon kundi ako lang?" Nanghahamong sabi ko sa kanya, 'yun ang major rule sa set up
namin eh, alam ko naman kung ga'no karami ang mga babae niya sa bar pa lang.
"Pupusta ako na hindi! Panigurado one month lang ay magsasawa ka na rin sa 'kin at
hahanap ng iba, hindi mo 'ko mauuto, Kael." Natatawang iling ko sa kanya.
Matagal niya 'kong tinitigan sa mga mata pagkatapos kong sabihin 'yon, seryoso lang
ang si Kael at parang binabasa ang nasa likod ng mga mata 1<0. Nailang tuloy akong
makipagtitigan at nag-iwas ng tingin. May kung ano sa mga tingin niya na hindi ko
talaga matagalan, pakiramdam ko ay lalo lang magiging wirdo ang pag-iingay ng
dibdib ko.
Mapungay na ang mga mata ni Kael ngayong gabi. Pakiramdam ko ay may halong lungkot
o pagtataka ang naroon. Wala naman kaming masyadong pinag-uusapan kundi business at
work lang kanina hanggangsa mapunta na nga kay Charles.
"Sa tatlongtaon na 'yon hindi kayo nagkaproblema?" Pagbasag niya sa katahimikan.
Napaangat muli ako ngtingin sa kanya. Hindi na ito nakatingin sa gawi ko bagkus
nakatitigsa kawalan at pinaglalaruan sa mga daliri ang nakapatay niyang cellphone.
"Nagkaproblema? Mayro'n naman. Lahat naman yata ng relasyon may hindi
napagkakasunduan minsan, mga maliliit na away tulad ng-"
"Hindi maliliit na away. Kahit minsan ba sa tatlong taon na 'yon... hindi ka niya
niloko?" Salubong ang mga kilay at hindi makapaniwalang nginitian ko siya. "Hindi
naman. Mabait si Charles, hindi kami palaging magkasama pero mabait siyang
boyfriend."
"You sure?"
Dahan-dahan akong tumango. "Bakit?"
"Pa'no kung mali ka pala ng pagkakakilala sa pinagmamalaki mong boyfriend?"
"Excuse me?"
"What if lang, palagi kayong hindi
magkasama. Nakikita mo ba kung sa'n siya nagpupunta o kung sino palagi ang mga
kasama
llang segundong naitikom ko ang bibig 1<0. Hindi ang sagot ko sa mga sinabi ni
Kael, wala akong balita kay Charles madalas lalo na kapag may business trip ito,
pero burnabawi naman talaga siya kapag nagkikita kami.
Isa pa, isang rason din kung bakit hindi ako nagwoworry ay dahil... mas
naappreciate ko ang absence nito, nagpapanggap lang naman ako sa buongtatlongtaon
na 'yon.
"'Wag na natin siya pag-usapan, Kael." Putol ko sa kanya. "llang beses ko nang
pinapakiusap sa 'yo na 'wag na siyang isali sa lahat ng usapan natin,"
"You're weird, Zarina. You trust your boyfriend too much, as if he's a saint that
he won't do stupid things behind your back,"
Nanahimik kami pareho pagkatapos niyon.
Pinili kong h'wag magsalita at gano'n din si Kael. Siya rin weird sa paningin 1<0,
simula una pa lang ay panay na ang insulto niya kay Charles sa lahat ng makita
niyang pagkakataon na pwede niyang mainsulto 'yung tao.
Hindi ako naiinis pero nagtataka ako.
"Kung lokohin ka man ni Ferrer, sa 'kin ka dumiretso hindi ko 'yon gagawin sa 'yo,"
he beamed.
Hindi naniniwalangtinawanan ko siya.
"lkaw pa, marami kang reserbang mga babae,
"I'm dead serious,"
Kumalabog ang dibdib ko nang makitang seryoso nga ito.
"May sasabihin ako sa 'yo pero 'wag mo 'kong iirapan," bigla niyang sabi ulit kaya
kinunutan ko siya ng noo. "At kukunutan ng noo 'wag din." Parang batang ani niya
saka gamit ang dalawang kamay ay inunat ang dalawang kilay ko palayo sa isa't isa.
"Kael, ano na naman ba."
Seryoso ang mga matang hindi siya nag-alis ngtingin sa akin. Nag-ingay na naman sa
nakakainis na paraan ang puso 1<0. Bakit ba ganito ang nararamdaman ko sa tuwing
nakikipagtitigan sa 'kin ang lalaking 'to.
"l don't think if it's right to tell you this but I was just curious... why do I
feel this loud thud in my heart whenever I'm with you," Dahan-dahan niyang kinuha
ang kamay ko saka itinapat sa dibdib niya, partikular sa puso, at wala akong ibang
reaksyon kundi ang gulat at... hindi ko rin maintindihan. "Whenever you're sitting
beside me, you're cooking breakfast for me and the kids, whenever we' re-"
"Kael, pinagtitripan mo na naman ba '1<0?" Peke ang ngiting suot ko saka binawi ang
kamay mula sa kanya. "I'm telling you, hindi mo 'ko napapaniwala," iling ko sa
kanya. "Hindi mo na 'ko kailangan utuin, papayag naman ako kahit ilang sex pa ang
gusto mo! Hindi mo na kailanganing bilugin ang ulo ko gaya ng ginagawa mo sa ibang
mga babae," hilaw ang pagtawa na iling ko sa kanya.
Napaawang ang bibig niya, hindi makapaniwalang bumuga ng sarkastikong tawa.
"What the f* *IQ"
"Kung siguro kasing-bait at kasing-seryoso mo si Charles ay kakagatin ko angjoke
mong 'yan," natatawang dugtong ko pa. Natatakot akong isipin niyang napapaniwala
niya '1<0.
Hindi naman posibleng... totoo ang sinasabl niya. He was telling me that his
heart's beating wildly when he's with me, sa totoo lang ay 'yun din ang
nararamdaman ko pero ang labo kung sa kanya.
Ang labong m aging totoo.
Maya-maya lang ay nag-ring bigla ang cellphone ni Kael. At siyempre dahil malapit
lang naman ang distansya ng kinauupuan ko sa kinauupuan niya ay nasilip ko rin ang
caller's id pagka-check niya ng screen.
Darlene.
Nahalata kong pati si Kael ay natigilan nang makita 'yon, hindi niya sinagot ang
tawag at sa halip ay ibinaba lang.
"Darlene? 'Yung nasa meeting ba 'yan? 'Yung assistant ni Charles sa kumpanya nila,
tama ba?" "Yes." Frustrated na pinasadahan niya ng kamay ang kanyang buhok.
Oh. Okay.
"Madaling araw na ha?" Nagpeke ako ng tawa. Wala na yata akong ibang ginawa kundi
magpeke ngtawa simula kanina. "Imposibleng business matters pa ang dahilan kung
bakit siya tatawag sa ganitong oras, is she your girlfriend?" Wala ng preno na
tanong ko.
Hindi na nakasagot si Kael nang mag-ring ulit ang cellphone niya, si Darlene ulit
'yon kaya tumikhim ako. "Sagutin mo na 'yan, aakyat na rin ako sa taas para
matulog."
Nag-angat ngtingin sa 'kin si Kael, may sasabihin pa sana siya nang tuluyan na
'kong tumayo at magpaalam. "Good night!"
Nauna akong pumasok sa kwarto niya kung sa'n niya 'ko pinapatulog palagi, ilang
minuto lang akong nakaupo sa kama, pasulyap-sulyap sa pintuan kung iluluwa na ba
no'n si Kael at sabay na kaming matutulog.
Siguro napahaba na ang usapan nila no'ng si Darlene.
Lumipas ang limang minuto saka narinig ko ang bumukas na makina ng sasakyan ni
Kael. Hindi nga 'ko nagkamali na kanya 'yon nang sumilip ako sa bintana.
Aalis pa siya sa ganitong oras? Alas tres ng madaling araw?
Magkikita ba sila? Kung sa bagay ay gano'n na ang ginagawa niya noon pa mang
nakikita ko siya sa bar, ganitong oras ay nagsasaya katabi ang iba't ibang mga
babae. Pwedeng pupuntahan niya si Darlene. Hindi na 'to bago sa kanya.
Nagpasya na lang akong mahiga ng kama. Pakiramdam ko ang lamig ng gabi sa mga oras
na 'to.
SA MGA SUMUNOD na araw ay naging malamig sa 'kin si Kael, hindi ko alam kung ano
ang specific na dahilan pero siguro dahil sa pagkikita nila ni Darlene?
Siguro naisip niyang mas nakakatuwang kasama si Darlene? O mas maganda? Mas
mayaman?
Hindi ko alam.
"Bye, Kuya Kael!" Paalam ni Nicole sa lalaking nakasakay sa Buggati Veyron niyang
kotse.
Agaw - pansin ang hitsura ni Kael, maging ang hitsura rin ng mamahalin niyang kotse
kaya naman pinagtitinginan kami ng lahat ng mga taong nadaan sa paligid.
Nakahanap na 'ko ng bagong apartment. Nasa pang-second floor ang kwarto naming
magkakapatid, sakto lang naman ang laki dahil isang silid sa 100b, may kusina at
isang banyo; may kalayuan mula sa La Satina Hotel pero ayos lang dahil mukhangokay
naman ang mga kapitbahay, medyo squatter's area ang lugar pero hindi naman maingay
base sa pag-obserba ko.
Hinatid niya kami patungo rito. Para nga siyang foreigner o artista na nililingon
ng mga kababaihan, hindi ko naman sila masisisi.
"Kuya Kael! Bisita ka po rito sa 'min ha! Laro po tayo nito!" Masiglang sabi ni
Popoy sa kanya.
Ngumiti si Kael sa kanilangdalawa. "Babalik ako siyempre, may pasalubong na sa
susunod.
Mauna na '1<0." Paalam niya sa dalawa.
Naghihintay akong may sabihin pa siya pero sinara niya na lang ang bintana ng kotse
nang hindi man lang nagtatapon ngtingin sa akin.
Sa buong araw na 'yon ay ginulo ako ng isipin na 'yon, hindi siya nag-tetext o
turnatawag.
Hindi naman sa naghihintay ako pero...
Halos mapatalon ako sa gulat nangtumunog ang kanina ko pa tinititigan na cellphone.
Chineck ko kaagad ang mensaheng pumasok at agad na nakaramdam ngdismaya nang
makita kung kanino 'yon galing. From: Charles
Can I call?
Wala pang ilang segundo nang lumitaw na ang pangalan niya sa screen. Sin agot ko
kaagad ang tawag nito.
"Hi!" Masiglang bungad niya.
"C-Charles..."
Narinig ko siyang mahinang turnawa. "Nakauwi na 'ko ng bansa. Balak sana kitang
surpresahin kaso wala ka sa hotel, absent ka yata. Wala ka rin dito sa apartment,
ngayon ko lang nalaman na lumipat na pala kayo. Hindi mo nasabi sa 'kin?"
Napakurap-kurap ako. Kinalma ko ang sarili ko at pinigilan ang kaba. Wala pa man
din si Charles sa harapan ko ay nakakaramdam na 'ko ng guilt.
"0-00, love! Lumipat kami kasi... kasi si Nicole, hindi niya na kaya 'yung ingay sa
mga kapitbahay diyan. Sumasakit ang ulo niya, galing kasi siya sa... sa hospital."
Naiyuko ko ang ulo ko sa aking palad. Hindi ako sanay magsinungaling pero mukhang
nadadalas ko na 'tong magawa simula no'ng makilala ko si Kael.
"Ah, 00 nga pala. Kumusta na si Nicole?" Tanong niya. Nakarinig ako ng pagbukas ng
makina ng sasakyan. "Diyan na lang siguro tayo mag-usap, can you text me the
address so I can come over to your place instead?"
"Ah, s-sige," paalam ko. "Mag-ingat ka, see You."
Bago nakarating nang tuluyan si Charles dito sa apartment ay kinausap ko na ang mga
kapatid ko, sinabi kong h'wag na h'wag nilang
babanggitin si Kael o ang pagtira namin sa bahay nito ng isang linggo kung nandito
na si Charles.
Hindi pa ako makapaniwalang pati ang mga kapatid ay dinadamay ko sa mga ganitong
bagay.
Pagkarating ni Charles ay bumungad sa 'min ang maraming mga tsokolate, groceries at
iba pang marnahalin na damit na pasalubong niya para sa 'min.
"And this is for my one and only love of rny life," Ipinakita ni Charles ang box ng
mamahaling kwintas na may maliit na dyamanteng pendant.
Halos malaglag ang panga ko dahil doon.
"Sigurado akong bagay na bagay 'to sa 'yo. Lahat bagay sa 'yo eh!"
"Charles... mukhang mamahalin 'yan, bakit nag-abala ka pa?" Mahinang sambit ko sa
kanya. "Sobra na nga 'yung mga pasalubong mo sa mga kapatid ko," nilingon ang
dalawa na masayang kumakain ng imported na tsokolate sa salas.
Narito kami ngayon sa pintuan patungo sa kwarto at wala akong ibang nararamdaman
kundi hiya.
"You deserve all the expensive things in the world, love. Hayaan mo na 'kong i-
spoil kayo, barya lang naman 'to sa 'kin." Nakangiting ani niya.
"Charles, hindi ko talaga 'yan matatanggap..."
Nagulat ako nang yakapin niya ako. Mahigpit. "You don't know how much I missed you.
Hindi ko pa 'yon naririnig sa 'yo mula pa kanina," pabiro ang pagkakasabi niya no'n
kaya nakagat ko ang pang-ibabang labi ko.
"Siyempre... siyempre gano'n din ako.
Namiss din kita." Pinigilan kong h'wag mautal. Kahit na ang totoo ay kanina pa mas
sumasagi sa isipan ko si Kael.
Kumalas ng yakap si Charles at hinaplos ang pisngi ko. "'Wag mo nangtanggihan ang
mga bagay na ibibigay ko, please. Dito na lang ako nakakabawi sa mga matagal na
hindi natin pagkikita."
"Hindi mo naman kailangan bumawi, okay lang naman naiintindihan kong kailangan mong
umalis-alis para sa kumpanya niyo,"
Urniling ito. "Tatlong taon ka nang nagtitiis sa 'kin nang ganito, and I'm grateful
that you didn't give up despite all my shortcomings,"
"Charles..."
"l want you to meet my family tomorrow," he smiled widely.
Namilog ang mga mata ko. "H-Huh?"
"May event bukas ang mga kumpanya na kasali sa organisasyong kinabibilangan ng
parents ko, I need a date." He chuckled. "Can you be my d ate for tomorrow?"
KABANATA 18
Date Published: September 10, 2021
KABANATA 18
PUMAYAG ako sa gusto ni Charles. Pasado alas singko na ng hapon nang magpunta siya
rito sa apartment, kanina pa kami nagtatalo sa phone call na ayoko sanang sumama sa
aya niya dahil wala ngang kasama ang dalawang kapatid ko rito sa apartment,
minomonitor ko pa mabuti ang kalusugan ni Nicole at ayoko naman sanang iwan sila
mag-isa rito para langsa event na 'yon.
I mean, priority ko pa ring siguraduhin na safe sila kahit anong mangyari.
Ang event kasing sinasabi niya ay first year anniversary pala ng organization na
binubuo ng iba't ibang may-ari ng malalaking kumpanya. Napag-alaman kong ang lahat
ng tao na naroon ay 'yong mga maiingay ang pangalan ng negosyo sa industriya, kaya
taon-taon ang celebration nila, at dahil na rin sa sunud-sunod na success ng mga
ito sa bansa. Isa ang mga magulang niya roon.
Ang event na 'yon ay mag-uumpisa ngayong gabi, ang venue ay sa pribadong isla na
pagmamay-ari ng isa sa CEO na kasali sa organization at libre ang pag-stay ng lahat
ng empleyado noong bawat kumpanyang kasapi hanggang sa susunod na araw sa islang
'yon.
Nagpumilit si Charles, nagpunta pa ito sa apartment para pilitin ako nang pilitin.
Naupo kami sa harap ng hapag saka nag-usap. "Hindi kasi natin sila pwede isama,
pwede na ba bumyahe nang malayuan si Nicole? I'm afraid her recovering condition
won't allow us to do so." Ani Charles. "We can bring both of them to my parent's
mansion and I will assign Manang Oli to look after them while we're away, what do
you thin k?"
"Charles, hindi naman kami kilala ng mga tao sa mansyon niyo. Baka kung ano pa ang
isipin nila sa 'min, o sa 'kin. Nakakahiya rin kasi makaabala."
"Kaya nga ipapakilala muna kita. Alam kong wala silang sasabihing negatibo sa 'ting
dalawa, lalo na't good news ang inuwi ko sa kumpanya namin mula sa business trip sa
Europe." Nakangitingdagdag niya.
Hindi pa rin ako okay sa idea.
Nagdadalawang-isip pa rin ako pero bigla niyang tinawag si Popoy kaya lumapit nang
nakangiti ang kapatid ko, bitbit pa sa kaliwang kamay ang mga tsokolate na
pasalubong niya sa kanila kahapon lang.
"Bakit PO?"
"Okay lang ba na may puntahan kami ni Ate
Zarina mo tapos doon muna kayo sa mansyon namin?"
"Charles..." pigil ko sa kanya.
"Mansyon PO?!" Halos magningning agad ang mga mata ni Popoy. "'Yung malaking bahay
na magandang-maganda tapos malawak?!"
"00! Malambot ang kama tapos pwede rin kitang bilhan muna ng mga laruan bago kami
umalis ngAte Zarina mo. Babalik din kami agad Ani Charles.
Wala akong nagawa kundi panoorin na lang siya sa ginagawa niya. Hindi ko naman
napipigilan si Charles sa mga ganitong bagay. Sa huli ay napilit niya sila Popoy at
Nicole kaya wala na 'kong lusot at pumayag na lang din.
"Uuwi tayo agad?"
"By tomorrow evening, I promise."
Pag-reassure niya saka hinawakan ang kamay ko at pinisil 'yon nang bahagya.
Sinunod ko ang gusto niya.
Napabuntong-hininga ako. llalapag ko na sana ang cellphone ko nang maisipan kong i-
check ang inbox.
Busy kaya si Kael sa mga oras na 'to?
Magkasama kaya sila ni Darlene?
Ipinilig ko ang ulo ko. Bakit ba 'ko nag-iisip masyado.
Right.
Dapat masaya ako... ipinikit ko nang mariin ang mga mata ko. Dapat talaga masaya pa
'ko! Pero bakit naf-frustrate ako na hindi siya nagpaparamdam?!
Inis na inilapag ko na lang ang phone sa maliit na mesa saka nagpasyang kumilos na.
Ang darnit na isusuot ko, mga alahas hanggang sa pares ng stiletto ay si Charles
ang gum astos, hindi ko na itatanong kung mamahalin ba ang mga 'yon dahil sa
hitsura at size pa lang ng beige box na pinaglalagyan ay nagsusumigaw na ang
signature name.
Pagkatapos kong ikulot ang buhok ko at maglagay ng naaayon na makeup ay sunod kong
isinuot ang one-shoulder ruched evening dress, kulay champagne red 'yon, ang haba
ay malapit nang urnabot sa heel at may isang slit sa kaliwang binti; Ang uri pa
ngtela ay Satin kaya naman bahagyang kumikinang sa paningin, hapit na hapit ito sa
bandang beywang ko kung kaya't kita rin ang hubog ng aking katawan. Saktong-sakto
sa 'kin mismo. Ang stiletto na kulay silver din ay tamang-tama lang sa sukat ng mga
paa ko.
"Love? Are you done?" Katok nito sa pinto at nang hindi ako sumagot ng ilang mga
segundo ay binuksan niya na 'yon saka pumasok. "You look... stunning," bungad niya
habang nakangiti sa 'kin.
Agad na turnayo ako mula sa kama para salubungin sya. "Charles, sobra-sobra na 'to
lahat... pati 'yung mga alahas, ayoko na sanang gastusan mo 'ko nang ganito kalaki,
'wag ka na sana mag-abala pa-
"Zarina." Putol niya sa 'kin, hinawakan niya ang magkabilang braso ko saka
seryosong tinitigan ako sa mga mata. Hindi ko alam kung nabasa niya ba sa mga mata
ko ang konsensya pero 'yun lang ang nararamdaman ko sa mga oras na 'to. "Simula
ngayon ay ayokong makaramdam ka pa ng hiya sa 'kin, ayoko rin na isipin mong isa
kang malaking abala kasi hindi. Espesyal ka sa 'kin at ang pinaka-gusto kong gawin
sa ngayon ay ibigay sa 'yo lahat din ng espesyal na bagay sa mundo,
Nag-iwas ako ng tingin.
Nag-umpisa akong magtaka...
"Charles, hindi ko kasi alam pa'no ibabalik sa 'yo lahat ng pinaparamdam mo sa
'kin..." Nagtataka ako sa sarili 1<0.
Kung bakit hindi ko magawang mahalin si Charles sa kabila ng pagtulong niya sa
'kin. Hindi niya 'ko inayawan kahit wala siyang napapala sa 'kin.
"Love, please-
"Natatakot akong magsisi ka sa huli kasi wala akong kayang ibalik sa 'yo na
espesyal din na mga bagay, wala akong nakakamanghang bagay sa buhay ko na pwede
mong maipagmalaki sa iba."
"Sapat na sa 'kin na hindi ka sumusuko kahit marami din akong pagkukulang sa 'yo.
Please, don't overthink too much, bukal naman sa 100b ko ang pagbigay sa 'yo ng mga
materyal na bagay na 'to. Hindi ako nag-eexpect ng kahit ano,"
The guilt kept on creeping inside my heart.
Hindi ko na kayang tagalan ang pakikipagtitigan kay Charles sa mga mata. Kinakain
ako ng konsensya habang tumatagal Wala akong makitang mali kay Charles pero
niloloko ko pa siya kasama si Kael.
Pero hipokrita ako kung hindi ko aarninin na kakaiba ang nararamdaman ko sa tuwing
si Kael ang kasama ko, mas magaan... pakiramdam ko ay mas totoo ako sa sarili ko.
DUMIRETSO kami sa mansyon ng kaniyang pamilya, natatakot ako na makaharap ang mga
magulang niya sa totoo lang. Hindi ko pa sila nakikita nang personal at wala silang
ideya na ako ang karelasyon ng bunsong anak nila natatakot akong mahusgahan sa
katayuan ko sa buhay.
"Manang Oli, pakialagaan ang mga bata hanggang sa bumalik kami bukas. Bumili na rin
kayo ng mga laruan na angkop sa kanilang edad ngayon na, may gamot na iniinom si
Nicole, please don't forget to remind her from time to time about her meds."
Turnango ang kinausap niyang kasambahay
saka iginiya ang mga kapatid ko papasok sa mansyon, sinundan ko sila ngtingin
hanggangsa lumiko na sila sa malaking pintuan ng mansyon. Pasimpleng napahugot ako
ng malalim na paghinga, kung pwede lang talaga turnanggi sa pagsama ay gagawin ko.
"Charles?"
Sabay kami ni Charles na napaangat ng tingin sa sopistikadang babaeng bumababa
ngayon ng magarang hagdan. Medyo payat ito at kahit halata ang katandaan sa hitsura
ay hinihila pa rin ng mala-porselanang kutis ang kanyang ganda.
Agaw-pansin ang ingay na nagmumula sa kanyang heels. Lumapit ito palapit sa 'min
habang nagtataka ang ekspresyon na sumusulyap sa 'kin.
"Mommy!" Bumeso sa kanyang pisngi si Charles. "This is Zarina! Zarina, this is my
mom," pakilala nito sa pagitan namin ng kanyang ina.
"Your friend? Assistant? Don 't tell me..."
"My girlfriend, mom." Matapang na pakilala ni Charles sa 'kin. Napalunok ako dulot
ng kaba.
Ilang segundo rin siyang hindi nakaimik at nang makabawi ay nagbalik ulit sa 'kin
ngtingin.
Mula ulo hanggang paa.
"Girlfriend?" Tumango-tango ito at nagdiretso ang linya ng labi. "Okay..."
'Yon lang at wala na siyang iba pang sinabi, inayos nito ang pagkakahawak sa maliit
at kulay ginto niyang bag saka kinausap ang anak patungkol sa kung anu-anong bagay.
Nakaka-intimidate ang mommy ni Charles at kahit hindi niya diretsong sabihin sa
'kin ay halata ko naman agad na hindi niya 'ko nagustuhan.
"By the way, mom, nandito rin po ang mga kapatid ni Zarina. Dito muna sila
hanggangsa makabalik tayo ng mansyon," ani pa ni Charles. "Isasama ko si Zarina sa
event,"
"Talaga? Anak, hindi tayo bahay-ampunan para sa mga bata-"
"Mom, please," rinig kong pakiusap niya sa mahinang boses kaya bahagyang napayuko
ako.
"Mauuna na 'ko, nasa venue na ang daddy mo kanina pa. Magpapahatid ako sa driver
dahil mukhang... may kasama ka sa kotse."
Saka ito dumaan sa gilid ko palabas ng bahay, rinig na rinig ko pa ang ingay mula
sa kanyang suot na heels saka sya sinundan ng driver nila.
Humarap si Charles sa 'kin saka nginitian ako. "Tara na? Anong oras na rin. 8 PM
angstart ng event,"
"Charles, sabi ko naman sa 'yo h'wag mo na 'kong isama," nahihiyang sambit ko sa
kanya.
"Don't mind my mom, wala lang siya sa mood pero mabait naman 'yon." Hinawakan nito

9/1 5
ang kamay ko saka bahagyang pinisil bago kami naglakad patungo sa kotse niya.
"Magrerelax tayo do'n, balita ko pa naman ay maganda ang resort ng Valencia
Highlands,"
Bigla ay nasamid ako. Hindi makapaniwalang nilingon ko si Charles habang binubuhay
niya ang makina ng sasakyan, "Ano ulit?"
"Huh? Alin? Valencia Highlands?"
"D-Doon ba angvenue?!"
Nagtatakang tumango ito saka nagmaneho.
"Yup. Do you know that place?"
Mabilis na umiling ako at hilaw na turnawa. "Medyo... medyo pamilyar lang. Kasi
uhm, nag-meeting ang La Satina tsaka ang kumpanya niyo, doon sa V-Valencia
Highlands ang venue ng mga events ng kumpanya niyo... tama ba?" Halos mautal-utal
na palusot 1<0.
Makikita ko kaya si Kael sa event na 'yon?
Nandoon din ba siya ngayong gabi?
"Ah yes! 00 nga pala, ano? Ikaw ang napili kong Event Manager namin, I know you
will ace this huge project!"
"lkaw ang nag-recommend sa 'kin?" Hindi makapaniwalang lingon ko sa kanya.
"Yup! Why not? You're a hardworking woman, very independent and smart. Plus I love
you." Nakangiting ani niya.
Nagkwentuhan kami patungkol sa mga kung anu-anong bagay, tahimik ako buong byahe at
halos hindi mapakali. Ganito na ako noon pa kapag kasama si Charles, hindi talaga
ako komportable. Sinasagot ko lang ang mga tanong niya at nag-rereact nang kaunti
sa mga masasayang kwento niya.
Mahaba ang byahe pero napuno 'yon ng masasayang kwento ni Charles patungkol sa
ibang bansa.
"Kumusta ka nung wala ako? Hindi tayo masyadong nag-uusap," bahagya siyang natawa.
Nilalamig ang mga palad ko na pinagsalikop ko na lang. Si Kael ang kasama ko no'ng
wala siya... "Kahit sinong kwentuhan ko patungkol sa kung ga'no tayo ka-mature sa
relasyon ay namamangha, kaya nating h'wag mag-usap nang matagal pero mahal natin
ang isa't isa." Nakangiting sambit niya.
Napilitan akong ngumiti pagkalingon nito sa 'kin.
"Hindi ba nagbago ang nararamdaman mo para sa 'kin?" Bigla niyang tanong. Natigilan
ako, literal.
"S-Syempre, Charles, hindi mo na dapat... hindi mo na dapat tinatanong ang mga
bagay na 'yan," kabadong tugon ko sa kanya.
Nakangiti nitong kinuha ang aking kamay saka hinalikan habang ang tingin ay nasa
daan pa rin. "Alam kong mahal na mahal mo rin ako and I am grateful for that," ani
Charles.
NANG makarating kami sa resort ay dumiretso kami sa villa na tutuluyan namin.
Manghang-mangha ako sa ganda ng paligid, mula sa mga villa, sa mga shops sa paligid
at lalo na sa beach mismo.
Walangduda na maipagmamalaki nga ang resorts chain ng mga Valencia.
"Late na tayo ng 5 minutes," natatawang ani ni Charles.
"Talaga? Tara na kung gano'n," aya ko sa kanya.
"Alright, ready na 'kong ipagmalaki na maganda ang date ko ngayong gabi," kinuha
niya ang kamay ko para iangkla sa kanyang braso.
"Palagi mo 'kong binobola, baka maniwala na ako."
"Hindi ako nambobola, watch their reactions later, they will prove it to you,"
nakangising dagdag niya pa saka kami dumiretso sa events hall ng resort. Malawak
'yon at enclosed ng malalaking bintana na yari sa salaming kulay ginto.
Pagpasok namin ni Charles sa 100b ay sumalubong sa 'min ang media. May mga camera
na ang goal ay kuhanan ng litrato ang kasama ko, ang bunsong anak ng may-ari ng
Ferrer Holdings Inc. Pero mas lalo silang nagkagulo nang makita
ako, marahil bagong mukha na ngayon lang nila nakitang kasama ni Charles.
Marami pang mga taong nakatayo, masayang nag-uusap-usap. Mostly ay naka-suit, mga
propesyonal at halatang respetadong mga tao na nagmamay-ari ng iba't ibang
kumpanya.
Dumiretso kami ni Charles sa table kung sa'n nakaupo ang ilan sa kanyang pamilya.
Namukhaan ko ang kanyang ama na naroon, minsan ko na s'yang nakita sa dyaryo. Agad
naming nilapitan 'yon.
"Charles, you're late," strikto nitong bungad. Itinuro ang nag-uumpisa nang mag-
ayos na emcee sa harapan, "Who's with you?"
"This is Zarina, my girlfriend." Seryosong pakilala ni Charles, ramdam ko ang kaba
niya.
"Hi, nice to meet you PO." Kinakabahang inilahad ko ang kamay ko na mabilis din
namang tinanggap ng daddy ni Charles, mabilis din ang kanyang pagbawi ng kamay saka
sinabihan na si Charles na maupo kam.
"Sabi ko sa 'yo pagkakaguluhan ka eh," turnatawang bungad ni Charles sa 'kin.
Maingay ang tugtog sa paligid maging ang pag-uusap ng iba't ibang mga tao kaya
kinakailangan niyang lumapit sa tainga ko kahit na katabi ko lang ito.
"lkaw ang pinagkaguluhan, Charles, hindi ako." Tumatawang balik ko sa kanya. "Mukha
akong alalay mo, hindi kapani-paniwalang
gi rlfriend ."
"Oh, come on. Maniwala ka sa 'kin." naiiling ngunit nakangisingdagdag niya.
"Charles, tatlong taon na tayo pero binobola mo pa rin ako."
"Nope." Hinawi nito ang takas na buhok ko papunta sa likod ng akingtainga saka
hinalikan ang aking kamay.
ltutuon ko na sana ang atensyon ko sa paligid nang mapadpad 'yon sa pares ng
madidilim na mga matang nakatitig sa akin. Para akong binuhusan ng malamig na tubig
sa gulat.
His eyes were filled with strange emotions, hindi ko makilala, seems like it's
blank and... hollow. Mariin na nakatitigsa 'kin na parang may gustong sabihin,
seryosong-seryoso. Umigting ang kanyang panga.
Naputol lang angtinginan namin nang burnaling ito sa babaeng katabi niya, nakangit•
ang babaeng 'yon na may ibinubulongsa kanya ngayon habang humahagikgik. Nakaramdam
ako ng sobrang pagka-dismaya nang makilala kung sino 'yon, hindi ko maintindihan
kung bakit. Si Darlene 'yon suot ang revealing sa bandang dibdib na long evening
gown, masyadong madikit kay Kael kaya naman agad kong naisip na baka nga
nagkakamabutihan na sila?
Abala pala siya, I see. Kaya ba hindi niya
naisipang magparamdam...
Naiilingna bumalingna lang ako sa ibang direksyon. Naramdaman ko ang pagpulupot ng
braso ni Charles paikot sa aking beywang. Mula sa puntong 'yon ay hindi na naalis
ang atensyon ko kay Kael, pero pinipigilan ko ang sarili kong lumingon pa gawi nito
na malapit lang sa table namin.
Mabuti na lang at panay ang pagkausap sa 'kin ni Charles, kahit papaano ay
nadidistract ako mula sa pag-isip kay Kael.
Pagkatapos ng ilang speech sa harapan mula sa iba't ibang bigatin na tao sa
industriya ng negosyo, pinanood sa malaking screen ang success ng bawat kumpanya at
sumunod ang selebrasyon at pagbati ng anibersaryo.
"Hindi na 'ko makapaghintay na matapos 'to." Bulong ni Charles. "After this, let's
sit on the shore and drink for the whole night, pwede mo 'ko samahan mamaya?"
"Sure." Ngumiti ako sa kanya at hindi sinasadyang nilingon ulit ang gawi ni Kael,
nahuli ko itong nakatitig din sa 'kin saka mabilis na nag-iwas din naman ng tingin.
May gusto ba siyang sabihin?
TO BE CONTINUE..

KABANATA 19
KABANATA 19
Bago natapos ang event ay nagulat pa ako nang lapitan ako ng ilan sa mga naging
client ko sa La Satina noon. Ang lahat sa kanila ay napaka-sopistikada at halos
magsumigaw ang yarnan sa uri ng mga suot na darnit at mga alahas.
Nakatayo na kami ni Charles 'di kalayuan sa table namin kanina at nakipag-usap sa
kanila, bitbit ang baso ng champagne naramdaman ko na lang ang braso niyang
pumaikot sa 'king beywang.
"Amiga, do you mean nakilala mo na rin itong si Zarina?" Tanong ni Madame Kristina
sa isa pang naging kliyente kong babae noon. Pareho silang nakapostura ng maayos sa
gabing ito habang nakasabit sa braso ang mamahaling mga bag.
"Yes, amiga!" Nakangitingtugon ni Madame Poncia. "l was thrilled back then,
nakikita ko ang pictures sa internet, pictures ng mga events na ginaganap sa La
Satina Hotel and I was so surprised I promised! Those events were designed in an
exceptional way!"
"Dios ko, amiga, tamang-tama ang sinabi
mo! Actually, maraming positive feedback ang guests ng event ko no'ng natapos ang
party ng anak ko sa hotel, all because of the breath-taking design of the venue."
Nahihiyang napayuko ako saka ngumiti sa kanila. "Hindi lang po ako dahilan kung
bakit naging maganda ang mga event ninyo, mga ma'am, mahuhusay rin po kasi ang mga
kasama ko sa events team ko." Magalang na sambit ko para lang hindi ako ang purihin
nang purihin.
Marami ngang nagsasabi na mahusay raw ako sa ginagawang trabaho ko ngayon, kahit
ang boss ko sa hotel na si Sir Ariel, pero totoo namang hindi lang ako ang tao sa
likod ng pagdisenyo ng bawat enggrandeng mga event na naidaos sa hotel, mahuhusay
at masisipag din ang mga staff na pinamamahalaan ko sa Events Team.
Lahat nga sila ay close ko, pare-parehas kasi kami ng katayuan sa buhay. Mga taong
kumakayod araw-araw at ibinibigay ang best sa trabaho dahil may pamilyang
kailangang buhayin.
"l want to commend the whole team but those successful events would not have been
possible if you had not been in the hotel leading and managing everything and
everyone,"
Ang bahagyang pagpisil ng kamay ni Charles sa 'king beywang ang sunod kong napansin
bago siya magsalita. "It's her passion in her work that made every event special
and organized," he smiled.
Nag-angat ako sa kanya ng tingin para sana magpasalamat nang mahanap na naman ng
mga mata ko ang kinalalagyan ni Kael, masayang nakikipag-usap pa rin ito kay
Darlene habang parehong may hawak ng baso ng alak.
Mukhang hindi sila nauubusan ng pinaguusapan?
"In short, you did great. Congratulations, my love." Malambing na bulong ni Charles
sa tainga ko saka ngumiti nang lumayo ito sa 'kin.
"Hindi ko nga inasahan..." wala sa sariling sagot ko lang sa kanya, abala ako sa
panaka-nakang paglingon sa kinalalagyan ni Kael dahil ngayon ay hindi siya
nilulubayan ng kasamangsi Darlene.
Naiiling at pasikretong napabuntong-hininga na lang ako. Bakit ko ba siya
pinoproblema.
"Napapaligiran ako ng mga taong makapangyarihan sa bansa," bahagyang natatawa na
sambit ko pa habang inililibot ang tingin sa paligid. Kitang-kita ko na sentro rin
ng mga tao ngayon ang kinalalagyan ng mga magulang ni Charles. "Ang yayaman niyong
lahat,
"Lahat dito ay mayayaman at may sariling kumpanya pero hawak sila ng mga magulang
ko."
Pagmamalaking kwento ni Charles sa 'kin saka sumimsim sa hawak na baso ng
champagne.
Napaawang ang bibig ko nang makuha ang ibig niyang sabihin. "Holding company ba ang
inyo?"
Tumango ito at inayos nang kaunti ang sleeve ng kanyang polo habang nakatingin sa
mayayamang personalidad na nakangiti sa harap ng mga camera at interviewer. "Our
company is a parent business entity, it holds the controlling stock and the
membership interests in other huge companies, hawak namin sila sa leeg kaya kung
kumikita sila ay mas lalo kami dahil sa kanila,
Ngayon ay naiintindihan ko na kung bakit ginagawa ni Charles ang lahat ng effort
para lang mapatunaya sa mga magulang niyang kaya niyang patakbuhin ang kumpanya
nila, napaka-laki pala nito.
Kahit sino ay mag-aambisyong pamanahan ng kahit isang posisyon dito.
laawang na sana ni Charles ang kanyang bibig upang magsalita muli nang may bumunggo
sa kanyang braso.
"Hey, hey, hey!" Maingay na bungad ng lalaking mukhang kaedad niya rin, sumunod na
lumapit ang dalawa pang lalaki, biniro nila si Charles sa pamamagitan ng pagbunggo
sa braso nito saka paghaplos sa tuxedo na suot nito. "Pogi natin ah! Pero late
kanina!"
"Congrats sa Ferrer Holdings! Turnataginting ang success rate ng mga kumpanya namin
pero lampas triple ang inyo!"
"Wala bang painom 'yan sa exclusive na bar sa BGC?!"
Sumimangot si Charles ngunit nakipagbiruan din sa kanila pabalik. Mukhang mga close
friends niya ang mga ito, mukha silang magkakalapit lang ang edad at halatang they
are all on the same page of wealth.
Nalingunan ako ng isa kaya naman pasimple niyang kinalabit ang dalawang kasama na
kasalukuyang kinukulit si Charles. Napalingon sila sa 'kin saka nagbulungan ng kung
anu-ano, natatawang iniyuko ko na lang ang ulo ko sa kilos nila. Sila lang yata ang
nakita kong informal ang kilos sa lugar na 'to mula pa kanina, ang lahat kasi ay
propesyonal maging ang lakad at tindig.
"Look who's here, a beautiful and fine lady, huh." Paunang sabi no'ng naka-
pulangtux. He's kind of moreno at medyo may kahabaan ang buhok na brown.
"My date." Agad na pagsingit ni Charles, idiniin ang huling salitang sinabi. "Leave
her alone, Euan."
"What? Makikipagkilala lang naman!" The guy whom Charles called Yuan chuckled.
Naglahad ito ng kamay sa harapan 1<0. "I'm Euan
Vergara, by the way!" Pakilala nito, ang buhok
niyang kulay brown ay nakatali sa maliit na ponytail but despite of that he still
looked manly.
"Theodore Guerrero!" Segunda ng isa pa saka naglahad din ng kamay. Siya ang pinaka-
singkit sa kanilang tatlo at kapansin-pansin ang dayuhang facial features nito.
Ang huli ay humiwalay pa ng hawak sa kanina pa niyang ginugulo na suit ni Charles
saka naglahad ng kamay sa harapan 1<0. May dimple ito sa magkabilang pisngi at
kutis-mayamang lalaki. "My name's Pierce, 26 years old, single ready to mingle!"
Pinigilan ko ang pagtawa nang lingunin ni Charles ang huling nagsalita. "l already
told you she's my date, why do you have to introduce your m arital status?"
"Ah okay, bro, sorry. Kasama na kasi 'yon sa tuwing nagpapakilala ako sa mga
babae!" Ani Pierce.
Tinignan ko ang tatlong kamay nilang nakalahad nangsabay sa harapan ko. Isa-isa ko
'yong kinamayan. "Hi, nice to meet you all. I'm
Zarina Ramirez,
"Hmm. First time magdala ni Charles ng babae kaya pagpasensyahan mo na kami,
Zarina." Dugtong pa no'ng sa pagkakaalala ko ay nagpakilalang Euan.
"Akala ko nga lalaki rin angtipo niya dahil
sa'ming lima ay wala talaga siyang nagiging tipo na babae!" Humalakhak ng tawa si
Pierce saka urnakbay kay Charles na nakabusangot na ngayon ang mukha, wala akong
ibang naging reaksyon kundi mangiti sa kulitan nila.
"Masyado ka lang maraming babae, Pierce, kaya ang tingin mo kay Charles kaunti ang
babae." Iling noong si Theodore sa kanya, nagbalik ulit siya ng tingin sa 'kin at
pinanliitan ako ng mga mata.
"Well, I'm the most behave in this circle of friends and this man is the most
playboy," ani sa
'kin ni Charles habang natatawang tumuturo kay Pierce.
"Fuckboy, babaero, any word na konektado sa masamang pambababae," natatawang
segunda ni Euan.
"Hindi halata sa kanya," kibit-balikat ko para lang may maging komento sa kulitan
nila. Maya-maya pa ay nabaling kay Theodore ang atensyon 1<0, siya ang kanina pa
nakatitig nang seryoso sa 'kin.
"You looked familiar to me." He said. "Have we met before?"
Napataas ako ng parehong kilay dahil sa sinabi ni Theodore, saan naman?
"Nagtatrabaho kasi ako sa La Satina Hotel, naging client din ba kita?" Pabirong
sabi ko lang.
"Talaga? La Satina? 5-star hotel sa Manila?" Manghangtanong ni Euan na tinanguan
1<0.
"She's the famous event manager there, ka-proud proud," pagsingit ni Charles saka
tinapik ang balikat ni Euan.
"Hindi, h'wag kayong maniwala kay Charles, hindi ako gano'n ka-sikat!" Nahihiyang
tanggi 1<0.
"You are!"
"No, no. Hindi sa hotel eh," pagsingit ulit ni
Theodore, "hindi naman ako nagagawi sa La
Satina. Me and La Satina's managing director Ariel Portugal aren't in good terms,
remember?" Baling niya sa mga kasama habang nakangiti. "Hmm, sa'n nga kaya? Hindi
ko masyadong maalala." Aniya habang seryosong nakatitig sa mga mata ko.
Tila may kakaiba sa mga tingin na itinatapon niya sa 'kin. Parang may gustong
ipahiwatig na hindi ko makuha kung ano.
llang segundo akong nakatitig sa kanya saka kusang nabuhay ang nerbyos sa dibdib ko
nang makaisip kung sa'n niya ako posibleng nakita. Ngayon ko lang din siya
namukhaan, pati si Pierce at itongsi Euan!
Binundol ako bigla ng matinding kaba. Nabalik sa 'kin na nagtatrabaho nga pala 'ko
no'n pa sa exclusive na bar, ang lahat ng customers do'n ay elite katulad na lang
nila!
Hindi 'yon alam ni Charles, hindi ko 'yon sinabi sa kanya dahil panigurado ay hindi
niya

9/1 5
magugustuhang nagtrabaho ako bilang waitress sa gano'ng lugar.
Hilaw na ngumiti ako kay Theodore. "B-Baka nagkakamali ka lang... n-ngayon lang
kasi kita nakita," kinakabahang nilingon ko ang reaksyon ni Charles, mukhang wala
naman siyang ibang iniisip na kakaiba ngayon, bakas lang ang pagtataka niya sa
sinasabi ng kaibigan.
Tumikhim si Pierce na naging dahilan kung bakit naputol ang biglaang awkward na ere
sa pagitan namin ni Theodore. "Bago niyo 'yan pag-usapan gusto ko lang sana Iinawin
kay Miss Zarina na hindi ako babaero gaya ng sinabi niyo patungkol sa 'kin kanina,
nakakahiya naman kung maling pagkakakilala niya sa 'kin dahil sa paratang ninyo,"
taas-noong inayos nito ang suot na necktie saka kumindat sa 'kin.
"Ah tama," natatawang dagdag ni Charles, bahagyang nakahinga ako nang maluwag dahil
naputol na ang usapan patungkol sa sinasabi ni Theodore, hindi ko na ulit siya
tinapunan ng tingin kahit alam kong nakatitig pa rin ito sa 'kin.
Ngayon ay naaalala ko na kung saan ko sila nakita. Noong gabing nag-uusap si Kael
at si Francisco sa labas ng bar, may tatlong kaibigan si Kael na sumunod sa 'min
no'n, ang naaalala kong paghaharap namin ni Theodore ay 'yung paghatak ko sa hawak
niyang glass ng tequila para tunggain 'yon at itapon ang baso sa sahig!
Hindi niya man lang nakalimutan at bahagyang namukhaan pa ako!
Pero teka... kilala nila si Kael?!
"Tama, tama!" Ani Charles habang natatawa.
"Hindi si Pierce ang pinaka maraming babae rito,"
"Yup! Look at that motherfucker!"
Natatawang sabl' ni Pierce sa mga kaibigan saka tumuro sa bandang likuran ko.
Nilingon nila 'yon habang natatawa kaya naman out of curiousity ay nilingon ko rin.
There I found Kael Valencia talking with three sexy women wearing revealing and
daring evening long gown. May hawak ang mga ito na glass ng wine saka halatang
nang-aakit sa kausap na lalaki. Habangsi Kael naman ay seryoso lang na nakikipag-
usap, hindi mukhang interesado sa sinasabi ngunit naroon pa rin.
Narinig kong nagtawanan si Pierce, Charles at Euan habang ngumisi lang si Theodore.
Sa kanila na 'ko humarap bago pa mapansin ni Kael na tinitignan ko ang kinalalagyan
niya, I guess he's enjoying the night, maraming babae na bukod pa sa kanina pa
nitong kadikit na si Darlene.
"Tawagin mo nga 'yang motherfucker na 'yan, matagal ko nang hindi nakikita sa bar
'yan eh," natatawang ani ni Pierce.
"Hindi na sumasama sa inyo?" Natatawang tanong ni Charles sa kanila saka lumapit sa
'kin para Ipaikot muli ang braso sa 'king beywang. "You okay with them?" Mahinang
tanong niya na tinanguan ko lang.
"Hindi na, pare!" Sagot ni Euan. "Bigla 'yang naglaho ng one week, wala kaming
balita diyan!" Napalunok ako. 'Yun bang one week na magkasama kami?
"Papalapitin ko rito, is it okay with you, Zarina?" Biglang tanong ni Theodore sa
'kin gulat na gulat akong napaangat ngtingin sa kanya.
"0-00 naman, sure..." kabadong-kabado na nakagat ko ang aking pang-ibabang labi.
Hindi kaya lalo nila 'kong mamukhaan kapag lumapit pa si Kael?
Nag-aalalang nilingon ko si Charles, nakangisi lang itong nakikipag-usap sa mga
kaibigan. Hindi ko ma-imagine ang pwedeng mangyaring gulo kung clito mismo malaman
ni Charles ang naging affair ko kay Kael. Halos manlamig na ang mga palad ko sa
sobrang kaba. "Kael!" Pagtawag ni Theodore sa lalaki. "'Lika dito!"
Maya-maya pa ay nakaramdam ako ng bulto ng lalakingtumayo sa kaliwang banda 1<0. Sa
amoy pa lang ng pabango nito ay hindi ko na kailangan pang lumingon para alamin
kung sino siya.
Hindi na ako halos makatingin nang diretso
sa kahit kanino sa kanila, pilit ko nga ring kinakalma ang sarili ko pero hindi
talaga kaya!
Bakit hindi sinabi ni Kael na magkakaibigan pala sila?!
He was acting like he doesn't know Charles at all and he was telling me to break up
with my boyfriend when he knew that Charles is his friend!
"Long time no see ha! Balita sa 'yo?!"
Bungad sa kanya ni Euan. Nagfist bump sila kay Kael, magingsi Charles. Habang ako
naman ay halos hindi pa rin kumikilos sa tabi niya, hindi ako lumilingon for Pete's
sake we're f**k buddies!
"Doing good. Life's still f g me," rinig kong sagot niya kaya nagtawanan ang mag
kaibigan niya. Pakiramdam ko ay binuhusan ako ng malamig na tubig, hindi ko
maintindihan kung bakit doble ang pagtibok ng puso ko ngayong nasa malapit siya sa
'kin. "Nakauwi ka na pala, ani niya kay Charles.
Tumango si Charles saka sumulyap sa 'kin na parang naalalang narito rin ako. "Yup,
I can't stay long in Europe, it's just too cold in that place. Siya nga pala, this
is Zarina. This is Kael Valencia, my friend,"
Wala akong nagawa kung hindi humarap sa kanya, nagpilit ako ng maikling ngiti, saka
umaktong "Hi, nice to... meet you, Kael," Naglahad ako ng kamay.
Malinis ang porrna niya sa gabing 'to, ang
kaniyang panga ay nagdagdag ng atraksyon sa kanyang mukha, his suit fits him so
well that it adds on his masculinity and emphasizes his muscular body. Para siyang
may lahing foreigner na marunong lang magsalita ng Tagalog.
Hindi ko alam kung bakit siya ang pinaka-attractive para sa 'kin sa buong lugar na
'to.
Nakita ko itong pasimpleng umismid, tinitigan niya 'ko nang diretso, madidilim ang
kanyang mga mata na parang hindi niya gustong makita ako sa kanyang harapan.
"Nice to meet you, too." Burnaba ang kanyang tingin sa beywang ko kung sa'n
nakapwesto ang kamay ni Charles. "Your date for tonight?" Tanong niya para sa
lalaking nasa tabi ko.
"Yup! My girlfriend!" Proud na pakilala ni Charles. Pagkasabi niya niyon ay
nakatanggap si Charles ng panunukso mula kay Pierce at Euan, except kay Theodore na
nakapamulsa lang ang mga kamay at nakangiti kay Kael.
"l see." Malamig lang na sambit ni Kael. Pati yata ako ay nilamig sa kinatatayuan
1<0.
"Now that we're complete plus we don 't have to think about our responsibilities
in our g companies, let's enjoy the night! Inuman!" Nakangiting anunsyo ni Euan na
sinuportahan agad nila maliban kay Kael na nananahimik pa rin. "Ang lungkot naman
kung si Charles lang ang may ka-date!"
Turnawa si Pierce at nagsalita. "Maghahanap ako para sa 'tin, mga pare!"
"'Di ko kailangan ng ka-date, mag-iinom lang din ako," ani Theodore.
"l got mine already," Ani Kael. Nilingon ko siya dahil doon, nagtama saglit ang
tinginan naming dalawa saka siya nag-iwas.
Ngumisi si Theodore. "Darlene Young?
Charles' secretary, right?"
"Right. Isasama ko siya, okay lang ba?" Napakurap ako.
"Is she your new fling?" Asik ni Charles, bahagyang naging seryoso ang tono.
Kumibit-balikat lang si Kael at ngumisi.
"We will enjoy the night, I'm sure of that." Sambit pa ni Theodore and from my
peripheral vision I saw him glanced at me and grinned. Pakiramdam ko ay malapit na
magsugat ang ibabang labi ko sa pagkagat ko rito dulot ng matinding kaba at hindi
pagka-komportable.
Pwede bang urnuwi na lang ako? Having Charles and Kael with me in a same place
feels so... suffocating.
TO BE CONTINUE..

KABANATA 20
Date Published: September 12, 2021
KABANATA 20
PAGBALIK pa lang ng villa ay parang ayoko na sumama pabalik sa ibaba. Nag-iisip nga
'ko ng idadahilan kay Charles but ended up coming with him anyway, pakiramdam ko ay
hindi niya magugustuhan kung gagawin ko 'yon dahil kanina pa siya nagsasabi sa 'kin
na kapag natapos ang programme ng event ay papasyal kami.
Nagpalit lang siya ng light blue board shorts at white Ralph Lauren shirt habang
ako naman ay sa simpleng black wide-leg culotte shorts at black long-sleeves dahil
mukhang malamig ang simoy ng hangin sa tabing-dagat.
Alam kong nakaka-relax ang paligid at lugar ko ngayon pero hindi ko pa rin magawang
kumalma hanggang ngayon!
"Kaibigan mo ba silang... apat?" Subok na tanong ko kay Charles habang kasalukuyan
na kaming lumalabas ng villa.
Turn ango si Charles at nagkuwento.
Natahimik ako pagkatapos niyon. Hindi man lang sinabi ni Kael! Hindi talaga ako
makapaniwala hanggang ngayon. Ang darning beses naming nagkausap pero hindi niya
'yon nabanggit. I mean, magkaibigan pala sila... okay lang sa kanya na ginagawa
niya 'to kay Charles? Itong bawal na ugnayang mayro'n kami dahil lang sa utang ko
sa kanya?
Ang daming bagay sa isipan ko ngayon na hindi ko maunawaan at kailangan ko ng sagot
mula sa kanya pero hindi ko alam kung kailan niya ako balak kausapin.
"Are you fine with their presence? Masyadong maingay ang mga 'yon at mapangasar
pero mababait naman sila," ani niya.
"Ayos lang naman, hindi lang siguro ako iinom, Charles. Mababa ang tolerance ko sa
alcohol, I'm sorry." Hindi makatingin na sabi ko sa kanya habang naglalakad kami.
Wala akong ibang naaalala kapag usapang alak kung hindi si Kael pa rin, sa lahat ng
unang inorn ko ng alcohol ay siya ang nakakasama ko at ang ending... may nangyayari
sa 'ming dalawa.
"It's fine, I really was about to tell you that.
Alam kong hindi ka naman urniinom."
"l want you also to meet my friends, lalo na si Kael." Dagdag pa ni Charles kaya
kinabahang napaangat ako ng tingin sa kanya.
"B-Bakit?" Hindi ko alam kung nahalata niya pero sigurado akong guilt emotion was
really written all over my face.
Nagtatakang nilingon ako nito, nakangiti pa rin at bakas ang saya sa mga mata na
kasama
ako. "Hmm, I heard from my secretary Darlene that you'll be working with our events
mostly in Kael's resorts. Might as well be comfortable with him ngayon pa lang,
medyo masungit din ang ugali ng isang 'yon." He chuckled. "Pero kahit masungit ay
siya ang pinaka-babaero sa 'ming lima,
Nakagat ko ang aking ibabang labi saka nakahinga nang maluwag na turnango-tango sa
sinabi ni Charles. "H-Halata nga sa kanya," tugon ko na lang.
Lalong natawa si Charles at pinaikot ang braso sa 'king beywang. "He loves to play
women's heart on his palm, gano'n na talaga siya noon pa. It's fine with us though
as long as hindi niya gagalawin ang babaeng sa'min na magkakaibigan. That's our bro
code,"
Napalunok ako. Bro code, Kael. Bro code. Anong iniisip mo at nilalagay mo ang
sarili mo at ako sa ganitong problema?
"What if he breaks the rule?" Mahinang tanong ko.
Natatanaw na namin ngayon ang Seaside Resto Bar, mailaw ang pangalan nito sa ibabaw
ng entrance door at bahagyang maingay dahil sa tugtugan at karaoke sa tuktok na
palapag. Open-field ang second floor at third floor no'n, walang bubong kaya naman
ang mga nag-iinuman at kumakain na mga customer ay
tanaw mula rito sa labas. Mula rin sa taas ng mga palapag na 'yon ay tanaw ang
buong dagat sa paligid.
"If Kael breaks the rule?" Ulit ni Charles sa mababang boses, nagbago ang
ekspresyon ng kanyang mukha nang sulyapan ko ito at nawala ang suot-suot na ngiti
kanina lang. "If he breaks the rule, I' ll make sure that he'll face the conseq
uences of messing with me. Big time." Dire-diretsong sagot niya.
Wala sa sariling nag-iwas ako sa kanya ng tingin at sinundan ko kung saan ito
nakatanaw ngayon. Mula sa pangalawang palapag ng open-field na resto bar ay tanaw
na tanaw ang mga kaibigan ni Charles.
Agaw-pansin si Pierce at Euan na nakatayong sumasayaw-sayaw sa tapat ng mesa nila
kasabay ng tugtugang malakas habang hawak ang baso na mukhang may lamang alak,
nakaupo naman sa harap ng mesa si Theodore habang natatawang may sinasabi sa
kanila, at ang nasa kalapit na upuan ay sila Kael katabi si Darlene.
Napaangat ang kilay ko nang makitang malapit sa isa't isang nag-uusap ang dalawa.
Darlene's giggling hard beside Kael na parang kilig na kilig ito, at ang huli ay
seryoso lang na nagsasalita habang nakapatong ang braso sa sandalan ng upuan ni
Darlene.
Nang makarating na kami sa pwesto nilang lahat ay nagsimula na silang mag-order ng
mas m arami pang alak at grilled seafoods, saktong napalitan na rin ang tugtogsa
paligid ng mas mabagal na music at mas mahina kaysa kanina kaya naman dinig na kung
may magsasalita sa 'min.
"Nasa'n na 'yung mga babaeng sinabi niyo kanina?" Natatawang sambit ni Charles kay
Euan at Pierce. Silang tatlo ni Euan, Pierce at Theo ang magkakatabi habang kaharap
ng upuan namin ni Charles ang kay Kael at Darlene sa pabilog na lamesang kahoy.
Hindi ko tuloy magawang mag-angat ng tingin sa gawi nilang dalawa, bukod sa napaka-
dikit sa isa't isa ay pakiramdam ko anytime na magtama ang tingin namin ni Kael ay
hindi mapipigilang matigilan, baka mahalata ako ni Charles.
"Mamaya na lang ako maghahanap!" Malakas na sagot ni Euan. "Mukhang may mga single
naman dito kaso matumal! Hindi ko type ang mukha, tapos mas marami pa ang may
jowa." "Kayo ba, Zarina, kailan kayo nagkakilala nitong mokong na 'to? Wala man
lang kaming nahalata na may girlfriend 'to eh!" Tukoy niya kay Charles kaya
nagtawanan sila.
Hilaw na ngumiti ako. "T-Three years na kami. Sa... sa dating pinagtatrabahuhan ko
kami nagkakilala ni Charles, private talaga ang naging... naging relasyon namin
kasi 'yun ang napagkasunduan naming dalawa." Kinakabahan pang sagot ko.
"Oh! What you keep in private won't really be easily ruined by anyone, 'yun yata
ang tips para sa matagal na relasyon, sinisikreto!" Halakhak ni Theodore. "What do
you think, Kael?"
Sabay-sabay kaming nagbaling kay Kael ng atensyon. Hindi ko alam kung ako lang ba
pero parang ayoko tuwing nagsasalita si Theo... guilty langyata ako, wala namang
ibang may alam ng sikretong relasyon namin ni Kael kung hindi ako at si Kael lang.
"No, I beg to differ." Kibit-balikat ni Kael. "Kung magkaro'n man ako ng
karelasyon, I wouldn't do the same. I'm going to be proud of her and won't keep her
as a secret. Unless may ibang importanteng dahilan para itago siya."
"Tulad ng?" Nakangising tanong ni Theo.
He's enjoying it.
"Tulad ng may iba ka pang girlfriend bukod sa kanya," tumatawang sagot ni Kael.
"Right! 'Yung mga lalaking ayaw i-post at i-myday ang girlfriend kasi baka masaktan
ang isa pang girlfriend!" Natatawang biro ni Pierce.
"That's ridiculous." Komento ni Charles. "Basta ako papakasalan ko si Zarina lang."
Napatingin si Kael samin.
I have always dreamt of a perfect marriage since I was a child. Kasama ang lalaking
hindi kagaya ngtatay 1<0, na iiwan din ang babae matapos anakan ng ilang ulit.
I know Charles' way better than my father or any other guy I know, pero hindi ko pa
rin makita ang usaping marriage kasama si Charles sa ngayon... o kahit sa mga
susunod pa. Still working on my feelings for him.
"Malayo pa 'yon, Charles." Bawi ko habang nakangiti. "Magtatrabaho muna ako, siguro
ay mag-iipon muna 'ko para sa mga kapatid ko." Pagdadahilan ko pa.
'Yun naman talaga ang unang-unang dahilan ko at priority at sana maintindihan ni
Charles 'yon. Pero may parte rin sa 'kin na sinabi ko 'yon para humina ang
expectation niyang 'yon nga rin ang gusto kong mangyari, na ikasal kami pareho
dahil ngayon pa lang ay malabo pa rin talaga sa 'kin ang nararamdaman ko.
Tatlong taon na kami pero tatlongtaon na rin akong ganito.
"Ang swerte mo naman kay Zarina, pare. 'Yung ibang babae kapag nalamang mayaman ka,
sa 'yo na iaasa lahat!" Nakangusong sambit ni Pierce. "Pati nga pangangailangan ng
buong angkan halos sa 'yo idemand!"
Euan grinned widely at him. "00 nga ano, nakita mo na ba kung ga'no kaganda ang mga
kotse niyan ni Charles?" Aniya sa 'kin. "O 'yung bahay nila, 'yung mansyon! Never
ka pa ba nag-demand ng shopping sa kanya?" Nakangiting urniling ako.
"Never." Si Charles na ang sumagot, proud na nginitian ang mga kaibigan. "Binibigay
ko 'yon sa kanya kahit hindi niya hilingin pero hindi si Zarina 'yong tipo ng
babaeng nag-take advantage. She's not after my gold, definitely not a gold-digger."
Naghiyawan bigla si Theo, Pierce at Euan saka paulit-ulit na tinukso kami ni
Charles. Hindi ko tuloy naiwasang matawa rin at kahit papa'no ay gumaan ang ere sa
pagitan naming lahat.
"Hindi ko rin naman kailangan ng shopping gamit ang pera ni Charles, malaki naman
magpa-sweldo si Sir Ariel sa La Satina," biro ko pa. Hindi ko naman talaga hilig
magshopping, sa darni ng utang ko no'ng nakaraan ay wala na 'yon sa isip ko.
Nagpapasalamat na lang ako kay Kael na sinagot niya ang lahat ng utang na 'yon.
Ipinilig ko ang ulo ko at iniwasang mag-angat na naman ngtingin sa gawi nila.
He's acting serious and mysterious, kabalikataran ng katabi nitong kung saan-saan
sa binti niya dumadapo ang kamay. Darlene's moving so professional inside the
meeting room the last time we met, hindi ko talaga inaasahan
ang kilos niya ngayong katabi niya si Kael.
Nag-uumpisa akong mafrustrate.
"Eh how about you and my secretary?" Asik ni Charles sa dalawang kaharap namin.
"Ay oo nga! Parang matagal mo nang kasama 'tong si Darlene?" Usisa ni Pierce kay
Kael saka sumubo ng pagkain at nagsalita muli kahit puno pa ang bibig. "Pero hindi
palagi, may times na ibang babae naman sa bar tapos ngayon ko na lang ulit kayo
nakitang magkasama!"
Urniling si Kael sa walang prenong pagkakasabi ng kaibigan.
"Pure fling?" Dugtong pa ni Euan.
Naunang ngumiti si Darlene saka bago sumagot ay mabilis na tinungga ang kalahating
baso ng alak. "Pure fling pero malapit na sa relasyon, Kael just can't get over
me." Malakas ang 100b na sambit niya.
Naghiyawan muli ang mga kaibigan nila at sabay-sabay na namang nagtuksuhan.
"Ano sa tingin mo ang maipapayo mo sa 'kin, Zarina?" Biglang sabi ni Darlene kaya
caught off guard na nag-angat ako ng tingin sa kanya.
She smiled. "Mukhang ikaw ang bida sa gabing 'to dahil swerte sa 'yo si Charles,
might as well give tips kung paano ko mapapaibig nang tuluyan si Kael?" Tapos ay
matamis na siyang
ngumiti-ngiti sa 'kin.
"You're unbelievable." Umiiling na ani ni Kael saka tumungga ng baso ng alak habang
pasimple ang sulyap sa gawi 1<0. Hindi ko naiwasang mailang lalo.
"Hindi ko alam angsasabihin," natatawa ngunit ilang na ilang na tugon ko. "Siguro
ay depende na 'yon sa inyong dalawa kung... kung pareho niyong gusto ang isa't isa.
The relationship will... work."
Sinulyapan ko ang lalaki sa harapan ko, umismid ito at halos mapatalon ako sa
kinauupuan ko nang makitang sa 'kin na ito ngayon nakatingin. Madilim ang kanyang
mga mata na parang gusto na rin tuloy na manginig ngayon ng aking tuhod sa lamig ng
titig niya.
"l want this to work, Zarina. Wish me luck," maarte nitong inihiga ang ulo sa
balikat ng katabi.
"Good luck." Labas sa ilong na tugon ko saka nag-iwas na ng tingin.
Lumipas pa ang mga oras, naging mas maingay ang lamesa namin nang mag-umpisang
magtanong-tanong ng kung anu-ano lang si Euan, Pierce at Theo patungkol sa buhay
ko, sa saglit na pagpunta ni Charles sa Europe para sa business, sa buhay ni
Darlene at sa ilang linggong hindi pagpapakita sa kanila ni Kael.
Sinulyapan ko ang relo na suot ko at
nakitang pasado alas dos na ng madaling araw, halatang tipsy na silang lahat dahil
sa patumba-tumbang ulo nila Euan habang mapungay na rin ang mga mata ni Charles.
Pansin kong mapula na rin ang mukha ni Kael sa sunud-sunod nitong paginom.
Hindi ko na rin matagalan ang ginagawa ni Darlene kay Kael sa harapan ko, actually
ay unti-unti niya nang hinahalikan ang huli sa pisngi nito. She's already drunk and
seems like going to make out with Kael any time.
Nakakaramdam ako ng inis sa hindi ko maintindihang dahilan, ang sakit-sakit nila sa
mata!
"Let's call this a night, baka inaantok na rin si Charles." Paalam ko sa kanila.
"Sige na, Zarina, pwede na kayo mauna. Susunod na rin kami." Ani Pierce saka may
binulong kay Euan at Theo, maya-maya pa ay hinatak ang dalawa palapit sa table ng
mga babae. Napailing na lang ako.
"Charles, tara na?" Akay ko sa kanya. Papikit-pikit na ang kanyang mga mata pero
nagawa pa rin namangtumango at tumayo.
"Ayain mo si... Darlene... tell her to... sleep already! It's bad for her... to
stay up all night!" Lasing na sambit niya. Nagtaka ako kung bakit niya 'yon nasabi,
na parang close na close sila.
Ipinilig ko na lang ang ulo ko, lasing na
talaga si Charles.
Hindi ko na lang pinansin at hindi ko na rin nilingon ang gawi nila Darlene nang
iwan namin ang resto bar, pakiramdam ko ay nakatitig sa 'kin si Kael pero kung
guni-guni ko lang 'yon ay hind ko pa rin sila tinapunan ng tingin. Baka mainis
lang ako lalo.
Urniinit ang dibdib ko habang kulang na lang ay maglampungan sila kanina pa.
Naiirita ako lalo na kay Darlene.
"Love, ang sakit ng ulo 1<0," Nakahawak sa ulo na reklamo niya.
"Ang darni niyo kasing nainom," sita ko sa kanya habang hirap na inaakay ito
papunta sa villa na tinutuluyan namin. Kaya niya pa naman maglakad pero hindi na
diretso kaya nakahawak na lang ako sa braso at beywang niya.
Mabuti na lang at maliwanag pa angdaan, marami pa nga halos tao sa paligid na
kainan, mga nag-iinuman din yata. Talagang gising na gising ang mga tao rito sa
gabi, mga mayayamang tao na nag-eenjoy din.
We stopped right in front of the villa at hinanap ko sa bulsa niya ang susi ng
pinto. Nang mabuksan ko ang pinto ay aakayin ko na sana ito pero nagulat ako nang
ilapit ni Charles ang kanyang mukha sa 'kin at atakihin ang labi 1<0.
I was startled. Humawak siya sa likod ng aking ulo kaya naman kahit anong paglayo
na
tangka ko ay hindi ko nagawa, his kisses became hard, itinulak ko ito sa dibdib na
hindi rin naman nagtagumpay.
Namilog lang ang mga mata ko nang makita ang pamilyar na lalaki mula sa likurang
bahagi ni Charles, medyo may kalayuan sa kung nasaan kami nakatayo pero kitang-kita
ko pa rin kung ga'no kadilim ang kanyang mga tingin. His piercing eyes bore into
me, rage now evident in his look kaya naman pakiramdam ko ay nanghina angtuhod ko
dahil do'n.
Si Charles na mismo ang tumigil. "Bakit ka pumapalag?" Natatawangtanong niya. "Am I
not allowed to kiss my girlfriend now?"
"Charles, kasi..."
"What? I gave you all the time and space for the past three years, I know you love
me as I love you, too. Sino pa bang gugustuhin mo kung hindi ako lang," turnatawang
ani niya. Amoy na amoy ko ang alak mula sa kanyang hininga.
Hindi ko nagustuhan ang kanyang tono pero hindi ko na pinansin at tinangkang
pumasok na kami sa villa ngunit nauna siyang kumilos.
Lumapit muli si Charles at ipinahinga ang kanyang ulo sa 'king balikat, maya-maya
ay naramdaman ko na lang ang maliliit na halik na itinatanim niya sa 'king leeg.
Hindi ako makagalaw, this is the first time that Charles' doing these kind of
things without
my consent. Lasing siya, naiintindihan 1<0.
Nakita kong naglakad patungo sa 'min si Kael kaya nagsalubong ang mga kilay 1<0,
anong gagawin niya?
Napigil lang ito nang biglang lumitaw si Darlene at hilahin siya sa villa malapit
lang din ng sa amin. I felt... disappointed.
Sa totoo lang ay wala akong naramdaman sa mga halik na ginawa ni Charles.
Ang tanging nararamdaman ko lang ngayon ay... selos. Para kay Kael na si Darlene
ang kasama.
TO BE CONTINUE..
The Kings l Broken Mate
Alissa Dempsey
Will her mates be able to calm the raging storm within her? One ha f .

KABANATA 21
KABANATA 21
KINABUKASAN, naunahan kong magising si Charles, mukhang mahimbing na mahimbing pa
angtulog niya kahit na 10 AM na ng urnaga pagkasilip ko sa wall clock. Siguro dahil
sa sobrang pagod ng araw niya kahapon pati sa darni ng nainom nilang hard liquor
kagabi.
Chineck ko ang phone ko at nagulat nang makakita ng mensahe mula kay Meira. Mukhang
kagabi pa 'to nai-send at ngayon ko lang nabasa.
From: Meira ZARINA!
Napakunot ang noo ko. Bakit na naman kaya?
Nagtipa ako ng reply.
To: Meira
Good morning, ano 'yon Mei?
llalapag ko pa lang sana ang cellphone sa maliit na corner table nang mag-vibrate
na ito. Mensahe ulit galing kay Meira ang bumungad sa 'kin.
From: Meira
Nakauwi ka na ba?! Or nandiyan ka pa rin? Kasama mo si Charles?
To: Meira
00 nandito pa rin. Ano meron, Mei?
From: Meira
WAI-A! Usap tayo kapag nasa La Satina ka na lang, may Chika akong malala! Bye!
Matagal kong tinitigan ang huli niyang message saka pinatay na ang phone. Ano na
naman kaya angsasabihin ni Meira?
Naligo na lang ako at nag-ayos ng sarili, nagsuot ako ng white halter neck summer
dress at nang mapatuyo ang buhok gamit ang blower ay itinali ko naman ito sa
ponytail. Hindi ko maiwasang magspace out habang abala sa paglagay ng kaunting
makeup sa 'king mukha sa harap ng salamin, naaalala ko lang ang nangyari kagabi.
Charles became so aggressive with me. Lalo na noong nakapasok kami ng kwarto na
'to. Sa 100b ng tatlong taon, never ngang may nangyari sa 'min na sexual
intercourse kahit na may relasyon kamingdalawa, madalang nga rin kahit halik,
nirerespeto niya ang consent ko but last was different. Lasing siya kaya
maiintindihan ko.
Pero hindi ko lang makalimutan ang mga sinabi niya.
"You're as sexy as Darlene, come on, prove to me thatyou're better than her!"
Gulat na gulat ako sa lumabas sa kanyang
bibig! Sa resto bar pa lang ay panay na ang panaka-naka niyang banggit kay Darlene,
sa secretary niya sa opisina, dahil lang ba lasing siya kaya niya 'yon nagagawa?
He was literally touching my body and forcing me to a kiss. Noong una ay hinayaan
ko siya, naisip kong wala namang masama dahil boyfriend ko siya at natakot akong si
Charles na mismo ang makahalata ng kahit maliit na kakaibang kilos mula sa 'kin, I
was literally overthinking it the whole night... pero ang pagpilit ko sa sarili ko
na magpaubaya kagabi ay itinigil ko rin.
Frustrated na iniiwas ko na kalaunan ang sarili ko mula kay Charles after several
minutes of kissing him, I was honestly expecting that I would feel again the
strange sensation I felt when I was kissing Kael the last time we did it, the
strong electricity whenever Kael is touching my bare skin, hinahanap ko ang lahat
ng 'yon ngunit ang lahat ding 'yon ay bigo kong maramdaman kasama ang sarili kong
boyfriend.
Natapos lang ang pamimilit niya nang siya mismo ang matumba sa kama at diretsong
makatulog dulot ng matinding kalasingan. Inalagaan ko na lang ito at nahiga sa
kaniyang tabi. While looking at his innocent face, I can't help but feel all the
guilt in the world, hindi pagmamahal ang nararamdaman ko sa kaniya kung hindi
konsensya at hiya lang.
KINABUKASAN, kasama si Charles papunta kami ngayon sa mga bukas nang kainan para
mag-brunch na.
"Wala na 'kong maalala sa mga nangyari kagabi, ang mayro'n na lang sa 'kin ngayon
ay headache," angal niya.
"Madalas ang banggit mo kay Darlene kagabi, lasing na lasing ka talaga.
Agad naman siyang napalingon sa 'kin. Hindi siya natawa o ano, mas mukha siyang
natakot na hindi ko maunawaan. "Talaga? Kapag lasing ako... kung anu-anong walang
kwentang bagay lang talaga ang nasasabi ko." Natahimik lang ako.
llang mga minuto lang ang pagitan at nahanap kami nila Pierce, Euan at Theo,
sumabay sila sa lamesa namin pero hindi sila Kael at Darlene na hanggang ngayon ay
hindi pa rin namin nakikita sa paligid.
"Last night was so boring, wala talagang magagandang babae na single rito! Hindi na
'ko babalik, rate ko lang siguro rito ay 2 over 10!" Nakangusong angal ni Pierce.
Humalakhak si Charles dahil dito. "Rate the beach resort based on its service,
hindi base sa babaeng mauuto mo sa paligid,
Nagbiruan pa sila tungkol sa kung ano
habang kumakain kami. Nakikitawa lang ako at nakikikomento.
"Wala ka pala kay Charles at Kael eh." Segunda ni Theo habang natatawa.
"Si Kael naglalaro lang din 'yan, naniniwala ka bang seryoso na siya kay Darlene?"
Biglang dugtong ni Euan.
"What do you mean? Eh kung makapagpalit ng babae 'yan halos gabi-gabi eh, hindi
siya nag-sstick sa iisang babae lang kahit isang linggo pa." Si Pierce nag
nagsalita. Tahimik lang kami ni Charles na nakikinig sa kanilang tatlo, iniisip ko
kung malakas lang ba ang trip ni Kael at pumayag siya sa demand kong rule na wala
siya dapat na ibang ka-sex na babae bukod sa 'kin dahil sa arrangement namin kung
ang hobby niya pala ay magpalit nang magpalit ng iba't ibang babae.
"Kapag ginawa niya 'yon, ibig sabihin he's thrilled to that woman," si Pierce.
Napaiwas ako ngtingin. I can't assume things tulad ng sa 'kin siya thrilled kasi
may Darlene sa eksena. At kung hindi sa 'kin, sa tingin ko mas okay ako ro'n.
"Hindi ba makakatrabaho mo silang dalawa, Zarina?" Biglang sabi ni Theo sa 'kin
kaya naman napaangat ako sa kanya ngtingin.
Tumango ako. "Ibibigay sa 'kin ni Darlene ang mga detalye sa mga event na gaganapin
ng mga kumpanyang under ng kumpanya ni Charles,
and we'll work with those details,"
"There will be no details from my office, love." Pagsingit ni Charles kaya gulat na
nilingon ko ito. "laasa ko na sa 'yo ang designs, gulatin mo na lang ang lahat sa
resulta. Give your best shot, ikaw ang ibibida ko sa media kapag natapos ang
events,"
"Seryoso ka ba? Na-pressure ako!"
Natatawang sambit ko, hindi makapaniwala kay Charles. "Gusto kong sa 'yo lahat ang
credits." Ani Charles.
"So it will be Zarina and Kael, right? Since Darlene is crucial in Charles' office
every day. Hindi siya totally makakasama, basically ikaw at si Kael langsa venues?"
Asik pa ni Theo habang nakangisi, tinanguan ko siya kaya napanguso ito at tumango-
tango rin na parang may iniisip na kung ano.
Nanuyo ang lalamunan ko sa isiping 'yon. 00 nga pala, ako at si Kael lang 'yon...
nailang ako sa patuloy na pagtatanong ni Theo.
Nagpatuloy kami sa pagkain at sa pag-uusap patungkol sa kung anu-ano lang. Euan and
Pierce spiced up the conversation by bringing up every awkward topic na maisip
nila. Ang kulit lang pero naaliw din naman ako.
Buong oras ay hindi talaga namin napansin si Kael at si Darlene. Siguro ay busy
sila sa isa't
isa.
And I've also decided to come to my senses from now on. Babawi ako kay Charles at
kung ano man ang namamagitan sa 'min ni Kael ay hanggang doon na lang. Kung ano man
ang pisikal na atraksyong nararamdaman ko sa nangyayari sa 'min ni Kael...
pipigilan ko na 'yon.
If this is what they call no strings attached, papanindigan ko 'yon. Tutal ay siya
rin naman may iba nang karelasyon, we're on the same page, and if this is all just
about nurturing his sexual needs, I'm in. Hanggang sa pakawalan niya 'ko sa set up
na 'to.
Pagkatapos naming kumain ay nag-boating kami, that's when Kael and Darlene showed
up. Mukhang kanina pa sila sa dagat at nag-snorkeling magkasama kaya naman nakisali
na rin kami. Darlene was clingy to Kael the whole time, hindi ko alam kung bakit
naisipan ko ring maging gano'n kay Charles. For the first time in our three years
relationship.
Though I'm sort of bothered with Kael's stares, nahuhuli ko siyang nakatingin sa
'kin saka mag-iiwas din, but he has Darlene already.
Tinukso na nga kami ni Pierce kung nagpapaligsahan ba raw kaming apat ng sweetness
sa isa't isa.
May mga oras na bigla kong napapansing nawawala sa mood si Charles pero hinahayaan
ko
lang, baka naiinis siya sa dalawa dahil masyadong PDA, ako rin naiinis pero hindi
alam kung bakit.
Nang matapos ang araw ay nagpaalam kaming lahat sa isa't isa, nagdecide silang
magkita na lang kung may gathering ulit. Masaya si Charles, sa tingin ko masaya
naman siya. Sinundo namin ang mga kapatid 1<0, mabuti na lang at wala pa ro'n ang
mga magulang ni Charles sa mansyon at mabuti rin ay walang nabasag na kung ano sa
kakulitan nila pareho.
Bago matapos ang araw na 'yon ay nakatanggap ako ng mensahe mula kay Kael, bagay na
halos ikatalon ko sa gulat dahil 'di ko inasahan.
From: Kael
Let's see each other tomorrow.
Ilang segundo lang ang pagitan ay may sumunod na mensahe ulit mula sa kaniya.
From: Kael
I miss you
BUONG GABING halos hindi ako nakatulog, pinilit ko lang dahil alam kong maaga pa
ang pasok ko sa La Satina kinabukasan. Noong mag-umaga ay para tuloy lumulutang ang
ulo ko sa puyat. Hindi nireplyan si Kael kagabi, sa sobrang hindi maisip kung ano
ang irereply ay hindi na '1<0 nakapagreply.
"Oh my god! You're in big trouble, mare, kung ganiyan!" Bulalas ni Meira sa 100b ng
opisina
1<0.
"Hinaan mo naman ang boses mo, hindi naman sound-proof ang mga pader ng opisina
1<0." Inis na sambit ko sa kanya.
Nakaupo ito ngayon sa harap ng table ko habang ako naman ay abala sa harap ng
laptop, nagtatrabaho. Itong si Meira ay nakikichismis.
Kinuwento ko na sa kanya ang arrangement namin ni Kael at kung gaano ako na-sstress
dahil pinipilit ko na ring bumawi kay Charles, wala na rin akong naging choice kund
ikwento sa kanya pati ang real score ng nararamdaman ko para sa tatlong taon ko ng
boyfriend.
"Kung ako sa 'yo, doon ka naman sa lalaking hindi ka napipilitan, hindi doon sa
lalaking malaki lang kasi ang utang na 100b mo kaya mo pinipili!" Bulalas niya ulit
saka hinampas pa ang table ko. Sinamaan ko tuloy siya ng tingin.
Obvious naman na si Charles ang tinutukoy niya.
"Ang bias mo, noon mo pa ayaw kay Charles ang bait no'ng tao. Ang laki na nga ng
atraso ko sa kanya sasaktan ko pa? Hindi kaya ng konsensya 1<0!" Mariing bulong ko.
"Ang gulo mol Hindi dahil bias ako, Za, pero kung hindi mo na mahal e 'di palayain
mo na nang makamove on na siya ngayon at makasubok ka naman ng ibang lalake!
Tatlong taon ka nang nagtatyaga sa lalaking minsan ka lang naman bigyan ng oras!"
Singhal niya. "Eh si Kael, noong nakaraan halos ihatid sundo ka araw-araw!"
"Meira!" Saway ko sa maingay niyang bunganga. "Baka may makarinig sa 'yo diyan."
"Okay, sorry. Pero in fairness ang lakas maka-ipinagbabawal na relasyon, ha.
Magkaibigan pa naman sila! College friends,
Zarina! Nakakaloka si Kael! ll
Hinilot ko ang sentido ko. "Namomoblema rin ako, Mei. Hindi ko alam ang gagawin ko,
gusto kong kausapin si Kael patungkol dito." Buga ko ng hangin.
"Pero... hanggang ngayon duda pa rin talaga ako diyan sa boyfriend mong daig pa ang
kabute." Aniya habangtila may malalim na iniisip. "Isa pa, he's kinda boring!
Mabait lang?! Kung ako sa 'yo doon ako sa hot, kay Kael ako tutal ay una pa lang
hindi ko na gusto ang trato ng boyfriend mong kabute sa 'yo!"
Napaawang ang bibig ko. Inirapan ko si Meira. "Hindi ko alam kung dapat pa akong
makinig sa 'yo, Meira."
Humalakhak siya at umiling. "Kidding aside, pero kung utang na 100b ang basehan mo
hindi ba mas malaki ang literal na utang mo kay Kael kaysa kay Charles. Moral
support lang naman ang ambag ni Charles sa buhay mo, si Kael binayaran niya lahat
ng pasakit sa buhay mo na utang!" Natigil ako sa pagtype sa laptop. Saglit akong
napaisip, may punto si Meira, pero ipinilig ko rin ang ulo ko.
"Seryoso sa 'kin si Charles, bakit ko pipiliin 'yung lalaki na sex lang ang gusto
sa 'kin?" Ani 1<0. "Matatapos din ang arrangement namin ni Kael, magsasawa rin
'yon. Eh si Charles... he's willing to love and wait me, I'm sure he'll be worth
trying."
Napanguso si Meira, pabagsak na sumandal ito sa sandalan ng kanyang kinauupuan.
"Kung ako sa 'yo iisipin ko rin ang happiness ko at hindi puro ibang tao, hindi mo
naman mahal ikaw na mismo ang nagsabi," aniya. "Nakokonsensya ka na masasaktan mo
si Charles, eh makonsensya ka rin na pinapahirapan mo angsarili mo. Hindi mo naman
mahal pero kailangan mo pang pilitin ang sarili mo. Three years na ang lumipas,
hindi mo naman natutunan mahalin. Hindi naman kasi pinipilit 'yon, Za!"
Truth is, I'm afraid to turn down Charles' love for me now. Pakiramdam ko masyado
nang late para gawin 'yon ngayon, ang hina na ng 100b kong basta na lang saktan si
Charles ngayon kahit na wala naman siyang ginawang masama sa relasyon namin.
Kasalanan ko naman lahat, nakipag-relasyon din ako, tinanggap ko ang pamimilit niya
noon kahit na alam kong 'di ako sigurado sa kanya.
Hindi ko alam ang gagawin pakiramdam ko lost ako sa ngayon!
"Wala naman dapat sa pagpipilian si Kael. Mahinang ani ko. "Dapat wala siya sa
choices ko sa buhay. Hindi siya kasali," saka ko kinuwento si Darlene kay Meira,
kung sino ito kay Kael at kung bakit ko nasabing naglalaro lang talaga si Kael
pagdating sa set up namin. Naiiling na humarap na lang ako ulit sa mga papel na
tinatrabaho ko kanina pa. "May iba na siyang gusto."
"Sige na, babalikan kita! May ichecheck lang ako sa office ko," paalam ni Meira
nang magsawa kakasermon sa 'kin. Bahagyang ngumiti at tumango lang ako sa kanya at
pinanood siyang lumabas ng opisina, pagkasara ng Pinto ay napabuntong-hininga na
lang ako.
Nagulat ako nang bumukas ulit ang Pinto at iniluwa si Meira.
Nagmamadaling naglakad ito palapit sa table ko, maingay ang point ng kaniyang heels
na tumatama sa tiled floor.
"Hoy, may naalala pala akong dapat sabihin sa 'yo!" impit ang boses na bungad niya
saka nagtatalon na parang sabik sa ikukuwento. "'Yung text ko sa 'yo kahapon! Ito
'yon, tungkol dito!" "Tungkol sa'n?" Curious na tanong ko sa kanya.
"Nagsscroll kasi ako ng news sa sikat na
website ng mga media noong nakaraan, sa sobrang bored ko urnabot 'yung scroll ko
hanggang sa mga lumang balita na napublished noong mga nakaraangtaon pa! You know,
busy ka kasi so wala akong kausap clito sa hotel!" Mabilis ang pagsasalitang aniya.
"Lumang balita? Tungkol saan?" llang segundo niyang madiin na itinikom ang bibig
niya habang nakatitig sa 'kin, maya-maya pa ay pinaypayan niya ang sarili niya
gamit ang dalawang kamay na parang nagha-hyperventilate sa sasabihin. "l was so
shocked, Za! At dahil sa mga nakwento mo mas narealize ko ngayon na dapat akong
mashocked talaga!"
"Meira, pinapakaba mo '1<0. Sabihin mo na!" Nag-inhale exhale muna ito bago
nagsalita.
"Four years ago, Kael's father was shot dead by an unknown hitman!"
My eyes immediately widened in surprise.
"Four years ago?"
"00, may nag-leak pa nga na video niya, nagwawala siya sa harap ng kumpanya nitong
Ferrer Holdings! Galit na galit si Kael!"
Nalaglag ang panga ko. Hindi ko alam...
hindi kasi ako mahilig manood ng balita noon pa.
"Pero hindi sure kung siya 'yung nasa video, malabo kasi." Bawi ni Meira. "Kaso
kumalat na
kasi. Ngayon ko langdin nalaman na itong boyfriend mo ay anak pala ng Ferrer
Holdings CEO."
"Bakit siya galit na galit sa harap ng kumpanya nila Charles?" Mabilis na untag ko.
"Za, bali-balita noon na pinagbibintangan niya 'yung mga magulang ni Charles sa
pagkamatay ng papa niya!" Mahina ngunit mariin na chismis ni Meira sa 'kin, bawat
bitaw niya ng salita pakiramdam ko literal na natitigilan ako sa mga nalalaman ko.
"Kaya nga I was so shocked when I saw this video tapos na-correlate ko pa sa kwento
mo kanina lang, friends na sila ulit ngayon? After turnahimik ng balita na 'yon
years ago, heto ka, binabalita sa 'kin na friends na ulit ang f* *k buddy mong
masarap at ang boyfriend mong kabute!"
Sinamaan ko siya ng tingin.
May gano'n palang nangyari sa pagitan nila?
TO BE CONTINUE..

KABANATA 22
KABANATA 22
NANG sumapit angtanghali ay inabala ko na talaga ang sarili ko sa Event Hall ng La
Satina, nagpeprepare na ang lahat sa malakihang wedding event na mangyayari kaya
naman hands on na rin akong nag-check sa bawat maliliit hanggang malalaking detalye
ng paghahanda sa Hall.
"Please, pakiusod pa po itong mga diamond curtains pataas, manong!" Seryosong turo
ko sa kurtinang ikinakabit ng ilan sa mga personnel na naroon sa Event Hall,
nakatungtong sila sa mataas na ladder habang masusing ikinakabit ang mga colorful
curtains sa paligid, in preparation for the wedding event na gaganapin ilang oras
mula ngayon.
"Sige, Ma'am Za!" Tugon nila kaya nakangiting tumango ako.
Nakita ko ang assistant kong si Dahlia kaya naman agad ko itong nilapitan.
"Dadating na ang family ng clients, na-double check mo na ba 'yung mga sinabi ko sa
'yo? How about the foods for the reception? 'Yung cake na malaki, 'yun ang pinaka-
mahalaga. Madalas pa naman masira ang mga cake sa transportation pa lang."
Inayos niya ang suot na salamin saka seryosong tumugon. "Yes, ma'am, all set na PO.
Maging ang mga gagamiting chairs at pang-another set of designs para sa susunod na
event pagkatapos nito ay nariyan na rin sa Stock Room natin,
Dumiretso ako sa harap ng double door ng Event Hall pero bago ko pa 'yon mabuksan
ay tumunog ang cellphone ko.
I was expecting Kael's name to appear, hindi pa rin siya nagpaparamdam... pero
ipinilig ko na lang ang ulo 1<0. An unregister number appeared instead.
"Hello, who's this?" Bungad ko nang sagutin angtawag.
"Zarina!" Humalakhak ang babae sa kabilang linya. Maingay ang iba pang boses-
babaeng nasa paligid niya, ang lahat ay nasa tono ng Bisaya.
"Sino po ito?" Nakakunot ang noong tanong
1<0.
"Aba! Hindi mo na nakikilala ang boses ko ngayon? Ganiyan ba kapag sikat na at
mataas ang lipad?!" Pabirong sabi nito. Lalong nagkasalubong tuloy ang mga kilay
ko. "Si Rosa ito! Pinsan mol"
Saglit akong natigilan. Rosa? Rosaline?
Malayong kamag-anak ko si Rosaline at sa pagkakaalala ko ay sa side ito ng pamilya
ni mama. Matagal na no'ng huli kaming nagkita, sa probinsya sila nakatira at
hinding-hindi ko siya makakalimutan. Napaka-sama ng ugali niya pati na ang nanay
niya noong dumalaw kami ng mga kapatid at nanay ko sa kanila. Walang hiya-hiya kung
makahingi sa nanay kol
"Ano hindi ka na nakasagot diyan! Naalala mo na ba 'ko? Paborito mo akong kalaro
dati!" Malakas ang boses na sabi niya pa.
"Rosa... napatawag ka?" Diretso ko sa kaniya.
"Oh, mangangamusta lang sana dahil naalala ko pa ang childhood natin, kahit papaano
pinatuloy namin kayo ni mama dito sa bahay noon di ba." Aniya sa matigas na
pagtatagalog.
Napadiretso ng linya ang mga labi 140. Hindi naman kami nagkaro'n ng utang na loob
sa pagpapatira nila, sila nga itong dinalaw namin para kumustahin at bigyan ng
pinansyal na tulong. Naiiling na lang na sumandal ako sa pinto habang hawak ang
cellphone.
"00 nga, ang tagal na pala-" Pinutol niya agad ang sinasabi ko.
"Napanood kita sa tv no'ng nakaraan! Sikat ka na pala, sa postura mo
mukhangyayamanin ka na rin!" Malakas ang boses na aniya. lyon yatang event nila
Charles ang tinutukoy niya, maraming media ang naroon. "Hinanap namin ang address
mo, wala na kasi kaming bahay sa probinsya nabenta na ngtatay! Nandito kami ngayon
sa inyo, dito na kami ha!"
"Huh?!" Bulalas ko. "Nandiyan na kayo sa apartment kasama ang mga kapatid ko?"
Hindi makapaniwalang tanong ko.
"00! Walang ulam, pwede ka bang umuwi muna para asikasuhin kami kasama ko kasi ang
nanay at si Rita. Sige na, mauubos na ang load
'Yun lang at naputol ang tawag.
What the hell?
Dali-daling binuksan ko ang pinto, balak kong urnuwi saglit sa apartment. Balasubas
pa naman ang ugali ng mga 'yon at may sakit pa si Nicole, kailangan niya ng maayos
na paligid at tahimik!
"Pa'no nila natunton ang apartment namin," wala sa sariling bulong ko.
Pagkasara ko ng malaking double door mula sa labas ay halos muntik naman akong
mapatalon dulot ng matinding gulat sa lalaking ngayon ay nakasandal sa pader habang
prenteng nakapamulsa ang mga kamay, bakas sa kaniya ang pagkabagot nang lingunin
ako.
"Kael! Anong gin agawa mo dito?"
"l told you we'll see each other today," Nag-ayos siya ng tindig at kumibit-balikat
saka naglibot ng tingin sa paligid. "Are you busy?" Untag niya.
"Medyo." Maikling sagot ko saka nag-umpisang maglakad patungo sa grand staircase,
sa second floor makikita ang opisina ko at doon ko balak magpunta ngayon para
tawagan ang mga kapatid ko, routine ko nang kumustahin sila from time to time
kahit nasa trabaho ako since sila lang ang naiiwan sa apartment.
Naramdaman kongsumusunod si Kael ng lakad sa likuran ko kaya bahagya ko siyang
nilingon at binagalan ang pag-akyat ng grand staircase.
"What is it, Kael?" Panimula ko muli.
"Where's Darlene? Wala ba siya kaya clito ka muna sa 'kin?" I tried my best not to
sound bitter pero sa nakalipas talaga na mga araw na hindi niya 'ko inimik at
kinausap nang matino, hindi ko maintindihan pero nainis ako.
Hindi ko lang maalala kung kailan pa 'ko nag-umpisang magkaro'n ng pakialam sa mga
taong basta na lang akong iniignore at hindi man lang nagsasabi ng dahilan ng rason
o kung may nagawa ba 'kong mali sa kanila, pero no'ng si Kael na ang gurnagawa...
nakakainis na lang bigla!
"Yup, wala siya. She's working as your good boyfriend 's secretary," walang interes
niyang sagot saka bigla na lang hinawakan ang palapulsuhan ko at bilisan ang
paglalakad
dahilan para mahila ako patungo sa kung saan.
"Kael, bitiwan mo 'ko baka may makakita sa 'tin!" Mariin kong sita sa kanya.
Kinakabahan ako kasi anytime ay pwedeng magpunta rito si Charles.
Hindi nakinig si Kael at dire-diretsong tinungo lang namin ang office ko, napaangat
pa 'ko ng kilay habang isinasara niya ang pinto.
"Pa'no mo naman nalamang dito ang office 1<0?" "You're my f* *k buddy, I should
know everything about you." Seryosong ani niya at pabagsak na naupo sa swivel
chair.
"Gano'n ka ba sa lahat ng naging ka-hook up mo? So you also know everything about
Darlene's
"Darlene is another story," 'yun lang at nanahimik na siya ulit, nahimigan kong
ayaw niyang pag-usapan ang babae.
Okay. 00 nga naman, I should know my boundary. His f* *k buddy should know her
limits lang.
"May girlfriend ka at may boyfriend ako." Sarkastiko akong natawa. "Nalaman ko rin
na matalik kayong magkaibigan ni Charles... wala ka bang pakialam sa pagkakaibigan
niyo kung sakaling mahuli niya tayo?"
"Darlene's not my girlfriend if that's what you're assuming," baritono ang boses na
pagkakasabi niya, ang kaniyang mga mata ay
lumamlam na nakatingin sa 'kin, kinakabisado ang ekspresyong pinakikita ko sa
kaniya ngayon. "Isa pa, wala rin akong sinabing magpapahuli tayo sa boyfriend mo."
"Kael!" Hindi makapaniwalang bulalas ko sa kaniya. Humugot ako ng marahas na
paghinga. Gets ko na, hard-headed talaga ang lalaking 'to at hindi nadadaan sa
matinong usapan kahit kailan! I was actually planning to persuade him, mag-ooffer
ako na magbayad na lang sa pamamagitan ng pera. Babayaran ko ang utang ko sa kaniya
kahit habangbuhay pa, basta sa pamamagitan ng pera, h'wag lang sa ganitong paraang
may involve na pagtatalik. Natatakot ako sa mga bagay na pwedeng mangyari kung
sakaling may makaalam ng sikreto naming dalawa.
"May I add that I also don't consider him as a friend, I can't befriend a traitor
like him, Zarina. Nagulat nga 'ko at buong-buo ka kung magtiwala sa kagaya niya,
you're amazing. That's why I like you."
Natigilan ako nang marinig ang mga sinabi niya. Kael likes me?!
Charles is a traitor?
Tama si Meira sa nakalap niyang balita kung gano'n? Hindi tinuturing ni Kael na
kaibigan si Charles... 'yun kaya 'yongdahilan?!
Bago pa 'ko makapagtanong ay hinila ako
nito sa kamay dahilan para impit na mapatili ako at bumagsak ang aking pang-upo sa
kaniyang mga hita. When our eyes met, I immediately saw a glimpse of lust and
desire right in his eyes.
Ang distansya namin sa isa't isa ay sobrang liit na lang, ramdam na ramdam ko ang
init na nagmumula sa kaniyang katawan.
"Charles just can't get his hands off you the whole day yesterday," naiiling na ani
ni Kael, ang kaniyangtingin ay nasa mga daliri niyang ngayon ay dahan-dahang
pinadadaan sa braso ko pababa sa kamay. Ang simpleng pagdidikit ng aming balat na
'yon ay agad na lumilikha ng kakaibang elektrisidad sa sistema ko. "He was touching
what's mine and I hate it,"
"Wala akong magagawa, Kael, girlfriend niya 'ko at may karapatan siyang gawin
'yon," mahinang tugon ko, pinipigilang h'wag mautal.
"Are you sure you didn't break our rule with him, hmm?"
Naramdaman ko agad ang panunuyo ng aking lalamunan dahil sa pahigpit nang pahigpit
na hawak nito sa 'kin. Lumipat ang kamay niya sa 'king likod at doon 'yon humaplos,
habang ang kaniyang tingin ay diretsong nabaling sa mga mata ko. He's drawing
circles on my back, mabagal 'yon... his simple touch, it sent shiver down my spine.
Nanigas ako sa kinauupuan nang ilapit nito

9/1 5
ang mukha sa 'king leeg. Kael planted small kisses on my neck.
"Don't leave hickeys, Kael..." nahihirapang sambit 1<0.
"Did you two f* *k each other?" He clenched hisjaw. Tumigas ang kaniyang
ekspresyon, nakakita ako ng galit at iba pang hindi mapangalanang emosyon mula sa
kaniyang mga mata.
Ang suot ko lang ay long-sleeved blouse at itim na pencil-cut skirt na above the
knee ang haba, kaya naman ramdam ko ang pagdikit ng balat namin sa isa't isa roon.
"Sumunod ako sa usapan, Kael, kahit na alam kong hindi mo 'yon nagawa dahil kasama
mo si Darlene." Matapang na dugtong ko pa.
Natigil ang kamay niya sa paghaplos sa likod ko at sa hita ko. Mahina siyang natawa
at nag-angat ng kilay. "Why do you keep on bringing up Darlene's name, Zarina?"
"Sinasabi ko lang ang hinala ko, kahit na hindi ka naman din aamin. Pero gusto ko
lang sabihing sumunod ako sa usapan, Kael." Nag-iwas ako ngtingin sa kaniya kahit
na masama na ang tingin ko. "Alam kong may something sa inyo ni Darlene, 'yun ang
mga tipo mo. Don't tell me you didn't pound on her? Gusto mo siya at gusto ka niya.
Halos hindi nga kayo mapaghiwalay buong araw,"
"lkaw rin at si Ferrer, hindi ba?"
"At least hindi kami naglalaplapan in public!
Hindi kami nag-sex." Depensa ko.
"Kaunti na lang ay iisipin kong nagseselos ka..." he chuckled. "Tell me, Zarina,
are you jealous?" Malambing ang tonong tanong niya sa akin.
Napaawang ang bibig ko. Agad na nataranta ako sa pag-iisip kung ano ang dapat na
sabihin kaagad h'wag lang niyang maisip na baka totoo ang sinabi niya sa 'kin, kasi
hindi naman talaga!
Hinding-hindi! Bakit naman ako m agseselos?!
"Siyempre hindi! Bakit naman ako magseselos sa inyong dalawa, hindi kita gusto,
hindi mo rin naman ako gusto! Nag-sesex lang tayo at ginagamit mo 'ko para makaraos
ka kapalit ng utang ko sa 'yo, 'yun lang hindi ba?" Ang kaninang ngiti sa kaniyang
labi ay biglang napawi. His eyes turned pitch black, napalitan 'yon ng mas malamig
na emosyon kaya itinikom ko agad ang bibig ko mula sa pagsasalita ng kung anu-ano.
Tama ba ang mga sinabi ko? May mali ba? Nagalit ba siya dahil... dahil mukha akong
nagselos sa kanila ni Darlene?
"Para sa ikakatahimik ng kalooban mo, natulog si Darlene sa salas. Doon siya
inabutan ng kalasingan. Hindi ko na siya tinabi pa sa kama dahil inantok na rin
ako, wala rin naman akong balak."
Napaawang ang bibig ko. Seryoso ba siya?!
Napakurap ako at tumikhim. "Pero kung gawin niyo 'yon... wala naman akong pakialam.
If you really like her, you can do it with her. Gano'n din ako kay Charles when he
ask for it."
Before I could utter any word again, Kael reached for my lips. He hungrily kissed
me, nakakalasing ang kaniyang mga halik and no doubt Kael's a good kisser!
Naramdaman ko ang paghaplos nito sa 'king beywang, that's when I felt how the
fabric I'm wearing suddenly felt harsh to my skin.
Tinugon ko ang halik na ibinibigay niya sa akin, I applied everything that I've
learned from him. Narinig kong napamura si Kael kaya napadaing ako. Am I doing it
right?
Lumipat ang kaniyang halik sa aking leeg, napaungol ako dahil doon.
f k. You can't do this with anyone." Matigas niyang sambit malapit sa aking tainga
saka ko naramdaman ang marahas na paghawak niya sa 'kingdibdib.
Kael.. I cried.
"l missed you so bad." Nahihirapang usal niya sa pagitan muli ng halikan namin.
Idiniin niya ako sa gitna ng kaniyang mga hita at agad
kong naramdaman ang umbok ng kaniyang ari roon.
Inangkla ko ang aking mga braso sa kaniyang leeg at mas inilapit ang sarili sa
kaniya. I felt Kael's hands in between my thighs, kin agat ko ang aking pang-
ibabang labi, he was about to reach for my underwear when we both heard someone
knocking at the door.
Parang binuhusan ako ng malamig na tubig nang bumukas 'yon at iniluwa si Charles!
"Charles!"
"Hi," Bungad niya saka lumapit sa lamesa ko. Agad akong tumayo mula sa swivel chair
para salubungin siya at hindi na dumiretso pa roon sa kinauupuan ko kanina. Humalik
ito sa labi ko at bahagyang yumakap saka humiwalay.
"00! 00 naman! Napadalaw ka? Hindi ka nagsabi..." Doble ang pintig ng puso na
sambit ko sa kaniya.
He chuckled. "Nakailang tawag na 'ko sa 'yo ten minutes ago. Hindi mo sinasagot
kaya dumiretso na 'ko dito, busy ka yata."
Napaawang ang bibig ko. Hindi ko narinig?
Gano'n kami ka-abala ni Kael?
"Ah... 00, I'm sorry, Charles! May... may event kasi mamaya lang, busy kami ni
Dahlia!" Tukoy ko sa assistant kong kanina ko pa iniwanan sa Event Hall.
Sumulyap ako nang pasimple sa table. Sa ilalim niyon nagtago si Kael, nakagat ko
nang mariin ang ibabang labi ko... mamamatay ako sa kaba ngayon na!
"You okay?" Inayos ni Charles ang disenyong fabric ribbon sa blouse ko kaya
nabaling sa kaniya nang buo ang atensyon 1<0. Medyo gulo-gulo pa yata ang damit ko
maging ang buhok ko, natatarantang inayos ko kaagad ang mga 'yon.
"0-00, Charles. Bakit ka pala nagpunta?"
"May meeting ako kay Ariel Portugal. Sa Hotel Managing Director maya-maya lang kaya
dinaan na kita."
"Ah gano'n ba, tungkol sa'n?" Curious na tanong ko.
"Sa partnership lang." Ngumiti si Charles at hinaplos ang labi ko. "May lagpas pa
ang lipstick mo, hindi mo na yata naayos sa sobrang busy?"
Halos mamilog ang mga mata ko. "T-Talaga? Siguro nga..." I'll blame Kael for
kissing me too hard!
"After the meeting, labas tayo. Kain lang, gusto ko sanang kahit ilang minuto lang
bawat araw ay magkasama tayo. May gagawin ka pa ba sa mga susunod na oras?"
Malambing niyang tanong. Hindi pa rin halos humuhupa ang kaba sa dibdib ko.
"Sige, Charles... sige, let's eat together after
your meeting."
After a few minutes, nagmamadali nang lumabas si Charles ng silid para urnakyat ng
mataas na palapag ng hotel kung sa'n ang office ni Sir Ariel, doon lang ako
nakahinga nang maluwag!
Agad-agad kong inilock ang pinto saka nakita si Kael na lumalabas mula sa
pinagtaguan nito.
"Simula ngayon h'wag ka nang pumunta rito, kita mo na pumupunta rito si Charles! At
kung maabutan ka niya?!" Naiinis na singhal ko.
"Then I' ll kiss you right in front of him, sasabihin kong natuto nang humalik ang
girlfriend niya kasi tinuruan 1<0?" Nangingisi niyang sabi. Hindi ako natuwa!
"Seryoso ako, Kael."
"No, Zarina, I will do whatever I want to do." Matigas niyang sabi saka
pinaglalaruan ang susi ng kotse sa mga daliri na lumapit sa 'kin. "Sa 'kin ka
sasama at hindi sa kaniya. Let's eat outside."
Noong una ay hindi ako nagpatianod sa hila niya.
"Someday you'll thank me for pulling you away from your boyfriend's tricky games,"
naiiling na aniya saka kami umalis ng La Satina. Anong ibig niyang sabihin..

KABANATA 23
KABANATA 23
"KAEL, may trabaho pa 'ko! Hanggang mamayang gabi pa 'yung mga event!" Giit ko sa
lalaking hindi na nagpaawat sa paghila sa 'kin patungo rito sa 100b ng kotse niya.
"Pwede mo naman daw ipasa ang mga 'yon sa assistant mo, si Ariel ang nagsabi,"
kibit-balikat niyang sagot habang nakahawak sa manibela. Napaawang tuloy ang bibig
1<0, hindi ako makapaniwala sa lalaking 'to napaka-unpredictable palagi ng mga
ginagawa. "You're working too hard for this hotel, ayaw mo bang lumiban man lang
kahit isang araw?"
Sinunod niyang ikinabit ang seat belt ko kaya naman bahagyang natigilan ako nang
maging malapit ang kaniyang mukha sa 'kin. Agad kong naamoy ang pabangong palagi
niyang gamit, nakita kong sumilay ang ngisi sa isang sulok ng kaniyang labi.
"Breathe, Zarina. Ikinakabit ko lang ang seatbelt mo,"
Napanguso ako. Kahit yata ilang beses na kaming nagkakasama ay pareho pa rin ang
epekto ng presensya niya lalo na kung malapit lang kami sa isa't isa, hindi ako
masanay-sanay.
Tumikhim ako at nagkunwaring relaxed
lang. "TLThat's how it should be, Kael. Na-hire ako sa La Satina because I promised
the HR to work hard for their hotel, hindi para lumiban kung kailan ko magustuhan."
Sarkastikong sagot ko sa kaniya. "Palibhasa kasi isa ka sa boss ng kumpanya niyo,
mga mayayaman nga nama natigil ako sa sinasabi nang iharap nito ang kaniyang mukha
sa 'kin at agad na patahimikin ako ng mabilis na halik.
Bahagya niyang nilayo ang mukha sa 'kin at tinitigan ako sa mga mata, ang kaniya
ay mapungay at bahagyang may lungkot. Mula sa mga mata ko ay nakita kong burnaba
unti-unti ang kaniyang tingin hanggang sa aking labi.
"Hindi mo ba ako namiss?" Mahina ngunit malambing na tanong nito. Napakurap ako.
"B-Bakit naman kita mamimiss?" Depensa 1<0. Ramdam kong nag-iinit ngayon ang mga
pisngi ko sa harapan ni Kael, bakit ba ganito ang nararamdaman ko? At bakit din ba
biglang napaka-gwapo niya lalo sa malapitan?
He chuckled. "Right."
Umayos siya ng upo saka ikinabit ang seatbelt niya, binuhay niya ang makina ng
sasakyan saka dire-diretsong urnalis kami sa La Satina. Bumuntong-hininga ako at
inisip ang aya ni Charles kanina langsa 'kin.
"Inaya pa naman ako ni Charles na kumain kami sa labas, narinig mo naman 'yon."
Naiiling
na sabi ko sa mahinang boses. Kinuha ko ang phone ko para magtipa ng idadahilan kay
Charles, mukhang wala namang balak si Kael na ibalik ako sa La Satina para doon.
"Better luck next time for him Seryosong sambit ni Kael. "We'll head to San Miguel
as what my grandpa told me to do for today. Doon na rin tayo kumain," ngumisi ito
nang nakakaloko saka saglit na nilingon ako para yata abangan ang magiging reaksyon
1<0.
"Ang layo! Ano namang gagawin natin do'n?" Gulat na tanong ko sa kaniya.
"May bibisitahin lang ako."
Bibisitahin? Babae ba niya? O si Darlene? Ngumuso ako at tahimik na bumuntong-
hininga, ba't kailangang isarna pa ako.
"Maganda rin angtanawin do'n kaya gusto kong makita mo 'yon para ma-relax ka kung
sakaling stressed ka man."
"Hindi ako stressed, Kael, pero dahil sa 'yo nasstress ako." Masungit na tugon ko
sa kaniya. "Siya nga pala, 'wag ka na ulit bibisita sa office ko kung wala kang
magandang agenda." Paalala ko sa kaniya nang mabalik na naman sa isipan ko ang
nangyari kanina.
Muntik na kaming mahuli, the heck!
Narinig ko itong mahinang natawa.
"Siniguro ko lang na hindi ka bumabali ng rules, that's a pretty good agenda for me
to see you, afterall you're still mine, ni hindi na nga valid para sa 'kin na may
relasyon kayo ni Ferrer para lumabas kayo at kumain. He's asking you out as if I'm
letting him do that," nakaismid na iling niya habang nagmamaneho.
"H'wag natin idamay ang relasyon ko kay Charles, ngayon pa na burnabawi na siya sa
'kin at gano'n din ako sa kaniya," mahinang sambit 1<0.
Mula sa 'king peripheral vision ay nakita ko itong lumingon. "Babawi ka sa kaniya?"
He sn orted.
"00! Naisip kongsa bawat kasalanang ginagawa natin sa tuwing magkasama tayo, mas
maging caring at sweet ako kung magkikita kami. Mapawi man lang itong konsensya na
nararamdaman ko bawat oras!"
"TSS, that's lame. Sa 'kin ka lang maging sweet at caring, hindi mo pa 'yon
ginagawa kapag ako ang kasama mo."
Nag-angat ako ng kilay sa kaniya kahit na diretso pa rin naman angtingin nito sa
daan. "l.
"Pwede bang dumaan muna tayo ng apartment bago pumunta sa kung sa'n mo man ako
dadalhin," pagbasag ko sa katahimikan.
Saglit niya 'kong sinulyapan, "Why?"
"Tumawag sa 'kin 'yung mga kamag-anak ko kanina lang, doon na raw sila titira sa
apartment. Nag-aalala ako sa mga kapatid ko hindi kasi sila
'yungtipo ng kamag-anak na nakakatuwa makasama sa iisang bubong,"
Nang makarating kami sa apartment ay nakumpirma kong hindi nga nagsisinungaling si
Rosa sa sinabi nito sa tawag, nandito nga sila ng kakambal niya at ni tita.
"Oh, Zarina! Eh angtagal mo naman kanina pa 'ko tumawag sa 'yo?!" Agad-agad na
bungad ni Rosa nang buksan ko ang pinto. Naabutan ko itong prenteng nakaupo sa sofa
naming maliit lang, katabi niya ang nanay niyang si Tita Raquel. "Wala rin kayong
wifi! Akala ko mayro'n dahil mukha ka nang yayamanin sa tv! Tapos ang liit pala
nitong apartment mo, bakit naman hindi mo i-try mag-condo sa BGC?"
Hindi agad ako nakasagot, iteral na hindi ko alam ang sasabihin ko sa sobrang kapal
ng mukha ni Rosa sa mga pinagsasabi niya.
Nahihiyang nilingon ko si Kael na kasunod ko lang sa pagpasok ng pinto, sabi ko rin
sa kaniyang 'wag na siyang sumunod at hintayin na lang ako sa labas kaso isa ring
makulit.
"Anong nangyari? Binenta ni tito ang bahay ninyo?" Tanong ko habang inilalapag ang
bag sa maliit na center table. Agad naman 'yon sinipat ni Tita Raquel na parang
tinitignan kung may brand ba o original.
"Ay 00! Nalubog sa utang ang tatay kaya doon muna sila nakitira kila Iola! Eh
naalala mo naman siguro kung ga'no 'yon kaliit at kabaho?" Ani Rosa. "Ayaw naman
namin sa gano'ng bahay na barong-barong!"
"Dito kami, Zarina, ayos lang naman siguro sa 'yo?" Mabilis na dugtong ni Tita
Raquel habang nililibot ang tingin sa ceiling ng apartment. "Kaso medyo maliit!
Ayaw mo bang bilhan kami ng ibang unit para naman hindi tayo nagsisiksikan
Napakamot ako ng noo.
"Ganito kasi 'yan, Tita Raquel, hindi naman po talaga ako mayama-
"Oh, sino naman ito? Ito na ba ang napangasawa mo?!" Namimilog ang mga matang
tumayo si Tita Raquel kasunod si Rosa nang mapansin si Kael. "Aba'y mukhang
sinuwerte ka talaga sa buhay! Mukhang mayaman ito!" Ngiting-ngiti na sambit ni tita
habang pumapalakpak.
Gusto ko yatang sakitan ng ulo sa mga oras na 'to.
"Hindi ko ho siya asawa, tita..." nahihiyang awat ko sa kanilang mag-ina.
"Boyfriend yata, mama!" Ani Rosa matapos sikuhin nang bahagya sa braso si tita.
"Pogi mo naman, hello! Ako nga pala si Rosaline!"
Naglahad ng kamay si Rosa habang ngiting-ngiti kay Kael.
"Kael Valencia, nice to meet you, Rosaline." Seryosong ani ni Kael nang hindi
tinatanggap ang nakalahad na kamay ng kaharap.
"Ah Zarina, nagugutom na kami. Wala na kasing ularn, naubos na pala nitong sila
Popoy kanina pa, ayaw naman magsabi kung may pera sila para sana maibili ng ulam."
Nakasimangot na sabi ni Rosa. "Bili ka muna, pwede?"
Pasimpleng humugot ako ng malalim na paghinga, hiyang-hiya ako kay Kael kaya hindi
ko na siya matignan ngayon. Nakatayo pa rin naman ito sa pintuan habang nakamasid
sa c ming tatlo sa pag-uusap.
Pero itong mga 'to, halos hindi yata tablan ng kahit anong hiya sa katawan.
"Nasa'n muna sila Popoy?" Tanong ko.
"Nandoon sa kwarto ninyo,"
Agad ko 'yon pinuntahan at nabungaran sa loob ang dalawa kong kapatid. Natutulog si
Popoy sa kama habang si Nicole ay nasa sahig at nakikidungaw sa hawak na cellphone
ni Rita.
"Hi, ate!" Masayang bungad ni Nicole, agad itong sumalubong ng yakap sa 'kin saka
tumayo si Rita para ngitian ako ng nahihiyang ngiti.
"Okay ka lang ba? Hindi ba masakit ang ulo mo?" Untag ko kay Nicole.
Umiling ang kapatid ko. "Uminom na 'ko ng gamot, ate. Okay naman ako." Sagot niya.
"Yung likod mo baka basa. Wag kayo
maglikot habang wala ako rito."
Binalikan ko ang salas nang maalala si Kael.
"Nag-order na 'ko ng mga pagkain para sa kanila, idedeliver na 'yon dito maya-maya
lang,"
"Huh?! T-Teka, ako na, Kael-"
"It's fine, Zarina,"
"Ayan! Galante! Sure ka ba na may kasamang Starbucks coffee?!" Dugtong pa ni Rosa.
"Coffee is included in the order." Tugon ni Kael.
Nalaglag ang panga ko. "Rosa! Bakit naman kayo kay Kael nagpabili?!"
"Eh bakit ba? Mayaman naman itong boyfriend mo! Ano gusto mo, ikaw lang makinabang?
Kadamot mo naman pala!"
Nang makarating ang order ay inaya ko na si Kael na umalis, naalala kong may
bibisitahin pa ito sa San Miguel at kung magtatagal pa kami rito ay mukhang hihirit
pa ng kung anu-anong ipapabili itongsi Rosa kasama si Tita Raquel. Hindi talaga ako
makapaniwal sa lakas ng 100b nila.
Wala na 'kong magawa, doon na sila titira sa apartment kahit na labag na labag sa
100b ko.
Nang marating namin ang San Miguel ay huminto kami sa gitnang bahagi ng mountain.
Medyo mataas ang lugar kaya tanaw ang mga

9/1 5
kabahayan at iba't ibang gusali ng bayan sa bandang ibaba, mahangin din ang paligid
kaya nang bumaba kami mula sa kotse ay halos liparin nang kaunti ang buhok ko.
Nakaka-relax nga angview. Kanina pa 'ko nananahimik sa byahe dahil sa sama ng 100b
na nararamdaman ko para kila Rosa pero parang kumakalma ako ngayon dahil sa tanawin
at sa preskong hangin.
Narinig kong isinara ni Kael ang pinto malapit sa driver's seat at tumayo ito sa
tabi ko, nang lingunin ko siya ay nakatingin din ito sa magandangtanawin.
"Maganda?" Tumango ako bilang tugon.
lginiya niya akong maglakad, hindi ko na tinanong kung papunta saan, basta ay
sinabayan ko na lang siya sa paglalakad.
"So... your mother is dead already?" Umpisa niya habang naglalakad kami sa mahangin
at gitnang bahagi ng bundok.
Nagdiretsong linya ang labi 1<0.
"Matagal na."
"How about your father? Where is he?"
Tanong ni Kael
Humugot ako ng malalim na paghinga. Ang huling pagkakaalala ko lang ay 'yong pag-
aaway ni mama at papa no'ng bata pa lang kami nila Nicole, umalis ito saka hindi na
burnalik pa.
"I'm sorry for asking, h'wag mo na lang sagutin,"
"May sakit si mama kaya siya namatay, si papa naman bigla na lang naglaho na parang
bula." Sambit ko.
"That made you the breadwinner of the family."
"00, breadwinner na iniwanan ng malaking utang." Pabirong sabi ko kahit na
nagtunog-bitter pa rin sa buhay. "Minsan napapaisip na lang ako kung bakit ganito
kabigat ang buhay ko at kung bakit may iba naman diyan na masayang-masaya.
Nagroroleta ba ang Diyos kung kanino mapupunta ang masaklap na buhay tapos ako ang
lucky winner na napili?" I heard him laughed.
"Sino ba 'yongtinutukoy mo na iba at masayang-masaya sa buhay? We all have
different struggles and nightmares in life, Zarina." Ani Kael. "Hindi ka nag-iisa."
"Nasasabi mo 'yan kasi mayaman ka at kumpleto ang pamilya mo."
"l have a lot of money in my bank account but I don't have my father anymore,"
marahas itong bumuntong-hininga at turningala sa langit, "kung pwede lang ipalit
ang pera I would definitely trade it to get my father back."
Natigilan ako at naitÏkom ko ang bibig 1<0.
"Tama lang pala na ikaw ang isinama ko rito at hindi si Darlene," mahinang natawa
si Kael saka kami huminto sa harap ng isang bakal na cemetery gate. "so you would
know that you're not the only miserable person trying to be strong in this world.
You also have me beside you."
Sandali, oo nga pala at patay na angtatay ni Kael ayon sa nabasang balita ni Meira.
So totoo?
Kael..
"I'll tell you why, para mapagaan ko kahit papaano ang 100b mo." ngumiti ito sa
'kin saka umakbay at iginiya ang daan papasok sa sementeryo.
Napakurap ako. Payapa ang lugar sa sementeryo, presko ang simoy ng hangin dahil
mapuno ang lugar at nasa gitna ng bundok. Huminto kami ni Kael sa harap ng puntod
na nasa lupa, makikita roon ang litrato ng nakangiting lalaki na may edad na. Saka
ang pangalan nito.
Jacinto Valencia Il
March 05, 1962 - December26, 2015
Hindi ako nakapagsalita, totoo ngang ang binibisita namin ngayon ni Kael ay
angtatay niyang namatay magdadalawangtaon na ang nakakalipas. Binigyan ko ng ilang
oras na katahimikan si Kael, naupo kami sa tabi ng puntod habang ang ingay lang
mula sa hinahangin na mga dahon ng mga puno ang maririnig.
"He's my father, he died right after my birthday. Does that also make me the lucky
winner in the roulette you were talking about earlier?" Natatawang sambit niya.
Tinitigan ko lang si Kael, malungkot ang mga mata niya kahit na nakangiti.
"He was killed?" Mahinang dugtong ko.
Napansin kong napayuko ito saka unti-unting turnango. "He was acting weird before
he died, para siyang natataranta palagi, akala ko nga impluwensya ng pinagbabawal
na gamot." Nakatulala si Kael sa kawalan na parang inaalala ang literal na eksena
sa buhay niya base sa ikinukuwento. "Tapos kinabukasan," malalim siyang huminga.
"he's all over the internet, the news... ang pinaka masakit pa roon ay ako ang
unang nakadiskubre na patay na siya. Sa 100b ng kotse niya.
Kael showing his vulnerable side.
Bahagyang nanginig ang mga labi ko. Masakit mamatayan ng mahal sa buhay, alam na
alam ko ang pakiramdam no'n, pero mukhang mas masakit na malaman na hindi ang Diyos
kundi taong halang ang bituka ang turnapos ng buhay ng isa sa mga taong mahalaga sa
'yo.
"The murder case back then was not investigated properly and so right now I'm still
working for the justice to be served. Up until now." Madilim ang kaniyang mga
matang aniya,
seryosong nakatitig sa kawalan.
"K-Kilala mo ba ang pumatay sa tatay mo?"
Nagulat ako nangtumango siya bilang pagtugon.
Itinikom ko na lang ang bibig ko.
Nakatitig lang ako kay Kael at nagtama ang tinginan namin nang harapin ako nito.
Ngumiti siya kahit na malungkot ang mga mata.
"And fortunately your father's just nowhere to be found, you can still find him.
Gusto mo bang tulungan kita?" Aniya. "Sabihin mo lang, I can hire every expert
investigator in the country for you,"
Urniling ako.
"Hindi na. Kung magpapakita siya, e 'di okay, kung hindi naman ay okay langdin.
Kaya ko naman na sigurong buhayin ang mga kapatid ko." Tugon 1<0, pagkatapos ng mga
bagay na naranasan ko bago dumating si Kael sa buhay ko para tulungan ako,
napagdesisyunan kong mag-ipon na lang ng sama ng 100b sa tatay kong 'yon. "Sorry,
Kael... hindi ko alam na may pinagdaanan ka palang gano'n."
He chuckled. "Don't be sorry, Zarina. Sinabi ko lang 'yon sa 'yo para malaman mong
pwede kitang damayan sa mga ganiyang bagay however I won't invalidate your pain and
your trauma from your father's absence for how many years,"
Turnango ako.
"Can we be friends, then?" Biglang dugtong niya.
Natatawang kinunutan ko siya ng noo. "Huh?"
"Ka-hook up lang kasi ang tingin mong ikaw sa akin, or like I'm just someone that
you're indebted to, which is somewhat true; you're indebted to me and you're mine
but I want also to be your closest friend from now on. I want you to know that you
can share every burden to me, I won't mind."
Bawat pananalita ni Kael ay nagpapabago ng atmosphere, hindi ko alam kung bakit
nagugustuhan ko ang mga naririnig 1<0. Gano'n yata siya kahusay kumuha ng 100b ng
mga babae!
"Seryoso ka ba?" Hindi ko alam ang sasabihin kaya naman tinawanan ko si Kael ulit.
"Kaibigan angtingin ko sa 'yo, well minsan kapag hindi ka nakakainis!" Pabirong
singhal ko.
"Then I ' ll demand for more than friends next time, I ' ll work hard for that to
happen," Kumislap ang kaniyang mga mata habang diretsong nakatitig sa 'kin. Nag-
iwas ako ng tingin!
Hindi ako nakapagsalita agad sa totoo lang, naramdaman kong gurnapang ang init sa
mga pisngi ko. Tama ba 'ko ng intindi at rinig?
"H'wag mo 'kong garnitan ng magic words na ginagamit mo sa mga babae mo, Kael.
Hindi
tatalab!" Natatawang sambit ko.
"I'm serious, woman."
Then, I remembered Charles. Napawi ang ngiti at kilig na basta ko na lang
naramdaman habang kausap si Kael.
TO BE CONTINUE.

KABANATA 24
KABANATA 24
Pagkatapos naming magtagal nang kauntl ro'n sa sementeryo at mag-offer ng tahimik
na panalangin para sa yumaong tatay ni Kael ay saka naman kami nagpunta sa 'di
kalayuang kainan, tabi ito ng highway, hindi mamahaling restaurant gaya ng
kinakainan namin no'ng nakaraan kaya natatawang nagtaka ako kay Kael.
"Himala?" Bungad ko sa kaniya nang makalabas kami pareho ng kotse.
"Bakit?" Nagtatakang tinignan niya '1<0. "Himala?"
"Dito ba tayo kakain? Marunong ka bang kumain ng pares at mami?" Pabirong sabi ko
sa kaniya habang dinudungaw ang open-place na mamihan at paresan.
Medyo maraming tao ang nakatambay para kumain sa mga nagkalat na lamesa at upuan sa
paligid ng nagtitinda, may babaeng medyo may edad na ang nakasuot ng dilaw na apron
habang angsa tabi niya naman ay 'yung mga malalalim at malalaking kaldero na
pinaglalagyan ng mga pagkaing binebenta.
Humahalimuyak nga rin ang amoy sa buong lugar kahit na hindi pa masyadong
nakakalapit
mismo sa nagtitinda. Nakakagutom!
"Anongtingin mo sa 'kin, maarte? Baka magparamihan pa tayo ng kain diyan," mayabang
na hamon ni Kael sa 'kin kaya napaangat ang mga kilay ko.
"Talaga?Ay Sige ba!" Natatawang patol sa sinabi niya saka nagpahila sa kaniya sa
bakanteng mesa at mga upuang katabi halos no'ng pwesto ng tindera.
Hindi talaga 'ko makapaniwala na dito niya naisipang kumain. I mean kung titignan
mo kasi itong si Kael ay napaka-linis ng porma at halatang mamahalin bawat suot
mula ulo hanggang paa... naka-long sleeves polo na puti nga ito ngayon at napaka-
puti ng kutis, halatang anak-mayaman!

Napatigil ako at napalingon doon sa babaeng naka-apron, nakatitig siya nang mabutl
kay Kael na parang malabo ang mata at hindi masyadong maaninag ang lalaki. Nang
mukhang makilala niya nang lubusan ay sumugod ito ng yakap.
Buboy? Si Kael? Natawang nilingon ko ang kasama ko.
"Buboy! Aba, tagal natin 'di nagkita, katagal mo naman bumisita rito!" Masayang
bulalas niya habang pinipisa sa yakap ang nakangiting si Kael. Tumingin ang ale sa
mga lalaking abala sa pagkain saka sila kinausap sa malakas na boses.
"Hoy kayo! Ito na 'yung anak-anakan kong kinukuwento ko sa inyo! Pogi, ano?!"
Naglingunan ang mga customer niya saka nakipagbiruan at bumati. "Nako, imported
pala talaga 'yang anak-anakan mo, Aling Bibing!"
"kumusta PO?" Ani Kael saka humalik sa magkabilang pisngi ng may edad na babae.
Maiksing-maiksi ang buhok nito habang kayumanggi ang balat, medyo may kaliitan ang
height at matinis ang boses.
Halos hindi matanggal ang malawak na ngiti sa labi ng kausap at panay ang tapik sa
mga braso ni Kael na parang hindi talaga siya makapaniwala sa taong nasa harapan
niya ngayon. Pa'no kaya sila naging ganito kalapit ni Kael?
Nakakatuwang makitang may taong kayang kumausap nang ganito sa pabago-bago ang mood
na katulad ni Kael. Nakakapanibago tingnan pero nakakatuwa.
"Okay naman ako, lumalaban pa sa buhay at nagbebenta pa rin ng masarap na mami at
pares!" Hagikhik ng tinawag nilang Aling Bibing kanina, may sasabihin pa sana siya
kay Kael nang malingunan ako. "Oh, kasama mo ba itong magandang ito?"
"Ah, opo, 'nay. Si Zarina pala..." ani Kael kaya naman agad na lumapit ako sa
kinatatayuan nila para bumati.
"Hello PO, magandang hapon," naglahad ako
ng kamay.
Biglang naging masungit 'yung awra no'ng si Ate Bibing, tinignan nga lang ang kamay
ko saka hindi pinansin at sinulyapan ulit si Kael. "Mabait na ba ito? Hindi ba
maarte sa pagkain ito? Baka maghanap pa ng alcohol! O baka naman maselan ang tiyan,
baka idemanda ako kapag nahanginan ng usok galing sa niluluto k-"
"Tsk, 'wag mo naman takutin," natatawang kinuha ni Kael 'yung kamay no'ng si Aling
Bibing saka pilit na ipina-shake hands sa nakalahad kong kamay kanina pa.
Nahihiyang ngumiti pa rin ako sa kaniya.
"Pa-order na, 'nay! Gutom na kami!" Hinila ako ni Kael para maupo kami sa dalawang
magkatabing bakanteng upuan, halos kaharap lang ng pwesto no'ng si Aling Bibing
kung sa'n din nakalagay ang mga kaldero niya. "Dalawang order muna ng pares na
masarap!"
Pagkahain na pagkahain nito sa lamesa ay saktong may mga bagong dating na mga
customer lulan ng mga motor ang pumarada sa tabi kaya naman mas naging abala ito sa
mga order.
Ganadong sumubo ng isang beses si Kael mula sa mabangong pagkain na nasa pagitan
naming dalawa. "Pagpasensyahan mo na 'yon, minsan walang preno ang bibig pero
sobrang bait at maalaga no'n."
"Sino siya? Mama mo?" Curious na tanong ko sa mahinang boses.
Umiling si Kael. "Nanay-nanayan lang. Naging malapit kami no'ng palagi akong
nagagawi rito dati, tambay lang kapag nagroroadtrip ako rito sa highway tapos wala
'kong maisip puntahan, dito ako kakain no'n." "Talaga? Hindi mo naiisip dati kumain
sa mamahaling restaurant tapos doon tatambay?" May reaksyong nagdududa ngunit
nakangising tanong ko sa kaniya. "Parang imposible sa kagaya mong maraming pera."
"Totoo nga." Aniya. "Tyaka gusto ko rin tikman kung ano lasa ng pares at mami no'n
tapos no'ng nakahiligan ko na, dito na 'ko palagl, taas-baba ang mga kilay na
pagkwento niya saka sunud-sunod ang pag-kain sa pares.
"Sino naman 'yung sinasabi ni Aling Bibing kanina na babae?" Lakas-loob na tanong
ko sa kaniya kaya napatigil siya sa pagkain.
"Ah, si Darlene." He chuckled.
"Darlene... 'yung isa mo pang babae?" pabiro sana ang tono ko pero parang mas
nagtunog bitter naman. "Dinadala mo ba rito lahat ng nagiging ka-ano mo,"
natatawang dugtong ko na lang.
Sinamaan ako nito ngtingin saka uminom ng tubig bago sumagot.
"Kung nagtataka ka she was my long-time
fling."
"Was? No'ng nakaraan lang magkasama pa kayo, naghahalikan sa beach?" Hindi
makapaniwalang turan 1<0. Tumikhim ako at urnupo nang maayos, bakit ba nagtutunog
bitter ang mga sinasabi 1<0. Hindi na 'ko natutuwa.
Mahinangtumawa lang ito saka nagbaba ng tingin sa laman ng platong hinahalo niya
ngayon gamit ang kutsara. "Siya naman nagpipilit na gawin namin 'yong mga bagay na
'yon, isa pa I don't know what to act, seeing you with your useless boyfriend.
Hindi mo alam kung ga'no ako naiinis habang iniisip na magkadikit kayo bawat oras,
hanggang sa iisang villa." Naiiling na sambit niya.
Nanuyo ang lalamunan ko nang marinig ang mga sinabi niya. Tuluy-tuloy 'yon nasabi
ni Kael habang ako naman ay natigilan bawat salitang binitawan niya. "Ano ba 'yan,
nagseselos ka ba?" Natatawang biro ko sa kanya.
Nag-angat ito ng tingin sa 'kin, seryoso na ngayon ang mga mapupungay na mga mata
niya. Maging siya ay parang tinitimbang kung ano dapat ang isasagot sa tanong ko,
habang turnatagal ng ilang segundo ay urnahon na naman ang mabilis na pag-iingay sa
dibdib ko.
Bakit ganito?
"Hindi ko alam. Siguro." Mahinang sagot niya. "Pa'no kung 00? Anong magiging
reaksyon mo?" Nanghahamong dagdag niya pa.
Napaurong ang leeg ko at ipinakitang hindi ako naniwala sa kaniya kahit pa ang
totoo ay naapektuhan kaagad ako noon.
"Boyfriend ko si Charles."
Agad na nag-igting ang kaniyang panga saka umirap sa 'kin na nag-alis ngtingin.
"Consider me as your boyfriend, too. No buts," turo niya sa 'kin saka tumayo para
mag-order ulit ng pares sa pwesto ni Aling Bibing.
Habang ako... naiwang nakatulala. Consider him as my boyfriend, too? Natatawang
nailing ako.
Kanina pa wirdo ang lumalabas sa bibig ni Kael at hindi na 'ko magbubulag-bulagan
pa, alam kong kanina pa may mga laman ang sinasabi niya sa 'kin. Hindi ako sigurado
hangga't hindi niya nililinaw sa 'kin pero ang dating sa 'kin mismo ng mga sinasabi
niya ay... may interes siya sa 'kin. I don't want to assume anything right now,
lalo pa't hindi pa rin naaalis sa 'kin ang mga sinabi niya sa restaurant no'n.
He wants me to at least like him before this arrangement ends.
Burnalik ito sa tabi ko saka kumain. "Hindi ka ba magtataka kapag sinabi kong Buboy
tawag sakin ni Aling Bibing?"
"Nagtataka." Natawang sagot ko. "Parang
hindi bagay sa 'yo na anak-mayaman 'yung gano'ng pangalan.ll
"Buboy tawag niya sa 'kin para ramdam niya raw na anak niya '1<0. Wala siyang anak,
eh." Pagkwento niya. "Eh ako malapit ako sa mga nanay, mama's boy ako sa bahay
namin. 'Pag nakita mo 'yung mama 1<0, malalaman mo kung bakit naging mama's boy
ako." Naiiling niyang kwento saka nagpatuloy sa pagkain.
"Ipapakita mo 'ko sa mama mo?" Untag ko saka pinaglaruan ang kanin sa Plato. "Ano
namang sasabihin mo, yaya ako nila Liam, Lyndon at Leon?" Biro ko.
"Sasabihin ko girlfriend kita.'l
Halos mabilaukan ako pagkarinig pa lang no'n. "Siraulo ka talaga!"
Hindi siya umimik, hindi rin naman turnawa. So hindi siya nagbibiro?!
Dumaan ang ilang segundong katahimikan at ingay lang mula sa bibig ni Aling Bibing
ang maririnig.
"Dinala ko rito si Darlene dati, ang chaotic ng nangyari," panimula niya pa ulit.
"Sumakit daw angtyan niya sa kinain namin pero gusto niya kasi no'n na sa
mamahaling restaurant sa Manila kami kumain. Mahilig siya sa mga expensive na
bagay." Natatawang sabi ni

9/1 5
Kael habang kumakain. Humarap siya sa 'kin saka ngumisi. "Kaya simula no'n isa sa
qualification na nilagay ko sa mga gusto kong babae, 'yung kayang kumain ng pares
at mami rito kahit hindi mamahaling lugar,"
Hindi makapaniwalang tinawanan ko ito. "Ang babaw, Kael. Lahat naman kayang kumain
ng pares at mami."
"Hindi ah!" Marahas siyang urniling habang nakasimangot. "Hindi lahat. Parang ikaw
pa nga lang eh."
"Bakit? Lahat ba ng mga babaeng nakilala mo dinala mo na rito para i-test kung
pasok sa qualifications mo?" Biro ko sa kaniya.
"Tingin ko lang maarte silang lahat."
"Maarte rin ako, hindi lang halata,"
"Really?" Seryosong nilingon niya 'ko saka parang nag-isip saglit bago tumango-
tango. "lt's fine, I still like you."
Napaawang ang bibig ko. May sasabihin sana 'ko but I was really caught off guard by
his words!
"Huh?" Natatawang sabi ko.
"Hindi ko na uulitin. Next time mo na ulit maririnig." Humalakhak siya saka kumuha
ng tubig mula kay Aling Bibing.
Agad na hinawakan ko ang mga pisngi ko pagkatalikod niya, pakiramdam ko ay namumula
ang mga ito dahil sa narinig.
Matapos naming kumain doon ay burnyahe kami pabalik, medyo matagal na ang byahe
dahil inabutan kami ng rush hour at ng dilim sa daan pero hindi yata namin 'yon
naramdaman masyado, naging maingay sa 100b ng kotse dulot ng kwentuhan namin ni
Kael.
Kwentuhan na minsan lang matino, madalas kasi ay puro debate sa opinyon ng isa't
isa. Ayaw kasing magpatalo. Pero kahit gano'n ay hindi ko maiwasang matawa nang
matawa sa kaniya sa tuwing nagseseryoso na ito ng tono, halata talaga kaagad kapag
naiirita at napipikon na si Kael.
"lkaw, bakit mahilig ka sa mga masisikip na
"Kasi feeling ko sexy ako ro'n, oh ano?" Hamon ko sa kaniya habang nangingiti. Ayaw
talagang tigilan ang pagsuot ko ng mga dress sa tuwing nakikita niya 'ko sa La
Satina Hotel.
"Hindi mo ba alam na tinititigan ka no'ng mga room boy niyo ro'n? What if they got
tempted because you keep on wearing dress like that,"
Hindi ko napigilang hampasin ito sa balikat kaya gulat na gulat siyang lumingon.
"Hoy, makinig ka mabuti!" Pati ang katawan ko ay hinarap ko sa pwesto niya. "Hindi
kasalanan ng babae kung manyak ang lalaki, hindi ticket na nagsuot ako ng maiksi
para lang manyakin niya
na ako sa isipan niya. Ang mga ganiyang tao na may ganiyang mindset ay literal na
judgmental at manyak enabler, kailangan ba ako pa mag-aadjust kung manyak sila so
mag-winter outfit ako, gano'n?"
Napaawang ang bibig niya saka kunot-noong nilingon ako habang nagdadrive. "Pinag-
iingat lang kita dahil nainis ako sa mga room boy niyo na nahuli ko no'ng nakaraan
pa. Fine, wear whatever the f* *k you want. I just want you to be safe but okay,
fine, you're also right." Ngumuso akong nag-ayos ng upo. Ayan!
"Just tell me if someone catcall or disrespect you. I'll punch the hell out of
those that will do so."
Turnawa ako na lang ako dahil sa sinabi niya.
Dumiretso kami sa apartment, saktong alas sais na ng gabi. Bago bumaba ng kotse ay
naramdaman kong nag-vibrate ang phone 1<0. Nakatanggap ako ng email galing kay
Dahlia mukhang update ito sa nangyaring mga event ngayong araw.
Nakakahiya talaga at iniwanan ko na naman sa kaniya ang lahat ng trabaho ko. Ito
kasing si Kael ayaw magpaawat.
Papatayin ko na sana ang phone nang mag-vibrate pa ito ulit. Halos mapatalon naman
ako sa gulat at kaba nang makita ang pangalan ni Charles sa screen, a text message
from him.
From: Charles
I'm sorry ngayon lang ako nakapag-text back. It's fine, unahin mo lang ang mga
kailangan unahin makakapaghintay naman ako palagi kung kailan ka free. Let's eat
lunch tomorrow if your schedule permits you. I love you.
Nagulat ako nang bahagyang inilapit ni Kael ang katawan niya para makibasa sa
cellphone na hawak ko. Saka siya tumawa.
"Sorry na lang kamo siya at may kasabay ka na bukas mag-lunch." Aniya. "Let's eat
lunch together tomorrow, saka sa susunod pang mga araw."
"Kael!" Hindi makapaniwalang bulalas ko sa kaniya.
"What? Kaya niyang kumain mag-isa, bakit ka pa niya isasama?" Natatawang sambit
niya pa.
Nahilot ko ang sentido ko sa kaiisip. Kung pwede lang na bayaran na lang si Kael sa
pamamagitan ng pera, kahit habangbuhay pa 'kong maghulog ay gagawin ko.
Nagpapasalamat pa rin naman ako sa kaniya dahil niligtas niya 'ko sa mga problema
ko financially, ito na lang talagang relasyon ko kay Charles...
llang segundo siyang hindi nakaimik saka pinatay ang makina ng sasakyan. "We'll
talk tomorrow regarding the upcoming events of their company, ang unang event ay sa
beach resort namin gaganapin sa pagkakatanda ko, so we'll have to talk about the
important details." seryoso niyang sabi. "Kaya ako talaga ang ka-lunch mo bukas at
hindi siya. May meeting tayo, h'wag ka nang pumalag." Turo niya sa 'kin.
"perO-"
He stopped me from talking back by kissing my lips, naramdaman ko ang pagkagat nito
sa ibabang labi ko. Mabilis na halik langsaka agad na lumayo rin.
Pinihit niya na ang susi ng sasakyan para mabuhay muli ang makina. Habang ako
naman, nagulat sa ginawa niya.
"Pumasok ka na sa inyo. Baka 'di pa 'ko makapagpigil." He chuckled. "Goodnight."
MATAPOS magpaalam ay hinintay kong makaalis ang sasakyan ni Kael bago urnakyat sa
100b ng apartment, I was holding back from smiling widely, hindi 'to tama. Hindi
dapat ako makaramdam ng saya, kilig o kung ano pa man, hindi ba? Agh!
Hindi pa 'ko nakakalapit sa mismong pinto ng unit ay rinig na agad ang ingay ng
boses ni Rosa, patawa-tawa ito habang may narinig din akong boses na parang
urniiyak. Agad na sinusian ko ang door knob saka binuksan 'yon. Bumungad si Popoy
na urniiyak sa sahig habang katabi si Nicole na inaalo siya sa pagtahan.
"Oh, Zarina! Sa wakas! Wala na kasing ulam dito, naubos nitong si Popoy 'yung pera
na iniwan mo kanina eh, pinambili ba naman ng maraming meryenda nila!" Ani Rosa.
"Ate, ano ka ba naman..." nahihiyang saway sa kaniya ni Rita.
"May dala akong manok." Seryosong idiniretso ko sa lamesa ang bitbit kong supot ng
ulam na binili namin ni Kael kanina. "Pero 'yung pera na palagi kong iniiwan,
budget ko 'yon para sa meryenda at iba pang gusto bilhin nila Popoy.
Hahati ka pa ba do'n?" Sarkastikong untag 1<0.
Nilapitan ko na langsi Popoy at pinatahan.
"Bakit ka umiiyak? Tahan na..."
"Ate-" Hindi natuloy ni Nicole ang sasabihin sana sa 'kin nang humalakhak nang
malakas si Rosa. Nakakainsulto at halatang sarkastiko ang halakhak na 'yon kaya
napunta sa kaniya ang tingin naming magkakapatid.
"Alam mo ba 'yang kapatid mo?
Nakakatawa!" Bulalas niya na sinegundahan ng tawa ni Tita Raquel. "Itanong mo kung
sino raw ang nakita niya sa tv kanina!"
"Anong nangyari?" Marahan kong tanong kay Nicole.
"Ate, nakita niya raw kasi si papa sa tv kanina," malungkot na kwento ni Nicole.
"Eh, Zarina, kahit sino matatawa riyan sa kapatid mo." Ani Tita Raquel na
nakangisi. "Nakita niya raw na nasa magandang bahay iniinterview 'yung tatay niyo,
alam naman ng
lahat noon pa kung ga'no ka-dukha 'yoni. Pinili pa rin ng nanay niyo kahit na
walang maipangbuhay sa inyo, kaya imposible 'yan!"
TO BE CONTINUE..
The Kings l Broken Mate
Alissa Dempsey
Will her mates be able to ca m the raging storm within her? One ha f ...

KABANATA 25
KABANATA 25
NANG makarating sa La Satina Hotel ay agad na tinapos ko ang mga kailangang gawin
sa opisina, halos matawa pa ako sa sarili ko dahil pinagsasabay ko ang pagpunas ng
luha mula sa pag-iyak habang nagtatrabaho. Halos minu-minuto rin akong tumatawag sa
bahay para kumustahin ang lagay ni Nicole.
Kanina pa ako napapaisip sa kalagayan niya.
Ipinilig ko na lang ang ulo ko saka turnayo mula sa swivel chair, lumapit ako sa
corner table kung sa'n nakapatong ang printer para i-print ang mga papers na
ipapasa ko mamaya-maya lang sa assistant kong si Dahlia.
Nahinto ang tingin ko sa picture frame na nakapatong sa tabi ng printer, it was me,
Popoy, Nicole and mama, masaya pa kami no'n kahit papaanong nalululong na sa sugal
si mama. Ang katuwiran niya gusto niyangyumaman at bumawi o gumanti kay papa dahil
hindi na nito kami binalikan, mukhang nagpasarap na lang daw sa buhay at
kinalimutan na siya.
Sa huli, namatay na lang siyang lubog pa rin sa utang. Naiiling na pinalis ko ang
luhang gumulong sa 'king pisngi, life must be so hard for
selected people only.
Nagulat ako nang may mga brasong pumaikot sa 'king katawan mula sa likod ko, it was
Kael back-hugging me tight. Amoy na amoy ko ngayon ang pabango niyang panglalaki.
Nilingon ko ito nang ipahinga niya ang kaniyang baba sa 'king balikat.
Urningay kaagad ang tibok ng aking puso sa pagiging malapit nito sa 'kin ngayon.
"You okay?" Marahang tanong nito malapit sa 'king tainga.
Kinapa ko agad ang mga pisngi ko para tignan kung basa pa ang mga 'yon. Bigla akong
nahiya ngayong nandito si Kael at ganito kalapit.
"Kael... anong ginagawa mo rito?"
"We'll have lunch meeting, right?"
Tinangka kong alisin ang kaniyang mga braso na nakayakap sa 'kin pero mas
hinigpitan niya lang ang ginawang pagyakap. "Baka may pumasok ng office, Kael..."
"Wala ba silang manners at hindi muna kakatok?"
"lkaw, hindi ka nga rin kumatok muna at basta-basta na lang pumasok," iling ko sa
kaniya. Narinig ko ang mahina nitong pagtawa.
"Is that your mom?" Habang nakayakap pa rin ang isang braso ay ginamit niya naman
ang isa para abutin ang nalingunang picture frame na
katabi lang ng printer. "You're as pretty as your mom," llang segundo niyang
tinitigan ang litrato at nang mailang ako ay inagaw ko 'yon saka inilapag sa pwesto
nito kanina.
"Binobola mo pa C ko. Bakit hindi ka nagsabing pupunta ka ngayong tanghali?"
Bahagyang pinilit kong kumawala mula sa mga braso niya pero mas hinigpitan pa rin
nito ang yakap.
"Kapag sinabi ko ba papayag ka?"
"Hindi," sabi ko. "Sinabi ko naman sa 'yong pwede ka maabutan ni Charles."
He chuckled. "Mabuti pang h'wag magsabi.
Hindi rin naman palaging nagpupunta rito si Ferrer, baka nga mas marami pang beses
na turnapak ako rito sa opisina mo kaysa sa kaniya."
Nagsalubong ang mga kilay ko dahil sa narinig. Kinuha ko na rin ang pagkakataon
para tanungin si Kael ng bagay na palagi kong naiisip sa tuwing pinapakita niya sa
'king wala siyang pakialam kung malaman man ni Charles ang kung ano mang mayro'n sa
'ming dalawa.
"Alam ko ng hindi ka natatakot na masira ang pagkakaibigan niyo ni Charles at hindi
ka rin natatakot na malaman niyang... ganito ang arrangement natin ngayon. Pero
nagtataka ako kung bakit. Are you... into this kind of relationship all the time?"
"Anong ibig mong sabihin?"
Nakamot ko ang tungki ng aking ilong, naghahanap ng mas tamang salita para sa ibig
kongsabihin.
"Mas interesado ka ba sa mga babaeng in a relationship na noon pa kaya... kaya
ganito? I mean, palagi ka bang nai-involve sa mga babaeng may boyfriend na noon pa?
Nagtataka ako kung anong rason mo, Kael." Mahina at unti-unti kong sabi sa kaniya.
llang segundo siyang hindi nakaimik saka marahan akong iniharap sa kaniya. Ngayon
ay kita ko na ang kaniyang mukha, ang malinis niyang gupit, magagandang mga mata at
matangos na ilong na nagpahalatang may dugo siyang dayuhan. Nakasuot ito ng usual
niyang porma sa tuwing nagkikita kami, puting polo long-sleeves na nakatupi
hanggang sa kaniyang mga siko, na para bang kagagaling lang palagi sa trabaho.
Sa tuwing nagpapakita si Kael hindi ko maiwasang i-admire ang itsura nito. His
facial features are too perfect, ang nakikita ko lang sigurong hindi maayos o
maganda sa kaniya ay ang kakulitan nito.
"Hindi ako pumapatol sa mga babaeng alam kong nasa relasyon na, marami namang iba
diyan na pwede kong pagka-interesan. Isa pa, pinaka-ayoko sa lahat ay 'yung may
kahati ako, Zarina." Nagtiim-bagang ito pagkasabi niyon at
seryoso ang mga mapupungay na matang nakatitig sa akin.
"Kung gano'n, bakit ganito... 'yung tayo," Halos nahihiyang asik ko sa kaniya.
"Pwede naman kitang bayaran sa pamamagitan ng pera, mas pabor pa nga 'yon sa 'yo
dahil mababalik 'yung perang ipinahiram mo sa 'kin. Bakit sex? Hindi naman hamak na
mas maraming babae riyan na mas mayaman at ano... sexy," napaiwas ako ngtingin.
Totoo naman.
Noon ko pa sa kaniya tinatanong ang bagay na 'to, wala akong nakukuhang sagot pero
habangtumatagal ay lumalaki lang sa isipan ko ang mga ganitong katanungan. May
kutob akong may iba pa siyang dahilan pero hindi ako sigurado kung ano 'yon o kung
mayro'n ba talaga.
"Halimbawa na lang ay si Darlene..." pag-iwas ko ng tingin.
Iniangat niya ang aking baba sa pamamagitan ng kaniyang daliri para magbalik ulit
ng tingin sa kaniyang mga mata.
"I'm a man with at least a principle, Zarina. I won't risk my name and reputation
for any stupid thing without a reason, a very worthy reason. But soon you'll see,
you'll thank me," mahinang hinaplos nito ang pisngi ko saka ngumiti.
Hindi ako nakasagot, hindi ko pa rin nakukuha ang sagot kasi wala pa rin akong
nauunawaan. Ibig bang sabihin... may iba pang rason bukod sa gusto niya lang ng ka-
hook up kaya niya ipinipilit ang sarili sa kagaya 1<0?
Bahagya siyang burnitaw sa 'kin at lumapit sa coffee table malapit sa 'ming dalawa,
namilog ang mga mata ko nang kuhanin niya mula roon ang bouquet ng bulaklak saka
iniabot sa 'kin.
"Flowers for you bago mo 'ko tanungin ng mga kakaibang tanong," aniya habang
nangingiti.
Natatawang inabot ko 'yon. "Huh? TLThank you... anong mayro'n?" Takang-taka na
tanong 1<0. Agad na nalihis ang usapan.
Kumibit-balikat si Kael at ngumuso. "Wala lang, just in case no one has given you
flowers today. I also asked mama what to do if someone kept on running inside my
mind, she told me to give that person a flower, and so I did."
I snorted, nagkaro'n ng multo ng ngiti sa aking labi na pinigilan ko lang lumabas.
"Iniisip mo '1<0?"
Nakangiting kin agat nito ang kaniyang ibabang labi saka nag-angat ng kilay.
"Please, don't make me repeat what I already said,"
"Good morning, Zari-
Sabay kaming napalingon ni Kael kay Meira na napatigil din sa pagpasok sa opisina
ko. Nakatakip ngayon ang mga palad niya sa kaniyang bibig, gulat na gulat yata na
nandito pala si Kael.
"Oh my god, busy ka pala, narito na pala ang iyong... anyway," Nahihiyang kumaway
na lang ito kay Kael. "Good morning, Mr. Valencia,"
"Good morning," maikling tugon ng lalaking nasa harapan ko.
"H-Hindi ako busy, may kailangan ka ba,
"Nasira kasi ang telephone sa office ni Sir Ariel, hindi ka niya matawagan so he
sent me here to notify you na parating si Mr. Valencia for a very special lunch
meeting," mabagal ang pagkakasabi niya na halata ko namang may halong panunukso
kaya pasimpleng inirapan ko ito. "Eh nandito na pala si Mr. Valencia, lunch meeting
with flowers? That's sweet! Hindi ka pa naganyan ng boyfriend mong medyo lang kung
magpaka-boyfriend sa 'yo,"
"Meira..." Warning ko sa kaniya.
"Really? That's sad." Kael scoffed.
"Ay, really na really na really, Mr. Valencia!" Bulalas ni Meira kaya napakamot ako
ng sentido, hindi talaga gustong pigilan ang bibig eh. Kael darted his eyes on me.
"Sige, I have to go at may press conference pa kami mamaya for the hotel. Panoorin
niyo na lang ako sa news," pa-sweet nitong sabi sa 'mingdalawa ni Kael saka lumabas
na at isinara pa ang pinto.
MATAPOS kong ilagay ang mga bulaklak sa flower vase ng aking opisina ay wala na
'kong
kawala na hinatak palayo ng La Satina ni Kael. As usual ay wala naman palagi akong
palag kapag siya na ang nagdedesisyon.
"H'wag na tayong kumain, hindi naman ako gutom," paunang sabi ko na sa kaniya,
nahihiya na rin ako kapag ginagastusan niya ako.
Tumango ako saka nilingon siyang nagmamaneho ng sasakyan.
"Then we should now head to Ferrer
Holdings company instead,"
"Tayo? Magkasama tayo?" Gulat na tanong ko sa kaniya. "A-Ano namang gagawin natin
sa kumpanya ni Charles? Sumasakit ang ulo ko sa 'yo, Kael..
"Chill," nakangisi niyang sabi. "Si Darlene ang pupuntahan natin para maumpisahan
na ang event planning, sasabihin kong busy akong tao at ngayon lang ang pwedeng
schedule para pag-usapan 'yon, mabilis lang 'yon so we could check the beach resort
right after the meeting. Nagsabi na rin naman ako sa kaniya kagabi kaya alam kong
wala tayong masasagasaan na importanteng schedule kung ngayon tayo pupunta ro'n,"
"Kagabi?"

9/1 5
"Yes, kagabi, through email by the way," aniya pa. "Tapos, pwede mo rin isarna sila
Popoy sa beach resort na 'yon para makapasyal silang dalawa. You can stay there for
a night with your siblings,"

"Yup, wala namang problema 'yon. Kailan kaunti ang trabahong aasikasuhin mo?"
Mabilis niyang tanong.
"Bukas kaya saktong radio therapy session ni Nicole bukas." Mahinang sagot ko.
"All right, let's visit my beach resort tomorrow so you could see the venue for the
events saka do'n na kayo magpagabi, so Nicole could relax after her session,"
sunud-sunod na suhestyon ni Kael, halos turnango lang ako nang turn ango sa mga
gusto niyang gawin. Ayos lang naman. "Wala rin akong tiwala sa mga kasama niyo
ngayon sa bahay, they're obviously harsh to be with under the same roof. Don't
forget to check on Popoy and Nicole all the time."
Sincere na ngumiti ako dahil sa mga sinabi nito patungkol sa mga kapatid ko. "Thank
you sa concern mo, Kael. Okay sa 'kin lahat ng plans mo para bukas." Bumuntong-
hininga ako. "Ang iniisip ko lang ay 'yung pagpunta natin sa Ferrer Holdings
company ngayon. Makikita tayo ni
Charles."
The corner of his lips quirked up. "Why?
What's wrong if he sees us? Titignan din natin kung ano kaya ang ginagawa ng
boyfriend mo sa mga oras na 'to, hindi ka ba napapaisip kung ano kaya ang
pinagkaka-busyhan niya kapag ganitong oras?" aniya habang iniikot ang kamay sa
manibela. Napasimangot ako.
Hindi naman 'yon ang inaalala ko. Mas inaalala kong magduda si Charles sa 'ming
dalawa dahil magkasama na kami kahit wala pang sinasabing meeting si Darlene. Ayoko
namang maging magulo lalo ang lahat dahil lang sa nakakahalata na si Charles sa
'min.
As much as possible ay pinipilit kong wala siyang malaman na kahit ano hanggang sa
matapos ang set up namin na 'to ni Kael
HUMINTO kami sa kumpanya ng mga Ferrer, agad na nakilala siya ng guard kaya naman
hinayaan kaming dire-diretsong pumasok sa malaki at malawak na kumpanya ng mga
Ferrer. Sobrang ganda nito dahil napapaligiran ng glass ang mga dingding, abala
ang lahat ng mga tao at may kaniya-kaniyang agenda.
Halos mapaawang ang bibig ko.
Magandang-maganda ang La Satina Hotel dahil 5-star hotel 'yon pero hindi hamak na
mas pang-international design ang sa kumpanya nila Charles. Hindi na dapat ako
magulat dahil mayaman na mayaman talaga ang pamilya niya at malawak na ang sakop ng
negosyo nila sa ngayon.
Sinusundan ko langsi Kael kung sa'n ito pumupunta, hanggangsa maabot namin ang 15th
floor. Maganda at malawak pa rin ang interior design ng palapag, bumungad sa 'min
ang kulay brown na help desk ngunit walang staff.
"This must be your boyfriend's secretary's desk." Aniya saka tinapik nang dalawang
beses angtinutukoy. "And... his office must be on that room." Turo niya sa isang
pinto na may nakalagay na buong pangalan ni Charles.
"Sigurado ka bang okay lang na puntahan natin siya? I mean, baka busy si
Charles..."
Narinig kong mahinang tumawa si Kael. "Tingin ko nga busyng-busy siya ngayon."
Naiiling na sambit niya, pansin ko ang bigla nitong pagseryoso.
lginiya niya sa 'kin ang daan saka nilahad ang mga kamay sa door knob. "Ladies
first?" Ngisi niya.
Bigla akong kinabahan, hindi ko alam kung bakit pero parang biglang natakot akong
magbukas ng pinto. Nireassure ako ng ngiti ni Kael kaya naman inilapit ko ang kamay
ko sa door knob. Nahinto lang ako saglit nang makarinig ng halakhak ng isang babae
mula sa 100b saka impit na tili.
"M-May kausap pa yata siya sa 100b," ani ko
kay Kael.
"Talaga? Wala naman akong naririnig." Kibit-balikat niya. "Open the door so we
could ask Darlene's whereabouts," pilit niya.
Bumuntong-hininga ako at lakas-loob na kumatok muna bago tuluyang pinihit ang pinto
pagkatapos ng ilang segundo.
Nang silipin ko ang 100b ay naabutan ko si Charles na may ekspresyong gulat na
gulat at tila nakakita ng multo, nakaupo ito sa kaniyang swivel chair. Ang
nakapagpagulat naman sa 'kin ay ang babaeng nasa tabi nito. It was Darlene standing
beside his swivel chair, agad na nalihis ang atensyon ko sa heels nitong nagkalat
sa sahig malapit sa kaniya.
Napakunot ang noo ko.
"Zarina?" Natataranta ang kilos na tumayo si Charles para salubungin ang pagpasok
ko sa 100b ng kaniyang opisina. "W-What are you doing here?"
"Ah, Charles, kasi-
"Bakit hindi ka kumakatok muna?! O turnawag? I always have my phone with me,
Zarina, you should have notify me first before coming here, marami akong ginagawa!"
Saglit akong natigilan sa naging tono at lakas ng boses ni Charles. Parang... gulat
at galit na galit ito, na ngayon niya lang ginawa sa 'kin.
Napakurap ako.
"Charles-"
"What? Mahalaga ba 'yan? O gusto mo lang dumalaw? Magsabi ka muna. Phone, Zarina,
phone!" Giit niya habang mariing ipinakikita sa harapan ko ang hawak niyang
cellphone.
"I-I'm sorry..." nahihiyang sambit ko.
May tumikhim mula sa pintuan kaya naman doon sunod na napunta ang kaniyang
atensyon, it was Kael entering the room. Nakita kong mukhang natauhan si Charles at
kumalma.
Nakapamulsang ngumiti si Kael kay Charles habang naglalakad palapit sa 'kin. "l
brought Miss Zarina Ramirez so we could meet your secretary and start discussing
details about the upcoming events of Ferrer Holdings, abala ako sa mga susunod na
araw so I emailed Miss Ramirez yesterday and she informed me that today and
tomorrow will only be her free days to do the planning and venue checking for her
team," ipinilig nito ang ulo saka sinilip ang kinatatayuan ni Darlene na
hinaharangan ng katawan ni Charles sa aming paningin. "Libre ka ba ngayong araw,
Miss Darlene, o medyo busy ka?" Nakangiting tanong ni Kael.
Pati si Charles ay lumingon kay Darlene habang parang hindi mapakali ang mga mata,
nag-umpisa akong magtaka sa inaakto niya.
"W-Wala naman akong importanteng
gagawin ngayon, Mr. Valencia but I ' ll first check S-Sir Charles' sched kung may
meeting sa araw na 'to. Excuse me." Aniya saka nagmamadaling lumabas ng silid
matapos suotin ang nagkalat na heels nito.
Napako ang tingin ko rito habang naglalakad patungo sa pintuan, bahagyang lukot ang
kaniyang pencil-cut skirt at nakaangat nang kaunti ang dulo nito. Gulu-gulo rin ang
kaniyang mahabang buhok at ang suot nitong blouse.
This scene seems so familiar to me. Nakita ko ang sarili ko kay Darlene no'ng
biglaan din ang pagpasok ni Charles sa opisina ko habang kami ni Kael ay
kasalukuyang... pasimpleng ipinilig ko ang aking ulo, imposiblenamang gawin nila
'yon ni Charles...
Minumulto yata ako ng sariling konsensya at kasalanan.
"Let's talk about that matter today. But next time notify me first..." seryoso at
mabilis na sambit ni Charles bago dumiretso sa 'kin at humalik sa pisngi 1<0.
"Noted," turnatangong sagot ni Kael saka mabilis na sumulyap sa gawi ko at ngumisi.
Hindi ko alam kung anong mayro'n pero bigla akong nakaramdam na parang may mali.
Kay Charles, kay Darlene, kay Kael.
TO BE CONTINUE..

KABANATA 26
KABANATA 26
Nanahimik na lang ako sa buong meeting na nangyari sa opisina ni Charles, si Kael
ang madalas niyang kausap maging ang sekretarya niyang nag-ayos na ngayon ng
sarili.
Hindi ko alam kung bakit hindi ako pinapatahimik noong eksenang naabutan ko sa
kanila kanina, pakiramdam ko talaga ay may mali roon na hindi ko mawari kung ano.
"These events are all about anniversaries, as a token of gratitude to all its loyal
employees and loyal investors we'll throw a grand event for that special day,
exposure na rin 'yon para sa success rate na nangyayari sa bawat kumpanyang hawak
ng Ferrer Holdings," seryosong sambit ni Charles habang ipinakikita sa amin ang
listahan ng mga kumpanyang tin utukoy niya.
Nang matapos ang pag-uusap ay nanatili pa rin akongtahimik, hindi ko na maiwasang
pagmasdan si Darlene at Charles habang paminsan ay nagkakausap ito kung may
itatanong si Darlene sa kaniyang boss. Pinilit ko na lang alisin ang gano'ng uri ng
pagdududa sa kanilang dalawa, wala naman akong ebidensya sa hinala ko at ayoko ring
malaman pa 'to ni Charles.
Nagpaalam na si Kael nang matapos ang pag-uusap ngunit pinagpaiwan ako ni Charles.
" I'll wait for you outside," ani Kael saka pinasadahan ng mabilis na tingin si
Charles bago tuluyang lumabas ng opisina nito kasama si Darlene.
Pagkarinig pa lang namin ng pagsara ng pinto ay hinawakan ako ni Charles sa mga
braso saka niyakap ako nang mahigpit. "I'm sorry, I was just not in the mood the
whole morning.
Nabunton ko sa 'yo kanina kaya kita nasigawan," mabilis na paliwanag niya.
Hindi ko alam kung ano ang isasagot, bago ako pumasok ng opisina niya ay may
narinig akong tumatawa. Paano naman siya nawala sa mood niyon?
"Okay lang, Charles. Naiintindihan kong busy ka sa trabaho araw-araw, pasensya ka
na hindi ako nakapagsabing pupunta kami ni Kael," sabi ko na lang at pilit na hindi
na inisip ang mga agam-agam na kanina ko pa pinoproblema.
Sa hitsura ni Charles sa sinabi ko ay para siyang nabunutan ng tinik sa dibdib.
Ngumiti siya nang malawak saka hinawakan ako sa magkabilang pisngi para halikan sa
ilong at sa labi. Agad akong natigilan sa biglaan niyang ginawa.
"Kumusta na pala ang utang mo na naiwan
sa 'yo ng mama mo? Kumusta na rin ang kalagayan ng kapatid mo?"
"H-Huh? Um... o-okay naman, binabayaran ko pa rill..." pagsisinungaling 1<0. Hindi
ko pa nga pala nasasabing ayos na at binayaran na ni Kael para sa 'kin. Imposible
ko ring masabi kay Charles 'yon dahil panigurado tatanungin niya kung sa'n naman
ako nakakuha ng gano'ng kalaking pambayad.
"Gano'n ba." Turnango ito saka ngumiti. "I'm planning to open a bank account for
you. Doon ko na lang ilalagay ang kalahating milyon na ibibigay ko sa 'yo."
Nanlaki ang mga mata ko sa narinig.
"Kalahating milyon? Para saan 'yon, Charles?" Hinaplos nito ang aking pisngi. "Para
sa lahat ng kailangan mong paggastusan. Wala naman sigurong masama na ihati ko na
sa 'yo ang mga pera ko, ikaw rin naman ang makakasama ko sa pagtanda,
Natameme ako sa sinabi ni Charles. Hindi ko alam kung saan sa mga sinabi niya ako
unang tututol.
"Charles, hindi mo na 'yon kailangang gawin. Sabi ko naman sa 'yo may trabaho ako,
ayoko ring iasa sa 'yo ang lahat, may mga naitulong ka na sa 'kin noon na hanggang
ngayon tinitignan ko pa rin bilang malaking utang na 100b. 0-0kay na 'yon..."
Umiling ito at hindi nagpatinag sa sinabi ko. ' I ' ll give money without asking
anything in return. H'wag ka nangtumanggi.
"Pero, Charles-"
"Take this and buy everything you want to," inabot niya angATM card sa kamay ko.
Hindi na ako nakatanggi pa. Hindi ko alam kung anong mararamdaman sa ngayon pero
iniisip ko lang na parang mas lalong lumalaki ang konsensya at utang na 100b ko
para kay Charles dahil sa pera mula pa noon. "I'm sorry palagi akong wala sa tabi
mo, sana hindi mo 'ko pagsawaang intindihin."
Nagbaba ako ng tingin sa ATM card. "Ayos lang naman, Charles, kaya ko pa namang
unawain. Alam ko namang may kaniya-kaniya pa rin tayong buhay, hindi ako
magdedemand ng kahit na ano."
"Thank you, love. Call me if something came up," aniya. Turnango ako at akala ko ay
pakakawalan na ako nito para igiya sa labas ng silid ngunit inabot niya pa ang
aking labi para humalik.
Hindi ko alam kung bakit bigla na lang ako na-confuse.
I was looking for the bliss feeling, hindi ko maiwasang ipagkumpara ang
nararamdaman ko sa tuwingsi Kael ang kaharap ko at gumagawa nito kaysa kay Charles
at lalong burnigat ang dibdib ko dahil wala talaga akong kahit anong maramdaman sa
halik ng sarili kong boyfriend.
"l love you. nagagawa niyangsambitin ang mga salitang 'yon sa pagitan ng kaniyang
mga halik.
I was trying to find the same feeling Kael gave me when he's kissing me, trying so
hard to find that electricity... but I couldn't.
Itinulak ko nang bahagya palayo si Charles para pigilan ito sa ginagawa niya.
Tinitigan niya ako pagkatapos niyon, nagtataka, mukhang hindi niya inasahan ang
ginawa ko.
"C-Charles, naalala kong naghihintay kasi si Kael sa labas."
"Hindi naman 'yon aalis, love, he can wait." Malambing niyang sagot saka ilalapit
sana ulit ang mukha sa akin nang may mapansin ako sa kaniyang leeg kaya iniwas ko
ang aking mukha.
"Ano 'to?" Agad na tanong ko habang tinitignan ang bandang leeg niya. Maputi ang
balat ni Charles kaya naman halatang-halata agad ang naroon.
"Huh?" Sinipat niya rin ang itinuro ko gamit ang aking daliri.
May kulay pulang marka roon na agad din namang nabura nang ipahid ko ang aking
daliri.
"Lipstick?" Biro ko sa kaniya nang maisip ko ang mga palabas na kagaya ng mag-
asawang nahuhulihan ng lipstick mark ang leeg ng lalaki. Pero bakit bigla akong
kinabahan sa sarili kong biro?
Napaisip ako kung posible ba 'yon kay Charles?
Hindi ko inaasahan ang naging reaksyon ni Charles. Mabilis niyang inalis ang kamay
ko roon, marahas na parang inis ito sa ginawa kong pagsita at siya mismo ang
paulit-ulit na madiing nagtanggal ng kung ano sa kaniyang leeg.
"Lipstick? Anong pinagsasabi mo? Pa'no naman magkakaro'n ng lipstick dito,
nanunuyangtumawa ito kaya nanatili akong nakatitig sa kaniya.
"Nagbibiro lang ako," ngumiti ako sa kaniya pero hindi na siya mukhang natutuwang
kausap ako kaya naman umalis na ako ngsilid matapos magpaalam.
"Okay ka lang ba?" Narinig kong humalakhak si Kael habang abala sa pagmamaneho.
"Mukha siyang muntik na mahuli sa ginagawang kalokohan." Nag-angat ako ng tingin sa
kaniya dahil sa mga sinabi kaya siya natatawang nagsalita muli. "Hindi ko naman
sinasabing may kalokohan siyang ginagawa pero gano'n kasi ako no'ng teenager pa
lang ako. I would always act angry, raise my voice and sound defensive when almost
caught in the act back then,"
I pursed my lips and heaved a sigh instead.
Natatakot akong isipin na baka nakakahalata na siya sa ginagawa ko, o guilty lang
ba 'ko?
O baka naman siya itong may problema.
"Tatlong taon mo nang karelasyon si Ferrer pero mukhang hindi mo pa siya gano'n
kakilala." Napakurap ako dahil sa seryosong sinabi ni Kael.
May punto siya.
"Minsan lang kaming magkita, busy siya sa kumpanya nila palagi pero He loves me.
Malinaw niya 'yon na sinasabi."
Kael snorted right after I said my words. "If you would ask me how I'm going to
show to my special someone that I really love her..." humino ito sa pagsasalita
saka ngumuso na parang nag-iisip ng sasabihin. "Tingin ko wala sa listahan ko ang
pabayaan lang ang babaeng mahal ko nang ilang linggo o buwan nang hindi kami
nagkikita. Palagi ba kayong nagkaka-communicate sa chat? Call? How about text
message?"
Nahihiyang bumuntong-hininga ako.
"Minsan lang din."
"See? Paano mo nasabing mahal ka ni
Ferrer? I'm afraid you're just mistaken."
"Kael, ayan ka na naman."
"Hindi, pakinggan mo muna ang punto ko, kasi daig niyo pa ang long-distance
relationship." Natatawa pa rin nitong sambit. Kanina pa siya nakangisi sa tuwing si
Charles ang pinag-uusapan na parang may pinagtatawanan ito sa tao.
"Hindi, ako ang pakinggan mo. Bakit ka magtatagal sa iisang babae kung hindi mo
naman pala mahal? Anong point do'n?" Harnon kosa kaniya.
Pinanliitan ako nito ng mga mata. "To answer your question, Zarina... pwedeng
nagtatagal siya sa relasyon niyo dahil may iba siyang pakay bukod sa mahalin mo
siya."
"Ano namang ibig mong sabihin?"
"Mag-date na lang tayo para hindi ka na malungkot sa boyfriend mong hindi ka naman
mahal."
Sinamaan ko siya ng tingin.
Buong byahe kong inaway si Kael kahit na hindi naman nito siniseryoso ang mga
sinasabl 1<0. Ayaw kasi akong ibalik sa La Satina Hotel para sana maituloy ko ang
iba ko pang trabaho in advance, napag-usapan naming bukas pa naman magpupunta ng
beach resort nila para sa business agenda, isasakto naming pagkatapos ng
radiotherapy session ni Nicole na idea niya naman para raw makapag pahinga ang
kapatid ko sa tabing-dagat kahit papaano, pero mukhang gusto niya pang magpunta sa
kung saan-saan ngayon.
N a-appreciate kong pati ang mga kapatid ko ay pinagmamalasakitan ni Kael pero may
times lang talagang sobrang kulit niya at ayaw magpapigil sa mga desisyon.
"Feeling ko malapit na 'kong mawalan ng trabaho sa hotel dahil sa 'yo, Kael. Palagi
akong lumiliban sa office dahil sa mga paghatak mo sa 'kin sa kung saan!"
Nakangusong singhal ko sa kaniya.
Huminto kami sa tourist attraction ng lugar kung saan may Flower Farm. Hindi ko
tuloy alam kung itutuloy ko ang iritasyon ko kay Kael o matutuwa na lang.
Mahilig ako sa flowers!
"Takot lang sa 'kin ni Ariel na tanggalin ka.
Baka nga i-promote ka pa no'n eh." He chuckled. "By the way we're in a Flower Farm,
naramdaman ko kasing mahilig ka sa mga bulaklak."
"Totoo?" Manghang tanong ko sa kaniya saka kami naglakad patungo sa entrance.
"Mahilig nga ako sa flowers!"
"Kidding. Nagpunta ako sa apartment niyo kanina para kumustahin at dalhan ng
tsokolate ang mga kapatid mo,"
"Talaga? Bakit?" Natutuwang tanong ko.
"Tinanong ko lang si Popoy kung ano ang mga hilig mo. I'd like to know you more,
Zarina..."
Natigilan ako sa sinabi ni Kael. Pakiramdam ko ay nag-ingay na naman bigla ang puso
ko dahil doon.
Mukhang nahalata niyang natigilan ako kaya natawa ang mokong at inakbayan na lang
ako sa mga balikat. "You look prettier when you're blushing. Now I discovered
another thing about you." Turnatangong sabi niya.
Nahihiyangtinakpan ko ang mga pisngi ko.
"Ano na naman 'yon?" Curious na asik 1<0. Nagpatuloy kami sa paglalakad patungong
entrance ng farm.
Nagpigil muna ito ng ngisi habang nakatitig sa akin. "Your cheeks blush when you're
being called pretty and when you're..." Kael cleared his throat, pigil-pigil pa rin
ang pagngisi na parang may kalokohang naiisip.
"H'wag mo na ituloy." Pinanliitan ko siya ng mga mata.
Duda ako sa sasabihin ng lalaking 'to.
"When you're reaching orgasm while I pound- aray!" Malakas na angal niya habang
natatawa nang kurutin ko ito sa tagiliran.
May ilan tuloy na lumingon sa 'min dahil sa sinabi nito, tinakpan ko ang mukha ko
saka nahihiyang nauna na sa farm.
Nakakaloka.
BUONG ORAS ay na-relax ako kahit papaano
sa mga bulaklak na nakita ko sa Flower Farm. Sobrang lawak na ektarya ng lupa ang
farm at puro magagandang bulaklak sa iba't-ibang uri angnaroon.
"Ang sarap sa mata ng mga kulay," nakangiting komento ko. Nakatitig ako sa dalawang
variety ng Chrysanthemum habang kagagaling ko langsa kabilang banda na ang mga
bulaklak naman ay Gerberas na kulay green at pink.
Nagulat na lang ako nang makarinig ako ng tunog mula sa shot ng isang camera.
Nilingon ko ang kaliwa ko at natagpuan si Kael na may hawak na DSLR camera habang
nakatutok ito sa akin.
"What? Ngumiti ka, dali." Aniya.
Nahihiyang nakasimangot pa rin ako nang kuhanan niya na 'ko ng litrato sa gitna ng
mga bulaklak, saka niya tinignan ang picture at nakangiting ipinakita sa 'kin.
"Tignan mo ang mga 'to. Ang ganda mo kahit anong anggulo." Abala sa pagtingin sa
mga litratong sambit niya.
Habang napako naman ang titig ko sa kaniya. Nagwawala na naman ang puso ko sa
simpleng pagpapakita niya ng interes sa mga bagay na patungkol sa 'kin.
Malungkot kong naikumpara si Charles sa kaniya sa isipan ko. "Sa tatlongtaon na
pagsasama namin ni Charles, hindi niya pa 'ko natanong sa kahit anong gusto o hilig
ko sa buhay. Hindi ko rin naman alam ang kaniya. Parang magkaibigan lang kami na
may label." Natatawang sambit ko habang naglalakad na kami patungo sa exit ng farm.
Natawa na naman si Kael dahil doon. "Ang wirdo. Pero mas nawiwirduhan ako na
hanggang ngayon hindi mo pa rin siya hinihiwalayan, halata namang hindi ka niya
mahal."
Hindi na lang ako sumagot. Ang totoo niyan, ramdam na ramdam ko ang takot na hindi
ko makayanang buhayin ang mga kapatid ko noon nang mag-isa. Then Charles came and
supported us financially for a short period of time.
Tinanggap ko ang relasyon na inalok niya sa 'kin at nagpanggap na may nararamdaman
din para sa kaniya dahil naisip kong kahit papaano ay may matatakbuhan ako when
things get rough again. May Charles na malalapitan ako.
Mayro'n nga, malaki rin ang nagingtulong niya sa pagbuhay ko sa mga kapatid ko.
Wala pa akong regular na trabaho sa La Satina no'n at halos problemahin ko araw-
araw kung paano mabubuhay. He helped me.
But as time goes by, hindi na naman palaging nadugtungan ang financial support na
'yon, naiwan na lang ang utang na 100b ko sa kaniya at nagtrabaho ako ng akin.
Ngayon ay hindi ko na alam paano kakawala. Pakiramdam ko ay masasaktan ko lang siya
pagkatapos kong makinabang.
Running away and cutting ties with Charles eventually sounded so wrong to me.
"Being in a relationship with completely different work schedules doesn't give you
much time to spend together as a couple," Kael sighed. "Although this can work out
with the right amount of communication and trust, well honestly there is a reason
why many of them don't."
"Paano mo 'yan nasasabi eh hindi ka naman nakikipagrelasyon nang seryoso?" Pabirong
balik ko kay Kael.
Tumikhim si Kael na parang natamaan sa bigla kong pagsingit. Nagpigil ako ng
pagtawa.
"Kung hindi mo natatanong, Darlene and I once had a long-distance relationship. She
studied at New York when we were together and remained faithful to her through
those years." Mariin niyang sabi.
Agad na napalapit ako sa kaniya. "lkaw?
Faithful? Ikaw?"
"It's true, woman."
Natatawang inilingan ko siya. "So, hiwalay na kayo ngayon? Akala ko fling lang?
Minsan akala ko rin may relasyon kayo talaga ngayon?" Hindi mapigilang pagtatanong
ko.
Ano ba talaga?
"Walang nakakaalam ng relasyon namin no'n. Some says naging kami while my closest
friends still didn't know that we had a relationship before. Naglalaro lang kami
pareho sa buhay and decided to give it a shot but then she f* ** *d up."
"No way." Hindi makapaniwalang ngiwi ko sa kaniya. "Ang sinasabi mo ba... si
Darlene pa ang nanloko sa 'yo?"
"Bahala ka kung ayaw mo maniwala."
Ngumuso ito saka inayos ang suot na sumbrero.
"Naglalandian pa rin kayo at fling pa rin kahit mag-ex na. Ibig sabihin ba no'n may
gusto ka pa sa kaniya?" Lakas-loob na tanong ko.
"Well..." he darted his eyes at me. "Bakit ba ako na ang pinag-uusapan dito? Parang
ikaw at si Ferrer ang usapan kanina ah, mabalik tayo ro'n!" Natatawang ngumuso ako
at hindi na umimik pa, pinapaniwala ang sarili na hindi nadismaya sa hindi pagsagot
ni Kael sa tanong
"You know what, we all have our wants and needs... I like to think of every couple
as flowers like these," ani Kael habang tinititgan ang mga bulaklak sa paligid
namin. "We need to be given sunshine and a little bit of water every day to
survive. So there... who's giving that to you when you and your partner seldom see
or even talk to
each other?"
Nag-iwas ako ngtingin. Natamaan sa sinabi niya na saktong-sakto ang punto... pero
kasi iba naman angdahilan 1<0.
Huminga ako nang malalim at umasang gagaan ang bigat sa 'king dibdib kapag ginawa
ko 'yon pero hindi nangyari.
Humarap na lang ako sa kaniya at seryosong tumitigsa mga mata niya. Then I
remembered Kael's notjust a f* *k buddy to me anymore. He offered friendship to me
in front of his father's tomb.
"Can I share my burden with you? Sabi mo no'ng nakaraan ay pwede dahil magkaibigan
na rin tayo." Nanginginig ang mga kamay na sabi ko.
Mukha itong nahiwagahan sa biglaan kong pagsabi niyon kaya nag-angat ito ng kilay
at tumango. "Sure..."
Right before the sun in the sky bid its good bye, I told Kael my secret.
"Kael, hindi ako kumakapit sa relasyon na 'yon dahil mahal ko si Charles. Ayoko
siyang masaktan. For the past years all he did was help me when I needed it the
most. At sa tingin ko hindi niya deserve ang saktan bilang kapalit sa lahat ng
'yon, kaya hinahayaan ko siya sa gusto niyang gawin sa relasyon na 'to ngayon."
Nanginginig na pagkwento ko sa kaniya. "Ang hiling niya lang ay h'wag ko siyang
iwan." Matapos kong sabihin ang mga bagay na 'yon ay hindi agad nagsalita si Kael.
His eyes became pitch dark, as if he didn't like what he heard from me.
"That's bullshit, Zarin a."

KABANATA 27
KABANATA 27
MALAKAS na inihampas ni Meira ang palad sa ibabaw ng mesa niya saka OA na tumayo
para sumimangot sa 'kin.
"Ano ba 'yang boyfriend mo tingin ba niyan sa 'yo kayang punan ng pera niya lahat
ng pagkukulang niya sa relasyon n'yo! Ang tanga niya kamo!"
Diretso ang linya ng aking labi habang kinukuha ang mga folder mula sa kaniyang
mesa. "Pinigilan ko si Charles kahapon kaso ayaw niya namang makinig. Hinayaan ko
na lang." Mahinang sabi ko.
Nang matapos ang mga trabaho ko sa office ko at sa Event Hall ay agad na nagpunta
ako kay Meira para ikuwento ang lahat ng bagay na nagpapabigat ng dibdib ko sa
ngayon. Hinihintay ko angdin na matapos ang meeting ni Sir Ariel saka ako personal
na magpapaalam na ngayon ang punta ko sa beach resort ng Valencia
Highlands para sa proyekto ng Ferrer Holdings.
Tama naman ako ng pinuntahan dahil hindi raw busy ngayon si Meira at katatapos lang
kahapon ng press conference na inasikaso niya para sa La Satina Hotel. Parang
palagi ngang hindi busy ang babaeng 'to, bagay na bagay sa kaniya ang pagiging
public relations manager ng hotel dahil magaling magsalita.
Minsan lang ay walang preno.
"Ay nako! Sabihin mo oras at pagmamahal ang kailangan sa relasyon ha, hindi
kalahating milyon. Ano siya financer? Boyfriend siya, hindi financer na
nagsusustento lang ng girlfriend kapalit ng shortcomings niya at kung kailan lang
gusto! Alam niyang kailangan mo ng pera kaya inuulan ka niya ng gano'n eh, alam
niya rin sigurong hindi mo maibabalik 'yon kaya iniipit ka eh! I hate Charles
mabuti pa si papa Kael." Nakita kong biglang ngumisi si Meira na parang kilig na
kilig sa sinabi. "Hoy, ikaw, alam mo bang pangarap ko 'yon, mabigyan ng bouquet ng
flowers habang na-sstress sa office!" May pa-palo pa ng ballpen sa hangin na aniya.
Natatawang napakurap ako. "Lumabas kami kahapon."
Rea I Iy? "
Tumango ako. "Dinala niya 'ko sa Flower Farm," OA na suminghap si Meira. "Nalaman
niya raw na mahilig ako sa mga bulaklak dahil pinuntahan at tinanong niya ang mga
kapatid ko saka dinalhan ng pagkain at kinumusta."
Impit na tumili si Meira. "Oh my god?
Napaka-sweet naman no'n!" Halos batuhin ako ni
Meira ng hawak niyang ballpen. "Eh mamaya magkikita ulit kayo 'di ba? Bali-balita
na napaka-mahal sa beach resort nila tapos libre-libre ka lang makakapasok! Sana
all!"
Natatawangtinignan ko ito. "At... idea niya na kasama sila Nicole sa beach resort
nila mamaya, nagulat nga 'ko kasi last time I checked hindi siya natutuwa o mahilig
sa mga bata." Kibit-balikat ko.
"Really?" Nakakunot-noong tulala ni Meira. "Hala hindi ba siya mahilig sa mga bata?
Ang alam ko kasi maraming hawak na charity ang mga Valencia at siya ang may pinaka-
malaking control at donation doon?"
"'Yun ang reason niya kaya nag-stay kami ng one week sa bahay niya noong nakaraan,"
Pinanliitan ako nito ng mga habang may multo ng ngisi sa labi. "Hmm, gupitin ko
'yang hair mo eh!"
"Pero hindi ako nagpapadala masyado, iniisip kong baka magaling langtalaga siya sa
gano'ng mga bagay pagdating sa mga babae kasi playboy siyang tao." Bawi ko.
Sunud-sunod na umilingsi Meira saka masamangtiningnan ako. "Hindi! Ang sabi ni Sir
Ariel ay madalas ka nang bukambibig no'ng tao! Siya na nga raw 'tong naiirita dahil
palaging naliliko ang usapan sa 'yo! Looks like Kael's already head over heels for
you!"
Napaawang ang bibigko. "Si Kael? Ano
namang sinasabi niya? Kung pa'no ko siya sungitan at sagutin sa tuwing hindi kami
nagkakasundo? O kung pa'no siya natatawa dahil nauuto niya '1<0?" Irap ko kay Meira
pero hindi ko maitatanggi na may parte sa 'king natutuwa sa narinig ko.
Is it possible?
Kael, the billionaire playboy, already fell head over heels for me?
Namula ang mga pisngi ko, hindi naman siguro niya sinasabi ang arrangement naming
dalawa kay Sir Ariel?
Nakakahiya kung pati 'yon ay kinukuwento niya.
"Hindi ah! Matino naman ang mga sinasabi niya, he's kinda stressed nga lang dahil
mahirap ka raw pasayahin." Natatawang sambit niya. "Seryoso ba 'yan, Meira?
Pinagtritripan mo na naman yata ako."
"Hoy, totoo nga! Magsisinungaling ba sa 'kin
Si Ariel?!"
Napaangat ako ng kilay sa huli nitong sinabi. "Ariel? Ariel lang? Walang sir?"
Pinanliitan ko siya ng mga mata nang makitang natigilan ito. "Tsaka nagkakausap
kayo ni sir patungkol sa pinag-uusapan nila ni Kael? Bakit, close na ba kayo?"
Usisa ko.
Mas lalo siyang nagmukhang guilty kaya
naman tinawanan ko ito. "May hindi ka sinasabi sa 'kin, Meira."
Guilty na sumandal ito sa swivel chair saka pinaikot-ikot ang kinauupuan. "Ah
basta! Tsaka ko na sasabihin sa 'yo kapag totoo na ang lahat! Tulad niyo ni Kael,
ako ay namamangka sa isang malabong relasyon din." Biro niya.
Hindi makapaniwalangtinignan ko si Meira, ngumuso naman ito nang makita ang
reaksyon 1<0. Kaya naman pala madalas kong makita na kabuntot ni Sir Ariel ang
kaibigan ko na 'to sa tuwing naglalakad ako sa hallways ng hotel.
Mukha namang mabait si Sir Ariel, sa totoo lang ay mas nag-aalala pa nga ako kay
sir kung kakayanin niya si Meira na napaka-ingay at straightforward magsalita.
"Kung sa'n ka masaya, Meira, ingatan mo lang palagi ang sarili mo." Payo sa kaniya.
"Wow, that sounds like a support. I will!" Masayang sagot niya habang nakapatong
ang mga pisngi sa mga palad. "Oh, mabalik tayo sa inyo ni Kael. Ano na bang balak
mo, tago-tago lang kayo gano'n?"
Bumuntong hininga ako.
"Tingin ko nga hindi naman malalaman ni Charles kasi wala rin naman siyang pakialam
sa relasyon niyo," humalakhak ito kaya naitukod ko ang siko ko sa mesa saka
inilagay ang baba sa kamay para tumulala.
"Kahapon ko napagtanto na masaya ako kapag kasama ko si Kael, 'yon ang pinaka-
ikinakakonsensya ko."
Mas masaya ako kapag kasama ko si Kael kaysa kay Charles.
Mas komportable akong kumilos at magsalita ng kung ano ang nararamdaman ko. Ibang-
iba kapag si Charles na ang kaharap ko, kahit na ilangtaon na rin ang relasyon
namin, hindi ko masabing sanay na ako sa presensya niya at hindi ko rin masabing
hindi na ibang tao pa rin angtingin ko sa kaniya.
Parang... strangers pa rin kami sa isa't isa.
Hinilot ko ang sentido ko. Bago ko pa lang nakikilala si Kael pero... mas masaya
ako na kasama ko siya. Maling-mali.
"Ah okay... siguro nga nahahanap mo kay Kael 'yung mga ideal na bagay na hindi mo
nararanasan sa kabute mong boyfriend, nag-date kayo, kumakain kayo sa labas at
gusto ka pa niya makilala. Lahat 'yon zero over ten si Charles," aniya habang
nakatulala sa kawalan, nanahimik ako dahil may punto si Mei pero wala naman sa 'kin
kung hindi 'yon gawin ni Charles dahil hindi rin naman ako nagdedemand ng kahit ano
mula sa kaniya, on the other hand baka nga makatulong na mahalin ko rin siya kung
malapit nga kami sa isa't isa sa pamamagitan ng mga gano'ng bagay.
Kaso ang nangyayari... kay Kael ko nararanasan ang mga 'yon at kay Kael din
napapalapit ang loob ko.
Mula sa pagkakatu[a[a ay mabilis na ni[ingon ako ni Meira na parang may biglang
naisip. "But don't get me wrong, Okay? Ayoko talagang i-encourage kang mag-cheat sa
boyfriend mo kasi kahit papaano ay may re[asyon pa rin kayo. Kahit na ayaw na ayaw
ko riyan kay Charles pero sana hiwa[ayan mo muna siya bago kayo ni Kael maging
seryoso sa isa't-isa, para walang magulo at hindi ka nakokonsensya nang ganiyan!”
"Hindi naman karni magiging seryoso sa isa't İsa. Walang gano'n, Meira. Walang
bagay na bigla na lang magiging tama kung nagsimula naman 'yon sa mali.” Tumayo ako
habang bitbit ang mga folder na dadalhin sa office ng team ni Meira. "Tatapusin ko
lang siguro ang set up namin at kapag Okay na... hindi ko na siya kakausapin pa
ulit.”
"The f* *k? Bahala ka nga riyan!” ilang oras kami ni Popoy sa ospita[ habang on-
going ang session at wala akong ibang inatupag kung hindi palakasin lang ang loob
ng mga kapatid ko [alo na ni Nicole.
"Ate, nanghihina po ang katawan ko. Minsan naman sobrang dry ng mga balat ko kahit
nilalagyan ko ng lotion,” malungkot na turo ni Nicole sa kaniyang braso.
Pinigilan kong ipahalata ang lungkot sa kaniya. Sa halip ay hinaplos ko ang buhok
nito at hinalikan sa noo.
"Kaunti na lang at ookay ka na, kaya natin 'to, okay? Tiis lang... kaunti na lang,"
Ngumiti ako sa kapatid ko at hinayaan muna itong mahiga sa hospital bed para
magpahinga.
"Pwede ko bang matanong kung anong mangyayari pagkatapos ng radiotherapy sessions
ni Nicole?" Bungad ko sa doktor pagkasalubong ko sa kaniya sa labas ng silid kung
saan nagpapahinga ang kapatid ko.
"Good afternoon, Miss Ramirez. Sakto lang ang tanong mo ito rin ang ipinunta ko
rito," Aniya saka ipinakita ang bitbit nitong papel. Pumasok kami sa 100b ng silid
ni Nicole para makapag-usap nang mas maayos habang abala pa rin naman ang dalawang
kapatid ko sa paglalaro.
"Umookay naman ba ang lagay ng kapatid ko? Nanghihina pa rin kasi siya, naglalagas
ang buhok niya at may skin changes din."
"Don't worry, Miss Ramirez, this is her CT and MRI scans that I ordered the last
Nicole went here for her session, the results showed how the tumor has responded to
the radiotherapy sessions that we did. Fortun ately, let's thank God for the tumor
has gotten smaller."
Naluluhang napasinghap ako at pinagsalikop ang aking mga palad sa sobrang tuwa.
"Talaga, doc? Salamat sa Dips... maraming salamat, doc," pinunasan ko ang takas na
luha sa 'king pisngi.
Ngumiti rin ang doktor saka turnango. "All glory to God. This is His plan, so Miss
Ramirez, let's keep praying for a better progress until all the sessions are
finished. We will also keep an eye to her scans' results and expect that every
cancer cells may then keep dying for months after the treatment." Pagpapalakas ng
100b na sambit ng doktor.
Hindi ko alam kung paano ieexpress ang saya ko ngayon, ang dami kong gusto
pasalamatan.
"And don't worry about the side effects, lahat ng nararanasan ni Nicole ay normal
sa Isang pasyenteng nag-uundergo ng radiotherapy dahil gurnagamit tayo ng
radiation. It may take a further couple of weeks to several months for her to feel
normal."
Pagkatapos niyon ay hindi ko nakalimutang ipaalam sa doktor kung pwedeng ibyahe si
Nicole papunta sa isang beach resort, good thing ay pumayag ito matapos i-check ang
lagay ng kapatid ko, mas maganda raw na ideya 'yon para makapagpahinga nang mas
mabuti si Nicole at makalanghap ng preskong hangin.
llang saglit pa na paghihintay ay sinundo
kami ni Kael sa Parking Lot ng ospital dala ang kotse nito. Nang makasakay kami ay
hindi ko na naiwasang ipakita sa kaniya ang abot-abot na saya ko saka ko ikinuwento
ang progress ng kalagayan ni Nicole.
"Congrats!" Masiglang bati niya saka nilingon ang mga kapatid ko sa backseat.
Nakipag-fist bump ito kay Nicole na nginitian din siya pabalik. "Sabi sa 'yo strong
si Nicole eh, kayang-kaya niya talunin ang tumor na cyan,"
"Baka po dahil sa chocolates na pasalubong mo kahapon, Kuya Kael!" Ani Popoy.
Humalakhak si Kael saka binuhay ang makina ng sasakyan, "Marami pa 'ko do'n sa ref,
bigay ko sa inyo lahat mamaya basta 'wag niyo kalimutan mag-toothbrush! Baka 'pag
nasira ngipin niyo magalit sa 'kin ang Ate Zarina niyo,"
"Mawawalan ka rin ng ngipin," "Brutal naman,"
Naiiling na tinawanan ko lang ito.
"Kumusta pala ang araw mo?" Pagbasag ni Kael sa katahimikan. Nilingon ko angdalawa
sa likod saka natawa nang makitang tulog na agad ang mga ito sa byahe, kaya pala
biglang nanahimik.
"Ayos naman. Masaya ako..." ngumiti ako sa kaniya kahit na naka-focus ito sa
pagmamaneho. "Maraming salamat, baka kung wala ka hindi nadugtungan ang buhay ng
kapatid 1<0."
"No problem. We're lucky that the tumor's just a benign type of tumor," aniya. "And
Nicole's lucky to have a strong sister like you,"
Hindi na naalis ang ngiti sa 'king labi.
"lkaw ba, kumusta ang araw mo?" Balik tanong ko sa kaniya.
"Ito, nilalagnat," Kael chuckled right after he said that. Nagulat pa 'ko nang
abutin nito ang kaliwang kamay ko para idikit sa kaniyang leeg saka ngumisi.
"Ha? May lagnat ka nga!" Nag-aalalang kinapa ko pati ang noo niya. "Sigurado ka
bang kaya mo mag-drive? Gusto mo bang h'wag na tumuloy ngayon... medyo malayo pa
ang byahe," Sobrang init niya nga, nilalagnat nga ang loko. Hindi man lang nagsabi.
Kaya pala medyo matamlay ang hitsura nito ngayon pati ang mga mata na parang
inaantok kanina pa.
"Ayos lang ako, kaya ko pa naman. Naulanan kasi ako kagabi, nasiraan ako ng kotse
pauwi." Inalis niya ang kamay kong kinakapa ang kaniyang noo saka dinala sa
kaniyang labi para halikan. "Tsaka sabi mo busy ka na sa mga susunod na araw,
gano'n din ako. Kaya ngayon na tayo pumunta ro'n sa resort,"
"Ano ka ba, pwede namang ipagpaliban kung may sakit ka." Sermon ko pa sa kaniya
pero hindi niya na pinakinggan.
Buong byahe ay hindi na 'ko natulog, nag-alala ako kay Kael tsaka sa pagdrive niya
baka biglang paggising ko nabunggo na pala kami, minu-minuto ko halos tinatanong si
Kael kung okay pa ba ang pakiramdam niya.
Nang makarating kami sa beach resort nila ay agad kaming sinalubong ng mga tauhan
nito roon. Tinulungan nila kami sa kaunting mga bitbit namin saka inabutan ng susi
ng kwarto kung sa'n mag-stay overnight. Narinig kong naka-reserba na pala ngvilla
si Kael at halos malula pa 'ko nang mapuntahan namin 'yon.
"Ang ganda!"
"Ate, ang lamig, ang ganda ng paligid sa labas tsaka dito sa 100b!"
"Oh, 'wag kayo malikot, baka may mabasag kayo..." saway ko sa dalawa nang mag-
umpisang maglibot ang mga ito.
Walangduda na mamahalin nga ang beach resort na pagmamay-ari ni Kael, sa interior
design pa lang ng villa maging ang pinaka-beach sa labas ay napaka-breathtaking!
Puting-puti ang buhangin habang organized ang mga shop sa paligid, pinaka-
makalaglag panga ay ang tubig sa dagat na hindi lang basta kulay puti kundi asul na
asul. Lalong gurnaganda ngayong natatapatan ng sinag ng araw na papalubog na.
"Enjoy, kids! Maraming pagkain sa ref,
nagpabili na rin ako ng mga extra na darnit at mga laruan kung sakaling mabagot
kayo rito." Ani Kael habang nakakrus ang mga braso sa dibdib at pinagmamasdan ang
dalawa.
"Mabagot? Ang ganda ng resort mo, sino pa ang mababagot dito?" Natatawang biro ko
sa kaniya.
Mayabang na kumibit-balikat ito. "Bilib ka na ba sa managing skills ko?"
"Pwede na." Sagot ko saka tumawa.
"By the way, Za, this is Aling Mely, caretaker siya rito," ani Kael nang pumasok
ito kasama ang babaeng may kaedaran na. "l called her to assist you in case no
one's gonna look after the kids while you focus at work,"
Manghang tinanguan ko si Kael saka bumati kay Aling Mely. Ito namang lalaking 'to,
akala mo naman ay magtatagal kami rito at nagtawag pa ng magiging katulong.
NANG mag gabi ay nagulat na lang ako nang maraming masasarap at mukhang mamahalin
na mga pagkain angdumatingsa villa na tinutuluyan namin, tuwang-tuwa sila Nicole
dahil first time nilang makakain ng gano'n karami at kasasarap na pagkain.
"Magpakabait kayo rito, okay? Babalik ako kaagad." Paalam ko sa dalawa.
Alas syete na ng gabi at dumating na sa labas
'yung isa pang caretaker ng resort na ipinakilala
ni Kael kanina lang, nagpakilala itong si Daniel at mukhang mas bata pa sa 'kin ng
ilang taon. Nag-ayos na ako kaagad ng sarili para masamahan ni Daniel patungo sa
Events Place ng resort.
Sinubukan ko ngang hanapin si Kael pero mukhang nagpapahinga ito sa villa niya.
Kumusta na kaya ang pakiramdam no'n?
"Pwede mo pakitawag si Kuya Kael, ate?" Nakangusong pakiusap ni Popoy habang
hinihila ang bandang ibabang tela ng suot kong bestida. "Maglalaro lang sana kami,
ate."
Alanganing nakamot ko ang aking sentido. "Popoy, hindi ko alam kung nasa'n si Kuya
Kael mo pero kapag nakita ko siya, sige, bukas pwede kayong maglaro kapag hindi
siya busy,"
Turnango si Popoy saka lumapit kay Nicole habang pareho nilang dinudungaw sa
malaking bintanang salamin ang magandangview ng dagat sa labas.
"Sige PO, Manang Mely, kayo na po ang bahala. Medyo makulit po si Popoy kaya
pasensya na po agad," biro kong sabi rito habang sinusuot ang heels.
"Hindi naman halata, ma'am, mukhang mababait naman sila kagaya mo. Kaya siguro
mabait din sa inyo si Sir Kael."
"Maraming salamat PO,"
Kasama ko ang binatangsi Daniel nang
lakarin namin angdaan patungo sa malaking Wedding and Events Hall ng resort. Halos
hindi ko pa mapigilang lingunin angdagat dahil sa nakaka-kalmangtunog ng mga alon
at ganda ng tubig na kita pa rin dahil sa maraming ilaw sa paligid.
Habang ang Event Hall naman ay beachfront type at mas enggrande, maganda ang ganito
sa La Satina pero 'di talaga hamak na mas enggrande ang Event Hall ng resort ni
Kael. Bukod sa sobrang lawak nito, napaka-ganda ng ceiling at mga chandelier, ang
mga bintana sa palibot ay gawa sa malalaking salamin at nasa second floor pa ang
hall kaya tanaw na tanaw ang malawak na dagat sa labas.
Sa kabilang banda naman ay gawa sa malaking salamin at pa-tatsulok ang wall, maging
ang langit sa labas ay kita mula rito sa 100b dahil doon.
Nang makasunod clito sa resort si Dahlia, ang assistant ko, saka ang iba pang
section leaders sa Events Team na handle ko sa La Satina ay ginawa namin ang
trabaho. Lahat ay patungkol sa planning para sa naisip kong terna na inilatag ni
Charles sa 'kin, masusing planning dahil kauna-unahang malaking proyekto ito na
involve angmalaking korporasyon.
"Copy PO, Miss Zarina. Days prior the event we'll start the preparation with the
whole team," Ani Dahlia habang hawak ang clipboard.
"Thank you, update niyo ako every time." Nakangiting paalala ko sa kanilang lahat.
Sinipat ko ang relo ko at nakitang alas otso na ng gabi, umalis din naman kaagad
sila dahil hindi nga raw nila afford ang mag-stay sa sobrang mahal ng mga villa.
Naiiling na sinipat ko ang phone ko, nakakahiya naman kay Kael.
Sinubukan ko itong tawagan para kumustahin pero nag-ring lang ang number niya.
"Daniel, magandang gabi. Nakita mo ba si
"Ay, ma'am, nasa villa niya PO. Hindi nga po sumasagot kapag kinakatok kanina ni
Aling Tesi, nakabukas naman po ang pinto pero nahihiya lang po kami pumasok,
maghahatid po sana ng hapunan," sagot ni Daniel habang inaayos ang sumbrero nito.
"Gano'n ba? Pwede bang ako na lang ang madala ng hapunan niya? Nasa'n ba angvilla?"
Lakas-loob kong pagpresinta.
"Ay, Sige PO, ma'am! Hatid ko po kayo,"
Nang marating namin ang pinaka-magandangvilla sa paligid ay hindi na 'ko nagduda na
rito ang kay Kael. Inabot ko mula kay Daniel ang hapunan saka nagpaalam sa kaniya.
Nang pihitin ko ang door knob ay hindi nga naka-lock pero sobrang dilim ng 100b.
Mabuti na lang at may mga malalaking bintana sa paligid na nakabukas, nakakapasok
kahit papaano ang liwanag ng mga pailaw mula sa labas.
"Kael?” Pagtawag ko rito. Umakyat ako ng second floor nang wala pa ring sumasagot.
Bahagya akong kinabahan at nag-alala. Ang taas pa naman ng lagnat no'n kanina.
May tatlong pinto sa ikalawang palapag at unang pinto na binuksan ko pa lang ay
napunta na 'ko sa silid kung nasa'n si Kael, bukas ang aircon at tanging ilaw mula
sa lampshade lang ang nakabukas.
Dahan-dahan kong inilapag ang bitbit na tray ng pagkain sa sidetable at kinapa ang
noo nito.
"May Sinat ka pa rin, okay ka lang ba diyan?”
Tinapik ko ang kaniyang balikat. "Kael...”
Bahagya itong kumilos at nagmulat ng mga mata. "Darlene,” paos ang kaniyang boses
na sabi.
Natigilan ako. Saglit akong hindi nakapagsalita at nakatitig lang sa kaniya.
Hinahanap niya ba ang ex niya?
"Oh, l'm sorry... it's you,” kinusot niya ang kaniyang mata saka ako namukhaan.
Inabot nito ang aking kamay saka dinala sa kaniyang dibdib para yakapin.
"Kumain ka na ngdinner, nandito rin ang gamot mo,” mahinang aya ko sa kaniya.
"I'm not hungry," gasgas ang boses na sagot nito.
"Or baka gusto mo pang tawagan ko si Darlene para magpunta rito at pakainin ka?"
Biro ko sa kaniya nang hindi ngumingitl.
Tinitigan ako nito saka nalukot ang noo.
"Why would you do that?"
"Hinahanap mo siya 'di ba?"
Tumunog ang cellphone ko kaya nang mabilis na sipatin ko ang screen ay nakita ko
ang pangalan ni Charles. Agad kong binuksan ang text message at nagtaka sa nabasa.
From: Charles
/ hope you can make time forme tomorrow, we need to talk.
Agad na binundol ng kaba ang dibdib ko. Tungkol saan kaya? Hindi naman kaya niya
nalaman ang... patungkol sa 'min ni Kael?
Nagulat na lang ako nang mapansing katabi ko na pala si Kael at binabasa rin ang
nasa mensahe. Mabilis na hinablot nito ang cellphone saka hinagis sa kung saang
parte ng kama niya. Mabuti na lang at hindi sa sahig na naman hinagis!
"Kael! Rereplyan ko pa si Charles!"
Impit na napatili ako nang hilahin ako nito mula sa braso patungo sa tabi niya at
pumaibabaw saka dinaganan ako, mula rito ay
ramdam na ramdam ko ang init na nagmumula sa temperatura ng kaniyang katawan.
"Sabihin mo na lang hindi ka naka-reply kasi busy tayo buong gabi." Sambit niya sa
mababang boses.
TO BE CONTINUE.

KABANATA 28
KABANATA 28
NAGBABA ngtitigsi Kael sa aking labi at mula sa kaniyang mga mapupungay at pagod na
mga mata ay nakilala ko ang pagnanasang emosyon doon. Unti-unti niyang inilapit ang
kaniyang mukha sa 'kin kaya naman inihawak ko ang aking mga kamay sa kaniyang
dibdib upang iharangsa pagitan namin.
"May sakit ka, dapat nagpapahinga ka! B-Baka mahawaan mo pa 'ko ng lagnat," palusot
ko sa kaniya. Naisipan ko ring itakip sa labi ko ang mga palad ko dahil halos hindi
matanggal doon angkaniyangtingin.
Nag-angat ito ng kilay saka mahinang natawa.
"Fever is not a communicable disease, Zarina," aniya saka pinilit na alisin ang mga
kamay ko roon pero nangingiting hindi ako nagpatinag.
"May sakit ka na't lahat gusto mo pang humalik. Kumain ka na lang ng hapunan mo,"
impit na sermon ko sa kaniya.
Nagulat ako nang dumapo sa tagiliran ko ang kamay nito saka ako kiniliti roon. Ang
lakas pa naman ng kiliti ko sa katawan!
"Kael!" Sigaw ko sa pagitan ng paghalakhak, angsama ng ugali ni Kael!
"What?" Natatawang dinaganan ako nito at kiniliti habang hindi naman ako makahinga
katatawa. "Kiss or tickle? You choose,"
"Ano ba! Salbahe ka!" Nakakunot ang noo ngunit hindi mapigilang halakhak na singhal
ko sa kaniya, nang magkaro'n ng pagkakataon ay hinampas-hampas ko ito sa katawan,
natigil lang ako nang maalalang may sakit nga pala ito.
"Turnigil ka, Kael! Sisipain na kita,
Tumigil naman ito pero inatake ng mababagal na halik ang leeg 1<0. Sa pagdikit pa
lang ng kaniyang labi sa bandang 'yon ay ramdam na ramdam ko na agad ang maiinit
nitong hininga, agad na nahigit ko ang akin dulot ng pagiging sensitibo ng balat ko
roon.
"Can I kiss you here, then?" Rinig kong bulong niya saka ang kaniyang mga halik ay
urnakyat sa aking tainga.
Kael.. naramdaman ko na lang ang pagkabuhay ng pamilyar na sensasyon sa akin nang
hindi niya tigilan ang mga parteng 'yon sa paghalik. It was as if Kael knew where
my weakness spots could be found.
Nakagat ko nang mariin ang aking labi nang maramdaman ang kamay nitong dumapo sa
kanang parte ngdibdib ko. Minasahe niya 'yon at agad na nabuhay ang kakaibang
sensasyon na sa kaniya ko lang palagi nararamdaman.
Ang kabilang kamay ay ipinang abot ni Kael sa mahabang zipper sa likod ng bestidang
suot 1<0, namalayan ko na lang na tagumpay niya nang naibaba 'yon kasabay ng
pagtanggal nito ng aking bra, hindi ko tuloy alam kung hindi ko lang ba napansin
ang ginagawa ng kamay niya sa likuran ko dahil sa pagbibigay ng atensyon sa dibdib
ko o sadyang sanay lang ito sa mabilisang pagtanggal ng suot ng mga babae.
"You don't want me to kiss your lips... so may I kiss these instead?" Paos ang
kaniyang boses na sinabi 'yon bago tuluyang sinakop ng kaniyang bibig ang
akingdibdib, habang abala naman ang paghawak at pagmasahe niya sa isa.
"Kael!" I cried his name.
Every flick of his tongue made me want for more. Kakaiba sa pakiramdam, mainit ang
kaniyang bibig na sumasakop sa aking balat.
Bahagyang napaarko ang katawan ko dulot ng bolta-boltaheng kuryenteng pakiramdam ko
umagos sa pagkatao ko. Mas lalo na nang unti-unting bumaba ang kaniyang kamay
papunta sa gitna ng aking hita, bawat dikit ng kaniyang kamay sa balat ko ay
nakakapaso.
Nang hawakan ni Kael ang aking kaselanan ay napadaing na ako. Mariin kong ipinikit
ang aking mga mata habang pinapakiramdaman ang ginagawa ng kamay ni Kael doon,
mabagal niyang pinadadaan ang kaniyang mga daliri roon habang may tela pa ring
nakaharang sa pagitan. And I admit it felt so... frustrating.
Hindi ko alam kung ilang daing ang lumabas sa aking bibig habang patuloy siya sa
paghaplos doon.
Nakita kong mariing nakatitig si Kael sa akin, mariing nakatitig at bahagyang
nakaawang ang bibig habang pinanood ang nagiging reaksyon 1<0, kaya naman bigla
akong nailang at ang tanging nagawa ko lang ay kagatin ang ibaba kong labi.
"Damn..." ilangsunud-sunod na mura pa ang pinakawalan niya saka naghubad ng suot,
ang isinunod niya ay ang natitirang underwear ko.
Nang tuluyang mahubad niya ang pareho naming saplot ay naramdaman kong nag-init
agad ang aking mga pisngi. He freed his proud glory while I'm in bed... naiilang at
nahihiya dahil sa titig na ibinibigay niya sa katawan at reaksyon 1<0.
"Sa tatlong taon niyo ni Ferrer, was he able to touch like this?" Aniya habang
pinadadaan ang mainit na palad mula sa aking binti pataas. "No? Ako ang una,
right?"
Bago pa man ako makaalma ay nauna nang bumaba ang kaniyang ulo sa pagitan ng aking
mga hita.
Literal na napaawang ang bibig ko sa gulat at
sa sensasyong agad na naramdaman mula sa ginagawa niya. Kael kissed the sides of my
folds, mariin kong nakagat ang ibaba kong labi habang hindi na mapigilan ang sunud-
sunod na pagdaing.
"Kael, 'wag..." I moaned.
Halos hindi ko na makilala ang sarili kong boses, may parte sa 'king gusto kong
itigil niya ang ginagawa niya, hindi ako sanay kahit na hindi ito ang unang beses
na naranasan ko ito, but there's also a part in me that wants Kael to do me more.
He kissed my folds thoroughly and from there I can still feel his hot breath, I can
feel the intense movement of his tongue on my flesh. Malakas na napadaing ako at
sinabunutan ang kaniyang buhok.
Hindi ko na kaya... I'm close!
"Kael, s-stop, please..." daing ko. Kulang na lang ay maiyak ako sa sensasyong
'yon, wala ng pakialam sa mga tao sa paligid na pwedeng makarinig. I'm suddenly
lost with what Kael is doing on my flesh!
Sinubukan kong ilayo ang kaniyang mukha mula roon dulot ng matinding elektrisidad
na ibinibigay no'n sa pagitan ng aking mga hita pero hindi siya nagpatinag at mas
pinag-igihan ang ginagawa. Nakatitig lang si Kael sa nahihirapang reaksyon ko
habang patuloy roon. Nahanap ko ang kaniyang braso saka doon na lang mahigpit na
kumapit.
I cried his name while my whole body trembled when I felt the liquid heat came
gushing out from me!
"Sweet," rinig kong komento nito habang pinupunasan angsulok ng labi. Hinihingal pa
ako mula sa pagsabog nang maramdaman ko naman ang kaniyang pagpwesto sa pagitan ko.
He teased my entrance while staring intently at my eyes.
"You're mine, Zarina. You're not going to do this with anyone, even with that
Ferrer." May awtoridad niyang sambit. Ang akala ko ay ipapasok niya na ang kaniya
pero nagulat ako nang pagpalitin niya ang aming pwesto.
"Move."
Namilog ang mga mata ko. "H-Huh?" Hindi ko alam ang gagawin! Anong gagawin ko?
Garnit ang dalawang kamay, iniangat niya ang beywang ko para upuan ang kaniyang
ari. His maleness immediately filled my inside, pakiramdam ko ay punung-puno 'yon,
mahinang napadaing ako nang makaramdam ng kaunting kirot kahit na hindi na ito ang
unang beses.
Narinig kong malakas na napamura si Kael kaya naman agad na nilingon ko siya.
Nakatingala ito habang mariing nakapikit ang mga mata at nakaawang ang bibig.
M-Mali ba? "M-Masakit ba?" Inosenteng
tanong ko sa kanÏya.
His mouth curved in a smile, "You're... You're doing it right," nahihirapan niyang
sagot.
Sinubukan kong gurnalaw sa itaas niya, hindi ko alam kung tama pa ang ginagawa ko
pero bakas sa reaksyon ni Kael ang sagot.
"Oh, Zarina! f* *k shit!" He muttered different curses under his breath.
Bigla niyang pinirmi ang beywang ko mula sa paggalaw saka siya na mismo ang mabilis
na gurnalaw sa aking ilalim, humiga ako sa kaniyang dibdib at hinayaan ito sa
ginagawa. Kael's moan and curses were so loud nakapikit ang mga mata at nakaawang
ang bibig, his thrusts became harder as he pound faster... and all I could feel is
an addicting pleasure.
"Zarina!" He moaned.
I cried when I felt that I'm going to reach the peak again. Mahigpit na mahigpit na
hinawakan ni Kael ang mga braso ko at malakas itong dumaing saka ko naramdaman ang
kaniyang pagsabog kasabay ng sa akin.
Hinalikan niya ang noo ko pagkatapos naming manahimik ng ilang segundo. "Is it
normal to crave for you over and over again?" Inaantok na tanong niya.
Hindi ko rin mapigilang sumang-ayon, gano'n din ang nararamdaman ko.
Alam kongdahil 'yon sa ngayon ko lang naranasan ang ganitong mga bagay... at kay
Kael 'yon, hindi ko itatangging magaling siya sa kama, at walang pilitang
nangyayari na gustuhin siya.
Hanggangdo'n lang muna.
"Pwede ko bang 'wag na alisin ang arrangement natin?" He chuckled. "Gusto kong akin
ka lang..." naramdaman ko ang pag-ikot ng kaniyang braso payakap sa 'king munting
katawan na nakadagan at nakahiga pa rin sa kaniyang ibabaw.
"Kael..." mahinang tutol ko sa kaniya.
"Charles asked for our help earlier."
"Huh?"
"He's asking for our ideas and cooperation," "Para sa'n?" llang segundo itong hindi
nakasagot. Nakahiga lang ako sa kaniyang dibdib at narinig ang palakas na tibok ng
kaniyang puso.
Naramdaman ko ang pag-angat ng kaniyang dibdib, he sighed. "Unfortunately, he's
planning to ask for your hand... to marry the woman I made love to couple of
minutes ago," mahina itong natawa ngunit halatang sarkastiko.
Agap na nag-angat ako ng tingin sa kaniya, naabutan ko itong nakatitigdin sa 'kin
nang seryoso. Umiling si Kael. "You don't love him, right? Sinabi mo 'yon sa 'kin."
Napakurap ako. Gulat pa rin sa narinig. Napag-usapan na namin 'to ni Charles, hindi
ko pa planong magpakasal sa kaniya ngayon..
Hanggangsa maghiwalay kami ngvilla ni Kael at makabalik ako kung sa'n kami nagsstay
ng mga kapatid ko ay puno pa rin ng gano'ng bagay ang isipan ko. Patungkol kay
Charles. Kaya ba 'yung message niya kanina... 'yun ba ang pag-uusapan namin bukas?
BUONG GABI hanggang mag-umaga ay hindi ko na tuluyang nagawang replyan pa si
Charles. Hindi ko alam kung anong mangyayari pero buo ang 100b ko na tanggihan ang
alok niya, kahit pa gawin niya 'yon sa public.
Unang-unang priority ko sa buhay ko ngayon ay ang mga kapatid ko at hinding-hindi
niya mapapabago ang isip ko.
"Nag-almusal ka na ba?" Bungad ko kay Kael nang maabutan itong nakaupo sa maliit na
kubo, beachfront 'yon at napapaligiran ng matataas na puno. Habang nakatutok nang
maigi sa laptop ay hinahangin ang kaniyang buhok. Hindi ko maiwasang mamangha kung
gaano ka-perpekto ng kaniyang mukha sa paningin ko.
"Mamaya pa. Hindi pa 'ko nagugutom." Aniya.
"Uminom ka na ng gamot?" Dagdag ko pa saka kinapa ang noo nito nang makatabi ako sa
kinauupuan niya. "Wala ka ng lagnat, mabutl
naman,"
"'Di na kailangan. Umokay na 'ko kagabi pa lang," pabirong sabi nito kaya
pinamumulahan ng pisnging nag-iwas ako ng tingin at hindi pinansin angsinabi niya.
"Well-planned na ang event para sa kumpanya ng kaibigan niyong si Theodore kagabi
pa lang, two days prior the event babalik ang
Events Team ko rito," pagpapaalam ko sa kaniya.
Tumango ito at pinasadahan ng mga daliri ang buhok. "I 'll inform all my personnel
to assist your team on that day,"
Turn ango ako. Saktong tumunog ang cellphone ni Kael hudyat na may turnatawag sa
kaniya kaya naman mas lalo akong nanahimik sa tabi at pinagmasdan na lang ang
paglalaro nila Popoy at Nicole sa bungad ng dagat.
"Any update?" Rinig kong bungad ni Kael sa kausap. Saglit siyang nanahimik bago
nakasagot ulit.
Tumikhim ako at tumayo para urnalis sandali at hindi makaabala sa kausap niya sa
cellphone. Napansin kong nilingon ako nito kaya naman sumenyas akong aalis muna.
Tumango naman ito saka humarap muli sa laptop.
Bago pa man ako tuluyang makalayo ay narinig ko pa ang huli nitong sinabi.
"Let's do benchmarking with that holding company, I want it to be dormant," aniya.
"l want it to shut down and be destroyed until they have nothing left in their
hands,
Saglit akong natigilan saka nilingon ito. Kitang-kita ko ngayon ang galit sa mga
mata ni Kael habang nagsasalita while balling his fist above the table.
Holding company? Tama ba ang pagkakaunawa ko? May pababagsakin siyang holding
company gamit ang benchmarking?
Bakit niya 'yun gagawin?
PAGSAPIT ng hapon ay napagpasyahan naming umuwi na, chineck ko ang kalagayan ni
Kael at okay naman na raw siya mula sa lagnat kaya naman siya pa rin ang nagdrive
ng kotse para ihatid kami.
Hindi ko nakalimutan ang huling narinig ko mula sa kaniya kanina pero hindi rin
naman ako naglakas-loob na tanungin siya. Sana lang ay mali ako ng pag-intindi,
ingatan niya sana palagi ang sarili niya.
Habang walangtigil naman ang mga kapatid ko sa pagkuwento ng kung anu-ano, kung
ga'no sila kasaya na makapasyal sa gano'ng kaganda na beach.
First time nilang makapunta ng dagat.
"Thank you po sa pagpapapunta sa resort mo, Kuya Kael! The best ka PO!" Puri ni
Nicole kaya naman nangingiting nilingon kosi Kael.
Ngayon ko lang narinig na nagsabi ng ganiyan si Nicole. Pakiramdam ko lalaki ang
ulo ni Kael dahil panay ang pasalamat at puri sa kaniya ng mga kapatid ko kanina
pa.
Nang makarating ng apartment ay agad at sabik na bumaba angdalawa bitbit ang
maraming tsokolate at pagkain mula kay Kael. Nagpaalam din ako at pababa na sana ng
kotse nang hawakan nito ang kamay ko.
Nagtatakang nilingon ko ito habang nakakarinig ng iregular na pag-iingay ng puso ko
sa simpleng paghawak niya lang sa kamay ko.
Ilang segundong seryoso niyang tinitigan ang kamay ko bago ito bumuntong hininga at
nagsalita. "Reject Ferrer's engagement proposal..."
Natigilan ako nang marinig 'yon kay Kael. Matiim kongtinitigan ang kaniyang mga
mata, hindi ko alam kung dinadaya lang ako ng mga mata ko pero nakakakita ako ng
lungkot at takot mula sa kaniya.
Bakit?
"Thank you sa concern, Kael, hindi ko rin gustongtanggapin pa 'yon sa ngayon. Gusto
kong mag-focus lang muna sa mga kapatid ko, wala pa sa isip ko ang magkaro'n ng
bagong pamilya," Tahimik na turnango ito habang hindi nag-aalis ng tingin sa 'king
kamay.
"Wala ka namang nararamdaman para sa kaniya, hindi mo rin kailangang magpapigil sa
lahat ng utang na 100b na ipinatong niya sa 'yo," sambit ni Kael. "Kung totoong
mahalaga ang nararamdaman mo para sa kaniya, hahayaan ka niyang kumawala. Gusto mo
bang bayaran ko pa lahat ng binigay niya sa 'yong tulong? Tell me..." Natameme ako
sa mga sinabi nito sa akin. Mas lalo nang dalhin niya ang aking kamay sa kaniyang
labi para halikan 'yon.
"I'll be out of the country for a week, I want to be reassured that you won't let
him put an engagement ring on your ring finger," nagsusumamo ang kaniyang mga mata
nang magtama angtingin naming dalawa.
Habang ako... nagugulat at nahihiwagahan sa lahat ng bagong emosyon na nadidiskubre
ko kay Kael sa mga oras na 'to.
As if Kael's allowing me to see his soft and vulnerable sides.
"Kael... hindi gano'n kadali," nahihirapang sagot ko sa kaniya.
"Why? Tell me your reason, why?"
"Wala naman kaming problema, ang alam niya wala kaming problema... anong sasabihin
ko sa kaniya? Na ayaw ko na?" Maging ako nang maisip na sabihin 'yon kay Charles ay
natakot na kaagad, at pinaka-malaki ay 'yong makonsensya. Kinakain ako ng konsensya
ko sa bawat oras at
mas napipilitan akong bumawi sa tao dahil doon. "Kapag sinabi kong ayaw ko na at
may namagitan sa 'tin na ganito... ganitong set up, hindi ko kaya, Kael. Ang gulo
para sa 'kin."
Nakita ko agad ang pagdaan ng pagka-dismaya sa mga mata ni Kael. Nakatitig pa rin
ito sa mga mata ko na parang naghahanap ng pag-asa roon na sasang-ayon ako sa gusto
niya.
Pero kahit ako... hindi ko alam kung pwede ko 'yon gawin.
"Sinabi mong pumayag kang mapalapit si Ferrer sa 'yo dahil nahanap mo ang financial
help na kinailangan mo noon mula sa kaniya... can't you see, I could also do that
for you!"
"What? Ano pa? Tell me!" Ma-awtoridad niyang sambit.
Minsan, 'yun din naman ang gusto ko. Pakiramdam ko ang bigat bigat dahil kailangan
ko palaging magpanggap sa harap ni Charles na okay ako sa kaniya pero masiyado nang
maraming gulo sa buhay ko sa ngayon... ayokong magbukas ng panibago pang gulo kung
pati ang relasyon ko kay Charles ay idadawit 1<0.
Ayokong mag-away kami, ayokong mag-ungkat siya ng dahilan kung bakit sakali akong
aayaw sa relasyon namin, ayokong mahanap niya ang sikretong ugnayan namin ni Kael.
I want to protect my peace, I want to protect their friendship.
And I want to protect my heart.
Hindi ko na itatanggi, gusto kong palaging nakakasama ko si Kael, gusto ko kapag
nagkakausap kami kahit hindi palaging nagkakasundo sa pinag-uusapan. Gusto ko ang
presensya niya sa paligid ko at ang pagpapakita nito ng appreciation sa bawat bagay
na mayro'n sa 'kin.
Pero hindi ako sigurado kung hanggang kailan 'yon. Hindi rin ako sigurado kung...
kung sigurado rin ba siya sa mga sinasabi at gusto niyang ipagawa sa 'kin sa mga
oras na 'to.
Napapagod na urniling ako saka nag-iwas ng tin gin.
"lkaw, sabihin mo sa 'kin kung anong rason, Kael. Ano sa 'yo kung kumawala o hindi
ako sa relasyong mayro'n kami ng matalik mo pang kaibigan?" Balik ko ng tanong sa
kaniya.
Halatang natigilan ito at hindi inasahan ang narinig.
It was as if he didn't expect that question coming and so I caught him off guard.
He bitterly chuckled. "Hindi ka rin naman maniniwala," iling niya saka mapait na
ngumisi matapos yumuko at mag iwas ng tingin. "Sige na, aalis na 'ko," bigo ang
emosyon sa kaniyang mga mata matapos bitawan ang kamay ko at ibalik sa
manibela ang mga kamay.
"Kael, tinatanong pa kita."
Kahit mukhang alam ko na ang isasagot niya.
"Hindi ko alam, Zarina. Bigla ko na lang ginustong ipagdamot ka kahit kay Ferrer
pa," maiksi itong natawa sa sariling sinabi. Habang ang puso ko naman ay panay na
ang pag-init. "Gusto kong akin ka lang at gano'n din ang gustuhin mong mangyari.
Pero imposible, 'd
Napalunok ako. Hindi ko alam kung... makikinig ako.
Kael's a well-known billionaire playboy doon pa lang sa bar, he plays hook ups and
games with girls he desired to have in bed. Ngunit ngayon... he sounded sincere.
Humugot ako nang malalim na hininga, urnaasang gagaan ang biglang bumigat na dibdib
ko pero hindi nangyari.
May parte sa 'kin na masaya akong sinabi 'yon ni Kael bilang rason, sa totoo lang
ay gano'ng sagot nga ang inaasahan kong marinig. 'Yun din ang gusto kong marinig.
Pero hanggang doon lang 'yon... kung ano man ang nararamdaman ko ngayon, dapat ko
munang itago. Ang gusto ko lang ay mabawasan ang problema ko sa buhay, hindi
madagdagan kung sakali man.
"B-Bababa na 'ko, Kael. Mag-ingat ka sa... sa pag-drive." Sambit ko sa kaniya,
hindi na nagsalita patungkol sa huli nitong sinabi.
Hindi na rin naman siya umimik, sa halip ay lumingon lang ito sa kaniyang bintana
kaya naman hindi ko na nakita pa ang kaniyang reaksyon. Binuksan ko na ang pinto ng
kotse saka mabilis na burnaba. Hinintay kong buhayin nito ang makina bago
tumalikod.
Nang marinig na urnalis na ang kotse ay mabigat ang 100b na naglakad na ako patungo
sa gate ng apartment.
Ang sabi ko pa naman sa sarili ko no strings attached.
Hahawakan ko na sana ang lock ng gate nang may humila sa braso 1<0. Mabilis na
nilingon ko ito at gano'n na lang ang pagkagulat at pagbundol ng kaba sa dibdib ko
nang makita kung sino ito.
"Charles!"
TO BE CONTINUE.

KABANATA 29
KABANATA 29
"Ngayon ka lang nakauwi? Masyado bang malayo ang beach resort ng Valencia Highlands
para makapag-overnight pa kayo... ng mga kapatid mo?"
Tumikhim ako para matulak ang kaba na kanina pa burnabara sa 'king lalamunan. Hindi
ako hinayaan ni Charles na makapasok ng apartment at inayang makapag-usap kami sa
malapit na coffee shop. Buong byahe nga ay hindi niya ako iniimik na lalong
nakapagpa-ingay ng kaba sa dibdib ko, halos itago ko sa mga binti ko ang aking mga
kamay na kanina pa nanginginig.
"Ah ano kasi, nalaman niya 'yung lagay ni Nicole, kaya nagmabuting-loob si Kael na
isarna na rin. P-Para na rin yata hindi ako mailangsa kaniya since kami lang dalawa
ang pupunta at wala ang secretary mo,"
Nag-angat ng noo si Charles saka dahan-dahangtumango.
"You were also not answering my text messages last night. Were you that busy? Wala
ka bang load, wala bang wi-fi sa lugar?" Paulan niya pa ng mga tanong saka
mahinangtumawa.
"At kailan pa nagpupunta si Kael sa
apartment mo? Hindi mo yata 'to nababanggit sa
Ang tanong na 'yon ang literal na nakapagpatigil sa 'kin. Pinilit kong magkunwari
na hindi apektado sa narinig pero hindi ko sigurado kung hindi niya nga ba talaga
nahalatang nawindang ako sa pagbanggit niya sa pangalan ni Kael.
"Noong... noong nakaraan lang, Charles. Hindi palagi..." hindi makatingin nang
diretso na paliwanag ko. Halos maubusan ako ng sasabihin.
Ang eksena kasi kanina, saktong paglingon ko kay Charles ay saka naman ang paglabas
ng apartment ni Rosa para yata bumiili ng kung ano sa tindahan. Sana nga ay
dumiretso na lang agad ito ng tindahan na pupuntahan kaso hindi 'yon ang nangyari.
"Oh! Nandito ka na rin pala, Zarina! Akala ko pinauwi mo nang mag-isa Yung mga
kapatid mo eh!" Malakas na sita ni Rosa sa akin habang ha wak pa rin ni Charles ang
braso 1<0.
Abot-abot ang kaba sa dibdib ko nang mapunta na kay Charles ang atensyon niya
maging sa kamay nitong nakahawak pa rin sa akin. Angplano ko talaga magmula noong
nakitira sila rito sa apartmen t ay h 'wag nang papuntahin pa si Charles dito. Si
Kael na ang una nilang nakita na kasama ko, hindi naman pwedeng sabihan ko rin sila
na huwag magsasalita patungkol kay Kael kung magpupunta rito si Charles.
Napaka-ingay pa naman ng bibig ni Tita Raquel at Rosa. Walang preno.
"Oh! Sino naman itonggwapo na 'to? Ang dami mo namang pogi na inuuwi rito sa
apartment mo!" Nakangising tukso niya sa 'kin sabay mahinang hinampas ang balikat
koe "Eh sino ba ito?"
Anong inuuwi... halos takpan ko ang bibig ni Rosa dahil doon, pinanlakihan ko rin
siya ng mga mata pero hindi niya na 'yon napansin. Nauna nang makapagsalita si
Charles kaysa sa 'kin dahil sa narinig.
"I'm Charles. I'm her
"Swerte naman ngpinsan ko sa 'yo! Ang dami talagang nabibingwit na pogi, ano!"
Baling niya pa sa 'kin,
"Rosa!" Sita ko sa kaniya na hindi niya pa rin nakukuha.
"Marami? Sino pa bukod sa 'kin ang nakakapunta rito? May iba ka pa bang kaibigang
lalaki?" Baling niya sa 'kin, at kahit na nakangiti ay halatangpeke na 'yon.
"Charles, wala-"
'"Yung nakaraan! Grabe pa nga makapanglibre ng pagkain!" Nakangusong sambit ni Rosa
habang nakangiti nang malawak. "Akala ko naman 'yun ang boyfriend mo, Zarina!
Hindi niya kasi tinanggi saka bagay kayo tingnan
"Rosa... ano bangsinasabi mo, " mahina kong sita sa kaniya.
Gusto na sana siyang itulak palayo!
"Sino?" Asik ni Charles, alanganin akong lumingon sa kaniya at nakitangseryoso na
ang kaniyang ekspresyon. Naramdaman ang paghigpit ngpagkakahawak nito sa 'king
braso kaya naman napunta agad doon ang tingin ka "Wait lang, alalahanin
angpangalan!" Sagot pa ni Rosa.
Tinitigan ko ito nang masama, natatakot sa kungano pa angsasabihin niya. "Rosa,
pwede bang iwan mo muna kami. Nag-uusap ka-"
"Huh? Saglit inaalala pa nga, ano nga ba ulit pangalan no 'ng pogi na 'yon Tanong
niya sa 'kin. Hindi alam kung nananadya siya o ano.
Napadiretsong linya ang aking mga labi nang banggitin niya ang pangalan ni Kael.
"Charles, l'm sorry," 'yun na lang ang tanging nasagot ko, natatakot na baka
mahalata niya lang ang pagsisinungaling sa 'king mga mata kung magpapalusot pa.
"Nagdadala siya ng pagkain, bumibisita, kilala rin ng bawat miyembro ng pamilya mo
na kasama mo roon sa apartment." Banggit niya isa-isa sa mabagal na tono. "You know
what, this is not common to Kael. He's used to dumping girls when they already
served their purpose on his bed. I wonder what's gotten into him for suddenly being
nice to you."
"M-Magkaibigan kasi sila ni Sir Ariel, Charles.
Noong araw na 'yon, nag-"
Hindi ko na itinuloy ang sinasabi ko nang makita itong iniangat ang kamay sa 'kin.
"It's fine, Zarina. Kahit ilang beses pa siyang magpunta sa apartment mo, may gusto
man siya sa 'yo o wala-"
"Charles, wala-"
"l said it's fine." Matigas niyang sabi kaya naman naitikom ko ang bibig ko.
Napakurap ako, pangalawang beses na nakita kong naging ganito kaseryoso si Charles.
"It doesn't matter to me anymore, tayo naman ang may relasyon at hindi mo naman
siya eentertainin, hindi ba?"
Natatakot na tumango ako nang ilang ulit.
Gusto ko sanang linisin muna ang pangalan ni Kael para maiba angtingin niya sa
kaibigan pero hindi ko na ginawa, hindi na 'ko nagsalita pa.
Lumipas ang ilang mga araw, napansin kong mas dumalas ulit ang pagpunta ni Charles
sa akin, magingsa apartment.
Hindi ko sana gustong mapuna pero napansin kong naging mahigpit si Charles.
Gano'n siya sa buong isang linggo.
Hindi ako sanay at madalas ang pagkailang 1<0, hindi ako komportable sa kaniya kaya
mas lalo na ngayon na ginagawa niya bigla ang mga bagay na 'yon sa araw-araw.
Kahit anong pilit ko. Hindi ako makomportable kapag si Charles... hindi ko
maintindihan kung bakit.
Habangsi Kael naman, sa buong isang linggo na lumipas ay hindi siya nagparamdam.
Naalala kong sinabi nito na aalis nga pala siya ng bansa ng ilang araw pero hindi
ko maalala kung nasabi niya ba angdahilan.
"Nag-uundergo na pala ng radiotherapy sessions ang kapatid mo?" Biglang tanong ni
Charles. Narito kami ngayon sa mansyon niya kung sa'n din nakatira ang kaniyang
pamilya.
Nag-iwas ako ngtingin at bumalingsa labas ng veranda kung sa'n kami nakatayo at
nakadungaw ngayon. Eksaktong alas sais na ng gabi ngayon at kanina pa lang ay
nagsabi na si Charles ng aya niyang sumabay ako para sa dinner ng pamilya nila.
"Mahal ang session na gano'n, saan ka nakakuha ng pampagamot ng kapatid mo?" Usisa
niya pa.
"Sa... sa donations. Nagbigay ng tulong ang mga kapwa empleyado ko sa hotel."
Diretsong sagot ko. "Nagbigay din ng tulong ang hotel
managing director."
"l appreciate it that you're not demanding anything from me for the past three
years, love. Hindi ko lang maiwasang maisip na kulang pa rin ang mga ibinibigay
ko," huminga siya nang malalim.
"Bakit? Sobra sobra na lahat ng itinulong mo, Charles. Hanggang ngayon tinatanaw ko
lahat ng utang na 100b ko sa 'yo kung alam mo lang..." sinabi ko para pagaanin ang
100b niya, kahit na ang 100b ko naman ang burnigat.
"Honestly, natatakot akong iwanan mo 'ko."
"Bakit mo naman 'yon naiisip, wala namang dahilan para gawin ko 'yon..." mahinang
sagot ko, napakurap ako.
Alam kong mayro'n na...
"My mom and dad were both giving me hard time in the company. Can I ask one favor
from you? Ngayon lang ako hihiling mula sa 'yo, can you help me, love..."
Napaangat ang aking noo sa pagtataka.
Hindi ko pa rin sinasalubong ang kaniyang tingin at nananatiling nakatingin sa
labas ng veranda, naghihintay sa kung ano mang sasabihin nito.
"Pinaghihirapan kong mapasakin ang kumpanya, ilang taon ko nang gusto na sa 'kin
ipagkatiwala 'yon ng mga magulang 1<0. They were already planning to hand the
holding company to us, isa lang ang pwestong CEO at isa lang ang pagkakatiwalaan
nila ro'n."
Holding company?
Biglang nagbalik sa 'kin ang narinig kong sinabi ni Kael sa kausap.
"Let's do benchmarking with that holding company, I want it to be dormant,
"l want it to shut down and be destroyed until they have nothing left in their
hands
Nawala roon ang pag iisip ko saka nabalik kay Charles ang aking atensyon nang
marahan niya akong iharap sa kaniya. Nagsusumamo at malungkot ang kaniyang mga
mata sa mga oras na 'to.
"My parents gave us conditions. Whoever among us settles down with a family will
have the position in Ferrer Holdings."
Napakurap kurap ako, ilang segundo rin yatang hindi ako nakaimik dulot ng
pagkabigla. "Charles, kung patungkol 'to sa pagpapakasal...
alam mo namang napag usapan na natin 'to.
Nasabi ko na sa 'yo ang rason 1<0..."
Dumaan ang gulat sa mga mata niya. Halatang hindi niya inasahan ang sagot kong
'yon.
Ang darning rason... ang darni kong naiisip

9/1 5
na rason para hindi tanggapin ang pagpapakasal na gusto niyang ipilit. Ramdam na
ramdam kong hindi pa ako handa para magpatali sa kaniya.
Hindi pa sa ngayon.
"Please. Ito lang ang hinihingi ko sa 'yo. Ikaw na mismo ang nagsabi na marami na
'kong naitulong sa 'yo at ito lang, Zarina, ngayon lang ako hihingi ng pabor.
Ngayon lang." Mariin nitong sambit.
"Tinulungan kita, napunta lahat ng 'yon sa mga kapatid mo. Pwede ko silang
suportahan kahit na nagpakasal na tayo... I promise! I promise I ' ll take care of
them. Pag aaral ba nila? Pera? Marami akong pera, Zarina! Hindi ko maisip kung
bakit ayaw mo pa rin!" He's losing it. I can see it in his eyes.
Hinawakan ko ang mga kamay niya saka pilit na kumawala. "Bigyan mo pa 'ko ng
panahon, Charles."
"Hindi kita maintindihan."
Iniawang ko ang bibig ko para makipagtalo pa ng ibang rason sa kaniya ngunit nauna
na ang ingay mula sa 'king cellphone. Nag ring 'yon nang malakas kaya naman
natatarantang kinuha ko 'yon mula sa bulsa ng suot kong black pants.
Inaasahan ko ang pangalan ni Nicole o ni Rita dahil sila naman ang
palagingtumatawag sa 'kin sa ganitong oras.
Pero hindi 'yon ang nakita ko sa caller's ID.
Lumakas ang kabog ng dibdib ko nang mabasa ang pangalan ni Kael.
Bakit siya tumatawag?
Mabilis kong pinatay ang screen dahil alam kong nakatingin din si Charles. Nakagat
ko ang ibabang labi ko, dapat yata lumayo muna ako bago binuksan ang phone ko.
"Is that Kael Valencia?" Urnismid si Charles at marahas na inagaw ang cellphone sa
'king kamay. "You have his phone number? Tapos na dapat ang working hours, why
would he call you at this hour? Is he that hardworking, huh?"
"Hindi ko alam. Patayin mo na lang ang tawag kung gusto mo." Nakatingin lang sa
cellphone na sambit ko sa kaniya. Hindi ko na nagugustuhan ang tono ni Charles pero
nangingibabaw sa 'kin ang kaba.
Pagak na turnawa si Charles at inilapit sa 'kin ang cellphone habang nakabukas pa
rin ang screen nito. Kukunin ko sana 'yon dahil sa pag aakalang ibinibigay niya na
pero inilayo niya lang ulit saka inilapit ulit sa harapan ko.
"Bakit ko papatayan ng tawag ang katrabaho mo?" Sarkastiko itong tumawa. "Answer
that call."
"HUh?"
"Answer his call." Matigas niyang utos.
Hindi makapaniwalang tinitigan ko ito,
bakas ang inis sa kaniyang mga mata.
Pakiramdam ko naghihinala na si Charles sa mga oras na 'to.
"Charles, please, patayin mo na lang ang call."
Kael... bakit ka ba tumatawag.
"Ayaw mong sagutin?" Namilog ang mga mata ko nang siya mismo ang mag answer ng
tawag ni Kael, nilagay niya 'yon sa loudspeaker habang bitbit pa rin sa pagitan
naming dalawa ang cellphone ko.
"Zarina!"
Lalong urnahon ang kaba sa dibdib ko pagkarinig pa lang ng boses ni Kael sa
kabilang linya. Malakas 'yon kahit na malakas din ang tugtog sa kaniyang
background. Nasa bar ba siya?!
"Kael, bukas na lang tayo mag usap patungkol sa event. B-Busy ako ngayon ."
"Busy ka saan?"Ang tono nito ay kakaiba. Dinig ko ang pagtawa niya na sarkastiko.
"l tried to ignore you fora week but I realized that I can no longer do it. "
Base sa boses ni Kael, mukha itong lasing!
Natatakot na nag angat ako ngtingin kay Charles. Nakatingin lang ito sa cellphone
habang hindi makapaniwalang natatawa nang mapait.
Tinangka kong agawin ang cellphone pero
inilayo pa rin 'yon ni Charles.
"l missedyou. So muche "
Doon agad na pinatay ni Charles angtawag. Pumameywang ito saka nag iwas ng tingin
sa ibang direksyon habang humihinga nang malalim.
"Hindi ako makapaniwala." Buga niya. "Ayon na ba ang tinatawag mongtrabaho? Nice!
That was nice!" Palakas nang palakas ang boses na sigaw niya sa mismong harapan ko.
Halos mapaatras ako sa takot. Nag umpisang magtubig ang aking mga mata. Lahat ng
konsensya, lahat ng takot ay kusang nagsi ahon sa dibdib 1<0.
"l missed you? Bakit? Anong mayro'n?!" Gigil na bulyaw niya sa 'kin matapos
mahigpit na hilahin ang braso 1<0. Halos mapayuko ako sa takot at sa hiya.
"Urniiyak ka? liyakan mo lang ang tanong ko?" Sarkastiko siyang tumawa.
"l've been reserving my heart and my love for you alone, Zarina..."
Sa puntong 'yon ay mas lalong nanlabo ang mga mata ko, iniyuko ko lang ang aking
ulo para itago ang mukha mula sa kaniya, anong dapat kong sabihin? Alam kong
naging mabuti si Charles sa 'kin, sa amin ng mga kapatid ko, wala siyang nagawang
mali... at ito lang ang iginaganti 1<0.
Wala akong nagawa kundi sabihin sa kaniya
ang lahat.
Lahat lahat habang humahagulgol sa harapan niya.
I felt really sorry for Charles.
Gulat na gulat ang ekspresyon niya at nagalit siya nang todo.
"I'm sorry, Charles, please I'm sorry..." halos hindi makahinga dulot ng pag iyak
na sambit ko sa kaniya. Nangingibabaw ang awa ko sa kaniya, lahat ng konsensya...
kinakain ako ng mga emosyong 'yon sa mga oras na 'to.
"Kaya ayaw mong magpakasal sa 'kin."
Mahinang sagot niya. Paulit ulit akong umiling.
"Kaya nagdadalawang isip ka pa rin."
"Hindi..."
"Bakit? Did he shower you with affection? Pleasure? He fooled you, Zarina! He'sjust
fooling you! Tingin mo ba ay basta na lang magseseryoso 'yung gagong 'yon dahil
lang sa 'yo?!" Malakas na bulyaw niya sa 'king harap.
And I felt my heart shattered into pieces. Alam ko ang bagay na 'yon. Alam ko kung
gaano kaimposible 'yon...
"Charles, kung wala lang ako sa gipit na sitwasyon hindi ko naman 'yon pipiliing
mangyari sa buhay ko!"
"Kung totoong wala kang nararamdaman para sa kaniya, kung totoong wala kang
interes sa kaniya at siya lang ang mayro'n sa 'yo, pakasalan mo 'ko. I don't care
about your reasons. Hawak ng kumpanya ko ang kumpanya ng pamilya niya, we're way
bigger than them madaling madali langsa 'kin na pabagsakin ang kung ano mang
mayro'n siya, Zarina. You want that to happen?
Gagawin ko 'yon dahil sa 'yo. You'll see!"
Nag umpisa itong maglakad papasok ng silid niya kaya naman mabilis ko siyang
hinabol at hinila sa braso.
"Nababaliw ka na ba?! Anong kinalaman ni
Kael dito! Tumigil ka, Charles!"
Marahas na inialis niya ang kamay ko. Bakas na bakas ang galit sa mga mata niya
ngayon. Hindi ko mahanap ang Charles na nakilala 1<0. Umatras ako ng isang hakbang
palayo sa kaniya, alam ko namang kasalanan ko 'to.
" I'll leave their company alone only if you say yes to what I want!"
Binuksan niya ang cellphone saka tinawagan ang numero ni Kael.
"Sabihin mo sa kaniya lahat ng kailangan mong sabihin noon pa at magpakasal tayo."
Iniharap niya ang cellphone sa akin. Abot abot ang pagtanggi ko at alam kong
nababakas niya 'yon sa 'king reaksyon. "Ibibigay ko sa 'yo nang isang bagsakan ang
perang utang mo sa kaniya. Bayaran mo siya gamit ang pera! Wala na kayong dahilan
para magkaro'n pa ng koneksyon sa isa't isa o hindi titigilan ang lahat ng mayro'n
siya. Mamili ka!"
Napalunok ako dahil doon. Kung blackmailing na matatawag 'to at panggigipit...
hindi ko na alam ang iba ko pangdapat na gawin.
Lalong nagulo ang isip ko nang makitang sinagot na ni Kael angtawag. Tahimik na ang
linya niya at tanging tunog na mukhang nanggagaling na lang sa aircon ang naririnig
ko.
"Zarina... "
Ilang segundo akong hindi nakaimik. Nag angat ako ng tingin kay Charles, sinalubong
ko ang madidilim niyang mga mata saka nanginginig na nagsalita.
"Kael... ayoko na. Babayaran ko ang utang ko sa 'yo... a-ayoko nang makita ka pa
pagkatapos no'n."

KABANATA 30
KABANATA 30
PRESENT TIME
IGINALA ko ang tingin sa buong paligid. Puno na ng mga sopistikada at mayayaman na
tao ang buong ballroom ng Manila Polo Club kahit maaga pa ng limang minuto ang oras
mula sa event time. Maayos ang color theme na white, gold and gray ang mga kurtina,
table cloth maging ang floral design sa bandang entablado.
Hanggangsa may lumapit sakin na babae.
"Wait. You look familiar to me," bungad niya.
"lkaw ba 'yong girlfriend ni Kuya Charles?"
Unti-unti akong tumango, hindi sigurado kung ano ang isasagot sa kaniya. Paano niya
nalaman? Halos wala naman kaming pinagsasabihan... kahit nga 'yung kasal...
"Tama! Nakita ko ang pictures ninyong dalawa sa wallet niya, mula no'n ay hinanap
na kita kasi crush ko si Kuya Charles at walang may alam na may girlfriend siya.'l
sunud-sunod na sabi niya habang nababakas ko ngayon ang kaunting inis sa kaniyang
tingin. "Is it really, really true?
Girlfriend ka ba talaga?" Usisa niya pa.
Awkward man ay tumango ako bilang pagtugon.
"But I also saw your picture inside my Kuya Kael's wallet! Kasama ang tatlong
parnangkin ko." Mabilis na segunda niya kaya bahagyang namilog ang mga mata ko.
Magsasalita pa sana ito nang sumingit ulit sa usapan ang matandang babae sa
kaniyang tabi. Bigla itong may sinabi na naging sanhi ng paglakad nila pabalik sa
kanilangtable.
Kinakagat ang ibabang labi na mabilis akong tumalikod roon at napailing. Natatakot
na baka may makaalam pa ng kung ano ang namagitan sa amin ni Kael. Kapatid siya ni
Kael?
Ang patungkol kay Kael, hindi na kami nakapag usap nang maayos magmula noong phone
call sa kaniya na kasama pa si Charles. Nag iwan langdin ako ng sobre na may pera
sa sekretarya niya sa kumpanya bilang bayad na buo sa lahat ng pinansyal na
naibigay niya para sa 'kin at sa kapatid ko. Iniwasan na siya simula no'n kahit na
naririnig kong nagpupunta ito ng La Satina para makipag usap.
Naulit pa 'yon nang ilang beses, maraming beses. Hindi siya napagod sa paghanap ng
oras at tyansa para makausap ako pero kahit na nagtataka kung ano ang gusto niya
pang sabihin o pag usapan namin ay hindi ko na sinubukan pang bigyan siya ng
pagkakataon.
Malungkot pero mas okay na 'yon...
Pinilit kong kumalma at bumaling na lang sa
mga task na kailangan kong i-check. Nagpaka busy ako at hindi na inisip pa ang
personal na mga problema, mamaya na lang ulit siguro.
Sinipat ko ang wristwatch na suot ko at nakitang may iilan pang minuto bago mag-
umpisa ang event, nilapitan ko na lang ang mga pagkain nang makitang hindl' pa sila
tapos sa pagset-up nito sa mahabang lamesa.
Nang mag-ingay na ang event host sa stage ay pumwesto na ako sa harap ng nakasarang
double door sa likuran ng mga tao para pagmasdan ang kabuuan ng paligid. All set
na, nag-uumpisa na ang event at smooth ang lahat. Hay, thank God.
Hinanap ko angtumawagsa 'kin saka nakita si Aaron na malapad ang ngisi habang
naglalakad patungo sa kinatatayuan ko! Nanlalaki ang mga matang sinalubong ko ang
yakap nito.
"Bakla, anong ginagawa mo rito?" mahinang bulong ko sa kaniya saka nakangiting
hinarap ito. Tinignan ko siya mula ulo hanggang paa at sobrang manly ng dating niya
dahil sa suot na suit!
"'Wag mo nga 'kong tawaging bakla, kasama ko ang buong angkan ko rito at baka
marinig ka riyan. Alam mo na, hanggang ngayon akala pa rin nila isa akong unico
hijo!" Gigil na saad niya sa mahinang tono kaya naman hindi ko na napigilan
ang pagtawa.
Kung titignan mo kasi siya ay talagang aakalain mong lalaking-lalaki, napaka-gwapo
pa naman din, matipuno ang katawan dahil mahilig magpunta sa gym at malinis ang
hitsura. lyon nga, malinis ang hitsura, mahilig magface powder at mahilig magpunta
sa gym na maraming boys dahil pusong-babae at natatakot lang magladlad hanggang
ngayon.
Best friend ko si Aaron mula pa noong college students kami at ngayon na lang ulit
nagkita dahil nakatira ito permanente sa ibang bansa.
"lkaw, dito ka ba nagwo-work?"
Tumango ako at nagbibirong hinagod ang outfit ko. "Bagay ba? Hotel Event
Coordinator ako sa La Satina Hotel." Proud na pagbabalita ko sa kaniya.
"Really? 5-star hotel 'yon ah!"
"Uh-huh," ngiting-wagi na sagot ko.
"Palagi na tayong magkikita kung ganoon, kauuwi ko lang galing Australia, dito na
rin kami ng family ko for good. Alam mo ba na ako na ang pinag-manage ng restaurant
branch namin clito sa Pilipinas." Puno ng excitement na pagkuwento niya.
Napaawang ang bibig ko, malaki at matunog ang pangalan ng restaurant nila Aaron
clito sa Pilipinas at napaka-bigtime niya na kung sa
kaniya na 'yon ipapamana.
"Congrats, Aaron, proud ako sa 'yo!" impit na tili ko saka ibinukas ko nang malaki
ang mga braso ko para yakapin siya ulit.
"Thank you, Za! Thank you!" Niyakap ako nito nang mahigpit. "Alam mo bang namiss
kita, wala akong ibang mahanap na kagaya mong kaibigan sa ibang bansa, lahat puro
mahadera ang mga ugali!"
Hindi ko napigilang mangiti sa narinig.
Hihiwalay na sana ako sa yakap para may ikuwento pa sa kaniya nang hindi
sinasadyang mapadpad angtingin ko sa pares ng mga matang nakatitigsa 'kin ngayon.
His cold and piercing eyes bore into me. Minamata ako na para bang kaya niyang
tignan hanggang sa kaluluwa ko sa mga oras na 'to.
Kasama niyang nakaupo sa harap ng iisang table ang mga guest na mukhang VIP
businessmen, abala ang lahat ng kasama niya sa panonood ng kaganapan sa stage
maliban sa kaniya na abala sa pagtitigsa akin mismo.
Ramdam na ramdam ko ang galit na mababakas sa emosyon niya. Hindi ko alam kung
bakit... o ayaw ko lang alamin dahil hindi na rin naman dapat pang makipag usap o
kahit makipag kita sa kaniya.
Sunod na nagbaba ito ngtingin maging sa mga kamay kong nakayakap pa rin kay Aaron
at
nag-angat ng kilay.
Agad na naramdaman kong pinagpawisan ng malamig ang mga kamay 1<0, humiwalay ako
ngyakap kay Aaron at nang makabawi ng takas ay hinila ito sa corner malapit sa
comfort rooms para magtago mula sa lalaking 'yon.
Pilit kong pinakalma ang nagwawalang puso ko.
"O, bakit?" nagtatakang tanong ni Aaron. "Akala mo ba college pa rin tayo ngayon na
pwede mo 'kong hilahin kapag magpupunta tayo ng CR o canteen, bakla ka." May
pilantik ang kamay na saad nito sa 'kin.
Iniba ko na lang ang usapan at pinilit na umakto nang normal.
Kailangan kong umakto nang maayos dahil hindi pa natatapos ang event, hindi pa
tapos ang trabaho ko.
Hindi ako makahinga nang maayos kanina pa dahil sa kaba.
Kaya naman napagpasyahan kong lumabas muna sa ballroom hall. Nang nakakailang
hakbang na mula sa pintuan ay may humatak sa aking braso.
"Let's talk." lyon ang bungad niya.
"Anong ginagawa mo rito, Kael?" Kaswal na sambit ko lang.
"Relax. Lawrence is my friend." Tukoy niya sa
fiance ng client ko sa engagement party event.
"Aren't you happy to see me again?" He smirked.
"Layuan mo 'ko," tulak ko sa kaniyang balikat pero lalong humigpit ang pagkakahawak
niya sa 'king braso. Mula sa pagngisi ay napalitan ang ekspresyon niya ng pagkamuhi
habang nakatingin sa mga mata ko. Ramdam na ramdam ko ang galit niya para sa 'kin
sa mga oras na 'to.
"You left me that night without any word." saad niya sa mababang boses, mas
inilapit ang sarili sa 'kin. "Bakit? May nahanap ka na bang iba? Sino na ang bago
mo ngayon? Mas mayaman ba?" Nanunuyang singhal niya sa akin, naramdaman ko ang mas
humigpit niyang hawak sa 'king braso, mabilis na sinulyapan ko 'yon saka sinamaan
siya ng tingin.
"Ano bang pinagsasabi mo, Kael. Ano rin ba ang pakialam mo kung ano na ang ginagawa
ko sa buhay ko ngayon?"
Saktong may ilang tao ang lumabas mula sa pintuang malapit sa amin kaya naman mas
lalo akong nataranta, hindi pa rin binibitiwan ni Kael ang braso ko kahit na ilang
beses ko na itong binabawi.
Ano nga naman ba ang laban ko, malalaki ang mga kamay niya kaysa sa 'kin at higit
na mas matangkad siya kumpara sa height ko.
Agaw-pansin tuloy kami rito.
Sarkastiko itong natawa. "Mas magaling ba
sa kama ang bago mo?" mariin nitong paratang.
"lyon bang lalaki na kayakap mo kanina lang?
Hindi mo inaasahang makikita ko?"
Namilog ang mga mata ko, nahihiya para sa mga taong pwedeng makarinig sa kaniya.
Alam kong isang malaking pagkakamali ang nangyari sa pagitan namin ni Kael lalo
na't may boyfriend ako for Pete's sake!
Nagtagis ang kaniyang panga habang madidilim ang mga matang tinitigan ako.
Pakiramdam ko ay nanghina angtuhod ko sa takot. Matagal na kaming hindi nakakapag
usap at may parte sa 'kin na sabik na makasama siya pero alam kong hindi na 'yon
pwede.
"Come with me. Mag usap tayo nang maayos." Maawtoridad na sambit nito.
Nang tangkang hilahin niya ako sa kung saan ay hindi ako pumayag. Nagawa kong
makawala sa pagkakahawak niya at iniwan lang ito.
Hindi ko alam kung bakit pinapahirapan pa 'ko nang ganito ni Kael. Sabik din akong
makausap siya, palagi 'yon, pero hindi na dapat pa.
KINABUKASAN, matapos ang trabaho ko sa La Satina ay agad na nagbihis ako ng pamalit
sa apartment. Sinabi ni Charles sa 'kin na ngayon daw ang birthday ng kaibigan
nilang si Pierce at gusto niyang makasama rin ako sa kung saan ito gaganapin.
Hindi na ako umangal kahit na labagtalaga 'yon sa 100b ko. Magmula no'ng inamin ko
ang lahat ng kasalanan ko sa kaniya ay hindi ko na nagawa pang turnanggi sa kung
ano man sinasabi niya sa akin.
"Hindi ba masyado 'tong maikli?"
Nag-aalalang bungad ko sa kaniya nang huminto ang sasakyan niya sa labas ng
exclusive bar. Pasado alas-diyes na ng gabi at mag-uumpisa pa lang ang kasiyahan sa
kaarawan ni Pierce para sa lahat ng inimbitahan nitong kaibigan.
"No! Palibhasa ay sanay ka sa mga damit na lagpas palagi sa tuhod. Pakiramdam mo ba
kakaiba kapag maiksi ang sinusuot mo? You're making me laugh." Ani Charles saka
bumaba na ng kotse.
Huminga ako nang malalim saka surnunod sa kaniya. "Hindi ako iinom, anong oras din
ba tayo uuwi? May trabaho pa 'ko bukas."
Iritableng ngumisi ito sa akin. "Pwede ba Zarina? Kapapasok pa lang natin dito,
uwi agad ang iniisip mo? Don't be a killjoy. Urninom ka rin. Hindi ito tinawag na
bar para maghanap lang tayo ng gatas o chocolate drink."
Bahagyang nabigla ako sa paraan niya ng pagsagot kaya nagpasya akong h'wag nang
magsalita pa.
Maingay ang paligid, patay sindi ang ilaw at nagkakasiyahan ang mga tao sa ground
floor maging sa dance floor. Lasing na ang iba habang ang iba ay nagsisimula pa
lang mag ingay. Hindi naman na bago sa 'kin ang lugar na 'to, kung alam lang ni
Charles na sa ganitong lugar ako nagtatrabaho noon pa ay hindi niya ako maiinsulto
nang gano'n.
Nang makalapit kami sa ikalawang palapag kung nasaan ang malakingVlP room ay
sinalubong kami ng ilan sa mga kakilala ni Charles, mas maayos ang paligid dito at
hindi siksikan. Marami ringtao, tingin ko ay nasa lagpas trenta rin kami, ngunit
sapat ang bilang ng sofa, drinks at pagkain sa gilid.
"Tagal naman! Late na late ah!" Bungad ni Pierce saka tinapik ang braso ni Charles.
"Hanggang alas dose pa ang birthday mo, hindi kami late," balik na sagot sa kaniya
ni
Charles saka nilingon ako. "Kasama ko si Zarina." "Hi, Pierce, happy birthday,"
bati ko agad sa kaniya.
"Uy, thank you! Mabuti nakapunta ka, para naman mabantayan mo 'tong si Charles
maigi!" Iniabot ko sa kaniya ang maliit na box na regalo 1<0. "For you. Kami ni
Charles ang pumili." Pilit na ngiti ko sa kaniya.
"Nako! Nag-abala pa kayo! Salamat!" Am Pierce saka tinanggap ang box, inalog-alog
pa 'yon saka ngumisi sa 'min. "Ngayon lang ako nakaranas ng regalo clito kay
Charles eh, kailangan lang pala magkaro'n ng girlfriend!"
Urnakbay si Charles sa balikat ko at ngumiti kay Pierce. "Mahal 'yan
Iginiya kami ni Pierce sa sofa kung sa'n sila Euan at Theodore nakaupo, nagkausap
at nagkabatian kaming apat pagkalapit pa lang ng upo sa kanila.
Hindi ko naiwasang igala ang paningin sa paligid. Kinakabahan na makita ang taong
maaaring narito rin sa kaarawan ng kaibigan nila.
Naglatag ng maraming alak si Pierce sa lamesa namin. Tuwang-tuwa sila Euan habang
ako naman ay walang nagawa kundi makisali na lang din gaya ng gusto ni Charles.
Nakakailang kwentuhan, kain at inom pa lang kami nang biglang umingay ang mga
kaibigan nilang nasa banda sa pintuan.
"Tangina naman! Mahilig talaga magpa bida eh! May late na nga pero mas late na late
na late ka pa rin!" Natatawang bulyaw ni Pierce mula roon. May hinatak siya patungo
sa 'min saka biglang urnahon lang ang maingay sa dibdib ko nang magtama angtingin
namin ngtaong 'yon.
Siya rin agad angnaunang mag iwas ng tingin saka humugot ng alak sa nadaanang
lamesa.
"Hindi sana '1<0 pupunta kaso naawa ako sa 'yo." Seryosong pang aasar ni Kael sa
katabi saka pabagsak na naupo sa kabilang sofa ng sa amin.
Diretsong nilagok nito ang tequila sa baso.
Bigla akong naging hindi komportable lalo sa lugar.
Naramdaman ang pag ikot ng braso ni
Charles sa beywang ko magmula noong oras na 'yon. Nakikipag usap pa rin naman siya
kay Kael na parang wala lang, tinupad niya ang pinakiusap kong h'wag nang palakihin
pa ang gulo. Sa paglipas ng oras, kasabay ng unti-unting paglalim ng gabi ang
pagkalasing ng mga tao sa paligid 1<0.
"Ang sakit ba sa tainga ng boses ha?" Lasing na tanong ni Pierce sa akin habang
nakatutok ang mikropono sa bibig. Kanina pa 'yan kanta nang kanta.
"Sobra." Natatawang sang ayon ko sa kaniya kaya naman sunod siyangtinukso ni Euan,
Theodore at Charles.
Si Kael... nananahimik lang. Sasagot kung tatanungin siya nila Theo pero nahalata
kong mukhang mas pokus ito sa pag inom.
"Nahihilo ka na ba? Magsabi ka lang," bulong sa tainga ko ni Charles. Bahagya akong
napalayo nang idikit nito ang kaniyang bibig doon.
"lkaw yata ang Iasing na. Magdadrive ka pa." Awat ko sa hawak niyang baso.
"Nope. Tingin mo sa 'kin?" Natatawang aniya saka yumakap sa gilid 1<0, mabagal na
ang pagsasalita niya na halatang tipsy. "Matagal ako malasing. Ikaw ba?"
"Hindi ako urniinom kanina pa." Natatawang sagot ko. Hindi yata nila napansin dahil
bahagyang madilim din ang paligid
"That's sad, then." Napalunok ako nang maramdamang ang buhok ko naman ang inaamoy
ni Charles. Naiilang na pinigilan ko ito sa ginagawa pero nagpatuloy siya hanggang
sa maglagay siya ng maliliit na halik sa pisngi ko, sa labi, habangdumadaan ang
palad sa aking hita. "Is he looking at us?" Bulong nito habang natatawa.
Naunawaan ko angtinutukoy niya nang makasalubong ko ang mariin at madilim na tingin
ni Kael sa akin. Nakita ko kung pa'no magtagis ang kaniyang panga at galit ang mga
matang nag-iwas. llang segundo lang at naiiling na tumayo ito para umalis.
Galit ba siya dahil nakita niya kami ni Charles?
"Urnuwi na kaya tayo?" Aya ko.
"Pwede rin. Want to go somewhere?"
"Sa bahay. luwi mo na 'ko anong oras na."
Natatawangtinitigan niya ako. "Ang boring mo talaga. Ang killjoy mo pa."
"Ano kamo?" Hindi makapaniwalangtanong ko sa kaniya.
"Biro lang." Tumatawang tinapik nito ang hita ko kaya napunta roon angtingin 1<0.
"Maninigarilyo lang kami sa labas. Balik na lang ako mamaya." Mabagal na ang boses
na sabi niya.
Bumuntong hininga na lang ako bilang tugon saka pinanood siyang hatakin si Euan at
Pierce sa kung saan. Nakita kong may nakasalubong pa itong mga babae na sumunod din
sa kanila.
Sabi ko na nga ba't hindi na lang dapat ako surnama rito. Iritableng kinuha ko
'yung baso na may kaunting alak saka ininom 'yon. Napangiwi ako sa lasa kaya naman
kumuha agad ako ng lemon at salt para matanggal ang pait ng tequila.
Buntong hininga na tumayo ako para magpunta na lang ng comfort room. May mga
nadaanan pa 'kong naglalampungan kaya binilisan ko ang pasok sa 100b ng banyo.
Nakakaloka.
Isasara ko na sana ang pinto nang may magtulak niyon at pilit na pumasok.
Nag angat ako ng tingin at natagpuan si Kael!
" Let's talk."
"Binayaran ko na ang utang ko sa 'yo noong nakaraan. May dapat pa ba tayong pag
usapan?" Matigas kong sambit kay Kael.
"Let's talk about us, Zarina-"
"Us?" Nagpeke ako ng insultong tawa. Halos manginig ang mga kamay ko sa kaba.
"Bakit,
Kael, may dapat ba 'kong malaman?"
Lumamlam ang kaniyang mga mata, tila naghahanap ng iba pang emosyon mula sa akin,
isinasantabi ang galit. "Why do you have to talk to me like that? May nagawa ba
'ko... may hindi ka ba nagustuhang ginawa ko noong huli tayong nagkausap? Hindi ko
maintindihan, Zarina!"
"Hindi rin kita maintindihan, Kael. Bakit kailangan mo pa 'kong kulitin nang ganito
ngayon, wala na tayong set up na kagaya noong una dahil bayad na ako. Ayaw mo ba?
Oras na para maghanap ka naman ng iba riyan! Hindi ba gano'n ka naman? Nasaan si
Darlene? Bakit hindi siya ang puntahan mo at hindi ako na abala rito!" Halatang
nagulat ito sa narinig. llang segundo siyang tumitig sa 'kin na para bang hindi
niya inasahang lalabas ang mga bagay na 'yon sa bibig ko.
Habang nanikip naman ang dibdib ko. Pakiramdam ko sa bawat sinasabi ko ay inaaway
rin ako mismo ng sarili kong puso.
Pakiramdam ko ay hindi ko na kakayaning magmatapang pa kung matagal pa kaming
magkakausap nang ganito... hindi ko kayang tagalan ang biglang paglambot ng emosyon
sa mga mata ni Kael ngayon.
This time he caught me and pinned me to the wall, Kael towered over me. Walang
sali-salitang inabot nito ang labi ko para humalik
doon. Agad na nalasahan ko ang alak sa kaniyang labi. Nanghina ang mga tuhod ko sa
kaniyang ginawa. Pinaramdam niya kung gaano katotoo ang sinasabi niyang pagkasabik
sa akin sa pamamagitan ng halik na 'yon, at hindi ko maitatanggi... sa kaniya ko
lang 'to nararamdaman.
Kay Kael lang.
I can't help but move my lips along with his.
Nakakalasing ang mga halik na iginagawad niya.
"Nagsisinungaling ka lang." Aniya matapos bahagyang ilayo ang labi, umismid ito at
tinitigan ako sa mga mata habang hawak ang aking pisngi. "You shouldn't have
responded to my kiss ifyou really want us to stop this shit."
Bumuntong hininga ako. "Pumayag na 'kong maikasal kay Charles."
"Hindi ko siya pwedeng iwan dahil lang gusto mo ang ginagawa nat-"
"That's not my point, Zarina! He's not telling you something that you really need
to know!" Iritable niyang sambit. "Gusto mong malaman kung ano? I ' ll fetch you
tomorrow lunch, surnama ka sa 'min ni Theo."
Inis na binuksan nito ang pinto saka ako iniwan doon.
TO BE CONTINUE..

ΚΑΒΑΝΑΤΑ 30 17/17 
KABANATA 31
KABANATA 31
IPINATONG ko ang aking mga Siko sa ibabaw ng mesa ko saka stressed na sinapo ang
aking ulo. Buong gabi akong hindi pinatulog ng huling pag uusap namin ni Kael. May
mga pagkakataong hinahanap ko ang presensya niya at ang pakiramdam na maging
komportable dahil siya ang kasama ko pero kalaunan ay natatakot din ako sa mga
pwedeng mangyari kung puso lang ang pagaganahin ko.
Our set up revolves around lust and pleasure, filling his lustful needs and
fantasies. Doon naman nag-umpisa ang lahat at hindi malinaw kung hanggang kailan
lang.
Matapos kaming mag usap patungkol sa misteryosong sinabi niyang kailangan ko
malaman ay nagpasya na 'kong umuwi last night. Lasing na ang lahat sa kanila no'n
at tanging si Theo at Kael na langyata ang nakita kong matino pa ang ginagawa.
Sikretong ibinilin ko na lang kay Theodore si Charles saka nauna nang umuwi nang
hindi na inaabala ang kahit na sino sa kanila. Kaya ko naman umuwi mag isa kahit na
madilim na, sanay ako mula pa noon sa pagtatrabaho ko sa bar.
Nairita lang ako dahil hindi man lang inisip ni Charles na kasama niya 'ko at
kailangan niya pa 'kong iuwi sa gano'n ka-late na oras at mula sa ganoon kalayong
lugar, nagpakalasing na parang walang pakialam sa paligid at sa kasama.
Naiinis ako na nararamdaman kong nagbabago ang pagkakakilala ko kay Charles magmula
noong inamin ko sa kaniya ang namagitan sa 'min ni Kael. Pero hindi ako makaangal
kasi. . . kasalanan ko rin naman at the end of the day.
Magkikita kami mamaya ni Kael, pumayag ako dahil gusto ko ring malaman kung may
kabuluhan ba ang ipinipilit niyang rason para hiwalayan at iwanan ko ang sarili
kong boyfriend, pero hulli na 'to. Hindi niya kasi naiintindihan, alam kong malaki
talaga ang hawak ni Charles at shares nito sa kumpanya ng mga kaibigan niya gaya na
lang ng kay Kael, mabuti sana kung ako lang ang maaapektuhan ng mga maling desisyon
1<0. Madadawit siya at ang buong kumpanya nila, hindi ba siya natatakot?
This ends here with me. Ayoko nang makaabala pa ng ibangtao sa lahat ng mga
kasalanang pinasok ko.
"Excuse me, ma'am Zarina?"
Nag angat ako ng tingin at nakita ang assistant kong si Dahlia hawak ang clipboard
nito. "May tao po sa labas ng opisina ninyo, ma'am, wala po siyang appointment ayon
sa sched. Papapasukin ko po ba?"
Pagod na nagdiretso ako ng upo saka hinarap ang computer ko rito sa office. "Kung
wala namang appointment ay hindi pwede. Humingi ka na lang ng paumanhin saka mo
siya iinform na hindi tayo basta-basta turnatanggap ng walk-in clients sa ngayon."
"Okay PO, ma'am." Nag aalinlangang tugon ni Dahlia na parang may gusto pa sanang
sabihin pero hindi na itinuloy, nag angat ako ng kilay sa ekspresyon niya saka bago
pa siya makalabas nangtuluyan sa pintuan aytinawag ko na ito.
"Wait, Dahlia." Yes
"Si Kael ba 'yan?" Tukoy ko sa taong nasa labas ng opisina. Kumabog ang dibdib 1<0,
hindi siya nagtetext o turnatawag kanina pa kaya lalong napapaisip ako kung seryoso
ba ito sa lakad na sinabi mamaya.
Umiling si Dahlia kaya pasimpleng nakagat ko ang aking ibabang labi. Nakakahiya
naman.
"Klaudia Valencia po ang pangalan. Kanina pa po nagsusungit sa labas eh, pipilitin
ko na lang pong bumalik siya sa susunod na araw kung may appointment n-
"Wait, Valencia? Klaudia Valencia?"
Salubong ang mga kilay na napatayo ako sa
kinauupuan ko. "Is she by any chance connected to Kael Valencia o magka surname
lang?" Sunud sunod na tanong ko.
Saglit na natigilan si Dahlia na parang malalim na napaisip. Pakiramdam ko tuloy
napahiya na naman ako, agad na nag iwas ako ng tingin at naupo ulit. Bakit ba 'ko
nagffreak out kaagad kapag patungkol kay Kael ang mga naririnig ko sa paligid
Kailan pa 'ko naging ganito.
"Hindi ko po sure, ma'am. Tanungin ko po ba muna siya? Nagagalit po kasi... gusto
niya raw po talaga kayong makausap ngayong araw."
Napabalik ako ng atensyon kay Dahlia. "Hindi patungkol sa event ang ipinunta rito?
Why is she looking for me, then?"
Hinatak ko mula sa pinagpatungang rack ang aking light blue corporate blazer saka
ipinatong sa pangloob kong white formal blouse. Matapos kong ayusin nang mabilisan
ang buhok ko ay binuksan ko na ang pinto saka hinanap ang tinutukoy ni Dahlia
kanina pa.
"Dahlia, nasaan-" natigilan ako sa pagsasalita at paglalakad sa hallway nang
turnambad sa 'kin malapit sa elevator ang babaeng maaaring tinutukoy ni Dahlia.
Nahanap din ng babaeng 'yon ang mga mata ko at supladang pinagkrus ang mga braso sa
dibdib saka ako tinignan mula ulo hanggang paa.
"Napaka tagal lumabas, sinadya mo bang paghintayin ako rito ng more than five
minutes or what?" Bungad niya sa 'kin.
"Klaudia Valencia?" Nilapitan ko ito at hinarap angdiretsongtingin na kanina niya
pa ipinupukol sa akin.
Of course, she's a Valencia. Kahit hindi niya na kumpirmahin.
Ang babaeng nasa harapan ko ngayon ay ang parehong babaeng nakausap ko sa
Engagement Party event kahapon lang, 'yung kasama ng ginang na may Alzheimer gaya
ng sinabi niya. She was mentioning names like Charles and Kael at namumukhaan daw
niya ako dahil parehong nasa wallet ng dalawa ang litrato 1<0. Naiiling na naglahad
na lang ako ng kamay sa kaniyang harapan.
"My name is Zarina Ramirez, Hotel Event Manager here in La Satina." Pormal na
pagpapakilala ko sa kaniya, hindi ipinapahalata ang pagtataka ko kung bakit siya
naririto bukod sa hindi niya naman yata balak magbook ng event sa hotel.
Bahagya akong nabigla nang tabigin nito ang kamay ko saka ibinalik ang mga braso sa
pagkrus sa kaniyang dibdib. "Kilala na kita, I already did my research kagabi and
kanina lang." "I'm sorry to keep you waiting, inutusan ko talaga ang assistant ko
na h'wag mag entertain ng clients na walk in. Marami pang naunang klitente kaysa sa
'yo at first come, first serve basis kami sa mga schedule. So-
"Hindi naman ako pumunta rito para sa gano'ng bagay. Gusto kita makausap sa mas
importante pang dahilan." Supladang nagtaas siya ng noo saka naglakad ng dalawang
hakbang palagpas sa gilid ko. "Sa office mo ba tayo or sa coffee shop malapit sa
hotel na ito?"
Hindi makapaniwalangtinitigan ko siya. Mukha siyang mas bata sa 'kin ngdalawa o
tatlong taon, magkasing tangkad lang kami pero parang gusto ko matawa sa
kamalditahan ng babaeng 'to.
"Busy ako, Miss Valencia. Walk in clients nga ay hindi ako makausap nang basta
basta, ikaw pa kayang hindi naman nagpunta rito para sa serbisyo ko at ng La
Satina?" Pang aasar ko sa kaniya sa seryosong ekspresyon.
Mukha siyang nabigla sa pagsagot kong 'yon kaya naiiling na nilagpasan ko lang
siya. "If you really want my time, meet me later after work."
Nagmartsa ako pabalik sa 'king opisina, God knows how curious I am kung ano ang
gusto nito talagang pag usapan kasama ako pero pinapangunahan ako masyado ng takot
at kaba. Alam niyang may relasyon kami ni Charles at ramdam kong nagsususpetya siya
sa koneksyon at kung anong mayro'n ako kay Kael. Hindi ko
alam kung ano niya si Kael pero malakas ang kutob kong malapit sila sa isa't isa.
Nang makarating sa pintuan ay nagulat ako dahil bahagyang itinulak ako noong si
Klaudia para makasiksik sa daanan at makauna siya ng pasok sa 100b ng office.
Napaawang ang bibig ko sa ginawa niya.
"Hindi ako [alabas dito hangga't hindi kita nakakausap. Sayang ang pagtanggi ko sa
mga date ko ngayong araw tapos papaghintayin mo lang ako hanggang matapos ang
working hours mo rito? How could you?" Aniya habang nakapameywang sa harap ng mesa
140.
Sumusuko na naupo ako sa swivel chair saka bumuntong hininga. "Okay, have a seat.
What do you want to say? Kung patungkol kay Charles o kay Kael, huwag na. Personal
ko 'tong buhay at hindi mo na kailangang makialam."
Naupo siya sa harapan ng mesa saka pinanliitan ako ng mga mata. "Hindi ako
makikialam kung hindi kasali ang pinaka mamahal kong kuya. First of all, iniingatan
ko ang kuya ko at lahat ng babaeng habol nang habol sa kaniya ay ginaganito ko, so
don't feel special about yourself, Zarin a."
"Habol nang habol?" Hindi makapaniwalang ulit ko. Pigil na pigil ang iba't ibang
iritableng ekspresyon sa aking mukha ngayon, I want to keep my cool as much as
possible pero nagpantig
angtainga ko sa habol nang habol... "Excuse
Taas noo siyang tumingin sa akin. "Kapatid ako ni Kuya Kael at nabalitaan ko mula
sa mga pamangkin ko na one week ka sa bahay ni kuya, I visited him yesterday hindi
na kita naabutan na nagstay pa roon,"
Natigilan ako. Napaiwas ako ngtingin pagkabanggit niya sa bagay na 'yon, ano bang
dapat kong sabihin. Si Kael naman ang nagsabi na roon kami magstay.
"Hindi mo 'ko naabutan dahil saglit lang naman 'yon. Siya ang nag request at
nagpatulong na alagaan ang mga pamangkin-"
"May relationship kayo ni Kuya Charles. May something din ba sa inyo ng kuya Kael
ko?"
Tanong niya, hindi na pinapatapos ang paliwanag 1<0. "Because that's how the kids
explained your relationship with my kuya. Mukha raw kayong magkarelasyon!"
Agad na natameme na naman ako sa pangalawang beses. Straightforward siya magtanong
at matapang ang mga mata, pakiramdam ko nga ay nakikita ko ang mga mata ni Kael sa
kaniya sa tuwing nakatingin ako. Mabilis na humagilap ako ng isasagot, isa ito sa
dahilan kung bakit gusto ko na ring pigilan na magkaro'n pa kami ng koneksyon ni
Kael kahit na may parte sa 'kin na 'yon pa rin ang gusto.
Ayoko nang may magtanong sa 'kin ng ganito at hindi ko alam kung paano sasagutin.
"About that-"
Again, nauna na naman itong magsalita at hindi na ako pinagbigyan ng chance na
ituloy ang isasagot.
"Tatapatin na kita sa kung bakit ako nagtungo rito." Aniya na biglang ikinaahon ng
kaba sa 'king dibdib. "Darlene Young was his ex-girlfriend, he wanted to get even
with that slut. Kuya wasjust using you as an instrument for his revenge, do you get
that? He's just using you. Hindi ko alam kung bakit wala kang ideya pero sige,
kahit wala ako sa posisyon para magsabi nito ay gagawin ko na."
Napakurap ako nang ilang beses. Hindi pa rin nakakaahon sa pag intindi kung ano ang
mga salitang narinig ko ngayon lang mula sa kaniya.
"I've met Darlene before, she's known for being a gold-digger bitch, nagtagal sila
ng relasyon ng kuya ko at sineryoso siya nito nang sobra. Then one day, well, she
broke up with my kuya, we found out that her new target is Kuya Charles Ferrer.
Naglalandian sila mula pa noong nasa England silang dalawa, kalat 'yon sa social
media ng mga friends namin. Hindi man lang ba umabot sa 'yo?"
Hindi halos maipinta ang reaksyon ko. Para siyang nagkukuwento ng chismis lang pero
ang epekto sa dibdib ko ay pabigat nang pabigat.
Wala sa sariling umiling ako bilang pagtugon. "Wala... walang gano'ng bagay ang
umabot sa 'kin kaya paano kita papaniwalaan? Hindi magagawa ni Charles 'yan, kilala
ko siya." Mahinang bulong ko.
"Well, erase your pagkakakilala with Kuya Charles kasi baka old version na 'yan,
nakakaawa ka lang dahil wala kang idea sa happenings." Maarte niyang sabi habang
nakangusong sinisipat ang mga kuko sa kamay. "I 'll reveal to you everything. Ang
hiling ko lang din ay layuan mo si Kuya Kael, wala siyang gusto sa 'yo at hindi ka
rin dapat magkagusto sa kaniya dahil iba ang gusto naming i-pursue niya. It's
definitely not you.
Tumikhim ako, sinusubukang alisin angtila bara sa 'king lalamunan. Ibinaba ko sa
'king binti ang mga kamay ko upang itago ang panginginig na naman ng mga 'yon.
Hindi ko alam kung bakit pero ang bigat bigat.
"Please tell me more about what you know."
Ngumisi ito at nag ayos ng upo paharap sa akin. "Hindi ako sure kung anong plan ni
kuya but I think it has something to do with wrecking you relationship with Kuya
Charles or baka may mas malalim pang negatibong dahilan. Since hindi pa pala kayo
breakni Kuya Charles at may namamagitan na sa kanila ni Darlene. Ikaw lang ang
makakasagot kung tama ang mga sinasabi
1<0, but from what I have investigated, mukhang tama naman ako. Some of our friends
saw you and kuya Kael at the bar before, he was suddenly seen tailing you and vice
versa!"
Awtomatikong nagbalikan ang lahat ng alaala magmula noong unang beses na lumalapit
si Kael sa 'kin. Hanggang sa pangungulit nito kahit na ilang beses ko siyang
tinatanggihan at ipinakikita na hindi ako interesado sa kaniya. Maging ang
pagkausap sa 'kin ng manager ko sa bar noong waitress pa lang ang trabaho ko
roon... kung hindi ako nagkakamali, sinabi niya sa 'kin na madalas tanungin ni Kael
ang kung anu-anong bagay na patungkol sa 'kin.
"May ebidensya ka ba?" Nahihirapang sambit 1<0. "M-Maniniwala lang ako nang buo
kung may ebidensya ka!"
Humalakhak ito nang sarkastiko saka sumenyas na maghintay ako. Binuksan niya ang
suot na sling bag saka kinuha ang cellphone mula roon. Bumilis lalo ang pintig ng
puso ko nang ilapag niya sa mesa ko 'yon upang ipakita ang ilang mga litrato.
llang segundo ko munang tinitigan ang cellphone bago naglakas 100b na kunin 'yon at
malinaw na tignan kung ano ang tinutukoy ni Klaudia.
"Ang unang picture ay si Kuya Kael at
Darlene sa bar, that picture was circulating the
net mula sa mga kakilala naming friends dahil sa rumor na nagkakamabutihan ulit
silang dalawa. Mind you, that was recent lang din, several months ago lang. I think
7 months ago."
Tinitigan kong mabuti si Kael doon. Nag uusap silang dalawa ni Darlene sa picture,
nakangiti si Darlene na parang sobrang saya nito habang bahagyang nakataas ang mga
braso, si Kael naman ay nakatitig nang seryoso sa kaniya. May isa pang litrato na
kuha muli mula sa malayo, pero kitang-kita ang naka sideview na dalawa...
nasa bar, hugging each other on the dance floor.
Ang sinabi niya sa 'kin noon ay ex niya na ito at palaging si Darlene lang ang nag
iinitiate sa kaniya. Ang hirap paniwalaan ngayon.
At hindi ko alam kung bakit ako naapektuhan nang ganito. Alam ko sa sarili kong
hindi ko siya gusto... hindi ko siya mahal, why would I feel such pain and
disappointment like this?
I tried to remain calm in front of Klaudia, pinilit ko at ginawa ko ang best ko
pero hindi ko kinaya. Hindi makapaniwalang nag iwas ako ng tingin sa kaniya at
mabigat ang dibdib na bumuga ng hangin.
What the heck, Kael?
Totoo ba 'to? Alam kong ex niya si Darlene, una pa lang ay nagdududa na rin ako
kung bakit ito nagpupumilit na ilapit ang sarili sa 'kin kahit
na alam na alam kong wala naman siyang mapapala mula sa akin. Pera? Wala. Siya pa
nga ang naglabas niyon para sa mga kailangan ko noong mga panahon na 'yon. Sex?
Angdaming babaeng pwede niyang pagkainteresan para doon, walang wala siyang
mapapala sa babaeng walang karanasan na kagaya ko.
Kung totoo man na ginamit niya lang ako para maghiganti sa kahit na sino pa...
bakit ako
Walang pagtatago na ipinakita ko sa kaniya ang kalagayan ng buhay 1<0. Kung gaano
'yon kadilim at kabigat pasanin. Gano'n siya kawalang puso para hindi magdalawang
isip na biktimahin pa rin ako?
llang beses akong lumunok para pigilan ang kagustuhang maiyak sa mga oras na 'to.
No, no.
"Paki scroll na agad sa next picture. Si Kuya Charles naman at ang slut na si
Darlene." Humahagikhik na aniya.
Nanginginig ang mga daliring nag swipe ako roon para mapunta sa next picture gaya
ng sinabi niya.
Agad na napapikit ako nang mariin pagkakita ko pa lang sa litrato.
And of all people, itong lalaking 'to ang pinaka hindi ko inasahan.
"That picture was taken weeks ago lang.
Nandito na sa Pinas si Kuya Charles and may chismosa kasi kaming source sa company
niya, employee lang so ayun... she took a picture when she caught them making out.
Sa hallway lang kasi naglalampungan, alam kasing wala masiyadong tao sa palapag ng
opisina niya," parang kaswal lang na pagkukuwento nito.
"Stop." Nanghihinang ibinalik ko sa harapan niya ang kaniyang cellphone.
"Bakit? Totoo naman. Sinabi 'yan mismo ng source namin ng litrato na 'yan! Wala
masyadong tao roon sa floor ng office so baka mas madalas pa riyan ang
paglalampungan!" Pagpapatuloy niya pa. Naninikip angdibdib na pinadaan ko sa 'king
buhok ang aking mga daliri. "Nakakatawa lang, ano? May mga lalaking kailangan pa
mag cheat behind their girl's back, bakit hindi na lang nila diretsong sabihin na
ayaw na nila at makipaghiwalay na lang para mai-save mula sa mas masakit na puso
ang mga partner nila... minsan din naman nilang minahal ang mga 'yon ."
"Umalis ka na."
"Hindi pa 'ko tapos sa mga-"
"Umalis ka na sabi!" Sigaw ko sa kaniya. Kinagat ko ang ibabang labi ko nang
maramdaman ang panlalabo ng mga mata dulot ng mga luhang nagbabadyang pumatak.
"Okay na, naniniwala na 'ko at hindi ko na kailangang marinig pa ang lahat ng gusto
mong sabihin.
Rinding rindi na 'ko!"
"Fine!" Aniya saka padarag na turnayo.
"Make sure na h'wag ka nang lalapit kay Kuya Kael. And payo ko na rin sa 'yo na
hiwalayan mo na si Kuya Charles. They're both toxic for your heart, you look kind
naman kaso parang tanga ka lang kaunti."
Sinamaan ko ito ngtingin. "Tama ka." Galit na turnango ako sa kaniya. "At ang mga
kagaya kong mahina, naging masyadong mabait at paniwalain ang paboritong utuin,
bilugin ang ulo at gamitin ng mga mayayaman pero gagong mga lalaking kagaya ng mga
tinatawag mong kuya. You're proud of that? Parang proud ka pa, babae ka rin naman!"
Unti-unting nawala ang ngiti sa kaniyang labi. "S-Siyempre hindi, kaya nga
sinasabihan kita ngayon na-"
"Umalis ka na rito." This time ay ako naman ang pumutol sa kaniyang sinasabi.
"Hindi ako magpapasalamat na sinabi mo 'yan sa 'kin, h'wag mo nang hintayin 'yon
mula sa bibig ko."
Nag angat ito ng kilay saka parang may sasabihin pa yata sana ngunit tumalikod na
at nagpasyang lumabas ng silid. Pagkalapat ng pinto sa pintuan ay parang may
sariling isip ang mga luha kong kusang nagpaunahan sa pagbagsak.
Natatawang bur-nuga ako ng hangin. Hindi
ko lubos maisip!
Pinapatay ko sa gabi ang sarili ko sa lungkot, konsensya at pag iisip na napaka
buti ni Charles sa 'kin mula pa noon, na hindi niya deserve ang kasalanang nagawa
ko at nakakaawa siya kaya dapat sundin ko ang mga gusto niya bilang pambawi ngayon.
Kahit na alam kong nauubos na ako.
Alam kong hindi deserve ng kahit na sino pa man ang lokohin sa 100b ng relasyon.
Kahit pa nauna niya rin akong niloko nang hindi ko alam. Kahit na ano pa man ang
rason... walang may karapatang manloko ng ibang tao, lalo na kung bilang pagganti.
Pero ang sakit... ang sakit isipin na matagal niya na 'kong pinagmumukhang tanga.
I've admitted my mistakes, hindi ko 'yon sinadya kaya inamin ko at ginagawa ko ang
lahat para iwasan si Kaell
Siya pa pala itong matagal na 'kong inuuto.
Idinukdok ko ang aking noo sa mesa upang ilabas ang mga hikbi na kanina ko pa
pinipigilan.
N aging totoo ako sa kanilang dalawa.
At kung hindi lang siguro dahil sa kailangan ko ngtulong na pareho nilang naioffer
sa buhay 1<0... hindi nila 'ko masasaktan nang ganito.
What hurts me the most is the truth that Kael also used me for his own agenda.
I've been protecting him, thinking about his company's safety... kaya nga ako
natatakot na magdesisyon para sa sarili ko dahil alam kong madadamay siya. At kahit
ilang ulit ko pa sigurong itanggi na kapakanan ng kumpanya niya lang ang iniisip ko
at ayaw ko lang siyang madamay kung sakaling tanggihan ko si Charles, na naging
mabuti naman siya sa 'kin and I've found comfort in his presence... alam ko pa rin
sa sarili kong may mas malalim pang dahilan kung bakit nasasaktan ako nang ganito
ngayon dahil sa mga nalaman ko.
BEFORE LUNCH ay lumabas na 'ko mula sa La Satina. Iniwan ko lahat ng trabaho sa
assistant ko at nangakong babalikan ko na lang bukas o sa makalawa... hindi ko
alam.
Ang gulo ngayon ng isip 1<0.
Tulala at alam kong namumugto ang aking mga mata habang naglalakad sa gilid ng
hotel at mag abang ngtaxi. Uuwi at magpapahinga na lang ako sa apartment. Hindi ako
makapag function nang maayos sa trabaho kaiisip.
Biglang may humintong kotse sa harapan ko. Hindi ko sana papansinin nang magbaba
ang bintana nito at kumaway ang nakilala kong driver noon na si Aaron.
"Zarina! Sakay ka!" llang segundong hindi ako naka respond agad saka lumapit doon.
"Aaron? Anong ginagawa mo rito?"
Nangunot ang noo niya saka bahagyang inilapit ang mukha para titigan ako. "Did you
cry? Ang pangit ng eyes mo ngayon! Pakiramdam ko tuloy first time um angat ng five
points ang ganda ko kaysa sa ganda mol" Pabirong aniya.
Inilingan ko ito at pilit na nginitian. "Uuwi na 'ko, mauna ka na baka may
kailangan ka pang puntahan."
"Huh? No! Ikaw ang pinunta ko! Bonding tayo, aba!" Pabiro nitong sambit. "Tapos
nakita ko pa 'yang mata mo ngayon, lalong hindi kita papakawalan hanggat hindi ka
sasakay ng car
Bumuga ako ng hangin saka inilingan ito. Tatanggi talaga dapat ako sa alok niya
nang maaninang ang urnaandar na kotseng palapit ngayon mula sa likuran ng kay
Aaron.
Kilalang kilala ko ang Bugatti Veyron na kotseng 'yon.
Tinupad nga niya na magkikita kami ng lunch time? Namurnuhing umirap ako sa gawl
nito kahit na hindi ko alam kung nakita niya ba 'ko o hindi. Maya maya pa ay bumaba
ito ng kotse saka napunta sa 'kin ang atensyon niya, namilog ang mga mata kong nag
iwas agad ngtingin. Nagpasya na 'kong buksan ang pinto ng kotse ni Aaron saka
sumakay roon.
"Sige, dalhin mo 'ko sa pinaka malayong
lugar tutal ay gusto mo namang naangatan mo ang ganda ko sa araw na 'to." Seryoso
ngunit pabirong ani ko kay Aaron.
Natatawang binuhay nito ang makina ng sasakyan saka urnalis kami roon.
"Hihintayin ko kung kailan mo ichichika sa 'kin ang iniyakan mo. Hindi kita
pipilitin magkwento gaya ng gin agawa ko noong college pa lang tayo." Maarte ang
boses binabae ngunit seryosong sinabi niya.
"Thank you, Aaron." Huminga ako nang malalim saka maya-maya lang ay hindi na
napigil ang sariling humagulgol ng iyak.
Dahil siguro pakiramdam ko sa wakas ay may kaibigan na ako sa tabi ko ngayon.
Totoong kaibigan.
"Hihintayin kong ikaw mismo ang magkwento pero gusto kong iinform ka na hindi kita
papauwiin hanggat hindi mo sa 'kin sinasabi ang complete details." Natatawang
dugtong niya pa.
Sinamaan ko siya ngtingin saka natatawang pinahid ang pisngi ko na ngayon ay basa
pa rin ng luha. Ngayon ko lang napansin na sobra sobra na pala ang paninikip ng
dibdib ko mula pa kanina.
"Imaginin mo na lang na nabudol ako tapos mukha akong tanga kaya naiiyak ako
ngayon."
"Okay, got it. Nabudol ka ngjowa mo, feeling ko lang. Ano?"
Hindi ko napigilang matawa sa sinabi nito maging sa tono ng kanyang boses na sa
tingin ko ay sa 'kin niya lang nailalabas, ako lang yata ang nakakaalam ng totoo
niyang anyo hanggang ngayon.
"Parang ganon." Tugon ko na lang. "Gusto kong lumipat tuloy ng ibang place na
malayo. Saan kaya pwede?" Hindi seryosong tanong ko sa kaniya.
Pero may parte talaga sa 'kin na ayaw kong malaman nilangdalawa na alam ko na ang
lahat. Ayaw ko rin na gantihan sila. Ayoko... gusto ko na lang lumayo.
"Girl! Gusto mo malayo?" Humahalakhak na sabi ni Aaron habang palingon lingon sa
akin. "Babalik ako sa Australia pa naman! Nalaman kong nagising na ang ninong ko
mula sa mahabang pagkaka comatose. Wanna join me?" Hindi makapaniwalang inirapan ko
ito. "Hindi pwede, walang kasama ang mga kapatid
1<0."
"E 'di isama natin! My gosh, Zarina! Dami kong pera para gawing posible ang lahat
ng bagay sa panahon ngayon!" Mayabang ngunit tumatawanganiya.
Naiiling na nagtuon na lang ako ng atensyon sa daan saka bumuntong hininga.
Umaasang mabilis lang na mawala ang bigat sa dibdib na nararamdaman ko pa rin
hanggang ngayon.
Readers also enjoyed:
His Redemption
0 4.1M Read
TAGS dark sex forced second chance

KABANATA 32
KABANATA 32
"Sige aamin na ako, nakonsensya naman ako na urniiyak ka rito pero dinala pa rin
kita." Nakangusong sabi ni Aaron habang pinaparking ang sasakyan sa harap mismo ng
malaking bahay nila.
Nagtatakang nilingon ko siya. "Oh, ba't naman tayo nasa bahay niyo?" Naalala kong
bahay nila 'to kasi minsan niya na 'kongdinala rito kasama ang mga kaklase namin
noon sa college, naalala ko pang pinagmamalaki niyang dito niya pinapapunta lahat
ng lalaki niya kapag wala ang parents niya.
"Kasi ano, naiintindihan ko naman na may pinagluluksaan ka sa buhay ngayon and
everything... kaso friend, pwede mamaya na tayo magluksa and every charot in your
life?" biglang bait ang tono at ngiti na aniya kaya pinanliitan ko siya ng mga
mata.
"Ano na naman ba, Aaron? Kakakita pa lang natin ulit ngayon." Nagdududang umirap
ako sa kaniya.
Humalakhak siya saka hinila ang buhok ko.
"Gaga ka, kilala mo pa rin talaga ako! Ayun nga!
Hindi naman kita kinita sa hotel mong bongga para lang sa wala, charot charot lang
na bonding ang reason! Ang totoo niyan need ko talaga help mo!" Saka siya nagpaawa
sa ekspresyon kaya sinamaan ko siya lalo ng tingin.
"Mula college, Aaron, pinapakinabangan mo na pagkatao at pagka babae 1<0!"
Natatawang singhal ko sa kaniya.
"Grabe ka naman teh sa pagka babae, parang gusto ko mandiri! Gano'n ulit kasi. Alam
mo naman sila mother earth"'
Noong college kasi ay mad alas ako niyang isama sa mga gala nila ng family niya.
Hinihila niya 'ko no'n para pagpanggapin na ka-landian niya! Kasi naman madalas
siyang ireto ng mga magulang niya sa mga anak ng business partners nito para lang
ipagkasundo. May isang beses pa ngang muntik na siyang i-arrange marriage sa anak
ng mga 'yon na babaeng hindi niya talaga kakilala dahil lang gusto na siyang
hanapan ng asawa ng parents niya.
Eh dahil pusong babae si Aaron, siyempre ayaw nya 'yon mangyari at matuloy. Hindi
naman pechay at tahong ang gusto niya kung hindi talong!
Hindi ko tuloy alam kung matatawa o maaawa ako rito eh.
"Kung gawin na lang kaya kitang lalaki? Malay mo magkagusto ka sa 'kin." Biro ko sa
kaniya.
Nagkatitigan kami ng ilang segundo saka nauna siyang urnakto na maduduwal,
napahalakhak tuloy ako sa kaartehan nito.
"l cannot! Ayoko sa 'yo, mas gusto ko talaga ng boyz!"
PUMASOK kami sa malaking bahay nila saka agad na bumungad ang kaniyang mga
nakatatandang mga kapatid na lalaki. Pigil na pigil talaga ako sa pagtawa ko dahil
sa husay ni Aaron sa pag acting na lalaking lalaki siya sa harap ng pamilya niya.
Pati boses ay mapapaniwala ka talagang diretsong lalaki eh.
"Kuya, si Zarina pala." Aniya nang makasalubong namin sa bahay nila ang kapatid
niyang abala kanina sa pagbabasa ng dyaryo.
"Oh. Zarina? 'Yung palagi mong dinadala dati? Hello, nice to see you again,
Zarina." Ani ng kapatid niyang sa pagkakaalala ko ay Jacob ang pangalan.
"Hello PO, magandang araw."
"Nagkikita pa pala kayo. Tagal niyo na rin ah."
"00 naman, kuya. First love never dies." Seryosong sabi ni Aaron kaya halos masamid
ako sa pagpipigil ng pagtawa.
Burnaling ako sa kaliwa ko para magtago ng pagngisi, hindi ko talaga kayang hindi
matawa mula pa noon!
"Maganda 'yan nang hindi ka na ipilit ni mommy sa anak ng mga Valencia. Masiyadong
maingay at maldita ang babaeng 'yon."
Napabalik ako ng atensyon kay Kuya Jacob pagkarinig ko pa lang ng surname na
nabanggit niya. Stressed lang ba 'ko dahil sa mga nalaman ko sa araw na 'to o
Valencia talaga ang narinig 1<0? "Tama ka, kuya. Ayoko rin sa babae." Matigas na
sagot ni Aaron. "Ay este ayoko rin sa babaeng 'yon. Sige, hanapin lang namin si
daddy."
Hinila ako ni Aaron patungo sa kung saang parte ng bahay nila pero hindi na naalis
ang pagkunot ng noo 1<0.
"Ano raw? Valencia? Kanino ka pinipilit ng mommy mo?" Makulit na tanong ko sa
kaniya habang papasok kami ng malaking kusina nila.
"Naku, h'wag mo na tanungin, para sa 'kin bangungot kapag naiisip ko ang pangalan
ng babaeng 'yon. Nakakadiri, she's so eewy..." mariin niyang bulong sa tono na
binabae. "Patay na patay sa 'kin ang Klaudia Valencia na 'yon kaya tuwang tuwa
tuloy ang mommy 1<0, akala niya two people perfect for each other na kami, match
made in heaven gano'n? 'Di niya alam mas type ko pa ang kuya niya!"
"What the hell?" Literal na huminto ako sa pagsabay sa kaniya sa paglalakad. Lord,
trip na trip mo ba talaga ako at ginawa mong napaka liit ng mundo para sa 'ming
lahat?!
"Bakit na naman?" Nakataas ang kilay na asik ni Aaron. "Type mo rin ba 'yon? Kael
Valencia?" Saka siya ngumiti na parang nag iimagine at kinikilig. "Teh, ang pogi
no'n. Type na type ko ang muscles no'n kapag polo long sleeves ang suot niya... ang
yummy! Parang kaya niya 'kong buhatin at ihagis sa kama!"
Naubo ako sa pagkasamid. "Diyos ko, huwag
'yon at malaki ang atraso no'n sa 'kin."
Bumuga ako ng hangin saka urnahon na naman sa isipan ko ang kanina ko pa iniiyakan
na mga bagay bagay patungkol sa lalaking 'yon. Curious na lumapit si Aaron sa 'kin
saka inilapit ang mukha para sipatin ang itsura ko.
"Wow anong emote emote 'yan? Ano ring atraso noong yummy guy na 'yon sa 'yo? Don't
tell me..." nag urong ito ng leeg saka maarteng tinakpan ng dalawang palad ang
bibig na parang may naisip siyang kabigla bigla. "Oh my gosh, ahas ka inaagawan mo
ako! How dare you, Zarina, how dare you..
"Ano ka-"
"Zarina?"
Biglang natigilan kami sa pag uusap nang lumabas mula sa pintuan si Tito Fred, ang
daddy ni Aaron. Napansin kong malaki ang itinaba nito kumpara noong huling
pagkikita namin, halos may puti puti na rin sa buhok at halata pa rin ang pagka
strikto sa mukha.
Ngumingiti lang 'yan 'pag nakikitang may babaeng dinadala si Aaron sa bahay nila!
Parang ngayon.
"Hi PO, Tito Fred!" Mabilis na bati ko saka pinasadahan ng mabilis na tingin si
Aaron na mag iinarte pa sana kanina. Bigla siyang nagdiretso ng tayo na parang
lalaking lalaki talaga, natatawa na naman tuloy ako. "Kumusta PO?"
"Oh, ikaw nga! Mabuti naisipan kangdalhin ulit clito nitong anak ko, okay naman
ako. Tagal ka namin hinahanap dito kay Aaron." Aniya sa akin.
llang minuto pa kaming nagkaroon ng catch up saka bago nagpaalam si Tito Fred na
aakyat muna ng Library nila para magbasa ng paborito niyang libro. Saka lang
nakahinga nang malalim si Aaron at iginiya ako patungo sa garden nila kungsaan may
silungan sa ilalim ng malaking puno at may magandang lamesa't mga upuan.
"Kita mo na? Proud sa 'yo si Tito Fred, maiintindihan ka no'n kapag umamin ka sa
totoong ikaw." Pilit ko agad sa kaniya pagkaupo pa lang namin. "Mas okay nang
magpakatotoo, Aaron, kaysa mamuhay ka na nagpapanggap ka lang. Hindi ka magiging
masaya niyan, sinasabi ko sa 'yo!"
"Hay nako, bruha ka, tantanan mo 'ko sa words of wisdom and everything else mo.
Proud 'yan si daddy sa 'kin dahil akala niya maton din ako gaya niya! Baka 'pag
urnamin ako diyan bigla niya lang ilabas ang armalite niya saka pagbabarilin ako,
unang unicorn ako ng lahi nila pagka nagkataon!" Nakangusong aniya saka maarteng
inayos ayos ang buhok.
"Okay, bahala ka, buhay mo 'yan."
"Oh, ano na bang update sa buhay mo? Wala ka pa naman sigurong boyfriend kaya okay
lang na kunyari girlfriend kita?" Aniya na ikinalobo ng mga pisngi ko.
"Hulaan mo." Seryoso ngunit birong sabi ko sa kaniya habang kumukuha ng leche flan
sa mga pagkaing nasa harap namin.
OA na suminghap si Aaron saka pinigilan ang kamay ko sa paghiwa ng leche flan.
"Hoy, walang hiya ka! Jowa mo si Kael Valencia, 'no?! Tapos niloko ka niya kaya
sabi mo sa 'kin kanina binudol ka ng kung sino kaya ka umiiyak?!"
Natatawang inirapan ko ito. "Ang hilig mo mag conclude ng mga bagay. Mali ka!"
Burnuga siya ng hangin na parang nakahinga nang maluwag. "Mabuti naman mali ako. So
anong atraso sa 'yo ng bebe ko?"
"Bebe mo?"
Inilingan ko ito. "H'wag mo nang banggitin ang pangalan na 'yan. Sumasama lang ang
100b 1<0." Half truth na sagot 1<0. Totoo, surnama talaga bigla ulit ang 100b ko.
Pwede kong pasalamatan si Lord ngayong araw dahil pinagkita niya kami ni Aaron
kahit papaano matapos kong malaman ang mga bagay na nagpasama ng 100b ko, kahit
papaano napapatawa ako ng katauhan ng kaibigan ko na 'to.
"Aw, ikwento mo na bago ko siya tawagan at sabihing you were crying because of him
Nakangusong uminom ito ng orange juice saka nagtipa sa cellphone niya.
Namilog ang mga mata ko at mabilis na inagaw ang phone ng baklang 'to. "Hoy, 'wag!"
Tinignan ko ang screen saka nakitang naroon nga ang name ni Kael sa contacts niya.
"Mayro'n kang number ni Kael?"
"Oh siyempre, number 1 crush ko 'yan eh pero hindi ko naman tinatawagan, baka
sapakin ako bigla, mukhang girls ang tipo niya."
Naagaw niya ulit pabalik ang cellphone saka ako tinakot na naman na tatawagan na
talaga si Kael, pinag ring pa nga ang number kaya wala akong nagawa kung hindi
sabihin na sa kaniya ang lahat ng gusto niya malaman.
"Oh... my... gosh!" Bulalas niya saka mabilis na nilagok ang isang basong orange
juice at nagtingin tingin sa paligid, mukhang nabigla siya sa mismong pagsigaw niya
rin sa malambot na boses.
Balak ko pa sanang turnawa dahil totoong natawa ako sa actions niya pero mas nauna
na 'kong maiyak. Hindi ko talaga kayang ikuwento pa 'to sa iba nang hindi umiiyak.
Ang sakit sakit talaga.
"Aw... I'm sorry, Zari. Nakakagalit sila..." naaawang aniya, inusod niya ang upuan
para turnabi sa akin, marahan akong hinila sa yakap.
"Bakit mo 'ko niyayakap, lalo tuloy akong naiiyak," nakasimangot ngunit humihikbing
sambit ko sa kaniya.
Bakit din ba ganito, kapag may nagcocomfort sa pag iyak ay along naiiyak?
"Sige na, iyak ka lang diyan. From what I've heard sa kwento mo, mukhang
nakamabutihan mo ng 100b si Kael... kahit hindi mo aminin, alam ko ang dating ng
pagkuwento mo sa 'kin sa mga araw na nagkasama kayo."
"Hindi nga sabi..." tanggi ko pa rin sa gitna ng paghikbi. "Hindi nga...
"Teh, hindi ganiyan ang iyak ng babaeng hindi nahulog ang 100b sa gano'ng lalaki.
Dapat ang unang ekspresyon mo sa 'kin ay galit, gustong manampal at manapak ng mga
siraulo, walang magawang mga lalaki na ganoon." Aniya habang tinatapik ang ulo ko.
"Kaso urniiyak ka, kasi um asa kang totoo siya sa 'yo. Kilala kita, bakla ka, kahit
ngayon pa lang kita nakitang urniyak para sa lalaki. Kaya nga naiinis din ako
ngayon sa Kael at Charles na 'yon, lalo na sa
Charles Ferrer na 'yan, sino ba 'yan, pogi ba 'yan!"
"'Yun na. Lalayo na 'ko sa kanila."
"Ganon ganon lang?!" Bulalas ni Aaron saka pinagkrus ang mga braso sa dibdib. "My
god, sobrang bait mo namang nilalang!" Humalakhak ito at pabirong hinila na naman
ang dulo ng buhok ko.
"Aray ko!" Angal ko sa kaniya. Ang hilig manghila ng buhok ng lalaking 'to.
"May plan ako, ayokong inaapi ako ng mga tao sa paligid ko kapag ganiyang may
nagkaka atraso sa 'kin and ayaw ko rin na nagpapaapi ang mga friends ko in the same
situation. Lalo ka na, bestfriend kita, super best friend! Hindi ko bet na lalayo
ka lang basta tapos sila happy happy lang? No way!" Umiismid na hinawi nito ang
buhok niya.
"Plan?" Nakaangat ang kilay na sabi ko.
"00! Plan as in Plano! Revenge!" Galit na singhal nito sa 'kin saka umirap. "Hindi
ka si Lord in heaven para maging ganiyan kabuti sa mga nagkamali sa 'yo. Kung ang
Diyos madali magpatawad, eh hindi naman ikaw ang Diyos, shut up Zarina."
KINABUKASAN, Halos mapatalon pa ako sa gulat nang maabutan si Kael sa mismong 100b
ng opisina ko, ang aga ko na nga pumasok pero mas nauna pa siya sa 'kin?
Nag angat siya ng kilay nang mapansing tuluy tuloy lang ako sa paglapit sa swivel
chair nang hindi siya iniimik, malamang ay narinig din niya ang binilin ko kay
Dahlia.
He's not welcome here anymore.
He's not welcome in my life anymore.
"Where were you yesterday? Sabi ko may pupuntahan tayo 'di ba?" Malamig niyang
pagbasag sa katahimikan.
"Ayoko na palang surnama sa 'yo kahapon, may mas mahalag din akong pinuntahan."
Walang kagana ganang sagot ko habang binubuksan ang computer dito sa aking table.
"Ang aga mo naman yata dito? May kailangan ka ba sa 'kin?"
Bukod sa kailangan mo 'ko para saktan at paghigantihan ang ex mo at ang nilalandi
ng ex
"l don't want you to marry Ferrer. That's it."
Hindi makapaniwalang natawa ako. Bakas ang pait doon. "Bakit? 'Di ba dapat mas
pabor 'yon sa 'yo?"
Kapag kasal kami ni Charles, pwede niya nang kuhanin ang ex niyang magaling. Pwede
na silang magsama hangga't kailan nila gusto!
"Ano? Anong pinagsasabi mo?" sambit niya lang. Naglakad ito palapit sa akin at
huminto sa harap ng aking mesa. Ramdam ko agad ang matatalim niyangtitigsa 'kin
kaya naman hindi ako naglakas 100b na salubungin 'yon. Nanginig ang mga binti ko.
"Why are you so cold, may mali ba 'kong nagawa?"
"Sagutin mo muna 'ko, nauna naman akong nagtanong." Matapang na sagot ko lang.
"Bakit ayaw mong pakasalan ko si Charles?"
"Sinabi ko na sa 'yo ang rason ko. I don't want to lose you, Zarina..."
Natigilan ako sa pinagkaka abalahan ko, literal na natigilan ako.
Pakiramdam ko ay tumalbog ang puso ko dahil doon. He... he sounds so sincere.
At 'yun ang masakit doon. Naaapektuhan ako sa tuwing pinapaalam niya sa 'kin na may
halaga ako sa kaniya. Naaapektuhan ako nang sobra sa tuwing nararamdaman kong
sincere at totoo siya sa mga sinasabi niyang 'yon.
Tapos malalaman kosa huli na hindi naman pala totoo. Na ginagamit niya lang ako.
Inis na tumayo ako mula sa swivel chair saka malamig ang ekspresyong nilagpasan
lang siya sa paglalakad. Hindi sinasadyang nabunggo ko pa ang braso nito roon.
"Zarina!"
Hindi ko siya nilingon, walang pakialam na lumabas ako ng opisina at dire diretsong
naglakad patungo sa hagdan.
Nagulat na lang ako nang higitin ni Kael ang braso ko at sumalubong sa 'kin ang
galit ngunit may halong pagtataka na emosyon sa kaniyang mga mata.
"Anong problema? May problema ba tayong dalawa?" Agap niyang tanong. Punung puno ng
pagsusumamo ang mga mata niya, pagsusumamo na makahanap ng sagot mula sa 'kin.
"Tumigil ka na. Tapos na ang paglalaro mo, Kael. Alam ko na ang ginagawa mo!"
Mapait akong ngumiti sa kaniyang harapan matapos punasan ang basang pisngi. "Anong
akala mo sa 'kin? Anong akala ninyo sa 'kin? Tingin niyo ba wala akong damdamin
para gamitin niyo lang?"
"What are you talking about?"
"Wasak na wasak ang buhay ko noon pa lang, Kael, alam mo naman 'yon! Sana iba na
lang ang ginulo mo para bilugin ang ulo, sana iba na lang at hindi ako..." humikbi
ako at nag iwas ng tingin. Gusto kongtumigil na ang mga luha sa pagbagsak pero
traydor ang mga mata ko sa mga oras na 'to, ayoko sanang magmukhang mahina.
"What the f* *k are you talking about,
Zarina!"
Naiiling na pinunasan ko ang mga pisngi ko. Huminga ako nang malalim saka matapang
na tinapatan ulit angtingin niya. "Gusto mo '1<0?
'Yun ba ang rason mo?"
Pumungay ang kaniyang mga mata sa narinig, nakita kong may sasabihin na sana ito
kaya inunahan ko na.
Kaysa makarinig na naman ng panibagong kasinungalingan mula sa kaniya. Parang
pinapatungan lang ng mabibigat na bato ang puso ko.
"Well, I'm sorry, Kael. Wala akong nararamdaman na ganon sa 'yo. Bakit sa tingin mo
magkakagusto ako sa 'yo? Ano bang alam mo bukod sa magpapalit palit ng mga babae?
Hindi ka nga kaseryo-seryoso eh, bakit ako magsasayang ng oras sa kagaya mong
gago?"
"You're lying." Umiling ito. "Sinabi mo na sa
'kin na hindi mo siya mahal at- I'
"Hindi. Urniyak ako sa harapan mo dahil nasaktan ko si Charles noong nagaway kami.
Dahil 'yon sa 'yo. Kasalanan mo 'to! Hindi ko na sana nasaktan ang damdamin ni
Charles kung hindi ka lang dumating sa buhay ko at nanggulo. Kaya pakakasalan ko
siya kahit ano pang sabihin mo," sinabi ko ang mga 'yon nang may halong galit at
sama ng 100b mula sa kaniya. Hindi ko alam kung paano ako nakapag salita nang
ganoon kadiretso. "by the way, nalaman kong pinagpalit ka ni Darlene para kay
Charles." Sarkastikong tumawa ako sa harap niya.
Nakita kong nagulat siya. Hindi niya marahil inasahan na alam ko na 'yon.
Sarkastikong
tumawa ako.
"Walang dudang pinagpalit ka kay Charles dahil mas maayos na lalaki 'yon kaysa sa
'yo. Ano lang ba ang alam mong gawin bukod sa pang uuto ng mga babae?" Pagpapatuloy
ko. Gusto kong magalit siya sa 'kin at ilabas ang tunay niyang kulay pero hindi
'yon nangyayari. Tanging sakit at pagkabigla lang ang nakikita ko ngayon sa mga
mata niya. "Hindi mo ba napansin? Nagpaawa lang ako sa'yo para magamit kita,
salamat sa mga pera mo! Now f* *k off! Natatawa ako habang habol ka nang habol sa
'kin, para kang aso."
Pinanatili ko ang matapang at galit na tingin sa kaniya kahit na nakakita ako ng
dumaang sakit at pagkabigla sa mga mata niya. Hindi ito nakapagsalita ng kahit na
ano, nanatili siyang tahimik at pinagmamasdan ang mga mata 1<0.
Pati ako... nasaktan sa mga sinabi ko. Pero dapat lang hindi ba?
Dapat lang sa mga lalaking kagaya niya?
Naramdaman ko ang pagluwag ng pagkakahawak ni Kael sa braso ko. Hanggang sa
tuluyang binitiwan ng kamay niya ang braso ko. "Seryoso ako sa nararamdaman ko para
sa 'yo." Mahinang sinabi nito. Halos magsumamo. "Why do you have to do this to me."
TO BE CONTINUE..

KABANATA 33
KABANATA 33
Mapait na natawa ako.
Ngayong araw ang kasal namin ni Charles, mabilis lang ang pagdedesisyon niya sa mga
magaganap noong buksan ko ulit ang topic na 'to sa kaniya. Madaling madali si
Charles sa hindi maipaliwanag na dahilan.
Pumayag ako sa gusto niyang mangyari at hinayaan kong isipin niya na okay na okay
kami. Ilang araw na 'kong kating kati na tanungin siya kung bakit... bakit gusto
niya pa rin akong itulak sa kasal na 'to kahit na malinaw namang may namamagitan pa
rin sa kanila ni Darlene?
Gusto niya lang bang sirain ang buhay ko habang nakatali ako sa kaniya?
Few days ago, Klaudia sent a message to me. Kinuha ko ang cellphone na nakalagay sa
ibabaw ng aking mesa, binuksan ko ulit ang litrato para tignan 'yon. Makikita si
Charles at Darlene na magkasama habang nagtatawanan, dikit na dikit sa isa't isa na
parang walang pakialam sa mga taong nasa paligid nila kahit na nasa pampublikong
kainan.
Siguro gano'n kaliit angtingin sa 'kin ni
Charles. Na akala niya hindi ko malalaman, na
mapagmumukha niya pa rin akongtanga dahil wala namang may alam masyado na may
relasyon kaming dalawa. Tinitigan ko lang 'yon para kumuha ng takas ng 100b sa
gagawin ko ngayong araw.
"Wow, Zarina! Mukha kang barbie doll na mamahalin!" Bulalas niya. "Grabe, dream
wedding ko ang magaganap sa 'yo ngayong araw. Sayang lang at hindi pang fairy tale
ang mangyayari mamaya."
"Ssh!" Saway ko sa kaniya. "Baka may makarinig sa 'yo, Meira. Kahit kailan talaga
ang bibig mo."
Turnatawangtinakpan nito ang bibig. "Okay, sorry, nanghinayang lang ako sa wedding
pero hindi sa groom."
Huminga ako nang malalim, hindi ako nagdalawang isip na sabihin kay Meira ang plano
namin ni Aaron. Noong una talaga ay nakokonsensya pa 'ko, nakakatawa, ako pa 'tong
nakakaramdam ng hiya at konsensya. Pero nang makita ko ang sinend ni Klaudia
napagdesisyunan kong tapusin na ang lahat ngayong araw. Bahala na.
llang minuto lang ay sumakay kami ni Meira sa magarang bridal car patungong church.
Halos wala akong gin awa buong oras kung hindi huminga nang malalim.
"Good luck, Za. Galingan mo, okay? 'Yung hindi mapagmumukha ng media o kahit ng
parents ni Charles na ikaw ang masama sa mangyayari." Bulong niya habang panaka
naka ang tingin sa driver ng bridal car.
"Hindi naman talaga ako ang masama." Mahinangtugon ko na lang. Naging patas naman
ako sa relasyon namin kahit na hindi ko siya totoong nagugustuhan, pinilit ko ang
sarili ko at sinubukan 1<0. Siya 'tong naging masama.
"Right, Za! Ay wait, pupunta kaya si Kael?" Para akong nasamid pagkarinig no'n.
"Invited kaya siya? Ay, sa bagay, bakit nga ba siya pupunta kahit pa invited ano?"
Dugtong pa ni Meira saka hinagilap ang list ng mga guest. "Pagkatapos masabihang
parang aso sa kakahabol at mapagmukhang siya pa pala 'tong nauto at naloko, naku
hindi na rin ako gaganahang pumunta. Maliban na lang kung may pakialam talaga siya
sa 'yo at totoong ayaw niyang mawala ka sa kaniya!"
"Meira!" Sinenyas ko ang tahimik na driver na maaaring maunawaan ang pinagsasabi
niya. "Itikom mo nga ang bibig mo, kanina ka pa.
nang makarating kami sa mismong simbahan. Agad na nailing ako habang naglalakad
ngayon patungo sa entrance ng simbahan, kaliwa't kanan ang pag flash ng mga camera
sa gawi ko.
Mahal na mahal talaga ng pamilya ni Charles ang spotlight pero ito yata ang pinaka
malas na araw nila na inimbitahan pa nila ang publiko para makitang ikasal ang anak
nilang manloloko.
Nag umpisa ang mabagal na tugtog sa simbahan. Matapos ang martsa ng lahat ay mas
lumawak ang ngiti ng mga guest sa paligid habang ngayon ay dinidiretso ko ang lakad
patungo sa altar, ang lahat ay masaya maliban sa akin. O kay Darlene rin na
kakahanap ko lang ng kinaroroonan, nakangiti rin ito na kung siguro wala pa rin
akong alam ay mapapaniwala akong masaya talaga siya. Saglit na nadaan din ang
atensyon ko sa kinatatayuan nila Theodore, Pierce at Euan na nakangiti sa pagdaan
ko.
Akala yata nilang lahat ay happy ending na.
Sunod na nakita ko ang mga magulang ni Charles sa tabi nito nang makalapit ako sa
kanila, hindi sila nakangiti at kung makikita mang nakangiti ay halata namang peke
lang. Hanggang sa hull' naming pag uusap bago pa man mangyari ang kasal na 'to
kahit na hindi sila tumutol ay hindi naman sila nagdalawang isip na iparamdam sa
'kin na ayaw nila sa presensya ko.
Ako rin. Ayoko rin sa kanila lalong lalo na sa anak nila.
"Sa paglalakad na lang ay hindi mo pa ginandahan. What a shame." Naulinigan kong
bulong ng mommy ni Charles. Hindi ako umimik, hindi rin ako nagtapon ngtingin sa
kaniya.
What a shame? Pasimple akong napabuga ng sarkastikong ngisi.
Makikita niyo ang totoong pamamahiya mamaya.
"Ang mahal ng ginastos ko rito, dapat lang na maibalita 'to sa bawat lugar ng
bansa." Dinig ko pa mula kay Charles habang iniaangkla ang aking kamay sa kaniyang
braso.
Hindi ako umimik at diretso lang ang titig ko sa malaking rebultong nasa harapan ko
ngayon sa likod mismo ng nag uumpisa sa seremonyas na pari. Ikokonsidera ko na lang
na tulong 'to ng Diyos sa 'kin, at least ay hindi na 'ko mapipilitang magpakasal sa
lalaking hindi ko naman talaga mahal.
Lumipas ang oras, ang pin aka hinihintay ko, ni Aaron at Meira na parte ay
dumating.
Tumikhim ang pari sa harap ng mikropono saka urnalingawngaw ang kaniyang boses sa
tahimik na simbahan.
"Charles Ferrer, do you take Zarina Ramirez to be your wife? Do you promise to be
faithful to her in good times and in bad, in sickness and in health, to love her
and honor her all the days of your life?"
Diretsong tumingin sa mga mata ko si Charles sa pagkakataong 'yon, nakangiti ang
labi na parang ako ang pinaka magandang nangyari
sa kaniyang buhay.
"l do, father." Tugon niya sa mikropono.
Sinungaling.
Urnikot ang video camera sa buong parte ng simbahan kung saan makikita ang aming
mga mukha. Taas noo akong humarap sa kaniya at seryosong tinitigan ang hitsura ng
mga sinungaling niyang mata.
"Zarina Ramirez, do you take Charles Ferrer to be your husband, do you promise to
be faithful to her in good times and in bad, in sickness and in health, to love him
and to honor him all the days of your life?" llang segundo akong hindi kaagad
sumagot, nakita ko ang ngiti ni Charles na nahaluan ngayon ng kaba at pagtataka,
humigpit din ang kaniyang hawak sa 'king kamay. "Zarina," mahinang tawag niya sa
akin.
Agad na ngumiti ako sa kaniya saka nanunuyang nagseryoso muli para ipakita sa wakas
ang mga emosyong matagal ko nang kinikimkim mula sa kaniya. "I'm sorry, I can't do
this." Malamig na tugon ko.
Umugong palakas ang mga bulungan sa malaking simbahan, nagkaniya kaniyang usap at
komento ang mga taong narito ngayon sa lugar habang napansin ko ang pagkataranta sa
mukha ng kaniyang mga magulang.
"What are you doing." Mariin nitong singhal
habang nahihiyang nililingon ang mga tao sa am ing likuran.
Umismid ako sa kaniya at hindi na ginanahan pang salubungin ang kanyang nagagalit
na mga mata.
Namatay ang makikinang at malalakas na ilaw sa buong simbahan saka sabay sabay na
napunta ang atensyon namin sa malaking flat screen television sa gilid na sa
pagkakaalam ko ay sinadyang ipalagay ni Aaron last minute bago maging abala ang
lahat sa pagdating ko.
Kinuha at hinawakan kong maigi ang microphone saka bumaba mula sa baitang ng altar
patungo sa harap ng lahat. "Good morning, humihingi ako ng paumanhin sa malaking
abala ng pagtanggi ko sa kasal na 'to. Walang kasal na mangyayari, hindi ako
magpapakasal sa isang manlolokong kagaya ng lalaking nasa harapan nating lahat."
Bakas na bakas ngayon ang pagkabigla sa mga mukha ng mga kaibigan ni Charles, kay
Darlene, sa mga business partners nilang magagara ang kasuotan pati sa mga kapatid
ko, I feel sorry for them at kailangan pa nilang makita 'to.
"Zarina!" Sigaw ng katatayo lang na daddy ni Charles. Halos umusok ang kanyang
ilong sa galit habang dinuduro ako pero hindi ko siya pinansin. Nagpatuloy ako.
"Pasensya na sa abala at bilang kapalit bibigyan ko na lang po kayong lahat ng
mapapanood na makakapag entertain sa araw ninyo. Nangsa gayon hindi naman po
masayang ang porma at pagpunta ninyo rito sa simbahan."
Natigilan ang lahat sa mga video at litratong nag play sa malaking flat screen
television. Kuha namin 'yon ni Charles, litrato namin sa loob ng tatlong taon na
relasyon, kaunti lang din dahil hindi naman kami madalas magkita at siya lang
angnagpipilit.
Nakita kong galit na lumapit sa akin si
Charles saka hinigit ang braso 1<0. Mahigpit. Hindi ako nagpatin ag.
"Anong pakulo 'to? Akala mo ba nakakatuwa ang ginagawa mo?" Bungad niya sa mahina
ngunit galit na galit na tono. "Inilalagay mo kami sa kahihiyan. Pangalan din ng
kumpanya at ng mga negosyo namin ang nakataya rito!"
Binawi ko ang braso ko saka turnango sa kaniya. "Marami palang nakataya at
maaapektuhan, sana inisip mo 'yan bago mo 'ko niloko."
Nabigla si Charles sa narinig. Hindi siya agad nakaimik kaya sarkastikong natawa
ako. "Gulat ka ba alam ko na? Bakit mo pa 'ko papakasalan? To make my life worse?
Ang kapal ng mukha mong takutin pa 'ko."
Ang lahat sa simbahan ay malakas na
suminghap nang ang kasamang babae ni Charles sa mga surnunod na video at mga
litrato na naipalabas doon ay hindi na ako kundi si Darlene na.
Maging ako ay napatulala sa mga video na nagpplay roon. Literal na naglalampungan
sila sa opisina, nagyayakapan at halos hindi maalis ang kamay sa isa't isa. Ngayon
ko pa lang 'yon napanood at galing 'yon kay Klaudia na hindi ko nagawang buksan
noong sinend niya sa 'kin, si Aaron ang pinasahan ko.
"Ang lala mo." Hindi makapaniwalang bulalas ko kay Charles.
Galit na tumayo ang mag asawa saka pinagbubulyawan ako at ang kung sino mang
nagpplay ng video at mga litrato sa malaking flat screen tv na 'yon. Halos hindi
nila malaman kung sino ang dapat bulyawan at pagbuhusan ng galit sa 100b ng
simbahan nang mag umpisa ring magpakita ng pagkadismaya at panunuya ang lahat ng
tao roon.
Bago pa man nila ako malapitan ay tumakbo na ako palabas ng simbahan.
Pinagtitinginan ng mga tao at halos masilaw sa sabay sabay na pagflash ng mga
camera sa paligid.
Noong bata pa lang ako ay pinangarap ko ring maikasal sa simbahan sa lalaking
mahahanap kong mamahalin ako ngtunay at magigingtapat sa akin habangbuhay.
Pinangarap kong magsuot ng mamahalin at magandang wedding gown, na maging pinaka
magandang babae sa araw na 'yon sa 100b ng simbahan at maging masaya sa paglabas
namin ng simbahan.
Sa madaling salita, pinangarap ko ang araw na 'to na dumatingsa akin noon pa man.
Pero hindi ko inasahang magiging ganito angmangyayari. Bangungot.
Noong araw din na 'yon ay pinalayas ko na sila Rosa. Hindi ko na maatim ang ugali
nila.
"Zarina! Are you okay, hija?" Bungad sa akin ni Tita Crisel pagkapasok namin sa
bahay, sinalubong niya ako ng halik sa pisngi saka hinaplos ang buhok nila Popoy at
Nicole. "Live ang coverage ng wedding kaya kumalat agad ang balita, nag alala ako
sa 'yo nang husto!"
Nahihiyang yumuko ako. "Okay naman po ako. Maraming salamat po sa pagtanggap sa
'min sa 100b ng bahay ninyo. Hahanap po ako agad ng malilipatan."
"Huh? Sabi ko sa 'yo kahit dito ka na habangbuhay okay lang sa 'kin eh."
Pinandidilatan ako ng mga matang sabi ni Aaron.
Pinigilan ko tuloy ang sarili ko na irapan sÏya. Takot na takot talagang ikasal sa
mga nirereto sa kaniya.
"Pwede namang dito muna kayo," pagsingit
pa ni Tito Fred habang bitbit ang iniinumang tasa. "Kilala ko ang mga Ferrer,
maiinitin ang ulo ng mga 'yan at may posibilidad na ibuhos sa 'yo ang galit nila."
"Ay, suskomaryosep!" Bulalas ni Tita Crisel. "00 nga! Lalo na't ngayon balita ko ay
may mga business experts na nagppredict na maaapektuhan talaga ang investors nila
dahil sa issue ng anak nilang bunso. Hindi nila 'yon magugustuhan!"
"Kung ganito ang sitwasyon ngayon, mas okay sigurong maiwan si Aaron dito sa Pinas
para samahan si Zarina kapag pupunta na tayo ng Aust." Pagsingit noong kuya ni
Aaron mula sa tabi. Naupo kaming lahat sa salas saka seryosong nag usap usap.
"Naisip kong isama na lang sila Zarina para naman new environment kahit papaano.
Tsaka malayong malayo sa mga Ferrer." Ani Aaron na ikinalaki ng mga mata ko.
"Aaron, okay na 'yon, kahit dito na lang muna kami. Nakakahiya naman..." Awat ko sa
suhestyon niya. Ang kulit talaga ng mga idea nito.
"Hindi, I agree with my son, Zarina. Kahit siguro isama mo na ang siblings mo."
Agap na sabi ni Tita Crisel. "Madali lang naman ayusin ang mga papel, marami kaming
koneksyon at mas lalong papabilisan ng pera ang proseso kaya walang problema."
Turn ango si Tito Fred pagkatapos niyang sabihin 'yon.
Sinubukan ko pa ngang turnanggi nang paulit-ulit, nakakahiya kasi talaga. Hiyang
hiya ako. Pero si Aaron ang panay pilit.
SA MGA sumunod na araw ay hindi ako nakapasok ng trabaho sa hotel, gusto ko nga
sana dahil ayokong mawalan ng trabaho at gusto kong kumita, kahit na may
posibilidad na magkita kami ni Charles dahil sa mga paulit ulit na pagtawag nito sa
number ko, at paulit ulit din na pagtext ng kung anu-anong threat messages, pero
hindi pumayag si Aaron.
"Hindi ko na alam ang gagawin" Pinipilit pa rin ako ni Charles na makipag kita sa
kaniya, pumirma na lang daw ako ng marriage certificate para maging opisyal na at
handa niya raw akong patawarin sa ginawa 1<0. The nerve... hindi niya pa rin yata
narerealize na siya itong may ginawang mali sa amingdalawa!
Nagsabi pa siya na handa niya 'kong bigyan ng pera tapos kahit 'wag na raw kaming
magkita kahit kailan basta pirmahan ko lang.
Nawirduhan ako sa pamimilit niya kaya mas lalo ko itong hindi nireplyan.
"Nababaliw na yata si Charles." Sambit ko pa.
"Girl, he's all over the internet. Cancel Ferrer
Holdings daw sabi ng netizens at lahat pa ng hawak nilang kumpanya damay! Hayaan mo
munang humupa lahat ng nangyari saka ka maglalabas ng lungga natin dito." Aniya
saka pabagsak na naupo sa kama. "Huling radiotherapy na ni Nicole, 'di ba?"
Tumango ako. Isa pa 'yon, tanging good news na natitira sa 'kin these past few
days.
"'Yun lang ang lalabasin natin, pupunta lang ng hospital pero kung iniisip mong
magpunta ng La Satina to resume your work 'wag muna." Aniya pa habang iniirapan
ako.
"Huh? Hindi pwede, nahihiya ako sa parents mo. Kahit pa okay lang sa kanila,
kailangan ko pa rin ngtrabaho, bakla!"
Sinamaan niya 'ko ngtingin. '"Wag mo 'kong mabakla bakla, 'pag nabisto tayo ng
angkan ko sinasabi ko sa 'yo ihahagis kita kay Charles!" Aniya habang pinipitik ang
buhok niya. "Or kay Kael. Ano na pala nangyari do'n kay hot but playboy papa Kael?"
Natigilan ako nang mabanggit niya ang pangalan na 'yon. "Hindi ko rin alam." Wala
na 'kong balita sa kaniya.
Baka masaya na sila ni Darlene ulit.
Or ewan. Baka nakahanap na ng bagong babae na magugustuhan niya.
"Aw, okay. Baka napahiya mo rin masyado no'ng huli niyong pagkikita, baka 'di niya
tanggap na playboy siya pero napaglaruan mo siya. Kuno! Kahit hindi naman talaga
true ang mga sinabi mo, ikaw talaga 'tong na fall in reality." Halakhak niya saka
mabilis na maarteng tinakpan ng palad ang bibig.
"Hindi nga. Kulit mo." Tanggi ko na alam kong labas sa ilong.
Hanggang ngayon ay mabigat at masakit pa rin sa dibdib.
"Ay may chika pala ako!" Biglang sigaw ni Aaron matapos biglaang bumangon mula sa
hinihigaang kama. Halos mapatalon ako sa gulat kaya sinabunutan ko ito. "Ouch
naman! Bakit kasi ang lalim ng pag iisip mo diyan!" Halakhak niya.
"Anong chika?" Masungit na tanong ko. "Kagabi ko lang 'to nalaman kay mommy, they
were talking about Ferrer kasi. Actually super confidential nga nito pero wala
silang nagawa kasi narinig ko na eh, kailangan na nila ireveal sa 'kin! Nakalimutan
ko agad sabihin sa 'yo kaninang morning. Magugulat ka dito." Umpisa niya habang
maarteng hinahawi ang maikli naman na buhok.
"Tungkol saan? Okay lang ba na malaman ko cyan? Galing pa pala sa mommy mo."
"May someone akong napag alaman na dati palang mahirap lang pero yumaman dahil
pinagkatiwalaang paalagain ng company. Tapos kung makaasta ngayon akala mo kung
sinong mayayabang sa business world, minamaliit lahat ng investors!"
"Sino? H'wag mo nang pasakitin ang ulo ko kanina pa 'ko nahihilo rito." Sita ko pa
sa kaniya.
Ngumisi siya saka tumabi lalo sa kinauupuan 1<0. "Girl, 'yung mga Ferrer! Pak
revelation from my mother earth na hindi nag iingat sa pagkuda, narinig ko tuloy!"
Halakhak niya.
Halos manlaki ang mga mata ko sa gulat.
"Talaga? Sila Charles? Pa'no 'yun nangyari?" totoo ba 'to?!
"Ang Chika diyan, 'yung owner ay wala sa bansa. Guess what, ngayon ko lang din 'to
nalaman I'm so shookt! 'Yung ninong kong matagal nang comatosed, siya ang owner!"
Ani Aaron habang gigil sa pagkukuwento na may kasama pang pilantik ng kamay. "Kaya
galit na galit pala ang parents ko sa mga Ferrer noon pa kasi ganid talaga sa pera
ang mga 'yon, hindi man lang makumusta ang lagay noong owner sa ibang bansa. Tapos
noong ilang taon na sa pagkaka coma 'yung ninong ko na 'yon ayan pinalitan ang name
ng company sa surname nila!"
Naiiling na natulala ako. "Ang sama...
Hindi pa humuhupa ang pagkabigla ko nang mag ring naman bigla ang phone ko kaya
naman sinenyasan ko muna si Aaron na sasagutin ko muna ang call. Inis na umirap
naman siya.
"Panira ng Chika minute naman 'yan, sino ba
cyan?! Pogi ba 'yan! Kung pogi pwes ipakilala mo 'ko diyan at ako na ang kakausap!"
"Pogi." Sagot ko lang sa kaniya saka lumabas na ng silid at nagtatakang sinagot ang
call. "Hello PO, good afternoon, Sir Ariel." Nahihiyang bungad ko.
Dalawang araw na yata akong absent sa hotel at iniiwan o pinapasa ko lang ang mga
trabaho ko through email kay Dahlia. Nagsabi naman ako kay sir at naintindihan niya
naman dahil panigurado nakarating na rin sa kaniya ang balita, pero nakakahiya pa
rin.
Ang inaasahan kongtinig ng kausap mula sa kabilang linya ay napalitan ng mas
pamilyar at hindi inaasahan na boses. "Zarina..."
Si Kael.
"Can we talk? Please, don't drop the call, please?" Nagsusumamong sabi ni Kael.
"Ano pa bang dapat nating pag usapan, Kael?" Mahinahon kong tanong sa kaniya. Galit
pa rin ako sa ginawa niya sa 'kin pero naaapektuhan ako ng lungkot na nahihimigan
ko sa boses niya.
Nagpapasalamat na lang ako na hindi ko siya personal na kaharap, paniguradong mas
sasalaminin ng mga mata niya ang lungkot na naririnig ko ngayon. Pero bakit naman
siya malungkot? Hindi ba dapat masaya siya ngayon...
nakaganti na rin siya kay Charles at sa kumpanya nito, halos ako na ang gumawa
niyon para sa kaniya.
"Marami. Please. Let's talk about us, alam kong nagkausap na kayo ng kapatid ko but
it's not the what you think it is, Zarina." Bumuntong hininga siya. "Naiintindihan
kong nahihirapan ka ngayon sa mga nangyayari, iintindihin ko rin ang mga sinabi mo
sa 'kin noong nakaraan pero hindi ako naniniwalang niloko mo '1<0. Hindi 'yon ang
naramdaman ko habang nagkakasama pa tayo..." Nanikip angdibdib ko. Tama, hindi
naman talaga 'yon ang totoo. Inipon ko ang lakas ng 100b saka nagsalita muli kahit
na nanginginig ang mga tuhod ko sa mga oras na 'to.
Pero naisip 1<0... wala naman akong karapatang magalit sa kaniya nang todo. Hindi
niya naman kasalanang masyado akong nagbigay ng kahulugan sa mga pinaramdam niya sa
'kin. Mabuti pang lumayo na lang at huwag nang makinig sa kahit ano mula sa kaniya.
"Kael, nahihirapan kasi akong maniwala sa kahit kanino ngayon..." mahinang sagot ko
lang. Kahit sa kaniya... hindi niya 'ko masisisi kasi hindi niya naman tinatanggi
na ginamit niya nga lang talaga ako.
Wala pa akong naririnig na ganoon mula sa kaniya!
And it hurts. Big time.
"Noon pa man hindi mo naman talaga nagawang makinig at maniwala sa 'kin. I've been
trying to tell you what I feel and you'd always end up walking away from me or
you'd laugh instead He chuckled bitterly. "Am I that wicked in your eyes? Kahit
ngayon lang, Zarina. I want to stay in your life, this sucks I know we've started
from just using each other, f g each other... pero seryoso ako sa sinasabi ko."
Suddenly I felt scared. I can feel the sincerity in his voice. Bakit?
N akakatakot magtiwala.
Ganito rin ako kausapin ni Charles noon, ironic nga, puro phone call din 'yon.
Pero ang kaibahan siguro ngayon ay gusto ko ring paniwalaan ang mga naririnig ko
kay Kael, may kakaibang pakiramdam sa dibdib ko na gusto ko ang mga naririnig ko at
nanggagaling 'yon sa taong gusto ko rin sanang makausap palagi.
Nakakatakot. Paano kung naguguluhan lang siya, o ako?
llang segundong nanahimik kami pareho sa parehong linya. Wala akong mahagilap na
salita para isagot sa lahat ng sinasabi niya, nasa gitna ako ng maniniwala ako o
pagdududahan ko siya. Baka binibilog lang niya ang ulo ko? Charles acted kind to me
and ended up showing his true colors three years after. Anong kaibahan ni Kael?
He's well known for being a playboy billionaire.
"Kael, I'm sorry..."
Tumikhim si Kael at sa wakas ay binasag ang katahimikan. "I'm... I'm sorry, too,
for still bothering you up to this time. Hindi naman kita pipilitin, ayokong
mapilitan ka. Kahit 'wag mo nang sagutin ang mga sinabi ko just... be safe for me."
Naiyuko ko ang aking ulo, ilang segundo pa ang hinintay niya bago binaba ang tawag.
Natulala ako matapos marinig ang end call tone at ang paglubog ng puso ko. Ang
bigat bigat pa rin pero pakiramdam ko pareho naming kailangan ng oras.

KABANATA 34
KABANATA 34
MASAYANG masaya ako nang matapos ang huling radiotherapy session ni Nicole. Ngayong
araw 'yon at suportado pa ng pamilya ni Aaron dahil magingsila mismo ay sinamahan
kami, ang balita ko ay marami rin yata silang resident doctor na kakilala rito na
pwedeng bisitahin ngayon kaya pagkatapos ng session ay nagpaalam muna ang mga ito
na magtutungo roon.
Hindi halos matanggal ang ngiti sa aking labi at panay ang plano ko sa mga pwede
nang mairesume ni Nicole na bagay kapag tuluyan na siyang naka recover.
Nagpasalamat kami sa private doctor na tumitingin sa kaniya at malinaw na sinabi
nitong so far ay magandang maganda ang progress ng naging therapy sa tumor cells ni
Nicole, hindi magtatagal ay pwede na ulit itong mamuhay nang normal kapag natapos
ang side effects sa kaniyang katawan.
Wala na rin kaming binayaran... kahit ano pa man ang nangyari sa pagitan namin ni
Kael nagpapasalamat ako sa kaniya sa malaking itinulong niya lalo na sa kapatid
ko. Ipinilig ko na lang ang aking ulo saka hindi na muna inisip pa ang patungkol
doon.
"Basta ha, h'wag kang manghinayang sa taon na nahinto ka sa pag aaral, wala namang
problema doon." Pagpapalakas ko ng 100b ng aking kapatid. "Palagi mo lang tandaan
na hindi ito paunahan, lahat tayo may kaniya kaniyang oras para sa mga bagay sa
buhay natin. Mag aral ka lang mabuti okay na kami ro'n ang mahalaga makakapagtapos
ka rin sa future, oh Popoy ikaw rin!"
"Ay oo nga! Baka nga mas immortal na 'yang brain mo ngayon, ay aba kahit tumor 'di
turnalab!" Halakhak ni Aaron.
Ngumisi si Nicole saka yumakap sa 'kin habang naglalakad kami patungo sa lobby ng
hospital. "Ate, gagalingan ko talaga sa school kapag okay na 'ko talaga. Thank you
po sa 'yo tsaka lalo na kay Kuya Kae
Naging hilaw ang ngiti ko sa kaniya saka nag angat ng tingin kay Aaron, nakita ko
itong natatawang ngumiwi lang sa akin.
"Akala ko talaga mamamatay na si Ate Nicole, mabuti na lang hindi naman!" Biglang
singit ni Popoy kaya naman sa kaniya napunta ang atensyon ni Nicole. "Hindi na
tuloy ako natatakot magkasakit kasi may doktor naman na liligtas sa 'kin!"
Tumikhim ako at tinapik ito sa balikat, pilit
inaalis ang pagka awkward na naramdaman ko dahil sa nabanggit na pangalan ng
kapatid ko kanina lang.
"Hindi lang naman doktor ang nagligtas sa Ate Nicole mo, si God 'yon sa langit pero
alagaan mo pa rin dapat ang kalusugan mo. H'wag ka nang magpuyat sa gabi,
nanggigigil na 'ko kakasaway sa 'yo." Sermon ko sa kaniya.
Natawa si Aaron dahil doon. "Naku, matulog kayo hangga't bata pa lang para fresh.
Oh, tignan niyo na lang ako. Fresh!" Pinadaan ni Aaron ang kamay sa kaniyangjawline
habang nakatitig kay Popoy.
"Ayoko naman po ng ganiyan, Kuya Aaron, sobrang puti! Parang bakla ka PO?!"
Nasamid si Aaron pagkarinig no'n habang pigil na pigil naman ang pagtawa ko.
"Sinong bakla? Nasa'n ang bakla? Walang bakla dito ah!" Aniya sa pinalaking boses.
Naiiling na inirapan ko na lang ito nang sumulyap sa akin, palagi talaga siyang
naaasar ni Popoy na bakla nitong mga nakaraang araw mabuti na lang at hindi siya
naiinis. Pero natatakot siya na marinig ng daddy niya.
"Nasa'n na kaya ang mga mashoshonda nating kasama parang nakipag reunion pa yata sa
mga doktores dito sa hospital." Iritableng bulong ni Aaron sa tabi ko habang
nagtitingin kami rito sa lobby. "Machika pa naman 'yon sa buhay si mommy, kapag
nakausap mo 'yon imposible ang one hour na talakan. Kailangan lagpas one hour na
chikahan!"
"Sa Parking na lang tayo maghintay para kung sakaling bumaba na sila madali nila
tayong makita." Suhestyon ko dahil na rin sa dami ng tao rito sa lobby, ang iba ay
medical staff habang ang iba yata ay mga pasyente na iaadmit pa lang sa 100b.
"Okay, great idea. Let's go." Aniya saka kami nagpatuloy sa paglalakad. Nasapo ko
ang ulo ko nang maunang tumakbo si Popoy kasunod si Nicole patungong Parking Lot.
Ang kukulit talaga kahit kailan.
Palibot libot ang tingin ko sa paligid at baka makita kung sakali sila Tita Crisel
pero nang malapit na kami sa mismong reception area ay siyang halos pagtigil naman
ng puso ko sa gulat. Isa lang naman ang taong may ganitong epekto sa 'kin palagi.
Parang magnet na nahanap ng mga mata ko ang nakatingin sa akin na si Kael kahit na
marami namang mga tao sa paligid.
Halos magkarera pa ang pagtibok ng puso ko dahil naglalakad ito patungo sa
direksyon ko ngayon.
Napakurap ako at biglang nataranta na kahit pag alis ngtingin ay hindi ko magawa,
hindi ko alam kung anong gagawin hihinto ba 'ko?
Tatalikod? Liliko? Ramdam ko ang panginginig ng mga tuhod ko kaya naman unconscious
na napakapit ako sa braso ni Aaron.
Nakita kong bumaba ang kaniyang tingin sa kamay kong 'yon saka umigting ang panga.
Si Kael na mismo unang nag iwas ngtingin nang ibaba nito nang bahagya ang bigong
tingin sa daraanan.
Nag iisip ako na hihinto siya kapag nakalapit sa 'kin, o baka may sasabihin na kung
ano, pero nang magkasalubong na kami ay lumagpas lang ito.
Sa mismong gilid ko.
Natulala ako nang urnabot pa sa 'kin ang amoy ng kaniyang pabango, gano'n kalapit.
Saka ko lang napansin na pigil pigil ko na pala ang paghinga ko kanina pa. Hindi ko
alam ang mararamdaman pero pakiramdam ko namanhid angdibdib 1<0. Parang dati lang
ay hindi ko ito mapigilan sa paglapit sa 'kin sa tuwing magtatama ang mga tinginan
naming dalawa.
Tinotoo niya nga ang sinabi niya...
G-Good for him. Dapat na sigurong magkunwari kami pareho na hindi nakilala ang
isa't isa at hindi nagsama nang kahit saglit.
Nakangusong inakbayan lang ako ni Aaron habang tinatapik ang aking balikat. "Ang
pogi niya talaga at ang muscular pero bawas points talaga na ginamit gamit ka niya
for that kind of reason na maghigant .
"Okay lang ako." Depensa ko para sa sarili.
"Wala naman akong sinabi na hindi ka okay ah?" Nakanguso pa rin na sabi ni Aaron
saka natawa.
"Eh kasi naman tinatapik mo 'ko." Pilit ko sa kaniya saka umirap. "Pero hinuhupa ko
na rin lahat ng inis at galit ko sa kaniya, 'di naman niya kasalanan na inakala
kong totoo lahat ng pinakita n iya
"Bakit mo kasi inakala? Alam mo nang nature niya na pagiging playboy."
"Basta. Wala naman sa 'kin 'yon alam ko namang no strings attached simula pa no'ng
una, may nakuha rin naman ako pabalik, pera. Kaya ayos lang 'di ako hurt." Halos
labas sa ilong na sambit ko pa saka kami tumigil sa tabi ng sasakyan nila sa
parking lot.
"Oh wala naman akongsinabi na hurt ka?"
Nakaturo sa 'kin nang maarte ang daliri na aniya.
"Ano ba, Aaron. Lahat na lang." Turnawa ito saka inasar ako sa tingin niyang
nagdududa sa 'kin.
Urniiling na nananahimik na lang ako hanggang sa makauwi kami sa bahay nila. Pero
parang sarili ko yata ang pinaka pinapaniwala ko sa mga sinabi ko.
llang araw pa ay tuluyang natuloy ang pag
alis namin ng bansa nang maging maayos na ang mga papeles ko at ng mga kapatid ko
na si Aaron at ang parents niya mismo ang gumastos para makasama kami sa lakad
nila.
Narating namin agad ang Melbourne, Australia saka tumuloy sa bakante ngunit
malaking bahay nila Aaron doon. Halos walang mapagsidlan ang saya ng mga kapatid
ko, pakiramdam ko nga ay ngayon lang sila nang ganito kasaya mula pa noon. Makita
ko lang silang maayos ang kalusugan at nakakangiti nang ganito ay masayang masaya
na rin ako.
Limang araw na ang lumilipas, abala palagi ang family ni Aaron sa pag alis dahil sa
business at iba pang personal na dahilan habang kami rin yata ay ganoon dahil sa
paghila ni Aaron sa iba't ibang lugar.
"Sa susunod naman puntahan naman natin 'yung pinaka magandang tourist attraction
dito sa Melbourne, sigurado ako magugustuhan 'yon nila Popoy. Medyo ano kasi siya,
uhm what do you call this, 'yung pambata na park pero attractive rin for adults.
Basta next time kapag nawala na 'tong pimples ko sa noo!" Ani Aaron habang
naglalagay ng pulbos sa kaniyang mukha. "Kakairita hindi ako maka awra nang maayos
sa mga Austrialiano rito dahil sa pimples ko!"
"Halos araw araw yata may lakad tayo, hindi ba mauubos ang pera mo kakalibre mo sa
'min.
Nahihiya na '1<0." Pabirong sabi ko sa kaniya saka naghugas ng pinggan na
pinagkainan namin kanina.
Dito na nga lang ako burnabawi sa mga gawaing bahay kahit panay ang pigil sa 'kin
ni Tita Crisel. Okay naman, puro nga automatic machines ang bahay nila. Itong
paghuhugas nga lang ng pinggan ay may automatic dishwasher pa, hindi ko lang
ginagamit para may magawa ako.
Masama angtingin na nilingon naman ako nito. "Girl, para ka namang others sa 'kin
kung magsalita ka. 'Wag kang mahiya sa 'kin wala rin naman akong magawa sa pera ko,
isipin mo na lang gustung gusto ko gastusin 'yan para magpalagay ng dede at pwet sa
Thailand pero hindi ko naman magawa at baka butasin lang ni daddy kapag nakita
niya!" Surang sura na sabi niya kaya natawa na naman ako sa reaksyon niya.
"Parang hindi naman magagawa ni Tito Fred 'yon, mukha lang siyang strict pero may
pagka mabait naman yata."
"Girl, shut up. Hindi ikaw ang nakaranas na mahagupit ng limang hanger na
pinagdikit dikit no'n no'ng bata pa kami ni kuya! Sama kaya ng
100b ko no'n, nilatayan ako sa harap ng crush 1<0!" Aniya saka sinundan ng malakas
na tili na parang inaalala 'yung panahon na nangyari 'yung kin ukuwento niya.
Ang takas ng 100b tumili kapag kami kami lang dito sa bahay, kaya wirdong wirdo
tuloy sila Popoy kapag naririnig siya eh. Hindi malaman kung sino sa 'min
'yungtumitili, eh ako hindi naman ako mahilig gumanon, eh siya lalaking lalaki ang
acting na imposibleng isipan na titili.
Urniling ako sa kaniya saka ipinunas ang kamay sa suot kong apron nang matapos sa
ginagawa. "Alam mo hindi lahat may tatay sa pamilya, cherish mo 'yon kahit na ilang
hagupit pa ang gawin sa 'yo. Tsaka anak ka no'n, tatanggapin ka no'n kahit na
maging kabayo ka pa."
"Talaga?" Nakalabing aniya saka nanahimik para mag isip habang nag iinarte ang
hitsura. "Matanggap niya kayang tawagin na 'kongAra kaysa Aaron?" Malanding
hagikhik nito saka tinakpan takpan ang bibig. "Kaso palaging hinihimas 'yung mga
baril sa Pinas eh, tapos ibabaril niya raw sa lahat ng tatawag sa 'kin na bakla
kasi nga binibiro biro ako ng mga kamag anak namin, wala pa kasi akongjowa! Hindi
nila alam sandamukal na ang mga macho na crush
"Hay nako, bahala ka nga." Ani ko saka naupo sa harap ng hapag katabi niya at
binuksan ang cellphone. Agad na bumungad sa 'kin ang notification sa aking email,
nataranta ako nang makita ang pangalan ni Meira at Sir Ariel.
Bubuksan ko na sana 'yon nang maunang magsalita si Aaron.
"Hindi ka ba nag oopen ng facebook?"
Umiling ako. "Hindi ako mahilig mag facebook. Bakit?"
Tumango tango ito saka ngumuso. "Ah kaya pala. Eh kasi wala kang reaksyon about
doon sa company ng ex mo."
"Wala naman na 'kong pakialam sa kanila. Hindi naman pala kanila 'yung kumpanya,"
ani ko saka nagscroll sa screen ng hawak kong cellphone. "Wish ko lang na bumalik
na ang may ari ng holding company na 'yon at bawiin sa kanila."
Nagsnap ng daliri si Aaron at malaki ang ngisi nang lingunin ko siya kaya inangatan
ko ito ng kilay. "Girl, about that matter gising na nga ang ninong kong 'yon
nagrerecover na ang katawan niya. Pero hindi 'yon ang tea ko para sa
"Spill it, Aaron ."
"Naghugutan ang mga kumpanya na hawak ng holding company ng ex mo. Hulaan mo sa'n
nagsilipat!" Aaron giggled.
"Wala akong maisip, wala akong alam sa mga ganiyang bagay na pang mayaman lang ang
nakakaunawa."
Umirap ito saka hinila ang buhok ko kaya
sinamaan ko siya ngtingin. "Lumipat ang half ng mga 'yon sa mga Valencia!"
Napaurong ang leeg ko habang inangatan siya ng noo.
"Hindi dahil sa issue ha pero ang theory ng mga netizen sa social media eh mas
gurnaganda raw ang rating ng sa Valencia, hinugot na ng CEO ang kumpanya nila sa
pangangalaga ng mga Ferrer saka parang biglang naging pinaka malaking kakumpetensya
ng mga Ferrer ngayon dahil sa mga investors." Nakangising hinawi hawi niya ang
imaginary long hair. "May usap usapan nga kung paano 'yon nangyari eh-"
"Benchmarking?" Putol ko sa tuluy tuloy n iyang pagkukuwento.
Natigilan si Aaron saka turnango habang proud na nakapikit ang mga mata. "Yas girl.
Benchmarking daw! Wait, pa'no mo pala alam, akala ko hindi ka nagbubukas ng social
media?" Natulala ako sa mesa. Bigla ko na lang naalala 'yong huling nagkasama kami
ni Kael sa resort nila, sinabi niya 'yan sa kausap niya sa phone call.
Ang holding company na tinutukoy niya no'n ay ang kumpanya nila Charles?
Totoo ngang naghihiganti lang siya. Urniling ako kay Aaron. "Hula ko lang." Walang
ganang tugon ko sa tanong niya.
Nagpatuloy siya sa pagkukuwento ng kung anu ano, pabagsak na nang pabagsak ang
kumpanya nila Charles habang umaangat ang kay Kael. Ito marahil ang matagal niya
nang pinaplanong mangyari.
Ano naman kaya angsunod?
Bawiin si Darlene? ltuloy ang relasyon nila?
Congrats sa kanilang dalawa kung gano'n.
Pinagdiretso ko ng linya ang aking labi saka iritableng pinindot na lang ang email
ni Sir Ariel para sa akin.
Dear, Ms, Zarina Ramirez,
Would like to ask foryour free time, we'll be having our emergency meeting next
week regarding the Ferrer Holding's series ofevents that they have entrusted to our
hotel events team, your team. Please take note that the Ferrer Holding's CEOjust
notified us that they still want to push the said events through as what we have
agreed on the contract, still underyour service. I'll understand ifyou don 't want
to work on that project anymore, I'll try to do something about that, but you will
need to attend personally the meeting first.
Please see attached file for the important departmental and contract document sent
to us by the Ferrer Holding company.
Looking forward to hearing from you soon.
Sincerely,
Ariel Portugal
Napakamot ako ng noo. Hindi ko alam ngayon kung ano ang sasabihin ko kay Sir
Ariel, kung tatanggi ako ay paniguradong ibibigay niya sa iba ang project pero wala
naman siyang ibang mapagbibigyan no'n dahil ako ang manager ng team, ako lang.
It's either pumayag ang side ni Charles na icancel na lang ang project o ako mismo
ang palitan sa trabaho. Na ayaw ko sanang mangyari... saan naman ako kukuha ng pera
kapag nawalan ako ng trabaho?
At bakit ba kasi ayaw pa ni Charles icancel 'yon eh kaunti na lang ang kumpanyang
hawak hawak ng holding company nila.
Sunod kong binasa ang mensahe ni Meira.
From: Meira
Nababaliw na ang ex boyfriend mong abnormal! Pumunta ba naman dito sa office ko
para takutin ako! Ipasabi ko raw sayo na kapag hindi ka nagpakita sa kanya hindi
raw natin magugustuhan ang gagawin nya???!!! Kapal ng mukha niya naiirita ako
sobra!!!
Laglag ang panga ko na nagtipa ng reply kay Meira. Humingi ako ng paumanhin na
nadamay pa siya sa problema na ginawa ko. Ano bang problema pa ni Charles, hindi na
lang siya matigil at magreflect sa kasalanan niya sa 'kin.
"Ayaw pa rin tumigil ni Charles." Alalang
sambit ko kaya nilingon ako ni Aaron mula sa pagiging abala sa paglagay ng
eyeliner.
Pinakita ko sa kaniya ang email ni sir at text message ni Meira.
"Mas [along huwag ka magpakita! Mamatay siya sa galit, psychopath siya."
"Hindi, kailangan ko na yatang magpakita next week, Aaron. Para naman sa La Satina
Hotel." llang minutong diskusyon pa ang nangyari sa pagitan namin ni Aaron bago ko
siya napilit at napapayag. Ayaw niya talaga sana na bumalik na ako ng Pilipinas
para magpakita sa Charles na 'yon sa meeting, dahil panigurado raw ay naroon 'yon,
pero naisipan kong wala naman akong dapat ikatakot.
Kung ayaw ko ay wala naman talagang magagawa si Charles para pilitin ako sa wirdong
bagay na gusto niya mangyari. Maliban na lang kung manakit siya physically, na
hindi ko alam kung magagawa niya sa 'kin. Siguro hindi. Sana hindi.
"Aaron, Sige na iuwi mo na 'yan si Zarina sa Pinas at nakasalalay rin ang pangalan
at imahe ng hotel, ano ka ba." Sermon sa kaniya ni Tita Crisel habang nag uumagahan
kami.
Nahihiyang ngumiti ako rito saka nilingon si Aaron na aantok antok pa ang mga mata.
"00 nga, mom, pumayag na 'ko. Basta mangako ka na
hindi mo na 'ko ilalako sa mga anak ng kaibigan mo kapag wala na si Zarina!
Magseselos 'yan
Puno ngdi pag sang ayon na ekspresyon ang binigay ko sa kaniya pagkarinig no'n,
hindi lang ako urnimik masyado dahil sinipa niya 'ko sa ilalim ng mesa. Baklang 'to
talaga.
"Oh ay syempre naman, Zarina!" Biglang ngiti ni Tita Crisel sa akin. "Huwag ka mag
alala hindi naman ako tutol sa inyongdalawa, botong boto ako anol 'Di ba, hon?"
Anito kay Tito Fred na abala sa pakikipag usap sa kuya ni Aaron.
Sumang ayon sila Tito Fred kaya nakokonsensyang kumain na lang ako ng breakfast,
akala talaga nila may namamagitan sa 'min. Napaniwala sila ng bruhang 'to kahit na
nalaman nilang kakagaling ko lang sa tatlong taon na relasyon kasama si Charles,
gano'n sila kasaya na malamang may babae na sa buhay si Aaron. Nakakaloka.
"Bago ka pala bumalik ng Pilipinas," biglang sambit ni Tito Fred habang itinuturo
ang gawi ni Aaron. "puntahan mo muna ang ninong mo pala sa ospital. Magpakita ka
roon tutal ay malapit na rin ang pagkabit ng restaurant chain mo sa negosyo niya,
para naman pagkatiwalaan ang hitsura mo." Natatawang biro niya sa anak.
"Sa pogi kong 'to pagkakatiwalaan ako ni ninong." Ani Aaron sa pinalaking boses. I
silently
snorted kaya siniko niya ako nang pasimple.
"Pwede po kami surnama kay Kuya Aaron?" Biglang sabi ni Popoy.
Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi nito. "Popoy..." sita ko sa kaniya saka
nahihiyang urniling at ngumiti kay Tita Crisel.
"Pwede naman!" Ani Tito Fred saka ngumit kay Popoy. "Pinaka maganda pa naman dito
sa Australia ang ospital na 'yon, puntahan ninyo bago urnuwi ng Pilipinas."
NANG mag dapit hapon ay gumayak na kami para magtungo sa pakay na ospital.
Pagkarating pa lang namin sa harap no'n ay halos pare pareho kaming namangha, hindi
nga nagbibiro si Tito Fred at ang ganda ng gusali na 'yon sa labas pa lang.
"Ito yata ang pinaka mahal na ospital dito sa Melbourne," komento ni Aaron habang
ipinapark ang kotse. "Sa bagay yayaman talaga 'to, clito kasi halos dinadala ang
mga mayayamang tao na may malubhang sakit o kaya comatose patients. Matic malaki
bayad sa kanila, yayaman talaga."
"Ano pa lang nangyari sa ninong mo? Baka magulat naman 'yon na may iba kang kasama,
sa labas na lang kami ng kwarto niya kapag pinuntahan mo."
"'Di 'yun, teh! Dati iritable sa buhay 'yon pero baka bumait na 'yun ngayon kasi
matagal tagal siyang nakatulog." Natatawang aniya saka
kami inaya sa 100b ng ospital. Busog na naman ang mga mata ng dalawang kapatid ko
at halos hindi na magsalita katitingin sa paligid.
Sobrang ganda sa 100b ng disenyo, makintab ang flooring hanggang ceiling na puno ng
mga ilaw, 'di gaya ng mga normal na ospital sa Pinas dahil kaunti lang ang makikita
mong tao sa paligid, panigurado mga bilyonaryo lang ang afford na maadmit dito.
Pang world class nga na parang kahit ang mga basurahan ay mamahalin.
Huminto kami sa reception desk saka nag log doon si Aaron bilang bisita sa taong
naka confine sa 8th floor ayon sa pagkakarinig 1<0. Mukhang gusto pa nga yata
magtagal doon dahil lalaki ang nasa reception desk, kung hindi ko lang pasimpleng
kinalabit. Lalandi pa yata eh.
"Ang yummy niya, nacarried away ako. Akala ko siya ang bibisitahin." Hagikhik niya
na nginiwian ko lang.
"Bakit nga naconfine ang bibisitahin natin?" Balik na tanong ko sa kaniya.
"To answer your question, Zari, tinulak siya mula sa mataas na palapag ng kumpanya
nila noon kaya siya nandito sa hospital." Ani Aaron habang lulan kami ng elevator
na halos kulay ginto ang kulay.
"Talaga? Sino naman ang gagawa ng gano'ng bagay sa kaniya?" Curious na tanong ko.
Kumibit balikat si Aaron at ngumuso. "Hindi
ko alam kasi marami siyang kaaway before pero parang tungkol yata sa another crime
rin na nangyari noon ayon sa kwento kwento nila mommy, close kasi sila since
napagkakatiwalaan niya si daddy noon pa lang. Humiwalay lang si daddy sa holding
company noong 'yung family na ng ex mo ang naghari harian doon." Irap niya sa
hangin.
Tumango tango ako. Grabe naman ang taong gagawa ng gano'ng bagay sa kapwa pero
parang grabe rin ang pamilya ni Charles para pagsamantalahan ang bagay na hindi
naman kanila.
Tumunog ang elevator nang matapat sa 8th floor. Pagbukas ng pinto ay bumungad
kaagad sa 'min ang malamig na hangin sa buong palapag. Tahimik ang paligid at puno
ng mga silid na nakasara, napasulyap sandali sa 'min ang mga naka duty na nurses sa
hallway.
"Alam mo swerte ang ninong ko na 'to kasi hindi pa siya namamatay, tinulak ba naman
siya mula sa fourth floor, teh. At ayan nagising pa, after ilang taon na nakahimlay
like a sleeping beauty." Bulalas na bulong ni Aaron sa akin.
"Baka may misyon pa siya sa mundo na hindi pa natatapos." Natatawang komento ko
lang. Gano'n naman kasi madalas ang dahilan ng mga nacomatose na't lahat at nakita
na raw ang kalangitan pero hindi pa rin kinuha 'di ba?
May misyon pang dapat gampanan sa mundong ibabaw. Not sure kung totoo.
Huminto kami sa harap ng room 802 saka ako biglang kinabahan.
"Dito na lang kami, hintayin ka namin makalabas." Agap na sabi ko kay Aaron bago
niya pihitin ang seradura.
"Huh? Kulit mo naman, girl, ipapakilala kita kay ninong. Kilala nito si Charles,
teh, baka gusto mong ireveal sa kaniya kung ga'no ka stupid 'yang ex mo." Gigil na
sambit niya kaya tinawanan ko ito.
Nabuksan na ni Aaron ang pinto nang bigla siyang lumingon sa 'kin.
"Nasa 'yo ba ang phone ko?"
"Huh? Wala kang pinahawak." Sagot ko lang sa kaniya.
Natulala siya saglit saka nasapo ang mga pisngi. "Naiwan ko yata sa reception desk,
my gosh balikan ko lang. Marami pa namangvideo ng mga yummy papa doon." Nakangiwing
bulong niya sa 'kin.
Hindi pa 'ko nakakasagot nang mauna na siyang tumakbo pasakay ng elevator.
Naiiling na lang na naghintay ako rito sa hallway. "Oh, h'wag kayong kung saan saan
pupunta ha, baka makabasag pa kayo. Puro pa naman salamin dito." Paalala ko kay
Popoy at Nicole na kanian pa palakad lakad.
"Ang darni ngang pwede mabasag dito, ate." Natatawang ani ni Nicole.
Napatingala ako sa ceiling. Hindi lang siya pure white color, napansin kong para
itong painting ng mga greek statue, black and white lang naman pero nakakamangha
tignan. Sinundan ko ito ng tingin habang hinahakbang ang mga paa ko padiretso.
Kung siguro ospital 'to ng Pin as imposibleng may ganito. Pinaka low funded pa
naman ang health care sa bansang 'yon, disenyo pa kaya ng mismong gusali.
Nilingon ko si Nicole saka nakita ko itong nginuso ang ngayon ay nakabukas nang
pinto ng
802.

"Pumasok po eh... titignan niya lang daw ang nasa 100b." Kamot ulong sagot ni
Nicole. Namimilog ang mga matang naglakad ako palapit sa kaniya.
"Ano ka ba naman! Hindi natin kilala ang nasa 100b, bakit naman ang kulit kulit
ninyong dalawa!" Gigil na sermon ko sa kaniya, hindi siguradong pinuntahan ko ang
pinto saka nagulat pa nang sumalubong sa akin si Popoy. Ngiting ngitl.
Hinawakan niya ang kamay ko saka hinila hila ako papasok. "Ate, kamukha ni papa sa
picture na pinakita mo sa 'kin!"
Readers also enjoyed:
His Redemption
0 4.1M Read
TAGS dark sex forced second chance

KABANATA 35
KABANATA 35
Hindi ko na alam ang mga sumunod na nangyari, nang dumating si Aaron ay
kinakabahang nagpatianod ako sa aya niyang pumasok sa 100b ng silid, kasunod ang
nagtataka rin na mga kapatid ko dahil sa sinabi ni Popoy.
Ang kaninang panginginig lang ng mga kamay ko ay kumalat sa aking buong katawan
nang tuluyang makita ang hitsura ng taong nakaratay sa hospital bed. Maraming
makina ang nakasaksak sa kaniyang katawan at halos hindi maidilat ang mga mata,
tanging ang tunog lang sa katabing makina at ang aircondition sa 100b ng silid ang
maririnig.
Pero pakiramdam ko pinaka malakas ngayon ay ang tibok ng aking puso. Natigil ako sa
kalagitnaan mismo ng kwarto habang pigil pigil ang paghinga, pakiramdam ko... daig
ko pa ang nakakita ng multo.
Ang kaninang kutob lang ay tumama.
"Tito ninong, magandang araw PO..." mahinahong bungad ni Aaron dito. Nilingon niya
ako at agad na nagtaka nang makita marahil ang hitsura ko. Maging si Nicole ay
natigilan at mariing tumitig sa mukha ng mahinang lalaking nakahiga ngayon doon.
"Okay ka lang ba diyan?
Namumutla ka," mahinang sita sa akin ni Aaron.
Bakit hindi ako mamumutla? Bakit?
Ang lalaking nakaratay ngayon sa kama na
'yan ay ang lalaking matagal ko nang hinahanap. Ang taong unang dumurog ng puso
naming magkakapatid at ang nag iisang sinisisi ko kung bakit kinailangan naming
halos dumaan sa butas ng karayom dahil sa hirap ng buhay na wala kaming nakasamang
magulang at haligi ng tahanan sa paglaki namin.
Ako mismo ang mabagal na lumapit sa lalaking 'yon. Saktong nagmulat siya ng mga
mata at ang unang nabungaran ay ako. Noong una ay halatang inaaninag niya pa kung
sino ako, saka ko lang nasigurong tuluyan niya na 'kong nakilala nang mamilog ang
kaniyang mga mata at unti unting itinaas ang kamay para ituro ang gawi 1<0.
"Tito ninong, ano po 'yon? Relax lang PO, kaibigan ko po ito." Pag alo sa kaniya ni
Aaron na wala pa ring ideya ngayon.
Unang umahon ang galit at sama ng 100b sa aking dibdib habang diretsong tinatapatan
ang kaniyang tingin, wala sana akong balak magpakita ng kahit anong kahinaan...
pero nagtubig lang ang paningin ko nang marinig ang inosentengtanongsa akin ng
kapatid 1<0.
"Ate... hindi ba parang kamukha talaga siya
ni papa o mali lang ako? Kamukha kasi niya..." mahinang sambit ni Nicole sa aking
likuran na agad sinegundahan ng pagsang ayon ni Popoy.
Parehong sabik noon pa man, na makita ang nang iwan sa amin na haligi sana
ngtahanan.
"Zarina..." mahinang sambit niya. Nagtatakang lumapit sa akin si Aaron habang
palipat lipat angtingin sa amingdalawa. Hindi siguro siya makapaniwalang kilala na
ako ng taong ito kahit na hindi niya pa naman ako pinapakilala. Ipinilig ko ang
aking ulo.
Sa wakas, nagkita rin tayo.
Ang taong nasa harap naming lahat ngayon ay si papa.
Alam kong mamumukhaan siya ni Nicole, may isip na bilang bata si Nicole noong hull*
itong nagpakita sa bahay. Si Popoy ay palagi ko lang pinapakitaan ng litrato dahil
palaging matanong habang lumalaki sila.
"You mean... Za, what- si tito ninong ba ang... wait, tama ba or-" mautal utal na
tanong ni Aaron saka natigilan lang nang makita angtaong nasa harapan namin na
pinilit ang sariling maupo.
"I'm happy to see you, Aaron." Mahina at bahagyang may kabagalan na pagsasalita
nito. "Thank you for visiting an almost dead vegetable like me in this hospital."
Naiiling na turnawa ito. "Pwede bang maiwan mo muna kami? Gusto ko lang makausap
ang... mga kasama mo."
"A-Ah okay PO, no problem PO... Za, tawagin mo na lang ako sa labas if you need
something or what, 'kay?" Mahinang sabi lang ni Aaron.
Nilingon ko lang si Aaron at hindi ko alam kung anong sasabihin. Parang ayoko nang
magtagal sana sa silid na 'to, parang gusto ko sanang pigilan siya sa paglabas o
kaya ay surnama na lang ako sa kaniya roon. Hindi ko alam pa'no maaatim na makipag
usap sa taong ito dulot ng pinagpatong patong na sama ng 100b sa dibdib ko pero
alam kong 'yon ang pinaka tamang gawin ngayon.
Hindi pwedeng sariling emosyon ko lang ang isipin at pairalin ko, hindi pwedeng
maging selfish.
Para sa mga kapatid kong nangungulila pa rin hanggang ngayon sa sarili naming
tatay.
Nang marinig ko ang pagsara ng pinto ay tuluyang nilamon kami ng katahimikan dito.
Hindi na 'ko makabalik ngtingin sa mga mata ni papa. Nanatili akong nakatulala sa
sahig at mabigat ang bawat paghinga.
"Nicole... Popoy. Tama ba?" Rinig kong basag niya sa katahimikan.
Lumapit si Popoy sa kaliwang bahagi ng hospital bed saka siya inosenteng inosente
na ngumiti kay papa. "Kilala mo po ako? Kamukha mo ang papa 1<0!"
"Gano'n ba?"
"Anong pangalan mo? Kaboses mo rin siya..." pagkalingon ko kay Nicole ay seryosong
seryoso ang ekspresyon nitong nakatitig sa kaniya. "Pero imposibleng siya 'yon,
Popoy... hindi naman ganito kayaman si papa." Bahagyang natatawa na bawi niya saka
inilibot angtingin sa marangya ang hitsura na silid.
Pinagkrus ko ang mga braso ko sa aking dibdib. Hilaw na ngayon ang naging ngiti ng
sarili naming ama sa mga narinig mula sa dalawa.
Kung nakokonsensya siya at nahihiya nagpapasalamat ako sa Diyos. Dapat lang.
Pagmasdan niya ang mga mukha ng mga anak niyang hindi niya na binalikan.
"Kung mayaman 'yon lalong iiwan tayo no'n." Hindi ko na napigilang pagsasalita.
Mapait at sarkastiko akong ngumiti sa mga kapatid ko. "Panigurado maghahanap ng
ibang pamilya na hindi kasing hirap ng buhay natin noon."
Itinikom ko ang bibig ko nang makitang napaisip si Nicole saka malungkot ang mga
matang tumango. Ang bigat naman sa dibdib, hindi ko mailabas ang sama ng 100b ko
dahil unang masasaktan ang mga kapatid 1<0.
"O baka may nangyaring problema kaya hindi nakabalik ang papa niyo..." ani papa sa
kanila habang nagpipilit ng maayos na ngitl
Nakita kong hinaplos niya ang ulo ni Popoy. "Samahan niyo muna si Aaron sa labas,
tingin ko maiinip 'yon o baka maligaw sa Iaki ng ospital na 'to. May dapat langdin
akong sabihin sa ate ninyo..." mahinahon niyang sabi saka nahihirapangsumandal sa
mga unan na nakalagay sa kaniyang likuran.
Sumunod naman agad silangdalawa dulot marahil ng hiya sa taong nagsalita, na akala
pa rin nila ay estranghero sa kanila.
"Zarina, alam kong galit ka sa 'kin-
Napakurap ako at sarkastikong suminghap. "00. Syempre! Galit na galit ako at hindi
mababayaran ng pera mo ngayon ang naipong galit na 'yon kahit gaano ka pa kayaman
ngayon." Putol ko. Kanina ko pa kinakalma ang sarili ko sa pagsasalita ng mga
masasakit na bagay pero kahit anong gawin ko sumisingaw lang sa salita ang lahat ng
sama ng loob sa puso ko. "Sana bago ka bigla na lang nawala na parang bula ay
naging responsable ka munangtatay sa amin. Iniwan mo kami na parang mga tuta at
kutingsaka hindi na binalikan? Ang swerte mo naman kung hindi pa magalit ang anak
mo no'n?"
Marahas na humugot ito ng buntong hininga, hindi ko nga makayanang tignan siya.
"Maraming nangyari sa mga taon na hindi ako nakabalik sa inyo pero hindi ko
ginustong abandonahin kayo habangbuhay, Zarina. Gusto kong bigyan kayo ng magandang
buhay pero hindi naging madali." Nanahimik ako nang ilang segundo bago
nanunuyangtumawa.
Hindi ko alam kung bakit kahit anong sabihin niya, kahit gaano kahinahon at
kalungkot ang boses ni papa sa harapan ko ngayon ay nahahanapan ko pa rin ngdahilan
para sagutin nangpabalang.
"Okay lang, galit lang talaga ako pero hindi naman ako hihingi ng mga rason at
explanation mula sa 'yo kung ano ang mga nangyari na 'yon. Hindi mo kailangang
sabihin, wala na 'yon halaga sa 'kin lalo sa mga panahon na 'to. Kung makikita mo
naman, kinaya ko namang buhayin ang mga sarili namin sa mga nakalipas na taon."
Mapait na sabi ko pa sa kaniya. "Ano pa bang magagawa ng paliwanag mo kung dumaan
na ang mga taon at araw na halos wala kaming mapagkuhanan ng pera pambili ng
pagkain."
Kinagat ko ang ibabang labi ko nang may mga luhang magbadyang magpakita sa mga mata
ko. Sa tuwing aalalahanin ko ang mga taon na na nakalipas ay hindi ko maiwasang
kaawaan ang sarili ko at ang mga kapatid ko.
Hindi ko na dinagdag pero pinaka marami ang mga gabi na halos hindi ko alam kung
paano matutulog nang mahimbing kaiisip kung paano naman namin itatawid ang araw
kinabukasan.
Wala na yatang mas titindi pa sa nawalan ka na nga ng mahal sa buhay, ng nanay, at
ipinatong pa sa mga balikat mo ang nakakabiglang responsibilidad na hindi naman
dapat ikaw ang papasan kung hindi ang mga magulang mo.
"Nagtapos ako ng pag aaral habang pinoproblema kung paano rin mapagtatapos ng pag
aaral sila Popoy at Nicole. Habang pinoproblema kung paano uutuin ang may ari ng
tindahan para pautangin kami ng panghapunan. Hindi na nga kami kumakain sa urnaga
eh, ikaw ba? Gaano ka kadalas kumain sa isang araw noong mga panahon na 'yon?"
Natapos lang 'yon nang dumating si Charles sa buhay ko. Sigurado ako na kung hindi
gano'n kalupit ang mundo at buhaysa 'min no'n ay hindi ko kailangang papasukin ang
lalaking 'yon sa buhay ko.
Hindi nakaimik si papa.
Hindi ko alam kung ano pa ang sunod niyang sasabihin pero naging abala ako sa
pagkuyom ng aking mga kamao para pigilan ang pagpatak ng kahit isang butil ng luha
mula sa mga mata ko.
Natigilan lang ako nang bigla itong humagulgol.
Parang pinipiga ang puso ko habang naririnig ang pag iyak ni papa. Ang lahat ng
pinipigilan kong pag iyak at luha kanina lang ay parang hinila rin palabas mula sa
'king mga mata. Marahas kong pinunasan ang mga pisngi ko pero hindi maubos ubos ang
mga luha roon.
"Pasensya ka na, anak. Patawarin niyo
ako..." hingi nya ng patawad sa pagitan ng paghagulgol. Sa puntong 'to ay parang
gusto ko na ring i-iyak ang lahat lahat ng bigat na noon ko pa binibitbit. "Masyado
pa kayong bata noon, hindi niyo pa nauunawaan ang mga nangyayari pero kung hahayaan
mo 'kong ipaliwanag sa 'yo ang lahat ay handa ko namang gawin. Walang halong
pagtatago at pagpapanggap... inaamin kong malaki ang pagkukulang ko sa inyo, araw
araw kong gusto burnalÏk sa inyo noon pa pero hindi ko lang magawa."
Hindi kaagad ako nakaimik, hinayaan kong humupa muna kahit papaano ang nararamdaman
ko, natatakot akong mabasag ang boses ko sa pagsasalita, ayokong magmukhang mahina
sa kahit na kanino. Lalo na sa kaniya.
Pinatapang ko muli ang aking mga mata, hindi sapat ang pag iyak para punan lahat ng
naranasan namin sa mga nakalipas na taon.
"H'wag na ho kayong mag abala na ipaliwanag ang bawat nangyari, wala na po sa 'king
halaga ang mga 'yan, masyado na ho late para riyan. Malaman ko man o hindi, nairaos
ko naman na po ang buhay namin, nakahanap ako ng marangal na trabaho, kung
pinabayaan mo kami noon nagpapasalamat akong kahit papaano ay hindi naman kami
pinabayaan ng Diyos." Mapait pa rin na sagot ko lang sa kaniya. Hindi pa rin
humuhupa ang pag iyak ni papa pero nagpasya akong patigasin lang ang puso 1<0.
Ni hindi ko na nga tinangka pang sayangin ang oras ko para hanapin siya nitong
hull' na.
Okay lang. Okay na. Kaya ko na kahit papaano, pinatigas na ng mga problema ang puso
ko.
"Anak..."
Umiling ako. "Kung kaya niyo ho ngayon, sustentuhan niyo na ho sila Popoy at
Nicole. Kahit ngayon ay kailangan pa naman nila ngtulong ninyo lalo sa pinansyal,
hindi pa sila tapos sa pag aaral. Kakagaling lang din ni Nicole sa brain tumor,"
bumuntong hininga ako.
Natigil si papa sa pag iyak saka gulat na gulat na nag angat sa akin ng tingin.
Pinunasan niya ang kaniyang mukha saka napakapit sa bakal ng kamang hinihigaan. "Si
Nicole?"
Nag iwas ako ng tingin. "Pero wala ka nang poproblemahin pa, sabi ko naman sa 'yo
lahat ng responsibilidad ninyo ni mama ay inako ko na. Patay na rin pala si mama
kaya ang bigat ho talaga ng naging pag alis niyo..." mapait ngunit sarkastikong
nangiti ako.
Lalong natahimik siya. Hindi ko alam kung ano pang hitsura niya ngayon o
ekspresyon, ayokong tignan. Ang hirap magpatawad habang... inaalala lahat ng naging
hirap sa buhay naming magkakapatid.
Hindi biro. Sobrang hirap at sobrang dilim
para sa akin.
"Kung gusto mo at bukal sa 100b mo... iparanas mo na lang kay Nicole at Popoy ang
lahat ng pagmamahal at pag aalaga na matagal nilang hindi naranasan galing sa
magulang. Kung ayaw mo naman, okay langdin. Hindi kami hahabol sa pera mo, hindi
rin kami magdedemand ng kahit na ano. Hindi kita pipilitin." Malamig na sambit ko.
Nagbaba siya ngtingin sa kaniyang mga kamay saka turnango tango. "Babawi ako, anak.
Ang lahat ng akin ngayon ay inyo rin, babawi ako sa inyo."
DAHIL sa nangyaring 'yon ay hindi natuloy ang agaran na pag uwi namin sa Pilipinas.
Ayos lang naman sa 'kin dahil next week pa naman ang meeting at may iilan pang mga
araw para mag stay rito. Hindi natuloy dahil 'yon ang request ni papa sa amin.
Handa raw siyang magpakilala na sa mga kapatid ko, handa siyang gawin na angdapat
at tamang gawin bilangtatay namin. O kahit nila na lang, okay naman na 'ko... okay
na 'ko.
"Hindi pa rin ako makapaniwala, hija. Talagang hindi talaga ako makapaniwala kapag
iniisip ko!" Seryosong bulalas ni Tita Crisel habang nauupo sa couch. "lkaw ang isa
sa mga anak ni Sergio! Kayo pala ng mga mababait mong kapatid ang tinutukoy niya sa
last will and
testament niya noon. Mabuti na lang at nabigyan pa ng pagkakataon humaba ang buhay,
ang tagal niyo rin nagkawalay, ano!"
Nahihiyang tumango ako kay Tita Crisel. "Opo, tita
"Ang nakakamangha pa riyan, itong si Zarina ang nagtaguyod sa mga kapatid niya.
Napaka tapang mo sa parteng 'yon, Zarina. Kaunti lang ang may kaya no'n at tanging
malalakas sa buhay na babae lang ang nakakagawa no'n." Ani pa ni Tito Fred. "Gaya
na lang ng mga single mom. Saludo kami sa mga gano'n eh, parang hindi ka na rin
nalalayo sa kanila. Tapang."
Ngumiti ako kay tito at tita. Sinabi ko sa kanila ang lahat at kahit hindi ko
binanggit na hindi kami okay ni papa ngayon ay naramdaman kong naunawaan naman
nila. Wala silang ibang tinanong patungkol sa gano'ng bagay at panay lang ang puri
sa akin, hindi rin sila nagbubukas ng topic patungkol sa buhay ni papa noong hindi
pa ito naaaksidente.
Siguro ay nirerespeto nila na si papa lang ang nasa ganoong posisyon para magsabi
noon.
Ipinilig ko ang aking ulo at hindi na 'yon inisip pa.
Narito kami ngayon sa bahay na pag aari ni papa. Matagal na yatang inabandona 'to
at walang nakatira, nitong mga nakaraan lang ipinalinis at ipinaayos para kahit
ilang araw ay matuluyan ni papa ngayong nadischarge na siya sa ospital.
Hindi pa rin ito makalakad nang maayos at kaunting pag inom pa ng gamot para sa
pagpapanumbalik ng lakas sa katawan niya kaya kailangan ang wheelchair pero
nagugulat na lang ang mga doktor, ayon kay Aaron, dahil mabilis ang pagrecover ng
kanyang katawan kumpara sa ibang isang linggo na ang lumipas mula ng magising sa
pagka comatose.
"Akala ko mapupunta na sa charity ang lahat ng pera ni Sergio, mas deserving sa
magkakapatid na ito mapunta 'yon." Kunot noong dugtong pa ulit ni tita. "Basta
hindi talaga ako makapaniwala!"
"Hay nako, 'mmy, kagabi mo pa sinasabi 'yan. Pwede iba naman ngayon?" Pigil na
pagtataray ni Aaron sa mommy niya habang tumatabi sa akin.
"Hindi talaga kasi ako makapaniwala!
Talagang destiny yata, anak, na mapalapit sa atin ito si Zarina. Tingin ko sunod
nito destiny niyo n am an !" Ani Tita Crisel sa seryosong seryoso pa rin na
ekspresyon.
Hindi ko tuloy alam kung tatanguan ko o tatawanan kasi seryoso si Tita Crisel sa
pagkakasabi.
Maya maya pa ay dumating ang dayuhang attorney sa bahay saka sinamahan nila tita at
tito sa silid aklatan ni papa bilang may meeting sila.
Hindi ko alam kung para saan.
"I'm so happy for you..." maluha luhang ngiti ni Aaron sa akin. "Alam ko kung gaano
ka nalulungkot noong college pa lang tayo. Ngayon, ookay na ang buhay ninyo,
nahanap mo na rin ang papa mo. Who would have thought... sa inyo pala ang holding
company na matagal nang tinitingala ng lahat?!"
Inilingan ko lang siya at bumuntong hininga. "Hindi ko rin inexpect. Tsaka hindi
'yon totally sa akin dahil pag aari 'yon ng tatay ko, hindi ibig sabihin na dapat
na 'kong makialam. Imposible rin dahil wala akong alam sa mga ganiyan."
"Girl, please, nandito naman ako to guide you. Kakabigay lang ni daddy ng
restaurant chains sa akin, sabay tayong maging busy sa corporate world!"
Pumapalakpak na sabi niya.
Sumandal lang ako sa couch saka ipinikit ang aking mga mata. Hindi ko talaga
iniisip na gawin 'yon, siguro pride ang pinapairal ko ngayon pero ayokong humingi
ng tulong kay papa para magkaro'n ng parte sa kung gaano siya karangya ngayon.
Kahit para sa mga kapatid ko na lang.
"Ayokong magdemand sa tatay ko at pangunahan siya. Hindi pa kami okay totally sa
isa't isa, masama pa rin ang 100b 1<0. Hindi ko 'yon mabago sa ngayon... siguro it
takes time, ewan ko. Isa pa, wala naman siyang nabanggit
patun gkol diyan."
"Hay, okay. Pero ang lakas ng kabog ng heart ko na magkakaro'n ka ng part sa mga
yaman niya, hindi ka siguro aware pero malawak ang hawak niyang mga negosyo. Akala
ko nga mapupunta sa mga Ferrer lahat!" Ani na lang ni Aaron.
Nanahimik ako nang banggitin niya 'yon. May alam kaya sila Charles patungkol sa
pagiging blood-related namin ni papa o wala? Napaka... lapit namin sa isa't isa na
kakilala pala nila ang tatay ko, parang sobrang n aging maliit ang mundo para sa
aming lahat.
"Sabagay, hindi mapupunta sa mga Ferrer." Bawi ni Aaron habang nakangusong nag
iisip sa kawalan.
"Bakit?"
"Nabanggit nila daddy kay kuya na may kasulatan 'yan si tito ninong na naisave ng
lawyer niya, ang lahat ng ari arian ay either sa mga anak niya mapupunta o sa
charity kung hindl mapupunta sa mga anak niya. Walang pwesto roon ang mga Ferrer
kahit tuldok." Hindi ako nakaimik.
"Ano na kayang mangyayari sa ex mo? Balita ko hindi pa alam ng kahit sino sa Pinas
na nagising na si tito ninong!"
"Hindi kaya magalit sa 'kin si papa?" Wala sa
sariling sambit ko habang nakatulala sa ibang direksyon at nag iisip. "Bumabagsak
na ngayon ang holding company ng mga Ferrer magmula no'ng issue sa kasal namin.
'Yun ang mabubungaran niya sa Pinas."
Malakas na hinampas ako nito sa braso kaya gulat na nilingon ko siya. "Shunga!
Benchmarking nga raw ang rason hindi issue sa kasal ninyo! Ang major competitor ng
kumpanya niyo ngayon ay ang mga Valencia! Doon ka kabahan!"
ILANG ORAS pa ang lumipas nang magpaalam ang lawyer na kanina lang ay kausap nila
tita, tito at papa. Nagulat nga rin ako nang lumabas mula sa silid ang mga kapatid
ko saka masayang masaya na ibinalita sa 'king tama raw ang hinala nila.
Si papa raw ang kasama namin ngayon, tama raw sila ng sinabi sa ospital pa lang.
Mukhang okay naman, hindi nagtanim ng sama ng 100b ang dalawa, mga bata pa
talaga... masaya ako para sa kanila, sa wakas aayos na ang lahat.
Kahit para sa future lang nila.
"You've been my daughter's closest friend since you two were in college, I don't
know how will I thank you for being such a nice person to her."
"Tito ninong! Alam mo naman wala naman akong idea na siya ang prinsesa sa buhay mo
noon pa pero pareho kasi kaming mabait sa school so we became close friends! Hindi
ako humihingi ng kapalit!"
Nginiwian ko siya na ikinaangat ng kilay niya nang makita ang reaksyon ko. Ako lang
naman 'yung mabait before, tinulungan ko lang siya sa mga bumubully sa kaniya.
"I'm allowing you hundred percent to merge your business with my company, get all
the benefits you could have, use my company's name for your promotions and such."
"H-Hala, tito ninong naman... lahat po ng benefits talaga?!" Hindi makapaniwalang
siniko Siko ako ni Aaron. Naiiling na ngumiti na lang ako sa kaniya.
Alam ko kung gaano kahalaga sa kaniya ang business nila kaya happy ako para sa
kaniya kung ganito siya tutulungan ng tatay ko.
"But I want you to be with Zarina while she undergoes training."
Napadiretso ako ng upo habang nag fix ng atensyon sa walang kalaman laman na lamesa
sa 'ming harapan.
"T-Training PO?" Naguguluhang kinalabit ako ni Aaron kaya nilingon ko siya.
"Pumayag ako kay papa na tulungan siyang patakbuhin ang kumpanyang nasa ilalim din
ng holding company. Naalala kong binanggit mo sa 'kin kanina na okay lang sa 'yong
iguide ako sa
mga kailangan ko malaman patungkol sa corporate world so..."
Nanlalaki ang mga matang itinakip niya ang kaniyang palad sa bibig saka masayang
niyakap ako, muntik pa nga yatang tumili at ipakita ang kalambutan. Natatawang
niyakap ko na lang din ito pabalik.
"Babawiin ko 'yon mula sa mga Ferrer saka ibibigay sa anak ko. Samahan mo siya.
"Of course, tito ninong!" Aniya habang nakangisi.
"Wala na 'kong ibang pwede pagkatiwalaan kundi ang anak ko lang at ang mga magulang
mo, Aaron. I'll take back my own companies, majority ng shares ay akin pa rin doon
at ang ownership ay ipapasa ko rin kay Zarina kung kaya niya na. Sa ngayon, I'll
first take care of kicking out every Ferrer out of my company." Seryosong saad ni
papa. "Isasalba ko sa stable line ang kumpanya habang nag uundergo kayo pareho ng
training, let's all keep this confidential."
Nahihiyang nag iwas ako ng tingin. Nang mapag usapan namin 'to kanina ay hindi
naman ako urnalma, kung anong plano at gusto niya mangyari ay ayos lang naman sa
'kin. Pero nadaanan sa usapan ang naging relasyon namin ni Charles. At ang nalaman
ko mula sa sinabi ni papa ay nagbigay ng liwanagsa 'kin para maunawaan kung bakit
gustung gusto ako nitong
pakasalan kahit na malinaw sa 'kin na hindi niya ako totoong mahal at kahit na
inilagay ko na siya sa matinding kahihiyan.
Walang matinong fiance ang magiging gano'n.
Maliban na lang kay Charles. Maliban na lang kung gusto niyang maging legally
related kami sa isa't isa at gatasin lahat ng inilaan ni papa para sa 'kin. Hindi
ako sigurado kung tama ako ng hinala pero aalamin ko 'yon.
At kapag napatunayan kong binilog niya ang ulo ko hanggang sa ganoong punto...
hindi ko siya mapapatawad.
"Noted PO." Kibit balikat na ani Aaron sa sinabi ni papa.
"l want the both of you to be mentally prepared this is going to be a tough fight.
Not only against the Ferrer but also against the Valencias. We'll need to get them
out of our way, too. Malaki ang atraso nila sa 'kin." Naiiling na sambit ni papa
habang kinukuha ang papeles sa lamesa saka isa isang binasa.
Naiwan akong nakatitig sa kaniya. Malaking atraso?

KABANATA 36
Happy one month! Maraming salamat po sa pagbabasa at pag-abang araw-araw sa novel
na ito, first ever na subok ko po 'to na magsulat ng Romance at marami pa pong
nakalinya na story (LAHAT PO AY FREE HANGGANG ENDING kaya sumabay na po kayo sa
pagbasa) haha. Natutuwa po ako sa tuwing may comments kayo every chapter and fb
posts, nalalaman ko po kasi ang reaction niyo hehe.
Anyway PO, pwede pong magrequest kindly comment your reaction or kahit ano po sa
"Simula" na chapter ng book po na ito bilang remembrance lang PO. Thank you!
KABANATA 36
MAI-ALIM NA huminga ako saka nilingon si Aaron na nakaupo sa driver's seat ng
kaniyang kotse. "Okay naman ba ang hitsura ko? Hindi ba 'ko halatang ngarag?"
Sinipat ko ang makeup ko sa salamin, puyat kasi ako at medyo pagod pa pero
kailangan ko nang magpakita ngayon sa meeting na sinabi ni Sir Ariel. Nagulat pa
ako dahil ang meeting ay hindi sa La Satina Hotel mismo kung hindi sa Ferrer
Holding Company building.
Si Charles daw ang nag request niyon at mukhang wala pa rin yatang balak na itigil
ang mga ginagawa niya makita at makausap lang ako ulit.
"Girl, palaging okay ang hitsura mo 'wag ka nang tanong nang tanong diyan, unfair
sa kagaya kong maganda lang kapag may makeup." Aniya saka naglagay na naman ng face
powder sa mga pisngi.
Kababalik lang kasi namin kahapon langdito sa Pilipinas. Matagal ang naging byahe
sa eroplano mula sa Australia at halos inabot kami ng pitong oras kaya naman jetlag
ang inabot naming lahat. Lalo na ang dalawa kong kapatid na angal na nang angal.
Natutuwa lang ako dahil nakita kong ang haba ng pasensya ni papa sa kanila, alalang
alala ito sa mga gusto nilang kainin, nakikipag kuwentuhan bawat oras sa dalawa
kahit na patungkol lang sa kung anu ano. Kahit may sama pa rin ako ng 100b sa
kaniya ay parang pinigi ang puso ko na makitang sinusubukan niya na ang makabawi.
Masaya ako para sa mga kapatid ko.
Itinali ko sa ponytail ang mahaba kong buhok habang napiling suotin ang black
pleplum dress na umaabot lang ang haba hanggang sa itaas ng aking mga tuhod, saka
ko pinaresan ng itim na stilletos.
Kabado talaga ako para sa araw na 'to.
Pakiramdam ko maraming mangyayari.
"Let's go." Aya ni Aaron saka lumabas ng kotse. Urnikot ito agad para pagbuksan ako
ng pinto kaya paglabas ko ay inaasar na nginisihan ko siya.
"Ang gentleman naman, dagdag pogi points!"
"Girl, shut up, pangarap ko rin na ganiyanin ako ng prince charming ko.
Pagbubuksan niya 'ko ng door. Sa ngayon ako muna gagawa niyon sa
Natatawang inilingan ko lang ito saka kami nagpatuloy sa paglalakad patungo sa
entrance door ng kumpanya. Ngayong pangalawang tapak ko sa 100b ng malaki at
magarang kumpanya na 'to ay tuluyang nag iba na ang paraan kung paano ako mamangha
sa paligid ng lugar. Sinong mag aakala na ang lugar na ganito ay pwede pa lang
maging pag aari ng magulang na matagal ko ng hinahanap.
Mapaglaro talaga ang mundo.
Ang mga taong abala sa paligid sa kaniya kaniyang mga trabaho ay kapansin pansing
natigilan nang malingunan ang pagpasok namin ni Aaron. 'Yung iba ay nahuli ko pa
ngang nagbulungan habang naging galit at inis ang mga eksp resyon.
Hindi ko na lang pinansin.
Lumapit ako sa front desk at nginitian ang naroon na staff. "I'm Zarina Ramirez,
Events
Team Manager from La Satina Hotel. Pwede kong itanong kung anong floor ang meeting
room?"
Matapang na sinilip ng babae ang malaking log book sa kaniyang gilid saka hindi
ngumingiting nagsalita. "18th floor."
"Oh, okay. Thank you so much." Magalang pa rin na tugon 1<0, napunta sa mga babaeng
nasa paligid namin ang atensyon ko pagkatapos doon. Then I heard them.
"Ang lakas naman ng 100b magpakita rito pagkatapos ipahiya si Sir Charles. "
"Nakakagulat nga, nakakaya niya pang magpakita ngayon huh? Dahil sa kaniya kaya
nagkanda leche leche ang lahat. "
Mabilis kong hinila si Aaron paalis doon, hindi niya yata narinig dahil hindi siya
nagreact.
Mabuti na lang.
Ako pa ang masama? Hindi pa ba sapat sa video at pictures na ipinakita sa wedding
na 'yon ang lahat ng kalokohan ng boss nila o ganoon lang sila katanga para
ipagtanggol 'yon.
Isa pa, bakit naman ako hindi magkakaro'n ng lakas ng 100b magpakita rito kung ang
tatay ko naman pala ang may ari nito. May dahilan na 'ko sa kanila kapag sa susunod
ay sinabi pa nila 'yan sa harapan ko.
"Girl, ikapit mo nga ang kamay mo sa 'kin, kunyari magjowa tayo." Bulong ni Aaron
habang
dumaraan kami sa harap ng mga nagtitinginang empleyado sa lobby pa lang. Kinuha
niya ang kamay ko saka hinawakan nang mahigpit.
"Bakit naman?" Gulat na tanong ko sa kaniya.
Nag angat ako ng tingin sa kaniya saka nakitang iritadong iritado na ang kilay
niyang magkakasalubong.
"Girl, 'yung mga babaeng staff kung makatingin parang gusto akong hilahin. 'Yung
isa yumuko pa para ipakita 'yung cleavage niya, akala niya yata maaakit ako!
Nasusuka lang ako!" OA na sabl' niya sa tainga ko habang nakangiwi. Hindi ko
naiwasang humagalpak ng tawa.
Habulin kasi talaga ang lalaking 'to mula noon pa. May hitsura si Aaron, kung
naging lalaki lang talaga ito ay sigurado akong marami ring magkakagusto sa kaniya.
Maganda ang kutis, matangos ang ilong tapos idagdag pa ang height niyang sakto sa
kaniyang hitsura.
"Wala tayong magagawa, pogi ka kasi."
"Wala akong pakialam, pogi rin ang hanap ko." Mahinang sagot niya.
Nang makapasok kami sa elevator ay humarap ulit ako sa kaniya para ngumisi, sunod
ay inaasar na kinurot ko ang kaniyang pisngi na puro concealer at face powder.
"Magpaka lalaki ka tapos ako na lang mahalin mo, handa naman akong ibigay ang lahat
lahat sa 'yo! Ito rin."
Nilapit ko sa kaniya ang katawan ko saka itinuro ko ang hinaharap ko para lalo
siyang inisin.
"Okay Sige nga, pakiss kung talagang payag ka na maging lalaki ako." Mahinang
harnon niya sa 'kin kaya lalo akong natawa. Akala mo talaga kaya niya!
Hinawakan nito ang magkabilang pisngi ko kaya namilog ang mga mata ko habang hindi
pa rin naaalis ang pagtawa. Natigil lang kami pareho n ang biglang may tumikhim!
Bago pa magsara nang tuluyan ang pinto ng elevator ay pumasok mula roon ang
lalaking naka executive suit. Halos masamid ako nang makitang hindi lang 'yon basta
lalaki lang na empleyado rito.
Damn, it's Kael!
Malakas ang 100b namin kaninang mag asaran nang mag asaran dahil nasa 100b naman na
kami ng elevator at walang katao tao. Kanina, wala!
Anong ginagawa rito ni Kael?!
Literal na natigilan ako sa paglapit kay Aaron saka nanahimik na turnayo sa tabi.
Madilim ang mga mata ni Kael nang saglit lang na sumulyap sa akin pagkapasok kanina
saka tumalikod na sa gawi naming dalawa ni Aaron para humarap sa pintuan ng
elevator, pinindot nito ang 18th floor kung saan din kami tutungo ni bakla.
Pakiramdam ko tuloy ay nanuyo bigla ang lalamunan ko.
Amoy na amoy sa buong elevator ang kaniyang pabango na palaging gin agamit magmula
pa noong... palagi kami magkasama. Hindi ko maiwasang maalala ang mga pagkakataon
na 'yon... pinigilan ko ang sarili ko sa nararamdamang pagkasabik na balikan ang
lahat sa 'king isipan.
Bakit ko ba 'yon iniisip. Panigurado may nahanap na siyang bagong babae na
panibagong pagkakagustuhan. Bumuntong hininga ako.
Umubo-ubo si Aaron saka ngumisi sa 'kin nang lingunin ko siya, panay lang ang ubo
niya habang sobrang tahimik ngayon ng elevator. Pakiramdam ko pa ay nanlalamig ang
mga kamay ko kahit na wala namang aircon clito sa 100b.
"Ano ba, may TB ka ba?" Iritableng asik ko sa kaniya. Halata namang nananadya lang
dahil panay ang ngisi habang pasimpleng sinisilip silip ang mukha ng lalaking
tahimik lang din na nakatayo sa aming harapan.
Mabuti na langtalaga at malaki ang elevator na 'to, kung maliit 'to ay sigurado
akong mahahalata ni Kael ang kaharutan ni Aaron sa likuran niya. Panay pa rin ang
ubo ni Aaron para yata itago ang kilig niya.
Akala ko ba bawas points na si Kael sa kaniya dahil ginamit lang ako para
maghiganti sa ex?
Traydor talaga ang Aaron na 'to basta patungkol sa lalaki.
"Ano nga ba't ka ubo nang ubo, may TB ka na?" Sarkastikong tanong ko sa kaniya.
Pinandilatan niya 'ko ng mata saka tinuro turo si Kael. Ipaparinig ko talaga kay
Kael na may TB siya, para 'yun ang isipin kakaubo niya bahala siya.
"Wala naman, babe." Aniya sa matigas na boses panlalaki. Napaangat ako ng kilay.
"Payakap nga, babe! Ang bango bango mo, ganito pala ang amoy mo ngayon. Hmm!" Sabi
niya pa kahit na kay Kael naman nakatingin. Tapos tatakpan nang mahigpit ang bibig
para itago ang ngiti na kinikilig. "Gusto talaga kitang mayakap palagi noon pa,
lalo na kapag matutulog na 'ko sa gabi. Iniisip ko na katabi kita!"
Nasampal ko ang aking noo. Kapag naisipan langtalaga ni Kael na lingunin kami rito
sa likod niya ay tapos ang baklang 'to. Kalandi landi talaga eh.
"Tumigil ka, sasapokin kita." I mouthed, walang boses 'yon pero gigil na sinabi ko
sa harapan niya.
Nang marating namin ang 18th floor ay mabilis na humakbang si Kael para maunang
lumabas saka dire diretsong pumasok ng pintuan saka nagsara ng pinto. Meeting Room
ang nababasa kong nakalagay sa labas ng pinto.
Wait, doon din ang pakay naming puntahan.
"Kasali pa rin si Kael sa meeting ngayon? Akala ko ba ay hinugot niya na ang
kumpanya mula sa Ferrer Holding?" Wala sa sariling asik ko.
"l think hindi dahil doon kaya siya pumunta. Ang guess ko lang kaya siya nagpunta
ay dahil 'd ba nga sa kaniya ang venue ng dapat na series of grand events na
gaganapin?"
Natulala ako sa nakasarang pinto na 'yon saka unti unting turnango. Binundol na
naman tuloy ng kaba ang dibdib ko, magkakasama pala ulit kami ngayon doon. Baka
hindi na naman ako makahinga nang maayos!
"Tara na, tara na." Biglang hinatak ni Aaron ang kamay ko palapit sa pinto.
"Makikisama ako sa meeting niyo since I'm allowed naman at maghahanap ako ng pogi
roon. Ekis na kay Kael pero magpapacute pa rin ako in case na magkatinginan kami
baka mafall siya."
Sinamaan ko ng tingin si Aaron saka kinurot sa hita kahit na naka black slacks pa
ito. "lkaw, ang harot harot mong bakla ka! Ano 'yong kanina? Anong eksena mo kanina
doon?" Sermon ko sa kaniya.
"What? Pangarap ko kasing masabi 'yon sa kaniya before kaso pinapangunahan lang ako
ng kaba at takot!" Daydreaming na tugon niya sa mahinangtinig saka kumurap kurap.
"At least nasabi ko na sa kaniya kanina kahit hindi niya
alam na para sa kaniya. Number one crush ko talaga 'yun, sister!" Halos tiling
sambit niya kaya sinaway ko kaagad ito.
Iniilingang umirap na lang ako rito saka binuksan na ang pinto.
Maaga kami ng tatlo pang minuto kaya naman nahanap pa namin ang bakanteng upuan sa
palibot ng mahabang mesa. Naghahanda na ang dalawang babaeng staff na nakaformal
attire habang idinidistribute ang mga folder sa harap ng bawat nakaupo. Sila ba ang
secretary? Nasa'n na si Darlene? Umalis na ba dulot ng hiya?
Dapat lang kung gano'n nga.
Mas kaunti na ngayon ang nasa meeting na businessmen kaysa noong naunang meeting na
nangyari. Marahil 'yong mga wala na rito ay mga taong nagsialisan na sa kumpanya
dahil sa benchmarking na ginawa ni Kael, kung totoo mang 'yun angdahilan.
Iniwasan kong maglibot ng tingin pero nahanap pa rin ng mga mata ko si Kael.
Nakikipag usap ito ngayon sa matandang business man na katabi habang seryosong
pinaglalaruan ang hawak na ballpen. Napaka linis ng kaniyang hitsura ngayon sa bago
nitong gupit, pansin kong parang pumayat din ito nang kauntl.
Agap na nag iwas ako ng tingin nang mukhang palingon na ito sa akin. Ang takas ng
tibok ng puso ko.
llang minuto pa ng paghihintay, ramdam ko ang paglingon ni Kael sa gawi ko sa
tuwing magkakausap kami ni Aaron. Hindi ko talaga mapatahimik angdibdib ko kanina
pa!
Mas lalo pa nang makita ko ang bagong pasok lang na lalaki mula sa pintuan.
Charles Ferrer.
Kasama ang kaniyang mga magulang. Nagkasalubong angtingin namin ng kaniyang ina at
hindi nito maitago ang pagkamuhi sa akin.
Inumpisahan ni Charles ang meeting habang matalim ang titig na ipinupukol sa akin
sa tuwing mapupunta sa akin ang atensyon niya. Panay naman ang panaka naka na
patutsada ng kaniyang ama at ina sa akin at sa nangyaring gulo noong kasal sa
tuwing nagkakaroon ito ng pagkakataong magsalita.
Nakaramdam ako ng inis sa dibdib ko.
"As for the grand events that you have talked about last time, I'm not cancelling
all of those. That's final." Matigas niyang sabi. "Wala akong pakialam kung
naghugutan na ang ilang porsyento ng mga kumpanyang hawak ng Ferrer Holding pero
itutuloy ko 'yon para mas paangatin pa ang pangalan ng mga nanatilingtapat na
kumpanya sa akin."
"Excuse me, Mr. Ferrer, about that matter..." magalang na pagsingit ni Sir Ariel
malapit sa kaniyang gawi. "We wish to withdraw our part-" "No, I'm sorry but I want
it to push through. You already signed the contract, everyone here agreed with the
terms and conditions, may kasunduan. Are you trying to say that you're going to
breach it just because of that petty reason you told me awhile ago? Na hindi
komportable si Zarina sa akin kaya ganoon ang desisyon ng hotel? What do I care?"
Napaawang ang bibig ko saka hindi makapaniwalang natawa. Kinalma ko ang sarili ko
saka pinigilang magsalita. Nakita ko si Kael na nagbaba ngtingin sa hawak na
ballpen habang nagtatagis ang panga.
Hindi ko inasahan 'yon pero natawa ako sa katangahan niya. Bumubulusok na pababa
ang kumpanya pero events pa rin ang naiisip niyang solusyon.
"How about you, Mr. Valencia?" Ani Charles kaya sabay kami ni Kael na nagbalik dito
ng atensyon. "Bakit nandito ka pa? Ngayon lang ako nakakita ng competitor na
nakisama pa sa meeting ng kakumpentensya." Sarkastikong tanong ng ama ni Charles
habangtaas noo at mayabang na nakatingin kay Kael.
Ang huli naman ay kalmado lang.
"Kung hindi mo iaatras ang napagkasunduan sa kontrata, ganoon din ang gusto kong
gawin." Seryosong sambit ni Kael. "l still want to work with every person in this
project. Wala naman problema sa 'kin." Umismid siya saka pinasadahan ng tingin ang
gawi ko at mabilis na nag alis ng tingin.
Lumiyad si Aaron para ilapit ang bibig sa tainga ko. "Shuta, teh, ang hot niya."
Kinurot ko ang hita niya sa ilalim ng mesa.
"Excuse me, I think we'll need to revise the contract. Magreresign na ako sa La
Satina Hotel at sa ibang staff maipapasa ang proyekto. Matapang na pagsingit ko
sa kanila.
Halatang nagulat si Sir Ariel. Alam kong hindi ito ang napagusapan namin pero
pakiramdam ko kukulitin ako ni Charles kaya ayaw niya pang bitawan ang project
kasama ang hotel. Isama pa si Kael na ayaw rin!
Nagbigay ng kaniya kaniyang komento ang mga businessman na kasama namin at ang
majority ay gustong icancel na nga lang sana ang project na gusto ni Charles.
"Such a disgrace." Dinig ko pang sabi ng ina ni Charles. Napahugot ako ng malalim
na paghinga.
"Anong karapatan mong magdesisyon sa gitna ng kontrata? Are you that determined to
see how this company will fail? Mind you, this is all your fault, Zarina!" Si
Charles sa akin. "We're here to resolve the trouble and mess you have caused
Bahagyang natigilan ang lahat dahil sa
naging salita niya. Unti unti na siyang nalalayo sa pagiging propesyonal dito sa
meeting, naiiling na nagbaba ako ng tingin sa folder na nasa harap ko. Pinapahiya
niya lang ang sarili niya.
"No, I'm afraid you're just mistaken, Mr. Ferrer." Ani Aaron. "lkaw at ang mga baho
mo ang naglagay sa 'yo sa problema mo ngayon!" "Aaron," saway ko sa kaniya.
"Totoo naman." Sambit pa ni Kael saka sinalubong ang tingin ko.
Namula sa galit si Charles, nakakuyom na rin ang kamao nito na nakapatongsa mesa.
"Hindi events ang reresolba sa problema niyo ngayon. Hindi promotion ng mga
natirang kumpanya. Ang dumi na ng pangalan ninyo, tingin niyo ba ay matutuwa pa ang
mga investor sa project na mangyayari?" Nanunuyang sambit ko na lang, alam ko
namang sarado na ngayon ang isipan nila, might as well say whatever I want.
"No! Gustung gusto mong burnagsak ang kumpanya kaya gumawa ka ng gulo. Gusto mong
makita kaming lumagapak sa lupa!" Nagtataas na rin ng boses na sambit ng mommy ni
Charles.
Tumayo ito at ang hitsura ay parang gustong manakit na nang pisikal kaya bahagya
akong naalarma.
Pero bago pa man may mangyaring kakaiba ay bumukas na ang pinto ng silid.
Mula roon ay pumasok ang taong pinaka hindi nila inaasahang sasali para sa
pagpupulong na ito ngayon. Tipid na ngumiti ako nang makita si papa, nakakalakad na
ito ngayon kahit na medyo nanghihina pa ang mga binti. Kaya naman mabilis akong
lumapit upang umalalay.
"Don 't blame Zarina for every stupidity your son has committed." Direktang sabi
niya.
Mula rito sa harap ng lahat ay kitang kita ko ang pamumutla ng mukha ng mga
magulang ni Charles, maging si Charles mismo! Ganoon din ang mga businessmen na
narito.
Si Kael ay napatayo pa mula sa kinauupuan.
"Don't ever put the blame to my daughter again. Now that I'm here as this company's
CEO and founder, I want you out of this place!" Turo niya sa lahat ng Ferrer na
naririto.
Umismid ako sa nanay ni Charles nang mapunta sa akin angtingin niya.

KABANATA 37
KABANATA 37
"S-Sergio!" Hindi makapaniwalang bulalas ng mommy ni Charles. Mabilis ang mag-asawa
na turnayo sa kinauupuan para lumapit sa amin, lalo na kay papa. "G-Gising ka na
pala mula sa coma... hindi namin alam-"
"Mabuti nga't hindi mo alam, mabuti hindi ninyo alam nang masurpresa ko naman
kayo." Sarkastikong sagot ni papa sa kanilang dalawa. "Nasurpresa ninyo ako sa
pagpapalit ng pangalan at may-ari ng sarili kong kumpanya kahit na ipinagkatiwala
ko lang naman ito sa inyo habang nagpapagaling ako. Dahil ba akala ninyo hindi na
'ko magigising? O dahil ba gusto niyo na mapabilis ang pagkamatay ko, gano'n ba?"
"No, sir, mayro'n po kaming eksplanasyon sa bagay na 'yan! Kinailangan naming
palitan dahil wala ka rito sa bansa, wala ang CEO at hinahanap ka ng mga investor,
malubha na ang kalagayan mo, ilang taon ka nang hindi gumigising kaya naman
nagmamalasakit kaming-"
Pinutol ni papa ang sinasabi ngtatay ni Charles. "Hindi ako pinanganak kahapon para
kagatin pa ang palusot mo. Leave this premises and prepare to be in jail few days
from now, you're not going to get away with this. l'm going to sue all ofyou!"
Bumalot ang galit na galit na sigaw ni papa sa buong silid na sobrangtahimik na
ngayon.
"Sergio, akala ba magkaibigan tayo..." nagsusumamong sabi pa noong tatay ni
Charles. Lumapit ito kay papa at halos hawakan ang braso nito sa pagmamakaawa.
"Naging mabuti naman kami sa 'yo!"
Hindi ko naiwasang matawa. Kahit nga sa 'kin noong una kaming nagkita sa event
kasama si Charles ay hindi siya naging mabuti. Inagaw ko ang atensyon nila sa
pagsasalita ko.
"At ito ang igaganti ninyo sa pagiging mabuti niya sa pamilya mo?" Hindi na
napigilang pagsingit 1<0. Natigilan siya at halatang nagtatago lang ng ekspresyon
ng pagkainis sa biglaan kong pagputol sa mga sinasabi niya. "Sa pagkakaalam ay
masyado kayong inahon mula sa putik ng kumpanyang 'to. Kung makaasta kayo sa lahat
ng mga taong mas mababa sa inyo ay parang kayo lang ang anak ng Diyos, ano."
Natatawang panunuya ko sa kaniya. "Kung pwede nga lang ay pati mga suot at mga
bagay na nabili ninyo sa pamamagitan ng kinita ng kumpanyang 'to ay hubarin niyo.
Wala sigurong matitira sa inyong tatlo kundi hiya sa pagiging mapangmata sa mga tao
sa paligid ninyo."
"Ikaw," ani Charles na agad lumapit sa 'kin, nagulat ako nang mahigpit na hawakan
niya ang braso ko. "Anong ginagawa mo kay Tito Sergio? Sa tingin mo ba ay
mapapaniwala mo kaming lahat sa pakulo mo?! Pagkatapos mong huthutan ako, didiretso
ka ngayon sa may-ari ng kumpanya?!"
The hell?
Hindi ako makapaniwala sa sinabi ni Charles at narinig ang iritableng reaksyon ni
Aaron, na siguro ay nagpipigil lang din sa pagsasalita. Sunod na napunta ang aking
atensyon kay Kael matigas ang kaniyang titig na nakatutok sa kamay ni Charles.
"Bitiwan mo nga ako!"
"Kahit sinong lalaki na lang talaga ang tin atarget mo, ano?"
Hindi ako nakabawi ng tugon sa sinabi niya nang humarap si papa sa lahat ng
investors, board members ng kumpanya na kasama namin sa silid.
"Simula ngayon gusto kong malaman ninyo na ang isa sa tatlong anak na matagal ko
nang inililihim sa lahat ay narito na. Walang iba kung hindi si Zarina." Seryosong
anunsyo nito. "At ayokong makarinig ng kahit na anong pambabastos mula sa inyo sa
'king anak, gaya na lang ng ginagawa ng walang modong mga taong
Matapos 'yon ay marami pang sinabi sila
Charles, marami silang sinubukang ipalusot kay papa para lang maging maayos pa ang
tingin sa kanila pero hindi na 'yon naging posible pa. Habang tumatagal nagiging
desperado ang mga pinagsasabi nila at sila mismo ang nagpahamak sa kanilang
sarili.
"Babagsak ka kung gagawin mo 'to sa 'min! Babagsak sa lupa ang lahat ng mayro'n ka
dahil hindi mo gugustuhing makalaban kami! Kung gaganituhin mo 'ko sinisiguro kong
isasama ko ang pangalan mo!" Naging sigaw ngdaddy ni Charles.
Inescortan sila ng maraming guards palabas ng kumpanya, naghihintay na lang din ng
mga papeles para masampahan ng kaso ang mga Ferrer dahil sa ginawa nito sa company
ni papa nang walang permiso. Hindi ko alam kung anong naging ibig nilang sabihin sa
huling mga linya pero sigurado akong wala namang kwenta lang 'yon.
Desperado langna maapektuhan din kami dahil pahiyang pahiya sila ngayon.
Sa makalawa ay balak na asikasuhin naman ang pagbabago ng pangalan ng kumpanya at
ang mga empleyado ay may general meeting sa pagbabalik ni papa. Maging sa
pagkakalagay sa akin sa mataas na posisyon kahit na mag uundergo pa lang ako ng
mabilisang intensive corporate training kasama si Aaron.
Noong araw din na 'yon ay nakita kong lumapit si Kael kay papa, nagkaro'n sila ng
maliit na pag-uusap ngunit saglit lang nang lumabas din ng kumpanya si Kael.
Napansin kong naging occupied ang isip ni papa sa mga sumunod na oras noong araw na
'yon, hindi ko alam kung may pinoproblema ba siya o ano.
"HINDI na ba mababago ang desisyon mo?" Nanghihinayang na ngumiti sa akin si Sir
Ariel nang sabihin ko sa kaniya personally dito sa La Satina na magreresign na ako.
Ngayon lang din kami nakapag usap nang personal dahil palaging hindi bakante ang
oras niya mula noong huling magkita sa meeting.
Ilang linggo na ang lumilipas magmula noong makabalik si papa sa kumpanya at
makilala ako bilang bagong elect na mangangalaga ng maliit pang kumpanyang nasa
ilalim ng holding company, ang lahat ay maayos naman angtakbo, mas madalas na si
Aaron ang kasama ko sa araw-araw. Kumalat sa news channel at mga dyaryo maging sa
internet ang rebelasyon, hindi ko inakalang ganito pala ang impluwensya ng sarili
kong tatay noon pa man, lalo sa corporate world.
Habang ang mga Ferrer naman ay pilit pa ring lumalaban sa korte. Ang kakapal talaga
ng mukha.
"Hindi na po, Sir, pasensya na po. Magiging
abala na kasi ako sa pagmanage ng kumpanyang ipinagkatiwala sa 'kin ng holding
company ni papa."
At ang tinutukoy ko ay ang Finesse Events. Ang lahat ng skilled managers and
coordinators ay nasa iisang kumpanya na ngayon at may kaakibat din na designing ang
proyekto para sa high-end clients. Si papa ang nagdesisyon nito sa bakante niyang
kumpanya nang malaman na mahusay ang pagtatrabaho ko sa La Satina, saka
ipinagkatiwala niya nang buo sa akin iyon. Inaamin na tumaba ang puso dahil doon.
Sobra sobra ang tuwa ko.
"Oh! That! Ginulat mo kami sa malaking balita ng buhay mo, sa lahat ng balita na
narinig sa buong buhay ko, ang iyo ang pinaka-nakakagulantang!" Tumatawang aniya
kaya naman nahihiyang ngumiti ako pabalik, hindi rin inasahan ang lahat ng mga
nangyari.
Basta ang alam ay matinding lungkot ang naranasan ko noong una, tapos isang araw
nagising na lang ako na nagiging maayos na ang lahat ng pinoproblema ko. Paminsan
yata ay kailangan lang maging matapang sa buhay hanggang sa urnayon na sa 'yo ang
lahat.
"Anyway, sige, papakawalan na kita rito sa La Satina. Kahit na hindi bukal sa
dibdib ko dahil kitang kita ko ang potensyal at talento mo sa trabaho..." ani Sir
Ariel habang pinipirmahan ang papeles sa pagitan namin. "but can I ask one last
favor from you?"
"Sure PO, ano po iyon?"
"Come on, Zarina, h'wag ka nang mag po sa akin. Magkasing edad lang kami ni Kael.
Wala pa akong trenta!" Pabirong aniya. Unti unting nahilaw ang aking ngiti nang
marinig ang pangalan ni Kael, naalala ko ang huli naming pag uusap sa numero ni Sir
Ariel. Pakiramdam ko ay may kumurot sa aking puso. "Malapit na akong mag expand
ulit ng panibagong branch ng La Satina, naiisipan kong magkaro'n ng party para sa
mga hardworking employees ko as a token of appreciation. May parte ka sa success na
ito kaya ayoko sanang mawala ka roon. Isasabay ko na rin doon ang celebration ng
partnership ko sa ilang mga kumpanya. Pwede ka bang magpunta? Kahit magsama ka pa
ng ibang guest doon, I won't mind."
Agad na ngumiti ako.
"Uh, sure, sir! Walang problema, kailan ba
'yon gaganapin?"
Kahit papaano ay malaki rin ang utang na 100b ko kay Sir Ariel. Binigyan niya 'ko
ng trabaho noon na nakatulongsa akin nang sobra sobra para makasurvive sa mahihirap
na panahon ng buhay namin magkakapatid.
"Friday night! I'll send you an invitation, thank you, Zarin a!"
Pagkatapos doon ay mas naging hands on ako sa training noong mga sumunod na araw.
Alam kong hindi biro lang ang paghandle ng kumpanya kaya naman sineryoso ko 'to
nang sobra.
Well, ewan ko lang sa kasama ko na puro pogi hunting ang ginawa.
"Oh, buhay ka pa?" Ani Aaron nang makapasok sa opisina at naglagay ng kape sa mesa.
Kinuha ko kaagad 'yon at ininom, sa kape lang yata ako narerelax nitong mga
nakaraan.
"Buhay pa naman. Ikaw hindi mo naman ako sinasamahan, saan ka ba nagpupunta bukod
sa business ninyo?" Irap ko sa kaniya.
"Saan pa ba? E 'di sa mga lugar na maraming pogi!" Aniya saka naupo at dumekwatro
ng mga binti.
Nginiwian ko siya. Ang hilig sumipat ng mga lalaki sa paligid, mas okay kung aamin
muna siya sa parents niya para naman mas maging malaya siya.
"Dito ka muna! Magkarugtong din ang kumpanya natin kaya turuan mo rin ako rito,
'pag burnagsak 'to sasabunutan kita." Pananakot ko sa kaniya.
"Girl, matalino ka na, kaya mo 'yan mag isa! Nandito naman ako sa morning ah?
Nagsasawa na 'ko sa face mo, teh, baka kung 24 hours tayo

9/1 5
magkasama bigla akong maging lalaki." Napaisip siya bigla habang nakatingin sa
ceiling saka turnili maya maya na parang may naisip. "Scary! Hindi ko gugustuhin
talaga maging maton, mas okay ako barbie!"
Iniilingang nagtipa na lang ako sa laptop na nasa ibabaw ng mesa ko. Sumasakit na
ang likod ko rito kanina pa.
"l have balita for you pala! Bad news 'to maiinis ka, since nagkukulong ka lang
dito sa kumpanya para sa training siguro 'di mo na naman 'to alam, para kang preso
rito or what?!"
"Ito lang naman ang gagawin 1<0. Tularan mo 'ko." Naiiling na turan ko saka binasa
ang mga nasa folder sa aking harap, nahihilo na naman ako. Dumadalas na rin ang
sakit ng ulo at paggalaw ng mga letra sa paningin ko dahil sa darni ng readings
ngayon.
Kailangan ko na yata mag loosen up kahit kaunti.
"Anong balita na naman ba 'yan? Pass sa balita na tungkol sa lalake, 'di ako
interesado!" Sabi ko sa kaniya. Humalakhak naman siya dahil doon.
"Cancelled na ang grand events na pakana ng ex mo." Umpisa niya na tinanguan ko.
Hindi ko 'yon alam dahil hindi pa rin ako mahilig magsocial media at magbasa ng mga
updates about company sa ngayon, tapos dinagdagan pa ng kabusyhan sa hands on
training na 'to. Four weeks lang naman 'to kaya gano'n kahirap, minadali langtalaga
ni papa. I don't know.
"Mabuti naman. Pa'no naging bad news 'yon?"
"Sige ang patutsada ng Valencia Highlands sa news against sa kumpanya niyo haler?
Marami na raw silang cinancel para mapaglaanan ang project na 'yon pero hindi naman
daw pala matutuloy. Hindi ko lang sure kung si Kael ang nagsabi o ang 1010 niya na
acting CEO ng company."
Napanguso ako dahil doon saka binuksan ang phone ko para magtungo sa site kung saan
maraming latest and verified news.
"Ito..." mahinang ani ko nang mahanap ang balita.
There I found out that Leandro Valencia, acting CEO of Valencia Highlands, was the
one who mentioned those words in the middle of his interview. Napaisip ako nang
maalala ang rating ng kumpanya namin nasilip ko kanina sa system, nagpupula nga ang
kulay niyon doon na ang ibig sabihin ay negatibo na naman angtakbo sa harap ng mga
tao at ang isa sa naiisip kong rason ay ang impact ng mga linyang ganito ni Leandro
Valencia.
"What's with them?" Wala sa sariling tanong ko nang mabasa ang huling sinabi ni
Leandro
Valencia sa interview nito.
I'm aiming the top as of this moment, I'll make sure no one's going to block my
sight for the success I've been wanting to get ever since. Kahit ano pa 'yan, kahit
angsikatpa na holding company na 'yon, yes ofcourse madding langsa 'kin 'yon at sa
apo 1<0, Kael... he's going to help me manage the company now. Kung sakaling
humarang ang dating katunggali na holding company na 'yon, well, we're not backing
out. Sinapo ko ang aking sentido, obviously they're announcing a corporate war.
Ano kayang reaksyon clito ni papa? Kung matuto na 'ko at mag umpisa sa paghandle ng
kumpanya hindi ko sila hahayaang ganiyanin si papa at ang holding company. Natigil
ako sa pag iisip nang maalala si Kael... kanila nga pala 'yon.
Sige, nagbago na isip ko hindi na 'ko makikialam. Ayoko nang mapalapit ulit sa
kaniya kung sakali, baka isipin niya pang nagpapapansin ako.
NANG sumapit ang gabi ay nagkaayaan kami ni Aaron na kumain muna sa paborito niyang
restaurant. Hindi nga sana ako sasama dahil panigurado marami na namang pagkain sa
bahay pag uwi ko.
Palagi kasing parang may handaan at fiesta tuwingdinner dahil sa request ni papa.
Hindi naman ako tumututol dahil pera niya naman 'yon at mukhang burnabawi lang siya
sa 'min.
Naaappreciate ko naman 'yon kahit papaano.
"May sarili kayong restaurant chain pero hindi ka kumakain sa restaurant niyo,
anong klase 'yan." Pang aasar ko kay Aaron nang makalabas kami ng kotse niya.
"Wala namang masama kumain sa iba, ang tawag diyan pagmamasid sa mga competitor na
restaurant." Seryosong sabi niya saka inayos ayos ang buhok. "Charot! Honestly
speaking, ang pogi kasi ng mga waiter dito!" Hagikhik niya.
Pinagdiretsong linya ko ang labi ko. Akala ko naman may matino na kaming pag uusap
ngayong araw.
Pagkapasok namin sa malaki at magandang restaurant ay halos masamid ako ng sariling
laway pagkakita sa pamilyar na mukhang nabungaran ko. Nakaupo ito sa seat na nasa
center naman ng restaurant pero nagtama pa rin ang tinginan namin kahit gaano 'yon
kalayo. Nakakaloka.
"My god, may maligno akong nararadar, lumipat na tayo ng restau." Mariing bulong ni
Aaron sa akin habang diretsong diretso ang tingin sa ibang direkyon. Halos kurut-
kurutin pa ang kamay ko na hawak hawak niya.
Hindi ko tuloy kung matatawa ako. He was pertaining to Klaudia Valencia!
"Nandito na tayo eh, nagugutom na rin ako."
Ani ko. Totoo naman. Kaya hinila ko na siya sa bakanteng lamesa malapit kay Klaudia
para asarin pa siya lalo.
Mag isa lang ito habang matalim na ngayon angtitigsa 'mingdalawa ni bakla. Para sa
'kin hindi naman ako nakakaramdam ng ilangsa kaniya kahit na hindi maganda ang
huling pag uusap namin nang personal, wala na talaga siguro akong pakialam ngayon
sa ibang bagay kundi patungkol sa kumpanya na lang.
"l hate you, I hate you." Sunud sunod na bulong ni Aaron kaya natatawang tinignan
ko siya. "Nadidiri ako sa sarili ko kapag nakikita ko ang babaeng 'yan. Pakiramdam
ko ang durm dumi ko! Gusto niya 'kong mapangasawa, girl!
Hindi ko kaya!" Umakto pa siyang naduduwal.
"E 'di h'wag mong pansinin. O kaya pansinin mo na, baka naman kayo pala ang destiny
at siya na pala ang magpanumbalik ng pusong lalaki sa 'yo." Ani ko saka natatawang
sinabi ang order ko sa waiter. Nakabusangot naman si Aaron habang sinasabi ang
kaniya roon.
Hindi ko siya tinantanan sa pang aasar, pat ang paraan ng pagtingin ko sa kaniya
ay may pang asar kaya lalo siyang pikon na pikon.
"Isa, Zarina, tumigil ka na baka isipin pa niyan na kinikilig ako sa pagtingin-
tingin niya sa 'kin! Hindi ako kinikilig, nasusuka ako!"
"Maganda naman si Klaudia, mayaman...
gusto mo tawagin ko?" tuloy ko pa saka nag kunwaring tatawagin ang atensyon ng
babaeng tinutukoy.
Halos malukot ang buong mukha ni Aaron sa inis.
"Girl, hindi mo kasi alam kung ga'no 'yan mangulit! Creepy 'yang babae na 'yan
patay na patay sa 'kin, gusto ko na lang magtatakbo palayo kapag nagkikita kami.
Sana lumipat na lang tayo, kahit sa isawan na lang tayo kumain okay ako! Kaysa rito
na nakatitig 'yan, tignan mo naman..." sunud sunod ang reklamong aniya.
"'Yan mabuti nga sa 'yo. Makahanap ka ng katapat mo." Turnatawang sabi ko. "Ang
saya ko talaga kapag gan'to, palagi mo kasi akong inookray, minsan lang ako
makabawi."
Natatawang lumingon ako sa gawi ni Klaudia para sana pagtawanan pa lalo si Aaron
kaso naman kusa rin agad nawala ang ngisi na 'yoni.
Pakiramdam ko ay nanlamig na lang ako bigla nang makita kung sino naman ang bagong
dating na lumalapit ngayon sa kinaroroonan ni Klaudia!
"Tara na, bakla, payag na 'ko. Lumipat na tayo ng ibang restaurant." Nagmamadaling
sabi ko sa mahinang boses.
Ang mga naroon na sasalo kay Klaudia ay walang iba kundi si Sir Ariel at si Kael!
"Ano ka diyan, girl. No! Dito lang tayo." Aniya.
"Asaran pala gusto mo ha, gusto mo makisabay pa tayo ng kain diyan kay Kael at
Klaudia eh!"
Siya naman ngayon ang nakangisi nang pang aasar.
Pinanliitan ko siya ng mga mata saka bahagyang dinuro ngtinidor. "Tumigil ka.
Hindi ko gusto ang ngisi ni bakla. Bwisit talaga 'to.
Readers also enjoyed: Love & Mate
o 145.1K Read
TAGS alpha forbidden fated arrogant

KABANATA 38
KABANATA 38
NASAPO ko ang ulo ko nang hindi na nagpapigil si Aaron sa paglapit sa table nila
Klaudia. Nagulat na lang ako nang bumalik ito sa tabi ko habang kasunod na si
Klaudia, si Sir Ariel at si Kael!
Naka black executive suit pa si Sir Ariel habang si Kael ay naka black polo
longsleeves naman na nakatupi hanggang sa kaniyang mga siko, Klaudia's in her
formal burgundy red dress, hindi na nag aalis ngtitig kay Aaron. Gusto ko
sanangtumawa kaso hindi ko na magawa dahil sa malakas na presensya ng lalaking nasa
harapan ko.
Kailan pa ba 'ko naging ganito? Natatandaan kong uneasy na 'ko noon pa man kapag
dumarating si Kael sa paligid ko pero mas malala yata ngayon.
Kung dahil sa huli naming pag uusap, well ang awkward nga no'n... he was almost
expressing and admitting his feelings for me, kung totoo man 'yon at hindi lang
binibilog ang ulo 1<0. Pero kung titignan ko siya ngayon, he seems so busy with
Darlene or ewan... mabuti pang h'wag maniwala sa kaniya. Tama lang.
Halos gusto ko nang lumubog sa kinauupuan 1<0. Sana pwedeng itigil ang oras tapos
sasabunutan ko lang 'tong bakla kong best friend?!
"Hi, Zarina!" Bati agad ni Sir Ariel. Wala akong nagawa kundi ngumiti kahit hindi
komportable. Naupo sa dulong parte si Sir Ariel habang kaharap naman ni Aaron si
Klaudia, at siyempre sa harapan ko nakaupo ang lalaking balak ko sanang iwasan
kanina.
Kung hindi lang sinapian 'tong kaibigan ko. Pasikreto ko siyang kinurot sa ilalim
ng mesa, kumislot naman siyang natatawa saka umakbay sa sandalan ng upuan ko para
kurutin din ang balikat ko?!
"Good evening, Sir Ariel. Nandito rin pala kayo..."
Mabilis na napunta ang mga mata ko kay Kael na nakayuko at nakababa angtingin sa
hawak na phone, hindi ko alam kung may kausap ba siya or nagsscroll lang. Si
Darlene siguro...
"Wala tayo sa workplace, please call me Ariel instead." Ani Sir Ariel... ay Ariel,
saka burnaling kay Klaudia. "Palagi kasi kami rito nila Klaudia kapag ganitong mga
araw dahil doon sa specialty nilang may certain day in a week lang na siniserve,
kayo ba?"
"Nope. Hindi dahil sa food kaya ako palagi rito." Taas noong sabi ni Klaudia. "May
sinusundan akong cute guy, palagi siya nagdidinner clito and I like him. A lot!"
Nakangusong dugtong niya saka mabilis na ngumiti kay Aaron.
"Aw!" Gulat na angal ko nang maramdaman ang kurot ni Aaron sa hita 1<0. Nagtatakang
tinignan naman ako ngtatlong kasama namin sa mesa kaya nahihiyang ngumiti ako,
walang hiya talagangAaron 'to ayaw kumalma eh! "May ano... may [amok yata sa
ilalim." Kamot ulong palusot ko na lang.
"Really, may lamok sa ilalim?" Mabilis na yumuko si Klaudia matapos iangat ang
table cloth sa kaniyang harapan saka matalim na angtitig sa 'kin pagkaangat ng
ulo. Nakita pa yata ang kamay ni Aaron!
Sasagot na sana 'ko nang tumikhim ang magaling kong kaibigan sa tabi ko saka
biglang nagsalita.
"Minsan lang kami rito, wala kami masyadong makainan kaya hindi namin alam mga
siniserve nila. Pwede ka magsuggest ng specialty nila rito?" Aniya kay Ariel. "By
the way I'm Aaron Lim." Nakipagkamay ito kay Ariel.
Maayos naman ang boses niyang lalaking lalaki pero dahil kilala ko na ang totoong
kulay ni Aaron nakakaramdam ako na type niya si Ariel!
Pinanliitan ko ito ng mga mata. Hindi niya nga pinapansin 'yung dalawa, tanging si
Ariel
lang?!
"Nice to meet you, Aaron. Ito ang sin asabi kong Italian cuisine..." tinuro ni
Ariel ang tinutukoy kay Aaron, habang ang huli ay parang nakikinig nga talaga.
Palagi nga siya rito sa restaurant na 'to imposibleng 'di niya 'yan alam! "Saan
pala kayo kumakain palagi ni Za? Masarap dito! Right, guys?" Ani Ariel sa dalawang
katabi na hindi umiimik kanina pa. Nakanguso lang habang nakabusangot si Klaudia sa
kaniyang kanan habang si Kael naman ay abala talaga sa cellphone.
Sino bang kausap niya.
"Kahit sa'n lang, basta palagi kaming sabay eh. Alam mo na, nagtatry kami ng mga
kainan kasi pareho kaming mahilig sa foods. Parang ikaw din."
Huh? Mahilig ako sa kape pero hindi masyado sa foods. Aba, imbento, may masabi lang
kay Ariel?!
"By the way, magkakilala kayo ni Zarina, 'di
Nag angat ako ng tingin kay Aaron at nakitang si Kael ang kinakausap nito. Lumingon
siya sa 'kin saka ngumisi. Parang bigla akong kinabahan?!
"Yes." Baritonong boses na sagot ni Kael sa kaniya.
"Oh okay, kaya pala angsabi niya sa 'kin
no'ng nakaraan ay masaya ka katrabaho! Kasi mabait ka nga raw at magaling! At
pogi!"
Ipinilig ko ang ulo ko sa gawi niya habang pilit na ang ngiti. Anong sinasabi mo
diyan bakla ka.
"Magaling?" Kael smirked. "Saan ako magaling, Zarina?"
Nanlaki ang mga mata ko nang sa 'kin mapunta ang atensyon nila dahil sa tanong ni
Kael. Bakit parang iba angdating ngtanongsa 'kin? Pakiramdam ko pinapamulahan na
'ko ng mga pisngi kol
"S-Sa... Sa trabaho, sa pagmanage ng resorts ninyo, uhm nagalingan ako kasi... 'di
ba nagtungo tayo ro'n!" Halos magkabuhol at magkautal na palusot 1<0. Grabe, patong
patong na ang atraso ni Aaron sa 'kin, lagot na lagot siya sa 'kin mamaya!
"Nagalingan ka sa 'kin no'ng nasa resort tayo? Ah 00, I can still remember having
fever that time and she took care of me. Nakapagtrabaho tuloy ako nang maayos
kinabukasan."
May multo pa rin ng ngisi sa mga labi ni Kael pagkatapos kong sagutin ang tanong
niya. Saka ko lang naisip kung ano pa ba ang mga nangyari noong nagtungo kami roon
sa resort niya. Halos maipilig ko ang ulo ko nang maalala ang... Nang iinis ba
siya!
"Thank you, then." Aniya na hindi ko na tinangkang pag angatan ng tingin. Naiirita
ako sa
ngisi niya, naiirita rin akong ang init init ng mga pisngi ko ngayon! "lkaw rin
naman magaling."
Sa work, Kael, sa work. Idugtong mo naman sa sinasabi mo 'yung work!
Pasimpleng siniko ako ni Aaron. Nahihiya lang akong tignan ang reaksyon nila Ariel
at Klaudia pero gusto ko nang magpakain sa lupa ngayon, bakit ba ganiyan sila mag
usap. O ako lang ba ang nakakaunawa na may iba pang meaning ang sinasabi ni Kael.
Nag umpisang mag usap patungkol sa business sila Ariel, sumisingit din ako sa
usapan kapag pwede at may masasabi ako sa topic pero madalas ay naiilang ako dahil
mas active na ngayon sa conversation si Kael
"Hindi ba nagagalingan sa 'yo si Zarina?
Pareho pala kayong nasa business industry na." Ani pa ulit ni Kael, this time ay
tinitigan ko na siya nang seryoso. Nakipagtagisan din ito ng titig pero bahagya
siyang nakangisi na parang tama ang hinala ko na nang aasar ito kanina pa.
"Bago pa lang ako sa corporate world. Just like Zarina. Sabay kaming nag uumpisa."
Nakangiting sabi ni Aaron.
"That's nice." Ani Ariel.
Inabala ko kunwari angsarili nangdumating ang mga order namin, totoo namang
nakakagutom ang hitsura ng mga pagkain na inilalagay sa gitna ng aming mesa pero
pakiramdam ko gusto ko na umuwi. Tulad ngayon.
Hindi sinadyang magkadikit ang mga kamay namin ni Kael nangsabay naming iabot ang
malaking bowl ng soup, iuusod ko sana ng ayos sa mesa. Agad kong iniwas ang kamay
ko, hindi ko alam kung sa'n ako napaso. Sa init ba ng bowl o sa pagkakadikit ng
balat namin.
Nakita ko itong nag angat ng kilay habang bahagyang naiiling na inayos ang iba pang
plato sa mesa. Nakagat ko ang ibabang labi ko sa hiya, kailangan ko talagang
kumalma!
"Maiba lang." Bagot na sabi ni Klaudia saka matalim ang titig na kinausap ako. "Ano
niyo ang isa't isa? Parang palagi kayong magkasama mad alas."
"Ah hindi niyo ba alam? We're in a very serious relationship." Ani Aaron sa tanong
ni Klaudia na ikinasamid ko pati ni Kael na urniinom ng isang basong tubig kanina!
Ano raw! "Sobra sobrang seryosong relasyon, mahal namin ang isa't isa, hindi ko na
siya balak pakawalan. Wala na nga 'kong ibang gustong babae kundi siya lang. Wala
na talagang iba, ekis na sa iba, nasusuka ako sa ibang babae." May diing sabi niya
sa huling mga salita.
"Pa'no naman 'yon nangyari eh kakahiwalay niya lang sa 3 years long relationship
niya kay Kuya Charles!" Singhal ni Klaudia sa mas malakas na boses, parang biglang
nagbago ang kalmado at bagot lang na mood niya kanina papunta sa iritableng mood.
Gusto niya na nga pala si Aaron. Siraulo talaga 'to, ginagamit na naman ako para
makatakas kay Klaudia!
"Bakit? May imposible ba sa pagmamahal?" Madramang sagot ni Aaron saka bigla akong
inakbayan. Halos mapairap ako, pagkatapos akong bwisitin kanina pa. "Kahit gaano pa
kabilis 'yan, kapagtinamaan ka ng pagmamahal, hindi mo na kekwestyunin ang lahat.
Kaya nga wala na 'kong gusto sa ibang babae, kahit for example ay ikaw pa, Klaudia.
Hinding hinding hindi kita magugustuhan. Example lang naman!"
She clenched his teeth right after hearing Aaron 's words.
"Tama nga naman!" Sang ayon ni Ariel
Nag umpisa kaming maging abala sa pagkain pero narinig ko ulit si Kael.
"Lim Diner's yours, right?" Biglang singit ni Kael habang hawak ang baso ng tubig.
Pinigilan ko ang sarili kong h'wag siya malingunan kahit parang may sariling isip
ang mga mata kong sinisipat kung nakanino na ang kanyang atensyon.
"Yup." Ani Aaron.
"You know what, that business needs further improvement. Ang darning pwedeng
makitang butas ng mga competitor." Straightforward nitong komento. "Halatang hindi
tutok ang naghahandle, halatang may ibang pinagkakaabalahan na hindi naman
mahalaga."
Naiilang na natawa si Aaron saka sinulyapan ako bago sumagot doon. "As you can see,
newbie pa lang din kasi ako but I'm already working on the restau chains
improvements. Isinisingit ko naman-"
"Isinisingit? Why? Are you that busy? With Zarina?" Umangat ang gilid na bahagi ng
kaniyang labi. Nag umpisang maglikot ang aking puso nang marinig ang pangalan kong
binanggit na naman niya, pero ba't naman ako nasali sa usapan. "Walang lugar ang
kagaya mong inuuna ang relasyon sa ibang tao kaysa business. Lalo na kung paumpisa
pa lang. You'll eventually fail. A starting business needs its owner's full
attention. Mukha pa naman kayong busy sa isa't isa, surely you'll both fail your
companies. I'm sure."
Tumikhim si Ariel na parang gusto nang pigilan ang katabi pero nanahimik na lang
ulit.
Natigilan si Aaron. Naramdaman kong wala na siyang maisip na maisagot.
Hindi ko rin naman kasi inasahan ang mga pinagsasabi ni Kael! Anong problema niya?
"Gano'n ba 'yon? Nasabi mo ba 'yon dahil
gano'n ka sa business ninyo?" Hindi ko napigilang asik kay Kael. "Wala ka bang
inuunang relasyon sa iba habang nagfofocus sa business, really? Parang ang hirap
maniwala, eh ang dami mo nga raw inuunang babae... Darlene, right?" Pabirong
bulalas ko pero seryoso ang mga matang nakipagtagisan ng titig sa kaniya.
Imposibleng wala siyang babae ngayon, hindi ako naniniwala. Paghihiganti na nga
langsa ex girlfriend ay naasikaso niya pa!
Kung makainsulto kay Aaron.
Pero wala naman akong pakialam kung mayro'n siya o walang babae sa buhay ngayon.
Wala akong pakialam, wala dapat!
"Well, at least I'm not the CEO of our company, I can do part time work and part
time socializing with other girls." Kibit balikat niyang sabi saka kumain. Nag init
yata ang ulo ko bigla. Proud pa, okay, proud babaero.
The dinner didn't totally end right. Nanahimik na kami ni Aaron matapos 'yon at
isang tanong, isang sagot na lang kung kakausapin kami ni Ariel. Parang si Ariel
ang taga balance ng atmosphere sa mesa kanina, siya ang nag iingay at nag iiba
ngtopic para hindi dead air. Hindi na rin kasi maipinta ang mag reaksyon ng magkuya
for some reason that I couldn't read from them. Ito pang si Aaron ay panay ang
pagpapakita sa kanila na sweet siya sa 'kin at
talagang may namamagitan sa 'min, he even kissed my cheek na malapit sa labi!
Ang hula ko nga ay ginagawa niya 'yon para patayin ang hope ni Klaudia na pwede
sila sa isa't isa. Pero ilang na ilang ako sa harap ni Kael dahil madidilim at
matatalim ang mga titig na ipinupukol niya sa akin the whole time.
Pakiramdam ko ay nilamig ako sa paraan niya ng pagtingin buong gabing 'yon.
llang minuto langdin ay naunang magpaalam na umalissi Kael, ayaw pa sana ni Klaudia
at Ariel pero dire-diretso na siyang lumabas ng restaurant at sumakay ng kotse
niya. Mukha siyang inis na inis buong oras na kasama namin siya kahit na siya 'tong
may pinaka maraming nasabing hindi nakakatuwa.
Lumipas pa ang mga araw na hindi na talaga ako sumama kay Aaron magpunta sa kahit
anong restaurant. Mas mabuti pang sa bahay na lang kumain kapag dinner, walang
susulpot na Kael at Klaudia sa paligid!
"Ayokong surnama mamaya, buo na ang desisyon ko!"
Sinamaan ko siya ng tingin. "Hindi ka nakakatuwa, wala akon kasama roon kapag hindi
ka surnama!"
"Ayoko nga! Sasama lang ako kapag nalaman kong hindi pupunta si Klaudia, kitang
kita ko ang pangalan niya sa guests list! Ayoko!"
Pagkatapos ng mahabang sermon ay hindi ko talaga siya napilit, naisip kong nandoon
naman si Meira kaya 'yon na lang ang didikitan 1<0. Friday night na at angtinutukoy
ko sa kaniyang isasama ko siya ay 'yung Grand Event ng La Satina para sa mga
employees nito. 8PM gaganapin kaya naman gumayak na 'ko 6 PM pa lang.
Suot ko ang long gown na royal blue ang kulay, may slit ito sa bandang kaliwang
binti at medyo may kataasan hanggang higher thighs. Sino pa ba ang mamimili ng
ganitong suot, walang iba kundi si Aaron. Wala na 'kong nagawa kasi siya talaga ang
pinagkatiwalaan kong burnili ng susuotin ko mula sa mga alahas hanggang damit,
tapos ngayon ko lang nalaman na may slit pala 'tong nabili niya. Kung kailan last
minute na. Ipinaalam ko na rin 'to kay papa at pumayag naman agad. Palagi siya sa
office niya rito sa bahay nitong mga nakaraan, siguro ay ginagawa niya ang lahat
para umahon ulit ang kumpanya. Kung pwede na 'kong tumulong ay gagawin ko talaga.
"Susunduin kita mamaya?" Tanong ni Aaron nang makarating kami sa venue ng event.
"Ay kaso may night skin care ako, sayang naman kung maglalagay ako no'n tapos
magpupuyat lang din ako. For sure matatapos 'yan ng 10 PM onwards." Maarte niyang
sabi.
Inirapan ko siya saka inayos ang purse na bitbit ko. Kulay itim ito na may kaunting
touch ng blue kaya matched sa aking suot.
"Huwag mo na 'kong sunduin, tatawagan ko na lang ang driver ni papa." Sabi ko sa
kaniya. "Akala ko pa naman mahal mo na talaga 'ko tapos susunduin mo 'ko mamaya,"
Paawa ko pa.
"Girl, please, mas mahalaga ang skin care." Sabi niya saka biglang tumawa. "Charot!
Kinausap ko na kanina 'yung driver niyo bago pa tayo urnalis ng mansyon niyo. Siya
na raw bahala text ka lang!"
Fine!"
Bum aba ako ng sasakyan saka dire diretsong pumasok ng malaking Event Place. Wala
na ngang masyadong tao sa labas dahil medyo late na ang oras, dali dali akong
nagtungo sa elevator dahil 3rd floor pa ang main venue.
Ang kaso, sa kamamadali ay hull' ko nang napansin ang one step na hagdang disenyo
sa floor ng lugar. Napatili ako nang matalisod doon lalo na't akala ko pa ay
madadapa na talaga ako sa sahig!
May malaking braso na humila sa 'king maliit na beywang para pigilan ang pagbagsak
ko sa floor. I was stunned to find Kael in his neat black coat na walang necktie at
may white polo longsleeves na pan 100b.
"Careful." Ani niya at lumayo sa akin nang
makatayo na 'ko nang maayos.
"Thank you."
Pinindot niya ang up button sa labas ng elevator at pareho kaming tumitig sa
pababang
lift.
"Where's your boyfriend?"
Napamaang ako saka napaisip kung sinong tinutukoy niya. Wala naman kasi akong
boyfriend sa pagkakaalam ko? Naalala ko lang ang mga kalokohang pakilala ni Aaron
kagabi, halos masapo ko ang noo ko.
"Hindi siya sumama." Maikling sagot ko. Bumukas ang elevator kaya naman pareho
kaming pumasok doon, kaming dalawa lang at ramdam ko pa ang titig niya sa 'king
kaliwa. Nahigit ko yata ang paghinga ko.
I heard him chuckled. "Pinapabayaan ka niya? Isn't he worried someone might steal
his
"Sino namang gagawa no'n?"
Kumibit balikat si Kael saka nakangising hinimas ang kaniyang labi. "Anyway, you
look stunning tonight. Kung ako ang boyfriend mo matatakot akong iwan ka mag isa,
you might attract so many attention tonight and they might try to take you away
from him
Halos mariin kong nakagat ang ibabang labi
1<0, walang kupas talaga ang epekto ng mga sinasabi ni Kael sa sistema ko. Bakit ba
ganito.
"Hindi 'yon mangyayari, Kael. I am always faithful with whoever my partner is. Noon
pa lang."
Tumunog ang elevator at burnungad sa 'min ang maraming tao maging ang ingay ng
event. Pero kahit pa ganoon ay narinig ko pa rin ang boses ni Kael na parang siya
lang ang pinakinggan ng mga tainga 1<0. Naramdaman kongdahan dahan niyang ipinadaan
sa 'king likuran at beywang ang kaniyang braso para ipulupot doon saka inilapit ang
bibig sa 'king tainga.
"You're once faithful but you gave in to me many times, Zarina." He whispered in a
husky tone. "It's such a shame we can't be together again." Kael added as he kissed
my neck.
Nabato ako sa 'king kinatatayuan nang maramdaman ang init ng kaniyang hininga sa
'king balat, tila nabuhay ang pakiramdam ng pangungulila sa kaniyang mga haplos.
Sa mga nakalipas at nagdaang mga linggo akala ko mawawala na nangtuluyan ang
ganitong pakiramdam kay Kael pero ngayon ko napagtanto na narito pa rin. Palaging
naghihintay lang na gisingin. It's like I'm already attached to him.
Siya pa rin siguro talaga ang palaging hinihintay ko.

KABANATA 39
HELLO, SURPRISE! hehe
KABANATA39
"DAPAT hindi ka na pumunta! Ako na sana ang pinaka maganda rito, mare kung wala
ka!" Masama ang tingin na biro ni Meira saka ngumisi at niyakap ako nang mahigpit.
"Joke! Super miss kita! Gusto kong maiyak araw araw sa hotel dahil wala ka na sa
office mo palagi, I feel so alone!"
"Hindi ako naniniwalang you feel so alone, Mei. Alam kong close naman kayo ni Sir
Ariel."
May multo ng ngisi sa labi na sagot ko sa kaniya.
Nanahimik siya nang ilang segundo saka ito tumawa, bahagyang kinurot ang tagiliran
ko.
"Super close, mas close pa sa inaakala mo. Charot!"
Inilingan ko na lang ito sa biglang pagkislap ng mga mata niya sa kinukuwento.
Bago pa 'ko makapagsalita ulit ay hinila niya na ako sa table kung saan nakaupo ang
iba pang head at manager ng bawat department sa hotel, hindi ko sila masyadong
kaclose mula pa noon pero agad nila 'kong binati pagkaupo ko sa kanilang tabi.
Nagkumustahan at hindi nawala sa pag uusap ang patungkol sa family at holding
company na mukhang nationwide talaga
ibinalita.
Nag-umpisa ang buong event sa speech ni Sir Ariel, nagpasalamat siya sa bawat
empleyado na dumalo pati na rin sa mga hindi nakadalo ngunit parte ng La Satina
Hotel bilang ang lahat naman ay may tulong sa naging success na tinatamasa nito
ngayon. Special mention din ang pangalan ko kaya naman urningay ang table namin na
ikinapula ng mga pisngi 1<0.
Nahihiya talaga ako sa mga atensyon pero natatawa na lang ako kay Meira na mas
proud pa yata kaysa sa akin.
Sumunod na inannounce ang mga bagong partnership project ng La Satina Hotel sa
iba't ibang company. Mas lumawak ngayon ang impluwensya nila, masaya 'ko para sa
hotel. Halos masamid lang ako nang makitang umakyat sa entablado si Kael, dinaluhan
niya si Sir Ariel para sa isang maikling speech bilang bagong partner ng business.
Siguro dati ay hindi niya magawang makipag partner sa iba pa dahil nakatali siya sa
ilalim ng holding company na si Charles pa ang nangangalaga.
Tinapik ako ni Meira saka inilapit ang upuan sa akin. "Kumusta ka na pala? Hindi na
kita nakakausap masyado kahit sa phone eh." "Okay naman ako, Mei. Mas okay ngayon
kaysa noon."
"Alam mo, masayang masaya 'ko habang napapanood ko ang balita tungkol sa father mo
na CEO pala, my god. Naiisip ko na lang na sa lahat ng taong yumaman, ikaw ang
pinaka deserving!" Aniya na ikinangiti ko. "Sa lahat ng hardwork, pagtyaga at
pagmamahal mo sa mga kapatid mo. Ikaw ang pinaka deserving talaga."
Huminga ako nang malalim. Wala talagang pagsidlan ang saya at pagkagaan ngdibdib ko
sa ngayon dahil sa mga nangyari, pakiramdam ko literal na dininig ng Diyos lahat ng
panalangin ko bawat oras. "Siguro dumaan lang ang mga problemang 'yon para
patibayin ako. Hindi ko rin kakayanin 'yon kung wala akong kaibigan na kagaya mo."
Nangingiting umirap ito sa 'kin. "Tsk. Maliit na bagay lang 'yon, Za!" Nang
pumalakpak ang lahat ay sabay na napunta ang atensyon namin kay Kael na tapos na
pala sa kaniyang speech. "Eh kayo niyan ni Kael, kumusta na kayo?"
"Wala, hindi na kami naguusap." Tanggi ko saka nag iwas ng tingin. Inalala ang
nangyaring eksena kanina sa elevator.
"Talaga? As in tapos na 'yung set up niyong dalawa? What happened to him and
Darlene, sila na ba ulit?" Mabilis siyang umiling. "Ay hindi, stupid me, bakit niya
nga naman pala babalikan si Darlene kung in the first place ang reason niya ay
paghigantihan ang ex-girlfriend niya."
Kumibit balikat lang ako. Wala talaga akong idea sa ngayon, hindi pa kami nag uusap
tungkol doon. Or hindi na kami mag uusap pa patungkol doon kahit kailan. Parang
gano'n, imposible nang maging kagaya pa kami ngdati na malapit sa isa't isa at
almost everytime ay magkasama at pwedeng magkausap.
ltjust feels weird and awkward now.
"Remind me again the reason kung bakit ka sa kaniya nagalit? I could still remember
you, being so disappointed and such to Kael Valencia. Nagcall ka sa akin in the
middle of the night at major shocked ako kasi you were crying!" Aniya. Nag umpisang
mag announce si Sir Ariel na pwede nang mag enjoy ang lahat sa pagkain at sa
sayawan sa dance floor.
'Yun 'yung mga panahon na halo-halo ang lahat ng stressed ko emotionally. Hindi ko
rin talaga maintindihan kung bakit gano'n ang naging pagtanggap ko sa sinabi ni
Klaudia. Lalo na patungkol kay Kael. Saka ko lang naassess ang sarili ko, I was
crying and I was so affected when in realitywala naman kaming label ni Kael, he
didn't cheat on me in the first place.
Or maybe I was hurt because I thought he was being true to me the whole time.
I was hurt because I thought he... really likes me.
Nag-assume ako, there I finally admit it to
myself. Ako ang may kasalanan at hindi siya.
Walang sense na magalit ako nang husto sa tao.
"Okay na 'ko ngayon, Meira. Hindi ako nadisappoint... hindi rin ako galit. We're
good." Labas sa ilong na sabi ko.
"Sure! Okay, fine! Hindi kita papangunahan but I want you to know that I still want
Kael for you. I can sense that he's genuine and sincere to you naman since day 1 na
napag uusapan natin siya sa office mo, he was so determined to be with you
everytime pa nga! Pero hahayaan na kita, a love that endures and perseveres will
definitely win naman." Natatawang sumenyas ito sa gurnagalang waiter at waitress sa
paligid. We requested light meals as dinner saka kaunting dessert.
A love that endures and perseveres will defi nitely win?
"We didn't start as normal couple, Meira. Walang love doon." Mahinang paalala ko sa
kaniya habang tinitrace ang kopitang nasa harapan ko.
"Bakit parang malungkot ka?" Humalakhak si Meira kaya ngumuso ako. Tawa nang tawa
kapag ako na ang nagkukuwento patungkol kay Kael eh. "Kahit 'wag ka nang urnamin, I
know that you somehow like Kael deep inside. It shows! At hindi ako tutol, okay?
You deserve a better man." "Sino ang better man na tinutukoy mo? Si
Kael?" Mahinang sambit ko sa huling sinabi. Umirap ako saka pasimpleng itinuro sa
kaniya angtable ni Kael na kanina ko pa sinusulyapan. "Ayan? May kaliwa't kanang
iba't ibang babae na kasama at kausap palagi? Pass na."
Meira chuckled. "Ano ba naman kasi 'tong manok ko, napaka friendly naman. Malay mo
friendly lang?! Confident ako riyan kasi iba ang kinukuwento sa 'kin ni Sir Ariel!"
"Sir Ariel?"
Ngumisi lang siya at nagtaas-baba ang mga kilay.
Hindi na sinagot ni Meira 'yon saka iniba ang usapan, masaya na lang kaming
nagkaroon ng catch up sa buhay habang kumakain siya ng masasarap na pagkain. Hindi
ko halos ginalaw ang mga hinain sa mesa namin, para kasing bigla akong nawalan ng
gana kahit pa ramdam ko namang gutom ako kaninang malayo pa lang sa 'kin ang
pagkain.
Okay lang din naman, baka kasi kapag kumain ako ng marami biglang kumaway ang
bilbil ko. Fitted pa naman ang royal blue long gown na suot ko ngayon, medyo hindi
nga ako komportable dahil off-shoulder ito though long sleeves naman hanggang sa
wrists ko, kaso hindi lang siguro ako sanay. Si Aaron kasi ang namili.
"1-1m! Maganda ang music! Tara sa dance floor!" Aya ni Meira. Nagpuntahan na rin
ang iba
sa mga employees sa gitna para magsaya kaya naman nagpahila ako. Nagkasiyahan
kaming lahat na naroon lalo na't malakas ang bass ng music. Nakita ko pang naroon
din si Sir Ariel at hiyang hiya habang pinipilit sumayaw ng mga sekretarya ng mga
department head. Mga ilang minuto rin bago nag announce ang dj na babagalan naman
ang song na ipplay niya.
Obviously for couples.
Nawala si Meira at ang iba pang mga acquaintances sa paligid ko, puro hindi ko na
kilalang grupo ng empleyado na lang sila na nagkakasiyahan pa rin naman, kaya naman
naglakad na 'ko para sana burnalik sa kinauupuan ko nang may humarangsa daan.
Ngumiti ito sa 'kin habang nahihiyang nagkakamot ng noo.
"Hi, Zarina."
"Hi," hindi siguradong bati ko pabalik.
"Larry." Naglahad siya ng kamay.
Nagdadalawang isip na tinignan ko 'yon saka maya maya ay tinanggap din. "Nice to
meet you, Zarina."
Hindi ko siya masyadong kilala pero nakita ko na siya sa general meeting naming mga
managers ng hotel noon. Paanong hindi ko siya mapapansin that time, maingay siya at
maraming suhestyon na hinahain kahit na may ifafinalize na si Sir Ariel sa napag
uusapang plano noon, at panay rin ang reklamo niya.
Nagulat akong hindi siya nagkaproblema sa higher boss after that meeting. Mukhang
napagpasensyahan siya ni Sir Ariel.
"Nice to meet you, too, Larry." Ngiti ko saka dadaan na sana sa kaniyang gilid para
lumagpas sa kaniya nang humarang ulit siya sa daraanan ko.
"May I have this dance?" Ang kulit.
"Uhm, I'm sorry-"
"Saglit lang, promise..." putol niya sa 'kin.
Ngumiti ako saka umiling. Ayoko talaga, wala ako sa mood at hindi ko siya kilala.
Hindi ko rin gusto ang aura niyang pakiramdam ko arogante.
"Come on, isa lang naman, one dance won't hurt to try." Ngisi niya saka hinila na
ang palapulsuhan ko!
Wala akong nagawa kundi sumunod sa kaniya, inilagay niya ang mga kamay ko sa
kaniyang mga balikat habang ang kaniya naman ay ipinatong sa 'king beywang. Hindi
ako komportable, ang lapit namin sa isa't isa pero hindi ko naman siya ganoon
kakilala.
"You're pretty." Aniya habang nakatitig sa akin. Pinagdiretsong linya ko ang aking
labi saka nagfocus lang sa kaniyang balikat.
"Thank you." Magbibilang na lang siguro ako ng one minute bago mag initiate na
umalis dito.
Nasa'n na kasi si Meira?
"Hindi na kita nakikita sa hotel, did boss
Ariel fire you as the hotel's Event Team Manager?" Urniling ako. "Nag resign ako."
Maikling sagot ko.
"Sayang naman, sikat na sikat pa naman ang pangalan mo roon. Lahat yata ngtaong
makausap ko noong mga nakaraang buwan ay pinupuri ang pangalan at team mo..."
marami pa siyang sinabi na sasagutin ko sana ng pasasalamat at kung anu-ano pa pero
hindi sinasadyang napadpad ang mga mata ko sa pares ng taong nagsasayaw rin malapit
sa likuran ni Larry.
Halos manlamig ako sa matalim na titig na ibinibigay ni Kael sa 'kin habang may
kasayaw siyang nakatalikod sa gawi ko. Mabagal ang kanilang galaw ngunit hindi ko
naiwasang ibaba ang atensyon ko sa higpit ng kaniyang hawak sa beywang noong babae.
Sino 'yon? Date niya ba? Bago niya?
Hindi sinasadyang napaangat ang kilay ko nang makitang inangkla ng mas mahigpit
noong babaeng kasayaw niya ang mga braso nito sa kaniyang leeg. Mas malapit na sila
ngayon sa isa't isa na parang damangdama ang mabagal na tugtog sa paligid. Walang
pakialam sa ibang tao...
gano'n sila kaintimate.
And it's irritating to see them slowly close distance between each other.
Hindi na ngayon nakatingin sa gawi ko si Kael at sa halip ay nakapokus sa babaeng
kasayaw, pangiti ngiti habang nagsasalita at nakikipag usap. Parang walang nakitang
nag iwas ako ng tingin, nairita lang ako bigla.
"So, ano na ulit ang gagawin mo ro'n,
Zarina?"
"H-Huh?" Kanina pa pala siya nagsasalita.
Saglit siyang natawa. "Siguro hindi mo 'ko narinig sa takas ng music." Nagulat ako
nang ilapit niya ang kaniyang bibig malapit sa akin, partikular sa aking tainga
saka inulit ang sinabi kanina. "l was asking kung ano na ang plano mo since you're
not working to La Satina anymore and... are you free for a coffee sometime this
"No, I'm sorry medyo busy ako this week. Mauna na '1<0, Larry." Magalang na paalam
ko habang pilit ang ngiti.
Nang makabalik ako sa table namin kanina ay wala pa rin si Meira, nahanap ko lang
ang kinaroroonan niya nang lingunin ko ulit ang dance floor. She's dancing with Sir
Ariel, seryoso pa nga ang mukha habang nakangusong nagsasalita habang si sir ay
parang gusto na turnawa na nagpipigil lang.
Okay, they're busy.
Marami pa namang mga empleyado sa paligid at halos puno pa rin ang events place,
siguro ay ayaw pa nila tapusin ang gabi kung saan walang stress sa work at tanging
enjoyment lang buonggabi.
Sinipat ko ang relo na suot ko. Ang bilis ng oras, 10: 32 PM na kaagad. I should be
going.
Habang naglalakad palabas ng lugar ay kinakalkal ko ang purse na dala ko para
hanapin ang phone. Tinext ko si Meira at Sir Ariel para magpaalam na uuwi na ako.
Tumigil ako sa mismong labas at front ng events place kung saan nakaparada ang mga
sasakyan ng mga dumalo, hinanap ko sunod ang number ng driver ni papa sa 'king
contacts.
Dapat pala kanina ko pa siya naitext para hindi na 'ko maghihintay rito. Medyo
lagpas thirty minutes pa naman ang itatagal ng distansya mula sa bahay hanggang
dito. Depende pa kung hindi traffic.
"Ang sama kasi ni Aaron, ayaw magsundo." Nakangusong bulong ko. Nagtipa ako ng text
pero bago ko pa 'yon maisend ay nakarinig ako ng pagtawag sa pangalan ko.
"Zarina!"
Nag angat ako ng tingin pero hindi nag atubiling lumingon. Boses 'yon ni Larry eh.
"Zarina, uuwi ka na ba?" Tanong niya kaagad pagkalapit sa akin. "Hatid na kita!"
"No, Larry, thanks pero may-"
"Or do you want to stay in my condo? Bago 'yon eh, exclusive and expensive type.
You want to come with me?"
Napaawang ang bibig ko. Excuse me?
Halos mapatalon ako sa gulat nang may lalaking lumagpas sa kanang bahagi ko saka
isinabay na ng hila ang aking palapulsuhan sa kaniyang paglalakad. Halos tumalon
ang puso ko nang makilalang si Kael 'yon, huminto lang kam sa tabi ng kaniyang
kotse.
"Get in, Zarina." Ani Kael nang buksan niya ang pinto ng kaniyang kotse. Madilim
ang kaniyang mga tingin na parang nagpipigil lang ng emosyon.
"Hey! Sino ka ba? Sa'n mo dadalhin si Zarina? Safe ba siya sa 'yo?!" Dinig kong
habol ni Larry.
Nangunot ang noo ko. Mas mukha pa nga siyang hindi safe kausap at kasama.
Inangatan ako ng noo ni Kael habang nananatiling nakatalikod kay Larry. "l think
you have no other friend besides Meira. Do you know this lapdog personally?"
bahagyang turo niya sa kaniyang likuran.
Mahinang urniling ako saka nilingon 'yon agad ni Kael.
"Ano? Iwan mo rito si Zarina!"
"From now on I don't want to see you pestering her like what you were doing
earlier, she's off limits. Or else I'll tell Ariel to get rid of you out of La
Satin a."
Pumasok ako sa 100b ng kotse at hinintay si Kael na umikot patungong driver's seat.
Hindi ko alam kung bakit nag-iingay ang dibdib ko, sa takot kay Larry ba na nasa
labas ng kotse o sa makakasama ko rito sa 100b ng kotse.
Inayos ko ang aking seatbelt nang ayusin niya rin ang kaniya saka malalim na
humugot ito ng paghinga.
"Paano ka uuwi sa inyo kung hindi ako dumating?"
"M-Magpapasundo sa driver ni papa."
"Hindi ba nag-aalala ang boyfriend mo sa 'yo? Gabing-gabi na." Seryosong saad niya.
Natahimik ako. Hindi ko naman kasi boyfriend ang baklang 'yon, mas mag-aalala 'yon
sa skincare niya kapag napuyat siya. Isa pa, nasabihan niya naman na 'yung driver
kaya panatag na ang 100b niya, hindi ko lang alam kung bakit hindi pa rin
dumadating hanggang ngayon.
Binuhay niya ang makina saka namayani angtahimik na paligid namin, nang makalayo
kami sa events place ay saka niya naisipang buksan ang radyo nang mahina.
"Let's first eat somewhere. Okay lang ba sa
Napakurap ako, hindi naglalakas-loob na lumingon sa gawi niya kahit panaka-naka ang
kaniyang pagtingin sa 'kin. Naalala ko 'yung mga pagkakataong masaya kaming
kumakain palagl ang kaibahan lang siguro ngayon ay hindi na ako makokonsensyang
kasama ko si Kael.
Sa parteng 'yon ay magaan ang dibdib ko. Nakaramdam ako ng pananabik na makasama
siya kahit ngayon lang, kahit hindi siya seryoso sa 'kin.
"Okay lang. Hindi rin ako masyadong kumain kanina." Sagot ko sa tanong niya. "l
know." Saka niya seryosong inikot ang manibela.

KABANATA 40
KABANATA40
HUMINTO kami sa harapan ng Fresco Restaurant, ang kaso naman ay saktong naghahanda
na 'yung staff sa pagsasara ng entrance door. Halos wala na ring tao sa looban.
"Sarado na yata. Anong oras na rin kasi." Komento ko habang tinitignan ang relo na
suot
1<0.
Malapit na mag-alas onse ng gabi.
Tinawagan ko kanina si papa na baka mahuli ako ng uwi, nag-aalala na pala siya
kanina pa at hindi lang naglalakas-loob na tumawag sa 'kin, marahil alam niyang
hindi pa rin ako nakikipag usap madalas sa kaniya at hindi ko pa sinasabing okay na
kami kahit ngayon. Sinabi ko sa kaniyang si Kael ang kasama ko pero mas lalo yata
siyang nag-alala. Saka ko na lang naisip ang sinabi nito noong nasa Australia pa
kami, mukhang hindi niya gusto si Kael at ang pamilya nito.
Kung ano man ang rason, aalamin ko na lang sa susunod na pagkakataon.
Sa ngayon ay nagwawala ang tiyan ko sa gutom.
"They're usually open until dawn. Siguro kanina pa walang customer." Ani Kael.
Marahas na bumuntong hininga ako. "Nagugutom na pa naman ako. Sige iuwi mo na lang
ako sa 'min, may pagkain na siguro do'n." Masama ang mood na suhestyon ko sa
kaniya. Medyo matagal pa ang titiisin ko sa byahe, siguro ay lagpas isang oras.
Kanina kasing ang darning pagkain hindi naman ako nagutom. Pero ngayong wala na
'yung maraming mga pagkain saka nagwala ang tyan ko.
"Kung medyo binilisan mo 'yung patakbo ng sasakyan baka naabutan pa natin 'yan."
Hindi na napigilang sabi ko pa sa kaniya.
Napansin kong napakamot ng noo si Kael at binuhay ang makina ng sasakyan.
"May drivethru roon sa unahan, pwede nating puntahan para makaorder ng pagka-"
"luwi mo na 'ko."
Nagulat na nilingon ako nito. Narinig ko siyang turnawa kaya nag angat ako ng kilay
nang lingunin ko si Kael.
"Anong nakakatawa?"
"Wala naman, oorder na tayo ng pagkain para 'di ka na magalit." Aniya saka binuhay
ang makina ngsasakyan para puntahan ang tinutukoy na drive thru.
"Hindi ako galit. Gutom lang ako." Paliwanag ko sa kaniya.
"Right, gutom ka lang."
Nawala lang ang pagsimangot ko nang makuha namin kaagad ang dalawang plastic ng
pagkain na inorder ni Kael sa fastfood drive thru. Kumalat agad ang amoy ng manok
sa 100b ng kotse kaya nagwala na naman ang tiyan ko sa gutom. Wala kaming nakitang
pwedeng kainan na dine in, ang lahat ng mga restaurant sa paligid ay sarado na kaya
nagtaka ako kung sa'n kami patungo. Hinayaan ko lang siya ng ilang minuto hanggang
sa napansin kong empty road na ang tinatahak namin, iniilawan lang ng matataas na
street ights ang paligid.
"Saan tayo kakain?" Nagtatakang tanong ko.
"Dito." Aniya saka itinigil ang sasakyan sa gilid ng empty road.
Nilingon ko ang paligid at agad na nalaglag ang panga ko nang makita ang view sa
aking kanan mula rito sa 100b ng kotse. Lumabas si Kael ng sasakyan saka umikot
para pagbuksan ako ng pinto. Hindi makapaniwalang nakatitig lang ako sa view habang
bumababa ng kotse.
Sa tingin ko ay mataas na mataas ang lugar na kinalalagyan namin kaya angview na
makikita sa ibaba, kung saan kita ang mga building at mga bahay ay tanaw na tanaw,
ang nagpaganda roon ay ang maliliit at mararaming ilaw na nagkikislapan sa syudad.
Mga street lights ang iba at ang iba naman ay galing sa mga sasakyang umaandar sa
kalsada.
Nakaka-relaxed titigan.
"Ang ganda." Bulalas 1<0.
Nakita kong inayos ni Kael angtrunk ng kotse saka naglatag doon ng makapal na
puting tela. Pinanood ko lang siya sa ginagawa habang inilalatag naman niya ang mga
pagkain. Malaki ang trunk na 'yon ng kotse kaya kung doon kami uupo para kumain ay
sobra sobra pa ang space, nakatutok din ang pwesto nito sa citylights view kaya
pabor sa 'kin.
"Iba na pala ang kotse mo?" Hindi ko napigilang itanong nang mapansin na mas malaki
nga ito kumpara sa palagi niyang dala noon na Bugatti.
Parang Toyota Hillux yata. Ngayon ko lang napansin.
"Yes. Sira pa 'yung isa kaya pinaayos ko muna."
Tumango lang ako. Nang matapos siya sa ginagawa ay napunta naman sa 'kin ang
atensyon niya, nangunot ang noo nito matapos hagurin ngtingin ang katawan ko mula
ulo hanggang paa.
"Bakit ba ganiyan ang suot mo."
"Bakit? Anong problema sa suot ko?" Nagbaba ako ng tingin saka bahagyang inayos ang
off shoulder na parte. "Long sleeves naman
'to kahit off shoulder." Palusot ko pa dahil mukhang may masasabing hindi maganda
si Kael sa tingin pa lang.
"The slit's too high and that..." turo niya sa mga balikat kong litaw na litaw ang
aking balat.
"Ano? At least hindi cleavage ang kita.
Hindi makapaniwalang tinignan niya 'ko saka naiilingna hinubad ang coat, naiwan na
lang na suot niya ang white polo longsleeves, hulmang hulma ang pagiging muscular
ni Kael sa suot. Matipunong dibdib, ang biceps ay hulmado rin. Nagulat ako nang
ihagis niya ang coat sa mukha ko na hindi ko pa naman nasalo!
"Suotin mo nga 'yan." Dinig kong utos niya.
Sinunod ko na lang ang sinabi niya saka aakyat na sana ngtrunk para makakain na
nang iharang naman niya ang braso sa dadaanan ko.
"Bakit na naman?"
"Okay lang sa 'yong makita ko 'yang mga hita mo kapag nakaupo ka na rito?"
Sarkastiko niyang sabi kaya nagbaba ako ngtingin sa mataas na slit ng suot ko.
Napangiwi ako, oo nga pala, pa'no 'ko uupo. "That's what you get for wearing that
kind of..." namula ang pisngi ko nang sulyapan niya muli ang mga hita ko. Pero
halatang inis na inis talaga siya.
"Okay lang, ang mahalaga sexy ako sa buong event." Nahihiyang bawi ko sa mga
sinasabi niya. Nakakainis naman 'to, sino ba naman kasing mag
aakala na kakain pala kami sa trunk ng kotse niya.
Malay ko ba?
Umiiling na inihagis niya langsa 'kin ang isa pang kung anong tela na nahugot niya
sa bag na nasa tabi niya, turnama na naman 'yon sa mukha ko kaya pagkaalis ko niyon
ay sinamaan ko na siya ngtingin kahit pa hindi na siya nakaharap sa 'kin dahil
abala ulit siya sa pag aayos ng mga pagkain.
Nakita kongjogger pants na makapal ang inihagis niya sa 'kin, kulay grey at
panglalaki. Hinubad ko agad ang mga heels ko saka walang pakialam na sinuot
angjogger pants sa harap mismo ng trunk. Mula sa 'king peripheral vision ay nakita
kong napalingon si Kael sa gawi ko pero wala talaga akong pakialam, basta
mabilisang nagbihis ako sa harap niya. Now I look tanga, naka fitted long gown na
may jogger pants sa ilalim.
'Di bale, ang mahalaga makakain ako nang maayos.
Masayang umakyat ako sa trunk ng Toyota Hillux ni Kael saka hindi na siya pinansin,
kumain ako ng chicken at rice habang ineenjoy ang view ng city lights na makikita
mula rito sa kinauupuan namin.
"Bakit kasi hindi ka kumain kanina?" Asik niya habang hawak ang inurnin.
"Wala akong gana kanina."
"Kasi 'di mo kasama 'yung boyfriend mo?" Nasamid ako sa narinig. "Wala akong bo-
mean, hindi dahil doon. Wala langtalaga akong gana kumain maghapon. Ngayon lang
nagkaroon! Baka dahil naburn na ang kinain ko noong umaga kaya gutom na 'ko
ngayon." Palusot ko.
Bakit ba kasi kailangang madamay ako sa problema ni Aaron kay Klaudia, gusto ko
naman sanang maranasang maging single kahit papaano!
llang segundong nanahimik kami matapos 'yon. Nakita kong tulala lang si Kael sa
citylights, muntik ko pang hindi mamalayan na nakatitig na 'ko sa kaniya at sa
bahagyang hinahangin niyang buhok kung hindi lang ito akmang lilingon sa akin. Nag
iwas agad ako ng tingin.
Mukha siyang malungkot at may malalim na iniisip.
"Siya ba 'yung tinutukoy mo?"
"H-Huh?"
'"Yung Lim." Seryosong tugon niya. Aaron Lim? Si Aaron? "Sinabi mo sa 'kin dati na
niloloko mo lang ako para sa pera. Bukod kay Ferrer at sa 'kin, si Lim ang totoong
nagugustuhan mo noon pa kaya kayo pa rin hanggang ngayon tama ba?"
Hindi agad ako nakasagot. Bukod sa hindi
naman totoo ang conclusion niya sa relasyon namin ni Aaron, hindi ko rin sana
gustong sumang-ayon na totoong gin amit ko lang siya para sa pera. Kasi hinding-
hindi naman!
Pero hindi ko naman pwedeng bawiin 'yon, hindi na pwede dahil nasabi ko na.
"Alam mo kumain na lang tayo. Angdami mong tanong, Kael!" Palusot ko saka bahagyang
tumalikod sa kaniya para kunwari dungawin ang view sa citylights.
Nakonsensya akong sinabi ko pang niloko ko lang siya. Pasikretong bumuntong hininga
ako.
Maya maya lang ay nagulat ako nang hilahin ni Kael ang braso ko para mapaharap muli
ako sa kaniya. Napansin ko ring wala na ang mga pagkaing nasa pagitan namin kanina
lang, ang Iahat ng 'yon ay nakahawi na sa gilid namin kaya naman mas malapit na
kami sa isa't isa ngayon.
"Let's talk." Seryosong aniya saka binitiwan ang aking braso.
"Tungkol sa'n?"
Nanahimik lang akong tumitig sa kaniyang maamong mukha. Siya ang unang nagputol ng
tingin kaya parang gusto kong matawa kung pwede lang. Hindi na si Kael 'yung kagaya
dati na malakas ang loob makipagtagisan ng titig. Parang may kasamang hiya ang mga
mata niya ngayon bukod sa malungkot din ito tignan. Hindi ko sigurado.
"Don't get me wrong, Zarina, wala naman akong planong kulitin ka talaga.
Nirerespeto ko na ngayon kung may iba kang nagugustuhan na lalaki at may relasyon
kayo, hindi kita guguluhin gaya ng ginagawa ko no'ng kayo pa ni Ferrer. Natuto na
'ko." Bahagya siyang natawa habang iniyuyuko ang ulo. Hindi ako nakaimik, ramdam
kong awkward ang tawang 'yon at peke lamang.
"And I'm sorry that I brought you here tonight, naisip ko lang na baka magutom ka
sa byahe. Honestly, I want to take this opportunity to talk to you about something
important. Wala kasi akong takas ng 100b na ayain ka sa ibang araw at oras."
Tumango ako sa sinabi niya. Hindi pa rin makahagilap ng sasabihin.
"Kung gusto mong h'wag makinig, okay lang naman, but in case you want to know my
side I'll just talk here until you tell me to stop-" he added.
"Kael." Putol ko sa kaniya. "Gusto ko ring marinig."
Tinitigan niya ako sa mga mata saka gumuhit ang maiksing ngiti sa kaniyang labi.
"So l... I was hurt when I saw you cry in front of me the last time we talk in La
Satina. Late ko nang nalaman ang puno't dulo, na nakapag usap kayo ng kapatid ko.
Pati ang mga sinabi niya." Kumislap ang kaniyang mag mata habang nakatanaw na
ngayon sa malayo. "l won't deny
anything, Zarina. From the very beginning everything's part of my plan
Nanahimik agad ang puso ko. "Kumbaga... instrumento lang ako sa plano at acting
lang ang lahat?"
Bayolente siyang umiling pero pinilit kong magpakita ng ngiti. "Okay lang, Kael,
kahit aminin mong 00. Ayos langsa 'kin. Nangyari naman na at wala na akong
pakialam. Wala lang sa 'kin 'yon, hindi naman big deal."
I lied.
"Truth is, paid someone to investigate if the rumor about Darlene and Ferrer was
true and then... there, the result came out that I was right and those rumors weren
't just rumors." Bahagya niyang iniangat ang isang tuhod saka ipinatong doon ang
kaniyang braso. Tinitigan niya ang city view na parang nakikita roon mismo ang mga
alaalang ikinukuwento ngayon sa akin. "You know what, I found out that she really
loved that stupid Ferrer. At ang nakakatawa rito, aksidente ko ring nalaman ang
sikreto ni Ferrer."
"Sikreto?"
"Yes. That that time he has a girlfriend, nobody knows he has! I discovered that
his girl was working in an elite nightclub, nalaman ko ang background mo at saktong
kailangan mo ng pera kaya dumali na mapalapit sa 'yo, furthermore that bar waitress
has an angelic face
that adds to her beauty she became my favorite person para kulitin." Kibit balikat
niya saka nakangiting nilingon ako. Nailang ako bigla. "Patawad pero ang una ko
talagang plano ay sirain ang relasyon niyo ni Ferrer. Hindi dahil gusto ko siyang
masaktan o mahirapan, hindi lang 'yon... ang totoo niyan, gusto kong h'wag matuloy
ang kasal ninyo. Mas importante 'yon sa kaniya."
"Bakit?" Agap na tanong ko kahit may naiisip na akong maaaring dahilan. Nanginginig
ang mga kamay ko.
"Well, he just wanted to marry you to acquire the holding company that your father
owns, that's the most legal way to do so." He chuckled. "Siguro alam niya na 'yon
noong unang beses na nilapitan ka niya."
Marahas na bumuntong hininga ako. Tama nga ako. Nakakainis.
"Kaya nga kulang pa ang kulong lang sa rehas para sa kaniya. Three years niya 'kong
inuto sa kaniya, palagi ko pang iniisip na may utang na 100b akong dapat tanawin,
'yun naman palang pera na itinutulong niya galing pa sa bulsa ng tatay ko." Puno ng
galit na rant ko kay Kael. "Mapapadali sana ang lahat kung noon pa lang sinabi niya
sa 'kin na kilala niya si papa. Pero maitim talaga ang budhi niya!"
"He never loved you, ramdam ko na 'to lalo noong nalaman ko kung pa'no ka lang niya
tratuhin. You know, I was so pissed off that time, Zarina... lalo noong huli, hindi
ko matanggap na hindi ka niya inaalagaan nang maayos."
"At bakit ka naman maiinis? Galit ka angsa kaniya dahil inagaw niya si Darlene sa
'yo." Nakangusong singit 1<0. "Now that he's no longer in your path, pwede na kayo
ni Darlene ulit!" Pang aasar sana 'yon pero parang nagtunog bitter.
Nanahimik na lang ako.
Pakiramdam ko ipapahamak pa ulit ako ng bibig ko kung 'di pa 'ko mananahimik.
"Ayoko sa gano'ng klaseng babae, Zarina. Ang laki ng kaibahan nyong dalawa. She's
very demanding, she nags all the time, she's not caring like you, she... doesn't
know how to listen.
Fault-finding is her hobby, Zarina." Mapait siyang natawa. "Gusto niyang ang lahat
ay patungkol lang sa kaniya at sa mga sasabihin niya. I felt so mentally drained
and abused while we were in that serious relationship." llang segundo kong pinanood
ang mga mata niya. Hindi ko alam kung paano sila nagsama pero agad akong nakaramdam
ng awa sa kaniya.
Sa pagkakaalam pa naman ng marami ay playboy billionaire lang siya na naglalaro ng
mga babae sa iba't ibang araw at gabi. Alam din kaya nila ang side na 'to ni Kael?
"Hindi ko pa kilala personally ang
ex-girlfriend mo pero masaya akong mas better ako kaysa sa kaniya." Nakanguso kong
komento.
Naramdaman kong nilingon ako ni Kael kaya tinignan ko ang reaksyon niya, nakita
kong nagpipigil ito ng ngiti habang nakatitig sa mga mata ko.
"What?" Masungit na tanong 1<0. Ano ipagtatanggol niya ba ang babaeng 'yon?
Tumikhim si Kael. "Right. Wife material ka, siya hindi." Turnatango-tango na aniya.
Kin agat ko tuloy ang aking ibabang labi.
"Ang husay mo talaga sa pambobola." Irap ko lang saka bahagyang tumalikod sa kaniya
para ituon ang atensyon ko sa 'king gilid. Para lang talaga maitago ang nag-iinit
kong mga pisngi.
llang mga salita lang mula kay Kael ay pakiramdam ko sobra-sobra na ang epekto sa
sistema ko.
"Hindi kita binobola. Never ko 'yon ginawa sa 'yo. Kahit na naging parte ka ng
plano ko, hindi kita inuto kahit minsan. Wala naman akong mapapala 'di ba? It was
just Darlene and Ferrer... sila lang ang may atraso sa 'kin."
Hindi ako naglakas-loob na tumugon sa huli niyang sinabi. Hinayaan ko lang na
maging tahimik ang paligid sa pagitan naming dalawa, at gano'n din naman ang ginawa
ni Kael. Ang lamig ng hangin na tumatama sa 'ming mga balat, mas nakakarelax sa mga
mata ngayon ang mga ilaw
sa malayong syudad na natatanaw mula rito.
At sa wakas, nakarinig na rin ako ng pagpapaliwanag mula kay Kael.
Bagay na matagal ko nang inaabangan kung gagawin niya pa ba o hindi na.
Pakiramdam ko narinig ko ang gustong marinig ng puso ko. I wasn't being played the
whole time. Sabi niya 'yon eh... seems like my heart wants to trust his words.
"Zarina..."
"Hmm?"
"Are you still mad at me?" Mahinang tanong niya.
Doon na 'ko napalingon pabalik sa kaniya. Nagtama ang aming mga tinginan at nakita
ko ang bahagyang pagkislap ng kaniyang mga mata. Tila umaasa sa magandangsagot mula
sa 'kin. This guy's so sincere since day one. Nakokonsensya akong palagi ko siyang
hinuhusgahan noon base sa pagkakakilala sa kaniya ng maraming tao.
Umiling ako bilang tugon sa kaniyang tanong. "Wala namang sapat na rason para
magalit ako nang malala sa 'yo, Kael. Nasagot na rin naman na ang mga tanong sa
isipan ko. Naiintindihan ko rin na gaya ko, ikaw rin may pinagdaanan kaya mo 'yon
nagawa. Sana lang ay h'wag mo nang ulitin sa susunod na maghiganti,
allow the heavens to do it for you instead." Tumango ito saka nagyuko ng ulo,
sinubukan niyang itago ang ngiti na nagumpisa sa maliit lang ngunit lumawak din
saka nag angat ulit sa 'kin ng tingin, smiling widely at me. "Thank you. Masaya
'kong okay na tayo."
Naiilang na turnango ako saka ngumiti. "Of course."
Nagtagal ang tingin ni Kael sa 'king mga mata at lumakas nang tuluyan ang pag
iingay ng puso ko nang bumaba ang kaniyang tingin sa 'king labi. llang segundo pa'y
mariin itong pumikit na parang pinipigil ang kung ano saka mabilis na nag-alis ng
tingin.
"T-Tara, iuuwi na kita sa inyo."
"0-0kay."
Tinulungan ko si Kael sa pagligpit ng mga gamit sa trunk ng kaniyang sasakyan at
tahimik pa ring sumakay sa 100b. Sa sobrang tense ko ay hindi na 'ko gumalaw
pagkaupo sa 100b, nakalimutan ko na ring magseatbelt kaya naman nagulat ako nangsi
Kael ang gumawa niyon para sa 'kin.
Mas lalo akong nabato sa kinauupuan ko nang maging malapit ang distansya namin sa
isa't isa. Amoy na amoy ko ang kaniyang pabango at halos maramdaman ko ang init na
nagmumula sa kaniyang katawan sa maliit na distansya naming dalawa.
I heard the seatbelt clicked, akala ko ay okay na pero huminto si Kael sa harapan
ko. He was again looking at my eyes intently. Puno ng pagnanasa at pagkasabik.
Inis na inis ako sa puso kong ayaw na kumalma pero napagtanto kong para itong may
sariling isip.
Nagiging ganito lang siya kaingay kapag... si Kael angdahilan.
Am I in love already?
Gusto kong malaman ang sagot... napapagod na 'kong magtanong.
"Can I kiss you?" Paos ang boses na tanong ni Kael sa 'kin. Hindi inaalis angtingin
sa 'kin ng kaniyang mapupungay na mga mata.
"l promise this will be the last, I missed-" Hindi ko pinatapos ang sinasabi niya.
closed our distance and kissed his lips. Kael responded passionately.
And there I felt it all again, in his arms I felt safe, comfortable and... loved.

KABANATA 41
KABANATA41
LUMALIM ang halik ni Kael kaya sinuklian ko rin ng parehong init 'yon. Hindi ako
nagdalawang-isip lalo na't sa ngayon ay sigurado na 'kongsa bisig niya lang
gumagaan ang pakiramdam 1<0. Gusto ko sanang sa pagkakataong 'to, malaman ko naman
kung anong mangyari kung sundin ko ang sinasabi ng puso ko.
Sinalubong ko ang mga halik ni Kael matapos kong ipikit ang mga mata ko. Hanggang
sa maramdaman kong malapit na kaming maubusan ng paghinga, narinig ko itong
dumaing, iniakyat ni Kael ang kaniyang kamay sa 'king braso saka ko naramdamang
hinawakan niya 'ko roon nang sobrang higpit.
"Zarina..."
Nagtama ang mga tingin naming dalawa nang ilang segundo niyang titigan ang mga mata
1<0, tila kinakabisado ang hitsura ng mga iyon. Maya maya pa ay urnakyat ang malaki
nitong palad sa 'king braso saka humigpit ang kapit. Kinagat ko ang ibabang labi
ko... I want to kiss him again.
"I'm sorry, nadala ako. D-Don't get me wrong, Zarina, nirerespeto kong may
boyfriend ka na at ayokong sirain kayong dalawa. Hindi ko 'yon naiisip gawin
ngayon, gusto ko lang talagang makapag usap tayo. At okay lang sa 'kin kung sa'n ka
talaga masaya, kung sa kaniya ka masaya it's fine. l- I won't take advantage of you
now, I respect you. I'm sorry..." mahinang sabi niya saka hinalikan na lang ako sa
pisngi sunod ay sa noo. Mukha talaga siyang nakonsensya at natauhan!
Nang lumayo ito sa 'kin ay halos masapo ko ang aking ulo. Hindi ko alam kung bakit
dismayadong dismayado ako.
Right! May boyfriend nga pala ako sa paningin nila, ano?
Parang biglang gusto ko sabunutan si Aaron ngayon mismo.
"I'm sorry." Aniya. "You know I'm happy that you're with me again tonight,
honestly, it's still you that I like until now..."
Kumalabog ang puso ko. Nilingon ko si Kael at nakita ang sinseridad sa kaniyang mga
mata.
Ang huling sinabi niya ang nakapagpatalon muli ng puso 1<0. Pakiramdam ko ay
biglang nagtugma ang nararamdaman ko sa sinabi niya... hindi ako makapagsalita pero
nagustuhan ko nang sobra angsinabi ni Kael.
"l don't want to be selfish. Hindi ko ipipilit ang gusto ko kung sa iba ka nagiging
masaya. I'm
sorry for that kiss..." nahihirapan niyang sambit. Napaawang ang bibig ko. Oh my
god.
"0-0kay lang," nahihiyang sagot 1<0.
Okay lang kasi single naman ako, 'yun sana ang sasabihin ko eh. Kaso naubos na
lahat ng lakas ng 100b ko. I was the one who closed our distance awhile ago, I was
the one who kissed him first. Pero siya pa itong nagsorry, nakakahiya naman.
Naiilingna hinawi ko na lang ang buhok ko.
Narinig kong mahinang tumawa si Kael saka ilang ulit pang bumuntong hininga. "luuwi
na nga kita. Hanggat kaya ko pang pigilan ang sarili ko." Sa sobrang hiya at
pakiramdam ko pamumula ng mga pisngi ay nanahimik na lang ako pagkatapos noon,
hindi na 'ko nagtangkang magpaliwanag pa ng kung ano, buong byahe ay awkward na
awkward tuloy ako sa kaniya. Pinipilit naman ni Kael magkuwento tungkol sa kung
anu-anong bagay lang pero isang tanong, isang sagot lang ang pinaggagawa ko.
Nahihiya akong mahalata ni Kael na ako itong sabik para mahagkan at mahalikan siya
ulit. Ngayon lang ako naglakas-loob tapos gano'n pa ang nangyari!
"Good night..." paalam niya habang pinanonood akong naglalakad patungo sa gate
nangsa wakas ay marating namin ang mansyon ni papa. Nilingon ko ito saka kamot-
ulong nginitian nang hilaw.
"Good night din. Thank you sa... paghatid."
Tumango ito habang halatang nagpipigil ng ngiti, itinatago lang sa pagkagat ng
kaniyang ibabang labi. He looks so happy that his eyes are both sparkling.
Halos masanay kasi ako sa seryoso at madilim niyang mga tingin noong mga nakaraang
mga pagkakataon na nagkikita kami ngunit hindi okay sa isa't isa.
Overall, I guess this night will end well for me. For us.
Finally.
KINABUKASAN ay late na late na ako nagising. Halos maghahapon na nang maicheck ko
sa maliit na orasang nasa sidetable, hindi rin ako halos makakilos nang maayos
dahil sa sakit ng ulo ko ngunit isang bahagi lang.
Minamigraine na yata ako.
Gets ko naman kung bakit, halos hindi ba naman ako makatulog buong gabi kaiisip sa
mga bagay bagay sa buhay ko.
Mabilis na nag ayos ako ng sarili para makapunta na ng kumpanya, nagsuot ako ng
puting blouse sa panloob saka ko pinatungan ng kulay beige na corporate blazer at
kulay beige din na trouser, naglagay ako ng simpleng make up at hinayaan lang na
nakalugay ang mahaba kong buhok na itim na itim ang kulay.
llang oras pa ang itinagal ng traffic sa mismong malapit sa building ng company
kaya halos mataranta ako. Kahit naman anak ako ng may-ari at hindi na ako basta
empleyado lang ng kumpanya ay ayoko pa ring sumuway sa mga ethical na bagay sa
trabaho, gusto kong palaging professional angtingin sa 'kin sa workplace at hindi
nag-aabuso dahil may-ari na ng kumpanya. Mahirap na't baka gumaya ang iba sa 'kin.
Noong mag-manager ako sa La Satina, hindi ko kasi sinanay ang sarili ko na gagawin
ko na ang lahat ng bagay ayon sa gusto ko dahil lang medyo may kataasan ang
posisyon sa trabaho. Inisip ko lang na bahagyang may kataasan ang posisyon kaya
dapat mas lalong magbait sa rules dahil nakikita ng mga empleyadong nasasakupan sa
ibaba ang ginagawa ko o namin.
"Wow, gising-mayaman 'yan?" Bungad na pang-aasar sa 'kin ni Aaron nang makita akong
nagkukusot pa ng mga mata pagkalabas ng elevator. "Bakit ngayon lang ang prinsesa
ng kumpanyang 'to?"
"H'wag mo 'ko kausapin may atraso ka pa sa 'kin." Birong sabi ko na sinamahan ko pa
ng seryosong ekspresyon. Itinuon ko ang tin gin sa dinadaanan namin, nakita ko pa
'yung mga babaeng empleyadong minsang nang-insulto sa 'kin noong nakaraang nagpunta
kami sa lobby nitong kumpanya para sa meeting, yumuko sila
para mag iwas ng tingin. Siguro ay napahiya sila dahil hindi rin nila inasahang
magiging boss din nila ako sa mga susunod na araw.
Naiiling na nilagpasan ko lang ang gawi nila. Ganoon na talaga siguro ang buhay,
puno ng surpresa.
"At ano naman ang atraso ko sa 'yo, bruhilda ka, aber?" Ani Aaron nang makapasok na
kami sa opisina, nirereveal ang tunay niyang boses.
Hindi ako naupo sa swivel chair at sa halip ay inabot lang ang mga folder na nasa
mesa ko, ibinigay ko 'yon kay Aaron na nagmamataray pa rin ang mga kilay sa akin.
"Ang akala ng lahat magkarelasyon talaga tayo, lalo na kay Kael na-
Ako mismo ang naghinto sa pagsasalita. "Nevermind, bakla!" Ani ko nang makitang
nang-aasar na ang kaniyang ekspresyon. Inayos ko na lang ang mga papel na laman ng
folder na naabot ko sa mesa.
"So, nakapag usap kayo? Kailan? Kagabi? Ang rupok naman! Akala ko ba war kayong
dalawa?" Bigla siyang suminghap habang tinatakpan ng kamay ang bibig na parang may
naisip na kung ano. "Speaking of Kael Valencia! Ikaw pala ang may atraso sa 'kin!"
"Bakit?" Nagtatakang tanong ko sa kaniya.
"Girl, look at this!" Bulalas niya, naglakad ito palapit sa 'kin habang nagtitipa
ng kung ano sa kaniyang cellphone. "Nag email ang magaling na Kael Valencia sa 'kin
kagabi, okay? Kilig na kilig ako! Muntik na 'kongtumalon sa window! Pero parang
galit naman, hindi ganito ang pinangarap kong unang paguusap namin ni Kael!"
"Anong sabi?" Inagaw ko ang phone niya para tignan ang email.
12: 48 AM: Take good care ofyourgirlfriend or ifyou have no plans on doing so tell
her right away, Zarina doesn 't deserve less, ifyou won 't treat her with your best
then she 's not yours to keep. She 's already sick ofstupid men.
Nalaglag ang panga ko. Naalala kong panay nga ang banggit niya sa boyfriend ko raw
kagabi, na hindi kasi ako nito sinundo ni Aaron. Hindi ko naman inexpect na
hanggang makauwi kami ay ieemail niya pa talaga si Aaron?
"What the hell, Aaron?" Hindi makapaniwalang basa ko sa mga sunod niya pang reply
sa sinabi ni Kael. Mas nagulat ako sa mga reply ni Aaron!!!
12: 52 AM: Hi, Kael. Good evening.
12:52AM: Yes, / will. Thank you foryour concern,
12:54AM: You're so nice, kaya siguro kaibigan ka rin ni Zarina
12:55AM: Hope we can be good friends, too.
12: 57AM: Kumain ka na ba?
1:02 AM: Goodnight, matutulog na 'ko! Hehe.
"Anong kumain ka na ba? Ano kayo mag-jowa?!" Hindi makapaniwalang lingon ko sa
kaniya saka hindi na naiwasang bumunghalit ng tawa. "Ano 'to, Aaron, bakit mo naman
tinadtad ng reply! Ang out of topic na ng mga sinabi mo, parang naghahanap lang ng
chatmate?!"
Ngumuso si Aaron saka nagpapapadyak sa sahig na parang bata. "Girl, ibigay mo na sa
'kin ang secret kung pa'no maging close kay Kael. H'wag ka nang maki eksena, pwede?
Nagchat na sa 'kin, tingin ko ginamit ka lang niyang rason para makapag usap kami?
I swear!"
Hindi makapaniwala sa kaniya na ibinalik ko ang phone niya. "Ewan ko sa 'yo riyan."
"Charot! So ano ang nangyari, kagabi ba kayo nakapag usap? Nandoon pala siya sa
event?" Asik ni Aaron. "Eh, nandoon din kasi ang kapatid niya, punyeta! E 'di sana
pupunta ako kung wala 'yon doon, nakakaimbyerna naman,
Nang mangulit pa si Aaron ay sinabi ko sa kaniya ang eksaktong mga paliwanag ni
Kael saka inabangan ang magiging komento niya. Pero sa hitsura ni Aaron ngayon
parang hindi ako m akakakuha ng seryosong comment.
"Ang sarap ng kiss!"
"Ang darni kong kinuwento, kiss lang ang napansin mo." Lumabas kami ng opisina para

9/1 5
dumiretso sa elevator. Kailangan ko pang ilagay ang mga folder na 'to sa office ni
papa.
"Hindi na mahalaga sa 'kin 'yung explanations niya, kasi obviously wala naman pala
siyang ginawang mali sa 'yo! So, balik na siya sa crush lists ko!" Maingay na saad
niya. "Inisip pa nga niya ang kapakanan mo dahil ilang beses ka niyangsinasabihan
na iwasan at iwan mo na si ugly Charles. So plus points na kay papa Kael ulit."
Huminga ako nang malalim saka humarap kay Aaron. "Alam mo... feeling ko ang saya ko
nga ngayon."
"Dahil masarap ang kiss kagabi?" Mabilis niyangtanong.
Malakas na hinampas ko ang braso ni Aaron. "Ano ba manahimik ka na nga, kapag may
nakarinig sa 'yo sasakalin kita."
"Bakit, teh? May iba pa ba tayong kasama rito?" Lingon lingon niya sa paligid ng
malawak na elevator. "Oh, bakit ka masaya, Sige explain it to me! Bakit masaya sa
ibang lalaki ang girlfriend ko simula college!" llang segundo kong in assess ang
sarili ko kung bakit nga ba magaan na angdibdib ko ngayon kumpara noon. Bukod sa
iba na ang estado sa buhay... pakiramdam ko malaya 'yung puso ko.
"Gusto ko si Kael." Sambit ko habang turn atangong nakatulala sa pinto ng elevator
habang nag iisip. Nagtitili naman kaagad ang bakla. Nangingiting tinignan ko siya.
"Gusto ko si Kael at masaya ako na pinaparamdam niya pa rin sa 'kin na mahalaga ako
sa kaniya. Hanggang ngayon, I mean 'yung kagabing pag uusap namin.
'Yung sinabi niya rin sa 'yo sa email."
At 'yung respeto na ibinigay niya kagabi. Akala niyang nagugustuhan ko talaga si
Aaron dahil nasa relasyon kami sa pagkakaalam niya at hindi siya nagtake advantage,
halatang hindi niya gustong mapilitan ako sa ginagawa namin kahit na ako naman
'tong nag initiate ng halik.
He has changed, his behavior has improved.
A lot.
"Sige na, Zarina." Seryosong saad ni Aaron. "Magpaparaya na 'ko kahit ako ang mahal
ni Kael, this time piliin mo namang sumaya ka."
Naiiling na lumabas kami sa elevator nang bumukas 'yon, nag usap pa kami ng mga
ilang minuto bago ko napagpasyahang kumatok na sa opisina ni papa. Humiwalay si
Aaron dahil may agenda raw siya sa business nila ngayong araw.
Pagkapasok ko sa 100b ng office ay agad na nagulat si papa sa presensya ko. Huminto
ako ilang distansya ang layo sa kaniyang mesa habang hawak ang mga folder.
"I'll call again later saka natin pag usapan 'yang deal mo. Alright, sure sure."
Sinabi ni papa sa kausap sa telepono, maya maya pa ay ibinaba
na angtawag.
"Nandito po ang reports sa starting ng Finesse Events, pati ang mga supplier ng mga
gamit na napili ko. Dinagdag ko na rin po ang budget na kakailanganin sa bawat
transactions ng starting." Seryosong pagreport ko sa kaniya habang inaabot ang
folders.
Saglit na binuksan 'yon ni papa isa isa at turnango. "These are high quality
supplies. I'm confident you'll run Finesse excellently for the following months of
starting."
"Thank you PO. Gagawin ko po nang maayos ang trabaho ko."
Nag angat ng tingin sa akin si papa. "Anak kita, hindi ka basta lang empleyado
rito. You can take a rest whenever you want to, it's fine. Ikaw ang boss sa
kumpanya mo, remember that." Bahagya akong nagbaba ngtingin saka nahihiyangtumango.
"Can we talk, anak? Kahit sandali lang?
Maupo ka muna, may mga sasabihin lang ako." Naupo ako sa harap ng kaniyang mesa at
sinalubong ang mga mata ni papa. Ngayon ko lang napansin ang pagod doon, siguro ay
dahil sa pangit na sitwasyon ng holding company na nadatnan niya mula sa kamay ng
mga Ferrer.
Ang balita ko naman ay umaangat na ulit ang progress ng kumpanya, nakakahanap na
ulit ng mga investor at nagtitiwala na ang ibang
kasosyo. 'Yun nga lang ay hindi agad agad.
"l figured out someone was doing benchmarking in our company and the investigators
pointed it all out to Valencia Highlands."
Natigilan ako.
"H-Hanggang ngayon pa rin po ba, papa?"
Turnango ito saka hinilot ang mga sentido na tinitigan ang mga papeles sa kaniyang
harapan.
"I'm having hard time since the day stepped into this office to fix everything.
Kaya naman nating habulin sa industriya ang mga Valencia pero nagugulat ako dahil
lahat ng strategy na ilalaunch pa lang ay nauuna na nilang makuha."
Kael...
Agad akong naawa kay papa habang tinitignan ang mga mata nito, mukha siyang
stressed na stressed sa mga nangyayari.
"Pa, bakit po hindi natin palitan ang mga empleyadong kaduda-duda na nakaka access
sa mga confidential information ng kumpanya? Lalo na po 'yung mga nasa matataas na
posisyon." Suhestyon ko.
"Hindi pwede, natatakot akong maapektuhan ang mga empleyadong wala namang ginawang
mali. May mga pamilya rin silang pinapakain, anak."
Saglit akong napaisip. Tama si papa... "Kung ganoon PO, ilipat niyo na lang sila sa
kumpanya 1<0. Sa admin department, wala naman pong problema. Magagawan ko po ng
paraan 'yon, ang mahalaga hindi na sila konektado sa main company."
Tumango tango si papa. "Pwede naman. I'll think about it. Thank you, anak." "Wala
pong anuman..." llang segundo pa, nang magpapaalam na dapat ako ay nagsalita ulit
si papa. "One more thing. I saw your pictures last night, 'yong sa event ng La
Satina. Tama ba partnership ng
Valencia at hotel ang ginanap doon kagabi?" Hindi sigurado sa sasabihin ni papa na
tumango ako sa kaniyang tanong.
"It's good to befriend Ariel Portugal but want you to stay away from Valencias."
BUONG araw na hindi pinatahimik ng mga sinabing 'yon ni papa ang isipan ko.
Naiintindihan kong pinaka malaking threat sa kumpanya namin ngayon ang mga Valencia
pero nakakalungkot na ganoon.
Buntong hininga na pumasok ako ng kotse nang pumarada ito sa harapan ko rito sa
labas ng Finesse.
"Good evening PO, Ma'am Zarina." Bati ng driver saka pinagbuksan ako ng pinto.
"Good evening din PO, Kuya Gary." Tugon ko lang bago makapasok ng sasakyan. Mas
late kasi ako urnuuwi ng bahay kumpara kay papa kaya hindi kami nagkakasabay kahit
na nasa iisang lugar lang naman ang holding company maging ang Finesse Events.
6 PM pa lang ay urnuuwi na si papa sa bahay para makasabay ng dinner sila Popoy at
Nicole, kahit gaano yata kabusy ngayon sa kumpanya ay uuwi talaga ng maaga si papa.
Minsan ay nagugulat pa nga 'kong nakakapag movie pa sila. Pinapahalagahan ni papa
ang oras kapag sila Popoy ang dahilan.
Ako naman ay halos 9 PM na urnalis ng kumpanya sa ngayon, tinatapos ko ang annual
plan ko para sa Finesse Events.
Nakakailang minuto pa lang kami ng andar ng kotse nang biglang magring ang
cellphone ko. Dali dali ko pa itong hinagilap sa 100b ng bag na dala ko.
"Hello? Sino 'to?" Tanong ko nang makitang unregistered number 'yon.
"Zarina! Pumunta ka rito! Now na!"
"Klaudia?"
"Mirage Night bar, sa south!" Natatarantang sigaw niya habang maingay ang tugtugan
sa background.
"B-Bakit?"

15/15
"Sinuntok ni kuya siAaron, okay?! Now stop asking, magpunta ka rito at ikaw ang
dahilan kung bakit sila nagkainitan!- Kuya, I hate you! Stop na ano bal" Sigaw niya
pa sa background kaya kumalabog ang puso 1<0.
Sinuntok ni Kael si Aaron?!
Bakiy niya susuntukin 'yong isa eh malambot pa sa pinaka-malabot 'yon! 
KABANATA 42
KABANATA42
NAGMAMADALING pumasok ako sa 100b nang marating namin ang Mirage Night bar, maingay
na maingay ang tugtugan habang halos magsiksikan ang mga taong nasa paligid na
pare-parehong may mga hawak na baso ng alak, halos nakakasakit ng mga matang strobe
lights, mga nagsasaya sa dance floor at naglalampungan sa mga sofa.
Nasa'n sila Aaron?
"Zarina!"
Nilibot ko ngtingin ang buong paligid, hindi ko nakilala kung kaninong boses dahil
sa ng tugtog sa paligid, nagulat na lang ako nang may humawak sa braso ko.
"Euan! Nakita mo ba sila Kael?" Bungad ko sa kaniya.
Hinila niya ako patungo sa second floor, naroon angVlP area pero maingay pa rin ang
paligid dahil sa dami ng tao na naroon, idagdag pa ang mas nakakahilongstrobe
ights.
"Kitang kita ko si Kael, Zarina! Siya nga ang star ofthe night dito sa VIP area
eh!" Patawa tawang sambit ni Euan habang hinihila ako sa sentro ng area.
Napaawang ang bibig ko nang mabungaran ko ang mga taong nakapalibot sa bilog, nag
iingay sila na parang enjoy na enjoy sa nakikita, ang iba sa kanila ay kinukuhanan
pa ngvideo ang mga taong nasa gitna.
There I found Kael, magulong magulo ang buhok nito habang taas-baba ang kaniyang
dibdib sa mabilis na paghinga, nakatayo ito sa tabi nila Pierce at Theo na
pinipigilan ang mga braso niya.
"Gago!" Masama ang tingin niya sa kung saan kaya sinundan ko kung ano 'yon.
Saka ko lang natagpuan si Aaron na ngayon ay nasa sahig, inaalalayan siya ni
Klaudia.
"Aaron!" Bulalas ko nang dumalo ako sa kaniya. Tinulungan ko siyang makaupo agad at
lalo akong nawindang nang makitang bukod sa duguan ang ilong niya ay namamaga pa
ang pisngi niya!
"Girl, ilabas mo na 'ko rito, papatayin ako niyang ano mol" Bulong niya sa tainga
ko na narinig ko pa rin kahit na malakas ang tugtugan sa paligid.
"Zarina, umalis ka nga diyan! Layuan mo si Aaron, ang useless mong girlfriend Dinig
kong sambit ni Klaudia habang pilit na pinalalayo ako kay Aaron.
Hindi ko siya pinansin at sa halip ay nag angat ng masamangtingin kay Kael. "Ano
bang
problema mo?! Bakit mo naman ginawa 'to kay
Aaron?!"
Itinagilid niya ang kaniyang ulo at galit ang mga matang sinalubong angtingin ko.
"You'll be on his side? Really? He's obviously cheating on
Huh?
Hindi nga kami magkarelasyon!
Inis na bahagyang itinuro ko ang daliri ko sa gawi niya. "We'll talk! Hintayin mo
'ko rito!"
Dismayadong inilingan ko lang siya saka pilit na tinulungang makatayo si Aaron.
Alalang alala ako sa lagay ni Aaron dahil hindi maganda ang hitsura ng kaniyang
mukha ngayon, mamaya pa ay paniguradong mas lalong mamamaga o magpapasa 'yon kapag
nagtagal at hindi pa nalagyan ng yelo.
Nang makalabas kami sa bar ay agad na itinulak ako ni Klaudia nang makalapit siya
sa amin. "l said ako na! Nakainom din si Aaron so ako na, alam ko ang gagawin med
student ako!"
"Don't be such a brat, Klaudia, kaibigan ko 'yan at-"
"Kaibigan? You mean... break na kayo?" Biglang tanong niya. Halos magliwanag ang
mukha niya sa narinig.
Inirapan ko si Klaudia saka tinangkang hatakin pabalik ang braso ni Aaron pero
tinabig niya lang nang malakas ang kamay ko! Hindi makapaniwalang tinignan ko siya.
Ang kulit talaga ng batang 'to! Manang-mana sa kuya!
"Ano ba, Klaudia, lubayan mo nga ako!
Kasalanan mo 'to eh!" Angal ni Aaron.
"Bakit ako? Binabantayan nga lang kita mula sa corner... I know you don't like me,
kaya nga nakamasid na lang ako sa 'yo, ang sama mo para sisihin ako!" Singhal ni
Klaudia na parang nagtatampo na ang tono, napaangat ako ng kilay habang pinanonood
silang dalawa.
"Kaya nga lumapit ako sa ibang mga babae kahit sukang suka ako dahil nakakairita
'yang mga titig mo, pakiramdam ko ang dumi ko kapag nakatitig ka so stop it! Stop
bugging me! Kahit titig, bawal!" Bulyaw ni Aaron na parang kaunti na lang ay
bibigay na ang binabaeng boses. Ramdam na ramdam ko talaga ang frustration niya,
ayaw niya talaga kay Klaudia kahit anong mangyari!
"How dare you..." nakangusong tugon ni Klaudia, parang paiyak na ito ngayon. "Bakit
ka sukang suka sa 'kin? Tell me the reason why! What did I do to you huh?
Nakakasakit ka na! Minsan mo na nga lang akong kausapin tapos sukdulan pa ang mga
sinasabi mo, akala mo ba walang epekto sa 'kin-"
"Wala akong pakialam kahit nakakamatay
pa ang epekto sa 'yo okay? Wala! Wala! Wala! Hangga't wala kang muscle wala akong
pakialam!"
Napakamot ako ng noo, hindi ko alam kung matatawa ako sa pag-aaway nilang dalawa o
ano. Mahilig si Aaron sa mga lalaking malalaki ang muscles so...
"Tandaan mo 'to, Aaron Lim! Hindi na kita guguluhin simula ngayon, pagsisisihan mo
'to!" Sumbat ni Klaudia saka nagmartsa palayo, papunta yata sa kotse niya.
Sarkastikong humalakhak nang pagkalakas-lakas si Aaron. "Go! Mas masaya pa 'kong
hindi mo na 'ko ginugulo!" Humarap si Aaron sa gawi ko saka masama ang mood na
bumulong. "Akala niya yata kawalan siya, 'di hamak na mas maganda pa nga 'ko sa
kaniya kahit palagi pa siyang naka make up?"
Bumunghalit ako ngtawa. Nakakaloka ang dalawang 'to.
Tumigil naman si Klaudia sa paglalakad saka humarap sa 'min. Masama angtitig na
dinuro si Aaron. "Hindi na kita guguluhin dahil sila mommy na ang gugulo sa 'yo,
we'll push through that wedding, I'm gonna be Mrs. Klaudia Lim no matter what
happens!"
Nang makaalis si Klaudia sa lugar ay halos hindi na tuloy maipinta ang hitsura at
ekspresyon ni Aaron. Hindi ko na napigilan ang paglabas ng
tawa ko.
"Magpunta na tayo ng ospital, Aaron." Aya ko sa kaniya pero tinabig ng bakla ang
kamay ko.
"Girl, isa ka pa, lubayan mo rin muna ako at ayaw ako tantanan ng init ng ulo ni
Kael kapag nakikita niya ako!"
"Ano ba kasing nangyari?" Agap na tanong ko saka kami naglakad patungo sa
pinaradahan niya ng kotse.
"Kasi anniversary nitong bar tonight so siyempre nagpunta kami ng friends kong mga
lasing na ngayon! Ako hindi ako nagpaka lasing agad, ito kasing papa Kael nakita ko
sa paligid kasama ang friendships niya, so siyempre gusto ko sanang makipagkilala
tapos usap kami.
Something like that!"
Agad na nagsalubong ang mga kilay ko sa kaniya. "Kaya ka yata nasusuntok dahil
diyan sa kaharutan mol"
"Hindi gano'n 'yon, girl!" Aniya saka ngumiwi na parang gusto na magmaktol sa pag
iyak. "Sinuntok niya 'ko bigla, sinaktan niya ang pagkatao ko, binaboy niya ako!"
"Seriously, what happened?"
"Nagkunwari akong may mga kalandian na babae, may mga nilapitan ako tapos hug
kunyari kahit na duwal na duwal ako sa mga babae! Ginawa ko lang naman 'yon para
tantanan ako no'ng bruhang Klaudia na 'yon!"
"And?!" Kinakabahang tanong ko sa kaniya.
Parang alam ko na ang nangyari my goodness.
"Sinuntok ako ni Kael, teh! Nagsusumigaw na niloloko raw kita, ang kapal daw ng
mukha 1<0! Hindi raw kita deserve, hindi mo raw deserve na lokohin na naman nang
ganito something like that!!!" Halos maghysterical na pagkukuwento niya, nalaglag
ang panga ko sa narinig.
"Really?" Hindi makapaniwalang tanong ko. "00, kaya umamin ka nang hindi kita jowa
nang matapos na ang kalbaryo ko kay Kael! Baka kapag nakakita na naman na may
kasama akong ibang babae, bigla na lang akong makatanggap ng flying kick!"
Nagpaalam na si Aaron saka dali-daling sumakay ng kotse niya para magpunta sa bahay
ng kaibigan.
Nahilot ko ang sentido ko. Siya rin kasi 'tong bigla na lang nag-aannounce na
magkarelasyon kami pero foul pa rin ang ginawa ni Kael. Though nauunawaan ko naman
ang rason niya sa panununtok... he's just concern.
Okay.
Naglakad na 'ko papasok ng bar pero nasa bungad pa lang ako nang makasalubong ko na
si Kael, malamig at mukhang galit na naman ang ekspresyon ng mga mata. Nanginig
bigla ang mga tuhod ko.
" Kael-"
Hinatak na ako nito palabas ng bar. Hindi pa
rin siya nagsalita hanggang sa marating namin ang gilid na bahagi ng parking,
huminto lang kami nang pagbuksan niya ako ng pinto saka sapilitang itulak ako sa
100b ng kotse!
"Bakit mo kailangang gawin 'yon kay Aaron, hindi ka dapat umabot sa gano'n hindi ka
na naawa sa mukha noongtao!"
Nag-igting ang kaniyang panga saka mahigpit ang hawak sa manibela na minaneho
angsasakyan. Hindi pa rin umiimik!
Malakas ang tibok ng puso ko sa mga oras na 'to, lalo na't hindi siya nagsasalita
ng kahit na ano kahit na tinadtad ko siya ng sermon na mali ang ginawa niya kanina
roon sa bar. Hindi ko alam kungsa'n kami pupunta dahil wala rin naman siyang
sinasabi talaga na kahit ano. Tila kinikimkim lang ang galit na nararamdaman o
pinahuhupa.
"Simula ngayon 'wag mo na ulit guluhin si Aaron, 'wag mo na siyang pakialamanan sa
mga gagawin niya o... kung sino man ang mga kasama n iya
"Why?"
Napakurap ako nang lingunin siya. Hininto niya ang kotse sa tahimik na daan na ang
tanging liwanag lang sa paligid ay nagmumula sa dilaw na street light.
"He's obviously cheating on you, Zarina!"
Buo ang galit niyang boses na bumalot sa 100b ng sasakyan. His lips pursed. "And
you sounded like a motivated gilrfriend to defend that shit. Still as blind as
before, huh, Zarina?"
Iniwas ko ang mga mata ko sa kaniya.
"Gaya ba ulit ngdati? Kay Ferrer? Magbubulagbulagan ka kahit na malinaw namang
niloloko ka na?"
"Kael, it's not what you think it is! Hayaan mo na si Aaron, wala naman talaga
siyang gin agawang mali!"
Marahas na nagpakawala ito ng sarkastikong tawa saka bumuga ng hangin na parang
dismayadong dismayado sa mga narinig mula sa 'kin.
"Kitang-kita ko kanina kung pa'no niya isa-isang hawakan at kausapin ang mga babae
roon. You know what, nag-init agad ang dibdib ko sa galit. Ang maisip lang na
niloloko niya ang babaeng palagi kong gusto makasama, makes me want to punch his
face until dawn! I'm not sorry for doing that, Zarina! I will never be!"
Halos mapaigtad ako sa kinauupuan ko. Ramdam na ramdam ko ang galit sa tono ng
boses ni Kael.
Nagulat ako nang hilahin niya ang braso ko para mapaharap ako sa gawi niya.
Sumalubong agad sa 'kin ang matatalim niyang titig. Agad akong nilamig dahil doon.
"Hindi ko alam kung ilang beses ko na 'tong nasabi sa 'yo mula pa kay Ferrer...
break up with your stupid boyfriend." Mariin niyang utos.
Nagbaba ako ng tingin sa mahigpit niyang hawak sa braso ko, idagdag pa ang nag-
aalab nitong mga tingin sa 'kin na parang hinding-hindi magpapatinag sa hinahamon.
"Ayaw mo?"
"Kael, makinig ka muna, si Aaron-"
"Is it because that's how you love your partner when you're in a relationship?
You're willing to be blind, to look like a fool?" Gumapang ang kaniyang kamay mula
sa 'king braso patungo sa 'king pisngi para haplusin 'yon. Halos magtayuan ang
balahibo ko sa mariin niyang tingin sa 'king labi. Ang kaniyang isang kamay ay
humaplos naman sa 'king puson kaya halos mapasinghap ako.
Gulat na nag angat ako ngtingin sa kanya.
"He's cheating on you, why not cheat on him, too, with me?" Dahan-dahan niyang
sambit.
Mahigpit na pinigilan ko ang kaniyang kamay na naglilikot ngayon sa 'king puson.
Pinigilan ko ito dulot ng pagkailang kahit na ramdam na ramdam ko ang sensasyong
nabubuo ngayon sa 'king sistema.
"Kael, I can't cheat on him..." hirap ang boses na tugon ko sa kaniya. I can't
cheat on him because we're not in a relationship in the first place!
Hindi ko na 'yon nasabi nangtuluyang humaplos pababa ang kaniyang palad. Napapikit
ako nang mariin. I want to stop his hands but also want him to continue!
"Why not?" Bulong niya sa 'king tainga. Nahimigan ko ang pagngisi ni Kael. "You
can't cheat on him because he's not really your boyfriend?" Malambing niyang
tanong.
Agad na napadilat ako.
"Kael, tungkol diyan-"
"He's not your boyfriend." Hindi na 'yon isang tanong. Bahagya siyang lumayo kaya
agad na nangulila ako sa kaniyang mga haplos.
"P-Pa'no mo nalaman?"
"Answer me!"
"Hindi kami magkarelasyon!" Pag-amin ko na.
Nag-angat ito ng kilay, pagalit na tinitigan ako sa mga mata. "You aren't really
in a relationship. But why would you make me believe you are?!" Singhal ni Kael.
"Hindi ko sinadyang magkunwari, okay! Ideya ni Aaron 'yon dahil... dahil ayaw
siyang lubayan ng kapatid mo, gusto niyang magkunwari na may girlfriend na siya
para tumigil na si Klaudia. 'Yun lang! Hindi ko na kasalanan kung naniwala ka, kaya
nga nakakagalit dahil sinuntok
mo pa si Aaron!"
"Pero palagi kayong magkasama... kahit gabi, magkasama kayo. Kahit sa Australia!
Anong ibig sabihin ng mga 'yon?"
Nalukot ang noo ko. Pinanliliitan siya ng mga mata. "Pa'no mo nalaman na nagpunta
kami ng Australia? Parang kinakapatid ko na siya dahil ninong niya si papa..."
Sarkastiko itong natawa. "Kinakapatid? That shit obviously likes you."
Nanahimik ako nang ilang segundo. Malabo pa sa tubig-kanal na magkagusto sa 'kin o
sa kahit kaninong babae 'yon. "Basta wala kaming relasyon ." Bulong ko.
"Good Aniya. Nagulat ako nang hawakan niya ang aking panga para mapaharap sa kaniya
at agad na hinalikan ako nang malalim. Ramdam ko ang pagkalunod, napahawak ako sa
kaniyang braso.
"You don't really love him, it's all an act." Bulong niya sa pagitan ng halikan
naming dalawa. Halos doon lang ako nakakabawi ng hangin at paghinga. "You have no
idea how g hurt I am, thinking you're in another man's arms every f g lonely
night."
Hindi na natahimik ang puso ko. 'Yun din ang madalas kong isipin noong magkalayo
kami.
"A-Ako rin naman sa'yo..."
Natigilan siya. Seryosong tinitigan ako sa
mga mata. "There's no other woman after you. I only want you, Zarina." Bum aba ang
kaniyang halik sa 'king leeg at nang lumapat ang kaniyang kamay sa 'king dibdib ay
agad akong dumaing.
Bawat paghawak niya sa akin ay puno ng gigil. Hindi kagaya noong nakaraan, mukhang
wala nang balak pang magpigil
Agresibo ang mga galaw ni Kael, namalayan ko na lang na hinuhubad na niya angsuot
ko.
"Kael, nasa pampublikong lugar tayo." Paos ang boses na pigil ko sa kaniya.
Wala siyang naging imik, marahas na hinubad niya ang pang-ibabang suot hanggang sa
inner blouse ko. Mabilis niya ring nahubad pati na rin ang suot niya at kahit yata
malamig ang aircon sa 100b ng kotse ni Kael ay hindi na namin alintana.
"Sit here," utos niya sa pagitan ng mga halik
"S-Sigurado ka ba?" Saka inalalayan niya akong maupo sa kaniyang hita.
Halos mapadaing ako nang sakupin ng kaniyang mainit na bibig ang aking mga dibdib.
Salit-salit niya 'yong ginawa, pinanood ko si Kael at nakitang nakatitig din pala
ito sa ekspresyon
1<0. Seryoso ang mga mata at puno ng pagnanasa.
"Ahh... Kael..." daing ko nang maramdaman ang pagdaan ng kaniyang kamay sa 'king
kaselanan. Lalong nagwala ang buong sistema ko.
"You're wet already," naramdaman kong sinayad niya ang dulo ng kaniyang ari sa
akin, ilang beses niya 'yong inulit nang hindi ipinapasok ang kaniya sa akin kaya
frustrated na sinalubong ko ang kaniyang mga mata.
Bahagyang inawang niya ang kaniyang bibig sa sensasyon din na nararamdaman.
"Namiss mo 'ko? Hmm?" Malambing niyang tanong saka hinalikan ang akingdibdib.
Mabagal akong tumango bilang pagtugon, maya maya ay impit na napatili ako nang
mabilis niyang ipasok ang kaniya sa akin. Walang pasabi!
"Ahh!" He groaned. Inangat niya ang beywang ko saka siya mismo ang gumalaw sa
ilalim, ramdam na ramdam ang pagkapuno ko roon, sinubukan kong gayahin ang ginagawa
niya. Sinalubong ko ang kaniyang pag-ulos at halos mabaliw ako sa pakiramdam niyon.
Pinanonood ni Kael ang paggalaw ko, biglang ngumisi kaya namula ang aking mga
pisngi. "You're hot when you're on top of me."
Walangtalab ang lamig ng aircon sa init ng aming mga katawang nagsama. Ilang minuto
pa nang pigilan niya ang beywang ko at nagulat na lang ako nang siya naman ang
umulos. Mas mabilis at mas marahas kaysa sa ginagawa ko.
"Kael! Ah! Kael, no...
"That's right... f* *k, cry rny name!"
Ilang segundo pa pinilit kong hindi ialis ang
tingin kay Kael kahit na gustung gusto ko nang mapikit sa nararamdaman, pinanood ko
siyang mawala sa sarili habang mariin na nakapikit, nakaawang ang bibig na
dumadaing at nagmumura nang paulit ulit then he'd grit his teeth.
"Kael, no... s-slow down..." pakiusap ko nang may maramdamang kakaiba.
Hindi siya nakinig, tinitigan niya 'ko nang mariin habang nakaawang ang bibig. Mas
pinag igihan lang ang ginagawa! "Shit! You can't do this with other man, Zarina! I
won't let you!" He groaned wildly as he pound harder and harder, halos mawala ako
sa katinuan!
"B-Bakit..." Nahihirapang tanong ko sa kaniya.
Mariin itong humawak sa 'king beywang na pakiramdam ko ay magpapasa na kung hindi
niya pa luluwagan! "You're mine. Until our last breath, you're mine! f* *k, I'm
close! Shit!" Mas lalo niyang binilisan ang paggalaw, wala akong ibang nagawa kundi
ang dumaing nang malakas dahil sa nararamdamang pamumuo ng kung ano sa akin.
Ang buong sasakyan ay napuno ng maiingay naming daing, naramdaman kong sumabog ako
kasabay ng kay Kael. Hinang-hina na bumagsak ako sa kaniyang dibdib habang halos
madinig ko pa ang malalalim na paghinga niya.
Nag-ingay lalo ang aking puso, narinig ko ang pagtawa ni Kael saka marahang
hinawakan ang aking mga balikat para makita ako. "l can feel your heartbeat."
"Sa'yo lang palagi nag-iingay 'yan." Pagod pa na sambit ko sa kaniya.
"Alam niya kung sino ang nagmamay-ari sa kaniya. Definitely not Aaron Lim." Nag-
angat ako ng kilay. Ayaw magpatalo na tinitigan niya ako saka banayad itong humalik
sa 'king noo at ulo. "No one can have you, Zarina, hindi ko pala kayang magparaya.
Hindi rin ako papayag na magkalayo pa ulit tayo, akin ka lang."
"Ikaw... akin ka langdin ba?"
"I'm all yours."

KABANATA 43
KABANATA43 NANG mga sumunod na mga araw, unexpectedly, naging mas magaan ang puso
ko. Everything's going so smooth. Parang ayaw ko maniwala na ang ayos-ayos ng lahat
sa paligid at buhay 1<0.
Nalalapit na ang starting at opening ng transactions ng Finesse Events at marami na
kaagad ang nagpapakita ng interes sa serbisyong ibibigay namin sa kanila, masasabi
kong nakatulong talaga ang naging parte ko sa La Satina Hotel dahil kahit papaano
ay natandaan nila ang pangalan ko pati na rin ang projects na nagawa ko.
Halos mataranta ako nang makarinig ng video call tone sa aking laptop, nang tignan
ko kung sino ang tumatawag ay naiiling na napangiti na lang ako, sinagot ko ang
tawag ni Kael at inangatan ito ng kilay nang magkita kami sa camera.
"Ano na naman ba, kakatawag mo lang kaninang umaga." Kunwa'y pagalit na sabi ko sa
kaniya. Mula paggising ko, halos si Kael na nga ang gumising sa 'kin sa madaling
araw dahil sa tawag niya hanggang sa bago matulog.
Kahit nagkikita naman kami sa araw-araw!
"I'm sorry, namimiss lang kita kaagad. Masama bang turnawag ng limang beses sa
isang araw ayaw mo naman akong papuntahin diyan."
Hindi ko naitago ang pagngiti sa narinig saka ito inirapan. Inalis ko ang tingin sa
camera para itago ang pamumula ng aking mga pisngi sa narinig at kunwaring
ibinaling ang atensyon sa mga paperworks sa 'king mesa.
llang araw na magmula nang maging maayos ulit ang kung anong mayroon sa 'ming
dalawa ni Kael, at masasabi ko talagang bumalik ang pangungulit niya sa 'kin, mas
dumoble pa yata sa ginagawa niya noon, sobrang enthusiastic niya sa sinabi niyang
babawi siya at susulitin niya raw ang pagkakataon ngayon na pwede na.
From sending bouquet of flowers here in my office to eating lunch together outside.
Nawawala na lang ang stress ko sa trabaho sa tuwing nakikita ko ang mga bulaklak
pati kapag nagkakasama kami, hindi ko alam kung anong mayroon. Madalas pa ay
magugulat na lang ako na bubungad iyan sa Parking Lot kahit anong oras pa matapos
angtrabaho ko sa gabi, para lang makapagdinner kami nang sabay.
"Seriously, wala ka bang trabaho riyan sa kumpanya niyo?" Pag-iiba ko ng topic.
Nakita kong nasa opisina siya ngayon, niluluwagan ang necktie na suot saka may
nakalagay pang pen sa ibabaw ng tainga.
"Kakatapos ko lang, tinapos ko kaagad para makatawag na 'ko ulit sa 'yo." Aniya pa.
"Kita tayo mamaya!" Malakas niyang aya saka ngumisi nang malawak. Napatitig ako
sandali sa malaking screen ng kaniyang mukha, napapatanong kung bakit parang walang
hindi perpekto sa hitsura ni Kael, gano'n ba siya kamahal ni Lord?
"Lalabas ulit tayo?"
"Yup!" He enthusiastically answered. "Busy ka ba? E 'di hihintayin na lang kita
matapos. Kahit midnight pa."
Natawa ako sa narinig. "I'll call you later, sasama ako kapag libre na ang oras ko.
Saan ba tayo pupunta pala?"
"Help me cook something for children in the d aycare. Our company's donating fund
for them today, bibisita na rin kami kasama ang media... balak din sana kitang
isama." Nakangiting kinuha niya ang tumbler niya na may sticker ng charity
foundation ng mga Valencia saka paunti-unting ininom angtubig na laman. "Malapit sa
'kin ang mga bata roon."
"Really? Akala ko hindi ka mahilig sa mga bata?" Nagtatakang tanong ko sa kaniya.
Alalang-alala ko pa kung gaano siya kairitable sa tatlong cute na cute niyang mga
pamangkin, pero parang sinabi na rin 'to ni Meira before.
"Sinabi ko lang 'yon para tulungan mo 'ko no'n. 'Yun naman ang nangyari, tsaka
makukulit
talaga 'yung tatlong 'yon l" Natatawang sagot niya. "At gusto ko ring makasama ka
no'n para-"
"Para male-sex?"
Mabilis siyang nasamid sa iniinom at naibuga ang tubig, nakita ko pang nabasa ang
camera ng device niya kaya bahagyang lumabo ito. Nag-angat ako ng kilay habang
nagpipigil bumunghalit ngtawa. Hindi ba ayun naman ang sinabi niya no'n? Ang talas
pa ng memorya ko, hindi ko 'yon makalimutan!
"Zarina-"
"Minsan iniisip kong gusto mo lang talaga akong utuin para makuha mo ang katawan
ko. Mga ganoong bagay," biro ko pa pero pinanatili ang seryosong ekspresyon. Biro
lang naman talaga pero may mga instances talaga na ganoon ang naiisip ko, ang
darning mas kapansin-pansin na babae riyan eh.
Ano kayang sasabihin nito?
"You know what, naoffend ako." Aniya sa hitsurang hindi na mabiro.
Doon na ako natawa nangtuluyan, pinanood ko siyang nakabusangot habang ipinupunas
ang dulo ng necktie sa camera. "Hindi ba totoo?"
"Of course it's not like that!" Agap niyang sagot. Tumikhim ito saka naglikot ang
mga mata na parang nahiya bigla. Nangalumbaba ako at nangingiting inabangan ang
ipapaliwanag niya sa camera. "N-Noong una siguro... but now, it's more than that.
And I-I wasn't just having sex with you now, I'm considering it already as making
love."
"So you're saying that you... love me?"
"l do."
Humalakhak ako para pakawalan ang pagtalon bigla ng aking puso sa narinig. "Ang
bilis naman... plus you look tensed."
"I'm sure I do, ikaw lang naman 'tong mukhang palaging hindi sigurado sa 'kin."
Mayabang niyang sabi. "Baka nga ikaw riyan ang sex lang ang habol sa 'kin. Well,
I'd understand though, most women badly want to sleep with me, ikaw lang ang
hinayaan kong makuha ang kainosentehan ko." Biro niya habang pinanliliitan ako ng
mga mata sa camera.
"Excuse me?" Hindi makapaniwalang sita ko sa kaniya habang natatawa.
Nang may mapansing pumasok mula sa pintuan ng aking opisina ay halos mapatalon ako
sa gulat, agad na ibinaba ko ang laptop. Si papa. Tumayo ako at natatarantang hindi
alam ang gagawin, daig ko pa ang teenager na muntik mahuli sa bawal na
pakikipagrelasyon.
"May tinatapos ka pa bang papel?" Bungad ni papa na agad kong inilingan, feeling
guilty.
"K-Kaunti na lang PO. Para na lang po sa budget, finalize na lang. Bakit PO?"
"Kanina pa ako kumakatok pero mukhang
hindi mo naririnig kaya pumasok na 'ko." Ani papa. Kinabahan ako nang magtungo ang
tingin niya sa laptop na hindi ko pa rin inaalisan ng kamay ang hood.
Napamaang ako. "Pasensya na PO, kausap ko po kasi si Aaron. Hindi ko po napansin
ang pinto."
"Saan? Phone call? Nakasabay ko si Aaron sa elevator kanina lang, huminto lang sa
ibang floor dahil naroon daw ang mga kaibigan niyang male OJTs."
Napaawang ang bibig ko. Nandito si Aaron sa kumpanya ngayon? Akala ko ay
magpapahinga siya sa kanila nang matagal dahil maga pa rin ang pisngi niya?
"Ah, si Meira po pala! 'Yung... 'yung kaibigan ko po sa La Satina." Nakailan na
yata ako sa paglunok, ayoko talagang magsinungaling san a, hindi ako sanay.
llang segundong hindi urnimik si papa saka tumango lang. Kinabahan ako sa kaniyang
ekspresyon. "l will be meeting big investors three days from now, they'll be here
at exactly 2 PM on that day. Formal meeting 'yon. I want you to be there with me so
you'll know and see how corporate negotiation works." Aniya. Mabilis na tumango ako
at natatarantang itinago paloob ang aking labi.
Hindi na ako tumugon ng salita at ilang ulit
na lang na tinanguan si papa. May mga ibinilin pa siya na bagay patungkol sa
Finesse at panay ang tingin sa laptop na nakasara ngayon. Hindi ko talaga inasahang
magpupunta si papa rito sa opisina... napaka-unusual.
Saka lang ako kumalma nang nakalabas na si papa ng silid. Nakahinga ako nang
maluwag. Mabuti naman at hindi niya naabutang kausap ko si Kael
Kahit kasi ilang araw na kaming nakakapag-usap muli ni Kael ay wala pa ring ideya
patungkol doon si papa. Natatandaan ko pa ang sinabi niya sa 'kin noong nakaraan
lang patungkol sa mga Valencia, hindi ko 'yon nakakalimutan, kaya nga natatakot ako
sa ngayon kung paano aaminin na hindi lang basta pagkakaibigan ang mayroon sa
pagitan namin.
Alam ko namang hindi ko 'to maitatago nang matagal sa kaniya, lalo na't ang kulit
kulit ni Kael sa pagpapadala ng mga bulaklak dito sa opisina ko. Kailangan ko
munang malaman kung bakit ganoon na lang ang galit at pag-iwas ni papa sa pamilya
ni Kael.
NANG matapos ako sa lahat ng mga papeles sa Finesse ay nagkita kami ni Kael. Hindi
na ako nagpasundo sa kumpanya at ako na lang mismo ang nagtungo sa kaniyang condo
nang sabihin niya sa 'kin na nakauwi na siya galing kumpanya nila kanina, nagtanong
din siya kung bakit ko
pinatay bigla ang call kaya gurnawa na lang ako ng palusot, na naman.
"Hi," bungad ko nang pagbuksan ako ni Kael ng pinto.
"Hi," tugon niya saka hinalikan ang labi ko nang maisara ang pinto. "Ang tagal mo,
kanina pa 'ko rito sa pinto." Turo niya sa mismong harap ng pintuan.
Hindi makapaniwalang tinignan ko siya habang hinuhubad ang heels. Tinawanan ko si
Kael. "Bakit naman diyan ka naghihintay? Traffic din papunta rito, Kael."
Kumibit-balikat siya saka naunang magtungo sa kitchen. "Namimiss na nga kita gusto
na kitang makita. Kanina ko pa sinasabi." Kinuha ko ang isa pang apron na nakita
kong nakasabit saka isinuot. "H'wag mong dalasan, Kael, baka magsawa ka kaagad sa
'kin niyan."
I heard him chuckled. "Oh, please, Zarina. Kahit mag-usap pa tayo 24/7 0 hindi mag-
usap ng ilang taon, I won't get enough of you."
"Kahit ilang taon? Sure?" Hamon ko sa kaniya.
Pumungay ang mga mata ni Kael at yumakap mula sa 'king likuran. Ipinalibot niya ang
malalaking braso sa 'king tiyan at beywang. "Seryoso akong kaya kong panindigan ang
mga sinasabi ko, Zarina."

9/1 5
Hindi ko naitago ang ngiti sa 'king labi nang iharap niya ako sa kaniya. Seryoso si
Kael na pinagmasdan ang mukha ko hanggang sa matigil ito sa aking mga mata. Para
akong matutunaw sa uri ngtingin na ibinibigay niya, puno 'yon ng sinseridad na
mahahalata kaagad.
"Pero h'wag mo na 'kong iwasan ulit, masakit at mabigat dito..." inilagay niya ang
kamay ko sa kaniyang dibdib.
"Wala namang dahilan para iwasan kita ulit, Kael. Maliban na lang kung aminin mong
gusto mo na magbago ng f* *k buddy," saad ko saka natawa nang makitang agad na
nalukot ang kaniyang noo.
Inabot nito ang labi ko saka siniil ako ng halik, banayad na halik 'yon noong una
hanggang sa maging marahas, nag-angat baba ang aking dibdib nang maramdaman pa ang
kamay nitong marahang humahaplos sa 'king beywang, binubuhay ang elektrisidad na
kay Kael ko lang nararamdaman.
Suddenly, all the heat from within materialized in my system. Nang napadaing ako ay
lumipat ang kaniyang halik malapit sa 'king tainga. Lalong naging sabik ako kay
Kael nang maramdaman ko ang init ng kaniyang hininga roon.
"As much as I want to own you and make love with you right now, I won't do so
unless you stop accusing me that I only want you for sex."
Bulong niya na nakapagpadilat ng mga mata ko.
Naiwan akong bahagya pang nakamaang sa kinatatayuan ko habang ngingiti-ngiti si
Kael na nagtungo sa stove para atupagin ang niluluto niya roon.
Nag-init agad ang mga pisngi ko, what just happened?
Hindi makapaniwalang tinignan ko si Kael at inangatan ng mga kilay. "Hindi ka
nakakatuwa." "Buong maghapon kong inisip ang bintang mo sa 'kin kanina. I'm sorry
but I have decided to prove to you that I can love you everyday without doing any
sexual intercourse." Taas-baba ang mga kilay na sabi niya sa 'kin habang hinahalo
ang nilulutong kung ano sa kaldero.
"Okay, siguraduhin mo lang!" Galit pa rin na hamon ko sa kaniya. Tumikhim ako at
pasimpleng napakamot ng ulo. Pwede niya namangsabihin 'yon agad nang hindi ako
binibitin nang gano'n.
"l will, my love." He grinned. Inilabas niya ang freshly baked pecan pie mula sa
oven, inilapag niya 'yon sa mesa kaya doon ako humarap. Bwisit talaga 'to, ngayon
lang yata ako nairita na nakangisi si Kael. "Galit ka ba? You look disappointed."
Nang-aasar na tanong niya.
"Bakit ako magagalit? It's fine, Kael! Mas okay nga 'yoni. Very good ka sa gano'n,
ang galing
na idea!" Punung-puno ng pagkasarkastikong puri ko sa kaniya. Nagkukunwaring hindi
apektado.
Humalakhak si Kael.
Kinuha nito ang bote ng whipped cream saka naglakad patungo sa likuran ko. laabot
lang pala sa 'kin ang hawak pero ikinulong pa 'ko sa pagitan ng mga braso at ng
lamesang nasa harapan ko. "Pakilagyan ng whipped cream ang mga pie para sa mga bata
mamaya." Marahan niyang bulong sa tainga ko kaya nagtaasan agad ang mga balahibo
ko.
Magrereact sana ako nang maramdamang halos idiin niya pa ang kaniya sa likuran at
pang-upo ko?!
"Pinapunta mo lang yata ako rito para asarin
He laughed heartily.
ILANG ORAS pa nang marating namin ang pakay na lugar, natapos namin ang ilang
cookies, pie at mga pagkaing hilig ng mga bata.
Tuwang-tuwa pa ako sa parehong design ng white shirt namin ni Kael na siya ulit ang
may pakana.
Napag-alaman kong daycare pala ang pupuntahan namin pero parte rin ng foundation na
sumasalo sa mga bata sa bayan. Natuwa ako nang makita ang mga ibibigay ng kumpanya
nila sa mga bata. Bukod sa financial donations ay mukhang mas marami pa ang libro,
mga darnit na brand new pati mga garnit para sa kanilang medical needs. Naroon na
din ang media na naghahanda nang kuhanan ng coverage ang kung sino mang
representative ng kanilang kumpanya.
Ang akala ko talaga ay normal na mga bata lang pero napag-alaman kong children with
disabilities ang mga naroon.
"They're deaf?" Marahang tanong ko kay Kael habang pinagmamasdan ang mga staff na
isaayos ang mga batang bibong-bibo sa paglalaro kanina pa.
"And mute." Dagdag ni Kael.
Dahan-dahan akongtumango. "Nice...
malaking help ang mga donasyon niyo sa kanila." Kumaway ako sa mga batang dumungaw
sa amin ni Kael, kumaway sila pabalik at excited na ngumisi.
"Legacy 'to ni papa, itinutuloy ko lang. Ayaw na nga sana ni 1010 pero naisip kong
angsaklap na nga ng buhay para sa mga bata, pagkakaitan pa ngtulong na kaya naman
naming ibigay." He chuckled. "lyon nga lang ay may mga media, si 1010 ang may gusto
niyan para raw exposure sa pangalan ng kumpanya. Ayoko sana, kahit wala 'yan ayos
lang sa 'kin." Kumislap ang kaniyang mga mata at halatang bukal sa puso ang
ginagawang pagtulong.
Hindi ko naiwasang mamangha. Hindi ko inasahan na may ganitong bahagi si Kael.
masaya akong mas lalo ko siyang nakikilala ngayon.
Nag-umpisa ang pagbubukas ng mga boxes, ipinamigay at pinagsaluhan ng lahat sa
kanila ang mga pagkain na kami mismo ni Kael ang naghanda, hindi nawala ang pagkuha
ng litrato ng media sa mga representative ng kumpanya ng mga Valencia. Lalo na kay
Kael na halos pag-agawan ng mga bata roon.
Hindi nga siya nagbibiro no'ng sinabi niyang gusto siya ng mga bata rito.
Bahagya lang akong dumistansya nang maglikot ang mga media. Paniguradong makikita
'to ni papa kung sakaling makasingit ako sa mga litrato.
Sinamahan ko na lang ang mga staff sa corner at magalang na kinamusta sila. Sa pag-
uusap namin napag-alaman kong umaasa langtalaga ang foundation sa mga donation na
ganito, ang iba raw ay nagdodonate ng mararaming kahon ng tulong pero para lang
yata sa exposure sa kamera dahil halos hindi naman din mapakinabangan at luma ang
mga donasyon na gamit.
"Thankful po kami kay Sir Kael, bawat tatlong buwan ay hindi po nahinto sa
pagbisita 'yan dito. Napupunan ang pangangailangan ng mga bata."
Napangiti ako habang pinagmamasdan si
Kael sa gitna ng mga bata, nagulat pa 'ko dahil marunong din pala itong mag deaf
sign language.
"Mabait po talaga 'yan, pogi pa." Natatawang biro ko na lang sa staff na kausap.
Ngumiti siya pabalik. "Ganoon po siguro talaga kapag nauunawaan niya ang kalagayan
ng mga bata. Ganoon din kasi si Sir Jacinto, iyong anak po ng Lolo Leandro niya."
Curious na nagbaling ako sa kaniya ng tingin.
"Ano pong ibig niyong sabihin?"
"Hindi rin po nakakapagsalita si Sir Jacinto noon, kahit hindi pa sila ganito
kaunlad sa buhay ay nagbibigay na ngtulong dito. Kaya noong namatay siya, maraming
naawa. Maraming nagalit sa may-ari ng... ano nga ba 'yung kumpanyang 'yon..."
nangunot ang noo niya habang nag-isip. "Ayun! Ferrer Holding company, 'yung may-ari
ho niyon
"'Yung tatay po ba noong si Charles Ferrer?"
"Huh? Hindi!" Mabilis niyangtugon. Bumilis ang tibok ng puso ko. Hindi? '"Yung
pinaka may-ari pa ng kumpanya mismo!" Nalaglag ang panga ko.

KABANATA 44
KA N 44
"Bakit naman ho maraming mga taong nagalit kay pa- I mean, sa pinaka may-ari ng
dating Ferrer Holding?" Dahan-dahan kong tanongsa kaniya, hindi ko maipaliwanag ang
nararamdaman ko pero bigla akong natakot.
Sensitibong kaso 'yon, sensitibong bagay para kay Kael dahil gaya ng sinabi niya sa
'kin no'ng nakapag-usap kami sa harap ng puntod ng kaniyang tatay hindi naging
patas at maayos ang pagkakabigay ng hustisya sa kaso.
"Huy, ano ka ba, ano sinasabi mo riyan?" Pagsingit noong isa sa mas bata sa kausap
kong staff. Nag-angat siya ng tingin sa 'kin saka nahihiyang ngumiti. "Hello PO,
ma'am... naririnig ko po kasi usapan ninyo, nandito lang po ako sa likuran."
Maiksing ngumiti ako pabalik.
"Hindi ba 'yung pinaka may-ari talaga ng Ferrer Holdings?" Dinig kong bulong noong
kausap ko kanina pa.
"'Yung si Sergio Ramirez ba?" Bulungan nila. Hindi ako nakakurap, talagang
inaabangan ko kung ano ang mga sunod nilang sasabihin natatakot akong magtanong.
"Noong una
maraming nagalit sa kaniya dahil isa siya sa mga madalas nakakasama bago napatay si
Sir
Jacinto... naku sumalangit nawa, nababanggit pa natin ngayon, ikaw kasi!"
"Noong una? Then?" Mahinang tanong ko sa kanilang dalawa, bahagyang nakahinga ako
nang maluwag. Humarap sa 'kin 'yong isa saka ngumiti.
"Ay ma'am, maraming nagalit sa Ferrer Holdings, muntik na ngang masira ang pangalan
nila sa bayan pero days after po ng insidente kay Sir Jacinto may kumalat naman
pongvideo clip, kita po ro'n na tinulak niya si Sir Sergio ng holding company."
Mabilis nitong paliwanag habang nakakrus ang mga braso sa dibdib. "Tapos bigla na
lang po kumalat 'yung balita na 'yun din daw taong tumulak kay Sir Sergio ang
maaaring pumatay kay Sir Jacinto. Nahuli po 'yun! Nakakulong na."
"Nakakulong na?" Gulat na tanong ko.
Tumango siya saka sabay silang nagpaalam sa 'kin nang maytumawag sa atensyon nila
na iba pang staff sa foundation para asikasuhin ang mga bata. Naiwan akong tulala
at nagtataka.
Nakakulong na ang salarin sa pagkakahulog ni papa at sa pagpatay sa tatay ni Kael?
Pero bakit sinabi ni Kael sa 'kin na hindi pa nabibigyan ng hustisya ang pagkamatay
ng tatay niya?
MATAPOS ng usapan na 'yon ay hindi na nawala sa isip ko ang malaking pagtataka, sa
tuwing tatangkain ko naman na itanong kay Kael ay agad ko ring pinipigilan ang
sarili ko, hindi ko alam kung bakit naiilang ako na buksan ang ganoong topic sa
kaniya. Iba ang pakiramdam ko.
Kaya naisip kong kung magkakaroon ng pagkakataon ay didiretso na lang ako kay papa.
Sa mga sumunod na mga araw ay mas dumalas pa ang mga oras na magkasama kami ni
Kael. Pagkatapos kong samahan si papa sa meeting niya kasama ang malalaking mga
target investors ay pagod na nagpunta ako sa lugar kung sa'n kami nagkasundong
magkikita ngayong araw.
Hindi maganda ang naging resulta ng meeting na 'yon at masasabi kong isa sa rason
kung bakit atras-abante sila ay dahil kay Leandro Valencia. Sa pagkakaalam ko ay
last week pa lang may usapan na si papa at ang mga investor pero kanina lang ay
sinabi nila direkta na lumapit sa kanila si Leandro at 'di hamak na mas malaki ang
ipinakita sa kanilang potensyal ng Valencia Highlands, na parang hinigitan nang
sadya ang mayroon sa holding company ngayon.
Naabutan ko pa si Kael na naglilinis ng condo niya pagkarating 1<0, gulu-gulo ang
salas at may hawak pa siyang walis tambo pati mop.
"Ano 'to general cleaning?" Natatawang

BA
bungad ko sa kaniya pagkahubad ng suot kong heels sa pintuan.
Nagulat na nilingon ako nito saka agad na nagpunas ng pawis sa noo. Nakita kong
basang-basa rin ang suot niyang fitted gray shirt kaya naman halos masamid ako nang
makita kung gaano kahulma ang katawan niya sa suot ngayon.
"Hi!" Naiilang niyang bati kaya nginitian ko kaagad ito. "Akala ko mamaya ka pa,
hindi ka nagsabi." Dagdag ni Kael.
Itinaas ko lang ang hawak kong duplicate key habang nakangiting naglalakad palapit
sa kaniya para salubungin ito ng yakap na mahigpit.
"Lilinisin ko sana lahat ng kalat para pagdating mo maglalambingan na lang tayo."
Hindi makapaniwalang nag-angat ako ng tingin sa kaniya habang hindi pa rin
humihiwalay ngyakap. "Lambingan mo mukha mo, pumunta lang ako rito kasi sabi mo
lulutuan mo 'ko ng kare-kare."
"Sige, maglambingan kayo ng kare-kare, tinakpan ko do'n sa lamesa."
Natatawang tumingkayad ako para humalik sa kaniyang labi bago dumiretso ng dining
area.
"Isa pa, sinabi mo rin sa 'kin ang passcode ng pinto kaya simula ngayon surprise na
lang kung kailan ako pupunta rito." Saad ko pa habang naghahanda ng mga plato.
"Para rin mahuli ko
BA
kung anong araw mo dinadala ang babae mo
rito."
"Wow." Nakangisi at naiiling na bumaling ito sa ginagawang paglilinis ng paligid.
"Kahit magtutok ka pa ng CCTV camera sa katawan ko habangbuhay wala akong ibang
babae bukod sa
Burnunghalit ako ngtawa. "Naks. Kahit mas sexy pa sa 'kin ayaw mo?"
Nangungunot ang noo na ngumiwi ito.
"Anong gagawin ko sa sexy? Sexy ka rin naman." "Bolero!" Irap 1<0. "Pa'no 'pag
medyo lumaki ang beywang ko?" Nagbaba ako ng tingin sa beywang ko, sakto pa namang
magsusuot sana ako ng fitted formal dress ko kanina bago magpunta ng kumpanya pero
nagulat ako dahil hindi na kumakasya!
Hindi ko yata namamalayan na nag-gain ako ng weight.
"Kahit lumaki pa ang beywang mo."
"Talaga? Siyempre sinasabi mo lang 'yan!" Pangungulit pa habang nagsasandok ng
pagkain. Parang biglang nagiging totoong insecure na tuloy ang nararamdaman ngayon,
kanina balak sanang magbiro lang eh. Totoo kasing lumalaki ang mga balakang 1<0!
"Kahit mas maganda? Pwede mo namang gawin, hindi naman tayo magkarelasyon kaya
technically bawal ako magdemand."
Naupo ako sa harap ng hapag. Naamoy ko kaagad ang kare-kare na luto ni Kael kaya
ang pag-drama sana ay napalitan ng excitement sa pagkain. Wala akong makain na
matino sa ibang restaurant pero kapag kasabay ko si Kael kumain ay bumabalik ang
gana ko kumain.
"Come on, Zarina, I'm not after your body.
Noong mga nakaraang araw ko pa sinasabi." Seryoso niya nang saad. Nakita kong
natapos ito sa paglilinis saka hinubad ang basangdamit, napunta ang atensyon ko sa
kaniyang katawan na well-built at muscular hanggang sa dibdib, napaiwas ako
ngtingin bago niya pa mahuli.
Ang ganda ng katawan!
"Ako nga dapat gumaganyan sa 'yo niyan, oras-oras mong kasama si Lim and I know he
secretly admires you. Well, sabihin mo sa kaniyang dadalawahin ko ang pasa niya
kapag pumorma siya sa 'yo."
I chuckled.
Kawawa namang Aaron, ang gusto lang niyon ay hug hindi pasa.
Tinigilan ko ang pang-aasar kay Kael saka kinulit na lang ito sa ibang bagay.
Nakakalimutan ko talaga ang pagod ko kapag narito ako kasama niya, hindi ako
stressed at masaya pa 'kong nakakapagpahinga.
Buong hapon ay nanood lang kami ng movie, surniksik ako lalo kay Kael at sumandal
sa

kaniyang balikat para maamoy ang pabango niyang paborito kong naaamoy palagi sa
kaniya.
Naramdaman ko ang paghalik nito sa aking ulo.
" Kael,"
"May itatanong ako. I need an honest answer from you."
"Sure..."
"Tungkol sa..." turnikhim ako at mas humigpit ang yakap sa kaniya habang nakatulala
sa malakingtv na hindi na namin pinapansin ngayon ang palabas. "Tungkol sa
benchmarking ng kumpanya niyo sa amin. Hanggang ngayon...
Natahimik si Kael. Hindi agad ako nakakuha ng sagot kaya naman nag-angat ako ng
tingin sa kaniya na sinalubong niya rin naman.
"Narinig kita na plano mo 'yon habangsi Charles at ang family niya pa lang ang
naghahandle ng holding company pero nagpapatuloy pa rin hanggang ngayon. Hindi pa
kami okay ni papa, hindi ko pa siya buong napapatawad pero hindi ko maiwasang maawa
sa tuwing nakikita ko siyang nag-aalala para sa kumpanya. Tatay ko pa rin siya at
hindi naman ako ganoon kasamang-tao para mawalan lang ng pakialam." Marahan kong
sambit sa mahinang boses na sakto lang na aabot sa kaniyang pandinig. "Kaya
bothered ako minsan, nandito ako kasama mo tapos iniwan ko si papa sa company
habang pinoproblema ang bagay na 'yon. Makikinig ako sa paliwanag mo kung bibigyan
mo 'ko ngayon."
Bahagya akong umupo ng maayos saka hinarap si Kael.
Huminga ito ng malalim at diretsong tinitigan ako sa mga mata. "Hindi na ako 'yon,
Za. Si 1010 na ang may kontrol doon. Ginagawan ko pa rin ng paraan hanggang ngayon
pero determinado siyang kalabanin ang negosyo niyo at..." he pursed his lips.
"Hindi lang 'yon e, gusto niya kayong burnagsak. That's how competitive he is."
Namilog ang mga mata ko.
"May naiisip na 'kong solusyon kaya saktong binukas mo rin ang patungkol diyan.
Kakausapin ko na lang nang personal ang papa mo patungkol sa solusyon na 'yon."
Inabot niya ang kamay ko saka dinala sa kaniyang labi upang halikan. Namumungay ang
mga matangtinitigan ako ni Kael. "At... alam kong hindi alam ng papa mo na
nagkikita tayo. Kahit hindi mo sabihin, alam ko kung bakit ayaw mong lumabas tayo
palagi at magkita sa mismong lugar niyo. And it feels so wrong, Za, parang noong
kay Ferrer lang. Ayoko namang mawalan ng respeto sa papa mo so I'm planning to
personally tell him that his daughter
stole my heart and I will hold her accountable for doing so."
Lumapit ito para halikan ang noo ko at haplusin ang aking buhok.
"Hindi naman pwedeng nagtatago lang tayo hanggang ngayon, hindi naman pang-
panandalian lang ang relasyong gusto ko na magkaro'n tayo, Zarina. I'll marry you
someday, sisiguraduhin kong 'yun ang end game natin kahit hindi ka pa pumayag," he
chuckled. "and we'll need your dad to walk with you down the aisle."
Pagkatapos ng ilang segundong pagkatulala ay nakabawi ako at nangingiting inilingan
si Kael. Masayang hinalikan ko ito sa labi. Nag-usap kami ng mga planong gawin sa
future nang paulit-ulit niyang banggitin ang kasal, walang mapagsidlan ang saya sa
puso ko ngayon.
Pakiramdam ko... ang espesyal ko. Kahit na alam kong malayo pa naman 'yon.
At kahit na bahagya akong nag-alala para sa kaniya, dahil sa paulit-ulit na
pagbalik sa isipan ko ng pagiging seryoso ni papa na layuan ko dapat ang mga
Valencia, isinantabi ko na lang 'yon at umasang kung ano man ang mangyari ay
mangyayari ayon sa magandang plano ng langit para sa 'ming dalawa, para sa 'ming
lahat.
Sa ngayon, hindi ko alam kung anong magiging reaksyon ni papa... pero sana maging

KA BA N 44 10/10 maayos din ang lahat. 

KABANATA 45
KABANATA45
MAS I-ALO akong naging abala nang dumating ang week ng starting ng Finesse. Busy
ang bawat sulok ng kumpanya pero nakakatuwang umingay ang pangalan nito nationwide,
mayroon kasing satisfied high-end client na nag-post sa social media, siniguro ko
rin na enggrande at sakto sa bayad niya ang disenyo ng event.
"Ma'am, congrats na po kaagad, ito po yata ang pinagka-busyhan ko na masaya ako!"
Bati sa 'kin ng lumapit na dalawang empleyado, mukhang mas matanda sila nang kaunti
sa 'kin.
"Maraming salamat PO, congrats din po sa inyong lahat hardwork niyo ang sikreto
natin dito." Nakangiting balik ko sa kanilang dalawa nang huminto sa reception desk
sa lobby.
Dito ko na lang sasalubungin si Aaron, paniguradong kapag hindi ko 'to ginawa ay
aabutin na naman 'yon ng siyam-siyam sa kakahinto bawat palapag na may makita
siyang poging mga lalaki sa paningin niya. 'Yon talaga angdahilan kaya kami
natatagalan sa pag-trabaho palagi.
Nahihiyang ngumiti ang kausap ko. "Ma'am,
kahit saan po talaga kami magpunta ngayon lang ako nakakita ng boss na ganito po
kalaW magpasahod gaya mo. Malaking-malaking bagay po talaga 'to para sa 'ming may
pamilyang binubuhay."
"Wala rin naman po akong gagawin sa malaking kikitain ng kumpanya, mas
mapapakinabangan ang pera kung mapupunta sa inyo pong may mga pinapaaral na anak."
Walang alinlangan na sagot ko sa kanila. Nagkausap pa kami nang ilang mga minuto
hanggang sa sila na ang nagpaalam na babalik sa trabaho.
Nakakataba ng puso makakita ng mga empleyadong masaya sa trabaho nila. Lahat yata
rito ay nakangiti araw-araw, halos wala akong nagiging problema sa mga personnel
ko.
Tinaasan ko kasi ang pasahod sa kanilang lahat, kahit 'yong mga masisipag na
janitor at janitress na under sa Finesse Events. Inilalagay ko lang ang sarili ko
sa katayuan nila at alam ko kung gaano kahirap kumayod para sa pera.
Lalo na kung hindi lang naman sarili nila ang binubuhay nila sa ngayon.
Noong nalaman nga 'to ni papa ay halos hindi niya aprubahan ang idea 1<0. Naalala
ko ang naging usapan namin kagabi lang habang nagdidinner.
"Tataasan mo angsahod ng mga empleyado sa kumpanya mo ?" Nangunot ang noo ni papa
habang umiinom ngtubig.
Tumango ako bilang tugon. "Okay lang naman posa 'kin 'yon, naisip kongmas pag-
iigihan nila ang trabaho kung okay sila sa sistema ngpinagtatrabahuhan nila Marami
ring mga anak na binubuhay ang iba sa kanila.
"Hindi ako paborsa naiisip mo." Matigas na tutol ni papa. "Hindi mo kailangang
problemahin ang buhay ng mga tao sa paligid mo, Zarina. May mga kamay at paa ang
mga 'yan, pwede silang magtrabaho hanggang tumanda sila, bibigyan mo sila ng
trabaho sa kumpanya, sige. Pero kung ang usapan ay pera... dapat wais ka.
Pinagpipilitan ni papa na pera halos ang nagpapatakbo sa mundo ngayon kaya dapat ay
matuto akong magdamot pero hindi pa rin ako pumayag. Magalang kong pinilit kay papa
hanggang sa siya na mismo ang sumuko.
Hindi ako alipin ng pera at ibibigay ko lang 'yon sa mga taong may mas malaking
pangangailangan, 'yon ang sa tingin kong mas dapat na gawin.
'Yon yata ang unang beses na hindi ko sinunod ang sinabi ni papa, siguro ay
nagiging komportable na ako kahit papaano na kausap siya.
Hinihintay ko na lang na dumating ang araw na magkakaro'n na 'ko ng lakas ng loob
para patawarin si papa nang buo, at intindihin ang kung ano mangdahilan niya sa
pag-iwan niya sa aming magkakapatid nang ilang taon.
"Girl, ang sexy mo naman today!" Bungad ng magaling kong kaibigan nang makapasok
siya sa entrance. Sinimangutan ko kaagad ito at nagpatuloy na kami sa paglalakad
patungo sa elevator.
"Bola-bola na lang kasi twenty minutes late? Kanina pa 'ko diyan nakatayo for your
information lang."
Humalakhak ito saka kami nakasakay sa 100b ng elevator. Nginitian ko ang mga
empleyadong magalang na burnati sa akin bago sila lumabas mula roon.
Pinindot ko ang close button mula sa 100b saka humarap sa pintuan, bago tuluyang
magsara ang elevator ay nangunot ang noo ko nang makakita ng lalaking naka-
corporate suit at pumasok sa entrance door ng company. Parang kamukha ni Kael.
Napaisip ako saglit saka ipinilig na lang ang ulo. Namimiss ko lang yata si Kael,
buong week pa naman kaming hindi magkikita ngayon. Hindi pwedeng hindi maghands-on
sa kumpanya ngayong open na ito at napaka-raming foreigner at high-end clients.
"Sige sorry na agad! Kasi naman dumaan pa 'ko sa mall, ang darning sale!" Bulalas
niya sa totoong boses na malambot at matinis. "Ang
sakit nga lang sa puso dahil hindi ko mabili 'yung mga darnit na gustung-gusto ko
talaga bilhin pinapanood ko na nga lang silang mabili ng mga chaka na babae roon,
I'm so sure mas babagay ang mga dress na 'yon sa akin." nakangusong saad niya
habang nakatulala.
Natatawang nilingon ko ito. "Baka bigla kang paulanan ng bala ni Tito Fred."
Bumuntong-hininga si Aaron saka malungkot na kumapit sa braso ko. "Ang hirap kaya
ng ganitong buhay, I can't be myself, my real self! Kasi judgmental ang society,
kasi nakakahiya kapag may bakla o kahit tomboy sa family, tapos sasabihan ka pang
makasalanan ka kasi wala 'yon sa bible, like hello? What if magbigay ka ng solusyon
kung paano ang gagawin kaysa plain na mag-correct sa paraan na nanghuhusga lang...
hindi nila alam kung gaano kahirap, may off switch ba 'to sa puso namin?"
Pagdadrama niya sa akin.
Tinapik-tapik ko na lang ang kamay nito bilang pagsang-ayon sa paglalabas niya ng
hinanaing bigla. Minsan talaga hindi ko mahulaan ang mood ng taong 'to, masaya at
excited sa mga lalaki niya tapos maya-maya bababa ang mood. Hindi pa natatapos si
Aaron, sinundan niya pa ulit ng isa pa. "Kaya nga tayo binigyan ng tig-iisang buhay
ng Diyos para h'wag pakialamanan ang buhay ng iba, dapat ganoon eh! Kung magsuot
ako ng pink skirt diyan at one hour na mag-twerk sa harapan mo, 'di ba, let me!"
Saka siya mabilis na lumabas ng elevator nang bumukas ang pinto at walang pasabi na
n ag-twerk twerk? !
"Huy! Siraulo 'to!" Natatawang sita ko sa kaniya. Mabuti na lang, wala masyadong
empleyado sa palapag na 'to at nasa corner pa ang desk ng secretary 1<0. Pumasok
kami sa opisina ko. "Alam mo kasi, hindi naman lahat ng tao ganoon mag-isip. Ang
iba ay kind naman."
"lkaw? Kind ka ba sa mga nilalang na kagaya 1<0?" Nagmamalditang tumitig ito sa
'kin, inirapan ko nga.
"Tingin mo?"
"Sige kung kind ka, suotin mo 'tong binili ko sa mall. Ikaw na lang ang magsuot ng
mga pangarap kong damit!" Aniya saka hinalungkat ang bitbit na mga paperbag. Bading
na bading na n agkekem bot ito habang lum alapit sa kinatatayuan ko. Hindi ko
mapigilan na matawa, ang pogi pa naman!
"Damit pala ang laman niyan? Akala ko laptop! Magtatrabaho tayo rito, bakla!"
"00, bakla talaga ako!" Ani niya sa maarteng boses saka hinila ang buhok ko,
sinamaan ko siya ng tingin. "Dali na, Zari! Dress 'to, branded dress!" Hinila niya
ang suot kong corporate blazer para mamilit.
"Ano ba, Aaron, matutuwa ba 'ko diyan! Patingin nga!"
Nang tignan ko ang dalawang dress ay halos ihampas ko sa kaniya. Ang iikli at ang
hahapit sa katawan kung susuotin. 'Yung isang nude color na blazer lang yata ang
nagustuhan kong matino-tino.
"Ito na lang ang isusukat ko, sa bahay na 'yang iba!"
"Kapal mo naman, girl, mamahalin cyan para isuot mo lang sa bahay niyo. Nirarampa
'yan! Minsan magpunta tayo ng mga bar pero sabihan mo si Kael na hindi na tayo
magjowa!" Singhal niya.
Sasakit pa yata ang ulo ko sa hinabol pa nito ipakita at ibigay sa 'kin na
undergarments!
"Ito pa, ito pa. Sexy transparent Tong lingerie!" Proud niyang sabi!
Tinalakan ko si Aaron habang hinuhubad niya ang blazer ko, nasa bandang Siko ko na
ito nang hawakan naman ang buhok ko sa kabilang kamay. "Diyos ko mag-ayos ka kaya?
Maganda naman ang buhok mo pero mag-braid ka minsan."
"Ang darni mo pang sinasabi, sayang oras hubarin ko na 'to, alisin mo ang kamay
mo." Iritadong sabi ko sa kaniya.
llalapag ko sana ang hawak lingerie sa mesa nang makitang bumukas ang pinto ng
opisina, halos maubo ako nang 'di oras nang makita si Kael na pumasok!
Nakangiti ito kanina pero nawala rin nang makita kami! Burnaba ang tingin ni Kael
sa kamay ni Aaron na hinuhubad ang blazer ko kanina pa, huli na rin bago ko naitago
ang hawak kong lingerie! Siniko ko kaagad ang bakla saka niya napansin si Kael,
takot na takot na lumayo sa 'kin si Aaron at malaki ang boses na tumikhim sa gilid.
Halos magkanda-talisod na lumapit ako kay Kael habang inaayos ang blazer. "K-Kael!
Anong ginagawa mo rito?" Pinagpawisan yata ako! Daig ko pa ang nahuli na may
ginagawang mali kahit wala naman! Niyakap ko siya agad saka hinalikan sa labi,
bahala na si Aaron kung aasarin niya 'ko mamaya.
Halos manginig ang tuhod ko, malamig pa rin ang titig ni Kael kahit nakalapit na
'ko sa kaniya. Inangat niya ang hawak na paper bag. "l brought you some food, nag-
text ka kanina na nagugutom ka. I'm also here to talk to your dad."
"N-Ngayon?!"
Inabot niya sa 'kin ang paper bag kaya tinanggap ko agad, babaliktad yata ang
sikmura ko dahil sa takot kay Kael. Seryoso pa rin ito na nakatingin, natatakot ako
para kay bakla, baka mag-part two ang pasa niya sa mukha.
"l have to go, looks like you two were also
busy, pwede niyo ng ituloy." Aniya saka garnit ang kaliwang kamay ay inayos pa ang
nalukot kong blazer! "l don't want to ruin your day, this whole week is special to
you but I'm telling you, Zarina, I'm going to punch the hell out of that man after
this."
Nakatulala kami ni Aaron hanggang sa makalabas si Kael ng office.
"Girl! Gawan mo ng paraan! Ayokong manghiram ng mukha sa aso, ok?! Ikalma mo ang
Kael mol. Hindi naman talaga kita type, mas maganda ako sa 'yo!" Pagmamaktol niya
na mukhang paiyak na yata.
"Ang gulo mo kasi! May lingerie pa diyan sa tabi. Hindi na tatalab kung ipapalusot
ko na nagkukunwari ka pa rin, wala naman clito si Klaudia!"
Pareho kaming nag-panic. Akala yata ni Kael niloloko ko siya?!
Tinapos namin ni Aaron ang mga paperwork, nagulat nga 'ko dahil wala pang twenty
minutes ay okay na agad, usually pa naman ay marami ang Chika ni Aaron kaysa
trabaho. Nagmamadali siyang umalis. Gusto ko tuloy sanang matawa kaso hindi pwede
kasi dam ay ako!
Tinext ko kaagad si Kael nang makalabas ako ng office pero hindi pa siya nagrereply
kaya baka nandito pa siya sa kumpanya.
Nalaman kong dumiretso nga si Kael sa office ni papa ayon sa mga secretary na
tinanong ko at hanggang ngayon ay hindi pa rin tapos sa pakikipag-usap, hindi ako
mapakali sa maraming dahilan. Gusto ko sanang kausapin muna si papa bago sila
nakapag-usap ngayong araw pero nawawala talaga palagi sa isip ko. Tapos hindi pa
kami okay ni Kael!
Huminga ako nang malalim sa pinto, natuwa ako nang malamang hindi nakalock ang knob
pagkapihit ko. Naabutan kong nakaupo sila sa magkaharap na sofa.
"Pakiramdam ko kailangan din ako rito bilang parte ng kumpanya." Palusot ko pa.
Tinitigan lang ako ni papa nang seryoso saka inilahad ang malaki pang pwesto sa
kaniyang tabi. Bago ako tuluyang nakalapit doon ay nadaanan ko pa ang basag na
maliit na vase sa gilid, nangungunot ang noo na naupo ako sa tabi ni papa.
"Hindi naman na patungkol sa kumpanya ang usapan, kailangan ka talaga rito."
Malamig na sambit ni papa sa akin.
Naglipat ako ng tingin kay Kael na saktong nakatingin din naman sa 'kin at halos
mamilog ang mga mata ko nang makitang may kaunting dugo ang ilong nito. Agad niya
'yon pinunasan at n ag-iwas ng tingin.
"There's a reason why I'd always want you to
stay away from any Valencia, Zarina, but you still haven't listen to me." Saad ni
papa, bahagya niyang itinuro ang gawi ni Kael habang nasa akin pa rin ang atensyon
niya. "Years ago, this man almost ruined the reputation of this company and now,"
nanunuyang humalakhak si papa.
"Papayag lang ako sa gusto mong mangyari kung tutuparin mo ang napag-usapan natin."
Pinagmasdan ko si Kael at nakitang nagbaba ito ng tingin sa sahig habang nakatukod
ang mga Siko sa mga hita.
"Reputasyon?" Tanong ko kay papa.
"Pinaghihinalaan niya ang lahat ng malalaking tao rito sa kumpanya sa pagkamatay ng
kaniyang ama. Sumadsad ang pangalan ng kumpanya at ang bagay na 'yon ay hindi
basta-basta nadadaan sa paghingi lang ng pasensya." Urniiling na saad lang ni papa
habang may multo ng nanunuyang ngisi sa kaniyang labi. "Sinong mag-aakala na
pagkatapos ng ilang taon, magkakaharap tayo at sasabihan mo 'ko na seryoso ka sa
anak ko?"
"Kung... kung pinagsisihan niya naman ang nangyari, maiintindihan naman ng lahat
kung bakit gano'n ang naging reaksyon ni Kael. Namatayan siya ng magulang. Kasing
sakit 'yon ng inabandona ng magulang..." mahinahon ngunit seryosong sambit ko kay
papa.
Mukhang natigilan ito at inangatan ako ng
noo. "Inaasahan ko nang ipagtatanggol mo ang lalaking 'yan, Zarina. Binigyan ko
naman siya ng pagkakataon na burnawi sa 'kin, kung totoong seryoso siya sa 'yo,
gagawin niya 'yon." Umangat ang gilid ng kaniyang labi at hindi ko nagustuhan ang
nanunuyang tingin ni papa kay Kael.
Anong naging usapan nila?
Matapos 'yon ay hindi ako pumayag na hindi makausap si Kael. Kahit gaano kaabala sa
buong kumpanya ay iniwan ko ang lahat sa mga head ng bawat department.
"Anong sinabi ni papa?" Pangungulit ko kay Kael nang magpunta kami sa restaurant na
paborito niya. Ayaw pa nga sana akong pansinin, may dinala naman Claw siyang
pagkain para sa 'kin pero naubos ko na nga agad at parang nagugutom pa 'ko.
"Pumayag siya, tutulungan ko siya." Maikli niyang sabi.
Mabagal akong tumango. "At?"
"'Yun lang."
"Ano 'yung sinabi ni papa na kondisyon? Mayro'n 'di ba? Tsaka bakit dumudugo ang
ilong mo kanina, Okay ka lang ba?"
"l'm good, Zarina. H'wag mo na rin akong ulanin ng tanong, hindi ko 'yan sasagutin
lahat." Seryosong itinukod niya ang braso sa mesa saka bahagyang inilapit ang mukha
sa gawi ko. "l Will just remind you, woman, that you still haven't given an
explanation as to why Lim was undressing you earlier. Sa sobrang galit ko 'yong
patungkol sa 'ting dalawa ang nauna kong nasabi sa papa mo."
Napangiwi ako. "Wala lang 'yu-
"l won't accept 'wala lang 'yun' as an answer, Zarina. Alam kong hindi." Nanliliit
ang mga matang saad ni Kael, halatang nagpipigil lang talaga.
Pa'no ko ba kasi ipapaliwanag?
"Wala lang talaga." Mabagal kong sabi. Ano na lang ang gagawing pagsabunot sa 'kin
ni Aaron kapag nalaman niyang sinabi ko kay Kael na hindi siya buong lalaki.
Napangiwi ako.
Umiiling na nag-iwas na lang siya ng tingin. lginagala ang atensyon sa paligid
naming puro mga taong masayang kumakain ng kanilang mga order.
"Gay." Hirap na hirap na sambit 1<0.
Lumingon si Kael saka inangatan ako ng kilay. "Sabi ko, he's gay." Bulong ko pa sa
pinakamahinang boses!
"Lim? I won't buy that reason, Zarina. Layuan mo siya o gugulpihin ko-
"Oh, proof 'to." Hindi bukal sa 100b na hinarap ko sa kaniya ang video ni Aaron sa
phone 1<0. Nalukot agad ang noo ni Kael nang makita kung paano gumiling-giling si
Aaron sa 100b ng kwarto ko habang nagpapatugtog ng Twerk ni
Miley Cyrus. Hindi pa sinasadyang mag-next sa video na sinend sa 'kin ni Aaron
dati, naka-angkla nang sobra ang bakla sa braso ng lasing na lalaki sa bar.
"The f k?
"Kaya imposibleng may namamagitan sa 'min kasi hindi naman kagaya ko o kagaya kong
babae ang gusto niya.ll Nakangiwi kong paliwanag. "Gusto niya 'yung ano... mga
kagaya mo. 'Wag mong ipagsasabi, okay? Kailangan ko lang talagang mag-explain
ngayon kaya ko sinabi sa Iyo, isa pa bestfriend ko siya."
Bumuntong-hininga ito at inabot ang kamay ko sa ibabaw ng mesa. Nangunot ang noo ko
nang makitang parang may iba pa siyang iniisip sa mga oras na 'to, hindi siya gaano
nagsasalita kanina pa sa kotse.
"He's gay. Sabi ko sa 'yo eh." Pa-sweet na ngumiti ako sa kaniya saka turnabi sa
kinauupuan niya. "Bati na ba tayo? Namiss pa naman kita agad," ani ko saka yumakap
sa gilid niya, ang bango ni Kael palagi!
Nagtatakang niyakap ako nito pabalik. "Kaya pala tumili no'ng sinuntok ko sa
mukha."
"So... ano na ang sinabi sa 'yo ni papa na kondisyon? Sabi niya kung totoong mahal
mo 'ko, gagawin mo raw 'yon." Marahan kong sabi.
Saglit na napaisip si Kael saka hinalikan ang noo ko. "Malalaman mo na lang kapag
okay na
ang lahat. Madali lang naman, kayang-kaya ko..."
"Ano nga?"
"Basta kung ano man 'yon, gagawin ko 'yon kahit na anong mangyari. And that is
because love-"
"Oh! Look who's here!"
Napunta ang atensyon namin ni Kael sa lalaking naupo sa 'ming harapan. Nalukot agad
ang noo 1<0, namayat siya sa suot na itim na jacket at lumalim ang mga mata pero
nakakainis pa rin ang ngiti.
"Ang sweet niyo naman panoorin pero masakit sa mata." Nagkunwari siyang kinusot ang
mga mata saka ngumisi nang nakakaloko. "Ang kaibigan ko na inagaw ang ex-girlfriend
1<0. O mas magandang ang ex-girlfriend ko na pinatos ang kaibigan ko?"
"Anong ginagawa mo rito, Ferrer." Matigas na tanongsa kaniya ni Kael.
Nanginig ako sa galit. "Hindi ba dapat nasa kulungan ka na? Kasama 'yung mga
magnanakaw mong mga magulang?"
Urniling si Charles at ngumisi sa 'kin. "Bakit naman kami ipapakulong ng papa mo?
Hindi niya 'yon gagawin. Isa pa, hindi ako papayag na masaya kayo habang inalis
niyo sa 'kin ang lahat." "Ang tinutukoy mo bang lahat ay 'yung pagkakataon mong
pakasalan si Zarina, pagkakataon na maging pinaka-mayaman dahil sa pera nila?
Nakakaawa ka."
Tumalim ang titig ni Charles kay Kael dahil sa narinig. "This is all your fault.
Hindi kayo magi ging masaya."
Kin agat ko ang aking ibabang labi sa inis.
"Umalis ka na rito."
"Lalo ka na, Zarina. Akala mo ba ay masaya na ang mga susunod na mangyayari sa
buhay mo?" Humalakhak siya bigla kaya lalong kumabog angdibdib ko. Naramdaman kong
hinawakan ni Kael nang mahigpit ang kamay 1<0. "Inurong ni Sergio ang kaso na siya
mismo ang nagsampa at napapaligiran ka ng mga halimaw na nagbabalatkayo."
"Leave us, Ferrer." Mapanganib ang baritonong boses na saad ni Kael.
Napakurap ako at agad na nanlambot ang mga tuhod. Sa pagkakasabing 'yon ni Charles
ay bigla akong nakaramdam ng matinding takot, hindi siya mukhang nang-uuto lang.
Parang... parang may alam siyang kung ano na kailangan ko rin dapat malaman.
"Nakakaawa ka. Nakakaawa kayong lahat tignan." Parang wala sa sariling turnawa-tawa
ito habang umaalis sa kinaroroonan namin.

KABANATA 46
KABANATA46
"Papa, inurong po ninyo ang kaso laban sa mga Ferrer?" Agad na bungad ko kay papa
nang sa wakas ay maabutan ito sa opisina niya rito sa bahay, ang alam ko kasi ay
tuwing Friday night mas maaga talaga itong urnuuwi ng bahay para makipag-bonding
kay Popoy at Nicole.
"Nakausap ko po siya noong Wednesday lang." Natulala siya nang ilang segundo, tila
nag-iisip ng sasabihin. "What did he say to you?"
"Marami..." naalala ko ang mga pinagsasabi ni Charles, kahit si Kael ay ayaw
urnimik nang tanungin ko patungkol doon. Hindi ko na lang inisip pa gaya ng sinabi
ni Kael at ang gusto ko lang malaman ngayon ay kung bakit inurong ni papa ang
kaso. "Halos kuhanin po nila ang buong pag-aari ninyo, hindi ba?"
Nag-alis sa akin ng tingin si papa at itinuon ulit ang pansin sa mga papeles na
binabasa kanina pa. "Humingi na sila sa 'kin ng patawad at nangako na hindi na
uulit kaya tinggap ko."
"lyon lang?!"
'"Yon lang. Hindi ko na kailangang ubusin pa ang oras ko sa kanila, Zarina, masaya
na 'ko sa mga nangyayari sa buhay ko ngayong kasama ko kayong mga anak ko. Hindi
nga lang maayos ang standing ng kumpanya pero ginagawan ko ng paraan."
"Sigurado po ba kayo, papa?" Lumapit ako sa upuan sa harapan ng kaniyang mesa.
Desidido akong pilitin si papa na makitang hindi biro ang ugali ng mga Ferrer, lalo
na sa mga pinagsasabi ni Charles noong mga nakaraang araw lang. "llang taon din po
nila kayong niloko, isa pa hindi ba sapat na dahilan 'yung posibilidad na alam nila
Charles na anak po ninyo ako pero hindi man lang nagawan ng paraan na malaman ko
kung ano ang kondisyon mo, alam na alam niya rin na hirap po kaming magkakapatid
noon."
"Zarina-"
"Alam po niya lahat 'yon pero nanahimik siya o sila dahil mas matimbang ang interes
nila sa pera mo. Hindi ho ba sapat 'yon para ipakulong
Hindi ko na idinagdag pero hindi ko makalimutan ang pananakot ni Charles na parang
sisiguraduhin nitong hindi kami sasaya ni Kael sa nangyari.
Sumasakit ang ulo ko sa kaiisip nitong mga nagdaanggabi.
"Zarina, nakapagdesisyon na ako. Hahayaan ko na sila." Aniya. laawang ko pa sana
ang bibig ko para makipagdebate pa kay papa nang mauna na ito sa pagsasalita.
"Hindi ang mga Ferrer ang
tinitignan ko bilang problema ko sa mga oras na 'to, Zarina, kundi si Kael. Alam mo
ba kung ano pa ang mga bagay na hiningi niya sa 'kin nang magkausap kami? Natawa
ako." Naiiling niyang sambit.
Nawala kami sa usapan patungkol sa mga Ferrer at agad akong natahimik.
"Ano PO?"
Isinara ni papa ang folder ng mga papeles na binabasa niya kanina pa saka nagtuon
ng buong atensyon sa akin.
"Masaya akong may respeto pang natitira sa buong pagkatao ng lalaking 'yon,
hinihingi niya ang permiso ko dahil seryoso ang nararamdaman niya sa 'yo... pero
hindi ako naniniwala. Ngayon niya 'ko sasabihan nang gano'n kung kailan pilit
nilang inilalagay pababa ang kumpanya?" Hindi ako nakaimik.
Sinabi na sa 'kin ni Kael noong magkasama kami na 'yon nga ang gagawin niya kung
magkita sila ni papa. Pormal niyang sasabihin ang kung anong mayro'n sa pagitan
naming dalawa.
Pero nasasaktan ako sa sinasabi ni papa.
Halatang-halata na hindi niya gusto si Kael dahil isa itong Valencia at may nagawa
sa kaniya at sa kumpanya na hinding-hindi niya nakakalimutan hanggang ngayon.
"Just checking up on you, sabi mo kanina masama ang pakiramdam mo buong araw."
Bungad ni Kael nang sagutin ko ang video call niya. "Umiinom ka ba ng maraming
tubig? Baka gusto mong magpa-deliver pa 'ko ng ilang galon ng tubigsa opisina mo?"
Napasimangot ako. "Dahil lang sa trabaho. Pagkatapos ng week na 'to, diyan ako
palagi sa condo mo para mag-relax."
Turnawa si Kael, nakita kong binitbit niya ang cellphone saka nagtungo sa kusina,
ipinatong niya ang phone sa mesa at nakangiting turningin sa 'kin habang nagsasalin
ngtubigsa baso. "Dito sa condo? Wala namang nakakarelax dito, puro tubig lang ang
ref."
"Hindi naman ref ang pupuntahan ko. Ikaw!" Nangalumbaba ako at dumapa sa kama para
titigan si Kael. "Parang lalo kitang gusto makasama habang tinitignan kita clito sa
screen." Bulong ko.
Nilapag nito ang hawak saka lumapit sa camera. "Really? You miss me?" Itinago niya
ang ngiti na halata pa rin naman kahit kagat-kagat ang ibabang labi. "l miss you,
too, Zarina. Binibigay ko lang sa 'yo nang solo ang buong week na 'to, sabi mo
gusto mong mag-focus sa kumpanya."
Lumabi lang ako. Parang naiiyak ako na hindi ko maunawaan kung bakit. "Kausapin mo
'ko palagi kahit busy ako."
Turn awa si Kael. "l don't think that's a good
idea, Zarina. You also need to invest time and whole attention for the first week
of Finesse. Nandito lang naman ako palagi, naghihintay kung kailan pwede na kitang
makasama."
Ngumiti ako sa narinig saka nag-iwas ng tingin. Ayaw na naman kumalma ng puso ko.
"Baka kasi habang busy ako, ma-busy ka rin sa iba."
"Pagtatalunan na naman ba natin 'yan, Za?" Aniya saka binuksan ang ref para kumuha
ng wine bottle. "Angdalas mo na maghinala ngayon ah. Ano kayang pwede kong gawin
para magtiwala ka sa 'kin? What do you think?"
"Wala. linom ka?"
Tumango ito. "Dito lang ako, nag-aaya nga sila Euan at Pierce sa bar. Naisip kong
wala ka naman do'n kaya ayoko surnama."
"Sus." Nakangusong sagot ko kahit na natutuwa sa naririnig.
Naglakad si Kael pabalik ng kwarto niya saka humarap sa laptop habang nasa gilid
ang phone. "Bakit ka iinom?" Pangungulit ko.
Kumibit-balikat ito. "Nothing. There are just things that keep on bothering my mind
right now, kailangan ko ng pampatulog."
Nagkwento na lang ako ng kung anu-ano sa kaniya. Pero nasisingit talaga na
natatakot akong iwanan niya 'ko kapag hindi niya na 'ko gusto.
Ang wirdo ko talaga mag-isip nitong mga nakaraan.
"Okay. How about out of town vacation after this week? Kahit two days lang. Loosen
up lang para sa pinaka-maganda at pinaka-masipag na babaeng kilala ko? At pinaka-
malala mag-isip ng kung anu-ano na rin."
"Kung papayag si papa."
Ngumiti si Kael sa kamera. "Papayag 'yon, I'm certain he Will. Pumayag na 'ko sa
gusto niyang ipagawa, hindi niya na tayo pipigilan."
Pagkasabi niya niyon ay parang natauhan siya sa binanggit. Kinulit ko tuloy siya ng
ilang oras para malarnan kung ano 'yong usapan nila ni papa. Ayaw sabihin!
Sa inis ko ay pinatayan ko ng tawag. Nagchat pa ito at turnawag pa ulit pero hindi
ko na pinansin hanggang sa nagpaalam na matutulog na.
Call you again tomorrow, matulog ka ng maaga I miss you here.
Hindi ko nireplyan, bigla na lang akong nainis sa kaniya. Bukas na lang.
Nang lumalim ang gabi ay hindi pa rin ako
nagpahinga kahit na 'yon ang gusto ng katawan 1<0. Tinawagan ko si Aaron at nag-
video call kami magdamag.
"Girl, dinadamay mo 'ko sa pagpupuyat mo. Bukas kapag may tumubo rito na eyebag
sasampalin kita! Wala akong pakialam kahit magalit pa ulit si Kael sa 'kin, sanay
na '1<0! Nagmomove on na nga ako ngayon, tanggap ko nangtapos na ang pagmamahalan
namin!" Natulala ako sa sunud-sunod niyang pinagsasabi. "Tumigil ka nga, Aaron,
tulungan mo na lang ako rito, dalian mo."
Nag-research kami sa kung ano ang naging issue sa pagitan ng mga Valencia at
Ramirez noon pa. Tutal ay nalaman kong medyo maingay na ang pangalan ni Sir Jacinto
Valencia at maging ang holding company ni papa noon pa, naisip kong nasa media na
ang mga balita na hinahanap
Naalala ko rin si Meira na nagkwento sa 'kin patungkol sa nabasa niyang news. Si
Kael Valencia na nag-eskandalo sa harap mismo ng holding company pagkatapos na
pagkatapos mam atay ng kaniyang tatay.
"Hindi ko alam kung bakit nararamdaman kong magulo ang nangyari noon. Hindi ako
satisfied sa mga paliwanag ni Kael at papa. Parang may mas malalim pang dahilan..."
ani ko kay Aaron habang nakatutok sa mga news na hinahalungkat ko sa internet.
Bigla kasing tumahimik ang lahat sa pagitan nila, okay na rin siya sa relasyon niya
kay Charles at papa.
Pero sinabi niya sa 'kin na hindi pa rin sapat ang hustisya na naibigay sa kaso
noon pa, sinabi niyang hanggang ngayon ay tinatrabaho niya na mabigyan ng hustisya
ang pagkamatay ng tatay niya.
Sinabi niya 'yon no'ng nagkausap kami sa harap ng puntod ng kaniyang ama, hindi
'yon maalis sa isipan ko.
Nag-uumpisa na nga 'kong mainis kay Kael, ayaw kasing habaan ang sinasabi kapag
patungkol dito ang tinatanong ko.
Parang biglang gusto siyang kurutin garnit ang nailcutter. Basta naiinis ako.
"Ano ba kasing malalim ang gusto mong ipaliwanag nila sa 'yo? As is na nga 'yon,
girl. Ako gets ko naman kahit slow ang brain ko minsan, so ayon nga 'di ba
napagkamalan lang ni Kael kaya niya pinagbintangan. Then may nakulong, 'yun 'yung
real culprit. Anong mahirap intindihin do'n? Puyat ka lang!"
Hindi ko siya pinansin at pinindot lang ang nakita kong link ng balita patungkol sa
kaso ng pagkamatay ni Jacinto Valencia years ago. Hindi na yata naalis ang paglukot
ng noo ko kanina pa habang itong si Aaron ay may headband pa sa noo na mas malaki
pa yata sa ulo ng sanggol ang
design na ribbon.
"Girl, parang tumataba ka. Ang cute cute mo!" Dinig kong sabi ni Aaron kaya sa
kaniya ko tinuon ang atensyon ko. Nakatitig ito nang mabuti sa screen saka
ngumingisi.
"Totoo ba?" Lumabi ako. "Nagworkout nga ako kanina eh, feeling ko rin turnataba ako
kapag nadadaan ako sa salamin."
"00, girl, nagkakalaman kal Pero maganda ka pa rin naman."
"Pa'no 'pag hindi na 'ko nagustuhan ni Kael?" Natulala kong sabi. "Pa'no kapag
napangitan na sa 'kin lahat ngtao sa paligid?" Lahat yata ng naisipan ko ay
tinanong ko diretso kay Aaron.
Pakiramdam ko naiiyak tuloy ako ngayon, maisip ko lang na hindi na 'ko nagugustuhan
ng mga tao. Pa'no 'pag iniwan ako ni Kael kasi mas sexy si Darlene?
Kailangan ko mag-exercise ulit bukas ng umaga!
"Huh?! Tanga mo, girl! Hindi basehan ng ganda angtimbang ng pisikal na katawan ha,
shunga nito. Isa pa, 'yung mga taong nagsasabl na pangit ang kapwa ayon sa weight,
sila ang totoong chaka. Dedma lang!"
Huminga ako nang malalim saka nagpokus sa binabasa kong article habang urniinom ng
gatas sa tasa.
"Hindi ka naman buntis 'no? Ang buntis kasi lumolobo minsan ang weight."
Halos mamali ako ng lunok sa iniinom saka saglit na naubo.
"Hoy?! May pag-ubo? Bakit, aber? Juntit ka ba, girl?!" Sigaw niya sa video call
habang nilalapit pa unti-unti ang mukha sa camera!
Mabilis akong umiling. "Imposible!
Nagtatake ako ng pills! Hindi ako buntis!" Kinuha ko sa 100b ng maliit na drawer
ang pills na tinutukoy ko saka ipinakita.
"Grabe naman! Maka-iling at maka-laki ng boses wagas?!" Biro ni Aaron kaya kumalma
ako at inirapan siya.
"Parang pati ako kasi kinabahan sa tinanong
Napaisip din tuloy ako. Parang hindi pa kasi pwedeng mangyari 'yon ngayon,
masyadong maaga pa para sa gano'ng bagay.
Masyadong magulo pa ang paligid.
Isa pa... pinangako ko rin sa sarili ko noon na bago ako magkaroon ng anak gusto
kong maikasal muna ako. Pinangako ko 'yon sa sarili ko noong nakita ko si mama na
naghirap sa buhay dahil sa 'ming mga anak niya na pilit niyang binubuhay mag-isa.
Dahil wala naman siyang habol kay papa, hindi sila kasal at pwede raw itong mamuhay
na
parang binata kahit may mga anak na.
Hindi ko alam kung totoong nangyari 'yon noon, kahit na may mga gusto naman
ipaliwanag si papa na dahilan kung bakit siya umalis at iniwan kami. Hindi ko pa
naririnig pero ang mga paghihirap ni mama ang naaalala ko.
At ang pinaka rason ko ay si Kael.
Naniniwala akong seryoso siya sa kung anong mayroon kami pero... hanggang kailan
'yon?
Hanggang kailan niya 'ko gusto? Hindi niya pa nasasabi na mahal niya 'ko. Walang
kasiguraduhan na hindi niya 'ko iiwan...
napabuntong-hininga ako. Ang lala ko mag-isip ng mga ganitong bagay nitong mga
nakaraang mga araw.
"Bakit ka kakabahan kung hindi naman kayo nagchuchukchakan?! Hala!" Bulalas ni
bakla at malisyosong tinakpan ang bibig habang inilalapit ang mata sa mismong
camera niya. Natatawang inirapan ko ito. "Nag-sex na kayo?!"
"Aaron l"
"Masherep?!"
Hindi nito tinantanan ang pagtatanong kaya urnamin na ako.
"Sige, hindi na 'ko magtatanong pa. Naiinggit lang ako!" Nakalabi niyang sabi saka
hinagilap ang kung ano sa gilid niya.
"Anong hinahanap mo?"
"'Yung phone 1<0, bakit?!" Nagmamalditang sagot niya. Hinawi nito ang buhok na
maikli naman ang haba saka nagscroll sa phone. "Mag-download ako ng dating
application, oras na para maghanap ng ka-gano'n! 'Yung tipong matatakot din ako na
baka juntit ako kapag tinanong mo 'ko kasi may chukchakan kami!" Ngumiwing inirapan
ko si Aaron saka ipinagpatuloy ang pagbabasa ng article na nahanap ko kanina.
"Pa'no ka mabubuntis, baka dumi lang 'yan na naipon sa intestine mo." Mahinang
pang-aasar ko.
May isinagot si Aaron sa sinabi ko pero hindi ko na 'yon napansin. Halos ilapit ko
ang mga mata ko sa screen ng laptop sa sobrang pagbabasa ng nahanap kong news sa
internet.
May kasama 'yon na picture.
Nakasaad do'n na walang ibang maririnig mula kay Kael Valencia noong kamamatay pa
lang ng kaniyang ama kundi dapat ay makulong si papa at angtatay ni Charles...
Hindi masiyadong nagpapaunlak ng interbyu ang pamilya ng Valencia pero si Kael ang
madalas makuhanan ng bidyo. Hinanap ko 'yon nang ilan pang oras, halos papikit na
si Aaron nang silipin ko ito sa videocall namin.
"Girl, wala akong mahanap na video ni Kael dito before. Parang puro pogi na
pictures ng hot
boys ang nahahanap ko?" Dinig kong mabagal na sabi niya habang halos papikit na
talaga ang mga mata.
Natatawang inilingan ko ito. "Sige na nga, matulog ka na. Kakaawa naman 'yang mga
mata mong lumalaban na lang sa antok."
"Really? Akala ko hindi ka na maaawa sa beauty ko!"
"Good night, bakla."
Kumaway ito matapos umirap. "Good night, matulog ka na alas tres na ng madaling
araw!" Singhal niya saka pinatay na ang video call.
Pinindot ko ang nahanap na link ngvideo ni Kael sa internet nang maikabit ko ang
earphone sa 'king mga tainga. Nang mag-play ito ay kumabog nang husto ang dibdib
ko, halos matagal-tagal na angvideo na malabo pa. Pero malinaw na maririnigsi Kael
habang nagwawala ito sa harap ng kumpanya at pinipigilan ng mga gwardya.
"Kung sino ka mang mamamatay-tao ka! Harapin mo '1<0! Pinatay mo ang tatay 1<0,
hayop ka! Lumabas ka diyan! Kahit magtago ka pa nang ilang beses! Hinding-hindi ako
titigil hangga't hindi kayo humihimas ng rehas! Putangina kayo!" Halos matulala ako
sa screen. Kahit kailan hindi ko pa narinig na sumigaw nang ganito si Kael, punung-
puno ng galit at lungkot ang kaniyang boses habang urniiyak doon. Sila papa ba ang
tinutukoy niya?
Bumigat angdibdib ko. Saka ko lang naalala na baka nga napagbintangan niya lang
sila papa, huminto naman yata ang galit niya sa tatay ko at tatay ni Charles nang
makulong ang totoong salarin
Napalingon ako sa pinto nang makakita ng anino sa ilalim niyon, agad na inalis ko
ang earphones sa 'king mga tainga at nakarinig ng patapos na katok.
"Tulog na PO, sir." Dinig kong sambit ni Manang Conie, isa sa kasambahay namin na
nag-aalaga kay Nicole at Popoy.
Ako ba ang tinutukoy niya? Pinapatawag ba 'ko ni papa?
Dali-dali akong urnalis ng kama saka binuksan ang pinto. Paglabas ko ay madilim pa
rin naman ang paligid, wala na si manang at si papa. Naglakad ako patungo sa silid
ni papa pero naka-lock naman ang pinto. Hinahanap ba 'ko ni papa ng ganitong oras?
"Connie, pakisara ang pinto pagkalabas ko." Boses ni papa na mukhang nasa baba na
yata. "Pagkatapos mong isara ang pinto, matulog ka na at h'wag na h'wag kang
susunod sa garahe." Narinig kong sum ara ang pinto kaya dinungaw ko 'yon. Anong
oras na ah? May pupuntahan pa ba si papa ng ganitong oras?
"Manang!" Kuha ko sa atensyon ni manang
pagkababa ko ng palapag.
"Ay diyos ko ka! Bakit ka naman nangbibigla, madam!" Gulat nitong hinto saka
hinarap ako. Mukhang papunta na yata dapat siya sa kwarto niya.
"Pasensya na po. Itatanong ko lang po sana kung saan pupunta si papa?"
Natigilan si manang. "Ah 'yon ba... diyan lang. Hindi naman siya aalis."
"Hinanap niya po ba ako?" Tanong ko pa. "Narinig ko po kasi ang katok mo, manang.
Naisip kong baka may mahalagang sasabihin si papa?" Napaisip si manang saka
umiling. "Wala akong idea, madam, pero palagi niya kasing pinapa-check ang mga
kwarto ninyo sa gabi. Kung gising pa kayo ganoon PO, bago siya lalabas ng garahe.
Hindi ko po kasi alam kung bakit, bawal kami sumunod doon."
Umakyat ako ng kwarto matapos magpaalam kay manang. Naisip kong baka nag-aalala
langsi papa na nagpupuyat kaming magkakapatid kung ganoon nga.
Binalak ko nang mahiga sa kama pagkarating ko ng kwarto pero nakarinig ng mga
sasakyan mula sa labas. "Bukas pa pala ang bintana." Lumapit ako ro'n para sana
isara na 'yon nang makakita ng sunud-sunod na mga sasakyang purnarada sa harapan ng
bahay namin.
Bumukas ang gate at sunud-sunod na pumasok angdalawa roon sa malaki naming garahe
habang ang iba ay naiwan sa labas, burnaba ang mga armadong lalaki at nagbantay sa
paligid ng bahay.
Sino sila?
Readers also enjoyed:
You Rejected Me. Remem...
0 1.1M Read
TAGS revenge curse mate
KABANATA47
KABANATA47
Satuday morning, nagtipon ang mga empleyado ko sa Finesse sa malaking conference
room na para sa amin. Ang bawat huling Sabado ng buwan talaga ay inilalaan ko para
sa meeting at evaluation ng performances ng Finesse.
"Overall, congratulations! Ang lahat ay naging smooth ang takbo, magmula sa unang
kliyente hanggang sa pag-execute sa iba't ibang lugar. Please prepare the minutes
of the meeting and send it to my email," nakangiting utos ko sa sekretarya ko. "We
will need more event coordinators, dumarami pa ang clients so we must increase our
personnels, but let's deal about this matter in detailed, next month. Sa ngayon
magpahinga muna kayo, see you again on Monday. Meeting adjourned
Masayang nagbatian ang mga empleyado at mga head sa isa't isa, lumapit din sila sa
'kin at inexpress ang pagpapasalamat. Hindi ko alam kung saan, basta sabi lang nila
ang bait ko raw masyado sa kanila... natatawa lang na nagpasalamat din ako.
Hindi ako namili ng mga empleyado na sobrang propesyonal at sobrang darning
educational accomplishments. Pinili ko ang mga taong may kakayahang aralin ang
trabaho at may malaking pangangailangan sa pera dahil sa binubuhay na pamilya sa
bahay. Nakakatuwang makatulongdahil alam mo ang pakiramdam ng naghihirap sa buhay.
Inayos ko ang laptop ko sa mesa pati na rin ang mga papeles na ginamit sa buong
meeting. "Tulungan ko na po kayo, Ma'am Zarina?" Alok ng sekretarya 1<0.
"No, it's okay, mauna ka na sa labas kaya ko naman." Nakangiting sagot ko lang sa
kaniya. Actually nakakaramdam talaga ako ng hilo kaya gusto ko sanang maupo muna
rito. "lenjoy mo ang Sunday with your family. Thank you." Paalam ko na sinuklian
niya ng pasasalamat saka nilisan angsilid.
Habang naglalakad patungong opisina ni papa, sasabay na kasi ako ng uwi sa kaniya
ngayong araw dahil maaga itong nagsabi kanina na babawi dapat kami ng oras kina
Nicole at Popoy dulot ng pagka-busy namin sa kumpanya sa buong linggo na nagdaan,
chineck ko ang phone ko.
Itinuloy ko ang pagtinging mabuti sa litrato na nasa phone ko, litrato 'yon na
kinuha ko kagabi sa wirdong mga sasakyan at mga armadong lalaki, ipapakita ko kay
Aaron kapag nagkita kami aasarin ko lang siyang maraming boys na muscular sa bahay
kagabi. Natakot kasi akong burnaba sa garahe at sipatin kung ano ang mayroon at
bakit ganoon karami ang mga sasakyan at mga armadong lalaki sa harapan ng bahay
namin.
Business matter ba 'yon sa pagitan nila papa? Bakit madaling-araw?
Natigil ako sa pagtitig sa hawak kong phone nang may makabungguan ako, dahilan para
mahulog at magkalat sa sahig ang iilan sa mga folder na bitbit ko, mabuti na lang
at nasalo ko pa ang phone at nahawakan ng mabuti ang laptop.
"Watch it! Bulag ka?" Singhal ng nakasalubong kong babae. Nakita kong pinulot niya
ang nahulog na panyo sa sahig.
'Yon lang galit na siya?
"Pasensya na hindi kita nakita." Sambit ko na langsaka hirap na hirap na pinulot
ang mga folder, mabuti na lang at may empleyadong tumulong, ang darni kong bitbit.
"Of course, hindi mo 'ko makikita, naglalakad ka habang nagpho-phone. Proper ba
'yan?" Komento niya nang makalagpas ang mga empleyadong tumulong sa 'kin.
Nangunot ang noo ko at nagkaroon ng pagkakataon na tignan kung sino siya. llang
saglit ko siyang tinignan, mukha kasing nakita ko na siya sa kung saan noon pa.
Pero hindi ko na maalala at nahihilo na 'ko.
"Humingi na 'ko ng paumanhin, hihingi ulit ako, pasensya na at nabunggo kita.
Excuse me, I have to go." Propesyonal na saad ko sa kaniya saka lalagpas na sana
nang humarang ito ulit sa daraanan ko.
"lkaw si Zarina? Ikaw na ang CEO ng Finesse Events? Ikaw ang anak ni Sergio
Ramirez?" Sunud-sunod niyangtanong.
Mahinang huminga ako nang malalim. Sino ba ang babaeng 'to.
"Ako nga. Zarina Ramirez. May maitutulong ba ako sa 'yo?" Magalang na tanong ko sa
kaniya.
Nakalabi na nag-angat ito ng noo sa 'kin nang marinig ang pagpapakilala ko, nagulat
ako nangtignan niya 'ko mula ulo hanggang paa. Tingin na nang-iinsulto.
"lkaw ang lulutang-lutang na Event Manager sa La Satina Hotel 'di ba? Iritable ako
sa planning pa lang ng event na 'yon dahil sa 'yo, akala ko naman doon ka lang pero
paanong napunta ka rito at... ikaw pa ang CEO?" Maarteng asik niya.
Tumikhim ako at kinalma ko ang sarili ko.
Bakit pakiramdam ko naghahanap siya ng away?
Turnarna naman ang kutob ko na pamilyar siya sa 'kin. Naalala ko siya, once lang
akong naging lutang sa trabaho ko sa La Satina at 'yon ang pagkakataon na
namomoblema ako sa kalahating milyon na utang ni mama. Client ko siya no'n na
naabutan pa ni Meira na nagmamaldita sa 'kin.
"Yukira Alcantara,
Maarteng tumawa ito. "You remembered? Nice."
"Anak ako ng may-ari ng holding company kaya napunta ako rito at may sarili na ring
parte sa kumpanya. May iba ka pa bang mahalagang tanong?" Pormal na sagot ko lang
sa tanong niya kanina.
Akala yata niya hindi pa rin ako sasagot sa mga sasabihin niyang nakakainsulto gaya
ng unang beses naming paghaharap. Kapag mayaman ka talaga, pakiramdam mo lahat na
pwede mong insultuhin at tapak-tapakan kahit anong oras.
Gusto kong maiba sa ugali niya kahit na maganda na ang katayuan ko sa buhay.
Nag-angat ito ng noo at hinawi ang mahabang buhok. "Hmm, ako ang anak ng
businesspartner ni Sergio Ramirez. Naririnig ko ang pangalan mo sa pamilya ni Kael
tuwing iniimbitahan nila ako sa dinner, hindi lang ako nagtatanong kung sino ka
pero parang dumadalas na. Naiirita na 'ko."
Doon na nangunot nangtuluyan ang noo ko nang mapasok sa usapan si Kael at ang
pamilya nito. Ako? Pinag-uusapan ng pamilya ni Kael? Hindi ko pa nga sila namimeet
bukod kay Klaudia at doon sa tatlong pamangkin nito.
"Pamilya ni Kael? Bakit naman ako pag-uusapan ng pamilya niya?" At bakit niya rin
alam na kilala ko o kilala ako ni Kael? Angdami kong gusto itanong!
Sino ba siya!
Mukhang napansin niyang naapektuhan ako sa sinabi niya kaya lalo siyang nangit .
Kunwa'y sinipat niya ang oras sa phone. "Sige ha, see you when I see you again. May
dinner date pa 'ko at ang family ko kasama ang family ng special someone ko, anong
oras na rin kasi." Ipinakita niya ang oras sa phone pero hindi roon nagpokus ang
atensyon kundi sa wallpaper niya! "Maliit lang ang mundo, Zarina, feeling ko mas
dadalas na ang pagkikita natin kapag hindi mo pa inalam ng mabuti kung saan ka
dapat lumugar." Nakangiti siya pero iba ang gustong iparating ng mga mata.
Nanginig ang labi 1<0, hindi ako makapaniwala.
Dinner date kasama ang taong nasa wallpaper niya, ganoon ba ang ibig niyang
sabihin?
lyon lang ang sinabi niya at lumagpas na ito agad ng lakad sa gilid 1<0. Hinabol ko
siya ng tingin habang hindi makapaniwalang nakaawang ang bibig ko. Maarte itong
naglalakad palayo habang hindi ko naiwasang ikumpara agad ang sarili ko sa kaniya,
inulan ako ng insecurities sa
katawan.
Wallpaper niya ang litrato nilang dalawa ni Kael!
Sa litrato, nakatingin siya sa kamera at nakangiti habang ang katabing lalaki ay
nakatungo sa cellphone na hawak. 'Yun ang nakita 1<0.
Parang pinipiga bigla ang puso ko.
Sinabihan niya 'kong alamin ko kung sa'n dapat lulugar. Ako ang lulugar at hindi
siya? Bakit? Saan niya kinuha ang confidence na sabihin sa 'kin 'yon samantalang
ako itong gusto ni Kael... o hindi?
Wala sa sariling dumiretso ako sa opisina ni papa, kanina pa nanginginig ang mga
kamay ko habang nag-iisip ng kung anu-ano. Pakiramdam ko sobrang na-stressed ako sa
babaeng 'yon, hindi ko maikalma ang sarili ko ngayon.
Nang makarating sa hallway kung saan ilang hakbang na lang ay opisina na ni papa,
huminto ako para tawagan ang number ni Kael. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko
kapag sinagot niya ang tawag. Hindi ko alam kung magagalit ba 'ko o kunyari hindi
ko na lang alam hanggang sa siya ang magpaliwanag?
Nalaglag ang mga balikat ko nang makitang pinatay niya ang tawag 1<0.
Doon ko lang napansin na may missed calls din siya kaninang urnaga, may mga text
messages din na hindi ko siguro napansin kaagad.
06:02 AM: Good morning sa pinaka-magandang babae sa buhay ko, I miss you.
06:05 AM: Hindi ka na ba galit? I'll call. :D
07:21 AM: Hindi maganda anggising ko, kailangan ko yata marinig pa ang boses mo
para umokay ako, Answer my calls,
07:23 AM: Tulog ka pa ba?Anong oras ka ba natulog kagabi
07:24 AM: Sabi ko sabay tayo matulog ng maaga.
08:31 AM: I miss you so bad, Zarina..
Kin agat ko ang aking ibabang labi nang mabasa ang mga text message mula kay Kael,
kahit papaano naibsan ang pag-aalala sa isip at puso ko. llang beses niya nang
sinabi sa 'kin na seryoso siya sa nararamdaman niya.
Seryoso siya sa 'yo, Zarina.
Seryoso siya... kumalma ka na.
Huminga ako nang malalim saka nagtipa ng reply. Kakausapin ko na lang si Kael, kung
anong sabihin niya doon ako makikinig. Hindi ko iintindihin ang Yukira Alcantara na
'yon. Dapat hindi.
To: Kael
Hi, I'm sorry ngayon ko lang napansin ang text messages mo. Pupunta ako condo,
let's eat together. Wala ka na sa kumpanya ganitong time diba? I miss you already.
Tumawag ulit ako pagkatapos ko 'yon maisend, nagulat ako nang sagutin agad ni Kael.
Kael..
"Zarina! I've read your message, about that... wala ako sa condo ngayon. May lakad
ako. Kumusta ka?" Ramdam ko ang saya sa tinig niya nang kamustahin niya ako. "Akala
ko galit ka pa rin, pupuntahan sana kita kung pwede lang ang oras ko."
Napamaang ako. "Saan ba ang lakad mo?"
"May family dinner kami mamaya, hindi ako makahindi kay mama at 1010, naka-ilang
tanggi na kasi ako noong nakaraan." Paliwanag niya, lalong nanunuyo ang lalamunan
ko. Family dinner. "Kumain ka ba ng agahan kanina? Nag-lunch ka ba? You were not
answering my calls-"
"Kuya! Let's go na!" Dinig kong sambit ng ibang boses sa linya, parang si Klaudia
yata.
"Family dinner..." 'yon lang ang nasambit 1<0, hindi ko alam kung paano itatanong
sa kaniya ang lahat ng nasa isip ko ngayon. Parang ang hirap sa call.
Family niya ang kasama niya... nandoon ba ang Yukira na 'yon?
"Babawi ako bukas. Off mo na rin ang Sunday, hindi ba?" Malambing ang boses na
tanong nito.
"Kuya! Nandoon na raw si Yuri! Let's go na sabi! Sino ba 'yan, Zarina? Tell her-"
"Klaudia, shut up!" Yuri?
Si Yukira ba 'yon?
Hindi natuloy ang sinasabi ni Klaudia nang humina ang kaniyang boses sa linya,
tinakpan ang speaker ng phone o kung ano man ang nangyari, I don't know.
Kunot-noong nakatayo lam ang ako rito sa hallway habang hindi alam ang
mararamdaman.
"I'll hang up now, Zarina. Call you again later. Bawi na lang ako." Nagmamadali ang
tinig ni Kael sa linya saka naputol angtawag.
Napakurap ako sa mga narinig. Pakiramdam ko burnibigat ang dibdib ko sa mga bagay
na iooverthink ko.
Who is she?
Nabalik lang ako sa paligid ko nang biglang burnukas ang pinto ng opisina ni papa,
nagulat din siya nang makita ako sa labas maging ang kasama nitong mukhang kaedaran
niya rin, propesyonal na nakasuot ng corporate attire.
"Zarina... anong ginagawa mo riyan?"
Hindi ako nakaimik agad, naunang
magsalita ang nakangiting ginoo.
"Ito na ba ang anak mo? Mukhang kaedad pala ng anak kong si Yuri ano."
"Tingin ko nga." Saad ni papa. "Zarina, this is Mr. Alcantara."
Turnawa iyong pinakilala ni papa saka umiling. "'Yun lang? Gano'n mo lang ako
ipapakilala sa anak mo?" Nakita kong unti-unting nahilaw ang ngiti ni papa. "Hija,
ako ang pinaka-mahalagang business partner ng papa mo." Inilahad niya ang palad
para makipag-kamay.
"Good afternoon PO." Hindi siguradong bati ko saka tinanggap ang paglalahad nito ng
kamay.
"Nice to finally meet you sakto namang kauuwi ko lang galing US at nakaharap ko rin
ang anak ng espesyal na kliyente ko, sa pagkakaalam ko ikaw at ang dalawa mo pang
kapatid ang pinaka-dahilan kung bakit lumapit sa 'kin ang papa mo, natulungan ko
tuloy siyang umangat sa industriya ng pinagkakakitaan niya ngayon." Umangat ang
sulok ng kaniyang labi habang si papa ay hindi na makatingin sa 'kin sa tuwing
magtatama ang aming tingin.
Hindi ko mabasa ang ekspresyon niya pero parang hindi siya bigla naging
komportable. Taliwas sa ipinapakita ni Mr. Alcantara, punung-puno ng lakas ng 100b
sa pagsasalita.
"Sige na, Zarina, mag-ayos ka na ng garnit at
uuwi na tayo mamaya-maya lang. Ihahatid ko lang palabas si Mr. Alcantara."
Nagmamadaling lumagpas si papa na sinundan ni Mr. Alcantara.
Naiwan ako roon na sinusundan Sila ng tingin. Nabanggit niyang anak niya ay Yuri
ang pangalan at Alcantara rin ang surname niya... huminga ako ng malalim.
Lalong bumibigat ang dibdib ko.
Isa pa business partners Sila ni papa? Natulungan sa pinagkakakitaan?
Anong tinutukoy niyang tinulungan si papa sa pinagkakakitaan nito? Sa pagkakaalam
ko wala naman sa board members at investors ng kumpanya ang kahit anong Alcantara?

KABANATA 48
KABANATA48
LUMIPAS ang oras hanggang sa mag gabi, namasyal sila papa, Nicole at Popoy sa labas
pero hindi ako nakasama. Nakaramdam ako ng kabigatan ng katawan kaya naman buong
oras akong nagpahinga sa kwarto.
Hindi ako makatulog kahit na mabigat na ang mga talukap ko.
Kanina ko pa hinihintay angtawag ni Kael.
Sabi niya tatawag siya?
Minsan gusto ko na lang urniyak, pakiramdam ko ang emosyonal ko kanina pang hapon.
Hindi ko rin naman talaga gustong m aging ganito ka-clingy kay Kael pero gusto ko
lang talaga sana siyang makausap at makasama palagi.
Hindi ko na maintindihan.
Ngayon naman ay gusto ko rin siyang makausap patungkol kay Yukira pero natatakot
akong hindi ko magustuhan ang marinig kong sagot. Sakto pang busy si Aaron at
Meira, wala tuloy akong mapagsabihan ng nararamdaman ko buonggabi.
Nakatulog naman ako ng ilang mga oras pero naalimpungatan nang makarinig na naman
ng katok sa pinto.
"Tulog na PO, sir. Wala pong sumasagot sa pinto." Dinig kong sambit ni Manang
Conie.
Kinusot ko ang aking mga mata at agad na hinanap ang phone ko, hindi pinapansin ang
ingay sa labas ng pinto. Consistent bang chinicheck ni papa kung nagpupuyat kaming
magkakapatid?
Ang lamig lamig, umulan yata kanina pa.
Nabuhay lang ang dugo ko nang makita kong may text message si Kael nang mabuksan ko
ang phone ko, halos turnalon ang puso ko. Nagtatampo sana ako kanina dahil
hinihintay ko siyang magparamdam pero naisip kong ang liit na bagay lang para
magtampo, family dinner 'yon.
'Yung Yuri lang ang inaalala ko kung Sino. Hindi biro ang pinagsasabi noong babaeng
nakausap ko sa kumpanya, hindi nakabuti sa pag-iisip ko, kailangan kong sabihin kay
Kael para matahimik ako.
Bin asa ko ang text message mula sa kaniya. 11:54 PM: Kakauwi ko lang, dead batt
phone ko buonggabi. Tulog ka na?
03:05 AM na. Nagtipa ako ng reply kahit na mabigat ang dibdib ko. llang ulit ko
pang cinonstruct ang reply ko, siniguro kong hindi tunog galit o inis. Baka magsawa
na lang si Kael sa 'kin kung palagi ko siyang aawayin kahit wala
namang malinaw na rason.
Ang darni ko ng naisip mula pa kanina. Sumasakit lalo ang ulo 1<0.
To: Kael
Yes, gising ulit. I miss you, dam; akong itatanong kapag nagkita tayo.
Sent
Nagulat ako nang wala pang ilang minuto nang mag-vibrate ang phone 1<0.
Kael is calling...
Gising pa siya?
Sinagot ko agad ang tawag.
"Hi..." bungad niya, inaantok na ang boses.
"Hi."
"I'm sorry, ngayon ko lang nabasa ang mga text mo naghintay ka pala. Hindi kaagad
kami nakauwi..."
"Na-low batt ang phone mo?" Tanong ko sa kaniya. "Okay lang, family dinner niyo rin
'yon, nakakahiya naman mang-istorbo." Mahinang tugon ko lang sa kakagising lang na
boses.
Narinig ko siyang mahinang turnawa. "Sila nga ang istorbo. Sa 'yo ko sana balak
ilaan buong Sabado at Linggo ko, hindi naman ako nagpapaka-busy sa mga resort.
Kumusta ang araw mo?"
"Was unexpectedly emotional the whole day. Baka magkakaroon na '1<0." Huminga ako
nang malalim.
Naisip kong delayed na nga ng ilang linggo ang menstruation ko, actually parang
lagpas isang buwan na nga, mamaya iche-check ko ang kalendaryo.
Siguro dahil sa sobra-sobrang pagod at stress sa kumpanya... pati na rin sa pag-
iisip ng kung anu-ano.
"Baka miss mo lang ako?" Biro ni Kael. Gustung-gusto ko talagang naririnig ang
malambing niyang boses.
"Miss talaga kita tapos ang tagal mo pa." Natawa ito ng mahina sa kabilang linya.
"Sorry. You know what, I also wanted to be with you all the time, so bad... that
I'm already dreaming of living under the same roof with you, 'pag ganoong palagi na
kitang makakasama baka ang saya ko araw-araw."
Maikling ngumiti ako sa narinig. "'Yun din ang gusto 1<0... posible ba 'yon?"
Kael chuckled. "Mag-live in na kaya tayo. Kaya naman kitang buhayin kahit mag-anak
pa tayo ng isang dosena," natatawang saad niya kaya tipid na nangiti ako.
Pero hindi ako nakahanap ng sasabihin. Iniisip ko kung pabiro niya lang ba 'tong
sinasabi o seryoso siya.
Kung seryoso siya rito... does that mean
Yukira Alcantara has no place in his life then?
"Bakit pala gising ka pa? Magka-chat ba kayo ng lalaki mo? Papatayin ko siya
kamo.ll
Mahinang natawa ako at nakunot ang noo. "Anong pinagsasabi mo, ikaw nga lang 'tong
hinihintay ko buong gabi."
"I'm really sorry, Zarina, hindi agad ako nakauwi, ang lakas ng ulan kaninang 9 PM
pa lang. Baha yata sa main road."
Napaisip ako. "Sa labas ba kayo kumain? Akala ko dinner lang sa bahay niyo..."
Mahinang tanong ko.
llang segundo siyang hindi agad nakasagot saka turnikhim. "Hindi kami sa bahay
kumain, sa... bahay no'ng kaibigan ni 1010."
Nanuyo ang lalamunan ko. Kanina ko pa kinakalma ang sarili ko na sana sila-sila
lang ng family niya doon, na mali lang sana ako ng intindi sa pinagsasabi ng Yukira
Alcantara na 'yon na kasama siya sa dinner.
Special someone ang sabi niya.
What the hell?
Hindi niya naman iwawallpaper si Kael kung.
Paano ko ba 'to itatanong kay Kael?
Paano kung totoo nga... iiwan niya na ba 'ko kapag nalaman niyang alam ko na ang
mayroon sa kanila ng babaeng 'yon?
Ano ba talagang mayroon sa kanila?
Mayroon ba talaga? Sumasakit ang ulo ko.
"Inaantok ka na ba? Hindi ka na nagsasalita..." marahan na sabi ni Kael. "baka
nakatulugan mo na 'ko. Can I see you? Video call tayo pwede? Pakiramdam ko hindi
kumpleto ang araw ko kapag hindi kita nakikita."
Hindi ako umimik, napuno ng mga tanong ang isip ko hanggang sa sumabog ako.
"Ang mga Alcantara ba ang tinutukoy mong kaibigan ng 1010 mo?" Lakas-loob na tanong
ko, hindi pinapansin ang iba pa niyang sinasabi.
Mukhang natigilan si Kael, hindi siya agad nakasagot. Bakit naman ganito, lalong
nanunuyo ang lalamunan ko sa tuwing binibigyan niya ako ng ganitong katahimikan at
mabagal na pagsagot bilangtugon.
"Zarina... yes, how did you know?"
"May gusto ka bang ikwento patungkol doon? ll Mahina at mabagal kong tugon, puno pa
rin ng pagdududa.
Narinig ko ang pagbuntong hininga ni Kael sa kabilang linya, tila nahihirapang
sagutin ang tanong ko.
"Paano mo nalaman?" Nag-iingat ang mga salitang sabi niya.
"l just know," nagpeke ako ng tawa. "Baka lang may gusto kang ikwento patungkol sa
kanila,
kung wala... okay lang naman, huwag mo na lang intindihin angtanong ko.'l Nakagat
ko ang ibabang labi ko.
Ulit, ilang segundong hindi nakaimik si Kael.
Lalo akong nahihirapan. Lalo akong natatakot...
"l... have something to confess to you."
Mahina niyang sambit. Kumalabog ang puso ko. Confess? May hindi pa ba ako alam
patungkol sa kaniya? "But please listen carefully, I want you to trust me in this,
and- I'
"M-Matutulog na 'ko, Kael. Bukas na lang ulit kung ano man 'yan.ll
Hindi ko na hinintay ang mga sasabihin niya at pinutol na ang tawag. Bakit ako
naiiyak? Ang bigat bigla ng dibdib ko. Niloloko niya ba 'ko? Akala ko ba seryoso
siya?
Ang bigat.
Tama ba ang lahat ng naiisip ko mula pa kagabi? May aarninin si Kael...
'yungtungkol na ba sa bagay na lyon?
llang minuto akong nagtago sa ilalim ng kumot, tahimik na ibinabaon ang pag-iyak sa
unan. Pakiramdam ko masasaktan ako kapag narinig ko kung ano man ang aaminin ni
Kael.
Kung patungkol doon ang aarninin niya... no, huwag na, mabuti pang huwag niya nang
sabihin. Ayokong marinig. Ayokong masaktan ulit, ayokong magkaroon ng dahilan para
iwan niya ako.
Ayokong mawala siya sa 'kin.
This is getting worse... naiinis ako sa sarili ko na umaabot ako sa puntong ganito
ngayon. The last time I checked nangangako ako sa sarili ko na hindi ako
magkakagusto sa kaniya pero ngayon... ayoko na siyang magsabi sa 'kin ng kung anong
pwedeng makasira sa 'ming dalawa.
llang min uto kong tinitigan ang pagtawag ni Kael sa numero ko hanggang sa tumigil
na lang 'yon. I'm now totally f* ** *d up.
Burnangon lang ako mula sa kinahihigaan nang makaramdam ng matinding uhaw. Balak
kong magtungo sa kusina nang saktong makarinig naman ng boses mula sa labas ng
pinto.
"Ate! 'Wag ka na diyan, ate!" Tawag niya sa kausap sa boses na mahina ngunit
gustong sumigaw.
Agad na nalukot ang noo 1<0. Si Popoy ba 'yon?
Gising pa siya ng ganitong oras?
"Ate Nicole!" Ani niya pa.
Pati si Nicole?
Pinunasan kong maigi ang aking mga pisngi saka isinuot ang pares ng tsinelas para
lumabas ng silid. Si Nicole ang unang inalala ko, bilin sa kaniya ng doktor na
iwasan na ang pagpupuyat para hindi na magka-tyansa na bumalik ang
tumor.
"Nicole? Popoy?" Mahinang tawag ko sa kanila nang makalabas sa hallway rito sa
ikalawang palapag.
Hindi ko sila nakita rito sa second floor kaya naman tumukod ako sa barandilya at
dumungaw sa ibaba, nakita ko ang dalawa na parehong nakatago sa corner habang
patagong surnisilip sa malaking bintana. Ipinilig ko ang aking ulo, anong ginagawa
ng dalawang 'to sa ganitong oras?
Dali-dali akong bumaba ng hagdan at lumapit sa gawi nila saka hinawakan ang pareho
nilang balikat. Gulat na gulat na nilingon nila ako, na para bang ninenerbyos
kanina pa, impit pang napatili si Nicole na napigilan lang.
"Bakit gising pa kayong dalawa? Anong ginagawa niyo riyan?" Nakasimangot na sita ko
sa kanila lalo na kay Nicole.
"Eh ate, 'wag kang maingay..." pakiusap ni Nicole, tinuro niya ang labas ng bintana
kaya nag-angat ako ng kilay.
"Gabi na, bakit nandito pa kayong dalawa?
'Di ba sabi ko sa 'yong 'wag ka na magpupuyat?"
"A-Ate... aakyat na kami. 'Wag ka na mag-ingay baka marinig ka nila..." natatakot
na sabi ni Popoy saka mabilis na tumakbo paakyat ng hagdan, sinundan siya ni Nicole
sa ingat na ingat na mga hakbang.
Anong tinutukoy nila?
Dahan-dahan kong inabot ang makapal na kurtinang humaharang sa malaki naming
bintana, ang malaki at madilim na garahe ang bungad nito kaya naalala ko ang eksena
namin kagabi ni Manang Conie, sa pagkakaalala ko ay si papa ang lumalabas dito sa
ganitong oras pero hindi ko alam ang rason.
Maliit na hawi lang ng kurtina ang ginawa ko saka inilapit ang mata roon.
Halos malukot nang sobra ang aking noo sa nabungaran. Maraming armadong lalaki ang
nasa paligid ng aming malaking garahe gaya ng mayroon kagabi. Nandito ulit sila?
Nasa gitna ang mga sasakyan nila at naroon din si papa... nakasara ang glass window
kaya wala akong marinigsa pinag-uusapan pero nakakita ako ng mga simbolo sa bawat
sticker na nakadikit sa likod ng mga van, pareho ring may ganoong symbols na
nakadikit sa mga magkakapatong na mga brief case sa tabi.
Hugis dollar ang symbol na may rosas sa gitna. Napaangat ang kilay ko.
Nakikita kong may inililipat silang kung ano galing sa mga sasakyan ni papa patungo
sa mga bagong sasakyan na nakita ko rin kagabing nagtungo rito. Habang si papa ay
nagsisipat ng mga laman ng brief case na inaabot sa kaniya.
Noong una ay hindi ko masiguro kung ano
ang mga inililipat mula sa sasakyan ni papa pero nagulat ako nang biglang humarap
sa gawi ko ang isa sa mga lalaki roon.
Nabato ako sa kinatatayuan 1<0, mukhang hindi niya naman ako napansin dahil sa
dilim clito sa 100b ng mansyon... pero doon ko rin nakita kung ano ang buhat niya.
Nila!
Walang malay na bata 'yon! Madungis ang hitsura at paslit lang.
Ang ilan sa mga lalaking kanina pa may inililipat sa bagongvan ay hindi ko alam
kung ganoon din ang bitbit pero nagkarera na ang puso ko. Kailan pa nagkaroon ng
mga bata sa mga sasakyan ni papa sa garahe? At saan sila galing?
Alam kong hindi dapat ako mag-alala, si papa 'to... he will not do such weird
things pero bakit iba ang takot ngayon sa dibdib ko.
Marami nga siyang kotse at van doon, madalas ko lyon mapansin pero off-limits
palagi ang mga 'yon sa aming magkakapatid. Ang rason ni papa: luma na at sira na
raw, hindi pwedeng galawin at nasa sulok na parte pa ng malawak na garahe.
Sa gitna ng pag iisip ay halos mapatalon ako sa gulat nang may humila sa 'king
braso!
Pagkaharap ko
It was Manang Conie.
Sumesenyas sa akin na huwag gagawa ng ingay saka ako hinila palayo roon. Tila alam
ang nangyayari sa labas at alam na hindi ko dapat 'yon sinisilip.
Kagabi akala ko business matter lang ang inaatupag nila roon pero kung business nga
'yon... bakit may mga bata?

KABANATA 49
KABANATA49
HINILA ako ni Manang Connie patungo sa mismong 100b ng silid ko saka nagsara ng
pinto, hindi matapos-tapos ang pagtaas-baba ng aking dibdib sa kakaibang kaba na
naramdaman.
Hindi ko maunawaan kung bakit pero pakiramdam ko may mali sa mga nakita ko kanina.
Seriously... bakit ganoon karaming bata ang mayroon sa mga sasakyan ni papa? Saan
galing ang mga 'yon?
"Manang..."
"Madam, matulog na ho kayo. Anong oras na rin PO." Mabilis niyang sabi sa akin,
umiling ako sa sinabi niya saka itinuro ang pintuan.
"Manang, may alam ka ba sa mga nangyayari sa ibaba? 'Yung... 'yung mga kasama ni
papa, sino sila? Kilala mo ba sila? May ideya ka ba kung anong pinagkakaabalahan
nila do'n-"
"Madam, pakiusap PO, magpahinga na po kayo... wala pong nangyayari sa ibaba,
madilim na po roon-" pilit niya pero nangunot ang noo kong pinutol ang sinasabi ni
manang, anong wala?!
"May mga bata akong nakita! May mga bata silang bitbit, what was that for? Bakit sa
ganitong
2/18
oras? Hindi ako makakatulog!" Pinigil ko sandali ang sarili ko nang marinig mismo
ang boses kong tumataas na. "Manang, mayroon. Kung may mga bata sa sasakyan,
tinulungan ba 'yon ni papa?
Bakit hindi pinatuloy rito sa 100b, bakit naroon?" llang segundong hindi nakaimik
si Manang Connie, nakatulala lang ito sa akin na parang iniisip kung sasagutin ang
mga tanong ko o hindi.
Wala ba siyang alam ro'n? Hindi niya ba nakita?
"Magkunwari na lang po kayong hindi niyo nalaman 'yon, madam... huwag niyo na rin
pong sabihin kay Sir, magagalit lang po iyon sa inyo." Aniya. "Wala rin ho akong
alam diyan, pasensya na PO."
Lumabas ito mula sa silid ko saka isinara ang pinto. Naiwan akong nababahala sa
hindi ko siguradong rason kung bakit!
KINABUKASAN, nagising na lang ako nang marinig kong kumakatok si Popoy sa pintuan
ko para sabihing pinapagising na ako ni papa, sabay-sabay kaming nag-aalmusal sa um
aga pero ito yata ang unang beses na sasabay akong naiilang sa kaniya.
"Popoy!" Tawag ko sa kapatid ko nang makitang paalis na sana ito sa harap ng
pintuan matapos kong buksan ang pinto. "Halika, may itatanong muna 'ko sa 'yo."
Mahinang sabi ko.
Halatang nag-aalinlangan na pumasok ito sa kwarto.
"Ano po 'yon, ate?"
"'Yung kaninang madaling araw..." panimula 1<0.
Agad na umiling si Popoy, takot na takot ang ekspresyon ng mukha. "Ate, 'wag na
natin pag-usapan baka marinig tayo ni papa...
Nangunot ang noo 1<0. "Alam mo ba kung anong ginagawa nila roon kagabi?"
Urniling ito nang paulit-ulit para iwasang sagutin angtinatanong 1<0, lalo tuloy
akong nabahala. Halatang takot na takot lang siya kaya ayaw niyang magsalita.
Naubos ang pasensya ko kay Popoy at pinasyangsi papa na mismo ang kausapin mamaya.
"Doon ka na nga." Suko na sabi ko sa kaniya saka tinatamad na surnampa ulit sa kama
para tamad na tamad na mahiga.
Sunday ngayong araw kaya naman naisip kong wala naman akong pagkakaabalahan
masyado, maliban na lang kung may lakad kami nila papa o ni Kael, babawi raw siya
ngayong araw pero hindi ko sigurado kung seryoso ba siya roon. Bumuntong hininga
ako, aabutin ko pa lang sana ang phone ko para silipin kung may text messages ni
Kael nang mauna nang magsalita si Popoy.
"Bababa na po ako, ate. Maligo ka na PO, nasa ibaba po si Kuya Kael kanina pa."
Agad na binangon ko ang ulo ko para
4/18
lingunin si Popoy. "Huh?"
"Si Kuya Kael PO, kanina pa nasa salas, nag-uusap sila ni papa." Aniya saka
nagtatakbong lumabas ng silid.
Si Kael?!
Nandito sa bahay si Kael?!
Binuksan ko agad ang phone ko saka bumungad ang maraming notification ng missed
calls at text messages ni Kael mula pa kaninang madaling araw, nag-silent pala ako
ng phone! 03:24 AM: We'll talk later.
Isa 'yon sa marami niyang messages at ang pinaka-recent ay:
08:40 AM: Ang higpit pala rito sa village niyo.
Ayaw magpapasok ng mga guard basta-basta. :( Pagkasilip ko sa oras ay eksaktong
09:00 na ng urnaga! Ibigsabihin kanina pa siya rito?
Dali-daling nagtungo ako sa banyo at nag-ayos ng sarili, halos hindi ko malaman
kung anong uunahin kong gawin sa pagmamadali. Naalala kong pinatayan ko nga pala
siya ng tawag kaninang madaling araw sa sobrang takot ko sa maririnig na sagot
patungkol sa mga Alcantara, biglang binundol ng kaba angdibdib ko, magkakaroon na
kami ng pagkakataong makapag-usap ngayong nagpunta na ito mismo sa bahay.
Hindi ko alam kung matutuwa ako o hindi.
Nagsuot ako ng black wide-leg trouser saka puting body hugging top, napakamot pa
'ko ng ulo nang makitang lumaki ang bilbil at tiyan ko, burnabakat sa fitted kong
blouse. Hinayaan ko na lang dahil hindi naman masyadong halata kung hindi
tititigan. Kulang pa yata ang workout exercise ko sa pagpapaliit ko ng taba sa
tiyan nitong mga nakaraang araw.
Ang sarap-sarap kasi kumain!
Pagkababa ko ng hagdan, bumungad agad sa 'kin ang seryosong-seryoso na si Kael
habang nakikipag-usap kay papa na nakatalikod mula sa kinatatayuan ko. Huminga ako
nang malalim saka dire-diretsong tumabi sa kaniya sa sofa. Saglit na sumulyap si
Kael sa 'kin at nagkaroon ng tipid na multo ng ngiti sa labi bago nagbalik ulit ng
buong atensyon kay papa.
Naabutan kong patungkol sa standing ng mga kumpanya ngayon at sa market ang napag-
uusapan nila kaya naman nanahimik ako ng ilang saglit. Nakaramdam ako ng matinding
pagkailang nang tangkain ko pang sumulyap sa kinauupuan ni papa, wala akong ibang
naiisip kundi 'yung nakita ko kanina, tinuon ko na lang ang pansin ko sa center
table na nasa pagitan ng mga sofa na kinauupuan namin.
"Don't worry, I'm a man of my word. Kung pumayag ako sa napag-usapan natin,
tutuparin ko 'yon para sa kapalit din na hiningi ko." Ani Kael

kaya bahagyang nag-angat ako ng noo.

Ito 'yung usapan nilang hanggang ngayon wala pa ring nagsasabi sa 'kin kung ano.
Nahuli ko ang pag-ismid ni papa matapos marinig ang sinabi ni Kael saka humarap sa
akin ngtingin. "Sumabay muna kayo ng agahan sa hapag bago umalis." Aniya saka
turnayo. "I'll rely the safety of my daughter on you, iuwi mo siya nang buo at
maayos bukas mismo." 'Yun lang at dumiretso na ito sa dining area.
Nakaangat ang mga kilay na nilingon ko si Kael.
"luwi bukas? May pupuntahan ba tayo?"
Malambing ang naging uri ng titig na ibinigay niya sa 'king mga mata saka
sinulyapan ang aking kamay para hawakan iyon nang mahigpit.
"Badly want to spend the whole day with you. Hindi ko na nasabi sa 'yo na
pupuntahan kita rito, hindi kita ma-contact kanina." Ani Kael. "May pag-uusapan din
tayo, 'yung-"
"Kael. Pag-usapan na lang natin 'yon bago matapos ang araw na 'to, okay lang ba?"
Agap na sabi ko.
"Sure." Lum apit ito sa aking sentido saka humalik doon. "
Gusto ko namang marinig kung ano ang aaminin niya, gusto ko ring matapos ang mga
tanong na gumugulo sa isipan ko mula pa kahapon patungkol sa kung ano ang sinasabi
ng Alcantara na 'yon pero nahahaluan ngtakot ang nararamdaman ko.
Nagkakaroon ako ng pakiramdam na parang mas mabuti ng huwag kong malaman ang
patungkol sa kanila... huwag lang niya 'ko iwan. l'm being this emotional these
past few days, naiinis na ako sa sarili 1<0.
Sumabay kami sa hapag nangsi Manang Conie na mismo angtumawag sa amin, hindi
matapos ang pagkuwento at pagtatanong ni Popoy tungkol sa mga online games kay Kael
habang unusual naman na tahimik si Nicole, ganoon din ako. Tahimik at naiilang ako
dahil kay papa pero hindi ko alam kung ganoon din si Nicole. Paminsan ay
magsasalita si papa para kausapin ang dalawang bata patungkol dito sa bahay at sa
mga pinagkakaabalahan nila saka sasagot angdalawa sa hindi nila usual na tono ng
pananalita.
Mayroon talagang off na mapapansin.
Natigil ako sa pag-iisip nang maramdaman ang kalabit ni Kael sa hita ko sa ilalim
ng mesa, paglingon ko sa kaniya tapos na pala siyang kumain.
"Tapos ka na?" Tanong niya saka nilingon ang plato ko. Ngayon ko lang napansin na
iniikot ko na lang pala doon angtinidor kahit ubos na
ang pasta, napakamot ng ulo na nilingon ko si papa.
"Papa, mauna na po kami ni Kael.
Nagpaalam din si Kael saka pormal at seryosong tumango lang si papa. Lumabas ng
dining area si Kael habang dumiretso pa ako ng sink para maghugas ng kamay.
"Papa, pwede ko pong matanong kung nasaan na ngayon si Edward at Jean?"
"Edward at Jean?" Dinig kong tanong ni Papa sa kaniya.
Nang matapos sa paghuhugas ng kamay ay naglakad na ako patungo sa pintuan nang
maulinigan pa ang isinagot ng kapatid ko.
'"Yung mga bata pong isinasakay kagabi sa sasakyan. Nakausap ko pa po si Jean eh,
ang sabi niya mamamatay na raw Sila kapag kinuha na Sila." Natatawang pagkukuwento
ni Nicole, inosente sa sinasabi.
Nahinto agad ako mula sa kinatatayuan ko at humarap sa kanilang tatlo. Naabutan ko
si Popoy na pinipigilan si Nicole mula sa patuloy pang pagtatanong, tila natatakot
kay papa.
Habangsi papa naman... natigilan ito. Halatang-halata ang pagkabigla sa kaniyang
mukha dahil sa sinabi ni Nicole.
"Anong sinasabi mo, anak?" Hilaw na nginitian nito si Nicole. Napansin niya rin ang
presensya ko kaya nilingon ako ni papa. Hindi ko alam kung bakit hindi pa rin ako
urnaalis, pakiramdam ko kailangan ko rin marinig kung anong isasagot ni papa.
"Ang sabi pa nila sa 'kin kapag nakuha na raw sila ng mga bibili sa kanila ay
katapusan na nila. Nagalit pa nga po ako noong una kasi sabi nila masamang tao ka
raw po-"
"Hindi ko kilala ang mga sinasabi mo." Nakangiti pa rin na sagot ni papa pero
mababakas na ang pagkailang. "Kaibigan mo?"
"'Yung kagabi PO, 'di ba, Popoy? Nandoon ka rin, papa. Angdami mo nga pong pera na
hawak-"
Halos mapatalon ang aming mga balikat magkakapatid sa gulat nang pabagsak na
ibinaba ni papa ang mga kubyertos na hawak.
"Aalisin ko na ang lahat ng wifi connection dito sa bahay magmula sa araw na 'to,
iba na ang nagiging dulot sa inyong magkapatid ng pagpupuyat at pagbabad sa
internet. Kagabi? Hindi ko alam ang sinasabi mo, imposible ang mga sinasabi mo,
Nicole. Hindi ba dulot ng tumor 'yan na tumubo sa utak mo noon?" Galit at gigil ang
tono na sinabi nito kaya nangunot ang noo 1<0. Ngayon pa lang namin siya narinig na
nagalit, nilingon ko ang dalawa saka ko nahalata ang pagkabigla sa kanilang mukha.
"Alam mong maaga tayong lahat natutulog sa bahay na 'to, 'yun ang bilin ko sa inyo,
hindi ba? Walang magpupuyat at walang lalabas ng kwarto pagsapit ng madaling araw
dahil oras na ng tulog!"
Namilog ang mga mata ko. Sandali... itinatanggi ba ni Papa?
Kung hindi ako burnaba kaninang madaling araw para tignan kung ano ang nakita rin
ng mga bata ay baka isipin ko ngang naghahallucinate ang kapatid ko.
"Anong mayroon kagabi, Nicole?" Pagsingit ko saka lumapit ng ilang hakbang sa
kanila.
Nahalata ko ang paglikot lalo ng mga mata ni papa nang makalapit ako sa usapan
nila. Mabilis na napasulyap ako sa kinatatayuan ni Manang Connie at ng iba pang
kasambahay, tahimik silang nakikinig mula sa gilid habang pinupunasan ang ibang
baso. Alam kong alam niya rin ang nakita ko kaninang madaling araw.
Hindi lang ako at si Nicole.
"Nakita ko po kasi sa garahe... gusto ko lang naman pong malaman kung nasaan na po
'yung mga bata sa sasakyan-"
Sasagot na sana si papa nang unahan ko na ito. Hindi na ito nakangiti ngayon at
bakas na bakas na ang galit sa hindi malaman na dahilan.
"Hindi ba madalas ka lang managinip sa gabi ng ganiyan?" Putol ko sa sinasabi ni
Nicole, sasagot pa sana si Nicole nang pasimpleng tapikin ko ang kaniyang braso na
nahaharangan
ko sa paningin ni papa sa kinauupuan niya. "Huwag mo ng isipin 'yon at bilisan mo
na sa pagkain niyan."
"Nicole's not getting any better I guess, ituloy natin ang treatment sa utak niya."
Mabilis ang pagsasalita na sambit ni papa sa akin. Halata pa rin ang pagkainis
nito.
Turnango ako. "Sa tingin ko po kailangan niya lang ng mas maraming pahinga at hindi
na treatment mismo. Nicole, kumain ka na diyan at huwag mo na 'yon isipin,"
napayuko ang kapatid ko at tahimik na ipinagpatuloy ang pagkain. llang segundo
akong nanahimik habang patuloy si Papa sa pagtanggi sa sinabi ni Nicole. "Pero wala
ho ba talaga kayo kagabi sa garahe? Gaya ng sinasabi ni Nicole?"
Ayoko sanang isipan ng kung ano ang mga nakita 1<0, mga nakita namin ng mga kapatid
ko kagabi lang, pwede kong isipin na tumutulong lang si papa... charity, para sa
mga batang paslit at hanapan ang mga ito ng foundation na pwedeng mag-alaga sa
kanila. Pwede 'yon, hindi ba? Mabait siya sa pagkakaalam ko, pwede 'yon...
Pero ngayong ganito ang nagging reaksyon niya sa tuwing uusisain ang bagay na 'yon?
"Zarina, ano naman ang gagawin ko sa garahe ng ganiyang oras? 3AM, naghihilik na
ako niyan!" Sarkastikongtumawa si Papa sa akin. Pinigilan ko ang pagkunot ng noo ko
at nanatiling nakatitig sa mga mata niya, "at ano rin ang gagawin ko sa mga bata
gaya ng sinasabi ng kapatid mo? Nonsense, right?" Naiiling na nag-iwas ito ng
tingin patungo sa pagkain na kanina pa dinudurog unconsciously.
And right after he said that, his words made me think twice.
I didn't even mention 3AM, siya na mismo ang nagsabi.
BUONG byahe sa sasakyan kasama si Kael ay nanatili akong nag-iisip ng malalim.
Ngayon hindi ko na alam kung anong uunahing isipin. Nadagdagan pa.
Ang wirdo ni Papa. Hindi ako makahanap ng eksplanasyon sa isipan ko kung ano talaga
ang ginagawa niya kasama ang mga armadong lalaki na 'yon tuwing madaling araw.
"A penny for your thoughts?" Pagbasag ni Kael sa katahimikan.
Nilingon ko ito saglit. Sabihin ko kaya kay Kael ang bagay na 'yon? Hindi kaya siya
mawirduhan din kay Papa at sa kapatid 1<0?
"Anong iniisip mo? Ang lalim yata." Aniya.
"Iniisip ko kung bakit ka pinayagan ni Papa, the last time I checked ayaw niya sa
mga
Valencia." Wala sa sariling palusot ko lang kaysa sabihin ang totoong mga
inooverthink ko kanina pa.
"Ayaw sa 'min ng Papa mo?"
Natigilan ako. Huh? Nasabi ko 'yon? Nasapo ko ang aking noo.
"It's alright. Maiintindihan ko naman kung bakit, Lolo took advantage of the
situation lalo noong halos ibagsak ni Ferrer ang kumpanya n iyo."
Hindi pa rin ako nakaimik. Totoo naman pero business kasi 'to at ganoon naman
dapat mag-isip ang bawat businessman, take every opportunity kung makakita ka.
"Hindi ba galit lang din ang Lolo o pamilya mo kay papa?" Tanongko na rin. 'Yun din
kasi ang naiisip kong rason kung bakit hindi lang basta pure competition sa
business ang nakikita kong ginagawa ni Leandro Valencia, he's always spitting rude
and hateful words against Papa kapag nasa media siya. Parang may pinaghuhugutang
mas malalim pa.
"What do you mean?"
"Baka galit din kayo kasi napagbintangan mo noon si Papa na pumatay sa father mo?"
Tipid na ngumiti si Kael, hindi nag-aalis ng atensyon sa daan. "Honestly, you're
right. Hanggang ngayon. Sila Lolo at Mama." Dahan-dahan niyang sabi.
"Talaga? Bakit? Nakulong na ang totoong killer, hindi ba?"
Hindi niya sinagot at sa halip ay kumibit-balikat lang. That made my forehead
creased. "Inis at ilag pa rin sila. Kaya gusto kong makita mo kung sa'n ako
nakatayo ngayon, Zarina. Our families both hate each other while here I am,
ironically can't take my eyes off you." Tumitig si Kael nang mariin sa mga mata ko
nang magtama ang tingin namin, puno 'yon ng pagmamahal at paglalambing.
"Eyes on the road, Kael." Saway ko na lang nang makaramdam ng pag-init ng mga
pisngi.
Tumatawang nagtuon ito ng atensyon sa pagmaneho ng manibela. "Alright, mamaya na
lang kita tititigan, may 23 hours pa naman ako ngayong araw." Pabiro niyang sabi.
"Siguraduhin mong titig lang ang gagawin mo."
Again, he laughed heartily.
"Bawal ba may kasamang kiss?"
"Bawal. Sabi mo hindi tayo mag-sesex para patunayan na hindi sex lang ang habol mo
sa
"Bakit, kiss ang sinabi ko hindi naman sex? Ikaw yata may gusto no'n eh?" Pang-
aasar niya saka tinusok-tusok ang tagiliran ko. Natatawang hinampas ko ang braso
niya. "Pwede naman, kaso baka isipin ko nang ikaw 'tong katawan ko lang ang habol
sa 'kin. May abs na pa naman ako kakapunta ko ng gym."
"Totoo? Patingin nga?" Harnon ko sa kaniya.
"Hmm, bawal. Depende na lang kung huhubaran mo 'ko."
"Puro ka kalokohan."
Nang makarating kami sa Farm Cabin kung saan namin napagkasunduang mag-one day stay
ay agad kinuha ni Kael ang ipina-reserve niyang kwarto. Ang paligid ng Cabin mismo
ang agaw-pansin, mula sa malalaking mga bintana makikita na wala masyadong building
sa lugar at puro mga halaman at mas matataas na katabing bundok ang makikita,
paakyat din kasi ng bundok ang lokasyon at malayo pa sa polusyon ang hangin kaya
pakiramdam kong totoong day-off ko talaga ngayon mula sa kumpanya.
Habang nakatayo ako sa harap ng malaking bintana ay naramdaman ko ang mga braso ni
Kael na pumulupot sa 'king beywang para sa isang yakap mula sa 'king likuran. "Like
it?"
Tumango ako. "Sa'n mo nalaman ang lugar
"Nakita ko lang sa social media, naghahanap kasi ako ng farm na pwedeng bilhin."
"Farm for what?" Nag-angat ako ng tingin sa kaniya, ngumiti lang ito nang malawak
saka kumibit balikat.
"Tignan mo ang pool area nila, may harang lang na glass. Fromn here you'll see the
adjacent mountains, the breath-taking view, nakakatanggal ng stress." Busy na
pagpapaliwanag niya habang itinuturo pa ang gawi ng pool
Napanguso ako. Hindi ako magsiswimming, definitely no for my bilbil. Maliban na
lang kung hindi siya mawirduhan na nagsiswimming ako habang n aka-longsleeves.
Namasyal kami sa paligid ngCabin Farm at kumuha ng litrato, inalis ko ang lahat ng
burnabagabag sa isipan ko at inenjoy ang oras kasama si Kael. Natuwa ako masyado sa
zipline na sinubukan naming dalawa, who would have thought that it would be hard to
pull Kael to try the zipline, he's not afraid of heights he said, pero umabot kami
ilang minuto sa pilitan. Natatawa na lang na vinideohan ko ang hitsura niya habang
nasa ere kami.
"Damn, I love spending times like this with you." He sighed as he cuddles with me
on the bed. Nakabukas ang malakingtv at ngayon ay nanonood na lang kami ng movie.
Niyakap ko siya pabalik at hinalikan ang kaniyang noo. Ako rin, nakakapagtaka na sa
tuwing kasama ko langsi Kael doon lang napapanatag ang 100b ko.
"Whenever I'm away from you, I feel like I'm lacking something." Mahinang dagdag
niya pa habang nakapikit ang mga mata at nakayakap ang braso.
Ganoong-ganoon din ang nararamdaman
I feel safe, contented and at peace.
Ayaw ko siyang mawala sa buhay ko... I just hope he feels the same with me.
"Zarina..."
"How much do you like me?"
Nangingiting nilingon ko ito nang marinig ang biglaan niyang tanong. "A lot. I like
you a lot." Bumaba ako nang kaunti para mahiga sa kaniyang braso at sumiksik sa
kaniyang dibdib para magpahinga roon, sana pwedeng ganito na lang kami habangbuhay.
"l have one more question for you." Dinig kong sambit ni Kael saka inangat ang
aking baba para makita niya ang aking mukha. "Inaantok ka na?" Natatawang tanong
niya nang makita ang pungay sa mga mata ko.
"Ang lamig kasi..." lumabi ako. "ano na ang tanong mo?" Pinilit kong lakihan ang
natural na maliliit kong mga mata para hindi magmukhang inaantok kaya natawa si
Kael at mabilis na idinampi ang labi sa mga mata 1<0.
"How much do you trust me, Zarina?" llang segundo akong hindi nakasagot agad at
nanatiling nakatitig sa kaniyang mga mata.
"Bakit mo natanong?"
Kum ibit-balikat ito.
"l get it that we like each other and we value each other's presence. I want this
to last, Zarina, I want what we have right now to withstand everything that we will
face along the way." Anl Kael, nangungusap ng sinseridad ang mga mata. "And for
that to happen, I will need you to trust me completely. Sa lahat ng mangyayari,
just please... trust me."
Nawala ang ngiti sa 'king labi, sa pakiusap ni Kael hindi ko nagustuhan ang biglang
pag-ahon ng kakaibang kaba sa 'kingdibdib.
"Kael, magiging posible lang 'yan kung magiging tapat tayo sa isa't isa. I'm not
keeping any secrets from you, 'yun din ang gusto kong gawin mo."
"l will." Aniya.
Readers also enjoyed:
Dragon Alpha's Last Mate
0 103K Read
TAGS fated friends to lovers mate

KABANATA 50
"Kael, magiging posible lang 'yan kung magiging tapat tayo sa isa't isa. I'm not
keeping any secrets from you, 'yun din ang gusto kong gawin mo."
"l will." Aniya.
Malambing na tinitigan niya ako sa mga mata, itinago niya ang takas na buhok sa
likod ng aking tainga. Nagkaroon ako ng pagkakataong titigan ang kaniyang labi and
suddenly it became attractive in my eyes. Hormones gushed in, reached for his lips
and kissed it.
For the next couple of minutes, we kissed passionately, caressed and fondled each
other. Halatang nagpipigil si Kael sa mas mapupusok na pangyayari pero hindi ko
siya hinayaan, hinawakan ko ang kaniyang kamay at inilagay sa 'king dibdib, nag-
angat siya ng kilay at nangingiting minasahe ang parteng 'yon.
Napadaing ako.
Kahit nakakailang ulit na siyang nagsabi na mahalaga ako sa kaniya, kailangan ko pa
rin marinig na mas better ako kaysa sa Yuri na 'yon, tinadtad ng babaeng 'yon ng
insecurities ang utak ko no'ng magpakita siya sa 'kin!
"l can't make love to you, remember."
"So you won't? Papatunayan mo talaga?
Whatever happens?"
"l won't. Whatever happens." Nanghahamon na sagot niya.
"Sure."
Tinulak ko angdibdib ni Kael para mahiga siya sa kaniyang likuran, namilog ang mga
mata niya nang pumatong ako sa kaniyang ibabaw. smiled at him seductively, the
heat was beginning to radiate in between my thighs and so I grinded it against his
crotch.
Umawang ang kaniyang bibig at mariing pumikit.
"Zarina... don't be a tease." Nahihirapang saad niya habang pinipigilan ang beywang
ko.
"What? Diyan ka lang, hindi naman kita pinipilit ng sex."
Kitang-kita ko ang reaksyon ni Kael, umiigting nang paulit-ulit ang kaniyang panga
sa pagpipigil habang patuloy ako sa pagsayad ng aking ari sa kaniya. Tuwang-tuwa
ako sa pang-aasar habang pulang-pula na ang mga tainga ni Kael!
Namilog ang mga mata ko nang maramdamangtumigas ang kaniya.
I leaned forward and ran my tongue along his collarbone and kissed his neck,
literal itong nagulat at nanginig.
I heard him chuckled.
"Damn, Zarina... who are you? Where's my innocent Zarina?"
Ngumisi ako nang makaisip ng mas magandang gawin. Lumayo ako nang bahagya para
panoorin ang kaniyang reaksyon kaya nagtatakang inangatan niya ako ng noo.
"What? Akala mo bibigay ako? I'm a man of my word, Zar- f* *k! Damn it, Zarina!"
Ungol niya saka mariin na pumikit nang maramdaman ang kamay kong hinawakan ang
kaniyang ari mula sa 100b ng boxer shorts na suot. Pati ako ay halos magulat... a-
ang laki pala.
I don't know if I'm doing it right pero mabilis na itinaas-baba ko ang paghawak sa
kaniya roon. Lalong nawala sa sarili si Kael at paulit-ulit na nagmura nang malakas
habang mahigpit ang hawak sa 'king beywang. Dumilat ito at kagat-kagat ang ibabang
labi habang tinititigan ako sa ginagawa.
Nagulat siya nang umalis ako sa kaniyang ibabaw at dire-diretsong yuyuko na sana
para isubo 'yon nang mabilis niyang hatakin ang braso
1<0. Gagayahin ko sana ang mga kinukuwento sa
'kin ng kaibigan kong bartender sa bar noon eh!
"No, I don't want you to do that." Aniya na nakaupo na ngayon. "No blowjobs,
sweetheart.
Namula tuloy ang mga pisngi ko sa hiya!
Hinatak niya ako para halikan pero pumiglas ako.
"Kaya ko 'yon, Kael, kaya ko lahat gawin! Let me!" Nakasimangot na piglas ko sa
kaniya.
His forehead creased. "Ayoko nga sabi, ang tigas ng ulo mo."
Nakangusong bin awi ko ang braso ko mula sa kaniya at naupo nang maayos sa kaniyang
harapan. "'Di ba pleasurable 'yon? Bakit ayaw mo? Tingin mo ba hindi ako marunong?"
Natatawang umiling ito. "Hindi. Ayoko lang dahil pakiramdam ko hindi kita
nirerespeto kapag ginagawa mo na 'yon sa 'kin."
"Sige, kapag inakit ka ng ibang babae at inalok ka na gagawin nila 'yon sa 'yo
tandaan mo lang na kaya ko ring gawin 'yoni. Hindi mo na kailangang humanap ng
iba!" Iritadong umirap ako sa kaniya, ewan ko ba kung bakit feel ko maging nagger
sa kaniya ngayon.
Naisip ko lang naman na baka tingin sa 'kin ni Kael masyadong inosente kaya hahanap
siya ng iba, o kaya magsawa siya sa 'kin dahil boring ako at conservative?
Hindi kagaya ni Yukira, she's sexy and all 'yun ang nakita ko nang harapin niya
ako. She looks way better than me... nakakapuno ng insecurities, tumataba na pa
naman ako ngayon!
"Bakit naman ako maghahanap ng iba? Wala akong iba, ano na naman ang sinasabi mo."
Naiinis niya nang asik sa akin. "Palagi mo 'kong tinatawag na babaero simula pa
lang no'ng una pero ikaw lang naman ang babaeng dinidikitan ko
"Kung ganoon ano sa 'yo si Yukira
Alcantara?"
His jaw literally dropped right after I mentioned Yukira's name.
"Paano mo nalaman ang pangalan na 'yon?"
Nakasimangot na pinagkrus ko ang mga braso ko sa 'king dibdib. "Itago mo muna 'yang
ano mo bago kita awayin." Turo ko sa ari niyang nakalabas pa rin.
Kamot-ulong umalis ito ng kama. "Wait me here and we'll talk." Aniya saka tumakbo
patun gong cr.
"Mag-uusap talaga tayo! Umamin ka kung bakit mo 'ko niloloko, babaero ka talaga!"
Sigaw ko kahit na nasa 100b na siya ng cr.
"l heard that! Hindi kita niloloko sabi!" Balik na sigaw niya habang nasa 100b ng
banyo.
Hmm, kapag nalaman kong nagsinungaling lang sa 'kin ang babaeng 'yon, may pa-
wallpaper pang nalalaman, sinira-sira niya na ang peace of mind ko!
Tahimik na nahiga ako sa kama habang hinihintay si Kael, iniisip ko na ang mga
sasabihin ko sa kaniya, kung gaano kadrama dapat para makonsensya naman siya sa
panloloko sa 'kin. Wait, ano bang ginagawa no'n do'n, nagpapraktis
ba siya kung paano magsisinungaling sa 'kin?!
llang segundo nang burnukas ang pinto ng banyo ay sakto namang nag-ring ang phone
ni Kael. Nakita kong nasa screen ang pangalan ni Klaudia kaya agad kong inanswer
ang call saka niloudspeaker bago ibigay sa kuya niya.
"Hello, Kuya! Where are you ba?!" Nailayo ni Kael ang phone sa tainga. "Akala ko
naman nandito ka sa unit mo! Kanina pa ako nagsesend ng messages sa 'yo you were
not texting back!
Punta ka na rito, hurry!"
"I'm busy, Klaudia, bukas pa 'ko uuwi-" "What! Nandito na nga kami sa 100b ng
unit!"
Pati ako napapangiwi sa ingay ng boses ni Klaudia sa speaker.
"Sinong kami? Pa'no ka nga pala nakapasok, bakit alam mo ang passcode ng unit 1<0?"
"Alam ni Yukira, siya ang nag-enter, I don't know." Pagkarinig ng pangalan na 'yon
ay nag-angat ako ng tingin kay Kael, kamot-ulong n ag-iwas ito ng tin gin.
"Nagbasag pa 'tong Yuri na 'to ng glass para lang magdugo ang hand niya para
sabihin ko raw sa 'yong she needs help, ang arte-arte. Uwi na, Kuya, she's
literally bleeding talaga ayaw pang alisin ang dugo hanggat wala ka raw baka
mamatay pa 'to dito!"
Tahimik ako habang nasa byahe kami habang si Kael naman ay defensive na maya't
mayang nag-eexplain. Hanggang sa makarating kami sa Parking Lot ng condominium ay
masama pa rin ang 100b ko.
Yuri and Yukira, so iisa lang talaga sila and all my conclusions are true? !
"We're friends. Good friends. Hindi ko siya babae." Panimula niya ulit nang
makalabas kami ng kotse.
"Hindi mo siya babae pero alam niya ang passcode ng unit mo. Okay? Si Klaudia nga
na kapatid mo hindi alam."
"Alam mo rin naman ang passcode ng unit 1<0, not a big deal-
"Wallpaper ka ng phone niya! I'm not sure pero ikaw rin yata ang tinutukoy niyang
special someone, baka nga siya rin ang kasama mo sa dinner noong nakaraang gabi.
Don't even lie to me, Valencia!" Tulak ko sa balikat niya saka naglakad palayo.
Turnataas yata ang dugo 1<0!
Narinig kong humalakhak ito kaya matalim ang titig na nilingon ko siya. Kanina pa
'ko naiinis, may gana pa siyangtumawa?!
"Valencia? Baby na lang itawag mo sa 'kin para matuwa ako."
"Hindi ako nakikipagbiruan, Kael! Sino ba
ang babaeng 'yon!" Sigaw ko sa kaniya.
Nasstressed na ako!
"Zarina, stop yelling, you don't have to yell at me." Aniya sa mas seryosong boses.
"Her father is my Lolo's friend. Kakauwi lang nila galing US at-"
"Sabi niya alamin ko raw ang lugar ko sa buhay mol"
"She said that? What do you want me to do?
Sige, pagsasabihan 1<-"
"She likes you." Putol ko pa ulit.
Napapagod sa pakikipag-away na bumuntong-hininga ito. "Look, kung hindi siya si
Zarina, hindi ko siya gusto. Understand?"
Nag-iwas ako ng tingin. "Paano kung ngayon mo lang ako gusto at narealize mong mas
okay si Yukira? E 'di ngayon pa lang hayaan mo na 'kong umalis sa buhay mo."
Marahas siyang bumuga ng hangin at nameywang. "Wala akong kailangan sa 'yo, Zarina,
wala akong hidden agenda, I don't have to fake my feelings for you. Kapag sin asabi
kong mahalaga ka sa 'kin, totoo 'yon. Wala akong sinabing mahalaga 'kayo' sa 'kin,
sabi ko ikaw lang. Now, stop acting like an immature brat, you're better than
that."
Hindi ako nakaimik nang hilahin niya na ako patungo sa 100b ng elevator, hindi na
rin ako nakipagtalo, his words felt so comforting, nawala
ang lahat ng agam-agam na naramdaman 1<0. As always sa mga salitang binibitiwan ni
Kael.
Hinanda ko ang sarili ko hanggang sa marating namin ang unit niya mismo, hanggang
sa pag-enter ni Kael ng passcode sa pinto ay hindi pa rin nito binibitiwan ang
kamay ko kaya naman balak ko sanang pagmalakihan si Yukira pagpasok pero hindi 'yon
ang nangyari.
Pagbukas ng pinto bumungad agad sa 'min ang nakaupo sa sahig na si Yukira, mukha
siyang kawawa roon sa tabi ng mga bubog at basag na baso pero ang hitsura ng dugo
na nagkalat sa kaniyang puting dress at kamay ang nagbigay sa 'kin ng mabigat na
pakiramdam.
Sinubukan ko pang pigilan ang pagkahilo pero hindi ko kinaya.
The next thing I know ay nagdilim na ang paligid, narinig ko pa ang pagtawag sa
'kin ni Kael pero burnagsak na ang aking katawan sa sahig.
I passed out.
NAGISING ako nang makarinig ng kung anong ingay, nagmulat ako ng mga mata at nang
luminaw na ang paningin ko nakilala kong ang mukhang unang bumungad sa 'kin ay ang
mukha ni Yukira!
"Please, don't be pregnant, don't be pregnant, don't be pregnant." Ulit-ulit niyang
bulong habang tinatapatan ng mga palad ang tiyan ko.
Para siyang baliw na nagriritwal sa tiyan ko.
"Sira na ba ang ulo mo?" Ani ko kaya halos mapatalon siya sa gulat.
"Gising ka na, how dare you..." paiyak na turo niya sa akin. "Agaw-eksena ka! Ako
'tong nag-bleed eh pero ikaw 'tong maghihimatay-himatayan?! Talagang ayaw mong
naaagawan ng spotlight kay Kael ano?!" lginala ko ang aking paningin sa paligid,
kung hindi ako nagkakamali nasa isang private room ako ng ospital.
What happened?
Ang huli kong naaalala ay puro dugo ang abnormal na bruha na 'to sa condo ni Kael
at...
Kinakabahang tinignan ko ang suot ni Yukira, nakabihis na ito sa maayos at malinis
na dress at wala ng kahit anong dugo. Nakahinga ako nang maluwag.
"Manahimik ka at lumayo-layo ka sa 'kin hanggat nakakapagtimpi pa ako sa 'yo."
Mahinahong saad ko sa kaniya, hindi naman talaga ako mahilig magsungit pero kapag
nakikita ko ang babaeng 'to, kahit marinig lang ang boses niya parang nagkukuluan
na agad ang dugo 1<0.
Hindi siya gusto ni Kael at walang namamagitan sa kanilangdalawa.
Okay na 'ko.
"l heard naawa lang si Kael sa 'yo,
tinulungan ka niyang makabayad sa utang mo." Panimula na naman niya sa gilid ko.
Hindi ko siya tinapunan ngtingin at sa halip ay kinakalma ang sarili na pumikit
lang ako.
"Sa'n mo narinig?" Kunwa'y walang pakialam na tanong ko lang sa kaniya.
"Kay Kael at Sir Leandro of course. Ikaw lang
'tong nag-assume for sure, nakakaawa ka naman. Literal na mabait 'yan si Kael,
hindi nakakagulat kung namistaken mo ang kabaitan niya as gusto ka niya in a
romantic way."
Napaangat ang kilay 1<0.
Hindi ko pa rin naiwasang magulat sa ugali niya, ngayon lang ako nakatagpo ng
babaeng bulgarang nakikipag-usap nang ganito ka-rude personally. Para sa lalaki.
Akala niya yata mananahimik ako at hahayaan lang siya sa mga pagsasabihin niya.
Ganito rin siya noong Hotel Event Manager pa lang ako sa La Satina at naging client
ko siya, ang kaibahan lang maririnig niya sa 'kin ngayon ang mga deserve niyang
marinig.
Urnismid ako. "Tinulungan man ako ni Kael dahil naawa siya o kung ano pa man, that
doesn't change the fact that it is me that he likes right now. Huwag mo na 'kong
kausapin, Yukira, alam ko namang walang kahit anong espesyal sa inyo ni Kael. Hindi
katulad ng amin, hindi rin ako nag-assume kaya mali ka ng akala."
"Anong proof mo? Hindi lang makawala si Kael sa 'yo kasi naawa siya sa 'yo. Ang
point ko lang naman, huwag mo nang pahirapan 'yung tao, ikaw na mismo ang lumayo!
Ang darni-daming lalaki diyan sa tabi!" Singhal niya sa akin, mukhang batang
malapit na mag-tantrums dahil hindi nakukuha ang gusto.
Para siyang si Klaudia, halatang spoiled brats na anak ng mayayaman, ang kaibahan
lang siguro lesser ang pagiging bitch ni Klaudia kumpara sa babaeng 'to na
isinasagad na ang ugali.
"Akala mo naman kapag lumayo ako kay
Kael eh magugustuhan ka na niya? Posible lang 'yon kung papalitan mo ng Zarina ang
pangalan mo, by the way siya ang nagsabi niyan nang pag-awayan ka namin." Nakapikit
pa rin na sambit 1<0.
"What the hell?!"
Narinig kong burnukas ang pinto ng silid kaya naman idinilat ko ang mga mata 1<0,
akala ko naman lumabas si Yukira.
Ang burnungad sa 'min na pumasok mula sa pintuan ay si Klaudia, sunod ay si Kael.
Mukha silang nagtatalo kanina pa sa labas pero natigil lang nang mapadpad sa 'kin
ang atensyon ni Kael.
Nagulat si Kael nang makita akong gising kaya mabilis itong lumapit.
"A-Are you okay? Are you feeling better now? M-May masakit ba sa 'yo? Tell me, do
you feel any discomfort? Where?" Natataranta niyang tanong, hawak ni Kael ang kamay
ko nang mahigpit kaya bahagya ko ring pinisil 'yon.
"Okay lang ako, Kael, nahimatay lang ako. Hindi ako nagka-cancer." Mahinang tugon
ko sa kaniya.
"No, bitch. Hindi ka lang nahimatay." Nakakrus ang mga braso sa dibdib na ani ni
Klaudia mula sa paahan ng hospital bed na kinahihigaan ko.
"Klaudia." Warning ni Kael.
"Totoo naman, she's a bitch and for sure Mama will-"
"Klaudia!" Buo ang boses na saway ni Kael sa kaniya, nakasimangot na urnirap ito sa
kuya niya saka nagdadabog na lumabas ng silid
Nilingon ko si Yukira sa kanang gawi 1<0.
"Pwede ka na rin mag walk out."
"No. Kael we should talk, you can't have a child with this woman! You can't, you
can't, you can't!!!"
Nangunot ang noo 1<0. Anong pinagsasabi ng babaeng 'to.
Bumukas muli ang pinto at ang doktor na mismo ang iniluwa noon. Babaeng doktor na
agad binati kaming lahat pagkakita sa amin. "Gising na ba si misis?"
"Doctora, excuse me? Hindi sila kasal!
Walang misis dito!" Iritableng singit ni Yukira.
"Yuri, stop it." Mahinahong saway sa kaniya ni Kael. "Kung gusto mo samahan mo muna
si Klaudia sa labas."
"Really, Kael? You're sending me out of this room? Kaya mo na 'tong gawin sa 'kin?
For this woman? We're friends, noon pa man!"
"Please." Nahilot ni Kael ang sentido niya.
Naiilang na nagpalipat-lipat angtingin ng doktor sa kanilang dalawa, ako ang nahiya
para kay Yukira. Pwede bang kapag hindi ka gusto ng lalaki huwag mong ipilit?
llang segundo lang nang nagdadabog din na lumabas ng silid si Yukira, see? Lahat ba
ng bratinella ay ganito?
Huminga nang malalim si Kael at nagbalik sa akin ng atensyon, hinaplos nito ang
buhok ko kaya naman nagtatakang inangatan ko siya ng kilay.
Parang tinitignan niya 'ko bilang sobrang fragile ngayon. Hindi naman ako nagka-
cancer kaya siya ganito sa 'kin?
"How was the findings, doc?" Ani Kael sa babaeng doktor.
"Well, dumating na ang series of tests na inorder ko para kay misis- I mean, kay
Miss
Ramirez, and-"
"Series of tests? May nangyari po bang masama noong nahimatay ako?" Hindi ko
napigilang pagsingit.
"Actually, I ordered EKG or
Electrocardiogram to check if you have an irregular heart rate and some blood
tests, CBC to check naman for any sign of Anemia. Fortunately, itong mga tests na
'to ay normal naman ang naging resulta. Nahimatay ka lang due to Vasovagal Syncope,
nakakita ka ng dugo, it triggers your hormones, pwedeng ang cause ay overeating o
strong emotion at stress, Miss Ramirez. Your blood pressure was triggered to go so
much lower that it falls dramatically and causes you to pass out."
"Malala po bang sintomas 'yon?"
Nag-aalalang tanong ni Kael sa kaniya. "Do we have to confine her here? Is there
any underlying condition?"
Sa tono ng pananalita ni Kael ako nakaramdam ng kaba. Bumalik ang kaba na
naramdaman ko noong huling nakaharap ako ng isang doktor dahil may sakit ang
kapatid ko.
Hindi ko naiwasang dahan-dahang maupo sa kinahihigaan, inalalayan agad ako ni Kael.
Urniling ang doktor at ngumiti. "Don't worry, mister. Vasovagal Syncope is
something we should not worry about. Hindi lang siya
naka-kalma nang makakita ng dugo, kaya namang aralin kung paano 'yon maiiwasan sa
susunod.
Nakahinga ako nang maluwag nang marinig 'yon.
"Thank God." Dinig kong sambit ni Kael.
"But what we should now deal with is her other condition." Nakangiting saad ng
doktor saka hinarap ang kanina pang nag-aalala na tingin ko sa kaniya. "Nagsusuka
ka ba? Nahihilo? Tender breasts?"
Nag-angat ako ng tingin kay Kael, tipid na ngumiti lang ito sa 'kin habang
pinipisil nang marahan ang aking palad.
"Hindi naman po ako nagsusuka pero palagi po akong nahihilo, dumadalas din po ang
sakit ng ulo ko. Naiisip ko na po minsang magpa-check up, may history po kasi
ngtumor sa utak ang kapatid 1<0."
"Gano'n ba? Pero hindi ito tumor, misis. Looks like you still have no idea ano?
Kung sa bagay, hindi ka nagsuka, maswerte ka pa. Alam mo bang 5% lang sa mga kagaya
mo ang hindi nakaranas ng morning sickness." Ngumiti siya nang malawak sa akin at
kay Kael. Morning sickness? "You are 7 weeks pregnant, Miss Zarina.
Congratulations!" Masaya niyang sabi, napaamang ako sa kinauupuan ko. HUH?!
"Maliit ka siguro magbuntis, hindi pa halos halata ang belly bump mo. Well, mister,
pakitandaan ang mga sasabihin ko maselan ang pagbubuntis ni misis pero kumakapit
naman ang bata, be extra careful lang ngayong first trimester ng pagbubuntis-
Si Kael. "D-Doc, pakisulat na langpo ang mga kailangan kong gawin, ano pong mga
mahalagang gawin? Mga kakainin PO... 'yung mga bawal sa kaniya at kay baby, may
bawal po bang suotin si Zarina? Puntahan? Pwede po ba siya sa maingay? Kailangan po
bang naka-aircon palagi? Ito po ang ballpen, please I want to know everything,
write all the information as detailed as you can, I'm a first time father po I'm
sorry." Natatarantang inabutan ni Kael ng papel at ballpen ang natatawang doktor.
HABANG AKO... HINDI PA RIN
MAKAPANIWALA.
Nag-usap ang doktor pati si Kael hanggang sa labas ng silid pero hindi pa rin
magsink-in sa isipan ko ang narinig ko.
"Paano 'yon nangyari..." I've been taking contraceptive pills, walang palya 'yon !
Inabot ko ang bag ko nang makita ko itong nasa sidetable lang, hinanap ko ang bote
ng pills at agad na sinilip ang laman.
Okay pa naman, they're not deteriorating!
Binasa ko pa ang instruction sa likuran, baka may
mali ako ng intindi, pero tama naman ang inom
Hanggang sa mapadpad ang paningin ko sa expiration date!
Oh my god.
Pakiramdam ko maluluha ako sa frustration na nararamdaman. Hindi ito ang saktong
panahon para magbuntis... bakit ganoon...
Mas lalo nang makita kong pumasok si Kael mula sa pintuan. Huminga ito nang malalim
saka naghila ng upuan para maupo sa gilid ko. Maingat niyang kinuha ang kamay ko
saka hinalikan 'yon nang mariin, natakot ako nang makitang umiiyak si Kael,
nakayuko ito at panay ang punas sa kaniyang mga mata.
"I'm sorry... hindi ko sinasadya..." mahina at wala sa sariling hingi ko ng
pasensya.
Alam ko namang ayaw niya 'to mangyari... ni hindi ko nga alam kung sigurado na
siyang gusto niyang magkaroon ng anak sa 'kin, o kahit kasal pa!
Naguguluhang tinignan niya ako pabalik. "Huh?" He chuckled, ginulo niya ang aking
buhok. "Hindi ako umiiyak dahil malungkot ako. I'm happy, Zarina. Honestly, I think
this is beyond happiness..."
Natulala ako kay Kael. He's... happy?
"We'll have a baby soon," nakangiti ngunit
umaagos pa rin ang luha sa kaniyang mga mata na ani niya. "A little Kael or a
little Zarina... why would you be sorry for that kind of good news?" "A-Akala ko
ayaw mo..." tuluyan akong humagulgol ng iyak, hindi ko alam kung dahil sa stress,
pagkabigla, saya o takot sa pagbubuntis pero ilang minuto kong iniyakan si Kael
habang hawak ang aking tiyan.
He pulled me in a tight hug.
"Aren't you happy?" Tanong ni Kael sa 'kin. Nagpunas ako ng mga pisngi. "Siguro
hindi ako ang gusto mong maging tatay ng panganay mo?" Pabiro niyang sabi kaya
urniiyak na sumimangot ako.
"Sino naman pala ang gusto kong maging tatay ng panganay ko?"
"Lim?" Turnatawang hinalikan nito ang noo 1<0. "Kidding, you look unhappy, care to
share
"Nag-aalala lang ako, Kael... kaya ko ba 'to? Pa'no kung bigla kang magsawa sa
'kin? liwan mo na kami ng anak m-"
"Zarina... ayan na naman tayo." Napapagod niyang putol sa akin. "Hindi ka mag-isa,
kasama mo '1<0."
"Dapat lang." Naiiyak na sagot ko. "Kasama kitang ginawa 'to eh."
Humalakhak si Kael. "Seriously speaking,
Zarina, I won't leave you and our child. That will never happen, I assure you.
Please stop thinking such thing, baka malungkot lang ang anak ko kapag narinig ang
mga sinasabi mong wala namang katotohanan." He pursed his lips and reach for my
belly, hinaplos niya 'yon nang maingat saka hindi napigilan na mapangiti. Nahawa
ako at nakaramdam ng saya. Magkakaroon na kami ng anak...
kinakabahang hinawakan ko ang akingtiyan. Hindi pa 'to alam ni Papa... paniguradong
magagalit 'yun.
At ang pamilya ni Kael... anong magiging reaksyon nila, magagalit kaya sila?
Sana kahit sa 'kin na lang at huwagsa bata.
Sinamaan ako ngtingin ni Kael matapos mag-focus sa tiyan ko kanina.
"What?" Nagtatakang tanong ko sa kaniya. "Nag-ooverthink ka na naman yata.
Makakasama nga sa bata, ang tigas ng ulo mo." "I'm not." Natatawang iling ko.
Inabot niya ang aking labi saka hinalikan 'yon. "Nasabi ko na sa Papa mo, if that's
what you're overthinking."
Namilog ang mga mata ko. "A-Anong sabi niya?"
Sinabi sa 'kin ni Kael na pagkatapos niyang sabihin kay Papa ang lahat ay sinuntok
siya ng huli, gaya ng inaasahan galit si Papa kaya naman kahit natatakot ay hinarap
ko na rin agad ito at kinausap. Ang nakapagpagulat lang sa 'kin ay kalmado na ito
nang kami na ang magharap.
"Sinabi ni Kael na bawal kang ma-stress, gusto kong pagalitan ka pero hindi ko na
'yon gagawin ngayon. Binuhos ko na ang lahat ng galit ko sa Valencia na 'yon."
Kalmadong sambit ni Papa habang nakaupo sa opisina niya rito sa bahay.
Huminga ako nang malalim, naiiyak talaga ako sa tuwing ang bata ang napag-uusapan.
"I'm sorry PO... magtatrabaho pa rin po ako sa kumpanya, hindi ko po papabayaan,
kakaumpisa pa lang ng Finesse-
"No, you don't have to. Wala namang problema sa kumpanya, naisip kong ipagkatiwala
kay Aaron at sa mga magulang niya 'yon habang hindi ka pa nanganganak."
"Sigurado po kayo?"
Kung sabagay, mapagkakatiwalaan ang pamilya nila Aaron.
"'Wag mo akong masyadong problemahin, Zarina, hindi ako tutulad sa pagrereact ng
ibang mga magulang diyan na halos patayin ang anak nilang nabuntis. Nasa tamang
edad ka naman na, isa pa malaki ang pagkukulang ko sa 'yo at ang tanging bagay na
dapat ko na lang gawin ngayon ay tulungan at suportahan ka." Ani niya habang abala
sa pagpirma sa mga papeles sa mesa.
"I'll load tons of cash in your bank account, kung may mga kailangan ka maaasahan
mo 'ko pagdating sa pera, hindi mo kailangang umasa kayValencia o kahit sino sa
kanila. 'Yan lang ang gusto kong tandaan mo."
Napayuko ako. "Maraming salamat PO, Papa. Patawad po sa disappointment, babalikan
ko na lang po ang kumpanya kapag urnayos ang lagay 1<0. Hahanap pa rin po ako ng
paraan para tumulong-"
"Take a rest, Zarina. Kung malusog ang apo ko na iluluwal mo malaking bagay na 'yon
para sa 'kin. Paniguradong 'yon din ang gusto ng mama mo kung naririto lang siya."
Pinunasan ko ang luhang pumatak sa 'king mga mata.
Ang bait ni Papa, o siguro dahil nasa tamang edad na ako kaya ganito. Nahihiya
talaga ako sa lahat, pakiramdam ko hindi welcome ang bata at pagbubuntis ko sa
ganitong panahon. Ang clami ko pa sanang pwedeng gawin.
Natigil ako sa pag-iisip ng kung ano nang maalala ang sinabi ni Kael. Hindi pala
ako dapat m ag-overthink masyado.
Hinaplos ko ang aking tiyan.
"Kael wants you to move in with him, pumapayag na 'ko basta't tatawag ka sa 'kin
kung kailangan mo ng pera. Huwag na huwag kang
aasa sa kanila, kaya kong ibigay sa 'yo at sa magiging apo ko 'yon."
Natigilan ako nang marinig ang sinabi ni
Papa. "L-Lilipat PO?"
ILANG ORAS lang ay nagulat na lang ako nang makitang naka-empake na ang mga gamit
1<0. Naempake na nila Manang Conie ang lahat at nakahanda na para sa pagsundo ni
Kael.
Teka, hindi niya 'to nabanggit sa 'kin ha.
"Hindi ko talaga binanggit, naisip kong baka turnanggi ka." Ani Kael nang tanungin
ko siya. Ngingiti-ngiting nagdadrive na ito ngayon ng sasakyan, nasa backseat at
trunk ng kotse ang mga garnit ko at kakasabi niya lang kanina na hindi na rin siya
ookupa sa condo unit niya kund sa bahay niya mismo kami ngayon para alagaan ako.
"Kael, hindi naman ako baldado, kaya ko naman-"
"Shh. I want to focus on taking care of you and our first child. Huwag na natin
pagtalunan.ll Hindi na ako umalma at tipid na lang na ngumiti. "Thank you, Kael...
this means a lot to me. Kailangan ko talaga ng suporta mo,"
"l know, nandito lang ako palagi para sayo." Mahigpit niyang hinawakan ang aking
kamay.
Huminga ako nang malalim, ang gaan sa pakiramdam. "I'm sorry kung palagi kitang
inaaway o iniinis noong mga nakaraan pa, sana mapagpasensyahan mo ako."
"Zarina, kahit dahil pa sa hormonal changes o kung ano pa, iintindihin kita. 'Yun
ang gagawin natin palagi at hindi ako mapapagod pagdating sayo, don't be sorry."
Sumulyap siya sa akin at marahang ngumiti, his sincere words and smile melted my
heart.
"Kung titindi pa ang pag-ooverthink mo, know that I am always here to listen to
you, Zarina. I want to hear all kinds of thoughts that will bother your mind, you
can share it to me, we're not just lovers, consider me too as your best friend. And
you have me always, Zarina, kakampi mo ako palagi simula pa noong una."
Napalabi ako at turnango sa sinabi niya habang nagpupunas ng mga kumakawalang luha
sa 'king pisngi. "Thank you, Kael. " I felt so overwhelmed with happiness and peace
of mind.
I want to thank the heavens for giving me a man that cares about my mental health,
a man that shows sincerity since day one.
I want to thank the heavens for giving me a man like Kael. He's just... too good to
be true.

KABANATA 51
KABANATA 51
NAGISING na lang ako dulot ng init ng sikat ng araw na turnatama sa 'king mga binti
galing sa bintanang nakahawi na ang mga kurtina. Hindi ko na naabutan si Kael sa
tabi ko kaya naman sinipat ko ang orasan, pasado alas onse na ng tanghali.
Nag-uunat na dumiretso ako sa banyo para maligo at mag-ayos ng sarili kahit
papaano. Nitong mga nagdaang mga linggo ay halos mas mapansin ko ang pagbigat ng
katawan ko sa pagkilos, naiintindihan kong baka hormonal changes gaya ng sinabi ng
0B doctor ko kaya hinahayaan ko na lang na dumaan ang araw na hindi ako nakakapag-
ayos ng buhok, nakakapaglagay ng kaunting makeup gaya ng nakasanayan ko.
Dumadagdag din nang paunti ang weight ko araw-araw kaya hindi ko maiwasang ireklamo
'yon kay Kael, then he'll never fail in complimenting me in my natural and real
form... with messed up hair, simple dressing, pati ang weight ko na dating 50kg at
ngayon ay lagpas 54kg na yata, he would always, always tell me that he likes me in
my simplest form and that he doesn't need me to dress fancy all the time.
Nandito lang naman din ako sa bahay palagi at hindi na lumalabas gaano.
Bahay ni Kael.
Simula no'ng malipat ako rito at magkasama na kami sa iisang bubong naging sobrang
saya ko na, ramdam ko rin na gano'n ang nararamdaman ni Kael. Halos oras-oras yata
ay nakadikit lang ako sa kaniya at may 24 hours na kami para gawin nang magkasama
ang mga bagay na minsan lang namin nagagawa sa isang linggo dulot ng busy schedules
namin noon. Sabay kumakain ng agahan hanggang hapunan, nanonood ng bagong movies,
hindi ko rin inaasahang mahihilig ako sa pag-drawing at pagpipinta dahil kay Kael.
nahawa yata ako sa hobbies niya.
Pumapasok pa rin naman siya sa office, sa kumpanya nila pero mas umikli ang working
hours niya roon at halos urnuwi rin kaagad dito sa bahay. Hindi ko alam kung pwede
niya ba talaga gawin 'yon o sadyang iniiwan lang ang lahat ng workload sa mga
empleyado nila, ayaw naman umamin kapag tatanungin.
Ang sasabihin niya lang nag-aalala siya sa 'kin at namimiss niya na raw kami kaagad
ni baby.
Mas naging malapit pa kami nang sobra sa isa't isa. Nakakapag-usap kami ng malalim
kung kailan kailangang gawin 'yon at nakikilala ko pa nang masinsinan ang lalaking
mahal ko. Palagi niyang sinasabi na maging open ako sa kaniya... nakilala niya yata
agad ang bago kong hobby na mag-isip nang sobra tungkol sa kung anu-anong bagay
kaya ang solusyon niya ay pag-usapan namin kaagad at palagi kung ano ang gugulo sa
isipan ko.
Healthy communication ika nga.
Nakita ko siya sa kusina nang sumilip ako ro'n, abala itong nakatalikod sa
kinatatayuan ko habang hubad ang pang-itaas at tanging apron lang ang suot.
Nakangiting dahan-dahan akong lumapit para yumakap mula sa kaniyang likod.
"Ang aga naman niyan." Ani ko.
Nagulat ito pero agad ding ngumiti nang malingon sa akin. "Good morning." Humarap
siya sa 'kin at hinalikan ang labi ko. Humaplos din ito agad sa 'king tiyan na nag-
uumpisa na ring lumaki nang paunti. "Good morning, my little love."
"Anong ginagawa mo?" Sinilip ko ang pinagkakaabalahan niya pero agad siyang
humarang sa view ko.
"Hintayin mo na lang diyan sa lamesa, I'm making your healthy breakfast." Proud
niyang sabi habang inaalalayan akong maupo sa harap ng hapag.
Napanguso ako. "Hindi maganda ang kutob ko sa healthy breakfast na 'yan. No'ng
nakaraan ginawan mo 'ko ng ampalaya shake! Tapos carrot shake! Kulang na lang
ilagay mo na lahat ng pang-Chopsuey."
Pagdatingsa mga kinakain ko, Kael has been extra hands on, kahit isang tikim lang
ng softdrinks ay ayaw akong payagan! He's been my cook since the day I moved in
here with him at bawat gulay yata sa Bahay-Kubo ay naihalo niya na sa mga ulam
namin.
Kapag naman may appointment kami sa 0B ay halos siya na ang makipag-usap, may dala
pa 'yang mini notebook niya para i-take note at hindi makaligtaan ang details na
ipinapayo ng doktor. Cute sana tignan kaso parang tutubuan na 'ko ng dahon sa kaka-
fruits and vegetables lang namin kada-linggo, minsan ay may meat naman pero hindi
palagi!
Tinitiis ko na lang. I know Kael will be a good father to our child, ngayon pa lang
ay hindi niya na kami pinapabayaan.
"Kaya nga healthy, tinanong ko rin 'to sa 0B doctor mo siyempre. Kailangan mataba
si baby at walang sakit kapag kasama na natin siya rito." Ani niya saka nagtuloy ng
luto sa kawali at nag-blender ng kung anong shake na naman siguro. "Kaunting tiis
na lang, mommy." Malambing niyang dagdag saka ngumiti nang lingunin ako.
Natahimik ako nang banggitin niya ang
'mommy'. Bahagyangtumalon ang puso ko knowing na magiging isang ina na ako few
months from now. Nakaka-kaba!
Wala pa naman akong idea kung anong gagawin, kung nandito lang sana si mama... pero
sisiguraduhin kong magiging better mom ako para sa anak ko. Lahat ng naranasan kong
paghihirap bilang anak... hindi ko 'yon hahayaang maranasan ng baby ko, ng baby
namin ni Kael.
"Hindi ka papasok ng work ngayong araw? I mean... hindi ka umalis kaninang umaga,
sure ka bang hindi nakakaapekto sa kumpanya ang oras mo sa 'kin dito?" Nag-aalalang
tanong ko kay Kael habang nagtutupi ng mga darnit sa 'ming kwarto.
"Hmm, pumasok naman ako kahapon, pero umabsent ako noong isang araw at ngayon."
Aniya habang nakatitig sa ceiling at nakahiga sa kama. "Bukas din aabsent ako."
Urniling ito saka nakahiga pa rin na lumapit sa 'kin para yakapin ang beywang ko.
"Wala lang, gusto kitang kasama kaysa ang mga tao ro'n. Kaya naman nila kahit wala
ako, si Lolo naman angCEO."
Tumango na lang ako at itinuon ang atensyon sa pagtutupi.
I think it's been a month since we learned about my pregnancy, kung hindl' pa
siguro ako nahimatay at naisugod sa ospital ay hindi pa namin malalaman na pregnant
na ako. Nakakatakot naman na hindi makaranas ng morning sickness, wala rin naman
akong idea sa mga ittle signs of pregnancy.
And in that one month, lumayo ako sa pakikipag-communicate sa kahit kanino. Maliban
na lang siguro sa mga kapatid kong once a week kong tinatawagan, actually inaasahan
ko silang maging madaldal sa phone call gaya ng usual pero hindi, halos tahimik
sila sa call at parang nag-aalinlangan magsalita. Hindi ko na lang masyadong
pinupuna, baka nalulungkot lang na bigla akong humiwalay sa bahay.
Hindi na rin 'ko nakarinig ng kahit anong balita patungkol kay Yukira at sa
pagiging delusional nito sa pagkagusto niya kay Kael, hindi rin naman ako nag-
woworry dahil palagi ko namang kasama si Kael dito sa bahay. Ang madalas ko lang
sigurong isipin ay ang family ni Kael. Kung patungkol doon ang pag-uusapan namin
he'd always cut me off. Huwag muna raw naming pag-usapan at saka na lang kung
lalagpas na ng first trimester ang pregnancy ko, ayaw niya 'kong ma-stress kaya
nahimigan ko nang hindi rin siguro siya sure kung... magiging maganda ang
pagtanggap ng family niya sa 'kin at kay baby.
Hindi rin ako sigurado kung alam na nilang magkakaroon na kami ng anak ni Kael.
"Kael, can we talk? Tungkol sa family mo-"
Hindi niya na hinayaang matapos ang sinasabi ko at bahagyang naupo para halikan ang
aking labi ng ilang segundo.
"Why is that your lips always taste sweet? It's addicting, hmm." Malambing niyang
saad saka paulit-ulit na hinalikan nang mabilis iyon. "Makes me want to take you
here and make love all night with you."
Natatawang tinulak ko ang balikat nito.
"'Yung mga tinutupi ko." Saway ko sa kaniya nang mapansing nadadaganan niya na ang
mga darnit.
"'Wag ka na magtupi, guguluhin ko rin naman sa cabinet ang mga cyan."
Sinamaan ko siya ngtingin. "Subukan mo."
"Bakit ka ba nagtutupi, why don't we get a housemaid to do all these?"
"Ayoko. Kaya ko naman. Kailangan ko rin mag-exercise at gumalaw-galaw, ano ka
ba..."
"Really?" Napatulala at napaisip na tanong niya. He looks cute and innocent,
natatawa ako sa pagiging caring at hands-on ni Kael sa pagbubuntis ko, hinalikan ko
ang kaniyang pisngi at kinagat. "Ah!" Sigaw niya.
"Thank you, my love. Ang swerte ni baby dahil responsible ang daddy niya," marahan
kong sambit.
"Kagat muna sabay bola ah?" He chuckled.
"Anything for the love of my life and for our little
one." Aniya saka hinalikan ang aking maliit na baby bump.
"Pero pag-uusapan pa rin natin ang patungkol sa family mo." Agap na sabi ko nang
akala niya siguro nakalusot na siya. Nag-iwas ito ng tingin habang nakatukod ang
Siko sa kama. "Gusto ko lang na maging maayos ang lahat, Kael. At hindi 'yon
mangyayari kung patuloy kang iiwas. Willing naman akong mag-adjust, kung ayaw nila
sa 'kin at kay baby, kaya ko naman mag-adjust-"
"Hindi mo kailangan mag-adjust para sa kanila, Zarina. Ako, ikaw at ang magiging
anak lang natin ang mahalaga, their opinion should not matter and should not bother
you. Kung pwede nga lang na magpakita tayo sa kanila kung nandito na rin mismo ang
anak natin, wala namang kaso sa 'kin 'yon." Saad niya.
Kael.. tutol ko sa sinabi niya.
Ayoko namang gawin 'yon. Kung gaano niya irespeto si Papa kahit na alam at ramdam
niyang malamig ang trato sa kaniya nito ay ganoon din ang gusto kong gawin ko sa
pamilya niya. Ayoko na ng kahit anong gugulo sa 100b ko, alam kong mas malaki pa
angchance na mabastusan sila sa 'kin kung susundin ko ang gusto ni Kael na
magpakita na lang kung kailan nanganak na para makaiwas lang sa kahit anong stress.
It shouldn't happen like that.
Mapungay ang mga matang nahiga ito sa 'king hita at huminga nang malalim. "Let's
talk about this some other time. Please?"
"Okay." Sagot ko na lang at kumibit-balikat. Kinurot ko pa ito sa tagiliran nang
makitang guluhin niya ang mga tinutupi kong underwear 1<0. Tumatawang lumayo lang
ito ng kama.
Araw-araw din hindi naubusan ng pambibwisit si Kael kahit na responsible at very
good siya sa pag-aalaga sa 'kin, ewan ko na lang talaga kapag namana pa 'yon ng
magiging anak namin.
Nang magpaalam ang araw sa kalangitan ay nagbalak na akong magluto ng dinner para
sa 'min ni Kael pero nauna na itong magsabi na sa labas kami kakain. Nakaramdam ako
ng excitement, sa buong isang buwan yata ay halos mag-stay lang ako rito sa bahay
niya at maghanap ng kung anu-anong pagkakaabalahan. Hindi naman ako nabagot noong
una dahil masaya akong palagi kaming nagkikita at nagkakasama ni Kael. Kaya agad
akong nag-ayos ng sarili at nagbihis ng magandang dress, napalabi pa 'ko nang medyo
mahalata na ang belly bump sa mga fitted kong dress kaya nagpasya akong magsuot na
lang ng flowy dress.
Linen puff sleeves ang flowy dress ko na kulay beige, pinaresan ko lang ito ng flat
sandals.
"Namiss kong lumabas!" Masayang sabi ko pagkasakay sa kotse ni Kael. PinaÏnit niya
ang makina saka nangingiting nilingon ako.
"Next time we'll shop at the mall. Kung anong gusto mo naman na bilhin. They say
that shopping could be so therapeutic and relaxing, baka nababagot ka na kasama ako
sa araw-araw." "Hindi naman masyadong nababagot na kasama ka, nababagot lang kasi
nasa 100b lang ako ng bahay."
"Baka mapag-isip isip mo pang boring akong kasama kaya Sige papayagan na kitang
lumabas." Biro niya pa saka pinaandar palabas ng exclusive village ang kotse.
Natatawang inilingan ko lang ito.
"Kakausapin ko si Meira na samahan ka sa mall. Pag-iisipan ko pa kung pati rin si
Lim pero parang ayoko."
Humalakhak na nilingon ko ito. "Bakit ba ang init ng dugo mo palagi do'n sa tao?
Mabait 'yun!"
"Yeah, Zarina, mabait or what I don't care. Nag-iingat lang ako, baka kung palagi
ka niyang kasama ma-realize niyang maging lalaki at agawin ka sa 'kin. 'Di ba?
Hindi natin masasabi!" "You're unbelievable, Kael." Natatawang iling ko lang sa
kaniya.
Pagkatapos ng ilang oras na byahe, tingin ko ay puro na nga reklamo ang narinig ni
Kael mula sa 'kin dahil sa tagal ng byahe. I was expecting
kasi na diyan sa tabi lang kami kakain, malapit na restau ganoon. Nagulat na lang
ako nang maglabas ito ng blindfold.
"Anong mayro'n?" Natatawang hampas ko sa braso niya nang mahawakan ko ito. Surnunod
na lang ako nang igiya niya ako palabas ng sasakyan at palakad sa kung saan.
Nakakaloka si Kael.
"Of course a surprise, Zarina. Kaya may blindfold." Sarcastic niyang sabi na
feeling ko natatawa sa 'kin. Kinurot ko nga ang kamay niyang nakaalalay sa beywang
ko.
"Baka naman ihuhulog mo na pala ako sa ilog o bangin ha?" Biro ko sa kaniya nang
alalayan niya ako pababa sa mukhang hagdan na maikli lang.
I heard him chuckled right behind me. "Bakit ko naman gagawin 'yon sa babaeng
pinaka-mahalaga sa 'kin?"
"Para magkaro'n na kayo ng chance ni Yukira na magsama habangbuhay? Or ni Darlene?"
Patuloy ko pa rin sa pang-aasar sa kaniya habang dahan-dahan na naglalakad.
"Come on, Zarina, ako na lang ang magpapakahulog sa ilog o kahit bangin kung hindi
ikaw ang makakasama ko habangbuhay." Bumunghalit ako ng tawa para itago ang
pagtalon ng puso ko sa narinig. This man never really fails in making me smile
everyday!
"Matagal pa ba?! Ang layo naman ng
bangin?!" Natatawang asik ko sa kaniya.
Hindi siya sumagot at maya-maya ay nakarinig ako ng ilang musika na sa tingin ko ay
galing sa Violin. Nakangiting napakunot ang aking noo.
"We're here." Dinig kong marahan niyang bulong saka inalis ang blindfold sa 'king
mga mata.
Bumungad sa 'kin ang magandang dagat sa paligid. We're in his exclusive beach
resort!
Espesyal na table and chairs din ang nakahanda sa 'king harapan, a picturesque
dinner for two; they were designed with petals of roses everywhere at ang nasa
tabing malaking puno ay may dekorasyon na maraming nakasabit na maliliwanag na
lantern lamp. Nangiti ako sa mga musician 'di kalayuan sa 'min nang makitang sila
nga ang nagtutugtog ng violin music na narinig ko kanina lang. At ang buhangin na
daanan mula sa kinatatayuan ko patungo sa romantic dinner table ang lalong
ikinangiti 1<0, it was lined with romantic candles.
Tumikhim si Kael sa 'king tabi. "Ako lang ang nag-ayos niyan lahat kahapon."
"Really? It's nice, Kael! I mean no it's not just nice, it's beautiful!" Sincere na
bati ko. Nagpigil ito ng ngiti sa labi saka nahihiyang yumuko at iginiya ako
patungo sa table.
"A special dinner for a special woman like
you." Bulong niya. Hinawakan nito ang beywang ko at hinalikan ako sa labi. Nagulat
pa ako nang may iabot siya sa 'kin na malaking bouquet ng bulaklak, Chrysanthemum
'yon na paboritong-paborito ko rin.
"Ang sweet mo naman masyado, hindi kaya magka-diabetes na 'ko niyan?"
"I'll be your insulin, then, if that happens." Nangingiting biro niya, natatawang
inirapan ko ito. He placed my hands on his shoulders and placed his on my waist,
Kael then swayed me in a slow dance, sinasabayan ang romantikong tugtog ng violin
sa background, sumasabay pa ang masarap sa pandinig na alon sa dagat.
Pakiramdam ko hindi na maalis pa ang ngiti sa mga labi 1<0.
"You have no idea how much my heart races when I'm with you or even just see you
and... so far, every moment we've spent together has been awesome for me, if only
you knew how much those little moments with you matter to me." Banayad ang
kaniyang ngiti at isinandal ang noo sa 'king noo. "In a sea of people, my eyes
always search for you alone. Kahit ipagtulakan mo pa 'ko kay Darlene o Yuri. Kahit
kay Lim pa." Hindi ko napigilang matawa.
"I'm serious, Zarina, hindi ako nagsisising hinabol-habol kita at sinunod ko ang
misteryosong pagka-interes ko sa 'yo noong
makilala kita. I've fallen so fast and deep with your smile and... strong kindness.
Minsan natatakot akong isipin na baka hindi mo 'ko magustuhan."
"Talaga? Maraming kagusto-gusto sa 'yo." Hindi makapaniwalang sagot ko.
Umiling ito. "Pero kahit hindi mo 'ko magustuhan, wala naman akong pakialam.
Pipilitin ko pa rin ang langit na makuha ka, kahit mag-asawa ka pa ng iba. I'd be
so willing to get you back by hook or by crook." Ani niya na ikinatawa ko na naman.
"Lalo na no'ng makita kong hindi ka deserve ng kung sino man na 'yon. Ako na
lang... 'yon ang pinanghahawakan ko kahit na may relasyon kayo ni Ferrer noon. Ako
na lang... I know how I will take care of you." I feel so overwhelmed with so much
romantic emotions right now.
"Thank you, Kael. So much. I love how you take care of me and how you keep working
to be a better man... even on days that I fail to be a better woman."
Napahinga ako nang malalim.
Mahal ko talaga si Kael.
Turnango-tango ito at kinagat ang ibabang labi. Suppressing an emotion that I'm not
sure of what kind. Lumayo siya nang bahagya at lumingon sa mga musician, biglang
nag-iba ang violin music at mas bumagal.
Napansin kong naglikot ang kaniyang mga mata at biglang parang hindi mapakali.
Natatawang hinanap ko ang kaniyang atensyon. "Nate-tense ka ba? Naiihi?" Biro ko.
"Sort of." Sagot niya.
Aayain ko na sana siyang magtungo sa table at kumain ng dinner nang bigla itong
lumuhod sa harapan ko.
I froze! I literally froze!
Lato na nang makita kong ilabas niya mula sa bulsa ang maliit na box ng singsing
saka buksan 'yon.
"Kael... what's this..." nanginginig na tanong ko. Hindi magsink-in sa 'kin pero...
may hawak siyang singsing at seryosong nakatitig sa 'king mga mata.
Hindi ko maintindihan kung bakit ako nanginginig pero pinaghalo-halong emosyon ang
nabubuo sa dibdib ko.
"You're my paradise and I would happily get stranded on you for a lifetime. Mahal
kita noon pa pero naduduwag akong palagi na sabihin 'yon, but right now I've
decided to man up." He smiled genuinely, kumislap ang kaniyang mga mata at 'yon ang
nagtulak sa 'kin na maluha din.
Zarina... I can't imagine life without you, that's how I love you. Please... marry
me."
Umawang ang bibig ko at tuluyang sumabog
na humagulgol ng iyak.
Oh my god... ang saya ng puso ko!
The words that I've been dying to hear from Kael... I finally heard it now.
Hindi ko maitulak ang bara sa 'king lalamunan kung kaya't nanatili akong umiiyak sa
kaniyang harapan.
Turn ango ako nang sunud-sunod bilang pagtugon kahit na puno ng luha ang aking mga
pisngi.
Nagulat ako nang biglang makarinig ng fireworks sa kalangitan. That's when people
around us showed up!
Pierce, Euan and Theodorre shouted their congratulations. Maging ang mga tao sa
beach resort! Oh my god!
Niyakap ako ni Kael nang mahigpit, I heard him sobbing right beside my ear. "l love
you..."
"Kael... I love you, too."

KABANATA 52
KABANATA 52
TUMILI si Aaron nang pagkalakas-lakas nang matapos ako sa pagbabalita sa kaniya
kung ano ang mahalagang okasyon ang nangyari sa buhay ko kagabi lang mismo. Pati na
rin ang pagkakumpirma ng pagbubuntis 1<0.
"Aaron!" Natatawang saway ko sa kaniya saka nahihiyang yumuko nang maglingunan sa
'min ang mga tao rito sa Department Store.
"I'm so happy for you nga kasi! Bakit ba? Ito ba ay library para bawal magtili?"
Nagmamaldita niyang sabl' saka hinawi-hawi pa ang ulo na parang may long hair kahit
wala naman, inaaway ang mga nakatinging mga tao sa paligid.
Ngumiti na lang ako at inalala kung gaano kasaya ang puso ko mula pa kagabi na nag-
propose si Kael sa 'kin.
Nag-propose si Kael.
Hindi pa rin talaga ako makapaniwala!
Dati... pangarap ko lang na makakilala at makatagpo ng lalaking bukod sa mahal ko
tapos mas mahal ako. Nawala na parang bula ang pag-asa ko sa pangarap na 'yon nang
ipitin ako ni Charles sa sitwasyong siya lang ang magiging masaya at makikinabang.
But then again, Aaron and Klaudia actually saved me from that misfortune.
The Big Guy in Heaven actually saved me from being unhappy with Charles, si Charles
na noon pa man pala ay may binabalak nang masama sa 'kin at sa pera ng sarili
kongtatay.
At si Kael... hindi siya napagod. Hindi siya nagsawa na ipilit ang lahat, hindi ko
alam kung bakit pero paulit-ulit niya lang sinasabi na dahil alam niyang mas
magigingtama ang lahat sa kamay niya.
Naiintindihan kong dumating siya sa buhay ko noong una na ang pakay lang ay
maghiganti sa mga taong nanakit din sa kaniya, naiintindihan kong may kaniya-
kaniyang isyu kami sa buhay, mayroon din siya. Ang ipinagpapasalamat ko lang...
noong nadiskubre niyang may mali sa ginagawa ni Charles, hindi siya nagdalawang-
isip na lapitan ako at hatakin palayo sa lalaking 'yon.
Nagpapasalamat din akong hindi siya naging ganoon kasama para pati ako ay gamitin
niya.
Gamitin para sa pansariling agenda. Hindi n aging ganoon.
Suddenly, he became the Heaven's help in disguise for me.
I have always been dreaming to meet a man as sincere and genuine as him. Mabuti na
lang, pagkatapos ng puro problema at pasakit... dumating na ang araw na magiging
masaya na
ako.
"Pero naiinis pa rin ako na hindi man lang ako invited kagabi. Ako ang kasama mo sa
hirap at ginhawa, okay? Ako, sis! Ako!" Pagmamaktol ni Aaron habang pinagbabalingan
ng inis niya ang mga naka-hanger na damit sa store na pinasukan namin dito sa mall.
"Kapag nasira mo 'yan, babayaran mo, labas ako diyan." Sita 1<0. "Ayaw nga ni Kael,
natatakot daw siyang baka maging totoong lalaki ka at agawin mo 'ko sa kaniya."
Natatawang sabi ko.
"Huh?! Baka siya pa ang agawin ko sa 'yo, pwede pang gano'n. Pero ako? Tapos ikaw?
Ako at ikaw? Ikaw at ako?!" OA niyang saad kaya inirapan ko ito at nagtingin sa
kabilang banda ng mga damit, kanina pa 'ko nagbubusisi ng bili sa mga flowy na
damit na komportable kapag sinuot ko at hindi masyadong fitted. "Kahit siguro mag-
bold star ka sa harapan 1<0, girl, baka pitikin ko lang 'yang ano mo!"
Humalakhak ako at hinampas siya ng hawak kong bag. "Siraulo ka!"
"And buntis ka na..." aniya saka madramang tinakpan ang bibig habang nagpapaypay
kunwari ng luha sa mata. "Sinasabi ko na nga ba tinutusok ka niyan ni Kael eh,
nakakainggit lang. Gusto ko rin na may tumutusok sa 'kin!"
Umawang ang bibig ko sa biro niya saka pinagkukurot ang tagiliran niya. "Nakakahiya
talaga ang bunganga mo, bakla ka manahimik ka nga kahit ilang saglit lang."
"Bakit bal" Protesta niya saka bigla ngang nanahimik. Nakita kong may nasipat pala
kasing lalaki Cdi kalayuan sa 'min na may kasamang matandang babae, nagsisipat din
ng mga damit.
"Ang harot harot mo talaga." Ani ko na lang saka ipinagpatuloy ang ginagawa.
Maaga pa lang ay pinayagan na 'ko ni Kael na magpunta rito sa mall kasama si Aaron,
bitbit ko nga ang mga card niya para raw sa mga gusto kong gastusin, nahiya naman
ako kaya pasikretong din ala ko rin ang cards 1<0. Dapat yata masanay na 'ko dahil
'di katagalan ay mag-joint account daw kami pero kasi may pera naman akong sarili
at medyo naiilang pa akong gurnastos garnit ang pera niya.
Nasa work siya ngayon. Magkikita na lang kami mamayang dinner.
"Ano na ba ang balita pala sa 'yo? Kinukulit ka pa ba ni Klaudia?"
Nang mabanggit ko ang pangalan ni Klaudia ay agad kong naalala ang hull* kong kita
sa kaniya sa hospital. Hindi siya mukhang masaya noong mga oras na 'yon. Obviously
hindi siguro siya masayang nalaman na pregnant ako at ang ama ay ang kuya niya.
She even mentioned their Mama... something like that.
Siguro nga... hindi nila tanggap. Hindi ko alam, hindi pa sigurado. Ayaw pang
mapag-usapan ni Kael
Pero habang iniiwas ako ni Kael sa gano'ng usapan ay mas lalong umaangat lang ang
takot sa dibdib ko na baka nga hindi ko magustuhan ang magiging mga reaksyon nila?
"Hay naku! 'Yang Klaudia na 'yan baka masakal ko na 'yan, girl! Pinupush niya
talaga ang kasal! Tapos anong gagawin niya sa 'kin kapag kasal na kami?! Ano?! Tell
me!"
"Aba ewan ko! Baka... kiss?" Natatawang hula ko.
Agad siyang umaktong naduduwal, siguro mga ilang segundo pa nagulat na lang ako at
ang mga sales lady nang bigla pa itong nag-uupo sa sahig para lang dumuwal kunyari!
"Hoy, gaga ka! Joke lang ba 'yan? Baka naman totoong namamatay ka na pala ha!" Ani
ko sa kaniya.
Lalapit na nga rin sana ang mga sales lady na mukhang nag-aalala na nang bigla
siyang dire-diretsong tumayo tapos hinila ako para maglakad na palayo roon na
parang walang nangyari.
"Let's go na, buntis." Kumekembot-kembot pa ang bakla.
Sa buong araw na 'yon ay hindi halos matapos ang pagtawa ko, kung anu-ano na ang
napagkwentuhan namin ni Aaron habang tinutulungan niya 'kong mamili ng mga darnit
na kakasya sa 'kin since hindi na nga ako ganoon ka-payat tulad noong mga nakaraang
nakaraang buwan, hindi rin naman sobrangtumaba pero dumagdag ang weight at lumalaki
na rin ang tummy ko.
"It's so sad hindi na kita mabilhan ng mga tong at pang-pokpok dress," ani niya
habang nauupo kami sa restaurant.
Sinamaan ko ito ngtingin. "Kahit siguro manganak na 'ko hindi ko na iintindihin
'yang mga pinagbibili mo sa 'kin na damit. Ikaw na lang ang sumuot."
"Hindi nga pwede! Paulit-ulit?! Ipapasuot ko na langsa anak mo."
"Kay Klaudia mo ipasuot!" Bumunghalit ako ng tawa habang umiirap naman siya. "Tutal
gustung-gusto ka naman niya."
Nag-order kami ng makakain nang mag-alas dose na ng tanghali. Tinext ko si Kael na
kakain na kami ni Aaron para hindi na siya mangulit pa, kanina pa kasi ito
nagmimissed call para lang sabihin na 'wag ako magpalipas ng gutom.
Gusto pa ngangtumawag para siya raw ang mamili ng oorderin ko sa restaurant menu.
Ha! Hindi ko nga sinagot, kunyari 'di ko napansin. Oorder ako ngayon ng hmm... beef
or pork! Tapos softdrinks... hindi naman siguro
masama kung isang baso lang? OA lang itong si Kael eh, sa pagkakaalam ko nga sabi
ng doctor sa 'min okay lang naman basta in moderation lang ang inorn niyon.
Si Meira talaga dapat ang kasama ko ngayong araw pero nag-business trip yata si Sir
Ariel sa ibang bansa at kasama ito. Nagduda nga
'ko agad kasi hindi naman siya secretary ni Sir Ariel para samahan niya sa business
trips ang boss ng La Satina Hotel? Public Relations
Manager si Meira eh. So siguro may namamagitan na talaga sa kanila. Hula ko lang
naman, ayaw naman niya urnamin hangga't hindi pa raw sure.
"So kailan ang kasal?" Nakangiting tanong ni Aaron.
"Pagkatapos kong manganak. Kaunting months na lang naman, kaka-three months
pregnant ko na ngayong week." Excited kong sagot. Ang gusto nga ni Kael ay agad-
agad, pati ako nagulat kasi 'yung agad-agad niya ay next week agad! Hindi naman
pwedeng ganoon.
Hangga't hindi kami nakakapagharap at nakakapag-usap ng family niya, hindi ako
papayag na madaliin ang wedding.
Ayoko namang i-bypass at balewalain lang ang pagiging family nila kay Kael.
Magpapakita na lang kung kailan nakapanganak na at kasal na?!
Nakwento rin kagabi ni Kael na alam na raw pala 'to ni papa at hinayaan lang siya
sa gusto niya. Nagtaka rin talaga ako sa parteng 'yon, akala ko kasi ay galit na
galit sa kaniya at sa mga Valencia ang tatay ko pero parang nagagawa naman ni Kael
ang mga gusto niya nang may basbas ni Papa.
Ang naiisip ko lang na dahilan ay 'yong naging usapan nila na hanggang ngayon hindi
ko pa rin alam kung anong klaseng kondisyon ang ipinagawa sa kaniya ni Papa.
Ayaw niya pa rin sabihin kung ano.
Ipinakita ko kay Aaron ang mga pictures na kinuha ko kagabi sa beach resort, natuwa
siya sa pagka-romantic ng set up at sa video mismo na ipinapasa ko lang mula sa mga
taong naroon pero parang mas nagtagal yata ang titig niya sa kuha ng pictures nila
Pierce, Euan at Theo sa phone 1<0.
"Ang pogi naman nitong Pierce na 'to, may jowa ba 'to!"
Natatawang inilingan ko na lang ito.
"Eh ito ano 'to?" Ani niya saka iniharap sa 'kin ang phone 1<0. Natigil ang pag-
attemp ko na urninom ng softdrinks sa 'king baso para titigan m abuti kung ano ang
litratong tinutukoy niya.
Agad na nasamid ako nang mapagtanto kung ano 'yon.
"Ayan 'yung sinasabi ko sa 'yo na wirdong mga sasakyan sa bahay namin, I mean sa
harap ng bahay namin kapag madaling araw."
"Huh? Wala ka pang nakukuwento sa 'kin. As in nandoon talaga sila sa harap niyo
palagi? Baka naman mga magnanakaw 'yan?!" Takot niyang tanong.
Urniling agad ako bilang pagtugon. Napaisip tuloy ako bigla, magmula noong gabi na
nalaman ko ang bagay na 'yon ay hindi na ako nakapag-focus pa patungkol doon dulot
ng biglang pagsulpot ng mga ganap sa buhay ko tulad ng pagbubuntis kay baby.
Hindi ko na alam kung hanggang ngayon ba ay may ganoon pa rin sa bahay at kung
kumusta na kaya ang dalawang kapatid ko. Napagsabihan pa naman si Nicole noong huli
naming pagkikita. Tumatawag naman ako sa kanila once or twice a week, 'yun nga lang
ay hindi ko naman din natatanong ang patungkol sa bagay na 'yon, wala rin naman
silang sinasabi.
Napagdesisyunan kong huwag na lang din sabihin ang lahat ng detalye kay Aaron. Kung
ako nawirduhan, baka mas lalo siya.
"Hindi kaya mga magnanakaw 'yan? Tapos umaaligid sa bahay ninyo kasi mayaman ang
pamilya mo?" Hindi na maalis ang pagsuspetsa sa ekspresyon ni Aaron na ani niya.
"Naku, ang ingay pa naman ng pangalan ninyo at ng kumpanya sa media noong mga
nakaraang buwan. Baka dahil doon kaya nakita kayo ng mga sindikato, oh my gosh? !
Hindi ko na pinatulan pa ang mga sinabi niya. Tingin ko kasi hindi naman magnanakaw
na may masamang motibo sa 'min, dahil si Papa mismo ang nagpapapasok at
nagpapaunlak sa mga 'yon sa 100b ng garahe namin.
'Yun nga lang... hindi ko alam kung ano talaga sila. Business matter... pero 'yung
mga bata na nakita ko ang nagpapataas palagi ng mga balahibo 1<0. Hindi ko naman
sigurado kung anong mayroon talaga pero ito lang talagang kakaibang kaba sa dibdib
ko ang inaalala ko, kaba na palaging umaahon sa 'kin kapag patungkol doon ang
naiisip ko.
NANG MAG-alas kwatro na ng hapon ay inihatid na ako ni Aaron sa harap mismo ng
bahay ni Kael.
Tahimik na tahimik pa ang pagkakaparada niya ng sasakyan dahil daw sa takot na mag-
init na naman ang ulo ni Kael sa kaniya, kumaway ako habang urnaalis na ang kotse
ni Aaron.
Excited akong ipakita kay Kael ang mga pinamili kong darnit, binilhan ko rin siya
ng mga nakita kong polo na bagay sa kaniya, plus binilhan ko siya ng mga pagkain na
hindi ko alam kung magugustuhan niya. Kapag hindi niya nagustuhan wala siyang
choice kundi ibigay na lang sa 'kin lahat, angtatamis pa naman! Super gusto ko
ubusin lahat!
Masaya akong pumasok ng bahay at nagtaka
nang maabutan itong nakaupo sa couch, akala ko dinner pa ang uwi niya. Nakatalikod
ang sofa mula sa pintuan kaya hindi niya pa rin napansin na nakapasok na ako sa
100b.
"I'll send the details to your email. Sabihan mo si Euan na i-block ang IP address
so no one could locate- hindi, huwag sa messenger ko. Okay. Text message will do."
Aniya, mukhang may kausap sa phone.
Dire-diretso akong turnabi kay Kael sa couch at humalik sa kaniyang labi, sunod ay
sa pisngi at nangingiting mabilis din na humalik sa leeg niya.
Halatang gulat na gulat ito at natigilan sa presensya ko.
Akala ko nga ay hahalik din pabalik sa'kin pero ang una niyang inalala ay abutin
ang laptop niyang nakapatong sa center table at isara 'yon nang mabilisan na parang
may ayaw ipakita roon.
Nag-angat ako ng kilay at inabot ang laptop niya para buksan ulit.
Bumungad sa 'kin ang dark-themed website na may malaking nakasulat na 16Ksa itaas.
Agad ulit sinara 'yon ni Kael habang nagpapaalam na sa kausap sa telepono kaya
sinamaan ko siya ngtingin.
Pero napaisip ako, sa tabi ng 16Kna nakasulat ay may logo akong napansin. The logo
seems so familiar to me. Dollar sign ito na may rosas sa gitna.
"Let's talk again tomorrow, Pierce. Update me about those addiotional vital details
tomorrow morning.
llang segundo pa nang maging malinaw sa memorya ko kung saan ko ito nakita.
Kinalkal ko ang gallery ng phone ko at mas lalong nangunot ang noo nang mai-zoom ko
nang mabuti ang picture na nahanap ko. Picture 'yon ng misteryosong mga sasakyan ng
mga armadong lalaki sa harap ng bahay namin, since napag-usapan namin ni Aaron
kanina ay naalala ko ulit ang mga detalye sa litrato.
"Ano 'yang tinitignan mo sa laptop? Bakit ayaw mong ipakita?" Tanong ko sa kaniya
habang hindi pa rin nag-aalis ng atensyon sa zinozoom kong picture. Nakita ko si
Kael sa peripheral vision ko na nagbaba na ng tawagsa telepono.
"Wala lang 'yon, nadaanan ko lang sa website." Sagot niya. "How was your day? I
missed you." Saad ni Kael saka niyakap ako nang mahigpit at hinalikan nang malalim
sa labi. Tinugon ko naman 'yon pero saglit na lumayo nang maalala ang picture.
"May idea ka ba kung ano 'yong logo na nandoon? Nakita ko kasi..." Mabagal kong
tanong saka hinarap angtingin niya.
Hindi siguradong urniling ito bilang tugon. "Wala. Nadaanan ko lang 'yon sa
website, 'wag mong intindihin." Hinalikan nito ang pisngi ko at
naglalambing na ibinaon ang mukha sa 'king leeg pero bahagyang itinulak ko muna ang
kaniyang dibdib para makapag-usap kami.
Hinarap ko sa kaniya ang phone ko kung saan naka-zoom in sa logo na naka-imprint sa
suot najacket ng mga armadong lalaki at nakadikit din na sticker sa mga sasakyan
ang focus.
Akala ko nga hindi niya iintindihin pero agad na nalukot ang noo niya pagkakita
roon at inagaw nang mabilis ang hawak kong phone.
"Saan mo 'to nakita?" Seryosong tanong ni Kael.
"Sa... harap ng bahay namin.ll
Readers also enjoyed:
Dragon Alpha's Last Mate
103K Read
TAGS fated friends to lovers mate

KABANATA 53
KABANATA 53
"Kailan?" Mabilis at seryosong-seryoso na tanongsa 'kin ni Kael.
Napakurap ako at napamaang sa pagiging interesado niya nang sobra sa pinakita kong
litrato.
"Noong nakaraan pang mga buwan. Bago ako lumipat dito... bakit?"
Umiling ito nang hindi nag-aalis ng atensyon sa litrato at hindi pinansin ang
nagingtanong ko.
"Nakaparada 'to sa labas mismo ng bahay ninyo? And then what happened, may kakaiba
ba I mean... may napansin ka bang kakaiba sa mga taong nasa loob ng mga sasakyan na
'to?"
Ilang segundo akong hindi agad nakaimik. Nabalik sa alaala ko ang misteryosong gabi
kung saan nakitang kausap mismo ni Papa ang mga taong posibleng nagmamay-ari ng mga
sasakyan na 'yan. Turnikhim ako at nagpasyang sabihin 'yon kay Kael... pero dapat
munang malaman kung bakit ganito siya ka-interesado roon.
Puro na ako mga tanongsa isipan ko patungkol doon at dinadagdagan pa ng kataka-taka
niyang reaksyon ngayon. "Sasabihin ko sa 'yo kung ano pang mga nangyari pagkatapos
ko kuhanan ang mga 'yan ng litrato pero sabihin mo muna sa 'kin kung anong
mayroon?"
Napunta sa 'kin angtingin ni Kael, natigilan ito sa narinig.
"Kael, come on, kahit itanggi mo halata namang-"
"I'm just curious, Zarina, wala namang mahalagang dahilan kung bakit ako
nagtatanong. Hindi lang... hindi lang normal na may ganito karaming sasakyan sa
harapan ng bahay niyo."
"Paano mo nasabing hindi normal? Paano kung mga bisita namin 'yan?"
"Bisita niyo ang mga taong 'to?" Mas lalong n aging agresibo ang kaniyang reaksyon
kaya napakamot ako ng noo.
"Hindi. Paano lang, pero hindi." Saad 1<0. "16K ba ang pangalan ng ganitong logo?
Business ba 'to o charity foundation?"
Hindi ako sinagot ni Kael at sa halip ay itinukod ang mga Siko sa mga hita at
matamang tinitigan ang litrato sa 'king phone. Frustrated niyang pinadaan ang mga
daliri sa kaniyang buhok at paulit-ulit pang sinipat ang logo sa picture.
Lato tuloy akong nagtaka at nakaramdam ng pag-aalala.
"l don't know, Zarina. Let'sjust ignore this photo." Aniya saka ilang segundo
munang tinitigan ang litrato bago tuluyang nagpasya na isara ang phone at ilapag sa
center table.
"Hindi ko sila kilala pero parang kakilala sila ni Papa. Nagpupunta sila kada alas
tres ng madaling araw sa bahay at nakikipag-usap sa tatay ko ng ganoong oras."
Pagsasalita ko. Lumingon si Kael sa 'kin at ngayon ay nalulukot ang noo habang
matamang pinakikinggan ako.
"3 AM? Walang duda, doon sila sa 100b ng exclusive village dahil mahigpit ang
seguridad sa lugar na 'yon..." wala sa sariling sambit niya habang nag-iisip nang
malalim.
"Charity foundation ba 'yon ng mga bata? Sabihin mo nga sa 'kin nang hindi na 'ko
nag-iisip ng kung anu-ano." Naiiling na lang na sambit ko sa kaniya saka pagod sa
buong araw na pag-alis na sumandal sa couch. Marahan kong hinaplos si baby. "Ang
bait pala ni Papa para intindihin pa ang maruruming mga bata sa lansangan."
"Papa was giving those children to that charity foundation the last time I saw
them. 'Yun nga lang medyo misteryoso ang dating dahil alas tres ng madaling
araw... o baka malayo pa ang byahe kung saan ang place nila kaya madaling araw pa
lang ay kinukuha na nila kay Papa." Tuluy-tuloy na conclusion ko na lang, tutal ay
hindi ko naman alam talaga kung ano ang mayroon at mukhang wala rin namang idea
itong si Kael. Chismoso lang din yata, tanong nang tanong.
Pagod na pumikit ako habang komportableng nakasandal sa couch. Hay, nakakapagod ang
araw na 'to. Lalo na't puro pagkwento at pagtawa ang inatupag ko kay Aaron.
"May mga bata? W-Wait... what are you talking about?" Ani Kael na hinawakan pa ang
braso ko.
Nagulat na nagmulat ako ng mga mata. "Ano ba, Kael, masyado kang chismoso. Hayaan
mo na kung ganoon ang trip ng foundation na 'yon o kung foundation ba talaga 'yon,
maybe rescue team, DSWD or what..."
00 nga pala, baka kaya curious si Kael ay dahil malapit din ito sa mga bata since
inclined din ang company nila at siya mismo sa pagtulong sa charity foundation for
children with disabilities.
"May nakita ako at si Nicole na mga batang nililipat sa mga sasakyan na may ganoong
parehong logo, nakausap pa nga ng mga kapatid ko ang mga batang iyon, madaming
wirdong sinabi si Nicole patungkol sa mga batang 'yon, hindi ko lang naatupag dahil
napunta na ang focus ko kay baby at sa pregnancy ko... siguro 'yung mga batang 'yon
ay tinutulungan lang ni Papa-
Natigilan ako bigla sa pagsasalita.
Biglang bumaliksa 'kin ang alaala nggabi na 'yon kung saan... nakita ko si Papa na
may binibilang na maraming pera mula sa 100b ng mga briefcase na iniaabot sa kaniya
ng mga lalaking kausap niya.
Sandali, teka... parang may mali.
If that is really for charity or to help those children na nakita kong walang malay
at buhat buhat ng mga lalaking armado, hindi ba dapat... walang pera dapat na
involved?
Bago pa man ako nakapagsalita ay nauna na si Kael sa pagtayo mula sa tabi ko at
nagmamadaling kinuha angjacket na nakasampay sa kabilang sofa saka nagtungo sa
pintuan.
"I'll be back before dinner, call me if you need something. Dito ka lang at huwag
ka nang mag-alala I don't want you to stress yourself overthinking about that
thing, yes you're right that's only a charity. For children." Mabilis niyang sabl'
saka hinalikan ako sa labi kaya hindi na naman ako nakapagsalita bago tuluyang
lumabas ng bahay at isinara ang pinto.
Naiwan akong nakatulala sa pinto.
Tama ako? Charity foundation nga lang 'yon?
Okay?
Sa sobrang pagtataka ay inabala ko na lang ang sarili ko sa maingat na paglilinis
ng bahay, hindi naman buong bahay pero sa kusina at salas lang since wala naman
akong maisip na pagkaabalahan ngayong wala si Kael, wala akong makakwentuhan at
makakulitan.
Nagluto na rin ako ng ulam namin para sa dinner at ang sunod ko namang inatupag ay
nanood ngtv kahit na wala naman akong nagugustuhan sa mga palabas doon. Alas sais
na ng gabi pero wala pa rin si Kael kaya napalabi ako. Sabi niya uuwi agad siya
before dinner, sa'n kaya 'yon nagpunta ngganitong oras?
Sa mga sumunod na oras ng paghihintay ay tinawagan ko na langsi Aaron, nawala ang
pag-iisip ko ng kung anu-ano patungkol sa pinag-usapan namin ni Kael dahil sa mga
chikahan namin. Hindi ko na rin inistress ang sarili ko kahit na may kakaiba talaga
sa pakiramdam ko na gustong isipin nang isipin ang kung ano mang bagay na mayroon
sa logo na 'yon at sa 16K na 'yon.
Lumipas ang ilang mga araw, nagkaroon ako ng bagong pinagkakaabalahan. Nahilig ako
sa pag-bake at pagluto ng iba't ibang pagkain na hindi lang basta makikita dito sa
Pilipinas. Talagang International recipe pa na pinagkaka-busyhan kong panoorin sa Y
outube kung paano lutuin at gawin, sa sobrang pagkaburyo ko yata.
Nitong mga nakaraang araw din kasi ay madalas nangwala rito sa bahay si Kael.
Hindi na siya umaabsent sa kumpanya at araw-araw nang present sa opisina niya.
Actually, maaga pa nga lang ay urnaalis na siya mula rito sa bahay tapos hindi iisa
ang oras ng uwi, minsan maaga pero madalas ay past dinner time na.
Okay lang naman sa 'kin, hindi ko naman siya pinagsasabihan o sinisita kasi alam ko
namang may posisyon pa rin siya sa kumpanya nila na dapat gampanan. Isa pa, sa
pagkakaalam ko ay siya lang ang lalaki sa kanilang magkapatid at panigurado siya
ang tinitignan na magmamana ng kumpanya, he should really act responsible at work
ngayon pa lang.
Tumayo ako rito sa kusina at nakakrus ang mga braso sa dibdib na tinitigan ang
lalaking nakasuot ng apron sa pinanonood na tutorial video habang masaya itong
nagluluto ng mukhang masarap na Italian meal. Nakakainis lang, hindi ko siya magaya
sa mga pang-out of this world niyang ingredients.
Halos mapatalon ako sa gulat nang may humalik sa pisngi ko at mahigpit na yumakap
sa 'king beywang mula sa likuran.
"Why are you staring at that stupid apron guy. Mas pogi ako diyan."
"Mas pogi ka nga pero mas marami siyang alam na Italian cuisine." Nakalabi na sabi
ko.
Binibiro langsi Kael.
"Talaga?" Aniya saka kinuha ang phone at nakapameywang na pinanood saglit ang
tutorial video, nakakunot pa ang noo. Natatawa na lang tuloy na niyakap ko siya
pabalik.
"Hindi naman magaling 'to, kaya ko rin 'to
I laughed at what he said.
Halatang nagmamayabang lang eh. "Hanggang Kare-Kare ka nga lang." Pang-aasar ko.
"Okay lang, kahit alam niya pa kung pa'no mag prito ng lugaw at tubig wala 'kong
pakialam. May fiancee naman akong maganda at sexy. At mabait." Aniya saka hinalikan
ang labi ko nang paulit-ulit. "At masarap." Saka niya inatake ang aking leeg na
nagpatayo ng balahibo 1<0.
Nagpatuloy si Kael sa paghalik doon at pan aka-nakang pag-amoy sa 'king leeg habang
humahaplos ang mga kamay sa magkabilang beywang ko.
Hay, how I miss his kisses!
"Bago ka maglambing samahan mo muna 'ko sa pag-grocery, mauubos na ang stock natin
ng mga pagkain sa ref." Paalala ko sa kaniya pero hindi nito pinansin ang sinabi ko
at dahan-dahan

9/1 5
akong itinulak hanggang sa maramdaman ko na lang ang pagkakasandal sa sink. "Wala
na 'kong maluluto na maayos na ulam bukas, Kael, 'wag mo kaming gutumin ng anak
mo."
"Okay lang, pwede namang ikaw na lang ang kainin ko."
Natatawang pinandilatan ko siya ng mga mata saka kinurot ang tagiliran. Bwisit
'to?!
Kael laughed heartily, iyong tawa niya na paboritong-paborito ko marinig.
"Just kidding. Magutom na ang lahat 'wag lang ang mag-ina 1<0." Kinulong niya ako
sa gitna ng kaniyang bisig saka pinaulanan muli ng halik sa buong mukha, ako na
lang ang nagrereklamo ngunit nangingiting nagtago ng mukha sa kaniya. "What did you
do to me? I can't get enough of you."
Hindi na maalis ang matamis na ngiti sa 'king labi habang sinasalubong ang tingin
ni Kael na puno ng pagmamahal. "l love you."
He smiled. "Mas mahal kita, Zarina. Palagi."
Alas syete na ng gabi nang makasakay ng kotse at makaalis ng bahay patungo sa mall,
medyo traffic pa sa daan dahil saktong rush hour kaya naman inabala na lang namin
ni Kael ang sarili sa pagkukuwentuhan, kanina nga ay nagkakantahan pa sa mga pop
song na nadadaanan ng radyo.
Hindi ko alam na ang lamig pala ng boses
nitong lalaking katabi ko sa driver's seat. Napaka-complete package naman, pogi at
matipuno na tapos talented pa, paboritong-paborito talaga ni Lord.
"Ang tagal dumating ng panahon na hindi na lang ikaw ang nagmamay-ari sa puso ko."
Biglang sabi ni Kael kaya nilingon ko ito.
"Huh?" Napakunot ang noo ko. Naunawaan ko lang kung bakit niya 'yon nasabi nang
maabutan ko kung saan siya nakatitig. Nakahinto kami sa harap ng stoplight at
naabutan ko itong may tinitignang lalaki, babae at isang batang magkakasamang
naglalakad sa daan.
Hindi ko naiwasang mangiti. Is he already dreaming of being with our future child?
"lkaw at si baby na. Anong ipapangalan natin sa kaniya? Gusto ko ng kakaiba."
"Barney." Pang-aasar ko.
Sinamaan niya 'ko ngtingin. "Hindi ko ipapahawak sa 'yo 'yung birth certificate
kung ganiyan ang balak mong ipangalan."
Humalakhak ako. "Joke lang naman!"
Nakailang minuto pa kami ng pag-uusap patungkol sa kung anu-ano lang hanggang sa
marating namin ang mall. Agad kaming dumiretso sa hypermarket at namili ng mga
pagkain para sa buong buwan na darating. llang na ilang pa nga ito dahil kahit saan
yata kami huminto ay may mga kababaihang napapatitig sa
kaniya, madalas ay mga teenager lang naman kaya natatawang tinutukso ko na lang
siya. Lalo na nang may lumapit pa para biruin siya kung ano ang social media name
niya.
Hindi ko sila masisisi, napaka-good looking ng fiance ko.
"Sa susunod magsusuot na lang ako ng maskara." Nakasimangot na sabi niya habang tin
utulak ang grocery cart.
"Ang OA mo." Natatawang sagot ko.
"lkaw, dapat pinagdadamot mo 'ko eh. Tuwang-tuwa ka pa diyan. Tapos kapag si
Yukira, selos na selos ka."
"Ibang usapan ang babaeng 'yon!"
He chuckled and snaked his arm around my waist while we walk.
"Hindi ka na ba no'n kinukulit?" Tanong ko saka nag-angat ngtingin sa kaniya.
Nanatili itong nakatingin sa dinadaanan namin patungo sa cashier.
"Hindi na.
"Nagkikita pa ba kayo? Tulad ng family dinner niyo noong nakaraan pang mga buwan?"
Hindi mapigilang usisa 1<0. I can't help it, nasa bahay niya lang ako tapos nitong
mga nakaraan ay madalas na siyang umalis-alis.
Though alam ko namang mahal talaga ako ni Kael kaso... naniniguro lang.
Nagbaba sa 'kin ngtingin si Kael at mabilis na hinalikan ang noo ko. "Ayaw kitang
ma-stress, Zarina, you're pregnant with our first child huwag ka nang mag-isip ng
kung anu-ano. Kapag nagkita man kami at kinulit niya ako sasabihan agad kita.
Nawala ang maliliit na agam-agam sa 'kin nang marinig ko 'yon mula sa kaniya.
Masayang inubos namin ni Kael ang oras sa mall nang magkasama. Mga ganitong labas
na lang yata ng bahay ang nagiging oras namin sa isa't isa dahil sa pagiging abala
niya madalas sa umaga.
Pauwi na kami at nananahimik na 'ko sa kotse nang nakaramdam na ng pagod at
pagsakit ng balakang. Hinahayaan langdin naman ako ni Kael dahil abala din ito sa
pagmaneho, tingin ko may mga iniisip din siya pero hinayaan ko na lang din.
Nang maramdaman kong mag-ring ang cellphone ko ay agad ko itong hinagilap sa purse
na dala ko.
Nangunot ang noo ko nang makakita ng unregistered number mula roon sa screen, agad
ko itong sinagot.
"Hello?" Bungad ko.
"Hello rin sa 'yo, Zarina." Boses ni Klaudia.
"Kasama mo ba si Kuya?"
Napalingon ako kay Kael kaya saglit na
sumulyap din ito sa gawi ko at nag-angat ng kilay, nagtatanong ang tingin kung sino
marahil ang kausap ko. Hindi ko na siya nasagot nang mauna nang magsalita si
Klaudia sa kabilang linya.
"Tell Kuya na pupuntahan siya ni Mama bukas mismo, lagot siya okay? Bumabagsak na
ang bilang ng investment na pumapasok sa kumpanya at may anomalya sa finances dahil
nagpapabaya siya. Ikaw ang sinisisi ng lahat, Zarina!"
"What?" Nangunot ang noo ko. Okay lang ba siya? Bakit naman ako ang sisisihin?
"Hindi na nagtatagal sa kumpanya si Kuya nitong mga nakaraan pa! He's busy with
something... malamang sa 'yo lang lyon busy dahil nangungulit ka, hindi naman ako
makikialam pero ang kumpanya ang naaapektuhan. Stressed na rin ang Lolo 1<0!"
"P-Paano ko naman 'yon naging kasalanan? Alam kong mainit ang dugo mo sa 'kin,
Klaudia, pero wala akong kinalaman diyan." Naiinis na sagot ko.
Mula sa 'king peripheral vision ay nakita ko ang pagtagal ngtingin sa 'kin ni Kael.

"Is that Klaudia? Anong sinasabi niya?" Asik ni Kael na hindi ko pinansin.
"Anong wala? Lahat ng investment ay pumasok sa kumpanya niyo! Imposible namang
gagawin ni Kuya 'yon sa sarili naming company unless pinilit mo siya para makabalik
kayo sa top ranking sa industry! Tuwang-tuwa nga ang tatay mo sa media! He's
obviously insulting us! This is your doing, Zarina, you're responsible for this!
Ginagamit mo si Kuya!"
Napaawang ang bibig ko. Walang katotohanan ang mga sinasabi niya siyempre!
Saka ko lang naalala ang Finesse at ang holding company namin, wala nga rin akong
balita sa takbo ng sarili naming kumpanya ilang buwan na ang lumilipas. Hindi kami
nagkakasundo ng gusto ni Kael pati ni Papa. Gusto ko nga sanang tumulong pa rin sa
trabaho roon kahit na nandoon lang ako sa bahay ni Kael, pwede 'yon kahit papaano
dahil may laptop naman at may internet connection, isesend lang sa 'kin ng
secretary at mga head sa 'kin ang mga papeles saka ko irereview at pipirmahan kung
aprubado para sa 'kin.
'Yun nga lang ay maraming kailangan basahin nang mabuti, lalo na ang mga kontrata.
Kaya hindi pumayag si Kael, pangit daw ang masyadong exposure sa radiation ng
gadgets, baka makaapekto pa kay baby.
Pero wala akong alam sa sinasabi ni Klaudia! Of course wala!
Lalo na 'yung ginagamit lang ang Kuya niya. no, there's no way I'd do that for the
sake of saving the growth of our holding company.
Mahal ko si Kael. Totoong mahal ko 'yung tao!
"Mama will deal with you tomorrow! Alam niya na rin ngayon na iniipit mo si Kuya sa
pagbubuntis mo, sinabihan na kita noon pa lang na hindi ka nga pwedeng lumapit kay
Kuya! Maarte si Yukira pero siya ang gusto namin para kay Kuya for a very important
reason pero umeeksena ka pa rin!"
Hindi na ako nakasagot nang si Kael na ang urnagaw ng cellphone mula sa kamay 1<0.
Nanginig ako sa mga narinig ko at sa inis na nararamdaman ko ngayon, hindi ako
makapaniwala sa tono ng pananalita niya at sa pagbibintangniya! At ano... si
Yukira?
What the hell?

KABANATA 54
KABANATA 54
"Pumasok daw ang lahat ng investment sa company namin kahit para 'yon sa kumpanya
niyo at nagkakagulo na sa kumpanya ninyo! What were you doing these past few
weeks?"
"Huwag mo na nga lang intindihin, ako na lang ang aayos niyon at huwag mo na silang
isipin. Could you just leave it all to me and ignore-"
"Ignore? Ignore, Kael? She's blaming everything on me, Kael! How would I ignore
that! Ni wala nga akong kaalam-alam sa mga nangyayari sa labas ng bahay na 'to,
miski sa kumpanya namin!" Malakas ang boses na sagot ko sa kaniya. "Alam mo ba kung
ano pa ang narinig ko? Pinipilit daw kita! Iniipit din daw kita at ginagamit ang
pagbubuntis ko! Ignore, Kael?"
"Bakit natin pag-aawayan kung hindi naman totoo?"
"You want me to ignore that thing kahit gusto kong pag-usapan natin, solusyunan
natin! Mangyayari lang 'yon kung sasabihin mo sa 'kin ang mga nangyayari, ayaw mo
naman! Instead you just want me to ignore everything at hayaan lang na galit na
galit sa 'kin ang pamilya mo?" Hindi makapaniwalang giit ko sa kanÏya.
This has been his reaction every time I would initiate for a talk about his family,
hanggang sa umabot na kami sa ganito... ang gulo ng lahat ng emosyon sa dibdib ko
ngayon and I don't know who or what to blame, kung sarili ko ba, hormonal changes
due to pregnancy ba o si Kael... I don't know anymore!
Nakapameywang ang isang kamay na pumikit ito nang mariin habang hinihilot ang
sentido. He's stressed already and so am l!
Kanina pa kami nagtatalo ni Kael sa kotse pa lang hanggang sa makarating na lang
kami rito sa 100b ng bahay. Ang gusto niya ay huwag ko na lang intindihin, huwag ko
raw pansinin at hindi naman dapat pakinggan ang lahat ng sinabi ng kapatid niya,
'yun ang gusto ni Kael na gawin ko pero hindi naman 'yon pwede.
Sinunod ko na nga siyang huwag akong magpaka-pagod sa pagtatrabaho sa sarili kong
kumpanya, 'yung bagay na 'yon ay okay pa at katanggap-tanggap para sa kalusugan ko
dahil panigurado kulang ang tatlo hanggang limang oras sa mga workload kada araw
pero itong paninisi ni Klaudia at siguro ng buong pamilya niya sa 'kin at huwag
'yon intindihin... ibang usapan na.
"Sinabi niyang hindi ka rin nagtatagal sa kumpanya niyo, palagi ka namang wala
rito. Then where were you?" Asik ko pa sa kaniya, hindi ko naman gustong magtaas ng
boses sa kaniya pero hindi ko rin maiwasang magbuhos ng emosyon sa mga narinig kay
Klaudia.
Especially that she mentioned their mother, their family and Yukira!
Parang kinalabit niya ang gatilyo at sumabog na lang ako bigla. I love Kael so much
at alam ng langit kung ilang beses kong n aging takot sa sarili ko na may
mangyaring hindi ko magustuhan at basta na lang kami iwan ni Kael. Kami. Kami ng
anak namin.
Matagal pa bago siya nakaimik, itinikom ko rin muna ang bibig ko mula sa pagsigaw-
sigaw sa kaniya. Kailangan kong ikalma ang sarili ko, paniguradong hindl' magiging
maayos ang pag-uusap namin kung uunahan ko ng emosyon.
"Sinabi niya 'yon kasi mas nagtatagal ako sa mga resort branch. I was inspecting
the sites, 'yun ang trabaho ko at hindi palaging sa kumpanya, ano pang gusto mong
pag-awayan? You don't have to yell at me, Zarina, pwede nating pag-usapan nang
maayos lahat 'to." Mahinahong sagot ni Kael
Naiiling na tinalikuran ko ito at nagtungo na lang sa kitchen para kumuha ng isang
basong tubig.
Hindi ko alam kung saan sasama ang 100b, hindi naman lahat kay Kael pero siguro sa
narinig
kong hindi ako gusto ng buong pamilya niya dahil si Yukira na ang para sa ganoong
posisyon.
Okay lang sana kung katulad pa rin dati pero iba na kasi ngayon... buntis ako at
may bata nang involve.
Kinuha ko ang cellphone ko at agad na nag-iwan ng chat message kay Aaron patungkol
sa mga nalaman ko kay Klaudia, nagulat pa ako nang agad itong tumawag kaya sinagot
ko agad 'yon.
"Girl, totoo 'yang sinabi ng Klaudia witch na 'yan tungkol sa kumpanya. Finesse is
doing good naman pero itong holding company ninyo parang dumadaan sa himala, teh,
kanina ko pa nga tinititigan ang report." Ani Aaron kaya naupo ako sa harap ng
hapag para makipag-usap sa kaniya.
Sinilip ko ang pintuan pero hindi ko naman nakitang sumunod si Kael kaya
pinagpatuloy ko ang pakikipag-usap kay Aaron.
"Bakit hindi mo sinasabi sa 'kin?"
"Ayaw ni Kael na balitaan ka patungkol sa kahit ano, okay? Ayaw ka ngang ma-stress.
Baka sirain pa niyan ang mukha ko!" Matinis ang boses na saad niya.
Unconsciously, hinawakan ko angtiyan 1<0. Ayoko rin sana ma-stress para kay baby
pero tingin ko dito ako makakaranas ng stress sa pamilya ni Kael.
"Wala naman akong nakikitang mali kung
umangat ang kumpanya namin, I mean that's how business tycoons work, hindi ba?" Ani
ko sa kaniya. "Hindi ba bitter lang ang mga Valencia dahil mainit ang dugo nila sa
'min, lalo na kay Papa?"
"Girl, okay naman nga, ang kaso lang kasi itong pag-angat ng investments sa
kumpanya ninyo biglang bulusok pataas. Walang ganoon, girl! Maliban na lang kung
talagang kusang binigay ng mga Valencia iyon sa inyo. Binigay ba ni Kael?"
Kahit hindi niya ako nakikita ay mabilis akong umiling. Iyan din ang bintang ni
Klaudia, na inuutusan ko raw si Kael kahit hindi naman.
"Hindi, Aaron."
"Oh, 'yun ang nakakapagtaka, girl. Pero kami na ang bahala, oobserbahan ko na lang
sa mga susunod na araw. Actually, that's good news for us pa nga, normal na magalit
ang mga 'yan lalo na't ang yabang yabang kasi nila sa media pero hindi normal na sa
'yo ibunton 'yon, okay? Kung sakaling malditahan ka bukas magsabi ka sa 'kin agad!
Bait-baitan sa 'kin ang mga 'yan para pakasalan ko ang anak nilang bruhilda
pagsusupalpalin ko pa sila kapag nagtaray sa 'yo eh!" Tuluy-tuloy na pagbubunganga
niya, ewan ko kung tinututok niya na ngayon ang bunganga niya sa speaker kaya pati
hangin ng paghinga naririnig ko sa sobrang gigil niya. Hindi ko tuloy
maiwasang matawa nang bahagya. "Ano sabihin mo lang kung pupunta ako bukas, tutal
pupunta rin ang angkan ni Kael, aba dapat may backup ka! Call a friend! Bored ako,
girl, willing ako mang-away!"
"Aaron, 'wag na.
"Hindi, Zari! Pangarap ko rin makipag sabunutan kay Klaudia Valencia, basta tawagan
mo 'ko agad bukas!"
Natatawa na lang na kinamot ko ang aking noo sa narinig. Pangarap pa naman yata ni
Klaudia na magustuhan siya ni Aaron kaso iba naman ang pangarap sa kaniya ng bakla.
Pagkatapos ng ilang minutong pag-uusap at pagpapakalma sa 'kin ni Aaron ay
nagpaalam na ako sa tawag. Parang siya pa kasi 'tong hindi kakalma dahil si Klaudia
ang kasali sa usapan kanina pa.
Huminga ako nang malalim pagkapatay sa cellphone at nagpasyang makipag-usap na muli
kay Kael, ayoko namang basta na lang matulog sa kwarto nang hindi pa rin kami okay.
Dire-diretsong nagtungo na ako sa salas, tinitignan kung naroon si Kael. Naabutan
ko nga itong nakaupo sa couch habang nakayuko at nakatukod ang mga Siko sa mga
hita. Parang malalim yata ang iniisip at nakapikit kaya hindi napansin ang paglapit
ko.
Naupo ako sa tabi niya at tahimik na
humugot ng malalim na paghinga.
"I'm sorry... nasigawan kita kanina," pagbasag ko sa katahimikan.
Nagulat na lumingon ito sa 'kin. Pagod ang mga mata.
Magmula noong nagsama kami rito sa bahay niya naging maayos naman ang lahat. Bukas
kaming nakakapag-usap sa isa't-isa patungkol sa kahit anong bagay kaya hindi
umaabot sa kahit anong tampuhan, siya mismo ang may gusto niyon kaya namamangha ako
sa lalaking nasa harapan ko.
Matured enough para sanayin ang relasyon namin sa pinag-uusapan agad ang mga bagay-
bagay kaysa kinikimkim at basta na lang mag-aaway dahil sobra na.
Ngayon lang talaga...
O siguro kaya maayos ang lahat noong mga nakaraang buwan ay dahil sinunod ko si
Kael na huwag munang makipag-communicate sa kahit na kanino para maiwas sa kahit
anong nakaka-stress na bagay, katulad na lang ng problema ng pamilya niya sa 'kin,
sa 'ming dalawa.
Tahimik pa rin si Kael kaya nagpasya na 'kong magsalita muli.
"Hindi ko lang maiwasang masaktan, Kael, malinaw namang narinig ko galing sa bibig
ng kapatid mo na hindi sila payag sa relasyon nating dalawa, sinabi niya 'yon kaya
hindi ko malaman kung anong mararamdaman ko..." Natigilan siya.
Nilunok ko ang bara na namuo sa 'king lalamunan at sinubukang pigilan ang mga
luhang nagbabadyang kumawala.
"Zarina, their opinion won't matter anymore. Hindi ko naman hahayaang sila ang
magdikta sa buhay ko. Kanina ko pa 'yon gustong ipaliwanagsa 'yo." Mahinahon niyang
sabi at nang makita ang pagpipigil ko ng pag-iyak ay marahan akong hinila para sa
isang yakap, doon na yata natulak ang pinipigilan kong luha kanina pa. Siguro nga
nasaktan lang ako kanina at tinago ko lang sa galit na emosyon. "Hindi kita
papabayaan, palagi ko 'yan ipapaalala sa 'yo. Hindi ko kayo papabayaan ng anak
natin. Isa pa, anong pakialam ko kay Yukira?"
Naramdaman ko ang paghalik niya sa 'king ulo, doon lang yata gumaan ang
nararamdaman 1<0.
Okay naman kami ni Kael sa buong gabing 'yon at hindi na nagtalo pa. Nangdumating
lang ang kinabukasan ay nagambala ulit ang kalooban
1<0.
Nagising ako sa ingay mismo ng boses ng isang babae na kanina pa yata nagtatalak sa
ibaba. Nagmamadaling nag-ayos ako ng sarili at nang makababa ay naabutan ang isang
ginang na kamukhang-kamukha ni Kael.
Walang duda, 'yon na ang nanay niya.
"l have nothing to do with that anomaly, Ma! llang ulit ko nang pinaliwanag
kanina!" Naabutan kong depensa ni Kael. Nasa salas si Klaudia habang nakahalukipkip
sa tabi ng kanilang ina na ngayon ay abot-abot ang pagsasalubong ng kilay.
Elegante ito sa darnit pa lang at puno ng mga gintong alahas na suot, nagsusumigaw
ang pagiging mayaman ngValencia sa kaniya pa lang.
'Di sinasadyang napadpad sa 'kin ang atensyon niya at nakita kong mas lalo siyang
namula sa inis. Natakot ako bigla!
"Oh wow! Look at who hasjust arrived in the scene huh?" Nanunuya niyang bungad.
"Ito na ba? Ito na ang anak ng Sergio na 'yon? Ano, Kael! Hindi ako
nakikipagbiruan! Paulit-ulit kong sinasabi sa 'yo na kailangan natin ang mga
Alcantara! Wala akong pakialam sa Ramirez, hindi ko maatim ang pamilya nila!"
"Mama!" Pagtataas sa kaniya ng boses ni Kael.
Nanikip ang dibdib ko sa mga narinig ko.
Harap-harapan niya 'yon sinabi!
Nakita kong ngumisi si Klaudia at binuksan ang phone para magtipa roon ngunit
sumulyap muna sa akin. "l told you, okay? Kung hindi si Aaron ang kinakalantari mo,
si Kuya naman." "And Charles Ferrer!" Malakas ang boses na dagdag ng kanilang ina.
"Hindi ba kakagaling mo lang sa relasyon kay Charles?! Kaibigan lang 'yon ng anak
ko tapos-"
"Ma, get out, please." Naiiling na awat ni Kael sa sariling ina habang tinatakpan
ang view ko mula sa mapang-insultong tingin ng kaniyang ina. "Hindi na maganda ang
mga sinasabi niyo kay Zarina, please."
"No, Kael! Bakit mo ako pinapaalis sa bahay mo mismo? Pag-uusapan pa natin ang
patungkol sa kumpanya!" Nagagalit pa rin na saad nito kaya huminto ako sa tabi
mismo ni Kael. "At ang babaeng 'yan, gusto kong sabihin sa 'yo na tigilan mo ang
anak ko para lang sa kumpanya n'yo! Ang cheap mol"
"Mama, stop it!"
"Kuya, let Mama say what she wants to say!"
Kinagat ko ang ibabang labi ko nang mariin bago tuluyang maglakas-loob na sagutin
siya. "With all due respect, ma'am, I think you've gone too far with your
accusations." Pilit na sagot ko sa mahinahon na boses, pinipilit na mahinahong
boses. Nanginginig ang mga kamay 1<0! "Wala akong kinalaman sa nagiging takbo ng
kumpanya niyo, wala akong ganoong intensyon sa pera o investments na 'yon-"
Sarkastikong turnawa ito ngunit halata pa rin sa ekspresyon ang matinding pagka-
inis sa akin.
"Sige palalampasin ko 'yan, hija! Pero itong pagtira mo sa bahay ng anak ko? Itong
pag-ipit mo sa kaniya dahil sa pagiging buntis mo? No!" Umawang ang bibig ko at
hindi makapaniwalang hinawakan ang akingtiyan na nag-uumpisa nang lumaki nitong mga
nakaraang araw lang.
Hindi ako makasagot ng kahit na ano kahit gusto ko. Napakatalas ng mga sinasabi
niya na agad nagpapabigat ng dibdib ko. Gustung-gusto ko pa namang makilala at
makaharap sila para kahit papaano ay pormal na magpakilala at pormal din naming
maipaalam ang relasyon naming dalawa.
Pero ngayon, mukhang alam ko na kung bakit palaging gusto ni Kael na iwasan na lang
naming mapag-usapan ang patungkol sa mismong family niya.
Nakakasama ng 100b.
Nakita kong napa-iwas ng tingin si Klaudia at napayuko nang marinig din ang sinabi
ng kaniyang in a.
"Ma, wala na kayo sa posisyon para sabihin
'yan. Saan niyo rin ba narinig ang bagay na 'yan? Relasyon na namin ang
pinanghihimasukan niyo, kung ganito niyo tatratuhin si Zarina mas lalong hinding-
hindi ako makikipag-usap nang maayos sa inyo." Matigas na sambit ni Kael kaya
napasinghap ang ginang pero sa halip na sa anak
makipag-usap ay burnaling ito muli sa 'kin at mas masamang tingin ang ipinukol.
Napaka-tigas ng puso. Hindi ako makapaniwala.
"See?" Nanunuya niyang sambit sa 'kin. "What did you do to my son? Bakit ganito ako
kausapin ng anak 1<0! You brainwashed my son!" Lumapit sa 'kin si Kael at nag-
aalalang hinawakan ako sa braso. "Umakyat ka muna sa kwarto, ako na ang bahala
rito." Dinig kong sambit niya at nagpatianod nang marahan niya akong igiya patungo
sa hagdanan.
Basta ang alam ko wala akong ginagawang masama para makatanggap ng ganitong biyenan
kung sakali.
"Kuya, hindi pa nasasabi ni mama pero clito na siya titira temporarily."
Kael's forehead furrowed. "What?" Lingon nito sa kanila.
"N agpapa-renovate ng mansyon ." Kibit-balikat na sagot ni Klaudia.
Umiling si Kael kaya [along nag-init ang ulo ng kanilang ina, lalo silang nagtalo.
Kumapit ako sa braso ni Kael nang hindi na halos makayanan ang mga nangyayari at
mga naririnig.
Ang agang sama ng 100b.
"Kael, wala namang problema pwede namang umuwi ako sa 'min." Mahinang sabi ko sa
kaniya.
"No, Zarina, this is my house. This is now yours, too. Hindi ikaw ang aalis."
Ngayon pa lang alam kong mamamatay na 'ko sa sama ng 100b kung makakasama ko sila
sa iisang bubong. Hindi ko kayang i-risk ang kalusugan ko.
"Kael, tama na. Ako na lang ang aalis." Putol ko sa pakikipagtalo niya.
Natigilan lang kaming lahat nang biglang may pumasok sa pinto.
Niluwa ng pintuan si Yukira at naglakad patungo sa ginang habang matamis na
nakangiti. "Good morning! Is everyone okay? May naririnig akong aalis?"
Nag-iwas ako ng tingin. Anong ginagawa niya rito?
Sa pagdating ni Yukira, agad siyang nakipag-usap sa mga kasama ko rito sa salas.
Nakaramdam ako ng bahagyang inggit sa dibdib ko nang makita kung gaano lumalambot
ang ina nila Kael sa tuwing siya na ang kinakausap.
Pero buong akala ko ay maiinis ako sa kaniya pero hindi. Pinag-ayos niya ang mag-
ina at pinagtanggol ang side 1<0.
"Tita, please? Hindi naman natin pwedeng ipilit kay Kael na pakasalan niya ako kung
may iba na siyang nabuntis... at mahal? Alam kong
napalapit na ako sa inyo pero kaya ko naman magparaya." Aniya. "Kael, let Tita
Elaine stay here in your house for a short period of time and.. Zarina!" Bumaling
ito sa 'kin at tinignan ako mula Lilo hanggang paa.
Gaya ng ginawa niya noong una kaming nagkita.
Ngumiti siya maya-maya. "Walang aalis, okay? Ayusin niyo 'to ni Tita! Kailangan pa
ba ako rito every day para pag-ayusin kayo?" She sweetly said.
Hindi ako umimik.

KABANATA 55
KABANATA 55
"Tita, please? Hindi naman natin pwedeng ipilit kay Kael na pakasalan niya ako kung
may iba na siyang nabuntis... at mahal? Alam kong napalapit na ako sa inyo pero
kaya ko naman magparaya." Aniya. "Kael, let Tita Elaine stay here in your house for
a short period of time and... Zarina!" Bumaling ito sa 'kin at tinignan ako mula
ulo hanggang paa.
Gaya ng ginawa niya noong una kaming nagkita.
Ngumiti siya maya-maya. "Walang aalis, okay? Ayusin niyo 'to ni Tita! Kailangan pa
ba ako rito every day para pag-ayusin kayo?" She sweetly said.
Hindi ako urnimik.
PAGKATAPOS ng mga oras na 'yon ay nag-usap nang masinsinan ang nanay ni Kael at si
Yukira. Ewan ko pero mukhang napakalma niya ang ginang dahil nang harapin ako nito
ay hindi na nagbubulyaw sa harapan 1<0, nangmamata na lang pero hindi na ganoon
kalala ang lumalabas sa bibig kaysa kanina.
"Uuwi na lang ako sa 'min, Kael. Pwede namang bumalik na lang kung sakaling okay na
ako sa buong family mo." Pilit ko sa kaniya nang makarating kami sa kwarto para
mag-usap nang masinsinan.
Kitang-kita ko naman kung gaano kainit ang dugo ng pamilya niya sa 'kin at ayoko
nang mas lalo pang dagdagan 'yon sa pag-bypass ko sa nanay niya at pagtira pa rito.
Huminga ito nang malalim saka kinuha ang kamay ko para hawakan iyon nang mahigpit.
"Please, 'wag ikaw ang umalis? I'll take care of you, malaki naman ang bahay ko
pwede namang 'wag mo na lang munang alalahanin si Mama habang nandito siya. Sa
tingin ko naman ay hindi lalagpas ng isang linggo kung magtatagal siya rito...
please?" Pakikiusap ni Kael.
"Kael, narinig mo naman kung pa'no niya 'ko kausapin kanina, hindi ba mas
nakakapag-alala para sa kalagayan at pagbubuntis ko sa magiging anak natin kung
gano'n ang mga maririnig ko kada araw na dadaan?" Mahinahon naman na saad ko sa
kaniya ngunit pinakita kong nag-aalala talaga ako.
Mahal ko si Kael at willing naman akong makisama sa pamilya niya, after all hindi
naman ako habangbuhay mag-aadjust sa parent niya dahil in time ay hihiwalay rin ito
at tama si Kael sa palagi nitong pinapaalala sa 'kin na hindi naman ito patungkol
na sa opinyon ng pamilya niya, patungkol naman ito sa relasyon naming dalawa at
pwede namang bumukod.
'Yun nga lang ay hindi ganoon kadaling gawin 'yon ngayon, na makisama at magtiis
lang, dahil bahagyang sensitibo ang pagbubuntis ko gaya ng palaging paalala ng OB.
Bahagyang iniyuko ni Kael ang kaniyang ulo at nanahimik ng ilang segundo, siguro
pinag-iisipan din ang sinabi ko.
"Natatakot akong maging mas magulo ang lahat kapag naghiwalay pa tayo ngayon. I
mean, I'm more comfortable when we're together, we're with each other, nakakapag-
usap agad tayo patungkol sa mga bagay na dapat pag-usapan..." Aniya habang
malungkot ang mga mata, hindi ko matagalang titigan, punung-puno nga 'yon ng takot
at pakikiusap.
"Hindi ko maintindihan kung bakit ikaw pa ang natatakot, Kael." Naiiling na nag-
iwas ako ng tingin at hilaw na turnawa. "Actually, ako nga dapat. Hindi ko
nakalimutan agad ang mga narinig ko kanina galing kay Klaudia at sa nanay mo mismo,
they both want Yukira for you. At hindi nila maatim ang pamilya ko? Hindi 'yon
biro, turnagos 'yon sa puso ko..." hilaw ang tawa ko habang marahang sinasabi 'yon
sa kaniya.
Humigpit ang hawak ni Kael sa 'king kamay nang marinig 'yon.
Hindi na ako nagmatapang na itanong kung bakit nasabi ng nanay niyang hindi nito
maatim ang pamilya ko para sa pamilya niya. Tama na ang masasakit at mabibigat sa
dibdib na narinig ko kanina.
"l don't care about Yukira. Zarina, gusto ko lang masigurong hindi mo 'ko iiwan
ulit. Natatakot akong iwan mo 'ko." 'Yun lang ang nasabi niya.
Tinitigan ko siya nang ilang segundo. Hindi ko maintindihan pero pakiramdam ko
there's more than that, hindi ko lang malaman pero may pakiramdam akong may hindi
pa siya masabi, mayroon pa siyang ikinakatakot bukod doon.
"Dahil ba sa mga narinig 1<0?" Paglilinaw ko sa kaniya. I timidly smile. "Hindi ako
pwedeng basta lumayo sa 'yo ngayon gaya ng dati, Kael. May bata sa sinapupunan ko
na ayokong lumaki nangwalang ama." I honestly said.
'Yon naman ang pinaka-kinakatakot ko noon pa.
Kaya imposible nang lumayo pa ako kay Kael ngayon.
Hindi lang naman din 'yon ang pwedeng paghugutan ko ng rason para hindi lumayo,
ngayon pa na malinaw na sa 'mingdalawa ang nararamdaman namin para sa isa't-isa.
SA MGA lumipas na araw, hinayaan ko ang ideya ni Yukira at Kael na mag-stay rito sa
bahay niya. Madalas ang pagkulong ko sa kwarto at bababa lang kung oras na ng
kain, hindi naman ako naburyo dahil madalas ko namang makasama si Kael dito kung
abala siya sa laptop marahil workload patungkol sa kumpanya nila.
Kung tatanungin naman ako kung kumusta ang pakikitungo sa 'kin ng nanay niya, hindi
ko alam. Hindi ko hinahayaang magkasama kami sa iisang area ng bahay na 'to. Sabay
kaming kumakain ni Kael sa hapag at iba naman yata ang oras ngsa mama niya at
paminsan kung nandito rin si Klaudia, nakikita kong palaging nakabukas ang
television sa salas pero hindi na ako ro'n dumidiretso, siguro naroon sila palagi.
Parang noong dumating sila, hindi na 'ko naging malaya kumilos sa bahay na 'to.
Wala rin naman akong lakas ng 100b lumabas-labas ng kwarto kaya nanonood lang ako
ng movies, abala rin si Kael kaya napaka-different talaga ng mga araw na nagdaan.
"Hi, Zarina. Can we talk?" Si Yukira.
Labas-pasok na rin ang babaeng 'yan dito sa bahay magmula noong mga nakaraan.
Tinatanong ko nga si Kael kung pinapapunta niya ba pero hindi naman daw. Mukhang
ang pakay rito ay ang nanay ni Kael, obviously they're close to each other,
gustung-gusto siya ng gin ang and I felt so envious.
Hindi ako nagrereklamo, wala akong sinasabi at nagpapasensya ako kahit hindi ko
naman nakakalimutan kung paano niya ako kinausap sa hospital noong hull] naming
pagkikita.
"Busy ako." Walang pag-aatubili kong sagot sa kaniya at sinadyang lamigan ang
ekspresyon.
Nakita kong ngumuso siya sa naging sagot ko na parang nagtatago ng ngisi sa labi.
Kahit pa neutral ang pakikitungo niya sa 'kin ay hindi pa rin ako okay sa kaniya na
nagpupunta siya rito. I still don't like her and I want her to know that.
Inilapag ko na ang isang pitsel ng tubig sa 100b ng refrigerator saka lalampasan na
sana siya upang lumabas ng kusina nang mabilis itong humarangsa daraanan 1<0.
"l know you still think na nakikipag-compete pa rin ako sa 'yo patungkol kay Kael.
Sinabihan kitang naawa langsa 'yo si Kael at napipilitan lang tapos nabuntis ka pa
niya so... maiintindihan ko kung mag-aattitude ka sa 'kin ngayon but-"
"Yukira, hindi ko 'yon iniisip sa 'yo." I cut her off and raised my ring finger in
front of her, nginitian siya nang matamis. "I'm already engaged. Nakapili na si
Kael, hindi rin ako nag-aattitude, actually I'm really busy right now, abala ako sa
pagpapahinga para sa magiging anak namin." Mataman kong sagot sa kaniya saka
hinaplos ang baby bump ko.
Her eyes darted at my tummy and glanced back at my ring finger, natigilan.
"Engaged?" Nakakunot ang noo at nakangiwing tanong niya. "l didn't know about
that... hindi rin alam ni Tita Elaine at Klaudia! I mean, ano sa tingin mo ang
ginagawa mo? Ni wala ngang basbas ng family ni Kael? Kailan 'yan?" Mabilis niyang
asik. "Tsaka anong masasabi mo sa family niya eh malinaw naman na ayaw ka nila?"
Mahinahon niya pang dagdag na pinagdudahan ko kaagad.
Itinikom ko ang bibig ko nang masali sa usapan ang pamilya ni Kael. Kung si Yukira
lang siguro ay kaya kong magtaray pero kapag pamilya ni Kael ay titiklop ako, hindi
dahil sa natatakot ako pero pamilya 'yon ng lalaking mahalaga sa 'kin at hindi
pwedeng basta-basta na lang magsalita ng kung anu-ano.
Respeto.
Lalo na't umaasa pa rin akong magkakaayos din kami someday. Nagpropose sa 'kin si
Kael, that means he's planning to marry me, right? At magiging biyenan ko ang nanay
niya. Ayokong habangbuhay mapait ang relasyon ko sa pamilya niya at hindi 'yon
mangyayari kung hindi ako magmamataas.
Hindi lahat ng bagay dapat daanin sa matapang na pag-uugali at matalas na
pagsasalita, 'yon ang ugali ko mula pa noon at naniniwala akong mas maayos na
gano'n ang gawin ko.
Kung masama ang ugali niya at mga sinabi niya sa 'kin, wala akong balak gumanti.
Maliban na lang kung si Yukira ulit ang harap-harapang gurnano'n sa 'kin.
"l didn't ask to be engaged with Kael, I didn't ask for a ring, Yukira. Kahit
itanong mo pa sa tao, hindi ako nag-demand ng kahit anong patungkol sa kasal dahil
lang magkakaroon na kami ng anak kung 'yun ang iniisip mo." Nauna ko nangsinabi sa
kaniya. Taas-noo kong hinarap ang titig niya. "Si Kael ang nagdesisyon nito at sa
tingin ko naman hindi magpo-propose ang isang lalaki sa babae kung napipilitan lang
talaga siya. Wala akong pinipilit." Mariing saad ko bago siya iniwan doon.
Pagkatapos ng pag-uusap na 'yon ay hindi ako nagdalawang-isip na buksan ang topic
na 'yon kay Kael at ang pagiging hindi ko komportable na sa bahay niya dahil sa
presensya ni Yukira. Nagulat na lang ako nang tuluyang umalis ang nanay niya rito
pagkatapos nilang seryosong mag-usap na kasama pa si Yukira. Mrs. Elaine Valencia
was unexpectedly calm noong umalis ng bahay, hindi siya galit so I'm assuming na
nakapag-reflect na siya sa mga masasakit na sinabi niya sa 'kin.
Ipinagpapa sa Diyos ko na lang ang lahat. Noong mga sumunod na araw ay naging
normal ulit kami ni Kael dito, honestly medyo
bothered pa rin ako pero hindi ko na pinapahalata kay Kael. Pinipilit ko na lang
siyang gawin ang best niya para tumulong sa kumpanya as much as possible, naging
busy ulit ito sa kumpanya at tuwing dinner time na lang kami nakakapagkita pero
hindi na ako nakialam pa. Turnatawag naman siya from time to time para kumustahin
ang lagay ko at ako na nga lang ang nagsasabing hindi niya na 'yon kailangan gawin
oras-oras, okay naman ako kahit mag-isa rito.
Until one morning, nagulat na lang ako nang magpakita ulit ang nanay niya sa labas
ng pintuan.
I was stunned!
"Zarina, hindi ako pumunta rito para sigaw-sigawan ka like how our first meeting
ended last week. So can I come in?" Dire-diretsong sambit nito sa striktong eksp
resyon.
Wala akong nagawa kundi umatras at bigyan siya ng espasyo sa daan para tuluyang
pumasok sa 100b ng bahay.
Kinabahan ako bigla. Wala pa naman si Kael dito tuwing umaga.
Tahimik na naupo ako sa harap ng couch kung saan ito nakaupo.
"l won't say sorry for how the way I acted last week pero hindl' na ako mang-aaway
ngayon. I came here to ask for a favor."
Hindi ko inasahan. "Favor?"
"Yes. Narinig mo naman ako." Aniya saka tumikhim na parang pinipigilan ang pagiging
sarkastiko matapos ang sinabi. "So, malapit na ang birthday ng anak ko. Alam mo ba
kung kailan ang kaarawan ni Kael?" Tanong niya sa 'kin.
Mabilis akong tum ango bilang pagtugon. "October 23."
Sa totoo lang ay plano ko lang magluto ng masasarap na pagkain sa araw na 'yon,
kahit dalawa lang na putahe para hindi stressful. Hanggang sa marinig ko muli ang
pagsasalita ng ginang.
Nag-angat ito ng kilay. "l want to surprise him at my house, Klaudia's kinda busy
with her studies at si Yukira naman ay abala rin sa business. She's helping our
company these past few days gamit ang impluwensya ng tatay niya, she's very kind I
know."
Tahimik na nakinig lang ako. She's helping their company? Gaano naman kaimpluwensya
ang mga Alcantara para matulungan ang malaking kumpanya ng mga Valencia?
"At ikaw, since hindi ka naman mahusay sa mga ganoong bagay then I want you to help
me prepare my surprise for my son instead, since wala ka naman paniguradong
ginagawa rito palagi at nakahiga ka lang."
Napakurap ako. "Matutulungan ko po kayo,
ma'am, pero sa maliliit na bagay lang PO... buntis po ak-"
"Of course alam kol Anong tingin mo pagbubuhatin kita ng tig-sasampung kilong sako
ng bigas? Common sense, Zarina, common sense." Aniya saka ngumiti sa akin na
pakiramdam ko naman hindi umabot sa kaniyang mga mata.
"Sa ngayon po kasi mas pinag-iingat ako ng doktor ko, ang nagagawa ko lang ho ay
kaunting kilos dito sa bahay at-"
"Pwede ba? Hindi naman kita bibigyan ng mabigat na gawain doon."
Hindi ako umimik.
"Huwag ka nang tumanggi, kung gusto mong maging parte ka ng pamilya ko matuto ka
makisama. Tingin mo ba masama ako para gawin 'yon sa 'yo kahit buntis ka?" Tuluy-
tuloy niyang tanong.
I pursed my lips and shook my head slowly.
"Okay. Then aasahan ko ang pagpunta mo roon sa bahay ko tuwing um aga, Sige
ipapasundo kita. Huwag mo ring sabihin kay Kael ang patungkol dito, don 't ever try
to ruin my surprise for my son."
Unconsciously, hinawakan ko ang aking tiyan na patuloy na ngayon ang paglaki.

KABANATA 56
KABANATA 56
"Huwag ka nang tumanggi, kung gusto mong maging parte ka ng pamilya ko matuto ka
makisama. Tingin mo ba masama ako para gawin 'yon sa 'yo kahit buntis ka?" Tuluy-
tuloy niyang tanong.
I pursed my lips and shook my head slowly.
"Okay. Then aasahan ko ang pagpunta mo roon sa bahay ko tuwing urnaga, Sige
ipapasundo kita. Huwag mo ring sabihin kay Kael ang patungkol dito, don 't ever try
to ruin my surprise for my son."
Unconsciously, hinawakan ko ang aking tiyan na patuloy na ngayon ang paglaki.
NANG makaalis ang nanay ni Kael sa bahay ay halos buong araw kong pinag-isipan ang
hinihingi niyang pabor. Hindi talaga ako komportable, ramdam ko pa rin ang pagiging
strikto nito at hindi pa rin ako mapalagay sa tuwing kinakausap o kahit tinatapunan
niya lang ako ngtingin, pakiramdam ko hindi naman naalis ang inis niya sa 'kin pero
masasabi ko naman na siguro nga nabawasan na 'yon kahit papaano.
Inisip ko na lang na isang beses ko lang naman paglilihiman at susuwayin ang gusto
ni Kael na mag-stay lang dito sa bahay, maganda naman ang rason ko at siguro
naman... may pakialam din ang ginang sa batang nasa sinapupunan ko, kadugo at apo
niya rin ang anak ko na dapat niya pa ring pag-alalahan kung sakali mang maisipan
niyang pasamain na naman ang 100b ko.
Kumpara kasi sa kung paano ito nakikipag-usap sa 'kin noong unang beses naming
magkita noong nakaraang linggo 'di hamak na mas kalmado na nga siya ngayon.
Is it because of Yukira? Ano kaya ang sin abl nito sa ginang para kumalma na lang
bigla sa 'kin nang ganito? Should I thank her then? Mukha ring nagbago na ang ihip
ng hangin sa babaeng 'yon kumpara rin sa naging mga salita niya sa 'kin noong
nakapag-usap kami sa ospital.
Bigla na lang urnayos ang lahat at hindi ko maiwasang mapaisip pa rin kung paano
'yon nangyari nang basta-basta na lang.
Narealize na ba nilang kaya ko naman maging mabait na manugangsa kanila at hindi
naman nila ako kailangan away-awayin?
Ipinilig ko na lang ang aking ulo at itinigil ang pagproblema roon.
Salamat na langsa Diyos at nagingtahimik na ang lahat ngayon, hindi nga ako
nagkamali ng naging aksyon sa mga nangyari, palaging paborito ko na iasa sa langit
ang mga nangyayaring problema at panooring huwag rin
akong pabayaan nito.
Nang magpaalam ang araw sa kalangitan ay saktong natapos ako sa dinner food na
niluto ko para sa 'mingdalawa ni Kael nagulat pa ako nang maya-maya ay dumating ang
sasakyan nito sa harap ng bahay kasunod ang ilang mga kotse na hindi pamilyar sa
akin.
Burnaba ito roon matapos i-park ang sasakyan at sinalubong ako ng mahigpit na
yakap. "May mga asungot na makiki-dinner, is it okay with you?" Aniya saka humalik
sa 'king pisngi gaya ng palagi niyang ginagawa sa tuwing uuwi galing sa mahabang
araw sa kumpanya.
Curious na nilingon ko ang mga tinutukoy niya saka natagpuan sila Theodore, Pierce
at Euan na kabababa lang sa kaniya-kaniyang kotse. Nakangiti ang mga ito na kumaway
sa 'kin at bumati ng magandang gabi. Ngumiti ako kaagad pabalik.
"Makiki-kain sana kami, Zarina." Pabirong sabi ni Pierce habang lumalapit sila sa
'min ni Kael.
"Sure! Tuloy kayo." Aya ko sa kanila sa bahay, iniakbay ni Kael ang braso sa 'king
mga balikat kaya nag-angat ako ngtingin sa kaniya. "Hindi mo naman sinabi nang mas
maaga, nakapagluto pa sana ako ng isa pang food."
"Nah, okay lang ang mga 'yan, hindi mo naman kailangan magpagod nang sobra para sa
kanila." Sagot niya na inangatan ko ng kilay. "Inaya rin nila akong sumama ng
inorn, turnanggi lang ako kasi gusto ko ng umuwi sa 'yo."
"Talaga? Okay lang naman ako dito, Kael. Pwede ka namang mag-spend ng oras kasama
ang mga kaibigan mo."
Hindi naman kasi nagkulangsi Kael sa pag-aalaga sa 'kin magmula nang magsama karm
sa iisang bubong, 'yung buong araw na wala lang siya ang pinagka-adjust-an ko pero
ayos lang naman kasi kaya ko naman mag-isa rito kahit papaano. Iniisip ko tuloy na
baka gusto niya namang lumabas-labas at hindi na magawa kasi pinag-aalalahan niya
ako.
"Tumanggi ako kasi gusto ko ng umuwi sa
'yo. Gusto ko na urnuwi sa 'yo. Understand?"
Nangingiting hinalikan niya ang aking sentido. "Kaya naisip nilang dito na lang
urninom, ako na lang ang pupuntahan nila kung 'di nila ako maisasama." Natatawang
dugtong niya pa.
"Hay!" Dinig namin na buntong-hininga ni Euan. Sabay namin itong nilingon ni Kael.
"Kaypait ng buhay, parang gusto ko na rin tuloy maghanap ng maghihintay sa pag-uwi
ko para 'di na 'ko naiinggit ng ganito?"
Natawa si Pierce sa kaniya gayon din kami. "Siguro simula ngayon sumama tayo kay
Kael dito sa bahay nila kung handa rin tayong mainggit sa buhay pag-ibig niya. 'Di
ako nakapaghanda eh."
"Pakiramdam ko tuloy kailangan ko na rin magtino sa buhay, nag-settle bigla 'yung
pinaka-hindi ko inasahan na lalagay sa tahimik pagdating sa babae." Naiiling na
sambit ni Euan saka lumingon sa 'kin. "Pasensya ka na, Zarina, pinagmamalakihan
kasi kami ni Kael kanina na gusto niya nang urnuwi ng bahay dahil may naghihintay
daw sa kaniyang fiancee at masarap na dinner?!" Segunda pa ni Euan.
Nangiting sinulyapan ko sila. "Okay lang! Kahit sa susunod dito ulit kayo mag-
dinner, kami lang naman dito palagi." Nakangiting ani ko sa kanila habang
naglalakad na patungo sa loob ng bahay.
Lalo akong natawa nang pumalakpak si Euan.
Mabuti pala sinobrahan ko ang luto kahit papaano. Naisip ko kasi kaninang baka
magutom na naman ako ng madaling araw gaya nitong mga nagdaang gabi at maghanap
bigla ng ulam na hindi prito kaya sinobrahan ko.
Ako sana ang uubos eh.
Naawa naman kasi ako kay Kael na utusang bumili pa sa kung saan-saan kapag wala sa
refrigerator ang gusto kong kainin na ulam kapag ayaw akong patulugin sa gabi ng
cravings ko, palagi kasing pagod 'to sa buong araw niya sa kumpanya nila at malalim
agad angtulogsa gabi. "Kumakain ba kayo ng Bicol Express?" Tanong ko.
"Ay! Sakto 'yan!" Sagot agad ni Theo. "Sakto
'yan 'di kumakain ng maanghangsi Euan!" Halakhak ni Theodore na sinundan nila Kael
at Pierce.
"Hindi ka kumakain ng maanghang?" Tanong ko kay Euan.
Umiling ito saka siya pinagtulungan ng mga kaibigan para tuksuhin na naman.
NAGING maingay ang dinner dahil sa mga kaibigan ni Kael, halos hindi sila nauubusan
ng pinag-uusapan at pinag-dedebatehan tungkol sa isa't isa na ikinakatawa ko rin.
Nagbago lang bigla ang atmosphere ng kwentuhan nang aksidente yatang mabanggit ni
Pierce si Charles.
"Wala pa rin akong masabi na nagawa niya 'yon sa pamilya ni Zarina pero naging
mabuti pa rin naman siyang kaibigan sa 'tin. Baka pwede pang umayos ulit ang lahat
sa 'tin." Ani Theo. Nanatili akongtahimik.
"Kung pagsisisihan niya ang lahat ng nagawa nila." Seryosong pagsingit ni Kael.
"Lahat. Hindi lang ang nagawa nila sa pamilya ni Zarina." Hindi na sumagot pa si
Theo at nagkatinginan na lang si Pierce at Euan matapos 'yon. Hindi ko alam kung
anongtinutukoy ni Kael, marahil ay 'yung atraso sa kanila ni Charles, hindi
ko alam ayoko na ring alamin pa.
Hindi ko na rin alam kung nasa'n talaga si Charles ngayon pero ang alam ko lang ay
hindi na nga talaga tinuloy ni Papa ang kaso laban sa kanila.
Itinuloy nila ang pag-inom ng wine sa veranda ng second floor ng bahay, hinayaan ko
silang apat doon nang makapwesto na sila.
Napansin ko ring naging seryoso ang pag-uusap nila nang sila-sila na lang, nakita
kong salit-salit ang pagsalita ng tatlo sa seryosong mga ekspresyon habang
nananahimik lang si Kael na parang pinakikinggan ang mga sinasabi nila sa kaniya,
bahagya akong nacurious naisip kong baka may sinabi si Kael sa kanila na kailangan
ng opinyon o payo nila bilang malalapit na kaibigan kaya hinayaan ko na sila roon
at natulog na sa kwarto nang dalawin na ako ng antok.
Nagising lang yata ako ng madaling araw, usual na nakaramdam bigla na kailangan
urnihi kaya burnangon agad ako. Nakita kong nasa tabi ko naman na si Kael at
marahil ay nakauwi na sila Theo, Pierce at Euan ng ganitong oras. Hinanap ko ang
phone ko para tignan kung anong oras na pero ang phone ni Kael ang una kong nakita
sa bedside table.
Inabot ko ito at binuksan pero hindi sa clock niyon nagtagal ang atensyon ko kundi
sa tatlong chat messages na nakita kong naiwang unread isang oras na ang
nakakalipas.
Ang dalawa ay mula kay Theo. Nababasa agad ang preview ng message na 'yon sa notif
pa lang.
Pero ang isa ay hindi. Naka-locked o naka-private ang message na 'yon at kailangan
ng password nang pindutin ko.
At ang mas nagpalaki ng pagtataka at paghihinala sa kalooban ko ay ang pangalan ng
sender noong private o locked message na 'yon. Yukira.
Bakit kailangang lagyan ni Kael ng password ang usapan nila ni Yukira?
Naka-ilan pa akong subok sa password pero hindi ko talaga nahulaan, nakaramdam ako
ng inis. May tinatago ba siya sa 'kin? Alam niya bang may tyansang tignan ko ang
pag-uusap nila kaya nilagyan niya ng privacy password? What's the point... I mean
akala ko ba walang taguan ng kahit ano sa isa't isa?!
Inis na pinindot ko na lang ang kay Theo kahit na kanina ay wala naman akong balak
na buksan at basahin ang usapan nilang magkaibigan. Dulot na marahil ng pagkainis
ko.
Pero nang mabasa ko 'yon ay mas lalo pa yatang nalukot ang noo ko sa mga nabasa.
Theodore: Basta pare gaya ng payo nila sayo ganon din ang masasabi ko. Don't play
with fire.
Baka ikaw rin ang mapaso sa dulo. Kung nararamdaman mong nagsisisi ka na, sabihin
mo na langsa kaniya agad ngayon pa lang.
Theodore: Humanap na lang tayo ng ibang paraan para mahuli ang dapat mahuli pero
huwag ganiyan, masyadong delikado. May relasyon na nakasalalay.
Nanlambot ako bigla.
Hindi ko alam kung nakailang ulit ako ng basa sa unang message at sa pangalawa, at
hindi ko rin alam kung saang parte ako sa mga mensahe na 'yon mauunang maguluhan.
Nagsisisi si Kael kanino?
Mahuli sino?
At kaninong relasyon ang tinutukoy ni Theodore?
Ito ba ang pinoproblema nilang magkakaibigan sa pag-uusap nila kanina?
Huminga ako nang malalim at kinalma ang sarili ko bago ko pa maisipang gisingin si
Kael at tuluyang awayin.

KABANATA 57
Inis na pinindot ko na lang ang kay Theo kahit na kanina ay wala naman akong balak
na buksan at basahin ang usapan nilang magkaibigan. Dulot na marahil ng pagkainis
ko.
Pero nang mabasa ko 'yon ay mas lalo pa yatang nalukot ang noo ko sa mga nabasa.
Theodore: Basta pare gaya ng payo nila sayo ganon din ang masasabi 1<0. Don't play
with fire. Baka ikaw rin ang mapaso sa dulo. Kung nararamdaman mong nagsisisi ka
na, sabihin mo na langsa kaniya agad ngayon pa lang.
Theodore: Humanap na lang tayo ng ibang paraan para mahuli ang dapat mahuli pero
huwag ganiyan, masyadong delikado. May relasyon na nakasalalay.
Nanlambot ako bigla.
Hindi ko alam kung nakailang ulit ako ng basa sa unang message at sa pangalawa, at
hindi ko rin alam kung saang parte ako sa mga mensahe na 'yon mauunang maguluhan.
Nagsisisi si Kael kanino?
Mahuli sino?
At kaninong relasyon ang tinutukoy ni Theodore?
Ito ba ang pinoproblema nilang magkakaibigan sa pag-uusap nila kanina?
Huminga ako nang malalim at kinalma ang sarili ko bago ko pa maisipang gisingin si
Kael at tuluyang awayin.
KINAUMAGAHAN ay hindi ko alam kung paano kakausapin si Kael pero napagpasyahan
kong manahimik na lang muna, kilala ko pa naman ang sarili ko na hinding-hindi
kayang makipag-usap nang mahinahon nitong mga nakaraang araw kapag si Kael ang
nakakatampuhan 1<0.
Bothered na bothered akong naghanda ng almusal sa hapag, hindi ko na nga alam kung
naka-ilan na ang kamay ko sa paso habang nagluluto kakaisip ng kung anu-ano.
Nabalik lang ako sa kinalalagyan ko nang makita si Kael na pumasok ng dining area,
basa pa ang kaniyang buhok na halatang kaliligo lang habang nagbubutones ng polo,
naghahanda na sa pagpasok sa trabaho.
Kung normal lang sigurong araw ay nakangiting sasalubungin ko ito ng halik sa
pisngi at malambing na tutulungan sa pagsuot ng neck tie niya pero sa ngayon ay
parang natatakot na lang akong makipag-usap.
Hindi ko ito inimik at nagpatuloy lang sa paghahanda ng mga plato sa mesa, nagsalin
ako ng tubigsa mga baso namin at hindi na
nagtangka pang mag-angat ngtingin sa kaniya ulit.
"Good morning..." Dinig kong bati ni Kael sa 'kin. Lumapit ito sa 'kin para humalik
sa pisngi ko pero nanatili akong tahimik at malamig sa kaniya hanggang sa pareho
kaming makaupo sa harap ng hapag. "Did you... open my phone while I was asleep?"
"l did." Matapang na sagot ko.
Sinadya kong iwan ang messages ni Theo sa kaniya na hindi na unread ang
notification, ang hinihintay ko na lang ay ipaliwanag niya kung ano ang mga nabasa
ko roon at kung pwedeng pati na rin ang pagkaka-private messages ng kay Yukira sa
inbox niya.
Tikom lang ang bibig ni Kael na tumango matapos marinig ang isinagot ko saka ito
nag-focus ng atensyon sa pagkaing kinakain ngayon sa kaniyang Plato.
'Yun lang?
Wala ba siyang ipapaliwanag na kahit ano? Ikukuwento? Wala ba akong karapatan
malaman kung ano ang pinoproblema niya ngayon gaya ng sinasabi ni Theo?
Saan siya nagsisisi, sa 'kin ba? Nagsisisi na ba siya na ako ang kasama niya ngayon
at hindi niya lang masabi dahil buntis na 'ko? Bakit ayaw niyang magsalita!
Mariin na napahawak ako sa mga kubyertos.
"Wala ka bang sasabihin?" Hindi ko na napigilang itanong sa kaniya.
Nag-angat ito ng nagulat na tingin sa 'kin at ilang segundo pang hindi agad
nakaimik.
Umawang ang kaniyang bibig upang sumagot ng kung ano pero agad ding itinikom 'yon,
tila nag-iingat sa sasabihin.
"Like what?" Mahina niyang saad.
Seryosong tinitigan ko siya sa mga mata habang nakikipag-usap ito sa 'kin. Kilala
ko si Kael kapag may hindi ito sinasabi sa 'kin... at ganitong-ganito ang mga mata
niya ngayon.
"Ah... uuwi ako mamaya nang late na sa dinnertime. Mauna ka nang kumain o matulog
kung gagabihin ako ng sobra." Sambit niya. "Kailangan kongtulungan si Lolo habang
umaandar ang imbestigasyon sa kumpanya patungkol sa sinasabi nilang finance
anomaly." Hindi 'yon ang gusto kong marinig.
Pinigilan ko ang sarili kong magtanong kung kasama niya rin ba doon si Yukira kahit
na malakas ang kutob kong 00, na magkasama rin sila araw-araw. His mother even
mentioned it yesterd ay, that Yukira 's helping their com pany, hindi 'yon nawala
sa isip 1<0.
"And?"
'"Yun lang..." maikli niyang sagot saka tipid na ngumitl.
Hindi ko alam pero nadismaya ako.
Obviously he's hiding something from me. Masyado bang pribado ang bagay na 'yon
para dumating pa sa puntong ilagay sa private chat ang number ni Yukira?
llang minuto kaming kumain doon na tahimik at walang nagsasalita, napaka-unusual.
Hanggang sa tuluyan na akong nawalan ng gana at tinakpan na lang ang pagkain 1<0.
"Aakyat na muna ako sa kwarto." Paalam ko sa kaniya at hindi na hinintay ang
isasagot niya, dire-diretso akong umalis doon na may mabigat na dibdib.
Alam ko rin na kapag napapansin ni Kael na may mali sa mga kinikilos ko, may off sa
trato ko sa kaniya at sa pakikipag-usap, ay agad niya 'kong pipiliting mapag-usapan
ang bagay na 'yon but this time I guess he just decided to shrugged off all of it.
Nagpaalam siyang aalis na at humalik lang sa labi ko bago tuluyang nagpunta na sa
kumpanya nila.
That's it.
Tinawagan ko si Aaron para kahit papaano ay gurnaan ang nararamdaman 1<0. Sinabi ko
sa kaniya ang lahat ng mga nabasa ko at hindi pa napigilang maiyak habang
nagkukuwento.
"Girl, ano ba 'yan... alam mo namang ayaw kong umiiyak ka, tahan ka na diyan."
Mahinahon
niyang sabl' sa kabilang linya.
"Pakiramdam ko niloloko ako ni Kael."
"Hala, girl! Ano ka ba naman, nag-propose na nga eh. Hindi naman magpo-propose 'yan
kung ayaw pala maitali sa 'yo." Aniya kaya kinalma ko ang sarili 1<0. May point si
Aaron kaso hindi ko naman mapigilang mag-isip ng kung anu-ano. Lalo na't halatang-
halata naman na ayaw ni Kael na malaman ko kung anong mayro'n sa kanila ni Yukira.
"He won't lock that conversation kung wala siyang tinatago," huminga ako nang
malalim.
"Pwede namang ni-lock niya 'yon kasi maharot 'tong si Yukira at kung anu-ano ang
pinagcha-chat sa kaniya. Baka ayaw lang na ika-stress mol"
"Stressed na nga ako!"
"Hay nako, girl. Kung hindi kita mapipigilan sa inis mo kay Kael, isabotahe mo na
lang ang cake niya, kung gusto mo paglalagyan mo ng maraming sili gano'n!" Biro ni
Aaron. Sinabi ko rin kasi sa kaniya na nagpunta rito ang nanay ni Kael kahapon.
"Ay, 'di ba ngayon ang punta mo ro'n sa bahay ng magulang niya? Ano kayang
ipapagawa sa 'yo ro'n?"
"Hindi ko alam, siguro decoration ng paligid."
"Nako, duda naman ako diyan, girl.
Mayaman 'yan eh, bakit hindi siya mag-hire ng
singkwentangtao para gumawa niyan at ikaw pa ang naisipang pahirapan do'n."
"Okay lang naman, kung sa gano'ng paraan makita niyang nakikisama ako sa kaniya."
"Basta ha, 'wag ka magpaka-pagod nang husto. Matanda naman na 'yang fiance mo,
hindi naman na kailangan ng kiddie birthday decoration!" Singhal niya sa pambabaeng
tono. "Ay sandali, alam mo bang invited din ako sa pa-birthday surprise kay Kael!
Bwisit 'tong mangkukulam na Klaudia na 'to panigurado siya ang nakaisip na
ipaimbita ako sa nanay niya!"
"Talaga? Pumunta ka! Para may kasama ako bukod kay Kael..." Bawi ko.
"00 nga, 'yun nga rin ang naisip ko. Titiisin ko na lang si Klaudia, pwede ko naman
siyang sampal-sampalin kapag nilapitan ako, matapos ka niyang taray-tarayan, nako
hindi ako magpapaawat!"
Nagkwentuhan kami ng ilan pang mga minuto, kahit papaano nagbigay si Aaron ng mga
posibleng rason ni Kael kung bakit hindi nito sinasabi sa 'kin ang mga problema
niya sa ngayon. Gurnaan nang bahagya angdibdib 1<0. Naisip kong hindi ko nga
pwedeng kalimutan agad-agad na nagmamahalan na kami ngayon ni Kael, mahal niya ako
para basta na lang ipagpalit. 'Yun ang napili kong paniwalaan kahit na maraming
'kahit na' sa isipan ko ngayon.
Eksaktong 1 PM na yata nang dumating ang ipinadala ng nanay ni Kael sa bahay para
ipasundo ako. Kabadong-kabado ako habang nasa sasakyan hanggang sa makarating mismo
sa malaking-malaki na bahay nila kung sa'n unang tingin pa lang ay nagsusumigaw na
ang yaman ng pamilya Valencia.
Pagpasok ko pa lang ay nakita ko na agad ang iba sa mga kasambahay na abala na sa
pag-asikaso ng mga laman ng maraming kahon sa floor.
"Hindi na masyadong nagpupunta si Kael clito kaya kung may surpresa man ako sa
kaniya at gaganapin ang preparation ngayon ay hind niya mahahalata." Ani ng nanay
ni Kael nang makalapit kami sa mga box. "Nasa 100b niyan ang mga pang-dekorasyon.
Gusto ko ng disenteng surprise party para kay Kael. Pwede mong tulungan ang mga
kasambahay ko para mabilis matapos. Pagkatapos dito ay tumulong ka rin sa mga
pagkain sa kusina."
Hindi ako nagreklamo at sinunod na lang ang mga kailangan gawin. Mabilis naman ako
sa mga ganitong gawain, sanay ako na magbanat ng buto mula pa noon kaya siguro
kahit patingin-tingin ang nanay ni Kael sa kung nasaan ako ay wala na itong nasabi
pa.
Simple lang naman ang mga gagawin, birthday decoration lang sa paligid, ang
struggle

9/1 5
ko lang siguro ay 'yong lawak at laki ng salas kaya m atrabaho ang pagdedecorate.
"Mukhang sanay na sanay ka sa pagkilos kilos, ano?" Umpisa ng nanay ni Kael nang
makalapit ito sa gawi ko. Nakahalukipkip itong nakatingin sa 'kin nang mag-angat
ako ng tingin sa kaniya. "Walang duda, laki ka talaga sa hirap." llang segundo
akong hindi nakaimik bago turnango at proud na ngumiti. "Hindi ko po itatanggi,
wala naman po sigurong masama na manggaling sa gano'ng estado ng buhay. Mga gano'ng
tao po madalas ay 'yung mga taong pinagtibay na ng tyaga sa buhay."
Nag-angat siya ng kilay sa narinig.
"Well, totoo naman din. Wala naman akong problema sa mga taong hirap at walang
kapera-pera. Generous ako sa mga ganoon. My son, too. Kahit ang mga batang wala ng
mga magulang ay tinutulungan pa niya. Nasa dugo na namin ang maging mabuting tao."
Pagmamalaki niya.
Tipid na ngumiti lang ako at nagpatuloy na sa ginagawang paglalagay ng scotch tape
sa mga pang-disenyo na ididikit sa wall.
Mabuting tao pero kung maka-insulto sa 'kin noong nakaraan lang... ipinilig ko na
lang ang aking ulo.
"Siguro ang ayaw ko lang ay 'yung mga babaeng papalit-palit ng lalaki sa buhay.
Hindi disente para sa akin." Bigla niyang dagdag. "lkaw, hindi mo man lang hinintay
na mag-isang taon o dalawa bago mo inisunod ang anak ko. Hindi ba tatlong taon din
ang relasyon niyo ni Charles? I know him very well, maging ang iba pa nilang
kaibigan na sila Pierce kung kilala mo."
Natigilan ako sa mga sinabi niya. Nahimigan ko bigla ang pang-iinsulto. Nakita ko
rin ang bahagyang paglingon ng ibang kasambahay sa gawi 1<0, marahil narinig ang
sinabi ng amo nila.
"Tatlong taon ho kami nagtagal." Mahinang sagot ko sa kaniya. Hindi ko malaman kung
ipapaliwanag ko pa ba sa kaniya kung bakit nagkaganoon.
Parang nakakawalang gana mag-explain. Sa tatlong taon naman na 'yon pakiramdam ko
naman hindi ako nasa 100b ng isang relasyon dahil sa uri ng trato ni Charles sa
kung ano ang mayroon kami noon.
Dapat ko pa bang sisihin angsarili ko na minahal ko si Kael kaagad?
Kahit na ang totoo naman ay siya pa lang ang unang lalaki na nagustuhan ko sa buong
buhay ko.
"Ano namang nagtulak sa 'yo na gustuhin ang anak ko? Pera ba?" Bahagya siyang
turnawa. "Mayaman kami, Zarina, tama ka ng dinikitan kung ganoon
"Mayaman na rin naman ho kami, madam."
Agap na sagot ko saka ngumiti sa kaniya nang tipid. "Hindi ko ho habol ang pera.
Sadyang nagustuhan at minahal ko lang ho ang anak ninyo dahil sa ugali at katauhan
niya."
Nawala ang ngiti sa kaniyang labi pagkasabi ko noon. "Tama. Mayaman nga kayo."
Tumalas ang kaniyang tingin sa akin maging ang ekspresyon. "Alam mo, wala akong
problema sa 'yo, Zarina bilang ikaw. Ang problema ko lang ay isa kang Ramirez.
Hindi matanggap ng sistema ko kahit na anong pilit kong isipin na maging okay ang
pakikitungo sa 'yo." Napayuko ako.
Buong akala ko talaga ay okay na kami. "Pinapunta kita rito para makausap ka nang
ganito. Nang malaman mo naman kung sa'n nanggagaling ang inis ko sa 'yo, hindi
naman naiinis kasi ang isang tao nang walang pinag-uugatan and as for me, malalim
ang pinag-uugatan,Zarina."
"Kung gano'n dapat na ho siguro akong umalis dito, madam. Pasensya na ho kayo pero
wala naman ho akong balak makipagtalo."
Mabilis na tumayo ako matapos bitawan ang mga pinagkakaabalahan kanina pa rito sa
couch.
"Kinakausap pa kita. Ganiyan ka ba kabastos?" Urnurong ang leeg na sabi ng ginang
sa akin. "Hindi ako makikipagtalo sa 'yo pero gusto kong kahit papaano maunawaan mo
kung bakit hindi mo dapat ipilit ang kung anong mayro'n sa inyo ng anak ko."
Napakurap ako sa sinabi niya. Hindi pa rin pala tapos sa ganitong pag-uusap.
"Alam kong mahal ka ng anak ko. Walang duda roon, Zarina. Madalas na itong hindi
magpunta sa mga bar para maglaro sa buhay, wala na rin ako halos makitang paiba-
ibang babae na kasama nito sa araw-araw na ginawa ng Diyos. Walang duda, may
nagpaamo sa anak 1<0."
Umismid siya. "Pero gusto ko pa ring sabihin sa 'yo kung bakit dapat kang mahiya na
ipagpatuloy mo pa ang relasyon mo kay Kael."
"Excuse me PO, mauuna na po ako." Paalam ko at lalagpasan na sana ito nang pigilan
niya ako sa braso. Gulat na nilingon ko ito.
"Bago ka urnalis, I want to show you something." Mariin niyang saad habang matalas
ang mga tingin sa 'king mga mata.
Hindi na ako nakaalma pa nang hilahin ako nito patungo sa ikalawang palapag ng
bahay at pumasok kami sa isang silid.
Bahagya na akong kinabahan sa kung ano ang binabalak niya.
Pagpasok ay naamoy ko kaagad ang pamilyar na amoy ng pabango, bumungad ang
panglalaking disenyo ng silid at mga gamit.
"Kay Kael ang kwarto na 'to noong hindi pa siya bumubukod." Ani niya saka padarag
na binitiwan ang braso 1<0. "At dito dumiretso ang namatay kong asawa bago siya
nawala sa sarili at natagpuang patay sa loob ng sasakyan niya.
Natigilan ako.
Bakit niya sinasabi ang mga bagay na 'to sa 'kin ngayon?
Umiling ako. "Alam ko ho na napagbintangan ni Kael ang tatay ko sa pagpatay sa
kaniyang ama pero napatunayan namang walang katotohanan na may kinalaman si Papa.
'Yun ho ba ang ikinagagalit niyo sa 'kin? Wala naman ho akong kinalaman don..."
tuluy-tuloy kong paliwanag.
Pakiramdam ko wala ng mangyayari pang maayos kung mananahimik lang ako. Pinanatili
ko lang ang tono ng pananalita ko sa boses na alam kong may respeto at paggalang pa
rin sa kaniya.
Naguluhan ako lalo nang marinig ang sarkastiko nitong pagtawa. "Hija, 'yan din ang
akala 1<0! Itinanggi naman ng magulang ni
Charles at ng magulang mo ang lahat ng paratang namin at tignan mo nga naman, ano.
Ang masasamang damo hindi umaamin sa maling ginawa, hindi rin agad namamatay!"
"Kung wala kayong ebidensya, 'wag niyo na lang ho pagsalitaan ng masama ang tatay
ko." Seryoso kong sabi sa kaniya.
Urniling ito sa 'kin at urnismid bago biglang
nagtungo sa corner ng kwarto kung saan matatagpuan ang lumang tukador. Sa drawer na
kinailangan niya pang buksan gamit ang maliit na susi na nakatago sa ilalim ng
libro ay may kinuha siyang lumang papel.
"Paano kung sabihin ko sa 'yong may ebidensya ako?" Nanghahamon niyang saad.
Kumabog bigla ang dibdib ko.
Anong sinasabi niya.
"Ang ebidensyang 'to ay hindi sapat at hindi kayang ilaban sa korte para
maipakulong ang tatay mo kaya itong matinding galit sa dibdib 1<0, Zarina... hindi
mawala-wala. Lalo na ngayong nakikita pa kitang pangiti-ngiti na langsa tabi ng
anak ko pa mismo!" Nakita kong nanginig siya sa matinding galit, maging ang
pagkakahawak niya sa papel ay mariin. "Ikaw, hindi ba't matagal kayong iniwanan
ngsarili mong ama? Kilala mo ba nang husto talaga ang tatay mo?"
Hindi ako nakasagot. Sa totoo lang ay napaisip din ako. Sa ngayon, kaunti lang ang
alam ko patungkol sa sarili kong tatay at sa naging buhay nito noong hindi namin
siya nakakasama pero... aabot ba sa puntong nakapatay siya? No, I don't think so.
Unti-unti siyang lumapit sa harapan ko at inilahad ang papel sa akin. Biglang hindi
ko mapakalma ang puso ko sa pagwawala.
"Hindi ko sinasabing ang tatay mo ang
pumatay pero sigurado akong may kin alaman siya rito ngunit ayaw niyang
makipagtulungan sa amin noon pa. Then what do you think does that
"Hindi niya 'yon magagawa."
"He's either the killer or an accomplice, Zarina. Marumi ang kamay na patuloy
itinatago sa lahat." Madilim ang kaniyang mga mata na sambit. "Wala namang lihim na
hindi nabubunyag."
Aabutin ko na sana iyong papel para makita kung ano ba ang pinanggagalingan ng mga
bintang niya sa tatay ko nang ilayo niya ito muli.
"I'll give this to you once Kael's birthday celebration is over. Dito ka lang at
huwag mo nangtangkain na sirain ang araw niya sa pag-iinarte mo then I'll let you
see what's inside this letter."

KABANATA 58
A/N: Long chapter ahead. Nag-aalala na po ako sa mga aabutan ng lock nitong story
next month, ang hahaba ng chapters baka mahal ang coins. Baka i-edit ko po 'to at
paikliin hahahaha
KABANATA 58
DUMATING na lang ang araw at oras kung kailan mangyayari ang surpresa ng kaarawan
ni Kael pero hindi ko pa rin halos maikalma ang aking isipan patungkol sa mga bagay
na napag-usapan namin ng kaniyang ina. Hindi na naman ako halos makatulog sa pag-
aalala at pag-iisip ng mga posibilidad.
Noon ay buo at magaan na talaga ang 100b ko na tapos na ang patungkol sa bagay na
'to, na napatunayan na ni Papa na hindi siya dawit at kasali sa dahilan kung bakit
namatay ang yumaong tatay ni Kael pero ngayon ay nagbago na naman ang ihip ng
hangin. Pati tuloy ang pakikitungo ko kay Kael sa tuwing sabay kaming kakain sa
hapag at sa paraan ng pagkausap ko rito sa mga pagtawag niya sa 'kin sa phone oras-
oras ay naaapektuhan.
Hindi pa tapos ang iniisip ko patungkol sa kanila ni Yukira at sa mga sinabi ni
Theodore sa
kaniya pero heto at may bago na naman akong aalalahanin. Huminga ako nang malalim.
Hinawakan ko ang balakang ko nang makaramdam doon ng pagsakit hanggang sa 'king
lower back. Napagod ako sa mga ipinagawa ng nanay ni Kael kahapon sa decorations at
hindi pa nakaligtas sa paghahanda ng mga pagkain, okay lang naman sa 'kin dahil
para kay Kael naman ang lahat ng 'yon kaso ang bilis ko na kasing mapagod ngayon at
sakitan ng balakang.
Nag-ayos ako ng sarili at nagbihis sa isang puting dress na hindi masyadong hapit
at may hanggang Siko na mga manggas bago nagtungo muli sa mansyon ng mga Valencia
kung saan hinihintay na lang ang pagdating ni Kael.
Hindi ko alam kung paano nila papapuntahin clito si Kael pero sinabihan ako ng mama
niya na huwag ko nang kausapin muna kahit sa phone ang anak niya at baka raw
madulas pa 'ko ng sabi, na hindi ko rin naman nasunod dahil oras-oras akong gusto
tawagan at kumustahin ng anak niya sa telepono.
Naupo ako sa sulok at nagtipa sa cellphone 1<0. Kanina pa nagtetext si Aaron na
papunta na siya, dapat yata ay magpapa-late siya ngayong gabi pero pinilit ko
siyang magpunta na para may makausap naman ako rito kahit papaano. Nakikita ko
kasing dumarami angtao na dumarating sa mansyon, mukhang malalapit na relatives
sila nila Kael dahil sa uri ng pagtanggap at pagsalubong sa mga ito ng nanay niya.
"Napaka-sakto naman ng araw na 'to, Elaine! Wala kaming lahat halos
pinagkakaabalahan sa mga negosyo at kaarawan pa ng paborito naming pamangkin!
Saktong-sakto sa grand reunion natin!" Dinig kong sambit ng sopistikadang gin ang
pagkaupo nito sa couch kasama ang iba pang kagaya niya ang postura, marahil mga
kapatid sila ng nanay ni Kael.
Reunion?
"Siyempre naman. Gusto ko ring magkita-kita na tayo ngayon." Ani ng mama ni Kael.
Out of the blue ay pinindot ko ang call button sa tabi ng pangalan ni Kael sa 'king
contacts. Naisip ko kasing baka dumiretso siya sa bahay at maabutan na wala ako
ro'n ngayong 7 PM na pa naman. Isa pa, naaawa ako rito. Kanina pa tawag n ang tawag
na parang gustong ipaalala sa 'kin na birthday niya ngayong araw pero hindi ko
gini-greet.
"By the way! Pupunta ba 'yung dalagang sinasabi mo palagi sa calls natin? Sino nga
ulit 'yon? 'Yung palaging ipinagmamalaki ni Elaine sa atin na bagay raw kay Kael!"
"Alcantara! 'Yung anak... sino nga ba 'yon?"
"Yukira PO, Tita. 'Yung maarte." Dinig kong singit sa kanila ni Klaudia bago ito
bagot na lumabas ng bahay.
Napaiwas ako ng tingin nang marinig ang pangalan ng babaeng 'yon. Walang duda na
gustung-gusto nga siya ng buong angkan ni Kael.
Nakaramdam ako bigla ng hiya na magpakita sa kanilang lahat... at kapag nalaman
nilang hindi naman si Yukira ang pinag-alayan ni Kael ng singsing bilang fiancee
nito? Idagdag pa ang issue nila sa tatay ko na hindi pa rin pala tapos hanggang
ngayon.
I should talk to Kael about this matter as soon as possible... kahit na medyo
masama pa rin ang 100b ko na hanggang ngayon wala pa rin siyang tinatangkang
sabihin sa 'kin na kahit ano patungkol sa mga misteryosong messages na 'yon at ang
kay Yukira.
Nawala sa kanila ang atensyon ko nang sagutin ni Kael ang tawag ko. Nagmamadaling
dumaan ako sa backdoor sa kusina para lumabas ng bahay at inilagay ang phone sa
tapat ng aking tenga.
"Zarina! Napatawag ka? Are you okay? Si baby?" Sunud-sunod niyang tanong kaya
bahagya akong natawa.
"Kael, okay lang ako." Marahan kong sagot sa kaniya. "Turnawag lang ako para
tanungin kung anong oras ka uuwi?"
"Okay, okay. It's just unusual na ikaw ang turnatawag sa 'kin, natakot ako akala ko
kung ano na ang nangyari." He chuckled. llang segundong nagkaroon ng katahimikan
bago ulit siya nagsalita. "I'm sorry, Zarina, baka late na akong makauwi..."
Napatango na lang ako kahit na hindi niya 'yon nakikita habang niyayakap ang sarili
rito sa bakuran ng mansyon nila dulot ng malamig na hanging turnatama sa 'king
balat.
"You must be so busy because of the company." Pag-unawa ko sa mga sunud-sunod
niyang late na uwi nitong mga nakaraan pa.
"I'm sorry..." dinig ko lang na sagot niya saka mahinang huminga nang malalim na
nakaabot pa rin naman sa 'king pandinig.
"Kumain ka na ba?" Tanong ko sa kaniya.
"Y-Yes, ikaw?"
"Kakain pa lang ng dinner." Sagot ko na lang. "By the way, nagpunta ako sa bahay ni
Meira. Kung sakaling... hindi ka uuwi ng bahay, you can do so. Okay?" Dahan-dahan
kong palusot para lang hindi na niya maisipang dumiretso ng bahay agad mamaya.
"Meira? Hindi mo nasabi sa 'kin, mag-ingat ka riyan, alright? H'wag kang masyadong
magpagod-
"I'm fine, Kael. Okay lang naman kami ni baby. We just kind of miss Daddy Kael at
the moment." Malambing na saad ko sa kaniya. Totoo namang namimiss ko na si Kael.
Hindi na halos kami magka-usap nang matagal nitong mga nakaraan.
Busy siya at late na halos urnuuwi samantalang ako naman ay sinasamaan pa ng 100b
dahil sa pagiging tahimik lang nito patungkol sa mga bagay na gusto kong malaman.
"l miss you, too." Malungkot niyang sambit sa kabilang linya. "l know you were
ignoring me these past few days and I feel so useless for not doing anything about
it. Babawi ako kapag... natapos na ang lahat ng 'to. I promise..." Aniya, maybe
pertaining to the finance anomaly na iniimbestigahan nila ngayon ng Lolo niya gaya
ng palagi niyang rason kung bakit siya madalas wala sa bahay. Ulit.
I pursed my lips. Nalulungkot na nagbaba ngtingin sa mga halamang malapit sa 'king
mga paa habang hawak pa rin ang phone sa 'king tenga.
Since the day I learned about my pregnancy naging paborito kong pahinga si Kael. Sa
tabi niya, kapag kausap ko siya, kapag ka-tawanan ko ito at kapag pinaparamdam niya
sa 'kin na espesyal ako sa kaniya. Kaya siguro hindi maganda ang mga mood ko nitong
mga nagdaang araw ay dahil wala na siya halos oras para sa 'kin.
"Okay lang, Kael. Naiintindihan kong abala ka sa importante rin na bagay." Sagot
ko. "And...
happy birthday," malambing na bati ko sa kaniya.
For sure ay marami nang babati sa kaniya non mamaya kapag nalaman niya nang may
surpresa ang lahat sa kaniya. Gusto kong mauna sa pagbati sa pinaka-espesyal na
pahinga ng puso ko.
"Happy birthday to the most special person in my life right now, wala pa kasi si
baby kaya ikaw pa lang muna." Bahagyang biro ko. "To my bestfriend and man who
never ceases to amaze me all the time, happy birthday. I love you."
After a short silence, I heard Kael's slight chuckle. "Bati mo ang pinaka-
hinihintay ko kanina pa, ang sarap pakinggan. Mahal din kita, Zarina... mahal na
mahal."
Sa simplengsalita langna 'yon ni Kael ay kahit papaano napanatag ang puso ko. Iba
talaga ang epekto kapag naririnig iyon mula sa taong mahal na mahal mo.
Nagpaalam ako sa kaniya sa call nang mapansin ang pagdating ni Aaron sa 100b ng
salas ng mansyon, tanaw kasi ang 100b ng malaking living room mula rito dahil sa
malaking bintana na gawa sa salamin.
Nagtungo ako sa 100b ng bahay at agad na nagkasalubong kami ngtingin ni Aaron.
Lumapit agad ito sa 'kin habang buntot na buntot sa
kaniya si Klaudia.
"Girl, gusto ko nang ilabas ang natatago kong sampal skills, ayaw agad ako lubayan
ni Klaudia ano ba 'to?" Pasimple niyang bulong na ikinatawa ko.
"Hindi ba traffic? Tingin mo, anong oras kaya magpupunta rito si Kael?" Tanong ko
na lang sa kaniya habang nakatayo kami sa pintuan na nagdudugtong sa salas at
dining area.
"Kinakabahan ako baka kasi hindi siya magpahila rito sa mansyon nila at umuwi na
lang doon sa bahay. Sino ba ang pipilit sa kaniyang magtungo
Napaisip si Aaron saka lumingon-lingon sa paligid. "Hindi ko rin alam, girl. Wala
naman akong ka-close rito bukod sa nanay nila Kael na feeling close at sipsip kapag
nakikita ako. Para siguro pakasalan ko ang mangkukulam na nagnanasa sa katawan 1<0,
Klaudia." Bulong niya sa huling mga sinabi.
Kahit kailan talaga ang baklang 'to, hindi na natapos kakabanggit kay Klaudia.
"Hello, good evening to you." Singit ni Klaudia saka kami halos sabay na magulat ni
Aaron nang katabi na pala namin ito.
"Evening lang, walang good Bulong ni Aaron sa tabi.
Umirap si Klaudia at nakaismid na humalukipkip. "To answer your questions, Zarina.
Yukira will be the one who will invite Kuya Kael to come over here in the mansion.
Magkasama sila kanina pa.
Napaangat ako ng kilay at hindi siguradong napalingon kay Aaron bago nagbalik sa
kaniya ng atensyon ulit. "Nagtatrabaho sila pareho sa kumpanya niyo ngayon, alam ko
ang parteng 'yon ."
She smirked. "Hmm, you look clueless na naman. Kailangan ko na naman bang mag-spit
ng revelations sa 'yo gaya ng una kong ginawa?" "What do you mean?" Asik sa kaniya
ni Aaron.
Sa halip na sumagot ay tumawa lang si
Klaudia. "Just kidding. Enjoy the rest of the night, Zarina! I'm sure you will..."
saad niya saka lumayo na sa amin pagkatapos irapan din si Aaron sa tabi
1<0.
Natulala ako sa kaniyang likuran habang bagot na itong dumiretso sa couch at
nagtipa sa hawak na cellphone. Sabi naman ni Kael sa 'kin magsasabi siya kung
magkikita sila ni Yukira... pwede ring huwag na, dapat wala naman na akong takot na
nararamdaman kahit na magkita pa sila hindi ba?
Hindi naman papatulan ni Kael si Yukira... ilang ulit na namin 'yon pinagtalunan.
"Hindi talaga maganda ang tabas ng dila ng bruhilda na 'yan, siya Zarina, huwag
mong pansinin." Ani Aaron.
Sinunod ko si Aaron at idinaan na lang namin sa kwentuhan.
Maya-maya natigil lang kami nang may hindi sin asadyang burnunggo sa 'king braso,
dadaan yata sa pintuan kung saan kami nakatayo ni Aaron at nag-uusap pero hindi ko
napansin. "I'm sorry PO..." hingi ko ng paumanhin.
"Watch it, hija. Why are you blocking the way?" Masungit nitong asik. Isa sa mga
kapatid yata ng mama ni Kael. "Elaine, may bago ka bang kasambahay? Na-orient mo ba
ito sa mga common decency?" Malakas ang boses na aniya habang nililingon ang mga
tao sa living room.
Napalingon tuloy ang lahat sa amin.
"Hindi naman niya alam dahil kinakausap ko siya, isa pa hindi siya kasambahay lang
dito. Mamahalin ang dress oh." Sagot ni Aaron kaya hinawakan ko ang braso niya para
pigilan ito.
Lumapit ang ina ni Kael sa amin. "Hindi 'yan kasambahay. Magugulat ka kapag nalaman
kung sino iyan..." ismid nito. Napahinga ako nang malalim para ikalma ang sarili.
Sasagot na naman sana ang ginang pati yata si Aaron nang magsalita si Klaudia.
"Papunta na sila Kuya rito, nag-text si Yukira sa akin." Anunsyo niya sa lahat kaya
nataranta na ang lahat sa paghahanda ng suprise. Maging ang kausap namin na ginang
at ang ina ni Kael ay naghanda sa salas, hindi na kami tinapunan pa ng atensyon.
"Magkasama si Kael at Yukira ngayon..." wala sa sariling sambit ko.
"Hindi ba siya nagsabi? Like you know, daanan ka man lang sa inyo at isama ka
rito?" An' Aaron. "l mean pupunta siya rito so dapat siguro maisipan ka niyang
isama?"
Sinilip ko ang phone ko pero wala namang text message o call galing kay Kael.
Maya-maya pa ay nag-lights off na ang paligid at naging tahimik para sa pagpasok ni
Kael. Hindi ko alam kung bakit burnibilis ang tibok ng puso ko.
Magkasama sila ni Yukira at hindi niya man lang naalalang sabihin sakin? Or
nakakasakal na ba ako kung hihilingin ko pang iupdate niya ako patungkol diyan?
Then, the surprise has started right after Kael opened the huge double door of this
mansion. Bumukas ang maliwanag na mga ilaw at chandelier sa buong mansyon at
pumutok ang mga party poppers, sabay-sabay na burnati ang mga kaanak niya sa kaniya
at masayang nag-video habang nasa paligid ang masasarap na pagkain at mga
dekorasyon.
"Si Yukira nga ang kasama, girl." Bulong ni Aaron.
Narito kami sa corner ng salas katabi ang
mga kasambahay nila at daig ko pa ang nabato habang pinagmamasdang nakangiti si
Yukira habang pumapalakpak sa katabingsi Kael na walang emosyon. Napunta angtingin
ko sa mga braso ni Yukira na urnangkla sa braso ng fiance ko mismo. Masaya lang si
Kael habang kinakausap ang mga tiyahin... hindi alintana ang naka-kapit sa kaniyang
babae.
Ni hindi nga rin inaalis ang mga kamay ni Yukira na parang normal lang sa kanila
'yon.
"Hindi ba tayo lalapit? I mean, hindi ka ba magpapakita kay Kael? Parang hindi niya
yata alam na nandito ka rin." Ani Aaron kaya pinigilan ko ang braso niya.
"Hayaan muna natin. Okay lang ako rito." Mahinang sagot ko lang sa kaniya,
pakiramdam ko nanuyo bigla ang lalamunan ko lalo na nang mag-umpisang gum awa ng
eksena sa pagitan nilang lahat si Yukira.
"Happy birthday, Kael! This is my gift for you naman!" Masaya niyang pinakita ang
maliit na box sa harap ni Kael at mas kinagulat ko pa ang paghalik nito sa pisngi
ni Kael.
Natigilan din si Kael sa ginawa niya, nahalata ko 'yon saka pinatungan ng hiyawan
at kantyawan ng mga taong nasa paligid nila ang dalawa.
"Thank you for this." Sagot ni Kael saka yumakap kay Yukira.
"Oh my god. Nakita mo ba 'yon?!" Bulalas ni Aaron saka parang susugod na yata sa
mga tao pero agad kong hinila pabalik ang T-shirt na suot niya.
Lalo na nang makita ko si Kael na humapit sa beywang ni Yukira nang ayain siya ng
kaniyang ina na pumwesto para makuhanan ng litrato silang dalawa.
Mukha silang magkasintahan.
Hindi ko alam ang mararamdaman ko... pakiramdam ko gusto ko biglang maawa sa sarili
1<0, o matawa.
Kung wala ba ako rito, malalaman ko kaya ang patungkol sa bagay na 'to? Proud bang
ikukuwento sakin ni Kael Ito?
Anong ibig sabihin nito, Kael...
"They look good together!" "l told you! Edukada at mabait ang batang cyan!
Tumutulong sa kumpanya."
"Pero ano 'yong nababalitaan ko sa pamangkin kongsi Klaudia kanina, hindi naman daw
si hija ang girlfriend ngayon ng paborito kong pamangkin na si Kael?" Tanong ng isa
pang naroon.
"Of course! Nandito ang legit girlfriend at fiancee oh!" Malakas na sabi ni Aaron
saka hinawakan ako sa braso para marahang dalhin malapit sa mga taong
nagkakasiyahan sa pag-uusap, pagkuha ng litrato at sa mga pagkain sa maraming mesa
na nasa paligid. "At hindi si Yukira Alcantara. So get off your hands from him,
miss. Nakikita ka ng totoong kasintahan noong tao." Seryosong dagdag pa ni Aaron.
Ang lahat tuloy ay literal na natigilan.
Magingsi Kael na daig pa ang nakakita ng multo nang magtama angtinginan naming
dalawa.
Hindi nakaligtas sa atensyon ko ang unti-unti niyang pagbaba ng hawak mula sa
beywang ng katabing si Yukira.
Parang nahuli sa ginagawang kalokohan. Gusto kong matawa... pero nasasaktan ako.
"Zarina..." bulalas ni Kael.
Nasasaktan na nag-iwas ako ng tingin.
"Zarina, anong ginagawa mo rito..." 'yon ang tanong na narinig ko mula kay Kael
nang makalapit siya sa 'kin. Nang hawakan nito ang braso ko ay marahan kong inalis
agad ang kaniyang kamay.
"Ginagawa ko rito?" Natatawang tanong ko sa kaniya. Peke at pilit na tawa. "Nag-
prepare ako ng decorations, nagluto ng food, tiniis ang pang-iinsulto ng lahat ng
narito... 'yun ang mga gin awa ko rito, Kael. I wanted to surprise you kaso ako ang
nasurpresa so thank you." Sarkastikong tugon ko na alam kong siya lang ang
makakarinig.

1 5/20
Sa panginginig ng aking mga tuhod at paninikip ngdibdib ko nagugulat na lang ako na
kinakaya ko pang tumayo at manatili rito sa harapan nilang lahat.
"What? Akala ko kasambahay siya, Elaine?" Dinig kong sabi noong kapatid ng ina ni
Kael.
Umismid ang ina ni Kael pagkatapos lumingon sa akin. "Anak siya ni Sergio Ramirez.
I don't know what has gotten into my only son at kailangang 'yang babaeng 'yan pa
ang pagka-interesan." Ismid nito sa gawi ko.
"Tita, huwag naman po kayong ganiyan kay Zarina... napapahiya na po siya nang
sobra.
Nakakaawa naman PO..." ani pa ni Yukira.
"Oh, I don't like that idea, Kael... hijo, bakit ang babaeng 'yan pa? Tama ang mama
mo, malaki ang atraso ng mga iyan sa atin." Dinig ko.
Nasundan pa ang ganoong uri ng salita mula sa ilan pang mga tao at mga kamag-anak
nila Kael na naririto at hindi ko maiwasang mapahiya nang sobra kasabay ng
paninikip ng dibdib ko. Kumapit ako sa braso ni Aaron nang makaramdam ng
panghihina.
Sinubukan silang patahimikin ni Kael pero siya ang sunod na pinagsabihan ng mga
ito.
"Can you all stop talking rude about Zarina? Nasa harap niyo lang 'yung tao."
Sambit sa kanila ni Aaron. Natigilan ang ina ni Kael dahil doon.
"Nakakalungkot naman na hindi kayang
tumugma ng mamahalin niyong mga darnit ang ugali na mayro'n kayo. Nakaka-disappoint
naman ang mga tao rito."
Hinila ako ni Aaron at akmang lalabas na ng mansyon nang huminto ako sa gilid ni
Kael. "Mauna ka na, Aaron, susunod na lang ako sa labas." Mahina kong sambit sa
kaniya kaya naiiling na lumabas ito ng lugar.
"Zarina, what have you done to my Aaron Lim?! Pati ba ang binatang 'yon ay
binibilog mo na rin ang ulo?!"
Bahagya akong nangiti sa narinig. Grabe... wala naman akong ginawa sa lugar na 'to
kundi ang sumunod sa mga gusto niya at wala akong binibilog na kahit na Sino.
Huminga ako nang malalim at inayos pa rin ang pakikipag usap sa kaniya.
"Madame, ayokong gumawa pa ng eksena at tuluyang sirain ang birthday celebration ni
Kael rito. Mahalaga siya sakin. Aalis na lang ho ako pero gusto ko ho sanang makuha
ang papel na ipinangako niyo sa 'kin." Matapang na sambit ko. Alam kong anytime ay
manginginig ang boses ko pero mabuti na lang ay hindi nangyari.
May sasabihin pa yata sana si Kael nang lumapit sa kaniya si Yukira at mahinang
bumulong ng kung ano rito.
Humugot sa katabingtukador ang ina ni
Kael saka ibinigay sa akin ang puting sobre, marahil ay doon na nakalagay ang
hinihingi ko.
"Take this with you at pag-isipan mong mabuti kung bakit hindi ka na dapat pang
magsumiksik sa lugar na 'to. I invited you not because I want you to be part of my
famil "Mama! This is too much, hindi niyo naiintindihan ang nangyayari. Please,
stop talking nonsense about this woman, I've already decided to marry her."
Frustrated na bulalas ni Kael saka binawi ang braso mula sa pagkakahawak ni Yukira.
"Zarina, we need to talk about this. Just let me explain."
"What, anak? Totoo naman! This is her reality! Wala siyang lugar dito!"
Matapos niyon ay parang echo niya ang iba pang mga kamag-anak dahil nagsunud-sunod
ang mga ito sa mas rude pang mga komento kahit pa sinasagot sila ni Kael at
ipinagtatanggol ako.
Kinuha ko lang ang sobre saka dire-diretsong naglakad palayo sa lugar na 'yon.
Hinabol ako ni Kael hanggang sa labas ng kanilang mansyon ngunit tinulak ko lang
siya sa balikat nang harapin ko ito.
"Stop following me, Kael. Wala naman akong hinihinging explanation, you don't have
to waste your time on me. Go ahead! Enjoy your birthday celebration with your
family, with Yukira!"
"Zarina, please... mali ka. Mahihirapan kang maunawaan ako kaya hindi ko sinasabi.
Alam kong iniisip mo na may-"
"Na may namamagitan sa inyo ni Yukira? Na niloloko mo 'ko? Na kinain mo ang lahat
ng sinasabi mo sa 'kin sa tuwing nagtatanong ako kung anong mayro'n sa inyo ng
babaeng 'yon?" Ngumiti ako sa kaniya nang sobrang peke. Ang sakit sakit sa dibdib.
"Napapagod na 'kong magmakaawa ng paliwanag mula sa 'yo, hindi naman kita pinipilit
na magsabi. May narinig ka ba sa 'kin nitong mga nakaraang araw? Wala, right?
That's because I trusted you!"
Kitang-kita kung paano tumawid ang sakit sa kaniyang mga mata pagkarinig ng huli
kong sinabi. Nag-iwas ito ngtingin at pabagsak na nagbaba ngtingin sa ibang
direksyon.
He's guilty.
"May tiwala ako sa 'yo, Kael. And that hurts." Naasar ako nang manlabo ang aking
mga mata kaya mabilis kong pinunasan 'yon bago pa niya makita ang pag-gulong ng mga
luha sa 'king pisngi. "Wala pa naman akong nakitang kakaiba kanina, hindi naman
kayo naghalikan sa harapan kaya sige, iisipin kong wala lang 'yon. Para wala kang
ipapaliwanag dahil mahihirapan lang ako urnintindi kamo. Siguro nga close lang kayo
sa isa't isa, magkasama kayo araw-araw hindi ba?" Sarkastiko akong turnawa. "Mas
madalas kayong magkasama kaysa sa 'kin kaya siguro nga mas malapit na kayo ngayon
sa isa't isa."
Lumapit si Kael para hapitin ako sa isang mahigpit na yakap.
Hinayaan ko siya nang ilang saglit pero mas lalong nagtubig ang aking mga mata.
I love this man so much that it f g hurts.
"Umuwi na tayo..." maikli niyang sabi.
Nasaktan na naman ako. Palaging pinagkakaitan niya ako ng mga paliwanag na pwede
sanang magpawala ng mga bagay na gumugulo sa isipan ko kung sakaling ipapaunawa
niya sakin kaagad.
"Uuwi na muna ako sa 'min."
Inabot niya ang braso ko saka pagod at nagsusumamo ang mga matang umiling siya sa
akin.
"Please, don't leave me-"
"We'll talk next time or when I feel better to talk with you again... Happy
birthday, Kael. Pagod na ngumiti ako sa kaniya bago turnalikod na.
Napapagod na rin ako.
Sumakay ako sa sasakyan ni Aaron habang mahigpit na hawak ang sobre.
Things are getting complicated now between our families.
Kung gusto ko man sigurong ipaglaban pa namin 'to ni Kael... siguro dapat munang
mapatunayan kong walang kinalaman si Papa sa
mga ibinibintang nila.
Kung wala talagang kinalaman si Papa...
Readers also enjoyed:
Her Forever
0 479K Read
TAGS mate princess royalty/noble

KABANATA 59
KABANATA 59
"Hindi ko alam kung anong sasabihin ko sa 'yo, Zarina, pero na-disappoint talaga
ako sa pamilyang 'yon." Iling ni Aaron sa 'kin habang nasa 100b pa rin kami ng
kotse niya. Kanina pa naman kami nakalayo sa mansyon ng mga Valencia at binigyan
lang yata ako ni Aaron ng oras para ilabas ang nararamdaman ko sa mabigat na pag-
iyak at makahinga kahit papaano.
Natutuwa na lang ako na hindi ako nagpakita ng kahit anong kahinaan sa harap ng mga
taong 'yon kanina. Doon lang bumuhos ang lahat ng lungkot at luha ko noong kami na
lang ni Kael kanina. Siguro dahil sa lahat ng nakaka-disappoint nga na nalaman at
narinig ko ngayong gabi, sa kaniya ako pinaka-nasaktan.
"Nakaka-disappoint nga." Mahinang tugon ko na lang kay Aaron saka pinunasan ang mga
luha sa 'king mga pisngi. "Nakakalungkot ang gabing 'to. Excited pa naman sana
akong ma-suprise si Kael na kasama ako ng family niya kanina." Mapait na natawa ako
saka urniling.
Nakita kong lumingon si Aaron sa 'kin saka lumabi. "Hay, Zarina, nainis pa nga ako
sa 'yo sa totoo lang. Hindi ka man lang nagwala at nagalit sa kanila? Like what the
heck? Ang kiri ng Yukira na 'yon, dapat hinihila ang buhok no'n eh. Isa pa 'yang
mga matapobreng tiyahin at nanay ni Kael, walang pinagkakatandaan kung magsalita
eh.
"Hindi ako san ay makipag-away, Aaron."
"Hmm. What if turuan kita? Nang hindi ka na api-apihin sa susunod!"
Tipid na ngumiti na lang ako sa sinabi ng kaibigan ko.
"Sabagay, ipakita mo na lang na mas may good manners and right conduct ka kaysa sa
mga taong 'yon. Nagkikinangan pa naman ang mga alahas sa katawan pero ang ugali
kasing dumi ng burak!" Gigil niya pa ring sabi habang nakatitig sa daan. Maya-maya
ay ipipilig nito ang ulo na parang may hinahawing buhok. "Mabuti na nga lang naka-
white dress ka roon. Para kang literal na angel sa gitna ng mga demonyita!"
Huminga ako nang malalim at kahit papaano ay nakakaramdam na ng pagkalma mula sa
pagbigat ng aking dibdib. Mabuti na lang talaga kasama ko si Aaron ngayong gabi.
Hindi ko siguro alam kung anong gagawin ko kung sakaling wala siya roon at gusto ko
ng umalis sa lugar.
"Maiba lang, ano pala 'yang hawak mo?" Tanong ni Aaron kaya napatingin ako sa
kaniya patungo sa tinutukoy niyang hawak ko.
Saka ko lang naalala ang papel na mabilis ding ibinigay sa 'kin ng ina ni Kael.
"Hindi naman ba pera 'yan? Baka mamaya walang hiya-hiyang inofferan ka pa ng
matapobreng nanay ni Kael ng pera para layuan ang anak niya? Naku, girl, mahiya
naman siya! 'Di hamak naman na mas mayaman angtatay mo kaysa sa kanila!"
"H-Hindi..." sagot ko lang. Kinakabahang tinitigan ko ang sobre na hawak 1<0. Hindi
ko pa rin nagagawang buksan hanggang ngayon... nagkakarera lang ang puso ko sa kaba
sa tuwing iisipin kung ano nga kaya ang nasa 100b nito.
Iniba ko na lang ang usapan nang mapansing na-curious din si Aaron kung ano ang
nasa 100b ng envelope. llang oras kaming nag-usap patungkol sa mga nangyari nga
kanina pero hindi naman na ako masyadong nagsalita at hinayaan na langsi Aaron na
maglabas ng disappointment at inis niya sa nangyari para sa akin.
Pakiramdam ko naubos bigla ang energy ko sa gabing 'to.
"Huwag na sa bahay ni Kael, Aaron. Doon mo na lang ako ihatid kay Papa." Tipid
akong ngumiti sa kaibigan ko nang magtanong ito kung sa'n ako ihahatid.
Pinatay ko ang phone ko nang makitang sunud-sunod angtawag doon ni Kael. Hindi ko
lang maintindihan kung bakit niya sinasabi sa 'kin ngayon na may mga bagay siyang
hindl masabi dahil baka mahirapan lang ako sa pag-intindi sa mga 'yon, samantalang
siya 'tong sumang-ayon sa 'kin na palagi naming pag-usapan ang bawat bagay na
maaari naming pagtalunan.
Magkasama pa rin kaya sila ni Yukira?
Kailangan ba talagang hawakan niya ang
babaeng 'yon sa beywang at maging ganoon sila kalapit sa isa't isa kanina?
Huminga na lang ako nang malalim at pilit na inalis 'yon sa 'king isipan nang
makaramdam ng matinding bigat sa dibdib. Naisip ko na lang ang anak ko. ['m sorry,
anak, kung hindi mapigilang malungkot at maiyak ng mommy ngayon.,. sana lang ay
okay ang lahat sa atin kapag nandito ka na sa tabi mismo ni mommy.
NAGULAT si Papa nang makita ako pagbukas niya ng pinto. Nang magtanong siya kung
bakit dito muna ako sa bahay matutulog ngayong gabi ay hindi na ako umimik at
iniwasan na ang topic na 'yon, siguro nakuha niya nang baka nagkaroon kami ng
pagtatalo ni Kael o hindi pagkakaintindihan, hindi naman na nakialam si Papa at
inaya na lang ako sa dinner.
Si Papa mismo ang naghanda ng kakainan ko sa hapag. Tahimik ng mga oras na 'yon
sila Popoy at Nicole at siguro nakikiramdam din kung bakit unusual na hindi rin ako
urniimik.
"Anak..." tawag sa 'kin ni Papa habang palapit na sana ako sa pinto ng aking silid.
Nilingon ko ito at nakitang nasa pintuan ng kaniyang kwarto, hawak ang ilang mga
papeles
na maaaring tatrabahuhin ngayong gabi sa kaniyang opisina. Gaya ng palagi niyang
ginagawa noong narito pa lang ako.
"Bakit PO, Papa?"
"Kung may gusto kang ikwento... huwag kang mahihiyang magsabi sa 'kin. May pakialam
ako at handa akong makinig. I'll just wait here, alright?"
Bahagya akong natigilan sa mga narinig mula kay Papa. Hindi ko nagawang sumagot
kaya nagpaalam na ito na papasok na sa 100b ng kaniyang kwarto. Noon ko lang naisip
na hindi kami gaanong malapit sa isa't isa ni Papa pero minsan din kaming naging
malapit noong bata pa lang ako at kasama pa namin siya ni mama sa iisang bubong.
Mahirap ang buhay noon pero mas marami ang oras at pagkakataon na masaya kaming
magkakasama. Mas marami noon ang mga pagkakataon na hindi nakakalimot si Papa na
ipaalala sa 'kin na may pakialam siya sa mga nararamdaman ko... bilang anak niya.
Tipid na ngumiti lang ako at na-appreciate ang comfort na gustong iparating ni Papa
sa simpleng mga salita lang na 'yon.
Pagpasok ko pa lang sa loob ng kwarto ay agad na dumiretso ako sa aking kama para
maupo. Naramdaman ulit ang unti-unting panlalabo ng aking mga mata.
Ang gulo ng lahat ng bagay ngayon sa pagitan namin ni Kael... natatakot akong kapag
binuksan ko ang envelope na hawak-hawak ko ngayon ay baka... mas maging mas malabo
ang lahat.
Tinitigan ko nang mabuti ang envelope saka humugot ng malalim na paghinga. Kung ano
man ang nasa loob nito ay siyang paniguradong magdidikta kung ano dapat ang maging
desisyon ko sa relasyon naming dalawa.
Mahal si Kael pero alam kong hindi sapat ang pagmamahal lang para sa sitwasyon
naming dalawa ngayon. Lalo na 't may pamilyang kasali sa usapan.
Nanginginig ang mga kamay na binuksan ko ang sobre saka hinila mula roon ang
nakatuping piraso ng papel na laman nito. Pagkabukas ko ng papel na 'yon ay agad na
may nahulog na maliit na puting flashdrive o USB. Nangunot ang noo 1<0.
Mayroon ding nakasulat sa papel kaya agad ko 'yong binasa.
Kung mabasa niyo man ang sulat na to, sa araw na 'to ay paniguradong patay na ako.
Hindi ko na sinabi sa inyo na maygustong pumatay sakin dahil imposibleng buhayin pa
nila ako matapos kong malaman kung ano ang sikreto nila, nalaman nilangpipi lang
ako ngunit may maayos na pandinig. Nalaman nilang narinig ko ang lahat ng pinag-
uusapan nila patungkol sa marumi nilang negosyo, pero isa lang ang hiling ko kaya
ako sumusulat ngayom
Hindi ko gustong hanapin niyo pa ang pumataysa 'kin. Masyado silang malaki bilang
kalaban sa korte.
At kung sakaling makatagpo kayo ng mga taong may tattoo ng dolyar na may rosas sa
mga kamay ay iwasan niyo Sila Layuan niyo hanggat maaari. Huwag nyo nang tangkain
pang magkaroon Sila ng lugarsa buhay ninyo, kahit sa negosyo pa.
Hindi na matanggal ang pagkunot ng aking noo pagkabasa ng huling parte na 'yon ng
liham.
Ang sulat na 'to ay paniguradong galing sa tatay ni Kael bago siya mamatay?
Natatarantang binaliktad ko ang papel para tignan kung may iba pang nakasulat bukod
doon pero wala na.
"Anong kinalaman ni Papa rito?" Hindi makapaniwalang tanong ko sa sarili.
Ito na 'yon?
Ito na angtinutukoy ng ina ni Kael bilang magtuturo na may kinalaman si Papa sa
pagkamatay ng asawa niya? Ni wala ngang pangalan ni Papa rito?
Sunod na binalingan ko ng atensyon ang flashdrive. Dali-dating binuksan ko ang
computer na narito sa 'king kwarto saka pumwesto sa upuan, hinawakan ko ang aking
tiyan para haplusin 'yon. Kanina pa nagkakarera ang puso ko sa matinding kaba, may
hindi ba ako nabasa nang maayos dito? May hindi ba ako naunawaan? Nasaang parte
rito ang tinutukoy ng nanay ni Kael na patungkol kay Papa?
Itong puting flashdrive na lang ang hindi ko
pa nakikita ang laman...
Nang matapos sa loading ay isinaksak ko na sa CPU ang flashdrive saka kinakabahang
nakagat ang ibabang labi ko. Lumabas sa monitor screen ang nag-iisang folder na
laman ng flashdrive kaya pinindot ko agad 'yon. Shinake ko pa sandali ang kamay ko
dahil hindi matigil ang panginginig dulot ng kaba.
Burnungad sa 'kin sunod ang nag-iisang video na laman niyon.
May pangalan o file name itong cctv footage---
Nang pindutin ko 'yon ay agad na nag-play ang video sa malaking screen ng monitor
ko. Walang duda na isa nga itong uri ng cctv footage pero agad na nangunot muli ang
aking noo at napaurong pa ang aking leeg palapit sa screen nang makilala ang lugar
kung saan nakatutok ang
CCTV.
Kung hindi ako nagkakamali, kamukha ng lugar ang hallway ng kumpanya namin!
CCTV footage ito ng holding com pany?
Sa una ay normal lang ang nangyayari sa paligid niyon, may mga empleyadong
naglalakad at umaalis sa palapag pero maya-maya ay makikita ang pagbukas ng pinto
mula sa isang silid na tanaw mula sa camera. Umahon ang matinding pagkabog ng aking
puso nang makita ang isang lalaki na napaupo sa hallway mula sa loob ng silid. Na
para bang itinulak ito palabas kaya siya napaupo sa sahig.
Nakasuot ito ng execute suit kaya naisip kong baka isa siya sa mga empleyado na may
mataas na pwesto sa kumpanya o business partner mismo nila Papa dahil sa pormal na
suot.
Ang sunod kong nakita ay ang paglabas ng dalawa pang lalaki na nakasuot ng
executive suit mula sa silid. Nakatagilid at halos nakatalikod angdalawa mula sa
camera kaya hindi kita ang hitsura, tanging ang lalaki na nakasalampak sa sahig ang
makikitaan ng mukha.
Pinanood kong mabuti ang mangyayari roon kahit na halos manlamig ang mga kamay ko.
Sinipa-sipa ng isa 'yong lalaki na hindi pa rin nakakatayo mula sa sahig. Tila may
mga
sinasabing kung anu-anong pananakot kaya ang isa ay paatras na inuusod angsarili
kahit na nakaupo pa rin. Ang sunod na pangyayari ang nagpagulat sa 'kin. Natutop ko
sa 'king bibig ang aking palad.
Bumunot ng baril ang isa roon at itinutok sa lalaking takot na takot pa ring
nakaupo sa sahig. Nagkaroon sila ng ilang min uto pang pag-uusap.. o pagtatalo, I
don't know, saka biglang nanlaban 'yung isang lalaki matapos siyang mabilis na
tumayo mula sa sahig.
Napagtulungan siya ng dalawa pero nagkaroon pa rin siya ng pagkakataon na maagaw
ang baril mula sa mga kausap matapos sipain ang tuhod nito. Mabilis ang mga
pangyayari at halos mag-hang din ang footage dulot marahil ng kalumaan pero nakita
ko pa rin ang buong pangyayari.
Nakatakbo palayo 'yong lalaki mula sa dalawa saka naputol ang footage.
Pero bago 'yon naputol... nagkaroon ng kaunting segundo kung saan makikitang
napalingon ang dalawang lalaking 'yon sa CCTV camera, na parang bigla nilang
naalala na may CCTV doon kung saan kitang-kita ang nangyaring eksena sa pagitan
nilang tatlo.
Ang isa ay mabilis na lumihis ng tingin at nagtago ng mukha pero ang isa ay
matapang na tumitig sa CCTV.
Pinindot ko ang pause sa video at nanginginig na tinitigan ang matapang na mukha ng
lalaking 'yon.
Hindi siya si Papa pero parang nakita ko na ang lalaking 'to. Pamilyarsiya sa 'kin
at hindi ako pwedeng magkamali...
Ibinalik ko ang video sa parte kung saan makikita ang mukha ng lalaking
pinagtulungan noongdalawa kanina. Pinicturean ko 'yon at sinend kay Aaron.
"Girl naman, my gosh! I know you're sad and all tonight pero mas okay sigurong
huwag kang magpuyat at baka magka-eyebags ang inaanak ko kapag nandito na siya sa
Earth?" Bungad ni
Aaron nang sagutin niya ang video call request
"Sino muna ang lalaking 'yon sa picture na sinend ko sa 'yo? Namumukhaan mo ba?"
"Huh?" Nakataas ang pointed eyebrow na tinitigan nito ang picture na sinend 1<0.
"Aba, girl, hindi ko alam! Sino ba 'yan? Black and white pa ang picture. Wait, CCTV
ba 'to?"
Turn ango ako at kinakabahang napa-tap ng daliri sa computer desk ko. Hindi rin
kasi pamilyar sa 'kin ang lalaking 'yon pero bakit naman may ganoong footage rito
sa letter na mukhang ang tatay ni Kael ang nagsulat?
Maybe it means konektado ang footage na 'yan sa nangyaring krimen years ago... 'yon
lang ang pinaghihinalaan ko.
Gusto ko lang naman tignan kung saang parte riyan ang tinutukoy ng ina ni Kael na
konektado kay Papa... pero wala talaga akong makita na nandito si Papa. Wala naman
akong makita hanggang ngayon na parte rito ni Papa?
Ano bang sinasabi niya?
"Wait, saan ba 'to gating?" Dinig kong tanong ni Aaron.
Nanahimik ako nang ilang segundo saka
napagdesisyunan na sabihin kay Aaron ang lahat patungkol dito. Kinuwento ko sa
kaniya 'yong naging pag-uusap namin ng nanay ni Kael hanggang dito sa sobre na
binigay niya sa 'kin.
"Huh?! Okay, wait, mukhang may hinala na ako kung sino ang pwedeng tignan na
picture kung sino ang mga 'yarn."
"Sino?" Tanong ko.
Maya-maya lang ay nagtitili ito kaya naman natatarantang hininaan ko ang colume ng
call.
"Hoy, bakla h'wag kang tumili-tili! Natutulog na ang mga tao rito!" Saway ko sa
kaniya.
"Girl, tignan mo kasi 'tong na-search ko! Unang naisip ko kasi ay tignan ang
picture ng tatay ni Kael Valencia sa google since well-known naman ito noong
nabubuhay pa dahil sa negosyo nilang sikat na sikat. Tapos ito... tignan mo ha,
tapos pagkumparahin mo sa lalaki sa footage na 'yan."
Inopen ko agad ang sinend niyang photo sa chat namin at halos manlamig ako nang
tuluyan pagka-kumpara ko sa lalaking 'yon na tinutukan ng baril sa footage.
"'Di ba kamukha niya? I mean, siyang siya talaga! Kinikilabutan ako, girl, parang
feeling ko minumulto ako rito ng daddy ni Kael na 'yan! Sana anak niya na lang ang
multuhin niya at umaariba pa kay Yukira!" Tuluy-tuloy niyang sabi habang hindi pa
rin ako nag-aalis ng tingin sa mga litrato. "O kaya 'yung asawa na lang niya ang
multuhin niya! 'Di ko maimagine na nagustuhan niya 'yon as asawa niya napaka-ano
naman ng bunganga! Grr!"
"This is... Jacinto Valencia." Wala sa sariling sambit 1<0. "Kung ganoon...
Inilipat ko ang video sa parte kung sa'n nakatutok naman ang camera sa dalawang
lalaki. Ang dalawang 'to ang maaaring tinutukoy niya sa liham niya na gustong
pumatay sa kaniya?
"Bakla, ito kayang isa... tignan mo nga kung makilala mo rin." Saad ko saka
pinicturean ang screen at sinend sa kaniya. 'Yung lalaki naman na hum arap sa CCTV
mismo.
"Hindi ko siya kilala... ang tagal na kasi yata nito, girl. Hindi ba gurnagawa lang
ng usap 'yang nanay ni Klaudia at Kael?"
Kunot-noong kumibit-balikat ako. Hindi ko alam pero may ganito kasing footage...
nagtataka lang ako kung bakit sinabi ng nanay ni Kael na hindi ito sapat para
ilaban sa korte?
Ano ba ang nangyari noong mga panahon na
"Hindi ko talaga siya makilala, girl." Ani
Aaron. Maya-maya ay nakita ko ang pagdaan ni Tita Crisel sa likuran niya. "Ay
mommy! Ano po gagawin m07"
"Magtitimpla ng kape, bakit?" Dinig kong sagot ni Tita Crisel kaya nanahimik muna
ako. Mukhang naka-tambay si Aaron sa dining area nila ngayon.
"Tignan mo nga 'to, mom. Baka naman kilala mo," pabirong sabi ni Aaron saka humarap
sa 'kin sa camera. "Hustler kasi 'to sa mga lalak* eh, medyo habulin. Habulin ng
mga dogs- aray!" Angal niya nang hampasin siya ng kaniyang mommy sa pisngi.
Tipid na nangiti na lang ako lalo nang sumilip si Tita sa kamera. "Si Zarina ito?
Hi, hija!"
"Hello PO, Tita..."
"Sige na, mom, tignan mo na nang makalayas ka na."
"Nasaan ba?" Tanong nito saka tinitigan ang ipinakita ni Aaron na phone niya. "Oh!
Bakit?
Anong mayroon, saan 'to galing?"
"Wala lang, mom! Lahat na lang tinatanong eh, ako nga 'tong nauna magtanong kung
kilala mo." Ani Aaron.
Bahagya akong nag-angat ng noo nang marinig ang naging reaksyon ni Tita kanina.
"Kilala niyo PO?" Tanong ko sa kaniya.
llang segundo siyang hindi nagsalita bago turnango.
"Talaga, mommy?! Sino?!" Asik ni Aaron.
"Saan muna 'to galing? Delikado ang taong 'to, huwag niyo nang masyadong i-research
'to. Ikaw, Aaron, napaka-laki ng trip mo sa buhay at dinadamay mo na naman
panigurado itong si Zarina!"
"Hala siya! Basta, sino muna 'yan? Ililibre kita ng Spa sa mall oh ano?" Ani Aaron
sa kaniyang mommy.
Natulala si Tita Crisel kaya bahagya akong nangiti. Close talaga sila ni Aaron.
"Osige, si Donovan Alcantara cyan!" Nawala ang ngiti sa 'king labi nang marinig ang
sinabi ni Tita. "May-ari ng Garnetland resorts. Hindi ko lang alam kung kasosyo ng
mga Valencia. Itanong niyo si Kael."
Alcantara?

KABANATA 60
KABANATA 60
Hanggang ngayon iniisip ko pa rin kung bakit pinagpipilitan ng nanay ni Kael na
itong piraso ng papel at siguro ito ring flashdrive na 'to ay magpapatunay na may
kinalaman si Papa.
'Yung isa sa footage... 'yun na lang ang hindi ko nakikilala ang identity.
Sa totoo lang, malakas ang kutob ko na si Papa 'yon. Naisip ko rin 'tong lugar kung
saan n aka-locate ang CCTV footage ay sa holding company namin mismo. Hindi ako
pwedeng magkamali dahil gano'n pa rin naman 'yong hitsura at mga lines design ng
pader sa kumpanya, na kapareho ng sa footage na 'to.
"Hindi mo ba namukhaan si Sir Sergio diyan?
Kung sabagay naman, nakatalikod kasi itong isa.
Pero alam mo medyo kasing-katawan niya nga 'yang isa, girl." Mahinang sabi ni Aaron
habang tinititigan angvideo mula sa laptop na dala niya.
"For me lang naman ha. Ikaw ba, ano sa tingin
Nakatulalang umiling ako. "Hindi ko pa alam sa ngayon. Natatakot akong sabihin na
si Papa 'yon ."
Narito na kami ngayon sa coffee shop kung sa'n kami nagkasundong magkikita ni Aaron
para makapag-usap nang personal.
Two days din ang lumipas magmula noong gabi na nalaman ko kung sinu-sino ang mga
tao sa footage na ito. Kinabukasan no'ng gabi na 'yon ay hindi ako nakalabas ng
kwarto dahil sa tindi ng cramps sa puson ko at tindi ng sakit pati ngalay na
naramdaman ko sa 'king likuran at balakang, nagpa-check up nga 'ko kaagad sa 0B
doctor noong sumunod na araw niyon kasama si Aaron at so far ay wala namang
problema, and I felt so sad that day knowing na si Kael dapat ang palagl kong
kasama roon pero noong araw na 'yon ay wala siya.
Tungkol naman kay Kael... hindi ko sinasagot ang mga tawag niya kahit nakaka-ilang
attempt na siya pero sa text message ko siya kinakausap. Kahapon nga ay balak niya
sanang magpunta sa bahay ni Papa, gusto niyang mag-usap kami pero
tumanggi ako.
Disappointed. 'Yun lang ang nararamdaman ko ngayon.
Hindi ko alam kung bakit pinanghihinaan ako ng 100b na makipagkita sa kaniya...
pinaghalu-halong lungkot at pagkadismaya yata sa mga nakita ko noong gabi ng
kaarawan niya. Nawalan din ako bigla ng gana na tiisin at pagtyagaan ang ugali ng
pamilya niya.
Wala naman sigurong masama kung lalayo muna ako, para sa kalagayan ko ngayon.
Dumagdag pa ngayon ang mga nalalaman ko patungkol sa pagkamatay ng tatay niya.
Nakakatakot. Ang isa rito sa footage kung saan makikitang may nangte-threaten sa
buhay ng kaniyang ama ay maaaring si Papa... hindi ko pa alam, hindi ko na alam...
Her mother definitely gave this letter and this flashdrive to me para ipaalam sa
'kin lalo ang dahilan kung bakit hinding-hindi niya maaatim na tanggapin ako sa
pamilya nila. Mas lalo tuloy turnataas ang posibilidad na si Papa nga ang isa roon
bukod kay... Donovan Alcantara.
"Business partners ang Alcantara na 'yon at si Papa." Nasabi ko kay Aaron out of
nowhere. Naalala ko 'yong araw na na-meet ko si Yukira sa kumpanya, 'yun din ang
araw na naabutan ko ang tatay niya na kasama si Papa.
Halos masamid si Aaron nang marinig 'yon. "Then 99% nga na si Sir Sergio 'yung
lalaking nakatalikod sa CCTV kung gano'n !" Bulalas niya saka naitakip ang kamay sa
bibig nang mapansin na napalakas ang boses. "Nasabi mo na ba 'to sa kaniya? Like
natanong mo na ba?"
"Hindi ko alam kung paano itatanong... napakamot ako sa 'king noo. "Isa pa,iniisip
ko kasi na may nahuli nang kriminal noon na responsable sa pagkamatay ni Jacinto
Valencia eh. Hindi rin naman ako sure na may kinalaman talaga dito sila Papa at
'yang Alcantara na 'yan, hindi naman nila binaril 'yung tatay ni Kael sa video."
"Pero tinutukan nila ng baril, girl! It means... may balak na sanang barilin kapag
gano'n." Pilit ni Aaron kaya napakurap ako. May point ang sinabi niya. "But on the
other hand you're right! Hindi ko na rin ngayon ma-gets ang nanay niyan ni Kael!
Nakakulong na nga ang kriminal pero pinag-iinitan pa rin ang tatay mo at ikaw?"
llang segundo akong hindi nakaimik. Ang darni ko ring bagay na hindi maunawaan sa
ngayon.
Panigurado may bagay pa akong hindi nakikita at nalalaman patungkol sa bagay na 'to
na nangyari ilang taon na ang nakakalipas.
Nagtagal pa kami ng ilang oras ni Aaron sa coffee shop na 'yon para makapag-usap
patungkol sa mga gumugulo sa isipan ko ngayon. Sa mga pagkakataong ganito kasi na
marami akong naiisip na problema ay kausap lang talaga ang nakakatulong sa 'kin
para kumalma.
"Niloloko kaya ako ni Kael?" Bigla kong naitanong kay Aaron habang nakatulala sa
kape na nasa harapan ko.
"Huh? Kakagulat naman mga pinagtatanong mo, girl." Bulalas niya. "Tingin ko naman
ano... ayoko kasing ma-stress ka kaya Sige ang answer ko na lang ay baka hindi
naman."
Napasimangot ako sa sinabi niya. "Matagal na 'kong stressed, Aaron." I sighed.
Minsan itong mga cramps at headache na nararamdaman ko, pakiramdam ko dahil 'to sa
stress eh. Natatakot na lang ako minsan kaya dinadaan ko na langsa pagtulog.
Para kahit papaano, kapag tulog ako, walang bigat sa dibdib at pag-ooverthink na
nangyayari.
"Girl, engaged ka na. Mahal ka niyan, though naiinis pa rin ako dahil kakaiba nga
ang kilos niya kasama ang haliparot na Alcantara na 'yon, totoo pala ang mga
kinukwento mo sa 'kin tungkol do'n, pati ako biglang pinagkuluan ng dugo!"
Huminga ako nang malalim at napayuko na lang para paglaruan ang mga daliri ko rito
sa lamesa.
"Ang sad naman ng eyes mo, Zarina, naiinis tuloy ako. Gusto mo ba kausapin ko
'yangjowa mo ha, mag-ayos ayos nga siya! Hindi mo naman deserve na pag-alalahanin
at pagkwestyunin nang ganito! 'Pag ako nainis tatakutin ko 'yon na lalaki na ngayon
tapos aagawin kita!"
Tipid akong natawa sa narinig. "Matatakot pa kaya si Kael? Pa l no kung naisip niya
ngayon na mas okay pala si Yukira kaysa sa 'kin? Araw-araw yata sila magkasama..."
"My gosh! 'Wag mo isipin 'yang bruha na 'yan, girl! Ang ganda mo kaysa sa kaniya!
Promise! Kahit sino hindi ka ipagpapalit eh. Kahit
ako, for example lang huh? For example I'm a man na, ay teh ikaw ang liligawan ko,
para kasing Japanese si Yukira na ipinatapon ng Japan!" Natatawang pinatulan ko na
lang ang pag-cocomfort ni Aaron sa 'kin. Kahit kailan talaga ang kaibigan ko na
Ito.
llang oras pa kaming nagtagal sa coffee shop hanggang sa tawagan na lang siya ng
Daddy niya na kailangan siya sa meeting nila.
"Tara na, hatid na kita sa inyo, girl?"
"Dito muna ako. Magpapasundo na lang ako kay Kuya Ronny." Tukoy ko sa driver ni
Papa.
"Sure ka ba? Ay hindi, ayoko! Buntis ka pa naman, baka bigla kang matalisod diyan
tapos lumabas si baby nang 'di oras, dahil lang hindi pa kita hinatid sa inyo!"
Natatawang tinaboy ko na siya. "Okay lang ako, gusto ko rin ng new environment
kahit ngayon lang. Nalulungkot lang ako sa kwarto sa bahay." Pagsasabi ko ng totoo
sa kaniya kaya lumambot ang ekspresyon nito.
"Sure ka ba? Orng, baka patayin ako ni Kael kapag may nangyari sa 'yo rito, ayoko
rin naman na mapahamak ka,juntis ka pa naman!"
'"Wag kang OA, bakla, nag-iingat naman ako. Tsaka magtitingin lang ako ng pwedeng
bilhin, uuwi rin ako kaagad "
Ngumuso ito saka urnirap. "Sige na nga! Mag-ingat ka rito, okay? Update mo ako
kapag nakauwi ka na." Bumeso siya sa 'kin saka inayos angdalang maliit na bag. "And
huwag ka nang sad! Ang ganda mo kasi para bigyan ng stress ni Kael, 'di hamak nga
na mas mukha kang barbie doll kaysa kay Yukira, mukha kaya siyang
Japanese na pilit?!" Nakangusong insulto niya sa tinutukoy.
Bahagyang natawa na lang ako sa narinig. "Ingat ka sa pag-drive."
Kumaway ito saka nagtatakbo na lumabas ng coffee shop dito sa 100b ng mall.
Napabuntong-hininga ako. Inubos ko lang ang kape ko saka naisipang maglakad na lang
sa mall at magtingin kung anong pwedeng bilhin. Pasado alas dos pa lang naman ng
hapon, kung uuwi na kasi ako sa bahay ay paniguradong tutulala lang ako sa kaiisip
ng kung anu-ano saka malulungkot.
Saktong nag-vibrate ang phone ko habang
nasa gitna ng mall kaya tumigil muna ako sa maraming bakanteng bench para maupo.
Napaangat ang noo ko nang makitang text message ang notification na burnungad sa
'kin galing kay Kael.
From: Kael
Are you still mad at me? Can we talk now? Personally. Please, Zarina?
Napaiwas ako ngtingin mula sa cellphone na hawak ko saka idinaan na langsa
pagbuntong-hininga ang bigat sa dibdib na bigla kong naramdaman. Basta talaga
patungkol kay Kael... bumibigat na lang bigla ang dibdib ko. llang ulit pa yata
akong napahugot ng malalim na paghinga bago hinarap muli ang phone 1<0.
Nagtipa ako ng reply.
To: Kael
Hindi naman ako galit. Wala rin ako sa mood makipag-usap ngayon, matutulog ako
buong araw. Next time na lang siguro tayo mag-usap.
Sinend ko 'yon at ilang segundo pa langyata ay nakatanggap na ako ng reply.
From: Kael
Please? Hindi ko kayang hanggang bukas hindi tayo nag-uusap nang maayos. Please,
Zarina...
To: Kael
Pwede mo namang kausapin si Yukira habang hindi mo 'ko kasama.
From: Kael
Zarina naman...
To: Kael
Next time tayo mag-usap. Pagpahingahin mo muna ako, Kael. Narinig mo naman siguro
kung pa'no magsalita ang nanay mo sa 'kin?
From: Kael
I'm sorry. Hanggang ngayon din magkagalit kami ni Mama, hindi ko inasahan na
gagawin nila
'yon sayo. Pero pwede bang mag-usap tayo ng patungkol sating dalawa? Tingin ko na-
misinterpret mo ako... may mga ipapaliwanag ako.
llang segundo kong tinitigan ang screen.
Okay lang naman kung mag-usap na kami personally, gusto ko na rin siyang makita,
pero siguro gusto ko rin munang mag-isa sa ngayon. Gusto ko munang magpahinga mula
sa sunud-sunod na gulo na naranasan ko magmula noong nagpakita ang nanay niya sa
'kin.
To: Kael
I'll listen to you, Kael. Sa huli 'yun pa rin naman ang gagawin ko, papaniwalaan ko
ang lahat ng sasabihin mo. Kailangan nating ayusin 'to dahil ayokong maging selfish
para sa anak nating dalawa, pero sa ngayon ay huwag muna tayo magkita. Magpapahinga
lang ako.
Inabot ng ilang minuto bago siya nakapag-reply. Maybe he's busy right now... sana
sa trabaho, sana hindi kasama si Yukira.
Kanina pa nangangati ang kamay ko na itipa ang tanong ko kung magkasama ba sila.
Pero naisip kong hayaan na langsi Kael. Nakakapagod mag-alala.
If he truly loves me, he won't hurt my heart.
He won't do things that would surely hurt my heart.
Hindi ko kailangang bantayan o pilitin.
From: Kael
Alright, kung 'yan ang gusto mo. Hahayaan muna kita sa ngayon pero aayusin natin
'to, hindi pwedeng hindi. Just please take care of yourself, kumain ka sa oras,
you're pregnant. I'm worried about you.
From: Kael
I miss you so bad... I love you. Always.
Napadiretso ng linya ang aking labi saka pinatay nangtuluyan ang cellphone, hindi
na ako naglakas-loob na magreply pa. Nalungkot ako lalo.
Totoong kailangan ko ng oras ngayon, humihingi ako ng space kay Kael pero hindi
naman naaalis 'yungtakot sa 'kin na baka... baka habang hindi ko alam kung anong
ginagawa niya ngayon, na baka habang hindi kami nagkakausap ay mas dumalas naman
ang oras na magkausap at magkasama sila ni Yukira.
Araw-araw bang nasa kumpanya nila ang
babaeng 'yon?
Mariing napapikit na lang ako habang kinakamot ang aking noo. I should trust Kael
more. Hindi naman siya nagkukulang sa pagpapaalala na mahal niya I ko pero
natatakot pa rin ako dahil kay Yukira.
llang beses na namin 'tong napag-usapan. Sinabi niya sa 'kin na ako ang mahal niya,
ilang beses na 'yon. Hindi ko langtalaga mapigilang mapaisip patungkol sa naging
mga kilos nito noong birthday niya habang kasama si Yukira.
Kaya siguro natatakot din akong makipag-usap, natatakot akong masaktan... kumakapit
ako sa mga sinabi niya sa 'kin noong mga nakaraan pa pero iniisip ko rin na ano
bang laban ko, 'di hamak na mas gusto ng lahat si Yukira para kay Kael.
Natatakot ako na baka isang araw, maisip na lang ni Kael na pwede niya namang
gustuhin si Yukira dahil mas maraming kagusto-gusto rito kaysa sa 'kin.
Bumuntong-hininga ako at bagsak ang mga balikat na pinanood na lang ang mga taong
dumaraan sa gitna ng mall. Siguro kung kasama
ko na ngayon ang anak ko hindi na ako malulungkot nang ganito.
Napansin kong may umupong lalaki sa tabi ko rito sa bench kaya bahagya akong
urnusod palayo. Nakasuot siya ng itim na jacket na may hoodie na suot sa ulo.
Binuksan ko ang phone ko ulit, nag-iisip ng gagawin. Hanggang sa magsalita bigla
ang katabi ko.
"My ex's now pregnant with my close friend's child, huh?"
Nang umabot ang sinabi ng katabi ko sa 'king pandinig ay natigilan ako at
napatulala ng tingin sa kawalan. Kilala ko ang boses na 'yon. Mabilis na lumingon
ako sa kaniya at 'yon din ang ginawa niya.
"Long time no see, my love." Bati niya sa 'kin habang may malawak na ngisi.
"Charles." Mariing sambit ko.
Turnayo na ako mula sa kinauupuan ko at akmang aalis na sana roon nang hilahin nito
pabalik ang kamay ko kaya napabalik ako ng upo sa kaniyang tabi.

1 5/20
"Hindi mo na ba matagalan na titigan ako? Pagkatapos ng lahat, huh, Zarina?" Mahina
niyang sambit na ako lang ang paniguradong nakaririnig ngayon. Pumiglas ako mula sa
hawak niya pero mas hinigpitan nito ang kapit sa 'king kamay.
"Bitiwan mo 'ko, Charles. Nadidiri ako sa 'yo. Tingin mo ba gugustuhin ko pang
makipag-usap sa 'yo pagkatapos kong malaman lahat ng panloloko mo?" Giit ko sa
kaniya. Iniiwasang gumawa ng eksena sa gitna ng maraming tao rito sa mall.
Narinig kong natawa nang pagak si Charles. "Ako ang nanloko sa 'ting dalawa? You
and Kael were obviously hitting on each other. Quits lang naman tayo. Dapat nga
magpasalamat ka pa sa 'kin."
Matalim na titig ang pinukol ko sa kaniya nang marinig ang mga sinabi niya. "Quits?
Wala akong balak na lokohin ka habang ikaw, matagal nang pinagpaplanuhan ang pera
ng kumpanya namin. Nasa'n angquits do'n? Bitiwan mo nga ako kung ayaw mong mag-
eskandalo ako rito."
"Fine, fine. Whatever you say, Zarina. Kaya nga nandito ako ngayon, I want to help
you bilang pambawi."
"Bitiwan mo 'ko, Charles." Pagsasawalang bahala ko sa mga pinagsasabi niya. Ang
hitsura ngayon ni Charles ay ibang-iba na kumpara sa malinis na hitsura niya noong
hindi ko pa nalalaman ang lahat ng plano nila ng pamilya niya sa pera ni Papa at
kumpanya.
Ngayon ay halatang namayat na ito nang sobra, ang suot niyang damit hanggang sa
jeans ay halatang hindi na kasing-mahal ng mga suot nito noong may pera pa. Magulo
ang buhok, mapapansin din ang malalalim at namumula nitong mga mata... nakakatakot
ang lalaking kausap ko ngayon, hindi ko halos makilala ang Charles Ferrer na dating
palaging presentable ang postura.
Pwede kong sabihin na mukha siyang gurnagamit ng pinagbabawal na gamot.
"NarinÏg ko ang pag-uusap niyo sa coffee shop. I can help you if you want."
Natigilan ako sa pag-alis ng kamay niya sa
kamay ko nang marining ang huling sinabi nito. "Sinusundan mo ba 'ko? Wala na 'kong
interes na makipaglaro pa sa 'yo, Charles. Tandaan mo, may atraso ka pa sa 'kin at
swerte ka lang na hindi ka pa nakukulong!" Nauubos na ang pagtitimpi at pasensya na
singhal ko sa kaniya.
Humalakhak ito bigla kaya bahagyang napunta sa 'min ang atensyon ng ibang mga taong
nakaupo sa malayong mga bench na kahilera lang ng sa amin.
Nababaliw na yata ang lalaking 'to.
"l have a secret to tell, Zarina. Kapag nalaman mo 'to, pwede kang makinabang nang
husto."
"Wala akong pakialam. Bitiwan mo 'ko o tatawag ako ng guard?!"
"Your father didn't send us to jail because he's afraid of us. He's afraid that we
might leak his deepest secrets."
Hindi ko ito pinansin. Kahit kailan aytinaga ko na sa bato na hindi na makikinig sa
pinagsasabi ng sinungaling na 'to.
Tinuloy ko ang pagpilit na alisin ang kamay niya sa pagkakahawak sa 'king kamay,
nag-uumpisa na akong matakot. Should I call Aaron or Kael now?
"Kael's mother loathes your family to death because Sergio Ramirez is a murderer."
Saad niya na dahilan kung bakit marahas na nag-angat ako ng tingin sa kaniya.
"Sinungaling ka..."
"'Yon ang pinag-uusapan niyo kanina sa coffee shop, hindi ba?" He smirked. "Alam ko
ang bagay na 'yon dahil kasabwat niya ang mga m agulang ko, Zarin a."
"Gurnagawa ka lang ng kwento..." nanginginig na sambit ko sa kaniya.
Tumawa ito nang sarkastiko. "Sino pa ba ang makakaalam ng mga sikreto ng tatay mo
kundi ang kanang-kamay niya ng ilang taon, hindi ba? I'm not lying, Zarina. Ngayon
lang ako magsasabi ng totoo sa 'yo."
Hindi na ako nakapagsalita pa, nag-umpisang bum undol ang matinding takot at
kaba sa akingdibdib.
"Bakit mo 'yon sasabihin sa 'kin kung madadamay ang mga magulang mo." Naghihinalang
hamon ko sa kaniya.
"Simple lang, hindi libre ang tulong na inooffer sa 'yo ngayon. Bayaran mo I ko ng
pera, kailangan ko ng pera. 'Yun lang naman." Prente niyang sagot.
Ilang segundo akong nanahimik.
Tinitimbang kung dapat ba akong maniwala sa sinasabi niya. Sa totoo lang ay may
punto siya, alam kong malapit ang mga magulang niya kay Papa gaya ng naikwento ni
Aaron sa 'kin noong nasa Australia kami.
Wala namang mawawala kung pakikinggan muna kung ano ang sasabihin ni Charles,
tagumpay niya na ring nakuha ang atensyon 1<0. Pwede ko namang huwag paniwalaan at
huwag bigyan ng pera kung sakaling makita kong malayo sa katotohanan ang mga
sasabihin niya.
"P-Paano ako makakasiguro na... na nagsasabi ka ng totoo? Alam kong hindi 'yon
magagawa ni Papa...
Unti-unting nawala ang kaniyang ngisi habang hindi nag-aalis ng matalim na titig sa
aking mga mata. Lalong nanginig ang mga tuhod sa uri ngtingin na ginagawa ni
Charles,
pakiramdam 1<0... hindi na siya ang kaharap ko ngayon kundi ibangtao.
Dahan-dahang itinaas niya ang kamay na hanggang ngayon ay hindi pa rin burnibitaw
sa 'king kamay. Itinaas niya 'yon hanggang sa lebel ng aking mga mata, doon ko lang
napagtanto na may gusto siyang ipakita sa 'kin mula sa kamay niya.
Napasinghap ako nang makilala angtattoo sa likod at bandang ibaba ng kaniyang thumb
finger!
Tattoo na dolyar 'yon na may rosas sa gitnang bahagi.
Gaya ng nakita kong logo sa laptop na tinitignan ni Kael ilang linggo na ang
nakakaraan.
Gaya ng tattoo na nakasaad sa liham na sinulat ng pinatay na ama ni Kael ilangtaon
na ang lumilipas.
"Allow me to introduce to you... the 16K organization."

KABANATA 61
KABANATA 61
PAKIRAMDAM ko ang lahat ng bagay na may kinalaman sa kaparehong logo na kamukha rin
ng tattoo ni Charles sa kamay ay biglang lumitaw sa isipan ko.
Hindi na mawala sa isipan ko ngayon ang nakita ko rin na logo sa mga sasakyan na
nakita ko ilang buwan na ang nakakalipassa harapan ng bahay namin at sa mismong
garahe kung saan may kausap si Papa na mga tao kahit na dis-oras ng gabi.
"Tell me more about that organization, Charles."
Ngumisi ito sa 'kin saka biglang binitiwan ang kamay ko kaya naman pabagsak na
nalaglag 'yon sa aking hita.
"Sigurado ka?" Nakangisi pa rin na asik niya. "Delikado ang grupo na 'to, Zarina.
Hindi basta-basta, pero makakasiguro ka naman na ang
lahat ng paniguradong tanong na gumugulo sa isip mo ngayon ay masasagot."
"Anong organisasyon ang 16K?" Nanginginig na ang mga kamay na tanong ko sa kaniya.
Nag-iingat pa rin naman ako sa paniniwalaan ko kay Charles pero nag-uumpisa na
akong matakot.
Natatakot ako na baka nga... hindi na siya nagsisinungaling sa 'kin sa pagkakataon
na 'to.
Ngumisi nang nakakaloko si Charles.
"Pinagsama-samang mga kriminal ang bumubuo sa organisasyon na 'yan, Zarina. Lahat
ng uri ng krimen na maisip mo ay ginagawa ng grupo na 'yan. Makapangyarihan sila at
matagal nang kumakamkam ng ginto, gusto mong malaman kung bakit?"
Napalunok ako. Pakiramdam ko ay nag-umpisang manuyo ang lalamunan ko.
"Ang rason ay dahil mahusay ang tatay mo bilang tagapangasiwa ng mga transaksyon."
Prente niyang sabi. "Marami pa 'kong pwedeng sabihin pero pilitin mo muna ako..."
"Hindi ko gustong makipaglokohan at makipaglaro pa sa 'yo, Charles. Magkaliwaan
tayo sa impormasyon at pera kung gusto mo."
Dumila ito sa kaniyang labi nang marinig ang pera saka paulit-ulit na suminghot.
"Sakto. Gusto ko nga ng maraming pera. 'Yan kasing tatay mo, hindi nga kami
pinakulong pero iniwan naman kami sa putikan." Naiiling niyang sabi. "Magkita tayo
bukas. Itetext ko ang lugar sa 'yo kung sa'n tayo mag-uusap, hindi rito. Magkasama
ba kayo sa iisang bubong ngayon ng tatay mo?"
Nalukot ang noo ko. "Sinusundan mo ba 'ko? Bakit ang dami mong alam sa mga
nangyayari ngayon sa buhay ko?"
Bahagya siyang humalakhak. Walang pakialam kung malakas ang boses at nakakaagaw ng
pansin sa paligid.
"Siguro nga. Ikaw na lang kasi ang malalapitan ko eh." Magulo ang mga matang
ngumisi ito sa 'kin. Nakakatakot si Charles, hindi ko masabing mukha siyang normal
ngayon lalo na kapagtinititigan ang mga mata niya. "Kung magkasama kayo ng tatay
mo, bakit hindi mo kaya itanong sa kaniya kung ano ang organisasyon na sinasabi ko
sa 'yo? Para naman manginig siya sa takot bigla." Halakhak niya saka bigla na
langtumayo para iwan ako roon na nakatulala sa likuran niyang unti-unti nang
natatakpan ng iba pang mga taong naglalakad din sa mall.
PAG-UWI ko sa bahay ni Papa ay dire-diretso akong nagtungo sa opisina niya rito sa
tabi ng maliit na library na palagi niyang pinagtatrabahuhan.
Kailangan kong malaman kung may katotohanan ang lahat ng kaunting sinabi ni
Charles.
Naniniwala ako kay Papa na hindi niya magagawa ang mga paratang na 'yon sa
kaniya... naniniwala ako na makakarinig ako ng pagtanggi at maayos na paliwanag...
please lang, kanina pa 'ko nananalangin.
Pagpihit ko ng seradura ay naka-lock 'yon.
''Ate?"
Nilingon ko ang kaliwang gawi ko at natagpuan si Nicole.
"Si Papa po ba? Nasa kumpanya po yata..." Dali-dali akong lumapit sa kaniya at
lumuhod sa kaniyang harapan para tapatan ang kaniyang mukha. "Nicole... mag-usap
tayo. May mga itatanong sa 'yo si Ate, kailangan kong magsabi ka ng totoo sa 'kin,
okay?"
Nakita kong nagkaroon ng pag-aalinlangan bigla sa mga mata ng kapatid ko.
"Tungkol saan PO?"
Hinila ko siya pababa sa salas pero ikinagulat ko ang pagpiglas nito nang nasa
gitna na kami ng hagdan.
"A-Ayoko po makipag-usap, Ate. Ayoko PO..."
"Nicole, mahalaga 'to. Mahalaga ang mga itatanong ko sa 'yo, please cooperate kay
Ate. Please. Nasa'n si Popoy? Si Popoy rin kailangan kong makausap..." humakbang
ako ulit paakyat ng hagdan para sana hanapin si Popoy sa second floor pero
pinigilan ni Nicole ang braso ko kaya napunta sa kaniya ang atensyon ko.
Mukha siyang natatakot na ngayon.
"Ate, patungkol po ba 'yan sa sinasabi ko po na mga bata noong bago ka umalis clito
sa bahay para lumipat kay Kuya Kael?" Dahan-dahan at pahina nang pahina niyang
tanong.
Mabilis akong tum ango bilang pagtugon.
"'Yun nga, Nicole. Tama ka-"
"Hindi po pwede."
"Bakit?" Nagsalubong ang mga kilay na tanong ko.
Hindi siya agad nagsalita at sa halip ay unti-unti itong lumingon sa kanang gawi
namin, sinundan ko angtinitignan niya at naabutan ko si Manang Connie na nagpupunas
ng malaking cabinet malapit sa kinatatayuan namin.
Napansin ko ang panaka-naka nitong pagsulyap sa aming magkapatid saka biglang mag-
iiwas ng tin gin.
Lukot ang noo na nagbalik ako ng tingin sa kapatid 1<0.
Mukha siyang natatakot magsalita dahil kay Manang Connie... tama ba ako?
Sa pagkakaalala ko... isa rin si Manang Connie sa kahina-hinalang nakausap ko noong
mga oras na nakita ko ang kataka-takang mga kausap ni Papa kahit dis-oras ng gabi,
panay ang tanggi niya at mahahalata sa mga mata na may tinatagong kung ano. May
kutob akong may alam din siya rito na ayaw sa 'kin sabihin.
Naiinis man ako dahil ganito ang kutob ko sa mga taong kasama ko rito pero hindi ko
maiwasang mag-alala. Pakiramdam ko kasi ay tama ako na may mga bagay silang
itinatago mula sa 'kin.
Wala akong nagawa kundi hayaan na lang si Nicole na umakyat muli sa second floor at
hindi na ito ulanin pa ng kung anu-anong tanong. Ako na mismo ang lumabas sa garahe
para tignan kung naroon pa ang mga misteryosong sasakyan na palaging nakatambak
lang doon sa umaga at nakabukas naman sa gabi.
Pero pagtungo ko roon ay wala ng kalaman-laman ang garahe maliban sa mga sasakyan
na palaging ginagamit ni Kuya Ronny, ang driver ni Papa para ihatid-sundo kami noon
pa sa tuwing magpupunta ng kumpanya o aalis ng bahay.
"Kuya Ronny, nasaan na po ang mga sasakyan dito? 'Di ba marami ho nakatambak na
sasakyan dito gaya ng mga SUV at Hi-ace?" Tanong ko kay Kuya Ronny nang maabutan
itong nagkakape at nagbabasa ng dyaryo sa garahe.
Mukha siyang nagulat sa paglapit ko saka hindi agad nakasagot.
"Ay, ma'am. Wala na po rito, matagal na PO. Pagkaalis niyo po rito sa bahay noong
mga nakaraang buwan, pinaalis na rin po dito ni Sir." Sagot niya na ikinatulala ko.
Bago ako urnalis no'n ay nakita ko pa si Papa na magalit kay Nicole dahil sa mga
wirdo nitong pinagsasabi.
Wala akong nagawa kung hindi manahimik na lang sa 100b ng kwarto ko at magpahinga.
Naalala ko biglang hindi ako dapat magpaka-pagod at mag-isip nang sobra gaya ng
nangyayari sa 'kin ngayon. Urninom ako ng gatas at nagpahinga sa kama buong hapon.
Hindi ko lang alam kung paano ipoproseso lahat ng mga impormasyong nalalaman ko
ngayon.
N ang marinig ko ang pag-vibrate at text message tone mula sa 'king cellphone na
hawak kanina pa ay agad na namang urnahon ang kaba sa 'kingdibdib. Lalo na nang
makita ko ang pangalan ni Charles at numero niya na mukhang hindi niya pa rin
binabago hanggang ngayon.
From: Charles
Magkita tayo sa city jail diyan sa syudad ninyo bukas ng hapon. 1 PM sharp. Wag
mong isama si Kael at baka uminit lang ang ulo ko. Dalhin mo na rin ang pera ko,
300,000 Zarina. Maliit lang yan sayo.
Nangunot ang noo ko at napaayos ako ng upo pagkabasa pa lang niyon.
Ang taking halaga naman.
At city jail?
Magtitipa pa lang sana ako ng reply nang makatanggap muli ako ng isa pang text
message mula kay Charles.
From: Charles
May kikitain tayo sa kulungan na makakatulong para sagutin ang ibang mga katanungan
mo. Doon na rin tayo mag-usap patungkol sa 16K.
Ikinuyom ko ang mga kamao ko para mapigil ang panginginig doon dulot ng matinding
kaba at takot.
NANG MAGPAALAM ang araw sa kalangitan ay saktong dumating si Papa sa bahay.
Kapapasok pa lang yata niya ng salas at hindi pa naibababa ang hawak na work bag
nang salubungin ko na siya sa tabi mismo ng couch.
"Papa, pwede po ba tayo mag-usap?" Bungad ko sa kaniya.
Halatang natigilan ito at hinarap ang tingin
1<0.
"Tungkol saan?"
"Tungkol po sa 16K." Matapang, seryoso at dire-d iretsong sagot ko.
Hindi pa man siya nagsasalita ay nakakuha
na ako ng sagot mula sa kaniyang ekspresyon. Halatang-halata ang pagdaan ng
matinding gulat at takot sa ekspresyon ni Papa.
Doon pa lang... nawala na ang malaking pag-asa ko na baka nagsisinungaling lang ang
nanay ni Kael at si Charles.
Pero sa buong pag-iisip ko patungkol sa mga bagay na 'to mula pa kaninang hapon...
naisip kong kailangan kong m aging patas at matatag.
Kung totoo mang may kinalaman si Papa sa nangyaring krimen na pagpatay sa ama ni
Kael, o kung totoo mang parte si Papa ng organisasyon na gurnagawa ng iba't-
ibangtalamak na krimen kailangan kong gawin ang tama.
Hindi ako magbubulag-bulagan na gawin angtama.
It's either si Papa ang tutulungan ko na linisin ang pangalan niya kung totoo mang
wala siyang kinalaman, nang matahimik na ang pamilya ng mga Valencia... o si Papa
ang ididiin ko kung totoo mang may ginagawa siyang mall' sa mata ng batas.
Hindi ako tinugon ng kahit na anong salita ni Papa at sa halip ay dire-diretso lang
itong urnakyat sa opisina niya. Sumunod ako.
"Totoo po ba, Papa? Kasali ho kayo roon?"
"Saan mo naman narinig ang bagay na 'yan-"
"Sagutin niyo na lang ho ang tanong 1<0." Mariin kong putol sa kaniya.
Tumalikod ito at hinubad ang coat saka pagod na naupo sa swivel chair.
"Wala akong alam sa sinasabi mo, Zarina."
Dismayadong bumuga ako ng hangin sa kawalan. "Sige ho." Nauubos ang pasensya na
saad 1<0. Naglakad ako palapit sa harap ng kaniyang lamesa. "Kung sasabihin ko ho
bang nakita ko kayong nakikipag-usap sa mga lalaking may logo ng organization na
'yon sa mga sasakyan nila bibigyan niyo na 'ko ng sagot?"
"Zarina, pagod ako mula sa kumpanya at bubungaran mo ako ngwalang kakwenta-kwentang
mga tanong. 'Yan ba ang napala mo sa pagsama sa Valencia na 'yon?" "Wala ho
kinalaman dito si Kael, Papa. Nalaman kong puro krimen ang ginagawa ng pribadong
organisasyon na 'yon at gusto kong umamin ho kayo sa akin kung parte kayo niyon!"
Nauubos na ang pasensya na sambit ko.
Hindi ko maatim!
Hindi ko maatim ang mga naiisip ko mula pa kanina... ang mga bata ba na nakita ko
noong gabi na 'yon... saan nila dadalhin 'yon?
Buong akala ko ay charity foundation sila at tutulungang kalingain ang mga batang
'yon! Anong uri ng krimen ang pwedeng ginawa nila sa mga musmos na batang 'yon?
"Ang bagay na 'yon, Papa... hindi niyo sa 'kin pwedeng itanggi dahil ako mismo ang
nakakita sa inyo bago ako umalis ng bahay na 'to ilang buwan na ang nakakalipas."
Seryosong sambit ko. "llang taon na pong naipon ang disappointment ko sa inyo
bilang anak ninyo, marami na ho kayong pagkukulangsa 'min at kung didismayahin niyo
po ulit ako sa pagkakataon na 'to... mabuti pa po sigurong huwag na kayong
magkunwari na mabuting ama
sa 'ming magkakapatid.
Nakita kong nasaktan si Papa habang nakatitig lang ito sa mesa niya. Hindi
naglalakas-loob na tapatin angtingin na ibinibigay ko sa kaniya.
Is he guilty?
He's guilty.
"May sinabi ho kayong dahilan kung bakit kayo nawala sa tabi naming magkakapatid
noon. Hindi ko pa ho 'yon naririnig." Kinagat ko nang mariin ang aking labi.
Tinatapangan angsarili sa mga bagay na pwedeng malaman. "Handa rin ho akong makinig
pero gusto ko pong malaman ninyo na mas magiging masaya ako kung magsasabi kayo ng
katotohanan lang sa 'kin. Kahit gaano pa ho kasama 'yan. Gusto ko lang makilala
kahit papaano kung sino na talaga ang tatay na kaharap ko sa mga oras na cto."
Matapang na tinitigan ko si Papa habang salubong ang mga kilay. Nakita ko ang
mariin niyang pagpikit at paghilot sa mga sentido.
"Zarina..." umpisa niya.
Nanginig na agad ang mga tuhod ko.
Aaminin na ba ni Papa?
I'm... I'm still hoping na wala siyang kinalaman sa lahat ng paratang ng lahat sa
kaniya.
Maging sa paratang ng isipan ko sa kaniya.
"Hindi ako kasali sa kahit anong organisasyon." Aniya. "At hindi ko alam ang mga
pinagsasabi mo. Kanino mo ba nakuha ang ganiyang mga kalokohan?"
"Kalokohan? Sa taong parte rin ng organisasyon na 'yon." Dire-diretso akong lumapit
kay Papa mismo. Sa tabi ng swivel chair nito. Nagulat at nagtaka siya sa ginawa
kong paglapit pero hindi kumilos sa kinauupuan.
"Kan i no?"
"Kay Charles." Matapang na sagot ko saka
mabilis na kinuha ang kamay ni Papa, nang makitang walang kahit anong tattoo ang
kanang kamay ay kinuha ko nang mabilisan ang kaliwa. Pinaghalong kaba, galit, takot
at pagkadismaya ang mga emosyong nakita niya sa sarkastikong pagbuga ko ng hangin.
"Si Charles na may ganito rin na tattoo. Simbolo ng pagiging parte ng 16K."
Mariing saad ko habang matalim na tinititigan ito.
Pabagsak na binitiwan ko ang kamay ni Papa.
Mayroon din siya sa kamay.
Tumatama na yata ang kinakatakutan kong hinala.
Readers also enjoyed:
Alpha's Instant Connection
0 131.4K Read
TAGS billionaire shifter mate goodgirl

KABANATA 62
KABANATA 62
NAPALUNOK muna ako nang ilang beses bago napagpasyahang hilahin ang kamay ni Aaron
saka mahigpit na pinisil. Sa sobrang kaba sa mga pwede kong malaman mamaya-maya
lang.
Gulat na sumigaw ang bakla.
"Ano ba, ang sakit! Kung 'di ka lang buntis sinampal ko na 'yang kamay na 'yan sa
'yo." Suplada niyang sabi pero hinayaan lang akong kurutin ang kamay niya.
Kinakabahan talaga ako.
Narito kami ngayon sa 100b ng sasakyan niya at naghihintay na tumapat sa eksaktong
1 PM ang mga kamay ng orasan bago bababa mula rito at papasok sa city jail na
sinasabi ni Charles. Sinama ko na si Aaron dahil hindi ko pwedeng i-risk ang
kaligtasan ko lalo na't buntis ako at hindi ko na alam kung ano pa angtumatakbo sa
isip ni Aaron.
Hindi ko alam kung matutuwa si Charles
kapag nalaman niyang sinabi ko rin ang lahat kay Aaron pero wala naman din siyang
binilin sa 'kin kahapon na bawal sabihin o magsama ng iba.
Naisip ko ngang si Kael ang kausapin patungkol dito pero nagd alawang-isip lang ako
kagabi. Hindi na siya nagparamdam kaya hinayaan ko na lang din muna... baka gaya ko
na nagpapahinga mula sa lahat ng drama sa parehong pamilya namin, baka ganoon din
siya sa ngayon. Bibigyan ko rin siya ng oras at panahon.
Mula kagabi pagkatapos ng pag-uusap namin ni Papa hanggang kaninang urnaga ay hindi
ko nagawa pang kausapin o tignan man lang sa mga mata si Papa. Hindi ko lang na
maatim kahit pa wala pa namang pruweba ang mga hinala ko at mga binibintang ni
Charles sa pagkatao niya, hindi ko maintindihan kung bakit nagagalit na agad ang
kalooban ko sa kaniya.
Hindi na rin naman siya nakipag-usap pa at urnaaktong parang wala lang o normal
lang, lalo na noong sumabay itong kumain sa 'min sa hapag. Ako na nga lang ang
naunang umalis sa lugar.
"Kinakabahan ako."
"Obvious naman! Ang lamig lamig ng kamay mo!" Aniya habang nakaupo sa driver's
seat. "Bakit kasi sa lahat ng uri ng lugar na pwede niyong puntahan para mag-usap,
bakit dito pa sa bilibid ang natripan niyang ex-boyfriend mo?"
Umiling ako habang pasilip-silip sa suot na relo at pasilip-silip sa labas ng
kotse. 12:55 PM na.
"Hindi ko rin alam, Aaron. Titignan ko pa kung may sense ang sasabihin niya sa
'kin, hindi rin ako sigurado kung magsasabi siya ng totoo."
"Madali lang 'yan. Ma-aanalyze mo naman kaagad kung bibilugin niya ang ulo mo. Pero
itong city jail talaga ang pinagtataka ko." Nakasimangot na saad ni Aaron. "Saan
naman kayo mag-uusap dito? Ano 'yan uupo kayo riyan sa harap ngjail? Bawal naman
pumasok nang basta-basta diyan
Nanahimik ako at napaisip. Kanina ko pa iniisip ang bagay na 'yan.
Masyadong mahigpit ang mga pulis dito. Kung gusto ni Charles ng tahimik at walang
istorbong lugar sana na pwedeng pwestuhan
para makapag-usap kami nang maayos e 'di sana sa mga coffee shop, restaurant o
office ang naisipan niya.
llang segundong nagtatalak si Aaron sa tabi ko nang biglang may maisip akong kung
ano.
"Maliban na lang kung may pulis kaming kakausapin sa 100b..." hula ko.
Napaisip din si Aaron. "O preso?"
Halos mapatalon ako sa gulat nang biglang may kung sino na kumatok sa bintana ng
kotse dito sa gawi ko mula sa labas.
"Si Charles." Ani ko kay Aaron nang makilala ang lalaki sa labas.
Sumenyas-senyas si Charles na pagbuksan namin siya ng pinto sa backseat kaya
nagkatinginan kami saglit ni Aaron. Alam niyang kotse 'to ni Aaron at nandito ako?
Stalker ba siya?
"Papapasukin ba natin dito 'yan? Baka bigla tayong barilin o kaya bombahin dito
niyan eh." Naghihinalang sambit ni Aaron.
"Eh anong gagawin natin? Marami namang mga pulis sa harap." Kinakabahan ding sabi
ko sa kaniya. Napatingin sa paligid si Aaron saka malakas na bumuga ng hangin.
"Okay. Magkita na lang tayo sa heaven if ever, Zarina. Sana cute outfit and wings
ako ro'n 'pag bigla tayong bin aril niyan." Pagtatalak niya habang pinipindot ang
automatic unlock ng pinto mula sa side niya.
Burnukas ang pinto sa backseat at dire-diretsong pumasok si Charles na nakasuot ng
kupas na pants, gray shirt at itim na sumbrero.
Nilingon ko ito at inangatan ng kilay.
"Bago tayo pumasok sa 100b..." nilahad ni Charles ang palad niya sa 'kin saka
ngumisi. "Akin na muna ang pera na ibabayad mo."
Mahigpit na napahawak ako sa sling bag na suot ko. "Hindi ko ibibigay 'to sa 'yo
hanggat walang pruweba na may katotohanan ang mga sasabihin mo sa 'kin ngayon.
'Yung mga paratang mo kay Papa... tinanggi niya 'yon, hindi siya kasali sa kahit
anong organisasyon na binibintang mo."
Turnawa nang pagak si Charles saka nakayuko ang ulo na umiling-iling bago tinapatan
angtingin 1<0. "May kriminal bang umaamin sa ginagawa niyang krimen, ha Zarina?"
Pinanatili ko ang pananahimik nang maalala na naman angtattoo na nakita ko sa kamay
ni Papa mismo. Kung totoong ang ibig sabihin ng ganoong tattoo ay pagiging miyembro
ng 16K organization na 'yon ibigsabihin lang no'n ay hindi nga nagsisinungaling si
Charles.
Nakita ko ang pag-irap sa 'kin ni Aaron nang makita niyang inilalabas ko na ang
cash na inihanda ko sa loob ng tatlong sobre.
Inilahad ko na 'yon kay Charles at nang kukunin niya na ay inilayo ko nang bahagya
muli ang kamay ko.
"Bakit muna nandito tayo ngayon sa lugar na 'to." Seryosong tanong ko sa kaniya.
"Tsk!" Bigla niyang hinablot ang mga sobre mula sa 'kin at matalim akongtinitigan.
"Ang dami dami mongtanong! Simple lang, Zarina! Gusto mo namang malaman kung
totoong mamamatay-tao talaga ang tatay mo, hindi ba?
Ipapakausap kita sa taong nakulong dahil inako ang krimen na ang tatay mo mismo ang
gumawa."
Umawang ang bibig 1<0.
"Anong ibig mong sabihin?"
Nanatiling nakatingin sa daan si Aaron pero nag-uumpisa nang mangunot ang noo.
Nakangising inamoy lang ni Charles ang mga sobre na naglalaman ng pera saka
isinuksok sa dalang bag at lumabas ng sasakyan. Dumiretso ito sa 100b ng city jail
na sadya namin kaya nag-aalingan na sumunod kami ni Aaron sa kaniya.
"May kutob na 'ko sa gusto niyang iparating." Bulong ni Aaron sa seryosong tono
habang chinicheck ng mga pulis ang katawan namin para sa isang visitation process.
Gustuhin ko man siyang tanungin ay hindi ko na ginawa, kinakain na ako ng matinding
kaba kanina pa. Bakit ba kailangan maranasan ko ang mga bagay na 'to ngayon.
Naghintay kami sa visit area ng prison at
naupo sa bakanteng upuan kung saan kami iginiya ng police na on duty roon. Wala ng
umiimik na kahit sino sa amin habang itong si Charles naman ay hindi matigil sa
kangingisi.
Maya-maya pa ay dumating ang isang inmate at naupo kasama namin sa iisangtable.
"Long time no see. Kumusta buhay dito sa kulungan?" Bungad ni Charles na parang
kilalang-kilala ang preso.
Hindi siya sinuklian ng ngiti ng kausap at sa halip ay bagot na tingin lang ang
ekspresyon na ipinakita nito habang nakatingin sa kaniya tapos sa amin ni Aaron.
"Anong kailangan mo sa 'kin? Nananahimik ako rito, Ferrer."
"Hindi ako ang may kailangan sa 'yo. Itong anak ni Sergio ang may kailangan sa
'yo." Nakangising sagot sa kaniya ni Charles kaya nilingon ako ng lalaki. "This is
Zarina Ramirez. Kasalukuyan niyang hinahanap ang katotohanan mula sa natatagong
madugong kamay ng kaniyang ama." Natatawa nitong dagdag.
"Hindi ko alam kung anong kalokohan 'to, Charles, pero 'wag mong tangkain na
sayangin lang ang oras ko rito." Saad ko sa kaniya.
Umiling si Charles habang hindi nag-aalis ng ngisi na parang tuwang-tuwa sa mga
nangyayari. "Gusto mong makilala ang taong nasa harapan mo ngayon?" Aniya. "This is
Oliver Maurillo. Nakulong siya sa salang pagpatay... kay Jacinto Valencia." Marahan
niyang sambit na halos nang-aasar na hininaan pa ang boses sa huling sinabi.
Nagkatinginan kami ni Aaron.
"Hindi lang 'yon. Patong patong ang krimen niya dahil sinampahan din siya ng kaso
sa satang pagtulak 'daw' kay Sergio Ramirez mula sa mataas na building. Kung
sabagay, may biglang ebidensya na naipresenta ang kampo ni Sergio at Alcantara para
sa korte noong mga panahon na 'yon kahit na itinuturo ng ibang empleyado na ang
huling kasama ni Jacinto ay ang dalawang kapwa investor. May CCTV footage ang lahat
ng kaso na isinampa sa kaniya kaya naman sa tingin mo paano pa sasabihin
ngtaumbayang tagasuporta ng negosyo ni Jacinto Valencia na si Sergio at Alcantara
ang dapat sisihin?"
Tumikhim si Aaron at seryosong tinapatan ang kaniyang tingin. "Excuse me pero hindi
ko makuha ang punto mo kung bakit dinala mo kami rito at nilalatag kay Zarina ang
mga impormasyon na 'yan. Hindi niya 'yan alam, yes, pero anong mapapala niya riyan?
Alam naman ng lahat ang ginawa niyang pagpatay. Naibalita yan sa news."
"Abala rin ako sa 100b ng kulungan, Ferrer.
Sinasayang mo lang din ang oras ko." Ani noong ipinakilala ni Charles na Oliver
Maurillo, tumayo na ito at paalis na sana nang pigilan siya ni Charles. Mahigpit na
hinila pabalik ang kwelyo nito upang maupo muli sa silya.
"Ang punto ko lang naman, itong lalaki sa harapan niyo ay nakakulong sa mala-
impyernong lugar na 'to dahil binayaran siya ng tatay ko, Zarina." Dugtong pa ni
Charles. "Binayaran siya ni Daddy dahil inutos ng boss ni Daddy. Sino pa ba? Ang
tatay mo lang naman."
Bahagyang napaurong ang leeg ko at hindi makapaniwalang nangurap ang mga mata.
"l swear, Charles, kapag nalaman kong nagsasabi ka ng kasinungalingan hinding-hindi
ako titigil hanggat 'di ka nakukulong." Nanginginig na pananakot ko sa kaniya.
"Hindi mo 'yan kailangan gawin. I'm telling the truth." Nang-iinis na tinapik pa
nito ang balikat ko saka mahigpit na hinawakan sa damit si Oliver Maurillo at
ipinalapit sa kaniya.
"Umamin ka sa harap ni Zarina."
"A-Anong ginagawa mo, Ferrer... nananahimik ako rito-"
"Umamin ka sabi."
"Hindi ko alam ang sinasabi mo, ako ang pumatay kay Jacinto Valencia." Naglilikot
bigla ang mga mata na sambit noong Oliver.
Wala akong nagawa kundi pag-ahunan ng matinding nerbyos at kaba sa dibdib habang
pinanonood silang dalawa dahil sa mga narinig mula kay Charles. Habangsi Aaron
naman ay salubong na rin ang mga kilay na nakatitig kay Oliver at Charles.
"Aamin ka o malilintikan sa 'kin ang anak mo?" Dinig ko pang pananakot ni Charles.
Bigla itong naglapag ng dalawang litrato sa harap ni Oliver habang mahigpit niya pa
ring hawak ang t-shirt ng lalaki at mariing pinaaamin. "Alam ko
kung sa'n mo itinago ang pamilya mo. Gusto ko lang din ipaalam sa 'yo na hindi na
sila sinusuportahan ngayon ng 16K sa pinansyal gaya ng pangako nila sa 'yo noon
kapalit ng pagkakakulong."
Napalunok ako. A-Ano raw?
Gulat ang emosyong rumehistro sa mukha ni Oliver Maurillo pagkarinig sa sin abi ni
Charles. "Hindi mo 'ko mabibilog-"
"Namatay na sa sakit ang asawa mo dalawangtaon na ang lumilipas." Putol sa kaniya
ni Charles saka naglapag muli ng litrato kung saan makikitang nakaburol ang babaeng
maaaring tinutukoy niya. Napaawang ang bibig ni Oliver at maya-maya ay nagtubig ang
mga mata. "Buhay pa sana siya kung hindi ka lang tinraydor ng 16K. Basura kasi
angtingin nila sa 'yo at hindi ka na mahalaga ngayong malaya na sila sa kasalanan
nilang binayaran mo na." Panunuya pa rin ni Charles dito.
Hinayaan ko silang mag-usap.
Hindi na ako nakaisip pa ng isasalita.
Natatakot ako sa maaaring puntahan ng usapan nila na 'to.
Hinawakan ang braso ni Aaron na katabi ko lang nang makaramdam ng matinding
panginginig ng mga kamay, tinanong ako nito kung okay pa ba ako na hindi ko na
nagawang sagutin. Natatakot ako nang sobra... natatakot ako para kay Papa.
Natatakot din ako para sa relasyon namin ni
Kael na alam kong unang-unang maaapektuhan.
Napahugot ako ng mahinang paghinga at hinawakan ang akingtiyan.
"Poprotektahan ka ng pera ni Zarina kahit na umamin ka ngayon. Tutulungan din ni
Zarina ang mga anak mo bilang kapalit ng pag-amin mo. Ano? Hindi ka na lugi!"
Pamimilit pa rin sa kaniya ni Charles na hindi nagtatanggal ng ngisi sa labi.
Lumingon sa 'kin ang naluluha na preso na may nagtatanong na mga mata kaya unti-
unting tumango ako bilang pagsang-ayon kahit nag-aalinlangan. Makikita sa mga mata
niya na nagpipigil na lang ito ng emosyon, masakit mamatayan ng pamilya at alam ko
ang pakiramdam niyon.
Halata sa mga matang wala na sa sarili dulot ng pagkabigla at lungkot na tinanggal
ni Oliver ang kamay ni Charles na mahigpit na kumakapit sa kaniyang kwelyo.
Nagpaalam ito sa police at urnalis ng visit area pero maya-maya lang ay bumalik din
kaagad. Halos matumba-tumba pa sa paglalakad na nanghihina.
Naupo muli siya sa harap at pabagsak niyang inilapagsa mesa na nasa pagitan naming
lahat ang maliit na SD card. Namimilog ang mga matang nag-angat ako sa kaniya ng
tingin.
"Nandiyan ang mga pruweba na kailangan n iyo."
At ang mga salitang sunod kong narinig mula sa taong kaharap ko ang tuluyang
nagpabigat sa 'king dibdib.
Bigla siyang humagulgol ng iyak at dahan-dahang niyakap ang mga litrato na
nakalagay lang kanina sa mesa. Niyakap niya ang litrato ng yumao niyang asawa at ng
mga anak.
"Hindi ko akalaing mangyayari pa rin 'to... pumayag lang naman ako dahil marami
silang pera, at kailangan ko ng pera para sa asawa at mga anak ko. Kahit mawalan na
ako ng kalayaan, 'wag lang mamatay sa hirap ng buhay ang pamilya ko! Mahal na mahal
ko sila..." halos hindi na maunawaang sambit niya habang humahagulgol.
Gumuhit ang mas malaking ngisi sa mga labi ni Charles. "Sino ang pumatay?" Naglagay
pa ito ng kamay sa mismong tenga na parang tuwang-tuwa sa maririnig.
"Si Sergio Ramirez."
Nanghihinang kumapit ako kay Aaron nang makaramdam ng pagkahilo at paninikip ng
dibdib.
"Nahalata nilang nakakarinig ang pipi na Valencia na 'yon, narinig ang pag-uusap
nila patungkol sa 16K kaya pinatumba nila agad. Hindi rin totoong tinulak ko si
Sergio, hinulog niya ang sarili niya. Para lang kumalat sa lahat na naging biktima
ko rin siya, huwag lang mapaghinalaan sa pagpatay kay Valencia."

KABANATA 63
KABANATA 63
Hindi ako makapaniwala.
Tinitigan ko nang mabuti ang ipinapakita ngayon ni Aaron sa 'kin. Binuksan niya ang
SD card na galing kay Oliver Maurillo nang makabalik kami sa sasakyan niya at
tuluyang humiwalay sa 'min si Charles.
At base sa mga nakikita namin ngayon, walang duda... nagsasabi nga ng totoo ang
lalaking 'yon. Base sa mga video at mga litrato na mukhang kinuha nang patago ng
kung sino mang tao sa likod ng mga litrato at video na 'to, kitang-kita sila Papa,
si Jacinto Valencia at Donovan Alcantara na magkakasama at nagkakainitan ng usapan
sa isang silid sa kumpanya namin. 'Yung video, doon ko narinig mismo kay Papa at sa
Alcantara na 'yon ang mga pananakot nilang papapatayin si Jacinto Valencia, at
marami pang iba na hindi ko na kinayangtignan pa.
"Malakas na ebidensya na 'to para buksan ulit ang kaso na nangyari ilang years na
ang nakakaraan." Halos manghina rin na sambit ni Aaron habang pinapatay ang hawak
na phone.
Pinadaan ko ang aking mga daliri sa 'king buhok at stressed na sumandal sa upuan
dito sa shotgun seat ng sasakyan.
"Of all people, Aaron... hindi ko matanggap na mamamatay-tao ang tatay ko." Hindi
na lang disappointment ang nararamdaman ko ngayon, sa totoo lang ay daig ko pa ang
pinagsakluban ng langit at lupa. "And of all people again, bakit naman tatay pa ni
Kael ang namatay sa kamay ng mismong tatay ko..." nanghihinang saad ko.
Ngayon pa kung kailan naiisipan ko nang balewalain ang ilang taong paghihirap namin
ng mga kapatid ko noong nawala sa tabi namin si Papa, kung kailan naiisipan ko nang
patawarin si Papa dahil... burnabawi na siya sa 'min, he's showering us with all of
his wealth... malaking bagay para sa future ng mga kapatid ko.
At ngayon pa kung kailan lumilinaw na sana ang kung ano mang mayro'n sa pagitan
namin ni Kael?
Bakit kailangan ko maranasan ang lahat ng 'to sa buhay 1<0... hindi ako
makapaniwala.
Gusto kong magalit, sumigaw, umiyak at malugmok pero nanatiling bato ang damdamin
1<0. Sa lahat ng stress at frustration na inulan sa 'kin ng langit nitong mga
nakaraang araw... gusto ko na lang itanong sa Diyos kung may gagrabe pa ba rito?
Mayroon pa ba?
Bakit parang paborito ako ng kamalasan sa buhay?
"Zarina, uminom ka muna ng tubig..." alok ni Aaron habang inaabutan ako ng tubig at
itinutok sa 'kin ang aircon sa kotse niya pero inilingan ko lang ito. "Relax muna,
sa 'yo ako mas nag-aalala hindi sa mga nalaman ko eh. Ano, nahihilo ka pa
"Aaron... anong gagawin ko?" Pagtatanong ko sa kaniya, hindi pinapansin ang mga
sinabi nito. "Ang labo na ng lahat ngayon. Hindi ko alam kung anong gagawin 1<0..."
"Girl, hindi ko rin alam. Matagal na kasing tapos ang kaso na 'yan, gusto mo bang
buksan ulit?" Dahan-dahan niyangtanongsa 'kin. "Naawa lang ako ro'n sa taong
nakulong kahit walang kasalanan kaso kasi... sarili mong tatay ang makakalaban mo
pati na rin angsinasabi nilang organization na 'yon kung papakialamanan pa natin
'yon."
Ilang segundo akong hindi nagsalita at mariin langna pumikit, pinipigilan ang
paggulong ng kahit isang butil lang ng luha.
"Para sa 'kin lang, Zarina, parang mas mabuti pang huwag na natin pakialamanan pa
'to."
Nag-angat ako ng tingin kay Aaron dahil sa narinig.
"Kapag nalaman ng lahat na si Sir Sergio ang killer hindi ba parang... mas magwa-
wild ang mga Valencia... baka lalong mag-ala demonyo ang mga 'yon sa 'yo. Sa inyo
ni Kael."
Nag-iwas ako ng tingin nang mabanggit niya ang bagay na 'yon.
At si Kael... anong mararamdaman niya kung malaman niyang anak ako ng taong pumatay
sa mismongtatay niya? Nakaramdam ako ng panghihina at matinding takot. Panigurado
hindi niya magugustuhan ang katotohanan na 'yon.
Kahit sino hindi 'yon magugustuhan.
Alam ko kung gaano kahalaga sa kaniya ang tatay niya, gaya ng nakuwento niya noon.
Hinawakan ko ang tiyan ko upang haplusin ang anak kong panigurado nahihirapan na
rin sa mga nararamdaman ko ngayon.
Anak namin ni Kael.
Ano na lang ang mangyayari sa future ng anak namin kung sakaling kamuhian niya ang
sarili kong tatay at ako mismo? Hindi ko pangarap na magkaroon ng magulong buhay at
pamilya ang anak ko...
llang minuto pa kaming nanahimik lang ni Aaron sa sasakyan. Hinayaan niya lang ako
hanggang sa makahinga ako nang maayos at kumalma, pero sa totoo lang hindi naman
nawala ang bawat pagka-dismaya at takot sa dibdib 1<0. "Masamang tao na ba ako kung
sakaling hindi ko na gustong ipaalam pa sa lahat na si Papa angtunay na pumatay sa
tatay mismo ni Kael..." wala sa sariling tanong ko kay Aaron. Mahina lang, nag-
iingat at natatakot na baka may makaalam na iba... baka biglang gumulo lalo ang
lahat sa isang iglap.
"Girl..."
Nilingon ko si Aaron at nakita ang natatakot din na emosyon sa kaniya.
"Aaron, iniisip ko ang magiging buhay ng anak 1<0. Hindi ko gustong lumaki siya
nang walang ama. Natatakot akong iwan kami ni Kael kapag nalaman niya ang bagay na
'to." Kinagat ko ang ibabang labi ko para pigilan ang tuluyang pag-iyak pero
gumulong pa rin ang mga luha sa mga pisngi ko.
Noon pa man magulo na ang lahat sa pagitan namin ni Kael. Pati sa 'min ngtatay ko
mismo.
Wala na yatang naging matinong pangyayari at itong anak ko na lang ang nag-iisang
magandang nangyari sa buhay 1<0.
Hindi ko maatim na bigyan pa siya ng m agulong pamilya. Ayoko.
"lkaw ang bahala, Zarina... kung para sa anak mo... hahayaan kita." Marahang sagot
ni Aaron habang naaawa ang mga mata. Nag-iwas ako ng tingin habang nilalamon ako ng
konsensya sa magiging desisyon ko.
Inabot sa 'kin ni Aaron angSD card saka tipid na ngumiti. Nanginginig ang mga kamay
na kinuha ko 'yon at itinago sa 100b ng bulsa ng suot kongdamit.
MATAPOS 'yon ay hindi ako nagpadiretso sa bahay ni Papa... pakiramdam ko mali na
rin na tawagin pa siya sa gano'n. Nagpahatid ako kay Aaron sa bahay ni Kael.
Gusto ko na lang manahimik at magpahinga sa tabi ng taong mahal 1<0. 'Yun na lang.
Pinag-iisipan ko rin na ialis sila Nicole at Popoy sa bahay kung nasaan si Papa,
hindi ko alam kung gaano na karumi ang kamay niya at kung paano na tumatakbo ang
isipan niya ngayong kasali pala siya sa 16K na 'yon. Hindi ko
pwedeng iwan lang ang mga kapatid ko matapos malaman ang lahat.
"Kung gusto mo sa 'min muna sila Popoy at Nicole? Mahilig naman sa bata si Mommy,
matutuwa 'yun." Alok ni Aaron bago ako bumaba ng sasakyan. "Tutal hinahanapan niya
'ko ng apo palagi, bigyan ko na lang siya ng mga bata na malaki na." Mahina nitong
biro.
"Salamat, Aaron, pag-iisipan ko muna tapos sasabihan na lang kita." Tipid akong
ngumiti sa kaniya saka nagpaalam na bago lumabas ng kotse. Kumaway ito bago
tuluyang pinaandar ang sasakyan palayo ng lugar.
Huminga ako nang malalim at nag-stay nang kaunti sa harap mismo ng gate ng bahay ni
Kael. Nilabas ko ang phone ko para i-text ito.
To: Kael
Nasaan ka? Nasa work ka ba?
llang segundo pa nang hindi makatanggap ng reply ay nagtipa muli ako ng isa pang
text message.

9/1 5
To: Kael
Nasa labas ako ng bahay mo. Pwede ka bang urnuwi muna. I need you.
Lumapit ako sa gate at agad na sinusian 'yon garnit ang spare key ko para buksan,
nakakaisang hakbang pa lang ako sa 100b ng bakuran ay agad na nag-vibrate na ang
phone 1<0, may call request galing kay Kael na agad kong sinagot.
"Hi..." bungad niya. "Pauwi na 'ko ngayon, malapit na."
"Ah... okay, see you." Mahinang tugon ko, puno ng konsensya para sa taong kausap sa
kabilang linya.
Hindi siya nagsalita pagkatapos no'n, mga ilang segundo kaya tinignan ko pa ang
screen kung binaba niya na ba ang tawag pero hindi pa naman. Saka ito nagsalita
muli.
"Do you still love me?" Mahinang tanong niya, ramdam na ramdam ko ang pag-aalala at
lungkot.
Tipid akong napangiti at nag-umpisa na
muling maglakad patungo sa mismong pinto ng bahay.
"Bakit mo naman natanong 'yan."
"You were seen with Charles yesterday..."
Natigilan ako.
"Simula kahapon hanggang ngayon, walang oras na hindi ako natakot na iwan mo 'ko.
Natakot din akong kausapin ka bigla. " I heard him chuckled. Malungkot pa rin.
"Baka bigla mongsabihin sa 'kin na ayaw mo na at babalik ka na sa kaniya."
"Kael, hindi 'yan mangyayari..." tanggi ko.
Hindi niya naman siguro alam ang dahilan kung bakit kami nagkausap ni Charles
kahapon?
"Pa'no mo nalaman na magkasama kami Ill Charles?" Dahan-dahan kong tanong, hindi
muna pinapansin ang iba pa niyang sinabi. Wala namang katotohanan 'yon.
"Bakit kayo magkasama ni Charles?" Paglihis niya ng usapan.
"Nagkita lang kami... hindi 'yon sinadya." Mabilis kong palusot na half-truth naman
dahil hindi naman talaga sinadya. Peke na mahinang turnawa na lang ako para
pagaanin ang usapan. "l love you. Umuwi ka na lang dito agad, namimiss na kita.
Ayusin natin ang lahat at... I guess lumipat na rin tayo ngtitirahan. 'Yung
malayong-malayo para tahimik kapag kasama na natin si baby, what do you think?"
Napapangiting sambit ko sa kaniya.
"Lilipat tayo? S-Sure, I love the idea... may mga bagay din akong sasabihin at
ipapaliwanag sa 'yo. After that, agreed, let's move in to another town."
"Tungkol saan?" Tanong ko.
Tumikhim ito at sumagot maya-maya.
" It's about Yukira ."
Nagbaba ako ngtingin at mahinang bumuntong-hininga.
"I'll be home in 20 minutes. Let's talk when I get there."
"Okay..." mahina kong sagot.
"l love you. So much." Dinig kong aniya bago ko ibinaba angtawag.
Sa tono pa lang ng pananalita nito, pakiramdam ko seryosong-seryoso ang kung ano
mang patungkol kay Yukira. May kakaiba bang nangyari? llang araw lang naman kaming
hindi nagkita...
Kinalma ko angsarili 1<0. Kung ano man ang sasabihin ni Kael, pipilitin kong
unawain. Ang iniisip ko na lang ay 'yong mga sinabi niya bago ko pinatay ang tawag.
Mahal ako ni Kael.
Mahal namin ang isa't isa at 'yun ang mahalaga.
Pero... kahit ano pa man 'yon, pipiliin ko pa rin namang ayusin namin ang lahat.
Ang bata sa sinapupunan ko ang pinaghuhugutan ko ng rason kung bakit dapat ay
maging maayos sa pagitan namin ni Kael.
Pangalawa ay dahil mahal ko siya nang sobra.
Sususian ko sana ang main door ng bahay pagkalapit ko rito nang makitang nakaawang
ang pinto at hindi naka-lock ang doorknob. Agad na nangunot ang noo ko.
Kakasabi lang ni Kael na nasa byahe pa siya... nakalimutan lang ba 'to isara ni
Kael o may ibangtao sa 100b?
Hinubad ko ang suot kong malaking white jacket at isinampay 'yon sa couch
pagkapasok ko sa 100b ng bahay, dahan-dahan at natatakot pa rin ako na hindi
gurnagawa ng kahit anong ingay.
Hahakbang pa lang sana ako nang makarinig bigla ng halakhakan ng mga babae. Lalong
nagkasalubong ang mga kilay ko.
"Tita, he was so sweet to me! Hindi nga ako nakagalaw that time!"
"l know, Yuri, may pictures ako rito gusto kong ipa-frame ang reaction mol. Ito nga
lang si Kael, hindi halos ngumiti parang hindi masaya sa ginagawa."
"Mukha lang hindi masaya, Tita, pero naniniwala akong he loves me naman PO. Hindi
lang siya palangiti talaga siguro!"
"Oh, ngayon. Ewan ko na lang kung hindi pa siya ngumiti sa surprise mong cake."
"Mabuti na nga lang po nakahanap ako ng way para i-duplicate ang susi nitong house.
Ayaw na ayaw kasing ibigay kahit anong gawin ko. Sa inyo rin naman po na mother
niya, ayaw rin magbigay ng spare key. Nakakaloka si Kael, Tita. Maybe gusto niya
siya lang ang mayroon."
Nabato ako sa kinatatayuan 1<0. Boses ni Yukira 'yon at ng nanay ni Kael.
Anong pinagsasabi ni Yukira...
Wala pang ilang segundo nang makita ko angdalawang babae na iniluwa ng pintuan mula
sa dining area. Nagtatawanan ang mga ito. May dala pang maliit na plato ng pagkain
si Yukira habang kasunod nito ang ginang sa likuran. Sabay silang natigilan
pagkakita sa 'kin at agad na nawalan ng ngiti sa labi.
Napatingin si Yukira sa hawak na plato saka
sin adyang ihulog ito.
"Oh my god, Tita. Bakit nandito ang babaeng 'to... ayaw pa rin yata tigilan si
Kael." Bulalas niya saka kumapit sa malapit na table habang sapo ang ulo na parang
nahihilo. Dinaluhan siya agad ng nanay ni Kael at masamangtumitig sa 'kin.
"Ayaw tigilan si Kael?" Hindi makapaniwalang ulit ko sa narinig. "Ikaw... anong
ginagawa mo rito? Ako yata ang mas may karapatang tumawag sa 'yo ng gano'n." Bawi
1<0.
"Oh, please, Zarina. Anong sinasabi mo? Tita, I'm not feeling well already. Napag-
usapan na po namin ni Kael ito. She's already out of the picture."

KABANATA 64
KABANATA 64
"Anong pinagsasabi mo? Ikaw nga 'tong dikit n ang dikit sa fiancee 1<0." Dire-
diretsong sambit ko sa kaniya. Pakiramdam ko unti-unting umaangat ang dugo ko sa
ulo makita pa lang ang nagpapaawa niyang hitsura sa nanay ni Kael.
Kalmado at mahilig naman akong magpasensya palagi pero ngayon ay iba... siguro
dulot ng lahat ng stress na nararanasan ko mula pa kahapon, kagabi at kanina.
Sasabayan pa ng babaeng 'to at ng mga narinig ko sa pag-uusap nila.
"Nakakaawa ka, Yukira. Mauubusan ka ba ng lalaki at ipinipilit mo pa ang sarili mo
kay Kael kahit na alam mong hindi ka naman nagugustuhan noongtao?" Hindi ko na
napigilang idagdag.
Napaawang ang bibig ng nanay ni Kael at dinuro ako habang inaalalayan pa rin ng
isang kamay ang babaeng nag-iinarte sa tabi niya.
"lkaw! Lumayas ka rito! Saan ka kumukuha ng lakas ng 100b sa mga sinasabi mong
'yan?!"
Matalim din na titig ang ipinukol sa 'kin ni Yukira saka biglang turnayo nang
diretso na parang hindi naman talaga nakaramdam ng hilo gaya ng dinadrama niya
kanina lang. "'Wag mo 'kong matawag tawag na nakakaawa at parang mauubusan ng
lalaki because I'm not! Gusto mo ng proof na niloloko ka na lang ni Kael? Gusto mo
ng proof na hindi na lang niya sinasabi sa 'yo na ako ang gusto niya kasi iniisip
niya na lang ang bata sa sinapupunan mo?" Hamon niya sa 'kin.
Napaawang ang bibig ko. "Anong pinagsasabi mo..." Kunot ang noo na sita ko rito.
Magsasalita pa yata sana ang ina ni Kael nang pigilan siya ni Yukira at naglakad
palapit sa 'kin. Nakangisi siya na para bang may gagawing kung ano. "Ako na PO,
Tita. Huwag na po kayo mag-ubos ng lakas sa babaeng 'yan
"Itong proof ayaw mong isipin?"
Nanunuyang hinarap ko sa kaniya ang singsing sa daliri 1<0. 'Yung engagement ring.
"Kael is already an engaged man, Yukira, stop pestering my fiancee. At kung hindi
niyo ako matanggap para sa tao, wala akong pakialam. May anak kami."
"That's the point, ZarÏna! Bata na lang ang dahilan kung bakit nag-stay siya sa
'yo, kaya nga nangsabihin niya sa 'kin na he wants me in his life pero bigyan ko
siya ngtime na makipag-hiwalay sa 'yo nang paunti-unti ay hinayaan ko siya! At
least ako ang gusto!" Singhal ni Yukira saka sumenyas sa 'kin para maghintay at
nakangising may dinukot sa bag niya. Naglabas siya ng mga pictures galing sa
nakuhang wallet at nang-aasar na nag-angat ng mga kilay sa 'kin habang hinaharap
ang mga 'yon sa paningin ko.
"These pictures were taken recent lang, Zarina. Sweet kami rito dahil totoong may
namamagitan sa amin. Palagi siyang wala sa tabi mo, 'di ba?
Magkasama kami!"
Napaatras ako ng hakbang at pinanghinaan ng mga tuhod sa nakikita.
Ang mga pictures na ang nagsasabi na hindi nagsisinungalingsi Yukira.
Yakap niya si Kael doon at nakangiti nang malawak habang ang isa ay seryoso lang
ang mukha na nakatingin sa kamera. Pero nakayakap si Yukira sa kaniya!
Ang isa pa ay nakahalik ito sa pisngi ni Kael habang hawak ang camera at matamis
ang ngiti sa kamera, si Kael ay seryoso pa rin na nakatingin sa ibang direksyon
pero nakahawak ang kamay sa beywang ni Yukira.
"Ipanganak mo na lang 'yang anak mo, bibigyan kita ng pera at umalis ka sa buhay ni
Kael." Dinig kong sambit pa ng ina ni Kael habang nanunuyang nakatingin sa 'kin.
Tumawa si Yukira at agad na nagpantig ang tenga ko. Lalo na nang marinig ang sunod
na mga sinabi nito.
"Poor child, isisilang na bastardo sa mundo. Ano kayang mararamdaman niya kung
sakaling maunawaan niya nang kasal sa iba ang father niya and by that time baka may
sarili na rin kaming mga anak ni Kael!" Pumalakpak pa ng isang beses na saad niya.
"Gusto ko ng tatlong anak-"
Hindi ko na alam ang mga nangyari, basta nagdilim na lang ang paningin ko sa galit
at sinugod ito ng sampal. Hindi niya 'yon inasahan kaya nahila ko rin ang buhok
niya at ilang ulit na
nasapak sa mukha. Oh God, ilang beses ko nang gustong gawin 'to sa babaeng 'to!
"Malandi ka! Ang kapal ng mukha mo!" Bulyaw ko sa kaniya habang malakas na
sinasabunutan! Kitang-kita ko ang panginginig ng mga kamay ko habang tuluy-tuloy
din ang agos ng mga luha sa 'king mga mata. Nakakatawa lang na kaya palang maghalo
ng galit, matinding pagkadismaya at ng lungkot.
Natumba kami pareho sa sahig at tanging tili ni Yukira at pang-iinsultong mga
salita na lang ng ina ni Kael ang narinig ko habang sinusubukan niyang awatin kami.
Gumaganti ng sabunot si Yukira pero kaunti lang dahil ako ang nasa ibabaw niya.
Ramdam na ang panginginig maging ng mga laman ko sa sobrang galit kaya halos hindi
ko na rin mapigilan na saktan at pagkakalmutin sa mukha ang malanding babaeng 'to.
Nagpantig talaga ang tenga ko lalo na nang banggitin niya ang anak 1<0! Kung ako
lang, kaya kong tiisin at pagpasensyahan ang nakakasuka nilang ugali pero kung
kasali na sa usapan ang anak 1<0, imposible ko nang mapagpasensyahan ang lahat ng
'to.
Masakit sa 'kin ang mga nalaman ko at ang tanging bagay na gusto ko na lang gawin
sa ngayon ay saktan nang sobra si Yukira. Kung nandito lang si Kael ay isasama ko
rin siya!
Mga hayop!
"Zarina? Zarina!"
Napalingon ako sa kaliwang gawi ko at natagpuan si Aaron na nagmamadaling pumasok
sa bahay nang matagpuan ang kinalalagyan namin.
"Baliw ka talagang babae ka!" Sigaw ng ina ni Kael. Maya-maya ay naramdaman ko ang
paghila sa 'kin ng ina ni Kael mula sa beywang ko at malakas akong itinulak palayo.
Malakas na itinulak niya ako patungo sa center table mismo ng salas at nang hindi
ako nakabalanse ng tayo ay sumubsob ako roon. Nakaramdam ako ng sakit sa bandang
puson ko nangtumama 'yon sa mismong kanto ng babasagingtable!
llang segundong nag-malfunction ang
pandinig ko kasabay ng matinding sakit na naramdaman ko sa 'king puson at beywang,
natatakot na nagbaba ako ngtingin sa 'kingtiyan nang makaramdam ng likido na
umaagos sa 'king mga binti.
Hinawakan ko 'yon at tuluyang nanghihinang napaupo sa sahig nang makumpirmang dugo
ang likidong nakapa ko...
Narinig ko ang matinis na tili ni Aaron. Tuluyan akong pinanikipan ng dibdib sa
matinding takot, naiiyak na nag-angat ako sa kanila ng tingin at humingi ng tulong.
Nakatulala lang at takot din na tinitigan ako ng ina ni Kael at ni Yukira, hindi
inaasahan ang nangyari.
Bago nanlabo nangtuluyan ang paningin ko nakita ko pa si Aaron na lumapit sa ina ni
Kael at nakipagsabunutan.
"Zarina!" Dinig ko pang nag-echo na boses ni Kael sa pandinig ko bago ako tuluyang
nawalan ng malay.

KABANATA 65
KABANATA 65
Resilience is accepting your new reality, even ifit's less good than the one you
had before.
You can fight it, you can do nothing but scream about what you have lost, oryou can
accept that and try to put together something that's good.
NAPAAWANG ang bibig ko nang marinig ang sinabi ni Aaron na sinuportahan pa ng
opinyon ng doktor.
"Totoo ang sinabi ni Mr. Lim." Malungkot na ngumiti ang doktor sa akin. "I'm so
sorry, Miss Ramirez, but we lost the baby."
Noong araw na nagising ako sa 100b ng ospital, 'yun din ang parehong araw na
hiniling ko sa langit na sana hindi na lang din ako ginising pa.
I lost my child.
Hindi ako natigil sa kaiiyak mula nang malaman ko ang balitang 'yon, it was the
most heart breaking news I have ever heard in my whole life. At sobra... sobrang
sakit.
At first, kapag naiisip ko ang mga ganoong posibilidad, akala ko talaga okay lang.
Hindi ko pa naman siya namimeet, si baby, kapag nawala siguro I would just be fine.
Akala ko ganoon.
Pero masakit.
Hindi ko alam na magiging ganito ako kawasak kahit na hindi pa man kami nagkikita
ng anak 1<0... siya lang ang pinaghuhugutan ko ng lakas palagi. Marami na sana
akong plano... I was so excited to meet my child. Sabik akong iparanas ang buhay na
pinangarap kong naiparanas sana sa 'kin ng mga magulang ko noon, iniisip ko na
perpektong pagmamahal, pag-aaruga at magandang buhay ang ibibigay ko sa anak 1<0.
Muntik na sanang maging tuluyang masaya ang buhay ko but I guess, ganito talaga...
bawal sum aya nang tuluyan.
Wala akong ibang sinisi kundi ang Diyos, ang
mga taong nanakit sa 'kin... pero pinaka-sinisi ko ang sarili ko. Kasalanan ko ang
lahat... tingin ko galit sa 'kin ngayon ang anak ko, hindi ko siya inalagaan nang
mabuti, hindi ko siya inisip.
For the next months after that heart breaking event of my life, I was clinically
diagnosed with depression.
Hindi ko kinaya ang lahat ng stress at lungkot na dumagan at sumakal sa 'kin.
Kulang na lang ay bawian ako ng katinuan sa sarili.
"Zarina, gusto mo sa iba naman tayong place? Magsabi ka lang kung nagsasawa ka na
rito, marami pa akong nahanap na island na pwede nating pagbakasyunan. Mas nakaka-
relax ang mga lugar na 'yon kaysa rito." Suhestyon ni Aaron.
Sumulyap lang ako sa kaniya hanggang sa matapos siyang magsalita at muting nagbalik
ng atensyon sa payapang dagat. Naging paborito kong tambayan ang kinauupuan namin
ngayon, dito sa ilalim ng malaking puno naglagay ako ng malaking duyan at mga kahoy
na upuan.
Nahilig ako sa pagtitigsa mga alon na hindi
napapagod sa pagparoo't parito dito sa dalampasigan magingsa araw na magandang
urnaakyat sa urnaga at nagpapaalam bago magdilim ang kalangitan. Saksi sila sa
bawat luha ko araw-araw noon pang mga nagdaang buwan, sa bawat malungkot o galit sa
mundo na sigaw ko sa tuwing hindi ko na naman kinakaya ang lungkot.
Nakakatawa... hindi ko kasi mapigilang maalala ang huling maganda sanang alaala ko
sa tabing dagat. Parang kahapon lang nangyari na nag-propose sa 'kin si Kael at ang
dagat ang naging pinaka-magandang tanawin sa buong buhay ko. Puno ng kilig at saya.
Tapos ngayon puno na 'yon ng galit at malalim na sama ng 100b.
"Okay lang ako rito. Dito na lang ako." Tugon ko lang kay Aaron.
He's been with me since that day. Hindi ako iniwan ni Aaron, siya na langdin naman
ang hinayaan ko na manatili sa buhay ko. Siya lang, wala ng iba pa.
Kahit minsan lumuluwas din siya sa Maynila para asikasuhin ang negosyo nila,
naiintindihan ko naman na may buhay din siya at hind pwedeng alagaan at samahan
lang ako rito habangbuhay kaya tinutulak ko rin siya minsan na iwan ako, magiging
okay lang naman akong mag-isa rito sa isla. Malungkot ako at inaamin 1<0, dumadaan
sa 'kin ang ideya na magpakamatay na lang pero napipigilan ko pa naman ang sarili
1<0.
"Kumusta ka na ba? I mean, kumusta na ang puso mo?" Dahan-dahang tanong sa 'kin ni
Aaron.
Hindi ko siya nililingon. Palaging kapag may nagtatanong sa 'kin kung kumusta ako,
naiiyak ako sa lungkot. Siguro dahil alam ko sa sarili ko na sugatan ang puso ko.
Sobra sobra na ang mga sugat na hindi agad kayang maghilom kahit mahigit isangtaon
na ang lumilipas. Sa lahat ng nangyari, sugatan akong lumabas sa bawat n aging
gyera ng buhay 1<0.
Pinalis ko ang gumulong na luha sa pisngi ko at pinanood ang mga alon. "Medyo okay
pa lang, Aaron. I'm sorry."
"Okay lang, ano ka ba. Hindi naman kita inaapura sa nararamdaman mo. Healing takes
time, Za..." marahan niyang sambit kaya napatango ako.
Ganoon lang palagi ang routine namin kapag bibisita si Aaron sa 'kin. Ako lang ang
nagkukuwento sa kaniya at ayaw kong siya ang magkukuwento sa 'kin. Ayaw kong
mababanggit niya kahit aksidente lang ang mga taong matagal na panahon ko ng
kinamumuhian.
I know that healing takes time... pero minsan nawawalan na rin ako ng pag-asang
dadating din ang araw na magaan na lang ulit angdibdib ko. Hindi lang naman sa anak
ko ang ikinakalungkot nito, nagluluksa rin angdamdamin ko para sa lalaking
pinagkatiwalaan at minahal ko nang sobra ngunit pinaglaruan pa rin ako hanggang sa
huli.
Itinaya ko na ang buong tiwala ko sa kaniya kaya siguro gano'n na lang kalalim ang
sakit no'ng nalaman kong hindi talaga siya 'yong lalaking pinangako niyang siya sa
'kin. Galit ako kay Kael... hanggang ngayon.
Patungkol naman kay Papa... he did the right thing. Ipinilig ko ang ulo ko at hindi
na muna inisip ang patungkol sa kaniya o kahit sa Alcantara na 'yon... hindi na
muna ngayon.
IBINIGAY ko ang tumbler na may lamang tubig kay Aaron nang makalapit ako sa kaniya
sa salas, babaunin niya sa byahe dahil ilang oras din ang tinatagal mula rito
papuntang Manila. Naupo ako sa tabi niya rito sa upuang gawa sa kahoy habang abala
ito sa pagtaas-taas ng cellphone niya sa kung saan.
"Nakakaloka talaga rito, Za. Himala na lang kapag nagkaro'n ng dalawang bar sa
signal. Hindi ako maka-myday!" Ani niya.
"Probinsya kasi. Tagong lugar pa. Doon sa bayan ang signal." Marahan kong sambit sa
kaniya.
"Hindi ko kayang tumira rito pero mas okay 'to sa 'yo, at least may peace of mind
ka mula sa lahat! Literal na malayo sa lahat kahit sa signal! But don't get me
wrong okay, mas maganda nga 'to dahil tabing-dagat pa ang place mo... I want you to
relax kahit hanggang kailan pa 'yan, ako naman ang bahala sa lahat ng pwede mong
alalahanin sa Manila. Masaya ako na nandito ka at tahimik ang lahat sa 'yo." Sunud-
sunod niyang sabi.
"Thank you." Tipid kong sagot saka nanahimik ng ilang segundo.
Abala pa rin naman si Aaron sa pagkalikot ng phone niya nang magpasya akong
maglakas-loob na magtanong na sa kaniya patungkol sa mga bagay na matagal kong
iniwanan muna.
Huminga muna ako nang malalim.
"Sila... Popoy at Nicole, kumusta sila?"
Natigilan si Aaron pagkarinig niyon sa 'kin, ibinaba nito ang braso saka unti-
unting ibinaling sa 'kin nangtuluyan ang atensyon.
Siguro nagulat siya. Sa buong mga buwan na lumipas, humiwalay ako totally sa mga
lugar, bagay at mga taong normal kong nakakasama sa buhay. Hindi ko kinaya ang
lahat ng nangyari kaya kinailangan kong magpahinga mula sa bigat ng mundo bago ako
tuluyang masiraan ng ulo.
At naintindihan naman nila 'yon...
"Ayun! Okay naman sila, girl. Nag-aaral na si Nicole at Popoy, honor student palagi
ang dalawa sa school. Inenroll ko sila sa mamahalin na
school, so far sulit naman ang tuition at malapit na mag-scholar ang dalawa dahil
sa tataas ng grades." Masayang pagkukuwento ni Aaron. Napangiti ako. "Alam mo,
palagi silang nagtatanong kung kailan ka nila pwedeng makita... wala akong
maisagot.
Nagdiretso ako ng linya ng labi saka napaiwas ngtingin. Nakaramdam ako ng lungkot
bigla, namimiss ko na rin angdalawang 'yon.
"Gano'n ba. Nakakatuwa naman marinig na pinag-iigihan nila ang pag-aaral, lalo si
Popoy."
"Hmm, 00. Habulin na rin ng mga nagkaka-crush sa kaniya. Pilyo pa rin pero matalino
naman, nakakatuwa nga eh."
llang segundo akong nanahimik.
Tinitimbang ang mga sunod na sasabihin. Matagal na rin pala noong huli ko silang
nakita... pero pakiramdam ko parang kailan lang din.
"Kung wala silang gagawin sa weekend... pwede mo silang dalhin dito." Mahinang
suhestyon ko.
Gulat na nag-angat ngtingin sa 'kin si Aaron.
"Really? Keri mo na?"
Tipid na ngumiti ako sa kaniya. Noong una kasi ay burnibigat talaga nang sobra ang
dibdib 1<0, kahit pag-usapan lang silang lahat, pakiramdam ko kasi palaging tuturo
ang usapan kay Kael at sa lahat ng mga paghihirap na naranasan ko kahit na sila
Nicole at Popoy lang ang pag-uusapan. Kaya hindi ako tumatagal at magbibreakdown pa
rin ang kalooban ko.
Kumibit-balikat ako.
Lumabi lang si Aaron at bur-nuga ng hangin bago hinawakan ang palad ko. "l think,
busy sila sa weekends. Birthday ni Nicole." Ani Aaron. "Actually, pinapasabi niya
nga nang paulit-ulit na imbitahan ka, na baka pwede raw na dumalo ka. Ngayon ko
lang nasabi dahil ayoko naman na magbanggit hanggat hindi ikaw ang nagbubukas ng
gano'ng topic."
Nag-iwas ako ng tingin.
Naalala ko na naman ang naging usapan namin ng psychiatrist ko noong nakaraan lang
na araw. Bukod kasi kay Aaron ay dinadalaw rin ako ng psychiatrist na tumitingin sa
mental health ko.
Noong mga panahong lubog na lubog ako sa lungkot, naisipan kong makakatulong siguro
kung hindi ko kikimkimin sa sarili ko ang lahat.
Mababaliw ako kapag ganoon. Hindi ko kakayanin.
Nag-seek ako ng professional help. May mga session ng counselling, nagkakaroon ako
ng pagkakataong mailahad lahat ng nararamdaman 1<0... lungkot, galit at pagkamuhi
sa sarili ko. Nakakagaan kahit papaano.
Nakaraan lang aytumatak sa 'kin angsinabi ni doktora.
"Zarina, it's been months since you ran away from all of them... freedom and
solitude from doing so would definitely help you to feel better but do you want to
know what will complete your process ofhealing?"
Takot na tinitigan ko siya sa mga mata Hindi ko pa man alam ang sasabihin niya pero
nakaramdam na ako ng takot na baka marinig ko ang mga bagay na hindi ko na sana
gustong mangyari o gawin pa.
"While denial can have some relaxing and positive function, over time it willjust
prolong your pain, Zarina, Staying in denial, running away from everything or
everyone that causes you pain, will only stifle the healing process."
Lumipas na ang isang taon at 00 nga...
tinakbuhan at kinalimutan ko lang ang lahati
"Accepting your situation and reality can free you up. Kapagsa tingin mo handa ka
nang bumalik, subukan mo nang bumalik."
Nanginginig na hinigpitan ko ang hawak sa kamay ni Aaron pabalik saka ilang beses
na lumunok bago nagsalita.
Nakakatakot pero siguro nga panahon na rin para tuluyang humilom ang lahat.
Susubukan ko lang.
Unti-unti.
"Sunduin mo 'ko rito sa weekend, I'll attend the party."

LAST CHAPTER
LAST CHAPTER
Forgiving yoursefis the hardest thingyou will ever have to do, forgiving people
that brought pain and chaos in your life isjust second in that list; and
forgiveness is not easy, you won 't be able to do it on your own, you'll need God's
Spirit to see you through.
At the end of the day, this forgiveness will surely setyou free. Always remember
that...
Pag-alis ni Aaron sa isla ay sakto namang may dumatingdin na isa pang hindi
inaasahang bisita.
Sa lahat ng taong kilala 1<0, siya ang pinaka-hindi ko naisip kahit kailan na
magpupunta rito at magtatangkang makipag-usap.
"Zarina, gusto ko sanang makausap ka kahit sandali lang." Seryosong bungad ni
Leandro Valencia na nakaupo sa wheelchair nang maabutan ako nitong nagsasampay sa
labas ng simpleng bahay na tinutuluyan ko.
Ilang segundo akong hindi nakaimik kaya narinig ko ulit itong nagsalita.
"Pakiusap... bago ako tuluyang mawala rito sa mundo, makausap man lang kita at
makatulong ako para sa sitwasyon ninyo ng apo
1<0."
"Kung balak niyo ho na pag-ayusin pa kami pagkatapos ng panloloko na ginawa niya sa
buhay ko, huwag niyo na hong sayangin ang oras niyo rito. Magpapatawad ho ako pero
hindi ko na siguro gustong burnalik pa siya sa buhay dahil sa ginawa nila ni Yukira
sa 'kin at sa anak 1<0."
"Kaya ako nandito para sabihin ang isa pang bahagi ng katotohanan na hindi na kaya
pang sabihin sa 'yo ni Kael matapos ang lahat ng nangyari. Gaya mo, hindi rin
naging maayos ang kalagayan niya, hindi lang ikaw ang nahihirapan."
Wala akong nagawa kundi pumayag. Pinaunlakan ko ito sa loob ng bahay ko kasama ang
iba pa niyang bodyguards.
Handa na sana akong pagtawanan ito at batuhin ng masasakit na salita, inaasahan ko
nang lilinisin niya lang ang pangalan ng apo niya sa pag-uusap na 'to pero
kabaliktaran ang narinig ko.
"Mali ang ginawa niya pero ideya ko ang lahat ng 'yon. ldeya ko na isugal niya ang
relasyon niyo para lang lumapit sa anak ni Alcantara at humanap ng pinaka-matibay
na ebidensya para mawala sa landas namin ang pamilyang 'yon, maging ang ilegal na
tinatrabaho nila. Walang ginusto ro'n si Kael."
Nanlamig ang buo kong katawan.
"Matagal na namingdalawa alam kung sino ang pumatay sa anak ko pero hindi na gusto
pang buksan 'yon ni Kael magmula no'ngdumating ka sa buhay niya. Si Alcantara na
lang ang napagkasunduan naming pag-initan dahil malapit kami sa mga bata."
Napaawang ang bibig ko.
Gusto kong magalit pero ngayon ay hindi na ako makapaniwala...
"You see, malubha na ang karamdaman ko, Zarina. May cancer ako at bilang na lang
ang araw na itatagal ko rito sa mundo. Ayoko sanang malagutan ng hininga na galit
pa rin sa 'kin ang apo 1<0... naisip kong baka kapag naging maayos kayo, maging
maayos na rin ang trato ng apo ko sa 'kin."
Hindi ako agad nakaimik, literal na nanuyo ang lalamunan ko sa mga nalaman.
Hindi ako niloko ni Kael? Hindi totoo ang mga sinabi ni Yukira?
Sa bawat gabingdumaan, naipon angsama ng loob sa kaniya dahil akala ko pinaglaruan
niya lang ako...
Natigilan ako nang marinig ang paghikbi ng matanda. Umiiyak ito sa harapan ko
ngayon.
Nagmamakaawa na balikan ang apo niya kaya burnilis muli ang pagtibok ng puso ko...
bagay na matagal ko nang hindi naranasan, hindi alam ang gagawin ko ngayon,
biglang nagulo angdamdamin 1<0.
"Nasa kulungan na si Donovan Alcantara,
kasama ang iba pang kasabwat nito sa malaking organisasyon niya. Malalakas ang
bawat ebidensya na nakalap ni Kael laban sa kanila dahil sa anak nito na babae sa
ilang araw lang na nagkasama sila. Maging ang anak niya na napatunayan ni Kael
mismo na may parte rin sa sindikato na 16K. Lahat 'yon ay ipinagpasalamat ng mga
tao sa pangalan ng apo ko pero hindi siya naging masaya. Alam ko kung ano ang
naging kapalit sa kaniya ng bagay na 'yon at maging ako... hindi naging masaya sa
mga nangyari."
Hindi ako sumagot ng kahit na ano at sa halip ay pinaalis ko lang ito.
Noong nakaalis ang sasakyan niya... doon bumuhos ang lahat ng luha na kanina ko pa
gustong itago.
Ang gulo... bakit kailangang maging ganito kagulo ang relasyon namin ni Kael...
I need to talk to Kael.
Ang pag-uwi ko ng weekend patungong Maynila ay napaaga dahil doon. Bigla akong
napaisip kung ano pa sa mga nangyari ang hindi ko alam angtotoongdahilan. Naalala
ko ang mga sinabi ni doktora sa 'kin, ngayon ko yata naunawaan na hindi pagtakbo sa
mga nangyari ang pinaka-mabisang solusyon sa lahat.
"PASENSYA ka na! Naluluha ako sa 'yo, hija, proud ako sa 'yo. Step by step I know
you will be okay again. You deserve to be okay again." Ani Tita Crisel matapos
naming mag-usap at mag-catch up ulit patungkol sa mga nangyari sa 'kin sa paglayo
ko sa kanila.
"Nandito po ako ulit para buksan ang lahat ng mga nangyari, para rin po tuluyan na
akong maging maayos at makapagsimula muli."
"Sasamahan kita, hija. Sasamahan ka namin ni Aaron sa lahat ng mga nangyayari sa
'yo."
I've been too hard to myself these past few months, binugbog ko ang sarili ko sa
pamamagitan ng pagsisi sa sarili sa lahat ng nangyari sa 'kin na masama at masakit.
Sabi 1<0... hindi sana 'yon mangyayari kung hindi lang ako n aging sobrang lambot
at sobrang mabait sa lahat.
Pero naisip 1<0... hindi naman siguro
kasalanan na magkaroon ng mabuting puso.
Kung sinaktan nila ako, choice na nila 'yon and that... it's not wrong to have a
pure heart in this world full of wicked hearts. 'Yun na lang ang iniisip ko ngayon
aside from step by step facing all the giants in my life, all the nightmare of my
past...
Susubukan kong magpatawad sa mga taong dahilan kung bakit nawala ang anak ko.
Kung kaya 1<0.
Kung kaya ko pa ulit. Gaya ng palagi kong ginagawa noon.
Gusto ko na ring makalaya.
At naniniwala akong sa pagpapatawad... makakalaya ako sa lahat ng sakit at bigat na
'to. Sana.
TUMIGIL ang sasakyan ni Tita Crisel sa harap ng city jail. Gusto ko talagang matawa
ngayon. The last time I went in this kind of place ay 'yung pagkakataon pa na
kasama ko si Charles at Aaron, little did I know na paumpisa na pala 'yon ng pait
sa buhay ko.
Narito kami dahil inaya ko si Tita na dalawin si Papa. Pakiramdam ko si Papa ang
unang-unang tao na kailangan kong makausap at titignan ko kung... kaya ko nang
magpatawad. Susubukan ko.
"Ramirez, may dalaw ka!" Dinig kong sambit noong pulis bago kami iginiya sa Visit
Area.
"Nandiyan na si Ramirez sa Visitation Area ha? May dumalaw na sa kaniya kanina,
last na 'yang dalawa ha." Saad noong isang pulis na on duty. Napatingin kami sa
kaniya bago pumasok sa pintuan.
Few months ago, ayon kay Aaron, walang matibay na ebidensyang lumabas para buksan
muli ang kaso laban kay Papa at sa krimen na ginawa nila ni Alcantara. Kaya naman
hinayaan namin, lalo na't nakunan ako noong mga panahon na 'yon at angSD card ay
naiwan ko sa bahay ni Kael. Na kay Kael ang ebidensya pero walang lumitaw mula sa
kaniya.
Nanahimik din si Kael, I don't know why and what happened.
Nalaman din ni Papa ang nangyari sa 'kin at sa anak ko. Nalaman ng lahat. Kahit si
Kael.
Pero wala na akong hinayaan na makalapit pa sa 'kin noong mga panahon na 'yon. Si
Aaron lang.
Kahit ang balita ko, si Kael ang pinaka-makulit sa lahat ng gustong makita at
makausap ako, kahit sa'n ako dalhin ni Aaron ay natutunton niya kami. Hindi ko siya
hinaharap, si Aaron ang humaharap sa kaniya at nakikiusap, galit na galit ako sa
kaniya. Hanggang sa tumigil na lang ito nang hindi kami nagkakausap kahit isang
salita lang. And I don't know why. Siguro ay napagod na rin.
At ang nagpagulat sa 'kin ay ang balita na kusang sumuko si Papa sa kasalanang
ginawa niya ilang taon na ang nakakalipas. He did the right thing... for the very
first time since he left my mom.
"Zarina... Zarina, ikaw nga! Totoo ba 'to? Diyos ko. Salamat naman sa Diyos dininig
pa ang panalangin ko na magkausap pa tayo at mapuntahan mo ako rito!"
Nag-angat ako ng tingin nang makalapit na pala sa 'kin si Papa. Tumigil siya sa
mismong harapan ko at bago pa 'ko makaupo sa bakanteng silya ay nauna na itong
lumuhod sa harapan ko, lumuluha.
Nagulat ako at natigilan.
Sa pagluhod ni Papa pero hindi langdahil doon.
Nagkatinginan kami ng lalaking nakaupo roon sa sentro na may bakanteng mga upuan at
mesa kung saan nanggalingsi Papa kanina, mukhang siya yata ang tinutukoy ng mga
pulis na dumalaw kay Papa bukod sa 'min.
Si Kael 'yon... anong ginagawa niya rito.
Nanlalamig ang buong katawan kong nag-iwas ako ng tingin habang patuloy na
burnibilis ang tibok ng puso ko, ngayon ko na lang ulit 'to naramdaman. Sa kaniya
lang talaga.
Traydor talaga ang puso na 'to.
"Zarina, anal'... patawarin mo ako sa lahat ng kasalanan ko sa 'yo..." basag ang
boses na humahagulgol ito kaya napatingin sa 'min ang lahat ng nasa Visit Area.
Ang makitang urniiyak si Papa ay agad na nagpalabo ng mga mata ko dulot ng mga
luhang nag-uunahan na gumulong.
"Hindi ko inasahan na magiging ganito kalala ang lahat. Kung pwede lang ibalik ang
nakaraan, anak, sasabihin ko agad ang totoo at ililigtas ang apo ko... kahit buhay
ko na lang ang ipalit! Ang sakit sakit araw-gabi, hinahabol ako ng konsensya..."
tagos sa puso na hagulgol nito.
Tumikhim ang pulis na nagbabantay saka nagsalita. "Kayo ba ang pamilya ni Ramirez?
llang beses 'yang nagtatangka magpakamatay, kung hindi lang nahuhuli panigurado
matagal nang pinaglalamayan."
Narinig ko ang pagsinghap ni Tita Crisel sa gilid ko.
He looks devastated. Malalim ang mga mata sa pag-iyak. Totoo ang pagsisisi.
Huminga ako nang malalim at matapos ang ilang segundo ay lakas-loob na nilapitan ko
ito para itayo at igiya na maupo kami sa mga silya. Umusod ng upuan si Kael para
paupuin si Tita Crisel sa tabi ko, nahalata ko pa ang pagkataranta niya sa kilos na
parang hindi malaman kung mananatili pa siya rito o aalis kung hindi lang siya
hinawakan ni Papa sa braso at pinaupo sa kaniyangtabi.
"Anak, mahal ko kayong tatlo... patawad sa mga nagawa ko..." Paulit ulit na sambit
ni Papa.
Nagkaroon ng pagkakataon si Papa na ikuwento ang lahat kahit na hindi na ako
umiimik. Lahat.
Mula noong iniwan niya kami at nakilala si Donovan Alcantara, hanggang sa
mapagkatiwalaan siya nito at gawing taga-proseso ng bawat transaksyon sa 16K, at
kumita na rin ng sariling pera. At ang huli, 'yung patungkol sa pagkamatay ng tatay
ni Kael.
"Pa, hindi naman ho 'yan ang ipinunta ko rito." Umpisa ko sa marahang tono.
Idiniretso ko ang linya ng aking labi at nanginginig ang kamay na hinawakan ko ang
kaniyang palad na nakapatong sa mesa. "Nandito ho ako para kumustahin ho ang lagay
ninyo."
Totoo 'yon. Mahal ko ang sarili kong tatay at
nandito ako para alamin kung kumusta na ba siya kahit na isa rin siya sa mga taong
kinamuhian ko.
Naramdaman kong kaya ko na siyang patawarin, lalo na nang makita ko kung paano niya
aminin ang lahat ng nagawang mali sa mga oras na cto. Sino ako para hindi
paglambutan ng darndamin.
"Pero salamat ho dahil binigay niyo sa 'kin ngayon ang lahat ng paliwanag na
kailangan at gusto kong marinig kahit hindi ko pa hinihingi. Gusto ko rin ho kayong
mapatawad nang buo... sinusubukan ko na po ulit, Papa."
Matapos 'yon ay halos iyak at pagngiti na ang nakita ko sa mukha ng tatay ko.
Magaan na.
Kinamusta ko siya at ang lagay niya rito, nag-usap din sila ni Tita Crisel at puro
pagpapasalamat at paghingi ng tawad sa 'min ang bukambibig ni Papa, pormal at
kaswal lang ang pakikipag-usap ko. Hindi ko alam ang mararamdaman ngayong narito
rin si Kael pinipigilan kong makapag-react ng kahit na ano. Pero sa parte ko kay
Papa, parang magic ang lahat... gumagaan ang dibdib ko kahit papaano hanggang sa
matapos ang usapan na 'yon.
Sa mga oras na 'to... halos lumilinaw na ang lahat sa 'kin.
Si Kael na lang ang hindi ko nakakausap.
"Oh! May meeting pala ako ngayon, so... mauna na muna ako. Balikan kita, Zarina,
or..." Paalam ni Tita nang nasa hallway na kami ng lugar kasama si Kael sa likuran
namin.
"Tatawag na lang po ako, Tita. Thank you PO." Putol ko kay Tita saka nagpaalam,
pinanood ko itong maglakad paalis ng lugar bago tahimik na huminga nang malalim.
Sinadya kong sabihan si Tita kanina pa bago kami umalis ng Visitation Area. Gusto
kong makausap si Kael. Ngayon na habang lumalakas ang 100b ko na makipag-ayos sa
lahat ng taong matagal kong kinamuhian nang hindi naririnig ang side nila.
Nilingon ko ito at naabutang halos hindi malaman ang gagawin sa kinatatayuan,
halata sa kaniya na kinakabahan at natataranta.
Bahagyang nasa ibaba angtingin at kabadong pinaglalaruan ang susi ng kotse sa mga
daliri,

1 5/28 panay din ang kamot sa noo.

"Okay ka lang ba?" Pagbasag ko sa katahimikan.
Hindi sinasadyang napatingin ako sa kamay nito, naroon pa rin ang engagement ring,
suot-suot pa rin niya. Parang kinukurot ang puso 1<0.
Samantalang 'yung akin, matagal ko nang tinapon sa dagat.
"Yes. Okay lang..." saad niya saka sa wakas ay naglakas-loob na rin na sumulyap sa
'king mga mata. "I-I should go, baka may pupuntahan ka rin na mahalaga..." halos
mautal na aniya.
Ganitong bersyon ni Kael ang never ko pang nakaharap. Palagi siyang confident,
palaging mahangin at mapang-asar. I guess, nahihiya talaga siya sa 'kin ngayon.
Hinawakan at pinigilan ko ang braso nito bago siya makapaglakad palagpas sa 'kin.
Ramdam ko agad ang elektrisidad doon at bawat pamilyar na pakiramdam at alaala
noong maayos pa ang lahat.
"Gusto muna kitang makausap, Kael. Pwede ba? Kahit ilang minuto lang..
Natigilan siya sa narinig at sa paghawak ko sa kaniya, akala ko may sasabihin ito
pero nagulat na lang ako nang bigla niyang marahang hilahin ako mula sa kamay na
ipinanghawak ko palapit sa kaniya para sa isang yakap.
Mahigpit na yakap.
Kael..
"Usap? Yakap ang gusto 1<0, I'm sorry. Sampalin mo na lang ako mamaya." Rinig kong
bulong niya saka hinigpitan pa lalo angyakap na parang wala nang balak na pakawalan
pa ako.
Mariin na napapikit ako. Sa yakap lang na 'to pakiramdam ko ilang bigat sa damdamin
na ang inaalis sa 'kin ngayon... bakit ganito kawirdo.
Nanatili si Kael na tahimik hanggang sa maramdaman ko na lang ang mahihina nitong
hikbi, pati ang pagkabasa ng aking damit sa band ang balikat ko. He's crying
silently.
"Sabi ko sa sarili ko kaya kong pigilan na h'wag kangyakapin at halikan kapag
pinayagan ng langit na magkita ulit tayo pero hindi ko pala kaya." Humikbi si Kael
sa pagitan ng pagsasalita kaya lalong nagkaroon ng bara ang lalamunan ko. "Unang-
una sa listahan ng kinakatakot ko ay 'yung mawala ka sa buhay ko, Zarina. Daig ko
pa ang sinaksak nang ilang beses noong mga panahon na hindi mo na 'ko gustong
makita pa. lt was like a torture to me, hindi ko kayang tiisin. was doing what I
think was right, hindi ko namalayan na ikaw at ang magiging anak natin ang... ang
kapalit. Sana hinayaan ko na lang silang lahat, sana nawalan na lang ako ng
pakialam sa mundo at nanatili sa tabi mo... sising-sisi ako." Puno ng luha at
paghikbi na ani niya.
Akala ko ubos na ang luha ko sa naging pag-uusap namin ni Papa kanina pero mayroon
pa pala. Habangyakap ako ni Kael aytinakpan ko ang mga hikbi na gustong kumawala
mula sa 'kin. Ang alam ko kasi... galit ako sa lalaking 'to sa mga nakalipas na
buwan, bakit ganito...
'Yung puso ko... walang pagbabago.
Lumalambot nang tuluyan sa tuwing kaharap ko na ang taong 'to.
"I'm sorry..." patuloy niya sa nababasag na boses.
Umiling ako at niyakap siya pabalik.
"Nakausap ko ang 1010 mo kaya alam ko na ang lahat." Marahan kong sambit habang
tinatapik ang likod nito. Natigilan siya sa paghikbi. "Gusto ko lang sabihin na
hindi na kita sinisisi... hindi na ngayon." Bahagyang natatawa na sambit ko.
Umatras ako para sana humiwalay ng yakap mula sa kaniya pero hindi niya naman
hinayaan.
"Mamaya na, nakakahiya namang makita mo 'tong mukha ko." Dinig ko sabi niya kaya
natatawang humugot ako ng panyo sa bulsa ko at binigay sa kaniya na ang mukha ay
nasa likuran ko pa rin.
Humiwalay si Kael habang pinupunasan ang mga mata at ilong saka bumuga ng hangin.
"Labhan ko na lang." Aniya matapos isenyas ang panyo saka itinago sa bulsa.
Pinigilan kong mangitl
"Ibalik mo sa 'kin."
"Ibibili na lang kita ng bago."
Nagulat kami nang may taong tumabi sa 'min, may bitbit na mop at busy na nagpupunas
ng sahig. "Excuse me lang PO. Doon na lang po kayo sa labas maglambingan, ma'am at
sir. Kagagalitan na po kasi ako ng boss ko rito, masusungit po ang mga pulis."
Nahihiyang natawa kami ni Kael sa narinig kaya wala kaming nagawa kundi lumabas ng
lugar. Hinila ako nito at nagdesisyon kaming mag-usap sa seaside malapit sa mall.
Pumayag na ako. Ayoko sana pero sasaktan ko lang nang husto ang sarili ko kung
iiwasan ko pa angtaong 'to, alam ko 'yon sa sarili 1<0.
"Kuya, bili ka na. Bigay mo kay Ateng maganda oh." Sambit noong batang nagbebenta
ng mga lobo na hugis puso nang makaupo kami sa seaside malapit sa MOA.
"Ayoko, tsaka na. Hindi ko pa nga alam kung mahal pa niya ako eh." Sagot ni Kael na
ikinagulat ko at ikinatawa.
"Ate, sagutin mo na si Kuya 'pag binilhan ka nitong mga lobo. Pangkain lang po
mamayang hapunan, gusto ko po kasi sana manok ulam namin mamaya." Bibo niya pang
dagdag kaya naawa naman ako.
"Ano bang pangalan mo? Ibibili mo ba talaga ng hapunan 'yan o pang-rugby lang?"
"Kim po ang pangalan ko, pang-manok ko po talaga 'yan."
Binili tuloy ni Kael nang pilitin ko siya. Nakakaawa naman.
"Walang ibang ibig sabihin, pin abili ko lang sa 'yo kasi nakakaawa 'yung bata."
Sambit ko.
"Alright, wala naman akong sinabi na kahit ano." Ani niya saka tinanaw ang dagat.
Nag-angat ako ng kilay nang makitang nakangiti ito.
Nagtagal ang titig ko sa lalaking katabi ko habang hinahangin ang buhok nito at
halatang magaan na ang pakiramdam.
llang minuto kaming nanahimik lang habang pinanonood ang pagkalma ng araw sa langit
at unti-unting paglubog.
Ngayon lang naging tuluyang payapa ang darndamin 1<0. Nakakatuwa naman na
pakiramdam ko gumagaan na ito ngayon...
perpekto na sana kung nandito lang ang anak ko, kaso wala siguro talagang
perpektong kwento ng buhay.
"Bakit..." pagbasag ko ng katahimikan.
Ramdam ko ang paglingon sa 'kin ni Kael.
"Bakit hindi mo pinakulong si Papa kahit alam mo nang siya ang pumatay sa tatay
mo?"
"Pa'no mo 'yan nalaman?"
"Ako lang ang magtatanong, Kael. Tagasagot ka lang." Kaswal na ani ko sa kaniya.
Narinig ko ang mahina nitong pagtawa.
"Nasayo ang SD card, right? Panigurado nakita mo na 'yon." Dugtong ko pa.
Bumuntong hininga si Kael. "Sa gulo ng paligid at mundo na ginagalawan
natingdalawa, sa tingin mo ba gugustuhin ko pang dagdagan 'yon, hmm?"
"Pero pinatay ni Papa ang tatay mo, alam ko kung gaano mo kamahal-"
"Tapos na 'yon, Zarina." Aniya. "Mahal na mahal na kita noong mga panahon na
nalaman ko 'yan at seryoso akong gusto kong bumuo ng pamilya kasama ka. Kaya hindi
ko na inisip pa na magtanim ng galit sa papa mo."
Natahimik ako roon.
Wala akong masabi kung gaano kalaki ang puso ng lalaking kasama ko ngayon.
"Your mom killed my child accidentally. Tama lang pala na hindi ko na siya hinabol
ng demanda," tipid na ngumiti ako habang tinititigan ang mga daliri kong
pinaglalaruan ko ngayon habang nagsasalita. "Kung kaya mong magpatawad nang
ganiyan, siguro kaya ko rin."
Sa pagkakaalam ko ay wala na sa Pinas ang nanay ni Kael gaya ng sinabi ni Tita
Crisel, alam ko rin na nag-reach out ito sa 'kin before para humingi ng tawad pero
hindi pa ako handa na harapin siya.
"I'm sorry, Zarina... ang laki ng pagkukulang
ko sa inyo ng anak natin."
Urniling ako. "Wala namang may gusto ng nangyari, Kael, kung gustong kuhanin muna
ng langit ang bata wala naman din tayong magagawa. Ang Diyos lang ang nagbibigay,
Siya lang din ang kumukuha."
Hindi nakadugtong ng sasabihin si Kael. Pareho naming dinama muna ang malamig na
hangin sa paligid habang payapa ang dagat sa harapan naming dalawa.
Ang darning nangyari mula no'ng nagkakilala kami.
It was like a rollercoaster ride. Sobrang sakit ng lahat ng 'yon pero masaya ako...
kasi sa mga oras na 'to alam kong humihilom na ang mga natamo naming sugat mula
roon. Ako at si Kael. Pareho kaming nasaktan, hindi lang ako.
Pareho kaming nagpapahinga ngayon at nagpapagaling.
"Do you still love me?"
Halos masamid ako sa pananahimik ko nang marinig ang sinabi ng katabi ko. Bigla
nitong hinablot ang kamay ko at itinapat sa langit habang sinisipat ang ring
finger.
"Hindi na 'no? Wala na kasi 'yung engagement ring. Ako nandito pa..." mayabang
niyang hinarap sa 'kin ang daliri.
"Ano ngayon kung nandiyan pa ang iyo, tinapon ko na sa dagat ang akin. Akala ko
kasi mas mahal mo si Yukira..."
He snorted. "Ibig sabihin mahal na mahal talaga kita. Kahit ilangtaon pa ang
lumipas, kahit magalit ka pa sa 'kin at kamuhian mo 'ko, kahit iwan mo 'ko nang
ilang beses sa tuwing nasasaktan ka na sa mga nangyayari... kahit nasasaktan na rin
ako."
Mapungay ang mga matang tinitigan ko si Kael. Kitang-kita ko sa mga mata niya ang
lahat ng pagmamahal na sinasabi niya. Sana sa 'kin din ay makita niya ngayon.
"Gusto ko rin mag-sorry."
"Kasi iniiwan kita agad kapag nasasaktan na 'ko."
"Dapat lang! Ako rin kaya nasasaktan! Akala mo ikaw lang?"
Natatawang napairap ako rito. Puro biro talaga kahit kailan.
"l still love you, Zarina. Kahit saksakin mo pa 'ko nang paulit-ulit dito." Humarap
siya sa 'kin para ituro ang dibdib habang naglalambing ang mga tingin. II I Will be
forever head over heels in love for you."
Burnilis ang tibok ng puso ko. Nag-iwas ako ng tingin para itago ang pagngiti.
Gusto ko sanang sabihing nagbago na ang nararamdaman ko kaso pakiramdam ko
sisigawan ako ng utak ko na sinungaling ako.
"You love me too." Turo niya sa 'kin na parang nanghuhula lang. "You still love me,
too!"
"Wala pa akong sinasabi."
Nanahimik siya bigla saka turnango-tango
na parang may narealize. "Alright." He sighed.
Cute.
"l love you, too." Sambit ko nang nakatingin pa rin sa dagat.
Nagpapasalamat sa langit na kumalma na ang bawat bagyo sa buhay ko sa mga oras na
'to.
Noong mga nakaraan lang, wala na 'kong makitang halos liwanag para sa relasyon na
'to. Mahal ko si Kael at natabunan 'yon ng galit pero hindi naalis. Kaya
nagpapasalamat ako na naging matapang ako para hindi na takbuhan pa ang lahat ng
'to, nagpapasalamat ako sa langit na binigyan ako ng lakas ng 100b harapin ang
lahat.
Naging posible na maiayos ang lahat ng gusot.
"Huh?" Hinawakan niya ang dalawa kong pisngi saka iniharap sa kaniya. "Ulitin mo
nga."
"Mahal din kita, Kael Valencia. Magsimula tayo ulit." Nakangiting sambit ko saka
binukas nang malaki ang mga bisig para ayain ito ng yakap.
Natutulalang bigla itong tumagilid para itago ang mukha. Nagulat na lang ako nang
bigla siyang humikbi.
"Iyak ka naman nang iyak!" Singhal ko saka hindi napigilang humalakhak.
"Hindi lang ako makapaniwala. Please, sana hindi lang 'to panaginip. Palagi akong
nananaginip na mahal mo pa raw ako at ang sakit kapag nagigising na ako.ll
Naaawang nangiti ako sa kaniya. Lumapit ako sa kaniya at hinalikan ito sa pisngi.
"Hindi panaginip, let's be more matured in this relationship at magsimula muli.ll
"Hindi na kita papakawalan. Magpakasal na tayo ngayon." Nagulat ako nang hilahin
ako nito paalis doon. Seryoso yata!
Naiiling na lang na tumingala ako sa langit.
Maybe it's true, strength in a relationship shows not in the ability to persist,
but in the ability to start over again.
THE END.

SPECIAL CHAPTER 1
SPECIAL CHAPTER 1 OUT OF 2
WARNING:
CONTAINS MATURE CONTENTS/SPG
"KAEL, kung pwede lang huwag mong kunsintihin 'yong kambal, tayo rin ang magsa-
suffer sa huli kung lumaki sila na matigas ang ulo." Nakasimangot na sermon ko kay
Kael habang naghuhugas ng mga pinggan. Nasa harap ito ng hapag habang seryosong
nagtatrabaho sa laptop niya.
llangtaon na ang lumilipas matapos kaming ikasal ni Kael, pagkatapos no'n ay
talagang naging maayos ang lahat sa buhay namin. Lahat. Ang mga kumpanya namin na
pareho naming naiangat muli, pinag-merge namin ang tycoon ng Valencia at Ramirez
matapos ipaubaya na sa kaniya ng 1010 at mama niya ang kumpanya. And as for his
1010, naging okay naman sila matapos ang seryosong pag-uusap, gano'n din ang
kaniyang ina at si Klaudia sa 'kin na personal na nakipag-ayos noong umuwi ito ng
Pin as last year.
Tingin ko nga, shina-shower na ng Langit ang lahat ng mabuting bagay sa 'ming mag-
asawa matapos ang malaking bagyo na dumaan sa relasyon namin noon. Kaya patuloy
akong nagpapasalamat talaga.
Lalo na ngayon na mayro'n na rin kaming pamilya. Biniyayaan kami ng kambal na anak.
Sila Kendric at Kaijin na ngayon ay parehong 5 years old na. 'Yun nga lang medyo
challenging ang parenting namin ni Kael dahil malambot talaga ang puso ni Kael sa
dalawa, kahit nagpapasaway na ay bibiruin pa, hindi niya kayang sermon an.
Siya tuloy ang sinisermonan ko araw-araw.
"Hindi ko naman kinukunsinti, bata pa kasi 'yung mga 'yon, alangan namang pagalitan
1<0." Dinig kong sagot niya.
Nang matapos sa ginagawa ay nakasimangot na humarap ako rito saka humalukipkip.
'"Yun nga, bata pa lang dapat pagsasabihan mo na."
"Eh marami ngangtao sa paligid no'n, ayoko namang pagsabihan sa harap ng ibang
tao."
"Oh bakit no'ng nasa kotse na tayo ako lang ang galit."
"Ewan ko, mahal, palagi ka namang galit. May dalaw ka ba?" Biro niya pa saka
ngumisi sa 'kin, nabawasan lang ang lawak ng ngisi niya nang makitang masamang
tinignan ko siya.
"Sinasabi ko sa 'yo 'wag mong i-spoiled masyado ang mga bata! Feeling nila palagi
mo silang kakampihan kapag pinagsasabihan ko."
"Tignan mo na lang 'to, ang ganda.
Puntahan natin 'to sa summer, matutuwa dito 'yung dalawangjunjun 1<0." Nakangiting
hinarap niya sa 'kin 'yung laptop niya habang pinapakita ang magandang view ng
island resort.
Inirapan ko siya at nag-cellphone na lang.
Maya-maya ay napansin kong isinara nito ang laptop saka lumapit sa 'kin.
"Init naman ng ulo mo, mahal." Yumakap
siya mula sa tagiliran ko saka ipinatong ang baba sa 'king balikat.
Hindi ko pa rin inimik at nag-scroll lang sa social media.
Naramdaman ko ang paghaplos nito sa bandangtiyan ko kaya nagbaba ako ro'n ngtingin
saka sumulyap sa kaniya at umirap.
"Kael, 'di mo 'ko madadaan sa ganiyan."
"Talaga?" Malambing niyang boses saka nag-umpisang humalik sa pisngi ko, maya-maya
ay napunta na sa tenga ko na nagpatayo sa mga balahibo 1<0. "Talaga, mahal? 'Di
kita madadaan sa ganito?" Bulong niya pa habang ang kaliwang kamay ay humahaplos na
pataas-baba sa gilid ng akingdibdib.
"Hindi, doon ka nga." Paos kongsaway sa kaniya kahit alam kong nag-iinit na ang
pakiramdam ko sa mga halik pa lang nito sa tenga
1<0.
"'Di rin kita madadaan sa ganito?" Bulong niya sa tenga ko saka ko naramdaman ang
pagmasahe niya sa 'king mga malulusog na
dibdib.
Nakagat ko ang ibabang labi ko saka buong lakas na tumayo para dumiretso sa lababo
at magluto na pero surnunod ito. Nakakainis talaga ang Kael na 'to, alam na alam
kung pa'no papalamigin ang ulo ko tuwing nagagalit na 'ko sa kaniya.
Mula sa likuran ko ay yumakap ito nang mahigpit, hinahalikan ang tenga ko kaya
napapikit ako sa sensasyong nabubuhay sa 'kin. Minasahe niya ang malulusog kong
dibdib habang ang halik ay nasa leeg ko na ngayon. Dumaing ito at nagulat na lang
ako nang nahubad niya na ang bra, pajama at underwear.
"Shit! Ang hot mo naman." Dinig kong sambit niya kaya napamulat ako ng mga mata.
Nakita ko ang repleksyon naming dalawa sa malawak na salaming nasa harapan namin
ngayon, nakadikit sa pader kung nasaan ang lababo ng kitchen. Wala na 'kong suot
ngayon sa pang-ibaba at ang t-shirt na langyata na nakataas ang mayro'n, showing my
full breasts, habang nasa likod ko pa rin ito at nakayapos ang mga bisigsa 'kin.
Nakita kong isinubo ni Kael ang daliri niya para basain at idiniretso ng hawak sa p
1<0, agad akong nawala sa sarili kahit na mabagal ang paghaplos niya sa ari ko.
"Ugh, Kael..."
Nakita kong ngumisi ito sa salamin saka pinagtuunan ng pansin angdibdib ko garnit
ang isa pang kamay.
"Ang hot mo, mahal. Tangina, nakakalibog, shit!" Daing niya saka pabilis nang
pabilis ang pagdaan ng mga daliri sa 'kingc S.
Napaawang ang bibig ko sa nararamdaman habang nagsasalubong ang tinginan namin sa
salamin at bahagyang napapa-arko ang katawan ko. Lalo akong nawala sa sarili nang
ipasok nito angdaliri sa p
"Ahh! Kael! Ughh!" Ungol ko saka mahigpit na hinawakan ang braso niyang mabilis na
gumagalaw roon. "Kael!"
"Yes, Zarina? What is it huh? Tell me," nanggigigil ang boses na tanong niya sa
tenga ko. "I'm c g! Sigaw ko. Itinigil niya ang paghawak doon saka itinulak ako sa
lamesa at iniupo roon. Hinalikan ako ni Kael nang mapusok bago tuluyang yumuko sa p
e ko, nanlakl ang mga mata ko nang hindi inaasahang kainin niya ako roon. Mabilis
ang galaw ng kaniyang dila kaya napaungol ako agad. "Aahh!"
Naramdaman ko na lang ang pag-abot ko sa sukdulan at matinding pagkahapo na nahiga
sa mesa. Pagtingin ko kay Kael ay saktong nahubad na nito ang suot na shorts at
darnit saka niya ako hinila para maupo muli sa mesa.
"l can't get enough of you, minsan pigilan mo 'kong angkinin ka kasi hindi ko na
mapigilan ang sarili ko kapag nahahawakan na kita..." bulong niya saka hinalikan
ako muli nang mapusok.
Naramdaman ko ang kamay nitong iginiya ang kamay ko para hawakan ang tigas na tigas
niya nang ari. Ang laki laki talaga, kahit nanganak na ko't lahat ng kambal ay
pakiramdam ko natatakot pa rin ako sa p I niya na palaging pumupuno sa 'kin.
Humiwalay ito ng halik at nakaawang ang bibig na tinitigan ako habang igina-guide
ang aking kamay sa pagtaas-baba ng hawak sa kaniyang p . Lalongtumitigas 'yon at
lalong nakikita ko ngayon ang pagnanasa sa mga mata ni Kael habang nakatitig sa
'kin.
"Subo mo?"
Napaangat ako ng kilay. "Akala ko ba ayaw mong gagawin ko 'yon sa 'yo?" Natatawang
asar ko sa kaniya. Naalala ko kasing inaaya ko ito noong hindi pa kami kasal na
gawin 'yon pero ayaw niya raw dahil nirerespeto niya raw ako.
"Wala namang masama eh, mag-asawa naman tayo." Nagsusumamo niyang sabi.
"Pangarap ko rin 'yon maranasan sa 'yo, make my dream come true..."
Natawa na ako nang tuluyan habang diretso naman ang linya ng labi ni Kael na parang
nahihiya sa sinabi.
"Sige, wish granted." Burnaba ako ng mesa saka lumuhod sa harapan niya.
Hindi ko rin talaga alam ang gagawin

9/1 5
actually pero... sinubo ko nang unti-unti ang ari ni Kael. Sa ulo pa lang na parte
ay naramdaman ko na ang paghigpit ng hawak niya sa braso ko, lalo na yata nang
isubo ko 'yon nang buo. Hindi ko nilubayan ngtingin si Kael, nakita kong napapikit
ito at napakagat ng ibabang labi.
Taas-baba kong sinubo ang kaniya at sinubukang palibutan ng dila.
"Shit! Tang ina!" Matigas niyang pagmumura habang mabilis ang paghinga. Sinubukan
kong bilisan ang ginagawa kaya napakapit ito sa lamesa habang naguumpisang mag-flex
ang bawat muscles niya sa sobrang gigil sa nararamdaman. "Aaah! Zarina, aah!!!
Putangina angsarap!"
Gano'n lang ang ginawa ko at paulit-ulit ang malalakas na pagmumura ni Kael habang
nakaawang na ang bibig nito at nakapikit. Tumitingala at hinahawakan ang ulo ko na
para bang gusto nang itulak 'yon ngunit nagpipigil lang. "Aaahh! Zarina!"
His moan was like an ecstasy to my ear, I now feel so turn on and wet down there.
So l'm doing it well, right?
Nagulat na lang ako nang bigla niyang ihawak ang kamay sa likod ng aking ulo at
siya na mismo ang naglabas-pasok ng kaniyang ari sa 'king bibig. Mabilis na
mabilis, nakita ko ang ekspresyon ni Kael na gigil na gigil sa ginagawa habang
nakaawang ang bibig.
"Aah!!!" Daing niya bago hinugot ang ari sa bibig ko at mabilisang pinahiga ako sa
mesa. "Pasok ko na, mahal?" Paalam niya pa na tinanguan 1<0.
Ipinasok nito ang ari niya sa p e ko at dumagan sa 'king katawan na parang hinang-
hina sa mga nararamdaman, itinapat niya ang bibig sa 'king tenga at doon umungol
nang umungol habang naglalabas-masok sa 'king p e. Tinakpan ko ang bibigko at
mahinang dumaing habang tinatanggap ang kalakihan ng kaniya, pakiramdam punung-puno
ako!
"Hindi talaga ako magsasawang gawin natin 'to. f* *k! Aahh!" Ungol niya saka
binilisan ang pagpasok. "Ang sarap mo, mahal!" Halos hapo na ungol niya habang mas
nilalakasan ang paglabas-pasok sa 'kin.
"Kael! Ah!" I cried as I tighten my grip to his arms. Palaging ganito kami ni Kael
kapag magsesex, he'd always end up na gigil na gigil at wala akong magawa kundi
lantang-gulay na hayaan siya kasi hindi naman siya nagpapapigil.
Napuno ng daing at ungol naming dalawa ang buong kusina, nagpapasalamat na lang ako
na nasa school ngayon ang mga bata kundi maririnig talaga kami rito.
"A-Ayan na '1<0, shit!" Ungol ni Kael saka hinalikan ako sa labi at kinagat ang
ibabang labi 1<0. "Lalabasan na '1<0, f* *k! Ah!!"
"I'm close, too, Kael! Sige pa please!" I moaned na lalo yatang nagpagigil kay
Kael, he pounded faster and harder na halos mapaos kami sa pag-ungol!
"Aah! M-Mahal kita, Zarina..." he moaned as he kissed me harder!
Then we reached the climax!
Saktong-sakto na narinig namin ang busina ng bus hudyat na nariyan na ang hatid sa
mga
kambal.
Natatawang burnagsak si Kael sa ibabaw ko pero pinanlakihan ko siya ng mga mata.
"Magbihis na tayo!" Mahinang saad ko.
"Wala man lang timeout saglit." Ani niya habang nagbibihis kami nang mabilisan.
Lalo yata akong nataranta nang marinig ang tawanan ng dalawa at takbuhan papasok ng
bahay.
"Mom and dad! We're home!" Dinig kong sabay nilang sambit.
"Mom? Dad?"
Saka nila kami nahanap sa kusina.
"Hi, Mom!" Bati ni Kendric at nagmamadaling lumapit sa 'kin. Hilaw na ngumiti ako
habang inaabot pa sana ang lock ng bra ko, mabuti na lang mabilis kong nasuot ang
mga darnit ko.
"Hi, baby!" Bati ko. Nanlaki lang ang mga mata ko nang maramdamang wala akong suot
na underwear!
"Hi, Dad!" Dumiretso si Kendric sa daddy niya at yumakap, saka pinakita ni Kael ang
hawak sa kamay na underwear at pilyong ngumisi habang inaamoy 'yon bago itinago sa
bulsa. Inirapan ko ito.
"How's school going, big boy?" Malambing niyang bati kay Kendric saka ito binuhat.
"As usual it's fun! Pero may kasama po kami." Nagtatakangtinignan namin ang tinuro
ni Ken.
Kasabay pumasok ni Kaijin ang isang batang babae na gusgusin at marumi ang hitsura.
Maamo ang mukha ng bata at nakakaawa ngunit halatang kinakabahan sa paligid niya.
"She's Eicine! Pulubi na raw po siya and she said she wants to have a mom and dad
kaya sinama po namin siya pauwi!" Ani Kendric. "Sabi ko po kasi mapagmahal ang
mommy at daddy Napaawang ang bibig namin ni Kael.
Humalukipkip si Kaijin at dire-diretsong lumapit sa 'kin para humalik sa pisngi
pati sa kaniyang ama. Seryoso lang ito as usual, ibang-iba sa kakambal niyang bibo.
"l don't like her, please throw her out of this house. Si Ken lang naman ang may
gusto na isama siya." Saad nito, knowing Kaijin ayaw niya talaga sa mga babaeng
bata, mainitin ang ulo.
Kinausap namin ang batang babae at napag-alaman na wala na nga itong magulang kaya
napagkasunduan naming kupkupin. Wala rin kaming anak na babae kaya siguro sabik din
kaming alagaan siya. Sa paglipas ng mga taon, hindi siya naging mahirap alagaan,
sobrang bait na bata! Sumaya lalo ang buong bahay namin dahil nadagdagan kami. Okay
sila ni Kendric, mas matanda sa kaniya ang kambal ng isang taon kaya nakakapaglaro
sila.
Itong si Kaijin lang talaga ang problema.
Sana lang ay magkasundo rin sila.
"l love you." Sambit ko kay Kael nang makatabi ako rito matulog.
"l love you more." He kissed me and hugged my body as we fell asleep together.

END.