Professional Documents
Culture Documents
त्या काळात माझी ने मणूक भारत-पाकिस्तान सीमे वरील जामनगर, सौराष्ट् र ये थे हवाई
दलाच्या फायटर बे सवर वरिष्ठ लॉजिस्टिक्स अधिकारी म्हणून झाली होती.
मार्च , १९७१ पासूनच वातावरण तं ग होऊ लागलं होतं , लढाईचे वारे वाहू लागले होते .
ती आता अगदी कधीही होऊ शकेल असं च सर्वांना वाटू लागलं होतं . पूर्व
पाकिस्तानमध्ये पाकिस्तानचे खूपच कमी सै न्यबळ असल्याने यु द्धाला खरं तोंड फुटणार
होतं ते काश्मीर, पं जाब, राजस्थान पासून ते सौराष्ट् रापर्यं त असं पश्चिम सीमे वरच
फुटणार होतं . पश्चिम सीमे वर दोन्ही सै न्यांची पायदळे आणि हवाई दले यां च्यात
अटीतटीची लढाई होणार असाच रं ग दिसत होता.
जून, १९७१ मध्ये मला दिल्लीतील हवाई दलाच्या मु ख्यालयात परदे शातील
ने मणु कीच्या मु लाखतीसाठी बोलावण्यात आलं आणि माझी लं डनला जाण्यासाठी निवड
झाली. स्क्वाड्रन लीडर मूर्ती यांची निवड पॅ रिससाठी झाली तर स्क्वाड्रन लीडर इया
यांची निवड मॉस्कोसाठी झाली.
माझे बे स कमांडर एअर कमोडोर पीटर विल्सन यांनी मला फोन करून म्हटलं , ’’
कर्नल- साहे ब, (ते मला प्रेमाने कर्नल अशीच हाक मारत) तु म्हाला या टप्प्यावर मी
लं डनला पाठवू शकत नाही. मी हवाई दलाच्या मु ख्यालयाला सां गतोय की होऊ
घातले लं यु द्ध सं पेपर्यं त तु मची नवीन ने मणूक रोखून धरली जावी. चाले ल ना तु म्हाला?’’
‘’ होय सर . इथं राहन ू आपल्या कारवायांसाठी आवश्यक तो लॉजिस्टिकल पाठिं बा
द्यायला मला नक्कीच आवडे ल.’’ त्यानं तर स्क्वाड्रन लीडर मूर्ती आणि इया हे परदे शी
जाण्यासाठी ऑगस्ट, १९७१ मध्ये रवाना झाले कारण त्यांची आधीची ने मणूक
सीमे वरील फायटर बे सवर नव्हती.
आमच्या जामनगर, भूज आणि बिकाने र तळां वरील लढाऊ विमाने पाकिस्तानी
लक्ष्यां वर हल्ले करत करत होती. मी आणि माझ्या हाताखालचे लोक या तिन्ही
तळां वरील स्पे अर पार्ट्स, इं धन, शस्त्रास्त्रे, शिधा इत्यादी गरजा भागवण्याचे काम
करत होतो.
तत्कालीन सं रक्षण मं तर् ी बाबू जगजीवनराम यांनी आमच्या हवाई तळाला भे ट दिली.
ते व्हा त्यांनी सां गितलं की तु म्ही पाकिस्तानी भागात तीव्र हल्ले करा आणि तिथली
लष्करी आणि औद्योगिक ठिकाणे उद्ध्वस्त करा.’ त्याप्रमाणे कृती करण्यात आली,
त्यामु ळे कराची बं दरावरील ते लाचे कारखाने , रे ल्वे यार्ड, पूल, रस्ते , विमानां च्या
धावपट् ट्या आणि कारखान्यां वर सातत्याने बॉबहल्ले ं झाल्यामु ळे त्यांना मोठीच हानी
सोसावी लागली.
आपल्या पायदळाला पाठिं बा दे ण्यासाठी आम्ही बर्याच हवाई कारवायाही केल्या.
आपल्या लढाऊ विमानांनी पाकिस्तानचे कित्ये क रणगाडे उद्ध्वस्त केले .
त्याच बरोबर ‘बॉबर ं सॉर्टीज’ जातीची लढाऊ विमाने अन्य तळावरून ये ऊन
पाकिस्तानवर हल्ल्यासाठी जात होती तीही आमच्याच जामनगर तळावर आधी
उड्डाण करत होती. तिथून परत ये तानाही त्यातली काही विमानं आमच्या इथे थांबन ू
मग मूळ ठिकाणी परतत होती.
आमच्या तळावरील एकुण १४ लढाऊ वै मानिकांना वीरचक् र मिळालं तर माझ्या आणि
अन्य काही लोकां च्या नावाची शिफारस ‘ अति विशिष्ट से वा पदकासाठी करण्यात
आली.
डिसें बर, १९७१ मध्ये लढाई सं पली. मी माझ्या कुटु ं बासह एप्रिल, १९७२ मध्ये
लं डनला गे लो .ने हमीच्या ३ वर्षां च्या ने मणु कीऐवजी एकुण ५ वर्षे मला तिथे राहायला
सां गण्यात आलं कारण परराष्ट् र मं तर् ालयाला माझं काम आवडलं होतं .
यावरून दिसून ये तं की कर्तव्यनिष्ठे चे फळ ने हमीच मिळते मग ती कर्तव्यनिष्ठा शांतता
काळातली असो अथवा यु द्धकाळातली असो.
ता.क.-माझा हा अनु भव आणि १९६५ च्या लढाईचा अनु भव यांचा मला माझी इं गर् जी
कादं बरी ‘ब्ल्यू स्काय कॉलिं ग- अ लव्ह स्टोरी ऑफ एअर फोर्स फायटर पायलट ‘
लिहिताना झाला. ही कादं बरी ऍमे झॉनवर उपलब्ध आहे .
00000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
किस्सा क् र. ६९