Ang isang masiglang pampublikong diskurso na nagpapaalam sa mga tao at, higit sa lahat, nagbibigay-

daan para sa "malayang pagpapalitan ng mga ideya" ay mahalaga sa tagumpay ng anumang

demokratikong sistema. Ang mga kumplikadong isyu ay maaaring malutas sa isang pampublikong forum
na bukas at buhay na buhay, na nagbibigay-daan para sa mahusay na kaalamang mga desisyon na
magawa. Imposibleng maiwasan ang mga hindi pagkakasundo na ito sa pamamagitan ng pagkulong sa
mga ito sa pribadong saklaw: Ang kanilang paglutas ay mahalaga sa kabutihang panlahat, sa hanay ng
mga kondisyon na tayo, bilang isang tao, ay nagtutulungan upang lumikha para sa ating sarili at sa isa't
isa upang tayong lahat ay makakaya. umunlad bilang tao. Ang ilang mga tao ay nasa ilalim ng impresyon
na ang pagiging mali o imoral ay maaaring makinabang sa kalusugan ng isang tao—o, sa ibang paraan,
makatwiran, lalo na kapag maaari tayong "makawala dito." Gayunpaman, madalas kaysa sa hindi, ang
pamantayan ng kabutihan at moralidad ay ibinaba dahil lamang sa mga tao ng nakaraan ay tila hindi
maabot ito. Ang kabutihan ay naging eksepsiyon na ngayon -- isang estado at katangiang hindi likas sa
mga tao at maaaring ituring na banal. At tulad ng ipinaliwanag ni Joseph Wood Krutch, maaaring
makamit ng tao sa isip at pananalapi ang kanyang mga layunin at hangarin ngunit nabigo pa rin sa
kabutihan ng espiritu, na ginagawang walang saysay ang kanyang tagumpay mula sa macro perspective.
Hindi maaaring hayaan ng tao ang kasalukuyang kultura, lipunan, pulitika, at media na magdikta na ang
kabutihan ay hindi makakamit sa karaniwan at pang-araw-araw na pagmamadali ng buhay. Ang
kabutihan ay abot-kamay ng lahat. Ang pagtanggap sa gayong kakayahan at realidad ay mahalaga sa
pagtataas ng buhay at kahulugan ng tao sa pamamagitan ng kabutihan.