Muztafa M. Akmad St.

Lorenzo Ruiz
Filipino 10 October 16,2022
Assessment No. 5 (Quarter 1)
“Ang talambuhay ni Guy De Maupassant”

Si Henri-René-Albert Guy de Maupassant ay ipinanganak noong Agosto 5, 1850 sa huling bahagi ng ika-16 na siglo
Château de Miromesnil, malapit Dieppe nasa Seine Inférieure (ngayon Seine-Maritime) departamento sa Pransya. Siya
ang unang anak nina Laure Le Poittevin at Gustave de Maupassant, kapwa nagmula sa maunlad na pamilya ng burges.
Hinimok ng kanyang ina ang kanyang ama nang ikasal sila noong 1846 upang makakuha ng karapatang gamitin ang
maliit na butil o form na “de Maupassant” sa halip na “Maupassant” bilang pangalan ng kanyang pamilya, upang
maipahiwatig ang marangal na pagsilang.[6] Natuklasan ni Gustave ang isang tiyak na Jean-Baptiste Maupassant,
conseiller-secrétaire sa Hari, na na ennoble noong 1752.[6] Pagkatapos ay nakuha niya mula sa Tribunal Sibil ni Rouen
sa pamamagitan ng atas na may petsang 9 Hulyo 1846 ang karapatang i-istilo ang kanyang sarili na “de Maupassant” sa
halip na “Maupassant” at ito ang kanyang apelyido sa pagsilang ng kanyang anak na si Guy noong 1850.[6] Nang si
Maupassant ay 11 at ang kanyang kapatid na si Hervé ay lima, ang kanyang ina, isang malayang may pag-iisip na babae,
ay nanganganib sa kahihiyan sa lipunan upang makakuha ng isang ligal na paghihiwalay mula sa kanyang asawa, na
marahas sa kanya. Matapos ang paghihiwalay, pinanatili ni Laure Le Poittevin ang kanyang dalawang anak na lalaki. Sa
kawalan ng ama, ang ina ni Maupassant ay naging pinaka-maimpluwensyang pigura sa buhay ng batang lalaki. Siya ay
isang pambihirang mahusay na nabasa na babae at labis na nahilig sa klasikal na panitikan, partikular Shakespeare.
Hanggang sa edad na labintatlo, maligayang namuhay si Guy kasama ang kanyang ina, sa Étretat, sa Villa des Verguies,
kung saan, sa pagitan ng dagat at ng mayabong na kanayunan, mas gusto niya ang pangingisda at mga panlabas na
aktibidad. Sa edad na labintatlo, sumunod na inilagay ng kanyang ina ang kanyang dalawang anak na lalaki bilang mga
boarder sa isang pribadong paaralan, ang Institution Leroy-Petit, sa Rouen ang Institution Robineau ng kwento ni
Maupassant La Question du Latin-Sa klasikal na pag-aaral.[8] Mula sa kanyang maagang pag-aaral, pinanatili niya ang
isang bantog na poot sa relihiyon, at upang hatulan mula sa mga talata na binubuo sa oras na ito ay pinangit niya ang
pananaw ng simbahan, ritwal at disiplina nito.[9] Ang paghahanap ng lugar na hindi mabata, sa wakas ay napatalsik siya
sa kanyang susunod na taon.[10] Noong 1867, pagpasok niya sa junior high school, nakilala ni Maupassant Gustave
Flaubert sa Croisset sa pagpipilit ng kanyang ina.[11] Sa susunod na taon, sa taglagas, ipinadala siya sa Lycée Pierre-
Corneille sa Rouen (12) kung saan napatunayan niya ang isang mahusay na scholar na nagpapakasawa sa tula at
kumukuha ng isang kilalang bahagi sa theatricals. Noong Oktubre 1868, sa edad na 18, nai-save niya ang tanyag na
makata Algernon Charles Swinburne mula sa pagkalunod sa baybayin ng Étretat [13]. Ang Digmaang Franco-Prussian
sumiklab kaagad pagkatapos ng kanyang pagtatapos sa kolehiyo noong 1870; nagpalista siya bilang isang boluntaryo.
Noong 1871, iniwan niya ang Normandy at lumipat sa Paris kung saan ginugol niya ng sampung taon bilang isang klerk
sa Navy Department. Sa panahong ito ang nag-iisa lamang niyang libangan at pagpapahinga ay ang pagbangka sa Seine
tuwing Linggo at bakasyon. Kinuha siya ni Gustave Flaubert sa ilalim ng kanyang proteksyon at kumilos bilang isang uri
ng tagapag-alaga ng panitikan sa kanya, na ginagabay ang kanyang pasinaya sa pamamahayag at panitikan. Sa bahay ni
Flaubert, nakilala niya Émile Zola at ang nobelista ng Russia Ivan Turgenev, pati na rin ang marami sa mga tagataguyod
ng realista at naturalista mga paaralan. Sumulat siya at ginampanan ang kanyang sarili sa isang komedya: noong 1875
(kasama ang benedication ni Flaubert), “Fe la feuille de rose, maison turque”. Noong 1878, inilipat siya sa Ministry of
Public Instruction at naging isang nagbibigay ng editor sa maraming mga nangungunang pahayagan tulad ng Le Figaro,
Gil Blas, Le Gaulois at l’Écho de Paris. Inilaan niya ang kanyang bakanteng oras sa pagsulat ng mga nobela at maikling
kwento. Noong 1880 nai-publish niya kung ano ang itinuturing na kanyang unang obra maestra, “Boule de Suif”, na
nakatagpo ng instant at napakalaking tagumpay. Inilalarawan ito ni Flaubert bilang isang obra maestra na tatagal. "Ito
ang unang piraso ng maikling kathang-isip na itinakda ni Maupassant noong Digmaang Franco-Prussian, at sinundan
ng mga maiikling kwento tulad ng Deux Amis", "Ina Savage", at"Mademoiselle Fifi". Ang dekada mula 1880 hanggang
1891 ay ang pinaka mayabong na panahon ng buhay ni Maupassant. Ginawa ng tanyag sa pamamagitan ng kanyang
unang maikling kwento, nagtrabaho siya ayon sa pamamaraan at gumawa ng dalawa o kung minsan ay apat na volume
taun-taon. Ang kanyang talento at praktikal na pang-unawa sa negosyo ang nagpayaman sa kanya. Noong 1881 nal-
publish niya ang kanyang unang dami ng mga maikling kwento sa ilalim ng pamagat ng La Maison Tellier, umabot sa
ikalabindalawang edisyon nito sa loob ng dalawang taon. Noong 1883 natapos niya ang kanyang unang nobela, Une Vie
(isinalin sa English bilang Buhay ng Isang Babae), 25,000 mga kopya kung saan ay naibenta nang mas mababa sa isang
taon. Ang kanyang pangalawang nobela Be! Ami, na lumabas noong 1885, ay tatlumpu't pitong pag print sa loob ng
apat na buwan.