 МЕТАФОРА

„На Бана“ Како сонце во Лондон

Како дожд во Лас Вегас
Не ме колни, не ме жали! Како компас во Амстердам
Не ми нижи низа клетви! Како Њујорк во Вашингтон
Камен тежок живот ми е, Како лабело во Будимпешта
а по тежок одзив пусти Како насмевка во Москва
по народни думи свети! Како сопатник во Барселона
Секогаш нешто ми фали
Ако куќа не направив
со високи шимшир порти,
куќа цел свет братски ми е „Дожд“
братски срце што отвора,
Липа! Дождот липа!
срце - порта наjвисока,
како депремираниот ум кој липа
срце - куќа наjширока.
плач по плач врне.
Истура
Ако жена не донесов
како камења од град кои прскаат очај
ѓул - трендафил во одаjа
и излеваат тага
верна, добра млада љуба –
плетејќи ги скинатите ракави на умот.
не ме колни, не ме жали:
Мојата песна се вкоренува во дождот кој нема крај
во борбата другарката
сонце cjae, сонце трепти!
Песна, непрекината нишка на
зборови
Ако млади си години
и зборови
по друмишта, по патишта
и зборови
в младост горка распосеjав –
се излева дождот
погледни ми право в очи:
тече песната
ти ли беше што пееше мокра насекаде.
"Аjдутин мајкa не рани... "
Деца во дождот, дождовни деца
И ако не умрам дома ме бараат
туку кaj што стии пиштат Целосно накиснати,
в борба искри кaj што л'штат – навлажнети во моите песни
блазе, речи на душата мокри насмевки на нивните усни
има зошто душа да е! стиховите кои ги напишав
пак дожд
пак тече
капка по капка
„Мајка“ збор по збор
нанижани низ
Мајка- птица со раширени крила, текот на песната.
мајка- сонце со топли зраци,
мајка-цвет мирисен во мај,
мајчината прегратка-раскошен рај.

Мајчините очи полни со сјај,

мајчините раце полни со надеж, Ива Михајлова
мајчината мисла - гулаб во слободен лет.
Мајко, те сакам најмногу на свет.

 КОМПАРАЦИЈА