CHRISTUS ET PSYCHE

CYGNUS

CANTUS I

Olim erant rex et regina

Duae filiae erant et tertia.
Duae sorores bene iverunt
Spectare ac valde congruit consuetudines locorum.
At minimus me subtrahit sensui meo!
Et si ego in Elysium proficiscar
Et respexit ad rationem pulchritudinis
Adhuc nullam parabolam vicisti!

Etsi poeta sum et poetae gloriantur

Ipsi sunt linguae eorum,
Sed nec flores sermonis florere volunt;
Conveniens huic puella, splendidis
Siccine est supra omnem modum? et Hymen
Facem nuptialem noctu accendet
In thalamo suo thalamum amabile thalamum.
Lingua poetica nimis pauper est.

Intueri illam et adorare illam

Unus erat, et ante pedem cadere!
Ea summa est omnium orationis meae;
Flamma in meo sanguine aestuat!
De hyacintho vultus semina aurea sere
Ut cantu florum quisque floreat;
Ornet sinum flos cantus;
Illa in luco Musarum pulcherrima!

Sicut poeta cum ingenio interiore

Quam formam pulchritudinis eius honoro!
Vinum non inebriat, rivus sanguinis;
Caro autem Christi non est in camera sacramenti;
Quam felix risum placet osculo!
O pallida et lurida ipsa est Eva;
Novae Evae ardor comparatae,
Quod solum e caeruleo meo sanguine emergit!

O, haec nova Eva tam pura fuit;

Rosa rubicunda rubore
Marmoreo ante pectus, ebur!
Et in pectore cor! Ad sponsum
Indignus etiam coeleste unio;
Nec ausus est ipse Adam claudus;
Intueri novam Evam e longinquo;
Lucidus quam septem stellae matutinae!
Non est me solum qui illam colit;
Homines omnium gentium iam iter faciunt
Mirabilis imago, Stella maris;
Eam videre volunt, capillis velatam
Siue benignus hoc nutus formosus nobilis,
Summam largitatem detegere paratus.
Nec quisquam Paphon-Ktima ultra peregrinatur;
Quia idea Diotima erat!

Quis adhuc idolis redimire possit?

Non audiunt, lapidei fiunt?
Nolumus apud templum meretricem saltare
Esto magni saltatores circa phallum!
Amare volumus feliciter, ride, vere
Et vinum ad amicam secretam bibe
Et in nomine tuo tantum manna comede!
O benedicta, flore de semine Dei!

Maria nunc de his honoribus audiuit

Et dixit ad filium suum obnixe;
Pulchra mater cara esse nolunt
Ad homines totius mundi principium
Tales idololatrias desiderare
Mortalis quantum coeleste! ego sum
Sola omnium domina amantium;
Et quae ancilla potest esse similis mei?

Per amorem materni, fili, deprecor;

Arcum trahe tuum, mitte sagittam ignis.
Vestigia tua ad hanc virginem converte
Festina ante pectus pulchro ingredi!
Uxorem ducere secundum consuetudinem
Hominum cum homine;
Sed ne mane apud hominem non furia.
Languet animus Psyche, instinctus Psyche!

Vide tenera quod pulchellus Psyche

Et pro hac amabilia animula, haec margarita;
Furiosa nigricans opaca barba;
Quaeris eam a grumpiest guys
Animus hebes, cor durum;
Corpus ejus exsiccatum est sicut alnus mortua;
Eos astutia argenti emit.
Vide an veneranda sit!

Sed quid Psyche profuit?

Potestne pulchra e forma haurire?
Nullus rex, nullus mendicus deditur
Adorantur omnes;
Eius amor, vitae sensus;
Suum numen incarnatum vocant!
Hanc poetae laudant-Carmen;
At Psyche nemo in amplexu tenuit.

Duae sorores iam matrimonio iuncti erant

Argentum non parvam maritos habebant.
Sed Psyche tristitia animata est;
Clamabat sola cupressi in umbra.
Frustra ardor animi fumant
Mulierum autem delicias non habebant;
Quid opus est ei rosas dedicandas?
Nonne heros ampellare cupit?

Pater cum filia passus est

Et mirabantur: Quare sola est?
Ubi solamen dirae puellae?
Et ubi est salvator pauperum?
Pater ivit usque ad Sion
Et dixi in sanctuario: Domine mi rex,
Oraculum salutis praedicate
Et dic puellae sine macula verbum!

Tunc Dominus dixit: Tu praebe virginem pulchram

Super petram despiciens
Atque ibi periture;
Corona eam sicut sponsam Dei.
Tunc ab aeterno accedes
Gloriosus in quo confidit
Horrendum, summum monstrum;
Psyche servabit per ignem amoris!

Iam virgo formosa decet, pulchre pectore

Ubera pomorum, quae desiderio tremunt;
Puro connubio leto armatus;
Ibi fluit candidissima fabricae
Deo concupiscenti pudicitiam suam;
Piorum thuris odores circumfer illos
Et pia cymbala sonant ubique
De Psyche unguentis sanctificata.

Tunc taeda nuptialis fulsit

Ad fuliginem nigram in caerula ardor;
Tunc audire potes molles lamentationes flentes
Nuptiae pro hilarem tibiis.
Pectora plangunt virgines;
Socii molestias incolumes relinquere
Candidae virginis in funere;
Qui lacrymas velo siccat.

O mater cara! dixit opertum

Debes clamavi citius
Cum celebraverunt me ut nova Eva
Et contuli me misericordi
Et hymnus summae mihi laudis decantavit honorem!
Nunc regina caelorum vult me
Praecelsam gravem impertire doctrinam;
Noli puellam deum!

Moesta thalami comes ibat;

Eam relinquens sponso suo.
Sola ibi stabat in saxosis
Et misertus est miserabiliter a Deo relictum;
Quasi brevis cordis evacuata fuerit;
Quasi omnes caelestes illam odisse vellent;
Ut si pectus apertum in dolore
Una ultima spes est desperata.

Sed venit aura mitis Favonii;

Zephyrus venit in amictum;
Fugax leporum iuvenum timiditas
Et accepit sponsam Dei in manu sua
Et duxit eam ad gramina viridi
Ad lenticulae dulce hortum;
Subridens iacebat in dulci radio
Sumens in pulchram vallem Amoris.

Et Psyche in molli prato iacebat

Et florum odorem doloris sui;
Et melancholia in paradiso
Apem aestatem aestatis observabat
In flore se abscondit, in dulcedine.
Et Psyche somnos in lucem demersit;
Ex somno statim excitare
Risus maerens audiri tinea potest.

Surgit, ambulatque per nemus.

Per florem malorum arborum tam clara
Et iubar maternum ama.
Ebullit fons in medio paradisi
Sic purum et tam crystallum et tam purum
Et fluctus hilariter et molliter garrit.
In ramo viridi ludit ventus occidens.
Ibi magnificum palatium videt.

Haec erit voluptas palatii mei;

Citri atque argenti laquearia;
Muri citri lignum et eboreum;
Ornantur anguli aureis ornamentis;
Pavimentum musivum lapideum pretiosum.
Et in circuitu spinea rosa sepes
Pomorum optimum genus.
Et porta margarita rosea aperta est.

Tum audit pulchram vocem susurrantis;

Audi invisibilis misericordiae verbum angeli;
Principium sapientiae, Psyche, mirum est.
Nunc vade, refice te in balineo
Et te in molli cycno deponere lecto.
Nos servi te ab iniuria defendunt
Puris et pudor alis.
Visne tibi cantores canere?

Et Psyche spuma melle perfusa;

In dolium sicut cete informibus
Tum surgit, puro quod Maia somnio;
Tum ingressa est triclinium aureum.
Servi per cubiculum portant
Calix invisibilis et phiala pro farina;
Fraga, lac, olivae, panis et caseus
Vinum vetus ex delectis messibus.

Musica sonat lyrae invisibilis

Et cantus de ore invisibili procedit.
Purpureo sol flectit velo;
Dives in hora vespertina caerula descendit.
Ibi ad celebrationem somnii sui vagatur;
Tum luna risit, rotundum, foemineum.
Susurrabat, circumlabat amictus;
Sic timuit virginitatem suam.

Tunc vir divinus adivit eam

Et concubuerit cum ea in cubili anima mea;
Vos dilecte sue gratiose;
Regina mitis luna mense Maio;
Surrexit princeps cum ea in aula nuptiarum
Duxit eos ad clamorem summum;
Quo, ut amoris spiritum, laudare
Virgo incolumes penetravit Hymen.

CANTUS II

Ergo uxor cum viro suo dormivit;

Sponsus calidus est in capillo
Ibi quievit in defatigatione
Et amor erat occultus et revelatus
Tum maritus in lecto tabellæ locutus est;
Dilecte, diligenter, periculum est
Appropinquaverunt enim sorores vestrae pessimae;
Felicitatem tuam calumniare volunt.

Solus manere in conspectu oculorum meorum

Semper oculos meos ad conspectum meum inclina;
Nocte ac luce comes tuus sum;
Mysteria amoris ostendens.
Sororibus tuis te non convertas
Et si rogant, o dilecte, tace;
Nostra castra, facta, celate,
Nullo modo tu me prodis unquam.

Sed Psyche vocem suam ad lamentum extulit;

Quae dixit: Vocem humanam non audio;
Solus sum nocte, solus interdiu.
Miserere, dimitte irae tuae
Et responde me ad quaestionem
Sive in calyce udo erat.
Quomodo annuntiem tibi, rithimo diffundere?
Secreta es etiam dilectis!

Et coepit adulari sponsum

Cor eius rubris rosis rutilans;
Illa se in pectus suum ad amandum proiecit;
Ad unctuosos membra fovere.
Quam pulchrae sunt puellae pulchrae cum simulant
Et dulce loqui venustum opposuit;
Quis non amat verbum audire?
Et quis non potest osculo fascinari?

Oscula quoque coelum decipere possunt!

Dedit itaque vir et molliter locutus est;
Sororis tuae consilium non auscultare
Si vis aliquo modo discere;
Quomodo vir tuus? Cum omnibus choris
Ad laudem et ad laudem Angeli et ad laudem ejus;
Mysticam formam exploras;
Fatum cito te mittit in miseriam!

Et Psyche innixa iuvet

Dedere pectora trepidis;
Ridere venustissima lineamenta;
Invisibiles crines intexere;
Femora eius sicut fibulae flectuntur;
Molliter gemit: Dilecte, dulcis vita;
Volo tibi in omnibus obedire;
Sequor te ut dilectum et ut Dominum.

Sorores stabant in rupe

Et Psyche prospexit de dulci valle
Et dixit: Quid ploras, heu!
Quasi mundus Dei esset vallis lacrymarum?
Non semper vivere in amore matrimonii
Terra simul et caelum;
Sol paratus est ad calefaciendum nos.
Age, sorores, Psyche amplectatur te!

Tum sorores ventus zephyrus ambos

In valle amoris, ad domum Psyche.
Tunc paradisi convivium oculis viderunt;
Apes onerata favo mellis;
Voluptas regia pulcherrima, virgo in serico dulcissima;
Quod anima bene modulatum est in interiore rithimo
Carissimo viro ad gloriam.
Quod tantum fuelled invidia sororum.

O Psyche, hortus iste somnium est

Iam in terra paradisi habitas;
Gaude palatium gloriosum, quam stelligeri spatium!
Quis hic tecum vivit, quis socius tuus est?
Et mentitus Psyche: Maxilla ianthina ianthina;
Tenuis membra teneri tenera;
Sic venatur cervum cum arcu et sagitta;
Fidelis est mihi, et ego eum amo.

Nunc sume tecum ornatum pulcherrimi ornatum;

Ut onerem te, qui abis graviter.
Sorores onus decoris ferre iuvat;
Obsidian, Lazure, Jasper, Jade.
Volo te gratis humanam dignitatem
Glorifico cum gratia viri mei!
Sorores Psyches reliquit in aula
Tunc invidia amaram bilem comedit.

Uxores debemus indulgere viris;

Qui sunt invidi et laborabunt in nobis?
Et Psyche optata praemia fato;
Quae tam vana et desidiosa et otiosa fuit;
In hortis dei habitet;
Unde flumina fluunt sicut auri liquor;
Ubi dulce fructus splendor et festum oculis
Rides, o in dulci aestate sericum?

Quam pulchre ornata vadit in rebus subtilibus!

Fatum orcum negare nos vult?
Deus verisimiliter etiam eam deam faciet
Elysium transfigurat?
Oculi eius laeti iam ridentes videmus;
Placuit deus optatis;
Illam in ecstasi ignea ecstatica!
Quam superbe femina nasum gerit!

Nemo benedictionum suarum in aeternum

Expertum est, quia ambitio gloriam desiderat.
Nunc imus ad viros, heu!
Exilis res, exilis existentia.
Sed Psyche superba abrupte cadet;
Eiciamus eos de sanctuario
Florentem maledice, delicatam
Comites et hortum amabunt!

Interea iacebat caerula crepuscula umbra

Et in sole calefactio rosea
Psyche bibitur cum Deo viro suo
In his candentis arma Dei.
Flos tegetum odoratus fallax;
Tunc deceptor dixit plena misericordia;
Mane mecum in plantis comantem
Maleficarum ineptiarum non attendis.

Curiosus, secreta scire volunt

Explorat divinam formam meam.
Dialogus familiaris noster osculum
Et ne prodis, frigeat cordi.
Te lecto te in rosa cervicalia
In amore et silva occultatum manere
Et parcus esto: non videtis me
Carissima foeminarum te amo!

O Psyche, ingenitae munditiae

Et flore animam castas,
Noli audire verba vilitatis
Invidia tantum in malis sororibus est caro.
De amore nostro nihil dicis unitatem;
Obclude aures furiarum stridoribus.
Servas tuum florem anima pura
Ac nedum in animam amor!

Et dixit Psyche: Cum appropinquant sorores meae;

Probo fidem meam.
Taceo amatorios amplectendo
Et quam me ut ancillam tradidi.
Septem stellae lacrimae suas viderunt
Clamabat acerbum dolorem.
Dulces lacrimae sicut favus reginae;
Illa singultu rupta voce locuta est;

O cinnamomum redolens calamistri tui!

O coeunte comam tuam.
O per molles genas lilium;
O rubor genarum tuarum;
O per oscula, margaritae tuae splendorem;
O per oscula et amoris furor;
Testimonia tua in utero pulchritudinis.
Cum venerint sorores meae, tacebo!

Lacrimae defluebant ab oculis

At Psyche marito suo:
Mi vir, in omnibus delitiis paradisi
Mihi quoque permissa gaude;
Gaudium, sol mearum,
Sorores meae videre! aurora;
Ut sponsus et sponsa amplexantur;
Quia mollivit maritus.
Lacrimae tristitiae est calidum amara
E genis curvatis pulchre basiavit.
Desiderii animae testes lachrymae;
Serpentibus torminibus exaruit.
Tunc formosa facie risit;
Oculi lucent sicut stellae pulcherrimae.
Deceptus, deceptor, juravit suam voluntatem
Ut in sua pura gratia adimpleatur.

Fugiuntque sorores;
Curiose Psyche invadunt;
Invidiae plena, mutationem semita
Avide et aurum et gemmas avide.
At Psyche vocat cycnum;
Invisibilis, sit cantor
Et sonet sphaerarum lyra
Prophetica amoris nuptiarum celebratio.

Invidus Psychen mox percontatur;

Quid invenerit speciale de viro suo.
Dicit: Forma masculini est;
Fortiter corde, robore loin;
Est circiter triginta annos
Et in operibus manuum suarum semper succedit.
Qui mox oves ad pascendum et agnum accedit.
Post haec verba sorores eius repudiatae sunt.

Tunc soror prima ad secundam loquitur;

Pulchrum est quod dicit Psyche quasi fabulam?
Sed non possum ferre fabulas natorum fabulas.
Credo, virum numquam vidisse!
Similis deus in thalamo suo graditur
Atque etiam surgat ut dea?
Ab arbore me suspendo fune
Psyche tam pulchram felicitatem participabit!

Sorores reversi sunt in tincto

Psyche proprii odii capere;
Monens eam contra virum Dei;
Hic est draco vetus, ut serpentes.
De corporibus eorum et urinae
Et spumas Psyche adspergit sanus factus est;
Qui non agnoscit in innocentia;
Invidia hae furiae regantur.

Et tunc amatus obliviscitur

Monitum dixit vir
Et dubitaverunt, quod ex gratia lapsus est.
Dixit: Vidi in aula nuptiarum
Numquam vir, numquam crines cadit;
Numquam os suum ad poculum et ad cenam pertinet;
Invisibilem illum, risum tantum audivi
Ergo verum esse potest quod draconi similis sit.

Dixerunt ei sorores: Vis te ipsum salvare

Accipe igitur cultrum cum acuto ore;
Accipe lucernam in cubilibus vestris
Ut dulcis oculi tui spectes;
Tunc videbis: serpens catenam te cupit!
Ambo sobrie locuti sunt in animabus suis
Et Psyche excanduit et extimuit
Et vehementer timebat serpentem!

Sola fuit in aula;

Sed non solum: prope sunt strigae!
Sic oderat in eam ruinam
Regina coeli, Maria ibi;
Quis eam in laqueum decepit?
Serpens oderat virum suum,
Oderat igneum draconem valde -
Pulchrum suum ridet et ardenter amavit!

Tunc accessit divus vir;

Et anima Psyche ardebat;
Accessit ad eam in aula aurea nuptiarum
Diductis velo interioribus castra;
Fervidus telum erat, ferrum acutum;
Corpus eius ut cithara canebat;
Hortatus est eam ut cognoscere animam
Et Psyche diluvium et incendium fuit!

Hanc scatebram secuta est caduca;

Deinde obdormivit in pondere.
Et Psyche nocturnis ademit umbris
Modius olei satur;
Pro sponso et viro suo
Pulchram faciem intueri -
O rosa os! palpebris lilia vernantia!
Genae ardentes sicut favilla vini!

Tu epitomae, omnium pulcrarum;

Visio poetarum, vatum et prophetarum;
Decem milia charismatum corona capitis;
Ver, circum te spirabant flamina libidinis plenae;
Pulcherrima es inter omnes filios Dei.
Vere dignus es, qui te in aeternum colat!
Felicitas et lacrymse poenitet! Luctus
Et beati! Dei timor et timor amoris!

Ut cantare pulcritudinem talium Dei

Si dulce vinum opus Homeri.
Oculi decem milia alarum columbarum
Eros istius indita omnis sapientia.
Cincinnis aureis quae segniter pendebant
Quam gloriosus sidereorum Spheros splendor;
Pulchritudo Mariae dedit illi pulchritudinem suam!
(Sed hi toni ante gratiam ejus sunt stagni).

Et pone super tapete ante lectum

Pharetra ac arcu ac iaculis
Quod per omnes amantes ardenter exsequitur
Et omnem mortem et taedium occide
Concita in concupiscentia et in querelis
Summae salutis amantes!
Divina profecto vulnera graviora infligit;
Ut sanet cor ad beatitudinem!

Et Psyche mox sagitta ludebat;

Ictus pulchra manu sagittae.
O anima, noli tantum ludere cum salute;
Quasi fulmina mille divina calet!
Terribilis ut fulmen Domini
Estne missile Christi flammans! exasperat
Pollex Psyche: Guttae sanguinis intumescunt!
Passio calida est quam infernus!

Sagitta dei percussit puellam vulnere;

Sanguis ruber ex vulnere fluxit.
Tum prope ad os tetendit
Et incanduit in amore
Erat autem fervens velut canes rabidi
Horrebant pectora luxuriae eius;
Dedit in calidum cum gemitu
Pura illius divinae pulchritudinis visio!

Sic agita faucibus siccis

Anhelans anhelitus, manus quassans;
Illa super lucernam pulsante unguento fervido
Rorantia deo. pluet in tonitribus
Curae parum eum, sed animum
Diffidunt amantem amare necesse est;
Evigilavit, aspexit eam, fugit! -
Et ingemuit Psyche misere Ah et o!

CANTUS III

Miser Psyche flevit lamentis;

Sensit quasi cor eius transfixus
Quasi deus eam in miseriam excommunicare vellet!
Tum se in flumen abiecit! et auferet
Ad Dei gloriam portant undas
Ad litus longe, to a place of florum;
Ubi lilia fulserunt et rosae fulserunt
Poma quoque flores albos ferebant.
Pastor Petrus in clivo sedit
Montis puella Petrae in ulnis;
Grex agnorum urgentium densissimus
Ver in sole, in calido.
Tum pastor vocatus: Puella, nolite timere;
Video te, etiam in acribus lacertis labantem;
Erige animam ad Christum adorandum;
Ora Galilaeae hetaera!

Tu anima, doles morbos amores

Et si tibi morsus amoris noceat,
Non debes a corpore tuo discedere,
Sagitta ferox in corde haeret.
Saepe carorum convivium est oculis;
Sed cor eorum sicut aes durum;
Non licet eos fovere vel blandiri -
Christum blandis adulationibus implora.

Et Psyche in desertis itineribus aberravit

Et statim venit ad sororem suam civitatem.
Ibi venit ut ulciscendi sitim coleret;
Ad sororem, quae infirma videbatur;
Dedit ei benedictionem hypocriticam
Lenis mellita lingua
Et suscitavit ad vindicandam sororem suam
Talibus alloqui dulcia verba:

Ut monuisti, memet vidi

Maritus. Spheros coelestes vibrabat;
Ibi in luce stellarum iacebat homo Dei;
Filius speciosus virginis, Dei Eros!
Cesseram aetae pulchritudinis;
Talis pulchritudo ne Homerum quidem describere potest.
Sed tunc laterna coepit fatiscere
Et polluit corpus casto deus.

Et surrexit sicut sol

Mihi autem nimis iratus sum in ira Dei.
Posthac a beatitudine mea pellatur!
Sed ducam ad auctoritas gaudiorum;
Deducar ad laetitiam auctoritas
Domina Stultitia, soror tua! Haec spina
Percute me graviler ut clamarem;
In tuo loco petam Dominam Stultitiam!

Domina stultitiam festinat ad rupem

Clamabat anima libidine agitata;
Domine Jesu, elige me ad nuptias Dei!
Domine Jesu, duc te ad insaniam inscitiam!
Tum, spe plena, repente se deiecit
Descende, illicque animam de gutture fugit;
Mortua est - et pro Christo eam deificans;
Frangitur in terra, ut vultures comedant illud?

Et perrexit Psyche ad alteram sororem;

Peregrina etiam mulier ad Cervum adiit.
Sed columbae nonnisi in Christi nidis concessae sunt;
Fulminat irae picas deus;
Alienam quoque frangi sinit.
Pulvinar in sede mollis iacuit
Et gemitus peperi doloris;
Dei Filius Speciosus.

Tunc vidit eum columba alba modo;

Effudit graves gemitus doloris;
Deinde ruit ad Mariam, quae est in balneis
Membra fovent pulchra;
Carum corpus eius molle et candidum ut paelex.
Maria ergo anulum huiuscemodi columba audivit;
Filius tuus est aniantem et omni hora
Multum lacrimae propter vulnera clamat.

Maria cum pulcherrima iucunda sinu

Hoc bene audivi auribus suis
Et ait: Amatne unam Musas?
Desiderat castas orandi horas?
Desiderat animus Jampusae,
Nam quae in me coniuravit virgo?
Columba dixit: Deprehendit eum in filo serico
Domina Psyche mortalis, puella pulchra.

Maria irata est in corde suo;

Psyche carissime fili pro illo ardet;
Rivalis decoris mei;
Quam quidam iam vocant novam Evam?
Tum inmaculata abiit iratus
Ad cubiculum eius. Et cognoscit
Christum cubat, aniantem;
Aniantem sicut Schwanke pro Psyche propter!

O fili! Et alius erit filius

Ego meliorem filium pariet
Sic senties iram meam et despectum tibi.
Ambulabo, virgo Maria;
Et de solio meo perveniam
Novus filius ardenti desiderio
Ardens, arma;
Sagitta pro qua mel emi!

Irata, Sancta Maria irruit

Solus per aetheria regna;
Ubi subito occurrit Shekinah,
Chokmah, caeli regina mitis;
Dicunt: Quid laceras super lacrimam?
Pulcherrima esne in tabula;
Christum non esse muscam aut apem;
Quod esset tarenti puella?

Noli cogitare de filii tui deliria,

Volat gratis in amore volatus;
Fac ei facilem amorem
Quaerat amet voluptatem.
Et si etiam pulchram Psyche liberare cupit,
Ad summam famam vivere potest?
Mentem tuam immaculatam mites fac;
Tu sola manet regina pulchritudinis!

Sed Psyche diu in terris errabat;

Non inveniet divinum virum.
Et non potest fovere crispi anguis
In sancta scientia nuptiarum aula;
Et ideo cupiebat eum sollicite adorare
Et rogamus, ut ex jejunio pallidus et luridus;
Inceptis pro delictis;
Flens magna procumbit ante pedes eius!

Tum templum in monte vidit;

Ibi falx et spicae spicae iacebant.
Omnem spiritum in opere suo honoravit;
Forsitan ille audiat desiderium suum
Et serva Psychae ab ira Mariae?
Sed quis contra reginam orbium tuetur?
Estne spiritus Sancte Marie potens?
Accessit Sophia, auro magnifice vestita.

Et Psyche prostravit se calceamentis Sophia

Et calido rigat lachrymis pede;
Sophia! alta secreta pectoris
Et per cycnis nigris regni mortuorum
Et in nuptiis cum tranquillitate Domino -
Sanctae Mariae tege me gemitus!
In Mysterio Evangelico:
Audite me! - Sed Sophia tacuit.

Et Psyche venit ad lucum vallis;

Votiva pendent in arboribus.
Sola in parvo templo esse voluit
Sacrificiis fac auxilium caris.
Tum vario lumine vidit in caelo
Pulchra oculi in coloribus alis
Et vario defluit pavone
Sekina, uxor Domini.

Shekina, uxor Domini,

Te reginam colit Ierusalem;
O Virgo conditor foederalis! confido
Vir Dei mentem mihi reddit
Et in visione eius gaudeam
Propterea me projicio, virgo, coram te;
Vocate te in atria Salomonis!
Tum Schechinah erumpentem hera videt.

Fatum aestus spargens amare!

Omnis spes naufragium,
Caelestes tueri non potuerunt!
O portae caeli non patent mihi
Nec possum in empyreo sedere
Si me devoveo Mariae? lacrimis hit
Et singultus formosam stultus oravit;
Corde tuo me dedico, princeps domina!

Maria ascendit in testam currum;

Quod Ioseph ante noctem nuptialem fecit;
Mille album lovebirds plangunt
Tam dulcis amor trepidi molliter gemit;
Gaudete passeres et passeres
Cygnus quoque magno splendore natat;
Mariam conchae iunxit ad currum suum;
In arce coeli portabit eam.

Maria quaerit Hermes Trismegisti

Ad ancillam apertis oculis spectare:
Aspice, Psyches obtutus ardet desiderium;
Her brunneis capillos ita fluit
Aurea mala mammae pulcherrima currentis;
Labia tamquam dies
Genae pulchre repandae et rubendae.
Ite eam audi cum sola orat.

Et Trismegisti alarum in pedibus

Terra invisibilis torsit;
Nuntiare: Qui salutant Virginem
Videant Psyche! Estne felix?
Sic osculabitur Sancta Maria;
Linguae occurremus in calidum basia
Psallite, ecce, quem Maria osculatur;
Felix ac Cherubini!

Et sensit Psyche sic amissam

Amissis omnem felicitatem
Quasi fatum conspirare contra eam
Illam fatorum nihil nisi dolorem!
Tunc venit ad portas Virginis;
Portae templi patentes;
Patuit ei porta Immaculata;
Tunc anima eius spem novam sensit.
CANTUS IV

Maria canebat mellito

alta voce canentes in sono;
Vis nunc matrem tuam salutare viri;
O Psyche, vel sicut filius formosus
Digne declivis ad pedes Dei?
Vulneratur! Red sicut pratum papavera
Et sicut rosae rubent in labiis meis
Et rubicundum est ut sanguis vulnus cordis eius!

Christi formosam educare puellam;

Maria vocavit duos servos
Ancillae tristitiam et moestitiam;
Ut verum nucleum Psyche
Nam in dolore longe fugit
Et pura veritatis mens pura surrexerit;
Ergo Maria, candens in venis, mustum
Ancilla Psyche decies lacrymis ungit.

Tunc adduxerunt eam ad virginem;

Is de nuptiis laeto venit
Ardebant a vino dulces oculi;
Corpus candidum myrrha dulciter madefactum;
Aquae dulcis circa collum margaritae;
Rosae manibus suis tenuit.
(O ut omnis poeta ebrius sit
In udo coccineo rutrum labiorum!)

Dixit autem Maria: Ecce pœna

Culpam enim tuam tibi debeo imponere.
Mane cum dormio defessus ex comesationibus
Tunc solus in flore viae ambulas
Et de ove lanam auream carpe.
Videsne eam ad fontem ponere
Afferte mihi floccis aurei velleris.
Dixit sancta Maria: Vidi dulcem saccharo.

Tunc Psyche voluit exire ad litus saxum

In ripa fluminis porta mortis
Devolve funesta ad Orcum!
Tunc spiritus de arundine appetere inspiravit dulciter;
Multa iam vidi per colla pendentia;
Quorum uterque voce iuravit amor;
Sed iuro tibi per tremulum arundo;
Fer patienter, Psyche, vives!

Audi, Psyche, meridie insanit aries;

Cum sol lucet in summo;
Sed venit vesper plena crepuscula caerulea;
Tunc aries melancholicus lassatur;
Et cum intumuisset sol usque ad mare,
Tunc invenies in area florenti
Dispergitur vellus auratum lumine tunsum
Pulchre valde, velans florem caeruleum.

Sic Psyche intulit lanam auream;

Quas detulit ad altam dominam Mariam.
In luna caerulea benigna respexit;
Quae cum omnium siderum prima evigilasset;
Tum caerulei oculi bene micant;
Oculus amygdalus macilentus suaviter risit;
Os rosa ridet, rubet;
Nunc ad mortem te mitto!

Deinde quaeris aetemitatem mortuorum;

Ut det mihi oleum decoris eius.
Iam videre possum tedia mea circum rubra
Ore pallor et pallidus et ubera mea tremunt
Iam non satis saliendo sicut siliquae
Ex noli me tangere quia vitam habeo
Dicata nutrientibus filium meum vulneratum
Ergo ab aeterno bona desidero.

Et Psyche ad altam turrim ascendit

Animae dirae curae;
Quia in passionibus expugnant
Timuerunt orci serpentes ignei
Et de muribus et vermibus.
Tum palluit sanctus factus est;
Eadem aromata quae aliter floruerunt et odorata sunt;
Tum illa mortem sibi committere cupiebat!

Tunc spiritus vocem locutus est in tempestate

Prophetiae sancti prophetae;
Si Sancta Maria, Psyche, nequam;
Viam quae ducit ad inferos puncta
Ipsa te Virg ferit ira;
Quis ergo orare vis ut timeas orationem tuam?
Oremus veniam, princeps Charis;
Quod pia nunc Stella maris fulcimen!

Hordeum glomum et sacrificium vinum accipite;

Sic ingrediamur portas tenebrarum.
Si mali spiritus cantant et clamant;
Cogita donum meum, hoc te servabit
Illa tibi reddet, tibi ignoscetur
Judex mortuorum. Vinum et hordeum dulce
Canis inferni superbe et victor supellectilem
In picem horrentia sulphura gulam;

Itaque beatus Psyche decurrit

Fecitque omnia ut sibi fuerat imperatum.
Aeternitatis pulchra membra laudavit;
Oculi quoque sidereum laudare parati
Illa cincinnos nigros laudabat
Et multum laudatur leni fluxus albi
Canentia serica circa carnem mortuorum;
Horribilis mors, tam glaciale pudica!

Nunc aeternum ei poculum traditur

Cum pulchritudine unguentum oleum ab aeterno
Sicque Psychen dixit: Non sicut comissantes
Aperi isthoc poculum, inepta puella;
Alioquin te mors triste ulciscetur ultorem
Afflictus et in morte gloria
Superet te et desinat;
Ne polluas immaculatum sic!

Et Psyche per crepuscula caerulea resurrexit

Maio versus auroram;
Tum superata muliere curiositas
Et calixem aperuit - difficile ad ignoscendum.
Subito somno gravi submersa est
Leviter alta et sine somniat dies
Sicque in terram delapsus est, cui adaequavit
De pallore cadaveris anhelitus.

Et Christus fuit ab omnibus vulneribus

Et omnis anima dolor et omnis dolor
Sanus per divinam repentinam sanitatem
Et noluit esse solus et solus amplius
Et non amplius ligatum ad comitatum parentis
Nec iam sine Psyche
Mater fugit, e ultor;
Ruit ad amatum dormientem.

Somnum osculatus est a palpebris

Et sagitte eam excitant scopulo;
Tum fessum somno vidi
Oculos somniorum opertos in die,
Promptus ad amandum eum
Tunc molliter dixit Christus: Psyche, dic.
Non vis properare, Gratiae nostri?
Oleum aeternitatis exhibere?

Et Psyche donum dedit aeternitatis

De ridente Maria ibi;
Ut penderet puram pulchritudinem
Circum corpus eius, quem omnes videre volebant,
Tunc Maria convertit in pan
Coxae arridet, immo;
Stupebant autem omnes et sic delectabantur
Post Immaculata incitatus!
Dixit Deus: Volo, quia bonus sum in corde meo;
Votum explete pro Psyches erepto.
Sed quiescere habet, sanguinem tuum leniet;
Quis est alius qui desiderium tuum impleat?
Subsideat aestus passionis
Fiam adhuc mare secundum voluntatem meam;
Et inveniam te beatum et hilares
Te cum Psyche coniungere volo.

Sed tu, immaculata, ne plangas;

Quia nemo te honoris tui spoliaret;
Horrebunt omnes decoris tui
O domina, regina marium!
Et ne lateant angeli zeli;
Si dignitas violari
Ne rideant angeli filium tuum,
Volo idololatrae filii mei deliciae!

Psyche auferri ab aquila permittit;

In ala aquilae ad caelum portant;
Delectare te in felicitate caeli
Ut dea coelesti tumultu;
Panem suum candidum tradidit ad delectandum eam
Et vinum rubrum in iubilatione
Canens angelus: Vivat Psyche!
Deus dat frumentum et vineam.

Ipse Iove dulcibus osculis tectus

Genam eius dono. vivere, vivere
Vive mirifice in voluptatibus aeternis!
Talia vociferans genitor de sanguine vitis.
Coelestes se tenere non possunt
Ut prope est in lepidissima fabricae
Maria plena suavitatis et castissimae virtutis
Utque formosae iuventutis aeternae epitomen!

Christus autem cum purpureo sanguine venit;

Redemptor, benedicens omnes filios Dei!
Cœlestes in jucundo suo aestu
Illustravit universum cum pulchritudine sua
Riserunt virgines caste et benigne;
Angeli huic festo tonos consecrarunt;
Tandem cygnus cum lyra
Ad nuptias Psychae et Messiae!