Professional Documents
Culture Documents
B) PERSONAZHET
E BIJA E HËNËS DHE E DIELLIT
Personazhi Cilësitë fizike Karakteri Ku duken këto?
Djali i pashëm, me trup të trim, besnik, Djali përshkruhet si një
formuar zemërmirë djalë punëtor, që del maleve
për gjah çdo ditë. Ai mban
besën që i jep Kuçedrës. Ai
dëgjon fjalën e vashës së tij
të dashur dhe kthehet t’i
japë asaj dhe nënës së tij
lamtumirën.
Nëna e moshuar, e dobët e dhembshur, e Nëna është shumë e
merakosur, e drejtë merakosur për djalin e saj
dhe gjithmonë e këshillon të
mos shkojë në malin e
Kuçedrës. Kur djali i thotë
se i ka lënë besën Kuçedrës
dhe i jep lamtumirën nëna e
pranon të vërtetën dhe e
mbështet faktin se i biri
është njeri që mban besën e
dhënë.
Vasha e bukur, e hijshme trime, besnike, e Vasha përshkruhet si e
dashur, zemërmirë bukur dhe e dashuruar me
djalin. Ajo i kërkon atit të
shkojë për gjah në malin e
Kuçedrës. Kur djali i jep
lamtumirën ajo ikën me të
dhe lufton me Kuçedrën. Në
fund del se vasha është e
bija e hënës dhe diellit.
Kuçedra me shtatë koka, gjigande e drejtë, lakmitare Kuçedra është e gatshme të
hajë këdo që shkel në malin
e saj dhe gjithmon do më
shumë. Kur ajo sheh se djali
ishte njeri i besës ajo e lë
ate dhe vashën të shkojnë.
D) PJESA MË E BUKUR
E BIJA E HËNËS DHE E DIELLIT
Për mendimin tim pjesa më e bukur është kur djali kthehet tek nëna për t’i dhënë asaj lamtumirën
e pastaj shkon përsëri te Kuçedra. Më pëlqen kjo pjesë sepse tregon që djali e do dhe e respekton
nënën e tij, e nuk largohet pa i marrë uratën së ëmës. Më pas ai kthehet përsëri te Kuçedra, ku ai
e dinte se e priste vdekja. Kjo pjesë më pëlqen sepse tregon se shqiptarët janë njerëz të besës dhe
se nuk e shkelin atë as kur bëhet fjalë për tu përballur me vdekjen.
VASHA E BUKUR DHE TRIMI I USHTRISE SË SKËNDERBEUT
Për mendimin tim pjesa më e bukur në këtë histori është ribashkimi i vashës me trimin. Më
pëlqen kjo pjesë sepse tregon forcën e vërtetë të dashurisë, e cila nuk u shua dhe teksa trimi ishte
larg në luftë.
E) SHPREHJET MË TË SPIKATURA
Rozafati: Lidhuni me besa-besën.
E vija e Hënës dhe e Diellit: Do të të jap besën time.
Besa e Kostandinit: Të jap besën...
Besa e Halil Garrisë: Do ta mbash besën vëlla? –Do ta mbaj moter!
Gjergj Elez Alia: flet për fisnikërinë e besën në familjet shqiptare.
Kostandini i vogëlth: flet për besnikërine e gruas ndaj burrit.
Ymer Agë Ulqini: Të lë besën time o bijë e mbretit.
Fuqia e Mujit: flet për besnikërinë ndaj njerëzve që na bëjnë mirë, familjes dhe vetvetes.
Muji dhe Zanat: Zanat i lënë besën Mujit që s’do tu bëjnë keq askujt.
Në krijimet popullore shqiptare diçka një fjalë që spikat është fjala besë. Thelbi në çdo legjendë
rrotullohet rreth besës, besnikërisë e fisnikërisë, në familje e jashtë saj. Kjo do të nxjerrë në pah
se shqiptarët vërtet mund të jenë popull i vogël, jo me pasuri të mëdha e me shumë vese, por
kanë diçka që i jep vlerë dhe kjo është besa. Shqiptarët janë njerëz të besës e të familjes, njerëz
dashamirës e fisnikë, e kjo tregohet shumë mirë në legjendat shqiptare.