Cilat janë pjesët themelore të kamerës

dhe si funksionojnë kamerat?

Pjesët e kamerës dixhitale

Kamerat dixhitale
moderne janë maki-
na komplekse. Ka
shumë pjesë të
kamerës që i bëjnë
ato të funksionojnë si
duhet dhe të regjistro-
jnë imazhe siç e keni
udhëzuar kamerën.

Pyetja është, cilat janë

pjesët thelbësore të
një aparati fotografik?
Përtej kësaj, si funk-
sionojnë kamerat?
Lentja (The Lens)

Së pari është lentja, e cila, megjithëse nuk është teknikisht pjesë

e DSLR-ve ose kamerave pa pasqyrë, është komponenti i parë
i rëndësishëm për të bërë funksionimin e kamerave. Detyra e tij
është të mbledhë dhe të përqendrojë dritën duke përdorur një
seri elementësh qelqi brenda tytës së saj.
Drita që vjen në lente është e përkulur, kështu që drejto-
het në sensorin e imazhit të kamerës, i cili shtrihet në trupin
e kamerës. Është në sensorin e imazhit ku regjistrohet in-
formacioni në lidhje me dritën që vjen përmes thjerrëzës.

Padyshim, lentet janë një përbërës thelbësor i këtij procesi, pasi

pa të, drita nuk do të drejtohej në sensorin e kamerës.

Lentet mbledhin dritë,

përqendrojnë atë dhe
drejtojnë atë përmes
një seri elementësh
qelqi ku drita e fokus-
uar godet sensorin e
kamerës.
Hapësira e lentes

Hapja e një lente përbëhet

nga tehe të shumta që hap-
en dhe mbyllen, duke kon-
trolluar kështu sasinë e
dritës që lejohet në lente.

Sa më e madhe të jetë hap-

ja e hapjes, aq më shumë
dritë mund të arrijë sensorin
e kamerës. Sa më e vogël të
jetë hapja e hapjes, aq më
pak dritë lejohet të futet.

Vini re se hapja e dritës matet në f-ndalesa, ku një f-numer i vo-

gel si f / 1.4 përfaqëson një hapje shumë të madhe dhe një f -
numër i madh si f / 32 përfaqëson një hapje shumë të vogël.
Në optikë, numri f i një sistemi optik siç është një lente kamera
është raporti i gjatësisë fokale të sistemit me diametrin e bebëzës
hyrëse (“hapja e hapjes”). Njihet gjithashtu si raporti fokal, raporti
f, ose f-ndalesa dhe është shumë i rëndësishëm në fotografi.
Po kështu, madhësia e hapjes gjithashtu
ndikon në thellësinë e fushës së një
imazhi, ose në zonën që është
në fokus të fortë.

Sa më i vogël të jetë
numri f (d.m.th., f / 1.4),
aq më e vogël është thellësia
e fushës, si portreti i treguar
më sipër. Vini re se si sfondi
është i paqartë,
gjë që ndihmon në veçimin
e subjektit të portretit
në shkrepje.
Në të kundërt, sa më i madh
të jetë numri f (d.m.th., f / 32),
aq më e madhe është
thellësia e fushës.
Vini re se si në këtë rast
gjithçka, nga plani
i parë në sfond,
është në fokus të fortë.
Për ta përmbledhur: Hapja e një lente kontrollon sasinë e dritës
që hyn në lente. Sa më e madhe të jetë hapja e dritës, aq më
shumë dritë është në dispozicion dhe më e vogël është thellë-
sia e fushës. Sa më e vogël të jetë hapja e dritës, aq më pak
dritë është në dispozicion dhe aq më e madhe është thellësia
e fushës.
The camer shutter (Grila e kamerës)

Duke lëvizur në trupin e kamerës, gri-

la është përbërësi tjetër i përfshirë në
mënyrën e funksionimit të kamerave.

Qepenja (the shutter) është përgjeg-

jëse për kontrollimin e kohëzgjatjes së
dritës. Pra, ndërsa thjerrëzat mbledh
dritën dhe e drejtojnë atë drejt sensorit
të kamerës, qepenja e kamerës ve-
pron si roje për dritën - nëse qepeni nuk
është i hapur, drita nuk kalon në sensor.

Kur shtypet butoni i diafragmës në një aparat fotografik, diafragma

hapet për një periudhë kohe gjatë së cilës drita godet sensorin e
imazhit.
 Kohëzgjatja e kohës kur grila është e hapur
shkon shumë larg. Për shembull, në kamerat
profesionale, shpejtësia e diafragmës mund të
jetë aq e shkurtër sa 1/8000 e sekondës. Nga
ana tjetër, shumica e kamerave kanë shpejtë-
si të diafragmës deri në 30 sekonda, dhe kur
kamera është në Modalitetin e llambës, kapa-
ku mund të mbahet i hapur për disa minuta
ose orë.

Sidoqoftë, në mënyrë tipike, fotografët përdor-

in shpejtësinë e diafragmës ndërmjet 1/4000 të
sekondës dhe 10 sekonda.

Përveç kontrollit se sa kohë drita godet sensor-

in e kamerës, shpejtësia e diafragmës është
gjithashtu përgjegjëse për mënyrën se si kapet
veprimi në një imazh.

Shpejtësitë e shkurtra të diafragmës do të ngri-

jnë lëvizjen e shumicës së subjekteve, si vrapu-
esi në imazhin më sipër.
 Shpejtësitë e gjata të grilave rezultojnë në
lëvizje të paqartë, si ujëvara në foton më
sipër, sepse lëvizja e saj regjistrohet për disa
sekonda.

Natyrisht, shpejtësia e subjektit do të

përcaktojë shpejtësinë e diafragmës që ju
nevojitet për të ngrirë ose turbulluar lëvizjen
e tij - për të ngrirë lëvizjen e krahëve të një
kolibri, do t’ju duhet një shpejtësi më e shpejtë
e diafragmës sesa nëse do të donit të ngrini
lëvizjen e një fëmijë që luan futboll.

Në përmbledhje: Shpejtësia e diafragmës

është porta e dritës dhe përcakton për
sa kohë lejohet drita të godasë sensorin e
imazhit. Shpejtësitë më të gjata të grilave
rezultojnë në lëvizje të paqartë, ndërsa
shpejtësitë më të shkurtra të grilave janë të
nevojshme për të ngrirë lëvizjen.
ISO
Megjithëse ISO nuk është një pjesë mekanike e kamerës, ajo punon me hapjen e diafrag-
mës dhe shpejtësinë e diafragmës për të kontrolluar ekspozimin e imazheve që merrni.
Aty ku diafragma përcakton sasinë e dritës dhe shpejtësia e diafragmës kontrollon
kohëzgjatjen e dritës, ISO përcakton ndjeshmërinë e sensorit të kamerës ndaj dritës.
ISO matet në një shkallë, ku numrat më të vegjël (d.m.th., ISO 100) tregojnë më
pak ndjeshmëri ndaj dritës dhe numrat më të mëdhenj (d.m.th., ISO 6400) trego-
jnë ndjeshmëri më të madhe ndaj dritës.
ISO është gjithashtu përgjegjëse për sa zhur-
më dixhitale ka në një imazh.
Zhurma dixhitale duket si kokërr filmi dhe
mund të përdoret si një element artistik për
të krijuar një imazh që duket i hollë dhe i
papërpunuar, si fotografia bardh e zi sipër.
Sidoqoftë, në shumicën e situatave, foto-
grafët përpiqen të minimizojnë zhurmën dix-
hitale dhe në këtë mënyrë kërkojnë të mini-
mizojnë vlerën ISO për ta bërë këtë.

Në përmbledhje: ISO përcakton nd-

jeshmërinë e sensorit të një aparati dixh-
ital ndaj dritës. Sa më i lartë të jetë cilësi-
mi ISO, aq më e ndjeshme është kamera
ndaj dritës dhe aq më shumë kokërr do të
shfaqet në imazh. Sa më i ulët të jetë cilësi-
mi ISO, aq më pak e ndjeshme është kam-
era në ndriçim dhe aq më pak kokërr do të
shfaqet.
Është e rëndësishme të thekso-
het se ndërsa hapja, shpejtësia
e diafragmës dhe ISO kanë de-
tyrat dhe efektet e tyre individuale
në imazhet tuaja, ato gjithashtu
punojnë së bashku për të ndi-
hmuar në krijimin e secilit ekspozim.

Kur shkrepni në modalitetin e plotë

automatik, kamera kontrollon të tre
cilësimet, ndonjëherë me rezultate
të mira, por shpesh me një rezultat më pak se të dëshirueshëm.

Duke mësuar se si funksionon trekëndëshi i ekspozimit dhe si të ma-

nipuloni secilën nga këto tre cilësime vetë, do të keni më shumë
kontroll se si duket një imazh dhe do të jeni më të përgatitur për
të krijuar një imazh të ekspozuar mirë.
Sensori i kamerës

Është e qartë, një nga

pjesët më të rëndësishme
të një aparati fotografik
është sensori i imazhit.

Siç u përmend më herët,

sensori është vendi ku
drejtohet dhe regjistro-
het drita e fokusuar nga
lentet. Informacioni në
lidhje me dritën regjistrohet nga miliona fotografi, ose piksele.

Sensorët e imazhit maten në megapiksel, si 12 megapiksel dhe

24 megapiksel. Çdo megapiksel përmban një milion piksele.
Siç mund ta imagjinoni, sa më shumë pixel të ketë, aq më shumë informacion i lehtë
mund të kapet. Si rezultat, këto imazhe janë përgjithësisht të një cilësie më të lartë se
imazhet me megapiksel më të ulët, të paktën nga këndvështrimi i interpretimit të ng-
jyrave, kontrastit dhe diapazonit dinamik, për të përmendur disa. Kjo është arsye-
ja pse fotografët profesionistë priren të përdorin kamera me kornizë të plotë me sen-
sorë të mëdhenj të imazhit sesa mikro katër të tretat ose kamera kompakte, të cilat
kanë sensorë relativisht të vogël të imazhit, siç tregohet në grafikun e mësipërm.
Kjo nuk do të thotë që fotografitë me cilësi të lartë nuk mund të bëhen me
kamera që kanë sensorë të vegjël - larg saj. Sidoqoftë, sensorë më të mëd-
henj u mundësojnë fotografëve të prodhojnë imazhe me cilësi më të lartë
falë fuqisë së përmirësuar të mbledhjes së dritës së sensorëve më të mëdhenj.

Në përmbledhje: Sensori i imazhit të një kamere regjistron dritën nga lentet. Sa më i madh
të jetë sensori i kamerës, aq më i aftë është të regjistrojë informacione në lidhje me ng-
jyrën, kontrastin etj.
Si funksionojnë kamerat?
Megjithëse ka shumë, shumë pjesë të tjera të
kamerës me të cilat duhet të njiheni, në thelbin
e tyre, lentet, hapja e diafragmës, shpejtësia
e diafragmës, ISO dhe sensori i imazhit janë
përbërësit kryesorë të kapjes së fotografive.

Siç është vërejtur në shënimet “në përmbledh-

je” gjatë këtij tutoriali, është një proces që
kërkon shumë hapa, nga drita e fokusimit të
lentes deri në hapje, duke përcaktuar sasinë
e dritës deri në shpejtësinë e diafragmës që
lejon dritën në kamera. Nga atje, ISO përdoret
për të kontrolluar ndjeshmërinë e sensorit
ndaj dritës dhe pikselët e sensorit regjistrojnë
informacionin e dritës për të kapur një imazh.

Kjo është një përmbledhje e thjeshtë për

mënyrën se si funksionojnë kamerat, për të
qenë të sigurt. Por kjo ju jep nocionin theme-
lor të asaj që duhet të ndodhë që një imazh
të regjistrohet.