Sa simula pa lamang ay may nabuhay na isang nilalang na napakalaki na hindi siya maikukumpara sa anumang nalalamang

bagay. Ang kanyang pangalan ay Melu, at nang umupo siya sa mga ulap, na kanyang tahanan, sinakop niya ang lahat ng espasyo
sa itaas. Ang kanyang mga ngipin ay purong ginto, at dahil siya ay napakalinis at patuloy na kinuskos ang kanyang sarili gamit
ang kanyang mga kamay, ang kanyang balat ay naging purong puti. Ang mga patay na balat na kanyang kinuskos sa kanyang
katawan ay inilagay sa isang gilid sa isang tumpok, at sa pamamagitan ng at sa pamamagitan ng pile na ito ay naging napakalaki
na siya ay inis at itinakda ang kanyang sarili upang isaalang-alang kung ano ang maaari niyang gawin dito.

Sa wakas ay nagpasya si Melu na gawin ang lupa; kaya't siya ay nagtrabaho nang husto sa paglalagay ng patay na balat sa hugis,
at nang ito ay natapos na siya ay nasiyahan dito na siya ay nagpasiya na gumawa ng dalawang nilalang na katulad niya, kahit na
mas maliit, upang mabuhay dito.

Kasama sa musikang katutubong Mindanao ang sinaunang awitin at sayaw ng mga Muslim na tinatawag
na estijaro, at isang awiting bayan ng Mindanao na tinatawag na uruyan. Ang mga ito ay kadalasang
sinasaliwan ng mga tambol, gong, o iba pang mga instrumentong percussion tulad ng subing, isang gong.

Ang
Mindanao
at Sulu ay
ang orihinal
na
tinubuang-bayan ng mga Muslim sa Pilipinas. Ang mga lugar na ito ay ngayon ang ikatlong political
subdivision ng Pilipinas. Matatagpuan ang mga ito sa katimugang bahagi ng bansa, at nasa humigit-
kumulang daang milya sa hilaga ng ekwador. Ang mga lugar ay sumasakop sa isang estratehikong
posisyon sa gitna ng shipping line sa pagitan ng Malayong Silangan at ng Malayan world. Ang mga ito ay
matatagpuan sa hilaga ng Sulawie at sa kanluran ay ang estado ng Sabah. Ang Mindanao at Sulu ay may
kabuuang sukat na 102,000 kilometro kwadrado. Isa itong matabang rehiyon at kilala na mayaman sa
taniman ng agrikultura, yamang dagat at mineral. Tulad ng iniulat, higit sa kalahati ng kagubatan ng
bansa ay matatagpuan sa Mindanao. Habang ang mga agricultural crops nito ay kinabibilangan ng palay,
mais, root crops, gulay, kamoteng kahoy at prutas. Ang mga produktong dagat tulad ng seaweed
production, isda gayundin ang gas at langis ay nangingibabaw sa dagat ng Sulu. Limampu't siyam na
porsyento ng tuna at sardinas ay higit na kinukuha mula sa dagat ng Sulu. Ang Mainland Mindanao ay
may malaking deposito ng mineral. May deposito ng ginto, pilak, tingga, sink ang Zamboanga del Sur;
Ang Davao oriental ay may mga reserbang chromite; mga deposito ng marmol para sa Davao del Norte
at deposito ng langis sa South Cotabato. Dahil sa napakalaking yaman ng mga isla sa timog na ito, naging
lupain ng pangako ang Mindanao.

Ang Mindanao na may sungay na palaka ay matatagpuan lamang sa isla ng Mindanao sa Pilipinas. Ito ay
kadalasang matatagpuan malapit sa isang sariwang suplay ng tubig kapag maaari itong mangitlog o sa
siksik na underbrush, dahon ng basura, o iba pang nahulog na bagay na tumatakip sa lupa.[ Ang klima ng
ekoregion ay tropikal na basa, na may temperatura at ulan na binago ng elevation, na umaabot ng
hanggang 2,700 metro. Ang mga halaman sa lugar na ito ay binubuo ng mga hill dipterocarp forest,
lower at upper montane forest, elfin woodland (mossy forest) at summit grasslands. Ang lugar ay
nakakaranas din ng tag-ulan at madalas na tag-ulan. Ang Hunyo–Oktubre ay ang mga lugar na
tag-ulan/tag-ulan, habang sa Disyembre–Mayo ay may mga "hangin sa kalakalan" na nagdadala ng
kaunting pag-ulan, na nagpapahirap sa palaka na makahanap ng mga angkop na basang lugar upang
mag-breed.

A B

Japan Philippines
Fruits

Culture Continent Food

History Time Language

A-B= Japan, Culture, History

B-A= Philippines, Food, Language

A∩B= Fruits, Continent, Time

A∪B= Japan, Culture, History, Fruits, Continent, Time, Philippines, Food, Language