Professional Documents
Culture Documents
SCENARIUSZE
WPROWADZENIE
KLANZA jest to Polskie Stowarzyszenie Animatorów Zabawy. Organizacja ta powstała w 1990 roku
i początkowo nosiła nazwę Klub animatorów Zabawy, stąd narodziła się nazwa Klanzy.
Stowarzyszenie zajmuje się organizacją imprez z wykorzystaniem metod pedagogiki zabawy,
organizuje kursy, szkolenia, warsztaty, prowadzi studia podyplomowe, działalność wydawniczą,
a także zajmuje się produkcją środków (kolorowe chusty i tunele) służących do realizacji tych celów.
Głównym atrybutem wykorzystywanym w pracy opisywaną metodą jest duża, kolorowa chusta,
która przyciąga uwagę dzieci i młodzieży, ożywia je i daje im wiele radości, uśmiechu. Pomaga
zapomnieć o strachu i poznać lepiej innych uczestników zabawy. Jest ona wspaniałym środkiem
do rozbudzenia dziecięcej wyobraźni, kiedy staje się balonem, wiatrem, łodzią, siecią rybacką oraz
tym wszystkim, o czym tylko można pomarzyć. Możliwości jej zastosowania są nieograniczone,
dlatego staje się ona dowodem na to, że im prostsze formy i pomoce, tym lepsza zabawa. Zapewnia
doznania wielozmysłowe: wzrokowe, słuchowe, dotykowe, węchowe oraz łączy je z doznaniami
ruchowymi.
Opiera się o zasady pedagogiki zabawy. Pojęcie „zabawa ”nasuwa celne skojarzenia: „coś, co jest
przyjemne” i „coś, co wyzwala spontaniczne zachowania”, „coś, co daje radość”. Pedagogika zabawy
wybiera z repertuaru zabaw tradycyjnych czy terapeutycznych tylko te, które spełniają określone
zasady, a zwłaszcza:
Założenia metody Klanzy zostały oparte na metodzie pracy z grupą stworzoną przez Zofię Zaorską,
założycielkę Polskiego Stowarzyszenia Pedagogów i Animatorów KLANZA.
Głównym celem metody jest wspieranie dzieci i młodzieży (oraz osób z nimi pracujących)
w ich indywidualnym rozwoju, wzrastanie w społeczeństwie i ku niemu. Rozwijanie ich zainteresowań
oraz możliwości w atmosferze akceptacji, zrozumienia a przede wszystkim zabawy, która jest
podstawową formą aktywności dzieci i najszybszą oraz najlepszą drogą do ich pełnego rozwoju.
Podstawę w pracy daną metodą oraz w jej zrozumieniu stanowi holistyczna koncepcja człowieka,
która zakłada, że każdy człowiek jest w stanie się rozwijać i wykorzystać każdą sytuację, która
go spotyka. Jego możliwości rozwojowe są bardzo duże, ale i zależne od oddziałujących
na nie czynników oraz środowiska, w którym żyje.
Wszelkich pomysłów na zajęcia i nowe koncepcje dostarcza Pedagogika Zabawy, w której przy użyciu
prostych form, metod i pomocy można przygotować bardzo ciekawe i bogate zajęcia nastawione
na rozwój jednostki i jej działalność twórczą.
Zabawy rozluźniające, ruchowe, muzyczne, twórcze - taniec, śpiew, plastyka ciała, drama umożliwia
nawiązanie kontaktu z innymi uczestnikami, współpracę, samoświadomość oraz niczym
nie skrępowaną aktywność - ekspresję twórczą.
Cele operacyjne:
Cele wychowawcze: praca w grupie, wdrażanie do uprawiania aktywności fizycznej, , kreacja inwencji
twórczej, podnoszenie własnej samooceny
Pomoce dydaktyczne: chusta animacyjna, piłka do siatkówki, piłki do tenisa, duża kostka
z kolorami chusty animacyjnej, woreczki, gwizdek odtwarzacz CD, płyta CD z muzyką relaksacyjną
i popularną- wolną, szybką-z różnym tempem.
Przebieg zajęć:
4. Zabawy z chustą
PRZEBIEG ZAJĘĆ:
1. „Kogo brakuje?” - uczestnicy stoją w kręgu z zamkniętymi oczami trzymając chustę na wysokości
pasa. Prowadzący wybiera osobę (może być ich więcej), która wchodzi pod chustę. Następnie
wszyscy otwierają oczy i odgadują, kto jest pod chustą.
1. „Bilard” - grupa wachluje chustą, na której jest piłeczka. Ma ona wpaść do otworu znajdującego
się na środku chusty.
3. „Kwiat lotosu” - jedna osoba siedzi na środku chusty z nogami pod brodą. Pozostali uczestnicy
trzymają chustę za brzeg. Zwracają się w prawą stronę, idąc powoli zawijają siedzącego. Gdy jest on
zawinięty do wysokości ramion zatrzymują się i na słowa „trzy, cztery” równocześnie i szybko
wycofują się.
4. „Przerzuć piłkę” - uczestnicy trzymają chustę. Na niej znajduje się piłka. Zadaniem bawiących się
jest przerzucenie jej na stronę przeciwną, aby spadła poza chustę.
1. „Rybak i rybka” - uczestnicy stoją w kręgu trzymając brzeg chusty. Wybieramy dwie osoby,
które przyjmują rolę „rybaka” i „rybki”. Rybak wchodzi na chustę i stara się złapać pływającą w
wodzie rybkę. Bawiący się falują chustą, utrudniając w ten sposób zadanie rybakowi. Gdy ten złapie
rybkę, następuje zmiana par.
2. „Sałatka owocowa” - uczestnicy trzymają chustę za uchwyty. Podzieleni są na cztery, pięć rodzajów
owoców np. gruszki, banany, cytryny, truskawki, kiwi itp. Grupa wachluje chustą. Gdy jest ona
wysoko prowadzący wymienia nazwy owoców, a osoby należące do tych rodzajów przebiegają pod
nią zmieniając się miejscami i łapią inne uchwyty. Na hasło „sałatka owocowa” - wszyscy zmieniają
miejsce.
1. „Pająk” - uczestnicy stają wokół chusty. Jedna osoba dwukrotnie rzuca kostkę z kolorami.
Pierwszy rzut - wskazuje kolor pola, na którym staje, drugi rzut - pole, na którym kładzie ręce.
2. „Naleśnik” - osobę leżącą na brzegu chusty zawijamy (głowa musi pozostać poza chustą). Ta
próbuje sama się rozwinąć.
1. „Na karuzeli” - chętna osoba siada na środku chusty, a reszta kręci nią, idąc coraz szybciej w jedną
stronę. Osoba na środku stara się utrzymać równowagę.
1. „Karuzela” - uczestnicy trzymają za uchwyty naprężoną chustę na wysokości pasa. Śpiewając: „Hej,
ho, hej, ho, do pracy by się szło...” - rytmicznie przekazują sobie chustę w prawą stronę. Zaczynają
od bardzo powolnego śpiewania, stopniowo zwiększając tempo. Po pewnym czasie następuje zmiana
1. „Deszczowa chmura” - w oznaczonym rogu sali stoją rodzice trzymające chustę – „deszczową
chmurę”. Dzieci zajmują miejsca po przeciwnej stronie. Na sygnał prowadzącego rodzice z
„deszczową chmurą” biegną w kierunku uciekających dzieci, próbując ich nakryć. Dzieci schwytane
powiększają „deszczową chmurę”.
1. „Pomnik” - trzyosobowa grupa chętnych wchodzi pod chustę i tworzy „pomnik”. W tym czasie
pozostali odwracają się. Na znak prowadzącego kilka osób – „rzeźbiarzy” bada pomnik dotykiem,
a następnie stara się w trzyosobowej grupie odtworzyć go. Prowadzący odsłania pomnik, wszyscy
sprawdzają podobieństwo kopii do oryginału.
1. „Muzyczna chusta” - uczestnicy trzymają rozciągniętą chustę. Grupa porusza się w takt melodii,
falując chustą. Prowadzący przygotowuje różne fragmenty muzyczne.
2. „Kolorowa gwiazda” - wszyscy leżą na chuście (nogi mają skierowane do środka chusty).
Jednocześnie wykonują polecenia:
- trzymamy się za ręce i ponosimy je do góry, kładziemy je za głowę i znowu podnosimy do góry,
- trzymając się za ręce, podnosimy nogi do góry (zaczepiając stopy o stopy sąsiadów) siadany,
opuszczając nogi
3. „Kolorowa karuzela”- uczestnicy zabawy stoją w kole, trzymając chustę. W środku chusty jest
umieszczony pachołek ze strzałką. Prowadzący włącza melodię, a grupa porusza się rytmicznie jak
karuzela. Kiedy ucichnie muzyka, wszyscy stają nieruchomo. Umieszczona strzałka na pachołku
wskaże osobę, która ma wykonać zadanie (bądź zadanie wykonują wszystkie osoby, trzymające ten
kolor)