MIT O SYZYFIE

Syzyf był królem Koryntu, oprócz władzy stał się też ulubieńcem bogów gdzie dostawał częste
zaproszenia na uczty na olimpie, pił z nimi Nektar i Ambrozje co dawały mu siłe i rześkość dlatego lubił
przybywać to bogów na te uczty. Na goskich ucztach były też mówione różne plotk, gdzie raz Syzyf nie
wytrzymał i rozpowiedział plotke wszystkim ludzią ze królestwa, naraził się w ten sposób na gniew boski.
Zeus posłał na syzyfa bożka śmierci Tanatosa. Syzyf jednak spodziewając się wizyty przyszykował udaną
zasadzke a bożka schował w piwnicy przez co ludzie przestali umierać. Później przez skarge Hadesa został
posłany do Syzyfa Ares który uwolnił bożka który obrał na cel właśnie Syzyfa. Syzyf przed śmiercią
poprosił żone o to żeby go nie grzebano co uczyniła. Ten błąkał się aż wkońcu poskarżył się przed
Plutonem i poprosił o możliwość zemsty na żonie przez to że ona nie chce go pochwoać, Pluton zgodził
się jednak Syzyf nie wrócił, do pewnego czasu zapomniano o nim jednak gdy już władze Hel przypomnieli
sobie o ucieknierze bożek szybko go złapał i wymierzył kare w postaci wtaczania głazu do góry aż dopóki
nie wtoczy go na samą góre co było nie możliwe.

Wiktor Miguła klasa 1AT :)