GROUP PROJECT

GROUP 1 MEMBERS:
ABANADOR, CATHERINE BERANIA, ILYN
AGUILAR TRICIA BUGATTI, SHADRACK
ALAGASI, REILEEN CABRAL, ERICA
ASPECTO, KEITH CARANDAN, AJ MAE
BAUTISTA, DANIEL IBARRA, ANGELO

1. Sa teorya, isang purong Europeo ang CREOLE subalit ipinanganak sa Amerika

(at sa ibang kolonya sa labas ng Europa gaya ng Pilipinas). Ang aksidente ng
kapanganakan ang nagtakda sa kanila bilang CREOLE. Ano ang ipinagkaiba nila
sa mga PENINSULAR?
Sinasabing ang mga Creole ay isang grupong etniko na lumitaw noong panahon
ng kolonyal bilang resulta ng paghahalo ng lahi ng karamihan sa mga Aprikano at
Europeo, at kung minsan ay mga Timog Asya, at itinuturing na mga pangalawang klaseng
mamamayan. Wika at lahi rin ang nagsama-sama upang isulong ang layunin. Ang paglaki
ng mga komunidad ng creole, pangunahin sa Amerika, ngunit gayundin sa mga bahagi
ng Asia at Africa, ay hindi maiiwasang humantong sa paglitaw ng mga Eurasian,
Eurafricans, at pati na rin ng mga Euramerican, bilang mga umuusbong na grupo. Ang
gusot sa pagitan ng mga peninsulares at creoles ay yumabong noong huling bahagi ng
ika-18 siglo na naging daan sa American national consciousness (ang antas kung saan
napagtagumpayan ng mga Amerikano ang kolonyal at katapatan ng estado upang isipin
ang kanilang sarili bilang indibidwal). Kung ang mga opisyal ng peninsular ay maaaring
maglakbay sa kalsada mula Zaragoza hanggang Cartagena, Madrid, Lima at muli sa
Madrid, ang creole ay karaniwang nagsisilbi lamang sa mga teritoryo ng Kolonyal na
Mexico o Chile. Sa konteksto ng Imperyo ng Espanya, ang isang peninsular ay isang
Espanyol na ipinanganak sa Espanya na naninirahan sa New World, Spanish East Indies,
o Spanish Guinea. Ang mga peninsulares ay mga Kastila na dumating sa Amerika sa
pagitan ng ika-16 at ika-18 na siglo upang humawak ng pinakamahalaga at
prestihiyosong posisyon sa kolonyal na administrasyon. Ang katayuan ng Peninsulares
bilang isinilang sa Espanya ay nagbigay sa kanila ng pinakamataas na katayuan sa
lipunan sa mga kolonya at sinakop nila ang pinakamahalagang posisyon ng
kapangyarihan sa caste, o casta system, sa mga kolonya. Noong 1808 nagkaroon ng
mga pag-aalsa laban sa pamumuno ng Pranses Espanya at Portugal. Nagpadala ang
Britain ng mga tropa upang tulungan ang mga rebelde, ngunit dinurog sila ng mga
Pranses sa Espanya, kaya mas pinili ng mga British na pag-ukulan ng pansin Portugal.
Ang bahaging ito ng Napoleonic Wars ay nakilala bilang Peninsular War dahil ang Spain
at Portugal ay matatagpuan sa Iberian Peninsula, bahagi ng Europe.
2. Bakit naging posibleng maging bayan ang mga unit pang administratibo gaya ng
Chile, Venezuela at Mexico?
Mula noong 1831, ang dalawang bansa ay nagkaroon ng napakalapit na ugnayan.
Naiwasan nila ang isang estado ng digmaan sa Mexico sa pamamagitan ng
Diplomatically na pamamahala sa Veracruz Incident at Tampico Affair noong 1974, at
muli silang naitatag ang mga diplomatikong relasyon noong 1990. Ang dalawang bansa
ay nagtatag din ng mga miyembro ng Pacific Alliance at ang tanging dalawang bansa sa
Latin America na miyembro ng OECD. Ang kolonyalismong Espanyol sa Amerika ay
tumagal mula 1492 hanggang 1832. Sa panahong ito, 1.86 milyong Espanyol ang
nanirahan sa Amerika at karagdagang 3.5 milyon ang nandayuhan noong panahon ng
post-kolonyal. Noong unang bahagi ng ika-19 na siglo, ang mga digmaan ng kalayaan ng
Amerika ay humantong sa pagpapalaya ng karamihan sa mga kolonya ng Espanya sa
Amerika, maliban sa Cuba at Puerto Rico, na sa wakas ay binigay noong 1898, kasunod
ng Digmaang Espanyol sa Amerika. Ang pamumuno ng mga Espanyol sa Amerika ay
natapos noong 1898. Ang ibang mga tao ay naniniwala na ang mga taong ito ay maaaring
may iba't ibang wika at iba't ibang lahi, na malinaw. Gayunpaman, hindi sila kasama dahil
mayroon silang iba't ibang kasaysayan ng mga digmaan. Ang Madrid ay isang pagiging
agresibo at diwa ng liberalismo na mahalaga sa pag-unawa kung bakit ang mga entidad
gaya ng Chile, Venezuela, at Mexico ay naging makatotohanan sa damdamin at
mabubuhay sa pulitika, o kung bakit dapat hilingin ng San Martin na ang ilang mga
aborigin ay kilalanin ng mga neologism gaya ng "Peruvian." Kahit sa huli, hindi nila
isinasaalang-alang ang tunay na sakripisyong ginawa. Bagama't alam na ang mga
matataas na klaseng Creole ay mahusay na ginawa mula sa pagsasarili, maraming mga
tao na nabuhay sa panahong iyon ang napinsala sa pananalapi. Mahigit dalawang-katlo
ng mga pamilyang nagmamay-ari ng lupa sa Venezuela ang nakaranas ng matinding
pagkumpiska. At maraming tao ang kusang nagbuwis ng buhay para sa layunin.
Posibleng maging handa na ipagpalit ang ilan sa mga klase ng kaginhawaan upang
makakuha ng magandang edukasyon.

3. Ano ang papel ng dalumat ng lupang tahanan/ (homeland) sa lakaran/

(pilgrimage) ng mga Creole sa pagbubuo ng pambansang kamalayan?
Ang dalumat ayon kay Martinez ay tumutukoy sa pagteteorya at pagbubuo ng mga
konsepto o kaisipan na mailalapat sa pagsusuri ng mga bagay-bagay sa lipunan. Hindi
ito basta basta simpleng mga salita, pangangatwiran o pagiisip na madalas na nagagamit
ng mga tao. Kadalasan ito ay ang pagsasaad ng ibang kahulugan sa mga simpleng
salitang paksa o partikular na sitwasyon ng isang tao. Ito rin ay nangangailanganng
matindi at malalim na pagiisip at malawak na imahinasyon. Samantalang ang Creole
naman ay mga taong purong lahing Europeo ngunit ipinanganak sa Amerika. Ang
viceregional pilgrimages ng ika-labingwalong siglo ay nauna sa pagbangon ng
pambansang kamalayan ng Amerika noong huling bahagi ng ikalabing walong siglo. Ang
masikip na viceregal pilgrimages ay walang mapagpasyang kahihinatnan hanggang ang
kanilang mga teritoryal na sketch ay naisip bilang mga bansa, sa madaling salita, bago
ang pagdating ng print kapitalismo. Ang America ay estratehikong mahalaga, ngunit ang
mga mundo ay maliit pa rin at ito ang mga mundo na. Kasama ang kanilang mga
salungatan sa pagitan ng mga Peninsulars at Creoles, ay nangunguna pa rin sa
pambansang kamalayan ng America. Sinang-ayunan ni Anderson na ang pinakang
mithiin o layunin ng print-capitalism ay kaugnay sa pagbibigay kahulugan nito ukol sa
pag-usbong ng nasyonalismo sa Yuropa, subalit nakipag talo na naiiba raw ang mga
hakbang nito sa ilalim ng kolonyal na daigdig. Sa makatuwid binibigyan niya ng
karapatdapat na pagpapahalaga ang mga tuntunin at obligasyon ng mga manggagawang
creole sa pagsasagawa ng pambansang kamalayan sa "Colonial North" at South America
sa pamamagitan ng administratibong paglalakbay sa mga banal na lugar, na kung saan
ay isinagawa ng mga lingkod sibil pati narin ang mga print-kapitalismo. Ang panimulang
impetus ay siyang nagmula lamang sa katotohanan na ang mga lingkod sibil daw ay
maaaring maglakbay o magronda sa kanikanilang mga teritoryo sa loob ng kolonya,
subalit ay nahaharangan sa pagkakaroon ng abilidad na makakuha ng posisyon sa labas
ng kanilang teritoryo, na kung saan ay naudlot sa kanilang pagkakaroon ng kaisipang
naiiba sila sa ibang mga kolonya pati narin sa mga kolonisador.

a. Bakit hindi maaaring madaling makapaglingkod ang isang Creole mula sa

Viceroy Alidad ng Mexico sa iba pang pook pang administratibo gaya ng
Peru o Columbia?
Ang dahilan nito ay dahil ang Mexico ay bahagi ng administratibong
independyenteng kolonya kung saan ito ay nahahati sa mahirap na lupain,
malalayong distansya, at isang pagbabawal sa pakikipagkalakalan sa anumang
entity ng teritoryo maliban sa Spain. Sa pangkalahatan, ang mga creole na
ipinanganak sa mga kolonya ng Latin America ng Spain ay ipinagbabawal na
tumaas sa mga post na lampas sa mga kabisera ng kanilang sariling mga kolonya.
Sa bisperas ng the revolution sa Mexico, mayroon lamang isang creole bishop,
bagama't 33 Creoles sa viceroyalty outnumbered peninsulares sa pamamagitan
ng 70 sa 1. Bukod dito, ang mga pilgrimages ng mga creole functionaries ay hindi
lamang patayo na hinarang. Kung ang mga opisyal ng peninsular ay maaaring
maglakbay sa kalsada mula Zaragoza hanggang Cartagena, Madrid, Lima, at muli
sa Madrid, ang 'Mexican' o 'Chilean' ay karaniwang nagsisilbi lamang sa mga
teritoryo ng kolonyal na Mexico o Chile. Bilang karagdagan, ang paglaki ng mga
komunidad ng creole, pangunahin sa Americas, ngunit pati na rin sa mga bahagi
ng Asia at Africa, ay humantong sa paglitaw ng mga Eurasian, Eurafricans, pati na
rin ng mga Euramerican, hindi bilang paminsan-minsang mga pag-uusyoso ngunit
bilang nakikitang mga pangkat ng lipunan. Ang kanilang paglitaw ay nagbigay-
daan sa isang istilo ng pag-iisip na umunlad na naglalarawan ng modernong
rasismo.
4. Ano ang papel ng bilingualismo, pag unlad ng mga pahayagan, sa pag unlad ng
bayan/nasyon bilang bahagi ng serye (series) at may katangiang modular?
Ang bilingguwalidad ay isang penomenong pangwika na lantaran at lubusang
tinatalakay sa larangan ng sosyolinggwistika. Tinatalakay sa papel na ito ang ugnayan
ng wika at lipunan at kung paano makatutulong ang lipunan sa pagpapaunlad ng wika.
Ang patakarang pangwika na nakasaad sa Konstitusyon ng 1973 at 1987 ay tumutugon
sa mga instrumental na pangangailangan ng mga Pilipino na magkaroon ng pagkakaisa
hindi lamang sa pagkakakilanlan sa pamamagitan ng wika. Ang lahat ng tunay na
numero ay makatwiran. Ang batayan ng pagtuturo ng edukasyong bilingguwal ay ang
aktibismo at demonstrasyon na nagsimula sa panahon ng pag-unlad ng wikang
pambansa. Sa UP ay pinagtibay ni dating Pangulong Salvador P. Lopez ang isang
tinatawag na independent bilingualism. Noong 1969, ipinasa ni Pangulong Ferdinand E.
Marcos ang Executive Order No.202 na lumikha ng Presidential Commission to Survey
Philippine Education. Ang komisyong ito ay makakatulong upang mapabuti ang
edukasyon sa Pilipinas. Sinumang mag-aaral sa UP ay maaaring gumamit ng Ingles at/o
Filipino sa anumang paksa/aralin. (1) Filipino ang pangunahing midyum sa elementarya,
at ang bernakular ay pantulong na wika sa unang dalawang taon sa mga lugar na hindi
Tagalog (2) Filipino at Ingles ang midyum sa sekondarya at tersiyaryo.Noong 1971 sa
bisa ng E.O. 318 s. 1971, binuo ng Pangulo ng Pilipinas ang Educational Development
Projects Implementing Task Force (EDPITAF) sa pamumuno ng Kagawaran ng
Edukasyon na bumuo ng programa para sa pagpapatupad ng mga rekomendasyon ng
Komisyon. Simula noon, binuo ang patakaran sa edukasyon bilang tugon sa bagong
Konstitusyon. Ang patakarang ito ay batay sa paniniwala na ang edukasyon ay isang
mahalagang salik sa pag-unlad ng isang malusog na lipunan. Binabalangkas ng Artikulo
XIV ng Konstitusyon ng Estados Unidos ang mga karapatan at responsibilidad ng mga
mamamayan ng Estados Unidos. Kasama sa mga karapatang ito ang karapatan sa
kalayaan sa pagsasalita, kalayaan sa pagpupulong, at karapatan sa privacy. Kasama sa
mga responsibilidad ng mga mamamayan ang pagiging responsable sa kanilang mga
aksyon, pagiging magalang sa iba, at hindi pagnanakaw. Isasaalang-alang ng
Pambansang Asemblea ang mga hakbang sa pagbuo ng isang karaniwang wikang
pambansa na kilala bilang Filipino. (2) Maliban kung iba ang itinatadhana ng batas, ang
mga opisyal na wika ay Ingles at Filipino. Ayon sa bagong konstitusyon noong Pebrero
27, 1973, ang National Education Commission ay nagpatibay ng isang bilingual na
patakaran sa edukasyon. sa resolusyon Pinagtibay ng Resolusyon ng Konseho 73-7 ng
Agosto 7, 1973 (Bernabe 1987-159): Ang mga wikang Ingles at Filipino na ito ay
nagsisilbing sasakyan para sa edukasyon at itinuturo bilang mga unang taon na
asignatura sa pamamagitan ng kurikulum ng unibersidad sa lahat ng pampubliko at
pribadong paaralan.