Ideologia Kill the Indian, Save the Man

Aby zrozumieć, jak funkcjonowały szkoły z rezerwatami dla dzieci ludności rdzennej
w USA, konieczne jest zrozumienie przyczyn i celów powstania takich szkół oraz ideologii
Amerykanów, którą posługiwali się w stosunku do ludności rdzennej. Amerykanie nie
traktowali poważnie kultury i sposobu życia ludności rdzennej i uważali, że należy je
przerobić i «poprawić”.
Wszystko to bierze się z początków pobudowy społeczeństwa amerykańskiego i
stosunku Amerykanów do siebie i innych. Historia „amerykanizacji przez edukację” zaczęła
się jeszcze zanim Ameryka zyskała Niezależność. Kiedy Purytanie przybyli do Nowej Anglii,
zapragnęli stworzyć „miasto na wzgórzu”, co doprowadziło do bardzo homogenizowanego
społeczeństwa, które kładło nacisk na konformizm. Już wtedy istniał nie tylko nacisk na
jednolitość wśród białych, ale ta jednorodność rozciągała się na inne grupy zamieszkujące
teren USA. Kiedy Ameryka uzyskała niepodległość od Anglii pod koniec XVIII wieku,
jednolitość przekształciła się w coś, co można nazwać „amerykanizacją”. Amerykanizacja
odegrała kluczową rolę w ugruntowaniu niepodległości narodu i tworzenie poczucia
tożsamości narodowej. Zamiast pozwalać różnym grupom utrzymywać własnych języków i
kultur, amerykanizatorzy domagali się asymilacji tych grup.
Powstanie skół z rezerwatami dla ludności rdzennej jest nierozerwalnie związane z
Richardem Henry Prattem. Pratt był amerykańskim oficerem wojskowym. Głównym
aspektem w życiu Richarda Henry'ego Pratta było wojsko. To ukształtowało jego życie i
dostarczyło mu idei modelu przekształcania życia rdzennych Amerykanów. Jego nominacji
wojskowe, umożliwiły mu bezpośredni kontakt z rdzennymi Amerykanami. „Nawet dzikie
indyki potrzebują tylko środowiska i życzliwego traktowania u cywilizowanych zwierząt, aby
stać się częścią tej grupy” – Tak powiedział Richard Henry Pratt odpowiadając na pytanie co
do tego jak on postrzegal indian.
Pratt pozostawił trwałe dziedzictwo w swoich wysiłkach amerykanizacji rdzennych
Amerykanów i skutki jego wysiłków widoczne są do dziś. Warto powiedzieć, że u podstaw
„amerykanizacji” zawsze leżała zasada, że „inni” muszą zostać zintegrowani ze
społeczeństwem amerykańskim w określony sposób. Ta integracja ma na ogół
skoncentrowanie na języku (nauka czytania, pisania i mówienia po angielsku) oraz akceptacji
głównych tradycji i praktyk kulturowych dziewiętnastowiecznych, bialych protestantów z
klasy średniej. Szkoły z internatem były instrumentem w realizacji symbolicznego marzenia
Stanów Zjednoczonych – manifest destiny – ponieważ promowały ekspansję, imperializm i
kulturę zachodnią poprzez umniejszanie rdzennego stylu życia.
Podstawową ideą mentalności Pratta było to, że Indianie są niższe kulturowo, a nie
rasowo, uważał że nawet rdzenni Amerykanie mogli zostać wykształceni i „cywilizowane”,
jeśli tylko da się im takie same możliwości, jak białym Amerykanom. Chociaź wielu jemu
współczesnych uważało rdzennych Amerykanów za niemal podludzi, którzy nigdy nie
mogliby być częścią głównego nurtu amerykańskiego społeczeństwa, Pratt uważał rdzennych
Amerykanów za godnych szacunku i pomocy oraz zdolnych do pełnego uczestnictwa w
społeczeństwie. Pratt był przeciwny segregacji plemion rdzennych Amerykanów w
rezerwatach, wierząc, że naraża je to na ataki spekulantów i ludzi, którzy chcą ich
wykorzystać. Wszedł w konflikt z Biurem Indyjskim i innymi urzędnikami państwowymi,
którzy wspierali system rezerwacji, a także wszystkimi, którzy czerpali z nich zyski. Pratt
chciał mieć pewność, że rdzenni Amerykanie nie zostaną „pozostawieni w otoczenie
dzikości”.
Oprócz wojska, religia odegrała ważną rolę w kształtowaniu stosunku Pratta do
Indian. Dla Pratta religia była siłą motywującą jego podejście do edukacji rdzennych
Amerykanów. Pratt postrzegał swoją pracę z rdzennymi Amerykanami częściowo jako
powołanie religijne. On wierzył w „szlachetną” sprawę „ucywilizowania” rdzennych
Amerykanów. Uważał przemianę Indian w cywilizowanych Amerykanów za formę
nawrócenia. Jego retoryka zbawienia była zakorzeniona w koncepcjach chrześcijańskiej
ofiary i odrodzenia. Myślał, że aby zająć należne im miejsce jako obywatele amerykańscy,
rdzenni Amerykanie musieli wyrzec się swojego plemiennego stylu życia, przejść na
chrześcijaństwo. W swoich pismach opisał swoje przekonanie, że rząd musi „zabić
Indianina… aby uratować człowieka”.
Pratt przeprowadził eksperyment społeczny z jeńcami wojennymi Apache. Jeńcy
zostali zakuci w kajdany i wysłani pociągiem do obozu na Florydzie, tysiące mil od ich
domu. Obcinali mężczyznom długie włosy, ubierali ich w mundury, zmuszali do nauki
angielskiego i poddawali surowym protokołom wojskowym. W trakcie tego eksperymentu
niektórzy mężczyźni doznali poważnej traumy i popełnili samobójstwo. Większość więźniów
przeżyła i nauczyła się angielskich zwyczajów i języka
Pogląd Pratta na rdzennych Amerykanów pozostaje kontrowersyjny. Starał się
poprawić życie rdzennych Amerykanów, edukując ich według zachodnich wzorców, jednak
stworzył bardzo trudne okoliczności, które przyniosły ludności rdzennej wielką trauma.
Wielu uważa politykę Pratta jako kulturowe ludobójstwo.