Professional Documents
Culture Documents
ПИСМО ВО НОЕМВРИ
ПИСМО ВО НОЕМВРИ
Љубов, светот
одеднаш се врти, добива боја.
Уличната светлина
ги дели преку опашот на стаорецот
Мешунките на лабурнумот во
девет часот наутро.
Тоа е Арктикот,
овој мал црн
круг, со својата тегет свилена
трева – бебешка коса.
Зелено лебди во воздухот,
меко, кревко.
Со љубов ме ублажува.
Јас пак вцрвенета и топла.
Мислам дека сум огромна,
И глупаво среќна,
Моите Велингтон
Чврчкаат и чврчкаат низ
Прекрасното црвено.
Ова е мојот имот.
Двапати на ден
забрзувам, мирисајќи
варварска светост со нејзините
виридијан
школки, чисто железо,
и ѕидот од чудни
трупови.
Ги сакам.
Ги сакам како историја.
Јаболката се златни,
замисли –
на моите седумдесет дрвја
Висат златно-румени топки
Во густа сива смрт-супа
нивните милион
Златни лисје метални и
без здив.
О љубов, о целибат.
Никој освен мене
Не го покажува високиот струк влажен.
Незаменливите
Злата крварат и се задлабочуваат,
во устите на Термопилите.