Symboliczny sens odradzającej się wiecznie budowli.

Omów zagadnienie na podstawie Katedry Jacka

Dukaja. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst.

Architektura jest ogółem obiektów materialnych tworzonych przez człowieka w celu zaspokojenia jego
potrzeb osobistych i społecznych. Autorzy dzieł często wykorzystują ją do ukazania scenerii wydarzeń
oraz histrorii. Czasem ukrywają w niej symboliczne znaczenie - ukryte zagadki, przekazy niewidoczne na
pierwszy rzut oka.

Człowiek w swoim życiu odnajduje wiele wartości, dla których jest w stanie poświęcić wszystko, nawet
własne życie. Izmir - ceniony inżynier i astronauta jest przykładem postawy prometejskiej. Poświęcając
wartość najwyższą - własne życie uratował trzech kompanów oddając im swój tlen, by mogli przeżyć. Na
cześć jego poświęcenia powstaje tytułowa katedra - mistyczna budowla wybudowana, by upamiętnić
ofiarę Izmira. Wokół grobu położonego w jej wnętrzu dzieją się niewytłumaczalne cuda. Jest on miejscem
licznych pielgrzymek oraz uzdrowień jak np. wyleczenie Gazmy ze schizofrenii. Jest to alegoria do
Chrystusa, którego grób jest miejscem pielgrzymowania wielu katolików. Droga prowadzona od
holownika i miejsca śmierci Izmira do grobu we wnętrzu Katedry jest także nawiązaniem do drogi
krzyżowej Chrystusa, którą przebył poświęcając się dla ludzi. Pierre Lavone badając właściwości Katedry
odkrywa, że żywokryst, z którego powstała budowla gotycka rozrasta się w ciele ludzi przebywających
blisko niej, tym samym prowadząc do stania się jej częścią. Katedra poprzez swoją historię budzi
zainteresowanie, skrajne emocje, które ciągle przyciągają ludzi, tym samym ,,wchłaniając" ich do siebie.
Dzięki temu może odradzać się bez końca, pochłaniając kolejnych ludzi, którzy wkrótce staną się jej
nieodzowną częścią.

Ciekawość świata jest nieodłącznym elementem ludzkiej psychiki. Pozwala odkryć to, co nieznane,
rozbudza naszą wyobraźnię. Bohater filmu krótkometrażowego Tomasza Bagińskiego jest wędrowcem,
który pragnie odkryć tajemnice nieznanej planety, w tym budowlę przypominającą Katedrę. Bohater
eksploruje gotycką budowlę, przyglądając się antycznym konstrukcjom i zdobieniom. Gdy dociera na
przepaść, pojawia się rażące jasne światło, które zamienia go w kolejną kolumnę katedry. Wędrowiec stał
się jej częścią. Światło odgrywa w dziele symboliczną rolę. Bohater filmu idzie z kosturem i oświetlając
przy tym drogę. Ukazuje to, że ludzie widzą tylko to co sami sobie oświetlą, to co chcą widzieć. Jednak
gdy katedra zostaje oświetlona przez światło dzienne ukazuje nam się rzeczywistość - strach i cierpienie
ukazane na twarzach uwięzionych ludzi. Prawda jest dla nich bolesna, czego symbolem jest światło
ukazane w filmie. Ludzie oświetleni przez kostur uśmiechają się, sprawia im to przyjemność, ponieważ
nie widzą prawdy. Gdy nadchodzi śmierć głównego bohatera staje się on częścią Katedry. Budowla
symbolizuje świat, a każdy z nas pozostawia po sobie cegiełkę, z której powstaje Katedra. Pojawiające się
światło odchodzi i czeka na następnych.