Professional Documents
Culture Documents
b) Rozwinięcie
Każdy z uczestników dostaje arkusz papieru i flamaster. Na kartce widnieje pytanie: „Czy
jestem pomocny?”. Uczestnik ma za zadanie zastanowić się i uzasadnić swoje stanowisko
odpowiadając: „Tak, jestem pomocny bo…” lub :”Nie nie jestem pomocny, bo…” i wypisać,
co najmniej 3 sytuacje z minionego tygodnia. Każdy odczytuje swoje wypowiedzi.
Uczestnicy siedząc w kręgu w tak zwanym ”siadzie skrzyżnym” chwytają się mocno za ręce.
Na polecenie terapeuty wybrana osoba próbuje wstać i stanąć na równe nogi. Gdy udaje jej
się podnieść, pomaga wstać kolejnej osobie siedzącej obok niej, dalej trzymając ją za rękę.
Zabawa kończy się w momencie, gdy każdy z uczestników stoi na nogach.
W sali gdzie odbywają się zajęcia na środku zostaje postawiona przeszkoda. W tym
przypadku jest to ławeczka. Uczestnicy dobierają się w pary. Przeprowadzają się wzajemnie
po ławce. Uczestnik idący po ławce ma zamknięte oczy, jest prowadzony przez kolegę.
Poczym następuje zamiana ról. Po skończonym ćwiczeniu uczestnicy odpowiadają na
pytania: „Jak się czułeś/aś jak nic nie widziałeś/aś?”, „Która rola bardziej Ci odpowiadała,
pomagającego czy otrzymującego pomoc?”
Uczestnicy muszą wyobrazić sobie, że pływają statkiem po morzu. Morzem jest sala, w której
odbywają się zajęcia. Nagle zrywa się sztorm i statek rozbija się. Tylko jeden z uczestników
ma przy sobie nieduży ponton, w tym wypadku pontonem jest koc rozłożony na środku sali
na podłodze. Reszta uczestników rozproszona jest po morzu- sali. Uczestnicy muszą za
wszelką cenę znaleźć się na kocu. Uczestnicy łapią się, wzajemnie za ręce, nogi, tułowia, aby
stworzyć łańcuch, a stojący na pontonie - kocu musi „wyłapać” ich i umieścić w bezpiecznym
miejscu. Uczestnicy muszą uważać na to żeby nikt nie był poza kocem i wzajemnie
współpracować. Ćwiczenie to należy wykonać w jak najkrótszym czasie.
Uczestnicy dzielą się w grupy po 3 osoby. Każda grupa przygotowywuje krótką scenkę, w
której przedstawia sytuację udzielania pomocy innym. Może to być sytuacja w domu, szkole,
na podwórku. Po odegraniu scenek następuje rozmowa, w, której uczestnicy wymieniają
poglądy na temat wzajemnej pomocy.
W tym ćwiczeniu terapeuta zaczynając od uczestnika z lewej strony zadaje mu pytanie: „Czy
potrzebujesz mojej pomocy?” „Jak mogę Ci pomóc”? Zadaniem uczestnika jest udzielenie
krótkiej odpowiedzi. Gdy uczestnik odpowie, odwraca się do kolejnego uczestnika po jego
lewej stronie zadając mu dokładnie to samo pytanie. I tak do końca okręgu, aby każdy z
obecnych mógł zadać pytanie i usłyszeć odpowiedź.
Zakończenie