İletişim çağında iletişimsizlik

Günümüz dünyasında neredeyse insanların çoğunun internete, televizyona, sosyal medyaya ve

çeşitli iletişim araçlarına erişimi var. Herkes her an herkesle konuşabilme, iletişime geçebilme
imkanına sahip. Durumun böyle olmasıyla insanların çok sosyal her an etkileşimde ve iletişimde olan
bireyler olmasını beklemek gayet normal fakat olay aslında bundan daha farklı.
İnsanlar bir araya geldiklerinde birbirlerinin yüzüne bakmaktansa telefonlarına ya da
televizyona bakmayı tercih ediyorlar. Ortamda büyük bir sessizlik oluyor ve bundan rahatsızlık
duyulmuyor. Eskiden ninnilerle masallarla büyüyen çocuklar günümüzde maalesef ki kalmadı
denebilir. Çocuğa telefonu verince çocuk telefona kitleniyor ve ebeveyn bu şekilde kendisine biraz
rahatlama alanı açıyor ancak belki de bunun çocuğun konuşma, iletişim ve düşünme becerisinin
olumsuz yönde etkilediğinin farkında değil. Öncelerde çocuklar sokağa çıkıp arkadaşlarıyla oyunlar
oynayıp eğlenip sosyalleşirken günümüzde artık bu pek görülmemekte onun yerine çocuklar tüm
gününü bilgisayar başında geçiriyorlar ve bununla eğleniyorlar ama sosyal doyumlarını tam olarak
yaşayamıyorlar. Aile içinde aile bireylerinin aynı ortamda olduğu bir durumda kişiler günlerini
konuşmak, havadan sudan muhabbet etmek yerine televizyona ya da telefonlarına odaklanıyorlar.
Bireyler kendilerini kitlesel iletişim araçlarıyla yalnızlaştırıyorlar, diğer insanlardan
soyutluyorlar ve içe kapanıklık, sosyal anksiyete, iletişim kuramama gibi durumlar baş gösterebiliyor.
Böyle ki bu çağın büyük sorunlarından biri insanlar arası iletişimin çok çok azalması oysaki insanlar
sosyal varlıklardır ve konuşmaya ihtiyaç duyarlar.