SEXUALITATE MARIAE

CYGNUS

Dixit Iesus: Regina Orientalis venit audire sapientiam Salomonis, et ecce plus quam Salomon.
Sicque Mariam dicit: Salomon amorem suum cecinit Sulamith, pharaonis filiae, sed ecce plus quam
Sulamith. Cantica canticorum loquor ut sancta Scripturae. Tradita interpretatio est quod sponsus
Deus est et amica seu sponsa est ecclesia, anima est Maria. Sed tam in pietica Bibliorum
interpretatione quam in theosophia Protestantium theosophistarum Godofredi Arnoldi invenimus
interpretationem sponsam esse divinam Sophiam et sponsum theosophista mysticum. Utrunque
oculum observare volumus. Cum Deus non sit masculus nec femina, in masculis et foeminae deae
numen describemus, nuptialem humanitatem tanquam sponsam animam vel servos proinde. At
nostrum argumentum est Mariae sexualitas. Quomodo glorificata est progenies Sulamitis? Scriptura
dicit: Calix tuus umbilicus est qui mixto vino numquam caret. Vel dicit: Venter tuus calix est sine
vino mixto. Vel dicit: Labrum tuum calix est qui mixto vino numquam caret. Hac prosapia Virginis
Mariae in Scripturis sanctis sacra celebratur. Sed quid est vinum mixtum? Deitas est humana
concepta, hybrida Deitatis humanitas. S. Mechthildis Magdeburgensis tantum scio, qui merum
numinis vinum bibere cupiebat. Mechthildus Magdeburgensis, quem canonizamus, ita canit, et hic
plusquam Salomonem: Labrum tuum, o Maria Sulamith, poculum est quod puro divinitatis mero
non caret! Sed quid dicit Scriptura de amore venereo et de desiderabili corpore sanctae sponsae?
Fiscina prophetica Scripturae canit, a Spiritu Sancto inspirata: Corpus tuum, dilecte ut palma,
ascendam palmam et evelles ficum. Ad finem Cantici Canticorum, actus coitus parabola facta est
agnitionis divini amoris, quae in sponsam divinam Sophia-Sulamith inest. Maria Virgo, ut humana
species divinae Sophiae, gracilis ut palmae est, et Madonna minister palmam vult ascendere, id est,
virginem agnoscere, et ficus vellere, id est; cum ea intime unitus esse. Sicut ipsa Virgo Maria in
Apocalypsi sua dicit: Vos invitamus ut mecum vos coniungatis et ut diligatis. Ego te in sinu meo
voco. Sed quomodo amatus in Canticis Canticorum ab ebrioso amore poeta canitur? Hortus clausus
est. In orientali amore poetica, paradisus est semper parabola pro dilecto. Quod hortus clausus sit,
ostendit se non esse frivolam puellam peccatricem, sed sanctam puellam castam opperiens unionem
coniugalem cum omni sui intimi amoris deditione. Hoc ipsum quod est hortus clausus, facit eam
tam venerabilem in conspectu minoris sui. Amator enim despicit meretricem, quae pharetram suam
ad omnem sagittam aperit, cruraque ad omnem transeuntem procum pandit. Hortus autem clausus
vere est appetibilis, quo tanto pretiosior rarior est. Femina cara, quae clauso prato est. Nunc autem
Salomon amator ebrius loquitur in sanctis Scripturis sanctis: Veni in hortum meum et comedi
fructum eius. Si Maria Virgo filia hominum est, et Christus Sponsus divinus, aeternus Logos in
hortum Virginis venit in Incarnatione. Aeterni Logos conceptio per Virginem Mariam est quasi
tenella penetratio divini Sponsi in hortum clausum Mariae, id est, in castum Virginis uterum. Deus
sponsus venit in hortum clausis uteri Virginis Mariae et pavit fructus suos, id est, ipse Deus factus
est fructus uteri in utero Virginis et sicut fructus uteri virginis matris; e sanguine spiritumque aluit.
Quodammodo, Deus loquitur verbis amoris orientalis poetarum: Ego fregi favum tuum! Cognovit
enim Deus Virginem in casto amoris actu, cum Deus per affabilem sancti Spiritus filium in virginis
utero genuerit. Sed quid dicit ipsa sponsa, Sulamitis Maria? Invitat Sacerdotem, id est discipulum
suum, in naturam, id est mundum, et dicit: Ibi, inter flores cypri et uvas Cypros, do tibi amorem
meum, ibi amorem meum tibi totum do! Hic Sophia-Maria coelestis discipulo suo, theosophista et
amice loquitur, divinam illam sapientiam vel amorem, ipsam Mulier Sapientiam seu Mulier Caritas,
amantem filium amantem et dilectam totali devotione donat, quam, ut Biblii interpretes dicunt;
absolute intelligendum secundum modum venerei amoris unionis. Sub cyprino enim vel cupresso,
divina sapientia amoris in forma Mariae Sulamith donat ipsam devotam mentem suamque totam
devotionem amandi in actu spirituali-concubitu amoris.
II

Loquamur de prophetis! In interpretatione catholica Veteris Testamenti, Virgo Israel, Virgo

Ierusalem, filia Sion mulieris figura est Revelationis, plene revelata in Novo Testamento Maria.
Haec Virgo Ierusalem seu Maria Virgo est Sponsa Dei. Sic describit Ezechiel. Scribit: Dominus
dicit: Inenarrabilis est pulchritudo tua, tu es regina in maiestate, quia ego Dominus tam gloriosum
feci te. Deinde Ezechiel describitur quomodo Dominus virginem coronavit, ornavit, induit. Omnis
theologia catholica haec omnia tamquam imaginem Matris Gloriosae spectabit. Sed antequam
Virginem Dominus vestivit et ornavit, nudam invenit. Dixit Dominus Virgini: Nudus eras et nudus!
Ubera tua torrebant et comae tuae enatae sunt! Vel forte Dominus vere dixit virgini: Creverunt ubera
tua, et pubes pullulavit! Nudus eras et nudus, et tempus amoris erat, cum te angulo pallii mei obtexi
et tecum amoris perpetuum vinculum feci! Vix audemus cogitare, sed in audacibus prophetae
imaginibus Dominus virginem tanquam nudum amatorem eligit, cuius nuditatem describit: Ubera
tua plena erant, et pubes tua pullulabat. Et eam ut dilectam agnoscit et cum illa conubium
ingreditur! Quis audet et tam audax est, ut hanc imaginem propheticam Virginis Mariae putaret?
Isaias propheta etiam virginis Ierusalem ubera describit, in quibus Dominus per prophetam filiis
suis loquitur: Lactabis ubera consolationis! Lac dulce consolationis ex ubertate uberum matris suges
eris in sinu foveae sicut infantes. Ego, dicit Dominus, consolabor te ut mater! Hic etiam videmus
Dei Matrem Virginem Ierusalem, quam Dominus ipse amator prophetico carmine canit et de plenis
divitiis et gloria uberum matris canit! Videmus ergo per prophetas Ezechielem et Ysaiam visionem
dominicam uberum et uteri sponse et dilecte virginis Jerusalem vel virginis Maria, quam solus
Dominus vidit et cognovit in sua turpitudine. Communis etiam catholica doctrina est portam templi
orientalem per Ezechielem prophetam describi parabolam matricis Mariae. Scribit enim propheta de
porta orientali, quae clausa erat, per quam nemo permissus est transire, quia ipse Dominus
pertransivit. Quod vulgo interpretantur Mariae perpetuae virginitatis argumentum, quae post
nativitatem Domini nullos filios aut filias peperit. Dominus, qui in Spiritu Sancto Virginem agnovit
et cum Filio fecundavit, unicus est Mariae Virginis maritus. In eodem tamen loco inuenio
additamentum prophetae quod princeps, i.e., electus, hanc portam orientalem clausam adeat, et ibi
sacram cenam habeat. Cena haec sancta verisimiliter erit cena ritualis, coena nuptialis Agni, sacra
Communio. Non sum certior de hoc. Hoc solum scio me in eo invenire consolantem actum gratiae
et amoris, ut princeps admittatur in regno caelorum usque ad portam templi orientalem clausam,
quod idem est ac hortus clausus Cantici Canticorum, uterum laesum Beatissimae Virginis Matris
Dei Mariae. Ceterum meipsum repetere volo et verba Nostrae Mariae de Medjugorje iterum
commemorare, quae dixit: Invito te ut mecum coniungas et ames! Ego te ad sinum meum invitabo!
Audemus igitur ex amore et clausum hortum Dominae Nostrae intramus et nuptialem cenam
caelestis amoris ibi celebramus!

III

Nunc antequam ad Novum Testamentum de Islam loquamur, quia Sanctam Quran puto inter Vetus
Testamentum, Biblia Sacra, et Novum Testamentum, Biblia Sacra. Sanctus Quran videtur etiam
prophetica revelatio Dei Abrahae, Isaac et Iacob. In Alcorano paradisus devotis promittitur, quia
pueri vinum fidelibus fundunt et credentibus a Deo horis, idest paradisi, virginibus coniunguntur.
Etiam iuvenes in poetica amore islamica gloriati sunt, quae saepe mysticis ideis imbuuntur. Ibi
specimen est eximiae pulchritudinis adulescens quattuordecim annorum. Verisimile hoc redit ad
amorem platonicum puerorum, quem Plato laudavit amorem suum non sensualem, mere
spiritualem. At in hora amatorios forma amoris involvitur. Hic paradisus, regni divini amoris, in
forma mulieris amatoriae effingitur. Haec dilectio a Deo sanctificatur, fideles enim horis coram Deo
legitime copulantur. Amor illorum est spiritualis, quem puto videri potest ex eo quod nomen Hori sit
puella pulchra lusca seu magna lusca; cum oculi speculum animae esse noscuntur, hic horae amor
coniugalis et animae est. Non potest ergo Sarraceni accusare passiones animales et mentium
ludibria cum meretricibus in paradisum transferre. Est tamen modus etiam in traditione islamica,
etsi parum scio, loqui de horis et gaudiis paradisi in amatoriis et etiam venereis imaginibus. Id
semper Occidentales quasi repugnantes perculit, sicut amatorios-sexuales metaphoras unionis
divinae in amore dei Krishnae Indicae et sponsae eius mysticae plerumque Occidentales repulsi
sunt. Maior videtur esse libertas in Oriente ad sexum libere glorificandum ut amoris expressionem,
eoque utendi ut symbolo divini amoris. Occidentalis vero Platonicos valde commovet, qui corpus,
ut animae carcerem, et gnosticus excursus habuit, qui etiam in ecclesia effectum habere
perseveravit, scilicet ascetica corporis contemptio, vituperatio trinitatis naturae et mulieris et
amatoriae. At contra, liberorum orientalium cogitationis indicia Alcorani ornaverunt. Unde et de
visione paradisi narrat poeta Armenius, ubi credentibus horae nocturnis post noctem in beati amoris
amatoriis iunguntur, et mane post amatoriam rursus tanquam virgines intactae sunt. Hic amor in
aeterna iuventute conspicitur, procul a terrena procreatione, procul a terrena senescentia. Horae sunt
optimae formae, formosae ut puellae cum plenae sunt flore antequam marcescere incipiunt. Ista est
visio celestis decoris et iuventutis aeternae paradisi. Attamen coniunctio amoris sexualis in omni
beatitudine intimissima est expressio seu parabola vere delectabilis ad nimiam felicitatem divini
amoris fruitionem. Mysticus vero sponsalis christianus etiam unionem cum Deo lingua erotica
expressit, sed dissimile traditione Muslim, a imaginibus sexualibus profugiebat. Sed nunquid
divinus amor in Erotem in omni circumstans magnitudine sublimiter contractus est, et Eros in
conglobata forma unionem suam vicissim perficit in connubio? Hoc modo sexualitas etiam vere
nobilitatur et sanctificatur ab hac traditione musulmano et glorificatur ut expressio contracta et alta
totius circumdantis amoris divini. In commentaria de amore amatorio carmina germanica poetae
legenda lego Mahometem prophetam ab archangelo Gabriele instructum fuisse in phiala quae ei
virilitatem dedit quadraginta hominum. Christianus irridere potest, at hic potentia hominis apparet
ut exponens vitae industriae, vis ilia amantis ut superhumana, promissa libido et ecstatica beatitudo,
vinolentiae amoris uniones potentiae et pulchritudinis quae omnem imaginationem exsuperat. Sic
enim vis lumborum nimis aucta, et inde luxuria nimis aucta, fit imago benedictionis divinae. Haec
benedictio divina gaudia amoris et concupiscentiae ultra imaginationem paradisi promittit. Lego
igitur in libro islamico mortuorum promissionem credentibus in paradiso promissionem eorum
tabellulae nunquam defatigatis in commercio horarum. Profecto nunquam marcescentes tabulas
cum virilitate et horis quadragies creverunt, ad sempiternas coniunctiones parata iuvenili perpetua
pulchritudine, id est paradisus Erotis. Quisquis Eros a religione relegat, hanc mediocrem
animalisticam phantasiam vocabit. Quisquis tamen Erotem existimat esse praeclarissimam divini
amoris parabolam, imo ipsum Dominum esse Eros, si liber et audax est animo, honore ac amore has
religiosas. Sed quia de sexualitate Mariae agitur, traditionem Mahumeticam tradere volumus, quod
Prophetae Mohammed illud inducit quod prae ceteris voluit nubere Virgini Mariae, virgini Messiae
Iesu matri, in Paradiso. Cum Mohammed propheta equitavit ad paradisum super equum alatum.
quando vidit ibi aeternam pulchritudinem horarum, cum agnovit promptitudinem amoris unionis et
virginitatis aeternae, quando etiam in paradiso quadraginta lumborum vires possidebat, quando tunc
horae suae septuaginta nubere noluit duo sunt, ut quidam dicunt, pro omni credenti, sed cum
inspiratus propheta tunc elegit virginem Mariam in matrimonium ducere, et sic, quando vocavit
suam virginem Mariam, paradisum suum, hoc satis dicit meditationi amatoriae virtutis Beata Virgo
Maria. Solus christianus, qui Virginem Mariam in asexualis sumit et qui castitatem cum prudentia
confundit et quis non vere intellexit Dominum Deum, Dominum omnium nostrum, verum summum
Eros esse, proximumque ipsum maxime. beatissima virgo Maria summi Eros! Sententia ergo hic
convenit Virginem Mariam esse summam Erotis devotionem, ardor Erotis in adorationem
sublimatus, ardor Erotis, qui etiam superat adorationis ardorem ad candorem fusionis coniugalis.

IV
Priusquam ad Iesu sapientiam veniamus, ante conspectum gentium sapientiam videamus.
Pontificem Maximum Romanum Pontificem Ecclesiae Catholicae nominat, et amici evangelici
protestantur id nomen fuisse veteris Romae Pontificis pagani. In Novo Testamento ipsum Iesum
Logos nominari meminerunt, quae notio gentilis philosophiae fuit, praesertim Heracliti Ephesini,
qui suam philosophiam Dianae Ephesiae, et Stoicorum, nec non Iudaeo-Hellenisticae dedicavit. de
syncretismo Philonis Alexandrini. Hinc videre licet, ipsum Novum Testamentum fatetur se
invenisse in Gentibus Prophetis et praecursoribus Christi, Christi Logos et Sophiae ac Dynamidis.
Sed a multis etiam demonstratum est evangelium Lucae Annuntiationis Domini Mariae, Salutate
Anglica et genitura divini Filii a Spiritu Sancto columbam in fabulis gentilibus inventam
praefigurari, quoniam deus praegnatus est terrestris nympha. Duas istas fabulas considerare volo.
Iovem, deorum hominumque patrem, terrenam Ledam nympham in oloris formam impregnat. Hic
theologi orthodoxi differentiam significant inter fabulas graecas et in historia mirabiliter apud
Lucam, in qua Lucas pure intellectualiter vel spiritualiter tradit, dum fabula omnia in sensualitate
divaricatis diffunditur. Sed hoc argumentum mihi videtur iterum late patefacere alienationem
religionis ab Erote. Deos morientes et ortuos sicut Dionysus vel Adonis tales theologi ut prophetias
de Christo agnoscere possunt, procreationem autem foetus a Iove cygno in utero Ledae nymphae
praefigurationem Christi incarnationis in utero agnoscere non possunt virgo, quod Erotis linguam ut
impia percipiant. Cygnus quem Iovem in secundum fabulas convertit est animal magni ponderis.
Apud Indos, cycnus, hansa regia, est mons creatoris dei Brahmae. Seres cygnum vocant Tian-Er,
quod significat anserem caelestem. Apud Platonem, qui cygnus canit, antequam moriatur, quia
immortalitatem animae prospicit. Cygnus etiam sacer Indis Sarasvati, linguae deae, sponsa Dei
Brahmae creatoris est, quia summae sapientiae ac spiritualis perfectionis symbolum est. Cycnus
enim Graecis sacer erat Veneri, cygni currum triumphalem deae amoris et pulchritudinis trahebant.
Cygnus etiam phallicum symbolum putatur ob collum longum. Sic in cygno unitas spiritualitatis et
phallie sexualitatis iuncta est in servitio Veneris. Cygnus igitur symbolum est fabulosum propter
unitatem spiritualitatis et sexualitatis seu mysticismi et Eros. Id ipsum fabulae sapientissimum est.
Sic existimo non licere videre processum mysticum-eroticum in processu fecunditatis Virginis
Mariae a Spiritu Sancto, qui est virtus Dei et amor Dei, qui est ignis Dei et spiritalitas Dei, quod
quodam modo, si dici fas est, aliquid de sexualitate Dei exprimit. Transeamus ad secundam
fabulam. Fabulam hoc dico, in qua Iovem, deorum regem, uterum Danae foecundat, qui in turri,
tanquam auri imbrem, inclusus erat. Turrim vero in qua Danae inclusus est, non possum non
cogitare de turri eburneo David, de qua in Litaniis Lauretaniae Virginis Mariae. Annuntiatio Mariae
saepe ut eventus in quieto conclavi contemplativo exhibetur, sicut Maria Psalterium in secreto et
solitudine meditatur vel velum texit ante sanctissimum Sacramentum. Indicat solitudo et solitudo a
strepitu mundi, in quo fit conceptio Dei. Quod autem Iovem imbrem auri effuderit, profecto non est
intelligendum in stulto, sensu saeculari recentiorum Graecorum poetarum, quod significat pecuniam
solam proci ad uterum mulieris aperit. Haec fere blasphema est cuiusdam fabulae sacrae
saecularizatio. Imber in omnibus religionibus paganis Dei fertilitas fuit, vel quasi semen Dei
genitrici, quod uterum Matris Terrae seu Matris Naturae foecundum facit. Quod autem esset pluvia
aurea, eius puritatem spiritualem, sublimitatem puritatem significat; ceterum aurum summae
puritatis et nobilitatis symbolum est, sicut aurum est processus diuturnae purgationis alchimiae. Hoc
semen Dei, quod est semen auri, non est semen immundum, sed semen integerrimae et puritatis. In
theologia catholica etiam Maria Virgo supremum repraesentativum hominis cernitur, immo totius
naturae et creationis, cum ipsa, tamquam idealis creationis et repraesentativa humani generis, etiam
ad Dei voluntatem ad Filium dixerit Dei in eius procreate. Sic Deus ut elementum fecundabile
cernitur et Maria ut Terra mater seu Natura mater, sive nympha a Iove foecundata forma pluviae
aureae. Graeca fabula significavit praesagium gignendi et Dei nativitas in potestate sermonis Eros,
cum recentior ecclesia hunc eventum annuntiationis et incarnationis Domini exhibuit ratione pure
spirituali utens logica rationali. Credo tamen Ecclesiam, per alienationem ab Erotis eiusque fabulis
fabulis, fluxum caloris amisisse in nuntiatione, quae affirmare potuit Christum esse Eros Dei,
sanctificatum a Dionysio Areopagita, qui per sphaeris eius iter invenit. revelatio et caelestis
hierarchiae in terrenam animam humanam infundunt, ut terrenam animam humanam in sinum Dei
reducant per amantem potentiae divinae amatoriae suae. Opinor, hoc mysterium est incarnationis
Dei in Iesu, lingua erotica expressum. a Graecis in Americam ad Indos primos eamus. Ad
catholicum refero sacerdotem, mysticum et poetam Emestum Cardenal, qui e colle Dominae Mariae
perspectum habuit in mysticismo nationalis Americanae tribus in Nevada eremo degentis. Hi
habebant deum mulierem. De uteri feminae nati sunt, uteri eorum poplites erant, tegulae eorum
placentae divinae feminae erant. Eius philosophia in Aluna vita fuit, id est, anima, vita vel sapientia
vel amor, in mundo divino feminino. Quibus sepultis, foetus in loco sepulti sunt, ad uterum namque
Dei foeminae in morte redierunt. Hos homines, ut refert Cardenal poeta, in sexu obsessos fuisse,
phallus et cunnus illis sacra erant symbola. Hoc commemoro, quod Ernesto Cardenal suo poetico
sermone scripsit se hoc mysterium a Domina Maria Maria intellexisse. Walther Schubert dixit Eros
in femina mundi aetate dominari religionem. Eodem modo, ut quidam dicunt, mihi videtur, naturam
viri magis cum logo coniunctam, mulieris naturam cum eros magis coniunctam. In christiani
Occidentis historia, mulier, natura, corporeitas et eros ut totus daemoniaci sunt ut arma diaboli, cum
ratio, logos et masculinitas facta sunt. Puto autem, cum, ut apud Indos, imago Dei foeminea fit, Eros
revertitur, vel vicissim, cum Eros ad religionem redit, feminas Dei imagines excitasse. Sed nostro
tempore videtur opus esse, ut religio erotica et amatoria spiritualia reddatur et per hanc
coniunctionem religionis et Eros feminae imagines Dei in animabus humanis rursus evigilent. Cum
Virgo Maria speculum sit huius femininae divinae in religione catholica, necessitatem sentio hanc
Virginem Mariam ab accusatione asexualitatis glaciei frigoris liberare, in amatorio suo Virginem
Mariam depingere et ideo in candenti imagine feminae designare de Deo. Nunc, quod in Iove
masculinum Dei eroticismum glorificavimus, et amatoriam faeminam Divinae Femininae in Aluna
laudavimus, reconciliationem seu internum divinum conemur matrimonium; et agere de diis
coniugatis amatoriis in Indian religione. In Religione Indica, lingua sexuum sacra est, sicut fortasse
in nulla alia religione. Pollens faustum amuletum figurat phallum in vulva, vel, lingua Indica,
lingam in yoni. Yoni symbolum deae. Etsi Hinduismus secretum fecit monotheismum et unum
absolutum numen loquitur, una absoluta divina in multis deabus ac diis personificatis manifestatur.
Praevalens cogitatio est quod quisque deus suam deam habeat vel Shakti. Haec idea in Buddhismo
quoque vivit, ubi Shakti omni Buddha vel Bodhisattva est. Imagines huius coniugationis deorum dei
et deae coniugum divinorum in amore sexuali coniunctionis significant: huius matrimonii divini
symbolum est prorsus benedictio potens symbolum lingam in yoni unitam. Sic in Tibetano
Buddhismo mantra Bodhisattva Misericordiae est Om mani padme hum, quod significat gemmam
in flore loto, spiritualiter loquendo id significat, quod in anima habitat divinum, et loquendo tantrica
vel erotica gemma est phallus et lotos flos vuluae. In fabula Indica, dea et deus Parvati et Shiva
significant. Shiva est deus spiritus et ascesis, vel, christianis verbis, Logos, qui spiritali ascetica sua
Kama, id est Eros Indiae, combussit, combustus est spiritualem potestatem tertii oculi, i.e.,
spiritualitas ascetica. Parvati autem natura est, mater natura, dea quae loquitur lingua feminarum et
pauperum, Prakriti, quae lingua naturae significat, dum lingua scholarium Shiva loquitur, Sanscrita
Vedas. Hoc par Shiva et Parvati seu spiritus et natura in amore sexuali iunguntur. In verbis
catholicis, Shiva symbolum transcendentiae Dei, et Parvati signum immanentiae Dei est. Etiam in
Occidente loquitur de essentia viri ut connexio cum transcendentia et de essentia mulieris uti
connexio cum immanentia. Catechismus Catholicus etiam dicit paternitatem Dei praecipue extollere
Dei transcendentiam, dum maternitas Dei magis inculcat immanentiam Dei. In unione lingam cum
yoni mystico-erotico-spirituali-concubitu, sacra unio transcendentiae et immanentiae Dei, vel unica
Dei paternitas, in mere sexuali imagine exprimitur.

Nunc accedamus ad Novum Testamentum, Evangelium sapientiae Iesu. Vide Annuntiationem

Domini Mariae. Angelus salutat Mariam: Gaude, amore repleta! Salutat eam: Cathedra,
Kecharitomene! In Chaire et Kecharitomene radix est charis. Charis amorem, pulchritudinem,
gratiam, venustatem, apud Homerum est nomen Aphroditis, item baltei magici Aphroditis. Loquitur
angelus: Concipies et paries Filium Dei! Dicit Maria: Quomodo fiet istud, si virum non cognosco?
Ecclesiae enim traditio loquitur de sententia Mariae virginis ad vitam virginem pro Deo vivendam.
Tunc angelus alloquitur: Spiritus Sanctus obumbrabit tibi, et potestas altissimi super te veniet! Tunc
dicit Maria: Fiat mihi secundum verbum tuum! Tunc Maria Filium Dei accipit in utero per virtutem
creantis Spiritus Sancti a Deo aeterno. Mariae venter est tabernaculum, in quod nubes gloriae
Domini venit. Venter Mariae templum Domini est, repletum nube gloriae Domini. Nubes Domini
gloriae uterum Mariae replet et foecundam facit virginem, sicut in fabula Iovem prophetavit in
pluvia aurea et Danae nympha. Ecclesiae traditio nec non reformatorum docet quod uterus Mariae
fuit et integer fuit et virgo ante nativitatem Jesu, in nativitate Jesu et post nativitatem Jesu. Maria est
Virgo Dei, quae caelibe vivit propter regnum caelorum, id est, quae vivit in coniugio Dei. Tam
densa ac intima forma coniugii Dei vivit, ut Dei potentia creatrix praegnans fiat et Deus Deum
hominem, Deum Filium parit et donat. Vide nunc revelatio gloriae Filii Dei et Mariae in Cana
nuptiarum. Nuptiae in Galilaea adsunt sicut Iesus et Maria. Occulta relatio, ut mihi videtur, ad
mysticum Iesu et Mariae matrimonium refertur. Vinum breve est, quod significat laetitiam
matrimonii et ebrietatem amoris minatur arescere. Maria petit vinum novum Iesum, id est, ab eo
petit ebrietatem amoris, pro vino extasi. Si vis symbolum vini profundius intelligere, considera Sufi
mysticismum, quia mystici poetae de vino cantabant, non mundi vetitum vinum, sed divinum
Paradisi vinum. Vinum hic symbolum est amoris ebrietatis Dei, amoris propriae oblivionis mystici,
et excessus unionis animae cum Deo. Maria petit Iesum pro hoc vino mystico Sufi, pro hoc vino
paradisi permisso. Protinus rogat: Domine, amor in terra arescit, vinum amoris humani profluit, da
nunc amorem divinum, vinum divini matrimonii da! Et dicit ei Iesus: Mulier, quid me vis? Non
matrem, sed uxorem vocat. Hic enim mysterium mystici matrimonii Mariae et Iesu, Domini et
uxoris, sponsi et sponsae, novus Adam et novus Eva demonstratur. Nova Eva petit exstasim vinum,
vinum ebrietatis amoris ac divinae unionis sacramentum, et sponsus vinum largitur, vinum amoris
humani bonum amoris divini cum vino divini amoris substituit. Matrimonium humanum terrenum
Canae mirifice extollitur et transfiguratur in revelationem gloriae Domini et Dominae Nostrae,
tamquam verum populum conubium divini matrimonii! Intueamur sponsam et sponsum in cruce!
Ecclesia diu de virgine Maria crucifixo cum Domino Iesu locuta est. Maria Amstelodami apparuit et
se vocavit: Coredemptrix. Hic titulus diu in Ecclesia circumlatus est, etsi nondum dogmatice
definitus est. Ioannes Paulus II, Mariam mulierem dolorum vocavit quae cum viro dolorum passa
est. Christus in corpore crucifixus, Maria in corde crucifixus. Nolo hic theologiam Crucis nec
theologiam Coredemptricis evolvere, sed picturam describere quam in Epistola Communionis
Mariae, Pacis Reginae, vidi. Illic cosmicam noctem crux oberrat Ierosolymam, surgit obliqua in
spatia, Christus jacet in cruce, quasi in lecto, nudus excepto laqueo. Cubiculum tamen non apparet,
tantum nuditas virilis, nam corpus a Domina nostra in ulnis iacens tegitur. Stolam lucis gerit,
sericum candidum, quod fere perlucidum est, vestis fluens lucis quae per noctem gestatur.
Delicatos, graciles, femineos digitos, Christi manibus fixis, quae manus tenerrime includunt. Ubi
pectus Mariae super pectus Iesu positum est, ibi lucet candor lucis, sicut adamas lucifer, vel fons
luminis ipsius, in signum unionis Sacratissimi Cordis Iesu et Immaculati Cordis Mariae. Facies
Dominae Nostrae amanter conversa est ad faciem Domini et verba amoris inter se susurrare
videntur, ita, ut mihi videtur, Mariam sponsam Christo Sponso sancta sanctorum verba susurrantem
audire. Sacrae Scripturae versus Cantici Canticorum: Osculetur me dilecte, quia inebriant quam
vino oscula vestra! Sponsus itaque et sponsa in cubili crucis mystico amore fluitant, sicut Catharina
Senensis locum appellat mysticae unionis, redemptorem ac redemptorem per noctem mundi.
Carissima mater antiqua in Carmelo, monuisti me ne talia scriberem. Sed hic sto et non possum
illum adiuvare. Immaculata miserere mei! nuptiae Agni cum sponsa, Ierusalem caelestis. Ierusalem
caelestis sponsa est et uxor Agni, graece nympha Agni. Descendit de caelo in apocalypticis
temporibus, ornata sicut sponsa sponso suo. Finis Bibliorum omnium Sacrarum Scripturarum ab A
ad O, Genesis ad Apocalypsin, descensus est sponsae coelestis, nympha Agni, quae pulchram fecit
se ad nuptias cum Agno, crucifixo et Christus Iesus resuscitatus. Maria Virgo caelestis est
Ierusalem, Ecclesiae exemplar, humanitatis redemptae summa, scripturarum ultima revelatio
eschatologica sancta et caelestis sponsae Mariae ad Iesum sponsum conubium est. O Maria,
nympha Agni, quasi sponsa de coelo descende! Beati qui ad nuptias Agni vocati sunt! Domine Jesu,
veni cito.

VI

Nunc videamus de quibusdam mysticis. Primum verba prophetae Catholico-charismatici Reginae

Pacis commemoramus, ruborem amoris humani ruborem non viola pietatis, sed candore divini
amoris ardore superari. Rosa rubra flagranti amoris erga mortalem mulierem non ex caeruleo
castitatis lilio substituitur, sed per candidum naevum flagrantis amoris caelestis sponsi Mariae. Hic
memoramus pastorale consilium monachi, qui matrimonium Mariae pro caelibatu commendavit,
cum caelibem affirmavit caelibem amasse vehementer ac mystice-erotice! Amor enim Madonna non
debet esse asexualis, non-erotica, id est, non vitalis amoris relatio, sed Erotis summa sublimatio,
summa Erotis devotio, praecise incandescentia Eros. Inde secutus est Walther Schubert, qui de
unione Erotis et religionis loquens, Erotem in religione amplectens supra Erotem in religione
colendo, mysticam unionis mysticae cum theismo Deo, Mariam consideremus epitomen ac
specimen huius amplexus Eros in religione, quae unionem mysticam cum Deo sicut nulla alia
experta est. Mechthildis de Magdeburgis etiam hanc unionem mysticam-eroticam exoptavit et
expertus est, cum divinum sponsum in amoris paradiso invenit, cum ad eum exclamavit: Domine,
nuda sum anima in ardente avaritia! Me saepe et acriter et diu ama! Et sponsus divinus sponsae suae
mysticae dixit: Exspolia et veni in thalamum meum, et coniunge mecum in amplexibus et osculis
amantibus et summa devotione finali! Mysticus eroticismus seu spiritualis sexualitas experiri
possunt etiam relationem ad numen e converso, quod homo est eques qui Dominam Caritas ambit,
vel ille vir monachus est qui, tamquam minister, sapientiam honorat mulierem. Sapientia divina,
beati Heinrici Suso amator divina, mystica etiam sponsa theosophorum Iacob Boehme fuit. Iacob
Boehme Virginem Sophiam amatorem suum divinum appellavit, qui eum interius sanctificat et
perficit, ut interiorem imaginem Dei in humanitate sua in sua integritate detegat. Haec Sophia virgo
mysticum theosophistam pollicetur se sponsam et sponsos fore, ut eum in terris peregrinationem
ducat, et parvulam margaritam ei in paradiso daturam. Videtur quod promissio, Virginem Sophiam
esse castam sponsam in terra, desponsatam castam, ueri amici sui ministrum, sed ei nubere, et in
coelo nuptias consummare. Cum enim christianus morte terrena obierit, ad nuptias Agni biblico
loquendo invitatur, mystice loquendo, ad nuptias cum Sophia virgine. Promittit se in paradiso
parvulam margaritam suam daturum esse promissionem coniugalis unionis in nocte nuptiarum, id
est, caelesti et aeterno matrimonio divino redemptorum, expressa est in imagine sexuali coniugalis
unionis in Paradiso. Haec virgo Sophia est divinum archetypum terrestre Virginis Marie, ut dicit
Iacob Boehme, sed ipsa est et ipse Iesus Christus, et sic perfecte licitum videtur, si quis confidit
ingenio Boehme, paradisum ducere cum virgine Maria. Hic non frustra videtur spes Mahumetis
Prophetae, qui in Paradiso Virgini Mariam ducere voluit. Cum Maria sit Sophia (sicut papalis
iustificatio dogmaticae definitionis immaculatae Mariae citat Scripturas de immaculate Sophiae),
cum Maria sit Sophia, haec Maria-Sophia fit parvula margarita, id est, totali donum coniugale,
sponso suo in Paradisi donum do. Hic uterus Mariae, quem sponsus Mariae in Paradiso agnoscet et
cum aeterna Virgine Maria Sophia coniunget et cum Immaculata Virgine in mutuam universitatem
miscebit, hic uterus Mariae Paradisus a Sanct Ludovico-Maria Grignion de Montfort dicitur. Haec
verba Grignion repetere non piget, uterum Mariae beatiorem paradiso, quam uterum Abrahae in
Novo Testamento ab ipso Iesu glorificatum, uterum Mariae requies esse Sanctissimae Trinitatis
jucundum deo, uterum Mariae, quod paradisus Dei est. Hic uterus virginis Sophiae-Mariae cum
margarita totius devotionis coniugalis, ipse paradisus est: haec coniugalis coniunctio cum divina
virgine Sophia-Maria et in busta amatorio-mystica margarita eius producit, sicut dicit Salomon in
Scripturis, nullum dolorem et nil taedium, nil connubium cum divina Sophia adfert nisi voluptatem
et gaudium, nihil libidinis et beatitudinis. S. Augustinus paene describit paradisum in verbis
libidinosis languoris et iucunditatis aeternae, aeternae gratificationis et languoris aeterni!
VII

De vita orationis meae aliquid dare volo. Verba Dominae Nostrae Medjugorje mihi multum
significant. Quae dixit: Amo te immenso, ardente et singulari amore! Est, ut opinor, lingua caelestis
passionis. Amor Mariae immensus est quia amorem divinum transit, amor eius ardens quia divinum
eros effundit, amor eius peculiaris est amor, opinor, quia singulos homines amat singulari modo,
non generale exemplum quod imponit sed quemlibet originale ut spero. Maria etiam dixit vitam
caeli terrestrium, quisquis ei se tradit, ita, quisquis ei totaliter donat, ne quidem transitum ex hac
vita ad illam vitam observat. Ita verum est quod Ludovicus-Maria Grignion de Montfort dixit vitam
cum Maria Sophia esse matrimonium spirituale sed verum! Confiteor igitur Mariam ardentissimam
devotionem totalem, qua meae flagranti devotioni totali respondet, vel qua eam amanter antevenit.
Primum enim me amatorem suum elegit, et cupide me petebat, donec, forma et amore oppressa,
totum me illi dedi — Totus tuus! Unam tantum visionem referre possum, quam intellectualiter, non
biblice, non theologice, non philosophice probare possum, sed uterum Mariae in medio mundi vidi!
Teilhard de Chardin vidit cor ardentem Iesu in centro mundi, et fortasse utrumque idem, est enim
cosmicus centralis ignis divini amoris, quem personaliter in utero Mariae involvo. Olim in corde
humani amoris perditus recessi ad cubiculum precationis inter natale et magorum festum, cum
Maria Virgo invisibilis, sed notabilis me visitans. Mecum contremuit et me specialissimo suo amore
consolata est. Illa mecum saltavit ad moestos amores, et me fovit amplexu. Illo tempore picturam
spectavi quam videram in Epistola Communionis Mariae Reginae Pacis. Maria Anglorum
salutationem ostendit. Madonna vestiebat pallium caeruleum, quod circumfluebat leviter instar
aetheris, sed aperta erat et induebatur, quae erat sicut sericum candidum, levissimum, mollissimum,
tenerrimum, circumfluens corpus ejus instar lucis caelestis. Stola serica fluens circum corpus
luminis circumfluebat, ut figura dulcium uberum figurabatur. Antequam dormivi, ubera Madonnae
osculatus sum. Expergefactus mane Spiritus Sanctus aperuit Scripturas et legi: Ierusalem, induere
stolam gloriae Domini. Et sensi (dimitte mihi crudelem mundum) quasi Madonna nudasset stolam
lucis, quae velavit corpus pneumaticum, ut consolaretur me coelesti amore suo, et nunc in festo
Epiphaniae, tunicam Domini gloria rursus vestietur. Invicte sensi devotionem Madonnae roboratam!
(Immaculata, scis testor veritati!) secundam visionem referre volo. Subito noctis tempore ab Novus
Annus Eva ad Novum Annum, qui beatae Mariae Virginis festum est, cum post precationis horas
subito appropinquationem sentiebam Virginis Mariae. Nomen eius: Amor! Apparuit in radio lucis,
sensi figuram illam tenuem, quae erat tantae foemininae venustatis et tantae gratiae virginalis, ut
mihi videretur similis Madonnae Veneris ab Botticelli depicta ut aeternae animae immaculatae
symbolum. Vere coelestem virginis Mariae amorem benigno visitatione persensimus. Et ingressus
sum in eam partem cubiculi mei, ubi erat lux invisibilis prope visibilis. Erat prorsus momentum
mediae noctis in anno vertente quo ingens pompa in caelo explosa est. Et egressus sum in solarium
meum et in nocte cometas explosas et pluviam caelestem ignis aspiciebam et sensi me considerare
hoc momento coniunctionis cum Maria expressio cosmica nostrae unionis et actus cosmicus amoris.
amate Madonna, tamquam femina amoris, noctem universi replevit flagrantibus flammis totius
amoris sui! (Populus me insanire putabit, cara foemina, sed scis me ita sensisse!) tertiam visionem
referre volo. Steti in fossato iuxta Mare Septentrionalem et meditatus sum rosarium in solitudine die
Paschae ad meridiem. Tunc super rapidum mare, invisibiliter visibiliter, apparuit mihi virgo Maria,
quam in Graeco Orthodoxa Ecclesia Panhagia Aphroditisam vocat, et Mariam precatus sum, vocans
eam omnium gratiarum Dei oceanum. Et oceanicum affectum habui in oratione ad Mariam animam
meam cum Maria Virgine trans mare immissam. Et in mentem venit cogitatio veram orationem esse
similem unionem cum muliere, quia oratio vera cordis viva ad mysticam unionem cum divino
amore ducit et ad eandem beatitudinem ducit, quam vir in unione cum uxore quaerit (nisi vero cum
amore divino ineffabiliter copulatus foeminae mortali foelice superat unionem)! Ad hanc ergo
meditationem, tria Platonica insania nata, poetae insania, musa obsessa, amantis insania amati, et in
fine huius meditationis, in fine huius meditationis, rabiem prophetae obsessa divino Cari. Somnium
communicare cupio. Anima mea somniavit in vigilia Nativitatis Christi, me esse in utero Dei, in
utero matris meae deitatis. Et anima mea sicut cælestis proles natabat et in amniotico liquore
Deitatis Matris meæ natabat, et liquor amnioticus divinae Matris misericordis uteri infinitus erat,
maris sine littoribus, et anima mea redempta natabat et feliciter in mare beatitudinis!