რომან კვირაია

1. პავლე მოციქულის აზრით რჯული ხორციელ ცხოვრებასთანაა

დაავშირებული, რადგან სწორედ რჯულის მეშვეობით ხდება ხორციელი
ზრახვების ასრულება. ამის ნათელ მაგალითად მას მოჰყავს გათხოვილი ქალი
სადაც ის ამბობ: „გათხოვილი ქალი ქმრის სიცოცხლეში რჯულითაა შეკრული
მასთან, ხოლო თუ ქმარი მოუკვდა, თვისუფალია ცოლ-ქმრობის რჯულისგან“
(პავლე მოციქული 2021, 87) შესაბამისად სწორედ ეს ყველაფერი არის მისთვის
ის ერთ-ერთი მამოძრავებელი კარგსა და უცოდველ საქმეებში. ასევე ის
ყოველგვარ კომპონენტში იყენებს რჯულს და ამბობს რომ „ცოდვა რჯულის
გარეშე მკვდარია“(პავლე მოციქული 2021, 87), სწორედ ეს არის ის, რაც
ადამიანებს განსაზღვრავს და მოკლედ რომ ვთქვათ ის განაგებს ადამიანებს,
შესაბამისად ეს ყველაფერი განსაზღვრავს იმას თუ რას ჩავიდენთ და რას არა
ამ ცხოვრებაში. მისი თქმით რჯულით შესაძლებელია შეიცნო ცოდვა, რაც, რომ
განვმარტოთ იმას ნიშნავს რომ, რჯულს მიყავხარ იესოსთან.

2. მაკიველის თქმით, საეკლესიო სამთვროები ადილად შესანარჩუნებელია,

რადგან მასში ღრმად ააქვთ ფესვები გადგმული იმ მთავრებს, რომლებსაც
ეკუთვნით ძალაუფლება. მართალია ეს სამთავროები რთლად მოსაპოვებელია,
შეიძლება ისიც ითქვას, რომ „იღბლის წყალობით ეუფლებიან“ (მაკიაველი
2021, 124) მას, მაგრამ ეს ყველაფერი ადვილად შენარჩუნებადია. მას არანაირი
საფრთხე არ ემუქრება, რადგანაც ქვეშევრდომები, რომლებიც თავიანთი
ადგიის იქით ვერაფერს ხედავენ არანაირ საფრთხეს არ წარმოადგენენ, ეს
ყველაფერი კი „უზენაეს მიზეზთა ზემოქმედებაა“ (მაკიაველი 2021, 124), რის
შედეგადაც მას ანუ ქვეშევრდომს არ ააქვს იმის გონიერება, რომ თავისი სიტყვა
თქვას.