РЕФРЕН

SME[EN NASTAN NA ULICATA

Po na{ata ulica
protr~a viulica.

Do trotoarot drvjata se svija,

zali~ija na sme{ni `ivotni
koga voda na potokot pijat.

Po na{ata ulica
protr~a viulica.

Edna {apka pred sebe krena,

po nea tr~aa dolgo
~i~ko eden i edna `ena.

No, {apkata li~e{e na ptica

izmorena i gladna
pred edna vrata padna
potoa skokna na telefonska `ica.

Ottamu gleda{e
kako na na{ata ulica
tr~a sme{na viulica.

Srbo Ivanovski
Поетски слики:
1. По нашата улица протрча виулица.
2. Ветрот ги свиткал дрвјата.
3. Ги летнал шапките.
4. Смешната виулица е на нашата улица.
Мотив: Смешни настани на улицата поврзани со виулицата.
Визуелни елементи (нешто што се прима со сетилата за вид, елементи кои
прават слика која што можеме да ја видиме со око): Нишање на дрвјата,
виулица на улицата, по кренатата шапка трчаат маж и жена, шапката летнува
на телефонска жица.
Стилски фигури: епитет (нашата улица, смешни животни, телефонска жица)
метафора (Do trotoarot drvjata se svija, zali~ija na sme{ni `ivotni koga voda na
potokot pijat; No, {apkata li~e{e na ptica izmorena i gladna), персонификација (Po
na{ata ulica protr~a viulica; pred edna vrata panda potoa skokna na telefonska `ica...)
рефрен (Po na{ata ulica protr~a viulica).
Видови строфи: дистих, тристих, катрен.

 Povtoruvaweto na eden ili pove}e stihovi vo edna pesna se vika refren.

Nekoga{ se povtoruva i cela strofa. So refrenot se zasiluva emocionalnosta na
lirskata pesna i pridonesuva da se pottikne muzikalnosta, odnosno ritamot vo nea.

VETAR
 Gi goni{ letalata po viso~inite
i pticite nebesno vo dale~inite,
te slu{am sekade kaj {to se jazi{
i kako po trevata poleka gazi{,

oj, vetre, ti duva{ vezden

i pee{ so glas yvezden.

I gledam sekoga{ pravi{ ne{to,

no i sekoga{ se krie{ ve{to.
Te slu{am kako se bli`i{, idi{,
no nikoj ne mo`e da te vidi,

oj, vetre, ti duva{ vezden

i pee{ so glas yvezden.

Ti tolku silen i studen {to si,

mlad li si, star li si? Koj si?
Da ne si yverka v pole {to {eta
ili si nekoe bezgri`no dete?

Oj, vetre, ti duva{ vezden

i pee{ so glas yvezden.

Robert Luis Stivenson

Поетски слики:
1. Поетот го забележува ветрот.
2. Ветрот дува везден и пее со глас ѕвезден.
3. Ветрот не може да се види.
4. Поетот се запрашува: кој е ветрот?

Мотив: Ветрот и неговото невидливо присуство.

Визуелни елементи: леталата летаат на ветрот, птиците тешко летаат од

ветрот, звукот на ветрот.

Стилски фигури: епитет (trevata poleka, glas yvezden) персонификација

(ветрот се доживува како живо суштество).

Видови строфа: дистих и катрен.