Państwo wg.

Platona

Państwo powinno być zbudowane na podobieństwo duszy. Powinny w nim

istnieć trzy grupy społeczne:

- wytwórcy tacy jak rolnicy, rzemieślnicy

- strażnicy

- oraz rządzący

Wytwórców powinien cechować umiar, strażników – męstwo, a władcy

powinni cechować się cnotą mądrości. Państwo, w którym tak się dzieje jest
sprawiedliwe. Jest to platońska teoria czterech cnót – umiaru, męstwa,
mądrości i sprawiedliwości.

Władcy to filozofowie, pełniący funkcję „pasterzy” społeczeństwa – państwo

filozofów.

Filozofia patrystyczna:

Filozofia Ojców Kościoła z łac. Pater znaczy ojciec. Kształtująca się filozofia
została podzielona na:

- Filozofię Wschodnią – tworzoną przez Ojców piszących po grecku, a głównym

jej ośrodkiem była Aleksandria

- Filozofię Zachodnią – kształtowaną przez ojców piszących po łacinie, której

głownym ośrodkiem był Rzym

Św. Augustyn uznawany był za najwybitniejszego z Ojców Kościoła.

Był on biskupem Hippony w Afryce od 354 do 430 roku naszej ery. W swojej
twórczości św. Augustyn dokonał syntezy platonizmu i neoplatonizmu z nauką
chrześcijańską. Idąc za myślą Platona o wyższości tego, co duchowe nad tym, co
materialne stwierdził : „ Pragnę poznać Boga i duszę. I nic więcej? Nic więcej.”
Myśliciel zwrócił się ku analizowaniu swojego wnętrza, w którym według niego
mieszka prawda. Dotarcie do prawdy jest więc możliwe jedynie poprzez
poznawanie samego siebie.
„Nawet ten, kto wątpi, jest świadom, że wątpi… jeśli wątpi, to myśli” – Ten
zwrot jest uważany za początek subiektywizmu. Od tej pory pryzmatem
postrzegania świata zaczyna być życie wewnętrzne człowieka.

Oprócz własnych przeżyć, można poznać też prawdy odnośnie Boga i

wieczności. Rozum nie tworzy tych prawd tylko je odkrywa. Istnieją one
obiektywnie – podobnie do platońskiego świata idei.

Te prawdy są wg św. Augustyna wzorami rzeczy istniejącymi w samym Bogu.

Nauka o ideach jako wzorach nazwana jest egzemplaryzmem. Poznanie takich

idei możliwe jest w procesie iluminacji , czyli oświecenia przez Boga. Bóg jest
dla myśli tym, czym słońce dla wzroku.

Św. Tomasz z Awkinu

Filozofia św. Tomasza zaliczana jest do filozofii realistycznej, cechą tego

sposobu myślenia jest wrażliwość na świat istniejący realnie: byty materialne,
materialno-duchowe (człowiek) ,duchowe (aniołowie)

Koncepcja rzeczywistości:

Wszystko co jest realne (byt), jest złożone z „tego, że jest” (istnienie) i z „tego,
czym jest” (istota).

Złożenia z istoty i z istnienia nie ma w Bogu, ponieważ Bóg jest samoistnym

Istnieniem – Jego istotą jest istnienie.

Istnienie i istota:

Istota (essentia) powoduje, że dana rzecz jest czymś np. człowiekiem. Istotę
tworzą materia – możność do bycia rozciągłym oraz forma – akt, który
urzeczywistnia materię.

Istnienie (esse) jest aktem najdoskonalszym, który sprawia, że coś jest czymś
rzeczywistym, a nie jest tylko wymysłem człowieka.
Własności transcendentalne:

Św. Tomasz wykazał, że świat osób i rzeczy posiada pewne właściwości, z

których wynikają określone prawa. Te właściwości są nazwane
transcendentaliami, bo przynależą do każdego bytu, przekraczają ich
przynależności do jakichś grup. Są to : rzecz (res), jedno (unum), odrębność
(aliquid), prawda (verum), dobro ( bonum).

Człowiek:

Człowiek jest jednością duchowo-cielesną. Dusza i ciało tworzą „dwie

niekompletne substancje” z zespolenia których powstaje człowiek. Ciało jest
materią, a dusza formą (aktem).

Podmiotem poznania człowieka są dwa intelekty:

Możnościowy i czynny - władze poznawcze duszy.

Człowiek nie tylko poznaje, ale też postępuje i u podstaw działania znajduje się
appetitus – pragnienie.

Św. Tomasz wyróżnił dwa typy uczuć: pożądliwe i gniewliwe.

Pożądliwe : miłość, nienawiść, pragnienie, niechęć, przyjemność i przykrość

Gniewliwe: rozpacz, nadzieja, gniew, strach, odwaga.

Na decyzję składa się wola i intelekt. Intelekt – pomysł, wola- wybór,

przyzwolenie.