Table of Contents

யுத்த காண்ட முன்னுரை ................................................................................................................. 2

கடவுள் வாழ்த்து ............................................................................................................................. 55
கடல் காண் படலம்........................................................................................................................ 57
இைாவணன் மந்திைப்படலம் ....................................................................................................... 64
இைணியன் வரதப் படலம் .......................................................................................................124
வீடணன் அரடக்கலப் படலம் ................................................................................................221
இலங்ரக ககள்விப்படலம் .......................................................................................................304
வருணரை வழி கவண்டு படலம் ...........................................................................................345
கேது பந்தைப் படலம் .................................................................................................................393
ஒற்றுக் ககள்விப் படலம் ...........................................................................................................430
இலங்ரக காண் படலம் .............................................................................................................485
இைாவணன் வாைைத் தாரை காண் படலம்...........................................................................500
மகுட பங்கப் படலம் ..................................................................................................................518
அணி வகுப்புப் படலம் ..............................................................................................................546
அங்கதன் தூதுப் படலம் .............................................................................................................563
முதற் கபார் புரி படலம் ..............................................................................................................589
கும்பகருணன் வரதப் படலம் .................................................................................................717
யுத்த காண்ட முன்னுரை
கம்பன் பாடிய இைாமகாரத, வான்மீகிரய அடியயாற்றி ஆறு காண்டங்களாகப்
பாடப்யபற்றுள்ளது என்பரத முன்ைகை கண்கடாம். ஆறாவதாக உள்ளதும்,
அளவால் முன்ைர் உள்ள ஐந்து காண்டங்களுக்கும் ேமமாக உள்ளதும் யுத்த காண்டம்
ஆகும்.
கம்பனுரடய இைாமகாரதப் பாடல்கள் மிரகப் பாடல்கரள நீக்கிப் பார்த்தால்
யமாத்தம் உள்ளது, யேன்ரைக் கம்பன் கழகம் பதிப்பின்படி 10368 ஆகும். இதில்
முதல் ஐந்து காண்டங்களின் பாடல் யதாரக 6058 ஆகும். யுத்த காண்டம்மட்டும் 4310
ஆகும். என்றாலும், ஆைண்ய காண்டத்தில் வரும் கைன்வரத 192 பாடல்களும்,
சுந்தை காண்டத்தில் வரும் கிங்கைர்வரத முதல் பாேப் படலம் முடிய உள்ள பாடல்கள்
316 ஆகும். இவற்ரறயும் யுத்த காண்ட எண்ணிக்ரககயாடு கேர்த்தால்,
கபார்பற்றிக் கூறும் பாடல்கள் யமாத்தம் 4310+192+316=4818 பாடல்கள் ஆகும்.
இைாமனுரடய சிறப்ரபயும், பிைாட்டியின் சிறப்ரபயும் கூறவந்த கம்பநாடன்,
காப்பியத்தில் உள்ள 10368 பாடல்களில், கபாருக்யகன்று 4818 பாடல்கள் பாடுவது
கதரவயா? யபாருத்தமா? என்று சிந்திப்பது யபாருத்தமுரடயதாகும். சுந்தை
காண்டத்தில் உள்ள கபார்பற்றிக் கூறும் 316 பாடல்களில் கபாரிடுபவன் அனுமகை
ஆவான். இவ்வளவு விரிவாகப் கபார்பற்றிப் பாடக் காைணம் என்ை என்ற
விைாரவ எழுப்பி விரட காண்பது பயனுரடயதாகும். இந்த நிரலயில் கம்பன்
கதான்றிய காலம், அன்ரறய தமிழகத்தின் நிரல,அைசியல் சூழ்நிரல என்பவற்ரற
அடிப்பரடயாகக் யகாண்டு, இந்த ஆைாய்ச்சிரயத் யதாடங்க கவண்டும். பல்லவப்
கபைைசு வீழ்ச்சி அரடந்த நிரலயில், தமிழர்களாகிய கோழர்கள் நிரலகபறுரடய ஓர்
அைரே நிறுவ முரைந்த காலம் அது. விஜயாலயன், முதல் பைாந்தகன்
என்பவர்களுரடய காலம்தான் கோழப் கபைைசின் அங்குைம் (முரள) தரலயயடுத்த
காலமாகும்.தமிழர் அல்லாத பல்லவர்கள் வீழ்ச்சி அரடந்து, தமிழர்களாகிய
கோழர்கள் தரலயயடுத்த காலம், தமிழகத்தின் யதன்ககாடியில் இருந்த பாண்டியப்
கபைைசும் நிரல குரலந்துவிட்ட காலம். அந்நிரலயில், கோழர்கள் தம்
நாட்ரடப் யபரிதாக்கி நிரலயாை ஒரு கபைைரே நிறுவ கவண்டும் என்று கம்பன்
நிரைக்கிறான். வடபுறத்தில் கீரழ, கமரலச் ோளுக்கியர்கள் ஆதிக்கம்
இருந்துவருகின்ற காலம். காஞ்சியில் யதாடங்கி கன்னியாகுமரிவரையில் வலுவாை
அைோட்சி எதுவும் இல்ரல. இப்படிப்பட்ட சூழ்நிரலயில் கோழர்கள் கபார்
யேய்துதான் தங்கள் ஆதிக்கத்ரதப் பைப்ப கவண்டும் என்பரதக் கம்பன் உணருகிறான்.
கபார் ஒன்றுதான் வழி என்ற முடிவுக்கு வந்தவுடன் கோழர்கள் எவ்வாறு கபாரை
கமற்யகாள்ள கவண்டும் என்பரத விரிவாகச் யோல்ல விரும்புகிறான்.

இந்த நிரலயில் பரழய புறநானுாற்றுப் பாடல் ஒன்று கம்பன் மைத்தில்

நிழலாடுகின்றது. அக்காலத்தில் யாரை, குதிரை, கதர், காலாள் என்று அைேனுரடய
பரடகள் நால்வரகயாகப் பிரிந்து நின்றை. இந்த நால்வரகப் பரடயும், யாரிடம்
அளவாலும், தைத்தாலும் மிகுந்துள்ளகதா அவர்ககள யவற்றிக் கனிரய எட்டிப்பிடிக்க
முடியும் என்று பலரும் நம்பிைர். இன்னும் யோல்லப்கபாைால் கருவிகள்,
எந்திைங்கள் முதலிய பரடக்கருவிகரள அதிகம் யபற்றவர்ககள யவற்றி
எய்துவர் என்று இன்றும் நம்பப்படுகிறது. இந்த நம்பிக்ரகயில் மிகப் யபரிய ஓட்ரட
இருப்பரத அன்றும், இன்றும் பலரும் அறிந்திருக்கவில்ரல: இைண்டாயிைம்
ஆண்டுகட்கு முன்பு கதான்றிய நம் முன்கைார் இதரை நன்கு அறிந்திருந்தைர்
என்பதரைப் பின்வரும் புறநானூற்றுப் பாடல் வரிகள் நன்கு விளக்கும்.

"கடுஞ்சிைத்த யகால்களிறும் கதழ்பரிய கலிமாவும் யநடுங்யகாடிய நிமிர்கதரும்

யநஞ்சுரடய புகல்மறவரும் எை நான்குடன் மாண்டது ஆயினும் மாண்ட
அறயநறி முதற்கற அைசின் யகாற்றம்"

(புறம்-55)

இப்பாடலின்படி, ஒப்பற்ற யாரைப்பரடயும், விரைவில் பாய்கின்ற குதிரைப்

பரடயும், யநடிய யகாடி கட்டப்பட்ட கதர்ப்பரடயும், ரவைம் பாய்ந்த
யநஞ்சுரடய காலாட்பரடயும் என்ற நால்வரகப் பரடயுடன் உன் ஆட்சி,
மாட்சிரம யபற்றிருந்தாலும் (மாண்டது ஆயினும்) நீ யபறும் யவற்றி இவற்றால்
அன்று (பின்ைர் எது எனில்) மாட்சிரமப்பட்ட (மாண்ட) அறத்ரதயும்,
அறவழிரயயும் அடிப்பரடயாகக் யகாண்கட ஆகும்.
இப்பாடல், கம்பன் மைத்தில் ஒரு தூண்டுதரல ஏற்படுத்தியிருக்க கவண்டும்.
இைாவணனுரடய பரடபலம், வைபலம், ஆயுதபலம் என்பவற்றிற்கு ஈடு இரணகய
இல்ரல. கபாதாததற்கு இரவ அரைத்ரதயும் உரடய இந்திைசித்தன், இைாமனும்
ரகவிதிர்க்கும்படியாை கும்பகர்ணன் ஆகிகயாரின் துரணபலம் இரவ ஒருபுறம்.
இைாவணன் பலமரைத்தும் நான்குடன் மாண்டதாயினும், அங்கக அறம் என்பகத
இல்ரல. அறயநறிச் யேல்லும் பழக்கத்ரத அைக்கர் ககாமான் என்கறா ரக
விட்டுவிட்டான்.
இவரை எதிர்த்து நிற்கும் இைாகவன் பரட குைங்குகளால் ஆைது, என்றாலும்,
அறமும், அறயநறியும் இைாமனிடம் உள்ளை. அதைால் யவற்றி யாருக்கு என்பது
யதரிந்த விஷயகம.
புறநானூற்றின் இக்கருத்ரத, வளர்ந்துவரும் கோழர்கள் அறிந்துயகாள்ள
கவண்டும். அறிந்து, அதன்படி நடந்தாயலாழிய அவர்கள் யபறும் யவற்றிகள்
நிரலயபறாமல் கபாய்விடும் என்பரத அழுத்தமாகக் கூற விரும்புகிறான்
கம்பன். அதைாகலகய, காப்பிய நாயகைாகிய இைாமரை அறத்தின் மூர்த்தி, அற
ஆழியன். அறத்தின் நாயகன் என்யறல்லாம் ேந்தர்ப்பம் கநரும்யபாழுயதல்லாம்
இந்த அரடயமாழிரய இைாமனுக்குக் யகாடுத்துக்யகாண்கட வருகிறான்.
தாடரக வதத்தில் யதாடங்கி, முதற்கபார் புரிகின்ற வரையில் இைாமன் யேய்த
கபார்கள் பலப்பலவாகும். ஆயிைக் கணக்காை பரடவீைர்கரளக் யகாண்ட
கைதூடணர்கரள யவன்றது முதல், தனியாக நின்ற விைாதரை வரதத்தது வரை,
கும்பன் முதலாைவர்கரளயும் யவன்றது வரை இைாமனுக்குத் துரணயாக நின்றது
அறம் ஒன்று மட்டுகம ஆகும்.

இரதக் கூறவந்த கம்பநாடன் தான் மட்டும் இக்கருத்ரதக் கூறுவதாக

இல்லாமல், இைாமன் கூற்றாகவும் இக்கருத்ரத வலியுறுத்துகிறான். முதற்
கபாரில் யவகு வீைத்துடன் வந்த இைாவணன், வீைமும் களத்கத கபாட்டு
யவறுங்ரகயுடன் நிற்கிறான். அவரைப் பார்த்து அறத்தின் மூர்த்தியாகிய
இைாமன் கூறும் யோற்கள் நிரைவில் பதிக்க கவண்டியரவ. 'அறத்திைால்
 அன்றி, அமைர்க்கும் அருஞ்ேமம் கடத்தல் மறத்திைால் அரிது என்பது மைத்திரட
வலித்தி'

(7267)

யுத்த காண்டத்திற்கு 5000 பாடல்கரளக் கம்பன் ஒதுக்கியதின் இைகசியம்

இதுகவ ஆகும். இனி, அகிம்ரேயும், யபாறுரமயும் அரைவைாலும் ரகக்
யகாள்ளப்பட கவண்டும். வன்முரற தவிர்க்கப்பட கவண்டும் என்று யபரிதும்
வலியுறுத்தப்யபறும் இக்காலத்திற்குக் கம்பநாடன் காப்பியகம கதரவயா என்று
ககட்பவர்கள் சிலர் உண்டு. எல்லாப் யபாருள்கரளயும் வன்முரற என்று
யபாருள் யேய்வதால் வரும் தவறாை முடிவாகும் இது. ஒருவருரடய முதுகிகலா,
மார்பிகலா ஒரு சிறிய கத்தியால் கிழித்தால், அது வன்முரற என்றும், யகாரலக்
குற்றம் என்றும் கூறப்படும். ஆைால், அரதவிடப் யபரிய கத்திரயக் யகாண்டு
ஒருவருரடய வயிற்ரறக் கிழித்து அறுரவ மருத்துவம் யேய்கின்றார் ஒரு மருத்துவர்.
அரத யாரும் வன்முரற என்கறா, யகாரல என்கறா கூறுவதில்ரல. ஒருவரை
வாழரவப்பதற்காக அறுரவ மருத்துவம் யேய்யப்படுகின்றது. மக்கரளக்
யகாடுரமப்படுத்தி, தன்ைலம் ஒன்றிற்காககவ பிறர்க்குத் துயர் விரளவிக்கும்
ஒருவரை, அவன் அைேைாயினும் ேரி, ஆண்டியாயினும் ேரி, யகால்வது அறகம
அன்றி, மறம் அன்று. அபரலப் யபண்கட்கும், குழந்ரதகட்கும் யகாடுரம
இரழக்கப்பட்டகபாது ஆண்ரம உரடயவர்கள் அரைவரும் யகாடுரம
இரழப்பவர்கரள வாகளந்திக் யகால்வது அறகம என்றும், அதுவும் அகிம்ரேகய
என்றும் மகாத்மா காந்தி கூறியரத இங்கு நிரைவில் யகாள்ள கவண்டும்.
இதரை நன்கு புரிந்துயகாண்டால், இைாமன் யேய்த கபாரும், பாண்டவர்கள்
யேய்த கபாரும் வன்முரற அன்று என்பரத அறிய முடியும். யேயல்
ஒன்ரறமட்டும் ரவத்துக்யகாண்டு, அதரை வன்முரற என்றும், யகாரல என்றும்
யபயர் சூட்டத் யதாடங்கிைால், அறுரவ மருத்துவமும் யகாரலயாககவ கருதப்பட
கநரிடும். அறத்தின் அடிப்பரடயில் தீரமரய எதிர்த்துப் கபாைாடுரகயில் தன்ைலம்
என்பது ஒரு சிறிதும் தரலகாட்டக் கூடாது. கபாருக்குக் காைணம் தன்ைலமாக
இருக்குகமயாைால் அங்கக அறத்தின் துரண கிரடக்காது. இைாமன் யேய்த
கபார்கள் அரைத்தும், தன்ரைச் ேைணரடந்த முனிவர்கரளயும் ஏரைய
மனிதர்கரளயும் காக்க கவண்டிச் யேய்யப்பட்ட கபார்ககள ஆகும். எைகவ,
வன்முரற தவிர்ப்பது என்பது கவறு. அறத்திற்காகப் கபாைாடுவது என்பது கவறு.
அன்றியும் ேமுதாயத் தரலவைாகவும், அைேைாகவும் இருப்பவனுக்குச் சில
தனிப்பட்ட கடரமகள் உண்டு. அறத்ரதயும், நீதிரயயும் நிரலநாட்டத் தனி
ஒருவரைகயா அல்லது ஒரு கூட்டத்ரதகயா கபாரிட்டுக் யகால்வது அைேனுரடய
கடரமயாகும் . இதன் அற அடிப்பரடரயக் கூறவந்த வள்ளுவர்,

'யகாரலயிற் யகாடியாரை கவந்யதாறுத்தல் ரபங்கூழ் கரளகட் டதயைாடு கநர்'

(குறள் - 550)
என்றார்.
 எைகவ, பிறர் துயர் துரடக்க இைாமன் யேய்த கபார் வன்முரற அன்று என்பதரை
மைத்தில் யகாள்ள கவண்டும். வன்முரறக்கு அறத்தின் உதவி கிட்டாது
என்பதரையும் அறிதல் கவண்டும்.
வளர்ந்துவரும் கோழப் கபைைசுக்கு - கபார்புரிந்து, தன் நாட்ரட விரிவுபடுத்த
கவண்டிய கோழப் கபைைசுக்கு - ோளுக்கியர், இலங்ரகயர் என்ற யதன் வட
எல்ரலகளில் பரகவர்களால் சூழப்பட்ட கோழப் கபைைசுக்கு மிக
இன்றியரமயாததாகிய கபார்பற்றிக் கூற கவண்டும் என்று நிரைக்கிறான்
கம்பன். விஜயாலயன், பைாந்தகன் காலத்தில், பைஞ்கோதியார் கபான்ற
கபார்த்தரலரம பூணும் வீைர்கள் யாரும் இல்ரல. அப்படிப்பட்ட நிரலயில், கபார்
என்றால் என்ை, அரத எதற்காக, எப்யபாழுது, எந்த முரறயில் கமற்யகாள்ள
கவண்டும், கபார் நடக்ரகயில், ரகக்யகாள்ள கவண்டிய யேயல் முரறகள்
யாரவ - என்பவற்ரறயயல்லாம் இைாமகாரதரய அடித்தளமாகக் யகாண்டு விளக்க
முற்படுகின்றான் கம்பன். கபார்த் தந்திைங்கள்பற்றி, இவ்வளவு விரிவாகப்
பாடுவதற்கு அவன் யாரிடம் இக்கரல பயின்றான் என்று யதரியவில்ரல
என்றாலும், கபாரின் அடிப்பரட அறமாக இருக்ககவண்டும் என்பரத
வலியுறுத்தத் தவறவில்ரல.

சிலம்பு, சிந்தாமணி, உதயணன் கரத என்பவற்றில், கபார் பற்றிய யேய்திகள்

உளகவனும், கம்பநாடனுரடய யுத்த காண்டத்திற்கு அரவ ஈடு இரணயாக
மாட்டா. யுத்த காண்டத்தில் கடல் காண் படலம் முதல், விரட யகாடுத்த
படலம் ஈறாக, 39 படலங்கள் உள்ளை. முடிசூட்டு படலம், விரடயகாடுத்த
படலம் கபாக எஞ்சிய 37ம் கபாரும், கபார்த் யதாடர்புரடய யேய்திகளும்
யகாண்டரவ ஆகும். இவற்றுள் மகுட பங்கப் படலத்திகலகய கபார்
யதாடங்கிவிட்டது என்பரத அறியமுடிகிறது. மகுட பங்கத்திற்கும்,
முதற்கபாருக்கும் இரடகய அங்கதன் தூதுப் படலத்ரத ரவப்பதன் மூலம்
அறப்கபார் என்றால் என்ை என்பரதக் காட்டுகிறான் கவிஞன்.

ஒரு வரகயில் கநாக்குமிடத்துப் கபார் யதாடங்கி விட்டது என்றாலும்,

அங்கதரைத் தூது அனுப்ப கவண்டும் என்று இைாமன் யோன்ையபாழுது வலுவாை
காைணங்கள் பலவற்ரறக் காட்டி,அச்யேயல் கூடாது எை இலக்குவன் மறுக்கிறான்.
சிறந்தது கபாகை என்றான் இலக்குவன்; கேவகன் முறுவல் யேய்து விரட
கூறுகிறான்:

"அயர்திதியலன்; முடிவும் அஃகத; ஆயினும், அறிஞர் ஆய்ந்த நயத்துரற நூலின்

நீதி நாம் துறந்து அரமதல் நன்கறா? புயத்துரற வலியகைனும், யபாரறயயாடும்
யபாருந்தி வாழ்தல் ேயத்துரற; அறனும் அஃகத' என்று இரவ ேரமயச்
யோன்ைான்"

(6981)

எந்த நிரலயிலும், மரைவிரய இழந்த நிரலயிலும் கூட - இழப்பித்தவரைத்

தண்டிக்க வந்த நிரலயிலும் கூட அறயநறி பிறழாதவன் இைாகவன் என்பரதக்
காட்டுகிறான், கம்பன். வருங்காலச் ேமுதாயத்திற்கும், வளர்ந்து வரும் கோழப்
கபைைசிற்கும் அறவுரை கூறவந்த கம்பன் வாய்ப்புக் கிரடக்கும்கதாறும், 'அறயநறி
முதற்கற அைசின் யகாற்றம்' (புறம் - 55) என்பரத நிரைவூட்டத் தவறவில்ரல.
கைன், கும்பகர்ணன், பரடத்தரலவர், அதிகாயன், இந்திை சித்தன், மகைக் கண்ணன்,
இைாவணன் ஆகிய இவ்வரைவரும் தனித்தனிகய இைாமனுடன் கபார்
யேய்தைர். இந்தப் கபார்களில், ஒரு கபாரைப்கபால மற்யறாரு கபார் நிகழ்ந்ததாகக்
கவிஞன் பாடவில்ரல. அதிலும் ஒரு வியப்பு என்ையவன்றால், எதிரிகள் தாம்
தனித்தனியாக வந்து கபாரிட்டைகை தவிை, அரைத்துப் கபாரிலும் இப்பக்கத்தில்
இைாம, இலக்குவர் என்ற இருவர் மட்டுகம கபார்புரிந்தைர். கைன் முதல் இைாவணன்
வரை உள்ளவர்கள் பல்கவறு பரடக்கலங்கரளக் யகாண்டிருந்தரமயின்
ஒவ்யவாருவரும் ஒவ்யவாரு முரறயில் கபாரிட்டைர். இைாம, இலக்குவர்கரளப்
யபாறுத்தவரையில் வில், அம்புகள் என்பரவ தவிை கவறுவரகப்பட்ட
பரடக்கலங்கள் எதுவுமில்ரல என்பரத அறியும் யபாழுது வியப்பு அதிகமாகிறது.
அப்படி இருக்க, கபார்கரளப் பற்றி விரிவாகப் பாடும் கம்பன், ஒரு கபாரைப்கபால்
மற்யறாரு கபார் இல்லாமல், புதிய புதிய யுக்திகரளக் ரகயாண்டு யுத்த
காண்டத்ரதப் பாடுகிறான். கரத நிகழ்ச்சிகள் எதுவுமில்லாமல், கபாரைப் பற்றிப்
பாடும்யபாழுது படிப்கபாருக்கு அலுப்புத்தட்டுதல் இயல்கப. ஆைால், கம்பநாடன்
புதிய புதிய யுக்திகரளக் ரகயாள்வதால், கபாரைப்பற்றிப் பாடும்யபாழுதுகூடப்
படிப்கபாருக்கு அலுப்புத் தட்டுவதில்ரல.

இதுபற்றி விரிவாய் கபசுவதற்கு இது இடமில்ரல. என்றாலும், கபார்க்களச்

யேய்திகள் என்று கம்பன் காட்டும் சிலவற்ரறக் காண்பது யபாருத்தமுரடய தாகும்.

ஆைணிய காண்டத்தில் கைனுடன் நரடயபறும் கபாரும், சுந்தைகாண்டத்தில்

அதிகாயன், அக்ககுமாைன், பரடத்தரலவன், இந்திைசித்தன் ஆகிகயாருடன்
அனுமன் நடத்திய கபாரும் விரிவாகப் கபேப்பட்டுள்ளை. கை தூடணர்களுடன்
ஆைண்யத்தில் இைாமன் யேய்த கபார் யவட்ட யவளியில் நரடயபற்றதாகும்.
ககாட்ரட, யகாத்தளம் முதலிய எதுவும் அங்கில்ரல. அகத கபால, சுந்தை
காண்டத்தில் அனுமன் யேய்த கபார்களும், அகோக வைத்ரத அடுத்த யவட்ட
யவளியில் நடந்தரவகய ஆகும். யவட்டயவளியில் நரடயபறுகின்ற
கபாருக்கும், ஒரு ககாட்ரடரய முற்றுரகயிட்டு நரடயபறும் கபாருக்கும் சில
கவறுபாடுகள் உண்டு. இதரை மைத்தில் வாங்கிக்யகாண்ட கம்பன், இலங்ரகப்
கபார் யதாடங்குவதற்கு முன்ைர் இைண்டு பக்கத்தாைாலும் பரடகள் எவ்வாறு
அணிவகுத்து நிறுத்தப் யபற்றை என்பரத விரிவாகக் கூறுகிறான்.
இத்தரகய கபார்களில் ககாட்ரடரயச் சுற்றி நான்கு புறங்களிலும் நான்கு
யபருவாயில்கள் அரமக்கப்பட்டிருக்கும். இந்த வாயிலின் உள்கள இருப்பவர்
வாயிலின்வழி பரகவர்கள் பரடகள் உள்கள நுரழந்துவிடாமல்
பார்த்துக்யகாள்வதுடன், தங்கள் பரடகள் ககாட்ரடக்கு யவளிகய யேன்று கபார்
புரியவும் உதவுகின்றைர். யவளிகய உள்ள பரடகள், உள்கள இருந்துவரும்
பரடகரள யவல்லவும், வாய்ப்பு கநர்ந்தயபாழுது ககாட்ரடயினுள்கள புகவும்
ஆயத்தமாக இருப்பர்.

இதரை மைத்தில் யகாண்டு ஒவ்யவாரு வாயிலின் உள்களயும், யவளிகயயும் யார்

யார் நிற்கின்றார்கள், அவர்கள் யாருரடய தரலரமயின்கீழ்ப் பணிபுரிகின்றார்கள்
என்றும் கம்பநாடன் கபசுகிறான். இலங்ரகயில் கிழக்கு வாயிரல
எடுத்துக்யகாண்டால் அதனுள்கள இருந்து காக்கின்ற இைாவணனுரடய பரடகள்
கேரைத் தரலவர்களின் தரலரமயின்கீழ்ப்(6963) பணிபுரிகின்றைர். அப்பகுதிரய
யவளிகய இருந்து முற்றுரக இடும் இைாமன் பரடகள், நீலன் தரலரமயில் (6951),
அரமந்துள்ளைர். யதற்கு வாயிலின் உள்கள மககாதைன் தரலரமயில் அைக்கர்
பரடகளும், யவளிகய அங்கதன் தரலரமயில் (6951), குைங்குப் பரடகளும்
உள்ளைர். கமற்கு வாயிலின் உள்கள இந்திைசித்தன் தரலரமயில் (6965) அைக்கர்
பரடகளும், யவளிகய மாருதி தரலரமயில் (6950) குைங்குப்பரடகளும் உள்ளைர்.
வடக்கு வாயிலின் உள்கள காவல் யேய்யும் அைக்கர் பரட இைாவணன்
தரலரமயிலும் (6967), யவளிகய உள்ள குைங்குப்பரட இைாமன் தரலரமயிலும்
(6952) கபார் புரியத் தயாைாக உள்ளைர்.

இலங்ரகயின் அரமப்ரபயும், இந்தியாவின் அரமப்ரபயும் புவிஇயல்

அடிப்பரடயில் இன்று பார்க்கலாம். இைாகமஸ்வைம் வழியாக உள்கள புகுந்து
குைங்குப் பரடக்கு எதிகை, இலங்ரகயின் நடுகவ இைாவணன் ககாட்ரட
அரமந்திருந்தது என்று யோல்வதில் தவறில்ரல. ஒகை கநைாக கேதுவின் வழி
இலங்ரகயின் உள்கள யேன்று இறங்கிய குைங்குப் பரடகள் ககாட்ரடரய
அரடயும் வரை கவட்ரடயாகப் பிரிந்து யேல்கின்றை. கவட்ரடயின் கமல் பகுதி
வடக்கு வாயிரல யநருங்கியவுடன் அதன் ஒரு பகுதி ககாட்ரடரயச் சுற்றிச்
யேன்று கீழ்த்திரே வாயிரல அரடகின்றது. இறங்குதுரறயிலிருந்து கவட்ரடயாகப்
பிரிந்ததில் கீழ்ப்பகுதி கமற்கு வாயிரல அரடகின்றது. அதிலிருந்து ஒரு பகுதி
பிரிந்து யேன்று யதற்கு வாயிரல முற்றுரக இடுகின்றது.

இவ்வாறு பரடகள் கவடாகப் பிரிந்து யேன்று பரகவர்கரளச் சூழ்ந்துயகாள்ளும்

முரறரய முதன்முதலாக வகுத்தவர் இைண்டாம் உலகப் கபாரில் யபரும் யபயர்
எடுத்த யஜைைல் கைாமல் என்ற யஜர்மானியத் தளபதி ஆவார். இந்த முரறரயப்
பின்பற்றி கநேக் கட்சிகளின் பரடகரள ஆப்பிரிக்காவின் பல இடங்களிலும்
சிதறடித்தவர் யஜைைல் கைாமல். பிைசித்தி யபற்ற இந்த அணிவகுப்பு கவடாகப்
பிரிந்து யேன்று பரகவர்கரள வரளத்தல் என்று யபாருள்படும் "encircling the enemy
by Pincer movement" என்று கூறுவர். இம்முரறரய கைாமல்தான் முதலில் கண்டவர்
என்று கபார் வைலாறு கூறுகின்றது.

ஆைால், கம்பநாடன் கைாமல் கதான்றுவதற்கு ஆயிைத்து நூறு ஆண்டுகளுக்கு

முன்ைர் இதரைக் கூறியிருப்பரத கமகல கண்கடாம். கமலும் நான்குபுற
வாயில்களில் காவல் தரலவர்கரளப்பற்றிச் சிந்திக்கும்யபாழுது, வடக்கு
வாயிலும், கமற்கு வாயிலுகம அதிக முக்கியத்துவம் யபற்றிருப்பரத அறிய
முடிகிறது. இைாகமஸ்வைத்தில் இருந்து குைங்குகள் அரமத்த பாலம் இலங்ரகயின்
கமற்குக் கரைரயத் யதாடுகிறது. அதன் வழியாகச் யேல்லும் பரடகள் வடக்கு,
கமற்கு வாயில்கரள விரைவாக அரடய முடியும். எைகவ, கவட்ரடப் பிரிவின்
வழி வரும் பரடகளுக்கு ஈடுயகாடுக்க கவண்டுமாைால் வடக்கு, கமற்கு
வாயில்கள் அதிக முக்கியத்துவம் யபறுகின்றை, இதரை அறிந்த கம்பநாடன்
வடக்கு வாயிரலக் காக்க இைாவணனும், கமற்கு வாயிரலக் காக்க இந்திைஜித்தனும்
இருந்தைர் என்று கூறுவதுடன், அவ்விருவருக்கும் ஈடு யகாடுக்கக் கூடிய வரகயில்
வடக்கு வாயிலில் இைாமனும், கமற்கு வாயிலில் அனுமனும் தரலரம பூண்டைர்
என்று கூறுகின்றான்.

பல்லவ ோம்ைாஜ்யம் வீழ்ச்சி அரடந்து, கோழப் கபைைசு முரளவிடுகின்ற

அந்தக்காலகட்டத்தில் வாழ்ந்த கம்பநாடன் எந்தப் யபரும் கபாரையும் கநகை
கண்டிருக்க வாய்ப்பில்ரல. ேரடயப்ப வள்ளலின் அன்பில் திரளத்து, குடந்ரதரய
அடுத்த கதிைாமங்கலம் என்ற ஊரில் வாழ்ந்த கம்பன் எவ்வாறு இந்த அற்புதமாை
கபார் முரறகரள அறிந்தாகைா யதரியவில்ரல. ஆைாலும் இன்று ஒரு கபார்
நடந்தால்கூடப் பரடகள் இந்த முரறரயத்தான் ரகயாள கவண்டும். கம்பநாடன்
யவறும் கற்பரைக் கவிஞன் மட்டும் அல்லன். அைசியல் நுணுக்கங்கரளயும், கபார்
முரறகரளயும் நன்கு யதளிந்த கபைறிவாளன் என்பரத அறிதல் கவண்டும்.

நான்கு வாயில்களிலும் உள்ளும் புறமும் நிற்கின்ற பரடகளின்

எண்ணிக்ரகரயயும், அவற்றின் தரலரம ஏற்றிருப்கபாரின் யபயர்கரளயும்
கூறிவந்த கம்பன், அதிலும் ஒரு நுணுக்கம் கபசுகிறான். வடதிரேயில் இைாமன்
உள்ளான் என்பதால், தாகை அவ்வாயிலின் காவரல ஏற்றுக் யகாள்வதாகக் கூறிய
இைாவணன், கமல் திரேயில் அனுமன் தரலரமயில் எதிரிகள் உள்ளைர்
என்பரத ஒற்றர் மூலம் அறிந்து அவ்வாயிரலக் காக்க இந்திைசித்தரை
அனுப்புகின்றான். அவ்வாறு அனுப்பும்யபாழுது மகரை கநாக்கி, "மககை!
அனுமனுரடய ஆற்றரலயும், கபார்த்திறரமரயயும் நீ முன்ைகை அறிந்தவன்.
ஆதலால் 200 யவள்ளம் கேரையுடன் கமற்கு வாயிரலச் யேன்று அரடவாயாக"
(6965) என்று கூறுகிறான். ஒவ்யவாரு வாயிலுக்கும் 200 யவள்ளம் கேரை உள்கள
உள்ளை என்று கூறும் கவிஞன், யவளிகய உள்ள குைங்குப் பரட ஒவ்யவாரு
வாயிலுக்கும் பதிகைழு யவள்ளகம உள்ளது என்று கூறுகிறான். இவற்ரறக் கூறிய
கவிஞன் இன்னும் ஒரு படி கமகல யேன்று இம் மாயபரும் பரடகளுக்கு மிக
இன்றியரமயாத உணரவச் கேகரித்துக் யகாண்டுவந்து தருகிறவர்கள்
எத்துரணப்கபர் என்று விைவுகிறான். ககாட்ரடயின் உள்கள உள்ள எண்ணூறு
யவள்ளம் கேரைகளுக்கு உணவு வழங்கல் துரறயில் ஈடுபட்டவர்கள் இருநூறு
யவள்ளம் ஆவர். அதாவது அைக்கர் கேரையில் நான்கு வீைர்களுக்கு ஒருவன் வீதம்
உணவு வழங்கலில் ஈடுபட்டுள்ளர். ஆைால், யவளிகய உள்ள குைங்குப் பரடயில் 17 x
4 = 68 யவள்ளம் குைங்குப் பரடக்கு உணவு வழங்க இைண்டு யவள்ளம் குைங்குகள்
நியமிக்கப் யபற்றைர் (6952). இதன்படி பார்த்தால் முப்பத்துநான்கு வீைர்கட்கு ஒரு
குைங்கு உணவு வழங்க ஏற்பாடாகியுள்ளது. உணவு வழங்கு துரறயில் அைக்கர்
பரடயில் நால்வருக்கு ஒருவரும், குைங்குப் பரடயில் முப்பத்துநான்கு
வீைருக்கு ஒருவரும் அரமக்கப்யபற்றைர். இரதப் படிக்கும்யபாழுது,
யமாகலாயப்பரடயும், மைாட்டியப் பரடயும் கமாதுவது பற்றி வைலாற்றாசிரியர்கள்
கூறியது நிரைவுக்கு வருகிறது. ஒவ்யவாரு யமாகலாயனுக்கும், அவனுக்கு
கவண்டியப் பணிகள் யேய்ய நால்வர் முதல் அறுவர் வரை கதரவப்பட்டைர்.
பரடவீைர்கரள விட, பணியாளர் யதாரக அதிகமாக இருந்தது. மைாட்டியப்
பரடகரளப் யபாறுத்தமட்டில் ஒவ்யவாரு வீைனும் அன்றாடம் தைக்கு கவண்டிய
உணரவத் தன் முதுகிகலகய கட்டித் யதாங்கவிட்டிருந்தான். இதைால் யமாகலாயப்
பரடயின் எண்ணிக்ரகயும், தளவாடங்களும் அதிகமாக இருந்தரமயின்
அப்பரடகள் நகர்வது மிக யமள்ளகவ நரடயபற்றது. யமள்ள நகரும்
அவர்கரள மிக கவகமாகச் யேல்லும் வாய்ப்புகள் யபற்ற மாைாட்டியர் எளிதாகச்
ோடமுடிந்தது.

பரடகளின் எண்ணிக்ரகரயத் தருவதன் மூலம், குைங்குப் பரட

எண்ணிக்ரகயில் குரறவாக இருந்தாலும், ஓரிடத்திலிருந்து மற்கறார் இடத்திற்கு மிக
விரைவாகச் யேல்லும் வாய்ப்ரபப் யபற்றிருக்கிறது என்பரதக் கவிஞன் கூறுகிறான்.
உணவு வழங்கல்பற்றி இக் கவிஞன் கபசும்யபாழுது எவ்வளவு நுண்ரமயாகப்
கபார் முரறபற்றி அறிந்திருக்கிறான் எை நாம் அறியமுடிகிறது. அன்றும் இன்றும்
கபார் என்று வந்தால் ஒற்றர்கள் மிக இன்றியரமயாத உறுப்பாக அரமவர். இங்கும்
இைாவணன் பரடபலம்பற்றிய நுணுக்கங்கரள இைாமனுக்குக் கூற வீடணன்
பயன்படுகிறான். இைாமன் இலங்ரகக்குள் வந்து இறங்கியதிலிருந்து, ஒவ்யவாரு
வாயிலுக்கும் பரடகரளப் பிரித்து அனுப்புவதுவரை அவன் யேயல்கள்
ஒவ்யவான்ரறயும் ஒற்றர்கள் மூலம் அறிகிறான் இைாவணன். இதிலும் கம்பன்
கற்றுத் துரறகபாகியவன் என்பரத அறியலாம்.

இதன்பிறகு மாவீைர்கள் கபாருக்கு புறப்படுமுன் வீைக்கழல் அணிவதிலிருந்து,

கவேம் அணிவது வரை விரிவாகக் கூறியுள்ளான் (7126, 9649, 7113, 9645). இதரை
அடுத்து வாள், குரட முதலியவற்றிற்குப் பூேரை புரிதல் நல்நிமித்தம் பார்த்தல்
ஆகியைவும் கபேப்யபறுகின்றை.

இத்துரண நிகழ்ந்தும் இைாம, இலக்குவர்களின் வன்ரமபற்றி இைாவணன் குரறந்கத

மதிப்பிட்டிருந்தான் என்பரதக் கவிஞன் காட்டிக்யகாண்கட யேல்கிறான். இவ்வாறு
அவன் கருத இைண்டு காைணங்கள் இருந்தை. முதலாவது காைணம் இைாவணன்
தன்கமலும், தன் பைாக்கிைமத்தின் கமலும், தான் யபற்ற வைங்களின்கமலும்
யகாண்டிருந்த இமயம் கபான்ற நம்பிக்ரகயாகும்.மும்மூர்த்திகளும் தைக்கு
நிகரில்ரல என்று நிரைக்கும் ஒருவன் எவ்வாறு மனிதர்கரளத் தைக்குச் ேமமாக
நிரைக்க முடியும;் இந்த எண்ணத்தில் மூழ்கியிருந்த இைாவணனுக்கு மூன்று
அதிர்ச்சிகள் ஏற்பட்டை. கைதூடணர்கள் "வில் ஒன்றில், கடிரக மூன்றில் ஏறிைர்
விண்ணில்"- (3131) என்று ககள்விப்பட்டது முதல் அதிர்ச்சி. இைாவணன் அரதச்
ேட்ரட யேய்யவில்ரல. சுள்ளியில் உரறதரு குைங்கு என்று அனுமரை எள்ளி
நரகயாடியபின் மகன் முதலியவர்கரள இழந்தும் இைாவணன்
யதளிவரடயவில்ரல. அனுமன் மூவரினும் கமம்பட்டவன் (5871) என்று
இந்திைசித்தன் கூறிய பிறகு இைாவணன் இைண்டாவது அதிர்ச்சிரயப் யபற்றான்.
என்றாலும், மனிதர்கரளப்பற்றி அவன் யகாண்ட எண்ணம் மாறவில்ரல. இந்த
நிரலயில் வடக்கு வாயிலின் வழிகய நின்ற இலக்குவன் நாயணாலி யேய்தான்.
'ஒரு மனிதன் இப்படி நாண்ஒலி யேய்ய முடியுமா?' என்று வியக்கிறான் இைாவணன்.

..................................................... வீைன் தம்பி கூற்றின் யவம்புருவம் அன்ைசிரல

யநடுங்குைலும் ககளா, ஏற்றிைன் மகுடம், இவன் 'என்கை இவன் ! ஒரு மனிேன்'
என்ைா

(7159)
இலக்குவன் நாயணாலி ககட்டுத் தன் மகுடத்ரதகய ஒரு முரற தூக்கி
ரவத்துக்யகாண்டான்கபாலும். இது இலக்குவனுக்குச் யேய்த வீை வணக்கம்
கபாலும். 'இவனும் ஒரு மனிதைா?' என்று ககட்கும்யபாழுது மூன்றாவது அதிர்ச்சி
அரடகிறான் இைாவணன்.

இக்காலப் கபார்முரறயிலும்கூட இருளில் கபார்புரிய கநரிட்டால் ஒளி

உமிழும் குண்டுகரள (flair bombs) விமாைத்தில் இருந்கதா அல்லது பீைங்கிகள்
மூலகமா எதிரிகள் பக்கம் யேலுத்தி அவர்கள் நிரல அறிகின்றைர். இந்த
நுணுக்கத்ரதயும் கம்பநாடன் கபசுகிறான்.
 "யகாள்ளியின் சுடர் அைலிதன் பகழி ரகக்யகாண்டான்; அள்ளி நுங்கலாம் ஆர்
இருட் பிழம்பிரை அழித்தான்

(8629)

என்ற இப்பாடல்மூலம் இருளில் உள்ள பரகவர்களின் நிரலரய அறிய ஒளி

உமிழும் பாணங்கரளப் பயன்படுத்திைர் என்று யதரிகிறது. இக்காலத்தில்
யபருந்தரலவர்கள், கபார்த் தளபதிகள் முதலாகைார் இறந்தால் அவர்களுரடய
ேடலம் கதசியக் யகாடியால் கபார்த்தப்பட்டு இடுகாடுவரை எடுத்துச்
யேல்லப்படும் என்பரத நாம் அறிகவாம். எகிப்திய நாட்டில் பகைாக்கள் ஆண்ட
காலத்தில் அவர்கள் இறந்தால், பிைமிடுகளின் உள்கள ேடலங்கரள ரவத்து
மூடிவிடுவார்கள். இந்தச் ேடங்கில் முக்கியமாை பகுதி என்ையவன்றால், அந்த
அைேர்கள் பயன்படுத்திய அத்தரை ோமான்களும், யகாடி உள்பட, அவர்கள்
ேடலத்தின் பக்கத்தில் ரவக்கப்படும். ஆககவ, இத்தரகய பழக்கம் மிகப்
பழரமயாைது என்பரத அறிகிகறாம். கம்பனும் இதரை அறிந்து தன் பாடலில்
இந்நிகழ்ச்சிரயப் கபசுகிறான்.
"யகாற்ற யவண்குரடகயாடு யகாடி மிரடந்து, உற்ற ஈம விதியின் உடம்படீஇ,
சுற்ற மாதர் யதாடர்ந்து உடன் சூழ்வை, மற்ற வீைன் விதியின் வழங்கிைான்"

(யுத்தகாண்டம்-மிககப்பாடல்-1024)
கபார் என்று வந்துவிட்டால் தர்ம, நியாயங்கள் பார்க்க அங்கு இடமில்ரல.
எப்படியாவது யவன்றுவிட கவண்டும் என்பதுதான் குறிக்ககாகள தவிை, 'இது
முரறயா? இது அறமா?' என்று பார்க்கத் கதரவயில்ரல என்ற கருத்து இன்றும் உலக
முழுவதும் பைவி உள்ளது. ஆைால், தமிழர்கரளப் யபாறுத்த மட்டில் கபாைாயினும்,
ஆட்சியாயினும் அறத்தின் அடிப்பரடயிகலகய நரடயபறகவண்டும் என்று
கருதிைர். புறநானூற்றில் உள்ள,

"ஆவும், ஆன் இயற் பார்ப்பை மாக்களும்......."

(புறம்-9)

என்ற புறப்பாடல் இக்கருத்ரத வலியுறுத்துகின்றது. ஆைால், இருதைப்பிைரிரடப்

கபார் நிகழ்ந்தால் இருவருகம அறவழியில் நின்று கபாரிடுவர் எைக் கூறமுடியாது.
இலக்குவனுக்கும் இந்திைசித்தனுக்கும் இரடகய நரடயபறும் கபாரில், கம்பன்
இக்கருத்ரத வலியுறுத்துகிறான். இலக்குவனிடம் மாயப்கபார் பல யேய்தும் யபரும்
துயைத்திற்கு ஒகை காைணம் இலக்குவன் அறவழி பிறழ்ந்து கபார் யேய்யவில்ரல
என்பதுதான். "இலக்குவன் தன்பால் உள்ள முதலவன் பரடயாகிய
பிைம்மாஸ்திைத்ரதப் பயன்படுத்த மறுத்துவிட்டான். அவன் அவ்வாறு
பயன்படுத்தியிருந்தால் அது என்ரைமட்டும் அழிக்காது, உலகத்தின் யபரும்
பகுதிரயயும் அழித்துவிடுகம என்று அஞ்சிப் பிைம்மாஸ்திைத்ரதப்
பயன்படுத்தாரமயால் நான் இன்னும் உயிகைாடு இருக்கிகறன்" என்ற கருத்தில்
தந்ரதயிடம் கபசுவதாக உள்ள கம்பன் பாடல் வருமாறு:
 'முட்டிய யேருவில், முன்ைம் முதலவன் பரடரய என்கமல் விட்டிலன், உலரக
அஞ்சி; ஆதலால், யவன்று மீண்கடன்; கிட்டிய கபாதும் காத்தான்; இன்ைமும்
கிளை வல்லான்; சுட்டிய வலியிைாகல ககாறரலத் துணிந்து நின்றான்.
(9120)

இந்திைசித்தரைக் யகால்வது மிக முக்கியமாைது என்றாலும், அதற்காக

நான்முகன் பரடரய ஏவி உலகுக்கு ஊறு விரளவிக்க இலக்குவன்
விரும்பவில்ரல என்பரத இந்திைசித்தகை ஒப்புக்யகாள்கிறான். இதுகவ
அறப்கபார் எைப்படும். இத்துரண நுணுக்கங்களுடன் கபாரைப் பற்றி 9ம்
நூற்றாண்டிகலகய பாடிய கவிஞன் தீர்க்கதரிசி என்பதில் எவ்வித ஐயமுமில்ரல.

கம்ப இைாமாயணத்தின் கரடசிக் காண்டமாகிய யுத்த காண்டம் 39

படலங்கரளக் யகாண்டது. கடல் காண் படலம் யதாடங்கி, விரட யகாடுத்த
படலம் ஈறாக உள்ள முப்பத்யதான்பது படலங்களில் ஒரு படலம் நீங்கலாக ஏரைய
அரைத்துப் படலங்களும் ஒன்றுக்யகான்று யதாடர்புரடயதும்
யபாருத்தமுரடயதுமாக அரமந்துள்ளை. ஆைால், யுத்த காண்டத்கதாடு, ஏன்
இைாமகரதகயாடு எவ்விதத் யதாடர்பும் இல்லாத இைணியன் கரத, இைணியன்
வரதப் படலம் என்ற யபயகைாடு மந்திைப் படலத்ரத அடுத்துக் காணப்படுகிறது.
காப்பியக் கட்டுக்ககாப்பும், அதன் உறுப்புக்களும், அந்த உறுப்புக்கள்
ஒன்கறாயடான்று யபாருந்தும் முரறயும்பற்றி ஆய்ந்து எழுதிய தமிழகத்தின்
முதல் திறைாய்வாளைாகிய வ.கவ.சு.ஐயர் கூட இப்படலம் காப்பியத்கதாடு
யதாடர்பின்றி தனித்து நிற்பரதச் சுட்டுகிறார். அப்படியாைால், உலகில் மிகச் சிறந்த
காப்பியப் புலவைாகிய கம்பனுக்கு இப்படலத்தின் யபாருந்தாரம யதரியாமலா
இருந்திருக்கும்? யதரிந்திருந்தும் இப்படலத்ரத இங்கக ரவத்துள்ளான் என்றால்,
அதற்குரிய காைணத்ரத ஆய்வது நலம் பயக்கும்.

இப்படலம் அரமந்துள்ள இடம்பற்றி முதலில் காணகவண்டும். இைாவணன் மந்திை

ஆகலாேரை ேரபயில் மிக முக்கியமாை ஆய்வுக் கூட்டம் நரடயபறுகிறது.
பலர் அக்கூட்டத்தில் கமற்யகாண்டு என்ை யேய்யகவண்டும் எைப் கபசுகின்றைர்.
கும்பகர்ணன் இைாவணரை இடித்துக் கூறும் அறவுரைகரளத் தந்தகதாடு
விட்டுவிட்டான். இறுதியாக இைாவணன் கருத்துக்கு ஓைளவு இரேந்தும் விட்டான்.
வீடணன், இைாவணன் தவற்ரறச் சுட்டிக்காட்டிப் கபார் யேய்தால், யவற்றி
கிட்டாது என்பரதயும், இைாவணன் அழிவு உறுதி என்பரதயும் எடுத்துக்காட்டிைான்.
இைாவணன் ககாபம் எல்ரல கடந்த நிரலயில் வீடணன் இைணியன் கரத
யோல்வதாகக் காப்பியம் அரமந்துள்ளது. தன்ரை மறந்த ககாபத்தில் இருக்கும்
ஒருவனிடம் 176 பாடல்கரளக் கூறுவதாகப் பாடுவது முற்றிலும்
யபாருத்தமற்ற தாகும். அப்படியும் இைணியன் கரதரய விரிவாகக்
கூறிவிடுவதால்மட்டும் இைாவணன் மைம் திருந்திவிடுவான் என்று எதிர்பார்ப்பதும்
யபாருத்தமற்ற தாகும். வீடணன் மூன்று ோபங்கரள எடுத்துக்காட்டி, இைாவணன்
அழிவு உறுதி என்று நிரூபணம் யேய்தபின்னும் இைாவணன் மைம் மாறவில்ரல
என்றால், எங்ககா வாழ்ந்த இைணியன் கரதககட்டு மைம் மாறிவிடுவான் என்று
நிரைப்பதும் அறியாரம யாகும். அப்படி இருந்தும் வீடணன் கூற்றாக
இப்படலத்ரதக் கம்பன் அரமப்பதன் காைணயமன்ை?
 நூற்று எழுபத்தாறு பாடல்கரளக் யகாண்ட இப்படலத்ரத ஒரு குறுங்காப்பியம்
என்கற பல்கரலச் யேல்வர் முரைவர் யத.யபா.மீைாட்சிசுந்தைைாரும் திறைாய்வுச்
யேல்வர் வ.கவ.சு.ஐயரும் கூறியுள்ளைர். வான்மீகி உள்பட கவறு எந்த
இைாமாயணத்திலும் காணப்படாத இப்பகுதிரயக் கம்பன் பாடிைான் என்றால்,
வலுவாை காைணம் இருத்தல் கவண்டும்.

கம்பனுரடய காலம் 9ம் நூற்றாண்டு என்று முன்ைகை கூறப்பட்டுள்ளது.

தமிழகத்தின் அன்ரறய நிரலரயச் ேற்று ஆைாய்ந்து பார்த்தல் கவண்டும் . 6ம்
நூற்றாண்டின் இறுதிப் பகுதி யதாடங்கி, 8ம் நூற்றாண்டின் கரடப்பகுதி வரை உள்ள
கால கட்டத்தில் நான்கு நாயன்மார்களும் பன்னிைண்டு ஆழ்வார்களும் கதான்றி,
பக்தி இயக்கம் என்ற ஒன்ரறப் யபரும் சூறாவளியாக மாற்றி, தமிழகத்தில்
உலவவிட்டுவிட்டைர். பாகவத புைாணம் கூறுவதுகபால, பக்தியும்,
ரவைாக்கியமும் தமிழகத்தில் கதான்றி, கர்நாடகம், மகாைாஷ்டிைம் வழியாகப்
பிருந்தாவைம் யேன்றை என்பரத அறியமுடியும். (பாகவத புைாணம் அத்தியாயம் 1,
பாடல் 48) நாயன்மார்கள், ஆழ்வார்கள் காலத்திற்கு முன்ைகை தமிழகத்தில் புகுந்து
ஓைளவிற்கு வளர்ச்சியும் யபற்றுவிட்ட புத்தம், ேமணம் ஆகிய இரு
யபருஞ்ேமயங்களும் காலூன்றி நின்றை. இவற்ரற அடுத்து 8ம் நூற்றாண்டில்
கதான்றிய ஆதி ேங்கை பகவத்பாதர் அத்ரவதக் யகாள்ரகரய இந்தியா முழுவதும்
பைப்ப முயன்றார். இந்த மூன்றும் அறிவு வாதத்ரத அடிப்பரடயாகக் யகாண்டரவ.
புத்த ேமயம், தர்க்கத்ரத அடிப்பரடயாகக் யகாண்டு வளர்ந்ததாகும். அதரைப்
யபரிதும் எதிர்த்த ேங்கைரும் அறிவு வாதத்ரதகய அடிப்பரடயாகக் யகாண்டு
அத்ரவதத்ரத நிரலநாட்ட முயன்றார். தமிழகத்தில் கதான்றிய நாயன்மார்கள்,
ஆழ்வார்கள் கதாற்றுவித்த பக்தி இயக்கம் ஓைளவு ேமண ேமயத்ரதயும், யபரிய
அளவில் புத்த ேமயத்ரதயும் அமிழ்த்திவிட்டது. மூரளயின் யதாழிலாக உள்ள
அறிவு வாதத்தால், அறிவாளிகரளத் தவிை ஏரைகயாரை ஒருங்கிரணக்க முடியாது
என்பதரை நன்குணர்ந்த தமிழர், உணர்வின் அடிப்பரடயில் கதான்றும் பக்தி
இயக்கத்திற்குத் தரலரமயிடம் தந்தைர்.

இந்த நிரலயில்தான் ஆதிேங்கைர் கதான்றி, பிைம்ம சூத்திைத்திற்கும், கீரதக்கும்,

பல உபநிடதங்களுக்கும் சீரிய முரறயில் அத்ரவதக் யகாள்ரகயின் அடிப்பரடயில்
உரை அரமத்தார். இதுவும் அறிவின் அடிப்பரடயில் எழுந்த ஒன்கற ஆகும்.
அறிவுத் யதளிவின் முடிந்த எல்ரலயாக இருப்பரவ உபநிடதங்க ளாகும்.
என்றாலும், இந்த உபநிடதங்கரள விரித்துப் யபாருள் காண்பதில் கருத்து
கவறுபாடுகள் இருந்தை. என்றாலும், ேங்கைருரடய அத்ரவதக் யகாள்ரக,
தமிழகத்தில் ேண்டமாருதம்கபால் புகத் யதாடங்கிற்று. ேங்கைர் காலத்திகலகய
இச் ேண்டமாருதம் யதாடங்கிவிட்டதால் தமிழகத்தின் இயல்பாைதும்,
பழரமயாைதுமாை பக்தி இயக்கம் ஒளிமங்கலாயிற்று.

இந்த நிரலயில்தான், கம்பநாடன் காப்பியம் இயற்றத் யதாடங்குகிறான். கதவாைம்,

திவ்வியப் பிைபந்தம், உபநிடதங்கள் என்பவற்றில் துரளயமாடியவன் கம்பன்,
பிைபந்தங்கள் வளர்த்த பக்தி யநறிக்கு இடம் தைாமல், இரறவன், உயிர்கள்,
உலகம் என்ற மூன்ரறயும் கவறுபடுத்திக் காணாமல், பிைம்மம் ஒன்றுதவிை
ஏரைய அரைத்தும் மித்ரத என்று கூறும் அத்ரவதம் தமிழர்கரள ஓைளவு
கவைலாயிற்று. அந்த உபநிடதங்கரள ரவத்துக்யகாண்கட, பக்தி இயக்கத்திற்கு
வழிகாண முற்பட்டான் கம்பநாடன். 'இது ேரியா?' என்ற விைா எழலாம்.
முக்கியமாை பத்து உபநிடதங்கரள ரவத்துக்யகாண்டுதான் பிைம்மம் ஒன்கற
உண்ரம என்று கபசுகிறார் ேங்கைர். அகத உபநிடதங்கரள ரவத்துக்யகாண்டுதான்
முப்யபாருள்பற்றிப் கபசுகிறார் இைாமானுஜர். எைகவ, ஒன்றுக்யகான்று
மாறுபட்ட யகாள்ரககரள நிறுவ அகத உபநிடதங்கரளப் பயன்படுத்தலாம்
என்பது யதளிவாகிறது.

இந்த நுணுக்கத்ரதத்தான் கம்பன் பயன்படுத்துகிறான். தான் யோல்லும்

இக்கருத்துக்கள், உபநிடதங்களில் காணப்படுபரவகய என்பரத,

"அளரவயான் அளப்ப அரிது; அறிவின் அப் புறத்து உளரவ ஆய் உபநிடதங்கள்

ஓதுவ
(இர.வகத 62)

என்ற அடிகள் மூலம் கவிஞகை கபசுகிறான். இைணியன் வரதப் படலத்தில் உள்ள

74,75,76, ஆம் பாடல்கள் ோந்கதாக்கியம், முண்டகம் ஆகிய உபநிடதங்களின்
ோைமாக - ஏறத்தாழ அகத உவரமகரள - எடுத்துப் கபசுவைவாக அரமந்துள்ளை.
"காலமும் கருவியும்" என்று யதாடங்கும் பாடல் "ஆலமும் வித்தும் ஒத்து அடங்கும்
ஆண்ரமயான்" என்று முடிகிறது இந்த அடி ோந்கதாக்கிய உபநிடதத்தில்
ஆறாவது அத்தியாயத்தின் பன்னிைண்டாவது க ண்டத்தில் உள்ள 1,2,3 பாடல்களின்
பிழிவாகும்.
முண்டக உபநிடதத்தின் மூன்றாவது முண்டகத்தின், இைண்டாவது
கண்டத்தில் உள்ள எட்டாவது பாடலில் வரும் கடல், ஆறு நீர் என்பவற்ரற
எடுத்துக்யகாண்டு ஒரு சிறிது மாற்றிக் கம்பன், இப்படலத்தின் 77 வது பாடலில்
"கவரலயும் திரையும் கபால் கவறுபாடு இலான்" என்று பாடுகிறான்.

76வது பாடலில் உள்ள "தூமமும் கைலும் கபால் யதாடர்ந்த கதாற்றத்தான்"

என்ற கருத்து முண்டக உபநிடதத்திலும், கீரதயிலும் சில மாறுபாடுகளுடன்
கபேப்படுகிறது. இவ்வளவு ஆழமாகச் யேன்று உபநிடதக் கருத்துக்கரளப் கபசும்
பிைகலாதன் கூற்றாக இரற இலக்கணத்ரத கமகல கண்டுள்ள பாடல்களில்
கபசுமாறு யேய்கின்றான். நாைாயணன் என்பவன் மூவருள் ஒருவைாய் இருந்து,
தன்னிடம் கதாற்றுப்கபாைான் என்பதில் எல்ரலயற்ற கர்வம் யகாண்டு கபசுகிறான்
இைணியன். திரிமூர்த்திகளில் ஒருவைாக இைணியைால் கபேப்படும் நாைாயணன்,
எங்கும் யாவற்றிலும் நிரறந்து உள்ள விைாட் ஸ்வரூபத்தின் ஒரு பகுதிகய ஆகும்.
அதுகவ முழுப்யபாருள் என்று நிரைத்து விடாகத. அவன் இல்ரல என்று கபசும்
நீயும், உன்ரை அவ்வாறு கபேச் யேய்யும் உன்னுள் இருப்பவனும் அந்த
நாைாயணனின் ஒரு பகுதிகய ஆகும் என்று யோல்லவந்த பிைகலாதன், 'நீ யோன்ை
யோல்லிலும் உளன்' என்று கூறுவது ஆழ்ந்து சிந்திக்கத் தக்கது. இல்ரல என்ற
யோல்லிலும், இன்ரமப் யபாருள் தரும் யோல்லிலும் அவகை உள்ளான் என்ற
கருத்து ஆழ்ந்து சிந்திக்கத் தக்கது. "உளன் எனில் உளன் அவன்"
(திவ்வியப்பிைபந்தம் - 2683) என்று யதாடங்கும் நம்மாழ்வார் பாடலின் 2வது அடி
'இலன் எனின் இலன் அவன்' எனும் இகத கருத்ரத வலியுறுத்துவரதக் காணலாம்.
இைணியனுக்கு ஈடு யோல்ல முடியாத ஆணவம் தரலதூக்கிநின்றது என்பரதக்
கம்பன் எடுத்துக்காட்டுகிறான். இத்தரகய ஓர் ஆணவம் அவனிரட வளர்வதற்கு
அவனுரடய கல்வியும் ஒரு காைணமாகும். கவதங்கரள நன்கு கற்றதைால் இந்த
ஆணவம் தரலக்ககறியது. அதன் பயைாக, 'அரைத்தும் அவன்' என்ற நிரைவு
கபாக, 'அரைத்தும் நான்' என்ற அகங்காைம் வலுவரடந்தது. அவன் கற்ற அகத
கவதங்கரளக் கற்ற பிைகலாதனுக்கு, 'அரைத்தும் அவகை' என்ற உறுதிப்பாடு
வலுப்யபற்றது. அறிவின் அடித்தளத்தில் பக்தி இருந்தால் 'அரைத்தும் அவன்'
என்ற எண்ணம் கதான்றுகிறது. பிைகலாதன் நிரல இதுவாகும். எைகவ,
அத்ரவதமும், உபநிடதங்களும் பக்தி இயக்கத்ரத அழுத்திவிட்டு கமகல வை
முயன்ற 9ம் நூற்றாண்டில், தமிழர்கள் கண்ட பக்தி இயக்கத்திற்குத் தரலரம
இடம் தருவதற்காககவ இைணியன் வரதப்படலத்ரதக் கவிஞன் யபாருத்திைான்
என்பதரை அறியலாம். வான்மீகம் உட்பட எந்த இைாமாயணத்திலும் காணப்படாத
இப்பகுதிரயக் கவிஞன் புகுத்துவதற்கு இதுகவ காைணமாக இருந்தது
கபாலும். இவ்வாறு யகாள்ளாமல், கதைழுந்தூரில் உள்ள திருமால் ககாவிலில்
காணப்யபறும் நைசிம்மோமி சிரலகய, கம்பன் இதரைப் பாடக் காைணமாயிற்று
என்று கூறுகவாரும் உளர். திவ்வியப் பிைபந்தத்தில் முக்குளித்த கம்பனுக்கு, நைசிம்ம
அவதாைம், பிைகலாதன் கரத என்பரவ மிக நன்கு அறியப்பட்ட ஒன்றாகும். எைகவ,
சிரலரயப் பார்த்துப் புதிய எண்ணம் கதான்றிற்று என்று கூறுவது அத்துரணப்
யபாருத்தமாகப் படவில்ரல.

39 படலங்களுடன், இைாம காரதயில் தனிமுடியாய் விளங்கும் யுத்த

காண்டத்தில், ஈடு இரணயற்ற முரறயில் பல பாத்திைங்கரளப் பரடக்கிறான்
கம்பநாடன். காப்பிய நாயகைாகிய ேக்கைவர்த்தித் திருமகன், இைாம அனுஜைாகிய
இரளய யபருமாள், யதாண்டின் முழுவடிவாக அரமந்துள்ள அனுமன் ஆகிய
மூவரும் இக்காண்டம் முழுவதிலும் வியாபித்துள்ளைர் என்பதில் வியப்யபான்று
மில்ரல. இவர்கரள அல்லாமல் எதிைணியில் ஈடு இரணயற்று விளங்கும் வீடணன்,
கும்பகர்ணன், இந்திைசித்து, இைாவணன் என்ற பாத்திைங்கள் இக்காண்டத்தில்
பரடக்கப்பட்டுள்ளை.

காண்டத்தின் முன்னுரையாக அரமந்துள்ள இப்பகுதியில் இப்பாத்திைங்களின்

சிறப்ரப முழுவதுமாக ஆைாய்வது இயலாத காரியம். எைகவ, இன்றியரமயாத
சில பகுதிகரளமட்டும் யதாட்டுக்காட்டுவது யபாருத்தமுரடயதாக இருக்கும்.

வீடணன்: வான்மீகம் கதான்றிய காலத்திலிருந்து இன்று வரை உள்ள பல்கவறு

இைாமாயணங்களிலும் பல்கவறு பிைச்சிரைக்குரிய பாத்திைமாக விளங்குவது
வீடணன் என்ற பாத்திைம். ஒவ்யவாருவருரடய வாழ்விலும் சிற்சில
ேந்தர்ப்பங்களில் தவிர்க்க முடியாத இைண்டு கடரமகள் முன்னிற்கக் காணலாம்.
தனித்தனியாக கநாக்கும்கபாது இரவ ஒவ்யவான்றும் மிகச் சிறந்தரவ
என்பதிலும் வாழ்க்ரகயில் தவறாமல் கரடப்பிடிக்கப்படகவண்டியது
என்பதிலும் ஐயமில்ரல. இைண்டும் ஒன்றுக்யகான்று துரணயாக நிற்கும்
யபாழுது எந்த ஒரு கடரமரய கமற்யகாண்டாலும், மற்யறான்று அதைால்
பாதிக்கப்படுவதில்ரல. ஒன்றின் அனுேைரணயாககவ மற்யறான்றும்
அரமந்துவிடுகிறது. அவ்வாறில்லாமல் இைண்டு கடரமகளும் தம்முள்
முைண்பட்டு இரு கவறு வழிகளில் யேல்வதாக ரவத்துக்யகாண்டால் அதரைத்
தர்மேங்கடமாை நிரல என்றுதான் கூறகவண்டும். ஏகதா ஒன்ரறத் கதர்ந்யதடுத்து
அதன்வழிச் யேன்றால், மற்யறாரு கடரமரயத் துறந்து விட்டதாகப் பழி
கபேப்படும். இந்தத் தர்மேங்கடமாை சூழ்நிரலயில் அகப்பட்டுக்யகாண்டவன்
வீடணன்.

புலத்திய முனிவரின் கபைர்களுள் இைாவணன் மூத்தவன், கும்பகர்ணன்

இரளயவன். அவனுக்கும் இரளயவன் வீடணன். இைாவணன் தவறிரழக்கிறான்,
பிறன்மரை நயத்தல் பாவமும் பழியுகம தரும் என்பரதத் தம்பியர் இருவரும்
அறிகின்றைர். வீடணரைப் யபாறுத்தமட்டில் அவன் வாழ்க்ரக முழுவதும் தவ
வாழ்க்ரகயாககவ அரமந்து விட்டது என்பரத இைாம காரத சுட்டிச் யேல்கிறது.
சிற்றுருக் யகாண்டு அனுமன் இலங்ரகயில் உள்ள ஒவ்யவாரு மாளிரகயாகத்
கதடிக்யகாண்டு வருகிறான். ஏறத்தாழ எல்லா மாளிரககளும் ஒகை மாதிரியாக
இருக்க, ஒகை ஒரு மாளிரகமட்டும் அந்தச் சூழ்நிரலக்கு முற்றிலும் மாறுபட்டதாக
இருக்கக் காண்கிறான். அரதக் கூறவந்த கம்பன்,

..........................................கருநிறத்கதார்பால் யவளித்து ரவகுதல் அரிது' எை, அவர்

உருகமவி, ஒளித்து வாழ்கின்ற தருமம் அன்ைான்தரை உற்றான்.
(4970)
என்று பாடுவதால், வீடணரைப் யபாறுத்தவரை, இலங்ரகயில் வாழ்ந்தாலும்,
இைாவணன் தம்பியாக இருந்தாலும் அவன் வாழ்க்ரக முற்றிலும்
மாறுபட்டதாககவ இருந்தது என்பரதக் குறிக்கிறான். யவண்ணிறமுரடய தருமம்
தன் உண்ரமயாை வடிவுடன் இலங்ரகயில் வாழமுடியாது என்பதால் கருநிறம்
பூண்டு வாழ்ந்தது என்று கபசுவதன் மூலம் வீடணனுரடய உண்ரமச் யோரூபத்ரதக்
கவிஞை ் நமக்குக் காட்டுகிறான்.

அறவழியில் நிற்பரதகய வாழ்க்ரகயின் குறிக்ககாளாகக் யகாண்ட வீடணன், வாழும்

வீடுகூட அைக்கர் வாழ்க்ரககயாடு ஒன்றாமல் தனித்து இலங்கிற்று என்பரத, அது
யாருரடய வீடு என்பரத அறியாத நிரலயிலும் வீடரணப் பற்றி ஒன்றும் யதரியாத
நிரலயிலும் நுண்மாண் நுரழபுலம் மிக்க மாருதி வீடணன் வீட்ரடப்
பின்வருமாறு வருணிக்கிறான்:

நிந்தரை நறவமும், யநறி இல் ஊன்களும் தந்தை கண்டிகலன், தரும தாைமும்

வந்தரை நீதியும், பிறவும், மாண்பு அரமந்து அந்தணர் மரை எைப்
யபாலிந்ததாம் அகைா.

(6461)

கமகல காட்டிய இைண்டு பாடல்கரளயும் ரவத்துப் பார்த்தால், அந்தணர்

இல்லம் எைப் யபாலிகின்ற ஒரு வீட்டில், ஒளிந்து வாழ்கின்ற தருமமாக வீடணன்
இருக்கின்றான் என்பதரை அறிய முடிகின்றது.

வீடணன் என்ற பாத்திைத்ரதப் யபாறுத்தமட்டில் இைண்டு விைாக்கள்

இன்றும் விைவப்படுகின்றை. அண்ணனுக்குக் காட்ட கவண்டிய நன்றிரய
மறந்து, ேந்தர்ப்பம் கிரடத்தயபாழுது பரகவனிடம் கேைலாமா என்பது
முதல்விைா. அப்படிகய கேர்ந்தாலும் அண்ணரைக் காட்டிக்யகாடுக்கின்ற
முரறயில் பல உளவுகரள இைாமனுக்குக் கூறலாமா என்பது இைண்டாவது விைா.
இவ்விரு விைாக்களுக்கும் விரிவாக விரட கூறுவதற்கு இங்கு இடமில்ரல
என்றாலும், சுருக்கமாகச் சில கருத்துக்கரளக் காண்பது நலம். இலங்ரக
வாழ்க்ரககயாடு ஒட்டாத வாழ்க்ரக வாழ்கின்ற வீடணன் காட்டில் உரறகின்ற
தவசிகரளப் கபால வாழ்ந்து வருகிறான். இங்ஙைம் வாழ்கின்ற ஒருவன்
யகாழுயகாம்பு கிரடக்காமல் காற்றில் அரலப்புண்டு தள்ளாடும் யகாடிகபான்றவன்
ஆவான். அக் யகாடிக்குப் பக்கத்தில் ஒரு யகாழுயகாம்பு கிரடக்கும்யபாழுது
'அது எத்தரகய மைம், அரதப் பற்றிப் படருவது நலகமா' என்று யகாடி
சிந்திப்பதில்ரல. அகத கபால ஒளிந்து வாழ்கின்ற இந்தத் தருமம் ேந்தர்ப்பம்
வந்தயபாழுது இருந்த இடத்ரத விட்டுப் யபயர்ந்துவிடுகிறது. அதுவும் அவைாகப்
யபயைவில்ரல. "விழிஎதிர் நிற்றிகயல் விளிதி" (6372) என்று இைாவணன் கூறிய பிறகக
வீடணன் இலங்ரக விட்டுப் புறப்பட்டான்.

புறப்பட்டு வானிரட நின்று, மறுபடியும் அண்ணனுக்கு ஓர் இறுதி எச்ேரிக்ரக

யேய்துவிட்டு, 'என் பிரழ யபாறுத்தி' (6376) என்று கூறிவிட்டுப் யபயர்கிறான்.
வானிரட

நிற்கும்யபாழுது அைலன், அனிலன், அைன், ேம்பாதி என்ற அரமச்ேர்கள்

நால்வரும் வானிரட வந்து, வீடணனுடன் கூடுகின்றைர். இந்த விைாடிவரை
இைாமனிடம் யேல்லகவண்டும் என்ற எண்ணம் வீடணனிடம் இருந்ததாகத்
யதரியவில்ரல. இைாமன் யபயரைக் ககட்டதிலிருந்து வீடணனுரடய அகமைத்தின்
ஆழத்தில் ஏகதா ஒரு புதிய மாற்றம் நிகழ்வரத அவன் உணருகின்றான். அந்த
மாற்றத்ரதத் தன்னுடன் வந்துள்ள அைலன் முதலாைவர்களுக்கு வீடணன் எடுத்துக்
கூறுகின்றான்.
'அறம்தரல நின்றவர்க்கு அன்பு பூண்டயைன்; மறந்தும் நன்புகழ் அலால் வாழ்வு
கவண்டயலன்; பிறந்த என்உறுதி நீ பிடிக்கலாய்' எைத் துறந்தயைன்; இனிச்
யேயல் யோல்லுவீர் என்றான்
(6381)

இதிலிருந்து, இலங்ரகயிலிருந்து புறப்படும்யபாழுது இைாமனுடன்

கேைகவண்டும் என்ற எண்ணத்துடன் வீடணன் வந்தான் என்று கூறுவது
காப்பியத்கதாடு மாறுபடுவதாகும். ஆகாயத்திகல நின்று அரமச்ேர்கரளப் பார்த்து
'இனிச் யேயல் யோல்லுவீர்' என்று ககட்பதன்மூலம் உடன் வந்துள்ள அரமச்ேரை
நன்கு மதித்து அவர்கள் ஆகலாேரை ககட்கும் இயல்புரடயவன் வீடணன்
என்பரத அறியமுடிகிறது. யாருரடய ஆகலாேரைரயயும் ககட்காத
இைாவணனிடமிருந்து முற்றிலும் மாறுபட்டவன் வீடணன் என்பரத அறிகிகறாம்.

'யாது இனிச் யேயல்' என்று ககட்ட வீடணனுக்கு, கல்வியில் கமம்பட்ட

அரமச்ேர்கள் பின்வருமாறு விரடகூறிைர்:

'மாட்சியின் அரமந்தது கவறு மற்று இரல; தாட்சி இல் யபாருள் தரும் தரும
மூர்த்திரயக் காட்சிகய இனிக் கடன்' என்று கல்வி ோல் சூட்சியின் கிழவரும்
துணிந்த யோல்லிைார்'.

(6382)
இந்த நிகழ்ச்சிரய இவ்வளவு விரிவாகக் கம்பன் பாடுவதற்கு ஒரு காைணம் உண்டு.
இைாமன் வந்ததிலிருந்கத 'ஒரு சூழ்ச்சி யேய்து அவனிடம் கபாககவண்டும் என்று
வீடணன் நிரைத்தான்' என்று பலரும் கூறும் கூற்று முற்றிலும் தவறாைது
என்பரதக் காட்டகவ கம்பன் இதரைப் பாடுகிறான். தீயகை ஆயினும்
இைாவணன்பால் அன்பு யகாண்ட வீடணன் அந்த இைாவணன்' இந்திைப் யபரும்பதம்
இழக்கின்றான்' (6143) என்றும், 'புத்திைர், குருக்கள், யபாருஇல் ககண்ரமயர்,
மித்திைர், அரடந்துகளார், யமலியர், வன்ரமகயார் இத்தரை கபரையும் (6375)
அழிக்கத் துணிந்தான் என்றும் நிரைந்து எல்ரலயற்ற வருத்தம் அரடகிறான்.
அறத்தின் அடிப்பரடயில் எவ்வளவு எடுத்துரைத்தாலும் இைாவணன் ககட்கப்கபாவ
தில்ரல என்பரத அறிந்து வீடணன், நந்தி ோபம், கவதவதி ோபம், இைணியன் கரத
என்பவற்ரற எடுத்துக் கூறி அச்ேமூட்ட முரைகிறான். இைாவணன் எதற்கும்
மசியப்கபாவ தில்ரல என்பரத அறிந்து வீடணன் உறவுமுரற என்ற எஞ்சி இருந்த
ஒகை கட்ரட அறுத்துக்யகாள்ள விரும்புகிறான். இதரை அறுத்துக்யகாண்ட பின்
'கமகல என்ை யேய்வது' என்று புரியாத நிரலயில்தான் விண்ணிரட
நிற்கின்றான். அண்ணன் என்ற உறரவ அறுத்துக்யகாண்டாலும், மூவுலரகயும்
ஆண்ட ஒருவன் வீழ்ச்சி அரடவது யபாறுக்காமல் விண்ணிரட நின்றும் அறம் பல
கூறுகிறான். இறுதியாக,

வாழியாய்! ககட்டியால்: வாழ்வு ரகம்மிக ஊழி காண்குறு நிைது உயிரை

ஓர்கிலாய், கீழ்ரமகயார் யோற்யகாடு யகடுதல் கநர்திகயா? வாழ்ரமதான், அறம்
பிரழத்தவர்க்கு, வாய்க்குகமா?

(6374)
என்று கூறி முடிக்கிறான்.

நூற்றுக்கணக்காை பாடல்கள் மூலம் அண்ணனுக்கு அறம் உரைத்தவன்

இறுதியாகச் யோன்ை வார்த்ரதகள், "வாழ்ரமதான், அறம் பிரழத்தவர்க்கு
வாய்க்குகமா?" என்பதாகும். இத்துரணத் தூைம் அறத்ரத நம்பிய ஒருவன், அறத்தின்
மூர்த்திபால் கேர்ந்ததில் வியப்யபான்றுமில்ரல. பிறந்தது முதல் இலங்ரக
நாகரிகத்கதாடு ஒத்துப்கபாகாமல் யகாழுயகாம்பின்றி வாடிய வீடணன் என்னும்
யகாடி, அறத்ரதகய தன் வாழ்வின் குறிக்ககாளாகக் யகாண்ட யகாடி, அறத்தின்
மூர்த்தி இலங்ரகக்கரையில் மறுபுறத்தில் வந்து தங்கி உள்ளான் என்பரத
அறிந்தயபாழுது, இரடயீடுகரளயும், இரடயூறுகரளயும் கடந்து இைாமைாகிய
யகாழுயகாம்ரபப் பற்றிப் படர்ந்ததில் வியப்யபான்றுமில்ரல. அரைவரையும்
இழந்து தனியைாய் நிற்கின்றயபாழுதுதான், இைாவணன் இைாமரை, 'இவகைாதான்
அவ்கவத முதற்காைணன்' என்று உணருகின்றான். அறவழியில் யேல்லாத
அவனுக்கக இந்நல்லுணர்வு இறுதி கநைத்தில் வந்துற்றது என்றால், மைம், யமாழி
யமய்களால் அறத்ரதகய தழுவி நின்ற வீடணனுக்கு இைாமரை அறிந்துயகாள்வதில்
கஷ்டம் எதுவும் ஏற்படவில்ரல. எைகவ, வீடணன் யேய்தது ேரிகய என்று ஏற்பதில்
தவறு ஒன்றுமில்ரல.

அடுத்து நிற்கும் விைா, இைாமனுக்கு இலங்ரகயின் இைகசியங்கரள இவன்

ஏன் கூறகவண்டும், அப்படிக் கூறுவது துகைாகமல்லவா - என்பதாகும். இதரைப்
புரிந்து யகாள்வதற்கு, சில அடிப்பரடகரள அறிய கவண்டும். இைாமனிடம்
யேன்றுவிட்ட பிறகு, இைாவணன் உறவு முற்றிலுமாகத் துறக்கப்படுகிறது. இது
ேரியா என்று ககட்பதில் பயனில்ரல. இன்றும்கூட இச் ேமுதாயத்தில் இது
நரடயபறுகிறது. ஒரு ககாத்திைத்தில் பிறந்த ஒருவன், மற்யறாரு ககாத்திைத்தில்
உள்ள ஒருவனுக்குத் தத்தாகப் கபாய்விட்டால், கபாை அன்றிலிருந்கத யபற்ற
தகப்பனுக்கும் இவனுக்கும் உள்ள உறவு துண்டிக்கப்படுகிறது. யபற்ற தகப்பன்
இறந்தால் அவனுக்குக் யகாள்ளிகபாடகவா, பதிைாறு நாள் துயைம் அனுஷ்டிக்ககவா
தத்துப்கபாைவனுக்கு உரிரம இல்ரல. இகத கருத்ரத வீடணன் கூற்றாகக் கம்பன்
கூறுகிறான்.

விரளவிரை அறியும் கமன்ரம வீடணன், என்றும் வீயா அளவு அறு

யபருரமச்யேல்வம் அளித்தரை ஆயின், ஐய! களவு இயல் அைக்கன் பின்கை
கதான்றிய கடரம தீை, இரளயவற் கவித்த கமாலி என்ரையும் கவித்தி' என்றான்

(6506)

'அைக்கன்பின் கதான்றிய கடரம தீைகவண்டும்' என்று விரும்புகிறான் வீடணன்.

ோத்திைப்படி தத்துப் கபாைவர்கட்கு இது யபாருந்தும். ஆைாலும் யபற்ற தகப்பன்
உறவு முற்றிலும் நீக்கப்படுவதில்ரல. அதைால் மூன்று நாள் தீட்டு தத்தாக
வந்தவனுக்கு உண்டு என்று கூறுவர். ஆைால், வீடணன், தத்துப் கபாையபாழுது
முற்றிலுமாக அந்த உறரவ யவட்டிக் யகாள்ள விரும்புகிறான். அதரை எவ்வாறு
யேய்ய முடியும் என்று ஆைாய்ந்த வீடணன் ஒரு முடிவுக்கு வந்து விடுகிறான். உயிர்கள்
எல்லாவரக பந்தங்களில் இருந்தும் முற்றிலும் நீங்க கவண்டுமாைால் அதற்கு ஒகை
வழிதான் இருக்க முடியும். இரறவனுரடய நயை தீட்ரே, ஸ்பரிே தீட்ரே, திருவடி
தீட்ரே என்ற மூன்றில் ஒன்ரறப் யபற்றால் பரழய பந்தங்கள் அறகவ நீங்கிவிடும்.
இைாமனுரடய பார்ரவரயப் (நயை தீட்ரே) யபற்றதால் பரழய பந்தங்கள்
நீங்கிை என்றாலும், மூன்று தீட்ரேகளிலும் சிறந்ததாகிய திருவடி தீட்ரே யபறுவதன்
மூலம் முற்றிலும் பந்தங்கரளப் கபாக்கிக் யகாள்ள முடியும் என்பதால், "இரளயவற்
கவித்த கமாலி என்ரையும் கவித்தி' என்று "உம்பரின் ஒருமுழம் உயர்ந்த
ஞாைத்தம்பி" ஆகிய வீடணன் கவண்டுகிறான். திருவடி தீட்ரேயின் பின்ைர்
இரறவனுக்குப் பணி யேய்யும் யதாண்டர்களில் ஒருவைாகி விடுகிறான்.
இரறவரைத் தவிை அவனுக்யகன்று எந்த உறவும் இல்ரல. அவன் பணியிரை
நிரறகவற்றுவகத யதாண்டர்களின் கடரமயாகும்.
இந்த நிரலரம அரடந்துவிட்ட வீடணனுக்கும், இைாவணன் தம்பி, வீடணனுக்கும்
யபயர் தவிை கவறு எந்த ஒற்றுரமயும் இல்ரல. பரழய வீடணனுக்குரிய
உறவுகள், கடரமகள், நியாயங்கள் என்பரவ அந்தப் பரழய வீடணன்
இறந்தயபாழுது (திருவடிதீட்ரே யபற்றயபாழுது) அவனுடன் இறந்துவிட்டை.
திருவடி தீட்ரே யேய்யப்யபற்ற வீடணன் புதுப்பிறவி எடுத்துவிட்டான். பரழய
உறவு முரறயில் அவன் இன்னின்ை யேய்ய கவண்டும் என்று எதிர்பார்ப்பது
அறியாரம உரடயதாகும். இப் புதிய வீடணன் இப் புதுப் பிறப்பிற்குக் காைணமாை
இைாகவன் ஏவரலச் யேய்வது தவிை அவனுக்கு என்று எதுவுமில்ரல. இந்த
நுண்ரமயாை கருத்ரதத்தான் கவிஞன் மில்டன் தன்னுரடய ோைட் பாடல் ஒன்றில்
"They also serve who stand and wait" என்று கபசுகிறான். எைகவ, திருவடி
தீட்ரேக்குப்பின் புதிய வீடணன், இைாகவனுரடய விருப்பப்படி அவனுக்குத்
கதரவயாைவற்ரறச் யேய்வகத முரறயாகும். இைாவண உறவு, வீடணனுக்கு
முற்றிலும் தவிர்ந்து விட்டது என்றால் இைாவணன் இறந்த பிறகு அவனுக்கு வீடணன்
நீர்க்கடன் யேய்வது முரறயா? என்ற விைா கதான்றும். இதரை எதிர்பார்த்த
கவிஞன் இைாகவகை நீர்க்கடன் முதலியவற்ரறச் யேய்யுமாறு வீடணனுக்கு
ஆரணயிட்டான் என்ற குறிப்ரப "நீ இவனுக்கு, ஈண்டு யோன்ைது ஓர்
விதியிைாகல கடன் யேயத் துணிதி" (கம்பன் 9917) என்ற பாடலில் கூறுகிறான்.
நிகும்பரல யாகம் முதலியரவபற்றி அவன் கூறிைது நியாயகம ஆகும். இந்த
அடிப்பரடரயப் புரிந்து யகாண்டால் ஒழிய, வீடணனுரடய யேயல்கரளப் புரிந்து
யகாள்ளமுடியாது. கமலும் அவன் துகைாகி என்று கூறும் தவற்றிரையும் யேய்ய
கநரிடும். இைாவணன் தம்பியாககவ வீடணரை இைாமன் நிரைத்திருந்தான் என்றால்
வீடணரைக் கடிந்துகபசும் ேந்தர்ப்பங்களுக்கு இடகம இல்ரல. தன்னுரடய
தம்பி என்று ஏற்றுக்யகாண்ட காைணத்திைால்தான் இலக்குவன் மயக்கம்
உற்றயபாழுது, "என்ரைக் யகடுத்தரை, வீடணா நீ" (8227) என்று கபசுகிறான்.

இன்னும் விரிவாகச் சிந்திக்க கவண்டிய இப்பகுதி இடம் கருதி இத்துடன்

நிறுத்தப்படுகிறது.

கும்பகர்ணன்: கம்பநாடனுரடய ஈடு இரணயற்ற பரடப்புகளில் அனுமரைப்

கபாலகவ கும்பகர்ணனும் ஒரு சிறந்த பரடப்பாவான். அவன் உடலரமப்புப் பல
மரலகள் ஒன்று கேர்ந்தரதப் கபால் இருக்கும். இவ்வளவு யபரிய உடம்ரபப்
யபற்றுள்ள அவன் மிகப் யபரிதும் விரிந்ததுமாை மைத்ரதயும் யபற்றிருந்தான்.
இைாவணன், கும்பகர்ணன், வீடணன் என்ற மூவரிடமும் ேககாதைர்கள் என்ற
உறவுமுரற கபாகப் பல யபாதுத்தன்ரமகளும் இருந்தை. மூவரும் மிகச் சிறந்த
கல்வியாளர்கள். ஆயிைம் மரறகரள அறிந்தவர்கள். புத்திக் கூர்ரம, வை பலம்,
நல்லது யகட்டது என்பவற்ரற அறிந்து காணும் அறிவின் விளக்கம் ஆகிய இரவ
இம்மூவரிரடகயயும் யபாதுக் குணங்களாகும். அறம் எது என்பரத மூவரும் நன்கு
அறிந்திருந்தைர். தன்ைலத்தின் யமாத்த உருவாய் விளங்கிய இைாவணன் தன்
ஆற்றல் காைணமாகவும், வை பலம் காைணமாகவும் அறத்ரத உதறிவிட்டான்.
நாளாவட்டத்தில் அறம் என்று ஒன்று இருப்பரதகய மறந்துவிட்டான். இன்னும்
கூற கவண்டுமாயின், அறத்ரதயும் தான் யவல்ல முடியும் என்ற பயித்தியக்காை
முடிவிற்கு வந்தான். இவரை அடுத்துள்ள கும்பகர்ணன் அறத்திரை நன்கு
அறிந்தவன். அதன்வழி நிற்க கவண்டும் என்று நிரைப்பவன். அறத்ரத உணர்தல்,
அதன்படி நிற்க விரும்புதல் என்ற இரு துரறயிலும் கும்பகர்ணனும், வீடணனும்
ஒகை நிரலயில் நின்றவர்கள். அரத நிரலநிறுத்த முடியாதயபாழுது அதகைாடு
வீழ்ந்து இறக்கத் துணிந்தான் கும்பகர்ணன். வீடணன் அரதவிட்டு விட்டுத் தன்
வழிகய யேல்லத் துவங்கிவிட்டான். கும்பகர்ணனுரடய ேககாதை பாேம் ஈடு
இரணயற்றது. மந்திைாகலாேரையில் தர்க்க ரீதியாகப் கபசுகிறான். முைண்பாட்டில்
சிக்கியவர்கள் எந்த நிரலயிலும் காலூன்றி நிற்க முடியாது என்று கூறவருகின்ற
அவன்

'ஆசு இல் பைதாைம் அரவ அம் சிரற அரடப்கபம் மாசுஇல் புகழ் காதலுறுகவம்"

(6122)

'மாசுஇல் புகழ் காதலுறுகவம், கபசுவது மாைம் (ஆைால்) இரட கபணுவது

காமம்; கூசுவது மானுடரை' என்ற இப்பாடல், கும்பகர்ணனின் நுண்மான்
நுரழபுலத்ரதப் ப டம்பிடித்துக் காட்டுகிறது. பிறன்மரை நயப்பவன் பழி
பாவங்களுக்கு ஆளாகமுடியுகம தவிைப் புகழ் யபறுவது என்பது இயலாத காரியம்.
அதிலும் கும்பகர்ணன் பயன்படுத்தும் இைண்டு யோற்கள் ஆழ்ந்து கநாக்கற்குரியை.
கபாரிரடச் யேன்று யவற்றி யபற்று வருபவர்கள் அந்நாட்டு மகளிரைச், சிரற
எடுத்துவருதல் அந்நாளில் இயல்பாகக் காணப்பட்ட ஒன்றாகும். சிரற
எடுக்கப்பட்டவர்களில் பலர் எதிரிகளின் மரைவிமார்களாகவும் இருத்தல் கூடும்.
அப்படியாைால் அது தவறு என்று கூறமுடியாது. அது அன்ரறய அைசு தர்மம்.
இைாவணன் அவ்வாறு யேய்யவில்ரல என்பரதச் சுட்டிக்காட்டகவ 'ஆசுஇல்
பைதாைம்' என்ற அரட யமாழிரயப் பயன்படுத்துகிறான் கம்பன். அவகை
'மாசுஇல்' என்று கூறுவதும் கநாக்குதற்குரியது. இைாவணனின் சிைத்திற்கு அஞ்சிய
அரைவரும் அவன் புகழ் பாடிைர். ஆைால், உதட்டளவில் பாடப்பட்ட புகழ்
குற்றமுரடய புகழாகும். அப்படிபட்ட புகரழக் கும்பகர்ணன் விரும்பவில்ரல;
ஆககவ 'மாசு இல் புகழ்' என்று கபசுகிறான். அன்றியும் காமவயப்பட்டவன் மாை
அவமாைங்களுக்கு அஞ்ேமாட்டான். மாைத்ரதக் காக்க விரும்புபவன் காமத்திற்கு
இடம் தை முடியாது. குலத்து மாைம் கபசும் இைாவணன், மைத்துள் ஒளித்து
வளர்ப்பது காமத்ரதகய ஆகும். இவ்வாறு முைண்பாடுகரளச் சுட்டிக் காட்டி
அறவுரை பகர்கின்றான் கும்பன்.

இைாவணரைப் யபாறுத்த மட்டில் தற்யபருரம கபசித் திரிபவன், ஆைாலும் இரே,

புகழ் இைண்டிலும் மிக்க விருப்பம் யகாண்டவைாவான். இவ்விைண்ரடயுகம தன்
பலத்தால், அதிகாைத்தால் யபற்றுவிட முடியும் என்று கருதுகின்றான்.
தற்யபருரமயும், தருக்கும் யகாண்டவர்கள் நடுநிரலகயாடு இருந்து ஒன்ரற
எரடகபாடும் தகுதிரய இழந்துவிட்டவர்கள் ஆவார்கள். எைகவ, கதவர்களும்,
முனிவர்களும் தன்ரைப் புகழ்ந்துரைப்பது யவற்றுரை என்பரத அறியாதவைாகிய
இைாவணன், அரவ அரைத்தும் உண்ரம என்கற கருதி விட்டான்.

இதன் எதிைாகக் கும்பகர்ணன் தற்யபருரமகயா, தருக்ககா யகாள்ளாரமயால்

நடுநிரலயில் இருந்து எதரையும் ஆயும் மைத் திடம் யபற்றிருந்தான். இைாவணன்
கூட்டிய மந்திைேரபயில் கும்பகர்ணன் கபசுவது அவைது கூர்ந்த மதிரயயும்,
ஆழ்ந்த சிந்தரைரயயும், அகன்ற கல்விரயயும் அறிவிப்பதாக உள்ளது.
யதாடக்கத்திகலகய "நான்முகன் மைபில் வந்தவைாகிய நீ தீயிரை விரும்பி
மடியில் கட்டிக்யகாண்டாய். இதன் விரளவு என்ைவாகும் என்று
சிந்திக்கவில்ரல (6118). மயன் அரமத்த உன் நகைம் அழிந்தது என்று வருந்துகிறாய்.
உன் அைசியல் ஆடிப்கபாய்விட்டது எை வருந்துகிறாய். இப்படி வருந்தும் நீ,
மானிடச் ோதிரயச் கேர்ந்தவன் மரைவிரயக் யகாண்டு வந்துச் சிரறரவத்தாய்.
முழுப் பாவிகளுக்குக்கூட இரதவிட கமாேமாை பழிவருமா என்பது ஐயகம
(6119). என்ரறக்கு மற்யறாருவன் வீட்டில் வாழும் தவக்ககாலம் யகாண்ட
யபண்மணிரயக் கண்டு, ஒரு சிறிதும் இைக்கம் காட்டாமல் நீதி நூல்கள்
கூறுபவற்ரற மறந்து சிரறயில் அரடத்தாகயா, எந்த விைாடி இச்யேயரலச்
யேய்தாகயா, அந்த விைாடிகய அைக்கர் புகழ் மாயத் யதாடங்கிவிட்டது.
கீழ்மக்கள் யேய்யும் புரலத்யதாழிரலச் யேய்துவிட்டு இரே யபறகவண்டும் என்று
நிரைப்பது அறிவின்பாற்பட்ட தாகுகமா? (6121) குற்றம் இல்லாத ஒருவனுரடய
தாைத்ரதச் சிரற அரடப்பதும், இதற்கு முற்றிலும் யபாருந்தாத குற்றமற்ற புகரழ
விரும்புவதும், காமத்ரத மைத்தில் ரவத்துக்யகாண்டு, மாைத்ரதப் யபரிதாக
மதிக்கிகறன் என்று யோல்வதும், இந்திைரை யவல்லும் ஆற்றல் உரடய நீ, இந்த
இைண்டு மனிதர்கரளக் கண்டு அஞ்சுவதும் எவ்வளவு யபாருத்தமற்ற யேயல்கள்
என்பரத அறிவாகயா? (6122). இவ்வாறு தர்க்கரீதியாகப் கபசிைான் கும்பன். இந்த
ஐந்து பாடல்களிலும் இைாவணன் கபச்சிலும், யேயலிலும் உள்ள முைண்பாட்ரட மிக
யவளிப்பரடயாக அவன் எதிரிகலகய எடுத்துக் காட்டுகிறான். ஆயிைம்
மரறப்யபாருள் உணர்ந்து அறிவு அரமந்தவைாகிய இைாவணன் ஒரு தவத்திரய,
அவள் கணவன் இல்லாத கநைத்தில் இைக்கம் ஒரு சிறிதும் இல்லாமல் கவர்ந்து
சிரறரவப்பது மாயபரும் குற்றமாகும். கபாரில் பிடித்த யபண்கரளச் சிரறரவப்பது
உண்டு என்றாலும், இைாவணன் வஞ்ேகத்தால் கவர்ந்து வந்ததும், அவள்கமல் ஆரே
யகாண்டிருப்பதும் அவரள விழுந்து வணங்குவதும் எவ்வளவு ககவலமாை
யேயல்கள் எைப் கபசுகிறான். கீழ்மக்கள் யேய்யும் இச்யேயரலச் யேய்துவிட்டு
'இரேயயாடும், புகயழாடும் வாழகவண்டும்,அைக்கர்குல மாைத்கதாடு
வாழகவண்டும்' என்று வாய் கிழியப் கபசுகிறான். இரவ இைண்டும் ஒன்று கேைா
என்பரத அற்புதமாக எடுத்துக்காட்டி, "புன்யதாழிலிைால் இரே யபாறுத்தல்
புலரமத்கதா?" (6121) என்பரதயும் "ஏயின் உறத்தரகய இத்துரணயகவகயா?" (6118)
என்றும், "பாவியர் உறும்பழி இதின் பழியும் உண்கடா" (6119) என்றும் கூறித்
தர்க்கரீதியாை தன் வாதங்களுக்கு முடிவாக கமகல கூறியவற்ரறக் கூறி
முடிக்கிறான் கும்பகர்ணன். அறிரவயும் கல்விரயயும் யதளிந்த சிந்தரைரயயும்
துரணயாகக் யகாண்டதால் கும்பகர்ணன் அறிவின் அடிப்பரடயில் நின்று தருக்கம்
கபசுகிறான். இவ்வாறு கும்பன் கபேக் காைணமுண்டு. இைாவணனின் "ஆயிைம்
மரறப்யபாருள் உணர்ந்து அறிவு அரமந்த" மைநிரலரய நன்கு அறிந்தவன்
ஆதலால் அறிவின் துரணயகாண்டு அவன் தவற்ரற எடுத்துக்காட்ட
விரழகின்றான்.இைாவணரைப்பற்றிக் கும்பன் யகாண்டிருந்த கருத்தாகும் இது.

மந்திைேரபயில் அரைவகைாடும் ஒருங்கிருந்த வீடணன் அண்ணனுக்கு

அறவுரை கூற கவறு வழியிரைக் ரகயாளுகிறான். அறவழி, தருக்கம் என்ற
இைண்ரடயும் அறிந்தவன் இச்யேயரலச் யேய்யமாட்டான். எப்யபாழுது
இச்யேயரலச் யேய்தாகைா அப்யபாழுகத அவன் அறம், தருக்கம் என்ற
இைண்ரடயும் மறந்துவிட்டான் எைத் யதரிகிறது. எைகவ, கும்பகர்ணரைப்
கபால் அல்லாமல் வீடணன் கவறு வழியில் கபே முற்படுகிறான். காமத்தின்
அடிப்பரட தன்ைலமும் அகங்காைமுகம ஆகும். தவறாை காம வழிப்பட்டவனுக்கு
அடிப்பரடயில் தன்உயிர்கமல் ஆரே இருந்கத தீரும். அந்த உயிர் இருந்தால்தான்
மைமும், மைத்து வழிப்பட்ட காமமும் நிரலயகாள்ள முடியும். எைகவ எத்துரண
வீறாப்பு கபசிைாலும் இைாவணனுக்குத் தன் உயிர்கமல் எல்ரலயில்லாப் பற்று
உண்டு என்ற ஆழ்ந்த மைவியரலப் புரிந்துயகாண்டான், வீடணன். தருக்கத்ரதயும்,
அறிவு வாதத்ரதயும், புண்ணிய பாவங்கரளயும், நன்ரம தீரமகரளயும் ஒருவன்
அறிந்துயகாள்ளாமல் யேய்வது மீதூர்ந்த காமமாகும். அந்தக் காமாந்தகாைரை
கமகல யோல்லிய அறிவு, தருக்கம், கல்வி என்பவற்றால் திருத்த முடியாது. ஆைால்,
இச்யேயரலச் யேய்வதால் அவன் உயிருக்கு ஆபத்து ஏற்படும் என்று கூறிைால்,
காமாந்தகாைனும் நின்று சிந்திக்கத் யதாடங்குவான். எைகவ, இைாவணனுரடய
மைத்தின் ஆழத்தில் புரதந்து கிடக்கும் தற்காப்புணர்ச்சிரயத் தூண்டிவிடுகிறான்
வீடணன். கை தூடணர்கள் வதத்ரத அறிந்தபிறகு, இைாம இலக்குவர்கள் "யகாச்ரே
மானுடர் அல்லர்" என்ற உண்ரமரய நன்கு அறிந்துயகாண்டான் இைாவணன்.
கழியபரும் காமத்தால் தூண்டப்யபற்றுச் சீரதரயக் யகாண்டுவைகவண்டும்
என்ற திட்டத்ரத முடிவு யேய்துயகாண்ட உடகைகய இைாவணன் அதற்குரிய
வழிகரள நன்கு சிந்தித்தான். இருவருடனும் கபாரிட்டுச் சீரதரயக்
யகாண்டுவருவது இயலாத காரியம். தன் ஊரில் அல்லாமல் காட்டிற்குச் யேன்று சிரற
எடுக்க முயன்றால் தன் பரடகரளக்கூட அங்குக் கூட்டிச் யேல்லமுடியாது. இைாம
இலக்குவர்கரளத் தனிகயயும் யவல்லமுடியாது. பரடகரள அரழத்துச் யேல்லவும்
முடியாது, எைகவ, தன் காரியம் நிரறகவற கவண்டுமாைால் அரதச்
சூழ்ச்சியால்தான் யேய்யமுடியும் என்று கண்டுயகாண்டான், இைாவணன். இைாமன்
ஒருவகை, கை தூடணர்கரள வில் ஒன்றிைால் மூன்று கடிரகக்குள் விண்ணில்
ஏற்றிைான் என்று கூறிைாள் சூர்ப்பணரக. இைாமன் ஒருவனுரடய பலம்,
இத்தரகயது என்றால் இப்யபாழுது இலக்குவனும் உடன் இருக்கிறான். எைகவ,
கநரிரடயாகப் கபாரில் புகுந்தால் தன் உயிருக்கு இறுதி கநர்ந்தாலும் கநைலாம் என்று
அஞ்சிைான். எைகவ, மாரீேரை மாைாக அனுப்பி இருவரையும் பிரித்து,
பிைாட்டிரயச் சிரற யேய்தான் . இரவ அரைத்திற்கும் ஆழமாக மரறந்து
கிடப்பது இைாவணன் தன் உயிர்கமல் யகாண்ட ஆரேகய ஆகும். இந்த
நுணுக்கத்ரதச் சுத்த வீைைாகிய கும்பன் கூட அறிந்து யகாண்டாைா என்று
கூறுவதற்கில்ரல. "உம்பரின் ஒரு முழம் உயர்ந்த ஞாைத்தம்பி" யாகிய வீடணன்
பிறர் யாரும் அறியாத இந்த ைகசியத்ரத அறிந்து யகாண்டான். அரத கநரிரடயாகச்
யோல்லாமல், சீரதரயக் கவர்ந்த யேயல் இைாவணன் உயிர்க்கு இறுதி மூட்டும்
என்று யோல்லத் யதாடங்குகிறான். அதற்குரிய காைணகாரியங்கரளத் கதர்ந்யதடுத்து
வரிரேப்படுத்துகிறான் வீடணன்.

கயிரலநாதனிடம்கூடத் தைக்குத் கதால்வி இல்ரல என்று யோல்லிக்யகாண்டு

இறுமாந்து நிற்கும் இைாவணரைப் பார்த்து "உன்னுரடய வை பலத்ரத மிகுதியும்
நம்பி இருக்கிறாய். ஆைால், அந்த வைத்தில் மனிதர்களாகலா விலங்குகளாகலா
யகால்லப்படக்கூடாது' என்ற வைத்ரத நீ யபறவில்ரல. மனிதர்களால் உைக்கு
இறுதி கநைலாம் என்பதற்குக், கார்த்தவீரியனிடம் நீ கதாற்றதும் (6149),
விலங்குகளால் உைக்குத் கதால்வி உண்டு என்பதற்கு வாலியிடம் நீ கதாற்றதும் (6150)
உதாைணங்களாகும். எைகவ, இப்யபாழுது விலங்கும், மனிதர்களும் கேர்ந்து
வந்திருக்கின்றைர். ஆதலால் உன் உயிருக்கு இறுதி கநருவது திண்ணம்.
இம்மட்கடாடல்லாமல், கவகவதி என்ற யபண்ணின் ோபத்ரதயும் நீ
யபற்றுள்ளாய். கவகவதிகய இப்யபாழுது சீரதயாக வந்துள்ளாள் என்பரத நீ
மறவாகத (6152). இைாவணனுரடய வை பலத்திடம் உள்ள ஓட்ரடகரள
எடுத்துக்காட்டிய வீடணன், அவன் உயிருக்கு அஞ்ே கவண்டிய சூழ்நிரல
உருவாகிவிட்டது என்பரத மிக அற்புதமாக எடுத்துக்காட்டுகிறான். கமகல கூறிய
மூவருள் (மனிதர், விலங்கு யபண்) எவகைனும் ஒருவர் கூட அவரைக்
யகால்லமுடியும் என்பரத விளக்கமாக எடுத்துக்காட்டி, இப்யபாழுது அந்த
மூன்றுகம ஒன்றாகச் கேர்ந்துள்ளது என்பரதயும் கூறுகிறான். மனிதரின்
பிைதிநிதியாக இைாமனும், விலங்கின் பிைதிநிதியாக அனுமனும், யபண்ணின்
பிைதிநிதியாகச் சீரதயும் இப்யபாழுது ஒன்றாகச் கேர்ந்து அவரை எதிர்ப்பதால் இறுதி
நிச்ேயம் என்று எடுத்துக்காட்டுகிறான். உயிைச்ேம் யகாண்டவனுக்கு கமலும்
அச்ேத்ரத விரளவிக்ககவ இம்முரறரயக் ரகயாளுகின்றான் வீடணன்.
இவனுரடய இந்த வாதத்ரத எளிதில் புறக்கணிக்கிறான் இைாவணன். வாலி என்ற
ஒரு குைங்கினிடம் கதாற்றால் யகாரலயவறி உள்ள எல்லா குைங்கும் என்ரை
யவல்லும் என்று நிரைப்பது தர்க்கரீதியாகத் தவறு என்கிறான் இைாவணன்.
இைாவணனுரடய இந்த அலட்சிய மைப்பான்ரமக்கும் காைணம் அவனுரடய
தன்ைம்பிக்ரக, வை பலம் என்று இைண்டுகம ஆகும்.

கவறு வழியில்லாத வீடணன், இந்த இைண்டு ககாட்ரடகரளயும்

(தன்ைம்பிக்ரக, வை பலம்) தகர்க்க நிரைத்து இைணியன் வரதரயக்
கூறுகிறான். இைணியனுரடய தன்ைம்பிக்ரக, வை பலம் என்பரவ,
இைாவணனுரடயரத விடப் பல மடங்கு உயர்ந்தரவ ஆகும். மனிதைால், விலங்கால்
அழிவு வைக் கூடாது என்ற வைத்ரத இைாவணன் யபறவில்ரல. இைணியன் அந்த
வைத்ரதயும் தனித் தனிகய யபற்று ரவத்திருந்தான். யபண்ணாரே உரடயவன்
அல்லன் ஆதலால் எந்தப் யபண்ணின் மூலமும் அவனுக்கு அழிவு வைவில்ரல. அந்த
வைத்திலும் ஓர் ஓட்ரட இருந்தது. விலங்காகலா, மனிதைாகலா அழிவு வைக்கூடாத
வைம். இரவ இைண்டும் கேர்ந்த நைவிலங்கு இைணியரை அழித்துவிட்டது.
இவ்வாறு எடுத்துக்காட்டுகிறான், வீடணன். வீடணன் வாதம் முழுவதிலும் மாைம்,
வீைம், புகழ் என்ற ஒன்றுபற்றியும் அவன் கபேவில்ரல.

தன் கருத்துக்கு மாறுபட்ட வாதங்கள் புரிந்த கும்பகர்ணனிடம் இைாவணன் ககாபம்

யகாள்ளவில்ரல, ஆைால், அகத காரியத்ரதச் யேய்த வீடணனிடம் ஏன் சிைம்
யகாள்ள கவண்டும்? 'விழி எதிர் நிற்றிகயல் விளிதி' என்று ஏன்
வீடணனிடம்மட்டும் கூறகவண்டும்? வீடணனுரடய வாதங்கரளப்
யபாறுரமயாகக் ககட்ட இைாவணனுக்கு ஓர் உண்ரம யதளிவாயிற்று. அந்த வீடணன்
தன்னுரடய அகமைத்தின் ஆழத்தில் புரதந்திருக்கிற உயிைாரே என்னும்
ைகசியத்ரதப் புரிந்து யகாண்டான்; எை நிரைப்பதால்தான் இைாவணன் ககாபம்
எல்ரல கடந்தது. பிறர் அறியாவண்ணம் அடிமைத்தின் ஆழத்தில் புரதத்து
ரவக்கப்பட்டுள்ள இந்த இைகசியத்ரத வீடணன் கண்டுயகாண்டது
இைாவணனுக்கு அதிர்ச்சிரயயும் ககாபத்ரதயும் உண்டாக்கி விட்டது. வீடணரைப்
பார்க்கும் கதாறும், தன் அகமைத்தின் ஆழத்ரதப் புரிந்துயகாண்டவன் என்ற
எண்ணம் கதான்றுமாதலால் இைாவணன் அவரைப் பார்த்து, 'என் முகத்தில்
விழிக்காமல் ஓடிப் கபா' எைப் கபே கநர்ந்தது. கும்பகர்ணன், வீடணன் என்ற
இருவரிரடகய உள்ள கவறுபாட்ரட, அணுகுமுரறரய வாழ்வின்
குறிக்ககாள்கரள இதுவரை கண்கடாம்.

குறிக்ககாள்களும், அணுகுமுரறயும் யவவ்கவறாக ஆகிவிட்டரமயின்

இருவரும் யவவ்கவறு வழிகளில் யேன்றுவிட்டைர். ோைமற்ற தன்
வாழ்க்ரகக்கு மைணகம சிறந்த பரிசு, அதுவும் இைாமன் கபான்ற ஒருவன் ரகயால்
இறப்பது புகழுரடய யேயகல என்கிறான் கும்பன். கபார்க்களத்தில்
வீடணரைச் ேந்தித்த கும்பன், "புரலயுறு மைணயமய்தல் எைக்கு அது புகழகதயால்"
எைக் கூறிவிடுகிறான். அண்ணன் யபாருட்டாகத் தன் அழிரவ இரு கைம் நீட்டி
வைகவற்கத் துணிந்துவிட்டான் கும்பன். எந்த வரகயில் பார்த்தாலும் அவன்கமல்
குற்றம் யோல்ல வழிகய இல்ரல. உண்டவர்குரியது என்ற ஒரு ேட்டத்ரத
வகுத்துக்யகாண்டு, அந்த வரளயத்துள் இருந்து யவளிவை மறுக்கிறான்: இதைாகலகய
கவிஞன், கும்பனுடன் கபார்யதாடங்கிய இைாமன் பற்றிக்கூறவரும்யபாழுது
"வள்ளலும் மலர்க்கைம் விதிர்ப்புற்றான்" (7621) என்று கூறுகிறான். அப்பழுக்கற்ற
மாயபரும் ஆற்றல் வடிவாை கும்பன் நன்றிக்கடன் என்ற ஒன்றிற்காககவ இறக்கத்
துணிந்து கபார்க்களம் வந்த ஒரு மாவீைன் என்பரத அறிந்ததும் இைாமன் ரககள்
நடுங்கிை என்கிறான் கவிஞன்.

மாைம் என்பதுபற்றி இைாவணன் அடிக்கடி கபசிைாகை தவிை அதரைப்

யபரிதாகப் கபாற்றியதாகத் யதரியவில்ரல. ஆைால், கும்பகர்ணன் மாைம் என்பது
பற்றி அதிகம் கபோவிட்டாலும் ேந்தர்ப்பம் வரும்யபாழுது மாைத்ரதப் யபரிதாக
நிரைக்கிறான். இறக்கப்கபாகும் தறுவாயில் தன் முகத்தில் மூக்கு இல்லாரமரய
உணர்ந்து, இைாமரைப் பார்த்து,

"மூக்கிலா முகயமன்று முனிவர்களும் அமைர்களும் கநாக்குவார் கநாக்காரம, நுன்

கரணயால் என் கழுத்ரத நீக்குவாய்; நீக்கியபின், யநடுந்தரலரயக்
கருங்கடலுள் கபாக்குவாய்..............................................................................."

(7628)

என்று வைம் கவண்டுகிறான். இறந்த பிறகுகூடத் தன் உடரலப் பார்த்து யாரும் எள்ளி
நரகயாடிவிடக்கூடாது என்று நிரைக்கும் கும்பகர்ணனின் மாை உணர்ச்சி நம்ரம
வியக்கரவக்கிறது. இத்தரகய ஒரு பாத்திைப் பரடப்ரப கவறு எந்த
இலக்கியத்திலும் காண முடியாது.

இந்திைசித்து : சுந்தை காண்டத்தின் பிணிவீட்டு படலத்தில், இந்திைசித்தின் ஒரு

பகுதிரய நாம் காணமுடிகிறது. இந்திைசித்தரையும், கும்பகர்ணரையும்
கவிச்ேக்கைவர்த்தி நமக்கு அறிமுகம் யேய்யும் கநைத்தில் அவர்கள்
உறங்கிக்யகாண்டிருக்கின்றைர். காப்பியத்தில் உள்ள யபருவீைர்கள் வரிரேயில்
இருவரும் இடம் யபறுகின்றவர்கள். ோதாைணமாக, யபருங்காப்பியங்களில்
யபருவீைர்கரள கவிஞன் அறிமுகப்படுத்தும்யபாழுது அவர்கள் கபார்
யேய்யும் ேந்தர்ப்பத்திகலா சூளுரை வழங்கும் ேந்தர்ப்பத்திகலாதான், அறிமுகம்
யேய்வர். உலகக் காப்பியங்கள் யபரும்பாலாைவற்றில் இம்முரறதான்
ரகயாளப்படும். இதற்கு மாறாக, கும்பன், இந்திைசித்து ஆகிய இருவரையும்
உறங்குகின்ற நிரலயில் அறிமுகம் யேய்கிறான் கம்பன். உறங்குகின்ற இவர்கரள
மரறவாக நின்று காண்பவன் மாருதி என்பரத மறத்தலாகாது. அறிவின்
வடிவமாகிய மாருதி முதன்முதலில் இன்ைார் என்று அறியாமகலகய
தனித்தனியாக இவர்கரளக் காண்கிறான். உறங்குகின்ற இந்திைசித்தரைக் காணுகிற
மாருதியின் மைத்தில் கதான்றும் எண்ணங்கரளக் கம்பன் இகதா கூறுகிறான்:

............................................................ கணிச்சியான் மககைா? அரளயில் வாள் அரி

அரையவன்-யாவகைா? அறிகயன்; இரளய வீைனும், ஏந்தலும், இருவரும்,
பலநாள் உரளய உள்ளகபார் இவயைாடும் உளது' எைஉணர்ந்தான்

(4975)

இவரை இன்துரண உரடயகபார் இைாவணன், என்கை புவைம் மூன்ரறயும்

யவன்றது ஓர் யபாருள் எைப்புகறல்? சிவரை, நான்முகத்து ஒருவரை,
திருயநடுமால் ஆம் அவரை, அல்லவர் நிகர்ப்பவர் என்பதும், அறிகவா?

(4976)

பரகரம, யவறுப்பு, சிைம் இவற்றால் நிரறந்த மைத்துடன் உறங்குகின்ற

பரகவரைப் பார்க்கின்றான் அனுமன். அவன் இந்திைசித்து என்பதும், இைாவணன்
மகன் என்பதும் அனுமனுக்குத் யதரியாத நிரல, என்றாலும் அவன் கபாற்றி
வணங்கும் இைாமனும், இரளயவனும் இந்த உறங்குகின்ற வீைனுடன் பலநாள் கபார்
யேய்ய கவண்டிவரும் என்று கணித்துவிடுகிறான், இது வியப்பினும் வியப்கப! ஓர்
அம்பால் இைாமன், வாலியின் உைம் கிழித்தரத கநகை கண்ட அனுமன். இைாமனின்
வன்ரமரய நன்கு எரடயிட்டு அறிந்தவன் அனுமன். அகத அம்ரப உரடய
இைாமனும், அவன் தம்பியும் கேர்ந்துகூடப் பலநாள் இவனுடன் உரளய உள்ள கபார்
உண்டு என்ற முடிவிற்கு அனுமன் வந்தான். இந்த வியப்பு மற்யறாரு வரகயிலும்
யவளிப்படுகிறது. மூவுலகத்ரதயும் யவன்றவன் என்றதால் அவன்மாட்டுப்
யபருமதிப்பு ரவத்திருந்தான். இப்யபாழுது இந்திைசித்தரைப் பார்த்தவுடன்
இப்படி ஒரு துரணவன்

இைாவணனுக்குக் கிரடத்தவுடன் அவன் மூன்றுலகத்ரதயும் யவன்றான் என்று

வியப்பதில் ஒரு யபாருகள இல்ரல என்று கருதுகிறான் அனுமன்.

ஊர்கதடு படலத்தில், இந்திைசித்தரை இவ்வாறு அறிமுகம் யேய்த கவிஞன்,

பிணிவீட்டு படலத்தில் அனுமகைாடு இந்திைசித்து கபார் யேய்வரத நமக்குக்
காட்டுகிறான். அனுமரைப் பிணித்து இைாவணனிடம் யகாண்டு காட்டும்யபாழுது,
இந்திைசித்தனின் அறிவு திறத்ரதயும், பரகவரை மதிக்கும் பண்பிரையும் நமக்கு
எடுத்துக்காட்டுகிறான். தந்ரதரயப்கபால் பரகரயக் குரறத்து மதிக்கும் தவற்ரற
இந்திைசித்தன் யேய்யவில்ரல.
அடுத்தபடியாக இைாவணன் மந்திைேரபயில் இந்திைசித்தன் கபசுவரதக்
காட்டுகிறான் கவிஞன். பின்ைர் நாம் அவரைக் காண்பது நாகபாேப் படலத்தி
லாகும். அதிகாயன் இறந்தான் என்ற யேய்தி ககட்டுத் துயைத்தில் ஆழ்ந்து நிற்கும்
இைாவணரை இந்திைசித்தன் காணவருகிறான். அதிகாயன் இறந்த யேய்தி அறிந்து,
தந்ரதயிடம் சீறுகிறான் இந்திைசித்தன். பரகவர்களின் வன்ரமரயக் கைதூடைர்
வதம் முதல் ஓைளவு அறிந்திருந்தும், அக்க குமாைரையும், அதிகாயரையும்
இைாவணன் கபாருக்கு அனுப்பியகத தவறு என்று ஏசுகிறான்.
இளம்பிள்ரளகளாகிய இவர்கள் இருவரையும் நீகய கபாருக்கு அனுப்பிப் பலி
கடாவாக மாற்றிைாய் என்ற கருத்தில், 'யகான்றார் அவகைா? "யகாரல சூழ்க!"
எை நீ யகாடுத்தாய்; வன் தாரையர் மானிடர் வன்ரம அறிந்தும் மன்ைா!
என்றானும் எரைச் யேல ஏவரல; இற்றது' என்ைா
..........................................................................................................
(8008)
என்று கூறிைான்.

நடந்தவற்ரற அறிந்துயகாண்ட இந்திைசித்தன் ஒருவாறு இலக்குவன்

ஆற்றரல எரடயிட்டுக் யகாண்டான். எைகவ, ோதாைணத் கதவர்ககளாடு புரிந்த
கபார்களில் பயன்படுத்திய அம்புகரள, இப்யபாழுது புறக்கணித்துவிடுகிறான்.
இைண்டு முக்கியமாை கரணகரளத் கதர்ந்யதடுத்துக்யகாள்கிறான். இந்த இைண்டும்
கதவர்கள் முதலாைவர்ககளாடு யேய்த கபாரில் பயன்படுத்தப்படாதரவ. எைகவ
ஆழ்ந்த சிந்தரையுடன் "பாம்பின் பரடயும், பாசுபதத்திகைாடு" (8013) இதுவரை
பாதுகாத்து ரவத்திருந்கதன். அதரைப் பயன்படுத்தும் ேந்தர்ப்பம் வந்துவிட்டது
என்றால், இலக்குவரைப் பாைாமகலகய இந்த இைண்டும் அவனுக்குரியரவ என்ற
முடிவிற்கு வந்துவிட்டான். இதன் மூலம் பரகவரைத் துல்லியமாக எரட
இடும் இந்திைசித்தின் அறிவுத் திறத்ரத அறிந்துயகாள்ளச் யேய்கிறான் கம்பன்.
இைாவணன் சீரதரயக் கவர்ந்த யேயரல இந்திைசித்தன் மைம் ஒப்பி ஏற்கவில்ரல
என்றாலும், தந்ரதக்காகப் கபார்புரிய கவண்டும் என்று இதுவரை நிரைத்திருந்தான்.
தன் அருரமத்தம்பி அதிகாயரை இலக்குவன் யகான்றுவிட்டான் என்று
ககள்விப்பட்டவுடன், இந்திைசித்தன் சிைம் பழிவாங்ககவண்டும் என்ற
எண்ணத்துடன் மீதூர்ந்து யேல்கிறது அதைால் தந்ரதரய கநாக்கி,

..................................................................................................................................... யகான்
நின்ற பரடக்கலத்து எம்பிரயக் யகான்றுளாரை அந் நின்ற நிலத்து அவன்
ஆக்ரகரய நீக்கி அல்லால், மன் நின்ற நகர்க்கு இனி வாையலன்; வாழ்வும்
கவண்கடன்
(8010)
அனுமரைப் பிணித்தகபாது, தந்ரதயின் மாைத்ரதக் காக்க அச்யேயரலச் யேய்தான்.
அப்கபாரில் பழி வாங்கும் கநாக்கம் எதுவுமில்ரல. அக்க குமாைரை அனுமன்
யகான்றது உண்ரம என்றாலும், அவரைப் பழிவாங்க நிரைக்கவில்ரல. ஆைால்,
அதிகாயன் இறந்தபிறகு, அதுவும் தான் இதுவரை காணாத இலக்குவைால் அச்யேயல்
நிகழ்ந்தது என்றவுடன் தன் இை மாைம் காக்க, இலக்குவரை ஒழித்கத
தீைகவண்டும் என்ற எண்ணம் இந்திைசித்தரை முழுவதுமாக ஆட்யகாண்டது.

கபார்க்களத்தில் வருகின்ற இந்திைசித்தரைப் பார்த்து, 'இவன் யார்' என்று

வீடணரைக் ககட்கிறான். வீடணன் கூறிய இரு வரி விரட சிந்திக்ககவண்டிய
தாகும்.

'ஆரிய! இவன் இகல் அமைர் கவந்தரைப் கபார் கடந்தவன்; இன்று வலிது கபார்'
என்றான்.

(8029)
இலக்குவன் விைாவிற்கு மிகச் சிறந்த முரறயில் விரட அளித்த வீடணன், மிக்க
பய பக்திகயாடு இலக்குவனுக்கு அவன் ககளாமல் இருக்ரகயிலும் சில
அறிவுரைகரளக் கூறத் யதாடங்குகிறான். இலக்குவரைப் யபாறுத்தமட்டில்
அதிகாயரை யவன்றுவிட்ட காைணத்தால், ஒரு கவரள இந்திைசித்ரதயும்
அகதகபால எளிதாக யவல்லலாம் என்று நிரைத்திருக்கக்கூடும் என்று வீடணன்
கருதியதால், இந்த அறிவுரையிரைக் கூறுகிறான். அப்படி ஒருகவரள இலக்குவன்
நிரைத்துவிட்டால் அது கபைாபத்தில் முடியும் என்று வீடணன் கருதிைான்.
ஆதலாலும், இவ்வறிவுரைகரளக் கூறிைான்.

"எண்ணியது உணர்த்துவது உளது, ஒன்று - எம்பிைான்! கண் அகன் யபரும்பரடத்

தரலவர் காத்திட, நண்ணிை துரணயயாடும் யபாருதல் நன்று; இது திண்ணிதின்
உணர்தியால், யதளியும் சிந்ரதயால்.

(8030)

"மாருதி, ோம்பவன், வாைகைந்திைன், தாரை கேய், நீலன் என்று இரைய

தன்ரமயார், வீைர், வந்து உடன் உற, - விமல! - நீ யநடும் கபார் யேயத் தகுதியால் -
புகழின் பூணிைாய்!
 (8031) 'பலரையும் துரணக்கு ரவத்துக் யகாண்டு, நீ இவனுடன் கபார் புரிய
கவண்டும்' என்று யோல்லப்புகுந்த வீடணன், தன் யோல்ரல இலக்குவன் அேட்ரட
யேய்துவிடுவாகைா என்ற கருத்தில், "திண்ணிதின் உணர்தியால்" என்ற ஒரு
எச்ேரிக்ரகரயயும் தருகிறான். தன்னுரடய அண்ணரைத் தவிை கவறு யாரையும் வீைர்
என்று கருதும் இயல்புரடயவன் அல்லன் இலக்குவன். கமலும், அவனுரடய
அண்ணகை முன்ைர்,

'இலக்குவ! உலகம் ஓர் ஏழும், ஏழும், நீ "கலக்குயவன்" என்பது கருதிைால் அது,

விலக்குவது அரிது; அதுவிளம்பல் கவண்டுகமா?
(2416)
என்று கூறிைான் என்றால், இலக்குவன் தன்ரைப்பற்றி என்ை நிரைந்திருந்தான்
என்பரதயும், அது ஓைளவு உண்ரமயும்கூட என்பரதயும் அறிய முடியும்.
நுண்மாண் நுரழபுலம் மிக்கவைாகிய வீடணன், இலக்குவகைாடு பழகிய சில
நாட்களிகலகய அவரை நன்கு அறிந்திருந்தான். ஆதலால், மிக முக்கியமாை
கநைத்தில் யோல்லப்படும் அறிவுரைரய அவன் கவனியாமல் அலட்சியமாக
இருந்துவிடக்கூடும் என்று நிரைத்கத, 'திண்ணிதின் உணர்தியால்' என்று எச்ேரிக்ரக
யேய்கிறான். அடுத்தபடியாக அவன் கூறும் இைண்டு யோற்கள் சிந்திக்கத் தக்கை.
"யதளியும் சிந்ரதயால்" என்ற யோற்கள் அவன் எச்ேரிக்ரகக்கு அடிக்ககாடிட்டுக்
காட்டுவை வாகும். 'யதளிவாை சிந்ரதரய முதலில் ஏற்படுத்திக்யகாண்டு, பிறகு
வலுவாக நான் கூறுவரத உணர்வாயாக' என்று இவ்வளவு விரிவாக ஒகை
பாடலில் வீடணன் கூற்று அரமந்திருப்பது கம்பன் கவித்திறத்திற்கு ஓர்
எடுத்துக்காட்டு.

இதரைக் ககட்ட இலக்குவன் அறிவுத் யதளிகவாடு 'கமகல என்ை

யேய்யகவண்டும்? என்று வீடணரைகய விைவலாமா' என்ற நிரலக்கு
வந்துவிட்டிருக்ககவண்டும். அந்த விைாரவ எதிர்பார்த்து வீடணன், அடுத்த
பாடலில் விரட கூறுகிறான். யார் யாரை உடனிருத்திக் யகாள்ள கவண்டும்
என்று பட்டியல் இடும் அவன், முதலில் மாருதியின் யபயரைக் கூறுகிறான்.
இறக்குந் தறுவாயில் வாலி, இைாமரை கநாக்கி, "அனுமன் என்பவரை - ஆழி
ஐய! - நின்யேய்யயேங்ரகத் தனு எை நிரைதி,...................................................................
(4071)

என்று கூறிவிட்டான் ஆதலாலும், இலங்ரகக்கு வந்த அனுமன் யேய்த கபார்த்

திறரைக் கண்டான் ஆதலாலும், வீடணன் இப்யபாழுது மாருதியின் துரண
உைக்கு கவண்டும் என்று இலக்குவரைப் பார்த்துப் கபசுகிறான்.
அதற்கடுத்தபடியாக, ோம்பவன், சுக்கிரீவன், அங்கதன், நீலன் என்பவர்கரளயும்
இலக்குவன் துரணயாகக் யகாள்ளகவண்டும் என்று வீடணன் கூறுகிறான்.
இவ்வாறு கூறிமுடித்த பிறகும், 'இைாமன் ரகயில் ககாதண்டம் கபான்றவைாகிய
அனுமரைகய கட்டிவிட்டான் என்றால், இந்திைசித்தன் வலிரம எத்தரகயது
என்பரத நீ அறிய கவண்டும்'. (8033) என்றும் கபசி முடிக்கிறான்.
அடுத்து, இந்திைசித்தன் அனுமன் இருவரிரடகய நரடயபறும் கபார்
சுரவயாைது. நூற்றுக்கணக்காை அம்புகரள மாருதியின் உடலில் பாய்ச்சி, குருதி
யவள்ளத்தில் ஓடவிடுகிறான், இந்திைசித்தன். இதன் எதிைாக மாருதி, ஒரு மரலரய
எடுத்து இந்திைசித்தன் கமல் எறிய, அது யபாடியாகிறது. மாருதி முதலிய
அரைவருரடய உடம்புகளும் முள்ளம்பன்றிகபால் துரளத்துள்ள
பாணங்ககளாடுகாட்சி அளிக்கின்றை. இலக்குவன் இவர்கரளப் பார்த்தவுடன்,
இந்திைசித்தன் ஆற்றரல ஒருவாறு அறியமுடிகிறது. இலக்குவனுக்கும்
இந்திைசித்தனுக்கும் நீண்ட கபார் நரடயபறுகிறது. அப்கபாரின் கடுரமரயக் கண்ட
சுத்த வீைைாகிய இந்திைசித்தன், இலக்குவன் ஆற்றரல மைம் திறந்து பாைாட்டுகிறான்.

அந்நைன்; அல்லன் ஆகின், நாைணன் அரையன்;அன்கறல், பின், அைன், பிைமன்

என்பார்ப் கபசுக; பிறந்து வாழும் மன்ைர் நம்பதியின் வந்து, வரிசிரல பிடித்த
கல்வி இந்நைன்தன்கைாடு ஒப்பார் யார் உளர், ஒருவர்?' என்றான்.

(8121)

இவன் மனிதைல்லன், நாைாயணகை ஆவான், இல்ரல சிவகை ஆவான், இல்ரல

பிைம்மகை ஆவான் என்று யோல்பவர்கள் யோல்லிக்யகாண்டு இருக்கட்டும்.
இன்றுவரை உலகிரடப் பிறந்து, ரகயில் வில்கலந்திப் கபார்புரிந்தவர்களுள்
இவரை ஒத்தவர்கள் இதுவரை பிறக்கவில்ரல என்பகத இந்திைசித்தன் பாைாட்டு.
இப்பாைாட்டு, இந்திைசித்தன் வாயினிகல எப்யபாழுது வருகிறது என்பரதக் கவனிக்க
கவண்டும். கதரை இழந்து, ோைதி இழந்து, யகாடிரயயும் இழந்து தனியைாய்
நிற்கின்றான், இந்திைசித்து. இந்த நிரலயில் சிைமும், யவறுப்பும் தரலதூக்கி
நிற்பதுதான் இயல்பு. ஆைால், ஒரு கடுகளவும் காழ்ப்புணர்ச்சி என்பது இல்லாமல்
தன்ரை இக்கதி யேய்தவரை கமகல யோன்ை முரறயில் பாைாட்டுகிறான்
என்றால், இந்திைசித்தனுரடய சிறப்பு ஈடு இரணயற்றதாய், இமயம் கபால்
உயர்ந்துவிடுகிறது. கீகழ நின்ற இந்திைசித்தனின் கவேத்ரதயும் இலக்குவன்
பிளந்துவிட்ட நிரலயில் இந்திைசித்தன் மரறந்துவிடுகிறான்.
'அவன் எதற்காக மரறந்தான்? கமகல என்ை யேய்யப்கபாகிறான்'
என்பரத 'விரளவிரை அறியும் யவன்றி' வீடணன்கூடத்
யதரிந்துக்யகாள்ளவில்ரல. கபாரின் இரடகய கிரடத்த ஓய்வு என்று
வாைைர்களும், இலக்குவனும் தங்கள் காயங்கரளப்பற்றிக் கவனிக்கத் யதாடங்கிைர்.
விண்ணில் மரறந்த இந்திைசித்தன், நாகபாேத்ரத எய்துவிட்டு, அைண்மரைக்குத்
திரும்பி விடுகிறான். இலக்குவரை யவன்றுவிட்டதாகவும், இைாமன் கபார்க்களத்தில்
யதன்படவில்ரல என்பதாகவும் தந்ரதயிடம் கூறிவிட்டு ஓய்வு யகாள்ளச்
யேன்றுவிட்டான்.
அரைவரும் நாகபாேத்தில் பிணிப்புண்டதும், வீடணரைத் தவிை யாரும்
களத்தில் நிற்கவும் இல்ரல என்ற யேய்தி இைாமன் யேவிகளுக்கு எட்ட,
யவகுகவகமாக வந்த இைாமன், இலக்குவன், மாருதி நிரலகண்டு கதறுகிறான்.
பக்கத்தில் நின்ற வீடணரைப் பார்த்து, 'இலக்குவனுக்கும், இந்திைசித்தனுக்கும்
கபார் யதாடங்கிவிட்டது என்பரத உடகை எைக்குச் யோல்லி இருக்க கவண்டும்'
என்ற கருத்தில்,

"எடுத்த கபார், இலங்ரக கவந்தன் ரமந்தகைாடு இரளய

ககாவுக்கு
 அடுத்தது" என்று, என்ரை வல்ரல அரழத்திரல, அைவின்

பாேம்

யதாடுத்த ரக தரலயிகைாடும் துணித்து, உயிர் குடிக்க,

என்ரைக்

யகடுத்தரை; வீடண! நீ"

(8227)

என்று இைாமன் கபசுகிறான். இந்நிகழ்ச்சியில் வீடணன்கமல் குரறகூற எந்தக்

காைணமும் இல்ரல. நாகாஸ்திைத்ரத இந்திைசித்தன் பயன்படுத்துவான் என்று
வீடணன் எதிர்பார்க்கவில்ரல. கதவர்களிடம் யபற்ற நாகாஸ்திைம் இலக்குவரை
ஒன்றும் யேய்யாது என்றும் வீடணன் கருதியிருத்தல் கவண்டும். அதைால்தான்
அவன் இைாமரை அரழக்கவில்ரல. அப்படி இருந்தும், தம்பிரய இழந்துவிட்கடாம்
என்ற துயைத்தில், இைாமன் கபசிய கபச்சுக்களாகும் இரவ. ஆைால், இவ்வாறு
கபசிய இைாகவன், கருடன் வந்து, நாகபாேத்தின் பிடியிலிருந்து அரைவரையும்
மீட்டவுடன் தான் அவேைப்பட்டு வீடணரைக் குற்றங்கூறியரத நிரைத்து
வருந்துகிறான் என்று நிரைக்க கவண்டியுள்ளது. இவ்வாறு நிரைக்கத் தக்க
காைணம் ஒன்று உண்டு. நிகும்பரல அழித்து, இந்திைசித்தரை யவன்று, அந்த
யவற்றிப் யபருமிதத்கதாடு இந்திைசித்தன் தரலரயயும் எடுத்துக்யகாண்டு
இலக்குவன், அனுமன், வீடணன் ஆகிய மூவரும் இைாமரைக் காண
வருகின்றைர். இலக்குவன் யவற்றிரய அறுபட்ட தரலயின் மூலம் அறிந்துயகாண்ட
இைாமன் மைநிரலரயயும் அவன் ஒரு வார்த்ரதக்கூடப் கபோமல் இருந்தரதயும்
கம்பன் படம்பிடித்துக் காட்டுகிறான்.
தரலயிரை கநாக்கும்; தம்பி யகாற்றரவ தழீஇய

யபான்கதாள்
மரலயிரை கநாக்கும்; நின்ற மாருதி வலிரய கநாக்கும்;

சிரலயிரை கநாக்கும்; கதவர் யேய்ரகரய கநாக்கும்;

யேய்த

யகாரலயிரை கநாக்கும்; ஒன்றும் உரைத்திலன், களிப்புக்

யகாண்டான்.

(9181)
என்ற பாடல் மூலம் அந்த நால்வரிரடகய நரடயபற்ற ஒரு நாடகத்ரதகய நம்
கண்முன் யகாண்டுவருகிறான் கம்பன். இந்த மவுைத்திற்குப் பிறகு, உதிைம் படிந்த
தம்பியின் கதாள்கரளத் தழுவிக்யகாண்டு, "சீரத என்னிடம் வந்துவிட்டதாககவ
கருதுகிகறன்" என்று கூறுவகதாடு, "தம்பி உரடயான் பரக அஞ்ோன்" என்ற
முதுயமாழிரய யமய்ப்பித்தாய் என்றுதான் கூறிைாகை ஒழிய, இலக்குவன்
யவற்றிரயப் பாைாட்டிப் கபேவில்ரல. ஆைால், கடும்கபார் யேய்து யவற்றி யபற்ற
இலக்குவரைகயா அவரைத் கதாளில் சுமந்து ைதம் கபால் உதவிய அனுமரைகயா
பாைாட்டாமல் விட்டுவிட்டு, இைாமன் கபசும் யோற்கள் வியப்ரபத் தருவதாகும்.
இலக்குவரைப் பாைாட்டாதது மட்டுமில்ரல, அதயைதிைாக 'இலக்குவா!
இவ்யவற்றி நின்ைால் விரளந்தது அன்று, அனுமன் என்பவைாலும் அன்று,
உண்ரமயில் இது வீடணன் தந்த யவற்றிகய ஆகும்' என்ற கருத்துப்பட,

'ஆடவர் திலக! நின்ைால் அன்று; இகல் அனுமன் என்னும்

கேடைால் அன்று; கவறு ஓர் யதய்வத்தின் சிறப்பும் அன்று;

வீடணன் தந்த யவன்றி, ஈது' எை விளம்பி யமய்ம்ரம,

ஏடு அவிழ் அலங்கல் மார்பன் இருந்தைன், இனிதின்,

இப்பால்.
(9185)

இைாமன் இவ்வாறு கூறக் காைணம் என்ை? மரறவாக நரடயபற்ற நிகும்பரல

யாகத்ரத அறிந்துவந்து யோன்ைது யபரிய உதவிதான், மறுப்பதற்கில்ரல. அந்த
உதவிக்காக "வீடணன் தந்த யவற்றி ஈது" என்று இைாமன் கூறுவது முரறயாகுமா?

ஆழ்ந்து சிந்தித்தால், இைண்டாவது முரறயாகப் பச்ோதாப கமலீட்டிைால் இைாமன்

இவ்வாறு கூறுகிறான் என்பரதப் புரிந்துயகாள்ள முடியும். "என்ரைக்
யகடுத்யதாழிந்தரை" என்று அவேைப்பட்டுக் கூறிவிட்டு, பிறகு தான் கூறியதற்கு
வருந்தி அதற்கு ஒரு கழுவாய் கதடகவண்டும் என்று நிரைத்து, அதற்கு ஒரு
ேந்தர்ப்பத்ரதப் பயன்படுத்திக்யகாண்டு, வீடணன் மைப்புண்ணுக்கு மருந்திடுவது
கபால, 'வீடணன் தந்த யவற்றி ஈது' என்று இைாமன் கூறிைான் என்று நாம்
நிரைப்பதில் தவறில்ரல. முன்ைர், வாலி யார் என்று முழுவதும்
யதரிந்துயகாள்ளாமகல, 'நின்ரைச் யேற்றவர், என்ரைச் யேற்றார் (3812)
தரலரமகயாடு நின்தாைமும், உைக்கு இன்று தருயவன்' (3855) என்று அவேைப்பட்டு
வாக்களித்துவிட்டு வாலியின் உரையாடலால் மைம் வருந்திய இைாகவன், அதற்கு
கழுவாய் கதடும் முரறயில் "நீ இது யபாறுத்தி" (4093) என்று கூறி, அங்கதனிடம்
வாரளக் யகாடுத்தது இைாமன் பச்ோதாபத்தின் முதல் நிகழ்ச்சியாகும். இவ்வாறு
கூறுவதால் இைாமன் என்ற பாத்திைத்திற்கு ஒரு இழுக்ரகக் கற்பித்துவிட்டதாக
யாரும் நிரையகவண்டியதில்ரல. மனிதன் என்ற அடிப்பரடயில் தான்
இப்பாத்திைத்ரதப் பரடத்து உலவவிடுகிறான் கம்பன். பண்பின் வடிவமாக உள்ள
யபரிகயார்கள் கூட, சில ேமயங்களில் மிகச் சிறிய தவறுகரள இரழத்துவிடுவர்.
அவர்கள் மனிதர்கள்தான் என்பதற்கு இதுகவ ோன்றாகும். சூர்ப்பணரகயிடத்து,
உரையாடியதும், இலக்குவன் கபச்ரேத்தட்டிவிட்டு, சீரத விரும்பிைாள் என்ற
ஒகை காைணத்திற்காக மாரைப் பிடிக்கப்கபாைதும், வாலி யார்? என்று முழுவதும்
அறியாமல் அவரைக் யகான்றதும், ஒரு பிரழயும் யேய்யாத வீடணரை, என்ரைக்
யகடுத்யதாழிந்தரை என்று கூறியதும், குணயமன்னும் குன்கறறிநின்ற இைாகவன்
கபான்ற மனிதர்கள் யேய்யும், அல்லது கபசும் மிகச் சிறிய பிரழகளாகும். இதைால்
அவர்கள் உயர்வும், யபருரமயும், சிறப்பும் எவ்விதத்திலும் குரறந்துவிடுவ
தில்ரல. இத்தரகய சிறு குரறகள் ஒரு யபரியவனின் வாழ்க்ரகயில்
காணப்படாவிட்டால், அவன் மனிதைாக இருந்தும் மனிதைாகக் கருதப்படாமல்,
யதய்வமாககவ கருதப்படுவான். யதய்வகம ஆைாலும் மானிட உருத் தாங்கி,
மண்ணிரட வாழவந்தால் மனிதர்களுக்குரிய சில இ யல்புகள் அவர்களிடத்தும்
இருந்கத தீரும். இக்குரறககள, இப்பாத்திைங்கள்மாட்டு நாம் அன்பு
யேய்யவும், உறவு யகாண்டாடவும் உதவுகின்றை.

'பிைகபாத ேந்திகைாதயம்' என்ற வடயமாழி உருவக நாடகத்தில்

கபேப்படும் ஒரு கருத்து இங்கக நாம் கவனிக்கத்தக்கதாகும். நிர்க்குணப்
பிைம்மம்கூடச், ேகுணப் பிைம்மமாக மாறும்யபாழுது, அப்பிைம்மம் உலகிரட
மக்களாகத் கதான்றிைால், மக்களிடம் காணப்படும் சிறு குரறகள் அந்தச் ேகுணப்
பிைம்மத்திடமும் காணப்படும். இக் கருத்து, இைாமன்பற்றி நாம் கமகல கூறிய சில
கருத்துகளுக்கு அைண் யேய்வதாகும்.

மாயபரும் யேயரலச் யேய்த இலக்குவரை இைாமன் பாைாட்டாமல் 'வீடணன்

தந்த யவற்றி ஈது' என்று கூறியதற்கு இதுவரை கூறப்யபற்ற காைணத்ரத அல்லாமல்
மற்யறாரு காைணமும் இருக்கலாம் என்று சிந்திக்கத் கதான்றுகிறது. ககாதாவரி
கபான்று ஆழமும், யதளிவும் உள்ள கம்பநாடன் பாடல்களில் வரும் சில யோற்களும்
யோற்யறாடர்களும் அரவ அரமந்திருக்கும் நிரலக்களமும் சிந்திக்கச் சிந்திக்கப்
புதிய புதிய யபாருள்கரளத் தருவைவாக அரமந்துள்ளை. வீடணரைச்
ேமாதாைப்படுத்த, வீடணன் தந்த யவற்றி ஈது என்று கூறிைான் என்பரத
எடுத்துக்யகாண்டாலும், இப்பாடலில் முதலில் வரும் 'ஆடவர் திலக! நின்ைால்
அன்று' என்ற யோற்கரள ஏன் பயன்படுத்த கவண்டும். இரதச் யோல்லாமகலகூட,
வீடணன் தந்த யவன்றி ஈது' என்றுகூடச் யோல்லியிருக்கலாம். அதுகவ, வீடணன்
மைப் புண்ரண ஆற்றுவதற்குப் கபாதுமாைதாக இருக்கும். அப்படி என்றால் யவற்றி
எக்களிப்கபாடு வரும் ஒருவரைப் பார்த்து, 'இந்த யவற்றி உன்ைால் அன்று' என்று
கூறுவதன் காைணம் ஏகதா ஒன்றிருக்க கவண்டும். கவண்டுயமன்கறதான் இைாகவன்
இதரை இவ்வாறு கூறுகிறான் என்பதில் எள்ளளவும் ஐயமில்ரல. ஏயைன்று
சிந்தித்ததில் கம்பனுரடய பாத்திைப் பரடப்பில் உள்கள ஒளிந்து நிற்கும்
நுண்ரமகள் யவளிப்படும்.

யதாடக்கத்திலிருந்கத, இலக்குவன் என்ற பாத்திைத்ரதக் கம்பன் பரடத்த

முரறரயப் பார்த்துக்யகாண்கட வந்தால், சில அடிப்பரடகரளப் பார்க்க
முடியும். பைம்யபாருளின் வடிவாகிய இைாமனிடத்து அன்பு பாைாட்டுபவர்கள் பல
திறத்தவர் என்பரத அறியலாம். பைதன், குகன், அனுமன் என்று மூவருரடய அன்பு
(இைாமபக்தி) ஈடு இரணயற்றது. அந்த அன்பில் அகங்காை, மமகாைங்கள் அறகவ
இல்ரல. ேர்வ பரித்தியாகத்தின் அடிப்பரடயில் கதான்றிய அந்த அன்பு ஒரு
தனிப்பட்ட வரகரயச் கேர்ந்தது. இவர்கள் இைாமனிடம் யேலுத்துகின்ற அன்பில்
தம்ரமத் தாகம கரைத்துக்யகாண்டவர்கள். அன்கப வடிவாை மூவர்
வாழ்க்ரகயில், இவர்கரளயும் இவர்கள் யேலுத்தும் அன்ரபயும் பிரித்துக்
காண்பது கடிைம். இந்த அடிப்பரடரய கண்ணப்பர் புைாணத்தில் கேக்கிழார், மிக
விளக்கமாகத் யதளிவுபடுத்துகிறார்.
 ............................................................................யாக்ரகத் 'தன்பரிசும், விரைஇைண்டும்,
ோரும் மலம் மூன்றும் அற அன்பு பிழம்புஆய்த் திரிவார்......."

(பப.பு.803)

இந்த அடிப்பரடயில் பார்த்தால், குகன் என்ற பாத்திைம், தான் என்ற நிரைவும்,

அந்நிரைவால் உண்டாகக்கூடிய பாவ புண்ணிய விரளவுகளும், அந்தத் தைனுக்குரிய
ஆணவம், கன்மம், மாரய என்ற மும்மலங்களும் அற்றுப் கபாக, அன்கப வடிவாகக்
காட்சி அளிக்கிறான் கங்ரக கவடன். இந்நிரலயில் குகன் என்ற ஒருவன், இைாமன்
என்ற ஒருவன், அந்த இைாமனிடம் யேலுத்தப்படும் அன்பு ஆகிய மூன்றும்
மரறந்துவிட, முழுவதும் அன்புமயமாககவ காட்சி அளிப்பரதக் காணலாம். இந்த
விளக்கம் ஏரைய இைண்டு பாத்திைங்களாகிய பைதன், அனுமன் என்ற இருவருக்கும்
யபாருந்துவதாகும்.

இதயைதிைாக, இலக்குவன் இைாமனிடம் யேலுத்தும் அன்பு பிறியதாரு

வரகரயச் கேர்ந்ததாகும். இந்த அன்பில் 'தான்' மரறவகதயில்ரல. 'நான் அன்பு
யேய்கிகறன்' என்ற எண்ணமும் மாறுவதில்ரல. அதன் பயைாக என்ைால் அன்பு
யேய்யப்படும் யபாருளுக்கு நான் உதவி யேய்கிகறன், பணி புரிகின்கறன் என்ற
எண்ணம் இருந்துயகாண்கட இருக்கும். இைாமனுக்கு முடி இல்ரல என்று
யதரிந்தவுடன் இலக்குவன் கபசியரதயும், யேய்யத் துணிந்தரதயும் நிரைவில்
யகாள்ளகவண்டும். அகதகபால, பைதரைத் தவறாக உணர்ந்து இைாமனிடம்
கபசியரதயும் நிரைவில் யகாள்ள கவண்டும். இவ்விைண்டுகம இைாமன்மாட்டுக்
யகாண்ட அன்பிைால்தான் என்பது உண்ரம என்றாலும், அந்த அன்ரபக்
கீறிப்பார்த்தால், அதைடியில் 'நான்' என்பது தரலதூக்கி நிற்கும். இந்த இைண்டு
இடங்களிலும், இைாமன் வருத்தமாகவும், ககலியாகவும் கபசி, இலக்குவனின் தன்
முரைப்ரபத் தட்டிவிடுவரத அந்தந்தப் பகுதிகளில் கம்பன் நுண்ரமயாகக்
கூறியிருப்பரதக் காணலாம்.
இத்துரண நடந்தும், இலக்குவன் திருந்திவிட்டான் என்று கூறுவதற்கில்ரல.
தன்முரைப்பால் ஓைளவு வளர்ந்து 'தாகை அவன்' என்று நிரைக்கும் நிரலரய
எட்டிவிடுகின்ற ஒரு சூழ்நிரலரய முதற் கபார் புரி படலத்தில் கம்பன் அற்புதமாகப்
பரடத்துக்காட்டுகிறான்.
முதற் கபாரிகலகய இலக்குவனின் கபைாற்றரலக் கண்டு வியந்த இைாவணன்,
இலக்குவரை முடிக்கக் கருதி, அயன் யகாடுத்த கவற் பரடரய இலக்குவன்கமல்
ஏவ, இலக்குவன் மண்ணில் ோய்ந்துவிடுகிறான். அப்பரட இலக்குவரைக்
யகால்லவில்ரல என்பரத அறிந்த இைாவணன் அவரைத் தூக்கிச் யேல்ல விரும்பி
இலக்குவன் பக்கத்தில் வந்து தன் இருபது ரககரளயும் பயன்படுத்தி
இலக்குவரைத் தூக்க முயல்கிறான். மாயபரும் தவமும் ஈடு இரணயற்ற வலிரமயும்
உரடய இைாவணன் இைண்டு ரககரள உரடய இலக்குவரை தன் இருபது
கைங்களாலும் தூக்க முடியாரமக்கு கபைா. டாக்டர். ம.ைா.கபா. குருோமி ஒரு முரற
கூறிய விளக்கத்ரத இங்கு காண்பது மிகவும் யபாருத்தமுரடயதாகும். இைாவணனின்
அளப்பறிய வைம் என்னும் பாற்கடரல சில நாட்களாக சீரத என்னும் பிரற
கரடயிட்ட பாற்கடரலத் தயிர்க் கடலாக மாற்றி விட்டது. கநர்ரமயற்ற காமம், தன்
ஆற்றல் முழுவரதயும் ேல்லரடக் கண்களாக துரளத்து விட்டரமயின் இப்யபாழுது
இைாவணன் பரழய இைாவணன் இல்ரல. காமத்தால் வலிவிழந்த இைாவணன்
இப்யபாழுது தூக்க முயன்றது யாரை? மணம் யேய்து யகாண்டும் ஏறத்தாழ
பதிைான்கு ஆண்டுகளாகத்தன் நாயகன் திருவடி தவிை காமம் உள்பட கவறு
ஒன்ரறயும் தன் மைத்தில் விைாடியும் நிரையாமல் உறக்கத்ரதயும் துறந்து
பிைம்மச்ேரிய விைதத்தில் தரலநின்றவைாகிய இரளய யபருமாரள அல்லவா
இைாவணன் தூக்க முயலுகிறான். பிைம்மேரியத்ரத காமம் தூக்க முடியாமல்
கபாைதில் வியப்யபான்றுமில்ரல. இக் கருத்து ஏற்றுக்யகாள்ளக் கூடியகத.

இைாவணன் முயற்சி பலியாமல் கபாையபாழுது, அனுமன் கேரய எடுக்கும்

தாய்கபால் இலக்குவரை எடுத்துச் யேன்றான் என்று கவிஞன் கபசுவது
இக்கருத்ரத வலியுறுத்துகிறது. அனுமன் பிறந்தது முதகல மாதர் நலம்
கபணாதவைாக, ரநட்டிக பிைம்மச்ோரியாக இரறவன் திருவடிகரளத் தவிை
கவறு ஒன்ரறயும் நிரையாதவைாக வாழ்பவன் அல்லவா? எைகவ, அனுமன்
எளிதாக இலக்குவரைத் தூக்கிச் யேன்றான் என்று கவிஞன் கூறுவது யபாருத்த
முரடயகத ஆகும். பதிைான்கு ஆண்டு பிைம்மச்ேரியத்ரத ரநட்டிக
பிைம்மச்ேரியம் எளிதாகத் தூக்கியதில் வியப்யபான்றுமில்ரல. ஆைால்,
கயிரலரயத் தூக்கிய இருபது ரககளாலும் இலக்குவரைத் தூக்க முடியாமல்
கபாைதற்குக் காைணத்ரதக் கவிஞன் பின்வரும் பாடலில் கவறுவிதமாகக்
கூறுவது சிந்திக்கத் தக்கதாகும். 'அடுத்த நல் உணர்வு ஒழிந்திலன், அம்பைம்
யேம் யபான் உடுத்த நாயகன் தான் எை உணர்தலின்; ஒருங்கக யதாடுத்த எண்
வரக மூர்த்திரயத் துளக்கி, யவண்யபாருப்ரப எடுத்த கதாள்களுக்கு
எழுந்திலன் - இைாமனுக்கு இரளயான். 1

(7226)
இப்பாடலின் முதல் மூன்று அடிகளும் பலரும் பல்கவறு விதமாக உரை காண
இடந்தந்து நிற்கின்றை. உணர்வு இழந்த மயக்க நிரலயில் அவன் இல்ரல. சிவந்த
யபான்ைால் ஆகிய உரடரய (பீதாம்பை) உடுத்த நாயகன் ஆகிய திருமால் தாகை
என்று நிரைந்து இலக்குவன் கிடந்தான் ஆதலின் அட்ட மூர்த்தியாகிய
சிவயபருமான் இருக்கும் ரகலாய மரலரயப் யபயர்க்க முயன்ற இைாவணன்
கதாள்களுக்கு இலக்குவரை எடுக்கும் ஆற்றல் இல்லாமல் கபாைது.
கீகழ கிடக்கும் இலக்குவன், என்ை நிரைத்துக்யகாண்டு கிடந்தான் என்பரத
முதலடியின் கரடசிப் பகுதியும், இைண்டாம் அடியும் விளக்கிச் யேல்கின்றை.
பாடல் இருக்கும் வரகயில் இலக்குவன் தன்ரைத் திருமால் என்கற நிரைத்து
யகாள்கிறான் என்ற யபாருள் வருகிறது. அப்படியாைால் தன் முரைப்பு நீங்காத
இலக்குவன் தன்ரைப் பைம்யபாருள் என்று நிரைத்துக்யகாண்டான் என்பது
இந்நாட்டு மைபுடன் யபாருந்தாத நிரலகய ஆகும். அகங்காைத்ரத இழக்காதவர்கள்
எண்ண ஓட்டத்தில் கதான்றும் ஒரு கருத்தாகும் இது.

ஒவ்கவார் உயிருள்ளும், அந்தர்யாமியாய் இருக்கும் பைம்யபாருள் இலக்குவனின்

இந்த எண்ண ஓட்டத்ரத அறிந்துயகாண்டு இலக்குவனுக்குப் புத்தி கற்பிக்க
கவண்டும் என்ற நிரைவில் இருந்தான் என்று நிரைப்பதில் தவறில்ரல.

இந்திைசித்தரை யவல்ல முடியாத நிரலயில் இலக்குவன் தாகை பைம்யபாருள்

என்ற நிரலரய விட்டுவிட்டு, ேைணாகதி என்ற நிரலயில் கவதங்களும்,
அந்தணர்களும் வணங்கத் தக்க பைம்யபாருள் இைாமன் என்பது உண்ரமயாைால்
இப்பிரறமுகவாளி இந்திை சித்தரைக் யகால்க என்று ஏவி, அதில் யவற்றியும் யபற்று
விட்டான். அம்பைம் உடுத்த நாயகன் தான் என்ற நிரல 1. இக்கருத்து வான்மீகியின்
பால காண்டம் 18வது ேருக்கம், 11, 12,ம் பாடல்கரள ஒட்டி எழுந்த கருத்தாகும்.
மாறி, இைாமன்கமல் பாைத்ரதப் கபாட்டு யவற்றியும் கண்டான். இலக்குவன்
முதலில் இரழத்த பிரழ தாகை தரலவன் என்று எண்ணியது. அப்பிரழக்குத்
தண்டரைதான் 'இந்திை சித்தரை யவன்றது நீயல்ல' என்ற இைாமன் யோற்கள்.

இவ்வாறு யபாருள் யகாள்வதால், இரளய யபருமாளுக்கு ஊறு யேய்துவிட்கடாம்

என்று வருந்திைால் அரதப் கபாக்க ஒரு வழிதான் உண்டு. முதற்கபார்புரி
படலத்தில் வரும் பாடலில் வரும் 'தான்' என்ற யோல்லுக்குப் பதிலாக தாள் (திருவடி)
என்று பாடம் யகாண்டால் இதரைத் தவிர்க்கலாம். அப்படியாயின் அந்த அடி 'உடுத்த
நாயகன் தாள் எை உணர்தலின்' என்று நிற்கும். அதாவது, நாயகன் திருவடிககள
ேைணம் என்று அதற்குப் யபாருள் யகாண்டால் இக்குரற நீங்கிவிடும்.
திருவடிகரளச் ேைணம் அரடந்த ஒருவரை இைாவணன் தூக்க முடியவில்ரல
என்பதும் யபாருத்தமாக அரமந்துவிடும்.

அடுத்து வரும் பரடத்தரலவர் வரத, மகைக்கண்ணன் வரத என்ற படலங்கள்

நாகபாேப்படலத்திற்கும், பிைம்மாத்திைப் படலத்திற்கும் இரடகய வருபரவ ஆகும்.
எதிர்பாைாத விரளவுகரள உண்டாக்கும் பிைம்மாத்திைப் படலத்திற்கு முன், கற்பவர்
மைத்தில் ஒரு சிறு அரமதி ஏற்படுத்துவதற்காகச் ோதாைண நிகழ்ச்சிகரளக்
யகாண்ட இைண்டு படலங்கரள, பிைம்மாத்திைத்திற்கு முன்ைர் ரவக்கின்றான்
கம்பநாடன்.
நாகபாேம் எய்தியரமயாகலகய தைக்கு, யவற்றி கிட்டி விட்டது எை மகிழ்ந்த
இந்திைசித்தனுக்குக் கருடன் வைவால் இலக்குவன் முதலிகயார் உயிர் யபற்றைர்
என்பது யதரிந்தவுடன் நம்பிக்ரக தளர்வதாயிற்று. அவனிடம் உள்ள
பரடக்கலங்களுள் தரலரம இடத்ரதப் யபறுவது நான்முகன் பரட ஆகும்.
முன்ைகை நான்முகன் பரடரய ஏவ, இலக்குவன் எத்தனித்த கபாது, இைாமன்
அதரைத் தரட யேய்துவிட்டான் என்பரத இந்திைசித்தன் நன்கு அறிந்திருந்தான்.
நான்முகன் பரடயின் யகாடுரமரய அஞ்சி இருவருகம இதுவரை அதரைப்
பயன்படுத்தாமல் இருந்து விட்டைர். ஆைால், இப்யபாழுது நிரலரம முற்றிலும்
மாறிவிட்டது. நாகபாேத்ரதக் கருடன் வந்து தவிர்ப்பான் என்பரத இந்திைசித்தன்
கைவிலும் நிரைத்துப் பார்க்கவில்ரல. அவன் யபரிதாக நம்பியிருந்த நாகபாேம்
பிசுபிசுத்துப் கபாைபிறகு, அவன் இதுவரை விடக் கூடாது என்று ரவத்திருந்த
நான்முகன் பரடரயத் யதாடுப்பதல்லாது கவறு வழியில்ரல என்று
நிரைக்கிறான். அதற்கு அவன் கூறும் ேமாதாைம் யபாருத்தமுரடயதாககவ
இருக்கிறது. "தன்ரை ஒருவர் யகால்லவந்தால் அவரை முதலில் யகால்வதில்
தவறில்ரல. நான் இப்யபாழுது மரறவாக நின்று நான்முகன் பரடரயத்
யதாடுக்ககவண்டும். நான் இப்பரடரயத் யதாடுக்கப்கபாகிகறன் என்று அவர்கள்
அறிந்தால், அகத நான்முகன் பரடரய அவர்கள் ஏவி, என்னுரடய
பிைம்மாத்திைத்ரத அழித்துவிடுவர். அகத ேந்தர்ப்பத்தில் என்ரைக் யகால்லவும்
யேய்வர். தாைாக இலக்குவன், நான்முகன் பரடரயத் யதாடுக்க மாட்டாகை தவிை,
என் பரடரயத் தடுப்பதற்கு உறுதியாக இப்பரடரய ஏவுவான். அவ்வாறு அவன்
யேய்யாமல் இருக்க கவண்டுமாைால் அதற்கு ஒகை வழிதான் உண்டு. என்னுரடய
மாரய புரியும் ஆற்றலால் அவர்களுக்குத் யதரியாமல் மரறந்து நின்று அவர்கள்
கபாருக்குத் தயாைாக இல்லாத கநைத்தில் "அயன் பரட யதாடுப்கபன்". (8532, 8533)

இந்திைசித்து தீட்டிய திட்டப்படி அவன் நடந்து யகாள்ளுதற்கு ஏற்ற ஒரு ேந்தர்ப்பம்

கிரடக்கிறது. மகைக் கண்ணன் அழிந்தபிறகு, யபரும் பரடயுடன் மககாதைன்
இலக்குவரைச் ோட வருகின்றான். அப்யபரும்கபாரில் இலக்குவன், சிவன்
பரடரயப் பயன்படுத்தி அரைவரையும் அழித்து விடுகிறான்.
தனியைாக்கப்பட்ட மககாதைன் மரறந்து இைாவணனிடம் திரும்பி விடுகிறான்.
களத்தில் யாரும் இல்லாத காைணத்திைால், அன்ரறய கபார் அதனுடன் முடிந்தது
என்ற கருத்தில் இலக்குவன் முதலாகைார் பரடக்கலங்கரளக் கீகழ
ரவத்துவிட்டு ஓய்யவடுத்துக் யகாள்ளலாயிைர். எங்கும் ஒகை அரமதி நிலவ,
ஓய்வில் மூழ்கியிருக்கும் இலக்குவன் முதலாைவர்கரளத் திடீயைன்று
ஆயிைக்கணக்காை அம்புகள் தாக்கிை. சுக்கிரீவன், அனுமன், நீலன் முதல்
இலக்குவன்வரை ஒவ்யவாருவர் உடம்பிலும் ஆயிைக்கணக்காை பாணங்கள் குத்தி
நின்றை. சிவந்த கமனி உரடய இலக்குவன்கமல் ஆயிைக்கணக்காை அம்புகள்
பாய்ந்து அப்படிகய குத்தி நின்றரமயின், யபான்மயமாை
கமருமரலயின்கமல் ஆயிைக் கணக்காை குருவிகள் ஒகை கநைத்தில் வந்து
அமர்ந்தரதப் கபால ஒரு காட்சி யதன்பட லாயிற்று. மூர்ச்ரேயுற்ற நிரலயில்
அரைவரும் கிடக்க, அனுமன்மட்டும் ஓைளவு மயக்கம் யதளிந்தவைாய், 'நடந்தது
இன்ைது' எை அறிந்துயகாள்ள முயல்கிறான்.
களத்தின் மற்கறார் இடத்தில், இைாகவன் கபாருக்கு கவண்டிய
யதய்வப்பரடகரள ரவத்துப் பூேரை யேய்தான். பூரே முடிந்தவுடன் அவற்ரற
எடுத்துக்யகாண்டு களத்தில் புகுந்த இைாகவனுக்கு அதிர்ச்சி
காத்துக்யகாண்டிருந்தது. தம்பிமுதல் அரைவரும் மூச்சுப்கபச்சின்றி அம்புகளால்
துரளக்கப்பட்ட உடம்புடன் இருத்தல் கண்டு கதறி அழுதான் .
நான்முகன் பரடயால் கவைப்படாத வீடணனும், கவைப்பட்டு மயக்கம் யதளிந்த
அனுமனும் உரையாடிக் யகாண்டு, ோம்பரைத் கதடிச் யேல்கின்றைர். ோம்பனின்
அறிவுரை ககட்டு, அனுமன் மருத்துமரலரயக் யகாணை, அரைவரும் மயக்கம்
தீர்ந்து எழுந்தைர். அவர்கள் யேய்த மகிழ்ச்சி ஆைவாைம் இைாவணன்
அைண்மரைவரைச் யேன்று தாக்கிற்று.
மருத்துமரலப் படலத்தில், இலக்குவன் முதலாைவர்கள் உயிர் யபற்று
எழுந்தரதக் கூறி முடிக்கின்றான் கம்பன். என்றாலும், இந்நிகழ்ச்சி
நரடயபறுவதற்கு முன்ைர் நரடயபற்ற, சீரத களத்ரதக் காணும் பகுதி
கபேப்யபறுகிறது. மருத்துமரலப் படலத்திற்குமுன் உள்ள இப்படலம்,
பிைாட்டியின் துயைத்ரத, இமயத்தின் உச்சிக்கக யகாண்டு யேல்கிறது. 'கும்பகர்ணன்
இறந்தான்' என்று ககள்விப்பட்ட பிைாட்டி உள்கள கிளுகிளுத்தாள் (7718)
என்று கபசுகிறான் கம்பன். சிரற எடுக்கப்பட்டதிலிருந்து, ஆறாத் துயைமும்
மகிழ்ச்சியும் மாறி மாறி அவரள ஆட்யகாள்ளுகின்றை. உயிரைப் கபாக்கிக்யகாள்ள
நிரைத்தயபாழுது அனுமன் வந்து ஆறுதல் யோன்ைான். கபார் நரடயபறும்
யபாழுது முடிவு என்ை ஆகுகமா என்று அஞ்சி இருந்த அவளுக்கு, கும்பன்
மடிந்தான் என்ற யேய்தி உள்ளத்தில் கிளுகிளுப்ரப உண்டாக்கிற்று.
பிைம்மாத்திைத்தால் தாக்குண்டு இறந்தவர்கபால் கிடக்கின்ற இலக்குவன்
அனுமன் முதலாகைாரைப் பார்த்தயபாழுது, இனித் தைக்கு விகமாேைகம இல்ரல
என்ற முடிவுக்கு வந்து, பிைாட்டி துயைத்தின் எல்ரலரய அரடந்தாள். துயைமும்
மகிழ்ச்சியும் மாறி மாறி வை, இறுதியாக அவள் உரடந்கத கபாகும் நிரல, பிைாட்டி
அரடந்த ஆறாத் துயைம் இந்திைசித்தனுக்கும், இைாவணனுக்கும் மகிழ்ச்சிரயத்
தந்திருக்கும் என்பதில் ஐயமில்ரல.

மயங்கிக் கிடப்பவர்கரளப் பிைாட்டி காணகவண்டும் என்று நிரைத்த அைக்கன்,

லட்ேக் கணக்கில் இறந்துகிடக்கும் அைக்கர் பரடரய அவள் காணக்கூடாது என்று,
இறந்த அைக்கர் ேடலங்கரள யயல்லாம் கடலில் விட்டு விடுகின்றைர். பிைாட்டி
களத்ரதக் காணும்யபாழுது இறந்து பட்ட அைக்கர் ேடலம் ஒன்ரறக்கூட அவள்
காணவில்ரல. மயங்கிக் கிடந்த அரைவரும் வாைைப் பரடயிைகை ஆவர்.

இறந்த அைக்கர்களின் ேடலங்கரளக் கடலில் இட்டது அைக்கர்களின்

புத்திக்கூர்ரம என்றாலும், அதைால் விரளயப்கபாகும் பயரை அப்கபாது
அவர்கள் உணைவில்ரல. மருத்துமரலரய அனுமன் யகாண்டு வந்தயபாழுது,
களத்தில் இறந்துகிடந்த அத்துரணப் கபரும் மீட்டும் உயிர் யபற்றைர்.
இறந்தவர்கரள உயிர்ப்பிக்கும் மருத்துமரல, வாைைர், அைக்கர் என்று பிரித்துப்
பார்க்க கபாவதில்ரல. இறந்த அைக்கர்களின் ேடலங்கள் அங்கக
கிடந்திருந்தால்,அரவகளும் உயிர்யபற்றிருக்கும். தங்கள் யபருரமரயச் சீரதக்குக்
காட்ட அைக்கர் யேய்த சூழ்ச்சிக்கு, அவர்ககள பலியாைார்கள். இந்த நுணுக்கமாை
விஷயத்ரத அறிந்த கம்பநாடன், சீரத களம் காணப் புறப்படுவதற்கு முன்கைகய
அைக்கர்கள் ேடலங்கள் அப்புறப்படுத்தப்பட்டை என்று கூறுகிறான். காப்பியப்
புலவனின் நுண்மாண் நுரழபுலத்திற்கு இதுவும் ஓர் எடுத்துக் காட்டாகும்.
அடுத்தப்படியாக, நாம் இந்திைசித்தரைச் ேந்திப்பது நிகும்பரல யாகத்திலாகும்.
அந்த யாகம் முற்றுப் யபற்றிருப்பின், இந்திைசித்தரை யவல்லமுடியாது என்று
எடுத்துச்யோன்ை வீடணனின் அறிவுரைரயக் ககட்டு இைாகவன், திருமாலின்
வில்ரலயும், அம்பறாத்தூணிரயயும் இலக்குவனிடம் தந்து, நிகும்பரல யாகத்ரத
அழிக்க அனுப்புகிறான். நிகும்பரல யாகம் இந்திைசித்தனுக்கு மட்டுகம அல்லாமல்,
இைாம, இலக்குவர்க்கும் ஜீவ மைண கபாைாட்டமாகும். கவள்வி முடிந்தால்
இந்திைசித்தனுக்கு யவற்றி கிட்டும். இைாம, இலக்குவர்கள் தப்பிக்க
கவண்டுமாைால், கவள்விரய முடிக்காமல் யேய்ய கவண்டும். இதன்
முக்கியத்துவத்ரத அறிந்து யகாண்ட இலக்குவன் மைத்தில் எப்பாடு பட்டாவது
நன்ரம தீரமகரளச் சீர்தூக்கிப் பார்க்காமல் அந்த கவள்விரய அழிக்க கவண்டும்
என்ற எண்ணம் கமகலாங்கி நின்றது இயல்கப ஆகும். அவன் மைக் கருத்ரத
அறத்தின் மூர்த்தியாகிய இைாமன் எளிதில் புரிந்துயகாண்டு, நிகும்பரலரய
அழிக்கப் புறப்பட்ட இலக்குவனுக்குச் சில அறிவுரைகள் கூறுகின்றான். ஜீவ
மைணப் கபாைாட்டகம ஆயினும், வில் அறம் துறந்து கபார் யேய்வரத விரழந்திலன்
இைாகவன். எைகவ, தம்பிரய கநாக்கி, "இரளகயாய்! இந்தத் திருமால் வில்ரலயும்,
அம்பறாத்தூணிரயயும் நீ இப்யபாழுது யபற்றுக்யகாள்வாயாக. யதய்வப் பரடகள்
இத்தூணியில் உள்ளை என்றாலும் அயன் பரட, முக்கணான் பரட,
ஆழிமுதல்வன் பரட இவற்ரற எக்காைணம் யகாண்டும் நீ முதலில் எய்யாகத.
அவன் இவற்ரறப் பயன்படுத்திைால், உன்ரைக் காத்துக்யகாள்வதற்குமட்டும்
இவற்ரறப் பயன்படுத்த கவண்டுகம தவிை, நீ இவற்ரற முதலில் எய்ய கவண்டாம்.
எய்தால் கதரவயில்லா உயிர்களும் மாளும். அத்தரகய தவற்ரற எது கருதியும்
யேய்யற்க" ( - 8936, 8937). மிக முக்கியமாைதும், 'தாமா? அவர்களா?' என்ற
முடிரவத் தருவதும் ஆகிய இந்தச் ேந்தர்ப்பத்தில்கூடச் ேக்கைவர்த்தித் திருமகன்
அறத்தினின்று வழுவத் தயாைாக இல்ரல. இைாமனுரடய பண்பாட்டிற்கு
உச்ே நிரலரயக் கவிச்ேக்கைவர்த்தி இங்கக அரமத்துக் காட்டுகிறான். ோதாைண
நிரலயில் அறத்ரதக் காப்பது என்பது உயர்ந்த நிரலயில் உள்ள ஒரு சிலர் யேய்யக்
கூடியகத ஆகும். இப்யபாழுது நிரல முற்றிலும் கவறுபட்டுவிட்டது. 'அைக்கர்கரள
அழித்து உங்கரளக் காக்கிகறன்' என்று முனிவர்களுக்குத் தந்த வாக்குறுதியும்
ககாதண்டம் ரகயில் இருப்பவும் மரைவிரயப் பறியகாடுத்தான் என்ற
அவப்யபயரைப் கபாக்கிக்யகாள்ளுவதற்குரிய ேந்தர்ப்பமும் இப்யபாழுது எதிகை
நிற்கின்றை. இந்திைசித்தரை யவன்றால் தான், இரவ இைண்டும் ரககூடும்.
இந்திைசித்தன் அழிய கவண்டுமாைால், நிகும்பரல கவள்வி தரடபட கவண்டும்.
எைகவ, இைாமனுரடய வாழ்க்ரகயில் எதிர்ப்பட்டுள்ள மிகப் யபரிய கோதரைக்
கட்டமாகும் இது. தான் வாழ்க்ரகயில் யேய்து முடிக்ககவண்டியஅைக்கர்
அழிவு, பிைாட்டி விடுதரல என்ற இைண்டு குறிக்ககாள்களும்
எய்தப்படகவண்டுமாைால், நிகும்பரல கவள்வி அழிக்கப்பட கவண்டும் என்று
வீடணன் கூறிவிட்டான். இைாமரை அல்லாமல் கவறு யாைாக இருப்பினும் -
இலக்குவகை தனியாக இருந்திருப்பினும் எந்த வழிரய கமற்யகாண்டாவது
நிகும்பரலரய அழிந்திருப்பான்.

அறத்தின் மூர்த்தியாகிய இைாகவன், எந்த நிரலயிலும், எக்காைணம்

யகாண்டும், எந்த யவற்றிரயக் கருதியும் அறவழியினின்று மாறுபடமாட்டான்
என்பரத எடுத்துக்காட்ட இப்பகுதி யபரிதும் பயன்படுகிறது. தம்பி
இலக்குவனுரடய மைநிரலரயயும், அவன் எண்ண ஓட்டங்கரளயும் நன்கு
அறிந்துயகாண்ட இைாமன் இவ்வளவு விரிவாகத் தம்பிக்கு உபகதேம்
யேய்கின்றான். கம்பனின் பாத்திைப்பரடப்புச் சிறப்ரபயும், அப்பாத்திைங்களின்
பண்புநலரை விளக்கும் சூழ்நிரலகள், ேந்தர்ப்பங்கள் என்பவற்ரற
உருவாக்குவதிலும் 'கம்பனுக்கு நிகர் கம்பகை' என்று யோல்லத் கதான்றுகிறது.
நிகும்பரல யாகம் அழிக்கப்பட்டகபாது இந்திைசித்து - அனுமன் உரையாடல்,
இந்திைசித்தன் - இலக்குவன் உரையாடல் என்பரவ படித்துப்படித்து
இன்புறத்தக்கரவ ஆகும். அவற்றில் வரும் ஒவ்யவாரு வார்த்ரதயிலும்,
அவ்வார்த்ரதகரளப் கபசும் பாத்திைங்களின் பண்புநலன்கள் யவளிப்படுமாறு
உரையாடரல அரமக்கின்றான் கவிஞன்.
நிகும்பரல அழிவுக்குப் பின்ைர்த் யதய்வப் பரடகள் பலவற்ரறச் யேலுத்திப்
பயன்படாமல் கபாககவ, தந்ரதரய நாடிச் யேல்கிறான் இந்திைசித்தன்.
இந்திைசித்து வரதப் படலத்தின் முதல் பத்துப் பாடல்கள், இந்திைசித்தன்
வாழ்க்ரகயில் ஏற்படாத ஒரு மாற்றத்ரத அறிவிக்கின்றை. பிைம்மாத்திைம் என்ற
பரடகள் கபாக, புதிதாக நாைாயணன் பரடரயயும் ஏவிப் பார்த்துவிட்டான்,
இந்திைசித்தன். உலகம் மூன்ரறயும் அழிக்க வல்ல பரட, இலக்குவரை ஒன்றும்
யேய்யாதகதாடுமட்டுமல்லாமல், அவரை வலஞ்யேய்து கபாயிற்று (9119)
என்பரதப் பார்த்தவுடன் இந்திைசித்தன் மைத்தில் யபருமாற்றம் ஏற்பட்டது.
இந்திைன் பரகஞன் என்றும், இைாவணன் ரமந்தன் என்றும் வீறுடன் கபசித்
தன்ரை யவல்லவல்லார் இவ்வுலகிரட யாரும் இல்ரல என்று தருக்கி இருந்த
இந்திைசித்தன், நாைாயணப் பரட ஏவியவுடன் அது இலக்குவரை வலம் யேய்துப்
கபாவரதக் கண்டான். இந்த நிகழ்ச்சி அவன் கர்வத்ரத அழித்தகதாடல்லாமல்
இதுவரை அவன் சிந்தரை யேய்யாத கபைாற்றல் ஒன்று கமகல இருந்துயகாண்டு
இங்குள்களார் அரைவரையும் இயக்குகிறது என்பரத முதன்முதலாக உணைத்
துவங்கிைான். மக்கள், கதவர், நைகர், அசுைர் முதலிய அரைவரையும்
யவன்றாலும், அந்த மாயபரும் ஆற்றலின் எதிகை இந்த யவற்றிகள்
அர்த்தமற்றரவயாகி விடுகின்றை என்பரத உணர்ந்த இந்திைசித்தன் முற்றிலும்
மைம் மாறிய நிரலயில் இதுவரை யேய்யாத யேயரலச் யேய்யத் துவங்குகிறான்.

இைாவணன் ரமந்தைாகிய அவன் இன்றுவரை தந்ரதரய எதிர்த்துப் கபசி

அறியாதவன். தான் யதய்வமாக வணங்கும் அத்தந்ரதயின் யேயல்கரள ஆைாய்வது
தன் கடரம அன்று என்று வாழ்ந்தவைாகிய அவன் இப்யபாழுது மைம் மாறுகிறான்.
எல்லாவற்ரறயும் இழந்த இந்த நிரலயில் தந்ரதரயயாவது இறுதியில் காப்பாற்ற
கவண்டும் என்று நிரைக்கிறான். இந்த மைஉறுதியுடன் தந்ரதயிடம் யேல்கிறான்.

வருகின்ற ரமந்தனின் முகவாட்டத்ரதயும், உடம்பில் உள்ள காயங்கரளயும்

கண்டுகூட இைக்கம் காட்டாத இைாவணன் "படங்குரற அைவம் ஒத்தாய்; உற்றது
பகர்தி" (9117) என்று கபசுவது நமக்கககூட யவறுப்ரப அளிக்கிறது. தந்ரதமாட்டுக்
யகாண்ட அன்பாலும், மரியாரதயாலும் இன்று வரை வாய்மூடி, அவன் யேயல்கரள
யயல்லாம் யபாறுத்துக்யகாண்டிருந்த இந்திைசித்தன் இப்யபாழுது யவடிக்கிறான்.
அவனிடம் ஏற்பட்ட மைமாற்றத்ரத அறிவிக்கும் முரறயில் கவிஞன் பாடல்கரள
(9118, 9119, 9120, 9121) இங்கு அரமக்கிறான். இந்த மாற்றம் நாக பாேத்தில் யதாடங்கி,
நிகும்பரலயில் இந்திைசித்தன் மைத்தில் மரலகபால் வளர்ந்துவிட்டது. கபாரின்
முடிவு, நாள் கணக்கில் என்ற எண்ணம் வந்தவுடன் முழுவதுமாகத் தன்
மைக்கருத்ரதத் தந்ரதயிடம் யோல்லி ஏதாவது யேய்ய முடியுமா என்று
நிரைக்கிறான். இைாமன் பைம்யபாருள் என்று கூறிைால், இைாவணன் மைத்தில்
அது எடுபடாது என்பரத அறிந்தவைாகிய இந்திைசித்தன் எதரைச் யோன்ைால் அவன்
மைத்தில் மாற்றம் ஏற்படக்கூடும் என்று கருதி அரதமட்டும் இங்குக் கூறுகிறான்.
"அபிோை கவள்வி யாகிய நிகும்பரல யாகத்தின் இைகசியங்கரள யயல்லாம்
உன் தம்பியாகிய வீடணன் அவர்களிடம் கூறிவிட்டான். நான் ஏவிய
யதய்வப்பரடகள் மூன்ரறயும் இலக்குவன் ஆற்றலால் தடுத்கதவிட்டான்" (9118).
"மூன்று உலகங்கரளயும் அழிக்கக் கூடிய நாைாயணப் பரடரய நான்
ஏவியயபாழுது அப்பரட அவரை வலஞ்யேய்து கபாவரதக் கண்கடன். உடகை
புரிந்து யகாண்கடன். உன் குலத்தார் அரைவரும் யேய்த பாவத்தால்,
யகாடுரமயாை பரகயிரைத் கதடிக் யகாண்டாய். ககாபம் ஏற்பட்டால் உலகம்
மூன்ரறயும் இலக்குவன் ஒருவகை முடித்துக்கட்டுவான்" (9119) "கடுரமயாை
கபாரின்கண் நான்முகன் பரடரய அவன் என்மீது ஏவவில்ரல. அது ஏயைன்றால்
உலகத்திற்கு அதைால் ஏற்படும் அழிரவ எண்ணி என்கமல் யேலுத்தாமல் விட்டு
விட்டான். அதைால் தான் அந்த கநைத்தில் யவற்றியகாண்டு உயிகைாடு மீண்கடன்.
அவன்கமல் ஏவப்பட்டகபாதும் தன்ரைத் தாகை காத்துக்யகாண்டான்.
யதய்வப்பரடகளின் உதவி இன்றித் தன் ஆற்றரல நம்பிகய வாழ்பவன் அவன்
(9120) "இவ்வாறு கூறுவதால் கபாருக்கு அஞ்சித் தப்பிவந்து நான் கபசுகிகறன் என்று
தயவு யேய்து நிரைத்துவிடாகத, சீரதயிடத்து நீ யகாண்ட தவறாை ஆரேயிரை
விட்டுவிட்டு, அவரள அவர்களிடம் கேர்ப்பித்தால் அவர்கள் திரும்பிப்
கபாய்விடுவார்கள். நீ யேய்த பிரழரயயும் யபாறுப்பர். உன்பால் நான் ரவத்த
அன்பின் அரடயாளமாககவ இதரைச் யோல்கிகறன்" (9121)
 இவ்வாறு கூறும் இந்திைசித்தரைக் ககாரழ என்று யாரும் நிரைத்துவிடக்
கூடாது என்று நிரைத்த கவிஞன், 'இதரைக் கூறியவன் உலயகல்லாம் கலக்கி
யவன்றான்' என்று கூறிப் பாடரல முடிக்கின்றான். அப்பாடல் வருமாறு:
'ஆதலால் "அஞ்சிகைன்" என்று அருளரல; ஆரேதான்

அச்
சீரதபால் விடுதிஆயின், அரையவர் சீற்றம் தீர்வர்;

கபாதலும் புரிவர்; யேய்த தீரமயும் யபாறுப்பர்; உன்கமல்

காதலால் உரைத்கதன்' என்றான் - உலகுஎலாம் கலக்கி

யவன்றான்.

(9121)

இைாவணன் மந்திைேரபயில் இவன் கபசிய கபச்சுக்கள் எத்தரகயரவ! 'நான்

ஒருவைாககவ யேன்று உன்பரக முடிக்கின்கறன்' என்றல்லவா கூறிைான்! அப்படிப்
கபசிய இந்திைசித்தன் இப்யபாழுது முழுவதுமாக மாறி, ஆழ்ந்த சிந்தரையுடன்
அறிரவப் பயன்படுத்தி அல்லவா இந்த முடிவுக்கு வருகிறான்! கல்வி,
ககள்விகளிலும், வை பலத்திலும் இைாவணனுக்கு இரணயாைவன் இந்திைசித்தன்,
ஏன்? ஆணவத்தில்கூடத் தந்ரதக்குச் ேரளத்தவன் அல்லன். அப்படி இருந்தும்,
இவ்வாறு மைம் மாறக் காைணம் யாது? தன் ஆற்றலுக்கு எதிகை ஈடுயகாடுக்க
முடியாமல் இந்திைனும் கதவர்களும் ஓடிைார்கள். ஆதலால், இரு மானிடரையும்
குைங்குக் கூட்டத்ரதயும் யநாடிப்யபாழுதில் யவல்ல முடியும் என்று அவன்
நிரைத்ததில் தவறில்ரல. நாக பாேப் படலத்தில், நாக பாேத்ரத ஏவுவதற்கு
முன்ைர், தன் கதரையும் யகாடிரயயும் ோைதிரயயும் இலக்குவன் அழித்தான்,
அடுத்துத் தன் கவேத்ரதயும் உரடத்தான் இவன் மனிதைல்லன்' என்ற முடிவுக்கு
வந்தான். கருடன் வருரகயால் நாக பாே விடுதரல கிரடத்ததும், மந்திை
மரலரயக் யகாணர்ந்ததால் நான்முகன் பரட வலியற்றுப் கபாைதாம், இவர்கள்
மனிதர்கள் அல்லர் என்ற அவன் எண்ணத்ரத வலுப்யபறச் யேய்தை. தான் இதுவரை
யபற்றிருந்த வை பலமும் வில் ஆற்றலும் இவர்கட்கு முன் வலிவிழந்துவிடுவரத
கநகை கண்டான் இந்திைசித்தன். அப்படியாைால், இவர்கரள யவல்ல 'அபிோை
கவள்வி' கபான்ற ஒன்ரற ைகசியமாக நடத்தி, அதைால் யபறும் புதிய வலிரமரயக்
யகாண்டு. இவர்கரள யவல்லத் துணிந்தான். பைம ைகசியமாகச் யேய்யப்புகுந்த தன்
கவள்வியில் இலக்குவன் வந்ததும், அரத அழித்ததும் இந்திைசித்தன்
எதிர்பாைாதரவ. நாக பாேம், நான்முகன் பரட என்பவற்ரறத் தடுக்கும் ஆற்றல்
அவர்களிடம் இருந்தது என்பரதக் கண்டதைால் இவ்விருபரடகரளயும்
கநைடியாகச் யேலுத்தாமல் மரறந்து நின்கற யேலுத்திைான். கபாருக்குத் தயாைாக
இல்லாமல், கவேம்கூட அணியாமல் ஆயுதங்கரளப் பற்றி இைாத நிரலயில் இைாம,
இலக்குவர்கள் ஓய்வு எடுக்கும் கநைத்திகலகய இந்த இரு பரடகரளயும்
இந்திைசித்தன் எய்தான். இத்தரகய ேந்தர்ப்பங்களில் இலக்குவனின் பரடகரள
எதிர்க்கும் வாய்ப்பு இல்லாமகல கபாய்விடும் என்று அறிந்கத, கபார்த் தந்திைம்
மிக்க இந்திைசித்தன் மரறந்துநின்று யேலுத்திைான். அவர்கள் மயங்கியதும்,
அவர்கள் கரத முடிந்தது என்று அவன் எண்ணியதிலும் தந்ரதயிடம் யேன்று உன்
பரகயில் பாதிரய முடித்கதன் என்று கூறுவதிலும் தவறு ஒன்றும் இல்ரல. கருடன்
வைவு இருவருக்குகம எதிர்பாைாத அதிர்ச்சிரயத் தந்தது. இந்த
நிரலயில்தான் நிகும்பரலப்கபார் நரடயபற்றது. யாகத்ரத முடிக்க
வழியில்லாதகபாது, இதுவரை இந்திைசித்தன் பயன்படுத்தாமல் காத்து ரவத்திருந்த
நாைாயணப் பரடரய ஏவிைான். ஒருகவரள இலக்குவன் அகத பரடரய அனுப்பி
தன்ரைத் தான் காத்துக் யகாள்வாகைா என்று கருதிைான். ஆைால் நடந்தது கவறு.
நாைாயணப் பரட இலக்குவரை வலஞ்யேய்து யேல்வரதக் கண்ட இந்திைசித்தன்
மரலகபான்ற தன்ைம்பிக்ரகரய இழந்து விட்டான். "வில்லாளரை எண்ணில்
விைற்கு முன் நிற்கும்" வீைைாகிய இந்திைசித்தன் இனிச் யேய்யக் கூடியது
ஒன்றுமில்ரல என்ற முடிவிற்கு வருகிறான். தன்ைால் ஒன்றும்
யேய்யமுடியாயதன்றால், தன் தந்ரதயாலும் ஒன்றும் யேய்ய முடியாயதன்ற
முடிவிற்கு வந்துவிட்டான். எைகவ, தந்ரதரயயாவது காப்பாற்றலாம் என்ற
எண்ணத்தில் தான், 'சீரதரய விடுக, விட்டால் கபாதலும் புரிவர், யேய்த
பிரழரயயும் யபாறுப்பர்' என்று கல்லும் கரையும் முரறயில் கபசிைான்.
ஆைால், அச்யோற்கள் யேவிடன் காதில் ஊதிய ேங்காக முடிந்துவிட்டது.

இைாவணன் : இத்துரணத் தூைம், மகன் அனுபவத்தின் உதவியால் கபசிய

கபச்சுக்கரளக் ககட்ட இைாவணன், அரத ஏற்காமல் தற்யபருரம கபசுகிறான்.

இந்திைசித்தரை கநாக்கி, இைாவணன் கூறும் யோற்கள் ஆறு பாடல்களில்

இடம்யபறுகின்றை. இந்த ஆறு பாடல்கள் இைாவணனின் தன்ைம்பிக்ரக,
மைநிரல, அவன் ஆழ்மைத்தில் உள்ள எண்ணங்கள் ஆகியவற்ரற
யவளியிடுபரவயாக அரமந்துள்ளரதக் காணலாம். அவன் கபசும் முதற்பாடல்,
மகனுரடய அருரம யபருரம யதரியாத அவரை எள்ளி நரகயாடுவது கபால்
அரமந்துள்ளது. "மககை! பட்ட வருத்தத்தால் கபாரிரை விட்டுவிட கவண்டும்
என்று நீ நிரைப்பதாகத் யதரிகிறது. கவரல கவண்டாம். அந்த மனிதர்கரள என்
வில் ஆற்றலால் யகான்று யவற்றிக் கனிரய உைக்குத் தருகவன்" (9122) என்கிறான்.

அடுத்து, "மககை ! இப்கபாரின் யதாடக்கத்திலிருந்து இறந்தவர்க ளாகிய அவர்கள்,

கபாருக்குச் யேன்று என் பரகரய முடிப்பார்கள் என்கறா, இப்யபாழுது உயிருடன்
இருந்து இனிப் கபாருக்குச் யேல்லப்கபாகிறவர்கள் யவற்றிரயத் தருவார்கள்
என்கறா, மாவீைன் ஆகிய நீ அவர்கரள யவன்று எைக்கு யவற்றிரயத் தருவாய்
என்கறா நான் கருதவில்ரல. இப்பரகரமரயத் கதடிக்யகாள்ளும் யபாழுது, இந்த
மூன்று பிரிவாரும் உதவுவார்கள் என்று நான் நம்பவில்ரல. என்ரையும் என்
ஆற்றரலயும் என் வில்லாற்றரலயும் வை பலங்கரளயும் சிந்தித்துத்தான் என்
பரகரய நாகை கதடிக்யகாண்கடன்" (9123)

இந்த இைண்டு பாடல்களில் உள்ள கருத்துக்கரள, யோற்கரள இைாவணன்

கபசிக்யகாண்டிருக்கும் யபாழுகத அவன் அகமைத்தில் ஒரு கபாைாட்டம்
நிகழ்கிறது. இந்திைசித்தரைத் கதாற்கடித்தவர்கரளத் தான் யவல்ல முடியுமா
என்பது ஓர் ஐயம்; தன்கைாடு ேம வலிரம யபற்றிருந்த கும்பரை
யவற்றியபற்றவர்கரளத் தான் யவல்ல முடியுமா என்பது மற்கறார் ஐயம்.
கபார்க்களத்திற்குச் யேல்லும் கும்பகர்ணன், "என்ரை யவன்று உளர் எனில்
இலங்ரக காவல! உன்ரை யவன்று உயருதல் உண்ரம; ஆதலால் பின்ரை நின்று
எண்ணுதல் பிரழ; அப்யபய்வரள தன்ரை நன்கு அளிப்பது தவத்தின் பாலகத" (7368)
என்று கூறியதும் இைாவணன் மைத்தில் இப்யபாழுது நிரைவுக்கு வருகிறது.
கும்பன் கபாருக்குப் புறப்படுமுன் இரதக் கூறிைான். மகன் கபாரில் ஈடுபட்டுப்
யபற்ற அனுபவத்துடன் "சீரதபால் விடுதி ஆயின், அரையவர் சீற்றம் தீர்வர்" (9121)
என்ற அகத கருத்ரத வலியுறுத்துகிறான். இந்த அகமைப் கபாைாட்டத்தில்,
இைாவணன் மைத்தில் தான் சுரவக்கப் கபாவது கதால்விரயகய என்ற எண்ணம்
உறுதிப்பட்டுவிட்டது. இந்த எண்ணம்,இந்திைசித்தனுடன் கபசும்கபாது அகமைத்தில்
அங்குைமாக வடிவு யகாண்டு, ஒருசில விைாடிகளில் யபருமைமாக முரளத்துவிட்டது.
சுவரில் எழுதிய எழுத்ரதப்கபால் தன் எதிர்காலம் எத்தரகயது என்பரத
இைாவணன் அறிந்துயகாள்கிறான். இப்யபாழுது அவனுக்குள்ளரவ இைண்கட
வழிகள்தான். ஒன்று, பிைாட்டிரய விடுவித்து, அவர்கள் சீற்றத்ரதத் தணித்தல்.
இவ்வாறுயேய்தால் மகனும் அவனும் உயிர்வாழ முடியும். இைண்டாவது வழி, கபார்
யேய்து மடிதகல ஆகும். இந்த இைண்டு வழிகரளயும் சீர்தூக்கிப் பார்த்த
இைாவணன் ஒரு முடிவுக்கு வருகிறான். முதலாவது, இத்துரணப் கபரும்
இறந்தபிறகு உயிர்வாழ்வதில் பயனில்ரல. இதுவரையில், அவன்பால்
ஓங்கியிருந்த தன்மாைம், சீரதரய விட்டுவிடுவதால் கதவர்கள் சிரிப்பர்
என்ற எண்ணத்ரத உருவாக்குகிறது. இதுவரை அவன் யபயரைக் ககட்டு அஞ்சி
நடுங்கிய கதவர்கள் எள்ளி நரகயாடுவரதப் பார்த்துக்யகாண்டு, மாைமிழந்து உயிரை
ரவத்திருப்பது எந்தப் பயித்தியக்காைனும் யேய்ய விரும்பாததாகும். அரத மகனுக்கு
விளக்கும் முரறயில் பின்வருமாறு கபசுகிறான்.

'கபரதரம உரைத்தாய்; பிள்ளாய்! உலகு எலாம் யபயை,

கபைாக்

காரத என் புகழிகைாடு நிரலயபற, அமைர் காண

மீது எழும் யமாக்குள் அன்ை யாக்ரகரய விடுவது அல்லால்,

சீரதரய விடுவது உண்கடா, இருபது திண்கதாள்

உண்டால்"
(9124)

'மககை! உலயகலாம் அழிந்தாலும், அழியாத என் புகயழாடு வாழ்ந்துவிட்டு, நீரில்

கதான்றும் குமிழிகபால நிரலகபறில்லாத இந்த வாழ்க்ரகரய விட்டுச்
யேல்கவகையாைால், கதவர்களும் என் இறப்ரபக் கண்டு கபாற்றுவார்கள்.
சீரதரய விட்டால், இருபது கதாள்கள் இருந்தும் ோைமற்ற வாழ்க்ரக வாழ்ந்தான்
என்று உலகம் ஏசும். சீரதரய விடப்கபாவ தில்ரல என்று யபாருள்படப்
கபசுவகத இைாவணன் கருத்தாகும். இைாவணன் மைத்தில் இப்யபாழுது
எஞ்சியுள்ளது சீரதபால் உள்ள தகாத காமம் அன்று; எஞ்சியுள்ளது மாை உணர்ச்சிகய
யாகும். இந்த எண்ணம் மிக வலுவாக அவரைப்பற்றி யிருந்தது என்பரதப்
பின்ைரும் காணலாம்.
முக்ககாடி வாழ்நாள் உரடய இைாவணன், இன்றுவரை தைக்கும் ஒரு முடிவு
காலம் உண்டு என்பரதக் கைவிலும் கருதிைான் இல்ரல. கார்த்தவீரியனிடம்
கதாற்றகபாதும், வாலியின் வாலில் கட்டுண்டகபாதும், கயிரலரயப்
யபயர்த்யதடுத்தகபாதும், அவன் கதால்விகய கண்டான். இத்கதால்விககள தன்
யபருரமக்கு அடித்தளம் என்ற எண்ணத்தில் வாழ்ந்துவந்தான். ஆைால்,
இப்யபாழுது சுள்ளியில் உரறதரு குைங்கும், இைண்டு மனிதர்களும், தன்ரை
எதிர்க்கின்றார்கள் என்றால், அது நரகப்பதற்குரியதாகும் என்கற எண்ணிவந்தான்,
சுள்ளியில் உரறகின்ற குைங்கு, மகன் அக்க குமாைரையும், பஞ்ே
கேைாபதிகரளயும் பிரேந்து எறிந்தது முதல் அதிர்ச்சியாகும். கும்பகர்ணனும்,
அதிகாயனும் கபாரில் பட்டது இைண்டாவது அதிர்ச்சியாகும். வில்லாளரில்
முதல்வைாகிய இந்திைசித்தன் 'சீரதரய விடுக' என்று அறவுரை கூறியது மூன்றாவது
அதிர்ச்சியாகும். தான் இறப்பது உறுதி என்றவுடன் இைண்டு யபாருள்கரள அவன்
விரும்புகிறான். ஒன்று, இறுதி கநைத்தில் விட்டுக் யகாடுக்காமல் கபார் புரிந்து
மாைத்கதாடு இறப்பது, அப்படி இறந்தால் அந்த இைாமன் யபயர் இருக்கின்றவரை
தன் யபயரும் இருக்கும் அல்லவா? அப்படி நிரலகபறுள்ள புகரழ அரடயத் தன்
உயிரைக் யகாடுப்பது மிகச் சிறிய விரலயாகும். இக் கருத்துப்பட அவன்
கபசியரதக் கம்பநாடன் பின்வரும் பாடலில் அரமக்கிறான்.

'யவன்றியலன் என்ற கபாதும், கவதம் உள்ளளவும்,

யானும்
நின்றுயளன் அன்கறா, மற்று அவ் இைாமன் கபர் நிற்கும்

ஆயின்?

யபான்றுதல் ஒரு காலத்தும் தவிருகமா? யபாதுரமத்து அன்கறா?

இன்று உளார் நாரள மாள்வர்; புகழுக்கும் இறுதி
உண்கடா?
(9125)

இலக்குவனும் இந்திைசித்தும் : தந்ரதக்கும் மகனுக்கும் நடந்த உரையாடலுக்குப்

பிறகு, தந்ரதக்கு முன்ைர்த் தான் கபாரில் யேன்று மடியகவண்டும் என்ற
முடிவுடன்தான், கபாருக்குப் புறப்படுகிறான் இந்திைசித்தன், இம்முரற அவன்
இலக்குவனுடன் நிகழ்த்திய கபாரைக் கண்டு கதவர்களும்- ஏன் இலக்குவன்கூட
வியப்பில் ஆழ்ந்து விடுகின்றைர். சிவன் யகாடுத்த கதர் முதலியவற்ரற
அழித்தும், தன் சுயவலிரமயால்மட்டும் இந்திைசித்தரை யவல்ல முடியாது
என்பரத, மும்முரற அவகைாடு யபாருத இலக்குவன் கண்டுயகாண்டான். தன்
ஆற்றரலமட்டும் யகாண்டு, இந்திைசித்தரை யவல்ல முடியாது என்பரதக்
கண்ட இலக்குவன், இரறவரைத் துரணக்கு அரழக்கிறான்.
யதய்வப்பரடகரள ஏவி, ஒன்றும் நடவாதயபாழுது அந்தத் யதய்வத்ரதகய
துரணக்கு அரழக்கின்றான் இலக்குவன். இறுதியாக அவன் விட்ட பரட
யதய்வப்பரட அன்று. ோதாைண வீைர்கள் பயன்படுத்தும் பிரறமுகப் பகழிகய
யாகும். இப்பகழிரய ஏவு முன்ைர் இலக்குவன் கபசிய கபச்சுக்கள் சிந்திக்கத்
தக்கரவ.

'மரறககள கதறத் தக்க, கவதியர் வணங்கற்பால,

இரறயவன் இைாமன் என்னும் நல் அறமூர்த்தி என்னின்,

பிரற எயிற்று இவரைக் ககாறி' என்று, ஒை பிரற வாய்

வாளி

நிரற உற வாங்கி விட்டான் - உலகு எலாம் நிறுத்தி

நின்றான்.
(9166)

மரறககள கதறத்தக்கவன், கவதியர் வணங்கத்தக்கவன் யாைாக இருக்க முடியும்?

பைம்யபாருளாகத்தாகை இருக்க முடியும்? அந்தப் பைம்யபாருள்,
நல்லறமூர்த்தியாகி, இைாமன் என்ற மானிட ேட்ரடதாங்கி வந்துள்ளான் என்பது
உண்ரமயாைால் இந்தச் ோதாைணப் பிரறமுக வாளி இந்திைசித்தன் கழுத்ரதத்
துண்டிப்பதாக என்று ேபதம் யேய்து, எய்த வாளி அக்கடரமரயச் யேய்துவிட்டது.
இைாமானுஜன் என்று யோல்லப்படும் இலக்குவன், இைாமனின் தம்பி என்றாலும்,
தம்பி என்ற உரிரமகயாடு கபார் யேய்தயபாழுது பயன் ஒன்றும் நிற்கவில்ரல.
ஆைால், இைாமானுஜன் என்ற பக்தன், பைம பாகவதைாக நின்று பைம்யபாருரளத்
துரணக்கரழத்து 'யான்', 'எைது' என்ற அகங்காை மமகாைங்கள் அடங்கி, இது
இரறவன் பணி என்ற நிரைவில், ஒரு ோதாைணப் பகழிரய ஏவவும்,
பிைம்மாத்திைம் கூடச் யேய்ய முடியாத யேயரல, இந்தச் ோதாைண அம்பு
யேய்துவிட்டது. கவறு பரடக்கலங்கரளப் பயன்படுத்தி, தன் ஆற்றரலக் யகாண்டு
இந்திைசித்தரைக் யகான்றிருப்பின், இலக்குவன் யபருரமப்படவும், ஓைளவு
கர்வம் யகாள்ளவும் அங்கக இடமிருந்திருக்கும். இரறவன் யபயரைப் பயன்படுத்தி,
ோதாைண அம்ரபப் கபாட்டு, தன் காரியத்ரத முடிக்கும் இலக்குவன் யவறும்
கருவிமாத்திரையாக இருக்கின்றாகை தவிை, அவனுக்கு என்று தனித்துவம் எதுவும்
இல்ரல. அதைால்தான் கபாலும் அவரைக் கட்டித்தழுவிய இைாமன், 'ஆடவர் திலக!
நின்ைால் அன்று' என்று கூறுகிறான் கபாலும். இைாமன் இந்திைசித்தனுடன் கநகை
யபாருதாவிட்டாலும் அவன் யபயரில் ஆரணயிட்டு எய்த அம்கப
இந்திைசித்தரைக் யகான்றது. ஆதலால், கும்பரையும், இைாவணரையும் கபால,
இந்திைசித்தனும் இைாமன் ரகயாகலகய மடிந்தான் என்று நிரைக்க இடமுண்டு.
இம்மூவரில் கும்பனும், இந்திைசித்தனும் பிரழ ஏதும் யேய்யாதவர்கள். ஏரைய
எல்லா வரககளிலும் - தவம் உட்பட இைாவணனுக்குச் ேமமாைவர்கள். எைகவ,
பைம் யபாருள், மானிடச் ேட்ரட தாங்கி இவ்வுலகிரட வந்து, தாகை கபாரிட்டுக்
யகால்லகவண்டிய சிறப்ரபப் யபற்றைர்.

இைாமானுஜன் ஆகிய இலக்குவன், நடந்துயகாண்டதும ்ேரியாைகத ஆகும்.

தைக்யகன்று இரறவன் யகாடுத்துள்ள ஆற்றரலப் பயன்படுத்தி இந்திைசித்தரைக்
யகால்ல முயன்றான். அது முடியாது என்று உறுதியாைவுடன் தான் இரறவரைத்
துரணக்கு அரழக்கின்றான். இலக்குவன், அவனுரடய தவப்பலன், அவன் ஆற்றல்,
யதய்வப்பரடகள் ஆகிய அரைத்தும் யேய்ய முடியாத ஒரு யேயரல, இரறவன்
யபயகைாடு கேர்ந்த ஒரு பிரறமுக வாளி யேய்துமுடிக்கின்றது. இரறவனுரடய நாம
மகிரம, ோம்பவானுரடய சிறகுகரள வளைச் யேய்கிறது; அனுமரைக் கடல் கடக்க
ரவக்கிறது; ஒரு ோதாைண அம்பு இந்திைசித்தன் தரலரயக் யகாய்கிறது. 6ம்
நூற்றாண்டுமுதல் 8ம் நூற்றாண்டுவரை,ஆழ்வார்கள் பக்தி இயக்கத்ரத வளர்த்து,
இரறவன் நாம மகிரமரய எடுத்துக் கூறிைர். 9ம் நூற்றாண்டில் கதான்றிய
கம்பநாடன், இக்கருத்துக்கு அைண் யேய்வதுகபால இந்த மூன்று இடங்களிலும் நாம
மகிரமரய யவளிப்படுத்துகிறான்.

இைாவணன் : மகன் இந்திைசித்தனுடன் கபசிய யோற்கரள ரவத்து அவன்

வாழ்வின் முடிரவ இைாவணன் அறிந்துயகாண்டான் என்றும், எஞ்சிய நாட்கரள
எவ்வாறு கழிக்க கவண்டும் என்றும், இறுதிவரையில் தான் என்ை யேய்ய
கவண்டும் என்றும் எல்லா வரகயிலும் ஆய்ந்து, யதளிந்து, ஒரு முடிவுக்கு
வந்துவிட்டான் எைக் கண்கடாம். இந்திைசித்தன் முடிவு இவ்வாறுதான்
இருக்கும் என்று கும்பகர்ணன் முன்ைகை கூறியுள்ளான். இப்யபாழுது
இந்திைசித்தனும் அரதகய கூறிைான். அப்படி இருந்தும் மறுபடியும், நிகும்பரல
அழிந்த பின்னும், இந்திைசித்தரைப் கபாருக்கு அனுப்பிைான் இைாவணன்
என்றால், இைாவணன் மைநிரலரய ஒருவாறு ஊகிக்க முடிகிறது. இந்த நிரலயில்
இைாவணன் மைத்தில் ேககாதை வாஞ்ரேகயா, புத்திை வாத்ேல்யகமா, சீரதயின்
மாட்டுக் காமகமா இல்ரல. குலத்து மாைத்ரத இறுதிவரை நிரலநிறுத்த
கவண்டும் என்ற எண்ணகம உள்ளது. மூவுலகுக்கும் அச்ேமூட்டிய இைாவணன்,
மனிதனிடம் அஞ்சி ஓடிைான் என்ற அபவாதத்ரத அவன் ஏற்கத் தயாைாயில்ரல.
மாைம் இழந்து தான் வாழவிரும்பாத கபாது இந்திைரை யவன்ற மகனும்
வாழக்கூடாது என்ற எண்ணம் அவனுரடய அடிமைத்தில் இருந்திருத்தல்
கவண்டும். அதைாகலகய அவன் இறப்பது உறுதி என்று அறிந்திருந்தும் அவரை
மறுபடியும் கபாருக்கு அனுப்புகிறான். இவ்வளவு உறுதிப்பாட்டுடன் இைாவணன்
இருந்தான் என்றாலும், இந்திைசித்தன் இறந்தயபாழுது அவன்
நிரலகுரலந்துவிட்டான் என்பது அவன் கதறி அழும் பாடல்களில் நமக்கு நன்கு
விளங்குகின்றது. இதுவரை குலத்து மாைம் காக்க இட்ட பலி என்று கபசிக்யகாண்டு
வந்த இைாவணன், இந்திைசித்து இறந்த பிறகு, அவன் மைத்தின் ஆழத்தில்
புரதந்திருந்த எண்ணம் யவளிப்படுகிறது. வாய், குல மாைம் என்று கபசிைாலும்,
அடிமைத்தில் தன்ைலம் நிரறந்திருந்தரமயாகலகய இந்த விபரீத விரளவு
ஏற்பட்டது என்பரத மகரை கநாக்கி அழும்யபாழுது அவரையும் அறியாது
யோல்லிவிடுகிறான்.
'சிைத்யதாடும் யகாற்றம் முற்றி, இந்திைன் யேல்வம்

கமவி,

நிரைத்தது முடித்து நின்கறன்; கநரிரழ ஒருத்தி நீைால்,

எைக்கு நீ யேய்யத்தக்க கடன் எலாம், ஏங்கி ஏங்கி,

உைக்கு நான் யேய்வதாகைன்! என்னின் யார் உலகத்து
உள்ளார்?".

(9224)

இப்பாடலில் வரும், நிரைத்தது எல்லாம் முடித்து நின்ற தைக்கு ஒரு யபண்

காைணமாக, மகனுக்கு நீர்க்கடன் யேய்யகவண்டி வந்தகத எை வருந்துகிறான்.
மகன் தந்ரதக்குச் யேய்ய கவண்டிய நீர்க்கடரை, தந்ரத மகற்குச் யேய்யும்
அவலநிரல வந்தரதயும், அதற்குக் காைணமாய் இருந்தது ஒரு யபண்கண
என்பரதயும், இைாவணன் கபசும்யபாழுது அவன் தந்ரதப்பாேம் எவ்வளவு
ஆழமாைது என்பரத அறியலாம். இந்த நிரலயில், பந்த பாேங்கள், விருப்பு
யவறுப்பு ஆகிய அரைத்ரதயும் கடந்து, கபாருக்குப் புறப்படுகிறான்
இைாவணன். இதுவரை, இன்று இல்லாவிட்டால் நாரளயவற்றி என்ற
எண்ணத்தில் மிதந்து வந்த இைாவணன் இது இறுதிப்கபார் என்பரதயும் இதில்
இைண்டில் ஒன்று முடிவாகிவிடும் என்பரதயும் உணர்ந்து பின்வருமாறு
கபசுகிறான்: "மன்றல் அம்குழல் ேைகி தன் மலர்க் ரகயான் வயிறு
யகான்று, அலந்தரலக்யகாடு, யநடுந் துயரிரடக்
குளித்தல்:

அன்று இது என்றிடின், மயன் மகள் அத் யதாழில் உறுதல்:

இன்று, இைண்டின் ஒன்று ஆக்குயவன், தரலப்படின்'

என்றான்.

(9667)

இவ்வாறு வஞ்சிைம் கூறித் கதர் ஏறும் இைாவணன் மைநிரலரய, இத்கதர் ஏறு

படலத்தின் மூன்றாவது பாடலிகலகய மிக நுணுக்கமாக விளக்குகிறான் கம்பன்.

"ஈேரை, இரமயா முக் கண் ஒருவரை, இருரமக்கு ஏற்ற பூேரை முரறயின்

யேய்து...............................................
(9644)

இந்த அடி ஆழ்ந்து சிந்திக்கத் தக்கதாகும். சிவ பக்தைாகிய இைாவணன் இரமயா

முக்கண் இரறவரைக் கரடசி நாளன்றும் பூேரை யேய்தான் என்று
யோல்லவருகின்ற கம்பநாடன், "இருரமக்கு ஏற்ற பூேரை முரறயின் யேய்து"
என்று கூறும்யபாழுது, இைாவணனுரடய ஆழ் மைம், அகமைம், புறமைம் ஆகிய
மூன்ரறயும் படம்பிடித்துக் காட்டுவதன் மூலம் இைாவணன் யபற்ற புதிய
யோரூபத்ரத எடுத்துக்காட்டுகிறான்.
 முக்ககாடி வாழ்நாள் வாழ்ந்தவன், மூவுலகம் கபாற்ற வாழ்ந்தவன் இறப்பு
உறுதி என்று அறிந்து, அந்தச் ோரவ எதிர்யகாள்ளப் கபாகும்யபாழுது எப்படி
அரமதியாக இருக்க முடியும்? மைத்ரத அடக்கிய யபரியவர்கள்கூட இத்தரகய
சூழ்நிரலயில் தடுமாற்றம் அரடதல் இயல்கப ஆகும். இந்த நிரலயிலும்
இருரமக்கு ஏற்ற பூேரைரய ஒருவன் எவ்வாறு யேய்ய முடியும்? இருரமக்கு ஏற்ற
பூேரை என்ற யதாடர் இம்ரம, மறுரமக்கு ஏற்ற பூேரை என்று யபாருள் தருவதுடன்,
காமிய, நிஷ்காமிய பூேரை யேய்தான் என்றால், அவன் ேமதிருஷ்டி யபற்று,
ஸ்திதப்பிைக்ஞ நிரலயபற்ற ஒருவைாககவ இருத்தல் கவண்டும்.

நிஷ்காமிய பூரேக்கூட, மைத்தில் ஒரு ேலைம் இல்லாமல் ோதாைண காலங்களில்

அரமதியாக பூரே யேய்தாகை அகத கபாலதான் இன்றும் யேய்தான் என்பரதக்
குறிக்ககவ கவிஞன் பூேரை முரறயில் யேய்து என்று கூறுகிறான். முரறயில் என்ற
யோல்லிைால் பதட்டகமா, கவரலகயா, மை உரளச்ேகலா, பரகரமகயா,
காமகமா எதுவுமில்லாமல் மை அரமதியுடன் இருந்தால் தான் முரறப்படி பூரே
யேய்ய முடியும். இந்த இடத்தில் கவிஞன் இைாவணன் இறுதிப் கபாருக்குப்
புறப்படும் நிரலயில் இவ்வாறு பூேரை யேய்தான் என்று கூற ஒரு காைணமுண்டு.
சுற்றத்தார் யாவரும் ோவில் படகநர்ந்த நிரலயிலும், தன்ரைகய கநைாகும்
தம்பிரயயும் தையரையும் இழந்த நிரலயிலும் கலக்கத்திற்கு இலக்காகிய
யநருக்கடி மிகுந்த அவல நிரலயிலும் முரறப்படி பூேரை யேய்தான். ஏன் கம்பன்
இவ்வாறு கூறுகிறான் என்றால், கபார்க்களத்தில் உண்ரமயில் இைாமன் யார் என்பரத
இைாவணன் அறியமுடிகிறது.

"சிவகைா? அல்லன்; நான்முகன் அல்லன்: திருமாலாம் அவகைா? அல்லன்;

யமய்வைம் எல்லாம் அடுகன்றான்; தவகைா என்னின், யேய்து முடிக்கும் தைன்
அல்லன்; இவகைாதான் அவ் கவத முதல் காைணன்?' என்றான்.

(9837)
இந்த எண்ணம் இைாவணனுக்கு திடீர் என்று கதான்றவில்ரல. மககாதைனிடம்
இைாமன் யபருரமரயயும், வில்லாற்றரலயும் இைாவணன் கபசும்கபாதுகூட, இந்த
எண்ணம் இருந்ததாகத் யதரியவில்ரல. ஒரு சுத்த வீைன், மற்யறாரு சுத்த வீைரைப்
புகழ்வதாககவ அவ்விடம் அரமந்துள்ளது. இைாமரைப் பற்றிய இப்புகழுரைகரள
மாமனிடம் கபசுகின்ற அகத கநைத்தில் இைாவணனின் ஆழ்மைத்தில், இைாமன்
பைம் யபாருள் என்ற எண்ணம் அங்குைம் கபால் முரளவிடுகின்றது. அந்த
அங்குைத்திற்கு வித்திட்டவன் அனுமகை ஆவான். பிணி வீட்டு படலத்தில்,
திரிமூர்த்திகரளயும் "புல்லிய வலியிகைார்" (5878) என்று கபசிய அனுமன், மூலமும்
நடுவும் ஈறும் இல்லது ஓர் மும்ரமத்து ஆய, காலமும், கணக்கும் நீத்த காைணன்"
(5884) என்று இைாமரைப்பற்றிக் கூறியது மாயபரும் அறிஞைாை இைாவணன்
மைத்தில் அனுமன் இட்ட விரதயாகும். இந்த விரததான், இைாவணன்
மாமனிடத்தில் கபசும்யபாழுது அங்குைமாக முரளத்து, இப்யபாழுது
இறுதிப்கபாரில் முழுமைமாக வளர்ந்து, எதிரில் நிற்பவன் கவத முதற்காைணன்
என்பரத உணருமாறு யேய்கின்றது. இருரமக்கு ஏற்ற பூேரைரய மைக்கலக்கம்,
அவேைம் ஆகியவற்றில் உள்ளவர்கள் யேய்யமுடியாது. யதளிந்த மைநிரலயில்
இைாவணன் இருந்தரமயால் இைாமன் கவத முதற் காைணன் என்று உணை
ரவக்கின்றது.
 என்றாலும், யமய்யறிவு யபற்றவர்கள்கூடப் பரழய விரைப்பயத்தால்
அதரை இழந்துவிடுதல் உண்டு என்பரதப் பல யபரிகயார்களின் வைலாறுகள்
நமக்கு காட்டுகின்றை. ஆதலால், இந்த விைாடிவரை ேமதிருஷ்டியும், யமய்யறிவும்
யபற்று, கவத முதற் காைணரை கநகை தரிசித்தும், அவ்வழியில் கமகல
யதாடைமுடியாதபடி அவனுரடய ஆணவம் தரடயேய்கின்றது. ஆன்மாக்கரள
மூன்று வரகயாகப் பிரிக்கும் ரேவசித்தாந்திகள் ஆணவம், கன்மம், மாரய என்ற
முக் குற்றங்கரளயும் உரடயவர்கள் ேகலர் என்றும், ஆணவம், கன்மம் என்ற
இைண்டு குற்றங்கரள மட்டும் உரடயவர் பிைளயாகலர் என்றும் ஆணவம்
மட்டும் உரடயவர்கள் விஞ்ஞாைகலர் என்றும் கூறுவர். எைகவ,
யமய்ப்யபாருரளத் தரிேைம் யேய்துகூட ஆணவத்திலிருந்து விடுபடாமல்

"யாகைனும் தான் ஆகுக! யான் என் தனி ஆண்ரம கபகைன்; நின்கற யவன்றி
முடிப்யபன்; புகழ் யபற்கறன்; கநகை யேல்லும் யகால்லும் எனில் தான்
நிமிர்யவன்றி, கவகை நிற்கும்; மீள்கிகலன்' என்ைா, விடலுற்றான்.

(9838)
ஏரைய குற்றங்களிலிருந்து முழுதும் நீங்கியவைாகிய இைாவணன் விஞ்ஞாைகலர்
என்ற ஆணவத்தின் யோரூபமாகக் காட்சி அளிக்கின்றான்.

யகாண்டது விடாரமயும், புகழ் யபறகவண்டும் என்ற விருப்பமும்

ஆணவத்தின் பயைாக விரளபரவ. 'என் தனி ஆண்ரம கபகைன்; நின்கற
யவன்றி முடிப்யபன்; புகழ்யபற்கறன்; என்று அவன் கூறுவது, இறுதிக் குற்றமாகிய
ஆணவத்தின் யவளிப்பாகட ஆகும்.

இைாவணன் வரதப் படலத்ரத அடுத்துக் காணப்படுவது மீட்சிப் படல மாகும்.

இப்படலத்தில் முக்கியப் பகுதி பிைாட்டியின் தீக்குளிப்பு ஆகும். இைாகவன் மானின்
பின்கை யேன்றிருக்ரகயில் இலக்குவரை மைங் கலங்கிய நிரலயில் கடிந்து
கபசிவிட்டாள் பிைாட்டி என்று யோல்கிகறாகம தவிை அவள் கபசியரதக் கூறும்
பாடல்கள் அப்படி நிரைக்க இடம் தைவில்ரல.

'ஒரு பகல் பழகிைார் உயிரை ஈவைால்; யபருமகன் உரலவுறு யபற்றி ககட்டும், நீ

யவருவரல நின்றரை; கவறு என்? யான் இனி, எரியிரடக்கடிது வீழ்ந்து
இறப்யபன், ஈண்டு' எைா

(3331)

"இைாகவனிடம் ஒரு பகற்யபாழுது பழகிைவர்கள்கூட அவனுக்காகத்தன்

உயிரைகய தந்து விடுவர். அவன்பின் பிறந்த இரளயைாகிய நீ அப்யபருமகன்
அழிகிறான் என்ற யேய்தி அறிந்தும் உடல் பதறாமல் நிற்கின்றாய். இது தவிை நான்
யோல்வதற்கு கவறு ஒன்றுமில்ரல. தீயில் மூழ்கி என் வாழ்நாரள
முடித்துக்யகாள்வது தவிை கவறு வழியில்ரல" என்று யபாருள்படும் இச்
யோற்கள் அவள் துயைத்ரத அறிவிக்கின்றகத தவிை கவறு இல்ரல. யபண் என்ற
காைணத்தால் இைாமனுரடய உண்ரம யோரூபத்ரத அறியாமல் அவனுக்கு ககடு
வந்து விட்டது என்று அஞ்சுகிற நிரலயில் 'யவருவரல நின்றரை' என்று
கபசுகின்றவளின் மைநிரலரய கவிஞன்,
 என்று அவன் இயம்பலும், எடுத்த சீற்றத்தள் யகான்றை இன்ைலள், யகாதிக்கும்
உள்ளத்தள் நின்ற நின்நிரல இது, யநறியிற்று அன்று'...........
........................................................................................
(3330)

என்ற பாடலில் கூறுகிறான். யபாங்கிய சீற்றமும், யகாதிக்கும் உள்ளமும் ஒன்று

கேர்ந்தவழி அறிவு அங்கு யதாழிற்பட வில்ரல. எைகவ இைாமனுரடய உண்ரம
நிரலரய அறியாதது கபாலகவ இலக்குவனுரடய உண்ரம நிரலரயயும்
அறியாது கபசுகிறாள். நீ இப்யபாழுது பதறாமல் நிற்கின்ற நிரல நன்யைறியில்
யேய்கவார்கள் யேய்யும் யேயலன்று என்ற கருத்தில் 'நின்ற நின்நிரல
யநறியிற்று அன்று' என்று கபசிவிட்டாள். அைே குமாைைாகப் பிறந்தும்
மரைவிரயத் துறந்தும் வைத்திரட வந்து பல ஆண்டுகள் ஊரையும்
உறக்கத்ரதயும் மறந்து தரலவன் பணி தரலநிற்கும் ஒருவரைப் பார்த்து
அவனுரடய மைநிரலரயகய ஐயுற்று கபசுபவள் கபால பிைாட்டி கபசியது மிகக்
யகாடுரமயாைது தான், என்றாலும், இவ்வார்த்ரதகரளக் ககட்ட இரளய
யபருமாள் அவளிடம் சிைம் யகாள்ளவில்ரல. அதற்கு மாறாக பச்ோதாபகம
யகாள்கிறான். யாயைை நிரைந்தீர் கமலக் கண்ணரை என்று அவன் இைாகவன்
ஆற்றரல விரிவாக எடுத்துக்கூறியும் யதளிவாகச் சிந்திக்கும் ஆற்றரல
இழந்துவிட்ட பிைாட்டி முன்பின் கயாசியாமல் 'நின்றநின் நிரல, இது யநறியிற்று
அன்று' என்று கூறியது மிகக் யகாடிய வார்த்ரத எனினும் அது கபேப்பட்ட
சூழ்நிரலரயயும், கபசியவள் மரைவி ஸ்தாைத்ரத வகிக்கும் யபண் என்பரதயும்
அறிந்தால் அவரள மன்னிப்பது எளிதாகும்.
இலக்குவன் இைாமனிடம் யேன்றயபாழுது அவரைக் கண்ட இைாகவன்
திடுக்குற்று வந்த காைணம் பற்றி விைவ, இரளகயான் கதவியின் துயைத்ரதயும்,
தான் கபாகாவிட்டால் அவள் தீ இரடபுக முயன்றரதயும், ககடு வரும் என்று தான்
அஞ்சுவரதயும் எடுத்துக் கூறிைான். அண்ணன் தம்பி ஆக இருவரும் அவள்மாட்டுச்
சிைகமா, யவறுப்கபா யகாண்டதாக எக்குறிப்பும் இப பாடல்களில் இல்ரல.
அவள் யபண்ரமயின் காைணமாக கதான்றிய அச்ே உணர்வின் காைணமாக இவ்வாறு
கபசிைாள் என்று நிரைத்தார்ககள தவிை கவறு இல்ரல.
அதன்பிறகு விரைவாக நடந்த யேயல்கள் பிைாட்டிரயக் கதிகலங்கச்
யேய்துவிட்டை. தன்ரைக் காத்து நின்றவரை மைம் கநாகும்படிப் கபசி தாகை
கபாகச் யோல்லியது எவ்வளவு அறியாரம உரடயது என்பரத அகோகவைத்தில்
இருக்கும்யபாழுது அரமதியாகச் சிந்திக்கின்றாள். இைாம பக்தியில் ஈடு
இரணயற்று விளங்கிய ஒரு யபருமகரைத் தைக் குரறவாக கபசியரத அறிந்த
இைாமன், தன்ரை அறிவிலள்; அைசியாக இருப்பதற்கு தகுதியற்றவள் என்று நிரைந்து
ஒதுக்கிவிட்டாகைா என்று அஞ்சுகிறாள்.

என்ரை, நாயகன், இளவரல, எண்ணலா விரைகயன்

யோன்ை வார்த்ரத ககட்டு, "அறிவு இலள்" எைத்
துறந்தாகைா?
..................................................................................... (5082)

தான் முன்பின் கயாசியாமல், இைாமானுஜைாகிய இரளயவரைப் கபசியது

எத்துரணப் யபரிய தவறு என்று இப்யபாழுது அவளால் உணை முடிகின்றது. இைாம
பக்தரைப் பார்த்து நீ நடந்து யகாள்வது ேரியில்ரல என்று அண்ணன் மரைவி
கபசிைால் இரதவிடப் யபரிய தவறு கவறு இருக்க முடியாது. ஆககவ, இவ்வாறு
நிரைந்து நிரைந்து இரளயவனுக்கு அறிந்கதா அறியாமகலா யபருந்தவறு
இரழத்துவிட்கடாம் என்ற குற்றவுணர்வு பிைாட்டியின் மை ஆழத்தில் வலுவாகப்
பதிந்து விட்டது.
குற்ற உணர்விைால் வருந்துகின்ற பிைாட்டியின் இரளய யபருமாளும் விரைவில்
ேந்தித்து அகயாத்தி யேன்று ஒகை இடத்தில் வாழகவண்டிய சூழ்நிரல உருவாகிக்
யகாண்டு இருக்கிறது. குற்ற உணர்வுரடய ஒருத்தி எவ்வளவுதான் மறக்க
முயன்றாலும் இலக்குவரைப் பார்க்கும் கபாயதல்லாம் அந்த குற்ற உணர்வு
அவளுரடய மைத்தில் யநருடிக் யகாண்கட இருக்கும். எைகவ, அக்குற்றம்
கபாககவண்டுமாைால் இலக்குவைால் தான் ஒரு தண்டரைரய அரடய
கவண்டும். அதுகவ தான் யேய்த குற்றத்திற்குக் கழுவாய் என்று நிரைக்கிறாள்
பிைாட்டி .
இதரை நன்கறிந்து யகாண்ட இைாகவன், பிைாட்டிரய யநருப்பில் விழ
முற்படும் நிரலக்கு அவரள ஏசுகிறான். யநருப்பில் விழ முடிவுயேய்த பிைாட்டி
இலக்குவரைப் பார்த்து 'நீ எைக்கு யநருப்பு அரமத்து தா! என்று கவண்டுகிறாள்.
யநருப்பு அரமக்க கவண்டுமாைால் இலங்ரக வாசியாை வீடணரை அல்லவா
அவள் ககட்டிருக்க கவண்டும்? அரத விட்டுவிட்டு இலங்ரகக்கு முற்றிலும்
புதியவைாை இரளயவரை கநாக்கி, தீ அரமத்து தா என்று ககட்பதிலிருந்கத
அவைால் தைக்கு தண்டரைத் தைப்பட்டால் தன் குற்ற உணர்விலிருந்து கழுவாய்
கதடிக்யகாள்ள முடியும் என்று அவள் விரும்புகிறாள் என்பரத நன்கு புரிந்துயகாள்ள
முடியும். அக்னிப் பிைகவேம் என்ற இந்த முழுநிகழ்ச்சியும் பிைாட்டியின் குற்ற
உணர்ரவப் கபாக்க அறத்தின் மூர்த்தியாகிய இைாகவன் நடத்திய நாடககம என்பரத
நன்கு விளங்கிக் யகாள்ளலாம். தீ அரமக்க என்று பிைாட்டி ககட்டவுடன் நடுங்கிப்
கபாை இலக்குவன், அண்ணன் முகத்ரதப் பார்க்கிறான்.
"இரளயவன்தரை அரழத்து, 'இருதி, தீ' எை, வரள ஒலி முன் ரகயாள் வாயின்
கூறிைாள்; உரளவுறு மைத்தவன் உலகம் யாவுக்கும் கரளகரணத் யதாழ, அவன்
கண்ணின் கூறிைான்
(10029)

என்ற இப்பாடலின் 3வது அடியில் உள்ள கண்ணின் கூறிைான் என்ற யதாடர், இது ஒரு
நாடகம் என்பரத இரளயவனுக்கு இைாகவன் உணர்த்திைான் என்று யபாருள்
யகாள்ளுமாறு நிற்கிறது. கம்பநாடனுரடய காவியத்தில் வரும் பிைாட்டியின்
அக்னிப்பிைகவேம் ஏரைய இைாமாயணங்களிலிருந்து முற்றிலும்
மாறுபட்டிருப்பரதக் காணலாம். மைவியரல நன்கு அறிந்த கவிஞகை
இத்தரகயயதாரு சூழ்நிரல உருவாக்கி, அதரை அக்னிப் பிைகவேத்தில் முடிக்க
முடியும்.
 அடுத்துள்ள திருமுடிசூட்டு படலத்தில் முடிசூட்டரலக் கூறும் கவிஞன்
பாடியுள்ள அரியரண அனுமன் தாங்க என்ற பாடல் அரைவரும் அறிந்த
ஒன்றாகும். இப்பாடலின் தனிச் சிறப்பு என்ையவன்றால், முடிசூட்டப்பட்டவன்
யபயரைக் குறிக்காமகலகய 'வசிட்டகை புரைந்தான், யமௌலி' என்று முடிக்கிறான்
கவிஞன். முடிசூட்டப்பட்டவரைச் சுற்றி நிற்பவர்கள் வரிரேயாகக் கூறப்
யபறுகிறார்கள். அரியரண அனுமன் தாங்கிைான்; பைதன் யவண்குரட
கவித்தான்; இருவரும் (இலக்குவ, ேத்ருக்கைர்) கவரி வீசிைர். அங்கதன் உரடவாள்
ஏந்திைான்; இவர்களுக்கு இப்பணி வழங்கப்பட்டதன் நுணுக்கத்ரதக் காண்டல்
கவண்டும். அகங்காை, மமகாைங்கள் அறகவ யேற்று இைாம பக்தி ோம்ைாஜ்ஜியத்தில்
மூழ்கித் தங்கரளகய இழந்தவர்கள் அனுமன், பைதன் என்ற இருவருமாவர்.
அதிலும் பக்திகயாடு யதாண்டும் கலந்த முழுவடிவம் அனுமன். அவன்
அரியரணத் தாங்கிைான் என்றால் இைாமன் ஆட்சி என்பது யதாண்டு என்ற
அடித்தளத்தின்கமல் அரமந்துள்ளது. என்று அறிய முடியும். தன்ைலமற்ற பக்தியில்
திரளத்தாலும் ஆயிைம் இைாமர்கட்குச் ேமமாைவன் என்று மற்று ஓர் அன்கப
வடிவாை குகைால் ோன்றிதழ் தைப்யபற்றவன் பைதன் என்றாலும் தரலவன் பணி
தரலநின்றவைாய் பதிைான்கு ஆண்டுகள் ஆட்சி புரிவது தன் கடரம என்று
அறிந்தவுடன் விருப்பு, யவறுப்பற்ற ேமநிரலயில் நின்று ஆட்சி புரிந்தவன்
ஆதலால், அன்கபாடு கூடிய கடரம உணர்ச்சிக்கு பைதன் எடுத்துக்காட்டாவான்.
எைகவ அவன் குரட கவிக்கிறான் என்றால், இைாமைாஜ்ஜியம் யதாண்டு என்ற
அஸ்திவாைத்தில் கமலும் விருப்பு யவறுப்பற்ற கடரம என்ற குரடயின் கீழும்
அரமந்திருத்தரலக் கவிஞன் உருவகமாகப் கபசுகிறான்.

இரவ இைண்டிற்கும் அடுத்தபடியாக அன்கபாடு கலந்த யதாண்டின் வடிவமாகிய

இலக்குவன் ஒருபுறம் கவரி வீசுகிறான். இைாமகாரத முழுவதிலும் ஒகை ஒரு பாட்டில்
கதான்றிமரறயும் அன்பின் வடிவாை ேத்ருக்கைன் மற்யறாரு பக்கம் கவரி
வீசுகிறான். எைகவ இைாமன் என்ற அறத்தின் மூர்த்தி கமலும், கீழும்,
பக்கங்களிலும் அன்பு, கடரம, யதாண்டு என்பவற்றால் சூழப்பட்டுள்ள ஓர்
உருவகத்ரத இந்த ஒரு பாடலில் கவிஞன் தந்துவிடுகிறான். காந்தி அடிகள் கூறிய
இைாமைாஜ்ஜியத்திற்குக் கம்பரை விடச் சிறந்த விளக்கம் தந்தவர் கவறுயாரும் இலர்.
'அங்கதன் உரடவாள் ஏந்த' என்ற யதாடர் மிக நுட்பமாைதாகும். பரக என்று
கருதப்யபற்று யகால்லப்பட்டவைாகிய வாலியின் மகன் அங்கதன் ஆவான்.
அைேனுக்குரிய அதிகாைச் சின்ைமாகிய உரடவாள் பரகவனின் மகன் ரகயில்
யேன்றது என்றால், அதுவும் விரும்பித் தைப்யபற்றது என்றால் இைாமன்
ஆட்சியில் வாளுக்கு கவரலயில்ரல என்ற கருத்ரதச் யோல்லாமல் யோல்கிறான்
கவிஞன். உரடவாள் பிடிக்க என்று யோல்லாமல், உரடவாள் ஏந்த என்று கூறியதால்
வாரளப் பயன்படுத்தும் நாட்கள் ஒழிந்து விட்டை. அது அலங்காைப் யபாருளாக
ஏந்தப்பட்டுள்ளது என்பரதக் குறிக்ககவ 'ஏந்த' என்ற யோல்ரல
பயன்படுத்துகிறான் கவிஞன். இந்த ஒரு பாடலில் கம்பன் கண்ட இைாம
காரதயின் முழுச் சிறப்பும் இடம் யபறுவரதக் காணலாம்.

இந்நிகழ்ச்சிரய அடுத்து இைாகவன் பைதனுக்கு இளவைசு பட்டம் சூட்டிப்

யபாறுப்பு முழுவரதயும் அவனிடம் தந்துவிட்டு அரமதியாை வாழ்வு
கமற்யகாண்டான் என்ற ஒரு பாடரலக் கவிஞன் கூறுவது நம் சிந்தரைரயத்
தூண்டுகிறது. அப் பாடல் வருமாறு:-
 விைத நூல் முனிவன் யோன்ை விதி யநறி வழாரம

கநாக்கி,

வைதனும், இரளஞற்கு ஆங்கண்மா மணி மகுடம் சூட்டி,

பைதரைத் தைது யேங்ககால் நடாவுறப் பணித்து, நாளும்

கரையதரிவு இலாத கபாகக் களிப்பினுள் இருந்தான்

மன்கைா

(10331)

இப்பாடல் ேற்று வியப்ரபத் தருவதாகும். முடிசூடிய சில நாட்களிகலகய

பைதனுக்கு இளவைசு பட்டம் கட்டகவண்டிய சூழ்நிரல என்ை வந்தது.
அறுபதைாயிைம் ஆண்டுகள் ஆட்சி யேய்த தயைதன் தன் கண்மணி கபான்ற
இைாமனுக்கு இளவைசு பட்டம் சூட்ட கவண்டும் என்று நிரைத்தாகை தவிை
உண்ரமயில் தாைாக அதிகாைத்ரத விட்டுக் யகாடுக்க விரும்பியதாகத்
யதரியவில்ரல. அவைது வாழ்வு முழுவரதயும் எவ்வாறு கழித்தான் என்பரத இகதா
கம்பன் கபசுகிறான்:
ஈந்கத கடந்தான், இைப்கபார்கடல்; எண் இல் நூண் நூல் ஆய்ந்கத கடந்தான்,
அறிவு என்னும் அளக்கர்; வாளால் காய்ந்கத கடந்தான், பரககவரல; க ருத்து
முற்றத் கதாய்ந்கத கடந்தான், திருவின் யதாடர்கபாக யபௌவம்

(172)
முதல் மூன்று அடிககளாடு, நான்காவது அடியில் கூறப்பட்ட யபாருள்
இரயபுரடயதாகத் யதரியவில்ரல. முதல் மூன்று அடிகளில் கூறப்பட்ட
கடரமகரள விடாது யேய்த ஒருவன் எவ்வாறு அறுபதிைாயிைம் மரைவியருடன்
இன்ப யவள்ளத்தில் வாழ முடியும் என்ற விைா கதான்றத்தான் யேய்கிறது. கபாகக்
கடலில் திரளத்திருந்த ஒருவன் மற்றவற்றில் மைம் யேலுத்துவது இைண்டிலும் முழுத்
தன்ரம யபறாத ஒரு நிரலரயக் குறிக்கும். சீவகனின் தந்ரத ேச்ேந்தன் வைலாறு
இதற்கு எடுத்துக்காட்டாகும். கமலும் அறுபதிைாயிைம் மரைவியருடன் வாழ்கின்ற
ஒருவன், இன்ப அன்பு வாழ்க்ரகயில்கூட முழுவதுமாக கதாய முடியாது. ஒருவன் -
ஒருத்தி என்றிருக்கும் யபாழுதுதான் அந்த வாழ்க்ரக முழுத்தன்ரம உரடயதாகும்.
அதிலும் இரடயிரடகய அைேனுரடய கடரமகள் குறிக்கிடுமாயின் அது
முழுத்தன்ரமப் யபறாத கபாக வாழ்க்ரகயாகும்.

இந்த எண்ண ஓட்டத்ரத மைத்திற்யகாண்டு இைாமனுரடய வாழ்க்ரக எவ்வாறு

அரமந்தது என்று கபேத் துவங்குகிறான் 'விைத நூல் முனிவன் யோன்ை' என்ற
பாடலில், அரமதியாை இன்ப வாழ்க்ரக என்பது இரடயூறு அற்றதாக இருக்க
கவண்டும். அதிகாைம் நிைம்பிய அைே வாழ்க்ரகயும் இன்பம் தருவதுதாகை என்று
கூறிைால் அங்கக ஒரு பிைச்ேரை கதான்றுகிறது. அதிகாைத்தின் ஆணிகவர் 'நான்'
என்பதாகும். இந்த நான் யபரிதாக வளர்ந்துள்ள நிரலயில்தான் அதிகாை வாழ்க்ரக
அனுபவிக்க முடியும். என்றுகம இைாமரைப் யபாறுத்தமட்டில் அதிகாை வாழ்வில்
ஈடுபாடு உரடயவன் அல்லன் என்பரதக் 'காதல் உற்றிலன்; இகழ்ந்திலன்; 'கடன்
இது' என்று உணர்ந்தும்............ அப்பணிதரல நின்றான் (1382) என்ற பாடலில்
கவிஞன் நன்கு எடுத்துக்காட்டியுள்ளான். அைோட்சி பாைம் எைக் கருதிய
இைாகவன் மற்கறார் அறத்தின் மூர்த்தியாகிய பைதனிடம் அதரை
ஒப்பரடத்துவிட்டு தன் கதவிகயாடு இன்பவாழ்க்ரக நடத்திைான் என்ற பாடலின்
நான்காவது அடி கபசுகிறது.

அதிகாைம், இன்பவாழ்க்ரக என்ற இைண்ரடயும் ஒன்று கலந்ததால் தேைதன்

வாழ்க்ரக முழுத்தன்ரம யபறவில்ரல. அவனுரடய இன்பவாழ்க்ரகயும்
அறுபதிைாயிைத்தால் வகுக்கப்பட்டயபாழுது தன் சிறப்ரப இழந்துவிட்டது. அவன்
மகைாகிய இைாகவன் அதிகாைத்ரதப் பகிர்ந்தளிக்காமல் முழுவதுமாகத் தக்க
பத்திைமாகிய பைதனிடத்தில் தந்து விட்டதால் அக்கவரல நீங்கி விடுகிறது.
அவனுரடய இன்ப வாழ்க்ரக ஒருத்திகயாடு அரமந்ததால் அதுவும் முழுத்தன்ரம
யபற்றதாகிவிடுகிறது. எைகவ, தந்ரத யேய்ய இயலாத பலவற்ரற தையன் யேய்து
காட்டிைான் என்று யோல்லும் முரறயில், விைத நூல் முனிவன் என்ற பாடரல
அரமத்துள்ளான். ஆழ்ந்து சிந்திக்க சிந்திக்க இைாகவன் என்ற தனிமனிதனுரடய
வாழ்வு முழுவரதயும் படம்பிடித்துக் காட்டுவதாய் அரமந்திருத்தரலக் காணலாம்.
யபருங்ககடு விரளந்து அகோகவைத்தில் சிரற இருக்கும் யபாழுது தான்
யேய்த பிரழ நிரைத்து வருந்திைாள் சீரத என்பரத "என்ரை இளவரல எண்ணாலா
விரைரய யோன்ை வாேகங்ககட்டு அறிவிலர் எைத் துறந்தாகைா" என்ற பாடலில்
கவிஞன் கபசுகிறான். அவளுரடய மைத்தில் இருந்த குற்ற உணர்ரவப்
கபாக்கிக்யகாள்ளகவ தீப்பாயும் நிகழ்ச்சிரயக் கம்பன் பாடுகிறான்.

அடுத்துள்ள விரடயகாடுத்த படலத்தில் ஒரு பகுதி நம் மைத்தில் ஆழமாகப் பதிக்க

கவண்டிய ஒன்றாகும். அகயாத்தி மீண்ட இைாகவன் முடி சூடிக்யகாண்டு தன்னுடன்
இருந்த குகன், சுக்கிரீவன் முதலிகயாருக்கு தக்க பரிசுகரளக் யகாடுத்து விரட
யகாடுத்து அனுப்புகிறான். இறுதியாக எஞ்சுபவன் அனுமன் ஆவான். அவனுக்கு
என்ை பரிசு யகாடுப்பயதன்று இைாமனுக்கக புரியவில்ரல. ரகம்மாறு கருதாமல்
அனுமன் யேய்த யதாண்டுகரள யயல்லாம் அவ்வப்கபாது பாைாட்டி உள்ளான்
இைாகவன். மருத்துமரல வந்தயபாழுது அனுமரை கநாக்கித் தழுதழுத்த
குைலில்,"ஐயகை! தேைதன் பிள்ரளகளாகிய நாங்கள் நால்வரும் முன்ைகை
இறந்துவிட்கடாம். இப்யபாழுதுள்ள நால்வரும் உன்னிடம் பிறந்த
பிள்ரளகளாகவாம் என்ற கருத்தில், "நின்னில் கதான்றிகைாம் யநறியில்
கதான்றிைாய்" (8812) என்று இைாகவன் கூறித் தன் நன்றிரயத் யதரிவித்துக்
யகாண்டான். தந்ரதயின் ஸ்தாைத்தில் இருக்கும் ஒருவனுக்கு எந்தப் பரிசிரைத்
தந்தாலும் அது குற்றமாகிவிடும். எைகவ, இைாகவன் அனுமரை கநாக்கி,

"மாருதி தன்ரை ஐயன் மகிழ்ந்து, இனிது அருளின்

கநாக்கி,

'ஆர் உதவிடுதற்கு ஒத்தார், நீ அலால்? அன்று யேய்த

கபர் உதவிக்கு யான் யேய் யேயல்பிறிது இல்ரல:
 ரபம்பூண்

கபார் உதவிய திண்கதாளாய்! யபாருந்துறப் புல்லுக!'

என்றான்.
(10351)

இப்பாடலில் உள்ள புதுரமரயயும், நுணுக்கத்ரதயும் சிந்திக்க கவண்டும்.

தமிழ்நாட்டு மைபுப்படி ஒருவரை ஒருவர் தழுவும் யபாழுது, தழுவிைவர் ஆளுரம
மிக்கவர் என்றும் தழுவப்பட்டவர் ஒருபடி குரறந்தவர் என்றும் கருதுவது
இயல்பு. இைாமன் அனுமரைத் தழுவி யிருந்தால் மிகச் சிறப்புரடய யேயல் மைபுக்கு
ஒத்ததாகும். ஆைால், "அனுமகை! நீ என்ரைப் யபாருந்துறப்புல்லுக!" என்று
கபசுகிறான் ககாேல நாடுரட வள்ளல். இன்றுவரை சீரதக்கும், இலக்குவனுக்கும்,
பைதனுக்கும் உரியைவாக இருந்த அத்கதாள்கள் அவர்கரளப் புல்லிைகவ தவிை,
அவர்களால் புல்லப்படவில்ரல. யதாண்டின் பரிணாமமாக விளங்கும் அனுமரைப்
பார்த்து, நீ என்ரைப் புல்லுக என்று இைாகவன் கூறும்யபாழுது, தன்ரைவிடத் தன்
நாமத்ரதகய யஜபிக்கும். அகங்காை, மமகாைங்களற்ற யதாண்டைாகிய
அனுமரை ஒருபடி உயர்த்திவிடுகிறான். இைாகவன் பைம்யபாருள் ஆதலின்,
யதாண்டரை, பக்தரை என்ரைப் புல்லுக என்று யோல்லும் யபாழுது ஒரு
யதாண்டனின் பிடியில் பைம்யபாருள் அகப்பட்டுக்யகாள்ளுகிறான். குறியீட்டு
முரறயில் யோல்வதாைால், பக்தனின் இருதயத்துக்குள், பைம்யபாருள்
புகுந்துவிட்டான் என்பரதகய இது குறிக்கிறது.
"அன்யபனும் பிடியுள் அகப்படும் மரலகய அன்யபனும் குடில்புகும் அைகே"

என்று வள்ளலாரும் "பக்தி வரலயிற் படுகவான் காண்க" என்று மணிவாேகப்

யபருந்தரகயும் "இரறவகைா யதாண்டர் உள்ளத்து அடக்கம்" என்று ஒளரவயும்
கூறியது எவ்வளவு யபாருத்தமாைது என்பரத அறியமுடிகிறது.
யுத்த காண்டத்தில் இன்னும் ஆைாயப்படகவண்டிய பகுதிகள் பற்பல
இருப்பினும், இடமின்ரம கருதி இத்துடன் நிறுத்தகவண்டியுள்ளது. இந்த ஒரு
காண்டத்ரதமட்டும் ரவத்துக்யகாண்டு இைாம, இலக்குவர்கள் என்பவர்கள்பற்றிப்
பாத்திைப்பரடப்பு என்ற தரலப்பில் சிந்திக்க முற்பட்டால் அது ஒரு தனி
நூலளவு விரியும் ஆதலால் இங்கு விடப்பட்டுள்ளது.
பாலகாண்டம் யதாடங்கி, ஒவ்யவாரு காண்டமாகப் பார்க்கும்யபாழுது
காப்பியம் என்பரத விட்டுவிட்டுக் கவிரத என்ற முரறயில் பார்த்தால்கூடக்
கவிரதச் சிறப்பு பாலகாண்டத்தில் மாணிவடிவம் யபற்ற அனுமரைப்கபால்
யதாடங்கி, அந்த அனுமன் மால் எை வளர்ந்து நிற்பது கபால் யுத்த காண்டத்தில்
இந்தக் கவிஞனின் கவிரதச் சிறப்பும் ஒவ்யவாரு காண்டத்திலும் யபருவளர்ச்சி
யபற்று யுத்த காண்டத்தில் கவிரத உலகில் - பிற யமாழிக் கவிரதகள் கூட - உவரம
யோல்ல முடியாதபடி இரணயற்ற ஒரு முரறயில் சிறந்து நிற்பரதக் காணலாம்.
இக்கவிஞன் பயன்படுத்தாத விருத்தப்பா முரறகய இல்ரல என்பரத அறியலாம்.
கலிவிருத்தம் என்று ஒரு வரகப் பாடரல யேய்யுள் இலக்கணம் குறிக்கின்றது.
அந்தக் கலிவிருத்தங்களில் 40 வரகரய உண்டாக்கிய யபருரம கம்பனுக்கக
உண்டு. நதியில் படகு யேல்வது, கருடன் பறந்து வருவது கபான்ற
நிகழ்ச்சிகரளக்கூடக் கவிரதயின் ஓரேச் சிறப்பால் நம்முரடய மைக் கண்முன்
யகாண்டுவந்து நிறுத்தும் ஆற்றல் இக்கவிஞன்பால் உண்டு. இரறத் தத்துவம், இரற
இயல்பு என்பவற்ரற யவளிப்பரடயாகக் கூறாவிடினும், யோற்கரள அரமக்கும்
முரறயில் இக்கருத்துக்கள் உள்ளடங்கி இருக்குமாறு பாடும் ஆற்றல் கம்பனுக்கு
உரியதாகும்.

தனிமனிதர்கள், அவர்கள் கூடிய ேமுதாயம், அவர்கரள ஆளும் தரலவன், தனிக்

குடும்பம் என்பவற்ரற யயல்லாம் உள்ளடக்கிய காப்பியம் பக்திக்
காப்பியமாகமட்டும் அரமயாமல், வாழ கவண்டிய வரகரய விரித்துக் கூறும்
ேமுதாயக் காப்பியமாகவும் அரமந்துள்ளது தமிழர்கள் யேய்த தவப் பயகை ஆகும்.
யுத்த காண்டம்

கம்பைாமாயணத்தின் ஆறாவது காண்டம் யுத்த காண்டம். இைாமன் இலங்ரகயில்

இைாவணன் முதலாை அைக்கர்ககளாடு நிகழ்த்திய கபார் நிகழ்ச்சிகரளக் கூறும்
பகுதியாதலின் யுத்த காண்டம் எைப் யபயர் யபற்றது.
இைாமன் இலங்ரகக்குச் யேல்வதற்குமுன் தமிழ்நாட்டின் கடற்பகுதிரயக்
காண்பது முதல் இைாவண வதம் முடிந்து அகயாத்திக்குத் திரும்ப வந்து முடிசூடியது
வரை உள்ள நிகழ்ச்சிகரளக் கூறுவது.

கடல்காண் படலம் முதலாக விரட யகாடுத்த படலம் ஈறாக 39 படலங்கரளக்

யகாண்டது யுத்த காண்டம்.
கடவுள் வாழ்த்து
அறுசீர் விருத்தம்

6059. 'ஒன்றற' என்னின், ஒன்றற ஆம்;

'பல' என்று உகரக்கின், பலறவ ஆம்;
'அன்றற' என்னின், அன்றற ஆம்;
'ஆறே' என்னின், ஆறே ஆம்;
'இன்றற' என்னின், இன்றற ஆம்;
'உளது' என்று உகரக்கின், உளறத ஆம்;
நன்றற, நம்பி குடி வாழ்க்கக!
நேக்கு இங்கு என்ற ா பிகைப்பு? அம்ோ!
ஒன்றற என்னின் ஒன்றறயாம் - ஒன்று என்று கூறிைால் ஒன்கறயாகும்; பல என்று
உகரக்கின் பலறவ ஆம் - பல என்று கூறின் பலவாகும்; அன்றற என்னின் அன்றற ஆம் -
இத்தன்ரம உரடயதல்ல என்று கூறிைால் அவ்வாகற ஆகும் ; ஆறே என்னின் ஆறே
யாம் - இன்ை தன்ரம உரடயது என்று கூறிைால் அந்தத்தன்ரம
உரடயதாயிருக்கும்; இன்றற என்னின் இன்றற யாம் - இல்ரல என்று யோன்ைால்
இல்லாததாகும்; உளது என்று உகரக்கில் உளறதயாம் - உள்ளது என்று கூறிைால்
உள்ளகத

ஆகும்; நன்றற நம்பி குடி வாழ்க்கக - இப்படிப்பட்ட இரறவைது நிரல

யபரிதாயுள்ளது; நேக்கு இங்கு என்ற ா பிகைப்பு அம்ோ - அற்ப அறிவுரடய
சிற்றறிவிைைாகிய நாம் இவ்வுலகில் இரற நிரலரய அறிந்து உய்வு யபறும் வழி
யாது?

'உலகம் யாரவயும் தாம் உளவாக்கலும், நிரல யபறுத்தலும் நீக்கலும் நீங்கலா

அலகிலா விரளயாட்டுரடய பைமன் ஒருவகை ஆதலின் 'ஒன்கற என்னின் ஒன்கற
யாம்' என்றார். அந்த ஒரு பைம் யபாருகள, 'திட விசும்பு, எரி, வளி, நீர், நிலம் இரவ
மிரேப்படர் யபாருள் முழுவதுமாய் அரவ அரவ கதாறும், உடல்மிரே உயிர்
எை கைந்து எங்கும் பைந்துள்ளதாதலின், "பல என்று உரைக்கில் பலகவ ஆம்" என்றார்.
'ஒன்யறைப்பலயவை அறிவரும் வடிவினுள் நின்ற நன்யறழில் நாைணன்" என்று
திருவாய் யமாழி (2110) இங்கு ஒப்பு கநாக்கத்தக்கது. கண்ணுக்குப் புலப்படாத
அவ்விரறவரைக் காணப்படும் பரிதி, மதி கபான்றவற்ரறக் காட்டி "இதுவல்ல,
இதுவல்ல" என்று சுட்டி அறிவிக்க கவண்டியிருப்பதால் "அன்கற என்னின் அன்கற
ஆம்" என்றார். அப்பைமனின் இயல்ரப, காணப்படும் யபாருள்களாை சூரியன்,
ேந்திைன் கபான்றரவகளின் ஒளி, குளிர்ச்சி ஆகியரவ, பைம்யபாருளின் இயல்பில்
சிறிதளகவ உரடயதாயிருத்தரலச் சுட்டி, இதுகபான்ற பல ககாடி மடங்கு
ஒளியுரடயவன் இரறவன் எைக் கூறி அறிவிக்கலாயமன்பதால் "ஆகம என்னின்
ஆகம யாம்" என்றார். கண்ணுக்குப் புலைாகாத தன்ரமயுரடயது பைம்யபாருள்
என்பதால் "இன்கற என்னின் இன்கற யாம்" என்றார். ஆைாய்ந்தறிந்த
ோன்கறார்களின் அனுபவ யமாழிகளாலும், நூலறிவிைாலும் பைம்யபாருள்
உண்டு என்பரத உணைலாயமன்பதால் 'உளயதன்றுரைக்கில் உளகதயாம்' என்றார்.
"உருயவை அருயவை உளயதை இலயதை, அருமரற இறுதியும் அறிவரு
நிரலயிரை" எைத் திருவைங்கக் கலம்பகம் கூறுவது ஒப்பு கநாக்கத்தக்கது.
"உளயைனில் உளன் அவன் உருவம் இவ்வுருவுகள் உளன் அலன் எனில் அவன்
அருவம் இவ்வுருவுகள்" என்ற திருவாய் யமாழி (2090) நிரைவு கூைத்தக்கது.
"நன்கற நம்பி குடிவாழ்க்ரக" என்பது, உணர்ந்து உணர்ந்து உணரிலும் இரற நிரல
உணர்வரிது என்றதிருவாய் யமாழிக் கருத்ரத (2100) உணர்த்தும். நன்று - யபரிது.
"நன்று யபரிதாகும்" என்பது யதால்காப்பியம். பிரழப்பு: உய்யும் யநறி, நம்பி
குடிவாழ்க்ரக - இரறவன் நிரல.
கடல் காண் படலம்
எழுபது யவள்ளம் வாைை கேரை சூழ, இைாமபிைான் கடரலக் காணுதலும் -
பிைாட்டியின் நிரைவால் வருந்துதலும் - கடலின் கதாற்றமும் - கமல்விரளரவ
எண்ணி இைாமபிைான் சிந்தித்தலும் இப்படலத்துள் கூறப்படும் யேய்திகளாகும்.

வாைைப் பரட கடற்கரைரய அரடதல்

6060. ஊழி திரியும் காலத்தும் உகலயா
நிகலய உயர் கிரியும்,
வாழி வற்றா ேறி கடலும், ேண்ணும்,
வட பால் வான் றதாய,
பாழித் பதற்கு உள்ள கிரியும் நிலனும்
தாை, பரந்து எழுந்த
ஏழு-பத்தின் பபரு பவள்ளம் ேகர
பவள்ளத்து இறுத்ததால்.

வடபால் - வடதிரேயின் கண் உள்ள; ஊழி திரியும் காலத்தும் - உலகம் அழியும்

பிைளய காலத்திலும்; உகலயா நிகலய உயர் கிரியும் - அழியாத தன்ரம வாய்ந்த
கமருமரலயும்; வற்றா ேறிகடலும் - என்றும் வற்றாத அரல மடங்கி வரும் கடலும்;
ேண்ணும் - நிலமும் ; வான் றதாய - வாைளவ கமல் எழும்படியும்; பாழி பதற்கு
உள்ள கிரியும் - யபரிய யதன் திரேயிலுள்ள மரலகளும்; நிலனும் தாை - நிலமும்
தாழ்ந்து கபாகும்படியும்; பரந்து எழுந்த - எங்கும் பைவி எழுந்த; ஏழுபத்தின் பபரு
பவள்ளம் - எழுபது யவள்ளம் அளவுரடய வாைைகேரை; ேகர பவள்ளத்து
இறுத்தது - மீன்கரள உரடய நீர்மிக்க யதன் கடற்கரைரய அரடந்தது.

பாழி-யபருரம; யவள்ளம்-ஒரு கபயைண்; ேமுத்திைம் எட்டுக் யகாண்டது

யவள்ளம் எைப்படும் என்பர். ஆல்:அரே.

6061. பபாங்கிப் பரந்த பபருஞ் றேக ,

புறத்தும் அகத்தும், புகட சுற்ற-
ேங்கின் பபாலிந்த தககயாகளப்
பிரிந்த பின்பு, தேக்கு இ ம் ஆம்
பகாங்கின் பபாலிந்த தாேகரயின்
குழுவும் துயில்வுற்று இதழ் குவிக்கும்
கங்குல் பபாழுதும், துயிலாத
கண்ணன்-கடகலக் கண்ணுற்றான்.
 பபாங்கிப் பரந்த - மிகுந்து பைவிய; பபருஞ்றேக - யபரிய பரட; புறத்தும்
அகத்தும் புகட சுற்ற - எங்கும் சூழ; ேங்கின் பபாலிந்த தககயாகள -
ேங்கிைாலியளன்ற வரளகரள அணிந்த தரகரம உரடயவளாகிய சீதா பிைாட்டிரய;
பிரிந்த பின்பு - பிரிந்த பிறகு; தேக்கு இ ோம் - தங்களுக்கு இைமாகிய; பகாங்கில்
பபாலிந்த தாேகரயின் குழுவும் - கதன் மிகுந்த தாமரைப் பூக்களின் யதாகுதியும்;
துயில்வுற்று - உறங்கி; இதழ்குவிக்கும் - இதழ்கள் குவிந்திருக்கும்; கங்குல்
பபாழுதும் - இைவு கநைத்திலும்; துயிலாத கண்ணன் - சீரதயின் பிரிவால் வருந்தி
உறங்காத கண்கரள உரடய இைாமபிைான்; கடகலக் கண்ணுற்றான் - யதன்
திரேக் கடரலக் கண்டான்.

6062. 'றேய காலம் பிரிந்து அகலத்

திரிந்தான், மீண்டும் றேக்ககயின்பால்,
ோயன், வந்தான்; இனிவளர்வான்'
என்று கருதி, வரும் பதன்றல்
தூய ேலர்றபால் நுகரத் பதாககயும்
முத்தும் சிந்தி, புகட சுருட்டிப்
பாயல் உதறிப் படுப்பறத ஒத்த-
திகரயின் பரப்பு அம்ோ

திகரயின் பரப்பு - கடல் அரலகளின் பைப்புகள்; ோயன் றேயகாலம் பிரிந்து -

திருமால் நீண்ட காலம் தம்ரமப் பிரிந்து; அகலத் திரிந்தான் - விலகித் திரிந்தவன்;
மீண்டும் றேக்ககயின் பால் -மீண்டும் படுக்ரகக்கு; வந்தான்-வந்தான்; இனி வளர்வான்
- இனி நம்மிடம் உறங்குவான்; என்று கருதி - என்று நிரைந்து; வரும் பதன்றல் -
உலவும் யதன்றல் காற்றாைது; தூய ேலர்றபால் நுகரத்பதாககயும் - தூய மலரை
ஒத்த யவண்ரமயாை நுரைத் யதாகுதிரயயும்; முத்தும் சிந்தி - முத்துக்கரளயும் சிந்தி;
புரட சுருட்டி - பக்கத்கத சுருட்டி; பாயல் உதறி - படுக்ரகரய உதறி; படுப்பறத
ஒத்த - விரிப்பரத ஒத்தை.

அம்மா-வியப்பிரடச்யோல். வளர்தல்-கண்ணுறங்குதல்.

6063. வழிக்கும் கண்ணீர் அழுவத்து

வஞ்சி அழுங்க, வந்து அடர்ந்த
பழிக்கும் காேன் பூங் ககணக்கும்
பற்றா நின்றான் பபான் றதாகள,
சுழிக்கும் பகால்லன் ஒல் உகலயில்
துள்ளும் பபாறியின் சுடும், அன்ற ா -
பகாழிக்கும் கடலின் பநடுந் திகரவாய்த்
பதன்றல் தூற்றும் குறுந் திவகல.
 வழிக்கும் கண்ணீர் அழுவத்து - வடிக்கும் கண்ணீர்க் கடலிரடகய; வஞ்சி
அழுங்க - வஞ்சிக்யகாடி கபான்ற சீரத வருந்துவதால்; வந்து அடர்ந்த - வந்து
யபாருந்திய; பழிக்கும் காேன் பூங்ககணக்கும் - பழிக்கும் மன்மதைது மலர்
அம்புகளுக்கும்; பற்றா நின்றான் - இலக்காகி நின்ற இைாமபிைானுரடய; பபான்
றதாகள - அழகிய கதாள்கரள; பகாழிக்கும் கடலின் - ஆர்ப்பரிக்கின்ற
கடலின்; பநடுந்திகரவாய் - யபரிய அரலகளினின்று யகாண்டு; பதன்றல் தூற்றும்
குறுந்திவகல - யதன்றல் காற்று தூற்றும் சிறிய நீர்த்திவரலகள்; சுழிக்கும்
பகால்லன் ஒல் உகலயில் - சுழன்று எரிகின்ற யகால்லைது உரலயிலிருந்து எழுந்து;
துள்ளும் பபாறியின் சுடும் - துள்ளி வரும் யநருப்புப் யபாறி கபாலச் சுடும்.

வழிக்கும் - வடிக்கும் அழுவம்-கடல் அழுங்க - வருந்த பற்று-இலக்கு சுழிக்கும்-

சுழன்று எரியும் யகாழிக்கும் - ஆர்க்கும் வஞ்சி அழுங்க வந்து அடர்ந்த பழியாவது
"மரைவிரயப் பாதுகாக்கத் தவறிவிட்டாகை" என்று உலகம் கூறும் பழிச்
யோல்லாம். அன்கைா-அந்கதா, இைக்கக் குறிப்பு.

6064. பநன் ல் கண்ட திருறேனி

இன்று பிறிது ஆய், நிகல தளர்வான்-
தன்க க் கண்டும், இரங்காது
தனிறய கதறும் தடங் கடல்வாய்,
பின் ல் திகரறேல் தவழ்கின்ற
பிள்களத் பதன்றல், கள் உயிர்க்கும்
புன்க க் குறும் பூ நறுஞ் சுண்ணம்
பூோது ஒருகால் றபாகாறத.

பநன் ல் கண்ட திருறேனி - கநற்றுப் பார்த்த அழகிய உடம்பு; இன்று பிறிதாய் -

இன்று கவறுபட்டதாகி; நிகல தளர்வான் தன்க க் கண்டும் - தைது நிரல
தளர்பவைாகிய இைாமபிைாைது நிரலரமரயப் பார்த்தும்; இரங்காது தனிறய கதறும்
தடங் கடல்வாய் - மைம் இைங்காமல் தனிகய நின்று கதறுகின்ற யபரிய கடலின்கண்;
பின் ல் திகர றேல் - பின்னி இரணந்தியங்கும் அரலகளின்கமல்; தவழ்கின்ற
பிள்களத் பதன்றல் - தவழ்ந்து வருகின்ற சிறிய யதன்றலாைது; கள் உயிர்க்கும் -
கதரைப் பிலிற்றும்; புன்க க் குறும்பூ நறுஞ்சுண்ணம் - புன்ரையிைது
சிறியபூவின் மணமுரடய சுண்ணத்ரத; பூோது ஒரு கால் றபாகாது - இைாமன் மீது
ஒரு காலும் பூோமல் கபாகாது (பூசிகய யேல்லும்).

யநன்ைல் - கநற்று. பிள்ரளத்யதன்றல் என்பதற்ககற்பத் தவழ்ந்து என்று கூறிைார்.

6065. சிகல றேற்பகாண்ட திரு பநடுந் றதாட்கு

 உவகே ேகலயும் சிறிது ஏய்ப்ப,
நிகல றேற்பகாண்டு பேலிகின்ற
பநடிறயான் தன்முன், படி ஏழும்
தகல றேல் பகாண்ட கற்பி ாள்
ேணி வாய் என் , தனித் றதான்றி,
பகாகல றேற்பகாண்டு, ஆர் உயிர் குடிக்கும்
கூற்றம் பகால்றலா-பகாடிப் பவளம்?

பகாடிப் பவளம் - கடற்கரையிகல படர்ந்துள்ள யகாடிப்பவளம்; சிகல றேல்

பகாண்ட - வில்ரலத் தாங்கி இருக்கின்ற; திரு பநடும் றதாட்கு - அழகிய நீண்ட
கதாளுக்கு; உவகே ேகலயும் சிறிது ஏய்ப்ப - மரலயும் சிறிது உவரமயாகும்படி;
நிகல றேற்பகாண்டு - நிற்கும் நிரலயிரை கமற்யகாண்டு; பேலிகின்ற
பநடிறயான்தன் முன் - யமலிகின்ற நீண்டவைாை இைாமபிைான்முன்; படி ஏழும் -
ஏழுலகங்களும்; தகலறேல் பகாண்ட கற்பி ாள் - தரலகமல் யகாண்டு கபாற்றும்
கற்புரடய சீதா பிைாட்டியின்; ேணிவாய் என் - அழகிய வாரயப்கபால; தனி
றதான்றி - தனிகய கதாற்றமளித்து; பகாகல றேற்பகாண்டு - யகாரலத் யதாழில்
கமற்யகாண்டு; உயிர்குடிக்கும் கூற்றும் பகால்றலா - அவைது ஆயுரளப் பருகும்
எமகைா?
கதாளின் இரளப்பு மரலக்குவரமயாம்படி ஆயிற்று என்றார்.

6066. 'தூரம் இல்கல, ேயில் இருந்த

சூைல்' என்று ே ம் பேல்ல,
வீர வில்லின் பநடு ோ ம்
பவல்ல, நாளும் பேலிவானுக்கு,-
ஈரம் இல்லா நிருதறராடு என்
உறவு உண்டு உ க்கு? -ஏகை
மூரல் முறுவல் குறி காட்டி,
முத்றத! உயிகர முடிப்பாறயா?

முத்றத - முத்கத; ேயில் இருந்த சூைல் - மயில் கபான்ற சீதாபிைாட்டி இருந்த

இடம்; தூரம் இல்கல - யநடுந்தூைமில்ரல (அருகில்தான்); என்று ே ம் பேல்ல -
எை, மைம் நிரைத்து முற்பட; வீரவில்லின் பநடுோ ம் பவல்ல - வீைச் சிறப்புரடய
வில்லாற்றல் விரளக்கும் யபரிய மாை உணர்வு யவன்று கமம்பட; நாளும்
பேலிவானுக்கு - நாளுக்கு நாள் உடல் யமலிந்து வரும் இைாமனுக்கு; ஏகை மூரல்
முறுவல் குறிகாட்டி - சீதாபிைாட்டியின் புன்சிரிப்பு யவளிப்படும் பற்களின்
இயல்ரபக்காட்டி; உயிகர முடிப்பாறயா - இைாமைது உயிரை முடிக்கப்
கபாகிறாகயா; ஈரம் இல்லா - மைத்தில் அன்பு சிறிதும் இல்லாத; நிருதறராடு - அந்த
இலங்ரக அைக்கர்களுடகை; என் உறவு உண்டு உ க்கு - உைக்கு என்ை உறவு
இருக்கிறது?

கடரலக் கண்டவுடகை சீரத இருக்கும் இடம் பக்கத்தில்தான் என்று

யதரிந்தும் - மைம் அப்யபருமாட்டிரயக் காண விரும்பிைாலும், தைது
கதாளாற்றரலக் காட்டிப் பரகரய யவன்று அவரள மீட்ட பிறகக காண
முற்படகவண்டும் என்ற மாை உணர்வு தரட யேய்து அடக்க, நாளும்
யமலிபவைாகிய வீை வில்லி என்றார். நிருதர் வருத்துவது கபால, முத்கத நீயும்
இைாமரை வருந்தச் யேய்கிறாய் அதைால் நிருதகைாடு உறவுரடரய கபாலும்
என்றான்.

6067. 'இந்து அன் நுதல் றபகத

இருந்தாள், நீங்கா இடர்; பகாடிறயன்
தந்த பாகவ, தவப் பாகவ,
தனிகே தகறவா?' எ த் தளர்ந்து,
சிந்துகின்ற நறுந் தரளக் கண்ணீர்
ததும்பி, திகரத்து எழுந்து,
வந்து, வள்ளல் ேலர்த் தாளின்
வீழ்வது ஏய்க்கும்-ேறி கடறல.

ேறிகடல் - மடிந்து எழும் அரலகரள உரடய கடகல! இந்து அன் நுதல்

றபகத - பிரறச் ேந்திைரைப் கபான்ற யநற்றி உரடய சீரத; இடர் நீங்கா
இருந்தாள் - நீங்காத துன்பத்திகல இருந்தாள்; பகாடிறயன் தந்த பாகவ -
யகாடிகயைாகிய நான் யபற்ற பாரவ கபான்றவரும்; தவப் பாகவ - தவப்
பயைால் பிறந்த வருமாகிய சீரத; தனிகே தகறவா? - (அைக்கருக்கிரடகய தனி
இருந்து வருவது தகுகமா? எ த் தளர்ந்து - என்று மைம் தளர்ந்து; சிந்துகின்ற
நறுந்தரளம் - சிந்துகின்ற நல்ல முத்துக்க ளாகிய; கண்ணீர் ததும்பி - கண்ணீர்
யபாங்கி திகரத்து எழுந்து வந்து - அரலகளாகிய ரககரள விரித்துக் யகாண்டு
எழுந்து வந்து; வள்ளல் ேலர்த் தாளில் - வள்ளலாகிய இைாமபிைாைது மலர்கபான்ற
திருவடிகளில்; வீழ்வது ஏய்க்கும் - விழுந்து முரறயிடுவரத நிகர்க்கும்.
பாற்கடலில் பிறந்த திருமககள சீரதயாதலால் கடல் 'யகாடிகயன் தந்த
பாரவ' எைக் கூறியது. தன் மகள் துயைத்தால் வருந்தக் கண்டும் தான் எதுவும்
யேய்ய இயலாரமரயச் சுட்ட 'யகாடிகயன்' எைக் கூறியது யபாருத்தகம.
தைளக் கண்ணீர் உருவகம். இந்து-பிரறச்ேந்திைன் இது முதல் மூன்று பாடல்கள்
கடலின் கதாற்றத்ரத விவரிப்பரவயாம்.

6068. பள்ளி அரவின் றபர் உலகம்

பசுங் கல் ஆக, பனிக் கற்கறத்
 துள்ளி நறு பேன் பு ல் பதளிப்ப,
தூ நீர்க் குைவி முகற சுைற்றி,
பவள்ளி வண்ண நுகரக் கலகவ,
பவதும்பும் அண்ணல் திருறேனிக்கு
அள்ளி அப்ப, திகரக் கரத்தால்
அகரப்பது ஏய்க்கும்-அணி ஆழி. அணி ஆழி - அழகிய அந்தக் கடல்;
பவதும்பும் அண்ணல் திருறேனிக்கு - (சீரதயின் பிரிவால்) யவதும்பும் இைாமன்
திருகமனியில் (அந்த யவப்பம் தீை); அள்ளி அப்ப - அள்ளிப் பூசுவதற்காக; பள்ளி
அரவில் றபருலகம் - திருமாலின் படுக்ரகயாகிய பாம்பின் முடிமீது தங்கிய யபரிய
உலககம; பசும் கல்லாக - ேந்தைம் அரைக்கும் கல்லாக; பனிக்கற்கறத் துள்ளி
நறுபேன் பு ல் பதளிப்ப - திைண்ட பனித்துளிகளாகிய யமல்லிய நீரைத்
யதளித்த; தூநீர் குைவி முகற சுைற்றி - தூய நீைாகிய குழவிரய முரறகய சுழற்றி;
பவள்ளி வண்ண நுகரக கலகவ - யவண்ணிறம் யகாண்ட நுரையாகிய
ேந்தைத்ரத; திகரக் கரத்தால் - அரலகளாகிய ரககளால்; அகரப்பது ஏய்க்கும் -
அரைப்பது கபாலத் கதான்றும்.

கடல் - ேந்தைம் அரைப்பவன், அரலகள் - ரககள் உலகம் - ேந்தைம் அரைக்கும்

கல், பனி - நீர் யதளிப்பவன், பனித்துளி - நீர்த்துளி மறிந்துவரும் கடல் நீர் - குழவி;
நுரை - கலரவச் ேந்தைம் எை உருவகித்திருப்பது சுரவத்து மகிழ்தற்குரியது பள்ளி
அைவு-ஆதி கேடன்.

6069. பகாங்ககக் குயிகலத் துயர் நீக்க,

இகேறயார்க்கு உற்ற குகற முற்ற,
பவங் ககச் சிகலயன், தூணியி ன்,
விடாத முனிவின் றேல்பேல்லுே
கங்ககத் திரு நாடு உகடயாக க்
கண்டு, பநஞ்ேம் களி கூர,
அம் ககத் திரள்கள் எடுத்து ஓடி,
ஆர்த்தது ஒத்தது-அணி ஆழி.

அணி ஆழி - அந்த அழகிய கடல்; பகாங்ககக் குயிகல - மார்பகங்கரள உரடய

குயில் கபான்றவளாை சீதா பிைாட்டிரய; துயர் நீக்க -அவளுக்கு கநர்ந்த
துன்பத்ரதப் கபாக்கவும்; இகேறயார்க்கு - கதவர்களுக்கு; உற்ற குரற முற்ற-
உண்டாை குரறரய முடித்து ரவக்கவும்; பவங்ககச் சிகலயன் - ரகயிகல
பரகவர்க்குப் பயத்ரதத் கதாற்றுவிக்கும் வில்ரலப் பிடித்தவைாய்; தூணியி ன் -
அம்பறாத்தூணிரயயும் தாங்கியவைாய்; விடாத முனிவின் றேற்பேல்லும் - நீங்காத
ககாபத்கதாடு பரகவர் கமற்யேல்லும்; கங்ககத் திருநாடு உகடயாக -
கங்ரகயாறு பாயும் ககாேல நாட்டுக்குரியவைாை ைாமரை; கண்டு பநஞ்ேம்
களிகூர - பார்த்து, மைம் மகிழ்ச்சி யகாள்ள; அம் ககத் திகரகள் எடுத்து -
அரலகளாகிய ரககரள எடுத்து; ஓடி ஆர்த்தது ஒத்தது -ஓடிவந்து வைகவற்பரத
ஒத்தது;

யகாங்ரகக் குயில் - யகாங்ரககரள உரடய குயில் கபான்றவளாை

சீதாபிைாட்டி (இல்யபாருள் உவரம) ககாேலம் கங்ரக நீைால் வளம்
யபற்றுள்ளது என்பதால் "கங்ரகத் திருநாடுரடயான்" என்றார் கதவர்களின்
குரற தீை, சீதாபிைாட்டி சிரற புகுந்தாள் ஆதலால், சீரதயின் துயர் தீை, கதவர்களின்
குரற நீங்குமல்லவா? "குயிரலத் துயர் நீக்க இரமகயார் உற்ற குரற முற்ற" என்றது
கருதத்தக்கது. 'நீக்கி' என்று பாடம் யகாண்டால் "துயர் நீக்கி, குரற முற்ற' எை
இரயயும். சீரதத்துயர் தீை, கதவர் குரற தாகை நீங்கும் என்பது யதளிவாகும்.

6070. இன் து ஆய கருங் கடகல

எய்தி; இதனுக்கு எழு ேடங்கு
தன் து ஆய பநடு ோ ம்,
துயரம், காதல், இகவ தகைப்ப,
'என் து ஆகும், றேல் விகளவு?' என்று
இருந்தான், இராேன், இகல் இலங்ககப்
பின் து ஆய காரியமும்
நிகழ்ந்த பபாருளும் றபசுவாம்:

இராேன் - இைாமபிைான்; இன் து ஆய கருங்கடகல எய்தி - இத்தரகய யபரிய

யதன்கடரல அரடந்து; தன் து ஆய பநடுோ ம் -தைக்கக உரிய யபரிய
மாைமும்; துயரம் காதல் இகவ - துன்பமும், காதல் உணர்வும் ஆகிய இரவ;
இதனுக்கு ஏழு ேடங்கு தகைப்ப - அந்தக் கடரல விட ஏழுமடங்கு வளை; றேல்
விகளவு என் தாகும்? - கமல் நரடயபற இருக்கும் யேயல் என்ை தன்ரமத்தாகும்;
என்று நிக ந்து இருந்தான் - என்று எண்ணியவைாய் கடற்கரையில் தங்கி
இருந்தான்; இகல் இலங்கக - பரகவர் வாழுமிடமாகிய இலங்ரகயில்; பின் து
ஆய காரியமும் - அனுமன் கபாய் வந்தபின் நிகழ்ந்த காரியங்கரளயும்; நிகழ்ந்த
பபாருளும் றபசுவாம் - அதைால் நிகழ்ந்த பயன்கரளயும் இனிப் கபசுகவாம்.
இைாவணன் மந்திைப்படலம்
எரியுண்ட இலங்ரகரய மயன் புதுப்பித்தலும், இைாவணன் ஆகலாேரை
மண்டபத்தில் வீற்றிருத்தலும், முனிவர் முதலிகயாரை விலக்குவதும்,
எல்லாத்திரேகளிலும் வீைர்கரளக் காவலுக்கு நிறுத்துவதும், இைாவணன்
கபசுவதும், பரடத்தரலவர் கபசுவதும், கும்பகருணன் கூற்றும், அதற்கு
இைாவணன் இரேவதும், இந்திைசித்து 'யவன்று வருகவன்' என்று கூறுவதும், அவன்
கூற்ரறக் கண்டித்து வீடணன் கபசுவதும்-வீடணன் இைாவணனுக்கு கமலும் சில
உறுதி யமாழிகரளக் கூறுவதும் இைாவணன் மறுயமாழியும் வீடணன்
இைணியைது ேரிதம் கூறத் யதாடங்குவதும் இப்படலத்துள் கூறப்பட்டுள்ள
யேய்திகளாகும்.

எரியுண்ட இலங்ரகரய மயன் புதுப்பித்தல்

கலிவிருத்தே ்

6071. பூ வரும் அயப ாடும் புகுந்து, 'பபான் நகர்,

மூவகக உலகினும் அைகு முற்றுற,
ஏவு' எ இயற்றி ன் கணத்தின் என்பரால்-
றதவரும் ேருள்பகாள, பதய்வத் தச்ேற .

பூவரும் அயப ாடும் புகுந்து - இைாவணன், திருமாலின் உந்திக் கமலத்தில்

கதான்றிய பிைமகைாடும் இலங்ரக நகருள் புகுந்து பிைமரைப் பார்த்து; பபான் கர் -
அழகிய நகைமாகிய இலங்ரகரய; மூவகக உலகினும் - மூன்று உலகங்களிலும்
உள்ள நகைங்கரளவிட; அைகு முற்றுற - சிறந்த அழகு முழுதும் யபாருந்துமாறு
அரமய; ஏவு எ - கட்டரள இடுவாயாக என்று கூற அந்தப் பிைம கதவன்
கட்டரளப்படி; பதய்வத்தச்ேன் - யதய்வ உலகின் தச்ேைாகிய மயன்; றதவரும்
ேருள் பகாள - கதவர்களும் பார்த்து மயங்கும்படி; கணத்தின் - யநாடிப்
யபாழுதுக்குள்; இயற்றி ன் என்பர் - இலங்ரகரயச் யேய்த ரமத்தான்
என்பார்கள்.

'மன்ைன் அயயைாடும் புகுந்து மன்ைன் - இைாவணன். அடுத்த பாட்டிலிருந்து

யகாள்ளப்பட்டது. மூவரக உலகு- விண்ணுலகு,

மண்ணுலகு, கீழ்உலகு என்பைவாம். முற்றுற-முற்றும் உற என்பதன் உம்ரம

யதாக்கது. நிைம்ப என்றுமாம். வான்மீகத்தில் இலங்ரகரய மீண்டும் அரமத்தது
கூறப்படவில்ரல. நிரைத்த நிரைப்பால் பரடத்தல் வல்லவன் யதய்வதச்ேன்
என்பதால் 'கணத்தின் இயற்றிைன்' என்றார்.

இைாவணன் சிைம் நீங்குதல்

6072. பபான்னினும் ேணியினும் அகேந்த பபாற்புகட
நல் நகர் றநாக்கி ான், நாகம் றநாக்கி ான்,
'முன்க யின் அைகு உகடத்து!' என்று, போய் கைல்
ேன் னும், உவந்து, தன் முனிவு ோறி ான்.
போய்கைல் ேன் ன் - வீைக்கழலணிந்த இைாவணன்; பபான்னினும் ேணியினும்
அகேந்த பபாற்புகட - யபான்ைாலும் மணிகளாலும் அரமக்கப்பட்ட அழகுரடய;
நல்நகர் றநாக்கி ான் - நல்ல நகைாகிய இலங்ரகரயப் பார்த்தான்; நாகம் றநாக்கி ான்
- கதவர் தரலநகைாகிய அமைாவதிரயப் பார்த்தான்; முன்க யின் அைகுகடத்து -
முன்பிருந்தரத விடவும் அழகுரடயதாய் அரமந்துள்ளது; என்று உவந்து - என்று கூறி
மகிழ்ந்து; தன் முனிவு ோறி ான் - ககாபம் நீங்கிைான்;

யமாய்கழல் - கால்களில் யேறிந்த வீைக்கழல். "மன்ைனும் நகர் கநாக்கிைான்

முனிவு மாறிைான்" எை இரயயும். முனிவு- அனுமன் இலங்ரகரய எரித்ததால்
எழுந்த ககாபம். நாகம்- விண்ணுலகம் இங்கு ஆகுயபயைாய் அமைாவதிரய
உணர்த்தியது. 'நாகம் கநாக்கிைான் நல்நகர் கநாக்கிைான்' என்றது அமைாவதிரய
இலங்ரகயுடன் ஒப்பிட்டுப் பார்த்து அதனிலும் இலங்ரக அழகு மிக்கது என்று
அறிந்து மகிழ்ந்தான் என்பது கருத்து.

6073. முழுப் பபருந் தனி முதல் உலகின் முந்கதறயா

எழில் குறி காட்டி நின்று, இயற்றி ஈந்த ன்;-
பழிப்ப அரும் உலகங்கள் எகவயும் பல் முகற
அழித்து அழித்து ஆக்குவாற்கு அரிது
உண்டாகுறோ?
முழுப்பபரும் தனி முதல் - முழுரமயாை யபரிய ஒப்பற்ற தரலவனும்; உலகின்
முந்கதறயான் - உலகம் கதான்றுவதற்கு முன்ைகம கதான்றியவனுமாை பிைமகதவன்;
எழிற்குறி காட்டி நின்று - அழகுக்குரிய யநறி முரறகரள மயனுக்குக் காட்டி நின்று;
இயற்றி ஈந்த ன் - அந்த மயைால் இலங்ரகரய அழகுற அரமக்கச் யேய்து
தந்தான்; பழிப்பரும் உலகங்கள் எகவயும் - பழித்தற்கரிய உலகங்கள்
எல்லாவற்ரறயும்; பன்முகற அழித்து அழித்து ஆக்குவாற்கு - பல முரறயும்
அழித்துப் பரடக்கும் திறமுரடய பிைமனுக்கு; அரிது உண்டாகுறோ? - யேய்தற்கு
அரிய யேயல் எதுவும் உண்கடா? (இல்ரல என்பது கருத்து)

உலகங்கள் எல்லாவற்ரறயும் பரடப்பவன் ஆதலால் 'முழுப் யபரும்

தனிமுதல்' என்றார். உலகம் கதான்றுவதற்கு முன்கை கதான்றியவன் என்பதால்
'உலகின் முந்ரதகயான்' எை, பிைமரைச் சிறப்பித்தார். எழிற்குறி-அழகுக்குரிய
வரையரற. இலங்ரக எழிலுக்குக் காைணம் உலகின் முந்ரதகயாைாை பிைமகை
மயனுக்கு எழிற் குறிகாட்டி இயற்றச் யேய்தகத. இப்பாடரலக் கவிக்கூற்று என்பர்;
இைாவணன் கூற்று எனினும் யபாருந்தும்.
இைாவணன் பிைமரைப் பூசித்து அனுப்புதல்
6074. திரு நகர் முழுவதும் திருந்த றநாக்கிய,
பபாரு கைல், இராவணன் அயற்குப் பூேக
வரன்முகற இயற்றி, 'நீ வழிக்பகாள்வாய்' என்றான்-
அரிய தச்ேற்கும் உதவி, ஆகணயால்.

திருநகர் முழுவதும் - அழகிய இலங்ரக மாநகர் முழுவரதயும்; திருந்த றநாக்கிய

பபாருகைல் இராவணன் - திருத்தமுற நன்கு கநாக்கிய வீைக்கழலணிந்த கால்கரள
உரடய இைாவணன்; அயற்கு பூேக வான்முகற இயற்றி - பிைமனுக்குச்
யேய்யகவண்டிய வழிபாடுகரள முரறப்படி யேய்து; அரிய தச்ேற்கும் ஆகணயான்
உதவி - யதய்வத் தச்ேைாகிய மயனுக்கும் அரிய பல யபாருள்கரளத் தைது
ஆரணயால் தந்து; நீ வழிக்பகாள்வாய் என்றான் - நீ உன்னிருப்பிடத்துக்குச்
யேல்வாயாக என்று கூறி வழியனுப்பிைான்.
யபாருகழல் - யபாருந்திய கழல். தச்ேன் - மயன். வழிக்யகாள்ளுதல் -யேல்லுதல்.
திருந்த கநாக்குதல் - நன்றாகப் பார்த்தல் வான்முரற - முரறப்படி.

இைாவணன் ஆகலாேரை மண்டபத்தில் அமர்தல்

6075. அவ் வழி, ஆயிரம் ஆயிரம் அவிர
பேவ் வழிச் பேம் ேணித் தூணம் றேர்த்திய
அவ் எழில் ேண்டபத்து, அரிகள் ஏந்திய
பவவ் வழி ஆே த்து, இனிது றேவி ான்.

அவ்வழி - அதன் பின்ைர்; ஆயிரம் ஆயிரம் - ஆயிைம் ஆயிைமாக

(பல்லாயிைக்கணக்காக); அவிர் பேவ்வழிச் பேம்ேணி - ஒளி விளங்குகின்ற
யேம்ரமயாை மாணிக்கத்தால் ஆகிய; தூணம் றேர்த்திய - தூண்கள் அரமந்த;
அவ்பவழில் ேண்டபத்து - அவ்வழகிய மண்டபத்திகல; அரிகள் ஏந்திய - சிங்கங்கள்
சுமந்த; பவவ்வழி ஆே த்து - விரும்பத்தகும் தன்ரமயுரடய அரியரணயிகல;
இனிது றேவி ான் - (இைாவணன்) இனிது வீற்றிருப்பாைாைான்.

யவம்ரம - கவண்டுதல், விரும்புதல். அவிர்தல் - ஒளி வீசுதல்.

இைாவணன் அரமச்ேர் சூழ அமர்ந்திருத்தல்

6076. வரம்பு அறு சுற்றமும், ேந்திரத் பதாழில
 நிரம்பிய முதியரும், றேக நீள் கடல்
தரம் பபறு தகலவரும், தழுவத் றதான்றி ான்-
அரம்கபயர் கவரிறயாடு ஆடும் தாரி ான்.
அரம்கபயர் - அைம்ரபயர் முதலிய கதவ மாதர்கள் வீசும்; கவரிறயாடு ஆடும்
தாரி ான் - கவரிகயாடு ஆடும் மாரலரய அணிந்தவைாகிய இைாவணன்; வரம்பு
அறு சுற்றமும் - எல்ரலயில்லாத சுற்றத்தவர்களும்; ேந்திரத் பதாழில் நிரம்பிய
முதியரும் - மந்திைாகலாேரையில் வல்ல வயது முதிர்ந்த அரமச்ேர்களும்;
றேக நீள் கடல் தரம் பபறு தகலவரும் - கேரையாகிய யபரிய கடல் நடத்தும் தகுதி
மிக்க தாரைத்தரலவர்களும்; தழுவத் றதான்றி ான் - தன்ரைச் சூழ்ந்திருக்க,
விளங்கிைான்.

மந்திைம்-ஆகலாேரை. தைம்-தகுதி (கமன்ரமயும் ஆம்) அைம்ரபயர் கவரி வீசுதல்

இைாவணனுக்குச் யேய்யும் உபோைமாம். கவரி அரேய இைாவணன்
மார்பிலணிந்திருந்த மாரலயும் அரேந்தது.

6077. 'முக வரும், றதவரும், ேற்றும் உற்றுறளார

எக வரும், தவிர்க!' எ ஏய ஆகணயான்,
புக குைல் ேகளிறராடு இகளஞர்ப் றபாக்கி ான்-
நிக வுறு காரியம் நிகழ்த்தும் பநஞ்சி ான்.

முக வரும் றதவரும் - (அைக்கர் அல்லாது) முனிவர்களும், கதவர்களும்; ேற்றும்

உள்றளார் எக வரும் - மற்றும் உள்ள அைக்கர்களின் கவறாை மற்றவர்களும்;
தவிர்க எ - ஆகலாேரை மண்டபத்ரத விட்டு நீங்குக என்று; ஏய ஆகணயான் -
கட்டரள இட்டவைாய்; புக குைல் ேகளிறராடு - அலங்கரிக்கப்பட்ட கூந்தரல
உரடய யபண்ககளாடு; இகளஞர் றபாக்கி ான் - அறிவு முதிர்ச்சி வறாத
இரளஞர்கரளயும் மண்டபத்திலிருந்து கபாகச் யேய்தவைாய்; நிக வுறு காரியம்
- இைாவணன் தான் நிரைத்த காரியத்ரத; நிகழ்த்தும் பநஞ்சி ான் - நிகழ்த்தும்
மைம் உரடயவைாை இைாவணன்;

முரைவர் -முனிவர்கள். முனிவரும், கதவரும் பரகப்புலத்தைாதலிை அவர்கரள

யவளிகயற்றிைான். பற்றற்றவர்களாதலின் நீக்கிைான் எனினுமாம். யபண்கள்
இைகசியத்ரதப் பாதுகாக்க மாட்டார்கள் என்பதாலும், இரளஞர் அறிவு முதிர்ச்சி
யபறாதவர்கள் என்பதாலும் அவர்கரளயும் யவளிகயறச் யேய்தான். பிறகு தான்
நிரைத்த காரியத்ரத நிரறகவற்ற எண்ணியதால் மந்திைாகலாேரை நிகழுமிடத்தில்
சிலரை நீக்கிைான். மற்று உள்களார் - கின்ைைர் கந்திருவர், கிம்புருடர், வித்தியாதைர்
என்பவைாவார். மகளிரும் இரளஞரும் மந்திைாகலாேரை மண்டபத்தில் இருக்கப்
யபறாதாைாவர். இதரை,
 "துன்று பிணிறயார், துறந்றதார், அடங்காறதார், கன்றுசி ே த்றதார், கல்லாதவர்,
இகளறயார் ஒன்றும் முகறகே உணராதவர், ேகளிர் என்றுமிவர் ேந்தணத்தின்
எய்தப் பபறாதாறர"
என்ற பாைதப்பாடலாலும் அறியலாம். (உத். கிரு. தூ: 52)

6078. 'பண்டிதர், பகையவர், கிைவர், பண்பி ர்,

தண்டல் இல் ேந்திரத் தகலவர், ோர்க!' எ க்
பகாண்டு உடன் இருந்த ன்-பகாற்ற ஆகணயால்
வண்படாடு காகலயும் வரவு ோற்றி ான்.

பகாற்ற ஆகணயான் - யவற்றிமிக்க ஆரணச் ேக்கைத்ரத உரடய இைாவணன்;

வண்படாடு காகலயும் - வண்டுகரளயும் காற்ரறயும் கூட; வரவு ோற்றி ான் -
ஆகலாேரை மண்டபத்துக்குள் வாைாதபடி தரட விதித்தான்; (அதன் பின்)
பண்டிதர் - கல்வி கமம்பாடுரடய அறிஞர்களும்; பகையவர் - நீண்ட நாள்கள்
பழகிய பழரமகயாரும்; கிைவர் - யநருங்கிய உறவுரடய சுற்றத்திைரும்;
பண்பி ர் - நல்ல பண்புரடய நட்புரடயவர்களும்; தண்டல் இல் ேந்திரத்
தகலவரும் - தன்ரைப் பிரிந்து என்றும் நீங்குதல் இல்லாத நல்ல
ஆகலாேரைகரளக் கூற வல்ல அரமச்ேர்களும்; ோர்க எ - மந்திைாகலாேரை
மண்டபத்துக்கு வருக என்றுகூறி; பகாண்டு உடன் இருந்த ள் - அவர்கரள உடன்
யகாண்டு அமர்ந்தான்.

கிழவர் - யநருங்கிய உறவிைர். யகாற்ற ஆரண - யவற்றி தரும் கட்டரளயாம்.

6079. ஆன்று அகே றகள்வியர் எனினும், ஆண்பதாழிற்கு

ஏன்றவர் நண்பி ர் எனினும், யாகரயும்,
வான் துகணச் சுற்றத்து ேக்கள் தம்பியர
றபான்றவர் அல்லகர, புறத்துப் றபாக்கி ான்.

வான் துகணச் சுற்றத்து - தைக்கு நல்ல துரணயாக இருக்கும் சுற்றத்திைருள்ளும்;

ஆன்றகே றகள்வியபரனினும் - நிரறந்த கல்வி ககள்வியுள்ளவர்கள் என்றாலும்;
ஆண் பதாழிற்கு ஒன்றவர் நண்பி ர் எனினும் - ஆண்ரமத் யதாழில்
யேய்வதற்குரிய நட்புரடயவர் என்றாலும்; ேக்கள், தம்பியர் றபான்றவர் அல்லகர -
தைது மக்கள் தம்பிமார்கள் கபான்றவர் அல்லாதாரை; யாகரயும் - கவறு எவரையும்;
புறத்துப் றபாக்கி ான் - அந்த மண்டபத்ரத விட்டு யவளிகய கபாகச் யேய்தான்.
 இைாவணன் என்ற எழுவாய் வைவரழத்துப் யபாருள் யகாள்ளப்பட்டது. ஆன்று -
நிரறந்து அரம - யபாருந்திய ஆண்யதாழில் -கபார்த்யதாழில் என்றவர் - ஏற்றவர்
(தகுதி உள்ளவர்) 'யாவரையும்' என்றது யாரையும் எைநின்றது விகாைம்.

6080. திகேபதாறும் நிறுவி ன், உலகு றேரினும்

பிகே பதாழில் ேறவகர; பிறிது என் றபசுவ-
விகேயுறு பறகவயும், விலங்கும், றவற்றவும்,
அகேபதாழில் அஞ்சி , சித்திரத்திற ?

உலகு றேரினும் - எல்லா உலகங்களிலும் உள்ளவர் எல்கலாரும் எதிர்த்து வந்தாலும்;

பிகே பதாழில் ேறவகர - பிரேந்து ஒழிக்க வல்ல வீைர்கரள; திகே பதாறும்
நிறுவி ன் - எல்லாத திரேகளிலும் நிறுத்தி ரவத்தான்; விகே உறு பறகவயும் -
(அதைால்) விரைந்து யேல்லும் பறரவகளும்; விலங்கும் - மிருகங்களும்;
றவற்றவும் - மற்றரவயும்; சித்திரத்திற - சித்திைத்தில் உள்ளரவ கபால; அகே
பதாழில் அஞ்சி - சிறிகத அரேவதற்கும் அஞ்சிைவாயிை; பிறிது என் றபசுவ -
(என்றால்) வீைர்களின் காவல் திறத்ரத கவறு என்ை கபசுவதற்கிருக்கிறது.

"கவற்றவும்" என்பது பறரவயும், விலங்கும் அல்லாத மானிடர்

முதலியவர்கரள. கபசுவ - கபசுவது என்னும் யபாருளுரடயது. சித்திைத்திகை -
சித்திைத்ரதப் கபால 'இன்' உவரமப் யபாருள் தந்து நின்றது.

இைாவணன் உரை
6081. 'தாழ்ச்சி இங்கு இதனின்றேல் தருவது ஏன், இனி?
ோட்சி, ஓர் குரங்கி ால் அழிந்த, ோநகர்;
ஆட்சியும், அகேவும், என் அரசும் நன்று!' எ ா,
சூழ்ச்சியின் கிைவகர றநாக்கிச் போல்லுவான்:

ோட்சி ஓர் குரங்கி ால் அழிந்த ோநகர் - (இைாவணன்) எைது யபருரம ஒரு
குைங்கிைால் சிறந்த இலங்ரக நகர் அழிந்தது என்றால், இதனின் றேல் - இரத
விடவும்; இங்கு தாழ்ச்சி தருவது இனி என் - இங்கு எைக்கு தாழ்ரவத்தருவது கவறு
என்ை இருக்கிறது? ஆட்சியும் அகேவும் என் அரசும் நன்று - எைது ஆட்சி பலமும்
அரமந்துள்ள தகுதியும் எைது அைே பதவியும் நன்றாயிருக்கிறது! எ ா,
சூழ்ச்சியின் கிைவகர றநாக்கிச் போல்லுவான் - என்று தைது அரமச்ேர்கரள
கநாக்கிக் கூறுவாைாயிைான்.
ஆட்சி - ஆட்சி புரியும் திறம். அரமவு-யபாருந்திய சிறப்பு அைசு - அைே பதவிரய
உணர்த்தும். சூழ்ச்சியின் கிழவர் - ஆகலாேரையில் வல்ல அரமச்ேர்கள்.
6082. 'சுட்டது குரங்கு; எரி சூகறயாடிடக்
பகட்டது, பகாடி நகர்; கிகளயும் நண்பரும்
பட்ட ர்; பரிபவம் பரந்தது, எங்கணும்;
இட்டது இவ் அரியகண இருந்தது, என் உடல்.
குரங்கு சுட்டது - ஒரு குைங்கு சுட்டது; எரி சூகற ஆடிட - யநருப்பு சூரறயாட
(யகாள்ரள யகாள்ள); பகாடி நகர் பகட்டது - யகாடிகள் கட்டப்பட்டுள்ள இலங்ரக
மாநகைகம அழிந்தது; கிகளயும் நண்பரும் பட்ட ர் - உறவிைர்களும், நண்பர்களும்
இறந்தைர்; பரிபவம் எங்கணும் பரந்தது - அவமாைம் எங்கும் பைவியது; இட்டது
இவ்வரியகண - இங்கு இடப்பட்ட இந்தச் சிங்காதைத்திகல; என் உடல் இருந்தது -
(கநர்ந்த தீரமரயத் தடுக்க இயலாத) எைது உடல் (பலனின்றி) இருந்தது.
எரி - யநருப்பு. சூரறயாடல் - யகாள்ரள இடுதல். பரிபவம் - அவமாைம்.

6083. 'ஊறுகின்ற கிணறு உதிரம்; ஒண் நகர்

ஆறுகின்றில தைல்; அகிலும் நாவியும்
கூறு ேங்ககயர் நறுங் கூந்தலின் சுறு
நாறுகின்றது; நுகர்ந்திருந்தம், நாம் எலாம்.

கிணறு உதிரம் ஊறுகின்ற - இலங்ரக மாநகரில் உள்ள கிணறுகளில் நீருக்குப்

பதிலாக இைத்தம் ஊறுகின்றை; ஒள் நகர் அைல் ஆறு கின்றில - (இலங்ரகயில்
அனுமன் ரவத்த) தீ இன்னும் ஆறவில்ரல; அகிலும் நாவியும் கூறும் - அகிலும்,
கத்தூரியும் கமழ்வது என்று கூறுகின்ற; ேங்ககயர் நறுங்கூந்தலின் - இலங்ரக
வாழ் யபண்களின் மணம் மிக்க கூந்தல் யாவும்; சுறு நாறுகின்றது - சுறு நாற்றம்
நாறுகின்றது; நாம் எலாம் நுகர்ந்து இருந்தம் - அதரை நாம் எல்கலாரும்
அனுபவித்து இருந்கதாம்.
சுறு நாற்றம்-கூந்தலில் யநருப்புப் பிடிப்பதால் எழும் துர்நாற்றம். இருந்தம் -
இருந்கதாம். தன்ரமப்பன்ரம விரைமுற்று. ஒள் நகர்- ஒளி யபாருந்திய நகைம்
(இலங்ரக) அகில் -அகிற்புரக. நாவி- கஸ்தூரிக் கலரவ.

6084. 'ேற்று இலது ஆயினும், "ேகலந்த வா ரம்

இற்று, இலதாகியது" என்னும் வார்த்கதயும்
பபற்றிலம்; பிறந்திலம் என்னும் றபர் அலால்,
முற்றுவது என்? இனி, பழியின் மூழ்கி ாம்!'
ேற்று இலது ஆயினும் - கவறு எதுவும் நாம் யேய்யவில்ரல எனினும், ேகலந்த
வா ரம் - இங்கு வந்து கபார் யேய்த ஒரு குைங்கு (அனுமன்) இற்று இலதாகியது -
யேத்து ஒழிந்து கபாயிற்று; என்னும் வார்த்கதயும் பபற்றிலம் - எைப் பிறர் கூறும்
கபச்ரேக் கூடக் ககட்கப் யபற்றிகலாம்; பிறந்திலம் என்னும் றபர் அலால் - பிறந்தும்
பிறவாதவைாகைாம் என்ற யபயரைத்தவிை, பழியின் மூழ்கிற ாம் - பழியாகிய
கடலிகல மூழ்கி விட்ட நாம்; இனி முற்றுவது என் - இனி என்ை யேய்து முடிக்கப்
கபாகிகறாம்.

ஒரு குைங்ரக ஏவி, நமக்குத் தீரம விரளவித்த பரகவர் வாழும் இடம் யேன்று
யவன்று வைவில்ரல என்றாலும் என்பான், 'மற்றிலதாயினும்' என்றான். முற்றுதல்-
யேய்து முடித்தல். மரலதல்- கபார் யேய்தல்.

பரடத்தரலவன் கூற்று
6085. என்று அவன் இயம்பலும், எழுந்து இகறஞ்சி ான்,
கன்றிய, கருங் கைல், றேக காவலன்;
'ஒன்று உளது உணர்த்துவது; ஒருங்கு றகள்!' எ ா,
நின்ற ன், நிகழ்த்தி ன், புணர்ப்பின் பநஞ்சி ான்:

என்று அவன் இயம்பலும் - என்று இைாவணன் கூறவும்; கன்றிய -

இைாவணனுரடய கபச்சிைால் வருந்திய; றேக காவலன் - பரடத்தரலவைாை
பிைகத்தன்; புணர்ப்பின் பநஞ்சி ான் - சூழ்ச்சி மைமுரடயவனுமாகிய அவன்;
எழுந்து இகறஞ்சி ான் - எழுந்து இைாவணரை வணங்கி; ஒன்று உளது
உணர்த்துவது - உைக்குத் யதரிவிப்பது ஒன்று உண்டு; ஒருங்கு றகள் எ ா - அரத
முழுவதும் ககட்பாயாக என்று கூறி; நின்ற ன் நிகழ்த்தி ன் - நின்று
கூறுவாைாைான்.
பரடத்தரலவன் ஆதலால் முதலில் கபசிைான். பிைகத்தன் என்பது அவன்
யபயர். கருங்கழல் - வலிய வீைக்கழல். புணர்ப்பு- சூழ்ச்சி. கன்றுதல் -மைம் வருந்துதல்.
ஒருங்கு-முழுவதும்.

6086. ' "வஞ்ேக ேனிதகர இயற்றி, வாள் நுதல்,

பஞ்சு அ பேல் அடி, ேயிகலப் பற்றுதல்
அஞ்சி ர் பதாழில்" எ அறிவித்றதன்; அது
தஞ்சு எ உணர்ந்திநிகல-உணரும் தன்கேறயாய்!

உணரும் தன்கேறயாய் - நன்ரம தீரமகரள உணரும் தன்ரம உரடயவகை!

ேனிதகர வஞ்ேக இயற்றி - மானிடர்களாை இைாம, இலக்குவர்கரள வஞ்சித்து;
வாள் நுதல் - - ஒளி யபாருந்திய யநற்றிரயயும்; பஞ்சு அ பேல்லடி ேயிகல -
யேம்பஞ்சுக் குழம்பு பூேப்பட்ட யமல்லிய பாதங்கரளயும் உரடய மயில் கபான்ற
சீதாபிைாட்டிரய; பற்றுதல் - கவர்ந்து வருதல்; அஞ்சி ர் பதாழில் எ -
அம்மனிதர்களுக்குப் பயந்தவர்கள் யேய்யும் காரியம் என்று; அறிவித்றதன் - முன்கப
யதரிவித்கதன்; அது தஞ்சு எ உணர்ந்த நிகல - அது ஏற்றுக்யகாள்ளத்தக்கது
என்று நீ உணைவில்ரல.

உணரும் தன்ரம - நல்லதும், யகட்டதும் யதரிந்து யகாள்ளும் தன்ரம

என்பரதக் குறித்தது.

6087. 'கரன் முதல் வீரகரக் பகான்ற கள்வகர,

விரி குைல் உங்கக மூக்கு அரிந்த வீரகர.
பரிபவம் பேய்ஞ்ஞகர, படுக்கலாத நீ,
"அரசியல் அழிந்தது" என்று அயர்தி றபாலுோல்.

கரன் முதல் வீரகர - கைன், தூடணன், திரிசிைா முதலிய வீைர்கரள; பகான்ற

கள்வகர - யகான்றழித்த கள்வர்களும்; விரிகுைல் உங்கக - விரிந்த கூந்தரல உரடய
நின் தங்ரகயாை சூர்ப்பைரகயிைது; மூக்கு அரிந்த வீரகர - மூக்ரக அறுத்து
பங்கப்படுத்திய வீைர்களும் ஆகிய; பரிபவம் பேய்ஞ்ஞகர - உன்ரை
அவமாைப்படுத்திய அந்த மானிடர்கரள; படுக்கலாத நீ - (யகான்று ஒழித்திருக்க
கவண்டும்) இதுவரையும் யகான்றழிக்காத நீ; அரசியல் அழிந்தபதன்று - அைசியல்
அழிந்து கபாையதன்று; அயர்தி றபாலும் - கோர்வரடகிறாய் கபாலும்.

முதல் மூன்று வரிகளில் இைாமன் இலக்குவர் யேய்த தீரம யபரியதன்பரதக்

கூறி, அவர்கள் யகால்லப்பட கவண்டியவர்ககள எை விளக்கிைான். தவ
கவடத்துக்குச் சிறிதும் யபாருந்தாத யேயல் யேய்தவயைன்பதால் 'கள்வர்' என்றான்.
'விரிகுழல் உங்ரக' என்பதால் சூர்ப்பைரக ஏற்கைகவ கணவரை இழந்தவள்
என்பது குறித்தது. அவர்கள் இருக்குமிடம் யேன்று அழிக்காமல் அைசியல்
அழிந்தது என்று கூறிச் கோர்வரடதல் தகுகமா என்றான்.

6088. 'தண்டம் என்று ஒரு பபாருட்கு உரிய தக்ககரக்

கண்டவர், பபாறுப்பறரா, உலகம் காவலர்?
வண்டு அேர் அலங்கலாய்! வணங்கி வாழ்வறரா,
விண்டவர் உறு வலி அடக்கும் பவம்கேறயார்? வண்டு அேர்
அலங்கலாய் - வண்டுகள் தங்கியிருக்கும் மலர் மாரல அணிந்த (யவற்றி மாரலரய
உணர்த்தும்) தண்டம் என்று ஒரு பபாருட்கு - தண்டரை என்ற ஒரு யேயலுக்கக;
உரிய தக்ககர - உரியவர்களாை கள்வர்கரள (ைாமலக்குவரை) உலகம் காவலர் -
நாடாளும் மன்ைர்கள்; கண்டவர் பபாறுப்பறரா - பார்த்தும் அவர்கரளப்
யபாறுத்துக் யகாள்வார்ககளா; விண்டவர் உறு வலி - பரகவர்களின் மிகுந்த
வலிரமரய; அடக்கும் பவம்கேறயார் - அடக்கும் வலிரம உரடயவர்கள்;
வணங்கி வாழ்வறரா - அப்பரகவரை வணங்கி வாழ்வார்ககளா? (வாழமாட்டார்கள்).
தண்டம் - தண்டரை. தக்கர்-கள்வர். யவம்ரம-ஆற்றல் வலிரமயுமாம் என்பது
கருத்து.

6089. 'பேற்றநர், எதிர் எழும் றதவர், தா வர்,

பகாற்றமும் வீரமும் வலியும் கூட்டு அற,
முற்றி மூன்று உலகுக்கும் முதல்வன் ஆயது.
பவற்றிறயா? பபாகறபகாறலா? விளம்ப
றவண்டுோல். பேற்ற ர் எதிர் எழும் - சிைம் யகாண்டவர்களாக எதிர்த்துப்
கபாருக்கு எழுந்து வரும்; றதவர், தா வர் - கதவர்கரளயும், அசுைர்கரளயும்;
பகாற்றமும் வீரமும் வலியும் - அவர்களின் யவற்றியும், வீைமும், வலிரமயும்; கூட்டு
அற முற்றி - ஒரு கேை அழியச் யேய்து முடித்து; மூன்று உலகுக்கும் - விண்ணுலகம்,
மண்ணுலகம், கீழுலகம் ஆகிய மூன்று உலகங்களுக்கும்; முதல்வன் ஆயது - நீகய
(ஒப்பற்ற) தரலவைாக ஆைது; பவற்றிறயா - பரகவர் கமல் பரட எடுத்துச் யேன்ற
யவற்றியிைாலா? பபாகற பகாறலா - யபாறுத்திருந்ததாலா? விளம்ப றவண்டும் -
நீகய கூறுவாயாக.

யேற்ற-சிைந்த. தாைவர்-தனு வழி வந்த அசுைர்கள். முற்றுதல்-முடித்தல்.

6090. 'விலங்கி ர் உயிர் பகட விலக்கி, மீள்கலாது,

இலங்ககயின் இனிது இருந்து, இன்பம்
துய்த்துறேல்,-
குலம் பகழு காவல!- குரங்கின் தங்குறோ?
உலங்கும் நம்றேல் வரின், ஒழிக்கற்பாலறதா?
குலம் பகழு காவல! - நமது குலம் விளங்கத் கதான்றிய அைகே! விலங்கி ர் உயிர்
பகட விலக்கி - மாறுபட்ட பரகவர் பால் யேன்று உயிர் அழியக் யகான்று நீக்கி;
மீள் கலாது - திரும்பி வருதரலச் யேய்யாமல்; இலங்ககயில் இனிதிருந்து - இலங்ரக
மாநகரிகல இனிது வீற்றிருந்து; இன்பம் துய்த்து றேல் - இன்பத்ரத
நுகர்ந்திருப்கபாமாைால்; குரங்கின் தங்குறோ -குைங்குகளின் அளவில் நிற்குகமா?
உலங்கும் நம் றேல்வரின் - யகாசுக்களும் நம்கமல் பரட எடுத்து வருமாயின்,
ஒழிக்கற் பாலறதா - அதரை விலக்கி யவற்றி யபரும்பான்ரம நமகதா?
விலங்குதல் - மாறுபடுதல், விலக்கி - நீக்கி. உலங்கு - யகாசு.
6091. 'றபாயி குரங்கிக த் பதாடர்ந்து றபாய், இவண்
ஏயி ர் உயிர் குடித்து, எவ்வம் தீர்கிலம்;
வாயினும் ே த்தினும் பவறுத்து வாழ்துறேல்.
ஓயும், நம் வலி' எ , உணரக் கூறி ான்.
றபாயி குரங்கிக த் பதாடர்ந்து றபாய் - இலங்ரக பாழாகச் யேய்து யேன்ற
குைங்ரகத் யதாடர்ந்து யேன்று; இவண் ஏயி ர் உயிர் குடித்து - இங்கு அந்தக்
குைங்ரக ஏவிய மனிதர்களின் உயிரைப் பருகி; எவ்வம் தீர்கிலம் - நமக்கு கநர்ந்த
பழிரயப் கபாக்ககாமாய்; வாயினும் ே த்தினும் - யோல்லிலும் நிரைப்பிலும்;
பவறுத்து வாழ்து றேல் - யவறுப்ரபக் காட்டி வாழ்கவாமாயின்; நம் வலி ஓயும் -
நமது வலிரம குரறவாகும்; எ உணரக் கூறி ான் - என்று, உணருமாறு கூறிைான்.

எவ்வம்-பழி வாய் யோல்ரலயும், மைம் நிரைப்ரபயும் உணர்த்தும். ஓய்தல்-

குரறதல்.

மககாதைன் கபசுதல்
6092. ேற்று அவன் பின்னுற, ேறகாதரப் பபயர்க்
கல் தடந் றதாளி ான், எரியும் கண்ணி ால்
முற்றுற றநாக்கி ான், 'முடிவும் அன் தால்;
பகாற்றவ! றகள்' எ , இக ய கூறி ான்:
ேற்று அவன் பின் உற - பரடத்தரலவன் இவ்வாறு கூறியபின்பு; ேறகாதரப்
பபயர் - மககாதைன் என்னும் யபயர் உரடயவனும்; கல் தடம் றதாளி ன் - மரல
கபான்ற யபரிய கதாள்கரள உரடயவனும்; எரியும் கண்ணி ால் - ககாலத்தீ
மூண்யடழும் கண்கரள உரடயவனும் ஆகிய அரமச்ேன் எழுந்து; முற்றுற
றநாக்கி ான் - நடந்த யேயல் முழுரதயும் ஆய்ந்து; பகாற்றவ -அைகே; முடிவும்
அன் தால் - பரடத் தரலவன் கூறியகத முடிந்த முடிபு எனினும்; றகள் - நான்
உரைப்பரதயும் ககட்பாயாக; எ இக ய கூறி ான் - என்று பின்வருமாறு
கூறலாைான்.

மற்று - விரை மாற்றுப் யபாருளில் வந்த அரே. 'அவன்' என்று

பரடத்தரலவரை கல்-மரல, முற்றுற-முற்றும் உற.

6093. 'றதவரும் அடங்கி ர்; இயக்கர் சிந்தி ர்;

தா வரும் தா வர் தருக்குத் தாழ்ந்த ர்;
யாவரும், "இகறவர்" என்று இகறஞ்சும் றேன்கேயர்
மூவரும் ஒதுங்கி ர்-உ க்கு, போய்ம்பிற ாய்!
 போய்ம்பிற ாய் உ க்கு - வலிரம மிக்கவகை! உைக்கு; றதவரும் அடங்கி ர்
- கதவர்களும் அஞ்சி அடங்கி விட்டைர்; இயக்கர் சிந்தி ர் - இயக்கர்கள் வலிரம
இழந்து விட்டார்கள்; தாவரும் தா வர் - ககடில்லாத அசுைர்களும்; தருக்குத்
தாழ்ந்த ர் - ஆணவம் அடங்கிைர்; யாவரும் இகறவர் என்று இகறஞ்சும் -
எல்கலாரும் 'கடவுளர்' என்று வணங்கும்; றேன்கேயர் மூவரும் - யபருரம மிக்க
அரி, அைன், அயன் என்னும் மும்மூர்த்திகளும்; உ க்கு ஒதுங்கி ர் - உன்ரை எதிர்த்து
நிற்க இயலாது விலகிப் கபாைார்கள்.
கதவரும், இயக்கரும், தாைவரும் இைாவணைது திக்கு விஜயத்தின் கபாது
கதாற்று அடங்கி விட்ட யேய்தி உத்தை காண்டத்தில் கூறப்பட்டுள்ளது. தருக்கு,
யமாய்ம்பு-வலிரம.

6094. 'ஏற்றம் என் பிறிது, இனி-எவர்க்கும் இன் உயிர்

ோற்றுறும் முகறகே ோல் வலியின் ோண்பு அகே
கூற்றுவன், "தன் உயிர் பகாள்ளும் கூற்று" எ த்
றதாற்று, நின் ஏவல் தன் தகலயில் சூடுோல்?

எவர்க்கும் இன்னுயிர் ோற்றுறும் - எத்தரகய வலியவர்களின் இனிய உயிரையும்

மாற்றி அழிக்கும்; முகறகே ோல் வலியின் ோண்பகே கூற்றுவன் - இயல்பு வாய்ந்த
வலிரமயின் யபருரமயரமந்த எமனும்; தன்னுயிர் பகாள்ளும் - தைது உயிரைக்
கவரும்; கூற்று எ த் றதாற்று - எமன் என்று கதால்வியுற்று; நின் ஏவல் தன் தகலயில்
சூடும் - உைது கட்டரளரயத் தன் தரலகமல் தாங்கிச் யேய்வான்; என்றால் இனி
பிறிது ஏற்றம் என் - இனி இரத விடவும் கவறு யபருரம என்ை இருக்கிறது?

6095. 'பவள்ளிஅம் கிரியிக விகடயின் பாகற ாடு

அள்ளி, விண் பதாட எடுத்து, ஆர்த்த ஆற்றலாய்!
சுள்ளியில் இருந்து உகற குரங்கின் றதாள் வலிக்கு
எள்ளுதி றபாலும், நின் புயத்கத, எம்போடும்?

பவள்ளி அம்கிரியிக - பனியால் யவண்ரம நிறத்ரத உரடய அழகிய

ரகலாய மரலரய; விகடயின் பாகற ாடு அள்ளி - அம்மரலயில் வாழும் காரள
வாகைத்ரத உரடய சிவயபருமானுடன் அள்ளி; விண் பதாட எடுத்து - விண்ரணத்
யதாடும்படி தூக்கி நிறுத்தி; ஆர்த்த ஆற்றலாய் - ஆர்ப்பரித்த ஆற்றல் மிக்கவகை;
சுள்ளியில் இருந்து உகற - மைத்தின் சுள்ளிகளிகல வசிக்கும்; குரங்கின் றதாள்
வலிக்கு - ஒரு குைங்கின் கதாளாற்றலுக்கு; நின்புயத்கத எம்போடும் - உைது கதாள்
வலிரமரய எங்களது ஆற்றலுடன் கேர்த்து; எள்ளுதி றபாலும் - இகழ்ந்து
கபசுவாய் கபாலும்.

யவள்ளியங்கிரி - ரகலாயமரல. அள்ளுதல் - ரகயில் எடுத்தல். இருந்து உரற -

தங்கி வாழும். 'எள்ளுதி கபாலும்' என்ற இடத்தில் 'கபால்' என்பது உரையரே. ஒப்பில்
கபாலி என்பர்.

6096. 'ேண்ணினும், வானினும், ேற்றும் முற்றும் நி

கண்ணினும் நீங்கி ர் யாவர், கண்டவர்?
நண்ண அரும் வலத்தி ர் யாவர், நாயக!
எண்ணிலர் இறந்தவர் எண்ணில் ஆவறரா?

நாயக - எமது தரலவகை! ேண்ணினும் வானினும் - மண்ணுலகிலும்,

விண்ணுலகிலும்; ேற்றும் முற்றும் - மற்றும் கவறுலகங்கள் முழுவதிலும்; நின்
கண்ணினும் நீங்கி ார் யாவர் கண்டவர் - உைது கண்ணுக்குப்
புலப்படாதிருப்பவரைக் கண்டவர்கள் யார்? நண்ணரும் வலத்தி ர் யாவர்? - அவ்வாறு
கண்டவருள்ளும் உன்ைால் யநருங்கமுடியாத வலிரம உரடயவர் யாருண்டு;
எண்ணிலர் - உன்ரை மதித்து எண்ணிப் பார்க்காதவர்களாய்; இறந்தவர் -
கபாரிட்டு முடிந்தவர்கள்; எண்ணில் ஆவறரா? - இத்தரை கபர் எை எண்ண
முடிந்தவகைா?
'கண்' என்பரதக் கண்கணாட்டம் எைக் யகாண்டு, மண்ணிலும், விண்ணிலும்
மற்றும் முற்றும் வாழ்பவர் உைது கண்கணாட்டத்தால் வாழ்பவகை எைவும் யபாருள்
கூறலாம். எண்ணல்- மதித்தல். வலம்- வலிரம.

6097. 'இடுக்கு இவண் இயம்புவது இல்கல; ஈண்டு எக

விடுக்குகவயாம் எனின், குரங்கக றவர்அறுத்து,
ஒடுக்க அரு ேனிதகர உயிர் உண்டு, உன் பகக
முடிக்குபவன் யான்' எ முடியக் கூறி ான்.

இடுக்கு இவண் இயம்புவதில்கல - இங்கக யோல்லத் தகுந்த துன்பம் எதுவும்

இல்ரல; ஈண்டு எக விடுக்குகவ யாம் எனின் - இப்கபாது என்ரைப் கபாருக்குச்
யேல்ல விடுவாயாைால்; குரங்கக றவர் அறுத்து - குைங்கிைத்ரதகய கவருடன்
அழித்து; ஒடுக்கரு ேனிதகர உயிர் உண்டு - அடக்குவதற்கரிய அம்மானிடரை உயிர்
குடித்து; உன் பகக முடிக்குவன் யான் எ - உைது பரகரய முடிப்கபன் யாகை;
எ முடியக் கூறி ான் - என்று முடிவாகக் கூற கவண்டியவற்ரறக் கூறிைான்.
 இடுக்கு - துன்பம் ஒடுக்க அரும் - அடக்க அரிய மனிதர். இைாம, இலக்குவர்.
ஈண்டு-இப்கபாது.

வச்சிைதந்தன் கபச்சு
6098. இச் சிரத்தவன் உகரத்து இறுக்கும் ஏல்கவயின்,
வச்சிரத்துஎயிற்றவன் வல்கல கூறி ான்.
அச் சிரத்கதக்கு ஒரு பபாருள் இன்று, ஆயினும்,
பச்சிரத்தம் பபாழி பருதிக் கண்ணி ான்.
இச்சிரத்தவன் - இந்தத் தரலரம யபாருந்திய மககாதைன்; உகரத்து இறுக்கும்
ஏல்கவயின் - இவ்வாறு கூறி முடிக்கும் ேமயத்திகல; பச்சிரத்தம் பபாழி - பச்ரே
இைத்தம் யபாழிகின்ற; பருதி கண்ணி ான் - சூரியரைப் கபான்ற கண்கரள
உரடயவைாகிய; வச்சிரத்து எயிற்றவன் - வச்சிைதந்தன் என்பவன்; அச்சிரத்கதக்கு -
அவன் கூறும் அந்த உறுதி

யமாழிகளுக்கு; ஒரு பபாருள் இன்று ஆயிலும் - ஒரு பயனும் இல்ரல என்றாலும்;

வல்கல கூறி ான் - விரைந்து கூறுவாைாைான்.
சிைத்தவன் - தரலரம வாய்ந்தவன் என்றது மககாதைன். ஏல்ரவ-ேமயம்.
சிைத்ரத-உறுதி இங்கு உறுதி யமாழிரய உணர்த்தும். பச்ரேைத்தம் - பச்சிைத்தம்
எைத் திரிந்தது. வச்சிைம் கபான்ற பற்கரள உரடயவன் என்பதால் வச்சிைதந்தன்
எைப்பட்டான்.

6099. ' "றபாய் இனி, ேனிேகரக் குரங்ககப் பூமியில்

றதயுமின், கககளால்; தின்மின்" என்று எகே
ஏயிக இருக்குவது அன்றி, என், இனி
ஆயும் இது? எம்வயின் அயிர்ப்பு உண்டாம்பகாறலா?
இனி, றபாய் - இனிச் யேன்று; ேனிேகர, குரங்கக - அந்த மனிதர்கரளயும்,
குைங்குகரளயும்; பூமியில் கககளால் றதயுமின் - நிலத்கதாடு கேர்த்து ரககளால்
கதய்த்துக் யகால்லுங்கள்; தின் மின் - அவர் உடல்கரளத் தின்னுங்கள்; என்று -
என்றுகூறி; எகே ஏயிக இருக்குவதன்றி - எங்கரள ஏவி விட்டு, வாளா
இருப்பதல்லாது; என் இனி ஆயும் இது - என்ை ஆைாய்ச்சி கவண்டியுள்ளது? எம்
வயின் - எங்கள் கமல்; அயிர்ப்பு உண்டாம் பகாறலா - ஏகதனும் ேந்கதகம்
உண்கடா?

கபாயினி என்பரத இனிப் கபாய் எை இரயக்க. இப்கபாகத ஏயிரை-ஏவி

முற்யறச்ேம். இருக்குவது - இருப்பது இனி-இனி கமலாவது என்பதும் யபாருந்தும்.
6100. 'எவ் உலகத்தும் நின் ஏவல் றகட்கிலாத்
பதவ்விக அறுத்து, உ க்கு அடிகே பேய்த யான்
தவ்வி பணி உளது ஆகத்தான்பகாறலா.
இவ் விக என்வயின் ஈகலாது?' என்றான்.
எவ்வுலகத்தும் - எந்த உலகத்தில் வாழ்பவைாயினும்; நின் ஏவல் றகட்கிலா - உைது
கட்டரளப்படி ககட்டு நடவாத; பதவ்விக அறுத்து - பரகவர்கரள அடிகயாடு
அழித்து; உைக்கு அடிகே பேய்த யான் - இது வரை உைது அடியவைாகப் பணி
யேய்த நான்; தவ்வி பணி உளது ஆகத்தான் பகாறலா - தவறி விட்ட பணி
இருப்பயதன்பதாகலா; இவ்விக - இந்தப் கபார் புரியும் யேயரல; என் வயின்
ஈகலாது - என்னிடம் தைாமல் விட்டது; என்றான்.
தவ்வுதல்-தவறுதல். ஈகலாதது என்பது ஈகலாது என்று யதாகுக்கப்பட்டது விகாைம்.
'இவ்விரை' என்றது இைாம, இலக்குவர்கரளயும், வாைை கேரைரயயும் அழித்து வை
அனுப்பும் பணி.

துன்முகன் உரை
6101. 'நில், நில்' என்று, அவன்தக விலக்கி, 'நீ இகவ
என் முனும் எளியர்றபால் இருத்திறயா?' எ ா,
ேன் முகம் றநாக்கி ன், வணங்கி, வன்கேயால்,
துன்முகன் என்பவன், இக ய போல்லி ான்:

துன்முகன் என்பவன் நில் நில் என்று அவன்தக விலக்கி - துன்முகன், நில் நில்
என்று அந்த வச்சிைதந்தரை விலக்கி; நீ இகவ என்முனும் எளியர் றபால் இருத்திறயா
- (இைாவணரை வணங்கி) நீ இத்தரகய யோற்கரள எைக்கு முன்ைால்
எளியவரைப் கபாலக் கூறி இருக்கப் கபாகமா? எ ா, ேன்முகம் றநாக்கி ன்
வணங்கி - என்று கூறி, அைேைாை அவரை வணங்கி, கநாக்கி; வன்கேயால் - தைது
வலிரம புலப்பட (சிைம் யகாண்டு), இக ய போல்லி ான் - இவ்விதமாகப்
கபேலாைான்.

அவன்-வச்சிைதந்தன், மன் - அைேன் (இைாவணன்) என்றது பின்ைர்

கூறுவைவற்ரற. 'அடியவர் முன் தரலவர் குரற புலப்பட கபசுதல் கூடாது'
என்பதால் 'என்முனும் எளியர் கபால் இருத்திகயா' என்றான்.

6102. 'திக்கயம் வலி இல; றதவர் பேல்லியர்;

 முக்கணான் கயிகலயும் முரண் இன்றாயது;
ேக்களும் குரங்குறே வலியர் ஆம் எனின்,
அக்கட, இராவணற்கு அகேந்த ஆற்றறல!

திக்கயம் வலியில - (இைாவணனுக்கு) திக்கு யாரைகள் வலிரம இல்லாதவாயிை;

றதவர் பேல்லியர் - கதவர்களும் கதாற்று யமலிந்தைர்; முக்கணான் கயிகலயும் -
முக்கண் மூர்த்தியாை சிவபிைான் வாழும் ரகலாயமரலயும்; முரண் இன்று ஆயது -
வலிரம இல்லாதது ஆயிற்று; ேக்களும் குரங்குறே - மனிதர்களும் குைங்குகளுகம;
வலியர் ஆம் எனின் - வலிரம உரடயவர்கள் என்றால்; இராவணனுக்கு அகேந்த
ஆற்றல் - இலங்காதிபைாை இைாவணனுக்கு அரமந்த வலிரம; அக்கட -
ஆச்ேரியப்படத்தக்க யதான்கற.

திக்கு + கயம் - திக்கயம். முைண் - வலிரம. 'அக்கட' என்பது அதிேயம் என்ற

யபாருள் யகாண்ட திரேச்யோல் யதலுங்குச் யோல் என்பர்.

6103. 'பபாலிவது, பபாதுவுற எண்ணும் புன் பதாழில்

பேலியவர் கடன்; நேக்கு இறுதி றவண்டுறவார்
வலியி ர்எனில், அவர்க்கு ஒதுங்கி வாழ்துறோ-
ஒலி கைல் ஒருவ !-நம் உயிருக்கு அன்பி ால்?

ஒலிகைல் ஒருவ - ஒலிக்கின்ற கழல் பூண்ட ஒப்பற்ற தரலவகை; பபலிவறு -

எதிர்காலத்தில் நிகழப்கபாகும் காரியங்கரள; பபாது உற - நடுவு நிரல யபாருந்த;
என்னும் புண்பதாழில் -ஆைாயும் இழிந்த யேயல்; பேலியவர் கடன் -
வலிரமயில்லாதவர்களின் கடரமயாகும்; நேக்கு இறுதி றவண்டுறவார் - நம்
முடிரவ விரும்பும் பரகவர்; வலியி ர் எனின் - வலிரம உரடயவர் என்றால்;
நம் உயிருக்கு அன்பி ால் - நமது உயிர்கமல் ரவத்த அன்பிைால்; அவர்க்கு
ஒதுங்கி வாழ்துறோ - அவர்களுக்கு எதிர்படாமல் ஒதுங்கி வாழ்கவாகமா?

ஒருவன்-ஒப்பற்றவன் (இைாவணன்) யபாலிவது-எதிர்கால நிகழ்ச்சி. யபாது உற-

நடு நிரல யபாருந்த.

6104. 'கண்ணிய ேந்திரக் கருேம் காவல!-

ேண் இயல் ேனிேரும், குரங்கும், ேற்றவும்,
உண்ணிய அகேந்த ; உணவுக்கு உட்குறேல்,
திண்ணிய அரக்கரின் தீரர் யாவறர?
காவல - அசுைர் குல காவலகை! கண்ணிய ேந்திரக் கருேம் - நாம் கருதிய
மந்திைாகலாேரை ஆகிய காரியம்; ேண்ணியல் ேனிேருே ் - நிலத்திகல நடந்து
திரியும் இயல்புரடய மனிதர்களும்; குரங்கும் - குைங்குகளும்; மற்றவும் -
பிறவற்ரறயும் பற்றியதாகும்; உண்ணிய அகேந்த - அரவயயல்லாம் நாம்
தின்பதற்கு அரமந்தரவயாகும்; உணவுக்கு உட்குறேல் - உணவுப்யபாருளுக்கு
நாம் பயந்கதாம் என்றால்; திண்ணிய அரக்கரில் - வலிரம மிக்க அைக்கைாகிய
நம்ரமவிட; தீரர் யாவறர - வீைர்கள் யாருள்ளார்?

கண்ணுதல்-கருதுதல். உட்குதல்-அஞ்சுதல் அைக்கர்களில் தீைர் யாவகை என்றது

இகழ்ச்சி குறிப்பாம்.

6105.் 'எரி உற ேடுப்பதும், எதிர்ந்துறளார் படப்

பபாரு பதாழில் யாகவயும் புரிந்து, றபாவதும்
வருவதும், குரங்கு; நம் வாழ்க்கக ஊர் கடந்து,
அரிதுபகால், இராக்கதர்க்கு ஆழி நீந்துதல்?

வருவதும் - நாம் வாழும் ஊைாகிய இலங்ரக மாநகருக்கு வருவதும்; எரி உற

ேடுப்பதும் - ஊருக்குத் தீ இடுவதும்; எதிர்ந்துறளார் பட - எதிர்த்தவர்
இறக்கும்படி; பபாருபதாழில் - கபார் புரியும் யதாழில்கள்; யாகவயும் புரிந்து -
எல்லாவற்ரறயும் யேய்து; றபாவதும் - ஊரைக் கடந்து தப்பிப் கபாவதும்; குரங்கு -
ஒரு குைங்கு யேய்யும் யேயலாயிற்று; கடந்து நம் வாழ்க்கக ஊர் - நாம் வாழும்
ஊரைக்கடந்து; இராக்கதர்க்கு - அைக்கர்களாகிய நமக்கு; ஆழி நீந்துதல் - கடரல
நீந்திக் கடப்பயதன்பது; அரிது பகால் - யேய்ய இயலாத அரிய யேயகலா?

6106. 'வந்து, நம் இருக்ககயும், அரணும், வன்கேயும்,

பவந் பதாழில் தாக யின் விரிவும், வீரமும்,
சிந்கதயின் உணர்பவர் யாவறர சிலர்,
உய்ந்து தம் உயிர்பகாடு இவ் உலகத்துள் உளார்?
வந்து நம் இருக்ககயும் - இலங்ரகக்கு வந்து நாம் வாழும் நமது
இருப்பிடங்கரளயும்; அரணும் - இலங்ரகக்குப் பாதுகாப்பாை அைண்கரளயும்;
வன்கேயும் - நமது வலிரமரயயும்; பவந்பதாழில் - யகாடிய கபார்த்யதாழில்
வல்ல; தாக யின் விரிவும் - கேரையின் பாப்ரபயும்; வீரமும் - அதன்
ஆற்றரலயும்; சிந்கதயின் உணர்பவர் - மைத்திைால் அறிய வல்லவர்கள்; உய்ந்து
தம் உயிர் பகாடு - நம்மிடம் பரகத்து பிரழத்து உயிருடன் யேன்றவர்கள்;
இவ்வுலகத்துள் உளார் - இவ்வுலகத்திகல இருப்பவர்கள்; யாவறர சிலர் - சிலகைனும்
யார் இருக்கிறார்கள்?
 வந்து - இலங்ரகக்கு வந்து. இருக்ரக - இருப்பிடம் யவம்யதாழில்- யகாடிய
கபார்த்யதாழில். யகாண்டு என்பது யகாடு எை விகாைமாயிற்று.

6107. 'ஒல்வது நிக யினும், உறுதி ஓரினும்,

பவல்வது விரும்பினும், விக யம் றவண்டினும்,
பேல்வது அங்கு; அவருகைச் பேன்று, தீர்ந்து அறக்
பகால்வது கருேம்' என்று உணரக் கூறி ான்.
ஒல்வது நிக யினும் - யபாருந்தும் விதத்ரத நிரைத்துப் பார்த்தாலும்; உறுதி
ஓரினும் - நமக்கு உறுதி பயப்பைவற்ரற ஆைாயினும்; பவல்வது விரும்பினும் - நாம்
யவற்றியரடய விரும்பிைாலும்; விக யம் றவண்டிலும் - அந்த யவற்றிக்குரிய
விரையத்ரத கவண்டிைாலும்; பேல்வது அங்கு - யேல்ல கவண்டியது அங்ககதான்;
அவர் உகை பேன்று - அந்தப் பரகவர் இருக்குமிடம் யேன்று; தீர்ந்து அறக் பகால்வது
கருேம் - அவர்கள் இறந்து அழியும்படி யகால்வகத யேய்யகவண்டிய யேயலாகும்;
என்று உணரக் கூறி ான் - என்று இைாவணன் உணரும்படி கூறிைான்.
ஒல்வது-யபாருந்துவது. உறுதி-நன்ரம. விரையம்-சூழ்ச்சித்திறம். கருமம்-
யேய்யத்தக்க காரியம்.

மகா பார்சுவன் கூற்று

6108. காவலன் கண் எதிர், அவக க் கக கவித்து,
'யாவது உண்டு, இனி நேக்கு?' என் ச்
போல்லி ான்;
'றகாவமும் வன்கேயும் குரங்குக்றக' எ ா,-
ோபபரும்பக்கன் என்று ஒருவன் வன்கேயான்.
ோபபரும் பக்கன் என்று ஒருவன் - மகா பார்சுவன் என்னும் யபயர் யகாண்ட
ஒருவன்; வன்கேயான் - ஒப்பற்ற வலிரம மிக்கவன்; காவலன் கண் எதிர் - அைேைாை
இைாவணன் கண் எதிரிகலகய; அவக கக கவித்து - துன்முகரை நீ கூறியது
கபாதுயமைக் ரக கவித்து; யாவது உண்டு இனி நேக்கு - (ஒரு குைங்கு யேய்த
காரியத்துக்கு வருந்தி ஆகலாேரை யேய்வயதன்றால்) இனி நமக்கு என்ை யபருரம
இருக்கும்? றகாவமும் வன்கேயும் குரங்குக்றக - ககாவமும் வலிரமயும்
குைங்குக்கக உரியகதா? நமக்கில்ரலகயா? என் ச் போல்லி ான் - எைவும்
கூறலாைான்.

மகாபார்சுவன் எை வான்மீகி கூறியரத 'மாயபரும் பக்கன்' எைச் யேய்துள்ளார்

கம்பர். அவன் - துன்முகன். ரககவித்தல் - ரக அமர்த்தல், ககாவம்-ககாபம் எதுரகக்கு
ஏற்ப ககாவம் என்றாயிற்று.
6109. 'முந்தி ர், முரண் இலர் சிலவர், போய் அேர்
நந்தி ர்தம்போடு நனி நடந்தறதா?
வந்து ஒரு குரங்கு இடு தீயின் வன்கேயால்,
பவந்தறதா, இலங்ககறயாடு அரக்கர் பவம்கேயும்?

முந்தி ர் முரண் இலர் சிலவர் - கபாருக்கு முன்ைால் யேன்ற சிலர் வலிரம

இல்லாதவைாதலின்; போய் அேர் நந்தி ர் - யநருங்கிய கபாரிகல ககடரடந்தைர்;
தம்போடு நனி நடந்தறதா - அவர்ககளாடு அைக்கர் வலிரம நீங்கியதாகுகமா; வந்து
ஒரு குரங்கு - ஒரு குைங்கு இங்கு வந்து; இடுதீயின் வன்கேயால் - நகருக்கு ரவத்த
தீயின் யகாடுரமயால்; இலங்ககறயாடு - இலங்ரக மாநகைத்துடகை; அரக்கர்
பவம்கேயும் பவந்தறதா - அைக்கர்களின் வலிரமயும் யவந்து ஒழிந்தகதா?

நந்தல்-ககடுறுதல்.

6110. 'ோனுடர் ஏவுவார்; குரங்கு வந்து, இவ் ஊர்-

தான் எரி ேடுப்பது; நிருதர் தாக றய,
ஆ வர் அது குறித்து அழுங்குவார்எனின்,
றேல் நிகழ்தக்க விளம்ப றவண்டுறோ?

ோனுடர் ஏவுவார் - மானிடர்கள் குைங்ரக ஏவி விடுவார்கள்; குரங்கு வந்து - அந்தக்

குைங்கு இங்கு வந்து; இவ்வூர்தான் எரி ேடுப்பது - இந்த ஊருக்குத் தான் தீரய
ரவப்பது; நிருதர் தாக றய ஆ வர் - அதற்கு அசுைப்பரடயாய் இருப்பவர்கள்; அது
குறித்து அழுங்குவார் எனின் - அரதப் பற்றி நிரைத்து வருந்துபவர் என்றால்; றேல்
நிகழ்தக்க - இனிகமல் நிகழத்தக்கதா யிருப்பரத; விளம்ப றவண்டுறோ - நான்
விரித்துக் கூற கவண்டுகமா?

6111. 'நின்று நின்று, இகவ சில விளம்ப றநர்கிபலன்;

நன்று இனி நரபராடு குரங்கக நாம் அறக்
பகான்று தின்றல்லது, ஓர் எண்ணம் கூடுறோ?'
என்ற ன்-இகல் குறித்து எரியும் கண்ணி ான்.

இகல் குறித்து எரியும் கண்ணி ான் - பரகவரை நிரைத்து, ககாபத்தால்

யநருப்யபை ஒளிரும் கண்ணிைைாை மாபக்கன்; நின்று நின்று இகவ சில றநர்கிலன்
- ஒருவர் பின் ஒருவைாக நின்று இத்தரகய கபச்சுக்கரளப் கபே நான் உடன்பகடன்;
இனி நரபராடு குரங்கக - இனி மனிதர்களுடன் அக்குைங்ரக; நாம் அறக்பகான்று -
நாம் யேன்று அடிகயாடு யகான்றழித்து; நன்று தின்று அல்லது - நன்றாக தின்று
அல்லது; ஓர் எண்ணம் கூடுறோ என்ற ன் - இதற்கு மாறுபட்ட ஒரு எண்ணம்
தகுகமா? தகாது என்றான்.

குறித்தல் - நிரைத்தல், 'நாம்' என்பது நாமம் என்பதன் விகாைம் என்று யகாண்டு,

'நாமற' என்பதற்கு .குைங்குகள் என்ற யபயகை இல்லாமல் அழித்து என்றும் யபாருள்
கூறுவர்.

பிோேன் முதலிகயார் கூற்று

6112. 'திோதிகே றபாதும் நாம், அரேன் பேய் விக
உோவி ன், உட்கி ன்; ஒழிதும் வாழ்வு' என்றான்-
பிோேன் என்று ஒரு பபயர் பபற்ற பபய் கைல்
நிோேரன், உருப் புணர் பநருப்பின் நீர்கேயான்.

பிோேன் என்று ஒரு பபயர் பபற்ற - பிோேன் என்னும் யபயர் உரடய;

பபய்கைல் நிோேரன் - வீைக்கழல் அணிந்த அைக்கன்; உருப்புணர் பநருப்பின்
நீர்கேயான் - வடிவத்தில் அசுைன் எனினும் யநருப்ரபப் கபான்ற தன்ரம
உரடயவன்; அரேன் பேய்விக உோவி ன் - அைேன் என்ை யேய்யப் கபாகிறான்
என்பரதக் ககட்டான்; உட்கி ன் - ஒரு குைங்கால் இலங்ரக அழிந்தரத எண்ணி
நாணிைான்; நாம் திகே திகே றபாதும் - நாம் எங்காவது கவறு கவறு திரேகளுக்குச்
யேல்கவாம்; ஒழிதும் வாழ்வு என்றான் - யேன்று நமது வாழ்ரவப் கபாக்கிக்
யகாள்கவாம் என்றான்.

பிோேன்-யநருப்பின் நீர்ரமயான் - அைேன் யேய்விரை உோவிைான். உட்கிைன்

திோ திரே கபாதும் வாழ்வு ஒழிதும் என்றான் எை இரயயும். இைவில்
இயங்குகவார் என்ற கருத்தில் அைக்கரை நிோேைர் என்பர்.

6113. 'ஆரியன் தன்கே ஈதுஆயின், ஆய்வுறு

காரியம் ஈதுஎனின், கண்ட ஆற்றி ால்,
சீரியர் ேனிதறர; சிறியம் யாம்' எ ா,
சூரியன்பககஞன் என்று ஒருவன், போல்லி ான்.

சூரியன் பககஞன் என்று ஒருவன் - சூரிய ேத்துரு என்ற யபயர் யகாண்ட

அைக்கவீைன்; ஆரியன் தன்கே ஈது ஆயின் - கமகலாைாகிய நம் மன்ைன் தன்ரம
இதுயவன்றால்; ஆய்வுறு காரியம் ஈது எனின் - நாம் எல்லாம் கூடி ஆைாய்ச்சி
யேய்யும் காரியம் இது என்றால்; கண்ட ஆற்றி ால் - இது யகாண்டு ஆயும்
யநறியிைால்; சீரியர் ேனிதறர - சிறந்தவர்கள் மனிதகை ஆவர்; யாம் சிறியம் -
அைக்கைாகிய நாம் சிறியவர்ககள யாம்; எ ச் போல்லி ான் - என்று வருந்திக்
கூறலாைான்.
 ஆரியன்-கமகலான்; இங்கு இைாவணரை உணர்த்தும். அற்ப மனிதர்கரளயும்,
குைங்ரகயும் அழிப்பதற்காக ஆைாய்வது யேயல் எனின், மனிதகை உயர்ந்தவைாய்
விடுவர்; அைக்கர் சிறியர் என்றாகிவிடுகம என்பது சூரியன் பரகஞனின் வருத்தம்.

6114. 'ஆள்விக நிகலகேயும், அரக்கர் ஆற்றலும்,

தாழ் விக இதனின்றேல் பகரத் தக்கறதா?
சூழ் விக ேனிதரால் றதான்றிற்றாம்!' எ ா,
றவள்வியின் பககஞனும் உகரத்து, பவள்கி ான்.

றவள்வியின் பககஞனும் - கவள்வியின் பரகஞன் என்ற யபயருரடய ஒரு

அைக்கனும்; சூழ்விக - இந்த மந்திைாகலாேரைக் கூட்டம்; ேனிதரால்
றதான்றிற்றாம் - மானிடர் காைணமாக நிகழ்ந்தது என்றால்; ஆள்விக
நிகலகேயும் - அைக்கர்களாகிய நமது ஆட்சியின் கமன்ரமயும்; அரக்கர் ஆற்றலும் -
அைக்கர்களாகிய நம் வலிரமயும்; தாழ்விக இதனின் றேல் - தாழ்ந்த யேயல் இரத
விடவும்; பகரத்தக்கறதா - கவறு யோல்லத் தகுந்ததுண்கடா; எ உகரத்து
பவள்கி ான் - என்று கூறி யவட்கமுற்றான்;

கவள்வியின் பரகஞன் -'யக்ஞவிகைாதி' என்பதன் தமிழாக்கம். இதற்கு

மந்திைாகலாேரை யேய்தல் கவண்டாத ஒன்று என்பது கவள்விப் பரகஞன்
கருத்தாகும்.

6115. 'பதாகக நிகலக் குரங்குகட ேனிதர்ச் போல்லி

என்?
சிகக நிறச் சூலிதன் திறத்துச் பேல்லினும்,
நகக உகடத்தாம்; அேர் பேய்தல் நன்று' எ ா,
புககநிறக்கண்ணனும் புகன்று, பபாங்கி ான்.
புகக நிறக் கண்ணனும் - கமல் குறிப்பிடப்பட்டவர்ககளயன்றிப் புரகநிறக்
கண்ணன் (தூம்ைாட்ேன்) என்னும் அைக்கனும்; சிகக நிறச் சூலிதன் திறத்துச்
பேல்லினும் - நம் தரலமுடி கபால் சிவந்த நிறமுரடயவைாய்த் திரிசூலம் ஏந்திய
சிவரை எதிர்த்துப் கபார் யேய்வதுகூட; நகக உகடத்தாம் - நம் வீைப் யபருரம
சிரிப்புக்கு இடமாகி விடும்; பதாகக நிகலக் குரங்குகட - கூட்டமாை குைங்குப்
பரடரயக் யகாண்டுள்ள; ேனிதர் போல்லி என் - மனிதர்கள் கமல் கபார்யேய்வது
பற்றிச் யோல்வதற்கு என்ை இருக்கிறது? அேர் பேய்தல் நன்று - இப்கபாது கவறு வழி
இல்லாரமயால் அந்த மனிதர்ககளாடு கபார் யேய்வகத நல்லது; எ ாப் புகன்று -
என்று யோல்லி; பபாங்கி ான் - ஆத்திைத்தால் யபாங்கிைான்.

தூம அட்ேன் - புரக நிறக் கண்ணன். சிவபிைாரை எதிர்த்துப் கபார் யேய்வகத தன்
இைத்துக்குக் ககவலமாயிருக்க, குைங்குப் பரட யகாண்ட மனிதகைாடு கபார் யேய்ய
கவண்டி வந்தகத என்பது புரக நிறக் கண்ணன் யபாங்கியதற்குக் காைணம்.
6116. ேற்று அவன் பின்னுற, ேற்கறறயார்களும்,-
'இற்றிதுறவ நலம்; எண்ணம் ேற்று இல்' என்று,
உற்ற உற்ற உகரப்பது ஆயி ார்-
புற்று உகற அரவு எ ப் புழுங்கு பநஞ்சி ார்.
புற்று உகற அரவு எ - புற்றில் வாழும் நாகப்பாம்ரபப் கபால; புழுங்கும்
பநஞ்சி ார் - யவந்து புழுங்கும் மைம் உரடயவைாை; ேற்கறறயார்களும் - மற்றும்
உள்ள அைக்க வீைர்களும்; ேற்று அவன் பின் உற - அந்தத் தூம்ைாட்ேன் கூறிய பின்பு;
இற்று இதுறவ நலம் - இத்தரகய இதுகவ நன்ரமயாகும்; எண்ணம் ேற்று இல் - கவறு
நிரைப்பதற்கு எதுவுமில்ரல; என்று உற்ற உற்ற - என்று அவைவர் கருத்தில்
கதான்றியவாறு; உகரப்பதாயி ர் - கபேலாயிைார்கள்: குைங்குகரளயும்,
மனிதர்கரளயும் யகால்லச் யேல்வது நம் ஆற்றலுக்கு ஏற்றதல்ல என்று கூறிய
தூம்ைாட்ேன் கருத்கத நல்லது. என்பார் 'இற்று இதுகவ நலம்' என்றைர்.

கும்பகர்ணன் கூறுதல்
கலிவிருத்தம் (றவறுவகக)

6117. பவம்பு இகல் அரக்ககர விலக்கி, 'விக றதரா

நம்பியர் இருக்க!' எ , நாயகக முன் ா,
'எம்பி எ கிற்கில், உகரபேய்வல் இதம்' என் ா,
கும்பகருணப் பபயரி ான் இகவ குறித்தான்:
கும்பகருணப் பபயரி ான் - கும்பகர்ணன் என்ற யபயருரடய இைாவணன் தம்பி;
பவம்பு இயல் அரக்ககர விலக்கி - இதுவரை கபசிய ககாபமும் வலிரமயும் உள்ள
அைக்கர்கரள விலக்கி விட்டு; விக றதரா நம்பியர் இருக்க எ - பின் விரளரவ
அறியாது கபசுகின்ற இரளயவர்கரள இருக்க எை நிறுத்தி விட்டு; நாயகக
முன் ா - அசுைர் குலத் தரலவைாை இைாவணரை யநருங்கி; எம்பி எ கிற்கில் -
இவன் நம் தம்பி எைவும், நமக்கு நன்ரம யேய்வான் எைவும் கருதுவாயாயின்; இதம்
உகர பேய்வல் - உைக்கு நன்ரமயாைரவகரளச் யோல்லுகவன்; என் ா இகவ
குறித்தான் - என்று பின்வருமாறு கூறலாைான்.

யவம்புதல்-யகாதித்தல். இகல்-வலிரம. கதைா-யதளியாத. இதம்-நன்ரம.

6118. 'நீ அயன் முதல் குலம் இதற்கு ஒருவன் நின்றாய்;

ஆயிரம் ேகறப் பபாருள் உணர்ந்து, அறிவு
அகேந்தாய்;
 தீயிக நயப்புறுதல் பேய்தக பதரிந்தாய்;
ஏயி உறத் தககய இத்துகணயறவறயா?
நீ அயன் முதற் குலம் இதற்கு - அண்ணா, நீ பிைமகதவன் முதல்வைாக உள்ள
இந்தக் குலத்தில்; ஒருவன் நின்றாய் - ஒப்பற்றவைாய் நிரலத்திருக்கிறாய்; ஆயிரம்
ேகறப்பபாருள் - ஆயிைமாயிைமாை கவதங்களின் யபாருரள எல்லாம்; உணர்ந்து
அறிவு அகேந்தாய் - யதரிந்து நல்லறிவுரடயவைாய் இருக்கிறாய்; தீவிக
நயப்புறுதல் பேய்தக பதரிந்தாய் - இருந்தும் தீய யேயல்கரள விரும்பித் யதரிந்கத
யேய்தாய்; ஏயி உறத்தககய - விதியால் ஏவப்பட்டைவாய் நம்பால் அரடயக்
கூடியரவ; இத்துகண றவறயா - இவ்வளவுரடயை மட்டுகமா?

அயன்முதற் குலம்-பிைமரை முதல்வைாக உரடய புலத்திய குலம். ஒருவன்

நின்றாய்-ஒப்பற்ற ஒருவைாய் நிரலத்து நின்றாய். ஆயிைம் மரற-கவதங்கள்
அளவில்லாதைவாதலின் இவ்வாறு கூறிைான். தீவிரை என்றது பிறனில்
விரழந்தரத. "ஏ" ஐகயா என்ற இைக்கத்ரத உணர்த்தும் குறிப்பு யமாழி. "ஏ பாவம்"
என்ற அருளிச் யேயல் (திருவாய் யமாழி 2-2-2) ஒப்பிடத்தக்கது. நாம் அரடய
இருக்கும் துன்பம் இவ்வளவில் அடங்காது, இன்னும் எத்தரைகயா உண்டு
என்பரத 'இத்துரணயகவகயா' என்பதுணர்த்தும்.

6119. 'ஓவியம் அகேந்த நகர் தீ உண, உகளந்தாய்,

"றகா-இயல் அழிந்தது" எ ; றவறு ஒரு குலத்றதான்
றதவிகய நயந்து, சிகற கவத்த பேயல் நன்றறா?
பாவியர் உறும் பழி இதின் பழியும் உண்றடா?

றகா இயல் அழிந்தது எ - நமது ஆட்சியின் தன்ரம அழிந்து விட்டது என்று;

ஓவியம் அகேந்த நகர் - சித்திைங்களால் அலங்கரிக்கப்பட்ட இலங்ரக மாநகைத்ரத; தீ
உண உகளந்தாய் - (அனுமன் ரவத்த) தீ உண்டரமக்கு மைம் வருந்திைாய்; றவறு ஒரு
குலத்றதான் - அைக்கரிைம் அல்லாத கவறு ஒரு குலத்தவைாை இைாமனுக்கு உரிய;
றதவிகய நயந்து - மரைவியாை சீரதரய விரும்பி; சிகற கவத்த பேயல் நன்றறா -
(கவர்ந்து வந்து) சிரறயில் ரவத்த உைது யேயல் நல்லகதா? பாவியர் உறும் பழி -
பாவம் யேய்தவர் அரடயும் பழிகளிகல; இதின் பழியும் உண்றடா - இரத விடவும்
யகாடிய பழி கவறு உள்ளகதா?

உரளதல்-வருந்துதல். 'நகர் தீ உண, ககாவியல் அழிந்தயதை உரளந்தாய்' எைக்

கூட்டிப் யபாருள் யகாள்ளல் யபாருந்தும், 'நன்கறா' என்பதன் ஓகாைம். நன்றன்று
என்று எதிர்மரறப் யபாருள் உணர்த்தும். 'உண்கடா' என்பதன் ஓகாைமும்
எதிர்மரறப் யபாருள். கற்றைன்; ஆயினும் அதற்குத் தக நின்றிலன் என்பது கம்பன்
குறிப்பு.
6120. ' "நல் நகர் அழிந்தது" எ நாணிக ; நயத்தால்
உன் உயிர் எ த்தககய றதவியர்கள் உன்றேல்
இன் நகக தரத் தர, ஒருத்தன் ேக உற்றாள்,
பபான் அடி பதாைத் பதாை, ேறுத்தல் புகழ்
றபாலாம்?

நல் நகர் அழிந்தது எ நாணிக - அழகிய நகைமாகிய இலங்ரக அழிந்து கபாய்

விட்டகத என்று நாணமுற்றாய்; நயத்தால் உன் உயிர் எ த்தககய றதவியர் - உன்
மீதுள்ள விருப்பத்தால் உன் உயிர் என்னும் தன்ரமயுரடய உைது
மரைவிமார்கள்; உன் றேல் இன் நகக தரத் தர - உன்ரை கநாக்கி இனிய
புன்முறுவரலச் யேய்து நிற்க (அரதக் கருதாது நீ); ஒருத்தன் ேக உற்றாள் - கவறு
ஒருவனுக்கு மரைவியாக அரமந்த சீரதரய; பபான் அடி பதாைத் பதாை - (உன்
விருப்பத்துக்கு இரேயச் யேய்ய) அழகிய பாதங்களில் வீழ்ந்து பல முரற
வணங்கவும்; ேறுத்தல் - (அவள் இரேயாது) மறுத்துரைத்தல்; புகழ் றபாலாம் -
உைக்குப் புகழ்தரும் யேயல் கபாலும்.
'தைத்தை, யதாழத்யதாழ' என்பை பலமுரற சிரிக்க, யதாழ என்ற யபாருளில்
அடுக்கி வந்தைவாம், பிறர் யேயலால் விரளந்த அழிவிற்கு நாணும் இைாவணன் தன்
யேயலால் விரளந்துள்ள பழிக்கு நாணவில்ரலகய என்பது கும்பகருணனின்
வருத்தம்.

6121. 'என்று ஒருவன் இல் உகற தவத்திகய, இரங்காய்,

வன் பதாழிலி ாய், ேகற துறந்து, சிகற கவத்தாய்,
அன்று ஒழிவதாயி , அரக்கர் புகழ்; ஐயா!
புன் பதாழிலி ால் இகே பபாறுத்தல் புலகேத்றதா?

ஐய! - அைக்கர்குலத் தரலவகை! ஒருவன் இல் உகற - கவறு ஒருவைது

இல்லத்தில் அவன் மரைவியாகத் தங்கி இருக்கின்ற; தவத்திகய - தவ ஒழுக்கமுள்ள
ஒரு யபண்மணிரய; இரங்காய் - (அவளுக்காகச் சிறிதும்) இைக்கப்படாது; வன்
பதாழிலி ாய் - (அவரைக் கவர்ந்து வருதலாகிய) யகாடிய யேயல்
யேய்தவைாய்; ேகற துறந்து - நீ கற்ற கவத யநறிகரள எல்லாம் ரகவிட்டு; என்று
சிகற கவத்தாய் - எந்த நாள் அகோக வைத்தில் சிரற ரவத்தாகயா; அன்று அரக்கர்
புகழ் ஒழிவதாயி -அந்த நாகள அைக்கர் புகழ் அழியலாயிற்று; புன்பதாழிலி ால் -
அற்பமாை காரியங்கரளச் யேய்வதால்; இகே பபாறுத்தல் - புகழ் யபற நிரைப்பது;
புலகேத்றதா - அறிவுரடரம ஆகுகமா? தவத்திரய-இைங்காய், வன்யதாழிலிைாய்
மரற துறந்து என்று சிரற ரவத்தாய் அன்று அைக்கர் புகழ் அழிவதாயிை எை
இரயயும் பல வரகயாலும் புகழ் கேர்ந்தரமரய 'ஆயிை' என்ற பன்ரமச் யோல்
குறித்தது.
 ஒருவன்-இைாமன் தவத்தி-சீரத. வன்யதாழில்-வஞ்ேரை யேய்து கவர்ந்த யேயல்
'மரற துறந்து' என்பதற்கு 'முரற துறந்து' என்பது பாடமாயின் அைே நீதிரய விட்டு
என்பது யபாருளாகும். இரே-புகழ். தீய யேயலால் புகழ் யபற நிரைப்பது
அறிவுரடரம அன்று என்பது கருத்து. யபாறுத்தல் - தாங்குதல், சுமத்தல்.
"எளியதை இளில்லிறப்பான் எய்தும் எஞ்ஞான்றும் விளியாது நிற்கும் பழி" (குறள்
145) இங்கு நிரைவு கூைத்தக்கது.

6122. 'ஆசு இல் பர தாரம்அகவ அம் சிகற அகடப்றபம்;

ோசு இல் புகழ் காதலுறுறவம்; வளகே கூரப்
றபசுவது ோ ம்; இகட றபணுவது காேம்;
கூசுவது ோனுடகர; நன்று, நே பகாற்றம்!

ஆசு இல் பரதாரம் அகவ - ஒரு குற்றமும் இல்லாத கவறு ஒருவன் மரைவிரய;
அஞ்சிகற அகடப்றபம் - அழகிய சிரறயிகல அரடத்து ரவப்கபாம்; ோசு இல்
புகழ் காதல் உறுறவம் - குற்றமற்ற புகழ் அரடயவும் விரும்புகவாம்; வளகே கூர -
யபருரம மிக; றபசுவது ோ ம் - கபசுவகதா வீை உரைகள்; இகட றபணுவது காேம்
- அதற்கிரடயிகல விரும்புவது காமம்; கூசுவது ோனுடகர - அஞ்சுவது
மானிடர்கரளப் பார்த்து; நம் பகாற்றம் நன்று - நமது யவற்றி நன்றாய் இருக்கிறது.

ஆசு, மாசு-என்பை குற்றம் என்ற யபாருள் உரடயரவயாம். பைதாைம் - கவறு

ஒருவைது மரைவி. அம்சிரற-அழகிய சிரற. சிரறயின் யகாடுரமரயக் குறித்து
நின்றது. 'பைதாைம்' அரவ எைப் பன்ரமயில் கூறியது. பல யபண்கரள
விரும்பியவன் என்பரதச் சுட்டிக் காட்டி நின்றது கபாலும். யகாற்றம்-யவற்றி,
வீைமுமாம். 'நன்று' இகழ்ச்சி குறித்து நின்றது.

6123. 'சிட்டர் பேயல் பேய்திகல; குலச் சிறுகே பேய்தாய்;

ேட்டு அவிழ் ேலர்க் குைலி ாகள இனி, ேன் ா!
விட்டிடுதுறேல், எளியம் ஆதும்; அவர் பவல்ல,
பட்டிடுதுறேல், அதுவும் நன்று; பழி அன்றால்.
ேன் ா சிட்டர் பேயல் பேய்திகல - மன்ைர் யபருமாகை! நீ யபரியவர்கள்
யேய்யும் நல்ல காரியத்ரதச் யேய்தாயில்ரல; குலச் சிறுகே பேய்தாய் - நமது
குலமாகிய புலத்திய மைபுக்கக சிறுரம உண்டாக்கும் யேயரலச் யேய்து விட்டாய்;
ேட்டு அவிழ் ேலர்க் குைலி ாகள - கதன் சிந்தும் மலர்கரள அணிந்த கூந்தரல
உரடய சீரதரய; இனி விட்டிடுது றேல் - இனிகமல் இைாமனிடம் யேல்ல விட்டு
விடுகவாமாைால்; நாம் எளியம் ஆதும் - நாம் வலிரமயற்ற எளியவர்கள் என்றாகி
விடும்; அவர் பவல்லப்பட்டிடுது றேல் - அந்த மானிடர்கள் கபாரில் நம்ரம யவல்ல,
நாம் இறந்து படுகவாமாயின்; அதுவும் நன்று பழி அன்று - அதுவும் நல்லகத,
நமக்குப் பழி உண்டாகாது.
 சிட்டர் - கமகலார் சிறுரம - ககவலம். மட்டு - கதன். அவிழ்தல் - யபருகுதல்.
படுதல்-இறந்துபடுதல். அவர்-இைாமன் முதகலார் பிறன் மரைவிரயச் சிரற
யகாண்ட பழி கபாரில் வீைமைணம் எய்துவதால் நீங்கும் எை கும்பன் கருதிைான் எை
எண்ணத் கதான்றுகிறது. அறயநறி உரைக்க முற்பட்ட கும்பகருணன்
இைாவணன் முகத்ரதப் பார்த்துப் கபசிக்யகாண்கட வரும்கபாது தான் கபசுவது
அவனுக்குப் பிடிக்கவில்ரல என்ற உடகை அவனுக்ககற்பத் தன் கருத்ரத மாற்றிக்
யகாள்வது கபால இப்பாடல் அரமந்துள்ளது. "மலர்க்குழலிைாரள இனி
மன்ைா! விட்டிடு", என்று யோல்லிய கும்பன் இைாவணனுக்கு அது பிடிக்காமல்
முகம் ககாணகவ அவன் கருத்திற்ககற்ப "விட்டிடுதுகமல் எளியம் ஆவம்" என்று
அந்தச் யோல்ரலத் யதாடர்ந்து மாற்றியது கபால் கவிரத அரமத்தது கம்பனின்
கவித்துவத்ரதக் காட்டும் இடம் என்பது மகாவித்துவான் மயிலம் கவ.
சிவசுப்பிைமணியன் அவர்கள் கருத்து.

6124. 'ேரன் படர் வ த்து ஒருவற சிகல வலத்தால்,

கரன் பகட படுத்து, அவக பவன்று, ககள
கட்டான்;
நிரம்பிடுவது அன்று, அதுவும்; நின்றது, இனி நம்பால்
உரம் படுவறத; இதனின்றேல் உறுதி உண்றடா?
ேரன் படர் வ த்து - மைங்கள் அடர்ந்த காட்டிகல; ஒருவற - இைாமபிைான்
ஒருவைாககவ; சிகல வலத்தால் - தைது வில்லின் வலிரமயிைால்; கரன் பகட
படுத்து - கைனுக்குத் துரணயாக நின்ற கேரை முழுதும் அழித்து; அவக பவன்று -
அந்தக் கைரையும் யவற்றி யகாண்டு; ககள கட்டான் - கரளரய எடுத்தான்;
நிரம்பிடுவது அன்று அதுவும் - இைாமைது ஆற்றல் அத்துடன் நிரறவரடவது அல்ல;
நின்றது இனி நம் பால் உரம் படுவறத - இனி மிகுந்திருப்பது நம்மிடம் உள்ள பலம்
அழிந்து படுவகத; இதனின் றேல் உறுதி உண்றடா - இதற்கு கமல் நமக்கு ஒரு நன்ரம
உள்ளகதா?
மைன்-மைம் (மகைத்துக்கு ைகைம் கபாலியாக நின்றது) படர்தல்- அடர்ந்திருத்தல்,
மிக்கிருத்தலுமாம். ஒருவன்- இங்கு இைாமன். கரள கட்டான்-கரள எடுத்தான்.
யநல்லுக்குப் புல் கரளயாதல் கபாகல, கதவர்களுக்கும், முனிவர்களுக்கும் அசுைர்
கரள எைப்பட்டைர்.

6125. 'பவன்றிடுவர் ோனுடவறரனும், அவர்தம்றேல்

நின்று, இகடவிடாது பநறி பேன்று, உற பநருக்கித்
தின்றிடுதல் பேய்கிலம்எனின், பேறுநறராடும்
ஒன்றிடுவர் றதவர்; உலகு ஏழும் உடன் ஒன்று ஆம்.
 பவன்றிடுவர் ோனுடவறரனும் - அந்த மானிடர்கள் யவற்றி யபறுவயைன்றாலும்;
அவர் தம் றேல் நின்று - அவர்கள் கமல் பரட யகாண்டு யேன்று; இகடவிடாது பநறி
பேன்று - இரடயில் விலகாமல் அவர்கள் வரும் வழிகய யேன்று; உற பநருக்கி -
அவர்கரள மிகவும் துன்புறுத்தி; தின்றிடுதல் பேய்கிலம் எனின் - யகான்று தின்று
விடுவரத நாம் யேய்யவில்ரல என்றால்; பேறுநறராடும் - அந்தப் பரகவைாகிய
மனிதருடகை; றதவர் ஒன்றிடுவர் - கதவர்களும் கேர்ந்து விடுவார்கள்; உலகு ஏழும் -
ஏழுலகத்தில் உள்ளவர்களும்; உடன் ஒன்று ஆம் - அவர்ககளாடு கேர்ந்து விடுவார்கள்.

மானுடவர்-மானிடர்; இங்கு ைாம இலக்குவர்.

6126. 'ஊறு பகட ஊறுவதன் முன் ம், ஒரு நாறள,

ஏறு கடல் ஏறி, நரர் வா ரகர எல்லாம்
றவறு பபயராதவகக, றவபராடும் அடங்க
நூறுவதுறவ கருேம்' என்பது நுவன்றான்.

ஊறுபகட - அந்தப் பரகவர்களின் மிகுந்த பரட; ஊறுவதன் முன் ம் - இங்குப்

யபருகி வருவதற்கு முன்கப; ஒரு நாறள ஏறு கடல் ஏறி - ஒகை நாளில் இப்யபரிய
கடரலக் கடந்து யேன்று; நரர் வா ரகர எல்லாம் - அந்த மனிதர்கரளயும், குைங்குப்
பரடகள் எல்லாவற்ரறயும்; றவறு பபயராத வகக - கவறு இடங்களுக்குப்
யபயர்ந்து யேல்ல இயலாதபடி; றவபராடும் அடங்க நூறுவறத கருேம் -
கவருடன் முழுவரதயும் அழித்யதாழிப்பகத நாம் யேய்ய கவண்டிய யேயலாகும்;
என்பது நுவன்றான் - எைக் கூறிைான்.

ஊறுபரட-யபருகி வரும் பரட (நமக்கு இரடயூறு யேய்யும் பரட என்பது

யபாருளாம்). நூறுதல் -அழித்தல். கவறு யபயைாத வரக-எங்கும் தப்பித்துச் யேன்று
விடாதபடி. அடங்க -முழுவதும். ஏறுகடல்-யபரிய கடல். ஏறி-கடந்து யேன்று.

கும்பகர்ணன் கபச்சுக்கு இைாவணன் இரேதல்

6127. 'நன்று உகர பேய்தாய் !-குேர-!-நான் அது
நிக ந்றதன்;
ஒன்றும் இனி ஆய்தல் பழுது; ஒன் லகர எல்லாம்
பகான்று பபயர்றவாம்; நேர் பகாடிப் பகடகய
எல்லாம்,
"இன்று எழுக" என்க !' எ இராவணன்
இகேத்தான்.
குேர ! நன்று உகர பேய்தாய் - (இைாவணன் கும்பகர்ணரைப் பார்த்து) தம்பி !
நல்லகத யோன்ைாய்; நான் அது நிக ந்றதன் - நானும் அரதத்தான் நிரைத்கதன்;
ஒன்றும் இனி ஆய்தல் பழுது - இனி ஒன்றும் ஆைாய்வது தீரமயாகும்;
ஒன் லகரஎல்லாம் - நமது பரகவர்கள் எல்கலாரையும்; பகான்று பபயர்றவாம் -
அடிகயாடு அழித்து மீள்கவாம்; நேதுபகாடிப் பகடகய எல்லாம் - நம் அைக்கர்களின்
யகாடிகரளத் தாங்கிய பரடரய எல்லாம்; இன்று எழுக என்க - இன்கற கபாருக்கு
எழுக எை ஆரண இடுவாயாக; எ இராவணன் இகேத்தான் - என்று இைாவணன்
கூறிைான்;

நமர்-நம்மவர். எழுக என்க-கபாருக்கு எழுக எைக் கட்டரள இடுக என்பது

யபாருள். சிட்டர் யேயல் யேய்கிரல-குலச் சிறுரம யேய்தாய் என்பை கபான்ற
கும்பகர்ணன் கூறிய உரைகரள விட்டுவிட்டு, "கபாருக்குப் புறப்படலாம்"
நூறுவதுகவகருமம் என்பதரை மட்டும் கருத்தில் யகாண்டு 'நன்றுரை யேய்தாய்'
என்ற இைாவணைது பண்ரபப் புலப்படுத்திய முரற நிரைந்து கபாற்றத்தக்கது.

இந்திைசித்து இைாவணரைத் தடுத்து நாகை யேன்று யவன்று

வருகவன் எைல்
6128. என்று அவன் இயம்பியிடும் எல்கலயினில், 'வல்றல
பேன்று பகடறயாடு, சிறு ோனுடர் சி ப் றபார்
பவன்று பபயர்வாய், அரே ! நீ பகால் ? எ வீரம்
நன்று பபரிது!' என்று ேகன் நக்கு, இகவ நவின்றான்:
என்று அவன் இயம்பியிடும் எல்கலயினில் - என்று இைாவணன் கூறிய
ேமயத்திகல; ேகன் நக்கு - அவன் மகைாகிய இந்திை சித்து ககாபமாகச் சிரித்து; அரே -
அைே குல கவந்தகை! வல்றல பகடறயாடு பேன்று - விரைவாக பரடயுடகை யேன்று;
சிறு ோனுடர் - அந்த அற்ப மனிதர்களுடன்; சி ப்றபார் பவன்று - சிைம் யகாண்டு
கபாரிட்டு யவன்று; பபயர்வாய் நீ பகால் - திரும்பிப் யபயர்ந்து வருபவன் நீகயா?;
என் வீரம் நன்று பபரிது - எைது வீைம் யபரிதும் நல்லது; என்று இகவ நவின்றான் -
என்று பின்வருமாறு கூறிைான்.

நன்று யபரிது-குறிப்பு யமாழி; இங்கு இகழ்ச்சிப் யபாருள் தந்து நின்றது.

6129. 'ஈேன் அருள் பேய்த வும், ஏடு அவிழ் ேலர்ப் றபர்

ஆே ம் உவந்தவன் அளித்த வும், ஆய
பாேம் முதல் பவம் பகட சுேந்து, பலர் நின்றார்;
ஏே உைல்றவன் ஒருவன் யானும் உபளன் அன்றறா?
ஈேன் அருள் பேய்த வும் - சிவயபருமான் அருளால் நமக்குத் தந்த ஆயுதங்களும்;
ஏடு அவிழ் - இதழ்கள் மலர்ந்து விரிந்துள்ள; ேணிப்றபராே ம் - தாமரை மலைாகிய
ஆேைத்தில்; உவந்தவன் - விரும்பி வீற்றிருப்பவைாகிய பிைமகதவன்; அளித்த வும்
ஆய - நமக்குக் யகாடுத்த ஆயுதங்களும் ஆகிய; பாேம் முதல் பவம்பகட - பாேம்
முதலிய யகாடிய ஆயுதங்கரள; சுேந்து பலர் நின்றார் - ரககளில் சுமந்து யகாண்டு
வீைர்கள் பலர் இங்கு நிற்கிறார்கள்; ஏே உைல்றவன் ஒருவன் - உலகத்தவர் பழித்துப்
கபே அதைால் வருந்தித்திரியும் ஒருவைாக; யானும் உளன் அன்றறா - நானும் இங்கு
இருக்கிகறன் அல்லவா? ஈேன் - சிவயபருமான். ஏடு - இதழ். அவிழ்தல் - விரிதல்
(மலர்தலுமாம்).

6130. 'முற்றும் முதலாய் உலகம் மூன்றும், எதிர் றதான்றிச்

பேற்ற முதறலாபராடு பேறுத்தது ஓர் திறத்தும்,
பவற்றி உ து ஆக விகளயாதுஒழியின், என்க ப்
பபற்றும் இகல; யான் பநறி பிறந்தும் இபலன்'
என்றான்.

முற்றும் முதலாய் உலகம் மூன்றும் - எல்லாப் யபாருள்களும் நிரறந்த

மூன்றுலகத்தில் உள்ளவர்களும்; எதிர் றதான்றி - எைக்கு எதிரிகல கபார்க்களத்திகல
நின்று; பேற்ற முதறலா பராடு - நமது பரகவர்களாை தரலவர்களுக்குத் துரணயாகச்
கேர்ந்து யகாண்டு; பேறுத்தது ஓர் திறத்தும் - பரகத்துப் கபாரிட்ட கபாதும்; பவற்றி
உ தாக - உைக்கக யவற்றி உரியதாக; விகளயாது ஒழியின் - விரளவியாது
கபாகவைாைால்; என்க ப் பபற்றும் இகல - நீ என்ரை உைக்கு மகைாகப்
யபறவுமில்ரல; யான் பநறி பிறந்தும் இபலன் என்றான் - நான் உைக்கு முரறயாகப்
பிறந்த மகனுமல்கலன் என்றான்.

இந்திைசித்து இைாவணனுக்குக் கூறிய வஞ்சிைம்; இதைால் கபாருக்குத்

தன்ரைகய அனுப்புமாறு கவண்டிைான் எைலாம்.

6131. 'குரங்கு பட, றேதினி குகறத்தகல நடப் றபார்

அரங்கு பட, ோனுடர் அலந்தகல பட, றபர்
இரங்கு படர் சீகத பட, இன்று இருவர் நின்றார்
சிரம் குவடு எ க் பகாணர்தல் காணுதி-
சி த்றதாய்!

சி த்றதாய் - பரகவர் பால் ககாபம் மிக்கவகை! குரங்கு பட - குைங்குப் பரட

அடிகயாடு இறந்து பட; றேதினி, குகறத்தகல நட றபார் அரங்குபட - தரலயற்ற
உடல் எங்கும் நடைம் ஆடுவதால் உலகம் முழுவதும் கபார்க்களம் அைங்கு கபால்
காணப்பட; ோனிடர் அலந்தகல பட - அந்த மானிடர்கள் மைம் கலங்கி நிற்க; றபர்
இரங்கு படர் சீகதபட - சீரத பார்த்தவர்கள் இைங்கும் படி துன்பப்பட; இன்று
இருவர் நின்றார் - நம் பரகவர்களாக நின்ற இருவைது; சிரம் குவடு எ க் பகாணர்தல்
காணுதி - தரலகரளயும் மரல எை நான் யகாண்டு வருவரதக் காண்பாய்.
குரறத்தரல - தரலயற்ற உடல். கபார் அைங்கு - கபார்க்களம். அலந்தரல-கலக்கம்
(மயக்கமுமாம்).

6132. 'போல்லிகட கழிக்கிகல, சுருங்கிய குரங்கு என்

கல்லிகட கிழிக்கும் உருமின் கடுகே காணும்
வில்லிகட கிழித்த மிடல் வாளி பவருவி, தம்
பல்லிகட, கிழித்து இரிவ கண்டு, பயன் உய்ப்பாய்.

சுருங்கிய குரங்கு - உடல் சுருங்கி வற்றிய குைங்குகள்; என் - என்னுரடய; கல்

இகட கிழிக்கும் - கற்பாரறகரளயும் பிளக்கும்படியாை; உருமின் கடுகே காணும் -
இடி கபான்ற யகாடியதாை; வில் இகட கிழித்த - வில்லிலிருந்து கிளம்பிச் யேல்லும்;
மிடல் வாளி பவருவி - வலிரம மிக்க அம்புக்குப் பயந்து; தம் பல்லிகட கிழித்து -
பல்ரல இளித்துக் யகாண்டு; இரிவ கண்டு - மூரலக்யகான்றாக ஓடுவரதப் பார்த்து;
பயன் உய்ப்பாய் - யவற்றியின் பயரை அனுபவிப்பாய்; போல்லிகட கழிக்கிகல -
இரடயிகல வீகண கபசிக் காலத்ரதக் கழிக்க கவண்டா.

கல் - மரல (பாரறயுமாம்) "காதல காதல் அறியாரம உய்க்கிற்பின்" என்ற

குறளில் (குறள் 440) உய்த்தல்-நுகர்தல் என்ற யபாருளில் வந்துள்ளது.

6133. 'யாக இலர்; றதர் புரவி யாதும் இலர்; ஏவும்

தாக இலர்; நின்ற தவம் ஒன்றும் இலர்; தாறோ,
கூ ல் முதுகின் சிறு குரங்கு பகாடு பவல்வார்?
ஆ வரும் ோனுடர்; நம் ஆண்கே இனிது
அன்றறா?

யாக இலர் - நமது பரகவர்களுக்கு யாரைப்பரட இல்ரல; றதர், புரவி யாதும்

இலர் - கதர்ப்பரட, குதிரைப்பரட மற்ற எதுவுகம இல்ரல; ஏவும் தாக இலர் -
நம்மீது எய்வதற்ககற்ற பரட பலமும் இல்ரல; நின்ற தவம் ஒன்றும் இலர் -
நிரலயபற்ற தவபலமும் ஒன்றும் இல்ரல; கூ ல் முதுகின் - கூனி வரளந்த முதுரக
உரடய; சிறு குரங்கு பகாடு - அற்பமாை குைங்குகரளத் துரணயாகக் யகாண்டு;
பவல்வார் ஆ வரும் ோனுடர் தாறோ? - நம்ரம யவல்பவரும் இந்த மனிதர்கள்
தாகமா? நம் ஆண்கே இனிது அன்றறா - அைக்கர்களாகிய நமது ஆண்ரம
நன்றாயிருக்கிறது. 'இனிது அன்கறா' குறிப்பு யமாழியாக இகழத்தக்கது என்னும்
யபாருள் தந்து நின்றது.

6134. 'நீரும், நிலனும், பநடிய காலும், நிமிர் வானும்,

 றபர் உலகு யாவும், ஒரு நாள் புகடபபயர்த்றத,
யாரும் ஒழியாகே, நரர் வா ரகர எல்லாம்,
றவரும் ஒழியாதவகக பவன்று அலது, மீறளன்.'

நீரும் நிலனும், பநடிய காலும், நிமிர் வானும் - நீரும், நிலமும் யநடிது வீசும்
காற்றும் நிமிர்ந்துயர்ந்த ஆகாயமும் ஆகிய பஞ்ே பூதங்களுடகை; றபர் உலகு யாவும் -
மிகப் யபரிதாை உலகங்கள் யாரவயும்; ஒரு நாள் புகடபபயர்த்றத - ஒகை நாளில்
நிரலமாற்றி; யாரும் ஒழியாகே - எவரும் தப்பி விடாதபடி; நரர் வா ரகர எல்லாம் -
மனிதர்கள் குைங்குகள் எல்லாவற்ரறயும்; றவரும் ஒழியாத வகக - கவரும் கூட தப்பி
விடாதபடி; பவன்று அலது மீறளன் - யவன்று அல்லது மீண்டு வைமாட்கடன்;

நிமிர்தல்-உயர்தல். கவருடன்-அடிகயாடு.

வீடணன் இந்திை சித்ரதக் கடிந்து கூறுதல்

6135. என்று, அடி இகறஞ்சி ன் எழுந்து, 'விகட ஈறோ,
வன் திறலி ாய்!' எ லும், வாள் எயிறு வாயில்
தின்ற ன் முனிந்து, நனி தீவிக கய எல்லாம்
பவன்றவரின் நன்று உணரும் வீடணன் விளம்பும்.

என்று அடி இகறஞ்சி ன் - என்று கூறி இைாவணைது பாதங்களில் வீழ்ந்து

வணங்கிப்பின்; எழுந்து - எழுந்து நின்று; (இைாவணரைப் பார்த்து) வன்திறலி ாய் -
மிக்க வலிரம உரடய எந்ரதகய! விகட ஈறோ - எைக்கு விரட தருக; எ லும் - எை
இந்திைசித்து கூறி நிற்க; நனி தீவிக கய எல்லாம் - மிகுந்த தீவிரைகள்
அரைத்ரதயும்; பவன்றவரின் நன்றுணரும் - தங்கள் தவ பலத்தாகல யவன்ற
முனிவர்கரளவிடவும் நன்ரமரய உணர்ந்த; வீடணன் - வீடணன் என்னும்
யபயருரடயவைாை இைாவணைது தம்பி; வாள் எயிறு வாயில் தின்ற ன் - பற்களால்
உதட்ரடக் கடித்தவைாக; முனிந்து - இந்திை சித்ரதக் ககாபித்து; விளம்பும் -
பின்வருமாறு கூறலாைான்; இரறஞ்சிைன், நின்றைன் இரவ முற்யறச்ேங்கள்.
வன்திறம் - மிக்க வலிரம வாள் எயிறு - யவண்ரமயாை பற்கள். தவத்தாலும்
ஞாைத்தாலும் தீவிரைகரள யவன்றுயர்ந்தவைாகிய கமகலாரினும் யமய்யுணர்வு
பரடத்தவன் வீடணன் என்பரத "நனி தீ விரைரய எல்லாம் யவன்றவரின்
நன்றுணரும் வீடணன்" என்றார்.

6136. 'நூலி ால் நுணங்கிய அறிவு றநாக்கிக

றபாலுோல்!-உறு பபாருள் புகலும் பூட்சிறயாய்!
காலம், றேல் விகள பபாருள், உணரும் கற்பு இலாப்
பால!-நீ இக ய பகரற்பாகலறயா?
 காலம் றேல் விகள பபாருள் உணரும் - காலத்ரதயும் பின்ைால் நிகழும்
காரியத்ரதயும் உணர்கின்ற; கற்பு இலா பால! - அறிவற்ற சிறுவகை; நூலி ால் - பல
நூல்கரளயும் கற்ற நூலறிவிைாலும்; நுணங்கிய அறிவு - நுணங்கிய அறிவாற்றலும்;
றநாக்கிக றபாலும் - எதிர்காலத்ரத கநாக்கும் திறமுரடயாய் கபாலும்;
உறுபபாருள் புகலும் பூட்சி றயாய் - கநை இருப்பரதக் கூறும் மைஉறுதியுடன்
கபசுகிறாய்; நீ இக ய பகர்தற் பாகலறயா - நீ இத்தரகயரவகரளப் கபசுதல்
தகுகமா?
கற்பு-கற்றலிைால் யபறும் அறிவு (கல்வியுமாம்) நூல்-நூலறிவு. நுணங்கிய-
நுட்பமாை. பூட்சி-மை உறுதி.

6137. 'கருத்து இலான், கண் இலான், ஒருத்தன்

ககக்பகாடு
திருத்துவான் சித்திரம் அக ய பேப்புவாய்;
விருத்த றேதககயவர், விக ஞர், ேந்திரத்து
இருத்திறயா?-இளகேயால் முகறகே எண்ணலாய்!

இளகேயால் முகறகே எண்ணலாய் - இளரமப்பருவம் காைணமாக, அைசியல்

முரறரய எண்ணிப் பார்க்காதவகை! கருத்து இலான் - ஓவிய ஞாைமில்லாதவனும்;
கண் இலான் ஒருத்தன் - கண் பார்ரவ இல்லாதவனுமாை ஒருவன்; சித்திரம்
ககக்பகாடு - ஓவியம் ஒன்ரறக் ரகயிகல எடுத்துக் யகாண்டு; திருத்துவான் அக ய
- இதரை நன்கு திருத்தி அரமப்கபன் என்பது கபால்; பேப்புவாய் - நீ கபசுகிறாய்;
விருத்த றேதககயவர் - வயது முதிர்ந்த கமலாை அறிஞரும்; விக ஞர் - சிறந்த
விரையம் உரடயவர்களும் இருக்கத் தகுந்த; ேந்திரத்து இருத்திறயா -
மந்திைாகலாேரை ேரபயில் நீ இருக்கத் தகுகமா?

6138. 'தூயவர் முகறகேறய பதாடங்கும் பதான்கேறயார்

ஆயவர் நிற்க; ேற்று அவுணர் ஆதியாம்
தீயவர், அறத்தி ால் றதவர் ஆயது
ோயறோ? வஞ்ேறோ? வன்கேறயபகாறலா?

தூயவர் - தூய்ரம உரடயவர்களும்; முகறகேறய பதாடங்கும்

பதான்கேறயார் - முரறயாை நல்ல யேயல்கரளகய யேய்யும் முன்கைாரும்; ஆயவர்
நிற்க - ஆகிய அவர்கள் (கதவைாகிய) நிற்க ேற்று அவுணர் ஆதியாம் தீயவர் -
அசுைர்கள் முதலாை தீயவர்களும்; அறத்தி ால் - தாம் யேய்த அறச்யேயல்களால்;
றதவராயது ோயறேர் - கதவர்களாைது மாயத்தாகலா; வஞ்ேறோ - அல்லது
வஞ்ேரையாகலா? வன்கேறய பகாறலா - தமது வலிரமயிைாகலா?

தூயவர் - உள்ளம். உரை, யேயல் மூன்றிலும் தூயவர்கள், மற்று-விரை மாற்றுப்

யபாருள் தந்தது.

6139. 'அறம் துறந்து, அேரகர பவன்ற ஆண்பதாழில்-

திறம் பதரிந்திடின், அதுதானும் பேய் தவம்
நிறம் திறம்பாவகக இயற்றும் நீதியால்,
ேறம் துறந்து, அவர் தரும் வரத்தின் வன்கேயால்.

அறம் துறந்து - நீ அறத்ரத விட்டு விலகி; அேரகர பவன்ற - கதவர்கரள யவன்ற;

ஆண் பதாழில் திறம் - வீைத் யதாழிலின் திறத்ரத; பதரிந்திடின் - ஆைாய்ந்து
பார்த்தால்; அதுதானும் - அதுவும் கூட; பேய்தவம் நிறம் திறம்பாவகக - சிறந்த
தவத்ரத யபருரம மாறாத வரகயிகல; இயற்றும் நீதியால் - யேய்து முடித்த
தன்ரமயால்; ேறம் துறந்து - யகாடுரமக்குணம் விடுத்து; அவர் தரும் வரத்தின்
வன்கேயால் - அந்தத் கதவர்கள் தந்த வைத்தின் வலிரமயிைாலாம்.
ஆண்யதாழில்-வீைச்யேயல். திறம்புதல்-யகடுதல்.

6140. 'மூவகர பவன்று, மூன்று உலகும் முற்றுறக்

காவலில்நின்று, தம் களிப்புக் ககம்மிக,
வீவது முடிவு எ வீந்தது அல்லது,
றதவகர பவன்றவர் யாவர், தீகேறயார்?

மூவகர பவன்று - மும்மூர்த்திகரளயும் யவன்று; மூன்று உலகம் முற்றுற - மூன்று

உலகங்கள் முழுதும்; காவலில் நின்று - ஆட்சி புரிதரல கமற்யகாண்டும்; தம் களிப்பு
ககம்மிக - தம் யேருக்கு எல்ரல கடந்து மிகுவதால்; வீவது முடிவு எ - இவர்கள்
அழிவது உறுதி என்று கூறும்படி; வீந்த தல்லது - அழிந்த தல்லது; றதவகர பவன்றவர்
தீகேறயார் யாவர் - கதவர்கரள யவன்று வாழ்ந்த யகாடியவர்கள் யாருளர்?

காவலில் நின்று-ஆட்சி புரிந்து வரும் காரியத்ரத கமற்யகாண்டு. களிப்பு-யேருக்கு.

ரகம்மிக-எல்ரல கடந்து யேல்ல.

6141. 'விக ககள பவன்று, றேல் வீடு கண்டவர்

எக வர் என்று இயம்புறகன், எவ்வம் தீர்க்ககயான்?
முக வரும் அேரரும், முன்னும் பின் ரும்,
அக யவர் திறத்து உளர் யாவர், ஆற்றி ார்?
 முக வரும் அேரரும் - முனிவர்களும் கதவர்களும் ; முன்னும் பின் ரும் -
முற்காலத்தும் பிற்காலத்தும்; எவ்வம் தீர்க்ககயான் - குற்றமாை யேயல்கரள விட்டு
விட்டரமயால்; விக ககள பவன்று - இருவிரைகரளயும் யவன்று; றேல் வீடு
கண்டவர் - கமலாை பைமபதத்ரத அரடந்தவர்கள்; எக வர் என்று இயம்புறகன் -
எத்தரை கபர் என்று யோல்லுகவன்; அக யவர் திறத்து - அந்த அசுைர்
முதலாைவர்களுள்; யாவர் ஆற்றி ார் உளர் - வீட்டின்பம் யபற்றவர் யாருளர்?

முரைவர் - முனிவர்கள். எரைவர் - எவ்வளவிைர். நல்விரை தீவிரை

இைண்டினுள் நல்விரையும் பிறப்புக்குக்காைணமாதலால் 'விரைகரள' யவன்று
என்றார். கமல்வீடு - உயர்ந்த வீட்டின்பம். எவ்வம்-குற்றம்.

6142. 'பிள்களகே விளம்பிக , றபகத நீ' எ

ஒள்ளிய புதல்வக உரப்பி, 'என் உகர
எள்ளகலயாம்எனின், இயம்பல்ஆற்றுபவன்,
பதள்ளிய பபாருள்' எ அரேற் பேப்பி ான்: பிள்களகே
விளம்பிக - சிறுபிள்ரளத்தைமாகப் கபசிைாய்: றபகத நீ - நீ
அறிவில்லாதவைாயிரை; எ ஒள்ளிய புதல்வக உரப்பி - என்று, வலிரம மிக்க
மகைாை இந்திைசித்ரத அதட்டி விட்டு; என் உகர எள்ளகல ஆம் எனின் - எைது
யோற்கரள ஏளைம் யேய்யாது ககட்பாயாயின்; பதள்ளிய பபாருள் - (நாம்
கரடப்பிடிக்கக் கூடிய) யதளிவாை கருத்துக்கரள; இயம்பல் ஆற்றுபவன் -
யோல்லத் யதாடங்குகவன்; எ அரேன் பேப்பி ான் - என்று, அைேைாகிய
இைாவணரை கநாக்கிக் கூறலாைான்.
அைேன்-இைாவணன்.

வீடணன் அறவுரை
6143. 'எந்கத நீ; யாயும் நீ; எம்முன் நீ; தவ
வந்தக த் பதய்வம் நீ; ேற்றும் முற்றும் நீ;
"இந்திரப் பபரும் பதம் இைக்கிறாய்' எ
பநாந்தப ன் ஆதலின், நுவல்வது ஆயிற ன்.

எந்கத நீ - எைக்குத் தந்ரதயும் நீகய; யாயும் நீ - தாயும் நீகய; எம் முன்நீ -

எைக்கு மூத்த தரமயனும் நீகய; தவ வந்தக த் பதய்வம் நீ - தவத்தால் நான்
வந்தித்து வணங்குதற்குரிய யதய்வமும் நீகய; ேற்றும் முற்றும் நீ - கவறு எல்லாம்
நீகய; இந்திரப் பபரும் பதம் - இந்திை பதவிக்கு நிகைாை யபரிய அைேபதவிரய;
இைக்கின்றாய் எ - இழக்கப் கபாகிறாகய என்று; பநாந்தப ன் ஆதலின் - மைம்
வருந்திகைன் ஆதலால்; நுவல்வது ஆயிற ன் - இரவ யோல்லலாகைன்.

எந்ரத - எம் தந்ரத. யாய் - தாய். எம்முன் - என்தரமயன். இழக்கின்றாய் என்றது

இழப்பாய் என்னும் யபாருளில் வந்தது. உறுதி குறித்த காலவழுவரமதி.

6144. 'கற்றுறு ோட்சி என்கண் இன்றாயினும்,

உற்று உறு பபாருள் பதரிந்து உணர்தல் ஓயினும்,
போற்றுறு சூழ்ச்சியின் துணிவு றோரினும்,
முற்றுறக் றகட்ட பின், முனிதி-போய்ம்பிற ாய்!

கற்று உறுோட்சி - நல்ல நூல்கரளக் கற்று அறிந்த மாண்பு; என் கண் இன்று
ஆயினும் - என்னிடம் இல்ரல என்றாலும்; உற்று உறு பபாருள் - ஆைாய்ந்து
கமலாை யபாருரள; பதரிந்து உணர்தல் ஓயினும் - யதரிந்துணர்ந்து யகாள்ளுதல்
இல்ரலயயன்றாலும்; போற்றுறு சூழ்ச்சியின் - சிறப்பித்துப் கபேப்படும்
ஆைாய்ச்சியின்; துணிவு றோரினும் - முடிவு தவறுமாயினும்; போய்ம்பிற ாய் -
வலிரம மிக்கவகை; முற்றுறக் றகட்டபின் முனிதி - என்ரைக் ககாபிப்பதாைாலுகம
நான் கூறுவை யாவும் ககட்டபின் ககாபி.
கோர்தல் - தவறுதல். ஓய்தல் - விடுபடுதல் (இல்ரலயாதல்).

6145. 'றகாநகர் முழுவதும், நி து பகாற்றமும்,

ோ கி எனும் பபயர் உலகின் தம்ேக
ஆ வள் கற்பி ால், பவந்தது அல்லது, "ஓர்
வா ரம் சுட்டது" என்று உணர்தல் ோட்சிறயா? றகாநகர் முழுவதும் -
நமது தரலநகைமாகிய இலங்ரக நகர் முழுவதும்; நி து பகாற்றமும் - உன்னுரடய
வீை யவற்றியும்; ோ கி எனும் பபயர் - ோைகி என்ற யபயர் யகாண்ட; உலகின் தம்
அக - உலகத்தின் தாயாகிய; ஆ வள் கற்பி ால் - அந்தத்கதவியின்
கற்பிைைலால்; பவந்தது அல்லது - யவந்து ஒழிந்தகத அல்லாமல்; ஓர் வா ரம்
சுட்டது - ஒரு குைங்கு வந்து சுட்டது; என்று உணர்தல் ோட்சிறயா - என்று நிரைப்பது
அறிவுரடரம ஆகுகமா?

ககாநகர் - தரலநகைம். தம்மரை - தாய்.

6146. 'எண்பபாருட்டு ஒன்றி நின்று, எவரும் எண்ணி ால்,

விண்பபாருட்டு ஒன்றிய உயர்வு மீட்சியும்,
 பபண்பபாருட்டு அன்றியும், பிறிது உண்டாம்எனின்,
ேண்பபாருட்டு அன்றியும், வரவும் வல்லறவா?*
எவரும் எண் பபாருட்டு ஒன்றி நின்று - யாரும் எண்ணும் யபாருட்டாக மைம்
ஒன்றி நின்று; எண்ணி ால் - சிந்தித்தால், விண் பபாருட்டு ஒன்றிய உயர்வும் மீட்சியும்
- வாைளாவ வளர்ந்த உயர்வும் தாழ்வும்; பபண் பபாருட்டு - யபண்
காைணமாககவா; அன்றியும் பிறிது உண்டாம் எனின் - அல்லது கவறு ஒரு காைணம்
உண்டு என்றால்; ேண் பபாருட்டு - மண் காைணமாக உண்டாகும்; அன்றியும் வரவும்
வல்லறவா - இரவயல்லாது கவறு காைணத்தால் வைலாகுகமா? எண் - ஆய்வு.
வல்லகவா - வல்லரவகயா. ஒன்றிநின்று - ஒருரமப்பாட்டுன் நின்று. மீட்சி-தாழ்வு.

6147. ' "மீனுகட பநடுங் கடல் இலங்கக றவந்தன்முன்

தானுகட பநடுந் தவம் தளர்ந்து ோய்வது, ஓர்
ோனுட ேடந்கதயால்" என்னும் வாய்போழி-
றதனுகட அலங்கலாய்!-இன்று தீர்ந்தறதா?

றதனுகட அலங்கலாய் - கதன் சிந்தும் மாரலரய அணிந்த மன்ைகை! மீனுகட

பநடுங்கடல் - மீன் நிரறந்த யபரிய கடலால் சூழப்பட்ட; இலங்கக றவந்தன் -
இலங்ரகக்கு அைேைாை இைாவணன்; முன் தான் உகட பநடுந்தவம் - முன்
தைக்குண்டாை தவபலம்; தளர்ந்து ோய்வது - தளர்ந்து யகடுவது; ஓர் ோனுட
ேடந்கதயால் - ஒரு மானிடப் யபண்ணால்; என்னும் வாய் போழி - என்ற தவறாத ோப
யமாழி; இன்று தீர்ந்தறதா - இன்று நீங்கி விட்டகதா? இல்ரலகய!

அலங்கல் - மாரல. வாய்யமாழி - உண்ரமயாை யமாழி. இங்கக ோபத்ரதக்

குறித்தது.

6148. 'ஏறிய பநடுந் தவம் இகைத்த எல்கல நாள்,

ஆறிய பபருங் குணத்து அறிவன் ஆகணயால்,
கூறிய ேனிதர்பால் பகாற்றம் பகாள்ளகல;
றவறு இனி அவர்வயின் பவன்றி யாவறதா?

ஏறிய பநடுந்தவம் - நீ உயர்ந்த யபரிய தவத்ரத; இகைத்த எல்கல நாள் - யேய்த

காலமாகிய அந்த நாள்; ஆறிய பபருங்குணத்து அறிவன் - அரமதியாை சிறந்த
குணத்ரத உரடய பிைம கதவன்; ஆகணயால் - கட்டரளயிைால்; கூறிய
ேனிதர்பால் - கூறப்பட்ட மனிதர்களிடம்; பகாற்றம் பகாள்ளகல - யவற்றிக்கு
வைம் ககட்டுப்யபற வில்ரல; றவறு இனி அவர் வயின் - இனி அந்த மானிடர்கள்
பால்; பவன்றி ஆவறதா - யவற்றியரடய முடியுகமா?
 ஆறிய - ஆன்றவிந்தடங்கிய. அறிவன் - கடவுளாகிய பிைமன்.

6149. 'ஏயது பிறிது உணர்ந்து இயம்ப றவண்டுறோ?

நீ ஒரு தனி உலகு ஏழும் நீந்தி ாய்; ஆயிரம் றதாளவற்கு ஆற்றல்
றதாற்றக
றேயிக ஆம்; இனி, விளம்ப றவண்டுறோ?

ஏயது - (நீ மனிதரிடம் கதால்வி அரடய) கநர்ந்தது என்பதரை; பிறிது உணர்ந்து -

கவறு காைணங்கரள ஆைாய்ந்துணர்ந்து; இயம்ப றவண்டுறோ - கூற கவண்டுகமா? நீ
ஒரு தனி - நீ ஒப்பற்ற தனித்தரலவைாக (ஒருவைாக); உலகு ஏழும் நீந்தி ாய் -
ஏழுலகத்ரதயும் யவன்றாய் (ஆைால்); ஆயிரம் றதாளவற்கு - ஆயிைம் கதாள்கரள
உரடய கார்த்த வீரியன் என்ற மானிட மன்ைனுக்கு; றதாற்றக - கதாற்று
விட்டவைாய்; றேயிக ஆம் - ஆைாய் அல்லவா; இனி விளம்ப றவண்டுறோ -
(மனிதருக்குத் கதாற்பரத) இனிக் கூறவும் கவண்டுகமா?
ஏயது - கநர்ந்தது, யபாருந்தியது. ஒருதனி - தன்ைந்தனி. நீந்துதல் -கடத்தல் (இங்கு
யவல்லுதல்). நீ மனிதர்களிடம் கதால்வி அரடவாய் என்பதற்கு கார்த்த வீரியனிடம்
கதாற்றகத ோன்று என்பது குறிப்பு.

6150. 'றேல் உயர் கயிகலகய எடுத்த றேகலநாள்,

நாலு றதாள் நந்திதான் நவின்ற ோபத்தால்,
கூல வான் குரங்கி ால் குறுகும், றகாள்; அது
வாலிபால் கண்ட ம்-வரம்பு இல் ஆற்றலாய்!

வரம்பில் ஆற்றலாய் - எல்ரலயில்லாத வல்லரம உரடயவகை! றேல் உயர்

கயிகலகய - நீ, ஓங்கி, உயர்ந்த ரகலாய மரலரய; எடுத்த றேகல நாள் - கபர்த்து
எடுத்த அந்த நாளிகல; நாலு றதாள் நந்தி - நான்கு கதாள்கரள உரடய நந்தி கதவன்;
தான் நவின்ற ோபத்தால் - தான் கூறிய ோபத்திைாகல; கூல வான் குரங்கி ால் -
வாலுள்ள யபரிய குைங்கிைால்; குறுகும் றகாள் - தீங்கு கநரும்; அது வாலி பால்
கண்ட ம் - என்ற அதரை வாலியிடம் பார்த்கதாகம.

கூலம் - வால். வான் - யபரிய. ககாள் - தீரம. இைாவணன் ரகலாயத்ரதப் கபர்த்து

எடுக்க முற்பட்ட கபாது, நந்திகதவன் வந்து தடுக்க, அவரைக் 'குைங்கு கபான்ற
முகத்ரத உரடயவன்' எை இைாவணன் பரிகசித்ததால் சிைம் யகாண்ட நந்தி
கதவன் "குைங்குகளால் உைக்கு அழிவு கநரும்" எைச் ேபித்தார். இந்தச் யேய்தி
உத்தைகாண்டத்தில் கூறப்பட்டுள்ளது. வாலியினிடம் இைாவணன் கதாற்றது.
அச்ோபத்ரத நிரறகவற்றிவிட்டது என்பரத நிரைவுபடுத்தி வீடணன்
இைாவணரைத் யதருட்டுகிறான்.
6151. 'தீயிகடக் குளித்த அத் பதய்வக் கற்பி ாள்
வாயிகட போழிந்த போல் ேறுக்க வல்லறோ?
"றநாய் உ க்கு யான்" எ நுவன்றுளாள் அவள்;
ஆயவள் சீகத, பண்டு அமுதின் றதான்றி ாள்.

தீயிகடக் குளித்த - யநருப்பிகல மூழ்கி உயிர்துறந்த; அத்பதய்வக் கற்பி ாள் -

அந்த யதய்வீகக் கற்புரடய கவதவதி; வாயிகட போழிந்த போல் - வாயால் கூறிய
ோபயமாழிகள்; ேறுக்க வல்லறோ - மறுக்கும் வல்லரம உரடகயகமா? உ க்கு
நான் றநாய் - 'நான் உைக்கு கநாயாகவன்'; எ நுவன்றுளாள் - என்று கூறியுள்ளாள்;
அவள் ஆயவள் சீகத - அவகளதான் சீரத; பண்டு அமுதில் றதான்றி ாள் - முன்பு
பாற்கடலில் அமுதுடன் அவதரித்த இலக்குமியும் அவகள.
தவவாழ்ரவ கமற்யகாண்டு, தனித்து வாழ்ந்த கவதவதிரய இைாவணன் திக்கு
விஜயத்தின் கபாது பலாத்காைம் யேய்ய, 'நான் உைக்கு கநாயாகவன்' என்று கூறி
யாகத் தீயில் விழுந்து உயிர் துறந்தாள். அந்த கவதவதிகய சீரத; திருமகளின்
அவதாைம். இந்த வைலாறு உத்தை காண்டத்தில் கபேப்படும்.

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தே ்

6152. ேம்பரப் பபயருகடத் தா வர்க்கு

இகறவக த் தனு வலத்தால்,
அம்பரத்து உம்பர் புக்கு, அேரிகடத்
தகல துமித்து, அேரர் உய்ய,
உம்பருக்கு இகறவனுக்கு அரசு அளித்து
உதவி ான்-ஒருவன், றநமி
இம்பரில் பணி பேய, தேரதப்
பபயரி ான், இகே வளர்த்தான்;

தேரதப் பபயரி ான் ஒருவன் - தயைதன் என்னும் யபயருரடய ஒரு மன்ைன்; றநமி
இம்பரில் பணி பேய - தைது ஆரண இவ்வுலகம் முழுதும் ஆட்சி புரியும் படியாக;
ேம்பரப் பபயருகட - ேம்பைாசுைன் என்ற யபயர் உரடய; தா வர்க்கு இகறவக -
அசுைர் குலத்து அைேரை; தனு வலத்தால் - தைது வில்லின் வலிரமயால்; அம்பரத்து
உம்பர் புக்கு - விண்வழிகய வானுலகு யேன்று; அேரிகடத் தகல துமித்து -
கதவர்கரளத் துன்புறுத்திய அவ்வைக்கனுடன் கபாரிட்டு அவன் தரலரயத்
துண்டித்து; அேரர் உய்ய - கதவர்கள் உய்யுமாறு; உம்பருக்கு இகறவனுக்கு -
கதவர்களுக்கு மன்ைைாை இந்திைனுக்கு; அரசு அளித்து - (ேம்பைனிடமிருந்து மீட்ட
விண்ணுலகத்தின்) ஆட்சிரயத் தந்து; உதவி ான் - கதவர்களுக்கு உதவி
யேய்தான்; இகே வளர்த்தான் - அதைால் யபரும் புகழ் யபற்றான்.
 அம்பைம் -விண். துமித்து -துண்டித்து. கநமி -ஆரண. இந்தச் யேய்தி ரகயரடப்
படலம் 9ம் பாடலில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது காண்க. ஐந்து சீைாகப்பிரித்துக்
கலித்துரறயாகவும் இது முதலாக 6168 ஆம் பாடல் வரையுள்ளவற்ரறக் யகாள்ளவும்
கூடும்.

6153. 'மிடல் பகடத்து, ஒருவ ாய், அேரர் றகான்

விகடயதா பவரிநின் றேலாய்,
உடல் பகடத்து அவுணர் ஆயி ர
எலாம் ேடிய, வாள் உருவி ானும்,
அடல் பகடத்து, அவனிகய,
"பபரு வளம் தருக !" என்று அருளி ானும்,
கடல் பகடத்தவபராடும், கங்கக
தந்தவன் வழிக் கடவுள் ேன் ன்,

மிடல் பகடத்து - (அந்தத் தயைதன்) மிகுந்த வலிரம யகாண்டு; ஒருவ ாய் -

தைக்யகவரும் ஒப்பில்லாத ஒருவைாககவ; அேரர் றகான் விகடயதா - கதகவந்திைகை
காரளயாக; பவரி நின் றேலாய் - அக்காரளயின் முதுகின் கமல் அமர்ந்து; உடல்
பகடத்து - மாறுபாடு யகாண்டு (அைக்கருடன் பரக யகாண்டு); அவுணர் ஆயி ர்
எலாம் ேடிய - அைக்கர்களாை எல்கலாரும் யேத்யதாழிய; வாள் உருவி ானும் -
வாரள உருவிப் கபாரிட்டவைாை ககுத்தனும்; அவனிகய அடல் பகடத்து -
உலகத்ரத எல்லாம் யவன்று; பபருவளம் தருக - நிரற வளம் தருக; என்று
அருளி ானும் - என்று கூறி உலகமக்களுக்கு அருள் யேய்து உதவிய பிருதுவும்;
கடல் பகடத்தவபராடும் - கடரல உண்டாக்கிய ேகைர்களுடகை; கங்கக தந்தவன் -
கங்ரகரய மண்ணுலகுக்குக் யகாண்டு வந்த பகீைதனும்; வழிக் கடவுள் ேன் ன் -
கதான்றிய குலத்திகல பிறந்த யதய்வத்தன்ரம உரடய மன்ைைாவான். மிடல் -
வலிரம. அமைர்ககான் -கதகவந்திைன். விரட-காரள. யவரிந்-முதுகு. உடல்-
மாறுபாடு. அவுணர் மடிய வாள் உருவியவன் ககுத்தன்; அவனிரய வளம் தைச்
யேய்தவன் பிருது. கடல் பரடத்தவர் ேகைர்; கங்ரகரயக் யகாணர்ந்தவன் பகீைதன்.
இவர்கயளல்லாம் பிறந்த சூரியகுலத்தில் பிறந்தவன்தான் தேைதன். யதய்வத்தன்ரம
வாய்ந்தவன் என்றால், மானிடர்கரளக் குரறவாக மதிப்பிடலாகமா என்று எடுத்துக்
கூறிைான்.

6154. 'பபாய் உகரத்து உலகினில் சி வி ார்

குலம் அறப் பபாருது, தன் றவல்
பநய் உகரத்து, உகறயில் இட்டு,
அறம் வளர்த்து, ஒருவ ாய் பநறியில் நின்றான்,
கே உகரத்து உலவு கண் ேக விபால்
வரம் அளித்து, அகவ ேறாறத,
 பேய் உகரத்து, உயிர் பகாடுத்து,
அேரரும் பபறுகிலா வீடு பபற்றான்.

பபாய் உகரத்து - யபாய் கூறி வாழ்ந்தும்; உலகினில் சி வி ார் குலம் -

உலகிகல சிைந்து எழுந்து தீரம யேய்பவரும் ஆகிய அைக்ககுலத்திைர்;
அறப்பபாருது - அடிகயாடு அழியும்படி கபார் யேய்து; தன் றவல் பநய் உகரத்து -
தைது கவலுக்கு யநய் பூசி; உகறயில் இட்டு - உரறயில் இட்டு ரவத்து; அறம்
வளர்த்து - அறயநறிகரள விரும்பி வளர்த்து; ஒருவ ாய் பநறியில் நின்றான் -
ஒப்பற்றவைாய் ஒழுக்க யநறியிகல நிரலத்து நின்றவன்; கே உகரத்து உலவு கண் -
ரம பூேப்பட்ட அரேகின்ற கண்ரண உரடய; ேக வி பால்வரம் அளித்து -
மரைவியாை ரகககயிக்கு இைண்டு வைங்கரளக் யகாடுத்து; அகவ ேறாது பேய்
உகரத்து - அவற்ரற மறுக்காமல் உண்ரமரய உரைத்து; உயிர் பகாடுத்து - உயிரையும்
தந்து; அேரரும் பபறுகிலா - கதவர்களும் அரடய இயலாத; வீடு பபற்றான் -
கபரின்ப வீடாை பைமபதத்ரத அரடந்தான் (அந்தத் தயைதைாவான்).
'உரைத்து' என்பது 'யபாய் உரைத்து' எைப் கபசி என்ற யபாருளிலும் 'யநய் உரைத்து'
என்பதில் பூசி என்ற யபாருளிலும் 'ரம உரைத்து' என்பதில் தீட்டி என்ற
யபாருளிலும் வந்தது. சிைவுதல் - சிைந்யதழுதல். யபாய் உரைத்தலும்,
சிைந்யதழுதலும் அைக்கருக்குரிய தாதலின் 'குலம்' என்பதற்கு அைக்க குலம் என்று
யபாருள் யகாள்ளப்பட்டது. பிறழும் தன்ரம உரடய கண்கரள 'உலவு கண்' என்றார்.

6155. 'அக யவன் சிறுவர், எம் பபருே!

உன் பககஞரா வகர அம்ோ
இக யர் என்று உணர்திறயல்,
இருவரும் ஒருவரும் எதிர் இலாதார்;
முக வரும் அேரரும், முழுது
உணர்ந்தவர்களும், முற்றும் ேற்றும்,
நிக வு அருந் தககயர்; நம் விக யி ால்
ேனிதர் ஆய், எளிது நின்றார்.

எம்பபருே - எங்கள் தரலவகை! அக யவன் சிறுவர் - அத்தரகய தயைதைது

புதல்வர்கள்; உன் பககஞர் ஆ வகர - உைக்கு பரகஞர் ஆயிைர் அவர்கரள;
இக யர் என்று உணர்திறயல் - இத்தன்ரம உரடயவர்கள் என்பரத அறிய
விரும்புரவகயல்; இருவரும் ஒருவரும் எதிரிலாதார் - இைாமன், இலக்குவன்
ஆகிய இருவரும் ஒப்பாக எவருமில்லாதவர்; முக வரும் அேரரும் -
முனிவர்களும் கதவர்களும்; முழுதுணர்ந்தவர்களும் - முழுதும் உணர்ந்த
ஞானிகளும்; முற்றும் ேற்றும் - மற்றுமுள்ள உயிர்கள் எல்லாமும்; நிக வு அரும்
தககயர் - நிரைக்கவும் அரிய தன்ரமயர்; நம் விக யி ால் ேனிதராய் - நாம் யேய்த
தீவிரையால் மனிதர்களாகி; எளிது நின்றார் - எளிதில் காண வந்து நின்றார்கள்.
 வீடணன் இைாவணனிடம் யகாண்ட யபருமதிப்பால் அவரை 'எம்யபரும' எை
அரழத்தான். தேைத புத்திைர்கரள இத்தரகயர் எை உணர்தல் அரிது என்பதைால்
"அம்மா" எை வியந்துரைத்தான். 'ஒருவரும் எதிரிலாதார்' ஒப்பாரும்
மிக்காருமில்லாதவர் என்பது கருத்து.

6156. 'றகாசிகப் பபயருகடக் குல முனித் தகலவன்,

"அக் குளிர் ேலர்ப் றபர்
ஆே த்தவப ாடு எவ் உலகமும்
தருபவன்" என்று அகேயலுற்றான்,
ஈேனின் பபறு பகடக்கலம்,
இகேப்பு அளவில் எவ் உலகில் யாவும்
நாேம் உற்றிட நடப்ப ,
பகாடுத்த பிடித்துகடயர்-நம்ப!

நம்ப - விருப்பத்துக்குரியவகை! அக்குளிர் ேலர்ப்றபராே த்தவப ாடு -

அந்தக் குளிர்ந்த தாமரை மலரை ஆேைமாக உரடய பிைமகைாடு; எவ்வுலகமும்
தருபவன் - எல்லா உலகங்கரளயும் பரடப்கபன்; என்று அகேயலுற்றான் றகாசிதப்
பபயருகடக் குலமுனித்தகலவன் - என்று யதாடங்கியவைாய ககாசிகன் என்ற
யபயருரடய முனிவர் தரலவன் விசுவாமித்திைன்; ஈேனின் பபறு பகடக்கலம் -
சிவபிைானிடம் யபற்ற ஆயுதங்கள்; இகேப்பளவில் - கண்ணிரமக்கும் கநைத்தில்;
எவ்வுலகில் யாவும் - எவ்வுலகிலும் வாழும் எல்லாவற்ரறயும்; நாேம் உற்றிட நடப்ப
- நாேம் யேய்யும்படி யேல்வைவும்; பகாடுத்த - யகாடுத்தைவும் ஆகியவற்ரற;
பிடித்துகடயர் - ரகக்யகாண்டுள்ளைர்.

பிைமகதவன் கபாலகவ எல்லா உலகங்கரளயும் எைது தவபலத்தால்

இப்கபாகத பரடப்கபன்' எைத் யதாடங்கிய ஆற்றலுள்ளவர் விசுவாமித்திைர்.
நம்பன் - விரும்பத்தக்கவன். ககாசிகன் -விசுவாமித்திைனின் மற்யறாரு யபயர்.
விசுவாமித்திைர் திரிேங்கு மன்ைனுக்காக எல்லா உலகங்கரளயும் பரடக்கத்
யதாடங்கியது. இைாம இலக்குவர்களுக்கு ஆயுதம் வழங்கியது ஆகிய யேய்திகள்
பாலகாண்டத்துள் கூறப்பட்டுள்ளை.

6157. 'எறும் வலிப் பபாரு இல் றதாள் அவுணறராடு

அேரர், பண்டு, இகல் பேய் காலத்து,
உறு திறல் கலுைன்றேல் ஒருவன் நின்று
அேர் பேய்தானுகடய வில்லும்,
பதறு சி த்தவர்கள் முப்புரம்
பநருப்புற உருத்து எய்த அம்பும்,
குறுமுனிப் பபயரி ான், நிகற தவர்க்கு
 இகற, தரக் பகாண்டு நின்றார்.

எறுழ் வலிப் பபாருவில் றதாள் - மிகுந்த வலிரம உரடய நிைற்ற கதாளாற்றலும்

உள்ள; அவுணறராடு - அசுைர்களுடன்; அேரர் பண்டு இகல் பேய்காலத்து - முன்பு
கதவர்கள் கபார் யேய்த காலத்திகல; உறுதிறல் கலுைன் றேல் - மிக்க வலிரம உரடய
கருடன் கமல் அமர்ந்து; ஒருவன் நின்று அேர் பேய்தானுகடய வில்லும் -
ஒருவைாக எதிர்த்து நின்று கபார் யேய்த திருமாலின் வில்லும்; பதறு
சி த்தவர்கள் - எவரையும் அழிக்கும் வன்ரமயும் சிைமும் உரடய அைக்கர்கள்
வாழும்; முப்புரம் பநருப்பு உருத்து எய்த அம்பும் - திரிபுைம் தீப்பற்றி அழிய,
சிவயபருமான் சிைந்யதய்த அம்பும்; குறுமுனிப் பபயரி ான் - அகத்தியர் என்ற
யபயர் யகாண்ட முனிவரும்; நிகற தவர்க்கு இகற தர - நிரறந்த தவத்ரத உரடய
முனிவர்களுக்யகல்லாம் தரலவருமாைவர் தை; பகாண்டு நின்றார் - அவற்ரறப்
யபற்றுக் யகாண்ட சிறப்புரடயவர்கள்.
எறுழ்வலி-மிக்க வலிரம. கலுழன்-கருடன். குறுமுனி-அகத்தியர். அகத்தியர்
இைாமனுக்கு வில்லும் அம்பும் யகாடுத்த யேய்தி, ஆைண்ய காண்டம் அகத்தியப்
படலத்துள் கூறப்பட்டுள்ளது.

6158. 'நாவி ால் உலகக நக்கிடுவ; திக்கு

அளவிடற்கு உரிய; நாளும்,
றேவு தீ விடம் உயிர்ப்ப ; பவயில்
பபாழி எயிற்ற ; அவ் வீரர்
ஆவம்ஆம் அரிய புற்று உகறவ;-
முற்று அறிவருக்கு அழிவு பேய்யும்
பாவ காரியர் உயிர்ப் பதம் அலாது,
இகர பபறா-பகழி நாகம்.

பகழிநாகம் - இைாமனிடமுள்ள அம்புகளாகிய நாகங்கள்; நாவி ால் உலகக

நக்கிடுவ - நாவால் உலரக எல்லாம் நக்கும் திறனுரடயை; திக்கு அளவிடற்குரிய -
திரேகரள அளவிடுவதற்கு உரியை; நாளும் றேவு தீவிடம் உயிர்ப்ப -
நாள்கதாறும் யபாருந்திய தீய விஷத்ரத யவளிவிடுவை; பவயில் பபாழி எயிற்ற
- ஒளிரய உமிழும் பற்கரள உரடயை; அவ்வீரர் ஆவோம் அரியபுற்று உகறவ -
அந்த வீைர்களாகிய இைாம இலக்குவர்களின் அம்புக் கூடாகிய புற்றிகல தங்கி
இருப்பை; முற்று அறிவருக்கு - முற்றுணர்ந்த யமய்யறிவிைைாகிய
முனிவர்களுக்கு; அழிவு பேய்யும் பாவ காரியர் - தீரம விரளவிக்கும் பாவிகளின்;
உயிர்ப்பதம் அலாது - உயிைாகிய உணரவ அல்லாது; இகர பபறா - கவறு
இரைரயப் யபறாதைவாம்.

பகழிநாகம்-பகழிரய நாகமாக உருவகித்தார். அதற்ககற்ப நாகத்தின் யேயல்களாக

நக்குதல்-விடமுயிர்த்தல் புற்றுரறதல் ஆகிய யேயல்கரளக் கூறுவதால்
முற்றுருவகம் ஆகும். ஆவம் - அம்பறாத்தூணி. இதரை அரிய புற்று என்றார், பதம் -
உணவு பாவகாரியர்-பாவம் யேய்பவர்கள் (தீயவர்). யவயில்-ஒளி அம்ரபப் பாம்பாக
உருவகம் யேய்ததற்ககற்ப நாக்கும், பல்லும் கூறப்பட்டை. உலரக நக்கிடுவ-
உலகத்ரதகய நாவிைால் நக்கிக் யகால்லவல்லை.

6159. 'றபருறோ ஒருவரால், அவர்களால்

அல்லது? இவ் பபரியறவனும்,
நாரும் மூரியும் அறா; நம்முகடச்
சிகலகள்றபால் நலிவ ஆறோ?
தாருறவா, றவணுறவா, தாணுவாய்
உலகிக த் தழுவி நிற்கும்
றேருறவா, ோல் வகரக் குலம் எலாம்
அல்லறவா, வில்லும் ேன்ற ா?

வில்லும் - அவர்கள் ரகக்யகாண்ட விற்களும்; தாருறவா றவணுறவா - மைகமா,

மூங்கிகலா (அல்ல); தாணுவாய் உலகிக த் தழுவி நிற்கும் - தூணாக உலகத்ரதகய
தாங்கி நிற்கின்ற; றேருறவா ோல்வகரக் குலபேலாம் அல்லறவா -
கமருமரலகயா அல்ல யபரிய மரலகரளயயல்லாம் கேர்த்தரமத்தை
அல்லகவா? இவ்அவர்களால் அல்லது - இந்த வீைர்களாை இைாம. இலக்குவர்கரள
அல்லது; ஒருவரால் றபருறோ - கவறு ஒருவைால் அரேக்க இயலுகமா? நாரும்
மூரியும் அறா - நாணும் வலிரமயும் நீங்காதை; பபரிய றவனும் - (நமது விற்கள்)
உருவத்தில் யபரியைவாயினும்; நம்முகடச் சிகலகள் றபால் நலிவ ஆறோ -
நம்முரடய விற்கரளப் கபால (அரவ) நலிவை ஆகமா?

'வில்' உகைச் ோரிரய யபற்று 'வில்லு" எை வந்தது.

6160. 'உரம் ஒருங்கியது, நீர் ககடயும்

வாலியது ோர்பு; உலகக மூடும்
ேரம் ஒருங்கிய; கராதியர், விராத து
ோல் வகரகள் ோனும்
சிரம் ஒருங்கி ; இனிச் பேரு
ஒருங்கி -இனி, றதவர் என்பார்
பரம் ஒருங்குவது அலால், பிறிது
ஒருங்காதது ஓர் பககயும் உண்றடா?
நீர் ககடயும் வாலியது ோர்பு - (இைாமன் ஏவிய அம்பால்) பாற்கடரல
ஒருவைாககவ கரடந்த வாலியின் மார்பு; உரம் ஒடுங்கியது - வலிரம ஒடுங்கிப்
கபாயிற்று; உலகக மூடும் ேரம் ஒடுங்கிய - உலரக மூடுமளவுக்கு ஓங்கி
வளர்ந்தமைாமைங்கள் ஒடுங்கிை; கராதியர் விராத து - கைன் முதலிகயாருரடயவும்
விைாதனுரடயதுமாை; ோல் வகரகள் ோனும் சிரம் ஒருங்கி - யபரிய மரலகரள
ஒத்ததரலகள் ஒடுங்கிை; இனிச் பேரு ஒடுங்கி - இனி அசுைர் கபார் யேய்வது
ஒடுங்கிை; இனி றதவர் என்பார் - இனி, கதவர்கள் என்கபாரிடம்; பரம் ஒருங்குவது
அலால் - நமது சுரம ஒடுங்குவதல்லாது; பிறிது ஒருங்காதறதார் பககயும் உண்றடா -
கவறு அவர்களுக்கு ஒடுங்காத பரகவர்களும் உண்கடா?

நீர் - இங்கக பாற்கடரலக் குறிக்கும். கைாதியர் -கைன் முதலாகைார். மானும்-

ஒக்கும். பைம்-சுரம. அலால் - அல்லால் என்பதன் இரடக்குரற. ஒருங்குதல்-
ஒடுங்குதல், அழிதல் என்ற யபாருள் தந்து நின்றது.

6161. 'போல் வரம் பபரிய ோ முனிவர்

என்பவர்கள், தம் துகண இலாதார்,
"எல் வரம் பபரிய றதாள் இருவறர
தேபராடும் உலகம் யாவும்
பவல்வர்" என்பது பதரிந்து, எண்ணி ார்,
"நிருதர் றவர் முதலும் வீயக்
பகால்வர்" என்று உணர்தலால், அவகர
வந்து அகணவது ஓர் இகயபு பகாண்டார்.

போல்வரம் பபரிய - எவரும் வியந்து கூறும் வைபலம் மிக்க; ோமுனிவர் என்பவர்கள் -

சிறந்த முனிவர்கள் என்கபார்; தம் துகணயிலாதார் - தமக்கு வரும் துன்பங்கரளப்
கபாக்கும் துரணவர் இல்லாதவைாய்; எல் வரம் பபரியறதார் - சிறந்த வைபலம்
யபற்ற யபரிய கதாள்கரளயுரடய; இருவறர - இைாமனும் இலக்குவனுமாகிய
இருவர் மட்டுகம; தேபராடும் உலகம் யாவும் பவல்வர் - தமகைாடு உலகரைத்தும்
யவல்ல வல்லவைாவர்; என்பது பதரிந்து - என்பரதத் யதரிந்து யகாண்டதால்;
எண்ணி ார் - நிரைத்துப் பார்த்தவர்கள்; நிருதர் கவர் முதலும் வீயக் பகால்வர் -
அைக்கர்கள் அடிகயாடு அழிந்து படுமாறு யகால்வார்கள்; என்று உணர்தலால் -
என்று அறிந்துணர்வதால்; அவகர வந்து அகணவறதார் - அந்த வீைர்கரளத்
துரணயாகக்யகாண்டு அரடவதற்காக ஒரு; இகயபு பகாண்டார் - யதாடர்பு
யகாண்டார்கள்.

யோல்வைம்-வியந்து கூறும் வைபலம்.

6162. 'துஞ்சுகின்றிலர்களால், இரவும் நன்

பகலும், நிற் போல்ல ஒல்கி,
பநஞ்சு நின்று அயரும் இந் நிருதர்;
"றபர் ே கி ஆம் பநடியது ஆய
நஞ்சு தின்ற ர்கள்தாம் நண்ணுவார்
 நரகம்" என்று எண்ணி, நம்கே
அஞ்சுகின்றிலர்கள்-நின் அருள் அலால்,
ேரண் இலா அேரர் அம்ோ!

றபர் ே கியாம் பநடியதாய நஞ்சு - ோைகி என்ற யபயரை உரடய யகாடிய

விடத்ரத; தின்ற ர்கள் தாம் - தின்றவர்களாை இவ்வைக்கர்; நரகம் நண்ணுவார் -
(இறந்து) நைகம் அரடவார்கள்; என்று எண்ணி - என்று நிரைத்து; நின் அருள் அலால்
ேரண் இலா அேரர் - இதுகாறும் உைது அருரள அல்லாது கவறு புகலிடம் இல்லாத
கதவர்கள்; அஞ்சுகின்றிலர்கள் - நமக்கு அஞ்ோதவைாயிைர்; நிற்போல்ல ஒல்கி -
இதரை உைக்குக் கூற அஞ்சி; பநஞ்சு நின்று அயரும் இந்நிருதர் - மைம் மயங்கி
நின்று வருந்தும் இந்த அைக்கர்கள்; இரவும் நன் பகலும் - இைவும் பகலுமாகிய
எப்கபாதும்; துஞ்சுகின்றிலர்கள் - உறங்காதவைாய் உள்ளைர்.

துஞ்சுதல்-தூங்குதல். ஒல்கி-பயந்து. அயரும்-மயங்கும் (கோரும்) ேைகி என்னும்

யபரு நஞ்சு (9921) என்று பின்பும் கூறுவான்.

6163. 'புகல் ேதித்து உணர்கிலாகேயின், நேக்கு

எளிகே ோல் பபாகறகே கூர,
நகல் ேதிக்கில ேறுப் பபாலிய
வாள் ஒளி இைந்து, உதயம் நண்ணும்
பகல் ேதிக்கு உவகே ஆம் விபுதராம்,
இரவு கால் பருவ நாளின் அகல் ேதிக்கு உவகே ஆயி
தறபாத ர் உளார் வத ம் அம்ோ?

தறபாத ர் உளார்வத ம் - தவச்யேல்வர்களாை முனிவர்களது

முகங்கயளல்லாம்; புகல்ேதித்து உணர்கிலாகேயின் - முன்பு, தங்களுக்குப்
பாதுகாப்பு எதுயவை மதித்து அறியாரமயால்; நேக்கு எளிகே ோல் - நமக்கு
எளியவர்களாகவும்; பபாகறகே கூர - மிகுந்த யபாறுரம உள்ளவர்களாகவும்;
நகல் ேதிக்கில - மகிழ்ச்சி இல்லாதவர்களாகவும்; ேறுப்பபாலிய வாள் ஒளி
இைந்து - கரற விளங்க, நல்ல ஒளிரய இழந்து; உதயம் நண்ணும் - சூரியன்
உதித்தபின் காணப்படும்; பகல் ேதிக்கு உவகேயாம் - பகலில் கதான்றும் மதிரய
ஒத்துக் காணப்பட்டை; விபுதராம் - தவமுனிவர்களாகிய அவர்கள் (முகங்கள்); இரவு
கால் பருவ நாளின் - இைவுக்காலத்தில் யபௌணர்மியில் கதான்றும்; அகல் ேதிக்கு
உவகே ஆயி - முழு மதிக்கு உவரம ஆயிை.

புகல்-பாதுகாப்பாை இடம். நகல் - மகிழ்ச்சி. பருவ காலம்-யபௌர்ணமி நாள்.

வதைம்-முகம். தகபாதைர்; விபுதர் -முனிவர்கள்.
6164. 'சிந்து முந்து உலகினுக்கு இறுதி புக்கு,
உரு ஒளித்து, உகலதல் பேய்வார்,-
இந்துவின் திரு முகத்து இகறவி
நம் உகறயுளாள் என்றறலாடும்,-
அந்தகன் முதலிற ார், அேரரும்
முனிவரும் பிறரும், அஞ்ோர்
வந்து, தம் உலகமும் வா மும்
கண்டு உவந்து, அகல்வர் ேன்ற ா.

சிந்து முந்து உலகினுக்கு - (நமக்குப் பயந்து) கடல் யபாங்கி எழும் இந்த உலகத்துக்கு
அப்பால்; இறுதி புக்கு - முடிவிடமாை கரடசியில் யேன்று; உரு ஒளித்து - தங்கள்
வடிவத்ரத ஒளித்து, கவற்றுருவத்தில் வாழ்ந்து; உகலதல் பேய்வார் - வருந்தித்
தவித்தவர்கள்; இந்துவின் திருமுகத்து இகறவி - மதிரயப்கபான்ற
திருமுகத்ரத உரடய யதய்வமகளாை சீதாபிைாட்டி; நம் உகறயுளாள் - நமது
உரறவிடமாை இலங்ரகயில் இருக்கிறாள்; என்றறலாடும் - என்று யதரிந்தவுடன்;
அந்தகன் முதலிற ார் - எமன் முதலாைவர்களும்; அேரரும் முனிவரும் - கதவர்களும்,
முனிவர்களும்; பிறரும் - மற்றுமுள்ளவர்களும் (கின்ைைர் முதலாகைார்); அஞ்ோர்
- அச்ேமில்லாதவர்களாக; வந்து தம் உலகமும் வா மும் கண்டு - வந்து, தங்கள்
விண்ணுலகத்ரதயும் வாைத்ரதயும் பார்த்து விட்டு; உவந்து அகல்வர் - மகிழ்ந்து
யேல்வதாயிைர்.
சிந்து-கடல். முந்துதல்-யபாங்குதல். இந்து-ேந்திைன். அந்தகன்- எமன். பிறர்
கின்ைைர் முதலாகைார்.

6165. 'போலத் தகாத் துன்னிமித்தங்கள்

எங்கணும் வரத் பதாடர்வ; ஒன் ார்,
பவலத் தகா அேரரும் அவுணரும்,
பேருவில் விட்ட விடாத
குலத்த கால் வய பநடுங் குதிகரயும்,
அதிர் குரல் குன்றும், இன்று
வலத்த கால் முந்துறத் தந்து, நம்
ேக யிகடப் புகுவ ேன்ற ா.

போலத்தகாத்துன்னிமித்தங்கள் - யோல்லி முடியாத எத்தரைகயா யகட்ட

ேகுைங்கள்; எங்கணும் வரத் பதாடர்வ - எங்கும் யதாடர்ந்து காணப்படுகின்றை;
ஒன் ார் பவலத்தகா - பரகவர்களால் யவல்ல முடியாதரவயாை; விடாத குலத்தகால்
வயபநடுங்குதிகரயும் - நீங்காத சிறந்த குலப்பிறப்ரப உரடய வலி சிறந்த நமது
குதிரைகளும்; அதிர் குரல் குன்றும் - பரகவர் அஞ்சும்படி பிளிறும் குைல் வாய்ந்த
மரல கபான்ற நமது யாரைகளும்; அேரரும் அவுணரும் - கதவர்களும்
அைக்கர்களும்; பேருவில் விட்ட - யேய்த கபாரில் பங்கு யகாண்ட அரவ;
நம்ேக யிகட - நமது இல்லங்களிகல; வலத்தகால் முந்துறத் தந்து புகும் - வலது
காரல முன்கை ரவத்துப் புகுகின்றை.
குலம்-நல்ல குடிப்பிறப்பு. வயம்-வலிரம. யோலத்தகா - யவலத்தகா என்பை
யோல்லத்தகா, யவல்லத்தகா என்பதன் யதாகுத்தல் விகாைம். யாரையும், குதிரையும்
வலக் காரல முன்கை தூக்கி ரவத்து வீட்டுக்குள் புகுவது துர்நிமித்தம் என்பது
உலக வழக்காகும். அடுத்தபாடல்களிலும் பல துன்னிமித்தங்கள் கூறப்படுகின்றை.

6166. 'வாயினும் பல்லினும் பு ல் வறந்து

உலறி ார், நிருதர்; கவகும்
றபயினும் பபரிய றபம் நரிகளும்
புரிதரும்; பிறவும் எண்ணின்,
றகாயிலும் நகரமும், ேட நலார்
குைலும், நம் குஞ்சிறயாடும்,
தீயின் பவந்திடுேலால் ஒரு
நிமித்தம் பபறும் திறனும் உண்றடா?

நிருதர் வாயினும் பல்லினும் பு ல் வறந்து உலறி ார் - அைக்கர்கள் வாயிலும்

பல்லிலும் நீர் வறண்டு கபாய் யபாலிவிழந்தைர்; கவகும் றபயினும் பபரிய றபம்
நரிகளும் புரிதரும் - தங்கியிருக்கும் கபய்களும் அவற்ரறவிடப் யபரியைவாகிய
அச்ேம் தரும் நரிகளும் பல்கிப் யபருகுகின்றை; பிறவும் எண்ணின் - கவறும்
நிரைப்கபாமாயின்; றகாயிலும் நகரமும் - நமது அைண்மரையும்,
இலங்ரகமாநகைமும்; ேடநலார் குைலும் - இளம் பருவத்திைைாை நமது மகளிரின்
கூந்தலும்; நம் குஞ்சிறயாடும் - நமது தரலமுடியுடகை; தீயின் பவந்திடும் -
யநருப்பிகல யவந்து கருகும்; அலால் ஒரு நிமித்தம் - இரவயல்லாத ஒரு நல்ல
நிமித்தம்; பபறும் திறனும் உண்றடா - யபறும் வரக நமக்குள்ளகதா?

வறந்து - வற்றிப்கபாய். உலறிைார் - உலர்ந்து யபாலிவிழந்தார். கண்ணும்

முகமும் உலறி (சீவக. 2996) ககாயில்-அைண்மரை குஞ்சி-ஆண்கள் தரலமயிர். கபம்-
அச்ேம், மடம். இளரம. நல்லார் என்பது 'நலார்' எை நின்றது யதாகுத்தல்
விகாைம். 'உண்கடா' ஓகாைம் எதிர்மரறப் யபாருள் தந்து நின்றது; இல்ரல
என்பது யபாருள்.

6167. 'சிந்த ோ நாககரச் பேரு முருக்கிய

கரன், திரிசிரத்றதான்,
முந்த ோன் ஆயி ான், வாலிறய
முதலிற ார் முடிவு கண்டால்,
அந்த ோன் இடவற ாடு, ஆழி ோ
 வலவனும், பிறரும், ஐயா!
இந்த ோனிடவராம் இருவறராடு
எண்ணல் ஆம் ஒருவர் யாறர?

ஐயா - தரலவகை! சிந்த ோநாககரச் பேருமுருக்கிய - சிறந்த கதவர்கரள எல்லாம்

சிதறும்படி கபாரில் வலிரம அழித்த; கரன், திரி சிரத்றதான் - கைனும் திரிசிைனும்;
முந்த ோன் ஆயி ான் - முன்கை மாய மாைாக வந்த மாரீேனும்; வாலிறய
முதலிற ார் - கிட்கிந்ரத மன்ைைாை வாலி முதலாைவர்களும்; முடிவு கண்டால் -
இைாம லக்குவைால் இறந்தழிந்தார்கள் என்பரத அறிந்தால்; அந்த ோன் இடவற ாடு -
மான் கபான்ற உரமயவரள இடப்புறத்தில் யகாண்ட சிவபிைானும்;
ஆழிோவலவனும் - ேக்கைப் பரடரய உரடய வல்லவைாை திருமாலும்; இந்த
ோனிடவராம் - இந்த மனிதர்களாகிய; இருவறராடு - இைாமன், இலக்குவன் என்ற
இருவருடகை; எண்ணலாம் ஒருவர் யாறர - நிகைாக எண்ணத் தகுந்த ஒருவர் யார்
இருக்கிறார்கள்?
நாகர்-கதவர்கள். சிந்த-சிதறிகயாட. யேரு-கபார். முருக்கிய- வலிரமரய அழித்த
மான். இடவன்-மாரை இடக்கைத்தில் ஏந்திய சிவன் எைவும் யகாள்ள இடமுண்டு.

6168. 'இன் ம் ஒன்று உகர பேய்தால்;

இனிது றகள், எம்பிரான்! இருவர் ஆய
அன் வர் தம்போடும் வா ரத்
தகலவராய் அணுகி நின்றார்,
ேன்னும் நம் பககஞர் ஆம்
வானுறளார்; அவபராடும் ோறுறகாடல்
கன்ேம் அன்று; இது நேக்கு உறுதி
என்று உணர்தலும், கருேம் அன்றால்.

எம்பிரான்! - எமது தரலவகை! இன் ம் ஒன்று உகர பேய்தால் - இன்னும் ஒன்று

கூறுவதாைால்; இனிது றகள் - அதரை இனிகத ககட்பாயாக; இருவராய
அன் வர் தம்போடும் - இருவைாை ைாம, இலக்குவர்ககளாடும்; ேன்னும் நம் பககஞர்
ஆம் வானுறளார் - நிரலயபற்ற நமது பரகவர்களாகிய விண்ணுகளார்; வா ரத்
தகலவராய் அணுகி நின்றார் - வாைைத் தரலவர்களாக யநருங்கி நின்றைர்;
அவபராடு ோறுறகாடல் - அவர்ககளாடு மாறுபாடு யகாள்ளுதல்; கன்ேம் அன்று
- காரியம் ஆகாது; இது நேக்கு உறுதி என்று உணர்தலும் கருேம் அன்று -
இவ்வாறு பரகத்துக் யகாள்ளுதல் உறுதி எை உணர்வதும் யேய்யத் தக்கதல்ல.
கதவர்ககள வாைைர்களாக வந்தைர் எை முன்ைர் குறிக்கப்பட்டுள்ளது. (199)
மாறுககாடல்-பரகத்துக் யகாள்ளுதல்.
 கலித்துகற

6169. 'இகேயும் பேல்வமும் உயர் குலத்து இயற்ககயும்

எஞ்ே,
வகேயும் கீழ்கேயும் மீக்பகாள, கிகளபயாடும்
ேடியாது,
அகேவு இல் கற்பின் அவ் அணங்கக விட்டருளுதி;
இதன்றேல்
விகேயம் இல்' எ ச் போல்லி ன்-அறிஞரின்
மிக்கான்.
இகேயும் பேல்வமும் - புகழும் யேல்வமும்; உயர் குலத்து இயற்ககயும் - உயர்ந்த
நமது குல இயல்பும்; எஞ்ே - தாழ்ந்து யகட; வகேயும் கீழ்கேயும் மீக்பகாள - பழியும்
தாழ்வும் கமகலாங்க; கிகளபயாடும் ேடியாது - உற்றார் உறவிைகைாடு அழியாது;
அகேவு இல் கற்பின் அவ்வணங்கக - தளர்தல் இல்லாத கற்ரப உரடய
யதய்வமகளாை சீரதரய; விட்டருளுதி - (இைாமனிடம் கேை) விட்டருள்வாயாக;
இதன் றேல் விகேயம் இல் - இவ்வாறு விடுவரத விடச்சிறந்த யவற்றி கவறில்ரல;
எ ச் போல்லி ன் அறிஞரின் மிக்கான் - என்று அறிஞரில் எல்லாம் சிறந்தவைாை
வீடணன் கூறிைான்;

அறிஞரில் மிக்கான்-அறிவாளிகளில் சிறந்தவன் (வீடணன்) அறிவுரடயார் ஆவது

அறிவார் என்ற வள்ளுவர் கருத்ரத நிரைவு கூர்க. அரேவு + இல் + கற்பு-நிரல
தடுமாறாது கற்பு. விரேயம் - யவற்றி. நாம் யேய்ய கவண்டியது சீதா பிைாட்டிரய
இைாமனிடம் யேல்ல விடுவித்தகல. இதைால் நமக்குப் புகழ் உண்டு. கமற்கபாக்காகப்
பார்த்தால் சீரதரய விட்டு விடுவது இழிவு கபால் கதான்றினும் இரதவிட யவற்றி
கவறில்ரல என்றதன் கருத்ரத உன்னுக. இரதச் யேய்யத் தவறிைால் பழியும்,
தாழ்வுகம கமகலாங்கும். அத்துடன் நமது சுற்றயமல்லாம் அழிந்து பட கநரிடும் எை,
இைாவணனுக்கு வீடணன் எடுத்துக் கூறிைான் என்க. 'விட்டிடுக' என்ைாது
'விட்டருளுதி' எைச் யோன்ை வாேகம் கருதுக. மரறப்யபாருள் உணர்ந்து அறிவு
அரமந்த தரமயனிடத்து இன்ைமும் பாேமும் மரியாரதயும் காட்டுகிறான் வீடணன்.

இைாவணன் வீடணரைக் கடிந்து கபசுதல்

6170. றகட்ட ஆண்தகக கரத்பதாடு கரதலம் கிகடப்பப்
பூட்டி, வாய்பதாறும் பிகறக் குலம் பவண் நிலாப்
பபாழிய, வாள் தடம் தவழ் ஆரமும் வயங்கு ஒளி ோர்பும்
றதாள் தடங்களும் குலுங்க, நக்கு, இகவ இகவ
போன் ான்:

றகட்ட ஆண்தகக - வீடணன் கூறிய யமாழிகரளக் ககட்ட ஆண்ரம

மிக்கவைாகிய இைாவணன்; கரத்பதாடு கரதலம் கிகடப்பப்பூட்டி - ரககயாடு ரக
யபாருந்த விைல்கரளக் ககாத்துக்யகாண்டு; வாய்பதாறும் - பத்து வாய்களிலும் உள்ள;
பிகறக்குலம் - பிரறச்ேந்திைரைப் கபான்ற பற்கள்; பவண் நிலாப் பபாழிய -
யவள்ளிய நிலயவாளிரயப் யபாழிய; வாள் தடம் தவழ் ஆரமும் - வாளால்
உளவாகிய விழுப்புண் தழும்பின் மீது தவழும் மார்பும்; வயங்கு ஒளி ோர்பும் -
விளங்கும் ஒளியுரடய மார்பும்; றதாள் தடங்கலும் குலுங்க நக்கு - கதாள்களாகிய
மரலகளும் குலுங்கும் படி சிரித்து; இகவ இகவ போன் ான் - பின்வருமாறு
கூறலாைான்.

கைதலம் - ரக. இருயபயயைாட்டுப் பண்புத்யதாரக. பிரறக்குலம் -

பிரறச்ேந்திைரைப் கபான்ற ககாரைப் பற்கள். ஆண்டரக -ஆண்ரம மிக்கவன்.
நக்கான் - (ககாபச் சிரிப்பு) சிரித்தான். வாள்தடம் - கபாரிகல வாள்கள் பட்டு,
விழுப்புண்ணாை இடம். விழுப்புண் விரளத்த தழும்புகள் ஆைம் மரறத்தது.
குலுங்கி சிரித்தகபாது தழும்புகள் யதரிந்தை. பிரற உவரமயாகுயபயைாய்க்
ககாரைப்பற்கரளக் குறித்தது.

6171. ' "இச்கே அல்ல உறுதிகள் இகேக்குபவன்"

என்றாய்;
பிச்ேர் போல்லுவ போல்லிக ; என் பபரு விறகலக்
பகாச்கே ோனுடர் பவல்குவர் என்றக ; குறித்தது,
அச்ேறோ? அவர்க்கு அன்பிற ா?
யாவறதா?-ஐயா!

ஐயா ! இச்கே அல்ல உறுதிகள் - நான் விரும்பத்தகாத உறுதிகரள; இகேக்குபவன்

என்றாய் - எைக்குச் யோல்கவன் என்றாய்; பிச்ேர் போல்லுவ போல்லிக -
பித்தர்கள் கூறுவரதக் கூறிைாய்; என் பபரு விறகல - எைது கபைாற்றரல; பகாச்கே
ோனிடர் - அற்பமாை மனிதர்கள்; பவல்குவர் என்றக - யவல்லுவார்கள் என்று
கூறிைாய்; குறித்தது - இவ்வாறு குறிப்பிட்டுக் கூறியது; அச்ேறோ - அந்த
மனிதர்களிடம் யகாண்ட அச்ேத்தாகலா? அவர்க்கு அன்பிற ா - அவர்களிடம் நீ
யகாண்ட அன்பு காைணமாகவா? யாவறதா - அல்லது கவகறகதனும் காைணம்
கருதிகயா?

பிச்ேர்-பித்தர். விறல்-வலிரம, யகாச்ரே - இழிவு (அற்பம்) "யதள்ளிய யபாருள்

இயம்பலாற்றுவன்" எை வீடணன் முன் கூறியரத நிரைத்து 'உறுதிகள் இரேக்குவன்
என்றாய்" என்றான் என்க. 'உறுதிகள் யோல்வதாகத் யதாடங்கி பித்தர் கபால்
பிதற்றுகிறாகய' எை வீடணன் கூறியரத எள்ளுகிறான்.

6172. ' "ஈங்கு ோனுடப் பசுக்களுக்கு, இகல வரம்"

என்றாய்;
தீங்கு போல்லிக ; திகேககள உலபகாடும்
 பேருக்கால்
தாங்கும் யாக கயத் தள்ளி, அத் தைல்
நிறத்தவக
ஓங்கல் ஒன்பறாடும் எடுக்கவும் வரம் பகாண்டது
உண்றடா?

ஈங்கு ோனுடப்பசுக்களுக்கு - இங்கக மனிதர்களாகிய இந்தப் பசுக்கரளக்

யகால்ல; இகலவரம் என்றாய் - நான் (பிைமனிடம்) வைம் யபறவில்ரல என்று
கூறிைாய்; தீங்கு போல்லிக - இதைால் பழுதாைரதகய கூறிைாய்; திகேககள
உலபகாடும் பேருக்கால் தாங்கும் - எல்லாத் திரேகரளயும் உலகத்கதாடு தமது
வலிரமயால் தாங்கும்; யாக கயத் தள்ளி - திக்கு யாரைகரள யவன்று
விலக்கிட; அத்தைல் நிறத்தவக - அந்தத் தீ நிறத்தவைாை சிவபிைாரை; ஓங்கல்
ஒன்பறாடும் - அவனிருக்கும் ரகரல மரலகயாடும்; எடுக்கவும் வரம்
பகாண்டதுண்றடா? - கபர்த்து எடுப்பதற்கு வைம் ககட்டுப் யபற்றதுண்கடா?
'மனிதர்பால் யகாற்றம் யகாள்ளரல' (6148) என்று வீடணன் கூறியரத எண்ணி,
'இரலவைம்' என்றாய் என்றான்.

6173. 'ே க்பகாடு அன்றியும், வறிய வைங்கிக ;

வாற ார்
சி க் பகாடும் பகட பேருக்களத்து என்க என்
பேய்த? எ க்கு நிற்க; ேற்று, என்ப ாடு இங்கு ஒரு
வயிற்று உதித்த
உ க்கு ோனிடர் வலியர் ஆம் தகககேயும்
உளறதா?

ே க்பகாடு அன்றியும் - மைம் யகாண்டு சிந்தித்துப் பார்க்காமகலகய;

வறியக வைங்கிக - யபாருளற்ற யவறும் யோற்கரளக் கூறிைாய்; வாற ார்
சி க்பகாடும்பகட - கதவர்களின் சிைம்மிக்க யகாடிய பரடகள் எல்லாம்;
பேருக்களத்து என்க என் பேய்த - கபார்க்களத்திகல என்ரை என்ை யேய்து
விட்டை? எ க்கு நிற்க - எைக்கு இருக்கட்டும் ; ேற்று என்ப ாடு இங்கு ஒருவயிற்று
உதித்த - என்னுடகை இங்கக ஒரு வயிற்றிகல கதான்றிய; உ க்கு - (என்
உடன்பிறந்தவைாை) உைக்கு; ோனிடர் - அந்த மனிதர்கள்; வலியர் ஆம்
தகககேயும் உளறதா - வலிரம மிக்க தன்ரமயர் ஆவதுண்கடா?
வறியை-யபாருள் இல்லாத யவற்றுரை.

6174. 'போல்லும் ோற்றங்கள் பதரிந்திகல; பன் முகற

 றதாற்று,
பவல்லும் ஆற்றலும் ஒரு முகற பபற இகல;
விண்கணக்
கல்லும் ஆற்றல் என் கிகளகயயும் என்க யும்
களத்தில்
பகால்லும் ோற்றலர் உளர் எ க் றகாடலும்
பகாண்டாய்.

போல்லும் ோற்றங்கள் பதரிந்திகல - யோல்லத் தகுந்த யோற்கரள நீ யதரிந்து

யோல்லவில்ரல; பன்முகற றதாற்று - (நமது பரகவர்கள் என்னுடன் கபார்
யேய்து) பலமுரற கதாற்றும்; பவல்லும் ஆற்றலும் ஒரு முகற இகல - என்ரை
யவற்றி யகாள்ளும் வலிரமரய ஒருமுரறயும் கூட அவர்கள் யபறவில்ரல;
விண்கணக்கல்லும் ஆற்றல் - விண்ணுலகத்ரதகய யபயர்த்து எறியத்தக்க
ஆற்றலுரடய; என் கிகளகயயும் என்க யும் - எைது உறவிைர்கரளயும்
என்ரையும்; களத்தில் பகால்லும் ோற்றலர் - கபார்க்களத்தில் யகால்லத்தக்க
பரகவர்கள்; உளர் எ க் றகாடலும் பகாண்டாய் - உள்ளைர் என்று எண்ணிக்
யகாண்டாய்.

மாற்றம் - யோற்கள் ஒருமுரற யபறவிரல - யபறவில்ரல. கல்லுதல்-

கதாண்டுதல் (கிளர்தல்) விண்-விண்ணுலகம். கிரள - உறவிைர். யகால்லும் மாற்றலர்
என்பது யகால்லும் ஆற்றலர் எைவும் யபாருள் யகாள்ள நின்றது.

6175. 'றதவரின் பபற்ற வரத்தி து என் பபருஞ்

பேருக்றகல்,
மூவரில் பபற்றம் உகடயவன்தன்ப ாடும், முழுதும்
காவலின் பபற்ற திகிரியான்தன்ப ாடும், கடந்தது
ஏவரின் பபற்ற வரத்தி ால் ? இயம்புதி-
இகளறயாய் !

இகளறயாய் - இரளயவகை ! றதவரின் பபற்ற வரத்தி து - கதவர்களிடம் நான்

யபற்ற வைத்திைால் அரமந்தது; என் பபரும் பேருக்றகல் - எைது யபரிய வலிரம
என்பாயாயீன்; மூவரில் - முதற் கடவுள் மூவரில்; பபற்றம் உகடயவன் தன்ப ாடும்
- காரளரய ஊர்தியாக உரடய சிவபிைானுடனும்; முழுதும் காவலின் பபற்ற -
உலகம் முழுவரதயும் காக்கும் திறம்யபற்ற; திகிரியான் தன்ப ாடும் - ேக்கைப்
பரடரய உரடய திருமாலுடனும்; கடந்தது - (யேய்த கபாரிகல) யவற்றி யபற்றது;
ஏவரின் பபற்ற வரத்தி ால் - ஏவரிடம் யபற்ற வைத்தால்; இயம்புதி - கூறுவாயாக.
வயதில் மாத்திைமல்லாது அறிவிலும் இரளயவன் என்பது கதான்ற
'இரளகயாய்' எை அரழத்தான். முதற்கடவுளர் மூவர் அைன் அரி அயன் என்கபார்.
யபற்றம்-காரள. "காவலின் யபற்ற திகிரி என்றது 'ேக்கைப்பரட' உலகம் காக்க
வல்லது என்பரத உணர்த்தும். கடத்தல் என்றது எதிர்நின்று கபார்யேய்து
யவல்லுதல் (புறநா.8)

6176. ' "நந்தி ோபத்தின் நகே அடும், குரங்கு" எனின்,

நம்பால்
வந்த ோபங்கள் எக ப் பல; அகவ பேய்த வலி
என்?
இந்திராதியர், சித்தர்கள், இயக்கர், நம் இறுதி
சிந்தியாதவர் யார் ? அகவ நம்கே என் பேய்த ?
நந்தி ோபத்தின் - நந்திகதவன் யகாடுத்த ோபத்தால்; நகே அடும் குரங்கு எனின்
- குைங்குகள் நம்ரமக் யகால்லும் என்றால்; நம்பால் வந்த ோபங்கள் எக ப்பல -
நம்ரம வந்தரடந்த ோபங்கள் எத்தரை எத்தரை ? அகவ பேய்த வலி என் - அரவ
விரளவித்த துன்பம் என்ை; இந்திராதியர் - இந்திைன் முதலாை கதவர்களும்;
சித்தர்கள், இயக்கர் - சித்தர்களும் இயக்கர்களும் ஆகிகயாரில்; நம் இறுதி
சிந்தியாதவர் யார் ? - நமது அழிரவ நிரைக்காதவர் எவருண்டு ? அகவ நம்கே
என் பேய்த - அரவ எல்லாம் நம்ரம என்ை யேய்துவிட்டை;
தைது யவற்றிக்கும், வலிரமக்கும் கதவர் தந்த வைம் காைணமல்ல என்றவன்,
அவர்களது ோபமும் தன்ரை எதுவும் யேய்யஇயலாது என்றான்.

6177. 'அரங்கில் ஆடுவார்க்கு அன்பு பூண்டுகட வரம்

அறிறயன் ;
இரங்கி யான் நிற்ப, என் வலி அவன்வயின் எய்த
வரம் பகாள் வாலிபால் றதாற்றப ன்; ேற்றும் றவறு
உள்ள
குரங்கு எலாம் எக பவல்லும் என்று எங்ங ம்
றகாடி ?

அரங்கில் ஆடுவார்க்கு - அம்பலத்திகல நடைமாடுகின்ற சிவபிைானுக்கு; அன்பு

பூண்டு உகட வரம் அறிறயன் - அன்பு யகாண்டு அதைால் யபற்ற
வைபலமுரடயவன் என்பதரை அறியாதவைாய்; இரங்கியான் நிற்ப - வாலியுடன்
யேய்த கபாரில் மைம் கலங்கி நான்நிற்க; என் வலி அவன் வயின் எய்த - எைது
வலிரம அவனிடம் யேல்ல; வரம் பகாள் வாலிபால் றதாற்றப ன் - எதிர்த்தவர்
பலம் தைக்கு வைகவண்டும் என்று வைம் யபற்றிருந்த வாலியிடம் நான்
கதால்வியுற்கறன்; ேற்றும் றவறுள குரங்பகலாம் - இதைால் மற்றுமுள்ள குைங்குகள்
எல்லாகம; எக பவல்லும் என்று எங்ங ம் றகாடி - என்ரை யவன்று விடும் என்று
எப்படிக் யகாள்ளுவாய்?
 வலி-பலம். வயின்-இடம். இைாவணன் வாலிபால் கதாற்று, வாலால், கட்டுண்ட
யேய்தி உத்தைகாண்டத்தில் உள்ளது.

6178. 'நீலகண்டனும் றநமியும் றநர் நின்று றநரின்,

ஏலும் அன் வருகட வலி அவன்வயின் எய்தும்;
ோலும் நல் வரம் நிக ந்து, அவன் எதிர் பேலல்
தவிர்ந்து,
வாலிதன்க , அம் ேனிதனும், ேகறந்து நின்று எய்தான்.

நீலகண்டனும் - நீல நிறமாை கழுத்ரத உரடய சிவனும்; றநமியும் -

ேக்கைாயுதத்ரத உரடய திருமாலும்; றநர் நின்று றநரின் - கநருக்கு கநர் நின்று
யபாருதால்; ஏலும் அன் வருகட வலி - எதிர்க்கும் அவர்களது வலிரமயும்; அவன்
வயின் எய்தும் - அந்த வாலியிடம் கேர்ந்து விடும்; ோலும் நல்வரம் நிக ந்து - மிக்க
அந்த நல்ல வைத்ரத நிரைத்கத; அம்ேனிதனும் - நீ யோன்ை அந்த மனிதைாகிய
இைாமனும்; அவன் எதிர் பேலல் தவிர்ந்து - அவனுக்கு எதிரிகல யேன்று நின்று
கபாரிடுவரதத் தவிர்த்து; வாலிதன்க - அந்த வாலிரய; ேகறந்து நின்று
எய்தான் - மரறந்து நின்று அம்யபய்து யகான்றான்.

கநமி-ேக்கைம், இங்கு அப் பரட யகாண்ட திருமாரலக் குறித்து நின்றது. கநரின்-

எதிர்த்தால் ஏலும்-எதிர்க்கும். எதிர்த்தவர் பலத்தில் பாதி வாலிபால் எய்தும்
என்பதரை "கிட்டிைார் யபாைக்கிரடக்கின் அன்ைவர் பட்ட நல்வலம் பாதி
எய்துவான்" (3825) என்று முன்னும் கூறுதல் காணலாம்.

6179. 'ஊ வில் இறுத்து, ஓட்கட ோ ேரத்துள் அம்பு

ஓட்டி,
கூனி சூழ்ச்சியால் அரசு இைந்து, உயர் வ ம் குறுகி,
யான் இகைத்திட இல் இைந்து, இன் உயிர் சுேக்கும்
ோனுடன் வலி, நீ அலாது, யார் உளர் ேதித்தார் ?'

ஊ வில் இறுத்து - ஏற்கைகவ ஊைமாை வில்ரல முறித்து; ஓட்கட ோேரத்துள்

அம்பு ஓட்டி - ஓட்ரட மைத்திகல அம்பு யேலுத்தி; கூனி சூழ்ச்சியால் அரசு இைந்து -
கூனி யேய்த சூழ்ச்சியிைால் ஆட்சிரய இழந்து; உயர்வ ம் குறுகி - உயர்ந்த மைங்கள்
நிரறந்த வைம் அரடந்து; யான் இகைத்திட இல் இைந்து - நான் யேய்த யேயலால்
மரைவிரய இழந்து; இன் உயிர் சுேக்கும் - இன்னுயிரைச் சுமந்து திரியும்; ோனுடன்
வலி - ஒரு மனிதனுரடய வலிரமரய; நீ அலாது - உன்ரை அல்லாமல்; யார் உளர்
ேதித்தார் - மதித்தவர்கள் கவறு யாருள்ளார்? ஊைம் - குரறபாடு. மிதிரலயில்
வில்ரல ஒடித்ததும், மைாமைத்ரத அம்யபய்து துரளத்ததும் இைாமன் யேய்த அரிய
யேயல்கள் எைப் பிறர் புகழ்ந்து கூற, அதரை இகழ்ந்து ஊைவில், ஓட்ரடமைம்
எை இைாவணன் கபசுவது அவைது யவறுப்ரபக் காட்டுவதாகும். என்ைால்
மரைவிரய இழந்து, உயிர் சுமந்து திரியும் இைாமரை உன்ரை அன்றி மதித்தவர்
கவறு யார் இருக்கிறார்கள் என்றான்.

வீடணன் கமலும் உறுதி யமாழி உரைத்தல்

6180. என்று தன் உகர இழித்து, 'நீ உணர்விலி என் ா,
'நன்று, றபாதும் நாம்; எழுக !' எனும் அரக்கக
நணுகா,
'ஒன்று றகள், இ ம் உறுதி' என்று, அன்பி ன்,
ஒழியான்,
துன்று தாரவன், பின் ரும், இக ய போன் ான்:

என்று தன் உகர இழித்து - என்யறல்லாம் தான் கூறிய நல்லுரைகரளப் பழித்து;

நீ 'உணர்விலி' என் ா - நீ அறிவில்லாதவன் என்று வீடணரைப் பழித்து விட்டு;
நன்று றபாதும் நாம் எழுக - அங்கு திைண்டு நின்ற அசுைர்கரளப் பார்த்து நல்லது
நாம் கபாரிடச் யேல்கவாம்; எனும் அரக்கக நணுகா - என்று கூறிய
இைாவணரை யநருங்கி நின்று; ஒன்று றகள் இ ம் உறுதி என்று - இன்னும் நான்
கூறும் உறுதி ஒன்றிரைக் ககள் என்று; அன்பி ன் - அன்பு மிக்கவைாய்; ஒழியான் -
இைாவணரை விட்டு நீங்காதவைாய்; துன்றுதாரவன் - யநருங்கிய மலர்மாரல
அணிந்த வீடணன்; பின் ரும் இக ய போன் ான் - மறுபடியும் பின்வருமாறு
கூறிைான்.

உணர்விலி-அறிவில்லாதவன். கபாதும்-யேல்கவாம். என்ைா- என்று நணுகா-

நணுகி இைண்டும் யேய்யா என்ற வாய்பாட்டு விரைஎச்ேம். 'அன்பிைன் ஒழியான்'
என்ற யதாடர்க்கு இவ்வளவு ககவலப்படுத்தப்பட்ட பின்னும் தரமயனிடத்து
அன்பு நீங்காதவைாய் என்று யபாருள் யகாள்ளலாம்.

6181. 'தன்னின் முன்னிய பபாருள் இலா ஒரு தனித்

தகலவன்,
அன் ோனுடன் ஆகி வந்து, அவதரித்து
அகேந்தான்,
போன் நம்பபாருட்டு, உம்பர்தம் சூழ்ச்சியின்
துணிவால்;
இன் ம் ஏகுதி றபாலும்' என்று அடி பதாழுது
இரந்தான்.
 தன்னின் முன்னிய பபாருள் இலா - தன்ரை விடச்சிறந்த யபாருள்
கவயறான்றில்லாத; ஒரு தனித்தகலவன் - ஒப்பற்ற தரலவைாகிய திருமாகல; உம்பர்
தம் சூழ்ச்சியின் துணிவால் - கதவர்களின் ஆகலாேரை முடிவின்படி; போன் நம்
பபாருட்டு - அந்தத் கதவர்கயளல்லாம் தீயவர் என்று கூறிய நம்ரம அழிக்கும்
யபாருட்டு; அன் ோனுடன் ஆகி வந்து - அந்த மானிடைாை இைாமைாக வந்து;
அவதரித்து அகேந்தான் - அவதாைம் யேய்து நம்முடன் கபார் யேய்ய அரமந்தான்;
இன் ம் ஏகுதி றபாலும் - இதரைத் யதரிந்த பின்னும் கபாருக்குச் யேல்வாய்
கபாலும்; என்று அடி பதாழுது இரந்தான் - என்று இைாவணன் அடிகளில் வணங்கி
யாசித்துக் கூறிைான்.

முன்னிய-சிறந்த. ஒருதனித்தரலவன்-ஒப்பற்ற தரலவன்.

இைாவணன் மறுயமாழி
6182. அச் போல் றகட்டு, 'அவன் ஆழியான் என்றக ;
ஆயின்,
பகாச்கேத் துன்ேதி எத்தக றபாரிகடக்
குகறந்தான் ?
இச்கேக்கு ஏற்ற , யான் பேய்த இத்தக காலம்,
முச்சு அற்றான்பகால், அம் முழுமுதறலான் ?' எ
முனிந்தான்.

அச்போல் றகட்டு - வீடணன் கூறிய அந்தச் யோற்கரளக் ககட்டு; அவன் ஆழியான்

என்றக - அந்த இைாமரை ேக்கைப்பரடரய உரடய திருமாலின் அவதாைம்
என்றாய்; ஆயின் பகாச்கேத் துன்ேதி - அப்படியாைால் இழிந்த துர்புத்தி உரடய
அவன்; எத்தக றபாரிகடக் குகறந்தான் - என்னுடன் யேய்த எத்தரை கபார்களிகல
கதாற்றான். இச்கேக்கு ஏற்ற - எைது விருப்பத்துக்ககற்றரவகரளகய; யான் பேய்த
இத்தக காலம் - நான் யேய்து யகாண்டிருந்த இத்தரை காலமும்; அம்முழு
முதறலான் - நீ முழு முதல்வன் எைக்கூறும் அவன்; முச்சு அற்றான் பகால் -
மூச்ேற்றவைாக இருந்தான் கபாலும்; எ முனிந்தான் - என்று கூறி இைாவணன்
வீடணரைச் சிைந்தான்.

ஆழியான் - ேக்கைப்பரடயுரடய திருமால். யகாச்ரே-இழிந்த. துன்மதி-

யகட்டபுத்தி. குரறந்தான்-கதால்வியுற்றான். இச்ரே-விருப்பம். அற்றான் -
இறந்தைகைா என்பது யபாருள். முச்சு: மூச்சு என்பதன் குறுக்கல் விகாைம்.

6183. 'இந்திரன்தக இருஞ் சிகற இட்ட நாள்,

இகேறயார்
தந்தி றகாடு இறத் தகர்த்த நாள், தன்க யான்
 முன் ம்
வந்த றபார்பதாறும் துரந்த நாள், வா வர் உலககச்
சிந்த பவன்ற நாள், சிறியன்பகால், நீ போன்
றதவன்?

இந்திரன்தக இருஞ்சிகற இட்டநாள் - நான் கதவர்களுக்குத் தரலவைாை

இந்திைரைப் யபரியயதாரு சிரறயிகல அரடத்து ரவத்த காலத்திலும்;
இகேறயார் தந்திறகாடு இறதகர்த்த நாள் - அந்தத் கதவர்களது யாரையாை
ஐைாவதத்தின் தந்தங்கள் முறியும்படி தகர்த்த காலத்திலும்; தன்க யான் முன் ம் -
அந்தத் திருமாரல யான் இதற்கு முன்பு; வந்த றபார் பதாறும் துரந்த நாள் - வந்து
கநர்ந்த கபார்களில் எல்லாம் கதாற்று ஓடுமாறு துைத்திய கபாதும்; வா வர்
உலககச்சிந்த பவன்ற நாள் - கதவர் உலகத்ரத அவர்கள் சிதறி ஓடுமாறு யவன்ற
நாளிலும்; நீ போன் றதவன் - நீ கூறிய அந்தத் திருமாலாகிய கதவன்; சிறியன்
பகால் - சிறியவைாய் இருந்தான் கபாலும்.

இருஞ்சிரற-யபரிய சிரற. தந்தி-யாரை (இங்கு ஐைாவதம் என்ற யவள்ரள

யாரை), ககாடு-தந்தம்.

6184. 'சிவனும், நான்முகத்து ஒருவனும், திரு பநடு ோலாம்

அவனும், ேற்று உள அேரரும், உடன் உகறந்து
அடங்க,
புவ ம் மூன்றும் நான் ஆண்டுளது, ஆண்ட அப்
பபாரு இல்
உவன் இலாகேயிற ா ? வலி ஒதுங்கிறயா ?
உகரயாய் ! சிவனும் நான்முகத்து ஒருவனும் - சிவயபருமானும், நான்கு
முகங்கரள உரடய ஒருவைாை பிைமனும்; திருபநடுோலாம் அவனும் -திருமகள்
நாயகைாை திருமாலாகிய அவனும்; ேற்று உள அேரரும் - மற்றும் உள்ள கதவர்கள்
அரைவரும்; உடன் உகறந்து அடங்க - எைது ஆட்சியில் ஒரு கேை அடங்கி இருக்க;
புவ ம் மூன்றும் நான் ஆண்டுளது - மூன்று உலகங்கரளயும் நான் ஆட்சி யேய்து
வந்துள்ளது; ஆண்ட அப்பபாரு இல் உவன் - மூவுலகத்ரதயும் ஆண்ட அந்த
ஒப்பில்லாதவைாை அவன்; இலாகேயிற ா - இல்லாரமயிைாலா; (அல்லது) வலி
ஒதுங்கிறயா - எைது வலிரமக்கு முன் நிற்கமாட்டாது ஒதுங்கி இருந்து
விட்டதாகலா? உகரயாய் - நீ கூறுவாயாக.

'ஆண்ட அப்யபாருவில் வில்' எைப் பிரித்து ரகயாண்ட அந்தப் கபாரிட வல்ல

வில்ரல (ோர்ங்கம்) உரடயவன் எைக் கூறினும் யபாருந்தும். உவன்: என்பது சுட்டு.
(இரட) திருயநடுமால் என்ற சிறப்புக்குரிய யபயரை இைாவணன் எள்ளுதற்
குறிப்கபாடு யோல்லிைான்.
6185. 'ஆயிரம் பபருந் றதாள்களும், அத் துகணத்
தகலயும்,
ோ இரும் புவி உள்ளடி அடக்குறும் வடிவும்,
தீய, "ோலவும் சிறிது" எ நிக ந்து, நாம் தின்னும்
ஓயும் ோனுட உருவு பகாண்ட ன்பகாலாம்-
உரறவான் ?

ஆயிரம் பபருந்றதாள்களும் - ஆயிைம் யபரும்கதாள்கரளயும்;

அத்துகணத்தகலயும் - அந்த அளவிைதாை தரலகரளயும்; ோஇரும் புவி - யபரிய
இந்த உலகம் முழுவரதயும்; உள்ளடி அடக்குறும் வடிவும் - தைது ஓைடிக்குள்கள
அடக்கும் யபரியயதாரு வடிவமும்; தீய ோலவும் சிறிது எ நிக ந்து - தீரம
தருவை, மிகவும் சிறியரவ என்று நிரைத்து; உரறவான் - நீ சிறப்பித்துச் யோல்லும்
அந்த வலியவன்; நாம் தின்னும் ஓயும் ோனுட உருவு - நாம் தின்ைத்தகுந்த
வலிரமயற்ற மனித வடிவத்ரத; பகாண்ட ன் பகால் - யகாண்டாகைா?

திருமால் ஆயிைம் கதாள்களும், ஆயிைம் தரலகளும், ஆயிைம் ரககளும், ஆயிைம்

கண்களும் உரடயவர் என்பரத "காலாயிைம் முடியாயிைம், ஆயிைம் ரக பைப்பி"
என்ற அட்டப்பிைபந்தப் பாடலாலும் புருஷ சூக்கத்தாலும் அறியலாம். உலகத்ரத
ஓைடிக்கீழ் ஒடுக்கிய யபருவடிவம் திருவிக்கிைம் அவதாைம். அத்தரகய கபருருவம்
சிறியது - தீயது எை நிரைத்து, நாம் தின்ைத்தக்க - வலிரமயற்ற மனித வடிரவக்
யகாண்டவரைகயா-நம்ரம எல்லாம் யகால்ல வல்ல வலிரமயுரடயவன் என்று
கூறிைாய் எை வீடணரை யவகுண்டும், இைாமபிைாரை இகழ்ந்தும் கூறிைான்.

6186. 'பித்தன் ஆகிய ஈேனும் அரியும், என் பபயர் றகட்டு,

எய்த்த சிந்கதயர், ஏகுழி ஏகுழி எல்லாம்,
ககத்த ஏற்றினும் கடவிய புள்ளினும், முதுகில்
கதத்த வாளிகள் நின்று உள, குன்றின் வீழ்
தடித்தின்.*

பித்தன் ஆகிய ஈேனும் அரியும் - பித்தைாகிய சிவயபருமானும், திருமாலும்;

என் பபயர் றகட்டு - எைது யபயரைக் ககட்டவுடன்; எய்த்த சிந்கதயர் - (அச்ேத்தால்)
கோர்ந்த மைத்திைைாய்; ஏகுழி ஏகுழி எல்லாம் - அவர் யேன்ற யேன்ற
இடயமல்லாம்; ககத்த ஏற்றினும் - சிவன் யேலுத்திச் யேன்ற காரள மீதும்; கடவிய
புள்ளினும் - திருமால் ஏறிச் யேன்ற கருடன் மீதும்; முதுகில் கதத்த வாளிகள் நின்று
- நான் எய்த பாணங்கள் முதுகில் ரதத்து நின்ற வடுக்கள்; குன்றின் வீழ் தடித்தின் உள -
மரலமீது விழுந்த இடிகபால் உள்ளை அன்கறா?

எய்த்த-கோர்ந்த. ஏகுழி-யேல்லுமிடம். ரகத்த ஏறு-யேலுத்திய காரள. உரகத்த

என்ற யோல் முதல் (எழுத்து) குரறந்து ரகத்து எை நின்றது. கடவிய புள்-யேலுத்திய
கருடன். தடித்து-இடி. வாளிகள். இங்கு அம்புகளால் ஆை வடுக்கரளக் குறித்தது. இடி
விழுந்த மரலயில் சிரதந்த இடிபாடுகள் காணப்படுவை கபால அம்புபட்ட
வடுக்கள் காணப்பட்டை என்பது கருத்து.

6187. 'பவஞ் சி ம் தரு றபாரின் எம்முடன் எை றவண்டா;

இஞ்சி ோ நகர் இடம் உகடத்து, ஈண்டு இனிது
இருத்தி ;
அஞ்ேல் அஞ்ேல் !' என்று, அருகு இருந்தவர் முகம்
றநாக்கி,
நஞ்சின் பவய்யவன் கக எறிந்து, உரும் எ
நக்கான்.
பவஞ்சி ம் தரு றபாரின் - யகாடிய சிைத்ரத உண்டாக்கும் கபாரிகல பங்குயகாள்ள;
எம்முடன் எை றவண்டா - நீ எங்ககளாடு புறப்படகவண்டா; இஞ்சி ோநகர் இடம்
உகடத்து - மதில் சூழ்ந்த மாநகைாகிய இலங்ரகயில் நிரறய இடமிருக்கிறது; ஈண்டு
இனிது

இருத்தி - இங்கு நீ இனிகத தங்கி இருப்பாயாக; அஞ்ேல் அஞ்ேல் என்று -

அஞ்ோகத, அஞ்ோகத என்று கூறி ; நஞ்சின் பவய்யவன் - யகாடிய விடத்தினும்
யகாடியவைாை இைாவணன்; அருகு இருந்தவர் முகம் றநாக்கி - அருகில் இருந்த
அரமச்ேர் முதலாைவர்களின் முகத்ரதப் பார்த்து; கக எறிந்து - ரககயாடு ரகரயக்
யகாட்டி; உரும் எ நக்கான் - இடி இடித்தது கபாலச் சிரித்தான்.

அஞ்ேல்! அஞ்ேல்! என்ற அடுக்குத் யதாடர் எள்ளுதற் குறிப்புரடயது. 'மாநகர்

இடம் உரடத்து' கபாதுமாை அளவு நிரறய இடம் இருக்கிறது என்றது ஏளைமாகக்
கூறியதாம்.

வீடணன் மறுபடியும் கூறுதல்

6188. பின்னும் வீடணன், 'ஐய ! நின் தரம் அலாப்
பபரிறயார்,
முன்க நாள், இவன் முனிந்திடக் கிகளபயாடும்
முடிந்தார்;
இன் ம் உண்டு, யான் இயம்புவது ;
இரணியன்என்பான்-
தன்க உள்ளவா றகட்டி' என்று உகரபேயச்
ேகேந்தான் :
பின்னும் வீடணன் - இைாவணன் கூறியரதக் ககட்டபின்பு வீடணன்; ஐய -
தரலவகை; நின்தரம் அலாப் பபரிறயார் - உன் அளவிைர் அல்லாத யபரிகயார் பலர்;
முன்க நாள் - மிக முற்பட்ட காலத்திகல; இவன் முனிந்திட - இந்தத் திருமால்
ககாபம் யகாண்ட காைணத்தால்; கிகளபயாடும் முடிந்தார் - உற்றார் உறவிைகைாடு
அழிந்தார்கள்; இன் ம் உண்டு யான் இயம்புவது - இன்னும் உைக்கு நான் யோல்ல
கவண்டிய யதான்றுண்டு; இரணியன் என்பான் தன்க - இைணியன் என்று
சிறப்பித்துக் கூறப்படுபவைது யேய்திரய; உள்ளவா றகட்டி - உள்ளபடிகய நான்
கூறக் ககட்பாயாக; என்று உகர பேயச் ேகேந்தான் - என்று கூறுவதற்கு அரமந்தான்.

நின்தைம்-உன்ைளவு. உன்ரைவிட அறிவு ஆற்றல்களில் கமம்பட்ட என்பது

கருத்து. உள்ளவா-உள்ளவாறு என்பதன் விகாைம்.
இைணியன் வரதப் படலம்
எந்த விதத்திலாவது இைாவணனுக்கு நல்லுரை கூறி யநறிப்படுத்த நிரைத்த
வீடணன், இைணியைது யேய்திரயக் கூறலாைான். இைணியன் காசிபருக்கு திதி
வயிற்றில் பிறந்தவன். யபான்னிறமுரடயவன் என்பதால் இைணியன் எைப்யபயர்
யபற்றான். பிைமரை கநாக்கித்தவம் யேய்து எவைாலும் தைக்குச் ோவு கநைாதபடி
வைம் யபற்றவன். இைணியனுக்கு ஒரு தம்பி, இைணியாட்ேன்; திருமால் வைாக
அவதாைம் யேய்து அவரைக் யகான்றார் என்பதால் திருமாலிடம் இைணியன்
பரகரம பாைாட்டலாைான். தைது வைபலத்தால் கதவர்கரளயும் முனிவர்கரளயும்
துன்புறுத்திவந்தான். தன்ரைகய யதய்வமாக வணங்கும்படி வாழ்ந்தான்.
இைணியனுக்கு ஒரு மகன் பிறந்தான். அவரைத் தக்க ஆசிரியரிடம் அனுப்பி,
கவதம் முதலாை கரலகரள கற்பிக்க முற்பட்டான். ஆசிரியன் 'இைண்யாயநம' என்று
யோல்ல, பிைகலாதன் 'நகமா நாைாயணாய' என்றான். அஞ்சிய ஆசிரியன்,
இைணியனிடம் யதரிவிக்க, மகரை அரழத்து வைச் யேய்து இைணியன் பலவாறு
நயந்தும் நலிந்தும் பிைகலாதன் கருத்திரை மாற்ற முயன்றான். பிைகலாதன் உறுதி
காட்டிைான். அவன் உயிரைப் பறிக்கும் முயற்சியிலும் இைணியன் இறங்கிைான்.
இைணியன் கருத்து நிரறகவறவில்ரல. இறுதியில், 'நீ கூறிய அரி எங்கக
இருக்கிறான்' எைக் ககட்டான். 'அவன் தூணிலும் இருப்பான், துரும்பிலும்
இருப்பான்' என்று பிைகலாதன் கூறிைான். இந்தத் தூணில் நீ யோன்ை அரி இல்லாமல்
கபாைால் உன்ரைக் யகான்று தின்கபன் என்று கூறி, இைணியன் தூரணக் ரகயால்
எற்ற, தூணிலிருந்து திருமால் நைசிங்கமாக யவளிப்பட்டு இைணியரைக் யகான்று,
பிைகலாதனுக்கு அழிவற்ற கபற்ரற உதவிைார் என்பது இைணியன் வைலாறு. முதல்
நூலாகிய வான்மீகத்தில் இந்த வைலாறு கூறப்படவில்ரல என்பது கருதத்தக்கது.
இரறவைாகிய திருமாரல இகழ்ந்து, உலகினுக்குத் தீங்கு யேய்து
வாழ்கவார் எவைாயினும் அழிந்து படுவர் என்பரத இைாவணனுக்கு
எடுத்துக் கூறி, அப்பைமனுக்குப் பணிந்து, அவரை அரடக்கலம்
புகுந்தவர்கள் பிைகலாதரைப் கபா(ல)ப் யபரும் கபறு யபறுவர்
என்பரத இைாவணனுக்கு உணர்த்த வீடணன் இந்த வைலாற்ரறக்
கூறியதாகக் கம்பர் அரமத்துள்ளார். உயர்ந்த குறிக்ககாளும், சிறந்த
கவிநயமும், இலக்கியச் சிறப்பும் வாய்ந்ததாக இப்படலம்
அரமந்திருப்பரதக் கற்கபார் மகிழ்ந்து கபாற்றுவர் எைலாம்.
இைணியன் இயல்பும் ஏற்றமும்
6189. 'றவதம் கண்ணிய பபாருள் எலாம் விரிஞ்ேற
ஈந்தான்;
றபாதம் கண்ணிய வரம் எலாம் தரக் பகாண்டு
றபாந்தான்;
காதும் கண்ணுதல், ேலர் அயன், ககடமுகற
காணாப்
பூதம் கண்ணிய வலி எலாம் ஒரு தனி பபாறுத்தான்.
 றவதம் கண்ணிய பபாருள் எலாம் - (இைணியனுக்கு) கவதங்கள் குறித்த
எல்லாப் யபாருள்கரளயும்; விரிஞ்ேற ஈந்தான் - பிைமகதவகை (குருவாக)
அறிவித்தான்; றபாதம் கண்ணிய - சிறந்த ஞாைத்தால் தான் கருதிய; வரம் எலாம்தர -
எல்லா வைங்கரளயும் அப்பிைமகைதை; பகாண்டு றபாந்தான் - யபற்றுக் யகாண்டு
வந்தான்; காதும் கண்ணுதல் - உயிர்கரள எல்லாம் அழிக்கவல்ல யநற்றிக்
கண்ணைாகிய சிவனும்; ேலர் அயன் - தாமரை மலரில் உரறயும் பிைமனும்;
ககடமுகற காணாப் பூதம் - முடிவு காணமுடியாத ஐம்யபரும் பூதங்களும்;
கண்ணியவலிஎலாம் - யகாண்டுள்ள வலிரம எல்லாம்; ஒரு தனி பபாறுத்தான் - தான்
ஒருவகை தாங்குவைாைான்.

கவதம் கண்ணிய யபாருள் - கவதங்களின் உட்யபாருள் விரிஞ்ேன் - பிைமன்.

கவதங்கரளப் பரடத்த கவதாவாகிய பிைம்மாகவ இைணியனுக்கு கவத
உண்ரமகரள அறிவித்தான் என்ற சிறப்ரப 'ஏகாைம்' உணர்த்தும். காதும்- அழிக்கும்;
ேங்காை காைணன் சிவன் என்பரத 'காதும் கண்ணுதல்' என்பது குறித்தது. கரடமுரற -
கரடசி எல்ரல. சிவன், பிைமன், பூதங்கள் யகாண்டுள்ள வலிரமயயல்லாம்
இைணியன்தான் ஒருவகை யபற்றிருந்தான் என்றார். யபாறுத்தல் - தாங்குதல்.

6190. 'எற்கற நாளினும் உளன் எனும் இகறவனும்,

அயனும்,
கற்கற அம் ேகடக் கடவுளும், காத்து, அளித்து,
அழிக்கும்
ஒற்கற அண்டத்தின் அளவிற ா? அதன் புறத்து
உலவா
ேற்கற அண்டத்தும், தன் பபயறர போல,
வாழ்ந்தான்.

ஏற்கற நானினும் உளன் எனும் இகறவனும் - எந்நாளும் அழியாது உள்ளவன்

என்று கூறத்தக்க இரறவைாை திருமாலும்; அயனும் - பரடப்புக் கடவுளாை
பிைமகதவனும்; கற்கற அம் ேகடக்கடவுளும் - அழகிய ேரடக் கற்ரறரய
உரடயசிவனும்; காத்து, அளித்து, அழிக்கும் - முரறகய பரடத்து, காத்து,
அழிக்கின்றதாகிய; ஒற்கற அண்டத்தின் அளவிற ா - இந்த ஒரு அண்டத்தின் அளவில்
மட்டுகமா?; அதன் புறத்து உலவா - இந்த அண்டத்துக்குப் புறத்திலும்
எண்ணற்றைவாக உள்ள; ேற்கற அண்டத்தும் - கவறு கவறு அண்டங்களிலும்;
தன்பபயறர போல - (வாழ்பவயைல்லாம்) தைது யபயர் ஒன்றிரைகய (புகழ்ந்து)
கபசுமாறு; வாழ்ந்தான் - இைணியன் வாழ்ந்து வந்தான்.

எற்ரற நாளினும் - எந்த ஊழிக் காலத்தும் என்பது யபாருள். இரறவன் எங்கும்

நிரறந்திருப்பவன் எை, திருமாரலச் சுட்டி நின்றது (விஷ்ணு என்ற வடயமாழிச்
யோல் இகத யபாருரள உரடயது)
6191. 'பாழி வன் தடந் திகே சுேந்து ஓங்கிய பகணக்
ககப்
பூகை வன் கரி இரண்டு இரு ககக்பகாடு
பபாருத்தும்;
ஆைம் காணுதற்கு அரியவாய், அகன்ற றபர் ஆழி
ஏழும் தன் இரு தாள் அளவு எ க் கடந்து ஏறும்.

பாழி வன் தடந்திகே - அகன்ற, வலிய, யபரியதிரேகரள; சுேந்து ஓங்கிய

பகணக்கக - சுமந்து உயர்ந்த பருத்த தும்பிக்ரககளில் எல்லாம்; பூகை வன் கரி -
உள்துரள உரடய வன்ரம மிகுந்த திக்குயாரைகளில்; இரண்டு இருககக் பகாடு
பபாருத்தும் - இைண்டிரைத் தைது இைண்டு ரககளிலும் யகாண்டு கமாத விடுவான்;
ஆைம் காணுதற்கு அரியவாய் - ஆழத்ரத அளந்தறிய இயலாதைவாகிய; அகன்ற றபர்
ஆழி ஏழும் - விோலமாை ஏழு கடல்கரளயும்; தன் இரு தாள் அளபவ - தைது
இருபாதங்களின் அளவு உரடயை என்னும்படி; கடந்து ஏறும் - கடந்து கரை
ஏறுவான்.

6192.'வண்டல் பதண் திகர ஆற்று நீர் சில என்று

ேருவான்;
பகாண்டல் பகாண்ட நீர் குளிர்ப்பு இல என்று அகவ
குகடயான்;
பண்கடத் பதண் திகரப் பரகவ நீர் உவர் என்று
படியான்;
அண்டத்கதப் பபாதுத்து, அப் புறத்து அப்பி ால்
ஆடும்.

வண்டல் பதண் திகர ஆற்று நீர் - வண்டகலாடு கூடிய, யதளிந்த

அரலகரளயுரடய ஆற்று நீர்; சில என்று ேருவான் - அளவில் சிறியயதன்று
அதன்பக்கம் யேல்லான்; பகாண்டல் பகாண்டநீர் - கமகம் யகாண்ட மரழ நீரை;
குளிர்ப்பு இல என்று அகவ குகடயான் - குளிர்ச்சி இல்ரல என்று அதில் குளிக்க
மாட்டான்; பண்கடத் பதண் திகரப் பரகவ நீர் - பழரமவாய்ந்த யதளிந்த
அரலகரள உரடயகடல் நீர்; உவர் என்று படியான் - உப்புச்சுரவயுரடயது
என்று குளிக்க மாட்டான்; அண்டத்கதப் பபாதுத்து - அண்டத்ரதத் துரள யேய்து;
அப்புறத்து அப்பி ால் ஆடும் - யபரும்புறக் கடல் நீைால் நீைாடுவான்.

"பண்ரடத் யதண்திரைப் பைரவ" கடலின் பழரமரய உணர்த்தும் "யதான்று

முதிர் யபௌவம்" (புறம்-6) என்றது காண்க. யபாதுத்தல் - துரளத்தல்.

6193. 'ேரபின், ோ பபரும்புறக்கடல் ேஞ்ே ம் ேருவி,

அரவின் நாட்டிகட ேகளிறராடு இன் அமுது அருந்தி,
 பரவும் இந்திரன் பதியிகடப் பகற் பபாழுது அகற்றி,
இரவின் ஓலக்கம் நான்முகன் உலகத்துள் இருக்கும்.

ேரபின் ோபபரும் புறக்கடல் - விதிப்படி யபரும் புறக் கடல் நீரிகல;

ேஞ்ே ம் ேருவி - (காரலயிகல) நீைாடி (முடித்துப்பின்); அரவின்
நாட்டிகட - நாககலாகத்திகல; ேகளிபராடு இன் அமுது அருந்தி - நாக
கன்னியருடகை இனிய உணரவ உண்டு; பரவும் இந்திரன் பதியிகட -
எல்கலாைாலும் கபாற்றப்படும் இந்திைன் உலகத்திகல; பகல் பபாழுது
அகற்றி - பகல் யபாழுரதக் கழித்து; இரவின் ஓலக்கம் நான்முகன்
உலகத்துள் இருக்கும் - இைவு கநைத்திகல பிைமன் உலகமாை
ேத்தியகலாகத்திகல யகாலுவீற்றிருப்பான்.

6194. 'ோரும் ோ த்தில், ேந்திரன் தனிப் பதம் ேரிக்கும்;

றதரின் றேலின் நின்று, இரவிதன் பபரும் பதம்
பேலுத்தும்;
றபர்வு இல் எண் திகேக் காவலர் கருேமும் பிடிக்கும்;
றேரு ோல் வகர உச்சிறேல் அரசு வீற்றிருக்கும்.

ோரும் ோ த்தில் - ேந்திைன் ஏறிச் யேல்லும் விமாைத்திகல (அமர்ந்து); ேந்திரன்

தனிப்பதம் - ேந்திைனுக்குரிய சிறந்த ஆட்சி நடத்தி; ேரிக்கும் - உலாவுவான்; றதரின்
றேல் நின்று - சூரியனுக்குரிய கதரின்மீது நின்று; இரவிதன் பபரும்பதம் பேலுத்தும்
- சூரியனுக்குரிய ஆட்சிரய நடத்துவான்; றபர்வு இல் எண் திகேக் காவலர் - யபயர்தல்
இல்லாத எட்டுத்திரேதிக்குக் காவலர்களின்; கருேமும் பிடிக்கும் - யதாழிரலயும்
ஒருவகை இயற்றுவான்; றேரு ோல் வகர உச்சிறேல் - யபரிய கமரு மரலயிைது
உச்சியின்கமல்; அரசு வீற்றிருக்கும் - கபைைேைாக வீற்றிருப்பான்.
கருமம் - யதாழில், மாைம் - விமாைம் எண்திரேக் காவலர் - அட்டதிக்குப்
பாலகர்கள் (இந்திைன் - அக்கினி - யமன் - நிருதி - வருணன் - வாயு - குகபைன் -
ஈோைன்)

6195. 'நிலனும், நீரும், பவங் க பலாடு காலும் ஆய்,

நிமிர்ந்த
தலனுள் நீடிய அவற்றின் அத் தகலவகர ோற்றி,
உலவும் காற்பறாடு கடவுளர் பிறரும்ஆய், உலகின்
வலியும் பேய்ககயும் வருணன்தன் கருேமும்,
ோற்றும்.

நிலனும் நீரும் - மண்ணும், தண்ணீரும்; பவங்க பலாடு - யவப்பம் மிக்க

யநருப்புடகை; காலும் ஆய் - காற்றும் ஆகி; நிமிர்ந்த தலனுள் நீடிய அவற்றின் -
எங்கும் பைவிய இவ்வண்டத்திகல நிரலயபற்றுள்ள அரவகளின்; அத்தகலவகர
ோற்றி - தரலவர்களாய் இருப்பவர்கரள மாற்றி; உலவும் காற்பறாடு - உலாவுகின்ற
காற்றுடகை (வாயுகதவன்); கடவுளர் பிறருோய் - மற்ற யதய்வங்களும்தாகையாக;
உலகின் வலியும் பேய்ககயும் - உலகத்தின் வலிரமயும் அதன் காரியமும்;
வருணன்தன் கருேமும் - வருணனுக்குரிய யதாழிலும்; ோற்றும் - (ஆகியரவகரள -
ஒருவர் யேய்வரத மற்றவர் யேய்யுமாறு) மாற்றி விடுவான்.

யவம்ரம + கைல் = யவங்கைல் தலன் = தலம் (அண்டம்) நீடிய - நிரலயபற்ற.

அவற்றின் - அவ்ரவம் பூதங்களின் நிமிர்ந்த - பைவிய.

6196. 'தாேகரத் தடங் கண்ணி ான் றபர்அகவ தவிர,

நாேம் தன் றத உலகங்கள் யாகவயும் நவில,
தூே பவங் க ல் அந்தணர் முதலி ர் போரிந்த
ஓே றவள்வியின், இகேயவர் றபறு எலாம் உண்ணும்.

தாேகரத்தடங் கண்ணி ான் - யேந்தாமரை மலர் கபான்ற விோலமாை

கண்கரளயுரடய திருமாலின்; றபர் அகவ தவிர - திருநாமம் ஒன்ரறத்தவிை;
உலகங்கள் யாகவயும் - எல்லா உலகத்தில் உள்ளவர்களும்; நாேம் தன் றத
நவில - தன்னுரடயநாமம் ஒன்றிரைகய கூற; தூே பவங்க ல் - புரகயுடன் கூடிய
யவம்ரமயாை யாகத் தீயிகல; அந்தணர் முதலி ர் போரிந்த - அந்தணர், முனிவர்
ஆகிகயார் யபய்த; ஓே றவள்வியின் - ஓமப் யபாருள்கரள உரடயயாகத்திகல;
இகேயவர் றபறு எலாம் உண்ணும் - கதவர்களுக்குரிய அவி உணரவ
எல்லாம்தாகை உண்பான்.

தாமரைத்தடம் கண்ணிைன் - திருமால். கபர் எட்யடழுத்து மந்திைம் (ஓம் நகமா

நாைாயணாய நம:) என்பது. கவதங்களால் சிறப்பித்துப் கபேப்படும் இத்திரு
மந்திைம் மிகப்பழங்காலத்திலிருந்கத கதவர் மக்கள் எல்கலாரும் நாளும் ஓதிவந்த
யபருரம உரடயது. கதவர்கரளக் குறித்துச் யேய்யப்பட்ட யாகங்களில் யோரிந்த
அவியுணரவ எல்லாம் தாகை நுகர்ந்தான். "அைணியன்றைகல்கவள்வி ஆகுதி
யேய்புவி அரைத்தும், இைணியை யதனும் வார்த்ரத இந்யநடு நாள் ககட்டிரலகயா"
என்ற இைணியவரதப் பைணி நிரைதற்குரியது இரமயவர் கபறு - அவி உணவு.

6197. 'காவல், காட்டுதல், துகடத்தல், என்று இத் பதாழில்

கடவ
மூவரும் அகவ முடிக்கிலர், பிடிக்கிலர் முகறகே;
ஏவர் ேற்றவர்? றயாகியர் உறு பதம் இைந்தார்;
றதவரும், அவன் தாள் அலால் அருச்ேக பேய்யார்.
 காவல், காட்டுதல், துகடத்தல் என்று - காத்தல், பரடத்தல், அழித்தல்
என்று கூறப்படும்; இத்பதாழில் கடவ மூவரும் - இந்த முத் யதாழிரலப்
புரிந்து வந்த பிைமன், திருமால், சிவன் ஆகிய மூவரும்; அகவ
முடிக்கிலர் - தமக்குரிய அத்யதாழில்கரளச் யேய்து முடிக்க
மாட்டாதவைாய்; முகறகே பிடிக்கிலர் - தமக்குரிய முரறரயக்
கரடப்பிடிக்காதவர் ஆயிைர்; ஏவர் ேற்றவர் - (மும்மூர்த்திகளின்
நிரலகய இது வாைால்) மற்றவர் எவர் அவரையவல்லவல்லார்;
றயாகியர் உறுபதம் இைந்தார் - கயாகிகள் எல்கலாரும் கூட தமது
பதவிகரள இழந்தைர்; றதவரும் அவன்தாள் அலால் - கதவர்கள் கூட,
அவனுரடய பாதங்கரளத் தவிை; அர்ச்ேக பேய்யார் - கவறு
எவரையும் பூசிக்க மாட்டார்.

6198. 'ேருக் பகாள் தாேகர நான்முகன், ஐம்முகன்

முதறலார்
குருக்கறளாடு கற்று, ஓதுவது, அவன் பபருங்
பகாற்றம்;
சுருக்கு இல் நான்ேகற, "பதான்று பதாட்டு
உயிர்பதாறும் றதான்றாது
இருக்கும் பதய்வமும் இரணியற ! நே!" என்னும்.

ேருக் பகாள் தாேகர நான்முகன் - மணம் கமழும் தாமரை மலரில்

அமர்ந்திருக்கும் பிைமனும்; ஐம்முகன் முதறலார் - ஐந்து முகங்கரள உரடய சிவனும்
முதலாகைார்; குருக்கறளாடு - கதவ குருவாை பிைகஸ்பதியுடகை; கற்று ஓதுவது
அவன் பபருங் பகாற்றம் - நாளும் படித்தறிந்து துதிப்பது அவனுரடய யவற்றிச்
யேயல்கரளகய; சுருக்கு இல் நான்ேகற - சுருங்குதலில்லாத (விரிந்த) நான்கு
கவதங்களிலும்; 'பதான்று பதாட்டு உயிர் பதாறும் - மிகப் பழங்காலமுதகல எல்லா
உயிர்கள் கதாறும்; றதான்றாது இருக்கும் பதய்வமும் - மரறந்து இருக்கின்ற
யதய்வமும் கூட; 'இரணியற நே' என்னும் - இைணியகை நம என்று கபாற்றும்.

மரு - நறுமணம் தாமரை - திருமாலின் நாபியாகிய தாமரை என்றுமாம். ஐம்முகன் -

ஐந்து முகங்கரள உரடய சிவபிைான். குருக்கள் - கதவகுரு கவதங்களிலும் மற்றுள்ள
உயிர்களிடமும் யதான்று யதாட்டுத் கதான்றாது உரறயும் யதய்வமும்
இைணியனுக்கு அஞ்சி, அவரைப் புகழ்ந்து துதிக்கும் என்பது கருத்து.

6199. 'பண்டு, வா வர் தா வர் யாவரும் பற்றி,

பதண் திகரக் கடல் ககடதர, வலியது றதடிக்
பகாண்ட ேத்திக க் பகாற்றத் தன் குவவுத்
றதாட்கு அகேந்த
தண்டு எ க் பகாளலுற்று, அது பநாய்து எ த்
தவிர்ந்தான்.
 பண்டு வா வர் தா வர் - முன்பு, கதவர்களும் அசுைர்களும்; யாவரும் பற்றி -
ஆகிய எல்கலாரும் பிடித்து; பதண் திகரக் கடல் ககடதர - யதளிந்த அரலகரள
உரடய பாற்கடரல (அமுதம் கவண்டி) கரடவதற்கு; வலியது றதடிக் பகாண்ட
ேத்திக - வலிரம வாய்ந்ததாகத்கதடி ரகக்யகாண்டமத்ரத (மந்தைமரல); தன்
பகாற்ற குவவுத் றதாட்கு - தைது யவற்றி மிகுந்த திைண்ட கதாளுக்கு; அகேந்த தண்டு
எ க் பகாளலுற்று - அரமந்த தண்டாயுதம் எைக் யகாண்டுபின்; அது பநாய்து எ த்
தவிர்ந்தான் - அது அற்பமாைது என்று விட்டு விட்டான்.

பண்டு - முற்காலத்தில் தாைவர் - அைக்கர் கடல் - பாற்கடல் மத்து - மந்தைமரல

குவவுத்கதாள் - திைண்டு குவிந்த கதாள். தண்டு - தண்டாயுதம் யகாளல் உற்று -
யகாண்டு யநாய்து - அற்பமாைது (மிகச்சிறியது).

6200. 'ேண்டலம் தரு கதிரவன் வந்து றபாய் ேகறயும்

எண்தலம் பதாடற்கு அரிய தட வகர இரண்டும்,
கண்தலம் பசும்பபான் வன் முன் வன் காதில்
குண்டலங்கள்; ேற்று என், இனிப் பபரு விறல்
கூறல்?

ேண்தலம் தருகதிரவன் - நிலவுலகத்து உயிரிைங்கரளத் தைது ஒளியால் காக்கும்

சூரியன்; வந்து றபாய் ேகறயும் - உதித்து, யேன்று மரறகின்ற; எண்தலம்
பதாடற்கு அரிய - எண்ணுதற்குரிய மைத்தாலும் தீண்டுதற்கு இயலாதைவாை;
தடவகர இரண்டும் - விோலமாை மரலகளாை உதயகிரி அத்தமை கிரி என்னு
மிைண்டும்; கண் தலம் பசும் பபான் வன் - பசிய யபான் கபான்ற கண்கரள உரடய
இைணியாட்ேைது; முன் வன் - - முன்கைாைாகிய இைணியனுரடய; காதில்
குண்டலங்கள் - காதிலணியும் காதணிகளாம்; இனிப் பபரு விறல் கூறல் - என்றால்
அவனுரடய சிறந்த வீைத்ரத எடுத்துக் கூறுவதற்கு; ேற்று என் - கவறு என்ை
கவண்டியுள்ளது?
தருகதிைவன் - ஒளியிைால் காக்கும் சூரியன். எண்தலம் - எண்ணுதற்குக்
கருவியாகிய மைம். இைண்யம் - யபான். அக்ஷம் - கண், யபாற்கணான் - இைண்யாட்ேன்.

6201. 'ேயர்வு இல் ேன் பநடுஞ் றேவடி ேண்ணிகட

கவப்பின்,
அயரும், வாள் எயிற்று ஆயிர ந ந் தகல அ ந்தன்;
உயருறேல், அண்ட முகடு தன் முடி உற உயரும்;
பபயருறேல், பநடும் பூதங்கள் ஐந்பதாடும் பபயரும்.
 ேயர்வு இல் ேன் - எதைாலும் மைம் கோர்வுறாத மன்ைைாகிய இைணியன்;
பநடுஞ்றேவடி - தைது நீண்ட யபரிய பாதங்கரள; ேண்ணிகடகவப்பின் -
தரையிகல ரவப்பாைாயின்; ஆயிரம் ந ந்தகல அ ந்தன் - ஆயிைம் படங்கரளக்
யகாண்ட (பூமிரயத்தாங்கும்) ஆதிகேடன்; அயரும் - (பாதங்களின் கைம் தாங்காது)
தளர்வான்; உயருறேல் - (அந்த இைணியன்) எழுந்து நிற்பாைாயின்; அண்டமுகடு தன்
முடி உற உயரும் - அண்டத்தின் கமல் முகடு தைது தரலயில் யபாருந்த உயர்வான்;
பபயரு றேல் - அவன், இடத்ரத விட்டு அரேவாைாயின்; பநடும் பூதங்கள் -
யபரியைவாை பூதங்கள்; ஐந்பதாடு பபயரும் - ஐந்திகைாடும் யபயர்வான்.

மயர்வு - கோர்வு. நைந்தரல - பணாமுடி (படம்). வாள் - கூர்ரம (ஒளியுமாம்).

6202. 'பபண்ணில், றபர் எழில் ஆணினில், அலியினில்,

பிறிதும்
உள் நிற்கும் உயிர் உள்ளதில், இல்லதில், உலவான்;
கண்ணில் காண்ப , கருதுவ, யாவினும் கழியான்;
ேண்ணில் ோகிலன்; வானிலும் ோகிலன்;-வரத்தால்.

வரத்தால் - இைணியன் தான் யபற்ற வைத்தின் வலிரமயால்; பபண்ணில் றபபரழில்

ஆணினில் - யபண்களாகலா, கபைழகு பரடத்த ஆண்களாகலா; அலியினில் -
இரவயிைண்டுமல்லாத அலியிைாகலா; பிறிதும் உள்நிற்கும் - கவறு, உலகத்தில்
நிரல யபற்றுள்ள; உயிர் உள்ளதில் இல்லதில் - உயிருள்ளரவகளாகலா, உயிர்
இல்லாதரவகளாகலா; உலவான் - ோகமாட்டான்; கண்ணில் காண்ப - கண்ணால்
காணப்படுவைவாலும்; கருதுவ - எண்ணத்தில் நிரைக்கப்படுவைவற்றாலும்;
யாவினும் கழியான் - இரவ எவற்றாலும் அழியமாட்டான்; ேண்ணில் ோகிலன் -
நிலத்திலும் ோகமாட்டான்; வானிலும் ோகிலன் - விண்ணிலும் ோகமாட்டான்.

6203. 'றதவர் ஆயி ர் ஏவரும், திரிதரும் இயக்கர்

யாவறரயும், ேற்று எண்ணவும் நிக க்கவும் இயன்ற,
றகாகவ ோல், அயன், ோன்இடன், யாவரும்
பகால்ல,
ஆவி தீர்கிலன்; ஆற்றலும் தீர்கிலன்-அக யான்.

அக யான் - அந்த இைணியன்; றதவர் ஆயி ர் ஏவரும் - கதவர்கள் எவரும்;

திரிதரும் இயக்கர் யாவறரயும் - நடமாடித் திரியும் இயக்கர் எவரும் பிறைால்; ேற்று
எண்ணவும் நிக க்கவும் இயன்ற - மற்றும் தியானிக்கவும் துதிக்கவும்
முடிந்தவர்களாை; றகாகவ ோல், அயன், ோன்இடன் - திரிமூர்த்திகள் என்ற
வரிரேயிலுள்ள மால், பிைமன், உரமயாகிய யபண்ரண இடப்புறம் யகாண்டுள்ள
சிவன்; யாவரும் பகால்ல ஆவி தீர்கிலன் - ஆகிய எவரும் யகால்ல உயிர்நீங்கான்;
ஆற்றலும் தீர்கிலன் - வலிரமயும் நீங்கமாட்டான்;

'எண்ணவும், நிரைக்கவுகம இயன்றவர்' என்பதால் கண்களுக்குப் புலைாகாதவர்

என்பது கருத்து. ககாரவ - வரிரே, நிைல். மான் + இடன்; மாரை இடக்ரகயில்
தரித்தவன் எைலும் ஆம்.

6204. 'நீரின் ோகிலன்; பநருப்பினும் ோகிலன்; நிமிர்ந்த

ோருதத்தினும், ேண்ணின் ேற்று எவற்றினும்,
ோளான்;
ஓரும் றதவரும் முனிவரும் பிறர்களும் உகரப்பச்
ோரும் ோபமும், அன் வன்தக ச் பேன்று ோரா.

நீரின் ோகிலன் பநருப்பினும் ோகிலன் - தண்ணீைால் ோகமாட்டான் தீயாலும்

ோகமாட்டான்; நிமிர்ந்த ோருதத்தினும் - கமல் நிமிர்ந்த காற்றிைாலும்; ேண்ணின்
ேற்று எவற்றினும் ோளான் - மண்ணுலகிலுள்ள கவறு எதைாலும் ோக மாட்டான்;
ஓரும் றதவரும் முனிவரும் - ஆைாய்ந்துணரும் கதவர்களும் தவவலிரம மிக்க
முனிவர்களும்; பிறர்களும் உகரப்ப - மற்றவர்களும் சிைந்து கூற; ோரும் ோபமும் -
அதைால் வரும் ோபங்களும்; அன் வன் தக ச் பேன்று ோரா - அந்த
இைணியரைச் யேன்று அரடயா.

6205. 'உள்ளில் ோகிலன்; புறத்தினும் உலக்கிலன்; உலவாக்

பகாள்களத் பதய்வ வான் பகடக்கலம் யாகவயும்
பகால்லா;
நள்ளின் ோகிலன்; பகலிகடச் ோகிலன்; நே ார்
பகாள்ளச் ோகிலன்; ஆர் இனி அவன் உயிர்
பகாள்வார்?

உள்ளில் ோகிலன் புறத்தினும் உலக்கிலன் - வீட்டுக்கு உள்களயும் ோகமாட்டான்,

யவளியிலும் ோகமாட்டான்; உலவாக் பகாள்களத் பதய்வவான் பகடக்கலம் - என்றும்
அழியாது, யதய்வத்தன்ரமயுரடய பரடக்கலங்கள்; யாகவயும் பகால்லா - எரவயும்
அவரைக் யகால்லமாட்டா; நள்ளின் ோகிலன் பகலிகடச் ோகிலன் - இைவிலும்
ோகான் பகலிலும் ோக மாட்டான்; நே ார் பகாள்ளச் ோகிலன் - எமன் உயிரைக்
கவைவும் இறக்கமாட்டான்; ஆர் இனி அவனுயிர் பகாள்வார் - அவைது உயிரைக்
கவைவல்கலார் யார் இருக்கிறார்கள்?
'உள், புறம்' என்பை வீட்டுக்குள்கள, யவளிகய என்னும் யபாருளை, யகாள்ரள -
மிகுதி. நள் - இைவு.
6206. 'பூதம் ஐந்பதாடும் பபாருந்திய உணர்வினில் புணரா
றவதம் நான்கினும் விளம்பிய பபாருள்களால்
விளியான்;
தாகத தன்க த் தான் தனிக் பகாகல சூழினும்,
ோகான்;
ஈது அவன் நிகல; எவ் உலகங்கட்கும் இகறவன்.

பூதம் ஐந்பதாடும் பபாருந்திய - மண்முதலிய ஐந்து பூதங்கள் உடன் யபாருந்திய;

உணர்வினில் புணரா - சுரவமுதலாை ஐம்புல உணர்விைால் புணர்க்கப்படாத; றவதம்
நான்கினும் விளம்பிய - நான்கு கவதங்களாலும் யோல்லப்பட்ட; பபாருள்களால்
விளியான் - மந்திைங்களாலும் ோகான்; தாகத தன்க த்தான் தனிக் பகாகல
சூழினும் ோகான் - தன் தந்ரதகய அவரைத் தனித்துக் யகாரல யேய்யநிரைத்தாலும்
ோகமாட்டான்; ஈது அவன் நிகல - இதுதான் அந்த இைணியைது நிரலரம;
எவ்வுலகங்கட்கும் இகறவன் - எல்லா உலகங்களுக்கும் அவகை இரறவைாவான்;

கவதங்களில் கூறப்பட்ட மந்திைங்கள் புலன் உணர்வால் அறியக் கூடாதைவாம்.

யமய்யுணர்வால் மட்டுகம உணைத்தக்கை அரவ. 'நிரற யமாழி மாந்தர் யபருரம
நிலத்து மரற யமாழிகாட்டுவிடும்' என்று குறள் கூறுமாறு இம்மந்திைச் யோற்கள்
ஆக்கவும் அளிக்கவும் வல்லை.

இைணியைது மகன் பிைகலாதன் தன்ரம

6207. 'ஆயவன் த க்கு அரு ேகன், அறிஞரின் அறிஞன்,
தூயர் என்பவர் யாரினும் ேகறயினும் தூயான்,
நாயகன் தனி ஞானி, நல் அறத்துக்கு நாதன்,
தாயின் ேன்னுயிர்க்கு அன்பி ன், உளன் ஒரு
தக்றகான்.

ஆயவன் த க்கு அருேகன் - அந்த இைணியனுக்கு அரிய ஒரு ரமந்தன்; அறிஞரில்

அறிஞன் - அறிவாளிகளில் சிறந்த அறிவாளி; தூயர் என்பவர் யாரினும் - தூயவர்
என்று யோல்லப்படும் எவரைவிடவும்; ேகறயினும் தூயான் - கவதங்கரள
விடவும் தூயவன்; நாயகன் தனி ஞானி - எவ்வுயிர்க்கும் தரலவன், ஒப்பற்ற ஞானி;
நல் அறத்துக்கு நாதன் - நல்ல அறங்களுக்குத் தரலவன்; ேன்னுயிர்க்குத் தாயின்
அன்பி ன் - உலகத்து உயிர்களுக்குத் தாயினும் சிறந்த அன்புரடயவைாய்; உளன்
ஒரு தக்றகான் - கமலாை தகுதியுரடய ஒருவைாக உள்ளான்.
 'அருமகன் ஒரு தக்ககான் உளன்' எை இரயயும். ஆயவன் அத்தரகயவைாை
இைணியன். தூயர் மை, யமாழி, யமய்களால் தூயவர்களாய நல்கலார். தாயின் -
தாரயவிடவும் (தாயினும் நல்லன்)
'அறிஞரில் தூகயான்' (6234) எைப் பின்ைரும் பிைகலாதன் குறிக்கப்படுவான்.
வீடணரை அறிஞரின் மிக்கான் (6169), 'கமதாவிகட்யகல்லாம் கமலாை
கமன்ரமயான்' (6364) எைக் கம்பர் குறித்துள்ளரம ஒப்பிட்டு உணைத்தக்கது.

இைணியன் தன் மகரை கவதம் ஓதுமாறு கூறுதல்

6208. 'வாழியான்-அவன்தக க் கண்டு, ே ம் ேகிழ்ந்து,
உருகி,
"ஆழி ஐய! நீ அறிதியால், ேகற" எ
அகறந்தான்-
ஊழியும் கடந்து உயர்கின்ற ஆயுளான், உலகம்
ஏழும் ஏழும் வந்து அடி பதாை, அரசு வீற்றிருந்தான்.

ஊழியும் கடந்து உயர்கின்ற ஆயுளான் - உலக முடிவுக்காலமாை

ஊழிக்காலத்ரதயும் கடந்து நீண்ட ஆயுரள உரடயவனும்; உலகம் ஏழும் ஏழும் -
பதிைான்கு உலகங்களும்; வந்து அடிபதாை - திைண்டு வந்து தைது பாதங்களில் வீழ்ந்து
வணங்குமாறு; அரசு வீற்றிருந்தான் - எல்லா உலகங்களுக்கும் தாகை மன்ைைாக
ஆட்சி யேலுத்துபவனுமாை இைணியன்; வாழியான் அவன் தக க் கண்டு -
நல்வாழ்வுக்குரிய நற்கபறு யபற்ற பிைகலாதரைப் பார்த்து; ே ம் ேகிழ்ந்து உருகி -
மைம் மிக மகிழ்ந்து உள்ளம் உருகி; ஆழிஐய நீ அறிதியால் ேகற - எைக்குப் பின்
எைது ஆரணயாகிய ேக்கைத்ரத இயக்கும் நீ எல்லா கவதங்கரளயும் கற்பாயாக;
எ அகறந்தான் - என்று கூறிைான்;

ஆழி - ஆரணயாகிய ேக்கைம். தைக்குப் பின் அைோள இருப்பவன் என்பதால்

இைணியன் 'ஆழி ஐய' எை அரழத்தான் என்க. மைம் மகிழ்ந்து உருகி - யநஞ்சு
யநகிழ்ந்து உருகி தந்ரதக்கு உரிய இயல்பாை அன்பின் யநகிழ்ச்சி இைணியனுக்கும்
இருந்தது என்பரதக் கவிச்ேக்கைவர்த்தி இப்பாடலில் குறித்து இருக்கிறார்.

6209. 'என்று, ஓர் அந்தணன், எல்கல இல் அறிஞக

ஏவி,
"நன்று நீ இவற்கு உதவுதி, ேகற" எ நவின்றான்;
பேன்று ேற்றுஅவன்தன்ப ாடும் ஒரு சிகற
றேர்ந்தான்;
அன்று நான்ேகற முதலிய ஓதுவான் அகேந்தான்.
என்று, ஓர் அந்தணன் - என்று கூறிய இைணியன் ஒரு மரற வல்கலாைாை; எல்கல இல்
அறிஞக ஏவி - எல்ரலயில்லாத அறிவுரடயவரை ஏவி; 'நன்று நீ இவற்கு உதவுதி
ேகற' - நீ இவனுக்கு கவதங்கரள நன்கு கற்றுக் யகாடுத்து உதவுவாயாக; எ
நவின்றான் - என்று யோன்ைான்; ேற்று அவன் தன்ப ாடும் பேன்று - பிைகலாதனுடன்
அந்த மரறவல்லான் யேன்று; ஒரு சிகற றேர்ந்தான் - ஓரிடத்ரத அரடந்தான்; அன்று
நான் ேகற முதலிய - அன்றுமுதல் கவதம் முதலாை எல்லாவற்ரறயும்; ஓதுவான்
அகேந்தான் - கற்பித்திடத் யதாடங்கிைான்.

தன் பிள்ரளக்குக் கற்றுத் தருபவன் சிறந்த தகுதி உள்ளவைாய் இருத்தல்

கவண்டும் என்பதால் 'எல்ரல இல் அறிஞன்' எை ஆசிரியரைக் குறிப்பிட்டார்.
முன்ரை கவதத்தின் முதற்யபயர் யமாழிவது யமாழிந்கதன் (6213), ஓத
கவண்டுவதில்ரல (6215) என்பை ஓதப் புகுந்த மாணவைாகிய பிைகலாதன்
கூற்றுகள். ஓதாது உணர்ந்த அவனுக்கு, கற்று அறிந்த கவதியன் கற்பிக்க முயல்வது
வீண்முயற்சி, ஆயினும், உலகியல் வழக்காலும் அைேன் கட்டரளயாலும் கற்பிக்க
முயன்றான் என்பது கருத்து. ஓதுவான் - கற்பிப்பதற்கு.

6210. 'ஓதப் புக்கு அவன், "உந்கத றபர் உகர"

எ றலாடும்,
றபாதத் தன் பேவித் பதாகள இரு கககளால்
பபாத்தி,
"மூ தக்றகாய்! இது நல் தவம் அன்று" எ
போழியா,
றவதத்து உச்சியின் பேய்ப் பபாருட் பபயரிக
விரித்தான்.

ஓதப்புக்கு அவன் - கற்றுத்தைமுற்பட்ட ஆசிரியன் (பிைகலாதரை கநாக்கி);

'உந்கதறபர்உகர'எ றலாடும் - உைது தந்ரதயின் யபயைாை இைணியாய நம,
எைக்கூறு என்றவுடன்; தன் பேவித் பதாகள றபாத - தைது இருகாதுத்
துரளகரளயும், நன்றாக; இரு கககளால் பபாத்தி - இைண்டு ரககளாலும் யபாத்திக்
யகாண்டு; மூதக்றகாய் - மூத்த அறிவுரடய யபரிகயாகை!; 'இது நல்தவம் அன்று -
இது சிறந்த தவயநறி ஆகாது; எ போழியா - என்று கூறி; றவதத்து உச்சியின் -
கவதத்தின் முடிவாை உபநிடதங்கள் கூறும்; பேய்ப்பபாருட் பபயரிக - உண்ரமப்
யபாருளாை பைமைது யபயரை; விரித்தான் - விரித்துரைக்கலாைான்.

புக்கு, யபாத்தி, யமாழியா என்ற விரை எச்ேங்கள் விரித்தான் என்ற விரை முற்ரறக்
யகாண்டு முடிந்தை. கவதத்து உச்சியின் யமய்ப் யபாருட்யபயர் என்றது 'ஓம் நகமா
நாைாயணாய" என்ற திருமந்திைத்ரத, "கவதாந்த விழுப் யபாருளின் கமலிருந்த
விளக்ரக" எைவரும் யபரியாழ்வார் திருயமாழி (4, 3, 11) நிரைவுகூைத்தக்கது.
6211. ' "ஓம் நறோ நாராயணாய !" என்று உகரத்து, உளம்
உருகி,
தான் அகேந்து, இரு தடக் ககயும் தகலமிகேத்
தாங்கி,
பூ நிறக் கண்கள் பு ல் உக, ேயிர்ப் புறம் பபாடிப்ப,
ஞா நாயகன் இருந்த ன்; அந்தணன் நடுங்கி,

ஞா நாயகன் - ஞாைம் மிக்க தரலவைாகிய பிைகலாதன்; 'ஓம் நறோ நாராயணாய'

- ஓம் நகமா நாைாயணாய நம; என்றுகரத்து - என்னும் திருமந்திைத்ரத உச்ேரித்து;
உளம் உருகி - மைம் யநகிழ்ந்து உருகி; தான் அகேந்து - தான் அடங்கி இருந்து;
இருதடக் ககயும் தகலமிகே தாங்கி - தைது இரு நீண்ட ரககரளயும் தரலயின்
மீது கேர்த்து; பூநிறக் கண்கள் பு ல் உக - தாமரை மலர் கபான்ற இரு கண்களிலும்
கண்ணீர் யபருக; ேயிர்ப் புறம் பபாடிப்ப - உடல் முழுதும் மயிர்சிலிர்க்க;
இருந்த ன் - அமர்ந்திருந்தான்; அந்தணன் நடுங்கி - அரதக் கண்ட ஆசிரியைாகிய
மரறயவன் நடுக்க யமய்தி.

கருவிகல திருவுரடயவைாகிய பிைகலாதன் இளரமயிகலகய ஞாைம்

மிக்கவைாக, ஏரைய ஞானிகளுக்யகல்லாம் தரலவைாக விளங்கிைான் என்பதால்
'ஞாை நாயகன்" என்றார். பூ; தாமரை. பூயவைப் படுவது யபாறிவாழ் பூகவ
ஆதலின் தாமரை எைப்பட்டது. நிறம்: அழகு. அந்தணன் நடுங்கி என்ற விரை
எச்ேம் அடுத்த பாடலில் வரும் என்றான் என்ற விரை யகாண்டு முடியும்.

6212. ' "பகடுத்து ஒழிந்தக , என்க யும் உன்க யும்;

பகடுவாய் !
படுத்து ஒழிந்தக ; பாவி ! எத் றதவரும் பகர்தற்கு
அடுத்தது அன்றிறய அயல் ஒன்று பகர, நின்
அறிவில்
எடுத்தது என் இது? என் பேய்த வண்ணம் நீ?"
என்றான்.
பகடுவாய் - யகடுமதி உரடயவகை; என்க யும் உன்க யும் பகடுத்து
ஒழிந்தக - (நீ கூறிய உரையால்) நீ என்ரையும் யகடுத்தாய் உன்ரையும்
யகடுத்தாய்; பாவி படுத்து ஒழிந்தக - பாவிகய! நம் இருவரையும் இறந்து
ஒழியச் யேய்துவிட்டாய்; எத்றதவரும் பகர்தற்கு - கவறு எந்தத் கதவர்களும் கூடச்
யோல்லுவதற்கு; அடுத்தது அன்றிறய அயல் ஒன்று பகர - யபாருந்திய உைது தந்ரத
யபயர் அல்லாத கவறு ஒன்ரறக் கூற; நின் அறிவில் எடுத்தது என் இது - உன்
அறிவுக்குத் கதான்றிய என்ை யேயல் இது; என் பேய்த வண்ணம் நீ என்றான் - என்ை
காரியம் யேய்யத் துணிந்து விட்டாய் என்றான்.
யகடுவாய்- யகட்ட புத்தியுரடயவகை. 'எல்கலாரும்' கூறும் படி கூறாமல்
கவயறாருகபர் பகர்ந்ததால் என்ரையும், ஏன் உன்ரையுகம இைணியன்
தண்டிப்பாகை! இருவரையும், யகடுத்தாகய' என்றான். எப்படி உன் அறிவில்
இப்படிச் யோல்லத் கதான்றியது! என்ை காரியம் யேய்து விட்டாய் என்று அஞ்சிக்
கூறிைான் ஆசிரியன் என்பது யபாருள்.

6213. ' "என்க உய்வித்றதன்; எந்கதகய உய்வித்றதன்;

இக ய
உன்க உய்வித்து, இவ் உலககயும் உய்விப்பான்
அகேந்து,
முன்க றவதத்தின் முதற் பபயர் போழிவது
போழிந்றதன்;
என்க குற்றம் நான் இயம்பியது? இயம்புதி"
என்றான்.

'என்க உய்வித்றதன் - என்ரை உய்யச் யேய்கதன்; எந்கதகய உய்வித்றதன் -

எைது தந்ரதரயயும் உய்யச் யேய்கதன்; இக ய உன்க உய்வித்து - இத்தரகய
உன்ரையும் உய்யுமாறு யேய்து; இவ்வுலககயும் உய்விப்பான் அகேந்து - இந்த
உலகத்ரதயும் உய்விப்பதற்காக அரமந்து; முன்க றவதத்தின் - பழரமயாை
கவதங்கள் புகழ்ந்து கூறும்; முதற்பபயர் போழிவது போழிந்றதன் - முதற்யபயயைை
பைமன் திருப்யபயரைக் கூறிகைன்; என்க குற்றம் யான் இயம்பியது - நான்
யோன்ைதில் என்ை குற்றம் இருக்கிறது; இயம்புதி என்றான் - கூறுவாயாக என்றான்.
கவதமுதற்யபயர்பிைணவம். அதைால் சுட்டப்படும் யபாருள் நாைாயணன். அந்தப்
புனிதமாை யபயரைக் கூறிய நான் என்ை குற்றம் யேய்கதன் என்றான்.

6214. ' "முந்கத வா வர் யாவர்க்கும், முதல்வர்க்கும்,

முதறலான்
உந்கத; ேற்று அவன் திருப்பபயர் உகரபேயற்கு
உரிய
அந்தணாளற ன் என்னினும் அறிதிறயா? ஐய !
இந்த இப் பபயர் உகரத்து, எக க் பகடுத்திடல்"
என்றான்.

ஐய - ஐயகை; முந்கத வா வர் யாவர்க்கும் - முற்பட்டவர்களாை கதவர்கள்

எல்கலாருக்கும்; முதல்வர்க்கும் - அத் கதவர்களுக்கு முதல்வர்களாை அயன் அரி,
சிவன் ஆகிகயாருக்கும்; முதறலான் உந்கத - முதன்ரம யபற்று விளங்குபவன்
உைது தந்ரதயாை இைணியன்; ேற்று அவன் திருப்பபயர் - உைது தந்ரதயின்
திருநாமத்ரத; உகர பேயற்கு உரிய அந்தணாளற ன் - யோல்லுதற்குரிய அந்தணைாக
நான் உள்களன்; என்னிலும் அறிதிறயா - இங்கு என்ரை விட நீ எல்லாம்
யதரிந்தவகைா?; இந்த இப்பபயர் உகரத்து - இப்கபாது நீ யோன்ை இந்தப்
யபயரைச் யோல்லி; எக க் பகடுத்திடல் என்றான் - என்ரைக் யகடுத்து விடாகத'
என்றான்.

6215. 'றவத பாரகன் அவ் உகர விளம்பலும், விேலன்,

"ஆதி நாயகன் பபயர் அன்றி; யான் பிறிது
அறிறயன்;
ஓத றவண்டுவது இல்கல; என் உணர்வினுக்கு
ஒன்றும்
றபாதியாததும் இல்கல" என்று, இகவ இகவ
புகன்றான்:

றவதபாரகன் அவ்வுகர விளம்பலும் - கவதங்கரள அறிந்த அந்தணைாகிய

ஆசிரியன் இவ்வாறு கூறவும்; விேலன் - குற்றமற்றவைாை பிைகலாதன்; ஆதி
நாயகன் பபயர் அன்றி - எல்லா உலகங்களுக்கும் முதல் தரலவைாை அப்பைமன்
திருப் யபயர் அல்லாது; யான் பிறிது அறிறயன் - நான் கவயறதுவும்
அறியமாட்கடன்; ஓத றவண்டுவதில்கல - நான் கற்றுக் யகாள்ள கவண்டியதும்
(அப்பைமன் யபயைல்லாது) கவறில்ரல; என் உணர்வினுக்கு - எைது அறிவுக்கு;
ஒன்றும் றபாதியாததும் இல்கல - ஒன்றும் உணர்த்தப் படாத யபாருள் இல்ரல;
என்று இகவ இகவ புகன்றான் - என்று கமலும் சில கூறுவாைாைான்.

6216. ' "பதால்கல நான்ேகற வரன்முகறத் துணி

பபாருட்கு எல்லாம்
எல்கல கண்டவன் அகம் புகுந்து, இடம் பகாண்டது,
என் உள்;
இல்கல, றவறு இனிப் பபரும் பதம்; யான் அறியாத,
வல்கலறயல், இனி, ஓதுவி, நீதியின் வைாத.

பதால்கல நான் ேகற - பழரமயாை நான்கு கவதங்களும்; வரன் முகறத் துணி

பபாருட்கு எல்லாம் - மைபு பிறழாது துணிந்து கூறிய யபாருள்களுக்யகல்லாம்; எல்கல
கண்டவன் - முடிவாை எல்ரல கண்டவைாகியபைகை; என் அகம் புகுந்து இடம்
பகாண்டது - எைது உள்ளத்திகல புகுந்து விரும்பி உரறவது; என் உள் -
எைக்குள்ளாகும்; றவறு இனிப் பபரும்பதம் இல்கல - இரதவிட கவறு சிறந்தபதம்
எதுவுமில்ரல; யான் அறியாதவல்கலறயல் - நான் அறியாதரவ ஏகதனும் நீ
வல்லவைாைால்; நீதியின் வைாத இனி ஓதுவி - நீதி யநறி பிறழாத ஒன்ரற இனி
எைக்குக் கற்றுக் யகாடுப்பாயாக.
 வைன்முரற - மைபுயநறி. துணி யபாருள் - அறுதியிட்டு துணிந்துரைத்த யபாருள்.
எல்ரலகண்டவன். முடிவிடமாக அரமந்தவன். இடம் யகாண்டது. விரும்பி
வாழ்வது. அகம் - மைம். என் உள் - எைக்குள். பதம். நிரல (பதவி); யபயருமாம்.
நீதியின் வழாத - அறத்துக்கு மாறுபடாத. ஓதுவி-கற்பிப்பாயாக. வல்ரலகயல்.
வல்லவைாயின் என்றதால் அத்தரகயவல்லரம உைக்கு இல்ரல என்பது குறித்து
நின்றது.

6217. ' "ஆகரச் போல்லுவது, அந்தணர் அரு ேகற

அறிந்றதார்,
ஓரச் போல்லுவது எப் பபாருள், உபநிடதங்கள்,
தீரச் போல் பபாருள் றதவரும் முனிவரும் பேப்பும்
றபகரச் போல்லுவது அல்லது, பிறிதும் ஒன்று
உளறதா?
அந்தணர் அருேகற - கவதம் வல்ல அந்தணர்களின் அரிய கவதங்கள் எல்லாம்;
ஆகரச் போல்லுவது - யாரைச் சிறப்பித்துப் கபசுகிறகதா - அறிந்றதார் - கற்றுணர்ந்த
ோன்கறார்கள்; ஓரச் போல்லுவது எப்பபாருள் - ஓர்ந்து கூறுவது எந்தப் யபாருரளகயா
- உபநிடதங்கள் தீரச் போல்பபாருள் - அதுகவ எல்லா உபநிடதங்களும் முடிந்த
முடிவாகக் கூறும் யபாருள் ஆகும்; றதவரும் முனிவரும் - அதரை உணர்ந்த
கதவர்களும் முனிவர்களும்; பேப்பும் றபகரச் போல்லுவதல்லது - கூறும் அந்த
திருப்யபயரைக் கூறுவரதத் தவிை; பிறிதும் ஒன்று உளறதா - கவறு ஒன்றும்
உள்ளகதா?

ஓைச் யோல்லுதல் - ஆய்ந்தறியும்படி கூறுதல். தீைச் யோல்லுதல் - முடிந்த

முடிவாகக் கூறுதல். யாரை என்பது ஆரை எை வழங்குவது உலக (மரூஉ) வழக்கு.
யபயர் என்பகத கபர் எை வழங்குவதும் மரூஉ வழக்கக

6218. ' "றவதத்தானும், நல் றவள்வியி ானும், பேய்

உணர்ந்த
றபாதத்தானும், அப் புறத்துள எப் பபாருளானும்,
ோதிப்பார் பபறும் பபரும் பதம் தகலக்பகாண்டு
ேகேந்றதன்;
ஓதிக் றகட்பது பரம்பபாருள் இன் ம் ஒன்று உளறதா?

'றவதத்தானும் - கவதங்கரள எல்லாம் கற்று அறிவதாலும்; நல்றவள்வியி ானும் -

நன்ரம தரும் கவள்விகரளச் யேய்து முடிப்பதைாலும்; பேய் உணர்ந்த றபாதத்தானும்
- உண்ரமப் யபாருரள உணர்ந்து அறிந்த யமய்ஞ்ஞாைத்தாலும்; அப்புறத்துள
எப்பபாருளானும் - இரவகளுக்கு அப்பாலுள்ள கர்மம், பக்தி, கயாகம்
கபான்றவற்றிைாலும்; ோதிப்பார் பபறும் பபரும்பதம் - ோதித்த கமகலார் அரடயும்
யபரிய யதாரு கபற்றிரை; தகலக் பகாண்டு ேகேந்றதன் - பைமன் நாமத்ரதக்
கூறுதரல கமற் யகாண்டு அரடந்துய்ந்கதன்; ஓதி, றகட்பது பரம் பபாருள் - ஓதியும்,
ஓதக் ககட்கும் பயன் அரடவதற்குரிய கமலாை யபாருள்; இன் ம் ஒன்று உளறதா -
இரதவிடவும் நன்ரம பயப்பது கவறு ஒன்று உள்ளகதா? நற்பலன்தருவது
கவள்வியாதலின் 'நல்கவள்வி' என்றார். ோதித்தல்; சித்தியரடதல். யபரும்பதம்.
யபரும்கபறு. தரலக் யகாண்டு; கமற்யகாண்டு. பைம்யபாருள்; கமலாை யபாருள்.

6219. ' "காடு பற்றியும், க வகர பற்றியும், ககலத்

றதால்
மூடி முற்றியும், முண்டித்தும், நீட்டியும், முகறயால்
வீடு பபற்றவர், 'பபற்றதின் விழுமிது' என்று
உகரக்கும்
ோடு பபற்றப ன்; ேற்று, இனி என், பபற வருந்தி?

காடு பற்றியும் - காட்ரட இடமாகக் யகாண்டும்; க வகர பற்றியும் - யபரிய

மரலரய இடமாகக் யகாண்டும்; ககலத்றதால் மூடி முற்றியும் - மான் கதாரலப்
கபார்த்தும் உடுத்தியும்; முண்டித்தும் நீட்டியும் - தரலரய யமாட்ரடயடித்தும்,
முடிரய வளர்த்தும்; முகறயால் வீடு பபற்றவர் - தமக்குரிய முரறயாைதவ
ஒழுக்கத்தால் வீடு கபற்ரற அரடந்தவர்கள் எல்லாம்; 'பபற்றதின் விழுமிது'
என்றுகரக்கும் - யபற்ற கபற்ரறவிட கமலாைது என்று கூறுகின்ற; ோடு
பபற்ற ன் - யபரிய யேல்வத்ரதப் யபற்றுள்களன்; ேற்று இனி வருந்தி என் பபற -
உடரல வருத்தி நான் இனிப் யபறுவதற்கு என்ை இருக்கிறது?

கைவரை - யபரிய மரல. முற்றி மூடி - முழுரமயாகப் கபார்த்து 'மழித்தலும்

நீட்டலும் கவண்டா' என்ற குறள் நிரைதற்குரியது. முரற - அவைவர்க்குரியதவ
ஒழுக்கம்.

6220. ' "பேவிகளால் பல றகட்டிலர்ஆயினும், றதவர்க்கு

அவி பகாள் நான்ேகற அகப் பபாருள் புறப்பபாருள்
அறிவார்;
கவிகள் ஆகுவார்; காண்குவார், பேய்ப்பபாருள்;-
காலால்
புவி பகாள் நாயகற்கு அடியவர்க்கு அடிகேயின்
புக்கார்.

காலால்புவிபகாள் நாயகற்கு - தன் திருப்பாதங்களால் (அளந்து) உலகத்ரதத்

தைக்குரியதாக்கிக் யகாண்ட தரலவைாகிய திருமாலுக்கு; அடியவர்க்கு
அடிகேயின் புக்கார் - அடியார்கள் எவகைா அவர்களுக்கு அடிரமபூண்டவர்கள்;
பேவிகளால் பல றகட்டிலர் ஆயினும் - காதுகளால் பல நூல்கரள ககட்கும் ககள்வி
ஞாைமில்லாதவைாைாலும்; றதவர்க்கு அவிபகாள் - கதவர்களுக்கு அவியுணவு
அளிக்கும் (மந்திைங்கரளத் தன்னிடம் யகாண்ட); நான்ேகற அகப் பபாருள் புறப்
பபாருள் அறிவார் - நான்கு கவதங்களும் நுட்பமாகவும் யவளிப்பரட யாகவும்
கூறிய எல்லாப் யபாருள்கரளயும் அறியவல்லாைாவர்; கவிகள் ஆகுவார் - யதய்விகக்
கவிஞர்களும் ஆவார்கள்; பேய்ப் பபாருள் காண்குவர் - யமய்ப்யபாருரளக் கண்டறிய
வல்லவைாவார்.

மகாபலியினிடம் மூவடி மண் ககட்டுப் யபற்று, ஓைடியில் உலகம்

முழுவரதயும் உரிரமயாக்கிக் யகாண்டவன் என்பது 'காலால் புவியகாள்
நாயகன்" எைக் கூறப்பட்டது. இவ்வாறு யபாருள் உரைத்தல் யபாருந்தாது. ஏயைனில்
இது, வாமைா வதாை ேரிரத. இப்பாடல் பிைகலாதன் கூற்றாக வருகிறது. (கம்பன்
கூற்றாகில் தவறில்ரல.) நைசிங்காவதாைத்துக்குப் பிற்பட்ட வாமைாவதாை ேரிரத
நிகழ்ச்சிரய நைசிங்காவதாைகம இன்னும் நிகழாதிருக்கிற கபாது முன்ைர்க்கூறுதல்
காலமரலவு என்னும் குற்றத்ரத ஏறிட்டு வழுவாம் ஆதலின் தன் திருவடியாகல
உலகத்ரதத் தைக்கு அடிரமயாக்கி ஆட்யகாண்டருளும் நாயகன் என்று யபாதுவாக
இரறவன் ஆட்யகாள்ளும் திறம்பற்றியதாகப் யபாருள் உரைத்தகல சிறந்தது
என்பது மகாவித்துவான்; மயிலம், கபைாசிரியர். கவ. சிவசுப்பிைமணியன் அவர்கள்
கருத்து.

6221. ' "எ க்கும், நான்முகத்து ஒருவற்கும், யாரினும்

உயர்ந்த
த க்கும் தன் நிகல அறிவுஅரும் ஒரு தனித்
தகலவன்
ே க்கு வந்த ன்; வந்த , யாகவயும்; ேகறறயாய்!
உ க்கும் இன் தின் நல்லது ஒன்று இல்" எ
உகரத்தான்.

ேகறறயாய் - (கவதங்கரளக் கற்ற) கவதியகை!; எ க்கும் - எைக்கும்; நான் முகத்து

ஒருவற்கும் - நான்கு முகங்கரள உரடய பிைமகதவைாகிய அந்த ஒருவனுக்கும்;
யாரினும் உயர்ந்த த க்கும் - எல்கலாரை விடவும் மிக உயர்ந்து விளங்கும்
தைக்குகம; தன் நிகல அறிவரும் - தைது நிரலரய அறிவதற்கு அரிய; ஒரு தனித்
தகலவன் - ஒப்பற்ற யபருந்தரலவைாகிய பைமன்; ே க்குவந்த ன் - எைது
மைத்தில் ககாயில் யகாண்டான்; யாகவயும் வந்த - அதைால் எல்லாவரக
ஞாைங்களும் எளிதில் வந்யதய்திை; உ க்கும் இன் தின் நல்லது ஒன்று இல் எ
உகரத்தான் - உைக்கும் இரத விடகவறு நல்லது எதுவுமில்ரல என்று கூறிைான்.

ஒருதனித்தரலவன் என்பது "உன்ரை நீ தானும் உணைாதாய்" என்ற வில்லிபாைதப்

பாடரலயும் (வில்லி. கிருட்டிணன் தூது.36); தைக்கும் தன் தன்ரம அறிவரியான்
என்பரதயும் (நம்மாழ்வார் 2892) நிரைவுறுத்தும். மைக்கு - மைத்துக்கு என்பதன்
யதாகுத்தல் விகாைம். இன்ைதின் - இரதவிடவும் ஒரு தனி - மீமிரேச் யோல்.
மரறயவன் நிகழ்ந்தரத இைணியனுக்கு அறிவித்தல்
6222. 'ோற்றம் யாது ஒன்றும் உகரத்திலன், ேகறயவன்;
ேறுகி,
"ஏற்றம் என்? எ க்கு இறுதி வந்து எய்தியது"
என் ா,
ஊற்றம் இல்லவன் ஓடி ன் க கக உற்றான்,
றதாற்ற வந்தது ஓர் க வு கண்ட ன் எ ச்
போன் ான்:

ேகறயவன் - ஆசிரியைாகிய அந்த கவதியன்; ோற்றம் யாது ஒன்றும் உகரத்திலன் -

பிைகலாதன் கூறியை ககட்டு எந்த ஒரு மறு யமாழியும் கூறவில்ரல; ேறுகி - மைம்
கலங்கி; ஏற்றம் ஏன்? - இனி எைக்கு என்ை ஏற்றம் வைப் கபாகிறது?; எ க்கு இறுதி
வந்து எய்தியது - எைக்கு அழிவு காலம் வந்து கேர்ந்தது; என் ா - என்று
எண்ணியவைாக; ஊற்றம் இல்லவன் - மைத்துணிவு இல்லாத அவன்; ஓடி ன்
க கக உற்றான் - ஓகடாடியும் யேன்று இைணியரை அரடந்தான்; றதாற்ற வந்த
றதார் - பின்ைால் கநை இருப்பரத உணர்த்த வந்த ஒரு; க வு கண்ட ன் எ ச்
போன் ான் - கைவு கண்டவரைப் கபால இைணியனிடம் யோல்லலாைான்.
ஏற்றம் - ஆக்கம். ஊற்றம் - மைஉறுதி. கைகன் - இைணியன். கதாற்ற வந்த கதார்
கைவு; பின்ைால் கநை இருக்கும் தீங்ரகத் யதரிவிக்க வந்த ஒரு கைவு.

6223. "எந்கத ! றகள்: எ க்கு இம்கேக்கும் ேறுகேக்கும்

இயம்பச்
சிந்கதயால் இகற நிக த்தற்கும் அடாத பேப்பி,
'முந்கதறய நிக ந்து, என் பபாருள் முற்றும்?' என்று
உகரத்து, உன்
கேந்தன் ஓதிலன், றவதம்" என்று உகரத்த ன்,
வணங்கி.

வணங்கி - இைணியரை அரடந்த மரறயவன் அவரை வணங்கி; எந்கத

றகள் - எைக்குத் தந்ரத கபான்ற தரலவகை நான் உரைப்பரதக் ககட்பாயாக; உன்
கேந்தன் - உைது மகன்; எ க்கு இம்கேக்கும் ேறுகேக்கும் - எைக்கு இந்தப்
பிறவியிகலா அடுத்த பிறவியிகலா; இயம்பச் சிந்கதயால் இகற நிக த்தற்கும் -
கூறுவதற்கும் ஒரு சிறிது மைத்தில் நிரைப்பதற்கும்; அடாத பேப்பி -
தகாதைவற்ரறக் கூறி; 'முந்கதறய நிக ந்து என் பபாருள் முற்றும்' - முன்கப
நிரைத்து, எைக்கு கவதப் யபாருள் அத்தரையும் முற்றுப் யபற்றுள்ளது; என்று
உகரத்து - என்று கூறி; றவதம் ஓதிலன் - நான் கற்றுத் தைத் யதாடங்கிய கவதத்ரத
ஓதாதவைாைான்; என்று உகரத்த ன் - என்று, இைணியனிடம் கூறிைான்.
இைணியன் மரறயவன் உரையாடல்
6224. 'அன் றகட்டு, அவன், "அந்தண! அந்தணர்க்கு
அடாத,
முன் ர் யாவரும் போழிதரும் முகறகேயின் படாத,
தன் து உள் உறும் உணர்ச்சியால் புதுவது தந்தது,
என் போல், அவன் இயம்பியது? இயம்புதி"
என்றான்.

அன் றகட்டு, அவன் - மரறயவன் கூறிய அவற்ரறக் ககட்டு, இைணியன்

மரறயவரை கநாக்கி; அந்தண - அந்தணகை; அந்தணர்க்கு அடாத -
மரறயவர்கள் ககட்கத் தகாததும்; முன் ர் யாவரும் போழிதரும்
முகறகேயில்படாத - முன்பு யாரும் கூறுதற்குரிய முரறரமயில் படாததும்; தன் து
உள் உறும் உணர்ச்சியால் - தைது உள்ளத்கத முகிழ்த்த உள்ளுணர்ச்சியிைால்; புதுவது
தந்தது - புதியதாகக் கூறியதுமாை; என்ை யோல் அவன் இயம்பியது - என்ை யோல்
அவன் யோன்ைது? இயம்புதி என்றான் - நீ கூறுவாயாக என்றான்.

அன்ை - மரறயவன் கூறிய அந்தச் யோற்கள். அடாத - தகாத முரறரமயில் படாத

- முரறகயாடு யபாருந்தாத.

6225. 'அரேன் அன் கவ உகரபேய, ேகறயவன் அஞ்சி,

சிரதலம் கரம் றேர்த்திடா, "பேவித் பதாகள றேர்ந்த
உரகம் அன் போல் யான் உ க்கு உகரபேயின்,
உரறவாய்!
நரகம் எய்துபவன்; நாவும் பவந்து உகும்' எ
நவின்றான்.

அரேன் அன் கவ உகர பேய - அைேைாகிய இைணியன் அவ்வாறு கூறிைாைாக;

ேகறயவன் அஞ்சி - அந்தணன் பயந்து; சிரதலம் கரம் றேர்த்திடா - தரலமீது
கைங்கரளக் கூப்பி வணங்கி; 'பேவித் பதாகள றேர்ந்த - காதுத் யதாரளகளிகல
புகுந்த; உரகம் அன் போல் - பாம்புக் யகாப்பாை அந்தச் யோல்ரல; யான் உ க்கு
உகர பேயின் - நான் உைக்குச் யோல்லு கவைாயின்; உரறவாய் - வலிரம
மிக்கவகை; நரகம் எய்துபவன் - நான் நைகத்ரத அரடகவன்; நாவும் பவந்து உகும் -
எைது நா யவந்து அழியும்; எ நவின்றான் - என்று கூறிைான்.
'கபய் அைசு யேய்தால் பிணம் தின்னும் ோத்திைங்கள்' என்பதற் யகாப்ப
மரறயவன் நடத்ரத அரமந்தது. பிைகலாதன் ஓதிய திருயவட்யடழுத்ரதத் தான்
யோன்ைால் நைகம் கிரடக்கும், நாக்கு யவந்துகபாகும் என்னும் நிரலரய உன்னுக.
இைணியன் ரமந்தரை அரழத்து நிகழ்ந்தை ககட்டல்
6226. ' "பகாணர்க என் கேந்தக , வல் விகரந்து"
என்ற ன், பகாடிறயான்;
உணர்வு இல் பநஞ்சி ன் ஏவலர் கடிதினின் ஓடி,
கணனின் எய்தி ர், "பணி" எ , தாகதகயக்
கண்டான்-
துகண இலான்தக த் துகண எ உகடயவன்
பதாழுதான்.
பகாடிறயான் - மிகக் யகாடியவைாகிய இைணியன்; பகாணர்க என்கேந்தக
வல் விகரந்து என்ற ன் - என் மகரை, மிகவிரைவில் இங்கு அரழத்து வாருங்கள்
எை ஏவலர்களுக்கு உத்தைவிட்டான்; உணர்வு இல் பநஞ்சி ன் ஏவலர் கடிதினின்
ஓடி - நல்லுணர்வு இல்லாத யநஞ்சிைைாகிய இைணியனின் ஏவலர்கள்
விரைவாகச் யேன்று; கணனின் எய்தி ர் - ஒரு கணப் யபாழுதில் பிைகலாதரை
அரடந்தார்கள்; பணி எ - அைேைது 'கட்டரள' என்று கூற; துகண இலான் தக -
தைக்குவரமயும் ஒப்பும் இல்லாதவைாை பைந்தாமரை; துகண எ உகடயவன் -
தைக்கு துரண உரடயவைாை பிைகலாதன்; தாகதகயக் கண்டான் பதாழுதான் -
தைது தந்ரதயாை இைணியரைக் கண்டு வணங்கிைான்.
உணர்வு - நல்ல அறிவு. வல்விரைந்து - மிக விரைவாக. கணனின் - கணப்
யபாழுதில். 'துரணயிலான்' என்றது தைக்குவரமயில்லாத பைமரை. 'துரணயயை
உரடயவன்' திருமாரலகய உயிர்த்துரண எைக் யகாண்ட பிைகலாதரை.
யேயல்களின் விரைவு பாடலில் புலப்படுகின்றது. ஏவலர் கடரமப்பாங்கும்
பிைகலாதனின் பணிவும் யதள்ளிதின் உணர்த்தப்பட்டை.

6227. 'பதாழுத கேந்தக , சுடர் ேணி ோர்பிகடச்

சுண்ணம்
எழுத, அன்பினின் இறுகுறத் தழுவி, ோடு இருத்தி,
முழுதும் றநாக்கி, "நீ, றவதியன் றகட்கிலன் முனிய,
பழுது போல்லியது என்? அது பகருதி" என்றான்.

பதாழுத கேந்தக - (தைது பாதங்களில் வீழ்ந்து) வணங்கிய மகரை; சுடர்ேணி

ோர்பிகட - ஒளிமிக்க தைது மார்பிகல பூேப்பட்ட; சுண்ணம் எழுத -வாேரைப்
யபாடிபிைகலாதன் உடலிகல படும்படி; அன்பினில் இறுகுறத் தழுவி - அன்கபாடு,
இறுகத் தழுவி; ோடு இருத்தி - தைக்குப் பக்கத்திகல இருக்கச் யேய்து; முழுதும்
றநாக்கி - மகரைப் பாதாதிககேமாக முழுவதும் பார்த்து; நீ றவதியன் றகட்கிலன்
முனிய - மககை! நீ ஆசிரியன் ககட்க இயலாதவைாக ககாபம் யகாள்ளும்படி; பழுது
போல்லியது என்? - தவறுபடக் கூறியது என்ை?; அது பகருதி என்றான் - அரதக்
கூறுவாயாக என்றான். சுடர் மணி மார்பு - இைணியன் யபான் நிறமுரடயவன்.
ஒளிமிக்க ஆபைணங்களும் அணிந்துள்ளான். எைகவ, அவன் மார்பு ஒளியுரடய மார்பு
எைப்பட்டது. எழுத - பூே.

பிைகலாதன் உரையின் சிறப்புக் கூற இைணியன் அதரைச்

யோல்ல கவண்டல்
6228. ' "சுருதி ஆதியில் பதாடங்குறும் எல்கலயில்
போன்
ஒருவன், யாவர்க்கும் நாயகன், திருப் பபயர் உணரக்
கருதக் றகட்டிடக் கட்டுகரத்து, இடர்க் கடல் கடக்க
உரிய ேற்று இதின் நல்லது ஒன்று இல்" எ
உகரத்தான்.

சுருதி ஆதியில் பதாடங்குறும் எல்கலயில் - கவதம் முதலிகல ஆைம்பிக்கும்

ேமயத்தில்; போன் ஒருவன் யாவர்க்கும் நாயகன் - யோன்ை ஒப்பற்ற ஒருவனும்,
எல்லா உயிர்களுக்கும் தரலவனும் ஆகிய திருமாலுரடய; திருப்பபயர் - சிறந்த திரு
நாமமாைது; உணர, கருத, றகட்டிட - அறியவும், நிரைக்கவும், ககட்கவும் யேய்து;
கட்டுகரத்து - நாளும்இரட விடாது யோல்லி; இடர்க் கடல் கடக்க உரிய - துன்பக்
கடலில் இருந்து கடந்து கரைகயற உரியதாகும்; ேற்று இதின் - கவறு இரத விடவும்;
நல்லது ஒன்று இல் - நமக்கு நன்ரமதருவது ஒன்றில்ரல; எ உகரத்தான் - என்று
பிைகலாதன் கூறிைான்.

6229. 'றதவர் பேய்ககயன் அங்ங ம் உகரபேய, தீறயான்

"தா இல் றவதியன் தக்கறத உகரபேயத் தக்கான்;
ஆவது ஆகுக; அன்று எனின், அறிகுவம்" என்றற,
"யாவது, அவ் உகர? இயம்புதி, இயம்புதி!"
என்றான்.

றதவர் பேய்ககயன் - (அசுைைாை இைணியனுக்கு மகைாகப் பிறந்தும்) கதவர்கரளப்

கபான்ற சிறந்த ஒழுக்கத்ரத உரடயவைாகிய பிைகலாதன்; அங்ங ம் உகர பேய -
அவ்வாறு கூற; தீறயான் - யகாடிய இயல்புரடய இைணியன்; தா இல் றவதியன் -
குற்றமில்லாத அந்தணைாகிய ஆசிரியன்; தக்கறத உகர பேயத்தக்கான் -
தகுதியாைரவகரளகய கூறத் தகுந்தவைாவான்; ஆவது ஆகுக - நடக்ககவண்டியது
நடக்கட்டும்; அன்று எனின் அறிகுவம் - இவன் கூறும் யோல்நமக்கு நன்ரம தைாதது
என்றாலும் அரத அறிகவாம்; என்றற - என்யறண்ணியவைாக; யாவது அவ்வுகர
இயம்புதி இயம்புதி என்றான் - நீ யோல்லும் அந்தப் யபயர் எது கூறுக கூறுக என்றான்.
 'இயம்புதி இயம்புதி' விரைவு பற்றி வந்த அடுக்கு. கதவர் யேய்ரகயன் - அைக்கர்
குலத்திைன் ஆயினும் கதவர்கரளப் கபான்ற நடத்ரத உரடயவன் என்பது கருத்து;
நீதியால் வந்தயதாரு யநடுந்தரும் யநறியல்லால் ோதியால் வந்த சிறு யநறியறியான்'
எை வீடணரைப் பற்றி உரைப்பது நிரைவு கூைத்தக்கது.(7625)

ஆசிரியன் ேரியாகத்தான் யோல்லியிருக்கிறான் என்று இைணியன் கருதியரத

'தக்ககத உரையேயத்தக்கான்" என்ற யதாடர் உணர்த்துகிறது.

எட்யடழுத்தின் யபருரமரயப் பிைகலாதன் இயம்புதல்

6230. ' "காேம் யாகவயும் தருவதும், அப் பதம் கடந்தால்,
றேே வீடு உறச் பேய்வதும், பேந் தைல் முகந்த
ஓே றவள்வியின் உறு பதம் உய்ப்பதும், ஒருவன்
நாேம்; அன் து றகள்; நறோ நாராயணாய!

காேம் யாகவயும் தருவதும் - நாம் விரும்பும் நற்கபறுகள் எல்லாவற்ரறயும்

தைவல்லதும்; அப்பதம் கடந்தால் - (விரும்பும் நிரலயாை) அப்பதவிகரளக்
கடந்தபின்பு ; றேேவீடு உறச் பேய்வதும் - என்றும் அழியாத நிரலத்த தன்ரமயுரடய
பாதுகாப்புதவும் வீட்டின்பத்ரதத் தருவதும்; பேந்தைல் முகந்த - யேம்ரமயாை
தீயால் முகந்து யகாள்ளப்படும்; ஓே றவள்வியின் உறுபதம் - யாகத்திைால்
அரடயும் துறக்கம் முதலிய பதவிகளிகல; உய்ப்பதும் - நம்ரமச் யேலுத்துவதும்;
ஒருவன் நாேம் - ஒப்பற்ற ஒருவைாகிய பைமைது திருநாமகம; அன் து றகள் நறோ
நாராயணாய - அதரைக் ககட்பாயாக ஓம்நகமா நாைாயணாய நம என்பது அது.
காமம் - விரும்பும் நற்கபறுகள். கேமம் - பாதுகாப்பு. கேமவீடு - பைமபதம்.
"நடந்த நம்பி நாமம் யோல்லில் நகமா நாைாயணகம" எையவல்லாம் அருளிச்
யேயல் கூறுவரத நிரைவு கூர்கவாமாக. இம்ரம, மறுரம இன்பங்கரளத்
தைவல்லது இத்திரு மந்திைகம என்பது கருத்து.

6231.' "ேண்ணின்நின்று றேல் ேலர் அயன் உலகு உற

வாழும்
எண் இல் பூதங்கள், நிற்ப திரிவ , இவற்றின்
உள் நிகறந்துள கரணத்தின் ஊங்கு உள உணர்வும்,
எண்ணுகின்றது இவ் எட்டு எழுத்றத; பிறிது இல்கல.

ேண்ணின் நின்று - இந்த மண்ணுலகு யதாடங்கி; றேல் ேலர் அயன் உலகு உற -

கமகலயுள்ள பிைமகதவனுக்குரிய ேத்தியகலாகம் வரை எங்கும்; வாழும் எண்இல்
பூதங்கள் - வாழுகின்ற எண்ணற்ற உயிரிைங்களில்; நிற்ப திரிவ - நிரலயியற்
யபாருள், இ யங்கியற் யபாருள்; இவற்றின் - ஆகிய இவ்விரு வரகப்
யபாருள்களின்; உள்நிகறந்துள - உள்ளத்கத நிரறந்திருக்கின்ற; கரணத்தின் ஊங்கு
உள உணர்வும் - உயிர் உணர்வும் அரதக்கடந்து நிற்கும் யமய்யுணர்வும் (ஞாைம்);
எண்ணுகின்றது - நிரைந்து கபாற்றுவது; இவ்பவட்படழுத்றத - இந்த
எட்யடழுத்து மந்திைத்திரைகயயாம்; பிறிது இல்கல - இதுவல்லாத கவறு எதுவும்
இல்ரல.

கமல் மலர் அயன் உலகு - பிைம்ம கதவன் வாழும் ேத்திய கலாகம் பூதங்கள் -
(பூதங்களின் கூட்டால் உருவாகும்) உயிர் வர்க்கம் கைணம் - உள்ளம், உரை, யேயல்
முதலியை

6232. ' "முக் கண் றதவனும், நான்முகத்து ஒருவனும்

முதலா,
ேக்கள்காறும், இம் ேந்திரம் ேறந்தவர் ேறந்தார்;
புக்குக் காட்டுவது அரிது; இது பபாதுவுறக் கண்டார்
ஒக்க றநாக்கி ர்; அல்லவர் இதன் நிகல உணரார்.

முக்கண் றதவனும் - மூன்று கண்கரள உரடய சிவ யபருமானும்; நான் முகத்து

ஒருவனும் முதலா - நான்கு முகங்கரள உரடய பிைமகதவன் முதலாக; ேக்கள் காறும்
- மண்ணுலகில் வாழும் மக்கள் இறுதியாக; இம்ேந்திரம் ேறந்தவர் - இவ்யவட்டு
எழுத்து மந்திைத்ரத மறந்தவர்கள்; ேறந்தார் - தாம் அரடய இருந்த உறுதிப்
கபறுகரள மறந்தவைாவார்; புக்குக் காட்டுவது அரிது இது - இதன் யபாருரள
நுணுக்கமாக ஆைாய்ந்து அறிவிப்பயதன்பது இயலாத யதான்று; பபாதுவுறக்
கண்டார் - கவறுபாடின்றி எக்காலத்துக்கும் யபாது யநறி நின்று கயாகத்தால் அறிந்த
கமகலாரும்; ஒக்க றநாக்கி ர் - அவர் வழிநின்று யபாருந்தி யமய்யுணர்ந்த
ஞானிகளும்; அல்லவர் இதன் நிகல உணரார் - அல்லாத மற்றவர் இம்மந்திைத்தின்
சீர்ரமரய அறிந்துணை மாட்டார்.
அறிவு யகாண்டு ஆைாயும் யவற்றறிவின் வரலயிகல மந்திைப் யபருரம சிக்காது.
ஞானியர், கயாகியர் அனுபவித்தறிவது அதன் சீர்ரம.

6233. ' "றதாற்றம் என்னும் அத் பதால் விக த் பதாடு

கடல் சுழிநின்று
ஏற்று நன் கலன், அருங் கலன் யாவர்க்கும், இனிய
ோற்ற ேங்கலம், ோ தவர் றவதத்தின் வரம்பின்
றதற்ற பேய்ப்பபாருள், திருந்த ேற்று இதின் இல்கல,
சிறந்த.*

றதாற்றம் என்னும் - யதாடர்ந்து வரும் பிறவி என்ற; பதாடு கடல் - ஆழமாை

யபரிய யதாரு கடலில்; பதால்விக ச் சுழிநின்று - பழவிரைகளாகிய சுழிகளில்
இருந்து; ஏற்றும் நன்கலன் - உயிர்கரள (முத்திஎன்ற) கரையிகல கேர்க்கும்
மைக்கலம்; யாவர்க்கும் அருங்கலன் - எல்கலாருக்கும் அணியத் தகுந்த அரிய
அணிகலன்; இனிய ோற்ற ேங்கலம் - எத்தரககயார்க்கும் இன்பம் தரும் இனிய
மங்கல யமாழி; ோதவர் - கமலாை தவமுனிவர்களுக்கு; றவதத்தின் வரம்பின் -
கவதங்களுக்கு வைம்பாக; றதற்ற பேய்ப் பபாருள் - யதளிந்துரைக்கப்படும்
யமய்ப்யபாருள்; திருந்தேற்று இதின் சிறந்த இல்கல - எத்தரககயாரும் திருந்திய
வாழ்வு வாழ இந்த எட்யடழுத்து மந்திைத்ரதவிடச் சிறந்தது கவறு எதுவுமில்ரல.

கதாற்றம் - பிறப்பு. யதாடர்ந்து வருதலின் 'யதாடுகடல்' என்றார்; (ேகைால்)

கதாண்டப்பட்டதால் யதாடு கடல் என்றும் யகாள்ளலாம். 'பிறவிப் யபருங்கடல்'
என்ற குறள் ஒப்பிடத்தக்கது. யதால்விரை பழவிரை நல்விரையும் பிறப்புக்குக்
காைணமாதலின் 'இருள் கேர் இருவிரை' என்ற குறள் உரை (10) நிரைவு
கூைத்தக்கது. பிறவிக் கடலில் யதால்விரை என்னும் சுழிகளில் வீழ்ந்து அழியாது
முத்தியாகிய கரை கேர்ப்பது இந்த மந்திைகம என்பார் "நன்கலன்" என்றார். கலம்
என்பதன் கபாலி கலன்: மைக்கலமைம். அருங்கலன் - அணிகலம். 'நலம் தரும்'
யோல்லாதலால்' மாற்றமங்கலம்" என்றார்.

6234. ' "உன் உயிர்க்கும், என் உயிர்க்கும், இவ்

உலகத்தினுள்ள
ேன்னுயிர்க்கும், ஈது உறுதி என்று உணர்வுற
ேதித்துச்
போன் து இப் பபயர்" என்ற ன், அறிஞரின்
தூறயான்;
மின் உயிர்க்கும் றவல் இரணியன் தைல் எை
விழித்தான்.

அறிஞரில் தூறயான் - அறிஞர்களில் தூய கபைறிவிைைாகிய பிைகலாதன்; உன்

உயிர்க்கும் - உன்னுரடய உயிருக்கும்; என் உயிர்க்கும் - என்னுரடய உயிருக்கும்;
இவ்வுலகத்திலுள்ள ேன்னுயிர்க்கும் - இவ்வுலகத்தில் வாழுகின்ற கவறு பல
உயிர்களுக்கும்; ஈது உறுதி என்று - இதுதான் உ.றுதிபயப்பயதன்று; உணர்வு
உற ேதித்துச் போன் து - எைதுள்ளத்கத முகிழ்த்த நல்லுணர்வால் ஆைாய்ந்து
கூறியது; இப்பபயர் - இந்தப் பைமனின் திருப்யபயைாகும்; என்ற ன் - என்று
கூறிைான்; (அரதக்ககட்ட) மின் உயிர்க்கும் கவல் இரணியன் - மின்ைரலப்
கபால ஒளிரும் கவரல உரடய இைணியன்; தைல் எை விழித்தான் - (சிைத்தால்)
கண்களில் யநருப்யபழ விழித்தான்.

'அறிஞரில் தூகயான்' என்றது பிைகலாதரை. அறிஞரின் அறிஞன் என்றும் தூயர்

என்பவர் யாரினும் தூயான் என்றும் முன்ைகம (6207) கூறியுள்ளார்.

இைணியன் பிைகலாதரை கநாக்கிச் சிைந்து கூறுதல்

6235. ' "இற்கற நாள் வகர, யான் உள நாள் முதல், இப்
றபர்
 போற்ற நாகவயும் கருதிய ே த்கதயும் சுடும் என்
ஒற்கற ஆகண; ேற்று, யார் உ க்கு இப் பபயர்
உகரத்தார்?
கற்றது ஆபராடு? போல்லுதி, விகரந்து" எ க்
க ன்றான்.

இற்கற நாள் வகர - இந்த நாள் வரையும்; யான் உள நாள்முதல் - நான் ஆட்சிக்கு வந்த
நாள்முதலாக; இப்றபர் போற்ற நாகவயும் - இந்தப் யபயரைச் யோன்ை நாரவயும்;
கருதிய ே த்கதயும் - நிரைத்த மைத்ரதயும்; சுடும் என் ஒற்கற ஆகண - சுட்டு
அழிக்கும் நிகைற்ற எைது தனியாரண; ேற்றுயார் உ க்கு இப்பபயர் உகரத்தார் -
இருந்தும், உைக்கு இந்தப் யபயரை யார் யோன்ைார்கள்?; கற்றது ஆறராடு -
எவரிடம் கற்றறிந்தாய்?; போல்லுதி விகரந்து - சீக்கிைம் பதில் யோல்; எ க் க ன்றான்
- என்று சிைந்து கூறிைான்.

யான் உள நாள் - தவபலத்தால் நான் ஆட்சி யேய்யத் யதாடங்கிய நாளிலிருந்து

- "இப்கபர்" பிைகலாதன் கூறிய திரு நாமத்ரத இன்ையதைச் யோல்லாமல்
யவறுப்புத் கதான்ற 'இப்கபர்' என்றான். ஒற்ரற ஆரண - ஒப்பற்ற ஆரண (ஏக
ேக்ைாதிபத்யம்) 'மற்று' விரைமாற்றுப் யபாருள். கைன்றான் - சிைந்து கூறிைான். தன்
மகன் ஆதலின் குற்றத்ரத அவன்கமல் ஏற்றாது பிறர்கமல் ஏற்றி, 'யார் உரைத்தார்',
'கற்றது ஆயைாடு' என்று இைணியன் கூறியதாகக் கவிச்ேக்கைவர்த்தி உரைத்த நயம்
உணர்க. இவ்வாறு பின்னும் வரும் இதுமகாவித்துவான். கவ. சிவசுப்பிைமணியன்
அவர்கள் கருத்து.

6236. ' "முக வர் வா வர் முதலி ர், மூன்று உலகத்தும்

எக வர் உள்ளவர், யாவரும், என் இரு கைறல
நிக வது; ஓதுவது என் பபயர்; நி க்கு இது றநர
அக யர் அஞ்சுவர்; கேந்த ! நீ யாரிகட அறிந்தாய்?

முக வர் வா வர் முதலி ர் - கதவர்களுக்குத் தரலவர்களாை மூவரும்

மற்றுமுள்ள கதவர் முதலாகைாரும்; மூன்று உலகத்தும் எக வர் உள்ளவர்
யாவரும் - இந்த மூன்று உலகங்களிலும் வாழுகின்றவர்களாை மற்ற எல்கலாரும்;
நிக வது என் இரு கைறல - எப்கபாதும் நிரைந்து கபாற்றுவது எைது இைண்டு
பாதங்கரளகயயாம்; ஓதுவது என்பபயர் - திைமும் ஓதுவதும் எைது
யபயரைகயயாம்; நி க்கு இது றநர - உைக்கு இந்தப் யபயரை கநர்ந்து யோல்ல;
அக யர் அஞ்சுவர் - அந்த மூவரும், கதவரும், பிறகும் அஞ்சுவார்கள்; கேந்த ! நீ
யாரிகட அறிந்தாய் - ரமந்தகை! நீ இந்தப் யபயரை யாரிடம் அறிந்து யகாண்டாய்?

கநை - உடன்பட்டுக் கூற. முரைவர் - முதல்வர் (அயன், அரி, சிவன் ஆகிய மூவர்).
எரைவர் - எத்தரை கபர்.
 6237. ' "ேறம் பகாள் பவஞ் பேரு ேகலகுவான், பல்
முகற வந்தான்,
கறங்கு பவஞ் சிகறக் கலுைன்தன் கடுகேயின்,
கரந்தான்;
பிறங்கு பதண் திகரப் பபருங் கடல் புக்கு, இ ம்
பபயராது,
உறங்குவான் பபயர் உறுதி என்று ஆர் உ க்கு
உகரத்தார்?

ேறம்பகாள் பவஞ் பேரு ேகலகுவான் - வீைம் மிக்க யகாடிய கபாரை என்னுடன்

யேய்வதற்காக; பல்முகறவந்தான் - (நீ கூறிய அத்திருமால்) பலமுரற வந்தான்;
கறங்கு பவஞ்சிகற - (எைக்குத், கதாற்று) சுழன்று பறக்கின்ற யவம்ரமயாை
இறகுகரள உரடய; கலுைன் தன் கடுகேயின் கரந்தான் - வாகைமாகிய கருடைது
விரைந்து யேல்லும் கவகத்தால் மரறந்தான்; பிறங்கு பதண் திகர - யபருகிவரும்
யதளிந்த அரலகரளஉரடய; பபருங்கடல் புக்கு - யபரிய பாற்கடலிகல புகுந்து;
இ ம் பபயராது - இன்னும் அந்த இடத்ரத விட்டு இடம் யபயைாது; உறங்குவான்
பபயர் - உறங்குபவைாகிய திருமாலின் யபயர்; உறுதி என்று - உறுதிப்
கபறுதைவல்லது என்று; ஆர் உ க்கு உகரத்தார் - யார் உைக்குச் யோன்ைார்கள்?
யவஞ்யேரு - யகாடியகபார். மரலகுவான் - கபாரிடுதற்காக (வானீற்று விரை
எச்ேம்). கறங்கு - காற்றாடி கபாலச் சுழன்று பறத்தல். கலுழன் - கருடன். இைம் -
இன்ைம் என்பதன் இரடக்குரற.

6238. ' "பரகவ நுண் ேணல் எண்ணினும், எண்ண

அரும் பரப்பின்
குரவர் நம் குலத்து உள்ளவர் அவன் பகாலக்
குகறந்தார்;
அரவின் நாேத்கத எலி இருந்து ஓதி ால், அதற்கு
விரவு நன்கே என் ? துன்ேதி ! விளம்பு" எ
பவகுண்டான்.

துன்ேதி - யகடுமதி யகாண்டவகை ! பரகவ நுண்ேணல் எண்ணினும் -

கடற்கரையில் உள்ள நுண்ணிய மணரல எண்ணிைாலும்; எண்ணஅரும் பரப்பின்
- எண்ணுதற்கரிய பைப்பிைைாக; குரவர் நம் குலத்துள்ளவர் - நம் குலத்து
முன்கைார்களாக வாழ்ந்த பலரும்; அவன் பகாலக் குகறந்தார் - அத்திருமால் யகால்ல
அழிந்து அளவில் குரறந்தைர்; அரவின் நாேத்கத - தைக்குப் பரகயாை பாம்பின்
யபயரை; எலி இருந்து ஓதி ால் - எலி அரமதியாய் இருந்து ஓதுவதால்; அதற்கு
விரவும் நன்கே என் - அந்த எலிக்கு வந்து கேரும் நன்ரம என்ை?; 'விளம்பு' எ
பவகுண்டான் - யோல்லு எைக்ககாபித்துக் கூறிைான்.
 பைரவ - கடல். குைவர் - முன்கைார். 'அைவின் நாமத்ரத எலி' என்ற
உவரமயின்மூலம் இைணியன் நாைாயணரை அைவு என்றும், தம்ரம எலி என்றும்
உவரமப்படுத்தி திருமாலின் வலிரமரய உறுதிப்படுத்தியது கபால் கூறிைாைாம்.

6239. ' "வயிற்றினுள் உலகு ஏழிற ாடு ஏகையும் கவக்கும்

அயிர்ப்பு இல் ஆற்றல் என் அனுேக , ஏ ம் ஒன்று
ஆகி,
எயிற்றி ால் எறிந்து, இன் உயிர் உண்டவன் நாேம்
பயிற்றறவா, நிக ப் பயந்தது நான்?" எ ப்
பகர்ந்தான்.

வயிற்றினுள் - தைது வயிற்றுக்குள்கள; உலகு ஏபைாடு ஏகையும் கவக்கும் -

கீழுலகம் ஏழு, கமலுலகம் ஏழு ஆகிய பதிைான்கு உலகங்கரளயும் ரவக்கும்;
அயிர்ப்பு இல் ஆற்றல் - ஐயத்துக்கிடமில்லாத வலிரம உரடய; என் அனுேக -
எைதுதம்பியாை இைணியாட்ேரை; ஏ ம் ஒன்று ஆகி - பன்றி வடிவம் எடுத்து வந்து;
எயிற்றி ால் எறிந்து - தந்தங்களால் குத்தி; இன்உயிர் உண்டவன் நாேம் - அவைது
இனிய உயிரை உண்டவைாை அத்திருமாலின் யபயரை; பயிற்றறவா
நிக ப்பயந்தது நான்? - யோல்லுவதற்காக வா உன்ரை நான் மகைாகப் யபற்கறன்?;
எ ப்பகர்ந்தான் - என்று கூறிைான்.
அனுேன் - தம்பி பயிற்றுதல் - பலமுரற கூறுதல்.

"ஏ ம் ஒன்பற எழுந்து வந்து எம் ஐயன்

ஆவி உண்டவக இன்றுநீ

ோ மின்றி எதிர் ஓதறவா உக

வளர்த்த பதன்றிகவ கிளர்த்திறய"

என்ற இைணியவரதப் பைணி (335) ஒப்புகநாக்கத்தக்கது.

6240. ' "ஒருவன், யாவர்க்கும் எவற்றிற்கும் உலகிற்கும்

முதல்வன்,
தருதல், காத்து, அகவ தவிர்த்தல் என்று இகவ
பேயத் தக்றகான்,
கருேத்தால் அன்றிக் காரணத்தால் உள்ள காட்சி,
திருவிலீ! ேற்று இது எம் ேகறப் பபாருள் எ த்
பதரிந்தாய்.
 திருஇலீ - திருவில்லாதவகை (நல்ல கபறு இல்லாதவகை)!; ஒருவன் - ஒப்பற்ற
ஒருவைாகிய நான்; யாவர்க்கும் எவற்றிற்கும் - இவ்வுலகில் வாழும்
எல்கலாருக்கும் எல்லாவற்றுக்கும்; உலகிற்கும் முதல்வன் - இந்த உலகுக்கும்
முதல்வைாயுள்களன்; தருதல், காத்தல், அகவ தவிர்த்தல் என்று இகவ பேயத்
தக்றகான் - எல்லா உயிர்கரளயும் பரடத்தல், காத்தல், அழித்தல் என்று
கூறப்படும் முத் யதாழிரலயும் யேய்யத்தக்கவன் நாகை; கருேத்தால் அன்றி - (இதில்
கநரில் காணும்) காட்சி அளரவயிைால் அல்லாது; காரணத்தால் உள்ள காட்சி -
கருதுதல் அளரவயாகிய அனுமாைப்பிைமாண உணர்வால்; ேற்று இது - அறிந்து
உணரும் இதரை; எம்ேகறப் பபாருள் எ த் பதரிந்தாய் - எந்த கவதத்தில்
கூறப்படும் யபாருள் என்று யதரிந்து யகாண்டாய்.

தைக்குப் பின் தைது யேல்வமரைத்ரதயும் துய்க்க கவண்டிய மகன் வீணாகப்

பரகவன் யபயரைக் கூறி, யேல்வத்ரத இழக்கப் கபாகிறாகை என்பரத
உணர்த்துவான் 'திருவிலீ' எைப் பிைகலாதரை அரழத்தான் என்க. கருமம் - காட்சி
காைணம் - அநுமாைம் (கருதுதல்)

6241. ' "ஆதி அந்தங்கள் இதனின் ேற்று இல்கல, றபர்

உலகின்;
றவதம் எங்க ம், அங்க ம் அகவ போன்
விதியால்,
றகாது இல் நல்விக பேய்தவர் உயர்குவர்;
குறித்துத்
தீது பேய்தவர் தாழ்குவர்; இது பேய்ம்கே, பதரியின்.

றபருலகின் - மிகப் யபரிய இந்த உலகத்திகல; ஆதி அந்தங்கள் - கவதத்தின்

ஆைம்பமுதல் முடிவு வரை கூறுவது; இதனின் ேற்று இல்கல - இரதவிட கவறு
எதுவுமில்ரல; றவதம் எங்க ம் - கவதங்கள் எவ்வாறு எதரை
அறிவுறுத்தியகதா; அங்க ம் அகவ போன் விதியால் - அவ்வாறு அவ்கவதங்கள்
யோன்ை முரறப்படி; றகாதுஇல் நல்விக - குற்றமில்லாத நல்ல யேயரல;
பேய்தவர் உயர்குவர் - யேய்தவர்கள் உயர்வரடவார்கள்; குறித்துத் தீது
யேய்தவர் தாழ்குவர் - எண்ணித் தீரம யேய்தவர் தாழ்வரடவார்கள்; இது பதரியின்
பேய்ம்கே - ஆைாய்ந்து பார்த்தால் இதுதான் உண்ரம.

சிறிதும் குற்றமில்லாத யேயல்கரள 'ககாதில் நல்விரை' என்றார் குறித்தல் -

மைத்தில் நிரைத்தல் அறியாது தவறு யேய்வாரைப் யபரிகயார் மன்னிப்பர்
அறிந்து யேய்யும் தீரம மன்னிக்கக் கூடியதல்ல என்பதால் 'குறித்துத் தீது யேய்தவர்
தாழ்குவர்' என்றார். கவதங்கள் கூறும் நல்ல யேயல்கரளச் யேய்கவார் உயர்வர்
கவதங்கள் விலக்கிய தீய யேயல்புரிகவார் தாழ்வர் என்பகத கவதம் ஆைம்பமுதல்
இறுதி வரை கூறுவது. பரடத்தல் முதலியவற்ரறச் யேய்து, நல்விரை தீவிரைப்
பயன்கரள அனுபவிக்கச் யேய்ய, ஒரு தரலவன் (இரறவன்) கவண்டியதில்ரல
என்பது கருத்து. யமய்ம்ரம - உண்ரம.

6242. ' "பேய்த ோ தவம் உகடகேயின், அரி, அயன்,

சிவன் என்று
எய்தி ார் பதம் இைந்த ர்; யான் தவம் இயற்றி,
பபாய் இல் நாயகம் பூண்டபின், இனி அது புரிதல்
பநாய்யது ஆகும் என்று, ஆரும் என் காவலின்
நுகைவார்.

பேய்த ோதவம் உகடகேயின் - நான் யேய்த சிறந்ததவம் இருப்பதால்; யான்தவம்

இயற்றி - நான் தவம் யேய்து, (அதன்பலைால்); பபாய்இல் நாயகம் பூண்டபின் -
யபாய்ரமயில்லாத இந்த உலகத்துக்குத் தரலரம பூண்ட பின்பு; அரி, அயன் சிவன்
என்று எய்தி ார் - பிைமன், திருமால், சிவன் என்னும் மூவரும் (தாங்கள்
அரடந்திருந்த); பதம் இைந்தார் - கமலாை பதங்கரள இழந்தைர்; இனி அது புரிதல் -
இனித்தமது பதவிரயக் காத்துக் யகாள்ள தவம் யேய்வயதன்பது; பநாய்யது
ஆகும் என்று - (எைது ஆட்சியில்) சிரதந்து அழியும் என்று நிரைத்து; ஆரும் என்
காவலில் நுகைவார் - பிைமன் முதலிய எவரும் என் ஆளுரகக்கு
உட்படுவாைாயிைர்.
யபாய் இல் நாயகம் - என்றும் மாறாத தரலரம. தாம் யேய்த தவத்தால் தரலரம
எய்திைகை அன்றி அரி முதகலாரும் இயல்பாை

தரலவர்கள் அல்லர் என்பான்' யேய்த மாதவம் உரடரமயின் அரி அயன் சிவன்

என்யறய்திைார்" என்றான் என்பதும் ஒரு யபாருளாகும்.

6243. ' "றவள்வி ஆதிய புண்ணியம் தவத்பதாடும் விலக்கி,

றகள்வி யாகவயும் தவிர்த்தப ன், 'இகவ கிளர்
பகககயத்
தாழ்வியாத பேய்யும்' என்று; அக யவர்தம்பால்
வாழ்வு யாது ? அயல் எவ் வழிப் புறங்பகாண்டு
வாழ்வார் ?
றவள்வி ஆதிய - புனிதமாை கவள்விகள் முதலாைரவயும்;
புண்ணியத்தவத்பதாடும் விலக்கி - புண்ணியச் யேயலாைதவம் புரிதரலயும் பிறர்
யேய்யாதபடி விலக்கி; றகள்வியாகவயும் தவிர்த்தயைன் - நல்ல நூற் ககள்வி
முதலியவற்ரறயும் நிகழாதபடி நான் தவிர்த்து விட்கடன்; இகவ கிளர் பகககய -
கவள்வி முதலாை இரவயயல்லாம் யபாங்கி எழும் பரகரய; தாழ்வியாத
பேய்யும் - தாழ்ந்து பணியாதவாறு யேய்யும்; என்று - என்பதால் (எவரும் தவம்
முதலியை யேய்யாது தவிர்த்கதன்); அக யவர் தம்பால் வாழ்வுயாது - அயன்
முதலாகைார்க்கு (எைது ஆட்சியில்) அரமந்த நல்வாழ்வு யாது?; அயல் எவ்வழி -
கவறு எந்த விதத்திகல (அவர்கள் எைக்கு மாறாக); புறங் பகாண்டு வாழ்வார் -
புறத்கத துரண யபற்று வாழ்வர்?

கவள்வி ஆகிய - கவள்வி முதலாைரவ. தவிர்த்தயைன் - விலக்கிகைன். புறம்

யகாண்டு - புறத்கத துரணரயப் யபற்று. அயல் - கவறாக. ககள்வி: கவதம்
முதலியரவகரளக் ககட்டல்.

6244. ' "றபகதப் பிள்கள நீ; பிகைத்தது பபாறுத்தப ன்;

பபயர்த்தும்.
'ஏது இல் வார்த்கதகள் இக ய விளம்பகல;
முனிவன்
யாது போல்லி ன், அகவ அகவ இதம் எ
எண்ணி,
ஓதி; றபாதி' என்று உகரத்த ன்-உலகு எலாம்
உயர்ந்றதான்.
றபகதப் பிள்கள நீ - நீ அறிவு நிைம்பப் யபறாத சிறுவன்; பிரழத்தது
யபாறுத்தைன் - யேய்த பிரழரயப் யபாறுத்கதன்; யபயர்த்தும் ஏது
இல்வார்த்கதகள் இக ய இயம்பகல - மறுபடியும் பரகவரைப் புகழ்ந்து கபசும்
யோற்களாை இரவ கபான்றவற்ரறச் யோல்லாகத; முனிவன் யாது போல்லி ன் -
ஆசிரியைாகிய முனிவன் என்ை யோல்லித் தருகிறாகைா; அகவ அகவ இதம் எ
எண்ணி - அரவகய நமக்கு நன்ரம பயப்பை எை நிரைத்து; ஓதி றபாதி என்று -
(ஆசிரியனுடன்) யேன்று, கற்கத் யதாடங்குவாயாக என்று; உலகு எலாம் உயர்ந்றதான்
உணர்த்தி ன் - எல்லா உலகங்களிலும் கமலாண்ரம யேலுத்தும் இைணியன் கூறிைான்.

உலயகலாம் உயர்ந்கதான் - இைணியன் உலயகங்கும் புகழ் உயர்ந்து விளங்குபவன்

என்பது யபாருள். பிரழத்தது - தவறு யேய்தது. முனிவன் -பாடம் கற்பிக்கவந்த
அந்தணன். இதம் - நன்ரம

பிைகலாதன் அறிவுரை
கலிவிருத்தம்

6245. ' "உகர உளது உணர்த்துவது; உணர்ந்து

றகாடிறயல்,-
விகர உள அலங்கலாய் ! - றவத றவள்வியின்
ககர உளது; யாவரும் கற்கும் கல்வியின்
பிகர உளது" என்பது கேந்தன் றபசி ான்:
 விகர உள அலங்கலாய் - மணம் கமழும் மாரலயணிந்தவகை; உகர உளது
உணர்த்துவது - உைக்கு நான் உணர்த்தும் வார்த்ரத ஒன்று உள்ளது; உணர்ந்து
றகாடிறயல் - நான் கூறுவரத உணர்ந்து யகாள்வாகயல் (கூறுகவன்); றவத
றவள்வியின் ககர உளது - (என்உரை) கவத ஞாைத்துக்கும் கவள்வியின்
பலனுக்கும் முடிவிடமாயுள்ளது; யாவரும் கற்கும் கல்வியின் பிகர உளது -
எல்கலாரும் கற்கின்ற கல்வியாகிய பாலுக்கு பிரை கபான்ற நிரற உள்ளது; என்பது
கேந்தன் றபசி ான் - என்பை கபான்றரவகரள மகைாகிய பிைகலாதன் கூறிைான்.
விரை - மணம். அலங்கல் - மாரல. பிரை - கமார்த்துளி. பாரல உரறய ரவக்கும்
பிரை கபால யாவரும் கற்கும் கல்விரயச் யேறிய ரவக்கும் உரை உளது. எைது
உரையாை எட்யடழுத்து மந்திைம் கவத

ஞாைத்துக்கும், கவள்விப் பயனுக்கும் முடிந்த முடிவாை எல்ரல நிலமாயுள்ளது

என்றான். கவதம் - கவதத்தால் எய்தும் ஞாைம். கவள்வி. கவள்வியால்
எய்தும்பயன் இரவகளின் முடிவிடமாயிருப்பது பைமன் திருநாமம் என்பது கருத்து.
விறகில் தீயிைன் எைத் யதாடங்கும் பாடலில் நன்பாலில் படு யநய்கபால் மரறய
நின்றுளன் மாமணிச் கோதியான்... முறுக வாங்கிக் கரடய முன் நிற்குகம எை வரும்
அப்பர் (திருமுரற5-பாட893) வாக்ரக நிரைந்து ஒப்பிடலாம்.

6246. ' "வித்து இன்றி விகளவது ஒன்று இல்கல; றவந்த!

நின்
பித்து இன்றி உணர்திறயல், அளகவப் பபய்குறவன்;
'உய்த்து ஒன்றும் ஒழிவு இன்றி உணர்தற்பாற்று'
எ ா,
ககத்து ஒன்று பநல்லிஅம் கனியின் காண்டியால்.
றவந்த - அைேகை; 'வித்து இன்றி விகளவது ஒன்று இல்கல - விரதயில்லாது
விரளவது எதுவுமில்ரல; பித்து இன்றி - (யபாருளல்லவற்ரறப் யபாருள்
என்றுணரும்) மயக்க உணர்ரவ விட்டு; உணர்திறயல் - (உண்ரமப் யபாருரள)
உணர்வாயாைால்; அளகவப் பபய்குறவன் - (யமய்ப்யபாருரள அறியும்) வரகரய
விளக்கிக் கூறுகவன்; உய்த்து - (யமய்ப்யபாருளிகல மைத்ரதச்) யேலுத்தி; ஒன்றும்
ஒழிவுஇன்றி - சிறிதும் இரடவிடாமல்; உணர்தற்பாற்று எ ா - உணைத்தக்கது என்று;
ககத்து ஒன்று பநல்லி அம் கனியின் - உள்ளங்ரகயில் யகாண்ட யநல்லிக் கனிரயப்
கபால; காண்டியால் - (யமய்ப்யபாருரள) காண்பாய் (என்றான்).
எல்லா உயிர்களுக்கும் ஆதாை ேக்தியாக விளங்கும் பைமரை அன்றி உலகம் நிரல
யபறுதல் இயலாது என்பரத 'வித்தின்றி விரளவில்ரல' என்ற உவரம கூறி
விளக்கிைான். பித்து - மருள் (மயக்க உணர்வு) அளவு - அறியும் வரக. யபய்குகவன்
- விளக்கிக் கூறுகவன். ஒழிவின்றி - இரடவிடாமல்.
6247. ' "தன்னுறள உலகங்கள் எகவயும் தந்து, அகவ -
தன்னுறள நின்று, தான் அவற்றுள் தங்குவான்,
பின் இலன் முன் இலன், ஒருவன்; றபர்கிலன்;
பதால் நிகல ஒருவரால் துணியற்பாலறதா ?
ஒருவன் - ஒப்பற்ற ஒருவைாகிய இரறவன்; தன்னுறள உலகங்கள் எகவயும் தந்து -
எல்லா உலகங்கரளயும் தன்னுள்கள இருந்து கதான்றச் யேய்து; அகவ
தன்னுறள நின்ற - அவ்வுலகங்களுக்குள் அந்தர்யாமியாய் நின்று; தான் அவற்றுள்
தங்குவான் - தான் அரவகளுக்குள் எங்கும் நிரறந்து தங்கி இருப்பான்; பின் இலன் -
அவரை அன்றிப்பின்ைால் எதுவும் எஞ்சி இருப்பது இல்லாதவன்; முன் இலன் -
தைக்கு முன்னும் தாைன்றி எதுவும் இல்லாதவன்; றபர்கிலன் - தைது
நிரலயிலிருந்து என்றும் பிறழாதவன்; பதால்நிகல - அப்பைமனுரடய
யதான்ரமயாை நிரல; ஒருவரால் துணியற் பாலறதா - இத்தரகயயதை ஒருவைால்
அளவிட்டுக் கூறும் தைத்தகதா.
தன்னுள் இருந்து உலரகயும், உயிரிைங்கரளயும் கதான்றச் யேய்கிறான் அரவ,
தைது விரிவிகல அடங்கி நிற்க - தான் அரவகளுக்குள்கள எங்கும் நிரறந்து
விளங்குகிறான். ேரீை. ேரீரிபாவம் (உடல் உயிர்க் யகாள்ரக) என்ற ரவணவக்
ககாட்பாடு இங்கு கூறப்பட்டுள்ளது. சித்து - அசித்துக்களாகிய அரைத்ரதயும்
உடலாக உரடயவன் அவற்றின் உயிைாகத் திகழ்பவன் என்பகத உடலுயிர்க்
யகாள்ரக என்பர்.
"தன்னுறள திகரத் பதழும்தரங்க பவண் தடங்கடல் தன்னுறள திகரத்
பதழுந்தடங்குகின்ற தன்கேறபால் நின்னுறள பிறந்திறந்து நிற்பவும் திரிபவும்
நின்னுறள அடங்குகின்ற நீர்கே நின்கண் நின்றறத"

(திருச்: 10)

என்ற திருமழிரேயாழ்வார் அருளிச் யேயல் ஒப்பு கநாக்கத்தக்கது. "பைமன்,

உலரகப் பரடக்க கவறு காைணம் கவண்டாது தன்னிடமிருந்கத கதான்றச்
யேய்கிறான்" என்றரத 'தன்னுகள உலகங்கள் எரவயும் தந்து" என்றார். உயிர்கள்
வாழத் தான் இடமாய் நின்றும், அவ்வுயிர்களுக்குள் தான் அந்தர் யாமியாய்த்
திகழ்பவன்' என்ற அரிய உண்ரமரயத் யதரிவிக்கிறது,"

6248. ' "ோங்கியம், றயாகம் என்று இரண்டு தன்கேய,

வீங்கிய பபாருள் எலாம் றவறு காண்ப ;
ஆங்கு அகவ உணர்ந்தவர்க்கு அன்றி, அன் வன்
ஓங்கிய றேல் நிகல உணரற்பாலறதா ?

ோங்கியம் - ஆைாய்ச்சியால்வரும் ஞாைம்; றயாகம் - ஞாைத்ரத அனுபவமாகச்

யேயற்படுத்தும் நிரல; என்று இரண்டு தன்கேய - என்று கூறும் இைண்டு வரக
யநறிகள்; வீங்கிய பபாருள் எலாம் - நிரறந்துள்ள உலகப் யபாருள்கரள எல்லாம்;
கவறு காண்ப - கவறு படுத்துப் பகுத்து உணர்த்துவைவாம்; ஆங்கு அகவ
உணர்ந்தவர்க்கன்றி - அவற்ரற அறிந்தவர்க்கல்லாது; அன் வன் ஓங்கிய றேல்
நிகல - அப்பைமைது உயர்வற உயர்ந்த கமலான் நிரல; உணரற்பாலறதா -
உணர்ந்தறியும் தரகரமயகதா?

மூலப்பகுதிமுதல் புருடன் வரை உள்ள தத்துவங்களின் இயல்ரப

விரித்துரைப்பது ோங்கிய யநறி. இயமம் முதலிய எண் வரகப் பயிற்சிரய
கமற்யகாண்டு மைத்ரத யநறி நிறுத்தி இரறவரை உணர்வது கயாக யநறி. உலகப்
யபாருள்கரளயயல்லாம் பகுத்து உணர்த்தும் இவ்விருவரக யநறிகரளயும்
உணர்ந்தவர்ககள இரறவைது கமலாம் நிரலரய அறிவர். பிறர் உணர்ந்தறியார்
என்க வீங்கிய - மிகுந்த, அன்ைவன் - இரறவன். பாலகதா - ஓகாைம் எதிர்மரறப்
யபாருள்; உணைற் பாலதல்ல என்பது கருத்து. ோங்கியம், கயாகம் என்ற இருவரக
யநறிகரள அறிந்து உணர்ந்தவர்ககள இரறவைது சிறந்த கமலாம் நிரலரய
உணைவல்லவர் என்பது கருத்து.

6249. ' "சித்து எ அரு ேகறச் சிரத்தின் றதறிய

தத்துவம் அவன்; அது தம்கேத் தாம் உணர்
வித்தகர் அறிகுவர்; றவறு றவறு உணர்
பித்தரும் உளர் சிலர்; வீடு பபற்றிலார்.

அருேகறச் சிரத்தின் - அரிய கவதங்களின் உச்சியிகல அரமந்த; சித்பத த்

றதறிய - யமய்ப்யபாருள் எைத் யதளிந்துரைத்த; தத்துவம் அவன் - பைதத்துவமாக
விளங்குபவன் அவன்; அது தம்கேத்தாம் உணர் வித்தகர் அறிகுவர் - அதரை,
தங்கரளத் தாங்கள் உணர்ந்த ஞானிகள் நன்கு அறிவார்கள்; றவறு றவறு உணர்
பித்தரும் உளர் சிலர் - இவ்வாறன்றி கவறுகவறாக பிறழ உணரும் பித்தர்களும் சிலர்
உள்ளைர்; வீடு பபற்றிலார் - ஞானிகளும் கயாகிகளும் அரடயத்தக்க வீடு
கபறாை பைமபதப்கபற்ரறப் யபறாதவைாவர்.
'அருமரற' என்ைாது அரிய யநறிரயக் கூறும் கவதம். 'சித்து' என்றது
யமய்ப்யபாருளாை பைம் யபாருரள. அருமரறச்சிைம் கவதங்களின் உச்சி; கவதக்
கருத்துகரள விளக்கும் உபநிடதம். பித்தர். மயக்க உணர்வுரடகயார். "மரறயாய
நால்கவதத்துள்நின்ற மலர்ச்சுடகை" என்ற திருவாய் யமாழி (2313) ஒப்பு
கநாக்கத்தக்கது.

6250. ' "அளகவயான் அளப்ப அரிது; அறிவின் அப்

புறத்து
உளகவ ஆய் உபநிடதங்கள் ஓதுவ;
கிளவி ஆர் பபாருள்களான் கிளக்குறாதவன்
 களகவ யார் அறிகுவார் ? பேய்ம்கே கண்டிலார்.
அளகவயான் அளப்ப அரிது- (அந்தப் பைம் யபாருளின்
சிறப்ரப( யபாருள்கரள அளந்து துணிதற்குரிய எந்தப்
பிைமாணங்களாலும் அளந்தறிய இயலாது; அறிவின் அப்புறத்து
உளகவ- அறிவால் உணர்ந்தறிய முடியாத படி உள்ளரவகளாை
கவதப் யபாருள்கரள; ஆய் உபநிடதங்கள் ஓதுவ- ஆய்ந்து
துணிந்த உபநிடதங்கள் ஓயாதுரைக்கின்றை; கிளவியார்
பபாருள்களான்- யோல், யபாருள் இரவகளின் துரண யகாண்டு;
கிளக்குறாதவன் - இத்தரகயன் என்று கூறற்கியலாதவன்;
களகவயார் அறிகுவர் - மாயத்ரத அறிபவர் யாருளர் ?
பேய்ம்கே கண்டிலர் - அவைது யமய்நிரலரய எவரும்
கண்டவர் இல்ரல.

அளரவ - யபாருள்கரள அளந்து துணிவதற்குரிய அடிப்பரடப்

பிைமாணங்கள். உளரவ - உள்ளவரை. 'சிந்ரதயும் யமாழியும் யேல்லா நிரலரமத்து"
(திருக்குறள் - உரைப்பாயிைம்) எைப்பரிகமலழகரும், "யமாழிரயக் கடக்கும்
யபரும்புகழான்" எைத் திருவைங்கத் தமுதைாரும் (இைாமானுே நூற்றந்தாதி 7)
கூறியரவ ஒப்பு கநாக்கத் தக்கை. கைவு இங்கு மாயம். பைமனின் திறங்கரள
இக்காண்டத்தில், நாகபாேப் படலத்தில் கருடன் துதியாக வரும் பாடல்களில் (8252
8262) அற்புதமாகக் கம்பர் விளக்கியுள்ளார்.

6251. ' "மூவகக உலகும் ஆய், குணங்கள் மூன்றும் ஆய்

யாகவயும் எவரும் ஆய், எண் இல் றவறுபட்டு,
ஓவல்இல் ஒரு நிகல ஒருவன் பேய்விக
றதவரும் முனிவரும்உணரத் றதயுறோ ?
மூவகக உலகும் ஆய் - கமல், கீழ், இரட என்ற மூன்று வரகயாை
உலகங்களும்தான் ஒருவகை ஆகி; குணங்கள் மூன்றும் ஆய் - ேத்துவம், இைாஜேம்,
தாமேம் என்னும் மூன்று வரகயாை குணங்களாகவும் ஆகி; யாகவயும் எவரும் ஆய்
- உலகப் யபாருள்கள் எல்லாமும் எல்கலாரும் தாகை ஆகி; எண்ணில் றவறுபட்டு -
எண்ணற்ற கவறுபாடுகளுடன் கதான்றியும்; ஓவலில் ஒரு நிகல ஒருவன் -
நீங்குதலில்லாத ஒகை நிரலரய உரடய ஒருவன்(இரறவன்); பேய்விக -
யேய்தருளும் யேயல்கள்; றதவரும் முனிவரும் உணர - கதவர்களும், முனிவர்களும்
உணருமாறு; றதயுறோ - அளவில் சுருங்கியதாய் விடுகமா? ஆகாது.

மூவரக உலகு - உலகிலுள்ள அவன், அவள், அது என்று சுட்டத்தகுந்த மூன்று

வரகயிைதாகிய உயிரிைங்கள் எனினுமாம். அந்த உயிரிைங்களுக்குரிய ேத்துவ
குணம், ைகஜாகுணம், தாமேகுணம் யாரவயும் சித்து, அசித்துப் யபாருள்கள்
எல்லாம். யாவரும். எல்கலாரும். எண்ணற்ற கவறுபாடுள்ளவன். அகத ேமயத்தில்
நீக்கமில்லாத ஒகை நிரலரய உரடயவன் என்பரத, "ஓவலில் ஒருநிரல ஒருவன்"
என்றார்.
6252. ' "கருேமும், கருேத்தின் பயனும், கண்ணிய
தரு முதல் தகலவனும், தானும், தான்; அவன்
அருகேயும் பபருகேயும் அறிவறரல் அவர்,
இருகே என்று உகரபேயும் கடல்நின்று ஏறுவார்.
கருேமும் - நல்விரை, தீவிரை ஆகிய இருவரக விரைகளும்; கருேத்தின்
பயனும் - அந்த விரைகளால் கநரும் பயனும்; கண்ணிய தரு முதல் தகலவனும் -
விரும்பிய அப்பயன்கரள உயிர்களுக்குத் தரும் முதற் யபாருளும்; தானும் -
விரையேய்யும் கருத்தாவாகிய உயிரும்; தான் - அரைத்தும் தாைாக விளங்குபவன்
இரறவகை; அவன் அருகேயும் பபருகேயும் - அவ்விரறவைது அருரம
யபருரமகரள; அறிவறரல் அவர் - யார் அறிய வல்லவகைா, அவர்கள்; இருகே
என்றுகர பேயும் - இம்ரம, மறுரமகளாகிய இருரம என்று நூல்கள் கூறும்; கடல்
நின்று ஏறுவார் - யபருங்கடரலக் கடந்து கரை கேர்பவைாவர்.

'கருமமும் கரும் பலனுமாகிய காைணன்' என்பது திருவாய்யமாழி (3:5:10)

"யேய்விரையும் யேய்வானும் அதன் பலனும் யகாடுப்பானும், யமய்வரகயால்
நான்காகும் விதித்த யபாருள் எைக் யகாண்கட இவ்வியல்பு ரேவயநறி என்ற யபரிய
புைாணப் பாடல் (3645) ஒப்பிடத்தக்கது.

6253. ' "ேந்திரம் ோ தவம் என்னும் ோகலய,

தந்துறு பயன் இகவ, முகறயின் ோற்றிய
நந்தல் இல் பதய்வம் ஆய், நல்கும் நான்ேகற
அந்தம் இல் றவள்விோட்டு அவிசும் ஆம்-அவன். ேந்திரம் -
அப்பைமரைத் தியானிப்பதற்குரிய மந்திைங்களும்; ோதவம் - கவத மந்திைங்களால்
யேய்யப்படும் சிறந்த தவமும்; என்னும் ோகலய - என்னும் இயல்புரடய (நற
யேயல்களும்); தந்து உறு பலன் இரவ - அச்யேயல்கள் தரும் சிறந்த பயன்களும்;
முகறயின் ோற்றிய - இவற்ரற முரறப்பட அருளிய; நந்தல் இல் பதய்வோய் நல்கும்
- குரறயில்லாத யதய்வம் ஆகியும் வழங்குவான்; நான் ேகற அந்தமில்
றவள்விோட்டு - நான்கு கவதங்களும் விதித்தபடி குரறவின்றிச் யேய்யும்
யாகத்திகல யபய்யும்; அவிசும் ஆம் அவன் - கதவர் உணவாை அவி உணவும் அவகை
ஆவான்.

6254. ' "முற்பயப் பயன் தரும், முன்னில் நின்றவர்,

பிற்பயப் பயன் தரும், பின்பு றபால் அவன்;
தற் பயன் தான் பதரி தருேம் இல்கல; அஃது
அற்புத ோகயயால் அறிகிலார் பலர்.
 முற்பயப் பயன்தரும் - (அப்பைமன்) முன்கை அனுபவிப்பதற்குரிய முதிர்ந்த
விரைப்பயரைமுன்னின்று தவுவான்; முன்னில் நின்று - ஆசிரிதர்களாை அடியவர்க்கு
முன் நின்று; அவர் பிற்பயப் பயன் தரும் - அவர்கள் பின்கை நுகர்தற்குரிய முதிைாத
விரைப் பயன்கரள பின்ைர் உதவுவான்; பின்பு றபால் அவன் - பின்கை இருப்பது
கபாலிருந்து அப்பைமனுதவும்; தற்பயன்தான் பதரி - தைது பயரைத் தாகை யதரிந்து
தைவல்ல; தருேம் இல்கல - கருமம் எதுவுமில்ரல; அஃது அற்புதோகயயால் -
அதரை அவைது அற்புத மாரயயாகல; அறிகிலார் பலர் - பலர் அறிய
முடியாதவைாவர்.

உயிர்கள் அனுபவிப்பதற்குரிய முற்பயரைமுன்னும், பிற்பயரைப் பின்னும்

துய்க்கச் யேய்பவன் இரறவன் ஒருவகை ேடப் யபாருளாை விரை தாகை பயன்தை
வல்லதல்ல என்றான். யேய்விரைப் பயன் தாகை பயன் தரும். அரதச் யேய்ய ஒரு
யதய்வம் கவண்டியதில்ரல. என்று கூறிய இைணியன் உரைரய மறுத்துப் பிைகலாதன்
கூறுவதிதுயவன்க. தருமம் - யேயல் (கருமம்)

6255. ' "ஒரு விக , ஒரு பயன் அன்றி உய்க்குறோ,

இரு விக என்பகவ இயற்றி இட்டகவ;
கருதி கருதி காட்டுகின்றது,
தரு பரன் அருள்; இனிச் ோன்று றவண்டுறோ ?
இருவிக என்பகவ - உயிர்கள் யேய்த நல்விரையும் தீவிரையும் ஆகிய இருவரக
விரைகள் என்பரவ; இயற்றி

இட்டகவ - உயிர்கள் யேய்து ரவத்தைவாகும்; (அவற்றுள்) ஒரு விக ஒரு பயன்

அன்றி - ஒரு விரை ஒரு பயரைத் தருவதல்லது; உய்க்குறோ - கவறு பயன்கரளத்
தைவல்லரவகயா; கருதி கருதி காட்டுகின்றது - அடியார்கள் விரும்பிய
விரும்பிய பலன்கரளத் தைவல்லது; தருபரன் அருள் - எல்லாம் தைவல்ல
இரறவன் திருவருகள; இனிச் ோன்று றவண்டுறோ - இனி இதற்கு கவறு ோட்சியும்
கவண்டுகமா ?
'கவள்வியும் தவமுமாகிய நல்விரை இயற்றி உலக முதல்வைாக இருக்கிகறன்'
என்று கூறிய இைணியனுக்கு, யேய்யும் நல்விரைகயா தீவிரைகயா தாகம
பயன்தைவல்லை அல்ல. அரவ உயிைற்ற ேடப் யபாருள்தாகை எவ்வாறு பலன் தரும்;
அடியார் கருதிய அத்தரைப் பயன்கரளயும் தைவல்லது இரறவன் திருவருகள
என்றுணர்க என்றான் பிைகலாதன். உய்க்குகமா - யேலுத்துகமா

6256. ' "ஓர் ஆவுதி, ககடமுகற றவள்வி ஓம்புவார்,

அரா-அகண அேலனுக்கு அளிப்பறரல்; அது
 ேராேரம் அக த்தினும் ோரும் – என்பது
பராவ அரு ேகறப் பபாருள்; பயனும் அன் தால்.

றவள்வி ஓம்புவார் ககடமுகற - கவத கவள்விகரளச் யேய்து முடிப்பவர்கள்

கவள்வியின் முடிவில்; ஒரு ஆவுதி - ஓர் அவியுணவிரை; அைாஅரண -
பாம்பரணயில் அறிதுயில் அமர்ந்திருக்கும்; அேலனுக்கு அளிப்பறரல் -
திருமாலுக்குப் பரடப்பாைாயின்; அது ேராேரம் அக த்திலும் ோரும் - அந்த
அவியுணவு உலகில் உள்ள ேைம், அேைம் ஆகிய எல்லாவற்ரறயும் அரடயும்; என்பது
பராவ அரும்ேகறப் பபாருள் - என்பது பைவுதற்கு அரிய யபருரமமிக்க 'கவதங்கள்
கூறும் யபாருளாகும்; பயனும் அன் தால் - அவியுணகவ அல்லாது அந்த கவள்வியின்
பயனும் அத்தன்ரமத்கத யாகும்.

அமலன் - குற்றமற்றவன் "கவதமும் கவள்வியும் விண்ணும் இரு சுடரும் ஆதியும்

ஆைான்" என்ற யபரியதிருயமாழி (நாலாயிை.1786) ஒப்பு கநாக்கத்தக்கது.

6257. ' "பகுதியின் உட் பயன் பயந்தது; அன் தின்

விகுதியின் மிகுதிகள் எகவயும், றேலவர்
வகுதியின் வேத்த ; வரவு றபாக்கது;
புகுதி இல்லாதவர் புலத்திற்று ஆகுறோ ?
பகுதி - மூலப் பிைகிருதி; அழிவில்லாதது, அளவற்றது; முக்குணமுரடயது;
உலகுக்கு முதற்காைணமாைது; கதாற்றமும் அழிவும் இல்லாதது. பைமன்
திருவிரளயாட்டுக்குக் கருவியாய் விளங்குவது மூலப் பிைகிருதி. இதரைப்
பரிபாடல் யதாண்டு என்னும். இந்த மூலப்பிைகிருதியிலிருந்து "மான்" முதலாை
தத்துவங்கள் கதான்றும் இதிலிருந்து பலவாய் விரிந்து கதான்றும் யபாருள்கள் 'விகுதி'
எைப்படும். விகுதி-வரக மூலப்பகுதியாகிய தத்துவம் உலகுக்குக் காைணமாய் -
தன்னில் விரிந்த இருபத்துநான்கு தத்துவமாய் - திருமாலுக்கு உடலாய் விளங்கும்
என்ற ேரீை - ேரீரிபாவம் ரவணவ ேமயத்தின் அடிப்பரடக் யகாள்ரகயாகும்.
கவதாந்தம், ரேவசித்தாந்தம் கபான்ற பிற தத்துவங்களும் இக்கருத்துரடயைகவ.
ஐயைவர்கள் நூலகப் பதிப்பில் விரிவு காணலாம். பிைமன் இைாமரை கநாக்கிக் கூறும்,

"பகுதிஎன்றுளது யாதினும் பகையது பயந்த விகுதியால் வந்த விகளவு ேற்று

அதற்கு றேல்நின்ற புகுதி யாவர்க்கும் அரிய அப்புருடனும் நீ இம் மிகுதி உன்பபரு
ோகயயி ால் வந்த வீக்கம்"

என்ற பாடல் (10051) ஒப்பு கநாக்கத்தக்கது.

6258. ' "எழுத்து இயல் நாளத்தின் எண் இலா வகக,-

முழுத் தனி நான்முகன் முதல முற்று உயிர்-
 வழுத்து அரும் பபாகுட்டது ஓர் புகரயின் கவகுோல்,
விழுத் தனிப் பல் இதழ் விகர இலா முகிழ்.

எழுத்து இயல் நாளத்தின் - ஓவியத்தின் தன்ரமவாய்ந்த அழகிய தண்டிரையும்;

விழுத்தனிப்பல் இதழ் - கமலாை சிறந்த பல இதழ்கரளயும்; விகர இலா முகிழ் -
உரடய திருமாலின் நாபியில் கதான்றிய மணம் கமழும் தாமரை மலரின்; முழுத்தனி
நான்முகன் முதல - ஒப்பற்ற பிைமன் முதலாகிய; எண்ணிலாவகக முற்றுயிர் -
எண்ணற்ற உயிரிைம் முழுதும்; வழுத்து அரும் பபாகுட்டது ஓர்புகரயின்
கவகுோல் - கபாற்றுதற்கரிய யபாகுட்டிகல ஒரு பகுதியிகல வாழ்வதாகும்.

நாளம் - உள்யதாரள உரடய தண்டு எழுத்து இயல். ஓவியத் தன்ரம. முழுத்தனி -

முழுதும் தனித்தன்ரம உள்ள.

"பந்திக் கேலத் தடஞ்சூழ் அரங்கர் பகடப்பழிப்புச் சிந்தித் திடுவதும்

இல்கலகண்டீர் அத்திகேமுகற ா(டு) உந்திக் கேலம் விரிந்தால் விரியும்
உகக்ககடயில் முந்திக் குவியில் உடற குவியுமிம் மூதண்டறே"

என்ற திருவைங்கத்து மாரல (19) இங்கு ஒப்பு கநாக்கத்தக்கதாகும்.

6259. ' "கண்ணினும் கரந்துளன்; கண்டு காட்டுவார்

உள் நிகறந்திடும் உணர்வு ஆகி, உண்கேயால்,
ேண்ணினும், வானினும், ேற்கற மூன்றினும்-
எண்ணினும் பநடியவன் ஒருவன், எண் இலான்.

கண்ணினும் கரந்துளன் - இரறவன் கண்ணுக்குள்ளும் (அதைால் காண

முடியாதபடி) மரறந்திருக்கிறான்; கண்டு காட்டுவார் - தத்துவ உண்ரமகரளத்
தாமும் அறிந்து பிறருக்கும் கூறவல்ல கமகலார்களின்; உள் நிகறந்திடும்
உணர்வாகி உண்கேயால் - உள்ளத்தில் நிரறந்திருக்கும் யமய்ஞ்ஞாை உணர்வாகி
அவர்கள் உள்ளத்கத வாழ்ந்திருப்பதால்; ேண்ணினும் - நிலத்திகல (அதன் பைப்பளவு
பைத்திருந்தும்); வானினும் - வாைத்திகல (அதன் உயர்வளவு உயர்ந்திருந்தும்);
ேற்கற மூன்றினும் - மற்றுள்ள நீர்,தீ, காற்று என்பரவகளில் அவற்றிற்குரிய
குணங்களாய் நிரறந்தும்; எண்ணினும் பநடியவன் - நிரைப்பவர் நிரைப்பிலும்
யநடியவைாை; ஒருவன் எண்ணிலான் - ஒப்பற்ற ஒருவன், எண்ணற்றவடிவிைைாக
விளங்குகிறான்.
கைந்து - மரறந்து. "கைந்து எங்கும் பைந்துளன்" என்பது திருவாய்யமாழி (1:1:10) உள்
நிரறந்திடும் உணர்வு - உள்ளத்கத நிரறந்திருக்கும் ஞாை உணர்வு "உள்குவார்
உள்ளிற்யறல்லாம் உடன் இருந்து அறிதி" என்பது அப்பர் கதவாைம் (1189:3) "பூநிலாய
ஐந்துமாய் புைற்கண் நின்ற நான்குமாய் தீநிலாய மூன்றுமாய் யதளிந்த
காலிைண்டதாய் மீநிலாய யதான்றுமாகி கவறு கவறுதன்ரமயாய், நீநிலாய வண்ணம்
நின்ரையாவர் காணவல்லகை" என்ற திருச்ேந்த விருத்தம் (1) காண்க.
6260. ' "சிந்கதயின், பேய்ககயின், போல்லின்,
றேர்ந்துளன்;
இந்தியம்பதாறும் உளன்; உற்றது எண்ணி ால்,
முந்கத ஓர் எழுத்து எ வந்து, மும் முகறச்
ேந்தியும் பதமுோய்த் தகைத்த தன்கேயான்.

சிந்கதயின், பேய்ககயின், போல்லின் றேர்ந்துளன் - உயிர்களின் எண்ணத்திலும்

யேய்யும் யேயல்களிலும் கபசும் கபச்சிலும் இரறவன் கேர்ந்து
உரறபவைாவான்; இந்தியம்பதாறும் உளன் - இந்திரியங்கள் கதாறும் இருக்கிறான்;
உற்றது எண்ணி ால் - (அவன் எங்கும் நிரறந்திருக்கும்) இயல்ரப எண்ணிப்
பார்த்தால்; முந்கத ஓர் எழுத்பத வந்து - முன்பு ஒரு எழுத்தாகத் கதான்றி;
மும்முகறச் ேந்தியும் - அ,உ,ம என்னும் மூன்யறழுத்துக்களும்;
பதமுோய்த்தகைத்ததன்கேயான் - நான்கு பதங்களுமாய் தரழத்த தன்ரமயன்
ஆவான்.

இந்தியம், இந்திரியம் என்பதன் திரிபு. ஐந்து இந்திரியங்கள். யமய், வாய்,

கண், மூக்கு, யேவி என்னும் ஐம்யபாறிகள். முந்ரத ஓர் எழுத்து - 'ஓம்' என்னும்
பிைணவம். அ,உ.,ம் என்ற மூன்றும் கேர்ந்தகத 'ஓம்' இதரைக் கூட்யடழுத்து என்பார்.
பதம் - ஓம் நகமா நாைாயணாய என்பதாம்; பிைணவத்தின் விரிகவ எட்யடழுத்து
மந்திைம். "எட்டிரழயும் மூன்று ேைடுமாம் மங்கல சூத்திைம் கபாகல
எட்யடழுத்தும், மூன்று பதங்களுமாயிருப்பது திருமந்திைம்" என்பர் கமகலார்.

6261. ' "காேமும் பவகுளியும் முதல கண்ணிய

தீகேயும், வன்கேயும், தீர்க்கும் பேய்ககயான்
நாேமும், அவன் பிற நலி பகாடா பநடுஞ்
றேேமும், பிறர்களால் பேப்பற்பாலறவா ?

காேமும் பவகுளியும் முதல - காமம், ககாபம் முதலாகிய; கண்ணிய தீகேயும்

வன்கேயும் - மைம்கருதிய தீரமகரளயும் யகாடுஞ்யேயல்கரளயும்; தீர்க்கும்
பேய்ககயான் - அறகவ தீர்க்கும் யேய்ரக உரடய அப்பைமனுரடய; நாேமும் -
திருநாமத்தின் சிறப்பும்; அவன் பிற நலி பகாடா - பிற உயிர் நலிதல் யேய்யாதபடி;
பநடும் றேேமும் - உயிர்கரள நிரலயாகக் காக்கும் கேமமும்; பிறர்களால் பேப்பற்
பாலறவா - அவைது திருவருரளப் யபறாத மற்றவர்களால் கூறத்தக்கதாகமா ?
காமம், யவகுளி, மயக்கம் இரவ மூன்றும் மைத்துக்குத் தீரம பயப்பைவாம். வன்ரம
- வன்யேயல். நலி யகாடா - நலியாதவாறு. யநடுஞ்கேமம் - நிரலத்த பாதுகாப்பு.
"காமம், யவகுளி மயக்கம் இரவ மூன்றன் நாமம் யகடக்யகடும் கநாய்" (360) என்பது
குறள்.
6262. ' "காலமும் கருவியும் இடனும் ஆய், ககடப்
பால் அகே பயனும் ஆய், பயன் துய்ப்பானும் ஆய்,
சீலமும் அகவ தரும் திருவும் ஆய், உளன் -
ஆலமும் வித்தும் ஒத்து அடங்கும் ஆண்கேயான்.

ஆலமும் வித்தும் ஒத்து - யபரியயதாரு ஆலமைமும் இரவ மூன்றன் நாமம்

யகடக்யகடும் கநாய்" (360) என்பது குறள். அதன் விரதயும் கபால; அடங்கும்
ஆண்கேயான் - உலகமரைத்தும் தன்னுள் அடங்கியிருக்கும் படியாை
கபைாண்ரமயுள்ளவன்; காலமும் கருவியும் இடனுோய் - யதாழிரலச் யேய்தற்குரிய
காலம் கருவி, களன் மூன்றுமாகி; ககடப்பால் அகே பயனுோய் - யதாழிலின்
நிரறவில் அரமயும் பயனுமாய்; பயன் துய்ப்பானுோய் - அந்தப் பயரை
அனுபவிப்பவனுமாய்; சீலமும் அகவதரும் திருவுோய் உளன் - நல்யலாழுக்கமும்,
அந்த ஒழுக்கத்தால் எய்தும் யேல்வமுமாய் இருப்பவன் அப்பைமகை.

கரடப்பால் - இறுதியில். திரு யேல்வம் "ஆலமர் வித்தின் அருங்குறள் ஆைான்"

எை முன்னும் (413) கூறியுள்ளது கருதுக. அங்குக் குறிக்கப்பட்டது வாமை
அவதாைத்ரத; எனினும், அகத யதாடர் பைம்யபாருள் இலக்கணமும் ஆகின்றது.

6263. ' "உள்ளுற உணர்வு இனிது உணர்ந்த ஓகே ஓர்

பதள் விளி யாழிகடத் பதரியும் பேய்ககயின்,
உள் உளன்; புறத்து உளன்; ஒன்றும் நண்ணலான்;
தள்ள அரு ேகறகளும் ேருளும் தன்கேயான்.

உள்ளுற - (இரேயில் வல்லவர்களின்) உள்ளத்திகல யபாருந்திய; உணர்வு

இனிது உணர்ந்த ஓகே - இரேயுணர்வால் இனிகத உணைப் பட்ட ஓரேயாைது;
பதள்விளியாழிகட - யதளிந்த இரேக்கு இடமாகிய யாழின் இரடயிகல; பதரியும்
பேய்ககயின் - யவளிப்படும் காரியத்ரதப் கபால; உள் உளன் புறத்துளன் - எல்லா
உயிர்களிலும் உள்ளும், புறமும் உள்ளவைாவான்; ஒன்றும் நண்ணலான் - எனினும்
அரவகளின் தன்ரம தன்ரை அரடயாத தூய்ரம உரடயவன்; தள்ள அரும்
ேகறகளும் - ஒதுக்க இயலாத கவதங்களும் கூட; ேருளும் தன்கேயான் - அவைது
தன்ரமரயக் கூறுவதற்குக் தடுமாறும் தன்ரம உரடயவன்.

6264. ' "ஓம் எனும் ஓர் எழுத்துஅதனின் உள் உயிர்

ஆம் அவன், அறிவினுக்கு அறிவும் ஆயி ான்;
தாே மூஉலகமும் தழுவிச் ோர்தலால்,
தூேமும் க லும்றபால் பதாடர்ந்த றதாற்றத்தான்.
 ஓம் எனும் ஓர் எழுத்து அதனின் - 'ஓம்' என்று கூறப்படும் பிைணவத்தின்; உள்
உயிராம் அவன் - உள்கள அரமந்த உயிைாக இருக்கும் அப்யபருமான்;
அறிவினுக்கு அறிவும் ஆயி ான் - அறிவுக்கும் அறிவாகத் திகழ்பவைான்; தாே
மூவுலகமும் - பைந்தாமம் என்னும் பைம பதத்துடன் மற்ற மூன்று உலகங்களிலும்;
தழுவிச் ோர்தலான் - கலந்து நிரறந்துள்ளரமயால்; தூேமும் க லும் றபால் -
புரகயும் யநருப்பும் கபால் (பிரியாது); பதாடர்ந்த றதாற்றத்தான் - யதாடர்ந்து
திகழும் தன்ரமயைாம்.
தாமம் - பைந்தாமம் (பைமபதம்). புரகயும் அதற்குக் காைணமாை யநருப்பும்
கேர்ந்திருப்பது கபால எங்கும் நிரறந்து விளங்குபவன் என்பரத தூமமும் கைலும்
கபால் யதாடர்ந்த கதாற்றத்தான்" என்றார்.

6265. ' "காகலயின் நறு ேலர் ஒன்றக் கட்டிய

ோகலயின் ேலர் புகர ேேய வாதியர்
சூகலயின் திருக்கு அலால், போல்லுறவார்க்கு
எலாம்
றவகலயும் திகரயும்றபால் றவறுபாடு இலான்.

காகலயின் - (மலரும்) காலத்கத; நறுேலர் - மலர்ந்த மணமிக்க மலர்கள்; ஒன்றக்

கட்டிய - யநருங்கிப் யபாருந்துமாறு கட்டப்பட்ட; ோகலயின் ேலர்புகர ேேய
வாதியர் - மாரலயில் உள்ள பல மலர்கரள ஒத்துச் ேமயம் பற்றி வாதம்
யேய்பவர்களின்; சூகலயின் திருக்கலால் - மைஎரிவு காைணமாை மாறுபாடு
அல்லாமல்; போல்லுறவார்க்கு எலாம் - அவன்தன்ரம உணர்ந்து கூறும் ஞானிகளுக்கு
எல்லாம்; றவகலயும் திகரயும்றபால் - கடலும் அதனுள் எழுந்து அடங்கும்
அரலகளும் கபால; றவறுபாடிலான் - கவறுபாடில்லாதவைாவான்.

மாரலயில் கட்டப்பட்ட மலர்கள் கவறு கவறு நிறம், மணம்

உரடயைவாயினும். மாரலக்கு அழகூட்டும் ஒருதன்ரமயில் ஒத்திருப்பைகபால,
ேமயங்கள் புறத்கதாற்றத்தில் பல்கவறு வாதங்களால் கவறுபட்டாலும் அரவ
கூறும் யநறி-நிரல ஒன்கற. ேமயம் என்பது பைம்யபாருரள உணர்ந்து அனுபவத்தில்
கரைய ரவப்பகதயன்றி, வாத, ஆைவாைங்களுக்கு உரியது அன்று. அனுபவ
ஞானிகள் பூேல் இடார். உண்ரமரய உணர்ந்தவர்கள் கடலும் அரலயும் கபால
இரறவன் கவறுபாடற்றவன் என்பரத உணர்வர் என்பதரை "தன்னுகள
திரைத்யதழும்தைங்க யவண் தடங்கடல், தன்னுகள திரைத்யதழுந்தடங்குகின்ற
தன்ரமகபால்" என்ற திருச்ேந்த விருத்தத்தால் அறியலாம். (திவ்யப்.761.) ஆறுதல்-
கரடதல். சூரலசூல் என்ற பகுதி ஐ என்ற யபயர் விகுதி யபற்றது.

6266. ' "இன் து ஓர் தன்கேயன் இகழ்வுற்று எய்திய

 நல் பநடுஞ் பேல்வமும், நாளும், நாம் அற
ேன்னுயிர் இைத்தி ! என்று அஞ்சி வாழ்த்திற ன்,
போன் வன் நாேம்" என்று உணரச் போல்லி ான்.

இன் து ஓர் தன்கேயன் - இத்தரகய கபரியல்புவாய்ந்த இரறவரை;

இகழ்வுற்று - (அவன் யபருரம வலிரமகரள எண்ணாது) இகழ்ந்துகபசி; எய்திய
நல்பநடும் பேல்வமும் - தவபலத்தால் அரடந்துள்ள நன்ரம தரும் நிரறந்த
யேல்வத்ரதயும்; நாளும் - யபற்றுள்ள வாழ் நாரளயும்; நாம் அற - உைக்குள்ள
நற்யபயருடகை இழந்து; ேன்உயிர் இைத்தி - நிரலத்த உயிரை இழக்கப்
கபாகிறாகயஎன்று; அஞ்சி - நான் யபரிதும் பயந்து; போன் வன் நாேம்
வாழ்த்திற ன் - இதுவரை கூறிய அப்பைமைது திருநாமத்ரத வாழ்த்தலாகைன்;
என்று உணர போல்லி ான் - என்று இைணியன் உணருமாறு பிைகலாதன் கூறிைான்.

நா(ம)ம் அற-யபயரும் அழியும்படி நாமம் என்ற யோல் நாம் எை

விகாைமாயிற்று. யோன்ைவன் என்ைால் விவரித்துச் யோல்லப்பட்ட பைமன் நாமம்.
உணரும் வரகயில் பிைகலாதன் யோல்லியும் இைணியன் உணைவில்ரலகய என்பது
இைக்கத்துக்குரியது; அவ்வளவு ஆணவம்.

இைணியன் சிைந்து பிைகலாதரைக் யகால்லப்பணித்தல்

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

6267. 'எதிரில் நின்று, இகவ இகவ உகரத்திடுதலும்,

எவ் உலகமும் அஞ்ே,
முதிரும் பவங் கத போழிபகாடு மூண்டது,
முது கடற் கடு ஏய்ப்ப;
கதிரும் வா மும் சுைன்ற ; பநடு நிலம்
கம்பித்த; க கன் கண்
உதிரம் கான்ற ; றதான்றி புககக் பகாடி;
உமிழ்ந்தது பகாடுந் தீறய.

எதிரில் நின்று - தைக்கு எதிரிகல நின்றுயகாண்டு; இரவஇரவ உரைத்திடுதலும் -

பிைகலாதன் இரவகரளக் கூறவும்; எவ்வுலகமும் அஞ்ே - என்ை கநருகமாஎை,
எல்லா உலகத்தவரும் பயப்பட; முதிரும் பவம் கத போழி பகாடு - முதிர்ந்த யகாடிய
ககாபம் உரைகயாடு; முதுகடற் கடு ஏய்ப்ப மூண்டது - பழரமயாை கடலின்கண்
கதான்றிய ஆலகால விடத்ரத ஒப்ப மூண்டது; கதிரும் வா மும் சுைன்ற -
சூரியனும் வாைமும் சுழலலாயிற்று; பநடுநிலம் கம்பித்த - பைந்த நிலம் முழுதும்
நடுங்கலாயிை; க கன்கண் உதிரம் கான்ற - இைணியைது கண்கள் இைத்தம்
யோரிந்தை; புககக் பகாடி றதான்றி - ககாபத்தால் சிவந்த கண்களில்
புரகப்படலம் கதான்றியது; பகாடுந்தீ உமிழ்ந்தது - கண்கள் யகாடிய தீரயக்
கக்கிை;
 பிைகலாதன் கூறியவற்ரறக் ககட்ட இைணியன் மிகுந்த சிைம் யகாண்டான்.
அவனுக்கு எதிரில் நின்று அஞ்ோது கூறிய யமாழிகளால் இைணியன்பால்
கதான்றிய யமய்ப்பாடுகள் இச்யேய்யுளில் கூறப்பட்டை. யகாடுந்தீகய என்பதில்
ஏகாைம் அரேநிரல. யவம்கதம் - யகாடிய ககாபம். கம்பித்த - நடுங்கிை.
புரகக்யகாடி - புரகப் படலம்.

6268. ' "றவறும் என்ப ாடு தரும் பகக

பிறிது இனி றவண்டபலன்; விக யத்தால்,
ஊறி, என்னுறள உதித்தது; குறிப்பு
இனி உணர்குவது உளது அன்றால்;
ஈறு இல் என் பபரும் பககஞனுக்கு
அன்பு ோல் அடிபயன் யான்-என்கின்றான்;
றகாறிர்" என்ற ன்; என்றலும், பற்றி ர்,
கூற்றினும் பகாகல வல்லார்.

றவறும் என்ப ாடு தரும்பகக - (இவரைவிட) கவறாக எைக்குத் துன்பத்ரதத்

தருகின்ற பரக; பிறிது இனி றவண்டபலன் - கவறு ஒன்று இனி எைக்கு
கவண்டியதில்ரல; விக யத்தால் ஊறி - தீவிரையிகலகய ஊறித் திரளத்து;
என்னுறள உதித்தது - (எைக்குப்பரக) எைக்குள்கள கதான்றியதாயிற்று); குறிப்பு
இனி உணர்குவது - இவைது உளக்குறிப்ரபப் பற்றி இனிகமல்
யதரியகவண்டியது; உளது அன்றால் - ஒன்றும் இல்ரல; ஈறில் என் பபரும்
பககஞனுக்கு - முடிகவ இல்லாத எைது யபரிய பரகவைாை திருமாலுக்கு; அன்பு
ோல் அடிபயன்யான் என்கின்றான் - மிக்க அன்புரடய அடியவன் நான் என்றான்;
றகாறிர் என்ற ன் - இவரைக் யகால்லுங்கள் என்றான்; என்றலும் - என்று இைணியன்
கூறியவுடகை; கூற்றினும் பகாகலவல்லார் - எமரைவிட யகாரலத் யதாழில்
வல்லவீைர்கள்; பற்றி ர் - பிைகலாதரைப் பற்றலாயிைர்.

வீைர் பிைகலாதரைக் யகால்ல முயல்தலும், அவன் உய்தலும்

6269. 'குன்றுறபால் ேணி வாயிலின் பபரும் புறத்து
உய்த்த ர், ேழுக் கூர் வாள்
ஒன்று றபால்வ ஆயிரம் மீது
எடுத்து ஓச்சி ர்-"உயிறராடும்
தின்று தீர்குதும்" என்குநர், உரும் எ த்
பதழிக்குநர், சி றவைக்
கன்று புல்லிய றகாள் அரிக் குழு எ க்
க ல்கின்ற தறுகண்ணார்.
உயிபராடும் தின்று தீர்குதும் என்குநர் - இவரை உயிகைாடு தின்று தீர்ப்கபாம் என்று
கூறுபவர்களும்; உரும் எ த் பதழிக்குநர் - இடிகயாரே கபாலப் யபருங்குைல்
எடுத்து அதட்டுபவர்களும்; சி றவைக்கன்று புல்லிய - சிைம் மிக்க யாரைக் கன்று
ஒன்ரறப் பற்றிக் யகாண்ட; றகாள் அரிக் குழு எ - யகால்லவல்ல சிங்கக் கூட்டம்
கபால; க ல்கின்ற தறுகண்ணார் - ககாபத்தால் யபாங்கும் யகாடியவர்களும்
ஆைவீைர்கள்; குன்று றபால் ேணிவாயிலின் - குன்ரறப் கபான்ற அழகிய அைண்மரை
வாயிலுக்கு; பபரும்புறத்து உய்த்த ர் - அப்புறத்கத பிைகலாதரைக் யகாண்டு
யேன்றைர்; ேழு கூர்வாள் - மழுக்களும் கூரிய வாள்களும் ஆக; ஒன்று றபால்வ
ஆயிரம் - ஒன்ரறப் கபான்ற ஆயிைம் ஆயுதங்கரள; மீபதடுத்து ஓச்சி ர் - எடுத்துப்
பிைகலாதன் கமல் வீசிைார்கள்.

தீர்குதும் - தீர்ப்கபாம். என்குநர் - என்கபார். உரும் - இடி கவழம். யதழித்தல் -

அதட்டுதல். அரிக்குழு - சிங்கக் கூட்டம்.

6270. 'தாயின் ேன்னுயிர்க்கு அன்பி ன்தன்க ,

அத் தவம் எனும் தகவு இல்றலார்
"ஏ" என் ோத்திரத்து எய்த ,
எறிந்த , எறிபதாறும் எறிறதாறும், -
தூயவன்தக த் துகண எ உகடய
அவ் ஒருவக த் துன் ாதார்
வாயின் கவத ஒத்த – அத்துகண
ேழுபவாடு பகாகல வாளும்.

ேன்னுயிர்க்குத் தாயின் அன்பி ன்தன்க - உலகத்து உயிரிைங்களுக்யகல்லாம்

தாரயப் கபான்ற அன்புரடய பிைகலாதரை; அத்தவம் எனும் தகவு இல்றலார் -
தவம் என்னும் யபரும் தரகரம இல்லாத அந்த வீைர்கள்; 'ஏ' என் ோத்திரத்து - 'ஏ'
எைக் கூறும் கநைத்திற்குள்; எய்த எறிந்த - எய்த அம்புகளும், எறிந்த கவல், மழு
கபான்றரவகளும்; எறிபதாறும் எறிறதாறும் - பலமுரறயும் எறியும் கபாயதல்லாம்;
தூயவன்தக - தூய்ரம வடிவாை எம்யபருமாரைகய; துகண எ உகடய
அவ்பவாருவக - துரணயாக உரடய அந்த ஒப்பற்ற ஒருவைாை பிைகலாதரை;
அத்துகண ேழுபவாடு பகாகலவாளும் - வீைர்கள் எறிந்த அத்தரை மழுக்களும்,
வாட்களும்; துன் ாதார் வாயில் கவத ஒத்த - பரகவர்கள் வாயால் ரவது கூறிய
வரேச் யோற்கரள ஒத்து எந்தத் தீரமயும் யேய்யாதைவாயிை.

தூயவன் - பைமன். துன்ைாதார் - பரகவர் தகவு - தரகரம (கமன்ரம) ஒருவன் -

ஒப்பில்லாதவன். 'தாயினும் அன்பன்' எை இரறவரைக் கூறுவர் கமகலார்;
இங்குக் கம்பர் பிைகலாதரைக் குறிப்பிடுவது அவன் யபருரமரயக் காட்டும்
'தாயின் நல்லான்' என்று இலக்குவன் குகரைக் கூறியது (1964) நிரைக. பகவானுக்கு
உரிய இயல்பு பாகவதனுக்கு ஆயிற்று.

6271. 'எறிந்த, எய்த , எற்றி , குத்தி ,

 ஈர்த்த , பகட யாவும்
முறிந்து, நுண் பபாடி ஆயி ; முடிந்த ;
முனிவு இலான் முழு றேனி
போறிந்த தன்கேயும் பேய்தில ஆயி ;
தூயவன் துணிவு ஒன்றா
அறிந்த நாயகன் றேவடி ேறந்திலன்
அயர்த்திலன், அவன் நாேம்.

எறிந்த எய்த - வீசி எறிந்த கவல் முதலியைவும், வில்லில் பூட்டி எய்த அம்பு
முதலாைரவயும்; எற்றி , குத்தி - யவட்டியவாள் முதலியைவும், குத்திய ஈட்டி
முதலாைரவயும்; ஈர்த்த பகடயாவும் - பிளக்கும்படி ஓச்சிய மழு முதலியைவும்
ஆகிய எல்லா ஆயுதங்களும்; முறிந்து நுண் பபாடி ஆயி முடிந்த - முறிந்து
நுண்ணிய துகள்களாகி முடிந்துகபாயிை; முனிவு இலான் முழுறேனி - சிைத்ரத
யவன்றவைாை அந்தப் பிைகலாதனுரடய முழுரமயாை திருகமனிரய; போறிந்த
தன்கேயும் பேய்திலவாயி - யோரிந்த தன்ரமயும் யேய்யாதைவாயிை; தூயவன்
துணிவு ஒன்றா - தூயவைாகிய பிைகலாதன் தன் துணிந்த முடிவில் ஒன்றியவைாக;
அறிந்த நாயகன் - தான் யதளிந்து அறிந்த தரலவைாை திருமாலின்; றேவடி
ேறந்திலன் - யேம்ரமயாை திருவடிகரள மறக்கவில்ரல; அவன் திரு நாேம்
அயர்த்திலன் - அப்பைமைது திருநாமத்ரதயும் மறந்தானில்ரல;

தாக்கும் கருவிகளின் பல்கவறு வரககரள அவற்றின் யேயல் குறித்த பல

விரைச் யோற்களால் குறித்தார் ஒன்றா - ஒன்றி. துணிவு ஒன்றா - தான் துணிந்த
துணிவிகலகய ஒன்றிநின்று. யேம்ரம + அடி = கேவடி நிறத்தால்மட்டுமன்றி
அடியவர் துயர் நீக்குதலில் யபருமளவு துயர் அறுமாதலின் பண்பிலும் யேம்ரம
உரடய அடி எை அறிதல் கவண்டும்.

6272. ' "உள்ள வான் பகட உலப்பில யாகவயும்

உக்க - உரறவாய்! - நின்
பிள்கள றேனிக்கு ஓர் ஆனி வந்திலது; இனிச்
பேயல் என்பகால், பிறிது ?" என் ,
"கள்ள உள்ளத்தன் கட்டி ன் கருவிகள்;
கதுபே க் க ல் பபாத்தித்
தள்ளுமின்" எ உகரத்த ன்; வயவரும்,
அத் பதாழில் தகலநின்றார்.

"உரறவாய் - வலிரமமிக்கவகை!; உள்ளஉலப்பிலயாகவயும் வான்பகட -

எங்களிடம் உள்ள அளவற்ற சிறந்த பரடக்கலங்கள் எல்லாகம; உக்க -வீகண
அழிந்து யபாடிந்தை; நின் பிள்கள றேனிக்கு - உைது ரமந்தைது உடலுக்கு; ஓர் ஆனி
வந்திலது - ஒருவிதத் துன்பமும் வைவில்ரல; பிறிது இனிச் பேயல் என்பகால் - கவறு,
இனி எங்கள் காரியம் என்ை ?; என் -என்று வீைர்கள் இைணியரைக் ககட்க; கதும்
எ க் க ல் பபாத்தித் தள்ளு மின் - விரைவாக யநருப்ரப மூட்டி அதில் அவரைத்
தள்ளுங்கள்; எ உகரத்த ன் - என்று இைணியன் வீைர்கரள கநாக்கிக் கூறிைாை;்
வயவரும் - அந்த வீைர்களும்; அத் பதாழில் தகல நின்றார் - அந்தக் காரியத்ரதச்
யேய்யத் தரலப்பட்டார்கள்.

வான் பரட - சிறந்த ஆயுதங்கள். உக்கை - யபாடிந்தை. ஆனி - துன்பம் (ஹானி

என்ற வடயமாழிச் யோல்லின் சிரதவு). கதும் - விரைந்து. யபாத்தி - மூட்டி. பைமன்
அருளால் தப்பிைான் எை இைணியன் ஏற்கவில்ரல; மாய மந்திைங்களால்தான்
பிைகலாதன் கருவிகரளக் கட்டிவிட்டான் எைக் கூறுகிறான். ஆணவத் திரையின்
மரறப்பு எப்கபாதும் உண்ரம காணவிடாது.

6273. 'குழியில் இந்த ம் அடுக்கி ர், குன்று எ ;

குடம்பதாறும் பகாணர்ந்து எண்பணய்
இழுது பநய் போரிந்திட்ட ர்; பநருப்பு
எழுந்திட்டது, விசும்பு எட்ட;
அழுது நின்றவர் அயர்வுற, ஐயக ப்
பபய்த ர்; "அரி" என்று
பதாழுது நின்ற ன், நாயகன் தாள் இகண;
குளிர்ந்தது, சுடு தீறய.

குழியில் குன்பற இந்த ம் அடுக்கி ர் - தீமூட்டத் யதாடங்கிய வயவர் யபரிய

குழியிகல மரலகபால விறகுகரள அடுக்கிைார்கள்; எண்பணய், இழுது, பநய் -
எண்யணயும், யவண்யணயும், யநய்யும்; குடம் பதாறும் பகாணர்ந்து - குடம்
குடமாகக் யகாண்டுவந்து; போரிந்திட்ட ர் - அடுக்கிய விறகின்மீது
யோரிந்தார்கள்; விசும்புஎட்ட பநருப்பு எழுந்திட்டது - ஆகாயத்ரதத் யதாடும்படி
யநருப்புகமகல எழுந்தது; அழுது நின்றவர் அயர்வுற - இதரைப் பார்த்துக்
யகாண்டிருந்த பலரும் அழுது கோர்வரடயும்படி; ஐயக ப் பபய்த ர் -
கபைறிஞைாை பிைகலாதரை தீயிலிட்டைர்; 'அரி' என்று நாயகன்தாள்
இகணபதாழுது நின்ற ன் - திருமாலின் திருவடிகரளத் தியானித்து 'அரி' என்று கூறி
வணங்கி நின்றான் பிைகலாதன்; சுடு தீ குளிர்ந்தது - சுடு யநருப்பு குளிர்ந்திருந்தது.
(பிைகலாதனுக்கு எவ்வித ஊறுமில்ரல).

இந்தைம் - விறகு. இழுது - யவண்யணய். ஐ வியப்பாகும் என்பது

யதால்காப்பியம். ஐயன் வியப்பின் நிரலக் களமாகிய தரலவன் (பிைகலாதன்)

6274. 'கால பவங் க ல் கதுவிய காகலயில்,

கற்பு உகடயவள் போற்ற
சீல நல் உகர சீதம் மிக்கு அடுத்தலின், -
 கிழிபயாடு பநய் தீற்றி,
ஆலம் அன் நம் அரக்கர்கள் வயங்கு
எரி ேடுத்தலின், - அனுேன்தன்
கூலம் ஆம் எ , என்புறக் குளிர்ந்தது,
அக் குரு ேணித் திரு றேனி.

அக்குருேணித் திருறேனி - அந்தப் பிைகலாதனுரடய அழகிய மணி கபான்ற

நிறத்ரத உரடய திரு கமனியாைது; கால பவங்க ல் கதுவிய காகலயில் - ஊழித்
தீரயப் கபான்ற யகாடிய யநருப்புப் பற்றத் யதாடங்கிய யபாழுதிகல;
கற்புகடயவள் போற்ற - கற்பைசியாை சீதாபிைாட்டி கூறிய; சீலநல்உகர - ஒழுக்கம்
மிக்க நல்ல யோற்கள்; சீதம் மிக்கு அடுத்தலின் - குளிர்ச்சி மிகுந்து யநருங்கியதாகல;
கிழிபயாடுபநய்தீற்றி - துணிரயச் சுற்றி அதன்கமல் யநய் யோரிந்து; ஆலம்
அன் நம் அரக்கர்கள் - விடத்ரத ஒத்த தீயவைாை நமது அைக்க வீைர்கள்; வயங்கு
எரிேடுத்தலின் - ஒளிரும் யநருப்ரப மூட்டியதால்; அனுேன்தன் கூலம் ஆம் எ -
அனுமன் வால் எவ்வாறு குளிர்ந்து நின்றகதா அது கபால; என்புறக் குளிர்ந்தது -
எலும்பிைளவும் குளிர்ந்தது.
அல்லலுறும் கபாதும் அருளாளர் கமனி சுடச்சுடரும் யபான்கபால் யதய்விகப்
யபாலிகவாடு விளங்கும் என்பரதக் குருமணித் திருகமனி என்ற விழுமிய
யதாடைால் குறித்தார். பிைாட்டியின் யோல்லால் அனுமரை யநருப்புச் சுடாரமயும்
குளிர்ந்தரமயும் முன் (5931, 5932) பிணிவிட்டு படலத்தில் உணர்த்தப்பட்டை.
இைாவணன் அறிந்த யேய்தி ஆதலின் அதரை உவரமயாகக் கூறிைன். காலம் -
ஊழிக்காலம். கதுவ - பற்ற. கற்புரடயவள் - சீதர்பிைாட்டி, கூலம் - வால். என்புற -
எலும்பிைளவு. குரு - நிறம். மணி - நீலமணி. உரைசீதம் (உரையாகிய சீதம்) உருவகம்.

6275. ' "சுட்டது இல்கல நின் றதான்றகல,

சுடர்க் க ல் சுழி படர் அழுவத்துள்
இட்டறபாதிலும்; என் இனிச் பேயத் தக்கது ?"
என்ற ர், இகல் பவய்றயார்.
"கட்டி, தீகயயும் கடுஞ் சிகற இடுமின்;
அக் கள்வக க் கவர்ந்து உண்ண
எட்டுப் பாம்கபயும் விடுமின்கள்"
என்ற ன், எரி எழு தறுகண்ணான்.

நின்றதான்றகல - உன்ரமந்தைாை பிைகலாதரை; சுடர்க்க ல் சுழிபடர்

அழுவத்துள் - சுடர் விட்யடரியும் யநருப்பு சுழித்து எழுகின்ற யபருங்குழிக்குள்;
இட்ட றபாதிலும் - தள்ளி விட்ட கபாதும்; சுட்டதில்கல - (அப்யபருந்தீ அவரைச்)
சுட்டகத இல்ரல; என்இனிச் பேயத்தக்கது - இனிநாங்கள் யேய்யத்தகுந்த யேயல்
என்ை; என்ற ர் இகல்பவய்றயார் - பரகரமமிக்க யகாடியவர்களாை வீைர்கள் என்று
கூறிைர்; எரி எழுதறுகண்ணான் - தீப்யபாறிபைக்கும் கண்கரளஉரடய இைணியன்
(அரதக் ககட்டுப்பின்); கட்டித் தீகயயும் கடுஞ்சிகற இடுமின் - நமது ஆரணரய
மறுத்த அந்த தீக்கடவுரள, கால்ரககரளக் கட்டி சிரறயிகல தள்ளுங்கள்;
அக்கள்வக க் கவர்ந்து உண்ண - அந்த வஞ்ேகரைக் கவர்ந்து உண்ணும்படி;
எட்டுப்பாம்கபயும் - எட்டு நாகங்கரளயும்; விடுமின்கள் - யகாண்டுவந்து விடுங்கள்
என்றான்.

அழுவம் - யபருங்குழி. எட்டுப்பாம்புகள் கார்க்ககாடகன், அைந்தன், குளிகன்,

ேங்கபாலன், தட்ேகன், பதுமன், மகாபதுமன், வாசுகி என்றும் எட்டு நாகங்களாம்.
சிலுரவயில் அரறயப்பட்ட ஏசுநாதரின் கமனிரயத் தன்ைரிய திருகமனி எை
இைட்ேணிய யாத்திரிகம் குறித்த (இைட்ேணிய ேரிரதப்படலம் 342)
ஒப்பிடத்தக்கது.

6276. அ ந்தற முதலாகிய நாகங்கள்,

"அருள் என்பகால் ?" எ , அன் ான் நிக ந்த ோத்திரத்து
எய்தி , பநாய்தினில்;
பநருப்பு உகு பகு வாயால்,
வக ந்ததாம் அன் றேனியி ான் தன்றேல்,
வாள் எயிறு உற ஊன்றி,
சி ம் தம் மீக்பகாள, கடித்த ; துடித்திலன்,
திருப் பபயர் ேறவாதான்.

அ ந்தற முதலாகிய நாகங்கள் - அைந்தன் முதலாை எட்டுப் பாம்புகளும்;

'அருள் என் பகால்' என் - அருள் யகாண்டு எங்கரள அரழத்தது எதற்காக என்று
ககட்டு; அன் ான் நிக ந்து ோத்திரத்து எய்தி - அந்த இைணியன் நிரைத்த
மாத்திைத்திகல வந்து அரடந்தை; பநாய்தினில் - விரைவாக (இைணியன்
கட்டரளப்படி); பநருப்பு உகு பகுவாயால் - யநருப்ரப உமிழும் யபரிய வாயிைால்;
வக ந்த தாம் அன் றேனியி ான் தன்றேல் - அழகாகச் யேய்து ரவத்தது கபான்ற
பிைகலாதன் உடலின் கமல்; வாள் எயிறு உற ஊன்றி - கூரிய பற்கள் உறும்படி
ஊன்றி; சி ம் தம் மீக் பகாள கடித்த - ககாபம் கமகலாங்க கடித்தை; திருப்பபயர்
ேறவாதான் - பைமைது திருநாமத்ரத மறவாத உள்ளத்தவைாை பிைகலாதன்;
துடித்திலன் - (எட்டுப்பாம்புகள் கடித்தும்) துடித்தாைல்லன்.

'வரைந்தரைய திருகமனி வள்ளல்' (690) எை இைாமபிைாரை முன் குறித்த

யதாடைாகலகய இங்கக பிைகலாதரைக் கவிஞர் குறித்தார். இயற்ரகப் பரடப்பில்
முழு அழகும் அரமதல் அருரம; ஆைால், யேயற்ரகயில் அழயகலாம்
முற்றிலும் அரமயுமாறு யேய்யமுடியும். சிற்பி ஒருவன் அழகுமுற்றுறச் யேய்த
பாரவ கபான்றவன் பிைகலாதன் பகுவாய் - பிளந்தவாய் வரைதல் - புரைதல்
(அழகு படுத்துதல்) உற - பதிய. மீக்யகாள - கமகலாங்க.
6277. 'பக்கம் நின்றகவ பயத்தினின் புயற் ககறப்
பசும் பு ல் பகு வாயின்
கக்க, பவஞ் சிகறக் கலுைனும்
நடுக்குற, கவ்விய காலத்துள்,
பேக்கர் றேகத்துச் சிறு பிகற நுகைந்த
பேய்ககய, வலி சிந்தி
உக்க, பற் குலம்; ஒழுகி , எயிற்று
இரும் புகரபதாறும் அமிழ்து ஊறி.
அகவ பக்கம் நின்று - அந்தப் பாம்புகள் பிைகலாதனுக்கு அருகக நின்று;
பயத்தினில் - (இைணியைது ஆரணரய மீறிைால் என்ை யேய்வாகைா) என்ற
பயத்திைால்; புயற்ககறப் பசும்பு ல் - கமகம் கபால கரிய நச்சுக்கரற படிந்த பசிய
இைத்தம்; ப குவாயின் கக்க - பிளவுபட்டவாயிலிருந்து சிந்த; பவஞ்சிகறக்
கலுைனும் நடுக்குற - யவவ்விய இறகுகரள உரடய கருடனும் அஞ்சி நடுங்க;
கவ்விய காலத்துள் - பிைகலாதரைக் கடித்துக் கவ்விய கபாது; பேக்கர் றேகத்துள் -
சிவந்த நிறமுரடய கமகத்திகல; சிறு பிகற நுகைந்த பேய்ககய - சிறிய பிரறச்
ேந்திைன் நுரழந்த யேயரலப் கபான்றை; வலி சிந்தி - தமது வலிரமரய இழந்து;
உக்க பற்குலம் - பற்களின் யதாகுதி உதிர்ந்தை; எயிற்று இரும்புகர பதாறும் -
பற்களின் யபரிய துரளகள் கதாறும்; அமிழ்து ஊறி ஒழுகி - அமுதம் ஊறி
ஒழுகுவைவாயிை.
புயல் - கமகம் (கரிய) பசும்புைல் - இைத்தநீர். கலுழன் - கருடன். யேக்கர் -
யேந்நிறம். அரவ, பக்கம் நின்று, வாயில் - புைல்கக்க கவ்விய காலத்துள் -
யேய்ரகய - உக்க பற்குலம் - அமிழ்து ஒழுகிை எை இரயயும். நாகங்கள் உகுத்த
நஞ்சு அமுதாயிற்று அஷ்ட நாகங்களும் யதய்விகச் ேன்னிதியில் பலம் இழந்து,
பல்லும் இழந்தை.

கலிவிருத்தம்

6278. ' "சூைப் பற்றி சுற்றும் எயிற்றின்

றபாைக்கிற்றில' என்று புகன்றார்;
"வாழித் திக்கின், ேயக்கின் ேதம் தாழ்,
றவைத்துக்கு இடுமின்" எ விட்டான்.
சுற்றும் சூைப்பற்றி - (பாம்புகள் வலியிழந்து - பற்கள் உதிைப் பார்த்த
வீைர்கள் இைணியனிடம் யேன்று பிைகலாதரை) சுற்றிலும் சூழ்ந்து பற்றிய
பாம்புகள்; எயிற்றின் றபாைக் கிற்றில - பற்களால் அவனுடரலப் பிளக்கும் வன்ரம
இலவாயிை; என்று புகன்றார் - என்று கூறிைார்கள் (அரதக் ககட்ட இைணியன்);
திக்கின் ேயக்கின் ேதம் தாழ் றவைத்துக்கு இடுமின் - மயக்கம் உரடயதும் மதம்
யகாண்டது மாை திக்குயாரைக்கு இடுங்கள்; எ விட்டான் - என்று கூறி
அனுப்பிைான்.
கிற்றில - இயலாதைவாயிை. ஆற்றரல உணர்த்தும் 'கில்' என்னும்
இரடச்யோல்ரலப் பகுதியாகக் யகாண்டு 'கிற்றில' என்னும் விரைமுற்று
உருவாகியது வாழி - அரே. திக்கின் கவழம் இங்கக கிழக்குத் திரேக்குரிய
ஐைாவதம் என்ற யாரை. இங்கக குறித்த கிழக்யகன்பது அடுத்த பாடலில்
யதளிவாகும். மதம் தாழ் - மதம் மிகுந்து.

6279. 'பகேயில் தங்கல் இல் சிந்கதயர் பல்றலார்

திகேயில் பேன்ற ர்; "பேப்பி ன்" என்னும்
இகேயில் தந்த ர்-இந்திரன் என்பான்
விகேயின் திண் பகண பவஞ் சி றவைம்.

பகேயில் தங்கல் இல் சிந்கதயர் பல்றலார் - இைக்கம் எனும் பண்பிகல தங்காத

மைத்திைைாை வீைர்கள் பலர்; திகேயில் பேன்ற ர் - (கிழக்குத்) திரே கநாக்கிச்
யேன்றார்கள்; 'பேப்பி ன்' - (இைணியன் யாரைரய அரழத்துவைக் கூறிைான்;
என்னும் இகேயில் - என்ற யோல்லால், இந்திைன் உடகை அனுமதிதை); தந்த ர் -
(யாரைரயக்) யகாணர்ந்தார்கள்; இந்திரன் என்பான் - இந்திைன்
என்பவனுக்குரியதும்; விகேயின் திண்பக - வலிய, யபரிய தந்தங்கரளக்
யகாண்டதும்; பவஞ்சி றவைம் - மிக்க ககாபத்ரத உரடயதுமாை
ஐைாவதத்ரத(க்யகாணர்ந்தைர்).

பரே - இைக்கம். இரே - யோல். பரண - தந்தம். விரே - வலிரம.

6280. 'ககயில், கால்களில், ோர்பு, கழுத்தில்,

பதய்வப் பாேம் உறப் பிணி பேய்தார்;
கேயல் காய் கரி முன் உற கவத்தார்;
பபாய் அற்றானும் இது ஒன்று புகன்றான்:

ககயில் கால்களில் - (பிைகலாதனுரடய) ரககளிலும் கால்களிலும்; ோர்பு,

கழுத்தில் - மார்பிலும் கழுத்திலும்; பதய்வப் பாேம் உற - யதய்வத்தன்ரமஉள்ள
பாேம் யபாருந்தி இருக்க; பிணி பேய்தார் - கட்டிைார்கள்; கேயல் காய் கரிமுன் -
மயக்கம் யகாண்ட ககாபம் மிக்க அந்த யாரையின்முன்; உற கவத்த ர் -
யநருக்கமாக ரவத்தார்கள்; பபாய் அற்றானும் - (அப்கபாது) யபாய்ரம
இல்லாதவைாை பிைகலாதன்; இது ஒன்று புகன்றான் - (பின்வரும்) இந்த ஒரு
யோல்ரலச் யோல்லலாைான்.

பாேம் - கயிறு. ரமயல் - மயக்கம். அைக்க வீைர்கள ் பிைகலாதரை ரக, கால்,

மார்பு, கழுத்தில்கயிறு யகாண்டு கட்டிைர்.
 6281. ' "எந்தாய் ! - பண்டு ஓர் இடங்கர் விழுங்க, -
முந்தாய் நின்ற முதல் பபாருறள ! என்று,
உன் தாய் தந்கத இ த்தவன் ஓத,
வந்தான் என்தன் ே த்தி ன்" என்றான்.

எந்தாய் - என் தந்ரதகய!; பண்டு ஓர் இடங்கர் விழுங்க - முன்யபாருநாள் ஒரு

முதரல பற்றி விழுங்கத் யதாடங்க; முந்தாய்நின்று - முந்தி வந்து காத்து நின்று;
முதல் பபாருறள என்று - உலகுக் யகல்லாம் முதல் யபாருளாகத் திகழ்பவகை எை;
உன்தாய்தந்கத இ த்தவன் ஓத - உைது தாய், தந்ரதயின் இைத்தவைாைவன்
(ககஜந்திைன்) கூறி கவண்ட; வந்தான் - வந்து காத்தவைாைபைமன்; என்றன்
ே த்தி ன் என்றான் - எைது மைத்திகல இருக்கிறான் என்றான்.

இடங்கர் - முதரல. முந்தாய் நின்ற - முன்வந்துநின்ற.

6282. 'என் ா முன் ம், இருங் களிறும் தன்

பபான் ஆர் ஓகட பபாருந்த, நிலத்தின்,
அன் ாக த் பதாழுது, அஞ்சி அகன்றது;
ஒன் ார் அத் திறம் எய்தி உகரத்தார்.

என் ாமுன் ம் - என்று பிைகலாதன் யோல்வதற்கு முன்கை; இருங்களிறும் -

யபரிய யாரையாை ஐைாவதமும்; தன்பபான் ார் ஓகட நிலத்தின் பபாருந்த - தைது
யபான்மயமாை யநற்றிப் பட்டம் நிலத்திகல யபாருந்த; அன் ாக த் பதாழுது -
அத்தரகய பிைகலாதரை வணங்கி; அஞ்சி அகன்றது - (அவரைத் துன்புறுத்தப்)
பயந்து யேன்றது; ஒன் ார் - பரகவைாை அசுை வீைர்கள்; அத்திறம் எய்தி உகரத்தார் -
இைணியரை அரடந்து, அந்தச் யேய்திரயக் கூறிைர்.

6283. ' "வல் வீகரத் துயில்வாக ேதித்து, என்

நல் வீரத்கத அழித்தது; நண்ணுற்று,
ஒல்வீர்! ஒற்கற உரக் கரிதன்க க்
பகால்வீர்" என்ற ன், பநஞ்சு பகாதிப்பான்.

பநஞ்சு பகாதிப்பான் - (வீைர் கூறியது ககட்டு) மைம் குமுறிக் யகாதிப்பவைாை

இைணியன்; வல் வீகரத்துயில் வாக ேதித்து - வலிய கடலிகல தூங்கிக்
யகாண்டிருப்பவரைப் யபரிதாக மதித்து; என் நல்வீரத்கத அழித்தது - எைது நல்ல
வீைத்ரத இந்த யாரை அழித்துவிட்டகத; ஒல்வீர் - வல்லவர்ககள; ஒற்கற உரக்
கரிதன்க நண்ணுற்று - (துரணயின்றி) ஒற்ரறயாக உள்ள அந்த வலிரமமிக்க
யாரைரயத் கதடி; பகால்வீர் - யகால்வீைாக என்றைன்.
 வல்வீரை - வலிய கடல்.

6284. 'தன்க க் பகால்லுநர் ோருதறலாடும்,-

பபான்க க் பகால்லும் ஒளிப் புகழ் பபாய்யா
ேன்க க் பகால்லிய வந்தது - வாரா
மின்க க் பகால்லும் பவயில் தின் எயிற்றால்.

தன்க க் பகால்லுநர் ோருதறலாடும் - இைணியன் ஆரணப்படி தன்ரைக்

யகால்வதற்கு வீைர்கள் வந்ததும்; வாரா மின்க க் பகால்லும் - வந்து, மின்ைரல
யவல்லத்தக்க; பவயில்தின் எயிற்றால் - யவய்யிரலயும் தின்னும் ஒளிமிக்க
தந்தங்களால்; பபான்க க் பகால்லும் - யபான்ரையும் ஒளி மழுங்கச் யேய்யும்;
ஒளிப்புகழ் - ஒளிபரடத்த புகழ்மிகுந்த; பபாய்யாேன்க - யபாய்ம்ரமயில்லாத
இளவைேைாை பிைகலாதரை; பகால்லியவந்தது - யகால்லுவதற்கு வந்தது.
மின்ைரலயும், சூரியரையும் விட மிக்க ஒளியுரடய தந்தம் என்பதால்
'மின்ரைக் யகால்லும் யவயில்தின் எயிறு" என்றார்.

6285. 'வீரன் திண் திறல் ோர்பினில் பவண் றகாடு

ஆரக் குத்தி அழுத்திய நாகம்,
வாரத் தண் குகல வாகை ேடல் சூழ்
ஈரத் தண்டு எ , இற்ற எல்லாம்.

வீரன்திண் திறல் ோர்பினில் - யமய்வீைைாை பிைகலாதனுரடய வலிய,

ஆற்றல்மிக்க மார்பில்; பவண் றகாடு ஆரக் குத்தி - யவண்ரம நிறமாை தந்தங்கள்
யபாருந்துமாறு குத்தி; அழுத்திய நாகம் - அழுந்தும்படி யேய்த அந்த யாரை; வாரத்
தண்குகல வாகை - விருப்பம் மிக்க குளிர்ந்த குரல தள்ளிய வாரழ மைத்திைது;
ேடல்சூழ் ஈரத்தண்டு எ - மடல்களால் சூழப்பட்ட ஈைமாை தண்டு என்னும்படி;
எல்லாம் இற்ற - எல்லாத் தந்தங்களும் ஒடிந்து சிரதந்தை. நாகம் - யாரை;
ஐைாவதம், நான்கு தந்தங்கரள உரடயது. 'எல்லாம் இற்றை' என்றதால் அந்த நான்கு
தந்தங்களும் முறிந்தை என்க.

6286. 'பவண் றகாடு இற்ற , றேவலர் பேய்யும்

கண் றகாடல் பபாறியின் கடிது ஏகி,
"எண் றகாடற்கு அரிது" என் , பவகுண்டான்,
திண் றகாகடக் கதிரின் பதறு கண்ணான்.
 பவண் றகாடு இற்ற - ஐைாவதத்தின் யவண்ரம மிக்க தந்தங்கள் முறிந்து
சிரதந்தை; றேவலர் - அரதக் கண்ட பரகவர்களாை அசுைவீைர்கள்; பேய்யும்
கண்றகாடல் பபாறியின் - கண்கள் இரமத்தரலச் யேய்யும் கால அளவிகல; கடிது ஏகி
- விரைவாக இைணியனிடம் யேன்று; எண் றகாடற்கு அரிது என் - நீ நிரைத்தபடி
பிைகலாதைது வலிய உயிரைக் கவர்வது எளிதல்ல என்று கூற; திண் றகாகடக்
கதிரின் - வலிய ககாரடக் காலத்துச் சூரியரைப் கபான்று; பதறுகண்ணான் - காயும்
கண்கரள உரடய இைணியன்; பவகுண்டான் - மிகுந்த சிைம் யகாண்டான்.

கண்ககாடல் யபாறி - கண் இரமக்கும் கால அளவு (யபாறி - அளவு). எண் -

வலிரம.

6287. ' "தள்ளத் தக்கு இல் பபருஞ் ேயிலத்றதாடு

எள்ளக் கட்டி எடுத்து விசித்து,
கள்ளத்து இங்கு இவக க் ககர காணா
பவள்ளத்து உய்த்திடுமின்" எ விட்டான்.

கள்ளத்து இங்கு இவக - ககாபம் யகாண்ட இைணியன் வீைர்கரள கநாக்கி

வஞ்ேகைாை இவரை (பிைகலாதரை); தள்ளத்தக்கு இல் பபரும் ேயிலத்றதாடு -
எவைாலும் அரேக்க இயலாத யபரியயதாரு மரலயுடன்; எள்ளக் கட்டி - பார்த்தவர்கள்
ஏளைம் யேய்யும்படி கேர்த்துக்கட்டி; எடுத்து விசித்து - நன்றாகப் பிணித்து; ககர
காணா பவள்ளத்து - கரைகாணமுடியாத கடலிகல; உய்த்திடுமின் - தள்ளி விடுங்கள்;
எ விட்டான் - என்று கூறி அனுப்பிவிட்டான்.

ேயிலம் - மரல விசித்து - பிணித்து (கட்டி). யவள்ளம் - கடல் உய்த்தல் -

தள்ளுதல்.

6288. ' " ஒட்டிக் பகால்ல உணர்ந்து பவகுண்டான்;

விட்டிட்டான் அலன்" என்று விகரந்தார்,
கட்டிக் கல்பலாடு, கால் விகேயின் றபாய்,
இட்டிட்டார், கடலின் நடு; - எந்தாய்!

எந்தாய் - எந்ரதகய; ஒட்டிக் யகால்ல - (பிைகலாதரைக் யகான்கற தீர்வது எைச்)

ேபதம் யேய்து யகால்ல; உணர்ந்து பவகுண்டான் - (பலவிதத்தில் அவன் தப்பியரத)
உணர்ந்து சிைந்யதழுந்தான்; விட்டிட்டான் அலன் - தன் மகரைக் யகால்ல
கவண்டும் என்ற எண்ணத்ரத விட்டுவிடவில்ரல; என்று விகரந்தார் - என்று
நிரைத்த வீைர்கள் விரைவாகச் யேன்றார்கள்; கல்பலாடு கட்டி - பிைகலாதரைக்
கல்கலாடு கேர்த்துக் கட்டி; கால்விகேயின் றபாய் - காற்றுப் கபால் கவகமாகப்
கபாய்; கடலின் நடு இட்டிட்டார் - கடலில் நடுகவ தள்ளிவிட்டார்.
 எந்தாய் எை இைாவணரை வீடணன் விளித்துப் பிைகலாதன் கரதரயத்
யதாடர்கிறான். ஒட்டுதல் - சூளுரைத்தல் (ேபதம் யேய்தல்) கால் - காற்று.

6289. 'நடு ஒக்கும் தனி நாயகன் நாேம்

விடுகிற்கின்றிலன் ஆகலின், றவகல
ேடு ஒத்து, அங்கு அதின் வங்கமும் அன்றாய்,
குடுகவத் தன்கேயது ஆயது, குன்றம்.

நடு ஒக்கும் தனி நாயகன் - எவ்வுயிர்க்கும் நடுவாய் நின்று அருள் சுைக்கும்

இரறவைாகிய திருமாலின்; நாேம் விடுகிற்கின்றிலன் ` ஆகலின் - திருநாமத்ரதத்
தியானிப்பரத பிைகலாதன் விடவில்ரல ஆதலால்; றவகல ேடு ஒத்து - அந்தப்
யபருங்கடல் ஒரு சிறிய மடுரவ ஒத்த தாய்; குன்றம் - அவரைச் கேர்த்துக் கட்டிய
அந்த மரல; அங்கு அதின் வங்கமும் அன்றாய் - அக்கடலில் யேல்லும் மாக்கலம்
என்பதற்கும் கபாதாததாய்; குடுகவத் தன்கேயது ஆயது - ஒரு சுரைக்
குடுரவயின்தன்ரம உரடயதாய் ஆைது.

நடுஒக்கும் - நடு நிரல நிற்கும். தனி நாயகன் - ஒப்பற்ற தரலவன் மடு -

குட்ரட வங்கம் - மைக்கலம். குடுரவ - சுரைக்குடுக்ரக.

6290. 'தகலயில் பகாண்ட தடக் ககயி ான், தன்

நிகலயின் தீர்வு இல் ே த்தின் நிக ந்தான்-
சிகலயில் திண் பு லில், சிக ஆலின்
இகலயில் பிள்கள எ ப் பபாலிகின்றான்.

தகலயில் பகாண்ட தடக்ககயி ான் - பிைகலாதன் தரலமீது குவித்த அகன்ற

ரககரள உரடயவைாய்; தன் நிகலயில் தீர்வுஇல் ே த்தின் - திருமாரலத்
தியானிக்கின்ற தைது நிரலயில் மாறாத மைத்திகல; நிக ந்தான் - (அப்பைமைது
திருநாமத்ரதகய) தியானித்தான்; சிகலயில் திண்பு லில் - யபரிய கடலின்மீது
கல்லிகல (மிதந்து); சிக ஆலின் இகலயில் - கிரளகரள உரடய ஒரு
ஆலமாமைத்து இரலமீது கிடந்த; பிள்கள எ ப் பபாலிகின்றான் - சிறு
பாலகைாகக் கிடந்த திருமாரலப் கபால, யபாலிந்து திகழ்ந்தான்.

பிைளயகாலத்திகல உலகரைத்ரதயும் தைது வயிற்றிகல ரவத்துக் காத்து. ஒரு

ஆலிரலயின் மீது பாலகைாய்த்துயின்ற பைமரை உவரமயாக்கிக் கடலிகல
கல்கலாடு மிதந்த பிைகலாதரைப் கபாற்றியுரைத்தார்.
6291. 'றோதுற்று ஆர் திகர றவகலயில் மூழ்கான்,
மீதுற்று ஆர் சிகல மீது கிடந்தான்,
ஆதிப் பண்ணவன் ஆயிர நாேம்
ஓதுற்றான்-ேகற ஒல்கல உணர்ந்தான்:

ேகற ஒல்கல உணர்ந்தான் - எல்லா மரறகரளயும் விரைந்து

ஓதாதுணர்ந்தவைாை பிைகலாதன்; திகர றோதுற்று ஆர் றவகலயில் மூழ்கான் -
அரலகள் கமாதுகின்ற அப்யபருங்கடலில் மூழ்காதவைாய்; மீதுற்று ஆர் சிகலமீது
- கமகல யபாருந்திய கல்லின்மீது; கிடந்தான் - மிதந்து கிடந்தான்; ஆதிப்பண்ணவன் -
உலகுக்கு ஆதி மூர்த்தியாகிய திருமாலின்; ஆயிரம் நாேம் ஓதுற்றான் - ஆயிைம் திரு
நாமங்கரளயும் கூறித் துதிக்கலாைான்.

மரற உணர்ந்தான் - கவரலயில் மூழ்கான் - சிரலமீது கிடந்தான் பண்ணவன்

நாமம் ஓதுற்றான் எை இரயயும். மீதுற்று - கமகல யபாருந்தி . "ஓத
கவண்டுவதில்ரல" என்று முன்பு (6215) ஆசிரியனிடம் கூறிைான் அல்லவா?'
ஓதாமகல - இரறவன் திருநாமத்ரதக் கூறியதன் பயைாய் எல்லா மரறகரளயும்
எளிதில் உணர்ந்தான் என்க .

பிைகலாதன் திருமாலிடம் முரறயிடுதல்

கலிவிருத்தம் (றவறு வகக)

6292. ' "அடியார் அடிறயன் எனும் ஆர்வம் அலால்,

ஒடியா வலி யான் உகடறயன் உபளற ா?
பகாடியாய்! குறியாய்! குணம் ஏதும் இலாய்!
பநடியாய்! அடிறயன் நிகல றநர்குதிறயா?

பகாடியாய் - தீங்கு புரியும் யகாடியவர்களுக்குக் யகாடிகயாகை!; குறியாய் -

இத்தரகயவள் எைக் குறிப்பிட இயலாதவகை!; குணம் ஏதுமிலாய் - குணங்கள்
எதுவுமில்லாதவகை; யநடியாய் - நீண்டவகை; அடிறயன் நிகல றநர்குதிறயா -
அடியவைாகிய எைக்கு கநைாக எதிர்ப்படுவாகலா?; அடியார் அடிறயன் எனும் -
உைது அடியவர்களுக்கு அடியவன் என்னும்; ஆர்வம் அலால் - ஆர்வமுள்ளவன்
அல்லாது; ஒடியா வலி - என்ரைத் துன்புறுத்துபவர் யவல்ல இயலாத வலிரம;
யான் உகடறயன் உளற ா - உள்ளவைாக நான் உரடயவகைா?.

கூடாரை யவல்லும் சீர்ரம உரடயவன். யகாடியவருக்குக் யகாடியவன்

என்பதால் 'யகாடியாய்' என்றான். 'குறியாய்' என்றது எவைாலும் இத்தரகயன் எைக்
குறிப்பிட இயலாதவன், என்று யபாருள் உரடயது. வாமைைாக வந்து உலரகக்
காத்தவன் என்பதாலும் 'குறியாய்' என்றான் எைலும் யபாருந்தும். (இப்யபாருள்
பிைகலாதன் கூற்றில் யபாருந்தாரமரய 6220 ஆம் பாடல் உரைக்குறிப்பால்
அறிக.) நல்ல குணங்களுக்யகல்லாம் உரறவிடமாை "குணபூைணன்" என்பதால்
தீயகுணம் சிறிது மில்லாதவன் என்பரத 'குணகமதுமிலாய்' என்பதுணர்த்தும்;
'குணமிலி' எை இரறவரைக் குறிப்பதும் உண்டு.

6293. ' "கள்ளம் திரிவாரவர் ககதவம் நீ;

உள்ளம் பதரியாத உ க்கு உளறவா?
துள்ளும் பபாறியின் நிகல றோதக தான்-
பவள்ளம் தரும் இன் அமுறத!-விதிறயா?

பவள்ளம் தரும் இன் முறத - பாற்கடல் தரும் இனிய அமுதம் கபான்றவகை!;

கள்ளம் திரிவார் - கள்ளமைத்துடன் திரிபவர்கள் எவகைா; அவர் ககதவம்நீ -
அவருக்குப் புலப்படாது வஞ்சிப்பவன் நீ; உள்ளம் பதரியாத - மைத்துக்குப்
புலைாகாதரவ; உ க்கு உளறவா - உைக்கு எரவகயனும் உள்ளைவாகமா?;
துள்ளும் பபாறியின் நிகல - ஒரு நிரலயின்றித் துள்ளித் திரியும் ஐம்யபாறிகளின்
நிரலரம; றோதக தான் - உைது கோதரைதான்; விதிறயா - (உைது
அடியவர்களுக்கு இச்கோதரை என்பது) வழக்கமாை விதிதாகைா?

கள்ளமைம் யகாண்டு, ஒழுக்கக் ககடர்களாகத் திரிபவர்க்குப் புலப்படாதபடி

தன்ரை மரறத்துக் யகாள்பவன் பைமன் என்பதால் 'கள்ளம் திரிவார் அவர்
ரகதவம் நீ' என்றார். "உள்குவார் உள்ளிற்று எல்லாம் உடன் இருந்து அறிதி"
என்பது திருமாரல. உள்ளம் யதரியாத உைக்குளகவா' என்றது 'அரைத்தும்
உணர்பவன்' என்பரதக் காட்டும் அடியவர்கரளச் கோதிப்பயதன்பது உைக்கு
வழக்கமாை ஒரு விதியாகக் யகாண்டாகயா எை" கோதரைதான் விதிகயா"
என்றான்.

6294. ' "வரு நான்முகற முதல் வா வர் தாம்,

திரு நான்ேகறயின் பநறிறய திரிவார்;
பபரு நாள் பதரிகின்றிலர்; றபகதகேறயன்,
ஒரு நாள், உக எங்ங ம் உள்ளுபவற ா?

வரு நான்முகற முதல் வா வர் தாம் - உைது உந்திக் கமலத்தில் வந்த பிைமன்
முதலாை கதவர்கள் எல்லாம்; திரு நான் ேகறயின் - சிறந்த கவதங்கள் கூறும்;
பநறிறய திரிவார் - ஒழுக்க யநறி நின்று வாழ்பவைாவார்; பபரு நாள் பதரிகின்றிலர் -
அத்தரககயாரும் யநடுங்காலமாக உன்ரைத் கதடிக் காணாதவைாைார்;
றபகதகேறயன் - கபரதரமத் தன்ரம உரடய நான்; ஒரு நாள் - ஒகை நாளில்;
உக எங்ங ம் உள்ளுபவற ா - உன்ரை எவ்வாறு நிரைத்துப் கபாற்றுகவன்.

திருமாலின் நாபிக் கமலத்தில் கதான்றியவன் பிைமன் ஆதலின் 'வருநான்முகன்'

என்றார். பிைமனும் மற்றுமுள்ள கதவர்களும் மரற யநறியில் நின்று - உயர் வாழ்வு
வாழும் தன்ரமயுரடயவர்கள்; அத்தரககயாரும் யநடுங்கால மாகத் கதடியும்
உன்ரைத் யதரிந்தவைல்லர் என்றால் சிறு மதியாளைாகிய நான் ஒகை நாளில் உன்ரை
உணர்ந்து நிரைக்கவல்லவகைா என்பான் 'உரை எங்ஙைம் உள்ளுயவகைா"
என்றான்.

6295. ' "பேய்யாத றவா இகல; தீவிக தான்

பபாய்யாத வந்து புணர்ந்திடுோல்,
பேய்றய; உயிர் தீர்வது ஓர் றேல்விக , நீ,
ஐயா! ஒரு நாளும் அயர்த்தக றயா?

பேய்யாத றவாஇகல தீவிக தான் - உைது அடியவைாகிய நான் யேய்யாத

தீவிரைககள இல்ரல (அரவ); பேய்றய - உண்ரமயாக; யபாய்யாதை -
யபாய்படாதைவாக (தவறாமல்); வந்து புணர்ந்திடும் - என்ரை அரடந்து தீவிரைப்
பயரைத் துய்க்கச் யேய்கின்றை; உயிர்தீர்வது ஓர் றேல்விக - அத்தீவிரைப்
பயன்கரள விட்டு நீங்குவதற்குரிய கமலாை திருவருட் யேயரல; ஐயா -
யபருமாகை!; நீ ஒரு நாளும் அயர்த்தக றயா - நீ தீவிரைப் பயன் என்ரைத்
துன்புறுத்தும் இந்த ஒருநாள் மறந்தரைகயா.

அடியவர்க்கு வரும் துன்பத்ரதப் கபாக்க வந்து அருள் புரியும் நீ எைக்குத்

திருவருள் புரிய மறந்தரைகயா என்றான்.

6296. ' "ஆயப் பபறும் நல் பநறி தம் அறிவு என்று,

ஏயப் பபறும் ஈேர்கள் எண் இலரால்;
நீ அப்புறம் நிற்க, நிக க்கிலர்; நின்
ோயப் பபாறி புக்கு, ேயங்குவரால்.

ஆயப் பபறும் நல்பநறி - ஆைாய்ந்து கரடப் பிடிக்கப்படும் நல்ல யநறி; தம்

அறிவு என்று - தமது அறிவுக்கு மட்டும் புலைாவகத என்று கருதி; ஏயப்பபறும் -
யபாருந்தி ஒழுகும்; ஈேர்கள் எண்ணிலரால் - தரலவர்களாகிய கதவர்கள்
எண்ணற்றவைாவர்; நீ அப்புறம் நிற்க - நீ அவர்களின் அறிவுக்கு எட்டாமல் நிற்க;
நிக க்கிலர் - அதைால் உன்ரை நிரைக்க மாட்டாதவைாயிைர்; நின் ோயப் பபாறி
புக்கு - உைது மாய வரலக்குள்கள புகுந்து சிக்கி; ேயங்குவரால் - மயங்குபவைாயிைர்.

(தரலரம யகாண்ட) கதவர்கள் என்பது குறிப்பு யமாழி; எவ்வரகயாலும்

தரலரமயுரடயவர் என்கறா கதவர்கள் என்கறா யகாள்ளத்தகாதவர் என்பது
கருத்து. மாயப்யபாறி - மாயவரல. பிைமன் கபான்கறாரும் மாயப் யபாறி புக்கு
மயங்கிைாைன்கறா.
6297. ' "தாறே தனி நாயகர் ஆய், 'எகவயும்
றபாறே பபாருள்' என்ற புராத ர்தாம்,
'யாறே பரம்' என்ற ர்; என்ற அவர்க்கு
ஆறே? பிறர், நின் அலது, ஆர் உளறர?
தாறே தனி நாயகராய் - தாங்ககள நிகரில்லாத தரலவர்கள் எை எண்ணி; எகவயும்
றபாறே பபாருள் - எத்தரகய யேயலும் எம்மால் யேய்து முடிக்க இயலும்; என்ற
புராத ர்தாம் - என்று கூறிய பரழகயார் பலர்; யாறே பரம் என்ற ர் - யாகம கமலாை
பைம்யபாருள் என்றார்கள்; என்ற அவர்க்கு - என்று யோன்ை அவர்களுக்யகல்லாம்;
ஆறே - எல்லாம் யேய்யக்கூடியதாகுகமா?; நின் அலது - கமலாை பைம் யபாருள்
நீயல்லாது; பிறர் ஆர் உளறர - மற்றவர் யாரிருக்கிறார்கள்?

6298. ' "ஆதிப் பரம் ஆம் எனில், அன்று எ லாம்;

ஓது அப் பபரு நூல்கள் உலப்பு இலவால்;
றபதிப்ப ; நீ அகவ றபர்கிகலயால்;
றவதப் பபாருறள! விகளயாடுதிறயா?

ஆதிப்பரம் ஆம் எனில் - முதற் பைம் யபாருள் என்று ஒரு நூல் கூறிைால்; அன்று
எ லாம் - அதுபைம் யபாருள் அல்ல என்று மற்யறாரு நூல் கூறும்; ஓது அப்பபரு
நூல்கள் - இவ்வாறு மாறுபட்டுக் கூறும் யபரிய நூல்கள்; உலப்பு இலவால் -
அளவில்லாதைவாகும்; றபதிப்ப - கவறுபாடுகரளச் யேய்வைவாகும்; நீ அகவ
றபர்கிகலயால் - நீ அவற்றிலிருந்து கபர்வாயல்ரல; றவதப் பபாருறள -
கவதங்களால் சிறப்பித்துப் கபேப்படும் பைம் யபாருகள; விகளயாடுதிறயா -
கவறுபாடுகரள கவடிக்ரக பார்த்து விரளயாடுகிறாகயா?

பிணக்கியாரவயும் யாவரும் பிரழயாமல் கபதித்தும் கபதியாதகதார்

கணக்கில் கீர்த்தி யவள்ளக் கதிர் ஞாை மூர்த்தியிைாய் (6.2.8) என்ற திருவாய்
யமாழி ஒப்பு கநாக்கத் தக்கது.

6299. ' "அம்றபாருக ார், அர ார், அறியார்;

எம் றபாலியர் எண்ணிடின், என், பலவா?
பகாம்றபாடு, அகட, பூ, கனி, காய் எனினும்,
வம்றபா, 'ேரம் ஒன்று' எனும் வாேகறே?
அம்றபாருக ார் - தாமரை மலரில் உரறயும் பிைமகதவனும்; அர ார் அறியார் -
சிவபிைானும் கூட உன்ரை அறிய மாட்டார்கள்; எம் றபாலியர் - (என்றால்)
எம்ரமப் கபான்றவர்கள்; என் பலவா - பலவாறு நிரைந்து கபே என்ை உள்ளது?;
பகாம்றபாடு - ஒரு மைத்தின் கிரளககளாடு; அகட, பூ, கனி, காய் எனினும் -
இரல, பூ, கனி, காய் என்றாலும்; ேரம் ஒன்று எனும் வாேகம் - 'மைம் ஒன்று'
என்று கூறுவது; வம்றபா - புதுரமயாைகதா? (அல்ல)

அம்கபாருகம் - தாமரை. பலவா - பலவாறு. அரட - இரல வம்பு - புதுரம.

உலகமும் அதில் வாழும் உயிர்களும் தனித்தனிகய பார்க்கும் கபாது
யவவ்கவறாகத் கதான்றிைாலும், அரைத்தும் இரறவனுக்கு உறுப்புக்களாக
உள்ளை." கமவுமுயிர் யாவுமுரை வாழுமிடமாகவுரற கமதரகரம ஓத யவளி
யதைலாகமா"என்ற உரை ஒப்பிட்டுணைத் தக்கது.

6300. ' "நின்னின் பிறிதாய், நிகலயின் திரியா,

தன்னின் பிறிது ஆயி தாம் எனினும்
உன்னின் பிறிது ஆயி றவா, உலகம்-
பபான்னின் பிறிது ஆகில, பபாற் கலற ?

உலகம் - சித்து, அசித்துக்களாை உலகப்யபாருள்கள்; நின்னின் பிறிதாய் -

உன்னிலிருந்து கவறுபட்டதாய்; நிகலயில் திரியா - நிரலமாறாதைவாய்; தன்னின்
பிறிதாயி தாம் - தமக்குள்களயும் கவறுகவறாக இருப்பரவயாவும்; எனினும் -
அவ்வாறு இருந்தை என்றாலும்; உன்னில் பிறிதாயி றவா - உன்னிலிருந்து
கவறாககவா உள்ளை? இல்ரலகய; பபாற்கலன் - யபான்ைால் யேய்த
அணிகலன்கள் பலவிதமாக இருந்தாலும்; பபான்னில் பிறிது ஆகில -
யபான்ரைவிட்டு கவறு ஒன்றாக ஆவதில்ரல.

யபான் ஆபைணங்கள் காதணி கழுத்தணி என்று பலவரகப்பட்டுக்

காணப்பட்டாலும் யபான்னில் கவறாகா அதுகபால உலகப் யபாருள்கள்
அரைத்தும் பலவரகயிைவாயினும் உன்னில் கவறாைரவ அல்ல, சித்தும்
அசித்துமாை அரவ ஈேனுக்கு உடல் ஈேன் உயிர் என்ற 'ேரீைேரீரி' பாவம்
ரவணவத்தின் சிறந்த யகாள்ரகயாகும்.

6301. ' "தாய் தந்கத எனும் தகக வந்தக தான்,

நீ தந்தக ; நீ உறு பநஞ்சிப ன் நான்;
றநாய் தந்தவற ! நுவல் தீர்வும்" எ ா,
வாய் தந்த போல்லி, வணங்கி ால்.
றநாய்தந்தவற - கநாரய எைக்குத் தந்த யபருமாகை; தாய்தந்கத எனும் -
யபற்றதாய், உற்றதந்ரத என்யறல்லாம்; தகக வந்தக தான் - யபற்கறார்கரள
வழிபடும் யநறிதான்; நீதந்தக - நீகய உயிர்களுக்குக் யகாடுத்தருளிரை; நீ உறு
பநஞ்சி ன் நான் - நீ வாழும் மைத்ரத உரடயவன் நான்; தீர்வும் நுவல் - அரதத்
தீர்க்கும் வழிரயயும் கூறுவாயாக; எ ாவாய்தந்த போல்லி - என்று பல
உண்ரமகரள உரைத்து; வணங்கி ன் - பிைகலாதன் திருமாரலத் யதாழுதான்.

தரகவந்தரை - தக்க வழிபாடு. யமய்யுரை

6302. 'அத் தன்கே அறிந்த அருந் திறறலான்,

"உய்த்து உய்ம்மின், என் முன்" எ , உய்த்த ரால்;
"பித்துண்டது றபர்வு உறுோ பபறுதும்;
ககத்தும், கடு நஞ்சின்" எ க் க லா,*

அத்தன்கே அறிந்த - (பிைகலாதரைக் கல்கலாடு கேர்த்துக் கட்டிக் கடலில்

எறிந்தும் அவன் பிரழத்திருந்த) அந்தத் தன்ரமரய அறிந்தவைாை; அரும்
திறறலான் - யபறுதற்கரிய வலிரமயுள்ள இைணியன்; என்முன் உய்த்து உய்மின் எ -
எைக்கு முன் அவரைக் யகாண்டு வந்து விடுங்கள் என்று கூற; உய்த்த ரால் - வீைர்கள்
பிைகலாதரை அவனிடம் கேர்த்தைர்; பித்துண்டது - (அப்கபாது இைணியன்)
இவனுரடய ரபத்தியம்; றபர்வுறுோ பபறுதும் - நீங்கப் யபறுகவாம்; கடு
நஞ்சின் ககத்தும் - யகாடிய விஷத்தால் யகால்கவாம்; எ க் க ல்வான் - என்று,
யவகுண்டுரைத்தான்.
ரகத்தல் - யவறுத்தல்; (இங்கக யகால்லுதல் என்னும் யபாருளில் வந்தது.)

6303. 'இட்டார் கடு வல் விடம்; எண்ணுகடயான்

பதாட்டான் நுகரா, ஒரு றோர்வு இல ால்;
கட்டு ஆர் கடு ேத்திகக, கண் பகாடிறயான்,
விட்டான்; அவன்றேல் அவர் வீசி ரால்.

இட்டார் கடுவல்விடம் - கடுரமயாை வலிய விடத்ரத பிைகலாதனுக்குக்

யகாடுத்தார்கள்; எண்ணுகடயான் பதாட்டான் நுகரா - இரறவரைத் தியானித்தரல
உரடயவைாை பிைகலாதன் விடத்ரத வாங்கி உண்டும்; ஒரு றோர்வு இல ால் -
சிறிதும் கோர்வில்லாதவைாய் இருந்தான்; கண்பகாடிறயான் - அரதக் கண்ட
கருரணயற்ற யகாடியவைாை இைணியன்; கட்டு ஆர் கடு ேத்திகக - முடிச்சுக் கரள
உரடய குதிரைச் ேம்மட்டி என்னும் பரடக்கலத்ரத; விட்டான் - அ
னுப்பிவிட்டைைாக; அவன்றேல் அவர் வீசி ரால் - பிைகலாதன்மீது வீைர்கள் அந்தச்
ேம்மட்டி வீசிைர்.
 எண் உரடயான் - எண்ணத்தில் இரறவரை உரடயவன் (மைத்திகல
பைமரைத் தியானித்து இருந்தவன் பிைகலாதன்). கண் யகாடிகயான் - கண்ணில்
சிறிதும் கண்கணாட்டம் இல்லாத யகாடிய இைணியன்; கண்ணிற்கு அணிகலம்
கண்கணாட்டம் (575) என்ற குறரள நிரைக. கட்டு - முடிச்சு மத்திரக - குதிரைச்
ேம்மட்டி என்னும் ஆயுதம். விட்டான் - அனுப்பி ரவத்தான். மத்திரக என்று
ஒருரமயில் கூறிைாலும் பிைகலாதன் மீது எறிந்தவர் பலர் என்பதால் ` 'மத்திரககள்'
என்று யகாள்வது யபாருந்தும்.

6304. 'பவய்யார், முடிவு இல்லவர், வீசிய றபாது,

"உய்யான்" எனும் றவகலயினுள், "உகறறவான்
கக ஆயிரம் அல்ல; கணக்கு இல" என்று,
எய்யா உலகு யாகவயும் எண்ணி ால்.

பவய்யார் - யகாடியவர்களாை அைக்கர்கள்; முடிவு இல்லவர் - எண்ணி

அளவிட முடியாத பலர்; வீசிய றபாது - குதிரைச் ேம்மட்டிகரள தன் மீது எறிந்த
கபாது; உய்யான் - (பிைகலாதன்) தப்பிப் பிரழக்க மாட்டான்; எனும் றவகலயினுள் -
என்று பார்த்தவர் கூறும் ேமயத்திகல; உகறறவான் - எைது உள்ளத்திகல ககாயில்
யகாண்டிருப்பவைாகிய திருமாலுக்கு; கக ஆயிரம் அல்ல - ரககள் ஆயிைம் என்னும்
அளவிைதல்ல; கணக்கு இல என்று - கணக்கில்லாதைவாம் என்று அறிந்தவைாய்;
எய்யா உலகு யாகவயும் எண்ணி ால் - எண்ணி அறியமுடியாத எல்லா
உலகங்களிலும் நிரறந்த பைமரைத் தியானித்தான்.

கவரல - கநைம். திருமால் ஆயிைம் ரககரள உரடயவர் என்பரத "காலாயிைம்

முடியாயிைம் ஆயிைம் ரகபைப்பி, கமலாயிைம் தரலநாகம் கவிப்ப, விண்பூத்த கஞ்ேம்
கபால் ஆயிைம்கண் வளரும் பிைான்" என்று திருவைங்கக் கலம்பகம் கூறுவதாலும்
அறியலாம் எய்யாரம - அறியாரம (யதால். யோல். உரி.44) இங்கக எண்ணி எல்ரல
அறியமுடியாரம.

இைணியன்-பிைகலாதன் உரையாடல்
6305. ' "ஊற ாடு உயிர் றவறு படா உபயம்
தாற உகடயன், தனி ோகயயி ால்;
யாற உயிர் உண்பல்" எ க் க லா,
வான் ஏழும் நடுங்கிட, வந்த ால்.

ஊற ாடு உயிர் றவறுபடா உபயம் - உடலிலிருந்து உயிரைப் பிரிக்கமுடியாத

உபாயம்; தனி ோகயயி ால் - தனியாை மாயச் யேயலாகல; தாற உகடயன் -
இவன்தாகை உரடயவைாயுள்ளான்; யாற உயிர் உண்பல் - இவைது உயிரை யாகை
உண்கபன்; எ க்க லா - என்று கூறிக் ககாபம் யகாண்டு; வான் ஏழும் நடுங்கிட -
வாைமும் ஏழுலகமும் நடுங்கும்படி; வந்த ால் - (இைணியன்) பிைகலாதனிடம்
வந்தான்.

ஊன் - உடல். உபயம் - உபாயம் (தந்திைம்). மாரயயிைால் உயிர் கவறுபடா

உபயம்தாகை உரடயன்' எை இரயயும்.

6306. 'வந்தாக வணங்கி, "என் ேன் உயிர்தான்

எந்தாய்! பகாள எண்ணிக றயல், இதுதான்
உம் தாரியது அன்று; உலகு யாவும் உடன்
தந்தார் பகாள நின்றதுதான்" எ லும்,

வந்தாக - யவகுண்டு வந்த இைணியரை; வணங்கி - பிைகலாதன்

(தந்ரதயயன்பதால்) யதாழுது; 'எந்தாய் - எைது தந்ரதகய; என் ேன் உயிர்தான்
பகாள எண்ணிக றயல் - எைது நிரலயாை உயிரைக்கவை நீ நிரைப்பாயாைால்;
இதுதான் - இந்த எைது உயிைாைது; உம்தாரியது அன்று - (நீயும் உைது வீைர்களும்
ஆை) உங்கள் வழிப்பட்டதல்ல (வேப்பட்டதல்ல); உலகு யாவும் உடன் தந்தார் -
எல்லா உலகங்கரளயும் தந்த அந்தப் பைமன்; பகாள நின்றது தான் எ லும் - தான்
விரும்பிைால் எடுத்துக் யகாள்ள இருப்பதாகும் என்று கூறியவுடன்.
'எைலும் என்றது அடுத்த பாடலுடன் முடிவு யபறுதலால் குளகம்' ஆகும்.
தாரியது - ழிப்பட்டது. தாரி - வழி(திரேச் யோல்லாகும்) தாரி - வழி என்ற
யபாருளில் யதலுங்கில் வழங்குவது.

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

6307. ' "ஏவறர உலகம் தந்தார் ? என் பபயர் ஏத்தி

வாழும்
மூவறர ? அல்லர்ஆகின், முனிவறர ? முழுதும்
றதாற்ற
றதவறர ? பிறறர ? யாறர ? பேப்புதி, பதரிய"
என்றான்,
றகாவம் மூண்டு எழுந்தும் பகால்லான், காட்டுறேல்
காட்சி பகாள்வான்.
றகாவம் மூண்டு எழுந்தும் பகால்லான் - இைணியன் ககாபம் யபாங்கி எழுந்த
கபாதும் யகால்லாதவைாய்; காட்டு றேல் காட்சி பகாள்வான் - உலகு தந்தாரைப்
பிைகலாதன் காட்டுவாைாயின் காண விரும்பிைவைாய்; 'ஏவறர உலகம் தந்தார் -
உலகத்ரதப் பரடத்தவர் யார்? என்யபயர் ஏத்திவாழும் - எைது யபயரைச் யோல்லி
வணங்கி வாழுகின்ற; மூவறர - அரி, அயன், அைன் என்ற மும்மூர்த்திகளா; அல்லர்
ஆகின் - அந்த மூவரும் அல்லர் என்றால்; முனிவறர, முழுதும் றதாற்ற றதவறர -
முனிவர்களா? எைக்கு முற்றிலும் கதாற்ற கதவர்களா; பிறறர யாறர பதரியச் பேப்புதி
- மற்றவர்களா? யார் என்று நான் அறியக் கூறுக; என்றான் - என்றான்.

6308. ' "உலகு தந்தானும், பல் றவறு உயிர்கள் தந்தானும்,

உள் உற்று,
உகலவு இலா உயிர்கள்றதாறும், அங்கு அங்றக
உகறகின்றானும்,
ேலரினில் பவறியும் எள்ளில் எண்பணயும்; ேற்றும்
றகளாய்!
அலகு இல் பல் பபாருளும் பற்றி முற்றிய அரிகாண் -
அத்தா!
அத்தா - (பிைகலாதன் இைணியரை கநாக்கி) தந்ரதகய!; உலகுதந்தானும் -
எல்லா உலகங்கரளயும் பரடத்தளித்தவனும்; பல்றவறு உயிர்கள் தந்தானும் - இந்த
உலகில் வாழுகின்ற பல்கவறு வரகயாை உயிர்கரளப் பரடத்தவனும்;
உகலவுஇலா உயிர்கள் றதாறும் உள்உற்று - அழிவற்ற அவ்வுயிர்கள் கதாறும்
உள்கள யபாருந்தி; அங்கங்றக உகறகின்றானும் - ஆங்காங்கு
நிரறந்திருப்பவனும்; ேலரினில் பவறியும் - மலரிகல நிரறந்த மணமும்; எள்ளில்
எண்பணயும் - எள்ளுக்குள் நிரறந்த எண்யணயும் கபால்; அலகில் பல் பபாருளும்
பற்றி - அளவிட முடியாத பலயபாருள்கரளயும் தன்னிடம் யகாண்டு; முற்றிய அரி
காண் - எங்கும் நீக்கமின்றி நிரறந்திருப்பவன் அந்தத் திருமாகல; ேற்றும் றகளாய் -
கமலும் ககட்பாயாக.

உள்உற்று - உள்கள யபாருந்தி (அந்தர் யாமியாய்). அங்கங்கக உரறதல் - எங்கும்

நீக்கமின்றி நிரறந்திருத்தல்.

6309. ' " என் கணால் றநாக்கிக் காண்டற்கு எங்கணும்

உளன்காண், எந்கத;
உன்கண் நான் அன்பின் போன் ால், உறுதி என்று
ஒன்றும் பகாள்ளாய்;
நின்கணால்றநாக்கிக் காண்டற்கு எளியற ா-
நி க்குப் பின்ற ான்
பபான்கணான் ஆவி உண்ட புண்டரீகக் கண்
அம்ோன் ?

எந்கத - எைது தந்ரதகய; உன்கண்நான் அன்பின் யோன்ைால் - உன்னிடம்

யகாண்டுள்ள அன்பிைால் நான் எடுத்துச் யோன்ைால்; உறுதி என்று ஒன்றும்
பகாள்ளாய் - நான் யோல்வது உறுதியளிப்பது என்று ஒன்றும் மைத்தில்
யகாள்ளமாட்டாய்; நி க்குப்பின்ற ான் - உைக்குப் பின் பிறந்த தம்பியாை;
பபாற்கண்ணன் ஆவியுண்ட - இைணியாட்ேன் உயிரையுண்ட; புண்டரீகக் கண்
எம்ோன் - தாமரைகபான்ற கண்கரள உரடய எம்யபருமான்; நின் கணால் றநாக்கிக்
காண்டற்கு எளியகைா - உைது கண்களிைால் நீ பார்த்து அறியுமளவுக்கு
எளியவகைா; என் கணால் றநாக்கிக் காண்டற்கு எங்கணும் உளன்காண் - எைது
கண்களால் கண்டு அறிவதற்கு அப்பைமன் எங்கும் இருக்கிறான் என்பரத
உணர்வாயாக;

'யபாற்கண்ணன்' என்பது இைணியாட்ேன் என்பதன் தமிழாக்கம்.

6310. ' "மூன்று அவன் குணங்கள்; பேய்கக மூன்று;

அவன் உருவம் மூன்று;
மூன்று கண், சுடர் பகாள் றோதி மூன்று; அவன்
உலகம் மூன்று;
றதான்றலும் இகடயும் ஈறும் பதாடங்கிய
பபாருள்கட்கு எல்லாம்
ோன்று அவன்; இதுறவ றவத முடிவு; இது ேரதம்"
என்றான்.
மூன்று அவன் குணங்கள் - ோத்வீகம், இைாேதம், தகமாகுணம் என்று மூன்றும்
அவன் குணங்களாகும்; பேய்கக மூன்று - ஆக்கல், அளித்தல், அழித்தல் என்று
மூன்றும் அவன் யதாழில்களாகும்; அவன் உருவம் மூன்று - அயன், அைன், அரி
என்னும் மூன்றும் அவன் உருவங்களாகும்; மூன்று கண் சுடர் பகாள் றோதி மூன்று -
ஒளிமிக்க சூரியன், ேந்திைன், யநருப்பு ஆகிய ஒளிப்யபாருள் மூன்றும் அவைது
கண்களாகும்; அவன் உலகம் மூன்று - சுவர்க்கம், மத்தியம், பாதாளம் என்னும்
மூன்றும் அவைது உலகங்களாகும்; றதான்றலும் இகடயும் ஈறும் - கதாற்றம்,
இரட, இறுதியாகிய மூன்று நிரலகரள உரடய; பதாடங்கிய பபாருள் கட்கு
எல்லாம் - எல்லாப் யபாருள்களுக்கும்; ோன்று அவன் - ோட்சியாய் இருப்பவன்
அப்பைமகை; இதுறவ றவதமுடிவு - இதுகவ கவதங்களின் முடிந்த முடிபு; இது
ேரதம் என்றான் - இது ேத்தியம் என்றான்.,

எங்கும் உள்ள, எல்லாம் வல்ல, எவ்வுயிர்க்கும் ஈேைாகிய யபருமானுரடய

இயல்ரப எடுத்துரைக்கும் பாட்டு. இது. முக்குணம், முத்யதாழில், மூவுருவம்
மூன்றுலகம். மூன்றுகண்கள் - உயிர்களின் மூன்றுநிரல கூறுவது கருதத்தக்கது.

6311. 'என்றலும், அவுணர் றவந்தன் எயிற்று அரும்பு

இலங்க நக்கான்,
"ஒன்றல் இல் பபாருள்கள் எல்லாம் ஒருவன் புக்கு
உகறவன்-என்றாய் ;
நன்று அது கண்டு, பின் ர் நல்லவா புரிதும் ;
 தூணில்
நின்றுளன்என்னின், கள்வன், நிரப்புதி நிகலகே"
என்றான்.
என்றலும் - என்யறல்லாம் இரறவன் இயல்ரப பிைகலாதன் கூறலும்; அவுணர்
றவந்தன் - அதுககட்ட அசுைர் கவந்தைாை இைணியன்; எயிற்றரும்பு இலங்க நக்கான் -
அரும்பு கபான்ற பற்கள் ஒளிைச் சிரித்தான்; (பின் பிைகலாதரை கநாக்கி) ஒன்றல் இல்
பபாருள்கள் எல்லாம் - யவவ்கவறு வரகப்பட்ட எல்லாப் யபாருள்களிலும்;
ஒருவன் புக்கு உகறவன் என்றாய் - ஒருவைாகிய அவன் புரிந்து தங்கி உரறகிறான்
என்றாய்; நன்று, அது கண்டு - நல்லது, முதலில் அரதப் பார்த்துவிட்டு; பின் ர்
நல்லவாபுரிதும் - பின்பு அதற்ககற்ற நல்ல யேயல்யேய்கவாம்; கள்வன் தூணில்
நின்றுளன் என்னின் - அந்த வஞ்ேகன் (எங்கு முளன் என்றாகய) இந்தத் தூணில்
உளன் என்றால்; நிகலகே நிரப்புதி - அவன் எங்கும் நிரறந்துள்ள நிரல எைக்குப்
புலப்படும்படி நிரறவு யேய்வாயாக என்றான்.
எயிற்றரும்பு - உருவகம். ஒன்றல் இல் யபாருள் - ஒன்றுடன் ஒன்று ஒவ்வாத
யவவ்கவறு யபாருள்கள். நல்லவா - நல்லவாறு.

6312. ' "ோணினும் உளன்; ஓர் தன்கே, அணுவிக ச்

ேத கூறு இட்ட
றகாணினும் உளன்; ோ றேருக் குன்றினும் உளன் ;
இந் நின்ற
தூணினும் உளன்; நீ போன் போல்லினும் உளன் ;
இத் தன்கே
காணுதி விகரவின்" என்றான்; "நன்று" எ க்
க கன் போன் ான்.

ோணினும் உளன் - ஒரு ோண் அளவுரடய யபாருளிலும் இருப்பான்; ஓர் தன்கே

அணுவிக - பிரிக்க வியலாதபடி ஒன்று பட்டதன்ரம ஒரு அணுரவ; ேத கூறிட்ட
றகாணினும் உளன் - நூறு பகுதிகளாகப் பிரித்த ஒரு பகுதியிலும் இருப்பான்; ோ
றேருக் குன்றிலும் உளன் - மிகப் யபரிய கமரு மரலயிலும் இருப்பான்; இந்நின்ற
தூணினும் உளன் - இங்கு நின்ற இந்தத் தூணிலும் இருப்பான்; நீ போன்
போல்லினும் உளன் - நீ இப்கபாது யோன்ை இந்தச் யோல்லிலும் இருப்பான்;
இத்தன்கே - (அப்யபருமானுரடய எங்கும் நிரறந்திருக்கும்) இந்தத் தன்ரமரய;
விகரவின் காணுதி என்றான் - விரைவிகல காண்பாய் என்று பிைகலாதன் கூறிைான்;
நன்று எ க் க கன் நக்கான் - நல்லது என்று கூறி இைணியன் (ஏளைமாக) சிரித்தான்.
ோண் ஆகு யபயைாய் அவ்வளவுரடய யபாருரளக் குறித்து நின்றது. ேத கூறு -
நூறு கூறுகள். ககாண் - நூற்றில் ஒரு பகுதி. "பைந்த தண் பைரவயுள் நீர்யதாறும்
பைந்துளன், பைந்த அண்டமியதை நிலவிசும் யபாழிவற, கைந்த சில் இடந்யதாறும்
இடம் திகழ் யபாருள் யதாறும் கைந்யதங்கும் பைந்துளன் இரவயுண்ட கைகை"
பைமனின் எங்கும் நிரறந்திருக்கும் இயல்பிரை இத் திருவாய் யமாழியாலும்
அறியலாம் (1.1.10)

6313. ' "உம்பர்க்கும் உ க்கும் ஒத்து, இவ் உலகு எங்கும்

பரந்துளாக ,
கம்பத்தின் வழிறய காண, காட்டுதி; காட்டிடாறயல்,
கும்பத் திண்கரிகயக் றகாள் ோக் பகான்பற ,
நின்க க்பகான்று, உன்
பேம்பு ஒத்த குருதி றதக்கி, உடகலயும் தின்பபன்"
என்றான்.

உம்பர்க்கும் உ க்கும் ஒத்து - கதவர்களுக்கும், உைக்கும் மட்டும் மைம் ஒத்த

நிரலயிகல; இவ்வுலகு எங்கும் பரந்துளாக - இந்த உலகயமங்கும் வியாபித்து
இருப்பவைாை அத்திருமாரல; கம்பத்தின் வழிறய காண - நான் இந்தத் தூணில்
காணும்படி; காட்டுதி - எைக்கு நீ காட்டுவாயாக; காட்டிடாறயல் - அவ்வாறு காட்ட
மாட்டாயயன்றால்; கும்பத்தின் கரிகய - மத்தகத்ரத உரடய யாரைரய; றகாள்
ோ பகான்பற - வலியசிங்கம் யகால்வது கபால்; நின்க க் பகான்று - உன்ரை
உடகை யகான்று; உன் பேம்பு ஒத்த குருதி றதக்கி - உைது யேம்பு கபான்ற சிவந்த
நிறம் உரடய இைத்தத்ரதக் குடித்து; உடகலயும் தின்றபன் என்றான் - உைது
உடரலயும் தின்கபன்.

கம்பம் - தூண். கும்பம் - மத்தகம். ககாள் மா - வலியசிங்கம். யேம்பு ஒத்தகுருதி -

யேம்பின் நிறத்ரதப் கபால சிவப்பு நிறமுரடய ைத்தம்.

6314. ' "என் உயிர் நின் ால் றகாறற்கு எளியது ஒன்று

அன்று; யான் முன்
போன் வன் பதாட்ட பதாட்ட இடம்பதாறும்
றதான்றான் ஆயின்,
என் உயிர் யாற ோய்ப்பல்; பின்னும் வாழ்வு
உகப்பல்என்னின்,
அன் வற்கு அடிறயன் அல்றலன்" என்ற ன்,
அறிவின்மிக்கான்.

அறிவின் மிக்கான் - யமய்யறிவாகிய ஞாைத்தில் கமம்பட்டவைாகிய

பிைகலாதன்; நின் ால் றகாறற்கு - (இைணியரை கநாக்கி) உன்ைால்
யகால்லப்படுவதற்கு; என்னுயிர் எளியபதான்று அன்று - எைது உயிர் ஒன்றும்
அத்தரை எளிரமயாை யதான்றல்ல; யான் முன் போன் வன் - என்ைால் முன்கப
யோல்லப்பட்ட அந்தப் யபருமான்; பதாட்ட பதாட்ட இடம் பதாறும் - நீ
யதாட்டுக் காட்டும் இடம் கதாறும்; றதான்றான் ஆயின் - யவளிப்பட மாட்டான்
என்றால்; என் உயிர் யாற ோய்ப்பல் - எைது உயிரை நாகை மாய்த்துக் யகாள்கவன்;
பின்னும் வாழ்வு உகப்பல் என்னின் - அதற்குப் பிறகும் உயிர் வாழ்வரத
விரும்புகவைாயின்; அன் வற்கு அடிறயன் அல்றலன் என்ற ன் - அந்தத்
திருமாலுக்குரிய நல்ல யதாண்டைாக மாட்கடன்.

நைசிங்கப்யபருமான் கதான்றிச் சிரித்தல்

6315. 'நகே திறந்து இலங்கப் பபாங்கி, "நன்று, நன்று !"
என் நக்கு,
விகே திறந்து உருமு வீழ்ந்தபதன் ஓர் தூணின்,
பவன்றி
இகே திறந்து உயர்ந்த ககயால் எற்றி ான்;
எற்றறலாடும்,
திகே திறந்து, அண்டம் கீறச் சிரித்தது, அச் பேங்
கண் சீயம்.
நகே திறந்து இலங்கப்பபாங்கி - இரறவரைக் காணலாம் என்ற விருப்பம் உள்ளத்கத
மிகுந்து யபாங்க; நன்று நன்று என் நக்கு - நல்லது நல்லது எை ஏளைமாகச் சிரித்து;
விகே திறந்து உருமு வீழ்ந்தபதன் - மிகுந்த கவகத்துடன் இடி கயறு வீழ்ந்தது
கபால; ஓர்தூணின் - ஒரு தூணின் மீது; பவன்றி இகே திறந்து உயர்ந்தககயால் -
யவற்றிப்புகழ்சிறந்த உயர்ந்தரகயால்; எற்றி ான் - இைணியன் அரறந்தான்;
எற்றறலாடும் - அவ்வாறு அவன்

அரறந்த உடகை; திகேதிறந்து - திரேகரளப் பிளந்து; அண்டம் கீற - அண்டம் பிளந்து

கிழியுமாறு; அச்பேங்கண் சீயம் - (அந்தத் திருமாலாகிய) நைசிங்கம்; சிரித்தது -
யபருஞ்சிரிப்புச் சிரித்தது.
நரே - விருப்பம். யவன்றிஇரே - யவற்றிப்புகழ். தைக்கு எதிகை கதான்றத்
தூணில் பார்க்கலாகம என்பது அவன் ஆரே. யேங்கண் சீயம் - சிவந்த கண்கரள
உரடய சிங்கம் - மனித உடலும் சிங்கத்தரலயும் உரடய நைசிங்க
மூர்த்திரயத்தான் 'யேங்கண்சீயம்' என்றார்.

பிைகலாதன் யகாண்ட யபருமகிழ்ச்சி

6316. ' "நாடி நான் தருபவன் என்ற நல் அறிவாளன்,
நாளும்
றதடி நான்முகனும் காணாச் றேயவன்
சிரித்தறலாடும்,
 ஆடி ான்; அழுதான்; பாடி அரற்றி ான்; சிரத்தில்
பேங்கக
சூடி ான்; பதாழுதான்; ஓடி, உலகு எலாம்
துககத்தான், துள்ளி.
நாடிநான்தருவன் என்ற நல்லறிவாளன் - பைமரை நாகை கதடி, உைக்குக் காட்டித்
தருகவன் என்று கூறிய சிறந்த அறிவுரடயவைாகிய பிைகலாதன்; நாளும்
றதடிநான்முகனும் காணா - நாள்கதாறும் கதடியும் பிைமன்முதலாை கதவர்களும்
காணாதபடி; றேயவன்சிரித்த றலாடும் - யநடும் யதாரலவில் உள்ளவைாகிய
யபருமான் சிரித்தவுடகை; ஆடி ான் அழுதான் பாடி அரற்றி ான் - மிகவும் மகிழ்ந்து
ஆடிைான் அழுதான் பாடி அலறலாைான்; சிரத்தில் பேங்கக சூடி ான் பதாழுதான் -
உச்சியின் மீது ரககரளக் கூப்பி வணங்கிைான்; உலபகலாம் துள்ளித் துககத்தான் -
உலயகங்கும் துள்ளிக் குதித்துத் துரகக்கலாைான்.

நாடி - கதடி. தருவன் - காட்டிக் யகாடுப்கபன். நல்லறிவு - கமலாை ஞாைம்

(யமய்யறிவு) காணா - காணாத (ஈறுயகட்ட எதிர்மரறப் யபயயைச்ேம்) கேயவன் -
தூைத்தில் உள்ளவன் அைற்றுதல் - அலறுதல். துரகத்தல் - மிதித்துக் குழப்புதல்.
மகிழ்ச்சி விரளக்கும் யமய்ப்பாடுகள் இப்பாடலில் மிகச் சிறப்பாக
ஓதப்பட்டுள்ளை. 'கேயவன்' என்பதற்குச் யேம்ரமயாை பண்பு (கல்யாண குணம்)
உரடயவன் எனினும் யபாருந்தும்.

இைணியன் நைசிங்க மூர்த்திரயப் கபாருக்கு அரழத்தல்

6317. ' "ஆர் அடா சிரித்தாய் ? போன் அரிபகாறலா ?
அஞ்சிப் புக்க
நீர், அடா ? றபாதாது என்று, பநடுந் தறி
றநடி ாறயா ?
றபார் அடா ? பபாருதிஆயின், புறப்படு ! புறப்படு !"
என்றான் -
றபர் அடாநின்ற தாறளாடு உலகு எலாம் பபயரப்
றபர்வான்.

றபர்அடாநின்ற தாறளாடு - புகழ்யபாருந்திய கால்களால்; உலகு எலாம் பபயர்ப்

றபர்வான் - உலக யமல்லாம் யபயரும்படி யபயர்வாைாகிய இைணியன்; ஆரடா
சிரித்தாய் - (சிரிப்யபாலி ககட்டு) தூணில் இருந்து சிரித்தவன் யாைடா?; போன்
அரிபகாறலா - இச்சிறுவன் யோன்ை அரிதாகைா?; அஞ்சிப்புக்க நீர் அடா றபாதாது
என்று - எைக்குப் பயந்து கபாய் ஒளிந்து யகாண்டிருந்த கடல் கபாதாயதன்று; பநடும்
தறி றநடி ாறயா - இந்தப் யபரிய தூரணயும் ஒளிந்து யகாள்ளத் கதடிைாகயா?;
றபார் அடா பபாருதி ஆயின் - என்னுடன் கபார் யேய்ய முற்படுவாயாயின்;
புறப்படு புறப்படு என்றான் - விரைவில் புறப்பட்டு வா என்றான்;
 அடா - ஏடா என்பதன் மரூஉ தறி - 'தூண்' அடா நின்றதாள் என்பதற்கு யபாருந்தி
நிற்கக் காைணமாை வலிரமயுடன் என்பதும் யபாருந்தும். தாள் - வலிரம புறப்படு
புறப்படு - விரைவு பற்றி வந்த அடுக்கு. கபர்வான் - கபாரிடப் யபயர்ந்தான்.

நைசிங்க மூர்த்தி யவளிப்பட்டுப் கபருருக் யகாள்ளல ்

6318. 'பிளந்தது தூணும்; ஆங்றக பிறந்தது, சீயம்; பின்க
வளர்ந்தது, திகேகள் எட்டும்; பகிரண்டம் முதல
ேற்றும்
அளந்தது; அப் புறத்துச் பேய்கக யார் அறிந்து
அகறயகிற்பார் ?
கிளர்ந்தது; கக முட்கட கிழிந்தது, கீழும் றேலும்.

பிளந்தது தூணும் - (இைணியன் திருமாரலப் கபாருக்கு அரழத்தவுடன்) அந்தத்

தூண் இைண்டாகப் பிளந்தது; ஆங்றக பிறந்தது சீயம் - அங்கக நைசிங்கம்
கதான்றியது; பின்க வளர்ந்தது - பின்பு உடகை வளர்ந்தது; திகேகள் எட்டும் -
எட்டுத் திரேகரளயும்; பகிரண்டம் முதலேற்றும் அளந்தது - கபைண்டம் முதலிய
அரைத்ரதயும் அளந்தது; அப்புறத்துச் பேய்கக - அதற்கப்பாலும் வளர்ந்த
யேய்ரகரய; யார் அறிந்து அகறயகிற்பார் - யார்தான் அறிந்து யோல்வதற்கு
வல்லவர்; கிளர்ந்தது - கமலும் ஓங்கி வளர்ந்தது; கக முட்கட கிழிந்ததுகீழும்
றேலும் - (அதைால்) உலக உருண்ரடயாகிய முட்ரட கீகழயும் கிழிந்தது கமகலயும்
கிழிந்தது.

சீயம் - சிங்கம். யேய்ரக - யேயல். ககைம் - உலகம். அரறயகிற்பார் -

கூறவல்லார்.

6319. 'ேன்றல் அம் துளப ோகல ோனுட ேடங்கல் வானில்

பேன்றது பதரிதல் றதற்றாம்; றேவடி படியில் தீண்ட
நின்றது ஓர் பபாழுதின், அண்ட பநடு முகட்டு
இருந்த முன்ற ான்
அன்று அவன் உந்தி வந்தா ாம் எ த்
றதான்றி ா ால்.

ேன்றல் அம் துளப ோகல - மணம் கமழும் அழகிய துழாய் மாரல அணிந்த;
மானுடமடங்கல் - நைசிங்கமாகிய திருமால்; வானில் பேன்றது - ஆகாயத்கத
வளர்ந்து யேன்றதரை இவ்வளயவன்று; பதரிதல் றதற்றாம் - யதரிந்து
யதளியமாட்கடாம்; றேவடி படியில் தீண்ட - யேம்ரமயாை திருவடிகள் நிலத்திகல
தீண்ட; நின்றது ஓர் பபாழுதின் - நின்ற அந்தச் ேமயத்திகல; அண்ட பநடு முகட்டிருந்த
முன்ற ான் - அண்டத்தின் உயர்ந்த சிகைத்திகல (ேத்திய கலாகத்திகல) இருந்த
பிைமகதவன்; அன்று அவன் உந்தி வந்தா ாம் எ - (பிைமரைத் கதாற்றுவித்த) அந்த
நாளிகல அப்யபருமாைது நாபியில் வந்தாயைனும்படி; றதான்றி ான் -
காணப்பட்டான்.

மன்றல் - மணம். மடங்கல் - சிங்கம். கதற்றாம் - யதளிகயாம். படி - நிலம்.

முன்கைான் - பிைம கதவன். வானுற ஓங்கி வளர்ந்த நைசிங்கத்தின் உந்தி
ேத்தியகலாகம் அளவும் உயர்ந்திருந்தரமயால் பிைமன் உந்தியில் கதான்றியது கபாலக்
காணப்பட்டான் என்பது குறிப்புத் தற்குறிப்கபற்ற அணி.

6320. ' "எத்துகண றபாதும் கக" என்று இயம்பி ால்,

எண்ணற்கு ஏற்ற
வித்தகர் உளறர ? அந்தத் தா வர் விரிந்த றேக ,
பத்து நூறு அகேந்த றகாடி பவள்ளத்தால் பகுதி
பேய்த
அத்தக கடலும் ோள, தனித் தனி அள்ளிக்
பகாண்ட.

எத்துகண றபாதும் கக என்று இயம்பி ால் - ரககள் எத்தரை உள்ளை எைக்

கூறத் யதாடங்கிைால்; எண்ணற்கு ஏற்ற வித்தகர் உளறர - எண்ணுவதற்குத் தகுதியாை
வித்தகர் யாகைனும் உள்ளைகைா?; அந்தத் தா வர் விரிந்த றேக - அந்த
இைணியனுரடய அைக்கரின் பைந்த பரட; பத்து நூறு அகேந்த றகாடி - ஆயிைம்
ககாடி அளவுரடய; பவள்ளத்தால் பகுதி பேய்த - யவள்ளத்தால் பகுதி
யேய்யப்பட்ட; அத்தக கடலும் ோள - அத்தரை கேரைக் கடலும் அழியும்படி;
தனித்தனி அள்ளிக் பகாண்ட - தனித்தனியாக அள்ளி எடுத்துக் யகாண்டை
(அக்ரககள்).
ரக எத்துரண கபாதும் - ரககள் எந்த அளவுக்குப் கபாகும்? பத்து நூறு ககாடி -
ஆயிைம் ககாடி. கடல் - கேரைக்கடல்; உருவகம். ஆயிைம் விரித்த ரகம்மாயமள்ள,
நூறாயிைங்ரக ஆறறி கடவுள், அரைத்து மல்ல பல அடுக்கல் ஆம்பல், இரைத்யதை
எண்வைம் பறியாயாக்ரகரய" என்று பரிபாடல் (3வரி 42 - 45) கூறுவதைாலும்
யபருமான் ஆயிைம் ரகயுரடயான் என்பரத அறியலாம்.

6321. 'ஆயிரங்றகாடி பவள்ளத்து அயில் எயிற்று

அவுணர்க்கு, அங்கு அங்கு,
ஏயி ஒருவர்க்கு ஓர் ஓர் திருமுகம், இரட்டிப்
பபான் றதாள்,
தீ எ க் க லும் பேங் கண் சிரம்பதாறும் மூன்றும்,
பதய்வ
வாயினில் கடல்கள் ஏழும், ேகலகளும், ேற்றும்,
 முற்றும்.

ஆயிரம் றகாடி பவள்ளத்து - ஆயிைம் ககாடி யவள்ளம் என்ற அளவிைைாை; அயில்

எயிற்று அவுணர்க்கு - கவல் கபான்ற பற்கரள உரடய அந்த
அைக்கர்களுக்யகல்லாம்; அங்கு அங்கு ஒருவர்க்கு ஓர்ஓர் திருமுகம் - ஆங்காங்கு
ஒவ்யவாருவருக்கும் ஒவ்யவாருமுகமாகவும்; இரட்டிப் பபான்றதாள் - இைண்டு
மடங்கு கதாள்களாகவும்; தீ எ க்க லும் பேங்கண் - தீயயை மிளிரும் சிவந்த
கண்கள்; சிரம் பதாறும் மூன்றும் ஏயி - தரலகதாறும் மூன்றாகவும் காணப்பட்டை;
பதய்வ வாயினில் - யதய்வத்தன்ரம வாய்ந்த அந்த நைசிங்கத்தின் திருவாயிகல;
கடல்கள் ஏழும் ேகலகளும் - ஏழு கடல்களும், ஏழுமரலகளும்; ேற்றும் முற்றும் -
மற்றுமுள்ள யாரவயும் யகாள்ளும்.

6322. 'முடங்கு வால் உகள அவ் அண்டம் முழுவதும்

முடிவில் உண்ணும்
கடம் பகாள் பவங் காலச் பேந் தீஅதக வந்து
அவிக்கும்; கால
ேடங்கலின் உயிர்ப்பும், ேற்று அக் காற்றிக
ோற்றும்; ஆ ால்,
அடங்கலும் பகு வாய் யாக்கக அப் புறத்து
அகத்தது அம்ோ !

முடங்கு வால் உகள - வரளந்த அந்தத் தூய்ரமயாை பிடரிமயிர்; அவ்வண்டம்

முழுவதும் முடிவில் உண்ணும் - இந்த அண்டம் முழுவரதயும் முழுதாக உண்ணும்;
கடம் பகாள் பவங்காலச் பேந்தீயதக வந்து அவிக்கும் - அரைத்ரதயும் அழிக்கும்
கடரமபூண்ட ஊழித் தீரயயும் அவித்து விடும்; கால ேடங்கலின் உயிர்ப்பும் -
காலரை ஒத்த அந்த நைசிங்கத்தின் மூச்சும்; ேற்று அக்காற்றிக ோற்றும் - அந்த
ஊழிக்காலக் காற்றிரையும் யவல்லும்; ஆ ால் அடங்கலும் - ஆைால் பிடரி மயிர்,
உயிர்ப்பு ஆகிய எல்லாம்; பகுவாய் யாக்கக - பிளவுபட்ட வாரய உரடய சிங்கத்தின்
உடம்புக்கு; அப்புறத்து அகத்தது அம்ோ - கமற்புறமும் உள்ளும் அரமந்திருந்தை.

முடங்குதல் - வரளதல். வால் - தூய்ரம. உரள - பிடரிமயிர், கடம் - கடரம

யவம் காலம் - ஊழிக் காலம். பகுவாய் - பிளந்துள்ள யபரிய வாய்.

6323. 'குயிற்றிய அண்டம் குஞ்கே இட்டிலா முட்கடக்

கூட்டில்
பயிற்றிய பருவம் ஒத்த காலத்துள், - அமுது பல்கும்
எயிற்று வன் பகு வாயுள் புக்கு இருக்குந - இருக்கக
எய்தி,
 வயிற்றின் வந்து, அந்நாள், இந்நாள் வாழும்
ேன்னுயிர்கள் ேன்ற ா.

அந்நாள் வயிற்றின் வந்து - (ஊழிக் காலமாகிய) அந்தநாளிகல (திருமாலின்)

வயிற்றிகல வந்திருந்து (பின்பு யவளிப்பட்டு); இந்நாள் வாழும் ேன்னுயிர்கள் -
இந்நாள் வரை உலகில் நிரல யபற்று வாழும் உயிர்கயளல்லாம்; குயிற்றிய
அண்டம் - அப்பைமைால் பரடக்கப்பட்ட இந்த அண்டமாைது; குஞ்கே இட்டிலா
முட்கடக் கூட்டில் - குஞ்சுகரளத் தாைாத முட்ரடகரள உரடய கூட்டில்; பயிற்றிய
பருவம் ஒத்த காலத்துள் - அரவ குஞ்சு யபாறிக்கத்தக்க பருவமாகிய
காலத்திகல; அமுது பல்கும் எயிற்றுவன் பகுவாயுள் - நைசிங்கப் யபருமாைது
அமுதத்ரதச் சுைக்கும் பற்கரள உரடய வலிய யபரிய வாயினுள்கள; புக்கு
இருக்கக எய்தி இருக்குந - புகுந்து, தமக்குப் பாதுகாப்பாை இருப்பிடத்ரத
அரடந்து இருப்பைவாயிை.

அந்நாள் - ஊழிக்காலம். குயிற்றிய - பரடக்கப்பட்ட. இட்டிலா - தைாத. பல்குதல் -

யபருகுதல்.

6324. 'நன்கேயின் பதாடர்ந்தார்க்கு உண்றடா, றகடு ?

நான்முகத்றதான் ஆதி
பதான்கேயின் பதாடர்ந்த வாய்கே அறத்பதாடும்
துறந்திறலாகர,
அன்வயித்து, ஓரும் தீய அவுணர் அல்லாகர,
அந் நாள்,
தன் வயிற்றகத்து கவத்துத் தந்தது, அச் சீயம்,
தாயின்.

நன்கேயின் பதாடர்ந்தார்க்கு - நல்ல யேயல்கரளகய யதாடர்ந்து யேய்து

வந்தவர்களுக்கு; றகடு உண்றடா - எதைாலும் தீங்கு கநருவதுண்கடா?;
நான்முகத்றதான் ஆதி - பிைமகதவன் முதலாக; பதான்கேயின் பதாடர்ந்த - பரழய
காலத்திலிருந்கத கரடப்பிடிக்கப்பட்டு வருகின்ற; வாய்கே அறத் பதாடும்
துறந்திறலாகர - வாய்ரம, அறம் ஆகிய பண்புகரளவிடாத கமகலார்கரள;
அன்வயித்து - முரறயாகச் கேர்த்து; ஓரும் தீய அவுணர் அல்லாகர - ஆைாயும்
தீயைாகிய அைக்கர்கள் அல்லாத மற்ற நல்லவர்கரள; அந்நாள் - அக்காலம்
யதாடங்கி; தாயின் அச்சீயம் தன் வயிற்றகத்துகவத்துத் தந்தது - தாரயப் கபான்று
அந்த நைசிங்க மூர்த்தி தைது வயிற்றுள்கள ரவத்துத் தந்தது.

யதாடர்தல் - யதாடர்ந்து யேய்து வருதல். ஆதியதான்ரம - மிகப்பழங்காலம்.

துறந்திகலார் - விட்டு நீங்காதவர் அன் வயித்து - கேர்ந்து; பின்யதாடர்ந்து பிைமன்
முதலாகைாரைக் காத்தும், தீய அவுணரை மாய்த்தும் பைமன் உயிர்கரளத் யதாடர்ந்து
வயிற்றில் ரவத்துக் காத்த யேயரலக் கூறி 'நல்கலார் ககடு அரடதலுண்கடா' என்ற
யபாதுப் யபாருரளச் சிறப்பித்துக் கூறியதால் "கவற்றுப் யபாருள்ரவப்பணி"
ஆகும்.

6325. 'றபருகட அவுணர்தம்கேப் பிகற எயிற்று அடக்கும்;

றபரா,
பாரிகடத் றதய்க்கும்; மீளப் பகிரண்டத்து அடிக்கும்;
பற்றி,
றேருவில் புகடக்கும்; ோள, விரல்களின் பிகேயும்;
றவகல
நீரிகடக் குமிழி ஊட்டும்; பநருப்பிகடச் சுரிக்க
நீட்டும்;

றபருகட அவுணர் தம்கே - அைக்கர் என்ற யபயர் உள்ளவரையயல்லாம்; பிரற

எயிற்று அடக்கும் - (அந்த நைசிங்கம்) தைது பிரறச் ேந்திைரைப் கபான்ற பற்களால்
சிரதத்து அடக்கும்; றபராப் பாரிகடத் றதய்க்கும் - யபயைாத நிலத்திகல சிலரைத்
கதய்த்து அழிக்கும்; மீளப் பகிரண்டத்து அடிக்கும் - மீண்டும் சிலரைப்
கபைண்டத்திகல தூக்கி அடிக்கும்; பற்றி றேருவில் புகடக்கும் - சிலரைப் பிடித்து
கமருமரலயில் கமாதும் படி அடிக்கும்; விரல்களில் ோளப் பிகேயும் - சிலரை
விைல்களாகலகய பிரேந்து யகால்லும்; றவகல நீரிகடக் குமிழி ஊட்டும் - சிலரைக்
கடல் நீரிகல மூழ்கடித்துக் குமிழி எழச்யேய்யும்; பநருப்பிகடச் சுரிக்க நீட்டும் -
சிலரைத் தீயிகல சுருண்டு தீயும்படி நீட்டும்.

நீரிரடக் குமிழி ஊட்டும் - கடல் நீரிகல அழுத்திக் குமிழி எழச் யேய்யும் சுரித்தல்
- சுருண்டு தீய்தல்.

6326. 'வகிர்ப் படுத்து, உரக்கும்; பற்றி வாய்ககளப்

பிளக்கும்; வன் றதால்
துகிற் படுத்து உரிக்கும்; பேந் தீக் கண்ககளச்
சூலும்; சுற்றிப்
பகிர்ப் படக் குடகரக் பகாய்யும்; பகே அறப்
பிகேயும், பல் கால்;
உகிர்ப் புகரப் புக்றகார்தம்கே உகிர்களால் உறக்கும்,
ஊன்றி;

வகிர்ப்படுத்து உரக்கும் - சிலர் உடல்கரளப் பிளந்து கிழிக்கும்; பற்றி

வாய்ககளப் பிளக்கும் - சிலரைப் பிடித்து வாய்கரளப் பிளக்கும்; வன்றதால்
துகிற்படுத்து உரிக்கும் - சிலைது உடல்களின் வன்ரமயாை கதாரல உரிக்கும்;
பேந்தீக் கண்ககளச் சூலும் - தீப்யபாறி பறக்கும் அைக்கர் தம் கண்கரளத்
கதாண்டி எடுக்கும்; சுற்றிப் பகிர்ப்படக்குடகரக் பகாய்யும் - சுற்றிலும்
துண்டுபடுமாறு சிலர் குடல்கரளக் யகாய்யும்; பல்கால் பகே அறப்பிகேயும் - சிலர்
உடல்கரள ஈைப்பரே நீங்கப் பல தடரவ பிரேயும்; உகிர்ப்புகரபுக்றகார்தம்கே -
தைது நகச் ேந்துகளிகல புகுந்திருப் பவர்கரள; ஊன்றி உகிர்களால் உறுக்கும் -
நகத்தால் ஊன்றிச் சிரதக்கும்.

வகிர்ப்படுத்து - பிளந்து. உைக்கும் - கிழிக்கும். துகிற்படுத்தல். கேக்குதல். சூலுதல்

- கதாண்டி எடுத்தல். பகிர்பட - துண்டுபடும்படி உகிர்ப்பரை - நகச் ேந்துகள்.
உறக்குதல் - கிள்ளிக் கரளதல்.

6327. 'யாக யும், றதரும், ோவும், யாகவயும், உயிர்

இராகே,
ஊப ாடும் தின்னும்; பின்க , ஒலி திகரப் பரகவ
ஏழும்
மீப ாடும் குடிக்கும்; றேகத்து உருபோடும்
விழுங்கும், விண்ணில்;
தான் ஒடுங்காது என்று, அஞ்சி, தருேமும் ேலித்தது
அம்ோ !

யாக யும் றதரும், ோவும், யாகவயும் - இைணியைது பரடயில் உள்ள யாரை,

கதர், குதிரை முதலிய எல்லாவற்ரறயும்; உயிர் இராகே ஊப ாடும் தின்னும் - உயிர்
இல்லாதபடி அரவகளின் உடகலாடு தின்னும்; பின்க ஒலிதிகரப் பரகவ ஏழும் -
பின்பு, ஓயாது ஒலிக்கும் அரலகரள உரடய ஏழுகடல்கரளயும்; மீப ாடும்
குடிக்கும் - அரவகளில் வாழும் மீன்ககளாடு குடிக்கும்; விண்ணில் றேகத்து உரு
போடும் விழுங்கும் - ஆகாயத்து கமகங்கரள எல்லாம் இடிகயாடு கேர்த்து விழுங்கும்;
தான் ஒடுங்காது - இந்த நைசிங்கம் சிைம் தணிந்து அடங்காது; என்று அஞ்சி - என்று
பயங்யகாண்டு; தருேமும் ேலித்தது - அறக்கடவுளும் மைம் ேலிப்பரடந்தது;
அம்மா - வியப்பரடச் யோல். தருமம் - தரும கதவரத (அறக்கடவுள்).

6328. 'ஆழி ோல் வகரறயாடு எற்றும், சிலவகர; அண்ட

றகாளச்
சூழ் இருஞ் சுவரில் றதய்க்கும், சிலவகர; துளக்கு
இல் குன்றம்
ஏழிற ாடு எற்றிக் பகால்லும், சிலவகர; எட்டுத்
திக்கும்
தாழ் இருட் பிைம்பின் றதய்க்கும், சிலவகரத் தடக்
கக தாக்கி.
 சிலவகர ஆழிோல்வகரறயாடு எற்றும் - சிலரை ேக்கைவாள மரலமீது எறிந்து
யகால்லும்; சிலவகர அண்ட றகாளச் சூழ் இரும் சுவரில் றதய்க்கும் - சிலரை
இவ்வண்ட ககாளத்ரதச் சூழ இருக்கும் யபரிய சுவரிகல கதய்த்துக் யகால்லும்;
சிலவகரத் துளக்கு இல் குன்றம் ஏழிப ாடு எற்றிக் பகால்லும் - சிலகபரை,
அரேதலில்லாத ஏழு மரலகளிகல கமாதி எறிந்து யகால்லும்; சிலவகரத் தடக்கக
தாக்கி எட்டுத் திக்கும் தாழ் இருள் பிைம்பில் றதய்க்கும் - சில கபரை யபரிய தைது
ரககளாகல தாக்கி யபருந் திரேகளிலும் உள்ள தாழ்ந்த இருள் யதாகுதியிகல
கதய்த்துக் யகால்லும்.

ஆழிமால்வரை - ேக்கைவாளகிரி. அண்ட ககாளச் சூழ் இரும்சுவர் - அண்டப்

பைப்ரபச் சூழ்ந்துள்ள யபரிய புறச் சுவர். இரவ புைாண மைபில் வரும் கற்பரை
இடங்கள். துளக்கில் குன்றம் - நிரலயபயைாத ஏழு மரலகள். சிலவர் - சிலர்
என்பதன் விரித்தல் விகாைம். ககாளம். உருண்ரட தாழ் இருள் - விரைத் யதாரக.
தடக்ரக - பண்புத் யதாரக.

6329. 'ேகலகளின் புரண்டு வீை, வள் உகிர் நுதியால்,

வாங்கி,
தகலககளக் கிள்ளும்; அள்ளித் தைல் எைப்
பிகேயும்; தக்க
பகாகலகளின் பகால்லும்; வாங்கி உயிர்ககளக்
குடிக்கும்; வா
நிகலகளில் பரக்க, றவகல நீர்ககள நிரம்பத்
தூர்க்கும்;

ேகலகளின் புரண்டு வீை - (நைசிங்க மூர்த்தியால் வீசி எறியப்பட்ட அசுைரில்

பலர்) மரலகளின் மீது புைண்டு விழ; வள்உகிர் நுதியால் வாங்கி - (அவர்கரளத்
தைது) கூர்ரமயாை நகங்களின் முரையாகல இழுத்து எடுத்து; தகலககளக் கிள்ளும்
- நகத்தாகல அவர் தரலகரளக் கிள்ளும்; அள்ளி, தைல் எை பிகேயும் - தன்
ரககளால் சிலரை அள்ளி எடுத்து யநருப்பு எழப்பிரேயும்; தக்க பகாகலகளில்
பகால்லும் - அந்த அைக்கர்களின் யகாரலத் யதாழிலுக்குத் தக்கபடி அவர்கரளக்
யகால்லும்; வாங்கி உயிர்ககளக் குடிக்கும் - ரககளில் எடுத்து, உடல்கள் விழ
உயிர்கரள மட்டும் குடிக்கும்; வா நிகலகளில் பரக்க - சிலரை எடுத்து வாைப்
பைப்பில் பைந்து விழவும்; றவகல நீர்ககள நிரம்பத் தூர்க்கும் - சிலரை கடல் நீரில்
விழவும் தூர்க்கும்.

வள் உகிர் - கூர்ரமயாை நகம். நுதி - முரை. தக்க யகாரல - அவ்வைக்கர் யேய்த
தீரமகளுக்குத் தகுந்த தண்டரை. தூர்த்தல் - மூடுதல் (அரடத்தல்)

கதய்க்கும், யகால்லும் எற்றும் பிளக்கும் என்யறல்லாம் நைசிங்க மூர்த்தியின்

யேயல்கரள எதிர்காலத்தாகல கூறுவது யேயல் நடந்து யகாண்டிருக்கும் நிகழ்
காலத்ரத உணர்த்த என்க.
6330. 'முப் புறத்து உலகத்துள்ளும் ஒழிவு அற முற்றும்
பற்றி,
தப்புதல் இன்றிக் பகான்று, கதயலார் கருவும்
தள்ளி,
இப் புறத்து அண்டத்து யாரும் அவுணர் இல்லாகே
எற்றி,
அப் புறத்து அண்டம்றதாறும் தடவி , சில கக
அம்ோ !
முப்புறத்து உலகத் துள்ளும் - மூன்று உலகங்களிலுள்ளும்; ஒழிவு அறமுற்றும் பற்றி
- மிஞ்சி இருக்காதபடி முழுவரதயும் பிடித்து; தப்புதல் இன்றிக் பகான்று -
அைக்கர்கள் எவரும் தப்பிவிடாதபடி எல்கலாரையும் யகான்று; கதயலார் கருவும்
தள்ளி - அைக்க மாதர்களின் வயிற்றிகல தங்கிய கர்ப்பத்ரதயும் அழித்து; இப்புறத்து
அண்டத்து - இப்புறம் உள்ள இந்த அண்டத்திகல; யாரும் அவுணர் இல்லாகே எற்றி
- அைக்கர் எவரும் இல்லாதபடி அடித்துக் யகான்று; அப்புறத்து அண்டம் றதாறும் -
அப்பாலுள்ள அண்டங்கள் கதாறும் யேன்று; தடவி சிலகக - (நைசிம்ம மூர்த்தியின்)
சிலரககள் தடவலாயிை.
முப்புறத்து உலகம் - சுவர்க்கம். மத்யம், பாதாளம் என்றும் மூன்று உலகங்கள்.
ஒழிவு அற - மிஞ்சுதல் இன்றி. தப்புதல் இன்றி - தப்பிவிடாதபடி. தள்ளி -
சிரதத்து. அப்புறத்து அண்டம் - இவ்வண்டத்துக்கு அப்பாலுள்ளபுற அண்டம்.

6331. 'க கனும், அவனில் வந்த, வா வர் ககளகண்

ஆ
அ கனும் ஒழிய, பல் றவறு அவுணர் ஆ வகர
எல்லாம்
நிக வதன்முன் ம் பகான்று நின்றது - அந்
பநடுங் கண் சீயம்.
வக கைலவனும், ேற்று அம் ேடங்கலின் வரவு
றநாக்கி,

க கனும் - (இவ்வாறு நைமடங்கல் அைக்கர்கரள எல்லாம் யகான்று நின்ற

கபாது) அந்த இைணியனும்; அவனில் வந்த - அவனுக்கு மகைாக வந்து பிறந்த;
வா வர் ககளகண் ஆ - கதவர்களுக்யகல்லாம் பாதுகாவலைாை; அ கனும் -
குற்றமற்ற பிைகலாதனும்; ஒழிய - நீங்கலாக; பல்றவறு அவுணர் ஆ வகர எல்லாம் -
மற்ற பல்கவறு வரகப்பட்ட அைக்கர்கள் எல்கலாரையும்; அந்பநடுங்கண் சீயம் -
அந்தப் யபரிய கண்கரள உரடய நைசிங்கப் யபருமான்; நிக வதன் முன் ம்
பகான்று நின்றது - நிரைக்கும் கநைத்துக்கு முன்கப யகான்று நின்றது; வக
கைலவனும் - அழகிய வீைக் கழல்கரள அணிந்தவைாை அந்த இைணியனும்; ேற்று
அம் ேடங்கலின் வரவு றநாக்கி - அந்த நைமடங்கலாை நைசிங்கப் யபருமாைது
வருரகரயப் பார்த்து... கரளகண் - பாதுகாப்பு (பற்றுக் ககாடு). வரைகழல் -
அழகிய கழல்கள் 'வைவு கநாக்கி' என்பது அடுத்த பாடலில் வரும் "நின்றான்"
என்பரதக் யகாண்டு முடியும். இப்பாட்டு குளகம்.

இைணியன் கபாருக்கு எழுதல்

6332. 'வயிர வாள் உகறயின் வாங்கி, வா கம் ேகறக்கும்
வட்டச்
பேயிர் அறு கிடுகும் பற்றி, வா வர் உள்ளம் தீய,
அயிர் படர் றவகல ஏழும் ேகலகளும் அஞ்ே,
ஆர்த்து, அங்கு
உயிருகட றேரு என் வாய் ேடித்து, உருத்து
நின்றான்.

வயிரவாள் உகறயின் வாங்கி - (நைசிம்மத்தின் வருரகரயப் பார்த்த இைணியன்)

உறுதியாை வாரள உரறயிலிருந்து யவளிகய உருவி ஒரு ரகயில் பிடித்து; வா கம்
ேகறக்கும் - வாைத்ரதகய மரறக்கும்படியாை; வட்டச் பேயிர்அறு கிடுகும்பற்றி -
வட்ட வடிவமாை குற்றமற்ற ககடயத்ரத ஒரு ரகயில் பிடித்து; வா வர் உள்ளம் தீய
- கதவர்கள் மைம் தீய்ந்து யகட; அயிர்படர் றவகல ஏழும் - நுண் மணல் படர்ந்த
கரை உரடய ஏழுகடல்களும்; ேகலகளும் அஞ்ே ஆர்த்து - மரலகளும் அஞ்சி
நடுங்க ஆைவாைம் யேய்து; அங்கு உயிருகட றேரு என் - அங்கக உயிர் யகாண்டு
உலவும் கமருமரல என்று கூறுமாறு; வாய் ேடித்து உருத்து நின்றான் - வாரய
மடித்து சிைம் யகாண்டு நின்றான்.

வயிைம் - திண்ரம (உறுதி) கிடுகு - ககடயம். யேயிர்அறு - குற்றமற்ற. அயிர் - நுண்

மணல். படர் - படர்ந்த 'உயிருரட கமரு' - உயிகைாடுள்ள கமரு.

பிைகலாதன் ஆழிகவந்ரத வணங்குவாய் எைல்

6333. 'நின்றவன்தன்க றநாக்கி, "நிகல இது கண்டு,
நீயும்,
ஒன்றும் உன் உள்ளத்து யாதும் உணர்ந்திகல
றபாலும் அன்றற;
வன் பதாழில் ஆழி றவந்கத வணங்குதி ;
வணங்கறவ, உன்
புன் பதாழில் பபாறுக்கும்" என்றான் - உலகு எலாம்
புகை நின்றான்.
 நின்றவன் தன்க றநாக்கி - சிைந்து நின்ற இைணியரைப் பிைகலாதன்
பார்த்து; நிகல இது கண்டு நீயும் - யபருமானின் வலிரம நிரலயிரைக் கண்டும் நீ;
ஒன்றும் உன் உள்ளத்துயாதும் உணர்ந்திகல றபாலும் அன்றற - உைது உள்ளத்திகல
இன்னும் எதுவும் உணைவில்ரல கபாலும்; வன்பதாழில் ஆழி றவந்கத -
வன்ரமமிக்க கபார்த் யதாழில் வல்ல ேக்கைப்பரடயுரடய தரலவரை; வணங்குதி -
(இப்கபாதாவது) வணங்குவாயாக; வணங்கறவ உன் புன் பதாழில் பபாறுக்கும் -
பணிந்து வணங்குவாயாயின் உைது அறியாது யேய்த புன்ரமகரளப்
யபாறுத்தருள்வான்; என்றான் உலபகலாம் புகைநின்றான் - உலகயமல்லாம்
புகழும்படி நின்றவைாை பிைகலாதன் இவ்வாறு கூறிைான்.

நிரல - எங்கும் நிரறந்த நிரல அைக்கர் பலரைக் யகான்று நின்ற நிரல

எைலுமாம். ஆழி - ேக்கைப்பரட. முன்பு யேய்த தவறுகளாை புல்லிய யேயல்கள்.
பைமனிடம் பைம பத்தி யகாண்டிருந்தவன் என்பதால் பிைகலாதரை 'உலயகலாம்
புகழ நின்றான்' என்றார். கவதங்கரளக் கற்றுணர்ந்த நீ இரறவைது
எல்ரலயில்லா வல்லரமரய உணைாதவைாய் இருக்கிறாகய என்பான் 'ஒன்றும்
உன் உள்ளத்து யாதும் உணர்ந்திரல கபாலும்' என்றான்.

பிைகலாதன் யோற்ககளாது இைணியன் நைசிங்கத்ரத எதிர்த்தல்

6334. ' "றகள், இது; நீயும் காண, கிளர்ந்த றகாள்
அரியின் றகழ் இல்
றதாபளாடு தாளும் நீக்கி, நின்க யும் துணித்து,
பின், என்
வாளிக த் பதாழுவது அல்லால், வணங்குதல்
ேகளிர் ஊடல்
நாளினும் உளறதா ?" என் ா, அண்டங்கள் நடுங்க
நக்கான்.
றகள் இது - (பைமரை வணங்கும்படி கூறிய பிைகலாதரைப் பார்த்து) நான்
யோல்லும் இதரைக் ககள்; நீயும் காண - நீயும் (மற்றவர்களுடன்) கநரில் பார்த்துக்
யகாண்டிருக்க; கி ளர்ந்த றகாளரியின் - சிைம் யகாண்யடழுந்த, யகாரலத் யதாழில்
வல்ல இந்தச் சிங்கத்தின்; றகழ்இல் றதாபளாடு தாளும் நீக்கி - ஒப்பற்ற
கதாள்கரளயும், கால்கரளயும் யவட்டிக் கரளந்து; நின்க யும் துணித்து -
உன்ரையும் வாளால் துண்டித்து; பின்என் வாளிக த் பதாழுவது அல்லால் -
பிறகு எைது வாரளத் யதாழுவதல்லாது; வணங்குதல் - பணிந்து
வணங்குவயதன்பது; ேகளிர் ஊடல் நாளினும் உளறதா என்றான் - யபண்களுடன்
ஊடல் புரியும் காலத்தும் உள்ளகதா என்று கூறிய இைணியன்; அண்டங்கள் நடுங்க
நக்கான் - எல்லா அண்டங்களும் அஞ்சி நடுங்கும்படி சிரித்தான்.

நீயும்காண - இந்தச் சிங்கத்ரதப் புகழ்ந்து கபசுகின்ற நீயும் கண்ணாைக்

காணும்படி என்பது யபாருள். ககாள் அரி - யகால்லவல்ல சிங்கம். ககாள் என்பது
யகாள் என்பதைடியாகப் பிறந்த யோல்லாயின் இலக்குத்தப்பாத சிங்கம்
எைப்யபாருள்படும். ககழ் - ஒப்பு. ஊடரலத் தீர்க்க, தரலவிரயத் தரலவன்
வணங்குதல் அகப் யபாருளில் கூறப்படும். அத்தரகய ஊடல் காலத்திலும்
வணங்காதவன் என்பது கருத்து. "மாதர் புலவியினும் வணங்காத மகுடம்" (3069) எை
இைாவணரைக் கம்பர் கூறுவார்.

நைசிங்கம் இைணியன் மார்ரபப் பிளத்தல்

6335. 'நககபேயா, வாயும் ககயும் வாபளாடு நடந்த
தாளும்
புககபேயா, பநடுந் தீப் பபாங்க உருத்து, எதிர்
பபாருந்தப் புக்கான்;
பதாகக பேயற்கு அரிய றதாளால் தாள்களால்
சுற்றிச் சூழ்ந்தான் -
மிகக பேய்வார் விக கட்கு எல்லாம் றேற்பேயும்
விக யம் வல்லான்.

நகக பேயா - (இைணியன் சிைம் மிகச்) சிரித்து; வாயும் ககயும் வாபளாடு நடந்த
தாளும் புகக பேயா - தைது வாயிலும், ரககளிலும் வாளுடன் நடந்த கால்களிலும்
புரக கதான்ற; பநடும் தீப்பபாங்க உருத்து - கண்களில் தீப்யபாறி பைக்கச் சிைந்து;
எதிர் பபாருந்தப் புக்கான் - நைசிங்கப் பிைாரை எதிர்த்துப் கபாரிடச் யேன்றான்;
மிகக பேய்வார் விக கட்பகல்லாம் - தீங்கு யேய்பவரின் யேயல்களுக்யகல்லாம்;
றேற் பேயும் விக யம் வல்லான் - கமலாகச் யேயல்படும் விரையத்தில்
வல்லவைாை யபருமான்; பதாகக பேயற்கு அரிய றதாளால் - எண்ணி அளவிட
இயலாத தைது அரிய கதாள்களாலும்; தாள்களால் சுற்றிச் சூழ்ந்தான் -
தாள்களாலும் அந்த இைணியரைச் சுற்றி வரளத்துக் யகாண்டான்.
நரக யேயா, புரக யேயா என்பை யேய்து என்னும் யபாருள் யகாண்ட யேயா'
என்ற வாய்பாட்டு விரை எச்ேங்களாம். உருத்து - யவகுண்டு. மிரக - மிக்கரவ.
மிகுதியான் மிக்கரவ யேய்தாரை என்ற திருக்குறள் நிரைக்கத்தக்கது. விரை -
யேயல். விரையம் - சூழ்ச்சித் திறம். யதாரக யேயல் - எண்ணல், சுற்றிச் சூழ்தல் -
சுற்றி வரளத்துக் யகாள்ளுதல். தவப் யபருக்கும் தான் இறவாவண்ணம் நிரலத்தற்கு
கவண்டிய வரகயில் ஆழ்ந்த அறிவுத் திறத்தால் திட்டமிட்டுப் யபற்ற வைங்களும்,
உரடயவன் இைணியன் அத்தரகயவனின் திட்டத்ரதயும் விழுங்கி கமம்படும்
சூழ்ச்சித் திறம் உண்டு என்பரதப் புலப்படுத்தகவ யபருமாரை 'மிரக யேய்வார்
விரைகட்யகல்லாம் கமற்யேயும் விரையம் வல்லான்' என்று கம்பர்
குறிப்பிடுகிறார்.

6336. 'இருவரும் பபாருந்தப் பற்றி, எவ் உலகுக்கும் றேல்

ஆய்,
 ஒருவரும் காணா வண்ணம் உயர்ந்ததற்கு உவகே
கூறின்,
பவருவரும் றதாற்றத்து, அஞ்ோ, பவஞ் சி ,
அவுணன் றேரு
அரு வகர ஒத்தான்; அண்ணல் அல்லகவ எல்லாம்
ஒத்தான்.

இருவரும் பபாருந்தப் பற்றி - (நைசிங்கப் பிைானும் இைணியனும் ஆகிய)

இருவரும் ஒருவருடன் மற்றவர் யபாருந்தும் படி கட்டிப் பிடித்துக் யகாண்டு;
எவ்வுலகுக்கும் றேல் ஆய் - எல்லா உலகங்களுக்கும் கமலாக; ஒருவரும்
காணாவண்ணம் - எவரும் காண இயலாதபடி; உயர்ந்ததற்கு உவகே கூறின் - உயர்ந்து
யேன்றதற்கு உவரம கூறுவதாைால்; பவருவரும் றதாற்றத்து - பிறர்
அஞ்சும்படியாை கதாற்றமுரடய; அஞ்ோ பவஞ்சி அவுணன் - எவருக்கும் அஞ்ோத,
யகாடியசிைம் யகாண்ட இைணியன்; றேரு அருவகர ஒத்தான் - அரிய
கமருமரலரய ஒத்துக் காணப்பட்டான்; அண்ணல் அல்லகவ எல்லாம் ஒத்தான் -
நைசிங்கப் யபருமான் கமரு அல்லாத கவறு எல்லா மரலகரளயும் கடல்கரளயும்
மற்றரவகரளயும் கபால விளங்கிைான்.

யபாருந்தப்பற்றி - ஒருவகைாயடாருவர் இறுகப் பிடித்து அல்லரவ எல்லாம் -

கமருமரல அல்லாத பிறமரலகள், கடல்கள், அண்டங்கள் முதலிய பிற யவல்லாம்.

6337. 'ஆர்ப்பு ஒலி முைக்கின், பவவ் வாய் வள் உகிர்ப்

பாரம் ஆன்ற
ஏற்று அருங் கரத்தின், பல்றவறு எறி திகரப்
பரப்பின் உற்ற
பாற்கடல் பரந்து பபாங்கிப் பங்கயத்து ஒருவன்
நாட்டின்
றேல் பேன்றது ஒத்தான் ோயன்; க கனும் றேரு
ஒத்தான்.

ஆர்ப்பபாலி முைக்கின் - ஆர்ப்பரிக்கும் ஒலியின் முழக்கத்தாலும்;

பவவ்வாய்வள் உகிர்ப்பாரம் ஆன்ற - யவம்ரமயாை விளிம்ரப
உரடயயவண்ரமயாை நகங்கரளப் யபரும் சுரமயாக; ஏற்று அரும் கரத்தின் - ஏற்ற
அரிய எண்ணற்ற ரககரள உரடயதாலும்; பல்றவறு எறிதிகரப் பரப்பின் உற்ற -
பலகவறு விதமாைதாக கமாதும் அரலப் பைப்பிரை உரடய; பாற்கடல் பரந்து
பபாங்கி - பாற்கடலாைது பைவிப் யபாங்கி எழுந்து; பங்கயத்து ஒருவன் நாட்டின் -
தாமரை மலரில் வசிக்கும் பிைமகதவன் வாழும் ேத்தியகலாகத்தின்; றேற்பேன்றது
ஒத்தான் ோயன் - கமகல யேன்றரதப் கபால மாயவன் விளங்கிைான்; க கனும் றேரு
ஒத்தான் - அந்த இைணியகைா பாற்கடலால் சூழப்பட்ட கமருரவ ஒத்துக்
காணப்பட்டான்.
 நைசிங்கத்தின் யபருமுழக்கத்துக்குக் கடலின் முழக்கமும், அப்யபருமாைது
எண்ணற்ற ரககளின் யதாகுதிக்குக் கடலின் அரலப் பைப்பும் ஒப்பாயிை.

"மாயன் முழக்கின், கைத்தின் என்று காைணம் கூறி, முழக்கமும், அரலகளும்

உரடய பாற்கடல் பங்கயத்யதாருவன் நாட்டின் கமற் யேன்ற யதாத்தான்" என்று
கூறியது "ஏது உவரம" யாகும். இந்தப் பாடலின் முதலடி "ஆர்ப்பு" எைத் யதாடங்கி,
அடுத்த அடிகளில் ஏற்று, கமற்யேன்று, பாற்கடல் என்ற எதுரகயுரடயதாயிருப்பதால்
ைகைம் ஆோக வந்து இை எதுரகயாயிற்று.

6338. 'வாபளாடு, றதாளும், ககயும், ேகுடமும், ேலறரான்

கவத்த
நீள் இருங் க க முட்கட பநடுஞ் சுவர் றதய்ப்ப,
றநமி
றகாபளாடும் திரிவது என் க் குல ேணிக் பகாடும்
பூண் மின் ,
தாள் இகண இரண்டும் பற்றிச் சுைற்றி ன்,
தடக் கக ஒன்றால்.

வாபளாடு றதாளும் ககயும் ேகுடமும் - இைணியன் ரகயில் ஏந்திய வாளும்,

கதாளும், ரககளும், மகுடமும்; ேலறரான் கவத்த - பிைமைால் பரடக்கப்பட்ட; நீள்
இரும் கக முட்கட - நீண்ட யபரிய வாைத்ரத உரடய அண்டத்தின்; பநடும்
சுவர் றதய்ப்ப - நீண்ட யபரிய சுவரிகல கதய்க்கவும்; றநமி றகாபளாடு
திரிவபதன் - வட்ட வடிவமாை சூரியன் அதன் ககாள்களுடன் திரிவது கபால;
குலேணிக் பகாடும் பூண்மின் - பல மணிகள் பதித்து யேய்யப்பட்ட
அணிகலன்கள் மின்ைவும்; தடக்கக ஒன்றால் - நைசிங்கப் யபருமான் தைது நீண்ட ஒரு
ரகயிைால்; தாளிகண இரண்டும் பற்றி - இைணியைது இைண்டு கால்கரளயும்
பிடித்து; சுைற்றி ன் - சுழற்றலாயிைான்.

ககைமுட்ரட - அண்ட மாகிய முட்ரட. கநமி - வட்டம்; இங்கு வட்ட

வடிவமாை சூரியன். குலமணி - ோதிமணி.

6339. 'கைற்றிய காலத்து, இற்ற தூங்கு குண்டலங்கள்

நீங்கி,
கிைக்பகாடு றேற்கும் ஓடி விழுந்த கிடந்த, இன்றும்
அைல் தரு கதிறரான் றதான்றும் உதயத்றதாடு
அத்தம் ஆ ;
நிைல் தரும், காகல ோகல, பநடு ேணிச் சுடரின்
நீத்தம்.
சுைற்றிய காலத்து - நைசிங்கப் யபருமான் இைணியரைச்) சுழற்றிய அந்தக்
காலத்திகல; இற்ற தூங்கு குண்டலங்கள் நீங்கி - அவ்விைணியன் காதுகளில்
யதாங்கிக் யகாண்டிருந்த குண்டலங்கள் காது கரளவிட்டு நீங்கி, இற்று; கிைக்பகாடு
றேற்கும் ஓடி விழுந்த கிடந்த - (சுழற்றிய கவகத்தில்) கிழக்கிலும் கமற்கிலும்
யேன்று வீழ்ந்துகிடந்தை; இன்றும் அைல் தருகதிறரான் - இன்றும் யவப்பத்ரத
உமிழும் சூரியன்; றதான்றும் உதயத்பதாடு - உதிக்கின்ற கீழ்த்திரேயுடகை;
அத்தோ - மரறகின்ற கமற்குத் திரேயிலும்; பநடுேணிச் சுடரின் நீத்தம் - அக்
குண்டலங்களில் பதித்த மணிகளின் ஒளி யவள்ளகம; காகல ோகல நிைல்தரும் -
காரலயும் மாரலயும் (வாைத்திகல) ஒளிரயத் தருவைவாம்.

தூங்கு குண்டலங்கள் - காதுகளில் யதாங்கிய குண்டலங்கள் காரலயும்

மாரலயும் கிழக்கிலும் கமற்கிலும் காணப்படும் யேந்நிறமாை ஒளிக்குக் காைணம்
இைணியன் குண்டலத்துச் யேம்மணிச் சுடகை என்றார் இது தற்குறிப்கபற்றவணி.
யநடுமணி - சிறந்த மாணிக்கம்.

6340. ' "றபான்ற இக ய தன்கே; பபாருவியது

இக யது" என்று
தான் தனி ஒருவன், தன்க உகரபேயும்
தரத்தி ாற ா ?
வான் தரு வள்ளல் பவள்கள வள் உகிர் வயிர
ோர்பின்
ஊன்றலும், உதிர பவள்ளம் பரந்துளது, உலகம்
எங்கும்.

இக ய தன்கே றபான்ற - இப்யபருமானுரடய இவ்வியல்புகள்

இன்ைாருரடய தன்ரமரய ஒத்தை; இக யது பபாருவியது - இன்ைது ஒரு யபாருள்
இவரை ஒத்தது; என்று - எை யவல்லாம்; தான் தனி ஒருவன் தன்க - ஒப்பற்ற
தனிப் யபரும் தரலவைாை அப்யபருமாரை; உகர பேயும் தரத்தி ாற ா - எவரும்
எடுத்துக் கூறும் தைம் உரடயவகைா பைமன்; வான் தரு வள்ளல் - தன்ைடியவர்க்கு
ரவகுந்த வாழ்ரவத் தந்தருளும் வள்ளலாை யபருமாைது; பவள்கள வள் உகிர் -
யவண்ரம நிறமாை கூரிய நகங்கள்; வயிர ோர்பின் ஊன்றலும் - இைணியைது உறுதி
வாய்ந்த மார்பிகல ஊன்றியவுடகை; உதிர பவள்ளம் - அவன் உடலிலிருந்து
யபருகிய ைத்த யவள்ளம்; உலகம் எங்கும் பரந்துளது - எல்லா உலகங்களிலும்
பைவுவதாயிற்று. தாகமாதைரைத் தனிமுதல்வரை ஞாைமுண்டவரை
ஆகமாதைம் அறிய ஒருவர்க்கு?" என்பது நம்மாழ்வார் (திருவாய் யமாழி 2:7:12)
அருளிச் யேயல். நைசிங்கமாக வந்தவன் தைக்குவரமயில்லாத தனித் தரலவைாை
திருமால் என்பதரை "தான் தனி ஒருவன்" என்றும், இன்ைதன்ரமயன் எை எவரும்
கூற இயலாதவன் இரறவன் என்பதரை "கபான்றை இரையதன்ரம
யபாருவியது இரையது என்று உரை யேயும் தைத்திைாகைா" என்றும் கூறிைார்.
'ேைணமாகும் தன் தாள் அரடந்தார்க் யகலாம், மைணமாைால் ரவகுந்தம்
யகாடுக்கும் பிைான்' என்ற திருவாய் யமாழிக் ககற்க (9: 10: 5) "வான்தருவள்ளல்"
என்றார்.

6341. 'ஆயவன்தன்க , ோயன், அந்தியின், அவன் பபான்

றகாயில்
வாயிலில், ேணிக் கவான்றேல், வயிர வாள் உகிரின்
வாயின்,
மீ எழு குருதி பபாங்க, பவயில் விரி வயிர ோர்பு
தீ எைப் பிளந்து நீக்கி, றதவர்கள் இடுக்கண்
தீர்த்தான்.

ஆயவன் தன்க - அந்த இைணியரை; அந்தியின் - மாரலப் யபாழுதிகல;

அவன் பபான் றகாயில் வாயிலில் - அந்த இைணியனுரடய அழகிய அைண்மரையின்
வாயிலிகல; ேணிக்கவான் றேல் - தைது அழகிய மடியின் மீது (கிடத்தி); வயிர வாள்
உகிரின் வாயின் - உறுதியுரடய ஒளி யபாருந்திய தைது ரக நகத்தின் முரையாகல; மீ
எழு குருதி பபாங்க - இைணியன் உடலிலிருந்து இைத்தம் கமயலழுந்து யபாங்கிவை;
பவயில் விரி வயிரோர்பு - ஒளிரயப் பைப்பும் அவ்விைணியைது ரவைம் பாய்ந்த
மார்பிரை; தீஎைப் பிளந்து நீக்கி - யநருப்யபழும்படி இருபிளவாகப் பிளந்து
இைணியரைக் யகான்று; றதவர்கள் இடுக்கண் ோயன் தீர்த்தான் - கதவர்கள்
அதுவரை பட்ட துன்பத்ரத மாரயவல்ல திருமால் கபாக்கிைான்.

மாயன் - ஆச்ேரியப்படத்தக்க யேயல்கரள உரடய திருமால். இைணியன் யபற்ற

வைங்களிரடகய முைண்பாடின்றி வரதபுரிய வழி கண்ட மாயம் யேய்தவைாதலின்
'மாயன்' என்றார். இைவிலும் பகலிலும் ோகக் கூடாது. வீட்டுக்குள்ளும் யவளிகயயும்
ோகக் கூடாது. விண்ணிலும் மண்ணிலும் ோகக்கூடாது பறரவ, விலங்கு, மனிதர்,
கதவர், அைக்கர்களால் ோகக்கூடாது, எந்தப்ரடக் கலத்தாலும் ோகக் கூடாது என்று
பிைமனிடம் வைம்ககட்டுப் யபற்றவன் இைணியன் எைகவ, மாரலப் கபாதில்,
வாயிற் படியில் கிடத்தி நைசிங்கப் யபருமான் நகத்தால் உடரலப் பிளந்து
இைணியரைக் யகான்று, கதவர்களின் துன்பத்ரதத் தீர்த்தார் என்பது கருத்து.
இைணியன் யபற்ற வைங்களின் திறரை 6203-6206 ஆம் பாடல்களில் காண்க.

கதவர்கள் நைசிங்கத்ரதக் கண்டு அஞ்சி நிற்றல்

6342. 'முக்கணான், எண்கணானும், முளரி ஆயிரம்
கணானும்,
திக்கண் ஆம் றதவறராடு முனிவரும், பிறரும், றதடிப்
புக்க நாடு அறிகுறாேல் திரிகின்றார் புகுந்து
போய்த்தார்,
 "எக் கணால் காண்டும், எந்கத உருவம்" என்று,
இரங்கி நின்றார்.

முக்கணான் எண்கணானும் - மூன்று கண்கரள உரடய சிவபிைானும் எட்டுக்

கண்கரள உரடய பிைமகதவனும்; முளரி ஆயிரம் கணானும் - தாமரை கபான்ற
ஆயிைம் கண்கரள உரடயவைாை கதகவந்திைனும்; திக்கண் ஆம் றதவறராடு
முனிவரும் பிறரும் - திரேகள் கதாறும் யேன்று திரிகின்ற கதவர்களும் முனிவரும்
மற்றும் உள்ளவர்களும்; றதடிப் புக்க நாடு அறிகுறாேல் திரிகின்றார் -
இைணியனுக்குப் பயந்து, கதடி வந்தாலும் அவர்கள் இருக்கும் நாடு எவருக்கும்
யதரியாதபடி திரிந்தவர்கள்; புகுந்து போய்த்தார் - (நைசிங்கத்தால் இைணியன்
மாய்ந்தது யதரிந்து) வந்து திைண்டார்கள்; எந்கத உருவம் - எம் யபருமான்
யகாண்ட நைசிங்க வடிவத்ரத; எக்கணால் காண்டும் - எந்தக் கண்களால் காண
இயலும்?; என்று இரங்கி நின்றார் - என்று கூறி இைங்கி நின்றார்கள்.

திக்கு + கண் = திக்கண் - பலதிரேகள். யேன்ற நாடு எதுயவை, எவரும்

அறியாதபடி திரிந்தைர் ஆதலின் "புக்கநாடு அறிகுறாமல் திரிகின்றார்" என்றார்.

6343. 'றநாக்கி ார் றநாக்கி ார் முன், றநாக்குறு முகமும்

ககயும்
ஆக்ககயும் தாளும் ஆகி, எங்கணும் தாற ஆகி, வாக்கி ால்
ே த்தி ால் ேற்று அறிவி ால்
அளக்க வாரா,
றேக்கு உயர் சீயம்தன்க க் கண்ட ர்,
பவருவுகின்றார்.

றநாக்கி ார் றநாக்கி ார் முன் - யநருங்கிவந்து பார்த்துக் யகாண்டு நின்ற

கதவர், முனிவர் அரைவருக்கும் அவைவர்க்கு முன்கை; றநாக்குறு முகமும்
ககயும் - பார்க்கத்தக்க முகமும், ரககளும்; ஆக்ககயும் தாளும் ஆகி - திருகமனியும்,
கால்களுமாக ஆகி (தனித்தனிகய காட்சிதந்த கதாடு); எங்கணும் தாற ஆகி -
எங்கும் நிரறந்திருப்பவன்தாகை ஆகி; வாக்கி ால் ே த்தி ால் - வாக்கிைால் கூற
முடியாதவைாயும் மைத்தால் நிரைக்க முடியாதவைாயும்; ேற்று அறிவி ால்
அளக்கவாரா - மற்றும் அறிவாலும் உணர்ந்து அளந்தறிய இயலாதவைாகவும் உள்ள
அப்பைமைாகிய; றேக்குயர் சீயம் தன்க - கமலும் கமலும் உயர்ந்து விளங்கும்
நைசிங்க மூர்த்தியின் கபருருரவ; கண்ட ர் பவருவுகின்றார் - கண்டு அஞ்சிைார்கள்.
மைம், யமாழிகளுக்கும், அறிவுக்கும் அளந்துணை இயலாத அப்யபருமாரை
எவ்வாறு காணமுடியும் என்று ஆவல் நிரறகவறியது. எனினும் சீற்றத்
கதாற்றமுரடய சிங்கப்பிைாரைக் கண்டு அஞ்சிைர். பைமைது நிரலரய "வாக்கிைால்
மைத்திைால் மற்று அறிவிைால் அளக்க வாைா கமக் குயர் சீயம்" என்றார். கமக்குயர் -
கமகலாங்கி உயர்ந்து வளர்ந்துள்ள. பைமனின் எங்கும் நிரறந்திருக்கும் தன்ரம
'எங்கணும் தாகையாகி' எைப்பட்டது.

6344. 'பல்பலாடு பல்லுக்கு எல்கல ஆயிரக் காதப் பத்தி,

போல்லிய வத ம் றகாடி றகாடி றேல் விளங்கித்
றதான்ற,
எல்கல இல் உருவிற்று ஆகி இருந்தகத எதிர்
றநாக்கி,
அல்லி அம் கேலத்து அண்ணல் அவன் புகழ்
விரிப்பதா ான்:

பல்பலாடு பல்லுக் பகல்கல - நைசிங்கப் யபருமானுரடய ஒரு பல்லுக்கும்

மற்யறாரு பல்லுக்கும் எல்ரல; ஆயிரம் காதப்பத்தி - ஆயிைம் காத தூைமாகும்;
போல்லிய வத ம் - கூறப்பட்ட அவைது திருமுகம்; றகாடி றகாடி றேல் - ககாடிரய
ககாடியால் யபருக்கியதற்கு கமகல அளவுரடயதாக; விளங்கித் றதான்ற -
விளங்கும்படி காட்சிதை; எல்கல இல் உருவிற்று ஆகி - எல்ரல இல்லாத கபருருவம்
உரடயதாகி; இருந்தகத எதிர றநாக்கி - இருந்ததரை எதிர் யகாண்டு பார்த்து; அல்லி
அம் கேலத்து அண்ணல் - அழகிய இதழ்கரள உரடய தாமரையில்
வீற்றிருப்பவைாய பிைமன்; அவன் புகழ் விரிப்பதா ான் - அப்யபருமாைது புகரழ
விரித்துப் புகழ்ந்து கூறலாைான்.

பத்தி - தூைம். ககாடி ககாடி கமல் - ககாடிரயக் ககாடியால் யபருக்கிய யதாரக.

நைசிங்கப் யபருமானின் ஒரு பல்லுக்கும் மற்யறாரு பல்லுக்கும் இரடகய உள்ள
தூைம் ஆயிைம் காதம் என்றால், அந்தப் பற்கரள உரடய முகம் - ரக - கால் - திருகமனி
எத்துரணப் யபரியை என்பரத ஊகித்து உணைலாம். எதிர் கநாக்குதல் - கநருக்கு
கநர் பார்த்தல். கமலத்து அண்ணல் - பிைமன். அல்லி - அக இதழ். விரிப்பதாைான் -
விரித்துப் கபசிப் கபாற்றுவான் ஆயிைான்.

நைசிங்க மூர்த்திரயப் பிைமன் துதித்தல்

6345. ' "தன்க ப் பகடத்ததுவும் தாற எனும் தன்கே
பின்க ப் பகடத்ததுறவ காட்டும்; பபரும் பபருகே
உன்க ப் பகடத்தாய் நீ என்றால், உயிர் பகடப்பான்
என்க ப் பகடத்தாய் நீ எனும் இதுவும் ஏத்து
ஆறோ ?

தன்க ப் பகடத்ததுவும் தாற - இரறவன் தன்ரைத் தாகை பரடத்துக்

யகாண்டான்; எனும் தன்கே - என்று ேமய நூல்கள் கூறும் உண்ரமரய;
பின்க ப்பகடத்ததுறவ காட்டும் - பின்பு நீ இந்த நைசிங்கமாக உன்ரைப் பரடத்துக்
யகாண்ட இதுகவ காட்டுவதாகும்; பபரும் பபருகே - இந்தப் யபரிய
பிைபஞ்ேத்ரத; உன்க ப் பகடத்தாய் நீ என்றால் - உன்னிடத்திலிருந்து கதான்றச்
யேய்தாய் நீ என்னும் கபாது; உயிர் பகடப்பான் - இந்த உலகிலுள்ள உயிர்கரளப்
பரடப்பதற்காக; என்க ப் பகடத்தாய் நீ - நீ (பிைமகதவைாகிய) என்ரைப்
பரடத்தாய்; எனும் இதுவும் ஏத்து ஆறோ - என்ற இது உைது கபைாற்றரல
உணர்த்தும் புகழுரை ஆகுகமா?

யபரும் யபருரம - யபரிய இந்தப் பிைபஞ்ேம். பரடப்பான் - பரடப்பதற்காக.

உன்ரை - உன் - கண் (உன்னிடம்) கவற்றுரம மயக்கம். ஏத்து - புகழுரை

6346. ' "பல் ஆயிர றகாடி அண்டம், பனிக் கடலுள்

நில்லாத போக்குள் எ , றதான்றுோல்,
நின்னுகைறய;
எல்லா உருவமுோய் நின்றக்கால், இவ் உருவம்
வல்றல பகடத்தால், வரம்பு இன்கே வாராறதா?

பல்லாயிர றகாடி அண்டம் - பல ஆயிைம் ககாடி என்று கூறும் அண்டங்கள்

அரைத்தும்; பனிக் கடலுள் நில்லாத போக்குள் எ - குளிர்ந்த கடலிகல கதான்றிய
நிரலயற்ற நீர்க்குமிழிகரளப் கபால; நின்னுகைறய றதான்றுோல் -
உன்னிடத்திலிருந்கத கதான்றும்; எல்லா உருவமுோய் நின்றக் கால் -
இவ்வண்டத்திலுள்ள எல்லா வடிவாகவும் நீகய இருப்பாயாைால்; இவ்வுருவம்
வல்றல பகடத்தால் - இந்த நைசிங்க வடிவத்ரத (புதிய யதான்றாக) விரைந்து
பரடத்தாயயன்றால்; வரம்பின்கே வாராறதா? - உைது பரடப்புத் யதாழிலில்
வைம்பின்ரம என்ற குற்றம் வைாகதா.

பல்லாயிை ககாடி அண்டம் - பல ஆயிைம் ககாடி அண்டங்கள் "நூற்யறாரு

ககாடியின் கமற்படவிரிவை" என்பது திருவாேகம். நில்லாயமாக்குள் - நிரலத்திைாத
நீர்க்குமிழி. நீலநிறக் கடலில் கதான்றும் நீர்க் குமிழிகள் கபால, பல்லாயிைம் ககாடி
அண்டங்கள் நீல வண்ணைாை உன்னிடமிருந்து கதான்றும் என்பார்
"நின்னுரழகய கதான்றுமால்" என்றார். நீகய உலகத்தில் காணும் எல்லாப்
யபாருளுமாக இருக்கிறாய். அப்படி இருக்கும் கபாது புதிய யதாரு வடிவிரை
(நைசிங்க வடிவம்) பரடத்துக் யகாள்வாயாைால் உைது பரடப்புத் யதாழிலில்
வைம்பின்ரம என்னும் குற்றம் வாைாகதா என்றான். நியதி மாறாமல் இயங்குவை
இரறவன் பரடப்புகள். ஊழ், விதி, முரற என்பை யதய்வத்ரதக் குறிக்கும் ஒரு
யபாருட் யோற்கள். இதுகாறும் பரடப்பிகல இல்லா ஓர் உருவத்ரத (நைசிம்மத்ரத)
பரடத்தது நியதியிலிருந்து மாறுகிறது. எைகவ, இது வைம்பின்ரம ஆகாகதா? என்பது
கருத்து. அடியவர்கரளக் காக்க, கவண்டும் கபாது விரும்பிய வடிவம்
யகாள்ளவல்ல இரறவனுக்கு 'வைம்பின்ரம' என்னும் குற்றம் வாைாது என்க".
'உயிைளிப்பான், எந்நின்ற கயானியுமாய்ப் பிறந்தாய்" என்ற திருவிருத்தம்
(நாலாயிைப் 3580) ஒப்பு கநாக்கத்தக்கதாகும்.
6347. ' "றபகர ஒரு பபாருட்றக பல் வககயால் றபர்த்து
எண்ணும்
தாகர நிகலகய; தமிகய; பிறர் இல்கல;
யாகரப் பகடக்கின்றது ? யாகர அளிக்கின்றது ?
ஆகரத் துகடக்கின்றது ? - ஐயா ! - அறிறயோல்,

ஒரு பபாருட்றக - (பைம் யபாருளாை) ஒப்பற்ற ஒரு யபாருளுக்கக; றபகர

பல்வககயால் - அைன், அரி, அயன் என்னும் பலவரகயாை யபயர்கரள; றபர்த்து
எண்ணும் - மாற்றி வழங்குகின்ற; தாேகர நிகலகய - ஒழுங்காை நிரலரய
உரடயவைாவாய்; தமிரய; பிறர் இல்கல - நீ ஒப்பற்ற தனியைாய் உள்ளாய்;
எல்லாம் நீயாதலின் உன்ரையன்றிப் பிறர் இல்ரல; யாகரப் பகடக்கின்றது யாகர
அளிக்கின்றது யாகரத் துகடக்கின்றது ஐயா அறிறயோல் - உைக்கு கவறாக நீ யாரைப்
பரடப்பது ? யாரைக் காப்பது ? யாரை அழிப்பது ! இரறவகை உைது கமலாை
தன்ரம ஒன்றும் நாங்கள் அறிய மாட்கடாம்.
தாரை நிரல - ஒழுங்காை நிரல. பைம்யபாருளாகிய நீகய பரடத்தல் முதலிய
முத்யதாழில் காைணமாக அயன் முதலாை யபயர்கரளக் யகாண்டு விளங்கிைாலும்
அரவ மூன்றும் உன்னுரடய கதாற்றகம என்பதரை, 'கபரை ஒரு யபாருட்கக
பல்வரகயால் கபர்த்யதண்ணும் தாரை நிரல' என்றார். "ஆதிப் பிைானும் அணிமணி
வண்ணனும்; ஆதிக் கமலத் தலர் மிரேயானும், கோதிக்கில் மூன்றும்
யதாடர்ச்சியில் ஒன்று" என்ற திருமந்திைம் (104) ஒப்பு கநாக்கத் தக்கது. உயர்வற
உயர்நலமுரடய உைது அலகிலா விரளயாடல்கரளத் யதரிந்துணரும்
தகுதியுரடகய மல்கலம் என்பார் "அறிகயம்" என்றார். "ஆக்குமாறு அயைாம்
முதல் ஆக்கிய உலகம் காக்குமாறு யேங்கண் இரற கருரணயங்கடலாம்
வீக்குமாறு அைைாம் அரவ வீந்த நாள் மீளப் பூக்கும் மாமுதல் எவன்? அவன்
யபான்ைடி கபாற்றி" என்ற வில்லி பாைதக் கடவுள் வாழ்த்துப் பாடல்
ஒப்பிட்டுணைத் தக்கது.

6348. ' "நின்னுறள என்க நிருமித்தாய்; நின் அருளால்,

என்னுறள, எப் பபாருளும் யாவகரயும் யான்
ஈன்றறன்;
பின் இறலன்; முன் இறலன்; எந்கத பபருோற !
பபான்னுறள றதான்றியது ஓர் பபாற்கலற
றபால்கின்றறன்.'

நின்னுறள - உைக்குள் இருந்து; என்க நிருமித்தாய் - நீ என்ரைத் கதான்றச்

யேய்தாய்; நின் அருளால் - உைது திருவருள் துரணயால்; என்னுறள எப்பபாருளும் -
எைக்குள் இருந்து (அசித்) உயிைற்ற யபாருள்கரளயும்; யாவகரயும் யான்என்றறன் -
உயிருள்ள (சித்) யபாருள்கரளயும் யான் பரடத்கதன்; பின் இறலன் முன் இறலன் -
எைக்யகன்று தனியாை காைண, காரியம் எதுவுமில்ரல; எந்கத பபருோற -
எமக்யகல்லாம் தந்ரதயாை எம்யபருமாகை; பபான்னுறள றதான்றியறதார்
பபாற்கலற றபால்கின்றறன் - உன்னிலிருந்து கதான்றி நான்; யபான்னிலிருந்து
கதான்றிய யபாற்கலன் கபான்றவைாகவன்.
இரறவனுக்கும் உயிர்களுக்கும் இரடகய அரமந்த யதாடர்பு
யபான்னுக்கும், அதைால் யேய்யப்பட்டு அப்யபான்னினும் கவறாகாத அணி
கலனுக்கும் இரடயுள்ள ேம்பந்தம் கபான்றது. இதரை "அகபத ேம்பந்தம்" எைச்
ேமய நூல்கள் கூறும் இப்பாடலின் கரடசி இைண்டடிகள் இந்த உண்ரமரயக்
கூறுவதாம். பின் - காரியம் முன் - காைணம்.
உன்ரையல்லாது எைக்கு ஆதியும் கவறில்ரல. நான் யேன்றரடயும் அந்தமும்
கவறில்ரல என்பார் 'முன் இகலன் பின்இகலன்' என்றார் என்று கூறினும் அரமயும்,

சிங்கப்பிைான் சீற்றம் தணிந்து கதவர்களுக்கு அபயம் அளித்தல்

6349. 'என்று ஆங்கு இயம்பி, இகேயாத எண்கணனும்,
வன் தாள் ேழுறவானும், யாரும், வணங்கி ரால்
நின்றார், இரு ேருங்கும்; றநமிப் பபருோனும்,
ஒன்றாத சீற்றத்கத உள்றள ஒடுக்கி ான்.

என்று ஆங்கு இயம்பி - என்யறல்லாம் பலவாறு கூறித் துதித்து; இகேயாத

எண்கணனும் - இரமக்காத எட்டுக்கண்கரள உரடயவைாை பிைமகதவனும்;
வன்தாள் ேழுறவானும் - வலிய கபார்த் யதாழில் வல்ல மழுரவ ஆயுதமாக
உரடய சிவபிைானும்; யாரும் வணங்கி ர் - மற்றுமுள்ள கதவர்கள் எல்கலாரும்
நைசிங்க மூர்த்திரய வணங்கிைார்கள்; இரு ேருங்கும் நின்றார் -
அப்யபருமானுக்கு இருபுறங்களிலும் வந்து குழுமி நின்றார்கள்; றநமிப் பபருோனும்
- ேக்கைாயுதத்ரத உரடய எம்யபருமானும்; ஒன்றாத சீற்றத்கத - தன் இயல்புக்கு
ஒவ்வாத யபருஞ்சிைத்ரத; உள்றள ஒடுக்கி ான் - தைக்குள்கள ஒடுங்குமாறு
யேய்தருளிைான்.

கதவர்கள் இரமயாநாட்டம் உரடயவைாதலின் 'இரமயாத எண்கணன்' என்றார்.

எண்கண்ணன் - பிைமன். கருரணகய இரறவைது இயல்பு. அப்யபருமாைது
இயல்புக்குச் சிறிதும் ஒவ்வாதது சிைமாதலின் 'ஒன்றாத சீற்றம்' என்றார் .

6350."எஞ்சும், உலகு அக த்தும் இப்பபாழுறத" என்று

என்று,
பநஞ்சு நடுங்கும் பநடுந் றதவகர றநாக்கி,
"அஞ்ேன்மின்" என் ா, அருள் சுரந்த றநாக்கி ால்,
கஞ்ே ேலர் பழிக்கும் கக அபயம் காட்டி ான்.
 உலகு அக த்தும் இப்பபாழுறத எஞ்சும் - (நைசிங்கப்பிைானுரடய
சீற்றத்தால் எல்லா உலகங்களும் இப்யபாழுகத அழிந்து சிரதயும்; என்பறன்று
பநஞ்சு நடுங்கும் பநடுந்றதவகர றநாக்கி - என்யறண்ணி அச்ேத்தால் மைம் நடுங்க
நின்ற கதவர்கரளப் பார்த்து; அஞ்ேன்மின் என் ா - (நைசிங்கப்பிைான்) அஞ்ோதீர்கள்
என்றுகூறி; அருள் சுரந்த றநாக்கி ால் - கருரண நிரறந்து யபாங்கும் அருள்
கநாக்குடகை; கஞ்ே ேலர் பழிக்கும்கக - தாமரை மலரையும் பழிக்கும்படியாை
அழகிய ரகயால்; அபயம் காட்டி ான் - அபயக் குறிப்ரபக் காட்டியருளிைான்.

எஞ்சுதல் - குரறதல் (சிரததல்). " அருள் சுைந்த கநாக்கிைால் அஞ்ேன்மின்

என்ைா - ரக அபயம் காட்டிைான்" எை இரயயும். கஞ்ேம் - தாமரை. தாமரைமலரை
யவன்று நிற்கும் அழகிய ரகரய "கஞ்ேமலர் பழிக்கும் ரக" என்றார்.

திருமகள் வருதலும் சிங்கப்பிைான் கநாக்குதலும ்

6351. 'பூவில் திருகவ, அைகின் புக கலத்கத,
யாவர்க்கும் பேல்வத்கத, வீடு என்னும் இன்பத்கத,
ஆவித் துகணகய, அமுதின் பிறந்தாகள,
றதவர்க்கும் தம் றோகய, ஏவி ார், பாற் பேல்ல.

பூவில் திருகவ - யேந்தாமரை மலரில் வீற்றிருக்கும் திருமகரள; அைகின்

புக கலத்கத - அழகு (தைக்கு கமலும் அழகு கவண்டி) அணியும் அணிகலன்
கபான்றவரள; யாவர்க்கும் யேல்வத்ரத - எல்கலாருக்கும் யேல்வத்ரத வழங்கும்
யேல்வியாகத் திகழ்பவரள; வீடு என்னும் இன்பத்கத - பைமபதம் என்ற
கபரின்ப வீட்ரடத் தந்தருள்பவரள; ஆவித்துகணகய - திருமாலின்
உயிர்த்துரணயாகப் பிரியாது இருப்பவரள; அமுதில் பிறந்தாகள - அமுதம்
பிறந்த பாற்கடலில் பிறந்தவரள; றதவர்க்கும் தம் றோகய - கதவர்களுக் யகல்லாம்
தாயாக விளங்குபவரள; பாற் பேல்ல ஏவி ார் - (சீற்றம் யகாண்டு நின்ற
சிங்கப்பிைான்) பக்கத்திகல யேன்றருளப் பிைார்த்தித்து (பிைமன் முதலாை கதவர்)
அனுப்பிைர்.

பூ - தாமரைப் பூ: பூ யவைப்படுவது யபாறி வாழ் பூகவ என்றபடி. திரு. திருமகள்.

அணிகலம் கபான்றவள் பிைாட்டி என்பார் "அழகின் புரைகலத்ரத" என்றார்.
யேல்வத்துக்கு உரிரம பூண்டுள்ள அதிகதவரத திருமககள யாதலின் "யாவர்க்கும்
யேல்வத்ரத" என்றார் உயிர்களுக்குப் கபரின்ப வீட்ரட அருள்பவளும் யபரிய
பிைாட்டிகய ஆதலின் 'வீடு என்னும் இன்பத்ரத" என்றார் 'அகலகில்கலன்'
எைப்பைமரை விட்டு நீங்காது உடன் உரறபவள் என்பதால் "ஆவித்துரணரய"
என்றார். 'கதவர்க்கும்' என்ற உம்ரம மற்றுமுள்ள எல்கலார்க்கும் என்ற யபாருள்
தந்து நின்ற எச்ேவும்ரம, கமாய் - தாய்

6352. 'பேந் தாேகரப் பபாகுட்டில் பேம்ோந்து வீற்றிருக்கும்

 நந்தா விளக்கக, நறுந் தாள் இளங் பகாழுந்கத,
முந்தா உலகும் உயிரும் முகற முகறறய
தந்தாகள, றநாக்கி ான், தன் ஒப்பு ஒன்று
இல்லாதான்.

தன் ஒப்பு ஒன்று இல்லாதான் - தைக்கு உவரமயில்லாத தனித்

தரலவைாகிய எம்யபருமான்; பேந்தாேகரப் பபாகுட்டில் - யேம்ரம நிறமுரடய
தாமரை மலரின் நடுகவ; பேம்ோந்து வீற்றிருக்கும் - மைமகிழ்கவாடு
அமர்ந்தருளும்; நந்தா விளக்கக - தூண்டாத விளக்குப் கபான்றவரள;
நறுந்தாள் இளங்பகாழுந்கத - நறுமணம்கமழும் காம்கபாடு கூடிய இளங்யகாழுந்து
கபான்றவரள; முந்தா உலகும் உயிரும் - இவ்வுலரகயும் உயிர்கரளயும்; முகற
முகறறய தந்தாகள - வழி வழியாகத் தந்தருள்பவரள; றநாக்கி ான் - (கருரண
நிரறந்த கண்களால்) பார்த்தருளிைான்.
ஒப்பு - நிகர், தைக்கு கவறு எவரும் நிகரில்லாத தனிப் யபரும் தரலவைாகத்
திகழ்பவன் திருமால் என்பதால் 'தன்' ஒப்பு ஒன்றில்லாதான்" என்றார். யபாகுட்டு
தாமரை மலரின் ரமயத்திலிருக்கும் யகாட்ரட. யேம்மாந்து - மைம் மகிழ்ந்து
(யேம்மாப்பு - கம்பீைம் எனினுமாம்) நறும்தாள் - நறுமணம் கமழும் யகாம்பு.
இளங்யகாழுந்து - இளந்தளிர் முந்தா- முந்திய (முற்பட) முரற முரறகய-
வழிவழியாகத் யதாடர்ந்து., திருமாரல விட்டுப் பிரியாது - அப்பைமைது
பரடப்புக்கும் உறுதுரணயாய் விளங்குபவள் என்பதால் 'உலகும் உயிரும் தந்தாள்'
என்றார்.

6353. 'தீது இலாஆக உலகு ஈன்ற பதய்வத்கதக்

காதலால் றநாக்கி ான்; கண்ட முனிக் கணங்கள்
ஓதி ார், சீர்த்தி; உயர்ந்த பரஞ்சுடரும்,
றநாதல் ஆங்கு இல்லாத அன்பக றய றநாக்கி ான்.

தீது இலாஆக - எவ்வுயிர்க்கும் எந்தத் தீரமயும் இல்லாதிருக்க; உலகு ஈன்ற

பதய்வத்கத - இவ்வுலகரைத்ரதயும் ஈன்றுதவிய யதய்வத்ரத; காதலால்
றநாக்கி ான் - (சிங்கப்பிைான்) காதகலாடு பார்த்தருளிைான்; கண்ட முனிக்
கணங்கள் - இரதப் பார்த்த முனிவர் கூட்டயமல்லாம்; சீர்த்தி ஓதி ார் -
எம்யபருமானுரடய மிகு புகரழக் கூறி வாழ்த்திைர்; உயர்ந்த பரஞ்சுடரும் -
உயர்வற உயர்ந்த கமலாை ஒளிமயமாக விளங்கும் பைமனும்; ஆங்கு றநாதல்
இல்லாத - அங்கக தைது தந்ரதரய இழந்தும் சிறிதும்
மைவருத்தமில்லாதிருந்த; அன்பக றய றநாக்கி ான் - யமய்யன்புரடய
பிைகலாதரைகய பார்த்தான்.

தீரம எதுவும் இல்லாததாக உலகத்ரத எல்லாம் பரடத்துக்காத்து

வருவதற்குப் கபருதவியாய் இருப்பவள் என்பதால் 'உலகீன்ற யதய்வம்' என்றார்.
கருதரிய கடலாரட உலகுபலவண்டம் கருப்யபறாது 'ஈன்ற கன்னி' என்றார் பிறரும்.
காதல் - கபைருள் சீர்த்தி - மிகுபுகழ் 'பயிலும் சுடயைாளி மூர்த்தி' எைவும் 'பைஞ்
கோதி' எைவும் 'பைஞ்சுடர் உடம்பாய்' எைவும் திருவாய் யமாழி அருளிச்
யேய்தாங்கு 'உயர்ந்த பைஞ்சுடர்' என்றார். இரறவன் 'கபயைாளி வடிவிைன்' என்பது
கருத்து தந்ரதரய இழந்த நிரலயிலும் சிறிதும் மைம் வருந்துதல் இன்றி இருந்த
பிைகலாதரை "கநாதல் இல்லாத அன்பன்" என்றார். அன்பரைகய ஏகாைம் பிரி
நிரல.

பிைகலாதரை கநாக்கி சிங்கப் யபருமான் இயம்பிய

அருள்யமாழி
6354. ' "உந்கதகய உன்முன் பகான்று; உடகலப் பிளந்து
அகளய,
சிந்கத தளராது, அறம் பிகையாச் பேய்ககயாய் !
அந்தம் இலா அன்பு என்றேல் கவத்தாய் !
அளியத்தாய் !
எந்கத ! இனி இதற்குக் ககம்ோறு யாது ?" என்றான்.
உந்கதகய உன்முன் பகான்று - (சிங்கப்பிைான் பிைகலாதரை கநாக்கி) உைது
தந்ரதயாை இைணியரை உன்கண் எதிகை யகான்று; உடகலப் பிளந்து அகளய -
அவனுடரல எைது ரக நகங்களால் பிளந்து துழாவவும்; சிந்கத தளராது - சிறிதும்
மைம் தளைாமல்; அறம் பிகையாச் பேய்ககயாய் - அற யநறியில் நின்று தவறாத
யேயரல உரடயவகை !; அந்தமிலா அன்பு என்றேல் கவத்தாய் - என்மீது
முடிவில்லாத கபைன்புரடயைாயிருந்தாய்; அளியத்தாய் - எைது ைட்ேகத்துக்கு
உரியவகை; எந்கத - என் அப்பகை; இனி இதற்குக் ககம்ோறுயாது என்றான் -
என்பால் கபைன்பு பூண்ட உைக்கு யேய்யக்கூடிய ரகம்மாறு ஏது? என்று
கூறியருளிைான்.
அரளதல் - துழாவுதல் (கலக்குதல்) அறம் பிரழயா - அறத்திலிருந்து பிேகாத.
அளியத்தாய் - கருரண யேய்யத்தக்கவன் (ைட்சிக்கத்தக்கவன்). பகவானுக்குக்
ரகம்மாறு யேய்ய இயலாரம பக்தர்க்கு இயல்பு. இங்கு கநர்மாறாகப் பக்தனுக்குக்
ரகம்மாறு யேய்ய இயலாரம குறித்துப் பகவான் இைங்குகிறான். பாகவத தர்மம்
இது.

6355. ' "அயிரா இகேப்பிக ஓர் ஆயிரம் கூறு இட்ட

பேயிரின் ஒரு பபாழுதில், நுந்கதகய யாம் சீறி,
உயிர் றநடுறவம்றபால், உடல் அகளய, கண்டும்
பேயிர் றேரா உள்ளத்தாய்க்கு, என் இனி யாம்
பேய்றகம் ?
 இகேப்பிக அயிரா ஓர் ஆயிரம் கூறிட்ட - கண்ணிரமப் யபாழுரத மிக
நுண்ணியதாக ஆயிைம் கூறுயேய்த; பேயிரின் ஒரு பபாழுதில் - சிறிய பகுதியாை
அச்சிறிய கநைத்துக்குள்; நுந்கதகய யாம் சீறி - உைது தந்ரதயாை இைணியரை நான்
சிைம் யகாண்டு; உயிர் றநடுறவம் றபால் - ரக நகங்களால் உடரலப் பிளந்து உயிர்
இருக்குமிடத்ரதத் கதடுவது கபால; உடல் அகளய - உடல் முழுதும் துழாவுவரத;
கண்டும் பேயிர் றேரா - கநரில் பார்த்தும் என் மீது சிறிதும் பரகரம பாைாட்டாத;
உள்ளத்தாய்க்கு - கபைன்பு யகாண்ட உள்ளத்ரத உரடயவைாயிருந்த உைக்கு;
என்இனியாம் பேய்றகம் - நான் என்ை ரகம்மாறு யேய்கவன்!

இரமப்பு - கண்ரண மூடித்திறக்கும் கநைம். அயிைா - நுண்ணிய. யேயிர் - குரற. உன்

தந்ரதயின் உடரலப் பிளந்து, அரளந்த கபாதும் என்னிடம் சிறிதும் பரக
உணர்வின்றி, கபைன்பு யகாண்டிருந்த மைத்ரத உரடயவைாை உைக்கு நான் என்ை
ரகம்மாறு யேய்கவன் என்றான்.

6356. ' "பகால்றலம், இனி உன் குலத்றதாகர, குற்றங்கள்

எல்கல இலாத பேய்தாறர என்றாலும்;
நல்றலம், உ க்கு எம்கே; நாணாேல், நாம் பேய்வது
ஒல்கல உளறதல், இயம்புதியால்" என்று உகரத்தான்.

இனி உன் குலத்றதாகர - இனி கமல் உைது அசுைர் குலத்கத பிறந்தவர்கரள;

குற்றங்கள் எல்கல இலாத பேய்தாறர என்றாலும் - அவர்கள் அளவில்லாத
குற்றங்கரளச் யேய்தவர்கள் என்று யதரிந்தாலும்; பகால்றலம் - அவர்கரளக் யகால்ல
மாட்கடன்; உ க்கு எம்கே நல்றலம் - உைக்கு எந்தப் பிறப்பிலும் நல்லவைாகவன்;
நாம் பேய்வது ஒல்கல உளறதல் - நான் உைக்கு ஏகதனும் விரைந்து யேய்ய
கவண்டியது இருந்தால்; நாணாேல் - நாணப்படாது; இயம்புதியால்
என்றுகரத்தான் - கூறுவாயாக என்று பைமன் பணித்தான்.

எல்ரல இலாதை - அளவற்றரவ. எம்ரம - எப்பிறப்பிலும்.

பிைகலாதன் ககட்ட வைமும் சிங்கப் யபருமான் அருளும்

6357. ' "முன்பு பபறப்பபற்ற றபறறா முடிவு இல்கல;
பின்பு பபறும் றபறும் உண்றடா ? பபறுகுபவற ல்,
என்பு பபறாத இழி பிறவி எய்தினும், நின்
அன்பு பபறும் றபறு அடிறயற்கு அருள்" என்றான்.

முன்பு பபறப் பபற்ற - எம்யபருமாகை ! உைக்கு அடியவைாகி யான் முன்பு

யபற்றதாகிய; றபறறா முடிவில்கல - கபறுகளுக்கு எல்ரலகய இல்ரல; பின்பு
பபறும் றபறும் உண்றடா - இனி கமலும் நான் யபற கவண்டிய கபறுகள் ஏகதனும்
உண்கடா; பபறுகுபவற ல் - அப்படி ஏகதனும் கவண்டிப் யபறுவயதன்றால்;
என்பு பபறாத இழி பிறவி எய்தினும் - எலும்பில்லாத இழிந்த புழுவாகப்
பிறந்கதன் என்றாலும்; நின் அன்பு பபறும் றபறு - உைது அன்ரபப் யபற்று வாழும்
யபரிய கபற்றிரை; அடிறயற்கு அருள் - உைது யதாண்டைாகிய எைக்கு
அருள்வாயாக என்றான்.

"என் யபாழி யாக்ரகயுள் கேர்ப்பினும் அன்யபாழியாரம அருள் மதி எைக்கக"

என்ற திருவைங்கக்கலம்பகம் (1) ஒப்பு கநாக்கத்தக்கது "புழுவாய்ப் பிறக்கினும்
புண்ணியா உன்ைடி என் மைத்கத வழுவாதிருக்க வைம் தை கவண்டும்". என்பரத
ஒப்பிடுக.

6358. 'அன் ாக றநாக்கி, அருள் சுரந்த பநஞ்சி ன்

ஆய்,
"என் ஆக வல்லன்" எ ேகிழ்ந்த றபர் ஈேன்,
"முன் ஆ பூதங்கள் யாகவயும் முற்றிடினும்,
உன் நாள் உலவாய், நீ, என் றபால் உகள" என்றான்.

அன் ாக றநாக்கி - 'நின் அன்பு யபறும் கபறு அருள்' என்ற அத்தரகய

பிைகலாதரை இரறவன் பார்த்து; அருள் சுரந்த பநஞ்சி ாய் - அருள் யபாழியும்
மைத்ரத உரடயவைாய்; என் ஆக வல்லன் - என்ைப்பன் மிகவும் வல்லரம
உள்ளவன்; எ ேகிழ்ந்த றபரீேன் - என்று கூறி, மைம் மகிழ்ந்த யபரிய யபருமாள்;
முன் ஆ பூதங்கள் - எல்லாவற்றுக்கும் முன்ைதாக என்ைால் பரடக்கப்பட்ட மண்
முதலாை பூதங்கள்; யாகவயும் முற்றிடினும் - எல்லாம் அழிந்துபட்டாலும்;
உன்நாள் உலவாய் நீ - உைது வாழ்நாள் என்றும் நீ யகட மாட்டாய்; என்றபால் உகள
என்றான் - என்ரைப் கபால நீயும் என்றும் உள்ளவைாவாய் என்றான்.
'ஈேன், அன்ைாரை கநாக்கி உன் நாள் உலவாய் என் கபால் உரள என்றான்' எை
இரயயும். 'அன்பு யபறும் கபறு அடிகயற்கு அருள்' எை கவண்டிய
பிைகலாதனுரடய பக்திப் யபருரமரய அறிந்த பைமன் அவரைப் பாைாட்டி 'என்
ஆரைவல்லன்' என்றான். 'ஆரை' என்பது அருரம பாைாட்டிக் கூறுவகதார் யோல்
என்பர். ஐம்யபரும் பூதங்கள் மிகப் பழரமயாைரவயாய் எவற்றுக்கும் மூலம்
என்பதால் 'முன் ஆை பூதங்கள்' என்றார். உன் நாள் - உைக்குரிய வாழ் நாள்.

6359. ' "மின்க த் பதாழு வகளத்தது என் மிளிர்

ஒளியாய்!
முன்க த் பதாழும்புக்றக ஆம் அன்றறா, மூஉலகும் ?
என்க த் பதாழுது ஏத்தி எய்தும் பயன் எய்தி,
உன்க த் பதாழுது ஏத்தி, உய்க, உலகு எல்லாம்.
 மின்க த் பதாழு வகளத்தபதன் - கதான்றி உடன் மரறயும் மின்ைரலத்
யதாழு மைத்தில் பிடித்து அகப்படுத்தி ரவத்தரதப் கபால; மிளிர் ஒளியாய் -
ஒளிவிட்டு விளங்கும் உடரல உரடயவகை; முன்க த் பதாழும்புக்றக - முன்பு நீ
யகாண்ட அடித் யதாண்டுக்கக; மூவுலகும் ஆம் அன்றறா - உைக்கு மூன்று
உலகங்களும் உரியதாகும் அல்லவா?; உலகு எல்லாம் - உலகில் உள்ளவர்கள்
எல்கலாரும்; என்க த் பதாழுது ஏத்தி - என்ரை வணங்கித் துதித்து; எய்தும் பயன் -
அரடயும் எல்லாப் பயன்கரளயும்; உன்க த் பதாழுது ஏத்தி - உன்ரை வணங்கித்
துதித்து; எய்தி உய்க - அரடந்து உய்வு யபறுவார்கள் (என்றார்).

6360. ' "ஏ வர்க்கு றவண்டின், எளிது ஒன்றறா ?-எற்கு

அன்பர்
ஆ வர்க்கம் எல்லாம் நி க்கு அன்பர் ஆயி ார்;
தா வர்க்கு றவந்தன் நீ என்னும் தரத்தாறயா ?
வா வர்க்கும் நீறய இகற-பதால் ேகற வல்றலாய் !

பதால் ேகற வல்றலாய் - பழரமயாை கவதங்கரள எல்லாம் ஓதாதுணர்ந்த

வித்தககை; எற்கு அன்பர் ஆ வர்க்கம் எல்லாம் - எைக்கு அடியவர்களாக
இருக்கும் அன்பர் கூட்ட யமல்லாம்; நி க்கு அன்பர் ஆயி ார் - உன்னிடம் அன்பு
யகாண்ட உைது யதாண்டர்கள் ஆவார்; தா வர்க்கு றவந்தன் நீ - நீ அசுைர் இைத்துக்கு
அைேன்; என்னும் தரத்தாறயா - என்ற தைம் மட்டும் உரடயவகைா?; (அல்ல)
வா வர்க்கும் நீறய இகற - கதவர்களுக்கும் நீகய யதய்வம்; ஏ வர்க்கு றவண்டின் -
உன்ரையல்லாது மற்யறவரும் யபற விரும்பிைால்; எளிது ஒன்றறா -நீயரடந்த
யபருவாழ்ரவ அரடவயதன்பது அத்தரை எளியயதான்கறா?

கவறு எவரிடமும் கற்காது இரறவைால் மயர்வற மதி நலம் அருளப்

யபற்றவன் பிைகலாதன். வர்க்கம். குழு (கூட்டம்). தைம் - தகுதி.

6361. ' "நல் அறமும் பேய்ம்கேயும், நான்ேகறயும், நல்

அருளும்,
எல்கல இலா ஞா மும், ஈறு இலா எப் பபாருளும்,
பதால்கல ோல் எண் குணனும், நின் போல்
பதாழில் பேய்ய,
ேல்லல் உரு ஒளியாய் ! நாளும் வளர்க, நீ !"

ேல்லல் உரு ஒளியாய் - வளம் மிக்க அழகிய ஒளிபரடத்த கமனிரய

உரடயவகை; நல்அறமும் பேய்ம்கேயும் - என்றும் நன்ரம தரும் அறமும்
வாய்ரமயும்; நான்ேகறயும், நல்அருளும் - நான்கு கவதங்களும், நலம் பயக்கும்
திருவருளும்; எல்கலஇலா ஞா மும் - அளவில்லாத யமய்யுணர்வாகிய நல்ல
ஞாைமும்; ஈறு இலா எப்பபாருளும் - அழிவில்லாத எவ்விதமாை யபாருள்களும்;
பதால்கலோல் எண் குணனும் - பழரம வாய்ந்த எட்டுக் குணங்களும்; நின்போல்
பதாழில் பேய்ய - (ஆகிய இரவயயல்லாம்) உைது யோல்ககட்டுத் யதாழில் யேய்ய;
நாளும் வளர்க நீ - நாளும் நாளும் நீ வளர்ந்து விளங்குவாயாக.

"வளர்க நீ" என்பது அடுத்த பாட்டில் வரும் "என்று வைம் அருளி" என்பதகைாடு
இரயந்து யபாருள்படும். யமய்ம்ரம - வாய்ரம யமய்யுணர்வாகிய ஞாைம்
வைம்பற்றது என்பதால் 'எல்ரல இலா ஞாைம்' என்றார். எண் குணங்கள்;
தன்வயத்தைாதல், தூய உடம்பிைைாதல், இயற்ரக உணர்விைைாதல், முற்றும்
உணர்தல், இயல்பாககவ பாேங்களின் நீங்குதல், கபைருள் உரடரம, முடிவுஇல்
ஆற்றல் உரடரம, வைம்பு இல் இன்பம் உரடரம என்பைவாம்.

பிைகலாதனுக்கு முடிசூட்ட ஆவை புரியுமாறு கதவர்கரளப்

பணித்தல்
6362. 'என்று வரம் அருளி, "எவ் உலகும் கககூப்ப,
முன்றில் முரேம் முைங்க, முடி சூட்ட,
நின்ற அேரர் அக வீரும் றநர்ந்து, இவனுக்கு
ஒன்று பபருகே உரிகே புரிக !" என்றான்.

என்றுவரம் அருளி - என்று கூறி பிைகலாதனுக்கு வைம் தந்தருளி; எவ்வுலகும் கக

கூப்ப - எல்லா உலகத்தவரும் இவரைக் ரக கூப்பி வணங்குமாறு; முன்றில் முரேம்
முைங்க - இந்த பிைகலாதனுரடய அைண்மரை முற்றத்திகல பலவரக மங்கல
முைசுகள் முழங்க; முடிசூட்ட - மூவுலகுக்கும் முதல்வைாகப் யபான் முடிசூட்ட;
நின்ற அேரர் அக வீரும் - இங்கு நிற்கும் கதவர்களாகிய நீங்கள் எல்கலாரும்;
றநர்ந்து - மைம் இரேந்து; இவனுக்கு ஒன்று பபருகே உரிரம புரிக -
இப்பிைகலாதனுக்கு யபாருந்திய யபருரமயுடன் முடிசூட்டும் உரிரமப்
பணிகரளப் புரிவீைாக; என்றான்.

முன்றில்; அைண்மரை முற்றம். ஒன்றுதல் - யபாருந்துதல்.

பிைகலாதன் முடிசூடி மூவுலகும் ஆளுதல்

6363. 'றத ேன், உரிகே புரிய திகே முகத்றதான்
ஓேம் இயற்ற, உகடயான் முடி சூட்ட,
றகா ேன் வன் ஆகி, மூஉலகும்
ககக்பகாண்டான்-
நாே ேகற ஓதாது ஓதி, நனி உணர்ந்தான்.
 நாே ேகற - புகழ் மிகுந்த நான்கு கவதங்கரளயும்; ஓதாது ஓதி - முரறயாக
ஆசிரியரை அரடந்து பயிலாது, இரறயருளால் தாகை பயின்று; நனி உணர்ந்தான்
- மிக நன்றாக உணர்ந்தவைாை பிைகலாதன்; றதேன் உரிகே புரிய -
கதவர்களுக்கு மன்ைைாை இந்திைன் முடி சூட்டு விழாவுக்குரிய பணிகரளப் புரிய;
திகே முகத் றதான் - நான்கு திரேக்கும் உரிய நான்கு முகங்கரள உரடயபிைமன்;
ஓேம் இயற்ற - விழாவுக்காை கவள்விரயச் யேய்ய; உரடயான் முடிசூட்ட -
எல்லா உலகங்கரளயும் உரடயவைாகிய சிங்கப்பிைான் (திருமால்) தைது
திருக்கைத்தால் மணிமுடிசூட்ட; றகாேன் வன் ஆகி மூவுலகும் ககக் பகாண்டான் -
ேக்கைவர்த்தியாகி மூன்றுலகங்களும் தைக்கக உரியதாகக் ரகக் யகாண்டு ஆட்சி
யேய்தான்.

கவதங்கள் புகழ் மிகுந்தரவ யாதலின் 'நாமமரற' என்றார். நாமம் - புகழ்.

இரறயருளால் தாகை ஓதி நன்குணர்ந்தவன் என்பரத 'ஓதாது ஓதி நனிஉணர்ந்தான்'
என்றார். கத மன் - கதவர்தரலவன். உலகம் முழுதுரடயான் உவந்து முடிசூட்ட
மூவுலகுக்கும் உரிரமயுரடயவைாய் ஆட்சி யேய்தான் என்பதால்
ககாமன்ைவைாகி மூவுலகும் ரகக் யகாண்டான் என்றார். ககாமன்ைவன் - அைேர்க்கு
அைேன் (ேக்கைவர்த்தி)

வீடணன் முடிவுரை
6364. 'ஈது ஆகும், முன் நிகழ்ந்தது; எம்பபருோன் ! என்
ோற்றம்
யாதானும் ஆக நிக யாது, இகழ்திறயல்,
தீது ஆய் விகளதல் நனி திண்ணம்' எ ச்
பேப்பி ான்-
றேதாவிகட்கு எல்லாம் றேலா றேன்கேயான்.

றேதாவிகட்கு எல்லாம் - அறிஞர்களுக்யகல்லாம்; றேலா றேன்கேயா -

கமம்பட்ட கமகலாைாகிய வீடணன்; ஈது ஆகும் முன் நிகழ்ந்தது - முன்பு நிகழ்ந்த
இைணியன் கரத இதுவாகும்; எம்பபருோன் - எமது தரலவகை !; என் ோற்றம்
யாதானும் - என்னுரடய கபச்சு எதுவாயினும்; ஆக நிக யாது இகழ்திறயல் - உைது
நன்ரமக்காவது என்று நிரைக்காமல் இகழ்வாயாைால்; தீதாய் விகளதல் - தீரம
உண்டாவது; நனி திண்ணம் - மிகவும் உறுதியாகும்; எ ச் பேப்பி ான் - என்று
கூறிைான்.

"நான் யோல்லும் உரை எதுவாயிருந்தாலும் உைக்கு நன்ரம தருவதாகும் என்று

நிரைக்காமல் இகழ்ந்து ஒதுக்குவாய் என்றால் தீரமயாககவ முடியும்" என்பான்
"தீதாய் விரளதல் நனி திண்ணம்" என்றான்.
வீடணன் அரடக்கலப் படலம்
வீடணன் இைாமபிைாரை அரடக்கலம் அரடந்த யேய்திரயக் கூறும்
பகுதியாதலால் இப் யபயர் யபற்றது. இைணியன் கரதரயக் கூறி, இைாவணரைத்
திருத்த முயன்ற வீடணரை இைாவணன் சிைந்து 'என் எதிரில் நில்லாகத' எை
யவறுத்துரைத்தான், வீடணன் இலங்ரகரய விட்டு யவளிகயறிைான். தன்
அரமச்ேர்கள் நால்வரும் கூறிய அறிவுரைப்படி இைாமரைச் ேைண் அரடந்தான்.
இைாமபிைான் வீடணரை ஏற்றுக் யகாள்வதற்கு முன் சுக்கிரீவன் முதலாை
வாைைவீைர்களின் கருத்துகரளக் ககட்டு, பின் அனுமன் கூறிய கருத்ரதக் ககட்டு
'கபைறிவாள நன்று' எை அனுமரைப் பாைாட்டி, சுக்கிரீவரைகய வீடணரண
அரழத்து வை அனுப்புகிறான். இைாமரைச் ேைணரடந்த வீடணரை இலங்ரக
கவந்தைாக முடிசூட்டி இைாமன் ஏற்றுக் யகாள்கிறான். "இரளயவற் கவித்த கமாலி
என்ரையும் கவித்தி' என்று இைாமபிைாைது திருவடிகரள முடியில் சூடி
மகிழ்கிறான் வீடணன் என்பை இப்படலத்தில் கூறப்படும் யேய்திகள்.

இைாவணன் சிைந்து வீடணரைத் துைத்துதல்

கலிவிருத்தம்

6365. றகட்ட ன் இருந்தும், அக் றகள்வி றதர்கலாக்

றகாட்டிய சிந்கதயான், உறுதி பகாண்டிலன், -
மூட்டிய தீ எ முடுகிப் பபாங்கி ான் -
ஊட்டு அரக்கு ஊட்டிய அக ய ஒண் கணான்.

றகட்ட ன் இருந்தும் - வீடணன் கூறிய அறிவுரைகரள எல்லாம் இைாவணன்

ககட்டவைாயிருந்தும்; அக்றகள்வி றதர்கலா - அக்ககள்விப் யபாருரளத்
கதர்ந்தறியாத; றகாட்டிய சிந்கதயான் - கநர்ரமயின்றிச் யேன்ற
மைமுள்ளவைாதலால்; உறுதி பகாண்டிலன் - வீடணன் கூறியரவ தைக்குறுதி
பயப்பதாகக் யகாண்டிலன் ஆதலால்; மூட்டிய தீ எ - நன்கு மூட்டப்பட்டு எரிகின்ற
தீரயப் கபால; முடுகிப் பபாங்கி ான் - விரைந்து யவகுண்டான்; ஊட்டு அரக்கு
ஊட்டிய அக ய - உருகிய அைக்கு ஊட்டப்பட்டது கபாலச் சிவந்த; ஒண்கணான் -
ஒளிமிக்க கண்கரள உரடயவைாயிைான்.

ககாட்டிய - ககாடுதரலஉரடய (கநர்ரமயில்லாத). மூட்டிய - மூட்டப்பட்ட.

உருகிய அைக்கு ஊட்டப்பட்டது கபான்ற சிவந்த கண்கரள உரடயவன் என்பதரை
"ஊட்டக் கூட்டிய அரைய ஒண்கணான்" என்றார். முடுகுதல் - விரைதல்.

6366. ' "இரணியன் என்பவன் எம்ேற ாரினும்

முரணியன்; அவன்தக முருக்கி முற்றி ான்,
அரணியன்" என்று, அவற்கு அன்பு பூண்டக -
ேரணம் என்று ஒரு பபாருள் ோற்றும் வன்கேறயாய் !
 ேரணம் என்று ஒரு பபாருள் - (சிைந்த ைாவணன் வீடணரைப் பார்த்து) மைணம்
என்ற யோல்லின் யபாருரளகய; ோற்றும் வன்கேறயாய் - மாற்றிய வலிரம
உரடயவகை !; இரணியன் என்பவன் - இைணியன் என்ற யபயர் யகாண்ட அவன்;
எம்ேற ாரினும் முரணியன் - எம்ரமப் கபான்றவரினும் வலிரமமிக்கவன்; அவன்
தக முருக்கி - அத்தரகய அவரைக் யகான்று; முற்றி ான் அரணியன் என்று -
தீர்த்தவன் நமக்கு பாதுகாப்பாைவன் என்று; அவற்கு அன்பு பூண்டக -
அந்தத்திருமாலுக்கு அன்பு யகாண்டு வாழ்வாயாயிரை.
இலங்ரகப் கபாரில் பங்கு யபறாமல் உயிர் பிரழக்க வீடணன் நிரைப்பதாக
எண்ணுவரத 'மைணம்...மாற்றும் வன்ரமகயாய்' என்ற யதாடர் குறிக்கிறது.
அைணியன் - பாதுகாப்பவன். முருக்கி முற்றுதல் - யகான்று தீர்த்தல். எம்மகைார் -
எ(ந)ம்ரமப் கபான்றவர்.

6367. 'ஆயவன் வளர்த்த தன் தாகத யாக்கககய

ோயவன் பிளந்திட ேகிழ்ந்த கேந்தனும்,
ஏயும் நம் பககஞனுக்கு இனிய நண்பு பேய்
நீயுறே நிகர்; பிறர் நிகர்க்க றநர்வறரா ?

ஆயவன் - நீ கூறிய அத்தரகயவைாை பிைகலாதன்; வளர்த்த தன் தாகத யாக்கககய -

தன்ரைப் யபற்று வளர்த்த தந்ரதயாை இைணியைது உடரல; ோயவன் பிளந்திட -
மாயச் யேயல்கரள உரடய திருமால் பிளந்து வரதக்க; ேகிழ்ந்த கேந்தனும் -
அரதப் பார்த்து மகிழ்ச்சியரடந்த மகைாை அப்பிைகலாதனும்; ஏயும் நம்
பககஞனுக்கு - யபாருந்திய நமது பரகவைாை இைாமனுக்கு; இனிய நண்பு பேய்
நீயுறே நிகர் - இனிய நட்புள்ளவைாகிய நீயுகம ேமமாைவர்கள்; பிறர் நிகர்க்க
றநர்வறரா - மற்றவர் எவரும் ேமமாவார்ககளா?

6368. 'பாழி ோல் இரணியன் புதல்வன் பண்பு எ ,

சூழ்விக முற்றி, யான் அவர்க்குத் றதாற்றபின்,
ஏகை நீ என் பபருஞ் பேல்வம் எய்தி, பின்
வாைறவா கருத்து ? அது வர வற்று ஆகுறோ ?

பாழிோல் இரணியன் - வலிரமமிக்க இைணியனுரடய; புதல்வன் பண்பு எ -

புதல்வைாை பிைகலாதனுக்குரிய குணத்ரதப் கபால; சூழ்விக முற்றி -
சூழ்ச்சிரய நிரறகவற்றி முடித்து; (அதைால்) யான் அவர்க்குத் றதாற்றபின் - நான்
அந்த மனிதனுக்குத் கதால்வியரடந்தபின்பு; ஏகை நீ என் பபருஞ்பேல்வம் எய்தி -
இப்கபாது அறிவிலியாகிய நீ எைது யபரிய இலங்ரகயின் ஆட்சிச் யேல்வத்ரத
அரடந்து; பின் வாைறவா கருத்து - பின்ைர் அைேைாக வாழலாம் என்பகதா உைது
கருத்து?; அது வர வற்று ஆகுறோ - அது நடக்கக் கூடிய காரியம் ஆகுகமா?;

பாழி - வலிரம. வைவற்று - நிகழக் கூடியது.

6369. 'முன்புற அக யர்பால் அன்பு முற்றிக ;

வன் பகக ேனிதரின், கவத்த அன்பிக ;
என்பு உற உருகுதி; அழுதி; ஏத்துதி;
உன் புகல் அவர்; பிறிது உகரக்க றவண்டுறோ ?

முன்புற அக யர் பால் - இதற்கு முன்கைகய நீ அந்த மனிதர்களிடம்; அன்பு

பூண்டக - அன்பு பூண்டவைாய் இருந்தாய்; வன் பகக ேனிதரின் - நமது வலிய
பரகவர்களாை அந்த மானிடர்களிடத்தில்; கவத்த அன்பிக - ரவக்கப்பட்ட
அன்புரடயவைாக இருக்கிறாய்; என்புற உருகுதி அழுதி ஏத்துதி - எலும்பும்
உருகும்படி அவர்கரள நிரைந்து உள்ளம் உருகுகிறாய் அழுகிறாய், துதிக்கிறாய்;
உன்புகல் அவர் - உைக்குப் புகலிடம் அவர்ககள என்றால்; பிறிது உகரக்க
றவண்டுறோ - கவறு யோல்ல கவண்டுகமா?
முன்புற - முன்ைதாக

6370. 'நண்ணி ேனிதர்பால் நண்பு பூண்டக ;

எண்ணிக பேய்விக ; என்க பவல்லுோறு
உன்னிக ; அரசின்றேல் ஆகே ஊன்றிக ;
திண்ணிது உன் பேயல்; பிறர் பேறுநர் றவண்டுறோ ?

நண்ணி ேனிதர் பால் - (இங்கு கபாரிடப்பரட யயடுத்து வந்து) அரடந்த

மானிடர்களிடம்; நண்பு பூண்டக - நட்புரடயவைாய் இருக்கிறாய்; பேய்விக
எண்ணிக - (நீ யேய்ய கவண்டிய யேயல்கரள) எண்ணி முடிவு யேய்து விட்டாய்;
என்க பவல்லுோறு உன்னிக - என்ரைப் கபாரில் யவற்றி யகாள்ள நிரைத்தாய்;
அரசின் றேல் ஆகே ஊன்றிக - இலங்ரக ஆட்சியின் கமல் ஆரேயில் ஊன்றி
உள்ளாய்; உன் பேயல் திண்ணிது - உைது யேயல்கள் வன்ரம மிக்கது; பிறர் பேறுநர்
றவண்டுறோ - கவறாை பிற பரகவர்களும் கவண்டுகமா ?

ஊன்றுதல் - நிரலத்திருத்தல். யேறுநர் - பரகவர். 'நீகய கபாதுகம கவறு பிற

பரகயும் கவண்டுகமா' என்பது கருத்து.

6371. 'அஞ்சிக ஆதலின், அேர்க்கும் ஆள்அகல;

தஞ்சு எ ேனிதர்பால் கவத்த ோர்பிக ;
 வஞ்ேக ே த்திக ; பிறப்பு ோறிக ;
நஞ்சிக உடன் பகாடு வாழ்தல் நன்கேறயா ?

அஞ்சிக ஆதலின் - அந்த மானிடருக்கு நீ பயந்துவிட்டாய் ஆதலால்;

அேர்க்கும் ஆன் அகல - அவருடன் கபாரிடுவதற்கும் ஏற்ற ஆளல்ல; தஞ்சு எ -
அரடக்கலம் என்று; ேனிதர் பால் கவத்த ோர்பிக - மனிதர்களிடம் யகாண்ட
பற்று உரடயவைாய் விட்டாய்; வஞ்ேக ே த்திக - வஞ்ேகமுரடய
மைத்ரத உரடயவைாயுள்ளாய்; பிறப்பு ோற்றிக - நமது அைக்கப் பிறப்புக் குரிய
பண்பிலிருந்து மாறிவிட்டாய்; நஞ்சிக உடன் பகாடு - யகாடியவிடத்ரத உடன்
ரவத்துக் யகாண்டு; வாழ்தல் நன்கேறயா - வாழ்வதால் நன்ரம உண்டாகுகமா?

பரகவரைப் பற்றி அஞ்ோதவர்ககள அமருக்கு உரியவர்கள் என்பதால்

'அஞ்சிரை ஆதலின் அமர்க்கும் ஆள் அல்ரல" என்றான். தஞ்சு - புகலிடம்.
அைக்கர்க்குரிய இயல்புகள் எதுவும் இல்லாத நீ உைது பிறப்ரபகய மாற்றிக்
யகாண்டாய் என்பான் "பிறப்பு மாற்றிரை" என்றான். "நீதியால் வந்த யதாரு
யநடுந்தரும யநறியல்லால் ோதியால் வந்த சிறு யநறி அறியான்" எை வீடணரைப்
பற்றி கும்பகருணன் இைாமபிைானிடம் கூறுவதாக வருவது (7625) நிரைவு கூைத்தக்கது.
நஞ்ரே உடன் யகாண்டு வாழ்வது எப்படி நன்ரம தைாகதா அது கபால உன்ரை உடன்
யகாண்டு வாழ்வதால் வருவது தீரமகய என்பான் "நஞ்சிரை உடன் யகாடு
வாழ்தல் நன்ரமகயா" என்றான்.

6372. 'பழியிக உணர்ந்து, யான் படுக்கிறலன், உக ;

ஒழி, சில புகலுதல்; ஒல்கல நீங்குதி;
விழி எதிர் நிற்றிறயல், விளிதி' என்ற ன் -
அழிவிக எய்துவான், அறிவு நீங்கி ான்.

அழிவிக எய்துவான் - தைக்கு அழிரவ அரடவதற்ககற்ப; அறிவு

நீங்கி ான் - நல்லறிவு நீங்கப் யபற்ற இைாவணன்; (வீடணரை கநாக்கி) 'பழியிரை
உணர்ந்து - எைக்கு கநை இருக்கும் பழிரய எண்ணி; உக யான் படுக்கிறலன் -
உன்ரை நான் யகால்ல மாட்கடன்; சிலபுகலுதல் ஒழி - (எைக்கு இது கபான்ற
அறிவுரைகள்) சில கூறுவரத விட்டு விடு; ஒல்கல நீங்குதி - சீக்கிைம் இங்கிருந்து
நீங்கிப் கபாய்விடு; விழி எதிர் நிற்றிறயல் - என்கண் எதிரில் நீ இனி நிற்பாயாைால்;
விளிதி என்ற ன் - 'ோவாய்' என்று கூறிைான்.

அழிரவ அரடவதற்குரிய விதியுரடயவைாதலின் இைாவணன்'

அழிவிரைஎய்துவான்' எைப்பட்டான். கபரதப் படுக்கும் இழவூழ் (372) என்னும்
திருக்குறளின் கருத்திரை இரணத்து உணர்க. நிற்றிகயல் நிற்பாயாைால். விளிதி -
ோவாய். எய்துவான் - முற்யறச்ேம் (விரைமுற்று எச்ேப் யபாருள் தந்து நின்றது).
வீடணன் வானில் எழுந்து நீதி பல யமாழிதல்
6373. என்றலும், இளவலும் எழுந்து, வானிகடச்
பேன்ற ன்; துகணவரும் தானும் சிந்தியா -
நின்ற ன்; பின் ரும், நீதி ோன்ற ,
ஒன்று அல பலப்பல, உறுதி ஓதி ான்;

என்றலும் இளவலும் எழுந்து - என்று இைாவணன் கூறவும் அவன் தம்பியாை

வீடணன் உடகை எழுந்து; வானிகடச் பேன்ற ன் - வாைத்தின் இரடகய
யேன்றான்; துகணவரும் தானும் - தன் அரமச்ேர்களும், தானுமாக; சிந்தியா
நின்ற ன் - என்ை யேய்வயதைச் சிந்தித்து நின்றான்; பின் ரும் - வானில் எழுந்து
நின்ற பிறகும்; நீதி ோன்ற - நீதியுடன் அரமந்த உறுதியுரைகள்; ஒன்றல பலப்பல
- ஒன்றல்லாதைவாை பலவற்ரற; உறுதி ஓதி ான் - இைாவணனுக்கு உறுதி
பயப்பைவாகக் கூறிைான்.
துரணவர் - அரமச்ேர் நால்வர்.

6374. 'வாழியாய் ! றகட்டியால்: வாழ்வு ககம்மிக

ஊழி காண்குறு நி து உயிகர ஓர்கிலாய்,
கீழ்கேறயார் போற்பகாடு பகடுதல் றநர்திறயா ?
வாழ்கேதான், அறம் பிகைத்தவர்க்கு, வாய்க்குறோ ?

வாழியாய் றகட்டியால் - அண்ணகல வாழி ! யான் கூறுவரதக் ககட்பாயாக;

வாழ்வு ககம் மிக - உைது வாழ்க்ரக நாளுக்கு நாள் கமம்பட; ஊழி காண்குறும் -
ஊழிக் காலத்தின் எல்ரலரயக் காணஉள்ள; நி து உயிகர ஓர்கிலாய் - உைது உயிரின்
சீர்ரமரய எண்ணாதிருக்கிறாய்; கீழ்கேறயார் போற்பகாடு - கீழ்மக்களின்
யோல்ரலக் ககட்டு; பகடுதல் றநர்திறயா - ககட்ரட அரடய முற்படுகிறாயா?;
அறம் பிகைத்தவர்க்கு - அறயநறிகரளவிட்டு தவறி நடந்தவர்க்கு; வாழ்கேதான்
வாய்க்குறோ - நல்ல வாழ்க்ரக அரமயுகமா?

ரகம்மிக - கமம்பட ஓர்தல் - ஆய்ந்தறிதல். வைத்தால் யபற்ற வாழ்ரவ

நிரைத்துப் பார்க்க கவண்டாமா? என்பான்" ஓர்கிலாய்" என்றான். வாழ்ரம -
வாழ்க்ரக. "அறயநறி பிரழத்கதார்க்கு அறம் கூற்றாகும்" என்ற சிலப்பதிகாைம்
சிந்திக்கத்தக்கது.

6375. 'புத்திரர், குருக்கள், நின் பபாரு இல் றகண்கேயர்

மித்திரர், அகடந்துறளார், பேலியர், வன்கேறயார்,
இத்தக றபகரயும், இராேன் பவஞ் ேரம்
 சித்திரவகத பேயக் கண்டு, தீர்திறயா ?

புத்திரர் குருக்கள் - உன் புத்திைர்கள், குருமார்களாகிய கமகலார்கள்; பபாருஇல்

றகண்கேயர் - ஒப்பற்ற உறவிைர்கள்; மித்திரர் - உைக்குரிய நண்பர்கள்;
அகடந்துறளார் - உன்ரை அரடந்து உன் ஆதைவில் வாழும் மக்கள்; பேலியர்
வன்கே றயார் - வாழ்க்ரகயில் யமலிந்தவர்கள், வலிரம மிக்க வீைர்கள்;
இத்தக றபகரயும் - இத்தரை கபரையும்; இராேன் பவஞ்ேரம் -
இைாமபிைானுரடய யகாடிய அம்புகள்; சித்திரவகத பேய - சித்திைவரத
யேய்வரத; கண்டு தீர்திறயா - பார்த்துவிட்டு நீயும் அழியப் கபாகிறாகயா.
குருக்கள் - புகைாகிதர் (குருமார்கள்) மித்திைர் - நண்பர்கள்'. தீர்தல் - அழிதல்.

வீடணன் இலங்ரகரய விட்டுப் கபாதல்

6376. 'எத்துகண வககயினும் உறுதி எய்தி ,
ஒத்த , உணர்த்திற ன்; உணரகிற்றிகல;
அத்த ! என் பிகை பபாறுத்தருளுவாய்' எ ,
உத்தேன் அந் நகர் ஒழியப் றபாயி ான்.

எத்துகண வககயினும் - எத்தரை எத்தரை வரகயுண்கடா அத்தரை

வரகயிலும்; உறுதி எய்தி ஒத்த - உைக்கு உறுதி பயப்பதற்யகாத்த
நீதிகரள; உணர்த்திற ன்; உணர கிற்றிகல - எடுத்துக்கூறி உணர்த்திகைன்; நீ
உணர்ந்தாயல்ரல; அத்த ! என் பிகை பபாறுத்து அருளுவாய் என் - எைது தந்ரத
கபான்றவகை ! இதுவரை நான் ஏகதனும் பிரழ யேய்திருந்தால் அரவகரள
எல்லாம் யபாறுத்து அருள் வாயாக (என்று கூறிவிட்டு); உத்தேன் அந்நகர் ஒழியப்
றபாயி ான் - நல்ல குணங்கரள உரடய உத்தமைாகிய வீடணன் அந்த இலங்ரக
நகைத்ரத விட்டு நீங்கிச் யேன்றான்.
அத்தன் - தந்ரத (இங்கு இைாவணரைத் தந்ரத கபாலகவ வீடணன் கருதியவன்
என்பது புலப்படுகிறது). ஒத்தை - அறத்துக்குப் யபாருந்துவைவாை நீதிகள்.

வீடணன் இைாவணனுக்குக் கூறிய நீதிகள் யாவும் இைாவணனுக்கு நன்ரம

பயப்பை. 'சில புகலுதல் ஒழி' என்று யவறுத்துரைத்த இைாவணனுக்கு கமலும் உறுதி
உரைத்தரமயால் 'பிரழ யபாறுத்தருள்வாய்' என்றான்.

6377. அ லனும், அனிலனும், அரன், ேம்பாதியும்

விக யவர் நால்வரும், விகரவின் வந்த ர்:-
கக கைல் காலி ர், கருேச் சூழ்ச்சியர், -
 இக வரும் வீடணற ாடும் ஏயி ார்.

அ லனும், அனிலனும், அரன், ேம்பாதியும் - அைலன், அனிலன், அைன், ேம்பாதி என்ற;

விக யவர் நால்வரும் - நல்விரை உரடய நான்கு கபரும்; விகரவில் வந்த ர் -
விரைந்து வீடணனிடம் வந்தைர்; கக கைல் காலி ர் - வீைக் கழல் அணிந்த
கால்கரள உரடயவர்களும்; கருேச் சூழ்ச்சியர் - ஆைாய்ந்து யேயல்படும் தகுதி
உரடயவர்களும்; இக வரும் - ஆகிய இத்தரகய அவர்கள்; வீடணற ாடும் ஏயி ர் -
வீடணனுடன் கேர்ந்து யகாண்டைர்.
ஆைாய்ந்து யேயல்படத்தக்க நற் பண்பு யகாண்டவர்கள் என்பதால் 'கருமச்
சூழ்ச்சியர்' என்றார்.

அைலன், அனிலன், அைன், ேம்பாதி ஆகிய நால்வரும் வீடணனுரடய

அரமச்ேர்கள். வீடணன் இலங்ரக விட்டுப் கபாை கபாதும் அவரை விட்டுப்
பிரியாதவர்களாக, அவனுடன் கேர்ந்து யகாண்டைர் என்பதரை 'வீடணகைாடும்
ஏயிைார்' என்றார்.

6378. அரக்கனும், ஆங்கண் ஓர் அகேச்ேர் நால்வரும்,

'குரக்கு இ த்தவபராடும் ேனிதர், பகாள்கள நீர்க்
ககரக்கண் வந்து இறுத்த ர்' என்ற காகலயில்,
'பபாருக்பக எழுதும்' என்று எண்ணிப் றபாயி ார்.

அரக்கனும் - அைக்கரிைத்தில் பிறந்தவைாை வீடணனும்; ஆங்கண் ஓர்

அகேச்ேர் நால்வரும் - அவனுரடய அரமச்ேர்கள் நால்வரும் அப்கபாது;
'குரக்கு இ த்தவபராடும் - வாைைப் பரடயுடகை; ேனிதர் - மனிதர்களாை
இைாமனும், இலக்குவனும்; வந்து இறுத்த ர் - வந்து தங்கியிருக்கிறார்கள்; என்ற
காகலயில் - என்னும் யபாழுது; பபாருக்பக எழுதும் - விரைந்து அங்கு எழுந்து
கபாகவாம்; என்று எண்ணிப் றபாயி ார் - என்று எண்ணியவர்களாகச் யேன்றைர்.

ஆங்கண் - அப்கபாது. 'யகாள்ரள நீர்' - கடல். 'உத்தமன்' எை முன்பு கூறியவர்

நல்ல பண்புள்ளவைாயினும் அைக்கர் இைத்தில் பிறந்தவன் என்பரதக் குறிப்பிட
வீடணரை 'அைக்கன்' என்றார்.

வீடணன் வாைைத்தாரைரயக் கண்டு வியத்தல்

6379. அளக்ககரக் கடந்து, றேல் அறிந்து, நம்பியும்,
விளக்கு ஒளி பரத்தலின், பாலின் பவண் கடல்
 வளத் தடந் தாேகர ேலர்ந்ததாம் எ ,
களப் பபருந் தாக கயக் கண்ணின் றநாக்கி ான்.
அளக்ககரக் கடந்து - அந்தக் கடரலக் கடந்து வடகரைரய அரடந்து; றேல்
அறிந்து - கமகல நடந்ததரை அறிந்து (முன்பு நடந்தது); நம்பியும் - இளவலாகிய
வீடணனும்; விளக்பகாளி பரத்தலின் - கடற்கரை முழுதும் விளக்குகளின்
ஒளிபைந்திருப்பதால்; பாலின் பவண் கடல் - யவண்ரம நிறமாை பாற்கடல் மீது;
வளத்தடந்தாேகர - அழகிய அகன்ற யேந்தாமரை மலர்கள்; ேலர்ந்தாம் எ -
மலர்ந்துள்ளது கபால (காட்சிதந்த); களப்பபரும் தாக கய - கபார்க்களத்துக்குச்
யேல்லும் அந்தப் யபரிய வாைைப் பரடரய; கண்ணின் றநாக்கி ான் - கண்களால்
பார்த்தான்.

அளக்கர் - கடல். வளம் - அழகு. கடரலக் கடந்து, வட கரைரய அரடந்த

வீடணன் முன்பு நடந்தரத அறிந்து. பாற்கடலிகல தாமரை மலர்ந்தது கபால,
யவண்ரம நிறம் உரடய வாைைப் பரட தங்கியுள்ள அவ்விடத்திகல
விளக்யகாளிபைவியிருத்தரலத் தைது கண்களால் பார்த்தான் என்பது கருத்து.

6380. 'ஊனுகட உடம்பி உயிர்கள் யாகவயும்

ஏக ய ஒரு தகல நிறுத்தி எண்ணி ால்,
வா ரம் பபரிது' எ , ேறு இல் சிந்கதயான்,
தூ நிறச் சுடு பகடத் துகணவர்ச் போல்லி ான்:

ஊன் உகட உடம்பி - (இவ்வுலயகங்கும் வாழும்) ஊன் மிக உரடய

உடம்பிரை உரடய; உயிர்கள் யாகவயும் - உயிரிைங்கள் எல்லாவற்ரறயும்;
ஏக ய ஒருதகல நிறுத்தி - மற்யறாரு பக்கம் நிற்கச் யேய்து; எண்ணி ால் -
எண்ணுகவாமாைால்; வா ரம் பபரிது எ - வாைைப் பரடகய அளவில்
யபரியதாயிருக்கும் என்று; ேறு இல் சிந்கத யான் - குற்றமற்ற மைமுரடயவைாகிய
வீடணன்; தூநிறச் சுடு பகட - புலால்மணம் வீசு யகாடிய பரடக்கலங்கரள
உரடயவர்களாை; துகணவர்ச் போல்லி ான் - தைது அரமச்ேர்களுக்குக் கூறிைான்.
தூ - தரே (புலால்) நிறம் - (இங்கு) மணம்.

6381. 'அறம்தகல நின்றவர்க்கு அன்பு பூண்டப ன்;

ேறந்தும் நன் புகழ் அலால் வாழ்வு றவண்டபலன்;
"பிறந்த என் உறுதி நீ பிடிக்கலாய்" எ ாத்
துறந்தப ன்; இனிச் பேயல் போல்லுவீர்' என்றான்.
அறம் தகல நின்றவர்க்கு - அற யநறியிகல தரலசிறந்து விளங்கும் அந்த இைாம,
இலக்குவர்களிடம்; அன்பு பூண்டப ன் - நான் மிக்க அன்புரடயவைாகைன்;
நல்புகழ் அல்லால் - நல்ல புகழ் அல்லாமல்; ேறந்தும் வாழ்வு றவண்டபலன் -
மறந்தும் கூட உயிர் வாழ்தரல விரும்பமாட்கடன்; பிறந்த என் உறுதி -
(இைாவணன்) என்னுடன் பிறந்த எைக்கு நன்ரமயாை உறுதி தருபரவகரள; நீ
பிடிக்கலாய் எ - நீ கரடப்பிடிக்காதவைா யிருக்கிறாய் என்று கூறியதால்;
துறந்தப ன் - இைாவணரை விட்டு நீங்கிகைன்; இனிச் பேயல் போல்லுவீர்
என்றான் - இனி, நான் யேய்ய கவண்டிய நற்யேயல் என்ையவன்று கூறுங்கள் எை,
வீடணன் தைது அரமச்ேர் நால்வரைக் ககட்டான்.

"புகயழனின் உயிரும் யகாடுக்குவர். பழிஎனின் உலகுடன் யபறினும்

யகாள்ளலர்" என்று புறப்பாடலும் (புறநா.182) உயிரை விற்றுறு புகழ் யபற
உழல்பவர்" என்ற பைணியும், (கலிங்கத்துப் பைணி 340). என்ற உரைகரள ஒப்பிடுக.
கலிப் பரகயாரை 'உயிர் யகாடுத்துப் புகழ் யகாண்டார்' என்று கேக்கிழார்
(திருநாவுக். 30) கூறுவதும் நிரையத்தக்கது.

இைாமரைக் காணுமாறு அரமச்ேர்கள் கூற வீடணன் மகிழ்ந்து

கூறுதல்
6382. 'ோட்சியின் அகேந்தது றவறு ேற்று இகல;
தாட்சி இல் பபாருள் தரும் தருே மூர்த்திகயக்
காட்சிறய இனிக் கடன்' என்று, கல்வி ோல்
சூட்சியின் கிைவரும், துணிந்து போல்லி ார்.

தாட்சியில் பபாருள் தரும் - தாழ்ச்சி இல்லாத கமலாை ஞாைத்ரதத் தரும்; தருே

மூர்த்திகய - அறகம வடிவமாை இைாமபிைாரை; காட்சிறய இனிக்கடன் - கண்டு
தரிசிப்பகத இனி நமக்குரிய கடரம; ோட்சியின் அகேந்தது - மாண்பு யபாருந்தியது
(சிறப்புரடயது); றவறு ேற்று இகல - இரத விட கவறு எதுவுமில்ரல; என்று, கல்வி
ோல் சூழ்ச்சியின் கிைவரும் - என்று, கல்விமிக்க, ஆகலாேரை கூறுவதில் வல்ல
அரமச்ேர்களும்;, துணிந்து போல்லி ார் - தாம் எண்ணித் துணிந்த முடிரவக்
கூறிைர்.
தாழ்ச்சி, சூழ்ச்சி என்பை எதுரக கநாக்கி தாட்சி, சூட்சி எை வந்தை. சிறந்தது
இைாமரைத் தரிசிப்ப யதான்கற. அரத விடச் சிறந்தது கவறு எதுவுமில்ரல
என்பார் "தரும மூர்த்திரயக் காட்சிகய இனிக்கடன் மாட்சியின் அரமந்தது கவறு
மற்று இரல" என்றைர். கல்வி மிக்கவர்கள், ஆகலாேரைத் திறம் உரடயவர்கள்
என்பதால் அரமச்ேர்கரள "கல்வி ோல் சூழ்ச்சியின் கிழவர்" என்றார். கிழவர் -
உரிரம உரடயவர்கள்.

6383. 'நல்லது போல்லினீர்; நாமும், றவறு இனி

அல்லது பேய்துறேல், அரக்கர் ஆதுோல்;
 எல்கல இல் பபருங் குணத்து இராேன் தாள் இகண
புல்லுதும்; புல்லி, இப் பிறவி றபாக்குதும்.

நல்லது போல்லினீர் - (அரமச்ேர்கள் கூறியரதக் ககட்ட வீடணன்) நமக்கு

நன்ரமயாவயதான்ரறகய நீங்கள் கூறினீர்கள்; நாமும் றவறினி அல்லது பேய்துறேல்
- நாமும் இைாமபிைாரைச் யேன்று கேர்வதல்லாத கவறு யேய்கவாமாயின்; அரக்கர்
ஆதுோல் -அைக்கத்தன்ரமயிைர் ஆகவாம்; எல்கலயில் பபருங் குணத்து -
எல்ரலயில்லாத நல்ல குணங்கரள உரடயவைாை; இராேன் தாளிகண புல்லுதும் -
இைாமபிைானுரடய திருவடி இரணகரளச் கேருகவாம்; புல்லி இப்பிறவி
றபாக்குதும் - கேர்ந்து இந்தப் பிறவி கநாரயப் கபாக்கிக் யகாள்கவாம்.

இைாமபிைாரைச் யேன்று கேர்வரத விட்டு கவறு ஏகதனும் நாம்

யேய்கவாமாயின் நாமும் அடாத யேயல் யேய்யும் அைக்கர்கள் ஆய்விட கநரிடும்
என்றான். குணங்களால் உயர்ந்தவள்ளலாை இைாமரை "எல்ரல இல்
யபருங்குணத்திைாமன்" என்றது, பிறப்பால் வந்த புன்ரமரயச் ோர்பின்
சிறப்பால் கபாக்குதற்கு வழி கண்டைன் ஆதலின்; 'இைாமன் தாள் இரணரயச்
ோர்ந்து இந்த அைக்கப் பிறவிரய நீக்கிக் யகாள்கவாம்' என்றான்: இைத்தான் ஆம்
இன்ைான் எைப் படுஞ் யோல் (குறள் 453) என்றரத நிரைக.

6384. 'முன்புறக் கண்டிபலன்; றகள்வி முன்பு இபலன்;

அன்பு உறக் காரணம் அறியகிற்றிறலன்;
என்பு உறக் குளிரும்; பநஞ்சு உருகுறேல், அவன்
புன் புறப் பிறவியின் பககஞன் றபாலுோல்.

முன்புறக் கண்டிறலன் - அந்த இைாமபிைாரை இதற்கு முன்பு நான் கநரில்

பார்த்ததில்ரல; றகள்வி முன்பிறலன் - அவரைப் பற்றி முன்பு
ககள்விப்பட்டதுமில்ரல; அன்புஉறக் காரணம் அறிய கிற்றிறலன் - அப்யபருமான்
மீது அன்பு யகாள்ளத் தக்க காைணம் எதுவும் அறிய முடியவில்ரல; என்பு உறக்
குளிரும் - என்பும் குளிர்கிறது; பநஞ்சு உருகும் - என்மைம் அவரை நிரைந்து
உருகுகிறது; அவன் புன்புறப் பிறவியின் பககஞன் றபாலுோல் - அப்யபருமான்
புல்லிய இந்தப் பிறவிரய மாற்றவல்ல பிறவியின் பரகவன் கபாலும்.

முன்புற - இதற்குமுன்பு. புன்புறம் - புல்லியதாகிய உடம்பு. வீடணன், தான் இைாம

பிைாரைக் கண்டதுமில்ரல. அவரைப் பற்றிக் ககள்விப்பட்டதுமில்ரல என்றான்.
ஆைால் 'அவரை யநருங்கயநருங்க யநஞ்சு உருகுகிறது; என்பும் குளிர்கிறது.
என்கிறான்' எவரிடமும் பார்த்து, பழகித்தான் அன்பு யேலுத்த இயலும். மாறாக
இைாமனிடம் அன்பு யகாள்ளக் காைணம் யதரியவில்ரல என்கிறான். அவன்
அருளாகல அவன் தாள் வணங்கும் பக்தியின் யமய்ப்பாடுகள் குறிக்கப்படுதல்
காண்க. இரறவன் அடி கேர்ந்தார் பிறவிப் யபருங்கடல் நீந்துவர் (குறள் 10) என்ற
கருத்திரைப் 'புன்புறப் பிறவியின் பரகஞன் கபாலுமால்' என்ற யதாடர்
நிரைவூட்டுகின்றது. இைாமபிைாரை முதலிற் கண்டகபாது 'என்பு எைக்கு
உருகுகின்றது, இவர்கின்ற தளவு இல் காதல்' 3763) என்று அனுமன் கூறிய அனுபவச்
யோற்கள் இங்கு நிரையத்தக்கை. கண்ணப்பரின் நிரலயும் இதுகபான்றகத (யப.பு.
104)

6385. 'ஆதி அம் பரேனுக்கு அன்பும், நல் அறம்

நீதியின் வைாகேயும், உயிர்க்கு றநயமும்,
றவதியர் அருளும், நான் விரும்பிப் பபற்றப ன்-
றபாது உறு கிைவக த் தவம் முன் பூண்ட நாள்.

றபாது உறு கிைவக - தாமரை மலரில் உரறயும் பிைமரை நிரைந்து; தவம்

முன் பூண்ட நாள் - நான் முன்பு தவம் கமற்யகாண்ட நாளிகல; ஆதி அம்பரேனுக்கு
அன்பும் - உலகுக்கக ஆதியாக விளங்கும் பைம் யபாருளிடம் அன்பும்; நல்லறம் நீதியின்
வைாகேயும் - நன்ரம தரும் அறயநறியிலும் நீதி தவறாமல் நிற்றலும்; உயிர்க்கு
றநயமும் - எல்லா உயிர்களிடமும் கவறு பாடில்லாத கநேமும்; றவதியர் அருளும் -
கவதம் வல்ல ோன்கறாரின் கருரணயும்; நான் விரும்பிப் பபற்றப ன் - நான்
விரும்பி பிைமனிடம் வைமாகப் யபற்கறன்.

பிைமரைக் குறித்துத் தவம் யேய்த கபாது, உயிர்க்கு கநயம் ஆய எல்லா

உயிர்கரளயும் கநசித்தல் (ஆன்ம கநயம் என்பர் ஜீவகாருண்யம்), கவண்டிப்
யபற்றவைத்தின்படி வாழ்க்ரக அரமந்தயதன்பது கருத்து.

6386. 'ஆயது பயப்பது ஓர் அகேதி ஆயது;

தூயது, நிக ந்தது; பதால்கல யாவர்க்கும்
நாயகன் ேலர்க்கைல் நணுகி, நம் ே த்து
ஏயது முடித்தும்' என்று இனிது றேயி ான்.

ஆயது பயப்பது - அந்த பிைமன் தந்தவைம் நன்ரம தருதற்குரிய; ஓர் அகேதி

ஆயது - ஒரு நல்லகாலம் ஆயிற்று; நிக ந்தது தூயது - நீங்கள் நிரைந்து கூறியகத
தூய்ரமயாைது; பதால்கல யாவர்க்கும் நாயகன் -பழரமயாை, எல்கலாருக்கும்
தரலவைாை இைாமபிைாைது; ேலர்க்கைல் நணுகி -மலர் கபான்ற பாதங்கரள
அரடந்து; நம் ே த்து ஏயது முடித்தும் - நமது மைத்துக்குப் யபாருந்தியதரைச்
யேய்து முடிப்கபாம்; என்று இனிது றேயி ான் - என்று கூறி இனிகத இருந்தான்.

ஆயது - அந்தப் பிைமன் தந்த வைம். ஓர் அரமதி - ஒரு தகுந்த ேமயம். யதால்ரல
நாயகன் யாவர்க்கும் நாயகன் எைக் கூட்டி உணர்க. யதால்ரல - பழரம. ஏயது -
யபாருந்தியது.

6387. 'இருளிகட எய்துவது இயல்பு அன்றாம்' எ ,

 பபாருள் உற உணர்ந்த அப் புலன் பகாள்
றகள்வியார்,
ேருளுறு றோகலயின் ேகறந்து கவகி ார்;
உருளுறு றதரவன் உதயம் எய்தி ான்.

இருளிகட எய்துவது - இருள் நிரறந்த இந்த இைவு கநைத்திகல அங்கு யேன்று

அரடவது; இயல்பு அன்றாம் எ - (புதியவர்களாகிய நமக்கு) இயல்பாகாது என்று;
பபாருள் உற உணர்ந்த - யபாருள் யபாருந்திய தன்ரமரய அறிந்து
உணர்ந்தவர்களாை; அப்புலன் பகாள் றகள்வியார் - அறிவரமந்த ககள்வி ஞாைம்
உரடய வீடணன் முதலிகயார்; ேருள்உறு றோகலயின் - இருள் நிரறந்த ஒரு
கோரலயிகல; ேகறந்து கவகி ார் - பிறர் எவரும் அறியாதபடி இைவுமுழுதும்
மரறந்து தங்கியிருந்தார்கள்; உருள் உறு றதரவன் - ஒற்ரறயாழித் கதரை
உரடயவைாகிய சூரியன்; உதயம் எய்தி ான் - உதயகிரிரய அரடந்தான்.
யபாருள் உற உணர்ந்த - உலகியல்ரப உணர்ந்த. உருள்- ேக்கைம் உருள் உரடத்
கதைவன் - ஒற்ரறச் ேக்கைத் கதரை உரடய சூரியன்.

இைாமபிைான் கடற்கரைப் பகுதிகரளக் காணல்

6388. அப் புறத்து, இராேன், அவ் அலங்கு றவகலகயக்
குப்புறக் கருதுவான், குவகள றநாக்கிதன்
துப்பு உறச் சிவந்த வாய் நிக ந்து றோர்குவான்,
இப் புறத்து இருங் ககர ேருங்கின் எய்தி ான்.

அப்புறத்து - அடுத்த பகுதியாை அந்த இடத்திகல; இராேன் - இைாமபிைான்;

அவ்அலங்கு றவகலகய - அந்த அரல வீசுகின்ற யதன் கடரல; குப்புறக் கருதுவான் -
தாண்டி, மறுகரை கேை நிரைப்பவன்; குவகள றநாக்கிதன் - குவரள மலர் கபான்ற
கண்கரள உரடய சீதா பிைாட்டியின்; துப்பு உறச் சிவந்த வாய் - பவளம் கபான்ற
சிவந்த வாரய; நிக ந்து றோர்குவான் - எண்ணி, மைம் கோர்ந்தவைாக;
இப்புறத்து இருங்ககர - கடலில் இப்புறமாை வடபுறத்தின் யபரிய கரையின்;
ேருங்கின் எய்தி ான் - பக்கத்தில் யேன்று கேர்ந்தான்.

அலங்குதல் - அரலவீசுதல். குப்புறக்கருதுதல் - தாண்டி அப்பாற் யேல்ல

நிரைத்தல். துப்பு - பவளம்.

6389. கா லும் கழிகளும், ேணலும், கண்டலும்,

பா லும் குவகளயும், பரந்த புன்க யும்,
றேல் நிகற அன் மும் பபகடயும், றவட்கக கூர்
பூ நிகற றோகலயும், புரிந்து றநாக்கி ான்.+
 கா லும் - கடற்கரைச் கோரலயும்; கழிகளும் - உப்பங்கழிகளும்; ேணலும் -
கடற்கரை மணலும்; கண்டலும் - தாரழப்புதர்களும்; பா லும் குவகளயும் -
கருயநய்தலும், குவரள மலரும்; பரந்த புன்க யும் - கடற்கரையில் பைந்துள்ள
புன்ரை மைங்களும்; றேல்நிகற அன் மும் - அந்தப் புன்ரை மைங்களின் கமல்
நிரறந்திருக்கும் அன்ைப் பறரவகளும்; பபகடயும் - யபண் அன்ைங்களும்; றவட்கக
கூர் பூநிகற றோகலயும் - காண்கபார் விரும்பும் மலர் நிரறந்த கோரலகளும்;
புரிந்து றநாக்கி ான் - ஆகியரவகரள எல்லாம் இைாமபிைான் விருப்பத்துடன்
பார்க்கலாைான்.

காைல் - கடற்கரைச் கோரல. கண்டல் - தாரழ. பாைல் கரு யநய்தல்.

390. தரளமும், பவளமும், தரங்கம் ஈட்டிய

திரள் ேணிக் குப்கபயும், க க தீரமும்,
ேருளும் பேன் பபாதும்பரும், ேணலின் குன்றமும்,
புரள் பநடுந் திகரகளும், புரிந்து றநாக்கி ான்.*

தரங்கம் ஈட்டிய - கடல் அரலகள் யதாகுத்துச் கேர்த்த; தரளமும் பவளமும் -

முத்துக்கரளயும் பவளங்கரளயும்; திரள் ேணிக்குப்கபயும் - திைண்டுள்ள
பலவரக மணிக் குவியல்கரளயும்; க க தீரமும் - யபான்துகள் நிரறந்த கரைப்
பைப்ரபயும்; ேருளும் பேன் பபாதும்பரும் - பார்த்தவர்கள் அஞ்சும்படியாை
யமல்லிய கோரலகரளயும்; ேணலின் குன்றமும் - மணல் திடல்கரளயும்; புரள்
பநடும் திகரகளும் - புைண்டு எழுகின்ற யபரிய அரலகரளயும்; புரிந்து
றநாக்கி ான் - இைாமபிைான் விரும்பிப் பார்த்தான்.

தைங்கம் - அரல. தீைம் - கரை. யபாதும்பர் - கோரல. கடல் அரலகள்

யகாணர்ந்து ஒதுக்கிய தைளம் முதலியரவ பிைாட்டி நிரைரவ இைாமபிைானுக்கு
ஊட்டிை. சீரதரய நிரையும் விருப்பத்ரதப் புரிந்து கநாக்கிைான் என்றார். புரிதல்-
விரும்புதல்.

6391. மின் நகு ேணி விரல் றதய, வீழ் கணீர்

துன் அரும் பபருஞ் சுழி அழிப்ப, றோர்விற ாடு
இன் நகக நுகளச்சியர் இகைக்கும் ஆழி ோல்
புன்க அம் பபாதும்பரும் புக்கு, றநாக்கி ான்.*

மின் நகுேணி விரல் றதய - மின்ைரலப் பழிக்கும்படியாை அழகிய விைல்கள்

கதயவும்; வீழ் கணீர் துன் ரும் பபருஞ்சுழி அழிப்ப - கண்களில் இருந்து சிந்தும்
கண்ணீர் அரிய யபரிய சுழிகரள அழிக்கவும்; இன் நகக நுகளச்சியர் - இனிய புன்
முறுவரல உரடய வரலச்சியர்; றோர்விப ாடு இகைக்கும் - மைச் கோர்வுடன்
தரையில் எழுதும் கூடல் இரழத்துப் பார்த்ததால் ஏற்பட்ட; ஆழிோல் புன்க
அம்பபாதும்பரும் - சுழிகள் ஆங்காங்கு காணப்படும் புன்ரைமைச்
கோரலகளிலும்; புக்கு றநாக்கி ான் - இைாமபிைான் யேன்று பார்த்தான்.

வீழ்கணீர் - சிந்தும் கண்ணீர் யபருஞ்சுழி - கூடற் சுழி. தரலவரைப் பிரிந்த

தரலவி அவன் வருவாகைா, மாட்டாகைா எை, தரையிகல சுழிகள் எழுதிப்
பார்ப்பாள். யதள்ளியார் பலர் ரக யதாழும் கதவைார், வள்ளல் மாலிருஞ்
கோரலமணாளைார், பள்ளி யகாள்ளு மிடத்தடி யகாட்டிடக் யகாள்ளுமாகில் நீ
கூடிடு கூடகல" என்பது நாச்சியார் திருயமாழி 4-1) தரையில் சுழி எழுதும் கபாது
இரு ககாடுகளும் கேர்ந்து கூடிைால் தரலவன் வருவான் என்பது மகளிர் நம்பிக்ரக
எை இலக்கிய மைபு கபசும். கூடலிரழத்தல் எைப் யபறும்.

இயற்ரகக் காட்சிகளால் இைாமன் கவரல யகாள்ளல்

6392. கூதிர் நுண் குறும் பனித் திவகலக் றகாகவ கால்,
றோதி பவண் திகர வர, முட பவண் தாகைறேல்,
பாதி அம் சிகறயிகடப் பபகடகயப் பாடு அகணத்து
ஓதிேம் துயில்வ கண்டு, உயிர்ப்பு வீங்கி ான்.

கூதிர் நுண் குறும் பனித்திவகலக் றகாகவ, கால் றோதி பவண்திகர வர -

குளிர்ந்த மிகச் சிறிய பனித் துளிகளின் யதாகுதியுடன், காற்று வீசுவதால்
யவண்ரமநிற அரலஎழுவதால்; முடபவண் தாகை றேல் - வரளந்த யவண்ரம
நிறமாை தாரழ மைத்தின் மீது; பாதிஅம் சிகறயிகட - தைது ஒரு பாதி
இறகின்இரடகய; பபகடகயப் பாடு அகணத்து - யபண் அன்ைத்ரதப்
பக்கத்திகல அரணத்துக் யகாண்டு; ஓதிேம் துயில்வகண்டு - ஆண் அன்ைங்கள்
உறங்குவரதக் கண்டு; உயிர்ப்பு வீங்கி ான் - இைாமபிைான் யபருமூச் யேறிந்தான்.

பாடு - பக்கம். உயிர்ப்பு - யபரு மூச்சு. இரணபிரியாத அன்ைங்கரளக் கண்டு,

பிரிவுத்துயைால் இைாமபிைான் யபருமூச்யேறிந்தான் என்க.

6393. அருந்துதற்கு இனிய மீன் பகாணர, அன்பி ால்

பபருந் தடங் பகாம்பிகடப் பிரிந்த றேவகல,
வருந் திகே றநாக்கி, ஓர் ேைகல பவண் குருகு,
இருந்தது கண்டு நின்று, இரக்கம் எய்தி ான்.

அருந்துதற்கு இனிய மீன் பகாணர - உண்பதற்குச் சுரவயாை மீரைக்

யகாண்டு வை; அன்பி ால் - யபண் குருகினிடம் யகாண்ட கபைன்பால்; பபருந்தடங்
பகாம்பிகட - தான் வசிக்கும் யபரிய மைக்கிரளயில் இருந்து; பிரிந்த றேவகல -
பிரிந்து யேன்ற ஆண் நாரைரய; வரும் திகே றநாக்கி - அது வருகின்ற திரேரயப்
பார்த்து; ஓர் ேைகல பவண் குருகு - ஒரு இளரமயாை யவண்ரம நிறம் யகாண்ட
யபண் நாரை; இருந்தது கண்டு நின்று - காத்திருந்தரதப் பார்த்து அங்குநின்று;
இரக்கம் எய்தி ான் - இைாமபிைான் இைக்கம் யகாண்டான்.

6394. ஒரு தனிப் றபகடறேல் உள்ளம் ஓடலால்,

பபரு வலி வயக் குருகு இரண்டும் றபர்கில,
திருகு பவஞ் சி த்த , பதறு கண் தீ உகப்
பபாருவ கண்டு, தன் புருவம் றகாட்டி ான்.

ஒருதனிப் றபகட றேல் - தனியாக நின்ற ஒருயபண் நாரையிடம்; உள்ளம்

ஓடலால் - மைம் யேல்லுதலால்; பபருவலி வயக்குருகு இரண்டும் - யபரிய வலிரம
மிக்க இைண்டு ஆண் நாரைகள்; றபர்கில திருகு பவஞ்சி த்த - அந்த இடத்ரத
விட்டுப்யபயைாதைவாய், மிகுந்த சிைத்துடன்; பதறுகண் தீஉக - கண்கள்
யநருப்புப் யபாறிசிந்த; பபாருவ கண்டு - அந்த ஆண் நாரைகள் தமக்குள்
கபாரிடுவரதக் கண்டு; தன் புருவம் றகாட்டி ான் - இைாமபிைான் ககாபத்தால்
தைது புருவத்ரத வரளத்துப் பார்த்தான்.

ஒரு யபண் நாரைரய அனுபவிப்பது யார் என்ற கபாட்டியில் ஆண்

நாரைகள் கபாரிடுதல் அறமன்று என்பதால், சீரதரயக் கவர்ந்து யேன்று சிரற
ரவத்திருந்த இைாவணைது யகாடுஞ்யேயல் நிரைவுக்கு வை, இைாமன் ககாபம்
யகாண்டு புருவத்ரத வரளத்தான் என்க.

6395. உள் நிகற ஊடலில் றதாற்ற ஓதிேம்

கண்ணுறு கலவியில் பவல்லக் கண்டவன்,
தண் நிறப் பவள வாய் இதகை, தற் பபாதி
பவண் நிற முத்தி ால், அதுக்கி, விம்மி ான்.

உள் நிகற ஊடலில் - யபண் அன்ைத்தின் உள்ளத்தில் நிரறந்த ஊடலில்; றதாற்ற

ஓதிேம் - கதாற்று, பணிந்த ஆண் அன்ைம்; கண்ணுறு கலவியில் - இைண்டு உடம்பும்
ஒன்று பட்டு மகிழ்ந்த கலவி இன்பத்திகல; பவல்லக் கண்டவன் - ஆணன்ைம் யவற்றி
யகாண்டரதக் கண்ட ைாமபிைான்; தண் நிறப்பவளவாய் இதகை - குளிர்ந்த பவளம்
கபான்ற தைது வாயின் உதடுகரள; தற் பபாதி பவண் நிறமுத்தி ால் - அந்த
இதழ்களால் மரறக்கப் பட்டுள்ள யவண்ரமயாை முத்துப் கபான்ற பற்களால்;
அதுக்கி விம்மி ான் - யமல்ல அழுத்தி விம்மிைான். 'ஊடலில் கதாற்றவர்
யவன்றார் அது மன்னும், கூடலில் காணப்படும்' என்னும் குறள் (1327)
ஒப்பிடத்தக்கது.
சுக்கிரீவன் முதலிகயார் யோற்களால் இைாமபிைான் யமலிவு
நீங்குதல்
6396. இத் திறம் எய்திய காகல, எய்துறும்
வித்தகர் போற்களால் பேலிவு நீங்கி ான்
ஒத்த ன் இராேனும், உணர்வு றதான்றிய
பித்தரின், ஒரு வகக பபயர்ந்து றபாயி ான்.

இத்திறம் எய்திய காகல - இைாமன் இத்தன்ரமரய அரடந்த கபாது; எய்துறும்

வித்தகர் - அங்கு வந்த சுக்கிரீவன், அனுமன் முதலிய அறிவு கமம்பட்ட வித்தகர்கள்;
போற்களால் - கூறிய ஆறுதல் யமாழிகளால்; பேலிவு நீங்கி ான் ஒத்த ன்
இராேனும் - இைாமபிைான் யமலிவு நீங்கப்யபற்றவரை ஒத்தவைாயிைான்; உணர்வு
றதான்றிய பித்தரின் - சிறிது நல்லுணர்வு கதான்றிய பித்தர்கரளப் கபால; ஒருவகக
பபயர்ந்து றபாயி ான் - அங்கிருந்து நீங்கி ஒருவாறு கவறிடம் யேன்றான்.

வீடணன் வருரக
6397. உகறவிடம் எய்தி ான், ஒருங்கு றகள்வியின்
துகற அறி துகணவறராடு இருந்த சூைலில்,
முகற படு தாக யின் ேருங்கு முற்றி ான்-
அகற கைல் வீடணன், அயிர்ப்பு இல் சிந்கதயான்.

உகறவிடம் எய்தி ான் - இைாமபிைான் தான் தங்கியிருக்கும் பாேரறரய

அரடந்தான்; ஒருங்கு றகள்வியின் துகற அறிதுகணவற ாடு - ஒரு கேை, நல்ல
நூல்கரள ககட்டறிந்த துரணவர்களாை சுக்கிரீவன் முதலியவர்ககளாடு; இருந்த
சூைலில் - இைாமபிைான் அமர்ந்திருந்த அந்த இடத்துக்கு; அயிர்ப்பு இல்
சிந்கதயான் - எவ்வித ஐயமுமில்லாத மைத்திைைாகிய; அகற கைல் வீடணன் -
ஒலிக்கின்ற கழல் அணிந்த கால்கரள உரடய வீடணன்; முகற படுதாக யின்
ேருங்கு முற்றி ான் - முரறயாக அங்கு தங்கியிருந்த வாைைப் பக்கத்திகல கேர்ந்தான்.
ககள்வியின் துரற - நூற்ககள்வியின் துரற. அைக்க இைத்திைைாை வீடணன்,
வாைை கேரைக்குப் பக்கம் யேல்வதால் ஏகதனும் தவறுண்டாகுகமா என்ற ஐயம்
எதுவுமின்றிச் யேன்றான் என்பரத 'அயிர்ப்பில் சிந்ரதயான்' என்றது காட்டும்.

6398. முற்றிய குரிசிகல, 'முைங்கு தாக யின்

உற்ற ர், நிருதர் வந்து' என் ஒன்றி ார்,
'எற்றுதிர்; பற்றுதிர்; எறிதிர்' என்று, இகட
சுற்றி ர்-உரும் எ த் பதழிக்கும் போல்லி ார்.
 முற்றிய குரிசிகல - அங்கு வந்தரடந்த வீடணரை (பார்த்தவாைை வீைர்கள்)
முைங்கு தாக யின் உற்ற ர் நிருதர் வந்து என் - ஆைவாைம் மிக்க வாைைப்
பரடயில் அைக்கர் வந்து புகுந்தைர் என்று; ஒன்றி ார் - வீைர்கள் எல்லாம்
ஒன்றாகத் திைண்டைர்; எற்றுதிர் பற்றுதிர், எறிதிர் என்று - அடியுங்கள் பிடியுங்கள்
ஆயுதங்களால் எறியுங்கள் என்று கூறி; உரும் எ த் பதழிக்கும் போல்லி ர் - இடியயை
அதட்டும் யோல்லிைைாகி; இகட சுற்றி ர் - வீடணன் முதலிகயாரைச் சூழ்ந்து
யகாண்டைர்.

6399. 'தந்தது தருேறே பகாணர்ந்துதான்; இவன்

பவந் பதாழில் தீவிக பயந்த றேன்கேயான்,
வந்த ன் இலங்ககயர் ேன் ன் ஆகும்; நம்
சிந்தக முடிந்த ' என்னும் சிந்கதயார்.

தருேறே பகாணர்ந்துதான் தந்தது - இந்த அைக்கர்கரளத் தரும கதவரத தாகை

நம்மிடம் யகாண்டு வந்து தந்தது; இவன் பவந்பதாழில் தீவிக பயந்த
றேன்கேயான் - இவன், யகாடுந்யதாழில் யேய்யவந்த தீயவிரை பயந்த
கமன்ரமகயான் ஆவான்; வந்த ன் இலங்ககயர் ேன் ன் ஆகும் - வந்தவைாகிய
இவன் இலங்ரக கவந்தைாை இைாவணகை ஆகும். நம் சிந்தக முடிந்த -
இலங்ரக கவந்தரை யவல்ல கவண்டும் என்ற நமது எண்ணம் நிரறகவறிவிட்டது;
என்னும் சிந்கதயார் - என்ற எண்ணம் யகாண்டவர்களாக அந்த வாைை வீைர்
இருந்தைர்.

இவன் யகாடுந் யதாழிலன் தீவிரை பயைளிக்கப் யபற்றரமயால் யகாடுஞ்

யேயல் புரிவதில் மிக்கவைாவான் என்பரத 'யவந்யதாழில் தீவிரை
பயந்தகமன்ரமயான்' என்றார். வந்த இவன் இலங்ரக கவந்தன் இைாவணகை;
இைாவணரை யவல்லுவது என்ற நம் விருப்பம் நிரறகவறியது என்பார்' நம்
சிந்தரை முடிந்தை' என்றார். நமக்குச் சிைமமின்றி தரும கதவரதகய நமக்கு
இவரைத் தந்தது என்பார்' தருமகம யகாணர்ந்து தந்தது' என்றார்.

6400. "இருபது கரம்; தகல ஈர்-ஐந்து" என்னும் அத்

திருவிலிக்கு அன் கவ சிகதந்தறவா?' என்பார்,
'பபாரு பதாழில் எம்போடும் பபாருதி, றபார்' என்பார்,
ஒருவரின் ஒருவர் பேன்று, உறுக்கி ஊன்றுவார்.

அத்திருவிலிக்கு - அந்த நற்கபறில்லாத தீவிரையாளனுக்கு; இருபதுகரம் தகல ஈர்

ஐந்து என்னும் - இருபது ரககளும், பத்துத் தரலகளும் உண்டு என்பார்ககள;
அன் கவ சிகதந்தறவா என்பார் - அரவ எல்லாம் சிரதந்து அழிந்தைகவா
என்பார்கள்; பபாரு பதாழில் எம்போடு பபாருதிறபார் என்பார் - கபார்த் யதாழில்
வல்லவன் என்றால் எங்ககளாடு; றபாரிடவருக என்பார்கள் ஒருவரின் ஒருவர் பேன்று
- வாைை வீைர்களில் ஒருவரை ஒருவர் முந்திக் யகாண்டு யேன்று; உறுக்கி
ஊன்றுவார் - சிைந்து எதிர்க்கலாயிைர்.

திருவிலி - நல்விரைப் பயன் இல்லாதவன். உறுக்கி - யவகுண்டு.

6401. 'பற்றி ம் சிகறயிகட கவத்து, பாருகடக்

பகாற்றவர்க்கு உணர்த்துதும்' என்று கூறுவார்;
'எற்றுவது அன்றிறய, இவக க் கண்டு, இகற
நிற்றல் என், பிறிது?' எ பநருக்கி றநர்குவார்.

பற்றி ம் சிகறயிகட கவத்து - இவர்கரளப் பிடித்துச் சிரறயிகல அரடத்து

ரவத்து விட்டு; பாருகடக் பகாற்றவர்க்கு உணர்த்துதும் - இவ்வுலகுக்யகல்லாம்
அைேைாை இைாமபிைானுக்கு உணர்த்துகவாம்; என்று கூறுவார் -; எற்றுவது
அன்றிறய - உடகை அடித்துக் யகால்லுவதல்லாமல்; இவக க் கண்டு இகற நிற்றல்
பிறிது என் - இவரைப் பார்த்து, சிறிது கநைம் நிற்பது ஏன் என்று; பநருக்கி றநர்குவார்
- யநருக்கி எதிர்ப்பாைாயிைர்.
பற்றிைம் - பிடித்தவர்களாக பாருரடக் யகாற்றவன் - உலகுக் யகல்லாம்
நாயகைாை இைாமபிைான்.

6402. 'இகேப்பதன்முன் விசும்பு எழுந்து றபாய பின்,

அகேப்பது என், பிறிது? இவர் அரக்கர் அல்லறரா?
ேகேப்பது பகாகல அலால், தக்கது யாவறதா?
குகேப்பது நலன்' எ முடுகிக் கூறுவார்.

இகேப்பதன் முன் - கண்ரண இரமப்பதற்குள்; விசும்பு எழுந்து றபாய பின் -

இவர் ஆகாயத்திகல எழுந்து யேன்ற பின்பு; அகேப்பது என் பிறிது - நாம் கவறு
என்ை யேய்ய முடியும்; இவர் அரக்கர் அல்லறரா - இவர்கள் அைக்கர்கள் அல்லவா?;
ேகேப்பது பகாகல அலால் - நாம் யேய்யத்தக்கது இவர்கரளக் யகாரல யேய்வகத
அல்லாமல்; தக்கது யாவறதா - தகுந்த யேயல் கவறு யாதுள்ளது?; குகேப்பது
நலன்எ - உருத்யதரியாமல் இவர்கரள அழிப்பகத நல்லதாகும் என்று; முடுகிக்
கூறுவார் - விரைவாகக் கூறுவாைாயிைர்.
ேரமத்தல் - யேய்தல். குரமப்பது - அழிப்பது.
அனுமன் ஏவலால் மயிந்தனும் துமிந்தனும் வருதல்
6403. இகயந்த இகயந்த இக ய கூறலும்,
ேயிந்தனும் துமிந்தனும் என்னும் ோண்பி ார்,
அயிந்திரம் நிகறந்தவன் ஆகண ஏவலால்,
நயம் பதரி காவலர் இருவர், நண்ணி ார்.

இகயந்த இகயந்த - வாைை வீைர் தமக்குத் கதான்றியரவகரள எல்லாம்;

இக ய கூறலும் - இவ்வாறு கூறியகபாது; ேயிந்தனும் துமிந்தனும் என்னும்
ோண்பி ார் - மயிந்தன், துமிந்தன் என்ற யபயர்கரள உரடய
மாண்புரடயவர்கள்; அயிந்திரம் நிகறந்தவன் - அயிந்திைம் என்னும் இலக்கணத்ரதக்
கற்று நிைம்பியவைாை அனுமாைது; ஆகண ஏவலால் - உத்திைவுப்படி ஏவியதால்;
நயம் பதரி காவலர் - நீதிரயத் யதரிந்த காவலர்கள்; இருவர் நண்ணி ார் - இைண்டு
கபர் அங்கு வந்தரடந்தைர்.
அயிந்திைம் நிரறந்தவன் அனுமன். அயிந்திைம் இந்திைைால் யேய்யப்யபற்ற
வடயமாழி இலக்கண நூல் என்பர்.

6404. விலக்கி ர் பகடஞகர; றவதம், நீதி நூல்,

இலக்கணம், றநாக்கிய இயல்பர் எய்தி ார்,-
'ேலக் குறி இலர்' எ , அருகு ோர்ந்த ர்-
புலக் குறி அற பநறி பபாருந்த றநாக்கி ார்.

பகடஞகர விலக்கி ர் - (வந்த காவலர்களாை மயிந்தனும், துமிந்தனும்)

வாைைப் பரடவீைர்கரள விலகும்படி யேய்தார்கள்; றவதம் நீதி நூல் - கவதத்திலும்,
நீதி நூல்களிலும் கூறப்பட்ட; இலக்கணம் றநாக்கிய - மனித இலக்கணங்கரள
நன்கறிந்த; இயல்பர் எய்தி ார் - இயல்புரடய அக்காவலர்கள் விபீடணன்
முதலிகயாரை யநருங்கிைர்; 'ேலக்குறி இலர்' எ - இவர்களிடம் வஞ்ேகச் யேய்ரக
எதுவும் இல்ரல என்று; அருகு ோர்ந்த ர் - அவர்களுக்குமிக அருகில் யேன்றைர்;
புலக்குறி அற பநறி - சிறந்த ஞாைமுள்ளரமக்குரிய அரடயாளத்ரதயும், அறயநறி
நின்றவர் என்பரதயும்; பபாருந்த றநாக்கி ர் - யபாருந்தியிருப்பரதப் பார்த்தைர்.

பரடஞர் - (வாைைப்) பரடவீைர்கள். காவலர்களாை மயிந்தனும் துமிந்தனும்

கவதங்களிலும், நீதி நூல்களிலும் கூறப்பட்ட மனித இயல்புகரளயும், நல்லார்,
யபால்லார் இலக்கணங்கரளயும் நன்றாகக் கற்றறிந்தவர்கள் என்பரத 'கவதம் நீதி
நூல் இலக்கணம் கநாக்கிய இயல்பர்" என்றார். ேலக்குறி - வஞ்ேகர் என்பதற்காை
அரடயாளம் புலக்குறி- ஞாைம் உள்ளவர்கள் என்பதற்காை அரடயாளம்.
மயிந்தன் விைாவும் அைலன் விரடயும்
6405. 'யார்? இவண் எய்திய கருேம் யாவது?
றபார்அது புரிதிறரா? புறத்து ஓர் எண்ணறோ?
ோர்வு உற நின்ற நீர் ேகேந்தவாறு எலாம்,
றோர்விலீர், பேய்ம் முகற, போல்லுவீர்' என்றான்.

யார்? இவண் எய்திய கருேம் யாவது? - (அனுமன் ஆரணப்படி வந்த காவலரில்

மூத்தவைாை மயிந்தன் வீடணன் முதலிகயாரை கநாக்கி) நீங்கள் யார்? இங்கு வந்த
காரியம் யாது? றபாரது புரிதிறரா - கபார் யேய்ய வந்தீர்களா?; புறத்து ஓர் எண்ணறோ? -
அல்லது, அதுவல்லாத கவறு ஒரு எண்ணத்துடன் வந்தீர்களா?; ோர்வு உற நின்ற நீர் -
இந்த வாைைப் பரடரயச் ோர்ந்து நின்றிருக்கும் நீங்கள்; ேகேந்தவாறு எலாம் -
உங்கள் மைத்தில் நிரைத்து வந்தரத எல்லாம்; றோர்விலீர் - மறதியில்லாமல்;
பேய்ம்முகற போல்லுவீர் என்றான் - உண்ரமரய மரறக்காது முரறயாகக்
கூறுங்கள் என்று மயிந்தன் ககட்டான்.
யதாடர்ந்து வரும் 6410ஆம் பாடலில் "மயிந்தனும் அவ்வுரை மைத்து ரவத்து"
என்று கூறப்படுவதால் இங்குக் ககட்டவன் மயிந்தன் என்று யகாள்ளப்பட்டது.
மயிந்தனும், துமிந்தனும் ேககாதைர்கள். ேரமந்தவாறு-எண்ணியவாறு கோர்வு-மறதி;
மைச் கோர்வுமாம். இப்படி அகப்பட்டுக் யகாண்கடாகம என்று
கோர்வரடயாதீர்கள் உண்ரமரயக் கூறுங்கள் என்பது கருத்து.

6406. 'பகலவன் வழி முதல், பாரின் நாயகன்,

புகல் அவன் கைல் அகடந்து, உய்யப் றபாந்த ன்-
தகவு உறு சிந்கதயன், தருே நீதியன்,
ேகன் ேகன் கேந்தன் நான்முகற்கு, வாய்கேயான்.

தகவு உறு சிந்கதயன் - (மயிந்தன் விைவிய விைாவுக்கு, மறு யமாழியாக,

வீடணனுரடய அரமச்ேர்களில் மூத்தவைாை, அைலன்) தரகரம வாய்ந்த
மைத்ரத உரடயவனும்; தருே நீதியன் - அறயநறி நின்ற, நீதிரய உரடயவனும்;
நான்முகற்கு ேகன் ேகன் கேந்தன் - பிைம கதவனுக்குப் கபைனுக்கு மகனும்;
வாய்கேயான் - உண்ரமயாளனும் ஆைவீடணன்; பகலவன் வழி முதல் - சூரிய
குலத்தில் கதான்றியவனும்; பாரின் நாயகன் - உலகுக் யகல்லாம் தரலவனும் ஆை
இைாமபிைாகை; புகல் - எமக்குப் புகலிடம் ஆவான் என்று; அவன் கைல் அகடந்து -
அப்யபருமாைது திருவடிகரள அரடந்து; உய்யப் றபாந்த ன் - உய்வு யபற
வந்துள்ளான் (என்று கூறிைான்).

தகவு - நடுவுநிரலரம. நான்முகனுக்கு மகன் புலத்தியன்; அவன் மகன்

விச்சிைவசு; அவன் மகன் வீடணன்.
 பகலவன் - சூரியன். வழிமுதல் - வழித் கதான்றல். இைாமபிைாைது
திருவடிகளுக்கக அரடக்கலமாகி அவைருளால் உய்வு யபற வந்தான் என்பரத
'புகல் அவன் கழல் அரடந்து உய்யப் கபாந்தைன்' என்றான். உலகரைத்துக்கும்
தரலவைாை திருமாலின் அவதாைம் ஆதலின் இைாமரை "பாரின் நாயகன்" என்றான்.
நில மகளுக்குத் தரலவன் எனினும் யபாருந்தும்.

6407. 'அற நிகல வைாகேயும், ஆதி மூர்த்திபால்

நிகறவரு றநயமும், நின்ற வாய்கேயும்,
ேகறயவர்க்கு அன்பும் என்று இக ய, ோ ேலர்
இகறயவன் தர, பநடுந் தவத்தின் எய்தி ான்.

அறநிகல வைாகேயும் - அற யநறியிலிருந்து தவறாரமயும்; ஆதிமூர்த்திபால்

நிகறவருறநயமும் - ஆதி மூர்த்தியாை திருமாலிடம் நிரறந்த பக்தியும்; நின்ற
வாய்கேயும் - என்றும் யமய்ரமயில் நிரலத்து நிற்பதும்; ேகறயவர்க்கு அன்பும் -
கவதங்கரள அறிந்த ோன்கறார்களிடம் அன்பும்; என்று இக ய - என்ற இத்தரக
நல்ல பண்புகரள; ோேலர் இகறயவன்தர - தாமரை மலரில் வாழும்
பிைமகதவகை தந்துதவ; பநடுந்தவத்தின் எய்தி ான் - யநடுங்காலம் யேய்த
தவத்திைால் அரடந்தவன் வீடணன்.

மாமலர் இரற - பிைம கதவன். வீடணன், அற யநறி தவறாரம, பைமனிடம்

நிரறந்த பக்தி, வாய்ரம, மரறயவர்க்கு அன்பு என்ற இத்தரகய வைங்கரள,
தவம் யேய்து பிைமகதவனிடம் கவண்டிப் யபற்றவைாவான்.

6408. ' "சுடு திகயத் துகிலிகடப் பபாதிந்து, துன்ேதி !

இடுதிறய, சிகறயிகட இகறவன் றதவிகய;
விடுதிறயல் உய்குதி; விடாது றவட்டிறயல்,
படுதி" என்று உறுதிகள் பலவும் பன்னி ான்.

சுடுதிகய துகிலிகடப் பபாதிந்து - (இந்த வீடணன், இைாவணரை கநாக்கி) சுடும்

தீயிரை துணியிகல யபாதிந்து ரவப்பரதப் கபால; துன்மதி - யகட்ட அறிரவ
உரடயவகை (நீ); சிகறயிகட இகறவன் றதவிகய இடுதிறய - இரறவைாை
இைாமபிைானுரடய மரைவிரய சிரறயிகல ரவத்தாகய; விடுதிறயல் உய்குதி -
பிைாட்டிரயச் சிரறயிலிருந்து) விடுவிப்பாயாைால் தப்பிப்பிரழப்பாய்; விடாது
றவட்டிறயல் படுதி - அவ்வாறு விடாமல் விரும்புவாயாைால் இறந்து படுவாய்; என்று
உறுதிகள் பலவும் பன்னி ான் - என்யறல்லாம் பல உறுதியுரைகரள விரித்துக்
கூறிைான்.
 'சுடு தீ' என்றது 'எதுரக' கநாக்கி சுடுதி எைக்குறுகியது. யேய்யுள் விகாைம். 'சுடு
யநருப்ரப துணியில் மூடிக்கட்டிரவத்தது கபால சீரதரயச் சிரற ரவத்தாய்.
மடியில் யநருப்ரபக் கட்டிரவத்தவன் மாய்வது கபால நீ மாய்வது உறுதி' எை
அறிவுறுத்திைாயைன்க பன்னுதல் - விரித்துரைத்தல். கவட்டல் - விரும்புதல்.

6409. 'ேறம் தரு சிந்கதயன், ேதியின் நீங்கி ான்,

"பிறந்தக பின்பு; அதின் பிகைத்தி; றபர்குதி;
இறந்தக , நிற்றிறயல்" என் , இன் வன்
துறந்த ன்' எ விரித்து, அ லன் போல்லி ான்.

ேறம் தரு சிந்கதயன் - பாவச் யேயல்கரளகய நிரைந்து யேய்யும் மைத்திைனும்;

ேதியில் நீங்கி ான் - நல்லறிவு நீங்கப் யபற்றவனுமாை இைாவணன் வீடணரை
கநாக்கி; பிறந்தக பின்பு - நீ எைக்குப் பின்பு பிறந்த தம்பியாவாய்; அதின் பிகைத்தி -
அதைாகல பிரழத்தாய்; றபர்குதி - இப்கபாகத என் எதிரிலிருந்து கபாய்விடு;
நிற்றிறயல் இறந்தக - இனி இங்கு நிற்பாயாைால் இறந்து படுவாய்; என் - என்று
கூற; இன் வன் துறந்த ன் - இந்த வீடணன் இைாவணரைவிட்டு நீங்கிைான்;
எ விரித்து அ லன் போல்லி ான் - எைப் பலவாறு விரித்து வீடணைது முதல்
அரமச்ேைாை அைலன் கூறிைான்.
நல்லறிவு பரடத்தவர்கள் இத்தரகய யேயரலச் யேய்யார் எைகவ இதரைப்
புரிந்த இைாவணரை "மதியின் நீங்கிைான்" என்றார்.

மயிந்தன் இைாமபிைானிடம் யேன்று யதரிவித்தல்

6410. ேயிந்தனும் அவ் உகர ே த்து கவத்து, 'நீ
இகயந்தது நாயகற்கு இயம்புறவன்' எ ா,
பபயர்ந்த ன்-'தம்பியும், பபயர்வு இல் றேக யும்,
அயிர்ந்திலிர் காமின்' என்று அகேவது ஆக்கிறய.

ேயிந்தனும் அவ்வுகரே த்து கவத்து - மயிந்தன் என்னும் வாைை வீைன்,

அைலன் கூறியரவகரள எல்லாம் மைத்திற் யகாண்டு; நீ இகயந்தது நாயகற்கு
இயம்புறவன் எ ா - நீ இங்கு வந்த இதரை தரலவைாகிய இைாமனிடம் கூறுகவன்
என்று; தம்பியும், பபயர்வில் றேக யும் - தைது தம்பியாை துமிந்தரையும் கபாரில்
பின் வாங்காத வாைைப் பரடயிைரையும்; அயர்ந்திலிர் காமின் என்று - கோர்வின்றி
எச்ேரிக்ரகயாகக் காவல் புரிந்திருங்கள் என்று கூறி; அகேவது ஆக்கிறய பபயர்ந்த ன்
- விழிப்புடன் இருக்குமாறு யேய்து அங்கிருந்து இைாமனிடம் யேன்றான்.
இரயந்தது -இைாமபிைாரைச் ேைண் அரடயவந்தது. யபயர்வு இல் கேரை -
கபாருக்குப் பின் வாங்காத பரட அயர்தல்- கோர்தல். காமின் - காத்திருங்கள்.
வந்திருக்கும் புதியவர்கள் கூறியயதல்லாம் நல்லகத எனினும் நம்புவது எவ்வாறு
என்பதால் இவர்கள் தப்பிச் யேல்லாதபடி காவல் புரிந்திருங்கள் என்று தம்பிரயயும்,
வாைைப்பரடயிைரையும் "அயர்ந்திலிர் காமின் எை அரமவதாக்கிப் யபயர்ந்தைன்
மயிந்தன்" என்றார்.

6411. தருேமும் ஞா மும் தவமும் றவலியாய்,

ேருவ அரும் பபருகேயும் பபாகறயும் வாயிலாய்,
கருகண அம் றகாயிலுள் இருந்த கண்ணக ,
அருள் பநறி எய்திச் பேன்று, அடி வணங்கி ான்.

தருேமும் ஞா மும் தவமும் றவலியாய் - அறயநறியும், ஞாை உணர்வும் தவ

ஒழுக்கமும் ஆகிய மூன்றுகம மூன்று பக்கங்களில் அரமந்த மதில்களாகவும்;
ேருவ அரும் பபருகேயும் பபாகறயும் வாயிலாய் - அரடவதற்கரிய யபருரமயும்
யபாறுரமயும் இைண்டு வாயில்கள் ஆகவும்; கருகண அம் றகாயிலுள் -
கருரணயாகிய அழகிய ககாவிலுக்குள்கள; இருந்த கண்ணக - அமர்ந்திருந்த
அருட்கண்ணைாகிய இைாமரை; அருள் பநறி எய்திச் பேன்று - அவைது
அருளாகிய யநறியிகல யபாருந்திச் யேன்று; அடிவணங்கி ான் - மயிந்தன்
இைாமபிைாைது திருவடிகரள வணங்கலாயிைான்.

கவலி - மதிள். அறயநறியில் நின்று, தவஒழுக்கம் பூண்டு ஞாை நிரலரய

எய்துவகத இரறவன் அருரளப் யபற்றுய்வதற்குரிய தாகும் என்பதால் 'கருரண'
என்னும் ககாயிலில் ககாயில் யகாண்ட யபருமாைது திருக் ககாவிலுக்கு மூன்று
புறமும் அறம் முதலிய மூன்றும் மதில்கள் என்றார். யபருரமயும், யபாறுரமயும்
ஆகிய பண்புகரள வாயில்கள் என்றார். கருரண என்னும் பண்கப அப்பைமன்
உரறயும் திருக்ககாயில் என்றார். அடியார்களின் குரறரய நிரைந்து அவன்
மறுத்தாலும் அப்பைமைது கருரணப் பண்பு அடியவர்கரள ஆட் யகாள்ள
வல்லது. இதரை "நீ மறந்தாய் எனினும் உைதருள் மறவாது" என்ற வள்ளலார்
கூற்றும் புலப்படுத்தும். "கருரண நிரறந்து அகம் புறமும் துளும்பி வழிந்து, உயிர்க்
யகல்லாம் கரணகண் ஆகி, யதருள் நிரறந்த இன்ப நிரல வளர்க்கின்ற' கண்கரள
உரடயவன் இைாமபிைான் என்பதால் "கண்ணன்" என்றார் கபாலும். கருரணக்
ககாயிரல அரடதற்கு அருள் யநறிகய பற்றுக் ககாடாக மயிந்தன் யேன்றான்
என்பதால் "அருள் யநறிஎய்திச் யேன்று" என்றார். இப்பாட்டு உருவக
அணியாகும். இைாமபிைாரை வருணித்த அருரமத் திருத்யதாடர்கள் தமிழுக்கும்
ேமயத்துக்கும் அருங்கலமாதல் உணர்க.

6412. 'உண்டு, உகர உணர்த்துவது, ஊழியாய்!' எ ப்

புண்டரீகத் தடம் புகரயும் பூட்சியான்,
ேண்டிலச் ேகட முடி துளக்கி, 'வாய்கேயாய்!
கண்டதும் றகட்டதும் கைறுவாய்' என்றான்.
 ஊழியாய் - ஊழியின் இறுதியிலும் அழியாதவைாய் என்றும் உள்ள யபருமாகை;
உண்டு, உகர, உணர்த்துவது எ - அடியவைாகிய நான் உைக்குத் யதரிவிக்க
கவண்டிய உரை ஒன்று உள்ளது எை மயிந்தன் கூற; புண்டரீகத்தடம் பூத்த பூட்சியான்
- தாமரை மலர்கள் மலர்ந்த தடாகம் கபான்ற திருகமனி உரடய இைாமபிைான்;
ேண்டிலச் ேகடமுடி துளக்கி - வட்டவடிவமாை தைது ேரடமுடிரய அரேத்து;
வாய்கேயாய் - உண்ரமயாளகை; கண்டதும் றகட்டதும் - நீ பார்த்தரவகரளயும்,
ககட்டரவகரளயும்; கைறுவாய் என்றான் - கூறுவாயாக என்றான்.

உலகரைத்தும் அழியும் கபரூழிக்காலத்தும் தான் அழியாதிருப்பவன்

இரறவன் என்பதால் இைாமரை "ஊழியாய்" என்றான். "தாமரை நீள் வாேத்தடம்
கபால் வருவாகை" என்ற திருவாய் யமாழி (8.6.1) ஒப்பிடத்தக்கது. கார்க்கடல்
கமலம் பூத்தயதைப் யபாலிவான் '(6493) எைவும்,' வதைம் வாய் கண்கள் ரக கால்
எைப் புண்ட ரீகத் தடம் பூத்து (7530) எைவும் பின்ைரும் கூறுவார். பூட்சி - உடல்
(திருகமனி) மண்டிலம் - வட்டம். இைாமபிைானுரடய நீல நிறத் திரு கமனி தாமரை
இரல படர்ந்த தடாகம். அப்யபருமாைது கண்கள், வாய், ரககள், கால்கள் சிவந்த
தாமரை மலர்கள் எைகவ தாமரை மலர்ந்த தடாகம் கபான்ற
திருகமனியுரடயவன் என்பரத "புண்டரீகத்தடம் பூத்த பூட்சியான்" என்றார்.

6413. 'விகளவிக அறிந்திலம்; வீடணப் பபயர்

நளிர் ேலர்க் ககயி ன், நால்வறராடு உடன்,
களவு இயல் வஞ்ேக இலங்கக காவலற்கு
இளவல், நம் றேக யின் நடுவண் எய்தி ான்.

விகளவிக அறிந்திலம் - பின்ைால் கநைப் கபாவயதான்றும் நாங்கள் அறிகயாம்;

களவியல் வஞ்ேக - களவுத்தன்ரமயுடன் கூடிய வஞ்ேகத்ரதயும் யகாண்ட;
இலங்கக காவலற்கு இளவல் - இலங்ரக கவந்தைாை இைாவணனுரடய
தம்பியாை; வீடணப் பபயர் - வீடணன் என்ற யபயருள்ள; நளிர் ேலர்க்ககயி ன் -
குளிர்ந்த மலர் கபான்ற ரககரள உரடயவன்; உடன் நால்வறராடு - தன்னுடன் வந்த
நான்கு கபருடகை; நம் றேக யின் நடுவண் எய்தி ான் - நமது வாைைப் பரடக்கு
நடுகவ வந்தரடந்தான்.

சீதாபிைாட்டிரய வஞ்ேகத்தால் யகாண்டு யேன்று சிரற ரவத்த இைாவணரை

"களவியல் வஞ்ேரை இலங்ரகக் காவலன்" என்றார். இவ்வாறு அரமச்ேர்
நால்வகைாடும் இவன் இங்கு வந்திருப்பதால் பின்ைால் கநருவயதான்றும் நாம்
யதரிந்கதாமில்ரல என்பதரை "விரை விரளவு அறிந்திலம்" என்றான். நடுவண் -
ரமயம்.

6414. ' "பகால்லுமின், பற்றுமின்" என்னும் பகாள்ககயான்,

பல் பபருந் தாக பேன்று அடர்க்கப் பார்த்து,
யான்,
 "நில்லுமின்" என்று, "நீர் யாவிர்? நும் நிகல
போல்லுமின்" என் , ஓர் துகணவன் போல்லி ான்.

பகால்லுமின் பற்றுமின் - யகால்லுங்கள் பிடியுங்கள்; என்னும் பகாள்ககயான்

- என்ற கருத்துரடயதாகி; பல்பபருந்தாக - பல்கி, யபரிதாயுள்ள வாைை கேரை;
பேன்று அடர்க்கப் பார்த்து - யேன்று தாக்கத் யதாடங்கியரதப் பார்த்து; யான்
நில்லுமின் என்று - நான் உடகை நில்லுங்கள் என்று வாைை கேரைரயத் தடுத்து; நீர்
யாவிர்? நும்நிகல போல்லுமின் எ - வீடணன் முதலிகயாரை கநாக்கி, நீங்கள் யார்?
உங்களது நிரல என்ை யோல்லுங்கள் என்று ககட்க; ஓர் துகணவன்
போல்லி ான் - வீடணனுரடய துரணவர்களில் ஒருவன் பின்வருமாறு கூறிைான்.

அடர்த்தல் - தாக்குதல். ஓர் துரணவன் - துரணயாக வந்த நால்வரிகல

ஒருவைாை அைலன்.

6415. ' "முரண் புகு தீவிக முடித்த முன் வன்

கரண் புகு சூைறல சூை, காண்பது ஓர்
அரண் பிறிது இல் எ , அருளின் றவகலகயச்
ேரண் புகுந்த ன்" எ முன் ம் ோற்றி ான்.
முரண்புகுதீவிக முடித்த முன் வன் - அறத்துக்கு மாறாைதாகப் புக்க
தீயயேயரலச் யேய்து முடித்த அண்ணைாகிய இைாவணன்; கரண்புகு சூைறல சூை -
மைம் கபாை கபாக்கிகலகய கபாக (அரதப் பார்த்த வீடணன்); காண்பறதார்
அரண்பிறிதில் எ - நமக்குப் பாதுகாப்பு கவயறதுவும் காணப்படவில்ரல என்று;
அருளின் றவகலகய - அருட்கடலாக விளங்கும் இைாமபிைாரை; ேரண்புகுந்த ன் -
அரடக்கலம் அரடயப் புகுந்தான்; எ முன் ம் ோற்றி ான் - என்று முதலிகலகய
கூறிைான்.

முைண்-மாறுபாடு (அறத்துக்கு மாறாைது) தீவிரை-தீய யேயல் சீதா பிைாட்டிரய

வஞ்சித்துக் கவர்ந்து வந்தது சிரற ரவத்து கபான்ற தீய யேயல்கள். கைண்-அந்தக்
கைணம். இங்கக மைம். முைண்பட்ட தீவிரை யேய்த அண்ணன், மைம்கபாை
கபாக்கில் யேல்வதால் - இவனுடன் வாழ்தல் ஏற்றதல்ல. இைாமபிைாரைத் தவிை
புகலிடம் கவறில்ரல எைகவ அருட்கடலாை இைாமரைச் ேைண் அரடய
வந்துள்ளான்.

6416. ' "ஆயவன், தருேமும், ஆதி மூர்த்திபால்

றேயது ஓர் சிந்கதயும், பேய்யும், றவதியர்
நாயகன் தர, பநடுந் தவத்தின், நண்ணி ன்;
தூயவன்" என்பது ஓர் பபாருளும் போல்லி ான்.
 ஆயவன் - அந்தவீடணன்; தருமமும் - அறயநறி நின்று ஒழுகுவதும்; ஆதி
மூர்த்திபால் றேயறதார்சிந்கதயும் - ஆதி மூர்த்தியாை திருமாலிடம் பக்தி யகாண்டு
கேர்ந்த மைமும்; பேய்யும் - வாய்ரமயில் நிரலத்து நிற்பதும்; றவதியர் நாயகன் தர
-கவதம் வல்ல கவதியர்களுக்யகல்லாம் தரலவைாை பிைமன் தந்த வைத்தால்;
பநடும் தவத்தின் நண்ணி ன் - தான் யேய்த யபரும் தவத்தால் அரடந்தான்; தூயவன்
- எைகவ மைம், யமாழி யேயல்களால் தூய்ரம நிரறந்தவன்; என்பறதார்
பபாருளும் போல்லி ன் - என்பயதாரு யபாருரளயும் யோன்ைான்.

நாம் ஏற்றுக்யகாள்ளத் தக்கவன் என்ற குறிப்புத் கதான்ற "தூயவன்" எைக் கூறியது

மயிந்தன் கருத்து எைலாம். கவதியர் நாயகன்-பிைமன்.

6417. ' "கற்புகடத் றதவிகய விடாது காத்திறயல்,

எற்புகடக் குன்றம் ஆம் இலங்கக; ஏகை ! நின்
பபாற்புகட முடித் தகல புரளும்-என்று ஒரு
நற் பபாருள் உணர்த்தி ன்" என்றும் நாட்டி ான்.

கற்புகடத் றதவிகய - (கமலும் இைாவணரை கநாக்கி வீடணன்)

கற்புக்கைசியாை இைாமபிைானுக்குரிய கதவியாை சீதாபிைாட்டிரய; விடாது
காத்திறயல் - இைாமபிைானிடம் யேல்லவிடாது சிரறயில் ரவத்துக் காத்தாயாைால்;
இலங்கக எற்புகடக் குன்றோம் - (இலங்ரகயில் வாழும் நமது அைக்கர்களின்
இையமலாம் இறந்துபட) இலங்ரகநகர் முழுவதும் எலும்புகளாலாை குன்றுககள
நிரறந்திருக்கும்; ஏகை - அறிவற்றவகை! ; நின் பபாற்புகட முடித்தகல புரளும் -
உைது அழகிய மணிமுடிரய அணிந்துள்ள பத்துத்தரலகளும் இைாமைால்
துண்டிக்கப்பட்டுத் தரையிகல புைளும்; என்று ஒரு நற்பபாருள் உணர்த்தி ன் - என்று
இைாவணனுக்கு நன்ரம தரும் ஒரு யபாருரளயும் உணர்த்திைான்; என்றும்
நாட்டி ான் - என்றும் உறுதியாகக் கூறிைான்.

எற்பு-எலும்பு. குன்றம்-மரல 'இலங்ரக பாழாகி' எலும்பு மரலகளாய் விடும்

என்றான்.

6418. 'ஏந்து எழில் இராவணன், "இக ய போன் நீ

ோம் பதாழிற்கு உரிகய, என் ோர்பு நிற்றிறயல்;
ஆம் திக ப் பபாழுதினில் அகறியால்-எ ப்
றபாந்த ன்" என்ற ன்; புகுந்தது ஈது' என்றான்.

ஏந்து எழில் இராவணன் - மிகுந்த அழரக உரடய இைாவணன்; (வீடணன்

கூறியரதக் ககட்டு) இக ய போன் நீ - இத்தரகய யோற்கரளச் யோன்ை நீ; என்
ோர்பு நிற்றிறயல் - இனி எைக்கருகில் நின்றாயாயின்; ோம் பதாழிற்கு உரிகய - யேத்து
ஒழிவதற்கு உரியவைாவாய்; ஆம் திக ப் பபாழுதினில் அகறியால் - சிறிது கநைத்தில்
இங்கு நின்றும் அகல்வாயாக; எ ப் றபாந்த ன் - என்று இைாவணன் கூறிைான்;
வீடணன் இங்கு ேைணரடய வந்தான்; புகுந்தது ஈது என்றான் - நிகழ்ந்தது இதுதான்
என்று மயிந்தன் இைாமனுக்குக் கூறிைான்.

ோம் யதாழில் - ோகும் யதாழில், புகுந்தது - நிகழ்ந்தது. எந்யதாழில் என்பதற்கு.

இைாமபிைான், வீடணன் அரடக்கலம் குறித்து

நண்பர்ககளாடு ஆைாய்தல்
6419. அப் பபாழுது, இராேனும், அருகில் நண்பகர,
'இப் பபாருள் றகட்ட நீர் இயம்புவீர்-இவன்
ககப்புகற்பாலற ா? கழியற்பாலற ா?-
ஒப்புற றநாக்கி, நும் உணர்வி ால்' என்றான்.

அப்பபாழுது இராேனும் - மயிந்தன் இவ்வாறு கூறியரதக் ககட்டயபாழுது

இைாமபிைானும்; அருகில் நண்பகர - (தன்ரைவிட்டுப் பிரியாது) பக்கத்தில்
இருக்கும் சுக்கிரீவன் முதலாை நண்பர்கரள கநாக்கி; இப்பபாருள் றகட்ட நீர் -
மயிந்தன் கூறிய இக்கருத்ரதக் ககட்ட நீங்கள்; இவன் ககப்புகற்பாலற ா - இந்த
வீடணன் நமது பக்கம் கேர்த்துக் யகாள்ளத்தக்கவைா; கழியற் பாலற ா - கழித்து
ஒதுக்கத்தக்கவைா; ஒப்புற நும் உணர்வி ால் - உங்கள் மை உணர்வுக்கு ஒப்ப
ஆைாய்ந்து பார்த்து; இயம்புவீர் என்றான் - உங்கள் கருத்ரத நீங்கள் கூறுமின் என்றான்;

இப்யபாருள்-மயிந்தன் கூறிய வீடணன் ேைண்புக வந்த யேய்தி. ரகப்புகல்-நம்

பக்கம்கேர்தல். கழியல்-நீக்குதல் ஒப்புற-ஏற்ப. பிறர் கருத்ரதயும் ககட்டுச்
யேயற்படும் இைாமபிைானுரடய குணநலம் புலப்படுகிறது.

சுக்கிரீவன் உரை
6420. தட ேலர்க் கண்ணக த் தடக் கக கூப்பி நின்று,
'இடன் இது; காலம் ஈது' என் எண்ணுவான்,
கடன் அறி காவலன் கைறி ான் அறரா-
சுடர் பநடு ேணி முடிச் சுக்கிரீவற :

கடன் அறிகாவலன் - தைக்குரிய கடரமரய அறிந்த கிட்கிந்ரத மன்ைனும்;

சுடர் பநடு ேணிமுடிச் சுக்கிரீவன் - ஒளிமிக்க நீண்ட மணிமுடிரயத் தரித்துள்ள
வாைை கவந்தனுமாை சுக்கிரீவன்; தடேலர் கண்ணக - அகன்ற தாமரை மலர்
கபான்ற கண்கரள உரடயவைாகிய இைாமபிைாரை; தடக்கக கூப்பி நின்று -
விோலமாை தைது இைண்டு ரககரளயும் தரலமீது குவித்து வணங்கி நின்று; இடன்
இது காலம் ஈது - வீடணன் வந்துள்ள இடம் இது. அவன் இங்கு வந்துள்ள தருணம்
இது; என் எண்ணுவான் - என்யறல்லாம் எண்ணிப் பார்த்தவைாய்; கைறி ான் -
இைாமபிைானிடம் கூறுவாைாைான். தைக்குரிய கடரம இதுயவை நன்றாக
அறிந்தவன் என்பதால், 'கடைறிகாவலன்' என்றார். வீடணன் வந்த இடம் வந்த
காலம் இவற்ரறயயல்லாம் எண்ணிப் பார்த்த சுக்கிரீவரை 'இடம் இது காலம் ஈது
என்ை எண்ணுவான்' என்றார். கழறுதல்-கூறுதல். எண்ணுவான்-எண்ணியவைாக
(முற்யறச்ேம்). தடமலர், தடக்ரக என்பவற்றில் அரமந்த 'தட' அகன்ற என்னும்
யபாருள் உரடயது.

6421. 'நனி முதல் றவதங்கள் நான்கும், நாே நூல்

ேனு முதல் யாகவயும், வரம்பு கண்ட நீ,
இக ய றகட்கறவா, எம்ேற ார்ககள
வி விய காரணம்?-விதிக்கும் றேல் உளாய்!

விதிக்கும் றேல் உளாய் - விதிக்கும் விதியாக அதற்கு கமம்பட்டு

விளங்குபவகை! தனி முதல் றவதங்கள் நான்கும் - தனிச்சிறப்புரடய, முதன்ரம
வாய்ந்த நான்கு கவதங்களுக்கும்; நாே நூல் ேனுமுதல் யாகவயும் - புகழ் மிகுந்த
நூல்களாை மனு முதலிய எல்லாவற்றுக்கும்; வரம்பு கண்ட நீ - எல்ரல
கண்டறிந்துள்ள நீ; எம்ேற ார்ககள வி விய காரணம் - எங்கரளப்
கபான்றவர்கரளக் ககட்பதற்காை காைணம்; இக ய றகட்கறவா - (ரகப்புகற்
பாலகைா, கழியற் பாலகைா) என்பதரைக் ககட்டுத் யதரிந்து யகாள்ளகவா?
என்றான்.

உயிர்களின் விரைகளுக்ககற்ப பயரைத் தருவது விதி என்பர். அந்த விதிரயக்

கூடமாற்றும் வித்தகன் இரறவன் 'விதிக்கு நாயகன்' என்றார். நாமம்-புகழ்.
மனுமுதலிய நூல்கள் புகழ் மிகுந்து விளங்குவைவாதலால் 'நாம நூல் மனு முதல்
யாரவயும்' என்றார். வைம்பு காணுதல்-முழுதும் கற்றுணர்தல். 'யதன்யோற் கடந்தான்
வடயோற் கரலக்கு எல்ரல கதர்ந்தான்' (1741) எை முன்னும் கூறிைார்.
'நான்மரறயின் கனி' (2610) எைவும் மரறகளுக்கு இறுதியாவான் (4740) எைவும்
முன்ைர் வந்துள்ள யதாடர்கரள நிரைக்க. எங்கரளப்
கபான்றவர்கரளக்ககட்டுத் யதரிந்து யகாள்ளகவா ககட்டாய்? ககட்க கவண்டும்
என்ற முரற பற்றிக் ககட்டாய் என்பான், "எம்மகைார்கரள விைவிய காைணம்
இரையை ககட்ககவா" என்றான்.

6422. 'ஆயினும், விளம்புபவன், அருளின் ஆழியாய்!

ஏயி துஆதலின், "அறிவிற்கு ஏற்ற ,
தூய அன்று" என்னினும், "துணிவு அன்று" என்னினும்,
றேயது றகட்டியால்; விகளவு றநாக்குவாய். அருளின் ஆழியாய் -
அருட்கடலாகத் திகழ்பவகை! ஆயினும் விளம்புபவன் - ஆைாலும் நீ ககட்பதால்
யோல்லுகிகறன்; ஏயி து ஆதலின் - நீ கட்டரள இட்டாய் ஆதலால்; அறிவிற்கு
ஏற்ற - எைது அறிவுக்குப் யபாருந்தியரவகரள; தூய அன்று என்னினும் - உன்
கருத்துக்ககற்ப தூய்ரமயாைது அல்ல என்றாலும்; துணிவுஅன்று என்னினும் -
துணிந்து முடிவாைதல்ல என்றாலும்; விகளவு றநாக்குவாய் - பின் விரளரவ
நிரைந்து பார்க்கும் நீ; றேயது றகட்டியால் - எைது மைத்துக்குப் யபாருந்துவரதச்
யோல்லக் ககட்பாயாக (என்றான்).

நீ இட்ட கட்டரளரய ஏற்றுச் யேயல்படும் யதாண்டன் என்பதால் நீ ஏவியரதச்

யேய்கவன் என்பான் 'ஏயது ஆதலின்' என்றான். எைது கருத்து நல்லதல்ல
என்றாலும், முடிந்த முடிவுஅல்ல என்றாலும் அறிவுக்குப் பட்டரதச் யோல்கவன்
என்றான்.

6423. 'பவம் முக விகளதலின் அன்று; றவறு ஒரு

சும்கேயான் உயிர் பகாளத் துணிதலால் அன்று;
தம்முக த் துறந்தது, தருே நீதிறயா?
பேம்கே இல் அரக்கரில் யாவர் சீரிறயார்?
பவம்முக விகளதலின் அன்று - இந்த வீடணன் இைாவணரை விட்டு நீங்கி
வைக் காைணம் அவனுடன் யகாடிய கபார் விரளந்ததால் அல்ல; றவபறாரு
சும்கேயான் -கவறாை ஒரு பழிக்கத்தக்க யேயலால்; உயிர் பகாளத் துணிதலால்
அன்று - இவைது உயிரை அபகரிக்க அந்த இைாவணன் துணிந்ததாலும் அல்ல;
தம்முக த் துறந்தது - ஏற்றுக் யகாள்ளத்தக்க காைணம் ஏதுமின்றி தைது
அண்ணைாை இைாவணரை வீடணன் பிரிந்து நீங்கி வந்தது; தருே நீதிறயா -
அறத்யதாடு யபாருந்திய நீதியாகுகமா? பேம்கேயில் அரக்கரில் - நல்ல பண்பற்ற
அைக்கர்களில்; யாவர் சீரிறயார் - யார் சிறந்த கமகலார்கள் உள்ளைர்?

சுக்கிரீவரைக் யகால்லவும் வாலி முயன்றான் என்பதால், இைாமரைத் துரண

யகாள்ள கவண்டியதாயிருந்தது. வீடணனுக்கு அத்தரகய நிரல இல்ரல என்பது
சுக்கிரீவன் கருத்து. கநரிரடயாக பரகரம இல்லாதகபாதும் அண்ணரைப் பிரிந்து
வந்த வீடணன் யேயல் அறமாகுமா என்பது சுக்கிரீவன் ககள்வி. அைக்கர்களிரடகய
நல்லவர்கள் இருக்கமுடியாது என்பதும் அவன் கருத்து.

6424. 'தகக உறு தம்முக , தாகய, தந்கதகய,

மிகக உறு குரவகர, உலகின் றவந்தக ,
பகக உற வருதலும், துறந்த பண்பு இது
நககயுறல் அன்றியும், நயக்கற்பாலறதா?

தகக உறு தம் முக - தரகரம உரடய தைது முன்கைாரையும்; தாகய

தந்கதகய - தாரயயும் தந்ரதரயயும்; மிகக உறு குரவகர -சிறப்புரடய
ோன்கறார்கரளயும்; உலகின் றவந்தக - உலகாளும் மன்ைரையும்; பகக உற
வருதலும் - பரகத்துக் யகாண்டு வருவதும்; துறந்த பண்பு இது - பிரிந்து நீங்குவதுமாை
இந்தத் தன்ரம; நகக உறல் அன்றியும் - சிரிப்புக்கு இடமாவகத அல்லாது;
நயக்கற் பாலறதா - விரும்பத்தக்க யேயலாகுகமா?

தகுதியில் சிறந்த கமலாை தரமயன் முதலாகைாரைத் துறப்பது

நரகப்பிற்கிடமாகுகமயல்லாது விரும்பத்தக்க யேயலாகாது என்கிறான்.

6425. 'றவண்டுழி இனிய விளம்பி, பவம் முக

பூண்டுழி, அஞ்சி, பவஞ் பேருவில் புக்கு உடன்
ோண்டு ஒழிவு இன்றி, நம் ேருங்கு வந்தவன்
ஆண்பதாழில், உலகினுக்கு ஆணி ஆம் அன்றற?

றவண்டுழி இனிய விளம்பி - தைது அண்ணனுரடய உதவி கவண்டிய கபாது

இனிதாகப் கபசிச் கேர்ந்திருந்து விட்டு; பவம்முக பூண்டுழி அஞ்சி - அண்ணன் கபார்
கமற்யகாண்ட காலத்தில் பயந்து கபாய்; பவஞ்பேருவில் புக்கு - யகாடிய
கபார்க்களம் புகுந்து; உடன் ோண்டு ஒழிவின்றி - அண்ணனுடன்
இறந்யதாழியாமல்; நம்ேருங்கு வந்தவன் - நம் பக்கம் கேை வந்த இந்த
வீடணனுரடய; ஆண்பதாழில் - ஆண்ரமத் யதாழில்; உலகினுக்கு
ஆணியாேன்றற - உலகுக்கக ஆணி கபான்றதல்லவா?
ஆண்யதாழில், உலகினுக்கு ஆணி எைக் கூறியது இகழ்ச்சிக் குறிப்பு.

6426. 'மிககப் புலம் தருேறே றவட்ட றபாது, அவர்

பதாககக் குலம் துறந்து றபாய்ச் ோர்தல் அன்றிறய,
நககப் புலம் பபாதுவுற நடந்து, நாயக!
பககப் புலம் ோர்தறலா? பழியின் நீங்குறோ?

நாயக! - தரலவகை! மிரகப்புலம் - தைது கமலாை அறிவு; தருேறே

றவட்டறபாது - அறயநறிரயகய விரும்பிய கபாது; அவர் பதாககக்குலம் துறந்து
றபாய் -அறத்துக்கு மாறுபட்ட அவர்களது யதாகுதியாை கூட்டத்ரத விட்டு நீங்கி;
ோர்தல் அன்றிறய - கவறிடம் யேல்லுதரல விட்டு; நககப்புலம் பபாதுவுற -
யபாதுவாக எல்கலாரும் பழித்து நரகப்பதற்கு இடமாக; நடந்து பககப்புலம்
ோர்தறலா - நடந்து வந்து பரகவருடன் கேர்வகதா? பழியின் நீங்குறோ - இந்த
வீடணன் பழியிலிருந்து நீங்குவாகைா?
மகாபாைதத்தில் விதுைன் இருபாலும் ோைாமல் தனித்து நின்றரத நிரைக.
6427. 'வார்க்குறு வக கைல் தம்முன் வாழ்ந்த நாள்,
சீர்க்கு உறவு ஆய், இகடச் பேறுநர் சீறிய
றபார்க்கு உறவு அன்றிறய றபாந்த றபாது, இவன்
ஆர்க்கு உறவு ஆகுவன்?-அருளின் ஆழியாய்!

அருளின் ஆழியாய்! - அருட்கடலாகத் திகழ்பவகை! வார்க்குறு வக கைல்

தம்முன் - உருக்கி வார்த்துச் யேய்த கழல்கரள அணிந்த அண்ணகைாடு; வாழ்ந்த நாள்
சீர்க்கு உறவாய் - அவனுடன் வாழ்ந்த நாயளல்லாம் யேல்வத்ரத அனுபவித்து
உறவாக இருந்து விேட்டு; இகடச்பேறுநர் சீறிய - இரடயிகல பரகவர் சிைந்து
எழுந்தகபாது; றபார்க்கு உறவு அன்றிறய - அந்தப் கபார்க்காலத்தில் பங்ககற்கும்
உறவு இல்லாது; றபாந்த றபாது - அண்ணனுக்கு பரகவர்களாை நம்மிடம் கேை
இங்கு வந்த கபாது; இவன் ஆர்க்கு உறவாகுவன் - இந்த வீடணன் கவறு யார்க்கு
உறவாவான்?

6428. 'ஒட்டிய க க ோன் உருவம் ஆகிய

சிட்டனும், ேருேகன் இகைத்த தீவிக
கிட்டிய றபாதினில், தவமும் றகள்வியும்
விட்டது கண்டும், நாம் விடாது றவட்டுறோ?

ஒட்டிய க கோன் உருவம் - இரடயில் ஏற்றுக்யகாண்ட யபான்மான் வடிவம்; ஆகிய

சிட்டனும் - எடுத்த யபரிகயானும் (மாரீேன்); ேருேகன் இகைத்த - தைது
மருமகைாை இைாவணன் யேய்த; தீவிக கிட்டிய றபாதினில் - தீய யேயல்
யநருங்கிய ேமயத்தில்; தவமும் றகள்வியும் விட்டது கண்டும் - தவத்ரதயும்
கவதயநறிரயயும் விட்டு விட்டரதப் பார்த்தும்; நாம் விடாது றவட்டுறோ -
இந்த வீடணரைத் தவமுரடயவன் என்பதால் விடாது விரும்பலாகமா?
'சிட்டன்' என்பதற்குப் யபரிகயான் என்பது யபாருளாயினும் இங்கு இகழ்ச்சி
கதான்ற நின்றது.

6429. 'கூற்றுவன்தன்ப ாடு எவ் உலகும் கூடி வந்து

ஏற்ற என்னினும், பவல்ல ஏற்றுளம்;
ோற்றவன் தம்பி நம் ேருங்கு வந்து, இவண்
றதாற்றுறோ? அன் வன் துகணவன் ஆகுறோ?

கூற்றுவன் தன்ப ாடு எவ்வுலகும் கூடிவந்து ஏற்ற என்னினும் - நமக்கு எதிைாக

எமனுடன் கேர்ந்து யகாண்டு எல்லா உலகத்தவர்களும் கூடிநின்று எதிர்த்தார்
என்றாலும்; பவல்ல ஏற்றுளம் - யவல்வது என்ற முடிரவ ஏற்றுள்களாம்; ோற்றவன்
தம்பி - நமக்குப் பரகவைாை இைாவணனுரடய தம்பியாகிய இந்த வீடணன்; நம்
ேருங்கு வந்து - நமது பக்கம் வந்து கேர்ந்து; றதாற்றுறோ - கதான்றுவாகைா?
அன் வன் துகணவன் ஆகுறோ - அவன் நமக்கு யவற்றிகதடித் தரும் துரணவன்
ஆவாகைா?

ஏற்றை - எதிர்த்தை. மாற்றவன்-பரகவன் (இைாவணன்).

6430. ' "அரக்ககர ஆசு அறக் பகான்று, நல் அறம்

புரக்க வந்த ம்" எனும் பபருகே பூண்ட நாம்,
இரக்கம் இல் அவகரறய துகணக் பகாண்டு ஏற்றும்
ஏல்,
"சுருக்கும் உண்டு அவர் வலிக்கு" என்று றதான்றுோல்.

அரக்ககர ஆசு அறக் பகான்று - அைக்கர்கரளயயல்லாம் அடிகயாடு யகான்று;

நல்லறம் புரக்க வந்த ம் - நல்ல அறத்ரதக் காப்பதற்கு வந்கதாம்; எனும் பபருகே
பூண்ட நாம் - என்ற யபருரமரயப் பூண்டுள்ள நாம்; இரக்கம் இல் அவகரறய -
இைக்கம் சிறிதுமில்லாத அவர்கரளகய; துகணக்பகாண்டு ஏற்றுறேல் -
துரணயாகக் யகாண்டு கபாரை ஏற்றுக்யகாண்கடாம் என்றால்; அவர் வலிக்கு
சுருக்கம் உண்டு - நம்முரடய வலிரமக்கு குரறவுண்டு; என்று றதான்றும் - என்று
கதான்றுமல்லவா?
ஆசு அற-சிறிதுமின்றி (அடிகயாடு) புைக்க-காக்க. வந்தைம்- வந்கதாம். அவர் என்ற
யோல் இைாம இலக்குவர்கரளக் குறிக்கும். பரகவர் பார்ரவயில் அவர் என்று
குறிக்கப்பட்டது. ஏற்றும் எல்-ஏற்றுக் யகாண்கடாம் என்றால் என்பது யபாருள்.

6431. 'விண்டுழி, ஒரு நிகல நிற்பர்; பேய்ம் முகம்

கண்டுழி, ஒரு நிகல நிற்பர்; ககப் பபாருள்
பகாண்டுழி, ஒரு நிகல நிற்பர்; கூழுடன்
உண்டுழி, ஒரு நிகல நிற்பர்-உற்றவர்.

உற்றவர் - நம்மிடம் அரடக்கலம் அரடந்த இகத அைக்கர்கள்; விண்டுழி ஒரு

நிகல நிற்பர் - நம்ரமப் பிரிய கநர்ந்த கபாது ஒரு நிரலயிகல நிற்பார்கள்;
பேய்முகம் கண்டுழி - யமய்யாக நம்முகம் கண்ட கபாது; ஒரு நிகல நிற்பர் - ஒரு
நிரலயிகல நிற்பார்கள்; ககப்பபாருள் பகாண்டுழி - நாம் தரும்
ரகப்யபாருள்கரளப் யபற்றுக்யகாண்ட கபாது; ஒரு நிகல நிற்பர் - கவறு ஒரு
நிரலயிகல நிற்பார்கள்; கூழுடன் உண்டுழி - நம்கமாடு கேர்ந்து உணவுண்ணும் கபாது;
ஒருநிகல நிற்பர் - ஒரு நிரலயிகல நிற்பார்கள்.
 அைக்கர்களுக்கு நிரலயாை புத்தி இல்ரல. ேமயம்கபால மாறிமாறி நிற்கும்
நிரல உரடயவர்கள் என்பது சுக்கிரீவன் கருத்து.

6432. 'வஞ்ேக இயற்றிட வந்தவாறு அலால்,

"தஞ்சு" எ நம்வயின் ோர்ந்துளான் அலன்;
நஞ்சினின் பகாடியக நயந்து றகாடிறயா?-
அஞ்ே வண்ண!' என்று, அறியக் கூறி ான்.

அஞ்ே வண்ண - ரம கபான்ற நிறத்ரத உரடயவகை! வஞ்ேக இயற்றிட -

வஞ்ேகம் யேய்வதற்காக; வந்தவாறு அலால் - வந்திருப்பகத அல்லாமல்; 'தஞ்சு' எ
நம் வயின் ோர்ந்துளான்அலன் - அரடக்கலம் என்று நம்மிடம் அரடந்தவன்
அல்லன்; நஞ்சினில் பகாடியக - விடத்தினும் யகாடியைாை இந்த அைக்கரை
(வீடணரை); நயந்துறகாடிறயா - விரும்பி ஏற்றுக் யகாள்வாகயா? என்று அறியக்
கூறி ான் - என்று தன் கருத்ரத இைாமபிைான் அறியும்படி சுக்கிரீவன் கூறிைன்.
இைாவணனிடம் மிகுந்த அன்புரடய தம்பி இவன். 'தஞ்ேம்' என்று, நம்மிடம்
வந்தது வஞ்ேகச் யேயகல என்பது சுக்கிரீவன் கருத்து. தஞ்சு-தஞ்ேம்.

ோம்பன் கருத்து
6433. அன் வன் பின்னுற, அலகு இல் றகள்வியின்
தன் நிகர் பிறர் இலாத் தககய ோம்பக ,
'என்க உன் கருத்து?' எ இகற வி ாயி ான்:
பதான் முகற பநறி பதரிந்து, அவனும்
போல்லுவான்.

அன் வன் பின்னுற - அந்த சுக்கிரீவன் தைது கருத்ரதக் கூறி முடித்ததன்பின்;

அலகின் றகள்வியின் - அளவற்ற ககள்வி ஞாைத்திகல; தன் நிகர் பிறர் இலா - தைக்கு
ஒப்பாக கவறு எவரையும் கூற இயலாத; தககய ோம்பக - யபருரமமிக்க
ோம்பவந்தரை கநாக்கி; என்க உன் கருத்து - உைது கருத்து என்ை; எ இகற
வி ாயி ான் - என்று இரறவைாை இைாமபிைான் ககட்டான்; பதான்முகற பநறி
பதரிந்து - பழரமயாை யநறிமுரறகரள நன்கு ஆைாய்ந்து; அவனும் போல்லுவான்
- ோம்பவந்தனும் தைது கருத்ரதக் கூறுவாைாயிைான்;

அன்ைவன்-சுக்கிரீவன். பின்னுற-கூறியபின். பிைமகதவன் அம்ேமாகத்

கதான்றியவன், கல்வி ககள்விகளில் வல்லவன், தைக்கு எவரையும் நிகர் கூற
இயலாதவன் என்பதால் "அலகில் ககள்வியின் தன் நிகர் பிறரிலாத்தரகய ோம்பன்"
என்றார். யதான்ரமக்காலமாகத் யதாடர்ந்திருக்கும் யநறி, முரறகரள நன்கு
கதர்ந்தவைாதலின் "யதான் முரற யநறி யதரிந்து யோல்லுவான்" என்றார். இது
முதல் ஆறுபாடல்கள் ோம்பவந்தன் கூற்றாகும்.

6434. 'அறிஞறர ஆயினும், அரிய பதவ்வகரச்

பேறிஞறர ஆவறரல், பகடுதல் திண்ணோம்;
பநறிதக றநாக்கினும், நிருதர் நிற்பது ஓர்
குறி நனி உளது எ உலகம் பகாள்ளுறோ?
அறிஞறர ஆயினும் - அவர் கற்றறிந்த அறிஞர்ககள ஆைாலும்; அரியபதவ்வகர -
நம்புவதற்கரிய பரகவர்கரள; பேறிஞறர ஆவறரல் - கேர்ந்தவர் ஆவார் என்றால்;
பகடுதல் திண்ணோம் - அவர்கரளச் கேர்த்துக் யகாண்டவர்கள் யகடுவது
உறுதியாகும்; பநறிதக றநாக்கினும் - வீடணனுரடய அற யநறிரய
ஆைாய்ந்தாலும்; நிருதர் நிற்பறதார் குறி - அைக்கர்கள் நிற்பதாகிய ஒரு குறிக்ககாளாை
அற யநறி; நனி உளது எ - மிக உள்ளது என்று; உலகம் பகாள்ளுறோ - உலகம்
ஏற்றுக் யகாள்ளுகமா?

6435. 'பவற்றியும் தருகுவர், விக யம் றவண்டுவர்,

முற்றுவர், உறு குகற முடிப்பர், முன்பி ால்-
உற்றுறு பநடும் பகக உகடயர். அல்லதூஉம்,
சிற்றி த்தவபராடும் பேறிதல் சீரிறதா?

பவற்றியும் தருகுவர் - வீடணரைப் கபான்றவர்கரள நம்முடன் கேர்த்துக்

யகாண்டால் யவற்றி கதடித்தைலாம்; விக யம் றவண்டுவர் - நமக்குத்
கதரவயாை கயாேரைகரளயும் கூறுவர்; முற்றுவர் - நமது காரியங்கரள முடித்தும்
தருவர்; உறு குகற முடிப்பர் - கவறு ஏகதனும் குரறகள் இருந்தாலும் அரத மாற்றி
நலம் புரிவர்; முன்பி ால் - (ஆைால்) முன்பிருந்கத; உற்றுறு பநடும் பகக உகடயர் -
நம்முடன் அைக்கர்கள் யபரிய பரக உரடயவைாவர்; அல்லதூஉம் - அதுவும்
அல்லாமல்; சிற்றி த்தவபராடும் - இவர்கரள ஒத்த சிற்றிைத்தவருடன்; பேறிதல்
சீரிறதா? - கேர்தல் சிறப்புரடயதாகுகமா?

விையம் - உபாயம் (கயாேரைகள்) முற்றுதல் - நிரறகவற்றுதல். உற்றுறு

யநடும்பரக - யதாடர்ந்து வரும் யநடும்பரக. "சிற்றிைம் அஞ்சும் யபருரம" என்ற
குறள் (451) நிரைவு கூைத்தக்கது.

6436. 'றவதமும் றவள்வியும் ேயக்கி, றவதியர்க்கு

ஏதமும், இகேயவர்க்கு இடரும், ஈட்டிய
பாதகர் நம்வயின் படர்வராம்எனின்,
 தீது இலராய், நேக்கு அன்பு பேய்வறரா?

றவதமும் றவள்வியும் ேயக்கி - கவதங்கரளயும் கவள்விகரளயும் நரடயபற

விடாமல் யகடுத்து; றவதியர்க்கு ஏதமும் - கவதம் வல்ல அந்தணர்களுக்குத்
துன்பத்ரதயும்; இகேயவருக்கு இடரும் - கதவர்களுக்குத் யதால்ரலயும்; ஈட்டிய
பாதகர் - யதாடர்ந்து யேய்து வந்த யகாடிய பாதகர்களாகிய அைக்கர்; நம்வயின்
படர்வராம் - நமது பக்கம் கேர்வார்கள் என்றால்; தீது இலராய் - நமக்குத் தீரம
யேய்யாதவர்களாய்; நேக்கு அன்புபேய்வறரா - நம்மிடம் அன்புரடயவர் ஆவகைா?
கவதங்கரள ஓதாமலும் கவள்விகரள நடத்தாமலும் அந்தணர்களுக்கும்
முனிவர்க்கும் இரடயூறு யேய்தைர் என்பரத 'அைக்கர் என்றுளர் சிலர் அறத்தின்
நீங்கிைார் யநருக்கவும் யாம்படர் யநறியலாயநறி துைக்கவும்
அருந்தவத்துரறயுள் நீங்கிகைாம் (அகத்தியப்படலம் 12) எை முனிவர்கள்
இைாமன்பால் முரறயிட்டரமயால் அறியலாம்.

6437. 'ககப் புகுந்து, உறு ேரண் அருளிக் காத்துறேல்,

பபாய்க் பகாடு வஞ்ேக புணர்த்த றபாதினும்,
பேய்க் பகாள விளியினும், "விடுதும்" என்னினும்,
திக்கு உறும், பநடும் பழி; அறமும் சீறுோல்.

ககப்புகுந்து - வீடணரைப் கபான்றவர்கள் நமது பக்கம் வந்து கேர்ந்து; உறுேரண்

அருளி - நாம் அவர்களுக்குப் யபாருந்திய அரடக்கலம்யகாடுத்து; காத்து றேல் -
காப்பாற்றுகவாமாைால்; பபாய்க்பகாடு வஞ்ேக புணர்த்த றபாதினும் - யபாய்ரம
யுரடயவைாய் யகாடிய வஞ்ேகம் யேய்தாயைன்றாலும்; பேய்க்பகாடு - இவர்களது
உண்ரமத் தன்ரம புலப்பட; விளியினும் - நம்ரம யவகுண்டு மாறுபட்டாலும்;
விடுதும் என்னினும் - (அதன் காைணமாக) நாம் அவர்கரள விலக்கி
விடுகவாயமன்றாலும்; பநடும் பழிதிக்குறும் - எல்லாத் திரேயிலும் நமக்குப்
யபரும் பழியுண்டாகும்; அறமும் சீறும் - அறக்கடவுளும் இவர்களுக்குப் புகல்
தந்து காத்தற்கு நம்ரமச் சீறும்.
ரக-பக்கம். "நாடாது நட்டலின் ககடில்ரல நட்டபின் வீடில்ரல
நட்பாள்பவர்க்கு" என்ற குறள் (791) நிரைவு கூைத்தக்கது. "நல்லார் எை நாம்
விரும்பிக்யகாண்டாரை அல்லார் எனினும் அடக்கிக் யகாளகவண்டும்" என்ற
நாலடியார் (221) ஒப்பு கநாக்கத்தக்கது.

6438. 'றேல் நனி விகளவது விளம்ப றவண்டுறோ?

கா கத்து இகறவிறயாடு உகறயும் காகலயில்,
ோன் எ வந்தவன் வரகவ ோனும், இவ்
 ஏக யன் வரவும்' என்று இக ய கூறி ான்.

றேல் நனி விகளவது - இந்த வீடணரை நம் பக்கம் கேர்த்கதாம் என்றால்

அதைால் இனிகமல் ஏற்படும் விரளவின் தீயவிரளரவ; விளம்ப றவண்டுறோ -
நான் யோல்ல கவண் டுறோ? கா கத்து இகறவிறயாடு உகறயும் காகலயில் -
காைகத்திகல சீதாகதவியுடன் நீங்கள் வசிக்கின்ற காலத்கத; ோன் எ வந்தவன்
வரகவ - யபான்மாைாக வந்தவைாை மாரீேனுரடய வருரகரய; இவ்றவக யன்
வரவும் ோனும் - இந்த கவற்று வடிவிைைாை வீடணன் வருரகயும் ஒக்கும்; என்று
இக ய கூறி ான் - என்று இத்தரகய யோற்கரளச் ோம்பன் கூறிைான்.
கமல்-இனிகமல். ஏரையன்-கவற்றான் (மற்றவன்) மானும்- ஒக்கும்.

நீலன் கருத்து
6439. பால்வரு பனுவலின் துணிவு பற்றிய
ோல் பபருங் றகள்வியன், தாக நாயகன்,
நீலக , 'நின் கருத்து இயம்பு, நீ' எ
றேலவன் விளம்பலும், விளம்பல் றேயி ான்:

பால்வரு பனுவலின் துணிவு பற்றிய - பலவரகப்பட்ட நூல்களின் துணிந்த

முடிபுகரள அறிந்த; ோல்பபருங் றகள்வியன் - சிறந்த யபரிய நூல்கரள எல்லாம்
அரவகரளக் கற்றறிந்தவர்களிடம் ககட்டு அறிந்த ககள்வி ஞாைம் மிக்கவனும்;
தாக நாயகன் நீலக - வாைை கேரையின் தரலவனுமாை நீலரை; நின் கருத்து
இயம்பு நீ எ - உைது கருத்து யாயதைக் கூறு என்று; றேலவன் விளம்பலும் -
கமகலாைாகிய இைாமபிைான் ககட்டதும்; விளம்பல் றேயி ான் - நீலன் கூற
முற்பட்டான்.
நூல்கள் பலவரகப்பட்டிருப்பை. ஆதலால் 'பால்வருபனுவல்' என்றார். பல
சிறந்த நூல்கரளக் கற்றறிந்த ோன்கறார்களிடம் அரவகரளக் ககட்டறிந்த ககள்வி
ஞாைம் மிகுந்த நீலரை 'ோலப்யபரும் ககள்வியன்' என்றது கருதத்தக்கதாகும்.

6440.'பககவகரத் துகண எ ப் பற்றற்பால ஆம்

வகக உள; அன் கவ-வரம்பு இல் றகள்வியாய்!-
பதாககயுறக் கூறுபவன்; "குரங்கின் போல்" எ
நககயுறல் இன்றிறய, நயந்து றகட்டியால்!

வரம்பில் றகள்வியாய் - எல்ரலயில்லாத பல நூல்கரளக் ககட்டு உணர்ந்த ககள்வி

ஞாைம் மிக்கவகை! பககவகரத் துகண எ - பரகவர்ககள என்றாலும்
அவர்கரளயும் நமக்குத் துரண என்று; பற்றற்பாலவாம் வகக உள - ஏற்றுக்
யகாள்ளத்தக்க வரககள் பல உள்ளை; அன் கவ பதாககயுறக் கூறுபவன் -
அரவகரள இங்கு யதாகுத்துக் கூறுகவன்; குரங்கின் போல் எ - ஒரு குைங்கு
கூறும்யோல்தாகை என்று; நககயுறல் இன்றிறய - ஏளைமாகக் கருதி நரகக்காமல்;
நயந்து றகட்டி - விருப்பம் யகாண்டு ககட்டருள்வாயாக.

6441. 'தம் குலக் கிகளஞகரத் தருக்கும் றபாரிகடப்

பபாங்கி ர் பகான்றவர்க்கு எளியர் றபாந்தவர்,
ேங்ககயர் திறத்தினில் வயிர்த்த சிந்கதயர்,
சிங்கல் இல் பபரும் பபாருள் இைந்து சீறிற ார்,

தருக்கும் றபாரிகட - யேருக்குக் யகாண்டு யேய்யும் கபாரிகல; தம் குலக்

கிகளஞகர - தமது குலத்தில் பிறந்த உறவிைர்கரள; பபாங்கி ர் பகான்றவர்க்கு -
சிைந்து யகான்றவர்களுக்கு; எளியர் றபாந்தவர் - (எதுவும் யேய்ய இயலாதவர்களாய்
எளியைாய் இங்கு வந்தவர்களுக்கும்; ேங்ககயர் திறத்தினில் வயிர்த்த சிந்கதயர் -
யபண்கள் திறத்திகல பரகரமயகாண்ட மைத்தவர்க்கும்; சிங்கல் இல்
பபரும்பபாருள் - குரறவில்லாத யபருஞ்யேல்வத்ரத; இைந்து சீறிறயார் -
பரகவரிடம் இழந்து யவகுண்டவருக்கும் (ஆகிய இத்திறத்கதார்க்கு அரடக்கலம்
தந்து ஏற்றுக் யகாள்வகத நல்லது என்பது கருத்து)

பரகவர் பக்கமிருந்து வருகவாரில் யகாள்ளத்தக்கவர் இன்ைார் என்று தரும்

பட்டியல் கமலும் யதாடர்கிறது. வரும் பாடல்களில் கமலும் யதாடரும்.

6442. 'றபர் அபிோ ங்கள் உற்ற பபற்றிறயார்,

றபாரிகடப் புறங்பகாடுத்து அஞ்சிப் றபாந்தவர்,
றநர் வரு தாயத்து நிரப்பிற ார், பிறர்
சீரிய கிகளஞகர ேடியச் பேற்றுறளார்,

றபரபிோ ங்கள் - நாடு, யமாழி, இைம் கபான்ற யபரிய பற்றுக்கரள;

உற்றபபற்றிறயார் - யகாண்டிருக்கும் தன்ரமயிைரும்; றபாரிகடப் புறம்
பகாடுத்து - பரகவருடன் யேய்த கபாரிகல கதாற்று, புறமுதுகு காட்டி; அஞ்சிப்
றபாந்தவர் - பரகவர்களுக்குப் பயந்து வந்தவர்களும்; றநர் வருதாயத்து - கநைாை
பங்காளிகளால்; நிரப்பிற ார் - யபாருரள இழந்து வறுரம உற்கறாரும்; பிறர்
சீறிய கிகளஞகர - பிறருரடய சிறந்த உறவிைர்கரள; ேடியச் பேற்றுறளார் -
மடியும் படி யகான்றவர்களும் ஆகிகயார் ேைணரடய வந்தால் ஏற்றுக்
யகாள்ளகவண்டும்.

இந்தக் காைணங்களால் வந்து அரடக்கலம் அரடந்தவர்கரள ஏற்றுக்

யகாள்ளலாம் என்பது கருத்து.
6443. 'அடுத்த நாட்டு அரசியல் உகடய ஆகணயால்
படுத்தவர் நட்டவர்,-பககஞறராடு ஒரு
ேடக்பகாடி பயந்தவர் கேந்தர் ஆயினும்,
உடன் பகாளத் தககயர், நம்முகை வந்து ஒன்றி ால்.

அடுத்த நாட்டு அரசியலுகடய - அடுத்த நாட்டு அைேனுரடய; ஆகணயால்

படுத்தவர் நட்டவர் - ஆரணயாகல சிரறப்படுத்தப் பட்டவர்களின் நண்பர்களும்;
பககவறராடு - பரகவர்களுடகை; ஒரு ேடக்பகாடி பயந்தவர்கேந்தர் ஆயினும் - ஒரு
யபண் யபற்றவரின் மக்ககள என்றாலும்; நம் முகை வந்து ஒன்றிைால் - நம்மிடம்
வந்து நம்முடன் கேர்ந்தால்; உடன் பகாளத்தககயர் - உடன் கேர்த்துக்
யகாள்ளத்தக்கவகை ஆவர்.

6444. 'தாம் உற எளிவரும் தகககேயார்அலர்,

நாம் உற வல்லவர், நம்கே நண்ணி ால்,
றதாம் உற நீங்குதல் துணிவர் ஆதலின்,
யாம் இவன் வரவு இவற்று என் என்று உன்னுவாம்.

தாம் உற எளிவரும் தகககேயார் அலர் - தாகம வந்து நம்ரமச் கேரும்படியாை

எளியதன்ரம அல்லாதவைாய்; நாம் உறவல்லவர் - பிறர் அஞ்ேத்தக்க வலிரம
உரடயவைாய்; நம்கே நண்ணி ால் - (உள்ளவர்கள்) நம்ரம அரடந்தால்; றதாம் உற
நீங்குதல் துணிவர் - நம்ரமத் துன்புறுத்தி விட்டு நீங்ககவ யேய்வார்கள்; ஆதலின் நாம்
இவன் வரவு - ஆககவ நாம் இந்த வீடணன் வருரகரய; இவற்று என் என்று
உன்னுவாம் - கமகல கூறிய வரககளுள் எவ்வரகயிைது எை எண்ணுகவாம்.
வரும் தரகரம-எளியதன்ரம நாம்-அச்ேம். கதாம்-துன்பம். இவற்று-
இவ்வரகயில்.

6445. 'காலறே றநாக்கினும், கற்ற நூல்களின்

மூலறே றநாக்கினும், முனிந்து றபாந்தவன்
சீலறே றநாக்கி, யாம் பதரிந்து றதறுதற்கு
ஏலுறே?' என்று எடுத்து இக ய கூறி ான்.

காலறே றநாக்கினும் - இந்த வீடணன் நம்முடன் கேை வந்திருக்கும் ேமயத்ரத

ஆைாய்ந்தாலும்; கற்ற நூல்களின் மூலறே றநாக்கினும் - நாம் கற்ற நீதி நூல்களின்
மூலம் ஆைாய்ந்து பார்த்தாலும்; முனிந்து றபாந்தவன் - அண்ணைாகிய இைாவணனுடன்
ககாபித்து வந்தவைாை இவைது; சீலறே றநாக்கி - நல்யலாழுக்கத்ரத மட்டும்
பார்த்து; யாம் பதரிந்து றதறுதற்கு ஏலுறே - நாம் இவன் பற்றி ஆைாய்ந்து கதற
இயலுகமா? (இயலாது என்பது கருத்து.) என்று எடுத்து இக ய கூறி ான் - என்று
இவ்வாறு எடுத்துரைத்தான் கேரைத்தரலவன்.

யதரிந்து கதறுதற்கு ஏறுகம என்பதில் ஏகாைம் எதிர்மரற. ஏலாது என்பது

யபாருள். கபார் மூண்ட காலத்தில் அண்ணரை விட்டு விலகியவன் என்பரத
"காலகம கநாக்கினும்" என்றார். 'நூல்களின் மூலம்' நூல்களின் அடிப்பரடயில்
ஆய்ந்தாலும் என்பது யபாருள்.

மற்ரறய மந்திைக் கிழவர் கருத்து

6446. ேற்றுள ேந்திரக் கிைவர், வாய்கேயால்,
குற்றம் இல் றகள்வியர், அன்பு கூர்ந்தவர்,
'பற்றுதல் பழுது' எ , பழுது உறா ஒரு
பபற்றியின் உணர்வி ார், முடியப் றபசி ார்.

ேற்றுள ேந்திரக் கிைவர் - வாைைப்பரடயில் சுக்கிரீவன் ோம்பன், நீலன்

இவர்கரளத்தவிை கவறுமுள்ள அரமச்ேர் முதலாகைார்; வாய்கேயால் -
வாய்ரமரயக் கரடப்பிடிப்பவர்களாதலால்; குற்றமில் றகள்வியர் -
குற்றமில்லாத நூற்ககள்வி உரடயவர்களும்; அன்பு கூர்ந்தவர் - இைாமபிைானிடம்
மிகுந்த அன்புரடயவர்களுமாை அரமச்ேர் பரடத்தரலவர் முதலாை
மந்திைக்கிழவர்; பற்றுதல் பழுது எ - இந்த வீடணரை நம்முடன் கேர்த்துக்
யகாள்ளுதல் தவறாகும் என்று; பழுதுறா ஒரு பபற்றியின் - குற்றமற்ற ஒத்த
ஒகைதன்ரமயாை; உணர்வி ார் - உணர்வுரடயவர்களாை அவர்கள்;
முடியப்றபசி ார் - முடிவாை தங்கள் கருத்ரதக் கூறிைர்.
மந்திைக்கிழவர் - ஆகலாேரைக்குரிய அரமச்ேர் முதலாகைார்.
மந்திைக்கிழவர் அத்தரைகபரும் ஒத்த உணர்விைைாக ஒகை தன்ரமயில் கபசிைர்
என்பரத பழுதுறா ஒரு யபற்றியின் என்றார். வீடணரை நம்முடன் கேர்த்துக்
யகாள்ளுதல் யபருந்தீங்காக முடியும் என்பகத முடிவாை கருத்தாகப் கபசிைார்.

இைாமபிைான் அநுமன் கருத்ரதக் ககட்டல்

6447. 'உறு பபாருள் யாவரும் ஒன்றக் கூறி ார்
பேறி பபருங் றகள்வியாய்! கருத்து என்? பேப்பு' எ ,
பநறி தரு ோருதி என்னும் றநர் இலா
அறிவக றநாக்கி ான், அறிவின் றேல் உளான்.
 அறிவின் றேலுளான் - அறிவுக்கு கமலாக அறிவாக விளங்கும் இைாமபிைான்;
உறுபபாருள் யாவரும் - வீடணரை ஏற்றுக் யகாள்வதா இல்ரலயா என்ற
யபாருரளப் பற்றி எல்கலாரும் ஒகை தன்ரமயாகக் கூறிைார்கள்; பேறிபபருங்
றகள்வியாய் - யேறிந்த நிரறந்த ககள்விச்யேல்வம் உரடயவகை! கருத்து என் பேப்பு
எ - உைது கருத்து யாது கூறுக என்று ககட்டு; பநறி தருோருதி என்னும் -
நன்யைறியில் நிற்கும் மாருதி என்ற; றநரிலா அறிவக - எவரும் நிகர் கூற
இயலாத அறிவு யகாண்டவரை; றநாக்கி ான் - இைாமபிைான் குறிப்பாகப்
பார்த்தான்.

அறிவுக்கு கமல் அறிவாக இருப்பவன். உயிர்களின் அறிவு யகாண்டு அறிய

இயலாதபடி கமகலாங்கி விளங்குபவன் என்பதால் இைாமபிைாரை "அறிவின்
கமலுளான்" என்றார். அறிவின் கமலுளான் அறிவரை கநாக்கிைான் என்ற கவிநயம்
கருதத்தக்கது. உறுயபாருள்-உற்றயபாருள். உறு என்னும் உரிச்யோல் மிகுதி
என்னும் யபாருள் உரடயது. ஆரகயால் கமற்யகாள்ளுதற்கு மிகுதியும்
உரியயபாருள் என்பது கருத்து. அநுமனுக்கு நிகைாக கவறு எவருமில்ரல என்பதால்
"கநரிலா அறிவன்" என்றார். 'யநறிதருமாருதி' நீதி யநறி யதரிந்த அனுமரைக்
குறிப்பதாகும் எல்கலாரும் ஒகை கருத்திைைாக 'பற்றுதல் பழுது' என்றுகூறிைார் நின்
கருத்து யாது? எை இைாமபிைான் அனுமரைக் ககட்டான் என்பது கருத்து.

மாருதியின் கருத்து
6448. 'இணங்கி ர் அறிவிலர்எனினும் எண்ணுங்கால்,
கணம் பகாள்கக நும்ேற ார் கடன்கேகாண்' எ
வணங்கிய பேன்னியன், ேகறத்த வாயி ன்,
நுணங்கிய றகள்வியன், நுவல்வதாயி ான்:

இணங்கி ர் அறிவிலர் எனினும் - நம்ரம அரடக்கலமாக வந்து அரடந்தவர்கள்

அறிவில்லாதவர் என்றாலும்; எண்ணுங்கால் - நிரைத்துப் பார்த்தால்; கணம்
பகாள்கக - அவர்கரள இைமாகக் யகாண்டு சிறப்பித்தல்; நும்ேற ார் கடன்கே
காண்எ - உங்கரளப் கபான்றவர்களுக்கு உரிய கடரமயாகும் என்று; வணங்கிய
பேன்னியன் - வணங்கிய தரலரய உரடயவைாகவும்; ேகறத்த வாயி ன் -
ரககளால் மரறத்த வாயிரை உரடயவைாகவும்; நுணங்கி றகள்வியன் -
நுணுக்கமாை ககள்விஞாைம் உரடயவைாை அனுமன்; நுவல்வதாயி ான் -
யோல்லுவாைாைான்.

நுணங்கிய ககள்வியர் அல்லார் வணங்கிய வாயிைர் ஆதல் அரிது என்ற குறள்

(419) யநறிக்ககற்ப அரமந்தவன் அனுமன் ஆகலால் அனுமரை
'நுணங்கியககள்வியன் வணங்கிய வாயிைன்' என்றார். ஒரு புறாவுக்கு அரடக்கலம்
தந்து காத்த சிபி பிறந்த சூரிய குலத்தில் கதான்றிய உன்ரைப்
கபான்றவர்களுக்கு உரியயதாரு கடரம என்பதரை "நும்மகைார் கடன்ரம"
என்றார்.
6449. 'எத்தக உளர், பதரிந்து எண்ண ஏய்ந்தவர்,
அத்தக வரும், ஒரு பபாருகள, "அன்று" எ ,
உத்தேர், அது பதரிந்து உணர, ஓதி ார்;
வித்தக! இனி, சில விளம்ப றவண்டுறோ?
வித்தக - கபைறிவுரடய கமகலாகை! யதரிந்து எண்ண ஏய்ந்தவர் - ஆைாய்ந்து
நிரைந்து கூறவல்லவர்கள்; எத்தக உளர் - இங்கு எத்தரை கபர் இருக்கிறார்ககளா;
அத்தக வரும் - அத்தரை கபரும் ஒத்த கருத்திைைாக; ஒரு பபாருகள - நாம்
ரகக்யகாள்ளத்தக்க யதான்ரற; அன்று எ - யகாள்ளத்தக்க தன்று என்று; உத்தேர் -
உத்தமமாை குணமுரடய அவர்கள்; அது பதரிந்து உணர ஓதி ார் -
யோல்லகவண்டிய அதரை நன்கு யதரிந்து உணரும்படி கூறிைர்; இனி சில விளம்ப
றவண்டுறோ - நானும் இனிச் சிலவற்ரறச் யோல்லியாக கவண்டுகமா?
சுக்ரீவன் முதலிய அத்தரை கபரும் சிந்தித்துக் கூறத்தக்கவர்ககள என்பதரை
"யதரிந்து எண்ண ஏய்ந்தவர்" என்றான். அவர்கள் யதரிவித்த கருத்தினின்று
மாறுபட்ட கருத்திரைக் கூறப்கபாகின்றான். எனினும், இைாமபிைானிடத்து கபைன்பு
யகாண்டவர்கள் ஆதலின் அவர்கள் மிகுந்த மதிப்புக்குள்ளவர்கள் எைப்
கபாற்றிப் கபசும் அனுமனின் உயர்வும் பணிவும் குறிக்கத்தக்கை. யதரிந்து -
ஆைாய்ந்து. அத்தரைவரும் - அந்த அரைவரும். உத்தமர் - நல்ல இயல்புரடயவர்.

6450. 'தூயவர் துணி திறன் நன்று தூயறத;

ஆயினும், ஒரு பபாருள் உகரப்பபன், ஆழியாய்!
"தீயன்" என்று இவக யான் அயிர்த்தல் பேய்கிறலன்;
றேயி சில பபாருள் விளம்ப றவண்டுோல்.

ஆழியாய் - ேக்கைப்பரடரய உரடய திருமாலின் அவதாைமாக

விளங்கியவகை! தூயவர் துணி திறன் நன்று - தூய மைமுரடய இவர்கள்
எல்கலாரும் துணிந்து கூறியரவ நல்லகத; தூயறத ஆயினும் - குற்றமற்ற தூய
கருத்துக்ககள என்றாலும்; ஒரு பபாருள் உகரப்பபன் - நான் ஒரு கருத்ரதக்
கூறுகிகறன்; இவக யான் தீயன் என்று அயிர்த்தல் பேய்கிறலன் - இங்கு வந்துள்ள
இந்த வீடணரை யான் தீயவன் என்று சிறிதும் ேந்கதகப்படமாட்கடன்; றேயி சில
பபாருள் - அவ்வாறு ஐயப்படாரமக்குக் காைணமாை சிலவற்ரற;
விளம்பறவண்டும் - யான் இப்கபாது கூறியாக கவண்டும்.

'ஆழியாய்' என்பதற்கு ஆரணயாகிய ேக்கைத்ரத உரடயவகை என்பதும் ஒரு

யபாருளாகும். 'ஒரு யபாருள்' என்பது, அவர்கயளல்லாம் கூறியதற்கும் கவறாை
ஒருயபாருள் என்னும் குறிப்புரடயது. சுக்கிரீவன் முதலிய அத்தரை கபரும்
மைத்தால் தூயர். அவர்கள் யகாண்ட கருத்தும் நன்று தூயது. தன் கருத்து கவறாைது
என்பரதத் துணிவுடன் "தீயன் என்று இவரை நான் அயிர்த்தல் யேய்திகலன்"
என்று யதளிவாகக் கூறினும் சுக்கிரீவன் முதலாகைார் தூயர் உத்தமர்
என்யறல்லாம் சிறப்பித்துக் கூறும் அனுமன் நிரல உணர்ந்து மகிழ்தற்குரியது.

6451. 'வண்டு உளர் அலங்கலாய்! வஞ்ேர் வாள் முகம்,

கண்டது ஓர் பபாழுதினில், பதரியும்; ககதவம்
உண்டுஎனின், அஃது அவர்க்கு ஒளிக்க ஒண்ணுறோ?
விண்டவர் நம் புகல் ேருவி வீழ்வறரா?

வண்டு உளர் அலங்கலாய் - வண்டுகள் கிளறுகின்ற மலர் மாரல அணிந்துள்ள

யபருமாகை! வஞ்ேர் வாள்முகம் - வஞ்ேக எண்ணமுரடயவர்களின் ஒளி யபாருந்திய
முகத்ரத; கண்டறதார் பபாழுதினில் - பார்த்த அந்த கநைத்திகல; பதரியும் -
நன்றாகத்யதரிந்து யகாள்ளலாம்; ககதவம் உண்படனில் - உள்ளத்கத வஞ்ேகம்
இருக்குமாைால்; அஃது அவர்க்கு ஒளிக்க ஒண்ணுறோ - அதரை அவர்களால் புறத்கத
கதான்றாமல் ஒளிக்க இயலுகமா? விண்டவர் நம் புகல் - பரகவர்கள் நம்ரம
அரடக்கலமாக; ேருவி வீழ்வறரா - அரடந்து தாழ்தரல விரும்புவார்ககளா?

வஞ்ேகர் முகத்ரதப் பார்த்த கபாகத யதரியும் என்பான் "வஞ்ேர் வாள்முகம்

கண்டகதார் யபாழுதினில் யதரியும்" என்றான். வாள் (ஒளி) முகம் என்றது,
வஞ்ேகர் கபாலித்தைமாகக் காட்டக்கூடிய காட்சிரய உணர்த்திற்று. வஞ்ேகத்ரத
அவர்களால் மரறக்க முடியாயதன்பரத 'ரகதவம் ஆயினும் உண்யடனில் அஃது
அவர்க்கு ஒளிக்க ஒண்ணுகமா' என்றான். பரகவர் நம்ரமப் புகல் அரடந்து
தாழ்வரத விரும்பமாட்டார்கள் என்பது மாருதியின் வாதம். ரகதவம்- வஞ்ேகம்.

6452. 'உள்ளத்தின் உள்ளகத, உகரயின் முந்துற,

பேள்ளத் தம் முகங்கறள விளம்பும்; ஆதலால்,
கள்ளத்தின் விகளவு எலாம் கருத்து இலா இருள்
பள்ளத்தின் அன்றிறய பவளியில் பல்குறோ?

உள்ளத்தின் உள்ளகத - மைத்திகல இருப்பரத; உகரயின் முந்துற - கபசுவதற்கு

முன்ைாகலகய; யமள்ளத்தம் முகங்ககள விளம்பும் - யமதுவாகத்தமது
முகங்ககள கூறிவிடும் (காட்டிக்யகாடுத்து விடும்); கள்ளத்தின் விகளவு எலாம் -
வஞ்ேகத்தின் விரளவுகள் எல்லாம்; கருத்து இலா - நல்ல கருத்து இல்லாத; இருள்
பள்ளத்தின் அன்றிறய - அறியாரமயாகிய இருள் நிரறந்த பள்ளம் கபான்ற முகம்
அல்லாது; பவளியில் பல்குறோ - (அறியவாளி வீசுகின்ற) யவட்டயவளி கபான்ற
முகத்தில் யவளிப்பட்டுத் கதான்றுகமா?

"அடுத்தது காட்டும் பளிங்கு கபால் யநஞ்ேம் கடுத்தது காட்டும் முகம்" (706)

என்ற குறள் ஒப்பு கநாக்கத்தக்கது. வஞ்ேகர்களின் உள்ளத்தில் உள்ளரத
உரைக்குமுன், முககம உணர்த்திவிடும் என்பதாயிற்று. வஞ்ேகத்தின் விரளவு-
அறியாரம நிரறந்த இருட்பள்ளம் கபான்ற முகத்திகல கதான்றுகமயல்லாது
யவட்டயவளி கபான்ற முகத்திகல காணப்படுகமா என்றான். கள்ளத்தின்
விரளரவ இருள் நிரறந்த முககம காட்டிக் யகாடுத்துவிடும் என்பது கருத்தாகும்.

6453. 'வாலி விண் பபற, அரசு இகளயவன் பபற,

றகாலிய வரி சிகல வலியும் பகாற்றமும்.
சீலமும் உணர்ந்து, நிற் றேர்ந்து, பதள்ளிதின்
றேல் அரசு எய்துவான் விரும்பி றேயி ான்.

வாலிவிண் பபற - வாலி விண்ணுலகு கேைவும்; அைசு இரளயவன் யபற - அவன்

தம்பியாை சுக்கிரீவன் கிட்கிந்ரத ஆட்சிரயப் யபறவும்; றகாலிய வரி சிகல வலியும் -
வரளந்த நின் கட்டரமந்த வில்லாற்றல் பற்றியும்; பகாற்றமும் சீலமும் - அதன்
யவற்றிரயப் பற்றியும், சீலத்ரதப் பற்றியும்; உணர்ந்து - இந்த வீடணன் யதரிந்து
உணர்ந்ததால்; நிற் றேர்ந்து - உன்ரை அரடந்து; யதள்ளிதின் - யதளிந்த ஞாைத்தால்;
றேல் அரசு எய்துவான் - கமலாைதாகிய வீட்டைரேப் யபறும் யபாருட்டு; விரும்பி
றேயி ான் - விரும்பி இங்கு வந்தரடந்தான்.

கமல் அைசு எய்துவான் என்ற யதாடர் எதிர்காலத்தில் இலங்ரக அைரே

அரடவதற்காக என்ற கருத்ரதயும் உட்யகாண்டுள்ளது. யதளிந்த ஞாைம்
உரடரமயால் வீட்டைரே விரும்பி வந்தாைாவான் என்பரத "கமலைசு எய்துவான்
விரும்பி வந்தைன்' என்றான். இைாவணரையும் கதால்வியுறச் யேய்த வாலிரயக்
யகான்று, சுக்கிரீவனுக்கு ஆட்சிரய வழங்கிய ைாமபிைான் இைாவணரைக்
யகான்று தைக்கு இலங்ரக அைரேப்யபற உதவுவான் எைத் யதளிவாக உணர்ந்கத
வந்தான் என்பதும் ஒரு யபாருள். ரவணவ மைபுக்கும் வீடணன் பண்புக்கும்
அைோட்சி ஆரேரய முன்னிறுத்துதல் யபாருந்தாது; எனினும், உலகியல் மட்டுகம
கருதுகவார்க்கு அவ் ஆரேபற்றிய நிரைவு இருக்கும் என்பரதக் கம்பன் யோல்லாட்சி
புலப்படுத்துகிறது.

6454. 'பேறி கைல் அரக்கர்தம் அரசு சீரிறயார்

பநறி அலது; ஆதலின், நிகலக்கலாகேயும்,
எறி கடல் உலகு எலாம் இளவற்கு ஈந்தது ஓர்
பிறிவு அருங் கருகணயும், பேய்யும், றபணி ான்.

பேறிகைல் அரக்கர்தம் அரசு - யேறிந்த கழலணிந்த கால்கரளயுரடய

இவ்வைக்கர்களின் அைோட்சி; சீரிறயார் பநறி அலது ஆதலின் - சிறந்த கமகலார்கள்
கூறிய யநறியில் நரடயபறாதது, ஆதலால்; நிகலக்கலாகேயும் - அது
நிரலயபறாதது என்பதைாலும்; எறிகடல் உலகு எலாம் - திரை எறியும் கடலால்
சூழப்பட்ட உலகம் முழுவரதயும்; இளவற்கு ஈந்தறதார் பிறிவரும் கருகணயும் -
தம்பியாை பைதனுக்குத் தந்தருளிய நீங்காத கருரணரயயும்; பேய்யும் றபணி ான் -
நீ கமற்யகாண்ட வாய்ரம அறத்ரதயும் இந்த வீடணன் விரும்பியவைாவான்.
அைக்கர்களின் ஆட்சி வன்முரறரயக் யகாண்டகதயல்லாத நீதி அறம் கபான்ற
நன்யைறிகரளக் யகாண்டதல்லவாதலால் கமகலார் கூறிய யநறிநில்லாத
யதன்பான். "சீரிகயார் யநறி அலது" என்றான். கபார் யவற்றிகளால்
அரமந்ததாயினும் நன்யைறியில் இயங்காததது அைக்கரின் அைசு; ஆககவ வீடணன்
அதரை நிரலகபறுரடயதாகக் கருதமாட்டான். ஆட்சியில் பற்றில்லாதவனுக்கு
ஆட்சிரய வழங்கிய இைாமபிைாைது யபருங்கருரண வாய்ரம இரவகரளகய
விரும்பி வந்தவன் வீடணன் என்பதரை "உலயகலாம் இளவற்கீந்தகதார்
பிறிவருங்கருரணயும் யமய்யும் கபணிைான்" என்றான். இலங்ரக அைசு
வீடணனுக்கு வைவிருப்பது உறுதிதான். எனினும், அதரைப் யபரிதாக வீடணன்
கருதான் என்பதும் ஆட்சி விருப்பம் இல்லாத பைதனுக்கு அதரை இைாமன்
அளித்தான் என்பதும் இரணத்து கநாக்கத்தக்கரவ. இரணத்து கநாக்குதலால்
விரளயும் கருத்துகள் விரிக்கிற் யபருகும். 'பிரிவு' எதுரக கநாக்கி பிறியவைப்பட்டது.

6455. ' "காலம் அன்று, இவன் வரு காலம்" என்பறரல்,

வாலிதன் உறு பகக வலியது ஏறிய
தால், இனி அங்கு இவற்கு இறுதி ஆவதால்
மூலம் என் துகணவகரப் பிரிவு முற்றி ான்.

காலம் அன்று இவன் வரும் காலம் என்பறரல் - இவன் இங்கு வந்த காலம் ேரியாை
காலமல்ல என்பார்களாைால்; வாலி தன் உறு பகக வலியது ஏறியதால் - வலிரம
மிக்கதாை வாலியின் பரகரயக் கடந்து நின்றது; இனி அங்கு இவற்கு - இனி
இலங்ரக அைக்கர்களுக்கும்; இறுதி ஆவதால் - அழிவு காலம் ஆயிற்று என்பதால்;
மூலம் என் துகணவகர - தைக்கு மூலம் எைப்படும் துரணவர்களாை இைாவண,
கும்பகருணர்கரள; பிரிவு முற்றி ான் - பிரிந்து வருவரத நிரறகவற்றிைான்
(எைகவ இவன் வந்த காலம் யபாருத்தமாைகத).

'காலகம கநாக்கினும்' வீடணன் அண்ணரைப் பிரிந்து வந்த காலத்ரத

ஆைாய்ந்தாலும் யபாருத்தமாை காலமல்ல என்று கூறிய நீலைது கருத்ரத (6445)
மறுப்பது கபால 'காலமன்று என்பகைல்' என்றான். ஏறுதல்-யவல்லுதல் (கடத்தல்)
வாலியின் யகாடிய பரகரய யவன்றது நின் வில்வலி என்பான் 'வலியது ஏறியதால்'
என்றான். வாலிரய வரதத்தவனுக்கு நம்ரம அழிப்பது எளிய யேயல் ஆகும் எை,
அவ்வைக்கர்களும் கருதுவர் எைகவ அவர்களுக்கு அழியும் காலம் ஆயிற்று
என்பான் 'இறுதி ஆவதால்' என்றான். மூலம்என்-மூலம் எைப்படும். முற்றுதல் -
யேய்துமுடித்தல்.

6456. 'தீத் பதாழில் அரக்கர்தம் ோயச் பேய் விக

 வாய்த்துளர், அன் கவ உணரும் ோண்பி ால்
காய்த்தவர், அவர்கறள ககயுற்றார் நேக்கு;
ஏத்த அரும் உறுதியும் எளிதின் எய்துோல்.

தீத்பதாழில் அரக்கர் - பாவச்யேயல்கரள உரடய அைக்கர்; தம் ோயச்

பேய்விக வாய்த்துளர் - அவர்களுக்கக உரிய மாயச்யேயல்கரளப் புரிய
வல்லவர்கள்; அன் கவ உணரும் - அரவகரள எல்லாம் யதரிந்து உணர்கின்ற;
ோண்பி ால் காய்த்தவர் - யபருரமயிைால் கதர்ந்தவர்களாை வீடணரைப்
கபான்ற; அவர்கறள நேக்கு கக உற்றார் - அவர்ககள நமது பக்கம் கேர்ந்தார்கள்;
ஏத்தரும் உறுதியும் எளிதில் எய்தும் - எைகவ கபாற்றுதற்கரிய யவற்றி நமக்கு
எளிதில் கிரடக்கும் எைலாம்.

அைக்கர் மாயம் வல்லவர் ஆதலின் "மாயச்யேய்விரை வாய்த்துளார்" என்றான்.

காய்த்தவர்-கதர்ந்தவர். வீடணரைப் கபான்றவர்கள் நமது பக்கம் கேர்வதால்
மாயம் வல்ல அைக்கர்களின் மாயம் அறிந்து யவற்றி யகாள்ளுதல் எளிய
யேயலாகும் என்பது கதான்ற "அவர்கள் நமக்குக் ரக உற்றார் ஏத்தரும் உறுதியும்
எளிதில் எய்தும்" என்றான். 'ரக உற்றார்' என்பதற்கு நமது ரககளுக்குள்
அடங்கியவைாயிைர்' என்பதும் ஒரு யபாருளாகும்.

6457. ' "பதளிவுறல் அரிது, இவர் ே த்தின் தீகே; யாம்

விளிவது பேய்குவர்" என் றவண்டுதல்,
ஒளி உற உயர்ந்தவர் ஒப்ப, எண்ணலார்;
எளியவர்திறத்து இகவ எண்ணல் ஏயுறோ?

பதளிவு உறல் அரிது இவர் ே த்தின் தீகே - இவர்களது மைத்தில்

அடங்கியிருக்கும் தீரமரயத் யதரிவது அரிய யேயல்; விளிவது பேய்குவர் - நம்ரம
இறக்கும்படி யேய்துவிடுவார்கள்; என் றவண்டுதல் - என்யறல்லாம் கருதுவதும்,
கபசுவதும் யேய்பவர்கள்; ஒளிஉற உயர்ந்தவர் ஒப்ப எண்ணலார் - அறிவுக்குப்
யபாருந்துமாறு உயர்ந்தவர்கரள ஒத்து எண்ணாதவைாவர்; எளியவர் திறத்து - நம்ரம
நாடி வந்த எளியவர்கள் விஷயத்திகல; இகவ எண்ணல் ஓயுறோ - இப்படி
எல்லாம் நிரைப்பது யபாருந்துவதாகுகமா?

விளிவது - இறக்குமாறு. ஒளி-அறிவு. 'பாதகர் நம்வயின் படர்வைாயமனின்

தீதிலைாய் நமக்கு அன்பு யேய்வகைா' என்று கூறிய ோம்பன் கருத்ரத (6436)
மறுப்பது கபால் அனுமன் இதரைக் கூறிைான் என்க.

6458. ' "பகால்லுமின், இவக " என்று அரக்கன் கூறிய

எல்கலயில், "தூதகர எறிதல் என்பது
 புல்லிது; பழிபயாடும் புணரும்; றபார்த் பதாழில்
பவல்லலம், பின் ர்" என்று இகட விலக்கி ான்.

பகால்லுமின் இவக - (நான் இலங்ரகயில் இைாவணைது ேரபயில் இருந்தகபாது,)

இவரைக் யகால்லுங்கள்; என்று அரக்கன் கூறிய எல்கலயில் - என்று இைாவணன்
கூறிய ேமயத்தில்; தூதகர எறிதல் என்பது புல்லிது - வந்த தூதுவர்கரளக்
யகால்லுவயதன்பது அற்பத்தைமாைது; பழிபயாடும் புணரும் - அதைால் நமக்குப்
பழியும் உண்டாகும்; பின் ர் றபார்த்பதாழில் பவல்லலம் - பின்பு
நரடயபறப்கபாகும் கபாரிகல யவல்ல இயலாது; என்று இகட விலக்கி ான் -
என்று கூறி இைாவணன் ஆரணயால் யகால்ல வந்தவர்கரளயும் இரடயிகல
விலக்கிைான்.

6459. ' "ோதகரக் றகாறலும், ேறத்து நீங்கிய

ஆதகரக் றகாறலும், அழிவு பேய்யினும்
தூதகரக் றகாறலும், தூய்து அன்றாம்" எ ,
ஏதுவில் சிறந்த எடுத்துக் காட்டி ான்.

ோதகரக் றகாறலும் - அபரலகளாை யபண்கரளக் யகால்வதும்; ேறத்து நீங்கிய

ஆதகரக் றகாறலும் - வீைமற்ற அறிவிலிகரளக் யகால்லுவதும்; அழிவு பேய்யினும் -
நமது அழிவுக்குரிய யேயல்கரளச் யேய்தார்கள் என்றாலும்; தூதகரக் றகாறலும் - தூது
வந்தவர்கரளக் யகால்வதும்; தூய்து அன்றாம் - தூய யேயல் ஆகாது என்று; ஏதுவில்
சிறந்த எடுத்துக்காட்டி ான் - சிறந்த காைணங்கரள எடுத்துக்கூறி நிறுவிைான்.
அனுமரைக் யகால்லும்படி கூறக்காைணம் அவன் அகோகவைத்ரத
அழித்தது. வீைர்கரளக் யகான்றது கபான்ற அழிவுச்யேயல்கரளச் யேய்தகத என்பதால்
அழிவு யேய்யினும் தூதரைக் ககாறலும் என்றான். 'மறத்து நீங்கிய' என்பதரை
மாதர், ஆதர் ஆகிய இரு திறத்தாருக்கும் கூட்டி உரைத்தல் யபாருந்தும். ஆதர் -
அறிவில்லாதவர். மாதர் - வீைமற்ற மகளிர். ககாறல் - யகால்லுதல் தூய்து-தூயது.
ஏது-காைணம். தூதரைக் யகால்லுதல் தூயதல்ல என்ற வீடணன் அதகைாடு
யதாடர்புள்ள மாதர் ஆதர் என்பவர்கரளயும் கேர்த்துக் கூறிைான் கபாலும்.

6460. 'எல்லியில் யான் இவன் இரண ோளிகக

பேல்லிய றபாதினும், திரிந்த றபாதினும்,
நல்ல நிமித்தங்கள் நனி நிகழ்ந்த ;
அல்லதும் உண்டு, நான் அறிந்தது-ஆழியாய்!
ஆழியாய் - ஆரணயாகிய ேக்கைத்ரத உரடயவகை! எல்லியில் யான் இவன்
இரண ோளிகக பேல்லிய றபாதினும் - இைவு கநைத்தில் நான் இந்த
வீடணனுரடய யபான்மாளிரகக்குச் யேன்றகபாதும்; திரிந்த றபாதினும் -
இலங்ரக முழுதும் சுற்றித் திரிந்த கபாதும்; நல்ல நிமித்தங்கள் நனி நிகழ்ந்த -
மிகுதியாை நல்ல ேகுைங்ககள நிகழ்ந்தை; அல்லதும் நான் அறிந்தது உண்டு -
அதுவுமல்லாமல் நான் யதரிந்து யகாண்ட கவறு சில யேய்திகளும் உண்டு.

எல்லி-இைவுப்யபாழுது. இைணம்-யபான். வீடணன் வாழ்ந்த மாளிரக

யபான்மயமாைது என்பதால் 'இைண மாளிரக' என்றான். அனுமன் இலங்ரகக்குச்
யேன்றிருந்தகபாது சீரதரயத் கதடிப் பல இடங்களுக்கும் யேன்ற கபாதும்
வீடணைது மாளிரகக்கும் யேன்ற கபாதும் தான் பார்த்த நல்ல நிமித்தங்கரளயும்
நிரைந்து பார்த்துக் கூறுகிறான் "நல்ல நிமித்தங்கள் நனி நிகழ்ந்தை' எைத்தன்
மகிழ்ச்சி கதான்றப் கபசுகிறான் எைலாம் இலங்ரகயில் நான் அறிந்த கவறு பலவும்
உண்டு என்பான் "அல்லதும் நான் அறிந்தது உண்டு" என்றான்.

6461. 'நிந்தக நறவமும், பநறி இல் ஊன்களும்,

தந்த கண்டிறலன்; தருே தா மும்,
வந்தக நீதியும், பிறவும், ோண்பு அகேந்து,
அந்தணர் ேக எ ப் பபாலிந்ததாம்அறரா.

நிந்தக நறவமும் - கமகலார்களின் நிந்தரைக்குரிய மதுவும்; பநறியில்

ஊன்களும் - தீயயநறியால் வந்த ஊன் உணவுகளும்; தந்த கண்டிறலன் - வீடணன்
இல்லத்தில் பரிமாறப்படுவரதப் பார்த்திகலன்; தருே தா மும் வந்தக நீதியும்
பிறவும் - அறயநறிப்படி அரமந்த தாைங்களும், யதய்வ வழிபாட்டு
முரறகளும் கவறு நல்ல பழக்க வழக்கங்களும்; ோண்பு அகேந்து - கவறு பல
மாண்புகளும் அரமந்து; அந்தணர் ேக எ ப் பபாலிந்தது - அந்தணர்களது
இல்லத்ரதப் கபால இவன் இல்லம் யபாலிந்து விளங்கியது.

நிந்தரை-கமகலார்களால் யவறுத்துக் கூறப்படுதல். யநறிஇல் ஊன்-யகாரல

முதலிய தீய யநறியால் வந்த ஊன் உணவு வரககள் தந்தை-இருக்கக்கண்டிகலன்-
பார்த்திகலன். இலங்ரகயில் பிற அைக்கர் மாளிரககளில் நறவும், ஊனும்
நிரறந்து காணப்பட்டைவாதலின், மாறுபட்டு விளங்கிய வீடணன் மரையின்
சிறப்ரபக் கூறலாைான் என்க.

6462. 'அன் வன் தனி ேகள், "அலரின்றேல் அயன்

போன் து ஓர் ோபம் உண்டு; உன்க த் துன்ேதி,
நன்னுதல்! தீண்டுறேல், நணுகும் கூற்று" எ ,
என்னுகட இகறவிக்கும் இனிது கூறி ாள்.
 அன் வன் தனிேகள் - இந்த வீடணனுரடய ஒப்பற்ற மகளாை திரிேரட
என்பவள்; என்னுகட இகறவிக்கும் - என்னுரடய யதய்வமாை சீதா பிைாட்டிக்கும்;
அலரின் றேல் அயன் போன் றதார் ோபம் உண்டு - தாமரை மலரில் வசிக்கும்
பிைமகதவன் யோன்ை ஒரு ோபம் உண்டு; நன்னுதல் உன்க த் துன்ேதி தீண்டு றேல்
- நல்ல யநற்றிரய உரடயவகள! உன்ரைத் துன்மதியுரடய இைாவணன்
தீண்டுவாைாைால்; கூற்று நணுகும் - எமன் அவன் உயிரைக் கவை வருவான்; எ
இனிது கூறி ாள் - என்று இனிகத கூறி, ஆற்றுவித்தாள்.

'விரும்பாத எந்தப் யபண்ரண இைாவணன் தீண்டிைாலும் அவன்

தரலயவடித்துச் ோவான்' என்பது இைாவணனுக்கு பிைமன் தந்த ோபம். இந்த
உண்ரமரய அறிந்திருந்த திரிேரட சீதாபிைாட்டிக்குக் கூறி, ஆறுதல் அளித்தாள்,
வீடணன் மட்டுமின்றி அவன் மகளும் அறயநறிரயக் கரடப்பிடித்து
வாழ்ந்தவைாவார் எை வீடணன் குடும்பத்திைரையும் சிறப்பித்துப் கபசிைான்
என்க. துன்மதி-யகட்டபுத்திரய உரடய இைாவணன். நன்னுதல்-நல்ல அழகிய
யநற்றிரய உரடயவள் (சீதா பிைாட்டி).

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

6463. ' "பபற்றுகடய பபரு வரமும், பிறந்துகடய

வஞ்ேக யும், பிறவும், உன் கக
வில் பதாகடயின் விடுககணயால் பவந்து ஒழியும்"
எ க் கருதி, விகரவின் வந்தான்;
உற்றுகடய பபரு வரமும், உகந்து உகடய
தண்ணளியும், உணர்வும் றநாக்கின்,
ேற்று உகடயர்தாம் உளறரா, வாள் அரக்கன்
அன்றிறய தவத்தின் வாய்த்தார்?

பபற்றுகடய பபரு வரமும் - இைாவணன் தவம் யேய்து யபற்ற யபரிய வைங்களும்;

பிறந்துகடய வஞ்ேக யும் - அவன் பிறந்த கபாகத உடன் பிறந்த வஞ்ேகம் முதலிய
தீய குணங்களும்; பிறவும் - மற்றும் அவன் யபற்ற ஆட்சி,யேல்வம் கபான்றரவயும்;
உன் கக வில் பதாகடயின் விடுககணயால் - உைது ரகயில் தாங்கியுள்ள வில்லின்
யதாரடயிலிருந்து விடும் அம்புகளால்; பவந்து ஒழியும் எ க் கருதி - யவந்து
அழியும் என்று எண்ணி; விகரவில் வந்தான் - உன்ரைச் ேைண்புக விரைந்து இங்கு
வந்தான்; உற்றுகடய பபருவரமும் - இந்த வீடணன் யபற்றுள்ள நல்ல யபரிய
வைங்களும்; உகந்துகடய தண்ணளியும் - இவன் விரும்பி அரடந்துள்ள
கருரணப்பண்பும்; உணர்வும் றநாக்கின் -இவனுரடய ஞாை உணர்ரவயும்
ஆைாய்ந்தால்; வாள் அரக்கன் அன்றிறய தவத்தின் வாய்த்தார் - வாட்கபாரில் வல்ல
அைக்கர் குலத்தவைாை இந்த வீடணரைக் காட்டிலும் தவத்தில் சிறந்தவர் யாருண்டு?
ேற்று உகடயர் தாம் உளறரா - இத்தரகய நல்ல பண்புகள் வாய்த்தவர் கவறு எங்கும்
உளகைா?
 இைாவணன் வைம் பல யபற்றான். அவன் பிறந்த கபாகத உடன் பிறந்தது
வஞ்ேகம் என்பான். "பிறந்துரடய வஞ்ேகமும்" என்றான். வீடணன் உற்ற யபருவைம்
யதய்வ பக்தியும் அந்தணர், முனிவர் ஆகிகயாரிடம் அன்பும் என்பைவாம்.
அைக்கன் என்பதால் நம்முடன் கேர்த்துக் யகாள்ளக்கூடாது என்று கூறியவர்கரள
மறுத்துரைப்பவரைப் கபால, இவனுக்குள்ள நல்ல பண்புகள் கவறு யாருக்குண்டு
என்கிறான்.

6464. 'றதவர்க்கும், தா வர்க்கும், திகேமுகற

முதலாய றதவ றதவர்
மூவர்க்கும், முடிப்ப அரிய காரியத்கத
முற்றுவிப்பான் மூண்டு நின்றாய்;
ஆவத்தின் வந்து, 'அபயம்!" என்றாக
அயிர்த்து அகல விடுதிஆயின்,
கூவத்தின் சிறு பு கலக் கடல் அயிர்த்தது
ஒவ்வாறதா?-பகாற்ற றவந்றத!

பகாற்ற றவந்றத - யவற்றிரய உரடய கவந்தகை! றதவர்க்கும் தா வர்க்கும் -

கதவர்களுக்கும், அசுைர்களுக்கும்; திகே முகற முதலாய றதவறதவர் மூவர்க்கும் -
பிைமன் முதலாை கதவர்களுக்யகல்லாம் கமலாை மும்மூர்த்திகளுக்கும்; முடிப்பரிய
காரியத்கத - யேய்து முடிக்க இயலாத யேயல்கரள எல்லாம்; முற்றுவிப்பான் மூண்டு
நின்றாய் - நிரறகவற்றி முடிப்பதற்கு நீ முரைந்து நின்றாய்; (அத்தரகய நீ)-;
ஆவத்தின் வந்து அபயம் என்றாக - தைக்கு ஆபத்து வந்த காலத்திகல 'அரடக்கலம்'
என்று வந்த வீடணரை; அயிர்த்து அகல விடுதி ஆயின் - ேந்கதகப்பட்டு ஏற்றுக்
யகாள்ளாது புறம் யேல்ல விடுவாயாைால்; கூவத்தின் சிறு பு கல கடல் அயிர்த்தது
ஒவ்வாறதா - கிணற்றிலுள்ள சிறிய அளவுள்ள தண்ணீரை, கடல் அயிர்த்ததற்கு
ஒப்பாகாகதா? ஆகும் என்பதாம்.
கதவர், அைக்கர், திரேமுகன் முதலாை மூவர் ஆகிய இவர்களாலும் யேய்ய
இயலாத யபரிய யேயல்கரள யயல்லாம் யேய்து நிரறகவற்ற நீ முரைந்து
நிற்கிறாகய இத்தரகய யபருரம உரடய நீ ஆபத்துக்காலத்தில் அரடக்கலம் எை
வந்தவரைக் ரகவிடலாமா என்பான் 'ஆவத்தில் அபயம் என்றவரை அயிர்த்து
அகல விடுதியாயின்' என்றான். கிணற்று நீரைக் கடல் ேந்கதகிப்பது கபான்றது, நீ
இவரைச் ேந்கதகிப்பதாகும் என்றான். ஆவத்து-ஆபத்து.

6465. ' "பககப் புலத்றதார் துகண அல்லர்" என்று

இவக ப்
பற்றறாறேல், அறிஞர் பார்க்கின்,
நககப் புலத்ததாம் அன்றற; நல் தாயம்
உளது ஆய பற்றால் மிக்க
 தககப் புலத்றதார் தந்கதயர்கள், தம்பியர்கள்,
தகேயர், இவர்தாறே அன்றறா,
மிககப் புலத்து விகளகின்றது ஒரு பபாருகளக்
காதலிக்கின், விளிஞர் ஆவர்?

பககப்புலத்றதார் துகண அல்லர் - பரகவர்கரளச் கேர்ந்த இவர்கள் நமக்குத்

துரண ஆகமாட்டார்கள்; என்று இவக ப் பற்றாறேல் - என்யறண்ணி, இந்த
வீடணரை நாம் ஏற்றுக்யகாள்ள வில்ரல என்றால்; அறிஞர் பார்க்கில் - கற்றறிந்த
அறிஞர்கள் பார்த்தார் என்றால்; நககப்புலத்தது ஆம் அன்றற - அவர்களது சிரிப்புக்கு
இடமாகுமல்லவா? நல்தாயம் உளதாய பற்றால் - நல்ல தாயத்தவர்களாக உள்ள
பற்றிைால்; மிக்க தககப்புலத்றதார் - மிகுந்த அன்பு மிக்க தகுதி உரடயவர்களாை;
தந்கதயர்கள் தம்பியர்கள் தகேயர் - தந்ரத, தம்பி, தரமயைாகிய; இவர்தாறே
அன்றறா - இவர்கள் தாகம; மிககப்புலத்து விகளகின்ற ஒருபபாருகள -
கமம்பாட்டுக்குரியதாய் விரளந்துள்ள ஒரு யபாருரள; காதலிக்கின் விளிஞர் ஆவார் -
விரும்புவார்களாயின் பரகவர் ஆவார்கள்.
விளிஞர்-பரகவர். தாயபாகம் பற்றிய ேச்ேைவுகளால் தாயத்தார் பரகவைாவார்;
வீடணரைப் கபான்றவர்கள் ரகவிடத்தக்கவைல்லர் என்பது கருத்து.

6466. 'ஆதலால், "இவன் வரவு நல் வரறவ"

எ உணர்ந்றதன், அடிறயன்; உன்தன்
றவத நூல் எ த் தககய திருவுளத்தின்
குறிப்பு அறிறயன்' என்று விட்டான்-
காதல் நான்முக ாலும் கணிப்ப அரிய
ககல அக த்தும் கதிறரான் முன் பேன்று
ஓதி ான், ஓத நீர் கடந்து, பகக கடந்து,
உலகக உய்யக் பகாண்டான்.

காதல் நான்முக ாலும் கணிப்பரிய - கரலகளில் விருப்பம் மிக்க பிைமைாலும்

இவ்வளவிையதன்று கணிக்க இயலாத; ககல அக த்தும் - எல்லாக்கரலகரளயும்;
கதிறரான் முன் பேன்று ஓதி ான் - சூரியனுக்கு முன் யேன்று அவனிடம் கற்றுத்
கதர்ந்தவனும்; ஓத நீர்கடந்து - குளிர்ந்த நீர் நிரறந்த கடரலத்தாண்டி; பகக
கடந்து - பரகவர்களாகிய இலங்ரக அைக்கரை யவன்று; உலகக
உய்யக்பகாண்டான் - இவ்வுலகத்ரத உய்யுமாறு யேய்தவனுமாை அனுமன்
(இைாமரை கநாக்கி); ஆதலால் இவன் வரவு நல்வரறவ எ உணர்ந்றதன்
அடிறயன் - ஆதலிைால் இந்த வீடணைது வருரக நன்ரமயாை வருரககய எை நான்
உணர்ந்கதன்; றவத நூல் எ த் தககய - கவத நூல் என்று யோல்லத்தகுந்த; உன்றன்
திருஉளத்தின் குறிப்பு அறிறயன் -; உைது திருவுள்ளக் கருத்ரத நான் அறிகயன்; என்று
விட்டான் - என்று கூறி முடித்தான்.
இைாமன் திருவுள்ளத்தில் கவதக்கருத்துக்கள் நன்கு பதிந்திருந்ததால் 'கவத
நூல் எைத்தரகய திருவுள்ளம்' என்றான். நான் இவன் வைவு நல்வைகவ எை
உணர்ந்கதன். உைது திருவுள்ளம் என்ை நிரைக்கின்றகதா அரத அறிகயன் என்பான்.
"திருவுள்ளத்தின் கருத்தறிகயன்" என்றான். ஓடுகின்ற கதிைவனுக்கு முன்ைால் முகம்
காட்டிப் பின்புறமாக ஓடிக்யகாண்கட கதிைவனிடம் எல்லாக் கரலகரளயும் கற்றவன்
அனுமன்.

அனுமன் கூறியது ககட்டு உவந்த இைாமபிைான் கூற்று

அறுசீர் விருத்தம் (றவறுவகக)

6467. ோருதி அமுத வார்த்கத பேவி ேடுத்து, இனிது

ோந்தி,
'றபர் அறிவாள! நன்று நன்று' எ ப் பிறகர
றநாக்கி, 'சீரிது; றேல் இம் ோற்றம் பதளிவுறத் றதர்மின்'
என் ா,
ஆரியன் உகரப்பதா ான்; அக வரும் அதக க்
றகட்டார்.

ோருதி அமுத வார்த்கத பேவி ேடுத்து - அனுமன் கூறிய அமுதம் கபான்ற

வார்த்ரதகரள இைாமபிைான் காதாைக் ககட்டு; இனிது ோந்தி - (இனிய
அமுதருந்தியது கபால) மைத்தால் அனுபவித்து; கபைறிவாள! நன்று நன்று எ -
கபைறிவுரடயவகை நல்லது நல்லது என்று; பிறகர றநாக்கி - மற்றவர்கரள எல்லாம்
பார்த்து; சீரிது - அனுமன் கூறியரவ சிறந்த கருத்துக்கள்; றேல் இம்ோற்றம்
பதளிவுறத் றதர்மின் - பின்ைால் இவன் கூறிய மாற்றத்ரத யதளிவாகத் யதரிந்து
யகாள்வீர்கள்; என் ா ஆரியன் உகரப்பதா ான் - என்று கமகலாைாகிய இைாமன்
கூறலாைான்; அக வரும் அதக க் றகட்டார் - எல்கலாரும் இைாமபிைான்
கூறியரதக் ககட்கலாயிைர்.
அனுமன் கூறிய யோற்கரள அமுதம் உண்பவரைப் கபால இனிது ககட்டு
மகிழ்ந்தான் என்பதால் 'மாருதி அமுத வார்த்ரத யேவிமடுத்து இனிது மாந்தி'
என்றார். மாந்தி-பருகி (குடித்து) அனுமன் கூறிய உரையால் அவைது கபைறிரவ
வியந்த ைாமபிைான் 'கபைறிவாள' எை அரழத்தான். ஆரியன்-கமகலாைாகிய
இைாமபிைான். இனிவரும் 15 பாடல்கள் இைாமபிைான் கூற்றாகும்.

6468. 'கருத்து உற றநாக்கிப் றபாந்த காலமும்நன்று;

காதல்
அருத்தியும் அரசின் றேற்றற; அறிவினுக்கு அவதி
இல்கல;
'பபருத்து உயர் தவத்தி ானும் பிகைப்பு இலன்"
என்னும் பபற்றி
 திருத்தியது ஆகும் அன்றற, நம்வயின் றேர்ந்த
பேய்கக?

கருத்து உற றநாக்கி - (வீடணன்) கருத்துடன் ஆய்ந்து பார்த்து; றபாந்த காலமும்

நன்று - இங்கு வந்த ேமயமும் நல்லகத; காதல் அருத்தியும் - அவன் யகாண்டிருக்கும்
யபரிய விருப்பமும்; அரசின் றேற்றற - இலங்ரக அைசின் கமலாை வீட்டைகே;
அறிவினுக்கு அவதி இல்கல - (அதற்ககற்றபடி) இவனுரடய அறிவுக்கு
எல்ரலகய இல்ரல; பபருத்து உயர்தவத்தி ானும் - யபரிய உயர்ந்த
தவஒழுக்கத்தாலும்; பிகைப்பு இலன் - குரறயுரடயவன் அல்லன்; என்னும் யபற்றி
- என்னும் தன்கே ; திருத்தியதாகுேன்றற நம் வயின் றேர்ந்த பேய்கக - நமது பக்கம்
கேர்ந்த யேய்ரக ஒன்கற விளக்குமல்லவா?

'காலகம கநாக்கினும் ஏலுகம' எை நீலன் கூறியரத (6465) மறுப்பவன் கபால்

'கபாந்த காலமும் நன்று' என்றது குறிப்பிடத்தக்கது. 'காதல் அருத்தியும்' அைசின்
கமற்கற என்பதற்கு இலங்ரக ஆட்சியின் மீகத என்றும் யபாருள் கூற இடமுண்டு.
எனினும் அது சிறப்புரடய கருத்தன்று. வீடணன் கபைறிவுக்கும், உயர்ந்த தவ
ஒழுக்கத்துக்கும், ஞாை உணர்வுக்கும் யவற்றைசு நாடியதாகக் யகாள்ளல்
யபாருந்தாது. 'திருத்தியதாகும்' என்பதற்கு வீடணன் அைக்கப்பிறப்பில் இருந்து
நீதியால் வந்த யநடுந்தரும யநறியிைைாகத் திருந்தியதாகவும் கூறுதல் யபாருந்தும்.

6469. 'ேற்று இனி உகரப்பது என்ற ா? ோருதி வடித்துச்

போன்
பபற்றிறய பபற்றி; அன் து அன்றுஎனின், பிறிது
ஒன்றானும்,
பவற்றிறய பபறுக, றதாற்க, வீக, வீயாது வாழ்க,
பற்றுதல் அன்றி உண்றடா, அகடக்கலம்
பகர்கின்றாக ?

ேற்று இனி உகரப்பபதன்ற - இனி கவறாக உரைப்பதற்கு என்ை உண்டு?

ோருதி வடித்துச் போன் பபற்றிறய பபற்றி - அனுமன் ஆைாய்ந்து கூறிய
ஆகலாேரைகய கமலாை ஆகலாேரை; அன் து அன்று எனில் - (வீடணரை ஏற்றுக்
யகாள்ளுதலாகிய அது அல்ல என்றால்; பிறிது ஒன்றானும் - அனுமன் யோன்ைது நாம்
யேய்யத்தகாததாயினும்; பவற்றிறய பபறுக - வீடணரை ஏற்றுக் யகாள்வதால்
யவற்றிகய உண்டாகட்டும்; றதாற்க வீக வீயாது வாழ்க - நாம் கதாற்கட்டும்
அழியட்டும் அழியாது வாழட்டும்; அகடக்கலம் பகர்கின்றாக - அபயம் என்று
வந்தவரை நாம் ஏற்றுக்யகாள்வரதத் தவிை கவகறதும் உள்ளகதா?
இல்ரலயயன்பதாம்.

அனுமன் கருத்தும் தைது கருத்தும் ஒன்கற என்பதால் கவறுதனியாக நான் கூற

கவண்டியதில்ரல என்பதால் "மற்று இனி உரைப்பது என்கைா" என்றான்.
 6470. ‘இன்று வந்தான் என்று உண்றடா? எந்கதகய
யாகய முன்க க்
பகான்று வந்தான் என்று உண்றடா? அகடக்கலம்
கூறுகின்றான்;
துன்றி வந்து அன்பு பேய்யும் துகணவனும் அவற ;
பின்க ப்
பின்றும் என்றாலும், நம்பால் புகழ் அன்றிப் பிறிது
உண்டாறோ?

அகடக்கலம் கூறுகின்றான் - நம்மிடம் அரடக்கலம் என்று கூறி வந்த இவன்;

இன்று வந்தான் என்றுண்றடா - இன்றுதான் வந்தான் என்று விலக்குதல்
உண்கடா; எந்கதகயயாகய முன்க க் பகான்று வந்தான் என்றுண்றடா - எைது
தந்ரதரயயும், தாரயயும் முன்பு யகான்றுவிட்டு வந்த ஒருவைாைாலும்
விலக்குவதுண்கடா; துன்றி வந்து அன்பு பேய்யும் துகணவனும் அவற - நம்ரம
யநருங்கி வந்து நமக்கு அன்பு யேய்கின்ற துரணவன் அவகை; பின்க ப் பின்றும்
என்றாலும் - பின்பு நம்மிடம் மாறுபடுவான் என்ற கபாதிலும்; நம்பால் புகழ்
அன்றி - இவரை ஏற்றுக்யகாள்ளும் நமக்கு புகழ்தாகை அல்லாது; பிறிது
உண்டாறோ - கவறு பழி உண்டாகுகமா?
நம்ரமச்ேைண் அரடய வந்த வீடணன் இதற்குமுன்பு நமக்குப்
பழக்கமில்லாதவைாய் இன்றுதான் வந்த புதியவன் என்றாலும் அதுகாைணமாக
இவரை விலக்குதல் கூடாது என்பான். "இன்று வந்தான் என்றுண்கடா" என்றான்.
இவன் நல்ல பண்பும், தவமும் இல்லாத, எைது தாய் தந்ரதயரைக்
யகான்றுவிட்டு வந்த யகாடியவன் என்றாலும் விலக்குதல் கூடாது என்பரத
"எந்ரதரய, யாரய முன்ைர் யகான்று வந்தான் என்றுண்கடா" என்றான். நம்ரமச்
கேைவந்த இவகை அன்பு யேய்யும் துரணவன். சிலகாலம் யேன்று நம்முடன்
மாறுபடுவாைாயினும் இவரைச் கேர்த்துக்யகாண்ட நமக்குப் புகழ்தாகை தவிை,
பழி எதுவும் வைாது என்பான். 'பின்ரைப் பின்றும் என்றாலும் நம்பால் புகழ்
அன்றிப் பிறிது உண்டாகமா" என்றான். புகழ் அல்லாதது பழிதாகை எைகவ பிறிது
என்றான்.

6471. 'பிறந்த நாள் பதாடங்கி, யாரும், துகல புக்க

பபரிறயான் பபற்றி
ேறந்த நாள் உண்றடா? என்க ச் ேரண் எ
வாழ்கின்றாக த்
துறந்த நாட்கு இன்று வந்து துன்னி ான்
சூழ்ச்சியாறல
இறந்த நாள் அன்றறா, என்றும் இருந்த நாள் ஆவது!'
என்றான்.
 பிறந்தநாள் பதாடங்கி - எவரும் தாம் பிறந்தநாள் முதலாக; துகல
புக்கபபரிறயான் பபற்றி - ஒரு புறாவுக்காகத் தாகை தைாசுக் ககாலில் யேன்றமர்ந்த
யபரிகயான் ஆகிய சிபிச் ேக்கைவர்த்தியின் யபருரமரய; யாரும் ேறந்த நாள் உண்றடா
- எவகைனும் மறந்த ஒரு நாளும் உள்ளகதா? இல்ரல அன்கறா? என்க ச்ேரண் எ
வாழ்கின்றாக - என்ரை அரடக்கலம் என்று கூறி வந்து வாழ இருக்கும் இந்த
வீடணன்; துறந்த நாட்கு - ஏற்றுக்யகாள்ளாது விலக்கிய நாரளவிட; இன்று வந்து
துன்னி ான் - இன்று இங்கு வந்து நம்ரம அரடந்த இவனுரடய; சூழ்ச்சியாறல
- வஞ்ேகச் யேயல்களால்; இறந்த நாள் அன்றறா - நான் இறக்க கநர்ந்தால் அவ்வாறு
இறந்த நாள் அல்லவா; என்றும் இருந்த நாள் ஆவது என்றான் - நான் என்றும் நிரல
யபற்றிருந்த நாள் ஆவது எை இைாமன் கூறிைான்.

துரலபுக்க யபரிகயான் - சிபிச்ேக்கைவர்த்தி. இன்று வந்து நம்ரமச் கேர்ந்த

இவனுரடய சூழ்ச்சியாகல நான் இறக்க கநர்ந்தால் அந்த நாகள
நிரலயபற்றிருக்கும் நாளாகும் என்பரத 'சூழ்ச்சியாகல இறந்த நான் அன்கறா
என்றும் இருந்த நாள்' என்றான். சிபிரய உலகம் மறந்த நாள் இல்ரல. அந்த மன்ைன்
வழிவந்த நான் அரடக்கலம் என்று வந்தவரை ஏற்றுக்யகாள்வது தாகை முரற
என்பது கருத்து.

6472. 'இகடந்தவர்க்கு, "அபயம், யாம்!" என்று

இரந்தவர்க்கு, எறி நீர்றவகல
ககடந்தவர்க்கு, ஆகி, ஆலம் உண்டவற்
கண்டிலீறரா?
உகடந்தவர்க்கு உதவான் ஆயின், உள்ளது ஒன்று
ஈயான் ஆயின்,
அகடந்தவர்க்கு அருளான் ஆயின், அறம் என்
ஆம்? ஆண்கே என் ஆம்?

இகடந்தவர்க்கு - (பாற்கடரலக் கரடந்த கபாது கதான்றிய நஞ்சுக்கு) அஞ்சி விலகி

வந்தவர்களும்; அபயம் யாம் என்று இரந்தவர்க்கு - நாங்கள் உைக்கு அரடக்கலம்
என்று யகஞ்சியவர்களும்; எறி நீர் றவகல ககடந்தவர்க்கு ஆகி - அரல எறியும்
பாற்கடரலக் கரடந்தவர்களும் ஆை கதவர்களுக்காக; ஆலம் உண்டவற்
கண்டிலீறரா - நஞ்ரேத்தான் உண்டு, அவர்கரளக்காத்த சிவபிைாரை நீங்கள்
கண்டதில்ரலயா? உகடந்தவர்க்கு உதவா ாயின் - கதால்வியால் சிரதந்து
யநாந்தவர்களுக்கு உதவவில்ரல என்றால்; உள்ளது ஒன்று ஈயா ாயின் - தன்னிடம்
உள்ள யபாருரளக் ககட்டுவந்தவர்களுக்குத் தைவில்ரல என்றால்; அகடந்தவர்க்கு
அருளா ாயின் - அரடக்கலம் என்று வந்தவர்களுக்குக் கருரணகாட்டி அருள்
யேய்யவில்ரல என்றால்; அறம் என் ாம் ஆண்கே என் ாம் - அறத்தால்
என்ைபலன்? ஆண்ரமயால் என்ை பயன்?

எறிநீர் கவரல - அரல யபாங்கும்கடல். ஆலம்-நஞ்சு. உரடந்தவர் -

பரகவருக்குத் கதாற்று வந்தவர்கள். வலிரமக்குரறவால் கதால்விரயத்
தழுவியவர்களுக்கும் உதவவில்ரல என்றாலும் வறுரமயால் நாடிவந்து
இைந்தவர்களுக்கு ஒரு யபாருள் தைவில்ரல என்றாலும், அரடக்கலம் என்று
வந்தவர்கரள ஏற்று அருளவில்ரல என்றாலும் அறத்தாலும் ஆண்ரமயாலும்
எந்தப் பயனுமில்ரல என்பரத 'அறம் என்ைாம்? ஆண்ரம என்ைாம்?" என்றான்.
அரடக்கலம் புகுந்த கதவர்கரளக்காக்க, நஞ்சிரை உண்ட சிவயபருமாரை
நீங்கள் அறியவில்ரலயா என்பான். "கண்டிலீகைா" என்றான். இரடதல் -
அஞ்சுதல். உரடதல் -கதாற்றல்.

6473. 'றபகடகயப் பிடித்து, தன்க ப் பிடிக்க வந்து

அகடந்த றபகத
றவடனுக்கு உதவி பேய்து, விறகிகட பவந் தீ மூட்டி,
பாடுறு பசிகய றநாக்கி, தன் உடல் பகாடுத்த
கபம் புள்
வீடு பபற்று உயர்ந்த வார்த்கத றவதத்தின் விழுமிது
அன்றறா?

றபகடகயப் பிடித்துத் தன்க ப் பிடிக்கவந்து அகடந்த றபகத றவடனுக்கு -

யபண்புறாரவப் பிடித்துக்யகாண்டு அதன் கஜாடியாை தன்ரையும்
பிடிக்கவந்திருந்த கபரதத்தன்ரமயுரடய கவடன் ஒருவனுக்கு; உதவி பேய்து -
குளிர்காலத்தில் குளிர் மாற்ற உதவியாக; விறகிகட பவந்தீ மூட்டி - விறகு யபாறுக்கி
வந்து யவப்பமாை தீரய மூட்டிக் குளிரைப்கபாக்கி; பாடுறு பசிகய றநாக்கி - அவைது
யபரும்பசிரயப் பார்த்து; தன் உடல் பகாடுத்த கபம்புள் - அந்தத்தீயில் வீழ்ந்து தைது
உடரலகய அவனுக்கு உணவாகக் யகாடுத்த ஒரு ஆண்புறா; வீடு பபற்றுயர்ந்த
வார்த்கத - பைமபதம் யபற்று உயர்ந்தது என்ற வார்த்ரத; றவதத்தின் விழுமிது
அன்றறா - கவதத்ரதவிட கமலாை யதான்றல்லவா?

6474. 'றபாதகம் ஒன்று, கன்றி இடங்கர் ோப் பபாருத

றபாரின்,
"ஆதிஅம் பரறே! யான் உன் அபயம்!" என்று
அகைத்த அந் நாள்,
றவதமும் முடிவு காணா பேய்ப்பபாருள் பவளி
வந்து எய்தி,
ோ துயர் துகடத்த வார்த்கத ேறப்பறரா,
ேறப்பிலாதார்?

றபாதகம் ஒன்று - (ககஜந்திைன் என்ற யபயர் யகாண்ட) யாரை ஒன்று; கன்றி

இடங்கர்ோப் பபாருத றபாரின் - தாமரைப்யபாய்ரகயில் சிைம் யகாண்ட முதரல
ஒன்று தைது காரலப் பற்றி இழுத்துச்யேய்த கபாரிகல தளர்ந்துகபாய்; ஆதியம்
பரறே யான் உன் அபயம் - ஆதிமூலமாயுள்ள பைம்யபாருகள நான் உைது
அரடக்கலம்; என்று அகைத்த அந்நாள் - என்று அரழத்த அந்த நாளிகல; றவதமும்
முடிவு காணா பேய்ப்பபாருள் - கவதங்களும் கதடி முடிவுகாண முடியாத
யமய்ப்யபாருளாகிய பைமன்; பவளிவந்பதய்தி - அந்த யாரைக்காக வடியவடுத்து
யவளிப்பட்டு அந்த யாரைரய அரடந்து; ோதுயர் துகடத்த வார்த்கத -
முதரலரயக் யகான்று யாரைக்குற்ற துன்பத்ரத மாற்றியருளிைார் என்ற
வார்த்ரதரய; ேறப்பிலாதார் ேறப்பறரா - மறதியில்லாத அடியார்கள் என்றும்
மறப்பார்ககளா? (மறக்கமாட்டார்கள்)

கபாதகம் - யாரை. இடங்கர்மா-முதரல. யமய்ப்யபாருகள யாரைக்கு

அரடக்கலம் தந்து காத்தார் என்னும் கபாது நம்ரம அரடந்த வீடணரை
ஏற்றுக்யகாள்ளுதல் நமது கடரம அல்லவா என்பது கருத்து.

6475. 'ேன்னுயிர் எல்லாம் தாற வருவித்து வளர்க்கும்

ோயன்,
தன் அ உலகம் எல்லாம் தருேமும் எகவயும்
தாற
என்னினும், அகடந்றதார்தம்கே ஏமுற இனிதின்
ஓம்பி,
பின்னும் வீடு அளிக்கும் என்றால், பிறிது ஒரு ோன்றும்
உண்றடா?

ேன்னுயிர் எல்லாம் - உலகத்தில் நிரலத்து வாழும் உயிர்கரள எல்லாம்;

வருவித்து வளர்க்கும் ோயன் - பரடத்து, வளர்க்கின்ற யபருமான்; தன் அ
உலகம் எல்லாம் - தன்ரை ஒத்த உலகத்ரத எல்லாம்; தருேமும் எகவயும் தாற
என்னினும் - அவ்வுலகத்துக்குத் தர்மமும் அவற்றின் பயனும் பிறவும் தாகை
என்றாலும்; அகடந்றதார் தம்கே - தன்ரைச் ேைண் அரடந்தவர்கரள எல்லாம்; ஏமுற
இனிதின் ஓம்பி - இன்பமுற இனிகத பாதுகாத்து; பின்னும் வீடளிக்கும் என்றால் -
மறுரமயில் வீட்டின்பத்ரதயும் தந்து காப்பான் என்றால்; பிறிது ஒரு ோன்றும்
உண்றடா - ேைணரடந்தவர்கரளக் காக்க கவண்டும் என்பதற்கு கவறு ோன்றும்
உள்ளகதா?

உயிர்கரளப் பரடக்கும் பிைமனுக்கும் அந்தர்யாமியாயிருந்து பரடத்தலும்

காத்தலும் யேய்பவன் திருமாகல என்பதால் "மன்னுயிர் எல்லாம் வருவித்து
வளர்க்கும் மாயன்" என்றார். உலகமும் உலகத்திலுள்ள தருமங்களும் அந்தத்
தருமங்களின் பயனும் எல்லாம் தாகையாக விளங்குபவன் பைமன் என்பதால் 'தன் அை
உலகயமல்லாம் தருமமும் எரவயும்தாகை" என்றார். 'ேைணமாகும் தன் தாள்
அரடந்கதார்க்யகலாம் மைணமாைால் ரவகுந்தம் யகாடுக்கும் பிைான்"
(நாலாயிைம்-3067) என்பது நம்மாழ்வார் அருளிச் யேயல்.
6476. 'நஞ்சிக மிடற்று கவத்த நகக ேழுவாளன்,
"நாளும்
தஞ்சு" எ , முன் ம், தாற தாகதபால் பகாடுத்து,
"ோதல்
அஞ்சிற ன்; அபயம்!" என்ற அந்தணற்கு ஆகி,
அந் நாள்,
பவஞ் சி க் கூற்கற ோற்றும் றேன்கேயின் றேன்கே
உண்றடா?

நஞ்சிக மிடற்று கவத்த - (அமுதம் கவண்டிப் பாற்கடரலக் கரடந்த

கதவர்கள் விஷம் எை அஞ்சி அரடக்கலமரடய) அந்த நஞ்சிைால் கதவர்கள்
நலியாதபடி உண்டு கண்டத்திகல நிறுத்தி ரவத்த; நகக ேழுவாளன் - ஒளியுரடய
மழுரவ ஆயுதமாகக் யகாண்ட சிவபிைான்; நாளும்தஞ்சு எ - வாழ்நாள் குரறவாக
(மார்க்கண்டனுக்கு); தாகதபால் பகாடுத்து - தந்ரதயாை மிருகண்டு முனிவருக்கு
வைம்தந்தும்; ோதல் அஞ்சி அபயம் என்ற - ோவுக்கு அஞ்சிகைன் நான் உைக்கு
அரடக்கலம் என்று ேைணரடந்த; அந்தணர்க்கு ஆகி - மரறயவைாை
மார்க்கண்டனுக்கு அருள்புரிய; அந்நாள் பவஞ்சி க் கூற்கற - அந்த நாளிகல
மார்க்கண்டைது உயிரைக் கவைவந்த யகாடிய சிைத்ரத உரடய எமரை; ோற்றும்
றேன்கேயின் - குரறத்துத் தந்த வாழ்நாரள என்றும் பதிைாறாக மாற்றிய
சிவயபருமானுரடய கமலாை பண்ரபவிட; றேன்கே உண்றடா - கமலாைது
கவகறதும் உண்கடா?

மிடறு-கழுத்து. நரக-ஒளி.

6477. ' "ேரண் எ க்கு யார்பகால்? என்று ோ கி

அழுது ோம்ப,
"அரண் உ க்கு ஆபவன்; வஞ்சி! அஞ்ேல்!" என்று
அருளின் எய்தி,
முரணுகடக் பகாடிறயான் பகால்ல,போய்அேர்
முடித்து, பதய்வ
ேரணம் என் தாகத பபற்றது என்வயின் வைக்கு
அன்று ஆறோ?

ேரண் எ க்கு யார் பகால் என்று - (இைாவணைால் கவர்ந்து

யேல்லப்பட்டகபாது) எைக்கு அரடக்கலமளித்துக் காப்பவர் யார் என்று கூறி;
ோ கி அழுது ோம்ப - சீதா பிைாட்டி அழுது கோர்ந்திருக்க; அரண் உ க்கு ஆறவன் -
நான் உைக்கு அைணாக நின்று காப்கபன்; வஞ்சி அஞ்ேல் என்று அருளின் எய்தி -
வஞ்சிக் யகாடி கபால்பவகள அஞ்ோகத என்று கருரண யகாண்டு வந்து;
முரணுகடக் பகாடிறயான் பகால்ல - முைண்பட்ட மைம் யகாண்ட
யகாடியவைாை இைாவணன் வாளால் யவட்டிக்யகால்ல; போய் அேர் முடித்து -
இைாவணனுடன் யநருங்கிய கபார் யேய்து முடித்து; பதய்வ ேரணம் என் தாகத
பபற்றது - யதய்வீக மைணத்ரத எைக்குத் தந்ரதயாை ேடாயு யபற்றது; என் வயின்
வைக்கன்றாறோ - எைக்கு மட்டும் முரறயற்றதாகுகமா? ஆகாது.

ேைண்-அரடக்கலம் (புகலிடம்). ோம்ப-கோர்வுற, அைண்- பாதுகாப்பு அஞ்ேல்-

அஞ்ோகத. யமாய் அமர்-யநருங்கிய கபார். ேடாயுரவப் யபரிய உரடயார் எை
ரவணவ உலகம் கபாற்றும். அந்தச் ேடாயு யபற்ற யதய்வமைணம் நான்
யபறுவது முரறயாகுவகத என்றான் ைாமபிைான். மாைகம கநரிலும்
ேைணரடந்கதாரைக் காப்பகத கபைறம் என்பது இைாமன் கருத்தாதல்
காண்கிகறாம்.

6478. 'உய்ய, 'நிற்கு அபயம்!" என்றான் உயிகரத் தன்

உயிரின் ஓம்பாக்
கய்யனும், ஒருவன் பேய்த உதவியில் கருத்திலானும்,
ேய் அற, பநறியின் றநாக்கி, ோ ேகற பநறியில்
நின்ற
பேய்யிக ப் பபாய் என்றானும், மீள்கிலா நரகில்
வீழ்வார்.

உய்யநிற்கு அபயம் என்றான் - நான் உய்யுமாறு உன்ரைச் ேைண்புகுந்கதன் என்று

வந்த ஒருவனுரடய; உயிகரத் தன் உயிரின் ஓம்பாக்கய்யனும் - உயிரிரைத்
தன்னுயிைாகக் கருதிப் கபணிக்காப்பாற்றாத கீழ்மகனும்; ஒருவன் பேய்த உதவியில்
கருத்திலானும் - ஒருவன் யேய்த உதவியில் கருத்தில்லாது மறந்தவனும்; ேய்அற
பநறியின் றநாக்கி - குற்றம் நீங்க, அறயநறிரய அறிந்து; ோேகற பநறியில் நின்ற -
சிறந்த கவத யநறிப்படி நின்யறாழுகும்; பேய்யிக ப் பபாய் என்பானும் - உண்ரம
யநறிரயப் யபாய் என்று கூறுபவனும்; மீள்கிலா நரகில் வீழ்வார் - மீண்டு வைமுடியாத
யகாடிய நைகத்திகல வீழ்ந்து துன்புறுவார்.

மய்-ரம, குற்றம். ரம, ரகயன் என்பை எதுரக கநாக்கி மய், கய்யன் எை வந்தது.
மீள்கிலா - மீளமுடியாத உலகத்தார் உண்யடன்பதில் யலன்பான்... அலரகயா
ரவக்கப்படும்" என்ற குறள் (850) ஒப்பு கநாக்கத்தக்கது.

6479. 'சீகதகயக் குறித்தறதறயா, "றதவகரத் தீகே பேய்த

றபகதகயக் பகால்றவன்" என்று றபணிய விரதப்
பபற்றி?
றவதியர், "அபயம்!" என்றார்க்கு, அன்று, நான்
 விரித்துச் போன்
காகதகயக் குறித்து நின்ற அவ் உகர கடக்கல்
ஆறோ? றதவகரத் தீகே பேய்த றபகதகய - கதவர்கரளத் துன்புறுத்திய
அறிவில்லாத இைாவணரை; பகால்றவன் என்று றபணிய விரதப் பபற்றி -
யகால்லுகவன் என்று நாகை விரும்பி ஏற்றுக்யகாண்ட இந்த விைதத்தின் தன்ரம;
சீகதகயக் குறித்தறதறயா - சீரதரய மீட்டு வருதரலமட்டும்
குறித்தயதான்கறா? அல்ல; றவதியர் அபயம் என்றார்க்கு - அந்தணர்கள் என்ரை
அரடந்து அரடக்கலம் என்றவர்களுக்கு; அன்று நான் விரித்துச் போன் - அவர்கள்
ேைணரடந்த கபாது நான் விவரித்துக் கூறிய; காகதகயக் குறித்து நின்ற - யேய்திரயப்
பற்றி நின்ற; அவ்வுகர கடக்கலாறோ - (அஞ்ேல் என்று கூறிய) அந்தச் யோல்ரல நான்
மீறலாகமா?

"அவதரித்துச் யேய்த ஆரணத்யதாழில்கயளல்லாம் ஆசிைத விகைாதிகரள

அழிப்பதற்கக" என்ற ரவணவச் ோன்கறார் உரை நிரையத்தக்கது. காரத - காதா
(பாடல்) இங்கு யேய்திரயக் குறித்தது.

6480. 'காரியம் ஆக! அன்றற ஆகுக! கருகணறயார்க்குச்

சீரிய தன்கே றநாக்கின், இதனின்றேல் சிறந்தது
உண்றடா?
பூரியறரனும் தம்கேப் புகல் புகுந்றதார்க்குப் பபான்றா
ஆர் உயிர் பகாடுத்துக் காத்தார், எண் இலா அரேர்
அம்ோ!

காரியம் ஆக அன்றற ஆகுக - நாம் எடுத்த காரியம் முற்றுப் யபறட்டும்;

அல்லது முடியாமல் கபாகட்டும்; கருகணறயார்க்குச் சீரிய தன்கே றநாக்கின் -
கருரணயாளர்க்குரிய சிறந்த தன்ரமரய ஆைாய்ந்தால்; இதனின் றேல்
சிறந்ததுண்றடா - அரடக்கலம் என்று வந்தவரை ஆதரித்துக் காக்கும் இரதவிட
கமலாையதான்றுண்கடா? பூரியறரனும் தம்கேப் புகல் புகுந்றதார்க்கு - கீழ்
மக்களாயினும் தங்கரளச் ேைணரடந்தவர்களுக்கு; பபான்றா ஆருயிர் பகாடுத்துக்
காத்தார் - அழியாத தங்களது ஆருயிரைத் தந்தும் காத்தவர்கள்; எண்ணிலா அரேர்
அம்ோ - எண்ணிலடங்காத மன்ைர்கள் (இவ்வுலகிலுண்டு).

காரியம்-கமற்யகாண்ட யேயங். ஆக - ஆகட்டும் அன்கற ஆகுக-ஆகாமல்

கபாகட்டும் சீரியதன்ரம-சிறந்தபண்பு. பூரியர்- கீழ்மக்கள்.

6481. 'ஆதலான், "அபயம்!" என்ற பபாழுதத்றத, அபய

தா ம்
ஈதறல கடப்பாடு என்பது; இயம்பினீர், என்பால்
கவத்த
காதலான்; இனி றவறு எண்ணக் கடவது என்?
 கதிறரான் கேந்த!
றகாது இலாதவக நீறய என்வயின் பகாணர்தி'
என்றான்.

ஆதலான் 'அபயம்' என்ற பபாழுதத்றத - (இந்த வீடணன் அரடக்கலம் என்று

வந்திருக்கிறான் அவரை ஏற்றுக்யகாள்ள கமகல கூறிய காைணங்கள் ோலும்)
ஆதலால் இவன் அபயம் என்று வந்த அந்தச் ேமயத்திகலகய; அபயதா ம் ஈதறல
கடப்பாடு என்பது - அபயதாைம் தருவகத நமக்கரிய கடரம என்பரத; என்பால்
கவத்தகாதலால் இயம்பினீர் - என்பாலுள்ள அன்பால் கூடாயதன்று யோன்னீர்கள்;
இனி றவறு என் கடவது என் - இனி இதற்கு மாறாக எண்ணுதற்கு கவறு என்ை
இருக்கிறது; கதிறரான் கேந்த - சூரிய குமாைைாை சுக்கிரீவகை! றகாதிலாதவக -
குற்றயமான்றுமில்லாத இந்த வீடணரை; நீறய என்வயின் பகாணர்தி என்றான் -
நீகய யேன்று என்னிடம் அரழத்துக்யகாண்டு வருக என்றான்.
யபாழுதத்து - யபாழுதிகல. அபயதாைம்-அரடக்கலமாகிய தாைம். கடப்பாடு-
கடரம. இயம்பினீர்-யோன்னீர்கள். கதிகைான்- சூரியன். ககாதிலாதவன் -
குற்றமில்லாதவன். அரடக்கலம் யகாடுத்தற்குரிய காைணங்கரளப் பலவாறு
விரித்துக் கூறிய இைாமபிைான் 'ஆதலால்' என்றது அந்தக்காைணங்களால் என்ற
யபாருள்தந்து நின்றது. 'அபயம்' என்று வந்தவரை அப்யபாழுகத ஏற்றுயகாள்வது
அறம். இனி எண்ணுதற்கு எதுவுமில்ரல நீகய யேன்று அரழத்துவருக எைச்
சுக்கிரீவனுக்குக் கூறிைான். இைாமபிைான். அவர்கள் முன்பு மறுத்துக்கூறியதும்
கூட, இைாமபிைானுக்கு இவைால் துன்பம் கநருகமா எை யபருமானிடம் யகாண்ட
அன்பிைால்தான் என்பதால் "என்பால் ரவத்த காதலால் இயம்பினீர்" என்றான்.

சுக்கிரீவன் வீடணரை அரழத்துவைச் யேல்லுதல்

6482. ஐயுறவு எல்லாம் தீரும் அளகவயாய் அகேந்தது
அன்றற;
பதய்வ நாயக து உள்ளம் றதறிய அகடறவ றதறி. ககபுகற்கு
அகேவது ஆ ான், 'கடிதினின்
பகாணர்வல்' என் ா,
பேய்யினுக்கு உகறயுள் ஆ ஒருவன்பால்
விகரவின் பேன்றான்.

ஐயுறவு எல்லாம் தீரும் அளகவயாய் - (சுக்கிரீவன்) மைதியலண்ணிய

ஐயயமல்லாம் தீர்ந்து ஒளியத்தக்க பிைமாணமாக; அகேந்தது அன்றற -
அரமந்தயதான்றாக; பதய்வநாயக துள்ளம் - யதய்வங்களுக்யகல்லாம் நாயகைாகிய
இைாமபிைானுரடய உள்ளம்; றதறிய அகடறவ றதறி - யதளிந்த முரறகய
நானும்யதளிவு யபற்று; ககபுகற்கு அகேவதா ான் - வீடணன் நம்பக்கம் கேருதற்கு
உடன்படுவாைாைான்; கடிதினில் பகாணர்வல் என் ா - விரைவில் அவரை இங்கு
அரழத்து வருகவன் என்று; பேய்யினுக்கு உகறயுளா ஒருவன் பால் விகரவில்
பேன்றான் - உண்ரமக்கு உரறவிடமாை ஒப்பற்றவைாகிய வீடணனிடம்
விரைந்து யேன்றான்.
அளரவ - பிைமாணம். அரடவு - முரறரம. அரமவது- உடன்படுவது.
இலங்ரகயில் யமய்தங்குவதற்கு புகலிடமளித்தவன் வீடணன் என்பதால்
"யமய்யினுக்கு உரறயுள்" என்றார்.

சுக்கிரீவன் வருரகரய அறிந்து வீடணன் எதிர் யேல்லுதல்

6483. வருகின்ற கவியின் றவந்கத, ேயிந்தனுக்கு இகளய
வள்ளல்,
' "தருக!" என்றான்; அத ால், உன்க எதிர்
பகாளற்கு அருக்கன் தந்த,
இரு குன்றம் அக ய றதாளான் எய்தி ன்'
என் றலாடும்,
திரிகின்ற உள்ளத்தானும், அகம் ேலர்ந்து, அவன்
முன் பேன்றான்.

வருகின்ற கவியின் றவந்கத - (வீடணரை அரழத்துச் யேல்ல) வருகின்ற வாைை

கவந்தைாை சுக்கிரீவன்; ேயிந்தனுக்கு இகளய வள்ளல் - மயிந்தனுக்குத் தம்பியாை
துமிந்தன்; 'தருக' என்றான் - (வீடணனிடம்) உன்ரை அரழத்து வருமாறு
இைாமபிைான் கூறிைான்; அத ால் உன்க எதிர் பகாளற்கு - அதைால் உன்ரைச்
ேந்திப்பதற்கு; அருக்கன் தந்த - சூரியன் புத்திைைாக தந்த; இருகுன்றம் அக ய
றதாளான் - இைண்டு மரலகரள ஒத்த கதாள்கரள உரடயவைாை சுக்கிரீவன்;
எய்தி ன் என் றலாடும் - இங்கு வந்தான் என்றவுடன்; திரிகின்ற உள்ளத்தானும் -
இைாமபிைான் ஏற்றுக்யகாள்வாகைா மாட்டாகைா எை நிரைத்து அரலயும்
மைத்திைைாை வீடணன்; அவன் முன் பேன்றான் - சுக்கிரீவனுக்கு முன்பு யேன்றான்.

கவியின் கவந்து-சுக்கிரீவன். தருகஎன்றான்-தருயகன்றான் எை நின்றது. இைாமன்

தன்ரை ஏற்றுயகாள்வாகைா? மாட்டாகைா என்ற ஐயத்தால் ஒரு நிரலயில் நில்லாது
அரலந்த மைத்ரத "திரிகின்ற உள்ளம்" என்றார், துமிந்தன் 'தருயகன்றான்' என்று
யோல்லக் ககட்டதும் வீடணன் மைம் மகிழ்ந்தது என்பதரை " அகம் மலர்ந்து"
என்றார்.

சுக்கிரீவனும் வீடணனும் தழுவிக் யகாள்ளுதல்

6484. பதால் அருங் காலம் எல்லாம் பைகினும், தூயர்
அல்லார்
 புல்லலர்; உள்ளம் தூயார் பபாருந்துவர், எதிர்ந்த
ஞான்றற;
ஒல்கல வந்து உணர்வும் ஒன்ற, இருவரும், ஒரு
நாள் உற்ற
எல்லியும் பகலும் றபால, தழுவி ர், எழுவின்
றதாளார்.

பதால்அருங் காலபேல்லாம் பைகினும் - நீண்ட யநடுங்காலம் யநருங்கிப்

பழகி வந்தாலும்; தூயர் அல்லார் புல்லர் - மைத்தூய்ரமயில்லாதவர்கள்
ஒன்றுபடமாட்டார்; உள்ளம் தூயார் எதிர்ந்த ஞான்றற பபாருந்துவர் - தூயமைம்
யகாண்ட கமகலார் ேந்தித்த அப்கபாகத ஒன்றிவிடுவர்; ஒல்கல வந்து உணர்வும்
ஒன்ற - விரைந்து வந்து, ஒத்த உணர்வுடன் ேந்தித்த; இருவரும் - சுக்கிரீவன், வீடணன்
ஆகிய இருவரும்; ஒருநாள் உற்ற எல்லியும் பகலும் றபால - ஒருநாளில் யபாருந்திய
இைவும் பகலும் கபால; எழுவின் றதாளார் தழுவி ர் - தூண் கபான்ற கதாளிைைாகிய
அவர்கள் ஒருவரை ஒருவர் தழுவிக்யகாண்டைர். யதால்யபருங்காலம் -
பழரமயாை நீண்ட காலம். "நூறாண்டு பழகினும் மூர்க்கர்ககண்ரம நீர்யகாள்
பாசிகபால் கவர்யகாள்ளாகத" ஒருநாள் பழகினும் யபரிகயார் ககண்ரம இருநிலம்
பிளக்ககவர் வீழ்க்கும்கம" என்றது இங்கு நிரைவு கூறத்தக்கது. எல்லி-இைவு. எழு-
தூண். வீடணன் கருரம நிறம் (இைவு); சுக்கிரீவன் யவண்ரம நிறம் (பகல்). எைகவ,
"இருவரும் ஒருநாள் உற்ற எல்லியும் பகலும் கபாலத் தழுவிைர்" என்பது
யபாருந்துவதாயிற்று, யபாதுப்யபாருள் கூறி, சிறப்புப்யபாருரள விளக்குவதால்
இது கவற்றுப் யபாருள்ரவப்பணி ஆயிற்று. "தூயைல்லார் புல்லலர் உள்ளம் தூயார்
யபாருந்துவர்" என்பது யபாதுப்யபாருள். "சுக்கிரீவனும் வீடணனும் தழுவிைர்"
என்பது சிறப்புப் யபாருள்.

வீடணனுக்கு இைாமன் அரடக்கலம் தந்தரதச் சுக்கிரீவன்

யதரிவித்தல்
6485. தழுவி ர் நின்ற காகல, 'தாேகரக்கண்ணன் தங்கள்
முழு முதல் குலத்திற்கு ஏற்ற முகறகேயால் உவகக
மூள,
வழுவல் இல் அபயம் உன்பால் வைங்கி ன்; அவன்
பபாற் பாதம்
பதாழுதியால், விகரவின்' என்று கதிரவன் சிறுவன்
போன் ான்.

தழுவி ர் நின்ற காகல - சுக்கிரீவனும் வீடணனும் ஒருவரை ஒருவர்

தழுவிக்யகாண்டு நின்றகபாது; தாேகரக் கண்ணன் - தாமரை மலர் கபான்ற
கண்கரள உரடய ைாமபிைான்; தங்கள் முழு முதல் குலத்துக்கு - தமது சிறந்த
முதன்ரம வாய்ந்த சூரிய குலத்தின் இயல்புக்கு; ஏற்ற முகறகேயால் - யபாருந்திய
முரறப்படி; உவகக மூள - மைத்திகல மகிழ்ச்சி யபாங்க; உன்பால் வழுவல் இல்
அபயம் வைங்கி ன் - உைக்குக் குரறயிலாத அபயத்ரத வழங்கிைான் எைகவ;
அவன் பபாற்பாதம் - அப்யபருமாைது யபான்ைடிகரள; விகரவின் பதாழுதியால் -
விரைந்து வணங்குவாயாக; என்று கதிரவன் சிறுவன் போன் ான் - என்று
வீடணரை கநாக்கி சூரியன் மகைாை சுக்கிரீவன் கூறிைான்.

அரடக்கலம் எை வந்தவரை ஏற்றருள் புரிதல் சூரிய குலத்கதாருக்குரிய

பண்பாதலின் "குலத்துக்ககற்ற முரறரமயால்" என்றான். குலத்துக்ககற்ப
வழங்கிைான் எனினும் தான் விரும்பி வழங்கிைாைா என்பதற்கு விரடயாக "உவரக
மூள வழங்கிைன்" என்றான். இந்த அபயம் எக்குரறயும் இல்லாதது என்பான்,
வழுவல் இல் அபயம் (என்றும் மாறாதது) என்றான். யபறுதற்கரிய கபற்றிரை
விரைந்து யபறுக என்பான் 'விரைவின் யதாழுதி" என்றான்.

வீடணன் யகாண்ட மகிழ்ச்சி

6486. சிங்க ஏறு அக யான் போன் வாேகம் பேவி
புகாமுன்,
கங்குலின் நிறத்தி ான்தன் கண் ேகைத் தாகர
கான்ற:
அங்கமும் ே ம்அது என் க் குளிர்ந்தது; அவ்
அகத்கத மிக்குப்
பபாங்கிய உவகக என் ப் பபாடித்த , உறராேப்
புள்ளி.

சிங்க ஏறு அக யான் - ஆண் சிங்கத்ரதப் கபான்றவைாை சுக்கிரீவன்;

போன் வாேகம் - கூறிய யோற்கள்; பேவிப்படாமுன் - தைது காதுகளில் வீழ்வதற்கு
முன்கப; கங்குலின் நிறத்தி ான் தன் - இைவு இருள் கபான்ற நிறம் உரடய
வீடணைது; கண் ேகைத்தாகர கான்ற - கண்கள் மரழத்தாரையயாத்த நீரைப்
யபாழிந்தை; அங்கமும் ே ேபதன் க் குளிர்ந்தது - அவைது உடல் முழுதும்
மைம்கபாலக் குளிர்ந்தது; அவ்வகத்கத மிக்குப் பபாங்கிய உவகக என் - அந்த
மைத்தில் நிரறந்து யபாங்கிய மகிழ்ச்சிரயப் கபால; உறராேப்புள்ளி
பபாடித்த - மயிர்க்கூச்யேறிந்தை.

மகிழ்ச்சியால் மைம் குளிர்ந்தது கபால உடலும் குளிர்ந்தது என்பதும் உள்ளத்கத

எழுந்த உவரகரய உகைாம புளகாங்கிதத்தால் உடல் யவளிப்படுத்தியது என்பதும்
தண்ணீர் வழிந்தது என்பதும் உவரக யமய்ப்பாடுகளாம்.

6487. ' "பஞ்சு" எ ச் சிவக்கும் பேன் கால் றதவிகயப்

 பிரித்த பாவி
வஞ்ேனுக்கு இகளய என்க , "வருக!" என்று
அருள் பேய்தாற ா?
தஞ்சு எ க் கருதி ாற ா? தாழ் ேகடக் கடவுள்
உண்ட
நஞ்சு எ ச் சிறந்றதன் அன்றறா, நாயகன் அருளின்
நாறயன்? பஞ்சு எ ச் சிவக்கும் - கதாழியர் யேம்பஞ்சு ஊட்ட கவணும்
என்று யோன்ைவுடன் யபாறாமல் சிவக்கின்ற; பேன்கால் றதவிகய - யமன்ரமயாை
பாதங்கரள உரடய சீதாகதவிரய; பிரித்த பாவி வஞ்ேனுக்கு -
இைாமபிைானிடமிருந்து பிரியச் யேய்த பாவியும், வஞ்ேகனுமாை இைாவணனுக்கு;
இகளய என்க - இரளய தம்பியாகிய என்ரை; வருக என்றுஅருள் பேய்தாற ா -
வருவாைாக எைக்கூறி அருள்புரிந்தாகைா; தஞ்சு எ க் கருதி ாற ா - என்ரையும்
அரடக்கலம் என்று கருதிைாகைா; நாயகன் அருளின் நாறயன் - அடியவைாகிய நான்
யபருமானுரடய திருவருளால்; தாழ்ேகடக் கடவுள் உண்ட - தாழ்ந்த ேரடரய
உரடய கடவுளாை சிவயபருமான் அன்று உண்ட; நஞ்சு எ ச் சிறந்றதன் அன்றறா -
நஞ்சு எவ்வாறு சிவன் உண்டதால் சிறந்ததாயிற்கறா அதுகபால நானும் சிறந்கதன்
அன்கறா.

சீதாபிைாட்டியின் யமன்ரமயாை பாதங்கரளச் சிறப்பித்து "பஞ்சு எை சிவக்கும்

யமன்கால்கதவி" என்றான். அனுக்கிைக கதவரத என்பதால் திருவடிரய
நிரைத்தான் கபாலும். இரணபிரியாத யதய்வீக தம்பதிகளாை இைாமரையும்,
சீரதரயயும் கேர்ந்து வாழ விடாதபடி பிரித்த பாவச் யேயலின் யகாடுரம கதான்ற
"பாவி வஞ்ேன்" என்றார். அருள் யேய்வாகைா தஞ்யேைக் கருதுவாகைா
என்யறல்லாம் திரிகின்ற உள்ளத்தைாகிய வீடணன் "உன்பால் அபயம் வழங்கிைன்"
எைக் ககட்டு மகிழ்ச்சி கதான்ற 'வருக என்று அருள் யேய்தாகைா தஞ்சு எைக்
கருதிைாகைா' எை வியந்துரைத்தான் என்க. நஞ்ோயினும் சிவபிைான் உண்டதால்,
நிரலயாை வாழ்வு யபற்றுச் சிறந்து விளங்குதல் கபால, அைக்கைாகிய நானும்
நாயகன் அருளால் சிறந்கதன் எை மகிழ்ந்து கூறிைான் என்க.

6488. 'ேருளுறு ே த்தி ான் என் வாய்போழி ேறுத்தான்;

வா த்து
உருளுறு றதரி ானும், இலங்ககமீது ஓடும் அன்றற?
பதருளுறு சிந்கத வந்த றதற்றம் ஈது ஆகின்,
பேய்யும்
அருள் இது ஆயின், பகட்றடன்! பிகைப்பறரா
அரக்கர் ஆற ார்?

ேருள் உறு ே த்தி ான் - காம மயக்கத்ரத உரடய மைத்திைைாை இைாவணன்; என்
வாய்போழி ேறுத்தான் - எைது வாய்யமாழிரய மறுத்துவிட்டான். வா த்து
உருள் உறு றதரி ானும் - வாைவீதியிகல ஒற்ரறயாழித் கதரை உரடயவைாகிய
சூரியனும்; இலங்கக மீது ஓடுேன்றற - இனி இலங்ரக மீது யேல்வாைல்லவா?
பதருள் உறு சிந்கத வந்த - இைாமபிைானுரடய யதளிந்த மைத்தில் இருந்து வந்த;
றதற்றம் ஈதாகின் - உறுதியாை எண்ணம் இதுவாைால்; பேய்யும் அருள் ஈதுவாயின் -
எைக்குச் யேய்யும் அருள் இதுவாைால்; அரக்கர ஆற ார் பிகைப்பறரா - அைக்கர்கள்
பிரழப்பார்களா? பகட்றடன் - நான் யகட்கடன்.

உருள் உறுகதர்-சூரியைது ஒற்ரற யாழித்கதர். யகட்கடன்- அைக்கைது கபைழிரவப்

புலப்படுத்தும் இைக்கக் குறிப்புச் யோல். சீதாபிைாட்டிரயத் தவறாை கநாக்கத்தால்,
வஞ்ேகமாகக் கவர்ந்து யேன்று சிரற ரவத்தரமயால் இைாவணரை "மருள்
உறுமைத்திைான்" என்றான். இைாவணைது ஆரணக்கு அஞ்சி, இதுவரை ஒதுங்கிச்
யேன்ற சூரியன் இனிகமல் இலங்ரகமீது கநைாகச் யேல்ல கநரும் என்பான்.
"உருளுறுகதரிைானும் இலங்ரக மீகதாடு மன்கற" என்றான். இைாமபிைானுரடய
யதளிந்த மைத்கத கதான்றிய உறுதியாை எண்ணம் எைக்குப் புகல் தந்து காப்பது
என்ற இதுவாைால் என்பான். "யதருள் உறு சிந்ரத வந்த கதற்றம் ஈதாயின்"
என்றான்.

6489. 'தீர்வு அரும் இன் ல் தம்கேச் பேய்யினும், பேய்ய

சிந்கதப்
றபர் அருளாளர் தம்தம் பேய்ககயின் பிகைப்பது
உண்றடா?-
கார் வகர நிறுவி, தன்க க் க ல் எைக் கலக்கக்
கண்டும்,
ஆர்கலி, அேரர் உய்ய, அமுது பண்டு அளித்தது
அன்றற?

பேய்ய சிந்கதப் றபரருளாளர் - யேம்ரமயாை மைத்ரதயுரடய, கமன்ரமயாை

அருளாளர்கள்; தீர்வு அரும் இன் ல் தம்கேச் பேய்யினும் - தமக்குத் தீைாத
இன்ைல்கரளப் பிறர் யேய்தாலும்; தம்தம் பேய்ககயின் பிகைப்பதுண்றடா -
தமக்கக உரிய நல்ல யேய்ரகயிலிருந்து மாறுபடுவார்ககளா; கார்வகர நிறுவி -
கருரமயாை யபரிய (மந்தை) மரலரய மத்தாக நாட்டி; தன்க க் க ல் எைக்
கலக்கக் கண்டும் - (பாற்கடல்) தன்ரை யநருப்பு எழும்படி கதவாசுைர்கள்
கலக்குவரதப் பார்த்தும்; ஆர்கலி அேரர் உய்ய -பாற்கடலாைது கதவர்கள் உய்யுமாறு;
அமுது பண்டு அளித்ததன்றற - கதவாமுதத்ரத முன்பு யகாடுத்ததல்லவா?

தீர்வரும்-தீர்க்கமுடியாத. கார்வரை-கரியமரல (மந்தைமரல). 'யேய்ய சிந்ரதப்

கபைருளாளர்' என்றது இைாமரைப் கபான்றவர்கரளச் சுட்டி நின்றது. தீர்த்தற்கரிய
துன்பத்ரதப் பிறர் யேய்தாலும் அருளாளர்கள் தங்கள் யேய்ரகயில் பிரழயார்.
இன்ைா யேய்தார்க்கும் இனியகவ யேய்வர் என்பதால் 'யேய்ரகயின்
பிரழப்பதுண்கடா' என்றான். பாற்கடல் வடவரைரய மத்தாக்கி, வாசுகிரய
நாணாக்கி கைல் எழக் கரடந்த கபாதும், கரடந்த கதவர்கள் உய்வு யபற
இைாவணன் தம்பி என்றாலும் அரடக்கலம் தந்து காக்க முன்வந்தான் எைப்
பாற்கடலுக்கு இைாமரை உவரமயாக்கிக் கூறிைாயைன்க. இது
எடுத்துக்காட்டுவரம.

6490. 'துறவியின் உறவு பூண்ட தூயவர் துகணவன்

என்க
உறவு உவந்து அருளி, மீளா அகடக்கலம்
உதவி ாற !
அற விக இகறயும் இல்லா, அறிவு இலா,
அரக்கன் என்னும்
பிறவியின் பபயர்ந்றதன்; பின்னும், நரகினின்
பிகைப்பதாற ன்.'

துறவியின் உறவுபூண்ட - துறவறத்ரதத் தமக்குரிய அறமாக ஏற்றுக்யகாண்ட;

தூயவர் துகணவன் - தூயமுனிவர்களின் துரணவைாை ைாமன்; என்க உறவு
உவந்தருளி - என்ரை உறவாக மிகவும் உவந்தருளி; மீளா அகடக்கலம் உதவி ாற -
எைக்கு மீளாத அரடக்கலத்ரதக் யகாடுத்துதவிைான்; அறவிக இகறயுமில்லா
- சிறிதும் அறச்யேயல்கரளச் யேய்யாத; அறிவு இலா - நல்லறிவும் இல்லாத;
அரக்கன் என்னும் பிறவியின் - அைக்கர் என்னும் பிறவியில் இருந்து; பபயர்ந்றதன் -
யபயர்ந்து, உயர் பிறவியைாகைன்; பின்னும் நரகினின் பிகைப்பதாற ன் -
கமலும் நைகத்ரத அரடவதிலிருந்தும் தப்பிவிட்கடன். துறவி-துறவு. துறவியின்
உறவு பூண்ட தூயவர் துரணவன்- இைாமபிைான் "மாமுனிவர்க்குறவாகி
வைத்திரடகய வாழும் ககா" (2325) என்று முன்னும் கூறுதல் காண்க. இைாமபிைான்
எைக்கு அரடக்கலம் தருதலால் அசுைப்பிறப்பிலிருந்து யபயர்ந்து அமைைாகைன்
என்பான். அைக்கன் என்னும் பிறவியின் யபயர்ந்கதன். என்றான். இைாமபிைாரைச்
ேைண்புகுந்த நான் நைகத்யதால்ரலயிலிருந்தும் தப்பியவைாகவன் என்பான்
'நைகினில் பிரழப்பதாகைன்' என்றான். குரறயும்-சிறிதும்.

இைாமனிடம் விரைவில் யேல்லுமாறு சுக்கிரீவன் கூறுதல்

6491. திருத்திய உணர்வு மிக்க பேங் கதிர்ச் பேல்வன்
பேம்ேல்,
'ஒருத்தகர நலனும் தீங்கும் றதரினும், உயிரின்
ஓம்பும்
கருத்தி ன் அன்றற, தன்க க் கைல்
அகடந்றதாகர; காணும்
அருத்தியன், அேலன்; தாைாது ஏகுதி, அறிஞ!'
 என்றான். திருத்திய உணர்வின் மிக்க - (இைாமபிைாைது யோற்களால்) திருந்திய
நல்லுணர்வு மிகுந்தவைாகிய; பேங்கதிர்ச் பேல்வன் பேம்ேல் - சிவந்த கிைணங்கரள
உரடய சூரிய குமாைைாகிய சுக்கிரீவன்; ஒருத்தகர நலனும் தீங்கும் றதரினும் -
(வீடணரை கநாக்கி) இைாமன் ஒருவரை நன்ரம, தீரமகரள ஆய்ந்தறியினும்;
தன்க க் கைல் அகடந்றதாகர உயிரின் ஓம்பும்கருத்தி ன் - தன்ரைச்ேைண்'
அரடந்கதாரை உயிரினும் சிறந்கதாைாகக் கருதிப் கபணும் கருத்துரடயவன்
அல்லவா? காணும் அருத்தியன் அேலன் - உன்ரைக்காணும் விருப்பம் உரடயவன்
அந்தக் குற்றமற்ற யபருமான் (ஆதலால்); அறிஞ ! தாைாது ஏகுதி என்றான் - அறிவு
மிக்கவகை! காலம் தாழ்த்தாது அவனிடம் யேல்வாயாக என்றான்.

முன்பு வீடணரை ஏற்றுக்யகாள்ளக்கூடாது என்று கூறியவன் சுக்கிரீவன்

இைாமபிைாைது நல்லுரை ககட்டுத் திருந்திய நல்லுணர்வுரடயவைாைான்
என்பதால் 'திருத்திய உணர்வின் மிக்க' என்றார். ஒருவர் யேய்யும் நன்ரம,
தீரமகள் ஆய்ந்தறியும் இயல்புரடய இைாமபிைான் தீரமகய
புரிபவைாைாலும் தன்ரைச் ேைணரடந்கதாரை உயிரினும் கமலாகக் கருதி
ஆதரிக்கும் பண்புரடயவன் என்பரத 'கழல் அரடந்கதாரை உயிரின் ஓம்பும்
கருத்திைன்' என்றார். உயிரின்-உயிரைவிட 'ஒழுக்கம் உயிரினும் ஓம்பப்படும்' என்ற
குறளில் (131) இப்யபாருள் வந்தது காண்க. அருத்தி- விருப்பம். தாழாது -
காலம்தாழ்த்தாமல்.

6492. போய் தவழ் கிரிகள் ேற்றும் பலவுடன் முடுகிச்

பேல்ல,
கே தவழ் கிரியும் றேருக் குன்றமும் வருவது என் ,
பேய் தவம் பயந்த வீரர், திரள் ேரம் ஏழும் தீய
எய்தவன் இருந்த சூைல், இருவரும் எய்தச் பேன்றார்.

போய் தவழ் கிரிகள் - வலிரம யபாருந்திய மரலகள்; ேற்றும் பலவுடன்

முடுகிச் பேல்ல - கவறுபலவும் தம்ரமப்பின் யதாடர்ந்து விரைந்து யேல்ல; கேதவழ்
கிரியும் - கமகங்கள் தங்கிய யபரியயதாரு மரலயும்;- றேருக்குன்றமும் -
யபான்னிறமாை கமருமரலயும்; வருவபதன் - கேர்ந்து வருவது கபால;
பேய்தவம் பயந்த வீரர் - தாங்கள் யேய்த தவத்தால் (இைாமரைச் ேைணரடயும்)
பயரைப் யபற்ற வீைர்களாை வீடணனும், சுக்கிரீவனும்; திரள் ேரம் ஏழும்
தீயஎய்தவன் - திைண்டு நின்ற மைாமைங்கள் ஏழும் தீய்ந்து கபாகும்படி
அம்யபய்தவைாை இைாமபிைான்; இருந்த சுைல் இருவரும் எய்தச் பேன்றார் - இருந்த
இடத்துக்கு அந்த இருவரும் விரைந்து யேன்றைர்.
யமாய் - வலிரம. தவழ் - யபாருந்திய. ரமதவழ்கிரி - வீடணனுக்குவரம.
கமருக்குன்றம்-சுக்கிரீவனுக்குவரம.

வீடணன் இைாமபிைான் திருவடிகளில் விழுந்து வணங்குதல்

6493. ோர்க்கடம் சூழ்ந்த கவப்பின் இகளயவன் ேருங்கு
காப்ப,
நாற் கடல் உடுத்த பாரின் நாயகன் புதல்வன், நாேப்
பாற்கடல் சுற்ற, விற் கக வட வகர பாங்கு நிற்ப,
கார்க் கடல் கேலம் பூத்தது எ ப் பபாலிவாக க்
கண்டான்.
ோர்க்கடம் சூழ்ந்த கவப்பின் - வாைைவீைர்கள் சூழ்ந்து நின்ற இடத்தில்; இகளயவன்
ேருங்கு காப்ப - இரளயவைாகிய இலக்குவன் பக்கத்திகல நின்று பாதுகாக்க;
நாற்கடல் உடுத்த பாரின் நாயகன் புதல்வன் - நான்கு கடல்களாலும் சூழப்பட்ட
உலகத்தின் மன்ைைாை தயைைது புதல்வைாகிய இைாமபிைான்; நாேப் பாற்கடல் சுற்ற
- புகழ்மிக்க பாற்கடல் தன்ரைச் சூழ்ந்திருக்க; விற்கக வடவகர பாங்கு நிற்ப
- வில்ரலத்தாங்கிய ரகரய உரடய கமருமரல பக்கத்திகல நிற்க; கார்க்கடல் கேலம்
பூத்தபத - கரிய நிறக்கடல் ஒன்று, தாமரை மலர்கள் கமகல மலர்திருந்தது கபால;
பபாலிவாக க் கண்டான் - யபாலிந்து விளங்கும் இைாமபிைாரை வீடணன்
பார்த்தான்.

மற்கடம்-வாைைம் இங்கு எதுரக கநாக்கி 'மார்க்கடம்' எை வந்தது. யவண்ரம

நிறம் வாய்ந்த வாைைங்கள் இைாமபிைாரைச் சூழ்ந்து நிற்பது பாற்கடல்
சூழ்ந்திருப்பரதப் கபான்றிருக்கிறது. வில்கலந்திக் காத்து நிற்கும்
யபான்கமனியைாை இலக்குவன் நிற்பது யபான்மரல நிற்பது கபாலத்
கதான்றுகிறது. கருரம நிறமாை கடல் ஒன்று. இரடயிரடகய தாமரை
மலர்ந்திருக்கக் காணப்படுவது கபால இைாமபிைான் இரடகய யபாலிந்து காட்சி தை
வீடணன் கண்டான் என்பது கருத்து. 'கண்ணும், திருவாயும் ரகயும் யேய்ய
கரியவரை' என்ற சிலப்பதிகாை வரியும், கைம், கண், ரக, கால் யேய்யாரை' என்ற
அஷ்டபிைபந்தப்பாட்டும் நிரைவு கூைத்தக்கது. இப்பாட்டு அழகாையதாரு
எழுத்கதாவியமாகப் யபாலிந்து விளங்குகிறது. நாமம்-புகழ்.

6494. அள்ளி மீது உலகக வீசும் அரிக் குலச் றேக

நாப்பண்,
பதள்ளு தண் திகரயிற்று ஆகி, பிறிது ஒரு திறனும்
ோரா
பவள்ளி பவண் கடலுள் றேல்நாள் விண்ணவர்
பதாழுது றவண்ட.
பள்ளி தீர்ந்து இருந்தான் என் ப் பபாலிதரு
பண்பி ாக ;

அள்ளி மீது உலகக வீசும் - உலகத்ரதகய ரககளால் அள்ளி எடுத்து கமகல

வீசும்படியாை ஆற்றரல உரடய; அரிகுலச் றேக நாப்பண் - வாைைச் கேரைக்கு
மத்தியிகல; பதள்ளு தண் திகரயிற்றாகி - யதளிந்த, குளிர்ந்த அரலகரள உரடயதாய்;
பிறிது ஒருதிறனும் ோரா - யவண்ரம நிறமன்றி கவறு எந்த நிறமும் கேைாத; பவள்ளி
பவண்கடலுள் - யவள்ளிரயப் கபால் ஒளிரும் யவண்ரமயாை பாற்கடலிகல;
றேல்நாள் விண்ணவர் பதாழுது றவண்ட - முன்யபாருநாள் கதவர்கள் எல்லாம்
யதாழுது கவண்டிக்யகாள்ள; பள்ளி தீர்ந்து எழுந்தான் என் - உறக்கம் நீங்கி
அவர்களுக்கு உதவுமாறு எழுந்திருந்த திருமாரலப் கபால; பபாலிதரு
பண்பி ாக - யபாலிந்து விளங்கும் தன்ரம உரடயவரை.

வாைைகேரையின் வலிரம கதான்ற 'அள்ளி மீது உலரக வீசும் அரிகுலச்

கேரை' என்றார். விபவத்திலும், வியூகத்ரதப் கபான்கற இருந்தான் என்பது கதான்ற
'விண்ணவர் யதாழுது கவண்டப் பள்ளி தீர்ந்து இருந்தான் என்ைப் யபாலிதரு
பண்பிைாரை" என்றார். 'விபவத்துக்கு நாற்றங்கால் கபாகல வியூகம்' என்பர்
ஆன்கறார். விபவம்: இைாம, கிருஷ்ண அவதாைங்கள். வியூகம்-பாற்கடலில் பள்ளி
யகாண்டநிரல.

6495. றகாணுதற்கு அகேந்த றகாலப் புருவம்றபால்

திகரயும் கூட,
பூணுதற்கு இனிய முத்தின் பபாலி ேணல் பரந்த
கவப்பில்.
காணுதற்கு இனிய நீள பவண்கேயில் கருகே
காட்டி.
வாணுதல் சீகத கண்ணின் ேணி எ
வயங்குவாக ;

றகாணுதற்கு அகேந்த - வரளவதற்கு உரியதாய்; றகாலப் புருவம் றபால் -

சீதாபிைாட்டியின் அழகிய புருவங்கரளப்கபால; திகரயும் கூட - கடல் அரலகளும்
யபாருந்த; பூணுதற்கு இனிய முத்தின் - அணிவதற்குரிய அழகிய முத்துக்கரளப்
கபால; பபாலி ேணல் பரந்த கவப்பில் - விளங்குகின்ற மணல் பைந்துள்ள
இடத்திகல; காணுதற்கினிய நீல பவண்கேயில் - பார்ப்பதற்கு இனிரமயுறக்
காணப்படும் நீளமாை யவண்ரமயின் மத்தியில்; கருகே காட்டி - கருரம நிறத்ரதக்
காட்டி; வாணுதல் சீகத - ஒளியபாருந்திய யநற்றிரய உரடய சீதாபிைாட்டியின்;
கண்ணின் ேணி எ - கண்ணின் கரு மணி கபால; வயங்குவாக -
விளங்குகின்றவரை.

ககாணுதல்-வரளதல். புருவத்துக்கு அரல உவரம. முத்துக்கு மணல் உவரம.

முத்துக்கள் யபாலிந்த மணல் என்றுமாம். பைந்த மணல் யவளி. கண்ணின் யவண்
விழிக்கு உவரம. இைாமபிைான் கண்ணின் கருமணிக்கு உவரம. சீதாபிைாட்டிக்கு
இைாமன் கண்மணி அரையான் என்பரதப் புலப்படுத்தும்.

6496. படர் ேகை சுேந்த காகலப் பருவ வான், அேரர்

றகாோன்
 அடர் சிகல துறந்தது என் , ஆரம் தீர்
ோர்பி ாக ;
கடர் ககட ேத்தின் பாம்பு கைற்றியது என் க்
காசின்
சுடர் ஒளி வலயம் தீர்ந்த சுந்தரத் றதாளி ாக ;

பருவ வான்படர் ேகை சுேந்த காகல - கார் காலத்து கமகம் படர்ந்த மரழ
நீரைச் சுமந்து வந்த கபாது; அேரர் றகாோன் அடர் சிகல துறந்தபதன் -
இந்திைவில்ரல நீக்கி நின்றது கபால; ஆரம்தீர் ோர்பி ாக - மணியாைம் பூணாத
மார்ரப உரடயவரை; கடர் ககட ேத்தின் - பாற்கடரலக்கரடந்த மத்தாை
மந்தைமரலயில் யபாருந்திய; பாம்பு கைற்றியபதன் - பாம்பாகிய வாசுகிரயக்
கழற்றியது என்று கூறும்படி; காசின் சுடர் ஒளிவலயம் - மணிகள் பதித்த மிகுந்த
ஒளிரய உரடய வாகுவலயம்; தீர்ந்த சுந்தரத் றதாளி ாக - நீங்கிய அழகிய
கதாள்கரள உரடயவரை.
பருவவான் - கார்காலத்து கமகம். பல நிறம்யகாண்ட யதன்பதால் 'அடர்சிரல'
என்றார். இந்திைவில் நீங்கிய கமகம் கபால, மணியாைம் நீங்கிய மார்பைாக இைாமன்
காணப்பட்டான். பாம்பாகிய தாம்பு நீங்கிய மரல கபான்ற கதாள்களில்
வாகுவலயம் இல்லாதிருந்தான். வாகுவலயமில்லாத நிரலயிலும் கதாள்கள்
அழகுறத் திகழ்ந்தை என்பதால், 'சுந்தைத் கதாள்' என்றார். கதனுரடய மலர் மகள்
திரளக்கும் மார்பினில்,தானிரட விளங்கிய தரகயின் ஆைம்தான், மீயைாடு சுடர்விட
விளங்கும் கமகத்து வானிரட வில்யலை வயங்கித் கதான்றுகம. (கம்ப. 1217) சுந்தைத்
கதாள் அணி வலயம் யதால்ரல நாள் மந்தைம் சுற்றிய அைரவமானுகம. (கம்ப. 1214)
அணிந்த நிரலரயக் கூறுவதும், அரவயில்லாத நிரலரய எடுத்துரைப்பதும்
யபாருந்துவரதக் காணலாம்.

6497. கற்கற பவண் நிலவு நீக்கி, கருகணஆம் அமிழ்தம்

காலும்
முற்றுறு ககலயிற்று ஆய முழுேதி முகத்தி ாக ; பபற்றவன்
அளித்த றோலி இகளயவன் பபற, தான்
பபற்ற
சிற்றகவ பணித்த றோலி பபாலிகின்ற
பேன்னியாக ;

கற்கற பவண் நிலவு நீக்கி - யதாகுதியாை நிலயவாளிரய நீக்கிவிட்டு;

கருகணயாம் அமிழ்தம் காலும் - கருரணயாகிய அமுரதப் யபாழிகின்ற; முற்றுறு
ககலயிற்றாய - நிரறந்த கரலகரள உரடயதாகிய; முழுேதி முகத்தி ாக -
முழுமதிரயப் கபான்ற முகத்ரத உரடயவரை; பபற்றவன் அளித்த றோலி -
தந்ரதயாகிய தயைதன் தந்த மணி மகுடத்ரத; இகளயவன் பபற - தம்பியாகிய
பைதன் அ ரடய; தான் பபற்ற சிற்றகவ பணித்த றோலி - தான் யபற்ற, தைது சிறிய
தாயாைாகிய ரகககயி கட்டரளப்படி அணிந்த ேரடமுடி; பபாலிகின்ற
பேன்னியாக - விளங்குகின்ற தரலரய உரடயவரை.

இைாமைது முகம் முழுமதி கபான்றது. ஆைால், மதிக்குரிய நிலயவாளிரய நீக்கி,

கருரணயாகிய அமுதத்ரதப் யபாழியும் முழுமதி கபான்ற முகம் என்பது கதான்றக்
'கற்ரற யவண்நிலவு நீக்கி, கருரணயாம் அமுதம் காலும் முற்றுறு கரலயிற்றாய
முழுமதி முகம்' என்றார். இல்யபாருள் உவரம. கருரணயபாழிதல்
மதியினுக்கில்ரல. நிலயவாளி இைாமன் முகத்துக்கில்ரல. முற்றுறு கரல-நிரறந்த
கரல.

6498. வீரக -றநாக்கி, அங்கம் பேன் ேயிர் சிலிர்ப்ப,

கண்ணீர்
வார, பநஞ்சு உருகி, 'பேங் கண் அஞ்ே ேகல!
அன்றுஆகின்;
கார் முகில் கேலம் பூத்தது! அன்று, இவன்
கண்ணன் பகால்லாம்;
ஆர் அருள் சுரக்கும் நீதி அற நிறம் கரிறதா?'
என்றான்.

வீரக றநாக்கி - மாவீைைாை இைாமபிைாரை (வீடணன்) பார்த்து; அங்கம் பேன்

ேயிர் சிலிர்ப்ப - உடல் முழுதும் கைாமம் புளகயமய்த; கண்ணீர் வார - கண்களில்
கண்ணீர் யபருக; பநஞ்சு உருகி - உள்ளம் உருகி; பேங்கண் அஞ்ே ேகல
அன்று ஆகின் - அழகிய கண்கரள உரடய இவன் அஞ்ேை மரல கபான்றவன்
அதுவல்ல என்றால்; கார்முகில் கேலம் பூத்தது அன்று - கருரம நிற கமகம் கமலம்
பூத்தது கபான்றவன். அதுவுமல்ல எனின்; இவன் கண்ணன் பகால்லாம் - இத்தன்ரம
உரடய இவன் திருமால் தாகைா; ஆர் அருள் சுரக்கும் - நிரறந்த அருரளப்
யபாழியும்; நீதி அற நிறம் - நீதிரய உரடய அறக்கடவுளின் நிறம்; கரிறதா என்றான்
- கருரம நிறகமா எை வியந்துரைத்தான்.

இைாமபிைாரைத் தரிசித்த மகிழ்ச்சியால் வீடணன் உடல் கைாம புளகாங்கிதம்

எய்திைான் என்பரத 'அங்கம் யமன் மயிர் சிலிர்த்து' என்றார். மகிழ்ச்சி மிகுதியால்
ஆைந்தக் கண்ணீர் யோரிந்தான் என்பதரை, "கண்ணீர் வாை" என்றார். வாை-யபருக.
அழகாை கண்கரள உரடய அஞ்ேைமரலகயா எை இைாமரை கநாக்கி வியந்து-
அல்ல என்றான், நீலகமக யமான்று - தாமரை பூத்தகதா, அதுவுமல்ல. இவன்
திருமாகலதான். நிரறந்த அருள் யபாழியும் நீதிரய உரடய தரும கதவரதயின்
நிறம் கருரமகயா? என்று வியந்துரைத்தான்.

6499. 'மின்மினி ஒளியின் ோயும் பிறவிகய றவரின் வாங்க,

பேம் ேணி ேகுடம் நீக்கி, திருவடி புக ந்த
 பேல்வன்
தம்மு ார், கேலத்து அண்ணல் தாகதயார், ேரணம்
தாை,
எம்மு ார் எ க்குச் பேய்த உதவி'என்று
ஏம்பலுற்றான்.

மின்மினி ஒளியின் ோயும் - மின்மினிப் பூச்சியின் ஒளிரயப் கபாலத் கதான்றி

மரறயும்படியாை; பிறவிகய றவரின் வாங்க - பிறவி கநாரய அடிகயாடு நான்
கபாக்கிக் யகாள்ளகவ; பேம்ேணி ேகுடம் நீக்கி - சிவந்த மணிகள் பதித்த மணி
மகுடத்ரதத் துறந்து; திருவடி புக ந்த பேல்வன் தம்மு ார் - இவைது
திருவடிகரளச் சிைத்தில் சூடிக்யகாண்ட யேல்வத்ரத எய்திய பைதனுக்கு
முன்கைாைாை இைாமன்; கேலத்து அண்ணல் தாகதயார் - தாமரை மலரில்
வாழும் பிைமகதவனுக்கும் தந்ரதயாை இைாமபிைானுரடய; ேரணம் தாை -
திருவடிகளில் வீழ்ந்து நான் வணங்குமாறு; எம்மு ார் எ க்குச் பேய்த உதவி - என்
முன்ைவைாகிய இைாவணன் எைக்குச் யேய்த உதவி இதுவாகும்; என்று
ஏம்பலுற்றான் - என்று கூறி மகிழ்ச்சியுற்றான். மின்மினிப் பூச்சியின் ஒளி
கதான்றிய உடகை மரறயும் தன்ரம உரடயது. 'பிறவி' என்பதும் இதுகபாலத்தான்
என்பான். 'மின்மினி ஒளியின் மாயும் பிறவி' என்றான். இைாமபிைான் திருமாலின்
அவதாைமாதலின் அவன் ேைணம் தாழ, பிறவி கநாய் அடிகயாடு தீரும் என்பான்.
'பிறவிரய கவரின் வாங்க' என்றான். தாரத உதவிய தைணிதன்ரைத் தீவிரை என்ை
நீத்து வந்தவன் பைதன் என்பதால் 'மகுடம் நீக்கி திருவடி புரைந்த யேல்வன்" எைப்
பைதரைச் சிறப்பித்தான். 'யேல்வன் கழகலத்தும் யேல்வம் யேல்வகம" என்பார்
கமகலார். இைாமபிைான் திருவடிகரளச் சிைத்தில் சூடி, கமலாை யேல்வம் எய்திய
பைதரை. 'யேல்வன்' என்றது குறிப்பிடத்தக்கதாகும். பிறவித் துன்பம் அடிகயாடு
நீங்க, இைாமபிைான் திருவடிகரள நான் கேைச் யேய்த என் முன்கைான் எைக்குப்
கபருதவி யேய்தான் என்று கூறி மகிழ்ந்தவன், 'எம்முைார் எைக்குச் யேய்த உதவி'
என்றான்.

6500. 'பபருந் தவம் இயற்றிற ார்க்கும் றபர்வு அரும் பிறவி

றநாய்க்கு
ேருந்து எ நின்றான் தாற வடிக் ககண
பதாடுத்துக் பகால்வான்
இருந்த ன்; நின்றது, என் ாம் இயம்புவது? எல்கல
தீர்ந்த
அருந் தவம் உகடயர் அம்ோ, அரக்கர்! என்று
அகத்துள் பகாண்டான்.

பபருந்தவம் இயற்றிற ார்க்கும் - மிகப் யபரிய தவத்ரதச் யேய்த

கமகலார்களுக்கும்; றபர்வு அரும் பிறவி றநாய்க்கு - கபாக்க முடியாத பிறவியாகிய
கநாரயப் கபாக்கும்; ேருந்து எ நின்றான் - அரிய மருந்து என்னும்படி நின்ற
இைாமபிைான்; தாற வடிக்ககண பதாடுத்து - தாகை கூர்ரமயாை அம்புகரளத்
தைது வில்லில் பூட்டி; பகால்வான் இருந்த ன் - அைக்கர்கரள யயல்லாம் யகால்ல
இருந்தான்; நின்றது என் நாம் இயம்புவது? - அவ்வாறு கபாரிடச் சித்தமாக நின்ற
யேயல்பற்றி நாம் என்ை கூற இருக்கிறது? அரக்கர் எல்கல தீர்ந்த அருந்தவம்
உகடயர் - இைாமபிைாைால் யகால்லப்பட இருக்கும் அைக்கர்கள் எல்கலாரும்
அளவற்ற சிறந்த தவத்ரதச் யேய்தவைாவார்; என்று அகத்துட்பகாண்டான் - என்று
மைத்துக்குள் நிரைத்துக் யகாண்டான். இைாமபிைாரை, வீடணன் பார்த்ததும்
இவன் பிறவி கநாரயப் கபாக்கும் யபருமான் என்பதால் இவைால் அழியும் அைக்கர்
அரிய தவம் யேய்தவைாவார் எை எண்ணிைான் என்பது கருத்து. பிறவிப் யபருங்கடல்
என்பார் (குறள் 10) வள்ளுவர். கபாக்கமுடியாதயதான்று என்பதால்
'யபருந்தவம் இயற்றிகைார்க்கும் கபர்வரும் பிறவி' என்றான். இரறவைடி
கேர்ந்தவர்ககள பிறவிக் கடரல நீந்துவாைாதலின் இைாமபிைான் 'பிறவி கநாய்க்கு
மருந்யதை நின்றான்' என்றான். ' ஆச்ரித விகைாதிகரளத் தாகை தைது ரகப்படக்
யகான்று தீர்க்கும்' விைதமுரடயவன் என்பதால் 'தாகை வடிக்கரண யதாடுத்துக்
யகால்வான் இருந்தைன்' என்றான். எைகவ அைக்கர்கள் யபருந்தவம்
யேய்கதாைாவார் என்பரத 'அைக்கர் எல்ரல தீர்ந்த அருந்தவம் உரடயர்' என்றான்.

6501. கரங்கள் மீச் சுேந்து பேல்லும் கதிர் ேணி முடியன்,

கல்லும்
ேரங்களும் உருக றநாக்கும் காதலன், கருகண
வள்ளல்
இரங்கி ன் றநாக்கும்றதாறும், இரு நிலத்து
இகறஞ்சுகின்றான்;
வரங்களின் வாரி அன் தாள் இகண வந்து
வீழ்ந்தான்.

கரங்கள் மீச்சுேந்து பேல்லும் கதிர்ேணிமுடியன் - இவ்வாறு எண்ணிய வீடணன்

இருரககரளயும் உச்சி மீது சுமந்து யேல்லும் ஒளிவீசும் முடிரய உரடயவைாய்;
கல்லும் ேரங்களும் உருக றநாக்கும் காதலன் - கல்லும் மைங்களும் கூட உருகும் படி
பார்க்கின்ற அன்புரடயவைாய்; கருகண வள்ளல் - அருள் மிகுந்த வள்ளலாகிய
இைாமபிைான்; இரங்கி ன் றநாக்கும் றதாறும் - இைக்கம் யகாண்டு பார்க்கும்
கபாயதல்லாம்; இருநிலத்து இகறஞ்சுகின்றான் - நிலத்திகல வீழ்ந்து
வணங்குபவைாய்; வரங்களின் வாரியன் - அடியார்க்கு கவண்டும் வைம் வழங்கும்
கடல் கபான்றவைாை இைாமபிைாைது; தாளிகண வந்து வீழ்ந்தான் - திருவடிகளில்
வந்து வீழ்ந்தான்.

மீ-கமகல, வீடணன் எல்ரலயற்ற அன்புரடயவன் என்பதால் 'கல்லும் மைங்களும்

உருக கநாக்கும் காதலன்' என்றார் 'தாவை ேங்கமம் என்னும் தன்ரமய யாரவயும்
இைங்கிடக் கங்ரக எய்திைான்" எை பைதனுரடய அன்பு நிரலரய முன்பும் கூறுவது
(கம்ப. 303) நிரைவு கூைத்தக்கது. இைாமபிைான் இைங்கிப் பார்க்கும்கதாறும்
தரையிகல வீழ்ந்து வணங்கிய வீடணைது நிரல அடிரமத்திறத்ரத விளக்கிற்று.
கவண்ட முழுதும் தரும் வைங்களின் கடலாக விளங்கும் திருவடிகரள
'வைங்களின் வாரியன்ை தாளிரண'. என்றார். தாளிரண -இைண்டு திருவடிகள்.
'நின்னில் சிறந்த நின்தாளிரண' என்ற பரிபாடல் ஒப்பு கநாக்கத்தக்கது.

6502. 'அழிந்தது, பிறவி' என்னும் அகத்து இயல் முகத்துக்

காட்ட,
வழிந்த கண்ணீரின் ேண்ணில் ோர்பு உற
வணங்கி ாக .
பபாழிந்தது ஓர் கருகணதன் ால், புல்லி ன் என்று
றதான்ற,
'எழுந்து, இனிதுஇருத்தி' என் ா, ேலர்க்ககயால்
இருக்கக ஈந்தான்.

அழிந்தது பிறவி என்னும் - அைக்கப் பிறவி அழிந்தது என்று (வீடணன்

நிரைந்த); அகத்தியல் முகத்துக் காட்ட - மைத்தின் இயல்பிரை முகம் காட்ட;
வழிந்த கண்ணீரின் - கண்களில் யபருகிய கண்ணீகைாடு; ேண்ணின் ோர்புற
வணங்கி ாக - தரையிகல மார்பு யபாருந்த வணங்கிய வீடணரை;
பபாழிந்தறதார் கருகண தன் ால் - யபருகியயதாரு கருரணயாகல; புல்லி ன்
என்று றதான்ற - தழுவிைான் என்று கதான்றுமாறு (அருகளாடு பார்த்து); எழுந்து
இனிது இருத்தி என் ா - எழுந்திருந்து, இனிகத அமர்வாயாக என்று; ேலர்க்ககயால்
இருக்கக ஈந்தான் - தைது மலர் கபான்ற ரககளாகல அவனுக்கு இருப்பிடம்
தந்தான்.

இைாமபிைாைது தாளிரணயில் வீழ்ந்த வீடணன் 'அைக்கப் பிறவி அழிந்தது' எை

நிரைந்த அவைது மைத்தின் தன்ரமரய முகம் காட்டித்தை, கண்களில் யபருகிய
கண்ணீகைாடு, தரையிகல மார்பு படும்படி வணங்க, அவ்வாறு வணங்கிய
வீடணரை, கருரண யபாங்கப் பார்த்த இைாமன் தழுவிைான் என்று கதான்றுமாறு
எழுந்து இங்கு இனிகத இருப்பாயாக என்று கூறித் தைது மலர் கபான்ற ரகயால்
இருப்பிடம் காட்டிைான். அடுத்ததுகாட்டும் பளிங்கு கபால் யநஞ்ேங் கடுத்தது
காட்டும் முகம்" (குறள் 76) என்ற குறளுரைக்ககற்ப 'அகத்தியல் முகத்துக்காட்ட'
என்றது கருதத்தக்கது. 'பிறவி கநாய்க்கு மருந்யதை நின்றான்' என்று முன்கப
நிரைந்ததற்ககற்ப ' அழிந்தது பிறவி' எைக் கருதிக் கூறப்பட்டது யபாருந்தும்.

இைாமபிைான் வீடணனுக்கு இலங்ரக அைரே அளித்தல்

6503. ஆழியான் அவக றநாக்கி, அருள் சுரந்து, உவகக
கூர,
'ஏழிற ாடு ஏைாய் நின்ற உலகும் என் பபயரும்
எந் நாள்
வாழும் நாள், அன்றுகாறும், வாள் எயிற்று அரக்கர்
 கவகும்
தாழ் கடல் இலங்ககச் பேல்வம் நின் றத; தந்றதன்'
என்றான்.

ஆழியான் அவக றநாக்கி - ஆரணயாகிய ேக்கைத்ரத உரடய இைாமபிைான்

வீடணரைப் பார்த்து; அருள் சுரந்து - உள்ளத்திகல கருரண யபாங்க; உவகக கூறி -
மகிழ்ச்சி மிக; ஏழிற ாடு ஏைாய் நின்ற உலகும் - ஏழுடன் ஏழாகிய பதிைான்கு
உலகங்களும்; என் பபயரும் எந்நாள் வாழும் நாள் அன்று காறும் - எைது யபயரும்
எத்தரை காலம் இருக்குகமா அக்காலம் வரை; வாள் எயிற்று அரக்கர் கவகும் -
ஒளியபாருந்திய பற்கரள உரடய அைக்கர்கள் வாழும்; தாழ்கடல் இலங்ககச்
பேல்வம் - ஆழமாை கடல் நடுகவ உள்ள இலங்ரகயின் அைசுச்யேல்வம்; நின் றத
தந்றதன் என்றான் - உைக்கக உரிரமயுரடயதாகக் யகாடுத்கதன் என்று கூறிைான்.

ஆழியான்-இைாமன். ேக்கைப் பரடரயயுரடய திருமாலின் அவதாைம் என்பதால்

இவ்வாறு கூறிைார் என்றுமாம். உலகுள்ள காலம் வரை இலங்ரகச் யேல்வம்
நின்ைகத தந்கதன் என்று தருவதற்குத் தகுதியுரடயவன் என்பது கதான்ற
'ஆழியான்' என்றார். இதன் கண் கூறப்படும் நிகழ்ச்சி 'பகாள்ளார் றதஎம் குறித்த
பகாற்றம்" என்னும் புறத்திரணயுள் அடங்கும். 'இைாமபிைான் திருவருகள
வீடணனுக்கு கவண்டுவது இலங்ரக அைகோ வந்கதறியாைது' என்பது யபரிகயார்
கருத்து. இலங்ரக அைேைாை இைாவணரை யவல்லுவதற்கு முன்கப இலங்ரகரய
இைாமபிைான் வீடணனுக்குத் தந்தான் என்பது யவல்லுதல் உறுதியாதலால் என்க.
இைாமபிைாைது கபைாற்றரலக் காட்டும். அன்றுகாறும்-அந்த நாள்வரை. வாள்-ஒளி.
இைாமபிைானுக்கு அருள்சுைத்தல் இயல்பு. காத்தற்கடவுளின் அவதாைமாய்
அரடக்கலம் அருளலால் எடுத்த பிறப்புக்கு உரிய யவற்றி கிட்டுதலின்.
இவ்விைண்டும் புலப்பட அருள் சுைந்து உவரக கூற என்றார்.

6504. தீர்த்தன் நல் அருகள றநாக்கிச் பேய்தறதா?

சிறப்புப் பபற்றான்
கூர்த்த நல் அறத்கத றநாக்கிக் குறித்தறதா?
யாது பகால்றல?--
வார்த்கத அஃது உகரத்தறலாடும், 'தனித் தனி
வாழ்ந்றதம்' என்
ஆர்த்த , உலகில் உள்ள ேராேரம் அக த்தும்
அம்ோ!

வார்த்கத அஃது உகரத்தறலாடும் - இைாமபிைான் (இலங்ரகச் யேல்வம்

நின்ைகத தந்கதன்) என்ற அந்த வார்த்ரதகரளச் யோன்ைவுடன்; உலகிலுள்ள
ேராேரம் அக த்தும் - உலகத்தில் வாழும் ேைம் அேைம் ஆகிய எல்லாவிதமாை
உயிரிைங்களும்; தனித்தனி வாழ்ந்றதாம் என் ஆர்த்த - ஒவ்யவான்றும்
தனித்தனிகய நாம் வாழ்வு யபற்கறாம் எை ஆர்ப்பரித்தை; தீர்த்தன் நல் அருகள
றநாக்கிச் பேய்தறதா - இைாமபிைாைது திருவருரள எண்ணி மகிழ்ச்சி
அரடந்ததாகலா; சிறப்புப் பபற்றான் - இைாமபிைாரைச் ேைணரடந்து கமலாை
சிறப்ரபப் யபற்ற வீடணனுரடய; கூர்த்த நல் அறத்கத றநாக்கி - மிகுந்த நல்லறத்ரத
எண்ணிப் பார்த்து; குறித்தறதா யாது பகால்றலா - யேய்தகதா யாயதை அறிகயாம்.

தீர்த்தன் - இைாமபிைான்; தான் தூயைாய் இருப்பகதாடு, தன்ரை

அரடந்தாரையும் தூயைாக்கவல்லவன் என்பது யபாருள். ேைம் - இயங்கியற்யபாருள்.
அேைம் - நிரலயியற் யபாருள். இைாமபிைானுரடய அருட்பண்ரப கநாக்கி உலகம்
'வாழ்ந்கதம்' எை மகிழ்ந்தது என்பதா? அந்தத் திருவருரளப் யபற்று உயர்ந்து சிறந்த
வீடணன் நிரலக்கு மகிழ்ந்தது என்பதா? எைகவ, 'யாது யகால்கலா' என்ற
ஐயப்பாட்டால் கூறிைார். இவ்விைண்டுகம உலகத்தவர் மகிழ்ந்து ஆைவாைம்
யேய்ததற்குக் காைணம் என்க.

6505. 'உய்ஞ்ேப ன் அடியற ன்' என்று ஊழ்முகற

வணங்கி நின்ற
அஞ்ே றேனியாக அைகனும் அருளின் றநாக்கி,
'தஞ்ே நல் துகணவன் ஆ தவறு இலாப்
புகைான்தன்க ,
துஞ்ேல் இல் நய த்து ஐய! சூட்டுதி ேகுடம்'
என்றான். உய்ஞ்ேப ன் அடிறயன் என்று - அடிகயன் உய்ந்கதன் என்று
கூறி; ஊழ்முகற வணங்கி நின்ற - தைது நல்லூழால் முரறப்படி வணங்கி நின்ற;
அஞ்ே றேனியாக - ரம கபான்ற நிறத்ரத உரடய வீடணரை; அைகனும்
அருளின் றநாக்கி - கபைழகைாகிய இைாமபிைானும் கருரணகயாடு பார்த்து; தஞ்ே
நல்துகணவன் ஆ - நம்ரம அரடக்கலம் அரடந்து நமக்கு நல்லயதாரு
துரணவைாைவனும்; தவறு இலாப் புகைான் தன்க - குற்றமற்ற புகரழ
உரடயவனுமாை இந்த வீடணனுக்கு; துஞ்ேல் இல் நய த்து ஐய - உறங்காத
கண்கரள உரடயவகை!(இலக்குவரை அரழத்து) சூட்டுதி ேகுடம் என்றான் -
இலங்ரகக்கு அைேைாதற்குரிய மணிமுடிரய அணிவிப்பாயாக என்றான்.

'உய்ந்தயைன்' என்பது எதுரக கநாக்கி உய்ஞ்ேயைன் எை வந்தது. ஊழ்-ஆகூழ்.

தஞ்ேம் - அரடக்கலம். இைாமபிைானுடன் காைகத்தில் வாழ்ந்த நாயளல்லாம்
உணவும் உறக்கமும் இல்லாதிருந்தவன் இலக்குவன் எைகவ 'துஞ்ேல் இல் நயைத்து
ஐய' எை இைாமபிைான் அரழப்பாைாயிைான். இலக்குவரை முடி சூட்டப்பணித்தது
ஏன்? எனில் வீடணரை ஏற்றுயகாள்ளலாகாது எைக் கூறிய சுக்கிரீவன்
முதலிகயாரைப் கபால இலக்குவன் எதுவும் கபேவில்ரல என்றாலும் அவனுக்கும்
உடன்பாடில்ரல எை உணர்ந்த இைாமபிைான், வீடணரை அரழத்துவை, சுக்கிரீவரை
அனுப்பியது கபால, அவனுக்கு முடிசூட்ட இலக்குவரைப் பணித்தான் என்க.

6506. விகளவிக அறியும் றேன்கே வீடணன், 'என்றும்

வீயா
அளவு அறு பபருகேச் பேல்வம் அளித்தக
 ஆயின், ஐய!
களவு இயல் அரக்கன் பின்ற றதான்றிய கடகே
தீர,
இகளயவற் கவித்த றோலி என்க யும் கவித்தி'
என்றான்.

விகளவிக அறியும் றேன்கே வீடணன் - கமகல நிகழ இருக்கும்

நல்லவிரளவுகரள முன்ைாகலகய யதரிந்து யகாள்ளும் கமன்ரம உரடயவைாகிய
வீடணன் இைாமபிைாரை கநாக்கி; ஐய என்றும் வீயா - ஐயகை! என்றும்
அழியாததாகிய; அளவறு பபருகேச் பேல்வம் அளித்தக - அளவற்ற யபருரம
மிக்க யேல்வத்ரத எைக்குத் தந்தாய்; ஆயின் - ஆைால்; களவியல் அரக்கன் பின்ற
- களவுத்தன்ரமயுரடய அைக்கைாகிய இைாவணனுக்கு தம்பியாக; றதான்றிய
கடகேதீர - பிறந்த அந்தத் யதாடர்பு தீரும்படி; இகளயவற் கவித்தறோலி - உைது
தம்பியாை பைதனுக்கு நீ அணிவித்த திருவடி நிரலகளாை மகுடத்ரத;
என்க யும் கவித்தி என்றான் - எைக்கும் அணிவிப்பாயாக என்றான்.
இலங்ரக அைரே நாடி இங்கு வீடணன் வந்தவைல்லன். இைாமன் திருவருகள
வீடணன் கவண்டுவது என்பதால் இலங்ரகச் யேல்வத்ரத எைக்கு அளித்தாய்
என்று கூற மாட்டான். அளவற்ற, அழியாத யபரிய யேல்வம் எை வீடணன்
குறிப்பிட்டது இைாமரைச் ேைணரடந்து அவன் திருவருரளப் யபற்றகத என்பதால்
'என்றும் வீயா அளவறு யபருரமச் யேல்வம் அளித்தரை' என்றான். இலங்ரகச்
யேல்வம் என்றும் வீயாதகதா, அளவற்றகதா யபருரமக்குரியகதா அன்று.

இைாமபிைான் வீடணரைத் தம்பியாகக் யகாண்டு கூறுதல்

6507. 'குகப ாடும் ஐவர் ஆற ம் முன்பு; பின், குன்று
சூழ்வான்
ேகப ாடும், அறுவர்ஆற ம்; எம்முகை அன்பின்
வந்த
அகன் அேர் காதல் ஐய! நின்ப ாடும் எழுவர்
ஆற ம்;
புகல் அருங் கா ம் தந்து, புதல்வரால் பபாலிந்தான்
நுந்கத.'

குகப ாடும் ஐவர் ஆற ம் முன்பு - குகனுடன் கேர்த்து நாங்கள் ஐந்து கபர்

ேககாதைர்கள் ஆகைாம் இது முன்பு நிகழ்ந்தது; பின் குன்று சூழ்வான் ேகப ாடும் -
அதன் பின் கமருமரலரயச் சுற்றிவரும் சூரியைது மகைாை சுக்கிரீவனுடன்; அறுவர்
ஆற ம் - ேககாதைர் ஆறுகபர் ஆயிகைாம்; எம்முகை அன்பின் வந்த அகன் அேர்
காதல் ஐய - எங்களிடம் அன்பு யகாண்டு வந்த உள்ளத்திகல நிரறந்த
அன்புரடயவகை; நின்ப ாடும் எழுவர்ஆற ம் - உன்னுடன் கேர்த்து
ேககாதைர்கள் ஏழுகபர் ஆயிகைாம்; புகல் அரும் கா ம்தந்து - எவரும் புகுதற்கரிய
காைக வாழ்ரவ எைக்குத் தந்து; நுந்கத புதல்வரால் பபாலிந்தான் - உைது
தந்ரதயாகிய தயைதன் புதல்வர்களால் நிரறவு யபற்றுவிட்டான்.
உன்னுடன் கேர்ந்து நாம் ஏழுகபர் ஆய்விட்கடாம். தந்ரத என்று கூறாமல்
தயைதரை உைதுதந்ரத என்று யபாருள் யபற 'நுந்ரத' என்றது கநாக்கத்தக்கது.
எைக்குக் காைக வாழ்ரவத் தந்து கமலும் மூன்று புதல்வர்கரள உன் தந்ரத
யபற்றுப் யபாலிந்தார் என்பரத 'புதல்வைால் யபாலிந்தான் நுந்ரத' என்று கூறிய
நயம் கநாக்கத்தக்கது. அகைமர் காதல்-மைமார்ந்த கநயம்.

வீடணன் இைாமபிைாைது திருவடி நிரலகரளச் சூடிக்

யகாள்ளுதல்
6508. 'நடு இனிப் பகர்வது என்ற ? நாயக! நாயிற க ,
"உடன் உதித்தவர்கறளாடும் ஒருவன்" என்று
உகரயாநின்றாய்;
அடிகேயின் சிறந்றதன்' என் ா, அயிர்ப்பபாடும்
அச்ேம் நீங்கி,
பதாடு கைல் பேம் பபான் றோலி பேன்னியில்
சூட்டிக் பகாண்டான்.

நாயக! நடு இனிப் பகர்வது என்ற - எைது தரலவகை! இரடயிகல நான்

என்ை யோல்ல இருக்கிறது; நாயிற க - நாயினும் கரடயைாை அடிகயரை;
உடன் உதித்தவர்கறளாடும் - உைக்குத் தம்பிமார்களாய்ப் பிறந்த பைதன், இலக்குவன்,
ேத்துருக்கன் ஆகியவருடன்; ஒருவன் என்று உகரயா நின்றாய் - என்ரையும் ஒரு
தம்பி என்று கூறிைாய்; அடிகேயில் சிறந்றதன் என் ா - உைக்கு அடிரம
யேய்வதில் சிறந்தவன் ஆகைன் என்று கூறி; அயிர்ப்பபாடும் அச்ேம் நீங்கி -
ஐயத்கதாடு, அச்ேமும் நீங்கப் யபற்றவைாய்; பதாடுகைல் பேம்பபான் றோலி -
இைாமபிைான் திருவடிகளில் யதாடும் பாதுரககளாகிய அழகிய மகுடத்ரத;
பேன்னியில் சூட்டிக்பகாண்டான் - தைது தரலயிகல சூட்டிக்யகாண்டான்.

'நின்யைாடும் எழுவர் ஆகைம்' என்று இைாமபிைான் கூறியரதக் ககட்ட

வீடணன், தான் இைாமபிைானுக்குத் யதாண்டைாய் விட்ட மகிழ்ச்சியில் இைாமரை
'நாயக' என்று அரழத்துத் தைது எளிரம கதான்றத்தன்ரை 'நாயிகைன்' எைக்
குறிப்பிட்டான். தான் நிரைத்து வந்ததற்கு கமகல உடன் பிறந்தவர்ககளாடு
ஒருவைாக இைாமன் கூறியதால் அதுவரை இருந்த ஐயமும் அச்ேமும் நீங்கப்
யபற்றான் என்பதைால் 'அயிர்ப்யபாடும் அச்ேம் நீங்கி' என்றார். "அடித்தலம்
இைண்ரடயும் அழுத கண்ணிைன், முடித்தலம் இரவ எை முடியில் சூடிைான்' எைப்
பைதனும் இவ்வாகற சூடிக்யகாண்டரத முன்பும் (கிரள 136) கூறிைார்.
6509. திருவடி முடியின் சூடி, பேங் கதிர் உச்சி றேர்ந்த
அரு வகர என் , நின்ற அரக்கர்தம் அரகே
றநாக்கி,
இருவரும் உவகக கூர்ந்தார்; யாவரும் இன்பம்
உற்றார்;
பபாரு அரும் அேரர் வாழ்த்தி, பூேகை
பபாழிவதா ார்.

திருவடி முடியில் சூடி - இைாமபிைாைது பாதுரககரள முடியிகல

சூடிக்யகாண்டு; பேங்கதிர் உச்சி றேர்ந்த அருவகர என் நின்ற - யேந்நிறக்
கிைணங்கரள உரடய சூரியரைத்தன் சிகைத்தில் யகாண்ட அரியயதாரு மரல
என்னும்படி நின்றவனுமாகிய; அரக்கர்தம் அரகே றநாக்கி - அைக்கர் குடிக்கக
அைேைாகத்திகழும் வீடணரைப் பார்த்து; இருவரும் உவகக கூர்ந்தார் -
இைாமலக்குவைாகிய இருவரும் மிக மகிழ்ந்தைர்; யாவரும் இன்பம் உற்றார் -
அங்கிருந்த எல்கலாரும் இன்பம் எய்திைர்; பபாருவரும் அேரர் வாழ்த்தி - தமக்கு
நிகர் கவறு எவருமில்லாத கதவர்கள் எல்லாம் வாழ்த்தி; பூேகை
பபாழிவதா ார் - மலர்மாரி யபாழியலாைார்கள்.

தரலமீது இைாமபிைாைது பாதுரககரள ரவத்துக்யகாண்டு நின்ற வீடணனுக்கு

தைது சிைத்திகல சூரியரைக் யகாண்டிருக்கும் மரல உவரம ஆயிற்று. மரல
வீடணனுக்கும் யேங்கதிர் பாதுரககளுக்கும் உவரம. இருவரும் என்றது இைாம
இலக்குவர்கரள. யாவரும் என்றது சுற்றும் நின்ற வாைை கேரைரய. வீடணர்
இைாமபிைானுடன் கேர்ந்துவிட்டதால் இைாவணன் வீழ்ச்சி உறுதியாய் விட்டது
என்பதால் கதவர்கள் மகிழ்ந்து. மலர்மரழ யோரிந்து வாழ்த்திைர் என்க.

6510. ஆர்த்த -பரகவ ஏழும், அவனியும், அேரர் நாடும்,

வார்த் பதாழில் புணரும் பதய்வ ேங்கல முரசும்
ேங்கும்: தூர்த்த , க க ோரி; போரிந்த , நறு பேன்
சுண்ணம்;
றபார்த்தது வா த்து, அன்று, அங்கு, எழுந்தது
துைனிப் பபாம்ேல்.

பரகவ ஏழும் அவனியும் ஆர்த்த - ஏழுகடல்களும், மண்ணுலகமும்,

விண்ணுலகமும் ஆைவாைம் யேய்தை; வார்த்பதாழில் புரியும் பதய்வ ேங்கல
முரசும் ேங்கும் - வாைால் கட்டப்பட்ட யதய்வீக மாை மங்கல முைசுகள் முழங்கிை;
ேங்குகளும் முழங்கிை; க கோரி தூர்த்த - வாைவர் யபாற்காசுகரள எங்கும்
யோரிந்தைர்; நறுபேன் சுண்ணம் - நல்ல மணமுள்ள யமன்ரமயாை
வாேரைப்யபாடிகள்; வா த்து அன்று றபார்த்தது - வாைத்ரதகய அன்று
மூடிவிட்டது; அங்குத் துைனிப்பபாம்ேல் எழுந்தது - அங்கு மிகுந்த ஆைவாைம்
எழலாயிற்று.
 வார்த்யதாழில்-வாைால் கட்டப்பட்ட யதாழில் முைசு யதய்வத்தன்ரம
வாய்ந்தது. மங்கலமாைது என்பதால் 'யதய்வமங்கல முைசு' எைப்பட்டது.
சுண்ணம் - மணப்யபாடி. துழனிப் யபாம்மல் - ஆைவாைத்தின் மிகுதி.

6511. 'போழிந்த போல் அமிழ்தம் அன் ாள் திறத்தினின்

முகறகே நீங்கி
இழிந்த என் ேரபும் இன்றற உயர்ந்தது' என்று
ஏம்பலுற்றான்,
பேழுந் தனி ேலறரான்; பின்க , 'இராவணன்
தீகேச் பேல்வம்
அழிந்தது' என்று, அறனும், தன் வாய் ஆவலம்
பகாட்டிற்று அன்றற.

பேழும் தனி ேலறரான் - யேழிப்பாை சிறந்த தாமரை மலரில் வீற்றிருக்கும்

பிைமகதவன்; போழிந்த போல் அமுதேன் ான் திறத்தினில் - அமுதம் கபான்ற
யமாழிகரளப் கபசும் சீதாபிைாட்டி காைணமாக; முகறகே நீங்கி - அற
யநறியிலிருந்து நீங்கி; இழிந்த என் ேரபும் - தாழ்ந்து விட்ட எைது குலமும்; இன்றற
உயர்ந்தது - இன்று இழிவு தீர்ந்து உயர்வரடந்தது; என்று ஏம்பலுற்றான் - எை
மகிழ்வரடந்தான்; பின்க , இராவணன் தீகேச் பேல்வம் - பின்பு,
இைாவணனுரடய தீரமயாை யேல்வம்; அழிந்தது என்று - இன்கறாடு அழிந்து
தீர்ந்தது என்று; அறனும் தன்வாய் ஆவலம் பகாட்டிற்றன்றற - அறக்கடவுளும் தைது
வாயால் ஆைவாைம் யேய்தது.

மலகைான்-பிைமன். 'ஏம்பலுற்றான்' என்பதற்கு 'இடரின் தீர்ந்தான்' என்ற

பாடமும் யபாருந்துவகத. அறன்-அறம் (தருமகதவரத) ஆவலம் யகாட்டல்-
ஆைவாரித்தல்.

வீடணனுடன் பாடிவீட்ரட வலம் வை இைாமன் பணித்தல்

6512. இன் து ஓர் பேவ்வித்து ஆக, இராேனும்,
'இலங்கக றவந்தன்-
தன் பநடுஞ் பேல்வம் தாற பபற்றகே பலரும்
றகட்ப,
பல் பநடுந் தாக சூை, பகலவன் றேயும் நீயும்,
ேன் பநடுங் குேர! பாடிவீட்டிக வலம் பேய்க!'
என்றான்.
 இன் றதார் பேவ்வித்தாக - இவ்வாறு நிகழும் ேமயத்தில்; இராேனும் -
இைாமபிைானும் (இலக்குவரை கநாக்கி); ேன் பநடுங்குேர - நிரலயபற்ற சிறந்த
அைேகுமாைகை!; இலங்கக றவந்தன் - இலங்ரக அைேைாகிய வீடணன்; தன் பநடும்
பேல்வம் - தைக்குரிய இலங்ரகயின் அைசுச் யேல்வத்ரத; தாற பபற்றகே -
தாகை யபற்றதரை; பலரும் றகட்ப - எல்கலாரும் ககட்டுத் யதரிந்து யகாள்ள; பல்
பநடும் தாக சூை - யபரிய கேரை சூழ்ந்து வை; பகலவன் றேயும் நீயும் - சூரிய
குமாைைாை சுக்கிரீவனும் நீயும்; பாடி வீட்டிக வலம் பேய்க என்றான் - நமது
வாைைப்பரட தங்கியுள்ள பாடிவீட்ரட வலம் வருவீைாக என்றான்.

யேவ்வி-ேந்தர்ப்பம் (ேமயம்) தாரையின் யபருரம புலப்பட "பல்யநடும்தாரை"

என்றார். பாடிவீடு-பாேரற. முடிசூடிய பின் நகர்வலம் வருதல் மைபு என்பதால்
'பாடி வீட்டிரை வலம் யேய்க' என்றான். மன்-மன்ைன்.

6513. அந்தம் இல் குணத்தி ாக அடியிகண-

முடியிற ாடும்
ேந்த விோ ம் ஏற்றி, வா ரத் தகலவர் தாங்க, 'இந்திரற்கு உரிய
பேல்வம் எய்தி ான் இவன்'
என்று ஏத்தி,
ேந்தரத் தடந் றதாள் வீரர், வலம் பேய்தார், தாக
கவப்கப.

அந்தம் இல் குணத்தி ாக - அளவில்லாத நற்குணங்கரள உரடய

வீடணரை; அடியிகண முடியிற ாடு - இைாமபிைானுரடய பாதுரககளாகிய
திருமுடியுடகை; ேந்த விோ ம் ஏற்றி - ேந்தை மைத்தால் யேய்த விமாைத்திகல ஏறச்
யேய்து; வா ரத்தகலவர் தாங்க - அந்த விமாைத்ரத வாைைப் பரடத்தரலவர்கள்
தாங்கி வை; இந்திரற்கு உரிய பேல்வம் - இந்திைனுரடய யேல்வத்துக்கு நிகைாை
அைசுச்யேல்வத்ரத; எய்தி ான் இவன் என்று ஏத்தி - வீடணன் யபற்றான் என்று
கபாற்றி; சுந்தரத்தடந் றதாள் வீரர் - அழகிய அகன்ற கதாள்கரள உரடய
வீைர்களாை இலக்குவனும் சுக்கிரீவனும்; தாக கவப்கப வலம் பேய்தார் -
வாைைப்பரட தங்கியுள்ள பாடி வீட்ரடச் சுற்றி வலம் யேய்தைர்.

வீடணன் நற்குணம் நிரறந்தவன் ஆதலின் "அந்தம் இல்குணத்திைான்" என்று

சிறப்பிக்கப்பட்டான். அைேப் பதவிக்ககற்ப சிறந்த ேந்தை மைத்தால் யேய்யப்பட்ட
விமாைம். தாரை ரவப்பு-பரடகள் தங்கியுள்ள பாேரற. இந்திைற்குரிய யேல்வம்
இந்திைைது யேல்வத்துக்குச் ேமமாைது இலங்ரகயின் ஆட்சிச் யேல்வம் என்னும்
யபாருள் உரடயது.

யபரிகயார் மகிழ்ச்சி
6514. றதடுவார் றதட நின்ற றேவடி, தானும் றதடி
நாடுவான், அன்று கண்ட நான்முகன் கழீஇய நல் நீர்
ஆடுவார் பாவம் ஐந்தும் நீங்கி, றேல் அேரர் ஆவார்;
சூடுவார் எய்தும் தன்கே போல்லுவார் யாவர்?
போல்லீர்.

றதடுவார் றதட நின்ற றேவடி - ஞானிகளும் அடியார்களும் கதடியும் காணாத

பைமைது திருவடிகரள; தானும் றதடி நாடுவான் - தானும் கதடி அரடய
விரும்பியவைாய்; அன்று கண்ட நான்முகன் - திருவிக்கிைமைாக வளர்ந்த
திருமாலின் திருவடிகள் அப்கபாது கண்ட பிைமன்; கழிஇய நன்னீர் ஆடுவார் -
அத்திருவடிகரளத் திருமஞ்ேைம் யேய்த நல்ல நீரிகல மூழ்குபவர்கள்; பாவம்
ஐந்தும் நீங்கி - பாவங்கள் ஐந்தும் நீங்கப்யபற்றவைாய்; றேல் அேரர் ஆவார் -
விண்ணுலகத்துத் கதவர்கள் ஆவார் என்றால்; சூடுவார் எய்தும் தன்கே - அந்தத்
திருவடிகரளத் தரலயில் சூடிக் யகாள்பவர்களின் சிறந்த தன்ரமரய; யாவர்
போல்லுவார் போல்லீர் - யார் யோல்ல வல்லவர் யோல்லுங்கள்.
கதடுவார்-பைமைது பாதத்துரணரயத் கதடும் பக்தரும், ஞானிகளுமாவார்.
கதடநின்ற கேவடி-அத்தரகய ஞானிகளும் இன்றும் அரடய இயலாத திருவடிகள்
என்பது யபாருள். அன்று-திருமால் திருவிக்கிைம் அவதாைம் யேய்த காைணம்.

6515. 'இற்கற நாள் அளவும், யாரும், இருடிகள்,

இகேறயார், ஞா ம்
முற்றி ார், அன்பு பூண்டார், றவள்விகள் முடித்து
நின்றார்,
ேற்று ோ தவரும், எல்லாம், வாள் எயிற்று இலங்கக
றவந்தன்
பபற்றது ஆர் பபற்றார்!' என்று வியந்த ர்,
பபரிறயார் எல்லாம்.

பபரிறயார் எல்லாம் - வீடணன் யபற்ற யபருரமரய உணர்ந்த உலகத்துப்

யபரியவர்கள் எல்லாம்; இற்கற நாள் அளவும் - இந்த நாள் வரையும்; இருடிகள்,
இகேறயார் யாரும் - முனிவர்களும், கதவர்களும் எவரும்; ஞா ம் முற்றி ார்
அன்பு பூண்டார் - ஞாைத்தில் முதிர்ந்தவர்கள், பக்தி பூண்டு ஒழுகுபவர்கள்;
றவள்விகள் முடித்து நின்றார் - சிறந்த கவள்விகரளச் யேய்து நிரறகவற்றியவர்கள்;
ேற்று ோதவரும் எல்லாம் - மற்றும் சிறந்த தவமுரடய யாவரும் ஆகிய இத்தரகய
யாவரும்; வாள் எயிற்று இலங்கக றவந்தன் - ஒளியபாருந்திய பற்கரள உரடய
இந்த இலங்ரக கவந்தைாை வீடணன்; பபற்றது ஆர் பபற்றார் - இந்தப் கபற்றிரை
யார் யபற்றார்கள்; என்று வியந்த ர் - என்று கூறி வியப்பரடந்தார்கள்.
 இருடிகள்-முனிவர்கள் (ரிஷி என்ற வடயோல்லின் தமிழ் வடிவம்) இரமகயார்-
கதவர். ஞாைம் முற்றிைார்-ஞாைத்தில் சிறந்த ஞானிகள் அன்பு பூண்டார்-பக்தி
மிக்கவர்கள். அைக்கைாய்ப் பிறந்தும் சிறந்த கபறு யபற்றான் என்பதால் வீடணன்
'வாள் எயிற்று இலங்ரக கவந்தன்' எைக் குறிப்பிட்டார்.
இலங்ரக ககள்விப்படலம்
இைாமபிைான் வீடணனிடம் இலங்ரகயின் பரடபலம் அைக்கர்களின்
வலிரம, இைாவண கேரையின் அளவு கபான்றரவகரளக் ககட்டு அறிந்தரதக்
கூறும் பகுதியாதலின் இப்யபயர் யபற்றது.

இலங்ரக கவந்தைாக முடி சூடி, தன்ரை வந்து வணங்கிய வீடணனுக்கு

இைாமன் ஆேைம் தந்து அமைச் யேய்கிறான். பிைாட்டியின் நிரைவால்
வருந்துகிறான். சுக்கிரீவன் இைாமனுக்கு ஆறுதல் கூறிப் பின் வீடணனுடன் கலந்து
கயாசித்து கமகல யேய்ய கவண்டிய யேயல்கரளப் பற்றிச் சிந்திக்க கவண்டுகிறான்.
இைாமன் மைம் யதளிந்து, வீடணரை அரழத்து வைச்யேய்து, இலங்ரகயின்
பரடபலம் முதலியரவகரளப் பற்றிக் ககட்கிறான்.

வீடணனும் இலங்ரகயின் கதாற்றம், பரடபலம், மதிலின் சிறப்பு, காவல்

புரியும் வீைர்களின் வலிரம, அைண்மரைக் காவலர்களின் சிறப்பு ஆகியரவகரள
எடுத்துரைக்கிறான். இலங்ரக நகைகம தீக்கிரையாைதும். அவனுரடய
கபார்த்திறரமயும் வீடணன் கூறக் ககட்ட இைாமன், மகிழ்ந்து அனுமரைப்
பாைாட்டிப் கபசுகிறான். அனுமன் இைாமரைத் யதாழுதுவிட்டு ஒன்றும் கபோது
நிற்க, வாைைவீைர்கள் அனுமைது வீைச் யேயரல அறிந்து வியக்கின்றைர் என்பரவ
இந்தப் படலத்துள் கூறப்படும் யேய்திகள்.

இைாமபிைான் வீடணனுக்கு இடமளித்தல்

கலிவிருத்தம்

6516. வந்து அடி வணங்கிய நிருதர் ேன் வற்கு

அந்தம் இலாதது ஓர் உகறயுள் அவ்வழித்
தந்த ன் விடுத்தபின், இரவி, 'தன் கதிர்
சிந்தி பவய்ய' என்று எண்ணி, தீர்ந்த ன்.

வந்து அடி வணங்கிய நிருதர் ேன் வற்கு - பாடி வீட்ரட வலம் வந்தபின், வந்து
இைாமபிைாைது திருவடிகரள வணங்கிய அசுைர் குலகவந்தைாை வீடணனுக்கு;
அந்தம் இல்லாதறதார் உகறயுள் - எல்ரலயற்ற பைப்ரப உரடய ஒரு
உரறவிடத்ரத; அவ்வழித் தந்த ன் விடுத்தபின் - அந்தப் பாேரறயிகல யகாடுத்து
அவரை அனுப்பி ரவத்தபின்; இரவிதன் கதிர் சிந்தி பவய்ய என்று எண்ணி -
சூரியன் தைது கதிர்கள் யவப்பம் மிக்கை எை நிரைத்து; தீர்ந்த ன் - தைது
கிைணங்கரளச் சுருங்கச் யேய்தான் மரறந்தான்.
தந்தைன் - தந்து முற்யறச்ேம். இலங்ரக கவந்தைாை வீடணரை யவப்பமாை
கதிர்கள் வருத்தும் என்பதால் சூரியன் 'தன் கதிர் சிந்திை யவய்ய" என்று நிரைத்து
கதிர்கரளச் சுருக்கிக் யகாண்டு மரறந்தான் என்பது கருத்து. இது
தற்குறிப்கபற்றவணி.
அந்தி மாரலயின் கதாற்றம்
6517. ேந்தி வந்தக த் பதாழில் முடித்து தன் பநடும்
புந்தி பநாந்து, இராேனும் உயிர்ப்ப, பூங் ககண
சிந்தி வந்து இறுத்த ன், ேத ன்; தீ நிறத்து
அந்தி வந்து இறுத்தது; கறுத்தது அண்டறே.

ேந்தி வந்தக த் பதாழில் முடித்து - (சூரியன் மரறந்ததும் மாரல கநைம்

என்பதால் இைாமபிைான்) ேந்தியாவந்தைம் யேய்து முடித்து); தன் பநடும் புந்தி
பநாந்து - தைது யநடிய மைம் யநாந்து; இராேனும் உயிர்ப்ப - இைாமபிைானும்
(சீரதரயப் பிரிந்த துயைால்) யபருமூச்சு விட; ேத ன் பூங்ககண சிந்திவந்து -
மன்மதனும் மலைம்புகரள எய்து யகாண்டு வந்து; இறுத்த ன் - அங்கு
தங்கலாயிைான்; தீநிறத்து அந்திவந்து இறுத்தது - யநருப்புப் கபான்ற நிறத்ரத உரடய
அந்தி மாரல வந்தரடந்தது; அண்டம் கறுத்தது - (அதைால்) வாைம் இருண்டு
கறுத்தது.
ேந்தி வந்தரை - ேந்தியா காலத்தில் யேய்யும் வழிபாடு (ேந்தியாவந்தைம்)
யநடுரம - இங்குப் யபருரம. புந்தி - மைம். மதைன் - மன்மதன்.

6518. ோத் தடந் திகேபதாறும் ேகறந்த வல் இருள்

றகாத்தது, கருங் கடல் பகாள்கள பகாண்பட ;
நீத்த நீர்ப் பபாய்ககயில் நிகறந்த நாள்ேலர்
பூத்பத , மீன் குலம் பபாலிந்தது, அண்டறே.

ோத்தடந்திகே பதாறும் - (பகல் முழுதும் பரிதிக்குப் பயந்து) யபரியபைந்த திரேகள்

கதாறும் யேன்று; ேகறந்த வல் இருள் - மரறந்திருந்த வலிய இருளாைது;
கருங்கடல் பகாள்கள பகாண்பட - கரிய கடல் நீர் உலகத்ரதக் யகாண்டது
கபால; றகாத்தது - வந்து கவிந்து யகாண்டது; நீத்த நீர்ப் பபாய்ககயில் -
நிரறந்த நீரையுரடய யபாய்ரகயிகல; நிகறந்த நாண்ேலர்பூத்பத - நிரறந்த
அன்றலர்ந்தமலர்கள் பூத்தது கபால; அண்டம் மீன் குலம் பபாலிந்தது - வாைத்திகல
விண்மீன்கள் விளங்கிை.

நீத்தம் - யவள்ளம் நிரறந்த நீர் என்பது யபாருள்.

6519. சில் இயல் றகாகதகய நிக ந்து றதம்பிய

வில்லிகயத் திரு ே ம் பவதுப்பும் பவம்கேயால்,
எல்லிகயக் காண்டலும் ேலர்ந்த ஈட்டி ால்.
ேல்லிககக் கா மும், வா மும் ஒத்தறத.
 சில் இயல் றகாகதகய நிக ந்து - சில வரககளாக அழகு படுத்தும்
கூந்தரலயுரடய சீதா பிைாட்டிரய நிரைத்து; றதம்பிய வில்லிகய - வருந்துகின்ற
வில்வீைைாை இைாமரை; திருே ம் பவதுப்பும் பவம்கேயால் - அவைது அழகிய
மைத்ரத யவதுப்புகின்ற யவப்பத்தால்; எல்லிகயக் காண்டலும் - இைரவக்
கண்டவுடகை; ேலர்ந்த ஈட்டி ால் - மலர்ந்திருக்கும் தன்ரமயால்; ேல்லிககக்
கா மும் வா மும் ஒத்தது - மல்லிரகக் காடும் விண்மீன்கள் யபாலியும்
வாைத்ரத ஒத்தது.
சில் இயல் ககாரத - சீரத. முடி, யகாண்ரட, சுருள், குழல், பனிச்ரே என்று ஐந்து
வரகயாக அலங்கரித்தலால் "சில் இயல் ககாரத" என்றார். ககாரத - மலர் மாரல
உவரமயாகு யபயைாகச் சீரதரய உணர்த்தியது. வில்லி - இைாமன் (வில் வீைன்
என்பது யபாருள்), எல்லி, இைவு. ஈடு - தன்ரம. யேம்ரமயாை நிரைக்கும்
மைமாதலின் "திருமைம்" என்றார்.

6520. ஒன்றும் உட் கறுப்பிற ாடு, ஒளியின் வாள் உரீஇ,

'தன் தனி முகத்தி ால் என்க த் தாழ்த்து அற
பவன்றவள் துகணவக இன்று பவல்குறவன்'
என்றது றபால, வந்து எழுந்தது-இந்துறவ.

ஒன்றும் உட் கறுப்பிற ாடும் - யபாருந்திய உள்ளத்கத பரகரமகயாடும்; ஒளியின்

வாள் உரீஇ - ஒளியாகிய வாரள உருவிக் யகாண்டு; தன்தனி முகத்தி ால் - தைது
ஒப்பற்ற முகத்திைாகல; என்க த் தாழ்த்து - என்ரைத் தாழ்ந்து கபாகச் யேய்து;
அறபவன்றவள் - அடிகயாடு யவற்றி யபற்றவளாகிய சீதாபிைாட்டியின்;
துகணவக இன்று பவல்குறவன் - துரணவைாை இைாமபிைாரை இன்று நான்
யவல்லுகவன்; என்றது றபால - என்று கூறுவதுகபால; இந்து வந்து எழுந்தது -
வாைத்திகல ேந்திைன் வந்து எழுந்தான்.
கறுப்பு - களங்கம் (பரகரம) உரீஇ- உருவி (யோல்லிரே அளயபரட). ஒளியின்
வாள் - உருவகம். சீரதரய யவல்ல வல்லரமயற்ற ேந்திைன், அவள் கணவரை
இன்று யவல்கவன் என்யறழுந்தான் என்பது தற்குறிப்கபற்றம்.

6521. 'கண்ணிக அப்புறம் கரந்து றபாகினும்,

பபண் நிறம் உண்டுஎனின், பிடிப்பல் ஈண்டு' எ ா,
உள் நிகற பநடுங் கடல் உலகம் எங்கணும்
பவண் நிற நிலவு எனும் வகலகய வீசி ான்.
 கண்ணிக அப்புறம் - கண்ணுக்குப் புலைாகாதபடி அப்புறத்தில்;
கரந்துறபாகினும் - மரறந்து யேன்றாலும்; பபண் நிறம் உண்படனில் - சீரத என்னும்
யபண்ணின் உடல் இருக்குமாைால்; பிடிப்பல் ஈண்டு எ ா - இப்கபாகத
பிடிப்கபன் என்று; உள் நிகற பநடுங்கடல் - உள்கள நிரறந்த நீரையுரடய கடல்
சூழ்ந்த; உலகம் எங்கணும் - இவ்வுலகம் எங்கும்; பவண் நிற நிலவு எனும் -
யவண்ரம நிறமாை நிலயவாளி என்னும்; வகலகய வீசி ான் - வரலரயச்
ேந்திைன் வீசிைான்.

கண்ணிரை - கண்ணுக்கு; கவற்றுரம மயக்கம். நிலரவ வரலயாக உருவகம்

யேய்தார். 'இந்து'வரல வீசிைான் எை இரயயும்.

6522. புகடக்கக வன் திகர எடுத்து ஆர்க்கும் றபார்க்

கடல்,
'உகடக் கருந் தனி நிறம் ஒளித்துக் பகாண்டவன்,
அகடக்க வந்தான் எக , அரியின் தாக யால்;
கிகடக்க வந்தான்' எ க் கிளர்ந்தது ஒத்தறத.

புகடக்கக வன்திகர எடுத்து - பக்கங்களிலுள்ள ரககளாகிய வலிய அரலகரள

வீசி; ஆர்க்கும் றபார்க் கடல் - ஆைவாைம் யேய்து கபார்புரிய வரும் கடலாைது; உகடக்
கரும் தனிநிறம் - என்னுரடய கருரமயாை ஒப்பற்ற நிறத்திரை; ஒளித்துக்
பகாண்டவன் - தான் கவர்ந்து ரவத்துக் யகாண்டவைாகிய இைாமன்; அரியின்
தாக யால் - வாைைங்களின் பரடரயத் துரணகளாகக் யகாண்டு; எக அகடக்க
வந்தான் - என்ரைத் தடுத்து அரணகட்ட வந்தான்; கிகடக்க வந்தான் - எைது
ரகக்கு அகப்படும்படி இப்கபாது வந்துவிட்டான்; எ க் கிளர்ந்தது ஒத்தது - என்று
யபாங்கி எழுந்தது கபால் இருந்தது.
அரியின்தாரை - வாைைப் பரட. அரடக்க - தடுத்து அரணகட்ட. அரலகரள
வீசிக் யகாண்டு, கரைகயாடு கமாத வந்த கடரல, ரககரள வீசி இைாமனுடன்
கபாரிட வந்தரத ஒத்திருந்தது என்பதால் "கபார்க்கடல்' என்றார். கிரடக்க வந்தான்
எை மகிழ்ந்து கிளர்ந்யதழுந்தது என்பது கருத்து. தற்குறிப்கபற்றம்.

6523. றேல் உகத் பதாகுதியால் முதிர்ந்த பேய் எலாம்

றதால் உகுத்தாபல , அரவத் பதால் கடல்
வாலுகத்தால் இகடப் பரந்த கவப்பு எலாம்
பால் உகுத்தாபல , நிலவு பாய்ந்ததால்.

றேல் உகத் பதாகுதியால் - கடந்துகபாை பல யுகங்களால்; முதிர்ந்த பேய் எலாம் -

முதுரமயரடந்த தன் உடயலல்லாம்; றதால் உகுத்தால் எ - கதாரல உரித்தது
கபால; அரவத் பதால்கடல் - யபரிய ஒலிரயயுரடய பரழரம வாய்ந்த கடல்;
வாலுகத்தால் இகட பரந்த கவப் பபலாம் - மணல் குன்றுகளால் இரடகய பைந்த
இடயமல்லாம்; பால் உகுத்தால் எ - பாரலச் யோரிந்தது கபால்; நிலவு பாய்ந்தது -
நிலவு பாய்ந்து பைவியது.

முதிர்ந்த - முதிர்ச்சியுற்ற. அைவம் - ஓரே. யதால்கடல் - பழரமயாை கடல்.

வாலுகம் - மணற்குன்று. ரவப்பு - இடம். உகுத்தல் - யோரிதல். உகத்யதாகுதி -
பலயுகங்களின் யதாகுதி. விசும்பு கதால் உரித்தற்கு காைணம் கூறுவார் 'உகத்
யதாகுதியால் முதிர்ந்த யமய்" என்றார். கமகல இருந்து நிலவுதரையில்
பாய்ந்தரமக்கு விசும்பு கதாலுரித்தரதயும் கரையயங்கும் நிலயவாளி
பைவியிருப்பதற்கு கடல் வாலுகத்தால் பாரலப் யபாழிந்திருப்பரதயும் உருவகம்
யேய்தார்.

6524. ேன்றல்வாய் ேல்லிகக எயிற்றின், வண்டுஇ ம்

கன்றிய நிறத்தது, நறவின் கண்ணது,
குன்றின்வாய் முகையின்நின்று உலாய பகாட்பது,
பதன்றல் என்று ஒரு புலி உயிர்த்துச் பேன்றதால்.

ேன்றல்வாய் ேல்லிகக எயிற்றின் - மணம் யபாருந்திய மல்லிரக

அரும்புகளாகிய பற்கரளயும்; வண்டி ம் கன்றிய நிறுத்தது - வண்டிைமாகிய கரிய
ககாடுகரள உரடய உடரலயும்; நறவின் கண்ணது - கதைாகிய சிவந்த கண்கரளயும்;
குன்றின் வாய் முகையின் நின்று - மரலயிடத்கத உள்ள குரகயிலிருந்து; உலாய
பகாட்பது - உலாவும் தன்ரமயுரடயதுமாகிய; பதன்றல் என்று ஒரு புலி - யதன்றல்
என்னும் ஒரு புலியாைது; உயிர்த்துச் பேன்றது - யபருமூச்சுவிட்டபடி வந்தது.

யதன்றல் - புலி; மல்லிரக பல்; வண்டுகள் - புலியின் கருங்ககாடுகள் - இது

முற்றுருவகம். யதன்றலின் வருரகரயப் புலியின் வருரகக்கு உருவகித்துக்
கூறியநயம் அறிந்து மகிழ்தற்குரியது. கன்றிய - கறுத்த. நறவு - கதன். முரழ - குரக.
யகாட்பு - உழல்தல், திரிதல்.

6525. கரத்பதாடும் பாழி ோக் கடல் ககடந்துளான்

உரத்பதாடும், கரப ாடும், உருவ ஓங்கிய
ேரத்பதாடும் பதாகளத்தவன் ோர்பில், ேன்ேதன்
ேரத்பதாடும் பாய்ந்தது, நிலவின் தாகர வாள்.

கரத்பதாடும்பாழிோக்கடல் ககடந்துளான் - தைது ரககளிைாகல

வன்ரமமிக்க யபரிய பாற்கடரலக் கரடந்த வாலியிைது; உரத்பதாடும் கரப ாடும்
- மார்ரபயும், கைரையும்; உருவ ஓங்கிய ேரத்பதாடும் - உயர்ந்து வளர்ந்த வடிவத்ரத
உரடய ஏழுமைங்கரளயும்; பதாகளத்தவன் - ஊடுருவிச் யேல்லுமாறு
அம்புரதய்த்த இைாமபிைானுரடய; ோர்பில் - மார்பிகல (இன்று); ேன்ேதன்
ேரத்பதாடும் - மன்மதனுரடய அம்புககளாடு; நிலவின்தாகர வாள் பாய்ந்தது -
நிலவின் கதிர்களாகிய வாளும் பாய்ந்தது.

சீரதரயப் பிரிந்து பிரிவாற்றாரமயால் வருந்திய, இைாமபிைாரை

மன்மதனும் மலைம்புகளால் துன்புறச் யேய்தான். பிரிந்தார்க்குப் பரகயாை நிலவும்
துன்புறுத்தியது என்பது கருத்து.

இைாமன் பிரிவுத் துயைால் வருந்துதல்

6526. உடலிக றநாக்கும்; இன் உயிகர றநாக்குோல்;
இடரிக றநாக்கும்; ேற்று யாதும் றநாக்கலன்;
கடலிக றநாக்கும்; அக் கள்வன் கவகுறும்
திடரிக றநாக்கும்; தன் சிகலகய றநாக்குோல். உடலிக
றநாக்கும் - (அப்கபாது இைாமபிைான்) சீரதயின் பிரிவால் யமலிந்து கபாை தைது
உடரலப் பார்த்தான்; இன் உயிகர றநாக்கும் - தைது இனிய உயிர்
கபான்றவளாகிய சீதாபிைாட்டிரய மைதால் நிரைத்தான்; இடரிக றநாக்கும் -
அப்பிைாட்டிக்கு கநர்ந்த துன்பத்ரத நிரைத்தான்; ேற்று யாதும் றநாக்கலன் -
கவயறதுவும் எண்ணாதவைாயிருந்தான்; கடலிக றநாக்கும் - தன்யைதிகை உள்ள
கடரலப் பார்ப்பான்; அக்கள்வன் கவகுறும் - சீரதரயக் கவர்ந்து யேன்ற கள்வைாகிய
இைாவணன் தங்கியிருக்கும்; திடரிக றநாக்கும் - இலங்ரகயாகிய திட்ரடப்
பார்க்கிறான்; தன் சிகலகய றநாக்கும் - தன் ரகயிலிருக்கும் வில்ரலயும்
பார்த்துக் யகாள்கிறான்.
இைாமபிைான் உடல் என்றால் சீதாபிைாட்டி உயிர்; எைகவதான் தன் உடரலப்
பார்த்தவன் இனிய உயிைாை பிைாட்டிரய நிரைவு கூர்ந்தான்; பின் பிைாட்டிக்கு கநர்ந்த
துன்பத்ரத எண்ணுகிறான். தைக்கும் - சீரதக்கும் இரடகய பைந்து கிடக்கும்
கடரலப் பார்க்கிறான். அக்கடல் நடுகவ, சீரதரயக் கவர்ந்து யேன்ற கள்வைாகிய
இைாவணன் தங்கியிருக்கும் இலங்ரக என்னும் ஒரு திட்ரடப் பார்க்கிறான்.
இைாவணரைக் யகான்று, சீரதரயச் சிரற மீட்க உதவச் சித்தமாயுள்ள தைது
வில்ரலப் பார்க்கிறான். சீரதரயப் பிரிந்து வருந்தும் இைாமபிைாைது நிரலரயப்
படிப்பவர் உள்ளத்தில் நன்கு பதியும் படி - எளிய யோற்களால் - உணர்ச்சிப் யபருக்ரக
யவளியிடும் பாடல் இது. 'மால்' இைண்டிடத்தும் அரே நிரல. இைாமபிைாைது
கண்களுக்கு இலங்ரக மாநகர் ஒரு சிறிய திடலாகத்தான் கதான்றியதாம் சிரல -
வில்.

6527. பணி பழுத்து அகேந்த பூண் அல்குல் பண்பி ால்,

பிணி பழுத்து அகேந்தது ஓர் பித்தின் உள்ளத்தான்,
 அணி பழுத்து அகேந்த முத்து அரும்பு பேம்ேணி
ேணி பழுத்து அகேந்த வாய் ேறக்க வல்லற ா?

பணி ப ழுத்து அகேந்த பூண் - கவரலப்பாடு நிைம்பிப் யபாருந்திய அணிகலன்கரள

அணிந்துள்ள; அல்குல் பண்பி ால் - அல்குரலயுரடய சீதா பிைாட்டியின் சிறந்த
பண்புகரள நிரைத்துப் பார்ப்பதால்; பிணி பழுத்து அகேந்தறதார் - காமகநாய்
முதிர்ந்து அரமந்தரமயால் உண்டாையதாரு; பித்தின் உள்ளத்தான் - பித்துப் பிடித்தது
கபான்ற மைத்ரத உரடய இைாமபிைான்; அணி பழுத்து அகேந்த - அழகு பழுத்து
அரமந்ததாகிய; முத்து அரும்பு பேம்ேணி - முத்துக்கள் அரும்பிய சிவந்த மணி
கபான்ற; ேணி பழுத்து அகேந்தவாய் - அழகு நிரறந்து விளங்கும் சீதாபிைாட்டியின்
திருவாயிரை; ேறக்க வல்லற ா - மறக்கும் வல்லரம உரடயவகைா? வல்லன்.

சீதாபிைாட்டியின் சிறந்த குண நலங்கரள எப்கபாதும் நிரைத்திருப்பதால் காம

கநாய் முதிர்ந்து பித்துப் பிடித்தது கபான்ற மைத்ரத உரடய இைாமபிைான்
முத்தரும்பிய யேம்மணி கபான்ற அழகிய சீதா பிைாட்டியின் வாரய
மறக்கவல்லைல்லன்.

சுக்கிரீவன், இைாமபிைானிடம் வீடணகைாடு கமல் விரளவது

குறித்து எண்ணுக எைல்
6528. ஆயது ஓர் அளகவயின், அருக்கன் கேந்தன், 'நீ
றதய்வது என்? காரியம் நிரப்பும் சிந்கதகய;
றேயவன்தன்ப ாடும் எண்ணி, றேல் இனித்
தூயது நிக க்கிகல' என் ச் போல்லி ான்.

ஆயறதார் அளகவயின் - (சீரதயின் நிரைவால் இைாமன் வருந்திய) அத்தரகய

கநைத்திகல; அருக்கன் கேந்தன் - சூரியகுமாைைாை சுக்கிரீவன் (இைாமபிைாரை
கநாக்கி); நீ றதய்வது என் - (யபருமாகை) நீ இவ்வாறு வருந்தித் கதய்வது என்ை
பயரைக் கருதி; காரியம் நிரப்பும் சிந்கதகய - யேய்யகவண்டிய காரியங்கரள
எண்ணி நிரறகவற்றத் தக்க சிறந்த மைத்ரத உரடயவன் நீ (ஆதலின்); றேயவன்
தன்ப ாடும் எண்ணி - நம்ரம நாடி வந்துள்ள இலங்ரக கவந்தைாை வீடணனுடன்
கலந்து சிந்தித்து; றேல் இனித் தூயது நிக க்கிகல - இனிகமல் நடக்க கவண்டிய
நமக்கு நன்ரமதரும் யேயல்கரள நிரைக்காமலிருக்கிறாகய; என் ச் போல்லி ான்
- என்று இைாமபிைானிடம் கூறலாைான்.

இைாவணரையவன்று, சீதாபிைாட்டிரய மீட்கும் யேயரல "தூயது" என்றான்.

இைாமபிைான், யேயற்கரியை யேய்து முடிக்கும் மை வலிரம உரடயவன் என்பரத
"காரியம் நிைப்பும் சிந்ரதரய" என்றான்.
6529. அவ்வழி, உணர்வு வந்து, அயர்வு நீங்கி ான்,
'பேவ் வழி அறிஞக க் பகாணர்மின், பேன்று' எ , 'இவ்வழி
வருதி' என்று இயம்ப, எய்தி ான்-
பவவ் வழி விலங்கி, நல் பநறிகய றேவி ான்.

அல்வழி உணர்வு வந்து - அப்யபாழுது, தன்னுணர்வு வைப்யபற்று; அயர்வு

நீங்கி ான் - மைத்துயர் நீங்கியவைாை இைாமபிைான்; பேவ்வழி அறிஞக க்
பகாணர்மின் பேன்பற - நன்யைறி நின்று ஒழுகும் அறிஞைாை வீடணரை
அரழத்து வருக எை வாைை வீைர்களுக்குக் கட்டரள இட; இவ்வழி வருதி என்று
இயம்ப - (யேன்ற வாைைவீைர்கள் வீடணரை அரடந்து) இைாமபிைானிடம் வருக
என்று கூற; பவவ்வழிவிலங்கி நல்பநறிகய றேவி ான் - தீய யநறியிலிருந்து
நீங்கி, நல்லயநறிரயக் கரடப் பிடிப்பவைாகிய வீடணன்; எய்தி ான் - இைாமபிைான்
இருக்குமிடத்ரத அரடந்தாள்.
இைாமபிைான் அனுமனுக்குச் 'யோல்லின் யேல்வன்' என்யறாரு யபயர் சூட்டிய
திருவாயால் வீடணரை "யேவ்வழி அறிஞன்" என்றது குறிப்பிடத்தக்கது.
இைாமபிைான் கூற்றாகப் கபாற்றிக் கூறியது கபாதாயதன்று கவிக் கூற்றாகவும்
'யவவ்வழி விலங்கி நன்யைறிரய கமவிைான்" என்றது குறிப்பிடத்தக்கது.

இலங்ரக பற்றி இைாமன் விைவ வீடணன் விரட பகர்தல்

6530. 'ஆர்கலி இலங்ககயின் அரணும், அவ் வழி
வார் பகழு கக கைல் அரக்கர் வன்கேயும்,
தார் பகழு தாக யின் அளவும், தன்கேயும்,
நீர் பகழு தன்கேயாய்! நிகழ்த்துவாய்' என்றான்.

ஆர்கலி இலங்ககயின் அரணும் - கடல் சூழ்ந்த இலங்ரகயின் மதில் முதலிய

பாதுகாப்புப் பற்றியும்; அவ்வழி வார் பகழு கக கைல் அரக்கர் வன்கேயும் - அங்கு
நீண்டு ஒலிக்கும் வீைக் கழல் அணிந்தவர்களாை இைாவணன் முதலிய அைக்கர்களின்
வலிரமபற்றியும்; தார் பகழு தாக யின் அளவும் தன்கேயும் - யவற்றி மாரல
யபாருந்திய இலங்ரகப் பரடயின் அளவு பற்றியும் தன்ரம பற்றியும்; நீர் பகழு
தன்கேயாய் - நற்குணங்கள் உரடயவகை; நிகழ்த்துவாய் என்றான் - கூறுவாயாக
எை, இைாமபிைான் வீடணரைக் ககட்டான்.

நீர்ரம - நற்குணம் (தன்ரமயுமாம்) தார் - யகாடிப்பரட (அணிவகுப்பில் முதலில்

வரும்) தூசிப் பரடயுமாம்.

6531. எழுதலும், 'இருத்தி' என்று இராேன் ஏயி ான்,

முழுது உணர் புலவக ; முளரிக் கண்ணி ான்
பழுது அற வி விய பபாருகளப் பண்பி ால்
 பதாழுது உயர் ககயி ான், பதரியச் போல்லி ான்:

எழுதலும் - (இைாமன் ககட்டரவகளுக்காை விரட கூற வீடணன்) எழுந்தான்,

அவ்வாறு எழலும்; முழுதுணர் புலவக - முற்றும் உணர்ந்த அறிஞைாை
வீடணரை; 'இருத்தி' என்று இராேன் ஏயி ான் - (உட்கார்ந்கத கபேலாம் என்ற
எண்ணத்தால்) இருப்பாயாக என்று இைாமபிைான் கூறிைான்; முளரிக் கண்ணி ான் -
தாமரை மலர் கபான்ற கண்கரளஉரடய இைாமபிைான்; பழுதற வி விய
பபாருகள - குற்றம் நீங்கக் ககட்ட யபாருள்கரளப் பற்றியயல்லாம்; பண்பி ால்
பதாழுதுயர் ககயி ான் - பண்கபாடு, யதாழுதுயர்த்திய ரககரள உரடயவைாக;
பதரியச் போல்லி ான் - இைாமபிைான் நன்கு யதரிந்து யகாள்ள கூறுவாைாயிைான்.

கபார் கமற்யகாண்டு யேல்லுதற்குமுன் பரகவைது வலிரமரய ஆைாய்ந்து

அறிதல் கவந்தர்க்குரிய கடரம என்பதால் 'பழுதற விைவிய யபாருள்' என்றார்.
யோல்லுதலில் ககட்பவர்க்குத் யதளிவு கவண்டுயமன்பதால் "யதரியச்
யோல்லிைான்" என்றார்.

இலங்ரகயின் அைண்
6532. 'நிகலயுகட வட வகர குகலய றநர்ந்து, அதன்
தகல எ விளங்கிய தேனியப் பபரு
ேகலயிக மும் முடி வாங்கி, ஓங்கு நீர்
அகல கடல் இட்ட ன், அனுேன் தாகதறய.

அனுேன்தாகத - அனுமானுரடய தந்ரதயாகிய வாயுகதவன் (காற்று);

நிகலயுகடவடவகர - நிரலத்ததன்ரம யகாண்ட வடகமருமரலரய; குகலய
றநர்ந்து - நிரலகுரலந்து சிரதயும்படி யேய்ய நிரைத்து; அதன் தகல எ
விளங்கிய - அந்தவடமரலயின் முடி என்று திகழ்ந்த; தேனியப் பபருேகலயிக
- யபான்மயமாை யபரிய கமரு மரலரய; மும்முடிவாங்கி - மூன்று சிகைங்கரளப்
பறித்து வாங்கி; ஓங்கு நீர் அகலகடல் இட்ட ன் - நிரறந்த நீரையுரடய கடலிகல
இட்டான். வடவரை - வடகமருமரல தமனியம் - யபான். மும்முடி - மூன்று
சிகைங்கள். வாயுவுக்கும், ஆதி கேடனுக்கும் இரடகய நிகழ்ந்த பலப் கபாட்டியில்
ஆதி கேடன் தைது ஆயிைம் பணா மகுடங்களாலும் கமருமரலயின் ஆயிைம்
சிகைங்கரளயும் மூடிக் கவித்துக் யகாண்டான். வாயு கதவன் அம்மரலயின் மூன்று
சிகைங்கரளத் தைது வலிரமயால் பறித்துக் கடலில் இட்டான். அந்த மரலகய
'திரிகூடமரல' இலங்ரக கதான்றிய வைலாறு இது. வாயுகதவன் என்று கூறாது
'அனுமன் தாரத' என்றது, அனுமனுரடய ஆற்றலால் இலங்ரக எரியுண்டரத
நிரைவு கூர்ந்ததாகும்.

6533. 'ஏழு நூறு றயாேக அகலம்; இட்ட கீழ்

 ஆைம் நூறு றயாேக ; ஆழி ோல் வகர,
வாழியாய்! உலகிக வகளந்த வண்ணறே
சூழும் ோ ேதில்; அது சுடர்க்கும் றேலதால்.

வாழியாய் - நல்வாழ்வுரடயவகை!; ஏழு நூறு றயாேக அகலம் - எழுநூறு

கயாேரை அகலமுரடயதாகவும்; இட்ட கீழ் ஆைம் நூறு றயாேக - கீழ் ஆழம்
நூறு கயாேரை உரடயதாகவும்; சூழும் ோேதில் - இலங்ரக நகரைச்
சூழ்ந்திருக்கும்படி கட்டப்பட்ட யபரிய மதில்; ஆழி ோல் வகர - ேக்கைவாளகிரி;
உலகிக வகளத்த வண்ணறே - உலகத்ரத வரளத்திருப்பரதப் கபான்றதாகும்;
அது சுடர்க்கும் றேலதால் - அம்மதில் சூரிய, ேந்திைர்களுக்கும் எட்டாதபடி கமகல
உயர்ந்ததாகும்.

வீடணன் இைாமபிைாரை 'வாழியாய்' எை அரழத்துப் கபசுகிறான் என்றும்

வாழ்ந்திருப்பவன் - நல்வாழ்வுரடயவன்- அரைத்ரதயும் வாழரவப்பவன்
என்யறல்லாம் கருதி 'வாழியாய்' என்றான்என்க. எழுநூறு கயாேரை அகலமும், நூறு
கயாேரை ஆழமும் யகாண்டதாக இந்த இலங்ரகரயச் சூழ்ந்துள்ள மதில் உலரக
வரளத்திருக்கும் ேக்கைவாள கிரிரய ஒத்தது. சூரிய, ேந்திைர்களாகிய சுடர்களுக்கும்
எட்டாத உயைத்தில் இருப்பது என்பதால் 'சுடர்க்கு கமலதாய்' என்றான். ஆழி -
ேக்கைம் மால் - யபரிய

6534. 'ேருங்குகட விக யமும் பபாறியின் ோட்சியும்,

இருங் கடி அரணமும், பிறவும், எண்ணி ால்,
சுருங்கிடும்; என், பல போல்லி? சுற்றிய
கருங் கடல் அகைது; நீரும் காண்டிரால். ேருங்கு உகட விக யமும் -
அந்த மதிலிடத்கத அரமந்திருக்கும் வஞ்ேக கவரலப்பாடுகளும்; பபாறியின்
ோட்சியும் - இயந்திைங்களின் சிறப்பும்; இருங்கடி அரணமும் - யபரிய
காவரலயுரடய மதிலும்; பிறவும் எண்ணி ால் - மற்ற ஏற்பாடுகரளயும்
நிரைத்துப் பார்த்தால்; சுருங்கிடும் - ஆயுட்காலம் கபாதாதபடி சுருங்கிவிடும்; என் பல
போல்லி - பலவற்ரறயும் யோல்வதால் என்ை பயன்?; சுற்றிய கருங்கடல் அகைது
- சுற்றிலுமுள்ள கரிய யபரிய கடகல இலங்ரகயின் அகழியாயுள்ளது; நீரும்
காண்டிரால் - நீங்களும் கநரில் காணலாம்.

பலவரகயாை இயந்திைங்கரளக் யகாண்டிருப்பரத "யபாறியின் மாட்சி"

என்றார். மிகுந்த காவரலயுரடய மதிரல "இருங்கடி அைணம்" என்றார். இன்னும்
எத்தரைகயா வரகயாை யபாறிகளும், பரடக் கலங்களும் உண்டு என்பரத 'பிறவும்'
என்றார்.

வாயில் முதலியவற்ரறக் காப்கபார்

6535. 'வட திகே வயங்கு ஒளி வாயில் கவகுறவார்,
இகட இலர், எண்-இரு றகாடி என்பரால்;
ககடயுக முடிவினில் காலன் என்பது என்?
விகட வரு பாகக ப் பபாருவும் றேன்கேறயார்.

வடதிகே வயங்கு ஒளி வாயில் கவகுறவார் - இலங்ரக நகரின் வடக்குத்

திரேயில் உள்ள ஒளி விளங்கும் வாயிலில் தங்கிக்; காவல் காப்பவர்கள்; இகட
இலர் - எதற்கும் பின் வாங்காத வலிரம உள்ளவர்கள்; எண் இரு றகாடி என்பர் -
பதிைாலு ககாடி கபர் என்பார்கள்; ககடயுக முடிவினில் - யுகாந்த காலமுடிவிகல;
காலன் என்பது என் - உயிர்கரளயயல்லாம் யகால்லுகின்ற எமரைப் கபான்றவர்
என்று எப்படிச் யோல்வது?; விகட வரு பாகக - காரள வாகைத்திகல வரும்
சிவபிைாரை; பபாருவும் றேன்கேறயார் - ஒத்த யபருரம மிக்கவைாவார்.

யபான்ைாலும் மணிகளாலும் யபாலிந்து திகழும் வடதிரே வாயிரல 'வயங்கு

ஒளிவாயில்" என்றார். எவருக்கும் பின் வாங்காத யபரு வலி பரடத்த
காவலர்களாதலின் 'இரட இலர்' என்றார். காலன் என்பரத விடக் காலகாலைாை
சிவன் என்பகத யபாருந்தும் என்பது கருத்து. இரடதல் - பின் வாங்குதல்.

6536. 'றேல் திகே வாயிலின் கவகும் பவய்யவர்க்கு

ஏற்றமும் உள, அவர்க்கு இரண்டு றகாடி றேல்;
கூற்கறயும் கண்-பபாறி குறுகக் காண்பறரல்,
ஊற்றுறு குருதிறயாடு உயிரும் உண்பரால்.

றேல்திகே வாயிலில் கவகும் - இலங்ரக மாநகரின் கமற்குத் திரே வாயிரலக்

காவல் புரிந்து தங்கியுள்ள; பவய்யவர்க்கு ஏற்றமும் உள - யகாடியவர்களுக்குச் சில
தனியாை கமன்ரமகளும் உண்டு; அவர்க்கு இரண்டு றகாடி றேல் - வடதிரே
வாயிலில் உள்ளவர்கரள விட இைண்டு ககாடி அதிகம் (எைகவ இவர்கள் 12 ககாடி
கபர்); கூற்கறயும் கண்பபாறி குறுகக் காண்பறரல் - எமரையும் கூட கண்ரணச்
சிறிகத குறுக்கிப் பார்ப்பாயைன்றால்; ஊற்றுறு குருதிறயாடு உயிரும் உண்பர் -
ஊறுகின்ற இைத்தத்துடன் உயிரையும் உண்டு விடுவார்கள்.

வடதிரே வாயில் காவலர்கரள விடவும், கமற்றிரேக் காவலர்களுக்குச் சில

கமன்ரமகள் உண்டு என்பார் 'யவய்யவர்க்கு ஏற்றமும் உள' என்றார். அவர்கரள
விட இைண்டு ககாடி அதிகம் என்பயதாரு ஏற்றம். அது தவிை இவர்கள் கண்கரளச்
சிறிகத திறந்து குறுக்கிப் பார்க்கும் பார்ரவயிகலகய கூற்றுவனுரடய இைத்தத்கதாடு
உயிரையும் உண்டு விடுவார்கள் என்பது கருத்து: கட்யபாறி - கண்ணாகிய
இந்திரியம். பைமன் கண்ரணச் சிறிது விழித்தாலும் யபருகும் கருரணயால் உலகம்
வாழும் 'யேங்கண் சிறுச் சிறிகத எம் கமல் விழியாகவா" என்பது ககாரதயார்
வாக்கு. அதுகபால யவய்யவர் சிறிகத விழித்தாலும்துன்பம் விரளயும். கமலும்
கமலும் ஊறும் இைத்தத்ரத ஊற்றுறு குருதி" என்றார். கூற்று - எமன்; உடரலயும்
உயிரையும் கூறுயேய்பவன்.
6537. 'பதன் திகே வாயிலின் கவகும் தீயவர்
என்றவர் எண்-இரு றகாடி என்பரால்;
குன்று உறழ் பநடியவர் பகாடுகே கூறி என்?
வன் திறல் யேக யும் அரசு ோற்றுவார்.

பதன்திகே வாயிலின் கவகும் தீயவர் - யதன்திரே வாயிரலக் காவல் புரியும்

தீயவர்கள்; என்றவர் எண் இரு றகாடி என்பரால் - என்று கூறப்படுபவர் பதிைாறு
ககாடிப் கபர் என்பார்கள்; குன்று உறழ் பநடியவர் - மரலக்கு நிகைாை யநடிய
உடலிைர்; பகாடுகே கூறி என் - இவர்களது யகாடியயேயரல என்ையவன்று
கூறுவது; வன்திறல் யேக யும் - வலிய திறத்ரத உரடய எமரையும் கூட; அரசு
ோற்றுவார் - ஆட்சிரய மாற்றித் தாகம ஆள வல்லவைாவார்.
வலிய அவர்களது யகாடுஞ் யேயல் கூறும் தைமல்ல என்பார் "யகாடுரம கூறி
என்" என்றார். 'அைசு மாற்றுவார்' என்பதற்கு அைரே அழிக்க வல்லவர் என்று கூறினும்
யபாருந்தும். மாற்றுதல் - அழித்தலாம்.

6538. 'கீட்டிகே வாயிலின் கவகும் கீைவர்

ஈட்டமும் எண்-இரு றகாடி என்பரால்;
றகாட்டு இருந் திகே நிகலக் கும்பக் குன்கறயும்
தாள் துகண பிடித்து, அகன் தகரயின் எற்றுவார்.

கீழ்த்திகே வாயிலின் கவகும் கீைவர் - கிழக்குத் திரேயிலுள்ள வாயிலில்

காவல் புரிந்திருக்கும் கீழ்மக்கள்; ஈட்டமும் எண்இரு றகாடி என்பரால் -
கூட்டமும் பதிைாறுககாடி; றகாட்டு - வலியதந்தங்கரள உரடய; இருந்திகே
நிகல - அகன்ற எட்டுத் திரேகளிலும் நிரலத்து நிற்கும்; கும்பக் குன்கறயும் -
மத்தகத்ரதயுரடய மரலகபான்ற திக்கு யாரைகரளயும்; தாள் துகண பிடித்து -
அவற்றின் இரு கால்கரளயும் பிடித்துத் தூக்கி; அகன் தகரயின் எற்றுவார் -
தரையிகல கமாதியடித்துக் யகால்லும் வல்லரம உரடயவர்கள்; அகன்தகர -அகன்ற
தரையிடம்.

'கீழ்த்திரே' என்பது எதுரக கநாக்கி 'கீட்டிரே" எைத் திரிந்தது. கும்பம் -

மத்தகம். திக்கு யாரைகளின் கால்கரளப் பிடித்து, கமகல தூக்கித் தரையில்
கமாதிக் யகால்லவும் வல்லவர்கள் என்பது கருத்து.

6539. 'விண்ணிகட விழித்த ர் நிற்கும் பவய்யவர்

எண்-இரு றகாடியின் இரட்டி என்பரால்;
 ேண்ணிகட வா வர் வருவர் என்று, அவர்
கண் இலர், ககர இலர், கரந்து றபாயி ார்.

விண்ணிகட விழித்த ர் நிற்கும் பவய்யவர் - வாைத்திகல கதவர்கள் வைக்கூடும்

என்பதால் உறங்காமல் கண் விழித்தவர்களாக நின்று காவல் புரியும் யகாடியவர்; எண்
இரு றகாடியின் இரட்டி என்பரால் - பதிைாறு ககாடியின் இைண்டு மடங்காை
முப்பத்திைண்டு ககாடி என்பார்கள்; ேண்ணிகட வா வர் வருவர் என்று -
மண்ணுலகத்துக்கு கதவர்கள் வருவார் என்று கருதி; கண்ணிலர் - ஒரு சிறிதும்
கண்கணாட்டம் இல்லாதவர்களாய்; கரந்து றபாயி ார் - தமது வடிவத்ரத மரறத்துக்
யகாண்டு, கவறு வடிவத்திகல உலாவுபவர்கள்; ககர இலர் - அளவற்றவைாவர்.

நான்கு திரேயிலும் வாயில்கரளக் காவல் காப்பவர்கரளத்தவிை, விண்ணிலும்

நின்று காவல் புரிந்தைர். கண் - கண்கணாட்டம். சிறிதும் கண்கணாட்டமில்லாத
யகாடியவர்கள் என்பதால் 'கண்இலர்' என்றார்; இைக்கம் சிறிதுமில்லாதவர்கள் என்பது
யபாருள். கதவர்கள் வருவார்கள் என்பதால் அவர்களுக்குப் புலைாகாதபடி
வடிவத்ரத மரறத்து, கவறு வடிவத்திகல இருந்தைர் என்பதால் 'கைந்து
கபாயிைார்' என்றார்.

6540. 'பிறங்கிய பநடு ேதில் பின்னும் முன் ரும்,

உறங்கலர், உண் பதம் உலகவ ஆதலால்,
கறங்கு எ த் திரிபவர் கணக்கு றவண்டுறேல்,
அகறந்துளது ஐ-இரு நூறு றகாடியால்.

பிறங்கிய பநடுேதில் - விளங்கித் கதான்றும் அந்த நீண்ட மதிலின்; பின்னும்

முன் ரும் - பின்புறத்திலும், முன்புறத்திலுமாக; உறங்கலர் - சிறிதும்
உறங்காதவைாய்; உண்பதம் உலகவ ஆதலால் - அவர்கள் உண்ணும் உணவு காற்று
ஆதலால்; கறங்பக த் திரிபவர் - அந்தக் காற்ரற நாடிக் காற்றாடி கபாலத்
திரிவார்கள்; கணக்கு றவண்டுறேல் - அவர்களது எண்ணிக்ரக கவண்டுமாைால்;
அகறந்துளது ஐயிரு றகாடி - நூறு ககாடி என்று யோல்லப்பட்டுள்ளது.

பதம் - உணவு. உலரவ - காற்று. கறங்கு - காற்றாடி. காற்றாடிரயப் கபாலச்

சுழன்று திரிந்த காவலர்களின் யேயலுக்குக் காைணம் கூறுபவரைப் கபால
"உண்பதம் உலரவ ஆதலால் கறங்யகைத் திரிபவர்" என்றார்.

6541. 'இப்படி ேதில் ஒரு மூன்று; றவறு இனி

ஒப்ப அரும் பபருகேயும் உகரக்க றவண்டுறோ?
பேய்ப் பபருந் திரு நகர் காக்கும் பவய்யவர்
முப்பது றகாடியின் மும்கே முற்றி ார்.
இப்படி ேதில் ஒரு மூன்று - இத்தரகய கட்டுக் காவரல உரடய மதில்கள்
மூன்றாகும்; றவறு இனி ஒப்பரும் பபருகேயும் - இரத விட கவறாக அந்த
மதில்களின் ஒப்பற்ற யபருரமரய; உகரக்க றவண்டுறோ - விரிவாகக் கூறவும்
கவண்டுகமா?; யமய்ப் பபரும் திருநகர் - உண்ரமயாை யபருரமமிக்க அந்த
அழகிய இலங்ரக நகரை; காக்கும் பவய்யவர் - காவல் காக்கும் யகாடியவர்கள்;
முப்பது றகாடியின் மும்கே முற்றி ார் - யதாண்ணூறு ககாடிகபர் எை
நிரறந்துள்ளைர்.
இப்படி, கமகல கூறியபடி, உண்ரமயாககவ இலங்ரக யபருந்திருநகர்
என்பார் 'யமய்ப் யபரு' என்றார். இலங்ரக அழகிய நகைாதலின் 'திருநகர்'
என்றார். 'பிறந்த ஊர்' என்பதாலும் வீடணன் 'திருநகர்' எைச்சிறப்பித்துக்
கூறிைாயைன்க. முப்பது ககாடியின் மும்ரம - முப்பது ககாடியின் மூன்று மடங்கு.
முற்றுதல். நிரறதல்.

6542. 'சிறப்பு அவன் பேய்திடச் பேல்வம் எய்தி ார்,

அறப் பபரும் பககஞர்கள், அளவு இல் ஆற்றலர்,
உறப் பபரும் பகக வரின் உதவும் உண்கேயர்,
இறப்பு இலர், எண்-இரு நூறு றகாடிறய.

சிறப்பு அவன் பேய்திட - அந்த இைாவணன் சிறப்புச் யேய்ய; பேல்வம்

எய்தி ார் - அவைால் யேல்வம் அரடந்தவர்களும்; அறப்பபரும் பககஞர் -
அறத்துக்குப் யபரிய பரகவர்களாய் உள்ளவர்களும்; அளவு இல் ஆற்றலர் -
அளவில்லாத வலிரம உரடயவர்களும்; உறப் பபரும் பகக வரின் - அந்த
இைாவணனுடன் கபாரிடப் யபரும்பரகவர் வருவாைாயின்; இறப்பிலர் -
எப்கபாதும் இைாவணைது கட்டரளரய மீறாதவர்களுமாைவர்கள்; எண் இரு
றகாடிறய - பதிைாறு ககாடி கபைாவார்.
சிறப்பு: யபருரம. இைாவணைால் சிறப்புப் யபற்றுச் யேல்வம் எய்தியவர்கள்.
"பரக உறவரின்" பரகவர் யாகைனும் இைாவணனுடன் கபாரிட வந்தால்; உடகை
அவனுக்கு உதவும் உண்ரமயாைவர்கள் என்பதால் 'உதவும் உண்ரமயர்' என்றார்.

ககாயில் வாயிலின் காவலர்

6543. ' "விடம் அல, விழி" எனும் பவகுளிக் கண்ணி ர்,
"கடன் அல, இகேத்தலும்" என்னும் காவலர்,
வட வகர புகரவ றகாயில் வாயிலின்
இடம் வலம் வருபவர், எண்-எண் றகாடியால்.
விடம் அல விழி எனும் - இரவ விடம் அல்ல விழிகள்தான் என்று கூறும்படி;
பவகுளிக் கண்ணி ர் - ககாபம் மிக்க கண்கரள உரடயவர்கள்; இகேத்தலும்
கடன் அல - கண்கரள இரமப்பதும் நமது கடரமயல்ல; என்னும் காவலர் - என்று
கூறும்படி காவல் காப்பவர்கள்; வட வகர புகரவ - வட வரையாை கமரு
மரலரயப் கபான்றைவாகிய; றகாயில் வாயிலின் - இைாவணனுரடய
அைண்மரை வாயிலில்; இடம் வலம் வருபவர் - இடதுோரி, வலது ோரியாகத்
திரிந்துவருகின்றவர்கள்; எண்பணண் றகாடி - அறுபத்து நான்கு ககாடிப் கபைாவர்.
ககாபம் யகாண்டு விழிக்கும் காவலர்களின் கண்கள் விடம் கபான்ற
யகாடியரவ என்பதால் 'விடம் அல விழி' என்றார். காவல் புரிபவர் கண்கரள
இரமத்தலும் கடரமதவறியதாகும் என்பதால் "கடன் அல இரமத்தலும்" என்றார்.
வடவரை - கமருமரல. ககாயில் - அைண்மரை.

6544. 'அன்றியும், அவன் அகன் றகாயில் ஆய் ேணி

முன்றிலின் கவகுவார் முகறகே கூறிடின்.
ஒன்றிய உலககயும் எடுக்கும் ஊற்றத்தார்;
குன்றினும் வலியவர்; றகாடி றகாடியால்.

அன்றியும் அவன் அகன் றகாயில் - அல்லாமலும் அந்த இைாவணனுக்குரிய

விோலமாை அைண்மரையில்; ஆய்ேணி முன்றிலின் - ஆைாய்ச்சி மணி
கட்டப்பட்டுள்ள முற்றத்திகல; கவகுவார் முகறகே கூறிடின் - தங்கிக் காவல்
புரிபவர்களின் தன்ரமரயக் கூறுகவாமாயின்; ஒன்றிய உலககயும் - ஒன்றாக உள்ள
உலகத்ரத எல்லாம்; எடுக்கும் ஊற்றத்தார் - தமது ரககளால் தூக்கவல்ல ஆற்றல்
உள்ளவர்களும்; குன்றினும் வலியவர் - மரலயினும் வலிரமமிக்கவர்களும் ஆகிய
வீைர்கள்; றகாடி றகாடிறய - ககாடி ககாடிப் கபைாவர்.
அைேர்கள் வாழுமிடமும் 'ககாயில்' என்பது மைபு. ஆய்மணி - ஆைாய்ச்சிமணி,
அைேர்களின் அைண்மரை வாயிலில் ஆைாய்ச்சி மணி கட்டுதல் உண்யடன்பது
'வாயிற்கரடமணி நடு நா நடுங்க' எைவரும் சிலப்பதிகாை உரையால் புலப்படும்.

பரடகளின் அளவு
6545. 'றதர் பதி ாயிரம் பதுேம்; பேம் முகக்
கார்வகர அவற்றினுக்கு இரட்டி; கால் வயத்து ஊர் பரி
அவற்றினுக்கு இரட்டி; ஒட்டகம்
தார் வரும் புரவியின் இரட்டி ோலுறே.
 றதர் பதி ாயிரம் பதுேம் - இைாவணைது பரடயிலுள்ள கதர்கள் பதிைாயிைம்
பதுமமாகும்; பேம்முகக் கார் வகர அவற்றினுக் கிரட்டி - சிவந்த
புள்ளிகரளக் யகாண்டமுகத்ரதயுரடய கரிய மரலகபான்ற யாரைகளின்
எண்ணிக்ரக கதர்ப் பரடயிலும் இைண்டு மடங்கு (இருபதாயிைம் பதுமம்); கால்
வயத்து ஊர் பரி - கால்கள் வலியைவாய் ஏறிச் யேல்லப் பயன்படும் குதிரைகள்;
அவற்றினுக்கு இரட்டி - யாரைப்பரடரய விட இைண்டுமடங்கு (நாற்பதாயிைம்
பதுமம்); ஒட்டகம் தார்வரு புரவியின் - ஒட்டகப் பரட, மாரல யணிந்த குதிரைப்
பரடரய விட; இரட்டி ோலுறே - இைண்டு மடங்கு நிரறந்ததாயிருக்கும்
(எண்பதாயிைம் பதுமம்);

'பதுமம்' என்பது ஒரு கபயைண்; ககாடிக்கு கமற்பட்டது என்பர். சிவந்த -

யேம்புள்ளி வாய்ந்த முகத்ரதயுரடய யாரைகள் கரிய மரல கபான்ற வடிவுரடயை
வாதலின் 'யேம்முகக் கார்வரை' எைப்பட்டது. கதர், கரி, பரி என்பகதாடு
காலாட்பரட கூற கவண்டியிருக்க, அதரைக் கூறாது ஒட்டகப் பரடரயக் கூறியது
கடற் கரை மணலில் நடக்க வல்லை வாதல் பற்றிப் கபாலும்.

6546. 'றபயற ன், என், பல பிதற்றி? றபர்த்து அவன்

ோ இரு ஞாலத்து கவத்த ோப் பகட
றதயினும், நாள் எலாம் றதய்க்கறவண்டுவது,
ஆயிர பவள்ளம் என்று அறிந்தது-ஆழியாய்!

ஆழியாய் - ஆரணயாகிய ேக்கைத்ரத உரடயவகை; றபயற ன் - கபய்

கபான்றவைாகிய நான்; என் பல பிதற்றி றபர்த்து - பலவும் திரும்பத்திரும்பக்
கூறுவதால் என்ை பயன்?; அவன் ோயிரு ஞாலத்து - அந்த இைாவணன் இப் யபரிய
உலகத்திகல; கவத்த ோப்பகட - நிறுத்தி ரவத்துள்ள யபரியபரட; நாபளலாம்
றதயினும் - உலகுள்ள நாள் வரை அழித்தாலும்; றதய்க்க றவண்டுவது - அழித்துக்
யகாண்கட இருக்க கவண்டியதாய் இருக்கும்; ஆயிர பவள்ளம் என்று அறிந்தது -
எைத் யதரிந்தது ஆயிைம் யவள்ளம் அளவிைதாகும்.
யவள்ளம். ஒரு யபரிய அளவு; பதுமத்திலும் அதிகமாைது. ேக்கைவர்த்தி
திருக்குமாைைாதலின் எங்கும் யேல்லும் ஆரணயுரடவன் என்பதால்
'ஆழியாய்' என்றான். ேக்கைப் பரடயுரடய திருமால் என்ற நிரைப்பிகல
கூறியதுமாம். உலகமுள்ள நாயளலாம் அழித்தாலும் அழித்துக் யகாண்கட
இருக்கலாம் என்பரத 'நாயளலாம் கதயினும் கதய்க்க கவண்டுவது' என்றான்.

இைாவணன் துரணவர் யபருரம

6547. 'இலங்ககயின் அரண் இது; பகடயின் எண் இது;
வலங் ககயில் வாள் சிவன் பகாடுக்க வாங்கிய
 அலங்கல் அம் றதாளவன் துகணவர், அந்தம் இல்
வலங்களும் வரங்களும், தவத்தின் வாய்த்தவர்.

இலங்ககயின் அரண் இது - இலங்ரக மதிலின் யபருரம இது; பகடயின் எண்

இது - பரடகளின் எண்ணிக்ரக இது; வலங்ககயில் வாள் - இைாவணன் தைது வலது
ரகயிகல தாங்கியுள்ளவாள்; சிவன் பகாடுக்க வாங்கிய - சிவபிைான் தைப் யபற்றுக்
யகாண்ட; அலங்கல் அம் றதாளவன் - யவற்றி மாரல சூடிய அழகிய கதாள்கரள
உரடய இைாவணைது; துகணவர் - தம்பிமார்கள்; அந்தம் இல்வலங்களும் -
அழிவில்லாத வலிரமகளும்; வரங்களும் - பலவரகயாை வைங்களும்; தவத்தின்
வாய்த்தவர் - தாம் யேய்த தவ பலத்தாகல வாய்க்கப் யபற்றவைாவர்.

தாம் யேய்த தவ பலத்தாகல வாய்க்கப் யபற்றவைாவர். சிவபிைான் தந்த

'ேந்திைகாேம்' என்ற வாரள வலது ரகயில் யகாண்டவன் என்று இைாவணன் தவச்
சிறப்பின் வழிவந்த வலிரமரயயும் குறிப்பிட்டான்.

கலித்துரற
6548. 'உகம் பல் காலமும் தவம் பேய்து பபரு வரம்
உகடயான்,
சுகம் பல் றபார் அலால் றவறு இலன், பபரும் பகடத்
பதாககயான்,
நகம் பல் என்று இகவ இல்லது ஓர் நரசிங்கம்
அக யான்.
அகம்பன் என்று உளன்; அகல கடல் பருகவும்
அகேவான். உகம் பல் காலமும் தவம் பேய்து - பலயுகங்கள் தவம் யேய்து;
பபருவரம் உகடயான் - யபரிய வைங்கரளப் யபற்றிருப்பவனும்; சுகம்
பல்றபாரலால் றவறிலன் - பல கபார்கரளச் யேய்வரத விட கவறு இன்ப
மில்லாதவனும்; பபரும்பகடத் பதாககயான் - யபரிய பரடரய உரடயவனும்;
நகம் பல் என்றிகவ இல்லறதார் - நகம், பல் என்பரவகரளப் யபற்றிருக்காத ஒரு;
நரசிங்கம் அக யான் - நைசிங்கத்ரதப் கபான்றவனும் ஆை; அகம்பன் என்றுளன் - '
அகம்பன்' என்ற யபயர் யகாண்ட ஒரு அைக்கர்தரலவன் உள்ளான்; அகல கடல்
பருகவும் அகேவான் - அரலகரள உரடய கடல்நீர் முழுவரதயும் குடிக்கவும்
வல்லவன்.

அகம்பன் இைாவணனுக்கு மாமன்முரறதான்.

6549. 'பபாருப்கப மீதிடும் புரவியும், பூட்ககயும், றதரும்,

உருப்ப விற் பகட, ஒன்பது றகாடியும் உகடயான்,
 பேருப் பபய் வானிகடச் சி க் கடாய் கடாய் வந்து
பேறுத்த
பநருப்கப பவன்றவன், நிகும்பன் என்று உளன், ஒரு
பநடிறயான்.

பபாருப்கப மீதிடும் - மரலகரளயும் மீதிட்டுச் யேல்லும்; புரவியும் பூட்ககயும்

றதரும் - குதிரைகளும், யாரைகளும், கதர்களும்; உருப்ப விற்பகட - சிைம் மிக்க
விற்பரடயிைைாை காலாட்பரட வீைர்களும்; ஒன்பது றகாடியும் உகடயான் -
ஒன்பது ககாடிரய உரடயவனும்; வானிகட பேருப்பபய் சி க்கடாய் -
வாைத்திகல கபார்புரிந்த சிைம்மிக்க ஆட்டுக் கடாவிரை; கடாய் வந்து பேறுத்த -
வாகைமாகச் யேலுத்தி வந்து கபாரிட்ட; பநருப்கப பவன்றவன் - அக்கினி கதவரை
யவன்றவனும்; நிகும்பன் என்று உளன் ஒரு பநடிறயான் - சிறந்த வீைனுமாை
நிகும்பன் என்பவனும் உள்ளான்.
இங்குக் கூறப்படும் நிகும்பனும், அடுத்த பாடலில் வரும் கும்பனும்
கும்பகர்ணனுரடய பிள்ரளகள் என்று வான்மீகம் கூறும். மீதிடும் - தாண்டிச்
யேல்லும். உருப்ப - ககாபம் யகாண்ட கடாய் - யேலுத்தி அக்கினி கதவனுக்கு
ஆட்டுக்கடாவாகைம் என்பர். அந்த யநருப்புக் கடவுரளயும் யவன்றவன் நிகும்பன்.

6550. 'தும்பி ஈட்டமும் இரதமும், புரவியும், பதாடர்ந்த

அம் பபான் ோப் பகட ஐ-இரு றகாடி பகாண்டு
அகேந்தான்,
பேம் பபான் நாட்டு உள சித்தகரச் சிகறயிகட
கவத்தான்.
கும்பன் என்று உளன்; ஊழி பவங் கதிரினும்
பகாடியான்.

தும்பி ஈட்டமும், இரதமும் புரவியும் - யாரைக் கூட்டமும், கதர் குதிரை

ஆகியவற்றுடன்; பதாடர்ந்த அம்பபான் ோப்பகட - கேர்ந்த அழகிய யபான் கபான்ற
அரிய யபரிய பரட; ஐயிரு றகாடி பகாண்டகேந்தான் - பத்துக் ககாடி கபரைக்
யகாண்டு அரமந்தவனும்; பேம்பபான் நாட்டுள சித்தகர - யேம்யபான் நாடாகிய
கதவ உலகில் வாழும் சித்தர்கரள; சிகறயிகட கவத்தான் - கபாரில் யவன்று
சிரறயிகல ரவத்தவனுமாை; ஊழி பவங்கதிரினும் பகாடியான் - யுகாந்த காலத்துச்
சூரியரை விடவும் யகாடியவன்; கும்பன் என்று உளன் - கும்பன் என்பவனும்
இருக்கிறான்.

தும்பி - யாரை. யேம்யபான் - சிவந்த யபான். யபான் நாடு- கதவர்கள்

உலகம்.சித்தர் என்பார் கதவர்களில் ஒருவரகப் பிரிவிைைாவர். சித்தர்கரளயவன்று
சிரறயில் ரவத்தவன் கும்பன். 'ஊழியவங்கதிர்" ஊழிக் காலத்தின் இறுதியில்
உலரக அழிக்கத் கதான்றும் யவப்பம் மிக்க சூரியன். அந்தப் பரிதிரய விடவும்
யகாடியவன் கும்பன் என்பது கருத்து.
6551. 'றபகய யாளிகய யாக கயக் கழுகதகயப்
பிணித்தது
ஆய றதர்ப் பகட ஐ-இரு றகாடி பகாண்டு
அகேந்தான்
தாகயஆயினும் ேலித்திடு வஞ்ேக தவிரா
ோகயயான் உளன், ேறகாதரன் என்று ஒரு
ேறறவான்.

றபகய யாளிகய யாக கய - கபய்கரளயும், யாளிகரளயும் யாரைகரளயும்;

கழுகதகயப் பிணித்த தாய - கழுரதகரளயும் பூட்டியதாகிய; றதர்ப்பகட ஐயிரு றகாடி
பகாண்டகேந்தான் - கதர்ப்பரடபத்துக் ககாடிரய யுரடயவன்; தாகய ஆயினும்
ேலித்திடு - யபற்ற தாய் ஆைாலும் கலக்கம் யேய்யவல்ல; வஞ்ேக தவிரா
ோகயயான் - வஞ்ேம் நீங்காத மாரயரய உரடயவன்; ேறகாதரன் என்று ஒரு
ேறறவான் உளன் - மககாதைன் என்னும் யபயருரடய ஒரு வீைன் உள்ளான்.
வஞ்சிக்கத்தகாதவன் அன்ரை; அத்தரகய தாரயயும் வஞ்சிக்கத் தக்க
மாரயயில் கதர்ந்தவன் மககாதைன்; 'தாரயயும்' என்பதன் உம்ரம உயர்வு
சிறப்பும்ரம. யாவர்க்கும் தாயாகிய சீதாபிைாட்டியிடம், மருத்தன் என்னும்
அைக்கரை ேைகன் கவடம்தாங்கி வைச் யேய்து பிைாட்டிரய வஞ்சிக்க முற்பட்டரத
நிரைந்து 'தாரயயாயினும் ேலித்திடு வஞ்ேன்' என்றார் கபாலும். அறத்துக்குப்
புறம்பாைது மறம் என்பதால் 'மறகவான்' என்ற யோல்லுக்குப் பாவி என்பதும்
யபாருந்தும்.

6552. 'குன்றில் வாழ்பவர் றகாடி நால்-ஐந்தினுக்கு

இகறவன்,
"இன்று உளார் பிக நாகள இலார்" எ
எயிற்றால்
தின்றுளான், பநடும் பல் முகற றதவகரச் பேருவின்
பவன்றுளான், உளன், றவள்வியின்பககஞன், ஓர்
பவய்றயான்.

குன்றில் வாழ்பவர் - மரலகளிகல வாழும் அைக்கர்கள்; றகாடி நாகலந்தினுக்

கிகறவன் - இருபது ககாடி கபருக்குத் தரலவனும்; இன்றுளார் பிக நாகள
இலாபர - இன்று இருப்பவர்கள் பின்பு நாரளக்கு இருக்க மாட்டார்கள்
என்னும்படி; எயிற்றால் தின்றுளான் - பற்களால் கடித்துத் தின்று தீர்க்க வல்லவனும்;
றதவகரச் பேருவின் - கதவர்கரளப் கபாரிகல; பநடும் பல்முகற பவன்றுளான் -
பலமுரறயும் யவன்றவனும் ஆகிய; றவள்வியின் பககஞன் - கவள்விப் பரகவன்
என்ற யபயர் யகாண்ட; ஓர் பவய்றயான் உளன் - ஒரு யகாடியவன் இருக்கிறான்.
 ஆங்காங்கு மரலகளிகல வாழ்கின்ற இருபது ககாடி அைக்கர்களுக்குத்
தரலவன். "இன்றிருப்பவர்கள் நாரளக்கு இல்ரல" என்னும்படி எல்கலாரையும்
யகான்று தீர்க்கும் யகாடியவன். கதவர்கரளப் பலமுரற யவன்றவன். கவள்விப்
பரகஞன்' என்னும் யகாடியவன். 'எக்ஞவிகைாதி' என்ற வடயமாழிப் யபயரின்
தமிழ் வடிவம் இது. 'இன்றுளார் நாரள மாள்வர்' என்பரத இைாவணன்
கூற்றாகவும் (9125) கம்பர் கூறுவது கருதத்தக்கது 'யநடும் பல்முரற' என்பதற்கு
'பண்டு பல்முரற' என்பயதாரு பாடம் உண்டு. அது யபாருந்தும். எயிறு - பற்கள்
யநடும் - நீண்ட யவய்கயான் - யகாடியவன்.

6553. ' "ேண் உளாகரயும் வானில் உள்ளாகரயும்

வகுத்தால்,
உண்ணும் நாள் ஒரு நாளின்" என்று ஒளிர்
பகடத் தாக
எண்ணின் நால்-இரு றகாடியன், எரி அஞ்ே
விழிக்கும்
கண்ணி ான், உளன், சூரியன்பகக என்று ஓர்
கைலான்.

ேண்ணுளாகரயும் வானிலுள்ளாகரயும் - மண்ணுலகத்தில் உள்ளவர்கரளயும்,

விண்ணுலகத்தில் உள்ளவர்கரளயும்; வகுத்தால் உண்ணும் நாள் ஒரு நாளின் என்று -
கேர்த்து வரகப்படுத்தி ரவத்தால் அரைத்ரதயும் உண்ணும்நாள் ஒரு நாள் என்று
கூறத்தக்க; ஒளிர்பகடத்தாக - ஒளிவீசும் பரடக்கலங்கரள உரடய கேரை;
எண்ணின் நாலிரு றகாடியன் - எண்ணிைால் எட்டிக் ககாடி உரடயவைாவான்;
எரிஅஞ்ே விழிக்கும் கண்ணி ான் - யநருப்பும் அஞ்சுமாறு விழிக்கும் கண்கரள
உரடயவன்; சூரியன் பகக என்றறார் கைலான் உளன் - சூரியன் பரகஞன் என்ற
யபயருரடய கழலணிந்த வீைன் ஒருவன் உள்ளான்.
பிறரை அஞ்ேச் யேய்யும் யவப்பத்ரத உரடயது யநருப்பு என்றால், அந்த
யநருப்பும் அஞ்சும்படி விழிக்கும் கண்கரள உரடயவன் இந்தச் சூரியன் பரகஞன்
(சூரிய விகைாதி)

6554. 'றதவரும், தக்க முனிவரும், திகேமுகன் முதலா

மூவரும், பக்கம் றநாக்கிறய போழிதர, முனிவான்,
தாவரும் பக்கம் எண்-இரு றகாடியின் தகலவன்,
ோபபரும்பக்கன் என்று உளன், குன்றினும் வலியான்.
றதவரும் தக்க முனிவரும் - கதவர்களும், தகுதியுரடய முனிவர்களும்; திகேமுகன்
முதலா மூவரும் - பிைமன் முதலாை மும்மூர்த்திகளும்; பக்கம் றநாக்கிறய போழிதர -
(கநருக்கு கநைாக
நின்று கபசுவதற்கு அஞ்சிப்) பக்கம் பார்த்கத கபசுமாறு; முனிவான் - ககாபம்
உரடயவனும்; தாவரும் பக்கம் எண் இரு றகாடியின் தகலவன் - மிகுந்த வலிரம
யகாண்ட கேரையின் பதிைாலு ககாடி கபருக்குத் தரலவனும்; குன்றினும் வலியான் -
மரலரய விட வலியவனுமாை; ோபபரும் பக்கன் என்றுளன் - மாயபரும் பக்கன்
என்னும் யபயருரடய ஒருவன் உள்ளான்.

தாவரும் - வலிரம மிக்க பக்கம் - கேரை. யபரும் பக்கன் பரடத் தரலவர்களுள்

முதன்ரம வாய்ந்தவன்; அவைது வலிரமரயயும், கதாற்றத்ரதயும் குறிப்பிட
'மரலயினும் வலியன்' என்றான்.

6555. 'உச் சிரத்து எரி கதிர் எ உருத்து எரி முகத்தன்,

நச் சிரப் பகட நால்-இரு றகாடிக்கு நாதன்,
முச் சிரத்து அயில் தகலவற்கும் பவலற்கு அரு
போய்ம்பன்.
வச்சிரத்துஎயிற்றவன், உளன், கூற்றுவன் ோற்றான். உச்சிரத்து எரி கதிர்
எ - தரலக்கு கமகல எரிகின்ற சூரியன் என்னும்படி; உருத்து எரி முகத்தன் - சிைந்து
எரியும் முகத்ரத உரடயவனும்; நச்சிரப்பகட நாலிரு றகாடிக்கு நாதன் - சிறந்த
தரலரம வாய்ந்த எட்டுக் ககாடி கபரைக் யகாண்ட பரடக்குத் தரலவனும்;
முச்சிரத்து அயில் தகலவற்கும் - முக்கவட்டுச் சூலத்ரதஉரடய சிவபிைானுக்கும்;
பவலற்கு அரு போய்ம்பன் - கபாரில் யவல்லுதற்கரிய வலிரம உரடயவனும்;
கூற்றுவன் ோற்றான் - எமரையும் எதிர்த்து நிற்கவல்ல பரகவனுமாை;
வச்சிரத்பதயிற்றவன் உளன் - வச்சிைதந்தன் என்னும் யபயர் யகாண்டவன்
இருக்கிறான்.
உச்சிைம் - தரலக்கு கமல் உச்சியில் எரிக்கும் சூரியன் யவப்பம் மிகுதியும்
உரடயவன். அந்தப் பரிதிரய ஒத்து எரியும் முகத்ரத உரடயவன் என்பரத
'உருத்து எரி முகத்தன்' என்றார். முச்சிைம் - மூன்று கவடுகள். தரலவன் - சிவபிைான்.
'கூற்றுவன் மாற்றான்' கூற்றுவனுக்குப் பரகவன். வச்சிைம் கபான்ற பற்கரள
உரடயவன் என்பதால் 'வச்சிைத்து எயிற்றவன்" என்றார் 'வச்சிைதந்தன்' என்பது
யபயைாகும்.

6556. 'அேஞ்ேலப் பகட ஐ-இரு றகாடியன், அேரின்

வேம் பேயாதவன், தான் அன்றிப் பிறர் இலா வலியான், இகேந்த
பவஞ் ேேத்து இயக்ககர றவபராடும் முன்
நாள்
பிகேந்து றோந்தவன், பிோேன் என்று உளன், ஒரு
பித்தன்.
 அேஞ்ேலப்பகட ஐயிரு றகாடியன் - பரகவரைக் கண்டு நடுங்காத
தன்ரமயிைைாை பத்துக் ககாடி வீைர்கரளக் யகாண்ட பரடரய உரடயவனும்;
அேரின் வேம் பேயாதவன் - கபாரில் யவல்லப்படாதவன்; தா ன்றிப் பிறர்
இலாவலியன் - தாகையல்லாது பிறர் எவருமில்லாத வலிரம உரடயவனும்;
இகேந்த பவஞ்ேேத்து - தான் இரேந்து யேய்த யகாடிய கபாரில்; இயக்ககர
றவபராடும் முன்நாள் பிகேந்து றோந்தவன் - இயக்கர்கரள முன் ஒரு காலத்தில்
கவருடன் அழியுமாறு ரககளால் பிரேந்து முகர்ந்து பார்த்தவனும்; ஒரு பித்தன் -
கபார் புரிவகத கநாக்கமாை ரபத்தியம் பிடித்தவனுமாை; பிோேன் என்று உளன் -
பிோேன் என்பவன் உள்ளான்.

அேஞ்ேலப்பரட - பரகவரைக் கண்டு நடுங்காத கேரை. ேஞ்ேலம் என்ற

யோல்லின் எதிர்ப்பதம் 'அேஞ்ேலம்' என்பதாகும். பிறர் எவைாலும்
யவல்லப்படாதவன் என்பதால் 'வேம் யேயாதவள்' என்றான். தான் பிறரை
யவல்லவல்லவகை அல்லாது இவரை யவல்லவல்லார் பிறர் எவருமில்ரல
என்னும்படி வலிரம மிக்கவன் என்பதாம்.

6557. 'சில்லி ோப் பபருந் றதபராடும், கரி, பரி, சிறந்த

வில்லின் ோப் பகட ஏழ்-இரு றகாடிக்கு றவந்தன்,
கல்லி ோப் படி கலக்குவான், க ல் எ க் காந்திச்
போல்லும் ோற்றத்தன், துன்முகன் என்று அறம்
துறந்றதான்.

சில்லிோப் பபரும் றதபராடும் - ேக்கைத்ரத உரடய யபரியகதர்ப் பரடயுடகை; கரி,

பரி, சிறந்த வில்லின் ோப்பகட - யாரை, குதிரை, சிறந்த வில் வீைர்கரளயுரடய
காலாட் பரட என்ற; ஏழ் இரு றகாடிக்கு றவந்தன் - பதிைான்கு ககாடிப் கபர்
யகாண்ட யபரும்பரடக்குத் தரலவனும்; கல்லி ோப்படி கலக்குவான் - இந்தப்
யபரிய பூமிரயகயகதாண்டி எடுத்துக் கலங்கச் யேய்பவனும்; க ல் எ க் காந்திச்
போல்லும் ோற்றத்தன் - தீரயப் கபால்கைல் காந்தும்படி கபசும் கபச்ரே
உரடயவனும்; அறம் துறந்றதான் - அறச் யேயல்கரள நீக்கியவனுமாை;
துன்முகன் என்று - துன்முகன் என்ற யபயருரடய ஒருவன் உள்ளான்.
சில்லி - கதர்ச் ேக்கைம். இந்தப் யபரிய பூமிரயயும் கதாண்டி, கலங்கச் யேய்யும்
வல்லரம யபற்றவன் என்பதால் 'கல்லி மாப்பரட கலக்குவன்' என்றான். கைல்
யதறிக்கப் கபசுபவன் என்பரதக் 'கைல் எைக்காந்திச் யோல்லும் மாற்றத்தன்' என்று
குறித்தான்.

6558. 'இலங்கக நாட்டன் எறி கடல் தீவிகட உகறயும்

அலங்கல் றவற் பகட ஐ-இரு றகாடிக்கும் அரேன்,
வலம் பகாள் வாள் பதாழில் விஞ்கேயர் பபரும் புகழ்
 ேகறத்தான்,
விலங்குநாட்டத்தன் என்று உளன், பவயில் உக
விழிப்பான்.

இலங்கக நாட்டன் - இலங்ரக நாட்ரடப் கபான்று; எரிகடல் தீவிகட

உகறயும் - அரலயயறியும் கடல் நடுகவ அரமந்த தீவுகளிகல வாழ்கின்ற; அலங்கல்
றவற்பகட - மாரல சூடிய கவற்பரட வீைர்கள்; ஐயிரு றகாடிக்கும் அரேன் - பத்துக்
ககாடி கபருரடய பரடக்குத் தரலவனும்; வலம் பகாள்வாள் பதாழில் - வலிரம
மிக்க வாட்கபாரில் வல்ல; விஞ்கேயர் பபரும்புகழ் ேகறத்தான் - விஞ்ரேயகைாடு
கபாரிட்டு யவன்று, அவர்களது புகரழமரறயுமாறு யேய்தவனும்; பவயில் உக
விழிப்பான் - தீப்யபாறி பறக்க விழிப்பவனும்; விலங்கு நாட்டத்தன் என்று உளன் -
வீரூபாக்கன் என்ற யபயர் யகாண்ட ஒருவன் உள்ளான்.

வாள் கவல் கபான்றரவகரள மாரல சூட்டி அலங்கரிப்பதுண்டு. 'இவ்கவ

பீலியணிந்து மாரல சூட்டி' (புறம் 95) என்ற புறப்பாட்டாலும் இரத அறியலாம்.
விஞ்ரேயர் - கதவருள் ஒரு பிரிவிைர் விலங்கு நாட்டத்தன் - விரூபாட்ேன் என்பதன்
தமிழ் ஆக்கமாகும்.

6559. 'நாேம் நாட்டிய ேவம் எனின், நாள் என்றும் ஒருவர்

ஈே நாட்டிகட இடாேல், தன் எயிற்றிகட இடுவான்,
தாேம் நாட்டிய பகாடிப் பகடப் பதுேத்தின் தகலவன்,
தூேநாட்டத்தன் என்று உளன், றதவகரத் துரந்தான்.
நாேம் நாட்டிய ேவம் எனின் - பிறருக்கு அச்ேத்ரதத் தரும் வீைர்களின் பிணம்
என்றால்; நாள் என்றும் ஒருவர் - அதரைச் சுடரலக்குக் யகாண்டு யேல்ல கவண்டிய
நாளாயிற்யறன்று ஒருவர்; ஈே நாட்டிகட இடாேல் - சுடுகாட்டிகல யேன்று புரதக்க
விடாமல்; தன் எயிற்றிகட இடுவான் - தன் வாயிகல யபய்து தின்பவனும்; தாேம்
நாட்டிய பகாடிப் பகட - மாரல சூடி, யகாடிகரள உரடய கேரை; பதுேத்தின்
தகலவன் - பதுமம் என்ற அளரவயுரடயவற்றின் தரலவனும்; றதவகரத் துரந்தான்
- கதவர்கரளப் கபாரில் யவன்று விைட்டியவனுமாய; தூே நாட்டத்தன் என்றுளன் -
புரகக் கண்ணன் என்ற யபயருரடய ஒருவன் உள்ளான்.
ஈமநாடு - சுடுகாடு. தூமாட்ேன் என்ற வடயமாழிப் யபயரின் தமிழாக்ககம; 'தூம
நாட்டத்தன்' என்பது; புரகக்கண்ணன் எைலாம்.

6560. 'றபாரின் ேத்தனும், பபாரு வயேத்தனும், புலவர்

நீரின் ேத்து எனும் பபருகேயர்; பநடுங் கடற்
பகடயார்;
ஆரும் அத்தக வலி உகடயார் இகல; அவரால்
 றபரும், அத்தக எத்தக உலகமும்; பபரிறயாய் !

பபரிறயாய் - யபருரமமிக்கவகை; றபாரின் ேத்தனும் பபாருவய ேத்தனும் -

கபார்த் யதாழில்வல்ல மத்தனும், கபாரில் வல்லவய மத்தனும் ஆகிய இருவரும்;
புலவர் நீரின் ேத்து எனும் பபருகேயர் - கதவர்கள் பாற்கடலில் இட்ட மத்தாகிய
மந்தைமரல என்று யோல்லும் யபருரம உரடயவர்கள்; பநடுங் கடற்பகடயார் -
நீண்ட யபரிய கடல் கபான்ற பரடரய உரடயவர்கள்; ஆரும் அத்தக
வலியுகடயாரிகல - இவர்களுக்கு ஒப்பாை வலிரம உரடயவர்கள் யாருகம
இல்ரல; அவரால் அத்தக எத்தக உலகமும் றபரும் - இவர்களால் எத்தரை
உலகங்கள் உண்கடா அத்தரையும் நிரல யபயர்ந்து யகட்டழிந்து கபாகும்.

'கபாரின் மத்தன், யபாருவயமத்தன்' என்னுமிருவரும் இைட்ரடயர் கபாலும்.

பரகக்கடரலக் கலக்கும் மத்துப் கபான்றவைாதலின் இப் யபயர் யபற்றைர்
கபாலும். புலவர் - கதவர்கள். நீர் - கடல் இங்கு பாற்கடரலக் குறித்தது.
கதவர்களாகிய பாற்கடரலக் கரடந்து கலங்கச் யேய்யும் மத்துப் கபான்றவர்
என்பது கருதத்தக்கது கபரும் நிரல யபயர்ந்து. யபருரம மரல கபான்றதாகிய
உடற் யபருரம என்பதால் 'யபருரமகயார்' என்றான்.

கேரை காவலன் பிைகத்தன்

6561. 'இன் தன்கேயர் எத்தக ஆயிரர் என்றகன் -
அன் வன் பபருந் துகணவராய், அேர்த் பதாழிற்கு
அகேந்தார்?
போன் போன் வர் பகடத் துகண இரட்டியின்
பதாககயான்.
பின்க எண்ணுவான், பிரகத்தன் என்று ஒரு
பித்தன்;

அன் வன் பபருந்துகணவராய் - அந்த இைாவணனுக்குப் யபரிதும்

துரணநிற்பவைாய்; அேர்த் பதாழிற்கு அகேந்தார் - கபார்த் யதாழிலுக்யகை
அரமந்தவர்கள்; இன் தன்கேயர் - இத்தரகய (முன்ைர்க் கூறிய) ஆற்றல்
மிக்கவர்; எத்தக ஆயிரம் என்றகன் - எத்தரையாயிைம் கபருள்ளைர் எைக்
கூறுகவன்; போன் போன் வர் பகட - முன்கை நான் யோன்ைவர்களின்
விவரித்துக் கூறிய பரடயினும்; துகண இரட்டியின் பதாககயான் - இைண்டு
மடங்கு எண்ணிக்ரக உரடயவனும்; பின்க எண்ணுவான் - (எண்ணித்துணியாது)
துணிந்த பின் எண்ணுபவனும் ஆை; பிரகத்தன் என்று ஒரு பித்தன் - பிைகத்தன் என்ற
யபயருரடய ஒருவன் கபாரிடுவதில் பித்துரடயவன் உள்ளான்.
இைட்டி - இைண்டு மடங்கு. எத்தரை ... என்ககன் - எவ்வளவு என்று யோல்கவன்?
யபரும்பரட உரடயவன் என்பதால் தன்ைம்பிக்ரகயால் முன்பு சிந்திக்காது
பின்பு நிரைப்பவன், துணிந்தபின் எண்ணுபவன் என்றான். பிைகத்தன் என்பவன்
இைாவணைது பரடத்தரலவன்; கபார் புரிவதில் பித்துரடயவன் என்பதால் 'ஒரு
பித்தன்' என்றான்.

6562. 'றேக காவலன்; இந்திரன் சிந்துரச் பேன்னி

யாக கால் குகலந்து ஆழி ஓர் ஏழும் விட்டு
அகல,
ஏக வா வர் இருக்கக விட்டு இரியலுற்று
அகலய,
றோக ோரியின் சுடு ககண பல முகற துரந்தான்.

றேக காவலன் - இந்தப் பிைகத்தன் இைாவணனுரடய கேரைக்குக் காவலன்

ஆவான்; இந்திரன் சிந்துரச் பேன்னியாக - கதகவந்திைனுரடய சிந்தூைம்
அப்பிய மத்தகத்ரத உரடய ஐைாவதமாைது; கால்குகலந்து ஆழிறயார் ஏழும்
விட்டகல - கால்கள் தடுமாறி ஏழுகடல்கரளயும் தாண்டிப் பயந்கதாடவும்;
ஏக வா வர் - மற்றுமுள்ள கதவர்கள் அத்தரைகபரும்; இருக்ககவிட்டு
இரியலுற்று அகலய - தங்கள் இருப்பிடங்கரள விட்டு ஓடி அரலந்து திரியவும்;
றோக ோரியின் - விடாது யபய்யும் மரழரயப் கபால; சுடுககண பலமுகற
துரந்தான் - சுடுகின்ற அம்புகரளப் பலமுரறயும் யேலுத்தியவைாவான்.
சிந்துைச் யேன்னியாரை - சிந்தூைம் பூசிய மத்தகத்ரத உரடய யாரையாகிய
ஐைாவதம். என்ற யவள்ரளயாரை: யாரைகளின் மத்தகத்தில் சிந்தூைம் அணிவிப்பது
வழக்கம். இதரை 'சிந்தூைத் திலக நுதல் சிந்துைத்தின் மருப் யபாசித்த யேங்கண்
மாகல' என்ற வில்லிபாைதத்தாலும் (கிருஷ்ணன் தூதுச் ேருக்கம்) அறியலாம்.
குரலந்து தடுமாறி ஐைாவதம் அஞ்சி ஓடியது என்பதால் இந்திைன் அஞ்சியகன்றது
யபறப்படும். ஏரைவாைவர். இந்திைரைத் தவிை, மற்றுமுள்ள கதவர்கள். கோரை
மாரி - விடாது யபய்யும் மரழ.

கும்பகருணன் வலிரம
6563. 'தம்பி, முற்பகல் ேந்திரர் நால்வரின் தயங்கும்
கும்ப ோக் கிரிக் றகாடு இரு கககளால் கைற்றி
பேம் பபான் ோல் வகர ேதம் பட்டதாம் எ த்
திரிந்தான்.
கும்பகன் ன் என்று உளன், பண்டு றதவகரக்
குகேத்தான்.
தம்பி - அந்த இைாவணனுரடய தம்பி; முற்பகல் ேந்திரர் நால்வரின் தயங்கும் - முதல்
நாரளய பிரறச் ேந்திைர் நால்வர் கேர்ந்தது கபால விளங்கும்; கும்ப ோகிரிக் றகாடு -
மத்தகத்ரதயுரடய யபரிய மரல கபான்ற யாரையாை ஐைாவதத்தின்
தந்தங்கரள; இரு கககளால் கைற்றி - தைது இைண்டு ரககளாலும் வாங்கி;
பேம்பபான் ோல்வகர - யேம்யபான் மரலயாை யபரியகமருமரல; ேதம்
பட்டதாபே த் திரிந்தான் - மதம் யகாண்டு அரலந்தது எனும்படி எங்கும்
திரிந்தவன்; பண்டு றதவகரக் குகேத்தான் - முன்பு கதவர்கரளயயல்லாம்
அடிகயாடு அழித்த; கும்பகன் ன் என்று உளன் - கும்பகன்ைன் என்ற யபயருரடய
வீைன் உள்ளான்.

முற்பகல் அமாவாரேக்குப் பின் முதல் நாள், 'ேந்திைர் நால்வர்' என்றது பிரறச்

ேந்திைர் நான்கு கபர் கேர்ந்தது கபால விளங்கும் நான்கு தந்தங்கரள. கும்பம் -
மத்தகம். இந்திைனுரடய ஐைாவதம். அந்த யாரையின் தந்தங்கரள எவ்வித
முயற்சியுமின்றி சுலபமாகக் ரகப்பற்றிைான் என்பரதக் கழற்றி என்றான்.
'கமருமரல மதம் யகாண்டு திரிந்தது கபாலத் திரிந்தான்' என்பது இல் யபாருள்
உவரம குரமத்தல் - அழித்தல்.

இைாவணைது புதல்வர்களின் ஆற்றல்

6564. 'றகாள் இரண்கடயும் பகாடுஞ் சிகற கவத்த அக்
குேரன்
மூளும் பவஞ் சி த்து இந்திரசித்து எ
போழிவான்;
ஆளும் இந்திரற்கு அன் வன் பிணித்ததன்
பின்க .
தாளினும் உள, றதாளினும் உள, இ ம் தழும்பு.

றகாள் இரண்கடயும் - (ககாள்கள் ஒன்பதிலும் முதன்ரம வாய்ந்த) சூரியன்,

ேந்திைன் என்னும் இைண்டிரையும்; பகாடுஞ் சிகறகவத்த அக்குேரன் - யகாடிய
சிரறயிகல ரவத்த இைாவணைது மகைாை; மூளும் பவஞ்சி த்து - மூண்யடழும்
யகாடிய யவகுளிரய உரடய; 'இந்திரசித்து' எ போழிவான் - இந்திைசித்து எைக்
கூறப்படுபவன்; ஆளும் இந்திரற்கு - விண்ணுலகத்ரத ஆளும் கதகவந்திைனுக்கு;
அன் வன் பிணித்ததன் பின்க - இந்திைசித்து அவரை யவன்று கட்டிரவத்த
பின்பு; இ ம் தழும்பு தாளினும் உள றதாளினும் உள - இந்திைனுரடய கால்களிலும்
கதாள்களிலும் இன்னும் தழும்புகள் உள்ளை.

இந்திைனுடன் கபாரிட்டு யவன்றரமயால் 'இந்திைசித்து' எைப் யபயர் யகாண்டான்

இைாவணன் மகைாை கமகநாதன். இரு ககாள்கரளயும் சிரற ரவத்த இைாவணன்
மகன் என்பதால் "சிரற ரவத்தவன் குமைன்" என்ற பாடம் சிறந்தது என்பர்
ரவ.மு.ககா. 'இரு ககாளும் சிரறரவத்தாற்கு இரளகயன்' என்ற
சூர்ப்பைரகயின் கூற்று இதற்குச் ோன்றாகும். இந்திைரைப் பிணித்தரமயால்
அவனுரடய தாளிலும், கதாளிலும் தழும்பு இன்னும் மாறாமல் இருக்கிறது எை
இந்திைசித்தன் ஆற்றரலக் கூறுவான் 'ேதமகரைத் தரளயிட்டு' எைவும்
'இருகாலில் புைந்தைரை இருஞ்சிரறயின் இடுவித்து' எைவும் சூர்ப்பைரகயின்
கூற்றில் ரவத்து முன்பும் இந்திைரைப் பிணித்த யேய்திரயக் கூறியுள்ளார்
(கம்ப.2842, 2843)

6565. 'தன்க யும் பதறும் தருேம் என்று இகற ே ம்

தாைான்,
முன் வன் தரப் பபற்றது ஓர் முழு வலிச்
சிகலயான்
அன் வன்த க்கு இகளயவன், அப் பபயர்
ஒழித்தான்
பின் ஓர் இந்திரன் இலாகேயின்; றபர் அதிகாயன்.

தன்க யும் பதறும் தருேம் என்று - அறத்துக்கு மாறாக நடப்பவர்கரள அழிக்கும்

அறக்கடவுள் தன்ரையும் அழிக்கும் என்று; இகற ே ம் தாைான் - சிறிதும்
மைத்திகல கருதாமல் விரைந்து பாவச் யேயல் புரிபவன்; முன் வன் தரப் பபற்றறதார்
- முன்ைவைாகிய பிைமகதவன் தைப் யபற்றதாகிய ஒரு; முழுவலிச் சிகலயான் -
முழுரமயாை வலிரமரய உரடயவில்ரல உரடயவன்; அன் வன் த க்கு
இகளயவன் - அந்த இந்திைசித்துக்குத் தம்பி; பின் ஓர் இந்திரன் இலாகேயின் -
இந்திைசித்து யவன்ற இந்திைரைத் தவிை கவறு ஒரு இந்திைன் இல்லாரமயால்.
அப்பபயர் ஒழித்தான் - அந்தப் யபயரை நீக்கிைவைாய்; றபர் அதிகாயன் -
அதிகாயன் என்னும் யபயர் யகாண்டவைாய் உள்ளான்.
'முன்ைவன்' - பரடப்புத் யதாழிலுக்குரியவன் என்பதாலும் இைாவணன்
குடிக்கு முதல் தரலவன். என்பதாலும் பிைமரை 'முன்ைவன்' என்றான் "பூவிகலான்
புதல்வன் ரமந்தன் புதல்வி" (கம்ப. 2770) என்ற சூர்ப்பணரக உரையாலும்
பிைமாவின் வழிவந்தவன் இைாவணன் என்பது புலைாகும்.

6566. 'றதவராந்தகன், நராந்தகன், திரிசிரா என்னும்

மூவர் ஆம்,-"தகக முதல்வர் ஆம் தகலவரும்
முக யின்,
றபாவராம்; தகக அழிவராம்" எ த் தனிப்
பபாருவார்
ஆவராம்-தகக இராவணற்கு அரும் பபறல்
புதல்வர்.
 றதவராந்தகன், நராந்தகன் திரிசிரா என்னும் மூவராம் - கதவைாந்தகன், நைாந்தகன்
திரிசிைா என்ற மூவருடனும்; தகக முதல்வராம் தகலவரும் முக யின் றபாவராம் -
தரகசிறந்த முதல் தரலவர்களாை பிைமன், திருமால், சிவன் ஆகிய மூவரும்
கபாரிட்டால் கதாற்றுப்கபாவார்; தகக அழிவராம் - தமக்குரிய யபருரமரய
இழந்துவிடுவர்; எ த் தனிப் பபாருவா ராவராம் - என்று உலகம் கூறுமாறு
கபாரிட்டு யவல்லவல்ல; தகக இராவணற்கு - தரக சிறந்த இைாவணனுக்கு; அரும்
பபரும் புதல்வர் - (இந்திைசித்து, அதிகாயன் என்பவரைத்தவிை) அரிய, யபருரமமிக்க
புத்திைர்களாவர்.

கதவர் அந்தகன் - கதவர்களுக்கு எமன், நை அந்தகன் - நைர்களுக்கு எமன். நைர் -

மனிதர். திரிசிைா - மூன்று தரலகரள உரடயவன். மும்மூர்த்திகளும்
இவருடன் கபாரிட்டால் கதால்வியுற்றுத் தமது யபருரமரய இழந்துவிடுவர்
மூவைாம், முதல்வைாம், அழிவைாம், ஆவைாம் எை, வந்த யோல்கல திரும்பி வந்து
யேய்யுளுக்கு இனிய ஓரே தந்தது கூறி மகிழ்தற்குரியது. இது யோற்யபாருட்பின்
வருநிரல அணியாகும். மும்மூர்த்திகரளயும் யவல்ல வல்லவர் இம்மூவர் என்பது
கருத்து.

இைாவணன் திறம்
6567. 'இக ய தன்கேயர் வலி இஃது; இராவணன்
என்னும்
அக யவன் திறம் யான் அறி அளவு எலாம்
அகறபவன்:
தக யன், நான்முகன் தகக ேகன் சிறுவகு;
தவத்தால்,
முக வர் றகான் வரம், முக்கணான் வரத்பதாடும்
உயர்ந்தான்.

இக ய தன்கேயர் வலி இஃது - இைாவணைது துரணவர், தம்பி, மக்கள் ஆகிய

இத்தன்ரமகயார் வலிரம இது; இராவணன் என்னும் அக யவன் திறம் -
இைாவணன் என்ற யபயர் உரடய அவைது திறத்ரத; யா றி அளபவலாம்
அகறபவன் - யான் அறிந்திருக்கும் அளவுக்கு எல்லாம் எடுத்துக் கூறுகவன்;
நான்முகன் தககேகன் சிறுவற்குத் தக யன் - பிைம கதவைது தகுதிமிக்க
மகைாை புலத்தியனுக்கு மகைாை விச்சிைவசுவின் மகைாகும்; தவத்தால் -
இைாவணன் யேய்த தவத்திைாகல; முக வர் றகான் வரம் - அந்தணர்
தரலவைாை பிைமன் தந்தவைம்; முக்கணான் வரத் பதாடும் உயர்ந்தான் - மூன்று
கண்கரள உரடய சிவயபருமான் தந்த வைம் இரவகளால் உயர்ந்தவைாைான்.

பிைமனுக்கு மகன் புலத்தியன்; அவன் மகன் விச்சிைவசு; அவன் மகன்

இைாவணன். முரைவர் ககான் - அந்தணர் தரலவன் (நான்முகன்) பிைமன்
தந்தவைம் முக்ககாடி வாழ்நாள். முக்கணான் தந்த வைம் "யாைாலும் யவலப்படாய்
எைக் யகாடுத்தவாள்" (ேந்திைகாேம்)

6568. 'எள் இல் ஐம் பபரும் பூதமும் யாகவயும் உகடய

புள்ளிோன் உரி ஆகடயன் உகேபயாடும்
பபாருந்தும்
பவள்ளி அம் பபருங் கிரியிக றவபராடும் வாங்கி,
அள்ளி விண் பதாட எடுத்த ன், உலகு எலாம்
அனுங்க.

எள்இல் ஐம்பபரும் பூதமும் - எவரும் சிறியதை இகழாத மண், நீர், கால், தீ என்ற
ஐந்து யபரிய பூதங்களும்; யாகவயும் உகடய - இவற்றின் கவறுபாட்டால் உண்டாை
பிற எல்லாப் யபாருள்கரளயும் உரடயவைாகிய; புள்ளிோன் உரி ஆகடயன் -
புள்ளிகரள உரடய புலியின் கதாரல ஆரடயாக அணிந்துள்ள சிவபிைான்;
உகேபயாடும் பபாருந்தும் - உமாகதவியுடன் தங்கியிருக்கும்; பவள்ளி அம்
பபருங் கிரியிக - யவள்ளியங்கிரியாகிய யபரிய மரலயிரை; றவபராடும்
வாங்கி அள்ளி - கவகைாடு கபர்த்து அள்ளி; உலபகலாம் அனுங்க - எல்லா
உலகங்களும் வருந்தும்படி; விண் பதாட எடுத்த ன் - விண்ரணத் யதாடும்படி
எடுத்தவன்.
எள்ளில் - இகழ்தல் இல்லாத (சிறியதன்று எவரும் இகழ்ந்து கூறமுடியாத என்பது
யபாருள்). புள்ளி மான் இங்கக கவங்ரகப் புலிரயக் குறித்தது. தாருக வைத்து
முனிவர்கள் கவள்வித் தீயில் உருவாக்கி ஏவிய புலிரயக் யகான்று அதன் கதாரல
ஆரடயாகக் யகாண்டவர் சிவபிைான். அனுங்குதல் - வருந்துதல்.

6569. ஆன்ற எண் திகே உலகு எலாம் சுேக்கின்ற யாக

ஊன்று றகாடு இற, திரள் புயத்து அழுத்திய
ஒண்கே
றதான்றும் என் றவ, துணுக்கமுற்று இரிவர்,
அத் பதாகுதி
மூன்று றகாடியின்றேல் ஒரு முப்பத்து மூவர்.

ஆன்ற எண் திகே - விோலமாை எட்டுத் திரேகளிலும் நின்று; உலபகலாம்

சுேக்கின்ற யாக - உலகத்ரத எல்லாம் சுமக்கின்ற திக்கு யாரைகளின்; ஊன்று
றகாடு இற - தைது மார்பில் ஊன்றிய தந்தங்கள் முறியும்படி; திரள்புயத்து
அழுத்திய ஒண்கே - அதரைத்தன் திைண்ட கதாள்களிகல அழுந்தச் யேய்த மிக்க
வலிரம; றதான்றும் என் றவ - காணப்படும் என்ற மாத்திைத்தில்; அத்பதாகுதி
மூன்று றகாடியின் றேல் - யதாகுதியாை மூன்று ககாடிக்கு கமல்; ஒரு முப்பத்து மூவர் -
மூப்பத்து மூன்று கபைாக இருக்கும் கதவர்கள்; துணுக்கம் உற்று இரிவர் - நடுங்கிக்
யகாண்டு விலகி ஓடுவார்கள்.

ஆன்ற - விோலமாை (நிரறந்த என்பதும் ஒரு யபாருள்). ஒண்ரம நிரறவு, ஒளி,

மிகுதி என்ற யபாருள் யகாண்ட யோல் இங்கக வலிரம குறித்தது. திக்கு
யாரைகளுடன் கபாரிட்டு அவற்றின் முறிந்த தந்தங்கரளத் தைது மார்புக்குக்
கவேமாக அணிந்து யகாண்டவன் இைாவணன் என்பது உத்தை காண்டத்தில்
கூறப்பட்டுள்ள யேய்தி.

6570. 'குலங்கறளாடும் தம் குல ேணி முடிபயாடும் குகறய,

அலங்கல் வாள்பகாடு காலறகயகரக் பகான்ற
அதன்பின்.
"இலங்கக றவந்தன்" என்று உகரத்தலும், இடி
உண்ட அரவின்
கலங்குோல் இ ம், தா வர் றதவியர் கருப்பம்.

கால றகயகர - இைாவணன் கால ககயர்கள் என்னும் தாைவர்கரள;

குலங்கறளாடும் - அவர்களின் குலமக்ககளாடு; தம் குலேணிமுடிபயாடும் குகறய -
மணிகள் பதிக்கப் யபற்ற மகுடங்ககளாடு, தரல குரறயும்படி; அலங்கல் வாள்
பகாடு - யவற்றிமாரல சூட்டியவாரளக் யகாண்டு; பகான்ற அதன் பின் - யகான்ற
அதற்குப் பிறகும்; இலங்கக றவந்தன் - இலங்காதிபன்; என்று உகரத்தலும் -
என்று கூறக் ககட்ட அளவிகல; தா வர் றதவியர் கருப்பம் - தாைவர்களது மரைவி
மார்களின் கருப்பம்; இடியுண்ட அரவின் - இடிகயாரே ககட்டு அஞ்சும் பைம்ரபப்
கபால; இ ம் கலங்குோல் - இன்னும் கலங்கும்.
இைாவணன் கால ககயரை யவன்ற யேய்தி கூறப்படுகிறது. குல மணி முடி -
நல்ல ோதி மணிகளால் அலங்கரிக்கப்பட்ட மகுடம். குரறய - அழிய. 'யகான்ற
அதன் பின்' என்பதற்கு யகான்று பல நாட்களாகிய அதன் பின் என்பது யபாருள். கால
ககயர் தாைவர் ஆதலின் தாைவர் கதவியர் இடி கயாரே ககட்ட நாகம் கபால அஞ்சி
நடுங்க அந்த அச்ேத்தால் அவர்கள் கருப்பம் கலங்கியது இைம் - இன்னும்.

6571. 'குரண்டம் ஆடு நீர் அளககயின் ஒளித்து உகற

குறபரன்,
திரண்ட ோடும், தன் திருபவாடு நிதியமும்,
இைந்து,-
புரண்டு, ோன் திரள் புலி கண்டது ஆம் எ ,
றபா ான்-
இரண்டு ோ மும், இலங்கக ோ நகரமும் இைந்து.
 குரண்டம் ஆடு நீர் அளககயின் - யகாக்குகள் விரளயாடித் திரியும் நீர் நிரலகரள
உரடய அளகாபுரியில்; ஒளித்து உகற குறபரன் - இைாவணனுக்கு அஞ்சி ஒளிந்து
வாழ்ந்து யகாண்டிருந்த குகபைன்; திரண்டோடும் தன் திருபவாடு நிதியமும் இைந்து -
தைக்குரிய திைண்ட யேல்வத்ரதயும் யவற்றித் திருமகரளயும், ேங்க நிதி, பதுமநிதி
என்பரவகரளயும் இைாவணனிடம் இழந்து கபாய்; இரண்டு ோ மும் இலங்கக
ோநகரமும் இைந்து - தன் மாைம், விமாைம் என்று இைண்டு மாைமும், இலங்ரக
மாநகைத்ரதயும் இழந்து; ோன்திரள் புலிகண்டதாம் எ - புலிரயக் கண்ட மான்
கூட்டம் அஞ்சி ஓடுவது கபால; புரண்டு றபா ான் - இைாவணனிடம் கதாற்று
புைண்டு ஓடிப் கபாயிைான்.

குைண்டம் - யகாக்கு. அளகாபுரி குகபைனுரடய நகைம் நீர்நிரலகளில் யகாக்குகள்

விரளயாடி மகிழும் என்பரத 'குைண்டம் ஆடு நீர் அளரக" என்றான். மாடு.
யேல்வம். நிதி. ேங்க நிதி, பதும நிதி என்னுமிைண்டும் குகபைனுக்குரிய அளவற்ற
யேல்வமாம். தன் மாைத்ரதயும் விமாைத்ரதயும் இழந்து கபாைான் என்பரத
'இைண்டு மாைமும் இழந்து' என்றான். இைாவணன் குகபைரை யவன்ற யேய்தி
இங்குக் கூறப்பட்டது.

6572. ' "புண்ணும் பேய்தது முதுகு" எ , புறங்பகாடுத்து

ஓடி,
"உண்ணும் பேய்கக அத் தேமுகக் கூற்றம் தன்
உயிர்றேல்
நண்ணும் பேய்ககயது" எ க் பகாடு, நாள்பதாறும்,
தன் நாள்
எண்ணும் பேய்ககயன், அந்தகன், தன் பதம்
இைந்தான்.

உண்ணும் பேய்கக அத் தேமுகக் கூற்றம் - உயிரை உண்ணும் படியாை

யேயரல உரடய பத்து முகங்கரள உரடய இைாவணன் என்னும் கூற்றமாைது; தன்
உயிர் றேல் நண்ணும் பேய்ககயபத க் பகாடு - தன்னுயிரையும் கவை வருதல்
யேய்யும் என்றுஎண்ணி; புண்ணும் பேய்தது முதுகு எ - எைது முதுரகயும் புண்
யேய்து விட்டது என்று; புறம் பகாடுத்து ஓடி - புறமுதுகு காட்டி ஓடித் தப்பித்து; நாள்
பதாறும் தன்நாள் எண்ணும் பேய்ககயன் - தைது இறுதி நாரளப் பற்றி நாள்
கதாறும் நிரைக்கும் யேய்ரகயைாய்; அந்தகன் தன் பதம் இைந்தான் - எமன் தைது
யதன்திரேக் காவல் பதவிரயயும் இழந்தான்.

எமனுக்கும் இறுதிரயச் யேய்யும் எமைாக இைாவணன் விளங்கிைான்

என்பதால் "தேமுகக் கூற்றம்" என்றான். இைாவணைால் அடியுண்டு புறம் காட்டி
ஓடிய எமன் 'தேமுகக் கூற்றம் இனி வரும் நாள் நமது இறுதி நாள்' என்று நாட்கரள
எண்ணிக் யகாண்டிருந்தான் என்பது யேய்தி இைாவணைால் உயிர்கரளக்
யகால்லும் தைது யதாழிரல இழந்தான் என்பதால் 'அந்தகன் தன் பதம் இழந்தான்."
என்றான். யதன்திரேயில் இைாவணன் வாழ்தலால், அங்குச் யேல்ல அஞ்சிய
அந்தகன் யதன் திரேக் காவரல இழந்தான் எைவுமாம்.

6573. 'இருள் நன்கு ஆசு அற, எழு கதிரவன் நிற்க;

என்றும்
அருணன் கண்களும் கண்டிலா இலங்கக, பண்டு
அேரில், பருணன்தன் பபரும் பாேமும் பறிப்புண்டு, பயத்தால்
வருணன் உய்ந்த ன், ேகர நீர் பவள்ளத்து
ேகறந்து.

இருள் நன்கு ஆேற - இருள் நன்றாக விலகும்படி; எழு கதிரவன் நிற்க -

கீழ்த்திரேயில் எழும் சூரியன் இருக்கட்டும்; என்றும் அருணன் கண்களும் -
சூரியனுரடய கதரில் ோைதியாக முன்ைால் அமர்ந்திருக்கும் அருணைது கண்களும்
கூட; கண்டிலா இலங்கக - பார்த்திைாதது இலங்ரக நகர்; பண்டு அேரில் - முன்பு
இைாவணனுடன் யேய்த கபாரிகல; பருணன்தன் பபரும் பாேமும் பறிப்புண்டு -
திறரம உரடயவன் என்றாலும் தைது பரடயாகிய பாேம் பறிக்கப்பட; பயத்தால் -
இைாவணரைப்பற்றிய அச்ேத்திைாகல; ேகர நீர் பவள்ளத்து - மகாமீன்கரள
உரடய கடல் நீரிகல; ேகறந்து வருணன் உய்ந்த ன் - மரறந்து வருணன் தப்பிப்
பிரழத்தான்.
இைாவணன் வருணரை யவன்றது கூறப்பட்டுள்ளது. இைாவணனுடன்
நிகழ்ந்த கபாரில் கதாற்றுத் தைது பரடயாை பாேத்ரதப் பறி யகாடுத்து விட்டுக்
கடலில் யேன்று மரறந்தான். வருணன் என்பது கருத்து. பருணன் - திறமுள்ளவன்.
ஆேற - சிறிதும் இல்லாதபடி.

6574. 'என்று உலப்புறச் போல்லுறகன், இராவணன்

என்னும்
குன்று உலப்பினும் உலப்பு இலாத் றதாளி ான்
பகாற்றம்?
இன்று உலப்பினும், நாகளறய உலப்பினும், சில நாள்
பேன்று உலப்பினும் நி க்கு அன்றி, பிறர்க்கு
என்றும் தீரான்.

இராவணன் என்னும் - இைாவணன் என்ற யபயரை உரடய; குன்று உலப்பினும் -

மரல அழிந்தாலும்; உலப்பிலாத் றதாளி ான் பகாற்றம் - அதனுடன் மாறு
யகாண்டும் அழியாது கதாள்கரள உரடயவைது யவற்றிரய; என்று உலப்புறச்
போல்லுறகன் - என்று நான்முடிவாகச் யோல்லுகவன்; இன்று உலப்பினும் நாகளறய
உலப்பினும் - இைாவணன் இன்று இறப்பான் ஆயினும், நாரளகய
இறப்பாைாயினும்; சிலநாள் பேன்று உலப்பினும் - அல்லது இன்னும் சில நாட்கள்
கழிந்த பின் இறந்தாைாயினும்; நி க்கு அன்றிப் பிறர்க்கு என்னும் தீரான் - உைக்கு
அல்லாமல் கவறு எவருக்கும் அழிந்து தீைான்.
இைாவணன் மரலயுடன் கமாதியதால் மரல அழிந்தகதயன்றித் கதாள்கள்
அழியவில்ரல என்பான் 'உலப்பிலாத் கதாளிைான்' என்றான். பிறர் எவைாலும்
அழிவில்லாத இைாவணன் உன்ைால் மட்டுகம யகால்லப்படுபவைாவான் என்பரத
'நிைக்கு அன்றிப் பிறர்க்கு என்றும் தீைான்' என்றான். தீைான் - அழியான்.

இலங்ரகயில் அனுமன் புரிந்த வீைச்யேயல்கள்

கலித்துகற (றவறுவகக)

6575. 'ஈடு பட்டவர் எண்ணிலர் றதாரணத்து, எழுவால்;

பாடு பட்டவர் படு கடல் ேணலினும் பலரால்;
சூடு பட்டது, பதால் நகர்; அடு புலி துரந்த
ஆடு பட்டது பட்ட ர்; அனுே ால் அரக்கர்.

றதாரணத்து - அகோக வைத்தின் யவளிகய அரமந்த கட்டுவாயிலில்; எழுவால்

ஈடுபட்டவர் எண்ணிலர் - அனுமாைது இரும்புத் தடியால் வலிரம இழந்தவர் பல
கபர்; பாடுபட்டவர் - அடிபட்டு அழிந்து கபாை அைக்கர்கள்; படுகடல் ேணலினும்
பலரால் - கடற்கரை மணரலவிட எண்ணற்றவைாவார்; பதால்நகர் சூடுபட்டது -
பழரமயாை இலங்ரக மாநகைம் அனுமன் ரவத்த தீயால் சூடுபட்டழிந்தது;
அனுே ால் அரக்கர் - அனுமனுரடய வலிரமயால் இலங்ரக அைக்கர்கள்;
அடுபுலிதுரந்த ஆடுபட்டது பட்ட ர் - யகால்லவல்ல புலி துைத்த ஆட்டுக் கூட்டம்
என்ை பாடுபடுகமா அந்தப் பாடுபட்டைர்.
கதாைண கம்பத்திகல ஈடுபட்டவர் வலிரம இழந்தவர். பாடுபட்டவர் -
துன்புற்றவர்கள். அனுமைால் விைட்டப்பட்ட அைக்கர்களுக்கு, புலியால்
விைட்டப்பட்ட ஆடுகள் உவரமயாகும்.

6576. எம் குலத்தவர், எண்பதி ாயிரர், இகறவர்,

கிங்கரப் பபயர் கிரி அன் றதாற்றத்தர், கிளர்ந்தார்;
பவங் கரத்தினும் காலினும் வாலினும் வீக்கி.
ேங்கரற்கு அழி முப்புரத்தவர் எ ச் ேகேந்தார்.

எம் குலத்தவர் எண் பதி ாயிரர் - எமது அைக்கர் குலத்தில் பிறந்தவர்கள்

எண்பதிைாயிைம் கபர்களும்; இகறவர் - அவர்களுக்குத்தரலவர்களாை; கிங்கரப்
பபயர் கிரியன் றதாற்றத்தர் - கிங்கார் என்னும் யபயருரடய மரல கபான்ற
கதாற்றத்தவரும் ஆகி; கிளர்ந்தார் - அனுமனுடன் கபாரிடப் யபாங்கி எழுந்தவர்கரள;
பவங்கரத்தினும் - அனுமான் தைது வலிய ரககளிைாலும்; காலினும், வாலினும் -
கால்களாலும் வாலிைாலும்; வீக்கி - இறுகப் பிணித்தரமயால்; ேங்கரற்கு அழி - சிவ
யபருமாைாகல அழிந்துகபாை; முப்புரத்தவர் எ ச் ேகேந்தார் - திரிபுைத்து
அைக்கர்கரளப் கபால முடிந்தைர்.

கிங்கார்கரள அனுமன் ரககளாலும் கால்களாலும் வாலாலும் பிணித்து

அழித்தான் என்க. சிவபிைாைால் அழிந்த திரிபுைத்தவர் அனுமைால் அழிந்த
கிங்கைருக்கு உவரமயாம். ேரமதல் - அழிதல்.

6577. 'பவம்பு ோக் கடற் றேக பகாண்டு எதிர் பபார

பவகுண்டான்,
அம்பும் ஆயிரத்து ஆயிரம் இவன் புயத்து அழுத்தி.
உம்பர் வா கத்து ஒரு தனி நேக ச் பேன்று
உற்றான்.
ேம்புோலியும், வில்லி ால் சுருக்குண்டு-தகலவ!

தகலவ - தரலவகை!; ேம்பு ோலியும் - ேம்புமாலி என்ற அைக்கர் தரலவனும்;

பவம்பும் ோக்கடல் றேக பகாண்டு - சிைம் மிக்க யபரியகடல் கபான்ற பரடரயக்
யகாண்டு; எதிர் பபார பவகுண்டான் - அவரை எதிர்த்துப் கபார் யேய்யச் சிைம்
யகாண்டு வந்தான்; அம்பும் ஆயிரத்து ஆயிரம் - ஆயிைம் ஆயிைம் அம்புகரள விட்டு;
இவன் புயத்து அழுத்தி - இந்த அனுமன் புயத்திகல அழுந்தச் யேய்து; வில்லி ால்
சுருக்குண்டு - அவன் ரக வில்லிைாகலகய அனுமைால் சுருக்கிடப்பட்டு; உம்பர்
வா த்து - கதவர்கள் வாழும் விண்ணுலகுக்கு; ஒருதனி நேக ச் பேன்று உற்றான் -
தனி ஒருவைாக எமரைச் யேன்று அரடந்தான்.

யவம்பு - யவகுளும்.

6578. 'றேக க் காவலர் ஓர் ஐவர் உளர், பண்டு றதவர்

வாக க் காவலும் ோ மும் ோற்றிய ேறவர்.
தாக க் கார்க் கருங் கடபலாடும், தேபராடும்,
தாமும்,
யாக க் கால் பட்ட பேல் எ , ஒல்கலயின்
அவிந்தார்.

றேக க்காவலர் ஓர் ஐவர் உளர் - இைாவணைது கேரையின் காவலர் ஐந்து கபர்
உள்ளைர் (பஞ்ேகேைாதிபதிகள்); பண்டு றதவர் வாக - முன்பு கதவர்களின்
வானுலகத்ரத; காவலும் ோ மும் ோற்றிய ேறவர் - பாதுகாப்ரபயும்,
மாைத்ரதயும் மாற்றியவீைர்கள்; தாக க் கார்க் கரும் கடபலாடும் - பரடயாகிய
கரிய யபரிய கடலுடகை; தேபராடும் தாமும் - தமது உறவிைருடகை தாங்களும்
(அனுமனுடன் கபாரிட வந்தவர்கள்); யாக க் கால்பட்ட பேல்எ - யாரையிைது
கால்களில் மிதிபட்ட கரறயாரைப் கபால; ஒல்கலயின் அவிந்தார் - விரைந்து
அழிந்து கபாயிைர்.

6579. 'காய்த்த அக் கணத்து, அரக்கர்தம் உடல் உகு

ககறத் றதால்,
நீத்த எக்கரின், நிகறந்துள கருங் கடல்; பநருப்பின்
வாய்த்த அக்கக , வரி சிகல ேகலபயாடும்
வாங்கி,
றதய்த்த அக் குைம்பு உலர்ந்தில, இலங்ககயின்
பதருவில்.

காய்த்த அக்கணத்து - (அனுமரை) சிைமரடயச் யேய்த அந்தக் கணத்திகல;

அரக்கர்தம் உடல் உகு - அந்த அைக்க வீைர்களின் உடலில் இருந்து சிந்தும்;
ககறத்றதால் - இைத்தமும் அவர்களின் உடல் கதால்களும்; நீத்த எக்கரின் -
கடற்கரையிலுள்ள மணல் திட்டுக்கரளப் கபால; நிகறந்துள கருங்கடல் - எங்கும்
கரிய கடலாக நிரறந்துள்ளைவாயின்; பநருப்பின் வாய்த்த அக்கக - யநருப்யபை
யவகுண்டு வந்த இைாவணன் மகைாை அட்ேய குமாைரை; வரி சிகல ேகலபயாடும்
வாங்கி - கட்டரமந்த வில்லாகிய மரலகயாடு இழுத்து வாங்கி; றதய்த்த அக்குைம்பு
- காலால் கதய்த்த அக்குழம்பு; இலங்ககயின் பதருவில் உலர்ந்தில - இலங்ரக
வீதியிகல இன்னும் உலைவில்ரல. "விண்யணாடு மண்காணத் கதய்த்தான்" எை,
இச்யேய்தி சுந்தைகாண்டத்துள் (5705) கூறப்பட்டுள்ளது. 'எம்பிகயா கதய்ந்தான்
எந்ரத புகழ் அன்கறா கதய்ந்தது' (5721) எை இந்திைசித்து வாய்யமாழியாகவும்
வரும். அட்ேய குமாைரை உருத் யதரியாமல் கதய்ந்த அக்குழம்பு இலங்ரக
வீதியிகல இன்னும் உலைாமல் இருக்கிறது என்பான் 'இலங்ரகயின் யதருவில்
உலர்ந்தில' என்றான்.

6580. 'போன் ோ ேதில் இலங்ககயின் பரப்பினில்

துககத்துச்
சின் ம் ஆ வர் கணக்கு இலர்; யாவறர
பதரிப்பார்?
இன் ம் ஆர் உளர், வீரர்? ேற்று, இவன் சுட
எரிந்த
அன் ோ நகர் அவிந்தது, அக் குருதியால் அன்று.
 போன் ோேதில் - ஏற்கைகவ கூறியபடி அரமந்த யபரிய மதில்களால்;
இலங்ககயின் பரப்பினில் - இலங்ரக நகரின் பைப்பினுள்; துககத்துச் சின் ோ வர் -
அனுமன் காலால் துரகக்கப்பட்டுச் சின்ை பின்ைமாை அைக்கர்; கணக்கிலர் யாவறர
பதரிப்பார் - கணக்கற்றவர் என்பரதயார் யதரிந்துரைக்கவல்லார்; இன் ம்
யாருளர்வீரர் - இன்னும் இலங்ரகயிகல வீைர்கள் யாருள்ளைர்?; ேற்று இவன் சுட
எரிந்த - இந்த அனுமன் ரவத்த தீயிைால் எரிந்த; அன் ோநகர் - அந்தப் யபரிய
இலங்ரக நகைம்; அக்குருதியால் அவிந்தது - அனுமைால் சின்ைமாைவர்கள்
சிந்திய இைத்தத்தால் அரணந்து கபாயிற்று.

யோன்ை - ஏற்கைகவ விவரித்துக் கூறிய யோன்ை - யோர்ணம் யபான்மதில்

என்றுமாம் துரகத்து - காலால் மிதித்து 'மற்று' விரை மாற்றுப் யபாருளில் வந்த
இரடச்யோல். இலங்ரகயில் அனுமைால் யகால்லப் படாது தப்பியவகை இல்ரல
என்பது உயர்வு நவிற்சி.

இலங்ரக எரிதலும் அரத அயன் பரடத்தலும்

6581. 'விலங்கல் பவந்தவா றவறு இனி விளம்புவது
எவற ா-
அலங்கல் ோகலயும் ோந்தமும் அன்று தான்
அணிந்த
கலங்கறளாடும், அச் ோத்திய துகிபலாடும், கதிர்
வாள்
இலங்கக றவந்தனும், ஏழு நாள் விசும்பிகட
இருந்தான்!

அலங்கல் ோகலயும் ோந்தமும் - அணிந்த மாரலயும்; பூசிய ேந்தைமும்; அச்

ோத்தியதுகிபலாடும் - அணிந்திருந்த அந்த ஆரடகயாடும்; கதிர்வாள் இலங்கக
றவந்தனும் - ஒளிரும் வாரள உரடய இலங்ரக கவந்தைாை இைாவணனும்; ஏழுநாள்
விசும்பிகட இருந்தான் - ஏழுநாட்கள் வானிகலகய தங்கியிருந்தான் என்றால்;
விலங்கல் பவந்தவா - இலங்ரகக்கு ஆதாைமாயிருந்த திரிகூடமரல அனுமன்
ரவத்த தீயால் யவந்தரத; றவறுஇனி விளம்புவது எவற ா - இனித்தனியாக
விளம்பவும் கூடுகமா?.

சிவபிைான் தந்தவாள் இருந்தும் இலங்ரகரயத் தீக்கு இரையாக்கிய

அனுமரை இைாவணைால் எதுவும் யேய்ய முடியவில்ரல என்பரத 'கதிர்வாள்
இலங்ரக கவந்தன்' என்பதுணர்த்தும். கலம் - அணிகலம்.

6582. 'பநாதுேல் திண் திறல் அரக்க து இலங்கககய

நுவன்றறன்;
 அது ேற்று அவ்வழி அரணமும் பபருகேயும்
அகறந்றதன்:
இது ேற்று அவ்வழி எய்தியது; இராவணன் ஏவ,
பதுேத்து அண்ணறல பண்டுறபால் அந் நகர்
பகடத்தான்.

பநாதுேல் திண் திறல் அரக்க து - வலிய, திண்ணிய, ஆற்றரல உரடய

அைக்கைாை இைாவணைது; இலங்கககய நுவன்றறன் - இலங்ரகயின் வைலாறு
பற்றிக் கூறிகைன்; அதுேற்றவ்வழி அரணமும் - அதுவல்லாது இலங்ரகயின்
மதிரலப் பற்றியும்; பபருகேயும் அகறந்றதன் - இைாவணைது யபருரமயும்
யோன்கைன்; இது ேற்றவ் வழி எய்தியது - இந்த அனுமைது யேய்தி அங்குநடந்தது
(அதரையும் யோன்கைன்); இராவணன் ஏவ - இைாவணன் கட்டரள இட; பதுேத்து
அண்ணறல - தாமரை மலரில் வசிக்கும் பிைமகதவகை; பண்டுறபால் அந்நகர்
பகடத்தான் - முன்பு கபாலத் திகழும்படி அந்த நகைத்ரதப் பரடத்தான். யநாதுமல்
- வலிரம. இைாவணது வலிரமயும், திறரமயும் கதான்ற 'யநாதுமல் திண்திறல்
அைக்கன்' என்றான். இலங்ரகயின் கதாற்றம், அரமப்பு கபான்றவற்ரறக் கூறிகைன்
என்பரத 'இலங்ரகரய நுவன்கறன்' என்றான் 'இது' என்பது இந்த அனுமன் யேயல்.
பதுமத்து அண்ணல் - தாமரையில் வீற்றிருக்கும் தரலவன் (பிைமன்)

வீடணன் தான் கபாந்த காைணம் கூறுதல்

6583. 'காந்தும் வாளியின் கரன் முதல் வீரரும், கவியின்
றவந்தும், என்று இவர் விளிந்தவா றகட்டு அன்று;
அவ் இலங்கக
தீந்தவா கண்டும், அரக்ககரச் பேருவிகட முருக்கிப்
றபாந்தவா கண்டும், நான் இங்குப் புகுந்தது-
புகறைாய்!'

புகறைாய் - புகழ்மிக்கவகை; நான் இங்குப் புகுந்தது - நான் உன்ரைச்

ேைண்புகுந்து இங்கு வந்தது; காந்தும் வாளியின் - உைது எரிக்கும் அம்புகளால்;
கரன்முதல் வீரரும் - கைனும் அவனுக்குத் துரணயாக வந்த வீைர்களும்; கவியின்
றவந்தும் - வாைை கேரையின் அைேைாை வாலியும்; என்றிவர் விளிந்தவா றகட்டன்று -
ஆகிய இவர்கயளல்லாம் மடிந்தரதக் ககட்டதைால் அல்ல; அவ்விலங்கக தீந்தவா
கண்டும் - அந்த இலங்ரக உன்ைருள் யபற்ற அனுமன் ஒருவைாகல அழிந்தது
கண்டும்; அரக்ககரச் பேருவிகட முருக்கிப் றபாந்தவா கண்டும் - இலங்ரக
அைக்கர்கரள எல்லாம் கபாரிகல அனுமன் அழித்துத் திரும்பி வந்தரத கநரில்
கண்டதாலுகமயாம்.
 இைாமபிைான் தைது பண்பாலும் யேயலாலும் புகழுக்கு உரியவைாகத்
திகழ்வதால் 'புககழாய்' எை வீடணன் அரழத்தான். காந்துதல் - எரித்தல்
ஒளிர்தலுமாம்.

இைாமன் அனுமரைப் புகழ்ந்துரைத்தல்

6584. றகள் பகாள் றேகலயான் கிளத்திய பபாருள் எலாம்
றகட்டான்,
வாள் பகாள் றநாக்கிகய, பாக்கியம் பழுத்தன்
ேயிகல,
நாள்கள் ோலவும் நீங்கலின், நலம் பகட பேலிந்த
றதாள்கள் வீங்கி, தன் தூதக ப் பார்த்து, இகவ
போன் ான்:

றகள் பகாள் றேகலயான் - தன்னுடன் நட்புக்யகாண்ட வீடணன்; கிளத்திய

பபாருள் எலாம் றகட்டான் - கூறிய யபாருள்கரள எல்லாம் ககட்ட இைாமபிைான்;
வாள் பகாள் றநாக்கிகய - வாள் கபான்ற கண்கரள உரடயவளும்; பாக்கியம்
பழுத்தன் ேயிகல - புண்ணியம் பழுத்துப் பயன் தந்தது கபான்ற மயிரலப்
கபான்றவரும் ஆகிய சீதாபிைாட்டிரய; நாள்கள் ோலவும் நீங்கலின் - பல நாட்கள்
பிரிந்தரமயால்; நலம் பகட பேலிந்த றதாள்கள் வீங்கி - அழகு யகட யமலிந்து
கபாை கதாள்கள் வீங்கி; தன் தூதக ப் பார்த்து இகவ போன் ான் - தன் தூதைாை
அனுமாரைப் பார்த்துப் பின்வருமாறு கூறலாைான்.
ககள்- நட்பு. கமரலயான்- வீடணன்; கமன்ரமயுரடயவன் (கமகலான்);
யபாருள் - கருத்து. புண்ணியத்தின் பயரை 'புண்ணியம் பழுத்தன்ை' என்றான்.
கதாள்கள் பிைாட்டியின் பிரிவிைால் அழகு யகட்டு யமலிந்திருந்தை வாதலின் 'நலம்
யகடயமலிந்த கதாள்கள்" என்றார். அனுமன் யேயல் ககட்டுப் பூரித்த கதாள்கரள'
வீங்கி என்றார் வீங்குதல் - பருத்துப் பூரித்தல்.

6585. 'கூட்டி ார் பகட பாகத்தின் றேற்படக் பகான்றாய்;

ஊட்டி ாய், எரி ஊர் முற்றும்; இனி, அங்கு ஒன்று
உண்றடா?
றகட்ட ஆற்றி ால், கிளிபோழிச் சீகதகயக்
கிகடத்தும்
மீட்டிலாதது, என் வில் பதாழில் காட்டறவா?-வீர!

வீர - வீைம் மிக்கவகை!; கூட்டி ார் பகட பாகத்தின் றேற்படக் பகான்றாய் -

இலங்ரகயில் இைாவணன் கூட்டிரவத்திருந்த பரடயில் பாதிக்கு கமல் நீகய
யகான்று தீர்த்தாய்; எரி ஊர் முழுதும் ஊட்டி ாய் - இலங்ரக நகர் முழுவதும் தீமூட்டி
அழியச் யேய்தாய்; இனி, அங்கு ஒன்று உண்றடா - இனி அங்கு நான் யேய்ய
கவண்டியது ஏகதனும் ஒன்று உள்ளகதா?; றகட்ட ஆற்றி ால் - வீடணன் கூறக்
ககட்ட யேய்திகளால்; கிளிபோழிச் சீகதகய - கிளி கபான்ற யமாழிகரள உரடய சீதா
கதவிரய; கிகடத்தும் மீட்டிலாதது - கநரில் பார்க்கக் கிரடத்தும் கூட நீ மீட்டு
வைாதது; என் வில் பதாழில் காட்டறவா - நான் எைது வில்லாற்றரலக் காட்ட
கவண்டும் என்பதற்காககவா?

கூட்டிைார் - திைட்டி ரவத்தவர்கள். பாகம் - பாதி. கமற்பட - கமலாக. சீரதரய

கநரில் காணக் கிரடத்தும் கபைாற்றல் உள்ள நீ மீட்டுவைக்கூடிய வலிரம இருந்தும்,
மீட்டு வைாதது என் வில்யதாழில் காட்டகவா எை இைாமபிைான் அனுமரைப்
புகழ்ந்தான். கிளி யமாழி - உவரமத் யதாரக.

6586. 'நின் பேய் றதாள் வலி நிரம்பிய இலங்கககய

றநர்ந்றதாம்;
பின் பேய்றதாம் சில; அகவ இனிப் பீடு ஒன்று
பபறுறோ?-
பபான் பேய் றதாளி ாய் !-றபார்ப் பபரும்
பகடபயாடும் புக்றகாம்;
என் பேய்றதாம் என்று பபரும் புகழ் எய்துவான்
இருந்றதாம்?

பபான் பேய் றதாளி ாய் - யபான்ைாலரமந்தது கபான்ற கதாள்கரள

உரடயவகை; நின் பேய் றதாள் வலி நிரம்பிய - உைது கதாள்கள் புரிந்த ஆற்றகல
எங்கும் நிரறந்துள்ள; இலங்கககய றநர்ந்றதாம் - இலங்ரகரய நாங்கள்
அரடந்கதாம்; பின் பேய்றதாம் சில - எங்கள் வலிரமரயக் காட்டி பின் சில கபார்கள்
யேய்கதாம்; அகவ இனிப் பீடு ஒன்று பபறுறோ - அப்படி நாங்கள் யேய்யும் கபார்
முதலிய வீைச் யேயல்கள் ஒரு யபருரம யபறுகமா?; றபார்ப் பபரும் பகடபயாடும்
புக்றகாம் - கபார்த் யதாழில் வல்ல யபரும்பரடயுடன் நாங்கள் புகுந்துள்களாம்;
என் பேய்றதாம் என்று - என்ை யபரிய யேயரலச் யேய்து விட்கடாம் என்று;
பபரும்புகழ் எய்துவான் இருந்றதாம் - யபரிய புகழ் அரடய இருந்கதாம்.

கிரடத்தற்கரியது யபான்; யபருரமக்குரிய அனுமன் கதாள்கரள 'யபான்

யேய்கதாள்' என்றார். இலங்ரகயில் எல்லா இடங்களிலும் அனுமாைது
கதாளாற்றரலப் பற்றிய கபச்ோககவ இருப்பதால் 'நின் யேய்கதாள் வலி நிைம்பிய
இலங்ரக' என்றார். உைக்குப் பின் யேன்று நாங்கள் என்ை யபருரம அரடயப்
கபாகிகறாம் என்பரத 'இனிப் பீடு ஒன்று யபறுகமா' என்றார்; இனி நாங்கள் எரதச்
யேய்து புகழ் எய்த இருக்கிகறாம் எை அனுமரைப் புகழ்ந்தான் என்பது கருத்து.
6587. 'என் து ஆக்கிய வலிபயாடு அவ் இராவணன்
வலியும்
உன் து ஆக்கிக ; பாக்கியம் உருக் பகாண்டது
 ஒப்பாய்!
முன் து ஆக்கிய மூஉலகு ஆக்கிய முதறலான்
பின் து ஆக்கிய பதம் நி க்கு ஆக்கிப ன்;
பபற்றாய்.'

பாக்கியம் உருக் பகாண்டது ஒப்பாய் - புண்ணியகம வடிவு யகாண்டது

கபான்றவகை; என் து ஆக்கியவலிபயாடு - எைக்கக உரியதாை வலிரமகயாடு;
அவ்விராவணன் வலியும் - அந்த இைாவணைது வலிரமரயயும்; உன் து ஆக்கிக -
உைக்கக உரியது ஆக்கிக் யகாண்டாய்; முன் து ஆக்கிய மூவுலகு - முன்ைால்
பரடக்கப்பட்ட மூன்றுலகங்கரளயும்; ஆக்கிய முதறலான் - பரடத்த
பிைமகதவனுக்காக; பின் து ஆக்கிய பபரும் பதம் - ஏற்பட்ட பதவியாகிய
பிைமபதத்ரத; நின் து ஆக்கிப ன் பபற்றாய் - உைக்கு உரியதாக்கிகைன்; யபற்று
உயர்வாயாக.
கைன், திரிசிைா கபான்றவர்கரள யவற்றியகாண்ட இைாமபிைாைது
வலிரமரய 'என்ை தாக்கிய வலி' என்றார். ரகரலரய எடுத்தது, திக்கு
யாரைகரள யவன்றது கபான்ற இைாவணைது பலத்ரத 'அவ் விைாவணன்
வலிரமயும்' என்றார். இலங்ரகரயத் தீக்கிரையாக்கியது மற்றும் கபார் யவன்றது
கபான்ற அனுமைது வலிரமரய 'உன்ைதாக்கிரை' என்றார். மூவுலகங்கரளயும்
பரடத்த முதல்வன் பிைமன். அவனுக்குரிய பதவி பிைமபதம்; அதரை உைக்குத்
தந்கதன் யபறுவது உறுதி என்பதால் 'யபற்றாய்' எை இறந்த காலத்தால் கூறிைார்.

6588. என்று கூறலும், எழுந்து, இரு நிலன் உற இகறஞ்சி,

ஒன்றும் றபேலன் நாணி ன், வணங்கிய உரறவான்;
நின்ற வா ரத் தகலவரும் அரசும், அந் பநடிறயான்
பவன்றி றகட்டலும், வீடு பபற்றார் எ வியந்தார்.

என்று கூறலும் - என்று இைாமபிைான் கூறியதும்; எழுந்து, நிலன்உற இகறஞ்சி -

அனுமன், எழுந்து, நிலத்கதாடு படும் படி கீகழ வீழ்ந்து இைாமரை வணங்கி; ஒன்றும்
றபேலன் -ஒன்றுகம கபோதவைாக; நாணி ன் வணங்கிய உரறவான் - தன்ரை
இைாமன் புகழ்வதற்கு நாணப்பட்டவைாய் வலிரமமிக்கவைாை அனுமன்
மீண்டு வணங்குவாைாைான்; நின்ற வா ரத் தகலவரும் அரசும் - அங்கு நின்ற
மற்ரற வாைைப்பரடத் தரலவர்களும் சுக்கிரீவனும்; அந் பநடிறயான் பவன்றி
றகட்டதும் - அந்த யநடியவைாகிய அனுமாைது யவற்றிரய வீடணன் கூறக்
ககட்டதும்; வீடு பபற்றார் எ வியந்தார் - வீட்டின்பத்ரதப் யபற்றவர்கரளப் கபால
வியந்து நின்றைர்.

'நிலன் உற இரறஞ்சி' யநடுஞ்ோண் கிரடயாகத் தரையிகல வீழ்ந்து வணங்கி,

'அஷ்டாங்க நமஸ்காைம்' எட்டு உறுப்புக்களும் தரையிகலபடத் யதய்வத்ரதயும்,
ோன்கறார்கரளயும் வணங்க கவண்டும் என்பர். இைாமபிைாைது புகழ் யமாழிகரளக்
ககட்டு யவட்கமுற்றான் ஆதலின் 'நாணிைன்' என்றார் 'தம் புகழ் ககட்டார் கபால்
தரல ோய்த்து மைம் துஞ்ே' என்ற கலித் யதாரக (கலி 119) நிரைவு கூைத்தக்கது -
'உைவு' அறிவின் திண்ரமரய உணர்த்தும்; அத்தரகய திண்ரம உரடயவன் ஆதல்
பற்றி அனுமரை 'உைகவான்' என்றார் 'யநடிகயான்' என்றது, கடரலத் தாண்டியது,
அைக்கர்கரள அழித்தது, இலங்ரக நகரை எரித்தது கபான்ற யேயல்கரள எண்ணிக்
கூறியதாகும். வீடு கபறரடந்தார் அந்தப் கபரின்பத்திரை எண்ணி வியத்தல்
கபால் அனுமன் யவற்றிரயக் ககட்டு வாைைத்தரலவர்களும், வாைை கவந்தைாை
சுக்ரீவனும் வியந்தைர் என்பது கருத்து.
வருணரை வழி கவண்டு படலம்
இைாமபிைான் கடரலக் கடந்து இலங்ரக யேல்வதற்குரிய வழிபற்றி -
வீடணனுடன் சிந்திக்கலாைான். கடலைேைாை வருணரை வழி கவண்டிைால்
தருவான் எை வீடணன் கூறியபடி, வருண மந்திைம் யஜபித்திருந்ததும், அதற்கு
வருணன் வாைாரமயால் இைாமபிைான் சிைம் யகாண்டு கடலின் கமல் அம்பு
விடுதலும், அதைால் கடல் பட்டபாடும் இைாமபிைான் பிைம்மாத்திைம் ஏவ, அதைால்
நிகழ்ந்த மாறுபாடுகளும் வருணன் கதான்றிப் பணிவுரை பகர்தலும் இைாமபிைாரை
வருணன் அரடக்கலம் கவண்டுதலும் இைாமபிைான் சிைம் தணிந்து
காலந்தாழ்த்தரமக்குக் காைணம் ககட்டறிதலும் அம்புக்கு இலக்கு யாயதைக்
ககட்க வருணன் கூறுதலும் இைாமன் அம்பு அவுணர்கரள அழித்தலும் இைாமபிைான்
வழி கவண்ட, வருணன் கேதுகட்டச் யோல்லுதலும் இைாமபிைான் கேது கட்டப்
பணித்தலும் இப்படலத்துள் கூறப்படும் யேய்திகளாகும்.

கடல் கடக்க இைாமன் வழி ககட்டல்

6589. 'பதாடக்கும் என்னில் இவ் உலகு ஒரு மூன்கறயும்
றதாளால்
அடக்கும் வண்ணமும், அழித்தலும், ஒரு பபாருள்
அன்றால்;
கிடக்கும் வண்ண பவங் கடலிக க் கிளர்
பபருஞ் றேக
கடக்கும் வண்ணமும் எண்ணுதி-எண்ணு நூல்
கற்றாய்!'

எண்ணுநூல்கற்றாய் - மதிக்கத்தக்க நல்ல நூல்கரளக் கற்றுணர்ந்தவகை! பதாடக்கும்

என்னில் - இந்தக் கடல் நமது கட்டுக்கு உட்படுமாைால்; இவ்வுலகு ஒரு மூன்கறயும் -
இந்த மூன்று உலகங்கரளயும்; றதாளால் அடக்கும் வண்ணமும் - நமது கதாள்களாகல
அடக்கும் வண்ணமும்; அழித்தலும் ஒரு பபாருள் அன்றால் - அழிப்பதும் ஒரு
யபாருட்டல்ல; கிடக்கும் வண்ண பவங்கடலிக - எதிகை பைந்து கிடக்கின்ற
நீலநிறமுள்ள இந்தக் யகாடியகடரல; கிளர் பபருஞ்றேக - கிளர்ந்து எழும் நமது
யபரிய கேரை; கடக்கும் வண்ணமும் எண்ணுதி - கடந்து இலங்ரக யேல்வதற்குரிய
வழிரயப் பற்றி நிரைப்பாயாக.
பலநூல்கரளக் கற்றுணர்ந்தவன் என்பதால் வீடணரை 'எண்ணும் நூல்
கற்றாய்' எை இைாமன் அரழத்தான். கடல் நமக்குக் கட்டுப்பட்டுவிட்டால்
மூவுலகத்ரதயும் அழிப்பது யபாருட்டல்ல. எைகவ, நமது பரட இந்தப் யபரிய
கடரலக் கடப்பதற்குரிய வழிரயச் சிந்திப்பாயாக என்பான் 'கடக்கும் வண்ணமும்
எண்ணுதி' என்றான் இதரை வீடணன் கூற்றாகக் யகாண்டு யபாருள் யேய்வாரும்
உளர். அளவிலா நூல் கற்றவகை எை இைாமரை விளித்து இந்தக் கடரலக்
கட்டுப்படுத்திவிட்டால் இைாக்கதரை யவல்லுதல் ஒரு யபாருட்டன்று; எைகவ,
கடரலக் கடக்கும் வழிபற்றிச் சிந்திப்பாயாக' என்று வீடணன் கூறியதாகப்
யபாருள் யகாள்வர்.
வீடணன் கடல் கடக்க வழி கூறுதல்
6590. 'கரந்து நின்ற நின் தன்கேகய, அது, பேலக்
கருதும்;
பரந்தது, உன் திருக் குல முதல் தகலவரால்;
பரிவாய்
வரம் தரும், இந்த ோக் கடல்; பகட பேல, வழி
றவறு
இரந்து றவண்டுதி, எறி திகரப் பரகவகய' என்றான்.

இந்த ோக்கடல் - நமக்யகதிகை உள்ள இந்தப் யபரிய கடல்; உன் திருக்குல முதல்
தகலவரால் பரந்தது - உைது சிறந்த குலமாை சூரிய குலத்திகல கதான்றிய முதல்
தரலவைாை ேகைர்களால் கதாண்டப்பட்டுப் பைந்திருப்பதாகும்; கரந்து நின்ற
நின்தன்கேகய - யதய்வ வடிரவ மரறத்து மானிட வடிவம் யகாண்டு நின்ற உைது
தன்ரமரய; அது பேலக்கருதும் - அக்கடல் யதய்வம் முழுதும் கரடகபாக அறியும்;
பரிவாய் வரும் தரும் - நமக்குப் பரிவுடகை வைம் அளிக்கும் எைகவ; பகட பேல வழி
- நமது பரட கடரலக் கடந்து யேல்வதற்குரிய வழிரய; எறிதிகரப் பரகவகய -
யபாங்கும் அரலகரள உரடய இந்தக் கடரல; றவறு இரந்து றவண்டுதி என்றான் -
தனிகய இருந்து, ேைணரடந்து இைந்து கவண்டிக் யகாள்வாயாக என்றான்.
குலமுதல்தரலவர். ேகைர். ேகைர்கள் கதாண்டியதால் 'ோகைம்' எைப் யபயர் யபற்றது
என்பர். கடல் யதய்வத்ரதப் பிைார்த்திப்பதற்குத் தனிகய இருந்து
கவண்டகவண்டுமாதலின் 'கவறு இைந்து கவண்டுதி' என்றான்.

இைாமன் கடற்கரைரய அரடதல்

6591. 'நன்று, இலங்ககயர் நாயகன் போழி' எ
நயந்தான்,
ஒன்று தன் பபருந் துகணவரும் புகட பேல,
உரறவான்,
பேன்று றவகலகயச் றேர்தலும், விசும்பிகட, சிவந்த
குன்றின் றேல்நின்று குதித்த , பகலவன் குதிகர.

நன்று இலங்ககயர் நாயகன் போழி - இலங்ரகயர் கவந்தைாை வீடணன் கூறிய

யமாழி நல்லகத; எ நயந்தான் - என்று விரும்பி உடன்பட்ட இைாமபிைான்;
ஒன்றுதன் பபரும் துகணவரும் - யநருங்கியதைது சிறந்த துரணவர்களும்;
புரடயேல - இருபக்கமும் யநருங்கிவை; உரறவான் பேன்று றவகலகயச் றேர்தலும் -
வலிரம மிக்கவைாகிய இைாமபிைான் கடற்கரைரய அரடதலும்; சிவந்த குன்றின்
றேல் நின்று - சிவந்த நிறம் வாய்ந்த உதயகிரியின் கமலிருந்து; பகலவன் குதிகர -
சூரியனுரடய கதரிகல பூட்டப்பட்ட குதிரைகள்; விசும்பிகடக் குதித்த -
வாைத்திகல குதித்துச் யேல்வைவாயிை.
'உைகவான்; அறிவுத்திண்ரமயுரடயவன் - எை இைாமரைக் குறிப்பிட்டார்.
சூரிகயாதயத்தாகல கீழ்த்திரேயிலுள்ள உதயகிரி சிவந்திருந்ததாதலின் 'சிவந்த
குன்றின் கமல்' என்றார்.

இைாமன் புல்லில் அமர்ந்து, வருண மந்திைத்ரதத் தியானித்தல்

6592. பகாழுங் கதிர்ப் பககக் றகாள் இருள் நீங்கிய
பகாள்கக,
பேழுஞ் சுடர்ப் பனிக் ககல எலாம் நிரம்பிய திங்கள்
புழுங்கு பவஞ் சி த்து அஞ்ே ப் பபாறி வரி
அரவம்
விழுங்கி நீங்கியது ஒத்தது, றவகல சூழ் ஞாலம்.
றவகல சூழ் ஞாலம் - கடல் சூழ்ந்த இந்த உலகமாைது; பகாழுங்கதிர்ப்பகக -
யேழுரமமிக்க சூரியனுரடய கிைணங்களுக்குப் பரகயாகிய; றகாளிருள் நீங்கிய
பகாள்கக - (இையவல்லாம்) நிரறந்திருந்த இருள்நீங்கிய தன்ரம; பேழுஞ்சுடர் பனிக்
ககலஎலாம் - யேழுரமயாை ஒளிரய உரடய குளிர்ந்த எல்லாக்கரலகளும்;
நிரம்பியதிங்கள் - நிரறந்திருக்கும் ேந்திைரை; புழுங்கு பவஞ்சி த்து - மைம்
புழுங்கிக் யகாடியசிைத்ரதஉரடய; அஞ்ே ப் பபாறி வரி அரவம் - அஞ்ேைம்
கபான்ற புள்ளிகரளயும் வரிகரளயும் யகாண்ட பாம்பாகியைாகு; விழுங்கி நீங்கிய
பதாத்தது - விழுங்கி உமிழ்ந்தரத ஒத்துக்காணப்பட்டது.

அஞ்ேைப்யபாறி - உவரமத் யதாரக. கரல- ேந்திைனுரடய ஒளிக்கற்ரற.

யகாள்ரக - தன்ரம.

6593. 'தருண ேங்கககய மீட்பது ஓர் பநறி தருக !'

என்னும்
பபாருள் நயந்து, நல் நூல் பநறி அடுக்கிய புல்லில்,
கருகணஅம் கடல் கிடந்த ன், கருங் கடல் றநாக்கி;
வருண ேந்திரம் எண்ணி ன், விதி முகற வணங்கி.

தருண ேங்கககய மீட்பறதார் -இளரமப் பருவத்திைளாை சீரதரய

இைாவணனுரடய சிரறயிலிருந்து மீட்டுக் யகாண்டு வருதற்குரிய ஒரு; பநறி தருக
என்னும் பபாருள் நயந்து - வழிரயத் தருவாயாக என்னும் யபாருரள விரும்பி;
நல்நூல் பநறி அடுக்கிய புல்லில் - நல்ல நூலாகிய கவதத்தின் கூறிய யநறிப்படி
அடுக்கப்பட்ட தருப்ரபப் புல்லில்; கருங்கடல் றநாக்கி - கருரம நிறமாை
கடரலப் பார்த்தபடி; கருகணயங்கடல் கிடந்த ன் - கருரணக் கடலாை
இைாமபிைான் படுத்தபடி இருந்தவன்; விதிமுகற வணங்கி - வருணரைத்
யதாழகவண்டியமுரறப்படி யதாழுது; - வருண ேந்திரம் எண்ணி ான் - வருண
மந்திைத்ரதத் தியானித்தவைாக இருந்தான்.

மாறாத இளரமயுரடய சீதாபிைாட்டிரய 'தருண மங்ரக' என்றார். தருணம் -

இளரம. கவதமந்திைங்கரளக் கூறி அதன்படி அடுக்கப்பட்ட தருப்ரபப்புல் ஆதலின்
'நல்நூல் யநறி அடுக்கியபுல்' என்றார். நல்நூல் - கவதம். வருணரை வணங்ககவண்டிய
விதிமுரறப்படி வணங்கியரத 'விதிமுரற வணங்கி' என்றார். கருங்கடல் -
பண்புத்யதாரக. எண்ணுதல் - இரடவிடாது நிரைத்தல் (தியானித்தல்) 'கருங்கடல்
கநாக்கிக் கருரணயங்கடல் கிடந்தான்' என்ற யோல்லரமப்பின் நயம் கதர்க.

ஏழுநாள் யேன்றும் வருணன் வாைாரமயால் இைாமன் சிைத்தல்

6594. பூழி பேன்று தன் திரு உருப் பபாருந்தவும், பபாகற
தீர்
வாழி பவங் கதிர் ேணி முகம் வருடவும்,
வளர்ந்தான்;
ஊழி பேன்ற ஒப்ப , ஒரு பகல்; அகவ ஓர்
ஏழு பேன்ற ; வந்திலன், எறி கடற்கு இகறவன்.

பூழி பேன்று தன் திருவுருப் பபாருந்தவும் - கடற்கரைப் புழுதியயல்லாம்

இைாமபிைானுரடய திருகமனியில் யபாருந்தவும்; பபாகற தீர் வாழி பவங்கதிர்
ேணிமுகம் வருடவும் - குற்றம் நீங்கிய யவம்ரம வாய்ந்த சூரியனுரடய கிைணங்கள்
அழகிய முகத்ரதத் தடவவும்; வளர்ந்தான் - இைாமபிைான் தருப்ரபயின் மீது
கண்கரள மூடியவைாகப் படுத்திருந்தான்; ஒரு பகல் ஊழி பேன்ற ஒப்ப - ஒருநாள்
கழிவது பல ஊழிகள் யேல்வை கபான்றிருந்தது யேன்றும்; அகவ ஓர் ஏழு பேன்ற -
அத்தரக நாட்கள் ஏழு யேன்றை; எறிகடற்கு இகறவன் வந்திலன் - அரலயயறியும்
கடல் அைேைாை வருணன் வந்தாைல்லன்.

வருடுதல்- தடவுதல். ஒரு பகல் கழிவது ஒரு ஊழிக்காலம் கழிவது கபாலிருந்தது

"ஒரு பகல் பற்பல ஊழிகளாய் விடும்' என்ற திருவிருத்தம் நிரைவு கூறத்தக்கது.
இப்படிப்பட்ட ஏழு நாள்கள் யேன்றும் வருணன் வந்திலன்.

6595. 'ஊற்றம் மீக் பகாண்ட றவகலயான், "உண்டு",

"இகல", என்னும்
ோற்றம் ஈக்கவும் பபற்றிலம், யாம்' எனும் ே த்தால்,
ஏற்றம் மீக்பகாண்ட பு லிகட எரி முகளத்பதன் ச்
 சீற்றம் மீக்பகாண்டு சிவந்த , தாேகரச் பேங் கண்.

ஊற்றம் மீக் பகாண்ட றவகலயான் - யேருக்கு கமகலாங்கப் யபற்ற இந்தக் கடல்

கவந்தன்; உண்டு, இகல என்னும் ோற்றம் ஈக்கவும் பபற்றிலம் யாம் -உண்டு, இல்ரல
என்று யோல்லக் ககட்கவும் யபற்கறாமில்ரலயாம்; எனும் ே த்தால் - என்ற
எண்ணத்தால்; ஏற்றம் மீக் பகாண்ட பு லிகட - யபருகிப் யபாங்கி வரும்
தண்ணீரிகல; எரி முகளத்பதன் - யநருப்புத் கதான்றியது கபால; சீற்றம் மீக்
பகாண்டு - சிைம் கமகலாங்க; தாேகரச் பேங்கண் சிவந்த - இைாமபிைானுரடய
தாமரை மலர் கபான்ற யேம்ரமயாை கண்கள் ககாபத்தால் சிவந்தை.
கவரலயான் - கடல் கவந்தன். கருரணக் கடலாை இைாமபிைானுக்குக் ககாபம்
இயற்ரகயல்ல என்பதால் யபாங்கி எழும் புைலிரடகய யநருப்பு முரளத்தது
கபால், கருரண நிரறந்த உள்ளத்திகல சிைம் யகாண்டான் என்றார். நீரிகல யநருப்பு
முரளக்காது எைகவ இது இல்யபாருளுவரமயாம்.

6596. 'ோண்ட இல் இைந்து அயரும் நான், வழி, தக

வணங்கி,
றவண்ட, "இல்கல" என்று ஒளித்ததாம்' எ , ே ம்
பவதும்பி,
நீண்ட வில்லுகட பநடுங் க ல் உயிர்ப்பபாடும்
பநடு நாண்
பூண்ட வில் எ க் குனிந்த , பகாழுங் ககடப்
புருவம்.

ோண்ட இல் இைந்து அயரும் நான் - மாண்புமிக்க இல்லாளாகிய

சீதாபிைாட்டிரய இழந்து வருந்தும் நான்; வழிதக வணங்கி றவண்ட - அந்த
பிைாட்டிரய மீட்டு வைச் யேல்லவழிரய வணங்கி வருணரை கவண்டவும்; இல்கல
என்று ஒளித்ததாம் எ - வழிவிடுதற்கில்ரல என்பதால் வருணன் வைாது
ஒளிந்தைகைா என்று; ே ம் பவதும்பி - இைாமபிைான் மைம் யவதும்பிைாைாக;
நீண்ட வில்லுகட பநடுங்க ல் உயிர்ப்பபாடும் - நீண்ட ஒளிரய உரடய
யநருப்ரபப் கபான்ற யபருமூச்சுடனும்; பநடு நாண் பூண்டவில் எ - நீண்ட நாண்
பூட்டிய வில்ரலப் கபாலவும்; பகாழுங்ககடப் புருவம் குனிந்த - யேழுரமயாை
புருவங்கள் வரளந்தை.

சிைத்தாலும் புருவங்கள் வரளதலுண்டு என்பதால் 'புருவம் குனிந்தை' என்றார்.

'மாண்டஇல்' என்பதற்கு மாண்புரடய மரைவி என்பது யபாருள் 'மாண்ட என்
மரைவியயாடு மக்களும் நிைம்பிைர்' என்ற புறப்பாடலில் (புறம் - 191)
இப்யபாருளில் வந்தது நிரைதற்குரியதாம். இல்ரல என்று யோல்லும் குறிப்புத்
கதான்ற ஒளிந்து யகாண்டான் என்னும் யபாருள்பட 'இல்ரல என்று ஒளித்ததாம்'
என்றார். புருவம் வரளந்தது வில் வரளவரத நிரைவு படுத்தும். நீண்டவில்-யநடிய
ஒளி. நாண் பூண்ட வில் - நாண் பூட்டியவில்.

6597. 'ஒன்றும் றவண்டலர்ஆயினும், ஒருவர்பால் ஒருவர்

பேன்று றவண்டுவறரல், அவர் சிறுகேயின் தீரார்;
இன்று றவண்டியது எறி கடல் பநறிதக ேறுத்தான்;
நன்று, நன்று !' எ , நககபயாடும் புகக உக,
நக்கான்.

ஒன்றும் றவண்டலர் ஆயினும் - ஒருவர், எவரிடமும் எரதயும் கவண்டாதவர்

என்றாலும்; ஒருவர் பால் ஒருவர் பேன்று கவண்டுவகைல் - ஒருவரிடம்
ஒருவர்யேன்று ஒரு யபாருரள கவண்டுவாைாயின்; அவர் சிறுகேயின் தீரார் -
அவ்வாறு கவண்டியவர் சிறுரமயிலிருந்து நீங்க மாட்டார்; இன்று றவண்டியது -
இன்று நான் வருணரை கவண்டியதாகிய; பநறிதக எறிகடல் ேறுத்தான் -
இலங்ரகக்குச் யேல்லும் வழிரயத் தை அரலயபாங்கும் கடல் கவந்தன்
மறுத்துவிட்டான்; நன்று நன்று எ - நல்லது நல்லது என்று; நககபயாடு புகக உக -
சிரிப்கபாடு, ககாபத்தால் புரகயும் கதான்ற; நக்கான் - இைாமபிைான் ககாபச்சிரிப்புச்
சிரித்தான்.
யபாதுப் யபாருரளக் கூறிச் சிறப்புப் யபாருரள விளக்குவதால் இது
கவற்றுப் யபாருள் ரவப்பணியாகும்.

6598. ' "பாரம் நீங்கிய சிகலயி ன், இராவணன் பறிப்பத்

தாரம் நீங்கிய தன்கேயன், ஆதலின், தககோல்
வீரம் நீங்கிய ேனிதன்" என்று இகழ்ச்சி றேல்
விகளய,
ஈரம் நீங்கியது, எறி கடல் ஆம்' எ இகேத்தான்.

பாரம் நீங்கிய சிகலயி ன் - யபருரமயில்லாத வில்ரலயுரடயவன்; இராவணன்

பறிப்பத்தாரம் நீங்கிய தன்கேயன் - இைாவணன் கவர்ந்து யகாண்டரமயால்
மரைவிரய நீங்கிய தன்ரமயிைன்; ஆதலின், தகக ோல் வீரம் நீங்கியேனிதன் -
ஆதலால், தகுதி நிரறந்ததாை வீைம் நீங்கிய மானிடன்; என்று இகழ்ச்சி றேல்
விகளய - எைக்கருதி, கமலும் இகழ்ச்சி கதான்ற; எறிகடல் - அரலயயறியும்
கடலுக்கு அைேைாை வருணன்; ஈரம் நீங்கியதாம் எ இகேத்தான் - என்னிடம்
இைக்கம் இல்லாதவைாைான் என்று மீண்டும் இைாமன் கூறிைான்.
பாைம் - யபருரம. தரக ோல் வீைம் - யபருரம மிகுந்த வீைம். கைனுடன் இைாமன்
யேய்த கபாரில் வில்முறிந்து கபாக, பைசுைாமன் வில்ரல இைாமனுக்குக்
யகாடுத்தவன் வருணன் என்பதால் வில்ரலப் பற்றித் யதரிந்தவன் என்பதால் 'பாைம்
நீங்கிய சிரல' எை நிரைத்திருக்கலாம் எை இைாமன் நிரைந்தான். முன்பு
நிரைத்தவுடன் வந்தவன், இப்கபாது ஏழு நாட்களாகியும் வைாரமக்குக் காைணமாக
இைாமன் இவ்வாறு கருதிைான் என்க.

6599. 'புரந்து றகாடலும், புகபைாடு றகாடலும், பபாருது

துரந்து றகாடலும், என்று இகவ பதான்கேயின்
பதாடர்ந்த;
இரந்து றகாடலின், இயற்ககயும் தருேமும் எஞ்ேக்
கரந்து றகாடறல நன்று; இனி நின்றது என், கைறி?

புரந்து றகாடலும் -(ஒருவரிடமிருந்து ஒரு யபாருரளப் யபற விரும்பிைால்)

அவர்கரளப் பாதுகாத்து அவரிடமிருந்து கவண்டிய யபாருரளப் யபற்றுக்
யகாள்வதும்; புகபைாடு றகாடலும் - யபாருரள ரவத்திருப்பவருடன் கபார்
யேய்து, யவற்றி யபற்று, புககழாடு அப்யபாருரளப் யபற்றுக் யகாள்ளுவதும்;
பபாருது துரந்து றகாடலும் -கபாரிட்டு யவன்று, பரகவரைத் துைத்திவிட்டுப்
யபாருரளக் ரகப்பற்றிக் யகாள்வதும்; என்று இகவ பதான்கேயின் பதாடர்ந்த -
என்ற இரவயயல்லாம் யதான்ரமக் காலம் முதல் யதாடர்ந்து வருவைவாம்;
இரந்து றகாடலின் - (இருந்தும், நான் வருணரை கவண்டி வழியபற விரும்பிகைன்)
அப்படி இைந்து யபறுவரதவிட; இயற்ககயும் தருேமும் எஞ்ே - எைது
இயற்ரகக்கும், அறத்துக்கும் குரறவு உண்டாகும்படி; கரந்து றகாடறல நன்று - நமக்கு
கவண்டிய வழிரயக் கவர்ந்து யகாள்வகத இனி நல்லது; இனி நின்றது என் கைறி -
இனி கவறு கபசி என்ை பயன் (வருணரைப் பலவாறு குரற கூறி என்ைபயன்).

புைந்து - பாதுகாத்து. ஒரு யபாருரள ஒருவரிடமிருந்து யபற விரும்பிைால் அவர்கரள

ஆதரித்துக் காப்பதால் அவைாகத் தைப்யபறுவது 'புைந்து ககாடல்; பரகவருடன் கபார்
யேய்து யவன்று, அவர்க்குரியரத புகழுடன் யபறுவது 'புகயழாடு ககாடல்;
வலிரமயால் பரகவரை விைட்டிவிட்டு கவண்டிய யபாருரள அரடவது துைந்து
ககாடல். இரவ மூன்றும் யதாடர்ந்து வரும்முரற. இரதவிட்டு இயற்ரகயும்,
அறமும் ோர்ந்த இைந்து யபறும் முரறரய கமற்யகாண்கடன்; வருணன்
வைவில்ரல. இனி இயற்ரகக்கும் அறத்துக்கும் மாறாை யதனினும் நமக்கு
கவண்டிய வழிரயக் கவர்ந்து யபறுவகத ஏற்றது என்பான் "கைந்து ககாடகல நன்று"
என்றான்.

6600. ' "கானிகடப் புகுந்து, இருங் கனி காபயாடு

நுகர்ந்த
ஊனுகடப் பபாகற உடம்பி ன்" என்று பகாண்டு
உணர்ந்த
மீனுகடக் கடல் பபருகேயும், வில்பலாடு நின்ற
 ோனுடச் சிறு தன்கேயும், காண்பரால், வாற ார்.

கானிகடப் புகுந்து - நாட்ரட விட்டுவிட்டு காட்டுக்கிரடயிகல யேன்று

வாழ்ந்து; இரும் கனிபயாடு காய் நுகர்ந்த - யபரிதாை பழங்கரளயும் காய்கரளயும்
உண்டதைால்; ஊனுகடப் பபாகற உடம்பி ன் - உண்டாை தரேரயயும் யபரிய
உடரலயும் உரடயவன் நான்; என்று பகாண்டு உணர்ந்த - என்று கருதி,
ககவலமாக என்ரை உணர்ந்த; மீனுகடக் கடற் பபருகேயும் - மீன்கரள உரடய
கடலின் யபருரமரயயும்; வில்பலாடு நின்ற ோனுடச் சிறுதன்கேயும் -
(பரடத்துரணகயதுமின்றி ரகயில் வில்கலந்தி நின்ற மானுடத்தின் சிறுரமரயயும்;
வாற ார் காண்பரால் - கதவர்கள் காணட்டும்.

நாடாளும் மன்ைர் குலத்தில் பிறந்தும் - நாட்டில் வாழாமல் காட்டில் வாழ

கநர்ந்தரமயால் 'கானிரடப் புகுந்து' என்றார். கனிரயயும் காய்கரளயும் தின்று
பருத்த உடல்தாகையன்றி வலிரமயில்ரல என்பரத 'கனியயாடு காய் நுகர்ந்த
ஊனுரடப் யபாரற உடம்பிைன்' என்றார். மானுடத்தின் சிறுரமரயயும்,
கடலைேனுரடய யபருரமரயயும் கதவர்கள் பார்க்கட்டும் என்பான் மீனுரடக்
கடற் யபருரமயும், மானுடச் சிறுதன்ரமயும் வாகைார் காண்பர்" என்றான்.
யவகுளியில் பிறந்த இச்யோற்கள் எள்ளுதற் குறிப்புரடயை.

6601. 'ஏதம் அஞ்சி, நான் இரந்தறத, "எளிது" எ

இகழ்ந்த
ஓதம் அஞ்சிற ாடு இரண்டும் பவந்து ஒரு பபாடி
ஆக,
பூதம் அஞ்சும் வந்து அஞ்ேலித்து உயிர்பகாண்டு
பபாருே,
பாதம் அஞ்ேலர் பேஞ்பேறவ படர்வர், என் பகடஞர்.

ஏதம் அஞ்சி நான் இரந்தறத - தீரமக்குப் பயந்து நான் வருணரை இைந்து

கவண்டியதரைகய யகாண்டு; எளிபத இகழ்ந்த - எளியவன் என்று இகழ்ந்து
வைாத; ஓதம் அஞ்சிற ாடு இரண்டும் - ஐந்துடன் இைண்டாகிய ஏழு கடல்களும்;
பவந்து ஒரு பபாடியாக - எைது அம்பால் யவந்து தூள்தூளாகவும்; பூதம் அஞ்சும்
வந்து அஞ்ேலித்து - ஐம்யபரும் பூதங்களும் வந்து என்ரை வணங்கி; உயிர்
பகாண்டு பபாருே - உயிர் யகாண்டு வாழ கவண்டி அழுது கதம்பவும்; பாதம்
அஞ்ேலர் - நடந்து யேல்ல அஞ்ோதவர்களாய்; என் பகடஞர் பேஞ்பேறவ படர்வர் -
எைது வாைைப் பரட வீைர்கள் யேம்ரமயாகக் கடலிரடயிகல யேல்வார்கள்.
அம்யபய்து கடரல வற்றச் யேய்தால் கடலில் வாழும் மீன் முதலியரவ அழிய
கநரிடும் என்ற தீரமக்குப் பயந்து, என்பரத 'ஏதம் அஞ்சி' என்றான். ஏதம் - தீரம.
ஏழு கடலும் என் அம்பால் தூளாக, ஐம்யபரும் பூதங்களும் அஞ்சி உயிர்
பிரழத்துவாழ என்ரை வணங்கி அழுது கதம்ப - கடல் நீர் சுண்டித் தரை
யவளிப்பட்டால் என் பரடவீைர்கள் யேம்ரமயாக நடந்து யேல்வர் என்பது யபாருள்.
யேஞ்யேகவ - யேம்ரமயாக.

6602. 'ேறுகே கண்ட பேய்ஞ் ஞானியர் ஞாலத்து வரினும்,

பவறுகே கண்ட பின், யாவரும் யார் எ விரும்பார்;
குறுகே கண்டவர் பகாழுங் க ல் என்னினும்
கூோர்;
சிறுகே கண்டவர் பபருகே கண்டு அல்லது றதறார்.'

ேறுகே கண்ட பேய்ஞ் ஞானியர் - மறுரம இன்பமாை முத்தி இன்பத்ரத

அனுபவித்த உண்ரமயாை ஞானிகள்; ஞாலத்து வரினும் - இந்த உலகத்துக்கு
வந்தார்களாயினும் அவரிடம்; பவறுகே கண்டபின் - தாம் விரும்பும்
சிறப்பியல்பின்ரம கண்டால்; யாவரும் யார் எ விரும்பார் - எவரும் அந்த
ஞானிகரள யார் என்று ககட்டறிந்து கபாற்றவிரும்பமாட்டார்; குறுகே கண்டவர் -
ஒருவாறு உருவம் சிறிதாயிருப்பரதப் பார்த்தவர்கள்; பகாழுங்க ல் என்னினும்
கூோர் - அச்சிறிய வடிவுரடயவர்கள் யேழுரமயாை யநருப்ரப ஒத்த திறம்
வாய்ந்தவர் என்றாலும் அவர்களுக்கு அஞ்ேமாட்டார்; சிறுகே கண்டவர் -
உருவத்திகல சிறுரமரயப் பார்த்தவர்கள்; பபருகே கண்டு அல்லது றதறார் -
யபருரம, வலிரமகரளக் கண்டாலல்லது யதளிவு யபறமாட்டார்.
'மறுரம கண்ட யமய்ஞ்ஞானியர்' என்கபார் முத்திப் கபறரடந்த
உண்ரமமிக்க ஞானிகளாவார். அத்தரகய கமகலார் இவ்வுலகத்துக்கு வை
கநர்ந்தாலும் அவர்களிடம் ஏகதனும் சிறப்பியல்புகள் இருந்தால் மட்டுகம
உலகத்தார் மதிப்பர்; இல்ரலயயன்றால் 'யார்' என்கற கண்டு யகாள்ள மாட்டார்கள்.
ஒருவைது சிறிய உருவத்ரதப் பார்த்தவர்கள் - அச்சிறிய வடிவில் யகாழுந்து
விட்யடரியும் கைல் கபான்ற ஆற்றலும் ஞாைமும் இருப்பரத அறிந்து கபாற்றார்.
சிறுரம கண்டவர் யபருரம. வலிரமகரளக் கண்டால் அல்லது யதளிவரடந்து
கபாற்றார்; இது பிறிது யமாழிதலணியாம். உலகத்தார் இயல்ரபக் கூறி வருணன்
தன்ரை மதித்து வைாரமக்குக் காைணம் இதுயவை இைாமபிைான் கூறலாைான்.

இைாமபிைான் கடலின் கமல் அம்பு விடுதல்

6603. திருதி என்பது ஒன்று அழிதர, ஊழியில் சி வும்
பருதி ேண்டிலம் எ ப் பபாலி முகத்தி ன், பல
கால்,
'தருதி, வில்' எனும் அளகவயில், தம்பியும் பவம்பிக்
குருதி பவங் க ல் உமிழ்கின்ற கண்ணி ன்
பகாடுத்தான்.
 திருதி என்ப பதான்று அழிதர - மைவடக்கம் என்ற ஒன்று குரறந்திருப்பதால்;
ஊழியில் சி வும் பரிதி ேண்டிலம் எ - ஊழிக் காலமுடிவில் சிைந்து கதான்றும் சூரிய
மண்டிலம் என்று கூறும்படியாக; பபாலிமுகத்தி ன் - யபாலிந்து கதான்றும்
முகத்திைைாை இைாமபிைான்; பலகால் தருதி வில் எனும் அளகவயின் - பலமுரற
'வில்ரலத்தா' என்று ககட்ட அளவிகல; தம்பியும் பவம்பி - தம்பியாை
இலக்குவனும் யவகுளியால் யவம்பி; குருதி பவங்க ல் உமிழ்கின்ற கண்ணி ன் -
குருதிகயாடு, யகாடிய தீப்யபாறி உமிழும் கண்கரள உரடயவைாய்; பகாடுத்த ன் -
இைாமபிைானிடம் வில்ரலக் யகாடுத்தான். வருணரை நிரைத்துத் தவம் புரிந்த
கபாதிருந்த மைவடக்கம் இப்கபாதில்லாரம பற்றி 'திருதி என்பயதான்று அழிதை'
என்றார். திருதி - அடக்கம், குரறதல். ககாபத்திலும் இைாமன் முகம் யபாலிவது தவ,
ஒழுக்கங்களால் ஆகும். விரைந்து கடல் மீது அம்பு யேலுத்த கவண்டும். என்பதால்
'பல்கால் தருதி வில்' என்றான். பல தடரவ ககட்டரமயால் பல
தடரவயபாறுத்தரமயும் யதளிவாகிறது. யகாடிய யநருப்ரப உமிழும்
கண்ணிைைாை இலக்குவன் என்பரத 'குருதி யவங்கைல் உமிழ்கின்ற கண்ணிைன்'
என்றார்.

6604. வாங்கி பவஞ் சிகல, வாளி பபய் புட்டிலும்

ேகலறபால்
வீங்கு றதாள்வலம் வீக்கி ன்; றகாகதகய விரலால்
தாங்கி, நாணிக த் தாக்கி ன்; தாக்கிய தேரம்,
ஓங்கு முக்கணான் றதவிகயத் தீர்த்துளது ஊடல்.

பவஞ்சிகல வாங்கி -இலக்குவன் யகாடுத்த யகாடியவில்ரல ரககளில் வாங்கி;

வாளி பபய்புட்டிலும் - அம்புகள் யபய்துள்ள அம்பறாத் தூணிரயயும்;
ேகலறபால் வீங்கு றதாள்வலம் வீக்கி ன் -மரல கபான்ற யபரிய கதாளின் வலது
பக்கம் கட்டிைான்; றகாகதகய விரலால் தாங்கி - விைல்களுக்கிடும் உரறரயயும்
விைல்களில் அணிந்து; நாணிக த் தாக்கி ன் - வில்லின் நாரண இழுத்துப்
பிடித்தான்; தாக்கியதோம் - அவ்வாறு தாக்கியதால் உண்டாை நாண் ஒலி;
ஓங்குமுக்கணான் றதவிகய - யபருரமயில் ஓங்கிய முக்கண் மூர்த்தியாை
சிவபிைாைது கதவியாை உமாகதவிரய; ஊடல் தீர்த்துளது - சிவபிைானுடன் யகாண்ட
ஊடரலத் தீர்த்தது.
பரகவரை அழித்யதாழிக்கவல்ல யகாடுரமயுள்ள வில்ரல 'யவஞ்சிரல'
என்றார். அம்பறாத் துணிரய 'வாளியபய் புட்டில்' என்றார். ககாரத - உடும்புத்
கதால். உடும்புத் கதாலாலாை விைல்களுக்கிடும் உரற இங்கு "ககாரத"
எைப்பட்டது தமைம் - ஓரே. வில்லின் நாரணத் தாக்கியதால் எழுந்த ஓரே.
சிவபிைானுடன் ஊடல் யகாண்டு விலகியிருந்த உமாகதவி நாண் ஒலி ககட்ட
அச்ேத்தால் சிவயபருமாரைத் தழுவிக் யகாண்டாள் எைகவ ஊடல் தீர்ந்தது.
என்பதால் 'தாக்கிய தமைம் முக்கணான் கதவிரய ஊடல் தீர்த்துளது' என்றார்.
யபௌைாணிகம் இலக்கியக் கற்பரைக்குக் களைாயிற்று.
6605. ோரியின் பபருந் துளியினும் வரம்பு இல, வடித்த,
சீரிது என்றகவ எவற்றினும் சீரிய, பதரிந்து, பார் இயங்கு இரும்
பு ல் எலாம் முடிவினில் பருகும்
சூரியன் கதிர் அக ய சுடு ேரம் துரந்தான்.

ோரியின் பபருந்துளியினும் வரம்பில - மரழயின் யபரியதுளிகரள விட

அளவற்றரவயும்; வடித்த சீரிது என்றகவ எவற்றினும் சீரிய - கூர்ரமயாைரவயும்
சிறந்தரவ எைக் கூறப்படும் எல்லாவற்ரறயும் விடச் சிறந்தரவயும் ஆகிய
அம்புகரள; பதரிந்து - கதர்ந்து எடுத்து; பார்இயங்கு இரும்பு ல் எலாம் - நிலத்தில்
பைந்துள்ள நீயைல்லாவற்ரறயும்; முடிவினில் பருகும் சூரியன் கதிர் அக ய -
ஊழிக் காலத்தின் இறுதியில் பருகுகின்ற சூரிய கிைணங்கரளப் கபான்றரவயும்
ஆகிய; சுடு ேரம் துரந்தான் - யவப்பம் மிக்க அம்புகரளக் கடல் மீது எய்தான்.

இைாமன் எய்த அம்புகளின் மிகுதிரய உணர்த்த 'மாரியின் யபருந்துளியினும்

வைம்பில' என்றார். வடித்த - நன்கு கூைாக்கப்பட்ட சிறந்தரவ என்று
யோல்லப்படும் ஆயுதங்கள் எவற்றிலும் சிறந்தரவ என்பரதச் சீரியதன்றரவ
எவற்றினும் சீரிய' என்றார். நிலயமங்கும் பைந்து நிரறந்திருக்கும் ஆற்று நீர், கடல் நீர்
மற்றுமுள்ள எல்லா வரக நீரையும் 'பார் இயங்கு இரும்புைல் எலாம்' என்றார்.

6606. பபரிய ோல் வகர ஏழினும் பபரு வலி பபற்ற

வரி பகாள் பவஞ் சிகல வளர் பிகறயாம் எ வாங்கி,
திரிவ நிற்ப யாகவயும் முடிவினில் தீக்கும்
எரியின் மும் ேடி பகாடிய சுடு ேரம் எய்தான்.

பபரிய ோல் வகர ஏழினும் - யபரிய, கரிய மரலகளாை ஏரழயும் விட; பபரு
வலி பபற்ற - மிகுந்த வலிரமரய உரடய; வரி பகாள் பவஞ்சிகல - கட்டரமந்த
யகாடிய வில்ரல; வளர் பிகறயாம் எ வாங்கி - வளர்பிரறச் ேந்திைன் எைக் கூறுமாறு
நாணால் வரளத்து; திரிவ நிற்ப யாகவயும் - ேைம், அோம் ஆகிய எல்லாவற்ரறயும்;
முடிவினில் தீக்கும் - யுகமுடிவிகல தீய்த்து அழிக்கின்ற; எரியின் மும்ேடி பகாடிய -
யநருப்ரப விட மூன்று மடங்கு யகாடியைவாை; சுடு ேரம் எய்தான் - சுடு ேைங்கரள
இைாமபிைான் கடலின் மீது எய்தான்.

மால்வரை ஏழு - ஏழு யபரிய மரலகள் ரகரல, இமயம், மந்தைம் விந்தம்

நிடதம் ஏமகூடம், நீலகிரி என்பைவாம் "இச்சிரல கிடக்க மரல ஏரழயும்
இறாகைா" எை முன்பு (1152) கூறியது காண்க.

இைாமன் அம்புகளால் கடல்பட்டபாடு

6607. மீனும் நாகமும் விண் பதாடும் ேகலகளும் விறகா,
ஏக நிற்ப யாகவயும் றேல் எரி எய்த,
 றப நீர் பநடு பநய் எ , பபய் ககண பநருப்பால்
கூக அங்கியின் குண்டம் ஒத்தது, கடற் குட்டம்.

மீனும் நாகமும் விண் பதாடும் ேகலகளும் விறகா - கடலில் உள்ள மீன்களும்,

நாகங்களும் விண்ரணத் யதாடும் மரலகளும் விறகாகவும்; ஏக நிற்ப
யாகவயும் - மற்றும் அங்கு நிற்கும் மைங்களும்; றேல் எரி எய்த - கடல்மீது
யநருப்புப்பற்றி எரிதலால்; றப நீர் பநடு பநய் எ - நுரைகயாடு கூடிய கடல் நீர்
எல்லாம் யநய்யாகவும்; பபய்ககண பநருப்பால் - இைாமன் கடல்மீது விட்ட
அம்புகளாகிய தீயிைால் ; கடற்குட்டம் - அக் கடலாகியபள்ளம்; கூக அங்கியின்
குண்டம் ஒத்தது - வரளந்த யநருப்யபரியும் யாக குண்டத்ரத ஒத்திருந்தது.

கடற்குட்டம் அங்கியின் குண்டம் ஒத்தது என்பது கருத்து. கபைம் - நுரை கூரை -

வரளவு. குட்டம் - பள்ளம் (குட்ரட) கடரல இழித்துக் குட்டம் என்றார்.
உருவகத்ரத உறுப்பாகக் யகாண்ட தற்குறிப்கபற்ற அணி; உருவகம் எனினுமாம்.

6608. பாழி வல் பநடுங் பகாடுஞ் சிகல வைங்கிய பகழி,

ஏழு றவகலயும் எரிபயாடு புகக ேடுத்து ஏகி,
ஊழி பவங் க ல் பகாழுந்துகள் உருத்து எழுந்து
ஓடி,
ஆழி ோல் வகரக்கு அப் புறத்து இருகளயும்
அவித்த.

பாழிவல் பநடுங் பகாடுஞ்சிகல - இைாமபிைானுரடய யபரிய, வலிய யநடிய,

யகாடிய வில்; வைங்கிய பகழி - வழங்கிய அம்புகள்; ஏழு றவகலயும் எரிபயாடு
புககேடுத்து ஏகி -ஏழு கடல்களிலும் யநருப்புடன் புரகரய நிரறத்துக் யகாண்டு
யேன்று; ஊழிபவங்க ல் பகாழுந்துகள் - ஊழிக்காலத்தில் கதான்றும் யவம்ரமயாை
தீயிைது யகாழுந்துகரளப் கபால;, உருத்து எழுந்து ஓடி - சிைந்து எழுந்து ஓடி;
ஆழிோல் வகரக்கு அப்புறத்து - ேக்கைவாள கிரிக்கும் அப்புறத்துள்ள; இருகளயும்
அவித்த - இருட்ரடயும் அரணத்தை (நீக்கிை). பாழி - யபரிய அம்புகள். ஏழு
கடல்கரளயும் யநருப்பாலும் புரகயாலும் நிைப்பிக் யகாண்டு யேன்றைவாதலின்
'எரியயாடு புரக மடுத்கதகி' என்றார், யுகாந்த காலத்துப் யபரு யநருப்பின்
யகாழுந்துகள் கபால, அம்புகள் சிைந்து சீறி எழுந்து ஓடிை என்றார். உருத்து - சிைந்து
ஆழிமால்வரை - ேக்கைவாள கிரி. ஏழு கடல்களுக்கு அப்பால் ேக்கைவாள கிரியும்,
அக்கிரிக்கு அப்பால் இருள் சூழ்ந்த இடமும் உள்ளை என்பது புைாணக் யகாள்ரக.
அத்யதாரலவிலுள்ள இருரளயும் இைாமபிைாைது அம்புகள் நீக்கிை என்றார்.

6609. ேருே தாகரயின் எரியுண்ட ேகரங்கள் ேயங்கிச்

பேருே, வானிகடக் கற்பக ேரங்களும் தீய,
 நிருமியா விட்ட பநடுங் ககண பாய்தலின்,
பநருப்றபாடு
உருமு வீழ்ந்பத ச் பேன்ற , கடல்-துளி உம்பர்.

ேருேதாகரயின் எரியுண்ட ேகரங்கள் - அம்பு ரதத்தலால் உயிர் நிரலயில்

எரியுண்ட மகைமீன்கள்; ேயங்கிச் பேருே - மயக்கமுற்று யநருங்கவும்; வானிகடக்
கற்பக ேரங்களும் தீய - விண்ணுலகத்திலுள்ள கற்பக மைங்களும் தீய்ந்து கபாகவும்;
நிருமியாவிட்ட பநடுங்ககண பாய்தலின் - இைாமபிைான் ேங்கற்பித்து விட்ட யநடிய
அம்புகள் பாய்தலால்; பநருப்றபாடு உருமு வீழ்ந்பத - யநருப்புடன் இடியும்
கேர்ந்து விழுந்தது கபால்; கடல் துளி உம்பர் பேன்ற - கடல்நீர் விண்ணுக்குச்
யேன்றது.

மருமதாரை - உயிர் நிரல யபற்ற இடம் (மர்மஸ்தாைம்) மகைம் - சுறாமீன்.

யேரும - யநருங்க. நிருமியா விட்ட - யதாகுத்து விட்ட ேங்கற்பித்துவிட்ட
என்பதுமாம். மருமதாரை மரறந்து வாழும் இடமுமாம். கடலின் அடிப்பகுதியில்
மரறந்து வாழும் சுறாமீன்கள் எரியுண்டு மயங்கி கமற்பைப்பிகல யநருங்கிப் பைந்தை
விண்ணுலகத்துக் கற்பக மைங்கள் தீய்ந்து கருகிய இைாமபாணம் கடலிலும்,
விண்ணிலும் யேன்றுதாக்கி நிரலகுரலயச் யேய்தை எைவுமாம்.

6610. கூடும் பவம் பபாறிக் பகாடுங் க ல்

பதாடர்ந்பத க் பகாளுந்த,
ஓடும் றேகங்கள் பபாரிந்து இகட உதிர்ந்த ; உம்பர்
ஆடும் ேங்ககயர் கருங் குைல் விளர்த்த -
அளக்கர்க்
றகாடு தீந்து எை, பகாழும் புககப் பிைம்பு மீக்
பகாள்ள. கூடும் பவம்பபாறிக் பகாழுங்க ல் - யவப்பமாை
தீப்யபாறிககளாடு கூடிய யகாழுந்துவிட்யடரியும் யநருப்பு; பதாடர்ந்பத க்
பகாளுந்த - யதாடர்ந்து பற்றிக் யகாளுத்துவதாகல; ஓடும் றேகங்கள் பபாரிந்து
இகட உதிர்ந்த - வாைத்திகல ஓடுகின்ற கமகங்கள் யபாரிந்து கபாய் இரடகய
உதிர்ந்தை; அளக்கர்றகாடு தீந்து எை - கடல் நீர் யகாதித்து கடயலல்ரலரயக்
கடந்து கமகல பைந்து யேல்ல; பகாழும்புககப் பிைம்பு மீக்பகாள - அதைாகல
யகாழுவிய புரகத் யதாகுதி கமல் யேன்று சூழ; உம்பர் ஆடும் ேங்ககயர் -
விண்ணுலகத்திகல நாட்டியமாடும் நடை மங்ரகயரின்; கருங்குைல் விளர்த்த - கரிய
கூந்தலும் யவளிறிப் கபாயிை.

யவம்யபாறிகூடும் எை இரயக்க.

6611. நிமிர்ந்த பேஞ் ேரம் நிறம்பதாறும் படுதலும்,

 பநய்த்றதார்
உமிழ்ந்து உலந்த ேகரங்கள் உலப்பு இல; உருவத்
துமிந்த துண்டமும் பல படத் துரந்த , பதாடர்ந்து
திமிங்கிலங்களும் திமிங்கிலகிலங்களும் சிதறி.

நிமிர்ந்த பேஞ்ேரம் - வரளதலில்லாது நிமிர்ந்துள்ள யேம்ரமயாை அம்புகள்;

நிறந்பதாறும் படுதலும் - மார்புகள் கதாறும் யேன்று படுதலால்; பநய்த்றதார் உமிழ்ந்து
உலந்த - இைத்தம் சிந்தி இறந்தைவாை; ேகரங்கள் உலப்பில - சுறாமீன்கள்
அளவில்லாதைவாம்; உருவத் துமிந்த துண்டமும் - இைாமபாணம்
ஊடுருவித்துண்டித்த துண்டங்களும்; பலபடத்துரந்த - பலவாக எங்கும்
சிதறலாயிை; பதாடர்ந்து திமிங்கிலங்களும் திமிங்கில கிலங்களும் சிதறி - யதாடர்ந்து
அம்புகள் பாய்வதால் திமிங்கிலங்களும், திமிங்கிலகிலங்களும் சிதறி (எங்கும்
துண்டுகள் பைந்தை).
யேஞ்ேைம் - யேம்ரமயாை அம்புகள்; தீரய உமிழ்தலால் சிவந்த அம்பு எனினும்
அரமயும். யநய்த்கதார் - இைத்தம். உலத்தல் - வற்றுதலுமாம். உலப்பில -
அளவற்றை. சிதறித் துைந்தை எை இரயந்து யபாருள் படும். திமிங்கிலம் - மீன்கரள
விழுங்கும். ஒருவரகப் யபரியமீன். அரதயும் தின்ைவல்ல மிகப் யபரியமீன்
திமிங்கில கிலம் ஓேரை உலப்பிலாத உடம்பு அரமந்து உரடய என்ைத்
கதேமும் நூலும் யோல்லும் திமிங்கிலகிலங்கள்' என்று (4777) முன்பும்
திமிங்கிலகிலம் குறிக்கப்பட்டது. மிகப் யபரிய கபச்சிலும் நூல்களிலும்
பதிவாகியுள்ளை என்பது அந்தப் பாடலின் யேய்தி; கநரிகல கண்டவரில்ரல
என்பது குறிப்புப் கபாலும்.

6612. நீறு மீச்பேல, பநருப்பு எை, பபாருப்பு எலாம் எரிய,

நூறும் ஆயிர றகாடியும் கடுங் ககண நுகைய,
ஆறு கீழ்ப் பட, அளறு பட்டு அழுந்திய அளக்கர்
றேறு தீய்ந்து எை, காந்தி றேடன்தன் சிரங்கள்.

நூறும் ஆயிர றகாடியும் கடுங்ககண நுகைய - நூறும், ஆயிைமும் ககாடியுமாக

விரைந்து பாயும் அம்புகள் கடலில் நுரழவதால்; நீறு மீச்பேல பநருப்பபை -
ோம்பல் கமகல யேல்லும்படி யநருப்பு கமகலாங்கி எழுதலால்; பபாருப் பபலாம்
எரிய - மரலகயளல்லாம் தீப்பற்றி எரிந்தை; ஆறு கீழ்ப்பட - அம்புகள் கீகழயும்
நுரழவதால் பாதாளத்துக்கு வழி உண்டாக; அளறுபட்டு அழுந்திய அளக்கர் - கீகழ
கேறுபட்டு அழுந்தியிருந்த கடல்; றேறு தீய்ந்து எை - கேறும் தீய்ந்து கருகி கமகல
எழுதலால்; காந்தி றேடன்தன் சிரங்கள் - பூமிரயச் சுமக்கும் ஆதிகேடனுரடய
ஆயிைம் தரலகளும் யவதும்பிை.

கருங்கரண - விரைந்து யேல்லும் அம்புகள் ஆயிைம் தரலகளும் யவதும்பிை.

மீச்யேய - கமகல யேல்ல. அளறு - கேறு. கேடன் - ஆதிகேடன்.
6613. போய்த்த மீன் குலம் முதல் அற முருங்கி ,
போழியின்
பபாய்த்த ோன்றவன் குலம் எ , பபாரு ககண
எரிய;
உய்த்த கூம்புகட பநடுங் கலம் ஓடுவ கடுப்ப,
கதத்த அம்பபாடும் திரிந்த , தாலமீன் ோலம்.

பபாருககண எரிய - இைாமபிைானுரடய கபார்த் யதாழில் வல்ல அம்புகள்

யகாழுந்து விட்டு எரிவதால்; போழியின் பபாய்த்த ோன்றவன் குலம் எ - வழக்கில்
யபாய்ச் ோட்சி கூறியவன் குலத்கதாடு அழிந்து படுவது கபால; போய்த்த மீன் குலம்
முதல் அற முருங்கி - யநருங்கிய மீன் கூட்டயமல்லாம் அடிகயாடு அழியலாயிை;
தாலமீன் ோலம் - பரைமீன்களின் வரிரேயாைது; கதத்த அம்பபாடு திரிந்த -
உடலில் ரதத்த அம்கபாடு திரிவை; உய்த்த கூம்புகட பநடுங்கலம் - கடலில்
யேலுத்தப்பட்ட கூம்புகரள உரடய யநடிய மைக்கலங்கள்; ஓடுவ கடுப்ப -
ஓடுவரத ஒத்திருந்தை.
யமாய்த்த - யநருங்கித் திைண்ட; இைாமபிைாைது அம்புகள் பட்டு எரிவதால்
மீன்கள் எல்லாம் கூட்டம் கூட்டமாக அடிகயாடு இறந்து அழிந்தை என்பதற்கு
வழக்கில் யபாய்ச் ோட்சி கூறியவன் குலத்கதாடு அழிவரதக் கூறிைார். யபாய்க்கரி
கூறுவதன் தீரமரய இங்கு எடுத்தியம்புவது நிரைவு கூர்தற்குரியது. ோலம் - வரிரே.

6614. சிந்தி ஓடிய குருதி பவங் க பலாடு பேறிய,

அந்தி வா கம் கடுத்தது, அவ் அளப்ப அரும்
அளக்கர்;
பந்தி பந்திகளாய் பநடுங் ககண படர,
பவந்து தீந்த , கரிந்த , பபாரிந்த , சில மீன்.

சிந்தி ஓடிய குருதி பவங்க பலாடு பேறிய - அம்பு ரதத்தலால் மீன்

முதலியவற்றினிடமிருந்து சிந்தி ஓடிய இைத்தம் யவவ்விய யநருப்புடன் யேறிவதால்;
அந்தி வா கம் கடுத்தது - அந்தி வாைத்ரத ஒத்திருந்தது; அவ்வளப்படும் அளக்கர் -
அந்த அளவிடமுடியாத கடல்; பந்தி பந்திகளாய் - வரிரே வரிரேயாக; பநடுங்ககண
படர - நீண்ட அம்புகள் பைந்து படர்ந்தரமயால்; சிலமீன் பவந்து தீந்த கரிந்த
பபாரிந்த - மீனிையமல்லாம் யவந்து, தீய்ந்து, கரிந்து யபாரிந்து கபாயிை.

கடுத்தது - ஒத்திருந்தது. பந்தி - வரிரே அளக்கர் - கடல். கடல்மீது சிந்தி ஓடிய

இைத்தத்கதாடு, யவப்பமாை யநருப்பும் யேறிந்திருப்பதால் அந்தப் யபரிய கடல்
முழுவதும் அந்திவாரைப் கபாலக் காணப்பட்டது. பந்தி பந்தியாய் - அடுக்குத்
யதாடர்.
6615. கவய நாயகன் வடிக் ககண குடித்திட, வற்றி,
ஐய நீர் உகடத்தாய், ேருங்கு அருங் க ல் ேண்ட,
கக கலந்து எரி கருங் கடல் கார் அகல் கடுப்ப,
பவய்ய பநய்யிகட றவவ ஒத்த , சில மீன்.

கவயநாயகன் வடிக்ககண குடித்திட - உலகின் நாயகைாகிய ைாமபிைான் எய்த

கூர்ரமயாை அம்புகள் கடல் நீரைக் குடித்து விடுவதால்; வற்றி, ஐயநீர் உகடத்தாய் -
கடல் தண்ணீர் வற்றிப் கபாக சிறிதளவு நீகை கடலில் இருக்க; ேருங்கு அருங்க ல்
ேண்ட - பக்கங்களில் எல்லாம் அரணப்பதற்கரிய யநருப்புப் பற்றி எரிய;
கககலந்து எரி கருங்கடல் - எல்லாப் பக்கங்களிலும் யநருப்பு கலந்து எரியும்
கருங்கடல்; கார் அகல் கடுப்ப - கரிய ேட்டியாை வாணலிரய ஒத்திருக்க; பவய்ய
பநய்யிகட றவவ ஒப்ப சிலமீன் - சிலமீன்கள் காய்ந்த யநய்யிகல கவகின்றரத
ஒத்திருந்தை.

கரண குடித்தது கபாக மிஞ்சியிருந்த சிறிதளவு நீர் "ஐயநீர்" எைப்பட்டது.

மண்டுதல் - எரிதல். ரக கலந்து - பக்களில் கலந்து. கார் அகல் - கருப்பு நிறமாை
வாணலி. கடுப்ப, ஒப்ப - உவரம உருபுகள்.

6616. குணிப்ப அருங் பகாடும் பகழிகள் குருதி வாய்

ேடுப்ப,
கணிப்ப அரும் பு ல் ககடயுறக் குடித்தலின்,
காந்தும்
ேணிப் பருந் தடங் குப்கபகள் ேறி கடல் பவந்து,
தணிப்ப அருந் தைல் போரிந்த றபான்ற , தயங்கி.

குணிப்ப அருங் பகாடும் பகழிகள் - அளவிட முடியாத யகாடிய அம்புகள்;

குருதிவாய் ேடுப்ப - இைத்தம் கதாய்ந்த தமது வாய் வழிகய யேன்று கேருமாறு;
கணிப்பரும் பு ல் - அளவிடமுடியாத கடல் நீரை; ககடயுறக் குடித்தலில் -
கரடகபாகக் குடிப்பதாகல; காந்தும் ேணிப் பருந்தடங்குப்கபகள் - கடலின்
கீகழ ஒளிவீசும் யபரிய, விோலமாை மணிகளின் குவியல்கள்; ேறிகடல் பவந்து -
அரலமறியும் கடல் எல்லாம் யவந்து கபாக; தணிப்பருந்தைல் போரிந்த றபான்ற
தயங்கி - தணிக்க இயலாத தணல் யவப்பம் யோரியக் கிடப்பது கபால விளங்கிக்
காணப்பட்டை.

குணிப்ப, கணிப்ப - அளவு என்னும் யபாருள் யகாண்ட யோற்களாகும் கரடயுற -

கரடகபாக (முழுதும்). குப்ரப - குவியல்.
6617. எங்கும் பவள்ளிகட ேடுத்தலின், இழுதுகட இ
மீன்
ேங்கமும், கறி கிைங்கு எ , இகட இகட தழுவி,
அங்கம் பவந்து றபர் அளற்றிகட அடுக்கிய கிடந்த;
பபாங்கு நல் பநடும் பு ல் அறப் பபாரித்த றபான்ற.
எங்கும் பவள்ளிகட ேடுத்தலின் - அம்புகள் எங்கும் தண்ணீர் இல்லாது
யவற்றிடமாக்கி விட்டதால்; இழுதுகட இ மீன் ேங்கமும் - நிணத்ரத உரடய
மீன்களும் ேங்குகளும்; கறி, கிைங்பக இகடஇகட தழுவி - காய்களும்,
கிழங்குகளும் இரடகய கிடந்தது கபால் இரடகய கலந்து யபாருந்தி; அங்கம்
பவந்து - தம்முடல் முழுதும் யவந்து கபாய்; அளற்றிகட அடுக்கிய கிடந்த -
கேற்றிகல அடுக்கடுக்காகக் கிடந்தரவ; பபாங்கும் நல்பநடும் பு லற - யபாங்கி
எழும் நிரறந்த நீர் முழுதும் வற்றிப் கபாக; பபாரிந்த றபான்ற - யபாரிந்து
கிடந்தை கபான்றிருந்தை.

யவள்ளிரட - யவற்றிடம். இழுது - நிணம் (யகாழுப்பு). இைமீன் ேங்கமும்'

என்பது மீனும் ேங்கமும் ஆம்.

6618. அதிரும் பவங் ககண ஒன்கற ஒன்று அடர்ந்து எரி

உய்ப்ப
பவதிரின் வல் பநடுங் கான் எ பவந்த , மீ ம்;
பபாதுவின் ேன்னுயிர்க் குலங்களும் துணிந்த
பபாழிந்த
உதிரமும் கடல் திகரகளும் பபாருவ , ஒருபால்.

அதிரும் பவங்ககண - அதிர்ந்து வருகின்ற யவம்ரமமிக்க அம்புகள்; ஒன்கற

ஒன்று அடர்ந்து எரி உய்ப்ப - ஒன்றுடன் ஒன்று கமாதுவதால் யநருப்ரப உமிழ;
பவதிரின் வல் பநடுங்கான்எ - வலிய, யபரிய மூங்கில்காடு தீப்பற்றி எரிவது கபால;
மீனி ம் பவந்த - மீன் கூட்டயமல்லாம் தீயில் யவந்தை; பபாதுவின் ேன்னுயிர்க்
குலங்களும் - கடலில் வாழுகின்ற யபாதுவாை உயிரிைங்களின் குழுக்களும்;
துணிந்த பபாழிந்த - அம்புகளால் துணிக்கப்பட, அதைால் யபாழிந்த; உதிரமும்
கடல் திகரகளும் - இைத்தமும் கடல் அரலகளும்; ஒரு பால் பபாருவ - ஒரு பக்கம்
கமாதுவை வாயிை.

அதிர்தல் - முழங்குதல். அடர்தல் - யநருங்குதல் (கமாதுதல்).

6619. அண்ணல் பவங் ககண அறுத்திட, பதறித்து

எழுந்து அளக்கர்ப்
பண்கண பவம் பு ல் படப் பட, பநருப்பபாடும்
 பற்றி,
ேண்ணில் றவர் உறப் பற்றிய பநடு ேரம், ேற்றும்,
எண்பணய் றதாய்ந்பத எரிந்த , கிரிக் குலம்
எல்லாம்.

அண்ணல் பவங்ககண அறுத்திட - இைாமபிைான் எய்த யகாடிய அம்புகள்

அறுப்பதாகல; பதறித்து எழுந்து அளக்கர்ப் பண்கணபவம்பு ல் - கமகல
யதறித்து எழுந்த கடலாகிய நீர் நிரலயின் யகாதிக்கும் நீர்; ேண்ணின் றவர் உறப்
பற்றிய பநடுேரம் - மண்ணிகல கவரூன்றி வளர்ந்த நீண்ட மைங்களும்; ேற்றும்
கிரிக்குலம் எல்லாம் - மற்றும் மரலக் கூட்டங்கள் எல்லாமும்; எண்பணய்
றதாய்ந்பத எரிந்த - எண்யணயில் கதாய்ந்தை கபால எரியலாயிை.

அளக்கர்ப்பண்ரண - கடலாகிய நீர் நிரல. யநருப்ரப அரணப்பது நீர் அந்த

நீரும் இைாமன் அம்புகளால் யகாதித்து, அந்த யநருப்புக்கு எண்யணய் கபால
எரிவதற்கு உதவியது என்பது கருத்து. யவம்புைல் பட, யநருப்யபாடு பற்றி
யநடுமைம், கிரிக்குலம் எரிந்தை எை இரயயும்.

6620. பதய்வ நாயகன் பதரி ககண, 'திகே முகத்து

ஒருவன்
கவவு இது ஆம்' எ , பிகைப்பு இல ே த்தினும்
கடுக,
பவய்ய அந் பநருப்பு இகட இகட பபாறித்து எை,
பவறி நீர்ப்
பபாய்கக தாேகர பூத்பத ப் பபாலிந்தது, புணரி.

பதய்வ நாயகன் பதரிககண - யதய்வங்களுக் யகல்லாம் தரலவைாை

இைாமபிைான் யதரிந்யதடுத்து எய்த அம்புகள்; திகே முகத்து ஒருவன் கவவு இதாபே
- பிைமகதவன் யகாடுத்த ோபம் இது என்று கூறும்படி; பிகைப்பில ே த்தினும் கடுக -
தவறுதலின்றி மைத்ரதவிட கவகமாகச் யேல்ல; பவய்ய அந்பநருப்பு இகடயிகட
பபாறித்து எை - அதைால் யவம்ரம நிரறந்த யநருப்பு இரடயிரடகய
தீப்யபாறிகளுடன் கமகல எழ; புணரி - அக்கடல்; பவறி நீர்ப் பபாய்கக - மணம்
மிக்க நீரையுரடய யபாய்ரக; தாேகர பூத்பத ப் பபாலிந்தது - தாமரை
மலர்கரளப் பூத்தது கபாலப் யபாலிந்தது. யதரிகரண - யதரிந்யதடுத்து எய்த
அம்புகள். திரே முகத்யதாருவன் - பிைமன். ரவவு - ோபம். பிைமனின் ோபம்
தவறாது யேன்று ேபிக்கப்பட்டவர்கரள, அதன் பயரைத் துய்க்கச் யேய்யுமாதலின் -
இலக்ரக கநாக்கித் தவறாது யேன்று பாயும் அம்புகரள 'ரவவு இதாம் எை'
என்றார். தாமரை மலர்ந்த யபாய்ரக உவமாைம் யநருப்புப் பற்றி எரியும் கடல்
உவகமயம். கடுக - விரைந்து யேல்ல.
6621. பேப்பின், றேலவர் சீறினும் அது சிறப்பு ஆதல்
தப்புறே? அது கண்ட ம், உவரியில்; 'தணியா
உப்பு றவகல' என்று உலகு உறு பபரும் பழி நீங்கி,
அப்பு றவகலயாய் நிகறந்தது; குகறந்தறதா,
அளக்கர்?

பேப்பின் - யோல்லுகவாமாைால்; றேலவர் சீறினும் - கமகலார்கள்

யவகுண்டாலும்; அது சிறப்பாதல் தப்புறே - அது நன்ரமயாவது தவறுகமா?
(தவறாது); அது கண்ட ம் - அதரை இப்கபாது கநரிகல பார்த்கதாம்; உவரியில்
தணியா உப்பு றவகல என்று - கடலில் குரறயாத உப்பு நிரறந்திருத்தலால்
'உப்புக்கடல்' என்று; உலகு உறு பபரும் பழி நீங்கி - உலகம் இது வரை கூறிய
யபரியபழி இன்று நீங்கி; அப்பு றவகலயாய் நிகறந்தது - அம்புக் கடலாக
நிரறந்திருந்தது; அளக்கர் குகறந்தறதா - கடல் குரறவுற்றகதா; (இல்ரல)

கமலவர் - கல்வி அறிவு நிைம்பிய கமகலார். 'உவரியில் அது கண்டைம் எை

இரயத்துப் யபாருள் கூறினும் அரமயும். அப்பு - நீர் அம்பு என்பது வலிந்து அப்பு
எை ஆயிற்று. இரு யபாருள் படக் கூறியகதார் நயம். நல்கலார் சிைந்தாலும் நன்ரம
உண்டு என்பரதக் கடலால் யதரிந்து யகாண்கடாம் என்பது கருத்து.

6622. தாகர உண்ட றபர் அண்டங்கள் அடங்கலும் தாற

வாரி உண்டு அருள் பேய்தவற்கு இது ஒரு
வலிறயா?-
பாகர உண்பது படர் பு ல்; அப் பபரும் பரகவ
நீகர உண்பது பநருப்பு எனும் அப் பபாருள்
நிறுத்தான்!

தாகர உண்ட றபரண்டங்கள் அடங்கலும் - ஒன்றன் கமல் ஒன்றாக ஒழுங்குபட

அரமந்துள்ள யபரிய அண்டங்கள் அரைத்ரதயும்; வாரி உண்டு அருள் பேய்தவற்கு
- ஊழிக் காலத்திகல அரவ அழியாத படி அண்டங்கரள எல்லாம் வாரி உண்டு காத்து
அருள் யேய்தவைாகிய எம்யபருமானுக்கு; இது ஒரு வலிறயா -கடல் நீரை வற்றச்
யேய்த இது ஒரு வலிரமகயா; பாகர உண்பது படர்பு ல் - நிலத்ரத உண்பது
நிரறந்து பைவும் நீைாை கடல்; அப்பபரும் பரகவ நீகர -அந்தப் யபரிய கடலில் உள்ள
தண்ணீரை; உண்பது பநருப்பு - உண்ணும் வலிரம உரடயது யநருப்பு; எனும்
அப்பபாருள் நிறுத்தான் - என்று கூறும் அந்தப் யபாருரள நிரல நாட்டி விட்டான்.

தாரை - ஒழுங்கு. அரவயரைத்தும் ஒன்றின் கமல் ஒன்றாக ஒழுங்குற

இருப்பதால் 'தாரையுண்ட கபைண்டங்கள்' என்றார். அடங்கலும் - முற்றிலும்
(எல்லாமும்). அருள் யேய்தவனுக்கு இது ஒரு வலிரமகயா (அல்ல) என்றார் 'நிலத்ரத
நீர் உண்ணும்' நீரை யநருப்புண்ணும் யநருப்ரபக் காற்று உண்ணும் காற்று
விசும்பிலடங்கும்' என்பது ேமயநூல் கூறும் உண்ரம 'அந்தப் யபாருரள நிரல
நாட்டி விட்டான்' எை, வியந்து கூறுவது அறிந்து மகிழ்தற்குரியது.

கலிவிருத்தம்

6623. ேங்கலம் பபாருந்திய தவத்து ோ தவர்,

கங்குலும் பகலும் அக் கடலுள் கவகுவார்,
அங்கம் பவந்திலர், அவன் அடிகள் எண்ணலால்;
பபாங்கு பவங் க ல் எனும் பு லில் றபாயி ார்.

ேங்கலம் பபாருந்திய தவத்து ோதவர் - நன்ரம யபாருந்தியதாகிய சிறந்த

தவத்ரதச் யேய்யும் மாமுனிவர்கள்; கங்குலும் பகலும் அக்கடலுள் கவகுவார் -
இைவும், பகலும் எப்கபாதும் அந்தக் கடலிகல தங்கியிருப்பவர்கள்; அங்கம்
பவந்திலர் - சுடுகரணகளாகல உடல் கவகப் யபற்றிலர்; அவன் அடிகள் எண்ணலால்
- அப்பைமனுரடய திருவடிகரளகய எப்கபாதும் எண்ணியிருப்பவர்களாதலால்;
பபாங்கு பவங்க ல் எனும் - யபாங்கி எரியும் யவம்ரமமிக்க யநருப்பு என்று
கூறப்படும்; பு லில் றபாயி ார் - நீரிகல யேல்லலாயிைர்.
தவத்தால் எல்லா நன்ரமகரளயும் எய்தலாகும் என்பதால் தவமுனிவர்கரள
'மங்கலம் யபாருந்திய தவத்து மாதவர்' என்றார் நீரிலும் யநருப்பிலும் நின்று தவம்
யேய்வது கபாலகவ முனிவர்கள் கடலுள்ளும் தங்கித்தவம் யேய்பவர் கபாலும்.
இைாமன் அம்புகள் கடரல வற்றச் யேய்து - மீனிைங்கள் யவந்து கருகச் யேய்த
கபாதும் கடலுள் தவம் யேய்கவார் அங்கம் யவந்திலர் என்றார்; அதற்குக் காைணம்
கூறுபவரைப்கபால "அவன் அடிகள் எண்ணலால்" கைல் என்னும் யபயர்
யகாண்ட புைலில் கபாயிைார்' என்றார். பைமன் திருவடிகரளகய தியானித்திருந்த
அம்முனிவர்கரள அம்பின் யவப்பம் தாக்கவில்ரல. கைல் புைலாயிற்று என்ற
நயம், கருதி மகிழ்தற்குரியது.

6624. பதன் திகே, குட திகே, முதல திக்கு எலாம்

துன்றிய பபரும் புககப் படலம் சுற்றலால்,
கன்றிய நிறத்த கதிரவன் பரி
நின்ற ; பேன்றில; பநறியின் நீங்கி .

பதன்திகே குட திகே முதல திக்பகலாம் - யதற்கு, கமற்கு முதலாை எல்லாத்

திரேகளிலும்; துன்றிய பபரும்புககப்படலம் சுற்றலால் - யநருங்கிய நிரறந்த
புரகப்படலம் சுற்றிச் சூழ்தலால்; கதிரவன் பரி - சூரியனுரடய கதரில் பூட்டிய
குதிரைகள்; கன்றிய நிறத்த - தமக்குரிய பச்ரே நிறம் நீங்கிக் கன்றிய நிறத்ரத
உரடயைவாய்; நின்ற பேன்றில பநறியின் நீங்கி - வழி தவறிப் கபாய் கமற்
யகாண்டு யேல்லாதைவாய் நின்றை.

படலம் - திைட்சி. சூரியனுரடய குதிரைகள் பச்ரே நிறம் உரடயரவ என்பது

புைாணக் யகாள்ரக. புரகப்படலத்தால் எரதயும் பார்க்க இயலாரமயின்
வழிதவறியும், கமகல யேல்ல இயலாமலும் நின்றை என்பதரை 'நின்றை யேன்றில
யநறியின் நீங்கிை' என்றார்! நின்றை யேன்றில - யேல்ல இயலாது நின்றை என்பது
யபாருள். நிறத்தை, யேன்றில இரவ முற்யறச்ேம்; நின்றை என்பது யகாண்டு
முடிந்தை.

6625. 'பிறிந்தவர்க்கு உறு துயர் என்னும் பபற்றிறயார்

அறிந்திருந்து, அறிந்திலர் அக யர் ஆம்' எ ,
பேறிந்த தம் பபகடககளத் றதடி, தீக் பகாள,
ேறிந்த , கரிந்த -வா ப் புள் எலாம்.

பிறிந்தவர்க்கு உறு துயர் - பிரிந்து வாழ்பவருக்கு உற்ற துன்பம்; என்னும் பபற்றி -

என்னும் தன்ரமரய; அறிந்திருந்து- அத்துன்பத்ரத அறிந்திருந்தாலும்; அறிந்திலர்
அக யர் ஆம்எ - அறியாதவரைப் கபான்றவைாவர்; பேறிந்த தம் பபகடககளத்
றதடி - நிரறந்த தம் யபண் பறரவகரளத் கதடி வந்து; தீக்பகாள ேறிந்த கரிந்த
வா ப்புள் எலாம் - யநருப்புப் பற்றியதால், ஆண்பறரவகயளல்லாம் வீழ்ந்து கருகி
மாண்டை.

துரணரயப் பிரிந்தவர்கள் துன்பம் அனுபவிப்பார்கள் என்பரத இைாமபிைான்

அறியாதிருக்க முடியாது. அப்படி அறிந்த யபருமாகை யபண் பறரவகள் இறந்து
கபாகும்படி யேய்து விட்டாகை என்று யோல்லிக் யகாண்கட தம் கபடுகரள நாடிச்
யேன்ற ஆண் பறரவகள் கைலில் வீழ்ந்து மாண்டை.- இது இச் யேய்யுளில் கற்பரை
யேய்து உரைக்கும் யேய்தி. 'பிரிந்தவர்' என்ற யோல் எதுரக கநாக்கிப் 'பிறிந்தவர்'
எை வந்தது. மறிந்தை (வாய்): முற்யறச்ேம். ஓர்-அரே.

6626. ககே அறு கருங் கடல், க லி ககபரந்து,

அகே வ ம் ஒத்த றபாது, அகறய றவண்டுறோ?
சுகேயுறு பபரும் புககப் படலம் சுற்றலால்,
இகேயவர் இகேத்த ர்; வியர்ப்பும் எய்தி ார்.

ககே அறு கருங்கடல் - யபாறுரமயற்று எப்கபாதும் முழங்கிக்

யகாண்டிருக்கும் கரிய கடல்; க லி கக பரந்து - இைாமபிைான் எய்த அம்புகளால்
உண்டாை யநருப்பு பக்கங்களியலல்லாம் பைவ; அகே வ ம் ஒத்த றபாது -
தீப்பிடித் யதரிந்த மூங்கிற் காட்ரட ஒத்திருந்தகபாது; அகறய றவண்டுறோ - அரதக்
கூற கவண்டுகமா?; சுகே உறு பபரும்புககப்படலம் சுற்றலால் - சுரம யபாருந்திய
யபரிய புரகப்படலம் சூழ்ந்தரமயால்; இகேயவர் இகேத்த ர் - இரமயா
நாட்டம் யகாண்ட கதவர்கள் கண்கரள இரமக்கலாயிைர்; வியர்ப்பும் எய்தி ர்
- உடம்பில் வியர்ரவயும் எய்திைார்கள்.

கரம - யபாறுரம, கடல் எப்கபாதும் ஓய்வின்றி முழங்கிக் யகாண்கட

இருப்பதால் 'கரம அறு கருங்கடல்' என்றார். எங்கும் யநருப்பு பைவி எரிந்து
யகாண்டிருப்பது, மூங்கிற்காடு தீப்பிடித் யதரிவரத ஒத்திருந்தது என்பரத கைலி ரக
பைந்து அரமவைம் ஒத்தகபாது' என்றார். அரம - மூங்கில்.

6627. பூச் பேலாதவள் நகட றபால்கிலாகேயால்,

ஏச்சு எலாம் எய்திய எகி ம் யாகவயும்,
தீச் பேலா பநறி பிறிது இன்கேயால், திகே
மீச் பேலா; பு லவன் புகழின் வீந்தவால்.
பூச்பேலாதவள் - பூகமல்கூட நடக்க முடியாதவளாகிய சீரதயின்; நகட
றபால்கிலாகேயால் - நரடரய ஒத்தில்லாரமயிைால்; ஏச்சு எலாம் எய்திய எகி ம்
யாகவயும் - பழிப்புக்கு ஆளாகிய அன்ைப் பறரவகள் எல்லாம்; தீச்பேலா பநறி
பிறிது இன்கேயால் - தீ யேல்லாத வழி கவறு எதுவும் இல்லாரமயாகல; திகே மீச்
பேலா - எல்லாத் திரேகளிலும் கமகல பறந்து யேல்ல; பு லவன் புகழின்
வீந்தவால் - அதைால், கடலைேைாை வருணைது புகழ் எவ்வாறு அழிந்தகதா
அதுகபால அழிந்யதாழியலாயிை.

பூச் யேலாதவள் - சீதாபிைாட்டியின் யமன்ரம குறித்தது. அனிச்ேமும் அன்ைத்தின்

தூவியும் மாதர் அடிக்கு யநருஞ்சிப் பழம் (குறள் 1120) என்ற வள்ளுவர் கற்பரைரய
ஒப்பிட்டுப் பிைாட்டியின் திருவடி யமன்ரமரய உணர்க. சீரதயின் நரட கபான்ற
அழகிய நரட அன்ைங்களுக்கில்லாரமயால் பழிப்புக்கு அரவ ஆளாயிை என்பரத
'நரட கபால்கிலாரமயால் ஏச்யேலாம் எய்திய எகிைம்' என்றார். 'ஏச்சுச்ேகிக்காத
அன்ைம் தீயில் வீழ்ந்து இறந்தது' என்பது கருத்து. யநருப்பின் யவம்ரமயால்
கருகிய காட்சிரயக் கற்பரை யமருகூட்டிக் கம்பர் கூறுகிறார். புைலவன் -
கடலைேைாை வருணன். இைாம பிைானுரடய அம்புகளால் அவன் புகழ் அழிந்தது.
அது கபால அன்ைங்கள் அழிந்தை என்றார். மீச்யேலா - கமகல யேன்று.

6628. பம்புறு பநடுங் கடல் பறகவ யாகவயும்,

உம்பரின் பேல்லலுற்று, உருகி வீழ்ந்த ;
அம்பரம் அம்பரத்து ஏகல் ஆற்றல,
இம்பரில் உதிர்ந்த , எரியும் பேய்ய .
 பம்புறு பநடுங்கடல் பறகவயாகவயும் - எங்கும் பைந்துள்ள நீண்ட கடலில்
வாழும் நீர்ப்பறரவகள் அரைத்தும்; உம்பரில் பேல்லலுற்று - கமகல வாைத்தில்
யேல்லத் யதாடங்கி; உருகி வீழ்ந்த - யநருப்பில் யவந்து உருத் யதரியாது உருகி
விழுந்தை; அம்பரம் அம்பரத்து ஏகல் ஆற்றல - கமகங்கள் வாைத்திகல யேல்ல
இயலாதைவாய்; எரியும் பேய்ய - உடயலல்லாம் தீயில் யவந்து எரிய; இம்பரில்
உதிர்ந்த - தரையில் உதிர்ந்து விழுந்தை.

பம்புதல் - பைந்திருத்தல்; ஒலித்தலுமாம். உம்பர் - வாைம.் உருகி -

உருத்யதரியாதபடி உருகிப் கபாய். அம்பைம் - கமகம்; வாைம். இம்பர் - நிலம்.

6629. பட்ட படப் பட, படாத புட் குலம்,

சுட்டு வந்து எரிக் குலப் படலம் சுற்றலால்,
இட்டுழி அறிகில, இரியல் றபாவ ,
முட்கட என்று எடுத்த , பவளுத்த முத்து எலாம்.

சுட்டு வந்து எரிக்குலப் படலம் சுற்றலால் - சுட்டுக் யகாண்கட வந்த யநருப்புப்

படலம் எங்கும் சூழ்ந்து இருத்தலால்; பட்ட படப்பட -பறரவக் கூட்டம் தீயில்
யவந்து இறப்பை இறந்து யகாண்கட இருக்க; படாத புட்குலம் - இறக்காத பறரவக்
கூட்டம்; இட்டுழி அறிகில - புரகயும் யநருப்பும் சூழ்ந்திருத்தலால் தமது
முட்ரடகரள இட்ட இடத்ரத அறியாதைவாய்; இரியல் றபாவ - பாதுகாப்பாை
கவறு இடத்துக்குச் யேல்லுபரவ; பவளுத்த முத்து எலாம் - யவண்ரம நிறமாை
முத்துக்கரள எல்லாம்; முட்கட என்று எடுத்த - முட்ரட எை நிரைத்து
எடுப்பைவாயிை.

எரிக்குலப்படலம் - யநருப்பின் யதாகுதி. இட்டுழி -(முட்ரட) இட்ட இடம்.

6630. 'வள்ளகல, பாவிகாள், "ேனிேன்" என்று பகாண்டு

எள்ளலுற்று அகறந்த ம்; எண் இலாம்' எ
பவள்ளி பவண் பற்ககளக் கிழித்து, விண் உறத்
துள்ளலுற்று இரிந்த -குரங்கு சூழ்ந்தில.

பாவிகாள் - பாவிககள! வள்ளரல மனிேன் என்று யகாண்டு - இைாமபிைான்

மனிதன் தாகை எை நிரைத்து; எள்ளலுற்று அகறந்த ம் - ஏளைமாகப்
கபசிகைாம்; எண் இலாம் - இைாமபிைானுரடய கபைாற்றரல அறியும்
ஆைாய்ச்சி இல்லாதவைாகைாம்; எ பவள்ளி பவண் பற்ககளக் கிழித்து - என்று கூறி
யவள்ளி கபான்ற யவண்ரமயாை பற்கரளக் காட்டி இளித்துக் யகாண்டு; குரங்கு
சூழ்ந்தில - நீரில் வாழும் குைங்குகள் அந்தக் கடரலச் சூழ்ந்து யகாண்டிருக்காமல்;
விண்உறத் துள்ளலுற்று இரிந்த - வாைத்தின் மீது துள்ளி விலகிச் யேல்லலாயிை.
 புைரல, கைலாகச் யேய்த இைாமபிைாரைச் ோதாைண மனிதன்தாகை என்று
எண்ணி இத் துன்பத்ரத அனுபவிக்க கநர்ந்தகத என்ற குைங்குகளின் தவிப்புத்
யதரிகிறது. குைங்குகள் பற்கரளக் காட்டி இளிப்பது இயல்பு என்பதால் 'பற்கரளக்
கிழித்து' என்றார்.

6631. தா பநடுந் தீகேகள் உகடய தன்கேயார்,

ோ பநடுங் கடலிகட ேகறந்து கவகுவார்,
தூ பநடுங் குருதி றவல் அவுணர், துஞ்சி ார்;
மீன் பநடுங் கிரி எ மிதந்து, வீங்கி ார்.

தூ பநடுங் குருதி றவல் அவுணர் - தரேகயாடு கூடிய, இைத்தம் கதாய்ந்த நீண்ட

கவரலயுரடய அவுணர்கள்; தா பநடும் தீகேகள் உகடய தன்கேயார் - துயர்
தரும் யபருந்தீரமகள் யகாண்ட பண்புரடயவர் என்பதால்; ோ பநடுங் கடலிகட
ேகறந்து கவகுவார் - யபரிய நீண்ட கடலிகல மரறந்து வாழ்கின்றவர்கள்;
துஞ்சி ார் - இைாமபிைானுரடய அம்புகளின் யவம்ரமயால் உயிர்துறந்தார்கள்;
மீ பநடுங்கிரிபய - கடலின் மீது கிடந்த மரலகரளப் கபால்; மிதந்து வீங்கி ார் -
மிதந்து உடல் வீங்கலாயிைர்.

தூ - தரே. தரேயும், இைத்தமும் யகாண்ட கவரல 'தூ யநடுங்குருதிகவல்'

என்றார். தா - வருத்தம், துயைம். மா யநடுங்கடல் - யபரியகடல்.

6632. தசும்பு இகட விரிந்த என்னும் தாகரய

பசும் பபானின் ோ ங்கள் உருகிப் பாய்ந்த ;
அசும்பு அற வறந்த , வா ஆறு எலாம்;
விசும்பிகட விளங்கிய மீனும் பவந்தறவ.

பசும் பபானின் ோ ங்கள் - (இைாமபிைான் அம்புகளால் எங்கும் தீ எரிய)

வாைத்தில் யேல்லும் யபான்ைால் அரமந்த விமாைங்கள் எல்லாம்; உருகிப் பாய்ந்த
- தீயின் யவப்பத்தால் உருகிப் யபாழிந்தரவ; தசும்பிகட விரிந்த என்னும் தாகரய -
நீர்க்குடங்கள் உரடந்தால் நீர்தாரைதாரையாய் ஒழுகுவது கபால் இருந்தை; வா
ஆபறலாம் - விண்ணுலகிலுள்ள ஆகாய கங்ரக முதலாை ஆறுகள்; அசும்பறவறந்த
- ஈைம் சிறிது மின்றி வறண்டு கபாயிை; விசும்பிகட விளங்கிய -ஆகாயத்திகல
ஒளிர்ந்த; மீனும் பவந்தறவ - விண்மீன்களும் யவந்தை.

மாைம் - விமாைம். தசும்பு - நீர்க்குடம். வாையாறு - ஆகாய கங்ரக. அசும்பு.

நீர்க்கசிவு (ஈைம்). மீன் - விண்மீன்.

6633. பேறிவுறு பேம்கேய, தீகய ஓம்புவ,

 பநறியுறு பேலவி , தவத்தின் நீண்ட , உறு சி ம் உறப் பல
உருவு பகாண்ட ,
குறுமுனி எ க் கடல் குடித்த-கூர்ங் ககண.

குறுமுனி எ க் கடல் குடித்த கூர்ங்ககண - குறுகிய வடிவிைைாை அகத்திய

முனிவரைப் கபால, கடல் நீரை எல்லாம் குடித்த (இைாமபிைான் எய்த) கூரிய
அம்புகள்; பேறிவுறு பேம்கேய - யேறிவுற்று யேம்ரம வாய்ந்தை; தீகய ஓம்புவ -
தீரய வளர்ப்பை; பநறியுறு பேலவி - யநறியில் யேல்லும் யேலவிரை உரடயை;
தவத்தின் நீண்ட - யநடியதவத்ரத உரடயை; உறுசி ம் உற - மிக்க ககாபம்
யகாண்டிருப்பதால்; பல உருவு பகாண்ட - பல வடிவங்கரளக் யகாண்டை.

குறுமுனி - அகத்தியர். ஓம்புதல். விரும்பிவளர்த்தல். உறுசிைம். மிகுந்த

ககாபம். அம்புகள் குறுமுனிவரைப் கபாலக் கடல் நீரைக் குடித்தை எைக்
கூறவந்தவர் குறுமுனிக்கும், அம்புக்கும் சிறலகட கூறிைார். இது
யேம்யமாழிச்சிகலரட. அகத்தியர் : யேம்ரம உரடயவர்; கவள்வித்தீரய
வளர்ப்பவர்; நன்யைறியில் யேல்லுபவர்; நீண்டதவம் உரடயவர்; சிைத்தால் பல
வடிவம் யகாள்பவர்; கடரலக் குடித்தவர் அம்புகள்: தீரயப் கபாலச் யேம்ரம நிறம்
உரடயரவ; தீரய வளர்ப்பரவ; யேலுத்தும் யநறிகய யேல்லுபரவ; இைாமன் ரக
தீண்ட தவம் உரடயரவ; ககாபத்தால் பல வடிவம் யகாள்பரவ; கடல் நீரைப்
பருகியரவ.

6634. றோதல் அம் கக கடல் முருக்கும் தீயி ால்,

பூதலம் காபவாடும் எரிந்த; பபான் ேதில்
றவதலும், இலங்ககயும், 'மீளப் றபாயி
தூதன் வந்தான்' எ த் துணுக்கம் பகாண்டதால்.

றோதல் அம் கக கடல் - அரலகமாதுகின்ற முழங்கு கின்ற கடலில் பற்றி;

முருக்கும் தீயி ால் - முழக்கத்துடன் எரிகின்ற யநருப்பிைால்; பூதலம் காபவாடும்
எரிந்த - கடரலச் சூழ்ந்துள்ள நிலயமல்லாம் அங்குள்ள கோரலககளாடும் எரிந்தது;
பபான் ேதில் றவதலும் - இலங்ரகக்கு அைணாக அரமந்துள்ள யபான்ைாலாை
மதிலும் யவந்து கபாகவும்; இலங்ககயும் - இலங்ரகயில் வாழும் அைக்கர்கள்
எல்லாம்; றபாயி தூதன் மீளவந்தான் எ - இங்கு வந்து இலங்ரகக்கு
எரியூட்டிப் கபாை தூதன் மீண்டும் வந்தான் என்று; துணுக்கம் பகாண்டதால் -
திடுக்கிட்டைர். கரைகடல் - ஒலிக்கும் கடல். முருக்கும் - எரியும். கா - கோரல.
பூதலம். நிலம். தூதன் - இைாம தூதைாகிய அனுமான். துணுக்கம். யகாள்ளுதல்-
திடுக்கிடுதல். இலங்ரக நகைம் முழுதும் பாழ்படத்தீயால் எரித்த அனுமைது யேயல்
கபால, அம்புகளால் எழுந்த தீயின் யேயலும் இருப்பதால் தூதன் வந்தான் எை,
இலங்ரக துணுக்கம் யகாண்டது என்றார். 'இலங்ரக' இடவாகு யபயர்;
இலங்ரகயில் வாழ்பவர்கரள உணர்த்தும்.
6635. அருக்கனில் ஒளி விடும் ஆடகக் கிரி,
உருக்கு எ உருகி , உதிரம் றதாய்ந்த ,
முருக்கு எ ச் சிவந்த ; முரிய பவந்த ,
கரிக் குகவ நிகர்த்த , பவளக் காடு எலாம்.

அருக்கனில் ஒளிவிடும் ஆடகக் கிரி - சூரியரைப் கபால ஒளிவீசும் யபான்னிற

மரலயாை திரிகூடமரலயாைது; உருக்கு எ உருகி - தீயால் யவந்து, அைக்கு
உருக்குப் கபால உருகலாயிை; உதிரம் றதாய்ந்த - அதனுடன் இைத்தமும்
கதாய்ந்தரமயால்; முருக் பக ச் சிவந்த - முருக்க மலர் கபாலச் சிவந்து
கதான்றிை; பவளக் காடு எலாம் - கடலில் உள்ள பவளக்காடுகயளல்லாம்; முரிய
பவந்த - அழியும்படி யவந்து கபாயிைவாய்; கரிக்குகவ நிகர்த்த -
கரிக்குவியல்கரள ஒத்திருந்தை.

அருக்கன், சூரியன். ஆடகக் கிரி (இலங்ரகயின் நடுகவ இருந்த திரிகூட மரல)

உருக்கு. அைக்குருக்கு (அைக்குக் கட்டி) முருக்கு - முள் முருங்ரக மலர். திரிகூட
மரல மூன்று சிகைங்கரளக் யகாண்டது என்பதால் 'உருகிை' எைப் பன்ரமயில்
கூறிைார். 'அருக்கனில்' என்பதன் இல், உருக்கு 'எை' என்பதன் 'எை' 'முருக் யகை'
என்பதன் 'எை' என்பை உவரம உருபுகளாகும். பவளக்காடு - இரு யபயயைாட்டுப்
பண்புத்யதாரக.

6636. றபருகடக் கிரி எ ப் பபருத்த மீன்களும்,

ஓர் இடத்து, உயிர் தரித்து, ஒதுங்ககிற்றில,
நீரிகடப் புகும்; அதின் பநருப்பு நன்று எ ாப்
பாரிகடக் குதித்த , பகதக்கும் பேய்ய .

றபருகடக் கிரி எ ப் பபருத்த மீன்களும் - யபருரமயுரடய 'மரல' என்று

கூறத்தக்க யபரிய மீன்களும்; ஓரிடத்து, உயிர் தரித்து ஒதுங்க கிற்றில - ஓரிடத்தில்
இருந்து உயிரைக் காப்பாற்றி ஒதுங்கி வாழ இயலாதரவ ஆயிை; நீரிகடப்புகும் -
நிலம் யவப்பத்தால் சூடாகத் தண்ணீருக்கிரடகய யேல்லும்; அதின் பநருப்பு
நன்பற ா - அரதவிட யநருப்கப நல்லது என்று; பாரிகடக் குதித்த பகதக்கும்
பேய்ய - பரத பரதக்கும் உடம்பிரை உரடயைவாய் நீரிலிருந்து தரைக்குக்
குதித்தை.

கபருரட - யபருரமயுரடய. அதின் - அரதவிட யமய்யை - உடம்ரப உரடயை.

6637. சுருள் கடல் திகரககளத் பதாகலய உண்டு, அ ல்

பருகிடப் பு ல் இல பகழி, பாரிடம்
ேருள் பகாளப் படர்வ , நாகர் கவப்கபயும்
 இருள் பகடச் பேன்ற , இரவி றபால்வ .

சுருள் கடல் திகரககளத் பதாகலய உண்டு - இைாமபிைான் எய்த அம்புகள்

சுருண்டு விழும் கடல் அரலகள் அழியுமாறு அவற்ரற உண்டு பின்; அ ல் பருகிடப்
பு ல் இலபகழி - யநருப்பு உண்பதற்கு எங்கும் தண்ணீர் இல்லாரமயால்
அவ்வம்புகள்; பாரிடம் ேருள் பகாளப் படர்வ - நிலம் மருளும்படி எங்கும்
யேல்வைவாய்ப்பின்; இரவி றபால்வ - சூரியரைப் கபான்ற ஒளி உரடயைவாய்;
நாகர் கவப்கபயும் - நாகர்கள் வாழும் நாக உலகத்ரதயும்; இருள் பகடச் பேன்ற -
அங்கு இருள் யகடும்படி யேன்றரடந்தை.
சுருள்கடல் - சுருண்டு விழும் அரலகரள உரடய கடல். யதாரலய - அழிய. நகர்
ரவப்பு - நாகர் உலகம்.

6638. கரும் புறக் கடல்கறளாடு உலகம் காய்ச்சிய

இரும்பு உறச் பேல்வ , இழிவ, கீழுற
அரும் புறத்து அண்டமும் உருவி, அப் புறம்
பபரும் புறக் கடகலயும் பதாடர்ந்து பின் பேல்வ.

கரும்புறக் கடல்கறளாடு - கறுத்துத் கதான்றும் கமற்புறத்ரதக் யகாண்ட

கடல்ககளாடு; உலகம் காய்ச்சிய இரும்புறச் பேல்வ - உலகமும் காய்ச்சிய
இரும்ரப ஒத்துச் யேல்லுவை; இழிவ கீழ்உற - கீகழ யபாருந்துமாறு
இறங்குவைவாய்; அரும்புறத்து அண்டமும் உருவி - ேக்கைவாளகிரிக்கு அப்பால்
உள்ள யேல்லுதற்கரிய புற அண்டத்ரதயும் ஊடுருவிச் யேன்று; அப்புறம் - அதற்கு
அப்பால் உள்ள; பபரும்புறக் கடகலயும் - யபரும்புறக் கடரலயும்; பதாடர்ந்து
பின் பேல்வ - யதாடர்ந்து பின் யேல்வைவாயிை.
இலங்ரகக்கு அருகில் எய்த அம்புகள் அப்பாலுள்ள புற அண்டத்ரதயும் கடந்து
யபரும்புறக் கடரலயும் யதாடர்ந்து யேன்றை எை அம்பின் ஆற்றரலக் கூறிைார்.
தீயால் கருகியதால் கமற்பைப்பு முழுதும் கறுத்துக் காணப்பட்ட கடரல
'கரும்புறக்கடல்' என்றார். கடல்களும், உலகமுகம' உருகிய இரும்ரபப் கபால் கீகழ
இறங்கிை என்பரத 'காய்ச்சிய இரும்பு யேல்வை இழிவ கீழூற' என்றார்.

6639. திடல் திறந்து உகு ேணித் திரள்கள், றேண் நிலம்

உடல் திறந்து உதிரம் வந்து உகுவ றபான்ற ;
கடல் திறந்து எங்கணும் வற்ற, அக் கடல்
குடல் திறந்த எ க் கிடந்த, றகாள் அரா.
 திடல் திறந்து உருேணித் திரள்கள் - கடல் நடுகவ உள்ள திட்டுகள் எல்லாம்
அம்புகளால் பிளக்கப்பட்டு அங்கிருந்து சிந்தும் மணித் திைள்கள் எல்லாம்; றேண்
நிலம் உடல் திறந்து - யபரிய நிலம் உடல் பிளந்து, அதைால்; உதிரம் வந்து உகுவ
றபான்ற - இைத்தம் சிந்துவை கபால இருந்தை; கடல் திறந்து எங்கணும் வற்ற -
இைாமபிைானுரடய அம்புகள் கடரலப் பிளத்தலால் எங்கும் நீரில்லாது வற்றிவிட;
றகாள் அரா - (அக்கடலின் அடியில் வாழ்ந்த) வலிய நீர்ப் பாம்புகள்; அக்கடல் குடல்
திறந்த எ க் கிடந்த - அக்கடலின் குடல்கள் கிடந்தை கபாலக் காணப்பட்டை.

திடல் - திட்டு. கேண் நிலம் - பைவிப் யபருகிய பூமி. ககாள் அைா - குறிதப்பாமல்
யகாள்ளும் பாம்புகள். உருவ - சிந்த.

6640. ஆழியின் பு ல் அற, ேணிகள் அட்டிய

றபகையின் பபாலிந்த , பரகவ; றபர்வு அறப்
பூகையின் பபாரு ககண உருவப் புக்க ,
மூகையின் பபாலிந்த , முரலும் பவள் வகள.

ஆழியின் பு ல் அற - கடலின் நீர் அறகவ வற்றிவிட; பரகவ ேணிகள் அட்டிய

றபகையின் பபாலிந்த - அக்கடல் (அடியிகல மணிகள் கிடந்ததால்) மணிகள்
கேர்த்து ரவத்த யபட்டிரயப் கபால விளங்கியது; முரலும் பவள் வகள றபர்வற - (அக்
கடலில் உள்ள) ஒலிக்கின்ற யவண்ரம நிறமாை ேங்குகள் யபயை இயலாதபடி;
பூகையில் பபாருககண உருவ - முகப்பிலுள்ள துரளகளில் அம்புகள்
உருவியிருப்பதால்; மூகையின் பபாலிந்த புக்க - அகப்ரபகரளப் கபால
விளங்கிச் யேன்றை.

6641. நின்று நூறாயிரம் பகழி நீட்டலால்,

குன்று நூறாயிரம் றகாடி ஆயி ;-
பேன்று றதய்வு உறுவறரா, புலவர் சீறி ால்?-
ஒன்று நூறு ஆயி , உவரி முத்து எல்லாம்.

நின்று நூறாயிரம் பகழி நீட்டலால் - (இைாமபிைான் கபார்க்ககாலம் யகாண்டு)

நின்று நூறாயிைம் அம்புகரள எய்தலால்; குன்று நூறாயிரம் றகாடி ஆயி - கடலில்
உள்ள குன்றுகள் எல்லாம் நூறாயிைம் ககாடியாயிை; உவரிமுத்து எலாம் - கடலில்
உள்ள முத்துக்கள் எல்லாம்; ஒன்று நூறாயி -அம்பு பட்டு ஒன்று நூறாக ஆயிை;
புலவர் சீறி ால் - அறிவுமிக்க ோன்கறார்கள் சீறிைாலும்; பேன்று றதய்வுறுவறரா -
(சீற்றத்துக்கு ஆளாைவர்) யேன்று கதய்வரடவார்ககளா? (மாட்டார்).

நின்று - கபார்க் ககாலம் யகாண்டு நின்று. புலவர் - ோன்கறார்கள். இைாமபிைான்

நூறாயிைம் அம்புகரள எய்ய, கடலில் உள்ள குன்றுகள் நூறாயிைம் ககாடிகளாயிை;
அம்பு பட்டுச் சிரதந்த முத்துக்கள் ஒன்று நூறாக ஆயிை. அறிவின் மிக்க
கமகலார்கள் சிைந்தாலும், சிைத்துக்கு ஆளாைவர் கதய்ந்து யகட மாட்டார்கள் என்ற
யபாதுப் யபாருரள குன்றும், முத்தும் ஒன்று பல வாயிை என்ற சிறப்புப் யபாருரளக்
கூறி விளக்குவதால் இது கவற்றுப் யபாருள் ரவப்பணி.

6642. சூடு பபற்று ஐயற பதாகலக்கும் ேன்னுயிர்

வீடு பபற்ற ; இகட மிகடந்த றவணுவின்
காடு பற்றிய பபருங் க லின் ககபரந்து
ஓடி உற்றது பநருப்பு, உவரி நீர் எலாம்.

சூடு பபற்று ஐயற பதாகலக்கும் - சிைத்தால் சூடு யபற்று உயிர்களுக்குத்

தரலவைாை இைாமபிைாகை அம்யபய்து யகால்லும்; ேன்னுயிர் வீடு பபற்ற -
நிரலத்துவாழும் உயிரிைங்கள் எல்லாம் அழிவில்லாத கபரின்ப வீட்ரட எய்திை;
இகடமிகடந்த றவணுவின்காடு - இரடயிரடகய யநருங்கியுள்ள மூங்கில்கள்
நிரறந்த காட்டில்; பற்றிய பபருங்க லின் - பற்றி எரியும் யபருந்தீரயப் கபால;
கக பரந்து ஓடி - (அம்பின் யநருப்பு) பக்கங்களியலல்லாம் பைவிச் யேன்று; உவரி நீ
பரலாம் உற்றது - கடல் நீரை அரடந்தது.

'அம்பின் யநருப்பு கடல் நீரை அரடந்தது. மன்னுயிர் யாவும் வீடுகபறு எய்திை'

என்பது கருத்து. இைாமபிைாைால் அம்யபய்து யகால்லப்பட்ட எல்லா உயிர்களும்
'வீடு யபற்றை' என்றார். கவணுவின்காடு - மூங்கில்காடு மூங்கில் காடு
தீப்பிடித்தால் விரைவில் எங்கும் பைவுவது இயல்பு என்பதால் 'கைலின் ரக
பைந்கதாடி' என்றார்.

6643. கால வான் கடுங் ககண சுற்றும் கவ்வலால்,

நீல வான் துகிலிக நீக்கி, பூ நிறக்
றகால வான் களி பநடுங் கூகற சுற்றி ாள்
றபால, ோ நிலேகள் பபாலிந்து றதான்றி ாள்.

கால வான் கடுங்ககண - எமனுக் யகாப்பாை விரையும் அம்புகள்; சுற்றும்

கவ்வலால் - கடல் முழுவரதயும் கவ்விக் யகாண்டதால்; ோ நிலேகள் - யபரிய
நிலமாகிய பூமித்தாய்; நீலவான் துகிலிக நீக்கி - தான் உடுத்திருந்த நீலவாைம்
கபான்ற ஆரடரய நீக்கிவிட்டு; பூ நிறக் றகால வான் களி பநடுங்கூகற - பூ
கவரலப்பாடுககளாடு கூடிய யேந்நிறமாை புத்தாரடரய; சுற்றி ாள் றபால -
தைது உடம்பில் சுற்றிக் யகாண்டவரளப் கபால; பபாலிந்து றதான்றி ாள் -
யபாலிவுடன் காணப்பட்டாள்.
 நீலநிறமாை கடல் நீர் வறண்டு கபாய் எங்கும் ஒளி சிறந்த சிவந்த அம்புககள
காணப்படுவதால் நிலமகள் நீல ஆரடரய நீக்கி ஒளி நிரறந்த யேந்நிறமாை
ஆரடரய அணிந்து யபாலிந்து கதான்றியது கபாலக் காணப்பட்டாள் என்று கூறியது
நயம் துகில் - பட்டாரட. கூரற - புத்தாரட. மணமகள் அணியும் ஆரடரய 'கூரறப்
புடரவ' என்று கூறுவர். அது யேந்நிறமுரடயது.

6644. கற்றவர் கற்றவர் உணர்வு காண்கிலாக்

பகாற்றவன் பகடக்கலம் குடித்த றவகல விட்டு,
உற்று உயிர் பகடத்து எழுந்து ஓடல் உற்றதால்,
ேற்பறாரு கடல் புக, வடகவத் தீஅறரா.

கற்றவர் கற்றவர் உணர்வு காண்கிலாக் பகாற்றவன் - கற்றறிந்தவர்களுக்குள்

கற்றவைாய் விளங்கும் கமகலார்களின் உணர்வும்கூட காண இயலாத
யபருமாைாகிய இைாமைது; பகடக்கலம் குடித்த றவகல விட்டு - அம்புகள் நீர்
முழுவரதயும் குடித்து விட்ட கடரல விட்டு விட்டு; வடகவத் தீ - கடல் மத்தியிகல
வாழும் வடவா முகாக்கினித்தீ; ேற்பறாரு கடல் புக - கவறு ஒரு கடரல
அரடவதற்காக; உற்று உயிர் பகடத்து எழுந்து - வலிரமயபற்று உயிர் யகாண்டு
எழுந்து; ஓடல் உற்றதால் - ஓடத் யதாடங்கியது.

கற்றறிந்த ஞானிகளின் உணர்வுக்கும் எட்டாதவன் பைமன் என்பதால் 'கற்றவர்

கற்றவர் உணர்வு காண்கிலாக் யகாற்றவன்' என்றார். "எங்கள் நான் மரறக்கும் கதவர்
அறிவுக்கும் பிறர்க்கும் எட்டாச் யேங்கண் மால்" என்று (408) முன்னும் கூறுவது ஒப்பு
கநாக்கத்தக்கது. வடரவத் தீ வாழும் கடல் நீரையயல்லாம் இைாமபிைாைது
அம்புகள் குடித்துவிட்டதால், கவறு கடலுக்குச் யேல்ல எழுந்து ஓடலுற்றது. 'கற்றவர்
கற்றவர்' எை இருமுரற கூறியது 'கற்றவருள்ளும் யபரிது கற்றவர் எை
ஞானியரைக்' குறித்தது.

6645. வாழியர் உலகிக வகளத்து, வான் உறச்

சூழ் இரும் பபருஞ் சுடர்ப் பிைம்பு றதான்றலால்,
ஊழியின் உலகு எலாம் உண்ண ஓங்கிய
ஆழியின் பபாலிந்தது, அவ் ஆழி, அன் நாள்.

உலகிக வகளத்து - உலகத்ரத எல்லாம் சுற்றி வரளத்துக் யகாண்டு; வான்

உறச் சூழ் இரும் பபரும் சுடர்ப் பிைம்பு - விண்ரண அளாவிச் சூழ்ந்த யபரிய தீயின்
ஒளிப் பிழம்பு எங்கும்; றதான்றலால் - காணப்படுதலால்; அவ்வாழி - அந்தக் கடல்;
அன் நாள் ஊழியின் உலபகலாம் உண்ண ஓங்கிய - அந்த நாளிகல ஊழிக்
காலத்தின் முடிவில் உலகரைத்ரதயும் உண்ண உயர்ந்த; ஆழியின் பபாலிந்தது -
ஊழிக் காலத்துப் யபருங் கடரலப் கபால விளங்கியது.
 வாழியர் - அரே, உலரக உண்ண ஓங்கிய ஆழியால் ஊறு கநருகமா என் அஞ்சி
வாழ்த்திைார் எைலுமாம். இரும் யபரும் சுடர்ப் பிழம்பு - மிகப் யபரிய ஒளிப்
பிழம்பு 'இரும்யபரும்' என்பது மீமிரேச்யோல்.

6646. ஏக யர் என் றவறு உலகின் ஈண்டி ார்-

ஆ வர் பேய்த அகறய றவண்டுறோ-
றேல் நிமிர்ந்து எழு க ல் பவதுப்ப, மீதுறபாய்,
வா வர் ேலர் அயன் உலகின் கவகி ார்?

றேல் நிமிர்ந்து எழுக ல் பவதுப்ப - கடரல விட்டு கமகல நிமிர்ந்து எழுந்த

யநருப்பு யவதுப்புவதால் (பயந்து); வா வர் மீதுறபாய் - விண்ணுலகில் வாழும்
கதவர்கள் தாம் வாழும் விண்ணுலகுக்கும் கமகல யேன்று; ேலரயன் உலகின்
கவகி ார் - பிைமகதவன் வாழும் ேத்தியகலாகத்தில் தங்கலாயிைர் என்றால்; ஏக யர்
என் றவறுலகில் ஈண்டி ார் - கதவரினும் ஏரைகயாைாகிய மண்ணுலகில்
வாழ்பவர்கள்; ஆ வர் பேய்த அகறய றவண்டுறோ - என்கபார் யேய்த
யேயல்கரளச் யோல்ல கவண்டுகமா?

ஈண்டிகைார் - நிரறந்திருப்பவர். கவறுலகு - கதவருலகினும் கவறாை

மண்ணுலகு.

இைாமன் ேதுமுகன் கரண ஏவ-நிகழ்ந்த மாறுபாடுகள்

6647. 'இடுக்கு இனி எண்ணுவது என்க ? ஈண்டு இனி
முடுக்குபவன் வருணக ' என் , மூண்டு எதிர்
தடுக்க அரும் பவகுளியான், ேதுமுகன் பகட
பதாடுத்த ன்; அேரரும் துணுக்கம் எய்தி ார்.

இடுக்கு இனி எண்ணுவ பதன்க - இதைால் இனி வைப் கபாகும் துன்பங்கரளப்

பற்றி நிரைப்பதால் என்ை பயன்?; ஈண்டு இனி முடுக்குபவன் வருணக என் -
வருணரை இனி இங்கு விரைவில் வருமாறு யேய்கவன் என்று; மூண்டு எதிர்
தடுக்கரும் பவகுளியான் - யபருகி எழுகின்ற எதிர்த்து எவரும் தடுக்க இயலாத
யவகுளிரய உரடய இைாமன்; ேதுமுகன் பகட பதாடுத்த ன் - பிைமகதவைது
கரணயாை (பிைம்மாஸ்திைத்ரத வில்லில் யதாடுத்து விடத் யதாடங்கிைான்; அேரரும்
துணுக்கம் எய்தி ார் - அரதக்கண்டு கதவர்களும் திடுக்கிட்டார்கள்.

இடுக்கு - துன்பம். முடுக்குதல் - விரைதல் மூண்டு - கமல் கமல் யபருகி தடுக்க

அரும் யவகுளி - தடுப்பதற்கரிய ககாபம். ேதுமுகன்பரட ஆற்றல் மிக்கது என்பதால்
அதைால் கநரும் துன்பத்ரத நிரைத்துப் பயயைன்ை? வருணன் விரைந்து
வைகவண்டுமாைால் ேதுமுகன் பரடரய எய்வகத தக்கது என்பதால் 'இடுக்கினி
எண்ணுவயதன்ரை' என்று இைாமபிைான் கூறிைான் எைலுமாம்.

6648. ேகைக் குலம் கதறி ; வருணன் வாய் உலர்ந்து

அகைத்த ன்; உலகமும் அகடத்த, ஆறு எலாம்;
இகைத்த பநடுந் திகே, யாதும் யார் இனிப்
பிகைப்பிலர் என்பது ஓர் பபரும் பயத்தி ால்.

ேகைக்குலம் கதறி - (இைாமபிைான் ேதுமுகன் கரணரய ஏவ கமகக்

கூட்டங்கயளல்லாம் கதறலாயிை; வருணன் வாய் உலர்ந்து அகைத்த ன் - வருணன்
வாய் வறண்டு கதறிைான்; உலகமும் ஆபறலாம் அகடத்த - உலகிலுள்ள
ஆறுகயளல்லாம் தூர்ந்து கபாயிை; யார் இனிப் பிரழப்பவர் - ேதுமுகன் பரடக்குத்
தப்பி இனி யார் பிரழப்பார்கள்; என்பறதார் பபரும்பயத்தி ால் - என்பயதாரு யபரிய
பயத்தால் இவ்வளவு நடந்தது; பநடுந்திகே இகைத்த - நீண்ட திரேகயளல்லாம்
நுணுகிப் யபாடியாயிை;

'பிரழப்பிலர்' என்பரதவிட 'பிரழப்பவர்' என்று பாடகம ஏற்றது மரழக்குலம்

- கமகக் கூட்டம் உலர்ந்து - வறண்டு ஆயறலாம் - ஆறுகயளல்லாம் அரடத்த -
தூர்ந்தை யநடுந்திரே - நீண்ட திரேகள் இரழத்த - கதய்ந்து யநாறுங்கிை.

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

6649. அண்ட மூலத்துக்கு அப்பால் அழியும் பகாதித்தது;

ஏழு
பதண் திகரக் கடலின் பேய்கக பேப்பி என்?
றதவன் பேன்னிப்
பண்கட நாள் இருந்த கங்கக நங்ககயும்
பகதத்தாள்; பார்ப்பான்
குண்டிகக இருந்த நீரும் குளுகுளு பகாதித்தது
அன்றற.

அண்ட மூலத்துக்கு அப்பால் ஆழியும் பகாதித்தது - அண்டத்தின் அடிப்பகுதியில்

உள்ள யபரும் புறக் கடலும் யகாதித்தது (என்றால்); ஏழு பதண்திகரக் கடலின்
பேய்கக பேப்பிஎன் - உலகத்திலுள்ள யதளிந்த அரலகரளயுரடய ஏழுகடல்களின்
யேய்ரகரயச் யோல்ல என்ை இருக்கிறது?; றதவன் பேன்னிப் பண்கட நாள்
இருந்த கங்கக நங்ககயும் பகதத்தாள் - சிவபிைானுரடய யேன்னியில் யவகு
காலமாக வீற்றிருந்த கங்ரகயாகிய யபண்ணும் பரதபரதத்தாள்; பார்ப்பான்
குண்டிகக இருந்த நீரும் - அந்தணர் தரலவைாை பிைமைது கமண்டலத்தில் இருந்த
தண்ணீரும்; குளு குளு பகாதித்தது அன்றற - குளு குளு யவை ஒலித்துக்
யகாதிக்கலாயிற்று.
 அண்டமூலம் - அண்டங்களின் அடிப்பகுதி. ஆழி - யபரும்புறக் கடல் கதவன் -
சிவயபருமான். பார்ப்பான் - பிைமன். குண்டிரக - கமண்டலம். 'குளு குளு' என்பது
ஒலிக்குறிப்பு; 'அனுகைணம்' என்பர். 'அன்கற' அரே கங்ரக நங்ரக - இரு
யபயயைாட்டுப் பண்புத்யதாரக.

6650. 'இரக்கம் வந்து எதிர்ந்த காலத்து, உலகு எலாம்

ஈன்று, மீளக்
கரக்கும் நாயகக த் தானும் உணர்ந்திலன்; சீற்றம்
கண்டும்,
வரக் கருதாது தாழ்த்த வருணனின் ோறு
பகாண்டார்
அரக்கறர? அல்லர்' என் ா, அறிஞரும் அலக்கண்
உற்றார்.

இரக்கம் வந்து எதிர்ந்த காலத்து - (தைது திருவுள்ளத்திகல உயிர்களிடம்)

இைக்கம் கதான்றிய காலத்திகல; உலபகலாம் ஈன்று மீளக் கரக்கும் நாயகக -
உலகங்கள் அரைத்ரதயும் பரடத்து மறுபடியும் மரறத்துக் யகாள்ளவல்ல உலக
நாயகரை; தானும் உணர்ந்திலன் - நாம் அறிந்திருத்தல் கபாலத்தானும்
அறியாதவைாயிைான்; சீற்றம் கண்டும் வரக்கருதாது - இைாமபிைானுரடய
ககாபத்ரதப் பார்த்தபின்பும் வருவதற்கு நிரைக்காமல்; தாழ்த்த வருணனின் -காலம்
தாழ்த்த இந்த வருணரைவிடவும்; ோறு பகாண்டார் அரக்கறர அல்லர் என் ா -
இைாமபிைானிடம் பரக யகாண்ட அவர்கள் அைக்கர் அல்லர் (இந்த வருணன்தான்
அைக்கன்) என்று கூறி; அறிஞரும் அலக்கண் உற்றார் - மற்றத்கதவர்கள் எல்கலாரும்
துன்பமுற்றார்கள்.

இரறவன் கருரணகய உருவாைவன் தைது கருரணயால் உயிர்கரளப்

பரடத்தும், கைந்தும், பின்பு மரறப்பதும் யேய்யவல்லவன் திருமால்.
திருமாலின் அவதாைமாை இைாமபிைாரை 'காக்கும் நாயகன்' என்றார். 'தானும்'
உம்ரம எச்ேவும்ரம. அலக்கண் - துன்பம் 'மாறு யகாண்ட அைக்ககை நல்லர் என்பதும்
ஒரு பாடம் வருணரைவிடப் 'பரக யகாண்ட அைக்கர்ககள நல்லவர்கள் என்பது
அதன் யபாருளாம்.

6651. 'உற்று ஒரு தனிறய, தாற , தன்கறண, உலகம்

எல்லாம்
பபற்றவன் முனியப் புக்கான்; நடு இனிப் பிகைப்பது
எங்ஙன்?
குற்றம் ஒன்று இலாறதார்றேலும் றகாள் வரக்
குறுகும்' என் ா,
ேற்கறய பூதம் எல்லாம், வருணக கவத ோறதா.
 உற்று ஒரு தனிறய தாற - தான் ஒருவகை தனியாகப் யபாருந்தியிருந்து;
தன்கறண உலகம் எல்லாம் பபற்றவன் - தன்னிடமிருந்கத உலகங்கள்
எல்லாவற்ரறயும் ஈன்றவன்; முனியப்புக்கான் - யவகுளத் யதாடங்கிைான்; நடு
இனிப் பிகைப்பது எங்ஙன்? - இந்தக் ககாபத்துக் கிரடகய நாம் தப்பிப் பிரழப்பது
எவ்வாறு; குற்றம் ஒன்று இலாறதார் றேலும் - குற்றம் எதுவும் யேய்யாத நம்மீதும்;
றகாள் வரக் குறுகும் என் ா - தீங்கு வைக் கூடும் என்று கருதி; ேற்கறய பூதம் எல்லாம்
வருணக கவத - மற்ரறப் பூதங்கள் யாவும் வருணரைத் திட்டிை.

'பைமன் தைது ேங்கல்பத்தால் தான் ஒருவகை தன்னிடமிருந்து உலகங்கரளப்

பரடக்கிறான்' என்பது ேமய நூற் யகாள்ரக. ஐம் யபரும் பூதங்களில் ஒன்று நீர்
அதற்குரியவன் வருணன். அவன் யேய்த தவறு காைணமாக மற்ரறப் பூதங்களுக்கும்
தீங்கு கநைக் கூடும் எை, அரவ வருணரை ரவதை. ககாள் - தீங்கு.

வருணன் கதான்றிப் பணிவுரை பகர்தல்

6652. எழு சுடர்ப் படகலறயாடும் இரும் புகக நிரம்பி
எங்கும்
வழி பதரிவு அறிவு இலாத றநாக்கி ன் வருணன்
என்பான்,
அழுது அழி கண்ணன், அன்பால் உருகிய பநஞ்ேன்,
அஞ்சித்
பதாழுது எழு ககயன், பநாய்தின் றதான்றி ன்,
வழுத்தும் போல்லான்.

எழு சுடர்ப் படகலறயாடும் - யதாடர்ந்து எழுகின்ற தீச்சுடர்களின் திைள்ககளாடு;

இரும்புகக நிரம்பி - நிரறந்த புரக நிைம்பி; எங்கும் வழி பதரிவு அறிவிலாத -
எங்கும் வரும் வழிரயத் யதரிந்து யகாள்ள அறியாத; றநாக்கி ன் வருணன்
என்பான் - கநாக்கிரை உரடயவைாை வருணன் என்பவன்; அழுது அழிகண்ணன் -
அழுது அழுது அழகிழந்த கண்கரள உரடயவைாகவும்; அன்பால் உருகிய
பநஞ்ேன் - இைாமபிைானிடம் யகாண்ட அன்பிைால் உருகிய உள்ளத்ரத
உரடயவைாகவும்; அஞ்சித் பதாழுது ஏழு ககயன் - அஞ்சி, யதாழுதபடி
கமகல உயர்த்தியரககரள உரடயவைாகவும்; வழுத்தும் போல்லான் -
இைாமபிைாரைப் கபாற்றிப் புகழும் யோற்கரள உரடயவைாகவும்; பநாய்தின்
றதான்றி ன் - விரைந்து (இைாமபிைானுக்கு எதிரிகல வந்து) கதான்றிைான்.

எழுசுடர் - கமலும் கமலும் எழுகின்ற தீச்சுடர் படரல - திைள். எங்கும் புரக

நிரறந்திருத்தலால் கண்களால் பார்க்க இயலவில்ரல யநாய்தல் - விரைதல்.
வருணன், கநாக்கிைன் கண்ணன், யநஞ்ேன், ரகயன் யோல்லன் கதான்றிைன் எை
இரயயும்.
6653. 'நீ எக நிக ந்த தன்கே, பநடுங் கடல் முடிவில்
நின்றறன்
ஆயிற ன் அறிந்திறலன்' என்று அண்ணலுக்கு
அயிர்ப்பு நீங்க,
காய் எரிப் படகல சூழ்ந்த கருங் கடல்
தரங்கத்தூறட,
தீயிகட நடப்பான் றபால, பேறி பு ற்கு இகறவன்
பேன்றான்.

நீ எக நிக ந்த தன்கே - யபருமாகை! நீ என்ரை வருமாறு நிரைத்த

தன்ரமரய; பநடுங்கடல் முடிவில் நின்றறன் ஆயிற ன் - இந்தப் யபரிய கடலில்
முடிவாை இடத்திகல நின்றவைாகிய நான்; அறிந்திறலன் என்று -
அறியாதவைாகைன் என்று கூறிக் யகாண்டு; அண்ணலுக்கு அயிர்ப்பு நீங்க -
இைாமபிைானுக்கு ஐயம் தீரும்படி; காய் எரிப்படகல சூழ்ந்த - எரியும் தீத்திைள்
எங்கும் சூழ்ந்திருந்த; கருங்கடல் தரங்கத்து ஊறட -கரிய கடல் அரலகளுக்கு
இரடயிகல; தீயிகட நடப்பான் றபால - யநருப்புக்கு இரடயிகல நடந்து
வருபவரைப் கபால்; பேறி பு ற்கு இகறவன் பேன்றான் -யேறிந்த கடலுக்கு
அைேைாை வருணன் வைலாைான். எரிப்படரல - யநருப்புத்திைள். புைற்கு
இரறவன், அண்ணலுக்கு அயிர்ப்பு நீங்க, நிரைத்த தன்ரம அறிந்திகலன் என்று
யேன்றான் எை இரயயும். எரியும் யநருப்புத் திைள் சூழ்ந்த அரலகளுக் கிரடகய
நடந்து வருபவன் 'தீயிரட நடப்பான் கபால'ச் யேன்றான் என்றார். "தீப்
யபாதிந்தாயமை மிதிக்கும் யேய்ரகயன்' எை இைாவணரைக் கூறுதல் (3340)
ஒப்பிடத்தக்கது. "நாம் நிரைத்தும் வைாதகதன்' என்று இைாமன் கருதிய
ஐயத்ரதப் கபாக்க" 'நீ என்ரை நிரைத்தரத நான் நீண்ட இக் கடலின்
முடிவில் நின்றதால் அறியாதவைாகைன்" என்று கூறியபடி வருணன் வந்தான்.

6654. வந்த ன் என்ப ேன்ற ா, ேறி கடற்கு இகறவன்;

வாயில்
சிந்திய போழியன், தீந்த பேன்னியன், திககத்த
பநஞ்ேன்,
பவந்து அழிந்து உருகும் பேய்யன், விழுப் புககப்
படலம் விம்ே,
அந்தரின் அலேந்து, அஞ்சி, துயர் உைந்து,
அலக்கண் உற்றான்.

ேறி கடற்கு இகறவன் - அரலகள் மடிந்து விழும் கடலுக்கு அைேைாை வருணன்;

வாயில் சிந்திய போழியன் - வாயிலிருந்து சிந்தும் யோற்கரள உரடயவைாயும்;
தீந்த பேன்னியன் - தீயிைால் தீய்ந்து கபாை தரலரய உரடயவைாயும்; திககத்த
பநஞ்ேன் - திரகப்புண்ட மைத்ரத உரடயவைாகவும்; பவந்து அழிந்து உருகும்
பேய்யன் - தீயால் யவந்து, உருவழிந்து, உருகுகின்ற உடரல உரடயவைாகவும்;
விழுப்புககப் படலம் விம்ே - மிகுந்த புரகக் கூட்டம் எங்கும் நிரறந்து இருப்பதால்;
அந்தரின் அலேந்து - கண் பார்ரவ இல்லாதவரைப் கபாலத் தடு மாறிக் யகாண்டு;
அஞ்சித்துயர் உைந்து - பயந்து யகாண்டு துன்பத்தால் வருந்துபவைாய்; அலக்கண்
உற்றான் வந்த ன் - கவதரைப்பட்டு வந்தான்.

என்ப, மன்கைா - அரேச் யோற்கள். விழுப்புரக - மிகுந்த புரக படலம் - திைள் அந்தர்
- குருடர் மறிகடற்கு இரறவன் - யமாழியன் யேன்னியன் - யநஞ்ேன் அந்தரின்
அலமந்து, வந்தைன் என்று இரயயும். அலக்கண் - துன்பம். வருணன் கண்ணிருந்தும்
காண இயலாதபடி புரக நிரறந்து சூழ்ந்திருந்தரமயால் குருடர் கபாலத்
துன்புற்றரத அலக்கண் உற்றான் என்று குறித்தார். முன்பும் வழி யதரிவு அறிவிலாத
கநாக்கிைன் என்றார். அச்ேத்தால் தன்ரையறியாது சிரதந்து வந்த யமாழியாதலின்
சிந்திய யமாழியன் என்றார். அச்ே யமய்ப்பாட்டுக்கு இப்பாடல் நல்ல
எடுத்துக்காட்டு.

வருணன் இைாமபிைானிடம் அரடக்கலம் கவண்டுதல்

6655. 'நகவ அறும் உலகிற்கு எல்லாம் நாயக! நீறய சீறின்,
கவயம் நின் ேரணம் அல்லால், பிறிது ஒன்று
கண்டது உண்றடா?
இகவ உ க்கு அரியறவாதான்; எ க்கு எ வலி
றவறு உண்றடா?
அவயம், நின் அவயம்!' என் ா, அடுத்து அடுத்து
அரற்றுகின்றான்:

நகவ அறும் உலகிற்கு எல்லாம் நாயக - குற்ற மற்ற இவ்வுலகுக்யகல்லாம்

தரலவைாக விளங்கும் யபருமாகை!; நீறய சீறின் - (கருரணமிகுந்த மைத்ரத
உரடய) நீகய இவ்வாறு என் மீது சிைம் யகாண்டாயாைால்; கவயம் நின்
ேரணேல்லால் - (எைக்குப் பாதுகாப்பாை) கவேம் உைது பாதங்ககள அல்லாமல்;
பிறிது ஒன்று கண்டதுண்றடா - கவறு ஒன்றிரை நான் பார்த்ததுண்கடா?; இகவ
உ க்கு அரியறவாதான் - கடலுக்குத் தீயிட்டு, உலரக நடுங்கச் யேய்யும் இச் யேயல்
உைக்கு அரியயதான்கற!; எ க்கு எ வலி றவறுண்றடா - உைது வலிரமயாய்
வாழ்கின்ற எைக்கு எைத்தனியாை வலிரம கவறுளகதா?; அவயம் நின் அவயம்
என் ா - அரடக்கலம் உைக்கு அரடக்கலம் என்று; அடுத்து அடுத்து
அரற்றுகின்றான் - அடுத்தடுத்துக் கூறி அைற்றுவாைாைான்.

நரவ - குற்றம், கவயம், அவயம் என்பை கவேம், அபயம் என்பதன் திரிவுகள்

'தரலவகை சீறுவாைாயின் அடிரமக்கு கவறு பாதுகாவல் ஏது' என்பான் 'நீகய
சீறின் கவயம் பிறி யதான்றுண்கடா' என்றான். 'அபயம். அபயம்' என்று பலமுரற
கூறி அைற்றிைான் என்பரத 'அடுத்தடுத்து' என்றார்.
6656. 'ஆழி நீ; அ லும் நீறய; அல்லகவ எல்லாம் நீறய;
ஊழி நீ; உலகும் நீறய; அவற்று உகற உயிரும் நீறய;
வாழியாய்! அடிறயன் நின்க ேறப்பபற ா?
வயங்கு பேந் தீச்
சூழுற உகலந்து றபாற ன்; காத்தருள்-சுருதி மூர்த்தி!
சுருதி மூர்த்தி -மரறகளின் வடிவாய்த் திகழ்பவகை!; ஆழிநீ அ லும் நீறய - இந்தக்
கடலும் நீதான்; கடரல எரித்த தீயும் நீகய; அல்லகவ எல்லாம் நீறய -
இரவயிைண்டுமல்லாத வானும், மண்ணும், விசும்பும் ஆகிய அரைத்தும் நீகய;
ஊழிநீ உலகும் நீறய - உலகத்ரத அழிக்கின்ற கரடயூழிக் காலமும் நீகய உன்ைால்
அழிக்கப்படும் உலகமும் நீகய; அவற்று உகற உயிரும் நீறய - அவ்வுலகத்துள் வாழும்
எல்லா உயிரிைங்களும் நீகய; வாழியாய் அடிறயன் நின்க ேறப்பற ா - என்றும்
வாழ்கின்ற யபருமாகை அடியவைாகிய நான் உன்ரை மறப்கபகைா?; வயங்கு
பேந்தீச் சூழுற - விளங்குகின்ற யேந்நிறத் தீ என்ரைச் சூழ்ந்து யகாள்ள; உகலந்து
றபாற ன் - (அதைால் நான்) அழிந்கத கபாகைன்; காத்து அருள் - அடிகயரைக்
காத்து அரடக்கலம் தந்தருள்வாயாக.
சுருதி - கவதம். 'திடவிசும் யபரி வளி நீர் நிலம் இரவ மிரே, படர் யபாருள்
முழுவதுமாய் அரவயரவ யதாறும், உடல்மிரே உயியைைக் கைந்யதங்கும்
பைந்துளன்" என்ற திருவாய் யமாழி நிரைவு கூைத்தக்கது. கடலும் நீ. அக்கடரல
அழித்த தீயும் நீ. கரடயூழிக் காலமும் நீ. அக்காலத்து அழியும் உலகும் நீ
அவ்வுலகத்தில் வாழும் உயிர்களும் நீ என்று வருணன் கூறியது பைமைது
எல்லாமாயிருக்கும் தன்ரமரய உணர்த்தும், பைம் யபாருள் என்றும் ஒகை தன்ரமயாய்
நிரலத்து நிற்பது என்பதால் 'வாழியாய்' என்றான்.

6657. 'காட்டுவாய் உலகம்; காட்டிக் காத்து, அகவ

ககடயில் பேந் தீ
ஊட்டுவாய்; உண்பாய், நீறய; உ க்கும் ஒண்ணாதது
உண்றடா?
தீட்டு வான் பகழி ஒன்றால் உலகங்கள் எகவயும்
தீய
வீட்டுவாய்; நிக யின், நாறயற்கு இத்தக
றவண்டுறோதான்?

காட்டுவாய் உலகம் - உலகங்கரள யயல்லாம் பரடப்பாய்; காட்டிக் காத்து -

பரடத்தகதாடு அவற்ரறக் காக்கவும் யேய்வாய்; அகவ ககடயில் பேந்தீ
ஊட்டுவாய் - அரவகரள ஊழிக்காலத்து முடிவில் ஊழிக் காலப்யபருந்தீயூட்டி
அழிப்பாய்; உண்பாய் நீறய - உலகரைத்ரதயும் உண்டு வயிற்றிகல ரவத்துக்
காப்பவனும் நீகய; உ க்கும் ஒண்ணாததுண்றடா - எல்லாம் வல்ல உைக்குச்
யேய்ய இயலாத யேயலும் உண்கடா?; தீட்டுவான் பகழி ஒன்றால் - தீட்டிக்
கூர்ரமயாக்கப்பட்ட சிறந்தயதாரு அம்பிைாகலகய; உலகங்கள் எகவயும் தீய
வீட்டுவாய் - எல்லா உலகங்களும் தீய்ந்து கபாகும்படி அழிப்பாய்; நிக யின்
நாறயற்கு - நிரைத்துப் பார்த்தால், நாய் கபான்ற உைது அடியவைாை எைக்கு;
இத்தக றவண்டுறோதான் - இத்தரை சிைம் கவண்டுகமா?.

காட்டுதல் - பரடத்தல். பிைமைாகப் பரடப்பவனும், திருமாலாகக்

காப்பவனும் சிவைாக அழிப்பவனும் ஒருவகை என்பரத 'காட்டி, காத்து, யேந்தீ
ஊட்டுவாய்" என்றது உணர்த்தும். யேந்தீ ஊட்டிப் பின் உலகங்கள் அழியாதபடி,
உண்டு பின் வயிற்றில் ரவத்துக் காப்பவனும் இரறவகை என்பதரை "யேந்தீ
ஊட்டுவாய் உண்பாய் நீகய" என்பதுணர்த்தும். ஒரு அம்பால் உலகரைத்ரதயும்
தீய்த்து அழிக்கவல்ல நீ எைக்காக இத்தரை சிைம் யகாள்ள கவண்டுகமா
என்பான் 'நாகயற்கு இத்தரை கவண்டுகமா' என்றான். வான் பகழி - சிறந்த அம்பு.
வீட்டுதல் - அழித்தல். மிகவும் எளிய அடியவன் நான் என்பரத 'நாகயன்' என்றான்.

6658. 'ேண்ட வான் கிரண வாளால் தயங்கு இருட் காடு

ோய்க்கும்
ேண்டலத்து உகறயும் றோதி வள்ளறல! ேகறயின்
வாழ்றவ!
பண்கட நான்முகற ஆதி ேராேரத்து, உள்ளப்
பள்ளப்
புண்டரீகத்து கவகும் புராத ா! றபாற்றி, றபாற்றி!

ேண்ட வான் கிரண வாளால் - யகாடிய, சிறந்த கிைணங்களாகிய வாளால்;

தயங்கு இருள் காட்கடச் ோய்க்கும் - விளங்குகின்ற இருளாகிய காட்ரட யவட்டிச்
ோய்க்கின்ற; ேண்டலத்து உகறயும் றோதி வள்ளறல - சூரிய மண்டலத்தின் மத்தியிகல
தங்கியிருக்கும் ஒளி வடிவாை வள்ளகல; ேகறயின் வாழ்றவ - கவதங்களின்
வாழ்வாக விளங்குபவகை; பண்கட நான்முகற ஆதி - பழரமயாை பிைமன்
முதலாகிய; ேராேரத்து உள்ளப் பள்ளப் புண்டரீகத்து கவகும் - நிற்பதைவும்,
இயங்குவைவுமாை உயிர்களின் உள்ளமாகிய தாமரையிகல வசிக்கும்; புராத ா
றபாற்றி றபாற்றி - பழரமமிக்கவகை கபாற்றி கபாற்றி. ேண்டம் - யகாடுரம.
ஈண்டு யவப்பக் யகாடுரமகய உணர்த்தும். கிைணத்ரத வாளாகவும், இருரளக்
காடாகவும் கூறியது உருவகம். சூரிய மண்டலத்தின் மத்தியிகல இரறவன்
உரறகிறான் என்பது புைாணக் யகாள்ரக. மண்டலம் - பரிதிமண்டலம்
உயிரிைங்களின் உள்ளத்தாமரையில் உரறபவன் பைமன் ஆதலின் "ேைாேைத்து
உள்ளப் பள்ளப்புண்டரீகத்து ரவகும்" என்றான். உள்ளப் பள்ளம் - உள்ளமாகிய
பள்ளம் என்றது உருவகம். புைாதைன் - பழரமயாைவன். உள்ளப் பள்ளம் -
உள்ளமாகிய பள்ளம் என்பதால் உருவகம்.
6659. ' "கள்ளோய் உலகம் பகாள்ளும் கருகணயாய்!
ேகறயில் கூறும்
எள்ளல் ஆகாத மூலத்து யாதுக்கும் முதலாய் உள்ள
வள்ளறல! காத்தி" என்ற ோ கரி வருத்தம் தீர,
புள்ளின்றேல் வந்து றதான்றும் புராத ா! றபாற்றி,
றபாற்றி!

கள்ளோய் உலகம் பகாள்ளும் கருகணயாய் - ஒருவரும் உணைாதவாறு உலகத்ரத

எல்லாம் உதைத்தில் ரவத்துக் காத்தருளிய கருரண மிக்கவகை; ேகறயில் கூறும் -
கவதங்களில் விரித்துக் கூறப்படுகின்ற; எள்ளல் ஆகாத மூலத்து - எங்கும் இகழ்ந்து
கபேமுடியாத மூலப்பகுதியிலிருந்து கதான்றிய; யாதுக்கும் முதலாயுள்ள வள்ளறல -
எல்லா உயிர்களுக்கும் முதலாக உள்ள வள்ளகல; காத்தி என்ற ோகரி வருத்தம் தீர -
என்ரைக் காத்தருள்வாயாக என்று முரறயிட்ட யபருரம மிக்க யாரையின் துன்பம்
தீை; புள்ளின் றேல் வந்து றதான்றும் - பறரவயைேைாை கருடன் மீதமர்ந்து வந்து
கதான்றிய; புராத ா றபாற்றி றபாற்றி - பழரமகயாகை கபாற்றி கபாற்றி!

கள்ளமாய் - ஒருவரும் உணைாதவாறு மூலத்து - மூலப்பகுதியிலிருந்து மாகரி

- யபருரமயுரடய யாரை (ககஜந்திைன்) புள் - பறரவ, ஈண்டுக்கருடன். வருத்தம்
- முதரலயால் பட்ட துன்பம். எவரும் உணைமுடியாதவாறு உலகத்துயிர்கரள
எல்லாம் காத்தருளும் கருரண உரடயவன் இரறவன் என்பரத 'கள்ளமாய் உலகம்
யகாள்ளும் கருரணயாய்' என்பதுணர்த்தும்.

6660. 'அன்க நீ; அத்தன் நீறய; அல்லகவ எல்லாம் நீறய;

பின்னும் நீ; முன்னும் நீறய; றபறும் நீ; இைவும் நீறய;
என்க , "நீ இகழ்ந்தது" என்றது எங்ஙற ? ஈேன்
ஆய
உன்க நீ உணராய்! நாறயன் எங்ங ம்
உணர்றவன், உன்க ?'

அன்க நீ அத்தன் நீறய - எைக்குத் தாயும் நீ, தந்ரதயும் நீகய; அல்லகவ

எல்லாம் நீறய - தாயும் தந்ரதயுமல்லாத மற்ற எல்லா உறவும் நீகய; பின்னும் நீ
முன்னும் நீறய - எல்லாவற்றுக்கும் அந்தமும் நீ ஆதியும் நீகய; றபறும் நீ இைவும் நீறய -
எைக்குரிய நற்கபறுகளும் நீ இழப்பும் நீகய; என்க - (இவ்வாறு எல்லா
நிரலயிலும் உன்ரைகய ோர்ந்திருக்கும்) என்ரைகநாக்கி; 'நீ இகழ்ந்தது' என்றது
எங்ஙற - 'நீ என்ரை இகழ்ந்தாய்' என்று கூறுவது எப்படிப் யபாருந்துவதாகும்;
ஈேன் ஆய உன்க நீ உணராய் - எல்லாம்வல்ல இரறவைாகிய நீகய உன்ரை
உணைாதவைாய் இருக்கிறாய்; உன்க நாறயன் எங்ங ம் உணர்றவன் - எைகவ,
அடியவைாகிய நான் உைது வல்லபத்ரத எவ்வாறு உணர்கவன்?
 அத்தன் - தந்ரத. அல்லரவ - பிற உறவுகள் 'பின்' என்றது பின் நிகழும்
காரியத்ரதயும் 'முன்' என்றது காரியத்துக்கு முன் உள்ள காைணத்ரதயும் உணர்த்தும்
என்பதும் ஒரு யபாருள்; அதுவும் யபாருந்தும். "அத்தைாகி அன்ரையாகி ஆளும்
எம்பிைானுமாய். ஒத்யதால்லாத பல் பிறப் யபாழித்து நம்ரம ஆட் யகாள்வான்'
என்ற திருச்ேந்த விருத்தம் (115) ஒப்பு கநாக்கத் தக்கது 'கபறும் நீ இழவும் நீகய'
என்பது 'நல்குைவும் யேல்வும்' நைகும் சுவர்க்கமுமாய் யவல் பரகயும் நட்பும்
விடமும் அமுதமுமாய், பல்வரகயும் பைந்த யபருமான்' என்ற திருவாய் யமாழி
(2656)யுடன் ஒப்பிட்டு உணைத்தக்கது 'உன்ரை நீதானும் உணைாதாய் உன் வடிவம்
தன்ரை நீகாட்டத் தரளந்திடுவன் நான்' என்ற வில்லி பாைதம் (வில்லி.
கிருட்டிைன் தூது 362) ஒப்புகநாக்கத்தக்கது. தன்ரை உணைாத தரகரம
யபருமானுக்கு உண்டு எைக் கம்பர் பின்னும் குறித்துளார் (8784, 10063)

6661. பாய் இருள் சீய்க்கும் பதய்வப் பருதிகயப் பழிக்கும்

ோகல,
ோ இருங் கரத்தால், ேண்றேல் அடியுகறயாக
கவத்து,
'தீய சிறிறயார் பேய்தால், பபாறுப்பது பபரிறயார்
பேய்கக;
ஆயிர நாேத்து ஐயா! ேரணம்' என்று அடியில்
வீழ்ந்தான்.

பாய் இருள் சீய்க்கும் - எங்கும் பைவிய இருரளப் கபாக்குகின்ற; பதய்வப்

பருதிகய - யதய்வத்தன்ரம வாய்ந்த சூரியரையும்; பழிக்கும் ோகல - பழித்துக்
கீழாையதன்று கூறச் யேய்யும் ஒளிமிக்க மாரல ஒன்ரற; ோயிரும் கரத்தால் - தைது
யபரிய ரககளால்; ேண் றேல் அடியுகறயாக கவத்து - (ைாமபிைானுக்கு முன்பு)
தரைமீது காணிக்ரகயாக ரவத்து; தீய சிறிறயார் பேய்தால் - சிறியவர்கள்
அறியாரமயிைாகல தீரம யேய்வார்களாைால்; பபாறுப்பது பபரிறயார் பேய்கக -
அத்தீரமரயப் யபாறுத்தருள்வது யபரியவர்களின் யேய்ரகயாகும்; ஆயிரம் நாேத்து
ஐயா - ஆயிைம் திருநாமங்கரள உரடய தரலவகை; ேரணம் என்று அடியில் வீழ்ந்தான்
- அடிகயன் உைக்கு அரடக்கலம் என்று கூறியபடி வருணன் இைாமபிைாைது
திருவடிகளில் விழுந்தான்.
பாய்இருள் - பைவிய இருள் சீய்க்கும் - மாற்றும் (சிரதக்கும்). சிறந்த ஒளியிைால்
சூரியரையும் கீழ்ப்படுத்தும் மணிரய 'பருதிரயப் பழிக்கும் மாரல' என்றார்.
மாயிரும் கைம் - மிகப் யபரிய ரககள் (மீமிரேச் யோல்). அடியுரற - திருவடிகளுக்குப்
யபாருந்துவதாகிய காணிக்ரகப் யபாருள். "சீறுவாய் அல்ரல ஐய சிறியவர் தீரம
யேய்தால், ஆறுவாய் நீ அலால் மற்று ஆர் உளர்' எைத் தாரை இலக்குவனிடம்
கூறியது (4323) இங்கு நிரையத் தக்கது. பைமனுக்கு ஆயிைம் திருநாமங்கள் உண்டு.
கபைாயிைம் உரடயான்' என்று கபசுவார் "கேைாதை உளகைா யபருஞ் யேல்வர்க்கு
கவதம் யேப்பும், கபர் ஆயிைம் திண் யபரும்புயம் ஆயிைம் யபய்துளவத், தாைார் முடி
ஆயிைம் குரு கூர்ச் ேட ககாபன் யோன்ை, ஆைா அமுதக் கவி ஆயிைம் அவ்
வரியினுக்கக' என்ற ேடககாபைந்தாதி (45) ஒப்பு கநாக்கத் தக்கது. ேைணம் -
அரடக்கலம்)

இைாமபிைான் சிைம் தணிந்து காலம் தாழ்த்தரமக்குக் காைணம்

விைவுதல்
6662. பருப்பதம் றவவது என் ப் படர் ஒளி படராநின்ற
உருப் பபறக் காட்டி நின்று, 'நான் உ க்கு அபயம்'
என் ,
அருப்பு அறப் பிறந்த றகாபம் ஆறி ான், ஆறா
ஆற்றல்
பநருப்பு உறப் பபாங்கும் பவம் பால் நீர் உற்றது
அன் நீரான்.

பருப்பதம் றவவது என் - ஒரு மரலகய யநருப்புப் பற்றி எரிவது கபால; படர்
ஒளி படரா நின்ற உருப்பபறக் காட்டி நின்று - பைவிய ஒளி படர்ந்து நின்று தைது
வடிவத்ரத நன்றாகக் காட்டி நின்று; நான் உ க்கு அபயம் என் - உைக்கு நான்
அரடக்கலம் என்று வருணன் கூற; அருப்பறப் பிறந்த றகாபம் ஆறி ான் -
இைாமபிைான் மிகுதியாக உண்டாை சிைம் தணிந்தான்; ஆறா ஆற்றல் பநருப்பு உற -
தணியாத வலிரம யகாண்ட யநருப்புப் யபாருந்தலால்; பபாங்கும் பவம்பால் -
யபாங்கிய காய்ந்த பாலில்; நீர் உற்றது அன் நீரான் - நீர் யதளித்தால் தணிவது
கபான்ற தன்ரமயன் ஆயிைான்.
பருப்பதம் - மரல. உருப்யபறக் காட்டல் - வடிவத்ரத நன்றாகக் காட்டல்.
அரும்பு + அற என்பது அரும்பற என்றாகி, பின்ைர் அருப்பற என்று வலித்தது.
அரும்பு இங்கக முதனிரலத் யதாழிற்யபயர் (அரும்புதல்). அரும்புதல் அளவுகூட
இல்லாமல் ககாபம் ஆறியது என்பதாம். மரலகய கவவது கபான்ற
கதாற்றத்கதாடு வந்த வருணன் 'நான் உைக்கு அபயம்' எை அபயக் குைல்தந்தான்.
அதரைக் ககட்டும், வருணைது வடிவத்ரதக் கண்டும் யபாங்கும் பாலில் நீர்
யதளித்தால் தணிவது கபால, இைாமபிைான் சிைம் அடங்கிைான் என்க. நீைான் -
தண்ரமயன்.

6663. 'ஆறி ாம்; அஞ்ேல்; உன்பால் அளித்த ம் அபயம்,

அன்பால்;
ஈறு இலா வணக்கம் பேய்து, யாம் இரந்திட,
எய்திடாறத,
சீறுோ கண்டு வந்த திறத்திக த் பதரிவதாகக்
கூறுதி, அறிய' என்றான்; வருணனும், பதாழுது
 கூறும்:
ஆறி ாம் அஞ்ேல் உன்பால் அளித்த ம் அபயம் - ககாபம் தணிந்கதன், அஞ்ோகத
உைக்கு அரடக்கலம் அளித்கதன்; அன்பால் ஈறிலா வணக்கம் பேய்து - உன்னிடம்
அன்பு யகாண்டவைாய் உைக்கு முடிவில்லாத வணக்கம் யேய்து; யாம்

இரந்திட எய்திடாறத - நான் பணிவுடன் யகஞ்சிக் ககட்க வைாமல்; சீறுோ கண்டு

வந்த திறத்திக - சீற்றமிகக் யகாண்டு நின்றரதக் கண்டு அதன் பிறகு இங்கு வந்த
தன்ரமரய; பதரிவதாகக் கூறுதி அறியஎன்றான் - நான் யதரிந்து யகாள்ளுமாறு
கூறுவாயாக என்றான் இைாமபிைான்; வருணனும் பதாழுது கூறும் - அரதக் ககட்ட
வருணன் இைாமபிைாரை வணங்கிக் கூறுவாைாைான்;

ஆறுதல் - தணிதல். அஞ்ேல் - அஞ்ோகத பணிந்து வணங்கி கவண்டிய கபாது

வைாமல், சிைந்து சீறிய கபாது வந்த தன்ரமக்கு வியந்து 'சீறுமா கண்டு வந்த
திறத்திரைக் கூறுதி' என்று இைாமபிைான் ககட்க அதற்கு வருணன் மறுயமாழி
கூறிைான் என்பது கருத்து யதரிவதாக - யாவரும் உணரும்படி. அறியக் கூறுதி -
யாைறிந்து யகாள்ளக் கூறுக.

6664. 'பார்த்தனில் பபாகறயின் மிக்க பத்தினிக்கு உற்ற

பண்பு
வார்த்கதயின் அறிந்தது அல்லால், றதவர்பால்
வந்திறலன், நான்;
தீர்த்த! நின் ஆகண; ஏைாம் பேறி திகரக் கடலில்
மீனின்
றபார்த் பதாழில் விலக்கப் றபாற ன்; அறிந்திறலன்
புகுந்ததுஒன்றும்.' பார்த்தனில் பபாகறயின் மிக்க பத்தினிக்கு -
நிலமகரளக் காட்டிலும் யபாறுரமமிக்க பத்தினியாை சீதா பிைாட்டி; உற்ற பண்பு
வார்த்கதயின் அறிந்ததல்லால் - கநர்ந்ததரை இப்கபாது உைது வார்த்ரதயால்
அறிந்கதகையல்லாது; றதவர் பால் வந்திறலன் நான் - நான் கதவர்களிடம்
வந்கதைல்கலன் (எைகவ பிைாட்டியின் நிரலரய முன்பு அறிகயன்); தீர்த்த! நின்
ஆகண - தூய்ரம மிக்கவகை! உன் மீது ஆரணயாகக் கூறுகிகறன்; ஏைாம் பேறி
திகரக் கடலில் - அரலகள் மிகுந்து யேறிந்துள்ள ஏழாவது கடலிகல; மீனின் றபார்த்
பதாழில் விலக்கப் றபாற ன் - மீன்கள் தங்களுக்குள் பரக யகாண்டு யேய்த
கபாரை விலக்கச் யேன்றிருந்கதன்; அறிந்திறலன் புகுந்தது ஒன்றும் - ஆதலால்
இரடயில் நிகழ்ந்த யேயல் ஒன்றிரையும் அறியாதவைாகைன்.
பார் - உலகம், இங்கு நிலமகரள உணர்த்தும். பார்தனில் என்றது எதுரக கநாக்கி
ஓரே இன்பத்துக்காக பார்த்தனில் எை வலித்தது. வருணனுக்குச் சீரதக்கு கநர்ந்த
துன்பமும் யதரியாது. இைாமபிைான் வருமாறு கவண்டியதும் யதரியாது என்பதரை
'புகுந்தது ஒன்றும் அறிந்திகலன்' என்றான். நீ இப்கபாது கூறிய உைது
வார்த்ரதயால்தான் யதரிந்கதன் என்பதரை 'வார்த்ரதயின் அறிந்த தல்லால்' என்றான்
ஒருகவரள கதவர்கள் எவரையாவது ேந்தித்திருந்தால் அவர்கள்
கூறக்ககட்டிருக்கலாம் எை இைாமன் கருதக் கூடும் என்பதால் 'கதவர் பால்
வந்திகலன் என்றான். தீர்த்தன் - தூய்ரமயாைவன். மீனின் கபார்த் யதாழில் - சுறா
மீன்கள் தங்களுக்குள்கள கபாரிட்ட யேயல்.

இைாமபிைான் அம்புக்கு இலக்கு யாயதை வருணன் கூறுதல்

6665. என்றலும், இரங்கி, ஐயன், 'இத் திறம் நிற்க; இந்தப்
பபான்றல் இல் பகழிக்கு அப்பால் இலக்கம் என்?
புகறி'என் ,
'நன்று' எ வருணன்தானும், 'உலகத்து நலிவு தீர,
குன்று எ உயர்ந்த றதாளாய்! கூறுவல்' என்று
கூறும்:

என்றலும் இரங்கி ஐயன் - என்று வருணன் கூறக் ககட்டதும் இைாமபிைான்

இைக்கம் யகாண்டு வருணரை கநாக்கி; இத்திறம் நிற்க - இது இவ்வாறு இருக்கட்டும்
(இனி நடப்பரதப் பார்ப்கபாம்); இந்தப் பபான்றல் இல்பகழிக்கு - வில்லில் பூட்டிய
இந்த அழிவில்லாத அம்புக்கு (வீணாகப் கபாகாமல்); அப்பால் இலக்கம் என் புகறி
என் - இலக்கு யாயதன்று கூறுவாயாக என்று விைவ; நன்று எ வருணன் தானும் -
நல்லது என்று வருணனும் ைாமரை கநாக்கி; குன்பற உயர்ந்த றதாளாய் - மரல
கபான்ற உயர்ந்த கதாள்கரள உரடய யபருமாகை; உலகத்து நலிவு தீர -
இவ்வுலகத்தின் துன்பயமல்லாம் தீரும்படி; கூறுவல் என்று கூறும் - அம்புக்கு
இலக்கம் யாயதைக் கூறுகவன் என்று யோல்லலாைான்.

யபான்றுதல் - அழிதல். வருணன் மீது எய்வதற்கு வில்லில் பூட்டிய அம்பு வீணாகக்

கூடாது. வருணன் 'அபயம்' என்று கூறிச் ேைணரடந்து விட்டான் எைகவ அம்புக்கு
கவறு இலக்கு ஏகதனும் கவண்டும். யபான்றுதலில்லா அம்பு அல்லவா?
பைசுைாமனிடம் வில்ரல வாங்கி அம்பு பூட்டி இலக்கம் ககட்டது கபால (1298)
'பகழிக்கு அப்பால் இலக்கம் என்' என்று இைாமபிைான் ககட்க, உலகத்தின் துன்பம்
தீை, கூறுகவன் என்று கூறலாைான். உலகத்ரத நலிவு யேய்து யகாண்டிருந்த
அைக்கர்கள் இைாமைது அம்பால் அழிவர் என்பதால் "உலகத்து நலிவு தீை" என்றான்.

6666. 'ேன் வ! ேருகாந்தாரம் என்பது ஓர் தீவின்

வாழ்வார்,
அன் வர் ேதறகாடிக்கும் றேல் உளார், அவுணர்
ஆறயார்,
தின் றவ உலகம் எல்லாம் தீந்த ; எ க்கும் தீயார்;
மின் உமிழ் ககணகய பவய்றயார்றேல் பேல விடுதி'
என்றான்.
 ேன் வ - உலகரைத்துக்கும் மன்ைைாக விளங்குபவகை; ேருகாந்தாரம்
என்பறதார் தீவில் வாழ்வார் - மருகாந்தாைம் என்ற யபயர் யகாண்ட கடல் நடுகவ உள்ள
தீவில் வாழ்பவர்கள்; அன் வர் ேத றகாடிக்கு றேல் உளர் - அத்தரககயார் நூறு
ககாடிக்கு கமற்பட்ட எண்ணிக்ரகயிைைாக உள்ளைர்; அவுணர் ஆறயார் தின் றவ
உலகபேல்லாம் தீந்த - அைக்கர்களாை அவர்கள் தின்பதால் உலகயமல்லாம்
அழிந்து கபாயிற்று; எ க்கும் தீயார் - அவ்வைக்கர்கள் எைக்கும் தீங்கு யேய்யும்
தீயவர்கள்; மீன் உமிழ் ககணகய - மின்ைரலப் கபால ஒளிரய உமிழும் இந்த
அம்ரப; பவய்றயார் றேற்பேல விடுதி என்றான் - அந்தக் யகாடியவர்கள் கமல்
யேல்லுமாறு விடுவாயாக என்றான்.

'உலகம்' இடவாகு யபயைாக உலக மக்கரள உணர்த்தியது. அைக்கர் தின்பதற்கு

உரியது அவ்வுயிர்களின் உடல்ககளயாம். தீயும் என்பது உறுதியாதலால் 'தீந்தது'
என்று கூறிைான் என்க; (கால, வழுவரமதி) தன்ரை அரடக்கலமரடந்த
வருணனுக்குத் தீகயார்தைக்கும் தீகயார் என்பது இைாமைது யகாள்ரகயாதலின்
'எைக்கும் தீகயார்' என்றான். அவுணர் - அசுைர். ேதம் - நூறு.

6667. றநடி, நூல் பதரிந்துறளார்தம் உணர்விற்கும், நிமிர

நின்றான்,
'றகாடி நூறு ஆய தீய அவுணகரக் குலங்கறளாடும்
ஓடி நூறு' என்று விட்டான்; ஓர் இகே ஒடுங்கா
முன் ம்,
பாடி நூறாக நூறி மீண்டது, அப் பகழித் பதய்வம். றநடி நூல்
பதரிந்துறளார் தம் - நல்ல ஞாை நூல்கரளத் கதடி, ஆைாய்ந்து கற்றுத் யதளிந்த
அறிவுரடய ஞானிகளது; உணர்விற்கும் நிமிர நின்றான் - ஞாை உணர்வுக்கும் எட்டாது
உயர்ந்து விளங்குபவைாை இைாமபிைான்; றகாடி நூறு ஆயதீய அவுணகர - (தைது
அம்பிரை கநாக்கி) நூறு ககாடியிைைாை யகாடிய அைக்கர்கரள; குலங்கறளாடும் ஓடி
நூறு என்று விட்டான் - அவர்களது குலங்ககளாடும் ஓடிச் யேன்று அழிப்பாயாக
என்று கூறி எய்தான்; ஓர் இகே ஒடுங்கா முன் ம் - ஒரு இரமப்யபாழுது
ஆவதற்கு முன்கப; அப் பகழித் பதய்வம் - அந்த அம்பாகிய யதய்வம்; பாடி நூறாக
நூறி மீண்டது - அவ்வைக்கரூர் தூளாகும்படி அழித்துவிட்டு மீண்டு வந்தது.

கநடுதல் - ஆைாய்தல். நூல் - ஞாை நூல். நிமிை - உயர்ந்து, ஞானிகளின்

உணர்வுக்கு எட்டாதவன் "எங்கள் நான் மரறக்கும் கதவர் அறிவுக்கும் பிறர்க்கும்
எட்டாச் யேங்கண் மால்" (417) என்று முன்பும் கூறுவது கருதத்தக்கது.
உணர்ந்துணர்ந்துணரிலும் இரறநிரல உணர்வரிது' (1.3.6) என்ற திருவாய்யமாழியும்
நிரைவு கூைலாம். "கற்றவர் கற்றவர் உணர்வு காண்கிலாக் யகாற்றவன்' (56)
எைவும் கம்பகை முன்ைரும் கூறியுள்ளார். நூறு - அழித்திடு. இரம ஒடுங்கா
முன்ைம் - கண்ரண இரமத்து முடிப்பதற்குள். பிைமாத்திைம் ஆதலாலும் தீகயாரை
நூறிட எடுத்த அவதாைப் யபருமானுக்கு உரியது ஆதலாலும் அம்பிரைப் பகழித்
யதய்வம் என்றார். பாடி - ஊர்; இங்கு மருகாந்தாைம்.
6668. ஆய்விக உகடயர் ஆகி, அறம் பிகையாதார்க்கு
எல்லாம்
ஏய்வ நலற அன்றி, இறுதி வந்து அகடவது
உண்றடா?
ோய் விக இயற்றி, முற்றும் வருணன்றேல் வந்த
சீற்றம்,
தீவிக உகடயார்ோட்றட தீங்கிக ச் பேய்தது
அன்றற.

ஆய்விக உகடயராகி - ஆைாய்ந்து புரியும் நல்ல யேயல்கரளகய உரடயவைாகி;

அறம்பிகையாதார்க்கு எல்லாம் - அறயநறியிலிருந்து தவறாது வாழும்
நல்லவர்களுக்கு எல்லாம்; ஏய்வ நலற அன்றி - எவ்விதத்தும் நன்ரமகய
எய்துகம யல்லாது; இறுதி வந்தகடவதுண்றடா - அழிவு வந்து அரடவதுண்கடா?
(இல்ரல); ோய் விக இயற்றி - அழியும்படியாை யேயரலச் யேய்து; வருணன்
றேல் வந்த சீற்றம் - வருணன் மீது வந்த இைாமபிைாைது யவகுளி (வருணரை
எதுவும் யேய்யாது); தீவிக உகடயார் ோட்றட - தீய யேயல்கரளப் புரிந்துவந்த
மருகாந்தாைத்து அைக்கர் பக்கம் யேன்று; தீங்கிக ச் பேய்ததன்றற - அவர்களுக்குத்
தீங்ரக விரளவித்ததல்லவா?

அற யநறியில் நின்று ஒழுகும் நல்கலார்களுக்கு எவ்விதத்திலும் நன்ரமகய

நடக்கும் என்ற யபாதுப் யபாருரளக் கூறி வருணன் உய்ந்தான் மருகாந்தாைத்து
அைக்கர் அழிந்தைர் என்ற சிறப்புப் யபாருரள விளக்குவதால் இது கவற்றுப் யபாருள்
ரவப்பணியாகும். ஆய் விரை - ஆைாய்ந்து யேய்யும் நல்ல யேயல்கள். மாய் விரை -
மாய்ப்பதற்குரிய விரை.

6669. பாபறே இயற்றி ாகர, பல் பநடுங் காதம் ஓடி,

தூபறே பபருகும் வண்ணம், எரி எைச் சுட்டது
அன்றற,
தீபறே அக ய ஞா த் திரு ேகற முனிவர் பேப்பும்
ோபறே ஒத்தது அம்பு;-தருேறே வலியது அம்ோ!

பாபறே இயற்றி ாகர - பாவம் மிக்க யேயல்கரளகய புரிந்து வந்த அைக்கர்கரள;

பல பநடும்காதம் ஓடி - பலகாதங்களாகிய யநடும் தூைம் விரைந்து யேன்று; தூபறே
பபருகும் வண்ணம் - மருகாந்தாைத் தீவு முழுதும் புரக சூழும்படி; எரி எைச் சுட்டது -
யநருப்பு எழும்படி சுட்டு அழித்தது; தீபறே அக ய ஞா - புற இருரள மாற்றும்
விளக்குப் கபான்று, அக இருரள மாற்றவல்ல தீபமாகிய ஞாைம் மிக்க; திருமுகற
முனிவர் பேப்பும் - யதய்வத்தன்ரம வாய்ந்த கவதங்கரள அறிந்த முனிவர்கள்
கூறுகின்ற; ோபறே ஒத்தது அம்பு - ோப யமாழிரய ஒத்தது இைாமபாணம்; தருேறே
வலியது அம்ோ - தருமம் எத்தரை வலிவுரடயது.

"நிரற யமாழிமாந்தர் யபருரம நிலத்து மரற யமாழிகாட்டி விடும்' என்பது

குறள் கூறும் உண்ரம. அன்கற என்பது அரே. அம்மா - வியப்பிரடச் யோல்.
அதர்மத்ரத விரைந்தழிக்கவல்ல தர்மகம வலிரம மிக்கது என்பார் 'தருமகம வலியது'
என்றார்.

இைாமன் வழி கவண்ட வருணன் கேதுகட்டச் யோல்லுதல்

6670. 'போழி உ க்கு அபயம் என்றாய்; ஆதலான், முனிவு
தீர்ந்றதன்;
பழி எ க்கு ஆகும் என்று, பாதகர் பரகவ என்னும்
குழியிக க் கருதிச் பேய்த குேண்கடகயக் குறித்து
நீங்க,
வழியிக த் தருதி' என்றான், வருணக றநாக்கி,
வள்ளல்.

வள்ளல் வருணக றநாக்கி - கவண்டுவார் கவண்டியதருளும் வள்ளலாகிய

இைாமபிைான் வருணரைப் பார்த்து; போழி உ க்கு அபயம் என்றாய் - 'உைக்கு
அரடக்கலம்' என்று ஒரு யோல் நீ யோன்ைாய்; ஆதலால் முனிவு தீர்ந்றதன் -
அதைாகல உன் மீது யகாண்டிருந்த சிைம் தீர்ந்கதன்; பழி எ க்கு ஆகும் என்று -
இைாமன் தைது மரைவிரயக் கூடக் காப்பாற்றும் வலிரம இல்லாதவன் என்று உலக
மக்கள் கூறும் பழிக்கு நான் ஆளாகட்டும் என்று; பாதகர் பரகவ என்னும்
குழியிக க் கருதி - பாதகர்களாகிய அைக்கர்கள் இலங்ரகக்கு அைணாகக் கடல்
என்ற குழி இருப்பரதக் கருதி; பேய்த குேண்கடகயக் குறித்து - யேய்த
கூத்திரைக் குறித்து; நீங்க வழியிக த் தருதி என்றான் - அது நீங்க, இலங்ரக
யேல்லுதற்குரிய வழிரயத் தருவாயாக என்றான்.
பாதகர் - இைாவணன் முதலாகைார் பாதகர் 'பைரவ (கடல்) நமக்குப் பாதுகாப்பாை
'நீைைண்' என்று நிரைக்கலாம்; அது நமக்குத் தாண்ட முடிந்த ஒரு சிறிய 'குழி'தான்
என்பது இைாமபிைான் கருத்து. குமண்ரட - மகிழ்ச்சிச் யேருக்கால் யேய்யும்
ஒருவரகக் கூத்து.

6671. 'ஆைமும் அகலம்தானும் அளப்ப அரிது எ க்கும்,

ஐய!
ஏழ் எ அடுக்கி நின்ற உலகுக்கும் எல்கல
இல்கல;
வாழியாய்! வற்றி நீங்கில், வரம்பு அறு காலம்
எல்லாம்
 தாழும்; நின் றேக உள்ளம் தளர்வுறும்-தவத்தின்
மிக்காய்!
தவத்தின் மிக்காய் - மிகுந்த தவம் யபாருந்திய யபருமாகை; ஆைமும் அகலம்
தானும் அளப்பரிது எ க்கும் ஐய - ஐயகை! இந்தக் கடலின் ஆழத்ரதயும்
அகலத்ரதயும் அளந்தறிவயதன்பது கடல் கவந்தைாை எைக்கும் அரிய
யதான்றாகும்; ஏழ் எ அடுக்கி நின்ற உலகுக்கும் எல்கல இல்கல - 'ஏழுலகங்கள்'
எை அடுக்காக உள்ள உலகுக்கும் கடலில்ரலகயல் எல்ரலயில்ரல; வாழியாய்
வற்றி நீங்கில் - வாழ்வுக்குரிய இரறவகை, இந்தக் கடரல வற்றச் யேய்து, நீர்
முழுவரதயும் நீங்கச் யேய்ய; வரம்பறு கால பேல்லாம் தாழும் - அளவில்லாத
காலம் தாமதமாகும்; நின் றேக உள்ளம் தளர்வுறும் - உைது வாைை கேரை,
காலம் நீட்டிப்பதால் மைம்தளர்ந்து கபாககநரிடும் (என்றான்).

'வழியிரைத் தருதி' என்று ககட்ட ைாமபிைானுக்கு வருணன் கூறிய மறுயமாழி

இது. இந்தக் கடலின் ஆழத்ரதயும் அகலத்ரதயும் அளந்தறியக் கடல்
யதய்வமாகிய என்ைாலும் இயலாது என்பான் 'எைக்கும் அளப்பரிது' என்றான்.
கடல் நீர் வற்றி நீங்குமாைால் உலகுக்கு எல்ரல இல்லாது கபாகும் என்பான் 'வற்றி
நீங்கில் 'உலகுக்கு எல்ரல இல்ரல' என்றான். நீர்வற்றி நீங்கிைால் உலகுக்கு
எல்ரல இல்லாது கபாகும் என்பரதத் தவிை, அப்படி வற்றச் யேய்ய அளவற்ற
காலம் கடந்து கபாகும் என்பான் 'வைம்பறு காலயமல்லாம் தாழும்" என்றான்.
அதைால் நின் வாைை கேரை உள்ளம் கோர்ந்து கபாய் விடும் என்பான் 'நின் கேரை
உள்ளம் தளர்வுறும்" என்றான். கடலில் வழி உண்டாக்க, கடல் நீரை வற்றச் யேய்வது
ஒரு வழி. அதரை இைாமபிைான் எண்ணியிருக்கக் கூடும் என்று கருதி, அவ்வாறு
யேய்தால் கநரும் விரளவுகரள வருணன் விவரிப்பாைாயிைான். உலகுக்கு
எல்ரலயில்லாது கபாகும் கடல்நீரை வற்றச் யேய்யக் காலம் தாழ்க்கும் என்று கூறி
இது ஏற்புரடய தல்ல எை விலக்கி, கவறு வழி கூறலாைான் என்க.

6672. 'கல்பல வலித்து நிற்பின், கணக்கு இலா உயிர்கள்

எல்லாம்
ஒல்கலயின் உலந்து வீயும்; இட்டது ஒன்று
ஒழுகாவண்ணம்
எல்கல இல் காலம் எல்லாம் ஏந்துபவன், இனிதின்;
எந்தாய்!
பேல்லுதி, "றேது" என்று ஒன்று இயற்றி, என்
சிரத்தின் றேலாய்.'
எந்தாய் - என் தந்ரதகய; கல் எ வலித்து நிற்பின் - கடல் நீரைக் கல்ரலப்
கபாலக் கடிைமாக்கி நின்றால்; கணக்கிலா உயிர்கள் எல்லாம் ஒல்கலயில் உலந்து
வீயும் - கடலில் வாழும் கணக்கில்லாத உயிரிைங்கயளல்லாம் வாழ முடியாதபடி
விரைவில் இறந்து படும்; இட்டது ஒன்று ஒழுகா வண்ணம் - என்னிடம் இட்டது
எதுவும் கீகழ ஒழுகிவிடாதபடி; எல்கலயில் காலபேல்லாம் ஏந்துவன் -
அளவில்லாத காலயமல்லாம் தாங்கி ஏந்திக் யகாண்டிருப்கபன் என் சிரத்தின்
றேலாய் - எைது தரலயின் மீதாக; றேது என்று ஒன்று இயற்றி - அரண என்ற
ஒன்ரற இயற்றி; இனிதின் பேல்லுதி - அதன் வழியாக இனிகத யேல்லுவாயாக
(என்றான்)

இைாமபிைான் கேதுகட்டப் பணித்தல்

6673. 'நன்று, இது புரிதும் அன்றற; நளிர் கடல் பபருகே
நம்ோல்
இன்று இது தீரும் என்னில், எளிவரும் பூதம்
எல்லாம்;
குன்று பகாண்டு அடுக்கி, றேது குயிற்றுதிர்' என்று
கூறிச்
பேன்ற ன், இருக்கக றநாக்கி; வருணனும்
அருளின் பேன்றான்.

நன்று இது புரிதும் - நல்லது இரதச் யேய்கவாம் என்று கூறிய இைாமபிைான்;

நம்ோல் நளிர்கடல் பபருகே - கடல்மீது அரணகட்டுகவாமாைால், நம்மால்
இந்தக் குளிர்ந்த கடலுக்குள்ள யபருரம; இன்று இது தீரும் என்னில் - நாம்
அரணகட்டிக் கடந்து யேல்வதால் தீருமாயின்; பூதபேல்லாம் எளிவரும் - மற்ற
நான்கு பூதங்களும் நமக்கு எளிரமப்படும்; குன்று பகாண்டு அடுக்கிச் றேது
குயிற்றுதிர் - குன்றுகரளக் யகாண்டு வந்து அடுக்கிக் கடலின்மீது அரணகட்டுங்கள்;
என்று கூறிச் பேன்ற ன் இருக்கக - என்று வாைை வீைர்களுக்குப் பணித்து விட்டுத்
தைது இருப்பிடம் யேல்லலாைான்; வருணனும் அருனின் பேன்றான் - வருணனும்
இைாமபிைாைது அருளுக்கு உரியவைாகி (விரடயபற்றுச்) யேன்றான். நளிர்கடல் -
குளிர்ந்த கடல். கடலுக்குரிய யபருரம 'ஆழமும் அகலம் தானும் அளப் பரிது' நாம்
'அரண கட்டுவதால் அந்தப் யபருரம நீங்கும் என்பான் 'இன்று இது தீரும்' என்றான்.
தீைகவ மற்ரறய பூதங்களாை நிலம், தீ, காற்று, விசும்பு ஆகியரவயும் யபருரம
குரறந்து நமக்கு எளிரமப்படும் என்பான்' எளி வரும் பூத யமல்லாம்' என்றான்.
கடல் நீரை வற்றச் யேய்வகதா, கல்ரலப் கபால் இறுகும்படி யேய்வகதா தவிர்ந்து
மரலகரளக் யகாண்டு வந்து அடுக்கி அரண கட்டுங்கள் என்பான் 'குன்று யகாண்டு
அடுக்கிச் கேது குயிற்றுதிர்' என்றான். குயிற்றுதல் - கட்டுதல். 'அன்கறா' அரே.
கேது பந்தைப் படலம்
இைாமபிைான், வாைை கேரைகயாடு இலங்ரக யேல்வதற்காகக் கடலில்
அரணகட்டியரதக் கூறும் படலமாதலின் இப்யபயர் யபற்றது. கேது - அரண;
பந்தைம் - கட்டுதல்.

சுக்கிரீவன் இைாமபிைான் ஆரணப்படி - அரணகட்டுவதற்காக அறிஞர்களுடனும்

வீடணனுடனும் இலக்குவனுடனும் கலந்து ஆகலாசித்து, நளகை
அரணகட்டத்தகுதியுரடயவன் எை அவரை அரழத்துப் பணித்தான். நளன்
உடன்பட்டு உரியை யகாணர்தி என்றான். ோம்பன் கடரல அரடக்க வருமாறு
கேரைக்குக் கூறிைான் வாைை கேரை மரலகரளக் யகாண்டு வந்து குவித்தது. நளன்
மரலகரள அடுக்கத் யதாடங்கிைான். வாைைங்கள் மரலகரளக் ரககளிலும்
கதாள்களிலும் தரலகளிலும் தாங்கி வந்து அரணகட்ட உதவிை.

திருயவண்யணய் நல்லூரில் ேரடயப்ப வள்ளல் அரடக்கலம் எை வந்தவர்கரள

ஆதரித்துத் தாங்குதல் கபால, நளன் வாைைங்கள் யகாண்டு வந்த மரலகரளத்
தூக்கிைான் என்பார் கம்பர். மூன்று நாட்களில் அரணகட்டி முடிக்கப்பட்டது.
வாைைங்கள் மகிழ்ச்சியால் ஆைவாைம் யேய்தை.

ஆதிகேடன் கிடந்தது கபாலவும், இலங்ரகயாகிய யபண் ரககரள நீட்டிக்

யகாண்டிருப்பது கபாலவும் ஆகாய கங்ரககய ஆறாகக் கிடந்ததுகபாலவும்
இந்திைவில் கபாலவும் அரண அழகுறக் காட்சியளித்தது. சுக்கிரீவனும்
மற்றவர்களும் இைாமரை அரடந்து; நூறுகயாேரை நீளமும் பத்து கயாேரை
அகலமும் யகாண்டதாக கேதுகட்டப்பட்டுள்ளது எைத் யதரிவிக்கின்றைர் என்பை
இப்படலத்துள் கூறப்பட்டுள்ள யேய்திகளாகும்.

நளரை அரழத்தல்
கலிவிருத்தம்

6674. அளவு அறும் அறிஞறராடு அரக்கர் றகாேகற்கு

இளவலும் இனிது உடன் இருக்க, எண்ணி ான்,
விகளவ விதி முகற முடிக்க றவண்டுவான்,
'நளன் வருக!' என்ற ன்-கவிக்கு நாயகன்.
கவிக்கு நாயகன் - வாைைகேரையின் அைேைாை சுக்கிரீவன்; அரக்கர் றகாேகற்கு
இளவலும் இனிது உடன் இருக்க - அைக்ககவந்தைாை இைாவணனுக்குத் தம்பியாை
வீடணனும் இனிகத உடனிருக்க; அளவறும் அறிஞறராடு எண்ணி ான் - அளவற்ற
அறிஞர்களாை ோம்பன் அனுமன், அங்கதன் ஆகியவர்களுடன் கலந்து
ஆகலாசித்தான் பின்ைர்; விகளவ விதிமுகற முடிக்க றவண்டுவான் -இனி நிகழ
கவண்டியவற்ரற முரறப்படி நிரறகவற்ற கவண்டி; நளன் வருக என்ற ன் -
அதற்ககற்றவன் நளகை எை முடிவு யேய்து நளரை வருமாறு பணித்தான்.
கவிக்கு நாயகன் - சுக்கிரீவன். இகத யதாடர் முன்ைர் ஊர்கதடு படலத்தில் (4966)
அனுமரைக் குறிக்கவந்தது. அங்கக அனுமனுக்குத் தரலரம (நாயகன்)
பாகவதத்திறத்தாலும் ரகங்கரியத் திறத்தாலும்; இங்கக சுக்கிரீவனுக்குத் தரலரம
(மகாைாஜா எை ரவணவ ேம்பிைதாயம் குறிக்கும்) ஆட்சி பீடத்தால்" கேது
கட்டுதரல நிரறகவற்றுதற்கு உரியவன் நளகை என்பதால் 'நளன் வருக
என்றைன். நளன் யதய்வதச்ேன் விசுவகர்மாவின் மகன்.

கேதுகட்ட நளன் உடன்படுதல்

6675. வந்த ன், வா ரத் தச்ேன்; 'ேன் ! நின்
சிந்தக என்?' எ , 'பேறி திகரக் கடல்
பந்தக பேய்குதல் பணி நேக்கு' எ ,
நிந்தக இலாதவன் பேய்ய றநர்ந்த ன்.

வந்த ன் வா ரத் தச்ேன் - வாைைத்தச்ேைாை நளன் சுக்கிரீவைது ஆரணப்படி

அங்கு வந்தான் வந்தவன்; ேன் ! நின் சிந்தக என் எ - சுக்கிரீவரை கநாக்கி,
அைகே! என்ரை அரழத்த உைது கருத்து என்ை என்று ககட்க; பேறிதிகரக்கடல் -
யேறிந்த அரலகரள உரடய இந்தக் கடலுக்கு; பந்தக பேய்குதல் பணி நேக்கு
எ - அரண கட்டுதல் நமக்குரிய பணியாகும் என்று சுக்கிரீவன் கூற; நிந்தக
இலாதவன் - பிறைால் நிந்திக்கப்படாத யதாழில் வல்லவைாகிய நளன்; பேய்ய
றநர்ந்த ன் - அரண கட்டும் பணிரயச் யேய்ய உடன்பட்டான்.

நளன் வாைைச் சிற்பி இவரைப் பற்றி: "வாநைத் தச்ேன் மயன் குமைன், இைத்தக்
கண்ணரைக் யகான்றவன், விச்வகர்மைாற் பிறந்தவன், கேது கட்டிைவன் எை
அபிதாை சிந்தாமணி விவரித்துள்ளது. (பக்.945). கடல் கடந்து யேல்ல அரிய
அகலமும், ஆழமும் உரடய யதன்பதரை 'யேறிதிரைக்கடல்' என்பதுணர்த்தும். 'பணி
உைக்கு' எை சுக்கிரீவன் கூறாது, தன்ரையும் உட்படுத்தி 'பணி நமக்கு' என்றது கருதத்
தக்கது. நளனும் வாைைன் ஆதலால் 'நம்' என்ற உளப்பாட்டுத்தன்ரமச் யோல் வந்தது.
பிறர் எவரும் குரற கூறிப் பழிப்பதற்கு இயலாத யதாழில் திறரம உரடயவன் நளன்
என்பது கதான்ற 'நிந்தரை இலாதவன்" என்றார். கநர்தல் - உடன்படுதல்.

6676. 'காரியம் கடலிக அகடத்துக் கட்டறல;

சூரியன் காதல! போல்லி என் பல;
றேருவும் அணுவும் ஓர் றவறு உறாவகக
ஏர்வுற இயற்றுபவன்; பகாணர்தி' என்ற ன்.

சூரியன் காதல - சூரிய குமாைகை!; காரியம் கடலிக அகடத்துக் கட்டறல - நான்

யேய்ய கவண்டிய காரியம் இந்தக் கடரல அரடத்து அரண கட்டுவதுதாகை;
போல்லி என் பல - பலவும் கூறி என்ை பயன்?; றேருவும் அணுவும் ஓர்
றவறுறாவகக - மிகப் யபரிய கமருமரலயும் மிகச் சிறிய அணுவும் கவறாகத்
கதான்றாதபடி; ஏர்வுற இயற்றுபவன் - அழகு யபாருந்த அரணரயக் கட்டுகவன்;
பகாணர்தி என்ற ன் - அரண கட்டுதற்கு உரியைவாை மரல முதலியரவகரளக்
யகாண்டு வைச் யேய் என்றான்.
அரணகட்டுவரத எளிரமயாை யதாரு யேயல் என்று கதான்றும்படி 'காரியம்
கடலிரை அரடத்துக்கட்டகல' என்றான் 'இவ்வளவுதாகை யேய்து முடிப்கபன்'
என்பது குறிப்பு. கமரு மரல மிகப் யபரியது அணு மிகச் சிறியது என்றாலும்
இைண்ரடயும் கேர்த்து ஒன்று கபாலத் கதான்றும் படி இயற்றுதல் கபால அழகு
யபாருந்த அரணரயக் கட்டுகவன் என்பான் 'கமருவும் அணுவுகமார் கவறுறா
வரக ஏர்வுற இயற்றுவன்' என்றான். ஏர் - அழகு. கவறு உறாவரக - கவறாகத்
கதான்றாதபடி.

ோம்பன் அரணகட்ட வருமாறு கேரைரய அரழத்தல்

6677. 'இளவலும், இகறவனும், இலங்கக றவந்தனும்,
அளவு அறு நம் குலத்து அரசும், அல்லவர்
வகளதரும் கருங் கடல் அகடக்க வம்' எ த்
தளம் ேலி றேக கயச் ோம்பன் ோற்றி ான்.
இளவலும் இகறவனும் - இளவலாகிய இலக்குவனும், இரறவைாகிய
இைாமபிைானும்; இலங்கக றவந்தனும் - இலங்ரக கவந்தைாக இைாமபிைாைால்
முடிசூடப் யபற்ற வீடணனும்; அளவறு நம் குலத்து அரசும் - அளவற்றவர்களாை
வாைை குலத்தவர்களின் கவந்தைாை சுக்கிரீவனும்; அல்லவர் - அல்லாத மற்ற
எல்கலாரும்; வகளதரு கருங்கடல் அகடக்க வம் எ - இலங்ரகரயச் சுற்றி
வரளத்துக் யகாண்டிருக்கும் கரிய கடரல அரடத்து அரண கட்ட வாருங்கள்
என்று; தளம் ேலி றேக கய - நிரறந்த கூட்டத்திைைாை வாைைப் பரடயிைரை;
ோம்பன் ோற்றி ான் - ோம்பவந்தன் கூறி அரழக்கலாைான்.
வம் - வாருங்கள் ோம்பன் ோற்றிைான் என்பதால் பரற அரறந்து யதரிவித்தான்
என்பது யபாருந்தும். தளம் - கூட்டம்.

வாைை கேரை மரலகரளக் யகாணர்தல்

6678. கரு வகர காதங்கள் கணக்கு இலாத
இரு ககயில், றதாள்களில், பேன்னி, ஏந்தி ,
ஒரு கடல் அகடக்க ேற்று ஒழிந்த றவகலகள்
வருவ ஆம் எ , வந்த வா ரம்.
 கருவகர காதங்கள் கணக்கு இலாத - கணக்கில்லாத பல காத தூைம் பைவியுள்ள
கரிய மரலகரளயயல்லாம்; இரு ககயில் றதாள்களில் பேன்னி ஏந்தி - இைண்டு
ரககளிலும், இைண்டு கதாள்களிலும், தரலயிலும் ஏந்தியைவாக; ஒரு கடல் அகடக்க
- ஒரு கடரல அரடத்து அரண கட்டுவதற்காக; ேற்று ஒழிந்த றவகலகள்
வருவ வாம் எ - மற்றுள்ள ஆறு கடல்களும் வருவைகபால்; வா ரம் வந்த -
வாைைப் பரடகள் வந்தை.

கருவரை - கருரம நிறமாை மரலகள். 'ஏந்திை வந்த' எை இரயயும், வந்த -

வந்தை வருவைவாம் எை - வருவை கபால. மற்று - அரே. ஏந்திை - முற்யறச்ேம்.

6679. றபர்த்த ேகல சில; றபர்க்கப் றபர்க்க, நின்று

ஈர்த்த சில; சில பேன்னி ஏந்தி ;
தூர்த்த சில; சில தூர்க்கத் தூர்க்க நின்று
ஆர்த்த ; சில சில ஆடிப் பாடி .
றபர்த்த ேகல சில - சில வாைைங்கள் மரலகரளப் கபர்த்தை; றபர்க்கப்
றபர்க்க நின்று ஈர்த்த சில - சிலவாைைங்கள் கபர்க்கப் கபர்க்க அம்
மரலகரள இழுக்கலாயிை; சில பேன்னி ஏந்தி - சில வாைைங்கள் மரலகரளத்
தரலகளில் தாங்கிை; தூர்த்த சில - சில வாைைங்கள் மரலகரளக் யகாண்டு
கடரலத் தூர்த்தை; சில தூர்க்கத் தூர்க்க நின்று ஆர்த்த - சில வாைைங்கள்
மரலகரளக் கடலில் தூர்க்கத் தூர்க்க ஆைவாைம் யேய்தை; சில சில ஆடிப் பாடி -
சில குைங்குகள் மகிழ்ச்சியால் ஆடிை சில குைங்குகள் இைாமைது புகரழப் பாடிை. (6)

6680. காலிகட ஒரு ேகல உருட்டி, கககளின்

றேலிகட ேகலயிக வாங்கி, விண் பதாடும்
சூலுகட ேகை முகில் சூழ்ந்து சுற்றிய,
வாலிகட, ஒரு ேகல ஈர்த்து, வந்தவால்.

காலிகட ஒரு ேகல உருட்டி - சில வாைைங்கள் கால்களால் ஒரு மரலரய

உருட்டிக் யகாண்டும்; கககளின் றேலிகட ேகலயிக வாங்கி - தங்களது
ரககளின் இரடயிகல ஒரு மரலரயத் தாங்கியும்; விண் பதாடும் - வாைத்ரதத்
யதாட்டுக் யகாண்டிருப்பதும்; சூலுகட ேகை முகில் சூழ்ந்து சுற்றிய - கருக் யகாண்ட
கமகங்கள் சூழ்ந்து சுற்றிக் யகாண்டிருப்பதுமாை; ஒரு ேகல வாலிகட ஈர்த்து - ஒரு
யபரிய மரலரய வாலால் கட்டி இழுத்துக் யகாண்டும்; வந்த - வந்தை.

ஆல் - அரே. வலிரம மிக்க வாைைங்களாதலால், காலால் ஒரு மரலரய உருட்டிக்

யகாண்டும் ரககளால் ஒரு மரலரயச் சுமந்து யகாண்டும், வாலால் ஒரு மரலரயக்
கட்டி இழுத்துக் யகாண்டும் வந்தை. மரலயின் உயைச் சிறப்புத்கதான்ற 'சூலுரட
மரழ முகில் சூழ்ந்து சுற்றிய மரல' என்றார். ஒவ்யவாரு குைங்கும் ஒகை
ேமயத்தில் மூன்று மரலகரளக் யகாண்டு வந்தயதன்பது கூறப்பட்டது.
நளன் மரலகரள அடுக்குதல்
6681. முடுக்கி ன், 'தருக' எ , மூன்று றகாடியர்
எடுக்கினும், அம் ேகல ஒரு கக ஏந்தியிட்டு,
அடுக்கி ன்; தன் வலி காட்டி, ஆழிகய
நடுக்கி ன்-நளன் எனும் நகவயின் நீங்கி ான்.
நளன் எனும் நகவயின் நீங்கி ான் - நளன் என்னும் யபயருரடய
குற்றமற்றவைாகிய வாைைத்தச்ேன்; முடுக்கி ன் 'தருக' எ - 'மரலகரளத் தருக'
என்று கூறி வாைைங்கரள விைட்டிைான்; மூன்று றகாடிய எடுக்கினும் - மூன்று
ககாடி வாைைங்கள் மரலகரள எடுத்துக் யகாடுத்தாலும்; அம்ேகல ஒருகக
ஏந்தியிட்டு அடுக்கி ன் - அந்த மரலகரள எல்லாம் தைது ஒருரகயிைால் வாங்கி,
அடுக்கிைான்; தன் வலி காட்டி - தைது வலிரமகாட்டி; ஆழிகய நடுக்கி ன் -
அக்கடரல நடுங்கும்படி யேய்தான்.

மூன்று ககாடி வாைைங்கள் மரலகரள எடுத்து வந்து யகாடுத்தாலும், அம்

மரலகரளத் தைது ஒரு ரகயால் ஏந்தி அடுக்கிவிட்டு, 'மரலகரளக் யகாடுங்கள்'
என்று வாைைங்கரள விைட்டிைான். தைது வல்லரமரயக் காட்டி, அக்கடரலகய
நடுங்கும் படி யேய்தான். நளைது ஒப்பற்ற ஆற்றரலக் கூறுவதிது. அவைது சிறப்புத்
கதான்ற 'நளன் எனும் நரவயின் நீங்கிைான்" என்றார். நரவ - குற்றம். யபரிய
மரலகரளக் கடலில் இடும் கபாது, தண்ணீர் யபாங்கி அரலஎழுவது கடல்
நடுங்குவது கபாலிருந்தது என்பதால் 'ஆழிரய நடுக்கிைன்' என்றார். முடுக்குதல் -
விைட்டுதல். ககாடிக் கணக்காை வாைைங்கள் யகாணர்ந்து யகாட்டிய மரலகரள
நளன் ஒருவகை தச்ேைாக அரமந்து விரைவாகக் கட்டியகதாடன்றி, கமன்கமலும்
கல் யகாணர்க எை வாைைங்கரள விைட்டிைான் என்பதாம்.

6682. ேஞ்சினில் திகழ்தரும் ேகலகய, ோக் குரங்கு,

எஞ்சுறக் கடிது எடுத்து எறியறவ, நளன்
விஞ்கேயில் தாங்கி ன்-ேகடயன் பவண்கணயில்,
'தஞ்ேம்!' என்றறார்ககளத் தாங்கும் தன்கேறபால்.

ேஞ்சினில் திகழ் தரும் ேகலகய - கமக மண்டலம் வரை உயர்ந்து திகழும்

மரலகரள; ோக்குரங்கு எஞ்சுறக் கடிபதடுத்து எறியறவ - யபரிய குைங்குகள்
விரைந்து எடுத்து வந்து எறிய; (அரவகரள) நளன் விஞ்கேயில் தாங்கி ன் - நளன்
தான் கற்ற விஞ்ரேயிைாகல தான் ஒருவகை தாங்கிைான்; ேகடயன் பவண்கணயில் -
திரு யவண்ணய் நல்லூரில் வாழ்ந்த ேரடயப்ப வள்ளல்; தஞ்ேம் என்றறார்ககள -
அரடக்கலம் என்று தன்ரை நாடி வந்தவர்கரள; தாங்கும் தன்கே றபால் - தாங்கி
ஆதரிக்கும் தன்ரமரயப் கபால (நளன் மரலகரளத் தாங்கிைான்). 'ேரடயன்
யவண்ரணயில் தஞ்ேம் என்கறார்கரளத் தாங்கும் தன்ரம கபால் நளன் விஞ்ரேயில்
தாங்கிைன்' எை இரயயும். மஞ்சு - கமகம் கமகமண்டலத்துக்கு கமகல உயர்ந்து
திகழும் மரலயாதலின் 'மஞ்சினில் திகழ்தரும் மரல' என்றார். விஞ்ரே - வித்ரத,
தான் கற்றிருந்த அற்புத வித்ரத வன்ரமயால் நளன் மரலகரளத் தாங்கிைான்
என்பதால் 'விஞ்ரேயில் தாங்கிைன்' என்றார் கம்பர் தம்ரம ஆதரித்த ேரடயப்ப
வள்ளரல இங்குக் கூறியது யேய்ந்நன்றி மறவாத பண்பால் என்க. ேரடயப்ப
வள்ளலின் யகாரடத்திறம். தஞ்ேயமை வந்தவரை ஆதரித்தல் இங்கு சிறப்பித்துக்
கூறப்பட்டுள்ளது. நளன்பற்றிக் கூறிய உயர்வு நவிற்சிக்குச் ேரடயப்பர் வள்ளன்ரம
உவரமயாயிற்று. உவகமயம், உவரம இைண்டிகல உவரமகய உயர்ந்தது என்பது
இலக்கண வழி; அவ் வழிரய மைங் யகாண்டு ேரடயப்பரின் யபருரமரய
உய்த்துணர்க.

கேது கட்டும் கபாது நிகழ்ந்த நிகழ்ச்சிகள்

6683. ேயக் கவிப் பபரும் பகடத் தகலவர் தாள்களால்,
முயல் ககற ேதி தவழ் முன்றில் குன்றுகள்
அயக்கலின், முகில் குலம் அலறி ஓடி ;
இயக்கரும் ேகளிரும் இரியல்றபாயி ார்.

ேயக் கவிப் பபரும் பகடத்தகலவர் - யவற்றி மிக்க வாைைப் யபரும்பரடயின்

தரலவர்கள்; தாள்களால் - தம் கால்களிைாகல; முயல் ககற ேதி தவழ்முன்றில்
குன்றுகள் - முயல் கபான்ற களங்கத்ரத உரடய ேந்திைன் தவழும்படியாை
மரலகரள; அயக்கலின் - அரேப்பதைால்; முகில் குலம் அலறி ஓடி - கமகக்
கூட்டங்கள் அைற்றிக் யகாண்டு ஓடிை; இயக்கரும் ேகளிரும் - அம்மரலகளில்
இருந்த இயக்கர்களும் அவர்களது மரைவிமார்களும்; இரியல் றபாயி ார் -
மரலகரள விட்டு நீங்கிச் யேல்வாைாயிைர்.
யவற்றிமிக்க வாைைப் பரடரய 'ேயக் கவிப் யபரும்பரட' என்றார். வாைைப்
பரடத் தரலவர்கள் யவற்றிரயக் கவிகளாற் பாடிப் புலவர் சிறப்பித்தைர் என்பதாம்.
(ேயக் கவி - யவற்றிரயப் கபாற்றும் கவிரதகள்) மரலகளின் உயர்ச்சி கதான்ற 'மதி
தவழ் குன்று' என்றார் அயக்கல் - அரேத்தல் (ேகை-யகைப் கபாலி)

6684. றவருகட பநடுங் கிரி தகலவர் வீசி ,

ஓர் இடத்து ஒன்றின்றேல் ஒன்று பேன்றுக,
நீரிகட நிமிர் பபாறி பிறக்க, 'நீண்ட ஈது
ஆருகட பநருப்பு?' எ வருணன் அஞ்சி ான்.

றவருகட பநடுங்கிரி தரலவர் வீசிை - வாைைப் பரடயின் தரலவர்கள் பறித்துக்

கடலில் எறிந்த அடிகயாடு யபயர்த்து வீேப்பட்ட மரலகயளல்லாம்; ஓரிடத்து
ஒன்றின் றேல் ஒன்று - ஒகை இடத்தில் ஒன்றின்மீது மற்யறான்றாக; பேன்று உக -
யேன்று வீழ்ந்ததால்; நீரிகட நிமிர் பபாறி பிறக்க - கடல் நீரின் மீது உயர்ந்த தீப்யபாறி
பிறந்ததால்; நீண்ட ஈது ஆருகட பநருப்பு எ -கடல் மீது நீண்யடரியுமிந்த யநருப்பு
யாருண்டாகச் யேய்தயதன்று; வருணன் அஞ்சி ான் - கடலைேைாை வருணன் மிகவும்
பயந்தான்.

நிமிர் - நீண்ட யபாறி - தீப்யபாறி. ஏற்கைகவ இைாமபிைாைது அம்புகள் யநருப்ரப

உமிழ்ந்த துன்பத்ரதத் துய்த்தவன் வருணன். இைாமரை அரடக்கலம் அரடந்ததால்
அவன் சிைம் தணிந்து நின்றான். 'இப்கபாது நீரிரடகய யநருப்புத் கதான்றுகிறகத
இது கவறுயாருரடய யேயலாகும்' என்பான் 'நீண்ட ஈது ஆருரட யநருப்பு' என்று
ககட்டு, அஞ்ேலாயிைான். அரடக்கலம் தந்து ஆதரித்த இைாமபிைாைது யநருப்பாக
இருக்க இயலாது என்பதால் 'ஈது ஆருரட யநருப்பு' என்றான்.

6685. ஆனிறக்கண்ணன் என்று ஒருவன், அங்ககயால்,

கான் இற ேகல பகாணர்ந்து எறிய, கார்க் கடல்
தூ நிற முத்துஇ ம் துவகலறயாடும் றபாய்,
வான் நிகற மீப ாடு ோறு பகாண்டறவ.

ஆனிறக் கண்ணன் என்று ஒருவன் - ஆனிறக் கண்ணன் (கவயாட்ேன்) என்ற

யபயர் யகாண்ட ஒருவாைைத் தரலவன்; அங்ககயால் கான் இறேகல பகாணர்ந்து
எறிய - தைது உள்ளங்ரகயால் காடுகள் அழியுமாறு மரலரயக் யகாண்டு வந்து
கடலில் எறிய; கார்க்கடல் தூநிற முத்து இ ம் - கரிய கடலிலுள்ள தூய
நிறத்ரதஉரடய முத்துக்கயளல்லாம்; துவகலறயாடு றபாய் - கடலில் மரல
விழலால் எழுந்த நீர்த்திவரலககளாடு யேன்று; வான் நிகற மீப ாடு -
வாைத்திகல நிரறந்துள்ள விண்மீன்ககளாடு; ோறு பகாண்டறவ - மாறுபாடு
யகாண்டு கதான்றுவைவாயிை. 'கவயாட்ேன்' என்ற வடயமாழிப் யபயரின்
தமிழாக்ககம ஆனிறக் கண்ணன். மரலயின் மீதுள்ள காடுகயளல்லாம் மரலரயப்
பறித்யதடுக்க அழிதலால் 'கான் இற' என்றார். கடலில் மரல விழுதலால் எழுந்த
நீர்த்திவரல (துளி)ககளாடு, முத்துக்களும் வானிகல யேன்று யபாருந்திை
விண்மீன்களும், முத்துக்களும், ஒன்றுடன் ஒன்று 'மாறு யகாண்டு கதான்றிை
'என்றார். கார்க்கடல் - கருரம நிறமாை கடல். தூநிறம் - தூய்ரமயாை நிறம்.
முத்துக்களும், விண்மீன்களும் ஒளியாலும் கதாற்றத்தாலும் ஒத்துக் காணப்படுவதால்
'மாறு யகாண்டகவ' என்றார்.

6686. சிந்துரத் தட வகர எறிய, றேணிகட

முந்துறத் பதறித்து எழு முத்தம் பதாத்தலால்,
அந்தரத்து எழு முகில் ஆகடயா, அகன்
பந்தர் ஒத்தது, பநடும் பருதி வா றே.
 சிந்துரத் தடவகர எறிய - யாரைகரள உரடய யபரிய மரலகரள வாைை
வீைர்கள் கடலில் எறிவதால்; றேணிகட முந்துற - நீண்ட யதாரலயுள்ள வாைத்திகல
முன்கப; பதறித்து எழு முத்தம் பதாத்தலால் - யதறித் யதழுந்த முத்துக்கள் தம்மீது
யதாத்திக் யகாள்வதால்; அந்தரத்து ஏழு முகில் ஆகடயா - ஆகாயத்திகல எழுந்த
கமகங்ககள ஆரடயாக; பநடும்பருதி வா ம் - யபரிய சூரியரை உரடய வாைம்;
அகன் பந்தர் ஒத்தது - அகன்ற பந்தரலப் கபாலக் காணப்பட்டது.

சிந்துைம் - யாரை. வாைம் பந்தரையும், முகில் பந்தருக்குக் கட்டும்

கமற்கட்டியாை விதாைத்ரதயும், கமகத்திகல யதாத்திய முத்துக்கள் விதாைத்தில்
யதாங்க விடும் முத்துச் ேைத்ரதயும் கபான்று காணப்பட்டை. நீலப்பட்டாரடக்கு
கமகல ஒளி விடும் விளக்ரக ஒத்துச் சூரியன் விளங்கிைான் என்பரத 'யநடும் பருதி
வாைம்' என்பது குறிக்கும்.

6687. றவணுவின் பநடு வகர வீே, மீமிகேச்

றேண் உறு திவகலயால் நக ந்த பேந் துகில்,
பூண் உறும் அல்குலில் பபாருந்திப் றபாதலால்,
நாணி ர், வா நாட்டு உகறயும் நங்ககோர்.

றவணுவின் பநடுவகர வீே - வாைை வீைர்கள் மூங்கில் வளர்ந்துள்ள யபரிய

மரலகரளக் கடலின் மீது எறிதலால்; மீமிகே றேண் உறுதிவகலயால் - கமகல
எழுந்த விண்ணாட்டில் யதறித்த நீர்த் துளிகளால்; நக ந்த பேந்துகில் - நரைந்து
கபாை யேம்ரம நிறப்பட்டாரட; பூண் உறும் அல்குலில் - கமகலாபைணம்
யபாருந்திய தமது அல்குலிகல; பபாருந்திப் றபாதலால் - கேர்ந்து ஒட்டிக்
யகாண்டதால்; வா நாட்டுகறயும் நங்கக ோர் நாணி ர் - வாை நாட்டிகல வாழும்
மகளிர் மிக்க நாணமுற்றைர்.

கவணு - மூங்கில், யேந்துகில் - யேம்பட்டாரட கதவமாதர்கள் யேம்பட்டாரட

அணிவர். யமன்ரமயாை பட்டாரட மீது, நீர்த்துளிகள் விழுவதால் அந்த ஆரட
உடம்கபாடு ஒட்டிக் யகாள்வது இயல்பு. யபரிய மரலகரள வாைை வீைர்
வீசுவதால், மிக உயை மாயுள்ள விண்ணுலகத்திகல அத்துளிகள் வீழ. அதைால்
யேம்பட்டாரட நரைந்து உடம்கபாடு ஒட்டிக் யகாள்ள, உள்ளுறுப்பு யவளிகய
யதரியலாயிற்கற எை, நாணிைர் என்க, இது கபான்று (கம்ப. 2358) முன்னும் கூறியரத
நிரைவு கூர்க.

6688. றதன் இவர் தட வகர, திகரக் கருங் கடல்-

தான் நிமிர்தர, இகட குவியத் தள்ளும் நீர்-
றேல் நிமிர் திவகல மீச் பேன்று மீடலால்,
வா வர் நாட்டினும் ேகை பபாழிந்தவால்.
 றதன் இவர் தடவகர - கதன் யபாருந்திய யபரிய மரலகள்; திகரக்
கருங்கடல்தான் நிமிர்தர - அரலகரள உரடய கரியகடல் கமகலாங்கும்படி; இகட
குவியத் தள்ளும் நீர் - (வாைைங்களால் வீேப்பட்டு) அக்கடலுக்கு இரடகய
குவிதலால் தள்ளப்பட்ட கடல் நீரிலிருந்து; றேல் நிமிர் திவகல - கமகல உயர்ந்து
யேன்ற நீர்த்திவரலகள்; மீச்பேன்று மீடலால் - விண்ணுலகத்துக்கும் கமகல யேன்று
அங்கு வீழ்தலால்; வா வர் நாட்டினும் ேகை பபாழிந்தவால் - கதவருலகத்திலும்
மரழ யபாழிந்தது கபாலிருந்தது.

மீச் யேன்று - கமகல யேன்று. மீடலால் - மீள்தலால் நிமிர்தை - கமகலாங்கும்படி

தடவரை இரடகுவிய எை இரயயும்.

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

6689. கே உறு ேகலகறளாடும் ேறி கடல் வந்து வீழ்ந்த,

பவய்ய வாய் ேகரம் பற்ற பவருவி விளிப்ப,-
றேல்நாள்,
பபாய்ககயின் இடங்கர் கவ்வ, 'புராத ா! றபாற்றி'
என்று
கக எடுத்து அகைத்த யாக றபான்ற -களி
நல் யாக .

கே உறு ேகலகறளாடும் - கமகங்கள் தங்கியிருக்கும் மரலகளுடகை; வந்து

வீழ்ந்த களிநல்யாக - வாைைங்கள் எடுத்து வீசுவதால் வந்து கடலில் வீழ்ந்த மதம்
யகாண்ட யாரைகள்; பவய்யவாய் ேகரம் பற்ற பவருவி விளிப்ப - யகாடிய வாரய
உரடய முதரலகள் பற்றுவதால் அஞ்சிக் கதறிய யேயல்; றேல் நாள் பபாய்ககயின்
இடங்கர் கவ்வ - முன்ைாளிகல யபாய்ரகயிலிருந்த முதரல காரலக் கவ்வ;
புராத ா றபாற்றி என்று - பழரமயாை தரலவகை காப்பாயாக என்று; கக எடுத்து
அகைத்த யாக றபான்ற - தும்பிக்ரகரய கமகல உயர்த்தி இரறவரை
அரழத்த யாரையாை ககஜந்திைரைப் கபான்றிருந்தது.

ரம - கருரம; ஈண்டு கமகங்கள். களி நல்யாரை - மதக் களிப்புரடய யாரை.

மகைம் - மகைமீன் (முதரல எைலுமாம்) இடங்கர் - முதரல. கடலுக்குப்
யபாய்ரகயும். யாரைக்குக் ககஜந்திைனும் மகைமீனுக்கு முதரலயும் உவரமயாயிை.

6690. அசும்பு பாய் றதனும், பூவும், ஆரமும், அகிலும்,

ேற்றும்,
விசும்பு எலாம் உலவும் பதய்வ றவரியின் மிகடந்து
விம்ே,
தசும்பபலாம் வாேம் ஊட்டிச் ோர்த்திய தண்ணீர்
 என் ,
பசும் புலால் நாறும் றவகல பரிேளம் கேழ்ந்தது
அன்றற.

அசும்புபாய் றதனும் பூவும் - கசிந்து பாய்கின்ற கதனும் மணமலர்களும்; ஆரமும்

அகிலும் ேற்றும் - ேந்தைம், அகில் கபான்ற மற்றும் பலமணப் யபாருள்களும்; விசும்
பபலாம் உலவும் பதய்வ றவரியின் - ஆகாயயமல்லாம் பைவும் யதய்விக மணம் கபால;
மிகடந்து விம்ே - எங்கும் யநருங்கி அதிகரிக்க; பசும் புலால் நாறும் றவகல - பசும்
புலால் நாற்றம் வீசும் அக்கடல்; தசும்பபலாம் வாேம் ஊட்டிச் ோர்த்திய தண்ணீர் என்
- மணம் ஊட்டப் யபற்று, குடத்திகல நிரறத்து ரவத்த தண்ணீர் கபால; பரிேளம்
கேழ்ந்தது - நல்ல மணம் கமழ்வதாயிற்று.

அசும்பு - கசிதல். ஆைம் - ேந்தைம். தசும்பு - குடம். கவரி - மணம். காற்கறாடு

கலந்து எங்கும் மணம் வீசுவதால் "விசும்பு எலாம் உலவும் யதய்வ கவரி' என்றார்;
யதய்வங்களும் விரும்பும் மணம் என்பது கருத்து. விம்மி - மிகுந்து. ோர்த்திய -
நிரறத்து ரவத்த. "யதருண்ட கமலவர் சிறியவர்ச் கேரினும் அவர்தம் மருண்ட
தன்ரமரய மாற்றுவர்" என்று முன்னும் (820) கூறுவது ஒப்பிடத் தக்கது.

6691. றதம் முதல் கனியும் காயும், றதனிற ாடு ஊனும்,

பதய்வப்
பூ முதலாய எல்லாம், மீன் பகாளப் பபாலிந்த
அன்றற,
ோ முதல் தருறவாடு ஓங்கும் வான் உயர் ோ க்
குன்றம்-
தாம் முதறலாடும் பகட்டால் ஒழிவறரா, வண்கே
தக்றகார்?

றதம் முதல் கனியும் காயும் - இனிய பழங்களும் தின்பதற்குரிய காய்களும்;

றதனிற ாடு ஊனும் - கதனுடன் தின்பதற்காை ஊனும்; பதய்வப் பூ முதலாய
எல்லாம் - யதய்வங்களும் விரும்பும் மண மலர்களும் மற்றும் பலவும்; மீன் பகாளப்
பபாலிந்தது - (மரலகரள வாைைங்கள் கடலில் வீசுதலால்) மீன்கள் தின்னும்படி
யபாலிந்தது; ோமுதல் தருறவாடு ஓங்கும் - மாமுதலிய நல்ல பழமைங்கள்
நிரறந்துள்ள; வான் உயர் ோ க் குன்றம் - வாைமளவும் உயர்ந்துள்ள அந்த மரலகள்;
வண்கே தக்றகார் -வள்ளல் பண்புள்ள கமகலார்கள்; தாம் முதறலாடும் பகட்டால்
ஒழிவறரா - தாம், தமது யேல்வத்ரத இழந்தாலும் வள்ளல் பண்பு நீங்குவகைா?.
கதம் - இனிரம. கதம்முதல் கனி - இனிரமரயத் தம்மிடத்கத யகாண்ட
பழம். வான் உயர் மாைக்குன்றம் - கனியும், காயும் பூமுதலாய எல்லாம் மீன் யகாளப்
யபாலிந்தது' எை இரயயும். 'வண்ரம தக்ககார் தாம் முதகலாடு யகட்டால்
ஒழிவகைா?' என்ற யபாதுப் யபாருரள விளக்குவதால் இரு கவற்றுப் யபாருள்
ரவப்பணியாம்.

6692. ேண்ணுறச் றேற்றுள் புக்குச் சுரிகின்ற ோகலக்

குன்றம்-
கள் நிகற றபாதும், காயும், கனிகளும், பிறவும்,
கவ்வி
பவண் நிற மீன்கள் எல்லாம், வறியவர் என் ,-
றேன்றேல்
உள் நிகற பேல்வம் நல்காது ஒளிக்கின்ற உறலாபர்
ஒத்த.

ேண்ணுறச் றேற்றுள் புக்கு - மண்ணில் பதித்து கேற்றுக்குள் நுரழந்து; சுரிகின்ற

ோகலக் குன்றம் - உள்கள அழுந்திய மரலகளின் வரிரேயாைது; கள்நிகற
றபாதும் காயும் கனிகளும் பிறவும் - கதன் நிரறந்த மலர்களும், காய்களும்
கனிகளும் பிறவற்ரறயும்; பவண்நிற மீன்கள் எல்லாம் கவ்வி - யவண்ரம நிறமாை
மீன்கள் எல்லாம் கவ்வி உண்ண எண்ணி; வறியவர் என் - எதுவும் கிரடக்கப்
யபறாத வறியவர்கரளப் கபால ஏமாற; றேல்றேல் உள் நிகற பேல்வம் -கமலும்
கமலும் உள்கள நிரறந்த யேல்வத்ரத; நல்காது ஒளிக்கின்ற உறலாபர் ஒத்த -
எவருக்கும் தைாமல் ஒளித்து ரவத்துள்ள உகலாபிகரள ஒத்திருந்தது.

சுரிதல் - உள்கள அழுந்துதல் மாரல - வரிரே கள் - கதன் கபாது - மலர். இது
உவரமயணி.

6693. கறங்கு எ த் திரியும் றவகக் கவிக் குலம் கதுவ

வாங்கி,
பிறங்கு இருங் கடலில் பபய்த றபாழ்தத்தும், பபரிய
பாந்தள்,
ேறம் கிளர் ோ யாக வயிற்றி ஆக, வாய்
றோர்ந்து,
உறங்கி -றகடு உற்றாலும், உணர்வறரா உணர்வு
இலாதார்?

கறங்பக த் திரியும் றவகக் கவிக்குலம் - காற்றாடிரய ஒத்து கவகமாகச் சுற்றித்

திரியும் வாைைக் கூட்டம்; கதுவ வாங்கி பிறங்கிடும் கடலில் பபய்த றபாழ்தத்தும் -
மரலகரளப் பற்றிப் பிடுங்கி அந்தப் யபரிய கடலின் மீது எறிந்த கபாதும்; பபரிய
பாந்தள் - மரலயிகல வாழ்ந்த யபரிய மரலப் பாம்புகள்; ேறம் கிளர் ோ
யாக வயிற்றி வாக - தாம் ஏற்கைகவ விழுங்கிய வலிரமமிக்க யபரிய யாரைகள்
தமது வயிற்றிகல இருக்க; வாய் றோர்ந்து உறங்கி - வாரயத் திறந்தபடி உறங்கிக்
யகாண்டு கிடந்தை; உணர்விலாதார் றகடுற்றாலும் உணர்வறரா - அறிவில்லாதவர்கள்,
தமக்குக் ககடு கநர்ந்தாலும் உணர்வகைா? (மாட்டார் என்பது கருத்து)

கறங்கு - காற்றாடி, கவகக் கவிக்குலம் - விரைந்து யேல்லும் வாைை கேரை.

கதுவ வாங்கி - பற்றிப் பிடுங்கி. பாந்தள் - பாம்பு. "கரிய மாமுகில் படலங்கள்
கிடந்தரவ முழங்கிடக் களியறன்று. யபரிய மாசுணம் வரை எைப் யபயர்தரு பிரிதி
எம் யபருமாரை" என்ற யபரிய திரு யமாழியாலும் (1.2.10) மரலப்பாம்புகள்
யாரைகரள விழுங்கும் என்பது புலைாகும். யாரைகரள விழுங்கிய பாம்புகள்
வாய்திறந்தபடி உறங்கிக் கிடந்தை. அரவ வசிக்கும் மரலகரள அப்
பாம்புககளாடு வாைைங்கள் கடலில் வீசியரதச் சிறிதும் அறியாதைவாயிருந்தை
என்பதால், அறிவற்றவர் ககடுகநர்ந்தாலும் உணைமாட்டார்கள் என்பது யபறப்படும்.
இதுவும் கவற்றுப் யபாருள் ரவப்பணி.

6694. இகை எ த் தககய மின்னின் எயிற்றி , முைக்கம்

ஏய்ந்த,
புகையுகடத் தடக் கக ஒன்றறாடு ஒன்று இகட
பபாருந்தச் சுற்றி,
ககையுகடக் குன்றின் முன்றில், உருபோடு கலந்த
கால
ேகை எ ப் பபாருத-றவகல ேகரமும் ேத்த ோவும்.

றவகல ேகரமும் ேத்தோவும் - கடலில் வாழும் மகைமீைகளும், மரலகளில்

வாழ்ந்த மதம் யகாண்ட யாரைகளும்; இகை எ த்தககய மின்னின் எயிற்றி -
அணிகலம் என்ைத் தகுந்த மின்ைரலப் கபால ஒளி வீசும் பற்கரள உரடயைவாய்;
புகை உகடத்தடக்கக - துவாைத்ரத உரடய துதிக்ரககரள; ஒன்றறாடு ஒன்று
இகட பபாருந்தச் சுற்றி - ஒன்றுடன் மற்யறான்று இரடகய யபாருந்தும்படி சுற்றிக்
யகாண்டு; ககை உகடக் குன்றின் முன்றில் - மூங்கில்கரளயுரடய மரலகளின்
முன்கை; உருபோடு கலந்த காலேகை எ ப் பபாருத - இடிகயாடு கூடிய யுகாந்த
காலத்து கமகங்கரளப் கபாலப் கபார் புரிந்தை. இரழ - அணிகலம். மின்னின் -
மின்ைரலப் கபால (ஒளியுரடய). மத்தமா - மதம் யபாருந்திய யாரை.
மகைமீன்களுக்கும் தும்பிக்ரக உண்டு. ஆதலால் 'புரழயுரடத்தடக்ரக
யபாருந்தச் சுற்றி' என்றார். கமகங்கள் இடி முழக்கத்துடன் மரழ யபாழியும்
மகைமும் மத்தமாவும் முழக்கம் யேய்து கபாரிட்டை என்பது கருத்து.

6695. பபான்றி , சிறிய ஆய புண்ணியம் புரிந்றதார்

றபால,-
குன்றுகள் குரக்கு வீரர் குவித்த பநருப்புக்
றகாப்ப,
ஒன்றின் றேல் ஒன்று வீை, உககத்து எழுந்து, உம்பர்
 நாட்டுச்
பேன்று, றேல் நிகல பபறாது, திரிந்த -சிகரச்
சில்லி.

குன்றுகள் குரக்கு வீரர் குவித்த - வாைை வீைர்கள் யகாண்டு வந்து குவித்த

மரலகள்; ஒன்றின் றேல் ஒன்று வீை - ஒன்றின் கமல் ஒன்று வீழ்வதால்; பநருப்புக்
றகாப்ப - இரடயிகல யநருப்பு உண்டாக; சிகரச் சில்லி - மரலச் சிகைங்களின்
சிறுதுண்டுகள்; உககத்து எழுந்து உம்பர் நாட்டுச் பேன்று - கவகத்கதாடு எழுந்து
விண்ணுலகுக்குச் யேன்று; றேல் நிகல பபறாது - கமகல நிரலத்து நிற்க
இயலாமல்; பபான்றி சிறிய புண்ணியம் புரிந்றதார் றபால - இறந்து கபாய்விட்ட
சிறிதளவு புண்ணியம் யேய்தவர்கள் தாம் யேய்த புண்ணியத்திற்ககற்ப
விண்ணுலகம் கேர்ந்து புண்ணியப்பயன் தீர்ந்து மீண்டும் மண்ணுலகு வருவது
கபால; திரிந்த - கீகழ வந்து வீழ்ந்தை.
ககாப்ப - உண்டாக (பிறக்க). சிகைச் சில்லி - மரலச் சிகைத்தின் சிறிய துண்டுகள்.
உரகத்து - விரைந்து உவரமயணி. உம்பர் நாடு - கதவருலகம்.

6696. கூருகட எயிற்றுக் றகாள் ோச் சுறவுஇ ம் எறிந்து

பகால்ல,
றபாருகட அரியும், பவய்ய புலிகளும், யாளிப்
றபாத்தும்,
நீரிகடத் றதாற்ற அன்றற?-தம் நிகல நீங்கிச்
பேன்றால்,
ஆரிகடத் றதாலார் றேறலார், அறிவிகட றநாக்கின்
அம்ோ?
கூருகட எயிற்றுக் றகாள்ோச் சுறவி ம் - கூர்ரமயாை பற்கரள உரடய
எவரையும் யகால்லவல்ல யபரிய சுறாமீன்கள்; எறிந்து பகால்ல - யவட்டிக்
யகால்வதால்; றபாருகட அரியும் -கபார் யேய்ய வல்ல சிங்கங்களும்; பவய்ய
புலிகளும் - யகாடுரம மிக்க புலிகளும்; யாளிப் றபாத்தும் - ஆண் யாளிகளும்;
நீரிகடத் றதாற்ற (அன்றற) - தண்ணீரிகல கதாற்று இறந்தை; அறிவிகட றநாக்கின் -
அறிவால் ஆைாய்ந்து பார்த்தால்; தம் நிகல நீங்கிச் பேன்றால் - தாம் நிரலத்து
வாழுமிடத்ரத நீங்கிச் யேல்வாைாயின்; றேறலார் ஆரிகடத் றதாலார் - வல்லரம
மிக்கவர்களும் எவரிடம் கதால்வி அரடயமாட்டார்கள்; கதால்வியுறகவ யேய்வர்.

கூர் உரட எயிறு - கூர்ரமயாைபற்கள். ககாள்மா - உயிர்கரளக் யகான்று

யகாள்ள வல்ல விலங்கு. சுறவு இைம் - சுறாமீன்களின் கூட்டம். கதாலார் -
கதால்வியரடயார். அன்கற, அம்மா என்பை அரேச் யோற்கள்.
6697. ஒள்ளிய உணர்வு கூட, உதவலர் எனினும் ஒன்றறா,
வள்ளியர் ஆறயார் பேல்வம் ேன்னுயிர்க்கு உதவும்
அன்றற?-
துள்ளி , குதித்த, வா த்து உயர் வகரக்
குவட்டில் தூங்கும்
கள்ளிக நிகறய ோந்தி, கவி எ க் களித்த,
மீன்கள்.

வா த்து உயர்வகரக் குவட்டில் - (வாைைங்களால் கடலில் வீேப்பட்ட வாைளவு

உயர்ந்த மரலகளின் உச்சியில்; தூங்கும் கள்ளிக நிகறய ோந்தி - யதாங்கிய கதன்
கூடுகளிலுள்ள கதரை நிரறயக் குடித்து விட்டு; கவி எ மீன்கள் களித்த துள்ளி
குதித்த - கடலில் வாழும் மீன்கள் எல்லாம் குைங்குகரளப் கபாலக் களித்துத்
துள்ளிக் குதித்தை வாயிை என்பது; வள்ளியர் ஆறயார் - வள்ளல் பண்பு
உரடயவர்கள்; ஒள்ளிய உணர்வு கூட - யதளிவாை உணர்வுடகை; உதவலர் எனினும்
ஒன்றறா - பிறருக்கு உதவவில்ரல என்றாலும்; பேல்வம் ேன்னுயிர்க்கு உதவும்
அன்றற - அவர்களது யேல்வம் உலகத்து உயிர்களுக்கு உதவுமல்லவா அது
கபான்றிருந்தது.

குவடு - சிகைம். தூங்கும் - யதாங்கும். கள் - கதன். வள்ளியர் ஆகயார் - வள்ளல்

பண்புரடயவர்கள். ஒள்ளிய - விளக்கத்ரத உரடய. வள்ளிகயார் பிறருக்கு உதவ
கவண்டும் என்று நிரைத்துத் தைவில்ரல என்றாலும், அவர்களது நல்ல யேல்வம்
பயன் மைம் கபால, ஊருணி நீர்கபால, மருந்தாகித் தப்பா மைம் கபாலப் பிறருக்கு
உதவும் தன்ரமயுரடயது என்ற கருத்து விளக்கப்பட்டுள்ளது.

6698. மூசு எரி பிறக்க, மீக்பகாண்டு, இறக்கிய

முடுக்கம்தன் ால்,
றகாய் போரி நறவம் என் த் தண் பு ல் உகுக்கும்
குன்றின்
றவய் போரி முத்துக்கு, அம்ோ விருந்து
பேய்திருந்த-.ஈண்ட
வாய் போரி இப்பிறயாடும் வலம்புரி உமிழ்ந்த முத்தம்.

மூசு எரி பிறக்க - யேறிந்த யநருப்புத் கதான்றுமாறு; மீக்பகாண்டு இறக்கிய

முடுக்கம் தன் ால் - (வாைைங்கள்) தரலயின்கமல் தாங்கிக் யகாண்டு வந்து கடலில்
வீசிய கவகத்தால்; றகாய் போரிநறவம் என் - கள்முகக்கும் பாத்திைத்திலிருந்து
யோரியும் கள்ரளப் கபால்; தண் பு ல் உகுக்கும் குன்றின் - குளிர்ந்த தண்ணீரைச்
யோரியும் மரலயிைது; றவய் போரி முத்துக்கு - மூங்கில்கள் யோரிகின்ற
முத்துக்களுக்கு; ஈண்ட வாய் போரி இப்பிறயாடும் - யநருங்கிய இப்பிமீன்களின்
வாயிலிருந்து யோரிந்த முத்துக்களும்; வலம்புரி உமிழ்ந்த முத்தம் - வலம்புரிச் ேங்குகள்
உமிழ்ந்த முத்துக்களும்; விருந்து பேய்திருந்த - விருந்து ரவத்தது கபால்
காணப்பட்டை.

மூசுஎரி - யேறிந்த யநருப்பு. மீக்யகாண்டு - தரலயின் கமல்தாங்கிக் யகாண்டு

வந்து. முடுக்கம் - கவகம். ககாய் - கள்முகக்கும் பாத்திைம். அம்மா- வியப்பிரடச்
யோல். குன்றுகள் அருவி நீரைச் யோரிவதற்கு, கள் முகக்கும் பாத்திைத்திலிருந்து
ஒழுகும் கள் உவரமயாகும். வாைைங்கள் மரலகரளத் தரலயில் தூக்கி வந்து - தீப்
பிறக்கும்படி கடலில் கபாட்ட கவகத்திைால் மரலகளில் இருந்து அருவி நீர்
யபருகியது என்றார்.

கலிவிருத்தம்

6699. விண்தலம் பதாடு ோல் வகர றவபராடும்

பகாண்டு, அலம் பகாள வீரர் குவித்தலால்,
திண் தலம், கடல், ஆ து; நீர் பேல,
ேண்தலம் கடல் ஆகி ேகறந்தறத.
விண்தலம் பதாடும் ோல்வகர - விண்ரண முட்டும்படி உயர்ந்துள்ள யபரிய
மரலகரள; றவபராடும் பகாண்டு - அடிகயாடு கபர்த்து எடுத்துக்யகாண்டு; அலம்
பகாள வீரர் குவித்தலால் - உடல்வருந்தும்படி வாைை வீைர் கடலில் குவிப்பதாகல;
கடல் திண்தலம் ஆ து - கடல் வலிய நிலமாக மாறியது; நீர்பேல ேண்தலம் கடலாகி
ேகறந்தறத - கடல் யேல்லுவதால் தரைகடலாக மாறி மரறந்தது.

அலம் - வருத்தம் துன்பம், தம்முடல் வருந்தும்படி மரலகரளக் கடலில்

குவித்தை என்பார் 'அலம் யகாள வீைர்குவித்தலால்" என்றார். கடல் தரையாகியது,
தரை கடலாக மாறியது என்பது கருத்து.

6700. அய்யன் றவண்டின், அது இது ஆம் அன்றற-

பவய்ய சீயமும், யாளியும், றவங்ககயும்,
போய் பகாள் குன்றின்முதலி , போய்த்தலால்,
பநய்தல் றவலி குறிஞ்சி நிகர்த்ததால்!

பவய்ய சீயமும் யாளியும் - யகாடிய சிங்கங்களும் யாளிகளும்; றவங்ககயும் -

கவங்ரககளும் ஆகியவற்றுடன்; போய்பகாள் குன்றின் முதலி - யநருங்கிய
மரலகளில் உள்ள மரலபடு யபாருள்கள் முதலியை; போய்த்தலால் -
யேறிந்திருத்தலால்; பநய்தல் றவலி குறிஞ்சி நிகர்த்தது - யநய்தல் நிலம் குறிஞ்சிரய
ஒத்துக் காணப்பட்டது; அய்யன் றவண்டின் அது இது ஆேன்றற - எல்கலாருக்கும்
தரலவைாகிய இரறவகை விரும்பிைால் ஒன்று மற்யறான்று ஆகுமல்லவா?
 வாைை வீைர்கள் மரலகரளக் யகாண்டு வந்து கடலில் கபாடுவதால் மரலயில்
வாழும் சிங்கம், யாளி, கவங்ரக முதலியைவும், மற்றுமுள்ள மரலபடு
யபாருள்களும் கடலில் நிரறந்திருத்தலால், கடல் நிலம் மரல நிலம் கபாலக்
காணப்பட்டது. யநய்தல் கடலும் கடல் ோர்ந்த நிலமும் குறிஞ்சி மரலயும்
மரலோர்ந்த நிலமுமாம். எைகவ, 'யநய்தல் கவலி குறிஞ்சி நிகர்த்தது' என்றார்.
'யமாய் யகாள் குன்றின் முதலிை' என்றது மரலநிலத்திலுள்ள மற்ரறய மரல
படு யபாருள்கரளயாம்.

6701. 'யான் உணாத இங்கு இகவ' என் றவ,

தீன் உணாத ; என் இது பேய்யுறே?
ோன் உணாத திகரக் கடல் வாழ்தரு
மீன் உணாத இல்கல விலங்குஅறரா.
யான் உணாத இங்கு இகவ - (வாைை வீைர்கள் மரலகரளக் கடலில்
எறிவதால் அம் மரலயின் வாழ்ந்த மான்கள் உணவு கதடி அரலந்து எங்கும்
மீன்ககள இருப்பதால்) யான் உண்ணத்தகாதை இரவ; என் றவ தீன் உணாத -
என்று விலக்கி எரதயும் தின்ைாதை வாயிை; என் இது பேய்யும் - (மரலயிலிருந்து
வந்த விலங்குகள்) கவறு என்ை யேய்யும்; ோன் உணாத திகரக் கடல் - கடலில்
வீழ்ந்த விலங்குகள் உண்ணத்தகாதை வாை; மீன் உணாத விலங்கு இல்கல - மீன்கள்
தின்ைாத விலங்குககள எதுவுமில்ரல.

தீன் - தீனி. 'என் இது யேய்யுகம' கடலில் உள்ள மீன்கரளத் தின்ைாத மரல
விலங்குகள் எரதத் தின்று எப்படி உயிர் வாழப் கபாகின்றை என்ற இைக்கம் கதான்ற
உரைத்தார். 'மான்' இங்கக யபாதுவாக விலங்குகரளக் குறித்தது. கடலில் உள்ள
மீன்கரளத் தின்ை இயலாதிருக்க அம்மீன்ககளா மரலயிலிருந்து வீழ்ந்த எல்லா
விலங்குகரளயும் தின்றை என்க. 'யான் உணாதை இங்கு இரவ' எைக் கூறி மீன்கரள
விலக்கிய விலங்குகள். எரதயுகம தின்ைாதைவாக இருந்தை; அரவ கவறு
என்ைதான் யேய்யப் கபாகின்றை என்பது கருத்து.

6702. வவ் விலங்கு வளர்த்தவர்ோட்டு அருள்

பேவ் விலங்கல் இல் சிந்கதயின் தீர்வறரா-
'இவ் விலங்கல் விறடம்' இனி என்பறபால்,
எவ் விலங்கும் வந்து எய்தி றவகலறய!

வவ்விலங்கு வளர்த்தவர் ோட்டு - தம்ரம வளர்த்தவர்கரளப் பிறர் பற்றிக்

யகாண்டால் அப்கபாது வளர்த்தவரிடம்; பேவ்விலங்கல் இல் சிந்கதயில் -
யேம்ரமயாை யநறியிலிருந்து விலகாத மைத்திலிருந்து; அருள் தீர்வறரா -
(வளர்த்தவர்பால்) அருள் நீங்கப் யபறுவார்ககளா (மாட்டார்); இனி இவ்விலங்கல்
விறடம் - இனியும் இந்த மரலரய விட்டுப் கபாக மாட்கடாம்; என்ப றபால் - என்று
தீர்மானித்தை கபால; எவ் விலங்கும் - மரலயில் வாழ்ந்த எல்லா விலங்குகளும்;
வந்து எய்தி றவகலறய - வாைைங்கள் மரலகரளக் கடலில் எறிந்த கபாது
அம்மரலகயாடு கடரல எய்திை.
யேவ் விலங்கல் இல் - யேம்ரம யநறியிலிருந்து தீர்வகைா - தீர்வார்ககளா ஓகாைம்
எதிர் மரறப் யபாருளில் வளர்த்தவர்கரளப் பிறர் பற்றிக் யகாண்டால்,
வளர்த்த பாேத்தால் அவர்கரள விட்டு நீங்காமல் தம்ரம வளர்த்தவகைாடு வந்து
விடும் நல்ல மைம் உள்ளவர் கரளப் கபால மரல விலங்குகள் மரலககளாடு
கடரல அரடந்தை என்பது கருத்து.

6703. கனி தரும், பநடுங் காய் தரும், நாள்பதாறும்-

இனிது அருந் தவம் பநாய்தின் இயற்றலால்,-
பனி தருங் கிரி தம் ே ம் பற்று அறு
முனிவரும் முனியார், முடிவு உன்னுவார்.

நாள் பதாறும் - ஒவ்யவாரு நாளிலும்; பநடும் கனி தரும் - உண்பதற்கு இனிய

கனிகரளக் யகாடுக்கும்; பநடும் காய்தரும் - யபரிதாய் முற்றிய காய்கரளக்
யகாடுக்கும்; இனிது அருந்தவம் பநாய்தின் இயற்றலால் - அரியதவத்ரத இனிகத
எளிதில் யேய்வதற்கு இடமாக; பனிதரும் கிரி - குளிர்ச்சிரயத் தருகின்ற
மரலயிரை; தம்ே ம் பற்றறு முனிவரும் - தமது மைத்தில் பற்றற்ற
முனிவர்களும்கூட; முடிவு உன்னுவார் - (பின் விரளரவ எண்ணி) அைக்கர்களின்
முடிரவ நிரைப்பவைாய்; முனியார் - மரலகரளப் யபயர்த்த வாைைங்கரள
யவகுளாைாயிைர்.

முடிவு உன்னுவார் - மரலககளாடு கடலில் வீழ்ந்து தாம் அழிவரத நிரைத்தும்

முனிவர் முனியாைாயிைர் எனினுமாம். காலமல்லாக் காலத்தும் முனிவர்கள் பசிதீைக்
கனிதரும் யநடுங்காய்தரும் என்பது கருத்து.

6704. புகலயின் வாழ்க்கக அரக்கர், பபாருப்பு உளார்,

தகலயின்றேல் கவத்த ககயி ர், ோற்றுவார்,
'ேகல இறலம்; ேற்று, ோறு இனி வாழ்வது ஓர்
நிகல இறலம்' என்று, இலங்கக பநருங்கி ார்.

பபாருப்புளார் - மரலகளிகல வாழ்பவர்களாகிய; புகலயின் வாழ்க்கக அரக்கர் -

பாவத் யதாழில்கரளகய புரிந்து வாழும் யகாடிய அைக்கர்கள்; தகலயின் றேல்
கவத்த ககயி ர் - (வாைைங்கள் மரலகரளப் யபயர்த்துக் கடலில் வீசியதால்)
தரலயின் மீது ரவத்த ரகயிைைாக; ேகல இறலம் - நாங்கள் வாழ்ந்த மரலகரள
இழந்தவைாகைாம்; ேற்று இனி வாழ்வறதார் நிகலஇறலம் - மற்று இனி நாங்கள்
வாழ்வதற்கு நிரலயாை ஒரு இடம் இல்லாதவைாகைாம்; என்று ோற்றுவார் - என்று
கூறியவைாக; இலங்கக பநருங்கி ார் - இலங்ரகரய அரடந்தார்கள். துயைத்தால்
வருந்துகவார் தரலகமல் ரக ரவத்தல் வழக்கம். மரலரய இழந்கதாம். நிரலயாை
வாழ்ரவயும் இழந்கதாம் என்று அவ்வைக்கர் கூறி வருந்திைர் என்பதால் 'மரல
இகலம் மற்றினி வாழ்வகதார் நிரல இகலம்" என்றைர்.

6705. முழுக்க நீரில் புகா, முழுகிச் பேலா,

குழுக்கறளாடு அகண றகாள் அரி, யாளிகள்,
இழுக்கு இல் றபர் அகணயின் இரு பக்கமும்
ஒழுக்கின் ோகல வகுத்த ஒத்தறவ.

முழுக்க நீரில் புகா - முழுவதும் கடல் நீருக்குள் மூழ்காதரவயும்; முழுகிச்

பேலா - நீரில் மூழ்கியும் யேல்லாதைவாய் நின்றரவயுமாை; குழுக்கறளாடு
அகண - கூட்டம் கூட்டமாய் யநருங்கியிருக்கும்; றகாளரி யாளிகள் - உயிர்கரளக்
யகால்லவல்ல சிங்கங்களும் யாளிகளும்; இழுக்கு இல் றபரகணயின் - குற்றமற்ற
அந்தப் யபரிய அரணயின்; இருபக்கமும் - இைண்டு பக்கங்களிலும்; ஒழுக்கின்
ோகல வகுத்த ஒத்த - ஒழுங்கு யபற வரிரேயாக நிற்க ரவத்தரவ கபான்றை.

அரணதல் - யநருங்குதல். ககாள்- யகாள்ளவல்ல. ஒழுக்கின் - ஒழுங்காக. மாரல -

வரிரே.

6706. பளிக்கு ோல் வகர முந்து படுத்த

ஒளிக்கும் ஆழி கிடந்த ஓர்கிலார்,
'பவளிக்கு ோல் வகர றவண்டும்' எ க்
பகாணர்ந்து,
அளிக்கும் வா ர வீரர் அறநகரால்.

பளிக்குோல் வகர - யபரிய பளிங்கிைாலரமந்த மரலகள்; முந்து படுத்த -

முன்பு வாைைங்களால் கடலில் வீேப்பட்டரவ; ஒளிக்கும் ஆழி கிடந்த ஓர்கிலார் -
கடலுக்குள் கிடப்பரத அறியாதவைாய்; பவளிக்கு ோல் வகர றவண்டும் - இந்த
இரடயவளிக்கு ஒரு யபரிய மரல கதரவ; எ க் பகாணர்ந்து அளிக்கும் - என்று
கூறிப்யபரிய மரலகரளக் யகாண்டு வந்து தருகின்ற; வா ர வீரர் அறநகரால் -
வாைைவீைர் அகநகம் கபைாவார்.

பளிங்கு மரல நீரைத் தடுத்திருந்தரத அறியாத வாைைங்கரள 'ஓர் கிலார்' என்றார்.

ஒளிக்கும் ஆழி - ஒளிக்கப்பட கவண்டிய கடல் ஓர்தல் - உணர்தல் யவளி -
இரடயவளி.
6707. பாரி ாள் முதுகும் பநடும் பாழ்பட,
மூரி வா ரம் வாங்கிய போய்ம் ேகல
றவரின் ஆம் எ , பவம் முகையின்னுகை
றோரும் நாகம் நிலன் உறத் தூங்குோல்.

பாரி ாள் முதுகும் பநடும் பாழ்பட - நிலமகளுரடய முதுகும் யநடிகத

பாழாகும்படி; மூரிவா ரம் வாங்கிய போய்ம்ேகல - வலிரம மிக்க வாைைங்கள்
எடுத்த யநருங்கிய மரல; றவரின் ஆம் எ - கவர்ககளா என்று கதான்றும் படி; பவம்
முகையின் உகை - யகாடிய மரலக்குரககளிலிருந்து; றோரும் நாகம் நிலனுறத்
தூங்குோல் - யவளிப்பட்ட பாம்புகள் நிலத்திகலபடும்படி யதாங்கிக்
யகாண்டிருக்கும்.

'மரலயின் கவரின் ஆம்' - மரலக்கும் கவர் இருக்கிறது என்று கூறும்படி.

மரலகரள வாைைங்கள் தூக்குவதால், குரககளிலிருந்து யவளிப்பட்ட பாம்புகள்
நிலத்தில் படும்படி யதாங்கிக் யகாண்டிருப்பது மரலயின் கவர்கரளப்
கபாலிருந்தது. இது தற்குறிப்கபற்றவணியாகும். முரழ - குரக. உரழ - இடம்.

6708. அருணச் பேம் ேணிக் குன்று அயறல சில

இருள் நற் குன்றம் அடுக்கி , ஏய்ந்த -
கருகணக் பகாண்டல், 'வறியன் கழுத்து' எ
வருணற்கு ஈந்த வருண ேரத்கதறய.

அருணச் பேம்ேணிக் குன்று அயறல - யேம்ரம நிறத்ரத உரடயதாை மாணிக்க

மரலகளுக்குப் பக்கத்திகல; சில இருள் நற்குன்றம் அடுக்கி - சில இருள் நிறம்
வாய்ந்த நீலமரலகள் அடுக்கப்பட்டுக் கிடப்பை; கருகணக் பகாண்டல் - கருரண
யபாழியும் கமகம் கபான்றவைாகிய இைாமபிைான்; வறியன் கழுத்து எ - தைது
மாரலரய அடியுரறயாக எைக்குக் யகாடுத்த இவன் யவறும்
கழுத்திைைாயிருக்கிறான் என்று; வருணற்கு ஈந்த வருண ேரத்கத ஏய்ந்த -
வருணனுக்கு வழங்கிய பலநிறமணி மாரலரய ஒத்துக் காணப்பட்டை.
அருணம் - யேந்நிறம். யேம்மணி - மாணிக்கம். நல்குன்றம் - நீல மரல. நல்ல பாம்பு.
கருநாகம் என்ற ஆட்சி காண்க. யதலுங்கு யமாழியில் நல்ல என்ற யோல் கருரம
என்ற யபாருளில் வழங்கும். வருணன் தைது மணி மாரலரயத் தந்து
விட்டரமயால், யவறும் கழுத்ரத உரடயவைாக இருக்கிறாயைன்று பல நிற
மணி மாரலரய இைாமன் வருணனுக்குத் தந்தது கபாலக் காணப்பட்டது
அடுக்கிய மரலகளின் காட்சி. யேம்மணி முதலாை பல நிற யகாண்ட மரலயடுக்கு
இவ்வாறு வருணிக்கப்பட்டது.
6709. ஏய்ந்த தம் உடம்பு இட்ட உயிர்க்கு இடம்
ஆய்ந்து பகாள்ளும் அறிஞரின், ஆழ் கடல்
பாய்ந்து பண்டு உகறயும் ேகலப் பாந்தள்கள்,
றபாந்த ோ ேகலயின் முகை, புக்கறவ.

ஏய்ந்த தம் உடம்பு இட்ட உயிர்க்கு - தமது உயிருக்குப் யபாருந்திய உடம்ரப

விட்டு விட்ட அவ்வுயிருக்கு; இடம் ஆய்ந்து பகாள்ளும் அறிஞரின் - யபாருந்திய
இடமாை உடரல ஆய்ந்து மறுபடியும் யேன்றரடயும் கயாகிகரளப் கபால; ேகலப்
பாந்தள் - மரலப் பாம்புகள்; ஆழ்கடல் பாய்ந்து - மரலகரள வாைைங்கள் கடலில்
வீசியகபாது அந்தக் கடலிகல பாய்ந்து; பண்டு உகறயும் ேகல றபாந்த - முன்பு தாம்
வாழ்ந்த மரலரய அரடந்து; ோேகலயின் முகை புக்க - அந்த மரலக்குரககளில்
நுரழந்தை.

கூடுவிட்டுக் கூடுபாயும் சித்து வல்ல கயாகிகள் தம் உடரல விட்டு நீங்கி கவறு
உடலில் வாழ்ந்து, பின் தமது உடரலத் கதடியரடந்து யேன்றரடவரத ஒத்து
மரலப்பாம்புகளின் யேயல் இருந்தது என்பதால் இது உவரமயணி. அறிஞர் -
கயாகிகள். பாந்தள் - பாம்பு.

6710. றேதுவின் பபருகேக்கு இகண பேப்ப, ஓர்

ஏது றவண்டும் என்று எண்ணுவது என்பகாறலா-
தூதன் இட்ட ேகலயின் துவகலயால்,
மீது விட்டு-உலகு உற்றது, மீன் குலம்?

றேதுவின் பபருகேக்கு இகண பேப்ப - கேதுவின் யபருரமக்கு இரணயாகச்

யோல்ல; ஓர் ஏது றவண்டும் என்று - ஒரு காைணம் கவண்டும் என்று; எண்ணுவர் என்
பகாறலா - நிரைப்பது எதற்காக?; தூதன் இட்ட ேகலயின் துவகலயால் - இைாம
தூதைாகிய அனுமன் கடலில் எறிந்த மரலயால் எழுந்த நீர்த்திவரலககளாடு; மீன்
குலம் - அக்கடலில் வாழுகின்ற மீன் கூட்டங்களும்; மீது விட்டு உலகுற்றது -
கமலாைதாகிய வீட்டுலரக அரடந்தது.
கேது - அரண. மீதுவிட்டு உலகு - கமலதாகிய வீட்டுலகம் மீன்கள் நீர்த்துளிககளாடு
விண்ணுலகரடந்தை என்பதன் நயம் கருதத் தக்கது. 'துவரலயோல்' ஆல் என்ற
மூன்றாவதனுருபு 'ஓடு' என்ற யபாருளில் வந்தது.

6711. நீலன் இட்ட பநடு வகர நீள் நில

மூலம் முட்டலின், போய் பு ல் ககம்மிக,
கூலம் இட்டிய ஆர்கலி றகாத்ததால்,
ஓலமிட்டு எழுந்து ஓடி, உலகு எலாம்.
 நீலன் இட்ட பநடுவகர - அக்கினி கதவைது அம்ேமாை நீலன் என்ற வாைைத்
தரலவன் கடலில் இட்ட நீண்ட மரல; நீள் நிலமூலம் முட்டலின் - நீண்ட இந்தப்
பூமியின் அடிவரை (பாதாளம்) யேன்று முட்டுவதால்; போய்பு ல் ககம்மிக -
மிகுந்த தண்ணீர் எல்ரலகடந்து யேல்வதால்; கூலம் இட்டிய ஆர்கலி - கரை
சிறியதாகிய அக்கடல்; ஓலம் இட்டு எழுந்து ஓடி - முழக்கமிட்டுக் யகாண்டு
கமயலழுந்து ஓடி; உலகு எலாம் றகாத்தது - உலகயமல்லாம் யேன்று பாய்ந்தது.

நீலன் - வாைைத் தரலவன் ஒருவன்; அரண கட்டியவன். நிலமூலம் - நிலத்தின்

அடிப்பகுதி (பாதாளம்). முட்டுதல் - தாக்குதல். ரகம்மிக - எல்ரலகடந்து யேல்ல
கூலம் - கரை இட்டிய - சிறிதாை ஆர்கலி - கடல் (ஒலித்துக் யகாண்கட இருப்பது)

6712. ஒருவன் ஆயிரம் றயாேக ஓங்கிய

அருவி ோல் வகர விட்டு எறிந்து ஆர்த்தலால்,
ேருவு வான் பகாடி ோடஇலங்ககயில்
பதரு எலாம் புக்கு உலாய, பதண்ணீர்அறரா.*

ஒருவன் ஆயிரம் றயாேக ஓங்கிய - வாைை வீைன் ஒருவன் ஆயிைம் கயாேரை

தூைம் உயர்ந்துள்ளதாகிய; அருவி ோல்வகர விட்டு எறிந்து ஆர்த்தலால் -
அருவிகரளயுரடய யபரிய கரியமரலரய கடலில் எறிந்து விட்டு, ஆைவாரித்ததால்;
ேருவுவான் பகாடி ோட இலங்ககயில் - வாைளாவிய யகாடிகரள உரடய
மாடங்கரளக் யகாண்ட இலங்ரக மாநகரின்; பதருபவலாம் பதண்ணீர் புக்கு உலாய
- யதருக்களில் எல்லாம் யதளிந்த கடல்நீர் புகுந்து உலாவியது.
மால் - கரிய (யபரிய எைலுமாம்) இைாவணன் ஆரணக்கு அஞ்சிக் கரை
கடவாதிருந்த கடல் நகருக்குள் புகுந்து அச்ேமின்றித் யதருக்களில் உலாவியது
என்பது கதான்ற 'உலாய' என்றது ஓர் நயம்.

6713. ேயிந்தன் இட்ட பநடு வகர வான் உற

உயர்ந்து முட்டி விை, எழுந்து ஓத நீர்
தியந்தம் முட்ட, திகே நிகல யாக யும்,
பபயர்ந்து விட்டகவ, யாவும் பிளிறுவ.

ேயிந்தன் இட்ட பநடு வகர - மயிந்தன் என்ற வாைைத் தரலவன் கடலில்

விட்யடறிந்த யபரிய மரல; வான் உற உயர்ந்து முட்டி விை - வாைத்திகல யேன்று
உயர்ந்து தாக்கிப் பின் கீகழ விழ அதைால்; எழுந்த ஓத நீர் - கமகல யபாங்கி எழுந்த
கடல்நீர்; தியந்தம் முட்ட - திரேகளின் எல்ரலயிகல யேன்றுதாக்க;
திகேநிகலயாக யும் - எட்டுத் திரேகளிலும் நிரலத்து நிற்கும் திக்கு
யாரைகளும் கூட; பபயர்ந்து விட்டு அகவ யாவும் பிளிறுவ - தாம் வாழும்
திரேயிலிருந்து இடம் யபயர்ந்து விட்டு, அச்ேத்தால் பிளிறிை.

தியந்தம் - திக் + அந்தம் (திரேயின் எல்ரலயாை இடம்). ஓதநீர் - கடல் நீர். திரே
நிரலயாரை - திக்கு யாரை. மயிந்தன் கடலில் எறிந்த யபரிய மரல வாைத்திகல
கமாதிப்பின் கீகழ விழுந்தது என்பரத 'வான் உற உயர்ந்து முட்டி விழ' என்றார்.
திக்குகளில் நிரலத்து நின்ற யாரைகளும் இடம் யபயர்ந்து, அஞ்சிப்பிளிறலாயிை
என்பரத 'யபயர்ந்து விட்டு அரவ யாவும் பிளிறுவ' என்றார்.

6714. இலக்கு வன் ேரம்ஆயினும், ஏன்று எதிர்

விலக்கி ால், விலங்காத விலங்கலால்,
அலக்கண் எய்த,-அமுது எை ஆழிகயக்
கலக்கி ான் ேகன்-மீளக் கலக்கி ான்.

இலக்குவன் ேரம் ஆயினும் - இலக்குவைது அம்பு என்றாலும்; ஏன்று எதிர்

விலக்கி ால் - கபாரை ஏற்று எதிர்த்து நின்று விலக்கிைால்; விலங்காத விலங்கலால் -
சிறிதும் விலகாத மரலயிைால்; அமுபதை ஆழிகயக் கலக்கி ான் ேகன் - அமுதம்
எழும்படி பாற்கடரலக் கலக்கியவைாை வாலியின் மகன் அங்கதன்; அலக்கண்
எய்த - கடல் துன்பம் எய்தும்படி; மீளக் கலக்கி ான் - மீண்டும் கடரலக்
கலக்குவாைாைான்.
'இலக்குவன் ேைம்' என்பதற்கு 'இலக்கு வன்ேைமாயினும்' என்று பிரித்து குறித்த
இலக்கில் யேன்று தாக்குவதற்குரிய வலிய அம்பாயினும் என்று யபாருள் கூறினும்
யபாருந்தும். ஏன்று - ஏற்று விலங்காத விலங்கல் - விலகாத மரலயாகும் ஆழிரய
அமுயதழக்கலக்கிைான் வாலி. அவன் மகன் அங்கதன் எதைாலும்
விலக்யகாணாத மரலரயக் யகாண்டு, கடல் துன்புறும் படி அக்கடரலக் கலங்கச்
யேய்தான் என்பது கருத்து. அலக்கண் - துன்பம் ஆழி - கடல். இலக்குவைது அம்பின்
வலிரமரய' முன்னும் பின்னும் (கம்ப. 2416. 7287) இைாமனும் இைாவணனும்
கூறுவதைாலறியலாம்.

6715. ேருத்தின் கேந்தன் ேணி பநடுந் றதாள் எ ப்

பபருத்த குன்றம், கரடிப் பபரும் பகட
விருத்தன் இட்ட விகேயினின், வீசிய
திருத்தம், வா வர் பேன்னியில் பேன்றதால்.

கரடிப் பபரும்பகட விருத்தன் - கைடிகளின் யபரிய பரடக்குத் தரலவைாை

ோம்பவந்தன் என்னும் முதிகயான்; ேருத்தின் கேந்தன் - காற்றுத் கதவைாகிய
வாயுவின் மகைாை அனுமைது; ேணி பநடுந்றதாள் எ ப் பபருத்தகுன்றம் - அழகிய
யபரிய கதாள்கரளப் கபான்ற ஒரு யபரிய மரலரய; இட்ட விகேயினின் - கடலில்
எறிந்த கவகத்திைால்; வீசிய திருத்தம் - கமகல யதரித்த தீர்த்தம்; வா வர்
பேன்னியில் பேன்றது - கதவர்களது தரலயில் யேன்று யதறித்தது.
விருத்தன் - வயதாைவன். ோம்பவந்தன் யநடுங்காலம் வாழ்ந்த, நீண்ட ஆயுரள
உரடயவன். கைடிப் பரடக்குத் தரலவன் என்பதால் 'கைடியின் யபரும் பரட
விருத்தன்' என்றார். அனுமைது கதாள்கரள வியந்து 'மருத்தின் ரமந்தன் மணி யநடுந்
கதாயளைப் யபருத்த குன்றம்' என்றார். மருத்து - காற்றுத்கதவன். விரே - கவகம்.
சிைத்தில் யேன்று யதறித்தரமக்கு ஏற்ப நீர் என்று கூறாது "திருத்தம்" என்றார்.
தீர்த்தம் என்பதன் திரிகப திருத்தம். தீர்த்தம் - புனித நீர் எதுரக கநாக்கி 'திருத்தம்'
எைத் திரிந்தது.

6716. குமுதன் இட்ட குல வகர கூத்தரின்

திமிதம் இட்டுத் திரியும் திகரக் கடல்
துமி தம் ஊர் புக, வா வர் துள்ளி ார்-
அமுதம் இன் ம் எழும் எனும் ஆகேயால்.

குமுதன் இட்ட குலவகர - குமுதன் என்னும் வாைைத் தரலவன் கடலில் எறிந்த

சிறந்த யதாருமரல; கூத்தரின் திமிதம் இட்டு - கூத்தாடுபவர்கரளப் கபாலக் குதித்து
ஆடி; திரியும் திகரக் கடல் - சுழன்று திரியும் அரலகரளயுரடய கடலில்; துமிதம்
ஊர்புக - நீர்த்துளிகள் தங்கள் ஊரிகல வந்து விழுவதால்; அமுதம் இன் ம் எழும்
எனும் ஆகேயால் - (முன்பு பாற்கடரல மந்தை மரலரயக் யகாண்டு கரடந்ததால்
எழுந்த அமுதத்ரதப் கபால) இன்னும் அமுதம் எழக் கூடும் என்ற ஆரேயால்;
வா வர் துள்ளி ார் - கதவர்கள் மகிழ்ந்து துள்ளலாயிைர்.

குமுதன் - வாைைத்தரலவருள் ஒருவன். குலவரை - சிறந்த மரல. திமிதம் - திமிதம்

என்று ஒலித்துக் கூத்தாடுதல் துமி - துளி. இச் யோல் இப் யபாருளில் உலக
வழக்கில் வழங்குவதாகக் கூறிய கம்பருக்கு, கரல மககள ஆய்ச்சி வடிவில் வந்து
தயிர் கரடந்து யகாண்டிருக்க, பிள்ரளகள் யநருங்கி வை 'துமி யதறிக்கும் தூைப்
கபாங்கள்" என்று கூறியதாக ஒரு கரத வழங்குகிறது.

6717. க சி த்து உருமின் கடுங் கார் வகர

ப ேன் இட்ட யாவும் பரிக்கிலன்,
ே சி த்த அ ந்தனும், வாழ்வு இகந்து,
அ ே த்பதாழில் றேற்பகாள்வது ஆயி ான்.

க சி த்து உருமின் - மிகுந்த ககாபத்துடன் இடிரயப் கபால் முழங்கி; கடும்

கார் வகர - கடிய யபரிய கரிய மரலகரள; ப ேன் இட்ட யாவும் - 'பைேன்' என்ற
வாைைத் தரலவன் கடலில் எறிய அரவ அரைத்ரதயும்; பரிக்கிலன் - தாங்க
இயலாதவைாய்; ே சி த்து அ ந்தனும் - மைத்திகல மிக்க சிைத்ரத
உரடயவைாை ஆதிகேடனும்; வாழ்வு இகந்து - பாைத்ரதச் சுமந்து வாழ்வரத விட்டு
(உயிர்துறக்க); அ ே த் பதாழில் - உணவு உண்ணாதிருத்தலாகிய யதாழிரல; றேற்
பகாள்வதாயி ான் - கமற்யகாள்ளலாைான்.

பைேன் - வாைைத் தரலவன் ஒருவன். பரிக்கிலன் - தாங்க இயலாதவைாய்

அைந்தன் - ஆதிகேடன் வாழ்விகந்து - வாழ்ரவ விட்டு அன் + அேைம் = அைேைம்-
உண்ணாதிருத்தல் அேைம் - உணவு ககாரவப்பகுதியில் கிைாமப்புறங்களில்
பட்டிப் யபாங்கலன்று 'அேைமுண்ணுபட்டியாகை' என்று கூறி மாடுகளுக்கு
உணவுண்ணச் யேய்தலுண்டு' என்பதால் அேைம் - உணவு என்ற யபாருள் யகாண்ட
யோல்லாக வழங்குவது புலைாகும். ஆதிகேடன் ககாபம் மிக்கவன் என்பதால் 'மை
சிைத்து அைந்தன்' என்றார்; இலக்குவன் சீற்ற முற்ற கபாது "தைது ஆதியின்
மூர்த்தி ஒத்தான்" என்றது (கம்ப. 1717) நிரைவு கூைத்தக்கது.

6718. எண் இல் எண்குஇ ம் இட்ட கிரிக் குலம்,

உண்ண உண்ணச் பேன்று, ஒன்றிப ாடு ஒன்று
உற,
சுண்ண நுண் பபாடி ஆகித் பதாகலந்த ,
புண்ணியம் பபாருந்தாத முயற்சிறபால்.

எண்இல் எண்கு இ ம் - எண்ண முடியாத கைடிகளின் கூட்டம்; இட்ட கிரிக் குலம்

- கடலில் இட்ட மரலகளின் கூட்டம்; உண்ண உண்ணச் பேன்று - கடலில்
அழுந்த அழுந்தச் யேன்று; ஒன்றிப ாடு ஒன்று உற - ஒன்றுடன் ஒன்று
யபாருந்துவதால்; புண்ணியம் பபாருந்தாத முயற்சிறபால் - புண்ணியப்பயன்
யபாருந்தாத முயற்சிக்குப் பயனில்லாதது கபால; சுண்ண நுண் பபாடியாகித்
பதாகலந்த - நுண்ணிய தூளாகி அழிந்தை.

எண்கு - கைடி. கிரிக்குலம் - மரலகளின் கூட்டம். என்றார்.

6719. ஆர ஆயிர றயாேக ஆைமும்

தீர நீண்டு பரந்த திமிங்கிலம்,
பார ோல் வகர ஏறப் பகதத்து, உடல்
றபரறவ, குன்றும் றவகலயும் றபர்ந்தவால்.

ஆர ஆயிரம் றயாேக ஆைமும் - கடலில் ஆயிைம் கயாேரை ஆழமும்; தீரநீண்டு

பரந்த திமிங்கிலம் - முழுதும் நீண்டு பைந்துள்ள திமிங்கிலங்கள்; பார ோல் வகர ஏற
- பாைமாை யபரிய மரல தன் மீது வீழ்தலால்; பகதத்து உடல் றபரறவ - பரத
பரதத்து உடரலப் யபயர்த்தலால்; குன்றும் றவகலயும் - திமிங்கிலங்களின்மீது
விழுந்த மரலகளும், கடல்நீரும்; றபர்ந்தவால் - இடம் விட்டுப்
யபயர்ந்தைவாயிை.

கடலில் ஆயிைம் கயாேரை தூைம் நீண்டு பைந்துள்ள திமிங்கிலங்களின் மீது

பாைமாை மரலகள் வீழ்வதால் பரத பரதத்து உடரலப் யபயர்த்தை. அதைால்
மரலகளும், கடல் நீரும் இடம் யபயர்ந்தை என்பது கருத்து. கயாேரை - நூறு ரமல்
என்பர். (பத்துக்காதம் ஒரு கயாேரை) பாைமால் வரை - பாைமாை யபரிய மரல (பாைம்
+ மால் + வரை) (அரேய)

நளன் கேதுரவ அரமத்த வரக

6720. குகல பகாளக் குறி றநாக்கிய பகாள்ககயான்,
சிகலகள் ஒக்க முறித்துச் பேறித்து, றநர்
ேகலகள் ஒக்க அடுக்கி, ேணற் படத்
தகலகள் ஒக்கத் தடவும், தடக் ககயால்.

குகலபகாளக் குறி றநாக்கிய - அரண நன்றாக அரமயும் படி சிந்தித்துப்

பார்த்த; பகாள்ககயான் - தன்ரமரய உரடயவைாகிய நளன்; சிகலகள் ஒக்க
முறித்துச் பேறித்து - கற்கரளச் ேமமாக உரடத்து நன்கு யபாருந்தும்படி கேர்த்து;
றநர் ேகலகள் ஒக்க அடுக்கி - மரலகரள கநைாக, ேமமாக இருக்கும்படி அடுக்கி;
ேணல்பட - இரடயிகல மணரலப் பைப்பி; தடக்ரகயால் - தன் அகன்ற ரககளால்;
தகலகள் ஒக்கத் தடவும் - சிகைங்கள் ேமமாயிருக்கும்படி தடவுவான்.

குரல - அரண. குறிகநாக்கிய - குறித்து கநாக்கிய. சிந்தித்து நளன் கற்கரள

கவண்டிய அளவில் சிரதத்து, யநருக்கமாக.

6721. தழுவி, ஆயிர றகாடியர் தாங்கிய

குழுவின் வா ரம் தந்த கிரிக் குலம்,
எழுவின் நீள் கரத்து ஏற்றிட, இற்று இகட
வழுவி வீழ்வ கால்களின் வாங்குவான்.

ஆயிரம் றகாடியர் குழுவின் வா ரம் - ஆயிைம் ககாடி கபைாகிய வாைைக்

கூட்டத்திைர்; தழுவித் தாங்கிய - தமது ரககளால் தழுவித் தாங்கிக் யகாண்டு வந்து;
தந்த கிரிக்குலம் - தந்த மரலக் கூட்டங்கரள; எழுவின் நீள் காத்து ஏற்றிய - நளன்
தைது தூண் கபான்ற ரககளில் ஏற்றுக் யகாண்ட கபாது; இற்று இகட வழுவி
வீழ்வ - முறிந்து இரடயிகல தவறி வீழ்வைவற்ரற; கால்களின் வாங்குவான் -
கால்களால் தடுத்து நிறுத்தி எடுத்துக் யகாள்வான்.
 எழு - தூண். வீழ்வை - கீகழ விழுகின்ற மரலகரள வாைைங்கள் தூக்க
முடியாமல் தூக்கிை என்பதால் 'தழுவித்தாங்கிய' என்றார். நளைது நீண்ட
ரககரள 'எழுவின் நீள் கைம்' என்று சிறப்பித்தார். நழுவிக் கீகழ விழும் மரலகரள
லாவகமாகக் கால்களால் தடுத்து நிறுத்தி எடுத்த திறத்ரத 'கால்களில் வாங்குவான்'
என்றார்.

மரல சுமந்து வரும் வாைைங்கள்

6722. ேகல சுேந்து வருவ வா ரம்,
நிகலயில் நின்ற , பேல்ல நிலம் பபறா -
அகல பநடுங் கடல் அன்றியும், ஆண்டுத் தம்
தகலயின்றேலும் ஒர் றேது தருவ றபான்ம்.

ேகல சுேந்து வருவ வா ரம் - அரணகட்டுவதற்காக மரலகரளச் சுமந்து

யகாண்டு வருவைவாகிய வாைைங்கள்; பேல்ல நிறம் பபறா - யேல்லுதற்கு அங்கு
இடமில்லாரமயால்; நிகலயில் நின்ற - மரலகரளச் சுமந்து யகாண்டு அரேயாமல்
நின்ற கதாற்றம்; அகல பநடுங்கடல் அன்றியும் - அரலகரள உரடய யபரிய கடகல
அல்லாது; ஆண்டுத் தம் தகலயின் றேலும் - அங்கக அந்த வாைைங்களின் தரலகளின்
மீதும்; ஒரு றேது தருவ றபான்ம் - ஒரு அரண அரமந்தது கபாலக் காணப்பட்டது.

கபான்ம் - 'ம்' மகைக் குறுக்கம்.

6723. பருத்த ோல் வகர ஏந்திய பல் பகட

நிகரத்தலின், சில பேல்ல நிலம் பபறா,
கரத்தின் ஏந்திய கார் வகர, கண் அகன்
சிரத்தின் றேற்பகாண்டு, நீந்தி பேன்றவால்.

பருத்த ோல் வகர ஏந்திய - யபரிய கருரம நிறமாை மரலகரளக் கைங்களில்

ஏந்திய; பல்பகட நிகரத்தலின் - பல கபர் யகாண்ட வாைைப் பரடவரிரேயாக
நிற்பதைால்; சில பேல்ல நிலம் பபறா - மரலகரளத் தாங்கி வந்த சில வாைைங்கள்
யேல்லுவதற்கு இடமில்லாததால்; கரத்தின் ஏந்திய கார் வகர - ரககளில் ஏந்திக்
யகாண்டிருந்த கரிய மரலகரள; கண் அகன் சிரத்தின் றேற்பகாண்டு - இடமகன்ற
தரலயின் மீது சுமந்து யகாண்டு; நீந்தி பேன்றவால் - நீந்திக் யகாண்டு
யேல்வைவாயிை.

நிரைத்தல் - வரிரேயாக நிற்றல். நிலம் யபறா - இடம் யபறாரமயால். கண்

அகன்சிைம் - இடமகன்ற சிைம்.
6724. ஆய்ந்து நீளம், அரிது சுேந்த
ஓய்ந்த கால, பசியின் உலர்ந்த ,
ஏந்து ோல் வகர கவத்து, அவற்று ஈண்டு றதன்
ோந்தி ோந்தி, ேறந்து, துயின்றவால்.

அரிது சுேந்த - மரலகரளக் கடுரமயாக முயன்று சுமந்து வந்த வாைைங்கள்; நீளம்

ஆய்ந்து - கபாக கவண்டிய தூைத்ரத ஆைாய்ந்து பார்த்து; ஓய்ந்த கால - கால்கள்
ஓய்ந்து கபாைரவயாய்; பசியின் உலர்ந்த - பசியிைால் வாடியைவாய்; ஏந்து ோல்
வகர கவத்து - ரககளில் ஏந்திய யபரிய மரலகரளக் கீகழ ரவத்து விட்டு;
அவற்று ஈண்டு றதன் ோந்திோந்தி - அம்மரலயிகல உள்ளகதரை மிகுதியாக உண்டு;
ேறந்து துயின்ற - கபாக கவண்டிய காரியத்ரத மறந்து கபாய் தூங்கலாயிை.
உலர்ந்தை - வாடிைவாக. அவற்று ஈண்டு கதன் - அரவகளில் நிரறந்துள்ள
கதரை. மிளகுக் யகாடி படர்ந்த ேந்தை மைத்தில் ஏறப் புகுந்த குைங்கு, பக்கத்துப்
பாரறயில் இருந்த கதரைக் குடித்து உறங்கி விடுவதாக கபிலர் (அகநா.2) காட்டிய
காட்சிரயக் கம்பர் நிரைந்தார் கபாலும்.

6725. றபாதல் பேய்குநரும், புகுவார்களும்,

ோதிரம்பதாறும் வா ர வீரர்கள்,
'றேது எத்துகணச் பேன்றது?' என்பார் சிலர்;
'பாதி பேன்றது' எ ப் பகர்வார் சிலர்.

றபாதல் பேய்குநரும் - மரலகரள மீண்டும் யகாண்டு வைச் யேல்பவர்களும்;

புகுவார்களும் - அரணகட்ட மரலகரளக் யகாண்டு வருபவர்களுமாகிய; ோதிரம்
பதாறும் வா ர வீரர்கள் - எல்லாத் திரேகளிலும் நிரறந்துள்ள வாைை வீைர்களுக்குள்;
றேது எத்துகண பேன்றது என்பார் சிலர் - அரண எத்தரை தூைம் யேன்றுள்ளது என்று
விைவுவார் சிலர்; பாதி பேன்றது எ ப் பகர்வார் சிலர் - அவ்வாறு விைவியர்களுக்கு
விரடயாக பாதி அளவு யேன்றுள்ளது என்று கூறுவார் சிலர்.

கபாதல் யேய்குநர் - யேல்லுபவர். புகுவார் - வருபவர். மாதிைம் - திரே

எத்துரண - எந்த அளவு. புகுவார் விைவ, கபாதச் யேய்கின்றார் விரட பகர்ந்தைர்
என்க.

மரலகளும் மைங்களும் கடலில் மூழ்கும் நிகழ்ச்சிகள்

6726. குகறவு இல் குங்குேமும், குககத் றதன்களும்,
 நிகற ேலர்க் குலமும், நிகறந்து எங்கணும்,
துகறபதாறும் கிரி தூக்கி றதாய்தலால்,
நகற பநடுங் கடல் ஒத்தது, நாே நீர்.
கிரி தூக்கி றதாய்தலால் - வாைை வீைர்கள் தூக்கிக் யகாண்டு வந்த மரலகள்
கடலில் கதாய்வதால்; துகறபதாறும் - அந்தக் கடலின் எல்லாப் பகுதிகளிலும்
(நீளத்துரறகளிலும்); குகறவில் குங்குேமும் - தன்ரமயில் குரறவில்லாத
குங்குமமும்; குககத் றதன்களும் - மரலக் குரககளிலிருந்து விழுந்த கதனும்; நிகற
ேலர்க் குலமும் - நிரறந்த பலவித மணமலர்களின் கூட்டமும்; எங்கணும் நிகறந்து -
எங்கும் நிரறந்து கிடப்பதால்; நாே நீர் - அச்ேத்ரதச் யேய்யும் உவர்க் கடல்; நகற
பநடுங்கடல் ஒத்தது - கதன் நிரறந்த யநடிய கடரல ஒத்திருந்தது.

நாமநீர் - அச்ேத்ரதத் தரும் உவர்க்கடல். கிரிதூக்கிை குங்குமமும் கதன்களும்

மலர்க்குலமும் - கதாய்தலால் நாமநீர். நரற யநடுங்கடல் ஒத்தது எைஇரயயும்.
கிரிதூக்கிை என்பதற்கு மரலகள் சுமந்துள்ள குங்குமம் முதலியரவ எைவும்
வாைைங்கள் தூக்கிய மரல எைவும் யபாருள் கூறலாம்.

6727. பநடும் பல் ோல் வகர தூர்த்து பநருக்கவும்,

துடும்பல் றவகல துளங்கியது இல்கலயால்-
இடும்கப எத்தக யும் படுத்து எய்தினும்,
குடும்பம் தாங்கும் குடிப் பிறந்தாரிற .

இடும்கப எத்தக யும் படுத்து எய்தினும் - துன்பங்கள் எத்தரையும் வந்து

தடுத்து எய்திைாலும்; (அதைால்) மைம் தளர்ந்து கபாகாமல்; குடும்பம் தாங்கும் -
தமது குடும்பத்ரத ஆதரித்துக் காப்பாற்றும்; குடிப் பிறந்தாரின் - உயர் குடியில்
பிறந்தவர்கரளப் கபால; பநடும் பல்ோல் வகர - நீண்ட யபரிய பல மரலகள்;
தூர்த்து பநருக்கவும் - தூர்த்து யநருக்கிய கபாதும்; துடும்பல் றவகல - அரலகள்
கபயைாலி எழுப்பும் யபரிய கடல்; துளங்கியது இல்கலயால் - சிறிதும் கலங்க
வில்ரல.

இடும்ரப - துன்பம். படுத்து - தடுத்து. தாங்கும் - ஆதரித்துக் காக்கும். இது

உவரமயணி. குடிப்பிறந்தார் - உவமாைம் துடும்பல் கவரல - உவகமயம்.
இடும்ரபக்கக யகாள்கலம் யகால்கலா குடும்பத்ரதக் குற்றம் மரறப்பான் உடம்பு
(குறள் 1029) எவ்வழி உழந்தக் கரடத்தும் குடிப்பிறந்தார் யேய்வர் யேயற்பாலரவ
(நாலடி. 147) என்ற கருத்துகள் இங்கு இரணத்து உணைத் தக்கை.

6728. பகாழுந்துகடப் பவளக் பகாடியின் குலம்

அழுந்த உய்த்த அடுக்கல் தகர்ந்து, அயல்
விழுந்த பல் ேணியின் ஒளி, மீமிகே
 எழுந்த எங்கணும். இந்திர வில்லிற .

பகாழுந்துகடப் பவளக் பகாடியின் குலம் - யகாழுந்துகரள உரடய பவளக்

யகாடிகளின் கூட்டம்; அழுந்த உய்த்த அடுக்கல் - கடலின் உள்கள அழுந்தும்படி
எறிந்த மரலகள்; தகர்ந்து அயல் விழுந்த பல்ேணியின் ஒளி - உரடந்து கபாய்
அதைால் பக்கங்களில் விழுந்த பல மணிகளின் ஒளிக் கதிர்கள்; இந்திரவில்லின் -
வாைத்திகல காணப்படும் இந்திைவில்ரலப் கபால; மீமிகே எங்கணும் எழுந்த -
கமகல எவ்விடத்தும் காணப்பட்டை.
அழுந்த - கடலில் அழுந்தும்படி. உய்த்த - எறிந்த. அடுக்கல்- மரல. இந்திைவில் -
வாைவில். வாைவில்லின் பல நிறங்கரளப் கபாலப் பலமணிகளின் ஒளிக்கற்ரறகள்
ஒளிர்ந்தை.

6729. பழுேரம் பறிக்க, பறகவக் குலம்,

தழுவி நின்று ஒருவன் தனித் தாங்குவான்
விழுதலும், புகல் றவற்று இடம் இன்கேயால்,
அழுது அரற்றும் கிகள எ ஆ வால்.

பழுேரம் பறிக்க - வாைை வீைர்கள் அரண கட்ட ஆல் மைங்கரள கவயைாடு

பறித்து விடுவதால்; பறகவக்குலம் - அந்த மைங்கரள வாழுமிடமாக உரடய
பறரவக்கூட்டம்; தழுவி நின்று ஒருவன் - ஒருவைாககவ கிரளகரளத்
தழுவியிருந்து; தனித் தாங்குவான் விழுதலும் - தனியாகத் தாங்கி ஆதரிப்பவன்
இறந்துபட; புகல் றவற்றிடம் இன்கேயால் - கவறு புகலிடம் இல்லாரமயால்;
அழுது அரற்றும்கிகள எ ஆ - அழுது புலம்பும் கிரளஞரைப் கபாலாயிை.

பழுமைம் - ஆலமைம். உவரமயணி அழுது அைற்றும்கிரள உவமாைம்.

பறரவக்குலம் - உவகமயம்.

6730. 'தர வறலாம், ேலர்' என்று, உயிர் தாங்கிய

ேரம் எலாம் கடல் வீழ்தலும், வண்டு எலாம்,
கரவு இலாளர் விை, ககளகண் இலா
இரவலாளரின், எங்கும் இரிந்தவால்.
தரவறலாம் ேலர் என்று - (வண்டுகளுக்கு) கவண்டிய மலர்கரள உங்களுக்கு
தைவல்கலாம் என்று கூறி; உயிர் தாங்கிய ேரம் எல்லாம் - அவற்றின் உயிர்கரளக்
காத்து ஆதரித்துக் யகாண்டிருந்த மைங்கயளல்லாம்; கடல் வீழ்தலும் - வாைைங்களால்
பறிக்கப்பட்டுக் கடலில் வீழ்ந்ததும்; வண்டு எலாம் - (அம்மைங்களின் மலர்களில்
நிரறந்திருந்த கதரை உண்டு வாழ்ந்திருந்த) வண்டுகள் எல்லாம்; கரவிலாளர் விை -
யேல்வத்ரத ஒளித்து ரவக்காது தம்ரம நாடி வந்தவர்க்கு உதவிய யகாரடயாளிகள்
இறந்துவிழ; ககளகண் இலா - பற்றுக் ககாடு எதுவுமற்ற; இரவலாளரின் -
இைவலர்கரளப் கபால; எங்கும் இரிந்த - எங்கும் ஓடலாயிை;
'வகலாம்' வல்கலாம் என்பதன் இரடக்குரற - கைவிலாளர் யேல்வத்ரத
ஒளிக்காது பிறர்க்கு உதவுபவர். வண்டுகள் பருக கவண்டிய கதரை கவண்டுமளவு
தந்த மைங்கரள 'உயிர்தாங்கிய மைம்' என்றார். வரையாது வழங்கும் வள்ளரலப்
கபால அம்மைங்கள் 'தைவகலாம் மலர்' என்று கூறித் தந்தை. கைத்தல் - மரறத்தல்.
யேல்வத்ரத மரறத்துரவக்காது நாடி வந்தவர்களுக்கு உதவுபவர் 'கைவிலாளர்' ஆவர்
இத்தரககயார் 'கைப்பிலர்' எைவும், கைத்தல் கைவிலும் கதற்றாதார்' எைவும்
வள்ளுவைால் கபாற்றியுரைக்கப்படுவர். கரளகண் - பற்றுக் ககாடு.

6731. பதாக்கு அடங்கல ஓடும் துவகலகள்

மிக்கு அடங்கலும் றபாவ -மீன் குலம்,
அக் கருங் கடல் தூர, அயற் கடல்
புக்கு அடங்கிடப் றபாவ றபான்றறவ.

பதாக்கு அடங்கல ஓடும் துவகலகள் - பலவாகச் கேர்ந்து அடங்காதைவாக

ஓடும்நீர்த்துவரலககளாடு; மிக்கு அடங்கலும் றபாவ மீன்குலம் - முழுவதும்
கபாவைவாகிய மீன் கூட்டங்கள்; அக்கருங்கடல் தூர - அரவ வாழ்ந்துவந்த அந்தக்
கடல் தூர்ந்து கபாக; அயற்கடல்புக்கு - தாம் வாழ்வதற்குரிய கவறு ஒரு கடலில்
புகுந்து; அடங்கிடப் றபாவ றபான்ற - அடங்குவதற்காகப் கபாவை கபாலக்
காணப்பட்டை.

யதாக்கு - பலவாகச் கேர்ந்து. திவரலகள் பலவாகச் கேர்ந்து அடங்காதைவாக

விரைந்து ஓடுவரத 'யதாக்கு அடங்கல ஓடும் துவரலகள்' என்றார். மிகுதியாக உள்ள
மீன் அத்தரையும் அத்திவரலககளாடு கமகல யேன்றைவாதலின்' மிக்கு
அடங்கலும் கபாவை மீன்குலம்' என்றார். அயற்கடல் - கவறுகடல்.

6732. மூசு வண்டுஇ ம், மும் ேத ோவின்பின்

ஆகே பகாண்ட றபால் பதாடர்ந்து ஆடிய,
ஓகே ஒண் கடல் குன்பறாடு அகவ புக,
றவகே ேங்ககயர் ஆம் எ , மீண்டறவ.

மூசுவண்டி ம் - யமாய்த்திருக்கும் வண்டுகளின் கூட்டம்; மும்ேதோவின்பின் -

மும்மதம் யபாழியும் யாரைகளின் பின்ைால்; ஆகேபகாண்ட றபால் - அந்த
யாரைகளின் மீது ஆரே யகாண்டை கபால; பதாடர்ந்து ஆடிய - யாரைகரளப் பின்
யதாடர்ந்து ஆடிக் யகாண்டு யேன்றரவ; ஓகே ஒண் கடல் - அரலகளின் ஓரேமிகுந்த
ஒள்ளிய கடலிகல; குன்பறாடு அகவ புக - தாம் வாழ்ந்த மரலககளாடு அந்த
யாரைகள் விழ; றவகே ேங்ககயராபே மீண்டறவ - கவரேயரைப் கபால மீண்டு
வந்தை.
மூசுவண்டு - யமாய்த்த வண்டு! மும்மதம் - கன்ைமதம் ககபாலமதம் பீஜமதம்.
இது உவரம அணி, "நறுந்தாதுண்டு நயனில் காரல வறும்பூத்துறக்கும் வண்டு
கபால்குவம்' என்பது மணிகமகரல (18.19.20)

6733. நிலம் அரங்கிய றவபராடு றநர் பறித்து,

அலேரும் துயர் எய்தியஆயினும்,
வல ேரங்ககள விட்டில, ோசு இலாக்
குல ேடந்கதயர் என் , பகாடிகறள.*

நிலம் அரங்கிய றவபராடு - நிலத்தில் அழுந்தியுள்ள கவயைாடு; றநர் பறித்து -

மைங்கரள வாைைங்கள் கநகை பறித்தரமயால்; அலேரும் துயர் எய்திய ஆயினும் -
கலங்கும்படியாை துன்பத்ரத அரடந்த கபாதும்; பகாடிகள் - அம்மைங்கரளச் சுற்றிக்
யகாண்டிருந்த யகாடிகள்; ோசு இலாக் குலேடந்கதயர் எ - குற்ற மற்ற
குலமகளிரைப் கபால; வலேரங்ககள விட்டில - தாம் சுற்றிக் யகாண்டிருந்த
மைங்கரள விட்டு நீங்காதைவாய் மைங்ககளாடு கடலில் வீழ்ந்தை.
அைங்கிய - அழுந்திய. அலமருதல் - கலங்குதல். வல் மைங்கள் - வலிவுள்ள
மைங்கள் (சுற்றியுள்ள மைங்களுமாம்). கணவன் உயிர்நீங்க, உடனுயிர் துறக்கும்
கற்புரடய மகளிர் உவமாைம், யகாடி - உவகமயம். விரலமகளிரை
முன்பாடலாலும் குலமகளிரை இப் பாடலிலும் நிைலாக நிறுத்தி உவரம
நயந்கதான்றக் கம்பர் உலகியல் விளக்கம் தந்தார்.

6734. துப்பு உறக் கடல் தூய துவகலயால்,

அப் புறக் கடலும் சுகவ அற்ற ;
எப் புறத்து உரும்ஏறும் குளிர்ந்த ;
உப்பு உகறத்த , றேகம் உகுத்த நீர்.

துப்பு உறக் கடல் தூய துவகலயால் - வாைைங்கள் யபரிய மரலகரளக் கடலில்

வீசுவதால், அந்த வலிரம மிக்க கடல்தூவிய நீர்த்துவரலகளால்; அப்புறக்
கடலும் சுகவ அற்ற - அண்டத்துக்கு அப்பாலுள்ள கடல்களும் சுரவ இழந்தை;
எப்புறத்து உரும் ஏறும் - எப்புறத்திலுள்ள யவப்பம் மிகுந்த கபரிடிகளும்; குளிர்ந்த -
யவம்ரம நீங்கிக் குளிர்ந்து கபாயிை; றேகம் உகுத்த நீர் - கமகங்கள் யோரிந்த
மரழநீரும் கூட; உப்பு உகறத்த - உவர்ப்புரடயதாய் உரறத்தை.
 துப்பு - வலிரம. அப்புறக் கடல்- யபரும் புறக்கடல். உரும் ஏறு - கபரிடி. உகுத்த -
யோரிந்த யபரும்புறக்கடல் நன்னீர் உரடயது. அதன் நீரும் சுரவயற்றதாகியது
என்பார் 'அப்புறக்கடலும் சுரவ அற்றை" என்றார். எல்லாப் பக்கங்களிலும்
உள்ள இடிகயறு நீர்த் திவரலகளால் குளிர்ந்தை' என்றார். கமகங்கள்
யபாழியும் மரழநீர் நன்னீர் அதுவும் கடலின் உப்பு நீர்த்திவரலயால் "உப்பு
உரறத்தை" என்றார். அப்புறக் கடல் - உரும். கமகம் உகுத்தநீர் இரவகளின்
இயல்ரப மாற்றும் அளவுக்கு கடல்நீர்த்திவரலகள் மிக்கிருத்தரலக் கூறுவாைாய்
கடரல, 'துப்புறக் கடல்'

6735. முதிர் பநடுங் கிரி வீை, முைங்கு நீர்

எதிர் எழுந்து நிரந்தரம் எய்தலால்,
ேதியவன் கதிரின் குளிர் வாய்ந்த -
கதிரவன் க ல் பவங் கதிர்க் கற்கறறய.

முதிர் பநடுங்கிரி வீை - முதிர்ந்த யபரிய மரலகரள (வாைைங்கள் எறிய, கடலில்)

அரவ வீழ்வதால்; முைங்குநீர் எதிர் எழுந்து - முழக்கத்ரத உரடய கடல் நீர்
எதிர்த்து கமகல எழுந்து; நிரந்தரம் எய்தலால் - நிைந்தைமாக கமகல யேல்வதால்;
கதிரவன் க ல் பவங்கதிர்க் கற்கற - சூரியனுரடய கைல் வீசும் யவப்பமாை
ஒளிக் கதிர்த் யதாகுதியாவும்; ேதியவன் கதிரின் - ேந்திைனுரடய கிைணங்கரளப்
கபால; குளிர் வாய்ந்த - குளிர்ந்த தன்ரம யபாருந்தியைவாயிை;

எப்கபாதும் நீர்த்திவரலகள் வாைத் யதய்திைரமயின் 'நிைந்தைம் எய்தலால்'

என்றார்.

6736. நன்கு ஒடித்து, நறுங் கிரி சிந்திய

பபான் பகாடித் துவகலப் பபாதிந்து ஓடுவ,
வன் பகாடிப் பவளங்கள் வயங்கலால்,
மின் பபாடித்தது றபான்ற , விண் எலாம்.

நறுங்கிரி நன்கு ஒடித்து - மணம் மிகுந்த மரலகரள நன்றாகப் யபயர்த்து;

சிந்திய பபான் பகாடி - (கடலில் எறியும் கபாது சிந்திய மரலயிலுள்ள யபான்
துகள்களின் வரிரே; துவகல பபாதிந்து ஓடுவ - கடலின் நீர்த்திவரலகளாகல
யபாதியப்பட்டு கமகல யேல்வை; வன் பகாடிப் பவளங்கள் வயங்கலால் - வலிய
பவளக் யகாடிககளாடு விளங்குவதால்; விண் எலாம் மின்பபாடித்தது றபான்ற -
ஆகாய யமல்லாம் மின்ைரலத் கதான்றச் யேய்வது கபான்றிருந்தது.

நல்ல மணமுரடய ஏலம், கிைாம்பு கபான்ற மரலபடு யபாருள்களால்

மரல நறுமணம் கமழும் தன்ரமயுரடயதாயிருத்தலின் 'நறுங்கிரி' என்றார்.
ஒடித்து - யபயர்த்து. யபான் யகாடி - யபான் துகள்களின் ஒழுங்கு. யபாதிந்து -
மூடப்பட்டு. யபாடித்தல் - கதான்றுதல்.

6737. ஓடும் ஓட்டரின், ஒன்றின் முன் ஒன்று றபாய்,

காடும் நாடும், ேரங்களும் கற்களும்,
நாடும்; நாட்டும்; நளிர் கடல் நாட்டில், ஓர்
பூடும் ஆட்டல் இலாய, இப் பூமியில்.

ஓடும் ஓட்டரின் - விரைந்கதாடும் தூதுவர்கரளப் கபால; ஒன்றின் முன் ஒன்று றபாய் -

வாைைங்கரள ஒன்ரறயயான்று முந்திச் யேன்று; காடும் நாடும் - காடாகிய முல்ரல
நிலத்தும், நாடாகிய மருத நிலத்தும்; ேரங்களும் கற்களும் நாடும் - மைங்கரளயும்
கற்கரளயும் கதடும்; நளிர்கடல் நாட்டில் நாட்டும் - (கதடிக் யகாண்டு
வந்தரவகரள கடல் நிலமாை யநய்தல் நிலத்தில் நிரல நிறுத்தும்; இப்பூமியில் -
இந்தப் பூமியிகல எங்கும்; ஓர் பூடும் ஆட்டல் இலாய - ஒரு புல் பூடும் ஆடுதல்
இல்ரல ஆயிை.

ஓட்டர் - விரைந்கதாடும் தூதுவர். காடு - முல்ரல நிலம், நாடு, மருதநிலம்.

நளிர்கடல் - குளிர்ந்த கடல். கடல்நாடு - யநய்தல், வாைைங்கள் மைங்கரளயும்
கற்கரளயும் பூமியயங்கும் கதடிக் யகாண்டு வந்து, அரணகட்டக் கடலில்
கபாடுவதால் பூமியில் எங்கும் புல், பூடும் ஆடாதைவாயிை என்பது கருத்து. இலாய -
இல்ரலயாயிை வாைைங்களின் யேயலால் முல்ரல, மருதம், யநய்தல் ஆகிய
நிலங்கள் மயங்கிக் கலந்தை.

6738. வகரப் பரப்பும், வ ப் பரப்பும், உவர்

தகரப் பரப்புவது என் , தனித் தனி
உகரப் பரப்பும் உறு கிரி ஒண் கவி;
ககரப் பரப்பும், கடற் பரப்பு ஆ தால்.

ஒண்கவி - மிகுதியாை வாைை வீைர்கள்; வகரப் பரப்பும் வ ப் பரப்பும் -

மரலநிலத்ரதயும், காட்டு நிலத்ரதயும்; உவர் தகரப் பரப்புவ பதன் -
கடரலயடுத்த யநய்தல் நிலத்திகல யகாண்டு வந்து பைப்புகிறது என்னும்படி;
தனித்தனி உகரப் பரப்பும் உறுகிரி - தனித்தனிகய மரலகரளக் யகாணர்ந்து
புகழ்மிகப் பைப்பி ரவக்கும் அதைால்; ககரப் பரப்பு - கடரல அடுத்த நிலப்பைப்
யபல்லாம்; கடற் பரப்பு ஆ தால் - கடல் தண்ணீர் யபாங்கிக் கடலாக மாறியது.

ஒண்ரம - இங்கு மிகுதி குறித்தது. உவர்த்தரை- கடற்பகுதி. உரை - புகழ். 'ஒண்கவி

தனித்தனி உரைபைப்பும்' எை இரயத்து வாைைம் ஒவ்யவான்றும் தமது யேயலால்
தனித்தனிகய புகழ் பைப்பும் எைலும் யபாருந்தும்.
6739. உற்றதால் அகண ஓங்கல் இலங்கககய,
முற்ற மூன்று பகலிகட; முற்றவும்,
பபற்ற ஆர்ப்பு விசும்பு பிளந்ததால்;
ேற்று இவ் வா ம் பிறிது ஒரு வான்பகாறலா?

ஓங்கல் இலங்கககய முற்ற - திரிகூட மரலயிலிருக்கும் இலங்ரகரய அரடய;

மூன்று பகலிகட அகண உற்றது - மூன்று நாட்களிகல அரண தகுந்ததாயிற்று;
முற்றவும் - அரணகட்டி முற்றுப் யபற்றவுடன்; பபற்ற ஆர்ப்பு - வாைைங்களின்
ஆைவாைமுழக்கத்தால்; விசும்பு பிளந்தது - வாைகம இைண்டாகப் பிளந்து கபாயிற்று;
ேற்று இவ்வா ம் - இப்கபாதுள்ள இந்தவாைம்; பிறிது ஒருவான் பகாறலா -
புதிதாக உண்டாை கவறு ஒருவாைம்தாகைா.
ஓங்கல் - மரல (இங்கு திரிகூட மரலரய உணர்த்தும்). முற்ற - யநருங்க
(அரடய), மூன்று பகல் - மூன்று நாட்கள். உற்றது - தகுந்தது, யபாருத்தமாைது.
வாைம் பிளந்து கபாயிற்யறன்றால் இப்கபாதும் வாைம் இருக்கிறகத எை
விைவுவார்க்கு விரட கூறுதல் கபால, 'ஒருகவரள இது கவறு ஒரு வாைகமா'
என்பார் 'பிறிது ஒரு வான் யகாகலா' என்றார். வான்மீகி முனிவர் அரண ஐந்து
நாட்களில் கட்டி முடிக்கப்பட்டது என்று குறிப்பிட, கம்பர் மூன்று நாட்களில்
கட்டி முடிக்கப் பட்டது என்றார்.

கேதுவின் கதாற்றம்
6740. நாடுகின்றது என், றவறு ஒன்று?-நாயகன்
றதாடு றேர் குைலாள் துயர் நீக்குவான்,
'ஓடும், என் முதுகிட்டு' எ , ஓங்கிய
றேடன் என் ப் பபாலிந்தது, றேதுறவ!

நாயகன் - எல்லாவுயிர்களுக்கும் தரலவைாை இைாமபிைான்; றதாடு றேர் குைலாள்

- பூவிதழ்கரளச் சூடிய கூந்தரல உரடய சீதாபிைாட்டியின்; துயர் நீக்குவான் -
துயைத்ரதத் தீர்ப்பதற்கு; நாடு கின்ற பதன் றவறு ஒன்று - அப்யபருமானுக்கு ஏவல்
பூண்யடாழுகும் நான் இருக்க கவறு ஒன்றிரை ஏன் அவன் நாடகவண்டும்; ஓடும்
என்முதுகு இட்டு எ - எைது முதுகின் மீது அடியிட்டு இைாமபிைான் விரைந்து
யேல்லட்டும் என்று; ஓங்கிய றேடன் என் - கடலின்மீது உயர்ந்து விளங்கிய
ஆதிகேடரைப் கபால; றேது பபாலிந்தது - அந்த அரண யபாலிவு யபற்று
விளங்கியது.
முதுகு இட்டு - முதுகில் அடியிட்டு. 'யேன்றால் குரடயாம் இருந்தால்
சிங்காதைமாம் நின்றால் மைவடியாம் நீள் கடலுள் என்றும் புரணயாம் மணி
விளக்காம் பூம்பட்டாம்புல்கும் அரணயாம் திருமாற்கு அைவு" என்ற முதல்
திருவந்தாதி (53) நிரைவு கூைத்தக்கது.

6741. பேய்யின் ஈட்டத்து இலங்கக ஆம் பேன் ேகள்,

பபாய்யன் ஈட்டிய தீகே பபாறுக்கலாது,
ஐயன் ஈட்டிய றேக கண்டு, அன்பி ால்
கககய நீட்டிய தன்கேயும் காட்டுோல்.

பேய்யின் ஈட்டத்து - வாய்ரமயாகிய யேல்வத்ரத உரடய; இலங்ககயாம்

பேன்ேகள் - இலங்ரகயாகிய யமல்லியல்புரடய யபண்; பபாய்யன் ஈட்டிய
தீகே பபாறுக்கலாது - யபாய்ரமயாளைாகிய இைாவணன் கேர்த்து ரவத்த
தீரமரயப் யபாறுக்க மாட்டாதவளாய்; ஐயன் ஈட்டிய றேக கண்டு - இைாமன்
யதாகுத்த வாைை கேரைரயப் பார்த்து; அன்பி ால் கககய நீட்டிய -
இைாமபிைானிடம் யகாண்ட அன்பிைாகல இரு ரககரளயும் நீட்டி அரழக்கின்ற;
தன்கேயும் காட்டும் - தன்ரமரயயும் இந்த அரண காட்டும்.

ஈட்டம் - யேல்வம் (ஈட்டப்படுவது ஈட்டம்) அகயாத்யாகாண்டத்தில்

மிதிரலயாகிய மகள், "ரககரள நீட்டி, ஐயரை ஒல்ரலவாயவன்றரழப்பது
கபான்றது" என்றது (480) ஒப்பு கநாக்கத்தக்கது.

6742. கா யாறு பரந்த கருங் கடல்,

ஞா நாயகன் றேக நடத்தலால்,
'ஏக யாறு, இனி, யான் அலது ஆர்?' எ ா,
வா யாறு, இம்பர் வந்தது ோனுோல்.

கா யாறு பரந்த கருங்கடல் - காட்டாறுகள் பலவும் வந்து பைந்துள்ள கரிய

கடலில்; ஞா நாயகன் றேக நடத்தலால் - ஞாை நாயகைாை இைாமபிைாைது
வாைை கேரை நடப்பதால்; ஏக யாறு இனி யா லது ஆர் எ ா - என்ரைத் தவிை
கவறு தகுந்த யநறியாவார் யாருளர் என்று; வா யாறு - விண்ணுலகிலுள்ள
ஆகாயகங்ரக; இம்பர் வந்தது ோனும் - இவ்வுலகிகல வந்திருப்பரத ஒத்து
இவ்வரண காணப்படும்.

ஞாை நாயகன் - ஞாைகம வடிவான் தரலவைாை இைாமபிைான், "ஞாை நாயகன்"

எை இைாமபிைாரைப் பின்னும் குறிப்பார் (8642) மானும் - ஒக்கும். இம்பர் -
இவ்வுலகம்.

6743. கல் கிடந்து ஒளிர் காசுஇ ம் காந்தலால்,

ேற்கடங்கள் வகுத்த வயங்கு அகண,
 எல் கடந்த இருளிகட, இந்திரன்
வில் கிடந்தது என் விளங்குோல்.

கல்கிடந்து - (வாைை வீைர் கடலில் எறிந்த) மரலகளில் கிடந்து; ஒளிர் காசி ம்

காந்தலால் - ஒளி வீசும் பலவரக மணித்திைள்கள் ஒளிரய உமிழ்வதால்; ேற்கடங்கள்
வகுத்த வயங்கு அகண - வாைை வீைர்கள் கட்டியதாய் விளங்குகின்ற அவ்வரண;
எல்கடந்த இருளிகட - சூரியன் மரறந்த இைவு கநைத்திகல; இந்திரன் வில் கிடந்தது
என் - வாைத்திகல இந்திைவில் கிடந்தது கபால; விளங்கும் - விளங்கலாயிற்று.

கல் - மரல. மரலகளிகல கிடந்து ஒளி வீசும் பன் மணித்திைரளக் "கல் கிடந்து
ஒளிர் காசிைம்" என்றார். மற்கடம் - குைங்கு. எல் - சூரியன் 'எல்கடந்த இருள்'
என்பதற்குப் பகரல யவன்று விளங்கியஇருள் எனினுமாம்.

கேது அரமந்தபின், சுக்கிரீவன் முதலிகைார் இைாமபிைானுக்குத்

யதரிவித்தல்
6744. ஆ றபர் அகண அன்பின் அகேத்த ர்,
கா வாழ்க்ககக் கவிக் குல நாதனும்,
ோ றவற் கக இலங்ககயர் ேன் னும்,
ஏக றயாரும், இராேக எய்தி ார்.

ஆ றபரகண - இலங்ரக யேல்லுதற்காை யபரிய அரண; அன்பின் அகேத்த ர்

- வாைை வீைர்கள் அன்பாகல கட்டி முடித்தைர்; கா வாழ்க்கக - காடுகளிகல
வாழுகின்ற வாழ்க்ரகரய உரடய; கவிக்குல நாதனும் - வாைைக் கூட்டத்தின்
தரலவைாை சுக்கிரீவனும்; ோ றவற்கக - யபருரமமிகுந்த கவரலப்பரடயாக
ரகயில் தாங்கியுள்ள; இலங்ககயர் ேன் னும் - இலங்ரகயில் வாழ்பவர்களுக்கு
அைேைாை வீடணனும்; ஏக றயாரும் - மற்றுமுள்ள அனுமன், ோம்பவந்தன்,
அங்கதன் நீலன், முதலாை வாைைப்பரடயின் தரலவர்களும்; இராேக எய்தி ர் -
இைாமபிைானிடம் யேன்று அரடந்தைர்.
'ஆன்' என்பதற்கு இலங்ரக யேல்லுதற்காை என்று விரித்துப் யபாருள் யகாள்ளலாம்.
வாைை வீைர்கள் இைாமபிைானிடம் யகாண்ட அன்பிைால்தான், அரணகட்டும் அரிய
யேயரலச் யேய்து முடித்தார்ககள அல்லாது கவறு எவ்விதப் பயரையும் எதிர்
பார்த்துச் யேய்யவில்ரல என்பதால் 'அன்பின் அரமத்தைர்' என்றார். பக்தியால்
அன்றிப் பிற வரகயால் நிரறகவற்றியிருக்க முடியாத ரகங்கரியம் என்பது
கவிஞர் குறிப்பு. காடுகளில் சுற்றித் திரிந்து காய் கனிகரள உண்டு வாழும்
குைங்குகளாதலின் 'காை வாழ்க்ரகக் கவிக்குலம்' கவடைாகிய கண்ணப்பரின்
ோதரை கபான்றது இது. அவர் ோதரை ஆறு நாளில்; வாைைரின் பக்திச் ோதரை
மூன்று நாளில் எை அறிக. மாை கவற்ரக என்பதற்குப் பதிலாக மாை கவரல
என்ப யதாரு பாடமும் கூறுவர். 'மாை கவரல இலங்ரக' என்பதற்கு யபரிய கடல்
சூழ்ந்த இலங்ரக என்பது யபாருளாகும்.

6745. எய்தி, 'றயாேக ஈண்டு ஒரு நூறு இகவ

ஐ-இரண்டின் அகலம் அகேந்திடச்
பேய்ததால் அகண' என்பது பேப்பி ார்-
கவய நாதன் ேரணம் வணங்கிறய.

எய்தி - இைாமபிைாரை அரடந்து; கவய நாதன் - உலகத்தின் நாயகைாகிய

அந்தப் யபருமாைது; ேரணம் வணங்கி - திருவடிகரளத் யதாழுது; றயாேக ஈண்டு
ஒரு நூறு - நூறு கயாேரை நீளம் உரடயதாகவும்; இகவ ஐயிரண்டின் அகலம் - பத்து
கயாேரை அகலம் யகாண்டதாகவும்; அகேந்திடச் பேய்ததால் அகண -
அரமந்ததாக அரண கட்டி முடிக்கப்பட்டது; என்பது பேப்பி ார் - என்ற
யேய்திரய இைாமபிைானிடம் யோன்ைார்கள்.
ஒற்றுக் ககள்விப் படலம்
கேது ேரமத்த வாைை வீைர்கள் யபருமானிடம் அதரைக் காட்டிைர். அதன் வழி
இலங்ரகக்குக் கடல் கடந்து யேன்ற பரடகளுடன் சுகவல மரலயில் தங்கிய
இைாமபிைான் பரட வீடு அரமக்கப் பணித்தான். நளன் பரடவீடுகரளப் பாங்குற
அரமத்தான். பரட வீட்டில் ஒற்றறிய வந்த இைாவணனின் ஒற்றர்கள் வீடணைால்
பிடிபட்டைர். இைாமன் அபயம் அளித்து உண்ரமரய உரைக்குமாறு கூற, அவர்கள்
உண்ரமரய ஒப்பிைர். 'கதவிரய விடுத்தால் இைாவணன் ஆவியுண்டு எை அரறக
எைக் கூறி ஒற்றர்கரளப் யபருமான் விடுவித்தருள, அவர்கள் இலங்ரக
திரும்பிைர். இலங்ரகயில் அப்கபாது மந்திைாகலாேரைக் கூட்டம் நிகழ்கிறது.
மனிதர் மிக யநருங்கி வந்துவிட்டைர். துணியும் காரியம் பற்றி இைாவணன் ககட்க,
மாலியவான் அறம் உரைக்கின்றான். அப்கபாது, ஒற்றர்கள் நுரழந்து, வாைைப்
பரடயின் யபருரமரயயும், இைாமபிைானின் ஆற்றரலயும் கருரணரயயும், அவன்
உரைத்த சூளுரையிரையும் யதளிய உரைத்தைர்.
மீண்டும் மாலியவான் இைாமன் வந்துள்ள அவதாை கநாக்கிரையும், அறங்
காக்க உள்ளரதயும் எடுத்துரைத்தான். அத்தரை வார்த்ரதகளும் விழலுக்கு நீைாய்
வீணாகிப் கபாயிை. இச்யேய்திகள் இப்படலத்தில் கூறப்படுகின்றை.

இைாமன் கேது காணச் யேல்லுதல்

கலிவிருத்தம்

6746. ஆண்தககயும், அன்பிப ாடு, காதல்அமிழ்து ஊற

நீண்ட ககயி ால் அவகர பநஞ்சிப ாடு புல்லி,
'ஈண்ட எழுக' என்ற ன்-இகைத்த படி எல்லாம்
காண்டல்அதன்றேல் பநடிய காதல் முதிர்கின்றான்.

ஆண்தககயும் - ஆண்ரமக்குரிய பண்யபலாம் அரமந்த இைாமபிைானும்; காதல்

அமிழ்து ஊற - கபைன்பு எனும் யபறலரும் அமிழ்தம் ஊற்றாய்ச் சுைக்க; அவகர -
(கேதுரவச் ேரமத்து விட்ட நற் யேய்திரய வந்து கூறிய) அந்தச் சுக்கிரீவன்
முதலாகைாரை; பநஞ்சிப ாடு நீண்ட ககயி ால் அன்பிப ாடு புல்லி - யநஞ்ோைத்
தன்னுரடய நீண்ட (தாள்கதாய் தடக்) ரககளால் அன்புமிக ஆைத்தழுவி; இகைத்த
படி எல்லாம் - கேதுரவச் ேரமத்துள்ள திறரையயல்லாம்; காண்டல் அதன் றேல் -
காண்பதின் கமகல; பநடிய காதல் முதிர்கின்றான் - ஆரே மிக உற்றவைாய்
(கேதுரவக்காண) எல்கலாரும் விரைந்து எழுவீர்களாக; என்ற ன் - என்று கூறிைான்.

ஈண்ட - விரைய. 'இடுக்கண் கரளதற்கு ஈண்யடைப் கபாகி' (சிலப். 13.101) எைச்

சிலம்பிலும் காணலாம். அமிழ்து உயிர் தளிர்ப்பச் யேய்து, ோவாரமக்குக் காைணம்
ஆவது கபால், காதல் அன்பும் ஆவதால், "காதல் அமிழ்துஊற" என்றார். மூன்று நாளில்
கடலுக்கு அரண கட்டி முடிக்கப்பட்டது (6739) யேயற்கருஞ்யேயல் ஆதலின்
இைாமபிைான் பாைாட்டுகிறான்.
6747. பண்கட உகறயுட்கு எதிர் பகடக் கடலின் கவகும்
பகாண்டல் எ வந்து அவ் அகணகயக் குறுகி
நின்றான்-
அண்ட முதல்வன் ஒரு தன் ஆவி அக யாகளக்
கண்ட ன் எ ப் பபரிய காதல் முதிர்கின்றான்.

அண்ட முதல்வன் - உலகம் யாவுக்கும் முதல்வைாகிய இைாமபிைான்; பண்கட

உகறயுட்கு எதிர் - (தைது) பரழய வாழிடமாை கடலுக்கு எதிைாக; பகடக்கடலின்
கவகும் பகாண்டல் எ வந்து - தைது வாைை கேரையாகிய கடலின்கமல் (வந்து)
படியும் கமகம் எனும்படி வந்து; அவ்அகணகயக் குறுகி நின்றான் - அந்த
அரணரயக் கிட்டி நின்று; ஒரு தன் ஆவி அக யாகள - ஒப்பற்ற தன் உயிர்
கபான்றவளாை பிைாட்டிரய; கண்ட ன் எ - கநரிற் கண்டுவிட்டவரைப்
கபான்று; பபரிய காதல் முதிர்கின்றான் - மிகுந்த காதல் முற்றியவன் ஆைான்.

அண்ட முதல்வன் - உலகங்கட்கு எல்லாம் முதல்வன். 'ஆதி பகவன் முதற்கற உலகு"

(குறள். 1) என்பார் வள்ளுவர்."ஆவிரயச் ேைகன் யபற்ற அன்ைத்ரத" (4025) என்று,
முன்ைரும் சீரதரயக் குறித்தது நிரைக. கமகம் கடலிரட நீருண்ணக் கவியும் என்பது
மைபு. "கருரணயம் கடல் கிடந்தைன் கருங்கடல் கநாக்கி" (கம்ப. 6593) என்பார்
வருணரை வழி கவண்டு படலத்திலும். "கடல் தன்ரைப் கபாை அளவு உரடத்தாக
நிரைத்திருக்குமாயிற்று; அதற்காக, ஒரு கடல் ஒருகடகலாகட யபாறாரம
யகாண்டு கிடந்தாற் கபாகல இருக்ரக; "கருரணயம் கடல் துயின்றைன் கருங்கடல்
கநாக்கி" என்னும்படி அன்கறா" (திருவாய் ஈடு 6:9:3) எைக் கம்பர் யபருமானின்
இக் கருத்தழகில் ஈடுபட்ட ஈட்டுரையாளர் நம்பிள்ரள, கம்பரின்
இவ்வடியிரைகய எடுத்துக் காட்டியுள்ள திறம் ஓர்க. சீரதரய விரைவில் அரடய
உதவும் வாயில் இது ஆதலின், இதரைக் கண்டதும் சீரதரயக் கண்டது கபால்
ஆயிற்று என்பார், "ஆவியரையாரளக் கண்டைன் எை" என்றார்.

6748. நின்று, பநடிது உன்னி ன், 'பநடுங் கடல் நிரம்பக்

குன்றுபகாடு அகடத்து, அகண குயிற்றியது ஓர்
பகாள்கக,
அன்று உலகு தந்த முதல் அந்தணன் அகேத்தான்
என்ற பபாழுதின்கணும் இது என்று இயலும்?'
என்றான்.

நின்று பநடிதுஉன்னி ன் - (இைாமன்) அரணயின் அருகக) நின்று, யநடுகநைம்

சிந்தித்தவைாய்; பநடுங்கடல் நிரம்ப - 'நீண்ட அக்கடல் நிைம்புமாறு; குன்று பகாடு
அகடத்து - மரலகரளக் யகாண்டு அரடத்து; அகண குயிற்றியது ஓர் பகாள்கக -
அரணரய அரமத்தது (ஆகிய) ஒப்பற்ற (இச்) யேயற்பாடு; அன்று - முன்பு; உலகு
தந்த முதல் அந்தணன் - உலகிரைப் பரடத்த முதல்வைாகிய பிைமகதவகை;
அகேத்தான் என்ற பபாழுதின் கணும் - (இதரைச்) யேய்யத் யதாடங்கிைான்
என்றாலும்; இது என்று இயலும் என்றான் - இது எப்கபாது ரக கூடும் என்று வியந்து
கூறிைான்.

குயிற்றுதல் - யேய்தல். நான்முகன் சிற்பக் கரலயில் சிறந்தான் என்பதரை.

முன்பும் (கம்ப. 4862) கூறியது காண்க.

6749. ஊழி முதல் நாயகன் வியப்பிப ாடு உவந்தான்,

'ஆைம் உகரபேய்யும் அளறவ! இனி அது ஒன்றறா?
ஆழியில் இலங்கக பபரிது அத்திகேயது ஆறேல்,
ஏழு கடலும் கடிது அகடப்பர், இவர்' என்றான்.

ஊழி முதல்வன் - ஊழிக்காலங்களின் கதாற்றத்திற்கும் முடிவுக்கும் காைணன்

ஆகின்ற பைம் யபாருளாை இைாமபிைான்; வியப்பிப ாடு உவந்தான் - வியப்பும்
உவரகயும் ஒருங்கரடந்தவைாகி; ஆைம் உகர பேய்யும் அளறவ! - (இக்கடலின்
ஆழம்) உரைக்கவல்ல அளவிைகதா! இனி அது ஒன்றறா? - இவ் வாழம் ஒன்று
மட்டுகமா?; ஆழியின் இலங்கக பபரிது - இக்கடலால் சூழப் யபற்ற இலங்ரக
ஆகிய யபரிய நகைம்; அத் திகேயது ஆறேல் - (ஏழுகடலுக்கும்) அப்பாற்பட்டது
ஆைாலும்; இவர் ஏழு கடலும் கடிது அகடப்பர் என்றான் - இவ்வாைைர்கள், அந்த ஏழு
கடல்கரளயும் விரைவில் அரடத்து அரணயரமத்துவிடுவர் என்று
(வியப்கபாடு) கூறிைான்.
யுகங்கள் முடிவதற்கும் கதான்றுவதற்கும் பைம்யபாருகள காைணப்
யபாருளாதலின், "ஊழி முதல்வன்" என்றார். இைாமரை முன்பு 'ஊழியார்' (3789)
"ஊழியின் ஒருவனும்" (7585) என்பதும் காண்க. வியப்பு, புதுரம, யபருரம, சிறுரம,
ஆக்கம் எனும் நான்கின் அடியாகப் பிறக்கும். (யதால். யமய்ப். 7) இங்கு
அரணரயக் கண்ட இைாமன் அதன் புதுரம, யபருரம, ஆக்கம் எனும் மூன்றாலும்
வியப்பரடந்தான். அதரைச் ேரமத்த வாைைங்களின் உருவச் சிறுரமயாலும்
வியப்பரடந்து உவந்தான் என்பார், "வியப்பிகைாடு உவந்தான்" என்றார்.

இைாமன் பரடயயாடு அரணவழிக் கடல் கடந்து கபாதல்

6750. பநற்றியின் அரக்கர்பதி பேல்ல, நிகற நல் நூல்
கற்று உணரும் ோருதி ககடக் குகை வர, தன்
பவற்றி புக தம்பி ஒரு பின்பு பேல, வீரப்
பபான் திரள் புயக் கரு நிறக் களிறு றபா ான்.

பநற்றியின் அரக்கர் பதிபேல்ல - (பரடயின்) முன் முரையில் அைக்கர்

மன்ைைாகிய வீடணன் யேல்லவும்; நிகற நல்நூல் கற்று உணரும் ோருதி - நிரறந்த
சிறப்புற்ற நூல்கரளக் கற்றுத் யதளிந்து உணர்ந்த அநுமன்; ககடக் குகை வர -
கேரையின் பின்முரையிற் யேல்லவும்; தன் பவற்றி புக தம்பி - தைக்கு வரும்
யவற்றிரயகய தன் அணியாகக் யகாள்ளும் தம்பியாகிய இலக்குவன்; ஒரு பின்பு
பேல - தைக்குப் பின்பு ஒரு பக்கமாகச் யேல்லவும்; வீரப் பபான் திரள்புயம் - வீைம்
மிக்க அழகிய திைண்ட ரககரளயுரடய; கருநிறக் களிறு றபா ான் - கரிய நிறம்
யபற்ற ஆண்யாரை கபான்றவைாை இைாமபிைான் யேன்றான்.

6751. இருங் கவி பகாள் றேக , ேணி ஆரம் இடறி, தன்

ேருங்கு வளர் பதண் திகர வயங்கு பபாழில் ோ ,
ஒருங்கு நனி றபாயி -உயர்ந்த ககரயூறட
கருங் கடல் புகப் பபருகு காவிரி கடுப்ப. இரும் கவிபகாள் றேக -
யபருந்திைளாை வாைைங்கரளக் யகாண்ட கேரைகள்; ேணிஆரம் இடறி -
நவமணிகரளயும், ேந்தைக் கட்ரடகரளயும் இடறுமாறு; தன் ேருங்கு வளர் - தைது
பக்கங்களிகல உயர்கின்ற; பதண்டிகர - யதள்ளிய அரலகள்; வயங்கு பபாழில் ோ
- விளங்குகின்ற கோரலகரள ஒத்திருப்ப; கருங்கடல் புக - கரிய கடலிகல யேன்று
வீழுமாறு; பபருகு காவிரி கடுப்ப - யபருகுகின்ற காவிரியாற்றிரைப் கபான்று;
உயர்ந்த ககர யூறட - உயர்ந்து நின்ற அந்த அரணயின் வழியாக; நனி றபாயி - மிக
ஒன்றாக (யநருங்கிச்) யேன்றை.

இருமருங்கும் கடல் அரலகள் ஓங்கியயழ, நவமணிகரளயும் மணப்

யபாருள்கரளயும் இடறிக் யகாண்டு யேல்லும் வாைைப் பரடக்கு, இருமருங்கும்
ஓங்கிய கோரலககளாடு மணிகரளயும் ஆைங்கரளயும் இடறிக் யகாண்டு யேல்லும்
காவிரி உவரமயாயிற்று.

6752. ஓதிய குறிஞ்சி முதலாய நிலன் உள்ள

றகாது இல அருந்துவ பகாள்களயின் முகந்துற்று,
யாதும் ஒழியா வகக சுேந்து, கடல் எய்தப்
றபாதலினும், அன் பகட பபான்னி எ ல் ஆகும்.

ஓதிய - (யதால்காப்பியம் முதலாை யதால்நூல்களில் பகுத்து) ஓதப் யபற்ற;

குறிஞ்சி முதலாய - குறிஞ்சிரய முதலாகக் யகாண்ட; நிலன் உள்ள - ஐவரக
நிலங்களிலும் உள்ள; றகாது இல - குற்றம் இல்லாத; அருந்துவ - உணவாக
உட்யகாள்ளும் உணவுப் யபாருள்கரளயயல்லாம்; பகாள்களயின் முகந்து -
மிகுதியாக அள்ளிக் யகாண்டு; யாதும் ஒழியா வகக சுேந்து - மீதியில்லாதவாறு
அரைத்ரதயும் சுமந்து யகாண்டு; கடல் எய்தப் றபாதலினும் - கடரலயரடயச்
யேல்லுதலாலும்;அன்ை பரட - அந்த வாைைப் (யபருஞ்) கேரைரய; பபான்னி எ ல்
ஆகும் - காவிரி என்று கூறுதல் தகும்.
யேன்ற பாடலில், காவிரிரய உவமித்த கவி, இன்னும் மைம் ஆைாரமயின்,
இன்யைாரு முரறயிலும் அச்கேரை காவிரி கபான்றது எை கமலும் காவிரிரய
உவமித்து மகிழ்தலால், காவிரியின் கமல், கவிஞர் யபருமான் ரவத்துள்ள
கபைன்பின் யபருரம புலைாம். குறிஞ்சி, முல்ரல, பாரல, மருதம், யநய்தல் எனும்
ஐவரக நிலப்பாகுபாடும், அவற்றில் வாழும் மக்கரளப் பாடுயபாருளாகக்
யகாண்ட அகப் புறப் யபாருளும் தமிழ் நாட்டுக்கக உரியரவயயை உலக
இலக்கியச் ோன்கறார் ஒரு முகமாகப் புகழ்தலின் "ஓதிய குறிஞ்சி முதலாய"
என்றார் - ஓதுதல் - புகழ்ந்து பாடுதல். அருந்துவை - விரையாலரணயும் யபயர் வாைை
கேரைக்கு கவண்டிய உணவுப் யபாருள்கள் மிகுதியாகக் யகாண்டு யேல்லப்பட்டை.
என்பரதப் கபாகிற கபாக்கில் உவரம வாயிலாக உரைத்தார்.

6753. ஆயது பநருங்க, அடி இட்டு, அடி இடாேல்,

றதயும் பநறி ோடு, திகர ஊடு, விகே பேல்ல,
றபாய சில பபாங்குபதாறு பபாங்குபதாறு பூேல்
பாய் புரவி விண் படர்வறபால், இனிது பாய்வ.

ஆயது - அந்த வாைை கேரையில்; பநருங்க அடிஇட்டு - யநருக்கத்திைால், ஓர்

அடிரயஇட்டு; அடி இடாேல் - அடுத்த அடிரய எடுத்துக் கீகழ ரவப்பதற்கு
இயலாமல் (இன்யைாருவரின் அடியிடப்படுதலால்); பநறிறதயும் - (யேல்ல)
வழியின்றிப் கபாகும்; ோடுதிகர ஊடு - (ஆதலால்) அருககயுள்ள கடல்
அரலகளின் இரடகய; விகே பேல்ல - விரைவாகச் யேல்ல; சில றபாய - சில
வாைைங்கள் கபாயிை; பபாங்க பதாறு பபாங்கு பதாறு - (அப்படிச் யேன்ற
வாைைங்கள்) (கடல் அரலகள்) யபாங்கி எழுந்கதாறும் எழுந்கதாறும்; பூேல்
பாய்புரவி - கபாரில் பாய்கின்ற குதிரைகள்; விண் படர்வ றபால் - வாரை கநாக்கிப்
பாய்வது கபால; இனிது பாய்வ - இனிதாகத் தாவிச் யேல்வை ஆயிை.

வாைை கேரையின் யநருக்க மிகுதிரய உரைத்தவாறு. "அரணயிடமில்லாமல்,

கடலுக்குள்கள கபாகின்ற வாைைங்கள் திரை யபாங்குந்கதாறும் குதிரை ைாவுத்தர்
ஒத்தை" என்பது நயமாை ஒரு பரழய உரை. தன்ரமத் தற்குறிப்கபற்ற அணி.

6754. பேய்யிகட பநருங்க, பவளியற்று அயலில் வீழும்

பபாய் இடம் இலாத, பு லின் புகல் இலாத,
உய்விடம் அளிக்கும் அருளாளர் முகற உய்த்தார்
ககயினிகட பேன்று, ககர கண்ட ககர இல்கல.

பேய்யிகட பநருங்க - (கபாய வழியயல்லாம்) குைங்குகளின் உடம்கப இடம்

முழுதும் நிரறந்திருத்தலால்; பவளியற்று - யேல்லும் யவற்றிடம் அற்று; அயலில்
வீழும் பபாய் இடம் இலாத - பக்கத்தில் வீழ்வதற்கும் காலியிடம் யபறாதைவாய்;
பு லின் புகல் இலாத - (யநருக்கில் சிக்குண்டு கடல்) நீரிலும் விழ முடியாதைவாய்
ஆகிய சில வாைைங்கரள; உய்விடம் அளிக்கும் அருளாளர் - பிரழக்கும் இடம்
காணாது தவிக்கும் அவற்றிற்கு அவ்விடம் காட்டிச் சில அருட் பண்பு வாய்ந்த
குைங்குகள், நீட்டிய; ககயினிகட முகற உய்த்தார் - ரககளின் மீகத அவற்ரறச்
யேல்லுமாறு யேலுத்திைர்; பேன்று ககரகண்ட - (இவ்வாறு, அவற்றின்
ரகயின்கமகல) யேன்று கரையிரையரடந்த வாைைங்கட்கு; ககர இல்கல - ஓர்
எல்ரல இல்ரல.

எங்கு கநாக்கினும் குைங்குகளின் உடல்கள் யநருக்கி நின்றை. இரடயிற் சிக்கிய

சில குைங்குகள் கீகழகயா, கடலிகலகயா வீழ்வதற்கும் இயலாதவாறு நடுவில்
தவித்தை என்பார், "அயலில் வீழும் யபாய் இடம் இலாத, புைலின் புக இலாத"
என்றார். யபாய் இடம் - காலியிடம் குைங்குகள் ரக என்பதற்கு ஒழுக்கம் என்பதும்
யபாருளாதலால், பிறவிக் கடற்பட்கடார். அருளாளர் காட்டும் ஒழுக்க யநறியில்
யேன்று கரைகயறலாம் என்பதும் கதான்ற, "அருளாளர் முரற உய்த்தார் ரகயிரட
யகாடுப்ப" எனினுமாம்.

6755. இகைத்தக ய பவங் கதிரின் பவஞ் சுடர், இராேன்

ேகைத்த முகில் அன் ேணி றேனி வருடாேல்,
தகைத்த நிைல் உற்ற குளிர் ேந்த ம், உயர்ந்த
வகைத் தரு, எடுத்து அருகு வந்த ர், அறநகர்.

இகைத்து அக ய - (நவமணிகரள) இரழத்தாற்கபான்ற; பவங் கதிரின்

பவஞ்சுடர் - சூரியனுரடய கடுரமயாை யவயில்; இராேன் - இைாமனுரடய;
ேகைத்த முகில் அன் - சூல் யகாண்ட கமகம் கபான்ற; றேனி வருடாேல் -
திருகமனிரயத் தீண்டாதவாறு; தகைத்த - நன்கு தரழத்துள்ளதைால்; நிைல் உற்ற -
நிழல் மிகுந்த; ேந்த ம் - ேந்தை மைங்கரளயும்; உயர்ந்த வகைத் தரு -
உயர்ந்கதாங்கிய சுைபுன்ரை மைங்கரளயும்; எடுத்து - பறித்துக் (ரககளில்
ஏந்தியவாறு); அறநகர் அருகுவந்த ர் - வாைைங்களிற் பலர் (குரடபிடித்தவாறு)
அருகக (சூழ்ந்து) வந்தார்.

"அரழத்தரவயயடுத்து அருகு யேன்றைர்" எைப் பாடங் யகாண்டு, "சுவாமி

திருகமனியிகல யகாம்புகள் படாமல், முன்கை கைங்களிைாகல விலக்கிப்
கபாைார்கள்" என்று பரழய உரை கூறுவதும் நயமாக உள்ளது. மைங்ககளாடு கூடிய
மரலகரளச் கேது ேரமக்க இட்டரத, "மாமுதல் தருகவாடு ஓங்கும் வான் உயர்
குன்றம்" (கம்ப. 6691) முதலிய பாடல்களில் கேதுபந்தைப் படலத்துள் குறிப்பிடுவார்.

6756. ஓே பநறி வாணர் ேகற வாய்கே ஒரு தாற

ஆம் அரேன்-கேந்தர் திரு றேனி அலோறே,
பூ ேரன் இறுத்து, அகவ பபாருந்துவ பபாருத்தி,
ோேகரயின் வீசி ர், பகடத் தகலவர்தாறே.
 ஓே பநறி வாணர் - கவள்வி யநறியால் வாழ்கின்றவர் ஆகிய அந்தணர்களின்;
ேகற வாய்கே ஒருதாறே ஆம் - நான் மரறகளில் உரைக்கப்படும் வாய்ரமயின்
வடிவம், தான் ஒருவகையாை; அரேன் கேந்தர் - தயைதமன்ைனின் மக்கள் ஆகிய
இைாம இலக்குவருரடய; திருறேனி அலோறே - அழகுத் திருவுடல்கள்
வருந்தாதவாறு; பூேரன் இறுத்து - பூக்கள் யபாதிந்த மைங்கரள ஒடித்து; அகவ
பபாருந்துவ பபாருத்தி - அவற்றின் பூக்கரளச் ோமரைக் ககற்றவாறு இரணத்து;
பகடத்தகலவர் தாறே - கேரைத் தரலவர்ககள; ோேகரயின் வீசி ர் - ோமரையாக
வீசிைர்.

தயைதனின் வாய்ரமத் திறம் முன்னும் (2434, 4018) கூறப்பட்டுள்ளது.

அைேர்க்குச் யேய்யும் சிறப்புக்களுள், குரடகவித்தலும். ோமரையிைட்டலும்
சிறந்தரவயாதலின், கமற்பாடலில் குரட கவித்தரம கூறி, இதில், ோமைம் வீசுதல்
கூறியவாறு. கவரிமான் கற்ரறயால் ஆை ோமைத்திலும், வாைைர்கள் இயற்றிய
நறுமண மலர்ச் ோமரை மணம் மிக்கதாதல் அறிக. யபருமானுக்குச் ோமைம்
வீசுதல் யபரும் கபறு ஆதல் உணர்ந்து, பணியாளரிடம் தாைாமல், பரடத்
தரலவர்ககள வீசி மகிழ்ந்தைர் என்பார், "ோமரையின் வீசிைர் பரடத்
தரலவர்தாகம" என்றார். ஏகாைம் பிரிநிரலப் யபாருளில் வந்தது.

6757. அருங் கடகம் அம் ககயில் அகற்றி, அயர்றவாடும்

ேருங்கு அட வளர்ந்த முகல ேங்கக ேணம் முன் ா,
ஒருங்கு அடல் உயர்ந்த படர் தாக பயாடும் ஓதத்து
இருங் கடல் கடந்து, ககர ஏறி ன்-இராேன்.

அருங்கடகம் - (யபண்ரமயின் மங்கலப் யபாருள்களுள் ஒன்றாை) அரிய

வரளயல்கரள; அம் ககயில் அகற்றி - அழகிய ரககளிலிருந்தும் அகற்றி; ேருங்கு அட
வளர்ந்த முகலேங்கக - சிற்றிரட ஒடியும் என்றஞ்சுமாறு வளர்ந்துள்ள
மார்பகங்கரளயுரடயவளும் ஆகிய சீரதயினுரடய; அயர்றவாடும் ே ம் முன் ா -
கூட்டத்ரத பிரிவால் தளர்ந்துள்ள மைத்தால் எண்ணியவாறு; ஒருங்கு அடல்
உயர்ந்த படர் தாக பயாடும் - (உலரகயயல்லாம்) ஒருங்கக யவன்றுயைச் யேல்வது
கபான்று யேல்லும் வாைைப் பரடகயாடு; ஓதத்து இருங்கடல் கடந்து - அரலசூழும்
அப்யபரிய கடரலச் (கேதுவிைால்) கடந்து; இராேன் ககரறயறி ன் - இைாமபிைான்
கரைகயறிைான்.
சீரத துயர்க்கடரலயயண்ணி அவரளக் கரைகயற்ற எண்ணி வந்தவன்,
கரைகயறிைான் என்பதாம். முன்ைா - முன்னி, நிரைத்து. யேய்யா எனும்
வாய்பாட்டு உடன்பாட்டு விரையயச்ேம். கண்ணின் நீர் கடல் புகக் கலுழ்வான்
ஆயிை (5075). அவரள துயைக் கடலிலிருந்து கரைகயற்ற முதல் அடி இடுவாைாய்த்
யதன் கடலிலிருந்து தரையில் அடி ரவத்தான் இைாமன் என்பார், "இருங் கடல்
கடந்து கரை ஏறிைான் இைாமன்" எை யமாழிந்தார்.
இைாமன், சுகவல மரலயில் தங்குதல்
6758. பபருந் தவம் முயன்று அேரர் பபற்றிடும் வரத்தால்,
ேருந்து அக ய தம்பிபயாடும், வன்
துகணவறராடும்,
அருந்ததியும் வந்தக பேய் அம் போல் இள வஞ்சி
இருந்த நகரின் புறன் ஓர் குன்றிகட இறுத்தான்.

பபருந்தவம் முயன்று - யபரிய தவங்கரள முயற்சிகயாடு புரிந்து; அேரர்

பபற்றிடும் வரத்தால் - கதவர்கள் யபற்ற வைத்தின் பயைாக; ேருந்து அக ய
தம்பிபயாடும் - அமுது கபால் (விரும்பும் நலத்ரதத் தருபவைாகிய) தம்பி
இலக்குவகைாடும்; வன்துகணவறராடும் - ஆற்றல்மிக்க நண்பர்களுடனும்;
அருந்ததியும் வந்தக பேய் - கற்பில் மிக்க அருந்ததியும் வணங்கிடத் தக்க;
அஞ்போல் இள வஞ்சி - அழகுயமாழி கபசும் இரளய வஞ்சிக் யகாடி
கபான்றாளுமாகிய சீதாகதவி; இருந்த நகரின் புறன் - சிரறயிருந்த இலங்ரக
மாநகரின் புறத்கத (உள்ள); ஓர் குன்றிகடயிருந்தான் - ஒருகுன்றின் அருகில் யேன்று
(இைாமன்) தங்கிைான்.
அமைர் யபருந்தவம் முயன்று யபற்றிடும் வைத்தால் தங்கிைான் என்க. இறுத்தல் -
தங்குதல். கேக்ரகயின் அைவின் நீங்கிப் பிறந்தது கதவர் யேய்த
பாக்கியமுரடரமயன்கறா? (3293) எைவும், அண்டா! ஐயா? எங்கள் யபாருட்டால்
அயர்கின்றாய் (8661) எைவும் வருதல் காண்க. இைாமன் இறக்க நிரைக்கும் அளவு
கவதரைமிக்க காலத்தும் உடனிருந்து கோர்வு நீக்கி வாழ்வித்தவன் ஆதலின்
இலக்குவன், "மருந்தரைய தம்பி" ஆயிைான். "மருந் தரைய தங்ரக" (3324)
எைவும், "மருந்தரைய கதவி" (5350) எை வருமிடங்கரளயும் கநாக்குக. இங்குக்
கூறிய குன்று சுகவல மரல. "இரட உவாவினில் சுகவலம் வந்து இறுத்து" (10089)
என்ற மீட்சிப் படலப் பாடல்காண்க.

இைாமன் பரடவீடு அரமக்கும்படி பணித்தல்

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

6759. நீலக இனிது றநாக்கி, றநமிறயான், 'விகரய, நீ

நம்
பால் வரு றேக க்கு எல்லாம் இகைத்தியால் பாடி'
என் ா,
கால்வகர வணங்கிப் றபா ான், கல்லி ால்
கடகலக் கட்டி,
நூல் வகர வழி பேய்தானுக்கு அந் நிகல பநாய்தின்
போன் ான்.
 றநமிறயான் - ேக்கைப் பரடகயந்திய திருமாலின் அவதாைமாை இைாமபிைான்;
நீலக இனிது றநாக்கி - நீலன் எனும் வாைைப் பரடத் தரலவரை இனிரமயுற
கநாக்கி; நீ நம் பால் வருறேக க்கு எல்லாம் - 'நீ நம்முடன் வந்துள்ள கேரைகட்கு
எல்லாம்; பாடி விகரய இகைத்தி என் ா - (தங்குவதற்குப்) பாடிவீடுகரள விரைய
அரமப்பாயாக' என்று பணித்திட; கால் வகர வணங்கிப் றபா ான் - (அவன்,
யபருமாைது) திருவடிகளில் வீழ்ந்து வணங்கிச் யேன்று; கல்லி ால் கடகலக்கட்டி
- மரலகரளக் யகாண்டு கடலுக்கு அரணயிரைக் கட்டி; நூல்வகர
வழிபேய்தானுக்கு - சிற்ப நூல்களின் இலக்கணப் படி நின்று, இலங்ரகக்கு வழி
யேய்து யகாடுத்தவைாகிய நளனிடம்; அந்நிகல பநாய்தின் போன் ான் - அப்
பணியிரை யநாடிப் யபாழுதில் யோன்ைான்.

கபாைான் - முற்யறச்ேம். கநமி - ேக்கைம். யநாய்து - ஆகுயபயைாய் யநாடிரயக்

குறித்தது. 'வரை' இைண்டில், முன்ைது இடத்ரதயும் பின்ைது முரறரயயும் குறித்தது.

நளன் பாேரற அரமத்தல்

6760. பபான்னினும் ேணியி ானும் நான்முகன் புக ந்த
பபாற்பின்
நல் நலம் ஆக வாங்கி, நால் வககச் ேதுரம் நாட்டி,
இன் ர் என் ாத வண்ணம், இகறவர்க்கும்
பிறர்க்கும்எல்லாம்
நல் நகர் பநாய்தின் பேய்தான்; தாகதயும் நாண்
உட்பகாண்டான்.

நல் நலோக வாங்கி - மிக நன்ரம உண்டாகுமாறு இடத்ரதப் பிரித்து; நால்வககச்

ேதுரம் நாட்டி - நான்கு வரகச் ேதுைமுமாக நிறுவி; இன் ர் என் ாத வண்ணம் -
இப்பரட வீட்டில் இருத்தற்குரியர் இவர்தாம் என்ைாதவாறு; இகறவர்க்கும்
பிறர்க்கும் எல்லாம் - சுக்கிரீவன் முதலிய தரலவர்க்கும் மற்றுமுள்ள வாைைப்
பரடகட்கும்; நான்முகன் - ேதுர் முகப் பிைமைாகல; பபான்னினும் ேணியி ானும்
புக ந்த பபாற்பின் - யபான்ைாலும் மணியாலும் பரடக்கப்பட்டரவ கபான்று
(நளன்) சிறந்தபாேரறரய மிக எளிதில் யேய்து முடித்தான்; தாகதயும் நாண்உட்
பகாண்டான் - (அதுகண்டு) (அவனுரடய) தந்ரதயாகிய விச்சுவ கன்மாவும் (இத்தகு
ஆற்றல் நமக்கில்ரலகய) என்று எண்ணி நாணம் யகாண்டான்.

கட்டிட அரமதி யகாண்டு, இரவ இரவ யார் யாருக்குரியை என்று ஊகிக்க

இயலாவாறு அரைத்துப் பாடி வீடுகளும் அரைத்து வேதிகளும் யபாருந்த
அரமக்கப் பட்டைவாதலின், "இன்ைர் என்ைாத வண்ணம்" என்றார். யநாய்து -
விரைவு இங்கு மகன், தந்ரத யறிவினும் விஞ்சி நிற்பதைால், "தாரதயும் நாண்
உட்யகாண்டான்" என்றார். யபருமிதத்தால் வந்த நாணம் இது.
6761. வில்லி ாற்கு இருக்கக பேய்யும் விருப்பி ால்,
பபாருப்பின் வீங்கும்
கல்லி ால் கல்கல ஒக்கக் கடாவி ான்; ககைகள்
ஆ
பநல்லி ால் அலக்கும் காலும் நிரப்பி ான்; தருப்கப
என்னும்
புல்லி ால் பதாடுத்து, வாேப் பூவி ால்
றவய்ந்துறபா ான்.
வில்லி ாற்கு - ககாதண்ட வில்லிரை ஏந்திய இைாமபிைானுக்கு; இருக்கக
பேய்யும் விருப்பி ால் - இருப்பிடம் அரமக்க எழும் ஆரேயிைால்; பபாருப்பின்
வீங்கும் கல்லி ால் - மரலகளில் உள்ள பருத்த கற்களால்; கல்கல ஒக்கக்
கடாவி ான் - கற்கரள யநாறுக்கிச் ேமப்படுத்தி; ககைகள் ஆ பநல்லி ால் -
கரழகள் எனும் யபயர் யகாண்டுவிட்ட யநல் இைத்ரதச் ோர்ந்த மூங்கில்களால்;
அலக்கும் காலும் நிரப்பி ான் - வரிச்ேலும் காலும் ஆக நிரறத்து; தருப்கப என்னும்
புல்லி ால் பதாடுத்து - தருப்ரப என்று கூறப்படும் புற்களால் வரிரேயுறக் கட்டி;
வாேப் பூவி ால் றவய்ந்து றபா ான் - நறுமணம் மிக்க பூக்களால் கமற்கூரைரய
கவய்ந்து பர்ண ோரலரய முடித்தான் (நளன்).
தவவாழ்வுரடயார் மரலயிகலா, காைகத்திகலா வாழ விரும்புவர் ஆதலின்,
இைாமபிைானுக்கு சுகவல மரல மீகத இருக்ரகயரமக்க விரும்பி, அங்குள்ள
யபருங்கற்கரளகய கருவியாகக் யகாண்டு கற்கரளத் தூளாக்கி நிலத்ரத முதலிற்
ேமப்படுத்தியரமரய, "யபாருப்பின் வீங்கும் கல்லிைால் கல்ரல ஒக்கக்
கடாவிைான்" என்றார். பூரையின் கபரிைம் புலியாைாற் கபால, யநல்லின் கபரிைம்
மூங்கில். அைேப் யபாறுப்புரடயைாை சுக்கிரீவன், வீடணன் முதலிகயார்க்கு,
யபான்னினும் மணியினும் மாளிரககள் அரமத்தான் நளன். தவக்ககாலம்
தாங்கியுள்ள இைாமபிைானுக்கு அவ் வாழ்வுக்குரிய. இருக்ரகயாகப் பன்ைக
ோரலயியற்றி வாழரவத்தான்.

6762. வாயினும் ே த்தி ாலும் வாழ்த்தி, ேன்னுயிர்கட்கு

எல்லாம்
தாயினும் அன்பி ாக த் தாள் உற வணங்கி,
தம்தம்
ஏயி இருக்கக றநாக்கி, எண் திகே ேருங்கும்
யாரும்
றபாயி ர்; பன் ோகல இராேனும் இனிது புக்கான்.

ேன் உயிர்கட்கு எல்லாம் - நிரலயபற்ற உயிர் இைங்களுக்யகல்லாம்; தாயினும்

அன்பி ாக - அன்ரையினும் அன்பு சிறக்கும் இைாமபிைாரை; யாரும் -
எல்கலாரும்; வாயினும் ே த்தி ாலும் வாழ்த்தி - வாயாலும் மைத்தாலும் கபாற்றி;
தாள் உற வணங்கி - (தம்முடி) அவன் அடியில் படுமாறு தாழ்ந்து பணிந்து;
எண்திகே ேருங்கும் - எட்டுத் திரேகளின் பக்கங்களிலும்; தம்தம் ஏயி இருக்கக
றநாக்கி றபாயி ர் - தத் தமக்கு என்று அரமக்கப் யபற்ற இருப்பிடங்கரள
கநாக்கிச் யேன்றார்கள்; இராேனும் - (தரலவைாை) இைாமனும்; பன் ோகல - (தைக்கு
எை அரமக்கப்யபற்ற) இரலக் குடிலுக்குள்; இனிது புக்கான் - இனிகத
யேன்றரடந்தான்.

திரிகைணங்களிலும் வாயும் மைமும் மட்டுகம வாழ்த்தி, உடல் ஏதும்

புரியவில்ரலகயா எை எழும் ஐயம் நீக்குவார், "தாளுற வணங்கி" என்றார்.
வணங்குதல் உடலின் யேயல். "யாரும் எண்டிரே மருங்கும் கபாயிைர்"
என்பதைால், பாடி வீட்டில், தரலவைாை இைாமபிைானின் இருப்பிடம்
நடுநாயகமாை இடத்தில் இருந்தது என்பது யதளிவாம். பன்ை ோரல - இரலக்குடில்

சூரியன் மரறவும், திங்களின் கதாற்றமும்

6763. பப்பு நீர் ஆய வீரர், பரு வகர கடலில் பாய்ச்ே,
துப்பு நீர் ஆய தூய சுடர்களும் கறுக்க வந்திட்டு,
உப்பு நீர் அகத்துத் றதாய்ந்த ஒளி நிறம் விளங்க,
அப் பால்
அப்பு நீராடுவான்றபால், அருக்கனும் அத்தம்
றேர்ந்தான்.

பப்பு நீர் ஆய வீரர் - பைவும் தன்ரமயுரடய வாைைவீைர்கள்; பருவகர கடலில்

பாய்ச்ே - யபரிய மரலகரளக் கடலில் பாய்ச்சிய கபாது; துப்பு நீர் ஆயதூய சுடர்களும்
- பவழம் கபான்ற தன் (சிவந்த) தூய கிைணங்களும்; கறுக்க வந்திட்டு - கறுத்துப்
கபாகுமாறு, தன் உடலில் வந்து யபாருந்திய; உப்பு நீர் அகத்துள் றதாய்ந்த ஒளிநிறம்
விளங்க - உப்பு நீரினுள் கதாய்ந்ததைால் (மங்கிய தைது) ஒளி (மீண்டும் இயல்பாை)
நிறம் யபற்று விளங்குதற்காக; அப்பால் - அம் கமல் கடலின்; அப்புநீர் ஆடுவான்
றபால் - அப்பாகிய (தூய) நீரில் ஆடப் கபாவான் கபால; அருக்கனும் அத்தம்
றேர்ந்தான் - சூரியனும் அத்தமை மரலரய யரடந்தான்.

பப்பு - பைப்பு. இரடக்குரற. "ஒளி நிறம் விளங்க, அப்பால் அப்பு நீர் சூரியரை
மூழ்கடிக்கும் அளவுக்குக் கடல் நீர் சூழ்ந்தது ஆதலின், "உப்பு நீர் அகத்துள்
கதாய்ந்த" என்றார். இைாவணைால் சூழ்ந்த தீது நீங்கச் சூரியன் கடல் நீைாடிைான்;
அவன் தீரம சூழாத நன்னீரில் மூழ்க அத்தமை கிரியின் சுரைகரளத் கதட,
மரலயில் மரறந்தான் என்பதற்காக, கமல் கடலில் மூழ்கிைான் என்ைாது, "அத்தம்
கேர்ந்தான்" அத்தம் - அத்தமைகிரி. தீது நீங்கக் கடலாடுவதும், அதன் உவர்ப்பு நீங்க
நன்னீைாடுவதும் திருச் யேந்தூர் முதலிய யதய்வத்தலங்களில் இன்றும் இயல்பு. "தீது
நீங்கக் கடலாடியும், மாசு கபாகப் புைல் "மூழ்கியும்" (பட்டிைப் 99-100) என்பதும்
காண்க. ஏதுத் தற்குறிப்கபற்ற அணி.
6764. ோல் உறு குடக வானின் வயங்கிய வந்து றதான்றும்
பால் உறு பசு பவண் திங்கள், பங்கய நய த்து
அண்ணல்
றேல் உறு பகழி தூர்க்க பவகுண்ட ன் விகரவின்
வாங்கி,
கால் உற வகளத்த காேன் வில் எ , காட்டிற்று
அன்றற.

ோல் உறு குடக வானின் - மயக்கந்தரும் மாரல கநைத்ரதக் யகாடுக்கும்

கமற்கு வாைத்தில்; வயங்கிய வந்து றதான்றும் - (உலக இருளிலிருந்து) விளக்கம்
யபற வந்து கதான்றுகின்ற; பால் உறு பசுபவண் திங்கள் - பால் கபான்று (கதிர்கரளச்
யோரியும்) இரளய யவள்ரளப் பிரறத் திங்கள்; பங்கய நய த்து அண்ணல் றேல் -
தாமரைப் பூப் கபான்ற கண்கரளயுரடய இைாமபிைானின் மீது; உறு பகழி தூர்க்க
பவகுண்ட ன் - நிரறய அம்புகரளச் யோரியச் சிைந்து; விகரவின் வாங்கி -
விரைவாக எடுத்து; கால் உற வகளத்த - காலில் ஊன்றி வரளக்கப் யபற்ற; காேன்
வில் எ க் காட்டிற்று - மன்மதைது வில்ரலப் கபான்று வரளந்து காட்சி தந்தது.
மால் - மயக்கம். மாரலக் காலம் இைவா பகலா எை மயங்குமாறு
கதான்றுதலாலும், காதலர்க்கு "மாரல மயங்கும் இந்கநாய்" (திருக். 1227) எைப்
படுதலாலும் மயக்கம் தரும் மாரலரயக் யகாடுக்கும் கமற்கு வாைம் என்பார்,
"மால்உறு குடக வான்" என்றார். குடகம் - கமற்கு. அரை வட்டமாய் வரளத்த வில்,
கமல் வானில் கதான்றும் பிரறத் திங்கட்கு உவரம யாயிற்று. தற்குறிப்கபற்றஅணி.

6765. நூற்று இதழ்க் கேலம் தந்த நுண் நறுஞ் சுண்ணம்

உண்ணத்
தீற்றி பேன் பனி நீர் றதாய்ந்த சீகரத் பதன்றல்
என்னும்
காற்றினும், ோகல ஆ க லினும், காேன் வாளிக்
கூற்றினும், பவம்கே காட்டி பகாதித்தது-அக் குளிர்
பவண் திங்கள்.

நூறு இதழ்க் கேலம் தந்த - நூறு இதழ்கரளயுரடய தாமரை யகாடுத்த; நுண் நறும்
சுண்ணம் உண்ணத் தீற்றி - நுண்ணிய நல்மணம் மிக்க பூந்தாதுக்கரள, தன்
உடல்உண்ணும்படி அப்பிக் யகாண்டு; பேன்பனி நீர்றதாய்ந்த - யமன்ரமமிக்க
பனிநீர் படியப்யபற்ற; சீகரத் பதன்றல் என்னும் - நீர்த்துளிகளுடன் கலந்த யதன்றற்
காற்றிைாலும்; ோகல ஆ க லினும் - மாரலக்காலம் ஆகிய யநருப்பிைாலும்;
காேன் வாளிக் கூற்றினும் - மன்மதன் அம்பு எைப்படுகின்ற கூற்றுவைாலும்;
பவம்கே காட்டி அக்குளிர் பவண்திங்கள் - (தைஇயலாத) யவப்பத்ரதத்தந்து, அந்தக்
குளிர்ந்த தன்ரமயது எைப்படுகின்ற யவள்ரளத் திங்கள்; பகாதித்தது - யகாதிப்பாய்க்
யகாதித்தது.
 நூற்றிதழ் - நூறு, எண்ரணக் குறிக்காமல். பலஎனும் யபாருள் குறித்தது. விைக
கநாய் உற்றார்க்குத் யதன்றற் காற்றும், மாரலப் கபாதும், மன்மதன்
பூங்கரணகளும் குளிர் திங்களும் மிகுயவப்பம் விரளவிப்பை என்பது கவிமைபு.
குளிர் திங்கள் யகாதித்தது என்பதில் உள்ள முைணால் கதான்றும் நயம்
உவப்பளிப்பது. இயல்பின் இனிரமயுரடய யதன்றல், திங்கள் முதலியை பிரிந்த
காதலர்க்கு கவதரை தரும் என்பரதக் கம்பர் முன்னும் (543, 555, 557, 5159)
குறிப்பிட்டுள்ளார்.

6766. பேயிர்ப்பினும் அைகு பேய்யும் திரு முகத்து

அணங்ககத் தீர்ந்து.
துயிற் சுகவ ேறந்தான் றதாள்றேல் தூ நிலாத்
தவழும் றதாற்றம்-
ேயிற் குலம் பிரிந்தது என் , ேரகத ேகலறேல்,
வன்னி
உயிர்ப்புகட பவள்களப் பிள்கள வாள் அரா ஊர்வ
றபான்ற.

பேயிர்ப்பினும் அைகு பேய்யும் - சிைமுற்றாலும் அழககாடு விளங்கும்; திருமுகத்து

அணங்ககத் தீர்ந்து - அழகிய முகங்யகாண்ட யதய்வப் பிைாட்டிரயப் பிரிந்த பின்பு;
துயில் சுகவ ேறந்தான் - தூக்கத்தால் வரும் இன்பம் (முழுவரதயும்)
துறந்துவிட்ட இைாமபிைானின்; றதாள் றேல் - புயங்களின் கமல்; தூநிலாத் தவழும்
றதாற்றம் - தூய யவண்ணிலாவின் கதிர்க் கிைணம் படிந்து ஊர்கின்ற காட்சி; குல ேயில்
பிரிந்தது என் - குலத்திற்சிறந்த மயில் ஒன்று பிரிந்துள்ள காைணத்தால்;
ேரகதேகல றேல் - மைகதக் குன்று ஒன்றின் கமல்; வன்னி உயிர்ப்பு உகட - யநருப்புப்
கபான்று மூச்சுவிடும்; பவள்கள வாள் அராப்பிள்கள - யவள்ரள நிறமுரடய
(நாகத்தின்) பாம்புக்குட்டி ஒன்று; ஊர்வ றபான்ற - ஊர்வரதப் கபான்றிருந்தது.
அழகு யவகுண்டால், அதுவும் அழகின் ஒரு காட்சிகய ஆகுமாதலின்,
பிைாட்டியின் சிைமும் ஓர் அழகுக் காட்சியாயிற்று. யேயிர்ப்பு- சிைம். கதாளில் தவழ
கவண்டிய குலமயில் இப்கபாது இல்ரலயாதலால், நிலாத்தவழ கநர்ந்ததாம். மைகத
மரல - இைாமபிைான். "தயைதன் யபற்ற மைகத மணித்தடம்" (திருவாய்: 10:1:8)
என்பார் நம்மாழ்வார். மைகதக் குன்றம் ஒக்கும் (திருவாய்:2:5:4); மைகத மரல:
(திருவாய்:2:6:4) என்பைவும் அவர் வாக்கு. "ரமகயா, மைகதகமா" (கம்ப. 1926) என்று
இவரும் முன்பு குறிப்பிடுவார். தற்குறிப்கபற்ற அணி.

6767. ேன் பநடு நகரம் ோறட வரவர, வயிரச் பேங் ககப்

பபான் பநடுந் திரள் றதாள் ஐயன் பேய் உறப்
புழுங்கி கநந்தான் ;
பல் பநடுங் காதத்றதயும் சுட வல்ல, பவளச் பேவ்
 வாய்,
அந் பநடுங் கருங் கண், தீகய அணுகி ால்
தணிவது உண்றடா?

ேன் பநடு நகரம் ோறடவரவர - நிரலத்த புகழ் நீளும் இலங்ரக மாநகைத்தின்

பக்கத்கத யநருங்க யநருங்க; வயிரச் பேங்ககப் பபான் பநடுந்திரள் றதாள் ஐயன் -
வலிரம வாய்ந்த வயிைம் கபான்ற சிவந்த கைங்கரளயும், அழகியநீண்டு திைண்ட
கதாள்கரளயும் உரடய இைாமபிைான்; பேய் உறப் புழுங்கிகநந்தான் - உடல்
மிகயவயர்க்க (பிைாட்டியின் பிரிவால்) ரநந்து வருந்திைான்; பநடும் பல் காதத்றதயும்
சுடவல்ல - நீண்ட பலகாத தூைங்கட்கு அப்பாலிருந்தும் எரிக்கவல்ல; பவளச் பேவ்வாய்
அம் பநடுங்கருங்கண் தீகய - பவளம் கபான்ற சிவந்த வாயிரை, அழகுமிகும் நீண்ட
கருங்கண்கரள உரடய (பிைாட்டி எனும்) அந்தத் தீயிரை; அணுகி ால் தணிவது
உண்றடா? - யநருங்கிைால், (அது) சுடாமல் தணிவதற்கு (வாய்ப்கபதும்)
உண்கடா? (இல்ரல என்க).
பல யநடுங்காதத்துக்கு அப்பால் தண்டக வைத்தில் உள்ள கபாகத சுட்டதீ, அது
இருக்கும் இடத்திற்கு மிக அருகக யநருங்கிய பிறகு, மிகச் சுடாமல் என் யேய்யும்
என்பார், "பல் யநடுங்காதத் கதயும் சுட வல்ல கருங்கண்தீ, அணுகிைால் தணிவது
உண்கடா?" என்றார். பிற யநருப்புப் கபாலல்லாமல் யேவ்வாயும் கருங்கண்ணும்
யபற்ற தீ இது என்பார், "பவளச் யேவ்வாய், அம் யநடுங் கருங்கண் தீ" என்றார்.
நீங்கின் யதறூஉம்; குறுகுங்கால் தண் என்னும் தீ (திருக். 1104) எை வள்ளுவர் காமத்
தீயிரைக் குறிப்பார். இங்கு யநருங்குங்கால் சுடுவகதன்? என்பது வியப்புத் தருவது
ஒரு நயம். தீ, யதாடிற் சுடுவதல்லாது காமகநாய் கபால விடின் சுடல் ஆற்றுகமா?
(திருக்கு: 1159) என்பர் ஆதலால், இவ்விந்ரதத் தீ, (பிைாட்டிரயத்) யதாட்டாகல ஆறும்
என்பது குறிப்பு. வயிைச் யேங்ரகயும் யபான் யநடுந்திைள் கதாளும் இருந்தும் ஐயன்
புழுங்கி ரநந்தான் என்று, தீயின் யபருரம யுணர்த்தியவாறு. வயிைமும் எரிக்க வல்ல தீ
இது என்பதாம்.

இைாவணன் ஏவிய ஒற்றரை வீடணன் காணல்

6768. இற்றிது காலம் ஆக, இலங்ககயர் றவந்தன் ஏவ,
ஒற்றர் வந்து அளவு றநாக்கி, குரங்கு எ
உைல்கின்றாகரப்
பற்றி ன் என்ப ேன்ற ா-பண்டு தான் பல நாள்
பேய்த
நல் தவப் பயன் தந்து உய்ப்ப, முந்துறப் றபாந்த
நம்பி.

காலம் இற்று இது ஆக - காலம் இத்தன்ரமயது ஆக; இலங்ககயர் றவந்தன் ஏவ -

இலங்ரக மக்களின் தரலவைாை இைாவணைது ஏவலிைால்; ஒற்றர் வந்து - (கவவு
பார்க்கும்) ஒற்றர்கள் (அங்கு) வந்து; அளவு றநாக்கி - (வாைைப் பரடயின் திறம்,
எண்ணிக்ரக முதலிய) அளவுகரளப் பார்த்து; குரங்குஎ உைல்கின்றாகர -
குைங்குகள் கபால கவடமிட்டுப் (பாடி வீடுகட்கிரடகய) திரிகின்றவர்கரள; தான்
பண்டு பலநாள் பேய்த - தான், முன்பு பன்யைடு நாட்கள் (யபாறுரமபூண்டு) யேய்த;
நல்தவப் பயன் - நல்ல தவத்தின் பயன்; தந்து உய்ப்ப - விரளந்து (பின்னின்று) யேலுத்த;
முந்து உறப் றபாந்த நம்பி - முன்ைதாக இைாமன் திருவடிகரளப் பற்றி உய்ய வந்த
புருகடாத்தமைாகிய வீடணன்; பற்றி ன் - (ஒற்றர் எைக் கண்டு) பற்றிக் யகாண்டான்.

அைக்கர், விரும்பும் வடிவம் யபற்றுக் யகாள்ளும் திறமுரடயர். விரும்பும்

வடிவம் எடுக்கும் திறத்தால் அைக்கர்க்குக் 'காமரூபர்' எனும் யபயர் உண்டு.

6769. றபர்வுறு கவியின் றேக ப் பபருங் கடல்

பவள்ளம்தன்னுள்,
ஓர்வுறும் ே த்தன் ஆகி, ஒற்றகர உணர்ந்து
பகாண்டான்,
றேர்வுறு பாலின் றவகலச் சிறு துளி பதறித்தறவனும்,
நீரிக றவறு பேய்யும் அன் த்தின் நீரன் ஆ ான்;

கவியின் றேக - வாைைச் கேரையாகிய; றபர்வுறு பபருங் கடல் பவள்ளம்

தன்னுள் - இடம் யபயர்ந்த (பாற்) கடல் கபான்ற பரட யவள்ளத்துள்கள; ஓர்வுறு
ே த்தன் ஆகி - ஆைாய்ச்சி யகாண்ட மைம் உரடயவைாகி; ஒற்றகர உணர்ந்து
பகாண்டான் - ஒற்றிய வந்கதாரை உணர்ந்து யகாண்ட வீடணன்; றேர்வுறு
பாலின்றவகல - (தண்ணீர் கலந்தாலும் தன்கைாடு பாலாககவ) கேர்த்துக் யகாள்ளும்
தன்ரம வாய்த்த பாற்கடலில்; சிறு துளி பதறித்தறவனும் - சிறிய நீர்த்துளிகள்
யதறித்ததாயினும்; நீரிக றவறு பேய்யும் - அந்த நீர்த்துளிகரளயும் பிரித்து
எடுத்திடவல்ல; அன் த்தின் நீரன் ஆ ான் - அன்ைப் பறரவயின் தன்ரமயிைன்
ஆயிைான்.
எங்கு இைாவணன் கேரையிரைச் ோர்ந்கதார் இைாம கேரையுட் புகுந்து
பங்கம் விரளத்து விடுவாகைா? எை விழிப் கபாகடகய இருந்தான் ஆதலின்
வீடணரை "ஓர்வுறு மைத்தன்" என்றார். இவ்வாறு, பரகவர் கேரையுட் புகுந்து,
ஒற்றறிதலும், பங்கம் விரளத்தலும் அைக்கர் இயல்பு என்பதரை, வீடணன்
நன்குணர்ந்தவன் ஆதலும் 'ஓர்வுறு மைத்தன்" என்பதைால் கபாதரும். பாகலாடு
கேர்ந்த நீர் கபால கவற்றுரம யதரிய இயலாதிருந்தைர் என்பார். "கேர்வுறு பாலின்
கவரல சிறுதுளி" என்றார். பாற்கடலில் சிறு நீர்த்துளி யதரித்தாலும் அன்ைம்
பிரித்யதடுக்க வல்லது என்பார், "சிறுதுளி யதரித்தகவனும் நீரிரை கவறு யேய்யும்
அன்ைம்" என்றார். தீரமரய கவறு பிரித்து அறியவல்ல அன்ைத்தின் குணம்
வீடணனுக்கு இருந்தரம குறித்தவாறு.

6770. பபருகேயும் சிறுகேதானும் முற்றுறு பபற்றி ஆற்ற

அருகேயின் அகன்று, நீண்ட விஞ்கேயுள் அடங்கி,
 தாமும்
உருவமும் பதரியாவண்ணம் ஒளித்த ர், உகறயும்
ோயத்து
இருவகர ஒருங்கு காணும் றயாகியும் என் ல்
ஆ ான்.

பபருகேயும் சிறுகேதானும் - (யபரியதிற்) யபரியதும் (சிறியதிற்) சிறியதும்

ஆகிய இைண்டும்; முற்றுறு பபற்றி - (ஒன்றுக்குள்) முழுவதுமாகப் யபாருந்தியுள்ள
தன்ரம; ஆற்ற அருகேயின் - மிகவும் (அறிதற்கு) அரிது ஆதலின்; அகன்று நீண்ட
விஞ்கேயுள் அடங்கி - பைந்து மிகுந்துள்ள கவதாகமங்களிற் கூறப்படும்) அணிமா
முதலிய வித்ரதகட்குக் கட்டுப்பட்டு; தாமும் தம் உருவமும் பதரியாவண்ணம் -
தாமும் தம் உருவமும் கண்களாம் புலன் உணர்வுக்குத் தட்டுப்படா வண்ணம்;
ஒளித்த ர் உகறயும் ோயத்து இருவகர - மரறந்தவைாய், உடலுக்குள்களகய
வாழ்கின்ற விசித்திைத் தன்ரம வாய்ந்த உயிர் (சீவான்மா) இரறவன் (பைமான்மா)
ஆகிய இருவரையும்; ஒருங்கு காணும் றயாகியும் என் ல் ஆ ான் - ஒரு கேைப் பார்க்க
வல்ல கயாகிரயப் கபான்றவனும் ஆைான் வீடணன்.
"தகை வித்ரதயாவது- உடம்பில், இருதயத் தாமரை என்னும் சின்ைஞ்சிறிய
மாளிரகயுள் சிற்றம்பலத்தில் உள்ளது எதுகவா அதரைத் கதடிக் காணுதல்" என்னும்
ோந்கதாக்கிய உபநிடதம். (ோந்கதா 8:1) தகை என்றால் சிறிய என்று யபாருள்.
தகைாகாேம் என்றால் சிறிய யவளி, சிற்றம்பலம். அதனுள் பைமான்மாவும்
சீவான்மாவும் அடங்கி உள்ளை என்பது மரற யமாழி. அவ்விருவரையும்,
இருதயத் தாமரையயனும் வீட்டில், கருவி கைணங்கரள அடக்கி, ரவைாக்கியம்,
பிைம்மேரியம், ேத்தியம் முதலிய ோதைங்களுடன் கூடி ஆோரியன் உபகதசித்த
முரறயில் தியாைம் யேய்தால் அறியலாம் என்பது கமற்காணும் உபநிடதச்
சூத்திைத்திற்குச் ேங்கைர் தந்த கபருரை, சிறிய இடத்தில் சிறிய யபாருள்தாகை
அடங்கும் எனில், அததில் அடங்குவது, கருப் பக்கிைகத்தில் ககாயில் முழுவதும்
அடங்குவது கபான்றது ஆம். எப்படிச் சிறிய கண்ணாடியில், யபரிய யவளியாை
பிைதி பிம்பத்ரதக் காணலாகமா அப்படிச் சிற்றம்பலத்தில் உலகரைத்தும்
காணலாம். எதற்கும் அடங்காத ஒன்ரற, யவளியயன்கறா, ஒளியயன்கறா
யபரியதன்கறா, சிறியதன்கறா கூறுதல் உண்ரமயில் ஒவ்வாது. அணுவுக்கும்
அணுவாகவும் மகத்துக்கும் மகத்தாகவும் ஆன்மா உளது என்பது கடவல்லி
உபநிடதம் (2.20) "பைமான்மா, சீவான்மா என்று கூறப்படும் இருவர், ஞாை
ரூபமாை சிறகுகரளயுரடயவர்களாய், ேரீைமாை ஒகை மைத்திரைப் பற்றிக்
யகாண்டிருக்கிறார்கள் என்பது இருக்குகவதம் என்னும் ஈடு (1:1:3) நம் கண்கள்
யபரியதிற் யபரியரதயும், சிறியதிற் சிறியரதயும் காணல் இயலாத
குரறயுரடயரவ; கயாகி அரிதின் முயன்று ஞாைக் கண் யகாண்டு, உடலின்
உள்கள யபரிதிற் யபரிதாய பைம் யபாருரளயும், சிறிதிற்சிறிதாய சீவரையும் ஒருங்கக
கண்டுவிடுபவன் ஆதலின் "மாயத்து இருவரை ஒருங்குகாணும் கயாகி" என்றார்.
மாயம்- அட்டாங்கவித்ரத. ஆன்மாரவப் கபால் அணுவளவாதல் ஆகிய அணிமா;
மிகப் யபரும் உருவரடதல் ஆகிய மகிமா;கண்டிப்புள்ளவற்ரற ஊடுருவிச்
யேல்லுதல் ஆகிய கரிமா; இலகு வாதல் ஆகிய இலகிமா; கவண்டுவை அரடதல்
ஆகிய பிைாத்தி; நிரறயுரடய வாதல் ஆகிய பிைாகாமியம்; ஆட்சியுளவாதல் ஆகிய
ஈேத்துவம் எல்லாம் தன்வேமாக்கல் ஆகிய வசித்துவம் ஆகிய இரவ எட்டும்
அட்டாங்க சித்தி எைப்படும். இரவ எட்டும் வல்லார் கயாகியர் ஆவர். பைம்
யபாருள் கயாகிக்குக் காட்சிப் படுவான் என்பதரை, (2056) முன்பும் உரைத்தார்.

இைாமன் ஒற்றர்கரள விடப் பணித்தல்

6771. கூட்டிய வில் திண் ககயால் குரங்குகள் இரங்கக்
குத்தி,
மீட்டு ஒரு விக பேயாேல் ோகணயின் பகாடியால்
வீக்கிப்
பூட்டிய ககயர், வாயால் குருதிறய பபாழிகின்றாகரக்
காட்டி ன், 'கள்வர்' என் ா; கருகணஅம் கடலும்
கண்டான்.

கூட்டிய விரல் திண்ககயால் - கேர்த்து மடக்கி (முட்டியாக்கிய) வலிய ரககளால்;

இரங்கக் குரங்குகள் குத்தி - (காண்கபார்) இைங்குமாறு குைங்குகளால் குத்தப் யபற்று;
மீட்டு ஒருவிக பேயாேல் - பின்பு, கவறு ஒரு யேயல் யேய்ய இயலாதவாறு;
ோகணயின் பகாடியால் வீக்கி - மாரணயின் யகாடியிைால் (இறுக்கி); பூட்டிய
ககயர் - கேர்த்துக்கட்டிய ரககரளயுரடயவைாய்; வாயால் குருதிறய
பபாழிகின்றாகர - வாயிைால் இைத்தகம கக்குகின்றவர்களாகிய அந்த ஒற்றர்கரள;
'கள்வர்' என் ாக் காட்டி ன் - 'வஞ்ேகர்' இவர் என்று (வீடணன்) காட்டிைான்; அம்
கருகணக் கடலும் கண்டான் - அழகிய கருரணக் கடலாை இைாமபிைானும்
(திருவிழிகளால்) (அவர்கரளப்) பார்த்தான்.
மாரண - ஒரு வரகக் யகாடி - ஓணான் யகாடி என்பர்.

6772. பாம்பு இகைப் பள்ளி வள்ளல், பககஞர் என்று

உணரான், 'பல்றலார்
றநாம் பிகை பேய்தபகால்றலா குரங்கு?' எ
இரங்கி றநாக்கி,
'தாம் பிகை பேய்தாறரனும், "தஞ்ேம்!" என்று
அகடந்றதார்தம்கே
நாம் பிகை பேய்யலாறோ? நலியலீர்; விடுதிர்!'
என்றான்.

பாம்பு இகைப் பள்ளிவள்ளல் - பாம்பிைால் இரழக்கப்பட்ட

படுக்ரகயிரையுரடய (கருரண) வள்ளலாகிய இைாமபிைான்; பககஞர் என்பது
உணரான் - (குைங்கு உருவில் உள்ள ஒற்றர்கரள) பரகவர்களாகிய அைக்கர்கள்
என்று உணைாமல், (குைங்குககள என்று எண்ணி); பல்றலார் றநாம்பிகை பேய்த
பகால்றலா? - "பலர் மைம் கநாகுமாறு இவ்விரு குைங்குகளும் பிரழபுரிந்தைகவா?;
குரங்கு எ இரங்கி றநாக்கி - புரிந்து இருப்பினும் (எளிய) (நரமயரடந்த)
குைங்குகள் தாகம! எை இைக்கமுற்றுப் பார்த்து; தாம் பிகை பேய்தாறரனும் -
இவ்விருவர் தாமும் பிரழகய புரிந்தவைாய் இருப்பினும்; 'தஞ்ேம்' என்று
அகடந்றதார் தம்கே - நம்ரமப் புகல் என்று ேைணம் அரடந்தவர்கரள; நாம் பிகை
பேய்யல் ஆறோ? - (நாம் கருரண காட்டி மகிழ்வித்தல் அன்றி) நாகம அவர்கட்குப்
பிரழ யேய்து துன்புறுத்தல் ஆகமா?; நலியலிர் விடுதிர்! - (அவர்கரள) வருத்தாதீர்;
(கட்டுக்கரள அவிழ்த்து) விடுங்கள்! என்றான்.

பிரழ புரிந்தாகையாயினும், அரடக்கலம் என்று வந்தவர்கள் காத்தற்கு

உரியவகை எனும் காவியத்தின் பாவிகத்ரத இயலும் இடம் எல்லாம் வற்புறுத்தும்
கவிஞர் பிைான் இங்கும் அதரை யவளிப்படுத்துவாைாய், "தாம்பிரழ
யேய்தாகைனும் தஞ்ேயமன்றரடந்கதார் தம்ரம நாம் பிரழ யேய்யலாகமா?" எை
இைாமபிைான் வாயிலாய் விளம்புகின்றார். முன்பும் இது (6469, 6470) கூறியுள்ளார்.

ஒற்றர் என்று வீடணன் விளக்கல்

6773. அகன் உறப் பபாலிந்த வள்ளல் கருகணயால் அழுத
கண்ணன்,
'நகம் நிகற கானின் கவகும் நம் இ த்தவரும்
அல்லர்;
தகக நிகறவு இல்லா உள்ளத்து இராவணன் தந்த
ஒற்றர்;
சுகன், இவன்; அவனும் ோரன்' என்பது பதரியச்
போன் ான்.

அகன் உறப் பபாலிந்த வள்ளல் கருகணயால் - உள்ளத்கத (இடம் முழுதும்)

நிைம்பி, (முகத்திலும் யபாங்கிப்) யபாலியும் கருரணரயயுரடய வள்ளலாகிய
இைாமபிைானின் அருள் (கதக்கத்ரதக்) கண்டு; அழுத கண்ணன் - (மைம் உருகி) அழுத
கண்கரளயுரடய வீடணன்; நகம் நிகற கானின்கவகும் - (இவர்கள்) மரலகள்
நிரறந்த காைகங்களில் வாழும்; நம் இ த்தவரும் அல்லர் - நம்முரடய
இைத்தவைாகிய வாைைர்களும் அல்லர்; தகக நிகறவு இல்லா உள்ளத்து -
நற்பண்புகள் நிரறயாத மைத்திரையுரடய; 'இராவணன் தந்த ஒற்றர் - இைாவணன்
(ஒற்றறிய) அனுப்பியுள்ள ஒற்றர்கள்; சுகன் இவன் - இவகைா சுகன் எனும்
யபயருரடயான்; அவன் ோரன் - அவகைா ோைன் எனும் யபயருரடயான்; என்பது
பதரியச் போன் ான் - என்று இைாமபிைான் அறியுமாறு எடுத்துரைத்தான்.
நகம் நிரற கான் - மரலக்காடு - நகம் - மரல. நிலக்காடுகளும் உளவாதலின்
"நகம் நிரறகான்" என்றார். நகம் - மைமுமாம். வீடணன் வாைை இைத்தான் அல்லன்;
எனினும், கேர்ந்திரணந்த திறத்தால் இைாமன்பால் கேர்ந்தவகைாடு தன்ரையும்
உளப்படுத்தி 'நம் இைத்தவர்' எைக் குறித்த நயம் உணர்க.
6774. கல்விக்கண் மிக்றகான் போல்ல, கரு ே நிருதக்
கள்வர்,
'வல் விற் கக வீர! ேற்று இவ் வா ரர் வலிகய
றநாக்கி, பவல்விக்கக அரிது என்று எண்ணி, விக யத்தால்
எம்கே எல்லாம்
பகால்விக்க வந்தான்; பேய்ம்கே; குரங்கு நாம்;
பகாள்க!' என்றார்.

கல்விக் கண் மிக்றகான் போல்ல - (உண்ரமக்) கல்வியில்

கமம்பட்டுயர்ந்தவைாை வீடணன் (இவ்வாறு) கூறுரகயில்; கருே நிருதக்
கள்வர் - இருண்ட மைமுரடய அைக்கைாகிய அவ்யவாற்றர்கள்; வல்விற்கக வீர -
(இைாமபிைாரை கநாக்கி) வலியவில் ஏந்திய ரகயிரையுரடய வீைகை!; இவ்
வா ரர் வலிகயறநாக்கி - இந்த வாைை வீைர்களின் வலிரமரய உணர்ந்து;
பவல்விக்கக அரிது என்று எண்ணி - (இவர்கரள இைாவணன்) யவல்லுமாறு யேய்தல்
இயலாது என்று கருதி; விக யத்தால் எம்கே எல்லாம் - சூழ்ச்சியிைால் எம் கபான்ற
குைங்குகரள யயல்லாம்; பகால்விக்க வந்தான் - யகாரலயுண்ணுமாறு யேய்ய
வந்தவன் (இவ் வீடணன்); பேய்ம்கே; குரங்குநாம் - ேத்தியம்; நாங்கள்
உண்ரமயில் குைங்குககள; பகாள்க என்றார் - என்று மைங் யகாள்ள கவண்டும்
என்றைர்.
கல்விக் கண் மிக்ககான் - வீடணன். கற்றதைால் ஆய பயன் வாலறிவன் நற்றாள்
யதாழுதகல (குறள் 2) எை அறிந்தவைாதலின்.

6775. 'கள்ளறர! காண்டி' என் ா ேந்திரம் கருத்துள்

பகாண்டான்;
பதள்ளிய பதரிக்கும் பதவ்வர், தீர் விக
றேர்தறலாடும்,
துள்ளியின் இரதம் றதாய்ந்து, பதால் நிறம் கரந்து,
றவறு ஆய்
பவள்ளி றபான்று இருந்த பேம்பும் ஆம் எ ,
றவறுபட்டார்.

கள்ளறர! - (இதரைக் ககட்ட வீடணன்) (இவர்கள் வாைைர் அல்லர்) 'கள்வகை!;

காண்டி' என் ா ேந்திரம் கருத்துள் பகாண்டான் பதவ்வர் - காண்பாயாக என்று (ஒரு)
மந்திைத்ரத மைத்துக்குள் உருகவற்றிைான் அைக்கர் ஆகிய ஒற்றர்கள் (பரகவர்
கவடத்ரதத்); பதள்ளிய பதரிக்கும் - யதளிவாகத் யதரிவிக்கவல்ல; தீர்விக
றேர்தறலாடும் - (குைங்கு வடிவத்ரத) மாற்றவல்ல அம்மந்திை ஆற்றல்
யநருங்கியவுடன்; இரதம் துள்ளியின் றதாய்ந்து - பாதைேத்துளி கமகல
படப்யபற்று; பதால்நிறம் கரந்து - பரழய நிறம் மரறந்து; றவறாய் - புதுநிறம்
யபற்று; பவள்ளி றபான்று இருந்த - யவள்ளி கபால இருந்த (யேம்பு); பேம்பும்ஆம்
எ - (மீண்டும் புடம் இட்டால்) யேம்பு ஆககவ ஆவது கபான்று; றவறுபட்டார் -
குைங்கு உரு மாறிப்பரழய அைக்கர் வடிவத்ரதப் யபற்றார்கள்.

தீர்விரை - மந்திை ஆற்றல் தீரும் நிரல குறித்து நின்றது. தூலம், சூக்குமம் எனும்
மந்திை வரக இைண்டனுள் வாய்வழி யவளிப்படாமல் மைத்துக்குள் ஓதும் சூக்கும
மந்திைம் அது ஆதலால், "கருத்துள் யகாண்டான்" என்றார். துளி - துள்ளி எை
விரிந்தது. இைதம் - இைேம், பாதைேத்ரதக் குறித்து நின்றது.

அபயம் அருளி, உண்ரம கூறப் பணித்தல்

6776. மின் குலாம் எயிற்றர் ஆகி, பவருவந்து, பவற்பில்
நின்ற
வன்கணார்தம்கே றநாக்கி, ேணி நகக முறுவல்
றதான்ற,
புன்கணார் புன்கண் நீக்கும் புரவலன், 'றபாந்த
தன்கே
என்பகாலாம்? பதரிய எல்லாம் இயம்புதிர்;
அஞ்ேல்!' என்றான்.

புன்கணார் புன்கண் நீக்கும் புரவலன் - துன்புற்கறாரின் துயைம் கபாக்குதற்காகத்

(கதான்றியுள்ள) காத்தலில் வல்லவைாகிய இைாமபிைான்; மின்குலாம் எயிற்றர் ஆகி
- மின்ைல் கபால் ஒளிசிந்தும் பற்கரளயுரடயவர் ஆகி; பவருவந்து - (தம்
உண்ரமயுருவம் யவளிப்பட்டதால்) அச்ேமுற்று; பவற்பின் நின்ற வன்கணார் தம்கே
றநாக்கி - மரலயயைநின்ற யகாடிகயார்களாை அந்த ஒற்றர் இருவரையும் கநாக்கி;
ேணிநகக முறுவல் றதான்ற - அழகிய பற்கள் (சிறிகத) கதான்றுமாறு முறுவலித்து;
'அஞ்ேல், றபாந்ததன்கே என் பகால்? - "அஞ்ே கவண்டா; (நீங்கள்) வந்த காைணம்
என்ை?; எல்லாம் பதரிய இயம்புதிர்' என்றான் - யாவற்ரறயும் யதளிவுறக்
கூறுங்கள்" என்று கூறிைான்.

புன்கண்- துன்பம். முதல் நாட்கபாரில், இைாவணன் துன்பம் கண்டு, "இன்று

கபாய் நாரள வா" (கம்ப. 7271) எை இயம்பியதும் இக் கருரணத் திறத்தால் என்க.

ஒற்றர் உண்ரமயுரைத்தல்
6777. 'தாய் பதரிந்து உலகு காத்த தவத்திகய, தன்க க்
பகால்லும்
றநாய் பதரிந்து உணரான், றதடிக் பகாண்ட ன்
நுவல, யாங்கள்,
 வாய் பதரிந்து, உணராவண்ணம் கைறுவார்,
வணங்கி, ோய
றவய் பதரிந்து உகரக்க வந்றதாம், விக யி ால்-
வீர!' என்றார்.

வாய் பதரிந்து - (ஒற்றுதலின்) வாயில்கரள (நன்கு) அறிந்து; உணராவண்ணம்

கைறுவார் - பிறர் அறியாதவண்ணம் (பரகப்புலத்து நிகழ்வுகரள அறிந்துவந்து)
கூறுவதாகிய ஒற்றுத் யதாழில் வல்லைாகிய அவ்விருவரும்; வணங்கி வீர! யாங்கள் -
(இைாமபிைாரை) வணங்கி "வீைகை! நாங்கள்; தாய் பதரிந்து - எவ்வுயிர்க்கும் தாய்
என்று (ோன்கறாைால்) உணைப்பட்டு; உலகுகாக்கும் தவத்திகய - உலகத்து
ஆன்மாக்கரளக் காக்கும் தவமுரடய பிைாட்டிரய; தன்க க் பகால்லும் றநாய் -
(பிரழ புரியும்) தன்ரைக் யகால்ல வந்த கநாய் என்று; பதரிந்து உணரான் -
ஆைாய்ந்து உணைாமல்; றதடிக் பகாண்ட ன் நுவல - (தீரமரயத்) கதடி
விரளவித்துக் யகாண்டவைாகிய இைாவணன் கூறிய யோற்கரளக் யகாண்டு;
விக யி ால் ோய றவய்பதரிந்து உகரக்க வந்றதாம் - எங்கள் தீவிரையால்,
வஞ்ேரையாக ஒற்றறிந்து கபாய் (அங்கு) உரைக்க (இங்கு) வந்கதாம்" என்றார்.
"பிைாட்டி, கதவர்கள் (கைங்களில்) பூண்ட விலங்கிரை ஒடிக்கத் தான் தன்
கைங்களில் விலங்கு பூண்டு பத்துத்திங்கள் தவம் இருந்தாள்" (ஸ்ரீவேை பூஷணம்)
என்பவாதலின்" உலகு காத்த தவத்திரய" என்றார். கவய் யதரிதல் - ஒற்றறிதல்.

இைாமன் ஒற்றரிடம் கூறுதல்

6778. 'எல்கல இல் இலங்ககச் பேல்வம் இகளயவற்கு
ஈந்த தன்கே
போல்லுதிர்; ேகர றவகல கவிக் குல வீரர் தூர்த்துக்
கல்லினின் கடந்தவாறும் கைறுதிர்; காலம் தாழ்த்த
வில்லி ர் வந்தார் என்றும் விளம்புதிர்-விக யம்
மிக்கீர்! விக யம் மிக்கீர்! - யேய்யும் யதாழிலில் திறம் வாய்ந்கதாகை!;
எல்கல இல் இலங்ககச் பேல்வம் - அளவுக்குள் அகப்படாத இலங்ரகமாநகரின்
யேல்வம் முழுவதரையும்; இகளயவற்கு - தம்பியாகிய வீடணனுக்கு; ஈந்ததன்கே
போல்லுதிர் - நான் யகாடுத்துவிட்ட யேய்தியிரை (இைாவணனுக்குச்)
யோல்லுங்கள்; ேகர றவகல - மகை மீன்கள் நிரறந்துள்ள கடரல; கவிக்குல வீரர் -
வாைை குலத்துத் கதான்றிய வீைர்கள்; கல்லினில் தூர்த்துக் கடந்த வாறும் -
மரலகரளயிட்டு நிைப்பித் தாண்டி வந்துவிட்ட திறத்ரதயும்; கைறுதிர் - (அவனிடம்
கபாய்) கூறுங்கள்; காலம் தாழ்த்த வில்லி ர் - இத்துரணக் காலம் தாமதித்திருந்த
வில்லிைர் (இருவரும்); வந்தார் என்றும் விளம்புதிர் - (இப்கபாது) வந்துவிட்டார்கள்
என்பதரையும் (அவனிடம் கபாய்) உரையுங்கள்.
 அவன் தம்பியன்றி, தைக்கும் தம்பியாதலின் "உன் இரளயவற்கு" எைாது
யபாதுப் படக் கூறிய திறம் காண்க. ஊர் கதடு படலச் யேய்யுள்களால், இலங்ரகச்
யேல்வம் உணைலாகும்.

6779. 'பகாத்துறு தகலயான் கவகும் குறும்புகட

இலங்ககக் குன்றம்
தத்துறு தட நீர் றவகலதனின் ஒரு சிகறயிற்று
ஆதல்
ஒத்து உற உணர்ந்திலாகே, உயிபராடும்
உறவிற ாடும்
இத்துகண இருந்தது என்னும் தன்கேயும்
இயம்புவீரால்.

பகாத்துறு தகலயான் கவகும் - யகாத்தாக அரமந்த தரலகரளயுரடய

இைாவணன் வாழும்; குன்றக் குறும்பு உகட இலங்கக - மரல அைண்கள் சூழ்ந்த
இலங்ரக நகைம்; தத்துறுதட நீர் றவகல தனின் ஒருசிகறயிற்று ஆதல் - (அரலகள்)
தத்தும் அகன்ற கடற் பைப்பில் ஒரு பக்கத்தில் (ஒளிந்தவாறு) கிடப்பரத; ஒத்துற
உணர்ந்திலாகே - மைம் யபாருந்த உணைாரமதான்; இத்துகண உயிபராடும்
உறவிற ாடும் இருந்தது - இத்தரைகாலம் இைாவணன் உயிகைாடும்
உறவிைகைாடும் இருந்ததற்குக் காைணம்; என்னும் தன்கேயும் இயம்புவீர் - என்னும்
யேய்திரயயும் அறிவியுங்கள்.

குறும்பு - அைண்.

6780. ' "ேண்டம் பகாள் றவகோகத் தனி விகட உவணம்

தாங்கும்,
துண்டம் பகாள் பிகறயான், பேௌலித்
துளவி ாற ாடும், பதால்கல
அண்டங்கள் எகவயும் தாங்கிக் காப்பினும், அறம்
இலாதாற்
கண்டங்கள் பலவும் காண்பபன்" என்பதும்
கைறுவீரால்.

ோகம் - வாைத்தில்; ேண்டங்கள் றவகத்தனிவிகட உவணம் தாங்கும் - மிகக்

கடுரமயாை கவகத்தில் யேல்லவல்ல ஒப்பற்ற எருதும் கருடனும் தாங்கும்;
துண்டம் பகாள் பிகறயான் - பிரறத் துண்டம் அணிந்த சிவபிைாகைாடும்;
பேௌலித் துளவி ாற ாடும் - மகுடத்தில் துளவம் அணிந்த திருமாகலாடும்;
பதால்கல அண்டங்கள் எகவயும் - யதான்ரம வாய்ந்த அண்டங்களில் வாழும்
அரைத்துயிர்களும்; தாங்கிக் காப்பினும் - துரணயாக வந்து காத்தாலும்; அறம்
இலாதான் - அறயநறிச் யேல்லாத இைாவணரை; கண்டங்கள் பலவும் காண்பபன் -
பற்பல துண்டங்களாக்கிப் பார்ப்கபன்; என்பதும் கைறுவீர் - என்ற யேய்திரயயும்
(யேன்று) உரையுங்கள்.
ேண்டம் - யகாடுரம, கடுரம, உக்கிைம். புயற்காற்ரறச் ேண்டமாருதம் எைல்
காண்க. "ேண்டப் பிரறவாள் எயிற்றான்" (கம்ப. 3425) எை முன்பும் கூறுவார்.
"ேண்டகவகம்" (4284), "ேண்டயவங்கடுங்கரண" (2995) எைவும் வருதல் காண்க. மாகம்
- வாைம். மாகம் ேண்டங் யகாள்கவகம் எைக் கூட்டுக. "தனிவிரட தாங்கும்
பிரறயான்" எைவும், "உவணம் தாங்கும் துளவிைான்" எைவும் முரறகய நிைல்
நிரறயாய் இரயயும். பிைமன் இைாவணன் குலமுதல்வன் ஆதலின் அவன்
துரணயாதல் கூறாமகல யபறப்படும். எைகவ, மும்மூர்த்திககளாடு அரைத்து
அண்டங்களிலிருப்கபாரும் இரணந்து இைாவணரைக் காத்து நிற்பினும், அறம்
வழுவிய அவரை நான் கண்ட துண்டமாக்குவது தப்பாது எைப் யபருமான் தன்
ஆற்றல் உணர்த்தியவாறு. தான் ஆைதன்ரமரய மறந்து யபருமான் உரையாடும்
இடங்களில் இதுவும் ஒன்று.

6781. ' "தீட்டுறு ேழு வாள் வீரன் தாகதகயச் பேற்றறான்

சுற்றம்
ோட்டிய வண்ணம் என் , வருக்கமும் ேற்றும்
முற்றும்
வீட்டி, என் தாகதக்காக பேய்ப் பலி விசும்புறளாகர
ஊட்டுபவன் உயிர்பகாண்டு" என்னும் வார்த்கதயும்
உணர்த்துவீரால்.

தீட்டுறு ேழுவாள் வீரன் - தீட்டப்யபற்ற மழுரவகய வாளாகக் யகாண்ட

வீைைாகிய பைசுைாமன்; தாகதகயச் பேற்றறான் சுற்றம் - தன் தந்ரதயாகிய
ேமதக்கினிரயக் யகான்ற கார்த்த வீரியனின் சுற்றம் முழுவதரையும்; ோட்டிய
வண்ணம் என் - அழித்த வரகயிரைப் கபால; வருக்கமும் ேற்றும் முற்றும் - அைக்கர்
இைத்ரதயும் மற்றும் அவனுக்குச் ோர்பாகைார் அரைவரையும்; வீட்டி உயிர்
பகாண்டு - அழித்து, இைாவணன் உயிரையும் யகாண்டு; என் தாகதக்காக - என் தந்ரத
ேடாயுவின் உயிர்யகாண்ட பழிக்காக; பேய்ப்பலி -அவைது உடல் எனும் பலியிரை;
விசும்புறளாகர ஊட்டுபவன் - கதவர்களுக்கு உணவாக ஊட்டுவிப்கபன்; என்னும்
வார்த்கதயும் உணர்த்துவீர் - என்கின்ற என் யோற்கரளயும் அவனுக்கு
உணர்த்துங்கள்.

இைாவணன் ேடாயுரவக் யகான்றது, யபருமானின் உள்ளத்கத மாறாத

வடுவாய்ப் பதிந்து கிடந்தரமயும், அந்த வன்மம் தீர்க்கப்பட கவண்டிய ஒரு
கணக்காக அவன் உள்ளத்துள்கள ஊறிப் பதிந்துள்ளரமயும் இங்கக
யவளிப்பட்டதிறம் காண்க
6782. ' "தாழ்வு இலாத் தவத்து ஓர் கதயல் தனித்து ஒரு
சிகறயில் தங்க,
சூழ்வு இலா வஞ்ேம் சூழ்ந்த தன்க த் தன்
சுற்றத்றதாடும்,
வாழ்வு எலாம் தம்பி பகாள்ள, வயங்கு எரி நரகம்
என்னும்
வீழ்வு இலாச் சிகறயின் கவப்பபன்" என்பதும்
விளம்புவீரால்.

தாழ்விலாத் தவத்து ஓர் கதயல் - "குரறவிலாத தவம் புரிந்து வருபவளாகிய ஒப்பற்ற

சீரத; தனித்து ஒரு சிகறயில் தங்க - தனிரமச் சிரறயில் தங்கியிருந்து (வாடுமாறு);
சூழ்வு இலாவஞ்ேம் சூழ்ந்த தன்க - நிரைக்கத் தகாத வஞ்ேரைரய எண்ணிய
இைாவணரை; வாழ்பவலாம் தம்பிபகாள்ள - அவனுரடய வாழ்வின் வளம்
முழுவரதயும் அவன் தம்பியாகிய வீடணன் அரடயச் யேய்து; தன் சுற்றத்றதாடும் -
அவனுரடய சுற்றத்தார் அரைவரையும்; வயங்கு எரி நைகம் என்னும் - ஒளிரும்
தீயிரையுரடய நைகம் எைப்படுகின்ற; வீழ்வு இலாச் சிரறயில் ரவப்யபன் - தப்ப
இயலாத சிரறயின் கண்கண ரவத்திடுகவன்; என்பதும் விளம்புவீர் -
என்பதரையும் அவனுக்குச் யேன்று உரைத்திடுங்கள்.

ஒற்றர் திரும்பிச் யேல்லுதல்

6783. 'றநாக்கினிர், தாக எங்கும் நுகைந்தனிர்; இனி,
றவறு ஒன்றும்
ஆக்குவது இல்கலஆயின் அஞ்ேல்' என்று, அஃது
உண்டு அன்றற?
'வாக்கினின், ே த்தின், ககயின், ேற்று இனி
வலியா வண்ணம்,
றபாக்குமின் விகரவின்' என்றான்; 'உய்ந்த ம்'
என்று றபா ார்.

"தாக எங்கும் நுகைந்தனிர் றநாக்கினிர் - பரடயிருக்கும் எல்லா

இடங்களிலும் நுரழந்துள்ளீர்கள்; அங்குள்ளாரை யயல்லாம் கநாக்கியுள்ளீர்கள்;
இனி றவறு என்றும் ஆக்குவது இல்கல ஆயின் - இங்கிருந்து கவறு இனி நீங்கள் ஆற்ற
கவண்டிய பணி ஒன்று இல்ரல என்றால்; அஞ்ேல் என்று அஃது உண்டு அன்றற! -
(நீங்கள் கபாகலாம்.இவர்களால் இரடயூறு எதுவும் உங்கட்கு முன்கபால வாைாது)
நான் உங்கட்கு அஞ்ேற்க என்று அபயம் அளித்த யோல் ஒன்று உண்டு அல்லவா!
(அஞ்ோது யேல்லுங்கள்.) என்றுரைத்து; ே த்தின் வாக்கினின் ககயின் -
(இைாமபிைான் வீடணன் சுக்கிரீவன் முதலாகைாரை கநாக்கி) மைத்தாலும்
யமாழியாலும், உடம்பாலும்; ேற்று இனி நலியா வண்ணம் - கமலும் இனி இவர்கள்
வருந்தாதவாறு; விகரவின் றபாக்குமின் என்றான் - விரைந்து இவர்கரள
இலங்ரகக்கு அனுப்பி ரவயுங்கள் என்றான்; உய்ந்த ம் என்று றபா ார் - (ஒற்றர்
இருவரும்) பிரழத்கதாம் என்று யோல்லியவாறு அங்கிருந்து கபாைார்கள்.
எங்கும் நுரழந்து தாரை(ரய) கநாக்கினிர் எை இரயயும். நுரழந்தனிர் -
முற்யறச்ேம். இனியும் நீங்கள் இங்கிருந்து ஒற்றறிய கவண்டியது இருப்பின்
இருக்கலாம்; அப்படி எதுவும் இல்ரலயாயின் யேல்லலாம் என்பான், "இனிகவறு
ஒன்றும் ஆக்குவதில்ரலயாயின்" என்றான் யபருமான். கபைாற்றலின்
யபருவடிவாய் அவன் இலங்குவரதயும், தன்ைம்பிக்ரகயின் முற்றுருவாய்
அவன் இயங்குவரதயும், பரகவருக்கருளும் பண்புருவாய் அவன் திகழ்வரதயும்
யதளிவுற உணர்த்தும் திறப் பாடாய் மிளிர்வது காண்க. முன்பு உடலால்
நலிந்தீர்கள்; இப்கபாது, மைத்தாலும், வாயாலும் கூட நலிவு யேய்யாமல் அவர்கரள
அனுப்பி ரவயுங்கள் எனும் இதகைாடு, அனுமன், மீட்சிப் படலத்தில் அைக்கியரை
வரதக்க வைங் ககட்ரகயில், "என்ை தீரம இவர் இரழத்தார்? அவன் யோல்லிைது.
அல்லது?" (9986) என்றுரைத்த பிைாட்டியின் கபைருட் கூற்றிரை ஒப்பிட்டு மகிழலாம்.

இைவில் இைாவணன் மந்திைாகலாேரை

கலி விருத்தம்

6784. அரவ ோக் கடல் அஞ்சிய அச்ேமும்,

உரவு நல் அகண ஓட்டிய ஊற்றமும்,
வரவும் றநாக்கி, இலங்ககயர் ேன் வன்,
இரவின், எண்ணிட, றவறு இருந்தான்அறரா.

இலங்ககயர் ேன் வன் - (இஃது இவ்வாறாக) இலங்ரகவாழ் அைக்கர்கட்கு

மன்ைவைாை இைாவணன்; அரவோக்கடல் அஞ்சிய அச்ேமும் - ஒலிக்கின்ற
யபருங்கடற்கு இரறவைாகிய. வருணகதவன் (இைாமனிடம்) அஞ்சிய அச்ேத்ரதயும்;
உரவு நல் அகண ஓட்டிய ஊற்றமும் - (கடலுக்கு) வலிய அரணகட்டி முடித்த
வலிரமரயயும்; வரவும் றநாக்கி - அவ்வரண வழியாக இலங்ரகக்கு (இைாமன்)
வந்துள்ள வருரகரயயும் (மைத்துள்) கநாக்கி; இரவின் - அந்த இைவு கநைத்தில்;
எண்ணிட றவறு இருந்தான் - சிந்திப்பதற்காகத் தனிகய இருந்தான்.

விரைவலியும், தன்வலியும் மாற்றான் வலியும் துரண வலியும் தூக்கிச் யேயல்

(திருக்கு. 471) எனும் அைசியல் கூற்றில், தன் வலியிரை மட்டுகம கருதிக்
யகாண்டிருந்த இைாவணன், மாற்றான் வலியும், அவன் விரைவலியும், துரண
வலியும் சிந்திக்க கவண்டிய கட்டாயம் கநர்ந்துள்ளது என்பது கருத்து. அக்கால
மன்ைர்கள் மந்திைாகலாேரை அரவக் கூட்டத்திற்குச் யேல்லுமுன், தனிகய இருந்து
சிந்தரை யேய்து யேல்லுதல் மைபு என்பது இதைால் யதரிகிறது. தேைதனும்
மந்திைாகலாேரைக்குச் யேல்லுமுன், "ேக்கைத்தவன் எைத் தமியன் ஆயிைான்" (1315)
எைக் கூறப் பட்டிருத்தல் காண்க.
6785. வார் குலாம் முகல ோதரும், கேந்தரும்,
ஆரும் நீங்க, அறிஞபராடு ஏகி ான்-
'றேர்க' என்னின் அல்லால், இளந் பதன்றலும்
ோர்கிலா பநடு ேந்திர ோகலறய.

'றேர்க' என்னின் அல்லால் - 'வருக' என்று ஆரணயிட்டால் அல்லாது;

இளந்பதன்றலும் ோர்கிலா - யமல்லியயதன்றற் காற்றும் உட்புக இயலாத; பநடு
ேந்திரோகல - நீண்ட ஆகலாேரை மண்டபத்திற்குள்; வார் குலாம் முகல ோதரும் -
கச்சு ஒளிர்கின்ற மார்பிரையுரடய யபண்களும்; கேந்தரும் - ஆடவரும்; ஆரும்
நீங்க - பிறரும் அந்த இடத்திலிருந்தும் விலகிச் யேல்ல; அறிஞபராடு ஏகி ான் -
(மந்திைச் சுற்றம் ோர்ந்த) அறிஞர்ககளாடு யேன்றான் இைாவணன்.
"இரளயார், ஒன்றும் முரறரமயுணைாதவர், மகளிர் என்னும் இவர் மந்திைத்தின்
எய்தப்யபறாதவகை" (வில்லி. கிருட்.தூ.52) என்பைாதலின், "வார்குலாம்
முரலமாதரும், ரமந்தரும், ஆரும் நீங்க" என்றார். முன்பும் (6077, 6088) கம்பர்
கூறியது காண்க. வருண கதவன் இைாமனுக்கு உடந்ரதயாைது கபால், வாயுவும்
ஆகக் கூடும் என்றஞ்சி, காற்ரறயும் யவளி நிறுத்திைான் எனினுமாம்.

6786. உணர்வு இல் பநஞ்சி ர், ஊேர், உகரப் பபாருள்

புணரும் றகள்வியர் அல்லர், பபாறி இலர்,
பகாணரும் கூ ர், குறளர், பகாழுஞ் சுடர்
துணரும் நல் விளக்கு ஏந்தி ர், சுற்றி ார்.

உணர்வில் பநஞ்சி ர் - உணரும் ஆற்றல் அற்ற மைத்திைரும்; ஊேர் - கபே

இயலாதவரும்; உகரப் பபாருள் புணரும் றகள்வியர் அல்லர் - உரைத்த யபாருள்
யேன்று கேர்வதற்குரிய ககள்விச் யேல்வம் யபறாத யேவிடரும்; பபாறி இலர் - கவறு
யபாறிகளாகிய உறுப்புகள் அற்றவரும்; பகாணரும் கூ ர் குறளர் - கவண்டிய
யபாருள்கரளக் யகாண்டுவந்து தரும் கூைரும், குறளரும்; துணரும் பகாழுஞ்சுடர்
நல்விளக்கு ஏந்தி ர் சுற்றி ர் - பல முகங்களாக யகாழுந்து விட்யடரிகின்ற
நல்ல விளக்குகரள ஏந்திைவர்களாய் அங்கு சூழ்ந்து நின்றார்கள். ஏவிய அன்றிப்
பிறிது ஒன்றுதாகம யேய்ய வல்லவர் அல்லர் ஆதலின் கூர் அறிவு குரறந்தவர்கள்,
ஊரமயர், யேவிடர் முதலிகயார் மந்திைாகலாேரையில் ஈடுபட்டிருப்கபார்க்குக்
குற்கறவல் யேய்ய அனுமதிக்கப் பட்டைர்.

6787. 'நணியர், வந்து ேனிதர்; நேக்கு இனித்

துணியும் காரியம் யாது?' எ ச் போல்லி ான்-
 பணியும் தா வர் ஆதியர் பல் முடி
ேணியி ால் விளங்கும் ேணித் தாளி ான்.*

பணியும் தா வர் ஆதியர் பல்முடி - (தன்ரை) வணங்குகின்ற அசுைர்

முதலாகைாரின் பற்பல மகுடங்களின்; ேணியி ால் விளங்கும் - மாணிக்கங்களிைால்
ஒளிவிடுகின்ற; ேணித்தாளி ான் - அழகிய பாதங்கரளயுரடயவைாை
இைாவணன்; ேனிதர் வந்து நணியர் - (நம் பரகவைாை) மனிதர்கள் (நம்ரம கநாக்கி)
வந்து அண்ரமயர் ஆயிைர்; நேக்கு இனித் துணியும் காரியம் யாது? - நாம் இனித்
துணிந்து ஆற்ற கவண்டிய யேயல்கள் யாரவ?; எ ச் போல்லி ான் - என்று (மந்திைச்
சுற்றத்தாரை கநாக்கிக்) ககட்டான்.;

நணிரம - அண்ரம. அசுைரும் கதவரும் வந்து வணங்கும் அடியுரடயான்

'மனிதர் நணியர்' எை அஞ்சி ஆகலாேரை ககட்க கநர்ந்துள்ளது என்பது ஒரு நயம்.
பரகவர் மிக அருகில் உளர் ஆைதைால் தான், இைவில் மந்திைாகலாேரை அரவ
கூட்டப்பட்டுள்ளது. என்பதரை உணர்க என்பது குறிப்பு.

மாலியவான் அறிவுரை
6788. 'கால பவங் க ல் றபாலும் ககணகளால்
றவகல பவந்து, நடுங்கி, பவயில் புகர
ோகல பகாண்டு வணங்கி வாறு எலாம்
சூலம் என் என் பநஞ்கேத் பதாகளக்குோல்.

கால பவங்க ல் றபாலும் - (அப்கபாது பாட்டைாகிய மாலியவான் இைாவணரை

கநாக்கிக் கூறுவான்) ஊழிக் காலத்துக் கடலிரடத் கதான்றும் கடுந்தீகய கபான்று;
ககணகளால் - (இைாமனின்) அம்புகளால்; றவகல பவந்து நடுங்கி - ேமுத்திை
ைாேைாகிய வருணன் தீப்பட்டு நடுங்கி; பவயில் புகர ோகல பகாண்டு - யவயிரலப்
கபால் ஒளிவிடும் நவமணி மாரலரயக் ரகயுரறயாக் யகாண்டு; வணங்கி வாறு
எலாம் - (இைாமரைத்) யதாழுது நின்ற யேய்தி எல்லாம்; சூலம் என் - சூலாயுதம்
பாய்வது கபான்று; என் பநஞ்ேம் துகளக்கும் - என் உள்ளத்ரதக் குரடயும்.
மாலியவான் இைாவணன் தாயாகிய கககயிரயப் யபற்ற சுமாலியின்
உடன்பிறந்கதான் ஆவான். அமயம் வாய்க்கும் கபாயதல்லாம் இைாவண
இைாேதானியில் அறம் உரைக்கும் நல்கலார்கள் மிகச் சிலருள் ஒருவன்.

6789. ' "கிழி படக் கடல் கீண்டதும், ோண்டது,

போழி பகடத்த வலி" எ , மூண்டது ஓர்
பழி பகடத்த பபரும் பயத்து, அன் வன்
 வழி பகாடுத்தது என் உள்ளம் வருத்துோல்.

கடல் கிழிபடக் கீண்டதும் - கடலாைது இருபிளவாகக் கிழிந்தவுடன்;

போழிபகடத்த வலி ோண்டது எ - பாைாட்டுதற்குரிய கடலின் வலிரம
(இன்கறாடு) அழிந்தது எனுமாறு; ஓர் பழி பகடத்த பபரும் பயத்து அன் வன் -
ஒப்பற்ற பழியிரைப் யபற்றுக் யகாண்ட கபைச்ேத்கதாடு வருணன்; வழி
பகாடுத்தது - (இைாமனின் கவண்டலுக்கிணங்கி) அவனுக்கு (அரணகட்ட)
வழிவகுத்துக் யகாடுத்தது (எனும் யேய்தி); என் உள்ளம் வருத்தும் - என்
மைத்திரை வருத்துகின்றது.
உலரக அழிக்கும் திறம் வாய்ந்தது கடல் என்றான் யேன்ற பாடலில்,
அக்கடரலக் கிழிக்கும் திறம் வாய்ந்தவன் உன் பரகவன் எை அறிவுறுத்துகின்றான்.
மாலியவான் இப்பாடலில். யமாழி பரடத்த வலி ோன்கறார் யமாழி கபால்
வலிரம பரடத்த ஆற்றல் எனினுமாம். இைாமரை யவளிப்பரடயாகப் புகழின்,
இைாவணன் யவகுளக் கூடுமாதலால், வருணன் அச்ேத்ரத ரவத்து, இைாமன்
யபருரமரய உணர்த்தும் திறம் காண்க.

6790. 'பகடத்த ோல் வகர யாவும் பறித்து, றவர்

துகடத்த வா ர வீரர், தம் றதாள்ககளப்
புகடத்தவாறும், புணரிகயப் றபாக்கு அற
அகடத்தவாறும், என் உள்ளத்து அகடத்தவால்.

பகடத்த ோல்வகர - (இரறவன்) பரடத்த யபரிய மரலகள்; யாவும் றவர் பறித்து -

யாவற்ரறயும் கவருடன் அகழ்ந்யதடுத்து; துகடத்த வா ரவீரர் - (உலகிகலகய
யபரிய மரலகள் இனி இல்ரல என்னுமாறு) யேய்து விட்ட குைங்கு இை வீைர்கள்; தம்
றதாள்ககளப் புகடத்த வாறும் - (யவற்றிக் களிப்பால்) தம் கதாள்கரளக் யகாட்டி
மகிழ்ந்த யேயலும்; புணரிகயப் றபாக்குஅற அகடத்தவாறும் - அவ்வாறு
மரலகரளப் யபயர்த்து வந்து இட்டு, மாகடரல இடம் விட்டு நகைாதவாறு
அரடத்த யேயலும்; என் உள்ளத்து அகடத்த - என் உள்ளத்திரை (கவறு எண்ண
இயலாத படி) அரடத்துக் யகாண்டுள்ளை.

புணர்தல்- கூடுதல். எல்லா நதிகளும் வந்து கூடுமிடமாதலின், கடல்

புணரியயைப் பட்டது. ஓயாமல் அரலந்து, நகர்ந்து யகாண்கடயிருக்கும் கடரல
அப்புறம் இப்புறம் அரேயாமல் கேது நிறுத்தி விட்டது என்பான், "புணரிரயப்
கபாக்கு அற அரடத்த வாறும்" என்றான்.

6791. 'காந்து பவஞ் சி வீரர், கணக்கு இலார்,

தாம் தம் ஆற்றலுக்கு ஏற்ற தரத் தர,
 றவந்த! பவற்கப ஒருவன் விரல்களால்
ஏந்தி இட்டது என் உள்ளத்தின் இட்டதால்.

றவந்த! - (இலங்ரக) கவந்தகை!; காந்து பவஞ்சி வீரர் கணக்கு இலார் - கைலும்

யகாடுஞ்சிைமுரடய எண்ணற்ற வாைை வீைர்கள்; தாம் தம் ஆற்றலுக்கு ஏற்ற தர, தர -
தங்கள் தங்களுரடய ஆற்றலுக்கு ஏற்றவாறு தக்க மரலகரளக் யகாண்டு வந்து
யகாடுக்க, யகாடுக்க; பவற்கப - அந்தப் யபரு மரலகரள (யயல்லாம்); ஒருவன்
விரல்களால் - (நளன் என்னும்) ஒப்பற்ற வீைன் தன் ரகவிைல்களால்; ஏந்தி இட்டது -
தாங்கி (தாங்கிக்) கடலில் இட்டது; என் உள்ளத்தின் இட்டது - என் யநஞ்சிகலகய
இட்டது கபான்றிருந்து என்ரை வருத்துகின்றது.

வந்து வீழ்ந்த மரலகள், வாைை வீைர்கள் உடல் வடிவத்துக்கு ஏற்றாற் கபாலவன்றி,

அவர் யநஞ்சுைத்துக்கு ஏற்றாற் கபால அரமந்தது என்பார், "தாம் தம் ஆற்றலுக்கு
ஏற்ற தைத்தை" என்றார். "தைத்தை" எனும் அடுக்கு விரைவும் பன்ரமயும் குறித்து
நின்றது.

6792. 'சுட்டவா கண்டும், பதால் நகர் றவகலகயத்

தட்டவா கண்டும், தா அற்ற பதவ்வகரக்
கட்டவா கண்டும், கண் எதிறர வந்து
விட்டவா கண்டும், றேல் எண்ண றவண்டுறோ?'
பதால் நகர் சுட்டவா கண்டும் - நமது யதான்ரம வாய்ந்த பழம் பதியாை
இலங்ரகரய (அனுமன்) எரித்தவாறு கண்ணாற் கண்டிருந்தும்; றவகலகயத்
தட்டவா கண்டும் - கடரல (அரணயிட்டுத்) தடுத்துள்ளவாறும் கண்டபிறகும்; தா
அற்ற பதவ்வகரக் கட்டவா கண்டும் - அழிவற்ற (ஆற்றல் யபற்ற) கைன் முதலிய
பரகவர்கரள அழித்தவாறு கண்டபின்னும்; கண் எதிறர வந்து விட்டவா கண்டும் -
(இத்தரையும் யேய்தவர்கள் இப்கபாது, நம்) கண்ணுக்யகதிகைகய வந்து
விட்டதரையும் (கண்ணாைக்) கண்டும்; றேல் எண்ண றவண்டுறோ? - (இவ்வளவும்)
கண்டு விட்டபின்) கமகல (இங்குகூடிச்) சிந்தரை யேய்வதும் கதரவதாகைா?
(கதரவ இல்ரல என்றபடி)

தா அற்ற யதவ்வர் - அழிவற்ற ஆற்றல் மிக்க பரகவர்கள். அவர் விைாதன்,

கவந்தன், கைதூடணர், மாரீேன், திரிசிைன் முதலாகைார். தா - அழிவு. யதவ்வர் -
பரகவர். தட்டல் - தடுத்தல். கட்டல் - கரளயயடுத்தல். அழித்தல். இனி, யதான்ைகர்
சூழ்ந்த கடரலச்சுட்டவாறு கண்டும், தடுத்தவாறு கண்டும் எைவும் உரைக்கலாம்.
அப்கபாது, "யதால்நகர் கவரல" என்பது, மத்திமதீபமாக நிற்கும்.

இைாவணன் மாலியவாரைச் சிைத்தல்

6793. என்று தாகயப் பயந்றதான் இயம்பலும்,
தின்று வாகய, விழிவழித் தீ உக,
'நன்று, நன்று! நம் ேந்திரம் நன்று!' எ ா,
'என்றும் வாழ்தி, இளவபலாடு; ஏகு' என்றான்.

என்று தாகயப் பயந்றதான் இயம்பலும் - இவ்வாறு இைாவணனின் தாரயப்

யபற்ற (மாதாமககை ஆகிய) மாலியவான் இைாவணனிடம் உரைத்த கபாது; வாகயத்
தின்று - (இைாவணன்) சிைத்தால் உதட்ரடக் கடித்து; விழிவழித்தீஉக - கண்களின்
வழியாகத் தீப்யபாறி சிந்த; 'நன்று, நன்று - 'நல்லது, நல்லது; நம்ேந்திரம் நன்று - நம்
மந்திை ஆகலாேரை நன்றாக நடக்கிறது?'; எ ா - என்று யவகுண்டு; இளவறலாடு
என்றும் வாழ்தி - '(நீயும் என்) தம்பியாை வீடணகைாடு கேர்ந்து இனிதாக
வாழ்வாயாக இப்கபாகத யேல்' என்றான்.

தாரயப் பயந்கதான் - பாட்டன். மாலியவான். முன்பு யவளிகயற்றப் பட்ட தம்பி

வீடணன் நிரைவுக்கு வைகவ, "இளவகலாடு ஏகு" என்றான் வீடணன், "நன்று
நன்று நம் மந்திைம் நன்று" என்பது இகழ்ச்சிக் குறிப்பு. பரகவர் அழிவு கபே
கவண்டிய நம் மந்திை ேரப, பரகவர் யபருரம கபே அரமந்த ஒன்றாக மாறியுள்ளது
கண்டு அவன் உள்ளத் யதழுந்த சிைத்தால் வந்த இகழ்ச்சி இது.

கேரைத் தரலவன் கூறுதல்

6794. 'ஈ றேபகால், இதம்?' எ எண்ணுறா,
றோ ம் ஆகி இருந்த ன், முற்றி ான்.
ஆ காகல, அடியின் இகறஞ்சிய
றேக நாதன் இக ய பேப்பி ான்:

முற்றி ான் இதம் ஈ றே பகால்? - (இவ்வாறு இைாவணன் யவகுண்டுரைத்தரதக்

ககட்ட) ஆண்டும் அநுபவமும் பண்பும் முற்றிய மாலியவான், நல்லது கூறுதல் கூட
(இங்கு) இழிவாகுகமா? என்று வருந்தி; றோ ோகி இருந்த ன் - கபோது
ஒடுங்கியிருந்தான்; ஆ காகல - அப்கபாது; அடியின் இகறஞ்சிய றேக நாதன்
- (இைாவணன்) அடிகரள வணங்கியவைாை பரடத்தரலவன் (பிைகத்தன்);
இக ய கூறி ான் - பின்வருவைவற்ரறக் கூறிைான்.

யகால் - ஐயப் யபாருள் தந்தது. இதம் - நன்ரம. இதம் எல்லாம் இைாவணனுக்கு

ஈைம் என்பதால், ஈைம் எல்லாம் அவனுக்கு இதம் ஆகும் என்பது, அவன்
பரடத்தரலவன் கூறவிருக்கும் ஈைங்கரள அவன் விரும்பிக் ககட்கத்
யதாடங்குவதால் உணர்த்திைார்.
6795. 'கண்கே இந் நகர் றவகல கடந்த அத்
திண்கே ஒன்றும் அலால், திகே காவலர்
எண்ேரும் இவற்கு ஏவல் பேய்கின்ற அவ்
உண்கே ஒன்றும் உணர்ந்திகலறபால்!' என்றான்.

ஐயா! - ஐயகை! ; கண்கே - கண்ணுக்கு கநைாக; இந்நகர் றவகல கடந்த -

இவ்விலங்ரக மாநகரைச் சுற்றியுள்ள கடரலக் கடந்த; அத்திண்கே ஒன்றும் அலால் -
அந்த வல்லரமஒன்கற (தம் கண்கட்குப் படுகின்றகத) யன்றி; திகே காவலர் எண்ேரும்
- எட்டுத் திக்குப் பாலகரும்; இவற்கு - நம் கவந்தைாகிய இவனுக்கு; ஏவல்
பேய்கின்ற - குற்கறவல் புரிகின்ற; அவ் உண்கே ஒன்றும் - அந்தப் கபருண்ரம
ஒன்றிரையும்; உணர்ந்திகலறபால் - (நீ) உணைவில்ரல கபாலும்; என்றான். ஐயகை
எை விளித்தது மாலியவாரை. கண்ரம - கண்ணின் தன்ரமயாகிய காட்சி. இங்குக்
கண்ணுக்கு கநைாகக் கண்டரதக் குறித்தது. பரகவன் தீைச் யேயல் ஒன்கற ஒன்று
மட்டும் உங்கட்குக் கண்ணாைக் கண்ட காட்சியாகத் யதரிகிறகதயன்றி, நம்கவந்தன்
புரிந்துள்ள வீைச் யேயல்கள் பல புரியாமற் கபாயுள்ளை; இருக்கட்டும். எட்டுத்
திக்குப் பாலகர்களும் நம் கவந்தன் இரணயடியிரை வந்து இரறஞ்சிய
வண்ணம் உள்ளார்ககள! அந்த உண்ரம ஒன்ரறயாவது நீங்கள் உணர்ந்திருக்க
கவண்டும் என்று பரடத்தரலவன் யமாழிகின்றான்.

6796. ' "கூசி வா ரர் குன்று பகாடு இக் கடல்

வீசி ார்" எனும் வீரம் விளம்புவாய்;
ஊசி றவபராடும் ஓங்ககல, ஓங்கிய
ஈேற ாடும், எடுத்ததும் இல்கலறயா?

கூசி - நீ வாைைர்க்கு அஞ்சிைவைாய்; குன்று பகாடு - மரலகரளயயடுத்து;

இக்கடல் வீசி ார் எனும் வீரம் விளம்புவாய் - (அவ்வாைைர்கள்) இக்கடலுள் வீசிைர்
என்கின்ற (அவர்) வீைச் யேயரலகய விளம்பிக் யகாண்டுள்ளாய்; ஓங்ககல -
உயர்ந்கதாங்கிய கயிரல மரலரய; ஓங்கிய ஈேற ாடும் - அதன் உச்சியில்
வீற்றிருக்கும் சிவயபருமாகைாடும்; ஊசி றவபராடும் - அம் மரலயின்
ஆணிகவகைாடும்; எடுத்ததும் இல்கலறயா? - (நம் தரலவன்) இைாவணன்
எடுத்துள்ளதும் உன் நிரைவுக்கு வைவில்ரலகயா? (என்றான் பரடத் தரலவன்).

ஓங்கல் - மரல. ஊசி - கவர், ஆணிகவர். இைாவணன் கயிரல எடுத்தது முன்பும்

(2832, 2840, 3360) பல இடங்களில் புகழப்படும். வாைைங்கள் எடுத்தரவ குன்றுகள்;
நம் கவந்தன் எடுத்தது ஈேகைாடு கேர்ந்த மரலகட்குத் தரலவைாகிய
மரலயைேரை!; மறந்ததும் எப்படிகயா எை வியந்துரைக்கின்றான்.

6797. 'அது பகாடு என் சில? ஆர் அேர் றேல் இனி,

 ேதி பகடுந் தககறயார், வந்து நாம் உகற
பதி புகுந்த ர்; தம்கேப் படுப்பது ஓர்
விதி பகாடு உந்த விகளந்ததுதான்' என்றான்.

அது பகாடு என் சில - 'பரகவர்கள் குன்றுகரள வீசிக் கடரல யரடத்து

இலங்ரகரயயரடந்தைர் எனும்) அச் யேய்திரயக் ககட்டு நாம் (அஞ்ே) என்ை
உள்ளது?; ேதிபகடுந்தககறயார் - புத்தி யகட்டதன்ரமயிைர்; ஆர் அேர்றேல் -
யபரும் கபார் புரிவதன் யபாருட்டு; நாம் உகற பதி வந்து புகுந்த ர் - நாம் வாழும்
இலங்ரக மாநகர் கநாக்கி வந்து புகுந்துள்ளைர்; தம்கேக் பகடுப்பது ஓர் விதி பகாடு
உந்த - அது, தம்ரமக் யகடுப்பதற்குத் தங்கள் ஒப்பற்ற யகடுவிதி பின் நின்று (பிடர்)
பிடித்துத்தள்ள; விகளந்தது தான் என்றான் - நிகழ்ந்த யேயகல யாகும் கவயறன்ை?'

வந்த ஒற்றர் வாயிலாக, இைாவணன் யேய்தியறிதல்

6798. முற்றும் மூடிய கஞ்சுகன், மூட்டிய
பவற்று அ ல் பபாறிக் கண்ணி ன், றவத்திரம்
பற்றும் அங்ககயி ன், படிகாரன், 'இன்று
ஒற்றர் வந்த ர்' என் , உணர்த்தி ான்.

முற்றும் மூடிய கஞ்சுகன் - (இப்கபாது) (உடல்) முழுவதும் மூடிய

ேட்ரடரயயுரடயவைாய்; பவற்று அ ல் மூட்டிய பபாறிக் கண்ணி ன் - யவறும்
(சிைத்) தீ மட்டுகம மூட்டப்பட்டதிைால் எழும் யபாறி பறக்கும்
கண்ணிரையுரடயவைாய்; றவத்திரம் பற்றும் அங்ககயி ன் - பிைம்பிரைப் பற்றிய
ரககரள யுரடயவைாய்; படிகாரன் - வாயிற் காவலன் ஒருவன் (உட்புகுந்து);
'இன்று ஒற்றர் வந்த ர்' - 'இப்யபாழுது உளவு அறிபவர் வந்துள்ளைர்'; என்று
உணர்த்தி ான் - என்று இைாவணனுக்கு அறிவித்தான்.
கஞ்சுகன் - ேட்ரடயணிந்தவன். முன்பு ேமுதாயத்தில் கமன்மக்கள்
ேட்ரடயணியாமலும், கீழ்மக்கள் ேட்ரடயணிந்தும் இருந்தைர் என்பது
இதைாலும் யதளிவாம். (3082) முன்பும் உணர்த்திைார். கவத்திைம் - பிைம்பு. படி -
வாயில் படி. அைே மரையின் வாயிற் படியில் காவல் புரிபவன் ஆதலின் "படிகாைன்"
என்றார். "படிகாைர்! எம் வைவு யோல்லுதிர் மன்ைவற்கக!" (2102) என்று முன்பும்
வந்தது. இன்று - இப்யபாழுது எனும் யபாருளில் வந்தது.

6799. வாயில் காவலன் கூற, வயங்கு எரி

றேய பவங் கண் விறல் பகாள் இராக்கதர்-
 நாயகன், 'புகுத்து, இங்கு' எ , 'நன்று' எ ப்
றபாய், அவன் புகுத்த, புகுந்தார்அறரா.

வாயில் காவலன் கூறி வணங்கலும் - வாயில் காப்கபான் (இவ்வாறு) கூறி

வணங்கியகபாது; வயங்கு எரி றேய பவங்கண் விறல்பகாள் - ஒளிரும் தீ எரிவது
கபான்ற யகாடிய கண்கரளயும் வல்லரமரயயும் யகாண்ட; இராக்கதர் நாயகன் -
அைக்கர்களின் தரலவைாை இைாவணன்; 'புகுத்து இங்கு' எ - (அவ்யவாற்றர்கரள),
'இங்கு புகுமாறு யேய்' என்று கூற; நன்று எ ப் றபாய் - 'நன்று' எை உரைத்துச் யேன்று;
அவன் புகுத்த - வாயிற்காவலன் அவ்வாகற புகவிட; புகுந்தார் -
(அவ்யவாற்றர்கள்) உட்புகுந்தைர்.

யவங்கண் - யகாடுரம. விறல் - ஆற்றல். இைாவணன் கண்களில் யகாடுரமகய

ஓயாது குடியகாண்டிருத்தரல, "வயங்கு எரி கமய யவங்கண் இைாக்ககதர் நாயகன்"
என்றார், பரகரமயும் ககண்ரமயும் கண் உரைக்கும் (குறள் 709) ஆதலின்.

6800. ேக க்கண் வந்து, அவன் பாதம் வணங்கி ார்-

பக க் கக வன் குரங்கின் படர் றேக கய
நிக க்கும்றதாறும் திடுக்கிடும் பநஞ்சி ார்,
கக க்கும்றதாறும் உதிரங்கள் கக்குவார்.

பக க்கக வன்குரங்கின் - பைந்துண்டம் கபான்ற ரககரளயுரடய வலிய

குைங்குகளினுரடய; படர் றேக கய - பைந்த கேரைரய; நிக க்கும் றதாறும் -
எண்ணும்கதாறும்; திடுக்கிடும் பநஞ்சி ார் - நடுங்கும் மைத்தவைாயும்; கக க்கும்
றதாறும் - (கபசுதற்குத் யதாண்ரடயிரைச் ேரியேய்யச்) யேரும் கதாறும்; உதிரங்கள்
கக்குவார் - (குபுக் யகன்று) இைத்தம் கக்குபவைாயும் உள்ள அவ்யவாற்றர்கள்; ேக க்
கண் வந்து - அைண்மரைக்குள் நுரழந்து; அவன் பாதம் வணங்கி ார் - இைாவணனின்
அடிகரள வணங்கிைர்.

வாைர்கள் யமாத்திய ஊரமக் காயங்களால் உள்ளுறுப்புகள் ரநந்து,

புண்ணாகி, இைத்தம் வயிற்றில் ஊறிக் யகாண்கடயிருத்தலால், வாய் திறந்தால்
குருதி யகாப்பளிக்கும் (மை) ஓவியக் காட்சிரயச் யோல்லாற் பிடித்துக்
கவிச்ேக்கைவர்த்தி, "கரைக்கும் கதாறும் உதிைங்கள் கக்குவார்" எை ஓதியுள்ள
படிமத்தின் அருரமயிரை ஓதி யுணர்க.

6801. 'பவள்ள வாரி விரிபவாடு, அவ் வீடணத்

தள்ளவாரி நிகலகேயும், தாபதர்
உள்ளவாறும், உகரமின்' என்றான்-உயிர்
பகாள்ள வாய் பவருவும் பகாடுங் கூற்று அ ான்.
 உயிர் பகாள்ள வாய் பவருவும் - உயிர்கரளக் யகாள்ள விரும்பி, வாரயக்
கடிக்கும்; பகாடுங் கூற்று அ ான் - யகாடிய கூற்றுவரைப் கபான்ற இைாவணன்; 'வாரி
பவள்ள விரிபவாடு - "கடல் யவள்ளம் கபான்று பைந்த வாைைச் கேரையின்
விரிகவாடு; அவ்வீடணத் தள்ளவாரி நிகலகேயும் - அந்த வீடணன் என்னும்
(கபாருக்கஞ்சி ஒளிந்த) கோம்கபறியின் நிரலரமரயயும்; தாபதர் உள்ளவாறும் -
தவம் யேய்கவார் கவடம் தரிந்த இைாம இலக்குவர் உள்ள திறரையும்; உகரமின்'
என்றான் - (எைக்குக்) கூறுங்கள்" என்று கூறிைான்.
வீடணன், கபார்க்கு அஞ்சி இைாமனிடம் ஓடியவன், என்பது இைாவணனின்
நிரைவு ஆதலின், "அவ்வீடணத் தள்ளவாரி" என்றான். தள்ள பாரு - எனுந் யதாடர்
கபாருக்கஞ்சுபவன் எைக் கன்ைடத்தில் இன்றும் வழங்குகிறது என்பர்.
கபாருக்கஞ்சிச் கோம்பலில் ஏறியவன் ஆதலின், தமிழில் தள்ளவாரி என்பது
கோம்கபறிரயக் குறிப்பதாயிற்று "தூங்கல், அரேதல், அலசுதல், கோம்கப, ேடமடி
தள்ள வாைமும் தருகம" என்பது பிங்கலந்ரத. இன்று "யதல்லவாரி" என்பது
நாட்டுவழக்கு.

6802. என் ச் ோரர் இகேத்த ர், றவகலகயக்

கன் ல் ஒன்றில் கடந்து, கவிக் குலம்
துன்னு பாேகறச் சூைல்கள் றதாறுறே
அன் ர் ஆகி, அரிதின் அகடந்த ம்.*

என் - இவ்வாறு (இைாவணன்) கூற; ோரர் - சுக ோைணர் எனும் ஒற்றர்களும்;

றவகலகய - கடரல; கன் ல் ஒன்றில் கடந்து - ஒரு நாழிரகப் யபாழுதில் கடந்து
யேன்று; கவிக்குலம் துன்னு பாேகறச் சூைல்கள் றதாறும் - வாைைக்கூட்டம்
யநருங்கியுள்ள பாேரறச் சுற்றுப் புறங்கள் கதாறும்; அன் ர் ஆகி -
(அக்குைங்குகளின் வடிவத்திரைகய எடுத்துக்யகாண்டு) அவர்ககள ஆகி; அரிதின்
அகடந்த ம் - (மிக) அரிதாக அவர்கரளயரடந்கதாம் (என்று); இகேத்த ர் - கூறிைர்.

கன்ைல்-வட்டில். அதைால் அளக்கும் நாழிரகப் யபாழுரதக் குறித்து நின்றது.

ஒற்றர் உரைத்தல்
6803. 'அடியம் அந் பநடுஞ் றேக கய ஆகேயால்
முடிய றநாக்கலுற்றறம்; முது றவகலயின்
படிகய றநாக்கி, எப் பாலும் படர்குறும்
கடிய றவகக் கலுைனின் கண்டிலம்
 அடியம் - (உன்) அடிகயம் ஆகிய நாங்கள்; அந் பநடுஞ்றேக கய - அந்த
நீண்ட (குைங்குச்) கேரைரய; ஆகேயால் - (மைங்யகாண்ட) விருப்பத்தால்; முடிய
றநாக்கல் உற்றறாம் - முழுவதும் கநாக்கத் யதாடங்கிகைாம்; முதுறவகலயின்
படிகய றநாக்கி - பழரமயாை கடலின் எல்ரலரயக் காணுமாறு; எப்பாலும்
படர்குறும் - எல்லாப் பக்கங்களிலும் பார்த்தல் யபாருந்திய; கடிய றவகக் கலுைனின் -
கடுரமயாை கவகம் யபாருந்திய கருடரைப் கபான்று; கண்டிலம் - காண
இயலாதவர்கள் ஆகைாம்.

6804. 'நுவல, யாம் வர றவண்டிய றநாக்கறதா?

கவகல-றவகல எனும், ககர காண்கிலாது
அவலம் எய்தி அகடத்துழி, ஆர்த்து எழும்
துவகலறய வந்து போல்லியது இல்கலறயா?

நுவல யாம் வரறவண்டிய றநாக்கறதா ? - பரகப்பரடயின் அளவு ஆற்றல்

முதலியவற்ரற நாங்கள் வந்து உமக்கு உணர்த்த கவண்டிய கதரவயுமுள்ளகதா?
கவகல, றவகல எனும் ககர - ; (அவ்வாைை வீைர்கள்) கவரலக்கடலின்
கரையிரைக் காண்கிலாது - காண இயலாது; அவலம் எய்தி - துயைம் முழுவதும்
அரடந்து; அகடத்துழி - (இறுதியில் வழி கண்டு) கடரல அரடத்தகபாது; ஆர்த்து
எழும் துவகலறய - (மரலகள் வீழ்ந்ததைால் இலங்ரகயில்) ஆர்ப்பரித்த
துளிககள; வந்து போல்லியது இல்கலறயா? - (அவர்கள் ஆற்றரல) (உமக்கு) வந்து
யோல்லிவிட்டது இல்ரலகயா?

6805. ' "எல்கல றநாக்கவும் எய்திலதாம்" எனும்

போல்கல றநாக்கிய ோனுடன், றதாள் எனும்
கல்கல றநாக்கி, ககணககள றநாக்கி, தன்
வில்கல றநாக்கவும், பவந்தது றவகலறய.
எல்கல றநாக்கவும் - (இைாமன் தன்) எல்ரலயிகல வந்து தன்ரை கநாக்கி வைம்
கிடக்கவும்; எய்திலதாம் எனும் - (கடல்) வந்து உதவவில்ரல என்கின்ற; போல்கல
றநாக்கிய ோனுடன் - (பழி) யமாழிரயக் கருதிய (இைாமன் ஆகிய) மானுடன்; றதாள்
எனும் கல்கல றநாக்கி - தைது கதாள்கள் என்னும் மரலகரளப் பார்த்து;
ககணககள றநாக்கி - (அம்பறாத் தூணியில் உள்ள) அம்புகரளப் பார்த்து; தன்
வில்கல றநாக்கவும் - தன்னுரடய (கதாளிற் கிடந்த) வில்லிரை கநாக்கிய அளவில்;
றவகல பவந்தது - கடல் எரிந்தது.
மதியாது கிடந்த கடலின் கமல் யவகுளாது கபாயின் உலகு பழிக்கும்;
அரடக்கல தருமம் ஆபத்ரதச் ேந்திக்கும், எை யவகுண்டான். ஆதலின் "எல்ரல
கநாக்கியும் எய்திலதாம்" எனும் யோல்ரல கநாக்கிய மானுடன்" என்றார். கல் -
மரல. யபருரமக்கும் உயர்வுக்கும் வன்ரமக்கும் ஏற்ற உருவகம். இந்தத்
கதாளும், அம்பும், வில்லும் கநாக்கி முடிப்பதற்குள் கடல், யவந்து முடிந்திருந்தது
என்பார். "கநாக்கவும் யவந்தது கவரலகய" என்றார். விரைவுயர்வு நவிற்சியணி
யயன்பர்.

6806. 'தார் உலாம் ேணி ோர்ப ! நின் தம்பிறய,

றதர் உலாவு கதிரும், திருந்து தன்
றபர் உலாவும் அளவினும், பபற்ற ன்,
நீர் உலாவும் இலங்கக பநடுந் திரு.

தார் உலாம் ேணிோர்ப! - மாரலகள் அரேயும் மணிமார்பிரையுரடய

மன்ைகை! றதர் உலாவு கதிரும் - கதரிகல உலாவுகின்ற சூரியன் (ேஞ்ேரிக்கும்
அளவும்); திருந்து தன் றபரும் உலாவு அளவினும் - யேம்ரமயாை தன் யபயைாை
இைாம நாமம் உலகில் வழங்கும் காலம் வரையும்; நீர் உலாவும் இலங்கக பநடுந் திரு -
கடல் நீர் சூழ்ந்த இலங்ரக மாநகைத்துப் யபருஞ்யேல்வம் முழுவதும்; நின் தம்பிறய
பபற்ற ன் - உன்னுரடய தம்பியாகிய வீடணகை (இைாமைால்) யகாடுக்கப்
யபற்றைன்.

கபர் உலாவும் என்ற யதாடரில் உம்ரமரய இடம் மாற்றிப் 'கபரும் உலாவு'

எைக் யகாள்க, கதர் உலாவு கதிரும் தன் கபரும் என்பை எண்ணும்ரமகள். கமலும்
வீடணன் அைசுரிரம யபற்றான் என்பரத இைாவணனுக்கு அறிவிக்குமாறு
இைாமபிைான் யோன்ைரதயும் நிரைக.

6807. 'றேது பந்த ம் பேய்த ன் என்றது இப்

றபாது வந்த புது வலிறயா-ஒரு
தூது வந்தவன் றதாள் வலி போல்லிய
ஏது அந்தம் இலாத இருக்கறவ?

ஒரு தூது வந்தவன் - தூதாக வந்த ஒருவன் ஆகிய (அனுமனுரடய); றதாள்வலி

போல்லிய ஏது - கதாள் ஆற்றரலச் யோல்ல வல்ல காைணங்கள்; அந்தம் இலாத
இருக்க - எண்ணற்றரவ (நாம் யதரிந்து) இருக்க; றேது பந்த ம் பேய்த ன்
என்றது - இைாமன் குைங்குகரளக் யகாண்டு, கேதுவுக்கு அரண கட்டிவிட்டான்
என்பது; இப்றபாது வந்த புது வலிறயா? - இப்கபாது தான் புதிதாகச் கேர்ந்த
வலிரமயாகமா? (முன்பிருந்த வலிரமகய என்றவாறு).

முன்கை தூதைாக வந்த அனுமன் பலஏதுக்களால் விளக்கித் யதரிவித்த இைாமன்

கதாளாற்றல் இருக்கவும், கடரல அரண கட்டித் தடுத்தான் என்றது யகாண்டு, அது
அவனுக்கு இப்கபாது புதிதாக உண்டாை வலிரம என்று எண்ணுதல் தகுகமா?" எை
உரைப்பினுமாம். பந்தைம் -கட்டு. இப்யபாருட்கு தூது வந்தவன். அந்தம் இலாத
ஏதுக்களால் யோல்லிய கதாள் வலி எை இரயக்க. ஏது-காைணம்.
6808. 'ேருந்து றதவர் அருந்திய ோகலவாய்,
இருந்த தா வர்தம்கே இரவி முன்
பபருந் திண் ோயற்கு உணர்த்திய பபற்றியின்,
பதரிந்து காட்டி ன், நும்பி சி த்தி ான்.

றதவர் ேருந்து அருந்திய ோகல வாய் - கதவர்கள் அமிழ்தம் உண்ட ஒரு

மாரலப்யபாழுதில்; இருந்த தா வர் தம்கே -அவர்களிரடகய மரறந்திருந்த
அசுைர்கரள; இரவி முன் பபருந்திண் ோயற்கு - முன்பு, சூரியன் யபருவலிரம
வாய்ந்த திருமாலுக்கு; உணர்த்திய பபற்றியின் - (இவர் அசுைர் எைக்) காட்டிக்
யகாடுத்த தன்ரம கபால்; நும்பி சி த்தி ான் - உன் தம்பியாகிய வீடணன் ககாபங்
யகாண்டவைாய்; பதரிந்து காட்டி ான் - குைங்கு வடிவத்திலிருந்த எங்கரள
வாைைர்கட்கு (இவர்கள் அைக்கர் எைக்) காட்டிக்யகாடுத்தான்.
மருந்து-அமுதம். "ோவா மருந்யதனினும் கவண்டற்பாற்றன்று" - (குறள். 82)

6809. 'பற்றி, வா ர வீரர் பக க் ககயால்,

எற்றி எங்ககள, ஏண் பநடுந் றதாள் இறச்
சுற்றி, ஈர்த்து அகலத்து, சுடர்றபால் ஒளிர்
பவற்றி வீரற்குக் காட்டி, விளம்பி ான்.

வா ர வீரர் - குைங்கிை வீைர்கள் உதவியால்; எங்ககளப் பக க்ககயால் பற்றி -

எங்கள் இருவரையும் பரை மைம் கபான்ற கைங்களால் பற்றி; ஏண் பநடுந்றதாள்
இறச்சுற்றி - யபரிய நீண்ட கதாள்கள் முறியுமாறு சுற்றி; ஈர்த்து அகலத்து - இழுத்துச்
சுழல விட்டு; சுடர் றபால் ஒளிர் பவற்றி வீரற்குக்காட்டி - சூரியன் கபால் ஒளிர்கின்ற
விேய ைாகவனுக்கு எங்கரளக் யகாண்டு கபாய்க்காண்பித்து; விளம்பி ான் -
(நாங்கள் யார் என்று) வீடணன் கூறிைான்.
பரை - ரககளின் பருரமக்கும் உைத்துக்கும் உவரம.

6810. ' "ேரங்கள் இங்கு இவற்றால் பண்டு தானுகட

வரங்கள் சிந்துபவன்" என்ற ன்; ேற்று எகேக்
குரங்கு அலாகே பதரிந்தும், அக் பகாற்றவன்
இரங்க, உய்ந்த ம்; ஈது எங்கள் ஒற்று' என்றார்.

அக்பகாற்றவன் - அந்த யவற்றி வீைைாகிய இைாமன்; இங்கு ேரங்கள் இவற்றால்

- இங்குள்ள இந்த அம்புகளிைால்; தான் பண்டு உகட வரங்கள் சிந்துபவன் என்ற ன் -
முன்பு இைாவணன் யபற்றுள்ள வைங்கரளயயல்லாம் அழிப்கபன் என்று எம்மிடம்
கூறிைான்; ேற்று - கமலும்; எகே குரங்கு அலாகே பதரிந்தும் - நாங்கள் ஏமாற்றக்
குைங்கு கவடம் யகாண்கடார் உண்ரமயில் குைங்குகள் அல்கலாம் என்பது யதரிந்தும்;
இரங்க உய்ந்த ம் - எங்கள்பால் இைாமன் காட்டிய கருரணயிைால் பிரழத்து
வந்கதாம்; ஈது எங்கள் ஒற்று என்றார் - இதுகவ நாங்கள் ஒற்றறிந்து வந்தது என்று
யோன்ைார்.

தாம் உயிர் பிரழக்கவிட்ட இைாமனின் கருரணப் யபருக்ரக மறவாமல் அவன்

எதிரிமுன் உரைக்கும் மாண்பிரைப் கபாற்றலாம். முன்பு சீரத கூறிய யோற்கள்
(5188, 5189) இங்கு நிரைக்கத்தகும்.

6811. ேற்றும் யாகவயும், வாய்கேய வா வன்

போற்ற யாகவயும் றோர்வு இன்றிச் போல்லி ார்;
'குற்றம் யாகவயும் றகாபளாடு நீங்குக !
இற்கற நாள் முதல் ஆயு உண்டாக !' என்றார்.

ேற்றும் யாகவயும் - அங்கு நடந்த பிற யேய்திகள் யாவற்ரறயும்; வாய்கேய

வா வன் - உண்ரமரயயுரடய கதவைாகிய இைாமபிைான்; போற்ற யாகவயும் -
(இைாவணனிடம் யோல்க எைச்) யோல்லிய யாவற்ரறயும்; றோர்வின்றிச்
போல்லி ார் - மறவாமல் யோன்ைார்கள் ஒற்றர்கள்; இற்கற நாள் முதல் - கமலும்,
இன்ரறய நாள் யதாடங்கி; றகாபளாடு குற்றம் யாகவயும் நீங்குக - தீரமகயாடு
கூடிய குற்றங்கள் யாரவயும் உன்னிடமிருந்து நீங்குவை ஆகுக! ஆயு உண்டாக
என்றார் - உன் வாழ்நாள் வளர்வதாகுக என்று வாழ்த்திைர்.

கோர்வு -மறதி. தளர்ச்சியுமாம். இைாமன் யவகுளும் அளவு தீரம புரிந்துள்ளான்

எை உணர்ந்த ஒற்றர்கள், இன்று முதல் அக்குற்றங்கள் நீங்குக என்று குறிப்பாக
உணர்த்திைர். ககாள் - யகாள்ளுதல். இைாவணன் அழிவகைா என்ற அச்ேத்தால்
அவரை ஒற்றர் வாழ்த்தியரதப் பாண்டியனின் வாயில் காவலன் பலமுரற வாழ்த்திய
சிலப்பதிகாைச் யேய்திகயாடு ஒப்பிட்டுணர்க.

கேரை காவலன் உரை

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

6812. ' "கவபத க் பகால்லும் விற் ககோனிடர், ேகர

நீகர
பநாய்தினின் அகடத்து, ோ த் தாக யான்
நுவன்ற நம் ஊர்
எய்தி ர்" என்ற றபாதின் றவறு இனி எண்ண
றவண்டும்
 பேய் திறன் உண்றடா?' என் ச் றேக
காப்பாளன் பேப்பும்:

கவது எ க் பகால்லும் - யபரிகயார் இட்ட ோபம் கபால் (தப்பாமல் உடகை)

யகால்லவல்ல; விற்கக ோனிடர் - வில்ரலக் ரகயில் ஏந்திய மனிதர்கள்; ேகர நீகர -
மகை மீன்கள் உலாவும் கடல் நீரை; பநாய்தினின் அகடத்து - எளிதாக அரடத்து;
ோ த் தாக யான் - வீைமிக்க பரடகயாடு; நுவன்ற நம்மூர் எய்தி ர் - கூறப்படும்
நம் இலங்ரக மாநகரை அரடந்து விட்டைர்; என்றறபாதின் - என்றாகிவிட்ட
இந்தப் யபாழுதில்; றவறு இனி எண்ண றவண்டும் - கபாருக்குப் புறப்படல் அன்றி
கவறு இனி நாம் சிந்திக்க கவண்டும்; பேய்திறன் உண்றடா - யேயல்கள்
(எரவகயனும்) உள்ளைகவா? என் - என்று இைாவணன் விைாவ; றேக
காப்பாளன் - கேரைக்குக் காவலன்; பேப்பும் - உரைக்கத் யதாடங்குவான்.

முன்பு (53) கேரை காவலன் உரையாற்றிக் யகாண்டிருக்கும்கபாது

இரடகய ஒற்றர்கள் வருரக உரைக்கப்பட்டதால் தரடப்பட்ட அவன்
உரைரயத் யதாடை வாய்ப்பளிக்கின்றான் இைாவணன் என்க. நாடகபாணியில்
கரதயிரை நடத்திச் யேல்லும் கம்பர் யபருமானின் திறத்திற்கு இப்பகுதி கமலும்
ஒரு ோன்று. அருளில் கூறினும் யவகுளியில் கூறினும் கூறிய யபாருரள அப்கபாகத
பயந்துவிடும் (திருக்கு. பரிகம. 28) திறனுரடயரவ. நிரறயமாழி மாந்தர் யோற்கள்
ஆதலின், "ரவயதைக் யகால்லும் வில்" என்றார். ரவதல் - ோபமிடல். "யோல் ஒக்கும்
கடிய கவகச் சுடுேைம்" (388) எைவும், "ரவவை முனிவர் யோல் அரைய வாளிகள்"
(7841) எைவும், "ரவதால் அை ரவதாயிை வடிவாளி" (7177) எைவும் வில்லின்
கவகத்திற்கும், தப்பாமற் ோய்ப்பதற்கும் ோன்கறார் யோல்ரலக் கவிஞர்
உவரமயாக்கியிருப்பது காணலாம். "ரவயதைக் யகால்லும் விற்ரக மானிடர்" எை
அவரை அறியாமல் உரைத்து விட கநர்ந்தது. ஒற்றர் உரைத்த உரையின் தாக்கம்
அவன் உளத்ரத நிரல குரலயச் யேய்ததைால் என்க.

6813. 'விட்டக ோகத என்ற றபாதினும், "பவருவி,

றவந்தன்
பட்டது" என்று இகழ்வர் விண்றணார்; பற்றி, இப்
பகககயத் தீர
ஒட்டல்ஆம் றபாரில், ஒன் ார் ஒட்டினும், உம்பி
ஒட்டான்;
கிட்டிய றபாது, பேய்வது என் இனிக் கிளத்தல்
றவண்டும்?

ோகத விட்டக என்றறபாதும் - சீரதரய விடுதரல யேய்தாய் என்றாலும்;

றவந்தன் பவருவிப்பட்டது - இலங்ரக கவந்தைாகிய இைாவணன் பரகவனுக்கு
அஞ்சிச் யேய்த யேயல் (இது) என்று விண்றணார் இகழ்வர் - என்று கூறி (உன்
பரகவர்களாை) கதவர்கள் இகழ்ந்து கபசுவர்; பற்றி - அவ்வாறு விடாமல்;
இப்பகககயத் தீர - இப்பரகரமரயத் தீர்த்துக் யகாள்ள; றபாரின் - கபாரில்;
ஒட்டலாம் - ேமாதாைமும் யேய்து யகாள்ளலாம்; (ஆைால்) ஒன் ார் ஒட்டினும் -
அதற்குப் பரகவர்கள் உட்பட்டாலும்; உம்பி ஒட்டான் - உன் தம்பியாகிய வீடணன்
உடன்படான்; கிட்டிய றபாது - கபார் யநருங்கி வந்துவிட்ட இந்தப் யபாழுதில்;
பேய்வது என் - நாம் யேய்யத்தக்கது என்ை (என்று); இனிக் கிளத்தல் றவண்டும் -
(கவந்தைாகிய நீகய) எங்கட்கு இனி ஆரணயிடல் கவண்டும்.

6814. 'ஆண்டுச் பேன்று, அரிகறளாடும் ேனிதகர அேரில்

பகான்று,
மீண்டு, நம் இருக்கக றேர்தும் என்பது
றேற்பகாண்றடறேல்,
ஈண்டு வந்து இறுத்தார் என்னும் ஈது அலாது, உறுதி,
உண்றடா?
றவண்டியது எய்தப் பபற்றால், பவற்றியின் விழுமிது
அன்றறா?

ஆண்டு பேன்று - பரகவர் இருக்கும் இடத்திற்கக யேன்று; அரிகறளாடும் ேனிதகர

- வாைைப்பரடககளாடு அம்மானிடர் இருவரையும்; அேரில் பகான்று - கபார்
யேய்து யகான்று; மீண்டு நம் இருக்கக றேர்தும் - மீளவும் நம் இருப்பிடம்
கேர்கவாம்; என்பது றேற்பகாண்றடறேல் - என்று முன்பு முடிவு
கமற்யகாண்கடாயமனின்; ஈண்டு வந்து இறுத்தார் - (இன்று, அப்பரகவர்ககள)
இங்கு நம்ரம கநாக்கி வந்தரடந்தார்; என்னும் ஈது அலால் உறுதியுண்றடா? -
என்கின்ற இச்யேய்தி யல்லால் நமக்கு இப்கபாது உறுதி தரும் யேய்தி உண்கடா?
றவண்டியது எய்தப் பபற்றால் - (நாம் கவண்டியது இதுகவயாம்) நாம் விரும்பியகத
கிரடக்கப் யபற்கறாம். என்றால்; (அது) பவற்றியின் விழுமிது அன்றறா? - நாம்
இனிப் யபறவிருக்கும் யவற்றியிலும் சிறந்தது அன்கறா?
பரகவர் இருக்குமிடம் கநாக்கிச் யேன்று தாக்குதல் நடத்திக் யகால்கவாம் என்று
முன்பு இைாவணன் மந்திைப் படலத்தில் (27, 37, 41) கபேப்பட்டது. இப்கபாது
அவர்ககள இங்கு வந்துவிட்டார்கயளன்றால் நமக்கு மிகவும் வேதிதாகை?
இனிப் கபார் யேய்து யவல்லகவண்டியது தாகை என்பது கருத்து."யநடும் புைலுள்
யவல்லும் முதரல, அடும்புைலுள் நீங்கின் அதரைப் பிற" (குறள் 495)
என்பவாகலின், நம்மிடம் கநாக்கி அவர் வந்துள்ளது நமக்குப் கபருறுதி பயக்கும்
என்பான், "ஈண்டு வந்து இறுத்தார் என்னும் ஈது அல்லால் உறுதியுண்கடா?"
என்றான். பரகவர்கரள நம் எல்ரலக்குள் யகாண்டுவைல் நமக்கு யவற்றி. அது கிட்டி
விட்டது. யவற்றிக்குப் பின் கிட்ட கவண்டிய பயன் இப்கபாகத கிட்டி விட்டதாதலின்
"யவற்றியின் விழுமிது அன்கறா?" என்றான்.

6815. 'ஆயிரம் பவள்ளம் ஆ அரக்கர்தம் தாக , ஐய!

 றதயினும், ஊழி நூறு றவண்டுோல்; சிறுகே
என்ற ா?
நாய்இ ம் சீயம் கண்டதாம் எ நடப்பது அல்லால்,
நீ உருத்து எழுந்த றபாது, குரங்கு எதிர் நிற்பது
உண்றடா?

ஐய ! - ஐயகை! ஆயிரம் பவள்ளம் ஆ - ஆயிைம் யவள்ளம் என்னும்

எண்ணிக்ரக யகாண்ட; அரக்கர் தம் றேக - அைக்கர்களுரடய கேரையாைது;
றதயினும் நூறு ஊழிறவண்டும் - (பரகயால்) அழிவதாைாலும்
நூற்றுக்கணக்காை ஊழிக் காலங்கள் கவண்டியிருக்கும்; சிறுகே என்ற ? -
(அப்படியிருக்கவும்) தாழ்வுணர்ச்சி நமக்கு எதற்காக? நீ உருத்து - நீ யவகுண்டு;
எழுந்தறபாது - (கபாருக்கு) எழுகின்ற கபாது; நாய் இ ம் - நாய்களின் கூட்டம்; சீயம்
கண்டதாம் எ நடப்பது அல்லால் - சிங்கத்ரதக் கண்டது என்னுமாறு (திரே யகட்டு)
ஓடிச் சிரதவது அன்றி; குரங்கு எதிர் நிற்பது உண்றடா? - இக்குைங்குகள் எதிர் நிற்கும்
தைம் உரடயைகவா? (இல்ரலயயன்றபடி)
யவள்ளம் - பரடயளவு குறிக்கும் கபயைண். இதன் விளக்கத்திரை 3831 ஆம்
பாடல் உரையில் காண்க. அைக்கர் கேரை ஆயிைம் யவள்ளம் யகாண்டது என்பது
இதைால் புலப்படும். வாைைச் கேரை எழுபது யவள்ளம் மட்டுகம யகாண்டது
என்பது. யவள்ளம் ஏழு பத்து உள (3831) "எழுபது யவள்ளம் கேரை வாைைர்"
(10235) என்பதைால் அறிக,. அைக்கர் பரட அழிந்தது என்று ரவத்துக்யகாண்டாலும்
யுகங்கள் நூற்றுக்கணக்காக ஆகும். இந்த ஆயிைம் யவள்ளமும் அழிய,
நூற்றுக்கணக்காை யுகங்கள் ஆகும் எைப் பரடயின் யபருரமயும் வீைமும் ஒருங்கக
சுட்டுவான், "கதயினும் ஊழி நூறு கவண்டும்" என்றான். இக்கணக்ரக வீடணன்
இைாம பிைானுக்கு யமாழிவதும் காண்க. சிங்கம் நாய் இைத்கதாடு கபாரிடத்
கதரவயில்ரல. சிங்கம் எழுவகத அரவ சிதறி ஓடப்கபாதுமாைது என்பான். "நீ
உருத்து எழுந்த கபாது குைங்கு எதிர் நிற்பது உண்கடா?" என்றான்.

6816. 'வந்தவர் தாக றயாடு ேறிந்து, ோக் கடலில்

வீழ்ந்து,
சிந்தி ர் இரிந்து றபாக, றேக யும் யானும் பேன்று,
பவந் பதாழில் புரியுோறு காணுதி; விகட ஈக!'
என் ா,
இந்திரன் முதுகு கண்ட இராவணற்கு ஏயச்
போன் ான்.

வந்தவர் - (நம்ரம எதிர்த்துப் கபாரிட) வந்தவர்களாகிய இைாம இலக்குவர்;

தாக றயாடு ேறிந்து - (அவர்களின்) வாைைப்பரடகயாடு திரும்பி; ோக்கடலில்
வீழ்ந்து - யபரிய கடலில் விழுந்து; சிந்தி ர் இரிந்து றபாக - சிதறுண்டு அஞ்சி
ஓடும்படி; றேக யும் யானும் பேன்று - நம் கேரையும் நானும் ஆகப் கபாய்;
பவந்பதாழில் புரியுோறு காணுதி - கடுரமயாை கபார்ச் யேயல்கள் யேய்யுமாறு
காண்பாயாக; விகட ஈக - விரட தந்தருள்க; என் ா - என்று; இந்திரன் முதுகு கண்ட
இராவணற்கு - கதவர் தரலவைாகிய இந்திைரைப் புறமுதுகிட்டு ஓடும்படி
களங்கண்ட இைாவணனுக்கு; ஏயச் போன் ான் - யபாருந்துமாறு
(கேரைத்தரலவன் பிைகத்தன்) கூறிைான்.

சிந்திைர் - முற்யறச்ேம். என்ைா - என்று. யேய்யா என்னும் எச்ேம். இந்திைரைப்

புறமுதுகு கண்டவன் இைாவணன்: அமைர் கணத்யதாடும் அடர்ந்த கபார்த்தாரை
இந்திைரைப் யபாருது அவரைப் கபார் யதாரலத்து கவர்த்தான் (2834) எைவும்,
"மீளா நிறத்து ஆயிைங் கண்ணவன் விண்ணின் ஓட வாளால் ஒறுத்தான்" (3432)
எைவும் வருதல் காண்க. இடிப்பாரை யில்லாத ஏமைா (குறள் 448) மன்ைன்
இைாவணன் ஆதலின், அவனுக்கு இனிப்பாைவற்ரறகய யோல்லுகின்றான்
பரடத்தரலவன் என்பார். "இைாவணற்கு ஏயச் யோன்ைான்" என்றார்.

மாலியவான் கபச்சு

6817. ேதி பநறி அறிவு ோன்ற ோலியவான், 'நல் வாய்கே

பபாது பநறி நிகலயது ஆகப் புணர்த்துதல்
புலகேத்து 'என் ா,
'விதி பநறி நிகலயது ஆக விளம்புகின்றறாரும்,
மீண்டு
பேது பநறி நிகலயி ாறர' என்பது பதரியச்
போல்லும்:

ேதி பநறி அறிவு ோன்ற ோலியவான் - யாவைாலும் மதிக்கத்தக்க அறயநறியிற்

யேல்லும் அறிவு நிரறந்த மாலியவான்; நல்வாய்கே - சிறந்த ேத்திய வாசுங்கள்; பபாது
பநறி நிகலயது - உலகிற்குப் யபாதுப்படக் கூறியுள்ளரவ; ஆகப் புணர்த்துதல்
புலகேத்து - (ஆைாலும்) (அவற்ரற) தம் வாழ்விற்ககற்குமாறு கூட்டிப்
பயன்யகாள்ளுதகல அறிவுரடய வழி; என் ா - என்று எண்ணி; விதி பநறி நிகலயது -
விதிவழியால் பரகவர்கள் அழிய எதிர் நிற்பது; ஆக விளம்புகின்றறாரும் - என்று
விளம்புகின்ற பிைகத்தன் முதலிகயாரும்; ஈண்டுச் பேது பநறி நிகலயிற ாறர என்பது
பதரியச் போல்லும் - இங்கு அழியும் யநறியில் (யேல்ல) நிற்பவகை என்பதரை
(இைாவணனுக்கு) விளங்குமாறு யோல்லத் யதாடங்குவான்.

கேற்றிற் பிறந்த யேந்தாமரை கபான்று, இலங்ரகயில் அறம் உரைக்கும் திறம்

வாய்ந்தவன் எை மதிக்கத்தக்க அறிவு ோன்றவன் ஆதலின், "மதி யநறி அறிவு
ோன்ற மாலியவான்" என்றார். ஆகப் புணர்த்துதல் - நமக்கு' ஆகுமாறு கூட்டிக்
யகாள்ளுதல். புலரமத்து - அறிவின் பாலது. யேதுத்தல் - சிரதவுறல், அழிதல்,
யேத்ரத என்பதும் காண்க.

6818. ' "பூேற்கு முயன்று நம்பால், பபாரு திகரப் புணரி

றவலித்
றதேத்துக்கு இகறவன் ஆ பதேரதன் சிறுவ ாக,
ோசு அற்ற றோதி பவள்ளத்து உச்சியின் வரம்பில்
றதான்றும்
ஈேற்கும் ஈேன் வந்தான்" என்பறதார் வார்த்கத
இட்டார்.

ோசு அற்ற றோதி பவள்ளத்து - களங்கம் அற்ற தூய ஒளி யவள்ளத்தின்; உச்சியின்
வரம்பில் றதான்றும் - பைம பதம் எனும் யபருயவளியின் எல்ரலயில் காட்சிப்
படுபவைாகிய; ஈேற்கும் ஈேன் - யதய்வத்திற்யகல்லாம் யதய்வமாகிய முழுமுதற்
கடவுகள; பபாருதிகரப் புணரிறவலி - தரையிரை ஓயாது தாக்குகின்ற
அரலகரளயுரடய கடலிரை எல்ரலயாகவுரடய; றதேத்துக்கு இகறவன் ஆ
பதேரதன் சிறுவ ாக - பூமிக்குத் தரலவைாை தேைதன் ரமந்தைாக; பூேற்கு முயன்று
வந்தான் - நம்முடன் கபாரிட முயன்று (அவதாைம் எடுத்து) வந்துள்ளான்; என்பது ஓர்
வார்த்கத இட்டார் - என்கின்ற ஒரு வார்த்ரதரய (பலரும்) கபசிக் யகாள்கின்றைர்.

தேைதன் என்பது கமாரையின்பத்திற்காகத் யதேைதன் எை வந்தது. பைமபதத்தின்

நாயகன் ஒரு சிறுவைாய்ப் பிறந்துள்ளது நம்ரமப் கபாரிட்டு அழிப்பதற்காக என்று
கபசிக் யகாள்கிறார்கள். சிந்திப்பது உன் கடன் எை அறிவுறுத்துகின்றான்
மாலியவான். பிைபஞ்ே யவளியில் உன் இலங்ரகத் தீவு ஒரு சிறு புள்ளியாம் என்று
யோல்லாமற் யோல்லிச் சிந்திக்க ரவக்கின்ற திறம் காண்க. கர்ம பூமிகபாகல
தமியாயிருக்ரகயன்றிக்கக யதளிவிடும்பாயிருக்ரக" (ஸ்ரீ ரவகுண்ட கத்யம்.
சூைரண: 3) யாரகயாகிய பைம பதத்ரத "மாேற்ற கோதி யவள்ளம்" என்றார். நித்திய
விபூதியயைப்படும் பைமபதம், "ஆத்மாரவயும் அறிரவயும் கபாகல தாகை
பிைகாசிப்பது. அதைால், சுயம்பிைகாேம், ஞாைமயம், அஜடம்" (யதீந்திை மததீபிரக -
காரிகாவளி, நித்யவி, பிர்.) எைப்படுவதால் அதரை, "மாேற்ற கோதி" என்றார்
எனினுமாம். அந்த நித்ய விபூதியில் ஸ்ரீ ரவகுண்டம் என்னும் யபயருள்ளயதாரு
யபரிய திவ்யநகைம் பன்னிைண்டு ஆவைணங்களாகல (மதில்கள்) சூழப்யபற்றதாய்
விளங்குகின்றது. அதன் உச்சியில் உள்ள திருகவாலக்க மண்டபத்தில் இரறவன்
யகாலுவீற்றுள்ளான் (கமற்படி நூல்: பகே 14) என்பது பற்றி, "கோதி யவள்ளத்து
உச்சியின் வைம்பில் ரவகும் ஈேற்கும் ஈேன்" என்றார் எனினுமாம். கவந்தன் வாயிலாய்
(3686) இப்பைம பதமாட்சிரயக் கவிஞர் பிைான் உரைத்துள்ளதும் ஒப்பு கநாக்கல்
ஆகும். ஈேற்கும் ஈேன் - கதவாதி கதவன்.

6819. 'அன் வற்கு இளவல்தன்க , "அரு ேகற, 'பரம்'

 என்று ஓதும்
நல் நிகல நின்று தீர்ந்து, நகவ இலா
உயிர்கள்றதாறும்
பதால் நிகல பிரிந்தான் என் ப் பல வகக நின்ற
தூறயான்
இன் அகண"என் யாரும் இயம்புவர்; ஏது யாறதா?

அன் வற்கு இளவல் தன்க - அந்தத் தேைத குமாைைாகிய இைாமனின் தம்பியாகிய

இலக்குவன்; அருேகற - உணர்தற்கரிய கவதங்கள்யாவும்; பரம் என்று ஓதும்
நன்னிகல நின்று தீர்ந்து - பைத்துவம் என்று சிறப்பித்துச் யோல்லும் அந்த
உயர்கதியிருந்து நீங்கி; நகவயிலா உயிர்கள் - குற்றமற்ற உயிர்கள் யாவற்றின்
உள்ளும்; பதால் நிகல பிரிந்தான் என் - தைது பழரமயாை பைத்துவ
நிரலயிலிருந்து மாறுபட்டுவிட்டான் என்று; பலவகக நின்றதூ றயான் - கூறுமாறு
பல்கவறு வரகயாக அவதரித்து நின்ற தூய்ரம மாறாதவன் (ஆகிய
பைம்யபாருளின்); இன் அகண என் - இனிய படுக்ரகயாகிய (ஆதி கேடன்
என்று); யாரும் இயம்புவர் - எல்கலாரும் கூறுவர்; ஏது யாறதா? - இதன் காைணம்
என்ைகவா?

இரறவனின் ஐந்து நிரலகளுள் பைம், வியூகம், விபவம் (அவதாைம்),

அந்தர்யாமித்துவம், அர்ச்ரே எை ஓதப்படுமவற்றுள் முதல் நிரல பைத்துவம் ஆதலின்,
"அருமரற பைம் என்று ஓதும் நன்னிரல" என்றார். விரையின் "நீங்கி விளங்கிய
அறிவின் முரைவன்" (யதால். மைபி. 83) இரறவன் ஆதலின், அவன் எத்தரகய
பிறவியயடுப்பினும் அப்பிறவிக்குரிய மாசுகள் அவரைப் பற்றா; ஆைால்,
உலகிைரின் கண்ணுக்கு அவ்வாற்றல் புலப்படாது கபாய், கன்ம வயப்பட்டவன்
கபால் கதான்றுவன் என்பது கதான்ற, "யதான்னிரல பிரிந்தான் என்ை உயிர்கள்
கதாறும் பலவரக நின்ற தூகயான்" என்றார். "யதான்னிரல பிரிந்தான் என்ை நின்ற
தூகயான்" என்பதைாகலகய யதால்நிரல பிரியாரம யபறப்பட்டது. ஆத்மாவிற்கு
இன்பதுன்பங்கள் இல்லாமல் இருக்கவும், இச்ேரீைத்தினுரடய கேர்க்ரகயால் அரவ
உண்டாகின்றை. அப்படி இரறவனுக்கும் இச்ேரீைச் கேர்க்ரகயால் இன்பதுன்பங்கள்
கூடாகவா எனின் கூடா. அதற்குக் காைணம் உட்புகுவதற்கு உளதாய காைண விகேடம்.
ஆத்மா கர்மமடியாகப் பிைகவசிக்கின்றது. இரறவன் இவற்றுக்குள் திருவருள்
காைணமாகப் பிைகவசிக்கின்றான். சிரறக்கூடத்தில் சிரறயனும் கிடந்தான்; அைே
குமாைனும் கிடந்தான்;சிரறயன் கர்மமடியாகப் பிைகவசிக்ரகயாகல துக்கத்திற்கு
ஏதுவாயிற்று; அைேகுமாைன் இச்ரேயாகல பிைகவசிக்ரகயாகல கபாகரூபமாய்
இருந்தது" (திருவாய் ஈடு. 3: 4: 10;) எனும் நம்பிள்ரளயின் அரிய உரை இங்கு
கருதத்தக்கது.

6820. ' "அவ்வவர்க்கு அகேந்த வில்லும், குல வகர

அவற்றின் ஆன்ற
பவவ் வலி றவறு வாங்கி, விரிஞ்ேற விதித்த,
றேல்நாள்;
 பேவ் வழி நாணும், றேடன்; பதரி ககண ஆகச்
பேய்த
கவ்வு அயில், கால றநமிக் கணக்ககயும் கடந்தது"
என்பார்.
அவ்வவர்க்கு - அந்த இைாம இலக்குவர்க்கு; அகேந்த வில்லும் - யபாருந்திய
விற்பரடகளும்; குலவகர அவற்றின் ஆன்ற - சிறந்த மரலகளின் கண் உள்ள;
பவவ்வலிறவறு வாங்கி - யகாடிய வன்ரமரயத் தனியாகப் பிரித்யதடுத்து;
விரிஞ்ேற றேல் நாள் விதித்த - நான்முககை முன்பு யேய்தரமத்தை; பேவ்வழி
நாணும் றேடன் - அவ்வில்லில் கநரிய யநறியிற் கட்டப்பட்ட நாண் கயிறும்
ஆதிகேடன்; பதரிககண ஆகச் பேய்த - ஆய்ந்யதடுத்த அம்பாகச் யேய்யப்பட்ட;
கவ்வு அயில் - கவ்வும் தன்ரமயுள்ள கூரிய முரையும்; கால றநமிக் கணக்ககயும்
கடந்தது - காலச்ேக்கைத்தின் கணிக்கும் தன்ரமரயயும் மீறியது; என்பார் - என்று
யமாழிவர்.
குலவரை - சிறந்த மரல. குலம் சிறப்புக் குறித்து நின்றது. அவற்றின் வலிரமரய
மட்டும் பிரித்யதடுத்துச் யேய்யப்பட்டை. இருவர் விற்களும் என்பது கருத்து.
"துளக்கலாகா நிரலயும் கதாற்றமும்" (நன். யபாதும்) மரலக்குரியை வாதலின்,
இருவர் வில்லும் அத்தரகய ஆற்றல் உரடயைவாயிை. அயில் - அம்பின்கூர்
முரை. காலகநமி - காலேக்கைம். காலச்ேக்கைம் தரடயற்று எவ்விடத்தும் ஊடுருவிச்
யேல்வது கபான்று, அவர்தம் அம்பு முரையும் எங்கும் எவர்மாட்டும் தரடயின்றிப்
பிளந்து யேல்லும் என்பான், "காலகநமிக் கணக்ரகயும் கடந்தது" என்றான். கால கநமி
என்பது, எதிர்த்தார்க்கு இறுதிரயக் காட்ட வல்ல திருமாலின் சுதர்ேைச் ேக்கைத்ரதக்
குறித்தது எனினுமாம்.

6821. ' "வாலி ோ ேகன் வந்தாக , "வா வர்க்கு

இகறவன்" என்றார்;
நீலக , "உலகம் உண்ணும் பநருப்பினுக்கு அரேன்"
என்றார்;
காலக ஒக்கும் தூதன், "காற்று எனும் கடவுள்"
என்றார்;
றேலும் ஒன்று உகரத்தார், "அன் ான் விரிஞ்ேன்
ஆம், இனிறேல்" என்றார்.

ோ வாலி ேகன் வந்தாக - யபருரம யபாருந்திய வாலிக்கு மகைாகப் பிறந்த

அங்கதரை; வா வர்க்கு இகறவன் என்றார் - வாைத்துத் கதவர்கள் தரலவைாை
இந்திைன் என்றார்கள்; நீலக உலகம் உண்ணும் பநருப்பினுக்கு அரேன் என்றார் -
நீலரை, ஊழிக்காலத்கத உலகத்ரத அழிக்கும் தீக்கடவுளின் மகன் என்றார்கள்;
காலக ஒக்கும் தூதன் - (எதிர்ப்பார்க்கு) யமரைப் கபான்ற தூதைாகிய அநுமரை;
காற்பறனும் கடவுள் என்றார் - காற்றுக் கடவுள் ஆகிய வாயு கதவகை என்றார்கள்;
றேலும் ஒன்று உகரத்தார் - (அவரைக் குறித்து) கமலும் ஒன்று யோன்ைார்கள்;
அன் ான் இனிறேல் விரிஞ்ேன்ஆம் என்றார் - அவ்வனுமன் இனிவரும் பிறப்பில்
பிைமகதவன் ஆவான் என்றும் யோன்ைார்கள்.

6822. ' "அப் பதம் அவனுக்கு ஈந்தான், அரக்கர்

றவர் அறுப்பதாக
இப் பதி எய்தி ான் அவ் இராேன்" என்று எவரும்
போன் ார்;
ஒப்பி ால் உகரக்கின்றாறரா? உண்கேகய
உணர்த்தி ாறரா?
பேப்பி என்? "குரங்காய் வந்தார் தனித் தனி
றதவர்" என்றார்.

அப்பதம் - அந்தப் பிைம பதவிரய; அவனுக்கு ஈந்தான் அவ் இராேன் - அந்த

அநுமனுக்குத் தந்தவன் ஆகிய இைாமபிைான்; ரக்கர் றவர் அறுப்பதாக -
அைக்கர்கரள கவயைாடு அழிப்பதற்காக; இப்பதி எய்தி ான் - இந்த இலங்ரகரய
(இப்கபாது) அரடந்துள்ளான்; என்று எவரும் போன் ார் - என்று எல்கலாரும்
இயம்புகின்றைர்; ஒப்பி ால் உகரக்கின்றாறரா? - அவ்வாறு அவர்கள், யவறும்
ஒப்புக்காக உரைக்கின்றார்ககளா? உண்கேறய உணர்த்தி ாறரா? - அன்றி,
உண்ரமரயத் தான் உணர்த்துகின்றார்ககளா? குரங்காய் வந்தார் - வாைைங்களாக
வடியவடுத்து வந்தவர்கள்; தனித்தனி றதவர் என்றார் - ஒவ்யவாருவரும் ஒவ்யவாரு
கதவர்கள் என்கின்றார்கள்; பேப்பி என்? - (இவற்ரறயயல்லாம்) (இப்கபாது)
யோல்லி என்ை பயன்?

"விரிஞ்ேைாம் இனிகமல்" எை கமற்பாடலில் குறித்த பிைமபதத்ரத,

"அப்பதம்" என்று அநுவதித்தார்; பிைமபதம் இைாமைால் அளிக்கப்படும் என்பதரை,
உத்தை காண்ட அநுமப் படலத்தில் பிைமனும் உரைப்பான்:
"வன்னிய ேகாய நின்கேந்தன் கவயத்றதார்க்கும்

வாற ார்க்கும்
இன் ல் பேய்யும் இராவணன்தன் இலங்கக நககர

எரியூட்டி,

ேன் ன் இராேன் ே ம் உவப்ப வயவாள்அரக்கர்

குலம் அறுத்துப்

பின்க அவன்தன் றபர்அருளால் பிரேபதமும்

பபறும் என்றான்"

(உத்தர. அநுேப் : 40) அைக்கர்கரள அழிப்பதற்காக, அனுமனுக்குப் பிைமபதம்

யகாடுத்த பைமபதநாதகை இைாமைாகப் பிறந்து இலங்ரக கநாக்கி வந்துள்ளான்
என்பதரை, உன்ரையயாழிய எல்கலாரும் உணர்ந்துள்ளைர் என்பான், "எவரும்
யோன்ைார்" என்றான்.

6823. 'ஆயது பதரிந்றதா? தங்கள் அச்ேறோ?

அறிறவா?-யார்க்கும்
றேயவள்; எளியள் என் ா, சிந்கதயின் இகைல்
அம்ோ!-
"தூயவள் அமிர்திற ாடும் றதான்றி ாள்"என்றும்,
"றதான்றாத்
தாய் அவள், உலகுக்கு எல்லாம்" என்பதும்
ோற்றுகின்றார்.

ஆய் அது பதரிந்றதா ? - (இவ்வாறு உலககார்) ஆைாய்ந்து அறிந்து

கூறுகின்றார்ககளா? தங்கள் அச்ேறோ? - அன்றித் தங்கள் அச்ேம் காைணமாகக்
கூறுகின்றார்ககளா?; அறிறவா? - அறிவால் அறிந்து கூறுகின்றார்ககளா?
(எவ்வாறாயினும்); தூயவள் - இைாமனின் மரைவியாகிய அத்தூய சீரத;
அமிழ்திற ாடும் றதான்றி ாள் என்றும் - கடல் கரடரகயில் அமுகதாடு கதான்றிய
திருமகளாவாள்; உலகுக்கு எல்லாம் - உலகங்கள் அரைத்துக்கும்; றதான்றாத் தாய்
அவள் - கண்ணுக்குத் கதான்றாத அன்ரை ஆவாள் அவகள; யார்க்கும் றேயவள் -
உலககார் யாவருக்கும் எட்டாப் பைமபதத்தில் வாழும் யபரிய பிைாட்டி அவள்
ஆவாள்; எளியள் என் ா - (நம் கண்ணுக்குப் புலப்பவதால்) எளியவள் என்று;
சிந்கதயின் இகைல் - மைத்தால் இகழற்க; என்பதும் ோற்றுகின்றார் - என்றும்
உரைக்கின்றார்கள்.

பிறக்கும் கபாகத மணத்கதாடு கதான்றும் துழாய் என்பது கபால, கதான்றும்

கபாகத பிைாட்டி அமிழ்கதாடு கதான்றிைாள் என்பார், "தூயவள் அமிழ்திகைாடுந்
கதான்றிைாள்" என்றார். இப்பாடல், பூட்டுவிற் யபாருள் ககாளாம். "ஆயது
யதரிந்கதா?" என்பதற்கு, முற்பாடலில் குறிப்பிட்டுள்ளபடி, கதவர்கள் யாவரும்
வாைைர் "ஆயது யதரிந்கதா?" எைவும் உரைக்கலாம்.

6824. ' "கானிகட வந்தறதயும் வா வர் கடாவறவ ஆம்;

மீனுகட அகழி றவகல விலங்கல்றேல் இலங்கக
றவந்தன் தானுகட வரத்கத எண்ணி, தருேத்தின்
தகலவர்தாறே
 ோனுட வடிவம் பகாண்டார்" என்பது ஓர் வார்த்கத
இட்டார்.

கான் இகட வந்தவாறும் - (அந்த இைாமபிைான்) வைத்திற்கு வந்த விதமும்;

வா வர் கடாவறவ ஆம் - கதவர்களின் உந்துதலிைாகல யாம்; மீன் உகட றவகல
விலங்கல் றேல் அகழி - மீன்கரளயுரடய கடரல அகழியாகக் யகாண்ட
திரிககாண மரலயின் கமல் அரமந்த; இலங்கக றவந்தன் - இலங்ரக நகரின்
கவந்தைாகிய இைாவணன்; தான் உகட வரத்கதபயண்ணி - தான் அரடந்துள்ள
வைத்திரைக் கருதி; தருேத்தின் தகலவர் தாறே - அறத்தின் நாயகைாை பைம்
யபாருகள; ோனுட வடிவம் பகாண்டார் - மானிட வடிவத்ரத ஏற்று (இைாமைாக)
வந்துள்ளார்; என்பது ஓர் வார்த்கத இட்டார் - என்பதாை ஒரு யமாழிரயயும்
யோன்ைார்கள்.

விலங்கல்-மரல.

6825. ' "ஆயிரம் உற்பாதங்கள் ஈங்கு வந்து அடுத்த"

என்றார்;
"தாயினும் உயிர்க்கு நல்லாள் இருந்துழி அறிய,
தக்றகான்
ஏயி தூதன் எற்ற, பற்று விட்டு, இலங்ககத்
பதய்வம்
றபாயி து" என்றும் போன் ார்; "புகுந்தது, றபாரும்"
என்றார்.

ஈங்கு - இவ்விலங்ரக நகருக்கு; ஆயிரம் உற்பாதங்கள் - ஆயிைமாயிைம் யகடுகுறிகள்;

வந்து அடுத்த என்றார் - வந்து நிகழ்ந்துள்ளை என்றார்கள்; தாயினும் உயிர்க்கு
நல்லாள் - அன்ரைரயக் காட்டிலும் உயிர்க்குலத்துக்கு அன்பு யேய்யும்
நல்லவளாகிய சீரத; இருந்துழி அறிய - இருக்கும் இடத்ரத யறிந்து யகாள்ள;
தக்றகான் - தகுதியில் சிறந்த இைாமபிைான்; ஏயி தூதன் - அனுப்பிய தூதைாம்
அனுமன்; எற்ற - தாக்கியதைால்; பற்று விட்டு - காவல் யதாழிரல நீத்து;
இலங்ககத் பதய்வம் றபாயி து - இலங்ரகயின் காவல் யதய்வமாகிய
இலங்கிணியும் (இலங்ரகரய விட்டு) நீங்கி விட்டாள்; என்றும் போன் ார் -
என்பதும் உரைத்தார்கள்; "புகுந்தது றபாரும் என்றார்" - யுத்தம் (இலங்ரகக்குள்)
(அனுமன் வடிவில்) நுரழந்து விட்டது என்றும் யோன்ைார்கள்.

உலகத்தாய் உயிர்கட்கு, ஒரு பிறப்புக்கக அன்பு காட்டுவாள்; பிைாட்டி பிறவி

கதாறும் அன்பு காட்டிப் கபணும் யபருந்தாயாம் உகலாகமாதா ஆதலின் "தாயினும்
உயிர்க்கு நல்லாள்" எைப்பட்டாள்.
6826. ' "அம்பினுக்கு இலக்கம் ஆவார் அரபோடும்
அரக்கர் என் ,
நம் பரத்து அடங்கும் பேய்யன், நாவினில் பபாய்
இலாதான்,
உம்பர் ேந்திரிக்கும் றேலா ஒரு முைம் உயர்ந்த
ஞா த்
தம்பிறய ோற்றிப் றபா ான்" என்பதும் ேகேயச்
போன் ார்.

நம் பரத்து அடங்கும் பேய்யன் - உடம்பால் நம் இைத்ரதச் ோர்ந்தவனும்;

நாவினில் பபாய் இலாதான் - (ஆைால், நம் நிரலக்கு மாறாக) நாவால் யபாய்கய
உரையாதவனும்; உம்பர் ேந்திரிக்கும் றேலா - கதவர்களின் அரமச்ேைாை
பிருகற்பதிரயக் காட்டிலும் கமலாக; ஒரு முைம் உயர்ந்த - ஒரு முழம் உயர்ந்தவனும்
ஆை; ஞா த் தம்பிறய - (உன்) ஞாைத் தம்பியாகிய வீடணகை; அரபோடும் அரக்கர்
- அைோளும் (இைாவணைாகிய) உன்கைாடும் கேர்ந்து (எல்லா) அைக்கர்களும்;
அம்பினுக்கு இலக்கம் ஆவார் என் - (இைாமபிைானின்) கரணகளுக்கு இலக்காகி
அழிவார்கள் என்று; ோற்றிப் றபா ான் - உரைத்து யவளிகயறிைான்; என்பதும்
ேகேயச் போன் ார் - என்னும் யேய்திரயயும் யபாருந்தக் கூறிைார்கள்.

பைம் - ோர்பு, இைம். உடம்பால் நம் இைத்தவன் ஆயினும், நாவிலும் ஞாைத்திலும்

நமக்கு அப்பாற்பட்டவன் வீடணன் என்பது குறிப்பு. கதவர்க்கு அரமச்ேனும்
குலகுருவுமாை பிருகற்பதி எைப்படும் வியாழபகவான் கல்விக்கும் ஞாைத்திற்கும்
அதிபதி என்பது கோதிட நூல் துணிபு. அத்தரகய வியாழ பகவானிலும் ஒரு முழம்
உயர்ந்த ஞாைமுரடயவன் வீடணன் என்று வீடணனின் கல்வியும் ஞாைமும்
கவிஞர் பிைாைால் உச்ேப்படுத்தப்படும் திறம் ஓர்க. அறவாழியந்தணரைச்
ோர்ந்த வீடணனின் ஞாைம் ஞாைத்தின் அதிபதியின் ஞாைத்ரதக் காட்டிலும் கமல்
உயர்ந்தது என்பது கவிஞர் பிைானின் துணிபு. எப்படி யளந்தாலும் வீடணன் ஞாைம்
ஞாைாதிபதியுரடயரதக் காட்டிலும் ஒரு முழம் உயர்ந்கத இருக்கும் என்று
வழக்காறுபட யமாழிந்தார்.

6827. 'ஈது எலாம் உணர்ந்றதன் யானும்; என் குலம் இறுதி

உற்றது
ஆதியின் இவ ால் என்றும், உன்தன்றேல்
அன்பி ாலும்,
றவதக பநஞ்சின் எய்த, பவம்பி, யான் விகளவ
போன்ற ன்;
சீகதகய விடுதிஆயின், தீரும் இத் தீகே' என்றான்.
 ஈது எலாம் யானும் உணர்ந்றதன் - இவ்வாறு பிறர் கூறிய யாவற்ரறயும் நான்
அறிந்கதன் (ஆதலாலும்); இவ ால் - இத்திருமாலால்; என் குலம் ஆதியில் இறுதி
உற்றது என்றும் - என்னுரடய அைக்கர் குலம் அழிவுற்றது என்ற காைணத்தாலும்; உன்
தன்றேல் அன்பி ாலும் - உன்கமல் நான் யகாண்டுள்ள அன்பின் காைணத்தாலும்;
பநஞ்சின் றவதக எய்த - என் மைத்தில் எழுந்த துன்பத்தால்; பவம்பியான்
விகளவ போன்ற ன் - (யகாதித்து) யவதும்பி இனி விரளயவுள்ளவற்ரற நான்
(உைக்குச்) யோன்கைன்; சீகதகய விடுதியாயின் - பிைாட்டிரயச் சிரறயிலிருந்தும்
விட்டு விட்டாயாைால்; இச்சிறுகே தீரும் - உைக்கினி நிகழவுள்ள அத்தரை
துன்பங்களும் விலகிவிடும்; என்றான்... - என்று கூறி முடித்தான் (மாலியவான்).

சீரதரயச் சிரற ரவத்திருப்பது, உன் கபான்ற மாமன் புரிய உரிய யேயல் அன்று;
சிறிய யேயல் என்பான். "தீரும் இச்சிறுரம" என்றான். சிறிய யேயல்கள் துன்பகம
நல்குமாதலின் சிறுரம துன்பத்ரதயும் குறித்து நின்றது.

மாலியவான் அறிவுரைரய இைாவணன் இகழ்தல்

6828. 'ேற்று எலாம் நிற்க, அந்த ேனிதர் வா ரங்கள்,
வானில்
இற்கற நாள் அளவும் நின்ற இகேயவர் என்னும்
தன்கே போற்றவாறு அன்றிறயயும், "றதாற்றி நீ" என்றும்
போன் ாய்;
கற்றவா நன்று! றபா' என்று, இக ய
கைறலுற்றான்:

ேற்று எலாம் நிற்க - (நீ உரைத்தவற்றுள்) மற்ரறய யேய்திகள் எல்லாம் (ஒருபுறம்)

இருக்கட்டும்; அந்த ேனிதர், வா ரங்கள் - (என்ரை கநாக்கி) அந்த இைாம லக்குவர்,
குைங்குகள்; வானில் இற்கற நாள் அளவும் - வானுலகில் இன்று வரையிலும்; நின்ற
இகேயவர் - (என்ரை எதிர்க்க இயலாது பணிந்து) நின்ற கதவர்கள்; என்னும்
தன்கே - என்னும் (இவர்களின்) இயல்புகரளச்; போற்றவாறு அன்றிறயயும் -
யோன்ைகதாடு நிற்காமல்; "நீ றதாற்றி - "நீ கதாற்பாய்" என்றும் போன் ாய் - என்றும்
கூறிைாய்; கற்றவா நன்று றபா! - நீ கற்றுள்ள அைசியல் நூல்களின் திறம் நன்று கபா!
என்று இக ய கூறல் உற்றான் - (கமலும்) இத்தரகய யமாழிகரளக் கூறத்
யதாடங்கிைான்.

கதவர், மானுடர், வாைைங்கள் ஆகிகயார் தன்ரமகரள மாலியவான்

கூறியரதக் ககட்டுச் ேகித்த இைாவணன், "நீ கதாற்பாய்" என்று கூறிய
யோற்களுக்கு மட்டும் யபாறுக்கமுடியாதவன் ஆைான் என்பது கருத்து. "என்னும்
தன்ரம" என்பதன் இரடகய "இவர்கள்" எனும் யோல் யபாருட்சிறப்புக் கருதி
வருவிக்கப்பட்டது. "கற்றவா நன்று கபா!" என்பது கவிஞர் யபருமான்
உயிைாற்றகலாடு உரையாடல்கரள அரமக்குத் திறத்திற்கு கமலும் ஒரு ோன்றாய்
நின்றது.
6829. 'றபகத ோனிடவறராடு குரங்கு அல, பிறறவ ஆக,
பூதல வகரப்பின் நாகர் புரத்தின் அப் புறத்தது ஆக,
காது பவஞ் பேரு றவட்டு, என்க க் காந்தி ர்
கலந்த றபாதும்,
சீகததன் திறத்தின்ஆயின், அேர்த் பதாழில்
திறம்புறவற ா?

றபகத ோனிடவறராடு - அறிவற்ற மனிதர்களுடகை; குரங்கு அல - குைங்கிைங்கள்

மட்டும் அல்ல; பிறறவ ஆக - கவறு உயிர்கள் எல்லாம் (ஒன்று கூடினும்) கூடட்டும்;
பூதல வகரப்பின் - இம்மண்ணுலக எல்ரல; நாகர் புரத்தின் - (ஆகட்டும்) நாகர்
உலகம் (ஆகட்டும்) இவற்றிற்கு; அப்புறத்தது ஆக - அப்பாற்பட்ட வானுலககம தான்
ஆகட்டும்; காது பவம் பேருறவட்டு - அழிக்கும் கடும்கபாரிரை விரும்பி; காந்தி ர்
- மைக்யகாதிப்புரடயவைாய்; என்க க் கலந்தறபாதும் - என்ரை என்
பரகவர்கள் யநருங்கிை கபாதும்; சீகத தன் திறத்தின் - (அப்கபார்) சீரதரயப்
யபறும் யபாருட்டாக என்றால்; அேர்த் பதாழில் திறம்புறவற ா? - கபார்
இடுவதிலிருந்தும் பின் வாங்குகவகைா? (வாங்ககன்!).

தன் திறம் உணைாது என்ரை எதிர்க்க வந்துளர் ஆதலின் இைாமலக்குவரைப்

"கபரத மானிடவர்" என்றான். திறம்புதல் - பின்னிடுதல். காந்துதல்-யநஞ்சு
யகாதித்தல்.

6830. 'ஒன்று அல, பகழி, என் ககக்கு உரிய ; உலகம்

எல்லாம்
பவன்ற ; ஒருவன் பேய்த விக யினும் வலிய;
"பவம் றபார்
முன் தருக" என்ற றதவர் முதுகு புக்கு அேரில்
முன் ம்
பேன்ற ; இன்று வந்த குரங்கின்றேல்
பேல்கலாறவா?

என் ககக்கு உரிய - என் கைங்களில் உலவுகின்றைவும்; உலகம் எல்லாம்

பவன்ற - உலகங்கள் யாரவயும் யவன்று தீர்த்தைவும்; ஒருவன் பேய்த
விக யினும் வலிய - (தப்பாமல் தாக்குவதில்) ஒருவன் புரிந்த விரைகரள விட
வலிரம வாய்ந்தைவும்; முன் பவம்றபார் தருக என்ற றதவர் - (என்) முன் வந்து கபார்
தருக என்று எதிர்நின்ற கதவர்கள்; முதுகு புக்கு - (பின்னிட்டு ஓடுமாறு) முதுகுகளில்
ஊடுருவி; அேரில் முன் ம் பேன்ற - கபார்க்களத்தில் அவர்களின் முன்கை
யேன்றைவுமாகிய; ஒன்று அல பகழி - ஒன்றல்லாத மிகப் பலவாை அம்புகள்; இன்று
வந்த குரங்கின்றேல் - இப்கபாது வந்துள்ள குைங்குகளின் கமல்; பேல்கலாறவா? -
யேல்லும் வலிரமயற்றை ஆகி விடுகமா? (விடா.)

6831. 'சூலம் ஏய் தடக் கக அண்ணல்தானும், ஓர்

குரங்காய்த் றதான்றி
ஏலுறேல், இகடவது அல்லால், என் பேய வல்லன்
என்க ? றவகல நீர் ககடந்த றேல்நாள், உலகு எலாம்
பவருவ வந்த
ஆலறோ விழுங்க, என் கக அயில் முகப் பகழி?
அம்ோ!*

சூலம் ஏய் தடக்கக அண்ணல் தானும் - சூலம் என்னும் பரடக்கருவிரய

ஏந்தியுள்ள அகன்ற கைமுரடய யபருரமக்குரிய சிவயபருமானும்; ஓர் குரங்காய்த்
றதான்றி - ஒரு குைங்காய்த் கதாற்றமுற்றும்; ஏலுறேல் - (என்கைாடு) கபாரில்
எதிர்த்து நிற்பான் எனில்; இகடவது அல்லால் - (எைக்கு) பின்னிடுவாகை அல்லாமல்;
என்க என் பேய வல்லான்? - என்ரை என்ை யேய்துவிட வல்லவன்? என் ககயில்
அயில் முகப் பகழி விழுங்க - என் கைத்தினில் உள்ள கூர்முகமுரடய அம்புகள்
(அச்சிவபிைான் எளிதில்) விழுங்கி விடுவதற்கு; றவகல நீர் ககடந்த றேல்நாள் -
கடல் நீரைக் கரடந்த முன்ைாளில்; உலகு எலாம் பவருவ வந்த - உலகம் யாரவயும்
அஞ்சி நடுங்குமாறு அக்கடலில் கதான்றிய; ஆலறோ? - நஞ்கோ? (இல்ரல என்றபடி).

நஞ்கோ?-ஓகாைம் எதிர்மரற. முத்தரலச் சூலம். அண்ணல் - தரலரமக்குரிய

சிறப்பிைன். சிவபிைாரை அண்ணல் எைச் சுட்டுவதால், கவிஞர் பிைானின் ேமய
ேமைேப்கபருள்ளம் புலைாம். நான் வழிபட்டுயர்ந்த சிவகை குைங்காய்
வந்திருந்தாலும், நான் யபற்றுள்ள வைத்தால் யார் என்ரை என்ை யேய்து விட முடியும்?
எைக் ககட்கும் இைாவணனின் இக்கூற்றால், அவன் ஆணவத்தின் யகாடுமுடியில்
ஏறியமர்ந்துள்ளரம கூறப்பட்டது.

6832. 'அறிகிகல றபாலும், ஐய! அேர் எ க்கு அஞ்சிப்

றபா
எறி சுடர் றநமியான் வந்து எதிர்ப்பினும், என் கக
வாளி
பபாறி பட, சுடர்கள் தீயப் றபாவ ; றபாக்கிலாத
ேறி கடல் ககடய, வந்த ேணிபகாலாம், ோர்பில்
பூண?

ஐய! - ஐயகை! அேர் எ க்கு அஞ்சிப்றபா - கபாரில் (என் முன் நிற்க இயலாது)
அஞ்சி ஓடிய; சுடர் எறி றநமியான் - ஒளி வீசுகின்ற ேக்கைப் பரடரய ஏந்தியவைாை
திருமாகல; வந்து எதிர்ப்பினும் - (எைக்கு எதிர் நின்று) தாக்கினும்; என் கக வாளி
பபாறிபட - என் கைங்களில் உள்ள அம்புகள் தீப்யபாறிகரளச் சிந்தியவாறு; சுடர்கள்
தீய - (ஞாயிறு, திங்கள், தீ) எனும் முச்சுடர்களும் கரிந்து கபாகுமாறு; றபாவ -
ஏகவல்லை; (அவ்வம்புகள்) ேறிகடல் ககடய - அரலகின்ற கடரலக்
கரடயும்கபாது; றபாக்கிலாத வந்த ேணி பகால் ஆம்? - கபாகும் இடம் அறியாமல்
(திருமால்மார்பிரை வந்தரடந்த யகௌத்துவ) மணியாகுகமா? (ஆகாது); அறிகிகல
றபாலும் - இதரை நீ அறியாய் கபாலும்!

"கநமியாகை வந்து எதிர்ப்பினும்" எை வைகவண்டிய கதற்கறகாைம் மரறந்து

நின்றதால் விரிக்கப் யபற்றது. "கபாக்கு அறு பனுவல்" (யதால். பாயிைம்) என்பதில்,
கபாக்கு குற்றம் எனும் யபாருளில் வந்துள்ளது. கநமி - ஆழிப்பரட, ேக்கைம். மார்பில்
பூணவாளி மணியன்று என்பதைால் அது மார்ரபப் பிளக்கும் என்பது குறிப்பு.
திருமால், புறமுதுகிட்டதாக இைாவணன் முன்பும் (6182, 6186) உரைத்துள்ளான்.

6833. 'பகாற்றவன், இகேறயார் றகாோன், குரக்கி து

உருவம் பகாண்டால்,
அற்கற நாள், அவன்தான் விட்ட அயிற்பகட
அறுத்து ோற்ற,
இற்ற வான் சிகறய ஆகி விழுந்து, றேல் எழுந்து
வீங்காப்
பபாற்கற ோல் வகரகறளா, என் புய பநடும்
பபாருப்பும்? அம்ோ!'

பகாற்ற வாள் இகேறயார் றகாோன் - யவற்றிரயக் யகாண்ட வாள் ஏந்தும்

கதவர்தரலவைாை இந்திைன்; குரக்கி து உருவம் பகாண்டால் - குைங்கினுரடய
வடிவம் யகாண்டுள்ளான் என்றால்; அற்கற நாள் - (மரலகளின் சிறகுகரள
அரியத் யதாடங்கிய) அக்காலத்தில்; அவன் விட்ட - அவ் இந்திைன் விடுத்த; அயிற்
பகட - கூரிய வச்சிைாயுதம்; அறுத்து ோற்ற - அறுத்து கவறாக்கியதால்; வான் இற்ற
சிகறய ஆகி - வானில் (பறப்பதற்கு இயலாத) ஒடிந்த சிறகுகரளயுரடயைவாகி;
விழுந்து - கீகழ வீழ்ந்து; றேல் எழுந்து வீங்கா - கமல் கிளம்பிப் பறக்க இயலாத;
ோல் பபாற்கற வகரகறளா - யபருரமக்குரிய சிறு குன்றுககளா; என்புய பநடும்
பபாருப்பும்? - என்னுரடய கதாள்களாகிய யபருமரலகளும்?
மரலகளுக்யகல்லாம் இருந்த சிறகுகரள இந்திைன் தன் வச்சிைாயுதத்தால் அடித்து
அழித்தான் என்பது புைாணச் யேய்தி. யபாற்ரற - சிறுகுன்றுகள். மால்வரை -
யபருரமக்குரிய மரலகள். யபருரம இகழ்ச்சிக் குறிப்பாயிற்று. இந்திைன்
வச்சிைத்தால் அடித்து வீழ்த்த என் புயமரலகள் அன்ரறய யபாற்ரறக் கற்கள் அல்ல;
யபருமரலகள் என்பான். "புயயநடும் யபாருப்பும்" என்றான். மாலியவான் கூறிய
கருத்துக்களின் ோைத்ரத யயல்லாம் வாங்கி ஒன்று விடாமல் ஆணித்தைமாக,
யநற்றியில் அரறந்தாற்கபால் ஆணவ உச்சியில் அரமந்துள்ள இைாவணரை
விரடதை ரவத்துள்ள கவிஞர் பிைானின் உரையாட்டுத் திறம் வியக்க ரவப்பது.
'அடித்தவுடன் வீழ, என் கதாள்கள் என்ை யபாத்ரத மரலகளா?" எைக் ககட்டு,
இைாவணன் கதாள்கள் மரலயினும் வலியை எை உணர்த்தியவாறு

கதிைவன் கதாற்றம்
6834. உள்ளறே தூது பேல்ல, உயிர் அ ார் உகறயுள்
நாடும்
கள்ளம் ஆர் ேகளிர் றோர, றநமிப்புள் கவற்சி நீங்க,
பகாள்கள பூண்டு அேரர் கவகும் குன்கறயும்
றகாட்டில் பகாண்ட
பவள்ள நீர் வடிந்தது என் , வீங்கு இருள்
விடிந்தது அன்றற.

உள்ளறே தூது பேல்ல - மைகம தூதுப் யபாருளாகச் யேல்ல; உயிர் அ ார் உகறயுள்
நாடும் - (தம்) உயிரை ஒத்த காதலரின் இருப்பிடம் கநாக்கிச் யேல்கின்ற; கள்ளம் ஆர்
ேகளிர் றோர - வஞ்ேரை மிக்க (யநறி பிறழும் யபண்டிர் உள்ளம் வருந்தவும்;
றநமிப்புள் கவற்சி நீங்க - (பகலில் அரணயும்) ேக்கைவாகப் பறரவகள் கவரல
நீங்கவும்; பகாள்கள பூண்டு - மிகுதியாக நிரறந்து; அேரர் கவகும் - கதவர்கள்
வசிக்கின்ற; குன்கறயும் - கமருமரலரயயும்; றகாட்டில் பகாண்ட - உச்சிக்ககாடு
வரையிலும் மூடி நிற்கின்ற; பவள்ள நீர் வடிந்தது என் - யவள்ளமாைது நீர் வடிந்தாற்
கபான்று; விலங்கு இருள் விடிந்தது - (உலகில்) யபாங்கிப் பருத்திருந்த இருட்டு
அகன்றது.
கமருமரலயிரையும் மூடி நின்ற ஒரு கறுப்பு யவள்ளம் யமல்ல வடிந்தது கபால
இருள் விடிந்தது எை அழகுறக் கற்பித்தார். வான் முகடு வரையும் இருள்
நிரறவதால், வான் முட்ட நிற்கும் கமருமரலயின் உச்சிரய மரறத்திருந்த
இலங்ரகரயச் சூழ்ந்துள்ள இைாவண ஆட்சியின் இருளும், பிைாட்டியின் துயைக்
யகாடுமுடியாம் கோக இருளும் விடிய இருப்பரதக் குறிப்பால் குறிப்பித்தவாறுமாம்.

6835. இன் து ஓர் தன்கேத்து ஆம் என்று எட்டியும்

பார்க்க அஞ்சி,
பபான் ேதில் புறத்து நாளும் றபாகின்றான்,-'றபார்
றேற்பகாண்டு
ேன் வர்க்கு அரேன் வந்தான்; வலியோல்' என்று,
தானும்
பதால் நகர் காண்பான் றபால,-கதிரவன் றதாற்றம்
பேய்தான்.
 இன் து ஓர் தன்கேத்து ஆம் - (இலங்ரக) இத்தரகய ஒரு தன்ரமயிரை
உரடயது ஆகும்; என்று எட்டியும் பார்க்க அஞ்சி - என்று எட்டிப் பார்க்கவும்
பயந்து (அதன்); பபான் ேதில் புறத்து நாளும் றபாகின்றான் கதிரவன் - யபான்மயமாை
மதிலின் யவளியிகலகய நாள்கதாறும் யேல்பவைாகிய சூரியன்; - (இப்கபாது) றபார்
றேல் பகாண்டு - கபாரை ஏற்றுக்யகாண்டு; ேன் வர்க்கு அரேன் வந்தான் - அைேர்க்கு
அைேைாை இைாமபிைான் வந்தைன்; வலியம் என்று - (ஆதலால்) நாம் வலிரம யபற்று
விட்கடாம் என்று; தானும் பதால் நகர் காண்பான் றபாலத் றதாற்றம் பேய்தான் -
தானும் பரழய அந்த இலங்ரக மாநகரைக் காண விரும்பியவன் கபாலக்
(கீழ்வானில்) உதித்தான்.

தற்குறிப்கபற்ற அணி. புவியியல் அரமப்பால், இலங்ரகயின் உச்சிகமல்

கதிைவன் இயங்காரமயுணர்ந்த கவிஞர்பிைான், இைாவணன் யகாடுங்ககான்ரமக்கு
அஞ்சி இலங்ரக மாநகரின் உட்யேல்ல அஞ்சி, மதிற்புறத்கத கதிைவன் உலவ
கநர்ந்தது எைத் தற்குறிப்பிரை ஏற்றிக் காண்பித்தார். இப்கபாது, அறத்தின்
நாயகைாை இைாமபிைான் இலங்ரகயின் தரலவாயிலில் பரடகயாடு நிற்கும்
வலிரம கண்டு, தானும் துணிவு யபற்று, இலங்ரகயின் உள் நுரழந்து எட்டிப்
பார்க்கும் துணிச்ேகலாடு கதான்றுவான் கபாலத் கதான்றிைான். இலங்ரகயில்
கதிைவன் இயங்காரம (4855) முன்பும் (7014) பின்பும் கூறப்படும். "இருசுடர் இயங்காப்
யபருமூதிலங்ரக" எைப் புறத்திைட்டும் இப்யபருரம புகலும். "பகலவன் மீது
இயங்காரமக் காத்த பதி வீைன்" (2. 10. 11) எை இைாவணன் இலங்ரகயின்
இப்புகழ் கதவாைத்தினும் கபேப்படும்.
இலங்ரக காண் படலம்
இைாமபிைான் தான் தங்கியிருந்த சுகவல மரலயின் உச்சி மீது, தன்
பரிவாைங்களுடன் ஏறிநின்று, இலங்ரக மாநகரைக் கண்ணுறுகின்றான்.
அம்மாநகரின் அழகும் யபாலிவும், வளமும், வாழ்வும் யபருமானின் யநஞ்ரே
வியக்க ரவக்கின்றை. வியப்பில் எழுந்த உரைகள், இலக்குவனுக்குக் கூறுவதாய்
அரமந்து அழகிய வர்ணரைக் கவிரதகளாய் இப்படலத்தில் வடிவம் யபற்றுள்ளை.

இைாமன் பரிவாைங்களுடன் சுகவல மரலகமல் ஏறுதல்.

6836. அருந்ததி அக ய நங்கக அவ்வழி இருந்தாள்
என்று
பபாருந்திய காதல் தூண்ட, பபான் நகர் காண்பான்
றபால,
பபருந் துகண வீரர் சுற்ற, தம்பியும் பின்பு பேல்ல,
இருந்த ோல் ேகலயின் உச்சி ஏறி ன் இராேன்,
இப்பால்.
அருந்ததி அக ய நங்கக - அருந்ததி கபான்ற கற்புரடயாள் ஆகிய சீதா கதவி;
அவ்வழி இருந்தாள் என்று - அந்த இலங்ரகயில் உள்ளாள் என்பது பற்றி; பபாருந்திய
காதல் தூண்ட - (உள்ளத்கத) பதிந்துள்ள காதல் தூண்டியதால்; பபான் நகர்
காண்பான் றபால - அழகிய இலங்ரக மாநகரிரைப் பார்க்க எழுந்தவன் கபான்று;
பபருந்துகண வீரர் சுற்ற - தைக்குப் யபருரமக்குரிய துரணவைாய் இலங்கும்
சுக்கிரீவன், வீடணன் ஆகிய இருவரும் இருபுறமும் யேல்ல; தம்பியும் பின்பு பேல்ல -
தன் (அருரமத்) தம்பியாகிய இலக்குவனும் பின்கை வை; இருந்த ோல் வகரயின் உச்சி
இராேன் ஏறி ன் - தான் தங்கியிருந்த யபருமரலயாகிய சுகவல மரலயின் உச்சிரய
கநாக்கி இைாமபிைான் ஏறிைான். இப்பால் - இதன் பின்ைர்....
இச்யேய்யுள் குளகம் அடுத்து வரும் கவிககளாடு கருத்து முடியும். காதலுக்கு
உரியாரைக் காண இயலாக் காலத்து, அவர் இருக்கும் இடமும் காணற்கு உரியதாய்
ஆவல் தூண்டுமாதலின், "காதல்தூண்டப் யபான்ைகர் காண்பான்" என்றார்.

6837. பேரு ேலி வீரர் எல்லாம் றேர்ந்த ர் ேருங்கு

பேல்ல,
இரு திறல் றவந்தர் தாங்கும் இகண பநடுங் கேலக்
ககயான்.
பபாரு வலி வய பவஞ் சீயம் யாகவயும் புலியும்
சுற்ற,
அரு வகர இவர்வது ஆங்கு ஓர் அரிஅரசு
அக யன் ஆ ான்.
 பேருேலிவீரர் எல்லாம் - கபார்புரியும் தன்ரமயுரடய வீைர் யாவரும்; றேர்ந்த ர்
ேருங்கு பேல்ல - திைண்டு பக்கத்கத யேல்ல; இருதிறல் றவந்தர் - இைண்டு திறரம
வாய்ந்த சுக்கிரீவன், வீடணன் என்ற அைேர்க்கைேர்; தாங்கும் - பற்றி தாங்கிச்
யேல்லும்; இகண பநடும் கேலக் ககயான் - இைண்டாை நீண்ட
யேந்தாமரையரைய ரககரளயுரடய இைாமபிைான்; பபாருவலி வயபவஞ்சீயம் -
கபாரிடும் வலிரம வாய்ந்த திறல் மிக்க யகாடிய சிங்கம் ஒன்று; யாக யும் புலியும்
சுற்ற - யாரைகளும் புலிகளும் சுற்றிவை; ஓர் அரி அரசு - ஒப்பற்றயதாரு இைாே
சிங்கம்; அருவகர இவர்வது அக யன் ஆ ான் - அரிய குன்று ஒன்றின் கமல்
ஏறுவது கபான்றவன் ஆைான்.

இந்தப் பாடலில் வரும் உவரமக் காட்சிரயத் திரிேரட கைவுபற்றிய

பாடயலாடு (5118) இரணத்துக் காண்க.

6838. கதம் மிகுந்து இகரத்துப் பபாங்கும் கக கடல்

உலகம் எல்லாம்
புகதவு பேய் இருளின் பபாங்கும் அரக்கர்தம்
புரமும்,பபாற்பும்,
சிகதவு பேய் குறிகயக் காட்டி, வட திகேச் சிகரக்
குன்றின்,
உதயம்அது ஒழியத் றதான்றும், ஒரு கரு ஞாயிறு
ஒத்தான்.

கதம் மிகுந்து - சிைம் ஏறி; இகரத்துப் பபாங்கும் - அரலயயாலித்துப் யபாங்குகின்ற;

கக கடல் உலகம் எல்லாம் - ஆர்ப்யபாலி மிக்க கடல் சூழ்ந்த உலகம் யாவும்; புகதவு
பேய் இருளின் பபாங்கும் அரக்கர்தம் - தைதகத்கத அழுந்தி மரறயுமாறு யேய்யும்
இருரளப்கபாகல (பாவமாகிய இருளால்) யபாங்கி (உலரக அழிக்க உள்ள)
அைக்கர்களுரடய; புரமும் பபாற்பும் - நகைாகிய இலங்ரகயும் அதன் அழகும்; சிகதவு
பேய்குறிகயக் காட்டி - அழியப் கபாகின்ற அரடயாளத்ரதக் காண்பித்து; உதயேது
ஒழிய - உதயகிரிச் சிகைத்திகல உதிப்பரத நீக்கி; வடதிகேச் சிகரத்தின் -
வடதிரேக்கண் உள்ள ஒரு மரலச்சிகைத்தில்; றதான்றும் கரு ஞாயிறு ஒத்தான் -
உதிக்கின்ற ஒரு கரிய சூரியரைப் கபான்றவன் ஆைான் (இைாமபிைான்).

கதிைவன் உதய காலத்கத, சுகவலமரலகமல் நின்ற இைாமபிைாரை, வடக்கக

உதித்த கரு ஞாயிறு எை வருணித்தார். கருஞாயிறு இைாமனுக்கு உவரம.
"கட்டார்சிரலக் கருஞாயிறு புரைவான்" (9406); "கண்தாமரை கபால் கருஞாயிறு எை"
(2610)" யேந்தண் கமலக்கண் சிவந்த வாகயார் கருஞாயிறு, அந்தமில்லாக் கதிர் பைப்பி
அலர்ந்தது. ஒக்கும் அம்மாகை!" (திருவாய்: 8: 5: 7) எை வருவை காண்க. உதயமது
அது பகுதிப் யபாருள் விகுதி. தன்ரமத் தற்குறிப்கபற்ற அணி.
6839. துமிலத் திண் பேருவின் வாளிப் பபரு ேகை
போரியத் றதான்றும்
விேலத் திண் சிகலயன், ஆண்டு ஓர் பவற்பிக
றேய வீரன்,
அேலத் திண் கரமும் காலும் வத மும் கண்ணும்
ஆ ,
கேலத் திண்காடு பூத்த காள ோ றேகம் ஒத்தான்.

துமிலத் திண்பேருவின் - கபர்ஒலியுடன் எழும் வலிய கபாரில்; வாளிப்

பபருேகை - அம்புகளாகிய யபரியமரழ; போரியத் றதான்றும் - யபாழியுமாறு
கதான்றும்; விேலத் திண்சிகலயன் - மாேற்ற திண்ணிய வில்ரல ஏந்தியவைாகி;
ஆண்டு ஓர் பவற்பிக றேயவீரன் - அங்கக ஒரு மரலரய யரடந்தவைாகிய
இைாமபிைான்; அேலத்திண் கரமும் காலும் வத மும் கண்ணும் ஆ - தூய்ரம
யபாருந்திய திருக்ரககளும், திருவடிகளும், திருமுகமும் திருக்கண்களும் ஆை;
கேலத் திண்காடு பூத்த - வளமாை தாமரைக்காடு பூத்துக் கிடக்கிற; காளோறேகம்
ஒத்தான் - கரிய யபரிய காளகமகம் கபான்றவன் ஆைான்.
துமிலம் - கபயைாலி, ஆைவாைம். தாமரைக்காடு அரையான் இைாமன். ஒப்பு:
(திருவாய்: 8: 5: 1). நீல கமனியிரட யேந்நிற உறுப்புகள் இரயந்து யபாலிவரதப்
புலப்படுத்தும் இப்பாடல் படிமம். கம்பரைப் யபரிதும் கவர்ந்திருக்கிறது; அவர்
கபாற்றிய படிமத்துக்கு மூலம் ஆழ்வார் அருளிச் யேயகல.

6840. ேல் குவடு அக ய திண் றதாள் ோ வன்,

வா த்து ஓங்கும்
கல் குவடு அடுக்கி வாரிக் கடலிக க் கடந்த,
காட்சி
நல் குவடு அக ய, வீரர் ஈட்டத்தின் நடுவண்
நின்றான்.
பபான் குவட்டு இகடறய றதான்றும் ேரகதக்
குன்றம் றபான்றான்.

வா த்து ஓங்கி கல் குவடு அடுக்கி - ஆகாயத்தளவு உயர்ந்த கல்மரலகரள

யடுக்கி; வாரி கடலிக க் கடந்த - நீர் வருரகரயயுரடய கடலிரைக் கடந்த;
நல்குவடு அக ய காட்சி வீரர் - நல்ல மரலகரள ஒத்தவைாய்க் காட்சி தரும் வாைை
வீைர்களின்; ஈட்டத்தின் நடுவண் நின்றான் - கூட்டத்தில் நின்றவைாை; ேல்குவடு
திண்றதாள் - வலிய சிகைத்ரத ஒத்த திண்ணிய கதாள்கரளயுரடய; ோ வன் -
மனுக்குலத்தில் கதான்றிய இைாமபிைான்; பபான்குவடு இகடறய றதான்றும் - யபான்
மரலகளின் நடுகவ காணப்படும்; ேரகதக் குன்றம் றபான்றான் - மைகத மரலரயப்
கபான்று விளங்கிைான்.
 கற்குவடுகரளச் சுமந்த அவர்கள் கதாள்கள் யபாற்குவடுகள் ஆயிை,
அப்யபாற்குவடுகளுக்கிரடகய மைகதமரலயயை இைாமபிைான் நின்றான்
என்பதாம். "எப்யபாருளும் தாைாய் மைகதக் குன்றம் ஒக்கும்" (திருவாய் : 2: 5: 4);
"வள்ளகல! மதுசூதைா! மைகத மரலகய! (திருவாய் : 2: 6: 4) எை நம்மாழ்வார் மைகத
மரல எைப் பைவுதல் இங்கு நிரைவு கூைத் தகும்.

இைாமன், இலங்ரகயின் சிறப்ரப இளவலுக்குக் காட்டிக்

கூறுதல்.
6841. அகண பநடுங் கடலில் றதான்ற, ஆறிய சீற்றத்து
ஐயன்,
பிகண பநடுங் கண்ணி என்னும் இன்னுயிர் பிரிந்த
பின்க , துகண பிரிந்து அயரும் அன்றிற் றேவலின்
துளங்குகின்றான்,
இகண பநடுங் கேலக் கண்ணால் இலங்கககய
எய்தக் கண்டான்.

பிகண பநடுங்கண்ணி என்னும் - யபண்மாரைப் கபான்ற நீண்ட

கண்கரளயுரடய சீரத என்கின்ற; இன்னுயிர் பிரிந்த பின்க - இனிய (தன்)
உயிரைப் பிரிந்த பிறகு; துகண பிரிந்து அயரும் அன்றில் றேவலின் துளங்குகின்றான் -
துரணரயப் பிரிந்து வாடும் ஆண் அன்றில் பறரவ கபால மைம்
கலங்கியவைாய்; பநடுங்கடலில் அகணறதான்ற - நீண்டகடலில் அரண
(கட்டப்பட்டுத்) கதாற்றம் தருதலால்; ஆறிய சீற்றத்து ஐயன் - தணிந்த ககாபத்ரத
யுரடயவைாை இைாமபிைான்; பநடு இகணக் கேலக் கண்ணால் - நீண்ட இரு
தாமரைக் கண்களாலும்; இலங்கககய எய்தக் கண்டான் - இலங்ரக மாநகரை
நன்றாக கநாக்கிைான்.
பிைாட்டிரயப் யபற யநடுங்கடல் குறுக்கக தரடயாய்க் கிடப்பதால் எழுந்த
சிைம், அதற்கு அரண கட்டிய பின், பிைாட்டிரய அரடய வழி
கிட்டிவிட்டயதை ஆறத் யதாடங்கியதால், "அரண கதான்ற ஆறிய சீற்றத்து ஐயன்"
என்றார். கடலுக்கு அரணயிட வழி யேய்யாததால் வருணன் கமல் எழுந்த சீற்றம்,
இப்கபாது வடிந்துள்ளது என்க. பிைாட்டி இைாமபிைானின் இன்னுயிர் என்று
இக்காவியத்தின் பல இடங்களில் வரும். (4020, 5305, 5306, 3474)

6842. 'நம் திரு நகறர ஆதி றவறு உள நகர்கட்கு எல்லாம்

வந்த றபர் உவகே கூறி வழுத்துவான் அகேந்த
காகல,
இந்திரன் இருக்கக என்பர்; இலங்கககய எடுத்துக்
காட்டார்
 அந்தரம் உணர்தல் றதற்றார்; அருங் கவிப் புலவர்
அம்ோ!

அருங்கவிப் புலவர் - (இைாமபிைான் இலக்குவரை கநாக்கி) (தம்பீ!) அரிய

கவிரதகரளப் பாடவல்ல புலவர்கள் (எல்லாம்); நம்திரு நகறர ஆதி றவறு உள
நகர்கட்கு எல்லாம் - நம் அழகிய அகயாத்தி முதலாை உலகில் உள்ள பிற நகைங்கள்
யாவற்றிற்கும்; வந்த றபர் உவகே கூறி வழுத்துவான் அகேந்த காகல - உள்ளத்தில்
எழுந்த உவரமகரளச் யோல்லிப் புகழத் யதாடங்கிய யபாழுது (எல்லாம்); இந்திரன்
இருக்கக என்பார் - (உவரமப்யபாருள் ஆக) கதவர் தரலவைாகிய இந்திைனின்
இருப்பிடமாை அமைாவதி நகர் என்பார்கள்; இலங்கககய எடுத்துக்காட்டார் -
(அதனினும் உயர்ந்த) (இந்த) இலங்ரக மாநகரை உவரமப் யபாருளாக எடுத்துக்
காட்டமாட்டார்கள்; அந்தரம் உணர்தல் றதற்றார் - (அந்த அமைாவதி நகருக்கும்
இந்த இலங்ரக மாநகருக்கும் உள்ள) கவறுபாட்ரட அப்புலவர்கள் உணரும்
யதளிவுரடயார் அல்லர் (கபாலும்!).
கபர் உவரம - உவகமயத்ரதக் காட்டிலும் உயர்ந்த உவரம. "உயர்ந்ததன்
கமற்கற உள்ளுங்காரல" (யதால். உவம. 3) அந்தைம் - கவறுபாடு. புலவர்
இலங்ரகக்கும் அமைாவதிக்கும் கவறுபாடு யதரியின், நம்திருநககை யாதி கவறு
உள நகர்கட்யகல்லாம் இந்திை இருக்ரகயாகிய அமைாவதிரய உவமிப்பரத
விடுத்து, இந்த இலங்ரக நகைத்ரதகயா எடுத்துக்காட்டுவர் என்பது கருத்து.

6843. 'பழுது அற விளங்கும் பேம் பபான் தலத்திகடப்

பரிதி நாண
முழுது எரி ேணியின் பேய்து முடிந்த ,
முக வராலும்
எழுத அருந் தககய ஆய, ோளிகக இகேயச்
பேய்த
பதாழில் பதரிகிலவால், தங்கண் சுடர் பநடுங்
கற்கற சுற்ற. பழுது அறவிளங்கும் பேம்பபான் தலத்திகட - குற்றமின்றி
ஒளிரும் சிவந்த யபான்னிைால் ஆை நிலத்தில்; பரிதி நாண - சூரியனும்
நாணமுறும்படி; முழுது எரிேணியின் பேய்து முடிந்த - முற்றிலும் ஒளிர்கின்ற
இைத்திைங்களால் யேய்து முடிக்கப் யபற்றைவும்; முக வராலும் எழுதருந்தககய
ோளிகக - முதிர்ந்த அறிவிைைாலும் வரைவதற்கு இயலாத மாளிரககளில்; இகேயச்
பேய்த பதாழில் - யபாருந்துறச் யேய்துள்ள கவரலப்பாடுகள்; தங்கண் சுடர்
பநடுங்கற்கற சுற்ற - அவற்றிலுள்ள (எரிமணிகளின்) ஒளிவீச்சு பார்ப்பார் விழிகரளக்
கூேச் யேய்வதைால்; பதரிகில - கட்புலன் ஆகவில்ரல.
"யபான் யகாண்டிரழத்த? மணிரயக் யகாடு யபாதிந்த? என் யகாண்டிரழத்த
எைத்யதரிகிலாத" (கம்ப. 4835) என்பார் முன்னும்.
 6844. 'விரிகின்ற கதிர ஆகி, மிளிர்கின்ற ேணிகள் வீே,
போரிகின்ற சுடரின் சும்கே விசும்புறத் பதாடரும்
றதாற்றம்
அரி பவன்ற பவற்றி ஆற்றல் ோருதி அகேத்த
தீயால்
எரிகின்றதாறய காண், இக் பகாடி நகர் இருந்தது
இன்னும்!

விரிகின்ற கதிர ஆகி - பைந்து வீசுகின்ற கிைணங்கரள யுரடயைவாய்;

மிளிர்கின்ற ேணிகள் வீே - விளங்குகின்ற நவமணிகள் ஒளி வீசுவதைால்; போரிகின்ற
சுடரின் சும்கே - யபாழிகின்ற ஒளித்யதாகுதி; விசும்புறத் பதாடரும் றதாற்றம் -
வாைளாவித் யதாடர்ந்து நிற்கின்ற கதாற்றமாைது; அரிபவன்ற பவற்றி ஆற்றல்
ோருதி - பரகரமரய யவன்று தீர்க்கும் யவற்றித் திறனுரடய அநுமான் ஆைவன்;
அகேத்த தீயால் - (தன் வாலால்) இட்ட தீயால்; இக்பகாடி நகர் இன்னும்
எரிகின்றதாறய - இந்தக் யகாடிகள் சூழும் இலங்ரக மாநகர் இப்கபாதும் எரிந்து
யகாண்டிருப்பது கபாலகவ; இருந்தது காண் - இருப்பரதப் பார்ப்பாயாக.
மணிகள் சிந்தும் ஒளித்யதாகுதி, இலங்ரக அனுமன் இட்ட தீயால் இன்னும்
எரிந்து யகாண்டிருப்பது கபான்கற கதாற்றம் அளித்ததாகக் கற்பித்தார்.

6845. 'ோசு அகட பரந்த ோ ேரகதத் தலத்து கவத்த

காசு அகட ேகேந்த ோடம், கதிர் நிறக் கற்கற
சுற்ற,
ஆசு அறக் குயின்ற பவள்ளி அகல் ேக அன் ம்
ஆக,
பாேகடப் பபாய்கக பூத்த பங்கயம் நிகர்ப்ப,
பாராய்!

ோசு அகட - அழுக்கு நுரழயாமல் அரடக்கப் யபற்ற; பரந்தோ ேரகதத்தலத்து

கவத்த - விரிந்து சிறந்த மைகதத் தலத்தில் கட்டப்பட்ட; காசு அகட ேகேந்தோடம் -
யபான்ைால் யநடுக கவயப்பட்ட மாடங்கள்; கதிர் நிறக் கற்கறசுற்ற - சூரியனுரடய
ரம கபான்ற ஒளிக்கற்ரறகள் சூழுமாறு அரமய; ஆசு அறக் குயின்ற - குற்றம் நீங்க
அரமக்கப்யபற்ற; பவள்ளி அகல்ேக - யவள்ளியால் அரமந்த விரிந்த மரைகள்;
அன்ைம் ஆக - அன்ைம் கபான்று ஒளிை; பாசு அகடப் பபாய்கக - பசிய இரலகள்
பைவிய யபாய்ரககளில்; பூத்த பங்கயம் நிகர்ப்ப பாராய்! - பூத்துக் கிடக்கிற
தாமரை மலர்கரளப் கபான்றிலங்குவரதப் பாைாய்!

காசு-காரிய ஆகுயபயைாய் யபான்ரைக் குறித்தது.இங்கு அரட - யநருக்கத்ரதக்

குறித்தது. பாசு அரட-இங்கு அரட இரலரயக் குறித்தது.
 மைகதத்தளம் யபாய்ரக யாகவும், யேம்யபாற் கூரைமாடங்கள்
யேந்தாமரைகளாகவும், அவற்றின் மீதுள்ள யவள்ளி வீடுகள், யேந்தாமரை
மலர்களின் கமலுள்ள அன்ைங்களாகவும் மைக்கண்ணால் கண்டு நமக்கும்
காட்டுகின்றார் கவிஞர் பிைான். அரட எனும் யோல் யவவ்கவறு யபாருள்களில்
அரமய வந்த திரிபு அணியாம்.

6846. 'தீச் சிகக சிவணும் றோதிச் பேம் ேணிச் பேய்த

தூணின்
தூச் சுடர் ோடம் ஈண்டித் துறுதலால், கருகே
றதான்றா
மீச் பேலும் றேகம் எல்லாம், விரி சுடர் இலங்கக
றவவ,
காய்ச்சிய இரும்பு ோ ச் றேந்து ஒளி கஞல்வ,
காணாய்!

தீச் சிகக சிவணும் றோதி - அக்கினிக் யகாழுந்து கபாலும் ஒளியிரையுரடய;

பேம்ேணிச் பேய்ததூணின் - சிவந்த மாணிக்கங்கரளப் பதித்துச் யேய்யப் யபற்ற
தூண்கள் நாட்டப்யபற்ற; தூச்சுடர் ோடம் ஈண்டித் துறுதலால் - தூய்ரமயாை
ஒளிமிக்க மாடங்கள் யநருங்கிச் சுடர் விடுதலால்; கருகே றதான்றா - கருநிறம்
கதான்றாமல்; மீச்பேலும் றேகம் எல்லாம் - ஆகாயத்தில் பைவிச் யேல்லும் கமகங்கள்
எல்லாம்; விரிசுடர் இலங்கக றவவ - விரிந்து பைவும் ஒளியுரடய இலங்ரக
(அநுமைால் தீயிடப்பட்ட அன்று) எரிந்து கபாகும்கபாது; காய்ச்சிய இரும்பு ோ -
(அப்யபருந்,தீயிற்) காய்ச்ேப் பட்ட இரும்பிரைப் கபால; றேந்து ஒளி கஞல்வ காணாய்
- யேந்நிறம் யபற்று ஒளி மிக விளங்குவரதக் காண்பாயாக.

தீச்சிரக - அைற்யகாழுந்து. சிவணல் - ஒத்தல். இலங்ரக உரலக்கூடமாகவும்

மாடங்கள் உரலயாகவும், யேம்மணிகள் பதித்த தூண்கள் உரலயில் எழுந்த
அைற்யகாழுந்துகளாகவும் சிவந்த வான் கமகங்கள் அைல்யகாழுந்துகளால்
உரலயிற் காய்ச்ேப் யபற்ற இரும்புப் பாளங்களாகவும் யகாள்க.

6847. 'வில் படி திரள் றதாள் வீர! றநாக்குதி--பவங் கண்

யாக
அல் படி நிறத்தறவனும், ஆடகத் தலத்கத, ஆை,
கல் படி வயிரத் திண் கால் நகங்களின் கல்லி,
ககயால்
பபாற் பபாடி என் வீசி, பபான்ேகல என் ப்
றபாவ!
 வில்படி திரள் றதாள்வீர - வில்லின் தழும்புகள் எப்கபாதும் பதிந்துள்ள அகன்ற
கதாள்களுக்குரியவகை! பவங்கண் யாக - கடுஞ்சிைம் யகாண்ட கண்கரளயுரடய
யாரைகள்; அல்படி நிறத்தறவனும் - இருள் படிந்தாற் கபான்ற கருரம நிறம்
உரடயவாயினும்; ஆடகத் தலத்கத ஆை - (இலங்ரகயின்) யபான்ைாலாை
தரையிரை ஆழமாக; கல்படி வயிரத்திண் கால் - கல்ரலப் கபான்ற வன்ரம
வாய்ந்த திண்ணிய கால்களின்; நகங்களின் கல்லி - நகங்களால் அகழ்ந்யதடுத்து;
ககயால் பபாற்பபாடி என் வீசி - (தம்) துதிக்ரககளால் யபான்யபாடி கபால்
(கமகல) வீசி; பபான்ேகல என் ப் றபாவ - யபான்மரலகள் நகர்ந்தால் கபால்
கபாவரத; றநாக்குதி - பார்ப்பாயாக.

வில்-வில் தழும்பிரைக் குறித்து நின்றது. இதுமுதல் இனிவரும் பத்துப்

பாடல்களிலும் இலக்குவனின் வீைம் யேழுமிய உறுப்புகரளயும் பண்பிரையும்
யதாடர்ந்து யபருமான் கபாற்றிக் கூறி, அவனுக்கு விழிகளாகலகய ஒரு புகழ் மாரல
யதாடுத்துச் சூட்டுவதரை கநாக்குக. உலகத்து யாரைகள் தரலயில்
மண்ரணவாரிப் கபாட்டுக் யகாள்வது இயல்பாக இருக்க இலங்ரக மாநகைத்து
யாரைகள் யபான்ரை வாரிப் கபாட்டுக் யகாள்ளும் எனும் ேமற்காைம் உணர்க.

6848. 'பூேல் விற் குேர ! றநாக்காய்--புகர் அற விளங்கும்

பபாற்பின்
காசுகடக் கதிரின் கற்கறக் கால்களால் கதுவுகின்ற வீசு பபான்
பகாடிகள் எல்லாம், விசும்பினின் விரிந்த
றேக-
ோசு அறத் துகடத்து, அவ் வா ம் விளக்குவ
றபால்வ ோறதா!

பூேல் வில் குேர ! - கபாரிடற்குரிய வில் ஏந்தும் குமைகை! புகழ் அற விளங்கும்

பபாற்பின் - குற்றம் நீங்குமாறு விளங்கும் அழகிரையுரடய; காசு உகடக் கதிரின்
கற்கற - (யகாடிக்கம்பங்களில் பதிக்கப் யபற்றுள்ள இைத்திை) மணிகளால் ஆகிய
ஒளித் யதாகுதிகரளயுரடயைவாய்; கால்களால் கதுவுகின்ற - காற்றால் பற்றப்பட்டு;
வீசுபபான் பகாடிகள் எல்லாம் - அரேகின்ற அழகிய யகாடிகள் யாவும்; விசும்பின்
விரிந்த - விண்ணில் பைவியுள்ள; றேக ோசு அறத்துகடத்து - கமகங்கள் என்னும்
அழுக்கிரைத்துரடத்யதடுத்து; அவ்வா ம் விளக்குவ றபால்வ றநாக்காய் -
அவ்விண்ரணத் துலக்குவை கபான்றுள்ளரமரயக் காண்பாயாக.

புகர்-குற்றம்.

6849. 'நூல் படத் பதாடர்ந்த கபம் பபான் சித்திரம்

நுனித்த பத்திக்
றகால் படு ேக கள் ஆய குல ேணி எகவயும்
 கூட்டி,
ோல்பு அடுத்து, அரக்கன் ோடத் தனி ேணி
நடுவண் ோர்த்தி,
ோல் கடற்கு இகறவன் பூண்ட ோகல றபான்று
உளது-இம் மூதூர்.

இம் மூதூர் - இத்யதான்ரம வாய்ந்த இலங்ரக; நூல் படத் பதாடர்ந்த - (சிற்பிகளால்

ககாணல் என்பகதயின்றி) நூல் இட்டு கநர் வரிரேயில் உள்ளைவும்; சித்திரம் நுனித்த
பத்தி - ஓவியங்கள் நுட்பமாகத் தீட்டப்பட்ட வரிரேயாைரவயும் ஆகிய; றகால் படு
ேக கள் ஆய குலேணி எகவயும் கூட்டி - அழகரமந்த வீடுகள் என்னும் சிறந்த
மணிகள் யாவற்ரறயும் இரணத்து; ோல்பு அடுத்து - (ஒரு ககாரவயாக)
யபாருந்தும்படி அரமத்து; அரக்கன் ோடத் தனிேணி நடுவண் ோர்த்தி - அைக்கர்
ககாைாகிய இைாவணைது அைண்மரையாகிய நாயகமணியிரை நடுவிகல ோை
ரவத்து; ோல் ோல் கடற்கு இகறவன் - யபருங்கடல்களுக்கு அைேைாகிய
வருணகதவன்; பூண்ட ோகல றபான்று உளது - அணிந்து யகாண்ட மணிமாரல
கபான்று உள்ளது.
ககாலம், ககால் எை நின்று அழகு எனும் யபாருள் தந்தது. ோல் படுத்தல்-
யபாருந்தும் படி ரவத்தல். இந்திைகை ோலுங்கரி. (குறள் 25) எனுமிடத்து. ோலுதல்
யபாருந்துதல் எனும் யபாருளில் வருதல் காண்க.

சிற்ப ோத்திை வல்லுநர்கள் நூலிட்டு, கநர்பட அரமயும் யதருக்ககளாடும்,

ஊரின் நடுகவ அரமயும் அைே மாளிரககயாடும் நகர்கரள அரமக்கும் திறத்ரத
நன்குணர்ந்தவர் கவிஞர்பிைான்.

"நூல் அறிபுலவர் நுண்ணிதிற் கயிறு இட்டுத்கத எங்யகாண்டு யதய்வம் கநாக்கிப்

யபரும் யபயர் மன்ைர்க்கு ஒப்ப மரை வகுத்து" (யநடுதல் 76-79) எனும் ேங்கப்
பாடற் ோன்றால், இந்நிலத்தில் ஊர் அரமப்புக்கரலயும் மரையரமப்புக் கரலயும்
யதான்ரமச் சிறப்யபாடு திகழும் பாங்கு புலைாம்.

6850. 'நல் பநறி அறிஞ ! றநாக்காய்--நளி பநடுந்

பதருவின் நாப்பண்
பல் ேணி ோடப் பத்தி நிைல் படப் படர்வ, பண்பால்
தம் நிறம் பதரிகிலாத, ஒரு நிறம் ோர்கிலாத,
இன் து ஓர் குலத்த என்று புலப்படா, புரவி
எல்லாம்.
நல் பநறி அறிஞ ! - ேன்மார்க்கம் இன்ையதை உணர்ந்யதாழுகும் அறிவு
ோன்கறாகை! நளி பநடுந் பதருவின் நாப்பண் - யபருரம நிரறந்த நீண்ட
யதருக்களின் நடுகவ; பல்ேணி ோடப் பத்தி நிைல் படப்படர்வ - பற்பல மணிகள்
இரழத்து கட்டப்பட்டுள்ள மாடமாளிரக வரிரேயின் ஒளிகள் (தம்மீது) படச்
யேல்கின்றரவயாை; புரவி எல்லாம் - குதிரைகள் யாவும்; பண்பால் தம் நிறம்
பதரிகிலாத - இயற்ரகயாக அரமந்த தமது நிறம் அறிய இயலாமல்; ஒரு நிறம்
ோர்கிலாத - ஒரு குறிப்பிட்ட நிறத்ரதயும் யகாள்ளாமல்; இன் றதார் குலத்த என்று
புலப்படா றநாக்காய் - இன்ை நிறம் உரடயரவ இரவ என்று அறிய இயலாதரவ
ஆயிை (என்பரதப்) பாைாய்.

இலக்குவன் இந்யநறி கமற் யகாண்டு ஒழுகுவான் என்பதரை, "வரளயாவரு

நன்யைறி நின்ைறிவு ஆகும் அன்கற" (1730) எை நகர் நீங்கு படலத்திலும் குறித்தரம
நிரைக. நளி - யபருரம.

6851. 'வீர ! நீ பாராய்-பேல்பலன் பளிங்கி ால்

விளங்குகின்ற,
ோரனும் ேருளச் பேய்த ோளிகக, ேற்றறார் றோதி
றேர்தலும் பதரிவ; அன்றறல், பதரிகில; பதரிந்த
காட்சி
நீரி ால் இயன்ற என் நிைல் எழுகின்ற நீர்கே.
வீர ! - வீைைாகிய இலக்குவகை! பேல் என் பளிங்கி ால் விளங்குகின்ற -
யமல்லிய பளிங்குக் கற்களிைால் ஒளிர்கின்றைவும்; ோரனும் ேருளச் பேய்த ோளிகக
- மன்மதனும் மயங்குமாறு அரமந்துள்ளைவுமாை மாளிரககள்; ேற்று ஓர் றோதி
றேர்தலும் பதரிவ - கவறு ஓர் ஒளி (தம்மீது) பட்டவுடன் கண்ணுக்குத்
யதரிவைவாயும்; அன்றறல் பதரிகில - ஒளிபடாவிடில், கண்ணுக்குத்
யதரியாதைவுமாயும்; பதரிந்த காட்சி - விளங்குகின்ற காட்சியாைது; நீரி ால்
இயன்ற என் - நீரிைால் அரமந்தரவ (இரவ) என்னுமாறு; நிைல் எழுகின்ற
நீர்கே நீ பாராய் - ஒளிகதான்றுகின்ற தன்ரமரய நீ பார்ப்பாயாக.
தைக்யகன்று ஒரு தனி நிறமில்லாது, ஆன்மாரவப் கபாலச் ோர்ந்ததன் வண்ணம்
ஆவது நீர்க்கு இயல்பு. பம்ரபயின் நீரிரைப் பளிங்குக்கு முன்னும் (3710) உவமிப்பார்.

6852. 'றகால் நிறக் குனி வில் பேங் ககக் குேரற !

குளிர் பவண் திங்கள்
கால் நிறக் கதிரின் கற்கற பதற்றிய ஆய காட்சி
வால் நிறத் தரளப் பந்தர், ேரகதம் நடுவண் கவத்த,
பால் நிறப் பரகவ கவகும் பரேக நிகர்ப்ப,
பாராய்!
றகால்நிறக் குனிவில் பேங்ககக் குேரற ! - அம்பிரையும் ஒளியிரையும்
உரடய வரளந்த வில்லிரை ஏந்திய சிவந்த கைங்கரளயுரடய குமாைகை! குளிர்
பவண் திங்கள் கால் நிறக் கதிரின் கற்கற - குளிர்ந்த யவள்ரளச் ேந்திைன் உமிழ்கின்ற
யவள்ரள நிறக் கதிர்களின் யதாகுதிகள்; பதற்றிய அக ய காட்சி - இரட
விட்டுவிட்டுப் பின்னியது கபான்ற கதாற்றம் யகாண்ட; வால் நிறத் தரளப் பந்தரர்
நடுவண் கவத்த ேரகதம் - யவண்ணிற முரடய முத்துப் பந்தலின் நடுகவ ரவக்கப்
யபற்றுள்ள மைகத மணிகளின் யதாகுதி; பால் நிறப் பரகவ கவகும் - யவள்ரள நிறப்

பாற்கடலில் பள்ளி யகாள்ளும்; பரேக நிகர்ப்ப பாராய் - பைந்தாமரை

ஒத்திருப்பரதப் பார்ப்பாயாக.

ககால் - அம்பு. நிறம் - ஒளி. யவண்ணிறம் உரடய முத்துப் பந்தர். திருப்பாற்

கடலுக்கும், பச்ரே நிறம் உரடய மைகத மணியின் யதாகுதி. பாற்கடலின்
இரடயுறங்கும் திருமாலுக்கும் உவரமகள் ஆயிை.

6853. 'றகாள் அவாவு அரி ஏறு அன் குரிசிறல!

பகாள்ள றநாக்காய்--
நாள் அவாம் மின் றதாய் ோடத்து உம்பர், ஓர்
நாகர் பாகவ,
காள வார் உகறயின் வாங்கும் கண்ணடி, விசும்பில்
கவ்வி
வாள் அரா விழுங்கிக் காலும் ேதியிக நிகர்த்த
வண்ணம்.

றகாள் அவாவு அரிஏறு அன் குரிசிறல ! - தன்ரை எதிர்ப்பாரைக்

ரகக்யகாண்டு யவல்ல விரும்பும் ஆண்சிங்கம் கபான்ற இலக்குவகை! நாள் அவாம்
மின் றதாய் ோடத்தும்பர் - விண்மீன்கள் ஒளிரயப் யபற விரும்புமாறு
மின்னுகின்ற மாடங்களின் உச்சியில்; ஓர் நாகர் பாகவ - ஒரு நாக உலகத்து மங்ரக;
காளவார் உகறயின் வாங்கும் கண்ணடி - கருரம நிறமுள்ள நீண்ட உரறயிலிருந்து
எடுக்கும் (வட்ட வடிவக்) கண்ணாடியாைது; வாள் அரா விழுங்கிக் காலும் -
ஒளியுரடய இைாகு ககது என்னும் பாம்புகளால் விழுங்கி உமிழப் யபறும்;
ேதியிக நிகர்த்த வண்ணம் பகாள்ள றநாக்காய்! - ேந்திைரை ஒத்து விளங்கும்
தன்ரமரய நன்கு பார்ப்பாயாக.
ககாள்-யகாள்ளுதல். முதல் நிரலத் யதாழிற்யபயர். எதிர்க்கும் உயிர்கரளத்
தப்பாமல் யகால்லும் தன்ரமயால், சிங்க ஏற்றுக்கு இலக்குவன் உவரமயாைான்.

6854. 'பகாற்ற வான் சிகலக் கக வீர ! பகாடி மிகட

ோடக் குன்கற
உற்ற வான் கழுத்தவா ஒட்டகம், அவற்றது
உம்பர்ச்
பேற்றிய ேணிகள் ஈன்ற சுடரிக ச் பேக்காரத்தின்
கற்கற அம் தளிர்கள் என் க் கவ்விய நிமிர்வ,
 காணாய்! பகாற்றவான் சிகலக்கக வீர ! - யவற்றிரயகய ஏந்தும்
யபருரமக்குரிய வில் ஏந்தும் ரககரளயுரடய வீைகை! பகாடிமிகட ோடக்
குன்கற உற்ற - யகாடிகள் நிரறந்த குன்றம் கபாலும் மாடங்கரள எட்டுகின்ற; வான்
கழுத்த ஆ ஒட்டகம் - உயர்ந்து நீண்ட கழுத்துக்கரளயுரடய ஒட்டகங்கள்;
அவற்றது உம்பர் - அம்மாடங்களின் கமல்; பேற்றிய ேணிகள் ஈன்ற சுடரிக -
பதிக்கப்யபற்ற மணிகள் உமிழ்ந்த ஒளிக்கதிரின் கூட்டத்ரத; பேக்காரத்தின் கற்கற
அம்தளிர்கள் என் - கதமா மைங்களின் யகாத்துக்களாை அழகிய தளிர்கள் எைக்
கருதி; கவ்விய நிமிர்வ காணாய் - கவ்வுவதற்காக நிமிர்கின்றவற்ரறக் காண்பாயாக.
யேக்காைம்-கதமாமைம்.

6855. 'வாகக பவஞ் சிகலக் கக வீர ! ேலர்க் குைல்

புலர்த்த, ோகலத்
றதாககயர் இட்ட தூேத்து அகிற் புகக முழுதும்
சுற்ற,
றவக பவங் களிற்றின் வன் றதால் பேய்யுறப்
றபார்த்த கதயல்--
பாகனின் பபாலிந்து றதான்றும் பவள ோளிகககயப்
பாராய்!

வாகக பவஞ்சிகலக்ககவீர - யவற்றிரயகய ஏந்தும் யகாடிய

வில்ரலகயந்தும் ரககட்குரிய வீைகை! ோகல ேலர்க்குைல் புலர்த்த -
மாரலப்யபாழுதில் (தங்கள்) மலர் சூடிய கூந்தல்கரள உலர்த்துவதற்காக; றதாககயர்
இட்ட - யபண்கள் மூட்டிய; தூேத்து அகில் புகக முழுதும் சுற்ற - நறும்புரக
வரகரயச் ோர்ந்த அகிலின் புரக முழுவதும் சூழ்ந்து யகாண்டதைால்; றவக
பவங்களிற்றின் - விரைந்து யேல்லும் வன்ரமயுரடய மதயாரையின்; வன்றதால்
பேய்யுறப் றபார்த்த - வலியகதாலிரை கமனியில் நன்கு கபார்த்துக் யகாண்ட; கதயல்
பாகனின் - உரமயயாரு கூறைாகிய சிவயபருமாரைப் கபால; பபாலியத் றதான்றும்
- அழகுறத் கதான்றுகிற; பவள ோளிகககயப் பாராய்! - யேம்பவழத்தாலாை
மாளிரககரளப் பார்ப்பாயாக.

பவழ மாளிரக யேம்கமனி அம்மாைாகிய சிவபிைாரையும், அம்மாளிரகரயச்

சூழ்ந்திருந்த அகிலின் கரும்புரக, அப்யபருமான் கபார்த்துள்ள யாரைத்கதால்
கபார்ரவக்கும் உவரமகள் ஆயிை.

6856. 'காவலன் பயந்த வீரக் கார்முகக் களிறற ! சுற்ற

றதவர்தம் தச்ேன் நீலக் காசி ால் திருந்தச்
பேய்தது.
ஈவது பதரியா உள்ளத்து இராக்கதர் ஈட்டி கவத்த
பாவ பண்டாரம் அன் , பேய்குன்றம் பலவும்,
 பாராய் !

காவலன் பயந்த வீரக் கார்முகக் களிறற ! - தேைத மன்ைன் யபற்ற வீைமிக்க வில்
ஏந்தும் யாரை கபான்றவகை! கற்ற றதவர்தம் தச்ேன் - கல்வியிற் சிறந்த
கதவர்களின் தச்ேைாை விசுவகன் மாவிைால்; நீலக் கல்லி ால் திருந்தச் பேய்தது -
நீல மணிக்கற்களிைால் யேப்பமுறச் யேய்யப் யபற்றைவும்; ஈவது பதரியா
உள்ளத்து இராக்கதர் - ஈரக என்பதரைகய அறியாத உள்ளமுரடய அைக்கர்கள்;
ஈட்டி கவத்த - திைட்டி ரவத்த; பாவ பண்டாரம் அன் - பாவத்தின் கேமிப்புக்
கிடங்குகரளப் கபான்ற; பேய்குன்றம் பலவும் பாராய் - யேய்குன்றங்கள்
பலவற்ரறயும் காண்பாயாக.

கார்முகம் - வில். காவலன் பயந்த வீைக் கார் முகக் களிறு - இல்யபாருள் உவரம.
ஈரக - மை இைக்கத்தின் அடிப்பரடயில் எழும் அறம். ஆதலால் "இைக்கம் என்று ஒரு
யபாருள் இலாத யநஞ்சிைர்" (கம்ப.) ஆகிய அைக்கர், ஈவது யதரியா உள்ளத்திைர்
ஆயிைர். ஈயாமல் அைக்கர் ஈட்டிய யேல்வம் எல்லாம் அவர் பாவ பண்டாைத்தில்
திைள்கின்றை என்று அழகுற யமாழிந்தார். பாவத்தின் நிறம் கருரமயாதலின்,
நீலக்கற்களால் ஆை யேய்குன்றங்கரளப் பாவ பண்டாைம் எைப் யபாருத்தமுற
யமாழிந்தார்.

6857. 'பிகண ேதர்த்தக ய றநாக்கம் பாழ்பட, பிடியுண்டு,

அன்பின்
துகணவகரப் பிரிந்து றபாந்து, ேருங்கு எ த்
துவளும் உள்ளப்
பணம் அயிர்ப்பு எய்தும் அல்குல் பாகவயர், பருவம்
றநாக்கும்
கண ேயில் குழுவின், நம்கேக் காண்கின்றார்
தம்கேக் காணாய்!

பிகண ேதர்த்து அக ய றநாக்கம் - களிப்கபறியது கபான்ற அழகிய பார்ரவ; பாழ்

பட - யபாலிவு யகட; பிடியுண்டு - (அைக்கைாற்) சிரறயிடப் யபற்றதைால்; அன்பின்
துகணவகரப் பிரிந்து றபாந்து - அன்பிற்குரிய தம் கணவன்மார்கரளப் பிரிந்து
வந்து; ேருங்கு எ த் துவளும் உள்ளம் - இரட கபால வருந்தும் மைத்ரதயும்; பணம்
அயிர்ப்பு எய்தும் அல்குல் பாகவயர் - பாம்பின் படகமா என்று ஐயுறத்தக்க
நிதம்பத்ரதயுமுரடய (கதவ) மாதர்கள்; பருவம் றநாக்கும் - (தம் வாட்டம்
கபாக்கும்) கார் காலத்திரை (விருப்புடன்) எதிர்கநாக்கும்; கணேயில் குழுவின் -
திைண்ட மயில்களின் கூட்டம் கபால; நம்கேக் காண்கின்றார் தம்கே றநாக்காய் -
நம்ரம (விருப்பத்கதாடு) எதிர்கநாக்குகின்றார்கள்; அவர்கரள (நீயும்) காண்பாயாக.

மதர்த்தல்-களித்தல்.
6858. 'நாள்ேலர்த் பதரியல் ோர்ப! நம் பலம் காண்பான்,
ோடத்து
யாழ் போழித் பதரிகவோரும் கேந்தரும்
ஏறுகின்றார்,
"வாழ்வு இனிச் ேகேந்தது அன்றற" என்று ோ
நககர எல்லாம்
பாழ்படுத்து இரியல் றபாவார் ஒக்கின்ற பரிசு
பாராய்!'

நாள் ேலர்த் பதரியல் வீர ! - அன்றலர்ந்த மலர்களால் ஆை மாரலயணியும்

மார்புரடயாகை! நம் பலம் காண்பான் - நமது வலிரமரயக் காணும் யபாருட்டு;
யாழ் போழித் பதரிகவோரும் கேந்தரும் - யாழ் கபான்ற யமாழி கபசும் (கதவ)
மகளிரும் ஆடவரும்; ோடத்து ஏறுகின்றார் வாழ்வு இனிச் ேகேந்தது அன்றற! -
மாடங்களில் ஏறுகின்றார் "நமக்கு இனி நல்வாழ்வு அரமந்து விட்டதன்கறா";
என்று ோநககரபயல்லாம் - எைக்கருதி, இலங்ரக மாநகரை எல்லாம்; பாழ் படுத்து -
பாழாகப் கபாட்டுவிட்டு; இரியல் றபாவார் - ஓடிப் கபாவாரை ஒக்கின்ற பரிசு பாராய்!
-கபான்ற தன்ரமரயக் காண்பாயாக!

இலங்ரகயின் பணிகள் யாவும் கதவர்கள் புரிவதால், இவர்கள் யவளிகயறின்

இலங்ரக பாழ்படும் என்பார். "பாழ்படுத்து இரியல் கபாவார்" என்றார்.

இைாவணன் வாைை கேரைரயக் காணக் ககாபுைம் ஏறுதல்

6859. இன் வாறு இலங்ககதன்க இகளயவற்கு
இராேன் காட்டி,
போன் வா போல்லாவண்ணம் அதிேயம் றதான்றும்
காகல,
அன் ோ நகரின் றவந்தன், அரிக் குலப் பபருகே
காண்பான்,
பேன்னி வான் தடவும் பேம் பபாற் றகாபுரத்து
உம்பர்ச் றேர்ந்தான்.
இன் வாறு - இவ்விதமாக; இலங்கக தன்க - இலங்ரக மாநகைத்ரத; இராேன்
இகளயவற்குக் காட்டி - இைாமபிைான் இலக்குவனுக்குக் காண்பித்து; போன் வா
போல்லா வண்ணம் - யோன்ைவற்ரறத் திரும்பிச் யோல்லாதவாறு (புதிது புதிதாக
இலங்ரகயில்) அதிேயம் றதான்றும் காகல - விந்ரதக் காட்சிககள கதான்றிக்
யகாண்டிருக்ரகயில்; அன் ோநகரின் றவந்தன் - அத்தரகய யபருநகரின்
அைேைாை இைாவணன்; அரிக்குலப் பபருகே காண்பான் - குைங்குக் கூட்டத்தின்
யபருரமயிரைக் காண்பதற்காக; பேன்னி வான் தடவும் - உச்சியாைது விண்ரணத்
யதாடுகின்ற; பேம்பபான் றகாபுரத்து உம்பர் றேர்ந்தான் - யேம்யபான்ைாலாகிய
ககாபுைம் ஒன்றின் உச்சிரய அரடந்தான்.
இைாவணன் வாைைத் தாரை காண் படலம்
இைாவணன், இலங்ரகக் ககாட்ரடக் ககாபுைத்தின் மீகதறி, தன்
பரிவாைங்களுடன் நின்று, இைாமனுரடய வாைைத்தாரைரயக் கண்ணுறுவது பற்றிக்
கூறும் பகுதி இப்படலம் ஆயிற்று.

இைாமரைக் கண்ணுற்றதும் இைாவணன் அரடந்த யமய்ப்பாடுகளும்,

மற்றவர்கள் யார்? யார்? எை இைாவணன் விைாவலும் ோைன், அவனுக்கு
இலக்குவன், வாைைப்பரட வீைர்கள் முதலிகயார் பற்றி எடுத்துரைப்பதும்
இப்படலத்துள் அரமந்துள்ளை.

ககாபுைத்தின் கமல் இைாவணன் நின்ற நிரல

கலிவிருத்தம்

6860. கவடு உகப் பபாருத காய் களிறு அன் ான்,

அவள் துயக்கின் ேலர் அம்பு உற பவம்பும்
சுவடுகடப் பபாரு இல் றதாள்பகாடு, அற கம்
குவடுகடத் தனி ஓர் குன்று எ , நின்றான்.
கவடு உகப் பபாருத - (தன்ரைக்) கட்டியிருக்கும் கட்டுத்தறி முறியும்படி கமாதித்
தாக்கும்; காய் களிறு அன் ான் - சிைமுரடய ஆண் யாரை கபான்ற
இைாவணன்; அவள் துயக்கின் - சீதா கதவியின்பால் யகாண்ட ரமயலால்; அம்புற -
மன்மதன் மலர்க்கரணகள் ரதத்ததால்; பவம்பும் - வருந்துகின்ற; சுவடு உகட -
தழும்புகரளப் யபற்ற; பபாருஇல் றதாள் பகாடு - ஒப்பற்ற தன் கதாள்ககளாடு;
அற கம் குவடுஉகட - பல சிகைங்கரளயுரடய; தனி ஓர் குன்பற நின்றான் -
ஒப்பற்ற ஒரு மரல கபால (ககாபுைம் ஏறி) நின்றான்.
முன்பு ஒழுக்க பலம் இருந்த காரல, திக்குயாரைகளின் யகாம்யபாடிந்தது.
இன்று, அது குரறந்த காரல மலர்க்கரணகள் துரளக்க முடிந்தது. அன்யறாரு
சுவடு, இன்யறாரு சுவடு! எை அவரை நுட்பமாகப் பரிகசித்த வாறுமாம்.

6861. பபாலிந்ததாம் இனிது றபார் எ றலாடும்,

நலிந்த நங்கக எழிலால் வலி நாளும்
பேலிந்த றதாள்கள் வடறேருவின் றேலும்
வலிந்து பேல்ல, மிகே பேல்லும் ே த்தான்.

நலிந்த நங்கக எழிலால் - (இைாமன் பிரிவால்) வருந்தி யமலிந்துள்ள சீரதயின்

அழகால், நாளும் வலி பேலிந்த றதாள்கள் - நாளுக்கு நாள் வலிரம தளர்ந்த,
(இைாவணன்) புயங்கள்; றபார் எ றலாடும் - கபார் (வந்து விட்டது) என்றவுடகை;
இனிது பபாலிந்தது ஆம் - மகிழ்ச்சியால் கமலும் உயர்ந்து விளங்கியை ஆயிை;
வடறேருவின் றேலும் - வடக்குத் திரேக்கண் உள்ள கமருமரலயின் கமலும்; வலிந்து
பேல்ல - வலியப் கபார்க்குச் யேல்ல; மிகே பேல்லும் ே த்தான் - உந்துகின்ற
உள்ளத்திண்ரமயுரடயவன் ஆைான் அவன்.

யபாலிதல்-முன்னிலும் கமம்பட்டு விளங்குதல். இைாமனுக்காக அந்நங்ரக

யமலிந்தாள்; அந்நங்ரகக்காக இவன் யமலிந்தான் என்பது ஒரு நயம்.

6862. பேம் பபான் பேௌலி சிகரங்கள் தயங்க,

அம் பபான் றேரு வகர றகாபுரம் ஆக,
பவம்பு காலிக விழுங்கிட, றேல்நாள்,
உம்பர் மீதில் நிமிர் வாசுகி ஒத்தான்.

பேம்பபான் பேௌலி - யேம்யபான்ைால் ஆை கலேங்கள், (அக்ககாபுைத்தில்);

சிகரங்கள் தயங்க - கமருமரலயின் சிகைங்கரளப் கபால் ஒளிை, அம்பபான்
றேருவகர றகாபுரம் ஆக - அழகிய யபான்ைாலாை கமருமரலயாக அந்தக்
ககாபுைங்கள் விளங்க; பவம்பு காலிக - (தன்கைாடு) சிைந்த அந்தக் காற்றுக்
கடவுரள; விழுங்கிட - யவல்வதற்காக; றேல் நாள் - முன்பு ஒரு நாள்; உம்பர் மீதில்
நிமிர் - (கமருவின்) உச்சியின் மீது நிமிர்ந்து (வரளத்துக் யகாண்ட); வாசுகி ஒத்தான்
- வாசுகி எனும் பாம்பிரைப் கபான்று நின்றான் (இைாவணன்.)
வாசுகிரயப் பாம்யபன்னும் ஒற்றுரம பற்றி, ஆதிகேடைாகவும் கூறுவர். உபோை
வழக்கு. கால்-காற்று. உம்பர் - கமல்.

6863. பதாக்க பூதம்அகவ ஐந்பதாடு துன்னிட்டு

ஒக்க நின்ற திகே ஒன்பபதாடு ஒன்றும்,
பக்கமும், நிைல் பரப்பி, வியப்பால்
மிக்கு நின்ற குகட மீது விளங்க.

பதாக்க பூதம் அகவ - ஒன்றாக இரணந்துள்ள ஐந்பதாடு - மண், நீர், தீ, காற்று,
வான் என்னும் பூதங்கள் ஐந்கதாடும்; துன்னிட்டு - பின்னிப் பிரணந்து; ஒக்க நின்ற
திகே ஒன்பபதாடு ஒன்றும் - ஒன்று கூடி நின்ற திரேகள் பத்தும் (சூழ்ந்த
இவ்வுலகிலும்); பக்கமும் - இவ்வுலரகச் சுற்றிப் பக்கம் சூழ்ந்துள்ள பிற
உலகங்களிலும்; நிைல் பரப்பி - தன் ஆட்சி நிழரலப் பைப்பி, வியப்பால் மிக்குநின்ற -
(யாவரும்) வியக்கும் வண்ணம் கமம்பட்டு நின்ற; குகட மீது விளங்க -
(இைாவணைது) குரட அவன் முடி மீது ஒளிவீேவும்;

பூதங்கள் ஒன்றிலிருந்து ஒன்றாகத் கதான்றும்; ஒடுங்கும் ஆதலின் "யதாக்க பூதம்"

என்றார். ரவணவ சித்தாந்த நூல்கள் கூறும் பஞ்சீகைணத் தத்துவப்படி, ஐந்து
பூதங்களுள் ஒவ்யவான்றும் யேம்பாதியாக்கி, அப்பாதிரய நான்கு நான்காக்கி, அரவ
ஒவ்யவான்றிலும் பாதிவிடுத்து, பாதிரய அந்நான்குககளாடும் கூட்ட
இப்பிைபஞ்ேப் யபாருள்கள் யாவும் உண்டாயிை எனும் கூற்ரறயுட்யகாண்டு "யதாக்க
பூதம்" என்றார் எனினுமாம். "ஐந்து பூதமும் பத்தாக்கி, அரவ பாதி நந்நான்காக்கி,
நந்து தம் பாதிவிட்டு நான்யகாடு நான்கும் கூட்ட, வந்தை தூலபூதம்" என்று ரகவல்ய
நவநீதமும் (குத்துவிளக்கம். 41) புகலும். இைாவணன் ஆட்சி பிைபஞ்ேம் முழுவதும்
வியாபித்து நின்றது என்பதாம். இதுமுதல் 6875ஆம் பாடல் வரை யதாடர்ந்து 6876 ஆம்
பாடல் இைண்டாவது அடி இறுதியில் உள்ள நின்றான் என்ற முடிரபப் யபறும்.

6864. ககத் தரும் கவரி வீசிய காலால்,

பநய்த்து இருண்டு உயரும் நீள் வகர மீதில்
தத்தி வீழ் அருவியின் திரள் ோல,
உத்தரீகம் பநடு ோர்பின் உலாவ,

பநய்த்து இருண்டு உயரும் - பளபளத்துக் கருரம நிறத்கதாடு

உயர்ந்கதாங்கியுள்ள; நீள் வகர மீதில் - மீண்டும் கிடக்கும் மரலமீதில்; தத்தி வீழ்
அருவியின் திரள்ோல - தவழ்ந்து வீழ்கின்ற அருவியின் யதாகுதி கபால; கக தரும்
கவரி வீசிய காலால் - ரககளால் வீேப்படும் கவரிகளால் எழும் காற்றின் விரேயில்;
பநடுோர்பில் - இைாவணனின் யநடிய மார்பில்; உத்தரீகம் உலாவ - கமலாரட
அரேந்து விளங்க... உத்தரீகத்துக்கு அருவி ஒப்பு. 'கவறுபல் துகிலின் நுடங்கி...
இழுயமை இழிதரும் அருவி." (திருமுரு. 295-316)" அவிர்துகில் புரையும் அவ்யவள்
அருவி" (குறிஞ்சிப். 55) "ஓயா அருவித்திைள் உத்தரீயத்ரத ஒப்ப" (4780) மரலக்கு
இைாவணன் மார்பும். அருவிக்கு அவன் கமலாரடயும் ஒப்பாம்.

6865. வா கத்தினில் உருப்பசி, வாேத்

றதன் அகத் திரு திறலாத்தகே, பேவ் வாய்
றே ககக் குல அரம்கபயர், யாரும்
ோ கிக்கு அைகு தந்து, அயல் ோர,

வா கத்தினில் உருப்பசி - வாைகத்திற்குரிய ஊர்வசியும்; வாேத் றதன் அகத்திரு

திறலாத்தகே - மணம் மிக்க கதனுரடய தாமரை மலரில் வாழும் திருமகள்
கபான்ற திகலாத்தரமயும்; பேவ்வாய் றே கக - சிவந்த வாயிைளாை கமைரகயும்;
குல அரம்கபயர் - குலத்திற் சிறந்த அைம்ரபயும்; யாரும் - அவர் கபான்ற கதவ மாதர்
அரைவரும்; ோ கிக்கு - சீதாகதவிக்கு; அைகு தந்து - (கமலும்) அழகு தருவதற்காக;
அயல் ோர - (இைாவணன்) அருகக ோர்ந்து நிற்கவும்.

தந்து - தை. எச்ேத்திரிபு. இைாவணனின் புறத்கத நின்ற ஊர்வசி, திகலாத்தரம

முதலிய கதவமாதர்கள் இைாவணன் அகத்கத நின்ற சீதா கதவியின் அழரக
உயர்த்திக்காட்ட உதவிைர் என்பது கவிஞர் குறிப்பு. "அைம்ரபயர் குழாம்
புரடசுற்ற" எைக் காட்சிப் படலத்தின் பாடரல (5147) இங்கு நிரைவு கூர்க.

6866. வீழியின் கனி இதழ், பகண பேன் றதாள்,

ஆழி வந்த அர ேங்ககயர், ஐஞ்ஞூற்று-
ஏழ் இரண்டினின் இரண்டு பயின்றறார்,
சூழ் இரண்டு புகடயும் முகற சுற்ற,

வீழி இன் கனி இதழ் - வீழிக்கனியிரைப் கபான்ற இனிய இதழ்கரளயும்; பகண

பேன் றதாள் - மூங்கிரலப் கபான்ற கதாள்கரளயும் உரடயவைாய்; ஆழி வந்த
அரேங்ககயர் - பாற்கடல் கரடயும்கபாது கதான்றிய கதவ மாதர்கள்; ஐஞ்ஞூற்று ஏழ்
இரண்டினில் இரண்டு - பதிைாலாயிைவர்; பயின்றறார் - (கரலகள் பல) பயின்கறார்;
இரண்டு புகடயும் சூழ் முகற சுற்ற - (இைாவணன்) இருமருங்கும் முரறப்படி சூழ்ந்து
வை... கடல் கரடரகயில் கதவமாதர் பலர் எழுந்தைர் என்பது முன் (940)
கூறப்பட்டது. ஐஞ்ஞூற்று ஏழ் இைண்டினில் இைண்டு 500x7x2x2 = 14,000. பயின்கறார்
(எண்ணிக்ரக) அரமந்கதார் எனினுமாம். வீழியின்கனி-சிவப்பு நிறமுரடய
ஒருகனிவரக.

6867. முகை படிந்த பிகற முள் எயிறு, ஒள் வாள்

இகை படிந்த இள பவண் நிலவு ஈ ,
குகை படிந்தது ஒரு குன்றில், முைங்கா
ேகை படிந்தக ய பதாங்கல் வயங்க,

முகை படிந்த பிகற - குரகயிற் படிந்துள்ள பிரற நிலாப் கபான்று; முள் எயிறு
(இைாவணன் உதடுகளின் இருமருங்கும்) ககாரைப்பற்கள்; ஒள்வாள் - ஒள்ளிய
ஒளிரய; இகை படிந்த - அணிகளில் படிந்துள்ள; இளபவண் நிலவுஈ - யமல்லிய
யவள்ரளக்கற்ரறககளாடு வீேவும்; குகை படிந்தது ஒருகுன்றில் - குண்டலங்கரள
அணிந்த ஒரு மரலயிகல; முைங்கா ேகைபடிந்தக ய - முழங்குதல் யேய்யாத
கமகம் படிந்தாற் கபான்று; பதாங்கல் வயங்க - நீல மணி மாரலகள் (கதாள்களில்)
ஒளி வீேவும்...

இைாவணன் ககாரைப் பற்கள் இதழ்களின் இருமருங்கும் கமல் கநாக்கி வரளந்து

பிரற கபான்று விளங்கிை என்பதாம். குண்டலம் அணிந்த மரல - இல்யபாருள்
உவரம மரல கமல் கமகம் படிந்திருப்பது கபான்று, இைாவணன் கதாள்கமல்
நீலமணி மாரலகள் கிடந்தை என்பதாம்.
6868. ஓத நூல்கள் பேவியின்வழி, உள்ளம்
சீகத சீகத எ ஆர் உயிர் றதய,
நாத வீகண இகே நாரத ார் தம்
றவத கீத அமுது அள்ளி விழுங்க,

நாத வீகண இகே நாரத ார் தம் - இனிய நாதம் எழுப்பவல்ல வீரணயுரடய
நாைதமாமுனிவர் தம்முரடய; றவத கீத அமுது - ோம கவதத்தின் இரேயயனும்
அமுதத்ரத (இரேக்க); அள்ளி விழுங்க - அள்ளி அள்ளி (யேவிவாயால்) விழுங்கியும்;
நூல்கள் ஓத - (அறிஞர்கள்) (உயர்ந்த) நூல்கரள ஓத(க்ககட்டும்); பேவியின் வழி -
(இரவ யாவும்) உள்ளத்துள்கள நுரழயாமல் யேவி வழியாககவ (யேன்று
யகாண்டிருக்க); உள்ளம் சீகத சீகதபயன்று - இைாவணைது உள்ளகமா சீரத சீரத
என்று (ஓயாமல்) யேபித்துக் யகாண்டிருப்பதால்; ஆருயிர் றதய - அவைது உயிகைா
(காம ஆரேயால்) கதய்ந்து யகாண்டிருக்கவும்...
"சீரத, சீரத" எனும் அடுக்கு இைாவணன் பிைாட்டியிடம் யகாண்ட கபைாரேயின்
தவிப்பிரை உணர்த்தி நின்றது.

6869. பவங் கரத்தர், அயில் வாளி ர், வில்றலார்,

ேங்கரற்கும் வலி ோய்வு இல் வலத்றதார்,
அங்கு அரக்கர் ேதறகாடி அகேந்றதார்,
பபாங்கு அரத்த விழிறயார் புகட சூை,

பவங்கரத்தர் - யகாடிய கைங்கரள யுரடயவர்களும்; அயில் வாளி ர் - கவலும்

வாளும் ஏந்தியவர்களும்; வில்றலார் - வில்லிரைத் தாங்கியவர்களும்; ேங்கரற்கும்
வலிோய்வு இல்வலத்றதார் - சிவ யபருமானுக்கும் (எதிர்த்தால்) வலிரம குன்றாத
பலமுள்ளவர்களும்; அங்கு அரக்கர் - (ஆகிய) அைக்கர்கள் அங்கக; ேதறகாடி
அகேந்றதார் - நூறு ககாடி எண்ணிக்ரக யரமந்தவர் (ஆயிைர்); பபாங்கு அரத்த
விழிறயார் - குருதி யபாங்குகிறது என்னுமாறு, சிைத்தால் சிவந்த
விழியுரடகயார்களுமாகிய அவ்வைக்கர் குழாம்; புகடசூை - (இைாவணன்)
இருமருங்கும் சூழ்ந்து நிற்கவும்...

6870. கல்லில் அம் கக உலகம் கவர்கிற்றபார்,

நல் இலங்கக முதறலார், நகவ இல்றலார்,
போல்லில் அங்கு ஓர் ேதறகாடி பதாடர்ந்றதார்,
வில் இலங்கு பகடறயார், புகட விம்ே,
 அம்கக - அழகிய ரககளால்; கல்லில் - அகழ்ந்யதடுப்பது என்றால்; உலகம்
கவர்கிற்றபார் - உலகங்கரளகய கவர்ந்யதடுக்க வல்லவரும்; நல் இலங்கக
முதறலார் - அழகிய இலங்ரகக்கு முதற்குடி மக்களாய் யதான்று யதாட்டு
வாழ்பவரும்; நகவ இல்றலார் - (தம் மன்ைனுக்கு) எந்தக் குற்றமும் புரியாதவரும்;
போல்லில் - எண்ணிக் கூறுமிடத்து; அங்கு ஒர்ேத றகாடி பதாடர்ந்றதார் - அங்கக,
ஒரு நூறு ககாடியர் எைத் யதாடர்பவரும்; வில் இலங்கு பகடறயார் - வில்கள்
(கதாளில்) மின்ை வருகிற) பரட வீைர்கள்; புகட விம்ே - இருமருங்கும் புரட
சூழவும்... கல்லில் கதாண்டிைால்... இலங்ரகயிலுள்ள பரடயைக்கர்களின்
யபருரம கூறியவாறு "ஒருவகை வல்லவர்; ஓர் உலகத்திரை யவல்ல" (9310)
என்பர் கமலும். அைக்கர் உலகுக்குப் யபருங்குற்றங்கள் பல இரழப்பவர்
ஆயினும், பரடவீைர் என்ற முரறயில், தம் தரலவனுக்கு எக்குற்றமும்
இரழயாமல் கபார் புரிபவர் ஆதலின் "நரவ இல்லார்" என்றார். நரவ-குற்றம்.

6871. பார் இயங்குநர், விசும்பு படர்ந்றதார்,

வார் இயங்கு ேகையின் குரல் ோனும்
றபரி, அங்கண் முருடு, ஆகுளி, பபட்கும்
தூரியம், கடலின் நின்று துகவப்ப,

பார் இயங்குநர் - மண்ணில் இயங்குபவர்களும்; விசும்பு படர்ந்றதார் - வானில்

ேஞ்ேரிப்பவர்களும் ஆகிய; வார் இயங்கு ேகையின் குரல் ோனும் - நீருடன்
அைக்கர்கள் உலாவும் கமகத்தின் ஒலிரயப் கபான்று ஒலிக்கும்; றபரி, அங்கண்
முருடு, ஆகுளி, பபட்கும்தூரியம் - கபரிரகயும், அழகிய கண்கரளயுரடய முருடும்,
சிறு பரறயும் ஆகிய யாவரும் விரும்பும் வாத்தியங்கரள; கடலின் நின்று துகவப்ப -
கடல் கபான்று முழக்கவும்...
வாை - நீர். "வார் ஆயிை முகமா நகர் மஞ்ே" (வி.பா.அருச்.தவநிரல. 159)
என்னுமிடத்து வார் நீர் எனும் யபாருளில் வந்தது. கபரி - முைசு. ஆகுளி, முருடு -
பரழய கபார்க்கால இரேக்கருவிகள்.

6872. நஞ்சும் அஞ்சும் விழி நாகியர் நாண

வஞ்சி அஞ்சும் இகட ேங்ககயர், வா த்து
அம் போல் இன் சுகவ அரம்கபயர், ஆடி,
பஞ்ேேம் சிவணும் இன் இகே பாட,

நஞ்சும் அஞ்சும் விழி - விடமும் அஞ்ேவல்ல விழிகரளயுரடய; நாகியர் - நாக

உலக மங்ரகயர்களும்; நாண - யவட்கமுற்று; வஞ்சி அஞ்சும் இகட ேங்ககயர் -
வஞ்சிக்யகாடியும் அஞ்ேவல்ல இரடயிரையுரடய (வித்தியாதைப்) யபண்டிரும்;
இன்சுகவ அஞ்போல் வா த்து அரம்கபயர் - இனிய சுரவகயாடு கூடிய அழகிய
யோற்கரள யமாழியும் கதவமாதரும்; பஞ்ேேம் சிவணும் இன்இகே - பஞ்ேமப் பண்
கபான்ற இனிய இரேயிரை; ஆடிப் பாட - ஆடகலாடு கூடப் பாடி இரேக்கவும்...
நாகியர் - நாக உலகத்துப் யபண்கள். அைம்ரபயர் - வான் உலகத்து மகளிர். மூவுலகத்து
அழகியரும் இைாவணன் கால்கரளச் சுற்றி ஆடிப்பாடிக் காலங் கழிக்கின்றைர்
என்று அவன் ஆட்சியும் மாட்சியும் யதரிவித்தவாறு. ஞ்ேமம் - எழுவரகப்
பண்களில் ஒன்று. சிவணால்-ஒத்தல்.

6873. நஞ்சு கக்கி எரி கண்ணி ர், நாேக்

கஞ்சுகத்தர், ககத பற்றிய ககயர்,
ேஞ்சு உகக் குமுறு போல்லி ர், வல் வாய்க்
கிஞ்சுகத்த கிரி ஒத்த ர், சுற்ற,

நஞ்சு கக்கி எரிகண்ணி ர் - விடம் உமிழ்ந்து, எரிகின்ற கண்கரளயுரடயவரும்;

ககத பற்றிய ககயர் - கதாயுதத்ரதப் பற்றியுள்ள கைங்கரளயுரடயவரும்; ேஞ்சு
உகக் குமுறு போல்லி ர் - கமகமும் அஞ்சி வீழும்படியாை குமுறி ஒலிக்கும்
யோற்கரளயுரடயவரும்; கிஞ்சுகத்த வல்வாய் - முருக்க மலர் கபான்ற யபரிய சிவந்த
வாய்கரளயுரடய; கிரி ஒத்த ர் - மரலகரள ஒத்தவரும் ஆகிய; நாேக்
கஞ்சுகத்தர் - அச்ேந்தரும் ேட்ரடயணிந்த யமய்க்காவலர்கள்; சுற்ற - சுற்றிக் யகாண்கட
இருக்கவும்...

கஞ்சுகம் - ேட்ரட., கரத - தண்டு. கிஞ்சுகம்-முருக்கமலர்.. ஊன் உண்பவர் ஆகிய

அைக்கருக்கு குருதி கதாய்ந்த வண்ணம் உள்ள உதடுகள் உரடரம பற்றி, "வல்வாய்க்
கிஞ்சுகத்த" என்றார். சிவந்த வாரயயுரடய மரலகபான்றவர் -இல் யபாருள்
உவரம. நாமம்-அச்ேம்.

6874. கூய் உகரப்ப குல ோல் வகரறயனும்,

ோய் உகரப்ப அரியவாய தடந் றதாள்-
வாய் உகரத்த கலகவக் களி வாேம்,
றவய் உகரப்பது எ , வந்து விளம்ப,

கூய் உகரப்ப - (யாவருக்கும்) யதரியுமாறு உவரம கூறுவதற்கு உரிய; குலோல்

வகரறயனும் - எட்டுத்திக்கிலும் உள்ள யபரிய மரலகளாயினும்; ோய் உகரப்ப அரிய
ஆய தடந்றதாள்வாய் - உவரம கூறுவதற்கு இயலாதைவாை அகன்ற (இைாவணன்)
கதாள்களில்; உகரத்த கலகவக்களி வாேம் - பூேப் யபற்றுள்ள கலரவச் ோந்துகளின்
நறுமணம்; றவய் உகரப்பது எ - (இைாவணன் வருகின்றான் எை) ஒற்றர்கள் வந்து
உரைப்பரதப் கபான்று; வந்து விளம்ப - காற்றில் கலந்து வந்து உரைக்கவும்... கூய்-
கூவி. எல்கலார்க்கும் யதரியுமாறு உரைத்தல். கூவியுரைத்தலாம். ோய்-ோயல்; உவரம.
யாரையின் வருரகரய மணி ஒலி உரைப்பது கபால் இைாவணன் வருரகரய
நறுமணம் தூதாக வந்து உரைக்கும் எை அழகுற யமாழிந்தார். கவய்-தூது; ஒற்றுமாம்.

6875. றவத்திரத்தர், எரி வீசி விழிக்கும்

றநத்திரத்தர், இகற நின்றுழி நில்லாக்
காத்திரத்தர், ேக காவல் விரும்பும்
சூத்திரத்தர், பதி ாயிரர் சுற்ற,

றவத்திரத்தர் - (ரககளிற்) பிைம்பிரை ஏந்தியவரும்; எரிவீசி விழிக்கும் றநத்திரத்தர்

- தீயுமிழுமாறு பார்க்கும் கண்கரளயுரடயவரும்; இகற நின்றுழி நில்லாக் காத்திரத்தர்
- சிறிது கநைம்கூட நின்ற இடத்திகலகய நில்லாமல் (உலவிக் யகாண்கடயிருக்கும்)
உடம்பிரையுரடயவரும்; ேக காவல் விரும்பும் சூத்திரத்தர் - அைண்மரைக்
காவலுக்கு விரும்பிகயற்க வல்ல உபாயங்கள் அறிந்தவரும்; பதி ாயிரர் சுற்ற -
பத்தாயிைம் கபர் சுற்றிக் காவல் புரியவும்...
கவத்திைம்-பிைம்பு. காத்திைம்-உடல். அைண்மரை வாயிற்காவலர்கள் நின்ற இடத்து
நில்லாமல் நடந்த வண்ணம் பணிபுரிபவர் ஆதலின், "இரற நின்றுழி நில்லாக்
காத்திைத்தர்" என்றார். இரற-சிறிது சூத்திைம்-உபாயம், நுட்பம்.

இைாவணன், இைாமரைக் காணுதல்

6876. றதாரணத்த ேணி வாயில்மிகே, சூல்
நீர் அகணத்த முகில் ஆம் எ நின்றான்,
ஆரணத்கத, அரிகய, ேகற றதடும்
காரணத்கத, நிமிர் கண் பகாடு கண்டான்.

றதாரணத்த ேணிவாயில் மிகே - கதாைணங்ககளாடு மணிகள் பதித்துள்ள ககாட்ரட

வாயில் ககாபுைத்தின் கமல்; சூல் நீர் அகணத்த முகில் ஆம் எ -கருவாக நீரிரை
உட்யகாண்டுள்ள கருகமகம் என்னுமாறு; நின்றான் - நின்றவைாகிய இைாவணன்;
ஆரணத்கத - நான் மரறகளின் வடிவு யகாண்டவரை; அரிகய - (அம்மரறகளின்
நாயகைாை) திருமாரல; ேகற றதடும் காரணத்கத - அம்மரறகள் முழுதும் அறிய
இன்னும் கதடிக் யகாண்டிருக்கும் காைணப்யபாருரள (இைாமபிைாரை) நிமிர்
கண்பகாடு கண்டான் - (ஆணவம்) ஓங்கிய தன் விழிகளால் பார்த்தான்.

இைாவணன், இைாமபிைாரை முதன்முதலாகச் ேந்திக்கும் ேந்திப்பு ஆதலால்,

ஆர்வம் குமிழியிட, "ஆைணத்ரத, அரிரய, மரற கதடும் காைணத்ரத" எை
அடுக்குகின்றார் கவிஞர் பிைான். இைாமபிைாரை, வீடணன் ேந்தித்த கபாதும்,
இவ்வாகற உவரக மிகக்கூர்வார். (6493-98) ஆதலின் "நிமிர் கண் யகாடு கண்டான்"
என்றார், யகாடு-யகாண்டு என்பதன் விகாைம். கண்டான் எைகவ கபாதுமாயினும்
'கண்யகாடு' என்றது அவன் கண் யபற்ற கபற்றிரைச் சுட்டியதாம்.

6877. ேடித்த வாயி ன்; வைங்கு எரி வந்து

பபாடித்து இழிந்த விழியன்; அதுறபாழ்தின்,
இடித்த வன் திகே; எரிந்தது பநஞ்ேம்;
துடித்த, கண்ணிப ாடு இடத் திரள் றதாள்கள்.

ேடித்த வாயி ன் - (இைாமபிைாரைக். கண்ட இைாவணன் எழுந்த யவகுளியால்)

உதட்ரடக் கடித்த வாயிைன் ஆைான்; வயங்கு எரி வந்து - ஒளிர்கின்ற சிைத்தீ
கதான்றி; பபாடித்து இழிந்த விழியன் - சிறுசிறு யபாறிகளாய் விழுகின்ற
கண்கரளயுரடயவன் ஆைான்; அது றபாழ்து - அப்யபாழுது; வன்திகே இடித்த -
வலிய திரேகளில் அவன் சிை ஆகவேத்தால் இடி கபான்ற ஒலி உண்டாயிற்று;
பநஞ்ேம் எரிந்தது - (சிைத்தால்) அவன் உள்ளம் பற்றி எரிந்தது; கண்ணிற ாடு -
அவன் கண்ககளாடு கேர்ந்து; இடத்திரள் றதாள்கள் - இடப்பக்கத்கத திைண்ட அவன்
பத்துத் கதாள்களும்; துடித்த - துடித்தை.

துடித்த -அன்ோரிரய யபறாத பலவின்விரை. வாய் மடித்தல்- உதடு கடித்தல்.

சிைத்தின் யமய்ப்பாடு. "மடித்த பில வாய்கள் யதாறும் வந்து புரக முந்த" (3115)
சிைத்தால் அவன் கண்கள் உரலக்களமாகி, தீப்யபாறிகள் சிந்திை என்று அவன்
யவகுளியின் உச்ேம் விளம்பிைார்.

6878. ஆக, ராகவக அவ்வழி கண்டான்;

ோக ராக நிகற வாள் ஒளிறயாக
ஏக ராசியினின் எய்த எதிர்க்கும்
றவக ராகு எ , பவம்பி பவகுண்டான்.
ஆக - இவ்வாறாக; இராகவக அவ்வழி கண்டான் - இைாமபிைாரை அப்கபாது
கண்ட இைாவணன்; ோக ராகம் நிகறவாள் ஒளிறயாக - ஆகாயத்திகல சிவந்த
நிறமுரடய கபர் ஒளியுரடயவைாை சூரியரை; ஏக ராசியினின் - அமாவாரேயில்;
எய்த எதிர்க்கும் - யநருங்கிச் யேன்று எதிர்க்கின்ற; றவகராகு எ - கவகம் மிக்க ைாகு
என்னும் கிைகத்ரதப் கபால; பவம்பி பவகுண்டான் - மைம் யவதும்பி சீறிைான்.

மாகம்-ஆகாயம். ைாகம்-சிவப்பு. ஏகைாசி - அமாவாரே. சூரியனும் ேந்திைனும்

ஒன்றாய்க்கூடும் நாள். எதுரக கநாக்கி நான்கடியிலும் "ைா" இகைம் யபறாமகலகய
வந்தது. இைாவணரை இைாகு என்றும், இைாமபிைாரைக் கதிைவன் என்றும்
உவமித்தார். இைாகு, சூரியரை மரறக்க முயன்று கதால்விரயத் தழுவுவது
கபால் இைாமரை எதிர்க்க முரையும் இைாவணன் கதால்விரயகய தழுவ உள்ளான்
என்பரத உவரமயால் யபற ரவத்தார்.
இைாவணன் விைாவும், ோைன் விரடயும்
6879. 'ஏக றயான் இவன் இராேன் எ த் தன்
றேனிறய உகரபேய்கின்றது; றவறு இச்
றேக வீரர் பகடகயத் பதரி' என்று
தான் வி ாவ, 'எதிர், ோரன் விளம்பும்:

ஏக றயான் இவன் - (மற்றவர்களிடமிருந்தும்) கவறுபட்டவைாகத்

கதான்றுகிறவைாை இவன்; இராேன் எ த்தன் றேனிறய உகர பேய்கின்றது -
இைாமன் என்று அவன் உடலின் கதாற்றகம கபசுகின்றது; றவறு இச்றேக வீரர் -
(ஆககவ இவரைப் பற்றி உரைப்பரத விட்டு விட்டு) மற்ற பரடவீைர்களினுரடய;
பகடகயத் பதரி என்று - பரடப் யபருரமரயப் பற்றித் யதரிவிப்பாயாக
என்று; தான் வி ாவ - இைாவணன் ககட்க; ோரன் விளம்பும் - ோைன் மறுயமாழி
கூறுவான்.

எம் யபருமான் திருகமனி, அன்பர் ஆகவார்க்கு உள்ளம் உருகரவக்கும்; கண்ணீர்

யபருக ரவக்கும்; அன்பர் அல்லார்க்கு சீற்றம் யபருக ரவக்கும்; உதடு
கடிக்கரவக்கும்; யநஞ்ேம் எரிய ரவக்கும்; பார்க்கக் கூே ரவக்கும் என்பதரை
கமற்பாடலாலும் இப்பாடலாலும் கவிஞர் பிைான் உணை ரவத்தார். யபருமான்
திருகமனி அன்பைாை அநுமரையும் வீடணரையும் உருக ரவத்தரம. "யபருமான்
குண அழகாகல அன்பரைக் கூட்டும்; கமனி அழகாகல பரகவரை வாட்டும்"
என்பதாம்.

6880. 'இங்கு இவன், "பகட இலங்ககயர் ேன் ன்

தங்கக" என்றலும், முதிர்ந்த ேலத்தால்,
அங்கக வாள்பகாடு அவள் ஆகம் விளங்கும்
பகாங்கக, நாசி, பேவி, பகாய்து குகறத்தான்.

இங்கு இவன் - (ோைன் இலக்குவரைச் சுட்டிக்காட்டி) இகதா காணும் இவன்;

"பகட இலங்ககயர் ேன் ன் தங்கக" என்றலும் - 'பரட வலிரம மிக்க
இலங்ரகயர் கவந்தன் இைாவணன் தங்ரக என்று ககட்டவுடகை; முதிர்ந்த ேலத்தால் -
முற்றிய ககாபத்தால்; அங்கக வாள் பகாடு - அழகிய ரகயில் வாரள ஏந்தி; அவள்
ஆகம் விளங்கும் பகாங்கக - உன் தங்ரக சூர்ப்பைரகயின் மார்பில் விளங்கிய
தைங்கரளயும்; நாசி, பேவி பகாய்து குகறத்தான் - மூக்குடன் காதுகரளயும் யவட்டி
வீழ்த்திய இலக்குவன் ஆவான் (என்றான்).
ேலம்-தணியாச் சிைம், ஆறாக்ககாபம்.
6881. 'அறக்கண் அல்லது ஒரு கண் இலன் ஆகி,
நிறக் கருங் கடலுண் றநமியின் நின்று,
துறக்கம் எய்தியவரும் துறவாத
உறக்கம் என்பதக ஓட முனிந்தான்.

அறக்கண் அல்லது ஒரு கண் இலன் ஆகி - (இந்த இலக்குவன்) தரும யநறிரய
கநாக்குவதல்லாமல் கவயறாரு யநறிரய கநாக்காதவன் ஆகி; நிறக் கருங்கடல் உண்
- நிறத்தால் கருரமயுரடய கடரலத் தன்னுள் யகாண்ட; றநமியின் நின்று -
ேக்கைவாள மரலகபால் அரமந்து; துறக்கம் எய்தியவரும் - யோர்க்கத்ரதச்
யேன்றரடந்தவர்களும்; துறவாத உறக்கம் என்பதக - நீக்க இயலாத நித்திரை
என்று சிறப்பித்துச் யோல்லப்படுவதரை; ஓட முனிந்தான் - யவருண்கடாடுமாறு
சிைந்தவன் ஆவான்.
கடலுக்குக் காவலாக அரமந்து அதரைச் சூழ்ந்துள்ளது ேக்கைவாள மரல.
அதுகபால், இைாமரைக் காத்து அவனுக்குரிய சூழலாக அரமந்தவன் இலக்குவன்.
அறக்கண்-அறகம கண்ணாகக் யகாள்ளல். கண் ஆகு யபயைாக யநறிரயக் குறித்தது.
இச்யேய்யுளில் கம்பன் கழகப் பாடம் திருத்தப்பட்டது. முன்ரைய பாடம்
'கடலுள் கநமி' என்பதாகும். ேக்கைவாளம் கடரலத் தன்னுள் யகாண்டகத.
அன்றித்தான் கடலுள் இருப்பதன்று ஆதலின் 'கடல் உண் கநமி' என்று பாடம்
யகாண்டு யபாருள் உரைத்தல் சிறந்தது. இச்சிறந்த பாட அரமப்பு டாக்டர்.
மா.ைா.கபா. குருோமி அவர்கள் தந்ததாகும்.

6882. 'கக அவன் பதாட அகேந்த கரத்தான்,

ஐய ! வாலிபயாடு இவ் அண்டம் நடுங்கச்
பேய்த வன் பேருவினின் திகழ்கின்றான்
பவய்யவன் புதல்வன்; யாரினும் பவய்யான்.

ஐய - ஐயகை! (இவன்) அவன் ககபதாட - அந்த இைாமன் தன் ரகயிைால் பற்றி;

அகேந்த கரத்தான் - (நட்பு யகாள்ளும் யபரும் கபறு) யபற்ற ரககரளயுரடயவன்;
வாலிபயாடு இவ் அண்டம் நடுங்க - வாலிகயாடு இந்த உலகம் நடுங்குமாறு; வன்
பேருவினில் திகழ்கின்றான் - யகாடிய கபாரிட்ட புகழாளன்; பவய்யவன் புதல்வன் -
சூரியன் புதல்வன் ஆகிய சுக்கிரீவன்; யாரினும் வல்லான் - (இவன்) யாவரிலும்
வலிரம வாய்ந்தவன் ஆவான்.
இப்பாடல், சுக்கிரீவரைச் ோைன் சுட்டி உணர்த்தியது குறித்தது.
6883. 'தந்கத ேற்கறயவன் ோர்வு இல் வலத்றதார்
அந்தரத்தர் அமுது ஆர்கலி காண,
ேந்தரத்திப ாடும் வாசுகிறயாடும்,
சுந்தரப் பபரிய றதாள்கள் திரித்தான். ?

ேற்கறயவன் தந்கத - (அந்தச் சுக்கிரீவனுக்கு அருகில் இருக்கும்) மற்யறாருவன்

ஆகிய அங்கதன் அவனுரடய தந்ரதயாகிய வாலி; ோர்வுஇல் வலத்றதான் -
கூட்டு ஒருவரையும் கவண்டாத வலிரமரயயுரடயவன்; அந்தரத்தர் ஆர்கலி அமுது
காண - வான் உலகத் கதவர்கள் கடலிலிருந்து அமுது யபறுமாறு; ேந்தரத்திப ாடும்
வாசுகி றயாடும் - மந்தை மரலகயாடும் வாசுகி எனும் பாம்கபாடும் (கேர்த்து);
சுந்தரப் பபரிய றதாள்கள் திரித்தான் - அழகுமிக்க யபரிய கதாள்களால் (கடரலக்)
கரடந்தவன் ஆவான். அங்கதரை, தந்ரதயின் கபைாற்றலால்
அறிமுகப்படுத்தியவாறு.

6884. 'நடந்து நின்றவன், நகும் கதிர் முன்பு

பதாடர்ந்தவன்; உலகு, சுற்றும் எயிற்றின்
இடந்து எழுந்தவக ஒத்தவன்; றவகல
கடந்தவன் ேரிகத கண்டக அன்றற?

நடந்து நின்றவன் - அங்கக நடந்து யகாண்டிருப்பவன்; நகும் கதிர் முன்பு

பதாடர்ந்தவன் - ஒளிர்கின்ற சூரியரை (கனியயன்ற கருதிப்) பின் யதாடர்ந்தவன்;
உலகு சுற்றும் எயிற்றின் - உலரக வரளந்த பற்களால்; இடந்து எழுந்தவக
ஒத்தவன் - அகழ்ந்து எடுத்துக்யகாண்டு வந்த வைாக மூர்த்தியாகிய திருமாரலப்
கபான்றவன்; றவகல கடந்தவன் - கடரலக் கடந்து (இலங்ரகக்கு) வந்தவன் ஆகிய
அநுமன்; ேரிகத கண்டக - அவன் ேரிதத்ரத நீ கண்ணாைக் கண்டறிந்துள்ளவன்
அல்லவா?

கமல், (6882) 'இைாமன் ரககளால் யதாடுமாறு நின்று யகாண்டிருப்பவன்'

என்று சுக்கிரீவரைச் சுட்டிக் கூறிைார். இங்கும் நடந்து யகாண்டு காவல் புரிந்த
வண்ணம் உள்ள அனுமன் யேயரலச் சுட்டிைார். நிகழ்வுகரள அறிமுகம்
யேய்யுந்திறத்தால் கரத மாந்தர்கரள மைத்திரை முன் யகாண்டு வந்து நிறுத்தும்
நாடகப் பாங்கு கபாற்றுதற்குரியது. பாத்திைங்களின் நிரலகளுக்ககற்ப
வருணரையும் யபாருந்தி வருகிறது. திருமகளாகிய சீரதரய மீட்க அனுமன்
யேல்வது அன்ரறய திருமால் யேயலுக்கு ஒப்பாதலால் 'இடந்யதழுந்தவரை
ஒத்தவன்" என்பது யபாருந்தும் உவரமயாதல் உணர்க.

6885. 'நீலன், நின்றவன்; பநருப்பின் ேகன்; திண்

சூலமும் கயிறும் இன்கே துணிந்தும்,
 ஆலம் உண்டவன் அடுந் திறல் மிக்கான்;
"காலன்" என்பர், இவக க் கருதாதார்.

நின்றவன் நீலன் - இகதா இங்கு நிற்கிற இவன் நீலன்; பநருப்பின் ேகன் -

தீக்கடவுளாகிய அக்கினியின் புத்திைன்; திண் சூலமும் கயிறும் - திண்ணிய
சூலாயுதமும் பாேக் கயிறும்; இன்கே துணிந்தும் - இவன் ரககளில்
இல்லாரமரயத் துணிவாக அறிந்திருந்தும்; இவக க் கருதாதார் - இவரைப் பற்றி
இவன் பரகவர்கள்; அடும்திறல் மிக்கான் ஆலம் உண்டவன் - ேங்காைம் யேய்வதில்
வல்கலாைாகிய நஞ்சுண்ட கண்டைாய் விளங்கும் ேங்காை மூர்த்தியாகிய
சிவபிைான் (என்றும்); காலன் என்பர் - இயமன் என்றும் கூறுவர்.

கயிறு-பாேக் கயிறு. பாேம் என்பகத கயிறாயினும் பாேக்கயிறு என்னும்

வழக்கால் இயமனின் பரடரயக் குறித்தது. சூலம் இன்ரம துணிந்தும் ஆலம்
உண்டவன் என்றும், கயிறு இன்ரம துணிந்தும் காலன் என்றும் இவரை இவன்
பரகவர் கருதுவர் என்று நிைல் நிரறயாகப் யபாருள் யகாள்க. இதைால் சூலமும்
கயிறும் இன்றிகய அவற்றிற்குரியார் புரியும் வீைம் விரளப்பவன் நீலன். என்பது
கருத்து.

கலித்துகற

6886. 'றவறாக நின்றான், நளன் என்னும் விலங்கல்

அன் ான்;
ஏறா, வருணன் வழி தந்திலன் என்று இராேன்
சீறாத உள்ளத்து எழு சீற்றம் உகுத்த பேந் தீ
ஆறாதமுன் ம், அகன் றவகலகய ஆறு பேய்தான்.

றவறாக நிற்பான் - (அகதா அங்கு) தனித்து நிற்பவன்; நளன் என்னும் விலங்கல்

அன் ான் - நளன் என்னும் யபயர் யகாண்ட மரலரயப் கபான்றவன்; ஏறா
வருணன் - (இைாமன் வழிகவண்டும் எை கவண்டியும்) யேவியில் ஏற்காத வருணன்;
வழி தந்திலன் என்று - கடரலக்கடக்க வழிதைவில்ரல யயன்று; இராேன் சீறாத
உள்ளத்து எழுசீற்றம் - சிைவாத மைமுரடய இைாமன் மைத்கத எழுந்த சிைம்; உகுத்த
பேந்தீ - யவளியிட்ட யேந்தீ - ஆறாத முன் ம் - தணிவதற்குள்; அகன் றவகலகய
ஆறு பேய்தான் - அகன்ற கடரல அரணயாக்கி வழி யேய்தவன்.

"குணம் என்னும் குன்கறறி நின்றார் யவகுளி கணகமயும் காத்தல் அரிது"

(திருக்கு. 29) ஆதலின் சீறாத உள்ளத்து இைாமன் சீற்றச் யேந்தீ ஆறாத முன்ைம்
கடலுக்கு ஆறு யேய்தான். என்று நளன் யபருரமயும் இைாமன் யபருரமயும் ஒருங்கு
கூறியவாறு. அகன்ற கடரல ஆறு யேய்தான் என்பது ஒரு நயம். ஆறு - நதி, வழி
சிகலரட, நளன் யேயற்கரிய யேய்தவன் என்பது யதானி.
6887. 'முக் காலமும் போய்ம் ேதியால் முகறயின்
உணர்வான்,
புக்கு ஆலம் எைப் புணரிப் புலறவார் கலக்கும் அக் காலம்
உள்ளான், கரடிக்கு அரசு ஆகி
நின்றான்,
இக் காலம் நின்றும் உலகு ஏழும் எடுக்க வல்லான்.

கரடிக்கு அரசு ஆகிநின்றான் - (அகதா) கைடிகளுக்கு எல்லாம் தரலவன் ஆகி

நிற்கின்ற அவன் ோம்பன். முக்காலமும் போய்ம்ேதியால் முகறயின் உணர்வான் -
(அவன்) (இறப்பு, நிகழ்வு, எதிர்வு என்னும்) முன்று காலங்கரளயும் நிரறந்த
அறிவால் முரறகய உணர்ந்து யோல்லவல்லவன்; புக்கு ஆலம் எை - உட்புகுந்து
நஞ்சு எழுமாறு; புணரி புலறவார் கலக்கும் - கடகலத் றதவர்கள் கலக்கிய; அக்காலம்
உள்ளான் - அந்தக் காலத்திகலகய (அவன்) இருந்தவன்; இக்காலம் நின்றும் -
இவ்வளவு காலம் வாழ்ந்திருந்தும் (இப்கபாதும்); உலகு ஏழும் எடுக்க வல்லான் - ஏழு
உலகங்கரளயும் யபயர்த்யதடுக்கும் வல்லரம வாய்ந்தவன்.

சிலர்க்கு இறந்தகாலம் மறந்து கபாய் நிகழ்காலகம நிரைவில் நிற்கும். பலருக்கும்

எதிர்காலம் இப்படி இருக்கும் எை முற்றிலும் யதரியாது. ோம்பனுக்ககா முக்காலமும்
உணரும் நிரறமதியுண்டு. எை அவன் அறிவுத் திறம் உரைத்தது. கடல் கரடந்த
அன்கற இருந்தவன். அவனுக்கு யுகம் கடந்தும் பலம் கடவாத உடல் திறமும் உண்டு
எை ோம்பனின் அறிவு உடல் எை இருதிறமும் உரைத்தவாறு. முக்காலம் உணர்தரல
அறிவன் வாரக என்பர். யமாய்ம்மதி-நிரறயறிவு.

6888. 'றே ாபதிதன் அயறல, இருள் பேய்த குன்றின்

ஆ ா ேருங்றக, இரண்டு ஆடகக் குன்றின்
நின்றார்,
ஏற ாரில் இராேன் இலக்குவன் என்னும் ஈட்டார்;
வாற ார்தம் ேருத்துவர் கேந்தர்; வலிக்கண்
மிக்கார்.

றே ாபதி தன் அயறல - கேைாதிபதியாகிய நீலன் அருகிகல; இருள் பேய்த

குன்றின் ேருங்றக ஆ ா - இருண்ட நிறமுரடய குன்றின் பக்கத்கத நீங்காமல்
(நிற்கும்); இரண்டு ஆடகக் குன்றின் நின்றார் - இைண்டு யபாற்குன்றுகள் கபால
நிற்கின்ற அவ்விருவரும்; ஏற ாரில் - கேரையிலிருக்கும் பிறருக்குள்கள; ராேன்
இலக்குவன் என்னும் ஈட்டார் - இைாமலக்குவர் கபான்ற வலிரமயுரடயவர்கள்;
வாற ார் தம் ேருத்துவர் கேந்தர் - கதவர்களுரடய மருத்துவர்களாகிய அசுவினி
கதவர்களின் குமாைர்கள்; வலிக்கண் மிக்கார் - வலிரமயில் மிகுந்தவர்கள்.
கருநிறமுரடய நீலனின் அருகில் யபான்னிறமுரடய அசுவினி கதவரின்
ரமந்தர்கள் இருவரும் நிற்பது நீலமரலக்கருகக இைண்டு யபான் மரலகள்
நிற்பது கபான்றிருந்தது என்பதாம். கமல், நீலரைக் குறிக்ரகயில் அவன்
வாைைப்பரடயின் கேைாதிபதி என்னும் யேய்தி விடுபட்டுப் கபாைரமயால்
இப்பாட்டில் யேய்திரயச் யோல்லி குரறரய நிரறவு யேய்தார். ஆடகம்-
யபான்னிைம் நால்வரகயுள் ஒன்று. ஈடு-வலிரம. மயிந்தன், துமிந்தன் என்னும்
வாைை வீைர்ககள அசுவினி கதவகுமாைர்கள் அம்ேமாய்ப் பிறந்தவர்கள் என்பர்.

6889. 'உவன்காண் குமுதன்; குமுதாக்கனும் ஊங்கு

அவன்காண்,
இவன்காண் கவயன்; கவயாக்கனும் ஈங்கு
இவன்காண்;
சிவன்காண் அயன்காண் எனும் தூதக ப் பபற்ற
பேல்வன்
அவன்காண், பநடுங் றகேரி என்பவன், ஆற்றல்
மிக்கான்.

உவன் காண் குமுதன் - அகதா அந்த நடுவிடத்திகலயிருப்பவன் குமுதன்;

ஊங்கு அவன் காண் குமுதாக்கன் - அகதா அவைருகில் நிற்பவன்தான் குமுதாக்கன்;
இவன் காண் கவயன் - இகதா இப்பக்கம் காண்கிறாகை இவன்தான் கவயன்;
கவயாக்கனும் ஈங்கு இவன்காண் - கவயாக்கன் எைப்படுபவனும் இகதா இங்கு
காணப்படுகிறான்; காண்பாய்! சிவன் காண்; அயன் காண் - இவன் சிவகை; இவன்
பிைமகை; எனும் தூதக ப் பபற்ற பேல்வன் - என்று யோல்லப்படுகின்ற
அனுமைாகிய தூதரைப் யபற்றுத்தந்த (யபருஞ்) யேல்வைாகிய; அவன்காண்
பநடுங்றகேரி - அவன்தான் அந்த நீண்ட புகழுக்குரிய ககேரி எைப்படுபவன்; ஆற்றல்
மிக்கான் - கபைாற்றல் பரடத்தவன்.

குமுதாக்கன் (குமுத + அக்கன்) குமுதம் கபான்ற கண்கரளயுரடயவன்.

கவயாக்கன்-பசுவின் கண்கள் கபான்ற கண்கரளயுரடயவன். தம் இதயம் கவர்ந்த
யதாண்டைாகிய அநுமரைத் தந்த தந்ரதயாதலின், சிவன் காண்; அயன்காண் எனும்
தூதரைப் யபற்ற யேல்வன்; யநடுங்ககேரி என்றார். ககேரிக்கும் அஞ்ேரைக்கும்
பிறந்தவன் ஆஞ்ேகநயைாகிய அநுமன் என்க. அநுமன் அமிேத்தால் சிவனும்
அறிவால் பிைமனும் ஆதலின் "சிவன் காண்; அயன் காண்" எைப்பட்டான். ஒப்பு,
"விரிஞ்ேகைா விரட வலாகைா" (3768) "காலரை ஒக்கும்தூதன் காலும்
கண்ணுதலும் என்பார். " (6821); " புைாரிமற்று யாகை வாத கேயயைப் புகன்றான்"
(206) "ஆதி அயன் தாகையயை யாதும் அரறதின் நீர்!" (4725) என்று பல இடங்களில்
இச்யேய்தி குறித்தரம காண்க.

6890. 'முரபன், நகு றதாளவன், மூரி ேடங்கல் என் க்

கர பல் நகம் அன் கவ மின் உகக்
காந்துகின்றான்;
 வர பல் நகம்தன்க யும் றவபராடு றவண்டின்
வாங்கும்
ேரபன் அவன்; ேதவலி ஆய தக்றகான்.

நகுறகாளவன் - ஒளிர்கின்ற கதாளிரையுரடயவைாய்; மூரி ேடங்கல் என் -

வலிய நைசிங்கம் என்று கூறும்படியாக; கரம், பல், நகம் அன் கவ - ரககளும்,
பற்களும், நகங்களும் ஆகியரவ; மின் உகக் காந்துகின்றான் - மின்ைல் கபான்று ஒளி
சிந்துமாறு விளங்குகின்ற அவன்தான்; முரபன் - முைபன் என்னும் யபயருரடயவன்;
வரபல் நகம் தன்க யும் - சிறந்த பல மரலகரளயும்; றவண்டின் றவபராடு
வாங்கும் - விரும்பிைால் கவயைாடு யபயர்க்கவல்ல ஆற்றரலயுரடய; அவன் ேரபன் -
அவன்தான் ேைபன் என்பவன்; இவன் - இகதா இங்கிருப்பவன்; ேதவலி ஆய
தக்றகான் - ேதவலி எனும் யபயருரடய யபரிகயான்.

மூரி-வலிரம-மடங்கல். திரிபு அணி.

6891. 'மூன்று கண் இலன் ஆயினும், மூன்று எயில்

எரித்றதான்
றபான்று நின்றவன் ப ேன்; இப் றபார்க்கு எலாம்
தாற
ஏன்று நின்றவன் இடபன்; ேற்று இவன்த க்கு
எதிறர
றதான்றுகின்றவன் சுறடணன், மூதறிபவாடு
பதாடர்ந்றதான்.

மூன்று கண் இலன் ஆயினும் - மூன்று கண்கரளயுரடயவன் அல்லன் ஆயினும்;

மூன்று எயில் எரித்றதான் - முப்புைம் எரித்த சிவபிைான் கபால் நிற்பவன்; ப ேன் -
பைேன் எைப்படுவான்; இப்றபார்க்கு எலாம் தாற ஏன்று நின்றவன் இடபன் - இந்தப்
கபார் அரைத்திற்கும் தாகை (முதல் வரிரேயில்) ஏற்று நிற்பவன் ஆகிய (இவன்)
இடபன் ஆவான்; ேற்று இவன் த க்கு - கவறு இவனுக்கு; எதிறர
றதான்றுகின்றவன் - எதிர்திரேயில் கதான்றுகின்ற அவன்; சுறடணன் - சுகடணன்
எனும் யபயரிைன்; மூதறிபவாடு பதாடர்ந்தான் - முற்றிய அறிகவாடு கூடியவன்.

மூன்று கண்ணில்லாமலும் முப்புைம் எரிக்கவல்ல ஆற்றல் உரடயவன் பைேன்

என்றவாறு. கபார் நடக்கும் கபாயதல்லாம் இைண்டாம் வரிரேரய விரும்பாது
முதல் வரிரேரயத் தாைாககவ விரும்பி வந்து நிற்பவன் இடபன் ஆதலின், "தாகை
ஏன்று நின்றவன்" என்றார். உடல் வலிகவாடு அறிவு வலியும் யதாடர்வது வீைர்க்குப்
யபருஞ் சிறப்பு நல்குமாதலின், மூதறியவாடு யதாடர்ந்தான் சுகடணன் என்றார்.
6892. 'பவதிர் பகாள் குன்று எலாம் றவபராடும் வாங்கி,
றேதினிகய
முதுகு பநாய்து எ ச் பேய்தவன், க கலயும்
முனிறவான்,
கதிரவன் ேகற்கு இட ேருங்றக நின்ற காகள,
ததிமுகன்; அவன், ேங்கன் என்று உகரக்கின்ற
சிங்கம்.

கதிரவன் ேகற்கு - சூரியன் மகைாகிய சுக்கிரீவனுக்கு; இடேருங்றக நின்ற காகள -

இடப்பக்கமாய் நிற்கின்ற காரள கபான்ற வீைன்; பவதிர்பகாள் குன்று எலாம்
றவபராடும் வாங்கி - மூங்கில்கரளத் தன்னிடம் யகாண்ட மரலகரள யயல்லாம்
அடிகயாகட யபயர்த்து; றேதினிகய முதுகு - பூமியின் முதுகிரை; பநாய்பத ச்
பேய்தவன் - கைஞ்சுமக்காதிருக்கச் யேய்தவனும்; க கலயும் முனிறவான் - தீரயயும்
சீறுகின்ற சிைமுரடகயானும் ஆகிய; ததிமுகன் - ததிமுகன் எனும் யபயர்
உரடகயான்; அவன் - அகதா அங்கிருப்பவன்; ேங்கன் என்று உகரக்கின்ற சிங்கம் -
ேங்கன் என்று உரைக்கப்படுகின்ற சிங்கம் கபான்றவன்.
யவதிர்-மூங்கில். அது குறிஞ்சிக் கருப் யபாருள்களுள் ஒன்று ஆதலால் "யவதிர்
யகாள் குன்று" என்றார். மரலகரளப் பிடுங்கி, பூமியின் முதுகு சுமக்கும் பாைத்ரதக்
குரறத்தவன் ஆதலின், "கமதினிரய முதுகு யநாய்யதைச் யேய்தவன்" என்று
ததிமுகன் யபருரம ோற்றிைார்.

6893. 'அண்ணல் ! றகள்: இதற்கு அவதியும் அளவும்

ஒன்று உளறதா?
விண்ணின் மீனிக க் குணிப்பினும், றவகலயுள்
மீக
எண்ணி றநாக்கினும், இக் கடல் ேணலிக
எல்லாம்
கண்ணி றநாக்கினும், கணக்கு இலது' என்ற ன்,
காட்டி.
அண்ணல்! - யபருரமக்குரிகயாகை! றகள் - ககட்பாயாக (என்று); காட்டி -
(அவ்வாைைச் கேரையிரைக்) காண்பித்து; இவர்க்கு - இந்த வாைை வீைர்கட்கு;
உவகேயும் அளவும் - ஒப்பும் எண்ணிக்ரகயும்; ஒன்று உளறதா? - ஏகதனும்
உண்கடா? விண்ணின் மீனிக க் குணிப்பினும் - வாைத்து மீன்கரள
எண்ணிைாலும்; றவகலயுள் மீக எண்ணி றநாக்கினும் - கடலில் உள்ள மீன்கரள
எண்ணிப் பார்த்தாலும்; இக்கடல் ேணலிக எல்லாம் கண்ணி றநாக்கினும் - இந்தக்
கடலில் உள்ள மணரல எல்லாம் கருதிப் பார்த்தாலும்; கணக்கு இ(ல்)கல - கணக்கிட
இயலாது என்றைன்.
 கேரையிரை எண்ண இயலாது என்பதற்கு வாைத்து மீன்கரளயும், கடல்
மீன்கரளயும் ஆழி மணரலயும் எண்ண இயலாதது கபால் எை மூன்று உவரமகள்
காட்டிைார்.

இைாவணன் வாைைப் பரடரய இகழ்தல்

6894. சி ம் பகாள் திண் திறல் அரக்கனும், சிறு நகக
பேய்தான்,
'பு ம் பகாள் புன் தகலக் குரங்கிக ப் புகழுதி
றபாலாம்;
வ ங்களும் படர் வகரபதாறும் திரிதரு ோனின்
இ ங்களும் பல என் பேயும்; அரியிக ?'
என்றான்.
சி ம் பகாள் திண்திறல் அரக்கனும் - (ோைன் இவ்வாறு புகழ்ந்தரதக் ககட்டு)
சிைம் யகாண்ட கபர் ஆற்றல் வாய்ந்த இைாவணனும்; சிறு நகக பேய்தான் -
புன்முறுவல் பூத்தவைாய் (அச்ோைரை கநாக்கி); பு ம் பகாள் புன்தகலக்
குரங்கிக ப் புகழுதி றபாலாம் - யகால்ரலகளில் அரலந்து திரிகின்ற சிறிய
தரலயிரைக் யகாண்ட குைங்குகரளப் புகழ்கின்றாய் கபாலும்! வ ங்களும் படர்
வகரபதாறும் - வைங்ககளாடு கூடியுள்ள மரலகள் கதாறும்; திரிதரும் - திரிகின்ற;
ோனின் பல இ ங்களும் - மான்களின் பற்பல வரகக் கூட்டங்களும் (கேர்ந்து
எதிர்த்தால்); அரியிக என் பேயும் - ஒரு சிங்கத்ரத என்ை யேய்துவிடமுடியும்?
என்றான்... - என்று (ஏளைமாய்க்) கூறிைான்.
இைாவணனுக்கு இப்கபாயதழுந்த சிறுநரக, எள்ளல் அடியாகப் பிறந்தது.
கபாலாம்-ஒப்பில் கபாலி.
மகுட பங்கப் படலம்
இைாவணன் முதலிகயார் வாைைப் பரடகரளக் கண்ணுற்றகபாது,
இைாமபிைான் வீடணனுடன் சுகவல மரல மீதிருந்து அவர்கரளக் காண்கின்றான்.
இவன்தான் இைாவணன் எை வீடணன் யோல்லி முடியும் முன், இைாவணரை
கநாக்கிச் சுக்கிரீவன் பாய்ந்து விடுகின்றான். இருவரும் ரககலக்கின்றைர்.
சுக்கிரீவரைக் காணாது இைாமபிைான் கோகப்படுவதும். இைாவணன் முடிமணிகரளப்
பறித்துக் யகாண்டு சுக்கிரீவன் மீண்டு வருவதும், இைாமன் மகிழ்ச்சியும், சுக்கிரீவன்
பணிவுரையும் வீடணன் பாைாட்டுவதும், இைாமன் பாைாட்டுவதும் இப்படலச்
யேய்திகள் ஆகும்.

வீடணரை, இைாமன் அைக்கர்கரள அறிவிக்கக் ககட்டல்

6895. என்னும் றவகலயின், இராவணற்கு இளவகல,
இராேன்
'கன்னி ோ ேதில் நகர்நின்று நம் வலி காண்பான்
முன்னி, வானினும் மூடி நின்றார்ககள, முகறயால்,
இன் நாேத்தர், இக யர், என்று இயம்புதி'
என்றான்.

என்னும் றவகலயின் - (இைாவணன் ோைனிடம் இவ்வாறு) கூறிக்

யகாண்டிருந்தகபாது; இராேன் - இைாமபிைான்; இராவணற்கு இளவகல -
இைாவணனுக்குத் தம்பியாை வீடணரை கநாக்கி; நம் வலி கண்பான் முன்னி - நம்
பரட வலிரமரயக் காணக் கருதி; கன்னி ோேதில் நகர் நின்று - அழியாத்
தன்ரமயுரடய உயர்ந்த மதில்கள் சூழ்ந்த இலங்ரகயிலிருந்து; வானினும் மூடி
நின்றார்ககள -ஆகாயத்தின் கண்ணும் மரறத்து நிற்பவர்களாகிய அைக்கர்கரள;
முகறயால் - முரறப்படி; இன் நாேத்தர் - இன்னின்ை
கபர்கரளயுரடயவர்கள்; இக யர் - இத்தரகயவர்கள்; என்று இயம்புதி - என்று
கூறுவாயாக; என்றான்-

கன்னி மாமதில்-பரகவர் ரக யதாடாமதில். கவரல-கவரள.

6896. 'நாறு தன் குலக் கிகள எலாம் நரகத்து நடுவான்

றேறு பேய்து கவத்தான், உம்பர் திறலாத்தகே
முதலாக்
கூறும் ேங்ககயர் குைாத்திகடக் றகாபுரக் குன்றத்து
ஏறி நின்றவன், புன் பதாழில் இராவணன்' என்றான்.

றகாபுரக் குன்றத்து ஏறி - மரல கபான்ற ககாபுைத்தின் கமல் ஏறி; உம்பர்

திறலாத்தகே முதலாக் - கதவருலகத்துத் திகலாத்தரம முதலாக; கூறு ேங்ககயர்
குைாத்திகட - புகழப்படுகின்ற மகளிர் கூட்டத்திரடகய; நின்றவன் -
நிற்பவன்தான்; தன் குலக் கிகள நாறு எலாம் -தன்னுரடய குலத்தில் உதித்த சுற்றத்தார்
என்னும் நாற்றுக்கரளயயல்லாம்; நரகத்து நடுவான் - நைகத்தில் நடுவதற்காக; றேறு
பேய்து கவத்தான் - நைகத்ரத கேற்றுழவு யேய்து ரவத்திருப்பவைாை; புன்
பதாழில் இராவணன் - இழியேயல் புரிகின்ற இைாவணன்; என்றான் - என்றான்.
ககாபுைத்து ஏறி நிற்பவன் புன்யதாழில் இைாவணன் என்பதில் உள்ள எள்ளற்
சுரவரய கநாக்குக. ஒரு வீைன் வீைர் குழாம் புரடசுழ நிற்றல் இயல்பு. இவன் மகளிர்
குழாம் புரட சூழ நிற்கிறான் எை அவன் ஒழுக்கத்தின் இழிரவ உணர்த்திைார்.
இதைால், புன்யதாழில் இைாவணன் எைப்பட்டான். நாற்றங்காலிலிருந்து
நாற்ரறப் பிடுங்கி வயலில் நடுவது வழக்காதலின். இலங்ரக நாற்றங்கால் ஆயிற்று;
நைகம் வயல் ஆயிற்யறன்க.

சுக்கிரீவன் இைாவணன் கமல் பாய்தல்

6897. கருதி ேற்பறான்று கைறுதல்மு ம், விழிக் க ல்கள்
பபாருது புக்க முந்துற, சூரியன் புதல்வன்,-
சுருதி அன் வன், 'சிவந்த நல் கனி' என்று போல்ல,
பருதிறேல் பண்டு பாய்ந்தவன் ஆம் எ ,-
பாய்ந்தான்.
கருதி ேற்று ஒன்று கைறுதல் மு ம் - (வீடணன் கமலும்) மைத்தால் கவறு எண்ணி,
ஒன்று கூறுவதற்கு முன்கப; சூரியன் புதல்வன் - சுக்கிரீவன்; விழிக்க ல்கள் பபாருது
முந்துறப் புக்க - தைது கண்ணில் சிைத்தால் எழுந்த தீப்யபாறிகள் இைாவணரைத்
தாக்க முன்ைால் புறப்பட்டரவ கபாலப் புறப்பட; சுருதியன் வன் - கவதகம
கபான்றவனும்; சிவந்த நல்கனி என்று போல்ல - உைக்கு உணவு சிவந்த
நல்லகனிகள் என்றுதாய் யோல்ல; பருதிறேல் பண்டு பாய்ந்தவன் ஆம் - சூரியரைக்
கனியயன்று முன்பு சூரியன் கமல் பாய்ந்தவனும் ஆகிய; எ ப் பாய்ந்தான் -
அநுமரைப் கபால் (இைாவணரை கநாக்கிப்) பாய்ந்தான்.

சுக்கிரீவன் உடலினும் மைம் முந்த மைத்திலும் மைத்துள் எழுந்த சிைம் முந்த,

சிைத்திலும் அதைால் எழுந்த தீப்யபாறிகள் முந்தி இைாவணரைத் தாக்கச் யேன்றை
என்று கூறியுள்ள கற்பரைத் திறன் சுரவக்கத் தக்கது.

6898. சுகதயத்து ஓங்கிய சுறவலத்தின் உச்சிகயத் துறந்து,

சிகதயத் திண் திறல் இராவணக் குன்றிகடச்
பேன்றான்,
தகதயச் பேங் கரம் பரப்பிய தன் பபருந் தாகத
உகதயக் குன்றின்நின்று உகு குன்றில் பாய்ந்தவன்
ஒத்தான்.
 சுகதயத்து ஓங்கிய - வாைத்து மீன் மண்டலம் வரை உயர்ந்கதாங்கியுள்ள;
சுறவலத்தின் உச்சிகயத் துறந்து - சுகவல மரலயின் உச்சிரய விட்டு; திண்திறல்
சிகதய - கபர் ஆற்றல் எல்லாம் சிரதயுமாறு; இராவணக் குன்றிகடச் பேன்றான் -
இைாவணன் என்னும் மரலகமல் பாய்ந்த சுக்கிரீவன்; பேங்கரம்
தகதயப்பரப்பிய - தன் யேந்நிறக்கிைணங்கரள, அடர்த்தியாகப் பைவச் யேய்த; தன்
பபருந்தாகத - தன்னுரடய யபருரமக்கு உரிய தந்ரதயாகிய சூரியன்; உதயக்
குன்றின் நின்று - தான் உதிக்கும் உதயகிரி எனும் மரலயிலிருந்து; உகுகுன்றில்
பாய்ந்தவன் ஒத்தான் -தான் மரறயும் அத்தமைகிரிக்குப் பாய்ந்தாரைப் கபான்றவன்
ஆைான்.

ஒரு மரல கமலிருந்து இன்யைாரு மரலகமல் குதித்தான் என்பது ஒரு நயம்.

6899. பள்ளம் றபாய்ப் புகும் பு ல் எ ப் படியிகடப் படிந்து

தள்ளும் பபாற் கிரி ேலிப்புறக் றகாபுரம் ோர்ந்தான்,
பவள்ளம்றபால் கண்ணி அழுதலும், இராவணன்றேல்
தன்
உள்ளம்றபால் பேலும் கழுகினுக்கு அரேனும்
ஒத்தான்.*

பள்ளம் றபாய்ப் புகும் பு ல் எ - பள்ளமாை இடத்திற்குப் பாய்ந்கதாடும் நீகை

கபால; படியிகடப் படிந்து தள்ளும் பபாற்கிரி - பூமியிகல ோயுமாறு ோய்த்துத்
தள்ளப்பட்ட திரிகூட மரலயும்; ேலிப்புறக் றகாபுரம் ோர்ந்தான் -
ேலிப்பரடயுமாறு இைாவணனிருந்த ககாபுைத்ரதச் ோர்ந்தவைாை சுக்கிரீவன்;
பவள்ளம் றபாற் கண்ணி அழுதலும் - யவள்ளம் கபாலக் கண்ணீர் யபருக்கும்
கண்கரளயுரடய சீரத (விம்மி) அழுதவுடன்; உள்ளம் றபால் - தன் மைம் யேன்ற
கவகத்திகலகய; இராவணன் றேல் பேலும் - இைாவணன் கமல் பாய்ந்து யேன்ற;
கழுகினுக்கு அரேனும் ஒத்தான் - கழுகின் கவந்தைாகிய ேடாயுரவயும் ஒத்தவன்
ஆைான்.

சுக்கிரீவன் இைாவணன் கமல் பாய்ந்த கவகத்திற்குப் பள்ளம் பாயும்

யவள்ளத்ரத உவரமயாக்கிைார். கமருவுக்கும் வாயுவுக்கும் நிகழ்ந்த பலப்
கபாட்டியில் வந்து வீழ்ந்த கமருவின் ஒரு துண்டாதலின் திரிகூடமரல "தள்ளும்
யபாற்கிரி" எைப்பட்டது.

6900. கரிய பகாண்டகல, கருகண அம் கடலிக ,

காணப்
பபரிய கண்கள் பபற்று உவக்கின்ற அரம்கபயர்,
பிறரும்,
உரிய குன்றிகட உரும் இடி வீழ்தலும், உகலவுற்று
 இரியல்றபாயி ேயிற் பபருங் குலம் எ இரிந்தார்.

கரிய பகாண்டகல - கருரம நிறம் யகாண்ட முகில் கபான்றவனும்; அம் கருகண

கடலிக - அழகிய கருரணயின் கடல் கபான்றவனுமாை இைாமபிைாரை; காண -
(கண்ணாைக்) கண்டு மகிழ்வதற்காக; பபரிய கண்கள் பபற்று - யபரிய
அளவிரையுரடய கண்கரளப் (கபறாகப்) யபற்று; உவக்கின்ற அரம்கபயர் பிறரும் -
மகிழ்வில் திரளக்கின்ற வாைமாதர்களும் பிற மாதர்களும்; உரியகுன்றிகட -
தமக்குரிய மரலயின் மீது; உரும் இடி வீழ்தலும் - அச்ேம் தைத்தக்க இடி வீழ்ந்தவுடன்;
உகலவுற்று - மைம் நடுங்கி; இரியல் றபாயி - (திரேக்யகான்றாக) அஞ்சி
ஓடுகின்ற; ேயில் குலம் ஆம் எ - மயிற்கூட்டங்கள் என்னுமாறு; இரிந்தார் - அஞ்சி
ஓடிைர்.

இைாமனின் கபைழரக யமாண்டுண்ணப் யபருங்கண்கள் கவண்டும் என்று

அப்யபண்கள் வைங்ககட்டுப் யபற்று வந்தரவ என்பாைாய். "யபரிய கண்கள் யபற்று"
என்றார். இைாம கமகம் கருரணக் கடலிலிருந்து இந்த அழகு யவள்ளத்ரதப்
யபற்று வந்துள்ளது என்பாைாய், "கரிய யகாண்டரல, கருரண அம் கடரல" எைச்
கேர்த்துள்ள திறம் காண்க. உயிர்கரளக் கவர்ந்து ஈர்க்கும் அழகு, உள்ளத்தில் கருரண
எழுந்த கபாது எழும் எனும் ஓர் அரிய யேய்தியும் இங்குப் புலைாகிறது.

இருவரும் ரககலத்தல்
ேந்தக் கலிவிருத்தம்

6901. கால இருள் சிந்து கதிறரான்-ேதகல கண்ணுற்று,

ஏல எதிர் பேன்று அடல் இராவணக எய்தி,
நீல ேகல முன் கயிகல நின்றது எ , நின்றான்;
ஆலவிடம் அன்று வர, நின்ற சிவன் அன் ான்.

கால இருள் சிந்து கதிறரான் ேதகல - கரிய இருரள ஒழிக்கின்ற சூரியன்

புதல்வைாை சுக்கிரீவன்; அடல் இராவணக க் கண்ணுற்று - ஆற்றல் மிக்க
இைாவணரைக் கண்டு; ஏல எதிர் பேன்று எய்தி - யநருங்கி எதிகை யேன்றரடந்து;
அன்று ஆலவிடம் வர - (பாற்கடல் கரடந்த) அன்று, கடலில் ஆலகால விடம்
கதான்ற; நின்ற சிவன் அன் ான் - (அஞ்ோது) எதிர் நின்ற சிவயபருமாரைப்
கபான்றவைாய்; நீல ேகல முன் கயிகல - நீலகிரியின் முன்ைால் கயிலாயகிரி;
நின்றது எ நின்றான் - நிற்பது கபால நின்றான்.

கரிய நிறம் யகாண்ட இைாவணனுக்கு நீல மரலயும், யவள்ரள நிறங்யகாண்ட

சுக்கிரீவனுக்குக் கயிரலமரலயும் உவரம.
6902. 'இத் திகேயின் வந்த பபாருள் என்?' எ ,
இயம்பான்,
தத்தி எதிர் பேன்று, திகே பவன்று உயர் தடந்
றதாள்
பத்திப ாடு பத்துகடயவன் உடல் பகதப்ப,
குத்தி ன் உரத்தில், நிமிர் ககத் துகண குளிப்ப.
இத்திகேயின் வந்த பபாருள் - நான் உள்ள திரே கநாக்கி வந்த காரியம்; என்
எ - என்ை என்று (இைாவணன்) ககட்க; இயம்பான் - (வாயால்) விரடயயான்றும்
கூறாதவைாய்; தத்தி எதிர் பேன்று - தாவி, (இைாவணனுக்கு) கநைாகப் கபாய்;
திகேபவன்று உயர் தடந்றதாள் - எண் திரேகரளயும் யவன்று (யபருமிதத்தால்)
உயர்ந்த அகன்ற கதாள்கள்; பத்திப ாடு பத்துகடயவன் - இருபரத
யுரடயவைாை இைாவணனுரடய; உடல் பகதப்ப - உடல் நடுங்குமாறு; நிமிர்
ககத்துகண குளிப்ப - உயர்த்திய தன் இருரககளும் நன்கு பதியுமாறு; உரத்தில்
குத்தி ன் - மார்பில் குத்திைான் (சுக்கிரீவன்).

6903. திருகிய சி த்பதாடு பேறுத்து எரி விழித்தான்,

ஒருபது திகேக்கணும் ஒலித்த ஒலி ஒப்ப,
தரு வ ம் எ ப் புகட தகைத்து உயர் தடக் கக
இருபதும் எடுத்து, உரும் இடித்பத அடித்தான்.

திருகிய சி த்பதாடு - (அப்கபாது இைாவணன்) கநர்ரமயற்ற ககாபத்கதாடும்;

பேறுத்து எரிவிழித்தான் - பரக உணர்கவாடும் தீப்யபாறி சிந்தும் விழிகயாடு
பார்த்தான்; தருவ ம் எ புகட தகைத்து - மைங்கள் அடர்ந்த காடுகள் கபால
பக்கயமல்லாம் தரழத்து விழித்து; உயர் தடக்கக - உயர்ந்து அகன்ற ரககள்;
இருபதும் எடுத்து - இருபரதயும் தூக்கி; உரும் இடித்பத ஒலித்த ஒலி ஒப்ப - இடி
இடித்ததாக பத்துத்திரேகளிலும் எதியைாலித்த ஒலியிரைப்கபால; அடித்தான் -
(கபயைாலி எழ) சுக்கிரீவரைத் தாக்கிைான்.
மைம் யேழித்துக் கிடக்கும் வைம் கபால, கைம் யேழித்துக் கிடக்கும் உடல்
ஆதலின், "தருவைம் எைப் புரட தரழத்து உயர் தடக்ரக" என்றார். இதுமுதல்
ஆறுகவிரதகள் அந்தாதித் யதாரடயில் அரமந்துள்ள அழகு காண்க.

6904. அடித்த விரல் பட்ட உடலத்துழி இரத்தம்

பபாடித்து எை, உறுக்கி எதிர் புக்கு, உடல் பபாருந்தி,
கடுத்த விகேயின் கடிது எழுந்து, கதிர் றவலான்
முடித் தகலகள் பத்தினும் முகத்தினும் உகதத்தான்.
அடித்த விரல் பட்ட உடலத்து உழி - இைாவணன் அடித்த விைல் பட்ட (சுக்கிரீவன்)
உடம்பிலிருந்து; இரத்தம் பபாடித்து எை - இைத்தம் துளிதுளியாய்ப் யபாங்க;
உறுக்கி எதிர்புக்கு - சிைம் யபாங்கி, இைாவணன் முன்கை யேன்று; உடல் பபாருந்தி -
(அவனுடன் தன்) உடரலப் பூட்டி; கடுத்த விகேயில் - மிக்க கவகத்துடன்; கடிது
எழும்பி - விரைந்து கமல் எழுந்து; கதிர் றவலான் - ஒளி மிகு கவல் ஏந்திய
இைாவணனுரடய; முடித்தகலகள் பத்தினும் - மகுடம் அணிந்த தரலகள் பத்தின்
கமலும்; முகத்தினும் - முகத்தின் கமலும்; உகதத்தான் - (சுக்கிரீவன்) உரதத்தான்.

முகத்திலும் தரலயிலும் உரத விழல்-யேய்தவன் உயர்ரவயும்,

யேய்யப்பட்டவன் இழிரவயும் உணர்த்தும் இப்பாடலில் மற்கபார் முரற
சுட்டப்பட்டுள்ளது.

6905. உகதத்தவன் அடித் துகண பிடித்து, ஒரு கணத்தில்,

பகதத்து உகலவுறப் பல திறத்து இகல் பரப்பி,
ேதக் கரிகய உற்று அரி பநரித்பத ேயக்கி,
சுகதத் தலனிகட, கடிது அடிக்பகாடு துககத்தான்.

உகதத்தவன் அடித்துகண பிடித்து - தன்ரை உரதத்தவைாை (சுக்கிரீவனின்)

கால்கள் இைண்டிரையும் பற்றி; ஒரு கணத்தில் - ஒரு விநாடிப் யபாழுதில்; பகதத்து
உகலவுற - (சுக்கிரீவன்) துடிதுடித்து வருந்துமாறு; பல திறத்து இகல் பரப்பி - பல்கவறு
வரகப்பட்ட (தன்) மற்கபாரின் வலிரமகரள யவளிப்படுத்தி; அரி ேதகரிகய
உற்று பநரித்து எ - சிங்கம் மதயாரைரய யநருங்கி யநருக்கிைாற் கபால;
ேயக்கி - மூர்ச்ரேயரடயச் யேய்து; சுகதத் தலனிகட - சுண்ணாம்பு தீற்றிய தரை
நிலத்தில் இட்டு; கடிது அடிக்பகாடு - விரைவாகக் கால் யகாண்டு; துககத்தான் -
கதய்த்தான் (இைாவணன்).

சுரதத்தலன்-சுண்ணாம்பு தீற்றிய தரை. துரகத்தல்-கால்களால் கதய்த்து

உழக்குதல். மதயாரைரயச் சிங்கம் வதக்குவது கபால், இைாவணன் சுக்கிரீவரைத்
துன்புறுத்தித் கதய்த்தான் என்பதால் இது உவரமயணி.

6906. துககத்தவன் உடற் பபாகற சுறுக்பகாள இறுக்கி,

தககப் பபரு வலத்பதாடு தலத்திகட அமுக்கி,
வககப் பிகற நிறத்து எயிறுகடப் பபாறி வைக்கின்.
குககப் பபாழி புதுக் குருதி ககக்பகாடு குடித்தான்.
துககத்தவன் உடற்பபாகற - (தன்ரை நிலத்தில்) கதய்த்தவைாை
இைாவணனின் உடரல; சுறுக்பகாள இறுக்கி - புரக நாற்றம் எழுமாறு இறுக்கிப்
பிடித்து; தககப் பபரு வலத்பதாடு - தகுதி நிரறந்த வலிரமகயாடு; தலத்திகட
அமுக்கி - பூமியில் அழுத்தி; வககப் பிகற நிறத்து - பல்வரகயாை வடிவங்கரளக்
யகாண்ட பிரறகரளப் கபான்ற தன்ரமயுரடய; எயிறுகடப் பபாறி வைக்கின் -
(இைாவணனுரடய) பற்கரளக் யகாண்ட உறுப்பாகிய வாயின் வழிகய; குககப்
பபாழி புதுக்குருதி - குரகயிலிருந்து யபாங்குகின்ற யவள்ளம் கபாலப்
(யபாங்குகின்ற) புதிய இைத்தத்ரத; ககக்பகாடு குடித்தான் - (சுக்கிரீவன் தன்)
ரககளால் அள்ளிக் குடித்தான்.

சுறுக்யகாளல்- புரக நாற்றம் வீசுதல். "மங்ரகயர் நறுங் கூந்தலின் சுறு

நாறுகின்றது" (கம்ப. 6083) பிரற நிலாப் பல்கவறு வடிவங்களில் கதான்றுவது
கபால், இைாவணனின் பற்களும் பல்கவறு வடிவங்களில் கதான்றுவதால்
"வரகப்பிரற நிறத்து எயிறு" என்றார். வழக்கின் - வழியின், யபாருட்சிறப்பால்
"வழக்கி" எனும் பாடம் தவிர்த்து. "வழக்கின்" எனும் பாடம் யகாள்ளப்பட்டது;
இைாவணன் யபரிய வாய், குரகக்கும் அதில் யகாட்டும் இைத்தம் குரகயிலிருந்து
யகாட்டும் யவள்ளத்திற்கும் உவரம.

6907. ககக்பகாடு குடித்தவன் உடல் க க பவற்கப,

கபக் பகாடு விடத்து அரவு எ ப் பல கக பற்றி,
கேக் பகாடு நிறத்தவன் ேறத்பதாடு, புறத்தில்
திக்பகாடு, பபாருப்பு உற பநருப்பபாடு திரித்தான்.

கேபகாடு நிறத்தவன் - ரம கபாற் கறுத்த நிறமுரடய இைாவணன்; ககபகாடு

குடித்தவன் - ரககளிைாகல (தன் உதிைத்ரதக்) குடித்தவைாை சுக்கிரீவனுரடய;
உடல் க க பவற்கப - உடல் என்னும் கமருகிரிரய; கபபகாடு விடத்து அரவு எ ப்
- ரபயில் யகாடிய நஞ்சிரையுரடய பாம்பு பற்றியதுகபால; பலகக பற்றி - தன்
பற்பலவாை கைங்களால் பிடித்து; ேறத்பதாடு - வீைத்துடன்; புறத்தில் திக்பகாடு
பபாருப்பு உற - புறத்கத உள்ள எட்டுத் திரேயிலுமுள்ள மரலகளின் மீது
கமாதுமாறு; பநருப்பபாடு திரித்தான் - தீப்யபாறி சிதறச் சுழற்றிைான்.

விரே மிகுதியுடன் ஒரு யபாருள் ஒரு யபாருகளாடு கமாதுரகயில் தீ எழும்

எனும் அறிவியல் உண்ரம. "யபாருப்புற யநருப்யபாடு திரித்தான்" என்பதைால்
உணர்த்தப்பட்டது.

அகழியில் கபார்
6908. திரித்தவன் உரத்தின் உகிர் பேற்றும் வகக குத்தி,
பபருத்து உயர் தடக் ககபகாடு அடுத்து இகட
பிடித்து,
கருத்து அழிவுற,--திரி திறத்து எயில், கணத்து
அன்று
எரித்தவக ஒத்தவன்,--எடுத்து அகழி இட்டான்.
 எயில் கணத்து எரித்தவக ஒத்தவன் - (முன்பு) திரிபுை மதில்கரள
கணப்யபாழுதில் எரித்தவைாை சிவயபருமாரைப் கபான்ற சுக்கிரீவன்; திரித்தவன்
உரத்தின் - தன்ரை (அவ்வாறு) சுழற்றியவைாகிய இைாவணனுரடய மார்பில்; உகிர்
பேற்றும் வகக குத்தி - நகங்கள் பதியுமாறு அழுந்தக் குத்தி; பபருத்து உயர் தடக்கக
பகாடு - பருத்து நீண்ட தன் தன் யபருங்ரககரளக் யகாண்டு; அடுத்து இகட
பிடித்து - (இைாவணரை) யநருங்கி, அவன் இடுப்ரபப் பற்றி; திரி திறந்து -
சுழற்றுகின்ற வலிரமயால்; கருத்து அழிவுற - (இைாவணன்) மூர்ச்ரேயரடய; எடுத்து
அகழி இட்டான் -(அவரைத்) தூக்கி அகழியில் வீசிைான்.

6909. இட்டவக இட்ட அகழில் கடிதின் இட்டான்,

தட்ட உயரத்தினில் உறும் தேமுகத்தான்;
ஒட்ட உடற அவனும் வந்து, அவக உற்றான்;
விட்டிலர் புரண்டு இருவர், ஓர் அகழின் வீழ்ந்தார்.

தட்ட - சுக்கிரீவன் (ஓடிவிடாமல்) தடுக்கும் யபாருட்டு; உயரத்தினில் உறும்

தேமுகத்தான் - (அகழியிலிருந்து) உயகை ஏறிவந்துவிட்ட இைாவணன்; இட்டவக -
தன்ரை அகழியில் வீழ்த்திய சுக்கிரீவரை; இட்ட அகழில் - அவன் வீழ்த்திய அகத
அகழியில்; கடிதின் இட்டான் - விரைவில் தள்ளிைான்; ஒட்ட உடற அவனும் வந்து -
மீண்டும் அவரைத் தாக்கச் சுக்கிரீவனும் கமகல வந்து; அவக உற்றான் -
இைாவணரை யநருங்கிைான்; இருவர் விட்டிலர் - இருவரும் ஒருவரை ஒருவர்
விடாமல்; புரண்டு ஓர் அகழின் வீழ்ந்தார் - (கட்டிப்) புைண்டு, (மீண்டும்) ஓர் அகழியில்
வீழ்ந்தைர்.

இட்டவன்-சுக்கிரீவன்.

6910. விழுந்த ர், சுைன்ற ர்; பவகுண்ட ர், திரிந்தார்;

அழுந்தி ர், அழுந்திலர்; அகன்றிலர், அகன்றார்;
எழுந்த ர், எழுந்திலர்; எதிர்ந்த ர் முதிர்ந்தார்;
ஒழிந்த ர், ஒழிந்திலர்; உணர்ந்திலர்கள், ஒன்றும்.

விழுந்த ர் - அகழியில் வீழ்ந்த இருவரும்; பவகுண்ட ர்; சுைன்ற ர்; திரிந்தார் -

சிைந்து சுற்றி வலம் இடமாகத் திரிந்து; அழுந்தி ர் அழுந்திலர் - ஒருவர் உடலில்
ஒருவர் அழுந்தியும் அழுந்தாமலும் யவளிப்பட்டும்; அகன்றிலர் அகன்றார்
எழுந்த ர் - ஒருவரை ஒருவர் விடாமல் யநருங்கியும், யநருங்காமல் கமகல
உயைக்கிளம்பியும்; எழுந்திலர் எதிர்ந்த ர் - எழுந்திைாமகல (கிடந்தவண்ணகம)
எதிர்த்தும்; ஒழிந்த ர் ஒழிந்திலர் - சிறு யபாழுது கபார் நிற்பது கபான்று
கதான்றினும் நிற்காது; ஒன்றும் உணர்ந்திலர்கள் - புறத்து நிகழ்வது ஒன்றும்
அறியாமல் (தம்ரம) மறந்து; முதிர்ந்தார் - கபாரிடுவதில் மும்முைமாக ஈடுபட்டைர்.
 அகழியுள் வீழ்ந்து நீரிரடப் படர்ந்த பாசி கபான்று ஒருவரை ஒருவர் விடாமல்
கபாரிடுவரத, உழிரஞத் திரணயில், "நீர்ச்யேருவீழ்ந்த பாசி" என்பர்.
இத்துரறயிரை விளக்குமிடத்துப் "பாசிகபால் நீங்காமல் நிற்றலின் 'பாசி'
என்றார் எை விளக்குகிறார் நச்சிைார்க்கினியர்.(யதால்.யபாருள். புறத் 13)

6911. அந்தர அருக்கன் ேகன்,--ஆழி அகழ் ஆக,

சுந்தரமுகடக் கரம் வலிப்பது ஒர் சுழிப்பட்டு,
எந்திரம் எ த் திரி இரக்கம் இல் அரக்கன்
ேந்தரம் எ ,--ககடயும் வாலிகயயும் ஒத்தான்.

அந்தர அருக்கன் ேகன் - வாைத்கத ேஞ்ேரிக்கின்ற சூரியன் புதல்வைாகிய

சுக்கிரீவன்; அகழ் ஆழி ஆக - அகழிகய பாற்கடல் கபால் ஆக; சுந்தர உகடக்கரம்
வலிப்ப - அழகிரையுரடய கைங்களால் இழுத்துக்கரடய; சுழிபட்டு - ஒருசுழியில்
சிக்கி; எந்திரம் எ த் திரி - (அதனிரடயில்) இயந்திைம் கபான்று சுழல்கின்ற; இரக்கம்
இல் அரக்கன் -இைக்கமில்லாத அைக்கைாகிய இைாவணன்; ேந்தரம் எ - மந்தை கிரி
கபாலாக; ககடயும் வாலிகயயும் ஒத்தான் - கடல் கரடந்த வாலி கபால்
கதான்றிைான்.

உருவகத்ரத உறுப்பாகக் யகாண்ட உவரமயணி. அகழி- பாற்கடல் ஆகவும்,

இைாவணன், மந்தை மரலயாகவும், சுக்கிரீவன் கடல் கரடந்த வாலியாகவும்
யகாள்க. இப்பாடலில் இைாவணன் சுக்கிரீவரைக் கரடவதாகக்
யகாள்ளலாமாறும் யோல்லரமப்புள்ளரதக் கண்ட பரழய உரையாளர். "இந்தக்
கவிக்குச் சுக்கிரீவன் கர்த்தாவாக அறிக" எைக் குறித்துள்ளரம குறிக்கத்தக்கது.

6912. ஊறு படு பேம்பு ல், உகடத்த ககர உற்ற

ஆறு படர்கின்ற எ ப் படர, அன் ார்,
பாறு, பபாருகின்ற பருந்து, இகவ எ ப் றபாய்,
ஏறி ர் விசும்பிகட; இரிந்த, உலகு எல்லாம்.

ஊறு படு - புண்பட்ட உடலிலிருந்து; பேம்பு ல் - யகாட்டுகின்ற இைத்தம்;

உகடத்த ககர உற்ற - உரடபட்ட கரையாகக் கூடிய; ஆறு படர்கின்ற எ -நதிகள்
இைண்டு யபருக்யகடுக்கின்றை என்னுமாறு; படர் - அகழியில் ேங்கமிக்க; அன் ார் -
சுக்கிரீவன், இைாவணன் எனும் இருவரும்; பாறு பருந்து இகவ பபாருகின்ற -
கழுகும் கருடனுமாகிய இைண்டும் கபாரிடுகின்றை; எ ப் றபாய் - எனுமாறு எழுந்து;
விசும்பிகட ஏறி ர் - ஆகாய வீதியில் உயர்ந்தைர்; உலபகல்லாம் - இந்தக்
காட்சிரயக் கண்ட உலகிைர்; இரிந்த- அஞ்சி ஓடிைர்.
6913. தூர பநடு வானின் ேகலயும் சுடரவன் றேய்,
காரிப ாடு றேரு நிகர் காய் சி அரக்கன்
தாருகடய றதாள்கள் பலவும் தழுவ நின்றான்,
ஊரிப ாடு றகாள் கதுவு தாகதகயயும் ஒத்தான்.

தூர பநடுவானின் ேகலயும் சுடரவன் றேய் - யதாரலவிகல நீண்ட ஆகாயத்கத

கபார் புரியும் சூரியனின் புதல்வைாை சுக்கிரீவன்; காரிப ாடு றேரு நிகர் - நிறத்தால்
கமகத்ரதயும் பலத்தால் கமருரவயும் கபான்ற; காய்சி அரக்கன் -
யகாடுங்ககாபங்யகாள்ளும் இைாவணனுரடய; தாருகடய றதாள்கள் பலவும் -
மாரல சூடிய பலகதாள்களாலும்; தழுவ நின்றான் - தழுவப்பட்டவைாய்
நின்றான்; ஊரிப ாடு றகாள்கதுவும் - ஊர்ககாளால் சுற்றப்பட்ட; தாகதகயயும்
ஒத்தான் - தன் தந்ரதயாகிய சூரியரைப் கபால (அப்கபாது) கதாற்றமளித்தான்.

6914. பபாங்கு அேர் விசும்பிகட உடன்று பபாரு றபாழ்தில்

பேங் கதிரவன் சிறுவக , திரள் புயத்தால்,
ேங்கல வயங்கு ஒளி ேகறத்த வல் அரக்கன்,
பவங் கதிர் கரந்தது ஒரு றேகம் எ ல் ஆ ான்.

விசும்பிகட - ஆகாயத்தில்; பபாங்கு அேர் உடன்று பபாருறபாழ்தில் - சிைம்

யபாங்கிக் யகாதித்து (இருவரும்) கபாரிடுங்காலத்தில்; பேங்கதிரவன் சிறுவக -
சிவந்த கிைணங்கரளயுரடய சூரியன் புதல்வைாகிய சுக்கிரீவரை; திரள் புயத்தால் -
தன் திைண்ட இருபது கதாள்களால்; ேங்கல வயங்குஒளி - அச்சுக்கிரீவனுரடய
தூயகமனியில் விளங்கும் ஒளிரய; ேகறத்தவல் அரக்கன் - மரறத்து நின்ற வலிய
இைாவணன்; பவங்கதிர் கரந்தது - யவப்பம் நிரறந்த கதிர்கரளயுரடய சூரியரை
மரறத்து நின்ற; ஒரு றேகம் எ ல் ஆ ான் - ஒரு கமகம் கபால் கதான்றிைான்.

6915. நூபுர ேடந்கதயர் கிடந்து அலற, றநா ார்

ோ புரம் அடங்கலும் இரிந்து அயர, வன் தாள்
மீ புர ேடங்கல் எ , பவங் கதிரவன் றேய்,
றகாபுரம் அடங்க இடிய, தனி குதித்தான்.

நூபுர ேடந்கதயர் - சிலம்புகரள யணிந்த மகளிர்; கிடந்து அலற - வீழ்ந்து

புலம்பவும்; றநா ார் ோபுரம் அடங்கலும் - பரகவருரடய யபருநகைம் முழுவதும்;
இரிந்து அயர - அஞ்சி ஓடித் தளைவும்; வன்தாள் மீபுர ேடங்கல் எ - வலிய
கால்களின் கமற்பகுதி சிங்கமாகத் கதான்றிய திருமால்கபால; பவங்கதிரவன் றேய் -
யவம்ரம யகாண்ட சூரியன் புதல்வைாை சுக்கிரீவன்; றகாபுரம் அடங்க இடிய -
ககாபுைம் முழுவதும் இடியுமாறு; தனி குதித்தான் - தனிகய குதித்தான்.
6916. ஒன்றுற விழுந்த உருகேத் பதாடர ஓடா,
மின் பதரி எயிற்றின் ஒரு றேகம் விழும் என் ,
'தின்றிடுபவன்' என்று எழு சி த் திறல் அரக்கன்
பின் பதாடர வந்து, இரு கரத் துகண பிடித்தான்.

ஒன்றுற விழுந்த - சிதறாது வீழ்ந்த; உருகேத் பதாடர ஓடா - இடிரயப் பின் யதாடர்ந்து
ஓடி; மின் பதரி எயிற்றின் - மின்ைல் மின்னுவது கபான்று யதரிகின்ற
பற்கரளயுரடய; ஒரு றேகம் விழும் என் - ஒரு கமகம் விழுகின்றது என்னுமாறு;
'தின்றிடுபவன்' என்று - இவரைத் தின்றிடுகவன் என்று கூறி; எழுசி த்திறல்
அரக்கன் - ஓங்குகின்ற யவகுளிரயயுரடய வல்லைக்கன் ஆகிய இைாவணன்; பின்
பதாடரவந்து - சுக்கிரீவரைப் பின்பற்றி வந்து; இருகரம் துகண பிடித்தான் - அவன்
இருகைங்கரளயும் தன் இருகைங்களாலும் பற்றிைான்.

மின்ைரலத் யதாடர்ந்து இடி விழும்; இங்கு மாறி வருதலின் இல்யபாருள்

உவரம.

6917. வந்தவக நின்றவன் வலிந்து, எதிர் ேகலத்தான்,

அந்தகனும் அஞ்சிட, நிலத்திகட அகரத்தான்;
எந்திரம் எ க் கடிது எடுத்து, அவன் எறிந்தான்;
கந்துகம் எ க் கடிது எழுந்து, எதிர் கலந்தான்.

நின்றவன் - நின்றவைாை சுக்கிரீவன்; வந்தவக - வந்தவைாை

இைாவணரை; வலிந்து எதிர் ேகலந்தான் - வலிரமயுடகை எதிர்த்துப் கபாரிட்டான்;
அந்தகனும் அஞ்சிட - யமனும் அஞ்சுமாறு; நிலத்திகட அகரத்தான் - பூமியில்
இட்டுத் கதய்த்தான்; அவன் எந்திரம் எ - அப்கபாது, இைாவணன் இயந்திைம்
எனுமாறு; கடிது எடுத்து எறிந்தான் - சுக்கிரீவரை விரைந்து எடுத்து வீசி எறிந்தான்;
கந்துகம் எ க் கடிது எழுந்து - (வீசியயறியப்பட்ட) பந்து விரைவில் திரும்புவது
கபால விரைவில் எழுந்து வந்து; எதிர் கலந்தான் - மீண்டும் சுக்கிரீவன் (அைக்ககைாடு)
ரக கலந்தான்;

6918. படிந்த ர், பரந்த ர், பரந்தது ஓர் பநருப்பின்

பகாடுஞ் சி ம் முதிர்ந்த ர், உரத்தின்மிகே குத்த,
பநடுஞ் சுவர் பிளந்த ; பநரிந்த நிமிர் குன்றம்;
இடிந்த , தகர்ந்த , இலங்கக ேதில் எங்கும்.

படிந்த ர்; பரந்த ர் - (இருவரும்) நிலத்தில் படிந்து வீழ்ந்து, பல திரேகளிலும்

பைவிச் யேன்று கபாரிட்டைர்; பரந்தது ஓர் பநருப்பின் - எவ்விடத்தும் பைவி எரியும்
யநருப்பிரைப் கபால; பகாடுஞ்சி ம் முதிர்ந்த ர் - யகாடுங் ககாபம் முற்றிைார்கள்;
உரத்தின் மிகே குத்த - (ஒருவர்) மார்பின் கமல் (ஒருவர்) குத்த; பநடுஞ்சுவர்
பிளந்த - அருகிலிருந்த சுவர்கள் (அதிர்ச்சியில்) பிளந்தை; நிமிர் குன்றம் பநரிந்த -
ஓங்கி உயர்ந்திருந்த மரலகள் யபாடிந்து ேரிந்தை; இலங்ககேதில் எங்கும்
இடிந்த ; தகர்ந்த - இலங்ரகயில் மதில்கள் என்று இருப்பரவயயல்லாம்
இடிந்து தகர்ந்தை.

அதிர்ச்சியால் கட்டிடங்கள் சிரதயும் என்பரத அன்கற அறிந்து உணர்த்தும்

நுட்பத்ரத இக்கவிரத காட்டுகிறது.

6919. பேறிந்து உைல் கறங்கு அக யர் றேனி நிகல

றதரார்,
பிறிந்த ர் பபாருந்தி ர் எ த் பதரிதல் றபணார்,
எறிந்த ர்கள், எய்தி ர்கள், இன் ர் எ , முன்
நின்று
அறிந்திலர், அரக்கரும்; அேர்த் பதாழில் அயர்ந்தார்.

பேறிந்து உைல் கறங்கு அக யர் - யநருங்கிச் சுழலும் காற்றாடி கபான்றவைாய்

உள்ள அவ்விருவருரடய; றேனி நிகல றதரார் - உடல்கள் எவ்விடத்துள்ளை எைத்
யதளிய முடியாதவைாயும்; பிறிந்த ர் பபாருந்தி ர் எ த் பதரிதல் றபா ார் -
(அவர்கள் இப்கபாது) பிரிந்துள்ளைர் கேர்ந்துள்ளைர் என்பதரையும் அறிய
முடியாதவைாயும்; இன் ார் எறிந்த ர்கள் - இன்ைார் இன்ைாரை வீசிைார்; இன் ார்
எய்தி ர்கள் - இன்ைார் இன்ைாரைக் கிட்டிைார்; எ முன் நின்று அரக்கரும்
அறிந்திலர் - என்பதரையும் முன்கை நின்றும் அைக்கரும் அறிய இயலாதவைாயும்;
அேர்த்பதாழில் அயர்ந்தார் - அைக்கர்கள் அப்கபார்த்யதாழிரலக் கண்டு மைம்
தளர்ந்தார்கள்.

மற்கபாரில் விரைகவ மிக முக்கியம் எைக் கருதப்படும் மற்கபார் வல்ல

அைக்கர்களாலும் இவர்களின் துரித கதிரயக் கண்டு உணை முடியவில்ரல; ஆதலால்
அைக்கரும் மைந்தளர்ந்து கபாைார்கள் என்றார்.

சுக்கிரீவன் வாைாரம கண்டு இைாமன் கலக்கம்

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

6920. இன் து ஓர் தன்கே எய்தும் அளகவயின், எழிலி

வண்ணன்,
ேன்னுயிர் அக ய காதல் துகணவக வரவு
காணான், 'உன்னிய கருேம் எல்லாம் உன்ப ாடு முடிந்த'
 என் ா,
தன் உணர்வு அழிந்து, சிந்கத அலேந்து, தளர்ந்து,
ோய்ந்தான்.

இன் து ஓர் தன்கே எய்தும் அளகவயின் - இத்தரகயகதார் ஒப்பற்ற

நிகழ்ச்சி, (இப்படி) நடந்து யகாண்டிருக்ரகயில்; எழிலிவண்ணன் - முகில்
வண்ணைாகிய இைாமபிைான்; ேன் உயிர் அக ய காதல் துகணவக - (தன்) அழியா
உயிர் அரைய அன்புத் துரணவைாை சுக்கிரீவனுரடய; வரவு காணான் -
வருரகரயக் காணாதவைாய்; உன்னிய கருேம் எல்லாம் உன்ப ாடும் முடிந்தது
என் ா - 'நான் புரியக் கருதியிருந்த யேயல்கள் யாவும் உன்கைாடும் அழிந்யதாழிந்தை'
என்று கூறி; தன் சிந்கத அலேந்து - தன் உள்ளம் சுழன்று; உணர்வு அழிந்து - அறிவு
ஒடுங்கி; தளர்ந்து ோய்ந்தான் - தளர்ச்சியுற்று வீழ்ந்தான்.

உன்னிய கருமங்கள்: அறந்தரல நிறுத்துதல்; கவத யநறி நிறுத்துதல்; உலககார்

பூணச் யேந்யநறி யேலுத்துதல்; தீகயாைாம் அைக்கர் குழுரவ அழித்தல்; தக்ககாரின்
இடர் துரடத்தல் (கம்ப. 5885).

6921. 'ஒன்றிய உணர்றவ ஆய ஓர் உயிர்த் துகணவ!

உன்க
இன்றியான் உள ாய் நின்று, ஒன்று இயற்றுவது
இகயவது அன்றால்;
அன்றியும், துயரத்து இட்டாய், அேரகர; அரக்கர்க்கு
எல்லாம்
பவன்றியும் பகாடுத்தாய்; என்க க் பகடுத்தது உன்
பவகுளி'என்றான்.

ஒன்றிய உணர்றவ ஆய ஓர் உயிர்த் துகணவ - என் உணர்வும் உன் உணர்வும் ஒன்கற
என்னுமாறு என் உயிகைாடு ஒன்றிவிட்ட என் துரணவகை! உன்க இன்றி -
நீயில்லாமல்; யான் உள ாய் நின்று -நான் மட்டும் தனித்து உயிருடன் இருந்து; ஒன்று
இயற்றுவது இகயவது அன்று -ஒரு யேயல் புரிவயதன்பது நரடயபறுவது ஒன்று
அன்று; அன்றியும் - அல்லாமலும், (உன் யேயலால்); அேரகரத் துயரத்து இட்டாய் -
கதவர்கரளத் துயைத்தில் நீ தள்ளி விட்டாய்; அரக்கர்க்கு எல்லாம் பவன்றியும்
பகாடுத்தாய் - இைாட்ேதர்களுக்யகல்லாம் யவற்றிக் (களிப்ரப) அள்ளி
வழங்கிவிட்டாய்; உன் பவகுளி - (இவ்வாறு) உன்னுரடய சிைமாைது; என்க க்
பகடுத்தது என்றான் - (உன்பால் உயிரை ரவத்திருந்த) என்ரை முடித்து விட்டது;
"புணர்ச்சி பழகுதல் கவண்டா உணர்ச்சிதான் நட்பாங்கிழரம தரும்"
(திருக்கு: 7850 என்ற கருத்திரை ஒட்டி, "ஒன்றிய உணர்கவ ஆய ஓர் உயிர்த்துரணவ!"
என்றார்.
6922. 'பதய்வ பவம் பகடயும், தீரா ோயமும், வல்ல
தீறயான்
ககயிகடப் புக்காய்; நீ றவறு எவ்வணம் கடத்தி,
காவல்?
கவயம் ஓர் ஏழும் பபற்றால், வாழ்பவற ?
வாராய்ஆகில்,
உய்பவற ?--தமியற னுக்கு உயிர் தந்த
உதவிறயாற !

தமியற னுக்கு - (கதவிரயப் பிரிந்து சிந்ரத திரகத்துத் தனியைாய்த் தவித்துக்

கிடந்த) எைக்கு; உயிர் தந்த உதவிறயாற -(கதவி கிட்டுவாள் எனும் நம்பிக்ரக
தந்து) என் உயிரைத் தந்த உதவியாளகை! பதய்வ பவம்பகடயும் - யதய்வங்கள்
தந்த யகாடிய பரடக்கருவிகரளயும்; தீரா ோயமும் - நீங்காத மாயங்கரளயும்
உரடய; வல்ல தீறயான் - வலியவைாை தீயவன் (இைாவணன்); ககயிகடப் புக்காய் -
கைங்களிகல சிக்கிைாய்; நீ றவறு எவ்வணம் காவல் கடத்தி? - நீ (இனி) கவறு எந்த
வரகயில் அவன் காவலிலிருந்து தப்ப உள்ளாய்? வாராய் ஆகில் - (நீ அவனிடமிருந்து)
தப்பி வாைாய் ஆைால்; கவயம் ஓர் ஏழும் பபற்றால் வாழ்பவற ? - ஓர் ஏழு
உலகங்கரளயும் தந்தாலும் நான் உயிர் வாழ இயலுகமா?; உய்பவற ா? - (நீ
வாைாயாகில்) நான் உயிர் வாழ்கவகைா? வாகழன்!

6923. 'ஒன்றாக நிக ய, ஒன்றாய் விகளந்தது, என்

கருேம்;அந்றதா!
என்றானும், யாற ா வாறைன்; "நீ இகல" எ வும்
றகறளன்;
இன்று ஆய பழியும் நிற்க, பநடுஞ் பேருக் களத்தின்
என்க க்
பகான்றாய் நீ அன்றறா? நின்க க் பகால்லுறேல்,
குணங்கள் தீறயான்.

குணங்கள் தீறயான் - தீய குணங்கரளக் யகாண்ட இைாவணன்; உன்க க்

பகால்லுறேல் - சுக்கிரீவைாகிய உன்ரைக் யகான்று விட்டாகையாைால்; என் கருேம்
- நான் கமற்யகாண்ட யேயல்; ஒன்றாக நிக க்க ஒன்றாய் விகளந்தது -நான்
ஒருவரகயாக நிரைக்க அது கவறு வரகயாக முடிந்தது ஆகிவிடும்; அந்றதா! -
ஐகயா! யாகைா என்றானும் வாகழன் - நாகைா, (இனி) எந்த வரகயிலும் வாழ
மாட்கடன்; நீ இகல எ வும் றகறளன் - நீ இல்ரல (மரறந்தாய்) என்ற யோற்கரளக்
ககட்கவும் என்ைால் இயலாது; இன்று ஆய பழியும் நிற்க - இன்று; உன்ரைப்
பரகவனிடத்திலிருந்து மீட்க இயலாத பழியும் எைக்கக கேை; பநடுஞ்
பேருக்களத்தின் - யபரிய கபார்க்களத்தில்; என்க க் பகான்றாயும் - என்ரைக்
யகான்றவனும்; நீகய - நீகயயாவாய்!

பிைாட்டிரயப் யபறுவதற்காக எண்ணித் துணிந்த கருமம், நண்பரையிழப்பதில்

முடிந்தகத எை ஏங்குகின்றான் ஆதலின், "என் கருமம் ஒன்றாக நிரைக்க ஒன்றாய்
விரளந்தது" என்றான். "ஒன்ரற நிரைக்கின் அது ஒழிந்திட்டு ஒன்றாகும்" என்பது
மூதுரை.

6924. 'இறந்தக என்ற றபாதும் இருந்து, யான்

அரக்கர்என்பார்
திறம்தக உலகின் நீக்கி, பின் உயிர் தீர்வற னும்,
"புறந்தரு பண்பின் ஆய உயிபராடும்
பபாருந்தி ாக
ேறந்த ன்; வலியன்" என்பார்; ஆதலால், அதுவும்
ோட்றடன்.

இறந்தக என்ற றபாதும் - நீ இறந்து கபாைாய் என்ற கபாதிலும்; யான் இருந்து -

நான் (உடகை இறவாமல்) உயிர்தாங்கியிருந்து அரக்கர் என்பார் திறம்தக -
அைக்கர் எைப்படுகவாரின் இைங்கரளயயல்லாம்; உலகின் நீக்கி - உலகத்தினின்றும்
(அடிகயாடு) அகற்றி; பின் உயிர் தீர்பவன் என்றால் - பிறகு உயிர் விடுகவன்
என்றாலும்; புறந்தரு பண்பின் ஆய - (அல்லற்காலத்து) பாதுகாத்தற்குரிய
பண்பிைைாகி; உயிபராடும் பபாருந்தி ாக - உயிகைாடு ஒன்றாய் இரணந்து விட்ட
நண்பரை; ேறந்த ன் - மறந்தவைாய்ப் கபார்த்யதாழிலில் இவைால்
ஈடுபடமுடிந்தகத! வலியன் - எத்தரகய வலிய (கல்) மைம் யகாண்டவன் இைாமன்;
என்பார் ஆதலால் - என்று உலககார் கூறுவர் ஆதலால்; அதுவும் ோட்றடன் - (உயிர்
வாழ்ந்து அைக்கரை) அழிக்கவும் மாட்கடன்.

6925. 'அழிவது பேய்தாய், ஐய! அன்பி ால்;

அளியத்றதனுக்கு
ஒழிவு அரும் உதவி பேய்த உன்க யான் ஒழிய
வாறைன்;
எழுபது பவள்ளம் தன்னின் ஈண்டு ஓர் றபர்
எஞ்ோது ஏகி,
பேழு நகர் அகடயின் அன்றறா, இத் துயர் தீர்வது
உண்றடா?
 ஐய! - ஐயகை! அளியத்றதனுக்கு - இைங்கத்தக்க எைக்கு; அன்பி ால் அழிவது
பேய்தாய் - (உன்) அன்பு காைணமாக (நான்) அழிவதற்குக் காைணமாைவற்ரறச்
யேய்தாய்; ஒழிவு அரும் உதவி பேய்த - யநஞ்சில் என்றும் நீங்காத அரிய உபகாைம்
யேய்த; உன்க நான் ஒழிய வாறைன் - உன்ரைப் பிரிந்து நான் உயிர் வாழ
மாட்கடன்; எழுபது பவள்ளம் தன்னின் - எழுபது யவள்ளம் கேரையில்; ஈண்டு ஓர்
றபர் எஞ்ோது ஏகி - இங்கு ஒருவரும் குரறயாமல் (யவற்றிகயாடு மீண்டு); பேழுநகர்
அகடயின் அன்றறா - வளரம மிகு அகயாத்திரய நான் அரடந்தகபாதன்றி;
இத்துயர் தீர்வது உண்றடா? -(உன்ரை இழந்த) இந்தப் யபருந்துயர் என்ரைவிட்டு
நீங்கும், நீங்குகமா? (நீங்காது)

"அரடயின் அன்கறா" எனும் பாடத்திலும் "அரடந்த கபாழ்தும்" என்ற பாடம்

யபாருட்சிறப்புரடயது.

சுக்கிரீவன் இைாவணன் மகுடத்துடன் வந்தரடதல்

6926. என்று அவன் இரங்கும் காலத்து, இருவரும்
ஒருவர்தம்மின்
பவன்றிலர் றதாற்றிலாராய், பவஞ் ேேம் விகளக்கும்
றவகல,
வன் திறல் அரக்கன் பேௌலி ேணிககள வலியால்
வாங்கி,
"பபான்றிப ன் ஆகின், நன்று" என்று அவன்
பவள்க, இவனும் றபாந்தான்.

என்று அவன் இரங்கும் காலத்து - என்று அந்த இைாமபிைான் இைங்கி வருந்தும்

கபாது; இருவரும் - இைாவணன், சுக்கிரீவன் ஆகிய இருவரும்; ஒருவர் தம்மின் -
ஒருவருக்கு ஒருவர்; பவன்றிலர் றதாற்றிலாராய் - யவற்றிகயா கதால்விகயா அரடய
இயலாதவைாய்; பவஞ்ேேம் விகளக்கும் காகல - கடும்கபார் புரியுங் காலத்கத;
வன்திறல் அரக்கன் பேௌலி - வலிய வல்லரம வாய்ந்த இைாவணனின் மகுடத்தில்
உள்ள; ேணிககள வலிய வாங்கி - மாணிக்க மணிகரளத் தன் வலிரமயிைால்
பிடுங்கிக் யகாண்டு; அவன் - அந்த இைாவணன்; 'பபான்றிப ன் ஆயின் நன்று - 'நான்
இனி இறந்து கபாதகல நல்லது"; என்று பவள்க - என்று நாணமுறுமாறு; இவனும்
றபாந்தான் - சுக்கிரீவனும் இைாமரை வந்து அரடந்தான்.

மணி மகுடத்திலிருந்து, மணிகரள இழத்தல் மாைக்ககடு. ஆதலின், 'இறந்து

கபாதகல இனிச் சிறந்தது' என்று இைாவணன் யவட்கமுற்றான். "மாைம் இழந்தபின்
வாழாரம முன் இனிது" (இனி.40) உயிர் நீப்பர் மாைம் வரின்" (திருக்கு: 968);
"இளிவரின் வாழாத மாைம் உரடயார்" (குறள். 970) எை வருவை காண்க.
"யபாறிப்புண்டரீகம் கபாலும் ஒருவைால் புரைந்த கமாலி பறிப் புண்டும்"
(கம்ப:7008) என்றும் "மணிபறித்யதழுந்த யவந்ரத" (கம்ப: 6891) என்றும், "இக்கிரி
பத்தின் யமௌலி இைமணி இரமப்பில் யகாண்ட" (கம்ப. 6960) என்றும் சுக்கிரீவனின்
இந்தச் யேயற்கருஞ்யேயல் கமலும் பல இடங்களில் நிரைக்கப்படும். இருவரும்
ேம பலம் உள்ளவைாதலின் "யவன்றிலர் கதாற்றிலாைாய்ப்" கபார் நீளுவதறிந்த
சுக்கிரீவன், தான் கபார் புரிந்ததற்கு அரடயாளமாக மணிகரளப் பறித்து வந்து
யபருமானிடம் ரவத்தான் என்க.

6927. பகாழு ேணி முடிகள்றதாறும் பகாண்ட நல்

ேணியின் கூட்டம்
அழுது அயர்வுறுகின்றான்தன் அடித்தலம் அதனில்
சூட்டி,
பதாழுது, அயல் நாணி நின்றான்; தூயவர்
இருவறராடும்
எழுபது பவள்ளம் யாக்ககக்கு ஓர் உயிர் எய்திற்று
அன்றற.

பகாழு ேணி முடிகள் றதாறும் - உயர்வாை நவமணிகள் பதிக்கப்யபற்ற

மகுடங்களிலிருந்து; பகாண்ட நல் ேணியின் கூட்டம் - பறித்துக் யகாண்டு
வைப்பட்ட நல்ல மாணிக்கங்களின் கூட்டத்ரத; அழுது அயர்வு உறுகின்றான் தன் -
தன்ரைக் காணாது அழுது தளர்கின்ற இைாமபிைானுரடய; அடித்தலம்
அதனில் சூட்டி - திருவடிகளில் (அணியாகச்) சூட்டி; பதாழுது அயல் நாணி நின்றான்
- வணங்கி, யவட்கமுற்று அயகல நின்றான் (சுக்கிரீவன்); தூயவர் இருவறராடும் -
(அப்கபாது) தூய்ரம மிகுகுணத்தவைாகிய இைாம இலக்குவகைாடு கூடிய; எழுபது
பவள்ளம் யாக்ககக்கு - எழுபது யவள்ளம் யதாரக யகாண்ட வாைை கேரை என்னும்
உடலுக்கு; ஓர் உயிர் எய்திற்று - ஒப்பற்றகதார் உயிர் வந்தரடந்தது. (எைலாம்).

இைாவணரைக் யகான்று திரும்ப இயலாரமயால் நாணிைன் என்பதாம்.

"கருமத்தால் நாணுதல் நாணு" (திருக்கு. 1011) ரபயல் தரலரய இடப்யபறாத
நாம், என் யோல்லி முன்கை நிற்பது என்று யபருமான் அருகக வந்து நின்றார். என்ற
யபரியவாச்ோன் பிள்ரளயின் கூற்று. "அயல் நாணி நின்றான்" எனும் கவிஞர்
பிைானின் யதாடர்க்கு அரிய விளக்கமாய் அரமவது கருதத் தக்கது.

இைாமன் சுக்கிரீவரைத் தழுவி தன் அன்ரப யவளியிடுதல்

6928. என்பு உறக் கிழிந்த புண்ணின் இழி பபருங்
குருதிறயாடும்
புன் புலத்து அரக்கன்தன்க த் தீண்டிய தீகே
றபாக;
அன்பக அேரப் புல்லி, ேஞ்ே ம் ஆட்டி விட்டான்,
தன் பபரு நய ம் என்னும் தாேகர போரியும் நீரால்.
அன்பக அேரப் புல்லி - (தன்) அன்பைாகிய சுக்கிரீவரை நன்கு தழுவிக்
யகாண்டு; என்பு உறக் கிழிந்த புண்ணின் - எலும்பு வரையில் கிழிபட்ட
புண்களிலிருந்து; இழிதரும் குருதிறயாடும் - யகாட்டுகின்ற இைத்தத்துடன்
புன்புலத்து அரக்கன் தன்க - இழிந்த அறிவிைன் ஆகிய இைாவணரை; தீண்டிய
புன்ரம கபாக - மற்கபாரில் யதாட்ட இழியவல்லாம் தீருமாறு; தன் பபரும்
நய ம் என்னும் - தன்னுரடய யபரிய விழிகள் என்கின்ற; தாேகரத் தடத்து நீரால் -
தாமரைத் தடாகத்தின் நீரிைால்; ேஞ்ே ம் ஆட்டிவிட்டான் - நீைாட்டிைான்
(இைாமபிைான்).

6929. 'ஈர்கின்றது அன்றற, என்றன் உள்ளத்கத; இங்கும்

அங்கும்
றபர்கின்றது ஆவி; யாக்கக பபயர்கின்றது இல்கல;
பின்க ,
றதர்கின்ற சிந்கத அன்றறா திககத்தக ?' என்று,
பதண் நீர்
றோர்கின்ற அருவிக் கண்ணான் துகணவக
றநாக்கிச் போல்லும்:

பதண் நீர் அருவி றோர்கின்ற கண்ணான் - யதளிந்த நீரிரையுரடய அருவி

கபாலக் கண்ணீர் யபாழிகின்ற கண்ணிரையுரடயவைாை இைாமபிைான்;
துகணவக றநாக்கி - தன் துரணயாய் அரமந்த சுக்கிரீவரைப் பார்த்து; என்றன்
உள்ளத்கத ஈர்கின்றது - (நீ என்ரைத் திடீயைன்று பிரிந்த யேயல்) என் உள்ளத்ரத
இைண்டாகப் பிளந்தது; ஆவி இங்கும் அங்கும் றபாகின்றது - என் உயிர்
(உடரலவிட்டு) (உள்ளும் புறமுமாய்) ஊேலாடத் யதாடங்கி அங்கும் இங்குமாக
அரலந்து தவித்தது; யாக்கக பபயர்கின்றது இல்கல - என் உடலும் இயக்கத்ரதத்
தவிர்த்து விட்டது; பின்க - கமலும்; றதர்கின்ற சிந்கதயன்றறா திககத்தக ? -
காலமும் இடமும் கதர்ந்து யேயல் புரியும் திறமுள்ளவன் மைத்ரதயுரடயவன்
அல்லவா திரகப்பூட்டும் யேயல் யேய்ய ரவத்துவிட்டாய்? என்று போல்லும் -
என்று (கமலும்) யோல்லலாைான்.

இைாமரைத் கதர்வதற்குக் கூட, ஏழு மைாமைங்கரள எய்யச் யோல்லித் கதர்ந்த

சுக்கிரீவன், இத்தரகமய யேயல் யேய்தது எவ்வாறு எை வியந்த யபருமான்
கதர்கின்ற சிந்ரதயன்கறா திரகத்தது என்றான்.

6930. 'கல்லினும் வலிய றதாளாய்! நின்க அக் கருகண

இல்றலான்
பகால்லுதல் பேய்தான் ஆகின், பகாடுகேயால்
 பகாற்றம் றபணி, பல் பபரும் பகழி ோரி றவபராடும் பறிய நூறி,
பவல்லினும், றதாற்றறன் யாற அல்பலற ா,
விளிந்திலாறதன்?

கல்லினும் வலிய றதாளாய் - மரலயிரையும் விட வலிரம வாய்ந்த

கதாள்கரளயுரடய சுக்கிரீவகை! நின்க - (என் உயிர்த்துரணவைாகிய) உன்ரை;
அக்கருகண இல்றலான் - அந்தக் கருரணயற்கறான் ஆகிய இைாவணன்;
பகால்லுதல் பேய்வான் ஆகின் -யகான்றிருப்பாகையாைால்; விளிந்திலாறதன் -
உயிர்துறவாத யான்; பகாற்றம் பகாடுகேயால் றபணி - யவற்றிரயக் யகாடும்
கபார் யேய்து யபற எண்ணி; பல்பபரும் பகழி ோரி - பற்பல யபரிய அம்பு
மரழயிைால்; றவபராடும் பறிய நூறி - இைாவணரை சுற்றத்கதாடும் பறித்து
அழித்து; பவல்லினும் - யவன்கறன் ஆயினும்; றதாற்றறன் யாற அல்லற ா? -
(அப்கபாதும்) கதாற்றவன் நாகை ஆகவன் அன்கறா?
இைாவணரை கவயைாடு அழித்தாலும் அச்யேயல் சுக்கிரீவன் இழப்பிரை ஈடு
யேய்யாது என்று சுக்கிரீவன் யபருரம உணர்த்தப்பட்டது.

6931. 'பபருகேயும் வண்கேதானும், றபர் எழில்

ஆண்கேதானும்,
ஒருகேயின் உணர றநாக்கின், பபாகறயி து
ஊற்றம் அன்றற!
அருகேயும், அடர்ந்து நின்ற பழிகயயும் அயர்ந்தாய்
றபால
இருகேயும் பகடுக்கலுற்றாய்; என் நிக ந்து, என்
பேய்தாய் நீ!

ஒருகேயின் உணர றநாக்கின் - மைத்ரத ஒருமுகமாக்கி உணர்ந்து பார்த்தால்;

பபருகேயும் வண்கே தானும் - யபருரமப் பண்பும் வண்ரமக் குணமும்; றபர்
எழில் ஆண்கே தானும் - கபைழகுரடய வீைப் பண்பும்; பபாகறயி து ஊற்றம்
அன்றற - யபாறுரமயயனும் (யபரும்) பண்பிலிருந்து சுைப்பைகவயன்கறா?
அருகேயும் - உன்னுரடய அருரமயிரையும்; அடர்ந்து நின்ற பழிகயயும் -(உன்
யேயலால்) யநருங்கி வந்த பழியிரையும்; அயர்ந்தாய் றபால - (நீ) மறந்தாய் கபாலும்!
இருகேயும் பகடுக்கல் உற்றாய் - இம்ரம, மறுரமயயனும் இைண்டிரையும்
யகடுக்க இருந்தாய்; நீ என் நிக ந்து என் பேய்தாய் - நீ என்ை நிரைத்து என்ை
யேய்துவிட்டாய்?
யபாறுரம ஒரு மரல. அப்பண்பிலிருந்து பல பண்புகள் மரலயூற்றுகள்
கபாலச் சுைக்கின்றை என்பது கருத்து. இம்ரம, மறுரம இைண்டிலும் பழி
விரளயத்தக்க யேயல் இைாவணன் கமல் சுக்கிரீவன் பாய்ந்த யேயல் என்பது
யபருமானின் கருத்து.
6932. 'இந் நிகல விகரவின் எய்தாது, இத் துகண
தாழ்த்திஆயின்,
நல் நுதல் சீகதயால் என்? ஞாலத்தால் பயன் என்?
நம்பீ!
உன்க யான் பதாடர்வல்; என்க த் பதாடரும்
இவ் உலகம்; என்றால்,
பின்க என், இதக க் பகாண்டு? விகளயாடி,
பிகைப்ப பேய்தாய்!'

இந்நிகல - இந்த நிரலயில்; விகரவின் எய்தாது - (நீ) விரைந்து இங்கு

வாைாமல்; இத்துகண தாழ்த்தி ஆயின் - இவ்வளவு கநைம் தாமதித்து இருந்தால்;
உன்க யான் பதாடர்வல் - உைக்குத் தீங்கு விரளந்து இறந்திருப்பாய் எைக் கருதி
பின்பற்றி நானும் முடிந்திருப்கபன்; இவ்வுலகம் என்க த் பதாடரும் - என்ரைப்
பின்பற்றி இவ்வுலகத்திைரும் உயிர் நீத்திருப்பர் என்னும் கபாது, (பின்பு); நல் நுதல்
சீகதயால் என்? -நல்ல யநற்றியிரையுரடய சீரதயால் தான் என்ை (பயன்?)
ஞாலத்தால் பயன் என்? - இந்த உலகத்தால் தான் என்ை பயன்? பின்க இதக க்
பகாண்டு என்? - பிறகு, இந்தப் பரடயயடுப் பாலுந்தான் என்ை பயன் உண்டு? நம்பீ!
- சிறந்த ஆண்மககை! விகளயாடிப் பிகைப்ப பேய்தாய்? - விரளயாட்டுச்
யேயலால் தவறாை யேயரலச் யேய்துவிட்டாய்!.

ஆைாயாமல், வருவதுணைாமல் யேய்யும் யேயல்கரளப் யபருமான் கண்டிப்பரத

இப்பாடலில் காணலாம். நீ இல்லாது கபாை பின்பு கிரடக்கும் "நன்னுதல்
சீரதயால் என்?." என்று விைவிைான். ேந்தர்ப்பச் சூழலில் சுக்கிரீவன் துயைகம
யபரியதன்பதால் யபருமானின் இந்த வாேகத்தில் யநஞ்சு யநக்குருகிய
நம்பிள்ரள, "அன்றீன்ற கன்றிற்காக முன்பு ஈன்ற கன்றுகரள முட்டி கமாதும்
தாய்ப்பசுப்கபாகல, சுக்கிரீவனுக்காகப் பிைாட்டிரயப் புறக்கணித்தான் என்று
வியப்பார். (திருவாய்ஈடு). தண்டகாைணியத்தில், "சீரதயாகிய உன்ரை
இழந்தாலும் இழப்கபன்; ஆைால், என்ரையரடந்தாரை என்றும் நான்
இழகவன் என்று யபருமான் கூறியதாக முதல் நூலாகிய வான்மீகத்தில் உள்ள
கருத்ரத, இடமறிந்து இங்குப் பயன்படுத்தியுள்ள கவிஞர் பிைானின் திறம்
கபாற்றத்தக்கது. "விரளயாடிப் பிரழப்ப யேய்தாய்" ஒப்பு "வரள எயிற்று
அைக்ககைாடு வரும் விரளயாட்யடன்றாலும் விரளவை தீரமகயயாம்" (கம்ப. 2798)
"நான் மரித்தது கண்டு, அைக்கர் மீறி உலரக நலிய, உலகத்தவரும் இறந்து என் பின்கை
வருவர்" என்பது இத்யதாடர்க்கு ஒரு பரழய உரை.

சுக்கிரீவன் மறுயமாழி
6933. 'காட்டிறல கழுகின் றவந்தன் பேய்த
காட்டோட்றடன்;
 நாட்டிறல குக ார் பேய்த நன்கேகய
நயக்கோட்றடன்;
றகட்டிறலன் இன்று கண்டும், கிளி போழி
ோதராகள
மீட்டிறலன்; தகலகள் பத்தும் பகாணர்ந்திறலன்,
பவறுங் கக வந்றதன்.

காட்டிறல - (இவ்வாறு இைாமபிைான் கூறக்ககட்ட சுக்கிரீவன்) காட்டின்

கண்கண; கழுகின் றவந்தன் - கழுகைேைாை ேடாயு; பேய்த காட்டோட்றடன் -
புரிந்தரவகபான்ற வீைச் யேயல்கரளப் புரிந்து காட்டும் ஆற்றல் யபற்கறனும்
அல்கலன்; நாட்டிறல குக ார் பேய்த நன்கேகய - நாட்டின் கண்கண குகப்
யபருமான் யேய்த நன்ரமச் யேயல்கரளச் யேய்யவும்; நயக்க ோட்றடன் -
விருப்பம் காட்கடன்; கிளி போழி ோதராகள - கிளியரைய யமாழி கபசும்
சீரதப்பிைாட்டிரய; றகட்டிறல நின்று கண்டும் - (இைாவணன் கவர்ந்து யேல்லும்)
தீங்கிரை, (கிட்கிந்ரத மரல கமல்) நின்று கண்ணாைக் கண்டும்; மீட்டிறலன் -
மீட்டுத் தந்தவனும் அல்கலன்; தகலகள் பத்தும் பகாணர்ந்திறலன் -
(இத்தீங்கிரைப் புரிந்த) இைாவணனின் பத்து தரலகரளயும் யகாண்டு வந்கதனும்
அல்கலன்; பவறுங்கக வந்றதன் - யவறுங்ரககரள மட்டும் யகாண்டு வந்கதன்.

இைாமன் மீது அன்பு யகாண்டு உதவி புரிந்தரமயால் ேடாயுவும் குகனும்

முரறகய 'யபரிய உரடயார் என்றும் குகப்யபருமாள்' என்றும் ரவணவ மைபில்
பாைாட்டிக் கூறப்படுவார் ஆர் விகுதி கேர்த்து யமாழிந்தான் குகைார் என்று. இத்தகு
யபருரமயாகல தான் "குகப்யபருமாள்" எைப் யபயர் யபற்றதுமாம்.
ரகங்கரியம் புரிவதில் இைாமபக்தர் களுக்கிரடகய நிலவிய சுமுகப் கபாட்டிரய
இப்பாடல் அழகுறத் தருகிறது.

6934. 'வன் பகக நிற்க, எங்கள் வா ரத் பதாழிலுக்கு

ஏற்ற
புன் பகக காட்டும் யாற ா புகழ்ப் பககக்கு
ஒருவன் றபாலாம்?
என் பகக தீர்த்து, என் ஆவி அரபோடும் எ க்குத்
தந்த
உன் பகக உ க்குத் தந்றதன்; உயிர் சுேந்து
உைலாநின்றறன்.

என்பகக தீர்த்து - என்னுரடய பரகவைாை வாலிரய அழித்து; என் ஆவி -

எைது உயிரை; அரபோடும் எ க்குத்தந்த - என் அைசுடகை எைக்குத் தந்தவைாை;
உன் பகக - (உைக்கு) உன் பரகவைாகிய இைாவணரை; உ க்குத் தந்றதன் - (நாகை
ஒழிக்காமல் நீகய அழிக்கும்படி) உைக்கக விட்டுரவத்கதன்; உயிர் சுேந்து உைலா
நின்றறன் - புரிய கவண்டிய உதவிரயப் புரியகவண்டியவர்க்குப் புரியாமல் (வீகண)
உயிரைச் சுமந்து யகாண்டு மைம் வருந்தி வாழ்கின்கறன்; வன் பகக நிற்க - (ஆதலால்)
வலிய பரக (அழியாமல் அப்படிகய) இருக்க; எங்கள் வா ரத் பதாழிலுக்கு ஏற்ற -
எங்களுரடய குைங்குச் யேயலுக்குத் தக்க; புன்பரக காட்டும் - அற்பப் பரகச்
யேயல்களில் (ஈடுபாடு) காட்டுகின்ற; யான் - நாகைா; புகழ்ப்பககக்கு ஒருவன்
றபாலாம் - (உம்முரடய) புகழ்ச் யேயல்களுக்கு (ஊறுவிரளக்கப் பிறந்த) ஒருவன்
கபால்கவன்.

யவல்லுதற்கரிய பரகவரை யவன்று தைக்கு உயிரையும் அைேவாழ்ரவயும்

யகாடுத்த இைாமபிைானுக்குக் ரகம்மாறாக அவன் பரக அழிக்காது திரும்பிய தன்
யேயரல நிரைத்து வருந்தும் சுக்கிரீவன் மைநிரலரய இப்பாடலில் காண்கிகறாம்.

6935. 'பேம்புக்கும் சிவந்த பேங் கண் திகே நிகலக்

களிற்றின் சீற்றக்
பகாம்புக்கும் குகறந்த அன்றற, என்னுகடக்
குரக்குப் புன் றதாள்?
"அம்புக்கு முன் ம் பேன்று, உன் அரும் பகக
முடிப்பல்" என்று
பவம்புற்ற ே மும், யானும், தீது இன்றி, மீள
வந்றதன்.

பேம்புக்கும் சிவந்த - யேம்பு எனும் உகலாகத்ரதக் காட்டிலும்; பேங்கண் திகே

நிகலக் களிற்றின் - சிவந்த கண்கரளயுரடய திக்குயாரைகளின்; சீற்றக் பகாம்புக்கும்
- சிைத்கதாடு பாய்ந்த யகாம்புகளுக்கும்; என்னுகடய புன்குரங்குத்றதாள் -
என்னுரடய புல்லிய குைங்குத் கதாள்கள்: குகறந்த அன்றற - வலி குரறந்து கபாயிை
அல்லகவா? அம்புக்கு முன் ம் பேன்று - (உன்னுரடய) அம்புக்கு முன்ைாககவ
யேன்று: உன் அரும் பகக முடிப்பல் என்று - உைது அரிய பரகரய முடிப்கபன்
என்று (கூறி); பவம்புற்ற ே மும் யானும் - புழுங்கிய உள்ளமும் நானுமாய்: தீங்கின்றி
மீள வந்றதன் - எந்த வித இரடயூறு மின்றி பத்திைமாக மீண்டு வந்து விட்கடன்
(அல்லகவா?)

6936. "நூல் வலி காட்டும் சிந்கத நும் பபருந் தூதன்,

பவம் றபார
றவல் வலி காட்டுவார்க்கும், வில் வலி
காட்டுவார்க்கும்,
வால் வலி காட்டிப் றபாந்த வள நகர் புக்கு, ேற்று
என்
கால் வலி காட்டிப் றபாந்றதன்; கக வலிக்கு அவதி
உண்றடா?
நூல் வலி காட்டும் சிந்கத - (கற்ற) நூல்களின் வலிரமரயத் (தன் யோல்
வலிரமயால் காட்ட வல்ல) மைமுரடய: நும் பபருந்தூதன் - உம்முரடய
யபருரமக்குரிய தூதுவைாகிய அனுமன்: பவம்றபாரில் - (தான் அைக்கருடன்
நடத்திய) யகாடிய கபாரில், (தன்னிடம்) றவல் வலி காட்டுவார்க்கும் - தங்கள்
கவலின் வலிரமரயக் காட்ட வந்தவர்க்கும்: வில் வலி காட்டுவார்க்கும் - வில்லின்
வலிரமரயக் காட்ட வந்தவர்க்கும்: வால் வலி காட்டிப் றபாந்த வள நகர் -
(மாறாகத் தன்) வாலின் வலிரமரயக் காட்டித் திரும்பிய வளம் மிக்க நகைாகிய
இலங்ரகயில் புகுந்து: என் கால் வலி காட்டிப் றபாந்றதன் - (திரும்பி வருவதில்)
என்னுரடய கால் வலிரமரயக் காண்பித்து வந்கதன்: கக வலிக்கு அவதி
உண்றடா? - என் ரக வலிரமக்கு எல்ரலயும் உளகதா?

வீடணன் சுக்கிரீவைது வீைத்ரதப் பாைாட்டுதல்

6937. இன் பலவும் பன்னி, இகறஞ்சிய முடியன்
நாணி,
ேன் வர்ேன் ன் முன் ர், வா ர ேன் ன் நிற்ப,
அன் வன்தன்க றநாக்கி, அைகக றநாக்கி,
ஆழி
மின் எ விளங்கும் கபம் பூண் வீடணன்
விளம்பலுற்றான்:

இன் பலவும் பன்னி - இவ்வாறு பல வாேகங்கரளச் யோல்லி; இகறஞ்சிய

முடியன் நாணி - வணங்கிய தரலயிைைாய் யவட்கமுற்று; ேன் வர் ேன் ன்
முன் ர் - அைேர்க்கு அைேைாை இைாமபிைான் முன்பு: வா ர ேன் ன் நிற்ப -
வாைைங்கட்கு அைேைாை சுக்கிரீவன் நிற்கும்கபாது: அன் வன் தன்க றநாக்கி -
அந்தச் சுக்கிரீவரைப் பார்த்து: அைகக றநாக்கி - இைாமபிைாரைப் பார்த்து: ஆழி
மின் எ விளங்கும் கபம்பூண் - கடலில் கதான்றிடும் மின்ைரலப் கபால் ஒளிவிடும்
ஆபைணங்கரளயணிந்த: வீடணன் போழிவது ஆ ான் - வீடணன் யமாழியத்
யதாடங்கிைான்.

இட்சுவாகு குலத்திற்கு உலக அைசுகள் எல்லாம் கட்டுப்பட்டது என்னும்

மைபு பற்றி "மன்ைவர் மன்ைன்" எை இைாமபிைாரைச் சுட்டிைார்.

6938. 'வாங்கிய ேணிகள், அன் ான் தகலமிகே பேௌலி

றேறல
ஓங்கிய அல்லறவா? ேற்று, இனி அப்பால் உயர்ந்தது
உண்றடா?
 தீங்கி ன் சிரத்தின் றேலும், உயிரினும், சீரிது
அம்ோ!
வீங்கிய புககை எல்லாம் றவபராடும் வாங்கி
விட்டாய்!
வாங்கிய ேணிகள் - (வீடணன் சுக்கிரீவரைப் பார்த்து) (நீ) பறித்து வந்த
மணிகள்: அன் ான் - அந்த இைாவணனுரடய: தகலமிகே பேௌலி றேறல -
தரலயின் கமல் உள்ள மகுடத்தின் றேறல: ஓங்கிய அல்லறவா? - (ஒளிவீசி)
உயர்ந்திருந்தை அல்லகவா? இனி அப்பால் உயர்ந்தது ஒன்று உண்றடா? - அவன்
தரலமுடி கமல் உயர்ந்திருப்பதிலும் உயர்ந்தது இருக்கிறதா?: தீங்கி ன் சிரத்தின்
றேலும் - தீரமகள் நிரறந்த அவன் தரலகரள விடவும்: உயிரினும் - உயிரிரை
விடவும்: சீரிது - சிறப்புரடயைவாக கருதியரவ அரவ: வீங்கிய
புககைபயல்லாம் - (அவற்ரறப் பறித்து வந்ததன் மூலமாக) அவனுரடய
உயர்ந்கதாங்கிய புகழ் அரைத்ரதயும்: றவபராடும் வாங்கி விட்டாய் - கவயைாடும்
பறித்து வந்து விட்டாய் (அல்லகவா?)

'அல்லகவா' என்பது ஈரிடத்தும் கூட்டப்பட்டது. இைாவணன் உடம்பில் சிறந்தது

தரல, அதில் சிறந்தது மகுடம். அதில் சிறந்தது மணி. அதரைப் பறித்து வந்தவன்
நீ, சிறந்ததிற் சிறந்தரதப் பறித்து வந்த நீ, சிறந்ததில் சிறந்த யேயல்
யேய்துள்ளரை என்கின்றான் வீடணன். மகுட மணிரயப் பறித்தது புகரழ கவயைாடு
பறித்த யேயலாகும் எைப் பாைாட்டிய திறம் காண்க.

6939. 'பாரகம் சுேந்த பாம்பின் பணாேணி பறிக்க

றவண்டின்,
வார் கைல் காலி ாறல கல்ல வல்லவக முன் ா,
தார் பகழு பேௌலி பத்தின் தனி ேணி வலிதின்
தந்த
வீரகத விகடவறலாற்கும் முடியுறோ? றவறும்
உண்றடா?

பாரகம் சுேந்த பாம்பின் - இப்பூமிரயச் சுமந்துள்ள பாம்பாகிய ஆதிகேடனுரடய:

பணா ேணி பறிக்க றவண்டின் படத்தில் உள்ள நாகமாணிக்கங்கரளக் ரகப்பற்ற
விரும்பிைால்: வார்கைல் காலி ாறல - (தைது) வீைக்கழல் அணிந்த
காலிைாகலகய: கல்ல வல்லவக - கல்லி எடுக்கவல்ல (கபைாற்றல் மிக்க)
இைாவணனுரடய: முன் ா - முன்ைாக நின்று: தார் பகழு பேௌலி பத்தின் - மாரலகள்
நிரறந்த மகுடங்கள் பத்திலிருந்த: தனி ேணி வாங்கி வந்த வீரகத - ஒப்பற்ற
மணிகரளப் பறித்து வந்த வீைத்ரத: விகட வறலாற்கும் - இடப வாகைம் ஏறும்
சிவயபருமாைாலும்: முடியுறோ? - புரிய இயலுகமா? றவறும் உண்றடா? -
(இரதவிடவும் சிறந்த வீைச்யேயல்) கவறு எதுவும் உண்கடா? (இல்ரல)
 "யாதன் உருபின் கூறிற்று ஆயினும் யபாருள் யேல் மருங்கின் கவற்றுரம
ோரும்" (யதால், யோல், கவற், மயங். 23) ஆதலின், கல்லவல்லவரை விரட
வகலாற்கும்" எனும் இடங்களில் உள்ள இைண்டன் உருபும், நான்கன் உருபும்
யபாருட்சிறப்புக்ககற்ப, ஆறன் உருபாகவும் மூன்றன் உருபாகவும் உருபுமயக்கப்
யபாருள்யகாள்ளப் யபற்றை.

6940. 'கரு ேணி கண்டத்தான்தன் பேன்னியில் ககற

பவண் திங்கள்,
பரு ேணி வண்ணன் ோர்பின் பேம் ேணி,
பறித்திட்டாலும்,-
தரு ேணி இகேக்கும் றதாளாய்!--தேமுகன்
முடியில் கதத்த
திரு ேணி பறித்துத் தந்த பவன்றிறய சீரிது
அன்றறா?

தருேணி இகேக்கும் றதாளாய் - புரைந்துள்ள மணிகள் ஒளிர்கின்ற

கதாள்கரளயுரடயவகை! கருேணி கண்டத்தான் தன் - நீலமணி கபான்ற
கழுத்திைைாை சிவபிைானுரடய: பேன்னியில் - திருமுடியில் (உள்ள) ககறபவண்
திங்கள் - களங்கமுள்ள யவள்ளிய ேந்திைரையும்: பருேணி வண்ணன் ோர்பின்
பேம்ேணி - யபரிய நீல மணி கபான்ற நிறமுரடய திருமாலின் மார்பில் உள்ள
கவுத்துவ மணிரயயும்: பறித்திட்டாலும் - ரகப்பற்றிக் யகாணர்வது இயன்றாலும்
(அவற்ரறயயல்லாம் விட): தேமுகன் முடியில் கதத்த - பத்துத் தரலயிைைாை
இைாவணன் முடியில் பதித்திருந்த: திருேணி பறித்துத் தந்த - சிறந்த மணிரயப்
பறித்துக் யகாணர்ந்த: பவன்றிறய சீரிது அன்றறா? - யவற்றிகய சிறப்புரடயது
அல்லகவா?

6941. 'பதாடி ேணி இகேக்கும் றதாளாய்;--போல் இனி

றவறும் உண்றடா?
வடி ேணி வயிர ஒள் வாள் சிவன்வயின் வாங்கிக்
பகாண்டான்
முடி ேணி பறித்திட்டாறயா? இவன் இனி முடிக்கும்
பவன்றிக்கு
அடி ேணி இட்டாய் அன்றற?--அரிக் குலத்து
அரே!' என்றான்.

அரிக்குலத்து அரே ! - குைங்கிைத்தின் தரலவகை! பதாடிேணி இகேக்கும்

றதாளாய்! - கதாள்வரளயில் பதித்துள்ள மணிகள் ஒளிரும்
கதாள்கரளயுரடயவகை! வடிேணி வயிரத்து ஒள்வாள் -கதர்ந்த மணிகளும் வயிைமும்
பதிக்கப் யபற்ற 'ேந்திைகாேம்' என்னும் வாளிரை: சிவன் வயின் வாங்கிக்
பகாண்டான் - சிவபிைானிடமிருந்து யபற்றுக் யகாண்டவைாை இைாவணனுரடய:
முடிேணி பறித்திட்டாறயா? - மகுடத்தில் இருந்த மணிகரளயா ரகப்பற்றிைாய் நீ?:
இவன் - (இல்ரல. இல்ரல) இந்த இைாமபிைான்: இனி முடிக்கும் பவற்றிக்கு -
இனி அரடய இருக்கும் யவற்றி மாளிரகக்கு; அடி ேணி இட்டாய `் - அடித்தளத்தில்
இடும் மணிரய யன்கறா இட்டாய்! போல் இதின் றவறும் உண்றடா? - புகழ்
விரளக்கும் யேயல் இரத விடவும் கவறு எதுவும் உண்கடா? (இல்ரலயயன்க);
என்றான் -

சிவனிடம் இைாவணன் வைத்தால் யபற்ற வாள் "ேந்திைகாேம்"

முடிமணிரயப் பறித்திட வில்ரல' இைாமன் யவற்றி மாளிரகக்கு அடித்தள
மணியிட்டாய் எை ஒன்ரறச் ேமத்காைமாக மறுத்து இன்யைான்றாகக் கூறுவதால்
இது அவநுதியணி.

இைாமன், சுக்கிரீவன் யவற்றிரயப் கபாற்றுதல்

6942. 'பவன்றி அன்று என்றும், பவன்றி வீரர்க்கு
விளம்பத்தக்க
நன்றி அன்று என்றும், அன்று; நானிலம் எயிற்றில்
பகாண்ட
பன்றி அன்றுஆகின், ஈது ஆர் இயற்றுவார்
பரிவின்?' என் ா,
'இன்றுஇது பவன்றி' என்று என்று, இராேனும்
இரங்கிச் போன் ான்.

பவன்றி அன்று என்றும் - (வீடணன் புகழுரைகரளக் ககட்டு மகிழ்ந்த இைாமன்

சுக்கிரீவரை கநாக்கி) (உன்னுரடய இச்யேயல்) யவற்றியுரடயது அன்று என்றும்:
பவன்றி வீரர்க்கு விளம்பத்தக்க - யவற்றி வீைர் பால் அரமயத்தக்க புகழத்தக்க:
நன்றி அன்று என்றும் அன்று - நன்றியுணர்விரைக் காட்டுவதற்குரியது அன்று
என்றும் நான் கருதவில்ரல: நானிலம் எயிற்றில் பகாண்ட - பூமிரயத் தன்
தந்தத்தின் நுனியில் ஏந்தி வந்த: பன்றி அன்று ஆகின் - வைாக மூர்த்தியாகிய
திருமாரலத் தவிை: பரிவின் ஈது ஆர் இயற்றுவார்? -இச்யேயரல இவ்வளவு
விரைவில் யாகை இயற்ற இயலும்: என் ா - என்று; என்று என்று - மீண்டும் மீண்டும்:
இரங்கிச் போன் ான் - (சுக்கிரீவரை முன்பு ரவத்தற்கு) இைங்கிக் கூறிைான்.
சுக்கிரீவன் தன் இரேவு யபறாமல், ஆர்வ மிகுதியால் சிைங்காவாது பரகவன்
பிடியில் அகப்பட இருந்த ஆத்திைச் யேய்ரக யபருமாரை வருத்தியதால்
முன்ைர் கடுஞ்யோற்கரளப் பயன்படுத்திைாலும் மணி முடிரயப் பறித்த
யவற்றிரயப் யபரிதும் பாைாட்டிைான் என்றும் யகாள்க...
கதிைவன் மரறவு
6943. தன் தனிப் புதல்வன் பவன்றித் தேமுகன் முடியில்
கதத்த
மின் தளிர்த்தக ய பல் ோ ேணியிக பவளியில்
கண்டான்;
'ஒன்றுஒழித்துஒன்றுஆம்' என்று, அவ் அரக்கனுக்கு
ஒளிப்பான்றபால,
வன் தனிக் குன்றுக்கு அப்பால், இரவியும் ேகறயப்
றபா ான்.

இரவியும் - சூரியனும்; தன் தனிப் புதல்வன் - தன்னுரடய ஒப்பற்ற மகன்;

பவன்றித் தேமுகன் - யவற்றி யபாருந்திய இைாவணனுரடய; முடியில் கதத்த -
மகுடத்தில் பதித்திருந்த: மின் தளிர்த்து அக ய பல்ோ ேணியிக - மின்ைல்
கபான்று (தன் ஒளிக்கதிர்கள் படுதலால்) ஒளிசிந்துகின்ற பலயபருரமக்குரிய
மணிகரள; பவளியில் கண்டான் - உலகிகல கண்டான்: 'ஒன்று ஒழித்து ஒன்று ஆம்' -
'ஒன்று கிடக்க ஒன்று ஆகிவிடக்கூடும்' என்று: அவ் அரக்கனுக்கு - அந்த
அைக்கைாகிய இைாவணனுக்கு: ஒளிப்பான் றபால - அஞ்சி ஒளிந்து யகாள்பவரைப்
கபால: வன்தனிக் குன்றுக்கு அப்பால் - வலிய அத்தகிரி எனும் தைக்குரிய
மரலக்குப் பின்புறமாக: ேகறயப் றபா ான் - மரறவதற்குச் யேன்று விட்டான்.

சூரியன் மரறவு-தற்குறிப்கபற்ற அணி. ஒன்று ஒழித்து ஒன்றாதல்-இன்றும்

வழங்கும் மைபுத் யதாடர். "ககாள் இைண்ரடயும் யகாடுஞ்சிரற ரவத்த அக்குமைன்"
(கம்ப. 6568) எை முன்கப சூரிய ேந்திைர் சிரறப்பட்டுள்ளதைால் சூரியன் அஞ்சி
மரறந்தான்.

இைாமனும் இைாவணனும் தத்தம் இருக்ரக கேர்தல்

6944. கங்குல் வந்து இறுத்த காகல, கக விளக்கு எடுப்ப
காவல்
பவங் கைல் அரக்கன் பேௌலிமிகே ேணி விளக்கம்
பேய்ய,
பேங் கதிர் கேந்தன் பேய்த பவன்றிகய நிகறயத்
றதக்கிப்
பபாங்கிய றதாளி ானும், இழிந்து றபாய், இருக்கக
புக்கான்.
 கங்குல் வந்து இறுத்த காகல -இைவு வந்து தங்கியகபாது: கக விளக்கு எடுப்பது
என் - ரக விளக்கு எடுப்பது கபான்று: பவம்கைல் அரக்கன் - கடிய
வீைக்கழல்கரளயணிந்த இைாவணனுரடய: பேௌலி மிகே ேணி விளக்கம் பேய்ய -
மகுடத்தின் மீது பதித்திருந்த மணிககள இருள் அகற்றும் விளக்காக ஒளியேய்ய:
பேங்கதிர் கேந்தன் பேய்த பவன்றிகய - சிவந்த கதிர்கரளயுரடய சூரியன்
ரமந்தைாகிய சுக்கிரீவன் விரளத்த யவற்றிரய: நிகறய றதக்கி -மைத்துக்குள்
நிரறத்துக் யகாண்டு: இழிந்து றபாய் - சுகவல மரலயிலிருந்து இறங்கிச் யேன்று:
பபாங்கிய றதாளி ானும் - பூரித்த கதாள்கள் உரடயவைாை இைாமனும்: இருக்கக`
புக்கான் - தன் பாேரற வீட்ரடயரடந்தான்.

6945. என்றானும் இக ய தன்கே எய்தாத இலங்கக

றவந்தன்,
நின்றார்கள் றதவர் கண்டார் என்பது ஓர் நாணம்
நீள, அன்று ஆய ேகளிர் றநாக்கம் ஆடவர் றநாக்கம்
ஆக
பபான்றாது பபான்றி ான், தன் புகழ் எ இழிந்து,
றபா ான்.
என்றானும் - எந்த நாளிகலயும்: இக ய தன்கே - இத்தரகய இழிந்த நிரலரய:
எய்தாத இலங்கக றவந்தன் - அரடந்தறியாத இைாவணன்: நின்றார்கள் றதவர்
கண்டார் - சுக்கிரீவைால் தான் அரடந்த இழிநிரலரய வாைத்தில் நின்று கதவர்கள்
கண்டார்ககள!: என்பது ஓர் நாணம் நீள - என்பதைால் எழுந்த தனித்த யவட்கம்
ஓங்க: அன்று - அப்யபாழுது: ஆய ேகளிர் றநாக்கம் - சுற்றியிருந்த அைண்மரை
மகளிர் கூட்டத்தின் காதல் பார்ரவயயல்லாம்: ஆடவர் றநாக்கம் ஆக -
(காதற்குறிப்பற்ற யவறும்) ஆடவர்கள் பார்ரவயாகி கபாக, (மாைக்ககட்டால்):
பபான்றாது பபான்றி ான் - ோவாமல் யேத்துக் யகாண்டிருந்த இைாவணன்: தன் புகழ்
எ - தன் புகழ் இறங்குவது கபால: இழிந்து றபா ான் - (ககாட்ரடக்)
ககாபுைத்திலிருந்து இறங்கிப் கபாைான்.
அணி வகுப்புப் படலம்
மகுட மணிகரள இழந்த இைாவணன் கோகத்தால் துயில் யபறாது மஞ்ேத்தில்
புைண்டான். ோர்த்தூலன் என்னும் ஒற்றன் அப்கபாது நுரழந்தான். வாைைப்
பரடகள் இலங்ரகயின் வாயில்கள் கதாறும் முற்றுரகக்காகப்
பகிர்ந்தனுப்பப்பட்டுள்ள யேய்திரய உரைத்தான் ஒற்றன். உடகை, இைாவணன்,
அரமச்ேர்ககளாடு ஆய்வு நிகழ்த்திைான். மாலியவான் மீண்டும் அறம் உரைத்தும்
வீணாகிறது. இைாவணன் தன் கேரைகரள அணிவகுத்து இன்ைார் தரலரமயில்
இத்தரை யவள்ளம் கேரைகயாடு, இந்த இந்தத் திரேயில் நிற்க என்று
ஆரணயிடுகிறான். இந்நிகழ்ச்சிகரளக் கூறுவது இப்படலம்.

இைாவணன் மாைத்தால் வருந்தித் துயில முயலுதல்

6946. ோ த்தான் ஊன்றப்பட்ட ேருேத்தான், வத ம்
எல்லாம்
கூ ல் தாேகரயின் றதான்ற, வான் பதாடும்
றகாயில் புக்கான்.
பா த்தான் அல்லன்; பதய்வப் பாடலான் அல்லன்;
ஆடல்
தா த்தான் அல்லன்; பேல்பலன் ேய த்தான்;
உகரயும் தாரான்.

ோ த்தால் ஊன்றப்பட்ட ேருேத்தான் - மாைம் என்னும் கவலால் ஊன்றித்

தாக்கப்பட்ட மார்பிரையுரடயவைாை இைாவணன். வத ம் எல்லாம் - முகங்கள்
பத்தும்; கூ ல் தாேகரயில் றதான்ற - வாடி வதங்கிய தாமரைகள் கபால்
(தரலகவிழ்ந்த வண்ணம்) கதாற்றம் அளிக்க; வான் பதாடும் றகாயில் புக்கான் - வாை
அளவும் தன் அைண்மரைக்குள் நுரழந்தான்; பா த்தான் அல்லன் - (அவ்வாறு
நுரழந்த அவன்) (மகிழ்ச்சி தரும்) பாைங்கரளப் பருகவில்ரல; பதய்வப் பாடலான்
அல்லன் - யதய்வ இரேப்பாடல்கரளக் ககட்டு மகிழவில்ரல; ஆடல் தா த்தான்
அல்லன் - ஆடல் மகளிர் ஆடும் நாட்டிய ோரலக்கும் யேல்ல இல்ரல; உகரயும்
தாரான் - யாகைாடும் உரைதைவும் இல்ரல; பேல்பலன் ேய த்தான் - யமத்யதன்ற
படுக்ரகயிற் படுத்துக் கிடப்பதாைான். "ஊன்றப்பட்ட" என்னும் விரையால்,
ஊன்றப்பட்டது மாைம் என்னும் கவல் என்பது குறித்தார். அது பாய்ந்துள்ள இடம்
யநஞ்சில் என்பார். "மருமத்தான்" என்றார். இந்தப்பாடலில் உள்ள அவலச் சுரவ
இைாவணன் யபற்ற இளிவும் இழவும் பற்றி வந்தது.

6947. கவ எயிற்றாலும், றநரா ேணி இைந்து இரங்கலாலும்,

கபயுயிர்த்து அயரும் றபழ் வாய்ப் பல் தகலப்
பரப்பி ாலும்,
பேய்யக , திகரயின் றவகல பேன் ேலர்ப் பள்ளி
 ஆ
ஐயக , பிரிந்து கவகும் அ ந்தற --அரக்கர்
றவந்தன்.

அரக்கர் றவந்தன் - அைக்கர் ககாமாைாகிய இைாவணன்; கவ எயிற்றாலும் - கூரிய

பற்கள் யகாண்டுள்ளரமயாலும்; றநரா ேணியிைந்து இரங்கலாலும் - ஒப்பற்ற
மணிகரள இழந்து மைம் இைங்குவதாலும்; கப உயிர்த்து அயரும் - படங்களுடன்
கூடிப் யபருமூச்சு விட்டுத் தளரும்; றபழ்வாய்ப் பல்தகலப் பரப்பி ாலும் - பிளந்த
வாரய உரடய பல தரலகளின் பைப்பிரையுரடரமயாலும்; பேய்யக -
உண்ரமப் யபாருளாய் உரறபவனும்; ஐயக - உயிர்க்கூட்டத்தின் தரலவனும்
ஆகிய திருமாரல; பிரிந்து கவகும் - பிரிந்து வாழ்பவனும்; திகரயில் பேன்ேலர்
பள்ளி ஆ - அரல சூழும் பாற்கடலில் அரமந்துள்ள யமல்லிய மலர்ப்
படுக்ரகயாைவனும் ஆை; அ ந்தற - ஆதிகேடகை கபான்றவன் ஆைான்.
அைக்கர் கவந்தன், ரவயயயிற்றாலும், மணியிழந்து இைங்கலாலும்,
பல்தரலப் பைப்பிைாலும் அநந்தகை எை இரயத்துப் யபாருள் யகாள்க. மாைம்
இழந்து மைத்துயர்மிக்கு யபருமூச்கோடு படுத்துக்கிடக்கும் இைாவணனுக்குப்
பாற்கடலில் திருமாரலப் பிரிந்து வாடும் ஆதிகேடன் உவரமயாைான். ஏது
உவரமயணி. "பிைம்ம ஸத் ஜகத் மித்ரய" என்பது உபநிடதமாதலின், என்றும்
உள்ள இரறவரை "யமய்யன்" என்றார்.

6948. தாயினும் பைகி ார்க்கும் தன் நிகல பதரிக்கல்

ஆகா
ோய வல் உருவத்தான் முன் வருதலும், வாயில
காப்பான், ' "றேயவர் றேக நண்ணி, பேய் திறம் பதரித்தி
நீ" என்று
ஏயவன் எய்தி ான்' என்று அரேக இகறஞ்சிச்
போன் ான்.

தாயினும் பைகி ார்க்கும் - தாரயக்காட்டிலும் யநருங்கிப் பழகிைார்க்கும்; தன்

நிகல பதரிக்கல் ஆகா - தன்னுரடய (உண்ரம) நிரலரமரயத் யதரிந்து கூற
முடியாத; ோயவல் உருவத்தான் - மாரயயில் வல்ல உருவத்திரையுரடய
ோர்த்தூலன்; முன்வருதலும் - (இைாவணரைக்காண அவன் அைண்மரையின்) முன்
வந்தான்; வாயில் காப்பான் - அைண்மரை வாயிரலக் காத்து நிற்பான்; றேயவர்
றேக நண்ணி - அந்நியைாை பரகவர் பரடயிரை அணுகி; பேய்திறம் நீ
பதரித்திபயன்று - அவர்கள் புரியும்` யேயல்கரள நீ அறிந்து வந்து யதரிவிப்பாய்
என்று; ஏயவன் எய்தி ான் என்று - (உன்ைால்) ஏவப்பட்டவன் வந்துள்ளான்
என்று; அரேக இகறஞ்சிச் போன் ான் - இைாவணரைப் பணிந்து கூறிைான்.
 "துறந்தார் படிவத்தார் ஆகி இறந்து ஆைாய்ந்து என் யேயினும் கோர்விலது
ஒற்று" (திருக்.: 586) ஆதலின், தாயிரை விடவும் பழகிைார்க்கும் தன் நிரல
யதரிவிக்காத ஒற்றைாயிருந்தான் ோர்த்தூலன் என்க. ஒற்றர் வடிவமாற்றம் யேய்யும்
கரலயில் வல்லவைாயிருத்தல் கவண்டும். அந்த வடிவமாற்றிக்கரலயில்,
இயல்பாககவ அைக்கர் வல்லார் ஆதலின், "யதரிக்கல் ஆகா மாயவல் உருவத்தான்"
ோர்த்தூலன் என்றார்.

இைாவணன் விைாவும் ோர்த்தூலன் விரடயும்

6949. 'அகை' எ , எய்தி, பாதம் வணங்கிய
அறிஞன்தன்க ,
'பிகை அற அறிந்த எல்லாம் உகரத்தி' என்று
அரக்கன் றபே,
முகை உறு சீயம் அன் ான் முகத்தி ால் அகத்கத
றநாக்கி,
குகையுறு பேய்யன், கபய, வரன்முகற கூறலுற்றான்.

அகை எ எய்தி - '(உள்கள) அரழத்திடு' எை இைாவணன் கூற, உள்கள அரடந்து;

பாதம் வணங்கிய - தன் அடிகளில் வணங்கிய, அறிஞன் தன்க - அறிவு ோன்ற
(அந்த) ஒற்றைாகிய ோர்த்தூலரை (கநாக்கி); 'பிகை அற அறிந்த எல்லாம் உகரத்தி' -
'நீ பிரழயின்றி ஒற்றறிந்தவற்ரறயயல்லாம் (இப்கபாது) உரைப்பாயாக'; என்று
அரக்கன் றபே - என்று இைாவணன் உரைக்க; முகை உறுசீயம் அன் ான் - குரகயில்
அரடந்துள்ள சிங்கம் கபான்ற இைாவணனுரடய; முகத்தி ால் அகத்கத றநாக்கி -
முகக்குறிப்பிைால் (அவன்) மைம் யநாந்திருப்பரத யுணர்ந்து; குகையுறு பநஞ்ேன்
- பணிந்த உள்ளம் உரடயவைாய்; கபய வரன்முகற கூறலுற்றான் - யமல்ல, தான்
யதரிந்து வந்த முரறப்படி கூறத் யதாடங்கிைான் (ோர்த்தூலன்).

6950. 'வீரிய! விதியின் எய்தி, பதிப ழு பவள்ளத்றதாடும்,

ோருதி, றேகல வாயில் உழிகஞறேல் வருவதா ான்;
ஆரியன், அகேந்த பவள்ளம் அத்தக றயாடும்,
பவற்றிச்
சூரியன் ேகக த் தன்க ப் பிரியலன் நிற்கச்
போன் ான். வீரிய ! - வீைம் யேறிந்தவகை! ோருதி - அனுமன்; பதின்
எழுபவள்ளத்றதாடும் - பதிகைழு யவள்ளம் கேரைகயாடும்; றேகல வாயில் -
(ககாட்ரடயின்) கமற்குவாேலில்; உழிகஞ றேல் வருவது ஆ ான் - மதிரலச்
சூழ்ந்து முற்றுரகயிட்டுள்ளான்; ஆரியன் - இைாமபிைான்; சூரியன் ேகக - சூரியன்
மகைாகிய சுக்கிரீவரை; அகேந்த பவள்ளம் அத்தக றயாடும் - கமற்கூறியவாறு
அகத பதிகைழு யவள்ளம் கேரைகயாடும்; தன்க ப் பிரியலன் நிற்கச் போன் ான் -
தன்ரை விட்டு நீங்காமல் (தன்னுடகைகய கூட) நிற்குமாறு பணித்துள்ளான்.

இப்பாடல் முதலாக வாைை கேரையின் அணிவகுப்பு கூறப் யபறுகிறது. மதிரல

வரளத்து முற்றுரகயிடுதரல உழிரஞத் திரண ஆதலின், "உழிரஞ கமல்
வருவது ஆைான்" என்றார். யகாடிகயாைாகிய இைாவணைால், அவன் முடி மணி
பறித்து வந்த சுக்கிரீவனுக்கு, ஏதாயினும் இடர் வைக்கூடும் என்று, இைாமபிைான்
தன்ைருகககய ரவத்துக் யகாண்டு பதிகைழு யவள்ளம் கேரைரயயும்
அவரைச் சுற்றி நிற்கப் பணித்தான். இதைால் தன்ரை அரடந்தாரைக் காக்கும்
அண்ணலின் கபருள்ளமும் கபைருளும் புலைாகின்றை.

6951. 'அன்றியும், பதிற ழ் பவள்ளத்து அரிபயாடும்

அரேன் கேந்தன்;
பதன் திகே வாயில் பேய்யும் பேரு எலாம்
பேய்வதா ான்;
ஒன்று பத்து ஆறு பவள்ளத்து அரிபயாடும்
துகணவறராடும்
நின்ற ன், நீலன் என்பான், குண திகே வாயில்
பநற்றி.

அன்றியும் - அல்லாமலும்; அரேன் கேந்தன் - கிட்கிந்ரதக்கு இளவைேைாகிய

அங்கதன்; பதிற ழ் பவள்ளத்து அரிபயாடும் - பதிகைழு யவள்ளம்
வாைைப்பரடகளுடகை; பதன்திகே வாயில் - இலங்ரகயின் யதற்குத்திரே வாயிலில்;
பேய்யும் பேரு எலாம் பேய்வது ஆ ான் - யேய்ய கவண்டிய கபாரையயல்லாம்
யேய்வதற்கு நியமிக்கப்பட்டுள்ளான்; ஒன்று பத்து ஆறு பவள்ளத்து - (கமலும்)
பதிகைழு யவள்ளம்; அரிபயாடும் துகணவறராடும் - குைங்குககளாடும் துரணயாை
நண்பர்ககளாடும்; நீலன் என்பான் - நீலன் என்று சிறப்பித்துச் யோல்லப்படுகிறவன்;
குண திகே வாயில் பநற்றி நின்ற ன் - கிழக்குத் திரே வாயிலின் முன்பு நின்றுள்ளான்.
ஒன்று பத்து ஆறு-கூட்டுத் யதாரகயாய்ப் பதிகைரழக் குறித்து நின்றது.
பரடகள் வந்து தண்டு இறங்கியுள்ள இடம் வடக்குக் ககாட்ரட வாயில் ஆதலின்,
அதரைத் திரே குறியாமல் கூறியுள்ள திறம் காண்க.

6952. 'இம்பரின் இகயந்த காயும் கனியும் பகாண்டு,

இரண்டு பவள்ளம்
பவம்பு பவஞ் றேக க்கு எல்லாம் உணவு தந்து
உைலவிட்டான்;
உம்பிகய, வாயில்றதாறும் நிகல பதரிந்து உணரச்
போன் ான்;
தம்பியும் தானும் நிற்பதாயி ான்; ேகேவு ஈது'
 என்றான்.

இரண்டு பவள்ளம் - இைண்டு யவள்ளம் கேரைரய; இம்பரின் - இவ்வுலகிகல;

இகயந்த காயும் கனியும் பகாண்டு - உண்ணத்தக்க காய் கனிகரளக் யகாண்டு
வந்து; பவம்பு பவஞ்றேக க்கு எல்லாம் - சிைந்து கபாரிடும் யகாடிய கேரைகட்கு
எல்லாம்; உணவு தந்து உலவவிட்டான் - உணவு அளிக்குமாறு திரிய
விட்டிருக்கிறான்; (இராேன்) உம்பிகய - உன்னுரடய தம்பியாகிய வீடணரை;
வாயில் றதாறும் - நான்கு வாயில்களிலும்; நிகல பதரிந்து உணரச் போன் ான் -
(அவ்வப்கபாதுள்ள) நிலவைங்கரள அறிந்து தன்னிடம் அறிவிக்கக் கூறியுள்ளான்;
தானும் தம்பியும் - தானும் தன் தம்பியாகிய இலக்குவனும் ஆக; நிற்பது ஆயி ன் -
(வடக்கு வாயிலில்) நிற்பது ஆைான்; ேகேவு ஈது என்றான் - (எதிரியின் அணியில்
நிகழ்ந்துள்ள) ஏற்பாடுகள் இது என்று முடித்தான் (ோர்த்தூலன்).

"இதரை இதைால் இவன் முடிக்கும் என்று ஆய்ந்து அதரை அவன் கண்

விடல்" (திருக். 517) என்பதற்ககற்ப உரியவர்களுக்கு உரிய பணிகள் தைப்பட்டை.
யவள்ளம்-ஆகு யபயைாய்ச் கேரைரயக் குறித்தது. "இரயந்த எல்லாம்" என்பதற்கு
"கிரடத்தரவயயல்லாம்" எனினும் யபாருந்தும். இன்றுள்ள பரட அரமப்பிலும்
இம்முரறகள் உள்ளரம அறிக.

இைாவணன், அரமச்ேகைாடு ஆைாய்தல்

6953. ோர்த்தூலன் இதக ச் போல்ல, தைல் போரி
தறுகணானும்,
பார்த்து, ஊழி வடகவ பபாங்க, 'படுவது படுோ
பார்த்தி;
றபார்த் தூளி துகடப்பபன் நாகள, அவர்
உடற்பபாகறயின்நின்றும்
றதர்த்து ஊறு குருதிதன் ால்' என்ற ன், எயிறு
தின் ா. ோர்த்தூலன் இதக ச் போல்ல - ோர்த்தூலன் இவ்வாறு கூறி
முடித்தவுடன்; தைல் போரி தறு கணானும் - தீப்யபாறி சிதறும் கண்கள் யகாண்ட
இைாவணனும்; பார்த்து - (கைல் யோரி கண்ணிைைாய்) பார்த்து; எயிறு தின் ா -
பற்கரளக் கடித்த வண்ணம்; அவர் - அப்பரகவரின்; உடல் பபாகறயின் நின்றும் -
உடல் சுரமயிலிருந்தும்; றதர்த்து ஊறு குருதி தன் ால் - கதர் யேன்ற சுவடு
வழியாய் ஓடும் குருதி யவள்ளத்தால்; றபார்த்தூளி நாகள துகடப்பபன் - கபாைால்
எழும் புழுதிரய நாரள கபாக்குகவன்; ஊழி வடகவ பபாங்கப்படுவது -
ஊழிக்காலத்கத வடவா முகாக்கினி யபாங்கியயழுரகயில் உலககார் அழிவரதப்
கபான்ற அழிவிரை; படுோ பார்த்தி - கபார்க்களத்தில் நாரள (நீ) பார்ப்பாகய;
என்ற ன்... - என்று கூறிைான்.
6954. ோ அகண நீலக் குன்றத்து இள பவயில் வளர்ந்தது
என் ,
தூ அகண குருதிச் பேக்கர்ச் சுவடு உறப் பபாலிந்த
றதாளான்,
ஏ அகண வரி வில் காேன் ககண பட எரியாநின்ற
பூ அகண ோறி, றவறு ஓர் புக ேணி இருக்கக
புக்கான்.*

ோ அகண நீலக்குன்றத்து - (இவ்வாறு ோர்த்தூலனிடம் கூறிய இைாவணன்)

யபருரம யபாருந்திய நீலமரலயில்; இளபவயில் ஊர்ந்தது என் - இள யவயில்
எழுந்தால் கபான்று; தூ அகண குருதிச் பேக்கர் சுவடு உறப் பபாலிந்த றதாளான் -
தரேகயாடு யபாருந்திய குருதிக்கரற பதிந்த சுவடுகள் அழுந்திய அழகிய
கதாள்கரளயுரடய இைாவணன். ஏ அகண வரிவில் காேன் ககணபட - அம்பு எய்யும்
யதாழிரலயுரடய வரிந்து கட்டப்பட்ட வில்கலான் ஆகிய மன்மதனின் கரணகள்
பட்டதைால்; எரியா நின்ற - யவப்பம் விரளவித்த; பூ அரண மாறி - மலர்
மஞ்ேத்திலிருந்து மாறி; றவறு ஓர் புக ேணி இருக்கக புக்கான் - கவறு ஒரு மணிகள்
புரையப் யபற்ற அரறரயச் யேன்றரடந்தான்.

6955. பேய்வ முகறயின் எண்ணி, திறத்திறம் உணர்வின்

றதர,
கே அறு ேரபின் வந்த அகேச்ேகர, 'வருக!'
என்றான்--
பபாய் எ ப் பளிங்கின் ஆய இருக்ககயின்
புறத்கதச் சுற்றி,
ஐ-இரண்டு ஆய றகாடிப் றபய்க் கணம் காப்பது
ஆக்கி.

பபாய் எ - (கட்டிடம் இல்லாத) யவற்றிடம் என்று புலப்படும்படி; பளிங்கின்

இருக்ககயின் - பளிங்கிைால் அரமக்கப்பட்ட இருப்பிடத்தினுரடய; புறத்கதச்
சுற்றி - யவளிப்புறத்ரதச் சுற்றி; ஐயிரண்டாய றகாடி றபய்க்கணம் காப்ப ஆக்கி -
பத்துக்ககாடிப் கபய்க்கூட்டங்கரளக் காவல் புரியச் யேய்து; பேய்வ முகறயின்
எண்ணி - (பின்பு) யேய்யகவண்டுவைவற்ரற முரறப்படி சிந்தித்து; திறம் திறம்
முகறயில் றதரும் - அவ்வவற்ரற முரறப்படி கதர்ந்து யேயல்பட; கேயறு ேரபின்
வந்த அகேச்ேகர - குற்றமற்ற யதால் மைபில் வந்த தைது அரமச்ேர்கரள; வருக
என்றான் - அங்கு 'வருக' என்று பணியாளர்கரள ஏவிைான்.

பளிங்கின் ஒளி ஊடுருவும் தூய தன்ரமயால் அது பதித்துக் கட்டப்பட்ட இடம்

யவற்றிடம் கபான்று கதான்றுமாதலின் "யபாய் எைப் பளிங்கின் ஆய இருக்ரக"
என்றார்.
இைாவணைது விைா
6956. அளந்து அறிவு அரியர் ஆய அகேச்ேகர அடங்க
றநாக்கி,
'வகளந்தது குரங்கின் றேக , வாயில்கள்றதாறும்
வந்து;
விகளந்தது பபரும் றபார் என்று விட்டது; விடாது,
நம்கே;
உகளந்த ம்; என் எண்ணி, என் பேயற்கு
உரிய?' என்றான்.

அளந்து அறிவு அரியர் ஆய அகேச்ேகர - அளந்து அறிவிரைக் கணிக்க இயலாத

அரமச்ேர் கூட்டத்ரத; அடங்க றநாக்கி - முழுவதும் (அளந்து) கநாக்கி; வாயில்கள்
றதாறும் வந்து குரங்கின் றேக வகளந்தது - ககாட்ரட வாயில்கள் கதாறும் வாைை
கேரை வந்து வரளந்து நிற்கிறது; பபரும்றபார் விகளந்தது என் விட்டது - யபரிய
யுத்தம் விரளந்தது என்னுமாறு (நிகழ்ந்து) விட்டது; நம்கே விடாது - இனி கபார்
நம்ரம விடாது; உகளந்த ம் - (நாம்) மைம் யநாந்துள்களாம்; என் எண்ணி - (இனி)
யாம் யாது நிரைந்து; என் பேயற்கு உரிய? என்றான் - என்ை யேய்ய உள்களாம்
என்றான்.

அரியர் என்பதன் விகுதிரயப் பிரித்துக்கூட்டி, அளத்தற்கரிய அறிவிரையுரடய

அறிஞர்கள் ஆகிய அரமச்ேர்கள் எைப் யபாருள் யகாள்க. மிகப் பலைாகிய
அரமச்ேர்கள், சூழ்நிரலயின் யநருக்கடி காைணமாக, மந்திைாகலாேரைக்கு
அரழக்கப் பட்டிருந்தைர் என்பார். "அளந்து அறிவு அரியர் ஆய அரமச்ேர்"
என்றும் யகாள்ளலாம். 'உரளந்தைம்' என்னும் யோல்லில் இைாவணன் கோகம்
உணர்க.

நிகும்பன் எதிரிரய இகழ்ந்து கூறுதல்

6957. 'எழுபது பவள்ளத்து உற்ற குரக்கி ம் எயிகல
முற்றும்
தழுவி என்று பேய்யத் தக்கது ேகேதி றபாலாம்;
அழுவ நீர் றவகல அன் து ஆயிர பவள்ளம்
அன்றற?
உழிகஞகயத் துகடக்க, பநாச்சி உச்சியில்
பகாண்டது, உன் ஊர்.
 எழுபது பவள்ளத்து உற்ற குரக்கி ம் - (நிகும்பன் இைாவணரை கநாக்கி)
எழுபது யவள்ளம் எைக்கணக்கிடப்பட்ட குைங்குத் யதாகுதிகள்; எயிகல முற்றும்
தழுவி என்று - (நம் இலங்ரகயின்) மதில்கரள முழுவதும் சுற்றி வரளத்தை என்று;
பேய்யத் தக்கது ேகேதி றபாலாம் - (இனி) யேய்யத்தக்கது என்ையவன்று மைம்
அழிந்து உள்ளாய் கபாலும்! உழிகஞகய - நமது பரகவர் சூடியுள்ள மதில்
முற்றுரகக்குரிய உழிரஞப்பூரவ துகடக்க - அடிகயாடு அழித்தற்கு; அழுவ நீர்
றவகல அன் து - பைந்த நீர் நிரறந்த கடல் கபான்றதாகிய; உன் ஊர் - உன் இலங்ரகப்
பரட; பநாச்சி உச்சியில் பகாண்டது - மதில் காத்தற்குரிய யநாச்சிப் பூரவ உச்சியில்
யகாண்டதாய்; ஆயிரம் பவள்ளம் அன்றற? - (உள்ளதன் யதாரக) ஆயிை யவள்ளம்
அளவிைது அன்கறா?

யவள்ளம்-ஐம்பத்கதழு தாைங்கரளயுரடய கபயைண் என்பர். உழிரஞ-மதிரல

முற்றுரகயிடுவார் சூடும்பூ; யநாச்சி மதில் காப்பார் சூடும் பூ. "எயில் காத்தல்
யநாச்சி அது வரளத்தல் ஆகும் உழிரஞ" என்பது பன்னிரு படலம். "உன் ஊர்"
என்பது ஆகுயபயைாய் ஊர்ப்பரடரயக் குறித்து நின்றது. பரகவர் உழிரஞப்
பரடரய அழிக்க இலங்ரக நகைகம தன் உச்சியில் யநாச்சிரயச் சூடிக்யகாண்டது எை
நயமுற யமாழிந்தார்.
6958. 'எழு, ேழு, தண்டு, றவல், வாள், இகல பநடுஞ்
சூலம் என்று இம்
முழு முதற் பகடகள் ஏந்தி, இராக்கதர் முக ந்த
றபாது,
பதாழுது தம் பகடகள் முன் இட்டு, ஓடுவார்
சுரர்கள் என்றால்,
விழுமிது, குரங்கு வந்து பவறுங் ககயால் பகாள்ளும்
பவன்றி!

எழு, ேழு, தண்டு, றவல், வாள் - கரணய மைமும், எரியீட்டியும், கரதயும்,

கவலும், வாளும்; இகல பநடும் சூலம் ஆதி - இரலத்யதாழில் யபாருந்திய நீண்ட
சூலமும் முதலிய; முழு முதற் பகடகள் ஏந்தி - சிறந்த தரலயாை
கபார்க்கருவிகரள ஏந்தி; இராக்கதர் முக ந்தறபாது - அைக்கர்கள் (கபார்க்களத்தில்)
கபாரிட முயலும் கபாது; சுரர்கள் - கதவர்கள்; தம் பகடகள் முன்னிட்டு -
தம்முரடய ஆயுதங்கரள அைக்கர் முன் கபாட்டுவிட்டு; பதாழுது ஓடுவார் என்றால் -
யதாழுதவாறு ஓடுவார்கள் என்றால்; குரங்கு வந்து - குைங்குகள் வந்து; பவறும்
ககயால் - (கபார்க்கருவிகள் பிடிக்கத் யதரியாத) யவறுங்ரககளால்; பகாள்ளும்
பவன்றி விழுமிது! - (நம்மிடம்) அரடயும் யவற்றி மிகவும் சிறந்ததுதான்!

விழுமிது-குறிப்புப் யபாருள். குைங்குகளின் கைங்கள் மைம் தாவுதற்கும், காய்

கனியுண்பதற்கும் ஆைரவ; கபாரிடற்ககா யகாரலக்கருவிகள் தாங்குவதற்ககா
ஆகாதரவ என்று, இகழ்ந்து "யவறும் ரக" என்றான். பரடக்கலங்ககள யவற்றி
தருவை என்ற நம்பிக்ரகயில் திரளப்பது அைக்கர் இைம். குைங்குகள் பரடக்கலம்
ஏதும் இல்லாதரவ. அறத்தின் நாயகன் ோர்பிைவாகிய பாடலில் வரும் இச்யேய்தி
'கவலன்று யவன்றி தருவது மன்ைவன் ககால் அதூஉம் ககாடாது எனின்' (குறள் 546)
என்ற குறட்கருத்துடன் இரணத்து கநாக்கத்தக்கது.
மாதுலத் தரலவைாை மாலி கூறுதல்
6959. 'ஈது இவண் நிகழ்ச்சி' என் ா, எரி விழித்து,
இடியின் நக்கு,
பூதலத்து அடித்த ககயன், நிகும்பன் என்று ஒருவன்
பபாங்க, 'றவதக க் காேம் அந்றதா றவபராடும் பகடுத்தது'
என் ா,
ோதுலத் தகலவன் பின்னும் அன்பின் ஓர் ோற்றம்
போன் ான்:

இவண் நிகழ்ச்சி ஈது என் ா - இங்கு நிகழும் நிகழ்ச்சிகள் இப்படி

(ஆயிைகவா) என்று; எரி விழித்து - தீயயை விழித்து; இடியின் நக்கு - இடி கபான்று
சிரித்து; பூதலத்து அடித்தககயன் - தரையிகல அடித்த ரககரளயுரடயவைாய்;
நிகும்பன் என்று ஒருவன் பபாங்க - நிகும்பன் என்னும் கபருரடய ஒப்பற்ற வீைன்
யவகுண்டு யபாங்கிக்கூற; ோதுலத் தகலவன் - (அப்கபாது) தாய் மாமைாகிய மாலி
என்னும் தரலவன்; றவதக க் காேம் - துயைம் மிகும் காமம் என்னும் கநாய்;
அந்றதா றவபராடும் பகடுத்தது - ஐயககா! அடி கவயைாடும் வீழ்த்துகிறகத! என் ா
- என்று; பின்னும் அன்பின் ஓர் ோற்றம் போன் ான் - மீண்டும், அன்பிைால் ஒரு
வார்த்ரத கூறிைான்.

6960. 'புக்கு எரி ேடுத்து, இவ் ஊகரப் பபாடி பேய்து

றபாயி ாற்குச்
ேக்கரம் உண்றடா, ககயில்? தேமுகன் தகலகள்
ஆ
இக் கிரி பத்தின் பேௌலி இ ேணி இடந்து
பகாண்ட
சுக்கிரீவற்கும் உண்றடா, சூலமும் றவலும் வாளும்?

புக்கு எரி ேடுத்து - (இவ் இலங்ரகயுள்) புகுந்த தீயூட்டி; இவ்வூகரப் பபாடி பேய்து
றபாயி ாற்கு - இந்த நகைத்ரதத் தூளாக்கிச் யேன்ற அநுமானுக்கு; ககயில் ேக்கரம்
உண்றடா? - ரகயில் ேக்கைம் இருந்தகதா? தேமுகன் தகலகள் ஆ இக்கிரி பத்தின் -
பத்து முகமுரடயவன் ஆை உன் தரலகள் எனும் இந்த மரலகள் மீது; பேௌலி
இ ேணி - (உன் தரலமீதிருந்த) மகுட மணிகள் கூட்டத்ரத; இடந்து பகாண்ட -
பறித்துச் யேன்ற; சுக்கிரீவற்கும் - சுக்கிரீவனுக்கும்; சூலமும் றவலும் வாளும்
உண்றடா? - சூலப் பரடயும், கவல் பரடயும், வாட்பரடயும் இருந்தகதா? (என்று
விைவிைான் மாலியவான்).
 6961. பதாகடக் கலத்து இராேன் வாளி றதான்றுதல்
முன் ம், றதான்றா
இகடக்கு அலேருதல் பேய்யும் முகலயி ாள்தன்க
ஈந்து,
பகடக்கலம் உகடய நாம், அப் பகட இலாப்
பகடகய, ஈண்ட
அகடக்கலம் புகுவது அல்லால், இனிப் புகும்
அரணும் உண்றடா?'
இராேன் வாளி - (ஆரகயால்) இைாமைது அம்புகள்; பதாகடக்கலத்துத்
றதான்றுதல் முன் ம் - நாணிலிருந்து புறப்படுவதற்கு முன்பாககவ; றதான்றா
இகடக்கு - கட்புலைாகாத (தன்) இரடக்கு, அலேருதல் பேய்யும் முகலயி ாள்
தன்க - வருத்தம் தருகின்ற தைங்கரளயுரடய சீரதரய; ஈந்து - இைாமனுக்குத்
தந்துவிட்டு; பகடக்கலம் உகடய நாம் - கபார்க்கருவிகள் பலவற்ரற உரடய
அைக்கைாகிய நாம்; அப்பகட இலாப் பகடகய - அத்தரகய ஆயுதங்கள் எரவயும்
அற்ற அவ்வாைைப்பரடரய; ஈண்ட அகடக்கலம் புகுவது அல்லால் - விரைவாகச்
ேைணம் அரடவரதத் தவிை; இனிப் புகும் அரணும் உண்றடா? - இனித் (தீங்குவாைாமல்)
புகுதற்குரிய பாதுகாப்பு கவறு ஏதும் உண்கடா? (இல்ரல).
யதாரடக்கலம்-நாண் ஆகிய கருவி. அறத்தின் பக்ககம யவற்றி நிற்கும்
ஆதலால், பாவத்தின் பக்கம் உள்ள நாம் எத்தரை பரடக்கருவிகள்
ரவத்திருந்தும் பயனில்ரல. யவறுங்ரகப் பரட யவல்லப்கபாகிறது; வீணாக
ஆயுதம் சுமந்த நாம் கதாற்கப் கபாவது உறுதி. ேைணம் அரடவகத
பாதுகாப்பாகும். வருவதுணரும் ஞானியாகிய மாலியவான் யமாழிந்தான்.
ேைணாகதி யநறிரய இயலும் இடங்களில் எல்லாம் ோற்றும் காவியமாதலின்,
"அரடக்கலம் புகுவது அல்லால் கவறு இனிப் புகும் அைணும் உண்கடா?" எை
கவற்றுப்யபாருள் அணியாகக் யகாள்ளுமாறும் இறுதியடிரய அரமந்துள்ள திறம்
காண்க. "கவல் அன்று யவன்றி தருவது" (திருக்: 546) என்பரத இப்பாடற்கருத்கதாடு
ஒப்பிட்டு மகிழ்க.

இைாவணன் மாலியவாரை அடக்குதல்

6962. என்புழி ோலிதன்க எரி எை றநாக்கி, 'என்பால்
வன் பழி தருதி றபாலாம்; வரன்முகற அறியா
வார்த்கத, அன்பு அழி சிந்கததன் ால், அடாத அகறயல்'
என்றான்,
பின் பழி எய்த நின்றான்; அவன் பின்க ப் றபச்சு
விட்டான்.
 என்புழி - என்று (மாலியவான்) யோன்ைகபாது; ோலி தன்க எரி எை றநாக்கி -
அவரை (விழிகளில்) தீ எழுமாறு பார்த்து; பின்பழி எய்த நின்றான் - பின்ைால்
(யபரும்) பழியரடய உள்ளவைாை இைாவணன்; என்பால் வன்பழி தருதி றபாலாம் -
'எைக்குக்யகாடிய வரேரய விரளவிப்பது (உன் கருத்துப்) கபாலும்; அன்பு அழி
சிந்கத தன் ால் - என்பால் அன்பற்ற உன் மைத்திைால்; வரன் முகற அறியா
அடாத வார்த்கத - மைபு முரறயறியாது கூறத்தகாத வார்த்ரதகரளப்; அகறயல்
என்றான் - கபோகத! என்று கூறிைான்; அவன் - அது ககட்ட மாலியவான்; பின்க ப்
றபச்சுவிட்டான் - அதன் பிறகு தன் கபச்ரே நிறுத்திக் யகாண்டான்.

சீரதரய விடுத்து, இைாமகேரையிடம் ேைணரடவது யகாடிய பழி என்பான்

"வன்பழி" என்றான். "இடிப்பாரையில்லாத ஏமைா மன்ைன். யகடுப்பார் இலானும்
யகடும்" (திருக்: 448) என்பது உறுதியாதலின், "பின்பழியரடய நின்றான்" என்று
இைாவணரைக் குறித்தார். "யேவி ரகப்பச் யோற்யபாறுக்கும் பண்பு" (திருக்:389)
அற்ற இைாவணனுக்கு, மாலியவான் உரைத்த ஞாையமாழிகள் "வைன் முரறயறியா
வார்த்ரதகளாகவும் அடாதை அரறதல் ஆகவும்" கதான்றிை.

இைாவணன், கேரைரய அணிவகுக்க ஆரணயிடல்

6963. 'காட்டிய காலறகயர் பகாழு நிணக் கற்கற காலத்
தீட்டிய பகடக் கக வீரச் றேக யின் தகலவ!
பதள்ளி
ஈட்டிய அரக்கர் தாக இருநூறு பவள்ளம்
பகாண்டு,
கீட்டிகே வாயில் நிற்றி, நின் பபருங்
கிகளயிற ாடும்.

காட்டிய - (பிறகு இைாவணன் பரடத்தரலவன் பிைகத்தரை கநாக்கி) (கபாரில் வீைம்)

காட்டிய; கால றகயர் - காலககயரின்; பகாழு நிணக்கற்கற `கால -
யகாழுரமயுரடய நிணத்யதாகுதி யவளிப்பட்டுச் யோரியுமாறு; தீட்டிய பகடக்கக
வீர! - கூர்ரம மிக்க ஆயுதங்கரளக் கைங்களில் ஏந்திய வீைகை! றேக யின் தகலவ! -
அைக்கர் பரடயின் தரலவகை! பதள்ளி ஈட்டிய - யதளிந்து திைட்டிய; அரக்கர் தாக
- இைாக்கதப் பரடயில்; இருநூறு பவள்ளம் பகாண்டு - இருநூறு யவள்ளம்
கேரைரய (உன் யபாறுப்பில் எடுத்துக்) யகாண்டு; நின்
பபருங்கிகளகறளாடும் - தரலவர் முதலிய பரடச்சுற்றத்தாகைாடும்
(ககாட்ரடயின்) கீட்டிகே வாயில் நிற்றி - கிழக்குத் திக்கு வாயிலில் நிற்பாயாக
(என்று ஆரணயிட்டான்)
காலககயர்-இைாவணன் பரகவர். 6951ஆம் பாடலில் கீழ்த்திரே வாயிலில்
இைாமகேரை நீலன் தரலரமயில் 17 யவள்ளத்கதாடும் நின்றது குறிக்கப்பட்டது.
அதற்யகதிைாகப் பிைகத்தன் தரலரமயில் இைாவணன் அைக்கர் பரட இருநூறு
யவள்ளத்ரத அங்கு அனுப்ப ஆரணயிட்டான். நாககலாகத்தில் நின்றும்
கபார்க்காட்டியவர் என்பது பரழய உரை.

6964. 'காலன்தன் களிப்புத் தீர்த்த ேறகாதர! காகலறய

றபாய்,
ோல் ஒன்றும் ே த்து வீரன் ோபபரும்பக்கற ாடும்
கூலம் பகாள் குரங்கக எல்லாம் பகால்லுதி--
பவள்ளம் ஆ
நால்-ஐம்பறதாடும் பேன்று, நேன் திகே வாயில்
நண்ணி.

காலன் தன் களிப்புத் தீர்த்த ேறகாதர! - இயமனின் யேருக்கிரை ஒழித்த

மககாதைகை! காகலறய றபாய் - காலத்கதாகட யேன்று; ோல் ஒன்றும் ே த்து -
யுத்தப் பித்துக் யகாண்ட மைமுரடய; வீரன்! ோபபரும் பக்கற ாடும் - வீைைாகிய
மாயபரும் பக்ககைாடும்; பவள்ளம் நால் ஐம்பறதாடும் பேன்று - இருநூறு
யவள்ளம் கேரைகயாடும் கபாய்; நேன் திகே வாயில் நண்ணி - நமன் வாழும்
திரேயாகிய யதற்குத் திரேரயயரடந்து; கூலம் பகாள் குரங்ககபயல்லாம் - வால்
யகாண்ட குைங்குகள் அரைத்ரதயும்; பகால்லுதி - யகான்று தீர்ப்பாயாக. எல்லா
உயிரையும் யகால்லவல்ல யேருக்ரகயும் அழி`த்தவைாதலின் "காலன் தன்
களிப்புத் தீர்த்த மககாதைன்" எைப்பட்டான். யுத்தப் பித்துக் யகாண்டவன் மாயபரும்
பக்கன். மால்-பித்து. யவறி, மகா பாரிசுவன் எனும் வடயோல்ரல, மாயபரும்
பக்கன் எைத் தமிழ்ப்படுத்திைார் ஆசிரியர். காரல-காலம். "காரலகய கபாய்"
இந்தக் காரல கநைத்திகலகய கபாய் எனினுமாம். மககாதைன் யதன்திரே வாயிலில்
உள்ள (6952) அங்கதனுக்யகதிைாக அனுப்பப்படுகிறான்.

6965. 'ஏற்றம் என், போல்லின் என்பால்?

இந்திரன்பககஞ!--அந் நாள்
காற்றினுக்கு அரேன் கேந்தன் கடுகே நீ கண்டது
அன்றறா?
நூற்று-இரண்டு ஆய பவள்ள நுன் பபரும் பகடஞர்
சுற்ற,
றேல் திகே வாயில் றேர்தி, விடிவதன் முன் ம்--
வீர!

இந்திரன் பககஞ ! - இந்திைனின் பரகவைாகிய இந்திை சித்கத! என்பால்

ஏற்றம் போல்லின் என்? - (உன்) யபருரமரய என்னிடம் யோல்வதால் என்ை
பயன்? (எைக்ககயதரியும்) அந்நாள் - இலங்ரக எரிந்த அந்த நாளில்; காற்றினுக்கு
அரேன் கேந்தன் - காற்றைேைாகிய வாயுவின் மகைாை அனுமனுரடய; கடுகே நீ
கண்டது அன்றறா? - கடிய ஆற்றரல நீ (கண்ணாைக்) கண்டவன் அன்கறா? வீர! -
வீைகை! நூற்றிரண்டு ஆய பவள்ளம் - இருநூறு யவள்ளம் கேரைரய; நுன் பபரும்
பகடஞர் சுற்ற -; உைது யபரும் பரடயிைர் சூழ்ந்து நிற்க றேல் திகே வாயில் -;
(இலங்ரகக் ககாட்ரடயின்) கமற்குத் திக்கு வாயிலுக்கு; விடிவதன் முன் ம் றேர்தி -
விடிவதற்குள் யேன்றரடவாயாக!

அனுமன் பதிகைழு யவள்ளம் கேரைகயாடு கமற்கு வாயிலுக்கு

அனுப்பப்பட்டான். அனுமன் வலிரம இலங்ரக எரியுண்ட கபாதும், அகோக
வைத்ரத அழித்த கபாதும் அறியப்பட்டுள்ளதாதலின், அவரை எதிர்த்து நிற்க,
இந்திைரை யவன்ற தன் மகன் இந்திைசித்ரதகய அனுப்புகின்றான் இைாவணன்.

6966. 'இந் பநடுங் காலம் எல்லாம் இகேயவர்க்கு இறுதி

கண்டாய்;
புன் பநடுங் குரங்கின் றேரல் புல்லிது; புகழும்
அன்றால்;
அந் பநடு மூலத்தாக அதப ாடும்,
அகேச்ேறராடும்,
பதால் பநடு நகரி காக்க--விருபாக்க!' என் ச்
போன் ான்.

விருபாக்க ! - விருபாக்ககை! இந்பநடுங்காலம் எல்லாம் - இந்த (நீண்ட)

யநடுங்காலம் முழுவதும்; இகேயவர்க்கு இறுதிகண்டாய் - கதவர்ககளாடு
கபாரிட்டு அவர்கள், ோரவகய கண்டுவந்தவன் நீ; புல் பநடுங்குரங்கின் றேரல்
புல்லிது - (இன்று இந்தப்) புல்லிய ஆைால் யநடும் யதாரகயிரையுரடய
குைங்குகளின் கமல் நீ (கபார் புரியப்) கபாவது இழிந்தது; புகழும் அன்று - உைக்கு அது
புகரழயும் தைாது; (ஆதலால்) அந்பநடும் மூலத்தாக அதப ாடும் - அந்தப்
யபருரமக்குரிய மூலபலத்துடனும்; அகேச்ேறராடும் - மந்திரிமாருடனும்; பதால்
பநடும் நகரிகாக்க - பழரமயும் யபருரமயும் உரடய இந்த இலங்ரக மாநகரைக்
காப்பாயாக! என்று போன் ான் - என்று கூறிைான்.

விருபாக்கன்-இைாவணன் பரடத்தரலவர்களுள் ஒருவன்.

6967. 'கட கரி புரவி ஆள் றதர், கேலத்றதான் உலகுக்கு

இப்பால்
புகட உள பபாருது, பகாண்டு, றபார் பபறாப்
பபாங்குகின்ற
இகட இகட மிகடந்த றேக இருநூறு பவள்ளம்
பகாண்டு,
வட திகே வாயில் காப்றபன் யான்' எ வகுத்து
 விட்டான்.

கேலத்றதான் உலகுக்கு - பிைம கலாகத்துக்கு; இப்பால் உள புகட - இப்புறமுள்ள

இடங்களில் (எல்லாம்); பபாருது பகாண்டு -கபாரிட்டு (அவ்விடங்கரள யவற்றி)
யகாண்டு; றபார்பபறாப் பபாங்குகின்ற - கமலும் கபார் கபாதாமல்
யபாங்கியயழுந்தவாறு உள்ள; கடகரி புரவி ஆள் றதர் - மதப் யபருக்குரடய
யாரை, குதிரை, வாள், கதர்ப்பரடயும் ஆங்காங்கு யநருங்கியுள்ள கேரை; இருநூறு
பவள்ளம் பகாண்டு - இருநூறு யவள்ளங்கரளயும் யகாண்டு; யாற வடதிகே
காப்றபன் - நாகை வடக்குக் ககாட்ரட வாயிலில் காக்கும் யபாறுப்ரப
கமற்யகாள்கவன்; எ வகுத்துவிட்டான் - என்று கூறி (இவ்வாறு) ஆயிைம்
யவள்ளம் (அைக்க) கேரைரயயும் பிரித்து விட்டான் (இைாவணன்)

இைாமனும் இலக்குவனும் வடதிரேக் ககாட்ரட வாயிலின் முன்

உள்ளரமயால் வடதிரேப் யபாறுப்ரபத் தாகை ஏற்றான் இைாவணன். யபரிய
யபாறுப்பிரைப் பிறர்க்குத் தள்ளாமல், தாகம ஏற்கும் அக்காலத் தரலரமப்
பண்புகளுள் ஒன்ரறக் கவிஞர் சுட்டிச் யேல்வது காண்க.

கங்குல் நீங்க, கதிைவன் கதான்றல்

6968. கலங்கிய கங்குல் ஆகி நீங்கிய கற்பம்-காணும்
நலம் கிளர் றதவர்க்றகறயா, நான்ேகற
முனிவர்க்றகறயா,
பபாலம் பகழு சீகதக்றகறயா, பபாரு வலி
இராேற்றகறயா,
இலங்ககயர் றவந்தற்றகறயா,--எல்லார்க்கும்
பேய்தது இன்பம்.

கலங்கிய கங்குல் ஆகி - (எல்கலாரும்) கலங்குவதற்குக் காைணமாய் கங்குல்

எனும் யபயர் யகாண்டு; நீங்கி கற்பம் - அகன்ற ஊழிக்காலமாைது; நலம் கிளர்
றதவர்க்றகறயா?- (தீகயாைாம் அைக்கர் அழிந்து நல்கலார் வாழும்) நலம் காண
அவாவியுள்ள கதவர்க்கு மட்டும்தாைா? நான் ேகற முனிவர்க்றகறயா - நான்கு
கவதங்களிலும் வல்ல முனிவர்க்கு மட்டுந்தாைா? பபாலம் பகழு சீகதக்றகறயா ? -
யபாலிவு மிக்க சீரதக்கு மட்டும் தாைா? இலங்ரகயர் கவந்தற்கககயா ? - இலங்ரக
மக்களின் கவந்தைாகிய இைாவணனுக்கு மட்டும் தாைா? எல்லார்க்கும் இன்பம்
பேய்தது - (தனித்தனியாக அல்லாமல்) இவர்கள் எல்கலார்க்கும் ஒரு கேை இன்பம்
விரளத்தது.

இைாவணனின் துன்பம் நீங்கிக் கதிகமாட்ேம் பிறந்தது என்று கதவர், முனிவர்க்கும்,

கபார் யதாடங்கித் தைக்கு விடுதரல வரும் எைப் பிைாட்டிக்கும். அைக்கரை
ஒழிக்க விடியரல விரும்பி நின்றதைால் இைாமனுக்கும், கபாரில் இைாமரை
யவன்று சீரதரய யரடகவன் என்று கருதும் இைாவணனுக்கும் அந்த இைவு அவர்
நிரைவால் இன்பம் விரளத்தது.

6969. அளித் தகவு இல்லா ஆற்றல் அகேந்தவன்

பகாடுகே அஞ்சி,
பவளிப்படல் அரிது என்று உன்னி, றவதக
உைக்கும் றவகல,
களித்தவற் களிப்பு நீக்கி, காப்பவர்தம்கேக்
கண்ணுற்று,
ஒளித்தவர் பவளிப்பட்படன் ,--கதிரவன் உதயம்
பேய்தான்.
அளித்தகவு இல்லா ஆற்றல் அகேந்தவன் - கருரணயயனும் பண்பு இன்றி
வலிரமயயனும் பண்பு மட்டும் அரமந்தவன் ஆகிய இைாவணனுரடய;
பகாடுகேயஞ்சி - யகாடுங்ககான்ரமக்குப் பயந்து; பவளிப்படல் அரிது என்று - நாம்
யவளிப்பட்டு உலவுதற்கு இயலாது என்று; உன்னி - நிரைத்து (மரறந்து வாழ்ந்து);
றவதக யைக்கும் றவகல - துன்பத்தால் துவளுங்காலத்து; களித்தவன் களிப்பு நீக்கி
- யேருக்குற்ற அவனின் யேருக்கிரை அழித்து; காப்பவர் தம்கேக் கண்ணுற்று -
பாதுகாக்கும் யேங்ககால் கவந்தரைக் கண்டு; ஒளித்தவர் பவளிப்பட்டு என் -
மரறந்திருந்த குறு நிலமன்ைர் யவளிகய புறப்பட்டாற் கபால, கதிரவன் உதயம்
பேய்தான் - சூரியவன் (கீழ்வானில்) உதித்தான்.

யகாடுங்ககாலனுக்கு அஞ்சி மரறந்து வாழ்ந்கதார் யேங்ககால் கவந்தன் கதான்ற

யவளிப்பட்டாற்கபால, இைாவணன் யகாடுரமக்கு அஞ்சி மரறந்திருந்த கதிைவன்
இைாமன் வருரகயில் மரறவிடம் நீங்கி எழுந்தாற்கபால் கதான்றிைான் எைத்
தற்குறிப்கபற்ற அணி திகழ உரைத்தார்.

வாைை கேரை இலங்ரகரய வரளத்தல்

6970. உகளப்புறும் ஓத றவகல ஓங்கு அகல ஒடுங்கத்
தூர்ப்ப,
அளப்ப அருந் தூளிச் சுண்ணம் ஆகேகள
அகலக்க, பூேல் இகளப்ப அருந் தகலவர், முன் ம் ஏவலின்,
எயிகல முற்றும்
வகளத்த ர், விடிய, தத்தம் வாயில்கள்றதாறும்
வந்து.
 விடிய - யபாழுது விடியும் கபாது; அளப்ப அரும் தூளி சுண்ணம் - அளவிட
முடியாத புழுதித் தூசுகள்; ஆகேகள் அகலக்க - திரேகரள கமாத; உகளப்புறும்
ஓதறவகல - ஒலிக்கின்ற நீர்ப்யபருக்கிரைக் யகாண்ட கடலின்; ஓங்கு அகல நடுங்க -
ஓங்குகின்ற அரல ஓரே அடங்குமாறு (அத்தூசுகள்) தூர்ப்ப - (கடரலத்) தூர்தது
கமபிக்க; பூேல் இகளப்ப அருந்தகலவர் - கபாரிடுதற்கு இரளயாத வாைைப்
பரடத்தரலவர்கள்; முன் ம் ஏவலின் -முன்பு ஏவிய ஆரணயின் வண்ணம்; தத்தம்
வாயில்கள் றதாறும் - அவைவர்க்குரிய இலங்ரகக் ககாட்ரட வாயில் கதாறும்; வந்து
வகளத்த ர் - வந்து வரளத்துக் யகாண்டைர்.

6971. தந்திரம் இலங்கக மூதூர் ேதிலிக த் தழுவித்

தாவி,
அந்தரக் குல மீன் சிந்த, அண்டமும் கிழிய ஆர்ப்ப,
பேந் தனிச் சுடறரான் றேயும் தம்பியும் முன்பு பேல்ல,
இந்திரன் பதாழுது வாழ்த்த, இராேனும் எழுந்து
பேன்றான்.

தந்திரம் - வாைைப் பரடயாைது; இலங்கக மூதூர் - இலங்ரகயாகிய யதால்

நகரின்; ேதிலிக த் தழுவி தாவி - மதிலிரை யநருங்கிப் பாய்ந்தவாறு: அந்தரக்
குலமீன் சிந்த - வாைத்து நட்ேத்திைங்கள் மண்ணில் விழுமாறு; அண்டமும் கிழிய -
அண்ட ககாளம் கிழிந்து விடுமாறும்; ஆர்ப்ப - ஆைவாை முழக்கம் இட;
தனிச்பேஞ்சுடறரான் றேயும் - ஒப்பற்ற சிவந்த கிைணங்கரளயுரடய கதிைவன்
புதல்வைாகிய சுக்கிரீவனும்; தம்பியும் - இலக்குவனும்; முன்பு பேல்ல - முன்கை
யேல்ல; இந்திரன் பதாழுது வாழ்த்த - (வானில்) இந்திைன் வணங்கி வாழ்த்தா நிற்க;
இராேனும் எழுந்து பேன்றான் - இைாமபிைானும் (கபார்க்களத்ரத கநாக்கி) எழுந்து
வந்தான். தந்திைம்-பரட வடயோல். "தந்திைக்கடரல நீத்தி" (கம்ப. 7340) என்பர்
கமலும். கதிைவகை நிலா முதலியவற்றிற்கு ஒளி வழங்குபவன் ஆதலின்,
"தனிச்யேஞ்சுடகைான்" எைப்பட்டான்.

அைக்கர் கேரைரய வரளத்தல்

6972. நூற் கடல் புலவராலும் நுனிப்ப அரும் வலத்தது
ஆய
றவற் கடல்-தாக ஆ விரி கடல்
விழுங்கிற்றறனும்,
கார்க் கடல் புறத்தது ஆக, கவிக் கடல் வகளந்த
காட்சி,
பாற்கடல் அழுவத்து உள்ளது ஒத்தது, அப் பதகன்
மூதூர்.
 அப்பதகன் மூதூர் - அந்தப் பாதகைாை இைாவணனின் யதால்நகைமாகிய
இலங்ரக; கடல் நூல் புலவராலும் - கடல் கபான்ற நூல்கரளக் கற்ற புலரம
நிரறந்கதாைாலும்; நுனிப்ப - நுண்ணிதின் உணை; அரும் வலத்தது ஆய - இயலாத
வலிரம வாய்ந்ததாகிய; கடல் றவல் தாக ஆ - கடல் கபான்று கவல் ஏந்திய
பரடத்யதாகுதியாை அைக்கர் கேரை ஆை; வரி கடல் விழுங்கிற்றறனும் - விரிந்த
ேமுத்திைத்தால் விழுங்கப் யபற்றிருந்தது ஆைாலும்; கார்க்கடல் புறத்தது ஆக - கரிய
கடல் பக்கத்கத சுற்றி நிற்க; கவிக்கடல் வகளந்த காட்சி - வாைைப் பரடயயனும்
கடல் வரளத்து நிற்கும் காட்சியாைது; பாற்கடல் அழுவத்து உள்ளது -
பாற்கடற்பைப்பின் உள்கள உள்ளது; ஒத்தது - (ஒரு நகைம்) கபான்றிருந்தது.

குைங்குச் கேரை பாற்கடலாகவும், அது சுற்றியுள்ள யபரிய அைக்கர் கேரை

கருங்கடலாகவும் உருவகிக்கப்பட்டை. அழுவம் -பைப்பு, பதகன்-பாதகன்-
யகாடும்பாவம் புரிந்தவன்.பதகன் துைந்த உைகம் (கம்ப. 8264) "யவய்யன் பதகன் பைதாை
விருப்பன் வீணன்" (அரிச். 4. இந்திை.35)

6973. அலகு இலா அரக்கன் றேக அகப்பட, அரியின்

தாக ,
வகலபகாலாம் என் , சுற்றி வகளத்ததற்கு உவகே
கூறின், ககல குலாம் பரகவ ஏழும் கால் கிளர்ந்து எழுந்த
காலத்து
உலகு எலாம் ஒருங்கு கூடி, ஒதுங்கி றவயும்
ஒக்கும்.

அலகு இலா அரக்கர் றேக அகப்பட - அளவுக்கடங்காத அைக்கர் கேரை

தைக்குள் அகப்படுமாறு; அரியின் றேக -குைங்குப் பரடயாைது; வகல பகால் ஆம்
என் ச் சுற்றி - ஒரு வரலகயா என்னுமாறு சூழ்ந்து யகாண்டு; வகளத்ததற்கு உவகே
கூறின் - வரளத்து நின்றதற்கு உவரம கூறுகவாயமன்றால்; ககல குலாம் பரகவ
ஏழும் - ஆரட கபான்றயதைப் புகழப்பட்டுப் பல உலகங்கரளயும் சுற்றியுள்ள ஏழு
கடல்களும்; கால் கிளர்ந்து எழுந்த காலத்து - ஊழிக்காற்றுப் யபாங்கியயழுந்த
ஊழிக்காலத்கத; உலபகலாம் ஒருங்குகூடி - உலகம் யாரவயும் ஒன்றாகக்கூடி;
ஒதுங்கி றவயும் ஒக்கும் - ஒருபுறமாக ஒதுங்கி நின்றரதயும் ஒப்பாகக் கூறலாம்.

ஊழிக்காலத்கத உயிர்கள் ஓரிடத்கத ஒதுங்கும் கற்பரை, விவிலிய நூலில் கடல்

ககாளுக்குத் தப்பிய உயிர்கள் "கநாவா" (நாவாய்) எனும் கப்பலில் ஒதுங்கிப்
பிரழத்து மீண்டும் யபருகியதாக வருவகதாடும், ஊழியின் முடிவில் திருமால்
ஆலிரலயில் பள்ளி யகாண்டு உயிர்கரளத் தன் வயிற்றில் அடக்குவகதாடும் ஒரு
ோர் ஒப்பு கநாக்கத்தக்கதாம்.
அங்கதன் தூதுப் படலம்
வாைை கேரை, இலங்ரக மாநகரை வரளத்துக் யகாண்டு, இைாமன் ஆரணக்குக்
காத்து நிற்கிறது. அறத்தின் மூர்த்தியாகிய இைாமபிைான் அப்கபாது நிகழ இருக்கும்
அழிவுக்கு அஞ்சி, இைாவணனிடம் இன்னும் ஒருமுரற தூதனுப்பி அவன் கருத்தறியத்
துணிகிறான். வீடணன் முதலிகயார் இரேவும், இலக்குவன் எதிர்ப்பும்
யதரிவிக்கின்றைர். தூதுவிடல் அைே குலத்தின் நீதி மைகப என்று அங்கதரைத்
தூதாக அனுப்பப் யபருமான் திருவுள்ளம் முடியவடுக்கிறது. மகிழ்ந்த அங்கதன்
இலங்ரகயுட் புகுந்து, இைாவணன் ஓலக்கம் அரடந்து தன்ரை
அறிவிக்கின்றான் வாலியின் மகன் எை அறிந்த இைாவணன் தன்பால் அங்கதரை
ஈர்க்க முயன்று கதாற்கிறான். அவன், கதவிரய விடுதற்கு இரேயான்; ஆவிரய
விடுதற்கு ஆயத்தமாகி விட்டான் என்று தூதுரைத்து மீண்ட அங்கதன்
இைாமபிைானுக்கு அறிவிக்கின்றான். இப்படலத்தில் இைாவணன், அங்கதன்
உரையாடல் அழகு பட அரமந்துள்ளது.

இைாமன் தூது விடுத்தல் பற்றி வீடணனிடம் கபசுதல்

6974. வள்ளலும் விகரவின் எய்தி, வட திகே வாயில் முற்றி,
பவள்ளம் ஓர் ஏழு-பத்துக் கணித்த பவஞ்
றேக றயாடும்,
கள்ளக வரவு றநாக்கி, நின்ற ன்,
காண்கிலாதான்,
'ஒள்ளியது உணர்ந்றதன்' என் , வீடணற்கு
உகரப்பதா ான்: வள்ளலும் - வள்ளலாகிய இைாமபிைானும்; பவள்ளம் ஓர்
எழுபத்து - எழுபது யவள்ளம் என்று; கணித்த பவஞ்றேக றயாடும் -
அளவிடப்பட்டுள்ள வீைம் மிக்க வாைைப்பரடயுடகை; விகரவின் எய்தி -
விரைவாகச் யேன்றரடந்து; கள்ளக வரவு றநாக்கி - (சீரதரயக் களவில் கவர்ந்த)
திருடைாகிய இைாவணனுரடய வருரகயிரை எதிர்பார்த்து; வடதிகே வாயில்
முற்றி நின்ற ன் - வடக்குத் திக்கிலுள்ள ககாட்ரட வாயிரல முற்றுரகயிட்டு
நின்றான்; (அங்கு) காண்கிலாதான் -(இைாவணைது வருரகரய) காணப்
யபறாதவைாய்; வீடணற்கு - (தன் அருகிருந்த) வீடணரை கநாக்கி; 'ஒள்ளியது
உணர்ந்கதன்' என்று- (இப்கபாது யேய்யத்தக்க) புகழுக்குரிய யேய்ரக ஒன்ரற
(இப்கபாதுதான்) உணர்ந்கதன் என்று; உரைப்பது ஆைான் - யோல்லத்
யதாடங்கிைான்.

6975. 'தூதுவன் ஒருவன்தன்க இவ் வழி விகரவில்

தூண்டி,
"ோதிக விடுதிறயா?" என்று உணர்த்தறவ,
ேறுக்கும்ஆகின்,
காதுதல் கடன் என்று உள்ளம் கருதியது; அறனும்
 அஃறத;
நீதியும் அஃறத' என்றான்--கருகணயின் நிலயம்
அன் ான்.

கருகணயின் நிலயம் அன் ான் - உலகத்தில் உள்ள கருரணயயல்லாம்

நிரலத்திருக்கும் நிரலயம் கபான்றவைாை இைாமபிைான், (வீடணரை கநாக்கி);
இவ்வழி -இவ்விடத்திலிருந்து; தூதுவன் ஒருவன் தன்க - ஒரு தூதுவரை;
விகரவில் தூண்டி - (இைாவணனிடம்) விரைவில் அனுப்பி; ோதிக விடுதிறயா? -
(இப்யபாழுதாவது) 'சீரதரய விடுதரல யேய்கிறாயா?' என்று உணர்த்தறவ - எை
விைவி (நாம் அவனுக்கு) அறிவுறுத்திைால்; ேறுக்கும் ஆகின் - (இப்கபாதும் அவன்)
(விடமுடியாது எை) மறுப்பான் ஆகில்; காதுதல் கடன் என்று -(அவரை)அழித்தல் நம்
கடரமயயன்று; உள்ளம் கருதியது - என் மைம் எண்ணிற்று; அறனும் அஃறத - (என்
உள்ளம் கருதுவகத) அறம் ஆகும்; நீதியும் அஃறத என்றான் - அதுகவ நீதியும் ஆகும்
என்று கூறிைான்.
'பன்னீர்க்குவரள பன்னீர் வாேரை தவிை கவறு என்தைக்கூடும்?' என்பது
கபால இரறவனுக்கு, 'கருரண இயல்பாை குணம்; ககாபம் வந்கதறி" என்பார்
நம்பிள்ரள. கருரணயின் நிரலயம் அன்ைான் - கருத்துரடயரடயகாளியணி.

வீடணன் முதலிகயார் வைகவற்க, இலக்குவன் மறுத்தல்

6976. அரக்கர் றகான் அதக க் றகட்டான், 'அைகிற்றற
ஆகும்' என்றான்;
குரக்கி த்து இகறவன் நின்றான், 'பகாற்றவர்க்கு
உற்றது' என்றான்;
'இரக்கேது இழுக்கம்' என்றான், இகளயவன்; 'இனி,
நாம் அம்பு
துரக்குவது அல்லால், றவறு ஓர் போல் உண்றடா?
என் ச் போன் ான்.

அரக்கர் றகான் - அைக்கர்களின் மன்ைைாக ஆக்கப் யபற்றுள்ள வீடணன்;

அதக க் றகட்டான் - இைாமபிைான் கூறிய யோற்கரளக் ககட்டு; அைகிற்றற ஆகும்
என்றான் - நன்றாயுள்ளது என்று பாைாட்டிைான்; குரக்கி த்து இகறவன் -
வாைைங்களின் மன்ைைாகிய சுக்கிரீவன்; நின்றான் - எழுந்து நின்றவைாய்;
பகாற்றவற்கு ஏற்றது என்றான் - (அைே தருமம் கரடப்பிடிக்கும்) கவந்தருக்கு
ஏற்றகத இது என்றான்; இகளயவன் - இரளகயான் ஆகிய இலக்குவன்; இரக்கேது
இனி இழுக்கு என்றான் - (அைக்கனிடம் இனி) இைக்கம் காட்டுவது இழுக்காகும்
என்றான்; நாம் அம்பு துரக்குவது அல்லால் - நாம் இனி (அவ்வைக்கனிடம்) அம்ரபச்
யேலுத்தி அம்பால் யோல்வது அன்றி; றவறு ஓர் போல் உண்றடா? - (யோல்லால்
கபசுவதற்கு) கவறு ஓர் யோல்லும் உண்கடா? என் ச் போன் ான் - என்று
யவகுண்டு கூறிைான்.

தைக்கு அைசுரிரம கவண்டும் என்ற நிரைவின்றித் தன் தரமயைாகிய

இைாவணன் கபாரில் மாளாது இைாமைால் உய்தி யபறகவண்டும் எனும்
நிரைவிைைாகி, இைாவணன் பால் தூதனுப்புவதரை, "அழகிற்கற ஆகும்" எை
யமாழிந்த வீடணன் உள்ளத்ரத அவ்விைண்கட யோற்கள் காட்டும்.

6977. 'றதசிகயச் சிகறயில் கவத்தான்; றதவகர

இடுக்கண் பேய்தான்;
பூசுரர்க்கு அலக்கண் ஈந்தான்; ேன்னுயிர் புகடத்துத்
தின்றான்;
ஆகேயின் அளவும், எல்லா உலகமும் தாற
ஆள்வான்,
வாேவன் திருவும் பகாண்டான்; வழி அலா வழிறேல்
பேல்வான்.

றதசிகயச் சிகறயில் கவத்தான் - (நீ தூது விட நிரைக்கும் அவ்வைக்கன்

இைாவணன்) கற்பின் ஒளி வடிவிைளாை பிைாட்டிரயச் சிரறயில் (வஞ்ேத்தால்
கவர்ந்து) ரவத்துள்ளான்; றதவகர இடுக்கண் பேய்தான் - கதவர்கட்குச்
(யோல்யலாணாத்) துன்பங்கள் (பல) யேய்தான்; பூசுரர்க்கு அலக்கண் ஈந்தான் -
மண்ணுலகத் கதவர்களாகிய (யேந்தண்ரம பூண்ட) அந்தணர்கட்கு இன்ைல் பல
யேய்தான்; ேன்னுயிர் புகடத்துத் தின்றான் - நிரல யபற்ற உயிர்கரளப் பிரித்துக்
யகான்று (அரவ வாழ்ந்த உடல்கரளத்) தின்றான்; ஆகேயின் அளவும் - திக்குகளின்
எல்ரல வரையிலும்; எல்லா உலகமும் - (இருக்கின்ற) எல்லா உலகங்கரளயும்;
தாற ஆள்வான் - (பிறர் ஆள விடாதபடி) அவகை ஆண்டு வருகின்றான்; வாேவன்
திருவும் பகாண்டான் - இந்திை உலகத்துச் யேல்வங்கரளயும் யகாள்ரள யகாண்டான்;
வழியலா வழி றேற்பேல்வான் - (இரவ யாவற்ரறயும்விட) யநறியல்லாத
யநறியிற் யேன்று யகாண்டுள்ளான்.

"இைக்கமது இழுக்கு" எைக் கூறிய தன் கருத்துக்குச் ோன்று. இது முதல் நான்கு
பாடல்களில் நிறுவுகின்றான் இலக்குவன். கதசி-கற்பின் ஒளிவடிவாகிய யபருமாட்டி
சீரத. கதசு-ஒளி. கதசி என்பதற்கு சூரியன் எைவும் இந்திைன் எைவும் யபாருள்
உரைப்பர். கதவரை-உருபு மயக்கம். நான்காம் கவற்றுரமப் யபாருளில் வந்தது.

6978. 'வாழியாய்! நின்க அன்று வரம்பு அறு துயரின்

கவக,
சூழ்வு இலா ோயம் பேய்து, உன் துகணவிகயப்
பிரிவுசூழ்ந்தான்;
 ஏகைபால் இரக்கம் றநாக்கி, ஒரு தனி இகல்றேல்
பேன்ற,
ஊழி காண்கிற்கும் வாழ்நாள், உந்கதகய உயிர்
பண்டு உண்டான்.

வாழியாய் ! - அழியா வாழ்வுடன் என்றும் வாழ்பவகை! அன்று - (இைாவணன்

சீரதரயக் கவர்ந்த) அன்று; நின்க வரம்பறு துயரின்கவக - எல்ரலயற்ற
துன்பத்துள் நீ அழுந்துமாறு; சூழ்விலா ோயம் பேய்து - (பிறைால்) எண்ணற்கும்
இயலாத சூழ்ச்சியிரைச் யேய்து; உன் துகணவிகயப் பிரிவு சூழ்ந்தான் - உன்
வாழ்வின் துரணவியாகிய பிைாட்டிரயப் பிரித்தான்; ஏகை பால் - அந்தப்
கபரதயாகிய பிைாட்டியினிடத்கத; இரக்கம் றநாக்கி - (எழுந்த) பேன்ற -
தன்ைந்தனியைாய் கபார்க்குச் யேன்ற; ஊழி காண்கிற்கும் வாழ்நாள் -
பிைளயகாலத்ரதயும் காணவல்ல கபைாயுள் (யபற்றிருந்த); உந்கதகய - உன்
தந்ரதயாகிய ேடாயுவினுரடய; உயிர் பண்டு உண்டான் - உயிரையும் முன்பு
கவர்ந்தான். (இவ்விைாவணன்)
என்றும் அழியாதவன் ஆதலால், "வாழியாய்!" என்றார்.

6979. 'அன் வன்த க்கு, ோகத விடில், உயிர்

அருளுவாறயல்,
"என்னுகட நாேம் நிற்கும் அளவு எலாம் இலங்கக
மூதூர்
ேன் வன் நீறய" என்று, வந்து அகடந்தவற்கு
வாயால்
போன் போல் என் ஆம்? முன் ம் சூளுறவு என்
ஆம்?--றதான்றால்!

றதான்றால் - புகழ் மிக்க தரலவகை! ோகத விடில் - சீரதரய விட்டுவிடில்;

அன் வன் த க்கு - அத்தகு யகாடுரமகள் யாவும் புரிந்த இைாவணனுக்கு;
உயிர் அருளுவாறயல் - உயிர்ப் பிச்ரே யளிப்பாய் ஆயின்; என்னுகட நாேம் நிற்கும்
நாள் எலாம் - என்னுரடய யபயர் இவ்வுலகில் வழங்கும் காலம் எல்லாம்; இலங்கக
மூதூர் ேன் வன் நீறய - இலங்ரகயயன்னும் யதால் நகரின் அைேன் நீகய! என்று வந்து
அகடந்தவற்கு - என்று உன்ரைச் (ேைணாக) வந்தரடந்த வீடணனுக்கு; வாயால் -
(உன் ேத்தியத்) திருவாயால்; போன் போல் என் ஆம்? -யோன்ை வாக்குறுதி என்
ஆவது? சூளுறவு என் ஆம்? -முன், தண்டகாைண்யத்தில் முனிவர்கட்கு நீ அளித்த ேபதம்
(தான்) என் ஆவது?

உடன்பிறவாத் தம்பியர் மூவருள் குகனும், சுக்கிரீவனும் இைாமபிைான் யேன்று

அரடந்தவர்கள். வீடணன் மட்டும் இைாமனிடம் வந்து அரடந்தவன் ஆதலின்,
அவ்விரைகரளகய யபயர் ஆக்கிைார். "எம்முரழ அன்பின் வந்த அகன் அமர்
காதல் ஐய" (கம்ப. 6507) இந்த கவற்றுரமரய வீடணரை ஏற்கும் கபாகத
உரைத்துள்ளது நிரைவு கூர்க.

6980. 'அறம் தரு தவத்கத ஆயும் அறிவி ால், அவற்கற

முற்றும்
ேறந்தக எனினும், ேற்று இவ் இலங்ககயின்
வளகே றநாக்கி, "இறந்து இது றபாதல் தீது" என்று இரங்கிக
எனினும், எண்ணின்,
சிறந்தது றபாறர' என்றான்; றேவகன் முறுவல்
பேய்தான்.

அறந்தரு தவத்கத ஆயும் அறிவி ால் - அறத்ரத விரளக்கின்ற

யபாறுரமயயனும் யநறிரயக் ரகக்யகாள்ளும் உன் புத்தியால்; அவற்கற முற்றும்
ேறந்தக - வீடணனுக்கும் முனிவர்கட்கும் கூறிய உறுதியமாழிகரளயும்
இைாவணன் இரழத்துள்ள தீங்குகரளயும் முற்றும் மறந்து கபாைாய்! எனினும் -
என்றாலும்; ேற்று - கமலும்; இவ் இலங்ககயின் வளகே றநாக்கி - இந்த இலங்ரக
மாநகைத்தின் வளங்கரளயயல்லாம் பார்த்து; இது இறந்து றபாதல் தீது என்று
இரங்கிக - இந்த (அழகு) நகைம் அழிந்து கபாவது நலமன்று என்று நிரைத்து
இைக்கம் யகாண்டாய்; எனினும் எண்ணின் - என்றாலும் ஆைாய்ந்து கநாக்கின்; சிறந்தது
றபாறர என்றான் - (இைாவணனிடம் இப்கபாது புரிதற்குரிய) சிறந்த யேயல் யுத்தகம
என்றான் (இலக்குவன்) றேவகன் முறுவல் பேய்தான் - (அது ககட்டுச்) சிறந்தயபரு
வீைைாகிய இைாமனும் புன்ைரக பூத்தான்.
இலக்குவன், பிைாட்டியின் நலமும், அவள் கணவைாகிய தன் நலமும்
கபணுவதில் எத்தரை கவகமும் விழிப்பும் ஆர்வமும் யகாண்டுள்ளான் எனும்
நிரைவாலும், தூது கதாற்கப்கபாகிறது; நீ விரும்பும் கபார்தான் நிகழப்கபாகிறது;
ஆைாலும் உலகுக்காகத்தான் தூது அனுப்பப்கபாகிகறன்" எனும் நிரைவாலும்
இைாமபிைான் புன்ைரக பூத்தான் கபாலும். கேவகன்-யபருவீைன்.

இைாமன் தூது விடுப்பது நீதி நூல் முரற

6981. 'அயர்த்திபலன்; முடிவும் அஃறத; ஆயினும், அறிஞர்
ஆய்ந்த
நயத் துகற நூலின் நீதி நாம் துறந்து அகேதல்
நன்றறா?
புயத் துகற வலியறரனும், பபாகறபயாடும் பபாருந்தி
வாழ்தல்
ேயத் துகற; அறனும் அஃறத' என்று இகவ ேகேயச்
 போன் ான். அயர்த்திபலன் - (இலக்குவரை கநாக்கி) இைாவ`ணன்
தீரமகரளயும், முனிவர் வீடணன் ஆகிகயார்க்குத் தந்த வாய் யமாழிகரளயும் நான்
மறக்கவில்ரல; முடிவும் அஃறத -இறுதியில் நடக்கப் கபாவது கபாகையாகும்;
ஆயினும் - ஆைாலும்; அறிஞர் ஆய்ந்த - கதவகுருவாை வியாழ பகவானும் அசுை
குருவாை சுக்கிைாச்ோரியாரும் ஆைாய்ந்து கூறியுள்ள; நயத்துகற நூலின்நீதி -
அைசியல்துரற பற்றிய நூல்களின் நீதிகரள; நாம் - (கபாற்றிக்காக்க கவண்டிய) நாகம;
துறந்து உகறதல் நன்றறா? -அவற்ரற நீக்கி வாழ நிரைத்தல் நன்றாகமா?
புயத்துகற வலியறரனும் - கதாளிகல உரறயும் வலிரம மிக்காகை யாைாலும்;
பபாகறபயாடும் பபாருந்தி வாழ்தல் - யபாறுரம பூண்டு வாழ்வகத; ேயத்துகற -
யவற்றிக்கு இட்டுச் யேல்லும் வழியாகும்; அறனும் அஃறத - அைே நீதியும் அவ்வாகற
கூறுகிறது; என்று இகவ - என்று இத்தரகய யமாழிகரள; ேகேயச் போன் ான் -
(இலக்குவன் மைத்தில்) பதியுமாறு இைாமபிைான் கூறிைான்.

"முடிவும் அஃகத" என்பது அைேநீதியின் முடிவாகிய தண்டம் எனும்

கபாரைக்குறித்தது. வியாழபகவான் எழுதிய அைேநீதி நூல் பார்ஹே பத்தியம்; சுக்கிைர்
எழுதியது சுக்கிை நீதி. ஆதி மனு வரைந்தது மனுநீதி ோத்திைம். இரவயயல்லாம்
நயத்துரற - நீதி நூல்கள். நயம் என்பது இங்கு நீதிரயக் குறித்து, அதரைச்
யேயல்படுத்தும் அைே குலத்ரதச் சுட்டி நின்றது. "புயத்து உரற வலியர்" என்பது கதாள்
வலிரம மிக்க கபைைேரைக் குறித்தது. கதாள் வலிரமயினும் யபாறுரமகய வலிது
என்பது இைாமனின் கருத்து.

அங்கதரைத் தூது யேல்லுமாறு இைாமன் பணித்தல்

6982. ோருதி இன் ம் பேல்லின், ேற்று இவன் அன்றி
வந்து
ோருநர் வலிறயார் இல்கல என்பது ோரும் அன்றற;
ஆர், இனி ஏகத் தக்கார்? அங்கதன் அகேயும்;
ஒன் ார்
வீரறே விகளப்பறரனும், தீது இன்றி மீள வல்லான்.'

ோருதி இன் ம் பேல்லின் - முன்பு யேன்று வந்த அனுமகை மீண்டும் யேன்றால்;

இவன் அன்றி ேற்று - அநுமைாகிய இவரைத் தவிை கவறு (இங்கு); ோருநர் இல்கல
என்பது ோரும் அன்றற? - வந்து கபாவார் (நம் பரடயில்) இல்ரல என்ற கருத்து (நம்
பரகவரிடத்தில்) எழும் அன்கறா? "யார் இனி ஏகத்தக்கார்?" - (இப்கபாது
இைாவணனிடம் தூதாகச்) யேல்ல வல்லவர் யார்? அங்கதன் அகேயும் - (என்று
இைாமன் சிந்தித்து முடிவில்) அங்கதகை யபாருத்தமாைவன்; ஒன் ார் வீரறே
விகளப்பறரனும் - பரகவர் வீைங்காட்ட அவனிடம் வந்தாகை யாயினும்; தீதின்றி மீள
வல்லான் - ஒரு தீங்குமின்றி மீண்டுவை வல்லவன் (என்று இைாமன் கூறிைான்)

"தீதின்றி மீளவல்லன் அங்கதன் ஆதலின் அங்கதன் அரமயும்" எை முடிவுக்கு

வந்தான். இதைால் தான். இப்கபறு கிட்டியரத எண்ணி மகிழ்ந்த அங்கதன், "மாருதி
யல்லன் ஆகில் நீயயனும் மாற்றம் யபற்கறன்" (6987) என்று பூரித்தான். தத்திதாந்த
நாமம்.

6983. 'நன்று' எ , அவக க் கூவி, 'நம்பி! நீ

நண்ணலார்பால்
பேன்று, இரண்டு உகரயின் ஒன்கறச் பேப்பிக
திரிதி' என்றான்;
அன்று அவன் அருளப் பபற்ற ஆண்தகக அலங்கல்
பபான் றதாள்
குன்றினும் உயர்ந்ததுஎன்றால், ே நிகல
கூறலாறோ?

'நன்று' எ - சுக்கிரீவன், வீடணன் முதலிகயார், 'நல்லது நல்லது' என்று கூற;

அவக க் கூவி - அங்கதரை அரழத்து; நம்பி! நீ - நற்குணங்கள் அரமந்தவகை!
நண்ணலார் பால் பேன்று - பரகவர் பால் யேன்று; இரண்டு உகரயின் - நான் கூறும்
இைண்டு யோற்கரளச்; பேப்பிக - யோல்லி; ஒன்கறத் திரிதி - அவற்றுள் அவன்
இரேந்த ஒன்ரற (அறிந்து) திரும்புவாயாக; என்றான்... - என்றான்; அன்று -
அப்கபாது; அவன் அருளப்பபற்ற - அந்த இைாமைால் (பணி யேய்ய) அருளப்யபற்ற;
ஆண் தகக - (கபைாளைாகிய) ஆண்ரமப் பண்புகள் அரைத்தும் அரமயப்
யபற்றவைாை அங்கதன்; அலங்கல் பபான்றதாள் - மாரல புரைந்த அழகிய
கதாள்கள்; குன்றினும் உயர்ந்தது என்றால் - குன்றுகரள விட உயர்ந்து ஓங்கிை
என்றால்; ே நிகல கூறல் ஆறோ? - அவன் உள்ளத்து உவரக நிரலரய உரைக்க
முடியுகமா?

நம்பி-புருகடாத்தமன், ஆண்தரக, குணபூைணன் முதலிய யோற்களின் பரியாயச்

யோல். இைாமபிைான் திருவாயால் 'நம்பி' என்றும், 'நான் யோல்வதில் இைண்டில்
ஒன்று யதரிந்து வா' என்றும் அன்பும் கட்டரளயும் அரமய அறிவிக்கப்யபற்ற
யபருமிதப் கபற்றால், அங்கதன் கதாள்கள் குன்று கபால் உயர்ந்தை.

6984. 'என் அவற்கு உகரப்பது?' என் ,

' "ஏந்திகையாகள விட்டுத
தன் உயிர் பபறுதல் நன்றறா? அன்றுஎனின்,
தகலகள் பத்தும்
சின் பின் ங்கள் பேய்ய, பேருக்களம் றேர்தல்
நன்றறா?
போன் கவ இரண்டின் ஒன்றற துணிக!" எ ச்
போல்லிடு' என்றான்.
 அவற்கு உகரப்பது என் எ - (அங்கதன் இைாமபிைாரை கநாக்கி) (அடிகயன்
யேன்று) அந்த இைாவணனுக்கு உரைக்க கவண்டியரவ என்ை என்று விண்ணப்பிக்க;
ஏந்திகையாகள விட்டு - உயர்ந்த அணிகரளயணிந்த சீதா கதவிரயச்
சிரறயிலிருந்து விடுதரல யேய்து; தன் உயிர் பபறுதல் நன்றறா? - தன்னுரடய
உயிரை (இழக்காமல்) யபறுதல் நல்லதா? அன்று எனில் - அல்லாது கபாைால்;
தகலகள் பத்தும் - உன்னுரடய பத்துத் தரலகளும்; சின் பின் ங்கள் பேய்ய - (என்
அம்புகளிைால்) கண்டதுண்டமாக்கப்பட்டு; பேருக்களம் றேர்தல் நன்றறா? -
கபார்க்களத்தில் கிடப்பது நல்லதா? போன் கவ - நான் கூறியவற்றுள்; இரண்டின்
ஒன்றற துணிக - இைண்டில் ஒன்ரறகய கதர்ந்து யோல்லுக; எ ச் போல்லிடு - என்று
இைாவணனிடம் கூறிவருக என்றான்.

6985. 'அறத் துகற அன்று, வீரர்க்கு அைகும் அன்று,

ஆண்கே அன்று,
ேறத் துகற அன்று, றேேம் ேகறந்து உகறந்து
ஒதுங்கி வாழ்தல்;
நிறத்து உற வாளி றகாத்து, றநர் வந்து
நிற்கும்ஆகின்,
புறத்து உற எதிறர வந்து றபார் தரப் புகல்தி'
என்றான்.
றேேம் ேகறந்து உகறந்து ஒதுங்கி வாழ்தல் - பாதுகாவலுக்காக
(ககாட்ரடக்கு) உள்கள மரறந்து தங்கி, ஒதுங்கி வாழ்வது; அறத்துகற அன்று -
தருமமாகாது; வீரர்க்கு அைகும் அன்று - நல்லவீைர்க்கு அழகும் ஆகாது;
ஆண்கே அன்று - ரதரியத்தின் பாலும் கேைாது; ேறத்துகற அன்று -
வீைத்துரறயின் பால் படுவதும் அன்று; நிறத்து உற - மார்பிடத்கத ரதக்குமாறு;
வாளி றகாத்து - அம்புகரளத் யதாடுத்துக்யகாண்டு; றநர் வந்து நிற்குோகில் -
எதிகை எதிர்த்து வந்து நிற்கும் வன்ரமயுளயதன்றால்; புறத்து உற -
இலங்ரக நகரின் யவளிகய கபாந்து; எதிறர வந்து - கநருக்கு கநர் நின்று;
றபார்தரப்புகறி - கபார் புரியுமாறு புகல்வாயாக என்றான்.

அங்கதன் இைாவணன் இருக்ரகயரடதல்

6986. பார்மிகே வணங்கிச் சீயம் விண்மிகேப்
படர்வறதறபால்,
வீரன் பவஞ் சிகலயில் றகாத்த அம்பு எ ,
விகேயின் றபா ான்,
' "ோருதி அல்லன்ஆகின், நீ" எனும் ோற்றம்
பபற்றறன்;
யார் இனி என்ற ாடு ஒப்பார்? என்பறதார் இன்பம்
 உற்றான்.

ோருதி அல்லன் ஆகின் நீ - 'அநுமன் இல்லாவிட்டால் (அந்த இடத்ரத

நிைப்புகிறவன்) நீகய' எனும் ோற்றம் பபற்றறன் - என்று உரைக்கும் இைாம வாக்ரகப்
யபற்றுவிட்கடன்; இனி என்ற ாடு ஒப்பார் யார்? - இனி எைக்கு நிகைாவார் உலகில்
யாருளர்? என்பறதார் -என்று யோல்லவல்ல ஒப்பற்றயதாரு; இன்பம் பபற்றான் -
கபரின்பத்திரை யரடந்தவைாை அங்கதன்; பார் மிகே வணங்கி - (இைாமபிைாரை)
மண் கமல் (தன் அங்கங்கள் பட) வீழ்ந்து வணங்கி; சீயம் விண்மிகேப் படர்வறத
றபால் - சிங்கம் (ஒன்று) வான் வழிகய பாய்ந்து யேல்வது கபால்; வீரன்
பவஞ்சிகலயில் றகாத்த அம்பு எ - இைாமபிைானின் கடிய ககாதண்டம் எனும்
வில்லில் பூட்டிய அம்புகபால்; விகேயிற் றபா ான் - விரைந்து (இைாவணன்
இருப்பிடம் கநாக்கிச்) யேன்றான். அனுமரை விடுத்து அங்கதரைத்
கதர்ந்தரமக்கு உரிய விளக்கம் கமல் (6982) கூறப்பட்டது. தூதுரைத்து இைாமனிடம்
மீளும் அங்கதனுக்கு, குறிரயத் தவறாமல் தாக்கி மீண்டும் இைாமன் தூணிக்கக
திரும்பி வரும் இைாமபாணம் அழகிய உவரம. "வீைர்களுள் நான்
இைாமைாயிருக்கிகறன்" (கீரத) என்பது கீரதயில் கண்ணன் கூற்றாதலால்,
இைாமபிைாரை, "வீைன் என்றார்." அநுமன் இல்ரலகயல் அங்கதன்" எனும்
பழயமாழி, இப்பாடலின் பின்ைர்த் கதான்றியிருக்க கவண்டும். ஆண்ரமத்
கதாற்றத்துடன் அஞ்ோமல் யேல்வதற்குச் சிங்கமும், தவறாமல்
குறிரயயரடந்துதாக்கி மீளுதற்கு இைாமன் அம்பும் உவரமகள். சீயம் விண்மிரே
படர்வது-இல்யபாருள் உவரம அணி.

6987. அயில் கடந்து எரிய றநாக்கும் அரக்ககரக் கடக்க,

ஆழித்
துயில் கடந்து அறயாத்தி வந்தான் போல் கடவாத
தூதன்,
பவயில் கடந்திலாத காவல், றேருவின் றேலும்
நீண்ட,
எயில் கடந்து, இலங்கக எய்தி, அரக்க து
இருக்கக புக்கான்.

அயில் கடந்து எரிய றநாக்கும் -கவற்பரடயிரையும் தம் விழி யவம்ரமயால்

எரித்துவிட வல்ல யகாடிய பார்ரவயிரையுரடய; அரக்ககரக் கடக்க -
அைக்கர்கள் என்னும் (பாவக்கடரலக்) கடந்து (உலககார்) கரை கேை; ஆழித்துயில்
கடந்து - பாற்கடற் பள்ளியின் தூக்கத்ரதத் (துறந்து) அறயாத்தி வந்தான் -
அகயாத்தியில் வந்து அவதரித்தவைாகிய இைாமபிைானுரடய; போற்கடவாத தூதன் -
யமாழிகரள (எந்நிரலயிலும்) மீறாத தூதைாகிய அங்கதன்; பவயில் கடந்திலாத
காவல் - சூரியன் தண்டிச் யேல்ல இயலாத கட்டுக்காவல் மிக்கதும்; றேருவின்
றேலும் நீண்ட - கமரு மரலயினும் உயர்வு யகாண்டதும் ஆை; எயில் கடந்து -
இலங்ரகயின் ககாட்ரட மதில்கரளத் தாண்டி; இலங்கக எய்தி - இலங்ரகரய
யரடந்து; அரக்க து - இைாவணனுரடய; இருக்கக புக்கான் - இருப்பிடத்ரத
யேன்றரடந்தான்.

கடக்க என்னும் விரையால், அைக்கரைக் கடல் எைக் யகாள்ள ரவத்தார். ஏககதே

உருவகம். அைக்கக்கடரல உலகு கடக்க, தான் ஆழிக்கடரலக் கடந்து வந்தவன் எை
நயமுற உரைத்தார். கடத்தல் என்ற யோல்லுக்கு அஞ்ோது எதிர்நின்று கபார் யேய்து
யவல்லுதல் என்பது யபாருள். தூதர்கள், கூறியது கூறுவார்; தான் வகுத்துக் கூறுவார்
எை இருபகுப்பிைர். இவருள் அங்கதன் கூறியது கூறுவான் எனும் பகுப்பிைன்
என்பதரையுணர்த்த, "யோற்கடவாத தூதன்" என்றார். கண்ணனும் அநுமனும் தான்
வகுத்துக் கூறுவார் எனும் பகுப்புள் அடங்குவர். இங்கு, வள்ளுவைாரின் "தூது"
எனும் அதிகாைமும், அதற்குப் பரிகமலழகர் உரையும் சிந்ரத யேய்யத்தக்கரவ.

இைாவணன் ஆற்றரல அங்கதன் வியத்தல்

6988. அழுகின்ற கண்ணர் ஆகி, 'அனுேன்பகால்?' என்
அஞ்சித்
பதாழுகின்ற சுற்றம் சுற்ற, போல்லிய
துகறகள்றதாறும்
போழிகின்ற வீரர் வார்த்கத முகம்பதாறும் பேவியின்
மூழ்க,
எழுகின்ற றேக றநாக்கி, இகயந்து இருந்தாக க்
கண்டான்.

அனுேன் பகால் என் அஞ்சி - (அங்கதரைக் கண்ணுற்ற அைக்கர்கள் முன்பு

வந்து கபாை) அனுமகைா (மீண்டு வந்தான்) என்று அஞ்சி; அழுகின்ற கண்ணர்
ஆகி - நீர் ஒழுகும் கண்கரளயுரடயவர் ஆகி; பதாழுகின்ற சுற்றம் சுற்ற - தங்கட்கு
இரடயூறு அரடயாமல் காத்திடுக எைக் ரகயதாழுது நிற்கின்ற சுற்றத்தால்
தன்ரைச் சுற்றிக் யகாள்ளவும்; போல்லிய துகறகள் றதாறும் - அைசியலிலும்
யபாருளியலிலும் கூறப்பட்டுள்ள துரறகள் யாவற்றிற்கும்; போழிகின்ற வீரர்
வார்த்கத - பணியாற்றக் கூறப்பட்டுள்ள வீைர்களின் விண்ணப்பங்கள்;
முகம்பதாறும் பேவியின் மூழ்க - பத்து முகங்களிலும் உள்ள இருபது காதுகளிலும்
வீழவும்; எழுகின்ற றேக றநாக்கி - இதற்கிரடயில் கபாருக்குப்
புறப்படுகின்ற கேரைகரளப் பார்ரவயிட்டவாறும்; இகயந்திருந்தாக -
அமர்ந்திருந்த இைாவணரை; கண்டான் - (அங்கதன்) பார்த்தான்.

அவற்ரறச் யேவியில் வாங்கி, யநஞ்ேத்தில் ஆழ்த்தி இைாவணன் சிந்திக்கின்றான்

என்பது கதான்ற, "வீைர் வார்த்ரத முகம் யதாறும் யேவியின் மூழ்க" எை உரைத்த
திறரை கநாக்குக. "கண்ணிற் யோல்லி யேவியில் பார்க்கும் வல்லுநர்" எை நாடாளும்
மன்ைரை குமை குருபைரும் இதைால் உரைப்பர்.

6989. 'கல் உண்டு; ேரம் உண்டு; ஏகைக் கடல் ஒன்றும்

 கடந்றதம் என்னும்
போல் உண்றட; இவக பவல்லத் றதாற்றும் ஓர்
கூற்றம் உண்றட?
எல்லுண்ட பகட ககக் பகாண்டால் எதிர் உண்றட?
இராேன் ககயில்
வில் உண்றடல், உண்டு' என்று எண்ணி, ஆற்றகல
வியந்து நின்றான்.

கல் உண்டு, ேரம் உண்டு - (இைாவணன் ஓலக்கத்ரதக் கண்ட அங்கதன்

தைக்குள்) கடரலத் தூர்த்து அரணகட்டக் கற்களும் உண்டு, மைங்களும் உண்டு;
(ஆதலால்) ஏகைக்கடல் ஒன்று கடந்றதாம் - சிறிய இந்தக் கடல் ஒன்ரறத் தாண்டி
கடந்து வந்து விட்கடாம்; என்னும் போல் உண்றட! - என்ற யோல்லும் (நமக்கு
வாய்த்து) விட்டது; இவக பவல்ல - ஆைால், இந்த இைாவணரை யவல்வதற்கு
(ஒருவன்) றதாற்றும் ஓர் கூற்றம் உண்றட.? - பிறந்துள்ளதாகக் கூறும் ஒரு யோல்
எழுந்தது உண்கடா? (இல்ரல) எல் உண்ட - ஒளிகயாடு கூடிய; பகட
ககக்பகாண்டால் - கபார்க்கருவிகரள இவன் ரககளில் ஏந்தி (களத்திற்கு வந்தால்);
எதிர் உண்றட? - எதிர்த்து நிற்கும் பரடயும் (உலகில்) உண்கடா? இராேன் ககயில் வில்
உண்றடல் உண்டு! - (நம் தரலவைாை) இைாமபிைானின் கைங்களில் ஏந்திய
(ககாதண்டம் எனும்) வில் உண்டு என்றால் இவரை எதிர்த்து நிற்கும் வாய்ப்பு
உண்டு! என்று எண்ணி -என்று எண்ணியவாறு; ஆற்றகல வியந்து நின்றான் -
இைாவணைது கபைாற்றரல வியந்தபடி நின்றான்.

6990. 'இன்று இவன் தன்கே எய்த றநாக்கிற ற்கு

எதிர்ந்த றபாரில்
பவன்ற என் தாகத ோர்பின் வில்லின்றேல் ககண
ஒன்று ஏவிக்
பகான்றவன்தாற வந்தான் என்று உடன் குறிப்பின்
அல்லால்,
ஒன்று இவன்தன்க ச் பேய்ய வல்லறரா, உயிர்க்கு
நல்லார்?
இன்று இவன் தன்கே எய்த றநாக்கிற ற்கு - இப்யபாழுது இந்த
இைாவணனுரடய நிரலரய நன்கு ஊன்றிக் கவனித்த எைக்கு; எதிர்ந்த றபாரில் -
விரளந்துள்ள கபாரில்; என் தந்கத ோர்பின் - (இவரை) யவன்ற என் தந்ரதயாகிய
வாலியின் மார்பில்; வில்லின் றேல் ககண ஒன்று ஏவி - வில்லில் கரண ஒன்று
யதாடுத்து; பகான்றவன் தாற - யகான்றவைாை இைாமபிைான் தாகை; வந்தான்
என்று - இப்கபாது இவரைக் யகால்ல வந்துள்ளான் என்று; உடன் குறிப்பின்
அல்லால் - இச்யேய்திரயயும் உடன் கேர்த்து உணர்ந்து யகாள்ளலாகம யன்றி;
உயிர்க்கு நல்லார் - உயிர்க்கு நலம் யேய்யக் கருதுபவர்கள்; இவன் தன்க - இந்த
இைாவணரை; ஒன்று பேய்யவல்லறரா? - எந்த ஒரு யேயலாலும் தீங்கு யேய்ய
வல்ல இயலுகமா?

வாலிரய யவன்ற இைாமைாலன்றிப் பிறைால் இவனுக்கு, எள் முரையளவு

சிறுதீங்கும் யேய்து விட இயலாது என்று அங்கதன் கருதுகின்றான். இைாவணன்
திக்கு விேயம் யேய்ரகயில் வாலிகயாடு எதிர்த்ததைால் அவன் யவகுண்டு
வாலிற் கட்டியவாறு, திரேகள்கதாறும் பறந்து சிவபூேரை யேய்து, கிட்கிந்ரத
திரும்புரகயில், தாரை கவண்டியபடி இைாவணரை வாலிலிருந்து விடுவித்தான்
என்று உத்தைகாண்டம் வாலி வாலாற் கட்டுண்ட படலத்தில் உரைக்கப்படும்.
"யமய்க்யகாள் வாலிைால் மிடல் இைாவணன், யதாக்கத் கதாளுறத் யதாடர்படுத்த
நாள்" (கம்ப. 3833) எைக் கவிஞர் பிைாைாலும் இந்நிகழ்ச்சி குறிக்கப்படும்.

6991. 'அணி பறித்து அைகு பேய்யும் அணங்கின்றேல்

கவத்த ஆகேப்
பிணி பறித்து, இவக யாவர் முடிப்பவர்,
படிக்கண்? றபழ் வாய்ப்
பணி பறித்து எழுந்த ோ க் கலுைனின், இவக ப்
பற்றி,
ேணி பறித்து எழுந்த எந்கத யாரினும் வலியன்'
என்றான்.
அணி பறித்து - ஆபைணங்கரளக் கரளந்து (அரவயின்றிகய); அழகு யேய்யும்
- அழகு மிக விளங்கும்; அணங்கின் றேல் கவத்த ஆகே - பிைாட்டியின் மீது யகாண்ட
இச்ரேயாகிய; பிணி பறித்து -(காம) கநாரய கவயைாடும் கரளந்து; படிக்கண் இவக
- (இப்) பூமியிகல இவ்வலிய அைக்கரை; யாவர் முடிப்பவர் - யாகை அழிக்க
வல்லார்? றபழ்வாய் - பிளந்த வாயிரையுரடய; பணி பறித்து எழுந்த - பாம்பின்
(மணியிரைக்) கவர்ந்து யகாண்யடழுந்த; ோ க் கலுைனின் - யபருரமக்குரிய
கருடரைப் கபால; ேணி பறித்து எழுந்த - இவனுரடய மகுடத்தின் மணிரயப்
பறித்துக் யகாண்டுவந்த; எந்கத - என்னுரடய தந்ரதயாை சுக்கிரீவன்; யாரினும்
வலியன் - எல்கலாரிலும் வலியவகை! என்றான் அங்கதன்.
"கூடல் மகளிர் ககாலம் யகாள்ளும் ஆடகப் ரபம்பூண் அருவிரல அழிப்பச்
யேய்யாக் ககாலயமாடு வந்தீர்" (சிலம்பு. 16.9.11) எை அணி அணியாக் ககாலத்கதாடு
வந்த கண்ணகியின் அழகிரை இளங்ககாவடிகள் கபாற்றியரமரய இங்கு நிரைவு
கூர்தல் தகும்.

6992. பநடுந்தகக விடுத்த தூதன் இக ய நிரம்ப

எண்ணி,
கடுங் க ல் விடமும் கூற்றும் கலந்து கால் கரமும்
காட்டி,
விடும் சுடர் ேகுடம் மின் , விரி கடல் இருந்தது
 அன்
பகாடுந் பதாழில் ேடங்கல் அன் ான் எதிர் பேன்று,
குறுகி நின்றான்.

பநடுந்தகக - யபருங்குணங்கள் நிரறந்த இைாமபிைான்; விடுத்த தூதன் இக ய

- அனுப்பிய தூதைாை அங்கதன் இவ்வாறாை நிரைவுகரள; நிரம்ப எண்ணி -
யநஞ்சில் நிரறய எண்ணியவைாய்; விரிகடல் - பைந்து பட்ட கடல் ஆைது;
கடுங்க ல் - யகாடிய தீயும்; விடமும் கூற்றும் - நஞ்சும் யமனும்; கலந்து - (ஆகிய
மூன்ரறயும்) ஒன்றாகக்கூட்டி; கால் கரமும் காட்டி - கால்கரளயும்
ரககரளயும் உண்டாக்கிக்யகாண்டு; சுடர் விடும் ேகுடம் மின் இருந்தது என் -
ஒளி உமிழ்கின்ற மகுடம் தன் உச்சியில் மின்னுமாறு அமர்ந்திருந்தது என்று கூறுமாறு
(அமர்ந்திருந்த); பகாடுந்பதாழில் - யகாடுரமத் யதாழிரலகய யகாண்டுள்ள;
ேடங்கல் அன் ான் - சிங்கம் கபான்றவைாை இைாவணனுக்கு; எதிர் பேன்று -
கநர் எதிைாகப் கபாய்; குறுகி நின்றான் - இரடயவளி குறுகுமாறு அருகக நின்றான்.
இைாவணன் கதற்றம்-இல்யபாருள் உவரமயணி.

இைாவணன் அங்கதன் உரையாடல்

6993. நின்றவன் தன்க , அன் ான் பநருப்பு எை நிமிரப்
பார்த்து, 'இங்கு,
இன்று, இவண் வந்த நீ யார்? எய்திய கருேம்
என்க ?
பகான்று இவர் தின் ாமுன் ம் கூறுதி, பதரிய'
என்றான்;
வன் திறல் வாலி றேயும், வாள் எயிறு இலங்க
நக்கான்.

நின்றவன் தன்க - (குறுக வந்து) (தன் முன்) நின்றவைாை அங்கதரை;

அன் ான் - இைாவணன்; பநருப்பு எை நிமிரப் பார்த்து - விழிகளில் தீப்யபாறி சிந்த
நிமிர்ந்து கநாக்கி; இங்கு இன்று இவண் வந்த நீ யார்? - 'இன்று இவ்விடத்தில்
என்முன் வந்துள்ள நீ யார்? எய்திய கருேம் என்க ? - நீ கருதி வந்த காரியம் என்ை?
இவர் பகான்று தின் ா முன் ம் - இங்குள்ள பணியாளர்கள் உன்ரைக் யகான்று
தின்று விடுவதற்கு முன்பாக; பதரியக் கூறுதி என்றான் - விளக்கி உரைப்பாயாக
என்று ககட்டான்; வன்திறல் வாலி றேயும் - வலிய ஆற்றல் மிக்க வாலியின் மகைாை
அங்கதனும்; வாள் எயிறு இலங்க - யவள்ளிய பற்கள் ஒளிருமாறு; நக்கான் -
இைாவணரைப் பார்த்துச் சிரித்தான்.

அரழயாமல் அங்கதன் நுரழந்திருப்பதும், மிக அருகில் யநருங்கி நிற்பதும்,

முன் வந்து யேன்ற அனுமரைப் கபாலக் குைங்குருவில் முன் நிற்பதும் இைாவணன்
யநருப்யபழ நிமிர்ந்து பார்த்தற்குக் காைணங்கள் ஆயிை.
அங்கதன் தன்ரை யாயைை அறிவித்தல்
6994. 'பூத நாயகன், நீர் சூழ்ந்த புவிக்கு நாயகன், அப்
பூறேல்
சீகத நாயகன், றவறு உள்ள பதய்வ நாயகன்,
நீ பேப்பும்
றவத நாயகன், றேல் நின்ற விதிக்கு நாயகன்,
தான் விட்ட
தூதன் யான்; பணித்த ோற்றம் போல்லிய வந்றதன்'
என்றான்.
பூத நாயகன் - (அங்கதன் இைாவணரை கநாக்கி) (என் தரலவைாகிய
இைாமபிைான்) ஐம்பூதங்கட்கும் தரலவன்; நீர் சூழ்ந்த புவிக்கு நாயகன் - (அந்த
ஐம்பூதங்களுள்ளும்) (நீ வாழ்கிற) கடல் சூழ்ந்த இம் மண்ணுலகிற்கும் (அவன்)
தரலவன்; அப்பூறேல் சீகத நாயகன் - (அதுமட்டுமின்றி)அழகிய தாமரை மலர்கமல்
வாழும் சீரதக்கும் அவன் நாயகன்; றவறு உள்ள பதய்வ நாயகன் - (சீரதகயயன்றி)
கவகற உள்ள யதய்வங்கட்கும் அவன் நாயகன்) நீ பேப்பும் றவதநாயகன் - நீ
யதய்வங்கரளப் கபாற்றப் பயன்படும் அந்த கவதங்கட்கும் அவகை தரலவன்; றேல்
நின்ற விதிக்கு நாயகன் -இனிகமல் நீ பட உள்ள விதியின் விரளவுகட்கும் அவகை
தரலவன்; தான் விட்ட தூதன் யான் - இத்தரகய நாயக மணியாைவன் உைக்கு
அனுப்பியுள்ள தூதன் நான்; பணித்த ோற்றம் - அந்நாயகன் உன்பால் உரைக்கச்
யோன்ை யோற்கரள; போல்லிட வந்றதன் என்றான் - கூறிவிட்டுப் கபாக இங்கக
(உன்முன்கை) வந்துள்களன் என்றுரைத்தான்.

இைாவணன் விைாவிய விைாக்களுக்கு உரிய முழுவிரடயும், அவன் ககளாத,

ககட்கவிரும்பாத தன் தரலவனின் முழுப்புகரழயும் ஒகை பாடலில் யதாகுத்துச்
சுட்டிய அங்கதனின் யோல் ஆற்றல் வியக்க ரவப்பது. தன்ரைகய நாயகன் எைச்
யேருக்குற்ற இைாவணனுக்கு கமல் ஓர் உண்ரம நாயகன் இைாமகை என்பரத
அங்கதன் புலப்படுத்திைான். 'நாயகன்' என்ற யோல்லடுத்தடுத்து வந்தரம
குறித்திடுக. என் தரலவன் ஐம்பூதங்கள் ஊறரடயாது காக்கும் கடவுள் என்பான்,
"பூதநாயகன்" என்றான். பணித்த மாற்றம் யோல்லிட வந்கதன் என்பதில் அங்கதன்
அடக்கமும் விநயமும் புலைாகின்றை.

இைாவணன் ஏேல்
6995. 'அரன்பகாலாம்? அரிபகாலாம்? ேற்று
அயன்பகாலாம்? என்பார் அன்றி,
குரங்கு எலாம் கூட்டி, றவகலக் குட்டத்கதச் றேது
கட்டி,
 "இரங்குவான்ஆகில், இன் ம் அறிதி" என்று
உன்க ஏவும்
நரன்பகாலாம், உலக நாதன்' என்றுபகாண்டு,
அரக்கன் நக்கான்.

அரன் பகால் ஆம்? - (அங்கதன் கூறியரவ ககட்ட இைாவணன்) சிவயபருமாகைா?

அன்றி அரி பகால் ஆம்? - அல்லாமல் திருமாகலா? ேற்று அயன் பகால் ஆம்? -
இவர்கள் இருவரும் அல்லாமல் நான்முககைா? என்பார் - (நீ கூறிய பூத நாயகைாக
முதலாய) புகழுக்குரிய தரலவன்; அன்றி - (உன் தரலவன் அவர்கரளப் கபால்)
அல்லாமல்; குரங்கு எலாம் கூட்டி - குைங்குகரளயயல்லாம் பரடயயன்று
திைட்டிக்யகாண்டு; றவகலக் குட்டத்கதச் றேது கட்டி - சிறு குட்ரட கபான்ற ஒரு
கடற்பகுதியில் அரணகட்டி; இரங்குவான் ஆகில் இன் ம் அறிதிபயன்று -
(அதரை ஒரு வீைச் யேயலாகவும் அதைால் தன்ரை வீைைாகவும் கருதி) இந்த
நிரலயிலும் இைாவணன் யேய்ததற்கு இைங்குகின்றாைா? என்று அறிந்து வா' என்று;
உன்க ஏவும் - உன்ரைத் தூதைாக ஏவியுள்ள; நரன் பகாலாம் - அந்த மனிதன்
தாகைா?; உலக நாதன் - உலகத்திற்கு நாயகன்? என்று பகாண்டு - என்று
யோல்லிக்யகாண்கட; அரக்கன் நக்கான் - இைாவணன் எள்ளிச் சிரித்தான்.

6996. 'கங்ககயும் பிகறயும் சூடும் கண்ணுதல், கரத்து

றநமி
ேங்கமும் தரித்த ோல், ேற்று இந் நகர்தன்க ச்
ோரார்;
அங்கு அவர் தன்கே நிற்க, ேனிேனுக்காக,
அஞ்ோது,
இங்கு வந்து இதக ச் போன் தூதன் நீ
யாவன்?' என்றான்.

கங்ககயும் பிகறயும் சூடும் கண்ணுதல் - கங்ரகயாற்ரறயும் பிரற

நிலரவயும் ேரடயிற் சூடியுள்ள யநற்றிக கண்ணைாை சிவயபருமான்; கரத்து றநமி
ேங்கமும் தரித்த ோல் -தன் கைங்களில் ேக்கைமும் ேங்கும் தாங்கிய திருமால் ேற்று
இந்நகர் தன்க ச் ோரார் - (ஆகிய இருவரும்) இந்த இலங்ரக நகருக்குள் (அச்ேத்தால்)
வைமாட்டார்கள்; அங்கு அவர் நிலகே நிற்க - அவ்வாறு அவர்
நிலரமகயயிருக்ரகயில்; ேனிேனுக்காக அஞ்ோது - (ககவலம்)

மனிதன் ஒருவனுக்காக இவ்விலங்ரகக்குள் அச்ேமின்றித் துணிந்து; இங்கு வந்து -

என் (அத்தாணி) மண்டபத்திற்குள் நுரழந்து; இதக ச் போன் - இந்த
வார்த்ரதகரளக் கூறிய; தூதன் நீ - தூதைாகிய நீ; யாவன்? என்றான் - யார்? என்று
ககட்டான் இைாவணன்.

அங்கதன் கூறிய விரட

6997. 'இந்திரன் பேம்ேல், பண்டு, ஓர் இராவணன்
என்பான்தன்க
சுந்தரத் றதாள்கறளாடும் வாலிகடத் தூங்கச் சுற்றி,
சிந்துரக் கிரிகள் தாவித் திரிந்த ன், றதவர் உண்ண
ேந்தரப் பபாருப்பால் றவகல கலக்கி ான், கேந்தன்'
என்றான்.

பண்டு ஓர் இராவணன் என்பான் - முன்பு இைாவணன் என்று கூறப்படும்

ஒருவரை; வாலிகடத் தூங்க - தன் வாலில் யதாங்குமாறு; சுந்தரத் றதாள்கறளாடும்
சுற்றி - அழகிய கதாள்களுடன் பிணித்து; சிந்துரக்கிரிகள் தாவி - யாரைகள்
வாழ்கின்ற மரலகள் கதாறும் தாவிப்பாய்ந்து; திரிந்த ன் - திரிந்தவனும்; றதவர்
உண்ண - கதவர்கள் உண்டு மகிழுமாறு; ேந்தரப் பபாருப்பால் - மந்தை
மரலயிைால்; றவகல கலக்கி ான் - கடரலக் கரடந்தவனும்; இந்திரன் பேம்ேல் -
இந்திைனின் புதல்வனும் ஆகிய வாலியின் மகன் (நான்); என்றான் - என்று
விரடயிறுத்தான் அங்கதன்.

தன்ரை அதட்டிய இைாவணரைப் புறக்கணித்துப் படர்க்ரகயில் ஓர்

இைாவணன் என்பான் தன்ரை எைக்கூறியது அங்கதனின் அங்கதச் சுரவ. வாலில்
கட்டப்பட்டுள்ளவன் மரலத்கதாளைாகிய இைாவணன் அவன் அவ்வாறு
கட்டப்பட்டுள்ள நிரைகவதுமின்றி வாலி மரலகள் கமல் தாவித் திரிந்தான் என்க.
கதவர் உண்ணுமாறு கடரலக் கரடந்து அமுது தந்தவன் வாலி என்பதரை,
"ரகத்தலத்து உவரி நீரைக் கலக்கிைான்" (கம்ப. 4080) எைவும் "அரலகடல் கரடய
கவண்டின் ஆர் இனிக்கரடவர்" (4176) எைவும் முன்பு கூறியுள்ளரமயால் அறிக.
"இந்திைன் யேம்மல்" என்பதைால் வாலியின் குலப்யபருரமயும், வாலால்
இைாவணன் கதாள் பிணித்தவன் என்பதைால், வாலியின் உடற்யபருரமயும்,
கதவர் அமுதுண்ணக் கரடந்தவன் என்பதைால் வாலியின் உளப் யபருரமயும்
ஒருகேை உணை ரவத்த திறம் காண்க. அவன் மகன் என்னும் யபருரமகய தைக்குப்
கபாதும் என்பாைாய் கவரல கலக்கிைான் ரமந்தன் எைக் கூறிைான் அங்கதன்.

6998. 'உந்கத என் துகணவன் அன்றற? ஓங்கு அறச்

ோன்றும் உண்டால்;
நிந்தக இதன்றேல் உண்றடா, நீ அவன் தூதன்
ஆதல்? தந்தப ன் நி க்கு யாற வா ரத் தகலகே;
தாைா
வந்தக ; நன்று பேய்தாய், என்னுகட கேந்த!'
என்றான்.

உந்கத - உன்னுரடய தந்ரத; என் துகணவன் அன்றற? - எைக்கு நண்பன்

அல்லவா?; ஓங்கு அறச் ோன்றும் உண்டு - (இதற்குச் சிறந்த) தரும ோட்சியும் உண்டு;
நீ அவன் தூதன் ஆதல் - (இத்தரகய என் நண்பனின் மகைாகிய) நீ அந்த
இைாமனுக்குத் தூதைாகி வருதல் (வந்துள்ள); இதன்றேல் நிந்தக உண்றடா? -
இச்யேயரலவிட பழிதரும் யேயல் கவறு ஏதும் உண்கடா? (இல்ரல); என்னுகட
கேந்த! -என் அருரம ரமந்தகை! நி க்கு -உைக்கு; யாற - நாகை; வா ரத்தகலகே
தந்தப ன் - வாைைங்களின் தரலரமப் பதவிரயத் (இப்கபாகத) தருகின்கறன்;
தாைா வந்தக - தாமதமின்றி வந்து கேர்ந்தாய்; நன்று பேய்தாய் என்றான் - நல்லது
யேய்தாய்! என்றான்.

"என்று இலங்ககேன் இயம்பிட வாலி எழுந்த கபர் உவரகயால் இறுகத் தன்திைள்

கதாளால் தழுவி...ஆ இன்று நாள் யதாடங்கி என் பிைாதா நீ என்று இலங்ககேரை
விடுத்தான்" எை உத்தை காண்ட வாலி வைலாற்றுப் படலத்துள் வருவது யகாண்டு,
வாலிக்கும் இைாவணனுக்கும் உள்ள யதாடர்பு புலப்படும்; வாலிரயத் தன்
உடன்பிறந்தான் ஆக்கிக்யகாள்ளும் ஒப்பந்தம் பற்றி, அங்கதரை "ரமந்த" என்றான்
இைாவணன். இதைால் இைாவணனின் பிரித்தாளும் சூழ்ச்சித் திறன் யதளிவாம்.
"பிரித்தலும் கபணிக் யகாளலும்" (குறள். 633) அைசியல் உத்திகளுள் சிலவாம்.
"உைக்கு யாகை வாைைத் தரலரம தந்தைன்" என்பதைால், உலகம் முழுவதும்
தன் விருப்பத்தின் கீழ் உள்ளது எனும் 'இைாவணாகாைம் யதளிவாம்" "உைக்குரிய
அைரே இைாமன் உன் சிறிய தந்ரதக்குப் பிடுங்கித் தந்துள்ள அைசிரைப் பிடுங்கி நான்
உைக்குத் தருகிகறன்" என்று அங்கதன் மைத்ரதப் கபதலிக்க முயல்கிற இைாவணன்
திறம் காணலாம்.

6999. ' "தாகதகயக் பகான்றான் பின்ற தகல சுேந்து,

இரு கக நாற்றி,
றபகதயன் என் வாழ்ந்தாய்" என்பது ஓர் பிகையும்
தீர்ந்தாய்;
சீகதகயப் பபற்றறன்; உன்க ச் சிறுவனுோகப்
பபற்றறன்;
ஏது எ க்கு அரியது?' என்றான்--இறுதியின்
எல்கல கண்டான்.

இறுதியின் எல்கல கண்டான் -வாழ்வின் இறுதி எல்ரலரயக் கண்டு

யகாண்டிருப்பவைாகிய இைாவணன், (அங்கதரைப் பார்த்து); தாகதகயக்
பகான்றான் பின்ற - உன் தந்ரத வாலிரயக் யகான்ற இைாமன் பின்ைால்; இருகக
தகலசுேந்து நாற்றி - இரு கைங்கரளயும் தரலகமல் குவித்துக்யகாண்டு (தரல)
கவிழ்ந்து; றபகதயன் என் - (மாைமற்ற) அறிவிலி என்று (கண்கடார்
நரகக்குமாறு); வாழ்ந்தாய் என்பறதார் பிகையும் தீர்ந்தாய் - வாழ்கின்றாய் என்கின்ற
உன் பழி (என்னிடம் வந்ததால்) தீைப் யபறுவாய்; சீகதகயப் பபற்றறன் - (நீ
என்ரை அரடந்தால்) சீரதரய நான் அரடந்துவிட்டவனும் ஆகவன்; உன்க ச்
சிறுவனும் ஆகப் பபற்றறன் - உன்ரை என் புதல்வைாகவும் யபற்றுக் யகாண்டவன்
ஆகவன்; எது எ க்கு அரியது? -எைக்கு இனி அரிய யேயல்கள் என்று (உலகில் சில)
உண்கடா? என்றான்.
7000. 'அந் நரர் இன்று, நாகள, அழிவதற்கு ஐயம்
இல்கல;
உன் அரசு உ க்குத் தந்றதன்; ஆளுதி, ஊழி
காலம்;
பபான் அரி சுேந்த பீடத்து, இகேயவர் றபாற்றி
பேய்ய,
ேன் வன் ஆக, யாற சூட்டுபவன், ேகுடம்'
என்றான்.

அந்நரர் - "அந்த மனிதர்கள்" இன்று நாகள - இன்கறா நாரளகயா; அழிவதற்கு

ஐயம் இல்கல - இறந்யதாழிந்து கபாவதற்குச் (சிறிதும்) ஐயகம இல்ரல; உன்
அரசு - (பிறனுக்குத் தைப்பட்டுள்ள) உன்னுரடய அைேப் யபாறுப்பிரை; உ க்குத்
தந்றதன் -(நான்) உைக்கு (இன்று) தந்து விட்கடன்; ஊழிக்காலம் ஆளுதி - யுக
முடிவுக்காலம் வரையிலும் அதரை ஆளுவாயாக; அரி சுேந்த பபான்பீடத்து -
சிங்கங்கள் சுமக்கும் யபான் ஆேைத்து; றதவர்கள் றபாற்றி பேய்ய - கதவர்கள்
கபாற்றிப் புகழ்ந்து வணங்குமாறு; ேன் வன் ஆதி - நீ வாைை அைேன் ஆவாயாக;
யாற ேகுடம் சூட்டுபவன் -நாகை (என் கைங்களால்) உைக்கு மணிமுடி சூட்டி
ரவப்கபன் என்றான்.

இப்பாடலில் அங்கதனுக்கு ஆரேயூட்டும் இைாவணனின் திறம் காண்க. யாகை-

ஏகாைம் பிரிநிரல. தந்கதன்-துணிவு பற்றி வந்த காலவழுவரமதி.

7001. அங்கதன் அதக க் றகளா, அங்ககறயாடு அங்கக

தாக்கி,
துங்க வன் றதாளும் ோர்பும் இலங்ககயும் துளங்க,
நக்கான்;
' "இங்கு நின்றார்கட்கு எல்லாம் இறுதிறய" என்பது
உன்னி,
உங்கள்பால்நின்றும் எம்பால் றபாந்த ன், உம்பி'
என்றான்.

அங்கதன் அதக க்றகளா - அங்கதன் இைாவணனின் அந்த வார்த்ரதகரளக்

ககட்டு; அங்ககபயாடு அங்ககதாக்கி -அழகிய தன் ரககயாடு ரகரய அடித்து;
துங்கவன் றதாளும் ோர்பும் - தன் தூய கதாள்களும் மார்பும்; இலங்ககயும் துளங்க
நக்கான் - இலங்ரக மாநகரும் குலுங்குமாறு (கபயைாலியிட்டுச்) சிரித்து; இங்கு
நின்றார்கட்கு எல்லாம் - இந்த இலங்ரக நகரில் வாழும் அரைவர்க்கும்; இறுதிறய
என்பது உன்னி - இறுதி அழிவு உறுதி என்பரத நிரைத்துத்தாகை; உங்கள் பால்
நின்றும் - உங்களிடத்திலிருந்து விலகி; உம்பி - உன் தம்பி வீடணன்; எம்பால்
றபாந்த ன் - எங்கள் பக்கம் வந்தரடந்தான் என்றான்.

அங்ரகயயாடு அங்ரக தாக்கல்-எள்ளலின் யவளிப்பாடு. கதாளும் மார்பும்

குலுங்கச் சிரித்தான் என்பது இயல்பு. ஆயின் இலங்ரகயும் குலுங்கச் சிரித்தான்
என்பது கம்ப முத்திரை. அங்கதன் சிரித்தான்; இலங்ரக நடுங்கியது என்பது குறிப்பு.

7002. 'வாய் தரத்தக்க போல்லி, என்க உன்

வேஞ்பேய்வாறயல்,
ஆய்தரத் தக்கது அன்றறா, தூது வந்து அரேது
ஆள்கக? நீ தரக் பகாள்பவன் யாற ? இதற்கு இனி நிகர்
றவறு எண்ணின்,
நாய் தரக் பகாள்ளும் சீயம், நல் அரசு!' என்று
நக்கான்.

வாய்தரத்தக்க போல்லி - வாயில் வந்த யோற்கரளக் கூறி; என்க உன் வேம்

பேய்வாறயல் - என்ரை நீ உன் வயப்படுத்துவதற்கு முரைந்தால்; தூது வந்து அரசு
அது ஆள்கக - தூதைாக வந்தவன் அைசிரை ஆட்சி யேய்வது; ஆய்தரத்தக்கது
அன்றறா? - (இதுவரை நடந்துள்ளதா எை) ஆைாயத்தக்ககதார் அரிய யேயல்
அன்கறா? நீ தர யாற பகாள்றவன்? - (வாைை ஆட்சிரய) நீ தை நாைா ஏற்கபன்?
இதற்கு - இச்யேயலுக்கு; இனி நிகர் றவறு எண்ணில் - இனி கவகறார் ஒப்புக் கூற
எண்ணிைால்; நாய் தர - (ஒரு) நாயாைது யகாடுக்க; நல் அரசு சீயம் யகாள்ளும் - ஒரு
நல்ல அைரேச் சிங்கம் ஏற்றுக் யகாள்வரத ஒக்கும்; என்று நக்கான் - என்று சிரித்தான்
(அங்கதன்)

7003. 'அடுபவற ' என் ப் பபாங்கி ஓங்கிய அரக்கன்,

'அந்றதா!
பதாடுபவற , குரங்ககச் சீறிச் சுடர்ப் பகட?'
என்று, றதான்றா
நடுவற பேய்யத்தக்க நாள் உலந்தார்க்குத் தூத!
படுவறத துணிந்தாய்ஆகில், வந்தது பகர்தி'
என்றான்.

அடுவற என் ப் பபாங்கி - (இவரைக்) யகால்லகவ கபாகிகறன் என்று

யவகுண்டு; ஓங்கிய அரக்கன் - எழுந்த இைாவணன்; அந்றதா! - ஐகயா! குரங்ககச் சீறி
சுடர்ப்பகட பதாடுபவற - (ஓர் அற்பக்) குைங்கின் கமல் ககாபித்து வாரளத்
தீண்டுகவகைா; என்று - என்யறண்ணி; றதான்றா நடுவற பேய்யத்தக்க -
கட்புலைாகாத இயமகை இறுதி யேய்யக்கூடிய; நாள் உலந்றதார்க்குத் தூத! -
வாழ்நாள் முடியவய்தியவர்கட்குத் தூதைாக வந்தவகை! படுவறத துணிந்தாய்
ஆகில் - (அந்த இைாம இலக்குவர்ககளாடு) நீயும் அழிவது என்று முடிவு யேய்து
விட்டாயாகில்; வந்தது பகர்தி என்றான் - நீ வந்த காரியத்ரத உரைப்பாயாக என்றான்
(இைாவணன்)

7004. 'கூவி இன்று என்க , நீ றபாய், "தன் குலம்

முழுதும் பகால்லும்
பாவிகய, அேருக்கு அஞ்சி அரண் புக்குப்
பதுங்கி ாக ,
றதவிகய விடுக! அன்றறல், பேருக் களத்து
எதிர்ந்து, தன்கண்
ஆவிகய விடுக!" என்றான், அருள் இ ம்
விடுகிலாதான்.

அருள் இ(ன்) ம் விடுகிலாதான் - (இைாவணரை கநாக்கி அங்கதன்) இன்னும்

உன்னிடம் கருரண நீங்காத இைாமபிைான்; இன்று என்க க் கூவி - இன்று என்ரை
அரழத்து; நீ றபாய் - நீ யேன்று; தன் குலம் முழுதும் பகால்லும் - தைது (அைக்க) குலம்
முழுவரதயும் அழிக்கவுள்ள; பாவிகய - பாவப்பட்டவனும்; அேருக்கு அஞ்சி -
கபாரிடுதற்குப் பயந்து; அரண்புக்குப் பதுங்கி ாக - ககாட்ரடக்குள் புகுந்து
பதுங்கி ஒளிந்திருப்பவனுமாகிய இைாவணரைப் (பார்த்து); றதவிகய விடுக -
சீரதயாம் கதவிரய (உடகை) விட்டு விடுக; அன்றறல் - அவ்வாறு விட
விரும்பவில்ரலயாயின்; பேருக்களத்து எதிர்ந்து - கபார்க்களத்தில் எதிர்நின்று; தன்
கண் - தன் முன்பாக; ஆவிகய விடுக - உயிரை விட்டுவிடுக (என்று கூறுக); என்றான் -
என்று (என்னிடம்) கூறிைான். (என்றான்)
தன் குலத்ரத வாழ்விக்காதது பாவச் யேயலுள் தரலயாய யேயலாதலின்,
இைாவணன், "தன் குலம் முழுதும் யகால்லும் பாவி" எைப்பட்டான். வீடணன்
இைாமன் குலமாகிய இட்சுவாகு குலத்தவன் ஆவரத, "நீ விபூஷணரை,
இைாவணன், "குலபாம்ஸநம்" (குலத்திற்கு அழுக்கு) என்றான். யபருமாள்
இக்ஷவாகு வம்சியாக நிரைத்து வார்த்ரதயருளிச் யேய்தார்" (ஸ்ரீ வேந. சூைரண.231)
என்பார் பிள்ரள கலாகாோரியார். "பிறந்திகலன் இலங்ரக கவந்தன் பின் அவன்,
பிரழத்த கபாகத" (கம்ப. 9105) எை வீடணன் இந்திைசித்தனிடம் கூறுவதும் காண்க.

7005. ' "பருந்து உணப் பாட்டி யாக்கக படுத்த நாள்,

பகடஞறராடும்
ேருந்தினும் இனிய ோேன் ேடிந்த நாள்,
வ த்துள் கவகி
இருந்துழி வந்த நங்கக இருஞ்பேவி முகலயும்
மூக்கும்
அரிந்துழி, வந்திலாதான் இனிச் பேய்யும் ஆண்கே
 உண்றடா?

பாட்டியாக்கக - பாட்டியாகிய தாடரகயின் உடரல; பருந்து உ(ண்)ணப்

படுத்தநாள் - பருந்துகள் தின்னும்படி யகான்ற நாளிலும்; ேருந்தினும் இனிய
ோேன் ேடிந்த நாள் - அமிழ்தினும் இனியவைாை தன் மாமன் சுபாகு (வீைகைாடும்)
இறந்து பட்ட நாளிலும்; வ த்துள் கவகி இருந்துழி - காட்டில் (பஞ்ே வடியில்)
வாழ்ந்த காலத்தில்; வந்த நங்கக - அங்கு வந்த சூர்ப்பணரகயின்; இருஞ்பேவி
முகலயும் மூக்கும் - யபரிய காதுகரளயும் மார்புகரளயும் மூக்ரகயும்; அரிந்துழி
- (இலக்குவன்) அரிந்து கபாட்ட நாளிலும்; வந்திலாதான் - கபாருக்கு வாைாதவன்;
இனிச் பேய்யும் ஆண்கே உண்றடா? - இப்கபாது கபாரிட வந்து வீைம் காட்டுவது
உண்கடா? (இல்ரல)

பாட்டி-தாடரக. மாமன்-சுபாகு. தாடரகயின் மகன், மாரீேனின் ேககாதைன்.

துயர்க்காலத்கத மருந்து கபான்று வந்து தாயுடன் பிறந்த மாமன் உதவுவது
இந்நாட்டுப் பண்பாதலால், "மருந்தினும் இனிய மாமன்" என்றான்.

7006. ' "கிகளபயாடும் பகடஞறராடும், றகடு இலா

உயிர்கட்கு எல்லாம்
ககள எ , தம்பிோகர றவபராடும் ககளயக்
கண்டும்,
இகளயவன் பிரிய ோயம் இயற்றி, ஆயிகைகய
பவௌவும்
வகள எயிற்று அரக்கன், பவம் றபார்க்கு, இனி
எதிர் வருவது உண்றடா?

றகடு இலா உயிர்கட்கு எல்லாம் - அழிவற்ற உலகத்து உயிர்களாகியயவல்லாம்

(அழிப்பதற்கு); ககள எ - இவர்கள் கரளயாக உள்ளைர் என்று; தம்பிோகரக்
கிகளபயாடும் பகடஞறராடும் - (கைன் முதலிய) தம்பியரைச் சுற்றத்தாகைாடும்;
கேரை வீைர்ககளாடும்; றவபராடும் ககளயக் கண்டும் - அடி முதகலாடு
அழித்துவிட்டரத அறிந்திருந்தும்; இகளயவன் பிரிய - (கநகை வந்து கபாரிடும்
துணிச்ேலின்றி) என்ரைவிட்டு இரளயவன் பிரியுமாறு; ோயம் இயற்றி -
வஞ்ேரைச் யேயல் புரிந்து, (அவன் அகன்ற ேமயத்தில்); ஆயிகைகய பவௌவும் - சீதா
கதவிரயக் கவர்ந்து வந்த, வகள எயிற்று அரக்கன் - வரளந்த ககாைப்
பற்கரளயுரடய அந்த இைாவணன், பவம்றபார்க்கு - யகாடிய யுத்தத்திற்கு, இனி
எதிர் வருவது உண்றடா? - இனி கமல் எதிர்த்துச் ேண்ரடயிட வருவது ஏது?

7007. 'ஏந்திகைதன்க க் கண்ணுற்று, எதிர்ந்தவர்தம்கே

எற்றி,
 ோந்து எ ப் புதல்வன்தன்க த் தகரயிகடத்
றதய்த்து, தன் ஊர்
காந்து எரி ேடுத்து, தானும் காணறவ, கடகலத்
தாவிப்
றபாந்த பின், வந்திலாதான் இனிப் பபாரும் றபாரும்
உண்றடா?

ஏந்திகை தன்க க் கண்ணுற்று - (அனுமன்) சீதா கதவிரயச் ேந்தித்து;

எதிர்ந்தவர்தம்கே எற்றி - அப்கபாது தன்ரை எதிர்த்த (அத்தரை) வீைர்கரளயும் தாக்கி
ஒழித்து; புதல்வன் தன்க - அட்ேய குமாைரை; ோந்து எ -(குரழத்த) ோந்து கபால்
ஆகுமாறு; தகரயிகடத் றதய்த்து - மண்ணில் இட்டுத் கதய்த்து; தானும் காணறவ -
தன் கண் முன்கப; தன் ஊர் -தைது இலங்ரக மாநகரை; காந்து எரி ேடுத்து - எரியும்
யநருப்பிற்கு இரையாக்கி; கடகலத் தாவிப் றபாந்த பின் -கடரலத் தாண்டி வந்து
அரடந்த பின்ைரும்; வந்திலாதான் - (கபாருக்கு) வந்தரடயாத இைாவணன்; இனிப்
பபாரும் றபாரும் உண்றடா? - இனி கமல் யேய்யப் கபாகின்ற கபாரும் உண்கடா?

ேந்தைக் குழம்பு கபால் தரையில் கதய்க்கப்பட்டவன் இைாவணன் மகைாை,

அக்ககுமாைன். (5705)

7008. ' "உகடக் குலத்து ஒற்றர்தம்பால் உயிர் பகாடுத்து

உள்ளக் கள்ளம்
துகடத்துழி, வருணன் வந்து பதாழுதுழி, பதாைாத
பகாற்றக் குகடத் பதாழில் உம்பி பகாள்ளக் பகாடுத்துழி,
றவகல றகாலி
அகடத்துழி, வந்திலாதான் இனி வர ஐயம்
உண்றடா?

பதாைாத பகாற்றக் குகடத் பதாழில் - (தன்ரைப் பிறர் யதாழுவது அல்லாமல்

தான் பிறரைத்) யதாழ கவண்டாத இலங்ரக ஆட்சிரய; உம்பி பகாள்ளக் பகாடுத்துழி
- உன் தம்பி வீடணன் யபறக் யகாடுத்த கபாதும்; வருணன் வந்து பதாழுதுழி - விட்ட
கரணக்கு ஆற்றாது வருணன் வந்து ேைணம் அரடந்த கபாதும்; றவகல றகாலி
அகடத்துழி - கடரல வரளத்துச் கேது ேரமத்த கபாதும்; குலத்து உகட ஒற்றர் தம்
பால் - அைக்கர் குலத்தில் கதான்றிய ஒற்றர்களுக்கு; உயிர் பகாடுத்து -உயிர்ப்
பிச்ரேயளித்து; உள்ளக் கள்ளம் துகடத்துழி - அவர்களின் யநஞ்ேத்திலிருந்த
வஞ்ேரைரய அகற்றி அனுப்பிய கபாதும்; வந்திலாதான் - வாைாதிருந்தவன்; இனி
வர -இனி கமல் வருவான் என்று நிரைக்கும்; ஐயம் உண்றடா? - ஐயப்பாட்டிற்கு
இடம் உண்கடா? (இல்ரல)
 ஒற்றர்களுக்கு உயிர்ப் பிச்ரேயளித்ததும், அவர்கள் தம் உள்ளத்து வஞ்ேம்
மாறி, இைாவணனிடத்கத இைாமன் புகழ் உரைத்ததும் ஒற்றுக் ககள்விப்படலத்துள்
காண்க.

7009. ' "ேறிப்புண்ட றதவர் காண, ேணி வகரத் றதாளின்

கவகும்
பநறிப் புண்டரீகம் அன் முகத்தியர்முன்ற ,
பநன் ல்,
பபாறிப் புண்டரீகம் றபாலும் ஒருவ ால், புக ந்த
பேௌலி
பறிப்புண்டும், வந்திலாதான் இனிப் பபாரும் பான்கே
உண்றடா?"

ேறிப்புண்ட றதவர் காண - (தன்ைால் சிரறயில்) அரடபட்ட கதவர்கள் எல்லாம்

கண்டு யகாண்டிருக்க; ேணி வகரத்றதாளின் கவகும் - அழகிய மரல கபான்ற
கதாள்களில் தங்கும்; பநறிப்புண்டரீகம் அன் முகத்தியர் முன்ற - (மலரும்)
ஒழுங்கிரையுரடய தாமரை மலர் கபான்ற முகங்கரளயுரடய கதவ மங்ரகயர்க்கு
முன்பாக; பநன் ல் - கநற்று; பபாறிப்புண்டரீகம் றபாலும் ஒருவ ால் -
வரிகரளயுரடய புலியிரைப் கபான்ற சுக்கிரீவைால்; புக ந்த பேௌலி - தான்
அணிந்திருந்த மகுட மணிகள்; பறிப்புண்டும் - பறிக்கப்பட்ட கபாதும்; வந்திலாதான் -
கபார் புரிய வாைாத இைாவணன்; இனிப் பபாரும்பான்கே உண்றடா? - (இனி
யவளிப்கபாந்து) கபார்புரியும் தன்ரம உள்ளவகைா? (இல்ரல)

7010. ' "என்று இகவ இயம்பி வா" என்று ஏவி ன்

என்க ; எண்ணி
ஒன்று உ க்கு உறுவது உன்னித் துணிந்து உகர;
உறுதி பார்க்கின்,
துன்று இருங் குைகல விட்டு, பதாழுது வாழ்;
சுற்றத்றதாடும்
பபான்றுதிஆயின், என் பின், வாயிலில் புறப்படு'
என்றான்.

என்று இகவ இயம்பி வா என்று - என்று கமகல கூறிய இந்தச்

யோற்கரள(உன்னிடம்) கூறி(உன் உளக்கருத்திரை அறிந்து) வா என்று; என்க
ஏவி ன் - எைக்கு ஆரணயிட்டான். (என் தரலவன் இைாமன்); எண்ணி - கமகல
கூறியவற்ரற எல்லாம் சிந்தித்து; உ க்கு உறுவது ஒன்று உன்னி - உைக்குத் தக்கது
ஒன்ரறக் கருதி; துணிந்து உகர - துணிந்து (எைக்கு) உரைப்பாயாக; உறுதி
பார்க்கின் - உைக்கு உறுதி பயப்பது எைச் சிந்திப்பாயாைால்; துன்று இருங்குைகல
விட்டு - யநருங்கியுயர்ந்த கூந்தரலக் யகாண்ட சீதா கதவியிரைச்
சிரறயிலிருந்தும் விடுவித்து; பதாழுது வாழ் - இைாமபிைாரை வணங்கி (நீ நீடு)
வாழ்வாயாக; சுற்றத்றதாடும் பபான்றுதியாகில் - உன் உறவிைர் அரைவகைாடும்
(கேர்ந்து) மடிய விரும்பிைாய் ஆகில்; என்பின் - என்ரைப் பின் யதாடர்ந்து;
வாயிலில் புறப்படு - இலங்ரகயைண்மரை வாேரலவிட்டுப் (கபார்
புரியப்)புறப்படுவாயாக; என்றான்.

7011. 'நீரிறல பட்ட, சூழ்ந்த பநருப்பிறல பட்ட, நீண்ட

பாரிறல பட்ட, வா ப் பரப்பிறல பட்ட, எல்லாம்
றபாரிறல பட்டு வீைப் பபாருத நீ, "ஒளித்துப் புக்கு,
உன்
ஊரிறல பட்டாய்" என்றால், பழி' எ , உகளயச்
போன் ான்.

நீரிறல பட்ட - தண்ணீரில் கதான்றியவர்களும்; சூழ்ந்த பநருப்பிறல பட்ட -

வரளந்து எரிகின்ற யநருப்பிகல கதான்றிய உயிர்களும்; நீண்ட பாரிறல பட்ட - பைந்த
பூமியில் கதான்றிய உயிர்களும்; வா ப் பரப்பிறல பட்ட - ஆகாய யவளியிகல
கதான்றிய உயிர்களும்; எல்லாம் - ஆகிய எல்லா உயிர்களும்; றபாரிறல பட்டு வீை -
கபார்க்களத்திகல மடிந்து வீழுமாறு; பபாருத நீ - கபாரிட்ட நீ; (இப்யபாழுது) உன்
ஊரிறல ஒளித்துப் புக்குப் பட்டாய் என்றால் - உன்னுரடய ஊைாகிய இலங்ரகக்குள்
புகுந்து யகாண்டு ஒளிந்திருக்ரகயில் மாண்டாய் என்று யோன்ைால்; பழி - உைக்கு
அது (யபரும்) பழியாய் முடியும்; எ - என்று; உகளயச் போன் ான் - இைாவணன்
மைம் புண்ணாகுமாறு யமாழிந்தான் (அங்கதன்)

இைாவணன் அங்கதரை எற்றப் பணித்தல்

கலிவிருத்தம்

7012. போற்ற வார்த்கதகயக் றகட்டலும், பதால் உயிர்

முற்றும் உண்பது றபாலும் முனிவி ான்,
'பற்றுமின், கடிதின்; பநடும் பார்மிகே
எற்றுமின்' எ , நால்வகர ஏவி ான்.

போற்ற வார்த்கதகயக் றகட்டலும் - (இவ்வாறு அங்கதன்) கூறிய வார்த்ரதகரளக்

ககட்டவுடகை (இைாவணன்); பதால் உயிர் முற்றும் - பழரமயாை
உயிர்கரளயயல்லாம்; உண்பது றபாலும் முனிவி ான் - விழுங்கி விடுவான்
கபான்ற சிைமுரடயவைாய்; கடிதின் பற்றுமின் - (இந்தக் குைங்கிரை) விரைந்து
பிடியுங்கள்; பநடும்பார் மிகே எற்றுமின் - நீண்டு பைந்த பூமியின் மீது கமாதுங்கள்; எ
நால்வகர ஏவி ான் - என்று நான்கு கபர்க்கு ஆரணயிட்டான்.

அங்கதன் நால்வர் உயிருண்டு கூறுதல்

7013. ஏவி ார் பிடித்தாகர எடுத்து எைத்
தாவி ான், அவர்தம் தகல றபாய் அறக்
கூவி ான், அவன், றகாபுர வாயிலில்
தூவி ான், துககத்தான், இகவ போல்லி ான்:

ஏவி ார் பிடித்தாகர - இவ்வாறு இைாவணைால் ஏவப்பட்டவர்களாய்த்

(தன்ரைப்) பிடிக்க வந்த நால்வரையும்; எை எடுத்து தாவி ான் -அந்தைத்தில்
யதாங்குமாறு அவர்கரளப் பற்றிக்யகாண்டு உயைப் பாய்ந்து; அவர் தம் தகல றபாய்
அற - அவர்கள் தரலகள் அற்று ஒழியச் யேய்து; கூவி ான் - முழக்கமிட்டு;
அவன் றகாபுர வாேலில் தூவி ான் - (அவர்களுடல்) இைாவணனுரடய
அைண்மரைக் ககாபுை வாேலில் சிதறிவிட்டு; துககத்தான் - மிதித்தவைாய்; இகவ
போல்லி ான் - பின்வரும் யோற்கரள யமாழிந்தான்.

இப்பாடலில் யவகுளியின் யமய்ப்பாடுகள் யோல் வடிவம் யபற்றுள்ளை.

ஏவிைார்-ஏவப்பட்டவர். யேயப்படுயபாருள் விரை. யேய்விரை கபால வந்தது.
யேயப்படு யபாருரளச் யேய்தது கபாலத் யதாழிற் படக்கிளத்தலும் வழக்கு இயல்
மைகப. (யதால். யோல்: 6. 49).

7014. 'ஏேம் ோர, எளியவர் யாவரும்,

தூேம் கால்வ , வீரன் சுடு ேரம்,
றவம் மின் றபால்வ , வீழ்வதன் முன் றே,
றபாமின் றபாமின், புறத்து' என்று றபாயி ான்.

தூேம் கால்வ - (பின்பு அங்கிருந்த வீைர்கரள கநாக்கி) புரக கக்குகின்றைவும்;

றவம் மின் றபால்வ - யகாதிக்கின்ற மின்ைல்கரளப் கபால்வைவும் ஆகிய;
வீரன் சுடுேரம் - இைாமபிைானுரடய சுட்யடரிக்கின்ற அம்புகள்; வீழ்வதன்
முன் றே -உங்கள் மீது வந்து வீழ்வதன் முன்ைகம; எளியவர் யாவரும் - வலிரமயற்ற
நீங்கள் அரைவரும்; ஏேம் ோர - பாதுகாப்பாை இடங்கரளயரடயும்படி,
(இப்கபாகத); புறத்துப் றபாமின் றபாமின் - அப்பால் யேல்லுங்கள்; யேல்லுங்கள்;
என்று றபாயி ான் - என்று யோல்லியவாகற (இைாமபிைான் இருக்குமிடம் யேன்றான்
அங்கதன்)

இைாமனிடம் அங்கதன் யேய்தியுரைத்தல்

7015. அந்தரத்திகட ஆர்த்து எழுந்தான், அவர்
 சிந்து ரத்தம் துகதந்து எழும் பேச்கேயான்,
இந்து விண்நின்று இழிந்துளதாம் எ ,
வந்து, வீரன் அடியில் வணங்கி ான்.

சிந்து ரத்தம் - சிந்திய உதிைத்திைால்; துகதந்து எழும் பேச்கேயான் - யநருங்கித்

கதான்றிய யேஞ்ேந்தைம் கபான்ற பூச்சுக்கரளயுரடய அங்கதன்; அந்தரத்திகட -
ஆகாயத்தினில்; ஆர்த்பதழுந்தான் - ஆர்ப்பரித்தவாறு எழுந்தாைாகி; விண்ணின்று -
ஆகாயத்திலிருந்து; இந்து இழிந்துளது ஆம் எ - ேந்திைன் (பூமியில்) இறங்கியது
என்று(கண்கடார் கருதுமாறு); வந்து வீரன் அடியில் வணங்கி ான் - வந்து
இைாமபிைானின் திருவடிகரள வணங்கி நின்றான்.

7016. உற்ற றபாது, 'அவன் உள்ளக் கருத்து எலாம்,'

பகாற்ற வீரன், 'உணர்த்து' என்று கூறலும்,
'முற்ற ஓதி என்? மூர்க்கன், முடித் தகல
அற்றறபாது அன்றி, ஆகே அறான்' என்றான்.

உற்றறபாது - (அங்கதன்) வந்தரடந்த யபாழுதில்; பகாற்ற வீரன் - யவற்றி

வீைைாகிய இைாமன்; அவன் உள்ளக் கருத்து எலாம் - அந்த இைாவணனுரடய
மைக்கருத்ரதயயல்லாம்; உணர்த்து என்று கூறலும் - (எைக்குத்) யதரிவிப்பாயாக
என்று கூறியவுடன்; முற்ற ஓதி என் - (அங்கதன்) (அந்த அைக்கன் நிரலரய)
முழுவதும் விரித்துக் கூறி என்ை பயன்? மூர்க்கன் - அந்தக் யகாடிகயான்; முடித்தகல
அற்ற றபாது அன்றி - அவனுரடய மகுடம் சூடிய (பத்துத்) தரலகளுள் அறுபட்டு
(மண்ணில் வீழ்ந்தாலன்றி); ஆகேயறான் - அவன் ஆரே நீங்கான் என்றான்....

யோற் சுருக்கமும் யபாருட் யபருக்கமும் அரமய உரையாடுந் திறத்துக்கு, இங்கு

இைாமனும் அங்கதனும் உரையாடியுள்ள திறத்ரதச் ோன்றாகக் யகாள்ளலாம்.
"மூர்க்கனும் முதரலயும் யகாண்டது விடா" ஆதலின், யகாண்ட ஆரேரயக் குலம்
அழியினும் விடாத இைாவணரை "மூர்க்கன்" என்றார்.
முதற் கபார் புரி படலம்
இைாமபிைாகைாடு இைாவணன் முதன் முதலாக கபார் புரிகின்ற யேய்தி
கூறுதலால், இப்படலம் இப்யபயர் யபற்றது. நான்கு திரேகளிலும் ககாட்ரடரயச்
சுற்றி நிறுத்தியுள்ள அைக்கர் பரடகளின் கமல் வாைைப்பரடகள்
கமாதுவதும், பரடத்தரலவர்கள் கமாதுவதும் யோல்லப் யபற்றுள்ளை.
நால்திரேப் பரடகளும் அழியவய்தியரமரய ஒற்றைால் உரைக்கப்யபற்ற
இைாவணன் யபருஞ்சிைம் மூண்டு தாகை களம் எய்துகிறான். சுக்கிரீவனும்.
இலக்குவனும் இைாவணனிடம் கபாரிட்டுச் கோர்கின்றைர். அனுமனும்
இைாவணனும் மார்பில் குத்துக் குத்திப் கபாரை முடித்துக் யகாள்கின்றைர். கவல்
துரளத்துச் கோர்ந்த இலக்குவரை, இலங்ரகக்குள் எடுத்துச் யேல்ல முயலும்.
இைாவணன் முயற்சி யவற்றி யபறவில்ரல. மரலயயடுத்த இைாவணைால்
தூக்க இயலாத இலக்குவரை, குட்டிரயத் தூக்கும் தாய் கபால், அனுமன் அப்புறம்
எடுத்துச் யேன்று விடுகின்றான். இறுதியில் இைாமனும் இைாவணனும்
கமாதுகின்றைர். கபாரில் அரைத்தும் இழந்த இைாவணரைக் யகால்ல
நிரையாது, "கபார்க்கு இன்று கபாய் நாரள வா" எனும் அமை வாக்கியத்ரத
யமாழிந்து அருள் புரிகிறான். ககாேல நாடுரடய வள்ளல் இைாமபிைான். இச் யேய்திகள்
இப்படலத்துள் உரைக்கப் யபறுகின்றை.

இைாமன் வாைை கேரைக்கு இட்ட கட்டரள

7017. ' "பூேறல; பிறிது இல்கல" எ , புறத்து
ஆகேறதாறும் முரேம் அகறந்து, எ
பாேகறப் பகடயின்னிடம் பற்றிய
வாேல்றதாறும் முகறயின் வகுத்திரால்.

பூேறல பிறிதில்கல - இனிகமல் கபாகையன்றிச் ேமாதாைம் என்பது இல்ரல;

எ - என்று; புறத்து - யவளியில்; ஆகே றதாறும் - திரேகள் கதாறும்; முரேம்
அகறயுமின் - முைேரறயுங்கள்; பாேகறப் பகடயின் இடம் - பாேரறயில் உள்ள
கேரை வீைர்களிடம்; பற்றிய வாேல் றதாறும் - தாம்தாம் யபாருந்தியுள்ள ககாட்ரட
வாயில்கள் கதாறும்; முகறயின் வகுத்திர் - முரறப்படி அணிவகுத்து நிற்பீைாக (என்று
ஆரணயிட்டான் இைாமபிைான்) பூேகல-ஏகாைம். கதற்றப் யபாருளில் வந்தது.
பிரிநிரலயுமாம்.

7018. 'ேற்றும் நின்ற ேகலயும் ேரங்களும்

பற்றி,--வீரர்!--பரகவயின் மும் முகற,
சுற்று கககளி ால், கடி ோ நகர்
சுற்றும் நின்ற அகழிகயத் தூர்த்திரால்.
 ேற்றும் - கமலும்; கற்ற கககளி ால் - முன்கப கடரலத் தூர்த்துப் பழகிய
ரககளிைால்; வீரர் - வீைர்கள்; நின்ற ேகலயும் ேரங்களும் - ஆங்காங்கு நின்றுள்ள
மரலகரளயும் மைங்கரளயும்; பற்றி - கைங்களால் பிடித்து; பரகவயின் - (கேது
அரணயிட்ட கபாது) கடலில் இட்டதினும்; மும்முகற - மூன்று மடங்கு மிகுதியாகக்
யகாணர்ந்து (வீசி); கடிோநகர் சுற்றும் நின்ற - காவல் அரமந்த யபரிய இலங்ரக
நகரைச் சுற்றிச் சூழ்ந்துள்ள; அகழிகயத் தூர்த்திர் - அகழிரயத் தூர்த்திடுங்கள்
(எைக் கட்டரளயிட்டான் இைாமன்)

7019. 'இடுமின் பல் ேரம்; எங்கும் இயக்கு அறத்

தடுமின்; "றபார்க்கு வருக!" எ ச் ோற்றுமின்;
கடுமின், இப்பபாழுறத கதிர் மீச்பேலாக்
பகாடி ேதில் குடுமித்தகலக்பகாள்க!' என்றான்.

(எங்கும்) பன்ேரம் இடுமின் - (யதருக்கள்) எங்கும் மைங்கள் பலவற்ரறப்

கபாடுங்கள்; எங்கும் இயக்கறத்தடுமின் - (அவ்வாறு இட்டு) அைக்கர்கள் எங்கும்
நடமாட இயலாதபடி தடுத்துவிடுங்கள்; றபார்க்கு வருக எ ச் ோற்றுமின் -
யுத்தத்திற்கு வாருங்கள் எைக் கூவியரழயுங்கள்; கடுமின் - விரைகவாடு;
இப்பபாழுறத - இப்கபாகத; கதிர் மீச் பேலா - சூரியனும் (கநைாகச்) யேல்ல இயலாத;
பகாடுேதில் குடுமித் தகலக்பகாள்க - வரளந்து யேல்லும் மதில்களின் சிகைத்ரதக்
ரகப்பற்றிக் யகாள்ளுங்கள்; என்றான்.

இைாமன்-கதான்றா எழுவாய். எங்கும் என்பது இரடநிரலத் தீபமாய் நின்று

முன்னும் இரணந்து யபாருள் தை நின்றது. மதில் குடுமிரயக் ரகக்யகாள்ளுதல்
என்பது அம்மதிலின் உச்சியில் ஏறி நிரலயகாள்ளுதல். இதரை, "குடுமி யகாண்ட
மண்ணு மங்கலம்" (யதால். புறத். 68) எைத் யதால்காப்பியம் புகலும்.

வாைைப்பரட அகழிரயத் தூர்த்தல்.

7020. தடங் பகாள் குன்றும் ேரங்களும் தாங்கிறய,
ேடங்கல் அன் அவ் வா ர ோப் பகட,
இடங்கர் ோ இரிய, பு ல் ஏறிட,
பதாடங்கி, றவகல அகழிகயத் தூர்த்ததால்.

தடம் பகாள் குன்றும் ேரங்களும் - யபரிய மரலகரளயும், மைங்கரளயும்;

தாங்கிய - ஏந்திச் யேன்று; மடங்கல் அன்ை - சிங்கத்ரதப் கபான்ற;
அவ்வா ரப்பகட - அந்தப் யபரிய குைங்குச் கேரை; இடங்கர் இரியப் பு ல் ஏறிட -
முதரல கபான்ற நீர் வாழ் உயிர்கள் நிரல யகட்கடாடவும்; அகழி நீர் தளும்பி
வழியவும்' பதாடங்கி - பணியிரைத் யதாடங்கி; றவகல அகழிகயத் தூர்த்தது - கடல்
கபான்ற அகழிரயத் தூர்த்தது.
 அகழியில் கற்களும் மைங்களும் விழுந்தயபாழுது, அகழிநீர் வழிவதரை, "புைல்
ஏறிட" என்றார்.

7021. ஏய பவள்ளம் எழுபதும், எண் கடல்

ஆய பவள்ளத்து அகழிகயத் தூர்த்தலும்,
தூய பவள்ளம் துகண பேய்வது ஆம் எ
வாயிலூடு புக்கு, ஊகர வகளந்தறத.

எண்கடல் ஏய பவள்ளம் எழுபதும் - எட்டாம்கடல் கபான்று விரிந்துள்ள

எழுபது யவள்ளம் குைங்குப் பரடயும்; பவள்ளத்து ஆய அகழிகய - நீர்ப்
யபருக்ரகக் யகாண்ட அகழிரய; தூர்த்தலும் - (மரலகளாலும் மைங்களாலும்)
நிைப்பும்கபாது; தூய பவள்ளம் - தூய்ரமயாை யவண்ணிறம் யகாண்ட அந்த
யவள்ள நீைாைது; துகண பேய்வது ஆம் எ - (இைாமபிைானுக்கு) உதவி புரிவரதப்
கபான்று; வாயில் ஊடு புக்கு ஊகர வகளத்தது - இலங்ரக மாநகரின் வாயில்கள்
வழியாக உள்கள புகுந்து ஊரை வரளத்துக் யகாண்டது.

7022. விகளயும் பவன்றி இராவணன் பேய்ப் புகழ்

முகளயிற ாடும் ககளந்து முடிப்பறபால்,
தகள அவிழ்ந்த பகாழுந் தடந் தாேகர
வகளயம், வன் ககயில், வாங்கி --வா ரம். விகளயும் பவன்றி -
இதுகாறும் யவற்றியிரைகய விரளவித்துக் யகாண்டிருந்த; இராவணன்
பேய்ப்புகழ் - இைாவணைது உண்ரமயாை புகரழ; முகளயிற ாடும் ககளந்து
முடிப்பறபால் - அடிகயாடு பறித்து முடிப்பரவ கபாலத்; தகள அவிழ்ந்த - கட்டு
அவிழ்ந்த; பகாழுந்தடந்தாேகர - வளமாை தாமரைக் யகாடிகளின்; வகளயம் -
தண்டின் அடிப்பகுதிகரள; வா ரம் வன்ககயில் வாங்கி - குைங்குகள் தம் வலிய
ரககளால் பற்றி எடுத்தை.

இலங்ரக மூதூரின் அகழியில் குைங்குகள் தாமரைக் கிழங்குகரள

கதாண்டியுண்ட யேயல், இைாவணன் புகழின் வீழ்ச்சிக்குத் யதாடக்கமாதல் அறிக.
தற்குறிப்கபற்ற அணி. தாமரை வரளயம்- தாமரைக் கிழங்கு. வட்டமாக
இருப்பதுபற்றி கிழங்கு வரளயம் எைப்பட்டது. இறுதியடி-முற்று கமாரை.

7023. இகழும் தன்கேயன் ஆய இராவணன்

புகழும் றேன்கேயும் றபாயி வாம் எ ,
நிகழும் கள் பநடு நீலம் உகுத்தலால்,
அகழிதானும் அழுவது றபான்றறத.
 நிகழும் கள் பநடுநீலம் உகுத்தலால் - யபருகுகின்ற கதரை நீண்ட கருவிரள
மலர்கள் சிந்துவதால்; இகழும் தன்கேயன் ஆய இராவணன் - பழிக்கத்தக்க
பண்புரடயவைாகிய இைாவணனுரடய; புகழும் - (வலிரம மட்டுமின்றி) புகழும்;
இன்றறாடு றபாயி து ஆம் எ - இன்கறாடு கபாயிற்று என்று; அகழி தானும் -
இலங்ரகயின் அகழியும்; அழுவது றபான்றது - அழுவரதப் கபால இருந்தது.

அகழியில் உள்ள நீலமலர்கள் அகழியின் கண்கள் கபான்றை. அவற்றில் கள் நீர்

(கதன்) வடிவது, இைாவணன் வாழ்வு முடியப் கபாவரதயறிந்து அரவ கண்ணீர்
விடுவது கபான்றிருந்தது என்றார். தன்ரமத் தற்குறிப்கபற்ற அணி. "ரதயலும்
கணவனும் தனித்து உறுதுயைம், ஐயமின்றி அறிந்தைகபால, கருமிரளயடுத்த
அகழியில், கருயநடுங்குவரளயும் ஆம்பலும் கமலமும், கண்ணீர் யகாண்டு கால் உற
நடுங்க" (சிலம்பு. 13. 181-88) எனும் அருரமக்கற்பரைரய அடியயாற்றிைார்.

7024. தண்டு இருந்த கபந் தாேகர தாள் அற,

பண் திரிந்து சிகதய, படர் சிகற வண்டு இரிந்த ; வாய்பதாறும்
முட்கடகயக்
பகாண்டு இரிந்த , அன் க் குைாம் எலாம்.

தண்டு இருந்த கபந்தாேகர - (அகழி தூர்க்கப் படுரகயில்) தண்டுககளாடு இருந்த

பசிய தாமரைக் யகாடிகள்; தாள் அற - கவர் பறிக்கப்பட்டதைால்; படர்சிகற வண்டு -
(அங்கிருந்த) விரிந்த சிறகுகரளயுரடய வண்டுகள்; பண்திரிந்து சிகதய இரிந்த -
தம்ரீங்காை இன்னிரே நிரலதிரியுமாறு ஓடிை; அன் க் குைாம் எலாம் - அன்ைப்
பறரவக் கூட்டங்கள் எல்லாம்; வாய்பதாறும் முட்கடகயக் பகாண்டு இரிந்த - (தம்)
வாய்கள் கதாறும் முட்ரடகரளக் கவ்விக் யகாண்டு நிரலயகட்டு ஓடிை.

7025. ஈளி தாரம் இயம்பிய வண்டுகள்

பாகள தாது உகு நீர் பநடும் பண்கணய;
தாள தாேகர அன் ங்கள் தாவிட,
வாகள தாவி , வா ரம் தாவறவ.

ஈளிதாரம் இயம்பிய வண்டுகள் - இளி, தாைம் எனும் பண் இரேகரள இரேக்கும்

வண்டுகளுடன்; பாகல தாது உகு பநடுநீர்ப் பண்கணய - (யதன்ரை, கழுகு
முதலியவற்றின்) பாரளயினுரடய மகைந்தங்கள் சிந்துகின்ற நீரிரையுரடய யபரிய
வயல்களில் உள்ள; தாள தாேகர அன் ங்கள் - தாள் உள்ள தாமரை மலர்களில்
வாழ்கின்ற அன்ைங்கள்; தாவிட - தாண்டிச் யேல்லுமாறு; வா ரம் தாவ வாகள தாவி
- குைங்குகள் தாவுதலால் வாரள மீன்கள் தாவிக் குதித்தை.
 இளி-ஈளி எை நீண்டது-எதுரக நிரறக்க. இளி-மந்த ஓரேயுரடயது. தாைம்-
எடுத்தல் ஓரே. "மந்தைம் மத்திமம். தாைம் இரவ மூன்றில்" (கல்லாடம். 21)
எனுமிடத்து இரவ இப்யபாருளில் ஆளப்பட்டுள்ளரம காண்க. பூட்டுவிற் யபாருள்
ககாள்.

7026. தூறு ோ ேரமும், ேகலயும் பதாடர்

நீறு, நீர்மிகேச் பேன்று பநருக்கலான்,
ஏறு றபர் அகழ்நின்றும் எக ப் பல
ஆறு பேன்ற , ஆர்கலிமீதுஅறரா.
தூறு ோேரம் - தூறுகள் கபால் அடர்ந்த யபரிய மைங்களும்; குன்றிற ாடும் பதாடர்
நீறும் - மரலகளுடன் யதாடர்ந்து எடுத்த புழுதியும்; நீர் மிகேச் பேன்று பநருக்கலான்
- (அகழி) நீர் கமகல யேன்று யநருக்குவதால்; ஏறு றபர் அகழ் நின்று - நீர், கமகல
யபாங்கிய யபரிய அகழியிலிருந்து; எக ப்பல - எத்தரைகயா பல; ஆறு - ஆறுகள்;
ஆர்கலி மீது பேன்ற - கடரல கநாக்கிப் பாய்ந்தை.

7027. இழுகு ோக் கல் இடும்பதாறு இடும்பதாறும்,

சுழிகள்றதாறும் சுரித்து இகட றதான்று றதன்
ஒழுகு தாேகர ஒத்த , ஓங்கு நீர்
முழுகி மீது எழு ோதர் முகத்கதறய.*

இழுகு ோக்கல் -(அகழிரயத் தூர்ப்பதற்காக வாைைங்கள்) வீசுகின்ற யபரிய கற்கள்;

இடும் பதாறும் இடும்பதாறும் - (வீசி) எறியும்கதாறும்; சுழிகள் றதாறும் -
(அப்கபாது நீரிரடகய கதான்றுகின்ற) நீர்ச்சுழிகளின் நடுவிடந்கதாறும்; சுரித்து -
அழுந்திப் (பின்); இகடறதான்று -அவ்விடத்கத யவளிப்படுகின்ற; றதன் ஒழுகு
தாேகர - கதன் ஒழுகப் யபற்ற தாமரை மலர்கள்; ஓங்குநீர் முழுகி - அரலகள்
எழுகின்ற நீரிகல முழுகி; மீது எழு ோதர் முகத்கத ஒத்த - கமகல எழுகின்ற
யபண்களின் முகத்ரத ஒத்திருந்தை.
அகழியில் எழுந்த அரலகளின் அரலக்கழிப்பால், தாமரை மலர்கள் நீருக்குள்
மூழ்கி, மீண்டும் எழுவது குளித்து எழும் மாதர் முகங்கரளப் கபான்றை எை
அழகுறக் கற்பித்தார். "பாேரட நிவந்த கரணக்கால் யநய்தல், இைமீன் இருங்கழி
ஓதம் மல்குயதாறும், கய மூழ்குமகளிர் கண்ணின் மானும்" (குறந். 9) எனும்
குறுந்யதாரகப்பாடல் இங்கு ஒப்பு கநாக்க உரியதாகும்.

7028. தன்கேக்குத் தகலயாய தேமுகன்

பதான்கேப் றபர் அகழ் வா ரம் தூர்த்ததால்;
 இன்கேக்கும், ஒன்று உகடகேக்கும், யாவர்க்கும்
வன்கேக்கும், ஓர் வரம்பும் உண்டாம்பகாறலா?*

தன்கேக்குத் தகலயாய தேமுகன் - தான் எனும் ஆணவப் பண்பிற்குத் தரலவைாை

பத்துத் தரலகரளயுரடய இைாவணனின்; பதான்கேப் றபர்அகழ் -பழரம வாய்ந்த
யபரிய (இலங்ரக) அகழிரயயும்; வா ரம் தூர்த்தது - குைங்குகள் தூர்த்து (நிைப்பி)
விட்டை; (என்றால்) யாவர்க்கும் - எத்தரககயார்க்கும்; ஒன்று இன்கேக்கும்
உகடகேக்கும் - ஒன்றும் இல்லாரமயாகிய வறுரமக்கும் எல்லாம் உரடரமயாகிய
யேல்வத்திற்கும்; வன்கேக்கும் - வல்லரமக்கும்; ஓர் வரம்பும் உண்டாம் பகால்? -
ஒரு எல்ரலகட்ட இயலுகமா?

உயிரின் ஆதிப் பண்பு, தான் என்பது ஆதலின், ஆணவம் தன்ரம எைப்பட்டது.

"இங்கு ஆர் எைக்கு நிகர் எைப் பிைதாபித்து இைாவணாகாைமாகி" (தாயு. யமௌைகுரு.
9) என்று ோன்கறார்கள் கூறுமாறு இைாவணன் அகங்காைம் யபயர்யபற்ற ஒன்று
ஆதலின், "தன்ரமக்குத் தரலயாய தேமுகன்" என்றார். இப்பாடல் கவற்றுப்யபாருள்
ரவப்பணியாம்.

7029. தூர்த்த வா ரம், கள்ளி பறித்து இகட,

சீர்த்த றபர் அகணதன்க யும் சிந்தி ;
வார்த்தது அன் ேதிலின் வரம்புபகாண்டு
ஆர்த்த, ஆர்கலி காபராடும் அஞ்ேறவ.

தூர்த்த வா ரம் - அகழிரயத் தூர்த்த வாைைங்கள்; கள்ளி பறித்து - மைாமைங்கரளப்

பிடுங்கி; இகட சீர்த்த றபரகண தன்க யும் சிந்தி - அகழியின் இரடகய
(கபாக்குவைவுக்காகச்) சிறந்திருந்த யபரிய பாலங்கரளயும் அழித்து விட்டை;
வார்த்தது அன் - உருக்கி வார்த்தாற்கபான்ற; ேதிலின் வரம்பு பகாண்டு - மதிலின்
உச்சிரய அரடந்து; ஆர்கலி காபராடும் அஞ்ே - கடலும் கார் முகிலும் அச்ேம்
யகாள்ளுமாறு; ஆர்த்த - முழங்கிை.
வாைைம் இட்ட ஆைவாைத்திற்குத்தாம் நிகர் ஆகாரமயால் கடலும் கமகமும்
அஞ்சும் என்பாைாய் "ஆர்கலி காயைாடும் அஞ்ே ஆர்த்த" என்றார்.

7030. வட்ட றேரு இது எ , வான் முகடு

எட்ட நீண்ட ேதில்மிகே ஏறி, விண்
பதாட்ட வா ரம், றதான்றி -மீத் பதாக
விட்ட பவண் பகாடி வீங்கி என் றவ.
வட்ட றேரு இது எ - வட்ட வடிவம் யபற்ற கமரு மரல இது என்று எண்ணுமாறு;
வான்முகடு - ஆகாய உச்சிரய; எட்ட - யதாடுமாறு; நீண்ட ேதில் மிகே - ஏறி-
உயர்ந்த மதில்களின் கமல் ஏறி; விண் பதாட்டவா ரம் - ஆகாய முகட்ரடத்
யதாட்டு நின்ற வாைைங்கள்; மீபதாக விட்ட - மதில் முகட்டில் பலவாகத் யதாங்க
விடப்பட்ட; பவண்பகாடி என் - யவள்ரளக் யகாடிகள் என்னுமாறு; வீங்கி -
மிகுந்து கதான்றிை.

மதில் உச்சியில் யவள்ரளக்யகாடிகள் பல பறப்பரதப்கபால்,

யவண்ணிறங்யகாண்ட வாைைங்களின் இயக்கம் மதிலின் கமல் இருந்தை.
வாைைங்கள் யவண் யகாடிகட்கு உவரமயாயிை. இலங்ரகரயச் சுற்றியுள்ள
மதில்கள் வட்ட கமருவாய் இலங்கிை ஆதலின், "வட்ட கமரு இது எை" என்றார்.
இல்யபாருள் உவமம்.

7031. இறுக்க றவண்டுவது இல்கல; எண் தீர் ேணி

பவறுக்கக ஓங்கிய றேரு விழுக் கலால்
நிறுக்க, றநர்வரும் வீரர் பநருக்கலால்,
பபாறுக்கலாது, ேதிள் தகர புக்கதால்.

எண்தீர் ேணி பவறுக்கக ஓங்கிய - எண்ணில் அடங்காத மாணிக்கங்களாகிய

யேல்வம் நிரறந்த; றேரு விழுக் கல்லால் -கமரு மரலயயன்னும் எரடக்கல்லிைால்;
நிறுக்க - எரட கபாட; றநர் வரும் - (அதற்கு) எரட ேமமாக வைத்தக்க; வீரர்
பநருக்கலால் - வாைை வீைர்கள் அழுத்தியரமயால்; பபாறுக்கலாது - (அந்தக்
கணத்ரதத்) தாங்க மாட்டாமல்; ேதில் தகர புக்கதால் - (இலங்ரக மாநகரின்) மதில்
கீகழ அழுந்தியரமயால்; இறுக்க றவண்டுவது இல்கல - (அந்த இலங்ரக
மதிரல) (வாைைவீைர்கள்) உரடத்யதறிய கவண்டிய அவசியம் இல்லாமல்
கபாைது.

யபான்னும் மணியும் யபாதிந்த கமருமரலரய ஒரு தட்டிலும்,வாைை வீைர்கரள

ஒரு தட்டிலும் ரவத்து நிறுத்தால், வாைை வீைர்கள் தட்கட தாழும் எை
வாைைங்களின் எரடயும் யதாரகயும் சுட்டி வியந்தவாறு, உயர்வு நவிற்சியணி.

அைக்கர் கேரை எழுச்சி

7032. அகறந்த ோ முரசு; ஆக ப் பதாககயால்
ேகறந்தவால், பநடு வா கம்; ோதிரம்
குகறந்த, தூளி குழுமி; விண்ணூடு புக்கு
உகறந்தது, ஆங்கு அவர் றபார்க்கு எழும் ஓகதறய.
 ோமுரசு அகறந்த - (வாைைச் யேயல் இவ்வாறாக) (இலங்ரகயில்) யபரிய
முைேங்கள் முழக்கப்யபற்றை; ஆக ப் பதாககயால் - யாரைகளின் மீது விளங்கிய
யபரிய யகாடிகளால்; பநடுவான் அகம் ேகறந்த - நீண்ட விண்ணிடங்கள்
மரறந்தை; தூளி குழுமி - தூசுகள் திைண்டு; ோதிரம் குகறந்த - திக்குள்
சுருங்கிைவாகத் கதான்றிை; ஆங்கு - அங்கக; அவர் றபார்க்குப் எழும் ஓகத - அந்த
அைக்கர்கள் கபாருக்குப் புறப்படும் ஓரேயாைது; வி ண்ணூடு புக்கு உகறந்தது -
ஆகாயத்தில் யேன்று நிரலயபற்றது.

7033. றகாடு அலம்பி ; றகாகத அலம்பி ;

ஆடல் அம் பரித் தாரும் அலம்பி ;
ோடு அலம்பி , ோ ேணித் றதர்; ேணி
பாடு அலம்பி , பாய் ேத யாக றய.

றகாடு அலம்பி - ேங்கங்கள் முழங்கிை; றகாகத அலம்பி -(அைக்கர்கள்

மார்பில் அணிந்திருந்த) ஆைங்கள் ஒலித்தை; ஆடல் அம்பரித் தாரும் அலம்பி - (கபார்
முைசு யகாம்பு முதலியவற்றின் ஒலிக்ககற்ப) ஆடிச்யேல்லும் அழகிய குதிரைகளின்
கிண்கிணி மாரலகளும் ஒலித்தை; ோேணித் றதர் ேணிோடு அலம்பி - யபரிய
அழகிய கதர்களில் கட்டப்பட்டுள்ள மணிகள் பக்கங்களில் ஒலித்தை; பாய்ேத யாக
பாடு அலம்பி - யபருகுகின்ற மதத்திரையுரடய யாரைகள் (கபார் கிரடத்தது
என்ற மகிழ்ச்சியால்) பிளிறிை.

வாைை கேரையும் அைக்கர் கேரையும் யபாருதல்

7034. அரக்கர் பதால் குலம் றவர்அற, அல்லவர்
வருக்கம் யாகவயும் வாழ்வுற, வந்தது ஓர்
கருக் பகாள் காலம் விதிபகாடு காட்டிட,
தருக்கி உற்று, எதிர் தாக்கி -தாக றய.

அரக்கர் பதால்குலம் றவர் அற - அைக்கர்களின் யதான்ரம வாய்ந்த குலம் கவயைாடு

அழியுமாறும்; அல்லவர் - அைக்கர் அல்லாத கதவர், மானிடர் முதலிகயாருரடய;
வருக்கம் யாகவயும் வாழ்வுற - இைம் எல்லாம் வாழ்வு யபறுமாறும்; வந்தது ஓர்
கருக்பகாள் காலம் பகாடு - விதி காட்டி வந்ததாகிய ஒரு காைணத்ரதத்
தன்னுள்கள யபாதிந்து வந்த காலத்ரத; விதி காட்டிட - ஊழ்விரை காட்டியதால்;
தாக - வாைை கேரை அைக்கர் கேரையும்; தருக்கி உற்று எதிர்தாக்கி - யபருஞ்
யேருக்ககாடு யநருங்கி எதிர் எதிைாக (ஒன்ரறயயான்று) தாக்கிக் யகாண்டை.
7035. பல் பகாடும், பநடும் பாதவம் பற்றியும்,
கல் பகாடும், பேன்றது-அக் கவியின் கடல்.
வில் பகாடும், பநடு றவல்பகாடும், றவறு உள
எல் பகாடும் பகடயும் பகாண்டது--இக் கடல்.

அக்கவியின் கடல் - அந்தக் கடல் கபான்ற வாைைச் கேரையாைது; பல்பகாடும் -

பற்கரளக்யகாண்டும்; பநடும் பாதவம் பற்றியும் - யபரிய மைங்கரளக் யகாண்டும்;
கல் பகாடும் - கற்கரளக் யகாண்டும்; பேன்றது - (எதிர்க்கச்) யேன்றது; இக்கடல் -
இந்தக் கடல் கபான்ற அைக்கர் கேரைகயா; வில் பகாடு ம் - விற்கரளக்
யகாண்டும்; பநடுறவல் பகாடும் - நீண்ட கவல்கரளக் யகாண்டும்; றவறு உள
எல்பகாடும் பகடயும் பகாண்டது -மற்றும் உள்ள ஒளி மிக்க பரடக்கருவிகரளயும்
யகாண்டு யேன்றது.

7036. அம்பு கற்ககள அள்ளி ; அம்பு எலாம்

பகாம்புகடப் பகண கூறு உற நூறி ;
வம்புகடத் தட ோ ேரம் ோண்ட ,
பேம் புகர்ச் சுடர் றவல்-கணம் பேல்லறவ.

அம்பு கற்ககள அள்ளி - அைக்கர் விட்ட அம்புகள் (வாைை வீைர்கள் வீசிய)

குன்றுகரளத் தூளாக்கிை; அம்பு எலாம் - அந்த அம்புகரளயயல்லாம்;
பகாம்புகடப்பகண - (வாைைை வீசிய) யகாம்புககளாடு கூடிய மைங்களின் கிரளகள்;
கூறு உற நூறி - துண்டாகும்படி யபாடியாக்கிை; பேம்புகர் - (உதிைம் கதாய்தலால்)
யேந்நிறப் புள்ளிகள் கதான்றும்படி; சுடர் றவல்கணம் பேல்ல - ஒளிர்கின்ற கவலின்
யதாரககள் பாய்தலால்; வம்பு உகடத்தட ோேரம் - மணமுரடய மிகர் யபரிய
மைங்கள்; ோண்ட - அழிந்து வீழ்ந்தை. அள்ளுதல்-ரகப்பற்றுதல்; இங்கு
அழித்தரலக் குறித்தது. யகாம்பு - சிறுகிரள. பரண - யபருங்கிரள. ஆகுயபயைால்
மைத்ரதக் குறித்தது எனினுமாம்.

7037. ோக் கக வா ர வீரர் ேகலந்த கல்

தாக்கி, வஞ்ேர் தகலகள் தகர்த்தலால்,
நாக்கினூடும், பேவியினும், நாகம் வாழ்
மூக்கினூடும், போரிந்த , மூகளறய.

ோக்கக வீரர் - யபரிய ரககரளயுரடய வாைை வீைர்கள்; ேகலந்த கல் - கபாரில்

வீசிய கற்கள்; தாக்கி - கமாதி; வஞ்ேர் தகலகள் தகர்த்தலால் - வஞ்ேகைாம்
அைக்கர்களின் தரலகரளப் பிளப்பதால்; நாக்கின் ஊடும் - அந்த அைக்கர்களின்
வாய் வழியாகவும்; பேவியினும் - காது வழியாகவும்; நாகம்வாழ் மூக்கின் ஊடு ம் -
நாகப்பாம்புகள் வசிக்கின்ற மூக்கு வழியாகவும்; மூகள போரிந்த - (அவர்கள்)
மூரளகள் யவளிப்பட்டை.

வாைைவீைர்களின் கைங்கள் மரலகரளப் யபயர்க்கவும் ஏந்தவும் வல்ல

வலிரம வாய்ந்தைவாதலின் "மாக்ரக" என்றார். நாக்கு ஆகுயபயைாய் வாரயக்
குறித்தது. நாக்கும், மூக்கும், வாயும் தரலயில் யதாரளகள் உள்ள உறுப்புகளாதலின்,
அத்யதாரளகள் வழிகய அழுத்தப் யபற்ற மூரளகள் யவளிவந்தை.

7038. அற்கள் ஓடும் நிறத்த அரக்கர்தம்

விற்கள் ஓடு ேரம் பட, பவம் புணீர்
பற்கறளாடும் போரிதர, பற்றிய
கற்கறளாடும் உருண்ட, கவிகறள.

அற்கள் ஓடும் நிறத்த அரக்கர்தம் - இருளும் (அஞ்சி) ஓடவல்ல (கருரம) நிறம்

உரடய அைக்கர்களுரடய; விற்கள் - விற்களிலிருந்து; ஓடுேரம் பட - விரைந்து
வருகின்ற அம்புகள் பட்டதைால்; பவம்புண்நீர் - யகாதிக்கின்ற புண்களிலிருந்து
யோட்டும் உதிைம்; பற்கறளாடும் போரிதர - பற்ககளாடும் யவளிகய விழ; பற்றிய
கற்கறளாடும் - (அைக்கர் கமல் வீேக் யகாண்டு வந்த கைங்களில்) கற்கரளப்
பிடித்தவாறு; கவிகள் உருண்ட - குைங்குகள் (களத்தில்) (வீழ்ந்து) உருண்டை.

7039. நின்று றேரு பநடு ேதில் பநற்றியின்

பவன்றி வா ர வீரர் விகேத்த கல்
பேன்று, தீயவர் ஆர் உயிர் சிந்தி ,
குன்றின் வீழும் உருமின் குழுவிற .

றேரு பநடுேதில் பநற்றியின் - கமருமரல கபான்று உயர்ந்த மதிலின் உச்சியில்;

நின்று - நின்று யகாண்டு; பவன்றி வா ர வீரர் - யவற்றி மிகுகின்ற வாைை
வீைர்கள்; விகேத்தகல் - கவகத்துடன் வீசிய கற்கள்; குன்றின் வீழும் உருமின் குழுவின் -
மரல கமல் விழுகின்ற இடியின் கூட்டங்கள் கபால; பேன்று - கபாய் ; தீயவர் ஆர்
உயிர சிந்தி - யகாடியவர்களாகிய அைக்கர்களின் அரிய உயிரைப் பறித்துச் யேன்றை.

7040. எதிர்த்த வா ரம் ோக் ககபயாடு இற்ற ;

ேதில் புறங் கண்டு, ேண்ணில் ேகறந்த ;-
கதிர்க் பகாடுங் கண் அரக்கர் கரங்களால்
விதிர்த்து எறிந்த விளங்கு இகல றவலிற .
 கதிர் பகாடு கண் அரக்கர் கரங்களால் - (யவகுளியில்) ஒளியுரடய
கண்கரளக்யகாண்ட அைக்கருரடய ரககளால்; விதிர்த்து எறிந்த விளங்கு இகல
றவலின் - அரேத்து வீசிய ஒளிர்கின்ற இரல வடிவாை கவல்களால்; எதிர்த்த
வா ரம் - எதிர்த்துப் கபாரிட்ட வாைைங்கள்; ோக்ககறயாடு இற்ற - யபரிய
கைங்கள் அறுபட்டு மடிந்தைவாகி; ேதில்புறம் கண்டு ேண்ணில் ேகறந்த - மதிலுக்கு
யவளிப்புறத்தில் மண்ணிகல (வீழ்ந்து) மரறந்தை.

7041. கடித்த, குத்தி , ககயின் கழுத்து அறப்

பிடித்த, வள் உகிரால் பிளவு ஆக்கி ,
இடித்த, எற்றி , எண் இல் அரக்ககர
முடித்த-வா ரம், பவஞ் சி ம் முற்றி .

வா ரம் - குைங்குகள்; பவம்சி ம் முற்றி - யகாடுங்ககாபம் மிக்கைவாய்;

கடித்த - (பற்களால் அைக்கரைக்) கடித்தை; ககயில் குத்தி - ரககளால் குத்திை;
கழுத்து அறப்பிடித்த - அைக்கர் கழுத்துகள் துண்டாம்படி இறுக்கிை; வள் உதிரால்
பிளவு ஆக்கி - கூரிய நகங்களால் இருபிளவாகப் பிளந்தை; இடித்த - முட்டிகளால்
தாக்கிை; எற்றி - கால்களால் உரதத்தை; எண்ணில் அரக்ககர முடிக்க -எண்ணற்ற
அைக்கர்கரள (இவ்வாறாக) அழித்தை.

விரைகரள அடுக்கும் திறத்தால், கம்பர் களக்காட்சிரயக் கண்முன்

நிறுத்துகிறார்.

7042. எறிந்தும், எய்தும், எழு முகளத் தண்டு பகாண்டு

அகறந்தும், பவவ் அயில் ஆகத்து அழுத்தியும்,
நிகறந்த பவங் கண் அரக்கர் பநருக்கலால்,
குகறந்த--வா ர வீரர் குழுக்கறள.

பவம்கண் நிகறந்த அரக்கர் - யகாடுரம நிரறந்த கண்கரளயுரடய அைக்கர்கள்;

எறிந்தும் - (பல பரடக்கருவிகரள) வீசியும்; எய்தும் - (அம்புகரள) ஏவியும்; எழு -
இரும்புத் தூண் கபான்ற; முகள தண்டு பகாண்டு அகறந்தும் - மூங்கில் ககால்கரளக்
யகாண்டு அடித்தும்; பவம் அயில் ஆகத்து அழுத்தியும் - கடுரமயாை கவல்கரள
உடலில் புரதயுமாறு அழுத்தியும்; பநருக்கலால் - யநருக்கியதைால்; வா ர
வீரர் குழுக்கள் குகறந்த - குைங்கு வீைர்கள் கூட்டம் அளவில் குரறந்து கபாயிற்று.
எழு-இரும்புத்தூண்:முரள-மூங்கில்."முரளவாய் எயிற்ற முள் உகிர் ஞமலி"
(குறிஞ்சிப் : 131) எனுமிடத்து, முரள-மூங்கில் எனும் யபாருளில் வந்தரம
காணலாம். "நிரறந்த யவங்கண் அைக்கர், குரறந்த வாைை வீைர்" என்பதில்
அடிமுைணும் யோல் நயமும் கதான்றுதல் காண்க.
7043. பேப்பின் பேம் பு ல் றதாய்ந்த பேம் பபான் ேதில்,
துப்பின் பேய்தது, றபான்றது, சூழ் வகர;
குப்புற்று ஈர் பிணக் குன்று சுேந்துபகாண்டு
உப்பின் பேன்றது, உதிரத்து ஒழுக்கறே.

பேப்பில் பேம்பு ல் றதாய்ந்த பேம்பபான்ேதில் - யேம்ரப உருக்கிய

ஒழுக்கிரைப்கபால, இைத்தம் கதாய்ந்த யேம்யபான்ைால் ஆை (இலங்ரக)
மதிலாைது; சூழ் வகர - சுற்றி நின்ற ஒரு மரல; துப்பில் பேய்தது றபான்றது -
யேம்பவழத்தால் ஆக்கியது கபாலத் கதாற்றம் அளித்தது; உதிரத்து ஒழுக்கம் - இைத்தப்
யபருக்கம்; குப்புற்று பிணக்குன்று ஈர் - தரலகீழாக வீழ்ந்த பிண மரலகரள
இழுத்து; சுேந்து பகாண்டு - தாங்கிக் யகாண்டு ; உப்பில் பேன்றது - உப்புக்கடரல
கநாக்கிப் பாய்ந்து யேன்றது.
மதில் இைத்தம் கதாய்ந்து கிடந்தரமயால், யேம்பவழத்தால் ஆை மரல
கபான்று காட்சியளித்தது. பிணங்கரளத் கதாளில் சுமந்துயகாண்டு யேல்ரகயில்,
தரலகுப்புற வீழ்ந்து கிடப்பது இயல்பு. இைத்த ஆறு, பிணங்கரளத் தரலகீழாக்கிக்
கடரல கநாக்கி இழுத்துச் யேன்றது. உப்பு-ஆகு யபயைாய் கடரலக் குறித்தது.

7044. வந்து இகரத்த பறகவ ேயங்கி ,

அந்தரத்தில் பநருங்கலின், அங்கு ஒரு
பந்தர் பபற்றது றபான்றது--பற்றுதல்
இந்திரற்கும் அரிய இலங்ககறய. இந்திரற்கும் பற்றுதல் அரிய இலங்கக -
(கதவர் தரலவைாை) இந்திைைாலும் ரகப்பற்றிக் யகாள்ளுதற்கு அரியதாை
இலங்ரக மாநகைாைது; வந்து இகரத்த ேயங்கி பறகவ - அங்கு பிணம் தின்ை
வந்து கூச்ேலிட்ட பறரவகளின் பல்வரகக் கூட்டம்; அந்தரத்தின்
பநருங்கலின் - ஆகாயத்தில் (இரடயவளியின்றி) யநருங்கியதால்; அங்கு ஒரு பந்தர்
பபற்றது றபான்றது - அவ்விடத்தின் கமகல பந்தல் (கவய்ந்து) இட்டாற்கபான்று
காட்சி தந்தது.

கபார்க்களக்காட்சிரயத் கதவர்கள் காண இயலாதவாறு, பறரவகள் பந்தலிட்டு

மரறத்தை என்பது ஒரு குறிப்பாம். "மயங்கிை பறரவ" என்பது, பல்வரகயாை
பறரவக் கூட்டத்ரதக் குறித்து நின்றது.கதவரும் வாய்திறக்க அஞ்சும் இலங்ரகயில்
பறரவகளும் கூச்ேலிடும் துணிரவப் யபற்றைகவ! எை வியந்தவாறு.

7045. தங்கு பவங் க ல் ஒத்துத் தயங்கிய

பபாங்கு பவங் குருதிப் பு ற் பேக்கர்முன்,
 கங்குல் அன் கவந்தமும் ககபயடுத்து,
அங்கும் இங்கும் நின்று, ஆடி வாம்அறரா. தங்கு பவங்க ல் ஒத்து -
குவிந்து கிடக்கின்ற யகாடுந்தணல் கபான்று; தயங்கிய - ஒளிர்கின்ற; பபாங்கு
பவங்குருதிப் பு ல் - யபாங்குகின்ற யகாடிய உதிை நீைாகிய; பேக்கர்முன் - சிவந்த
அந்தி வாைத்தின் முன்ைால்; கங்குல் அன் கவந்தமும் - இைவு வந்தாற் கபான்ற
(அைக்கர்களின்) தரலயற்ற உடல்களும்; கக எடுத்து - ரககரள உயர்த்தியவாறு;
அங்கும் இங்கும் நின்று ஆடி - அங்கும் இங்குமாக நின்று ஆடல் நிகழ்த்திை.

7046. பகான் நிறக் குருதிக் குகட புட்களின்

பதால் நிறச் சிகறயில் துளி தூவலால்,
பல் நிறத்த பதாககப் பரப்பு எலாம்
பேந் நிறத்த வாய், நிறம் தீர்ந்தறவ.

பகான்நிறக் குருதி - அச்ேந் தருகின்ற யேந்நிறமுள்ள இைத்தத்திகல; குகடபுட்களின்

- மூழ்குகின்ற பறரவகளின்; பதால் நிறச் சிகறயில் துளிதூவலால் - பரழய
இறகுகளில் படிந்த (குருதித்) துளிகள் சிந்துவதால்; பல்நிறத்த பதாககப் பரப்பு
எலாம் - பல நிறங்கரளக் யகாண்ட யபருங்யகாடிகளின் கூட்டம் எல்லாம்;
பேந்நிறத்த வாய் நிறம் தீர்ந்த - யேந்நிறமாக மாறிப் பரழய நிறம் மாறிவிட்டை.

வாைைங்கள் மதிலிலிருந்து இைங்குதலும் அைக்கர் நிைம்புதலும்

7047. பபாழிந்த றோரிப் புதுப் பு ல் பபாங்கி மீ
வழிந்த ோ ேதில் ககவிட்டு, வா ரம்,
ஒழிந்த, றேருவின் உம்பர்விட்டு இம்பரின்
இழிந்த ோக் கடல் என் , இழிந்தறத.

வா ரம் - குைங்குகள்; ஒழிந்த - வலிரம குரறந்தைவாய்; பபாழிந்த றோரிப்

புதுப்பு ல் - யோரிந்த உதிைம் என்னும் புது யவள்ளம் யபாங்கி; மீவழிந்த ோேதில்
ககவிட்டு - கமகல வழியப் யபற்ற யபரிய மதிலிரைக் ரகவிட்டு விட்டு; றேருவின்
உம்பர் விட்டு இம்பரின் இழிந்த -கமருகிரியின் கமலிடத்ரத விட்டு அகன்று
மற்யறாரு பக்கத்தில் இறங்கிய; ோகடல் என் இழிந்த - யபரிய கடகல கபான்று
கீகழ இறங்கிை.

7048. பத மும், ேதிலும், பகட நாஞ்சிலும்,

கத வாயிலும், கட்டும் அட்டாகலயும்,
 முதல யாகவயும் புக்குற்று முற்றி -
வித பவங் கண் இராக்கதர் பவள்ளறே.
வித பவங்கண் இராக்கதர் பவள்ளம் - துயைம் புரியவல்ல யகாடிய
கண்கரளயுரடய இைாக்கதர் யபருங்கூட்டத் யதாகுதிகள்; பத மும் - மதிலில் உள்ள
கமரடகளிலும்;மதிலும்-மதில்களிலும்; பகட நான்கிலும் - அம்புகள் விடுதற்குரிய
(ஏவரற) முடுக்குகளிலும்; கத வாயிலும் - (பரகவர்) கலங்குதற்குரிய ககாபுை
வாயிலிலும்; கட்டும் அட்டாகலயும் - மதில் கமல் கட்டப்பட்ட மண்டபங்களிலும்;
முதலயாகவயும் - (இரவ) முதலாை எல்லா இடங்களிலும்; புக்குற்று முற்றி -புகுந்து
நிைம்பிை.
பதணம் - மதில்களின் உள் உள்ள கமரட "யநடுமதில் நிரறப் பதணத்து"
(பதிற்றுப். 22-25) என்பதைால் இச்யோல் பதணம் எைவும் வழங்கும் எைத் யதரிகிறது.
நாஞ்சில்- மதில் உறுப்புக்களுள் ஒன்று.. அம்பு ஏவும் துரளகள் உள்ள இடம். ஞாயில்
எைவும் வழங்கும். அட்டாரல-ககாட்ரட மதில் கமல் கட்டப்படும் மண்டபம்.
அைக்கர் மட்டுகம அன்றிக் ககாட்ரட வாயிலும் கலக்கம் யேய்யும் என்பார். "கதை
வாயிலும்" என்றார். "ககாட்ரடக்கு அைணாகப் கபாடப்பட்ட உட்படிகள்" என்பது
பரழய உரை.

7049. பாய்ந்த றோரிப் பரகவயில் பற்பல

நீந்தி ஏகும், பநருக்கிகடச் பேல்வ ;
ோய்ந்து ோய்ந்து, ேரம் படத் தள்ளலுற்று
ஓய்ந்து வீழ்ந்த; சில சில ஓடி .

பநருக்கிட - (அைக்கர்) யநருங்கி வந்தரமயால்; பேல்வ - (கவறிடங்கட்குத்

தப்பிச்) யேல்கின்ற; பற்பல - பலவாய குைங்குகள்; பாய்ந்த றோரிப் பரகவயில் -
பாய்ந்து ஓடிச் யேல்கின்ற உதிைக் கடலில்; நீந்தி ஏகும் - நீந்திக் கடப்பதற்கு
முயலும்; சிலசில - சிற்சில குைங்குகள்; ோய்ந்து ோய்ந்து - மிகவும் தளர்ந்து;
ேரம்பட - (அைக்கர் விட்ட) அம்புகள் ரதத்ததைால்; தள்ளல் உற்று ஓய்ந்து வீழ்ந்த -
உயிர் தளர்ந்து யேயலிழந்து வீழ்ந்தை; சி லசில ஓடி - சிற்சில (உயிர் தப்பிப்
பிரழக்க) ஓட்டம் பிடித்தை.
உதிையவள்ளத்தின் மிகுதி காட்ட "கோரிப்பைரவ" என்றார். கபாரிடும்
யபாருட்டு மதில்களில் ஏறிய குைங்குகள், அைக்கர்களால் துைத்தப்பட்டரம
கூறியவாறு.

அைக்கர் கேரையின் ஆைவாைம்

7050. தழிய வா ர ோக் கடல் ோய்தலும்,
பபாழியும் பவம் பகடப் றபார்க் கடல் ஆர்த்தவால்-
ஒழியும் காலத்து உலகு ஒரு மூன்றும் ஒத்து
 அழியும் ோக் கடல் ஆர்ப்பு எடுத்பதன் றவ.

ஒழியும் காலத்து - யாவும் அழியும் ஊழிக் காலத்தில்; ஒரு மூன்று உலகும் ஒத்து -
மூன்று உலகங்களும் ஒன்று கேர்ந்து; அழியும் - அழிவதற்குக் காைணமாை; ோகடல் -
யபருங்கடலாைது; ஆர்ப்பு எடுத்து அன் - கபயைாலி எழுப்பியது கபான்று; தழிய
ோகடல் வா ரம் ோய்தலும் - (மதிரலத்) தழுவியிருந்த யபருங்கடல் கபான்ற
வாைைப் பரடகள் வலிரம குன்றிய அளவில்; பபாழியும் பவம்பகட - கமன்கமலும்
எய்கின்ற யகாடிய கபார்க்கருவிகரளயுரடய; றபார்க்கடல் ஆர்த்த - கபார்
யேய்யும் கடல் கபான்ற இைாக்கத கேரை ஆர்த்தது.
கடல் ஆர்த்த-ஒருரமப் பன்ரம மயக்கம். சுவர்க்கம், மத்திமம், பாதலம் எை
உலரக மூன்றாகக் கூறுதல் மைபாதலின் "உலயகாடு மூன்றும்" என்றார். உலகம்
கடலால் அழியும் என்பது முன்கைார் துணிபாதலின், "ஒழியும் காலத்து உலயகாரு
மூன்றும் ஒத்து அழியும் மாக்கடல்" என்றார்.

7051. முரசும், ோ முருடும், முரல் ேங்கமும்,

உகர பேய் காளமும், ஆகுளி ஓகேயும்,
விகரசும் பல் இயம், வில் அரவத்பதாடும்,
திகர பேய் றவகலக்கு ஓர் ஆகுலம் பேய்தறவ.

முரசும் - முைசுக் கருவியும்; ோமுருடும் - யபரிய முருடு என்னும் கருவியும்;

முரல் ேங்கமும் - முைலுகின்ற ேங்கும்; உகர பேய் காளமும் - புகழ் யபற்ற
எக்காளமும்; ஆகுளி ஓகேயும் - ஆகுளி என்னும் சிறு பரறயும்; (எை) விகரசு பல்
இயம் - பலவரகயாய்க் கலந்து ஒலிக்கும் பல்வரகக் கருவிகளின் ஓரேயும்; வில்
அரவத்பதாடும் - வில்லிலிருந்து சுரண விடுரகயில் எழும் ஓரேயுடன் கூடி; திகர
பேய் றவகலக்கு ஓர் ஆகுலம் பேய்த - அரலயால் ஆர்ப்பரிக்கும் கடலுக்கும் ஒரு
மைக்கலக்கத்ரத உண்டாக்கிவிட்டை. தன் ஒலிரய விடப் கபர் ஒலி இல்ரல
என்று, "ஆர்கலி" எனும் பட்டத்ரதப் யபற்றுத் தருக்கியிருந்த கடல், தன் ஒலியிலும்
கபயைாலியுண்டு என்பரதயுணர்ந்து மைக்கலக்கம் அரடந்தது என்பதாம். முருடு -
பரறப்யபாது எனும் பிங்கலந்ரத; மத்தளமுமாம். காளம்-எக்காளம். ஊது யகாம்பு.
ஆகுளி - சிறு பரற. "நுண்ணீர் ஆகுளி இைட்ட" (மதுரைக்காஞ்சி. 606)
தமிழகத்திலிருந்த பல்வரகப் கபார்க்கருவிகளின் யபயர்கள்.

இைாவணைது பரட யவளி வருதல்

7052. ஆய காகல, அக த்து உலகும் தரும்
நாயகன் முகம் நாலும் நடந்பத ,
றேய றேக விரி கடல், விண் குலாம்
 வாயிலூடு புறப்பட்டு வந்தறத.

ஆயகாகல - அப்யபாழுதில்; உலகு அக த்தும் தரும் - உலகம் யாரவயும்

பரடக்கும்; நாயகன் முகம் நாலும் நடந்பத - நான்முகப் பிைமனுரடய நான்கு
வாய்களிலிருந்தும் புறப்பட்டது கபால; றேய றேக - (இலங்ரகயில்) யபாருந்திய
(அைக்கர்) கேரையாகிய; விரிகடல் - பைந்த கடலாைது; விண்குலாம் வாயில் ஊடு -
ஆகாயம் அளாவும் (இலங்ரகயின்) நான்கு வாயில்களின் வழிகய; புறப்பட்டு
வந்தது - யவளிப்பட்டு வந்தது.

7053. பநடிய காவதம் எட்டும் நிரம்பிய,

படிய வாயில் பருப்பதம் பாய்ந்பத ,
பகாடிபயாடும் பகாடி சுற்றக் பகாடுத்த தண்டு
ஒடிய ஊன்றி , மும் ேத ஓங்கறல.

பநடிய காவதம் எட்டும் நிரம்பிய - நீண்ட எட்டுக் காதப் பைப்பும் நிரறயுமாறு;

மும்ேத ஓங்கல் - மூன்று மதங்கரளயுரடய யாரைகள்; படிய வாயில் -
படிகரளயுரடய ககாட்ரட வாயில்களில்; பருப்பதம் பாய்ந்பத - மரலகள்
பாய்ந்து யேன்றாற்கபால; பகாடிறயாடும் - (தம்மீதுள்ள) யகாடிககளாடும்; பகாடி
சுற்றத் பகாடுத்த தண்டு - பிற யாரைகளின் மீதுள்ள யகாடிககளாடும் (அக்யகாடிகள்)
சுற்றிக்யகாள்ள, (அரவ) கட்டியுள்ள கம்புகள்; ஓடிய ஊன்றி - ஓடியுமாறு
யநருங்கி (அவற்ரற) ஊன்றிக்யகாண்டு யவளிவந்தை.

7054. சூழி யாக ேதம் படு பதாய்யலின்,

ஊழி நாள் பநடுங் கால் எ ஓடுவ,
பாழி ஆள் வயிரப் படி பல் முகற
பூழி ஆக்கி , பபான் பநடுந் றதர்கறள.

பபான் பநடுந்றதர்கள் - யபான்ைால் ஆகிய நீண்ட கதர்கள்; சூழி யாக -

முகபடாம் அணிந்த யாரைகளினுரடய; ேதம் படு பதாய்யலின் - மதநீர்
யபருகுவதைால் ஆகிய கேற்றில்; ஊழி நாள் பநடுங்கால் எ - ஊழிக்காலத்திகல
வீசும் யபருங்காற்றுப் கபால; ஓடும் - விரைந்து ஓடுவைவாய்; பாழி ஆள் வயிரப்படி -
வன்ரம யபாருந்திய வயிைம் கபான்ற பூமிரய; பன்முகற பூழி ஆக்கி - பலவாறாகத்
துகள்படுத்திை.

கேறுமாய்த் கதர்கள் ஓடத்துகளுமாய், ஒன்கறாயடான்று மாறுமாறாகி,

வாளாகிடக்கிலா மறுகிற் யேன்றார்" (கம்ப. 485) என்றார். மிதிரலக்காட்சியிலும்.
7055. பிடித்த வா ரம் றபர் எழில் றதாள்களால்
இடித்த ோ ேதில் ஆகட இலங்ககயாள்,
ேடுத்த ோக் கடல் வாவும் திகர எலாம்
குடித்துக் கால்வ றபான்ற, குதிகரறய.

பிடித்த வா ரம் - இலங்ரகக் ககாட்ரடரயக் ரகப்பற்றிய வாைைங்கள்; றபர்

எழில் றதாள்களால் - (அவற்றின்) யபருத்த அழகிய கதாள்களால்; இடித்த
ோேதில் - தகர்க்கப்பட்ட உயர்ந்த மதிலாகிய; ஆகட இலங்ககயால் -
ஆரடரயயுடுத்த இலங்ரகயயன்னும் மங்ரக; குடித்து ேடுத்த ோக்கடல் - (இடிபட்ட
மதில்களின் வழிகய உட்புகுந்ததால்) பருகி உட்யகாண்ட கடல் நீரை; வாவும்
திகரபயலாம் - தாவிச் யேல்லும் அரலகளாக; கால்வ றபான்ற குதிகர - கக்குவது
கபான்றிருந்தை குதிரைகள்.

7056. றகள் இல் ஞாலம், கிளத்திய பதால் முகற

நாளும் நாளும் நடந்த நள் இரா,
நீளம் எய்தி, ஒரு சிகற நின்ற ,
மீளும் ோகலயும் றபான்ற ர்--வீரறர. றகள் இல் ஞாலம் - உவரம கூற
இயலாத உலகத்தில்; பதால்முகற கிளத்திய - பழங்காலந்யதாட்டு பகர்கின்ற;
நாளும் நாளும் - நாள்கதாறும்; நடந்த நள் இரா - யேன்றைவாகிய அடர்ந்த
இைவுகள்; நீளம் எய்தி ஒரு சிகற நின்ற - (இலங்ரகயின் கபயைாளிக் கூட்டத்திற்கு
அஞ்சி) வரிரேயாக ஒரு பக்கத்தில் (சிரறப்பட்டு) இருந்தரவகள்; மீளும்
ோகலயும் றபான்ற ர் வீரர் - (சிரற வீடு யபற்று) மீண்டு யவளிகய புறப்பட்டு
வருவது கபான்று அைக்க வீைர்களாகிய காலாட்பரடயிைர் யவளி வந்தைர்.
ககழ்-ஒப்பு. எதுரக கநாக்கி, "ககள்" எை வந்தது.

7057. பத்தி வன் தகலப் பாம்பின் பரம் பகட,

முத்தி நாட்டின் முகட்டிக முற்றுற,
பித்தி பிற்பட, வன் திகே றபர்வுற,
பதாத்தி, மீண்டிலவால்--பநடுந் தூளிறய.

பநடுந்தூளி - (இவ்வாறு) நால்வரகப் பரடகளாலும் எழுப்பப்பட்ட) யபரும்

புழுதியாைது; பத்தி - வரிரேயாக; வன்தகலப் பாம்பின் - வலிய தரலகரளக்
யகாண்ட ஆதிகேடனுரடய ; பரம்பகட - பாைம் யகடுமாறு; முத்தி நாட்டின்
முகட்டிக - வாை நாட்டின் முகட்டிரை; முற்றுற - முழுவதும் வரளத்துக்
யகாள்ளுமாறும்; பித்திபின்பட - அண்டச்சுவர் பின் ஆகுமாறும்; வன்திகே றபர்வுற -
வலிய திரேகள் யபயருமாறும்; பதாத்தி மீண்டில - ஒட்டிக்யகாண்டு மீளாதை ஆயிை.
வாைைச் கேரை நிரலகுரலய, சுக்கிரீவன் சிைந்து யபாருதல்
7058. பநருக்கி வந்து நிருதர் பநருங்கலால்,
குரக்குஇ ப் பபருந் தாக குகலந்து றபாய்,
அருக்கன் ோ ேகன், ஆர் அேர் ஆகேயால்
பேருக்கி நின்றவன், நின்றுழிச் பேன்றவால்.

பநருக்கி வந்து - (தம்ரம) யநருக்கிக் யகாண்டு வந்து; நிருதர் பநருங்கலால் -

அைக்கர்கள் யநருங்குவதைால்; குரக்கி ப் பபருந்தாக - வாைைக் கூட்டத்தின்
யபரும் பரடகள்; குகலந்து றபாய் - நிரல குரலந்து கபாய்; ஆர் அேர் ஆகேயால் -
கபார் யேய்யகவண்டும் என்னும் கபைாரேயுடன்; பேருக்கி நின்றவன் -
யபருமிதத்கதாடு நிற்கின்றவைாை; அருக்கன் ோேகன் - சூரியன் புதல்வன்
சுக்கிரீவன்; நின்றுழிச் பேன்ற - நிற்கும் இடத்ரத கநாக்கிச் யேன்றை.

7059. ோய்ந்த தாக த் தளர்வும், ேலத்து எதிர்

பாய்ந்த தாக ப் பபருகேயும், பார்த்து, உறக்
காய்ந்த பநஞ்ேன், க ல் போரி கண்ணி ன்,
ஏய்ந்தது அங்கு ஓர் ேராேரம் ஏந்தி ான்.

ோய்ந்த தாக த் தளர்வும் - வலிரம குரறந்த வாைைப் பரடயினுரடய

தளர்ச்சிரயயும்; ேலத்து எதிர்பாய்ந்த தாக ப் பபருகேயும் -யவகுளிகயாடு எதிகை
தாவி வருகிற அைக்கர் பரடயின் சிறப்ரபயும்; பார்த்து -கண்டு; உறக்காய்ந்த - மிகவும்
யகாதிப்புற்ற; பநஞ்ேன் -யநஞ்ரேயுரடயவனும்; க ல் போரி கண்ணி ன் -யநருப்புச்
சிந்துகின்ற கண்கரளயுரடயவனு மாகி; அங்கு ஏய்ந்தது - அவ்விடத்தில் கிரடத்த;
ஓர் மைாமைம் ஏந்திைான் - ஒரு மைாமைத்ரத தூக்கிைான் (சுக்கீரிவன்).

7060. வாரணத்து எதிர், வாசியின் றநர், வயத்

றதர் முகத்தினில், றேவகர்றேல், பேறுத்து,
ஓர் ஒருத்தர்க்கு ஒருவரின் உற்று, உயர்
றதாரணத்து ஒருவன் எ த் றதான்றி ான்.

வாரணத்து - யாரை கமலும்; வாசியின் - குதிரை மீதும்; வயத் றதர் முகத்தினில் -

வலிரம மிக்க கதரின் முன்பும்; றேவகர்றேல் - அைக்க வீைர் மீதும்; பேறுத்து -
யவகுண்டு; ஓர் ஒருத்தர்க்கு ஒருவரின் -ஒவ்யவாருத்தனுக்கு முன்ைாலும்; உற்று -
ஒவ்யவாரு சுக்கிரீவன் நிற்பரதப்கபால; உயர் றதாரணத்து - உயர்ந்த கதாைண
வாயிலிகல; எதிர்றநர் ஒருவன் எ - எதிர் நின்று (அைக்கருடன்) கபாரிட்ட
ஒப்பற்றவைாை அனுமரைப் கபால; றதான்றி ான் - கதாற்றமளித்தான்
சுக்கிரீவன்.

7061. களிறும், ோவும், நிருதரும், கால் அற,

ஒளிறு ோ ேணித் றதரும் உருட்டி, பவங்
குளிறு றோரி ஒழுக, பகாதித்து, இகட
பவளிறு இலா ேரறே பகாண்டு, வீசி ான். களிறும் ோவும் நிருதரும்
கால் அற - யாரைகளும் குதிரைகளும் அைக்க வீைர்களும் கால் ஒடிந்து வீழுமாறும்;
ஒளிறும் ோேணித் றதரும் உருட்டி - ஒளிர்கின்ற யபரிய மாணிக்கத் கதர்கரளக்
கவிழுமாறும்; பவம்குளிறு றோரி ஒழுக - யவப்பமுரடயதாய் ஒலித்துக் யகாண்டு
உதிைம் ஆறாய்ப் யபருக்யகடுக்குமாறும்; பகாதித்து - மைத்தில் யவம்ரமகயாடு;
இகட - நடுவில்; பவளிறு இலா - யவண்ரமயில்லாத (முழுவயிைம் பாய்ந்த);
ேரறே பகாண்டு வீசி ான் - அந்த மைாமைத்ரதக் யகாண்கட எறிந்தான்.
பிற கபார் ஆயுதங்கள் யேய்ய இயலாத அழிரவ எளிய மைத்ரதகய யகாண்டு
சுக்கிரீவன் யேய்து முடித்தலால், "எளிய மைகம யகாண்டு வீசிைான்" என்றார்.
ஏகாைம்-பிரிநிரல.

7062. அன் காகல, அரிக் குல வீரரும்

ேன் ன் முன் புக, வன்கண் அரக்கரும்
முன் உைந்த முைங்கு பபருஞ் பேருத்
தன்னில் வந்து, தகலேயக்குற்ற ர்.

அன் காகல - அப்யபாழுது; அரிக்குல வீரரும் - வாைை இைத்ரதச் ோர்ந்த

வீைர்களும்; ேன் ன் முன்புக -அைேைாை சுக்கிரீவன் முன்பு யேல்ல; வன்கண்
அரக்கரும் - யகாடிய இைாக்கதரும்; முன் உைந்த - முன்பு கபாரிட்டு வருந்திய; முைங்கு
பபருஞ்பேருதன்னில் - ஒலிக்கின்ற யபரிய கபாரில்; வந்து தகலேயக்குற்ற ர் -
வந்து ரககலந்தைர்.

7063. கல் துரந்த களம் பட, வஞ்ேகர்

இற்று உலந்து முடிந்தவர் எண் இலர்;
வில் துரந்த பவங் ககணயால் உடல்
அற்று உலந்த குரங்கும் அ ந்தறே.
 களம் துரந்த கல்பட - கபார்க்களத்தில் எறிந்த கற்கள் வீழ்ந்ததைால்; வஞ்ேகர்
இற்று உலந்து - வஞ்ேகைாகிய அைக்கர்களில் உயிைற்று ஆயுள் அழிந்து; முடந்தவர்
எண்ணிலர் - இறந்து கபாைவர்கள் கணக்கற்றவர்கள்; வில்துரந்த - அைக்கரின்
விற்கள் யேலுத்திய; பவம்ககணயால் - யகாடிய அம்புகளால்; உடல் அற்று உலந்த
குரங்கும் - உடல் இழந்து இறந்த குைங்குகளும்; அ ந்தம் - எல்ரலயில்லாதைவாம்.
கல்ரலக் யகாண்டு கபாரிட்ட வாைைங்களும், வில்ரலக்யகாண்டு கபாரிட்ட
அைக்கர்களும் எண்ணற்கறார் களத்தில் இறந்து பட்டைர் என்பதாம்.

7064. கற்கள் தந்து, நிமிர்ந்து, கடுஞ் பேரு

ேற்கடங்கள் வலிந்து ேகலந்திட,
தற்கு அடங்கி உலந்தவர்தம் உயிர்
பதற்கு அடங்க நிகறந்து பேறிந்தவால்.

நிமிர்ந்து கடும் பேரு - உயர்ந்து கடுரமயாக நிகழ்ந்த யுத்தத்தில்; ேற்கடங்கள் -

குைங்குகள்; வலிந்து - வலிரமகயாடு; கற்கள் தந்து ேகலந்திட - கற்கரள வீசிப்
கபாரிட; தற்கு அடங்கி - (தம்) கர்வம் அழிந்து; உலந்தவர் தம் உயிர் -
இறந்தவர்களாை அைக்கர்களின் உயிர்கள்; பதற்கு அடங்க -யதன்திரே முழுவதும்;
நிகறந்து பேறிந்த - நிரறந்து யநருங்கிை.

மர்க்கடம்-குைங்கு. தற்கு-தருக்கு; யேருக்கு. எதுரக கநாக்கி மற்கடம் எைவும்,

தற்கு எைவும் வந்தை. யேய்யுளாதலின், யதற்கு-இயமனின் திரே. ஆகுயபயைாய்
அவன் உலரகக் குறித்தது.

7065. பாடுகின்ற , றபய்க் கணம்; பல் விதத்து

ஆடுகின்ற, அறு குகற; ஆை கடற்கு
ஓடுகின்ற, உதிரம்; புகுந்து, உடல்
நாடுகின்ற ர், கற்புகட நங்ககோர்.

றபய்க்கணம் பாடுகின்ற - கபயின் கூட்டங்கள் (கபார்க்களத்தில்) பாடத்

யதாடங்கிை; அறுகுகற - தரலஅற்ற கவந்தங்கள்; பல்விதத்து ஆடுகின்ற -
பலவரகயாக ஆடத் யதாடங்கிை; உதிரம் - இைத்தமாைது; ஆழ்கடற்கு - ஆழமிக்க
கடரலகநாக்கி; ஓடுகின்ற - ஓடத்யதாடங்கிை; கற்புகட நங்ககோர் - கற்புரடய
மகளிர்; புகுந்து - கபார்களத்துக்குள் புகுந்து; உடல் நாடுகின்ற ர் -
(இறந்துபட்ட) தத்தம் கணவன்மார்களின் உடரலத் கதடத் யதாடங்கிைர்.

7066. யாக பட்ட அழி பு ல் யாறு எலாம்

 பா ல் பட்ட; பல ககண ோரியின்
றோக பட்டது; போல்ல அரும் வா ரச்
றேக பட்டது; பட்டது, பேம் புண்ணீர்.
பட்ட யாக - வாைைங்களால் தாக்கப்பட்டு மாண்ட யாரைகளிலிருந்து;
அழிபு ல் யாறு எலாம் - யபருகிய இைத்தத்தால் ஆை ஆறுகள் எல்லாம்; பா ல்பட்ட
- கடலிற் யேன்று கலந்தை; பல்ககண ோரியின் றோக பட்டது - அைக்கரின்
பல்வரகயாை அம்பு மரழயால் விடாமரழ கதாற்றது; போல் அரும் - (அதைால்
இவ்வளவு என்று) யோல்ல இயலாத; வா ரச் றேக பட்டது - குைங்குச் கேரை
இறந்து பட்டது; பேம்புண் நீர் பட்டது - (அதைால் களம் எங்கும்) சிவந்த இைத்தகம
(கண்ணில்) பட்டது.

"யாரை பட்ட வழி" எைக் யகாண்டு, யாரைகள் மாண்டு கிடந்த வழிகளில்

எல்லாம் யபருகி ஓடிய குருதி, ஆறுகளாகி, அருகில் உள்ள கடலில் ேங்கமித்தை
எைக் கூறினுமாம். பாைல்-கடல். யாரைகளின் இைத்தமும், வாைைங்களின்
இைத்தமும் கவறுபாடின்றிக் கடலில் கலந்தை என்றவாறு.

அைக்கர் கேரையின் அழிவு கண்டு, வச்சிைமுட்டி வந்து

யபாருதல்
7067. காய்ந்த வா ர வீரர் கரத்தி ால்
றதய்ந்த ஆயுளர் ஆ வர் பேம் புண்ணீர்
பாய்ந்த தாக ப் படு களம் பாழ்படச்
ோய்ந்ததால், நிருதக் கடல்-தாக றய.

காய்ந்த வா ர வீரர் கரத்தி ால் - யவகுண்யடழுந்த வாைைப்பரட வீைர்களின்

ரககளால்; றதய்ந்த ஆயுளர் ஆ வர் - குரறந்த ஆயுரளயுரடயவைாகிப் கபாை
அைக்கர்களுரடய; பேம்புண் நீர் பாய்ந்த - சிவந்த இைத்தம் (யவள்ளமாகப்) பாய்ந்த;
தாக ப் படுகளம் பாழ்பட - கேரைகள் இறந்து கிடந்த கபார்க்களம்
பாழாகும்படி; நிருதக் கடல்தாக - அைக்கர்களுரடய பரடயாகிய கடல்;
ோய்ந்தது - வலி குன்றியது.

வாைைர் காய்வு(சிைம்), அைக்கர் கதய்வுக்குக் காைணம் ஆயிற்று. ஆயுள்

கதய்ந்தவர் எைவை உரிய யதாடரை "கதய்ந்த ஆயுளர்" என்று ஓர் நயம். களத்தில்
உள்ளவர் மடிவது கண்டு, மற்றவர் அஞ்சி ஓடிைர் ஆதலால், "களம் பட, ோய்ந்தது
நிருதக் கடல் தாரை" என்றார்.

7068. தங்கள் ோப் பகட ோய்தலும், தீ எை

பவங் கண் வாள் அரக்கன், விகர றதரிக ,
 கங்க ோலம் பதாடரக் கடற் பேலூஉம்
வங்கம் ஆம் எ வந்து, எதிர் தாக்கி ான்.

தங்கள் ோப்பகட ோய்தலும் - தங்களுரடய (அைக்கருரடய) யபரும்பரட

வலி குன்றிய கபாது; பவங்கண் தீ எை - கண்களில் யவப்பமிக்க தீ (ப்யபாறி) எழுமாறு;
வாள் அரக்கன் -யகாடிய அைக்கைாகிய வச்சிைமுட்டி; விகரறதரிக - கவகமாக வரும்
கதரிரை; கங்கோலம் பதாடர - பருந்துக் கூட்டங்கள் பின்யதாடர்ந்து வை;
கடல்பேலூஉம் வங்கம் ஆம் எ - கடலிகல யேல்லும் கப்பல் கபால் (யேலுத்தி);
வந்து எதிர் தாக்கி ான் - வந்து எதிகை தாக்கத் யதாடங்கிைான்.

இங்குக் கூறப்படும் அைக்கன் வச்சிைமுட்டி என்பது இப்படலத்து 55 ஆம்

பாடலால் விளங்கும்.கங்கோலம்-பருந்துக் கூட்டம். "கங்கயமாடு காகம் மிரடயக்
கடலின் ஓடும் வங்கயமைல் ஆயயதாரு கதரின் மிரே வந்தான்" (3034) என்பார்
முன்னும் யபருவீைர்கள் கபார்க்களம் யேல்ரகயில், தமக்குக் களத்தில் இரை
மிகுதிபடக் கிட்டும் என்று பருந்துகள் பின் யதாடரும். "கூற்று இைத்து
அன்ைார்யகாடுவில் உடன் ஏந்தி, பாற்றிைம் பின்படை முன்படர்ந்து" (பு.
யவ.மாரல. 1,5) என்பது காண்க. குருதிரய யவள்ளம் என்றதற்ககற்ப, அதனிரட
ஓடும் கதரிரை வங்கம் என்றார்.

7069. வந்து தாக்கி, வடிக் ககண ோ ேகை

சிந்தி, வா ரச் றேக சிகதத்தலும்,
இந்திராதியரும் திககத்து ஏங்கி ார்;
பநாந்து, சூரியன் கான்முகள றநாக்கி ான்.

வந்து தாக்கி - (வச்சிைமுட்டி கதரில் விரைந்து) வந்து தாக்கி; வடிக்ககண

ோேகை சிந்தி - கூரிய அம்புகரள மரழயாகப் யபாழிந்து; வா ரத் தாக
சிகதத்தலும் - குைங்குப் பரடரய அழித்தகபாது; இந்திராதியரும் திககத்து ஏங்கி ார்
- இந்திைன் முதலாை கதவர்களும் மைம் தடுமாறி (எது கநருகமா என்று)
தவித்தார்கள்; சூரியன் கான்முகள - சூரியன் மகைாகிய சுக்கிரீவன்; பநாந்து
றநாக்கி ான் - மைம் யநாந்து (அந்நிரலரயக்) கண்ணுற்றான்.

வந்து தாக்கி- "வந்து தாக்கிைான்" எை கமற்பாட்டில் யோன்ைதன் அநுவாதம்.

வச்சிைமுட்டிரயச் சுக்கிரீவன் அழித்தல்

7070. றநாக்கி, வஞ்ேன் பநாறில் வய ோப் பரி
வீக்கு றதரினின் மீது எைப் பாய்ந்து, றதாள்
தூக்கு தூணியும் வில்லும் பதாகலத்து, அவன்
யாக்ககயும் சிகதத்திட்டு, எழுந்து ஏகி ான்.
 றநாக்கி - (அந்நிரல) கண்டு (சுக்கிரீவன்); வஞ்ேன் பநாறில் வயோப்பரி -
வஞ்ேகன் ஆகிய வச்சிைமுட்டியின் விரைந்து யேல்லும் வலிய குதிரைகள்; வீக்கு
றதரின் மீது - பூட்டிய கதரின் மீது; எைப் பாய்ந்து - எழுந்து பாய்ந்து; றதாள் தூக்கு
தூணியும் வில்லும் - கதாளில் யதாங்க விட்டிருந்த அம்பறாத் தூணிகயயும்
வில்லிக யும் ; யதாரலத்து - அறுத்து; அவன் யாக்ககயும் - அவனுரடய
உடரலயும்; சிகதத்திட்டு எழுந்து ஏகி ான் - அழித்துவிட்டு, (அங்கிருந்து)
கிளம்பிச்யேன்றான்.

யநாறில்-விரைவு. "யநாறில் பரித்கதர் பட நூறி" (3034) என்பார் முன்னும்.

சிரதத்திட்டு-'இட்டு' துரணவிரை. தம் அழிவிற்குக் காைண கருத்தைாகிய
வச்சிைமுட்டிரய மாய்த்து, பரடத்தரலவன் தான் எை நிரூபித்தான் சுக்கிரீவன்.
"தாரை பரடத்தரகயால் பாடுயபறும்" (குறள். 768) எனும் வள்ளுவர் வாய்யமாழி
உண்ரமயாதல் காண்க.

7071. ேகல குகலந்பத , வச்சிரமுட்டி தன்

நிகல குகலந்து விழுதலின், நின்றுளார்
குகலகுகலந்து பகாடி நகர் றநாக்கி ார்;
அகல கிளர்ந்பத , வா ரம் ஆர்த்தறவ.

ேகல குகலந்பத - மரல நிரல குரலந்தாற்கபால; வச்சிரமுட்டி -

வச்சிைமுட்டியாைவன்; தன் நிகல குகலந்து விழுதலின் - தன் நிரலதடுமாறி
விழுந்ததைால்; நின்றுளார் - (அவரைச் ோர்ந்து) நின்றிருந்த அைக்கர்கள்; குகல
குகலந்து - நடுநடுங்கி; பகாடிநகர் றநாக்கி ர் - யகாடிகள் உயர்ந்த இலங்ரக
மாநகரை கநாக்கித் திரும்பிைர்; அகல கிளர்ந்பத வா ரம் ஆர்த்த - அரலகள்
யபாங்கி எழுந்தாற்கபால வாைைங்கள் கபயைாலி யேய்தை.

இப்பாடலின் யதாரடப்யபாலிவும், நரடநயமும் இன்பந் தருபரவ. "மரல

குரலந்யதை" எை வச்சிைமுட்டிரயக் குறிப்பதைால், "அவன் அளக்கலாகா
அளவும் யபருரமயும், துளக்கலாகா நிரலயும் கதாற்றமும்" (நன். யபாதுப்)
கற்பார் கண் முன் நிறுத்துகின்றார் கவிஞர்.

கீரழ வாேலில் நிகழ்ந்த கபார்

7072. வீழி பவங் கண் இராக்கதர் பவம் பகட,
ஊழி ஆழி கிளர்ந்பத ஓங்கி ,
கீகை வாயிலில் கிட்டலும், முட்டி ர்,
சூழும் வா ர வீரர் துவன்றிறய.
 வீழி பவங்கண் இராக்கதர் பவம்பகட - வீழிக்கனி கபான்று சிவந்த
யகாடுங்கண்கரளயுரடய அைக்கரின் யகாடும்பரட; ஊழி ஆழி கிளர்ந்பத -
ஊழிக்காலத்கத கடல் யபாங்கியயழுந்தது கபால; ஓங்கி - கமல் எழுந்து வந்தை;
கீகை வாயிலில் கிட்டலும் - ரவ கிழக்கு வாேரல அரடதலும்; சூழும் வா ர வீரர்
துவன்றி முட்டி ர் - சுற்றிலும் உள்ள வாைைப்பரட வீைர்கள் யநருக்கித் தாக்கிைர்.

வீழி-ஒரு கனி; யேந்நிறமுரடயது. யவகுளியால் எப்கபாதும் சிவந்திருக்கும்.

அைக்கர் கண்களுக்கு உவரம. கீரழ வாேல் வாைைப்பரடத் தரலவன் நீலன் ஆவான்.

7073. சூலம், வாள், அயில், றதாேரம், ேக்கரம்,

வாலம், வாளி, ேகையின் வைங்கிறய,
ஆலம் அன் அரக்கர் அடர்த்தலும்,
காலும் வாலும் துமிந்த, கவிக் குலம்.

ஆலம் அன் அரக்கர் - யகாடிய நஞ்சு கபான்ற அைக்கர்கள்; சூலம், வாள், அயில்,
றதாேரம், ேக்கரம், வாலம், வாளி - சூலம், வாள், மழு, கதாமைம், ேக்கைம், பிண்டி
பாலம், அம்பு (முதலிய) ஆயுதங்கரள; ேகையின் வைங்கி - மரழ கபான்று
யபாழிந்து; அடர்த்தலும் - எதிர்த்தகபாது; கவிக்குலம் - வாைைக்கூட்டங்கள்; காலும்
வாலும் துமிந்த - கால்களும் வால்களும் துண்டிக்கப்பட்டை ஆயிை.
சூலம் - முத்தரலகவல். கதாமைம் - தண்டு; இரும்புலக்ரகயுமாம்.
எறியீட்டி என்பாரும் உளர். வாலம்- பிண்டிபாலம். ஆலம்-நஞ்சு. அைக்கர் ஆலத்துக்கு
ஒப்பு. "ஆலம் அன்ைவர்க்கு" (கம்ப. 5351)

7074. பவன்றி வா ர வீரர் விகேத்து எறி

குன்றும் ோ ேரமும், பகாடுங் காலனின்
பேன்று வீை, நிருதர்கள் சிந்தி ார்;
பபான்றி வீழ்ந்த, புரவியும் பூட்ககயும்.

பவன்றி வா ர வீரர் - யவற்றிக்குரிய வாைை வீைர்கள்; விகேத்து எறி - விரேகயாடு

எறிகின்ற; குன்றும் ோேரமும் - மரலகளும் யபரிய மைங்களும்; பகாடும் காலனின் -
யகாடிய கூற்றுவரைப் கபால; பேன்று வீை - (விரைந்து) யேன்று வீழ்ந்த கபாது;
நிருதர்கள் சிந்தி ார் - அைக்கர்கள் சிதறிைர்; புரவியும் பூட்ககயும் பபான்றி வீழ்ந்த
- குதிரைகளும் யாரைகளும் இறந்து வீழ்ந்தை.

புரழக்ரக - பூட்ரக எை ஆரையின் யபயைாயிற்றுப் கபாலும். துரளயுரடய

ரகயுரடயது. என்னும் காைணப்யபயர். சிரை ஆகுயபயர்.
7075. தண்டு, வாள், அயில், ேக்கரம், ோயகம்,
பகாண்டு, சீறி, நிருதர் பகாதித்து எை,
புண் திறந்து குருதி பபாழிந்து உக,
ேண்டி ஓடி ர், வா ர வீரறர.

நிருதர் - சிைம் மிக்க அைக்கர்; தண்டுவாள் அயில் ேக்கரம் ோயகம் பகாண்டு -

கரத, வாள், கவல், ேக்கைப்பரட, அம்பு முதலியை ரகக்யகாண்டு; சீறிக்
பகாதித்து எை - யவகுண்டு மைம் யவம்பி எழுந்தகபாது; வா ர வீரர்கள் - குைங்கு
வீைர்கள்; புண் திறந்து குருதி பபாழிந்து உக -(பரகவர் ஆயுதங்களால் விரளந்த)
புண்களின் வாய் திறந்து யகாட்டிய உதிைம் சிந்த; ேண்டி ஓடி ர் - யநருங்கி ஓடிைர்.

தண்டு-கரத. ோயகம்-அம்பு.

நீலன் நிகழ்த்திய கபார்

7076. எரியின் கேந்தன், இரு நிலம் கீழுற,
விரிய நின்ற ேராேரம் றவபராடும்
திரிய வாங்கி, நிருதர் பவஞ் றேக றபாய்
பநரிய, ஊழி பநருப்பு எ வீசி ான்.
எரியின் கேந்தன் - (அப்கபாது) அக்கினியின் புதல்வைாை நீலன்; இருநிலம்
கீழ் உற - யபருரமக்குரிய பூமிக்குள் கவரூன்றி; விரிய நின்ற ேராேரம் - பைவி நின்ற
மைாமைம் ஒன்ரற; றவபராடும் திரிய வாங்கி - கவகைாடு திருகி எடுத்து; நிருதர்
றேக றபாய் பநரிய - அைக்கரின் யகாடிய பரடகள் தூளாகுமாறு; ஊ ழி பநருப்பு
எ வீசி ான் - ஊழிக்காலத்து எழும் யநருப்ரபப் கபால வீசி எறிந்தான்.

"அரியும் மற்று எைது கூறு நீலன் என்று அரறந்திட்டாைால்" (கம்ப. 205)

என்றதைால், "எரியின் ரமந்தன்" எைப்பட்டான் நீலன். அவன் வீசிய பச்ரே மைம்,
அைக்கர்க்கு எரியும் யநருப்பாயிற்று என்பது ஒரு நயம்.

7077. றதரும், பாகரும், வாசியும், பேம் முகக்

காரும், யாளியும், சீயமும், காண் தகு
பாரின் வீைப் புகடப்ப, பசும் புணின்
நீரும் வாரிஅதக நிகறத்தறத.
றதரும் பாகரும் - கதர்களும், அவற்ரற ஓட்டுபவர்களும்; வாசியும் பேம்முகக்
காரும் யாளியும் சீயமும் - அவற்றில் பூட்டப்பட்ட குதிரைகளும், (குருதியால்)
சிவந்த முகங்கரளயுரடய யாரைகளும், யாளிகளும், சிங்கங்களும்; காண்தகு
பாரின் - காணத்தக்க (அழகிய) நிலத்திரடகய; வீை - (உயிர் நீத்து) விழும்படி;
புகடப்ப - (அந்த மைாமைம்) தாக்க; பசும் புண்ணின் நீரும் - பச்ரேப் புண்ணிலிருந்து
யவளியாை குருதியும்; வாரி அதக நிகறத்தது - கடரல நிரறத்தது.

யேம்முகக் கார்-சிவந்த முகமுரடய கமகம் கபான்ற யாரை; உவரமயாகு யபயர்.

7078. அரக்கர் றேக அடு களம் பாழ்பட

பவருக்பகாண்டு ஓடிட, பவம் பகடக் காவலர்
பநருக்க, றநர்ந்து, கும்பானு பநடுஞ் ேரம்
துருக்க, வா ரச் றேக துணிந்தறவ.

அடுகளம் பாழ்பட - (அப்கபாது) கபார்க்களம் பாழாகுமாறு; அரக்கர் றேக

பவருக்பகாண்டு ஓடிட - அைக்கருரடய பரடகள் அஞ்சி ஓடுமாறு;
பவம்பகடக்காவலர் - யகாடிய வாைைப் பரடத்தரலவர்; பநருக்க - யநருக்ககவ;
கும்பானு றநர்ந்து - கும்பானு என்னும் அைக்க கேரைத்தரலவன் அங்கு வந்து;
பநடும்ேரம் துரக்க - மிகத் தூைம் யேல்லும் அம்புகரள ஏவ; வா ரச் றேக துணிந்த -
குைங்குப் பரட துண்டுபட்டை.
இது முதல் ஆறு பாடல்கள் கும்பானுவும் இடும்பனும் கபாரிட்டு மாண்டது
கூறும். நீலன் இட்ட மைாமைத்துக்கு அஞ்சி, அைக்கர் கேரை ஓடுவரதத்
தடுத்து,கும்பானு வாைைச்கேரைகள் துண்டுபடுமாறு கரணகள் யோரிந்தான்
என்பதாம்.

7079. கண்டு நின்ற கரடியின் காவலன்,

எண் திோமுகம் எண்ணும் இடும்பன், ஓர்
ேண்டோருதம் என் , தட வகர
பகாண்டு சீறி, அவன் எதிர் குப்புறா,

கண்டு நின்ற கரடியின் காவலன் - (இவ்வாறு வாைைப்பரட துண்டுபடுவரத)

கநாக்கி நின்ற கைடிகட்குத் தரலவைாகிய; எண்திோமுகம் எண்ணும் -
எட்டுத்திக்கில் இருப்கபாரும் மதிக்கின்ற; இடும்பன் - (வலிகயாைாகிய)
இடும்பன்; தடவகர யகாண்டு - ஒரு யபரிய மரலரயக் ரகயில் யகாண்டு; ஓர் ேண்ட
ோருதம் என் - யபரும் புயல் காற்றுப் கபால; அவன் எதிர் குப்புறா - அக்கும்பானு
என்னும் அைக்கர் பரடத்தரலவன் முன் யேன்று கவிழ்ந்து குதித்து; சீறி -ககாபித்து;
(எறிதலும் என்று அடுத்த பாடயலாடு யதாடரும்).

குளகம். குப்புறல்-குதித்தல். கைடியின் காவலன் இடும்பன். எண்திோ முகம்

எண்ணும் இடும்பன் எைக்கூட்டுக. திோமுகம் - ஆகுயபயைாய்த் திோமுகத்தில்
உள்களாரைக் குறித்தது. இடும்பன்-ோம்பவானின் வாயிற்பிைதானி என்பர்.
7080. பதாடுத்த வாளிகள் வீழும் முன், சூழ்ந்து எதிர்
எடுத்த குன்கற இடும்பன் எறிதலும்,
ஒடித்த வில்லும் இரதமும், ஒல்பல ப்
படுத்த, வாசியும் பதாககயும் பாழ்பட.*

பதாடுத்த வாளிகள் - (கும்பானு என்னும் அைக்கர் பரடத்தரலவன்) விடுத்த

அம்புகள்; சூழ்ந்து - சுற்றிலும்; விழும்முன் -வீழ்வதற்கு முன்ைால்; எதிர் எடுத்த
குன்கற - கநைாக உயர்த்திப் பிடித்த மரலரய; இடும்பன் எறிதலும் - (கைடிகள்
தரலவைாகிய) இடும்பன் வீசி எறிந்தவுடன்; (அதைால்) ஒடித்த வில்லும்
இரதமும் - ஒடிக்கப்யபற்ற வில்லும் கதரும்; வாசியும் பதாககயும் பாழ்படக் -
குதிரையும் யகாடியும் அழிந்து படுமாறு; ஒல் எ ப் படுத்த - விரைவாக வீழ்த்தப்
யபற்றை.

7081. றதர் அழிந்து, சிகலயும் அழிந்து உக,

கார் இழிந்த உரும் எ க் காய்ந்து, எதிர்
பார் கிழிந்து உகப் பாய்ந்த ன்--வா வர்
றபார் கிழிந்து புறம் தர, றபார் பேய்தான்.

வா வர் றபார் கிழிந்து புறம்தர - கதவர்கள் கபாரில் கதாற்றுப்

புறமுதுகிடும்படியாக; றபார் பேய்தான் - முன்பு கபார் யேய்தவைாகிய கும்பானு
என்னும் அசுைன்; றதர் அழிந்து - கதர் சிரதந்து; சிகலயும் அழிந்து உக - வில்லும்
சிரதந்து முறிப்பட்டதைால்; கார் இழிந்த உரும் எ க் காய்ந்து - கமகத்திலிருந்து
விழுந்த இடி கபாலக் ககாபித்து; பார் கிழிந்து உக - நிலகம பிளந்து சிரதயும்படி;
எதிர் பாய்ந்த ன் - இடும்பனுக்கு எதிைாகப் பாய்ந்தான்.
சிரல - வில். கார் - கமகம். (கதரிலிருந்து) கும்பானு, குதித்தரமக்கு
கமகத்திலிருந்து வீழ்ந்த இடி உவரம.

7082. தத்தி, ோர்பின் வயிரத் தடக் ககயால்

குத்தி நின்ற கும்பானுகவ, தான் எதிர்
போத்தி நின்று, முடித் தகல கீழ் உற,
பத்தி வன் தடந் றதாள் உறப் பற்றுவான்.

தத்தி - (அவ்வாறு) பாய்ந்து; ோர்பின் வயிரத் தடக்ககயால் - தன் மார்பிகல

வயிைம் கபான்ற வலிய யபரிய கைங்களால்; குத்தி நின்ற கும்பானுகவ - தாக்கி
நின்ற கும்பானுரவ; தான் எதிர் போத்தி நின்று - தானும் எதிர்த்து அவரைக்
குத்தி நின்று; முடித்தகல கீழ் உற - அவன் மகுடமணிந்த தரல கீழாகுமாறு; பத்திவன்
- ஒழுங்குற அரமந்துள்ள அவன் வலிய; தடந்றதாள் உறப் பற்றுவான் - யபரிய
கதாள்கரள அழுத்திப் பற்றுவான் ஆைான்.

கும்பானுரவத் தரலகீழாகக் கவிழ்த்து, கதாள்கரள அழுத்திப் பிடித்து, இடும்பன்

யகால்ல முயலும் முயற்சி கூறியவாறு.

7083. கடித்தலத்து இரு கால் உற, கககளால்

பிடித்துத் றதாகள, பிறங்கலின் றகாடு றநர்
முடித்தலத்திக க் கவ்வுற மூகளகள்
பவடித்து வீழ்தர, வீழ்த்தி ாம்அறரா.

கடித்தலத்து இருகால் உற - (கும்பானுவின் உடலின் இரடப்பகுதியாம்)

மரறவிடத்தில் இைண்டு கால்கரளயும் அழுத்தி; கககளால் றதாகளப் பிடித்து -
ரககளால் கதாள்கரளப் பிடித்துப் பற்றி; பிறங்கலின் றகாடு றநர் - மரலச்சிகைம்
கபான்ற; முடித்தலத்திக கவ்வுற - மகுடத்தரலரய வாயால் கல்வி; மூகளகள்
பவடித்து வீழ் தர -மூரளப் பகுதிகள் யவடித்துச் சிதறி வீழ; வீழ்த்தி ாம் - (அந்தக்
கும்பானுரவ இடும்பன்) உயிரிழக்கச் யேய்தான்.

மற்கபாரின் வரககள் சில இப்பாடலில் உள்ளரம காண்க. கைடியின்

இயல்புக்ககற்ப அைக்கனின் தரலரய வாயால் கல்வி, மூரள சிதறச் யேய்து,
கும்பானுரவக் யகான்றான் இடும்பன் என்க.

பிைகத்தன் கபார்
7084. தன் பகடத்தகலவன் படத் தன் எதிர்,
துன்பு அகடத்த ே த்தன், சுோலி றேய்,
முன் பகடத்த முகில் அன் காட்சியன்,
வன்பு அகடத்த வரி சிகல வாங்கி ான்.

தன் பகடத்தகலவன் - (தன் கீழிலிருந்த) கேரைத்தரலவன்; தன் எதிர் பட -

தைக்கு முன்கப உயிர்விட; துன்பு அகடத்த ே த்தன் - துன்பம் நிரறந்த
மைத்ரதயரடந்தவைாை; சுோலிறேய் - சுமாலியின் மகைாை பிைகத்தன்; முன்
பகடத்த முகில் அன் காட்சியன் - முன்கை வந்து நின்ற கமகம் கபான்ற கதாற்றம்
உரடயவைாய்; வன்பு அகடத்த வரிசிகல வாங்கி ான் - வலிரம வாய்ந்த தன்
கட்டரமந்த வில்ரல வரளத்தான்.
"இறந்து வீழ்ந்தைகை பிைகத்தன்" எை இப்படலத்து (7095)ப்பாடலில் வருதலால்
சுமாலியின் கேய் பிைகத்தன் இவன் என்பது புலைாம். இவன் இைாவணைால் கிழக்கு
வாேலில் அணி வகுக்குமாறு கட்டரளயிடப்பட்டவன். ஒற்றுக் ககள்விப் படலத்தில்
கேரைகாவலைாக இவன் இைாவணகைாடு உரையாடியுள்ளரம காண்க. கரிய
கமனியும் வில்லும் உரடய பிைகத்தன், வாைை வில்கலாடு கதான்றும்
கமகத்துக்குச்ேமம் ஆைான். முதல் 11 பாக்கள் பிைகத்தன் முடிவுகூறும்.

7085. வாங்கி வார் சிகல, வா ர ோப் பகட

ஏங்க நாண் எறிந்திட்டு, இகடயீடு இன்றி,
தூங்கு ோரி எ , சுடர் வாளிகள்,
வீங்கு றதாளி ன், விட்ட ாம்அறரா.

வீங்கு றதாளி ன் - புயங்கள் பூரிக்கப் யபற்ற பிைகத்தன்; வார்சிகல வாங்கி -

நீண்ட வில்ரல வரளத்து; வா ர ோப்பகட ஏங்க -குைங்கிைப் யபரும்பரட
வருந்துமாறு; நாண் எறிந்திட்டு - நாண் ஒலியயழுப்பி; தூங்குோரி எ - யபாழிகின்ற
மரழ கபால; சுடர்வாளிகள் - ஒளிமிக்க அம்புகரள; இகடயீன்றி விட்ட ன் ஆம்
- இரடவிடாது எய்தைன் ஆம்.

கபார் எனில் பூரிக்கும் கதாளிைன், ஆதலால் "வீங்கு கதாளிைன்" என்றார்,

பிைகத்தன் நாண் ஒலி ககட்டு, வாைைப் பரட வருந்திற்று எை அவன் ஆற்றல் மிகுதி
கூறியவாறு. தூங்குதல் - யோரிதல் "வீழ்பனி தூங்கத் துவண்டு" (திருக்ககாரவ.
320) என்பது காண்க. ஆம் - உரையரே. அகைா-அரே.

7086. நூறும் ஆயிரமும் ககண பநாய்தினின்

றவறு றவறு படுதலின், பவம்பிறய,
ஈறு இல் வா ர ோப் பகட எங்கணும்
பாற, நீலன் பவகுண்டு, எதிர் பார்ப்புறா,

பநாய்தினின் - விரைகவாடு; ககண நூறும் ஆயிரமும் - அம்புகள் நூறும்

ஆயிைமுமாக; றவறு றவறுபடுதலின் - யவவ்கவறு வரகயில் (தம்மீது) படுதலால்;
ஈறு இல் வா ர ோப்பகட - எல்ரலயில்லாக் குைங்கிைத்துப் யபரும்பரடகள்;
பவம்பி - மைம் யகாதித்து; எங்கணும் பாற - எல்லாப் பக்கங்களிலும் சிதறி விட;
நீலன் எதிர் பார்ப்புறா - நீலன் என்னும் வாைை வீைன் எதிகை பார்த்து யவகுண்டு
ககாபித்து;

குளகம் - அடுத்த பாடலில் விரை யகாள்ளும். பார்ப்புறா - பார்த்து.

யநாய்தினின் - விரைவில். பாற - வீற்று வீற்றாகச் சிதற.

7087. குன்றம் நின்றது எடுத்து, எதிர் கூற்று எ ச்

பேன்று எறிந்து, அவன் றேக சிகதத்தலும்,
 பவன்றி வில்லின் விடு ககண ோரியால்,
ஒன்று நூறு உதிர்வுற்றது, அக் குன்றறே.

நின்றது குன்றம் எடுத்து - அருகிருந்த ஒரு மரலரய எடுத்து; எதிர் கூற்று எ ச்

பேன்று - எதிகை வருகிற கூற்றுவரைப் கபாலப் கபாய்; எறிந்து அவன் றேக
சிகதத்தலும் -தாக்கி அந்தப் பிைகத்தனுரடய பரடரய அழித்த கபாது; பவன்றி
வில்லின் -அவ்வைக்கன் தைது யவற்றி ஏந்திய வில்லிலிருந்து; விடுககண ோரியால் -
விடுபட்ட அம்புகள் என்னும் மரழயிைால்; அக்குன்றம் - அந்த மரலயும்; ஒன்று நூறு
உதிர்வு உற்றது - ஒன்று நூறாக தூளாகப் (யபாடிந்து) விழுந்தது.

குன்றம் நின்ற என்பதரை, நின்ற குன்றம் எை மாற்றிப் யபாருள் யகாள்க. தன்

கேரைரய அம்பிைால் சிரதத்த பிைகத்தன் கேரைரய மரலயால் நீலன்
சிரதத்தான். விடுகரண மாரி-உருவகம்.

7088. மீட்டும், அங்கு ஓர் ேராேரம் றவபராடும்

ஈட்டி, வா த்து இடி எ எற்றலும்,
றகாட்டும் வில்லும், பகாடியும், வயப் பரி
பூட்டும் றதரும், பபாடித் துகள் ஆயறவ.

மீட்டும் - (நீலன்) மீண்டும்; அங்கு ஓர் ேராேரம் - அங்கிருந்த மைாமைம் ஒன்ரற;

றவறராடும் ஈட்டி - கவகைாடும் பிடுங்கி; வா த்து இடிபய எற்றலும் - விண்ணில்
எழும் இடி கபான்று (முழங்கி) (அம்மைத்ரத) வீசியகபாது; றகாட்டும் வில்லும்-
வரளத்த வில்லும்; பகாடியும் - கதரின் யகாடியும்; வயப்பரி பூட்டும் றதரும் - வலிய
குதிரைகள் பூட்டிய கதரும்; துகள் பபாடி ஆய - சிறு துகளாய் விட்டை.

7089. றதர் இைந்து, சிகலயும் இைந்திட,

கார் இழிந்த உரும் எ க் காந்துவான்,
பார் இழிந்து, பரு வலித் தண்படாடும்,
ஊர் இைந்த கதிர் எ , ஓடி ான்.

றதர் இைந்து சிகலயும் இைந்திட - (பிைகத்தன்) தன் கதரிரை இழந்து, வில்ரலயும்

இழந்ததைால்; கார் அழிந்த உரும்எ - (தைக்குப் பற்றுக்ககாடாகிய) கமகத்ரத
விட்டுவந்த இடி கபான்று; காந்துவான் - யகாதித்தவைாகி; பார் இழிந்து - மண்ணில்
இறங்கி; பருவலி தண்படாடும் - பருத்த வலிரமயுள்ள தண்டு என்னும்
ஆயுதத்கதாடு; ஊர் இைந்த கதிர் எ ஓடி ான் - ஊர்தியாகிய கதரிரை இழந்த
சூரியரைப் கபால (நீலரை கநாக்கி) ஓடிைான்.
 ஊர்-ஊர்தி கதர், ஊர் இழந்த கதிர், கதர் இழந்த பிைகத்தனுக்கு உவரம.
இல்யபாருள் உவரம. சூரியன் கதரில் ஊர்ந்து வருவதாக குறிப்பிடல் ேங்க
காலத்திலிருந்து வரும் மைபாம். "காய் சிைத்த கதிர்ச் யேல்வன் கதர்பூண்ட மாஅ
கபால" (பட்டிைப். 122. 123) ஊர் என்பது ஊர்ககாள்; சூரியரைச் சுற்றி வட்டமாக
அரமயும் பரிகவடம். இந்த ஊர்ககாரள இழந்த சூரியன்கபால என்பது சிறந்த உரை.

7090. வாய் ேடித்து அைல் கண்பதாறும் வந்து உக,

றபாய் அடித்தலும், நீலன் புககந்து, எதிர்
தாய் அடுத்து, அவன்தன் ககயின் தண்படாடும்
மீ எடுத்து விசும்பு உற வீசி ான்.

வாய் ேடித்து - வாயிரை மடித்தவாறு; அைல்கண் பதாறும்வந்து உக -

யநருப்பு இருவிழிகளிலும் புறப்பட்டுச் சிந்த; றபாய் அடித்தலும் - கபாய் நீலரைத்
தாக்கியகபாது; நீலன் - நீலன் ஆைவன்; புககந்து எதிர்தாய் - யவகுண்டு எதிகை
தாவிச் யேன்று; அடுத்து - யநருங்கிச் யேன்று; அவன்தன் ககயில் தண்படாடும் -
அப்பிைகத்தைது ரகயில் உள்ள தண்டு என்னும் ஆயுதத்கதாடும்; மீ எடுத்து -
உயைத்தூக்கி; விசும்புற வீசி ான் - விண்ணில் பட வீசிைான்.

வாய் மடித்தலும் கண் சிவத்தலும் யவகுளியின் யமய்ப்பாடுகள். கண்களில்

யநருப்புச் சிந்த வாய் மடித்த வண்ணம் வந்து பிைகத்தரை அவன் தண்கடாடு
எடுத்து நீலன் விண்ணில் வீசிைான் என்க.

7091. அம்பரத்து எறிந்து, ஆர்ப்ப, அரக்கனும்,

இம்பர் உற்று, எரியின் திரு கேந்தன்றேல்,
பேம்பு ல் பபாழியக் ககத றேர்த்தி ான்,
உம்பர் தத்தேது உள்ளம் நடுங்கறவ.

அம்பரத்து எறிந்து ஆர்ப்ப - (இவ்வாறு அந்த அைக்கரை) விண்ணில் வீசி (நீலன்)

ஆர்ப்பரிக்கும்கபாது; அரக்கனும் - அந்தப் பிைகத்தனும்; இம்பர் உற்று -
தரைரயயரடந்து; உம்பர் தம் தமது உள்ளம் நடுங்க - வானுலகத் கதவர்கள்
தத்தம் மைம் நடுங்குமாறு; எரியின் திரு கேந்தன் றேல் - யநருப்பின் ரமந்தைாை
அந்த நீலன் கமல்; பேம்பு ல் பபாழிய - உதிைம் யோரியுமாறு; ககத றேர்த்தி ான் -
தண்டால் தாக்கிைான்.
அம்பைம் - ஆகாயம். இம்பர் - இங்குத் தரை எனும் யபாருளில் வந்தது. உம்பர் -
கதவர். அறங்காத்தற்காக தம் யபாருட்டுப் கபாரிடுகின்ற நீலனுக்கு ஏதாயினும்
கநர்ந்து விடுகமா என்று கதவர் நடுங்கிைர்.
7092. அடித்தறலாடும், அதற்கு இகளயாதவன்,
எடுத்த தண்கடப் பறித்து எறியா, 'இகல்
முடித்தும்' என்று, ஒரு ககக்பகாடு றோதி ான்,
குடித்து உமிழ்ந்பத க் கக்கக் குருதிறய.

அடித்தறலாடும் - (பிைகத்தன் தண்டால்) அடித்துத் தாக்கிய கபாது; அதற்கு

இகளயாதவன் - (நீலன்) அதற்குச் (சிறிதும்) ேரளக்காதவைாய்; எடுத்த தண்டம் -
(அவன் ரகயில்) எடுத்த தண்டாயுதத்ரத; பறித்து எறியா - பிடுங்கி எறிந்து;
இகல்முடித்தும் என்று - இப்பரகயிரை (இப்கபாது) முடிப்கபன் என்று; குடித்து
உமிழ்ந்பத -(முன்பு) பருகியுள்ள உதிைத்ரதக் யகாப்புளிப்பரதப் கபால; குருதி
கக்க - இைத்தத்ரதக் கக்கும்படி; ஒரு ககபகாடு தாக்கி ான் - ஒரு ரகரயக் யகாண்டு
தாக்கிைான் (நீலன்).
குடித்து உமிழ்ந்யதைக் குருதி கக்கிைான் என்றது தற்குறிப்கபற்றம்.

7093. குருதி வாய்நின்று ஒழுகவும் கூேலன்,

நிருதன், நீலன் பநடு வகர ோர்பினில்
கருதலாத முன் குத்தலும், ககத்து, அவர்
பபாருத பூேல் புகல ஒண்ணாதறத.

குருதி வாய்நின்று ஒழுகவும் - இைத்தமாைது வாயிலிருந்து ஒழுகவும்;

கூேலன் - அஞ்ோதவைாய்; நிருதன் - அந்தப் பிைகத்தன்; நீலன்பநடு வகர ோர்பினில் -
நீலனுரடய நீண்ட மரல கபான்ற மார்பில்; கருதலாத முன் குத்தலும் - நீலன்
நிரைப்பதற்கு முன் குத்தியவுடன்; அவர் - அவ்விருவரும்; ககத்துப் பபாருதபூேல் -
ஒருவருக்யகாருவை யவறுப்புடன் புரிந்த கபார்; புகல ஒண்ணாதது - (யோல்லால்)
யோல்லும் தைம் உரடயதன்று. நிரைப்பதற்கு முன் பிைகத்தன் அவரைக்
குத்திைான் என்பார். "கருதலாத முன் குடுத்தலும்" என்றார். எண்ணத்திலும்
விரைந்தது யேயல் என்பதாம். ரகத்தல்-யவறுத்தல், யவகுளல்.

7094. ேற்று, நீலன், அரக்கக ோடு உறச்

சுற்றி வால்பகாடு, றதாளினும், ோர்பினும்,
பநற்றி றேலும், பநடுங் கரத்து எற்றலும்,
இற்று, ோல் வகர என் , விழுந்த ன்.
 ேற்று - கமலும்; நீலன் - நீலன் ஆைவன்; அரக்கக - பிைகத்தரை; வால் பகாடு
ோடு உறச் சுற்றி - வாலிைால் பக்கயமல்லாம் அழுத்தி சுற்றி; றதாளினும் ோர்பினும்
பநற்றி றேலும் - கதாள்களிலும் மார்பிலும் யநற்றியிலும்; பநடுங்கரத்து எற்றலும் -
நீண்ட ரககளால் குத்தியகபாது; இற்றோல் வகர என் விழுந்த ன் -அடிகயாடு
யபயர்ந்த யபரிய மரலகபாலப் பிைகத்தன் (மண்கமல்) வீழ்ந்தான்.

பிைகத்தன் கால் இற்று, வீழ்தற்கு அடிகயாடு யபயர்ந்து வீழ்ந்த மரல

உவரமயாயிற்று. பிைகத்தன்- யபரிய மரல கபான்றவன். யபயருக்ககற்ப வீழ்ந்தான்
என்பார். "மால்வரை என்ை வீழ்ந்தைன்" என்ற நயம் காண்க.

7095. 'இறந்து வீழ்ந்த ற பிரகத்தன்' என்று

அறிந்து, வா வர் ஆவலம் பகாட்டி ார்;
பவறிந்த பேம் ேயிர் பவள் எயிற்று ஆடவர்
முறிந்து, தம்தம் முது நகர் றநாக்கி ார்.*

பிரகத்தன் இறந்து வீழ்ந்த ன் என்று - பிைகத்தனும் மடிந்து விழுந்தாகை என்று;

அறிந்து வா வர் - (வியப்புடன்) அறிந்து கதவர்கள்; ஆவலம் பகாட்டி ர் -
(மகிழ்ச்சியால்) ஆைவாைம் யேய்தார்கள்; பவறிந்த பேம்ேயிர் பவள் எயிற்று ஆடவர் -
யேறிந்த சிவந்த முடிரயயும் யவள்ளிய பற்கரளயுமுரடய அைக்க வீைர்கள்; முறிந்து -
மைம் உரடந்து; தத்தம் முதுநகர் றநாக்கி ர் - தங்கள் தங்களுக்குரிய யதான்ரம
வாய்ந்த நகர்ப் பகுதிகரள கநாக்கிச் யேன்றைர்; நீலரைப் பிைகத்தன் கரதயால்
அடித்தகபாது "உம்பர் தத்தமது உள்ளம் நடுங்கிைர்" (7091) இப்கபாது அவன் மடிவு,
கதவர்களின் ஆைவாைத்திற்கு காைணமாயிற்று. புறமுதுகிட்டு ஓடத்துவங்கிைர்
என்ைாது, "முதுநகர் கநாக்கிைர்" எை நயம்பட யமாழிந்த கநர்ததிரய உணர்க.

யதற்கு வாயிலில் அங்கதன் நிகழ்த்திய கபார்

7096. பதற்கு வாயிலில் பேன்ற நிோேரர்
ேல் குலாவு வயப் புயத்து அங்கதன்
நிற்கறவ, எதிர் நின்றிலர் ஓடி ார்,
பபான் குலாவு சுபாரிேன் பபான்றறவ.
பதற்கு வாயிலில் பேன்ற நிோேரர் - யதற்குக் ககாட்ரட வாயிலில் கபார்க்குச்
யேன்ற அைக்கர்கள்; ேல்குலாவும் வயப்புயத்து அங்கதன் - வலிரம விரளயாடும்
ஆற்றல் மிக்க கதாள்கரளயுரடய அங்கதன்; நிற்கறவ - கபாரிட்டு நிற்ரகயில்;
பபான்குலாவு சுபாரிேன் - அழகு விளங்கும் சுபாரிேன் என்ற அணித்தரலவன்;
பபான்ற - இறந்து விழுந்தவுடன்; எதிர் நின்றிலர் ஓடி ர் - எதிகை நிற்க
இயலாதவைாய் ஓடிைார்கள்.
 நிோேைர் - இைவில் ேஞ்ேரிப்பவர் அைக்கர். மல் - இங்கு வலிரமரயக் குறித்தது.
வலிரம எனும் ஆற்றல் விரளயாடுகளம் அங்கதன் கதாள்கள் என்று அழகுற
யமாழிந்தார். "அங்கதன் நிற்க அைக்கர் நின்றிலர்" என்றதில் உள்ள முைண்
சுரவயுணர்க.

கமரல வாயிலில் அனுமன் நிகழ்த்திய கபார்

7097. நூற்று-இரண்டு எனும் பவள்ளமும், றநான் கைல்
ஆற்றல் ோல் துன்முகனும், அங்கு ஆர்த்து எை,
றேல் திண் வாயிலில் றேவி ர் வீடி ார்,--
காற்றின் ோ ேகன் கக எனும் கால ால்.
திண்றேல் வாயிலில் - வலிரம மிக்க கமற்குக் (ககாட்ரட) வாயிலில்; நூற்றிரண்டு
எனும் பவள்ளமும் - நூற்றிைண்டு யவள்ளம் அளவுரடய இைாக்கதப் பரட
முழுவதும்; றநான் கைல் - வலிய வீைகண்ரடயணிந்த; ஆற்றல்ோல் துன் முகனும் -
வலிரம மிக்க துன்முகன் என்பவனும்; ஆர்த்து எை - ஆர்ப்பரித்து எழ; றேவி ர் -
அங்கு வந்தவர்கள்; காற்றின் ோேகன் - வாயு ரமந்தைாகிய அனுமானுரடய;
ககபயனும் கால ால் - கைம் என்னும் கூற்றுவைால்; வீடி ர் - இறந்து பட்டைர்.
கமற்கு வாயிலில் நூற்றிைண்டு யவள்ளம் வாைை கேரையுடன் நிற்குமாறு
இந்திைசித்திரை இைாவணன் பணித்தரமரய, அணிவகுப்புப் படலத்தில் (6965)
காண்க. அவன் கீழ் உள்ள பரடயில் ஓர் அணியின் தரலவன் துன்முகன். நூற்றிருபது
யவள்ளமும் மடிந்தது என்பது யபாருள் அன்று; நூற்றிருபது யவள்ளத்தில்
துன்முகன் உட்பட, அனுமரை எதிர்த்தவர்கள் மடிந்தைர் என்பது கருத்து.

நால்திரேப் கபார் பற்றித் தூதுவர் இைாவணனுக்குச்

யோல்லுதல்
7098. அன் காகல, அயிந்திர வாய் முதல்
துன்னு றபார் கண்ட தூதுவர் ஓடி ார்,
'ேன் ! றகள்' எ , வந்து வணங்கி ார்;
பேன்னி தாழ்க்க, பேவியிகடச் பேப்பி ார்;

அன் காகல - அப்கபாது; அயிந்திர வாய்முதல் - இந்திை திரேயாகிய கிழக்குத்

திரே யதாடங்கி (நான்கு வாயிலிலும்); துன்னுறபார் கண்ட - யநருங்கிய கபாரிரை
(கநரில்) பார்த்த; தூதுவர் ஓடி ர் - தூதர்கள் விரைந்து ஓடிச் யேன்று; வந்து - (இைாமன்
முன்பு) வந்து; வணங்கி ர் - பணிந்தவைாய்; பேன்னி தாழ்க்க - இைாவணன் தரல
வரளத்துக் ககட்க; ேன் றகள் எ - எங்கள் மன்ைவகை ககட்பாயாக என்று; பேவி
இகடச் பேப்பி ார் - இைாவணன் காதுகளில் யோன்ைார்கள்.
 அயிந்திைன் - இந்திைன். அவன் காக்கும் திரே கிழக்கு. கபார் நிரலயிரை
அவ்வப்கபாது மன்ைவர்கள் அறிந்து யகாள்ளுமாறு பரடயரமந்திருந்தரமரய
இப்பாடலால் அறியலாம்.

7099. 'வடக்கு வாய்தலில் வச்சிரமுட்டியும்,

குடக்கு வாயிலில் துன்முகக் குன்றமும்,
அடக்க அரும் வலத்து ஐம்பது பவள்ளமும்,
படச் சிகதந்தது, நம் பகட' என்ற ர்.

வடக்கு வாய்தலில் வச்சிரமுட்டியும் - வடக்கு வாயிலின் கண் வச்சிைமுட்டி என்னும்

பரடத்தரலவனும்; குடக்கு வாயிலில் துன்முகக் குன்றமும் - கமற்கு வாயிலின்
கண் துன்முகன் என்னும் மரல எைலாம் பரடத்தரலவனும்; அடக்க அரும்
வலத்து - பிறைால் யவல்ல முடியாத வலிரம உரடய; ஐம்பது பவள்ளமும் -
ஐம்பது யவள்ளம் என்னும் எண் அளவாை கேரையும்; பட - அழியும்படி; நம் பகட
சிகதந்தது - நமது கேரை யகட்டழிந்தது; என்ற ர் - என்று யோன்ைார்கள்.

மடிந்த கேரையின் அளவு ஐம்பது யவள்ளம் ஆகும் என்று யகாள்க. ஏன் எனில்
கமற்கு வாயிலில் மட்டும் நூற்று இைண்டு யவள்ளம் கேரை என்பதரை முன்
(7097) கூறியுள்ளரமயால் துன்முகக் குன்றம்-உருவகம்.

7100. 'பவன்றி றவற் கக நிருதர் பவகுண்டு எை,

பதன் திகேப் பபரு வாயிலில் றேர்ந்துழி,
பபான்றி ான், அச் சுபாரிேன்; றபாயி ார்
இன்று றபா இடம் அறிறயாம்' என்றார்.*

பவன்றி றவற்கக நிருதர் - யவற்றி யபாருந்திய கவல்கரளக் கைங்களில்

ஏந்திய அைக்கர்கள்; பவகுண்டு எை - சிைந்து எழுந்து; பதன் திகேப் பபருவாயிலில்
றேர்ந்துழி - யதற்குக் (ககாட்ரட) வாேரல அரடந்த அளவில்; அச்சுபாரிேன்
பபான்றி ான் - அந்தச் சுபாரிேன் மடிந்தான்; றபாயி ார் - அவனுடன் கபாைவர்கள்;
இன்று றபா இடம் - இன்று யேன்ற இடம் (எதுயவன்று); அறிறயாம் என்றார் - அறிய
இயலவில்ரல என்று வருந்திைார்கள்.

மககாதைனும் மாயபரும் பக்கனும் யதற்குவாேல் யபாறுப்பாளை என்று (6964)

அணிவகுப்புப் படலப் பாடல் சுட்டும். யதற்கு வாயிலில் அங்கதைால் சுபாரிேன்
யகால்லப்பட்டரத இப்படல 80 ஆம் பாடலில் கூறிைார். இவ்வாயிலுக்கு
அனுப்பப்பட்ட வீைர்கள் 16 ககாடி என்பதரை, "யதன்திரே வாயிலின் ரவகும்
தீயவர் என்றவர் எண்ணிரு ககாடி என்பைால்" (6537) என்று முன்பு குறித்தார்.
7101. "கீகை வாயில், கிளர் நிருதப் பகட,
ஊழி நாளினும் பவற்றி பகாண்டு உற்ற நின்
ஆழி அன் அனீகத் தகலேகன்
பூழியான்; உயிர் புக்கது விண்' என்றார்.

கீகை வாயில் -கிழக்கு வாயிலில்; ஊழி நாளினும் பவற்றி பகாண்டுற்ற - யுக முடிவுக்
காலத்திலும் யவற்றிகய ஈட்டிய; நின் ஆழியன் அனிகத்தகலேகன் -
உன்னுரடய ஆரணச்ேக்கைம் கபான்ற கேரைத்தரலவன்; கிளர் நிருதப் பகட -
எழுச்சி யகாண்ட அைக்கர்பரட(யுடன் யேன்று யபாருது); பூழியான் - புழுதியாய்
(தூளாய்) ஆைான்; உயிர் விண் புக்கது என்றார் - அவன் உயிர் வானுலகரடந்தது
என்றார்கள்.
ஊழிக்காலத்தும் யவற்றி யகாண்ட பிைகத்தரையும் யவன்ற வாைைப் பரடயின்
கபைாற்றரல விளக்கிைார்.

இைாவணன் யபருஞ்சிைம் யகாள்ளல்

7102. என்ற வார்த்கத, எரி புகு பநய் எ ச்
பேன்று, சிந்கத புகுதலும், சீற்றத் தீ
கன்று கண்ணின்வழிச் சுடர் கான்றிட,
நின்று நின்று, பநடிது உயிர்த்தான்அறரா.

என்ற வார்த்கத - என்று ஒற்றர் கூறிய வார்த்ரதகள்; எரிபுகு பநய் எ - தீயில்

ஊற்றிய யநய் கபால; சிந்கத பேன்று புகுதலும் - மைத்துட் யேன்று
கேர்ந்தவுடகைகய; சீற்றத் தீ - சிைம் என்னும் தீயாைது; கன்று - யவதும்பிய;
கண்ணின் வழி - கண்ணின் வழியாக; சுடர்கான்றிட - யபாறிகரளச் சிந்த; நின்று
நின்று பநடிது உயிர்த்தான் - விட்டு விட்டுப் யபருமூச்யேறிந்தான்.

யவகுளிச் சுரவயின் யமய்ப்யபாருரள இப்பாடலால் அறிக. வாைைங்களின்

யவற்றிச் யேய்தி யநருப்பில் ஊற்றிய யநய்.அந்த யநருப்பு கண் வழியாகப் யபாறிப்
யபாறியாய்ச் சிந்தியது எை அழகுபட உருவகித்தார். "யபருஞ்சிைம் புைற்படு
யநருப்பில் யபாம்யமைச் சிதற" (யபருங். 1. 47-129)என்பார் யகாங்குகவளிரும்.

7103. ேறித்தும், 'ஆர் அவன் ஆர் உயிர் வவ்வி ான்?

இறுத்துக் கூறும்' என்றான்; 'இகே எங்கணும்
நிறுத்தும் நீலன், பநடும் பபருஞ் றேக கய
 ஒறுத்து, ேற்று அவற ாடும் வந்து உற்ற ன்;

ேறித்தும் - மீண்டும் (இைாவணன் தூதரைப் பார்த்து); ஆர்அவன் ஆர் உயிர்

வவ்வி ான் - யார் அந்தப் பிைகத்தனுரடய உயிரைக் கவர்ந்தவன்?; இறுத்துக்
கூறும் - விரட யோல்லுங்கள்; என்றான் - என்று ககட்டான்; எங்கணும் - (அதற்குத்
தூதர்கள்) எல்லாத் திரேகளிலும்; இகே நிறுத்தும் நீலன் - தன் புகரழ நிரல
நிறுத்தியுள்ள நீலன் என்பவன்; பநடும் பபருஞ் றேக கய - நீண்ட யபரிய (நம்)
பரடரய; ஒறுத்து - அழித்து; ேற்றும் அவற ாடும் வந்து உற்ற ன் -பிறகு அப்
பிைகத்தகைாடும் கபாரிட வந்தரடந்தான்.
இச்யேய்யுளின் யதாடர், அடுத்த யேய்யுளின் "வீந்தைன்" என்பதகைாடு முடியும்.
"இரேயயங்கணும்" என்பது யதாடங்கி, அடுத்த பாடல் "வீந்தைன்" என்பது முடியத்
தூதுவர் கூற்று. இறுத்தல்-விரடயிறுத்தல்.

7104. 'உற்ற றபாதின் இருவரும், ஒன்று அல,

கற்ற றபார்கள் எலாம் பேய்த காகலயில்,
பநற்றிறேல், ேற்று அந் நீலன் பநடுங் ககயால்
எற்ற, வீந்த ன்' என் இயம்பி ார்.

உற்ற றபாதின் - (நீலன், பிைகத்தகைாடு) கபாரிட வந்த கபாதில்; இருவரும் -

அவ்விரு வீைர்களும்; ஒன்றல - ஒரு வரகயல்ல; கற்ற றபார்கள் எலாம் பேய்த
காகலயில் - (தாங்கள்) பயின்றிருந்த கபார் வரககள் எல்லாம் புரிந்து கபாரிடும்
கவரளயில்; அந்நீலன் - அந்த நீலன் என்பவன்; பநற்றி றேல் - பிைகத்தனுரடய
யநற்றியின் மீது; பநடுங்ககயால் எற்ற - நீண்ட ரகயிைால் தாக்க; வீந்தைன் -
மாண்டு வீழ்ந்தைன் (பிைகத்தன்); என் இயம்பி ார் - என்று விரடயிறுத்தைர்
(தூதுவர்).

கபார்க்கல்விரயக் கற்ற தீைர்கள் இருவரும் என்பது கதான்ற, "கற்ற கபார்கள்"

என்றும், அரவ பல திறத்தைவாய், கிரள விரித்தைவாய் இருந்தை என்பது கதான்ற,
"கற்ற கபார்கள் எலாம்" என்றும் உரைத்தார். கற்ற கபார்-விற்கபார், மற்கபார்,
யாரை ஏற்றம், குதிரை ஏற்றம், கதர் யேலுத்துதல் முதலியைவாம்.

7105. 'அன் வன்ப ாடும் றபா அரக்கரில்

நல் நகர்க்கு வந்றதாம், ஐய! நாங்கறள'
என் என் , எயிற்று, இகல் வாய்ககளத்
தின் த் தின் , எரிந்த திக்கு எலாம்.
ஐய -தரலவகை! அன் வன்ப ாடும் றபா அரக்கரில் - அப்பிைகத்தகைாடு
கபாருக்குப் கபாை அைக்க வீைர்களில்; நல் நகர்க்கு வந்றதாம் நாங்கறள - (நம்)
அழகிய இலங்ரக மாநகர்க்கு (மீண்டு) வந்தவர்கள் நாங்கள் மட்டுகம; என் என்
- என்று தூதுவர் கூறக்கூற; இகல் வாய்ககள எயிற்று - (இைாவணன்) தைது விைவிய
வாய்கள் பத்திரையும் பற்களிைால்; தின் த் தின் - பன்முரற கடித்துக் யகாண்ட
கபாது; திக்கு எலாம் எரிந்த - திரேகள் யாவும் தீப்பற்றி எரிந்தை.

மற்றவர்கள் கபாரில் இறந்தார்கள் என்று உரைக்கும் துணிவின்றி, அப்யபாருள்

தாைாகத் கதான்றுமாறு, "நகர்க்கு வந்கதாம் நாங்ககள" எைக் கூறிய ோதுரியம்
பாைாட்டற்குரியது.

இைாவணன் கபாருக்குப் புறப்படுதல்

7106. ோடு நின்ற நிருதகர, வன்கணான்
ஓட றநாக்கி, 'உயர் பகடயான் ேற்று அக்
றகாடு பகாண்டு பபாருத குரங்கி ால்
வீடி ான்!' என்று, மீட்டும் விளம்பி ான்:

ோடு நின்ற நிருதகர - அருகில் நின்ற அைக்கர்கரள; வன்கணான் - யகாடுரம

நிரறந்த கண்களால் இைாவணன்; ஓட றநாக்கி - (அஞ்சி அவர்) ஓடுமாறு உறுத்துப்
பார்த்துவிட்டு; உயர் பகடயான் - சிறந்த ஆயுதங்கரளயுரடய பிைகத்தன்; அக்றகாடு
பகாண்டு - அந்த மைக்குச்சிகரளக் யகாண்டு; பபாருத குரங்கி ால் வீடி ான் -
கபாரிட்ட குைங்கால் மாண்டான்; என்று மீட்டும் விளம்பி ான் - என்று
திரும்பவும் கூறிக்யகாண்டான்.
ஒப்புயர்வற்ற ஆயுதங்கரள ஏந்திய பிைகத்தன், யவறுங் கிரளகரள ஏந்திய
குைங்குக்கா கதாறறான் எனும் இைாவணனின் யநஞ்ேப் யபாருமல் யவளிப்பட,
"உயர் பரடயான் மற்று அக்ககாடு யகாண்டு யபாருத குைங்கிைால் வீடிைான்?"
என்றார். மற்று-விரைமாற்றுப் யபாருளில் வந்தது.

7107. ' "கட்டது, இந்திரன் வாழ்கவ; ககடமுகற

பட்டது, இங்கு ஓர் குரங்கு படுக்க" என்று
இட்ட பவஞ் போல் எரியினில், என் பேவி
சுட்டது; என்னுகட பநஞ்கேயும் சுட்டதால்;

கட்டது இந்திரன் வாழ்கவ - (இந்தப் பிைகத்தன்) கவருடன் கரளந்தது இந்திைன்

வாழ்க்ரகரய; ககடமுகற - இறுதியில்; இங்குபட்டது - இப்கபாது அவன்
அழிந்தகதா; ஓர் குரங்கு படுக்க - ஒரு வாைைம் யகான்றதைால்; என்று இட்ட
பவஞ்போல் - என்று (இத்தூதர்கள்) தந்த யகாடுஞ்யோல்லாகிய; எரியினில் -
யநருப்பிைால்; என் பேவி சுட்டது - என் காதுகள் யபாசுக்கப்பட்டை; என்னுகடய
பநஞ்கேயும் சுட்டது - (அவ்வளகவா) என் மைத்ரதயும் சுட்டுவிட்டது.
புைந்தார் கண்ணீர் மல்கச் (குறள். 780) யேத்துள்ளான் பிைகத்தன். "என்
யநஞ்ரேயும் சுட்டதால்" என்பதில் உள்ள உம்ரம உயர்வு சிறப்பு உம்ரமயாம். இல்-
அரே.

7108. 'கருப்கபறபால் குரங்கு எற்ற, கதிர் சுைல்

பபாருப்கப ஒப்பவன்தான் இன்று பபான்றி ான்;
அருப்பம் என்று பகககயயும், ஆர் அைல்
பநருப்கபயும், இகழ்ந்தால், அது நீதிறயா?'

கருப்கப றபால் குரங்கு எற்ற -எலிரயப் கபான்ற (இழிந்த) குைங்கு தாக்கி; கதிர்
சுைல் பபாருப்கப ஒப்பவன் தான் இன்று பபான்றி ான் - சூரியன் சுற்றும்
மரலயாகிய கமரு மரல கபான்ற பிைகத்தன் இன்று மாண்டான்; பகககயயும் ஆர்
அைல் பநருப்கபயும் - பரகயிரையும் அரிய யநருப்ரபயும்; அருப்பம் என்று
இகழ்ந்தால் - அற்பயமன்று இழிவு யேய்தால்; அது நீதிறயா? - அது நீதி யநறியாகுகமா?
(ஆகாது).
பிைகத்தன் என்ற யோல்லுக்குப் யபரிய மரல என்பகத யபாருளாதலின்,
"கதிர்சுழல் யபாருப்ரபயயாப்பவன்" என்றார். அற்பம் எதுரக கநாக்கி அருப்பம்
எை வந்தது. தீரயயும் பரகரயயும் சிறியதை இகழ்தல் கூடாது என்பரத
"விரைபரக என்றிைண்டின் எச்ேம் நிரையுங்கால், தீ எச்ேம் கபாலத் யதறும்" (குறள்.
674) எை வள்ளுவரும் கூறுவர். "அரளயுரற பாம்பும் அைசும் யநருப்பும்,
முரழயுரற சீயமும் என்றிரவ நான்கும், இரளய எளிய என்யறண்ணி, இகழின்
இழுக்கம் தரும்" என்பது ஆோைக்ககாரவ (84) "எரியும் தீத்திைள் எள்துரணத்து
ஆயினும், கரியச் சுட்டிடும் காந்திக் கைலுகமல், யதரியில் யதால் பரக தான்
சிறிதாயினும், விரியப் யபற்ற பின் யவன்றிடுகிற்குகம" என்பது சூளாமணி.
(சீயவரத. 71) கவற்றுப் யபாருள் ரவப்பணி.

7109. நிற்க அன் து, நீர் நிகற கண்ணி ான்,

'வற்கம்' ஆயி ோப் பகடறயாடும் பேன்று,
ஒற்கம் வந்து உதவாேல் உறுக!' எ ,
விற் பகாள் பவம் பகட வீரகர ஏவிறய,

நீர்நிகற கண்ணி ான் - (இவ்வாறு எண்ணிய) நீர்நிரறந்த கண்ணிைைாய

இைாவணன்; அன் து நிற்க - அது கிடக்கட்டும்; வற்கம் ஆயி
ோப்பகடறயாடும்பேன்று - அணிஅணியாகப் யபரும் பரடகயாடு யேன்று; ஒற்கம்
வந்து உதவாேல் - தளர்ச்சியால் பின் அரடதலின்றி; உறுக எ - யேன்று கபார்
புரியுங்கள் என்று; வில் பகாள் பவம்பகட வீரகர ஏவி - வில் ஏந்திய யகாடிய கேரை
வீைர்கரளக் (களத்துக்குச்) யேல்க என்று ஆரணயிட்டு.

இைாவணன் அவலம் "நீர் நிரற கண்ணிைான்" என்ற யதாடர் உணர்த்தும்

குறிப்பு. பரடகரள அணி அணியாகப் பிரித்தல் இன்றும் வழக்கு. ஆதலின், "வற்கம்
ஆயிை மாப்பரட" என்றார். வருக்கம்-இைம். அணி. எதுரக கநாக்கி வற்கம் எை
வந்தது.

7110. ேண்டுகின்ற பேருவின் வைக்கு எலாம்

கண்டு நின்று, கயிகல இடந்தவன்,
புண் திறந்த கண்ணி ன், பபாங்கி ான்,
திண் திறல் பநடுந் றதர் பதரிந்து ஏறி ான்--

கயிகல இடந்தவன் - கயிரல மரலரயப் யபயர்த்து எடுத்தவைாை

இைாவணன்; ேண்டுகின்ற பேருவின் - நிரறந்து (ஒருவரையயாருவர்) மிக்குச்
யேல்கின்ற கபாரின்; வைக்கு எலாம் கண்டு நின்று - யநறிமுரறகரளயயல்லாம்
மைத்தால் ஆைாய்ந்து; புண் திறந்த - புண்ரணப் பிளந்தாற்கபான்று (மிகச் சிவந்த);
கண்ணி ன் பபாங்கி ான் - கண்கரளயுரடயவைாய்ச் சிைந்து யபாங்கி; திண்திறல்
பநடுந்றதர் பதரிந்து ஏறி ான் - வலிய உறுதியாை யநடுந்கதர் ஒன்ரற நன்கு கதர்ந்து
(அதில்) ஏறிைான்.

ஈேன் கயிரலரய எளிதாக எடுத்தவனுக்கு அற்பக் குைங்குகள் தரும் யதால்ரல

யபாறுக்க முடியாத சிைத்ரதயாக்கிற்று என்பார். "கயிரலயிடந்தவன் புண்திறந்து
அை கண்ணிைன்" என்றார்.கபாரில் பரகவர் தாக்குதல், எதிர் தாக்குதல், எயில்
காத்தல், எயில் வரளத்தல்; அதிைப் யபாருதல் முதலிய கபார் முரறகரளயயல்லாம்
நன்கறிந்தவன் இைாவணன். அவற்ரறயயல்லாம் மைத்துள் நன்கு ஆைாய்ந்து கதர்
ஏறிைான் என்பார். "யேருவின் வழக்கு எலாம் கண்டு நின்று யநடுந்கதர் ஏறிைான்"
என்றார்.

7111. ஆயிரம் பரி பூண்டது; அதிர் குரல்

ோ இருங் கடல் றபான்றது; வா வர்
றதயம் எங்கும் திரிந்தது; திண் திறல்
ோய, இந்திரற பண்டு தந்தது.
ஆயிரம் பரி பூண்டது - (இைாவணன் ஏறிய கதர்) ஆயிைம் குதிரைகள் பூட்டப்
யபற்றது; அதிர் குரல்ோ இருங்கடல் றபான்றது - முழங்யகாலியுரடய மிகப் யபரிய
கடரலப் கபான்றது; வா வர் றதயம் எங்கும் திரிந்தது - கதவர் நாடு முழுவதும்
யேன்று வந்தது திண்திறல் ோய - (தைது) வலிய திறரம ஓடுங்கியகபாது;
இந்திரற பண்டு தந்தது - கதகவந்திைகை முன்பு யகாடுத்தது.

ஆயிைம் மிகுதி குறித்தது. இந்திைன் தந்தது ஆதலால், மண்ணில் மட்டும் அன்றி,

விண்ணிலும் பாயவல்லது அத்கதர். இந்திைகைாடு இைாவணன் கமாதிய கபாது,
நிற்க ஆற்றாது இந்திைன் விட்டுச் யேன்ற கதர் இது என்பதாம்.

7112. ஏற்றி, எண்ணி இகறஞ்சி, இடக் ககயால்

ஆற்றி ான், தன் அடு சிகல; அன் தின்
ோற்றம் என் பநடு நாண் ஒலி கவத்தலும்,
கூற்றி ாகரயும் ஆர் உயிர் பகாண்டறத.

ஏற்றி எண்ணி இகறஞ்சி - (தன் வழிபடு கடவுரள) துதித்து மைங்யகாண்டு

தியானித்து வணங்கி; தன் அடுசிகல - (பின்பு) (பரகவரைக்) யகான்று குவிக்கும்
தைது வில்லிரை; இடக்ககயால் ஆற்றி ான் - இடக்ரகயால் பற்றிைவைாகி;
அன் தின் ோற்றம் என் பநடுநாண் ஒலி கவத்தலும் - அவ்வில்லுரடய யோல்
என்று யோல்லத்தக்க நீண்டநாணின் ஒலிரய எழுப்பியவுடன்; கூற்றி ாகரயும்
ஆருயிர் பகாண்டது - இயமனுரடய அரிய உயிரையும் கவர்ந்தது கபான்றிருந்தது
(அந்த ஒலி).
ஏத்தி என்பது எதுரக கநாக்கி, "ஏற்றி" எை ஆயிற்று. மைத்தால நிரைத்து,
வாயால் துதித்து, யமய்யால் வணங்கிைான் என்பதைால், "ஏற்றி எண்ணி, இரறஞ்சி"
என்றார் எண்ணி ஏற்றி இரறஞ்சி என்பது யேய்யுளாதலின் பிறழ்ந்து வந்தது என்க.
நாணின் ஒலி வில் கபசுவது கபான்றதாதலின், "அன்ைதின் மாற்றம் என் யநடுநாண்
ஒலி" என்றார்.

7113. ேற்றும், வான் பகட, வா வர் ோர்பிகட

இற்றிலாத , எண்ணும் இலாத ,
பற்றி ான்; கவேம் படர் ோர்பிகடச்
சுற்றி ான்; பநடுந் தும்கபயும் சூடி ான்.
ேற்றும் - பின்னும்; வா வர் ோர்பிகட - கதவர்கள் மார்பில் (பாய்ந்து);
இற்றிலாத - ஒடிந்து விடாதரவயும்; எண்ணும் இலாத - எண்ணுதற்கும்
இயலாத அளவிரையுரடயைவுமாகிய; வான்பகட பற்றி ான் - உயர்ந்த
ஆயுதங்கரளக் ரககளில் எடுத்துக் யகாண்டான்; படர் ோர்பிகடக் கவேம்
சுற்றி ான் - பைந்த மார்பினிரடகய கவேம் அணிந்தான்; பநடும்தும்கபயும்
சூடி ான் - (தான் புரியும் கபார்க்கு அரடயாள மாரலயாை) தும்ரப
மாரலரயயும் சூடிக்யகாண்டான். (இைாவணன்)
 அதிைப் யபாருவது தும்ரபத் திரணயாதலின், அம்மாரலரயச் சூடிப்
புறப்பட்டான். ரமந்து யபாருளாக வந்த கவந்தரை, யேன்று தரலயழிக்கும்
சிறப்பிற்று என்ப. (யதால். யபாருள். 71) என்று யதால்காப்பியம்
தும்ரபத்திரணயின் இலக்கணம் கூறுவது அறிக.

7114. றபரும் கற்கறக் கவரிப் பபருங் கடல்

நீரும் நீர் நுகரயும் எ நின்றவன்,
ஊரும் பவண்கே உவா ேதிக் கீழ் உயர்
காரும் ஒத்த ன், முத்தின் கவிககயான்.

றபரும் கற்கறக் கவரி - (இருமருங்கும்) வீேப்படும் யதாகுத்துக் கட்டப்பட்ட

யவண்ோமரையால்; பபருங்கடல் நீரும் நீர்நுகரயும் - என்ை யபரிய கடலின் நீரும்,
அதன்மீது உள்ள நுரையும் கபால நின்றவைாகிய இைாவணன்; முத்தின் கவிககயான்
- முத்தால் ஆகிய குரட பிடிக்கப்பட்டதைால்; பவண்ணிறம் ஊரும் - யவள்ரள
நிறமுரடய; உவா ேதிக் கீழ் உயர்காரும் ஒத்த ன் -யபௌர்ணமிச் ேந்திைன் கீகழ
ஒளிர்கின்ற கமகத்ரதயும் கபாகல விளங்கிைான்.

மன்ைர் சின்ைங்களாகிய ோமரையும் முத்துக் குரடயும் கூறப்பட்டை.

ோமரைக்குக் கடல் நுரையும், இைாவணனுக்குக் கடல் நீரும் உவரமகள் ஆயிை.
முத்துக் குரடயின் கீழ் விளங்கிய இைாவணனுக்கு முழுமதியும் அதன் கீழ் உள்ள
கமகமும் உவரமகள் ஆயிை. யவண்ரம நிறமும், புைளும் யேயலும் பற்றி,
ோமரைக்குக் கடல் நுரை உவரம. வட்ட வடிவமும் யவண்ரம நிறமும் காைணமாக
முழுமதி முத்துக்குரடக்கு உவரமயாயிற்று.

7115. றபார்த்த ேங்கப் படகம் புகடத்திட,

சீர்த்த ேங்கக் கடல் உக, றதவர்கள்
றவர்த்து அேங்கிட, அண்டம் பவடித்திட,
ஆர்த்த ேங்கம், அகறந்த, முரேறே.
றபார்த்த ேங்கம் படகம் புகடத்திட - கதால் கபார்த்தப் யபற்ற கூட்டமாை படகம்
எனும் கதாற்கருவி அடிக்கப்படவும்; சீர்த்த ேங்கக்கடல் உக - சிறப்புக்குரிய
ேங்குகரளயுரடய கடல் சிதறவும்; றதவர்கள் றவர்த்து அேங்கவும் -விண்ணுலகத்
கதவர்கள் (அச்ேத்தால்) உடல் வியர்த்து வாடவும்; அண்டம் பவடிபட - அண்டங்கள்
யவடிபடவும்; ேங்கம் ஆர்த்த - ேங்கங்கள் கபயைாலி எழுப்பிை; முரேம் அகறந்த -
முைேங்கள் முழங்கப்பட்டை.

மண்ணில் நிகழ்ந்த யேயலால், வானுலகில் பாதிப்புகள் நிகழ்ந்தை எைக்

கூறியது இது. படகம் கதால் கபார்த்தப் யபற்ற ஒருவரகப் கபார்ப்பரற. திரிபணி.
7116. றதரும் ோவும் பகடஞரும் பதற்றிட,
மூரி வல் பநடுந் தாக யில் முற்றி ான்;
நீர் ஒர் ஏழும் முடிவில் பநருக்கும் நாள்,
றேரு ோல் வகர என் , விளங்கி ான்.

றதரும் ோவும் பகடஞரும் பதற்றிட - கதர்களும் குதிரைகளும் பரட

வீைர்களும் யநருங்க; மூரி வல்பநடுந் தாக யில் முற்றி ான் -வலிரம மிக வாய்ந்த
யபரிய கேரைகளால் சூழப்பட்ட இைாவணன்; ஓர் எழுநீர்முடிவில் பநருக்கும் நாள் -
ஒப்பற்ற ஏழு கடல்களும் யுகமுடிவில் சூழ்ந்து யநருக்கப் யபற்றகபாது;
றேருோல் வகர என் விளங்கி ான் - மிகப் யபரிய கமருமரல கபால்
காணப்பட்டான்.
யதற்றல் - யநருக்கல். "கற்றவர் யதற்றிவை" (யபரியாழ்.1:5:8) ஊழிக்காலத்தில்
கமருகிரிரயக் கடல் அரலகள் சூழ்ந்து யநருக்கி மூழ்விக்கும் என்பது புைாண மைபு.
ஏழுகடல்களால் யநருக்கப்யபறும் கமருகிரிக்கு, இைாவணன் நிறத்தாலும்
யபருரமயாலும் ஒப்பு ஆயிைான்.

கலிவிருத்தம் (றவறுவகக)

7117. ஏழ் இகேக் கருவி வீற்றிருந்தது என்னினும்,

சூழ் இருந் திகேககளத் பதாடரும் பதால் பகாடி,
வாழிய உலகு எலாம் வகளத்து வாய் இடும்
ஊழியின் அந்தகன் நாவின், ஓங்கறவ;
ஏழிகேக்கருவி - ஏழ் இரேயிரையும் தருகின்ற வீரணயாகிய இரேக்கருவி;
வீற்றிருந்தது என்னினும் - (உருவம்) யபருரமயுறப் யபாறிக்கப்பட்டிருந்தது
ஆைாலும்; சூழ்இருந்திகேககள - சுற்றியுள்ள யபருந்திரேகரள; பதாடரும்
பதால்பகாடி - காற்றிைால் அளாவிப் பறக்கின்ற பழரமயாை (இைாவணைது)
யகாடியாைது; வாழிய உலகு எலாம் - வாழ்கின்ற உலரகயயல்லாம்; வகளத்து
வாயிடும் - வரளத்துத் தன் வாயில் இட்டு விழுங்கும்; ஊழியின் - ஊழிக்காலத்து;
அந்தகன் நாவின் ஓங்க - இயமனின் நாக்கிரைப் கபால உயைத்கத கதான்றவும்.

இகு முதல் ஆறு பாடல்கள் ஒரு யதாடர். இைாவணன் வீரணக் யகாடியுரடய

கவந்தன். வீரணக்யகாடி திரேகரள அளாவிப் பறப்பது, ஊழிக்காலத்து
கிரடத்தரத யயல்லாம் சுழற்றி விழுங்கும் கூற்றுவனின் சுழலும் நாவுக்கு
உவரமயாயிற்று. தன்ரமத் தற்குறிப்கபற்ற அணி.
7118. 'றவணு உயர் பநடு வகர அரக்கர் றவகலக்கு ஓர்
றதாணி பபற்ற ர்' எ க் கடக்கும் பதால் பேருக்
காணிய வந்தவர், கலக்கம் ககம்மிக,
றேண் உயர் விசும்பிகட அேரர், சிந்தறவ;

றவணுஉயர் பநடுவகர - மூங்கில்கள் உயர்ந்த யபரிய மரல கபான்ற; அரக்கர் -

அைக்கர்களாகிய; றவகலக்கு ஓர் றதாணி பபற்ற ர் - கடரலத் தாண்டுவதற்குக்
(கிட்டிய) (இைாமைாகிய) ஓர் ஓடம் யபற்றவைாய்; எ கடக்கும் - என்று அத்கதாணி
கடந்து யேல்லப்கபாகும்; பதால்பேரு - யதான்ரம வாய்ந்த இலங்ரகக் களத்ரத;
காணிய வந்தவர் அேரர் - காண வந்தவர்களாகிய கதவர்கள்; கலக்கம் ககம்மிக -
(இைாவணரைக் கண்டு) கலக்கம் கமகலாங்க; றேண் உயிர் விசும்பிகட சிந்த - மிக
உயர்ந்த ஆகாயத்தில் சிதறிப் கபாகவும்;

வாகைார் துன்பக் கடலிரடத் கதாணியாய் வந்தவன் யபருமான். "அைக்கர் என்

கடலிரட ஆழ்கின்றார் ஒரு மைக்கலம் யபற்யறை மறுக்கம் நீங்கிைார்" (2636) எை
முன்பு குறித்தார். ரகம்மிகல்-கமல் ஓங்குதல். "ரகமீறிப் கபாயிற்று" எனும் வழக்கும்
காண்க.

7119. கண் உறு கடும் புகக கதுவ, கார் நிறத்து

அண்ணல் வாள் அரக்கர்தம் அரத்தப் பங்கிகள்
பவண் நிறம் றகாடலின், உருவின் றவற்றுகே,
நண்ணி ர் றநாக்கவும், அயிர்ப்பு நல்கறவ;

கண் உறு கடும் புகக கதுவ - (இைாவணனுரடய) கண்களில் எழுந்த சிைத்தீயால்

கதான்றிய யகாடிய புரக சூழ்வதைால்; கார் நிறத்து அண்ணல் வாள் அரக்கர் தம்
அரத்தப் பங்கிகள் - கரிய நிறமும் தரலரமயும் யகாண்ட யகாடிய அைக்கருரடய
யேம்பட்ட உகைாமங்கள்; பவண்ணிறம் றகாடலின் - யவண்ரம நிறம் யகாண்டு
விட்டதைால்; உருவில் றவற்றுகே - உருவத்தில் கவற்றுரமரய; நண்ணி ர்
றநாக்கவும் -அவர்களுரடய உறவிைர் கண்டகபாதும்; அயிர்ப்பு நல்கவும் - ஐயத்ரதத்
தைவும்;

அண்ணல் கதவரையும் சிரற ரவத்த அைக்கர் தம் தரலரம குறித்து இைாவணன்

கண்ணில் எழுந்த யேந்தீயால் கதான்றிய யவண்புரக, அைக்கர்தம் யேம்பட்ரட
முடியிரை யவண்ரம யாக்கி விட்டரமயால் அைக்கவீைர்கரள கபார்களத்துக்கு வழி
அனுப்பி விரடயபற வந்த அவர்தம் உறவிைர்கள் தம் உறவு வீைர் யார் எைத்
யதரியாது திரகத்தைர் என்பதாம். கண்ணில் தீயும் புரகயும்-உயர்வு நவிற்சி.
அைத்தம்-சிவப்பு. பங்கி-மயிர்.

7120. கால் பநடுந் றதர் உயர் கதலியும், கரத்து

ஏக யர் ஏந்திய பதாகக ஈட்டமும்,
 ஆக யின் பகாடிகளும், அளவித் றதாய்தலால்,
வா யாபறாடு ேகை ஒற்றி வற்றறவ;

கால் பநடுந் றதர் உயர் கதலியும் - ேக்கைங்கள் யபாருந்திய உயர்ந்த கதர்களில்

கட்டியுள்ள யகாடிகளும்; ஏக யர் கரத்து ஏந்திய பதாகக ஈட்டமும் - மற்ரறய
வீைர்கள் ரககளில் ஏந்திய யகாடிகளின் கூட்டமும்; ஆக யின் பகாடிகளும் -
ஆரைகள் ஏந்திச் யேன்ற யகாடிகளும்; அளவித் றதாய்தலால் - ஒன்று கூடித்
கதாய்வதைால்; வா ஆபறாடு - வாை கங்ரககயாடு; ேகை ஒற்றி வற்ற - கமகமும்
(நீர் உறிஞ்ேப்பட்டு) நீர் வற்றிப் கபாகவும்;

வாை ஆறு-ஆகாய கங்ரக. இக்யகாடிகளின் கூட்டம் கமக நீரையயல்லாம்

உறிஞ்சியும் விடாய் தீைாதது கபால, வாை கங்ரகயளவும் வளர்ந்து அதரையும்
வற்றச் யேய்து விட்டது எை உயர்வு நவிற்சியால் குறித்தார்.

7121. ஆயிரம் றகாடி றபய், அங்கக ஆயுதம்

தூய சுேந்து, பின் பதாடர, சுற்று ஒளிர்
றேயிரு ேணி பநடுஞ் றேேத் றதர் பதரிந்து,
ஏயி ஆயிரத்து இரட்டி எய்தறவ;

ஆயிரம் றகாடிறபய் - ஆயிைம் ககாடிப் கபய்க்கணங்கள்; அங்கக தூய ஆயுதம்

சுேந்து பின்பதாடர - தம் ரகயகத்கத ஆயுதங்கரளச் சுமந்து யகாண்டு
பின்யதாடைவும்; சுற்று ஒளிர் றேஇருேணி - சுற்றிலும் ஒளிவீசுகின்ற சிவந்த யபரிய
மணிகள் கட்டிய; பதரிந்து ஏயி - யதரிந்யதடுத்து உடன்வருமாறு
ஆரணயிடப்பட்டரவயுமாை; பநடுஞ்றேேத்றதர் ஆயிரத்து இரட்டி எய்த - யபரிய
கேமத்கதர்கள் இைண்டாயிைம் பின்யதாடைவும்.
இைாவணன் யகாடுரமக்ககற்ப அவன் யமய்க்காவல் பரடயாகப் கபய்கரளக்
கூறிைார். கபாரிடும் கதர் அழியின் அதனிடத்தில் கபாய் நிற்க இருப்பில் இருக்கும்
கதர், "கேமத்கதர்"; கபாரில் ஆயுதங்கள் அழியின் உடகை அவற்ரறப்
யபறுவதற்காக ஆயத்த நிரலயில் ரவத்திருக்கும் பரடக்கருவிகள் கேமக்கலங்கள்.
அவற்ரற இைண்டாயிைந் கதர்களில் கபய்கள் எடுத்துச் யேன்றை எனினுமாம்.

7122. ஊன்றிய பபரும் பகட உகலய, உற்று உடன்

ஆன்ற றபார் அரக்கர்கள் பநருங்கி ஆர்த்து எை,
றதான்றி ன்--உலகு எ த் பதாடர்ந்து நின்ற
மூன்கறயும் கடந்து, ஒரு பவற்றி முற்றி ான்.

ஊன்றிய பபரும்பகட - கபார்புரிய எதிகை நின்ற யபரிய வாைைப் பரட;

உகலய - நிரலகுரலய; உடன்உற்று ஆன்ற றபார் அரக்கர்கள் - தன்னுடன் வந்த
(ஆற்றல்) நிரறந்த கபார் புரியவுள்ள அைக்கர்கள்; ஆர்த்து எை -(மகிழ்ச்சியால்)
ஆர்ப்பரித்து ஓங்க; உலகு எ த் பதாடர்ந்து நின்ற - உலகம் என்ற யபயருடன்
(ஒன்றின் கமல் ஒன்றாக) யதாடர்ந்து உள்ளைவாகிய; மூன்கறயும் கடந்து -
மூன்றுலரகயும் (தடுப்பார் இல்லாரமயால்) கடந்து யேன்று; ஒரு பவற்றி
முற்றி ான் - உலகங்கரளயயல்லாம் யவன்று ஒப்பற்ற யவற்றிரயத்
திைட்டியவைாை இைாவகணசுவைன்; றதான்றி ன் - கபார்க்களத்தில்
காட்சியளித்தான்.

ஊன்றிய பரட-இலங்ரக மதிரலச் சுற்றி நின்ற வாைைப் பரடரயக் குறித்தது.

"எதிர் ஊன்றல் காஞ்சி" (பு.யவ.மாரல) யகாடி ஓங்க, அமைர் சிந்த, புரக கநாக்கவும்
அயிர்ப்பு நல்க, வாை ஆயறாடு மரழ ஒற்றி வற்ற, ஆயிைங்ககாடி கபர் யதாடை,
கேமத்கதர் ஆயிைத்திைட்டி எய்த, ஊன்றிய யபரும்பரட உரலய, அைக்கர் யநருங்கி
ஆர்த்யதழ, யவற்றி முற்றியவைாை இைாவணன் கதான்றிைன். எை முன்பு வந்த
ஐந்து யேய்யுள்களில் வந்த விரை எச்ேங்கரளயும், இச்யேய்யுளில் வந்த
விரையயச்ேங்கரளயும் கூட்டி கதான்றிைான் எை விரை முடிவு யேய்க.

இைாவணன் வருரகரய ஒற்றர் இைாமனுக்கு அறிவித்தல்

7123. 'ஓதுறு கருங் கடற்கு ஒத்த தாக யான்,
தீது உறு சிறு பதாழில் அரக்கன், சீற்றத்தால்,
றபாது உறு பபருங் களம் புகுந்துளான்' எ த்
தூதுவர் நாயகற்கு அறியச் போல்லி ார்.

ஓதுறு கருங்கடற்கு ஒத்த தாக யான் - ஒலிக்கின்ற கரிய கடலுக்கு ஒப்பாை

பரடரயயுரடயவனும்; தீது உறு சிறு பதாழில் அரக்கன் - தீரம மிகுகின்ற இழிந்த
யேயல்கரளயுகம புரியும் அைக்கனும் ஆகிய இைாவணன்; சீற்றத்தால் - சிைத்கதாடு;
றபாதுறுபபாருகளம் புகுந்துளான் எ - (தான்) புகுதற்குரிய கபார்க்களத்திகல
புகுந்திருக்கின்றான் என்று; தூதுவர் - வாைைத் தூதுவர்கள்; நாயகற்கு அறியச்
போல்லி ார் - தம் நாயகைாகிய இைாமபிைானுக்கு விளக்கமுறச் யோன்ைார்கள்.

"அறன்கரட நின்றாருள் எல்லாம் பிறன்கரட நின்றாருள் கபரதயார் இல்"

(குறள். 142) என்பது அறநூல் ஆரணயாதலின், சிறு யதாழில் அைக்கன்" என்றார்.

இைாமன் மகிழ்ந்து கபார்க்ககாலம் பூண்டு புறப்படல்

7124. ஆங்கு, அவன் அேர்த் பதாழிற்கு அணுகி ான் எ ,
'வாங்கிப ன், சீகதகய' என்னும் வன்கேயால்,
தீங்குறு பிரிவி ால் றதய்ந்த றதய்வு அற
வீங்கி , இராகவன் வீரத் றதாள்கறள.
 ஆங்கு - அப்யபாழுது; அவன் - அந்த இைாவணன்; அேர்த்பதாழிற்கு
அணுகி ான் எ - கபார்ச் யேயலுக்கு வந்துள்ளான் என்று யோல்லிய அளவில்;
சீகதகய வாங்கி ன் - சீரதரய (மீண்டும்) யபற்று விட்கடன்; என்னும் வன்கேயால் -
என்னும் உறுதியாை நிரைவால்; தீங்குறு பிரிவி ால் - துயர்மிக்க பிரிவிைால்;
றதய்ந்த றதய்வு அற - யமலிந்த யமலிவு எல்லாம நீங்குமாறு; இராகவன் வீரத்
றதாள்கள் வீங்கி - கமகலான் ஆகிய இைாமபிைானுரடய வீைம் மிக்க கதாள்கள்
பருத்தை.; கபார்புரிய இைாவணன் வந்து விட்டான் என்ற யேய்திகய, கதய்ந்த
கதாரளப் யபருக்க ரவத்துவிட்டது. இைாவணரைக் யகால்கவன் என்பதனிலும்
சீரதரயப் யபறுகவன் என்பகத இைாகவனுக்குப் பூரிப்பு என்பதைால், உகந்தாரைக்
காப்பதற்கக உகவாதாரைப் யபருமாைால் அழிக்க கநர்கிறது எனும் ரவணவ
யநறியின் ககாட்பாட்ரட இப்பாடலில் காணலாம். யகால்லகவ மைமின்றி, கவறு
வழியில்லாரமயால் தான், பரகவர்கரள கவதரைகயாடு யபருமான்
அழிக்கின்றான் என்பது நம் பிள்ரள கபான்ற ோன்கறார் கருத்தாகும்.

7125. பதாகடயுறு வற்ககல ஆகட சுற்றி, றேல்

புகட உறு வயிர வாள் பபாலிய வீக்கி ான்-
இகட உறு கருேத்தின் எல்கல கண்டவர்,
ககட உறு றநாக்கினின், காணும் காட்சியான்.

இகடயுறு கருேத்தின் - (பக்திகயாகம், கருமகயாகம், ஞாைகயாகம்

என்பவற்றுள்) இரடப்பட்டதாகிய கருமகயாகத்தினுரடய; எல்கல
கண்டவர் - முற்றிய நிரலயரடந்தவர்கள்; ககடயுறு றநாக்கினில் - கரடசி
கயாகமாகிய ஞாை கயாகத்தில்; காணும் காட்சியா - காணுகின்ற காட்சிப்
யபாருளாகிய இைாமபிைான்; பதாகடயுறு வற்ககல ஆகட சுற்றி - யதாடுத்துக்
கட்டப்யபற்ற மைவுரிரய இரடயிகல சுற்றி (உடுத்து); றேல் புகட உறுவயிரவாள் -
அதன் கமல் பக்கத்திகல வயிை வாளிரை; பபாலிய வீக்கி ான் - யபாலியுமாறு
(இரடயில்) கட்டிைான்.

பக்தி கயாகமுரடயவைாய் கருமகயாக யநறியின் எல்ரலரயக் கண்ட ஞானிகள்

காணும் ஞாைக்காட்சியாம் பைம்யபாருகள இைாமன் வடிவில் வந்துள்ளது என்றார்.
ஞாைக்கண்ணாகலகய காண்பதற்குரிய பைம்யபாருள், ஓர் எளிய கபார் வீைரைப்
கபால், உரட, வாள், பூண்ட எளிரமக்கு (யேௌலப்பியம்) இைங்கியவாறுமாம்.
வற்கரல-மைவுரி. வற்கலா எனும் வடயோல். "ஆ ஈறு ஐயாம்" எனும் (நன்னூல்)
இலக்கணப்படி வற்கரலயயை வந்தது. ஒப்பு அடக்கும் ஐம்யபாறிகயாடு கைணத்து
அப்புறம் கடக்கும் வால் உணர்வினுக்கு அணுகும் காட்சியான்" (கம்ப. 1865)
பைமான்மா, சீவான்மா இருவரையும் ஒருங்கக காணும் ஞாைக் காட்சி
கயாகியருக்கும் கிட்டும் என்பதரை "இருவரை ஒருங்கு காணும் கயாகியர் என்ைல்
ஆைான்" (கம்ப. 6772) என்பதைாலும் உணர்க.

7126. ஒத்து இரு சிறு குறட் பாதம் உய்த்த நாள்,

 வித்தக அரு ேகற உலகக மிக்கு, றேல்
பத்து உள விரல் புகட பரந்த பண்பு எ ,
சித்திரச் றேவடிக் கைலும் றேர்த்தி ான்.
ஒத்துஇரு சிறு குறள் பாதம் உற்ற நாள் - இைண்டும் ஒன்றுக்யகான்று ஒத்தைவாய்
உள்ள சிறிய குறள் உருக்யகாண்ட வாமைனின் பாதம்; உற்றநாள் -
(மண்உலரகயளந்தபின்) வானுலரகயளக்க வானிற்கு நிமிர்ந்த காலத்கத; வித்தக
அருேகற - ஞாைம் நிரறந்த கவத புருடைாய பிைமன்; உலகக மிக்கு - வாழ் உலகுக்கு
கமல் மிக்குச் யேன்று; றேல் -திருவடியின் கமல்; பத்துகட விரல் புகட பரந்த பண்பு
எ - பிைமைது பத்தாகவுள்ள விைல்கள் அத்திருவடிகள் கமல் பைந்த தன்ரம கபால,
றேவடி சித்திரக் கைலும் றேர்த்தி ான் - சிவந்த தன்திருவடிகமல் ஓவிய
கவரலப்பாடரமந்த வீைக்கழரலயும் கட்டிைான் (இைாமபிைான்).

கவதபுருடன்-பிைமன். திருமால் வாமை அவதாைங் யகாண்டு அரமந்தகபாது

அத்திருவடிரயப் பிைமன் வாைகங்ரக நீைால் கழுவிப் பூசித்த கபாது பத்து
விைல்கரளயும் பதிய ரவத்ததுகபால், இைாமபிைான் தன் திருவடிகளின் கமல் வீைக்
கழல்கரளப் பதித்தான் என்பதாம்.

7127. பூ உயர் மீன் எலாம் பூத்த வான் நிகர்

றேவரும் கவேம் இட்டு இறுக்கி வீக்கி ன்--
றதவிகயத் திரு ேறு ோர்பின் தீர்ந்த ன்;
'றநா இலள்' என்பது றநாக்கி ான்பகாறலா?
மீன் எலாம் - வீண்மீன்கள் யாவும்; பூத்த வான் நிகர் - மலர்ந்துள்ள வாைத்ரதப்
கபான்ற; பூ உயர் - பூ கவரலப்பாடுகள் சிறந்து; றேவுஅருங்கவேம் இட்டு இறுக்கி
வீக்கி ன் - யபாருந்திய அரிய கவேத்ரதத் தரித்து இறுக்கிக் கட்டிைான்
இைாமபிைான்; திருேறு ோர்பில் - "ஸ்ரீவத்ேம்" என்னும் மறு அரமந்த மார்பிலிருந்து;
றதவிகயத் தீர்ந்த ன் - கதவியாை திருமகரளத் (தற்கபாது) பிரிந்துள்ளான் ஆதலின்;
றநாவிலள் என்பது றநாக்கி ான் பகால் - (மார்ரப இறுக்குவதைால் அவள்)
கநாகாள் என்பதரை நிரைத்தைன் கபாலும்.

பூகவரலத் திறன்கள் யபாதிந்த மார்புக் கவேத்திற்கு, பூயவலாம் பூத்த வாைத்ரத

உவமித்தார். திருமகள் மார்பில் உள்ளகபாது, மார்புக் கவேம் இறுக்கப்பட்டால்
அவள் பூகமனி கநாகும். திருமகள் சீரதயாகி யபருமாரைப் பிரிந்து, அகோக
வைத்தில் இப்கபாது இருப்பதால், அவட்கு கநாகாது என்று, யபருமான் கவேத்ரத
இறுக்கிக் கட்டிைான் கபாலும் என்று கூறியது தற்குறிப்கபற்றமாகும்.
திருமாலின் மார்பில் திருமகள் தங்குமிடம் "ஸ்ரீவத்ேம்" எனும் மறு (மச்ேம்) வாகக்
குறிக்கப் யபறும்.

7128. நல் புறக் றகாகத, தன் நளி ச் பேங்ககயின்

 நிற்புறச் சுற்றிய காட்சி, றநமியான்-
கற்பகக் பகாம்பிக க் கரிய ோசுணே
பபாற்புறத் தழுவிய தன்கே றபான்றதால்.

றநமியான் - இைாமபிைான்; நற்புறக்றகாகத - அழகிய யவளிப்புறம் உள்ள

ரகயுரறரய; தன் நளி ச் பேங்ககயின் - தன்னுரடய தாமரைகபாலச் சிவந்த
ரககளில்; நிற்புற - யபாருந்துமாறு; சுற்றிய காட்சி - சுற்றி அணிந்த காட்சி; கற்பகக்
பகாம்பிக - கற்பகத் தருவின் கிரளரய; கரிய ோசுணம் -கரும்பாம்பு;
பபாற்புறத்தழுவிய தன்கே றபான்றது - அழகுயபறச் சுற்றிய தன்ரம கபான்றிருந்தது.

ககாரத-உடும்பின் கதாலால் ஆை ரகயுரற.

7129. புகத இருட் பபாழுதினும் ேலரும் பபாங்கு ஒளி

சிகதவு அரு நாள் வரச் சிவந்த தாேகர
இதழ்பதாறும் வண்டு வீற்றிருந்ததாம் எ ,
தகதவுறு நிகர விரற் புட்டில் தாங்கி ான்.

புகத இருட் பபாழுதினும் - உலகப் யபாருள்கரளத் தன்னுள் மரறயச்

யேய்கின்ற இருட்காலத்திலும்; ேலரும் - மலரும் இயல்புள்ளதும்; பபாங்கு ஒளி - ஒளி
யபாங்குகின்ற கதிைவன்; சிகதவு அரு நாள் வர - (அவ்விருரளக்) யகடுக்கின்ற
பகற்யபாழுது வரும்கபாதும்; சிவந்த தாேகர - சிவந்த நிறமுரடய தாமரையின்;
இதழ்பதாறும் - இதழ்கள் கதாறும்; வண்டு வீற்றிருந்ததாம் எ - வண்டுகள்
அமர்ந்திருந்தை என்று கூறுமாறு; தகதஉறு நிகல விரல் - யநருங்கிய வரிரேயாை
விைல்களில்; புட்டில் தாங்கி ான் - கவேங்கரள அணிந்தான் (இைாமன்).
இைவிலும் பகலிலும் மலர்ந்திருக்கும் தாமரை என்றது இல்யபாருள் உவரம.
இைவும் பகலும் கூம்பாது. உலகுக்கு ஓவாது உதவும் கைங்கள் எம்யபருமான்
திருக்கைங்கள் என்பது குறிப்பு. புட்டில்-விைற்யேறி.

7130. பல் இயல் உலகு உறு பாகட பாடு அகேந்து,

எல்கல இல் நூற் கடல் ஏற றநாக்கிய,
நல் இயல், நகவ அறு, கவிஞர் நா வரும்
போல் எ த் பதாகலவு இலாத் தூணி தூக்கி ான்.

உலகுறு பல்லியல் பாகட - உலகில் வழங்கும் பல தன்ரமகரளயுரடய

யமாழிகளில்; பாடு அகேந்து - சிறந்த அறிவு யபற்று; எல்கல இல் நூற்கடல் ஏற
றநாக்கிய - கணக்கற்ற நூல்களாகிய கடரலக்கரை கண்டு ஏறக் கருதியுள்ள; நகவ
அறு - குற்றம் நீங்கிய; நல் இயல் கவிஞர் நாவரும் - நல்ல பண்புகள் நிரறந்த
கவிஞர்கள் நாவிலிருந்து (ேைம் ேைமாகப்) புறப்படுகின்ற போல் எ - யோற்கரளப்
கபான்று; பதாகலவிலாத் தூணி தூக்கி ான் - (அம்புகள்) குரறயாது புறப்பட்டுக்
யகாண்கடயிருக்க வல்ல அம்பறாத்தூணிரயத் யதாங்கவிட்டுக் யகாண்டான்.

உலக யமாழிகள் ஒவ்யவான்றும் தனித்தனி இயல்புரடரமயால், "உலகுறு

பல்லியல் பாரட" என்றார். ஒவ்யவாரு யமாழிக்கும் சிறப்பும் யபருரமயும்
அம்யமாழியில் உள்ள கணக்கற்ற நூல்கரளச் ோர்ந்தரவயாதலின், "பாடு
அரமந்து எல்ரலயில் நூல்கடல்" என்றார். "புலவர் யோல் துரற புரிந்தை
கபான்றை ேைங்கள்" (கம்ப. 7494) எைவும், "நல்லியல் கவிஞர் நாவில் யபாருள் குறித்து
அமர்ந்த நாமச் யோல் எைச் யேய்யுள் யகாண்ட யதாரடயயை" (கம்ப. 7293)
எைவும், "பல் அலங்காைப் பண்கப காகுத்தன் பகழி" (கம்ப. 7293) எைவும்
பலமுரற கவிஞர் யோல்ரலயும் இைாமபிைான் அம்புகரளயும் ஒப்பாகச்
கூறியுள்ளரம காண்க.

7131. கிளர் ேகைக் குழுவிகடக் கிளர்ந்த மின் எ

அளவு அறு பேஞ் சுடர்ப் பட்டம் ஆர்த்த ன்;
இள வரிக் கவட்டிகல ஆபராடு ஏர் பபறத்
துளபவாடு தும்கபயும் சுழியச் சூடி ான்.

கிளர் ேகைக் குழுவிகட - கிளர்ந்யதழுகின்ற கமகக் கூட்டத்தினிரடகய;

கிளர்ந்தமின் எ - விளங்கிய மின்ைல் என்று கதான்றுமாறு; அளவு அறு பேஞ்சுடர்
பட்டம் ஆர்த்த ன் - (யநற்றியில்) அளவில்லாத யேவ்யவாளியுரடய வீைப்பட்டம்
கட்டிக்யகாண்டான்; இளவரிக் கவட்டு இகல ஆபராடு - முற்றாக வரிகள் அரமந்து
இரு பிளவாக இரலயுள்ள ஆத்திமாரலகயாடு; ஏர்பபற - அழகுயபற; துளபவாடு
தும்கபயும் - துளப மாரலயயாடு தும்ரப மாரலரயயும்; சுழியச் சூடி ான் -
வட்டமாக அணிந்தான் (இைாமன்).
கரிய கமகத்தில் கதான்றும் மின்ைல், யபருமானின் கரிய திருகமனியில் கட்டிய
யநற்றிப்பட்டத்திற்கு உவரமயாயிற்று. இைாமபிைான் தன் குலத்துக்குரிய ஆத்தி
மாரலயும், வழிபடு கடவுட்கு உரிய துளவ மாரலயும், கபார்த்திரணக்குரிய தும்ரப
மாரலயும் சூடிைான். சுழிய வட்டமாக அணிவது கண்ணி எைப்படும். "சூரிய
வங்கிேத்துக்கு ஆத்திமாரலயும், பைத்துவத்துக்குத் துழாய் மாரலயும்
அதிைப்யபாருவதற்குத் தும்ரப மாரலயும் சூடிைான் என்க" என்பது பரழய உரை.
மூலம் வடயமாழி எனினும் பாடுவது தமிழ்க் காப்பிய மாதலின் தமிழின்
புறப்யபாருள் மைபிரைக் கம்பர் கபணியது வரைக.

7132. ஓங்கிய உலகமும், உயிரும், உட்புறம்

தாங்கிய பபாருள்களும், தானும், தான் எ
 நீங்கியது யாவது? நிக க்கிறலாம்; அவன்
வாங்கிய வரி சிகல ேற்பறான்றறபகாலாம்?

ஓங்கிய உலகமும் - புகழ் உயர்ந்த உலகங்களும்; உயிரும் - (அவ்வுலகில் உள்ள)

உயிர்களும்; உட்புறம் தாங்கிய பபாருள்களும் - அவ்வுலகிற்கு உள்ளடங்கிய
நிரலத்திரணப் யபாருள்களும்; தானும் - அப்பைம்யபாருளும்; தான் எ -
இைாமைாக வடியவடுத்துள்ள தாகை என்று (முடிவாகி)யிருக்க; நீங்கியது -
இவனிலிருந்து விலகியுள்ளது; யாவது? - எந்தப் யபாருள்? நிக க்கிறலம் - (அப்படி
ஒரு யபாருள் உள்ளதாக) நாம் நிரைக்கவில்ரல; (அப்படியிருக்க) அவன்,
(இைாவணரைக் யகால்லத் தன்ரைவிட வலியது எைக்கருதி) வாங்கிய வரிசிரல
ேற்பறான்றற பகாறலா? - அவன் ரகக்யகாண்ட அழகிய அவ்வில் தன்னிலும்
வலியது ஒன்றாகுகமா? (ஆகாது)

இைாமபிைாைது பைத்துவத்ரதயும் யேௌலப்பியத்ரதயும் ஒரு கேை நிரைந்து

வியந்தவாறு.. ேத்திரிய அவதாைத்திற்ககற்ப வில் ஏந்திைாகையன்றி, வில் தன்னிலும்
வலிரம வாய்ந்தது என்று ஏந்தவில்ரல என்பது கருத்துப் யபாருள். கமல் ஒரு
யபாருளும் இல்லா யமய்ப்யபாருள் வில்லும் ஏந்தி, கால் தரல கதாய நின்று
கட்புலக்கு உற்றதம்மா" (கம்ப. 4089) என்னும் வாலி கூற்று ஈண்டு
நிரைத்தற்பாலது. "மாபூதத்தின் ரவப்பு எங்கும் ஊனும் உயிரும் உணர்வும் கபால்
உள்ளும் புறனும் உளன் என்பார்" (கம்ப. 1313) "தாகை தைக்கு உவமன்
தன்னுருகவ எவ்வுருவும்" (மூன். திருவந். 38) "திடவிசும்பு. எரி. வளி. நீர், நிலம்
இரவமிரேப் படர்யபாருள் முழுதும் ஆய் அரவ அரவயதாறும் உடல்மிரே
உயிர் எைக் கைந்து எங்கும் நிரறந்துளன்" (திருவாய். 1:1:7) என்பைவும் இங்கு
நிரையத்தகும்.

7133. நாற் கடல் உலகமும், விசும்பும், நாள்ேலர்

தூர்க்க, பவஞ் றேக யும் தானும் றதான்றி ான்--
ோல் கடல் வண்ணன், தான் வளரும் ோல் இரும்
பாற்கடறலாடும் வந்து, எதிரும் பான்கேறபால்.

ோல்கடல் வண்ணன் - கரிய கடல் கபாலும் நிறத்தன் ஆை திருமால்; தான் வளரும்

- தான் (அறிதுயிலாய்க்) கண் வளர்கின்ற; ோல் இரும் - மிகப் யபரிய; பாற்கடறலாடும்
வந்து - திருப்பாற் கடகலாடும் வந்து; எதிரும் பான்கே றபால் - எதிர்ப்பட்டாற்
கபாகல; நாற்கடல் உலகமும் - நாற்புறமும் கடல் சூழ்ந்த இவ்வுலகத்து மக்களும்;
விசும்பும் - விண்ணுலகத் கதவர்களும்; நாண்ேலர் தூர்க்க - அன்றலர்ந்த
மலர்கரளச் யோரிந்து பூமிரய நிரறக்க; பவம் றேக யும் தானும் றதான்றி ான் -
யகாடிய வாைைச் கேரையும் தானுமாகத் கதான்றிைான்.
தம் இடர் தீை, யபருமான் வில்கலந்தி விட்டான் என்ற மகிழ்ச்சியில் மக்களும்
கதவரும் அவன் கமல் யோரிந்த மலர்மரழ பூமிரய நிரறத்தது என்பார். "நாண்மலர்
தூர்க்க" என்றார். நாள்மலர்-அன்று அலர்ந்த மலர். யவண்ணிறமுரடய வாைை
கேரைக்குப் பாற்கடல் உவரமயாக முன்பும் கூறிைார். பாற்கடலில் பள்ளி
யகாள்ளும் பைந்தாமரை அப்பாற்கடகலாடும் புறப்பட்டு, இைாவணன் முன்
கநரில் எதிர்ப்பட்டது கபால், வாைை கேரைகயாடு யபருமான் கதான்றிைான்
என்றவாறு தன்ரமத் தற்குறிப்கபற்றவணி.

இைாமன் பின்ைணியில் நின்ற இலக்குவரைச் ோர்தல்

7134. ஊழியின் உருத்திரன் உருவுபகாண்டு, தான்,
ஏழ் உயர் உலகமும் எரிக்கின்றான் எ ,
வாழிய வரி சிகலத் தம்பி, ோப் பகடக்
கூகையின் பநற்றி நின்றாக , கூடி ான்.
ஊழியின் - யுக முடிவுக் காலத்தில்; தான் - இைாமன் வடிவிலுள்ள
பைம்யபாருகள; உருத்திரன் உருவு பகாண்டு - உருத்திைன் வடிவம் எடுத்துக் யகாண்டு;
உயர் எழ் உலகமும் எரிக்கின்றான் எ - சிறந்த ஏழ் உலகங்கரளயும் எரியால்
அழிப்பான் கபால; ோப்பகடயின் கூகையின் பநற்றி நின்றான் - யபரிய குைங்குச்
கேரையினுரடய பின்ைணியின் முன் நின்றவைாை; வாழிய வரிசிகலத் தம்பிகய
- வாழ்த்தற்குரிய கட்டரமந்த வில்ரல ஏந்தி நின்ற தம்பி இலக்குவரை; கூடி ான் -
அரடந்தான்.
இைாமைாக வந்துள்ள பைம்யபாருகள அயைாகப் பரடத்தும், அரியாகக்
காத்தும், அைைாக அழித்தும் நிற்கிறது. ஆதலின், "ஊழியின் உருத்திைன் உருவு
யகாண்டுதான், ஏழ்உயர் உலகமும் எரிக்கின்றான்" என்றார். "உடம்பு உருவின் மூன்று
ஒன்றாய் மூர்த்தி கவறாய், உலகு உய்ய நின்றாரை" (யபரிய திரு:2:4:3): "மூவருமாய்
முதலாய மூர்த்தி" (யபரிய திரு: 4:1:2): "தன்ைாகல தன் உருவம் பயந்த தாைாய்"
(யபரிய திரு: 6:6:6): "தாகையாகி நிரறந்து எல்லா உலகும் உயிரும் தாகையாய்த்
தாகை யைன் என்பாைாகி" (திருவாய்:9:7:2): "தானும் சிவனும் பிைமனும் ஆகிப்
பரணத்த தனிமுதரல" (திருவாய்: 8:8:4): - இந்த ஆழ்வார்கள் அருளிச் யேயல்கள்
இங்கு நிரையத்தக்கரவ.

அைக்கரும் வாைைரும் ரககலத்தல்

7135. என்புழி, நிருதராம் ஏழு றவகலயும்,

மின் பபாழி எயிறுகடக் கவியின் பவள்ளமும்,
பதன் புலக் கிைவனும் பேய்கக கீழ்ப்பட,
புன் புலக் களத்திகடப் பபாருத றபாலுோல்.
 என்புழி -இவ்வாறு இைாவணனும் இைாமபிைானும் களத்தில் கதான்றிைர்
என்னும் கபாகத; பதன்புலக் கிைவனும் கீழ்ப்பட - யதற்குத் திக்குக்குரியவைாை
எமனும் (தன் யேயலாகிய) யகாரலத்யதாழில் தாழ்ந்தது என்னுமாறு; நிருதராம்
ஏழுறவகலயும் - அைக்கர்களாகிய ஏழுகடல்களும்; மின்பபாழி எயிறு
உகடக்கவியின் பவள்ளமும் - ஒளியுமிழும் பற்கரளயுரடய குைங்குப் பரடயாகிய
யவள்ளமும்; புன்பலக் களத்திகடப் பபாருத றபாலும் - இகழத்தக்க இலங்ரகக்
களத்திரடகய தம்முட் கபாரிடலாயிை. யதன்திரேக்குரிய யமனும் நாண
கபார்க்களத்தில் யகாரலச் யேயலும் உயிர் கவர்தலும் யதாடங்கிை.

7136. துமிந்த தகல; குடர் போரிந்த; றதர்க் குலம்

அவிந்த ; புரவியும் ஆளும் அற்ற ;
குவிந்த , பிணக் குகவ; சுேந்து றகாள் நிலம்
நிமிர்ந்தது; பரந்தது, குருதி நீத்தறே.

தகல துமிந்த - தரலகள் துண்டுபட்டை; குடர் போரிந்த - குடல்கள் ேரிந்தை;

றதர்க்குலம் அவிந்த - கதரின் யதாகுதிகள் சிரதந்தை; புரவியும் ஆளும் அற்ற -
குதிரைகளும் காலாட்களும் துண்டுபட்டைர்; குவிந்த பிணக்குகவ சுேந்து -
குவிந்த பிணக்குவியல்கரளச் சுமந்து; றகாள்நிலம் நிமிர்ந்தது - வலிய நிலம் உயர்ந்து
கமடாயிற்று; குருதி நீத்தம் பரந்தது - இைத்த யவள்ளம் (எங்கும்) பைவிற்று.

புைவியும் ஆளும் அற்றை அஃறிரண விரை முடிவு யகாண்டது. வழுவரமதி.

7137. கடுங் குரங்கு இரு ககயால் எற்ற, கால் வயக்

பகாடுங் குரம் துணிந்த , புரவி; குத்தி ால்
ஒடுங்கு உரம் துணிந்த ர், நிருதர்; ஓடி ,
பநடுங் குரம்பு எ நிகற குருதி நீத்தறே.

கடும் குரங்கு இருககயால் எற்ற - யகாடிய வாைைங்கள் (தமது) இைண்டு

ரககளாலும் தாக்கியகபாது; கால்வயம் பகாடும் குரம் - கால் வலிரமயும் வரளந்த
குளம்புகரளயும் உரடய; புரவி துணிந்த - குதிரைகள் துண்டாயிை; குத்தி ால் -
ரககள் குத்தியதைால்; நிருதர் ஒடுங்கு உரம் - அைக்கர் வலிரம குன்றிப் கபாை மார்பு;
துணிந்த ர் - துண்டு பட்டைர்; பநடுங்குரம்பு எ - யபரிய அரணக்கட்டிலிருந்து நீர்
யபருக்யகடுப்பது கபான்று; நின்ற குருதி நீத்தம் ஓடி - (கபார்க்களத்தில்)
நிரறந்திருந்த இைத்த யவள்ளங்கள் பாய்ந்கதாடிை.

யகாடுங்குைம்-வரளந்த குளம்பு. குைம்பு-அரண-நீர்த்கதக்கம். அைக்கரும்,

குதிரையும் இைத்தம் கதங்கிய அரணக்கட்டுப் கபான்றிருந்தைர்; வாைைங்களின்
தாக்குதலால் அரணகளிலிருந்து யபருகிய யவள்ளம் கபால, குருதி யவள்ளம்
களம் எங்கும் யபருக்யகடுத்து ஓடியது.

7138. 'பதற்கு இது; வடக்கு இது' என் த் றதர்கிலார்,

பற் குகவ பரந்த ; குரக்குப் பல் பிணம்
பபாற் குகவ நிகர்த்த ; நிருதர் றபார்ச் ேவம்
கற் குகவ நிகர்த்த ; ேகையும் காட்டி .

இது பதற்கு இது வடக்கு என் த் றதர்கிலார் - இது யதன்திரே, இது வடதிரே
என்று அறிய இயலாதவாறு; பல்குகவ பரந்த - (பிணக்) குவியல்கள் பல பைவிக்
கிடந்தை; குரங்குப் பல் பிணம் - குைங்குகளின் பிணங்கள் பல; பபான் குகவ நிகர்த்த
-(யவண்) யபான்ைாகிய யவள்ளிக் குவியரலப் கபான்று கதான்றிை; றபார் நிருதர்
ேவம் - கபாரிட்ட அைக்கர்களின் பிணங்கள்; கல்குகவ நிகர்த்த -
கறகுவியல்கரளப் கபான்று (குவிந்து) கிடந்தை; ேகையும் காட்டி - (கமலும்
அரவ) கமகக் கூட்டம் கபான்றும் காட்சியளித்தை.

யபான்-இங்கு யவண் யபான் ஆகிய யவள்ளிரயக் குறித்தது. இரு வரகப் பிணக்

குவியல்களிலிருந்தும் இைத்தம் யபருகி ஓடுதலால், "மரழயும் காட்டிை" என்றார்.
எைலும் யபாருந்தும்.

இைாவணன் வில் நாண் ஒலிககட்டு, வாைைம் இரிதல்

7139. அவ்வழி, இராவணன் அேரர் அஞ்ே, தன்
பவவ் விழி பநருப்பு உக, வில்லின் நாணிக ச்
பேவ் வழிக் றகாகதயின் பதறிக்க, சிந்தி ,
எவ்வழி ேருங்கினும் இரிந்த, வா ரம்.

அவ்வழி - (அவ்வாறு இைாக்கதர் கபைழிவு எய்திய) அப்கபாது; இராவணன்

அேரர் அஞ்ே - இைாவணன் ஆைவன் கதவர்கள் அஞ்சுமாறு; தன் பவவ்விழி
பநருப்புஉக - தன்னுரடய யகாடிய கண்களிலிருந்து தீப்யபாறி சிந்த; வில்லின்
நாணிக - வில்லினுரடய நாண் கயிற்ரற; பேவ்வழி றகாகதயில் பதறிக்க -
யேம்ரமயாை முரறயில் ரகயுரறயில் உைாயுமாறு யதறித்த கபாதினில்; இரிந்த
வா ரம் - அஞ்சி ஓடிய குைங்குகள்; எவ்வழி ேருங்கினும் சிந்தி -எல்லாத் திரே
வழிகளிலும் சிதறிை.

நாண் ஓரேயால் பரகவரை அச்சுறுத்துதல் வழக்கு. ( 123)

7140. உரும் இடித்துழி உகலந்து ஒளிக்கும் நாகம் ஒத்து
இரியலுற்ற , சில; இறந்தவால், சில;
பவருவலுற்ற , சில; விம்ேலுற்ற ;
 பபாரு களத்து உயிபராடும் புரண்டு றபாம் சில.
உரும் இடித்துழி - இடியிடித்த கபாது; உகலந்து ஒளிக்கும் நாகம் ஒத்து - வருந்தி
ஒளிந்து யகாள்ளும் நாகப் பாம்பிரைப் கபால; சில - சில குைங்குகள்; இரியல் உற்ற -
(தறியகட்டு) ஓடிை; சில இறந்த - சில குைங்குகள் இறந்து ஒழிந்தை; சில பவருவல்
உற்ற - சில கபைச்ேம் அரடந்தை; சில விம்ேaல் உற்ற - சில குைங்குள் விம்மி
அழுதை; சில பபாருகளத்து உயிபராடும் புரண்டுறபாம் - சில குைங்குகள்
கபார்க்களத்தில் (வீழ்ந்து) உயிருடன் புைண்டு ஓடிை.
இடி ஓரேக்குப் பாம்புகள் அஞ்சுதலும் இறத்தலும் உண்டு; "உத்தி அைவின்
ரபந்தரல துமிய" (அகநா: 202) "விரிகிற நாகம் விடர்உளகதனும் உருமின்
கடுஞ்சிைம் கேண் நின்றும் உட்கும்" (நாலடி 164).

7141. பபார, கரு நிற பநடு விசும்பு றபாழ்பட,

இரக்கம் இல் இராவணன் எறிந்த நாணி ால்,
குரக்கி ம் உற்றது என், கூறின்? தன் குலத்து
அரக்கரும் அக யது ஓர் அச்ேம் எய்தி ார்.
பபார - கபார்புரியும்படி; இரக்கமில் இராவணன் - இைக்கப பண்பு அற்ற
அைக்கைாகிய இைாவணன்; கருநிற பநடு விசும்பு றபாழ்பட - கருநிறமுரடய நீண்ட
ஆகாயமும் பிளவு படும்படி; எறிந்த நாணி ால் -எழுப்பிய நாண் ஒலியால்; கூறின் -
கூறுங்கால்; தன்குலத்து அரக்கரும் - தன் குலத்ரதச் ோர்ந்த அைக்கர்களும்;
அக யறதார் அச்ேம் எய்தி ார் - (வாயால் கூற இயலாத) அத்தரகயகதார் அச்ேம்
அரடந்தைர் (என்றால்) குரக்கி ம் உற்றது என்? - குைங்குக் கூட்டம் அரடந்த
நிரலரயக் கூறுவது எப்படி?
இைாவணனிடம் எல்லாமிருந்தும் இல்லாத ஒன்று இைக்கம் ஆதலின், "இைக்கமில்
அைக்கன்" என்றார். " இைக்கம் ஒன்று ஒரு யபாருள் இலாத யநஞ்சிைர் அைக்கர்" (கம்ப.
2642) என்பார் முன்னும்.

7142. வீடணன் ஒருவனும், இகளய வீரனும்,

றகாடு அகண குரங்கினுக்கு அரசும், பகாள்ககயால்
நாடி ர் நின்ற ர்; நாலு திக்கினும்
ஓடி ர், அல்லவர்; ஒளித்தது, உம்பறர.

வீடணன் ஒருவனும் - வீடணன் எனும் ஒப்பற்றவனும்; இகளய வீரனும் -

இரளய வீைைாை இலக்குவனும்; றகாடு அகண குரங்கினுக்கு அரசும் -
மைக்கிரளகளில் உலாவும் குைங்குகளின் தரலவைாை சுக்கிரீவனும்;
பகாள்ககயால் நாடி ர் நின்ற ர் - வீைக் யகாள்ரக யநறிரய எண்ணி நின்றைர்;
அல்லவர் - இவர்கள் அல்லாதவர்கள்; நாலு திக்கிலும் ஓடி ர் - நான்கு
திரேகளிலும் ஓடிைர்; உம்பர் ஒளித்தது - வான் உலககாரும் மரறந்து யகாண்டைர்.

உம்பர்-வாைம் இட ஆகு யபயைாய்த் கதவரைக் குறித்தது. ஒளிந்த இழிவிைால்

கதவர்க்கு அஃறிரை முடிபு தந்தார் எனினுமாம். கபார் வீைர் ககாட்பாட்டின் படி
உறுதியாக நின்றைர். விழித்த கண் கவல் யகாண்டு எறிய அழித்து இரமப்பின்
ஒட்டன்கறா வன்கண் அவர்க்கு என்ற குறள் (775) வீைக் ககாட்பாட்டிரை உணர்த்தும்.
இம்மூவரின் உறுதி யோல்லகவ நாயக இைாமன் பற்றிச் யோல்லகவண்டாதாயிற்று.

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

7143. 'எடுக்கின், நானிலத்கத ஏந்தும் இராவணன் எறிந்த

நாணால்
நடுக்கி ான், உலகக' என்பார்; 'நல்கி ான்'
என் ற்பாற்றறா?
மிடுக்கி ால் மிக்க வாற ார், றேக்கு உயர்
பவள்ளம், றேல்நாள்,
பகடுக்கும் நாள், உருமின் ஆர்ப்புக் றகட்ட ர்
என் க் றகட்டார்.

எடுக்கின் - யபயர்த்யதடுக்க (கவண்டும் எை விரும்பிைால்); நானிலத்கத ஏந்தும் -

இவ்வுலரககய எடுத்து ஏந்தவல்ல; இராவணன் - இைாவணன் ஆைவன்; எறிந்த
நாணால் - யதறித்து எழுப்பிய நாண் ஒலியால்; உலகக நடுக்கி ான் என்பர் -
இப்பூவுலரக மட்டும் நடுங்கச் யேய்து விட்டான் என்று (சிலர்) யோல்வார்கள்;
நல்கி ான் என் ற்பாற்றறா - (வானுலகுக்கு விலக்களித்து) நலஞ்யேய்து விட்டான்
என்று கூற இயலுகமா? (இயலாது); (ஏன்எனில்) மிடுக்கி ால் மிக்க வாற ார் -
வல்லரம மிக்க கதவர்கள்; றேல்நாள் றேக்கு உயர்பவள்ளம் - முன்ைாளில் கமகல
உயர்ந்து எழுகின்ற பிைளய யவள்ளம்; பகடுக்கும் நாள் - அழிக்கும் கபாது; உருமின்
ஆர்ப்புக் றகட்ட ர் என் - (ஊழிக்காலத்து கமகத்திரடகய) இடியின் ஒலி
ககட்டது கபால; றகட்டார் - அந்நாண் ஒலிரயக் ககட்டு நடுங்கிைர் (ஆதலின்).

சுக்கிரீவன் இைாவணன் கபார்

7144. ஏந்திய சிகரம் ஒன்று, அங்கு இந்திரன் குலிேம்
என் ,
காந்திய உருமின் விட்டான், கவிக் குலத்து அரேன்;
அக் கல்
 நீந்த அரு பநருப்புச் சிந்தி நிமிர்தலும், நிருதர்க்கு
எல்லாம்
றவந்தனும், பகழி ஒன்றால், பவறுந் துகள் ஆக்கி,
வீழ்த்தான்.
கவிக்குலத்து அரேன் - குைங்கிைத்து மன்ைன் ஆகிய சுக்கிரீவன்; அங்கு -
அப்யபாழுது; காந்திய உருமின் - உக்கிைமாைகதார் இடி கபான்ற; ஏந்திய சிகரம்
ஒன்று - ரகயில் ஏந்தியுள்ள மரலச்சிகைம் ஒன்றிரை; இந்திரன் குலிேம் என் -
கதகவந்திைனின் வச்சிைாயுதத்ரதப் கபால விட்டான் வீசி எறிந்தான்; அக்கல் - அந்த
மரலச்சிகைம்; நீந்த அரு பநருப்புச்சிந்தி - நீந்துதற்கு இயலாத யநருப்பு
யவள்ரளத்ரதச் யோரிந்தவாறு; நிமிர்தலும் - கமல் வந்தகபாது; நிருதர்க்கு எல்லாம்
றவந்தனும் - உலகில் உள்ள அைக்கர்க்கு எல்லாம் கவந்தைாகிய இைாவணனும்;
பகழி ஒன்றால் - அம்பு ஒன்றிைால்; பவறுந்துகள் ஆக்கி வீழ்த்தான் - யவற்றுப்
யபாடியாக ஆக்கித் தள்ளிைான்.
சுக்கிரீவன் வீசிய மரல ஒன்றிரை இைாவணன் எளிதாக ஒைம்பிைால்
யபாடியாக்கிைான் என்பதாம். சுக்கிரீவனுக்கு மரல; இைாவணனுக்குச் ோம்பல் என்று
அவன் உைம் விளக்கியவாறு. குலிேம்-வச்சிைாயுதம்; இந்திைன் ரகயில் உள்ளது.
யநருப்பு யவள்ளம், நீர் யவள்ளம் கபால, நீந்துதற்கு அரியது ஆதலின், "நீந்தரு
யநருப்புச் சிந்தி" என்றார்.

7145. அண்ணல் வாள் அரக்கன் விட்ட அம்பி ால்

அழிந்து, சிந்தி,
திண் பநடுஞ் சிகரம், நீறாய்த் திகே திகே
சிந்தறலாடும்,
கண் பநடுங் கடுந் தீக் கால, கவிக் குலத்து
அரேன், ககயால்,
ேண்ேகள் வயிறு கீற, ேரம் ஒன்று வாங்கிக்
பகாண்டான்.

அண்ணல் வாள் அரக்கன் - (அைக்கர்களின்) தரலரமக்குரியவைாை யகாடிய

அைக்கன்; விட்ட அம்பி ால் - ஏவிய அம்பிைால்; திண் பநடும் சிகரம் - திண்ணிய
அந்தப் யபரிய மரலச்சிகைம்; அழிந்து - வீழ்ந்து; நீறாய் சிந்தித் திகே திகே
சிந்தறலாடும் - தூள் தூளாகத் திரேகள் எங்கும் சிதறியகபாது; கவிக்குலத்து அரேன் -
வாைைக் கூட்டத்திற்கு மன்ைைாை சுக்கிரீவன்; கண் பநடும் கடும் தீகால - கண்
விழிகள் மிகுதியாக யநருப்ரபக் கக்க; ககயால் - தன் ரகயிைால்; ேண்ேகள் வயிறு
கீற - பூமித்தாயின் வயிறு பிளக்கும் படி; ேரம் ஒன்று வாங்கிக் பகாண்டான் - மைம்
ஒன்ரறப் யபயர்த்து எடுத்துக் யகாண்டான்.

7146. பகாண்ட ோ ேரத்கத அம்பின் கூட்டத்தால்,

காட்டத் தக்க
 கண்டம் ஆயிரத்தின் றேலும் உள எ , கண்டம்
கண்டான்;
விண்ட வாள் அரக்கன்மீது, விசும்பு எரி பறக்க,
விட்டான்,
பண்கட ோல் வகரயின் மிக்கது ஒரு கிரி, பரிதி
கேந்தன்.

பகாண்ட ோேரத்கத - (சுக்கிரீவன்) ரகக்யகாண்ட அப்யபரிய மைத்ரத; அம்பின்

கூட்டத்தால் காட்டத்தக்க - அம்புகளின் மிகுதியிைால் (மட்டும்) யேய்யத்தக்க;
கண்டம் ஆயிரத்தின் றேலும் உள - துண்டுகள் ஆயிைத்துக்கு கமலும் உள்ளை; எை -
என்னும்படி; கண்டம் கண்டான் - துண்டுபடுத்திைான் (இைாவணன்); பரிதிகேந்தன் -
(அப்கபாது) சூரியன் ரமந்தைாை சுக்கிரீவன்; விண்ட வாள் அரக்கன் மீது -
அம்மைத்ரதப் பிளந்த இைாவணன் கமல்; எரிவிசும்பு பறக்க - தீ விண்ணிகல
பறக்குமாறு; பண்கட ோல்வகரயின் மிக்கது ஒருகிரி விட்டான் - முன்ைர் எறிந்த
யபரிய மரலயினும் யபரிதாை ஒரு மரலரய வீசி எறிந்தான்.

7147. அக் கிரிதக யும் ஆங்கு ஓர் அம்பி ால் அறுத்து

ோற்றி,
திக்கு இரிதரப் றபார் பவன்ற சிகலயிக வகளய
வாங்கி,
சுக்கிரீவன்தன் ோர்பில் புங்கமும் றதான்றாவண்ணே
உக்கிர வயிர வாளி ஒன்று புக்கு ஒளிக்க, எய்தான்.

ஆங்கு - அப்யபாழுது; அக்கிரிதரையும் - (இைாவணன்) அந்த மரலயிரையும்;

ஓர் அம்பி ால் அறுத்து ோற்றி - ஓர் அம்பிைால் துண்டித்து அகற்றி; திக்கு இரிதர் -
திரே கதாறும் (வீைர்கள்) அஞ்சி ஓடுமாறு; றபார் பவன்ற -கபாரில் யவற்றி யபற்ற;
சிகலயிக வகளய வாங்கி - தன் வில்லிரை வரளயச் யேய்து; உக்கிர வயிர வாளி
ஒன்று - மிகக் கடுரமயும் உறுதியுமுரடய ஓர் அம்பிரை; சுக்கிரீவன் தன் ோர்பில்
- சுக்கிரீவனுரடய மார்பிகல; புங்கமும் றதான்றா வண்ணம் - அம்பின்
அடிமுரையும் புகுந்தரம கதான்றா வண்ணம்; புக்கு ஒளிக்க எய்தான் - நுரழந்து
மரறயும் வண்ணம் எய்தான்.

முரையும் கதான்றாதவாறு புங்கம் அம்பின் முரை (வடயமாழிச் யோல்)

மார்பில் அழுந்த அம்பு பாய்ச்சிைான் என்பார். "புங்கமும் கதான்றாவண்ணம் புக்கு
ஒளிக்க எய்தான்" என்றார். "கதாளினும் ஆகத்துள்ளும் புங்கமும் கதான்றா வண்ணம்"
(கம்ப. 7925) என்று அதிகாயன் வரதப்படலத்துள்ளும் இச்யோல்ரல
ஆண்டுள்ளார்.
சுக்கிரீவன் தளர்ந்த நிரலயில் அனுமன் வருதல்
7148. சுடு ககண படுதறலாடும் துளங்கி ான்;
துளங்காமுன் ம்,
குட திகே வாயில் நின்ற ோருதி, புகுந்த பகாள்கக
உடன் உகறந்து அறிந்தான் என் , ஓர் இகே
ஒடுங்காமுன் ர்,
வட திகே வாயில் வந்து, ேன் வன் முன் ர்
ஆ ான்.
சுடுககண படுதறலாடும் - (அந்த) எரி அம்புபட்டவுடன்; துளங்கி ான் -
சுக்கிரீவன் உடல் தளர்ந்தான்; துளங்கா முன் ம் - (அவன்) தளர்வதற்கு
முன்ைகமகய; புகுந்த பகாள்கக உடன் உகறந்து அறிந்தான் என் - நிகழ்ந்த
நிகழ்ச்சிரயக் கூட இருந்து அறிந்தவரைப் கபால; குடதிகே வாயில் நின்ற ோருதி
- (ககாட்ரடயின்) கமற்கு வாேலிலிருந்த அனுமன்; ஓர் இகே ஒடுங்கா முன் ர் - ஒரு
கண் இரமப்யபாழுது கழியும் முன்கப; வடதிகே வாயில் வந்து - வடக்குக்
ககாட்ரட வாயிலுக்கு வந்து; ேன் வன் முன் ர் ஆ ான் - தன் அைேைாகிய
சுக்கிரீவன் முன்பு வந்து நின்றான்.
சுக்கிரீவன் தளர்வும் அனுமன் வைவும் ஒரு நிகழ்வு கபால உடன் நிகழ்ந்தை.
அநுமன் அறிந்துவந்த யேய்தி நட்பின் உள்ளுணர்வாகும். ககாப்யபருஞ்கோழன்
துன்புற்று வடக்கிருந்தரத உள்ளுணர்வால் உணர்ந்து அவன்பால் வந்து கேர்ந்து
வடக்கிருந்த பிசிைாந்ரதயார் யேயரல ஈண்டு நிரைவு கூர்க. உணர்ச்சி தான் நட்பாம்
கிழரம தரும், இடுக்கண் கரளவதாம் நட்பு என்ற வாேகங்கரளயும் நிரைக.

7149. பரிதி றேய் றதறாமுன் ம், 'பரு வலி அரக்க! பல்

றபார்
புரிதிறயா என்ற ாடு?' என் ா, புகக எை விழித்துப்
பபாங்கி,
'வருதிறயல், வா, வா!' என்பான்றேல் ேகல ஒன்று
வாங்கி,
சுருதிறய அக ய றதாளால் வீசி ான், காலின்
றதான்றல்.

பருவலி அரக்க! - மிக்க வலிரம வாய்ந்த அைக்ககை! பரிதி றேய் றதறா முன் ம் -
சூரியன் மகைாை சுக்கிரீவன் யதளிவு யபறுவதற்கு முன்ைாக; என்ற ாடு
பல்றபார் புரிதிறயா? - என்னுடன் பல்வரகயாை கபார் வரககரளப் புரிய
உள்ளாகயா? என் - என்று (அனுமன் இைாவணரைக் கூவியரழக்க); புகக எை
விழித்துப் பபாங்கி - (விழிகளில்) புரக எழுமாறு கடுரமகயாடு விழித்துச் சிைம்
யபாங்கி; வருதிறயல் வா வா என்பான் றேல் - வருவதாயின் வருக வருக என்று கூறும்
இைாவணன் கமல்; காலின் றதான்றல் -வாயு புத்திைைாை அனுமன்; ேகல ஒன்று
வாங்கி - அடிகயாடு யபயர்த்யதடுத்து; சுருதிறய அக ய றதாளால் வீசி ான் -
கவதங்கரள ஒத்த தன்னுரடய புயங்களால் வீசி எறிந்தான்.

7150. மீ எழு றேகம் எல்லாம் பவந்து, பவங் கரியின்

சிந்தித்
தீ எை, விசும்பினூடு பேல்கின்ற பேயகல றநாக்கி,
காய் ககண ஐந்தும் ஐந்தும் கடுப்புறத் பதாடுத்துக்
கண்டித்து,
ஆயிரம் கூறு பேய்தான், அேரகர அலக்கண்
பேய்தான்.

அேரகர அலக்கண் பேய்தான் - கதவர்களுக்குப் யபருந்துயர் யேய்தவைாகிய

இைாவணன்; மீ எழு உலகம் எல்லாம் - (அனுமன் எறிந்த அந்த மரல) கமகல எழுந்து
யேல்கின்ற கமகம் எல்லாம்; பவந்து பவம் கரியில் சிந்தி - யவந்து யவப்பம் யகாண்ட
கரித்தணல் கபாலச் சிதறி; தீ எை - யநருப்புப் யபாறிபறக்க; விசும்பின் ஊடு -
வாைத்தின் வழிகய; பேல்கின்ற பேயகல றநாக்கி - கபாகும் கபாக்கிரைக் கண்டு;
காய் ககண ஐந்தும் ஐந்தும் - யகாதிக்கும் பத்து அம்புகரள; கடுப்பு உறத்பதாடுத்து -
மிக கவகமாக விட்டு; துண்டித்து - மரலரயத் துண்டித்து ; ஆயிரம் கூறு பேய்தான் -
ஆயிைம் துண்டுகளாகச் யேய்தான்.

7151. மீட்டு ஒரு சிகரம் வாங்கி, வீங்கு றதாள் விகேயின்

வீசி,
ஓட்டி ான்; ஓட்ட, வா த்து உருமினும் கடுக ஓடி,
றகாட்டு பவஞ் சிகலயின் வாளி முன் பேன்று,
பகாற்றப் பபான்றதாள்
பூட்டிய வலயத்றதாடும், பூழியாய்ப் றபாயிற்று அன்றற.

மீட்டு ஒரு சிகரம் வாங்கி - (அனுமன்) மீண்டும் ஒரு மரலரய எடுத்து; வீங்கு றதாள்
விகேயின் வீசி - பருத்த கதாள்களின் விரேயிைால் வீசி; ஓட்டி ான் - யேலுத்திைான்;
ஒட்ட - (அவ்வாறு) யேலுத்திய கபாது; உருமினும் கடுக ஓடி - (அம்மரல)
விண்ணிலிருந்து வீழும் இடிரய விட கவகமாகச் யேன்று; றகாட்டுபவம் சிகலயின் -
வரளந்த யகாடிய வில்லிலிருந்து; வாளி முன் பேன்று - (அைக்கன் எய்ய இருந்த)
அம்புகட்கு முன்பாகச் யேன்று; பகாற்றப் பபான்றதாள் - இைாவணைது
யவற்றிமிக்க கதாளில்; பூட்டிய வலயத்றதாடும் - அணிந்திருந்த வாகு
வலயத்கதாடும்; பூழியாய்ப் றபாயிற்று - (தானும்) புழுதியாய்ப் (யபாடிந்து)
கபாயிற்று.
 மரலயில் பட்டு, கதாள்வரள யபாடியாயிற்று. கதாள் வரள பட்டு, மரல
யபாடியாயிற்று என்பதைால் இைண்டின் வலிரமயும் ஒரு கேைக்குறித்த திறம் காண்க.
அன்று, ஏ-அரே.

7152. பேய் எரிந்து அைன்று பபாங்கி, பவங் கணான்

விம்மி, மீட்டு ஓர்
கே வகர வாங்குவாக , வரி சிகல வகளய
வாங்கி,
ககயினும் றதாளின்றேலும் ோர்பினும் கரக்க, வாளி
ஐ-இரண்டு அழுந்த எய்தான்; அவன் அகவ ஆற்றி
நின்றான்.

பவங்கணான் - யகாடிய கண்கரளயுரடய இைாவணன்; விம்மி - மைம்

யவதும்பி; மீட்டு ஓர் கே வகர வாங்குவாக - மறுபடியும் ஒரு கரிய
மரலரயப் யபயர்க்கத் யதாடங்கியுள்ள அனுமரை (கநாக்கி); பேய் எரிந்து - உடல்
யகாதிக்க; அைன்று பபாங்கி - யவகுண்டு எழுந்து; வரிசிகல வகளய வாங்கி -
கட்டரமந்த வில்ரல வரளயச் யேய்து; ககயினும் றதாளின் றேலும் ோர்பினும்
கரக்க - (அநுமனுரடய) ரககளிலும், கதாள்களிலும், மார்பிலும் மரறயுமாறு; ஐ
இரண்டு வாளி அழுந்த எய்தான் - பத்துப் பாணங்கரள அழுத்தமாக அடித்தான்;
அவன் - அந்த அனுமகைா; அகவ - அந்தக் கரணகரள; ஆற்றி நின்றான் -
யபாறுத்துக் யகாண்டு நின்றான்.

ரக இைண்டு, கதாள் இைண்டு, மார்பு ஒன்று ஆகிய ஐந்து உறுப்புகட்கும்

ஒவ்யவான்றுக்கு இைண்டாகப் பத்துக் கரணகள் எய்தான் என்க.

7153. 'யார் இது பேய்யகிற்பார்?' என்று பகாண்டு

இகேறயார் ஏத்த,
ோருதி, பின்னும், அங்கு ஓர் ேராேரம் ககயின்
வாங்கி, றவபராடும் சுைற்றி விட்டான்; விடுதலும், இலங்கக
றவந்தன்
ோரதி தகலகயத் தள்ளிச் பேன்றது, நிருதர் ோய.

யார் இது பேய்ய கிற்பார்? - (அனுமன் கரணகரளத் தாங்கி நின்ற அருரமரயக்

கண்டு) யாகை இத்தரகய யேயரலச் யேய்ய வல்லார்?; என்று பகாண்டு - என்று
உரைத்துக்யகாண்கட; இகேறயார் ஏத்த - கதவர்கள் கபாற்றிப் புகழ; ோருதி -
அனுமன்; பின்னும் - பிறகும்; அங்கு - அவ்விடத்கத (இருந்த); ஓர் ேராேரம் - ஒரு
மைாமைத்ரத; றவபராடும் ககயின் வாங்கி - கவயைாடும் யபயர்த்துத் தன் ரககளில
யகாண்டு; சுைற்றி விட்டான் - சுழலச் யேய்து வீசிைான்; விடுதலும் - (அவ்வாறு)
சுழற்றி வீசியவுடன்; இலங்கக றவந்தன் - (அது) இலங்ரக கவந்தைாகிய
இைாவணனுரடய; ோரதி தகலகயத் தள்ளி - கதர்ப்பாகனின் தரலரயத்
துண்டித்து; நிருதர் ோயச் பேன்றது - அைக்கர்களும் அழியுமாறு யேன்று வீழ்ந்தது.

சுழற்றி வீசிய யபாருள், குறிரய மட்டுமன்றி, அருகிருக்கும் யபாருள்கரளயும்

வீழ்த்தும், ஆதலின், மாருதி கவயைாடு சுழற்றிவிட்ட மைாமைம் கதர்ப்பாகரை
மட்டுமன்றி, அருகிருந்த அைக்கர் பலரையும் அழித்தது.

7154. ோறி ஓர் பாகன் ஏற, ேறி திகரப்பரகவ பின்னும்

சீறியது அக யன் ஆ பேறி கைல் அரக்கன்,
பதய்வ
நூறுறகால் பநாய்தின் எய்தான்; அகவ உடல்
நுகைதறலாடும்,
ஆறுறபால் றோரி றோர, அனுேனும் அலக்கணுற்றான்.

ோறி ஓர் பாகன் ஏற - (இறந்த ோைதிக்கு) மாறாக ஒரு கதர்ப்பாகன் (கதரில்) ஏற;
ேறிதிகரப்பரகவ பின்னும் சீறியது அக யன் ஆ - மீண்டும் மீண்டும்
கமாதுகின்ற அரலகரளயுரடய கடல் மீண்டும் சிைந்யதழுந்தாற்
கபான்றவைாை; பேறிகைல் அரக்கன் - வீைக்கழல்கள் யேறிந்த இைாவணன்; பதய்வ
நூறுறகால் - யதய்வ அம்புகள் நூற்றிரை; பநாய்தின் எய்தான் - எளிதில் விடுத்தான்;
அகவ உடல் நுகைதறலாடும் - அந்நூறு அம்புகளும் அனுமன் உடலுக்குள்
நுரழந்தகபாது; ஆறுறபால் றோரி றோர - நதி யவள்ளம் கபால் குருதி யபருக;
அனுேனும் அலக்கண் உற்றான் - அனுமைாைவனும் துன்பம் அரடந்தான்.
கதர்ப்பாகன் இறந்தவுடன் "மாறி ஓர் பாகன் ஏற" என்றதைால், "கேமப்பாகர்"
ஆயத்த நிரலயில் இருக்கும் கபார் மைபு சுட்டிைார். முந்ரதயரவ பத்து அம்புகள்;
இரவ நூறு அம்புகள். முந்ரதயரவ எளிய அம்புகள்; இரவ
யதய்வங்களிடமிருந்து வைத்தால் யபற்றரவ;' ஆதலால், "அனுமனும் அலக்கண்
உற்றான்" என்க.

இைாவணன் வீைவுரை
7155. 'கல் பகாண்டும், ேரங்கள் பகாண்டும், ககக்
பகாண்டும், களித்து, நுே வாய்ச்
போல் பகாண்டும், ேயிரின் புன் றதால் றதாள்
பகாண்டும் தள்ளி, பவள்ளிப்
பல் பகாண்டும், ேகலகின்றாரின் பழி பகாண்டு
பயந்தது; யான் ஓர்
 வில் பகாண்டு நின்ற றபாது, விறல் பகாண்டு
மீள்திர் றபாலாம்.'

நும் வாய்ச் போல் பகாண்டும் - உங்கள் வாய்க்கு வந்தவாறு பிதற்றிக்

யகாண்டும்; கல் பகாண்டும் ேரங்கள் பகாண்டும் - கற்கரளக் யகாண்டும் மைங்கரளக்
யகாண்டும்; ேயிரின் புன்றதால் றதாள் பகாண்டும் - மயிர் அடிந்த அற்பமாை
கதாலுரடய கதாள்கரளக் யகாண்டும்; பவள்ளிப் பல் பகாண்டும் -யவண்ரமயாை
பற்கரளக் யகாண்டும்; தள்ளி களித்து ேகல கின்றாரில் - தடுத்து யவறிகயறி கபார்
யேய்கின்ற உங்களிடத்தில்; (நான் வில் முதலிய கபார்க்கருவிகரளக் யகாண்டு
கபார் புரிவதால் வரும்) பழி பகாண்டு பயந்தது - பழிரயக் யகாண்கட (இது காறும்)
நான் பயந்திருந்தது; யான் ஓர் வில் பகாண்டு நின்றறபாது - நான் ஒரு வில்ரலக்
ரகயில் ஏந்திக்யகாண்டு கபார் யேய்ய நின்றால்; விறல் பகாண்டு மீள்திர்
றபாலாம்? - குைங்குகளாகிய நீங்கள் யவற்றி யகாண்டு திரும்பிப் கபாய்
விடுவீர்ககளா?

7156. என்று உகரத்து, எயிற்றுப் றபழ் வாய் எரி உக நகக

பேய்து, யாணர்ப்
பபான் பதாடர் வடிம்பின் வாளி ககட உகத்து
உருமுப் றபால,
ஒன்றின் ஒன்று அதிகம் ஆக, ஆயிர றகாடி
உய்த்தான்;
பேன்றது குரக்குச் றேக , கால் எறி கடலின் சிந்தி.

என்று உகரத்து - என்று இைாவணன் கூறி; எயிற்றுப் றபைவாய் எரிஉக நகக

பேய்து - (வரளந்த ககாரைப்) பற்கரளயுரடய பிளந்த வாயிலிருந்து யநருப்புச்
சிந்துமாறு சிரித்து; ககட உகத்து உருமுப் றபால - ஊழிக்காலத்து இடி கபான்றவைாய்;
யாணர் பதாடர் பபான் - புதிய யபான்னிைால் (யேய்த); வடிம்பின் ஆயிர றகாடி
வாளி - கூர்ரமயாை ஆயிைங் ககாடி அம்புகரள; ஒன்றின் ஒன்று அதிகோக
உய்த்தான் - ஒன்ரற விட ஒன்று விஞ்சுமாறு யேலுத்திைான்; கால் எறி கடலில் -
(அதைால்) (புயல்) காற்றால் கமாதுண்ட கடல் கபால; குரக்குச் றேக சிந்திச்
பேன்றது - வாைைப் பரட சிதறிப் கபாயிற்று.

எயிற்றுப் கபழ்வாய்-ககாரைப்பற்கள் இைண்டு யவளிகய யதரியுமாறு உள்ள

பிளந்த வாய்.

இலக்குவன், இைாவணனுடன் யபாைவந்து நாண் ஒலி யேய்தல்

7157. கலக்கிய அரக்கன் வில்லின் கல்வியும்,கவிகள்
உற்ற
அலக்கணும், தகலவர் பேய்த தன்கேயும், அகேயக்
 கண்டான்,
இலக்கவன், 'என் கக வாளிக்கு இலக்கு இவன்;
இவக இன்று
விலக்குபவன்' என் வந்தான், வில்லுகட றேரு
என் .

கலக்கிய அரக்கன் - (தமது பரடயிரை)க் கலக்கம் யேய்த இைாவணனுரடய;

வில்லின் கல்வியும் - வில்வித்ரதயும்; கவிகள் உற்ற அலக்கணும் - வாைைங்கள்
அரடந்த துன்பமும்; தகலவர் பேய்த தன்கேயும் - வாைைப் பரடத்தரலவர் புரிந்த
கபாரின் தன்ரமயும்; அகேயக் கண்டான் - யபாருந்தக் கண்டவைாய்;
இலக்குவன் - இலக்குவைாைவன்; என் ககவாளிக்கு இலக்கு இவன் - என்னுரடய
ரக அம்புகட்கு இன்று இலக்காகிறவன் இந்த இைாவணன்; இவக இன்று
விலக்குவன் - இவரை இப்கபாகத தடுப்கபன்; என் - என்று கூறியவாறு; வி
ல்லுகட றேரு என் - வில்லிரை ஏந்திய கமருகவ கபால்; வந்த ன் - கபார்
(முரைக்கு) வந்தான்.
யபான்னிறம் யபாருந்திய இலக்குவன் வில்கலந்தி வருவது, கமருமரல
வில்கலந்தி வருவது கபான்றிருந்தது என்று அழகுற யமாழிந்தார். இல்யபாருள்
உவரம. "விற்ரக வடவரை பாங்கு நிற்ப" (கம்ப. 6493) எை முன்பும் கூறிைார்.

7158. றதயத்தின் தகலவன் கேந்தன் சிகலகய நாண்

எறிந்தான்; தீய
ோயத்தின் இயற்கக வல்லார் நிகல என்க ?
'முடிவின் ோரி
ஆயத்தின் இடி இது' என்றற அஞ்சி , உலகம்;
யாக
சீயத்தின் முைக்கம் றகட்டல் றபான்ற ர், பேறுநர்
எல்லாம்.

றதயத்தின் தகலவன் கேந்தன் - நாட்டிற்யகல்லாம் கவந்தைாை தயைதனின்

(இரளய) குமாைைாை இலக்குவன்; சிகலகய நாண் எறிந்தான் - வில்லின் நாரணத்
யதறித்து ஒலியயழுப்பிைான்; தீய ோயத்தின் இயற்கக வல்லார் - ககடு தரும்
வஞ்ேரை யேய்வதில் இயல்பாககவ வல்லவர்களாகிய அைக்கர்களுரடய; நிகல
என் ? - நிரலரய என்யைன்று கூறுவது?; முடிவின் ோரி ஆயத்தின் இடி இது
என்றற - யுகமுடிவில்,மரழ யகாட்டும் கமகத்தில் எழுகின்ற கபரிடிகய இது என்று
கருதி; உலகம் அஞ்சி - அைக்கர் உலகங்கள் பயந்தை; பேறுநர் எல்லாம் - பரகவர்
எல்லாம்; யாக ச் சீயத்தின் முைக்கம் றகட்டல் றபான்ற ர் - யாரையாைது
சிங்கத்தின் கர்ச்ேரைரயக் ககட்டாற்கபால ஆயிைர்.
7159. ஆற்றல் ோல் அரக்கன்தானும், அயல் நின்ற வயவர்
பநஞ்ேம்
வீற்று வீற்று ஆகி உற்ற தன்கேயும், வீரன் தம்பி
கூற்றின் பவம் புருவம் அன் சிகல பநடுங்
குரலும் றகளா,
ஏற்றி ன் ேகுடம், 'என்ற ! இவன் ஒரு ேனிேன்'
என் ா.

ஆற்றல் ோல் அரக்கன் தானும் - வல்லரம மிக்க இைாவணனும்; அருகில் நின்ற

வயவர் பநஞ்ேம் - (தைக்கு) அருகில் (களத்தில்) நிற்கின்ற வீைர்களின் உள்ளம்; வீற்று
வீற்றாகி உற்ற தன்கேயும் - கவறுகவறாகி உரடந்து நிற்கின்ற தன்ரமயும்
(கநாக்கி); வீரன் தம்பி - வீைைாை இைாமனுரடய தம்பி இலக்குவனுரடய; கூற்றின்
பவம்புருவம் அன் - கூற்றுவனுரடய யகாடிய புருவம் கபான்ற; சிகல பநடும்
குரலும் றகளா - வில் எழுப்பிய கபகைாரேயும் ககட்டு; என்ற ! இவன் ஒரு ேனிேன்
என் ா - என்கை! இவனும் ஒரு மனிதைா! என்று வியந்து; ேகுடம் ஏற்றி ன் - (ேரிந்த)
தன் மகுடத்ரத உயர்த்தித் தள்ளிவிட்டுக் யகாண்டான்.
இலக்குவனுரடய வில் வரளவு எமனின் புருவ வரளவு கபான்றது என்பது
அரியயதாரு கற்பரை. இயமனின் புருவ வரளவு கபர் அழிவு யேய்தல் ஒருதரல
ஆதல் கபால, இலக்குவன் வில் வரளவும் கபைழிவு யேய்யும் என்பது குறிப்பு.
இலக்குவன் வில் நாண் ஒலியால் அதிர்ந்த இைாவணன் மணிமுடிகள் தளர்ந்து கீழ்
இறங்கியரமயால், அவற்ரற உயர்த்திச் ேரியேய்து யகாண்டான் என்பார். "ஏற்றிைன்
மகுடம்" என்றார். வியப்பின் யமய்ப்பாடு மகுடம் ஏற்றுதலாம்.

இலக்குவன்-இைாவணன் கடும்கபார்
7160. கட்டு அகே றதரின்றேலும், களி பநடுங்
களிற்றின்றேலும்,
விட்டு எழு புரவிறேலும், பவள் எயிற்று
அரக்கர்றேலும்,
முட்டிய ேகையின் துள்ளி முகற இன்றி
போய்க்குோறபால்
பட்ட பகழி; எங்கும் பரந்தது, குருதிப் பவ்வம்.
முட்டிய ேகையின் துள்ளி - கமாதிச் சிதறிய மரழத்துளிகள்; முகறயின்றி
போய்க்குோ றபால் -ஒருமுரறயாக இல்லாமல் பல

இடங்களிலும் பைவுவதுகபால்; கட்குஅகே றதரின் றேலும் - நன்கு அரமக்கப்பட்ட

கதரின் கமலும்; களிபநடுங்களிற்றின் றேலும் - மத மயக்கம் யகாண்ட யபரிய
யாரைகள் கமலும்; விட்டு எழு புரவி றேலும் - இருக்குமிடத்ரத விட்டுத் தாவிப்
பாயும் குதிரைகளின் கமலும்; பவள்எயிற்று அரக்கர் றேலும் - யவள்ரளப்
பற்களுரடய அைக்கர்கள் கமலும்; பகழி பட்ட - இலக்குவன் அம்புகள் பாய்ந்தை;
குருதிப் பவ்வம் - இைத்தமாகிய கடல்; எங்கும் பரந்தது - எல்லா இடங்களிலும்
பைவியது.

யாரை, குதிரை, கதர், காலாட்பரட எை எங்கு கநாக்கினும் இலக்குவன்

அம்புகள் பட்ட இடம் ஆயிை; அதைால், களம் முழுவதும் இைத்தக் கடல் ஆயிற்று
என்பதாம். மரழத்துளிகள் எல்லாவிடத்திலும் யதறிப்பது கபால் இலக்குவன்
அம்புகள் யதறித்தை என்றார். துள்ளி-துளி.

7161. நகங்களின் பபரிய றவை நகற ேத அருவி காலும்

முகங்களில் புக்க வாளி அபரத்கத முற்றி, போய்ம்பர்
அகங்ககளக் கைன்று, றதரின் அச்சிக உருவி,
அப்பால்
உகங்களின் ககட பேன்றாலும், ஓய்வு இல ஓடலுற்ற.
நகங்களின் பபரிய றவைம் - மரலகளிலும் யபரிய வடிவமுரடய
யாரைகளின்; நகறேத அருவி - மணம் உரடய மதப்யபருக்கு; காலும் - ஒழுகுகின்ற;
முகங்களில் புக்க வாளி - முகங்களில் ரதத்து உருவிச் யேன்ற (இலக்குவனின்)
அம்புகள்; அபரத்கத முற்றி - (அந்த யாரைகளின்) பின் புறங்களில் நிரறந்து;
போய்ம்பர் அகங்ககளக் கைன்று - வலிரம நிரறந்த வீைர்களின் யநஞ்ேங்களில்
பாய்ந்து கழன்று; றதரின் அச்சிக யுருவி - கதர்ச்ேக்கைங்களின் அச்சிரைத்
துரளத்து; அப்பால் - அதன் பின்ைர்; உகங்களின் ககட பேன்றாலும் - யுகங்களின்
முடிவு கழிந்தாலும்; உலப்பு இல ஓடல்உற்ற - முடிவு இன்றி ஓடத்யதாடங்கிை.

யாரைகரளப் யபரிய மரல என்றரமயால், அவற்றின் முகத்திலிருந்து

ஒழுகுகின்ற மதநீரை, "நரறமத அருவி" என்றார். இலக்குவன் வில்லாற்றரல
"கவழம் வீழ்த்த விழுத்யதாரடப் பகழி, கபழ்வாய் உழுரவரயப் யபரும் பிறிது
உறீஇப் பன்றி வீழ, அயல தாழற்புற்றத்து உடும்பில் யேற்றும் வல்வில் கவட்டம்
வலம் படுத்திருந்கதான்" (புறம். 152) "உரல உருவக் கைல் உமிழ் கண் தாடரக
தன் உைம் உருவி, மரலயுருவி மைம் உருவி மண் உருவிற்று ஒரு வாளி" (கம்ப. 662)
என்பவற்கறாடு ஒப்பிட்டுக் காணலாம். எய்யப்பட்ட விரே புவியீர்ப்பால் ரபயப்
ரபயத்தாழுமாதலால் அதற்ககற்ப, யாரை, வீைர், கதர்அச்சு என்று முரறகய
உயைங்குரறந்த யபாருள்கரள ஊடுருவிற்று எைக்கூறும் கவிஞரின்
அறிவுத்திறரை உணர்க. "ஓய்வுஇல ஓடலுற்ற" உயர்வு நவிற்சி அணி.

7162. நூக்கிய களிறும், றதரும், புரவியும்,நூழில்பேய்ய,--

ஆக்கிய அரக்கர் தாக , ஐ-இரு றகாடி,
ககபயாத்து
ஊக்கிய பகடகள் வீசி உடற்றிய--உலகம் பேய்த
 பாக்கியம் அக ய வீரன் தம்பிகயச் சுற்றும் பற்றி.

நூக்கிய களிறும் றதரும் புரவியும் - (அைக்கர்) யேலுத்திய யாரைகரளயும்

கதர்கரளயும் குதிரைகரளயும்; நூழில் பேய்ய - (இலக்குவனுரடய) அம்புகள்
யகான்று குவிக்க; கக ஒத்து ஆக்கிய அரக்கர் ஐயிருறகாடி தாக - அணி வகுத்தி
நின்ற அைக்கருரடய பத்துக் ககாடி கேரைகள்; ஊக்கிய பகடகள் வீசி -
யேலுத்தற்குரிய ஆயுதங்கரள எறிந்து; உலகம் பேய்த பாக்கியம் அக ய வீரன் -
உலகம் புரிந்த பாக்கியங்கள் எல்லாம் (ஒருங்கு திைண்டு) உருவம் யபற்றது கபான்ற
வீைைாகிய இைாமனுரடய; தம்பிகய - இலக்குவரை; சுற்றும் பற்றி - யதாடர்ந்து
சூழ்ந்து யகாண்டு; உடற்றிய - கபாரிட்டை.

நூழில் யேய்தல்- யகான்று குவித்தல். "ஒள்வாள் வீசிய நூழிலும்" (யதால்.

யபாருள்: புறத்.17) ரகயயாத்தல்-அணிவகுத்தல். இன்றும்கபார்ப் பரடகள் ரக ஒத்து
அணிநரட யேல்லுதல் காண்க.

7163. 'உறு பகக ேனிதன், இன்று, எம் இகறவக

உறுகிற்பாற ல்,
பவறுவிது, நம்தம் வீரம்' என்று ஒரு றேன்கே
றதான்ற,
எறி பகட அரக்கர் ஏற்றார்--'ஏற்ற ககம் ோற்றான்'
என் ா,
வறியவர், ஒருவன், வண்கே பூண்டவன்றேல்
பேன்பறன் .

எறிபகட அரக்கர் - ஆயுதங்கரள வீசுகின்ற அைக்கர் உறுபகக ேனிதன் - மிகு பரக

யகாண்ட ஒரு மானிடன்; இன்று எம் இகறவக உறுகிற்பாற ல் - இப்கபாது நம்
அைேைாகிய இைாவணரை யநருங்க வ ல்லவன் ஆைால்; பவறுவிது நந்தம் வீரம் - நம்
வீைம் வீணாைதாகும்; என்று - என்யறண்ணியதால்; ஒரு கமன்ரம கதான்ற - ஓர்
எழுச்சியுண்டாகி; ஏற்றார் - இலக்குவரை எதிர்த்தார்கள்; ஏற்ற கக ோற்றான் என் ா
- இைந்து ஏற்ற ரகக்கு இல்ரலயயன்று யோல்லமாட்டாதவன் என்னுமாறு;
வண்கே பூண்டான் ஒருவன் றேல் - வள்ளல் தன்ரம கமற்யகாண்ட
ஒருவனிடத்தில்; வறியவர் பேன்று என் - (பலைாய்) ஏரழயர் யேல்வதுகபால்;
(இலக்குவன் பகழி மாரி யபாழிந்தான் எை அடுத்த பாட்டில் முடியும்.)

7164. அறுத்த ன், அரக்கர் எய்த எறிந்த ; அறுத்து,

அறாத
பபாறுத்த ன்; பகழி ோரி பபாழிந்த ன்; உயிரின்
றபாகம்
 பவறுத்த ன், நேனும்; றவகல உதிரத்தின்
பவள்ளம் மீள
ேறித்த ; ேறிந்த எங்கும், பிணங்கள் ோ ேகலகள்
ோ .

பகழி ோரி பபாழிந்த ன் - (இலக்குவன்) அம்பு மரழ யபாழிந்தான்; அரக்கர்

எய்த எறிந்த அறுத்த ன் - இைாக்கதர் விடுத்த கரணகரளயயல்லாம்
(ஒன்றுவிடாது) அறுத்யதறிந்தான்; அறுத்து அறாத பபாறுத்த ன் - அறுத்தும் அறாத
ஆயுதங்கரளத் தன் கமல் ஏற்றுக் யகாண்டான்; நேனும் உயிரின் றபாகம் பவறுத்த ன்
- எமனும் உயிர்கரள உண்ணும் மகிழ்ச்சி துறந்து யவறுப்பதாைான்; ோேகலகள்
ோ - யபரிய மரலகள் கபால; பிணங்கள் எங்கும் ேறிந்த - பிணங்கள் கபார்க்களம்
எங்கும் வழி மறித்துக் கிடந்தை; உதிரத்தின் பவள்ளம் றவகல மீள ேறித்த - இைத்த
யவள்ளம் கடலிற் கபாய்ச் கேைாவண்ணம் பிணங்கள் தடுத்து விட்டை.
உயிர் உண்ணும் கூற்றுக்கும், உண்ண இயலாமல் திகட்டிப் கபாய்விட்டது
என்பார். "உயிரின் கபாகம் யவறுத்தைன் நமனும்" என்று அழகுறக் குறித்தார்.
இங்குப் யபரும் பள்ளமாகிய கடல் அருகிலிருந்தும் பிணமரலகள் தடுத்ததால்
கடலில் யேன்று கேை இயலவில்ரல என்னும் வியப்புச் சுரவ கதான்ற ரவத்தார்.

7165. தகல எலாம் அற்ற; முற்றும் தாள் எலாம் அற்ற;

றதாளாம்
ேகல எலாம் அற்ற; பபான்-தார் ோர்பு எலாம் அற்ற;
சூலத்து
இகல எலாம் அற்ற; வீரர் எயிறு எலாம் அற்ற;
பகாற்றச்
சிகல எலாம் அற்ற; கற்ற பேரு எலாம் அற்ற, சிந்தி.

வீரர் தகல எலாம் அற்ற - (இலக்குவன் அம்புகளால்) அைக்க வீைர்களின்

தரலயயல்லாம் அற்று வீழ்ந்தை; தாள் எலாம் முற்றும் அற்ற - கால்கள் எல்லாம்
முழுவதுமாக அற்று வீழ்ந்தை; றதாளாம் ேகல எலாம் அற்ற - கதாள்கள் என்னும்
மரலயயல்லாம் அற்று வீழ்ந்தை; பபான்தார் ோர்பு எலாம் அற்ற - யபான்
மாரலகள் அணிந்த மார்பு எல்லாம் அற்று வீழ்ந்தை; எயிறு எல்லாம் அற்ற - பல்
எல்லாம் அற்று வீழ்ந்தை; சூலத்து இரலயயல்லாம் அற்ற சூலப்பரடகளின் இரல
வடிவாை நுனியயல்லாம் அற்று வீழ்ந்தை; பகாற்றச் சிகல எலாம் அற்ற - முன்பு
யவற்றி ஈட்டித் தந்த வில் எல்லாம் அற்று வீழ்ந்தை; சிந்தி - (அைக்கர்
இலக்குவனுக்கு ஆற்றாமல் புறமுதுகிட்டுச்) சிதறி ஓடுவதால்; கற்ற பேரு எல்லாம்
அற்ற - (அவர்) கற்றிருந்த கபார்த்திறம் எல்லாம் (அவரிடமிருந்து) அற்று வீழ்ந்தை.
யோற்யபாருட்பின் வருநிரலயணி. வீைர் என்ற யோல் இரடநிரலத்
தீபமாய், வீைர் தரலயயலாம், வீைர் கதாள் எலாம் எை எல்லாவற்கறாடும் கூட்டுமாறு
நின்றது. கற்றபின், கற்றவாறு நிற்பகத கல்விப் பயன் (குறள். 391) ஆதலின்,
கபார்க்கல்விக்கு மாறாய், புறமுதுகிட்டு ஓடி கற்ற கல்விரயப் பாழாக்கிைர் என்பார்.
"சிந்தி கற்ற, யேருயவலாம் அற்ற" என்றார். "அற்ற" என்ற யோல்லால் இப்பாடல்
அழகு யபற்றது.

7166. றதர் எலாம் துமிந்த; ோவின் திறம் எலாம் துமிந்த;

பேங் கண்
கார் எலாம் துமிந்த; வீரர் கைல் எலாம் துமிந்த;
கண்டத்
தார் எலாம் துமிந்த; நின்ற தனு எலாம் துமிந்த;
தம்தம்
றபார் எலாம் துமிந்த; பகாண்ட புகழ் எலாம் துமிந்து
றபாய.
றதர் எலாம் துமிந்த - (அைக்கர் கேரை வீைர்களின்) கதர்கள் எல்லாம் துண்டாயிை;
ோவின் திறம் எலாம் துமிந்த - குதிரைகளின் வல்லரமயயல்லாம் துண்டாயிை;
பேங்கட் கார் எலாம் துமிந்த - சிவந்த கண்கரளயுரடய கமகம் கபான்ற யாரைகள்
எல்லாம் துண்டாயிை; வீரர் கைல் எலாம் துமிந்த - அைக்க வீைர்களின் வீைக்கழல்கள்
எல்லாம் துண்டாயிை; கண்டம் தார் எலாம் துமிந்த - கழுத்தில் அணிந்திருந்த
மாரலகள் எல்லாம் துண்டாயிை; நின்ற தனு எலாம் துமிந்த - ரககளில் ஏந்தி நின்ற
விற்கள் எல்லாம் துண்டாயிை; தம்தம் றபார் எலாம் துமிந்த - தங்கள் தங்களுரடய
கபார் ஆற்றல் எல்லாம் துண்டாயிை; பகாண்ட புகழ் எல்லாம் துமிந்து றபாய - (தாம்
இது வரையிலும்) ஈட்டி ரவத்திருந்த புகழ் எல்லாம் துண்டு துண்டாகச் சிதறிப்
கபாயிை.
யேன்ற பாடலில் "அற்ற" எனும் யோல் யகாண்டு அழகுறுத்திைார்.
இப்பாடலில் "துமிந்த" என்னும் யோல்லால் அணி யேய்கிறார். யோற்யபாருட்
பின்வரு நிரலயணி, கார் என்பது-உவம ஆகுயபயைாய் யாரைரயக் குறித்தது.

7167. அரவு இயல் தறுகண் வன் தாள் ஆள் விை,

ஆள்றேல் வீழ்ந்த
புரவிறேல் பூட்கக வீழ்ந்த; பூட்ககறேல் பபாலன் றதர்
வீழ்ந்த,
நிரவிய றதரின் றேன்றேல் பநடுந் தகல கிடந்த;
பநய்த்றதார்
விரவிய களத்துள் எங்கும் பவள்ளிகட அரிது, வீை.

அரவு இயல் தறுகண் வன்தாள் ஆள் விை! -பாம்புகரளப் கபான்று எதிர்த்துச்

சீறுகின்ற அஞ்ோரமயுரடய வலிய முயற்சிகள் யகாண்ட காலாள் வீைர்கள் களத்தில்
வீழ; ஆள்றேல் வீழ்ந்த புரவி றேல் பூட்கக வீழ்ந்த - அந்தக் காலாட்பரடகள் மீது
விழுந்த குதிரைகள் கமல் யாரைகள் விழுந்தை; பூட்கக றேல் பபாலந்றதர் வீழ்ந்த -
அந்த யாரைகளின் கமல் யபான் கதர்கள் வீழ்ந்தை; நிரவிய றதரின் றேன்றேல்
பநடுந்தகல கிடந்த -வரிரேயாக வீழ்ந்த கதர்களின் மீது நீண்ட தரலகள் ோய்ந்து
கிடந்தை; பநய்த்றதார் விரவிய களத்துள் - உதிைம் கலந்து கிடந்த (அந்த) யுத்த
களத்தில்; எங்கும் வீை பவள்ளிகட அரிது - எவ்விடத்திலும் இனி கவயறான்று வீழ
யவற்றிடம் இல்ரல. அடித்த ககாலுக்கு அஞ்ோது, எதிர்த்துச் சீறும் வீைம்
பாம்புக்குள்ளது ஆதலின், "அைவு இயல்தறுகண் வன்தாள் ஆள்" என்றார்.

7168. கடுப்பின்கண், அேரறரயும், 'கார்முகத்து அம்பு

ககயால்
பதாடுக்கின்றான், துரக்கின்றான்' என்று
உணர்ந்திலர்; துரந்த வாளி
இடுக்கு ஒன்றும் காணார்; காண்பது, எய்த றகால்
பநாய்தின் எய்திப்
படுக்கின்ற பிணத்தின் பம்ேல் குப்கபயின் பரப்றப;
பல் கால்.

கடுப்பின்கண் - (இலக்குவன் கரணகரள விடும்) கவகத்தில்; அேரறரயும் -

கதவர்களும்; கார் முகத்து - வில்லிலிருந்து; அம்பு ககயால் பதாடுக்கின்றான் -
அம்புகரளக் ரகயால் யதாடுக்கின்றான் என்பதும்; துரக்கின்றான் என்று -
விடுக்கின்றான் என்பதும்; உணர்ந்திலர் - யாரும் கண்டவர் இல்ரல; துரந்த வாளி -
யேலுத்திய அம்பு; இடுக்கு ஒன்றும் காணார் - யேன்று பற்றுவரதச் (சிறிதும்)
கண்டவர் (எங்கும்) இல்ரல; காண்பது - (அந்த வாைவர்கள்) காண்பயதல்லாம்; எய்த
றகால் - விடுத்த அம்புகள்; பல்கால் பநாய்தின் எய்தி - பலமுரற எளிதாகச் யேன்று;
படுக்கின்ற பிணத்தின் -கீகழ வீழ்த்துகின்ற பிணங்களின்; பம்ேல் குப்கபயின் -
அடர்ந்து மூடிய குவியலின்; பரப்றப - பைப்பிரைகயயாகும்.

கடுப்பு-விரைவு. விழிகள் மிக விரைவாை யேயல்கரளத் யதாடர்ந்து

அவ்விரைவில் பற்றி மைத்துக்குக் காட்டும் திறன் இல்லாதது எனும் அறிவியல்
உண்ரமரயக் கவிஞர் பிைான் இங்குத் யதளிவுறக் காட்டுவது காண்க.

7169. பகாற்ற வாள், பகாகல றவல், சூலம், பகாடுஞ்

சிகல முதல ஆய
பவற்றி பவம் பகடகள் யாவும் பவந் பதாழில்
அரக்கர் றேற்பகாண்டு,
உற்ற , கூற்றும் அஞ்ே ஒளிர்வ , ஒன்று நூறு ஆய்
 அற்ற அன்றி, ஒன்றும் அறாத இல்கல அன்றற. பவந்பதாழில்
அரக்கர் - யகாடுஞ்யேயல் கூடிய இைாக்கதர்கள்; றேல்பகாண்டு உற்ற -
ரகக்யகாண்டு பயன்படுத்தியைவும்; கூற்றும் அஞ்ே ஒளிர்வ - நமனும் அஞ்சுமாறு
ஒளி யேய்பரவயுமாை; பகாற்றவாள் - யவற்றி யபாருந்திய வாள்கள்;
பகாகலறவல், சூலம் - யகாரலத்தன்ரம உரடய கவற்பரட, சூலப்பரட;
பகாடுஞ்சிகல - வரளந்த விற்கள்; முதலவாய - முதலியவாை; பவற்றி பவம்
பகடகள் யாவும் - இதுவரையிலும் யவற்றியிரைகய ஈட்டித் தந்த அந்தக்
கருவிகள் யாவும்; ஒன்று நூறாய் அற்ற அன்றி - ஒன்று நூறாகத் துண்டுபட்டு
உரடந்தைகவ யல்லாமல்; அறாத ஒன்றும் இல்கல - உரடயாதை என்று ஒன்று
இல்ரல.

7170. குன்று அ யாக , ோ க் குரகதம், பகாடித்றதர்,

றகாப
வன் திறல் ஆளி, சீயம், ேற்கறய பிறவும், முற்றும்
பேன்ற எல்கல இல்கல; திரிந்தில; சிறிது றபாதும்
நின்ற இல்கல; எல்லாம் கிடந்த , பநளிந்து
பார்றேல்.

எல்கல இல்கல பேன்ற குன்றுஅ யாக - எல்ரல இல்லாதைவாய்

குன்றுகரளப் கபான்று (கபாருக்குச்) யேன்ற யாரைகளும்; ோ க்குரகதம் -
யபருமிதம் யகாண்ட குதிரைகளும்; பகாடித்றதர் - யகாடிகரளயுரடய கதர்களும்;
றகாபவன்திறல் ஆளிசீயம் - சிைத்ரதயும் வலிய பலத்ரதயும் யகாண்டயாளிகளும்
சிங்கங்களும்; ேற்கறய பிறவும் -மற்றுமுள்ள (கபாரிடற்கு உரிய) உயிர்களும்; முற்றும் -
முழுவதும்; சிறிய றபாதும் - சிறிதுகால அளவிலும்; திரிந்த நின்ற இல்கல -
இயங்கிக் யகாண்டும் நின்று யகாண்டுமாக இருப்பை (எரவயும் அங்கு) இல்ரல;
எல்லாம் பார்றேல் பநளிந்து கிடந்த - எல்லாம் மண்கமல் உயிைற்றுக் கிடந்தை;
இல்ரலகயல் உயிர்விட யநளிந்து யகாண்டிருந்தை.

7171. ோய்ந்தது நிருதர் தாக ; தேர் தகல இடறித்

தள்ளுற்று
ஓய்ந்தது; ஒழிந்தது ஓடி உலந்ததும் ஆக, அன்றற
றவய்ந்தது வாகக, வீரற்கு இகளயவன் வரி வில்;
பவம்பிக்
காய்ந்தது, அவ் இலங்கக றவந்தன் ே ம் எனும்
காலச் பேந் தீ.

நிருதர் தாக - (பின்னிட்டு ஓடும்கபாது) அைக்கர் கேரையாைது; தேர்தகல

இடறித் தள்ளுற்று ஓய்ந்தது - தம் உறவிைரின் தரலகரள இடறிக்யகாண்டு வீழ்ந்து
வலிரம குரறந்ததும்; ஒழிந்தது ஓடி உலர்ந்ததும் ஆக - ஒழிந்து மிஞ்சிய
கேரைப்பகுதி ஓடிச்யேன்று (ஓடஓட) உயிர் இழந்ததும் ஆக; ோய்ந்தது - (அடிகயாடு)
ோய்ந்தது; வீரற்கு இகளயவன் வரிவில் அன்றற வாகக றவய்ந்தது - வீைைாகிய
இைாமனின் தம்பி இலக்குவனின் கட்டரமந்த வில் அப்கபாகத யவற்றி வாரக
சூடியது; அவ்விலங்கக றவந்தன் - அந்த இலங்ரக கவந்தைாகிய இைாவணனின்;
ே பேனும் காலச் பேந்தீ - உள்ளம் என்னும் ஊழிக்காலத்துச் யேந்யநருப்பாைது;
பவம்பிக் காய்ந்தது - யவம்பிக் யகாதித்தது.

இைாவணன் மைம் முழுவதும் கைல் பிழம்பாகி விட்டரமயால்,

"மையமனும் யேந்தீ" எை உருவகத்தால் கூறிைார். ஊழிக்காலச் யேந்தீ-உலரக
அழிப்பது கபால, இவன் சிைமும் உலரக அழிக்ககவ எழும் என்பது குறிப்பு. உருவக
அணி.

இைாவணன் இலக்குவரை யநருங்கிப் யபாருதல்

7172. காற்று உறழ் கலி ோன் றதர் கடிதினின் கடாவி,
கண்ணுற்று
ஏற்ற ன், இலங்கக றவந்தன்; எரி விழித்து,
இராேன் தம்பி,
கூற்று ோல் பகாண்டது என் க் பகால்கின்றான்,
குறுகச் பேன்றான்;
சீற்றமும் தானும் நின்றான்; பபயர்ந்திலன், சிறிதும்
பாதம்.

காற்று உறழ் கலி ோன் றதர் - காற்ரறப் கபான்ற கவகமுரடய கடிவாளம்

பூண்ட குதிரைகள் பூட்டிய கதரிரை; கடிதினில் கடாவி - விரைவாகச் யேலுத்தி;
இலங்கக றவந்தன் - இைாவணன்; கண்ணுற்று - (இலக்குவரை) கநருக்கு கநர்
ேந்தித்து; ஏற்ற ன் - எதிர்த்தான்; இராேன் தம்பி - இலக்குவன்; எரிவிழித்து -
தீப்யபாறி பறக்க விழித்துப் பார்த்து; கூற்றுோல் பகாண்டது அன் - (அப்கபாது)
கூற்றுவன் பித்துக் யகாண்டவன் ஆைது கபால; குறுகச் பேன்றான் -இைாவணனின்
கேரைப்பக்கம் யேன்று; பகால்கின்றான் - (அைக்கர் கேரைரய) யகாரல
புரிந்தான்; சீற்றமும் தானும் நின்றான் - சிைமும் தானுமாக நின்றான்; பாதம் சிறிதும்
பபயர்ந்திலன் - தன் அடிரயச் சிறிது கூடப் பின் ரவத்தான் இல்ரல.

குதிரையின் கவகம் காற்றின் கவகத்திற்கு ஒத்தது ஆதலின், "காற்று உறழ் கலிை

மான்" என்றார். மான்-குதிரை. பிறமான்களிலிருந்து கவறுபடுத்தக் "கலிைமான்"
என்றார். இலக்குவன் அைக்கர் பரடரயக் யகான்று குவித்த பாங்ரகக் கண்ணுற்றால்,
எமனுக்குப் ரபத்தியம் பிடித்துக் யகாண்டகதா எை எண்ணுமாறிருந்ததால், "கூற்று
மால் யகாண்டது என்ை" என்றார்.
 ேந்தக் கலி விருத்தே ்

7173. 'காக்கின்ற என் பநடுங் காவலின் வலி நீக்கிய

கள்வா!
றபாக்கு இன்று உ க்கு அரிதுஆல்' எ ப்
புகன்றான்; புகக உயிர்ப்பான்,
றகாக்கின்ற , பதாடுக்கின்ற , பகாகல அம்புகள்,
தகலறயாடு
ஈர்க்கின்ற , க ல் ஒப்ப , எய்தான்; இகல்
பேய்தான்.
காக்கின்ற என் பநடுங்காவலின் வலி நீக்கிய கள்வா ! - (பிைாட்டிரயக்) காத்துக்
யகாண்டிருந்த என் யபருங்காவலின் வலிரமரய (வஞ்ேத்தால்) நீக்கிவிட்டு
(ஏோற்றிய) கள்வற ! உ க்கு இன்று றபாக்கு அரிது - நீ இன்று தப்பிப் கபாவது
இயலாது; எ ப்புகன்றான் - என்று கூறிைான் (இலக்குவன்); புகக உயிர்ப்பான் -
சிைத்தால் புரக கதான்றுமாறு யபருமூச்சு விட்டான்; றகாக்கின்ற
பதாடுக்கின்ற - வில்லில் ககாக்கும் தன்ரமயைவும் யதாடுக்கும்
தன்ரமயுரடயைவும்; தகலறயாடு ஈர்க்கின்ற - தரலயிரை இழுத்துச்
யேல்வதற்கு உரியைவும்; க ல் ஒப்ப -தீரயப் கபான்றரவயும் ஆை; பகாகல
அம்புகள் - - யகாரலத்யதாழிலில் வல்ல அம்புகரள; எய்தான் இகல் பேய்தான் -
எய்தவைாய் கபார் புரிந்தான்.

இப்பாடல் முதல் 28 பாடல்கள் கபார்க்குரிய விரைவும் மிடுக்கும் அரமந்த

ேந்தக் கலிவிருத்தங்களாம். வீை வார்த்ரதயாடலுக்கும், வீைச் யேயல்புரிரகக்கும்,
சிைம் என்னும் யமய்ப்பாட்ரட யவளிப்படுத்தற்கும் இரவ ஏற்றைவாய்
அரமந்துள்ளை. இைாவணன் தன் காவலுக்கு இழுக்கு ஏற்படுமாறு வஞ்சித்துப்
பிைாட்டிரயக் யகாணர்ந்ததால் "காக்கின்ற என் யநடுங்காவலின் வலி நீக்கிய
கள்வா!" என்று யகாதித்துரைத்தான். மானின்பின் தங்கரள அனுப்பி வஞ்சித்துக்
யகாணர்ந்தரம கதான்ற, "கள்வா!" என்றான், ககாக்கின்றை; யதாடுக்கின்றை;
தரலகயாடு ஈர்க்கின்றை-அம்பின் வரககள்.

7174. 'எய்தான் ேரம் எய்தாவகக இற்றீக' எ இகடறய,

கவதாபல ஐதாயி வடி வாளியின் அறுத்தான்;
'ஐது ஆதலின் அறுத்தாய்; இனி, அறுப்பாய்!' எ
அழி கார்
பபய்தாபல ச் ேர ோரிகள் போரிந்தான், துயில்
பிரிந்தான்.
எய்தான் ேரம் எய்தா வகக - (இவ்வாறு) எய்தவைாகிய இலக்குவைது அம்புகள்
தன் கமற்படாத வரகயில்; இகடறய இற்றீக எ கவதால் எ - இரடகய இற்று
ஒழியட்டும் என்று (அவ்வம்புகரள ஒருவர்) ேபித்தாற்கபால; ஐதாயி - அரவ
எளிதாகுமாறு; வடிவாளியின் அறுத்தான் - கூரிய கரணகளால் (இைாவணன்)
துண்டித்து வீழ்த்திைான்; (அப்கபாது) துயில் பிரிந்தான் - உறக்கத்ரதத்
துறந்தவைாகிய இலக்குவன்; ஐது ஆதலின் அறுத்தாய் - அவ்வம்புகள்
சிறியரவயாதலின் அறுத்து எறிந்து விட்டாய்; இனி அறுப்பாய் எ - இனி
அறுத்துவிடு (பார்ப்கபாம்) என்று; அழிகார் பபய்தால் எ -
உலகத்ரதயழிக்கும் ஊழி கமகம் மரழ யபய்தால் கபான்ற; ேரோரிகள்
போரிந்தான் - அம்பு மரழ யபாழிந்தான்.

எய்தான், துயில் துறந்தான்-விரையால் அரணயும் யபயர்கள். ஒருவர் ோபமிட்டு

அழித்தாற் கபால இருந்தது என்பார். ேைம் எய்தாவரக இற்றீயகை இரடகய
ரவதால் எை அறுத்தான்" என்றார். "யோல் ஒக்கும் கடிய கவகச்சுடுேைம்" (கம்ப.
394) என்பதரையும் கநாக்குக. தற்குறிப்கபற்றம். துயில் துறந்தான்- இலக்குவன்.
"மரையின் வாழ்வும் உறக்கமும் மாற்றிைான்" (கம்ப. 8154) "கங்குல் எல்ரல காண்
பளவும் நின்றான்; இரமப்பிலன் நயைம்" (கம்ப. 2344) "உறக்கம் என்பதரை
ஓடமுனிந்தான்" (கம்ப; 6881) என் உயிர் காவலில் நின்று இரமயாதவன்" (கம்ப. 3616)
என்னும் புண்ணியன் கண்ணும், வன்கதாள் தம்பி கபான்ற அன்கற" (கம்ப. 3545) எை
நூல் யநடுகிலும் இலக்குவன் துயிலாரமரயச் சுட்டிச்யேல்லும். கவிஞர் பிைான்
இங்கும் "துயில் துறந்தான்" எனும் விரைப்யபயர் ஈந்தார். உறங்காவில்லி
என்யறாரு யபயரும் உண்டு. "யோரிந்தான் துயில் பிரிந்தான்" என்பதில் கரட எதுரக
தரும் யோல்லின்பத்ரத ஓதியுணர்க.

7175. ஆம் குஞ்ேரம் அக யான் விடும் அயில் வாளிகள்

அகவதாம்
வீங்கும் ேரம் பருவத்து இழி ேகை றபால்வ
விலக்கா,
தூங்குஞ் ேர பநடும் புட்டிலின், சுடர் றவலவற்கு
இகளயான்,
வாங்குஞ் ேரம் வாங்காவகக அறுத்தான், அறம்
ேறுத்தான்.

அறம் ேறுத்தான் - அறச் யேயல்கரளத் (தன் வாழ்வில்) மறுத்து எறிந்து

விட்டவைாை இைாவணன்; ஆம் குஞ்ேரம் அக யான் விடும் - (வலிரம) கூடிய
யாரைரயப் கபான்றவைாை இலக்குவன் எய்கின்றவும்; வீங்கும் ேரம் பருவத்து -
மரழ மிகும் ேைற்காலத்து; இழிேகை றபால்வ - யபய்கின்ற மரழ
கபால்வைவுமாகிய; அயில் வாளிகள் அகவதாம் விலக்கா - கூரிய
அம்புகளாகிய அரவ அரைத்ரதயும் தடுத்து; சுடர் றவலவற்கு இகளயான் -
ஒளிர்கின்ற கவல் வல்ல இைாமனின் தம்பியாகிய இலக்குவன்; தூங்கும் ேர பநடும்
புட்டிலில் - (முதுகில்) யதாங்குகின்ற அம்புகரளயுரடய யநடிய அம்பறாத்
தூணியிலிருந்து; வாங்கும் ேரம் வாங்கா வகக - எடுக்கும் அம்புகரளயும் கமலும்
எடுக்க இயலாதவாறு; அறுத்தான் - அம்பறாத் தூணிரய அறுத்து வீழ்த்திைான்.
"சுடர் கவலவற்கு கிரளயான்" எனும் பாடத்திலும் சிறந்ததாக "சுடர் வில்லிைாற்கு
இரளயான்" எனும் பாடம் யகாள்வாரும் உளர். ஆயின் ஓரேச் சிறப்புக் குரறயும்.
ேைற்காலத்கத இரடவிடாது மரழ யபாழிவது கபால, இரடவிடாது ேைமரழ
யபாழிய உதவும் அம்பறாத் தூணி என்பார். "வீங்கும் ேைம் பருவத்து இழி
மரழகபால்வை விலக்காத் தூங்கும் ேை யநடும் புட்டில்"என்றார். இலக்குவன் விடும்
ேைமரழகரளத் தடுக்க இயலாத இைாவணன், அம் மரழ கதான்றும்
மூதத்தாைமாகிய அம்பறாத் தூணிரய அறுத்யதரிந்தான் என்பதாம்.

அயர்வு நீங்கிய அனுமனின் வீைவுரை

7176. அப்றபாகதயின் அயர்வு ஆறிய அனுோன், அைல்
விழியா,
'பபாய்ப் றபார் சில புரிறயல், இனி' எ வந்து,
இகட புகுந்தான்,
ககப் றபாதகம் எ , முந்து, அவன் கடுந் றதர்
எதிர் நடந்தான்,
'இப் றபார் ஒழி; பின் றபார் உள; இகவ றகள்' எ
இகேத்தான்;

அப்றபாகதயின் - அந்தப் யபாழுதில்; அயர்வு ஆறிய அனுமான் - இரளப்பாறிய

அனுமான்; அைல் விழியா - தீ எழுமாறு விழித்து; இனிப்யபாய்ப் கபார் சில புரிகயல்
- இனி நீ சில யபாய்யாை கபார்கரளப் புரிய கவண்டா; எ - என்று
யோல்லிக்யகாண்டு; இகட வந்து புகுந்தான் - அந்தப் கபாரின் இரடகய
புகுந்தவைாய்; ககப்றபாதகம் எ - ரகயிரைக் யகாண்ட யாரைரயப் கபால;
முந்து - முற்பட வந்து; அவன் - அந்த இைாவணனுரடய; கடுந்றதர் எதிர் நடந்தான் -
விரைந்து யேல்கின்ற கதரினுக்கு எதிைாகச் யேன்று; "இப்றபார் ஒழி - (இப்கபார்
யேய்யும்) இந்தச் ேண்ரடரயத் தவிர்; பின்றபார் உள - பின் யேய்ய (இன்னும்) கபார்கள்
உள்ளை; இகவ றகள்" எ இகேத்தான் - (நான் யோல்லும்) இவற்ரறக் ககட்பாயாக
என்று கூறலாைான்.
முன்வந்த 138- ஆம் பாடலில், ஆறுகபால் குருதி கோை அலக்கண் உற்றவைாை
அனுமன் இப்கபாது அந்த அயர்ச்சி நீங்கி, மீண்டும் இைாவணன் முன்வந்து
உரையாடுகிறான் என்க. தன் ஆற்றல் முழுதும் காட்டிச் யேய்யாத கபார், "யபாய்ப்
கபார்" ஆகும். உன் ஆற்றலும் என் ஆற்றலும் முழுதும் காட்ட வல்ல ஓர் உண்ரமப்
கபார் புரிக வருக எை அரழத்தவாறாம்.

7177. 'பவன்றாய் உலகு ஒரு மூன்கறயும், பேலியா பநடு

வலியால்;
தின்றாய் பேறி கைல் இந்திரன் இகேகய; திகே
திரித்தாய்;
என்றாலும், இன்று அழிவு உன்வயின் எய்தும்' எ
 இகேயா,
நின்றான் அவன் எதிறர, உலகு அளந்தான் எ
நிமிர்ந்தான்.

பேலியா பநடுவலியால் - (என்றும்) தளைாத கபைாற்றல் யகாண்டு; உலகு ஒரு

மூன்கறயும் பவன்றாய் - மூன்று உலகங்கரளயும் யவற்றி யகாண்டாய்; திகே
திரிந்தாய் - திக்குகளில் எல்லாம் (திக்குவிேயம்) யேன்று மதயாரைகள்
யகாம்புகரளத் திருகிைாய்; பேறிகைல் இந்திரன் இகேகயத் தின்றாய் - வீைக் கழல்
யபாருந்திய இந்திைன் புகரழ (உன் யவற்றியால்) விழுங்கிைாய்; என்றாலும் -
(இவ்வளவு புகழ் மிக்கவன் நீ) என்றாலும்; இன்று -இப்கபாது; உன் வயின் அழிவு
எய்தும் -உைக்கு அழிவு வந்தரடயும்; எ இகேயா நின்றான் - என்று கூறியவைாய்;
அவன் எதிறர - இைாவணன் எதிகை கபாய்; உலகு அளந்தான் எ நிமிர்ந்தான் -
உலகிரை யளந்த திருவிக்கிைமரைப் கபால நிமிர்ந்தவைாகிய அனுமன் நின்றான்.
இந்திைனின் வலி அழிந்தரத அைக்கப் பண்புக்ககற்ப தின்றாய் என்ற
யோல்லால் குறித்த யோல் நயம் அறிக. ளுலகளந்த திருமால் எை அனுமன் கபருரு
(விசுவரூபம்) எடுக்கும் ஆற்றல் உரடயவன். ணூூிட்கிந்தா காண்டத்தும்
சுந்தைகாண்டத்தும் அவன் கபருருவம் எடுத்தது அறிந்தது.

7178. எடுத்தான் வலத் தடக் ககயிக ; இது றபாய்,

உலகு எல்லாம்
அடுத்தான் குறள் அளந்தான் திருவடியின் வரவு
அன் ான்,
ேடுத்து ஆங்கு உற வளர்ந்தாபல வளர்கின்றவன்
உருவம்
கடுத்தான் எ , பகாடியாற்கு எதிர், 'காண்பாய்'
எ க் காட்டா,
வலத் தடக்ககயிக எடுத்தான் - அனுமன் தைது அகன்ற வலக்கைத்திரை
உயைத் தூக்கிைான்; இது றபாய் உலபகலாம் அடுத்தான் -இக்கைகம உலகு எல்லாம்
பைவுமாறு ஆைான்; குறள் அளந்தான் திருவடியின் வரவு அன் ான் - வாமை
அவதாைமாய் உலகளந்தவன் திருவடி வருரக தந்தது கபான்றவைாய்; ேடுத்து ஆங்கு
உற வளர்ந்தால் எ - அத்திருவடி மீண்டும் இங்கு வந்து வளைத் யதாடங்குவது கபால்;
உருவம் வளர்க்கின்றவன் - தன் உருவம் ஆைது வளர்கின்றவைாய்; கடு தான்
எ க் பகாடியாற்கு - (உலகில் உள்ள) நஞ்சு எல்லாம் தாகை எைத்தக்க யகாடிகயான்
ஆகிய இைாவணனுக்கு; காண்பாய் எ க் காட்டா -என் உருவத்ரதப் பார்ப்பாயாக
எைக் காட்டி.

உலகளந்த திருமாலின் திருவடிகய அனுமாைாக மீண்டும் வந்துள்ளது

என்னுமாறு உலகுக்கு வந்துள்ள அனுமன், அத்திருவடி வளைத் யதாடங்கியது
கபால கமலும் வளர்ந்தான் என்பாைாய், "குறள் அளந்தான் திருவடியின் வைவு
அன்ைான், மடுத்து ஆங்கு உற வளர்ந்தால் எை வளர்ந்தான்" என்று யமாழிந்தார்.
அனுமான் கபருருவயமடுக்ரகயில், உலகளந்த திருவடிக்கு முன்பும் (4736)
உவமிப்பார்.

7179. 'வில் ஆயுதம் முதல் ஆகிய வய பவம் பகட

மிடறலாடு
எல்லாம் இகட பயின்றாய்; புயம் நால்-ஐந்திப ாடு
இகயந்தாய்;
வல்லாய்; பேரு வலியாய்; திறல் ேறறவாய்! இதன்
எதிறர
நில்லாய்' எ நிகழ்த்தா, பநடு பநருப்பு ஆம் எ .
உயிர்ப்பான்

வில் ஆயுதம் முதலாகிய வய பவம்பகட எல்லாம் - விற்பரட முதலாகிய

ஆற்றல் வாய்ந்த யகாடிய கபார்க்கருவிகரள யயல்லாம்; மிடறலாடு இகட
பயின்றாய் - வல்லரமகயாடு இவ்வுலகில் பயின்றுள்ளாய்; புயல் நால் ஐந்திப ாடு
இகயந்தாய் - இருபது கதாள்கள் இரணயப் யபற்றாய்; பேருவலி வல்லாய் - கபாரில்
வல்லரமயுள்ளாய்; ஆய்திறன் ேறறவாய்! - ஆயுந்திறகேயும் கூடிய வீரற ! ;
இதன் எதிகை நில்லாய் - கபார் இடுவதற்கு இப்கபாது என்ரக எதிகை நிற்பாயாக!; எ
நிகழ்த்தா - என்று கூறி; பநடு பநருப்பாம் எ - யபரிய தீயிரைப் கபான்று;
உயிர்ப்பான் - (யவப்பப்) யபருமூச்சு விட்டான். இருபது புயங்கரளப்
யபற்றுள்ளரமயால், கபார் யேய்தற்கு ஆள் இல்லாமல் கபாயிைாய் எனும் யபாருளில்
"இல்லாய் யேரு" என்றார்.

7180. 'நீள் ஆண்கேயினுடற எதிர் நின்றாய்; இஃது

ஒன்றறா?
வாள் ஆண்கேயும், உலகு ஏழிப ாடு உடற
உகட வலியும்,
தாளாண்கேயும், நிகர் ஆரும் இல் தனி
ஆண்கேயும், இனி நின்
றதாளாண்கேயும், இகேறயாடு உடன் துகடப்றபன்,
ஒரு புகடப்பால்;

நீள் ஆண்கேயினுடற எதிர் நின்றாய் - (அனுமன் இைாவணரை கநாக்கி) மிக்க

வீைத்துடகை என் எதிகை நின்றாய்; இ ஃது ஒன்றறா? - இது ஒரு யபாருகளா?; வாள்
ஆண்கேயும் - (உன்னுரடய) வாள் ஆற்றலும்; உலகு ஏழிற ாடு உடற உகட வலியும்
- ஏழ் உலகங்கரளயும் ஒரு கேை அழிக்க வல்ல (உன்) வலிரமயும்; தாளாண்கேயும் -
(உன்) முயற்சியும்; ஆரும் நிகர் இல் தனி ஆண்கேயும் - எவரும் நிகர் ஆகாத (உன்)
தனிப்பட்ட ஆற்றலும்; நின் றதாள் ஆண்கேயும் - உன்னுரடய கதாளின் ஆற்றலும்
(ஆகிய அரைத்ரதயும்); இகேறயாடு உடன் - (உன்) புககழாடு கேர்த்து; ஒரு
புகடப்பால் இனித் துகடப்றபன் - ஒருகுத்தால் (நான்) இப்கபாது ஒழித்துக் கட்ட
உள்களன் (என்றான்).

சூரு குத்தால் என்பதால் முன்பாடலில் 'இதன் எதிகை நில்லாய்" என்பது

அனுமன் ரகரயக் குறித்ததாகக் யகாள்ளப் யபற்றது.

7181. 'பரக்கப் பல உகரத்து என்? படர் கயிகலப் பபரு

வகரக்கும்,
அரக்குற்று எரி பபாறிக் கண் திகேக் கரிக்கும்,
சிறிது அனுங்கா
உரக் குப்கபயின் உயர் றதாள் பல உகடயாய்!
உரன் உகடயாய்!
குரக்குத் தனிக் கரத்தின் புகடப் பபாகற ஆற்றுகவ
பகால்லாம்?
பரக்கப் பல உகரத்து என்? - விரித்துப் பலபட உரைப்பது எதற்கு?; படர்
கயிகலப் பபருவகரக்கும் - படர்ந்து விரிந்துள்ள கயிரல மரல என்னும் யபரிய
மரலக்கும்; அரக்கு உற்று எரி - (ோதிலிங்கம் கபான்று) யேந்நிறத்கதாடு எரிகின்ற;
பபாறி கண் திகேக் கரிக்கும் - யநருப்புப் யபாறி பறக்கும் கண்கரளயுரடய திக்கு
யாரைகளுக்கும்; சிறிது அனுங்கா - சிறிதும் பின்னிடாத; உரக்குப்கபயின்
உயர்றதாள் பல உகடயாய்! - வலிரம குவிந்து கிடக்கும் உயர்ந்த கதாள்கள்
பலவற்ரறயுரடயவகை!; உரன் உகடயாய் - ஆற்றல் சிரதயாதவகை!; குரக்குத்
தனிக்கரத்தில் - (இப்கபாது) குைங்காகிய என்னுரடய ஒரு கைத்தால்; புகடப்பபாகற
ஆற்றுகவ பகால்? - குத்தும் குத்தின் வலிரமரயத் தாங்கிக் யகாள்ளும் வலிரம
உைக்கு உண்கடா?

7182. 'என் றதாள் வலிஅத ால் எடுத்து யான் எற்றவும்,

இறவா-
நின்றாய்எனின், நீ பின் எக , நின் ககத் தல
நிகரயால்,-
குன்றற புகர றதாளாய்!-மிடல்பகாடு குத்துதி;
குத்தப்
பபான்றறன்எனின், நின்ற ாடு எதிர்
பபாருகின்றிபலன்' என்றான்.
 குன்றற புகர றதாளாய்! - மரல கபான்ற கதாள்கரள யுரடயவகை!; என் றதாள்
வலி அத ால் - என்னுரடய கதாள் வலிரமயிைால்; எடுத்து - என் ரகரய உயர்த்தி;
யான் எற்றவும் - நான் குத்தவும்; இறவா நின்றாய் எனில் - நீ மடியாமல் இருப்பாய்
என்றால்; எக நீ பின் நின்ககத்தல நிகரயால் - என்ரை நீ பிறகு உன்னுரடய
ரககளின் வரிரேயிைால்; மிடல் பகாடு குத்துதி - (முழு) ஆற்றகலாடு குத்துவாயாக;
குத்த - (அப்படிக்) குத்தியபின்பும்; பபான்றறன் எனின் - (நான்) மடியாமல்
இருந்கதன் ஆகில்; நின்ற ாடு எதிர் பபாருகின்றிறலன் - உன்கைாடு (அதற்குப்
பிறகு) கபார் இகடன்; என்றான் - என்று கூறிைான்.

ஒரு குன்றுதான் மற்யறாரு குன்றிரை அரேக்க முடியும் என்க. "குன்கற" ஏகாைம்

பிரிநிரல. யூான் ஒரு கைத்தால் குத்துவதாகவும் அக்குத்துக்கு இைாவணன் தப்பிைால்
அவன் இருபது கைங்களாலும் குத்தலாம் என்பதாகவும் கூறியதில் தன் வலிரம
இற்யறைத் தன்ைம்பிக்ரககயாடு அனுமன் கூறும் திறம் குறித்திடுக.

அனுமன் கூறியை ககட்டு இைாவணன் யமாழிதல்

7183. காரின் கரியவன், ோருதி கைற, கடிது உகவா,
'வீரற்கு உரியது போற்றக ;--விறறலாய்!--ஒரு
தனிறயன்
றநர் நிற்பவர் உளறரா, பிறர் நீ அல்லவர்? இனி,
நின்
றபருக்கு உலகு அளறவ; இனி உளறவா பிற?'
என்றான்.

காரில் கரியவன் - கரிய கமகத்ரத விடக் கரிய நிறத்தைாை இைாவணன்; ோருதி

கைற - அனுமன் (இவ்வாறு) கூற; கடிது உகவா - மிகவும் யகாண்டாடி; விறறலாய்! -
ஆற்றல் மிக்ககாகை!; வீரற்கு உரியது போற்றக - வீைனுக்கு உரிய
வார்த்ரதயிரை விளம்பிைாய்!; ஒரு தனிறயன் -தனிப்பட்ட எைது; றநர் நிற்பவர் -
கநைாக நிற்பவர்கள்; இனி - இனிகமல்; நீ அல்லவர் பிறர் உள்ள றரா? - உன்ரையன்றி
பிறரும் (உலகில்) உள்ளைகைா?; நின்றபருக்கு உலகு அளறவ - உைது புகழின்
எல்ரலக்கு உலகின் எல்ரலகய அளவாகும்; இனிப் பிற உளறவா? - இனி கவறு
உவரமகள் உள்ளைகவா? (இல்ரல) என்றான்.

இைாவகணசுவைன் என்ற யபயரைக் யகாண்டவுடன் மயங்கி வீழ்வாரும் மயங்கி

வாழ்வாருகம உலகத்து உள்ளைர் ஆதலின், "ஒரு தனி என் கநர் நிற்பவர் உளகைா?"
என்றான்.

7184. 'ஒன்று ஆயுதம் உகடயாய்அகல; ஒரு நீ எ து

உறவும்
 பகான்றாய்; உயர் றதர்றேல் நிமிர் பகாடு பவஞ்
சிகல றகாலி,
வன் தாக யினுடன் வந்த என் எதிர் வந்து, நின்
வலியால்
நின்றாபயாடு நின்றார் இனி நிகறரா? உகர,
பநடிறயாய்!
பநடிறயாய் - கபருருவு எடுத்தவகை!; ஒரு நீ - தனியாக உள்ள நீ; ஆயுதம் ஒன்று
உகடயாய் அ(ல்)கல - கபார் ஆயுதம் எதுவும் உரடயாயும் அல்ரல; எ து உறவும்
பகான்றாய் - (அப்படியிருந்தும், யவறுங்ரகயால்) என்னுரடய சுற்றத்தார் (பலரைக்)
யகான்றுள்ளாய்; நிமிர் பகாடுபவம் சிகல றகாலி - உயர்ந்ததும் வரளந்ததும்
யகாடியதுமாை வில்ரல வரளத்து; வன் தாக யினுடன் - வலிரம மிக்க
கேரைகயாடு; உயர் றதர் றேல் வந்த என் எதிர் வந்து - உயர்ந்த கதரின் கமல் வந்த என்
எதிகை வந்து; நின் வலியால் நின்றாபயாடு - உன்னுரடய ஆற்றல் ஒன்ரறகய
யகாண்டு எதிர் நிற்கின்ற உன்கைாடு; இனி நின்றார் நிகறரா? உகர என்றான் -
இப்கபாது உலகில் உள்ளவர்களில் ஒப்பாவார் உள்ளைகைா? யோல்! னுன்று
கூறிைான்.

"வீைரை வீைன் அறிவான்" எனும் யமாழிப்படி, வீைைாகிய இைாவணன்

வீைைாகிய அனுமாரை மைந்திறந்து பாைாட்டி வியந்தவாறு. இந்த
யவறுங்ரகயாளன் வீைத்ரத முன்ைகம கண்டுள்களன் என்பாைாய், "நீ எைது
உறவும் யகான்றாய்" என்றான்.

7185. 'முத் றதவர்கள் முதலாயி ர்; முழு மூன்று

உலகிகடறய
எத் றதவர்கள், எத் தா வர், எதிர்வார் இகல், என்
றநர்,
பித்து ஏறி ர் அல்லால்? இகட றபராது, எதிர்,
"ோர்பில்
குத்றத" எ நின்றாய்; இது கூறும் தரம் அன்றால்.

முழு மூன்று உலகிகடறய - முழுரம யபற்ற மூன்று உலகத்திலும் உள்ள;

முத்றதவர்கள் முதலாயி ர் - அயன், அரி, அைன் எைப்படும் மும்மூர்த்திகள் முதலாை
கதவர்களில்; பித்து ஏறி ர் அல்லால் - பித்தம் மிகப் யபற்றவர்கள் தவிை; எத்றதவர்கள்
எத்தா வர் என் றநர் இகல் எதிர்வார்? - எந்தத் கதவர்கள், எந்த அசுைர்கள் எைக்கு
நிகைாகப் கபாரில் எதிர்பவர்கள்; இகட றபராது - (அப்படியிருக்க) இருந்த இடத்ரத
விட்டு நகைாமல்; ோர்பில் குத்றத எ எதிர் நின்றாய் - (என்) மார்பில் குத்து என்று
யோல்லி (என்) எதிகை நிற்கின்றாய்!; இது கூறும் தரம் அன்று -இந்தத் தீைச் யேயல் (என்
நாவால்) எடுத்துக் கூறும் தைத்தது அன்று.

7186. 'பபாரு ககத்தலம் இருபத்துள; புகழும் பபரிது

 உளதால்;
வரு ககத்தல ேத பவங் கரி வலி பகட்பட
வருவாய்!
இரு ககத்தலம் உகடயாய்; எதிர் இகவ
போற்றக ; இனிறேல்,
தருககக்கு உரியது ஒர் பகாற்றம் என்? அேர்
தக்கதும் அன்றால்.

பபாருககத்தலம் இருபத்து உள - கபாரிடுவதற்கு எைக்கு இருபது கைங்கள்

உள்ளை; புகழும் பபரிது உளது - (உலகில் சிறந்த மாவீைன்) என்னும் புகழும் எைக்கு
மிகுதியாய் உள்ளது; வருககத்தல ேதபவங்கரி - என் எதிரில் வந்த திரேகளில்
உள்ள யகாடிய மதயாரைகள்; வலி பகட்ட - (என்ைால்) யகாம்புகள் முறிபட்டுப்
கபாயிை (இரவயயல்லாம் அறிந்திருந்தும்); இருககத்தலம் உகடயாய்! -இைண்டு
ரககரள மட்டும் உரடயவகை! எதிர் வருவாய் - என் எதிரில் (துணிந்து)
வருகின்றாய்; இகவ போற்றக - இத்தரகய வீை உரைகரளயும் ஆற்றுகின்றாய்;
இனிறேல் தருககக்கு உரியது ஒர் பகாற்றம் என்? - (இதுகவ யபரு யவற்றி ஆவதால்)
இனிகமல் (நான் இனிப் கபாரிட்டு உைக்குத்) தைஉள்ள யவற்றி எை என் உள்ளது?
அேர் தக்கதும் அன்று - உன்னுடன் யபாருவது தகுதியாைதும் ஆகாது.
இருபது ரகயுரடகயான் இருரகயுரடகயான் ஆகிய உன்கைாடு
யபாருவது, ஒத்தாருடன் யபாருவது எனும் கபார் முரறக்கு உகந்தது ஆகாது
என்பான், "அமர் தக்கதும் அன்று" என்றான். "யாரை ஒருரகயுரடயது எறிவகலா
யானும் இருரக சுமந்து வாழ்கவன்?" எனும் பழம் பாடல் இங்கு கநாக்குக.

7187. 'திகே அத்தக கயயும் பவன்றது சிகதய, புகழ்

பதறும் அவ்
வகே ேற்று இனி உளறத? எ து உயிர்றபால்
வரும் ேகக
அகேயத் தகர அகரவித்தக ; அழி பேம்
பு ல்அதுறவா
பகேயற்றிலது; ஒரு நீ, எ து எதிர் நின்று, இகவ
பகர்வாய்.
அத்தக திகேகயயும் பவன்றது - எல்லாத்திக்குகரளயும் யவற்றி
யகாண்ட யபருரம; சிகதய - அழிந்து சிதற; புகழ் பதறும் அவ்வகே - புகரழ
அழிக்கவல்ல அப்பழிரய விட; இனி ேற்று உளறத? - இனி கவறு பழி ஒன்று
உள்ளகதா?; (அப்படியாயதனில்) எ து உயிர் றபால் வரு ேகக - எைது உயிரைப்
கபால் வளர்ந்து வந்த அக்க குமாைரை; அகேய - நிரல கலங்குமாறு; தகல
அகரவித்தக - தரையில் கதய்த்து அரைத்தாய்; அழி பேம்பு ல் அதுறவா -
அப்படி அரைத்ததைால் யபருகி ஓடிய குருதியாைகதா; பகே அற்றிலது - இன்னும்
ஈைம் உலைவில்ரல; ஒரு நீ - ஒப்பற்ற நீ; எ து எதிறர நின்று இகவ பகர்வாய் - நீ என்
கநர் நின்று (இப்கபாது) இத்தரகய வார்த்ரதகரளக் கூறியவாறு உள்ளாய்!

புகழ் நீங்கிப் பழி ஏற்பட தன் மகரைத் கதய்த்தழித்த அனுமன் தன்னுடன்

உரையாடும் காலம். "வாய்த்த அக்கரை வரிசிரல மரலயயாடும் வாங்கித் கதய்த்த
அக்குழம்பு உலர்ந்தில இலங்ரகயின் யதருவில்" (கம்ப. 6579) என்பார் முன்னும்.

7188. 'பூணித்து இகவ உகரபேய்தக ; அத ால், உகர

பபாதுறவ;
பாணித்தது; பிறிது என் சில பகர்கின்றது? பழியால்
நாணித் தகல இடுகின்றிபலன்; நனி வந்து, உலகு
எகவயும்
காண, கடிது எதிர் குத்துதி' என்றான், விக
கடியான்.
விக கடியான் - யகாடுந்யதாழிலைாை இைாவணன்; அத ால் பூணித்து இகவ
உகர பேய்தக - (இவ்வாறு எைக்குப் பழிகேரும் காலம் ஆதலால்) சூள் உரைத்து
(என்னிடம்) இத்தகு போற்ககள உகரத்தாய்; உகர பபாதுறவ - இவ்வாறு
(ஒருவனுக்குப் பழி மிகுரகயில்) பிறர் ஏளைம் புரிவது என்பது உலகின்
இயல்புதான்; பாணித்தது - காலம் தாழ்ந்து விட்டது; பிறிது சில பகர்கின்றது என் -
கவறு சில கபசிப்பயன் என்ை?; பழியால் நாணி - (நான்) வகேயி ால்
பவட்கமுற்று; தகலயிடுகின்றிபலன் - தரல குனியவில்ரல; நனி வந்து - மிக
விரைந்து வந்து; உலகு எகவயும் காண - உலகிைர் யாவரும் காணுமாறு; கடிது எதிர்
குத்துதி - விரைந்து (என்) எதிர் நின்று குத்துக; என்றான்.
பூணித்தல்-சூளுறவு யேய்தல். இதரை வஞ்சிைக் காஞ்சி என்பார். "என்கைாகட
பூணித்து" (ஈடு. 10.8.5) குைங்ககாடு யபாருவது பழி எனினும் சூளுரைத்து
அரழப்பதால் மறுப்பது கதாற்றுத்தரல குனிவதற்கு ஒப்பாகும் ஆககவ, "பழியால்
நாணித்தரலயிடுகின்றியலன்" என்றான்.

அனுமன் இைாவணரைக் குத்துதலும் அதன் விரளவும்

7189, 'வீரத் திறம் இது நன்று!' எ வியவா, மிக விளியா,
றதரின் கடிது இவரா, முழு விழியின் பபாறி சிதறா,
ஆரத்பதாடு கவேத்து உடல் பபாடி பட்டு உக,
அவன் ோ
ோர்பில் கடிது எதிர் குத்தி ன், வயிரக்
கரம்அத ால்.
 இது வீரத்திறம் - இந்த வீை மைப்பான்ரம; நன்று எ வியவா - (மிகவும்) நன்று
என்று வியந்து; மிக விளியா - மிகவும் ஆர்ப்பரித்து; றதரில் கடிது இவரா - இைாவணன்
கதரின் மீது விரைந்து அமர்ந்து; முழு விழியில் பபாறி சிதறா - கண் முழுதும்
தீப்யபாறி சிந்தும்படி; அவன் ோோர்பில் - அந்த இைாவணனுரடய அகன்ற மார்பில்;
வயிரக் கரம் அத ால் - வயிைம் கபான்ற (தைது) (வலிய) கைத்திைால்; ஆரத்பதாடு
கவேத்து - மாரலகயாடு கூடிய கவேத்துடகை; உடல் பபாடி பட்டு உக - உடம்பு
யபாடியாகிச் சிதறுமாறு; கடிது எதிர் குத்தி ன் - விரைந்து எதிர் நின்று குத்திைான்
(அனுமன்).

அனுமன் வீைத்ரத இைாவணன் பாைாட்டியது கபால இைாவணன் வீைத்ரத

அனுமன் பாைாட்டிைான். ரகவகையாயினும் மாற்றரின் உயர்பண்புகரளப்
பாைாட்டும் பண்பாட்ரடக் காண்கிகறாம்.

7190. அயிர் உக்க , பநடு ோல் வகர; அ ல் உக்க

விழிகள்;
தயிர் உக்க , முழு மூகளகள்; தகல உக்க ;
தரியா
உயிர் உக்க , நிருதக் குலம்; உயர் வா ரம்
எகவயும்,
ேயிர் உக்க , எயிறு உக்க ; ேகை உக்க ,
வா ம்.
பநடுோல் வகர அயிர் உக்க - (அனுமைது குத்திைால்) மிக உயர்ந்த யபரிய
மணல் துகள் கபால் உதிர்ந்தை; விழிகள் அ ல் உக்க - கண்களிலிருந்து
தீப்யபாறிகள் உதிர்ந்தை; முழு மூகளகள் தயிர் உக்க - மூரளகள் முழுவதும் தயிர்
கபாலக் (குரழந்து) சிந்திை; தகல தரியா உக்க -(அைக்கரின்) தரலகள் (அதிர்ச்சியால்
கழுத்தில்) தங்காமல் சிரதந்தை; நிருதக்குலம் உயிர் உக்க -அைக்கர் இைத்தின்
உயிர் வாழ்வும் சிரதயத் யதாடங்கிை; உயர் வா ரம் எகவயும் - உயர்ந்த குைங்குகள்
யாவும்; ேயிர் உக்க எயிறு உக்க - உகைாமக்கற்ரறகளும் பற்களும் சிந்திை;
வா ம் ேகை உக்க - வாைத்திலிருந்து கமகங்கள் சிதறி வீழ்ந்தை.

அனுமன் குத்து ஒன்றால், பலப்பல எதிர் விரளவுகள் நிகழ்ந்தை என்று

குத்தின் வலிரமரய உணர்த்தியவாறு. அசுைர் வாைைர் இருபக்கமும் அதிர்ச்சியின்
பாதிப்பு இருந்தது என்பதாம். யோற்யபாருட் பின் வருநிரலயணி.

7191. வில் சிந்தி பநடு நாண்; நிமிர் ககர சிந்தி ,

விரி நீர்;
கல் சிந்தி , குல ோல் வகர; கதிர் சிந்தி ,
சுடரும்;
பல் சிந்தி , ேத யாக கள்; பகட சிந்தி ர்,
 எவரும்;
எல் சிந்திய எரி சிந்தி , இகறலான் ேணி அகலம்.

வில் சிந்தி பநடுநாண் - (வீைர்களின்) வில்லிலிருந்து நீண்ட வில் நாண்கள்

அறுந்து வீழ்ந்தை; விரிநீர் நிமிர் ககர சிந்தி - விரிந்த கடல் உயர்ந்த கரைகரள
அழித்தை; குலோல் வகர கல் சிந்தி -சிறந்த யபருமரலகளிலிருந்து எல்லாம்
(கட்டுக் குரலந்து) கற்கள் சிரதந்து வீழ்ந்தை; சுடரும் கதிர் சிந்தி - சூரிய
ேந்திைர்களாை இரு சுடர்களும் தம் கிைணங்கரளச் சிந்திை; ேத யாக கள் பல்
சிந்த - மதங்யகாண்ட யாரைகள் தம் தந்தங்கள் சிந்தப்யபற்றை; எவரும் பகட
சிந்தி ர் -அங்கிருந்கதார் யாவரும் தத்தம் ஆயுதங்கரளக் கீகழ கபாட்டுவிட்டைர்;
இகறலான் ேணி அகலம் -வலிகயாைாகிய இைாவணைது அழகிய மார்பு முழுதும்; எல்
சிந்திய எரிசிந்தி -ஒளியுமிழ்ந்து யகாண்டு யநருப்ரபச் சிந்திை. சிந்திை என்ற
யோல் பலமுரற வந்ததைால் யோற்பிை வருநிரலயணி. ஓரிடத்தில் வீழ்ந்த
விரேயின் அதிர்வு அருகிருக்கும் இடத்தில் எல்லாம் அதிர்ரவ நிகழ்விப்பது
இயல்பு. இங்கு தாங்குவானும் தாக்குவானும் மிகப் கபைாற்றலர் ஆதலின், திரேகள்,
மரலகள், கடல்கள் எல்லாம் அதிர்வால் பாதிக்கப்பட்டை என்றவாறு.

7192. ககக் குத்துஅது படலும், கைல் நிருதர்க்கு இகற

ககற நீர்
கேக் குப்கபயின் எழில் பகாண்டு ஒளிர் வயிரத்
தடோர்பில்,
திக்கில் சி ேத யாக கள் வய பவம் பகண
பேருவில்
புக்கு இற்ற , றபாகாத , புறம் உக்க , புகழின்.

ககக்குத்து அது படலும் - (அனுமனின்) ரகக்குத்துப் பட்டவுடன்; கைல்

நிருதர்க்கு இகற - வீை கண்ரடகள் அணிந்த அைக்கர்களின் தரலவைாகிய
இைாவணனுரடய; ககறநீர் - (இைத்தக்கரற நீர்) படிந்த; கேக் குப்கபயின் எழில்
பகாண்டு ஒளிர் - அஞ்ேைக் குவியலின் அழரகக் யகாண்டு ஒளிர்கின்ற; வயிரத் தட
ோர்பில் - வயிைம் கபான்று (திண்ணிய) அகன்ற மார்பில்; திக்கில் சி ேத யாக கள் -
எட்டுத் திக்குகளிலும் உள்ள மதங்யகாண்ட யாரைகளின்; வயபவம் பகண - வலிய
யகாடிய தந்தங்கள்; பேருவில் புக்கு இற்ற - கபாரில் (தாக்கியகபாது) முறிந்து
கபாைரவயாய்; றபாகாத - (அந்த மார்பிகலகய) அகலாது நின்றரவ; புகழின்
புறம் உக்க - அந்த இைாவணைது புகழ் கபால யவளிகயறி வீழ்ந்தை.

இைாவணன் மார்பில் இத்துரணக் காலம் புரதந்திருந்த எட்டுத்திக்கு

யாரைகளின் தந்தங்கள் முதுகின் வழிகய யவளிகயறிை என்பதால் அனுமைது
குத்தின் விரேரய உணர்த்தியவாறு. இந்நிகழ்ச்சி பின்பு, (கம்ப. 9913-14) குறிக்கப்
யபறுதல் காண்க. புகழ் யவண்ணிறமுரடயது என்பது மைபாதலின் யவண்ணிறக்
யகாம்புகள் யவளிகயறியரத, இைாவணன் புகழ் யவளிகயறியது கபான்றிருந்தது
எைப் யபாருத்தமுற உவமித்தார்.

7193. அள் ஆடிய கவேத்து அவிர் ேணி அற்ற , திகே

றபாய்
விள்ளா பநடு முழு மீன் எ ; விழி பவம் பபாறி
எை நின்று, உள் ஆடிய பநடுங் கால் பபார ஒடுங்கா, உலகு
உகலய,
தள்ளாடிய வட றேருவின் ேலித்தான், அறம்
வலித்தான்.

அள் ஆடிய கவேத்து - ேந்து விட்டுப் கபாை (தைது) கவேத்தில்; அவிர் ேணி -
ஒளிர்கின்ற மணிகள்; விள்ளா -விண்டு கபாய்; பநடு முழு மீன் எ - நீண்ட
முழுரமயாை நட்ேத்திைங்கள் கபான்று; திகே றபாய் அற்ற - திரேகளில் யதறித்து
வீழ்ந்தை; அறம் வலித்தான் -(அப்கபாது) அறத்திற்குத் துன்பம் யகாடுத்தவைாை
இைாவணன்; விழி பவம் பபாறி எை நின்று - தன் விழிகளிலிருந்து தீப்யபாறி எழுமாறு
பார்த்து; உள் ஆடிய பநடுங்கால் பபார ஒடுங்கா - (உலகின்) உள்கள எளிதாக
உலாவிக் யகாண்டிருக்கும் காற்று, யபருவலி யபற்று ேண்ட மாருதமாகித்
தாக்கியதைால் வலிகுன்றி; தள்ளாடிய வடறேருவின் ேலித்தான் - தள்ளாடுகின்ற
வடகமரு மரல கபாலத் தள்ளாடிைான்.

அள்ளாடுதல் - கட்டுவிடுதல். ேந்து பட்டுத் தளர்தல். "அள்ளாடிப் கபாைான்"

வழக்குச் யோல். அனுமன் குத்திைால் மார்புக் கவேம் கட்டவிழ்ந்து மணிகள்
சிந்துவது வாைத்து மீன்கள் சிதறி வீழ்வது கபான்றிருந்தது என்பதாம். நீலவாைம் -
இைாவணன் கரிய மார்புக்கும், கவேத்தில் பதித்திருந்த மணிகள், வாைத்திலிருந்த
நட்ேத்திைங்களுக்கும் உவரம

7194. ஆர்த்தார், விசும்பு உகறறவார்; பநடிது

அனுோன்மிகே அதிகம்
தூர்த்தார், நறு முழு பேன் ேலர்; இகே ஆசிகள்
போன் ார்;
றவர்த்தார் நிருதர்கள்; வா ரர் வியந்தார், 'இவன்
விேயம்
தீர்த்தான்' எ உவந்து ஆடி ர், முழு பேய்ம்ேயிர்
சிலிர்த்தார்.
விசும்பு உகறறவார் - (அது கண்டு) வாைத்கத வாழும் கதவர்கள்; ஆர்த்தார் -
மகிழ்ச்சியால் ஆர்ப்பரித்தார்கள்; அனுேன் மிகே - அனுமானின் மீது; நறு முழு
யமன்மலர் அதிகம் யநடிது தூர்த்தார் - முழுதும் நறுமணமுள்ள யமல்லிய மலர்கரள
மிக யநடுகநைம் யபாழிந்தார்கள்; இகே ஆசிகள் போன் ார் - (அனுமன்) புகழ்
(ஓங்கி) ஆசி யமாழிகரளச் யோன்ைார்கள்; நிருதர்கள் றவர்த்தார் - அைக்கர்கள்
(அச்ேத்தால் உடல்) வியர்த்தார்கள்; வா ரர் வியந்தார் - குைங்குப் பரடயிைர்
(அனுமன் ஆற்றரலக் கண்டு) வியந்து கபாய் நின்றார்கள்; இவன் - இந்த
இைாவணனின்; விேயம் -யவற்றிரய; தீர்த்தான் - ஒழித்தான்; எ - என்று; உவந்து
ஆடிைர்- மகிழ்ச்சிக் கூத்தாடிைர்; முழுபேய்ம் ேயிர் சிலிர்த்தார் - உடல் முழுவதும்
மயிர் சிலிர்த்தார்கள்.

யமய் சிலிர்த்தல் மகிழ்ச்சியாலும் வியப்பாலும் நிகழும் யமய்ப்பாடு. இரே ஆசி-

இரேக்கு ஆகி. நான்கன் யதாரக.

உணர்வு யபற்ற இைாவணன் அனுமனுடன் உரையாடல்

7195. கற்று, அங்கியின் பநடு வாயுவின் நிகல கண்டவர்,
கதியால்
ேற்று அங்கு ஒரு வடிவு உற்று, அது ோறாடுறு
காகல,
பற்று அங்கு அருகேயின், அன் து பயில்கின்றது
ஒர் பேயலால்,
உற்று அங்கு அது புறம் றபாய், உடல் புகுந்தால் எ
உணர்ந்தான்.

அங்கியின் (நிகல) - அக்கினியின் நிரலயிரையும்; பநடு வாயுவின் நிகல -

யபரிய உயிர்க்காற்றின் நிரலயிரையும்; கற்றுக் கண்டவர்; - (அநுபவக்)
கல்வியால் உணர்ந்த கயாகிகள்; கதியால் - அட்டமாசித்தியால் ஆகும் பைகாயப்
பிைகவேத்தால்; ேற்று அங்கு ஒரு வடிவுற்று -பிறிகதார் உடலில் யபாருந்தி; அது
ோறாடுறுகாகல - எடுத்த உடம்புக்ககற்ற யேயல் புரிய கநருரகயில் உயிர் தான்
முன்யபடுத்த உடம்பின் யேயலுக்கு மாறாை யேயரல. யேய்ய இயலாமல்
முைண்பாடு எழுந்தகபாது; அங்கு - புது உடலில்; அருரமயின் பற்று - அருரமயின்
உடற்பற்றின்றி; அன் து பயில்கின்றபதார் பேயலால் - அந்தப் பரழய
உடலிகலகய பழக்கப்பட்ட யேயல்களால் (அவற்ரறகய விரும்பி); அங்கு அது
புறம்றபாய் உற்று - யவளிச்யேன்ற உயிர் (மீண்டும்) வந்து; உடல் புகுந்தால் எ -
பரழய உடலிகலகய புகுந்தாற்கபான்று; உணர்ந்தான் - இைாவணன்
(மயக்கத்தினின்று நீங்கி) உணர்ச்சி யபற்றான். அட்டமாசித்தி யபற்ற கயாகிகள்
பைகாயப் பிைகவேம் எனும் கூடுவிட்டுக் கூடு பாய்தலிலும் வல்லார் ஆவர். உயிர்
அற்றவன் கபால உணர்விழந்த இைாவணன் மீண்டும் உணர்வு அரடந்ததரை,
பைகாயம் யேய்த கயாகி ஒருவர் மீண்டும் பரழய உடரலகய அரடந்ததற்கு
உவமித்தார். அங்கி- மூலாக்கினி, குண்டலினியால் எழுவது. யநடுவாயு-இடகரல,
பிங்கரல, சுழுமுரை எனும் மூன்று நாடிகளிலும் ேஞ்ேரிக்கும் உயிர்க் (பிைாண)
காற்று.

7196. உணரா, பநடிது உயிரா, உகர உதவா, எரி உமிைா,

இகண ஆரும் இல் அவன் றநர் வரவு எய்தா, 'வலி
பேய்தாய்!
அகணயாய்; இனி, எ து ஊழ்' எ அேரா, எதிர்
படரா,
பகண ஆர் புயம் உகடயானிகட, சில இம் போழி
பகர்வான்:

உணரா - உணர்ச்சியுற்று; பநடிது உயிரா - யபருமூச்சு விட்டு; உரை உதவா -

றபச்சு பவளிவர இயலாேல் ; எரி உமிழா - யநருப்பு எழும்படி விழித்து; இகண
ஆரும் இவ் அவன் றநர் வரவு எய்தா -தன்ரை ஒப்பார் எவரும் இல்லாத அனுமன்
எதிகை வந்து; வலி பேய்தாய் - வலிய கபார் யேய்தவகை! அரணயாய் - என்ரை
யநருங்கி வருவாயாக; இனி எ து ஊழ் - இனி என்னுரடய முரற; எை அடைா -
என்று கூறி யநருங்கி; எதிர்படரா - எதிகை யேன்று; பகண ஆர் புயம் உகடயான் இகட
- பருத்து நிரறந்த கதாள்கரளயுரடய அனுமனிடம்; சில இம்போழி - இவ்வாறு
சில யமாழிகரள; பகர்வான் - யோல்லலாைான் (இைாவணன்).

யேய்யா என்னும் வாய்ப்பாட்டு விரையயச்ேங்கள் அடுக்கி வந்து

உணர்ச்சிமயமாை சூழரலத் தருவது காண்க.

7197. 'வலி என்பதும் உளறத? அது நின் பாலது;

ேறறவாய்!
அலி என்பவர், புறம் நின்றவர்; உலகு ஏழினும்
அகடத்தாய்;
'ேலி' என்று எதிர் ேலறரான் உகரதந்தால், இகற
ேலிறயன்;
பேலிவு என்பதும் உணர்ந்றதன்; எக பவன்றாய்
இனி, விறறலாய்!
ேறறவாய் - வீைகை! வலி என்பதும் உளறத - வல்லரம ஒன்று உண்கட; அது நின்
பாலது -அது உன்னிடம் அடக்கம்; புறம் நின்றவர் அலி என்பவர் - (உன்ரைத்தவிை)
யவளிகய உள்ள வீைர்கள் யாவரும் அலி என்று யோல்லத்தக்கவாறு; உலகு ஏழினும்
அகடத்தாய் - ஏழுலரகயும் நின் புகழால் நிரறத்து விட்டாய்; ேலறரான் -பிைம்ம
கதவன்; ேலி என்று எதிர் உகர தந்தால் - (என் எதிகை வந்து நீ) மைம் தளர்வாயாக
என்று உரைத்தாலும்; இகற ேலிறயன் - சிறிது கூட மைம் தளைாதவன் நான்; பேலிவு
என்பதும் உணர்ந்றதன் -(என் வாழ்வில்) யமலிவு என்பதரையும் (உன்ைால்)
உணர்ந்கதன்; விறறலாய்! - ஆற்றல் ோன்றவகை!; இனி எ(ன்)க பவன்றாய் - இனி,
என்ரை யவன்றவகை ஆைாய்.
'உலகு ஏழினும் அரடத்தாய் எரை யவன்றாய் என்றதால் பிறர் வீைம்
பாைாட்டும் இைாவணனின் யபரும்பண்பு புலைாகிறது. அலி என்பவர்-அலி
எைப்படுபவர் யேயப்பாட்டுவிரை, யேய்விரை உருவில் வந்தது.

7198. 'ஒன்று உண்டு இனி உகர றநர்குவது; உன்

ோர்பின், என் ஒரு கக,
குன்றின்மிகே ககட நாள் விழும் உரும்ஏறு எ க்
குத்த,
நின்று, உன் நிகல தருவாய்எனின், நின் றநர் பிறர்
உளறரா?
இன்றும் உகள; என்றும் உகள; இகல, ஓர் பகக'
என்றான்.

இனி உகர றநர்குவது ஒன்று உண்டு - இப்கபாது, நான் உைக்கு உரைக்க

கவண்டுவது ஒன்று உண்டு; உன் ோர்பின் -உைது மார்பில்; குன்றின் மிரே -
மரலயின் கமல்; ககட நாள் விழும் உரும் ஏறு எ - ஊழியிறுதியில் விழுகின்ற
கபரிடி கபான்று; குத்த - (நான்) குத்துரகயில்; நீ நின்று இந்நிகல தருவாய் எனில் - நீ
(உயிர் பிரியாமல்) நின்று இந்த நிரலயிகலகய இருப்பாய் என்றால்; நின் றநர் பிறள்
உளறரா? - உன்ரைத் தவிை உலகில் நிரலத்து நிற்பார் உள்ளாகைா?; இன்றும் உகள
என்றும் உகள - நீ இன்றும் இருப்பாய்; அது கபான்கற என்றும் (அழியாது)
இருப்பாய்; ஓர் பகக இகல என்றான் - உைக்குப் பரக ஒன்று என்றும் இைாது
என்றான் இைாவணன். தன் குத்தின் வலிரம, ஊழிக்கரடநாளில் விழும்
கபரிடியின் வலிரமரய ஒத்திருக்கும் என்றான் இைாவணன். என் குத்திற்கு நீ
பிரழத்து இருத்தல் இயலாது; இருந்தால் நீ என்றும் இருப்பாய் என்றது அனுமன்
திறம் குறித்தது; இைாவணரை அறியாமகல அது வாழ்த்தாகவும் அரமகிறது.

இைாவணரைப் புகழ்ந்து அனுமன் தன் மார்பு காட்டுதல்

7199. என்றான் எதிர் பேன்றான், இகல் அடு ோருதி;
'எக நீ
பவன்றாய் அகலறயா? உன் உயிர் வீடாது, உகர
பேய்தாய்;
நன்றாக நின் நிகல நன்று' எ நல்கா, எதிர்
நடவா,
 குன்று ஆகிய திரள் றதாளவன், 'கடன் பகாள்க'
எ க் பகாடுத்தான்.*

இகல் அடு ோருதி - பரகவர்கரள அழிப்பதில் வல்ல அனுமன்; என்றான் எதிர்

பேன்றான் - எை கமற்கண்டவாறு உரைத்த இைாவணன் எதிகை கபாய்; உன் உயிர்
வீடாது -(நான் குத்திய குத்திைால்) உன் உயிரை விடாமல்; உகர பேய்தாய் - (என் எதிர்
நின்று) உரையாடுகின்றாய்!; எக நீ பவன்றாய் அல்கலறயா? - (ஆககவ) நீ என்ரை
யவன்று விட்டவன் ஆகவில்ரலகயா?; நன்று - நல்லது; ஆக நின் நிகல நன்று -
மிகவும் உன் நிரல நல்லது; எ - என்று; நல்கா - (புகழ் உரை) நல்கி; எதிர் நடவா -
அவன் எதிகை நடந்து யேன்று; குன்று ஆகிய திரள் றதாளவன் - மரலககள கதாள்கள்
ஆயிை எனுமாறு கதாள்கரளயுரடய இைாவணனுக்கு; கடன் பகாள்க எை- உன்
கடரை ஏற்றுக் யகாள்க என்று; பகாடுத்தான் - தன் மார்பிரைத் தந்தான்.

இைாவணன் குத்துதலால் அனுமன் ேலித்தல்

7200. உறுக்கி, தனி எதிர் நின்றவன் உரத்தில், த து
ஒளிர் பல
இறுக்கி, பல பநடு வாய் ேடித்து, எரி கண்பதாறும்
இழிய, முறுக்கிப் பபாதி நிமிர் பல் விரல் பநரிய, திகே
முரியக்
குறுக்கிக் கரம், பநடுந் றதாள் புறம் நிமிரக் பகாடு
குத்த,

த து பநடுவாய் பல ேடித்து - இைாவணன் தன்னுரடய யபரிய வாய்கரள

மடித்துக்யகாண்டு; ஒளிர் பல் இறுக்கி - ஒளிர்கின்ற பற்கரள இறுக்கியவாறு;
கண்பதாறும் எரி இழிய - விழிகள் கதாறும் யநருப்புச் சிந்திக்யகாண்டு; உறுக்கி -
யவகுண்டு; பபாதிநிமிர் பல்விரல் பநரிய முறுக்கி - கணம் மிக்க நீண்ட பலவாை
விைல்கள் ஒன்றாக இரணயுமாறு முறுக்கிக்யகாண்டு; திகே முரிய - திக்குகள் நிரல
யகடுமாறு; கரம் பநடுந்றதாள் புறம் குறுக்கி -ரககரள நீண்ட கதாளிற்கு யவளிகய
மடக்கிக்யகாண்டு; தனி எதிர் நின்றவன் உரத்தில் - தனித்தவைாய்த் தன் எதிர்
நின்றவைாை அனுமனுரடய மார்பின் மீது; நிகர கக பகாடு குத்த - வரிரேயாை
தன் ரககரள (ஒன்றாக்கிக்) யகாண்டு குத்துரகயில்.

குளகம் அடுத்த பாடலில் வரும் ேலித்தான் எனும் விரையயாடு முடியும்.

மற்கபார் யேய்பவர்களின் யமய்ப்பாடுகரள நுணுக்கமாகக் கவிஞர் பிைான்
இப்பாடலில் உணர்த்தியுள்ளார். உறுக்குதல்-யவகுளல். அதட்டலுமாம்.

7201. பள்ளக் கடல் பகாள்ளப் படர் படி றபரினும் பகதயா

 வள்ளல், பபரு பவள்ளத்து எறுழ் வலியாரினும்
வலியான்,
கள்ளக் ககற உள்ளத்து அதிர் கைல் பவய்யவன்
கரத்தால்
தள்ள, தளர் பவள்ளிப் பபருங் கிரி ஆம் எ ச்
ேலித்தான்.

பள்ளக் கடல் பகாள்ளப்படர்படி - ஆழம் நிரறந்த கடல் யகாள்ளுமாறு பைந்துள்ள

பூமி; றபரினும் - யபயர்ந்து நிரலகுரலயும் காலத்தும்; பகதயா வள்ளல் - நிரல
குரலயாத கருரண வள்ளலும்; பபருபவள்ளத்து - யபரிய யவள்ளத்தின்
(வலிரமரயப்) கபால; எறுழ் வலியாரினும் வலியான் - வலிரம வாய்ந்த வலியவர்
யாவரினும் வலியவனுமாை அனுமன்; கள்ளக் ககற உள்ளத்து -
கள்ளத்தைத்தால் அழுக்குரடய மைத்ரதயும்; அதிர் கைல் பவய்யவன் - ஒலிக்கின்ற
வீைக் கழல்கரளயும் உரடய யகாடியவைாை இைாவணன்; கரத்தால் தள்ள - கைத்தால்
குத்திய கபாது; தளர் பவள்ளிப் பபருங்கிரியாம் எ ச் ேலித்தான் - தளர்ச்சியுற்ற
யவள்ளிப் யபருமரலயாை கயிரலயங்கிரி கபாலத் தள்ளாடிைான்.

அனுமன் யேயல்கள் யாவும் பயன் எதிர் பாைாமல் யேய்யப்பட்ட யகாரடகள்.

ஆதலின் அவரை "வள்ளல்" என்றார். இைாவணன் கயிரலரயத் தூக்கியகபாது
அது தள்ளாடியது கபால், அனுமன் தள்ளாடிைான் என்பதாம்.

கலித்துகற

7202. ேலித்த காகலயின், இகேயவர் உலகு எலாம்

ேலித்த;
ேலித்ததால் அறம்; ேலித்தது, பேய்ம் போழி; தகவும்
ேலித்தது; அன்றியும், புகபைாடு சுருதியும் ேலித்த;
ேலித்த நீதியும்; ேலித்த கருகணயும் தவமும்.

ேலித்த காகலயின் - (அனுமன் இைாவணனுரடய குத்திைால்) தளர்வுற்ற கபாது;

இகேயவர் உலகு எலாம் ேலித்த - கதவர்கள் உலகுகள் அரைத்தும் தளர்யவய்திை;
அறம் ேலித்தது - தருமம் தளர்வு அரடந்தது; பேய்ம்போழி ேலித்த -ேத்திய
வாேகங்களும் தளர்ந்தை; தகவும் ேலித்தது - நற்பண்பும் தளர்ந்தது; அன்றியும் -
இரவயல்லாமல் கமலும்; புகபைாடு சுருதியும் ேலித்த -புககழாடு கூடிய
கவதங்களும் தளர்வரடந்தை; நீதியும் ேலித்த -(அற) நியதியும் ேலித்தது;
கருகணயும் தவமும் ேலித்த -அருளும் தவமும் தளர்வுற்றை.

தளர்கவ அறியாத அனுமன் ேலித்தான் என்ற உண்ரமரய வலியுறுத்துதற்கு

தளர்யவன்பகத அரடய முடியாதரவ யயல்லாம் ேலித்தை என்று கூறுகிறார் கவிச்
ேக்கைவர்த்தி. தம்ரம வாழ்விப்பார் தளர்வுறின் அவரைச் ோர்ந்திருப்பரவ
யரைத்தும், தளர்வுறுவது இயல்பு ஆதலின், அனுமன் தளர்வில், அவகைாடு
யதாடர்புரடய அரைத்துப் பண்புகளும் யபாருள்களும் தளர்ந்தை என்றவாறு.
யோல்யபாருள் பின்வருநிரலயணி யகாண்டது.

வாைைத் தரலவர் மரலகரள எடுத்து, இைாவணனுடன்

கமாதல்
7203. அக ய காகலயின், அரிக் குலத் தகலவர், அவ்
வழிறயார்
எக யர் அன் வர் யாவரும், ஒரு குவடு ஏந்தி,
நிக வின் முன் பநடு விசும்பு ஒரு பவளி இன்றி
பநருங்க,
'விக இது' என்று அறிந்து, இராவணன்றேல் பேல
விட்டார்.

அக ய காகலயின் -(அனுமன் இவ்வாறு தளர்ந்த) அப்கபாது; அவ்வழிறயார் -

அங்கு இருந்தவர்களாை; அரிக்குலத்றதார் - வாைை இைத்தரலவர்கள்; எக யர்
அன் வர் யாவரும் - எத்தரககயார் ஆயினும் அவர்கள் எல்கலாரும்; விக இது
என்று அறிந்து (தாம்) - யேய்யத்தக்க யேயல் இதுகவ என்று யதளிந்து; ஒரு குவடு ஏந்தி
- ஆளுக்கு ஒரு மரலயிரை ஏந்தி; நிக வின் முன் - (இைாவணன்) நிரைப்பதற்கு
முன்கை; பநடு விசும்பு ஒரு பவளியின்றி பநருங்க - பைந்த வாைத்தில் (சிறிதும்)
யவற்றிடமில்லாமல் யநருக்கம் ஆகுமாறு; இராவணன் றேல் பேலவிட்டார் - (அந்த
மரலகரள) இைாவணன் கமல் யேல்லுமாறு வீசிைார்கள்.

இைாவணரை முடித்து விடகவண்டும் எை ஆளுக்யகாரு மரலரயப் பிடுங்கி

எறிந்த வாைைர் யேயல் அனுமன் கமல் அவர்கள் ரவத்திருந்த அன்பின் மிகுதிரயப்
புலப்படுத்தியவாறு. கமகல நிமிர்ந்து பார்த்தால், வாைத்ரதப் பார்க்க
முடியவில்ரல; மரலகரளத்தான் பார்க்க முடிந்தது என்பார். "யநடு விசும்பு ஒரு
யவளி இன்றி யநருங்க" என்றார்.

7204. ஒத்த ககயி ர், ஊழியின் இறுதியின் உலகக

பேத்த மீது எழு றேகத்தின் விசும்பு எலாம் மிகடய,
பத்து நூறு றகாடிக்கு றேல் பனி படு சிகரம்,
எத்த, றேல் பேல எறிந்த ர்; பிறிந்த ர்,
இகேறயார்.

ஒத்த ககயி ர் - ஒருநிகைாய் (ஓங்கிய) ரககரள உரடகயாைாய்; ஊழியின்

இறுதியின் - யுகமுடிவுக்காலத்தில்; உலகக பேத்த மீது எழு - உலகத்ரத மூடி கமகல
எழுகின்ற; றேகத்தின் - கமகத்திரைப் கபால; விசும்பு எலாம் மிகடய - வாைம்
எல்லாம் நிைம்ப; பத்து நூறு றகாடிக்குறேல் - ஆயிைம் ககாடி எண்ணிக்ரகக்கும்
அதிகமாை; பனிபடு சிகரம் - பனி கதாய்ந்த சிகைங்கரள; எத்திறேல் பேல - தாக்கி
(இைாவணன்) கமகல பாயுமாறு; எறிந்த ர் - வீசிைர்; இகேறயார் பிறிந்த ர் -
கதவர்கள் (அச்ேத்தால்) அப்பால் கரலந்து கபாயிைர்.
எல்கலாருரடய ரககளும் மரலரய ஏந்துதல் என்னும் ஒரு யேயரலச் யேய்து
நின்றரமயின், "ஒத்த ரகயிைர்" என்றார். ஊழிக்காலத்தில் கமகங்கள் அடுக்கு
அடுக்காக மூடி மரழயாகக் யகாட்டி உலரகயழிக்குமாதலின், "உலரக யமத்த
மீயதழு கமகத்தின் விசும்யபலாம் மிரடய" என்றார். எறிந்தரவ என்ற இரண
எதுரக கநாக்கி, பிரிந்தைர் எைற்பாலது பிறிந்தைர் எை வந்தது. வீசிய மரலகள்
விசும்பில் பாய்தலால் தம்ரமயும் தாக்கி விடுகமா என்று கதவர்கள் இடம்
யபயர்ந்தைர் என்க.

7205. தருக்கி வீசிட, விசும்பு இடம் இன்கேயின், தம்மின்

பநருக்குகின்ற , நின்ற , பேன்றில், நிகறந்த;
அருக்கனும் ேகறந்தான்; இருள் விழுங்கியது,
அண்டம்;
'சுருக்கம் உற்ற ர், அரக்கர்' என்று, இகேயவர்
சூழ்ந்தார்.

தருக்கி வீசிட - (அவ்வாறு வாைை வீைர்கள்) யேருக்யகாடு (மரலகரள)

வீசியதைால்; விசும்பிடம் இன்கேயின் - ஆகாயத்தில் இடம் இல்லாரமயால்;
தம்மின் பநருக்குகின்ற 'நின்ற - (அம்மரலகள்) ஒன்றுக்யகான்று யநருக்கிக்
யகாண்டு நின்றை; பேன்றில நிகறந்த - கமகல யேல்வதற்கு இடமின்ரமயால்
நிரறந்தை; அருக்கனும் ேகறந்தான் - (அவற்றால்) சூரியனும் மரறவுபட்டான்;
அண்டம் இருள் விழுங்கியது - இவ்வுலகத்திரை இருள் விழுங்கியது; அரக்கர்
சுருக்கம் உற்ற ர் என்று - அைக்கர்கள் சுருங்கி அழிந்து விட்டார்கள் என்று; இகேயவர்
சூழ்ந்தார் - (கரலந்து யேன்ற கதவர்கள் மீண்டும்) அங்கு சூழத் யதாடங்கிைர்.

7206. ஒன்றின் ஒன்று பட்டு உகடவ , இடித்து உரும்

அதிரச்
பேன்ற வன் பபாறி மின் பல பேறிந்திட, பதய்வ
பவன்றி வில் எ விழு நிைல் விரிந்திட, றேன்றேல்
கன்றி ஓடிட, கல்-ேகை நிகர்த்த -கற்கள்.

கற்கள் ஒன்றின் ஒன்றுபட்டு உகடவ - (வாைை வீைர் வீசிய) மரலகள்

ஒன்கறாடு ஒன்று பட்டு உரடவை ஆகி; இடித்து உரும் அதிர - ஒலியயழுப்பி இடி
கபால் அதிைவும்; பேன்றவன் பபாறிமின் பல பேறிந்திட - தாக்குரகயில் பிதிர்ந்த
வலிய யநருப்புப் யபாறிகள், மின்ைல்கள் கபால விண்ணில் யநருங்கவும்;
பதய்வபவன்றி வில் எ விழுநிைல் விரிந்திட - அம்மரலகளிலிருந்து
வீழ்ந்திடும் பல்நிற ஒளியின் ோரயகள், யவற்றிக்குரிய இந்திை வில் கபால
விரியவும்; றேன்றேல் கன்றி ஓடிட - கமலும் கமலும் தாக்கி ஓடுவதால்; கல்ேகை
நிகர்த்த - (வீழும் கல்துகள்களால்) கல்மரழ யபாழிகின்ற கமகம் கபான்றை. ஏது
உவரமயணி.

7207. இரிந்து நீங்கியது இராக்கதப் பபரும் பகட; எங்கும்

விரிந்து சிந்தி , வா த்து மீப ாடு விோ ம்;
போரிந்த பவம் பபாறி பட, கடல் சுவறி ; றதாற்றம்
கரிந்த கண்டகர் கண்-ேணி; என் பல கைறி?

(வா ரர் வீசிய ேகலகளால்) இராக்கதப் பபரும்பகட இரிந்து நீங்கியது -

அைக்கர்களின் யபரும் பரடயாைது அஞ்சி ஓடியது; வா த்து மீப ாடு விோ ம் -
வாையவளியில் உள்ள மீன்ககளாடு விமாைங்களும்; விரிந்து சிதறி - (மரலகளின்
தாக்குதலால்) பலகவறாகச் சிரதந்து சிதறிை; போரிந்த பவம்பபாறிபட -
மரலகளின் கமாதலால் வீழ்ந்த யவப்பம் மிக்க தீப்யபாறிகளால்; கடல் சுவறி -
கடல்கள் வற்றிை; பல கைறி என்? - பலப்பல யோல்லிப் பயன் என்ை?; கண்டகர்
கண்ேணி றதாற்றம் கரிந்த - அைக்கரின் கண்கள் (ஒளிமிகுதியால்) கரிந்து
கண்மணிகள் காணும் கதாற்றத்ரத இழந்து கபாயிை.

வாைை வீைர்கள் வீசிய மரலகளால் ஏற்பட்ட அழிவுகள் அடுக்கப்பட்டுள்ளை.

கண்டகர் - முள்ரளப் கபாலத் துன்பஞ்யேய்பவர். குைங்குகள் மரலகளாற் கபார்
யேய்தரமரயச் யேயங்யகாண்டாரும் தம் பைணியில் குறிப்பார்: "அணியகாண்ட
குைங்கிைங்கள் அரல கடலுக்கு அப்பாரல, மணல் ஒன்று காணாமல்
மரலயயடுத்து மயங்கிைகவ." (கலிங். பை. பாரல பாடியது.96)

7208. இறுத்தது இன்று உலகு என்பது ஓர் திமிலம் வந்து

எய்த,
கறுத்த சிந்கதயன் இராவணன் அக யது
கண்டான்;
ஒறுத்து, வா வர் புகழுண்ட பார வில், உகளய
அறுத்து நீக்கி ன், ஆயிர றகாடி றேல் அம்பால்.

இன்று உலகம் இறுத்தது - இன்ரறக்கு உலகம் அழிந்தது; என்பறதார் திமிலம் வந்து

எய்த - என்கின்ற யபரிய ஒலி எங்கும் எழ; கறுத்த சிந்கதயன் - சிைமுற்ற
மைங்யகாண்ட இைாவணன்; அக யது கண்டான் - தன்ரை கநாக்கிப் பல மரலகள்
வருவரதத் தான் பார்த்தான்; (பார்த்தவுடன்) ஒறுத்து வா வர் புகழ்உண்ட -
தண்டித்து, கதவர் புகழிரையும் அழித்த; பாரவில் உகளய - யபருரம ோன்ற தன்
வில் வரளந்து யநகிழ (அவ்வில்லிலிருந்து யவளிப்பட்ட); ஆயிரம் றகாடி றேல்
அம்பால் - மிகப் பல அம்புகளால்; அறுத்து நீக்கி ன் - அம்மரலகரளத் தகர்த்து
ஒழித்தான்.

திமிலம் - கபயைாலி. துமிலம் எைவும் வழங்குக. 'திமில நான்மரற கேர்

திருப்யபருந்துரற' (திருவாே. 26:4)

7209. காம்பு எலாம் கடுந் துகள் பட, களிறு எலாம்

துணிய,
பாம்பு எலாம் பட, யாளியும் உழுகவயும் பாற,
கூம்பல் ோ ேரம் எரிந்து உக, குறுந் துகள் நுறுங்க,
ோம்பர் ஆயி , தட வகர--சுடு ககண தடிய.

சுடுககண தடிய - (இைாவணன் விட்ட) யகாடிய அம்புகள் துணித்ததைால்; காம்பு

எலாம் கடும் துகள் பட - (தம்மிடம் உள்ள) மூங்கில்கள் எல்லாம் துண்டு துண்டாக;
களிறு எலாம் துணிய - யாரைகள் எல்லாம் துண்டுபட; பாம்பு எலாம் பட - பாம்புகள்
எல்லாம் மடிந்யதாழிய; யாளியும் உழுகவயும் பாற - ஆளியும் புலிகளும் அழிய;
கூம்பல் ோேரம் எரிந்து உக - குவிந்து திைள்படத் கதான்றிய யபரிய மைங்கள் எல்லாம்
அழிந்யதாழிய; குறுந்துகள் நுறுங்க - சிறு துண்டுகள் கமலும் துகளாக; தடவகர ோம்பர்
ஆயி - வாைைங்களின் யபரிய மரலகள் யாவும் ோம்பல் ஆகிப் கபாயிை.
இைாவணன் அம்புகளால், மரலகளில் உள்ள யபாருள்கள் எல்லாம் அழிந்து,
மரலகளும் தூளாயிை என்றார். சுடு கரண தடிய...தடவரை ோம்பர் ஆயிை எைக்
கூட்டுக.

7210. 'உற்றவாறு!' என்றும், 'ஒன்று நூறு ஆயிரம் உருவா

இற்றவாறு!' என்றும், 'இடிப்புண்டு பபாடிப் பபாடி
ஆகி
அற்றவாறு!' என்றும், அரக்கக , 'அடு சிகல
பகாடிறயான்
கற்றவாறு!' என்றும்-வா வர் ககத்தலம்
குகலந்தார்.

உற்றவாறு என்றும் - (இைாவணன் அம்புகள்) தாக்கிய விதம் (என்கை!) என்றும்;

ஒன்று நூறாயிரம் உருவா - ஒருமரல, பல்லாயிைம் துண்டுகளாக; இற்றவாறு என்றும் -
சிரதந்த விதம் (என்கை!) என்றும்; இடிப்புண்டு - (அம்மரலகள்) ஒன்கறாடு ஒன்று
கமாதி; பபாடிப் பபாடியாகி - தூள் தூளாக மாறி; அற்றவாறு என்றும் -
அழிந்தவிதம் (என்கை!) என்றும்; அைக்கரை - இைாவணரை (பார்த்து); பகாடிறயான்
- இந்தக் யகாடியவன்; அடுசிகல கற்றவாறு என்றும் - பரகவரை அழிக்க வில்
வித்ரத கற்றிருக்கிற திறம் (என்கை!) என்றும் கூறி; வா வர் ககத்தலம்
குகலந்தார் - கதவர்கள் ரகநடுக்கம் உற்றைர்.

வாைவர் எறிந்த மரலகள் இைாவணன் அம்பால் அழிவரதக் கண்ட கதவர்கள்

கவறு ஒன்றும் யேய்ய இயலாரமயால் "உற்றவா என்கை! இற்றவா என்கை! அற்றவா
என்கை! கற்றவா என்கை! என்று அடுக்கி வியந்தைர்.

7211. 'அடல் துகடத்தும்' என்று அரிக் குல வீரர் அன்று

எறிந்த
திடல் துகடத்த , தேமுகன் ேரம்; அகவ திகே சூழ்
கடல் துகடத்த ; களத்தின்நின்று உயர்தரும் பூழி
உடல் துகடத்த ; உதிரமும் துகடத்தது, ஒண் புடவி.

அடல் துகடத்தும் என்று - (இைாவணனுரடய) வல்லரமரய அழித்து விடுகவாம்

என்று கூறி;' அரிக்குல வீரர் அன்று எறிந்த திடல் - வாைை குல வீைர்கள் அன்று அஞ்சி
வீசிய மரலகரள; தேமுகன் ேரம் அகவ துகடத்த - இைாவணன் அம்புகள்
அழித்யதாழித்து விட்டை; அகவ திகே சூழ்கடல் துகடத்த - அந்த மரலகளின்
துகள்கள் திக்குகளில் சூழ்ந்துள்ள கடல்கரளத் தூர்த்தை; களத்தின் நின்று உயர்தரும்
பூழி - (அக்காலத்கத) கபார்க்களத்தினின்றும் எழுந்த புழுதிகள்; உடல் உதிரமும்
துகடத்த - (பரடவீைர்களின்) உடலிலிருந்த வியர்ரவ, குருதி எல்லாம் துரடத்தை;
ஒண் புடவிதுகடத்தது - பூமிரயயும் அப்புழுதி யவள்ளம் துரடத்தது.

துரடத்தல் என்னும் விரை பன்முரற ஒகை யபாருளில் வருதலால், யோற்பின்

வருநிரலயணி.

இைாவணன் ேைமரழ யபாழிய, வாைைர் நிரலகுரலதல்

7212. 'பகால்பவன், இக் கணறே ேற்று இவ் வா ரக்
குழுகவ;
பவல்பவன், ோனிடர் இருவகர' எ ச் சி ம் வீங்க,
வல் வன் வார் சிகல பத்து உடன் இடக் ககயின்
வாங்கி,
பதால் வன் ோரியின் பதாடர்வ சுடு ேரம்
துரந்தான்.
இவ்வா ரக் குழுகவ இக்கணறே பகால்பவன் - இந்த வாைைக் கூட்டத்ரத
இக்கணப் யபாழுதிகலகய யகால்லுகவன்; ேற்றும் ோனிடர் இருவகர பவல்றவன் -
கமலும், (இந்த) மனிதர் இருவரையும் (இப்கபாகத) யவல்லுகவன்; எ - என்று
நிரைத்து; சி ம் வீங்க - ககாபம் யபாங்க; வல்வன் வார்சிகல பத்துடன்
(இைாவணன்) மிக வலிய நீண்ட பத்துவிற்கரள; இடக்ககயின் வாங்கி - (தைது)
இடக்ரக பத்தாலும் எடுத்து; பதால்வன் ோரியின் - பரழய யபரு மரழ கபால்;
பதாடர்வ சுடுேரம் துரந்தான் - யதாடர்ந்து யவங்கரணகரளச் யேலுத்திைான்.
இருபது ரகயன் ஆதலால், ஒரு பக்கத்து பத்து ரககளால் பத்து விற்கரளத் தாங்கி
வலப் பக்கத்துப் பத்து ரககளால் விற்கரள வரளத்து கரணகரள விடமுடிந்தது.

7213. அய்-இரண்டு கார்முகத்தினும், ஆயிரம் பகழி,

கய்கள் ஈர்-ஐந்தி ாலும், பவங் கடுப்பினில்
பதாடுத்துற்று எய்ய, எஞ்சி , வா மும் இரு நில வகரப்பும்;
போய் பகாள் றவகலயும் திகேகளும் ேரங்களாய்
முடிந்த.

அய் இரண்டு கார் முகத்தினும் - பத்து விற்களிலும்; ஆயிரம் பகழி - ஆயிைம்

அம்புகரள; கககள் ஈர் ஐந்தி ாலும் - பத்துக் கைங்களிைாலும்; கடுப்பினில்
பதாடுத்துற்று எய்ய - கடிய கவகத்துடன் யதாடுத்து எய்ததைால்; எஞ்சி வா மும்
- பூதங்கள் யாவற்ரறயும் கடந்து நிற்கும் வாைமும்; இருநில வகரப்பும் - யபரிய
பூமிப் பைப்பும்; போய்பகாள் றவகலயும் - வலிரம யகாண்ட கடலும்; திகேகளும் -
திக்குகளும்; ேரங்களாய் முடிந்த - அம்புகளாககவ ஆயிை.

அய் இைண்டு-ஐயிைண்டு (பத்து) கய் இைண்டு-ரக இைண்டு. எதுரக கநாக்கி அய்,

கய் எை வந்தை.

7214. அந்தி வா கம் ஒத்தது, அவ் அேர்க் களம்; உதிரம்

சிந்தி, றவகலயும் திகேகளும் நிகறந்த ; ேரத்தால்
பந்தி பந்தியாய் ேடிந்தது, வா ரப் பகுதி;
வந்து றேகங்கள் படிந்த , பிணப் பபரு ேகலறேல்.

உதிரம் சிந்தி - இைத்தம் சிந்தியதைால்; அவ்அேர்க்களம் அந்தி வா கம் ஒத்தது -

அந்தப் கபார்க்களம் மாரலச் யேவ்வாைத்திற்கு ஒப்பாைது; றவகலயும் திகேகளும்
நிகறந்த - கடலும் திக்குகளும் நிைம்பிை; ேரத்தால் - (இைாவணன்) விட்ட
அம்புகளால்; வா ரப்பகுதி - குைங்குக் கூட்டம்; பந்தி பந்தியாய் ேடிந்தது - வரிரே
வரிரேயாய் (வந்து) மாண்டது; பிணப் பபருேகல றேல் - (அப்படி மடிந்த)
குைங்குகளின் பிணக்குவியலாகிய மரலயின் கமல்; வந்து றேகங்கள் படிந்த -
கமகங்கள் வந்து தங்கியிருந்தை.
"உதிைம் சிந்தி" என்பது இரடநிரலத் தீபமாய் இருமருங்கும் இரணந்தது.
மரழயபய்து குளம் நிரறந்தது" என்பது கபால, "சிந்தி" என்னும் யேய்யதன் எச்ேம்
காைணப் யபாருளில் வந்தது. பிண மரல உயர்ந்தரமயால் கமகங்கள் வந்து தங்கிை
என்றது உயர்வு நவிற்சி.

7215. நீலன் அம்பபாடு பேன்றிலன்; நின்றிலன், அனிலன்;

கால ார் வயத்து அகடந்திலன், ஏவுண்ட கவயன்;
ஆலம் அன் து ஓர் ேரத்பதாடும் அங்கதன்
அயர்ந்தான்;
சூலம் அன் து ஓர் வாளியால் றோம்பி ன்,
ோம்பன்.

நீலன் அம்பபாடு பேன்றிலன் - நீலன் என்னும் வாைைத் தரலவன் (தன்மீது பட்ட)

அம்பிைால் நடக்க இயலாதவன் ஆைான்; அனிலன் நின்றிலன் - அனிலன் என்னும்
வாைை வீைன் நிற்க இயலாதவன் ஆைான்; ஏ உண்ட கவயன் - அம்பு பட்ட கவயன்
என்பவன்; கால ார் வயத்து அகடந்திலன் - (இன்னும்) யமனிடத்தில் யேன்று
கேைவில்ரல; அங்கதன் ஆலம் அன் றதார் ேரத்பதாடும் அயர்ந்தான் - அங்கதன் நஞ்சு
கபான்ற கரண ஒன்றால் கோர்ந்து கிடந்தான்; ோம்பன் சூலம் அன் றதார் வாளியால்
றோம்பி ான் - ோம்பன் என்பவன் சூலப் பரட கபான்ற அம்பு ஒன்றிைால்
யேயலற்றுக் கிடந்தான்.

வாைைர் நிரலகண்டு இலக்குவன் யவகுண்டு யபாருதல்

7216. ேற்றும் வீரர்தம் ேருேத்தின் அயில் அம்பு ேடுப்ப,
பகாற்ற வீரமும் ஆண்பதாழில் பேய்ககயும்
குகறந்தார்;
சுற்றும் வா ரப் பபருங் கடல் பதாகலந்தது;
பதாகலயாது
உற்று நின்றவர் ஓடி ர்; இலக்குவன் உருத்தான்.

ேற்றும் வீரர் - மற்ரறய வீைர்கள்; தம் ேருேத்தின் அயில் அம்பு ேடுப்ப - தத்தம்
உயிர் நிரலகளில் கூர்ரமயாை அம்புகள் ரதத்ததைால்; பகாற்ற வீரமும் - (தங்கள்
பரழய) யவற்றிக்குரிய வீைத்ரதயும்; ஆண்பதாழில் பேய்ககயும் குகறந்தார் -
ஆண்ரமச் யேயலுக்ககற்ற யபருரமயிரையும் இழந்தார்கள்; சுற்றும் வா ரப்
பபரும் கடல் பதாகலந்தது - சூழ்ந்து நின்ற குைங்குப் பரடக்கடலாைது
அழிந்தது; பதாகலயாது உற்று நின்றவர் ஓடி ர் - (வாைைரில்) இறவாது உயிருடன்
நின்றவர்கள் ஓட்டம் பிடித்தைர்; இலக்குவன் உருத்தான் - ( இந்நிரல கண்ட )
இலக்குவன் யவகுண்யடழுந்தான்.
மருமம் - மார்பு. "மருமத்தில் எறிகவல் பாய்ந்த புண்" (கம்ப. 325) "மாைத்தால்
ஊன்றப்பட்ட மருமத்தான்" (கம்ப. 6946) எனுமிடங்களில் மருமம், மார்பு எனும்
யபாருளில் வருவது காண்க. அயில் - கூர்ரம. மடுத்தல் - படுதல். யதாழில் யேய்ரக -
ஒரு யபாருட்பன்யமாழி.

7217. நூறு றகாடிய, நூறு நூறாயிர றகாடி,

றவறு றவறு எய்த ேரம் எலாம் ேரங்களால் விலக்கி,
ஏறு றேவகன் தம்பி, அவ் இராவணன் எடுத்த
ஆறு நாலு பவஞ் சிகலகயயும் ககணகளால்
அறுத்தான்.

நூறு றகாடிய - நூறு ககாடி என்னும் எண்ணளவு உரடயைவும்; நூறு நூறாயிர

றகாடி - நூறு இலட்ேம் ககாடி எண்ணளவுரடயைவுமாகிய; றவறு றவறு எய்த ேரம்
எலாம் - தனித்தனியாக (அைக்கர்) விட்ட அம்புகள் அரைத்ரதயும்; ஏறு றேவகன்
தம்பி - (கமலும் கமலும்) வீைம் மிகுகின்ற இைாமபிைானுரடய தம்பியாை
இலக்குவன்; ேரங்களால் விலக்கி - தன் அம்புகளால் அகற்றி ஒழித்து; அவ் இராவணன் -
அந்த இைாவணன்; எடுத்த - (தன் பத்துக் ரககளாலும்) பிடித்திருந்த; ஆறு நாலு
பவம்சிகலகயயும் ககணகளால் அறுத்தான் - பத்துக் யகாடிய விற்கரளயும் (தன்)
அம்புகளால் சிரதத்தான்.

7218. ஆர்த்து, வா வர் ஆவலம் பகாட்டி ர்; அரக்கர்

றவர்த்து, பநஞ்ேமும் பேதும்பி ர்; விக அறு
முனிவர
தூர்த்து, நாள்ேலர் போரிந்த ர்; இராவணன்,
றதாகளப்
பார்த்து உவந்த ன்; குனித்தது, வா ரம் படியில்.

வா வர் ஆர்த்து ஆவலம் பகாட்டி ர் - கதவர்கள் ஆர்ப்பரித்து ஆைவாைம்

யேய்தைர்; அரக்கர்கள் றவர்த்து பநஞ்ேமும் பவதும்பி ர் - (இது கண்டு)
அைக்கர்கள் உடல்களும் வியர்த்து உள்ளமும் யகாதித்தைர்; விக அறு முனிவர் -
இருவிரைகரளயும் யவன்ற முனிவர்கள்; நாள்ேலர் போரிந்து தூர்த்த ர் -
அன்றலர்ந்த மலர்கரளத் தூவிப் (கபார்க்களத்ரத) நிரறத்தார்கள்; வா ரம் படியில்
குனித்தது - வாைைச் கேரை தரையின் கமல் குதித்துக் குதித்தாடியது; இராவணன்
றதாகளப் பார்த்து உவந்த ன் - இைாவணகைா இலக்குவன் கதாள் ஆற்றரலப்
பார்த்து உவந்த வண்ணம் நின்றான். ஆவலங்யகாட்டல் - யவற்றி கண்டு ஆயவன்று
வாய்யகாட்டி யார்த்தல். "குைங்கு நல்வலம் குரலந்தது என்று ஆவலம் யகாட்டி" (கம்ப.
5802) இைாவணன் பரகவர் வீைத்ரத வியக்கும் பண்ரப 'கதாரளப் பார்த்து
உவந்தைன்" என்ற யதாடர் உணர்த்தும். இலக்குவன் வீைச் யேயல் கண்டு விண்ணும்
மண்ணும் மகிழ்ந்தது கபாலகவ பரகவன் இைாவணனும் மகிழ்ந்தான் என்று கூறிய
வீை நயப்பிரை உணர்க.

இலக்குவரைப் புகழ்ந்து இைாவணன் கவல் எறிதல்

7219. 'நன்று, றபார் வலி; நன்று, றபார் ஆள் வலி; வீரம்
நன்று; றநாக்கமும் நன்று; ககக் கடுகேயும் நன்று;
நன்று, கல்வியும்; நன்று, நின் திண்கேயும் நலனும்'
என்று ககம் ேறித்து, இராவணன், 'ஒருவன் நீ'
என்றான்.
றபார்வலி நன்று - உைது கபார் ஆற்றல் நன்று; றபார் ஆள்வலி வீரம் நன்று -
கபாரிடுங்கால் நீ கபாரைக் ரக யாள்கின்ற வீைச்யேயல் திறனும் நன்று; றநாக்கமும்
நன்று - நீ கநாக்கும் வீைமிகு பார்ரவயும் நன்று; ககக் கடுகேயும் நன்று - ரக
விரேயும் நன்று; கல்வியும் நன்று - நீ கற்றுள்ள கபார்க்கலக் கல்வித்திறமும் நன்று;
நின் திண்கேயும் நலனும் நன்று - உைது மை உறுதியும், நீ கபார் புரியும் அழகும்
நன்று; என்று இராவணன் - என்று இைாவணன் கூறி; ககேறித்து - (வியப்பால்)
ரககரள மறித்தவாறு; நீ ஒருவன் - நீ ஒப்பற்ற வீைன்; என்றான் - என்று இலக்குவன்
வீைத்ரத வியந்து (மைந்திறந்து) கபாற்றிைான்.

பரகவன் தன்யைாடு கபாரிடுங்கால், என்யைன்ை தனிச்சிறப்புகளுடன்

கபாரிடுகின்றான் என்பதரை உன்னிப்பாகக் கவனித்துக் கணித்து அறியும்
இயல்பிைன் இைாவணன் என்பதரை இப்பாடலால் உணர்க. "வீைரை யார்
வியவாதார்?" (கம்ப.4009) என்பதற்ககற்ப, இைாமன் வீைத்ரதயும் இைாவணன் வியந்து
கபாற்றுவரதக் கும்பகருணன் வரதப்படலத்துள்ளும் (15-31) காணல் ஆகும்.

7220. 'கானின் அன்று இகல் கரன் பகட படுத்த அக்

கரிறயான்-
தானும், இந்திரன்தன்க ஓர் தனு வலம்தன் ால்
வானில் பவன்ற என் ேதகலயும், வரி சிகல பிடித்த
யானும், அல்லவர் யார் உ க்கு எதிர்?' என்றும்
இகேத்தான்.

கானில் அன்று - அன்று ஒருநாள் தண்டகவைத்திகல; இகல் - பரக யகாண்டு

எழுந்த; கரன்பகட படுத்த - அைக்கனின் பரடரயயழித்த; அக்கரிறயான் தானும் -
அந்தக் கரிய கமனியைாை இைாமனும்; இந்திரன் தன்க ஓர் தனுவலம் தன் ால் -
இந்திைரை ஒப்பற்ற வில் ஒன்றால்; வானில் பவன்ற என் ேதகலயும் -
விண்ணுலகத்தில் யவற்றி யகாண்ட என் புதல்வைாை இந்திைசித்தும்; வரிசிகல
பிடித்த யானும் - கட்டரமந்த வில்ரலப் பிடித்த (இைாவணைாகிய) நானும்; அல்லர்
யார் - அல்லாதவர்கள் கவறுயார்; உ க்கு எதிர்? - உைக்கு (உலகில்) எதிர் நிற்க
வல்லார்?; என்றும் இகேத்தான் - என்றும் யமாழிந்தான் (இைாவணன்).

7221. 'வில்லி ால் இவன் பவலப்படான்' எ ச் சி ம்

வீங்க,
'பகால்லும் நாளும் இன்று இது' எ ச் சிந்கதயில்
பகாண்டான்,
பல்லி ால் இதழ் அதுக்கி ன்; பரு வலிக் கரத்தால்
எல்லின் நான்முகன் பகாடுத்தது ஓர் றவல் எடுத்து
எறிந்தான்.

இவன் - இந்த இலக்குவன்; வில்லி ால் பவலப்படான் - வில்லால் யவல்லப்பட

இயலாதவன்; எ ச் சி ம் வீங்க - எைக் கருதியதால் ககாபம் யபருக; பகால்லும்
நாளும் இன்று - (இவரைக்) யகான்று தீை கவண்டிய நாளும் இன்கறயாம்; இது எ -
(அதற்கு ஏற்ற கநைமும்) இதுகவ என்று; சிந்கதயில் பகாண்டான் - தன் மைத்தில்
கருதியவைாய்; பல்லி ால் இதழ் அதுக்கி ான் - பற்களால் உதடுகரளக்
கடித்தவைாய்; வலிப்பரு கரத்தால் - வலிய யபரிய கைத்தால்; எல்லின் - ஒளியயாடு
கூடிய நான்முகன் யகாடுத்தது - பிைம்மா யகாடுத்ததாகிய; ஓர் றவல் எடுத்து
எறிந்தான் - ஒப்பற்ற கவல் ஒன்ரற எடுத்து இலக்குவன் மீது (இைாவணன்) வீசிைான்.
வில் ஆற்றலில் தன்னிலும் உயர்ந்தவன் இலக்குவன் எைத் துணிந்த இைாவணன்
பிைம்மன் யகாடுத்த கவலிைால் இன்கற இப்கபாகத முடிப்கபன் எைக் கருதி,
இலக்குவன் மீது அவ்கவரலப் பாய்ச்சிைன் என்க. இது என்பதற்கு ஏற்ற கநைமும்
இது எைக் யகாள்ளாமல் ஏற்ற கருவியும் இது எைக் யகாண்டான் எனினுமாம்.

இலக்குவன் அயை, இைாவணன் அவரை எடுக்க முயலுதல்

7222. எறிந்த கால றவல், எய்த அம்பு யாகவயும் எரித்துப்
பபாறிந்து றபாய் உக, தீ உக, விகேயினின் பபாங்கி,
பேறிந்த தாரவன் ோர்பிகடச் பேன்றது; சிந்கத
அறிந்த கேந்தனும், அேர் பநடுங் களத்திகட
அயர்ந்தான்.

எறிந்த காலறவல் - (இைாவணன்) வீசிய காலரைப் கபான்ற (யகாடிய)

கவலாைது; எய்த அம்பு யாகவயும் எரித்து - (இலக்குவன்) எய்த அம்புகள்
யாவற்ரறயும் தீய்த்து; பபாறிந்து றபாய் உக - தீப்யபாறியாகிப் கபாய்ச் சிந்தி
விழுமாறும்; தீ உக - யநருப்புச் சிந்துமாறும்; விகேயினில் பபாங்கி - கவகமுடன்
எழுந்து; பேறிந்த தாரவன் ோர்பிகடச் பேன்றது - மலர்கள் அடர்ந்த மாரலயிரை
ஏந்திய இலக்குவனின் மார்பின் நடுகவ (பாய்ந்து) யேன்றது; சிந்கத அறிந்த
கேந்தனும் - (அவ்வாறு கவல் யேன்றரத) உணர்ந்த இலக்குவனும்; பநடு
அேர்க்களத்திகட அயர்ந்தான் - பைந்தகன்ற கபார்க்களத்தில் கோர்வுற்று வீழ்ந்தான்.

யபாறிந்து கபாய் உக, தீயுக என்பதரை, யபாறிந்துகபாய், யுகத்தீயுக எைக்

யகாண்டு யுகம் ஈந்த காலத்தீ கபால் விழ எைக் யகாள்ளினுமாம். யநஞ்சில்
பாய்ந்தவுடன் கவலின் உக்கிைத்ரத இலக்குவன் அறிந்தான் ஆதலின், "சிந்ரத அறிந்த
ரமந்தனும்" என்றார்.

7223. இரியலுற்றது வா ரப் பபரும் பகட; இகேறயார்

பரியலுற்ற ர், உகலந்த ர்; முனிவரும் பகதத்தார்;
விரி திகரக் கடற்கு இரட்டி பகாண்டு ஆர்த்த ர்
விரவார்;
திரிகக ஒத்தது ேண்தலம்; கதிர் ஒளி தீர்ந்த.
வா ரப் பபரும் பகட - வாைைங்களின் யபரிய கேரையாைது; இரியல் உற்றது -
(இலக்குவன் கோர்வுற்றரதயறிந்து) நிரலகுரலந்து ஓடத் யதாடங்கியது; இகேறயார்
பரியல் உற்ற ர் - கதவர்கள் வருந்தத் யதாடங்கிைர்; முனிவரும் உகலந்த ர்
பகதத்த ர் - முனிவர்களும் உளம் குரலந்து பரதத்தைர்; விரவார் -
அைக்கர்ககளா; விரிதிகரக் கடற்கு - விரிகின்ற அரலகரளயுரடய கடல் ஒலிக்கு;
இரட்டிபகாண்டு ஆர்த்த ர் - இருமடங்காக ஆைவாை ஒலியிட்டைர்; ேண்தலம் திரிகக
ஒத்தது - (அந்தப் கபைதிர்வால்) பூமியும் ேக்கைம் கபாலச் சுழன்றது; கதிர் ஒளி தீர்ந்த -
(அரேயாத) சூரியனின் ஒளியும் மாறுபட்டது.

7224. 'அஞ்சி ான்அலன்; அயன் தந்த றவலினும் ஆவி

துஞ்சி ான் அலன்; துளங்கி ான்' என்பது துணியா,
'எஞ்சுஇல் யாக்கககய எடுத்துக்பகாண்டு
அகல்பவன்' என்று எண்ணி,
நஞ்சி ால் பேய்த பநஞ்சி ான் பார்மிகே நடந்தான்.

அயன்தந்த றவலினும் - (இந்த இலக்குவன் நான் எறிந்த) நான்முகன் யகாடுத்த

கவலிைாலும்; அஞ்சி ான் அலன் - பயந்து மயங்கியவனும் அல்லன்; ஆவி
துஞ்சி ான் அலன் - (அந்த அச்ேத்தால்) உயிர் விட்டவனும் அல்லன்; துளங்கி ான் -
கோர்ந்துள்ளான் (அவ்வளகவ); என்பது துணியா - என்பதரைத் துணிந்து; எஞ்சு இல்
யாக்கககய - (வலி) ஒடுங்காத இந்த இலக்குவன் உடம்பிரை; எடுத்துக்பகாண்டு
அகல்றவன் - (இப்கபாகத) எடுத்துக்யகாண்டு (இலங்ரகக்குள்) யேல்கவன்; என்று
எண்ணி - என்று நிரைத்து; நஞ்சி ால் பேய்த பநஞ்சி ான் - நஞ்ோகலகய
யேய்யப்யபற்ற யநஞ்சிரையுரடயவைாை இைாவணன்; பார்மிகே நடந்தான் -
(இலக்குவரை கநாக்கி) மண்கமல் நடந்து யேன்றான்.
 இைாவணன் யகாடிய மைத்தன் என்பதால், "நஞ்சிைால் யேய்த யநஞ்சிைன்"
என்றார். எதுரக தரும் இன்பத்ரதயும் ஓதியுணர்க. பிைமன் தந்த பரடயாதலின்,
அதற்கு ஒரு மதிப்புத் தைக்கருதிச் சிறிது அடங்கி நின்றான். பிைம்மாத்திைத்துக்குச் சுந்தை
காண்டத்துள் அனுமன் மதிப்பளித்தது கபால (கம்ப.5800) என்பாருமுளர்.

7225. உள்ளி, பவம் பிணத்து உதிர நீர் பவள்ளத்தின் ஓடி,

அள்ளி அம் கககள் இருபதும் பற்றி, பண்டு அரன்
ோ
பவள்ளிஅம் கிரி எடுத்தது பவள்கி ான் என் .
எள் இல் பபான் ேகல எடுக்கலுற்றான் எ
எடுத்தான்.

உள்ளி - (இவ்வாறு) கருதி; யவம்பிணத்து உதிை நீர் பவள்ளத்தின் ஓடி - யகாடிய

பிணங்கள் சிந்தும் இைத்தப் யபருக்கினில் விரைந்து கபாய்; அம்கககள் இருபதும் பற்றி
அள்ளி - (தன்னுரடய) அழகிய ரககள் இருபதிைாலும் பற்றி வாரி,; பண்டு - முன்பு;
அரன்ோ பவள்ளி அம்கிரி எடுத்த ன் - (யபான்மரலயாகிய கமரு இருக்க)
சிவபிைான் இருந்த யபரிய யவள்ளிப் பனிமரலயாகிய கயிரல மரலயிரை
எடுத்தவைாகிய இைாவணன்; பவள்கி ான் எ - அச்யேயலுக்கு யவட்கம்
உற்றவன் கபால; எள்ளில் பபான்ேகல எடுக்கல் உற்றான் எ எடுத்தான் - (அந்த
யவட்கம் நீங்க) இகழ்வதற்கக வழியில்லாத (மகாகமருவாகிய) யபான்மரலரய
எடுக்க முரைந்தான் கபால (இலக்குவனின் யபான்மயமாை கபருடரல)
எடுக்கலுற்றான்.
யபான் மரலயாகிய கமருமரல மிகப் யபரியதாதலின் அதரை எடுக்காமல்
பனிமரலரய எடுத்தது இைாவணன் உள்ளத்தில் ஒருதாழ்வுணர்ரவக்
யகாடுத்திருந்தது. அதரை நீக்குவான் கபால, யபான்னிறத்தைாை இலக்குவனின்
யபான்மரலயயாத்த உடரல எடுக்க இைாவணன் யேன்றான் என்று அழகுறத்
தற்குறிப்கபற்றிைார். உகலாக மதிப்பிலும் யபான்னிலும் யவள்ளி தாழ்வுரடயது
ஆதல் உணர்க.

இலக்குவரை இைாவணன் எடுக்க இயலாதவைாய் நிற்றல்

7226. அடுத்த நல் உணர்வு ஒழிந்திலன், அம்பரம் பேம்
பபான்
உடுத்த நாயகன் தான் எ உணர்தலின்; ஒருங்றக
பதாடுத்த எண் வகக மூர்த்திகயத் துளக்கி, பவண்
பபாருப்கப
எடுத்த றதாள்களுக்கு எழுந்திலன்--இராேனுக்கு
இகளயான்.
 இராேனுக்கு இகளறயான் - இைாமனின் இரளயவைாை இலக்குவன்;
பேம்பபான் அம்பரம் உடுத்த நாயகன் தான் எ - யேம்யபான் ஆரடயாகிய
பீதாம்பைம் உடுத்த தரலவை ஆகிய திருமால் தாகை என்று; ஒருங்றக
உணர்தலின் - ஒருரமப்பாட்டுடன் நிரைத்திருந்ததைால்; அடுத்த நல்
உணர்வழிந்திலன் - யபாருந்திய நல்உணர்வு நீங்காமலிருந்தான்; (அப்கபாது)
பதாடுத்த எண்வகக மூர்த்திகய - அட்ட மூர்த்தங்கரள ஒருகேைக் யகாண்ட
மூர்த்தியாகிய சிவயபருமாரை; துளக்கி - அரேத்து; பவண்பபாருப்றபாடு -
யவள்ளிப் பனிமரலகயாடு; எடுத்த - தூக்கிய; றதாள்களுக்கு எழுந்திலன் -
(இைாவணனுரடய இருபது வலிய) கதாள்களுக்கும் அரேக்கமுடியாதவன்
ஆைான்.
"அம்பைகம தண்ணீகை" (ஆண். திருப்.18) அம்பைம் - ஆரட. யேம்யபான்
ஆரடயாகிய பீதாம்பைம் உடுத்தவன் திருமால். "பீதக வாரடப் பிைாைார்"
(யபரி. திருப். 9) அவன் ஆரட யேம்யபான் நிறத்தது என்பது. "அந்திகபால்
நிறத்து ஆரடயும்" (திருப். அமல.3) "புலியின் அதள் உரடயானும் யபான்
ஆரே புரைந்தானும்" (கம்ப.3069) எனுமிடத்து சிவன், திருமால் இருவரின்
உரடகளும் ஒருகேைக் குறித்துள்ளது காண்க. எல்லாம் தான் எை நிரைத்த
இைாவணைால், எல்லாம் ஈேன் எை நிரைத்த இலக்குவரை எடுக்க
இயலவில்ரல என்க. எட்டு வடிவங்கரளக் யகாண்டவன் சிவயபருமான்
ஆதலால், அவனுக்யகாரு யபயர் "அட்டமூர்த்தி" என்பது.
எட்டுவடிவங்களாவை: இருநிலைாய், தீயாகி, நீருமாகி, இயமாைைாய்,
எறியும் காற்றுமாகி, அருநிரலய திங்களாய், ஞாயிறாகி, ஆகாேமாய்
அட்டமூர்த்தியாகி" (அப். கதவா. 6.94.1) என்பது காண்க. அட்டமூர்த்தியாத்
துலங்கும் சிவயபருமாரை அரேத்த இைாவணைால் இலக்குவரை அரேக்க
இயலவில்ரல என்று இலக்குவன் யபருரம இயம்பியவாறு.
இலக்குவனும் திருமாலின் கூகற எை இதைால் இயம்பியவாறுமாம்.

7227. தகலகள் பத்பதாடும் தழுவிய தேமுகத் தகலவன்

நிகல பகாள் ோக் கடல் ஒத்த ன்; கரம் புகட
நிமிரும்
அகலகள் ஒத்த ; அதில் எழும் இரவிகய ஒத்தான்,
இகல பகாள் தண் துைாய் இலங்கு றதாள் இராேனுக்கு
இகளயான்.
தகலகள் பத்பதாடும் தழுவிய தேமுகத் தகலவன் - (இலக்குவரைத் தூக்க
முயன்ற) பத்துத் தரலகரளயுரடய இைாவணன்; நிகல பகாள் ோக்கடல் ஒத்த ன் -
நிரலத்த யபருங்கடல் ஒன்று கபான்று கதான்றிைன்; கரம்புகட நிமிரும் அகலகள்
ஒத்த - பக்கத்தில் பைந்த அவன் (இருபது) கைங்களும் (கடலின்) அரலகரளப்
கபான்று கதாற்றமளித்தை; இகலபகாள் தண்துைாய் - இரலகரளக் யகாண்ட
குளிர்ந்த துழாய் மாரல; இலங்கு றதாள் இராேனுக்கு இகளயான் - விளங்குகின்ற
கதாள்கரளயுரடய இைாமபிைானுக்கு இரளயவைாகிய இலக்குவன்; அதில் எழும்
இரவிகய ஒத்தான் - அந்தக் கடலிரடகய கதான்றும் ஞாயிற்ரறப் கபாலத் கதாற்றம்
அளித்தான்.
இலக்குவரை அனுமன் எடுத்துச் யேல்லுதல்
7228. எடுக்கல் உற்று, அவன் றேனிகய ஏந்துதற்கு ஏற்ற
மிடுக்கு இலாகேயின், இராவணன் பவய்துயிர்ப்பு
உற்றான்;
இடுக்கில் நின்ற அம் ோருதி புகுந்து எடுத்து ஏந்தி,
தடுக்கலாதது ஓர் விகேயினின் எழுந்து, அயல்
ோர்ந்தான்.
எடுக்கல் உற்று - (இைாவணன் இலக்குவரை) எடுக்கத் யதாடங்கி; அவன்
றேனிகய - இலக்குவனின் உடரல; ஏந்துதற்கு உற்ற - எடுப்பதற்குத் தக்க;
மிடுக்கு இலாகேயின் - வலிரம யில்லாரமயாகல; பவய்து உயிர்ப்பு உற்றான் -
யவப்பப் யபருமூச்சு விட்டான்; இடுக்கில் நின்ற அம் ோருதி - (இச்ேமயத்தில்)
எங்ககா ஓர் இடுக்கில் நின்று யகாண்டிருந்த அனுமன்; புகுந்து - நுரழந்து; ஏந்தி
எடுத்து - (இலக்குவன் யபான்கமனிரய) ஏந்தி எடுத்துக் யகாண்டு; தடுக்கலாதது
ஓர் விகேயினின் - (யாைாலும்) தடுக்க முடியாதயதாரு கவகத்கதாடு; எழுந்து அயல்
ோர்ந்தான் - எழுந்து யேன்று கவறிடம் ோர்ந்தான்.

மரலயயடுத்த இைாவணனுக்கு எடுக்க இயலாத பாைங்யகாண்ட உடல்,

அனுமனுக்கு மிக எளியதாய் எடுக்க இயன்றதாயிற்று என்பதாம். இைாவணன்
உள்கள நிரறந்திருந்த ஆணவமும், அனுமன் உள்கள நிரறந்திருந்த அன்பும் இதற்குக்
காைணமாயிை என்பதாம். இடுக்கு - மூரல. விரேயிைன் - முற்யறச்ேம்.

7229. பதாக ஒருங்கிய ஞா ம் ஒன்று எவரினும் தூயான்,

தகவு பகாண்டது ஓர் அன்பு எனும் தனித் துகண
அத ால்,
அகவு காதலால், ஆண்தகக ஆயினும், அனுேன்
ேகவு பகாண்டு றபாய் ேரம் புகும் ேந்திகய நிகர்த்தான்.

பதாக ஒருங்கிய - கூடி ஒன்றாகிய; ஞா ம் ஒன்று எவரினும் - ஞாைம் நிரறந்த

யாவரிலும்; தூறயான் - தூயவைாகிய அனுமன்; ஆண் தகக ஆயினும் - இலக்குவன்
பைம புருடைாகிய திருமாகலயாயினும்; தகவு பகாண்டது ஓர் - தகுதி யபற்றயதாரு;
அன்பு எனும் தனித்துகணயத ால் - அன்பு என்னும் ஒப்பற்ற துரணயிைாலும்;
அகவு காதலால் - (அதைால்) தரழத்த பக்தியிைாலும்; ேகவு பகாண்டு றபாய் -
(இலக்குவரைத் தாவி எடுத்து); குட்டிரயத் தாவி எடுத்துச் யேன்று; ேரம்புகு
ேந்திகய நிகர்த்தான் - மைத்திற்குக் யகாண்டு கபாய்ச் கேர்க்கும் தாய்க்குைங்கிரை
ஒத்து விளங்கிைான்.

ஆண்டரக - புருகடாத்தமன்; இைாமன். இனி, ஆண்டரக என்பதரை அனுமனுக்கு

ஆக்கி, ஆண் குைங்காயிருந்தும் இலக்குவரை அரணத்யதடுத்துச் யேன்று காத்த
கநர்த்தியால் யபண்குைங்கு அரைய அன்பிைன் ஆைான் என்பார். "மகவு யகாண்டு
கபாய் மைம்புகு மந்திரய நிகர்த்தான்" என்றார். பக்தியும் அன்பும் உரடயார்க்கு,
இரறவன் எளியவன் என்னும் கருத்ரத இப்பாடல் உணர்த்துகிறது. "பத்துரட
அடியவர்க்கு எளியவன்; பிறர்களுக்குரிய வித்தகன் மலர்மகள் விரும்பும் நம்
அரும்யபறல் அடிகள்" (திருவாய்: 1:3:1) என்னும் நம்மாழ்வாரின் திருவாய் யமாழிப்
பாசுைத்திற்கு அரியகதார் விளக்க நிகழ்ச்சியாக இந்நிகழ்ச்சி அரமந்துள்ளது.
நம்பிள்ரள தம் திருவாய் யமாழியீட்டில் இந்நிகழ்ச்சிரயக் காட்டி, இப்பாசுைப்
பகுதிரய இவ்வாறு விளக்குவார். "ஸ்ரீைாமாவதாைத்திலும் இைாவணன்
பரடகளுடன் கூடிைவைாய்க் யகாண்டு எடுக்கப் புக்க இடத்தில் யநஞ்சிற் புக்க
பரகயாகல எடுக்க மாட்டிற்றிலன்; திருவடி தனியைாய் இருந்தும் யநஞ்சில்
யேவ்ரவயாகல, கருமுரக மாரல கபாகல எடுத்து ஏறிட்டுக் யகாண்டு கபாைான்.
இங்ஙன் அன்றாகில், "இைாவணனுக்குக் கைக்க கவண்டும்" அன்கற? ஆதலால்
யபாருள் தன்ரம இருக்கும்படி இது. இமயமரல, மந்தைமரல,
கமருமரலகரளயும் வசிக்கின்ற யபாருள்ககளாடு மூன்று உலகங்கரளயும்
இருரககளால் யபயர்த்து எடுக்க முடியும், கபார்க்களத்தில் இைாமனுக்கு
இரளயவன் யபயர்த்து எடுக்கக் கூடாதவன். "இைாவணன் முதலிய பரகவர்களால்
யபயர்த்து எடுக்கவும் கூடாதவைாக இருந்த இலக்குவன், தூய்ரமயாை மைமும்
பக்தியும் யபாருந்திய அநுமான் குைங்காக இருந்தும் எளிதாக எடுக்கத்தக்கவன்
ஆைான்" என்பது ஸ்ரீைாமாயணம். (திருவாய்., ஈடு. 1:3:1)

7230. கேயல் கூர் ே த்து இராவணன் பகடயி ால்

ேயங்கும்
பேய்ய வாள் அரிஏறு அ ான் சிறிதினில் றதற,
ககயும் கால்களும் நய மும் கேலறே அக ய
பபாய் இலாதவன் நின்ற இடத்து, அனுேனும் றபா ான்.

கேயல் கூர்ே த்து இராவணன் - மயக்கம் மிகக் யகாண்ட மைத்துக்குரிய

இைாவணன்; பகடயி ால் - (வீசிய) கவலால்; ேயங்கும் - மயங்கிக் கிடந்த;
பேய்யவாள் அரி ஏறு அ ான் - சிவந்த யகாடிய சிங்க ஏறு அரைய இலக்குவன்;
சிறிதினில் றதற - சிறு யபாழுதில் யதளிவு யபற; ககயும் கால்களும் நய மும்
கேலறே அக ய - (தன்னுரடய) ரககளும், திருவடிகளும் கண்களும் தாமரை
மலரைகய கபான்றுள்ள; பபாய்யிலாதவன் நின்றிடத்து அனுேனும் றபா ான் - ேத்திய
வடிவிைைாை இைாமபிைான் நின்றுள்ள இடத்ரத கநாக்கி அனுமனும்
யேன்றரடந்தான்.

இைாமன் கபார்க்குப் புகல்

7231. றபா காகலயில், புக்க ன் புங்கவன், றபார்
றவட்டு
யாக றேல் பேலும் றகாள் அரிஏறு இவன் என் ;
 வானுறளார் கணம் ஆர்த்த ர்; தூர்த்த ர் ேலர்,
றேல்;
தூ நவின்ற றவல் அரக்கனும், றதரிக த் துரந்தான்.
றபா காகலயில் - (அனுமன் அவ்வாறு) யேன்றகபாது; புங்கவன் - உயர்ந்கதாைாை
இைாமபிைானும்; ஆக றேல் பேலும் றகாள் அரி ஏறு இவன் என் - யாரையின்
கமகல கபார்க்குச் யேல்லும் ஆற்றல் மிக்க சிங்க ஏறு இவன் என்று (கண்கடார்)
உரைக்குமாறு; றபார்றவட்டு - கபார்கமல் விருப்புற்று; புக்க ன் - (இைாவணரை
கநாக்கிப்) புகுந்தான்; வானுறளார் கணம் ஆர்த்த ர் - (அப்கபாது அது கண்ட)
வாைத்திருந்த கதவர் கூட்டமாக (மகிழ்ச்சியால்) ஆர்ப்யபாலி எழுப்பிைர்; ேலர்றேல்
தூர்த்த ர் -

(இைாமபிைானின் கமகல) மலர் மாரி யபாழிந்தைர்; தூ நவின்ற றவல் அரக்கனும் -

ஊன் வாரட மிகுந்த கவல் தாங்கிய இைாவணனும்; றதரிக த் துரந்தான் - (தைது)
கதரிரை (இைாமபிைாரை கநாக்கிச்) யேலுத்திைான்.
இறுதி யவற்றி சிங்க ஏற்றிற்கக உவரமயால் உணர்த்தியவாறு இலக்குவன்
மார்பில் அப்கபாது தான் புகுந்து வந்துள்ள கவல் ஆதலின், "தூ நவின்ற கவல்"
என்றார். நவில்தல் - அரமதல். இலக்குவரை மயக்கமுறச் யேய்த கவல்
என்னிடத்திருப்பது எனும் யேருக்ககாடு கதரைத் திருப்பிைான் எனும் குறிப்புத்
கதான்ற, "தூ நவின்ற கவல் அைக்கனும் கதரிரைத் துைந்தான்" என்றார்.

இைாமன், அனுமன் கதாள் கமல் ஏறிச் யேல்லுதல்

7232. றதரில் றபார் அரக்கன் பேல, றேவகன் தனிறய
பாரில் பேல்கின்ற வறுகேகய றநாக்கி ன்,
பரிந்தான்,
'சீரில் பேல்கின்றது இல்கல இச் பேரு' எனும்
திறத்தால்,
வாரின் பபய் கைல் ோருதி கதுபே வந்தான்.
றபார் அரக்கன் - கபாரிடற்குரிய இைாவணன்; றதரில் பேல - கதர் மீது ஏறிவை;
றேவகன் - (கதரின்றி) வீைைாை இைாமபிைான்; தனிறய - தனியாக; பாரில் பேல்கின்ற
வறுகேகய றநாக்கி ன் - மண்ணில் நடந்து யேல்கின்ற எளிரமரய
கநாக்கிைவைாய்; பரிந்தான் - அன்பு கமலிட்டவைாய்; வாரில் பபய்கைல் ோருதி -
வாரிைால் பின்ைப்பட்ட காலணியிரையுரடய அனுமன்; இச்பேரு - (தரல மீதும்
கதர் மீதுமிருந்து யேய்யும்) இப்கபார்; சீரில் பேல்கின்றது இல்கல - ேமமுரடயதாகச்
யேய்கின்றது இல்ரல; எனும் திறத்தால் - என்ற காைணத்தால்; கதுபே வந்தான் -
(இைாமபிைான் உள்ள இடம் கநாக்கி) விரைந்து வந்தரடந்தான்.
7233. 'நூறு பத்துகட பநாறில் பரித் றதரின்றேல் நுன்முன்
ோறு இல் றபர் அரக்கன் பபார, நிலத்து நீ ேகலதல்
றவறு காட்டும், ஓர் பவறுகேகய; பேல்லிய எனினும்,
ஏறு நீ, ஐய! என்னுகடத் றதாளின்றேல்' என்றான்.
ோறில் றபார் அரக்கன் - நிகைற்ற கபார் புரிய வல்ல அைக்கன்; பநாறில் - விரைந்து
யேல்ல வல்ல; நூறுபத்துகடத் றதரின் றேல் - ஆயிைம் குதிரைகரளக் யகாண்ட
கதரின் கமலிருந்து; நுன்முன் பபார - உன் முன்ைர்ப் கபாரிடும் கபாது; நிலத்து -
தரையிகல நின்று; நீ ேகலதல் - நீ ேண்ரடயிடுதல்; ஓர் பவறுகேகய - ஒப்பற்றயதாரு
யவறுரமத் தன்ரமரய; றவறு காட்டும் - தனியாகக் காட்டி நிற்கும்; ஐய - ஐயகை!;
பேல்லிய எனினும் - யமன்ரமயாைரவ என்றாலும்; என்னுகடத் றதாளின்
றேல் ஏறு - (அதரைப் யபாருட்படுத்தாது) என்னுரடய கதாளின் கமல் நீ
ஏறுவாயாக; என்றான் - என்று கவண்டி நின்றான் (அனுமான்).

நூறுபத்து-ஆயிைம்; யநாறில் பரி-விரைந்து யேல்லும் குதிரைகள்.

7234. 'நன்று, நன்று!' எ ா, நாயகன் ஏறி ன், நாேக்

குன்றின்றேல் இவர் றகாள் அரிஏறு எ ; கூடி,
அன்று வா வர் ஆசிகள் இயம்பி ர்; ஈன்ற
கன்று தாங்கிய தாய் எ ோருதி களித்தான்.

நாயகன் - தரலவைாகிய இைாமபிைான்; நன்று நன்று எ ா - நல்லது நல்லது

என்று யோல்லி; ஏறி ன் - (அனுமன் கவண்டரலகயற்று) ஏறியமர்ந்தைன்;
நாேக்குன்றின் றேல் இவர் - புகழ் மிக்க மரலயின் கமகல ஏறி நிற்கும்; றகாள் அரி
ஏறு எ க் கூறி - யகால்லும் வன்ரம மிக்க சிங்க ஏறு என்று கூறி; அன்று -
அப்கபாது; வா ரர் ஆசிகள் இயம்பி ர் - கதவர்கள் வாழ்த்துக் கூறிைர்; ஈன்ற கன்று
தாங்கிய தாய் எ ோருதி களித்தான் - ஈன்ற கன்றிரைத் தாங்கிய பசுரவப் கபால
அனுமன் உளம் களி கூர்ந்தான்.

7235. ோணியாய் உலகு அளந்த நாள், அவனுகட வடிகவ

ஆணியாய் உணர் ோருதி அதிேயம் உற்றான்;
காணி ஆகப் பண்டு உகடய ாம் ஒரு தனிக்
கலுைன்
நாணி ான்; ேற்கற அ ந்தனும், தகல
நடுக்குற்றான்.
ோணியாய் - (மாவலிக்காக) வாமைப் பிைம்மச்ோரியாய்; உலகளந்த நாள் -
மூன்று உலகங்கரளயும் (ஈைடியால்) அளந்த நாளில்; அவனுகட வடிகவ - அந்தப்
பைம்யபாருளின் வடிவத்ரத; ஆணியாய் உணர் ோருதி - சிறப்பாக உணர்ந்துள்ள
அனுமன்; அதிேயம் உற்றான் - வியப்பிரையரடந்தான்; காணியாகப் பண்டு
உகடய ாம் - (திருமாலின் வடிவிரைத் தாங்கும் கபற்றிரை) காணியாட்சியாக
முன்கப யபற்றிருந்தவைாகிய; ஒரு தனிக்கலுைன் - ஒப்பற்ற கருடன்; நாணி ான் -
(அப்யபருரம அனுமைால் பங்கிடப்பட்டதறிந்து) யவட்கமுற்றான்; ேற்கற
அ ந்தனும்; தகல நடுக்குற்றான் - (இரறவரைத் தாங்கும் மற்யறாருவைாகிய)
ஆதிகேடனும் தரல நடுக்கம் யகாண்டான்.

ஓங்கி உலகளந்த யபருமான் வடிவமதரை, தான் தாங்க கநர்ந்த யேயரல எண்ணி

அனுமன் வியப்புற்றான். "பத்துரடயடியவர்க் யகளியவன்; பிறர்களுக்கரிய
வித்தகன் நம் அரும்யபறல் அடிகள்" (திருவாய். 1:3:1) என்னும் இரறவனின்
அன்ரபச் சிறப்பாக உணர்ந்துள்ள அறிஞன் மாருதியாதலின், "அவனுரட
வடிரவ ஆணியாய் உணர் மாருதி" என்றார். உலகளந்த நாளில். இவ்வுலகம் முழுதும்
அவன் ஒரு திருவடிக்கு உள்ளடங்கிைதாக, இன்கறா அவன் திருவடிவம் முழுதும் தன்
கதாள்களுக்குள் அடங்கி நிற்பது கண்டு, "அதிேயம் உற்றான்" எை அழகுறக்
கூறிைார். பைம்யபாருளின் திருவடிரவத் தாங்கும் கபற்ரறப் பைத்திலும்
வியூகத்திலும் யபற்றுள்ள திருவைந்தாழ்வானும், கருடனும், அவதாைத்தில் அனுமன்
தாங்கும் கபறு யபற்றரம குறித்து நிரல குரலந்தைர் என்பார்; "கலுழன்
நாணிைன்;" "அைந்தன் தரல நடுக்குற்றான்" என்றார். திருவடி தாங்கும் கபற்றால்
கருடன் "யபரிய திருவடி" என்றும், அனுமன் "திருவடி" என்றும் ரவணவர்களால்
கபாற்றப்படுவது மைபாயிற்று.

7236. ஓதம் ஒத்த ன் ோருதி; அதன் அகத்து உகறயும்

நாதன் ஒத்த ன் என்னிற ா, துயில்கிலன் நம்பன்;
றவதம் ஒத்த ன் ோருதி; றவதத்தின் சிரத்தின்
றபாதம் ஒத்த ன் இராேன்; றவறு இதின் இகல
பபாருறவ.

ோருதி ஓதம் ஒத்த ன் - அனுமன் பாற்கடரல ஒத்தான்; அதன் அகத்து உகறயும்

நாதன் - அக்கடலிடத்கத அறிதுயில் யகாண்டு தங்குகின்ற திருமாரல; ஒத்த ன்
என்னிற ா - இைாமபிைான் கபான்றான் என்றால்; நம்பன் துயில்கிலன் -
தரலவைாம் அந்த இைாமபிைாகைா (அனுமன் கமல்) உறங்குகின்றான் இல்ரல;
ோருதி றவதம் ஒத்த ன் - (பின் எந்தவுவரம கூறலாம் எனில்) அநுமன் நான்கு
கவதங்கரளப் கபான்றவன் ஆைான்; இராேன் றவதத்தின் சிரத்தின் றபாதம்
ஒத்த ன் - இைாமபிைாகைா கவதத்தின் சிைம் என்று புகழப்படும் கவதாந்த
ஞாைத்தின் யதளிரவப் கபான்றவன் ஆைான் என்று கூறலாம்; இதன் றவறு
பபாருறவ இல்கல - இதரை விடச் சிறந்த உவரமகய கூறுவதற்கில்ரல.
அனுமன் கற்றுள்ள கல்வியின் ஆழமும் யபருரமயும் அனுமனுக்கு நான்கு
கவதங்கரளயும் இைாமனுக்கு கவதங்களின் ோைமாய்த் திகழும் பைம்யபாருரளயும்
உவமித்தார் கவிஞர் பிைான். கவதங்களின் ஞாைத்ரதச் ோைமாய்ப் பிழிந்து தன்
வாழ்வால் உலகுக்கு வாழ்ந்து காட்டியவன் இைாமபிைான். ஆதலின், "கவதத்தின்
சிைத்தின் கபாதம் ஒத்தைன்" என்றார் எனினுமாம். "நின் யேய்ரக கண்டு
நிரைந்தைகவா, நீள் மரறகள் உன் யேய்ரக அன்ைரவதான் யோன்ை
ஒழுக்கிைகவா?" (கம்ப. 3689) என்று கவதம் கபாதிக்கும் யேயல்ககள இைாம
வாழ்வு எை உரைத்துள்ளரம காண்க. கவத சிைம்-உபநிடதம் என்பர். அனுமரை
கவதம் கபான்ற அறிவிைன் என்பதரை, "இல்லாத உலகத்து எங்கும் ஈங்கு இவன்
இரேகள் கூறக் கல்லாத கரலயும் கவதக்கடலுகம என்னும் காட்சி" (கம்ப.3768)
எை இைாமபிைாகை உரைத்துள்ளரம காண்க. இைாமன் கவதாந்த கபாதன்
என்பதரை, "இலங்ரகயிற் யபாருதார் அன்கற மரறகளுக்கு இறுதியாவார்"
(கம்ப. 4740) என்பதைாலும் உணைல் ஆகும்.

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

7237. தகுதியாய் நின்ற பவன்றி ோருதி தனிகே ோர்ந்த

மிகுதிகய றவறு றநாக்கின், எவ் வண்ணம் விளம்பும்
தன்கே?
புகுதி கூர்ந்துள்ளார் றவதம் பபாதுவுறப் புலத்து
றநாக்கும்
பகுதிகய ஒத்தான்; வீரன், றேகலத் தன் பதறே
ஒத்தான்.

தகுதியாய் நின்ற பவன்றி ோருதி - இைாமபிைானுக்குத் தக்கயதாரு ஊர்தியாக நின்ற

யவற்றி யபாருந்திய அனுமனின்; தனிகே ோர்ந்த மிகுதிகய - தனித்தன்ரம மிகுந்த
சிறப்பிரை; எவ்வண்ணம் விளம்பும் தன்கே? - எவ்வண்ணம் விளக்குவது?;
றவறு றநாக்கின் - பிறியதாரு வரகயாக (அச்சிறப்ரப) கநாக்குகவாம் ஆயின்; புகுதி
கூர்ந்துள்ளார் றவதம் - ஞாைம் மிக்ககார்க்கு உதவுவதாகிய கவதமாைது; பபாதுவுறப்
புலத்து றநாக்கும் - யபாதுவாகத் தன் அறிவால் நுரழந்து கநாக்கிக் கூறுகின்ற;
பகுதிகய ஒத்தான் - மூலப் பகுதிரய ஒத்தான் (அனுமன்); வீரன், றேகலத்தன் பதறே
ஒத்தான் - வீைைாகிய இைாமன் அம்மூலப் பகுதிக்கும் மூலமாய் கமகல உள்ள தன்
பைம பதத்திரைகய ஒத்து விளங்கிைான் (எைலாம்).
பகுதி - மூலப்பிைகிருதி. உலகம் மூலப்பிைகிருதியால் 24 தத்துவங்களாய்
விரிந்தது. அரவ மண்முதற் பூதங்கள் 5; அரவ கதான்றற்குரிய நுண் மூலக்கூறுகள்
(தன் மாத்திரைகள்) 5; அறிகருவிகள் (ஞாகைந்திரியங்கள்) 5: யேயற்கருவிகள்
(கன்கமந்திரியங்கள்) 5; மைம், அகங்காைம், மகான், அவ்யக்தம் (விளக்கமில் பகுதி
எை அந்தக் கைணம் 4: ஆகிய இத்தத்துவங்கள் 24ம் அறிவிலாப் யபாருள்கள்
(அசித்து) ஆகும்; இருபத்ரதந்தாவது தத்துவம் உயிர். (ஆத்மா - புருடன்) இது
அறிவித்தால் அறிவது இவற்ரற உடலாகக் யகாண்டு அறிவியாமகலகய அறியும்
முழுஞாைப் பைம்யபாருள், உயிரை மூலப்பகுதியில் கேர்த்துப் பரடத்துக் காத்து
கைந்தும் யபருமாய விரளயாட்டுப் புரிந்து, அறியாரமகயாடு மிரடந்துள்ள
உயிர்கரள, தன் கபான்கற முழுஞாைப் யபாருளாக மாற்ற முயல்வகத
வாழ்வாகிறது. இப்பைம்யபாருள் ஈேன் எனும் 26வது தத்துவமாகிறது. ஆக, ரவணவ
தத்துவம் 26 ஆம் பைம்யபாருள் மூலப்பிைகிருதிகயாடு யதாடர்புரடய அசுத்த மாயா
புவைங்கட்கு அப்பாலாய், சுத்த மாயா புவைமாகிய தன் பைம பதத்தில் உரறகிறது
எனும் ரவணவ ேமயக் ககாட்பாட்ரட அனுமன், "பகுதிரய ஒத்தான் வீைன்,
கமரலத்தன் பதகம ஒத்தான்" என்று அழகுற விளக்கியவாறு இது.
மூலப்பிைகிருதிரயக் கடந்து அதற்கு கமல், பைமபதம் விளங்குவது கபால்,
அனுமனுக்கு கமலாக இைாமன் விளங்கிைான் என்பதாம். "மூலப் பகுதி ஒன்றில்
கதான்றியது அன்ரமயின் அது பகுதிகய ஆவது அல்லது விகுதி ஆகாது" எனும்
பரிகமலழகர் (குறள் 27) கூற்ரறயும் உணர்க. புகுதி-ஞாைம்.

7238. றேருவின் சிகரம் றபான்றதுஎன்னினும், பவளிறு

உண்டாோல்--
மூரி நீர் அண்டம் எல்லாம் வயிற்றிகட முன் ம்
பகாண்ட ஆரியற்கு, அற க ோர்க்கத்தால், இடம் வலேது
ஆகச்
ோரிகக திரியல் ஆ ோருதி தாேப் பபான்-றதாள்.

மூரிநீர் அண்டம் எல்லாம் - வலிரம மிக்க நீர் சூழ்ந்த அண்டங்கரளயயல்லாம்;

முன் ம் வயிற்றிகடக் பகாண்ட ஆரியற்கு - முன்பு மகாப்பிைளய காலத்தில் (தன்
திரு) வயிற்றிகல அடக்கிய கமகலாைாகிய இைாமபிைானுக்கு; அறநக ோர்க்கத்தால் -
பலவழிகளில் (கபார்க்களத்தில் கதாளில் ஏந்தி); இடம் வலேது ஆக -
இடப்புறமாகவும் வலப்புறமாகவும்; ோரிகக திரியலா - ோரிரக சுற்றித் திரிந்த;
ோருதி - அனுமனுரடய; தாேப் பபான்றதாள் - மாரல ஏந்திய அழகிய கதாள்கள்;
றேருவின் சிகரம் றபான்றது என்னினும் - கமருமரலயின் சிகைங்கள் கபான்றரவ
எனினும்; பவளிறு உண்டாம் - குற்றம் உண்டாகும்.

சுற்றித் திரியும் அனுமனின் கதாள்களுக்கு ஓரிடத்தில் நிரலத்திருக்கும்

கமருவின் சிகைங்கரள உவரம கூறல் யபாருந்தாது என்பது முதற்குற்றம். அண்டம்
முழுதும் உண்டவரைத் தாங்கித்திரியும் கதாள்களுக்கு ஓர் அண்டத்தின்
ஓரிடத்தில் இருக்கும் கமருவின் சிகைங்கள் உவரமயாகா என்பது அடுத்த
குற்றமாம்.

கலித்துகற

7239. ஆசி போல்லி ர் அருந் தவர்; அறம் எனும்

பதய்வம்
காசு இல் நல் பநடுங் கரம் எடுத்து ஆடிட, கயிகல
ஈேன், நான்முகன் என்று இவர் முதலிய இகேறயார்
பூேல் காணிய வந்த ர், அந்தரம் புகுந்தார்.
 அருந்தவர் - அரிய தவம் புரிந்த முனிவர்கள்; ஆசி போல்லி ர் -
வாழ்த்துரைகரள வழங்கிைர்; அறம் எனும் பதய்வம் - அறம் என்னும் கடவுள்;
காசில் நல்பநடும் கரம் எடுத்து ஆடிட - குற்றமற்ற தன் அழகிய நீண்ட கைங்கரள
உயர்த்திக் யகாண்டு கூத்தாட; கயிகல ஈேன் - சிவயபருமான்; நான்முகன் - பிைமன்;
என்று இவர் முதலிய இகேறயார் - என்ற இவர்கள் முதலாக உள்ள கதவர்கள்; பூேல்
காணிய - (இைாம இைாவணப்) கபாரிரைக் காண்பதற்காக; வந்த ர் அந்தரம்
புகுந்தார் - வந்து ஆகாயத்தில் புகுந்தார்கள்.

இைாம இைாவணப் கபார்

7240. அண்ணல், அஞ்ே வண்ணனும், அேர் குறித்து
அகேந்தான்;
எண்ண அரும் பபருந் தனி வலிச் சிகலகய நாண்
எறிந்தான்;
ேண்ணும் வா மும், ேற்கறய பிறவும், தன் வாய்ப்
பபய்து,
உண்ணும் காலத்து, அவ் உருத்திரன் ஆர்ப்பு ஒத்தது
ஓகத.

அண்ணல் அஞ்ே வண்ணனும் - யபருரமக்குரிய ரமந்நிறம் யகாண்ட

இைாமபிைானும்; அேர் குறித்து அேர்ந்தான் - கபார் புரியும் உள்ளம்
யபாருந்தியவைாய்; எண் அரும்பபருந்தனி வலிச் சிகலகய - நிரைத்தற்கும் அரிய
யபருரமயுரடய ஒப்பற்ற வலி வாய்ந்த (ககாதண்டம் எனும்) வில்ரல; நாண்
எறிந்தான் - நாரணத் யதறித்தான்; ஓகத - அதைால் எழுந்த கபகைாரே; ேண்ணும்
வா மும் ேற்கறய பிறவும் - மண்ரணயும் விண்ரணயும் மற்றும் எல்லாப்
யபாருள்கரளயும்; தன் வாய்ப் பபய்து உண்ணும் காலத்து - தன் வாயிகல இட்டு
உண்கின்ற கபரூழிக் காலத்து; அவ்வுருத்திரன் ஆர்ப்பு ஒத்தது - அந்த உருத்திை
மூர்த்தியிடும் கபகைாரேரய ஒத்திருந்தது.

7241. ஆவி பேன்றிலர்; நின்றிலர், அரக்கறராடு இயக்கர்;

நா உலர்ந்த ர்; கலங்கி ர், விலங்கி ர்; நடுங்கி;
றகாகவ நின்ற றபர் அண்டமும் குகலந்த ;
குகலயாத்
றதவறதவனும், விரிஞ்ேனும், சிரதலம் குகலந்தார்.

அரக்கறராடு இயக்கர் - அைக்கர்ககளாடு கேர்ந்து இயக்கர்களும்; ஆவி பேன்றிலர் -

(யபருமானின் வில்நாண் ஒலி ககட்டு அச்ேத்தால்) உயிர் நீங்கப் யபற்றிலர் ஆயினும்;
நின்றிலர் - இருந்த இடத்தில் நிற்கும் ஆற்றல் அற்றவைாய் (நிரல
யகாள்ளாதவைாய்); நா உலர்ந்த ர் - நாக்கு வறண்டு; விலங்கி ர் - இடம் விலகி;
நடுங்கிக் கலங்கி ர் - உடல் நடுங்கி மைம் கலங்கிைர்; றகாகவ நின்ற றபர்
அண்டமும் - வரிரேயில் அரமந்துள்ள யபரிய அண்ட ககாளங்களும்; குகலந்த -
நிரலதடுமாறிை; குகலயா - என்றும் நிரலகுரலயாத; றதவறதவனும் -
சிவயபருமானும்; விரிஞ்ேனும் - பிைமனும்; சிரதலம் குகலந்தார் - தரல நடுக்கம்
உற்றைர்.

7242. ஊழி பவங் க ல் ஒப்ப , துப்பு அ உருவ,

ஆழி நீகரயும் குடிப்ப , திகேககள அளப்ப,
வீழின் மீச்பேலின், ேண்கணயும் விண்கணயும்
பதாகளப்ப,
ஏழு பவஞ் ேரம், உடன் பதாடுத்து, இராவணன்
எய்தான்.

ஊழி பவங்க ல் ஒப்ப - (அப்கபாது) ஊழிக்காலத்துத் கதான்றும் யகாடுந்தீரய

ஒப்பைவும்; துப்ப உருவ - பவளம் கபான்ற நிறம் உரடயைவும்; ஆழி நீகரயும்
குடிப்ப - கடல் நீரையும் பருக வல்லைவும்; திகேககள அளப்ப - திக்குகள்
யாரவயும் அளக்க வல்லைவும்; வீழின் ேண்கணயும் - கீகழ விழுந்தால் பூமிரயயும்;
மீச்பேலின் விண்கணயும் - கமல் கநாக்கிப் பாய்ந்தால் வாைத்ரதயும்; பதாகளப்ப -
யதாரளக்க வல்லைவும் ஆகிய; பவம்ேரம் ஏழும் - யகாடிய கரணகள் ஏழிரையும்;
உடன் பதாடுத்து - கேைத் யதாடுத்து; இராவணன் எய்தான் - இைாவணன் (இைாமபிைான்
கமல்) விடுத்தான்.

7243. எய்த வாளிகய, ஏழி ால், ஏழிற ாடு ஏழு

பேய்து பவஞ் ேரம் ஐந்து ஒரு பதாகடயினில்
றேர்த்தி,
பவய்து கால பவங் க ல்களும் பவள்குற,
பபாறிகள்
பபய்து றபாம் வகக, இராகவன் சிகலநின்று
பபயர்த்தான்.

எய்த வாளிகய - (இைாவணன்) விடுத்த அம்புகரள; ஏழி ால் - தன்னுரடய ஏழு

அம்புகளால்; ஏழிற ாடு ஏழு எய்து - (ஒவ்யவான்றும்) ஏகழழு நாற்பத்யதான்பது
துண்டுகள் ஆகுமாறு துண்டித்து; ஒரு பதாகடயினில் - ஒருமுரற யதாடுக்ரகயில்;
பவம்ேரம் ஐந்து றேர்த்தி - யகாடுங்கரணகள் ஐந்திரையும் ஒருகேைப் யபாருத்தி;
பவய்து கால பவங்க ல்களும் - யவய்யது ஆகிய ஊழிக்கால யநருப்புகளும்;
பவள்குற - நாணுமாறு; பபாறிகள் பபய்து - தீப்யபாறிகள் கக்கியவாறு; றபாம்வகக
- யேல்லும் வண்ணம்; இராகவன் சிகல நின்று பபய்தான் - இைாமபிைான் தன்
வில்லினின்று எய்தான்.
7244. வாளி ஐந்கதயும் ஐந்தி ால் விசும்பிகட ோற்றி,
ஆளி போய்ம்பின் அவ் அரக்கனும், ஐ-இரண்டு
அம்பு
றதாளில் நாண் உற வாங்கி ன், துரந்த ன்; சுருதி
ஆளும் நாயகன் அவற்கறயும் அவற்றி ால்
அறுத்தான்.

ஆளி போய்ம்பின் அவ்அரக்கனும் - ஆளிரயப் கபான்ற வலிய அைக்கைாம்

இைாவணனும்; வாளி ஐந்கதயும் - (இைாமபிைான் விடுத்த) ஐந்து அம்புகரளயும்;
ஐந்தி ால் - ஐந்து அம்புகளிைால்; விசும்பிகட ோற்றி - ஆகாயத்திகலகய உரு அழித்து;
ஐயிரண்டு அம்பு - பத்துப் பாணங்கரள; றதாளில் நாண் உற வாங்கி ன் துரந்தான் -
தன் கதாளில் நாண் யபாருந்துமாறு வரளத்துச் தரலவைாை இைாமபிைானும்;
அவற்கறயும் - அந்தப் பத்துக் கரணகரளயும்; அவற்றி ால் அறுத்தான் -
பத்துப் பாணங்களிைால் அறுத்துத் தள்ளிைான்.

7245. அறுத்து, ேற்று அவன் அயல் நின்ற அளப்ப அரும்

அரக்கர்.
பேறுத்து விட்ட பகட எல்லாம் ககணகளால்
சிந்தி,
இறுத்து வீசிய கிரிககள எரி உக நூறி,
ஒறுத்து, ேற்று அவர் தகலகளால் சில ேகல
உயர்த்தான்.

அறுத்து - (இைாமபிைான் அைக்கன் கரணகரள) அறுத்யதறிந்து; ேற்று -பின்பு;

அவன் அயல் நின்ற அளப்பரும் அரக்கர் - அந்த இைாவணனின் அருகக நின்ற
அளத்தற்கரிய அைக்கர்; பேறுத்து விட்ட பகட எலாம் - யவகுண்டு விட்ட
பரடக்கலங்கள் யாவற்ரறயும்; ககணகளால் சிந்தி - அம்புகளால் சிதறடித்து; இறுத்து
வீசிய கிரிககள - (அவர்கள்) அகழ்ந்து வீசிய மரலகரள யயல்லாம்; எரி உக நூறி
ஒறுத்து - தீப்யபாறி சிதறுமாறு யபாடி யேய்து ஒழித்து; அவர் தகலகளால் சிலேகல
உயர்த்தான் - அந்த அைக்கர்களுரடய (அறுபட்ட) தரலகளால் சிலமரலகள் உயர்ந்து
கதான்றுமாறு யேய்தான்.
எல்கலாரும் கல்லால் மரல யேய்யலாவது இயல, யபருமான் தரலயால்
மரலயேய்ய வல்லான் எை அவைது "அகடிதகடநா ோமர்த்தியம்" கூறியவாறு.
தரலமரல ஒன்றல்ல என்பார், "சிலமரல யேய்தான்" என்றார்.
7246. மீனுகடக் கருங் கடல் புகர இராக்கதர் விட்ட
ஊனுகடப் பகட, இராவணன் அம்பபாடும் ஓடி,
வா ரக் கடல் படா வகக, வாளியால் ோற்றி,
தானுகடச் ேரத்தால் அவர் தகலேகல தடிந்தான்.

மீன் உகடக் கருங்கடல் புகர இராக்கதர் - மீன்கரளயுரடய

கருங்கடலிரைப் கபான்ற (யபருந்திைளாை) இைாக்கதர்; விட்ட ஊனுகடப் பகட -
யேலுத்திய தரே படிந்த பரடக்கருவிகள்; இராவணன் அம்பபாடும் ஓடி -
இைாவணனுரடய அம்புகளுடகை ஓடி; வா ரக் கடல் படா வகக - வாைை கேரை
என்னும் கடலின் மீது படாத வண்ணம்; வாளியான் ோற்றி - (தன்னுரடய)
அம்புகளால் விலக்கி; தான் உகடச்ேரத்தால் - தன்னுரடய கவறு அம்புகளால்; அவர்
தகல ேகல - அைக்கர்களுரடய தரல எனும் மரலகரள; தடிந்தான் - அழித்துக்
குவித்தான் (யபருமகன்).

7247. இம்பரான் எனில், விசும்பி ன் ஆகும், ஓர்

இகேப்பில்;
தும்கப சூடிய இராவணன் முகம்பதாறும் றதான்றும்;
பவம்பு வஞ்ேகர் விழிபதாறும் திரியும்;--றேல்
நின்றான்
அம்பின் முன் பேலும், ே த்திற்கும் முன் பேலும்,
அனுேன்.

றேல் நின்றான் - தன் புயத்தின் மீதிருந்த இைாமபிைானுரடய; அம்பின் முன் பேலும் -

அம்பின் (கவகத்திற்கும்) முந்திச் யேல்லுவான்; ே த்திற்கும் முன் பேலும்
அனுேன் - மைகவகத்திற்கும் முன் யேல்கின்றவைாை அனுமன்; ஓர் இகேப்பில் -
ஒரு கணப்யபாழுதில்; இம்பரான் எனின் - இவ்வுலகத்திைன் எை
நிரைகவாமாயின்; விசும்பி ன் ஆகும் - ஆகாயத்தில் அடுத்த கணத்தில் இருப்பவன்
ஆவான்; தும்கப சூடிய இராவணன் முகம் பதாறும் றதான்றும் - தும்ரப மாரலரயச்
சூடிப் கபாரிடுகின்ற பத்து தரலகளின் முன்பும் (மறுகணம்) கதான்றுவான்; பவம்பு
வஞ்ேகர் விழிபதாறும் திரியும் - (அடுத்தகணம்) யகாதிக்கின்ற வஞ்ேகைாம் அைக்கர்
விழிகள் கதாறும் காட்சிப்படுவான்.

ஓர் இரமப்பின்-இரடநிரலத்தீபகம்.

கபார்க்களக் காட்சிகள்
7248. ஆடுகின்ற , கவந்தமும்; அவற்பறாடும் ஆடிப்
பாடுகின்ற , அலககயும்; நீங்கிய பக க் ககக்
 றகாடு துன்றிய கரிகளும் பரிகளும் தகலக்பகாண்டு
ஓடுகின்ற , உலப்பு இல, உதிர ஆறு உவரி.

கவந்தமும் ஆடுகின்ற - தரலயற்ற உடல்கள் (களத்தில்) கூத்தாடத் யதாடங்கிை;

அலககயும் - கபய்களும்; அவற்பறாடும் ஆடி - அந்தக் கவந்தங்களுடகை கூடி ஆடி;
பாடுகின்ற - பாடத் யதாடங்கிை; உலப்பில உதிரம் ஆறு - வற்றுதலில்லாத இைத்தப்
யபருக்குகள்; பக க்கக துன்றிய றகாடுநீங்கிய கரிகளும் - பரை கபான்ற
கைங்களுடன் முன்பு யநருங்கியிருந்த யகாம்புகள் நீங்கப் யபற்ற யாரைகரளயும்;
பரிகளும் - குதிரைகரளயும்; தகலக்பகாண்டு - தம்மிடம் அகப்படுத்திக் யகாண்டு;
உவரி ஓடுகின்ற -கடரல கநாக்கி ஓடிப் பாய்வை ஆயிை.

7249. அற்ற ஆழிய, அறுப்புண்ட அச்சி அம்றபாடு

இற்ற பகாய் உகளப் புரவிய, றதர்க் குலம் எல்லாம்;
ஒற்கற வாளிறயாடு உருண்ட , கருங் களிற்று
ஓங்கல்;
சுற்றும் வாசியும் துமிந்த , அேர்க் களம் பதாடர்ந்த.

அேர்க்களம் பதாடர்ந்த - கபார்க்களத்தில் யதாடர்ந்து வந்த; றதர்க்குலம் எல்லாம் -

கதர்க்கூட்டங்கள் யாவும்; அற்ற ஆழிய - துண்டித்த ேக்கைங்கரள உரடயைவும்;
அறுப்புண்ட அச்சி - முறிந்து கபாை அச்சுக்கரளயுரடயைவும்; இற்ற பகாய்
உகளப் புரவிய - இறந்து கபாை யகாய்து அலங்கரிக்கப் யபற்ற பிடரி
மயிர்கரளயுரடய குதிரைகரளயுரடயைவும்; கருங்களிற்று ஓங்கல் - கரிய
யாரைகள் என்னும் மரலகள்; ஒற்கற வாளிறயாடு உருண்ட - ஒகை அம்புகள்
பட்டு (களத்தில்) உருண்டு கிடந்தை; சுற்றும் வாசியும் துமிந்த - சுற்றித்திரியும்
குதிரைகளும் துண்டுபட்டுக் கிடந்தை.

"அமர்க்களந்யதாடர்ந்த" என்பது கரடநிரலத் தீபகம்."

7250. றதர் இைந்து, பவஞ் சிகலகளும் இைந்து, பேந்

தறுகண்
கார் இைந்து, பவங் கலி ோக் கால்களும் இைந்து,
சூர் இைந்து, வன் கவேமும் இைந்து, துப்பு இைந்து,
தார் இைந்து, பின் இைந்த ர் நிருதர், தம் தகலகள்.

நிருதர் - அைக்கர்கள்; றதர் இைந்து - (தாம் ஏறி வந்த) கதர்கரளயும் இழந்து;

பவம்சிகலகளும் இைந்து - தாம் பிடித்திருந்த விற்கரளயும் இழந்து; பேந்தறு கண் -
சிவந்த யகாடிய கண்களுடன் கூடிய; கார் இைந்து - கமகம் கபான்ற யாரைகரளயும்
இழந்து; பவம்கலி ோக்கால்களும் இைந்து - யகாடிய கடிவாளமுரடய குதிரைகளின்
கால்கரளயும் இழந்து; சூர் இைந்து - சூைத்தைத்ரதயும் இழந்து; வன் கவேமும்
இைந்து - வலிய கவேங்கரளயும் இழந்து; துப்பிைந்து - வலிரமரயயும் இழந்து;
தார் இைந்து - மாரலகரளயும் இழந்து; பின் தம் தகலகள் இைந்த ர் - பிறகு
(இறுதியாக) தம்முரடய தரலகரளயும் இழந்தழிந்தைர்.

7251. அரவ நுண் இகட அரக்கியர்; கணவர்தம் அற்ற,

சிரமும் அன் கவ ஆதலின், றவற்றுகே பதரியா,
புரவியின் தகல பூட்ககயின் தகல இகவ பபாருத்தி,
கரவு இல் இன் உயிர் துறந்த ர், கவவுறத் தழுவி.

அரவ நுண் இகட அரக்கியர் - பாம்பு கபான்று யநளியும் நுண்ணிய

இரடகரளயுரடய அைக்கிமார்கள்; அற்ற தம் கணவர் சிரமும் - உயிைற்று இறந்து
கபாை தம் கணவர்களின் தரலயும்; அன் கவ ஆதலின் - குதிரை, யாரை கபான்ற
விலங்குகளின் தரலககள ஆதலின்; றவற்றுகே பதரியா - தம் கணவர்
தரலகட்கும் அவற்றின் தரலகட்குமிரடகய கவறுபாடு உணை இயலாரமயால்;
புரவியின் தகல பூட்ககயின் தகல இகவ பபாருத்தி - குதிரையின் தரலகள்,
யாரையின் தரலகள் முதலியவற்ரறத் தம் கணவன் உடகலாடு கேர்த்து ரவத்து;
கரவில் - மரறவாை இடத்தில்; கவவு உறத்தழுவி - நன்கு யபாருந்த அரணத்து;
இன் உயிர் துறந்த ர் - தமது இன்னுயிரிரைத் (தழுவியவாகற) இழந்தைர்.

அைக்கர் சிலர், யாரை, குதிரை ஆளி முதலியவற்றின் தரலகரளக்

யகாண்டிருந்தரமரய வான் மீகமும் புகலும். "கரி, பரி, கவங்ரக, மாக்கைடி, யாளி,
கபய், அரி, நரி, நாய், எை அணிமுகத்திைர்" (கம்ப. 5127) என்று முன்பும் கூறிைார்.
"முரலயும் முகனும் கேர்த்திக் யகாண்கடான் தரலயயாடு முடியும் நிரலயயாடு
யதாரகஇ" (யதால். யபாருள். 79) "மண்டு அமருள் மாறாரமந்தில் யகாண்டான்
தரலயயாடு ககால்வரள முடிந்தன்று" (புறப். யவண். காஞ்.13) (எை
இந்நிகழ்விரைப் புறப்யபாருள் இலக்கண நூல்கள் புகலும்.

7252. ஆர்ப்பு அடங்கி , வாய் எலாம்; அைற் பகாழுந்து

ஒழுகும்
பார்ப்பு அடங்கி , கண் எலாம்; பல வககப்
பகடகள்
தூர்ப்பு அடங்கி , கக எலாம்; தூளியின் படகலப்
றபார்ப்பு அடங்கி உலகு எலாம்; முரசு எலாம்
றபா .
 முரசு எலாம் றபா - முைேங்களின் ஒலிகள் எல்லாம் கபாயிை; வாய் எலாம்
ஆர்ப்பு அடங்கி - அைக்கரின் வாய்கள் எல்லாம் ஆைவாைம் அடங்கிை; கண் எலாம்
அைல் பகாழுந்து ஒழுகும் - விழிகள் எல்லாம் தீக்யகாழுந்து யவளிப்பட; பார்ப்பு
அடங்கி - காணும் காட்சிரய ஒழிந்தை; கக எலாம் பலவககப் பகடகள் தூர்ப்பு
அடங்கி - ரககள் எல்லாம் பலவிதப் பரடக்கலங்கரளப் யபாழிதரல ஒழிந்தை;
தூளியின் படகல - தூசிக்கூட்டங்கள்; உலகு எலாம் றபார்ப்பு அடங்கி -
உலகிரையயல்லாம் கபார்த்துக் யகாள்வதிலிருந்தும் நீக்கம் யபற்றை.

இைாவணன் தனித்து நின்று, யபாருதல்

7253. ஒன்று நூற்றிற ாடு ஆயிரம் பகாடுந் தகல உருட்டி,
பேன்று தீர்வு இல, எக ப் பல றகாடியும் சிந்தி,
நின்ற றதபராடும் இராவணன் ஒருவனும் நிற்க,
பகான்று வீழ்த்தி து--இராகவன் ேரம் எனும்
கூற்றம்.

இராகவன் ேரம் எனும் கூற்றம் - இைாமபிைானுரடய காலன் கபான்ற அம்பு; ஒன்று

நூற்றிற ாடு ஆயிரம் பகாடுந்தகல உருட்டி - இலட்ேம் அைக்கருரடய யகாடிய
தரலகரள அறுத்து உருளச் யேய்து; பேன்று தீர்வில - அதகைாடு முடிந்து விடாமல்;
எக ப் பல றகாடியும் சிந்தி - (மற்றும்) எத்தரைகயா பலககாடி வீைர்கரளயும்
அழித்து; நின்ற றதபராடும் - மீந்து நின்ற கதர் ஒன்கறாடும்; இராவணன் ஒருவனும்
நிற்க - இைாவணன் ஒருவனும் நிற்க - இைாவணன் ஒருவகை மிஞ்சி நிற்க; பகான்று
வீழ்த்தி து - யகான்றழித்தது.

7254. றதரும் யாக யும் புரவியும் அரக்கரும் பதற்றி,

றபரும் ஓர் இடம் இன்று எ த் திகேபதாறும்
பிறங்கி,
காரும் வா மும் பதாடுவ பிணக் குகவ
கண்டான்,--
மூரி பவஞ் சிகல இராவணன்--அரா எ
முனிந்தான்.

மூரி பவஞ்சிகல இராவணன் - வலிரம மிக்க யகாடிய வில்ரலயுரடய

இைாவணன்; றதரும் யாக யும் புரவியும் அரக்கரும் - கதர்களும், யாரைகளும்
குதிரைகளும் இைாக்கதரும்; பதற்றி - எங்கும் யநருங்கி (ஒன்கறாடு ஒன்று முட்டி);
றபரும் ஓர் இடம் இன்பற - நகர்வதற்கு கவகறார் இடம் இல்ரல யயன்னும்படி;
திகேபதாறும் பிறங்கி - திக்யகல்லாம் கதான்றுமாறு; காரும் வா மும் பதாடுவ
பிணக்குகவ கண்டான் - கமகத்ரதயும் வாைத்ரதயும் யேன்று யதாடுமாறு குவிந்த
பிணக்குவியல்கரளக் கண்டவைாய்; அரா எ முனிந்தான் - பாம்பு கபால
யவகுண்டான்.

7255. முரண் பதாகுஞ் சிகல இகேப்பினில் முகறயுற

வாங்கி,
புரண்டு றதாள் உறப் பபாலன் பகாள் நாண்
வலம்படப் றபாக்கி,
திரண்ட வாளிகள் றேவகன் ேரகதச் சிகரத்து
இரண்டு றதாளினும் இரண்டு புக்கு அழுந்திட,
எய்தான்.

பபாலன் பகாள் நாண் - அழரகக் யகாண்ட வில்லின் நாண் ஆைது; புரண்டு

றதாள் உற - புைண்டு கதாளிகல கதாயும்படி; முரண் பதாகும்சிகல -
வலிரமயயல்லாம் ஒருங்கு திண்டுள்ள வில்லிரை; இகேப்பினில் முகற
உறவாங்கி - இரமக்கும் கநைத்திகல முரறப்படி வரளத்து; திரண்ட வாளிகள்
இரண்டு - திைண்யடடுத்த உருவிரையுரடய இைண்டு அம்புகரள; வலம்படப் றபாக்கி
- வலிகே றதான்ற விடுத்து; கேவகன் - இைாமபிைானுரடய; ேரகதச் சிகரத்து
இரண்டு றதாளினும் - மைகத மரலச் சிகைம் கபான்ற இைண்டு கதாள்களிலும்; புக்கு
அழுந்திட எய்தான் - புரதயுமாறு எய்தான்.

7256. முறுவல் எய்திய முகத்தி ன், முளரி அம் கண்ணன்,

ேறு இலாதது ஓர் வடிக் ககண பதாடுத்து, உற
வாங்கி,
இறுதி எய்தும் நாள், கால் பபார, ேந்தரம்
இகடயிட்டு
அறுவது ஆம் எ , இராவணன் சிகலயிக
அறுத்தான்.

முறுவல் எய்திய முகத்தி ன் - புன்முறுவல் பூத்த முக மலரிரையுரடயவைாய்;

முளரி அம் கண்ணன் - யேந்தாமரை மலரையயாத்த அழகிய கண்கரளயுரடய
இைாமபிைான்; ேறு இலாதது ஓர் வடிக்ககண பதாடுத்து - குற்றமற்றகதார் கூரிய
அம்பிரைப் பூட்டி; உறவாங்கி - (வில்லிரை) நன்கு வரளத்து; இறுதிநாள் கால்பபார -
உகாந்தகாலக் காற்று வீசும்கபாது; ேந்தரம் - மந்தைமரல; இகடயிட்டு அறுவது ஆம்
எ - இரடயிகல இற்று ஒடிவது கபால; இராவணன் சிகலயிக அறுத்தான் -
இைாவணனுரடய வில்லிரை அறுத்து வீழ்த்திைான்.
முறுவல் எய்திய முகத்திைைாய் இைாமன் நிகழ்த்தியகபார் "அலகிலா
விரளயாட்டு உரடயான் (கம்ப.1) என்பதன் அரும்யபாருரள உணர்த்தியது.
பிைாட்டியின் கூற்றிலும், (5188) இைாவணன் மாலியவானிடம் கூறிய கூற்றிலும் (7258)
இந்நிரல அறிக.

7257. ோற்று பவஞ் சிகல வாங்கி ன், வடிம்புகட

பநடுநாண்
ஏற்றுறா மு ம், இகட அறக் ககணகளால் எய்தான்;
காற்றினும் கடிது ஆவ , கதிர் ேணி பநடுந் றதர்
ஆற்று, பகாய் உகளப் புரவியின் சிரங்களும்
அறுத்தான்.

ோற்று பவஞ்சிகல வாங்கி ன் - (மாற்றாக) பிறியதாரு யகாடிய வில்லிரை

வரளத்தவைாய்; வடிம்புகட பநடுநாண் - தழும்பிரைத் தைவல்ல நீண்ட நாணிரை;
ஏற்றுறா முன் ம் - (இைாவணன்) ஏற்றுவதற்கு முன்பாக; இகடயறக் ககணகளால்
எய்தான் - (இைாமபிைான் இைாவணனின் வில்லாைது) நடுவிகல முறிந்து கபாம்படி
அம்புகளால் அடித்தான்; காற்றினும் கடிது ஆவ - (கமலும்) காற்றிலும் கவகமாகச்
யேல்வைவும்; கதிர்மணி யநடுந்கதர் - ஒளிமிக்க மாணிக்கங்கள் பதித்துச் யேய்யப்
யபற்றரவயுமாை யபரிய கதரிரை; ஆற்று - சுமந்து ஓடுபரவயுமாை; பகாய்உகளப்
புரவியின் சிரங்களும் அறுத்தான் - யகாய்யப்யபற்ற பிடரிகரளயுரடய (கதர்க்)
குதிரைகளின் தரலகரளயும் அறுத்யதறிந்தான் (யபருமான்).

7258. ேற்றும் பவம் பகட வாங்கி ன் வைங்குறாமுன் ம்,

இற்று அவிந்துக எரி ககண இகட அற எய்தான்;
பகாற்ற பவண்குகட பகாடிபயாடும் துணிபடக்
குகறத்தான்;
கற்கற அம் சுடர்க் கவேமும் கட்டு அறக் கழித்தான்.

ேற்றும் - கமலும்; பவம்பகட வாங்கி ன் - (இைாவணன்) (கவயறாரு) யகாடிய

ஆயுதம் எடுத்து; வைங்குறா முன் ம் - விடுதற்கு முன்கபகய; இற்று இகடயற அவிந்து
உக - அது இரடயிகலகய முழுதும் சிரதந்து விழுமாறு; எரிககண எய்தான் -
எரிகின்ற அம்பு ஒன்றிரை (இைாமபிைான்) எய்தான்; பகாற்ற பவண்குகட - (கமலும்
அம்புகளால்) யவற்றிக் குரட; பகாடிபயாடும் துணிபட - (தன்) யகாடிகயாடு
துண்டிக்குமாறு; குகறத்தான் - யவட்டிைான்; கற்கற அம் சுடர்க் கவேமும் - அழகிய
ஒளிமிக உமிழும் கவேத்ரதயும்; கட்டு அற அழித்தான் - பூட்டு அற்று விழுமாறு
சிரதத்தான்.

7259. ோற்றுத் றதர் அவண் வந்த வந்த வாரா,

வீற்று வீற்று உக, பவயில் உமிழ் கடுங் ககண
விட்டான்;
றேற்றுச் பேம் பு ல் படு களப் பரப்பிகடச் பேங்
 கண்
கூற்றும் கக எடுத்து ஆடிட, இராவணன்
பகாதித்தான்.*

அவண் - அவ்விடத்து; மாற்றுத்கதர் வாைா வந்தை வந்தை - (யவவ்கவறு) மாற்றுத்

கதர்கள் வாைாமல் வருந்கதாறும் வருந்கதாறும்; வீற்று வீற்றுக - (அரவ) துண்டு
துண்டாகச் சிதறி விழ; பவயில் உமிழ் கடுங்ககண விட்டான் - ஒளிவிடும்
யகாடுங்கரணகரளச் யேலுத்திைான் (யபருமான்); றேறு பேம்பு ல் - கேறாகிய
குருதிப் புைரலக் யகாண்ட; படுகளப் பரப்பிகட - கபார்க்களப் பைப்பின் இரடகய;
பேங்கண் கூற்றும் - (சிைத்திைாகல) சிவந்த கண்கரளயுரடய யமனும்; கக எடுத்து
ஆடிட - (மகிழ்ச்சியால்) கைங்கரள உயர்த்திக் கூத்தாட; இராவணன் பகாதித்தான் -
(அது கண்டு யபாறாமல்) இைாவணன் (சிைத்தால்) மைம் யகாதித்தான்.

7260. மின்னும் பல் ேணி ேவுலிறேல் ஒரு ககண

விட்டான்;
அன் காய் கதிர் இரவிறேல் பாய்ந்த றபார்
அனுேன்
என் ல் ஆயது ஓர் விகேயினின் பேன்று, அவன்
தகலயில்
பபான்னின் ோ ேணி ேகுடத்கதப் புணரியில்
வீழ்த்த,

மின்னும் பன்ேணி பவுலிறேல் - ஒளிர்கின்ற பலமணிகள் பதித்த மகுடத்தின் மீது;

ஒருககண விட்டான் - ஓர் அம்பிரை விடுத்தான்; அன் - அந்த அம்பு; காய்கதிர்
இரவி றேல் பாய்ந்த றபார் அனுேன் என் ல் ஆயது -
யவய்யகிைணங்கரளயுரடய சூரியன் மீது தாவிச் யேன்ற கபார்த்திறம் மிக்க
அனுமன் என்று கூறுமாறு; ஓர் விகேயினில் பேன்று - ஒப்பற்ற கவகத்தில் யேன்று;
அவன் தகலயில் - அவனுரடய தரலமீதிருந்த; பபான்னின் ோேணி ேகுடத்கத -
யபான்னில் யேய்து யபருரமக்குரிய நவமணிகள் பதிக்கப் யபற்ற கிரீடத்ரத;
புணரியில் வீழ்த்த - கடலிரட வீழ்த்தகவ. (அடுத்த பாட்டில் யதாடரும்).

7261. பேறிந்த பல் ேணிப் பபருவ ம் திகே பரந்து எரிய,

பபாறிந்தவாய், வயக் கடுஞ் சுடர்க் ககண படும்
பபாழுதின்,
எறிந்த கால் பபார, றேருவின் பகாடு முடி இடிந்து,
ேறிந்து வீழ்ந்ததும் ஒத்தது, அவ் அரக்கன்தன்
ேகுடம்.
 வயக் கடுஞ் சுடர்க்ககண படும் பபாழுதின் - யவற்றிக்குரிய கடிய ஒளிவீசும்
இைாமபிைானுரடய அம்பு பட்டயபாழுது; பேறிந்த பன்ேணி - (மகுடத்தில்)
பதிக்கப் யபற்றிருந்த பல மாணிக்கங்கள்; பபருவ ம் - (என்னும்) யபருந்திைள்;
பபாறிந்த வாய் திகே பரந்து எரிய - திரேகள் கதாறும் பைவி எரிவது கபான்று
ஒளிசிந்தி வீழ்ந்தைவாக; எறிந்தகால் பபார - வீசியடித்த வாயு கமாதியகபாது;
றேருவின் பகாடுமுடி - கமரு மரலயின் உயர்ந்த சிகைமாைது; இடிந்து ேறிந்து
வீழ்ந்ததும் ஒத்தது - உரடந்து மடங்கி (கடலில்) விழுந்தரதயும் கபான்றது;
அவ்வரக்கன் தன் ேகுடம் - அந்த இைாவணனுரடய மகுடம்.

வாயுவுக்கும் கமருமரலக்கும் இரடகய நிகழ்ந்த பலப் கபாட்டியில், வாயு,

கமருவின் ஒரு சிகைத்ரதப் பிய்த்துக் கடலில் எறிந்தது. அதுகவ இலங்ரகயாயிற்று
என்பது புைாண மைபு. ஆதலின், இைாவணன் மகுடம் கடலில் வீழ்ந்ததற்கு, கமருவின்
சிகைம் கடலில் வீழ்ந்ததரை உவரமயாக்கிைார். இதரை (கம்ப. 4763) கடல் தாவு
படலத்தும் குறித்தார்.

7262. அண்டர் நாயகன் அடு சிகல உகதத்த றபர் அம்பு

பகாண்டு றபாகப் றபாய்க் குகர கடல் குளித்த அக்
பகாள்கக,
ேண்டலம் பதாடர் வயங்கு பவங் கதிரவன், தன்க
உண்ட றகாபளாடும், ஒலி கடல் வீழ்ந்ததும் ஒக்கும்.

அண்டர் நாயகன் - கதவர் ககாைாகிய இைாமபிைானுரடய; அடுசிகல உகதத்த றபர்

அம்பு - யகால்லும் வில்லாைது விடுத்த யபருரமக்குரிய இைாம பாணம்; பகாண்டு
றபாகப் றபாய் - உந்திச் யேன்றதைால் யேன்று; குகர கடல் குளித்த அக்பகாள்கக -
(அம்மகுடம்) ஒலிக்கும் கடலில் அழுந்திய அத்தன்ரம; ேண்டலம் பதாடர் - வட்ட
வடிவம் யபாருந்திய; வயங்கு பவங்கதிரவன் - ஒளிமிகும் யவய்ய கதிர்கரளயுரடய
சூரியன்; தன்க உண்ட - தன்ரை விழுங்கிய; றகாபளாடும் ஒலிகடல் வீழ்ந்ததும்
ஒக்கும் - ககது என்னும் ககாகளாடு ஒலி கடலில் வீழ்ந்தரதயும் ஒக்கும்.
சூரியன் கிைகணம் பற்றிய நிரலயில் கடலிரட மரறவதும் உண்டாதலின்,
இைாமபாணம் தூக்கிச் யேன்ற இைாவணன் மகுடம் கடலில் வீழ்ந்து மரறவது அதற்கு
உவரமயாயிற்று. இைாவணன் மகுடம் சூரியனுக்கும், இைாம ேைம் ககது எனும்
யேம்பாம்பிற்கும் உவரமகள் ஆயிை. தற்குறிப்கபற்ற அணி.

இைாவணன் மகுடம் இழந்து நாணி நிற்றல்

7263. போல்லும் அத்தக அளகவயில் ேணி முடி
 துறந்தான்;
எல் இகேத்து எழு ேதியமும் ஞாயிறும் இைந்த
அல்லும் ஒத்த ன்; பகலும் ஒத்த ன்; அேர்
பபாருறேல்,
பவல்லும் அத்தக அல்லது, றதாற்றிலா விறறலான்.

அேர் பபாருறேல் - கபாரிட்டான் என்றால்; பவல்லும் அத்தக அல்லது -

யவல்லுமளகவ அன்றி; றதாற்றிலா விறறலான் - கதால்விரயகய யறியாத
வலிகயாைாகிய இைாவணன்; போல்லும் அத்தக அளகவயின் - யோல்லும்
யபாழுதிற்குள்; ேணி முடி துறந்தான் - (தன்) மணி மகுடங்கரள (இைாமேைத்தால்)
இழந்து கபாைான்; எல் இகேத்து எழு ேதியமும் - ஒளி உமிழ்ந்து எழுகின்ற
ேந்திைரையும்; ஞாயிறும் - சூரியரையும்; இைந்த - முரறகய இழக்கப் யபற்ற;
அல்லும் ஒத்த ன் பகலும் ஒத்த ன் - இைவிரையும் பகலிரையும் நிகர்த்து
விளங்கிைான்.

7264. ோற்ற அருந் தட ேணி முடி இைந்த வாள்

அரக்கன்,--
ஏற்றம் எவ் உலகத்தினும் உயர்ந்துளன்எனினும்,
ஆற்றல் நல் பநடுங் கவிஞன் ஓர் அங்கதம் உகரப்ப,
றபாற்ற அரும் புகழ் இைந்த றபர் ஒருவனும்--
றபான்றான். ோற்றருந் தடேணிமுடி - ஒப்பு உரைக்க இயலாத யபரிய
மணிகள் பதித்த மகுடத்ரத; இைந்த வாள் அரக்கன் - (இைாமன் அம்பால்
இரமப்யபாழுதில்) இழந்து விட்ட இைாவணன்; ஏற்றம் எவ்வுலகத்தினும்
உயர்ந்துளன் எனினும் - யபருரமயால் எல்லா உலகங்களிலும் கமம்பட்டுள்ளான்
என்றாலும்; ஆற்றல் நல் பநடுங்கவிஞன் - (வாழ்வுறவும் தாழ்வுறவும் யேய்விக்க
வல்ல) ஆற்றல் ோன்ற நற்யபருங் கவிஞன் ஒருவன்; ஓர் அங்கதம் உகரப்ப - ஓர்
அங்கதச் யேய்யுரள உரைத்தவுடன்; றபாற்ற அரும் புகழ் இைந்த - கபாற்றுதற்கு
அரிய கபார்க்குரிய புகழ் அரைத்ரதயும் இழந்துவிட்ட; ஒருவனும் றபான்றான் -
ஒருவரைப் கபாலவும் ஆைான்.
அங்கதம் - வரேப் பாட்டு. அதில் வல்லவர்கரள ஆற்றல் யநடுங்கவிஞன்
என்றார். "அங்கதந்தாகை அரில்தவத் யதரியின் யேம்யபாருள் பழிகைப்பு எை
இருவரகத்கத" (யதால். யேய்: 124) "யேம்யபாருளாயிை வரேயயைப்படுகம"
(யதால். யேய்.125); யமாழி கைந்து யோல்லின் அது பழிகைப்பாகும் (யதால். யோல்.126)
எை வரும் யதால்காப்பிய நூற்பாக்களாலும் அவற்றின் உரைகளாலும் அங்கதம்
பற்றிய விளக்கம் அறியலாம். "ஏந்திய யகாள்ரகயார் சீறின் இரட முறிந்து
கவந்தனும் யவந்து யகடும்" (குறள். 899) எனும் வள்ளுவர் வாய் யமாழியிரையும்
அதற்குப் பரிகமலழகர் உரையிரையும் உணர்க. "நந்திகலம்பகத்தால் மாண்ட
கரத நாடறியும்" (தனிப்பாடல்) என்பதும் இங்கு உணர்தற்பாலது. மணி மகுடம் பறி
கபாை இைாவணன் அங்கதப் பாடலால் புகழ் அழிந்த ஒருவரை ஒத்திருந்தான்.
உவரம அணி.

7265. 'அறம் கடந்தவர் பேயல் இது' என்று, உலகு எலாம்

ஆர்ப்ப,
நிறம் கரிந்திட, நிலம் விரல் கிகளத்திட, நின்றான்--
இறங்கு கண்ணி ன், எல் அழி முகத்தி ன்,
தகலயன்,
பவறுங் கக நாற்றி ன், விழுதுகட ஆல் அன்
பேய்யன்.

இறங்கு கண்ணி ன் தகலயன் - (மணிமுடிகயாடு யேருக்கரைத்தும்

இழந்ததைால்) கீழ்கநாக்கிய பார்ரவயிரையும் தரலயிரையும் உரடயவனும்; எல்
அழி முகத்தி ன் - ஒளியிழந்த முகத்திரையுரடயவனும்; பவறுங்கக நாற்றி ன் -
(கருவிகள் இழந்த) ரககரளத் யதாங்க விட்டவனும்; விழுதுகட ஆல் அன்
பேய்யன் - (அதைால்) விழுது யதாங்குகின்ற ஆலமைம் கபான்ற
கமனியிரையுரடயவனுமாை இைாவணன்; 'அறம் கடந்தவர் பேயல் இது' என்று
உலகு எலாம் ஆர்ப்ப - அறத்திரை மீறிய தீகயார்களின் யேயல்கள் இப்படித்தான்
முடியும் என்று உலகில் உள்களார் எல்கலாரும் ஆைவாைமிட்டுக்கூற; நிறம் கரிந்திட -
தன் நிறம் (யபாலிவிழந்து) கரிந்து கபாக; விரல் நிலம் கிகளத்திட நின்றான் - கால்
விைல்களால் நிலத்ரதக் கிளறிய வண்ணம் நின்றான்.

கதாற்று நாணி நிற்கும் ஒரு யபருவீைனின் கதாற்றத்ரத அவ்வந்நிரலகட்ககற்ற

யமய்ப்பாடுகளுடன் இப்பாடல் காட்டுகிறது. பத்து முகங்களிலும் ஒளி
இழந்ததால் 'எல் அழி முகத்திைன்' என்றும் ஆயுதங்கள் இழந்ததால் யவறுங்ரக
நாற்றிைன்' என்றும் உரைத்தார். ஆயுதமின்றிக் ரககள் இருபதும் யதாங்கிக்
கிடக்கும் கதாற்றம் 'விழுதுரட ஆல் அன்ை யமய்யன்' ஆயிற்று. அறங்கரட
நின்றாருள் எல்லாம் பிறன்கரட நின்றாருள் கபரதயார் இல் (குறள். 142) என்பது
அறநூல் கூற்றாதலின் முன்ைர் இதரைக் கூற அஞ்சிய உலகம் இப்கபாது துணிந்து
கூறியதால், 'அறங்கடந்தவன் யேயல் இது' என்று உலயகலாம் ஆர்ப்ப என்றார்.

இைாமன் அறிவுரை கூறி, 'இன்று கபாய், நாரள வா' எைல்

7266. நின்றவன் நிகல றநாக்கிய பநடுந்தகக, இவக க்
பகான்றல் உன்னிலன், 'பவறுங் கக நின்றான்'
எ க் பகாள்ளா;
'இன்று அவிந்தது றபாலும், உன் தீகே' என்று,
இகேறயாடு
ஒன்ற வந்த வாேகம் இக ய உகரத்தான்:
நின்றவன் நிகல றநாக்கிய பநடுந்தகக - (நிலம் கிரளத்து நின்றவைாகிய)
இைாவணைது (அவல) நிரலயிரைக் கண்ணுற்ற யபரும்பண்பிைைாகிய
இைாமபிைான்; பவறுங்கக நின்றான் - (கருவி ஏதுமின்றி) யவறுங்ரககயாடு
நிற்கின்றான்; எ க் பகாள்ளா - என்று மைத்துட்யகாண்டு; இவக க் பகான்றல்
உன்னிலன் - இவரைக் யகால்ல நிரையாதவைாய்; இன்று உன் தீகே அவிந்தது
றபாலும் - இன்கறாடு உன் தீய யேயல்கள் அழிந்துவிட்டை கபாலும்; என்று
இகேறயாடு - என்று (உலகு உள்ளளவும் நிற்கும்) புககழாடு; ஒன்ற வந்த வாேகம்
இக ய உகரத்தான் - யபாருந்த வந்தரவயாை இவ்வாேகங்கரள உரைப்பான்
ஆயிைான்.

யகால்லல் என்பது யேய்யுள் ஆதலின் எதுரக கநாக்கிக் யகான்றல் எை வந்தது.

நிைாயுதைாய் நிற்பவன் பரகவகை யாயினும் இைக்கத்திற்குரியவன் எை நிரைந்ததால்
இைாமரை "யநடுந்தரக" என்றரழத்து மகிழ்கிறார். தாடரக யபண் எைக் கண்டு,
யகால்லத் தயங்கிய கபாது, "யபண் எை மைத்திரடப் யபருந்தரக நிரைத்தான்'
(கம்ப. 374) என்றதும் காண்க. இைாவணன் உள்ளத்தில் பாவத்தீயாகிய காமத்தீ
ஆணவத்தீ முதலிய தீக்கள் எரிந்து யகாண்டிருந்தைவாதலின், "இன்று அவிந்தது
கபாலும் உன் தீரம?" என்று யபருமான் அழகுறக் ககட்டான்.

7267. 'அறத்தி ால் அன்றி, அேரர்க்கும் அருஞ் ேேம்

கடத்தல்
ேறத்தி ால் அரிது என்பது ே த்திகட வலித்தி;
பறத்தி, நின் பநடும் பதி புகக் கிகளபயாடும்; பாவி!
இறத்தி; யான் அது நிக க்கிபலன், தனிகே
கண்டு இரங்கி.

அறத்தி ால் அன்றி - (இைாமபிைான் இைாவணரை கநாக்கி) அறயநறியிைால்

அல்லாமல்; ேறத்தி ால் - பாவ யநறியிைால்; அருஞ்ேேர் கடத்தல் - அரிய கபார்களில்
யவல்லுதல்; அேரர்க்கும் அரிது - கதவர்களுக்கும் இயலாததாகும்; என்பது -
என்பதரை; ே த்திகட வலித்தி - உள்ளத்திகல உறுதியாகப் பதித்துக் யகாள்க;
பாவி! - பாவச் யேயல்கள் புரிந்தவகை!; கிகளபயாடும் நின் பநடும் பதிபுக - உன்
சுற்றத்தாயைாடும் யபரிய ஊருக்குட் யேல்ல; பறத்தி - விரைகிறாய்; இறத்தி - நீ
இப்கபாது இறப்பாய்; தனிகே கண்டிரங்கி யான் அது நிக க்கிபலன் -
நிைாயுதபாணியாக நிற்கும் அவலம் கண்டு இைங்கி உன்ரைக் யகால்வதரை நான்
நிரைக்க வில்ரல.

எதிரிக்கு ஒரு துன்பம் வந்தவிடத்து, தக்க ேமயம் வந்தது என்று அவரைக்

யகால்லாது உபகாைம் யேய்து உயிருடன் அனுப்புதல் கபைாண்ரம என்பதாகும்.
"கபைாண்ரம என்பதறுகண் ஒன்று உற்றக்கால், ஊைாண்ரம மற்றதன் எஃகு" என்ற
குறளும் (773) அதற்குப் பரிகமலழகர் எழுதிய உரையும் இங்கும் பின்னும் (7271)
நிரைக.
 7268. 'உகடப் பபருங் குலத்தி பராடும், உறபவாடும்,
உதவும்
பகடக்கலங்களும், ேற்றும் நீ றதடிய பலவும்,
அகடத்து கவத்த திறந்துபகாண்டு
ஆற்றுதிஆயின்,
கிகடத்தி; அல்கலறயல், ஒளித்தியால்; சிறு பதாழில்
கீறைாய்!

சிறுபதாழில் கீறைாய் - இழியேயல்கள் புரியும் கீழ்மககை!; உகடப் பபருங்

குலத்தி பராடும் - உன்னுரடய கபரிைத்தவ கைாடும்; உறபவாடும் -
சுற்றத்தாகைாடும்; உதவும் பகடக்கலங்களும் - (உைக்கு இனி) உதவவல்ல
பரடக்கருவிகரளயும்; ேற்றும் நீ றதடிய பலவும் - மற்றும் நீ கதடிப் பல இடங்களில்
ரவத்துள்ள கேரைகரளயும்; அகடத்து கவத்த திறந்து பகாண்டு - நகரின்
உள்கள அடக்கி ரவத்துள்ள உன் பலப்யபாருள்கள் யாவற்ரறயும் திறந்து
கூட்டிக்யகாண்டு; ஆற்றுதியாயின் - கபார் புரியும் ஆற்றல் உரடயவன் நீயாைால்;
கிகடத்தி - (கபார்க்கு வந்து) கிட்டுவாயாக; அல்கலறயல் ஒளித்தி - உைக்கு அந்த
ஆற்றல் இல்ரலயாயின் ககாட்ரடக்குள் ஒளிந்து யகாள்; (என்றான் இைாமபிைான்).

பிறர் மரை நயத்தல் முதலிய புன் யேயல் புரிந்தரமயால் இைாவணரை, சிறு

யதாழிற் கீகழாய்! என்றார். "ஒழுக்கத்தின் எய்துவர் கமன்ரம; இழுக்கத்தின்
எய்துவர் எய்தாப் பழி" (குறள். 137) என்பர் வள்ளுவப் யபருந்தரக. "அறரவயாயின்
நிைது எைத்திறத்தல்; மறரவயாயின் கபாயைாடு திறத்தல்" (புறம். 44) என்னும்
புறப்பாடல் அடிகள் கவிஞர்க்கு இங்கு நிரைவு வந்திருத்தல் கவண்டும் குலத்திைர்-
அைக்க இைத்திைர். உறவு-தம்பி, மக்கள் முதலிகயார்; பரடக்கலங்கள் - வில், கவல்,
ஈட்டி, கதாமைம் முதலியரவ. மற்றும் நீ கதடிய பலவும் என்றது - கதர் முதலிய
நால்வரகப் பரடகரளயும் மூலபலப் பரட முதலியவற்ரறயும், "ஆற்றுதியாயின்
கிரடத்தி; அல்ரலகயல் ஒளித்தி" - ேந்த நயம் சுரவத்து மகிழ்க. தறுகண்ரம,
இரேரம அடியாகப் பிறந்த யபருமிதத்ரதச் ோர்ந்தை இைாமைது உரைகள்.

7269. 'சிகறயில் கவத்தவள்தன்க விட்டு, உலகினில்

றதவர்
முகறயில் கவத்து, நின் தம்பிகய இராக்கதர் முதல்
றபர் இகறயில் கவத்து, அவற்கு ஏவல் பேய்து
இருத்திறயல், இன்னும்,
தகறயில் கவக்கிபலன், நின் தகல வாளியின்
தடிந்து.

சிகறயில் கவத்தவள் தன்க விட்டு - உன்ைால் சிரற ரவக்கப்பட்டுள்ள

சீதாகதவியிரை விடுதரல யேய்து; நின் தம்பிகய - உைக்குப் பின் பிறந்தவைாை
தம்பி வீடணரை; உலகினில் றதவர் முகறயில் கவத்து - உலகின் கண் கதவைாகிய
அந்தணர் தகுதியில் ரவத்து; இராக்கதர் முதல் றபர் இகறயில் கவத்து -
இைாக்கதர்க்கு முதல்வைாகும் கபைைேப் பதவியில் ரவத்து; அவற்கு ஏவல்
பேய்து இருத்திறயல் - அவ்வீடணனுக்கு ஏவல் பணிபுரிந்து இருப்பாயாைால்;
இன்னும் - (இப்கபாது மட்டுமன்றி) இனிகமலும்; நின்தகல வாளியின் தடிந்து -
உன்னுரடய தரலரய (என்) அம்பால் துண்டித்து; தகரயில் கவக்கிபலன் - தரையின்
கமல் ரவக்க மாட்கடன்.

இதுவும் தறுகண்ரமயால் வந்த யபருமிதம். உலகினில் கதவர் - பூசுைர் எைப்படும்

அந்தணர்.

7270. 'அல்கலயாம்எனின், ஆர் அேர் ஏற்று நின்று ஆற்ற

வல்கலயாம்எனின், உ க்கு உள வலி எலாம்
பகாண்டு,
"நில், ஐயா!" எ றநர் நின்று பபான்றுதிஎனினும்,
நல்கல ஆகுதி; "பிகைப்பு இனி உண்டு" எ
நயறவல்.

அல்கலயாம் எனின் - (நான் கமகல கூறிய வண்ணம் யேய்ய)

விரும்பவில்ரலயயனில்; ஆர் அேர் ஏற்று நின்று - அரிய கபாரை கமற்யகாண்டு;
ஆற்றவல்கலயாம் எனில் - கபார்புரிய வல்லரமயுரடயாய் என்றால்; உ க்கு உள
வலி எலாம் பகாண்டு - உைக்கு உள்ள ஆற்றல் அரைத்ரதயும் கமற்யகாண்டு; நில்
ஐயா எ - 'எதிர்த்து நில் ஐயா' என்று (என்னிடம்) கூறி; றநர்நின்று பபான்றுதி - என்
எதிகை நின்று கபாரிட்டு ஒழிவாயாக; எனினும் - அவ்வாறு கபாரிட்டு ஒழிந்தாய்
ஆயினும்; நல்கல ஆகுதி - நல்லவன் ஆவாய்; இனிப் பிகைப்பு உண்டு எ நயறவல் -
(ஆைால்) இனி, (கபார்புரிந்து) பிரழத்துக் யகாள்ளலாம் என்று மட்டும் விரும்பி
நில்லாகத. தன் எதிகை நின்று யபாருது அழிந்தாலும் வீைருக்குரிய துறக்கமும், வீைன்
என்ற யபான்றாப் புகழும் கிரடக்குமாதலின் "யபான்றுதி எனினும் நல்ரல ஆகுதி"
என்றான். யவற்றியும் கதால்வியும் வீைர்க்கு மாறி மாறி வரும் இயல்பிைவாதலின்,
இப்யபாழுது கதாற்ற நான் இலங்ரகக்குட் யேன்று, மீண்டும் பரடயயாடு வந்து
யவல்கவன் என்பரத மட்டும் மைத்தில் நயக்காகத; நீ மாள்வது உறுதி எைப்
யபருமான் யதளிவுறுத்தியவாறு.

7271. 'ஆள் ஐயா! உ க்கு அகேந்த ோருதம் அகறந்த

பூகள ஆயி கண்டக ; இன்று றபாய், றபார்க்கு
நாகள வா' எ நல்கி ன்--நாகு இளங் கமுகின்
வாகள தாவுறு றகாேல நாடுகட வள்ளல்.
 ஆள் ஐயா - அைக்கரை ஆள்கின்ற ஐயா; உ க்கு அகேந்த - உைக்குத்
துரணயாக அரமந்திருந்த பரடகள் அரைத்தும்; ோருதம் அகறந்த பூகள ஆயி
கண்டக - யபருங்காற்றிைால் தாக்கப்பட்ட பூரளப் பூக்கரளப் கபால சிரதந்து
கபாயிைரமரயக் கண்டாய்; இன்று றபாய் நாகள றபார்க்கு வா - இன்று உன்
இலங்ரகயைண்மரைக்குச் யேன்று, (கமலும் கபார்புரிய விரும்பிைால்) கபார்க்கு
நாரளக்கு வருவாயாக; எ - என்று; நல்கி ன் -(இைாவணனுக்கு) அருள் புரிந்து
விடுத்தான்; (யார் என்னில்) நாகு இளங்கமுகின் - மிகவும் இரளய கமுக மைத்தின்மீது;
வாகள தாவுறும் றகாேல நாடுகட வள்ளல் - வாரள மீன்கள் தாவிப் பாயும் (நிலம்,
நீர்வளம் மிக்க) ககாேல நாட்டுக்கு உரிய வள்ளலாகிய இைாமபிைான்.

இைாவணன் நால்வரகப் பரடகளின் அழிவிற்குப் பூரளப் பூரவ

உவரமயாக்கிைார். "காற்றிரடப் பூரள கைந்யதை அைந்ரதயுறக் கடல் அைக்கர்
கேரை, கூற்றிரடச் யேல்லக் யகாடுங்கரண துைந்த ககாலவில் இைாமன் தன்
ககாவில்" (யபரிய திரு. 4:10:6) எைத் திருமங்ரகயாழ்வார் யமாழிந்துள்ள உவரம தம்
சிந்ரத கவர்ந்தரமயால், அவர் யமாழிரயப் யபான்கை கபால் கபாற்றி, "மாருதம்
அரமந்த பூரளயாயின்" என்று யமாழிந்தார். "யபாங்குககாபம் சுடப்பூரள வீ என்ை'
(கம்ப. 339); "பூரள வீந்யதைப் கபாயிை" (கம்ப. 5973) எை கமலும் கூறுவார். தன்
மரையாட்டிரய வஞ்சித்து இன்னும் சிரற ரவத்துள்ள மாபாதகன் நிைாயுதைாகக்
கண்முன் நிற்பது அறிந்தும், அவரைக் யகால்லாது, "இன்று கபாய்ப் கபார்க்கு நாரள
வா" எை நவின்ற அருள் மைம் ோன்கறார் பலரின் உள்ளங் கவர்ந்ததாம். இதுகவ
தழிஞ்சி எனும் புறப்யபாருள் துரறயாயிற்று. "அழியுநர் புறக்யகாரட
அயில்வாள் ஓச்ோக் கழிதறுகண்ரம காதலித்து உரைத்தன்று" (புறப், யவண்.72)
எை இதரை ஐயன் ஆரிதைார் கபாற்றுவார். கபைாண்ரம என்ப தறுகண்; ஒன்று
உற்றக்கால் ஊைாண்ரம மற்று அதன் எஃகு" (குறள் 773) எை வள்ளுவரும்
கபாற்றுவார். இதற்கு, உரை வரைந்த பரிகமலழகர், "ஊைாண்ரம - உபகாரியாம்
தன்ரம. அஃதாவது இலங்ரகயர் கவந்தன், கபாரிரடத் தன் தாரை முழுதும்
படத் தமியைாய் அகப்பட்டாைது நிரலரம கநாக்கி, அகயாத்தியர் இரற,
கமற்யேல்லாது, "இன்று கபாய் நாரள நின் தாரையயாடு வா" எை
விட்டாற்கபால்வது" என்று, இந்த நிகழ்ச்சிரயச் சுட்டி விளக்கந்தருவார்.
திருவாய் யமாழிஈட்டில் இந்நிகழ்ச்சி நம்பிள்ரளயின் உள்ளங்கவர்ந்துள்ளரமரய
கீழ்வரும் பகுதி காட்டுகிறது. இரறவன் உயிர்கரள அழிக்க நிரைப்பதில்ரல;
வாழ்விக்ககவ விரும்புகின்றான்; அழித்கத தீருகவன் என்று பிடிவாதம் பிடிக்கும்
உயிரை, கவறு வழியின்றிக் கண்ணும் கண்ணநீருமாய் அழிக்கின்றான் எை
நம்பிள்ரள கூறும் பகுதி இது. "சிலரை அழியச் யேய்ய" என்றால் ஆற்றல்
இல்லாதவைாக இருக்ரகரயத் யதரிவித்தபடி, "இைாவணன் தாகை ஆகிலும்
இவரை அரழத்து யகாண்டுவாரும்" என்னுமவன் அன்கறா, கடரல அரண யேய்து,
ஊரை முற்றுரக இட்டு, பின்ரை அங்கதப் யபருமாரளயும் புகவிட்டு, ரகயிகல
வந்து அகப்பட்டவரை, "இைாட்ேகேஸ்வைைாை இைாவணகை! கபாரில் அடிபட்ட நீ
கபா என்று அனுமதி தருகிகறன். இலங்ரகக்குள் யேன்று சிைமத்ரதப்
கபாக்கிக்யகாண்டு, வில்கலாடும் கதகைாடும் கூடிைவைாய் மீண்டும் வா; அப்கபாது
கதரில் இருக்கிற நீ என் வலிரமரயப் பார்ப்பாய்" என்று தப்பவிட்டது, இன்ைம்
ஒருகால் அவன் மைம் திருந்தி, தவறு உணர்வாகைா என்ற ஆரேயால், அவன்
அதர்மத்தில் முற்றி நின்று அழிந்கத தீருகவன் என்று மறுநாளும் வந்தகபாது
கண்ணும் கண்ணநீருமாய் அன்கறா யகான்றது" (திருவாய்: (ஈடு. 9:2:10)
வீடணகையாயினும் இைாவணகை ஆயினும் அரழத்துக் யகாண்டு வா என்று
கருரண அரலயயறியக் காத்திருக்கிறான் அவன். "நான் இைண்டு துண்டாக
யவட்டுப் படக் கடகவன்; அப்யபாழுதும் வணங்கமாட்கடன்" என்னும்
உறுதிகயாடு நிற்கில், முடித்து விடுவான்" (திருவாய். ஈடு 1:7:10) என்பது
நம்பிள்ரளயின் திருவாக்கு. எல்லாத்தாைத்திலும் சிறந்தது உயிரைக் யகாடுத்தலாம்.
அப்யபறற்கரும் உயிரைக் யகால்லக் காைணம் பல இருந்தும் அவனுக்குத் தாைமாகத்
தந்தான் ஆதலின், "வள்ளல்" என்றார். எளிய வாரள, உயர்ந்த கமுகின் கமல்
அஞ்ோது தாவி கமாதும் எைக் ககாேல நாட்டில் நில நீர்வளம் குறிப்பினும்,
அந்நாட்டு அஃறிரணப் யபாருள்ககள அத்தன்ரமயிரை யுரடயரவயாயின்,
அந்நாட்டுத் தரலவன் அஞ்சுவகைா! என்னும் குறிப்புப் யபாருரளயும் யகாண்டு
நின்றது "நாகிளங்கமுகின் வாரள தாவுறும் ககாேல நாடுரட வள்ளல்" என்னும்
யதாடர். இைாவணன் ஒருகால் நல்லுணர்வுற்று சீரதரயத் தந்து ேைண்புகுவான்
எனில், இலங்ரகயைசிரைப் யபருமான் முன்கப வீடணனுக்குத் தந்து விட்ட
நிரலயில், அகயாத்தி நகைத்ரத இைாவணனுக்குத் தருங் கருத்ரத இைாமபிைான்
யகாண்டிருந்தான் எனுங்கருத்தில், "ககாேல நாடுரட வள்ளல்" எைக் குறித்தார்.
நல்கிைன் வள்ளல் எனும் யோல்லாட்சியிரையும் உணர்க.
கும்பகருணன் வரதப் படலம்
முதல் நாட்கபாரில் கதாற்று யமலிந்த இைாவணன் இைாமனின்
அறக்கருரணயால் இலங்ரக திரும்பிைான். பின் நாற்றிரேகளிலுள்ள அைக்கர்
கேரைரயத் திைட்டத் தூதுவரை அனுப்பிைான். பின்பு குலமுதல்வைாை
மாலியவானிடம் மைம் திறந்து கபசிைான். இரடயில் புகுந்த மககாதைன்
கும்பகருணனின் வலிரமரய நிரைவூட்டிப் கபாரிரைத் யதாடர்ந்து நடத்துமாறு
கூறிைான். இைாவணன் கும்பகருணரைத் துயியலழுப்பி மானிடர் இருவர்
ககாநகர்ப்புறம் முற்றிப்யபற்ற யவற்றிரய அழிக்குமாறு கூறிைான். பாேம்
அறத்தினும் யபரியதை எண்ணிய கும்பகருணன் கபார்க்களம் புக்கான். ஆக்கிய
யேருயவலா மாக்கித் தமயரையும் தம்பிரயயும் காப்பாற்ற முரைந்து இைாம
பாணத்தால் விழுந்தான். உயியைாடுங்கினும் புகயழாடுங்காமாை வீைனின்
யேயல்கள் இப்பகுதியில் விளக்கம் யபறுகின்றை. மனித உறவுகரளயும் மனித
மைவாழங்கரளயும் இப்பகுதியில் கல்வியிற்யபரிய கம்பர் பாேமும், அறமும்,
கோகமும் கலந்து விவரித்துள்ளார்.

இைாவணன் இலங்ரக மீளுதல்

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

7272. வாரணம் பபாருத ோர்பும், வகரயிக எடுத்த

றதாளும்,
நாரத முனிவற்கு ஏற்ப நயம் பட உகரத்த நாவும்,
தார் அணி ேவுலி பத்தும், ேங்கரன் பகாடுத்த
வாளும்,
வீரமும், களத்றத றபாட்டு, பவறுங் ககறய மீண்டு
றபா ான்.
வாரணம் பபாருதோர்பும் - திரேயாரைகளின் எதிர் யேன்று கபாரிட்டுத் தந்தங்கள்
துரளத்த மார்பும்; வகரயிக எடுத்த றதாளும் - ரகலாயமரலரய அள்ளி எடுத்த
வலிமிகு கதாளும்; நாரத முனிவற்றகற்ப நயம்பட உகரத்த நாவும் - நாைத முனிவன்
நன்று நன்று என்று ஏற்குமாறு ோமகவதத்ரத இரேநயத்கதாடு பாடிய நாவும்;
தாைணி யமௌலி பத்தும் - பத்துத் தரலகளிலணிந்திருந்த மாரலயணிந்த அைேச்
சின்ைமாை மணிமுடி பத்தும்; ேங்கரன் பகாடுத்த வாளும் - சிவபிைான் தவஆற்றல்
கண்டு யகாடுத்த வாளும்; வீரமும் களத்றத றபாட்டு - தன்னிடம் என்றும்
நீங்காமல் இருந்த வீைப் பண்பிரையும் கபார்க்களத்திகல கபாட்டு விட்டு;
பவறுங்ககறய மீண்டு றபா ான் - தன்னிடமிருந்த பிறிதின் கிழரமப்
யபாருள்கரளயும் தற்கிழரமயாய உறுப்பு, குணம் ஆகியவற்ரறயும் இழந்து
யவறுங்ரகயைாய் இலங்ரக நகருக்கு மீண்டும் கபாைான்.

மார்பும் கதாளும் நாவும் வீைமும் இைாவணனிடம் இருந்த தற்கிழரமப்

யபாருள்கள். இப்யபாருள்கரள எந்நிரலயிலும் எங்கும் கபாட்டு விடமுடியாது.
இங்குக்கவிஞர் வீைமிழந்த இைாவணன் யபற்ற முதல் கதால்வியின் பாதிப்பு
அவரை எந்த அளவு பாதித்துள்ளது என்ற நுண் யபாருரள விளக்குவதற்காக
நுண்யபாருளாகிய வீைம், பருப்யபாருள்களாை மார்பு கதாள் நா ஆகியவற்றின்
துரணயகாண்டு கவிரதரய அரமத்துள்ளார்.

7273. கிடந்த றபார் வலியார்ோட்றட பகடாத வா வகர

எல்லாம்
கடந்து றபாய், உலகம் மூன்றும் காக்கின்ற
காவலாளன்,
பதாடர்ந்து றபாம் பழியிற ாடும், தூக்கிய
கரங்கறளாடும்,
நடந்துறபாய், நகரம் புக்கான்; அருக்கனும் நாகம்
றேர்ந்தான்.

கிடந்தறபார் வலியார் ோட்றட - கபார் யேய்யும் வலிரம யபாருந்திய

யபருவலியுரடயவர்களிடம்; பகடாத வா வகர பயல்லாம் - கதால்வியரடயாத
கதவர்கரள எல்லாம்; கடந்து றபாய் - யவன்று கமல் சிறந்து; உலக மூன்றும்
காக்கின்ற காவலாளன் - மூவுலகங்கரளயும் காக்கும் காவல் யதாழிலுரடய
மால்கபால் விளங்கும் இைாவணன்; பதாடர்ந்து றபாம் பழியிற ாடும் - என்றும்
அழியாது பின்பற்றி வருகின்ற பழியுடனும்; தூக்கிய கரங்கறளாடும் - எதிரிரய
யவல்ல முடியாது வீணாகத்யதாங்கும் இருபது கைங்ககளாடும்; நடந்து றபாய் நகரம்
புக்கான் - நாணத்கதாடு நடந்து கபாய் இலங்ரக நகர் புக்கான்; அருக்கனும் நாகம்
றேர்ந்தான் - சூரியன் அத்தகிரிரய அரடந்தான்.

இங்கு சூரியன் மரறதல் என்ற காலம் ோர் நிகழ்ச்சியின் மூலம் கவிஞர்

இைாவணனின் வீைமும் புகழும் மரறதல் என்ற கருத்ரத யவளிப்படுத்தி உள்ளார்.

7274. ோதிரம் எகவயும் றநாக்கான், வள நகர் றநாக்கான்,

வந்த
காதலர்தம்கே றநாக்கான், கடல் பபருஞ் றேக
றநாக்கான்,
தாது அவிழ் கூந்தல் ோதர் தனித் தனி றநாக்க,
தான் அப்
பூதலம் என்னும் நங்ககதன்க றய றநாக்கிப்
புக்கான். ோதிரம் எகவயும் றநாக்கான் - கதாற்று நாணி நகர் திரும்பும்
இைாவணன் தான் யவன்ற திரேகரள கநாக்காைாய்; வளநகர் றநாக்கான் -
களிக்கின்றார் அலால் கவல்கின்றார் ஒருவருமில்லாத வளநகரை கநாக்காைாய்; வந்த
காதலர் தம்கே றநாக்கான் - யவற்றி யபற்று வந்தகபாது வைகவற்றது கபால்
இப்கபாதும் வைகவற்க வந்த மக்கரளயும், மரைவியரையும் கநாக்காைாய்;
கடல் பபருஞ்றேக றநாக்கான் - புக்க கபார் எல்லாம் யவல்ல உதவிய கடல் கபால்
பைந்த யபருஞ்கேரைரய கநாக்காைாய்; தாது அவிழ் கூந்தல் ோதர் - விரிந்த
மலைணிந்த கூந்தரலயுரடய மண்கடாதரி முதலிய மரைவியர்; தனித்தனி றநாக்க -
இைாவணனின் நிரல கண்டு தனித்தனியாகப் பார்க்க; தான் - இைாவணன்; அப்பூதலம்
என்னும் நங்கக தன்க றய - பூமி கதவி என்ற யபண்ரணகய; றநாக்கிப் புக்கான் -
பார்த்த வண்ணம் நகரிலுள்ள அைண்மரை முற்றத்தில் புகுந்தான்.

கதால்வியால் ஏற்பட்ட நாணத்தால் தரல குனிந்து புக்க இைாவணன் பூமிகதவி

என்ற யபண்ரணகய கநாக்கி முகங்கவிழ்த்து வந்தான். உழுகின்ற யகாழு முகத்தில்
உதிக்கின்ற கதியைாளி கபால் யதாழுந்தரகய நன்ைலத்துப் யபண்ணைசியாம் சீரத
மீது யகாண்ட காதல் கநாயால் கதாற்ற இைாவணன் சீரத கதான்றிய பூதலம் என்னும்
நங்ரக தன்ரைகய கநாக்கிய நயம் காண்க. பிறவற்ரற கநாக்காது ஒன்ரறகய
கநாக்கிைான் இைாவணன் என்ற கருத்து அவன் மைக்குழப்பத்ரதயும்
கதால்வியால் அரடந்த நாணத்ரதயும் விளக்கி நிற்கிறது. யாரையும் கநாக்காது
குனிந்து யேல்லும் இைாவணன் அங்கும் பூமகள் என்ற யபண்ரணப் பார்க்க கநர்ந்தது
என்பது ஓர் நயம்.

7275. நாள் ஒத்த நளி ம் அன் முகத்தியர் நய ம்

எல்லாம்
வாள் ஒத்த; கேந்தர் வார்த்கத இராகவன் வாளி
ஒத்த;--
றகாள் ஒத்த சிகற கவத்து ஆண்ட பகாற்றவற்கு,
அற்கறநாள், தன்
றதாள் ஒத்த துகண பேன் பகாங்கக றநாக்கு
அங்குத் பதாடர்கிலாகே.

றகாள் ஒத்த சிகற கவத்து ஆண்ட பகாற்றவற்கு - ஒன்பது ககாள்கரளயும்

ஒருங்கக சிரறரவத்து அடிரமப்படுத்தி ஆண்ட யவற்றி வீைைாை இைாவணனுக்கு;
அற்கற நாள் - கதாற்றுத் திரும்பிய அந்த நாளில்; நாள் ஒத்த நளி ம் அன் முகத்தியர் -
பகலில் ஒருகேை மலர்ந்த தாமரை மலர் கபான்ற முகத்திரையுரடய மகளிைது;
நய ம் எல்லாம் வாள் ஒத்த - கண்கள் எல்லாம் வாட்பரட கபால் துன்பத்ரத
மிகுவித்தை; கேந்தர் வார்த்கத - மக்களுரடய யோற்கள்; இராகவன் வாளி ஒத்த -
இைகுகுல நாயகனின் அம்பு கபால் துன்பம் தந்தை; இதற்கு காைணம் என்ரைகயா
எனின். றதாள் ஒத்த துகண பேன் பகாங்கக - கதாள் வலிக்குச் ோர்ந்த மார்பில்
அரமந்த இைட்ரட யமன் யகாங்ரககரளயுரடய யவற்றித் யதய்வமாகிய
யகாற்றரவயின்; றநாக்கு அங்குத் பதாடர்கிலாகே - யவற்றி கநாக்கு அவனிடத்தில்
இதுவரை யதாடர்ந்து இப்கபாது யதாடர்கிலாரமகயயாகும்.

யகாற்றரவயின் யவற்றி கநாக்கால் இதுவரை முக்கணான் முதலிகைாரைப் புக்க

கபாயைல்லாம் யவன்று நின்ற இைாவணன் தாயினும் யதாழத்தக்காள் கமல் தங்கிய
காதல் கநாயாலும், இைாகவன் முனிவாலும் அவ்யவற்றி கநாக்ரக இழந்தரத
ஆசிரியர் இப்பாடலில் குறிப்பிடுகிறார்.

7276. ேந்திரச் சுற்றத்தாரும், வாணுதல் சுற்றத்தாரும்,

தந்திரச் சுற்றத்தாரும், தன் கிகளச் சுற்றத்தாரும்,
எந்திரப் பபாறியின் நிற்ப, யாவரும் இன்றி, தான் ஓர்
சிந்துரக் களிறு கூடம் புக்பக , றகாயில் றேர்ந்தான்.
ேந்திரச் சுற்றத்தாரும் - அடுக்கு மீது அடாதது எை உரைக்கும் மந்திைத்
துரணயாைவர்களும்; வாணுதல் சுற்றத்தாரும் - ஒளியபாருந்திய யநற்றிரயயுரடய
மரைவியரும்; தந்திரச் சுற்றத்தாரும் - கேரைத்தரலவர்களாகிய துரணவரும்; தன்
கிகளச் சுற்றத்தாரும் - உறவு முரறயாைவர்களும்; எந்திரப் பபாறியின் நிற்ப -
இதுவரை இைாவணனிடம் காணாத தன்ரம கண்டதால் இயந்திைத்தின் வன்ரமயால்
இயங்கும் யபாறி அவ் இயந்திை வன்ரம தீர்ந்தவுடன் யேயல் படாது நிற்றல் கபால்
நிற்க; யாவரும் இன்றி - ஒருவரும் பின் யதாடரும் வலிரமயின்றி அரேயாது
நிற்றலால் தனியாக; தான் ஓர் - இைாவணன் ஒரு; சிந்துரக் களிறு - யேம்யபாடிரய
உடல் முழுதும் அணிந்த ஆண்யாரை; கூடம்புக்பக - யகாட்டாைம் யேன்று
கேர்வது கபால்; றகாயில் றேர்ந்தான் - அைண்மரையின் உட்புறம் கேர்ந்தான்.

இைாவணன் தூதரை அரழத்து வைக் கஞ்சுகிரய ஏவல்

7277. ஆண்டு ஒரு பேம் பபான் பீடத்து, இருந்து, தன்
வருத்தம் ஆறி,
நீண்டு உயர் நிக ப்பன் ஆகி, கஞ்சுகி அயல்
நின்றாக ,
'ஈண்டு, நம் தூதர்தம்கே இவ்வழித் தருதி'
என்றான்.
பூண்டது ஓர் பணியன், வல்கல, நால்வகரக்
பகாண்டு புக்கான்.

ஆண்டு - அவ்வைண்மரையிடத்தில்; ஒரு பேம்பபான் பீடத்து இருந்து -

யேம்யபான்ைால் யேய்யப்பட்ட ஒப்பற்ற பீடத்தில் அமர்ந்து; தன் வருத்தம் ஆறி -
கபாரில் ஏற்பட்ட உடல் வருத்தமும் கதால்வியால் ஏற்பட்ட மைவருத்தமும் ஓைளவு
தணிந்தவுடகை; நீண்டு உயிர் நிக ப்பன் ஆகி - இனிகமல் யேய்ய கவண்டியரதப்
பற்றி மிகப்யபருஞ் சிந்தரையுரடயவன் ஆகி; கஞ்சுகி அயல் நின்றாக - அருகில்
நின்றவைாகிய யமய்ப்ரப புக்கவைாகிய யமய்க்காப்பாளரைப் பார்த்து; ஈண்டு -
இப்கபாகத; நம் தூதர் தம்கே - நம் தூதுவர்கரள; இவ்வழித் தருதி என்றான் - இந்த
இடத்திற்கு அரழத்து வா என்று கட்டரளயிட்டான்; பூண்டறதார் பணியன் வல்கல -
அப்பணி தரல கமற்யகாண்ட கஞ்சுகி கமற்யகாண்ட பணியிரை முடித்து
விரைவில்; நால்வகரக் பகாண்டு புக்கான் - நான்கு தூதரை அரழத்து வந்தான்.

இப்பாடலில் உள்ள "நீண்டு உயர் நிரைப்பன் ஆகி" என்ற யதாடர் கவைத்ரதக்

கவருவது; இங்குப் பிறரிடம் கலந்து கபசுதல் இைாவணரைப் யபாறுத்த அளவு தன்
முடிரவப் பிறர் ஏற்கச் யேய்தல் என்பதற்காை ேடங்காககவ அரமவரத
யுணர்த்தகவ கவிஞர் கமற்கண்ட யதாடரைக் ரகயாண்டுள்ளார் கபாலும்.

தூதரிடம் எண்டிரேச் கேரைகரளக் யகாணைப் பணித்தல்

7278. ே கதி, வாயுறவகன், ேருத்தன், ோறேகன் என்று
இவ்
விக அறி பதாழிலர் முன் ா, ஆயிரர்
விரவி ாகர,
'நிக வதன் முன் ம், நீர் றபாய் பநடுந் திகே
எட்டும் நீந்தி,
கக கைல் அரக்கர் தாக பகாணருதிர், கடிதின்'
என்றான்.

விக அறி பதாழிலர் - யேய்யகவண்டிய யேயரலச் யேய்யகவண்டியவாறு

யேய்யும் யேயல் அறிந்தவைாய, ே கதி, வாயு றவகன், ேருத்தன், ோறேகன் என்று இவ் -
என்ற யபயருரடய இவர்கள்; முன்க ஆயிரர் விரவி ாகர - முதலாக வந்து கேர்ந்த
ஆயிைக்கணக்காக வந்த தூதரை (கநாக்கிய இைாவணன்); நிக வதன் முன் ம் -
நிரைப்பு எழும் காலஅளவுக்குள்; நீர் றபாய் - நீங்கள் கபாய்; பநடுந்திகே எட்டும்
நீந்தி - யபரிய எட்டுத் திரேகரளயும் கடந்து; கக கைல் அரக்கர் தாக - ஒலிக்கின்ற
வீைக்கழல் அணிந்த அைக்கச் கேரைகரளயயல்லாம்; கடிதின் பகாணருதிர்
என்றான் - விரைவில் அரழத்துக்யகாண்டு வாருங்கள் என்று கட்டரளயிட்டான்.

7279. 'ஏழ் பபருங் கடலும், சூழ்ந்த ஏழ் பபருந் தீவும்,

எண் இல்
பாழி அம் பபாருப்பும், கீழ்பால் அடுத்த
பாதாளத்துள்ளும், ஆழி அம் கிரியின் றேலும், அரக்கர் ஆ வகர
எல்லாம்,
தாழ்வு இலிர் பகாணர்திர்' என்றான்; அவர் அது
தகலறேல் பகாண்டார்.
 ஏழ்பபருங்கடலும் சூழ்ந்த ஏழ் பபருந்தீவும் - ஏழு யபருங்கடல்களால்
சூழப்பட்ட ஏழு யபரிய தீவுகளிலும்; எண் இல் பாழி அம் பபாருப்பும் - எண்ணி
அளவிடமுடியாத அழகிய வலிய மரலகளிலும்; கீழ் பால் அடுத்த பாதாளத்துள்ளும்
- கீகழ உள்ள பாதாள உலகத்திலும்; ஆழியம் கிரியின் றேலும் - ேக்கைவாளம் என்ற
மரலயின் மீதும் உள்ள; அரக்கர் ஆ வகர எல்லாம் - எல்லா அைக்கர்கரளயும்; தாழ்வு
இலிர் பகாணர்திர் என்றான் - காலம் தாழ்த்தாது அரழத்து வாருங்கள் என்று
இைாவணன் கூறிைான்; அவர் அது தகலறேல் பகாண்டார் - அத்தூதுவர், தரலவன்
கட்டரளரயத் தரல கமல் யகாண்டைர்.

அமளியில் இைாவணன் வருந்தி இருத்தல்

7280. மூவகக உலகுறளாரும் முகறயில் நின்று ஏவல்
பேய்வார்,
பாவகம் இன் து என்று பதரிகிலர், பகதத்து விம்ே,
தூ அகலாத கவ வாய் எஃகு உறத் பதாகளக்
கக யாக
றேவகம் அகேந்தது என் , பேறி ேலர் அேளி
றேர்ந்தான்.

முகறயில் நின்று ஏவல் பேய்வார் - தங்களுக்கு உரிய முரறப்படி இட்ட ஏவரலச்

யேய்பவர்களாகிய; மூவகக உலகுறளாரும் - விண், மண், பாதலம் என்ற மூன்று
உலகத்தில் உள்ளவர்களும்; பாவகம் இன் து என்று பதரிகிலர் - இைாவணனுரடய
மைக்கருத்து இதுயவை அறியாதவர்களாகிப்; பகதத்து விம்ே - மைம் வருந்தி
அழுது விம்ம; தூ அகலாதகவவாய் எஃகு உறத் - தரே நீங்காத கூரிய கவல் உடலில்
ஆழமாகப் பாய்தலால்; பதாகளக்ககயாக - உட்புரழ உரடய ரகயிரையுரடய
யாரை; றேவகம் அகேந்தது என் - யாரைக் கூடத்திற்குச் யேன்று
கேர்ந்ததுகபால; பேறிேலர் அேளி றேர்ந்தான் - மலர் நிரறந்த மலர்ப் படுக்ரகயில்
கேர்ந்தான்.

பாவகம் - மைக்கருத்து. தூ - தரே. கேவகம் - யாரைக் யகாட்டாைம்.

7281. பண் நிகற பவளச் பேவ் வாய், கபந் பதாடி, சீகத

என்னும்
பபண் இகறபகாண்ட பநஞ்சில் நாண்
நிகறபகாண்ட பின் ர்,
கண் இகற றகாடல் பேய்யான், ககயறு கவகல
சுற்ற,
உள் நிகற ோ ம்தன்க உமிழ்ந்து, எரி
 உயிர்ப்பதா ான்.

பண்நிகற பவளச் பேவ்வாய் - இனிய இரே கபான்று கபசும் பவளம் கபான்ற

சிவந்த வாயிரையும்; கபந்பதாடி சீகத - ரபம்யபான்ைால் ஆை வரளயல்கரளயும்
அணிந்த சீரத; என்னும் பபண் இகற பகாண்ட பநஞ்சில் - என்கின்ற யபண் தங்கி
இடம் முழுதும் யகாண்ட யநஞ்ேத்தில்; நாண் நிகற பகாண்ட பின் ர் - முதல் நாள்
ஏற்பட்ட கதால்வி காைணமாகத் கதான்றிய நாணம் முழுதும் நிைம்பிய பின்ைர்; கண்
இகற றகாடல் பேய்யான் - சிறிதும் கண் துயிலாதவைாய்; ககயறு கவகல சுற்ற -
யேயலறவும் கவரலயும் சூழ; உள்நிகற ோ ம் தன்க - தன் யநஞ்சில் சீரதயிருந்த
இடத்தில் நிைம்பிய மாை உணர்ரவ; உமிழ்ந்து எரி உயிர்ப்பதா ான் - யவளிப்படுத்த
விரும்புபவன் கபால் யநருப்யபை யபருமூச்சு விட்டான்.

கண் இரற ககாடல்-கண் சிறிதும் துயிலாரம.

7282. வான் நகும்; ேண்ணும் எல்லாம் நகும்;--பநடு

வயிரத் றதாளான்--
நான் நகு பககஞர் எல்லாம் நகுவர் என்று, அதற்கு
நாணான்;
றவல் நகு பநடுங் கண், பேவ் வாய், பேல் இயல்,
மிதிகல வந்த,
ோ கி நகுவள்--என்றற நாணத்தால்
ோம்புகின்றான்.
பநடுவயிரத் றதாளான் - வயிைம் கபால் உறுதி உள்ள நீண்ட திைள் கதாள்
இைாவணன்; வான் நகும் - தான் யவன்று நரகத்த வாைவர் சிரிப்பர்; ேண்ணும்
எல்லாம் நகும் - மண்ணுலக மாந்தரும் பிறரும் சிரிப்பர்; நான்நகு பககஞர் எல்லாம்
நகுவர் என்று - தான் யவன்று சிரித்தற்குரிய பரகவர்களாகிய சிறுயதாழில்
மனிதர்கள் சிரிப்பர் என்று; அதற்கு நாணான் - எண்ணி அதற்கு நாணப்படாதவைாய்;
றவல் நகு பநடுங்கண் - கவரல யவன்றிட்ட நீண்ட கண்கரளயும்; பேவ்வாய் -
சிவந்த வாயிரையும்; பேல் இயல் - யமத்யதன்ற ோயலிரையும் உரடய; மிதிகல
வந்த ோ கி நகுவள் - மிதிரலயில் கதான்றிய ேைகன் மகளாகிய ோைகி எள்ளிச்
சிரிப்பாள்; என்றற நாணத்தால் ோம்புகின்றான் - என்று எண்ணி எண்ணிகய நாணத்தால்
வாடிைான்.

வான், மண் - இடவாகுயபயர்கள். இைாவணனின் நிரைவில் சீரதயின் கண்ணும்

வாயும் ோயலும் கதான்றுவதாகக் கவிஞர் குறிப்பிட்டுள்ளது ஆழ்யபாருள்
யகாண்டதாகும். தன் கதால்விரயக் கண்ணால் பார்த்து வாயால் சிரித்து யமத்யதன்ற
உடல் ோயல் குலுங்கச் சீரத நரகப்பாகள என்ற எண்ணம் இைாவணைது மைதில்
கதான்றியரத இக்குறிப்பு உணர்த்தி நிற்கிறது.
மாலியவான் இைாவணனிடம் விைவல்
7283. ஆங்கு, அவன்தன் மூதாகத ஆகிய, மூப்பின்
யாக்கக
வாங்கிய வரி வில் அன் , ோலியவான் என்று ஓதும்
பூங் கைல் அரக்கன் வந்து, பபாலங் கைல் இலங்கக
றவந்கதத்
தாங்கிய அேளிோட்டு, ஓர் தவிசுகடப் பீடம்
ோர்ந்தான்.

ஆங்கு - அப்கபாது; வாங்கிய வரிவில் அன்ை - வரளந்த கட்டரமந்த வில்ரலப்

கபான்ற; மூப்பின் யாக்கக - முதுரமயால் வரளந்த உடம்பிரையுரடய;
ோலியவான் என்று ஓதும் - மாலியவான் என்று சிறப்பித்துச் யோல்லப்படுகிற; அவன்
தன் மூதாகத ஆகிய - இைாவணனுக்குப் பாட்டன் முரற உரடய; பூங்கைல் அரக்கன்
வந்து - அழகிய வீைக்கழலணிந்த அைக்கன் வந்து; பபாலங்கைல் இலங்கக றவந்கத -
யபான்ைால் ஆகிய வீைக்கழலணிந்த இலங்ரக கவந்தைாம் இைாவணரைத்;
தாங்கிய அேளி ோட்டு - தாங்கிக் யகாண்டுள்ள படுக்ரகயின் பக்கத்தில் இருந்த; ஓர்
தவிசுகடப்பீடம் றேர்ந்தான் - யமத்ரத இட்ட அமரும் ஆேைத்தில் அமர்ந்தான்.

இங்கு மாலியவான் இைாவணன் அரழக்காமல் அவரைச் ேந்திக்க வருகிறான்.

7284. இருந்தவன், இலங்கக றவந்தன் இயற்கககய எய்த

றநாக்கி,
பபாருந்த வந்துற்ற றபாரில் றதாற்ற ன் றபாலும்
என் ா,
'வருந்திக , ே மும்; றதாளும் வாடிக ;--நாளும்
வாடாப்
பபருந் தவம் உகடய ஐயா!-என், உற்ற பபற்றி?'
என்றான்.

இருந்தவன் - தவிசுரடப் பீடத்தில் இருந்தவன் ஆகிய மாலியவான்; இலங்கக

றவந்தன் - இைாவணனுரடய; இயற்கககய எய்த றநாக்கி - நிரலரமரய உற்றுப்
பார்த்து; பபாருந்த வந்துற்ற றபாரில் றதாற்ற ன் றபாலும் என் ா - அண்ரமயில்
யநருங்கி வந்த கபாரில் இவன் கதாற்றுவிட்டான் கபாலும் என்று மைத்தில்
எண்ணி; நாளும் வாடாப் பபருந்தவம் உகடய ஐயா - எந்நாளும் யகடாத யபருந்தவ
ஆற்றல் யபற்ற ஐயகை!; ே மும் வருந்திக - மைம் வருத்தமுற்றுள்ளாய்; றதாளும்
வாடிக - யார்க்கும் கதாலாத கதாள்களும் வாடியுள்ளை; என் உற்ற பபற்றி
என்றான் - உற்ற யேயல் யாது எை வாய்விட்டு விைவிைான்.
இைாவணன் நிகழ்ந்தரவ கூறல்
7285. ககவ உறு பநஞ்ேன், காந்திக் க ல்கின்ற
கண்ணன், பத்துச்
சிகவயின் வாய் என் ச் பேந் தீ உயிர்ப்பு உறத்
திறந்த மூக்கன்,
நகவ அறு பாகக அன்றி அமுதிக நக்கி ாலும்
சுகவ அறப் புலர்ந்த நாவான், இக ய
போல்லலுற்றான்;
ககவ உறு பநஞ்ேன் - துன்பம் மிகப் யபாருந்திய மைத்ரதயும்; காந்திக்
க ல்கின்ற கண்ணன் - யநருப்புப் கபால் எரிகின்ற கண்ணிரையும்; பத்துச்
சிகவயின் வாய் என் - பத்துத் துருத்திகளின் வாய் கபான்று; பேந்தீ உயிர்ப்பு
உறத் திறந்த மூக்கன் - யேந்தீயுடன் யபருமூச்சுக் காற்று யவளிப்படும் விரடத்த பத்து
மூக்குகரளயும்; நகவ அறு பாகக அன்றி - குற்றமில்லாத யவல்லப்பாரகயன்றி;
அமுதிக நக்கி ாலும் - அமுதத்ரதகய நக்கி உண்டாலும்; சுகவ அறப் புலர்ந்த
நாவான் - சுரவ முழுதும் உரறக்காதவாறு உலர்ந்த நாவிரையும் உரடயவைாை
இைாவணன்; இக ய போல்லலுற்றான் - (கீழ்வரும்) இத்தரகய யோற்கரளக்
கூறத் யதாடங்கிைான்.
கரவ-கவ்ரவ. இரடக்குரற. சிரவ - துருத்தி. இைாவணனின் சிைமும் கோகமும்
கலந்து யவளிப்படுமாறு இப்பாடல் அரமந்துள்ளது.

7286. 'ேங்கம் வந்து உற்ற பகாற்றத் தாபதர்தம்றோடு

எம்றோடு
அங்கம் வந்து உற்றது ஆக, அேரர் வந்து உற்றார்
அன்றற;
கங்கம் வந்து உற்ற பேய்ய களத்து, நம் குலத்துக்கு
ஒவ்வாப்
பங்கம் வந்துற்றது அன்றி, பழியும் வந்துற்றது'
அன்றற?

ேங்கம் வந்து உற்ற - யதாகுதியாக வாைைச் கேரைகயாடு வந்து கேர்ந்த; பகாற்றத்

தாபதர் - யவற்றியுரடய தவ கவடத்ரதயுரடய இைாம இலக்குவர்; தம்றோடு
எம்றோடு - தமக்கும் எமக்கும்; அங்கம் வந்து உற்றது ஆக - கபார் வந்து மூண்டகபாது;
அேரர் வந்து உற்றார் அன்றற - அப்கபாரிரைக் காணத் கதவர்கள் வந்தார்கள்
அல்லவா; கங்கம் வந்து உற்ற பேய்ய களத்து - கழுகுகள் பறந்து வந்து யநருங்கிய
குருதியால் சிவந்த அப்கபார்க்களத்தில்; நம் குலத்துக்கு ஒவ்வாப் பங்கம் வந்து உற்றது
அன்றி - நம் அைக்கர் குலத்துக்குப் யபாருந்தாத கதால்வி வந்து யபாருந்தியது
அல்லாமல்; பழியும் வந்து உற்றது - தீைாத பழியும் வந்து யபாருந்தி விட்டது என்று
இைாவணன் கூறிைான். அமைர் வந்து உற்றார் அன்கற - என்ற யதாடர் இருவர்
கபாரில் கதவர் ஏன் வந்தைர் என்று நடந்தரத நுண்ணறிவுடன் எண்ணிப் பார்க்கும்
இைாவணனின் அறிவுத் திறத்ரத யவளிப்படுத்துகிறது. எந்நிரலயிலும்
நுணுக்கமாக நடந்தரத எண்ணிப் பார்க்கும் மைத்திறம் உரடயவன் இைாவணன்.
ேங்கம்-கூட்டம் கங்கம்-பருந்து அன்று, ஏ-அரேகள்.

7287. 'முகள அகே திங்கள் சூடும் முக்கணான் முதல்வர்

ஆக,
கிகள அகே புவ ம் மூன்றும் வந்து உடன்
கிகடத்தறவனும்,
வகள அகே வரி வில் வாளி பேய் உற
வைங்கும்ஆயின்,
இகளயவன்த க்கும் ஆற்றாது, என் பபருஞ்
றேக --நம்ப!

நம்ப - குல முதல்வ; முரள அரம திங்கள் சூடும் முக்கணான் - பிரறச்

ேந்திைரைத் தரலயில் சூடிய மூன்று கண்கரளயுரடய சிவயபருமாரை; முதல்வர்
ஆக - முதலாகக் யகாண்டு; கிகள அகே புவ ம் மூன்றும் - கமலும் கமலும்
வளருந்தன்ரம யகாண்ட மூன்று உலகத்திலுள்ள மக்களும்; வந்து உடன் கிகடத்த
றவனும் - ஒரு கேை வந்து பக்கத் துரணயாய் நின்றாலும்; என் பபருஞ்றேக -
என்னுரடய யபரிய பரட; வகள அகே வரிவில் வாளி - வரளதல் யபாருந்திய
கட்டரமந்த வில்லிலிருந்து அம்புகரள; பேய் உற வைங்கும் ஆயின் - உடலில் உறப்
யபாருந்துமாறு யவளிப்படுத்திைால்; இகளயவன் த க்கும் ஆற்றாது -
இரளயவைாகிய இலக்குவனின் ஆற்றலுக்கு முன் நிற்க மாட்டாது.
கிரள - யமன்கமல் வளர்தல். கிரடத்தகவனும் - பக்கத் துரணயாயினும்.
ேங்கைன் யகாடுத்த வைமும் வாளும் யபற்றவைாதலால் முக்கணாரை ஈண்டு
இைாவணன் நிரைவு கூர்கிறான்.

7288. 'எறித்த றபார் அரக்கர் ஆவி எண் இலா பவள்ளம்

எஞ்ேப்
பறித்த றபாது, என்க அந்தப் பரிபவம் முதுகில்
பற்றப் பபாறித்த றபாது, அன் ான் அந்தக் கூனி கூன்
றபாக உண்கட
பதறித்த றபாது ஒத்தது அன்றி, சி ம் உண்கே
பதரிந்தது இல்கல.
 எறித்த றபார் அரக்கர் ஆவி - தன் கமல் பரடக் கலங்கரள எறிந்த கபாரில்
வல்ல அைக்கைது உயிரிரை; எண் இலா பவள்ளம் எஞ்ேப் பறித்த றபாது -
எண்ணிக்ரகயில் அடங்காத யவள்ளத்தவரில் ஒருவரும் எஞ்சி நிற்காமல் கவர்ந்த
கபாதும்; என்க அந்தப் பரிபவம் முதுகில் பற்றப் பபாறித்த றபாது - எைக்கு
இப்படிப்பட்ட அவமாைம் முதுகில் தங்கும்படி அம்புகரளப் பதித்த கபாது;
அன் ான் - அந்த இைாமனிடம்; அந்தக் கூனி கூன் றபாக உண்கட பதறித்த றபாது -
சிறு வயதில் கூனியின் கூன் கபாக கவண்டும் என்ற நல்யலண்ணத்கதாடு
மண்ணுருண்ரடகரள அடித்தகபாது; ஒத்ததன்றி - இருந்த விரளயாட்டு
மைநிரலரய ஒத்த மைநிரல அன்றி; சி ம் உண்கே பதரிந்தது இல்கல - சிைம்
இருத்த நிரல யதரியவில்ரல.

இத்கதால்வித் துன்பத்ரத என் முதுகில் தங்கும்படி இைாமன் யேய்தான் என்பது

யபாருள்.

7289. 'ேகல உறப் பபரியர் ஆய வாள் எயிற்று அரக்கர்

தாக
நிகலயுறச் பேறிந்த பவள்ளம் நூற்று-இரண்டு
எனினும், றநறர
குகல உறக் குளித்த வாளி, குதிகரகயக் களிற்கற
ஆகளத் தகல உறப் பட்டதுஅல்லால், உடல்களில் தங்கிற்று
உண்றடா?

ேகல உறப் பபரியர் ஆய - மரலரய மாறுபட்டுப் யபரிய உடலிரை உரடய; வாள்

எயிற்று அரக்கர் தாக - கூர்ரமயாை பற்கரள உரடய அைக்கைது கேரை; நிகல
உறச் பேறிந்த பவள்ளம் நூற்று இரண்டு எனினும் - இைாமரை நிரலயாக யநருங்கி
நின்றரவ நூற்று இைண்டு யவள்ளம் எனினும்; றநறர குகல உறக்குளித்த வாளி -
அவைால் கநைாகக் குறி தவறாமல் யேலுத்தப்பட்ட அம்புகளின் யதாகுதி;
குதிகரகயக் களிற்கற ஆகள - குதிரைப் பரடயிரையும்,
யாரைப்பரடயிரையும், காலாட்பரடயிரையும்; தகல உறப்பட்டது அல்லால் -
தரலகீழ் உறச் யேய்ததன்றி; உடல்களில் தங்கிற்று உண்றடா - எந்த உடலிலும்
தரடப்பட்டு நின்றதுண்கடா, இல்ரல.

இைாமன் அம்ரப முன்னும் (3880, 3881, 4000) வியந்து கபசுவர்.

7290. 'றபாய பின், அவன் கக வாளி உலகு எலாம்

புகுவது அல்லால்,
ஓயும் என்று உகரக்கலாறோ, ஊழி பேன்றாலும்?
 ஊழித்
தீகயயும் தீய்க்கும்; பேல்லும் திகேகயயும் தீய்க்கும்;
போல்லும்,
வாகயயும் தீய்க்கும்; முன்னின், ே த்கதயும்
தீய்க்கும் ேன்ற ா.

அவன் கக வாளி றபாய பின் - அந்த இைாமன் ரகயிலுள்ள வில்லிலிருந்து

அம்பு யவளிப்படத் யதாடங்கிைால் அது; உலகு எலாம் புகுவது அல்லால் -
உலகயமல்லாம் புகுந்து எய்த இலக்ரகத் கதடிச் யேல்வதல்லாமல்; ஓயும் என்று
உகரக்கலாறோ - ஓய்ந்து விடும் என்று யோல்லலாமா? யோல்ல இயலாது; ஊழி
பேன்றாலும் - ஊழிக்காலம் ஆைாலும்; ஊழித் தீகயயும் தீய்க்கும் - அவ்வூழிக்காலத்தில்
கதான்றும் ஊழித்தீரயயும் தீய்க்கும்; பேல்லும் திகேகயயும் தீய்க்கும் - அவ்வம்பு
யேல்லுகின்ற திரேகரளயயல்லாம் தீய்க்கும்; போல்லும் வாகயயும் தீய்க்கும் -
மாறுபடப் கபசுகவார் வாரயயும் தீய்க்கும்; முன்னின் ே த்கதயும் தீய்க்கும் -
மாறுபட எண்ணுகவார் மைத்ரதயும் தீய்க்கும்.
இைாமைது அம்பின் யகாடுரமரய இப்பாடல் விளக்குகிறது. ஊழித்தீ, யேல்லும்
திரே, மாறுபடப் கபசும் வாய், எண்ணும் மைம் ஆகியவற்ரறத் தீய்க்கும் என்றது
ஊழிக்காலம் என்னும் கால தத்துவத்ரதயும், திரேகள் என்ற இடஞ்ோர்
தத்துவத்ரதயும், வாய் என்ற உடல் உறுப்ரபயும் மைம் என்ற உருவமற்ற
யபாருரளயும் கடந்து அழிக்கும் ஆற்றல் இங்கு விளக்கப்படுகிறது. மன், ஓ-அரே.

7291. 'றேருகவப் பிளக்கும் என்றால், விண் கடந்து ஏகும்

என்றால்,
பாரிக உருவும் என்றால், கடல்ககளப் பருகும்
என்றால், ஆருறே அவற்றின் ஆற்றல்; ஆற்றுறேல்,
அ ந்தறகாடி,
றேருவும், விண்ணும், ேண்ணும், கடல்களும்
றவண்டும் அன்றற?

றேருகவப் பிளக்கும் என்றால் - கமரு மரலரயப் பிளக்கும்படி யோன்ைாலும்;

விண் கடந்து ஏகும் என்றால் - ஆகாயத்ரதக் கடந்து அப்பால் ஏகுக என்று
யோன்ைாலும்; பாரிக உருவும் என்றால் - நிலவுலரக ஊடுருவுக என்று
யோன்ைாலும்; கடல்ககளப் பருகும் என்றால் - கடல்கரளப் பருகுக என்று
யோன்ைாலும்; அவற்றின் ஆற்றல் ஆருறே - அவ்வம்புக்கு ஆற்றல் நிைம்பி
இருக்கும்; ஆற்றுகமல் - அவ்வம்பின் விரைரவத் தாங்குவதற்கு; அ ந்த றகாடி
றேருவும் விண்ணும் ேண்ணும் கடல்களும் றவண்டும் அன்றற - ககாடிக்கணக்காை
கமரு மரலயும் விண்ணும் மண்ணும் கடல்களும் கவண்டும்.
 நிலம், நீர், தீ, வளி, வான் என்ற ஐம்பூதங்களில் நிலம், நீர், விண் ஆகிய பூதங்கரள
யவற்றி யகாள்ளும் ஆற்றல் உரடயது இைாமனின் அம்பு என்பரத இப்பாடலிலும், தீ
எனும் பூதத்ரத முந்ரதய பாடலிலும் சுட்டிய ஆசிரியர் வளி கபால்
கவகமுரடயது அவைது அம்பு என்பரதக் குறிக்க வாளிரய விலக்கி ஏரைய
பூதங்களின் ஆற்றரல யவல்லும் தன்ரமரய விளக்கிக் காட்டியுள்ளார். ஆறுகம -
அடங்குகமா (அடங்காது என்றபடி) எதுரக கநாக்கி ஆருகம என்று நின்றது எைக்
யகாள்ளல் கநரிது. இத்துடன் 3878, 5185, ஆகிய எண்ணுள்ள பாடல்கரள ஒப்பிட்டுச்
சுரவத்துக் காண்க.

7292. 'வரி சிகல நாணில் றகாத்து வாங்குதல் விடுதல்

ஒன்றும்
பதரிகிலர், அேரறரயும்; ஆர் அவன் பேய்கக
றதர்வார்?
"பபாரு சி த்து அரக்கர் ஆவி றபாகிய றபாக"
என்று
கருதறவ, உலகம் எங்கும் ேரங்களாய்க் காட்டும்
அன்றற.

வரிசிகல நாணில் றகாத்து - இைாமன் கட்டரமந்த வில்லில் நாரணப் பூட்டி;

வாங்குதல் விடுதல் ஒன்றும் - வரளத்தரலயும் அம்ரப விடுதரலயும் ஆகிய
ஒன்ரறயும்; அேரறரயும் பதரிகிலர்- இரமயா நாட்டத்துத் கதவர்களும் யதரிந்து
யகாள்ள முடியாயதன்றால்; ஆர் அவன் பேய்கக றதர்வார் - அவனுரடய அம்பு
விடுந்திறைாகிய யேய்ரகரய ஆய்ந்து அறியக் கூடியவர் யார் உளர்; பபாருசி த்து
அரக்கர் ஆவி - கபாரிரைச் சிைந்து யேய்யும் அைக்கர்களுரடய உயிரை; றபாகிய
றபாக என்று கருதறவ - கபாக்குவதற்காகச் யேய்க என்று ேங்கற்பித்த அளவிகல;
உலகம் எங்கும் ேரங்களாய்க் காட்டும் அன்றற - உலகம் முழுவதும் அம்பு மயமாய்
ஆகிவிடும்.

வாங்குதல், விடுதல்-யதாழிற்யபயர்கள், கபாகிய - யேய்யிய என்னும் வாய்பாட்டு

விரையயச்ேம்.

7293. 'நல் இயல் கவிஞர் நாவில் பபாருள் குறித்து

அேர்ந்த நாேச்
போல் எ , பேய்யுள் பகாண்ட பதாகட எ ,
பதாகடகய நீக்கி
எல்கலயில் பேன்றும் தீரா இகே எ , பழுது இலாத
பல் அலங்காரப் பண்றப காகுத்தன் பகழி ோறதா.
 காகுத்தன் பகழி - இைாமனுரடய அம்புகள்; நல் இயல் கவிஞர் - கருவில்
திருவுரடக் கவிஞர்களின்; நாவில் பபாருள் குறித்து அேர்ந்த - நாவில் யபாருளுக்குத்
தக யவளிப்பட்ட; நாேச் போல் எ - சிறப்புரடய யோற்கள் கபாலவும்; பேய்யுள்
பகாண்ட பதாகட எ - யேய்யுளில் அரமந்துள்ள யதாரட கபாலவும்; பதாகடகய
நீக்கி - யதாரடரயத் தாண்டி; எல்கலயில் பேன்றும் தீரா இகே எ - அளவிட்டுச்
யோல்ல முடியாத நீங்காத இரே கபாலவும்; பழுதிலாத பல் அலங்காரப் பண்றப -
குற்றமற்ற பலவரகப்பட்ட அலங்காைப் பண்பு யகாண்டரவ ஆகும்.

நல்இயல் கவிஞர் நாவிலிருந்து வரும் யோற்கள் யபாருத்தமாை இடத்தில் வந்து

யேய்யுளில் கவகம் குன்றாமல் விழுவது கபால், இைாமன் பகழியும் ேரியாை
இலக்ரகச் ேரியாை கவகத்கதாடு யேன்றரடயும். இதரைகய கம்பர் பிறிகதாரிடத்தில்
"யோல் ஒக்கும் கடிய கவகச் சுடுேைம்" (388) என்கிறார். கவிஞர் நாவரும் யோல் எைத்
யதாரலவிலாத் தூணி" (7130) என்பரத இதனுடன் ஒப்பிடுக. யேய்யுளில் யதாரட
என்னும் ஒழுங்கு முரற இருப்பது கபால் இைாமன் பகழியும் ஒழுங்கும் பைந்து
விரியும் தன்ரமயும் யபற்றது. யேய்யுளின் அடி நாதமாக யாப்பிரே இருப்பது
கபால இைாமன் பகழியின் கவகம் இரேவாக அரமந்துள்ளது. பல் அலங்காைப்
பண்பு கபால பகழியில் பல யேயல்கள் ஒன்றுபட்டுள்ளை என்கிறார் கவிஞர்.

7294. 'இந்திரன் குலிே றவலும், ஈேன் கக இகல மூன்று

என்னும்
ேந்திர அயிலும், ோறயான் வகள எஃகின் வரவும்
கண்றடன்;
அந்தரம் நீளிது, அம்ோ! தாபதன் அம்புக்கு ஆற்றா
பநாந்தப ன் யான் அலாதார் யார் அகவ
றநாற்ககிற்பார்?

இந்திரன் குலிே றவலும் - இந்திைனுரடய வச்சிைாயுதமும்; ஈேன் கக இகல

மூன்று என்னும் ேந்திர அயிலும் - சிவபிைானின் ரககளில் உள்ள மூன்று இரல
வடிவத்ரதக் யகாண்ட மந்திை ஆற்றல் யபாருந்திய முத்தரலச் சூலமும்; ோறயான்
வகள எஃகின் வரவும் கண்றடன் - திருமாலின் வரளந்த ேக்கைப் பரடயின்
வருரகரயயும் பல கபார்களில் கண்டுள்களன்; அந்தரம் நீளிது அம்ோ -
அப்பரடகளுக்கும் இைாமனுரடய அம்புக்கும் கவற்றுரம மிகுதி; யான் தாபதன்
அம்புக்கு ஆற்றா பநாந்த ன் - இந்திைன் பரட, ஈேன் ரக மந்திை அயில், மாகயான்
வரள எஃகின் வைவு ஆகியவற்ரற எளிரமயாகப் யபாறுத்த யான் தவகவடம்
பூண்ட இைாமன் அம்புக்குப் யபாறுக்க மாட்டாது யநாந்தைன்; அலாதார் யார்
அகவ றநாற்ககிற்பார் - யாைல்லாத மற்ரறகயார் யார் அவ்வம்பின் ஆற்றரல
எதிர்த்துத் தாங்க வல்லார்.

அந்தைம்-கவற்றுரம, கநாற்ககிற்பார்-யபாறுக்க வல்லவர்.

7295. 'றபய் இருங் கணங்கறளாடு சுடு களத்து உகறயும்
பபற்றி
ஏயவன் றதாள்கள் எட்டும், இந்திரன் இரண்டு
றதாளும்,
ோ இரு ஞாலம் முற்றும் வயிற்றிகட கவத்த ோயன்
ஆயிரம் றதாளும், அன் ான் விரல் ஒன்றின்
ஆற்றல் ஆற்றா.

றபய் இருங்கணங்கறளாடு - யபரிய கரிய கபய்க் கூட்டத்கதாடு; சுடுகளத்து

உகறயும் - சுடுகாட்டிகல வாழ்கின்ற; பபற்றி ஏயவன் - தன்ரம யபாருந்தியவைாை
இைாமபிைானின்; றதாள்கள் எட்டும் - எட்டுத் கதாள்களும்; இந்திரன் இரண்டு றதாளும் -
இந்திைனுரடய இைண்டு கதாள்களும்; ோ இரு ஞால முற்றும் - மிகப் யபரிய உலகம்
முழுவரதயும்; வயிற்றிகட கவத்த ோயன் - தன் திருவயிற்றடக்கிய திருமாலின்;
ஆயிரம் றதாளும் - ஆயிைந்கதாள்களும்; அன் ான் விரல் ஒன்றின் ஆற்றல் ஆற்றா -
அந்த இைாமனுரடய ஒரு விைலின் ஆற்றலுக்குத் தாங்க மாட்டாது.

7296. 'சீர்த்த வீரியராய் உள்ளார், பேங் கண் ோல்

எனினும், யான் அக்
கார்த்தவீரியக றநர்வார் உளர் எ க் கருதல்
ஆற்றறன்;
பார்த்த றபாது, அவனும், ேற்று அத் தாபதன் தம்பி
பாதத்து
ஆர்த்தது ஓர் துகளுக்கு ஒவ்வான்; ஆர் அவற்கு
ஆற்றகிற்பார்?

சீர்த்த வீரியராய் உள்ளார் - மிகு புகழ் யபாருந்திய வீைர்கள்

எைப்படுபவர்களில்; பேங்கண் ோல் எனினும் - சிவந்த கண்கரளயுரடய திருமாகல
என்றாலும்; அக்கார்த்த வீரியக றநர்வார் உளர் எ - அவர்கள் அந்தக் கார்த்த
வீரியனுரடய ஆற்றலுக்கு ஒப்பாக உளர் எை; யான் கருதல் ஆற்றறன் - நான்
கருதுதரலச் யேய்கயன்; பார்த்தறபாது - எண்ணிப் பார்க்கும் இடத்து; அவனும் -
அக்கார்த்த வீரியனும்; அத்தாபதன் தம்பி - அந்தத் தவக்ககாலத்ரதயுரடய இைாமனின்
தம்பியாகிய இலக்குவைது; பாதத்து ஆர்த்தது ஓர் துகளுக்கு - பாதத்திகல
ஒட்டிக்யகாண்டுள்ள ஒரு தூசிக்கு; ஒவ்வான் - ஒப்பாக மாட்டான்; ஆர் அவற்கு
ஆற்றகிற்பார் - (என்றால்) அந்த இைாமனுக்கு முன் எதிர் நிற்க வல்லார் யார்
எவருமில்ரல என்றவாறு.

இைாவணன் கார்த்த வீர்யாச்சுைனிடத்தில் கதாற்றவன் ஆதலின் இங்கு

அவரைப் பாைாட்டிக் கூறிைான். இதரை முன்வந்துள்ள 5203ம் பாடகலாடு
ஒப்பிட்டுக் காண்க.
 7297. 'முப்புரம் ஒருங்கச் சுட்ட மூரி பவஞ் சிகலயும், வீரன்
அற்புத வில்லுக்கு, ஐய! அம்பு எ க் பகாளலும்
ஆகா;
ஒப்பு றவறு உகரக்கல் ஆவது ஒரு பபாருள்
இல்கல; றவதம்
தப்பி றபாதும், அன் ான் தனு உமிழ் ேரங்கள்
தப்பா.

ஐய - ஐயகை; முப்புரம் ஒருங்கச் சுட்ட - முப்புைங்கரளயும் ஒருங்கக அழித்த; மூரி

பவஞ்சிகலயும் - வலிரம யபாருந்திய சிவபிைாைது வில்; வீரன் - இைாமைது; அற்புத
வில்லுக்கு - ககாதண்டமாகிய அற்புத ஆற்றல் நிரறந்த வில்லுக்கு; அம்பு எ க்
பகாளலும் ஆகா - அம்பு என்று யகாள்ளுவதற்கும் அதற்கு ஒப்பு என்று யோல்ல
கவறு ஒரு யபாருளும் இல்ரல; றவதம் தப்பி றபாதும் - கவதம் ஓதுவதால் வரும்
பயன்கள் ஓதியவரைச் யேன்றரடயாமல் தப்பிைாலும்; அன் ான் - அந்த இைாமைது;
தனு உமிழ் ேரங்கள் தப்பா - வில்லிலிருந்து யவளிப்படுகின்ற அம்புகள் இலக்குத்
தவற மாட்டா.

7298. 'உற்பத்தி அயற ஒக்கும்; ஓடும்றபாது அரிறய

ஒக்கும்;
கற்பத்தின் அரற ஒக்கும், பககஞகரக் கலந்த
காகல;
சிற்பத்தின் நம்ோல் றபேச் சிறியறவா? என்க த்
தீராத்
தற்பத்கதத் துகடத்த என்றால், பிறிது ஒரு ோன்றும்
உண்றடா?

உற்பத்தி அயற ஒக்கும் - இைாமைது அம்புகள் கதான்றும் கபாது பிைம கதவரை

ஒக்கும்; ஓடும் றபாது அரிறய ஒக்கும் - பரகவர் கமல் யேல்லும் கபாது ஆயிைமுகம்
உரடய திருமாரல ஒக்கும்; பககஞகரக் கலந்த காகல - பரகவரை அழிக்கச்
கேரும்கபாது; கற்பத்தின் அரற ஒக்கும் - யுக முடிவுக் காலத்துச் ேங்காை
மூர்த்திரய ஒக்கும்; சி ற்பத்தின் நம்ோல் றபேச் சிறியறவா - அவ்வம்புகளின் யதாழில்
திறரம நம் கபான்கறாைால் கபேப்படும் சிறுரமயுரடயதன்று; என்க - என்
இடமிருந்து; தீராத் தற்பத்கதத் துகடத்த - என்றும் நீங்காத யேருக்ரககய முழுதும்
நீக்கியது என்றால்; பிறிது ஒரு ோன்றும் உண்றடா - அதன் ஆற்றற்கு கவறு கரி
கவண்டுகமா? கவண்டா என்றவாறு.

காத்தற் கடவுளாகிய அரிரயப் கபால அம்புகள் தம்ரமப் பாதுகாத்து இலக்ரக

கநாக்கிச் யேல்லும் என்பது ஓர் யபாருள். சிற்பம் - கபச்ோற்றல் எனினும் ஆம். தற்பம் -
யேருக்கு.
7299. 'குடக்கறதா? குணக்கறதறயா? றகாணத்தின்
பாலறதறயா?
தடத்த றபர் உலகத்றதறயா? விசும்பறதா?
எங்கும்தாற ா?
வடக்கறதா? பதற்கறதா? என்று உணர்ந்திலன்;--
ேனிதன் வல்வில்--
இடத்தறதா? வலத்தறதா? என்று உணர்ந்திறலன்
யானும் இன்னும்.

ேனிதன் வல்வில் - மனிதைாகிய இைாமன் ரகக்யகாண்டுள்ள வலிரமயாை

வில்; குடக்கறதா - கமற்குப் பகுதியில் உள்ளதா?; குணக்கறதா - கமற்குப் பகுதியில்
உள்ளதா?; றகாணத்தின் பாலறதறயா - திரே மூரலப் பகுதியில் உள்ளதா?;
வடக்கறதா - வடக்குப் பகுதியில் உள்ளதா? பதற்கறதா - யதற்குப் பகுதியில்
உள்ளதா? தடத்த றபர் உலகத்றதறயா - அகன்ற யபரிய உலகத்திலுள்ளதா?
விசும்பறதா - ஆகாயத்தில் உள்ளதா? எங்கும் தாற ா - எல்லா இடங்களிலும்
உள்ளதா? என்று உணர்ந்திலன் - என்று அவனுடன் கபாரிட்ட யான் உணர்ந்கதன்
இல்ரல; யானும் இன்னும் - இன்னும் கூட யான் அது; இடத்தறதா - இடப்புறத்தில்
உள்ளதா? வலத்தறதா - வலப்புறத்தில் உள்ளதா என்று உணர்ந்திகலன் - என்று உணை
முடியாதவைாய் உள்களன்.

எங்கிருந்து அம்பு எய்யப்படுகிறது என்று நின்று நிதானித்துப் பார்த்து அறிந்து

யகாள்ள முடியாதவாறு இைாமன் அம்பு மரழ யபாழிந்ததால், எத்திரேயில் இருந்து
(அல்) எப்புறத்தில் இருந்து வில் அம்பு யபாழிகிறது என்பரத அறியமுடியவில்ரல
என்று இைாமனின் வில்லாற்றரல இைாவணன் இப்பகுதியில் குறிப்பிடுகிறான்.
தடத்த - அகன்ற.

7300. 'ஏற்றம் ஒன்று இல்கல என்பது ஏகைகேப் பாலது

அன்றற?
ஆற்றல் ோல் கலுைற தான் ஆற்றுறே, அேரின்
ஆற்றல்!--
காற்கறறய றேற்பகாண்டாற ா? க கலறய
கடாவி ாற ா?
கூற்கறறய ஊர்கின்றாற ா?--குரங்கின்றேல்
பகாண்டு நின்றான்.

குரங்கின் றேல் பகாண்டு நின்றான் - அனுமரை வாகைமாகக் யகாண்டு

கபாரில் எதிர் நின்ற இைாமன்; காற்கறறய றேற்பகாண்டாற ா - காற்ரற வாகைமாகக்
யகாண்டுள்ளாகைா?; க கலறய கடாவி ாற ா - தீரய வாகைமாகக்
யகாண்டுள்ளாகைா; கூற்கறறய ஊர்கின்றாற ா - இயமரை வாகைமாகக்
யகாண்டுள்ளாகைா?; ஏற்றம் ஒன்று இல்கல என்பது - (எைகவ) அவைது
வாகைத்துக்குப் யபருரம ஒன்றும் இல்ரல என்பது; ஏகைகேப் பாலது அன்றற -
அறியாரமயின் பாற்பட்டது அல்லவா? அேரின் ஆற்றல் - வாகைமாகிய அனுமன்
கபாரில் யேய்யும் யேயரல; ஆற்றல் ோல் கலுைற தான் ஆற்றுறே - வலிரம
யபாருந்திய திருமாலின் வாகைமாகிய கருடன்தான் யேய்யுகமா என்றவாறு.

இதில் இைாமனின் வாகைமாகிய அனுமனின் கவகம், சிைம், அழிக்கும்

யதாழில் ஆகியரவ விளக்கிக் கூறப்பட்டுள்ளை. திருவடியின் சிறப்ரப இதைால்
உணர்க.

7301. 'றபாய் இனித் பதரிவது என்ற ? பபாகறயி ால்

உலகம் றபாலும்
றவய் எ த் தககய றதாளி இராகவன் றேனி
றநாக்கி,
தீ எ க் பகாடிய வீரச் றேவகச் பேய்கக கண்டால்,
நாய் எ த் தகுதும் அன்றற, காேனும் நாமும்
எல்லாம்.

பபாகறயி ால் உலகம் றபாலும் - அகழ்வாரைத் தாங்கும் நிலம் கபால்

யபாறுரமயுரடய; றவய் எ த் தககய றதாளி - மூங்கில் எைத் தகுந்த
கதாளிரையுரடய சீரத; இராகவன் றேனி றநாக்கி - இைாமனின் திருகமனி
அழரகயும்; தீ எைக் யகாடிய வீரச் றேவகச் பேய்கக கண்டால் - தீயிரை ஒத்த
யபரும் கபார் வீைத்ரதயும் முன்கப கண்டிருத்தலால்; காேனும் நாமும் - மன்மதனும்
யாமும்; எல்லாம் - மற்ரறகயாரும்; நாய் எ த் தகுதும் அன்றற - அவளுக்கு நாய்
என்று யோல்வதற்குத் தகுகவாம் அல்லவா?; றபாய் இனித் பதரிவது என்ற -
இனிகமல் கபாய் அவளது மைத்ரதத் யதரிய என்ை உள்ளது என்றவாறு.

இைாமனின் திருகமனியழரகயும் யபரும் கபார் வீைத்ரதயும் சீரத

கண்டிருத்தலால் கபாய் இனித் யதரிவது என்கை என்றான் என்க. கேவகம் - வீைம்.
(மிக்கவீைம்) "கதாளி இைாகவன்" என்ற இரேவு அவளுக்ககற்றவன் அவகை என்ற
இைாவணன் உள்ளுணர்ரவ யவளிப்படுத்தியது.

7302. 'வாேவன், ோயன், ேற்கற ேலருறளான், ேழு வாள்

அங்கக
ஈேன் என்று இக ய தன்கே இளிவரும் இவரால்
அன்றி,
நாேம் வந்து உற்ற றபாதும், நல்லது ஓர் பகககயப்
பபற்றறன்;--
பூேல் வண்டு உகறயும் தாராய்!--இது இங்குப்
 புகுந்தது' என்றான்.

பூேல் வண்டு உகறயும் தாராய் - ஒலிக்கும் வண்டுகள் தங்குகின்ற மாரல அணிந்த

மார்பிைகை; வாேவன் - இந்திைன்; மாயன் - திருமால்; ேற்கற ேலருறளான் - மற்றும்
உள்ள தாமரை மலரில் உரறயும் நான்முகன்; ேழுவாள் அங்கக ஈேன் -
மழுப்பரடரயக் ரகயில் யகாண்ட சிவன்; என்று இக ய தன்கே - என்று
இப்படிப்பட்ட தன்ரம யகாண்ட; இளிவரும் இவரால் அன்றி - இகழ்ச்சிக்குரிய
தன்ரம யகாண்ட இவர்களன்றி; நாேம் வந்து உற்றறபாதும் - அழிவுக்காலம் வந்து
யநருங்கி விட்ட கபாதும்; நல்லது ஓர் பகககயப் பபற்றறன் - சிறந்தது ஓர் பரகரய
அரடந்கதன்; இது இங்குப் புகுந்தது என்றான் - இதுகவ இங்கு நிகழ்ந்தது எை
இைாவணன் மாலியவானிடம் கூறிைான்.

பரகவரைப் பற்றிப் புரிந்து யகாண்டுள்ள இைாவணன் நாேம் வந்துற்றகபாது

நல்லகதார் பரகரயப் யபற்கறன் என்கிறான், பிறிகதாரிடத்தில் 'என்ரைகய
கநாக்கி யான் இந்யநடும் பரக கதடிக்யகாண்கடன்' (9123) என்பரத இரணத்து
கநாக்குக. இளிவரும் - இகழ்ச்சிக்கு ஆளாை இவர். பரகவரை மைம் திறந்து
பாைாட்டும் இயல்பு இைாவணன் பால் முன்ரைய படலத்தும் கண்டகத ஆகும்.

மாலியவான் இைாவணனுக்குக் கூறுதல்

7303. "முன் உகரத்றதக வாளா முனிந்தக ; முனியா
உம்பி
இன் உகரப் பபாருளும் றகளாய்; ஏது
உண்டுஎனினும், ஓராய்;
நின் உகரக்கு உகர றவறு உண்றடா?--பநருப்பு
உகரத்தாலும், நீண்ட
மின் உகரத்தாலும், ஒவ்வா விளங்கு ஒளி அலங்கல்
றவறலாய்!

பநருப்பு உகரத்தாலும் - யநருப்ரப உவரம எை உரைத்தாலும்; நீண்ட மின்

உகரத்தாலும் - வாைத்தில் கதான்றும் நீண்ட மின்ைரல உவரம எை
உரைத்தாலும்; ஒவ்வா விளங்கு ஒளி - ஒப்பாகாது விளங்குகின்ற ஒளியுரடய;
அலங்கல் றவறலாய் - யவற்றி மாரல சூடிய கவற்பரடரய உரடய தரலவகை;
முன் உகரத்றதக வாளா முனிந்தக - முன்பு இைாமனின் ஆற்றரலக் கூறிய
என்ரை வீகண ககாபித்தாய்; முனியா உம்பி - சிையமன்னும் குணம் இல்லாத
உன்ரை ஒரு யபாழுதும் யவறுக்காத வீடணன் கூறிய; இன் உகரப் பபாருளும்
றகளாய் - இனிய யோற்களில் யபாதிந்துள்ள உட்யபாருரளயும் காதால் ககட்காமல்
விட்டாய்; ஏது உண்டு எனினும் ஓராய் - நீ கதால்வியரடயப் கபாவதற்குக் காைணம்
உண்டு என்றாலும் அரத ஆைாய்ந்து அறியாது விட்டு விட்டாய்; நின் உகரக்கு உகர
றவறு உண்றடா - எனினும் உன் யோல்லுக்கு மறுயோல் உண்டா என்கிறான்
மாலியவான்.

முன் உரைத்கதரை வாளா முனிந்தரை என்ற வரி ஒற்றுக் ககள்விப் படலத்தில்

மாலியவான் கூற்ரற மறுத்தது. (6792, 6793) முனியா உம்பி இன் உரைப் யபாருளும்
ககளாய் என்பரத கமதாவிகட்யகல்லாம் கமலாை கமன்ரமயைாகிய வீடணன்
அறவுரை கூறிய கபாது (6371) இைாவணன் மறு யமாழி யகாண்டு அறிக. ஏது உண்டு
எனினும் ஓைாய்-என்பரத (6148, 6150, 6151) பாடல்களில் காண்க.

7304. 'உகளவ எனினும், பேய்ம்கே உற்றவர், முற்றும்

ஓர்ந்தார்,
விகளவ போன் றபாதும், பகாள்கிகல; விடுதி
கண்டாய்;
கிகளதரு சுற்றம், பவற்றி, றகண்கே, நம் கல்வி,
பேல்வம்,
ககளவு அருந் தாக றயாடும் கழிவது காண்டி'
என்றான்.

உகளவ எனினும் - மைத்திற்கு வருத்தம் தருவை என்றாலும்; பேய்ம்கே

உற்றவர் - யமய்ம்ரமயாை உறவிைர்களும்; முற்றும் ஓர்ந்தார் - கமல்
வருவைவற்ரற முழுவதும் ஆய்ந்தவர்களும்; விகளவ போன் றபாதும் -
விரளயப் கபாகிற யேயல்கரளச் யோன்ைகபாதும்; பகாள்கிகல - நீ அவற்ரற
ஏற்றுக் யகாள்ளாது; விடுதி கண்டாய் - விட்டிடுதரலச் யேய்தாய் காண்; கிகள தரு
சுற்றம் - யதாகுதியாக உள்ள சுற்றத்தாரும்; பவற்றி - யவற்றியும்; றகண்கே - நட்பும்;
நம் கல்வி - நமது கல்வியும்; பேல்வம் - உறுயபாருளும் உல்குயபாருளும் ஒன்ைார்த்
யதறு யபாருளுமாகிய யேல்வமும்; ககளவு அருந்தாக றயாடு - பிறைால்
அழித்தற்கரிய அைக்கர் பரடயும்; கழிவது காண்டி என்றான் - அழிந்து படுவரத நீ
காண்பாய்.

இைாவணனிடம் வந்து மககாதைன் கூறுதல்

7305. ஆயவன் உகரத்தறலாடும், அப் புறத்து இருந்தான்,
ஆன்ற
ோகயகள் பலவும் வல்ல ேறகாதரன் கடிதின் வந்து,
தீ எை றநாக்கி, 'என் இச் சிறுகே நீ பேப்பிற்று?
என் ா,
ஓய்வுறு சிந்கதயானுக்கு உறாத றபர் உறுதி
போன் ான்;
ஆயவன் உகரத்தறலாடும் - அந்த மாலியவான் அவ்வாறு யோன்ை உடகை;
அப்புறத்து இருந்தான் - அப்புறத்திகல இருந்தாைாகிய; ஆன்ற ோகயகள் பலவும்
வல்ல ேறகாதரன் - மிக்க மாரயத் யதாழில்கள் பலவற்றிலும் வல்லவைாகிய
மககாதைன்; கடிதின் வந்து - விரைவாக வந்து; தீ எை றநாக்கி - தீ எழுமாறு சிைந்து
மாலியவாரைப் பார்த்து; என் இச்சிறுகே நீ பேப்பிற்று என் ா - நீ இப்படி நம்
தரலவரைப் பார்த்துச் சிறுரமயாகச் யோல்லியது என்கை எை அதட்டிக் ககட்டு;
ஓய்வுறு சிந்கதயானுக்கு - கதால்வியால் துவண்டுள்ள மைத்ரத உரடய
இைாவணனுக்கு; உறாத றபர் உறுதி போன் ான் - நன்ரம தைாத யபரிய உறுதி
யமாழிகரளச் யோன்ைான்.

உற்ற கபர் உறுதி யோல்லிய மாலியவானும் உறாத கபர் உறுதி யோன்ை

மககாதைனும் இைாவணனின் மைத்ரத மாற்ற முயன்றைர். ஆைால் தன் மைதறிந்து
யோல்லுவான் யோல்ரலகய ஏற்கும் இைாவணன் மாலியவான் யோல்ரல ஏற்காது
மககாதைன் யோல்ரல ஏற்றான். இது கருதிகய நாட்டுப் புற வழக்கில்
"இைாவணனுக்கு மககாதைன் கதாணியது கபால" என்ற பழயமாழி வழக்கில் உள்ளது.

7306. ' "நன்றி ஈது" என்று பகாண்டால், நயத்திக

நயந்து, றவறு
பவன்றிறய ஆக, ேற்றுத் றதாற்று உயிர் விடுதல்
ஆக,
ஒன்றிறல நிற்றல் றபாலாம், உத்தேர்க்கு உரியது;
ஒல்கிப்
பின்றுறேல், அவனுக்கு அன்றறா, பழிபயாடு நரகம்
பின்க ?

நயத்திக நயந்து - இனியரதப் யபற விரும்பி; நன்றி ஈது என்று பகாண்டால் -

இது நல்லது என்று ஒரு யேயரல கமற்யகாண்டால்; றவறு பவன்றிறய ஆக -
கதால்விக்கு கவறுபட்ட யவற்றிகய விரளயட்டும்; ேற்று றதாற்று உயிர் விடுதல் ஆக
- அல்லது கதாற்று உயிர் விடும் நிரலகய விரளயட்டும்; உத்தேர்க்கு உரியது -
சிறப்பாைவர்களுக்கு உரிய யேயல்; ஒன்றிறல நிற்றல் றபாலாம் - கமற்யகாண்ட அந்தச்
யேயல் ஒன்றில் மட்டும் ஊன்றி நிற்றலாம்; ஒல்கிப் பின்று றேல் - மைந்தளர்ந்து பின்
வாங்குகமல்; அவனுக்கு அன்றறா - அவ்வாறு பின்வாங்குபவனுக்கலல்வா;
பழிபயாடு நரகம் பின்க - பிறகு இம்ரமப் பழியும் மறுரம நைகமும் ஏற்படும்.

இங்குச் யேயலின் தைாதைத்ரதக் யகாண்டு யவற்றி கதால்வி பழி பாவம் நைகம்

ஆகியவற்ரற கநாக்காது தன்மைக் கருத்துக்கு ஏற்பக்கூறும் மககாதைனின் மைநிரல
இப்பாடலில் யவளிப்படுகிறது.

7307. 'திரிபுரம் எரிய, ஆங்கு ஓர் தனிச் ேரம் துரந்த

பேல்வன்,
 ஒருவன் இப் புவ ம் மூன்றும் ஓர் அடி ஒடுக்கிக்
பகாண்றடான்,
பபாருது, உ க்கு உகடந்து றபா ார்; ோனிடர்
பபாருத றபார்க்கு
பவருவுதி றபாலும்; ேன் ! கயிகலகய பவருவல்
கண்டாய்!
ேன் - மன்ைகை; கயிகலகய பவருவல் கண்டாய் - கயிரல மரலரய அஞ்ே
அரேத்தவகை; திரிபுரம் எரிய - முப்புைங்களும் எரியும்படி; ஆங்கு ஓர் - அங்கக
ஒப்பற்ற; தனிச்ேரம் - சிறப்பாை அம்ரபச்; துரந்த பேல்வன் - யேலுத்திய
சிவபிைானும்; ஒருவன் - தான் ஒருவகை; இப்புவ ம் மூன்றும் - இந்த உலகங்கள்
மூன்ரறயும்; ஓர் அடி ஒடுக்கிக் பகாண்றடான் - ஓைடியிகல அடக்கிக் யகாண்ட
திருமாலும்; பபாருது உ க்கு உகடந்து றபா ார் - கபார் யேய்து உைக்குத் கதாற்றுப்
கபாைார்கள்; ோனிடர் பபாருத றபார்க்கு பவருவுதி றபாலும் - அப்படி இருக்க மனிதர்
புரியும் கபாருக்கு நீ அஞ்சுகிறாய் கபாலும் என்றான்.

கயிரலரய அரேத்துச் சிவரையும் திருமாரலயும் யவன்ற இைாவணனின்

பரழய யவற்றிகரள நிரைவூட்டி அண்ரமயில் ஏற்பட்ட கதால்விரய மறக்கச்
யேய்ய முயல்கிறான் மககாதைன். மானிடர் கபாருக்கு அஞ்சுகிறாய் கபாலும் எை
இைாவணனின் மாை உணர்ச்சிரயத் தூண்டித் கதால்விரய மறக்கச் யேய்ய
முயல்கிறான்.

7308. ' "பவன்றவர் றதாற்பர்; றதாற்றறார் பவல்குவர்;

எவர்க்கும் றேலாய
நின்றவர் தாழ்வர்; தாழ்ந்றதார் உயர்குவர்; பநறியும்
அஃறத"
என்ற ர் அறிஞர் அன்றற! ஆற்றலுக்கு எல்கல
உண்றடா?
புன் தவர் இருவர் றபாகரப் புகழ்திறயா?-புகழ்க்கு
றேறலாய்!
புகழ்க்கு றேறலாய் - உரைப்பார் உரையாம் புகழ் கடந்து நின்ற கமம்பட்டவகை;
பவன்றவர் றதாற்பர் - யவற்றி யபற்றவர்கள் கதால்வியரடவர்; றதாற்றறார்
பவல்வர் - கதால்வி அரடந்தவர் யவற்றி யபறுவர்; எவர்க்கும் றேலாய் நின்றவர்
தாழ்வர் - பிறருக்கு கமலாக உயர்ந்து நின்றவர் தாழ்ச்சியரடவார்கள்; தாழ்ந்றதார்
உயர்குவர் - தாழ்ந்து நின்றவர்கள் உயர்ச்சியரடவர்; பநறியும் அஃறத - உலகத்து முரற
அதுதான்; என்ற ர் அறிஞர் அன்றற - என்று உலகியல் அறிந்த அறிஞர்கள்
கூறியுள்ளைர்; ஆற்றலுக்கு எல்கல உண்றடா - வல்லரமக்கு எல்ரல இது எைக் கூற
முடியுமா? புன்தவர் இருவர் றபாகரப் புகழ்திறயா - அதைால் புல்லிய தவகவடத்ரத
உரடய இருவர் யேய்த கபாரை நீ புகழ்வது என்? என்றவாறு.
 யவற்றி கதால்வி உயர்வு தாழ்வு வாழ்வில் ஏற்படுதல் இயற்ரக யநறி, எைகவ
கதால்வியால் துவளற்க எை இைாவணனுக்குக் கூறியவாறு. அைேறிய வீற்றிருந்த
வாழ்வு விழும் 'குரடநிழல் இருந்து குஞ்ேைம் ஊர்ந்கதார் நரடயமலிந்து ஓரூர்
நண்ணல் இயல்பு. அவற்ரற இயல்பாக ஏற்றுச் யேயல்பட கவண்டும் எைக்
கூறியவாறு காண்க. புன்தவர்-என்ற யோல்லாட்சி எதிரியின் வலிரமரயச் ேரியாக
மதிப்பிட முடியாதவன் மககாதைன் என்பரத விளக்க வந்தது.

7309. 'றதவிகய விடுதிஆயின், திறல்அது தீரும் அன்றற;

ஆவிகய விடுதல் அன்றி, அல்லது ஒன்று ஆவது
உண்றடா?
தா அரும் பபருகே அம்ோ நீ இனித் தாழ்த்தது
என்ற ?
காவல! விடுதி, இன்று இக் ககயறு கவகல,
பநாய்தின்.

றதவிகய விடுதி ஆயின் - சீரதரய விட்டு விடுவாய் ஆைால்; திறல் அது தீரும்
அன்றற - உன் வலிரமயால் வந்து புகழ் நீங்கும் அல்லவா? அல்லது - அவ்வாறு
விடாமல் கபாைால்; ஆவிகய விடுதல் அன்றி - உயிரை விடுதல் அல்லது; ஒன்று
ஆவது உண்றடா - கவறு ஒன்று நடப்பது உண்கடா? தா அரும் பபருகே அம்ோ -
இதுவரை அழிவில்லாத உன் யபருரமரய; நீ இனித் தாழ்த்தது என்ற - இப்கபாது
நீகய தாழ்த்திக் யகாள்வது எதற்கு? இன்று இக்ககயறு கவகல - இப்கபாது
யேயலற்றுப் கபாவதற்குக் காைணமாை கவரலரயக்; காவல பநாய்தின் விடுதி -
காவலகை விரைவாக விடுக. அம்மா-வியப்பிரடச் யோல். எதற்கும் கலங்கா
இைாவணன் கலங்கியரம குறித்த வியப்ரபக் காட்ட வந்தது.

7310. 'இனி இகற தாழ்த்தி ஆயின், இலங்ககயும் யாமும்

எல்லாம்
கனியுகட ேரங்கள் ஆக, கவிக் குலம் கடக்கும்
காண்டி;
பனியுகட றவகலச் சில் நீர் பருகி ன் பரிதி
என் த்
துனி உைந்து அயர்வது என்ற ? துறத்தியால்
துன்பம்' என்றான்.

இனி இகற தாழ்த்தி ஆயின் - இனி யநாடிப் யபாழுகதனும் நீ கபார் யேய்யாது

தாமதித்தால்; இலங்ககயும் - இலங்ரக மாநகைமும்; யாமும் எல்லாம் - அைக்கர்களாகிய
நாமும் பிறவும்; கனியுகட ேரங்கள் ஆக - பழங்கரளக் யகாண்ட மைங்கள் கபால்
ஆகுமாறு; கவிக்குலம் கடக்கும் - வாைைர் கூட்டம் யவன்று விடும்; காண்டி - இதரைக்
காண்; பனியுகட றவகலச் சில்நீர் - குளிர்ச்சி யபாருந்திய கடலில் உள்ள மிகுதியாை
நீரில் சிறிதளவு நீரைப்; பருகி ன் பருதி - சூரியன் பருகிைான்; என் த் -
என்பதற்காகத்; துனி உைந்து - மையவறுப்புக் யகாண்டு; அயர்வது என்ற -
வருந்துவது எதற்காக? துறத்தியால் துன்பம் என்றான் - துன்பத்ரத விட்டு விடுவாய்
என்றான் மககாதைன்.

கடல்நீர் முழுவரதயும் பருதி பருக முடியாதது கபால இைாவணைது

யபரும்பரட முழுவரதயும் சீரை சுற்றிய இருவர் அழிக்க முடியாது என்ற குறிப்பும்
காண்க. இரற - யநாடிப் யபாழுது. மன்கைா ஈற்றரே.

7311. 'முன், உ க்கு இகறவர் ஆ மூவரும் றதாற்றார்;

றதவர்
பின், உ க்கு ஏவல் பேய்ய, உலகு ஒரு மூன்றும்
பபற்றாய்;
புல் நுக ப் பனி நீர் அன் ேனிேகரப் பபாருள்
என்று உன்னி,
என், உ க்கு இகளய கும்பகருணக
இகழ்ந்தது?-எந்தாய்!
எந்தாய் - என் தந்ரதகய!; முன் உ க்கு - முன்பு உைக்கு; இகறவர் ஆ மூவரும்
றதாற்றார் - தரலரமயுரடய அரி அைன் அயன் ஆகிய மூவரும் கதாற்றைர்;
றதவர்பின் - அதற்குப் பிறகு கதவர்கள் கதாற்றார்கள்; உலகு ஒரு மூன்றும் - உலகு
மூன்ரறயும்; உ க்கு ஏவல் பேய்யப் பபற்றாய் - உைக்கு ஏவல் யேய்யும்படி யவன்று
யபற்றுள்ளாய்; அப்படிப்பட்ட வைமும் வலிரமயும் உரடய நீ; புல் நுக ப் பனிநீர்
அன் - புல்லின் நுனியில் ஒட்டியுள்ள பனிநீரைப் கபான்று உள்ள; ேனிேகரப்
பபாருள் என்று உன்னி - மனிதர்கரள ஒரு யபாருளாக மதித்து எண்ணி; என்
உ க்கு இகளய கும்பகருணக இகழ்ந்தது - உைக்கு இரளய கும்பகருணனின்
ஆற்றரல மதியாது இகழ்ந்தது என்ை காைணகமா? என்றவாறு.

மனிேரை-இழிவு குறித்து வந்த யோல் புல்நுரைப் பனிநீர் அன்ை மனிேர் - சில்

வாழ்நாள், பல்பிணிச் சிற்றறிவுரடய வைவலிவில்லாத மானிடர். கும்பகருணனின்
வலிரய நிரைப்பூட்டி, அவரைப் கபாருக்கு அனுப்புக எை இைாவணரை
மககாதைன் தூண்டுகிறான்.

7312. 'ஆங்கு அவன்தன்க க் கூவி, ஏவுதிஎன்னின், ஐய!

ஓங்கறல றபால்வான் றேனி காணறவ ஒளிப்பர்
அன்றற;
தாங்குவர் பேரு முன் என்னின், தாபதர் உயிகரத்
தாற
 வாங்கும்' என்று இக ய போன் ான்; அவன் அது
ே த்துக் பகாண்டான்.

ஐய - தரலவகை; ஆங்கு அவன் தன்க க் கூவி - அந்தக் கும்பகருணரை

அரழத்து; ஏவுதி என்னின் - கபார் யேய்யக் கட்டரளயிடுவாயாயின்; ஓங்கறல
றபால்வான் - மரல கபான்ற அவைது; றேனி காணறவ ஒளிப்பர் அன்றற - உடலின்
தன்ரமரயக் காணகவ அஞ்சி ஒளிந்து யகாள்வார்களன்கறா? தாங்குவர் பேரு
முன் என்னில் - அவ்வாறு அஞ்சி ஒளிந்து யகாள்ளாமல் எதிர் வந்து கபார் யேய்வர்
எனில்; தாபதர் உயிகரத் - அந்தத் தவகவடம் யகாண்ட இைாம இலக்குவைது
உயிரைத்; தாற வாங்கும் என்று - கும்பகருணகை கபாக்குவான் என்று; இக ய
போன் ன் - இத்தன்ரமயாை வார்த்ரதகரள மககாதைன் யோன்ைான்; அவன் அது
- அந்த இைாவணன் அந்த யோல்ரல; ே த்துக் பகாண்டான் - மைத்திகல ஏற்றுக்
யகாண்டான்.

மககாதைன் யோல்ரல இைாவணன் புகழ்தல்

7313. 'பபறுதிறய, எகவயும் போல்லி;--றபர்
அறிவாள!-சீரிற்று
அறிதிறய; என்பால் கவத்த அன்பினுக்கு அவதி
உண்றடா?
உறுதிறய போன் ாய்' என் ா, உள்ளமும்
றவறுபட்டான்;--
இறுதிறய இகயவது ஆ ால், இகட, ஒன்றால் தகட
உண்டாறோ?
றபர் அறிவாள - கபர் அறிவு உரடயவகை; பபறுதிறய பயகவயும் போல்லி -
எல்லாவற்ரறயும் யோல்லால் யபறுவாய்; சீரிற்று அறிதிறய - நீ சிறந்த யேயரல
அறிந்துள்ளாய்; என்பால் கவத்த - என்னிடத்தில் யகாண்ட; அன்பினுக்கு அவதி
உண்றடா - அன்பினுக்கு ஓர் எல்ரல உண்கடா; உறுதிறய போன் ாய் - எைக்கு
உறுதி தரும் யேயரலகய யோன்ைாய்; என் ா - என்று புகழ்ந்து; உள்ளமும்
றவறுபட்டான் - மைம் மாறுபட்டவன் ஆைான் இைாவணன்; இறுதிறய இகயவது
ஆ ால் - ஒருவனுக்கு இறுதி வந்து கநரும்கபாது; இகட பயான்றால் தகட
உண்டாறோ - இரடயில் கவறு ஒன்றிைால் தரட உண்டாகுகமா? (உண்டாகாது
என்றவாறு).

முதற்கபாரில் கதால்வியுற்றதால் இைாமலக்குவைது வன்ரம உணர்ந்து மைம்

மாறி மாலியவானிடம் கபசிய இைாவணன் மககாதைைால் மீண்டும் பரழய அழிவு
நிரலக்கக தள்ளப்பட்டான் என்பரத விளக்க 'இறுதி ஒருவனுக்கு வருவது என்று
விதி இருக்குமாைால் கவயறான்றால் அது தரடப்படாது; இறுதி வந்கத தீரும்' என்ற
யபாதுப்யபாருரளப் பின்ரவத்தரம யான் இது கவற்றுப் யபாருள் ரவப்பணி.
இைாவணன் ஏவலால் வீைர்கள் கும்பகருணரைத் துயில்
எழுப்புதல்
7314. 'நன்று இது கருேம்' என் ா, 'நம்பிகய நணுக ஓடிச்
பேன்று இவண் தருதிர்' என்றான்; என்றலும்
நால்வர் பேன்றார்; பதன் திகேக் கிைவன் தூதர் றதடி ர் திரிவர்
என் ,
குன்றினும் உயர்ந்த றதாளான் பகாற்ற ோக்
றகாயில் புக்கார்.

நன்று இது கருேம் என் ா - கும்பகருணரைப் கபாருக்கு அனுப்பும் இச்யேயல்

யேயத் தக்ககத என்று யோல்லி; நம்பிகய நணுக ஓடிச் பேன்று இவண் திருதிர்
என்றான் - (தூதரை அரழத்த இைாவணன் அவர்களிடம்) நீங்கள் ஓடிப்கபாய் ஆடவர்
திலகைாய கும்பகருணரை இங்கக அரழத்து வாருங்கள் என்றான்; என்றலும் -
என்று இைாவணன் கூறிய அளவிகல; பதன்திகேக் கிைவன் தூதர் - யதற்குத்திரேத்
தரலவைாகிய இயமைது தூதர்; றதடி ர் திரிவர் என் - கதடித்திரிவது கபால;
நால்வர் பேன்றார் - நான்கு கபர் யேன்றார்கள்; குன்றினும் உயர்ந்த றதாளான் -
அவர்கள் குன்ரறக் காட்டிலும் உயர்ந்த கதாள்கரள உரடய கும்பகருணைது;
பகாற்ற ோக்றகாயில் புக்கார் - யவற்றி யபாருந்திய யபரிய அைண்மரைக்குள் யேன்று
புகுந்தார்கள்.

இறுதிக்காலத்து நால்வர் தூக்கச் யேல்லல் மைபு என்ற குறிப்ரபக் காட்டியது

கபால் நால்வர் யேன்றார் என்றது நயம். கதடிைர் - முற்யறச்ேம்.

7315. கிங்கரர் நால்வர் பேன்று, அக் கிரி அ ான் கிடந்த

றகாயில்
ேங்குல் றதாய் வாயில் ோர்ந்து, 'ேன் ! நீ உணர்தி'
என் ,
தம் ககயின் எழுவி ாறல தகல பேவி தாக்க,
பின்னும்
பவங்கணான் துயில்கின்றாக பவகுளியால்
இக ய போன் ார்:

கிங்கரர் - பணியாளர்; நல்வர் பேன்று - நல்வர் கபாய்: அக்கிரி அ ான் - மரலரய

ஒத்தவைாை கும்பகருணன்; கிடந்த றகாயில் - படுத்துறங்கும் அைண்மரையின்;
ேங்குல் றதாய் - கமகம் படிந்துள்ள; வாயில் ோர்ந்து - வாயிரல அரடந்து; ேன் -
அைேகை; நீ உணர்தி என் - நீ துயில் விட்டு எழுதி என்று யோல்லி; தம் ககயின்
எழுவி ாறல - தங்கள் ரகயில் உள்ள இரும்புத் தூண்களால்; தகல பேவி தாக்க -
தரலயிலும் யேவியிலும் தாக்க; பின்னும் - அவ்வாறு யேய்த பின்னும்;
பவங்கணான் துயில்கின்றாக - யகாடிய கண்கரளயுரடய தூங்குகின்ற
கும்பகருணரைப் பார்த்து; பவகுளியால் - சிைத்திைால்; இக ய போன் ார் -
இச்யோற்கரளச் யோல்லலாைார்.

கும்பகர்ணரை இவ்வாறு அன்றி கவறு வரகயில் எழுப்பலாகாரம

உணர்ந்தவர் ஆதலின், 'எழுவிைால் தரலயேவி தாக்க என்றார். இைாவணன்
கதாற்றரத உணர்ந்தபின் எழுப்புகின்றைர். ஆதலின் யவகுளியாற் யோல்லும்
பின்வரும் யோற்களும் இயல்பாைகத என்று உய்த்துணைலாம்.

கிங்கைர் கூற்றும் இைாவணன் யேயலும்

எழுசீர் ேந்த விருத்தம்

7316. 'உறங்குகின்ற கும்பகன் ! உங்கள் ோய

வாழ்வு எலாம்
இறங்குகின்றது! இன்று காண்; எழுந்திராய்!
எழுந்திராய்!
கறங்கு றபால வில்பிடித்த கால தூதர் ககயிறல,
உறங்குவாய், உறங்குவாய்! இனிக் கிடந்து
உறங்குவாய்'!

உறங்குகின்ற கும்பகன் - உறங்குகின்ற கும்பகர்ணகை; உங்கள் - உங்களுரடய;

ோய வாழ்வு எலாம் - யபாய்யாை வாழ்வு எல்லாம்; இன்று இறங்குகின்றது - இன்றில்
இருந்து இறங்குவதற்குத் யதாடங்கிவிட்டது; எழுந்திராய் எழுந்திராய் - அதரைக்
காண்பதற்காக எழுந்திருப்பாய் எழுந்திருப்பாய்; கறங்கு றபால - காற்றாடி கபால்
எல்லா இடத்திலும் திரிகின்ற; வில்பிடித்த - வில்ரலப் பிடித்த; காலதூதர் -
காலனுக்குத் தூதைாைவர்; ககயிறல இனிக் கிடந்து - ரகயில் இனிப் படுத்து;
உறங்குவாய் உறங்குவாய் - தூங்குவாயாக.

இப்பாடலில் யவகுளிக்குரிய வலிய ேந்தம் காணப்படுவது குறிப்பிடத்தக்கது.

அடுக்கு ேந்தம் தழுவி வந்தது. எலாம் - இரடக்குரற. காலதூதர்-நான்காம்
கவற்றுரமத் யதாரக.

துயியலழுப்பல்
7317. என்று போல்ல, அன் வன் எழுந்திராகே கண்டு
றபாய்,
'ேன்றல் தங்கு ோகல ோர்ப! வன் துயில்
 எழுப்பலம்.'
அன்று, 'பகாள்கக றகண்மின்' என்று ோபவாடு
ஆளி ஏவி ான்,
'ஒன்றன்றேல் ஓர் ஆயிரம் உைக்கிவிட்டு எழுப்புவீர்.'

என்று போல்ல - என்று பலவாறு யோல்லி எழுப்பவும்; அன் வன் - அந்தக்

கும்பகருணன்; எழுந்திராகே - உறக்கத்தில் இருந்து எழுந்திைாரமரயக்; கண்டு
றபாய் - கண்டு இைாவணனிடம் திரும்பிப் கபாய்; ேன்றல் தங்கு ோகல ோர்ப - மணம்
நிரறந்த மாரல அணிந்த மார்ரப உரடயவகை; வன்துயில் எழுப்பலம் -
கும்பகருணரை வலிய உறக்கத்தில் இருந்து எழுப்ப வல்கலாம் அல்கலாம்; என்று
போல்ல - என்று கூற; அன்று - அப்கபாது (இைாவணன்); பகாள்கக றகண்மின் என்று -
யேய்யத்தக்க யேயரலக் ககண்மின் என்று கூறி; ஒன்றன் றேல் - ஒன்றன் கமல்
ஒன்றாக; ோபவாடு ஆளி ஓர் ஆயிரம் - ஓைாயிைக்கணக்காை குதிரைகரளயும்
யாளிகரளயும்; உைக்கி விட்டு எழுப்புவீர் - மிதிக்கச் யேய்து எழுப்புவீர்; என்று
ஏவி ான் - என்று அவர்களுக்குக் கட்டரளயிட்டான்.

7318. 'அக ய தாக அன்று பேல்ல, ஆண்டு நின்று

றபர்ந்திலன்;
இக ய றேக மீண்டது' என்று இராவணற்கு
இயம்பலும்
'விக யும் வல்ல நீங்கள் உங்கள் தாக றயாடு
பேன்மின்' என்று,
இக ய ேல்லர் ஆயிராகர ஏவி நின்று
இயம்பி ான்.

அக யதாக - இைாவணைால் அனுப்பப்பட்ட ஆயிைம் மாகவாடாளியாை அந்தச்

கேரை; அன்று பேல்ல - அப்கபாது கும்பகருணரை மிதித்துச் யேல்லவும்; ஆண்டு -
உறங்கிய இடத்தில்; நின்று - இருந்து; றபர்த்திலன் - அரேயவில்ரல;
இக யறேக - இந்தச் கேரை; மீண்டது என்று - எழுப்ப முடியாமல் திரும்பியது
என்று; இராவணற்கு இயம்பலும் - கிங்கைர் நால்வரும் இைாவணனுக்குச் யோல்ல;
ேல்லர் ஆயிராகர - ஆயிைம் மல்லர்கரள; இக ய விக யும் வல்ல நீங்கள் -
இப்படிப்பட்ட யதாழில் யேய்வதில் வல்லரம உரடய நீங்கள்; உங்கள்
தாக றயாடு பேன்மின் - உங்கள் பரடயுடன் யேல்லுங்கள்; என்று ஏவி நின்று
இயம்பி ான் - என்று அவர்களுக்கு ஆரணயிட்டு நின்று கூறிைான்.

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

7319. பேன்ற ர் பத்து நூற்றுச் சீரிய வீரர் ஓடி

 ேன்றல் அம் பதாங்கலான்தன் ே ம்தனில்
வருத்தம் ோற
இன்றுஇவன் முடிக்கும்' என் ா, எண்ணி ர்;
எண்ணி, ஈண்ட,
குன்று எ உயர்ந்த றதாளான் பகாற்றோக் றகாயில்
புக்கார்.

பத்து நூற்றுச் சீரிய வீரர் - ஆயிைம் சிறந்த வீைர்கள்; ேன்றல் அம் பதாங்கலான் தன் -
மணம்மிக்க அழகிய மலர் மாரலயணிந்த இைாவணன் தன்; வருத்தம் ோற -
மைவருத்தம் தீரும்படி; இன்று இவன் முடிக்கும் என் ா - இன்கற
இக்கும்பகருணன் பரகரய முடிப்பான் எை; எண்ணி ர் எண்ணி ஈண்ட -
மைத்தில் பலவாறு எண்ணியவர்களாய் யநருங்கச் சூழ்ந்து; குன்று எ உயர்ந்த
றதாளான் - குன்ரறவிட உயர்ந்த கதாள்கரளயுரடய கும்பகருணைது;
பகாற்றோக்றகாயில் - யவற்றி தங்கிய யபரிய அைண்மரைக்கண்; ஓடிச்
பேன்ற ர் புக்கார் - ஓடிச் யேன்று புகுந்தார்கள்.

யேன்றைர்-முற்யறச்ேம். பத்துநூறு-பண்புத்யதாரக.

7320. திண் திறல் வீரன் வாயில் திறத்தலும், சுவாத வாதம்

ேண்டுற, வீரர் எல்லாம் வருவது றபாவதாக,
பகாண்டுறு தடக் கக பற்றி, குலமுகட வலியி ாறல
கண் துயில் எழுப்ப எண்ணி, கடிது ஒரு வாயில்
புக்கார்.
கண்துயில் எழுப்ப எண்ணி - யகாற்றமாக்ககாயில் புக்க பத்து நூற்றுச்
சீரியவீைர் கும்பகருணரைத் துயில் எழுப்பக் கருதிச் யேன்று; திண்திறல் வீரன் -
வலிரம மிக்க கும்பகருணைது; வாயில் திறத்தலும் - அைண்மரை வாயிரலத்
திறந்தவுடன்; சுவாதவாதம் - மூச்சுக்காற்றாைது; ேண்டுற - மிகுதியாக வீசியதால்
அதன் கவகத்திலிருந்து தப்பித் துயியலழுப்புவதற்காக; வீரர் எல்லாம் வருவது
றபாவதாக - அவ்வீைர்கள் தாங்கள் அரலக்கழிக்கப் படுவரதக் கண்டு; பகாண்டுறு
தடக்கக பற்றி - வலிரம யகாண்டுள்ள தங்கள் ரககரள ஒருவருக்யகாருவர்
பிடித்துக் யகாண்டு; குலமுகட வலியி ாறல - ஒன்றாகத் திைண்ட தங்கள்
வலிரமயால்; கடிது ஒருவாயில் புக்கார் - விரைவாக கவயறாரு வாயில் வழியாக
புகுந்தார்கள்.

ஒரு வாயில் என்றது - பக்க வாயில் ஆகும். கநைாக உள்ள வாயிலிற் புகுந்து
மூச்சுக்காற்றால் தாக்கப்பட்டவர் பக்கவாயிலிற் புகுந்து எழுப்பலாயிைர் என்க.

7321. ஓதநீர் விரிந்தபதன் உறங்குவான் நாசிக் காற்றால

 றகாது இலா ேகலகள் கூடி, வருவது றபாவதாக,
ஈது எலாம் கண்ட வீரர் ஏங்கி ர், துணுக்கமுற்றார்;
றபாதுவான் அருகு பேல்லப் பயந்த ர், பபாறி
பகாள் கண்ணார்.

பபாறிபகாள் கண்ணார் - தீப்யபாறி யவளிப்படும் கண்ரணயுரடய

அவ்வீைர்கள்; ஓதநீர் விரிந்த பதன் உறங்குவான் - கடல்நீரின் விரிந்த பைப்பு
உறங்குவது கபால் உறங்குகின்றவைாை கும்பகருணைது; நாசிக் காற்றால் - மூச்சுக்
காற்றிைது கவகத்தால்; றகாது இலா ேகலகள் கூடி - குற்றம் இல்லாத
மரலக்கூட்டங்கள் ஒன்று கேர்ந்து; வருவது றபாவதாக - வந்து யேல்வதாக;
ஈதுஎலாம் கண்ட வீரர் - இத்தன்ரமரயக் கண்ட வீைர்கள்; ஏங்கி ர் - என்ை யேய்வது
என்று யதரியாது ஏக்கங்யகாண்டு; துணுக்கமுற்றார் - மைநடுக்கங்யகாண்டார்கள்;
றபாதுவான் அருகு பேல்லப் பயந்த ர் - அக்கும்பகருணைது அருகில் யேல்ல
அஞ்சிைார்கள்.

மூச்சுக்காற்றின் கநர் வாயிரல இவர்கள் திறந்துவிட்டு மூடாமல் ஓடி வந்துவிட்ட

படியால் அவ்வழிகய மரலகள் கூடி வருவது கபாவதாயிை. அக்காட்சிரயப்
பக்கவாயில் திறந்து உள்கள நின்ற அவர்கள் கண்டு பயந்தைர்.

7322. 'இங்கு இவன் தன்க யாம் இன்று எழுப்பல் ஆம்

வகக ஏது?' என்று,
துங்க பவவ் வாயும் மூக்கும் கண்டு, பேய்
துணுக்கமுற்றார்;
அங்கககள் தீண்ட அஞ்சி, ஆழ் பேவி அதனினூடு,
ேங்பகாடு தாகர, சின் ம், ேகேவுறச் ோற்றலுற்றார்.

துங்கபவவ்வாயும் மூக்குங்கண்டு - கும்பகருணைது வலிய வாயிரையும்

மூக்கிரையும் கண்டு; பேய் துணுக்கமுற்றார் - உடல் நடுங்கிய அவ்வீைர்கள்;
அங்கககள் தீண்ட அஞ்சி - தங்கள் ரககளிைால் அவரைத் யதாட்டு எழுப்பப் பயந்து;
இங்கு இவன் தன்க - இன்று இப்கபாது இவரை; யாம் இன்று எழுப்பலாம் வகக
ஏது என்று - கவறு வரகயில் யாம் இவரை இன்று எழுப்புவது எவ்வாறு எை
எண்ணி; ஆழ் பேவி அதனினூடு - ஆழமாை காதுகளின் உள்கள; ேங்பகாடு, தாகர,
சின் ம் - ேங்கு அடிக்கும் தாரை, ஊதுயகாம்பு ஆகிய கருவிகளின் மூலம்,
ேரமவுறச் ோற்றலுற்றார் - யபருத்த கபயைாலி யேய்யத் யதாடங்கிைார்கள்.

7323. றகாடு, இகல் தண்டு கூடம், குந்தம், வல்றலார்கள்

கூடி,
தாகடகள், ேந்து, ோர்பு, தகல எனும் இவற்றில்
 தாக்கி,
வாடிய ககயர் ஆகி, ேன் வற்கு உகரப்ப, 'பின்னும்
நீடிய பரிகள் எல்லாம் நிகரத்திடும், விகரவின்'
என்றான்.

றகாடு இகல் தண்டு - மரலகயாடு மாறுபட்ட தண்டாயுதமும்; கூடம் - ேம்மட்டியும்;

குந்தம் - ஈட்டி; வல்றலார்கள் கூடி - என்னும் இப்பரடக்கலங்கரளக்
ரகயாள்வதில் பயிற்சி வலிரமயுரடயவர்கள் ஒருங்கு கூடித்; தாகடகள் -
கும்பகருணைது கன்ைத்தாரடகள்; ேந்து - உடல் யபாருத்துக்கள்; ோர்பு - மார்பு; தகல
- தரல; எனும் இவற்றில் தாக்கி - என்னும் உடலின் யமல்லிய பகுதிகளில் எல்லாம்
தாக்கி; வாடிய ககயர் ஆகி - துயியலழுப்ப முடியாது ரக ஓய்ந்தவர்களாய்;
ேன் வற்கு உகரப்ப - இைாவணனிடம் யேன்று அதரைத் யதரிவிக்க; பின்னும் நீடிய
பரிகள் எல்லாம் விகரவின் நிகரத்திடும் - அதற்கு அவன் இதற்கு கமல் நீண்ட
குதிரைகரள எல்லாம் சீக்கிைம் வரிரேயாக நிைம்பச் யேலுத்துங்கள்; என்றான்.

7324. கட்டுறு கவ ோ ஓர் ஆயிரம் கடிதின் வந்து,

ேட்டு அற உறங்குவான்தன் ோர்பிகட, ோகல ோ
விட்டு உற நடத்தி, ஓட்டி, விகரவு உள ோரி
வந்தார்;
தட்டுறு குறங்கு றபாலத் தடந் துயில்
பகாள்வதா ான்.

ேட்டுஅற உறங்குவான் தன் - (இைாவணன் ஆரண யபற்ற வீைர்கள்) அளவு மீறி

அதிகமாக உறங்குபவைாை கும்பகருணைது; ோர்பிகட - மார்பில்; ஓர் ஆயிரம் -
ஓைாயிைம்; கட்டுறு கவ ோ - கடிவாளம் பூட்டப்யபற்ற விரைவாகச் யேல்லும்
குதிரைகளுடன்; கடிதின் வந்து - விரைந்து வந்து; விட்டு உற நடத்தி ஓட்டி - அவற்ரற
மார்பில் நடத்தி ஓட்டி; ோர்பிகட ோகலோ - அவனுரடய மார்புக்கு மாரல
கபால; விகரவுளோரி வந்தார் - விரைவாகச் சுற்றி வந்தார்கள்; (அவ்வாறு அவர்கள்
யேய்த யேயலால்) குறங்கு தட்டுறு றபால - துரடரயத் தட்டுவது கபாலத்;
தடந்துயில் பகாள்வதா ான் - அவன் யபருந்துயில் யகாள்ளலாைான்.

முன்கப அளவு மீறிய தூக்கம் குதிரைகரள நடத்தியதால் உடம்பு

பிடித்துவிட்டது கபால் ஆகி யபருந்தூக்கமாய் விட்டது.

7325. பகாய்ம் ேலர்த் பதாங்கலான்தன் குகர கைல்

வணங்கி, 'ஐய!
உய்யலாம் வகககள் என்று, அங்கு எழுப்பல் ஆம்
 வககறய பேய்தும்;
கய் எலாம் வலியும் ஓய்ந்த; கவ ோ காலும்
ஓய்ந்த;
பேய்யலாம் வகக றவறு உண்றடா? பேப்புதி,
பதரிய' என்றார்.
பகாய்ம்ேலர்த் பதாங்கலான் தன் - (குதிரைகரள விட்டு உழக்கி எழுப்ப
முடியாத வீைர்கள்) யகாய்த மலர்களால் யதாடுக்கப் யபற்ற இைாவணைது;
குகரகைல் வணங்கி - ஒலிக்கின்ற வீைக்கழல் அணிந்த பாதங்கரள வணங்கி; ஐய -
ஐயகை; உய்யலாம் வகககள் என்று - அக்கும்பகருணரை எழுப்பிைால் கபாரில்
யவன்று உய்யலாம் எை எண்ணி; அங்கு எழுப்பல் ஆம் வககறய பேய்தும் - அவரை
எழுப்பக்கூடிய எல்லா வழிகரளயும் யேய்கதாம் அவ்வாறு யேய்ததால்; கய் எலாம்
வலியும் ஓய்ந்த - எங்கள் ரக வலிரம எல்லாம் கபாய்விட்டது; கவ ோ காலும்
ஓய்ந்த - விரைந்து யேல்லும் குதிரைகளின் காலும் அவன் மார்ரப மிதித்து
ஓய்ந்தை; பேய்யலாம் வகக றவறு உண்றடா? - இனி அக்கும்பகருணரைத்
துயியலழுப்பச் யேய்யக்கூடிய வழி கவறு ஏதாவது உண்கடா; பேப்புதி பதரிய
என்றார் - உண்யடனின் யாங்கள் அறியும்படி யோல்லுவாயாக என்றார்கள்.

பகாச்ேகக்கலிப்பா

7326. 'இகட றபரா இகளயாக , இகண ஆழி ேணி

பநடுந் றதர்
பகட றபரா வரும்றபாதும், பகதயாத உடம்பாக ,
ேகட றபராச் சூலத்தால், ேழு வாள் பகாண்டு
எறிந்தானும்,
பதாகட றபராத் துயிலாக , துயில் எழுப்பிக்
பகாணர்க!' என்றான்.

இகட றபரா இகளயாக - எக்காலத்திலும் என்ரை விட்டு நீங்காத தம்பியும்; இகண

ஆழி ேணி பநடுந்றதர் - இைண்டாக இரணந்த ேக்கைங்கரளயுரடய மணிகளால்
அழகுபடுத்தப்பட்ட யபரிய கதர்ப்; பகட றபரா வரும் றபாதும் - பரட முதலிய
பரடகள் தன் மீது எதிர்த்து வந்தாலும்; பகதயாத உடம்பாக - சிறிதும் மைம்
மற்றும் உடல் வருத்தப்படுதலில்லாதவனும்; பதாகட றபராத்துயிலாக -
இரடவிடாது உறங்குகின்றவனும் ஆகிய கும்பகருணரை; ேகட றபராச்சூலத்தால் -
மூட்டுவாய் நீங்காத சூலப்பரடயாலும்; ேழுவாள் பகாண்டு - மற்றும் நீங்காத
சூலப்பரடயாலும்; ேழுவாய் பகாண்டு - மற்றும் மழுப்பரட வாட்பரடயாலும்;
எறிந்தானும் - தாக்கியாயினும்; துயில் எழும்பிக் பகாணர்க என்றான் - துயில்
எழுப்பி அரழத்து வருக என்று இைாவணன் கூறிைான்.
யதாரட-மாரல கபால் இரடவிடாது இருத்தல். மரட-மூட்டு. இரட கபைா
இரளயாரை-என்ற யதாடர் தன்ரை விட்டு நீங்கிய வீடணன் கபால்
இக்கும்பகருணன் தன் வாழ்விலும் தாழ்விலும் உடன்நிற்பவன் என்று இைாவணன்
யகாண்டுள்ள நம்பிக்ரகரயச் சுட்டி நிற்கிறது. "தம்பியர் இன்றி மாண்டு கிடப்பகைா
தரமயன் மண்கமல்" என்று பின்ைால் கும்பகருணன் கூறுவதும், "ஒருத்தரின் முன்ைம்
ோதல் உண்டவர்க்குரிய தம்ம" (7429, 7428) எை அவன் கூறுவதும் கேர்த்து எண்ணத்
தக்கை.

7327. என்றலுறே அடி இகறஞ்சி, ஈர்-ஐஞ்ஞூற்று

இராக்கதர்கள்,
வன் பதாழிலால் துயில்கின்ற ேன் வன்தன் ோடு
அணுகி,
நின்று இரண்டு கதுப்பும் உற, பநடு முேலம்
பகாண்டு அடிப்ப,
பபான்றி வன் எழுந்தாற்றபால், புகடபபயர்ந்து
அங்கு எழுந்திருந்தான்.

என்றலுறே - என்று இைாவணன் கூறியவுடகை; அடி இகறஞ்சி - அவைது

அடிரய வணங்கிவிட்டு; ஈர்-ஐஞ்ஞூற்று - ஆயிைம்; இராக்கதர்கள் - அைக்கர்கள்;
துயில்கின்ற ேன் வன் தன் ோடு அணுகி நின்று - உறங்குகின்ற கும்பகருணைது
பக்கத்தில் யநருங்கி நின்று; வன்பதாழிலால் - தங்களது வலிய யதாழில் திறத்தால்;
இரண்டு கதுப்பும் உற - இைண்டு கன்ைத்திலும் யபாருந்துமாறு; பநடு முேலம் பகாண்டு
அடிப்ப - நீண்ட உலக்ரககரளக் யகாண்டு அடிக்கப்; பபான்றி வன்
எழுந்தாற்றபால் - இறந்தவன் எழுந்தது கபால; புகட பபயர்ந்து - படுத்த இடத்ரத
விட்டு அரேந்து; அங்கு எழுந்திருந்தான் - அப்கபாது எழுந்தான்.

யபாைறிைவன் எழுந்தாற்கபால் - என்ற பாடல் வரி துயியலழுப்பல்

நிகழ்ச்சிகயாடும் தீரமயின் அழிவு என்ற பாவிக கநாக்கத்கதாடும் கவிஞைால்
அரமக்கப்பட்டுள்ள வரியாகும். கமலும் இது கவிக்கூற்று பின் வருவது காட்டும்
முன்கைாடியாக விளங்குவரதயும் உணர்த்துகிறது.

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

7328. மூவகக உலகும் உட்க, முரண் திகேப் பகணக் கக

யாக
தாவரும் திகேயின்நின்று ேலித்திட, கதிரும் உட்க,
பூவுளான், புணரி றேலான், பபாருப்பி ான், முதல்வர்
ஆய
யாவரும் துணுக்குற்று ஏங்க, எளிதினின் எழுந்தான்,
வீரன்.
 வீரன் - வீைைாகிய கும்பகருணன்; மூவகக உலகும் உட்க - மூன்று உலகங்களும்
அஞ்சி நடுங்கவும்; முரண் திகேப் பகணக்ககயாக - ஒன்கறாடு ஒன்று முைண்பட்டு
எதிர் எதிர் நிற்கும் திரேகளில் உள்ள வலிய பருத்த ரககரளக் யகாண்ட
திரேயாரைகள்; தாவரும் திகேயின் நின்று ேலித்திட - தங்களுக்கு உரிய திரேகளில்
இருந்து நிரல யபயைவும்; கதிரும் உட்க - சூரியனும் அஞ்சி நடுங்கவும்; பூவுளான் -
பிைமனும்; புணரி றேலான் - பாற்கடலிற் பள்ளி யகாண்டுள்ள திருமாலும்:
பபாருப்பி ான் - யவள்ளிப் யபாருப்பில் தங்கியுள்ள சிவனும் - முதல்வர் ஆய
யாவரும் - ஆகிய மூவரை முதலாகக் யகாண்ட பிற கதவர்களும் பிறரும்; துணுக்குற்று
ஏங்க - நடுக்கம் உற்று ஏக்கங்யகாள்ளுமாறு; எளிதினின் எழுந்தான் - எளிரமயாக
எழுந்தான்.

7329. விண்ணிக இடறும் றோலி; விசும்பிக

நிகறக்கும் றேனி;
கண்பணனும் அகவ இரண்டும் கடல்களின் பபரிய
ஆகும்;
எண்ணினும் பபரியன் ஆ இலங்ககயர் றவந்தன்
பின்ற ான்,
ேண்ணிக அளந்து நின்ற ோல் எ வளர்ந்து
நின்றான்.

எண்ணினும் பபரியன் ஆ - எண்ணும் எண்ணத்தில் அடங்காத வலிரமயும் வை

ஆற்றலும் யபற்ற யபரியவன் ஆை; இலங்ககயர் றவந்தன் - இலங்ரகயர்க்கு
அைேைாை இைாவணைது; பின்ற ான் - பின்பிறந்தவைாை கும்பகருணன்;
விண்ணிக இடறும் றோலி - ஆகாயத்ரத முட்டும் கமாலியுடனும்; விசும்பிக
நிகறக்கும் றேனி - ஆகாயத்ரத மரறக்கும் கமனியுடனும்; கடல்களின் பபரிய ஆகும் -
கடரல விடப் யபரியரவ என்று யோல்லும் படியாை; கண்பணனும் இகவ இரண்டும்
- கண்கள் இைண்டு உடனும் கதான்றிைான்; (அத்கதாற்றம்) ேண்ணிக அளந்து
நின்றோல் - மாபலியிடம் மூவடி மண் ககட்ட குறளைாக வந்த திருமால்; எ வளர்ந்து
நின்றான் - வளர்ந்து நின்றது கபால் இருந்தது என்றவாறு.

கும்பகருணன் உணவு அருந்தல்

கலிவிருத்தம்

7330. உறக்கம் அவ் வழி நீங்கி, உணத் தகும்

வகறக்கு அகேந்த ஊப ாடு, வாக்கிய
நகறக் குடங்கள் பபறான், ககட நக்குவான்,
இறக்க நின்ற முகத்திக எய்துவான்;
 அவ்வழி உறக்கம் நீங்கி - அப்கபாது முற்றும் உறக்கம் கரலந்து; உணத்தகும் -
உடகை உண்ணுதற்குத் தகுந்த; வகறக்கு அகேந்த ஊப ாடு - வறுத்தல்
யேய்யப்பட்ட; வாக்கிய நகறக் குடங்கள் பபறான் - நிைப்பிய கட்குடங்களும்
குடித்தற்குக் கிரடக்காரமயாகல; இறக்க நின்ற முகத்திக எய்துவான் - கோர்ந்து
தாழ்ந்த முகத்திரையுரடயவைாய்க்; ககட தக்குவான் - தன் கரட வாரய நக்கிைான்.

பசியின் மிகுதியால் முகஞ்கோர்தலும், கரட வாரய நக்குதலும் யேய்யகவண்டிய

நிரல கும்பகருணனுக்கு ஏற்பட்டது என்பது குறிப்பு. வரற-வறுத்தல். வாக்குதல்-
நிைம்ப வார்த்தல். இறக்க-கோர்ந்து தாழ, இறங்க என்பதன் வலித்தல் விகாைம் யதாரட
பற்றி வந்தது.

7331. ஆறு நூறு ேகடத்து அடிசிலும்,

நூறு நூறு குடம் களும், நுங்கி ான்;
ஏறுகின்ற பசிகய எழுப்பி ான்--
சீறுகின்ற முகத்து இரு பேங்கணான்.

சீறுகின்ற முகத்து - சிைம் மிக்குத் கதான்றுகின்ற முகத்தில்; இரு பேங்கணான் -

அச்சிைம் கமலும் மிக்குத் கதான்றுவதற்கு அரமந்த சிவந்த இரு கண்கரளயுரடய
கும்பகருணன்; ஆறுநூறு ேகடத்து அடிசிலும் - அறுநூறு வண்டிச் கோற்ரறயும்;
நூறு நூறு குடங்களும் - பல நூறு குடம் கள்ரளயும்; நுங்கி ான் - விரைந்து உண்டான்;
ஏறுகின்ற பசிகய எழுப்பி ான் - அதைால் அவன் மிகுகின்ற பசிரய கமலும்
அதிகமாக எழுப்பியவன் ஆைான்.

கள்ளும்-களும்; யதாக்கது. கும்பகருணன் கபருண்டி உண்பவன் என்பரத

இப்பாடல் விளக்குகிறது. கபருண்டி தாமே குணச் யேயல்பாடு யகாண்டது. இவ்வளவு
உணவும் பசிரய எழுப்பிற்கற விை, பசிரயத் தீர்க்கவில்ரல என்றார்.

7332. எருகே ஏற்கற ஓர் ஈர்-அறுநூற்கறயும்

அருகே இன்றிறய தின்று, இகற ஆறி ான்,
பபருகே ஏற்றது றகாடும் என்றற-பிறங்கு
உருகேஏற்கறப் பிகேந்து, எரி ஊதுவான்.

பிறங்கு உருகே ஏற்கற - விளங்குகின்ற ஆண் இடிரயப்; பிகேந்து எரி ஊதுவான் -

ரகயிைால் பிரேந்து யநருப்புப் யபாறியாக ஊதவல்ல வலிரமயுரடய
கும்பகருணன்; பபருகே ஏற்றது - யபருரம யபற்றதாகிய கபருண்டிரயக்; றகாடும்
என்றற - உட்யகாள்கவாம் என்று கருதி; எருகே ஏற்கற ஓர் ஈர் அறு நூற்கறயும் -
எருரமக்கடாக்கள் ஆயிைத்திருநூற்ரறயும் அருரம இன்றிகய; தின்று -
வருத்தமில்லாமல் தின்று, இரற ஆறிைான்-ஓைளவு பசி தணித்தான்.
 மிகுதியாை உணவும் மிகுதியாை உறக்கமும் மிகப் பைந்த கபருடம்பும் மிகுதியாை
சிைமும், மிகுதியாை வலிரமயும் உரடயவன் கும்பகருணன் எை அவைது
பாத்திைத்தன்ரமரய மிகுத்துக் கூறியது காண்க.

கும்பகருணன் கதாற்றம்
7333. இருந்த றபாதும், இராவணன் நின்பற த்
பதரிந்த றேனியன், திண் கடலின் திகர
பநரிந்தது அன் புருவத்து பநற்றியான்,
போரிந்த றோரி தன் வாய் வர, தூங்குவான்;

திண் கடலின் திகர பதரிந்தது அன் - வலிய கடலின் அரலகள் வரளந்து,

கதான்றுவரதப் கபான்ற; புருவத்து பநற்றியான் - புருவத்ரதக் யகாண்ட யநற்றிரய
உரடயவனும்; போரிந்த றோரி தன் வாய் வர தூங்குவான் - தான் உண்ட ஊனில்
இருந்து யவளிவரும் குருதி தன் வாயில் இருந்து யவளிப்படுமாறு உறங்குபவனும்
ஆை கும்பகருணன்; இருந்த றபாதும் - உட்கார்ந்திருந்த கபாதும்; இராவணன்
நின்பற த் பதரிந்த றேனியன் - இைாவணன் எழுந்து நின்றது கபான்றுள்ள ஓங்கிய
உடம்பிரையுரடயவன் ஆக விளங்கிைான்.

7334. உதிர வாரிபயாடு ஊப ாடு எலும்பு றதால்

உதிர, வாரி நுகர்வது ஓர் ஊணி ான்;
கதிர வாள் வயிரக் பகணக் ககயி ான்;
கதிர வாள் வயிரக் கைற் காலி ான்;

உதிர வாரிபயாடு - குருதி யபருக்யகடுக்கும்; ஊப ாடு எலும்பு றதால் உதிர -

ஊனும் எலும்பும் கதாலும் சிதறி விழுமாறு; வாரி நுகர்வது ஓர் ஊணி ான் - வாரி
எடுத்து உட்யகாள்ளும் உண்ணுதல் யதாழில் உரடயவன்; கதிர வாள் -
ஒளிரயயுரடய வாகளந்திய; வயிரப் பகணக்ககயி ான் - வலிரமயுரடய பருத்த
ரககரள உரடயவன்; கதிரவாள் - கதிரின் ஒளி கபால் ஒளி விடுகிற; வயிரக் கைற்
காலி ான் - வயிைங்கள் பதிக்கப்பட்ட வீைக்கழல் அணிந்த கால்கரள உரடயவன்.

கதிை-யபயயைச்ேம். உதிை-யேய என்னும் வாய்பாட்டு விரை எச்ேம்.

7335. இரும் பசிக்கு ேருந்து எ , எஃகிற ாடு

இரும்பு அசிக்கும் அருந்தும் எயிற்றி ான்;
வரும் களிற்றிக த் தின்ற ன்; ோல் அறா
 அருங் களில் திரிகின்றது ஓர் ஆகேயான்;

எஃகிற ாடு இரும்பு அசிக்கும் - எஃகு, இரும்பு முதலியவற்ரற அவமதிக்கின்ற;

அருந்தும் எயிற்றி ன் - உண்ணும் பற்கரள உரடயவன்; இரும்பசிக்கு ேருந்து எ -
தன் மிக்க பசிரயத் தணிப்பதற்கு மருந்து என்று; வரும் களிற்றிக த் தின்ற ன் -
தன்கமல் வரும் களிறுகரளத் தின்றான்; ோல் அறா அரும்களில் - மயக்கம் தருவதில்
இருந்து நீங்காத அருரமயாை கள்ளில்; திரிகின்றது ஓர் ஆகேயான் - யேல்லுகின்ற
மைவிருப்பம் உரடயவன். அசித்தல்-அவமதித்துச் சிரித்தல். களில்-இரடக்குரற.

7336. சூலம் ஏகம் திருத்திய றதாளி ான்;

சூல றேகம் எ ப் பபாலி றதாற்றத்தான்;
காலன்றேல் நிமிர் ேத்தன்; கைல் பபாரு
காலன்; றேல் நிமிர் பேம் ேயிர்க் கற்கறயான்;

ஏகம் சூலம் - ஒப்பற்ற சூலப்பரடரயத்; திருத்திய றதாளி ான் - தீட்டி

ரவத்துள்ள கதாளிரையுரடயவன்; சூலறேகம் எ ப் பபாலி றதாற்றத்தான் -
கருக்யகாண்ட கருகமகம் கபால் விளங்குகின்ற கதாற்றம் உள்ளவன்; காலன் றேல்
நிமிர்ேத்தன் - இயமன் கமல் கபாருக்குச் யேல்லும் அளவு உடற்யேருக்குரடயவன்;
கைற்பபாருகாலன் - வீைக் கழல் அணிந்த கால்கரள உரடயவன்; றேல்நிமிர்
பேம்ேயிர்க் கற்கறயான் - கமல் கநாக்கி வளர்ந்த சிவந்த மயிர்த் யதாகுதிரய
உரடயவன்.

7337. எயில் தகலத் தகர, தலத்து இந்திரன்

எயிறு அகலத்த கரதலத்து, எற்றி ான்;
அயில் தகலத் பதாடர் அங்ககயன்; சிங்க ஊன்
அயிறகலத் பதாடர் அங்கு அகல் வாயி ான்.

இந்திரன் எயிறு அகலத்த கரதலத்து - இந்திைைது பற்கரள உதிைச்

யேய்தரகயிைால்; தலத்து எயில் தகலத் தகர எற்றி ான் - அவைது இந்திைகலாகத்தில்
உள்ள மதில் தரலயுரடந்திடும்படி கமாதியவன்; அயில் தகலத் பதாடர் அங்ககயன் -
கவற்பரட தரலரமயாக உரடய அகங்ரககரள உரடயவன்; சிங்க ஊன்
அயிறகலத் பதாடர் அங்கு அகல் வாயி ான் - சிங்க ஊரை உண்ணுவரத
கமற்யகாண்டு அகன்ற வாயிரை உரடயவன்.

7338. உடல் கிடந்துழி, உம்பர்க்கும் உற்று, உயிர்

 குடல் கிடந்து அடங்கா பநடுங் றகாளி ான்;
கடல் கிடந்தது நின்றதன்றேல் கதழ்
வட கடுங் க ல்றபால் ேயிர்ப் பங்கியான்;

உடல் கிடந்துழி - தன் உடல் படுத்துக் கிடக்கும்கபாகத; உம்பர்க்கும் - கதவர்களுக்கும்;

உயிர்க்குடல் கிடந்து உற்று அடங்கா - உயிர் வாழத் கதரவயாை குடல்
இருக்ககவண்டிய இடத்துக் கிடந்து அடங்காகத; பநடுங்றகாளி ான் - மிக்க
வலிரம உரடயவன்; கடல் கிடந்தது - கடல் ஒன்று படுத்திருப்ப; அதன் றேல் நின்ற -
அந்தக் கடலின் மீது நின்ற; கதழ் வட பநடுங்க ல் றபால் - ஒளி விடும் ககாபமிக்க
யகாடிய வடரவக் கைல் கபால் அரமந்த; ேயிர்ப் பங்கியான் - யேம்மயிர்க் கற்ரறரய
உரடயவன்.

இவன் படுத்திருக்கும் கபாகத கதவர் குடல் கலங்கி நடுங்குவர்.

7339. திக்கு அடங்கலும் பவன்றவன் சீறிட,

மிக்கு அடங்கிய பவங் கதிர் அங்கிகள்
புக்கு அடங்கிய றேருப் புகை எ ,
பதாக்கு அடங்கித் துயில்தரு கண்ணி ான்;

திக்கு அடங்கலும் பவன்றவன் - திக்குகள் முழுவரதயும் யவன்றவைாை

இைாவணன்; சீறிட - சிைந்து சீறிடும்கபாது; மிக்கு அடங்கிய - அச்சீற்றத்துக்கு முன்
மிகவும் அடங்கிய; பவங்கதிர் - சூரியனும்,; அங்கிகள் - யநருப்பும்; புக்கு அடங்கிய -
அஞ்சிப் புகுந்து பதுங்குவதற்குரிய; றேருப்புகை எ - கமரு மரலயில் உள்ள குரக
கபால் கதான்றுகிற; பதாக்கு அடங்கித் - கதால் சுருங்கித்; துயில் தரு கண்ணி ான் -
உறக்கக் குறிப்ரப யவளிக்காட்டும் கண்கரள உரடயவன்.

யதாக்கு-கதால். யதாக்கடங்கி-மிகச் சுருங்கி. ஒரு யபாருட்பன்யமாழி.

இப்பாடலில் கும்பகருணனின் கண்ணின் வருணரை கூறப்பட்டுள்ளது.

7340. காம்பு இறங்கும் க வகரக் ககம்ேகல

தூம்பு உறங்கும் முகத்தின் துய்த்து, உடல்
ஓம்புறும் முகை என்று உயர் மூக்கி ான்;
பாம்பு உறங்கும் படர் பேவிப் பாழியான்;

தூம்பு உறங்கும் முகத்தின் ககம்ேகல - துரள உரடய துதிக்ரக யபாருந்திய

முகத்திரையுரடய யாரைகள்; துய்த்து உடல் ஓம்புறும் - உண்டு உடரலப்
கபணுவதற்குரிய; காம்பு இறங்கும் க வகர முகை என்று - மூங்கில் தாழ வளர்ந்த
யபரிய மரலயில் உள்ள குரக எனுமாறு; உயர் மூக்கி ான் - யபரிய
மூக்கிரையுரடயவன்; பாம்பு உறங்கும் - பாம்பு உறங்குமாறு அரமந்த; படர்
பேவிப் பாழியான் - பைந்து நீண்ட காதாகிப் படுக்ரகயிடத்ரத உரடயவன்.
கும்பகருணன் என்ற யபயகை அவைது படர் யேவிப்பாழியால் வந்தது.

கும்பகருணன் இைாவணன் ேந்திப்பு

7341. 'கூயி ன் நும் முன்' என்று அவர் கூறலும்,
றபாயி ன், நகர் பபாம்பேன்று இகரத்து எை;
வாயில் வல்கல நுகைந்து, ேதி பதாடும்
றகாயில் எய்தி ன், குன்று அ பகாள்ககயான்.

நும்முன் கூயி ன் - உன் தரமயன் உன்ரை அரழத்தான்; என்று அவர் கூறலும் -

என்று துயில் எழுப்பிய அைக்கர் கூறிய உடன்; குன்று அ பகாள்ககயான் - மரலரய
ஒத்த கதாற்றமும் யகாள்ரக உறுதியும் உள்ள கும்பகருணன்; நகர் பபாம்பேன்று
இகரத்து எைப்றபாயி ன் - இலங்ரக மாநகை மக்கள் யபாம்யமன்று அவரைக் கண்டு
மகிழ்ச்சி ஒலி எழுப்பப் கபாய்; ேதி பதாடும் றகாயில் வாயில் வல்கல நுகைந்து
எய்தி ன் - ேந்திைரைத் யதாடும் அளவு ஓங்கி உயர்ந்துள்ள இைாவணைது அைண்மரை
வாயிலில் விரைவாக நுரழந்து கேர்ந்தான்.

7342. நிகல கிடந்த பநடு ேதிள் றகாபுரத்து

அகல கிடந்த இலங்ககயர் அண்ணகலக்
பகாகல கிடந்த றவல் கும்பகருணன், ஓர்
ேகல கிடந்தது றபால, வணங்கி ான்.

பநடுேதிள் நிகல கிடந்த றகாபுரத்து - நீண்ட மதிரலயும் பலநிரலகளாகக் கிடந்த

ககாபுைத்ரதயும் உரடய; அகல கிடந்த இலங்ககயர் அண்ணகலக் - கடலால்
சூழப்யபற்ற இலங்ரக மக்களுக்குத் தரலவைாை இைாவணரைக்; பகாகல கிடந்த
றவல் கும்பகருணன் - யகாரலத்யதாழிலில் பயின்ற கவல் ஏந்திய கும்பகருணன்; ஓர்
ேகல கிடந்தது றபால வணங்கி ான் - ஒரு மரல படுத்துக் கிடப்பரதப் கபான்று
நிலத்தில் விழுந்து வணங்கிைான்.

7343. வன் துகணப் பபருந் தம்பி வணங்கலும்,

தன் திரண்ட றதாள் ஆரத் தழுவி ான்--
நின்ற குன்று ஒன்று, நீள் பநடுங் காபலாடும்
 பேன்ற குன்கறத் தழீஇயன் பேய்ககயான். வன் துகணப் பபருந்தம்பி
வணங்கலும் - தைக்கு வலிரமயாை துரணவைாை யபருரம யபற்ற தம்பியாகிய
கும்பகருணன் கிடந்து தன்ரை வணங்கிய உடகை; நின்ற குன்று ஒன்று - அரேயாது
நிரல யபற்று நின்ற குன்று ஒன்று; நீள் பநடுங்காபலாடும் - மிக நீண்ட காகலாடு;
பேன்ற குன்கறத் தழீஇயன் பேய்ககயான் - தன்ரை கநாக்கி வந்த மரலரயத்
தழுவிக் யகாண்டது கபான்ற தன்ரமயைாய்; தன் திரண்ட றதாள் ஆரத் தழுவி ான் -
தன் திைண்ட கதாளிைால் ஆைத் தழுவிக் யகாண்டான்.

நின்ற குன்று-இைாவணன். யேன்ற குன்று-கும்பகருணன். ஆை-நன்றாக.

7344. உடன் இருத்தி, உதிரத்பதாடு ஒள் நகறக்

குடன் நிகரத்தகவ ஊட்டி, தகேக் பகாளீஇ,
கடல் நுகரத் துகில் சுற்றி, கதிர்க் குைாம்
புகட நிகரத்து ஒளிர் பல் கலன் பூட்டி ான்.*
உடன் இருத்தி - இைாவணன் கும்பகருணரைத் தன்னுடன் அமர்த்தி;
உதிரத்பதாடு - இைத்தத்துடன்; ஒள்நகறக்குடன் நிகரத்தகவ ஊட்டி - சிறந்த
கட்குடங்கரள வரிரேயாக ரவத்து உண்பித்து; தகேக்பகாளீஇ - ஊரையும் உண்ணக்
யகாடுத்து; கடல் நுகரத் துகில் சுற்றி - கடல் நுரை கபான்ற யவண்பட்டாரடரய
அரையில் சுற்றி உடுத்து; கதிர்க்குைாம் புகட நிகரத்து ஒளிர் பல்கலன் பூட்டி ான் -
ஒளித்யதாகுதிகரளப் பக்கங்களில் வரிரேயாக யவளியிடுகின்ற பல மணிகள் பதித்த
அணிகரளப் பூட்டிைான்.

7345. றபர விட்ட பபரு வலி இந்திரன்

ஊர விட்ட களிற்பறாடும் ஓடு நாள்,
றோர விட்ட சுடர் ேணி ஓகடகய
வீரபட்டம் எ , நுதல் வீக்கி ான்.
பபருவலி றபரவிட்ட இந்திரன் - தன் யபருவலிரம நிரல யபயை விட்ட
இந்திைன்; ஊர் விட்ட களிற்பறாடும் ஓடுநாள் - தான் யேலுத்தி வந்த ஐைாவதம் என்னும்
யாரையுடன் கதாற்று ஓடும் நாளில்; றோரவிட்ட - தவறவிட்ட; சுடர்ேணி ஓகடகய -
மிக்க ஒளிரய யவளிப்படுத்துகின்ற முகபடாத்ரத; வீரபட்டம் எ நுதல் வீக்கி ான் -
வீைபட்டம் என்று கும்பகருணைது யநற்றியில் கட்டிைான்.

7346. பேய் எலாம் மிளிர் மின் பவயில் வீசிட,

பதாய்யில் வாேத் துவர் துகதந்து ஆடிய
ககயின் நாகம் எ , கடல் றேனியில்,
பதய்வம் நாறு பேஞ் ோந்தமும் றேர்த்தி ான்.
 பேய் எலாம் மிளிர் மின் பவயில் வீசிட - உடம்பு எல்லாம் விளங்குகின்ற மின்ைல்
கபால் அணிகலங்கள் ஒளிவீே; வாேத் பதாய்யில் துவர் துகதந்து ஆடிய - மணமுள்ள
ேந்தைக் குழம்பின் யேந்நிறத்தில் மிகுதியும் கதாய்ந்த; ககயின் நாகம் எ - ரக
உரடய யாரைரயப் கபால் கும்பகருணன் கதான்றுமாறு; கடல் றேனியில் - அவைது
கடல் கபான்ற கமனியில்; பதய்வம் நாறு பேஞ்ோந்தமும் றேர்த்தி ான் -
யதய்வத்தன்ரமயுரடய இயற்ரக மணம் வீசுகின்ற யேஞ்ேந்தைக் குழம்ரபப்
பூசிைான்.

7347. விடம் எழுந்ததுறபால், பநடு விண்ணிக த்

பதாட உயர்ந்தவன் ோர்பிகடச் சுற்றி ான்,
இடபம் உந்தும், எழில் இரு-நான்கு றதாள்,
கடவுள் ஈந்த கவேமும் கட்டி ான்.

பநடுவிண்ணிக த் பதாட - நீண்ட ஆகாயத்ரதத் தீண்டுதற்காக; விடம் எழுந்தது

றபால் உயர்ந்தவன் - நஞ்ோைது எழுந்து நின்றாற்கபால உயர்ந்து நின்றவைாகிய
கும்பகருணைது; ோர்பிகட - மார்பில்; இடபம் உந்தும் எழில் இரு நான்கு றதாள்
கடவுள் ஈந்த - இடபவாகைத்ரதச் யேலுத்தும் அழகிய எண்கதாள்கரளயுரடய
சிவபிைான் தந்த; கவேமும் சுற்றி ான் கட்டி ான் - கவேத்ரதச் சுற்றி வந்து கட்டிைான்.
சுற்றிைான்-முற்யறச்ேம். கும்பகருணரைச் சுற்றி வந்து இைாவணன் கவேத்ரதக்
கட்டிைான் என்க. எழில் இரு நான்கு கதாள்கடவுள்-சிவபிைான், எண்கதாள்
முக்கண் எம்மான், இதரைகய "கபார்க்ககாலம் யேய்துவிட்டான்" என்று
கும்பகருணன் கூறுவது (7426) காண்க.

கும்பகருணன் - இைாவணன் உரையாடல்

7348. அன் காகலயின், 'ஆயத்தம் யாகவயும்
என் காரணத்தால்?' என்று இயம்பி ான்--
மின்னின் அன் புருவமும், விண்ணிக த்
துன்னு றதாளும், இடம் துடியாநின்றான்.

மின்னின் அன் புருவமும் - மின்ைரலப் கபான்ற வடிவமும் நிறமும் உரடய

புருவமும்; விண்ணிக த் துன்னுறதாளும் - வாைத்ரத யநருங்குமளவு உயர்ந்த
கதாளும்; இடந்துடியா நின்றான் - இடப்பக்கத்திகலகய துடிக்கப் யபற்றவைாை
கும்பகருணன்; அன் காகலயில் - அப்கபாது; ஆயத்தம் யாகவயும் என்
காரணத்தால் - இப்கபார் ஆயத்தங்கள் யேய்யப்படுவது என்ை காைணத்தால்; என்று
இயம்பி ான் - என்று விைவிைான்.

மந்திைப்படலத்து அறிவுரை கூறிய கும்பகருணன் பின்பு உறங்கச்

யேன்றுவிட்டதால் நடந்த நிகழ்ச்சிகரள அறியாது இவ்வாறு விைவிைான் என்க.
ஆயத்தம்-கபாருக்குரிய ஏற்பாடுகள், துடியா-யேய்யா என்னும் வாய்பாட்டு
உடன்பாட்டு விரையயச்ேம். ஆண்களுக்கு இடப்புறத்துப் புருவமும் கதாளும்
துடித்தல் தீ நிமித்தம் என்க.

7349. 'வா ரப் பபருந் தாக யர், ோனிடர்,

றகா நகர்ப் புறம் சுற்றி ர்; பகாற்றமும்
ஏக உற்ற ர்; நீ அவர் இன் உயிர்
றபா கத் பதாழில் முற்றுதி, றபாய்' என்றான்.

ோனிடர் - மானிடர் இருவர்; வா ரப்பபருந் தாக யர் - வாைைப் யபருஞ்

கேரையுரடயவர்களாய்க்; றகாநகர்ப் புறம் சுற்றி ர் - நம் நகர்ப்புறத்ரதச் சுற்றி
வரளத்தைர்; ஏக பகாற்றமும் உற்ற ர் - ஏரையவர் யாரும் யபறாத யவற்றிரயயும்
அரடந்துள்ளார்கள்; நீ அவர் இன் உயிர் றபா கத் பதாழில் முற்றுதி றபாய் என்றான் - நீ
கபாய் அவர்களுரடய உயிரை உண்ணுகின்ற யதாழிரலச் யேய்து முடிப்பாய்
என்று இைாவணன் கூறிைான்.
தான் கதாற்றதாகக் கூறாமல் அவர் யவற்றி உற்றதாகக் கூறிய நயம் காண்க.
கபாைகத் யதாழில் முற்றுதி-என்ற யதாடர்க்கு, நீ அவருரடய இனிய உயிரை
உண்பாய் என்றும், உன்னுயிரைக் யகாண்டு அவர் கபாைகத் யதாழில் முற்றுவிப்பாய்
என்றும் இருயபாருள் உரைத்துக் யகாள்க.

கும்பகருணன் அறிவுரை
கலி விருத்தம் (றவறு வகக)

7350. 'ஆ றதா பவஞ் ேேம்? அலகில் கற்புகடச்

ோ கி துயர் இ ம் தவிர்ந்தது இல்கலறயா?
வா மும் கவயமும் வளர்ந்த வான் புகழ்
றபா றதா? புகுந்தறதா, பபான்றும் காலறே?

பவஞ்ேேம் ஆ றதா - யகாடிய கபார் யதாடங்கி விட்டகதா?; அலகில் கற்புகடச்

ோ கி துயர் இ ம் தவிர்ந்தது இல்கலறயா - உவரம கூறமுடியாத கற்ரபயுரடய
ோைகியின் சிரறத்துயைம் நீங்கிய பாடு இல்ரலயா?; வா மும் கவயமும் வளர்ந்த -
விண்ணுலகிலும் மண்ணுலகிலும் ஒப்புக் கூற முடியாதபடி வளர்ந்த; வான் புகழ்
றபா றதா? - உன் மிகுபுகழ் அழிந்து கபாய் விட்டகதா?; பபான்றும் காலறே
புகுந்தறதா - அழிவு காலம் வந்து புகுந்து விட்டகதா?
கும்பகருணன் மந்திைப் படலத்துக் கூறிய அறிவுரைகரள இங்கு (6121) நிரைக.

7351. 'கிட்டியறதா, பேரு? கிளர் பபான் சீகதகயச்

சுட்டியறதா? மு ம், போன் போற்களால்,
திட்டியின்விடம் அன் கற்பின் பேல்விகய
விட்டிகலறயா? இது விதியின் வண்ணறே!

பேருக்கிட்டியறதா - கபார் கிட்டி விட்டகதா?; கிளர் பபான் சீகதகயச் சுட்டியறதா -

அப்கபர் அழகு விளங்குகின்ற சீரதரயக் காைணமாகக் யகாண்டகதா? திட்டியின்
விடம் அன் கற்பின் பேல்விகய - கண்ணில் நஞ்சுரடய திட்டி விடம் என்ற பாம்பு
கபான்ற கற்புக்கைசிரய; மு ம் போன் போற்களால் - முன்பு நான் யோல்லிய
யோற்கரளக் கருதிப் பார்த்து; விட்டிகலறயா - நீ விடவில்ரலகயா? இது விதியின்
வண்ணறே - அவ்வாறு விடாமல் இருந்த இது விதியின் யகாடுஞ்யேயல் ஆகும்.

திட்டியின் விடம்-கண்ணில் நஞ்சுள்ள பாம்பு. முைம்-இரடக்குரற. முைம்

யோன்ை யோற்கள்-இைாவணன் மந்திைப் படலத்தில் கும்பகருணன், வீடணன்
ஆகிகயார் கூறிய யோற்கரள உள்ளடக்கிக் கூறியது.

7352. 'கல்லலாம் உலகிக ; வரம்பு கட்டவும்

போல்லலாம்; பபரு வலி இராேன் றதாள்ககள
பவல்லலாம் என்பது, சீகத றேனிகயப்
புல்லலாம் என்பது றபாலுோல்--ஐயா!

ஐயா - ஐயகை; உலகிக க் கல்லலாம் - உலகிரைப் யபயர்த்யதடுக்கலாம்; வரம்பு

கட்டவும் போல்லலாம் - அது மட்டுமல்லாமல் அவ்வுலகம் முழுவதற்கும் கவலி
கட்டவும் யோல்லலாம்; பபருவலி இராேன் றதாள்ககள - யபருவலிரம பரடத்த
இைாமைது கதாள் ஆற்றரல; பவல்லலாம் என்பது - யவன்றுவிடலாம் என்று
கருதுவது; சீகத றேனிகயப் புல்லலாம் என்பது றபாலுோல் - சீரதயின் கமனிரயத்
தழுவலாம் என்பது கபாலும்.

உலரகக் கல்லும் வலிரமயுரடயவர்களும் உலகுக்கு கவலி அரமக்கும்

யபருவலி பரடத்கதாரும் இைாமரை யவன்று சீரத கமனிரயப் புல்ல முடியாது
என்று கூறியவாறு. ஆல்-அரே. உலகிரை என்ற யோல்ரலக் கல்லலாம், வைம்பு
கட்டவும் யோல்லலாம் என்ற ஈரிடத்தும் இரணக்க.
7353. 'புலத்தியன் வழிமுதல் வந்த பபாய் அறு
குலத்து இயல்பு அழிந்தது; பகாற்றம் முற்றுறோ?
வலத்து இயல் அழிவதற்கு ஏது; கே அறு
நிலத்து இயல் நீர் இயல் என்னும் நீரதால்.

புலத்தியன் வழிமுதல் வந்த - புலத்தியனுரடய மைபிகல வந்த; பபாய்யறு குலத்து

இயல்பு அழிந்தது - தருமவழி நீங்காத குலத்தின் தன்ரம உன் யேயலால்
அழிந்துவிட்டது; வலத்து இயல் அழிவதற்கு ஏது - அதுகவ யவற்றித் தன்ரம
அழிவதற்குக் காைணமாகும்; பகாற்றம் முற்றுறோ - அதைால் உைக்கு யவற்றி
கிட்டுகமா?; கேயறு நிலத்து இயல் நீர்இயல் என்னும் நீரதால் - இது குற்றமற்ற
நிலத்தின் இயல்கப நீரின் இயல்பு என்ற முரறரமக்கு ஏற்றுள்ளது.
நிலத்தின் இயல்புக்ககற்ப நீரின் இயல்பு அரமதல் கபாலச் யேயலின்
இயல்புக்ககற்றவாறு விரளவின் இயல்பு என்றவாறு., இனி அைக்கியாகிய நின் தாயின்
இயல்புக்ககற்ப இத்தன்ரம அரமந்தது கபாலும் என்ற குறிப்பும் உண்டு.

நிலத்தியல்பா னீர்திரிந் தற்றாகும் ோந்தர்க்கு

இ த்தியல்ப தாகு ேறிவு
என்ற குறட்பாக் கருத்து அரமந்துள்ளது. ஆல்-அரே

7354. பகாடுத்தக , இந்திரற்கு உலகும் பகாற்றமும்;

பகடுத்தக , நின் பபருங் கிகளயும்; நின்க யும்
படுத்தக ; பல வகக அேரர்தங்ககள
விடுத்தக ; றவறு இனி வீடும் இல்கலயால்.

இந்திைற்கு உலகும் பகாற்றமும் பகாடுத்தக - சீரதரய விட்டிடாத

இச்யேயலால் உைக்குத் கதாற்ற இந்திைனுக்கு அவனுரடய உலகத்ரதயும்
யவற்றிரயயும் யகாடுத்து விட்டாய்; நின் பபருங் கிகளயும் பகடுத்தக -
உன்னுரடய யபரிய சுற்றத்தாைாகிய அைக்கர்கரளயும் யகடுத்து விட்டாய்; நின்க யும்
படுத்தக - உன்ரையும் நீகய அழித்துக் யகாண்டாய்; பலவகக அேரர் தங்ககள
விடுத்தக - பலவரகயாை கதவர்கரளயும் சிரறயில் இருந்து விட
கவண்டியவைாய் விட்டாய்; றவறு இனி வீடும் இல்கலயால் - இதிலிருந்து
நீங்குவதற்கு கவறு வழியும் இல்ரல.

வீடு-விடுதரல வழி. "கவறு இனி வீடும் இல்ரல" என்றது இைாவணன்

இயல்பிரை கநாக்கிக் கூறியது.
7355. 'அறம் உ க்கு அஞ்சி, இன்று ஒளித்ததால்; அதன்
திறம் மு ம் உைத்தலின், வலியும் பேல்வமும்
நிறம் உ க்கு அளித்தது; அங்கு அதக நீக்கி, நீ
இற, முன் அங்கு, யார் உக எடுத்து நாட்டுவார்?

இன்று அறம் உ க்கு அஞ்சி ஒளித்ததால் - இப்கபாது உன் யேயல் கண்டு அறம்
அஞ்சி ஒளித்துக் யகாண்டது; மு ம் அதன் திறன் உைத்தலின் - முன்பு நீ அறத்தின்
கூறுபாட்ரட வருந்திச் யேய்தலால்; உ க்கு வலியும் பேல்வமும் நிறம் அளித்தது -
அவ்வறம் உைக்கு வலிரம யேல்வம் ஆகிய கமன்ரமரயக் யகாடுத்தது; அங்கு
அதக நீக்கி நீ இற - அத்தருமத்ரத நீக்கி நீ அழிரகயில்; யார் உக எடுத்து அங்கு
முன் நாட்டுவார் - பிறர் யார் வந்து உன்ரை எடுத்து மீட்க வல்லார்.
அறம்பல யேய்து தவமும் யேல்வமும் வலிரமயும் யபற்ற நீ அறம் அலயேய்து
அழிகிறாய் என்பது குறிப்பு. முைம், உரை-இரடக்குரறகள்.

7356. 'தஞ்ேமும் தருேமும் தகவுறே, அவர்

பநஞ்ேமும் கருேமும் உகரயுறே; பநடு
வஞ்ேமும் பாவமும் பபாய்யும் வல்ல நாம்
உஞ்சுறோ? அதற்கு ஒரு குகற உண்டாகுறோ?

அவர் பநஞ்ேமும் கருேமும் உகரயுறே - அந்த மனிதர்களுரடய யநஞ்ேமும்

யேயலும் கபச்சும்; தஞ்ேமும் தருேமும் தகவுறே - பிறருக்கு அபயமளித்தலும்,
அறச்யேயல் யேய்வதும், நடுநிரல நின்று உண்ரம கூறுவதுமாகும்; பநடு வஞ்ேமும்
பபாய்யும் வல்ல நாம் - அவ்வாறன்றி யநஞ்சில் வஞ்ேரையும், யேயலில் பாவமும்,
கபச்சில் யபாய்யும் வல்ல அைக்கர்களாகிய நாம்; உஞ்சுறோ அதற்கு ஒரு
குகறயுண்டாகுறோ - உய்யமுடியுமா? அவர்களின் தருமத்திற்குக் குரற ஏதாவது
உண்டாகுமா என்றவாறு.
இச்யேய்யுள் நிைனிரறப் யபாருள்ககாளாகும்.

7357. 'காலினின் கருங் கடல் கடந்த காற்றது

றபால்வ குரங்கு உள; சீகத றபாகிலள்;
வாலிகய உரம் கிழித்து ஏக வல்ல
றகால் உள; யாம் உறளம்; குகற உண்டாகுறோ?
காலினின் கருங்கடல் கடந்த - தன் கால்களால் யபரிய கடரலக் கடந்த; காற்றது
றபால்வ குரங்கு உள - காற்றுப் கபால் விரைந்து இயங்கும் அனுமன் கபான்ற
குைங்குகள் உள்ளை; சீகத றபாகிலள் - சீரத சிரறரய விட்டு இன்னும் கபாகவில்ரல;
வாலிகய உரம் கிழித்து ஏக வல்ல றகால் உள - வாலிரயக் கூட மார்ரபக்
கிழித்துச் யேல்ல வல்ல வன்ரமயுரடய அம்புகள் நம் பரகவர்களிடம் உள்ளை; யாம்
உறளம் - அவற்ரற ஏற்க நாம் இருக்கிகறாம்; குகற உண்டாகுறோ - இனி நமக்கு என்ை
குரறயிருக்கிறது.

7358. என்று பகாண்டு இக ய இயம்பி, 'யான் உ க்கு

ஒன்று உளது உணர்த்துவது; உணர்ந்து றகாடிறயல்,
நன்று அது; நாயக! நயக்கிலாய்எனின்,
பபான்றிக ஆகறவ றகாடி; றபாக்கு இலாய்!

நாயக - தரலவகை; என்று பகாண்டு இக ய இயம்பி - என்று இவ்வாறாை பல

யோற்கரளச் யோல்லி; யான் உ க்கு ஒன்று உளது உணர்த்துவது - யான் உைக்கு
உணர்த்த கவண்டியது கமலும் ஒன்றுள்ளது; உணர்ந்து றகாடிறயல் நன்றது - அதன்
யபாருள் தன்ரம யதளிந்து ஏற்றுக் யகாள்வாய் ஆைால் நல்லது; நயக்கிலாய் எனின் -
அதரை விரும்பி ஏற்காமல் கபாவாய் ஆைால்; றபாக்கிலாய் - நல்வழியில் யேல்ல வழி
இல்லாதவைாவாய்; பபான்றிக ஆகறவ றகாடி இப்கபாகத நீ இறந்து விட்டதாககவ
கருதிக் யகாள் என்றவாறு.

7359. 'கதயகல விட்டு, அவன் ேரணம் தாழ்ந்து, நின்

ஐயறு தம்பிறயாடு அளவளாவுதல்
உய் திறம்; அன்று எனின், உளது, றவறும் ஓர்
பேய் திறம்; அன் து பதரியக் றகட்டியால்:

கதயகல விட்டு - சீரதரயச் சிரறயில் இருந்து விட்டுவிட்டு; அவன் ேரணம்

தாழ்ந்து - அந்த இைாமனுரடய பாதங்கரள வணங்கி; நின் ஐயறு தம்பிபயாடு
அளவளாவுதல் - உைது ஐயப்படத்தகாத தம்பியாகிய வீடணனுடன் நட்புப் பூணுதல்;
உய்திறம் - நாம் உயிர் பிரழத்திருக்க ஒரு வழியாகும்; அன்று எனின் றவறும் ஓர்
பேய்திறம் உளது - அவ்வாறு யேய்வது நன்றன்று எனின் யேய்ய கவண்டிய கவறு ஒரு
யேயலும் உள்ளது; அன் து பதரியக் றகட்டியால் - அச்யேயரலத் யதளிவாகக்
ககட்பாயாக.
ஐயறுதம்பி-உன்ைால் ஐயப்படத்தகாத தம்பியாகிய வீடணன், அளவளாவுதல்-நட்புப்
பூணுதல். ஐயம் அறுதம்பி-இைாமரைப் பைம்யபாருளாக உணர்வதில் சிறிதும்
ஐயப்பாடு இல்லாத வீடணன் எனினும் ஆம்.
7360. 'பந்தியில் பந்தியில் பகடகய விட்டு, அகவ
சிந்துதல் கண்டு, நீ இருந்து றதம்புதல்
ேந்திரம் அன்று; நம் வலி எலாம் உடன்
உந்துதல் கருேம்' என்று உணரக் கூறி ான்.

நீ இருந்து - நீ இங்கிருந்து யகாண்டு; பந்தியில் பந்தியில் பகடகய விட்டு - பகுதி

பகுதியாகப் பரடகரளப் கபாருக்குவிட்டு; அகவ - அப்பரடகள்; சிந்துதல் கண்டு -
உயிர் விட்டு அழிதல் கண்டு; றதம்புதல் - எண்ணி எண்ணி வருந்துதல்; ேந்திரம் அன்று -
உரிய ஆகலாேரையாை யேயலன்று; நம் வலி எலாம் உடன் உந்துதல் - நமது பரட
வலிரம முழுரமரயயும் பரகவர் கமல் யேலுத்துதல்; கருேம் - யேயத்தகுயேயல்;
என்று உணரக் கூறி ான் - என்று இைாவணன் உணருமாறு கும்பகருணன் கூறிைான்.

இைாவணனின் சிையமாழி
7361. 'உறுவது பதரிய அன்று, உன்க க் கூயது;
சிறு பதாழில் ேனிதகரக் றகாறி, பேன்று; எ க்கு
அறிவுகட அகேச்ேன் நீ அல்கல, அஞ்சிக ;
பவறுவிது, உன் வீரம்' என்று இகவ விளம்பி ான்;

உன்க க் கூயது - உன்ரை இங்கு அரழத்தது; உறுவது பதரிய அன்று - இனிகமல்

நடக்கப் கபாவரதத் யதரிந்து யகாள்வதற்கல்ல; பேன்று - கபாருக்குச் யேன்று;
சிறுபதாழில் ேனிதகரக் றகாறி - சிறுயதாழிலுரடய மானிடரைக் யகால்வாய்; எ க்கு
அறிவுகட அகேச்ேன் நீ அல்கல - எைக்கு அறிவுரை கூறுவதற்கு நீ அறிவு பரடத்த
அரமச்ேன் அன்று; அஞ்சிக - நீ கபாருக்கு அஞ்சுகிறாய்; உன் வீரம் பவறுவிது - உன்
வீைம் வீணாைது; என்று இகவ விளம்பி ான் - என்று கூறி கமலும் இரவகரளக்
கூறிைான்.
பரகவர் வலியறியாரம, தன் வலிவியத்தல், அறிவுரை கூறுவரத ஏற்காரம
ஆகிய இைாவணைது மைப்பண்புகள் அவன் அழிவுக்குரிய காைணங்களாகக்
காணப்படுகின்றை.

7362. 'ேறம் கிளர் பேருவினுக்கு உரிகே ோண்டக ;

பிறங்கிய தகேபயாடு நறவும் பபற்றக ;
இறங்கிய கண் முகிழ்த்து, இரவும் எல்லியும்
உறங்குதி, றபாய்' எ , உகளயக் கூறி ான்.
 ேறம் கிளர் பேருவினுக்கு உரிகே ோண்டக - வீைம் விளங்க கவண்டிய
கபார்க்களத்துக்குத் தகுதியில்லாதவைாயிைாய்; பிறங்கிய தகேபயாடு - உண்ண
மிகுதியாை ஊயைாடு; நறவும் பபற்றக - குடிக்கக் கள்ரளயும் யபற்றாய்;
இறங்கிய கண் முகிழ்த்து - குழி விழுந்துள்ள கண்கரள மூடிக்யகாண்டு; இரவும்
எல்லியும் - இைவும் பகலும்; றபாய் உறங்குதி எ - கபாய்த் தூங்குவாய் என்று;
உகளயக் கூறி ான் - கும்பகருணைது மைம் வருந்துமாறு இைாவணன் கூறிைான்.

7363. 'ோனிடர் இருவகர வணங்கி, ேற்றும் அக்

கூனுகடக் குரங்ககயும் கும்பிட்டு, உய் பதாழில்
ஊனுகட உம்பிக்கும் உ க்குறே கடன்;
யான் அது புரிகிறலன்; எழுக றபாக!' என்றான்.

ோனிடர் இருவகர வணங்கி - வலிவற்ற மானிடர் இருவரை வணங்கி; ேற்றும்

அக்கூனுகடக் குரங்ககயும் கும்பிட்டு - அகதாடு அரமயாமல் கமலும் அந்தக்
கூைல் முதுகுரடய குைங்ரகயும் கும்பிட்டுக்யகாண்டு; உய்பதாழில் - உயிர்
வாழ்ந்திருக்கும் யதாழில்; - ஊனுகட உம்பிக்கும் - ஊனுடகலாடு உயிர் வாழ்தரல
விரும்பும், உன் தம்பியாகிய வீடணனுக்கும்; உ க்குறே கடன் - உைக்குகம
முரறரமயாை யேயலாகும்; அது யான் புரிகிறலன் - அச்யேயரல நான் யேய்கயன்;
றபாக எழுக என்றான் - கபாவதற்கு எழுக என்று இைாவணன் கூறிைான்.
அக்கூறுரடக் குைங்கு-அனுமன். மந்திைப் படலத்தில் வரும் "சுட்டது குைங்கு எரி
சூரறயாடிக் யகட்டது யகாடி நகர்" என்ற (6082) வரிரய இரணத்து கநாக்குக. கடன்-
சிரறயாை யேயல் நீயும் உம்பியும் ஊனுடகலாடு உயிர் வாழ விரும்புகிறீர்கள்.
புகரழ விரும்பவில்ரல என்பது கருத்தாகக் யகாள்க.

7364. 'தருக, என் றதர், பகட; ோற்று, என் கூற்கறயும்;

வருக, முன் வா மும் ேண்ணும் ேற்றவும்;
இரு கக வன் சிறுவறராடு ஒன்றி என்ப ாடும்
பபாருக, பவம் றபார்' எ ப் றபாதல்றேயி ான்.

என் றதர் பகட தருக -(கமற்கண்டவாறு) கூறிய இைாவணன்) என்னுரடய

கதரையும், பரடக்கலங்கரளயும் யகாண்டு வருக; என் கூற்கறயும் ோற்று - என்
கட்டரளக் கூற்ரற யாவருக்கும் யோல்லுவாய்; வா மும் ேண்ணும் ேற்றவும் -
விண்ணகத் கதாரும், மண்ணகத் கதாரும் பாதாள உலகத்கதாரும்; இருககவன்
சிறுவறராடு ஒன்றி முன் வருக - இருரகயுரடய வலிய சிறுவர்களாை இைாம
இலக்குவருடன் கூடி என் முன் வந்து; என்ப ாடும் பவம்றபார் பபாருக -
என்னுடன் யகாடிய கபாரைச் யேய்யட்டும்; எ ப் றபாதல் றேயி ான் - என்று
பணியாளரிடம் கூறிப் கபாருக்குச் யேல்லத் யதாடங்கிைான்.
கும்பகருணன் கபாருக்கு எழுதல்
7365. அன் து கண்டு, அவன் தம்பியா வன்
பபான் அடி வணங்கி, 'நீ பபாறுத்தியால்' எ ,
வல் பநடுஞ் சூலத்கத வலத்து வாங்கி ான்,
'இன் ம் ஒன்று உகர உளது' என் க் கூறி ான்;

அவன் தம்பியா வன் - அவன் தம்பியாை கும்பகருணன்; அன் து கண்டு -

அச்யேயரலக் கண்டு; நீ பபாறுத்தியால் எ - யான் கூறியரத நீ யபாறுத்தி எைக்
கூறிப்; பபான் அடி வணங்கி - இைாவணனுரடய யபான்ைால் ஆகிய வீைக்கழல்
அணிந்த அடிரய வணங்கி; வல்பநடுஞ் சூலத்கத - கபாருக்குச் யேல்ல வலிய
யநடிய சூலத்ரத; வலத்து வாங்கி ான் - வலப்பக்கத் கதாளிகல யகாண்டவைாய்;
உகர ஒன்று இன் ம் உளது -யோல்லகவண்டிய யோல் ஒன்று உள்ளது; என் க்
கூறி ான் - என்று கூறிைான்.

7366. 'பவன்று இவண் வருபவன் என்று உகரக்கிறலன்;

விதி
நின்றது; பிடர் பிடித்து உந்த நின்றது;
பபான்றுபவன்; பபான்றி ால், பபாலன் பகாள்
றதாளிகய,
"நன்று" எ , நாயக விடுதி; நன்றுஅறரா.

நாயக - தரலவகை; இவண் பவன்று வருபவன் என்று உகரக்கிறலன் - இங்கு

மீண்டும் யவற்றி யபற்று வருகவன் என்று யோல்ல இயலாமல் உள்களன் என்று; விதி
நின்றது - யவல்லுதற்கரிதாய் நின்றதாகிய விதி; பிடர் பிடித்து உந்த நின்றது -
கழுத்தின் புறத்ரதப் பிடித்துத் தள்ளும்படி நின்றது; பபான்றுபவன் - அதைால் யான்
கபாரில் இறந்து விடுகவன்; பபான்றி ால் -அவ்வாறு யான் அழிந்தால்; பபாலன்
பகாள் றதாளிகய -அழகு யகாண்ட கதாரளயுரடய சீரதரய; நன்று எ விடுதி -
உைக்கு நன்ரம என்று கருதி விட்டிடுவாய்; நன்று - அவ்வாறு விட்டிடுதகல உைக்கு
நன்ரம பயக்கும்.

அகைா-அரே.

7367. 'இந்திரன் பககஞனும், இராேன் தம்பி கக

ேந்திர அம்பி ால் ேடிதல் வாய்கேயால்;
தந்திரம் காற்றுறு ோம்பல்; பின் ரும்
 அந்தரம் உணர்ந்து, உ க்கு உறுவது ஆற்றுவாய்.

இந்திரன் பககஞனும் - இந்திைசித்தனும்; இராேன் தம்பி கக -இைாமனுக்குத்

தம்பியாகிய இலக்குவனுரடய ரகயில் உள்ள; ேந்திர அம்பி ால் - மந்திை ஆற்றல்
யகாண்ட அம்பிைால்; ேடிதல் வாய்கேயால் - இறந்து படுதல் திண்ணம்; தந்திரம்
காற்றுறு ோம்பல் - அைக்கருரடய பிறபரடகள் மிக்க காற்றின் முன் ோம்பல் கபால்
ஆகும்; பின் ரும் - இவற்ரறயயல்லாம் ககட்ட பின்ைர்; அந்தரம் உணர்ந்து -
வரும் ககட்ரட உணர்ந்து; உ க்கு உறுவது ஆற்றுவாய் - உைக்குத் தக்க யேயரலச்
யேய்வாய்.
தந்திைம்-பரடகள். ஆல்-அரே.

7368. 'என்க பவன்றுளர்எனில், இலங்கக காவல!

உன்க பவன்று உயருதல் உண்கே; ஆதலால்,
பின்க நின்று எண்ணுதல் பிகை; அப் பபய்வகள-
தன்க நன்கு அளிப்பது தவத்தின் பாலறத.
இலங்கக காவல - இலங்ரகக்குக் காவலகை; என்க பவன்றுளர் எனில் -
அப்பரகவர்களாகிய இருவர் என்ரை யவன்றார்களாைால்; உன்க பவன்று
உயருதல் உண்கே - உன்ரையும் யவன்று கமம்படுதல் திண்ணம்; ஆதலால் -
அதைால்; பின்க - கமலும்; நின்று எண்ணுதல் பிகை - அவர்கரள யவல்ல கவறு
உபாயங்கரள எண்ணுதல் தவறாை யேயல்; அ ப்பபய்வக தன்க - அந்த
வரளயல் அணிந்த சீரத தன்ரை; அளிப்பது - விட்டு விடுவது; நன்கு தவத்தின்
பாலறத - சிறந்த தவப்பயன் அளிக்க வல்லதாம்.

7369. 'இற்கறநாள் வகர, முதல், யான் முன் பேய்த

குற்றமும் உள எனின் பபாறுத்தி; பகாற்றவ!
அற்றதால் முகத்தினில் விழித்தல்; ஆரிய!
பபற்றப ன் விகட' எ , பபயர்ந்து றபாயி ான்.

பகாற்றவ - யவற்றித் தரலவகை; முன் முதல் இற்கற நாள் வகர - முன்ைாள்

முதல் இன்ரறய நாள் வரை; யான் பேய்த - நான் யேய்தைவாகிய; குற்றமும் உள
எனின் பபாறுத்தி - குற்றங்கள் ஏதாவது இருக்குமாைால் அவற்ரற நீ யபாறுத்தருள்க;
ஆரிய - ஆரியகை; முகத்தினில் விழித்தல் அற்றதால் - இனி உன் முகத்தில் நான்
விழித்தல் இல்லாமல் கபாய்விட்டது; விகட பபற்ற ன் - விரட யபற்றுக்
யகாண்கடன்; எ பபயர்ந்து றபாயி ான் - என்று கூறிப் புறப்பட்டுச் யேன்றான்.
 இற்ரற-இன்று +ஐ = இற்ரற வலித்தல். ஆல்-அரே. யகாற்றவ, ஆரிய-எை
வந்துள்ள இரு விளிகள் கும்பகருணைது பாேத்ரதச் சுட்டி நின்றது. யபற்றயைன்
விரட-விரைவுக் குறிப்ரப கநாக்குக. இப்பாடரலப் பாேத்தின் யகாடுமுடியில்
நின்று இறக்க இருப்பவனின் இறுதி விரடப்பாடலாகக் கருதிக் யகாள்க. உருக்க
உணர்ச்சி ததும்பும் பாடல்.

இைாவணன் பரடகரள உடன் யேல்லப் பணித்தல்

7370. அவ் வழி இராவணன் அக த்து நாட்டமும்
பேவ் வழி நீபராடும் குருதி றதக்கி ான்;
எவ் வழிறயார்களும் இரங்கி ஏங்கி ார்;
இவ் வழி அவனும் றபாய், வாயில் எய்தி ான்.
அவ்வழி - அப்கபாது; இராவணன் அக த்து நாட்டமும் - தன் இருபது
கண்களிலும்; பேவ்வழி நீபராடும் - கநகை வழிகின்ற கண்ணீருடன்; குருதி
றதக்கி ான் - குருதிரயயும் யவளிவிடாது தடுத்துத் கதக்கிைான்; எவ்வழிறயார்களும் -
பிற எல்லா உறவின் வழி வந்தவர்களும்; இரங்கி ஏங்கி ார் - இைக்கம்
மிகக்யகாண்டு ஏக்கம் உற்றைர்; இவ்வழி - இவ்வாறு நிகழும் யபாழுகத; அவனும்
றபாய் - அக்கும்பகருணனும் கபாய்; வாயில் எய்தி ான் - நகர் வாயிரல அரடந்தான்.
இைாவணன் அரைத்து நாட்டமும் நீரும் குருதியும் கதக்கப் பிற உறவிைர் இைங்கி
ஏங்கக் கும்பகருணன் வாயில் எய்திைான் என்க. கபார்க்களத்துக்கு வீை வழி அனுப்பு
அரமயாது கோக வழியனுப்பு இங்கு அரமவது பின்வருவது காட்டும்
குறிப்பிைதாம். இப்பாடலில் வரும் றதக்கி ான் என்ற கவிரதச் யோல், ஆழ்ந்து
கநாக்கத்தக்கது. குருதி கதக்கிைான், யேவ்வழி நீர் கதக்கிைான் எை இரணக்க.
உறவிைர் இைங்கி ஏங்க இைாவணன் கண் சிவந்து கண்ணீர் சில யதறியா நின்ற
நிரல அவைது பாேமும் மை உறுதியும் நடத்தும் கபாைாட்டத்தில் மை உறுதி
யவற்றி யபற்றரதயும், காமம் ரகமிகுந்த நிரலயிலும் பாேமும் மை உறுதியும்
குரலயாத தன்ரமரயயும் இக்கவிரதச் யோல்லின் வழி உணைலாம்.
எவ்வழிகயார்கள்-எல்லாப் பக்கங்களிலும் உள்ளவர்கள் எைலுமாம்.

7371. 'இரும் பகட கடிப்பு எடுத்து எற்றி ஏகுக!

பபரும் பகட இளவறலாடு' என்ற றபச்சி ால்,
வரும் பகட வந்தது, வானுறளார்கள்தம்
சுரும்பு அகட ேலர் முடி தூளி தூர்க்கறவ.

இளவபலாடு - கும்பகருணனுடன்; இரும்பகட ஏகுக என்ற றபச்சி ால் -

யபரும்பரட யேல்லட்டும் என்ற இைாவணைது கட்டரளயிைால்; வானுறளார்கள்
தம் - கதவர்களுரடய; சுரும்பு அகட - வண்டுகள் யமாய்க்கின்ற; ேலர் முடி - மலர்
அணிந்த தரலகளில்; தூளி தூர்க்கறவ - தூசிகள் யேன்று நிைம்புமாறு; கடிப்பு எடுத்து
பவற்றி - குறுந்தடிரய எடுத்துப் கபார்ப்பரற அரறந்து யகாண்டு; பபரும்பகட
வரும்பகட வந்தது - யபரிய பரடயாகிய வருதற்கு உரிய பரட வந்தது.
கதவர் தரலயில் தூசி படியுமாறு கடிப்பு எடுத்து எற்றிப் யபரும்பரட வந்தயதன்க.
கடிப்பு-குறுந்தடி வாைவர் மாரலயில் சுரும்பு அரடயா எனினும்
வானுகளார்கள் தம் சுரும்பரட மலர்முடி என்பது கவிமைபு பற்றி வந்தது என்க.

பரடகளின் யபருக்கம்
7372. றதர்க் பகாடி, யாக யின் பதாகக, றேண் உறு
தார்க் பகாடி என்று இகவ தகதந்து வீங்குவ--
றபார்க் பகாடுந் தூளி றபாய்த் துறக்கம் பண்புற,
ஆர்ப்ப துகடப்ப றபான்ற ஆடுவ.

றதர்க்பகாடி - கதரின் கண் கட்டப்பட்டுள்ள யகாடிகளும்; யாக யின் பதாகக -

யாரை கமல் உயர்த்திப் பிடித்த யகாடிகளும்; றேண் உறு தார்க்பகாடி - முன்ைணித்
தூசிப் பரடயிைர் பிடித்த உயர்ந்த யகாடிகளும்; என்று இகவ - என்று
இவ்வரகப்பட்ட யகாடிகளுமாக; தகதந்து வீங்குவ - யநருங்கி மிக்கிருப்பரவ;
றபார்க் பகாடுந் தூளி - கபார்க்களத்தில் இருந்து புறப்பட்ட தூசுகள்; றபாய்த்
துறக்கம் பண்பற - கபாய்ச் சுவர்க்கத்தின் பண்பு யகட; ஆர்ப்ப -
நிரறந்திருப்பைவற்ரறத்; துகடப்ப றபான்ற ஆடுவ - துரடப்பை கபான்றவாய்
ஆடலாயிை.
யகாடிகள் வாைத்தில் ஆடுவரத பரடயால் எழுப்பப்படும் சுவர்க்கத்திற் படும்
தூசிகரளத் துரடப்பை கபான்று ஆடுவதாகக் கூறுவது தற்குறிப்கபற்றம்.

7373. எண்ணுறு பகடக்கலம் இழுக எற்றிட

நண்ணுறு பபாறிகளும், பகடக்கு நாயகர்
கண்ணுறு பபாறிகளும், கதுவ, கண் அகல்
விண்ணுறு ேகை எலாம் கரிந்து, வீழ்ந்தவால்.

எண்ணுறு பகடக்கலம் - மதிக்கப்படுகின்ற பரடக்கலங்கள்; இழுக எற்றிட -

உைாய்ந்து கமாதுவதைால்; நண்ணுறு பபாறிகளும் - கதான்றிய யநருப்புப்
யபாறிகளும்; பகடக்கு நாயகர் - பரடத்தரலவர்களின்; கண்ணுறு பபாறிகளும் -
கண்களில் மிக்குத் கதான்றுகின்ற தீப்யபாறிகளும்; கதுவ - ஒன்கறாயடான்று
கலந்ததைால்; கண் அகல் - இடம் அகன்ற; விண்ணுறு - ஆகாயத்தில் யபாருந்திய;
ேகை எலாம் - கமகங்கள் எல்லாம்; கரிந்து வீழ்ந்தவால் - கரிந்து வீழ்ந்தை. இழுக-
உைாய. ஆல்-அரே. கதுவ-பற்ற. இங்கு கலத்தல், எலாம்-இரடக்குரற. ஆல்-அரே.

7374. றதர் பேல, கரி பேல, பநருக்கிச் பேம் முகக்

கார் பேல, றதர் பேல, புரவிக் கால் பேல,
தார் பேல, ககட பேல, பேன்ற தாக யும்,
'பார் பேலற்கு அரிது' எ , விசும்பில் பாய்ந்ததால்.

றதர்பேல - முன்ைால் கதர் யேல்வதைாலும்; கரி பேல - யாரைகள்

யேல்வதைாலும்; பநருக்கி - அவற்ரற கமலும் யநருக்கிக் யகாண்டு; பேம்முகக்கார்
பேல - புகர் அரமந்த முகத்திரையுரடய யாரைகள் யேல்வதைாலும்; றதர் பேல -
கமலும் கதர்கள் யேல்ல; கால் புரவி பேல - காற்றுப் கபால் குதிரைகள் விரைந்து
யேல்வதைாலும்; தார் பேல - இவ்வாறாக முன்ைணிப் பரட யேல்லவும்; ககட பேல -
பின்ைணிப் பரடயும் யநருக்கமாகச் யேல்வதால்; பேன்ற தாக யும் - இரடயில்
யேன்ற இரடயணிச் கேரையும்; பார் பேலற்கு அரிது எ - நிலத்தில் யேல்லுவது
அரியது எை எண்ணி; விசும்பில் பாய்ந்ததால் - ஆகாயத்தில் பாய்ந்து யேல்லல்
ஆயிற்று.

முன்ைணிப் பரடயும், பின்ைணிப் பரடயும் யநருக்குவதால் இரடயணிப்பரட

பார் யேலற்கு அரிது எை விசும்பில் பாய்ந்தயதன்க. ஆல்-அரே. தார்-முன்ைணிப்
பரட தூசிப் பரட கரட-பின்ைணிப் பரட, கூரழப் பரட;தாரை-இரடயணிப்
பரட. கார்-உவரமயாகுயபயர்.

கும்பகருணன் புறப்பாடு
7375. ஆயிரம் றகாள் அரி, ஆளி ஆயிரம்,
ஆயிரம் ேத கரி, பூதம் ஆயிரம்,
ோ இரு ஞாலத்கதச் சுேப்ப வாங்குவது
ஏய் இருஞ் சுடர் ேணித் றதர் ஒன்று ஏறி ான்.

ோஇரு ஞாலத்கதச் சுேப்ப - மிகப்யபரிய பூமிரயச் சுமப்பைவாகி; வாங்குவது -

கமற்யகாள்ளும் வன்ரமயுரடய; ஆயிரம் றகாள் அரி - ஆயிைம் சிங்கங்களும்; ஆயிரம்
ஆளி - ஆயிைம் ஆளிகளும்; ஆயிரம் ேதகரி - ஆயிைம் மதம் மிக்க யாரைகளும்; ஆயிரம்
பூதம் - ஆயிைம் பூதங்களும் பூட்டப் யபற்றதுமாை; ஏய் - ஒப்பில்லாத; இருஞ்சுடர்
மணித்கதர் ஒன்று- மிக்க ஒளியுள்ள மணிகள் அழுத்திப் பதிக்கப் யபற்ற கதர்
ஒன்றில்; ஏறி ான் - கும்பகருணன் ஏறிைான்.
7376. றதாேரம், ேக்கரம், சூலம், றகால், ேழு,
நாே றவல், உலக்கக, வாள், நாஞ்சில், தண்டு, எழு,
வாே வில், வல்கலயம், ககணயம், ேற்று உள
றேே பவம் பகட எலாம் சுேந்து, பேன்றவால்.

றதாேரம் - யபரிய மைங்கரளயும்; ேக்கரம் - ேக்கை வடிவில் அரமந்த வீசு

பரடகரளயும்; சூலம் - முத்தரலச் சூலங்கரளயும்; றகாள் - அம்புகரளயும்; ேழு -
ககாடரிப் பரடயிரையும்; நாேறவல் - பரகவருக்கு அச்ேம் உண்டாக்கும் கவல்
பரடகரளயும்; உலக்கக -உலக்ரககரளயும்; வாள் - வாள் பரடகரளயும்; நாஞ்சில்
- கலப்ரப வடிவில் அரமந்த பரடக்கலங்கரளயும்; தண்டு -யபரிய
தண்டாயுதங்கரளயும்; எழு - இரும்பு உலக்ரககரளயும்; வாேவில் - வரளந்த
யபரிய வில்கரளயும்; வல்கலயம் -எறி ஈட்டிகரளயும்; ககணயம் -வரள
தடிகரளயும்; ேற்று உள - மற்றுமுள்ள பிற; றேே பவம்பகட -ரகயில் உள்ள
பரடக்கலங்கள் தீர்ந்தகபாது பயன்படுத்தப்படும் கேமிப்புப் பரடக்கலங்கள்; எலாம்
- எல்லாவற்ரறயும்; சுேந்து பேன்றவால் - கும்பகருணனுடன் யேன்ற கேரைகள்
சுமந்து யேன்றை.

7377. நகறயுகடத் தசும்பபாடு நறிதின் பவந்த ஊன்

குகறவு இல் நல் ேகடம் ஓர் ஆயிரம் பகாடு,
பிகறயுகட எயிற்றவன் பின்பு பேன்ற ர்,
முகற முகற ககக்பகாடு முடுகி நீட்டுவார்.

முகற முகற - முரற முரறயாக (தைகவண்டிய உணவுகரளத் தருவதில்

முரறயகாண்டு); ககக்பகாடு - ரகயிகல உணவுகரளக் யகாண்டு; முடுகி நீட்டுவார் -
விரைந்து நீட்டுபவர்களாகிய அைக்கர் பலர்; பிகற உகட எயிற்றவன் பின்பு - பிரற
கபான்ற பற்கரள உரடய கும்பகருணனுக்குப் பின்ைால்; நகறயுகடத் தசும்பபாடு -
கள்ரளக் யகாண்டுள்ள குடங்கரளயும்; நறிதின் பவந்த ஊன் - நன்றாக யவந்த
ஊனிரையும்; குகறவு இல் நல்ேகடம் - குரறவில்லாது நிைப்பிய வலிய வண்டிகள்;
ஓர் ஆயிரம் பகாடு - ஓைாயிைத்ரதப் பின் யகாண்டு; பேன்ற ர் - கும்பகருணனுடன்
யேன்றைர்.

யகாடு-யகாண்டு. இரடக்குரற. முரற முரற-அடுக்குத் யதாடர். நீட்டுவார்-

முற்யறச்ேம்.

7378. ஒன்று அல பற்பலர் உதவும் ஊன் நகற

பின்ற அரும் பிலனிகடப் பபய்யுோறு றபால்,
வன் திறல் இரு கரம் வாங்கி ோந்திறய,
பேன்ற ன், யாவரும் திடுக்கம் எய்தறவ.*
 பற்பலர் - பற்பல அைக்கர்; உதவும் - முரற முரற தந்து உதவுகின்ற; ஒன்று அல
ஊன், நகற - ஒன்றல்லாத பலவாகிய ஊரையும் கள்ரளயும்; பின்ற அரும் -
மீளுதலுக்கு அருரமயாை; பிலனிகடப் பபய்யுோறு றபால் - குரகக்குள் யபய்யும்
தன்ரம கபால்; வன்திறல் - மிக்க வலிரம யகாண்ட; இருகரம் வாங்கி - இைண்டு
ரககளிலும் வாங்கி; ோந்திறய - மிகுதியாக உண்டு யகாண்கட; யாவரும் - கண்டவர்
யாவரும்; திடுக்கம் எய்தறவ - திரகப்பு அரடயும்படி; பேன்ற ன் - கும்பகருணன்
கபார்க்களம் கநாக்கிச் யேன்றான்.
பின்ற அரும்-திரும்பி வை அருரமயாை, திடுக்கம்-திரகப்பு. ஊன் நரற-
உம்ரமத் யதாரக.

7379. 'கணம் தரு குரங்பகாடு கழிவதுஅன்று, இது;

நிணம் தரு பநடுந் தடிக்கு உலகு றநருறோ?
பிணம் தகலப்பட்டது; பபயர்வது, எங்கு இனி;
உணர்ந்தது கூற்றம்' என்று, உம்பர் ஓடி ார்.

இது - கும்பகருணைது உண்ணும் யதாழில்; கணம் தரு - கூட்டமாகப்

யபாருந்திய; குரங்பகாடு கழிவது அன்று - வாைைக் கூட்டத்கதாடு நீங்குவது அன்று;
நிணம் தரு பநடுந்தடிக்கு - இவன் உண்ணும் யகாழுப்கபாடு கூடிய மிக்க
மாமிேத்துக்கு; உலகு றநருறோ - இவ்வுலகத்து உயிர்கள் எல்லாம் கபாதுமாைதாய்
ஆகுமா?; பிணம் தகலப்பட்டது - எங்கும் பிண மயமாய் ஆகிவிட்டது; கூற்றம்
உணர்ந்தது - இரதக் யகாரலத் யதாழிற்குரிய யமனும் உணர்ந்து விட்டான்; எங்கு
இனி பபயர்வது - இனித் தப்பி நாம் எங்கக ஓடிச் யேல்வது; என்று உம்பர் ஓடி ார் -
என்று எண்ணிய வண்ணம் கதவர்கள் ஓடிைார்கள். உலகு-இடவாகு யபயர்.
கும்பகருணைால் உயிர்க்குலம் அழியும் எைக் கூறியவாறு.

கும்பகருணரை, இவன் யார்? எை வீடணனிடம் இைாமன்

விைவல்
7380. பாந்தளின் பநடுந் தகல வழுவி, பாபராடும்
றவந்து எ விளங்கிய றேரு ோல் வகர
றபாந்ததுறபால் பபாலந் றதரில் பபாங்கிய
ஏந்தகல, ஏந்து எழில் இராேன் றநாக்கி ான்.
பாந்தளின் - ஆதிகேடனுரடய; பநடுந்தகல வழுவி - யபரிய தரலயில் இருந்து
நழுவி; பாபராடும் - நிலவுலகத்துடன்; றவந்து எ விளங்கிய றேரு ோல் வகர - பிற
மரலகளின் கவந்து கபான்ற கமரு என்னும் யபருமரல; றபாந்தது றபால் - வந்தது
கபால; பபாலந்றதரில் பபாங்கிய - யபான்ைால் ஆை கதரில் விளங்கித்
கதான்றுகின்ற; ஏந்தகல -கும்பகருணரை; எழில் ஏந்து இராேன் -அழகு மிகத் தங்கிய
இைாமன்; றநாக்கி ான் -கண்டான்.
பார்-கும்பகருணன் கதர், கமருமரல-கும்பகருணன். பாயைாடும் கமரு மால்
வரை வந்தது கபாலத் கதயைாடும் கும்பகருணன் வந்தான் என்க.

7381. 'வீகண என்று உணரின், அஃது அன்று; விண்

பதாடும்
றேண் உயர் பகாடியது, வய பவஞ் சீயோல்;
காணினும், காலின் றேல் அரிய காட்சியன்;
பூண் ஒளிர் ோர்பி ன்; யாவன் றபாலுோல்?
விண் பதாடும் றேண் உயர் பகாடியது - விண்ரணத் யதாடுகின்ற மிக உயர்ந்த
யகாடியில் இருப்பது; வீகண என்று உணரின் - வீரண என்று எண்ணிைால்; அஃது
அன்று - அது இல்ரல; வய பவஞ்சீயோல் - யவற்றி யபாருந்திய யகாடிய
சிங்கமாகும்; காணினும் - மிக்க கவகத்துடன் கண்டாலும்; காலின் றேல் அரிய
காட்சியன் - காற்பகுதிக்கு கமல் முழுதும் பார்த்தற்கரிய
யபருந்கதாற்றமுரடயவைாய் இருக்கிறான்; பூண் ஒளிர் ோர்பி ன் - அணிகலன்
ஒளி விடுகின்ற மார்ரப உரடயவைாய் இருக்கிறான்; யாவன் றபாலுோல் - இவன்
யாவகைா? வீரண- இைாவணன் யகாடியில் உள்ள சின்ைம். சிங்கம்-
கும்பகருணன் யகாடியில் உள்ள சின்ைம். வீரணயன்று என்றரமயால்
இைாவணன் அல்லன் என்று யதளிந்தவாறு. ஆல்- அரே.

7382. 'றதாபளாடு றதாள் பேலத் பதாடர்ந்து றநாக்குறின்,

நாள் பல கழியுோல்; நடுவண் நின்றது ஓர்
தாளுகட ேகலபகாலாம்; ேேரம் றவட்டது ஓர்
ஆள் எ உணர்கிறலன்; ஆர்பகாலாம் இவன்?

றதாபளாடு றதாள் பேலத் பதாடர்ந்து - இவனுரடய ஒரு கதாகளாடு மற்யறாரு

கதாள் வரை முழுவதும்; பதாடர்ந்து - யதாடர்ச்சியாக; றநாக்குறின் - பார்க்க
முயலின்; பலநாள் கழியுோல் - பலநாள் கழிந்துவிடும்; நடுவண் நின்றது ஓர்
தாளுகட ேகல பகாலாம் - உலகுக்கு நடுவில் உள்ள ஒப்பற்ற கால் முரளத்த
கமருமரல இவ்வாறு வந்தது யகால்கலா?; ேேரம் றவட்டது ஓர் ஆபள
உணர்கிறலன் - இவரைப் கபாரை விரும்பி வந்த ஒரு வீையைன்று நிரைக்க
முடியவில்ரல; ஆர்பகாலாம் இவன் - இவன் யாகைா.
வீைர்களில் இப்படி இருப்பவரைக் கண்டதில்ரலயாரகயால் இைாமன் வியந்து,
"ேமைம் கவட்டது ஓர் ஆயளை உணர்கிகலன்" என்றான் என்க. தாளுரட மரல
என்பரதத் தாளுரட மரலகயா எை மாற்றி உரைக்க. ஆல் ஆம்-அரேகள். யகால்-
ஐயப்யபாருளில் வந்த இரடச்யோல். ேமைம்-கபார்.

7383. 'எழும் கதிரவன் ஒளி ேகறய, எங்கணும்

விழுங்கியது இருள், இவன் பேய்யி ால்; பவரீஇ,
புழுங்கும் நம் பபரும் பகட இரியல்றபாகின்றது;
அழுங்கல் இல் சிந்கதயாய்! ஆர் பகாலாம்
இவன்?*

இவன் பேய்யி ால் - இக்கும்பகருணைது கபருடம்பிைால்; எழும் கதிரவன் ஒளி

ேகறய - உதயகிரியில் எழும் சூரியைது ஒளியாைது மரறய; எங்கணும் இருள்
விழுங்கியது - எல்லா இடமும் இருளால் நிைம்பியது; புழுங்கும் நம் பபரும்பகட -
கபருடம்பு கண்டு மைம் கவர்க்கின்ற நமது யபரிய பரட; பவரீஇ இரியல்
றபாகின்றது -அஞ்சி நிரல யகட்டு ஓடுகின்றது; அழுங்கல் இல் சிந்கதயாய் -
வருந்துதல் இல்லாத மைமுரடய வீடணகை; ஆர் பகாலாம் இவன் - இவன் யாவகைா

புழுங்கும்-மைம் கவர்க்கும்.

7384. 'அரக்கன் அவ் உரு ஒழித்து, அரியின் றேக கய

பவருக் பகாளத் றதான்றுவான், பகாண்ட
றவடறோ?
பதரிக்கிறலன் இவ் உரு; பதரியும் வண்ணம், நீ
பபாருக்பக , வீடண! புகறியால்' என்றான்.

அரக்கன் -இைாவணன்; அவ் உரு ஒழித்து -தன்னுரடய அந்த வடிவத்ரத

விட்டுவிட்டு; அரியின் றேக கய - குைங்குச் கேரை; பவருக் பகாளத் றதான்றுவான் -
அஞ்சும்படி கதான்றுவதற்காக; பகாண்ட றவடறோ - கமற்யகாண்ட மாயகவடகமா;
இவ் உரு பதரிக்கிறலன் - இந்த உரு எது என்று எைக்குத் யதரியவில்ரல; பதரியும்
வண்ணம் - யதரிந்து யகாள்ளும் படி; நீ புகறியால் என்றான் - நீ யோல்லுவாய்
என்றான் இைாமன்.

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தே ்

வீடணன் கும்பகருணைது தன்ரமரய எடுத்துரைத்தல்

7385. ஆரியன் அக ய கூற, அடி இகண இகறஞ்சி,
 'ஐய!
றபர் இயல் இலங்கக றவந்தன் பின் வன்; எ க்கு
முன்ற ான்;
கார் இயல் காலன் அன் கைல் கும்பகருணன்
என்னும்
கூரிய சூலத்தான்' என்று, அவன் நிகல
கூறலுற்றான்;

ஆரியன் - இைாமன்; அக ய கூற - இவ்வாறு ககட்க; இகணயடி இகறஞ்சி -

அவைது திருப்பாத மிைண்ரடயும் வணங்கி; ஐய! - ஐயகை; றபர் இயல் இலங்கக
றவந்தன் பின் வன் - இவன் வைச்சிறப்புரடய இலங்ரகத் தரலவைாகிய
இைாவணனுக்குப் பின்பிறந்தவன்; எ க்கு முன்ற ான் - எைக்கு முன் பிறந்தவன்;
கார் இயல் காலன் அன் - கருரம நிறம் யபாருந்திய இயமரை ஒத்த; கைல்
கும்பகருணன் என்னும் - வீைக்கழல் அணிந்த கும்பகருணன் என்னும் யபயர்
யகாண்ட; கூரிய சூலத்தான் என்று - கூர்ரமயாை சூலத்ரதக் ரகயிகல யகாண்டவன்
என்று; அவன் நிகல கூறலுற்றான் - அவைது தன்ரமரயக் கூறத் யதாடங்கிைான்.

7386. 'தவன் நுணங்கியரும் றவதத் தகலவரும் உணரும்

தன்கேச்
சிவன் உணர்ந்து, அலரின் றேகலத் திகேமுகன்
உணரும் றதவன்-
அவன் உணர்ந்து எழுந்த காலத்து, அசுரர்கள்
படுவது எல்லாம்,
இவன் உணர்ந்து எழுந்த காலத்து இகேயவர்
படுவர், எந்தாய்!

எந்தாய்! - எந்தாய்; தவன் நுணங்கியரும் - தவத்தால் உடல் சுருங்கி அறிவுக்

கூர்ரம யபற்ற தவத்தரும்; றவதத் தகலவரும் - கவதத் தரலவர்களாை
அந்தணரும்; உணருந்தன்கேச் சிவன் - உணர்ரவப் யபறுவதற்காக உபாேரை
யேய்கின்ற சிவபிைாைால் உணர்ந்து - தியானிக்கப்பட்டு; அலரின் றேகலத் திகேமுகன்
உணரும் - தாமரை மலரிகல வாழ்கிற பிைமைாலும் தியானிக்கப்படுகிற; றதவன்
அவன் - கதவைாகிய அந்தத் திருமால்; உணர்ந்து எழுந்த காலத்து - அரிதுயில்
நீங்கிப் பக்தர்கரளக் காக்க எழுந்த காலத்தில்; அசுரர்கள் படுவது எல்லாம் - அசுைர்கள்
எல்லாம் இறப்பர்; இவன் உணர்ந்து எழுந்த காலத்து - இக்கும்பகருணன் துயில் நீங்கி
எழுந்த காலத்தில்; இகேயவர் படுவர் - கதவர்கள் இறப்பர்.

மூவர்க்கும் முதல்வனின் பைத்துவம் கூறியவாறு. அன்பர்க்காகத் தீரமரய

அழிக்கும் அவன் யேயரலயும், நன்ரமரய அழிக்கும் இவன் யேயரலயும்
ஒப்பிட்டுக் கூறிக் கும்பகருணன் திருமாரல ஒத்த வலியுரடயவன் என்று கூறியவாறு.
 வஞ்சி விருத்தம்

7387. ஆழியாய்! இவன் ஆகுவான்,

ஏகை வாழ்வுகட எம்முற ான்
தாழ்வு இலா ஒரு தம்பிறயான்;
ஊழி நாளும் உறங்குவான்,

ஆழியாய் - பாற்கடலில் அறிதுயில் யகாள்ளும் மாலின் அம்ேமாைவகை; இவன்

ஆகுவான் - இவைாைவன்; ஏகை வாழ்வுகட - அறத்திற்காக வாழாத
எளிரமப்பட்ட உலக வாழ்ரவயுரடய; எம்முற ான் - எமக்கு முன்கைாைாை
இைாவணனுரடய; தாழ்வு இலா - அறமைத்தாழ்வில்லாத; ஒரு தம்பிறயான் - ஒப்பற்ற
தம்பியாைவன்; ஊழி நாளும் உறங்குவான் - ஒருழிக்காலம் உறங்கும் தன்ரமயன்
என்றவாறு.
மந்திைப்படலத்தில் உறங்கச் யேன்ற கும்பகருணரை இைாவணன் ஒன்பதாம்
நாள் துயியலழுப்பிைான் எை மூலநூல் கூறும் என்பர். யபாருக்யகை வீடண
புகறியால் என்று 113 ஆம் பாடலில் இைாமன் ககட்டரத மைதில் யகாண்டு,
விரைவாகக் கூறற்குப் யபாருத்தமாை வஞ்சி விருத்தத்தின் மூலம் கவிஞர் வீடணன்
கபச்ரே அரமத்துள்ளார் என்க.

7388. 'கால ார் உயிர்க் கால ால்;

காலின் றேல் நிமிர் காலி ான்;
ோலி ார் பகட, வாககறய,
சூலறே பகாடு, சூடி ான்;

கால ார் உயிர்க் கால ால் - இயமைது உயிர்க்கு எமன் கபான்றவன்; காலின் றேல்
நிமிர் காலி ான் - காற்ரற விட விரைவாகச் யேல்லும் கால்கரளயுரடயவன்; மா
லி ார் பகட வாககறய - கருநிறமுள்ள இந்திைன் கதாற்கறாட யவற்றிரயக் குறிக்கும்
வாரக மாரலரயத்; சூலறே பகாடு சூடி ான் - தன் சூலப் பரட யகாண்டு
சூடியவன்.

ஆல்-ஈற்றரே. இயமரையும் இந்திைரையும் யவன்ற யவற்றிச் சிறப்ரபக்

கூறியவாறு.

7389. 'தாங்கு பகாம்பு ஒரு நான்கு கால்

ஓங்கல் ஒன்றிக , உம்பர்றகான்
 வீங்கு பநஞ்ேன் விழுந்திலான்
தூங்க, நின்று சுைற்றி ான்;
உம்பர் றகான் - கதவர்க்குத் தரலவைாகிய இந்திைன்; வீங்கு பநஞ்ேன் -
அச்ேம் மிக்க யநஞ்சுரடயவைாய்; விழுந்திலான் தூங்க - கீகழ விழுந்திலைாய்த்
யதாங்க; தாங்கு பகாம்பு ஒரு நான்கு கால் - தாங்குகின்ற நான்கு யகாம்புகரளயும்
நான்கு கால்கரளயும் உரடய; ஓங்கல் ஒன்றிக - மரல கபான்ற
ஐைாவதயமன்னும் யவள்ரள யாரையிரை; நின்று சுைற்றி ான் - தான் ஒருவைாய்
நின்று கபார்க்களத்தில் சுழற்றிைான்.
முன்பாடலில் இந்திைரை யவன்றவன் என்று கூறி இப்பாடலில் யவன்ற
முரற கூறியவாறு. தாங்கு யகாம்பு நான்கு, கால் ஒரு நான்கு என்று கூட்டுக.
விழுந்திலான்-முற்யறச்ேம். தூங்க-யதாங்க.

7390. 'கழிந்த தீபயாடு காகலயும்

பிழிந்து ோறு பகாள் பபற்றியான்;
அழிந்து மீன் உக, ஆழி நீர்
இழிந்து, காலினின் எற்றுவான்;

கழிந்த தீபயாடு காகலயும் - மிகுதியாை தீயுடன் காற்ரறயும்; பிழிந்து ோறு

பகாள் பபற்றியான் - பிழிந்து ோறு எடுக்கவல்ல வலிரமயுரடயவன்; மீன் அழிந்து
உக - மீன்கள் எல்லாம் அழிந்து உயிர் சிந்துமாறு; ஆழிநீர் இைந்து காலினின் எற்றுவான்
- கடல் நீரில் இறங்கிக் காலால் எற்றிக் கடரலக் கடக்கும் கபருருவத்திைன்.

7391. 'ஊன் உயர்ந்த உரத்தி ான்,

றேல் நிமிர்ந்த மிடுக்கி ான்;
தான் உயர்ந்த தவத்தி ான்,
வான் உயர்ந்த வரத்தி ான்;

ஊன் உயர்ந்த உரத்தி ான் - உடம்பில் மிக்க வலிரம பரடத்திருப்பதால்; றேல்

நிமிர்ந்த மிடுக்கி ான் - மிகுதியும் கமம்பட்ட மை உறுதியுரடயவன்; தான் உயர்ந்த
தவத்தி ால் -தான் யேய்த யபருந்தவத்திைால்; வான் உயர்ந்த வரத்தி ான் - வாைம்
கபால் உயர்ந்த மிக்க வைத்திரை உரடயவன்.

7392. 'திறம் பகாள் ோரி திரிந்த நாள்,

 கறங்கு அலாது கணக்கு இலான்;
இறங்கு தாரவன் இன்றுகாறு
உறங்கலால், உலகு உய்ந்ததால்;

இறங்குதாரவன் -யதாங்குகின்ற மாரலரய அணிந்தவைாகிய இக்கும்பகருணன்;

திறம் பகாள் ோரி திரிந்த நாள் - கபாரில் பலவரகயில் கவகமாகச் சுழன்று ோரி திரியும்
காலத்தில்; கறங்கு அலாது - காற்றாடி அல்லாது; கணக்கு இலான் - பிறியதான்றின்
தன்ரமயில்லாதவன்; இன்று காறு உறங்கலால் - இப்படிப்பட்டவன் இன்று
வரை தூங்கியதால்; உலகு உய்ந்ததால் - உலகம் அழியாமல் பிரழத்துள்ளது.

7393. 'சூலம் உண்டு; அது சூர் உறளார்

காலம் உண்டது; ககக் பகாள்வான்;
ஆலம் உண்டவன் ஆழிவாய்,
ஞாலம் உண்டவ! நல்கி ான்;

ஞாலமுண்டவ - மண்ணுண்டு உலரகயயல்லாம் திருவாயில் காட்டியவகை;

ஆழிவாய் ஆலம் உண்டவன் -திருப்பாற்கடலில் கதான்றிய ஆலகால நஞ்ரே
உண்டவைாகிய சிவபிைான்; நல்கி ான் -யகாடுத்ததாகிய; சூலம் உண்டு - சூலப்பரட
ஒன்று உள்ளது; அது சூர் உறளார் - அச்சூலப்பரட வீைம் உரடயவர்களுரடய;
காலம் உண்டது - வாழ்நாரளயயல்லாம் உண்ணும் தன்ரமயது; ககக்பகாள்வான் -
அப்பரடரய இவன் ரகயில் யகாண்டவன்.

7394. 'மின்னின் ஒன்றிய விண்ணுறளார்,

'முன் நில்' என்று, அேர் முற்றி ார்-
என்னின், என்றும் அவ் எண்ணிலார்
பவன்னில் அன்றி, விழித்திலான்;

மின்னின் ஒன்றிய - மின்ைல் கபால் ஒளி யபாருந்திய; விண்ணுறளார் -

கதவர்கள்; முன்நில் என்று - எங்கள் முன்கை நில் என்று; அேர் முற்றி ார் -
யபரும் கபாரைத் யதாடங்குவாைாயின்; என்னின் - எப்கபாதும்; அவ் எண்ணிலார் -
அந்த எண்ணிக்ரகயில் அடங்காத கதவர்களின்; பவன்னில் அன்றி - முதுகுப்
புறத்தில் அன்றி; விழித்திலான் - இக்கும்பகருணன் விழித்தில்லாதவன்.

7395. "தருேம் அன்று இதுதான்; இதால்

வரும், நேக்கு உயிர் ோய்வு" எ ா,
உருமின் பவய்யவனுக்கு உகர
 இருகே றேலும் இயம்பி ான்.

உருமின் பவய்யவனுக்கு - இடிகபால் யகாடிய இைாவணனுக்கு; இது -

பிறியதாருவன் இல்லுரற தவத்திரய மரற துறந்து வவ்விய யேயல்; தருேம் அன்று -
அறச்யேயலன்று; இதால் - இச்யேயலால்; நேக்கு உயிர் ோய்வு வரும் - நமக்கு உயிர்
மாய்தல் கநரும்; எ ா - என்று; இருகே றேலும் உகர - இருமுரறக்கு கமல் பல
முரற நல் வார்த்ரதரய; இயம்பி ான் - யோன்ைான்.

7396. 'ேறுத்த தம்முக , வாய்கேயால்

ஒறுத்தும், ஆவது உணர்த்தி ான்;
பவறுத்தும், 'ோள்வது பேய்' எ ா
இறுத்து, நின் எதிர் எய்தி ான்.

ேறுத்த தம்முக - ரதயரல விட மறுத்த தன் முன்ைவைாகிய இைாவணரை;

வாய்கேயால் - தன் வாய்ரமப் பற்றின் காைணமாக; ஒறுத்தும் - வன் யோற்களால்
கடிந்து கூறியும்; ஆவது உணர்த்தி ான் - நடக்க இருப்பது பற்றி அறிவு
யகாளுத்திைான்; பவறுத்தும் - பலவாறு கூறியும் இைாவணன் ககளாரமயால்
யவறுப்புக் யகாண்டு; ோள்வது பேய் - இறப்பது உண்ரம; எ ா இறுத்து - என்று
முடிவாகக் கூறிவிட்டு; நின் எதிர் எய்தி ான் - இவன் உன் எதிகை வந்து கேர்ந்தான்.
எத்தரககயார் ஆட்சியிலும் ஒற்றர் ஊடுருவி அறிந்து யேல்வர் ஆதலின்
கும்பகருணன் புறப்பாட்டின் கபாது நிகழ்ந்த நிகழ்ச்சிகரள வீடணன் அறிதல்
இயல்பாைகத.

7397. ' "நன்று இது அன்று நேக்கு" எ ா,

ஒன்று நீதி உணர்த்தி ான்;
இன்று காலன் முன் எய்தி ான்'
என்று போல்லி, இகறஞ்சி ான்.

இது - பிறர்மரை கவர்ந்து சிரற ரவத்த யேயல்; நேக்கு நன்று அன்று - நமக்கு
நன்ரமரயத் தருவது அன்று; எ ா - என்று; ஒன்று நீதி - யபாருத்தமாை
அறச்யோற்கரள; உணர்த்தி ான் - இைாவணனுக்கு எடுத்துச் யோன்ைான்; இன்று
காலன் முன் எய்தி ான் -அவன் அரதக் ககளாரமயால் ஒருத்தரின் முன்ைம் ோதல்
உண்டவர்க்கு உரியது என்று யமனுக்கு முன்கை வந்து கேர்ந்தான்; என்று போல்லி -
என்று கூறி; இகறஞ்சி ான் - இைாமரை வணங்கி நின்றான் வீடணன்.
சுக்கிரீவன், கும்பகருணரை உடன் கேர்த்துக் யகாள்ளுதல் நலம்
எைல்
அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

7398. என்று அவன் உகரத்தறலாடும், இரவி றேய்,

'இவக இன்று
பகான்று ஒரு பயனும் இல்கல; கூடுறேல்,
கூட்டிக்பகாண்டு
நின்றது புரிதும்; ேற்று இந் நிருதர்றகான் இடரும்
நீங்கும்;
"நன்று"எ நிக ந்றதன்' என்றான்; நாதனும்
'நயன் இது' என்றான்.

என்று அவன் உகரத்தறலாடும் - என்று அந்த வீடணன் கூறிய உடகை; இரவி

றேய் - சூரியன் மகைாகிய சுக்கிரீவன்; இவக இன்று - இக்கும்பகருணரை
இப்கபாரில்; பகான்று ஒரு பயனும் இல்கல - யகான்று பயன் ஒன்றும் இல்ரல; கூடு
றேல் கூட்டிக்பகாண்டு - இவன் நம்யமாடு கேர்வான் ஆைால் கேர்த்துக்யகாண்டு;
நின்றது புரிதும் - கமல் நிகழ கவண்டிய யேயல்கரளச் யேய்கவாம்; இந்நிருதர்
றகான் இடரும் நீங்கும் - இந்த அைக்கர் தரலவைாை வீடணைது துன்பமும் நீங்கும்;
நன்று என்று நிக ந்றதன் என்றான் - இதுகவ நல்லது எை நான் நிரைத்கதன்
என்றான்; நாதனும் - இைாமனும்; இது நயன் என்றான் - இச்யேயல் அைேநீதிக்கு
ஏற்றது என்று கூறிைான்.

தாகை வைாத கும்பகருணரை இைாமன் பக்ககம கேர்த்தல் நலம் எைச் சுக்கிரீவன்

கூறலும் இைாமன் அதற்கு உடன்படலும் ேந்தி விக்கிைகம் என்ற கபார் ோர்
உத்திகளில் விக்கிைக உத்தியயன்க. துரண வலி தூக்கி அத்துரணரயப் பிரிக்கும்
முயற்சிகய சுக்கிரீவனின் இக்கூற்று.

கும்பகருணரை அரழத்து வை வீடணன் யேல்லுதல்

7399. 'ஏகுதற்கு உரியார் யாறர?' என்றலும், இலங்கக
றவந்தன்,
'ஆகின், ேற்று அடியற பேன்று, அறிவி ால்,
அவக உள்ளம்
றேகு அறத் பதருட்டி, ஈண்டுச் றேருறேல்,
றேர்ப்பபன்' என்றான்;
றேகம் ஒப்பானும், 'நன்று, றபாக!' என்று விகடயும்
ஈந்தான்.
 ஏகுதற்கு உரியார் யாறர ? - கும்பகருணனிடத்தில் யேல்லுவதற்கு உரியவர்
யாவர்; என்றலும் - என்று இைாமன் விைவுதலும்; இலங்கக றவந்தன் - இலங்ரகக்கு
அைேைாகிய வீடணன்; ஆகின் - அப்படியாைால்; அடியற பேன்று - அடியைாகிய
யாகை கபாய்; அறிவி ால் - அறிவின் வல்லரமயால்; அவக உள்ளம் - அவைது
உள்ளத்தில் உள்ள; றேகு அறத்பதருட்டி - ஐயம் நீங்கத் யதளிவித்து; ஈண்டுச்
றேருறேல் - இங்கு வந்து கேர்வாகையாைால்; றேர்ப்பபன் என்றான் -கேைச்
யேய்கவன் என்று கூறிைான்; றேகம் ஒப்பானும் - கமகத்ரத ஒத்த நிறமும் பயனும்
உரடய இைாமனும்; நன்று றபாக - நல்லது கபாய் வருக; என்று விகடயும் ஈந்தான் -
என்று அவனுக்கு விரட தந்தான்.

மற்று-அரே. அவரை உள்ளம்-உருபு மயக்கம். கேகு-ஐயம். கும்பகருணனுக்குப்

பாேம் அறம் இைண்டுக்கும் இரடயில் ஏற்பட்ட இைண்டாட்டம்.

7400. தந்திரக் கடகல நீந்தி, தன் பபரும் பகடகயச்

ோர்ந்தான்;
பவந் திறலவனுக்கு, 'ஐய! வீடணன் விகரவில்
உன்பால்
வந்த ன்' என் ச் போன் ார்; வரம்பு இலா
உவகக கூர்ந்து,
சிந்கதயால் களிக்கின்றான்தன் பேறிகைல் பேன்னி
றேர்த்தான்.
தந்திரக் கடகல நீந்தி - குைக்குச் கேரையாகிய யபருங்கடரல அரிதில்
கடந்து; தன்பபரும் பகடகயச் ோர்ந்தான் - தைது யபரிய அைக்கர் கேரைரய
வீடணன் யேன்று கேர்ந்தான்; பவந்திறலவனுக்கு - அ வைது வைவு கண்ட
அைக்கப்பரடயிைர் யகாடும் வலிரமயுரடய அந்தக்கும்ப கருணனுக்கு; ஐய! -
தரலவகை; வீடணன் விகரவில் உன்பால் வந்த ன் - வீடணன் விரைவாக
உன்னிடத்து வருகிறான்; என் ச் போன் ார் - என்று யோன்ைார்கள்; வரம்பு இலா
உவகக கூர்ந்து - அது ககட்டு எல்ரல இல்லாத மகிழ்ச்சி மிக்கு; சிந்கதயால்
களிக்கின்றான் தன் - மைமகிழ்பவைாகிய கும்பகருணைது; பேறிகைல் பேன்னி
றேர்த்தான் - வீைக்கழல் அணிந்த கால்கள் தன் தரலகமல் படும்படி வீடணன்
நிலத்தில் விழுந்து வணங்கிைான்.

தந்திைக்கடல்-உருவகம். ஐய-அண்ரம விளி.

கும்பகருணன் 'வந்தது தகுதி அன்று' எை வீடணனுக்குக்

கூறுதல்
7401. முந்தி வந்து இகறஞ்சி ாக , முகந்து, உயிர்
மூழ்கப் புல்லி,
 'உய்ந்தக , ஒருவன் றபா ாய்' எ ே ம்
உவக்கின்றறன் தன்
சிந்தக முழுதும் சிந்த, பதளிவு இலார் றபால மீள
வந்தது என், தனிறய?' என்றான், ேகையின் நீர்
வைங்கு கண்ணான்.

ேகையின் நீர் வைங்கு கண்ணான் - மரழ கபால கண்ணீர் யோரியும்

கண்கரளயுரடயவைாை கும்பகருணன்; முந்தி வந்து இகறஞ்சி ாக - தன்
முன்கை வந்து வணங்கியவைாகிய வீடணரை; றோந்து - உச்சி கமாந்து; உயிர்
மூழ்கப் புல்லி - ஈருடலும் ஓருயிரும் ஆகுமாறு இறுகத் தழுவி; ஒருவன்
உய்ந்தக றபா ாய் எ - நீ ஒருவைாவது விலகிச் யேன்று உய்ந்து விட்டாய் என்று
எண்ணி; ே ம் உவக்கின்றறன் - மைம் யபருங்களிப்புக் யகாள்ளுகிற; தன் -
என்னுரடய; சிந்தக முழுதும் சிந்த - மை எண்ணம் முழுவதும் சிதறிக்
யகடுமாறு; பதளிவு இலார் றபால - அறம் இது மறம் இது எை மைத்
யதளிவில்லாதவர் கபால; மீள - மீண்டும்; தனிறய வந்தது என் என்றான் - தனியாக
வந்தது என்ை காைணம் கருதிகயா எை விைாவிைான். நீ இைாமபிைானுடன்
வைகவண்டியவன் அல்லவா? அப்படி இருக்கத் தனிகய வந்ததற்கு என்ை காைணம்
எை ஐயத்கதாடு விைவியவாறு. மரழயின் நீர் வழங்குகண்-அவலக்குறிப்பு. உயிர்
மூழ்கப் புல்லல் பாேத்தின் மிகுதிரயக் காட்ட வந்தது. இங்கு மற வழிப் பட்ட
அண்ணனும் வாழகவண்டும், அறவழிப்பட்ட தம்பியும் வாழகவண்டும் எைத்
துடிக்கும் பாேப் யபருந்திறரலக் கும்பகருணன் வழிகய காணலாம். அன்புரடயர்
என்பும் உரியர் பிறர்க்கு என்ற தமிழ் மரறக்ககற்ற கபரிலக்கிய வாழ்வல்லவா
கும்பகருணனின் வாழ்வு.

7402. 'அவயம் நீ பபற்றவாறும், அேரரும் பபறுதல் ஆற்றா,

உவய றலாகத்தினுள்ள சிறப்பும், றகட்டு உவந்றதன்,
உள்ளம்;
கவிஞரின் அறிவு மிக்காய்! காலன் வாய்க்
களிக்கின்றறம்பால்
நகவ உற வந்தது என், நீ? அமுது உண்பாய் நஞ்சு
உண்பாறயா?

கவிஞரின் அறிவு மிக்காய் - கவிஞர்கரளக் காட்டிலும் அறிவு மிகுந்தவகை! நீ

அவயம் பபற்றவாறும் - நீ இைாமனிடம் அரடக்கலம் யபற்ற தன்ரமரயயும்;
அேரரும் பபறுதல் ஆற்றா - அதைால் கதவர்களும் யபறுதற்கு இயலாத; உவய
றலாகத்திலுள்ள சிறப்பும் றகட்டு - இம்ரம மறுரம ஆகிய இருகவறு உலகங்களில்
உள்ள சிறப்புக்கள் யபற்றரதயும் ஒற்றர் யோல்லக் ககட்டு; உள்ளம் உவந்றதன் - யான்
மைம் மகிழ்ந்கதன்; நீ காலன் வாய்க் களிக்கின்றறம் பால் - (அப்படிப்பட்ட) நீ
காலன் வாயில் இருந்துயகாண்டு எங்களிடம்; நகவ உற வந்தது என் - குற்றம்
உண்டாகுமாறு வந்த காைணம் என்ரைகயா?; அமுது உண்பாய் நஞ்சு உண்பாறயா? -
வாழ ரவக்கும் அமுதத்ரத உண்டு யகாண்டு இருக்கிற நீ அழிவுதரும் நஞ்ரே உண்ண
எண்ணுரவகயா?

அமுது-இைாமரையரடந்து யபறும் அறவழிப்பட்ட அழியா வாழ்வு. நஞ்சு-

இைாவணரையரடந்து பாவத்திற்குத் துரண கபாகும் அழிவு வாழ்வு. தம்பியின் அற
உள்ளத்ரத உணர்ந்த தரமயனின் பாே உணர்வுச் சுழிகளின் களி யபாங்கிய
கும்மாளிரய இப்பாடலில் காண்க.

7403. ' "குலத்து இயல்பு அழிந்தறதனும், குேர! ேற்று

உன்க க் பகாண்றட
புலத்தியன் ேரபு ோயாப் புண்ணியம் பபாருந்திற்று"
என் ா,
வலத்து இயல் றதாகள றநாக்கி ேகிழ்கின்றறன்;
ேன் ! வாகய
உலத்திக , திரிய வந்தாய்; உகளகின்றது உள்ளம்,
அந்றதா!

குேர - குமைகை; ேன் - மன்ைவகை; குலத்து இயல்பு அழிந்தறதனும் -

புலத்தியன் வழிமுதல் வந்த யபாய்யறு குலத்தின் தன்ரம கவறு ஒருவன்
இல்லுரற தவத்திரய மரற துறந்து சிரற ரவத்ததால் அழிந்து விட்டதாயினும்;
உன்க க் பகாண்டு - உன்ரை முதலாகக் யகாண்டு; புலத்தியன் ேரபு ோயாப்
புண்ணியம் பபாருந்திற்று - அப்புலத்தியன் கால்வழி அழிந்திடாத புண்ணியத்ரதப்
யபற்றது; என் ா - என்று; வலத்து இயல் றதாகள றநாக்கி ேகிழ்கின்றறன் - நான் என்
யவற்றி யபாருந்திய கதாரளப் பார்த்து மகிழ்ச்சி யகாள்ளுகின்கறன்; வாகய
உலத்திக திரிய வந்தாய் - ஆைால் நீ என் வாய் ஈைம் உலருமாறு திரும்பி வந்தாய்;
அந்றதா உள்ளம் உகளகின்றது - அதுகண்டு ஐகயா என் உள்ளம் வருந்துகின்றது
என்றவாறு.

கதாள்கள் கோதைர்கள் ஆதலின் கும்பகருணைது ஒரு கதாளாகிய இைாவணன்

பாழாைாலும் ஒரு கதாளாகிய வீடணன் ஏற்றம் யபற்றதால் "கதாரள கநாக்கி
மகிழ்கின்கறன்" என்றான். குமை-உறவுக் குறிப்பு. அண்ரம விளி மன்ை-வீடணன்
அரடந்த அரடக்கலம் ோர் அண்ரம விளி. இருமுரற வந்துள்ள விளிச் யோற்கள்
கும்பகருணனின் மைக்குழப்பத்ரதக் காட்டும் வரகயில் அரமந்துள்ளை.
புலத்தியன், விச்சிைாவசு, இைாவணன் எைக் குலமைபு காண்க. கககசி இைாவணனின்
தாய். வலம்-யவற்றி. உலத்திரை-வாய் ஈைம் உலைச் யேய்தரை.

7404. 'அறப் பபருந் துகணவர், தம்கே அபயம் என்று

அகடந்த நின்க த்
துறப்பது துணியார், தங்கள் ஆர் உயிர் துறந்த
றபாதும்; இறப்பு எனும் பதத்கத விட்டாய்; இராேன்
என்பளவும் ேற்று இப்
 பிறப்பு எனும் புன்கே இல்கல; நிக ந்து, என்பகால்
பபயர்ந்த வண்ணம்?

அறப் பபருந்துகணவர் தம்கே - தர்மத்தின் தனிரம தீர்ப்பாைாகி அறத்திற்குப்

யபருந்துரணவைாை இைாமரை; அபயம் என்று அகடந்த நின்க - ேைணம் என்று
அரடந்த உன்ரை; தங்கள் ஆர் உயிர் துறந்த றபாதும் - தங்களுரடய அருரமயாை
உயிர் நீங்கப் கபாகிற நிரல வந்தாலும்; துறப்பது துணியார் - ரக விடுவதற்குத்
துணியமாட்டார்கள்; இறப்பு எனும் பதத்கத விட்டாய் - நீ இைாமரையரடக்கலமாக
அரடந்ததால் இறப்பு என்னும் நிரலரயக் கடந்துவிட்டாய்; இராேன்
என்பளவும் ேற்று இப்பிறப்பு எனும் புன்கே இல்கல - இைாமைது திருநாமத்ரதக்
கூறிக் கூறி வரும் உைக்குப் பிறப்பு என்னும் இழிவும் இல்ரல; நிக ந்து பபயர்ந்த
வண்ணம் என் - அப்படியிருக்கும் கபாது நீ நிரைத்து இங்கு மீண்டு வந்தது
எதைால் என்றவாறு.

யகால்-ஐயப் யபாருளில் வந்தது வந்த இரடச்யோல்.

7405. 'அறம் எ நின்ற நம்பற்கு அடிகே பபற்று,

அவன்த ாறல
ேறம் எ நின்ற மூன்றும் ேருங்கு அற ோற்றி,
ேற்றும்,
திறம் எ நின்ற தீகே இம்கேறய தீர்ந்த பேல்வ!
பிறர் ேக றநாக்குறவகே உறவு எ ப் பபறுதி
றபாலாம்?

அறம் எ நின்ற நம்பற்கு - அறத்தின் மூர்த்தி எைச் யோல்லுமாறு நின்ற

தரலவனுக்கு; அடிகே பபற்று - அடிரமயாகப் யபற்று; அவன் த ாறல - அவைது
கருரண வள்ளல் தன்ரமயாகல; ேறம் எ நின்ற மூன்றும் - பாவத்துக்குக் காைணம்
என்னுமாறு நின்ற காமம், யவகுளி, மயக்கம் ஆகிய மூன்றிரையும்; ேருங்கு அற
ோற்றி - முழுதும் இல்லாமல் கபாக்கி; ேற்றும் - கமலும்; திறம் எ நின்ற தீகே -
வலிரமயுரடயதாக இருந்த பிற தீய பண்புகரளயும்; இம்கேறய தீர்ந்த பேல்வ -
இப்பிறவியிகலகய கபாக்கிய யேல்வகை; பிறர் ேக றநாக்கு றவகே -
அயலவைது மரைவிரயஅறந்துறந்து கநாக்கும் எங்கரள; உறவு எ ப் பபறுதி
றபாலாம் - உறவு எை இனிகமலும் யகாள்வாய் கபாலும் என்றவாறு.

மறம் எை நின்ற மூன்றும்-அறியாரம, திரிபு உணர்ச்சி, ஐய உணர்வு எனினும்

ஆம். இப்பிறவியில் யபறவரும் பதம் யபற்ற நீ அரத விட்டு இங்கு மீண்டு வந்தது
என்ரைகயா என்றவாறு. பிறர் மரை கநாக்குகவரம-என்றது இைாவணனுக்குத்
துரணயாய் நின்று கபாருக்கு வந்தரமயால் உளப்படுத்திக் கூறியதாம்.
7406. 'நீதியும், தருேம் நின்ற நிகலகேயும், புலகேதானும்,
ஆதி அம் கடவுளாறல அருந் தவம் ஆற்றிப்
பபற்றாய்;
றவதியர் றதவன் போல்லால், விளிவு இலா ஆயுப்
பபற்றாய்;
ோதியின் புன்கே இன்னும் தவிர்ந்திகல றபாலும்,--
தக்றகாய்!

தக்றகாய் - நற்பண்புகள் உரடயவகை; நீதியும் - நீதிரயயும்; தருேம் நின்ற

நிகலகேயும் - அறத்தில் ஊன்றி இருக்கின்ற தன்ரமரயயும்; புலகே தானும் -
நல்லறிரவயும்; ஆதி அம் கடவுளாறல - முழுமுதற் கடவுள் பால்; அருந்தவம்
ஆற்றிப் பபற்றாய் - மிக்க தவம் யேய்து அரடந்தாய்; றவதியர் றதவன் போல்லால் -
அந்தணர்க்குத் தரலவைாகிய பிைமன் யகாடுத்த வைத்தால்; விளிவு இலா ஆயுள்
பபற்றாய் - அழிவற்ற ஆயுரள அரடந்தாய்; ோதியின் புன்கே - இவ்வாறிருக்கவும்
ோதியிைது இழிரவ; இன்னும் தவிர்ந்திகல றபாலும் - இன்னும் விட்டு விடவில்ரல
கபாலும்.

7407. ஏற்றிய வில்றலான், யார்க்கும் இகறயவன், இராேன்

நின்றான்;
ோற்ற அருந் தம்பி நின்றான்; ேற்கறறயார் முற்றும்
நின்றார்;
கூற்றமும் நின்றது, எம்கேக் பகால்லிய; விதியும்
நின்ற;
றதாற்ற எம் பக்கல், ஐய! பவவ் வலி பதாகலய
வந்தாய். ஐய - ஐயகை; யார்க்கும் இகறயவன் இராேன் - யாவருக்கும்
தரலவைாகிய இைாமன்; ஏற்றிய வில்றலான் நின்றான் - நாண் ஏற்றிய
வில்ரலயுரடயவைாய்க் காத்து நின்று யகாண்டிருக்கிறான்; ோற்ற அருந்தம்பி
நின்றான் - விலக்குதற்கு அரிய யபருவலி பரடத்த தம்பியும் நின்று
யகாண்டிருக்கிறான்; ேற்கறறயார் முற்றும் நின்றார் - பிற பரட வீைர்களாகிய
வாைைரும் மிகுதியும் இருக்கின்றார்கள்; எம்கேக் பகால்லிய கூற்றமும் நின்ற -
எங்கரளக் யகால்லுவதற்காக யமனும் காத்திருக்கிறான்; விதியும் நின்ற - அதற்கு
ஏற்பகவ விதியும் அரமந்துள்ளது; பவவ்வலி பதாகலய - உைது தவவலியும்
அறவலியும் யகட; றதாற்ற எம் பக்கல் வந்தாய் - கதாற்க இருக்கிற எங்கள் பக்கம்
ஏன் வந்தாய்.

கதாற்ற- கதாற்கப்கபாகிகறாம் என்ற கதாற்றத்தால் எதிர்காலம் இறந்த

காலமாகக் கூறப்பட்ட கால வழுவரமதி.
7408. 'ஐய! நீ அறயாத்தி றவந்தற்கு அகடக்கலம் ஆகி,
ஆங்றக
உய்கிகலஎன்னின், ேற்று இவ் அரக்கராய் உள்றளார்
எல்லாம்
எய் ககண ோரியாறல இறந்து, பாழ் முழுதும்
பட்டால்,
ககயி ால் எள் நீர் நல்கி, கடன் கழிப்பாகரக்
காட்டாய்.

ஐய - ஐயகை; அறயாத்தி றவந்தற்கு - அகயாத்திக்கு கவந்தன் ஆகிய

இைாமனுக்கு; அகடக்கலம் ஆகி - அரடக்கலப் யபாருள் ஆகி; நீ ஆங்றக - நீ அங்கு;
உய்கிகல என்னின் -உயிர் உய்ந்து வாழாய் ஆயின்; ேற்று இவ் அரக்கராய் உள்றளார்
எல்லாம் - இந்த அைக்கர்களாய் உள்ள நாங்கள் எல்லாம்; எய்ககண ோரியாறல -
இைாமன் எய்யும் அம்பு மரழயாகல; முழுதும் இறந்து பாழ்பட்டால் - முற்றிலும்
இறந்து பாழாகிப் கபாைால்; ககயி ால் எள்நீர் நல்கி - ரகயிைால் எள்யளாடு
கூறிய நீரை இறந்தவர் யபாருட்டுக் யகாடுத்து; கடன் கழிப்பாகரக் காட்டாய் - நீர்க்
கடன் நிரறகவற்றுவர் யாவர் உளர் எைக் காட்டாய் என்றவாறு.

நீ இைாமனுடன் இருந்து எங்கட்கு நீர்க்கடன் யேய்க என்றவாறு. நீ இைாமனிடம்

இருப்பது எங்களுக்கும் நன்ரமயயன்று கும்பகருணன் கூறுகிறான்.
இறந்தார்க்கு நீர்க்கடன் யேய்தல் மிகமிக இன்றியரமயாதது என்ற குறிப்பும் காண்க.

7409. 'வருவதும், இலங்கக மூதூர்ப் புகல எலாம் ோண்ட

பின்க ;
திருவுகற ோர்பற ாடும் புகுந்து, பின் என்றும் தீராப்
பபாருவ அருஞ் பேல்வம் துய்க்கப் றபாதுதி,
விகரவின்' என்றான்.
'கருேம் உண்டு உகரப்பது' என்றான்; 'உகர'எ ,
கைறலுற்றான்;

இலங்கக மூதூர் வருவதும் -நீ இலங்ரக மூதூர்க்கு(வைத்தக்க காலம் இப்கபாது

அன்று வரும் காலம்; புகல எலாம் ோண்ட பின்க - இழியதாழில் உரடய அைக்கர்
கூட்டம் எல்லாம் அழிந்தபிறகு; திருவுகற ோர்பற ாடும் புகுந்து - திருமகள் வாழும்
மார்பிரை உரடய இைாமகைாடு புகுந்து; பின் என்றும் தீராப் - பிறகு என்றும்
அழியாத; பபாருவ அருஞ்பேல்வம் - ஒப்பற்ற இலங்ரகயைேச் யேல்வத்ரதயும் மற்றும்
வீட்டு உலகச் யேல்வத்ரதயும்; துய்க்கப் றபாதுதி விகரவின் -
அனுபவிப்பதற்காக விரைவில் திரும்பிப் கபாய்விடுக; என்றான் - என்று
கும்பகருணன் கூறிைான்; கருேம் உண்டு உகரப்பது என்றான் - (அதற்கு வீடணன்
உன்னிடம்)யோல்லகவண்டிய காரியம் ஒன்று உள்ளது என்றான்; உகர எ - அரதச்
யோல் என்று கும்பகருணன் ககட்க; கைறலுற்றான் - வீடணன் கூறத்
யதாடங்கிைான்.

இைாமரைச் ேைண் புகுமாறு வீடணன் கும்பகருணனுக்கு

உரைத்தல்
7410. 'இருள் உறு சிந்கதறயற்கும் இன் அருள் சுரந்த
வீரன்
அருளும், நீ றேரின்; ஒன்றறா, அவயமும் அளிக்கும்;
அன்றி,
ேருள் உறு பிறவி றநாய்க்கு ேருந்தும் ஆம்; ோறிச்
பேல்லும்
உருளுறு ேகட வாழ்க்கக ஒழித்து, வீடு அளிக்கும்
அன்றற.
இருள் உறு சிந்கதறயற்கும் - அறியாரம நிைம்பிய மைத்ரதயுரடயவைாை
எைக்கும்; இன் அருள் சுரந்த வீரன் - இனிய அருரளச் சுைந்து அரடக்கலம் தந்த
வீைைாகிய இைாமன்; நீ றேரின் அருளும் - நீ அரடக்கலமாக வந்து கேரினும் அருள்
புரிவான்; ஒன்றறா -அது மட்டுமா?; அவயமும் அளிக்கும் -உைக்கு எவைாலும்
துன்பம் கநைாமல் அபயக் கருரணயும் யேய்வான்; அன்றி - அகதாடு; ேருள் உறு
பிறவி றநாய்க்கு - மயக்கம் தருகிற பிறவிப் பிணிக்கு; ேருந்தும் ஆம் - மருந்தும்
ஆவான்; ோறிச் பேல்லும் - இன்பமும் துன்பமும் மாறி மாறி வரும் தன்ரமயுரடய;
உருளுறு ேகட வாழ்க்கக ஒழித்து - உருண்டு வரும் வண்டிச் ேக்கைம் கபான்ற இந்த
உலக வாழ்ரவ நீக்கி; வீடு அளிக்கும் அன்றற - வீட்டுலரக அளிப்பான் அன்கறா?.

வீடணன் கும்பகருணரை அரழப்பகத கும்பகருணன் விைாரவயத்துக்கு

விரடயாய் நின்றது.

7411. 'எ க்கு அவன் தந்த பேல்வத்து இலங்ககயும்

அரசும் எல்லாம்
நி க்கு நான் தருபவன்; தந்து, உன் ஏவலின்
பநடிது நிற்பபன்;
உ க்கு இதின் உறுதி இல்கல; உத்தே! உன் பின்
வந்றதன்
ே க்கு றநாய் துகடத்து, வந்த ேரகபயும் விளக்கு
வாழி!
 உத்தே! - உத்தமகை; எ க்கு அவன் தந்த - எைக்கு அந்த இைாமன் யகாடுத்த;
பேல்வத்து இலங்ககயும் - யேல்வத்ரதயுரடய இலங்ரகரயயும்; அரசும் - அதரை
ஆளும் உரிரமயிரையும்; எல்லாம் நி க்கு நான் தருபவன் - பிற எல்லாவற்ரறயும்
உைக்கு நான் யகாடுப்கபன்; தந்து - அவ்வாறு யகாடுத்து; உன் ஏவலின் பநடிது
நிற்பபன் - உன் ஏவலின் வழிகய என்றும் நடப்கபன்; உ க்கு இதின் உறுதி இல்கல
- உைக்கு இரதக் காட்டிலும் உறுதி தருவது கவறு ஒன்றும் இல்ரல; உன் பின்
வந்றதன் - உன் பின் பிறந்கதாைாகிய எைது; ே க்கு றநாய் துகடத்து - மைத்தில்
உள்ள வருத்தத்ரதப் கபாக்கி; வந்த ேரகபயும் விளக்கு - பிறந்த குலமைரபயும்
விளங்கச் யேய்வாய்.

வாழி-அரே.

7412. 'றபாதறலா அரிது; றபா ால், புகலிடம் இல்கல;

வல்றல,
ோதறலா ேரதம்; நீதி அறத்பதாடும் தழுவி நின்றாய்
ஆதலால், உளதாம் ஆவி அநாயறே உகுத்து என்?
ஐய!
றவத நூல் ேரபுக்கு ஏற்ற ஒழுக்கறே பிடிக்க
றவண்டும்.

ஐய! - ஐயகை; நீதி அறத்பதாடும் தழுவி நின்றாய் - நீதிரயயும் அறத்ரதயும்

பற்றி நிற்பவகை!; றபாதறலா அரிது - கபாரில் உயிர் தப்பிப் கபாதல் மிக
அரிதாகும்; றபா ால் புகலிடம் இல்கல - அவ்வாறு தப்பிப் கபாைாலும் புகலாக
அரடவதற்கு உரிய கவறு இடமும் இல்ரல; வல்றல ோதறலா ேரதம் - விரைவாகச்
ோவகதா உறுதி; ஆதலால் - ஆதலால்; உளதாம் ஆவி - உள்ள உயிரிரை; அநாயறே
உகுத்து என் - வீணாகப் கபாக்கி என்ை பயன்?; றவத நூல் ேரபுக்கு ஏற்ற -
கவதநூல்களில் கூறிய முரறரமக்குத் தக்க; ஒழுக்கறே பிடிக்கறவண்டும் -
நல்யலாழுக்கத்ரதகய உறுதியாகக் கரடப்பிடிக்ககவண்டும்.
பற்று விட்டுப் பற்றற்றான் பற்றிரைப் பற்றுக என்றான். கும்பகருணனின் அற
யநஞ்சுணர்ந்து கூறி அவரை இைாமன் பக்கம் கேர்க என்கிறான் வீடணன். வல்கல-
விரைவாக. அநாயம்-வீண்.

7413. 'தீயகவ பேய்வர் ஆகின், சிறந்தவர், பிறந்த உற்றார்,

தாய்அகவ, தந்கதோர் என்று உணர்வறரா, தருேம்
பார்ப்பார்?
நீ அகவ அறிதி அன்றற? நி க்கு நான் உகரப்பது
என்ற ா?
தூயகவ துணிந்து றபாது, பழி வந்து பதாடர்வது
உண்றடா?
தருேம் பார்ப்பார் - தருமத்ரதகய சிறப்பாகப் பார்ப்பவர்கள்; தீயகவ பேய்வர் ஆகின் -
தீய யேயல்கரளச் யேய்வார்களாயின்; சிறந்தவர் - அன்பிற் சிறந்தவர்; பிறந்த உற்றார் -
உடன் பிறந்த உறவு முரறயிைர்; தாய் அகவ - தாயாகிய அவ்ரவ; தந்கதோர் -
தந்ரதமார்; என்று உணர்வறரா - என்று எண்ணிப் பார்ப்பார்களா?; நீ அகவ அறிதி
அன்றற - நீ அவற்ரற அறிவாய் அல்லவா?; நி க்கு நான் உகரப்பது என்ற ா -
உைக்கு நான் யோல்ல கவண்டுவது என்ை உள்ளது; தூயகவ துணிந்த றபாது -
தூய்ரமயாை யேயல்கரளச் யேய்யத் துணியும் கபாது; பழி வந்து பதாடர்வது
உண்றடா? - பழிச் யேயல் வந்து யதாடர்வது உண்டாகுமா?

அறம் கநாக்குவார் நண்பர், உறவிைர், தாய் தந்ரத என்ற அன்பு கநாக்கிலும் பாே
கநாக்கிலும் கநாக்காது அவர்கள் தவறு யேய்யின் அறகநாக்கம் கருதி அவர்கரளக்
ரக விடுவர் என்றும் அவ்வாறு யேய்யும் கபாது பழி வந்து யதாடைாது என்றும்
கூறியவாறு. இப்பாடல் வீடணனின் வாழ்க்ரக கநாக்கு நிரலரய விளக்குகிறது.
வீடணன் பாேம் என்ற சிறிய வட்டத்ரத அறம் என்ற யபரிய வட்டத்தில்
அடங்கியவன் என்பரத இதைால் உணர்க. தாய் அரவ-இருயபயயைாட்டுப்
பண்புத்யதாரக; அரவ - அவ்ரவ என்பதன் இரடக்குரற.

7414. 'ேக்ககள, குரவர்தம்கே, ோதகர, ேற்றுறளாகர,

ஒக்கும் இன் உயிர் அன் ாகர, உதவி பேய்தாறராடு
ஒன்ற,
"துக்கம், இத் பதாடர்ச்சி" என்று, துறப்பரால்,
துணிவு பூண்றடார்;
மிக்கது நலற ஆக, வீடுறபறு அளிக்கும் அன்றற!

துணிவு பூண்றடார் - உறுதியாை துறவு எண்ண வலிரம உள்ளவர்கள்;

ேக்ககள - யபற்ற மக்கரளயும்; குரவர் தம்கே - இருமுது குைவரையும்; ோதகர -
மரைவியரையும்; ேற்றுறளாகர - மற்றுமுள்ள உறவிைர்கரளயும்; இன் உயிர் ஒக்கும்
அன் ாகர - இனிய உயிரை ஒத்த நண்பர்கரளயும்; உதவி பேய்தாறராடு - உதவி
யேய்தவர்கரளயும் ஒன்ற - முழுரமயாக; இத்யதாடர்ச்சி துக்கம் என்று - இந்த
உலகியல் பந்தத் யதாடர்ச்சி துன்பம் விரளவிக்கும் என்று எண்ணித்; துறப்பாரால் -
துறந்து விடுவார்கள்; மிக்கது - சிறந்ததாகிய அத்துறவு; நலற ஆக -நற்யேயலாக ஆகி;
வீடு றபறு அளிக்கும் அன்றற - வீட்டுலகத்ரதத் தருமல்லவா?
தவறு யேய்த தரமயரைத் துறத்தலும் அறகம என்பரதயும் இங்கு வீடணன்
கூறுகிறான். துறவிகளின் ஒழுக்கம் அறத்ரதக் ரகவிடாதது என்று கூறி
இல்லறத்தவைாகிய நீயும் அவ்வற வழி நிற்க என்றவாறு காண்க, யதாடர்ச்சி-பந்தம்.
நலன்-அறம், ஆல்-அரே.

7415. 'தீவிக ஒருவன் பேய்ய, அவப ாடும் தீங்கு

இலாறதார்
வீவிக உறுதல், ஐய! றேன்கேறயா?
 கீழ்கேதாற ா?
ஆய் விக உகடகய அன்றற? அறத்திக
றநாக்கி, ஈன்ற
தாய் விக பேய்ய அன்றறா, பகான்ற ன்,
தவத்தின் மிக்கான்?

ஐய! -ஐயகை; தீவிக ஒருவன் பேய்ய -தீய யேயரல ஒருவன் யேய்ய;

அவப ாடும் தீங்கு இலாறதார் - அதற்காக அவயைாடு தீரம யேய்யாதவர்களும்;
வீவிக உறுதல் - உயிர் விடுதரல அரடதல்; றேன்கேறயா - கமன்ரம
விரளவிப்பதா?; கீழ்கே தாற ா - தாழ்விரை விரளவிப்பதா?; ஆய்விக
உகடகய அன்றற - நீ ஆய்வு யேய்யும் திறரம பரடத்துள்ளாய் அல்லவா?
அறத்திக றநாக்கி - அறத்துக்காகப் பார்த்து; ஈன்ற தாய் - தன்ரைப் யபற்ற தாய்;
விக பேய்ய அன்றறா - தீய யேயரலச் யேய்ததைாலன்கறா; தவத்தின் மிக்கான்
பகான்ற ன் - தவத்தில் மிகுந்த பைசுைாமன் அத்தாரயகய யகான்றான் என்றவாறு.
ஒருவன் யேய்த தீயயேயலுக்குத் தீங்கு யேய்யாதவரும் அழிதல் என்ை நியாயம்
எை விைவியவாறு. இப்பகுதியில் வீடணன் தனி மனித அறம் கபசுகிறான். அைசியல்
அறம் கபேவில்ரல. மன்ைன் தவகற யேய்யான் என்ற எண்ணம் நிரலயபற்றிருந்த
காலத்தில் தவறு யேய்தவன் யபருமன்ைன் ஆயினும் அவரை விட்டு விலகுக என்று
வீடணன் வாயிலாக விளக்கப்படுகிறது. தவறு யேய்தவர் தண்டரை யபற்கற
தீைகவண்டும். அவ்வாறு தண்டிப்பதும் அறகம எைத் தாரயக் யகான்ற
பைசுைாமன் கரத வழி வீடணன் விளக்குகிறான். ேமதக்கினி முனியின்
மரைவியாகிய கைணுரக கங்ரகயில் நீைாடிப் புைல் யகாண்டு வைப் கபாை
கபாது, சித்திைைதன் என்ற கந்தருவன் தன் துரணவியகைாடு புைலாடுவது கண்டு
மைம் யநகிழ்ந்து காலம் தாழ்த்தித் தன் கணவைது ஓமத்துக்கு நீர் யகாண்டு
வந்தாள். நடந்தரத அறிந்த முனிவன் தன் மக்களாை உருமன்வான், சுகேணன், விசு,
விசுவாவசு ஆகிகயாரை அரழத்து அவரள மைத்தில் கவரலயில்லாமல்
யகால்லுமாறு யோன்ைான். அவர்கள் தயங்கிப் பின் வாங்கியகபாது கரடசி
மகைாகிய பைசுைாமன் தாரயக் யகான்று தந்ரதயின் கட்டரளரய
நிரறகவற்றிைான் என்பது கரத. வீவிரை உறுதல்-இறத்தல், ஆய்விரை-
ஆைாய்ச்சி யேய்யும் திறரம.

7416. 'கண்ணுதல், தீகே பேய்ய, கேலத்து முகளத்த

தாகத
அண்ணல்தன் தகலயின்ஒன்கற அறுக்க அன்று
அகேந்தான் அன்றற?
புண் உறு புலவு றவறலாய்! பழிபயாடும் பபாருந்தி,
பின்க ,
எண்ணுறு நரகின் வீழ்வது அறிஞரும்
இயற்றுவாறரா?
 புண் உறு புலவு றவறலாய் ! - பரகவர் உடல் புண்ணிலிருந்து யபாருந்திய ஊன்
நாற்றம் படிந்த கவற்பரடரய உரடயவகை; கேலத்து முகளத்த தாகத அண்ணல் -
தாமரையில் கதான்றிய யபருரம மிகு பிைமன்; தீகே பேய்ய - ஒரு தீய யதாழிரலச்
யேய்தகபாது; கண்ணுதல் - யநற்றியில் கண்ணுரடய சிவபிைான்; தன் தகலயின்
ஒன்கற அறுக்க - அவைது தரலயில் ஒரு தரலரய அறுத்துவிட; அன்று அகேந்தான்
அன்றறா -அப்கபாது அவன் அதற்கு உடன்பட்டான் அல்லவா?; பழிபயாடும்
பபாருந்தி - இம்ரமயில் பழிரயப் யபாருந்தி; பின்க - மறுரமயில்; எண்ணுறு
நரகின் வீழ்வது - யகாடிய நைகத்தில் வீழ்வதற்குக் காைணமாை யேயரல; அறிஞரும்
இயற்றுவாறரா - அறிஞரும் யேய்வார்ககளா.

தீங்கு யேய்தார் உயர்ந்தாைாயினும் அழிப்பகத அறம் என்பரத விளக்கச்

சிவபிைான் பிைமைது தரலயில் ஒன்ரற அறுத்த நிகழ்ச்சிரயச் ோன்று காட்டுகிறான்
வீடணன். கமலத் தண்ணல் யேய்த தீத்யதாழில் பிைமன் தைக்கு உரிய நான்கு
தரலககளாடு ஐந்தாவதாக ஒரு தரலயிரைப் பரடத்துக் யகாண்டு சிவகைாடு
ஒப்பத் தன்ரையும் எண்ணிச் யேருக்கு உற்றான். சிவன் அவன் தரலகளுள் ஒன்ரறக்
கிள்ளி ஆணவத்ரத அடக்கிைன் என்பது புைாணச் யேய்தி. அறம் தவறின்
இம்ரமயில் பழியும் மறுரமயில் நைகும் கிரடக்கும் எை அறிவு யகாளுத்தியவாறு.

7417. 'உடலிகடத் றதான்றிற்று ஒன்கற அறுத்து, அதன்

உதிரம் ஊற்றி,
சுடல் உறச் சுட்டு, றவறு ஓர் ேருந்தி ால், துயரம்
தீர்வர்; கடலிகடக் றகாட்டம் றதய்த்துக் கழிவது கருேம்
அன்றால்
ேடலுகட அலங்கல் ோர்ப! ேதி உகடயவர்க்கு
ேன்ற ா!

ேடலுகட அலங்கல் ோர்ப! - இதழ்கரளயுரடய மலர்களால் ஆை மார்ரப

உரடயவகை!; உடலிகடத் றதான்றிற்று ஒன்கற - உடலில் கதான்றிய ஒரு
கழற்புண்ரண; அறுத்து - கத்தியால் அறுத்து; அதன் உதிரம் ஊற்றி - அதில் உள்ள தீய
உதிைத்ரதயும் சீழ் நீரையும் யவளிகயற்றி; சுடல் உறச் சுட்டு - காை மருந்துகரள
அல்லது தீச்சுடரலப் யபாருத்தமாக ரவத்துச் சுட்டு; றவறு ஓர் ேருந்தி ால் -
புண்ரண ஆற்றுவதற்குரிய கவறு ஒரு மருந்திைால்; துயரம் தீர்வர் - உலகத்தவர்
துயைம் நீங்குவார்கள்; ேதி உகடயவர்க்கு ேன்ற ா - அறிவுரடயவர்களுக்கு;
கடலிகடக் றகாட்டம் றதய்த்துக் கழிவது - கடலின் கண் நறுமணப்
யபாருள்கரளத் கதய்த்துக் கழிய விடுவது; கருேம் அன்றால் - யேயத்தகு
யேயலாகாது.

கடலில் ககாட்டம் கதய்க்கும் யேயல் கடல் நீரின் தன்ரமரய எவ்வரகயிலும்

மாற்றாதது கபால அைக்கைாகிய பாவக் கடலில் அறவழிப்பட்ட உன் உயிைாகிய
ககாட்டத்ரதக் கரைப்பது பயைற்ற யேயல் என்று கூறுகிறான் வீடணன்.
இப்பாடலில் உடலில் கதான்றிய கட்டியாக இைாவணரைக் கருதிப் கபசுதல் காண்க.
ககாட்டம்-ஒரு வரக நறுமணப் யபாருள். 'கடலிற் யபருங்காயம் கரைத்தாற் கபால'
என்னும் உலக வழக்கும் உணர்க. ககாட்டம்-யபருங்காயம் என்பாரும் உளர்.

7418. 'காக்கலாம் நும்முன் தன்க எனின், அது கண்டது

இல்கல;
ஆக்கலாம் அறத்கத றவறற என்னினும், ஆவது
இல்கல;
தீக் கலாம் பகாண்ட றதவர் சிரிக்கலாம்; பேருவில்
ஆவி
றபாக்கலாம்; புகலாம், பின்க நரகு; அன்றிப்
பபாருந்திற்று உண்றடா?

நும்முன் தன்க க் காக்கலாம் எனின் - உன் தரமயைாை இைாவணரைக் காக்கலாம்

என்றாகலா; அது கண்டது இல்கல - அதற்கு உபாயம் ஏதும் ஏற்பட்டிலது;
அறத்கத றவறற ஆக்கலாம் என்னினும் -அவனுடன் இருந்து தருமத்ரத கவறாகச்
யேய்யலாம் என்றாலும்; ஆவது இல்கல - அச்யேயல் ஆவது அன்று; தீக்கலாம்
பகாண்ட றதவர் - நம்கமாடு யகாடிய மாறுபாடு யகாண்ட கதவர்கள்; சிரிக்கலாம்
பேருவில் - சிரிக்கும் படி நடக்க உள்ள கபாரில்; ஆவி றபாக்கலாம் -உயிரை விடலாம்;
பின்க நரகு புகலாம் - பின்பு நைகத்திலும் புகலாம்; அன்றிப் பபாருந்திற்று உண்றடா -
இதுவல்லாது கவறு யபாருந்திய யேயல் உண்கடா என்றவாறு.

'நம்முன்' என்ைாது 'நும்முன்' என்றது வீடணன், தன்ரைப் பிரித்துக் கூறிய

கூற்று. "பிறந்திகலன் இலங்ரக கவந்தன் பின் அவன் பிரழத்த கபாகத" என்ற (9105)
வீடணன் உரைரய இங்கு நிரைக. கலாம்-கலகம்.

7419. 'ேறம் கிளர் பேருவில் பவன்று வாழ்ந்திகல;

ேண்ணின் றேலா
இறங்கிக ; இன்றுகாறும் இளகேயும் வறிறத ஏக,
உறங்கிக என்பது அல்லால், உற்றது ஒன்று
உளறதா? என், நீ
அறம் பகட உயிகர நீத்து றேற்பகாள்வான்
அகேந்தது?--ஐயா!

ஐயா - ஐயகை; இன்று காறும் - இன்று வரையிலும்; இளகேயும் வறிறத ஏக -

இளரமப் பருவமும் வீணாகக் கழியுமாறு; உறங்கிக என்பது அல்லால் - ஆறு
மாதம் உறங்குவதும் ஒருநாள் விழிப்பதுமாக இருக்கின்றாய் என்பதல்லது; ேறம்
கிளர் பேருவில் பவன்று வாழ்ந்திகல -யபரு வீைைாய் இருந்தும் வீைம் விளங்குகின்ற
கபாரில் யவன்று வாழ்வு யபறவில்ரல; ேண்ணின் றேலா இறங்கிக -நில
உலகில் மதிப்பு இழந்து தாழ்வு அரடந்து விட்டாய்; உற்றது ஒன்று உளறதா - யபற்ற
நற்பயன் கவறு ஒன்று உள்ளகதா?; நீ அறங்பகட உயிகர நீத்து - நீ இப்கபாது அறம்
யகடுமாறு உயிரை இைாவணனுக்காக விட்டு; றேற் பகாள்வான் அகேந்தது என் -
யபற இருப்பது என்ைகவா?

வாழும் கபாது வாழ்நாரள வீணாய் உறங்கிக் கழித்து இப்கபாது அறம் யகட

உயிரை இைாவணனுக்காகப் கபாக்கி நீ யபற இருப்பது என்ைகவா என்றவாறு.

7420. திரு ேறு ோர்பன் நல்க, அ ந்தரும் தீர்ந்து,

பேல்வப்
பபருகேயும் எய்தி, வாழ்தி; ஈறு இலா நாளும்
பபற்றாய்;
ஒருகேறய அரசு பேய்வாய்; உரிகேறய உ றத;
ஒன்றும்
அருகேயும் இவற்றின் இல்கல; காலமும் அடுத்தது,
ஐயா!

ஐயா ! - ஐயகை; திருேறு ோர்பன் நல்க - திருமகரளயும், ஸ்ரீவத்ேயமன்னும்

மச்ேத்ரதயும் திருமார்பில் யகாண்ட மாலின் திருவவதாைமாகிய இைாமபிைான்
கருரண யேய்தலால்; அ ந்தரும் தீர்ந்து -உன் உறக்க ோபம் நீங்கப் யபற்று; பேல்வப்
பபருகேயும் எய்தி - யேல்வச் யேழிப்ரபயும் யபற்று; ஈறு இலா நாளும் பபற்றாய்
வாழ்தி - அழிவில்லாத வாழ்நாளும் யபற்று வாழ்வாயாக; ஒருகேறய அரசு பேய்வாய் -
நீ இரணயின்றி அைசு யேய்வாய்; உரிகேறய உ றத - அதற்கு உைக்கு உரிரமயும்
உன்ைகத; இவற்றின் ஒன்றும் அருகேயும் இல்கல - இவ்வாறு எல்லாம் யேய்வதில்
சிறிதும் அருரமயும் இல்ரல; காலமும் அடுத்தது - அதற்குரிய காலமும்
வந்துவிட்டது.

இப்பாடலில் இைாமரையரடந்தால் கும்பகருணன் யபறப் கபாகும்

இம்ரமப் கபறுகள் விளக்கப்பட்டுள்ளை. வீடணனின் வாதம் அறம் பாவம், நன்ரம,
தீரம கபறு, இழிவு, வாழ்வு சிறப்பு இம்ரம மறுரம என்ற இைட்ரடகளாக
அரமவரத அவைது கூற்றுக்யகாண்டு உணைமுடிகிறது. ஒருரமகய -
இரணயின்றிகய. அைந்தர் - உறக்கமும் விழிப்பும் அற்ற நிரல. மயக்கநிரல
எைலாம். யபற்றாய்-யபறுவாய் என்பது துணிவு காைணமாக எதிர்காலம்
இறந்தகாலமாக வந்த கால வழுவரமதி; முற்யறச்ேமும் ஆம்.

7421. 'றதவர்க்கும் றதவன் நல்க, இலங்ககயில் பேல்வம்

பபற்றால்,
ஏவர்க்கும் சிறிகய அல்கல; யார், உக நலியும்
ஈட்டார்?--
மூவர்க்கும் தகலவர் ஆ மூர்த்தியார், அறத்கத
 முற்றும்
காவற்குப் புகுந்து நின்றார், காகுத்த றவடம் காட்டி!
மூவர்க்கும் தகலவர் ஆ மூர்த்தியார் - அரி அைன் அயன் என்னும் மூவர்க்கும்
தரலவைாை பைம்யபாருள்; அறத்கத முற்றும் காவற்கு - அறத்ரத முழுதும் காக்கும்
யபாருட்டுக்; காகுத்த றவடம் காட்டி புகுந்து நின்றார் - காகுத்த கவடங்யகாண்டு
நில உலகில் புகுந்துள்ளார்; றதவர்க்கும் றதவன் நல்க - அத்தரகய கதவர்க்குத் கதவன்
ஆகிய இைாமன் தந்தருள; இலங்ககயில் பேல்வம் பபற்றால் - இலங்ரகரய ஆளும்
யேல்வத்ரதப் யபற்றால்; ஏவர்க்கும் சிறிகய அல்கல -எவருக்கும் சிறுரமயுரடயவன்
ஆகாய்; உக யார் நலியும் ஈட்டார் - உன்ரை எதிர்த்து வருத்தக் கூடியவர் யாவர்?

7422. 'உன் ேக்கள் ஆகி உள்ளார், உன்ப ாடும் ஒருங்கு

றதான்றும்
என் ேக்கள் ஆகி உள்ளார், இக் குடிக்கு இறுதி
சூழ்ந்தான்--
தன் ேக்கள் ஆகி உள்ளார், தகலபயாடும் திரிவர்
அன்றற--
புன்ேக்கள் தருேம் பூணாப் புல ேக்கள் தருேம்
பூண்டால்?

புன் ேக்கள் தருேம் பூணாப் - நீ புல்லிய தன்ரமயுரடய அைக்கர்களின்

தருமத்ரத கமற்யகாள்ளாமல்; புலேக்கள் தருேம் பூண்டால் - அறிவுரட மக்களது
தருமத்ரதக் ரகக்யகாண்டால்; உன் ேக்கள் ஆகி உள்ளார் - உன் மக்களாய்
இருப்பவர்களும்; உன்ப ாடும் ஒருங்கு றதான்றும் என் ேக்கள் ஆகி உள்ளார் -
உன்கைாடு உடன் பிறந்த எைக்கு மக்களாய் இருப்பவர்களும்; இக்குடிக்கு இறுதி
சூழ்ந்தான் - இந்த அைக்கர் குலத்துக்கு அழிரவத் கதடியவைாை இைாவணன்; தன்
ேக்கள் ஆகி உள்ளார் - தைக்கு மக்களாய் இருப்பவர்களும்; தகலபயாடும்
திரிவர் அன்றற - இைாமபாணத்தால் தரலரய இழக்காது திரிவர் அன்கறா.
அைக்கைாய் உள்களார் எல்லாம் இறந்து பாழ்படுகவாம் பட்டால் ரகயிைால்
எள்நீர் நல்கிக் கடன் கழிப்பார் யார் எைக் ககட்ட கும்பகருணனுக்கு நீ
இைாமரைச் கேர்ந்தால் அைக்கர் குலம் அழியாமல் காக்கலாம் என்று கூறியவாறு.

7423. 'முனிவரும் கருகண கவப்பர்; மூன்று உலகத்தும்

றதான்றி
இனி வரும் பககயும் இல்கல; "ஈறு உண்டு" என்று
இரங்க றவண்டா;
துனி வரும் பேறுநர் ஆ றதவறர துகணவர்
ஆவர்;--
கனி வரும் காலத்து, ஐய! பூக் பகாய்யக்
 கருதலாறோ?

ஐய - ஐயகை!; முனிவரும் கருகண கவப்பர் - நீ இைாமரைச் கேர்ந்தால் உன் மீது

பரகரம ரவத்துள்ள முனிவர்களும் கருரண யகாள்வார்கள்; மூன்று உலகத்தும்
றதான்றி இனி வரும் பககயும் இல்கல - மூன்று உலகங்களிலும் பரகயாகத் கதான்றி
வருபவரும் எவருமிலர்; ஈறு உண்டு என்று இரங்க றவண்டா - மைணம் உண்டு என்று
இைக்கப்படத் கதரவயில்ரல; துணிவரும் பேறுநர் ஆ றதவறர துகணவர் ஆவர் -
யவறுப்பால் வரும் மிகு பரக யகாண்ட கதவர்ககள நமக்குத் துரணவைாக மாறுவர்;
கனி வரும் காலத்து பூக்பகாய்யக் கருதலாறோ - கனி கதான்றும் காலத்தில்
பூக்கரளக் யகாய்துவிட நிரைக்கலாகமா?

கனி வருங்காலத்து ஐய பூக்யகாய்யக் கருதலாகமா பிறிது யமாழிதல் அணி.

கனிகள் கதான்றும் காலத்தில் பூக்கரளப் பறிக்க நிரைத்தல் அறிவுரடரமயாகாதது
கபால இலங்ரக அைோகிய கனி யபற்று இனிது வாழ்வதற்குரிய காலம் கனிந்துள்ள
கபாது, இவ்வினிய வாழ்வுக்குரிய உடலாகிய பூரவக் யகாய்தழித்தல் அறிவுரடய
யேயல் ஆகாது என்று கூறியவாறு காண்க. துனி-யவறுப்பு. யேறுநர்-பரகவர்.
துனிவரும் யேறுநர் ஆை கதவர்-வாைை வடிவில் வந்த கதவர் எைலுமாம்.

7424. 'றவத நாயகற உன்க க் கருகணயால் றவண்டி,

விட்டான்;
காதலால், என்றேல் கவத்த கருகணயால், கருேம்
ஈறத;
ஆதலால், அவக க் காண, அறத்பதாடும்
திறம்பாது, ஐய!
றபாதுவாய் நீறய' என் ப் பபான் அடி இரண்டும்
பூண்டான்
ஐய! - ஐயகை; றவதநாயகற - கவதங்கள் துதிக்கும் தரலவைாகிய
இைாமகை; கருகணயால் - உன்மீது யகாண்டுள்ள அருளால்; உன்க றவண்டி -
உன்ரை கவண்டி அரழத்து வருமாறு; விட்டான் - என்ரை அனுப்பிைான்; கா
தலால் என்றேல் கவத்த கருகணயால் - அதற்குக் காைணம் அவன் என் கமல்
சிறப்பாகக் யகாண்டுள்ள காதலாகிய திருவருளாகும்; கருேம் ஈறத - யேய்யத்தக்க
காரியமும் அதுகவயாகும்; ஆதலால் - ஆககவ; அறத்பதாடும் திறம்பாது - அறத்தில்
இருந்து மாறுபடாமல்; நீறய அவக க் காணப் றபாதுவாய் - நீகய அவ்விைாமரைக்
காண்பதற்காக வருவாய்; என் - என்று கூறிப்; பபான்அடி இரண்டும் பூண்டான் -
அக்கும்பகருணைது அழகிய திருவடி இைண்டும் தரலகமல் பூண்டான்.

கருரண-இயல்பாய் உயிர்கள் எல்லாவற்றின் கமலும் கதான்றும் அருள், காதல்-

யதாடர்பு உரடயார் மாட்டு ஏற்படும் உள்ள யநகிழ்ச்சி. கவதநாயககை
காதலாலும் என்கமல் யகாண்ட கருரணயாலும் கவண்டி விட்டதால் அவன்
ஏற்பாைா? மாட்டாைா? என்று ஐயங்யகாள்ளாது அறத்யதாடு திறம்பாது
கபாதுவாய் என்றான்.

கும்பகருணன் மறுப்புரை
7425. 'தும்பி அம் பதாகடயல் ோகலச் சுடர் முடி படியில்
றதாய,
பம்பு பபாற் கைல்கள் ககயால் பற்றி ன் புலம்பும்
பபான் றதாள்
தம்பிகய எடுத்து, ோர்பில் தழுவி, தன் தறுகணூடு
பவம் புணீர் போரிய நின்றான், இக ய
விளம்பலுற்றான்;

தும்பி அம் பதாகடயல் ோகலச் சுடர்முடி - வண்டுகள் யமாய்க்கிற அழகிய

யதாடுத்தல் அரமந்த மலர் மாரலரயச் சூடிய ஒளி யபாருந்திய முடி; படியில் றதாய
- நிலத்தில் படிய விழுந்து வணங்கிப்; பம்பு பபாற்கைல்கள் - பைவியுள்ள
யபான்ைால் ஆகிய வீைக்கழல்கள் அணிந்த கால்கரள; ககயால் பற்றி ன் புலம்பும் -
ரகயால் பற்றிப் புலம்புகிற; பபான் றதாள் தம்பிகய - அழகிய கதாள்கரளயுரடய
தம்பியாகிய வீடணரை; எடுத்து ோர்பில் தழுவி - எடுத்து மார்பில் தழுவிக்
யகாண்டு; தன் தறுகணூடு - தன் வீைம் யவளிப்படும் கண்களின் வழியாக;
பவம்புணீர் போரிய நின்றான் - யவப்பத்துடன் கூடிய குருதி யவளிப்பட
நின்றவைாகிய கும்பகருணன்; இக ய விளம்பலுற்றான் - இத்தரகய
யோற்கரளச் யோல்லல் ஆைான்.

7426. 'நீர்க் றகால வாழ்கவ நச்சி, பநடிது நாள் வளர்த்துப்

பின்க ப்
றபார்க் றகாலம் பேய்து விட்டாற்கு உயிர் பகாடாது,
அங்குப் றபாறகன்;
தார்க் றகால றேனி கேந்த! என் துயர் தவிர்த்தி
ஆகின்,
கார்க் றகால றேனியாக க் கூடுதி, கடிதின் ஏகி,

தார்க்றகால றேனி கேந்த - மார்பில் மாரலயணிந்த அழகிய உடம்பிரை உரடய

ரமந்தகை; பநடிது நாள் வளர்த்து - என்ரை நீண்ட நாள் அருரமயாக வளர்த்துப்;
பின்க - இன்று; றபார்க்றகாலம் பேய்து விட்டாற்கு - தன் ரகயாகலகய
கபார்க்ககாலம் பூணுவித்துப் கபார்க்குச் யேன்று வா எை விட்ட இைாவணனுக்காக;
உயிர் பகாடாது - கபாரில் என்னுயிரைக் யகாடுக்காமல்; நீர்க்றகால வாழ்கவ நச்சி -
நீரில் எழுதிய ககாலத்ரதப் கபால் விரைந்து அழியும் யேல்வ வாழ்க்ரகரய
விரும்பி; அங்குப் றபாறகன் - அந்த இைாமனிடம் கபாய்ச் கேைமாட்கடன்; என் துயர்
தவிர்த்தி ஆகின் - என் துன்பத்ரதப் கபாக்க விரும்பிைால்; கார்க்றகால றேனியாக -
காளகமகம் கபால் கரிய அழகிய திருகமனியுரடய இைாமரை; கடிதின் ஏகி கூடுதி -
விரைவில் யேன்றரடவாய்.

'நீர்க்ககால வாழ்ரவ நச்சி யநடிது நாள் வளர்த்து' என்பதரை ஆற்யறாழுக்காக

உள்ளவாகற யகாண்டு இைாவணன் யேயலாககவ ஆக்குதல் ஓர் உரையாகும்.
கபார்க்ககாலம் யேய்துவிட்டரமரய முன்ைர்க் காண்க. யேய்நன்றி அறிதலிற்
சிறந்தவன் கும்பகர்ணன் என்பது இதைால் புலப்படும்.

7427. 'ேலரின்றேல் இருந்த வள்ளல் வழு இலா

வரத்தி ால், நீ
உகலவு இலாத் தருேம் பூண்டாய்; உலகு
உளதக யும் உள்ளாய்;
தகலவன் நீ, உலகுக்கு எல்லாம்; உ க்கு அது
தக்கறதயால்;
புகல உறு ேரணம் எய்தல் எ க்கு இது
புகைறதயால்.

நீ ேலரின் றேல் இருந்த வள்ளல் - தாமரை மலரின் கமல் இருக்கும் வள்ளலாகிய

பிைமகதவைது; வழு இலா வரத்தி ால் - குற்றம் இல்லாத வைத்திைால்; உகலவு
இலாத் தருேம் பூண்டாய் - என்றும் அழிவு இல்லாத தருமத்ரதக் ரகக்யகாண்டாய்;
உலகு உளதக யும் உள்ளாய் - உலகம் உள்ளவரை அழியாமல் வாழ உள்ளாய்; நீ
உலகுக்கு எல்லாம் தகலவன் - நீ உலகுக்யகல்லாம் தரலவைாய் உள்ளவன்;
உ க்கு அது தக்கறதயால் - அப்படிப்பட்ட உைக்கு இைாமரைச் கேர்தல் என்னும்
அது தகுதியாைது; புகல உறு ேரணம் எய்தல் - இழிவு யபாருந்திய மைணத்ரத
அரடதல்; எ க்கு இது புகைறதயால் - எைக்குப் புகரழ விரளவிக்கக் கூடியது.
பிறப்புத் யதாட்டு தருமத்ரத கமற்யகாண்டவன் வீடணன். முன்ைர்ப்
புரலயும் யகாரலயும் தவிைாது வாழ்ந்து கபார் யதாடங்கிய கபாது அறத்ரதக்
காதலித்து இைாமன்பால் யேன்றால் உலகு குரறகூறும் என்றான் கும்பகருணன்.
விகேடதர்மத்ரத கமற்யகாள்வார் பண்பு நலம் யதாடக்க முதகல இருந்திருத்தல்
கவண்டும் என்றது காண்க.

7428. 'கருத்து இலா இகறவன் தீகே கருதி ால்,

அதக க் காத்துத்
திருத்தலாம்ஆகின் அன்றறா திருத்தலாம்? தீராது
ஆயின்,
 பபாருத்து உறு பபாருள் உண்டாறோ? பபாரு
பதாழிற்கு உரியர் ஆகி,
ஒருத்தரின் முன் ம் ோதல், உண்டவர்க்கு உரியது
அம்ோ.

கருத்து இலா இகறவன் - மந்திைம் ககட்கும் சூழ்தல் இல்லாத தரலவன்; தீகே

கருதி ால் - தீத்யதாழில் யேய்ய எண்ணிைால்; அதக க் காத்துத் - அவன்
அவ்வாறு யேய்யாமல் தடுத்து; திருத்தலாம் ஆகின் அன்றறா திருத்தலாம் -
திருத்துதல் கூடுமாயின் அன்கறா திருத்தலாம்; தீராது ஆயின் - அவ்வாறு திருத்த
முடியாது கபாைால்; பபாருத்துறு பபாருள் உண்டாறோ - அவனுக்கு எதிர் யேன்று
நின்று அரடயத் தக்க யபரும் யபாருள் உண்கடா?; உண்டவர்க்கு உரியது -
ஒருவனுரடய உணரவ உண்டு வளர்ந்தவர் யேய்ய உரிய யேயல்; பபாருபதாழிற்கு
உரியர் ஆகி - அவனுக்காகப் கபார் யேய்யும் யதாழிலுக்கு உரிரமயுரடயவர் ஆகி;
ஒருத்தரின் முன் ம் ோதல் - ஒப்பற்ற தரலவனுக்கு முன்ைர்ச் ோதகல; அம்ோ -
ககட்பாயாக.
தரலவன் தவறு யேய்தால் திருத்த முயலலாம் அவ்வாறு திருத்த முடியாதகபாது
யேய்யத்தக்கது அவனுரடய மாற்றாரைச் கேர்தல் அன்று. அவைது மாற்றாருடன்
யபாருது இறத்தகல தக்கது என்றவாறு. தரலவனுக்காகச் ோதகல யேய்யத்தக்கது
என்று கும்பகருணன் கூறுவது அறத்ரத விடப் பாேமும் தரலவன் என்ற பற்றும்
தான் முக்கியமாைரவ எை அவன் கருதுவதால் என்க.

புைந்தார்கண் நிர்மல்கச் ோகிற்பின் ோக்காடு

இைத்துககாட் டக்க துரடத்து. என்ற திருக்குறரள (780) இப்பாடகலாடு

கேர்த்து எண்ணுக. ோமானிய தருமத்ரத கமற்யகாள்வார் இயல்பு
உணர்த்தியவாறு.

7429. 'தும்பி அம் பதாகடயல் வீரன் சுடு ககண துரப்ப,

சுற்றும்
பவம்பு பவஞ் றேக றயாடும், றவறு உள
கிகளஞறராடும்,
உம்பரும் பிறரும் றபாற்ற, ஒருவன் மூவுலகக
ஆண்டு,
தம்பிகய இன்றி ோண்டு கிடப்பற ா, தகேயன்
ேண்றேல்?

உம்பரும் பிறரும் றபாற்ற - கதவர்களும் மற்றுள்களாரும் கபாற்றி

வணங்குமாறு; மூவுலகக தகேயன் ஒருவன் ஆண்டு - மூன்று உலகங்கரளயும்
ஒப்பற்றவைாய் ஆண்டவைாகிய அண்ணன்; தும்பி அம் பதாகடயல் வீரன் -
வண்டுகள் யமாய்க்கின்ற அழகிய மலர் மாரலரய அணிந்த வீைைாகிய இைாமன்;
சுடுககண துரப்ப - சுடுகின்ற அம்புகரளச் யேலுத்துவதால்; பவம்பு
பவஞ்றேக றயாடும் - வாடுகின்ற சிைம் மிக்க பரடகளுடனும்; றவறு உள
கிகளஞறராடும் - பிற உறவிைர்களுடனும்; தம்பிகய இன்றி - தைக்காக இறக்கத்
தம்பியும் இன்றி; ேண் றேல் ோண்டு கிடப்பற ா - மண் கமல் இறந்து கிடப்பதற்கு
உரியவைா? எதிர்காலக் காட்சிரய மைக்கண்ணில் கண்டு கும்பகருணன் கூறியது.
அவனுக்காகப் பரடவீைர்களும் உறவிைர்களும் இறந்து கிடக்கும் களத்தில் இரு
தம்பியர் இருந்தும் தம்பியர் இன்றி மாள இைாவணன் விட்டு விடுதல் தகுதியாைது
அன்று என்று கூறிைான்.

7430. 'அகண இன்றி உயர்ந்த பவன்றி அஞ்சி ார்

நககயது ஆக,
பிகண ஒன்று கண்ணாள் பங்கன் பபருங் கிரி
பநருங்கப் றபர்த்த
பகண ஒன்று திரள் றதாள் காலபாேத்தால் பிணிப்ப,
கூசி,
துகண இன்றிச் றேரல் நன்றறா, றதாற்றுள கூற்றின்
சூைல்?

பிகண ஒன்று கண்ணாள் பங்கன் -யபண் மானின் கண்ரண ஒத்த கண் உரடய
உரமயம்ரமரய இடப்பக்கத்தில் யகாண்ட சிவபிைாைது; பபருங்கிரி பநருங்கப்
றபர்த்த - யபரிய மரலயாகிய ரகலாயத்ரத யநருங்கிப் யபயர்த்யதடுத்த; பகண
ஒன்று திரள்றதாள் - யபருரம யபாருந்திய திைண்ட கதாள்கள்; கால பாேத்தால்
பிணிப்ப - இயமைது கால பாேத்தால் பிணிக்கப்படுவது கண்டு; அகண இன்றி
உயர்ந்த பவன்றி அஞ்சி ார் - முன்பு தரடயில்லாமல் யபற்ற யவற்றி கண்டு
அச்ேங்யகாண்ட மாற்றார்; நககயது ஆக கூசி - நரகத்துப் கபயைாலி யேய்ய அதற்கு
நாணி; றதாற்றுள கூற்றின் குைல் -முன்பு தைக்குத் கதாற்றவைாகிய இயமன்
இடத்தில்; துகண இன்றிச் றேரல் நன்றறா - துரணயாகத் தம்பியும் இல்லாமல்
யேல்லுவது நன்றாக உள்ளகதா.

கதாற்ற இயமனிடம் இைாவணன் தம்பியர் இன்றித் கதாற்றுச் யேல்லுதல் நன்றாக

உள்ளகதா என்று கும்பகருணன் விைவுவதால் அவனுக்காகத் தம்பியர் இறப்பகத
குலத்து மாைம் காக்கும் யேயல் என்று கூறியவாறு காண்க.

7431. 'பேம்பு இட்டுச் பேய்த இஞ்சித் திரு நகர்ச் பேல்வம்

றதறி,
வம்பு இட்ட பதரியல் எம்முன் உயிர் பகாண்ட
பகககய வாழ்த்தி,
அம்பு இட்டுத் துன் ம் பகாண்ட புண்ணுகட
 பநஞ்றோடு, ஐய!
கும்பிட்டு வாழ்கிறலன் யான்-கூற்கறயும், ஆடல்
பகாண்றடன்!

ஐய! - ஐயகை; கூற்கறயும் ஆடல் பகாண்றடன் - கூற்றுவரையும் யவற்றி

யகாண்டவைாகிய; யான் - நான்; பேம்பு இட்டுச் பேய்த இஞ்சித் திருநகர் - யேம்ரப
உருக்கி வலிரமயும் அழகும் படச் யேய்த மதிலால் சூழப்பட்ட அழகிய இலங்ரக
நகரின்; பேல்வம் றதறி - அைசுச் யேல்வத்ரத நிரலயாைது என்று கருதி; வம்பு
இட்ட பதரியல் எம்முன் - மணம் யபாருந்திய மலர் மாரலயணிந்த என்
அண்ணனுரடய; உயிர் பகாண்ட பகககய வாழ்த்தி - உயிரைக் யகாண்ட
பரகவைாகிய இைாமரை வாழ்த்திக் யகாண்டு; அம்பு இட்டுத் துன் ம் பகாண்ட -
அம்பு பட்டுத் துரளபட்ட; புண்ணுகட பநஞ்றோடு -புண்பட்ட யநஞ்ேத்துடன்;
கும்பிட்டு வாழ்கிறலன் - கும்பிட்டு வாழ மாட்கடன்.
இைாவணன் இறந்து விட்டாலும் யான் இைாமரைச் கேகைன் என்பரத எம்முன்
உயிர் யகாண்ட பரகரய வாழ்த்தி என்ற யதாடைால் கும்பகருணன் குறிப்பிடுகிறான்.
மைத்தில் அண்ணரைக் யகான்றவன் என்ற எண்ணத்ரதயும் உடம்பில் அம்பிட்டுத்
துன்ைம் யகாண்ட மார்ரபயும் யகாண்டு யவளிக்கு இைாமரை வாழ்த்த என்ைால்
முடியாது என்றதாம். இப்பகுதியில் கும்பகருணனின் குலத்துக்குரியமாை
உணர்வும் உடன்பிறப்புப் பாேமும் விளக்கப்பட்டரம காண்க.

7432. 'அனுேக , வாலி றேகய, அருக்கன் றேய்தன்க ,

அம் பபான்
தனு உகடயவகர, றவறு ஓர் நீலக , ோம்பன்
தன்க ,
கனி பதாடர் குரங்கின் றேக க் கடகலயும், கடந்து
மூடும்
பனி துகடத்து உலகம் சுற்றும் பரிதியின் திரிபவன்;
பார்த்தி!

அனுேக - அனுமரையும்; வாலி றேகய - வாலி மகைாகிய அங்கதரையும்;

அருக்கன் றேய் தன்க - சூரியன் மகைாகிய சுக்கிரீவரையும்; அம்பபான்தனு
உகடயவகர - அழகிய யபான் கபான்ற வில்ரலயுரடய இைாம இலக்குவர்கரளயும்;
றவறு ஓர் நீலக - கவறுபட்ட தன்ரமயுரடய நீலரையும்; ோம்பன் தன்க -
ோம்பவான் தன்ரையும்; கனி பதாடர் குரங்கின் றேக க் கடகலயும் - கனிரயக்
ரகப்பற்றத் யதாடர்ந்து யேல்லும் குைங்குகளின் கேரையாகிய கடரலயும்; கடந்து -
வஞ்சியாது எதிர் நின்று யவன்று; உலகம் மூடும் பனி துகடத்து - உலகத்ரத
மூடுகின்ற பனிரயப் கபாக்கி; சுற்றும் பரிதியின் திரிபவன் - வலமாகச் சுற்றுகின்ற
கதிைவன் கபால் திரிகவன்; பார்த்தி - காண்பாய்.
 இப்பாடல் முதல் கும்பகருணன் தான் கபார்க் களத்தில் காட்ட இருக்கின்ற
கபார்த்திறரை வீடணனுக்குக் கூறுகிறான். பாடலில் வரும் பாத்திைப் யபயர் அடுக்கு
வரிரே முரறயில் அனுமரை முன் கூறிைான் இலங்ரகரயச் சுட்டரத நிரைவில்
யகாண்டு என்க.

7433. 'ஆலம் கண்டு அஞ்சி ஓடும் அேரர்றபால் அரிகள்

ஓட,
சூலம் பகாண்டு ஓடி, றவகல பதாடர்வது ஓர்
றதாற்றம் றதான்ற,
நீலம் பகாள் கடலும் ஓட, பநருப்பபாடு காலும் ஓட,
காலம் பகாள் உலகும் ஓட, கறங்கு எ த்
திரிபவன்; காண்டி!

ஆலம் கண்டு அஞ்சி ஓடும் - ஆல கால நஞ்ரேக் கண்டு அஞ்சி ஓடிய; அேரர் றபால்
அரிகள் ஓட -கதவர்கரளப் கபால் வாைைப் பரடகள் ஓட; றவகல சூலம் பகாண்டு
ஓடி - ஒரு கடல் ஆைது சூலத்ரதக் ரகயில் யகாண்டு ஓடி; பதாடர்வது ஓர் றதாற்றம்
றதான்ற - மற்யறாரு கடரலத் யதாடர்ந்து யேல்வது கபால் ஒரு கதாற்றத்ரத
உண்டாக்கி; நீலம் பகாள் கடலும் ஓட - நீல நிறங்யகாண்ட கடல் தன் இடம்
விட்டுப் புரட யபயர்ந்து யேல்லவும்; பநருப்பபாடு காலும் ஓட - யநருப்பும் காற்றும்
நிரல யகட்டு ஓடவும்; காலம் பகாள் உலகும் ஓட - அழிவுக் காலத்ரத கநாக்கி
உலகமும் ஓடவும்; கறங்கு எ த் திரிபவன் காண்டி - (கபார்க்களத்தில் நான்) காற்றாடி
கபாலத் திரிகவன் அதரைக் காண்பாய்.
கும்பகருணன் குைங்குச் கேரைரயத் துைத்தி ஓடுவது ஒரு கடல் மற்யறாரு
கடரலகயாடித் யதாடர்வது கபான்ற கதாற்றம் தந்தது என்க. தன் கபாரிடும்
திறத்தால் பஞ்ேபூதங்களில் ஆகாயம் தவிை கடல், யநருப்பு, காற்று, நிலம் ஆகிய
நான்கு பூதங்களும் நிரல யபயர்ந்து ஓடும் என்கிறான்.

7434. 'பேருவிகட அஞ்ோர் வந்து, என் கண் எதிர்

றேர்வர் ஆகின்,
கரு வகர, க கக் குன்றம், என் ல் ஆம் காட்சி
தந்த
இருவரும் நிற்க, ேற்று அங்கு யார் உளர், அவகர
எல்லாம்,
ஒருவரும் திரிய ஒட்றடன், உயிர் சுேந்து உலகில்'
என்றான்.
 பேருவிகட அஞ்ோர் வந்து - கபார்க்களத்தில் அஞ்ோதவைாய் வந்து; என்கண் எதிர்
றேர்வர் ஆகின் - என் கண்ணுக்கு எதிரில் கேர்வார்கள் ஆைால்; கருவகர - கரிய
மரலயும்; க கக்குன்றம் - யபான் குன்றமும்; என் ல் ஆம் காட்சி தந்த - என்று
கூறுமாறு கதாற்றம் யபாருந்திய; இருவரும் நிற்க - இைாம இலக்குவர் நிற்க; ேற்று
அங்கு யார் உளர் - கவறு அங்கு உள்ளவர் எவகைா;? அவகர எல்லாம் - அவர்கரள
எல்லாம்; உலகில் உயிர் சுேந்து - உலகத்தில் உயிர் சுமந்து யகாண்டு; ஒருவரும் திரிய
ஒட்றடன் - ஒருவரையும் நடமாட ஒருப்பகடன்; என்றான்.

அம்யபான் தனு உரடயவரை (161) எை முன்பு கபார் ஆகவேத்தால்

கூறியவன், 'கருவரை கைகக்குன்றம் என்ைல் ஆம் காட்சி தந்த இருவரும் நிற்க' என்று
பரக வலி உணர்ந்து இங்குக் கூறிைான் என்க. இைாம லக்குவரைக் யகால்லல்
தன்ைால் இயலாது என்பரத உணர்ந்து கூறிைான்.

7435. 'தாழ்க்கிற்பாய் அல்கல; என் போல் தகலக்பகாளத்

தக்கது என்று
றகட்கிற்பாய் ஆகின், எய்தி, அவபராடும் பகழீஇய
நட்கப
றவட்கிற்பாய்; "இனி, ஓர் ோற்றம் விளம்பி ால்
விகளவு உண்டு" என்று,
சூழ்க்கிற்பாய்அல்கல; யாரும் பதாை நிற்பாய்!"
என் ச் போன் ான்.
யாரும் பதாை நிற்பாய்! - பிறர் யதாழத்தக்க கமன்ரம யபற்றவகை; என் போல்
தகலக் பகாளத்தக்கது - என் யோல் ஆைது தரலயில் ஏற்கத்தக்கது; என்று
றகட்கிற்பாய் ஆகின் - என்று கருதிக் ககட்பாய் ஆைால்; தாழ்க்கிற்பாய் அல்கல -
காலந்தாழ்த்தாமல்; எய்தி - திரும்பிப் கபாய்; அவபராடும் பகழீஇய நட்கப
றவட்கிற்பாய் - அந்த இைாம இலக்குவகைாடு யபாருந்திய நட்ரப கமலும்
விரும்புவாய்; இனி ஓர் ோற்றம் விளம்பி ால் - இனிகமலும் ஒரு கபச்சுப் கபசிைால்;
விகளவு உண்டு என்று - அதைால் நன்ரம உண்டு என்று; சூழ்க்கிற்பாய் அல்கல -
எண்ணி ஆகலாசிப்பதற்கு உரியவைல்ரல; என் ச் போன் ான் - என்று கூறிைான்.

விரளவு உண்டு-அதைால் நான் மைம் மாறி வரும் விரளவு உண்டு என்று

நிரைத்து.

7436. 'றபாதி நீ, ஐய! பின்க ப் பபான்றி ார்க்கு எல்லாம்

நின்ற
றவதியர் றதவன்தன்க றவண்டிக பபற்று,
பேய்ம்கே
ஆதி நூல் ேரபி ாறல, கடன்களும் ஆற்றி, ஏற்றி,
ோ துயர் நரகம் நண்ணாவண்ணமும் காத்தி
 ேன்ற ா.

ஐய! - ஐயகை; நீ றபாதி - நீ இைாமனிடம் திரும்பிச் யேல்; பின்க - பிறகு; எல்லாம்

நின்ற - ேைஅேைப் யபாருள்கள் எல்லாமுமாய் நின்ற; றவதியர் றதவன் தன்க -
கவதியர் தரலவைாை இைாமன் தன்ரை; றவண்டிக பபற்று - அனுமதி கவண்டிப்
யபற்று; பேய்ம்கே ஆதி நூல் ேரபி ாறல - யமய்ம்ரமயாகப் பழ நூலில் கூறிய
முரறப்படி; பபான்றி ார்க்கு - இறந்துபட்டவர்களுக்கு எல்லாம்; கடன்களும் ஆற்றி -
அந்திமச் ேடங்குகரளச் யேய்து; ஏற்றி - உடம்புடன் கிடந்து அல்லல்படும் நிரலயில்
இருந்து ஏற்றி; ோதுயர் நரகம் நண்ணா வண்ணமும் காத்தி - மிக்க துயைத்ரதத் தரும்
நைகத்ரத அரடயாதவாறும் காப்பாய்;

ஈமக்கடன் யேய்யப் யபறாதவர் உடம்புடன் கிடந்து அல்லல்படுவர் என்ற

நூல் யகாள்ரக ோர்ந்து இவ்வாறு கூறிைான் என்க.

7437. 'ஆகுவது ஆகும், காலத்து; அழிவதும், அழிந்து

சிந்திப்
றபாகுவது; அயறல நின்று றபாற்றினும், றபாதல்
திண்ணம்;
றேகு அறத் பதளிந்றதார் நின்னில் யார் உளர்?
வருத்தம் பேய்யாது,
ஏகுதி; எம்கே றநாக்கி இரங்ககல; என்றும்
உள்ளாய்!'

என்றும் உள்ளாய்! - எக்காலத்தும் அழியாது வாழ்பவகை!; ஆகுவது ஆகும்

காலத்து - உரிய காலத்தில் ஆக கவண்டியது ஆகிகய தீரும்; அழிவதும் அழிந்து
சிந்திப் றபாகுவது - அழியகவண்டியது அழிந்து சிதறிப் கபாகும்; அயறல நின்று
றபாற்றினும் றபாதல் திண்ணம் - அவ்வாறு அழிந்து கபாவரதப் பக்கத்தில் நின்று
பாதுகாத்தாலும் அது அழிந்து கபாகய தீரும்; றேகு அறத் பதளிந்றதார் -
குற்றமற அரத உணர்ந்து யதளிந்தவர்கள்; நின்னின் யார் உளர் - உன்ரைக்
காட்டிலும் யாவர் உலகில் உளர்; வருத்தம் பேய்யாது - துன்பப்படாமல்; எம்கே
றநாக்கி இரங்ககல - எம்ரமக் குறித்து இைங்கரலயாய்; ஏகுதி - யேல்வாய்.

நடப்பரத ஏற்கும் பக்குவம் யபற்ற மனிதைாக கும்பகருணன் விளங்குகிறான்.

நரடமுரற உலகில் வாழ்பவர்க்கு இத்தரகய மைநிரல துன்ப நீக்கத்துக்கு
உறுதுரணயாக அரமயும் என்பது குறிக்கத்தக்கது. தான் இறப்பது ேைதம் என்ற
உண்ரம யதரிந்த பின்ைர் கூட உயிர் வாழ்வதற்காகப் பாேத்ரத விடாத மாை வீைனின்
வாழ்க்ரகக் கண்கணாட்டம் இங்கு விளக்கப்படுகிறது. கேகு-குற்றம்.

வீடணன் விரட யபறுதல்

7438. என்று, அவன்தன்க மீட்டும் எடுத்து, ோர்பு
இறுகப் புல்லி,
நின்று நின்று, இரங்கி ஏங்கி, நிகற கணால் பநடிது
றநாக்கி,
'இன்பறாடும் தவிர்ந்தது அன்றற, உடன்பிறப்பு' என்று
விட்டான்;
பவன்றி பவந் திறலி ாலும், அவன் அடித்தலத்து
வீழ்ந்தான்.
என்று - என்று கூறி; அவன் தன்க - அந்த வீடணன் தன்ரை; மீட்டும் எடுத்து -
மறுமுரற மீண்டும் எடுத்து; ோர்பு இறுகப் புல்லி - மார்பில் அழுத்தமாகத் தழுவி;
நின்று நின்று - மீக நீண்ட கநைம்; இரங்கி ஏங்கி - அழுது ஏக்கம் யகாண்டு; நிகற
கணால் பநடிது றநாக்கி - நீர்நிரற கண்ணால் நீண்ட கநைம் பார்த்து; உடன்பிறப்பு -
உைக்கும் எைக்கும் உள்ள உடன்பிறப்பு என்னும் யதாடர்பு; இன்பறாடும் தவிர்ந்தது
அன்றற -இன்கறாடு கபாய் விட்டதல்லவா?; என்று விட்டான் - என்று கூறித்
தழுவியரத விட்டான்; பவன்றி பவந்திறலி ானும் - யவற்றியும் வலிய
வலிரமயும் உள்ள வீடணனும்; அவன் அடித்தலத்து வீழ்ந்தான் - அந்தக்
கும்பகருணைது அடித்தலத்து வீழ்ந்து வணங்கிைான்.
இப்பாடலில் பாேத்ரதப் யபரியதை மதித்தவன் அரதக் கரளந்யதறியப் பட்ட
மைத்துன்பங்கள் கபேப்படுகின்றை. மார்பு இறுகப் புல்லல், நின்று நின்று இைங்கி
ஏங்கல், நிரற கணால் யநடிது கநாக்கல் கபான்ற யமய்ப்பாடுகள் வழி அவைது
மைத்துன்பம் விளக்கப்படுகிறது.

7439. வணங்கி ான்; வணங்கி, கண்ணும் வத மும்

ே மும் வாயும்
உணங்கி ான்; உயிறராடு யாக்கக ஒடுங்கி ான்;
'உகரபேய்து இன்னும்
பிணங்கி ால் ஆவது இல்கல; பபயர்வது; என்று
உணர்ந்து றபாந்தான்.
குணங்களால் உயர்ந்தான், றேக க் கடல் எலாம்
கரங்கள் கூப்ப.

வணங்கி ான் - வணங்கிைைாகிய வீடணன்; வணங்கிக் கண்ணும், வத மும்,

ே மும், வாயும் உணங்கி ான் - வணங்கிக் கண்ணும், முகமும், மைமும் வாயும்
உலர்ந்தான்; உயிறராடு யாக்கக ஒடுங்கி ான் - உயிரும் உடம்பும் ஒடுங்கிச்
கோ்ாந்தான்; இன்னும் உகர பேய்து - இக்கும்பகருணனுடன் இன்னும் கபசி;
பிணங்கி ால் ஆவது இல்கல - மைமாறுபாடு யகாள்வதால் ஆகக்கூடிய பயன்
எதுவும் இல்ரல; பபயர்வது என்று உணர்ந்து - திரும்பிச் யேல்வகத தக்கது என்று;
குணங்களாலுயர்ந்தான் - பண்புகளால் இமயம் எை உயர்ந்து நிற்கும்
கும்பகருணைது, றேக க் கடல் எலாம் - அைக்கர் கேரையாகிய கடல் எல்லாம்;
கரங்கள் கூப்ப - ரககூப்பித் யதாழ; றபாந்தான் - திரும்பிைான்.

குணங்களாலுயர்ந்தான் - கும்பகருணன். வீடணன் எைக் யகாள்வாருமுளர்.

எண்ணரும் குணங்யகாடன்கறா இைாமன் கமல் நிமிர்ந்த காதல் என்று பாடிய
கவிஞர் உயர் பண்ரப எப்பாத்திைத்தில் கண்டாலும் அரதப் கபாற்றுவரதக் கவிரத
அறமாகக் யகாண்டவர். ஆககவ இருவரும் குணங்களால் உயர்ந்தவர் ஆதலின்
யாரைக் கூறினும் யபாருந்தும்.

7440. 'கள்ள நீர் வாழ்க்ககறயகேக் ககவிட்டு, காலும்

விட்டான்;
பிள்களகே துறந்தான்' என் ாப் றபதுறும் நிகலயன்
ஆகி,
பவள்ள நீர் றவகலதன்னில் வீழ்ந்த நீர் வீை, பவங்
கண்
உள்ள நீர் எல்லாம் ோறி, உதிர நீர் ஒழுக,
நின்றான்.

கள்ளநீர் வாழ்க்கக றயகே - கள்ளத்தன்ரம யபாருந்திய வாழ்க்ரக உள்ள

எங்கரளக்; ககவிட்டு - விட்டுவிட்டு; காலும் விட்டான் - யதாடர்ரபயும்
அறுத்துக்யகாண்டு விட்டான்; பிள்களகே துறந்தான் - இளம் பிள்ரளத்
தன்ரமரயத் துறந்துவிட்டான்; என் ா - என்று கருதி; றபதுறும் நிகலயன் ஆகி -
கலங்கிய மைத்ரத உரடய நிரலயைாய்; பவள்ள நீர் றவகல தன்னில் - யவள்ள நீர்
நிைம்பிய கடல் தன்னில்; வீழ்ந்த நீர் வீை - விழும் தன்ரமயுள்ள ஆற்று நீர்
பின்னிடுமாறு; பவங்கண் உள்ள நீர் எல்லாம் ோறி - தன் யகாடிய கண்களில் உள்ள
கண்ணீர் எல்லாம் மாறி; உதிரநீர் ஒழுக நின்றான் - குருதி நீைாகப் யபருக நின்றான்.
கும்பகருணரைப் கபாருக்கு அனுப்பிய இைாவணன்,

"அவ்வழி இராவணன் அக த்து நாட்டமும்

பேவ்வழி நீபராடும் குருதி றதக்கி ான்"

ஆகி நின்றரமரயயும், வீடணரை இன்யறாடும் தவிர்ந்ததன்கற உடன்பிறப்பு

என்று விட்ட நிரலயில், "யவங்கண் உள்ள நீயைல்லாம் மாறி உதிை நீர் ஒழுக
நின்றான்." ஆகி நின்றரமரயயும் கநாக்கின், தம்பியர் மீது தரமயர் யகாண்டிருந்த
பாேப்பிரணப்பிரை உணைலாம்.
வீடணன் உரைரயக் ககட்ட இைாமன் கூற்று
7441. எய்திய நிருதர் றகானும், இராேக இகறஞ்சி,
'எந்தாய்!
உய் திறம் உகடயார்க்கு அன்றறா, அறன் வழி
ஒழுகும் உள்ளம்?
பபய் திறன் எல்லாம் பபய்து றபசிப ன்; பபயருந்
தன்கே
பேய்திலன்; குலத்து ோ ம் தீர்ந்திலன், சிறிதும்'
என்றான்.

எய்திய நிருதர் றகானும் - இைாமரை வந்து அரடந்த அைக்கர் தரலவன் ஆகிய

வீடணனும்; இராேக இகறஞ்சி - இைாமரை வணங்கி; எந்தாய்! - எந்ரதகய;
உய்திறம் உகடயார்க்கு அன்றறா - தீரமயில் இருந்து தப்புகிற மைக்கூறுபாடு
உரடயவர்களுக்கல்லவா?; அறன் வழி ஒழுகும் உள்ளம் - அற வழியில் யேல்லும்
மைம் அரமயும்; பபய்திறன் எல்லாம் பபய்து றபசிப ன் - யேலுத்த வல்ல விைகு
எல்லாம் யேலுத்திப் கபசிகைன்; பபயருந்தன்கே பேய்திலன் - மைம் மாறும்
தன்ரமரய அவன் கமற்யகாள்ளவில்ரல; குலத்து ோ ம் சிறிதும் தீர்ந்திலன் என்றான்
- குலப்பற்று சிறிது கூட தீைப் யபற்றானில்ரல என்றான்.
'யபய்திறன் எல்லாம் யபய்து கபசுதல்' என்பது காைண காரியங்ககளாடு
வீடணன் கும்பகருணனுக்கு விளக்கிக் கூறியரத நிரைவு கூர்ந்து வந்தது.

7442. பகாய் திறச் ேகடயின் கற்கறக் பகாந்தளக் றகாலக்

பகாண்டல்
பநாய்தினில் துளக்கி, 'ஐய! "நுன் எதிர்,
நும்முற ாக எய்து இறத் துணித்து வீழ்த்தல்இனிது அன்று"
என்று இக ய போன்ற ன்;
பேய் திறன் இனி றவறு உண்றடா? விதிகய யார்
தீர்க்ககிற்பார்?"

(இராேன்) பகாய்திறச் ேகடயின் கற்கறக் பகாந்தளக் - யகாய்து விடுதற்கு உரிய

ேரடத் யதாகுதியிரைக் யகாண்ட மயிர் முடியாகிய; றகாலக்பகாண்டல் - அழகிய
கமகத்ரத; பநாய்தினில் துளக்கி - யமல்ல அரேத்து; ஐய! - ஐயகை; நுன் எதிர் - உைக்கு
எதிகை; நும் முற ாக - உன் முன்ைவைாகிய தரமயரை; எய்து - அம்பால் எய்து;
இறத் துணித்து வீழ்த்தல் -உடல் துண்டுபடும்படி துண்டித்து வீழ்த்தல்; இனிது அன்று
என்று -இனிரமயாைது அல்ல என்று கருதி; இக ய போன்ற ன் - இவ்வாறாை
யோற்கரளச் யோன்கைன்; பேய்திறன் இனி றவறு உண்றடா - இனி நாம் யேய்யக்
கூடிய யேயல் கவறு உள்ளதா?; விதிகய யார் தீர்க்க கிற்பார் - விதிரய யாைால்
தவிர்க்க முடியும்; (எை இனிது உரைக்கும் கவரல என்று யதாடரும் குளகம்)

யகாய்திறச் ேரடயின் கற்ரற-யகாய்து விடுதற்கு உரிய ேரடத்யதாகுதி.

யகாந்தளம்-குந்தலம். தரலரய அரேத்தல், தரலமுடிரய அரேத்தலாயிற்று.

அைக்கர் கேரை வாைை கேரைரய வரளத்தல்

7443. எ இனிது உகரக்கும் றவகல, இராக்கதர் றேக
என்னும்
கக கடல், கவியின் தாக க் கடலிக வகளந்து
கட்டி,
முக பதாழில் முயன்றதாக, மூவகக உலகும்
முற்றத்
தனி பநடுந் தூளி ஆர்த்தது; ஆர்த்தில, பரகவ
தள்ளி,

எ இனிது உகரக்கும் றவகல - என்று இைாமன் இனிதாகச் யோல்லும் யபாழுது;

இராக்கதர் றேக பயன்னும் - அைக்கர் கேரையயைப் படுகின்ற; கக கடல் -
ஒலிக்கின்ற கடல்; கவியின் தாக க் கடலிக - குைங்குச் கேரையாகிய கடலிரை;
வகளந்து கட்டி - வரளத்து யநருக்கி; முக பதாழில் முயன்றதாக -கபார்த் யதாழில்
யேய்ய முயன்றதாக; மூவகக உலகும் முற்ற - மூவரக உலகங்கரளயும்
முற்றுரகயிடுமாறு; தனி பநடுந்தூளி ஆர்த்தது - ஒப்பற்ற மிக்க தூசு மிகுந்தது;
பரகவ தள்ளி ஆர்த்தில - கடல் அத்தூசிரயத் தள்ளி ஒலித்தில

7444. ஓடி புரவி; றவைம் ஓடி ; உருகளத் திண் றதர்

ஓடி ; ேகலகள் ஓட, ஓடி உதிரப் றபர் ஆறு;
ஆடி கவந்த பந்தம்; ஆடி அலகக; றேல்றேல்
ஆடி பதாகக; ஓங்கி ஆடி , பறகவ அம்ோ!

புரவி ஓடி - கபார்க்களத்தில் குதிரைகள் ஓடிை; றவைம் ஓடி - யாரைகள்

ஓடிை; உருகளத் திண் றதர் ஓடி - ேக்கைங்கள் பூட்டப்யபற்ற வலிய கதர்கள் ஓடிை;
ேகலகள் ஓட - மரலகள் ஓடும்படி; உதிரப் றபர் ஆறு ஓடி - வீைர்கள் தம்முன்
யபாருதரமயால் குருதியாறு ஓடிை; கவந்த பந்தம் ஆடி -கவந்த யதாகுதிகள்
ஆடிை; அலகக ஆடி - கபய்கள் களக்கூத்து ஆடிை; றேல் றேல் பதாகக ஆடி -
கமல் கமல் உயர்ந்து யகாடிகள் ஆடிை; பறகவ ஓங்கி ஆடி - பருந்து முதலிய
பறரவகள் வானில் உயர்ந்து ஆடிை;
 யோற்யபாருள் பின்வரு நிரலயணி. அம்மா-வியப்பு இரடச்யோல்.

7445. மூகளயும், தகேயும், என்பும், குருதியும், நிணமும்,

மூரி
வாபளாடும் குைம்பு பட்டார், வாள் எயிற்று அரக்கர்;
ேற்றுஅவ்
ஆள் ஆழி குருதி பவள்ளத்து அழுந்தி கவிகள்;-
அம்பபான்
றதாபளாடு ேரனும் கல்லும் சூலமும் றவலும் தாக்க.

வாள் எயிற்று அரக்கர் - ஒளி யபாருந்திய பற்கரள உரடய அைக்கர்கள்; அம்பபான்

றதாபளாடு - அழகிய யபான் கபான்ற நிறமுரடய கதாளும்; ேரனும் கல்லும் தாக்க -
மைமும் கல்லும் தாக்கியதால்; மூகளயும், தகேயும் என்பும் குருதியும், நிணமும், மூரி
வாபளாடும் குைம்பு பட்டார் - மூரளயும்,தரேயும், எலும்பும், குருதியும், யகாழுப்பும்,
ரகயில் ஏந்திய வலிய வாள் பரடயுடகை குழம்பாகி அழிந்தார்கள்; கவிகள் -
குைங்குகள்; சூலமும் றவலும் தாக்க - முத்தரலச் சூலமும் கவலும் தாக்கியதால்;
ேற்று அவ் - மற்று அந்த; ஆள் அழி குருதி பவள்ளத்து அழுந்தி - ஆரள
அழிக்கக்கூடிய அைக்கரின் குழம்பு பட்ட குருதி யவள்ளத்தில் அழுந்திை.

7446. எய்த ர், நிருதர்; கல்லால் எறிந்த ர், கவிகள்;

ஏந்திப்
பபய்த ர், அரக்கர்; பற்றிப் பிகேந்த ர் அரிகள்;
பின்றா
கவத ர், யாதுதா ர்; வலித்த ர்; வா றரேர்;
பேய்த ர், பிறவும் பவம் றபார்; திககத்த ர், றதவர்
எல்லாம்.

நிருதர் எய்த ர் -அைக்கர்கள் அம்புகரளக் யகாண்டு எய்தைர்; கவிகள் கல்லால்

எறிந்த ர் - குைங்குகள் அவர்கள் மீது கற்களால் எறிந்தைர்; அரக்கர் ஏந்திப்
பபய்த ர் - அைக்கர்கள் அக்கற்கரளத் தம் ரககளால் ஏந்தி மீண்டும் வாைைர் மீது
எறிந்தைர்; அரிகள் பின்றா பற்றிப் பிகேந்த ர் - அைக்கர்கள் அவற்ரறப்
பின்வாங்காமல் ரககளால் பற்றிப் பிரேந்தார்கள்; யாது தா ர் கவத ர் -
அைக்கர்கள் திட்டலாைார்கள்; வா றரேர் வலித்த ர் - வாைைர்கள் பற்றி இழுக்கல்
ஆைார்கள்; பிறவும் பவம்றபார் பேய்த ர் - இவ்வாறு மற்றுமுள்ள கபார்ச்
யேயரலயும் யேய்தார்கள்; றதவர் எல்லாம் திககத்த ர் - அதுகண்டு அரைத்துத்
கதவர்களும் திரகத்தார்கள்.
கும்பகருணன் கபார்
7447. நீரிக ஓட்டும் காற்றும், காற்று எதிர் நிற்கும் நீரும்,
றபார் இகண ஆக ஏன்று பபாருகின்ற பூேல்
றநாக்கி,
றதரிக ஓட்டி வந்தான்-திருவிக த் றதவர்
தங்கள்
ஊரிக றநாக்காவண்ணம், உதிர றவல்
றநாக்கியுள்ளான்.

நீரிக ஓட்டும் காற்றும் - மரழ நீரை விழாமல் ஓட்டுகின்ற காற்றும்; காற்று எதிர்
நிற்கும் நீரும் - காற்ரற எதிர்த்து நிற்கின்ற மரழ நீரும்; றபார் இகண ஆக -
கபாருக்கு இரண என்று யோல்லும்படி; ஏன்று - எதிர்த்துப்; பபாருகின்ற பூேல்
றநாக்கி -கபார் யேய்கிற கபாரைப் பார்த்து; திருவிக த் றதவர் தங்கள் ஊரிக
றநாக்கா வண்ணம் - திருமகள் கதவர்களின் ஊரை கநாக்காதபடி; உதிர றவல் றநாக்கி
உள்ளான் - உதிைம் படிந்த கவரலப் பார்த்துக் யகாண்டு இருப்பவன் ஆகிய
கும்பகருணன்; றதரிக ஓட்டி வந்தான் - தன் கதரிரை ஓட்டி வந்தான்.

7448. ஊழியில் பட்ட காலின் உலகங்கள் பட்டால் ஒப்ப,

பூழியில் பட்டு, பேந்நீர்ப் புணரியில் பட்டு, பபாங்கும்
சூழியின் பட்ட பநற்றிக் களிற்பறாடும், துரந்த றதரின்
ஆழியில் பட்ட அன்றற--அவனியில் பட்ட எல்லாம்.

அவனியில் பட்ட எல்லாம் - பூமியில் யபாருந்திய வாைைங்கள் எல்லாம்;

ஊழியில் பட்ட காலின் - உக முடிவுக் காலத்தில் வீசுகின்ற காற்றில்; உலகங்கள்
பட்டால் ஒப்ப - உலகங்கள் அகப்பட்டரதப் கபால; பூழியில் பட்டு - புழுதியில்
அகப்பட்டும்; பநந்நீர்ப் புணரியில் பட்டு - குருதிக் கடலில் பட்டும்; பபாங்கும்
சூழியின் பட்ட பநற்றிக் களிற்பறாடும் - விளங்குகிற முகபடாத்யதாடு பட்டமும்
கட்டிய யநற்றிரயயுரடய களிறுகளிலும்; துரந்தறதரின் ஆழியில் பட்ட அன்றற -
யேலுத்துகிற கதர்ச்ேக்கைங்களிலும் பட்டு இறந்து கபாயிை.

7449. குன்று பகாண்டு எறியும்; பாரில் குதிக்கும்; பவங்

கூலம் பற்றி
ஒன்று பகாண்டு ஒன்கற எற்றும்; உகதக்கும்; விட்டு
உைக்கும்; வாரித்
தின்று தின்று உமிழும்; பற்றிச் சிரங்ககளத் திருகும்;
றதய்க்கும்;
 பேன்று பேன்று இழிச்சும்; விண்ணில் வீசும்; றேல்
பிகேந்து பூசும்.

குன்று பகாண்டு எறியும் - கும்பகருணன் வாைைப் பரட மீது குன்ரற வீசி எறிவான்;
பாரில் குதிக்கும் - நிலத்தில் குதிப்பான்; பவங்கூலம் பற்றி - யகாடிய வாலிரைப்
பிடித்து; ஒன்று பகாண்டு ஒன்கற எற்றும் - ஒன்ரறக் யகாண்டு பிறிது ஒன்றின் மீது
கமாதுவான்; உகதக்கும் - உரதப்பான்; விட்டு உைக்கும் - கபாக விட்டுக்
காலிைால் துரகப்பான்; வாரித் தின்று தின்று உமிழும் - வாரித் தின்று தின்று
உமிழ்வான்; சிரங்ககளப் பற்றித் திருகும் - தரலகரளப் பிடித்துத் திருகுவான்;
றதய்க்கும் - பூமியில் கதய்ப்பான்; பேன்று பேன்று இழிச்சும் -வாயில் கபாட்டு
யமன்று துப்புவான்; விண்ணில் வீசும் - வாைத்தில் எறிவான்; பிகேந்து றேல் பூசும் -
பிரேந்து உடம்பின் கமல் பூசிக்யகாள்வான்.

எறியும், குதிக்கும், எற்றும், உரதக்கும், உமிழும், திருகும், இழிச்சும், வீசும்,

பூசும் என்ற யோற்களின் மூலம் கும்பகருணன் குைங்குப் பரடரய அழித்த
முரறயிரைக் கவிஞர் விளக்குகிறார்.

7450. வாரியின் அமுக்கும்; ககயால் ேண்ணிகடத்

றதய்க்கும்; வாரி
நீரிகடக் குவிக்கும்; அப்பால், பநருப்பிகட நிமிர
வீசும்;
றதரிகட எற்றும்; எட்டுத் திகேயினும் பேல்லச்
சிந்தும்;
தூரிகட ேரத்து றோதும்; ேகலகளில் புகடக்கும்,
சுற்றி.

வாரியின் அமுக்கும் - கடலில் அமுக்குவான்; ககயால் ேண்ணிகடத் றதய்க்கும் -

ரகயிைால் வாரி எடுத்து நிலத்தில் கதய்ப்பான்; வாரி நீரிகடக் குவிக்கும் - எடுத்து
நீரில் மூழ்கச் யேய்வான்; அப்பால் பநருப்பிகட நிமிர வீசும் - கமலும் யநருப்பில்
கநைாக உயர்ந்து நிற்கும்படி வீசுவான்; றதரிகட எற்றும் - கதரில் அடித்து அழிப்பான்;
எட்டுத் திகேயினும் பேல்லச் சிந்தும் - எட்டுத் திரேகளிலும் சிதறிக் கிடக்கும்படி
இரறக்கும்; ேரத்தூரிகட றோதும் - மைத்தின் அடிப்பகுதியில் கமாதி அழிப்பான்;
சுற்றி ேகலகளில் புகடக்கும் - சுழற்றி மரலகளில் கமாதி அழிப்பான்.
அமுக்கும், கதய்க்கும், குவிக்கும், வீசும், எற்றும், சிந்தும், கமாதும், புரடக்கும்
என்ற யோற்கள் வழி இப்பாடல் குைங்குப் பரடரயக் கும்பகருணன் அழித்த முரற
விளக்கப்பட்டுள்ளது. தூர்-மைத்தின் அடிப்பகுதி.

7451. பகறந்த ர், அேரர் அஞ்சி; பல் பபரும் பிணத்தின்

பம்ேல்
 நிகறந்த , பறகவ எல்லாம்; பநடுந் திகே
நான்கும் நான்கும்
ேகறந்த ; பபருகே தீர்ந்த, ேகலக் குலம்; வற்றி
வற்றிக்
குகறந்த , குரக்கு பவள்ளம்; பகான்ற ன்,
கூற்றும் கூே.

அேரர் அஞ்சி பகறந்த ர் - கதவர்கள் அஞ்சிப் பறந்து ஓடிைார்கள்; பல்பபரும்

பிணத்தின் பம்ேல் நிகறந்த - எங்கும் பிணக்கூட்டங்கள் யதாகுதியாய் நிரறந்தை;
பநடுந்திகே நான்கும் நான்கும் பறகவ எல்லாம் ேகறந்த -யநடுந்திரே நான்கு,
ககாணத்திரே நான்கு ஆகிய எட்டுத்திரேகரளயும் பறரவக் கூட்டங்கள்
மரறத்தை; ேகலக்குலம் பபருகே தீர்ந்த - மரலக்கூட்டங்கள் யபருரமரய
இழந்தை; குரக்கு பவள்ளம் வற்றி வற்றிக் குகறந்த - எழுபது யவள்ளங்யகாண்ட
குைங்குப் பரட சிறிது சிறிதாகக் குரறந்தை; கூற்றும் கூே பகான்ற ன் - கும்பகருணன்
இவ்வாறு யமனும் அஞ்சும்படி குைங்குச் கேரைரயக் யகான்றான்.

பரறந்தைர்-பறந்தைர். பம்மல்-யதாகுதி, மிகுதியயனினுமாம். யபருரம தீர்ந்த

மரலக்குலம்-பிறவற்ரற விட உயர்ந்து இருக்கின்ற யபருரம நீங்கியது என்றவாறு.
கும்பகருணன் யகான்ற குைங்குப் பரடயின் குவியல் மரலயின் யபருரம
தீர்த்தயதன்க.

7452. 'ேற்று இனி ஒருவர்றேல் ஓர் ேரப ாடும் கற்கள்

வீேப்
பபற்றிலம் ஆதும் அன்றற; இன்பறாடும் பபறுவது
ஆறே;
அற்ற , தீங்கும்' என் ா, அரிக் குலத் தகலவர்
பற்றி,
எற்றி , எறிந்த, எல்லாம் இகண பநடுந் றதாளின்
ஏற்றான்.

ேற்று இனி - இனி; ஒருவர் றேல் வீே - கவறு ஒருவர் கமல் எறிவதற்கு; ஓர் ேரப ாடும்
கற்கள் பபற்றிலம் ஆதும் - ஒரு மைமாவது கற்கள் ஆவது யபறாதவர் ஆகவாம்;
இன்பறாடும் பபறுவது ஆறே - எல்லாவற்ரறயும் இன்கற எடுத்து இவன் மீது
எறிகவாம்; தீங்கும் அன்றற அற்ற என் ா - இவைால் விரளயும் அழிவும்
முழுதும் நீங்கிவிடும் என்று; அரிக்குலத்தகலவர் - குைங்குப் பரடத்தரலவர்கள்;
எற்றி எறிந்த எல்லாம் -காலால் எற்றிைவும் ரகயால் எறிந்தைவுமாகிய
எல்லாவற்ரறயும்; இகண பநடுந்றதாளின் ஏற்றான் -தைது இரு யபருந்கதாள்களில்
தாங்கிக் யகாண்டான்.
 பிறர் மீது எறிவதற்கு மைமும் கற்களும் இல்லாது எல்லாவற்ரறயும் இவன்
மீது எறிந்து இவரை அழித்துப் பரக முடிப்கபாம் என்று எண்ணி
அரிக்குலத்தரலவர் எற்றிை எறிந்த எல்லாம் இரண யநடும் கதாளில் ஏற்றான் என்க.

7453. கல்பலாடு ேரனும், றவரும், கட்கடயும், காலில்

தீண்டும்
புல்பலாடு பிறவும், எல்லாம், பபாடிப் பபாடி ஆகிப்
றபா ;
'இல்கல, ேற்று எறியத் தக்க, எற்றுவ, சுற்றும்'
என் ,
பல்பலாடு பல்லு பேன்று பட்ட , குரங்கும் உட்கி.

காலில் தீண்டும் - காற்றுப் கபால் விரைவாகத் தீண்டுகிற; கல்பலாடு ேரனும்

றவரும் கட்கடயும் புல்பலாடு பிறவும் - கற்கள், மைங்கள், கவர்கள், கட்ரடகள்,
புற்கள் மற்றயாவும் குைங்குப் பரடயால் எறியப்பட்டு; எல்லாம் - முழுதும்; பபாடிப்
பபாடி ஆகிப் றபா -கும்பகருணன் உடம்பில் பட்டுப் யபாடிப் யபாடியாய்ப்
கபாயிை; சுற்றும் எற்றுவ எறியத்தக்க ேற்று இல்கல என் - சுற்றிலும் காலால்
எற்றவும் ரகயால் எறியவும் எப்யபாருளும் இல்ரல என்று எண்ணி; குரங்கும் உட்கி
பல்பலாடு பல்லு பேன்று பட்ட - குைங்குப் பரடகள் அஞ்சிப் பல்ரலக் கடித்துக்
யகாண்டு இறந்தை.

எற்றுவ எறிவ இல்லாரமயால் பல்யலாடு பல்லுயமன்று உட்கிக் குைங்குகள்

பட்டை என்க. உட்கி-அஞ்சி. காலில் தீண்டும்-காற்ரறப் கபால்
கும்பகருணரைத் தீண்ட வீேப்பட்டரவ. புல்-புறக்காழ் உரடய மூங்கில்,
யதன்ரை, பரை முதலியரவ, யவறும் புல் எனின் யபாருந்தாரம உணர்க.

7454. குன்றி வீழ் குரீஇக் குைாத்தின் குைாம் பகாடு

குதித்துக் கூடி,
பேன்று றேல் எழுந்து பற்றி, ககத்தலம் றதயக்
குத்தி,
வன் திறல் எயிற்றால் கல்வி, வள் உகிர் ேடியக்
கீளா,
'ஒன்றும் ஆகின்றது இல்கல' என்று, இரிந்து ஓடிப்
றபா .

குைாம் பகாடு குதித்துக் கூடி - குைங்குகள் கூட்டமாகக் குதித்துக் கூடிக்யகாண்டு;

குன்றின் வீழ் குரீஇக் குைாத்தின் - மரலயின் மீது விழுகின்ற குருவிக் கூட்டம் கபால;
பேன்று - கும்பகருணரை கநாக்கிச் யேன்று; றேல் எழுந்து பற்றி - உடம்பின் கமல்
ஏறிப் பற்றி; ககத்தலம் றதயக் குத்தி - ரக வருந்தும்படி குத்தியும்; வன்திறல் எயிற்றால்
கவ்வி - மிக்க வலிரம உரடய பற்களால் கவ்வியும்; வள் உகிர் ேடியக்கீளா - கூரிய
நகங்கள் நுனி மடங்கும்படி கிழித்தும்; ஒன்றும் ஆகின்றது இல்கல என்று - நம்மால்
யேய்யக்கூடியது ஒன்றும் இல்ரல என்று யதரிந்து; இரிந்து ஓடிப் றபா - இறங்கி
ஓடிப் கபாயிை.

குைங்குக் குழாம் குதித்துக் கூடிப் பற்றியும் குத்தியும், கவ்வியும் கீண்டும்

ஒன்றும் ஆகின்றது இல்ரல என்று இரிந்து ஓடிப் கபாயிை என்க. கீளா-கிழித்து.

நீலன் யபாருது கதாற்றல்

7455. மூலறே ேண்ணில் மூழ்கிக் கிடந்தது ஓர் பபாருப்கப,
முற்றும்
காலம் றேல் எழுந்த கால்றபால், ககயி ால் கடிதின்
வாங்கி,
நீலன், றேல் நிமிர்ந்தது ஆங்கு ஓர் பநருப்பு எ த்
திரித்து விட்டான்;
சூலறே பகாண்டு நூறி, முறுவலும் றதான்ற
நின்றான்.

நீலன் - நீலன்; மூலறே - அடிப்பகுதி முழுரமயும்; ேண்ணில் மூழ்கிக் கிடந்து ஓர்

பபாருப்கப - நிலத்தில் முழ்கிக் கிடந்த ஒப்பற்ற மரலரய; முற்றும் -முழுவதும்;
காலம் றேல் எழுந்தகால் றபால் - உக முடிவுக் காலத்தில் கதான்றிய
யபருங்காற்றுப் கபால்; கடிதின் ககயி ால் வாங்கி - விரைவாகக் ரகயிைால்
யபயர்த்து எடுத்து; றேல் நிமிர்ந்தது ஆங்கு ஓர் பநருப்பு எ - வாைத்தின் கமல்
ஓங்கியதாகிய ஒரு யநருப்புப் கபால; திரித்து விட்டான் -சுழற்றி விட்டான்; சூலறே
பகாண்டு நூறி - (அதரைக் கும்பகருணன்) தன் முத்தரலச் சூலத்ரதக் யகாண்டு
யபாடியாக்கி விட்டு; முறுவலும் றதான்ற நின்றான் - புன்சிரிப்புத் கதான்ற
நின்றான்.

7456. 'பபயர்ந்து ஒரு சிகரம் றதடின், அச்ேம் ஆம்

பிறர்க்கும்' என் ா,
புயங்கறள பகடகள் ஆகத் றதர் எதிர் ஓடிப் புக்கான்,
இயங்களும் கடலும் றேகத்து இடிகளும் ஒழிய,
யாரும்
பயம் பகாள, கரங்கள் ஓச்சிக் குத்தி ான்,
உகதத்தான், பல் கால்.
 பபயர்ந்து -பின் வாங்கி மீண்டும்; ஒரு சிகரம் றதடின் -ஒரு மரலரயத் கதடித்
திரிந்தால்; பிறர்க்கும் அச்ேம் ஆம் என் ா - பிற பரட வீைர்களுக்கு அச்ேம்
கதான்றும் என்று கருதி; புயங்கறள பகடகள் ஆக - தன் கதாள்கரளகய
பரடக்கலமாகக் யகாண்டு; றதர் எதிர் ஓடிப் புக்கான் -அவைது கதருக்கு எதிரில்
ஓடிப் புகுந்து; இயங்களும் - பல்வரக வாச்சியங்களும்; கடலும் - கடலும்;
றேகத்து இடிகளும் - கமகத்தின் கண் கதான்றும் இடிகளும்; ஒழிய - ஓரேயால்
பின்ைரடயுமாறு; யாரும் பயங்பகாள - யாவரும் அஞ்சும்படி; கரங்கள் ஓச்சிக்
குத்தி ான் - ரககளால் ஓங்கிக் குத்திைான்; பல்கால் உகதத்தான் - காலால் பலமுரற
உரதத்தான்.

7457. ககத்தலம் ேலித்து, காலும் குகலந்து, தன் கருத்து

முற்றான்.
பநய்த்தகல அைலின் காந்தி எரிகின்ற நீலன்தன்க ,
எய்த்து உயிர் குடிப்பல் என் ா எற்றி ான், இடது
ககயால்;
பேய்த்தகல, சூலம் ஓச்ோன், பவறுங் ககயான்
என்று பவள்கி.
ககத்தலம் ேலித்து - குத்திய ரக ேலித்து; காலும் குகலந்து - உரதத்த காலும்
வருந்தித்; தன் கருத்து முற்றான் - தன் எண்ணமும் நிரறகவறாமல்; பநய்த்தகல
அைலின் காந்தி எரிகின்ற நீலன் தன்க - யநய் யபய் தீப்கபால் சிைம் யகாண்டு
எரிகின்ற நீலரை; பவறும் ககயான் என்று பவள்கி - இவன் கபார்க்கருவி இல்லாத
யவறும் ரகயன் என்று யவட்கம் யகாண்டு; பேய்த்தகல சூலம் ஓச்ோன் - கூரிய
நுனிரய உரடய சூலப்பரடரய ஓங்கி எறியாது; எய்த்து உயிர் குடிப்பல் என் ா -
இரளத்துத் தளருமாறு இவனுயிர் குடிப்கபன் என்று எண்ணி; இடது ககயால்
எற்றி ான் - இடது ரகயிைால் ஓங்கித் தட்டிைான்.

நீலன் தளர்ந்தது கண்டு, அங்கதன் வந்து யபாருதல்

7458. ஆண்டு, அது றநாக்கி நின்ற அங்கதன், ஆண்டுச்
ோல
நீண்டது ஓர் பநடுந் திண் குன்றம் நில முதுகு
ஆற்ற வாங்கி,
'ோண்ட ன் அரக்கன் தம்பி' என்று உலகு ஏழும்
வாழ்த்தத்
தூண்டி ன்; அதக அன் ான் ஒரு தனித்
றதாளின் ஏற்றான். ஆண்டு - அப்யபாழுது; அது றநாக்கி நின்ற அங்கதன் -
நீலன் நிரலரயப் பார்த்து நின்ற அங்கதன்; ஆண்டு - அங்கக இருந்த; ோல நீண்டது
ஓர் பநடுந் திண் குன்றம் - மிக நீண்டதாகிய ஒரு யபரிய மரலயிரை; நில முதுகு
ஆற்ற வாங்கி - நிலமகள் தன் முதுரக ஆற்றிக் யகாள்ளும்படி யபயர்த்து; அரக்கன்
தம்பி ோண்ட ன் - இைாவணன் தம்பி மாண்டான்; என்று உலகு ஏழும் வாழ்த்த -
என்று ஏழுலகத்தவரும் வாழ்த்தத்; தூண்டி ன் - எறிந்தான்; அதக அன் ான் -
அம்மரலரய அந்தக் கும்பகருணன்; ஒரு தனித் றதாளின் ஏற்றான் - தன் ஒப்பற்ற
ஒரு கதாளில் தாங்கிக் யகாண்டான்.

7459. ஏற்ற றபாது, அக ய குன்றம் எண்ண அருந்

துகளது ஆகி,
வீற்று வீற்று ஆகி, ஓடி விழுதலும், கவியின்
பவள்ளம், 'ஊற்றம் ஏது, எேக்கு!' என்று எண்ணி, உகடந்தது;
குேரன் உற்ற
சீற்றமும் தானும் நின்றான்; பபயர்ந்திலன், பேன்று
பாதம்.

ஏற்ற றபாது - அங்கதன் எறிந்த குன்றத்ரதக் கும்பகருணன் தன் ஒரு தனித்

கதாளில் ஏற்றகபாது; அக ய குன்றம் - அந்தக் குன்றாைது; எண்ண அருந்துகளது
ஆகி - எண்ணற்கு அருரமயாை தூளாகி; வீற்று வீற்று ஆகி - சின்ை பின்ைப் பட்டு;
ஓடி விழுதலும் - சிதறுண்டு விழுதலும்; கவியின் பவள்ளம் - குைங்குப் பரடயின்
யதாகுதி; எேக்கு ஊற்றம் ஏது என்று எண்ணி - எமக்கு வலிரமயாவது யாது என்று
எண்ணி; உகடந்தது - சிதறி ஓடியது; குேரன் - அங்கதன்; பாதம் பபயர்ந்திலன் - முன்
ரவத்த காரலப் பின் ரவக்காது; உற்ற சீற்றமும் தானும் பேன்று நின்றான் -
யபாருந்திய சிைமும் தானுமாக முன் யேன்று நின்றான்.

7460. இடக் ககயால் அரக்கன் ஆங்கு ஓர் எழு முக

வயிரத் தண்டு,
தடுக்கல் ஆம் தரத்தது அல்லா வலியது, தருக்கின்
வாங்கி,
'ேடக்குவாய் உயிகர' என் ா, வீசி ன்; அதக
கேந்தன்
தடக் ககயால் பிடித்துக் பகாண்டான், வா வர்
தன்க வாழ்த்த.

ஆங்கு -அப்யபாழுது; அரக்கன் - கும்பகருணன்; தடுக்கல் ஆம் தரத்தது அல்லா

வலியது - தடுக்கக் கூடிய தன்ரமயுரடயது அல்லாத வலிரமயுரடயதும்; ஓர் எழு
முக வயிரத் தண்டு -ஒப்பற்ற ஏ ழுமுரைகரளயுரடயதும் ஆை வலிய
தண்டாயுதத்ரத; இடக்ககயால் -தன் இடது ரகயிைால்; தருக்கின் வாங்கி -
யேருக்ககாடு எடுத்து; ேடக்குவாய் உயிகர என் ா - இந்த அங்கதனுரடய உயிரை
நீக்குவாய் என்று; வீசி ன் - வீசிைான்; அதக கேந்தன் - அத்தண்டிரை
வலியுரடய அங்கதன்; வா வர் தன்க வாழ்த்த - வாைவர் தன்ரை வாழ்த்தும்படி;
தடக்ககயால் பிடித்துக் பகாண்டான் - தன் யபரிய ரககளிைால் பிடித்துக்
யகாண்டான்.

7461. பிடித்தது சுைற்றி, 'ேற்று அப் பபரு வலி அரக்கன்

தன்க ,
இடித்து, உரும்ஏறு, குன்றத்து எரி ேடுத்து,
இயங்குோ றபால்,
அடித்து, உயிர் குடிப்பபன்' என் ா, அ ல் விழித்து,
ஆர்த்து, ேண்டி,
பகாடித் தடந் றதரின் முன் ர்க் குதித்து, எதிர்
குறுகி, நின்றான்.

பிடித்தது சுைற்றி - பிடித்ததாகிய தண்ரடச் சுழற்றிக் யகாண்டு; அப் பபருவலி

அரக்கன் தன்க - யபருவலி பரடத்த அைக்கைாை கும்பகருணரை; அடித்து
உயிர் குடிப்றபன் என் ா - இத்தண்டிைால் அடித்து உயிரைக் குடிப்கபன் என்று
யோல்லி; ஆர்த்து - கபயைாலி யேய்து; அ ல் விழித்து ேண்டி - தீப்யபாறி பறக்குமாறு
விழித்து மூண்டு; உரும் ஏறு இடித்து - கபரிடி இடித்து; குன்றத்து எரிேடுத்து
இயங்குோ றபால் - மரலயில் யநருப்ரபப் பைப்பிக் யகாண்டு இயங்குமாறு கபால;
பகாடித் றதரின் முன் ர்க் குதித்து - யகாடி கட்டிய யபரிய கதரின் முன்ைால் குதித்து;
எதிர் குறுகி நின்றான் - அக்கும்பகருணன் எதிகை யேன்று நின்றான்.

உரும் ஏறு-ஆண் இடி பிடித்தது-விரையாலரணயும் யபயர். மற்று-அரே.

கும்பகருணன் அங்கதன் உரையாடல்

7462. நின்றவன்தன்க அன் ான் பநருப்பு எை நிமிர
றநாக்கி,
'பபான்ற வந்து அகடந்த தாக ப் புரவலன்
ஒருவன்தாற ா?
அன்று, அவன் ேகற ா? எம் ஊர் அ ல் ேடுத்து
அரக்கர்தம்கே
பவன்றவன்தாற ா? யாறரா? விளம்புதி, விகரவின்'
என்றான்.

நின்றவன் தன்க - தன் எதிர் வந்து நின்றவைாகிய அங்கதரை; அன் ான் - அந்தக்
கும்பகருணன்; பநருப்பு எை நிமிர றநாக்கி - யநருப்புப் யபாறி புறப்பட நிமிர்ந்து
பார்த்து; பபான்ற வந்து அகடந்த - இறப்பதற்காக என்னிடம் வந்து கேர்ந்த;
தாக ப் புரவலன் ஒருவன் தாற ா - குைக்குச் கேரைத் தரலவைாகிய
சுக்கிரீவகைா?; அன்று அவன் ேகற ா? - அல்லது அவைது மகைாகிய
அங்கதகைா?; எம் ஊர் - எம்முரடய ஊரில்; அ ல் ேடுத்து - யநருப்ரப இட்டு;
அரக்கர் தம்கே பவன்றவன் தாற ா -அைக்கர்கரள யவன்றவன் ஆகிய
அனுமகைா?; யாறரா -அன்யறனின் யாகைா?; விகரவின் விளம்புதி என்றான் -
விரைவாகச் யோல்லுவாய் என்றான்.

7463. 'நும்முக வாலின் சுற்றி, றநான் திகே நான்கும்

தாவி,
மும் முக பநடு றவல் அண்ணல் முளரி அம்
ேரணம் தாழ்ந்த
பவம் முக வீரன் கேந்தன்; நின்க என் வாலின்
வீக்கி,
பதம் முக இராேன் பாதம் வணங்கிட, பேல்பவன்'
என்றான்.

நும்முக - உைக்கு அண்ணைாகிய இைாவணரை; வாலின் சுற்றி - வாலிைால்

சுற்றி; றநான் திகே நான்கும் தாவி - வலிய திரே நான்கிலும் தாவிச் யேன்று;
மும்முக பநடுறவல் அண்ணல் - மூன்று முரைரயக் யகாண்ட முத்தரல கவல்
ஏந்திய யபருரம உரடய சிவபிைாைது; முளரி அம்ேரணம் தாழ்ந்த - தாமரை மலர்
கபான்ற அழகிய திருவடிகரள வணங்கிய; பவம்முக வீரன் கேந்தன் -
யகாடிய கபார்த்திறம் மிக்க வீை வாலியின் மகன்; நின்க என் வாலின் வீக்கி - யான்
உன்ரை என் தந்ரத கபால் வாலில் கட்டி; பதம்முக இராேன் பாதம் - பரகப்
புலத்துள்ள இைாமைது திருப்பாதத்ரத; வணங்கிடச் பேல்பவன் என்றான் -
வணங்குவதற்காகச் யேல்லுகவன் என்று கூறிைான்.

7464. 'உந்கதகய, ேகறந்து, ஓர் அம்பால் உயிருண்ட

உதவிறயாற்குப்
பந்தக ப் பகககயச் பேற்றுக் காட்டகல என்னின்,
பாறரார் நிந்தக நின்க ச் பேய்வர்; நல்லது நிக ந்தாய்;
றநறர
வந்தக புரிவர் அன்றற, வீரராய் வகேயின்
தீர்ந்தார்?

உந்கதகய - உன் தந்ரதரய; ஓர் அம்பால் ேகறந்து உயிருண்ட - ஓைம்பிைால்

மரறந்திருந்து உயிரைப் கபாக்கி; உதவிறயாற்கு - உதவி யேய்தவைாகிய
இைாமனுக்கு; பந்தக ப் பகககயச் பேற்றுக் காட்டகல என்னின் - கட்டாக உள்ள
பரகரய அழித்துக் யகாடுக்காமல் கபாவாய் என்றால்; நின்க ப் பாறரார் நிந்தக
பேய்வர் - உன்ரை உலகில் உள்ளவர்கள் நிந்தரை யேய்வார்கள்; நல்லது நிக ந்தாய்
- நல்ல யேயரலகய யேய்யக் கருதிைாய்; வீரராய் வகேயின் தீர்ந்தார் - வீைைாய்க்
குற்றம் அற்றவர்; றநறர வந்தக புரிவர் அன்றற - உைக்கு கநைாக வந்து வணக்கம்
யேய்வார்கள் அல்லவா.

உன் தந்ரதரயக் யகான்று உைக்குத் துன்பம் தந்தவனுக்காகப் பந்தரைப்

பரகரயச் யேற்றுக் காட்டிைால் வீைைாய் உள்களார் உன்ரை அவமதிப்பர். பாகைார்
நிந்திப்பர். அதைால் உன் யேயல் நன்றன்று என்றவாறு. வஞ்ேப் புகழ்ச்சி அணி.
உந்ரத-மரூஉ பந்தரைப் பரக-கட்டாக உள்ள பரக. நிந்தரை-பழிச்யோல்.

7465. 'இத்தகல வந்தது, என்க இராேன்பால், வாலின்

ஈர்த்து
கவத்தகலக் கருதி அன்று; வா வர் ோர்பின்
கதத்த
முத் தகல அயிலின் உச்சி முதுகு உற, மூரி
வால்றபால்
ககத்தலம் காலும் தூங்க, கிடத்தகலக் கருதி'
என்றான்.

இத்தகல வந்தது - நீ இந்த இடத்திற்கு வந்தது; என்க - என்ரை; இராேன் பால் -

இைாமனிடம்; வாலின் ஈர்த்து கவத்தகலக் கருதி அன்று - வாலால் கட்டி இழுத்துக்
யகாண்டு கபாய் ரவத்தரலக் கருதி அன்று; வா வர் ோர்பின் கதத்த - கதவர்களின்
மார்பில் ரதத்த; முத்தகல அயிலின் உச்சி - முத்தரலச் சூலத்தின் முரை; முதுகு
உற - மார்பில் பாய்ந்து முதுகின் வழி யவளிப்பட, அதைால் உயிர் இழந்து; மூரி வால்
றபால் - வலிய வாரலப் கபாலகவ; ககத்தலம் காலும் - ரகயும் காலும்; தூங்க -
துவண்டு யதாங்க; கிடத்தகலக் கருதி என்றான் - இறந்து கிடத்தரலக் கருதிகய என்று
கூறிைான்.

அங்கதன் எறிந்த தண்டு பல துண்டமாதல்

7466. அற்று அவன் உகரத்தறலாடும், அ ல் விழித்து,
அேனி குன்றத்து
உற்றது றபாலும் என்னும் ஒலிபட, உலகம் உட்க,
பபான் தடந் றதாளின் வீசிப் புகடத்த ன்;
பபாறியின் சிந்தி,
இற்றது நூறு கூறாய், எழு முக வயிரத் தண்டு.
 அற்று - அவ்வாறாக; அவன் - அந்தக் கும்பகருணன்; உகரத்தறலாடும் - யோன்ை
உடகை; அ ல் விழித்து - யநருப்பப் யபாறி யவளிப்பட விழித்து; அேனி - இடி;
குன்றத்து உற்றது றபாலும் என்னும் ஒலிபட - மரலயில் விழுந்தது என்னுமாறு ஒலி
கதான்ற; உலகம் உட்க - உலகத்தவர் அச்ேம் யகாள்ள; பபான் தடந்றதாளின் -
கும்பகருணைது அழகிய யபரிய கதாளில்; வீசிப் புகடத்த ன் -வீசி அவரை
அடித்தான்; எழு முக வயிரத் தண்டு - அந்த ஏழுமுரைகரள உரடய வலிய
தண்டாயுதம்; பபாறியின் சிந்தி - தீப்யபாறி கபால் சிதறி; நூறு கூறாய் இற்றது - நூறு
துண்டுகளாய் முறிந்து விட்டது.

அனுமன் கபாரிடுதல்
7467. தண்டு இற, தடக் கக ஓச்சி, 'தழுவி அத்
தறுகணாக க்
பகாண்டு இறப்புறுபவன்' என் ா, தகலயுறக்
குனிக்குங் காகல,
புண் திறப்புற வலாளன் ககயி ால் புககந்து குத்த,
ேண் திறப்பு எய்த வீழ்ந்தான்; ோருதி இகேப்பின்
வந்தான்.

தண்டு இற - தண்டாயுதம் முறிந்தவுடன்; தடக்கக ஓச்சி - தன் யபரிய ரககரளச்

யேலுத்தி; அத்தறுகணாக - அந்த வலிய கும்பகருணரை; தழுவிக்பகாண்டு
இறப்புறுபவன் - பற்றிக் யகாண்டு இறப்பு உறச் யேய்கவன்; என் ா - என்று
எண்ணி; தகலயுறக் குனிக்குங் காகல - தரலப்பகுதி கீழ் உறக் குனிந்தகபாது;
வலாளன் - வலிரமயுரடய கும்பகருணன்; புண்திறப்புற - அங்கதன் உடம்பில்
புண் பல பிளந்து கதான்றுமாறு; ககயி ால் புககந்து குத்த - ரகயிைால் சிைந்து குத்த;
ேண் திறப்பு எய்த வீழ்ந்தான் - அவன் நிலம் பிளவு படும்படி வீழ்ந்தான்; ோருதி
இகேப்பின் வந்தான் - அனுமன் யநடிப் யபாழுதுக்குள் அங்கு வந்தான்.
தண்டு இற, ஓச்சி யகாண்டு இறப்புறுவன் என்ைா குனிக்குங்காரல
வலாளன் புரகந்து குத்த வீழ்ந்தான் என்க. தறுகணான்-விரையால் அரணயும்
யபயர். கணான்-இரடக்குரற. இறப்புறுவான் - இறப்பு உறச் யேய்கவன், வலாளன்-
வல்லவன் ஆகிய கும்பகருணன், மண்திறப்பு எய்தல்-பூமி பிளத்தல்.

7468. ேறித்து அவன் அவக த் தன் கக வயிர வான்

சூலம் ோர்பில்
குறித்துற எறியலுற்ற காகலயில், குன்றம் ஒன்று
பறித்து, அவன் பநற்றி முற்றப் பரப்பிகட, பாகம்
 உள்றள
பேறித்பத ச் சுரிக்க வீசி, தீர்த்தக வாழ்த்தி
ஆர்த்தான்.

அவன் ேறித்து - அக்கும்பகருணன் மீண்டும்; அவக - அங்கதரை; தன் கக -

தைது ரகயில் உள்ள; வயிர வான்சூலம் - உறுதி யபாருந்திய கூரிய சூலத்ரத; ோர்பில் -
மார்பில்; குறித்துற எறியலுற்ற காகலயில் - குறியாகப் யபாருந்த எறியத் யதாடங்கிய
யபாழுது; குன்றம் ஒன்று பறித்து - அனுமன் குறுக்கிட்டு மரலயயான்ரறப் பரித்து;
அவன் பநற்றி முற்றப் பரப்பிகட - அவன் யநற்றியாகிய விோலமாை இடத்தில்;
பாகம் உள்றள பேறித்பத - பாதி உள்கள யபாத்தி உள்ளது என்னுமாறு; சுரிக்க வீசி
- உள்கள பதியுமாறு வீசி; தீர்த்தக -தூய்ரம உள்ளவைாை இைாமரை; வாழ்த்தி
ஆர்த்தான் -வாழ்த்திப் கபயைாலி யேய்தான்.

7469. தகலயினில் கதத்து றவறு ஓர் தகல எ

நின்றதன்
ேகலயிக க் ககயின் வாங்கி, ோருதி வயிர
ோர்பின்,
உகல உற பவந்த பபான் பேய் கம்மியர் கூடம்
ஒப்ப,
குகல உறு பபாறிகள் சிந்த, வீசி, றதாள் பகாட்டி
ஆர்த்தான்.

தகலயினில் கதத்து - கும்பகருணைது தரலயில் யபாருந்தி; றவறு ஓர் தகல எ

நின்ற தன் -கவறு ஒரு தரல கதான்றி உள்ளது என்னுமாறு நின்ற; ேகலயிக க்
ககயின் வாங்கி - மரலயிரைத் தன் ரகயிைால் எடுத்து; ோருதி வயிர ோர்பின் -
அனுமைது உறுதியாை மார்பில்; பபான் பேய் கம்மியர் - இரும்புத் யதாழில்
யேய் கம்மியைது; உகலயுற பவந்த - உரலயில் யவந்த இரும்பின் மீது; கூடம் ஒப்ப -
ேம்மட்டிரய ஒப்பக்; குகலயுறு பபாறிகள் சிந்த - யதாகுதியாகப் யபாருந்திய
தீப்யபாறிகள் சிதறும்படி; வீசித்றதாள் பகாட்டி ஆர்த்தான் - எறிந்து கதாரளத் தட்டி
ஆைவாைம் யேய்தான்.

7470. அவ்வழி வாலி றேகய அரிகுல வீரர் அஞ்ோர்

வவ்வி ர் பகாண்டு றபா ார்; ோருதி வாக
முற்றும்
கவ்வியது அக யது ஆங்கு ஓர் பநடு வகர
கடிதின் வாங்கி,
எவ்வம் இல் ஆற்றலாக றநாக்கி நின்று, இக ய
போன் ான்.
அவ்வழி - அவ்விடத்து; அரிகுல வீைர் - குைங்குக் குல வீைர்கள்; வாலி றேகய -
வாலியின் மகைாகிய அங்கதரை; அஞ்ோர் வவ்வி ர் பகாண்டு றபா ார் -
அஞ்ோதவைாய்த் தூக்கிக் யகாண்டு கபாைார்கள்; ோருதி - அனுமன்; வா க முற்றும்
கவ்வியது அக யது - வாைம் முழுவதும் மரறத்தரத ஒத்ததாகிய; ஆங்கு ஓர்
பநடுவகர . - அங்குள்ள ஒரு யபரிய மரலரய; கடிதின் வாங்கி - விரைவாகக் ரகயில்
எடுத்து; எவ்வம் இல் ஆற்றலாக - குற்றம் அற்ற வலிரமயுரடய ஆற்றல்
உரடய கும்பகருணரை; றநாக்கி நின்று - பார்த்து நின்று; இக ய போன் ான் -
இச்யோற்கரளச் யோல்லலாைான்.

7471. 'எறிகுபவன் இதக நின்றேல்; இகேப்புறும்

அளவில் ஆற்றல்
ேறிகுவது அன்றி, வல்கல ோற்றிக என்னின்,
வன்கே
அறிகுவர் எவரும்; பின்க யான் உன்ற ாடு
அேரும் பேய்றயன்;
பிறிகுபவன்; உலகில், வல்றலாய்! பபரும் புகழ்
பபறுதி' என்றான்.

வல்றலாய் - மிகு வலியுரடய கும்பகருணகை; இதக நின் றேல் எறிகுபவன் -

இம்மரலயிரை உன்கமல் எறியப் கபாகிகறன்; இகேப்புறும் அளவில் - இதைால்
இரமப்யபாழுதில்; ஆற்றல் ேறிகுவது அன்றி - உன் வலிரம மாய்ந்து கபாவது
அல்லாமல்; வ ல்கல ோற்றிக என்னின் - விரைவாக இதரைத் தள்ளி
மாற்றிவிட்டாய் என்றால்; வன்கே அறிகுவர் எவரும் - உன் வல்லரமரய
எல்கலாரும் அறிவர்; யான் பின்க உன்ற ாடு அேரும் பேய்றயன் - நான் பிறகு
உன்கைாடு கபார் யேய்யாமல்; பிறிகுபவன் - அப்பால் யேன்று விடுகவன்; உலகில் -
உலகத்தில்; பபரும் புகழ் பபறுதி - நீ உலகத்தில் யபரும் புகழ் யபறுவாய் என்றான்.

7472. ோற்றம் அஃது உகரப்பக் றகளா, ேகல முகை

திறந்தது என் க்
கூற்று உறழ் பகுவாய் விள்ள நககத்து, 'நீ
பகாணர்ந்த குன்கற
ஏற்றப ன்; ஏற்ற காலத்து, இகற அதற்கு ஒற்கம்
எய்தின்,
றதாற்றப ன், உ க்கு; என் வன்கே சுருங்கும்'
என்று அரக்கன் போன் ான்.
ோற்றம் அஃது உகரப்பக் றகளா - அனுமன் கூறிய அச்யோற்கரளக் ககட்டு; ேகல
முகை திறந்தது என் - மரலக் குரகரயத் திறந்தது கபால; கூற்று உறழ்பகுவாய்
விள்ள நககத்து - கூற்றுவகைாடு மாறுபட்ட யபரியவாரயத் திறந்து சிரித்து; நீ
பகாணர்ந்த குன்கற - நீ யகாண்டு வந்து யபருமரலரய; ஏற்றப ன் -
ஏற்றவைாய்; ஏற்ற காலத்து - அவ்வாறு ஏற்ற காலத்தில்; இகற அதற்கு ஒற்கம்
எய்தின் - சிறிதளவாவது அதற்குத் தளர்ச்சி அரடந்தால்; உ க்கு றதாற்றப ன் -
உைக்குத் கதாற்றவன் ஆகவன்; என் வன்கே சுருங்கும் - என் வலிரம உன்
வலிரமக்குத் தாழ்ந்தது ஆகும்; என்று அரக்கன் போன் ான் - என்று கும்பகருணன்
கூறிைான்.

7473. ோருதி, 'வல்கலஆகின், நில், அடா! ோட்டாய்

ஆகின்,
றபருதி, உயிர்பகாண்டு' என்று, பபருங் ககயால்
பநருங்க விட்ட
கார் உதிர் வயிரக் குன்கறக் காத்திலன், றதாள்றேல்
ஏற்றான்;
ஓர் உதிர் நூறு கூறாய் உக்கது, எவ் உலகும் உட்க.

ோருதி - அனுமன்; அடா! - அடா!; வல்கல ஆகின் நில் - வல்லரம

உரடயவைாயின் நில்; ோட்டாய் ஆகின் - மாட்டாய் ஆகின்; உயிர் பகாண்டு றபருதி -
உயிரைக் யகாண்டு அப்பால் கபா; என்று - என்று போல்லி; யபருங்ரகயால் யநருங்க
விட்ட - தன் யபரிய ரககளிைால் அவரை யநருங்குமாறு வீசிய; கார் உதிர் வயிரக்
குன்கற - கமகங்கள் உதிர்வதற்குக் காைணம் ஆை வலிய மரலரய; காத்திலன் -
தடுத்துக் காத்திலைாய்த்; றதாள் றேல் ஏற்றான் - தன் கதாளின் மீது ஏற்றுக்
யகாண்டான்; எவ் உலகும் உட்க - எல்லா உலகமும் அஞ்சுமாறு; ஓர் உதிர் நூறு கூறாய்
உக்கது - அது ஒருமுரற உதிர்ரகயிகல நூறு பகுதியாகச் சிந்திச் சிதறி விட்டது.

7474. இளக்கம் ஒன்று இன்றி நின்ற இயற்கக பார்த்து,

'இவ து ஆற்றல்
அளக்குறற்பாலும் ஆகா; குலவகர அேரின் ஆற்றா;
துளக்குறும் நிகலயன் அல்லன்; சுந்தர்த றதாளன்
வாளி
பிளக்குறேல், பிளக்கும்' என் ா, ோருதி
பபயர்ந்து றபா ான்.
இளக்கம் ஒன்று இன்றி நின்ற இயற்கக பார்த்து - வலிய மரல தாக்கியும் தளர்ச்சி
எதுவும் இல்லாமல் கும்பகருணன் நின்ற தன்ரமரயப் பார்த்து; இவ து ஆற்றல்
அளக்குறற்பாலும் ஆகா - இவனுரடய வலிரம இவ்வளவு என்று அளவிட்டுச்
யோல்லக் கூடியதல்ல; குலவகர அேரின் ஆற்றா - கூட்டமாக உள்ள மரலகளும்
கபாரில் இவன் வலிரமக்குத் தாங்க மாட்டா; துளக்குறும் நிகலயன் அல்லன் -
எவைாலும் தளர்ச்சி அரடயச் யேய்யும் தன்ரம உரடயவன் அல்லன்; சுந்தரத்
றதாளன் வாளி - அழகிய கதாள்கரளயுரடய இைாமபிைாைது அம்பு; பிளக்கு றேல்
பிளக்கும் - பிளக்கக் கூடுமாைால் கூடும்; என் ா - என்று கூறி; ோருதி பபயர்ந்து
றபா ான் -அனுமன் அப்பால் கபாயிைன்.

குைக்குச் கேரையின் அழிவு

7475. 'எழுபது பவள்ளத்துள்ளார் இறந்தவர் ஒழிய, யாரும்
முழுவதும் ோள்வர், இன்றற இவன் வலத்து அகேந்த
முச் சூல்
கழுவினில்' என்று வாற ார் கலங்கி ார்,
நடுங்கி ாரால்--
'பபாழுதினின் உலகம் மூன்றும் திரியும்' என்று
உள்ளம் பபாங்கி.

எழுபது பவள்ளத்துள்ளார் - எழுபது யவள்ள அளவுரடய குைங்குப் பரட

வீைர்களில்; இறந்தவர் ஒழிய - கபாரில் இறந்தவர் தவிை; யாரும் - எஞ்சியுள்ள
யாவரும்; முழுவதும் ோள்வர் - அரைவரும் இறந்து படுவார்கள்; இன்றற -
இப்யபாழுகத; இவன் வலத்து அகேந்த முச்சூல் கழுவினில் - இவைது யவற்றியுடன்
அரமந்த முச்சூலமாகிய கழுவினில்; என்று - என்று எண்ணியும்; பபாழுதினில்
உலகம் மூன்றும் திரியும் என்று உள்ளம் யபாங்கி இரமப் யபாழுதில் மூன்று
உலகங்களும் நிரலமாறும் என்று மைம் யகாதித்தும்; வாற ார் கலங்கி ார்
நடுங்கி ாரால் - கதவர்கள் கலங்கி நடுங்கிைார்கள்.

7476. தாக்கி ார்; தாக்கி ார்தம் ககத்தலம் ேலித்தது

அன்றி,
நூக்கி ார் இல்கல; ஒன்றும் றநாவு பேய்தாரும்
இல்கல-
ஆக்கி ான்; களத்தின் ஆங்கு ஓர் குரங்கி து
அடியும் இன்றிப்
றபாக்கி ான்; ஆண்கேயாறல புதுக்கி ான், புககை
அம்ோ!

தாக்கி ார் - கும்பகருணரைக் குைங்குப் பரடவீைர் தாக்கிைார்; தாக்கி ார் தம்

- அவ்வாறு தாக்கியவர்களுரடய; ககத்தலம் ேலித்தது அன்றி -ரகத்தலம் ேலித்தகத
அல்லாமல்; நூக்கி ார் இல்கல - அவரை அரேத்துத் தள்ளியவர் எவரும் இல்ரல;
ஒன்றும் றநாவு பேய்தாரும் இல்கல - எந்த வரகயிலும் கநாவு யேய்தவர்களும்
இல்ரல; களத்தின் ஆங்கு ஓர் குரங்கி து அடியும் இன்றி - கபார்க் களத்தில் ஒரு
குைங்கிைது அடிச்சுவடும் இன்றி; ஆக்கி ான் றபாக்கி ான் - கபாரைச் யேய்தவன்
ஆை கும்பகருணன் அழித்தான்; ஆண்கேயாறல புதுக்கி ான் புககை -
தன்னுரடய ஆண்ரமயால் புகரழப் புதுப்பித்தான்.
புதுக்கிைான்-புதுப்பித்தான். அம்மா-வியப்பிரடச் யோல்.

7477. 'ேங்கத்து ஆர் குரங்கு ோய, தாபதர் என் த்

தக்கார்
இங்கு உற்றார் அல்லறராதான்? றவறும்ஓர் இலங்கக
உண்றடா?
எங்குற்றார் எங்குற்றார்?' என்று எடுத்து அகைத்து,
இகேறயார் அஞ்ே,
துங்கத் றதாள் பகாட்டி, ஆர்த்தான்--கூற்கறயும்
துணுக்கம் பகாண்டான்.

கூற்கறயும் நுணுக்கம் பகாண்டான் - யமரையும் அச்ேம் யகாள்ளச் யேய்திட்ட

கும்பகருணன்; ேங்கத்து ஆர் குரங்கு ோய - கூட்டமாகப் யபாருந்திய குைங்கு வீைர்
அழிய; தாபதர் என் த் தக்கார் - தவத்தவர் என்று யோல்லத் தக்கவர் ஆை
இைாமலக்குவர்; இங்கு உற்றார் அல்லறரா தான் - இங்கு வந்துற்றார் அல்லகைா;
றவறும் ஓர் இலங்கக உண்றடா - அல்லது அவர்கள் முற்றுரக இட கவறு ஒரு
இலங்ரகயும் இருக்கின்றகதா?; எங்குற்றார் எங்குற்றார் என்று எடுத்து அகைத்து -
எங்கக கபாைார், எங்கக கபாைார் என்று யபரும் குைல் எடுத்து அரழத்து;
இகேறயார் அஞ்ே - கதவர்கள் அஞ்சும்படி; துங்கத் றதாள் பகாட்டி ஆர்த்தான் -
வலிய கதாரளத் தட்டிப் கபயைாலி யேய்தான்.

7478. பறந்தகலஅதனின் வந்த பல் பபருங் கவியின்

பண்கண
இறந்தது கிடக்க, நின்ற இரிதலின், யாரும் இன்றி
வறந்தது; றோரி பாய வளர்ந்தது, ேகர றவகல--
குகறந்துளது, உவாவுற்று ஓதம் கிளர்ந்து
மீக்பகாண்டது என் .

பறந்தகல அதனின் வந்த - கபார்க்களமாகிய அதன் இடத்து வந்த; பல்பபருங்

கவியின் பண்கண - பலவாகிய யபரிய குைங்கிைது கூட்டம்; இறந்தது கிடக்க -
இறந்தது கபாக; நின்ற இரிதலின் - நின்ற குைங்குகள் நிரலயகட்டு ஓடியதால்; யாரும்
இன்றி வறந்தது - எவரும் இல்லாமல் வறியது ஆயிற்று; குகறந்துளது ேகர றவகல -
குரறந்துள்ளதாை மகை மீன்கரள உரடய கடல்; உவாவுற்று ஓதம் கிளர்ந்து
மீக்பகாண்டது என் - முழுமதி நாளில் யவள்ளப் யபருக்கு கமல் யபாங்குவது ஒப்ப;
றோரி பாய வளர்ந்தது - இைத்தம் பாய்ந்ததைால் மிக்கு வளர்ந்தது.

இலக்குவன் கும்பகருணனுடன் கபாரிடுதல்

கலித்துகற

7479. குன்றும் கற்களும் ேரங்களும் குகறந்த ; குரங்கின்

பவன்றி அம் பபருஞ் றேக ஓர் பாதியின் றேலும்
அன்று றதய்ந்தது' என்று உகரத்தலும், அேரர்
கண்டு உவப்பச்
பேன்று தாக்கி ன், ஒரு தனிச் சுமித்திகர சிங்கம்.

குன்றும் கற்களும் ேரங்களும் குகறந்த - கபார் யேய்ய உதவிய மரலகளும் கற்களும்

மைங்களும் குரறந்து விட்டை; குரங்கின் பவன்றி அம் பபருஞ்றேக - குைங்கிைது
யவற்றி யபாருந்திய யபரிய பரடயாைது; ஓர் பாதியின் றேலும் அன்று றதய்ந்தது -
ஒரு பாதி அளவுக்கு கமல் கதய்ந்து அழிந்து விட்டது; என்று உகரத்தலும் - என்று
பரட வீைர் உரைத்தலும்; ஒரு தனிச் சுமித்திகர சிங்கம் - ஒப்பற்ற சுமித்திரை மகைாை
சிங்கம் கபான்ற இலக்குவன்; அேரர் கண்டு உவப்ப -கதவர்கள் கண்டு மகிழும்படி;
பேன்று தாக்கி ன் - யேன்று கும்பகருணரைத் தாக்கலாைான்.

7480. நாண் எறிந்த ன், சிகலயிக ; அரக்கியர் நகு

பபான்
பூண் எறிந்த ர்; படியிகட இடி பபாடித்பதன் ச்
றேண் எறிந்து எழு திகே பேவிடு எறிந்த ;
அலகக,
தூண் எறிந்த ககபயடுத்து ஆடி துணங்கக.

சிகலயிக நாண் எறிந்த ன் - இலக்குவன் தன் வில்லின் நாரணத் யதறித்தான்;

அரக்கியர் நகுபபான் பூண் எறிந்த ர் -அவ்யவாலி ககட்டு அைக்கர் இறந்தரமயால்
இறந்தவர்களுரடய மரைவியர் யபாற்றாலிரயக் கழற்றி எறிந்தைர்; படியிக இடி
பபாடித்பதன் - நிலத்தில் இடி உண்டாைாற் கபால; றேண் எறிந்து எழுதிகே
பேவிடு எறிந்த - யவகுதூைம் வரை கதான்றும் திக்குகள் ஓரேயால் யேவிடு
பட்டை; அலகக தூண் எறிந்த கக எடுத்து - கபய்கள் தூண்கரள அடித்து ரவத்தாற்
கபான்ற ரககரள உயைத் தூக்கி; துணங்கக ஆடி -துணங்ரகக் கூத்தாடிை.
 துணங்ரக-முடக்கிய இரு ரககரளயும் விலாப்புறத்தில்
ஒற்றியடித்துக்யகாண்டு அரேந்தாடும் ஒரு வரகக்கூத்து. "பழுப்புரட இருரக
முடக்கி அடிக்கத் துடக்கிய நரடயது துணங்ரக ஆகும்" என்னும் நூற்பாவால் அறிக.

7481. இலக்குவன் கடிது ஏவி , இகர பபறாது இகரப்ப,

சிகலக் கடுங் ககண பநடுங் கணம் சிகறயுடன்
பேல்வ,
உகலக் பகாடுங் க ல் பவதும்பிட வாய் எரிந்து
ஓடி,
குலக் கயங்களில் குளித்த ; குடித்த , குருதி.
இலக்குவன் கடிது ஏவி - இலக்குவன் விரைவாகச் யேலுத்தியைவும்; இகர
பபறாது இகரப்ப - இரை யபறாரமயால் ஒலிப்பைவுமாகிய; சிகலக் கருங்ககண -
சிரல வடிவு உரடய யகாடிய அம்புகளின்; பநடுங்கணம் - யபருங்கூட்டங்கள்;
சிகறயுடன் பேல்வ - சிறகுகளுடன் யேன்றதைால்; உகலக் பகாடுங்க ல்
பவதும்பிட - உரலக்களத்தில் உள்ள யகாடிய தீயும் யவதும்பும்படி; வாய் எரிந்து ஓடி
- யநருப்ரப வாயில் யவளியிட்டுக் யகாண்டு ஓடிக்; குலக்கயங்களில் குளித்த -
கூட்டமாக உள்ள திரேயாரைகளின் உடம்பில் மூழ்கி; குருதி குடித்த - அவற்றின்
குருதிரயப் பருகிை.

7482. அகல புகடத்த வாள் அரக்ககரச் சில கழுத்து

அரிவ;
சில, சிரத்திக த் துணித்து, அகவ திகேபகாண்டு
பேல்வ;
பகாகல பகடத்த பவங் களத்திகட விைா, பகாடு
றபாவ;
தகல பகடத்த றபான்ற வால், பநடுஞ் ேரங்கள்.

சில - சில அம்புகள்; அகல புகடத்த வாள் அரக்ககர - கடல் அரலரய அடித்து
யவன்ற யபருரமயுரடய யகாடிய அைக்கர்கரளக்; கழுத்து அரிவ - கழுத்ரத
அரிவைவாயிை; சில பநடுஞ்ேரங்கள் -சில நீண்ட அம்புகள்; சிரத்திக த் துணித்து -
கழுத்திரைத் துண்டித்து; அகவ பகாகல பகடத்த பவங்களத்திகட விைா -
அக்கழுத்துக்கள் யகாரலத் யதாழில் பரடத்த யகாடிய கபார்க்களத்தில் வீழாதவாறு;
பகாடு றபாவ - யகாண்டு கபாகின்றரவகளாகித்; திகே பகாண்டு பேல்வ -
திரேகளின் எல்ரலக்குக் யகாண்டு யேல்வதைால்; தகல பகடத்த
றபான்ற வால் - தரல யபற்றரவ கபான்று விளங்கிை.
7483. உருப் பதங்கக ஒப்ப சில ககண, ஓகடப்
பபாருப்பதங்ககள உருவி, ேற்று அப்புறம் றபாவ,
பேருப் பதம் பபறா அரக்கர்தம் தகல பல சிந்தி,
பருப்பதங்கள் புக்கு ஒளிப்ப , முகை புகு பாம்பின்.

உரு பதங்ககள ஒப்ப - வடிவம் சூரியரை ஒப்பைவாகிய; சில ககண - சில

அம்புகள்; ஓகடப் பபாருப் பதங்ககள உருவி - முகபடாம் அணிந்த மரல
கபான்ற யாரைகரள ஊடுருவி; ேற்று அப்புறம் றபாவ - பின் அப்புறம்
கபாைரவயாய்; பேருப்பதம் பபறா அரக்கர் தம் தகல பல சிந்தி -கபார்க்களத்தில்
காலடி ரவத்திருக்காத அைக்கர்களின் பல தரலகரள உருட்டி; முகை புகு பாம்பின் -
குரகயில் புகும் பாம்புகள் கபால; பருப் பதங்கள் புக்கு ஒளிப்ப - மரலகளில்
புகுந்து ஒளிப்பைவாயிை.

7484. மின் புகுந்த பல் குழுவாம் எ மிளிர்வ,

பபான் புகுந்து ஒளிர் வடிம்பி கடுங் ககண றபாவ,
முன்பு நின்றவர் முகத்திற்கும், ககடக் குகை
முதுகின்
பின்பு நின்றவர் பிடர்க்கும், இவ் விகே ஒக்கும்,
பிறைா.

பல் குழுவாம் மின் புகுந்த எ - பல கூட்டங்களாக மின்ைல்கள் புகுந்தை

கபான்று; மிளிர்வ - கருதும்படி விளங்குவைவும்; பபான் புகுந்து ஒளிர் வடிம்பி
- யபான் கபால் விளங்கி ஒளிர்கின்ற விளிம்புகரளயுரடயரவயும் ஆை;
கருங்ககண றபாவ - யகாடிய கரணகள் விரைந்து கபாவைவாய்; முன்பு நின்றவர்
முகத்திற்கும் - தார்ப் பரடயில் நின்றவர் உரடய முகத்துக்கும்; ககடக்குகை
முதுகின் பின்பு நின்றவர் பிடர்க்கும் - கரடப்பரடயாை கூரழயின் பின்புறமாை
இடத்து நிற்பவர் பிடரியிலும்; இவ்விகே பிறைா ஒக்கும் - இந்த கவகத்தில்
மாறுபடாமல் ஒத்து அரமயும்.

யேல்லச் யேல்ல கவகம் குரறயாது ஒரு படித்தாை கவகம் இறுதி வரை உரடயது
இலக்குவன் அம்பு.

7485. றபார்த்த றபரியின் கண்ண , காளத்தின் பபாகுட்ட,

ஆர்த்த வாய , ககய , ஆக யின் கழுத்த,
ஈர்த்த றதர , இவுளியின் தகலய , எவர்க்கும்
பார்த்த றநாக்க , கலந்த --இலக்குவன் பகழி.
இலக்குவன் பகழி - இலக்குவனுரடய அம்புகள்; றபார்த்த றபரியின் கண்ண -
கதாலால் கபார்த்தப்பட்ட கபரிரகயின் கண்ணிடத்துப் பாய்வைவும்; காளத்தின்
பபாகுட்ட - காளம் என்ற ஊது யகாம்பின் ஊதுகின்ற முரையில் பாய்வைவும்;
ஆர்த்த வாயி ககயி - பிற கருவிகரள ஊதும் வாயிலும் பிடித்த ரகயிலும்
பாய்வைவும்; ஆக யின் கழுத்த - யாரைகளின் கழுத்தில் பாய்வைவும்; ஆக யின்
கழுத்த - யாரைகளின் கழுத்தில் பாய்வைவும்; ஈர்த்த றதர - குதிரைகள் பூட்டி
இழுக்கப்பட்ட கதரில் பாய்வைவும்; இவுளியின் தகலய - குதிரைகளின் தரலயில்
பாய்வைவும்; எவர்க்கும் பார்த்த றநாக்க - பார்க்கும் எவைாயினும் பார்த்த
கண்களில் பாய்வைவுமாகி; கலந்த - எங்கும் பைவிை.

7486. ேருப்பு இைந்த ;--களிறு எலாம்--வால் பேவி

இைந்த,
பநருப்பு உகும் கண்கள் இைந்த ; பநடுங் கரம்
இைந்த;
பேருப் புகும் கடுங் காத்திரம் இைந்த ; சிகரம்
பபாருப்பு உருண்ட வாம் எ த் தலத்திகடப்
புரண்ட.

களிறு எலாம் ேருப்பு இைந்த - இலக்குவன் பகழியால் யாரைகள் எல்லாம்

யகாம்புகரள இழந்தை; வால் பேவி இைந்த - வாரலயும் யேவிகரளயும் இழந்தை;
பநருப்பு உகும் கண்கள் இைந்த - யநருப்ரப யவளிப்படுத்தும்
கண்கரளயிழந்தை; பநடுங்கரம் இைந்த - நீண்ட துதிக்ரககரள இழந்தை;
பேருப்புகும் கடுங்காத்திரம் இைந்த - கபாரில் புக்கு விரைந்து யேல்லும்
முன்ைங்கால்கரள இழந்தை; சிகரப் பபாருப்பு உருண்ட வாம் எ த்
தலத்திகடப் புரண்ட - அவ்வாறு இழந்து சிகைத்ரத உரடய மரலகள் நிலத்தில்
உருள்கின்றை என்னுமாறு உருண்டை.

7487. நிரந்தரம் பதாகட பநகிழ்த்தலின், திகே எங்கும்

நிகறந்த
ேரம் தகலத்தகல படப் பட, ேயங்கி ோய்ந்த;
உரம் தலத்துற உகைத்தவால்; பிகைத்தது ஒன்று
இல்கல--
குரம் தலத்தினும் விசும்பினும் மிதித்திலாக் குதிகர.

குரம் தலத்தினும் - குளம்புகள் நிலத்திலும்; விசும்பினும் - ஆகாயத்திலும்; மிதித்திலாக்

குதிகர - மிதித்துச் யேல்லாத குதிரைகள்; நிரந்தரம் பதாகட பநகிழ்த்தலின் -
இலக்குவன் இரடவிடாமல் அம்புகரள விடுவதைால்; திகே எங்கும் நிகறந்த -
திக்குகள் எங்கும் நிரறந்த; ேரம் தகலத்தகல படப்பட - அம்புகள் கமலும் கமலும்
மிகுதியாகப் படுவதைால்; ேயங்கி ோய்ந்த - மயங்கிச் ோய்ந்தை; உரம் தலத்துற
உகைத்தவால் - மார்பு பூமியில் படுமாறு விழுந்து வருந்திை; ஒன்று பிகைத்தது
இல்கல - ஒன்று கூட உயிர் பிரழத்து இல்ரல.

7488. பல்லவக் ககண பட, படு புரவிய, பல் கால்

வில்லுகடத் தகலயாபளாடு சூதகர வீழ்த்த,
எல்கல அற்ற பேங் குருதியின் ஈர்ப்புண்ட அல்லால்,
பேல்லகிற்றில, நின்றில--பகாடி பநடுந் றதர்கள்.

பகாடி பநடுந்றதர்கள் - யகாடி கட்டப்பட்ட யபரிய கதர்கள்; பல்லவக்

ககணபட - இலக்குவன் விடுத்த இளந்தளிர் கபான்ற சிவப்பு நிறமாை அம்புகள்
பாய்ந்ததைால்; படு புரவிய - இறந்த குதிரைகரளயுரடயைவாயிை; பல்கால்
வில்லுகடத் தகலயாபளாடு -பல இடங்களில் கதரில் இருந்து கபார் யேய்யும் கதர்
வீைகைாடு; சூதகர வீழ்த்த - அரவ கதர்ப்பாகரையும் யகான்றழித்தை; பேல்லகிற்றில -
அதைால் அத்கதர்கள் ஓடிச் யேல்ல மாட்டா ஆயிை; எல்கல அற்ற பேங்குருதியின்
ஈர்ப்புண்ட அல்லால் - ஆயினும் கதர்கள் கபார்க்களத்து ஓடிய குருதி யவள்ளத்தில்
இழுத்துச் யேல்லப் பட்டை அல்லாமல்; நின்றில - ஓர் இடத்து நிற்க மாட்டா ஆயிை.

7489. றபகை ஒத்து அகல் வாய றபய்க் கணம் முகக்கும்

மூகை ஒத்த --கழுத்து அற வீழ்ந்த முகற ோல்
ஊகை ஒத்த ஒரு ககண கதத்த , உதிரத்
தாழி ஒத்த பவங் குருதியில் மிதப்ப , தகலகள்.

முகற ோல் - முரறரமயின் படி பயன்தரும்; ஊகை ஒத்த ஒரு ககண கதத்த
- ஊழ்விரைரய ஒத்தைவாகிய ஒப்பற்ற இலக்குவனின் கரணகள் ரதத்ததைால்;
தகலகள் கழுத்து அற வீழ்ந்த - வீைர்களின் தரலகள் கழுத்து அறுபட்டு வீழ்ந்தை;
றபகை ஒத்து அகல்வாயி - அரவ யபட்டிரயப் கபான்று அகன்ற
வாரயயுரடயைவாயும்; றபய்க்கணம் முகக்கும் மூகை ஒத்த - கபய்க்கணங்கள்
களக்கூழ் துழாவுவதற்கு உதவும் அகப்ரபரய ஒத்தைவாயும்; உதிரத்தாழி ஒத்த
பவங்குருதியில் மிதப்ப -குருதித் தாழியாகிய கடலில் உள்ள குருதியில் மிதக்கும்
கதாணி கபான்றும் இருந்தை.

7490. ஒட்டி நாயகன் பவன்றி நாள் குறித்து ஒளிர்

முகளகள்
அட்டி கவத்த பாலிகக நிகர்த்த --அழிந்து
நட்டவாம் எ வீழ்ந்த , துடிகளின் நகவ தீர்
வட்ட வான்கணில், வதிந்த வருண ோேகரகள்.
 அழிந்து நட்டவாம் எ வீழ்ந்த துடிகளின் - அழிந்து குத்திட்டாற்கபால்
வீழ்ந்தைவாகிய துடிகளின்; நகவ தீர் வட்ட வான்கணில் - துடிப்பரறயின் குற்றமற்ற
நடுவில் வட்டமாக உள்ள வாய்களில் (அடிக்கப்படும் இடங்களில்); வதிந்த -
யபாத்துக் யகாண்டு விளங்குகிற; வருண ோேகரகள் - நன்னிறம் யகாண்ட
ோமரைகள்; ஒட்டி நாயகன் பவன்றி நாள் - அண்ரமயில் வை இருக்கிற இைாமனுரடய
யவன்றி நாள் யகாண்டாட; குறித்து ஒளிர் முகளகள் அட்டி கவத்த பாலிகக
நிகர்த்த - எண்ணி யவண்ரமயாக ஒளிரும் முரளகரளக் யகாண்ட பாலிரககள்
வரிரேயாக ரவக்கப்பட்டரத நிகர்த்தை.

7491. எரிந்த பவங் ககண பநற்றியில் படுபதாறும்,

யாக ,
அரிந்த அங்குேத்து அங்ககயின் கல்வியின்
அகேவால்,
திரிந்த றவகத்த, பாகர்கள் தீர்ந்த , பேருவில்
புரிந்த வா ரத் தாக யில் புக்க , புயலின்,

எரிந்த பவங்ககண பநற்றியில் படுபதாறும் - இலக்குவைது எரியும் தன்ரமயுள்ள

யகாடிய கரணகள் யநற்றியில் படுந்கதாறும்; யாரை யாரைகள்; அரிந்த அங்குேத்து -
கூர்ரமயாக அரியப்பட்ட அங்குேத்ரத; அங்ககயின் - யகாண்ட அழகிய
ரகககளாடு; கல்வியின் அகேவால் - பாகன் கற்றுத் தந்த கபார்க் கல்வியின்
தன்ரமயால்; திரிந்த றவகத்த - திரிந்த கவகத்ரதயுரடயைவாய்; பாகர்கள் தீர்ந்த -
யேலுத்துகின்ற பாகர்கரளயும் இழந்தைவாய்; புயலின் - புயல் கபால; பேருவில்
புரிந்த வா ரத் தாக யில் புக்க - கபார்க்களத்தில் விருப்பம் யகாண்ட வாைைப்
பரடயின் இரடயில் புகுந்தை.
இலக்குவன் அம்புகள் யநற்றியில் பட்ட யாரைகள் பாகரையிழந்தும் அவர்கள்
கற்பித்த கபார்த் யதாழிற் கல்வியால் வாைைப் பரடயின் இரடயில் புயல் கபாலப்
புக்கை. பாகர்கள் அங்குேத்தால் குத்திச் யேலுத்துவர். பாகர் இல்லாத யாரைகள்
இலக்குவன் அம்பு பட்டவுடன் அங்குேத்தால் குத்தப்படுவதாக நிரைத்துத் தாகம
கபார்ச் யேயலில் ஈடுபட்டை.

7492. றவனிலான் அன் இலக்குவன் கடுங் ககண

விலக்க,
ோ பவள் எயிற்று அரக்கர்தம் பகடக்கல வாரி
றபா றபா வன் திகேபதாறும் பபாறிக் குலம்
பபாடிப்ப,
மீன் எலாம் உடன் விசும்பின்நின்று உதிர்ந்பத
வீழ்ந்த.
 றவனிலான் அன் இலக்குவன் - மன்மதரை ஒத்த இலக்குவனுரடய;
கடுங்ககண விலக்க - யகாடிய அம்புகள் விலக்கியதைால்; ோ பவள் எயிற்று
அரக்கர்தம் -மாைமிகு யவள்ளிய பற்கரளயுரடய அைக்கர்கள் வீசிய; பகடக்கல
வாரி -பரடக்கலங்களாகிய கடல்கள்; றபா றபா வன்திகே பதாறும் - யேன்ற
யேன்ற வலிரமயாை திரேகளில் எல்லாம்; பபாறிக்குலம் பபாடிப்ப - தீப்யபாறித்
திைள் கதான்ற; மீன் எலாம் உடன் - விண்மீன்கள் எல்லாம் ஒருகேை; விசும்பின் நின்று -
ஆகாயத்தில் இருந்து; உதிர்ந்பத வீழ்ந்த -உதிர்ந்தாற் கபான்று வீழ்ந்தை.

7493. கரம் குகடந்த , பதாடர்ந்து றபாய்க் பகாய்

உகளக் கடு ோக்
குரம் குகடந்த , பவரிநுறக் பகாடி பநடுங்
பகாற்றத்
தரம் குகடந்த , அணி பநடுந் றதர்க் குலம்
குகடந்த,__
அரம் குகடந்த அயில் பநடு வாளிகள் அம்ோ!

அரம் குகடந்த அயில் பநடு வாளிகள் - அைத்தில் அைாவப் பட்ட வாய்க்

கூர்ரமயுள்ள நீண்ட அம்புகள்; கரம் குகடந்த - இலக்குவன் ரககளால் வில்லில்
பூட்டப் யபற்று; பதாடர்ந்து றபாய் - வரிரேயாகப் கபாய்; பகாய் உகளக்
கடுோக்குரம் குகடந்த பவரி நுற - யகாய்யப்பட்ட பிடரிமயிரை உரடய
விரைந்து யேல்லும் குதிரைகளின் குளம்பிரையும் முதுகிரையும்
துரளத்தைவாய்; பகாடி பநடுங் பகாற்றத் தரம் குகடந்த - அக்குதிரை வீைர்
ரகக்யகாண்டுள்ள யகாடிகளின் யவற்றிச் சிறப்ரபயும் ஒழித்தை; அணி பநடுந்
றதர்க்குலம் குகடந்த - அழகிய நீண்ட கதர்க்கூட்டங்கரளயும் ஒழித்திட்டை.

7494. 'துரக்கம், பேய்யுணர்வு இரு விக ககள எனும்

போல்லின்,
கரக்கும் வீரகத தீகேகய' எனும் இது கண்றடாம்;
இரக்கம் நீங்கி ர், அறத்பதாடும் திறம்பி ர்எனினும்,
அரக்கர் ஆக்கககய அரம்கபயர் தழுவி ர்,
விரும்பி.

இரக்கம் நீங்கி ர் -அைக்கர்கள் இைக்கம் நீங்கியவர்களாய்; அறத்பதாடும் திறம்பி ர்

எனினும் - அறயநறி தவறியவர்கள் என்றாலும்; அரக்கர் ஆக்கககய - அைக்கர்களின்
உடம்பிரை; அரம்கபயர் விரும்பித் தழுவி ர் - அமை மகளிர் விரும்பித் தழுவிைார்கள்
இதைால்; பேய்யுணர்வு இருவிக ககளத் துரக்கும் எனும் போல்லின் - தத்துவ
ஞாைம் இருவிரைகரளயும் நீக்கும் என்னும் யோல்ரலப் பிைமாணத்தால் கண்டது
கபால; வீரகத தீகேகயக் கரக்கும் எனும் இது கண்றடாம் - வீைப் பண்பாைது
பாவத்ரதப் கபாக்கும் என்பரதயும் கண்கடாம்.

ஞாைம் இருவிரைகரள நீக்குதல் கபால வீைம் பாவத்ரத நீக்கியரத இைக்கமில்

அைக்கர் உடம்ரப அைம்ரபயர் தழுவியது யகாண்டு உணர்க. வீைரத, வீைம்
யமய்யுணர்வு இருவிரைகரள ஒழித்தல் உரை அளரவ (ஆப்தவாக்கியப்
பிைமாணம்) வீைப் பண்பு பாவத்ரதப் கபாக்கும் என்பது காட்சி அளரவ (பிைத்தியட்ேப்
பிைமாணம்) என்க.

7495. ேறக் பகாடுந் பதாழில் அரக்கர்கள், ேறுக்கிலா

ேகைறபால்
நிறக் பகாடுங் ககண பநருப்பபாடு நிகர்வ நிமிர,
இறக்கம் எய்தி ர் யாவரும், எய்தி ர் எனின், அத்
துறக்கம் என்பதின் பபரியது ஒன்று உளது எ ச்
போல்றலம்.
ேறக் பகாடுந்பதாழில் அரக்கர்கள் - பாவத்கதாடு கேர்ந்த யகாடுரமயாை
யதாழிரலச் யேய்யும் அைக்கர்கள்; ேறுக்கிலா ேகை றபால் - விலக்க முடியாத
மரழரயப் கபால; பநருப்பபாடு நிகர்வ - யநருப்ரபப் கபான்ற;
நிறக்பகாடுங்ககண - இலக்குவனுரடய யகாடிய அம்புகள்; நிமிர - உயர்ந்து ஓங்கிப்
பட்டதைால்; இறக்கம் எய்தி ர் யாவரும் - இறந்தவர்கள் யாவரும்; துறக்கம்
எய்தி ர் எனின் - வீை சுவர்க்கம் அரடந்தார்கள் என்றால்; அத்துறக்கம் என்பதின்
பபரியது ஒன்று உளது எ ச் போல்றலம் - அச்சுவர்க்கத்ரதக் காட்டிலும் யபரிய
உலகம் கவறு ஒன்று உண்டு என்று யோல்லத்துணிகயாம்.
துறக்கம் ஈரிடத்தும் கூட்டுக. பாவம் யேய்தவர்களுக்கும் வீை சுவர்க்க இன்பத்ரதத்
தருதலால் அச்சுவர்க்கத்திலும் யபருரம யபற்றது கவறு உண்டு என்று கூற முடியாது
என்றார். இவ்வளவு அைக்கர்களும் வீைசுவர்க்கம் யபற்றார்கள். எனின் அந்த சுவர்க்கம்
யபரிய உலகமாக இருக்க கவண்டும்.

7496. ஒருவகரக் கரம், ஒருவகரச் சிரம், ேற்று அங்கு

ஒருவர்
குகர கைல் துகண, றதாள் இகண, பிற ேற்றும்
பகாளலால்,
விரவலர்ப் பபறா பவறுகேய ஆயி ; பவவ்றவறு
இரவு கற்ற றபான்ற --இலக்குவன் பகழி.

பவவ்றவறு இரவு கற்ற றபான்ற - யவவ்கவறு வரகயாகப் யபாருரள

இைத்தல் யதாழிரலக் கற்றை கபான்றவாகிய; இலக்குவன் பகழி - இலக்குவன்
அம்புகள்; ஒருவகரக் கரம் - ஒருவைது ரகரயயும்; ஒருவகரச் சிரம் - ஒருவைது
தரலரயயும்; ேற்று அங்கு ஒருவர் -பின்னும் ஒருவைது; குகர கைல் துகண -வீைக்கழல்
அணிந்த இரு பாதங்கள்; றதாள் இகண - ஒருவைது இரு கதாள்கள்; ேற்றும் பிற
பகாளலால் - மற்றுக் கிரடக்கும் பிறவற்ரறயும்; பகாளலால் - யகாண்டு
விட்டதால்; விரவலர் பபறா பவறுகேய ஆயி - பரகவர் இல்லாமல் வறுரம
அரடந்தைவாயிை.

இலக்குவன் அம்புகள் அைக்கர்களின் உறுப்புகரள அறுத்து அழிப்பது பல்கவறு

வரகயில் இைத்தல் யதாழிரலக் கற்பது கபான்று இருந்தது. அரவ பரகவரை
முற்றும் அழித்துத் திரிந்தது. அம்புகளுக்கு அழிந்து பட அைக்கர் இல்ரல.
இைப்பார்க்கு ஈவார் இல்லாத தன்ரமரய ஒத்து இருந்தது கபார்க்களம்.

7497. சிலவகரக் கரம், சிலவகரச் பேவி, சிலர் நாசி,

சிலவகரக் கைல், சிலவகரக் கண், பகாளும்
பேயலால்,
நில வகரத் தரு பபாருள்வழித் தண் தமிழ் நிரப்பும்
புலவர் போல் துகற புரிந்தவும் றபான்ற --ேரங்கள்.

ேரங்கள் - இலக்குவன் அம்புகள்; சிலவகரக் கரம் - சிலைது ரககரளயும்;

சிலவகரச் பேவி - சிலைது காதுகரளயும்; சிலர்நாசி - சிலைது மூக்ரகயும்; சிலவகரக்
கண் - சிலைது கண்; பகாளும் பேயலால் - யகாள்ளுகின்ற தன்ரமயால்; நிலவகர -
நிலத்தில்; தரு பபாருள் வழி - யகாடுக்கின்ற யபாருளுக்ககற்ப; தண் தமிழ் நிரப்பும் -
தண் தமிழ்ச் யேய்யுரளப் பாடுகின்ற; புலவர் போல் துகற புரிந்தவும் றபான்ற -
புலவர்களின் யோல் துரறரய விரும்பியவற்ரற ஒத்திருந்தை.
யேல்வர் இடத்துப் யபான் யபற்றுத் தமிழ் பாடும் புலவர் அவர் தந்த
யபாருளுக்கு ஏற்பப் பாடி நிைப்பும் தன்ரம கபால இலக்குவன் அம்புகள் கிரடத்த
அளவுக்கு ஏற்பத் தமக்குரிய அறுத்தல் யதாழிரலச் யேய்தை என்க.

7498. அறத்தின் இன் உயிர் அக யவன் ககண பட,

அரக்கர்,
'இறத்தும், இங்கு இகற நிற்பின்' என்று இரியலின்
ேயங்கி,
திறத்திறம் படத் திகேபதாறும் திகேபதாறும் சிந்திப்
புறத்தின் ஓடி ர், ஓடி குருதிறய றபால.

அறத்தின் இன் உயிர் அக யவன் - அறத்திற்கு இனிய உயிரை ஒத்தவைாகிய

இலக்குவைது; ககணபட - அம்புகள் படுவதால்; அரக்கர் - அைக்கர்கள்; இங்கு இகற
நிற்பின் இறத்தும் என்று -இங்கு ஒரு யநாடிப்யபாழுது நிற்பினும் இறந்து விடுகவாம்
என்று; ேயங்கி - நிரல யகட்டு; ஓடி குருதிறய றபால - களத்தில் ஓடிய இைத்த
யவள்ளம் கபால; திறத்திறம் பட - கூட்டம் கூட்டமாக; திகே பதாறும் திகே பதாறும்
- நாலா திரேகளிலும்; இரியலின் சிந்திப் புறத்தின் ஓடி ர் - ஓடிச் சிதறுண்டு
யவளிகய ஓடலாயிைர்.

இலக்குவன் வில் ஆண்ரமரயக் கும்பகருணன் வியத்தல்

7499. பேருவில் ோண்டவர் பபருகேயும். இலக்குவன்
பேய்த
வரி வில் ஆண்கேயும், றநாக்கிய புலத்தியன்
ேருோன்,
'திரிபுரஞ் பேற்ற றதவனும் இவனுறே பேருவின்
ஒரு விலாளர்' என்று ஆயிரம் கால் எடுத்து
உகரத்தான்.

பேருவில் ோண்டவர் பபருகேயும் - கபார்க் களத்தில் இறந்தவர்களது

மிகுதிரயயும்; இலக்குவன் பேய்த வரிவில் ஆண்கேயும் - இலக்குவன் கபாரில்
யேய்த கட்டரமந்த வில்லாண்ரமரயயும்; றநாக்கிய - கண்ணால் கண்ட; புலத்தியன்
ேருோன் - புலத்தியைது வழித் கதான்றலாகிய கும்பகருணன்; திரிபுரஞ் பேற்ற
றதவனும் - முப்புைங்கரளயும் அழித்த சிவபிைானும்; இவனுறே பேருவின்
ஒருவிலாளர் என்று - கபாரில் ஒப்பற்ற வில்லாளர் என்று; ஆயிரம் கால் எடுத்து
உகரத்தான் - பலமுரற எடுத்துக் கூறிைான்.

இதைால் கும்பகருணனின் மாற்றான் வலியறிந்து பாைாட்டும் இயல்பு கூறியவாறு.

7500. படர் பநடுந் தடந் தட்டிகடத் திகேபதாறும் பாகர்

கடவுகின்றது, காற்றினும் ே த்தினும் கடியது,
அடல் வயங் பகாள் பவஞ் சீயம் நின்று
ஆர்க்கின்றது, அம் பபான்
வட பபருங் கிரி பபாருவு றதர் ஓட்டி ன் வந்தான்.

படர் பநடுந் தடந்தட்டிகடப் பாகர் - பைவி ஓங்கி அகன்ற கதர்த் தட்டில் அமர்ந்துள்ள
பாகைால்; திகே பதாறும் கடவுகின்றது - திரேயயல்லாம் யேலுத்தப்படுவதும்;
காற்றினும் ே த்தினும் கடியது - காற்று மைம் ஆகியவற்ரறக் காட்டிலும்
கவகமாைதும்; அடல் வயம் பகாள் பவஞ்சீயம் நின்று ஆர்க்கின்றது -வலிய யவற்றி
யபாருந்திய கதரில் பூட்டப்யபற்ற சிங்கங்கள் இரடவிடாமல் ஒலிக்கப்யபற்றதும்;
அம்யபான் வடயபருங்கிரி யபாருவு கதர்- அழகிய யபான்மயமாை
வடகமருமரலரய ஒத்த கதரிரை; ஓட்டி ன் வந்தான் - கும்பகருணன்
ஓட்டியவைாய் வந்தான்.

அனுமன் கதாள் மீது இலக்குவன் ஏறிச் யேன்று யபாருதல்

7501. பதாகள பகாள் வான் நுகச் சுடர் பநடுந் றதர்
மிகேத் றதான்றி,
வகள பகாள் பவள் எயிற்று அரக்கன் பவஞ்
பேருத் பதாழில் ேகலய,
'கிகள பகாளாது, இகல்' என்று எண்ணி, ோருதி
கிகடத்தான்,
'இகளய வள்ளறல! ஏறுதி றதாள்மிகே' என்றான்.

வகள பகாள் பவள் எயிற்று அரக்கன் - வரளதரலக் யகாண்ட யவள்ளிய

பற்கரள உரடய கும்பகருணன்; பதாகள பகாள்வான் நுகச் சுடர் பநடுந்றதர்
மிகேத் றதான்றி - யதாரளயில் பூட்டப்பட்ட யபரிய நுகத்தடிரய உரடய ஒளி
யபாருந்திய யபரிய கதரில் ஏறி; பவஞ்பேருத் பதாழில் ேகலய - யகாடிய
கபார்த்யதாழில் யேய்ரகயில்; இகல்கிகள பகாளாது - தரையில் இருந்து
இலக்குவன் யேய்யும் கபார் கமம்பாடு அரடயாது; என்று எண்ணி - என்று கருதி;
ோருதி கிகடத்தான் - அனுமன் இலக்குவரை யநருங்கி; இகளய வள்ளறல - இரளய
யபருமாகை; றதாள் மிகே ஏறுதி என்றான் - என் கதாள் மீது ஏறிக் யகாள்க என்றான்.

முதற்கபார் புரி படலத்தில் இைாவணன் கதரில் வை இைாமரை அனுமன் தன்

கதாள் கமல் ஏறும்படிக் ககட்டுக் யகாள்ளும் ேமயத்தில் "சீரில் யேல்கின்றது இல்ரல
இச்யேரு (7232) என்பரத இதனுடன் ஒப்பிடுக.

7502. ஏறி ான், இளங் றகாளரி; இகேயவர் ஆசி

கூறி ார்; எடுத்து ஆர்த்தது, வா ரக் குழுவும்;
நூறு பத்துகடப் பத்தியின் பநாறில் பரி பூண்ட
ஆறு றதரினும் அகன்றது, அவ் அனுேன்தன் தடந்
றதாள். இளங்றகாளரி ஏறி ான் - அனுமன் கதாளில் இளஞ்சிங்கம் கபான்ற
இலக்குவன் ஏறிைான்; இகேயவர் ஆசி கூறி ார் - இரமயவர்கள் ஆசி கூறிைார்கள்;
வா ரக் குழுவும் எடுத்து ஆர்த்தது - குைங்குக் கூட்டங்களும் யபருங் குைல் எடுத்து
ஆைவாைம் யேய்தை; நூறு பத்துகட - ஆயிைம்; பத்தியின் பநாறில் பரிபூண்ட -
வரிரேயாக விரைந்து யேல்லும் குதிரைகள் பூட்டப்யபற்ற; ஆறு றதரினும் -
கும்பகருணைது ஆறு கதர்கரளக் காட்டிலும்; அவ் அனுேன் தன் தடந்றதாள்
அகன்றது - அந்த அனுமைது யபரிய கதாள்கள் அகன்றை.
7503. தன்னின் றநர் பிறர் தான் அலாது இல்லவன்
றதாள்றேல்,
துன்னு றபர் ஒளி இலக்குவன் றதான்றிய றதாற்றம்,
பபான்னின் ோல் வகர பவள்ளி ோல் வகர மிகேப்
பபாலிந்தது
என்னுோறு அன்றி, பிறிது எடுத்து இயம்புவது
யாறதா?

தன்னின் றநர் பிறர் தான் அலாது இல்லவன் - தைக்கு ஒப்புத் தாகையன்றிப் பிறர்
இல்லாதவைாகிய அனுமன்; றதாள் மீது -கதாளின் மீது; துன்னு றபர் ஒளி இலக்குவன் -
யநருங்கிய கபயைாளி உரடய இலக்குவன்; றதான்றிய றதாற்றம் -கதான்றிய
கதாற்றமாைது; பபான்னின் ோல்வகர - யபான் மயமாை கமரு மரல; பவள்ளி ோல்
வகர - யவள்ளி மயமாை யபரிய ரகலாய மரலயின்; மிகேப் பபாலிந்தது - கமல்
விளங்கிற்று; என்னுோறு அன்றி - என்று கூறுமாறு அன்றி; பிறிது எடுத்து இயம்புவது
யாறதா - கவறு ஒன்ரற உவரமயாக எடுத்துச் யோல்ல யாது உளது.

7504. ஆங்கு, வீரற ாடு அேர் பேய்வான் அகேந்த வாள்

அரக்கன்,
தாங்கு பல் ககணப் புட்டிலும் தகக பபறக் கட்டி,
வீங்கு றதாள் வலிக்கு ஏயது, விேம்பில் வில் பவள்க,
வாங்கி ான், பநடு வடவகர புகரவது ஓர் வரி
வில். ஆங்கு - அப்கபாது; வீரற ாடு - வீைன் ஆகிய இலக்குவனுடன்;
அேர் பேய்வான் அகேந்த - கபார் யேய்வான் யபாருட்டு; வாள் அரக்கன் - யகாடிய
கும்பகருணன்; பல்ககணத் தாங்கு புட்டிலும் - பலகரணகரளத் தாங்கிை அம்பு
அறாத்தூணிரயயும்; தகக பபறக்கட்டி - அழகு யபறக் கட்டி; வீங்கு றதாள் வலிக்கு
ஏயது - பருத்த தன் கதாள் வலிரமக்கு ஏற்றதும்; பநடுவட வகர புகரவது - யபரிய
கமரு மரலரய ஒத்ததும் ஆை; ஓர் வரிவில் - ஒப்பற்ற கட்டரமந்த வில்லிரை;
விசும்பில் வில் பவள்க வாங்கி ான் - ஆகாயத்தில் உள்ள வாைவில்லும் யவட்கம்
யகாள்ளும் படி வரளத்தான்.

கும்பகருணன் வீைவார்த்ரதயும் இலக்குவன் மறுயமாழியும்

7505. 'இராேன் தம்பி நீ; இராவணன் தம்பி நான்;
இருறவம்
பபாராநின்றறம்; இது காணிய வந்த ர், புலறவார்;
 பராவும் பதால் பேரு முகற வலிக்கு உரிய
பகர்ந்து,
விராவு நல் அேர் விகளக்குதும், யாம்' எ
விளம்பா,

நீ இராேன் தம்பி - நீ இைாமனுக்குத் தம்பி; நான் இராவணன் தம்பி - நான்

இைாவணனுக்குத் தம்பி; இருறவம் பபாரா நின்றறம் - இருவரும் இப்யபாழுது
கபார் யேய்ய நின்கறாம்; இது காணிய வந்த ர் புலறவார் - இப்கபார்த் யதாழிரலக்
காண்பதற்காகத் கதவர்கள் வந்துள்ளைர்; பராவும், பதால் பேருமுகற வலிக்கு -
வழிபடுவதற்கு உரிய பரழரமயாை கபார் முரற வலிக்கு; உரிய - உரியவற்ரற;
பகர்ந்து - யோல்லி; விராவு நல் அேர் விகளக்குதும் - யபாருந்திய சிறந்த கபாரைச்
யேய்கவாம்; யாம் எ விளம்பா - நாம் என்று யோல்லி.

புலகவார்-கதவர்கள், யதால் யேருமுரற வலிக்கு உரியை- வஞ்சிைம். மாயப்

கபாைல்லாத கபார் நல்அமர் என்க.

7506. 'பபய் தவத்திற ார் பபண்பகாடி, எம்முடன்

பிறந்தாள்,
பேய்த குற்றம் ஒன்று இல்லவள், நாசி பவஞ்
சி த்தால் பகாய்த பகாற்றவ! ேற்று அவள் கூந்தல் பதாட்டு
ஈர்த்த
கக தலத்திகடக் கிடத்துபவன்; காக்குதி' என்றான்.

பபய்தவத்திற ார் பபண் பகாடி - எங்களிடம் தங்கிய நல்விரைத் தவத்தால்

ஒப்பற்ற யகாடி கபான்ற யபண் ஒருத்தி; எம்முடன் பிறந்தாள் - எங்களுடன் பிறந்தாள்;
பேய்த குற்றம் ஒன்று இல் - அவள் யேய்த குற்றம் ஒன்றும் இல்ரல; அவள் நாசி
பவஞ்சி த்தால் பகாய்த பகாற்றவ - அவ்வாறு இருப்பினும் அவளது மூக்ரகக்
யகாடிய சீற்றத்தால் அரிந்த யவற்றிக்குரியவகை; ேற்று அவள் கூந்தல் பதாட்டு ஈர்த்த -
அவளது கூந்தரலத் யதாட்டு இழுத்த; கக தலத்திகடக் கிடத்துபவன் - ரகரய
நிலத்தில் விழச் யேய்யப் கபாகிகறன்; காக்குதி என்றான் - காத்துக்யகாள் என்றான்
கும்பகருணன்.

இலக்குவரைப் பார்த்தவுடன் அவன் தன் தங்ரகக்குச் யேய்த யகாடுரம

நிரைவுக்கு வைலால் அரதகய கூறிைான் என்க. உரிரமயற்ற ஆடவர் யபண்டிர்
கூந்தல் பற்றி இழுத்தரம இழியேயல் என்றவாறு. யகாற்றவ-இகழ்ச்சிக் குறிப்பு.
சூர்ப்பைரகயின் காமம் அைக்கர்க்கு இயல்பு ஆதலின் 'யேய்த குற்றம் ஒன்று இல்'
என்றாைாம்.
7507. அல்லி ால் பேய்த நிறத்தவன் அக யது பகர,
ேல்லி ால் பேய்த புயத்தவன், 'ோற்றங்கள் நும்பால்
வில்லி ால் போல்லின் அல்லது, பவந் திறல்
பவள்கச்
போல்லி ால் போலக் கற்றிலம், யாம்' எ ச்
போன் ான்.

அல்லி ால் பேய்த நிறத்தவன் - இருட்டிைால் யேய்தது கபான்ற கருநிறத்ரத

உரடய கும்பகருணன்; அக யது பகர - அவ்வாறாகச் யோற்கரளச் யோல்ல;
ேல்லி ால் பேய்த புயத்தவன் - வலிரமப் பண்பால் யேய்யப்பட்ட கதாரள
உரடய இலக்குவன்; நும்பால் ோற்றங்கள் - நும்மிடம் மறுயமாழிகரள;
வில்லி ால் போல்லின் அல்லது - வில்லிைால் யோல்வது அல்லது; பவந்திறல்
பவள்க -யகாடிய வலிரமக்கு நாணம் உண்டாக; யாம் போல்லி ால் போலக் கற்றிலம்
- யாம் யோல்லிைால் யோல்வதற்குக் கற்கவில்ரல; எ ச் போன் ான் - என்று
கூறிைான்.

இருவரும் யேய்த யபரும் கபார்

7508. 'விண் இரண்டு கூறு ஆயது; பிளந்தது பவற்பு;
ேண் இரண்டு உறக் கிழிந்தது' என்று இகேயவர்
ேறுக,
கண் இரண்டினும் தீ உக, கதிர் முகப் பகழி
எண்-இரண்டிற ாடு இரண்டு ஒரு பதாகட
பதாடுத்து எய்தான்.
கண் இரண்டினும் தீ உக - கும்பகருணன் தன் கண்ணிைண்டில் இருந்து தீ
யவளிப்பட; விண் இரண்டு கூறு ஆயது - ஆகாயம் இைண்டு பகுதியாகப்
பிளவுபட்டது; பவற்பு பிளந்தது -மரல பிளந்தது; ேண் இரண்டு உறக் கிழிந்தது - மண்
இைண்டாகக் கிழிந்தது; என்று இகேயவர் ேறுக - என்று கருதித் கதவர்கள்
கலங்கும்படி; கதிர் முகப்பகழி - ஒளி விடுகின்ற முரைரயயுரடய அம்புகள்; எண்
இரண்டிற ாடு இரண்டு - பதியைட்டிரை, ஒரு பதாகட பதாடுத்து எய்தான் - ஒரு
யதாடுப்பில் யதாடுத்து விட்டான்.

7509. பகாம்பு நாலுகடக் குலக் கரிக் கும்பத்தில் குளித்த,

உம்பர் ஆற்றகல ஒதுக்கிய, உரும் எ ச் பேல்வ,
பவம்பு பவஞ் சி த்து இராவணற்கு இகளயவன்
விட்ட
 அம்பு பத்திற ாடு எட்கடயும் நான்கி ால்
அறுத்தான். பவம்பு பவஞ்சி த்து இராவணற்கு இகளயவன் -யவம்புகிற
யகாடிய சிைத்ரத உரடய இைாவணைது தம்பி; விட்ட - யேலுத்திய; பகாம்பு
நாலுகடக் குலக் கரிக்கும்பத்தில் குளித்த - நான்கு தந்தங்கரள உரடய ஐைாவதம்
என்னும் யாரையின் மத்தகத்தில் பாய்ந்தைவும்; உம்பர் ஆற்றகல ஒதுக்கிய -
கதவர்களின் வலிரமரயப் கபாக்கியைவும்; உரும் எ ச் பேல்வ - இடிகபால்
யேல்வைவும் ஆகிய; அம்பு பத்திற ாடு எட்கடயும் - பதியைட்டு
அம்புகரளயும்; நான்கி ால் அறுத்தான் - இலக்குவன் நான்கு அம்புகளிைால்
தடுத்து அறுத்திட்டான். கும்பகருணன் விடுத்த பதியைட்டு அம்புகரள
இலக்குவன் நான்கு அம்புகளால் அழித்தான் என்க.

7510. அறுத்த காகலயின், அரக்கனும் அேரகர பநடு

நாள்
ஒறுத்தது, ஆயிரம் உருவது, திகேமுகன் உதவப்
பபாறுத்தது, ஆங்கு ஒரு புகர் முகக் கடுங் ககணப்
புத்றதள்,
'இறுத்து ோற்று, இது வல்கலறயல்' என்று, றகாத்து,
எய்தான்.

அறுத்த காகலயின் - இலக்குவன் தன் அம்புகரள அறுத்த யபாழுது; அரக்கனும்

- கும்பகருணனும்; அேரகர பநடுநாள் ஒறுத்தது - கதவர்கரள யநடுநாள் அடக்கித்
தண்டித்ததும்; ஆயிரம் உருவது - ஆயிைம் உருவத்ரத உரடயதும்; திகேமுகன் உதவப்
பபாறுத்தது - நான்முகன் உதவப் யபற்று ரவத்துக் யகாண்டிருப்பதுமாை; ஆங்கு
ஒரு புகர் முகக் கடுங்ககண - அப்கபாது ஒளிவிடும் முகத்ரத உரடய அம்பில்;
புத்றதள் இறுத்து - யதய்வத்ரதத் தங்கச் யேய்து; இது வல்கலறயல் ோற்று என்று -
இதரை வலிரம உரடரயயாயின் மாற்றுவாய் என்று; றகாத்து எய்தான் - அம்பில்
ககாய்த்து எய்தான்.
இவ்விரு பாடலும் அந்தாதித் யதாரட புத்கதள் இறுத்து- மந்திைம் கூறி அம்பில்
யதய்வத்ரத நிறுத்துதல். யபாறுத்தல்- தாங்கப் யபற்றது. புத்கதள்-யதய்வம்.

7511. புரிந்து றநாக்கிய திகேபதாறும், பகழியின் புயலால்,

எரிந்து பேல்வகத றநாக்கிய இராேனுக்கு
இகளயான்,
பதரிந்து, ேற்ற அதுதன்க ஓர் பதய்வ பவங்
ககணயால்
அரிந்து வீழ்த்தலும், ஆயிரம் உருச் ேரம் அற்ற.*
புரிந்து றநாக்கிய திகேபதாறும் - கண்ணால் விரும்பிப் பார்க்கும் திரேயயங்கும்;
பகழியின் புயலால் - அம்புகளின் கவகத்தால்; எரிந்து பேல்வகத றநாக்கிய -எரிந்து
கபாவரதக் கண்ட; இராேனுக்கு இகளயான் - இைாமன் தம்பியாகிய இலக்குவன்;
ேற்ற அது தன்க - அதரை; பதரிந்து ஓர் பதய்வ பவங்ககணயால் - ஆைாய்ந்து
ஒப்பற்ற யதய்வக் கரண ஒன்றால்; அரிந்து வீழ்த்தலும் - அறுத்து வீழ்த்திய
அளவில்; ஆயிரம் உருச்ேரம் அற்ற - ஆயிைம் உருவம் யகாண்ட அக்கரண அழிந்தது.

அது ஆயிை உருவக் கரண என்பது இதைால் புலைாகிறது.

7512. ஆறு-இரண்டு பவங் கடுங் ககண அனுேன்றேல்

அழுத்தி,
ஏறு பவஞ் ேரம் இரண்டு இளங் குேரன்றேல் ஏற்றி,
நூறும் ஐம்பதும் ஒரு பதாகட பதாடுத்து, ஒரு
பநாடியில்,
கூறு திக்ககயும் விசும்கபயும் ேகறத்த ன்,
பகாடிறயான்.

பவங்கடுங்ககண - யகாடிய கவகமாை அம்புகள்; ஆறு இரண்டு -

பன்னிைண்டிரை; அனுேன் றேல் அழுத்தி - அனுமன் கமல் பதியுமாறு யேலுத்தி;
ஏறு பவஞ்ேரம் இரண்டு - பாய்கிற யகாடிய அம்புகள் இைண்டிரை; இளங்குேரன்
றேல் ஏற்றி - இலக்குவன் மீது யேலுத்தி; ஒரு பதாகட நூறும் ஐம்பதும் பதாடுத்து -
ஒரு யதாடுப்பினில் நூறும் ஐம்பதுமாக அம்புகரளத் யதாடுத்து; பகாடிறயான் -
யகாடிய கும்பகருணன்; ஒரு பநாடியில் - ஒரு யநாடிப் யபாழுதில்; கூறுதிக்ககயும் -
கூறாகப்பட்டுள்ள திரேகரளயும்; விசும்கபயும் ேகறத்த ன் - ஆகாயத்ரதயும்
மரறத்தான்.
நூறும் ஐம்பதுமாகக் கரண யேலுத்தி திக்ரகயும் விசும்ரபயும் மரறத்தைன்
கும்பகருணன் என்க. ஏறு- பாய்கிற.

7513. ேகறத்த வாளிகள் எவற்கறயும், அவற்றி ால்

ோற்றி,
துகறத் தலம்பதாறும் தலம்பதாறும் நின்று றதர்
சுேக்கும்
பபாகறக்கு அகேந்த பவங் கரி, பரி, யாளி, ோப்
பூதம்,
திறத் திறம் படத் துணித்து, அவன் றதகரயும்
 சிகதத்தான்.
ேகறத்த வாளிகள் எவற்கறயும் - இலக்குவன் திரே, மற்றும் விசும்பு
ஆகியவற்ரற மரறத்த அம்புகள் எல்லாவற்ரறயும்; அவற்றி ால் ோற்றி -
அவ்வவற்ரற அழிக்கும் திறனுள்ள அம்புகளால் கபாக்கி; துகறத்தலந் பதாறும்
தலந்பதாறும் நின்று - பூட்டுவதற்கு உரிய இடங்கள் கதாறும் இடங்கள் கதாறும்
நின்று; றதர் சுேக்கும் பபாகறக்கு அகேந்த - கதரைச் சுமக்கிற சுமத்தல் யதாழிலுக்கு
உரிய; பவங்கரி - யகாடிய யாரை; பரி - குதிரை; யாளி - யாளி; ோப்பூதம் - யபரிய
பூதம்; திறத்திறம் படத் துணிந்து - ஆகியவற்ரற திைள் திைளாக அழித்து; அவன்
றதகரயும் சிகதத்தான் - அக்கும்பகருணைது கதரையும் அழித்தான்.

7514. றதர் அழிந்தது, பேங் கதிர்ச் பேல்வக ச் சூழ்ந்த

ஊர் அழிந்ததுறபால்; துரந்து ஊர்பவர் உலந்தார்;
நீர் அழிந்திடா பநடு ேகைக் குைாத்திகட நிமிர்ந்த
பார பவஞ் சிகல அழிந்பத த் துமிந்தது,
அப் பரு வில்

பேங்கதிர்ச் பேல்வக ச் - சிவந்த கிைணங்கரள உரடய சூரியரைச்; சூழ்ந்த ஊர்

அழிந்தது றபால் - சூழ்ந்திருந்த பரிகவடம் அழிந்ததுகபால; றதர் அழிந்தது -
கும்பகருணைது கதர் அழிந்தது; துரந்து ஊர்பவர் உலந்தார் - கதரைச் யேலுத்தி
நடத்தும் பாகர் அழிந்தைர்; நீர் அழிந்திடா பநடு ேகைக் குைாத்திகட - நீர் நீங்கப்
யபறாத மிகுதியாை கமகக் கூட்டத்தின் இரடகய; நிமிர்ந்த பார பவஞ்சிகல
அழிந்பத - உயர்ந்து கதான்றிய யபருரம மிக்க விரும்பத்தகு வாைவில் அழிந்தது
கபால; அப்பருவில் துமிந்தது - கும்பகருணனுரடய அந்தப் யபரிய வில்
துண்டுபட்டது.

7515. பேய்த றபாரிக றநாக்கி, இத் றதரிகடச் றேர்ந்த

பகாய் உகளக் கடுங் றகாள் அரி முதலிய குழுகவ
எய்து பகான்ற ற ா?' பநடு ேந்திரம் இயம்பி,
கவது பகான்ற ற ா?' எ , வா வர் ேயர்ந்தார்.

பேய்த றபாரிக றநாக்கி - இலக்குவன் யேய்த கபாரிரைப் பார்த்து;

இத்றதரிகடச் றேர்ந்த - க்கும்பகருணைது கதரில் பூட்டப் யபற்ற; பகாய் உகள -
யவட்டப்பட்ட பிடரி மயிரை உரடய குதிரை; கடுங்றகாள் அரி - மற்றும் யகாடிய
சிங்கம்; முதலிய குழுகவ - முதலியவற்றின் கூட்டத்ரத; எய்து பகான்ற ற ா -
அம்பு எய்து யகான்றாகைா; பநடு ேந்திரம் இயம்பி - சிறந்த மந்திைத்ரதச்
யோல்லி; கவது பகான்ற ற ா - ோபமிட்டுக் யகான்றைகைா; எ - என்று;
வா வர் ேயர்ந்தார் - கதவர்கள் மயங்கி நின்றார்கள்.

கும்பகருணனும் இலக்குவனும் தரையில் நின்று யபாருதல்

7516. ஊன்று றதபராடு சிகல இலன், கடல் கிளர்ந்து
ஒப்பான்,
'ஏன்று, ேற்று இவன் இன் உயிர் குடிப்பபன்' என்று,
உலகம்
மூன்றும் பவன்றகேக்கு இடு குறி என் முச்
சிககத்தாய்த்
றதான்றும் பவஞ் சுடர்ச் சூல பவங் கூற்றிக த்
பதாட்டான்.

ஊன்று றதபராடு சிகல இலன் - ஏறிய கதரையும் வில்ரலயும் இழந்தவைாை

கும்பகருணன்; கடல் கிளர்ந்து ஒப்பான் - கடல் யபாங்கிைாற்கபாலச் சிைந்து;
அவன் இன்னுயிர் குடிப்பபன் என்று ேற்று என்று - அந்த இலக்குவன் உரடய
இனிய உயிரைக் குடிப்கபன் எதிர்த்து நின்று என்று எண்ணி; உலகம் மூன்றும்
பவன்றகேக்கு - மூன்று உலகங்கரளயும் யவன்றதற்கு; இடுகுறி என் - இட்ட
அரடயாளம் என்னுமாறு அரமந்த; முச்சிககத்தாய்த் றதான்றும் - மூன்று
கிரளரய உரடயதாய்த் கதான்றும்; பவஞ்சுடர்ச் சூல பவங்கூற்றிக த் பதாட்டான்
- யகாடிய ஒளியுரடய சூலப் பரடயாகிய யகாடிய கூற்றுவரைக் ரகயில்
யகாண்டான்.

7517. இழியப் பாய்ந்த ன், இரு நிலம் பிளந்து இரு

கூறா,--
கிழியப் பாய் பு ல் கிளர்ந்பத க் கிளர் சி த்து
அரக்கன்;
'பழி, அப்பால்; இவன் பதாதி' என்று, அனுேன்தன்
படர் றதாள்
ஒழியப் பார்மிகே இழிந்து பேன்று, இளவலும்
உற்றான்.
கிளர் சி த்து அரக்கன் - யபாங்கி எழுகின்ற சிைத்ரத உரடய கும்பகருணன்;
இருநிலம் பிளந்து இரு கூறா கிழியப் பாய்பு ல் கிளர்ந்பத - யபரிய நிலம்
பிளந்து இரு பகுதியாகும்படி பாயுந்தன்ரமயுள்ள கடல் யபாங்கியயழுந்தது கபால்;
இழியப் பாய்ந்த ன் - நிலத்தில் குதித்தான்; இவன் பதாதி - இவன் ஊர்தியின்றித்
தரையில் நிற்பவன்; அப்பால் பழி என்று - ஆரகயால் பின்பு பழி வரும் என்று;
இளவலும் - இலக்குவனும்; அனுேன் தன் படர் றதாள் ஒழிய - அனுமனுரடய
பைவிய கதாரளவிட்டு; பார்மிகே இைந்து பேன்று உற்றான் - நிலத்தின் மீது
இறங்கிப் கபாய்ப் கபார் யேய்யப் யபாருந்திைான்.
பதாதி-ஊர்தியின்றித் தரையில் நின்று கபார் யேய்பவன், இழிந்து-இறங்கி.

7518. உற்ற காகலயின், இராவணன், தம்பி ோடு உதவ,

இற்ற தாக யின் இரு ேடி இகல் பகட ஏவ,
முற்றி அன் து, முைங்கு முந்நீர் எ முடுகிச்
சுற்றி ஆர்த்தது, சுமித்திகர சிங்கத்கதத்
பதாடர்ந்து.*

உற்ற காகலயின் - இலக்குவன் கும்பகருணனுடன் தரையில் கபாரிடப்

யபாருந்திய யபாழுது; இராவணன் தம்பி ோடு உதவ - இைாவணன், தன் தம்பி பக்கம்
உதவுவதற்காக; இற்றதாக யின் இருேடி - அழிந்த கேரையினும் இருமடங்கு;
இகல்பகட ஏவ - கபாரிடும் பரடரய ஏவ; அன் து - அந்தப் பரட; முைங்கு முந்நீர்
எ முடுகி - ஒலிக்கின்ற கடல் கபால் ஒலித்து; சுமித்திகர சிங்கத்கதத் பதாடர்ந்து -
சுமித்திரை யபற்ற சிங்கம் கபான்ற இலக்குவரைத் யதாடர்ந்து யேன்று; முற்றி
சுற்றி ஆர்த்தது - முற்றுரக இட்டுச் சுற்றி கபயைாலி யேய்தது.

7519. இரிந்து வா வர் இரியலின், ேயங்கி ர் எவரும்;

போரிந்த பவம் பகட துணிந்திட, தடுப்ப அருந்
பதாழிலால்
பரிந்த அண்ணலும், பரிவிலன் ஒரு புகட படர,
புரிந்த அந் பநடுஞ் றேக அம் கருங் கடல்
புக்கான்.*
இரிந்து - நிரல யகட்டு; வா வர் இரியலின் - கதவர்கள் ஓடுதலிைால்;
எவரும் ேயங்கி ர் - எல்கலாரும் தடுமாறிைார்கள்; போரிந்த பவம்பகட
துணிந்திட - கமலும் கமலும் வந்த பரடகள் அற்று விழும்படி; தடுப்ப
அருந்பதாழிலால் - தடுப்பதற்கு அரிய கபார்த் யதாழிலால்; பரிந்த அண்ணலும் -
விரைந்து யேன்ற யபருரமக்கு உரிய இலக்குவனும்; பரிவிலன் - மை இைக்கம்
இல்லாதவைாய்; ஒரு புகட படர - ஒரு பக்கமாய்ச் யேல்ல; புரிந்த - கபார் யேய்ய
விரும்பிய; அந்பநடுஞ்றேக -அந்த யபரிய பரடயாகிய; அம் கருங்கடல் புக்கான் -
அழகிய கருங்கடலுட் புகுந்தான்.

7520. முருக்கின் நாள்ேலர் முகக விரிந்தால முரண்

 கண்
அரக்கர் பேம் ேயிர்க் கருந் தகல அடுக்கலின்
அகணகள்
பபருக்கி ான்--பபருங் க லிகடப் பபய்து பபய்து,
எருகவ
உருக்கி ால் அன் குருதி நீர் ஆறுகள் ஓட.*

முருக்கின் நாள் ேலர் - முள் முருங்ரகயின் அன்று விரியும் தன்ரம யகாண்ட மலர்;
முகக விரிந்தால - யமாட்டு விரிந்தாற் கபான்று; முரண் கண் அரக்கர் - மாறுபாடு
யகாண்ட கண்கரள உரடய அைக்கைது; பேம்ேயிர்க் கருந்தகல - சிவந்த மயிரைக்
யகாண்ட கருந்தரலயால் கட்டப்பட்ட; அடுக்கலின் அகணகள் - மரலகள் ஆகிய
அரணகள் மூலமாக; பபருக்கி ான் - யவள்ளப் யபருக்கிைால்; எருகவ -
யேம்பிரைப்; பபருங் க லிகடப் பபய்து பபய்து - மிகுதியாை யநருப்பு
இரடகய யபய்து; உருக்கி ால் அன் -உருக்கியது கபான்ற; குருதி நீர் ஆறுகள் ஓட -
இைத்த நீைாலாகிய ஆறுகள் ஓட.

அைக்கர் தரலயால் கட்டப்பட்ட அரணகள் மூலமாகச் யேம்ரப உருக்கிைால்

கபான்ற குருதி நீைால் ஆகிய ஆறுகள் ஓட, யதாடர் அடுத்த பாடலில் முடியும், முருக்கு-
பலாசு. எருரவ-யேம்பு.

7521. கரியின் கககளும், புரவியின் கால்களும், காலின்

திரியும் றதர்களின் சில்லியும், அரக்கர்தம் சிரமும்,
போரியும் றோரியின் துகறபதாறும் துகறபதாறும்
சுழிப்ப,
பநரியும் பல் பிணப் பபருங் ககர கடந்தில, நீத்தம்.*

கரியின் கககளும் - யாரைகளின் ரககளும்; புரவியின் கால்களும் - குதிரைகளின்

கால்களும்; காலின் திரியும் றதர்களின் சில்லியும் - காற்றுப் கபால் இயங்கும் கதர்களின்
ேக்கைங்களும்; அரக்கர்தம் சிரமும் - அைக்கர்களின் தரலகளும்; போரியும் றோரியின்
- அறுபட்ட உறுப்புக்களில் இருந்து யபருகுகின்ற குருதிகளும்; துகறபதாறும்
துகறபதாறும் சுழிப்ப - இடந்கதாறும் இடந்கதாறும் சுழித்துக் யகாண்டிருக்க; பநரியும்
பல்பிணப் பபருங்ககர - யநருங்கிக் கிடக்கிற பல்பிணங்களால் ஆகிய
யபருங்கரைரயக்; கடந்தில நீத்தம் - கடந்து அப்பால் யேல்லவில்ரல யவள்ளம்.

7522. பகாற்ற வாள், எழு, தண்டு, றவல், ேழு,

குலிேம்,
ேற்றும் றவறு உள பகடக்கலம், இலக்குவன் வாளி
 சுற்றும் ஓடுவ பதாடர்ந்து இகட துணித்திட,
பதாககயாய்
அற்ற துண்டங்கள் படப் பட, துணிந்த அ ந்தம்.*

பகாற்றவாள் - யவற்றி யபாருந்திய வாள்; எழு - இரும்புலக்ரக; தண்டு -

கரத; றவல் - கவல்; றகால் - அம்பு; ேழு - ககாடரி; குலிேம் - வச்சிைப் பரட; ேற்றும்
றவறு உள பகடக்கலம் - மற்றும் கவறு உள்ள பரடக்கருவிகளும் ஆயவற்ரற;
இலக்குவன் வாளி - இலக்குவைது அம்புகள்; சுற்றும் ஓடுவ பதாடர்ந்து - சுற்றி ஓடிச்
யேன்று யதாடர்ந்து; இகட துணித்திட - இரடகய துண்டித்ததைால்; பதாககயாய்
அற்ற துண்டங்கள் - யபருந்யதாரகயாக முறிந்த துண்டுகள்; படப்பட துணிந்த
அ ந்தம் - கமகல படுந்கதாறும் துண்டமாைரவ மிகப்பல.

இலக்குவன் அம்பிைால் துண்டாக்கப் பட்ட பரடக்கலங்கள் பட்டதால்

கேரைகளும் பிற பரடக்கலங்களும் துண்டாயிை என்றவாறு. அைந்தம்-மிகப்பல.

7523. குண்டலங்களும், ேவுலியும், ஆரமும், றகாகவ,

தண்கட, றதாள்வகள, கடகம் என்று இக ய ,
தறுகண்
கண்ட கண்டங்கபளாடும் ககண துரந்த , கதிர்
சூழ்
ேண்டலங்ககள ோறுபகாண்டு இகேத்த ,
வானில்.*

குண்டலங்களும் - குண்டலங்களும்; ேவுலியும் - திருமுடியும்; ஆரமும் -

முத்தாைங்களும்; றகாகவ -மணிச்ேைங்களும்; தண்கட - தண்ரடகளும்; றதாள் வகள -
கதாள் வரளகளும்; கடகம் - கடகங்களும்; என்று இக ய - என்ற இவ்வாறாை
அணிகலன்கரள; தறுகண் ககண - இலக்குவன் எய்த வலிய அம்புகள்; கண்ட
கண்டங்கறளாடும் துரந்த - துண்டு துண்டுகள் ஆக்கி கவகமாகச் யேலுத்திை அரவ;
கதிர்சூழ் - ஒளி சூழ்ந்த; ேண்டலங்ககள - சூரிய ேந்திை நட்ேத்திை
மண்டலங்ககளாடு; ோறு பகாண்டு இகேந்த வானில் - மாறுபாடு யகாண்டு
ஒளிகயாடு வானில் விளங்கிை.

7524. பரந்த பவண்குகட, ோேகர, பநடுங் பகாடி,

பதாகக,
ேரம் தரும் சிகல, றகடகம், பிச்ேம், போய் ேரங்கள்
துரந்து பேல்வ , குருதி நீர் ஆறுகள்றதாறும்
நிரந்த றபய்க்கணம் ககரபதாறும் குவித்த . நீந்தி.*
 பரந்த பவண்குகட - யபரிய யவள்ளிய குரடயும்; ோேகர - யவண் ோமரையும்;
பநடுங்பகாடி - நீண்ட யகாடியும்; பதாகக - யபருங்யகாடியும்; ேரம்தரும் சிகல -
அம்புகரளச் யேலுத்தும் வில்லும்; றகடகம் - ககடயமும்; பிச்ேம் - பீலிக்குரடயும்;
போய்ேரங்கள் - யநருங்கிய அம்புகளும்; குருதிநீர் ஆறுகள் றதாறும் - இைத்த
ஆறுகள் கதாறும்; துரந்து பேல்வ - யேலுத்தப்பட்டுச் யேல்பவற்ரற; நிரந்த
றபய்க்கணம் - திைளாை கபய்க் கூட்டங்கள்; நீந்தி ககர பதாறும் குவித்த - நீந்திக்
கரையயங்கும் குவித்தை.

இைத்த ஆற்றில் இழுத்துச் யேல்லப்படும் யபாருள்கரளப் கபய்க்கணங்கள்

நீந்திக் கரையயங்கும் குவித்தை என்க. பிச்ேம்-மயிற்பீலியால் ஆை குரட.

கும்பகருணன் சுக்கிரீவகைாடு கபார் யேய்தல்

7525. ஈண்டு பவஞ் பேரு இக ய நிகழ்வுழி எவர்க்கும்,
நீண்ட பவள் எயிற்று அரக்கன், ேற்பறாரு திகே
நின்றான்.
பூண்ட பவஞ் பேரு இரவி கான்முகளபயாடு
பபாருதான்;
'காண்தகும்' எ , இகேயவர் குழுக்பகாண்டு,
கண்டார்.*

ஈண்டு பவஞ்பேரு எவர்க்கும் இக ய நிகழ்வுழி - இவ்வாறு இங்குக் யகாடிய

கபார் யாவருக்கும் இத்தன்ரமத்தாக நிகழுமிடத்து; நீண்ட பவள் எயிற்று அரக்கன் -
நீண்ட யவள்ளிய பற்கரள உரடய அைக்கைாை கும்பகருணன்; ேற்பறாரு திகே
நின்றான் - கவறு ஒரு திக்கில் கபாய் நின்று; இரவி கான் முகளபயாடு -சூரியன்
மகைாகிய சுக்கிரீவகைாடு; பூண்ட பவஞ்பேரு பபாருதான் -யகாடிய கபாரைச்
யேய்தான்; காண்தகும் எ - இப்கபார் காணத்தக்கதாகும் என்று கருதி; இகேயவர்
குழுக்பகாண்டு கண்டார் -கதவர்கள் கூட்டமாகக் கூடிக் கண்டார்கள்.
கும்பகருணனுக்கு உதவியாக வந்த பரடரய இலக்குவன் அழித்த கபாது
கும்பகருணன் கவறு ஒரு திரேயில் கபாய் நின்று சுக்கிரீவகைாடு யபாருதான் என்க.

கலிவிருத்தம்

7526. பபாறிந்து எழு கண்ணி ன், புககயும் வாயி ன்,--

பேறிந்து எழு கதிரவன் சிறுவன்-சீறி ான்,
'முறிந்த அரக்கன் ோ முரண் திண் றதாள்' எ ,
எறிந்த ன், விசும்பில், ோ ேகல ஒன்று ஏந்திறய.*
பேறிந்து எழுகதிரவன் சிறுவன் - யநருங்கி எழுகின்ற கதிர்கரளயுரடய சூரியன்
மகைாகிய சுக்கிரீவன்; பபாறிந்து எழு கண்ணி ன் - தீப்யபாறி யவளிப்படுகின்ற
கண்கரளயும்; புககயும் வாயி ன் - புரக யவளிவருகிற வாயிரையும்
உரடயவைாய்ச்; சீறி ான் - சிைந்து; அரக்கன் -கும்பகருணைது; ோமுரண் திண்
றதாள் - யபரிய மாறுபடுகிற வலிய கதாள்கள்; முறிந்த எ - முறிந்தை என்று
கண்கடார் எண்ணும்படி; ோேகல ஒன்று ஏந்திறய - யபரிய மரல ஒன்ரற
எடுத்து; விசும்பில் - வாைத்தில் இருந்து; எறிந்த ன் - எறிந்தான்.

7527. அம் ேகலநின்று வந்து அவனி எய்திய

பேம் ேகல அக ய பவங் களிறும், றேக யின்
பவம் ேகல றவைமும், பபாருத; றவறு இனி
எம் ேகல உள, அவற்கு எடுக்க ஒணாத ?*

அம்ேகல நின்று வந்து - அந்த மரலயினின்று வந்து; அவனி எய்திய - நிலத்ரத

அரடந்த; பேம்ேகல அக ய பவங்களிறும் - சிவந்த மரல கபான்ற யகாடிய
யாரையும்; றேக யின் - அைக்கர் கேரையில் இருந்த; பவம்ேகல றவைமும்
பபாருத - யகாடிய மரல கபான்ற கவழமும் கபார் யேய்யலாயிை; றவறு இனி
எம்ேகல உள - இனி கவறு எந்த மரலயுள்ளது; அவற்கு எடுக்க ஒணாத - அந்தச்
சுக்கிரீவனுக்கு எடுக்க முடியாதை.

7528. இவ்வகக பநடு ேகல இழிந்த ோசுணம்

கவ்விய, நிருதர்தம் களிறும் கட்டு அற;
அவ் வகக ேகலயிக ஏற்று, ஓர் அங்ககயால்
வவ்வி ன், அரக்கன், வாள் அவுணர் வாழ்த்தி ார்.

இவ்வகக - சுக்கிரீவன் இந்த வரகயாக எறிந்த; பநடுேகல இழிந்த ோசுணம் -

யபரிய மரலயில் இருந்த யவளிவந்த மரலப் பாம்புகள்; நிருதர் தம் களிறும் - அைக்கர்
தம் யாரைகளும்; கட்டு அற கவ்விய - வலிரம நீங்கும்படி கவ்விை; ஓர்
அங்ககயால் - ஒப்பற்ற தன் உள்ளங் ரகயால்; அவ்வகக ேகலயிக ஏற்று - அந்த
வரகப்பட்ட மரலயிரை ஏற்று; அரக்கன் வவ்வி ான் - கும்பகருணன்
பற்றிைான்; வாள் அவுணர் வாழ்த்தி ார் -யகாடிய அவுணர்கள் வாழ்த்திைார்கள்.

7529. ஏற்று ஒரு ககயி ால், 'இதுபகால், நீ அடா!

ஆற்றிய குன்றம்?' என்று, அளவு இல் ஆற்றலான்,
நீற்று இயல் நுணுகுறப் பிகேந்து, 'நீங்கு' எ ா,
 தூற்றி ான்; இகேயவர் துணுக்கம் எய்தி ார்.
அளவு இல் ஆற்றலான் - அளவற்ற வலிரம உரடய கும்பகருணன்; ஒரு
ககயி ால் ஏற்று - சுக்கிரீவன் வீசிய மரலயிரை ஒரு ககயால் ஏற்று; அடா நீ -அடா
நீ; ஆற்றிய குன்றம் இது பகால் -வலிரம யகாண்டு வீசிய மரல இதுதாைா?; என்று -
என்று யோல்லி; நீற்று இயல் நுணுகுறப் பிகேந்து - நீற்றின் தன்ரமயதாய் ஆகுமாறு
யபாடியாகப் பிரேந்து; நீங்கு எ ா தூற்றி ன் - கபா என்று யோல்லித் தூற்றி
விட்டான்; இகேயவர் துணுக்கம் எய்தி ார் - அப்கபைாற்றல் கண்ட கதவர்கள்
அச்ேம் யகாண்டைர்.

சுக்கிரீவன் கமல் கும்பகருணன் எறிந்த சூலத்ரத அனுமன்

முறித்தல்.
7530. 'பேல்பவற ா, பநடுங் கிரி இன்னும் றதர்ந்து?'
எ ா,
எல்லவன் கான்முகள உணரும் ஏல்கவயில்,
'பகால்!' எ எறிந்த ன், குகறவு இல்
றநான்பிற ார்
போல் எ ப் பிகைப்பு இலாச் சூலம், றோர்வு
இலான்.

எல்லவன் கான்முக - சூரியன் மகைாகிய சுக்கிரீவன்; பநடுங்கிரி இன்னும்

றதர்ந்து - யபரிய மரலரய இன்னும் கதடிச்; பேல்வற ா எ ா - யேல்கவகைா
என்று; உணரும் எல்கவயில் - எண்ணம் யகாண்ட அளவில்; றோர்வு இலான் - கோர்வு
அற்றவைாகிய கும்பகருணன்; பகால் எ - யகால் என்று யோல்லிக்; குகறவு இல்
றநான்பிற ார் - குரறவு இல்லாத தவத்தவைது; போல் எ ப் பிகைப்பு இலாச் - ோபச்
யோல் கபால் தவறுதல் இல்லாத; சூலம் எறிந்த ன் - சூலத்ரத எறிந்தான்.

7531. 'பட்ட ன் பட்ட ன்' என்று, பார்த்தவர்

விட்டு உலம்பிட, பநடு விசும்பில் றேறலும்,
எட்டி ன் அது பிடித்து, இறுத்து நீக்கி ான்;
ஒட்டுறோ, ோருதி, அறத்கத ஓம்புவான்?

பார்த்தவர் - சூலம் வருதரலப் பார்த்தவர்கள்; பட்ட ன் பட்ட ன் என்று - சுக்கிரீவன்

இறந்தான் இறந்தான் என்று; விட்டு உலம்பிட - வாய்விட்டுக் கதறுமாறு; பநடு
விசும்பில் றேறலும் - பைந்த ஆகாயத்தில் அச்சூலம் வருதலும்: அது எட்டி ன் பிடித்து
- அனுமன் அச்சூலத்ரத எட்டிப் பிடித்து; இறுத்து நீக்கி ான் - முறித்து அழித்தான்;
அறத்கத ஓம்புவான் ோருதி - அறத்ரதப் பாதுகாப்பவைாகிய மாருதி; ஓட்டுறோ -
இச்யேயல் நடக்க விடுவாகைா என்றவாறு.

அறத்ரதக் காக்க அவதரித்த மாருதி இச்யேயல் (சுக்கிரீவன் அழியும் யேயல்)

நடக்க ஓட்டான் என்றார்.

7532. சித்திர வ முகலச் சீகத பேவ்வியால்

முத்த ார், மிதிகல ஊர், அறிவு முற்றிய
பித்தன் பவஞ் சிகலயிக இறுத்த றபர் ஒலி
ஒத்தது, சூலம் அன்று இற்ற ஓகேறய.

அன்று சூலம் இற்ற ஓகேறய - என்று சூலப்பரட அனுமைால் முறிக்கப்பட்ட

கபாது கதான்றிய ஓரே; சித்திர வ முகலச் சீகத - யதாய்யிற் ககாலம் எழுதிய
அழகிய முரலகரளயுரடய சீரதயிைது; பேவ்வியால் - அழகால்; மிதிகல ஊர் -
மிதிரலயில்; முத்த ார் - முத்தி உலகுக்கு உரிய மாலின் திருவவதாைமாை
இைாமபிைான்; அறிவு முற்றிய பித்தன் - அறிவு நிைம்பிய பித்தயைன்ற கபர்
யகாண்ட சிவபிைாைது; பவஞ்சிகலயிக இறுத்த றபர் ஒலி ஒத்தது - யகாடிய
வில்லிரை முறித்தகபாது கதான்றிய கபகைாரேரய ஒத்து இருந்தது.

கும்பகருணன் அனுமரைப் கபாருக்கு அரறகூவ அனுமன்

மறுத்தல்
7533. நிருதனும் அக யவன் நிகலகே றநாக்கிறய,
'கருதவும் இயம்பவும் அரிது, உன் கக வலி;
அரிய முடிப்பதற்கு அக த்து நாட்டினும்
ஒரு தனி உகள; இதற்கு உவகே யாது?' என்றான்.

நிருதனும் - அைக்கைாகிய கும்பகருணனும்; அக யவன் - அந்த அனுமைது; நிகலகே

றநாக்கிறய -தன்ரமரயப் பார்த்து; உன் கக வலி கருதவும் இயம்பவும் அரிது - உன்
ரக வலிரம எண்ணுதற்கும்யோல்லுதற்கும் அருரமயாைது; அரிய முடிப்பதற்கு -
அருஞ்யேயல்கரளச் யேய்து முடிப்பதற்கு; அக த்து நாட்டினும் - எல்லா
நாட்டினுள்ளும்; ஒரு தனி உகள - ஒரு தனிப்பட்டவைாக இருக்கிறாய்; இதற்கு
உவகே யாது - உன் திறரமத் தன்ரமக்கு ஒப்புக் கூற உரியது யாது?; என்றான் - என்று
கூறிைான்.
அனுமன் ரக வலி கண்டு கும்பகருணன் வியந்து கூறியது. அரியை-குறிப்பு
விரையாலரணயும் யபயர்.
7534. 'என்ப ாடு பபாருதிறயல், இன்னும், யான் அேர்
போன் புரிவல்' என்று, அரக்கன் போல்லலும்,
'முன், "இனி எதிர்க்கிறலன்" என்று முற்றிய
பின், இகல் பழுது' எ , பபயர்ந்து றபாயி ான்.

இன்னும் - இரடயில் நிறுத்திய கபாரை கமலும்; என்ப ாடு பபாருதிறயல் -

யதாடர்ந்து என்கைாடு யேய்வாய் ஆைால்; யான் அேர் போன் புரிபவல் - யான்
கபாரை நீ யோன்ை முரறப்படிகய புரிகவன்; என்று - என்று; அரக்கன் போல்லலும் -
கும்பகருணன் யோன்ை அளவிகல; முன் இனி எதிர்க்கிறலன் என்று - முன்பு இனி
உன்கைாடு எதிர்க்க மாட்கடன் என்று; முற்றிய பின் - கபாரை முடித்த பிறகு; இகல்
பழுது - மீண்டும் கபாரிடுவது யோன்ை யோல் தவறுவது ஆகும்; எ பபயர்ந்து
றபாயி ான் - என்று கூறிய இடத்ரத விட்டு அப்பால் கபாயிைன்.
நீ என்கைாடு மீண்டும் கபாரிட வந்தால் நீ யோன்ை முரறப்படிகய
கபாரிடலாம் என்று கும்பகருணன் கூற, முன்பு உன்கைாடு கபாரிகடன் என்று
கூறிவிட்டு இப்யபாழுது கபாரிடல் யோன்ை யோல் தவறுவது ஆகும் என்று கூறி
மறுத்து அனுமன் அப்பால் கபாயிைன்.

மீண்டும் சுக்கிரீவனும் கும்பகருணனும் யபாருதல்

7535. அற்றது காகலயில், அரக்கன், ஆயுதம்
பபற்றிலன், பபயர்ந்திலன்; அக ய பபற்றியில்,
பற்றி ன், பாய்ந்து எதிர், பருதி கான்முகள
எற்றி ன், குத்தி ன், எறுழ் பவங் கககளால்.

அற்றது காகலயில் - அந்தச் சூலப்பரட அழிந்த காலத்தில்; அரக்கன் -

கும்பகருணன்; ஆயுதம் பபற்றிலன் - கவறு ஆயுதத்ரதப் யபறாதவைாய் இருந்தும்;
பபயர்ந்திலன் - இடத்ரத விட்டு நிரல யபயைாது இருந்தான்; அக ய பபற்றியில் -
அந்த கவரளயில்; பருதி கான்முகள - கதிைவன் மகைாகிய சுக்கிரீவன்; எதிர்
பாய்ந்து - கும்பகருணனுக்கு எதிகை பாய்ந்து; பற்றி ன் - பற்றி; எறுழ்
பவங்கககளால் - தன் வலிய யகாடிய ரககளால்; எற்றி ன் குத்தி ன் - கமாதிக்
குத்திைான்.

7536. அரக்கனும்',---'நன்று, நின் ஆண்கே; ஆயினும்,

தருக்கு இனி இன்பறாடும் ேகேயும்தான்' எ ா,
பநருக்கி ன், பற்றி ன், நீங்பகாணாவகக;--
 உருக்கிய பேம்பு அ உதிரக் கண்ணி ான்.

உருக்கிய பேம்பு அ உதிரக் கண்ணி ான் - சிைத்தால் உருக்கிய யேம்பு கபான்று

குருதி குழம்பிய கண்கரள உரடய; அரக்கனும் - கும்பகருணனும்; நின் ஆண்கே
நன்று - நிைது வீைம் நன்று; ஆயினும் - ஆைாலும்; இனி இன்பறாடும் தருக்கு ேகேயும்
தான் - இனிகமல் இன்றுடன் உன் யேருக்கு அடங்கிவிடும் தான் ; எ ா - என்று
யோல்லி; நீங்பகாணா வகக - தப்பமுடியாதவாறு; பநருக்கி ன் பற்றி ன் - யநருக்கிப்
பற்றிைன்;

7537. திரிந்த ர் ோரிகக; றதவர் கண்டிலர்;

புரிந்த ர், பநடுஞ் பேரு; புககயும் றபார்த்து எை
எரிந்த , உரும் எலாம்; இருவர் வாய்களும்
போரிந்த , குருதி; தாம் இகறயும் றோர்ந்திலார்.

ோரிகக திரிந்த ர் - சுக்கிரீவன் கும்பகருணரைப் பற்றிய அளவிகல இருவரும்

ோரிரக திரிந்தைர்; றதவர் கண்டிலர் - அப்கபாது இன்ைார் இங்கு உள்ளார் என்று
கதவர்களும் காண முடியாதவர் ஆயிைர்; பநடுஞ் பேரு புரிந்த ர் - இருவரும் யபரும்
கபாரைத் யதாடங்கிைர்; உரும் எலாம் எரிந்த - கபாரின் கவகத்தால் இடிகள்
எல்லாம் எரிந்தை; புககயும் றபார்த்து எை - அதைால் புரக திரேகரள
மூடிக்யகாண்டு கமல் எழுந்தை; இருவர் வாய்களும் போரிந்த குருதி - இருவர்
வாய்களில் இருந்தும் குருதி யவளிப்பட்டை; தாம் இகறயும் றோர்ந்திலார் - தாங்கள்
ஒரு சிறிதும் கோர்வு அரடந்திலர்.

7538. உறுக்கி ர், ஒருவகர ஒருவர்; உற்று இகல்

முறுக்கி ர், முகற முகற; அரக்கன் போய்ம்பி ால்
பபாறுக்கிலாவகக பநடும் புயங்களால் பிணித்து
இறுக்கி ான்; இவன் சிறிது உணர்வும் எஞ்சி ான்.

ஒருவகர ஒருவர் உறுக்கி ர் - அவ்விருவரும் ஒருவரை ஒருவர் யபாருந்தி நின்று

அதட்டிைார்கள்; முகற முகற உற்று இகல் முறுக்கி ர் - முரற முரறயாகப்
யபாருந்திப் கபாரைச் சிைத்துடன் யேய்தைர்; அரக்கன் - கும்பகருணன்;
போய்ம்பி ால் - வலிரமயால்; பபாறுக்கிலா வகக - யபாறுக்க முடியாதபடி;
பநடும் புயங்களால் பிணித்து - தன் யபரிய ரககளிைால் சுக்கிரீவரைப் பிடித்து;
இறுக்கி ான் - அழுத்திைான்; இவன் சிறிது உணர்வும் எஞ்சி ான் - இந்தச் சுக்கிரீவன்
சிறிது உணர்வு குரறயப் யபற்றான் (மூர்ச்ரே அரடந்தான்)
உணர்வு இழந்த சுக்கிரீவரைக் கும்பகருணன் எடுத்துச்
யேல்லுதல்
7539. 'ேண்டு அேர் இன்பறாடு ேடங்கும்; ேன் இலாத்
தண்டல் இல் பபரும் பகட சிந்தும்; தக்கது ஓர்
எண்தரு கருேம் ேற்று இதனின் இல்' எ ,
பகாண்ட ன் றபாயி ன், நிருதர்றகா நகர்.

நிருதர் றகா - அைக்கர் தரலவைாகிய கும்பகருணன்; ேண்டு அேர் இன்பறாடு

ேடங்கும் - இவரைத் தூக்கிப் கபாய்விட்டால், யநருங்கிய கபார் இன்கறாடு
முற்றுப் யபறும்; ேன் இலாத் தண்டல் இல் பபரும்பகட சிந்தும் - அைேன் இல்லாத
யகடுதலில்லாத யபரிய வாைைப் யபரும்பரட சிதறிவிடும்; இதனின் தக்கது ஓர் -
இதரைக் காட்டிலும் தக்கதாகிய; எண் தரு கருேம் ேற்று இல் - எண்ணிச்
யேய்யத்தக்க யதாழில் இல்ரல; எ - என்று எண்ணி; நகர் பகாண்ட ன்
றபாயி ன் - நகருக்குச் சுக்கிரீவரைத் தூக்கிக் யகாண்டு கபாைான்.

7540. உரற்றி பறகவகய ஊறு பகாண்டு எை,

சிரற்றி பார்ப்பினின் சிந்கத சிந்திட,
விரல் துறு ககத்தலத்து அடித்து, பவய்துயிர்த்து,
அரற்றி , கவிக் குலம்; அரக்கர் ஆர்த்த ர்,

உரற்றி பறகவகய - கூவிக் யகாண்டிருந்த தாய்ப் பறரவரய; ஊறு பகாண்டு எை -

வல்லூறு பற்றிக் யகாண்டு கபாக; சிரற்றி பார்ப்பினின் - துன்பத்தால் அைற்றிய
குஞ்சுகள் கபால; சிந்கத சிந்திட - (சுக்கிரீவரைக் கும்பகருணன் தூக்கிச் யேன்ற
கபாது) மைம் முறிந்திட; விரல் துறு ககத்தலத்து அடித்து - விைல்கள் யநருங்கிய
ரகயிைால் அடித்துக்யகாண்டு; பவய்துயிர்த்து - யபருமூச்சு விட்டுக்யகாண்டு;
கவிக்குலம் அரற்றி - வாைைக் கூட்டங்கள் வாய் விட்டுக் கதறிை; அரக்கர்
ஆர்த்த ர் - அைக்கர்கள் மகிழ்ச்சிப் கபயைாலி யேய்தைர்.

சுக்கிரீவரைக் கும்பகருணன் தூக்கிச் யேன்ற யபாழுது குைங்குப் பரட

ரகத்தலத்து அடித்து அைற்றிய யேயல் தாய்ப்பறரவரய வல்லூறு யகாண்டுகபாக
வருந்தும் பார்ப்பின் யேயரல ஒத்தது. ஊறு - வல்லூறு. சிைற்றுதல் - துன்பத்தால்
அைற்றுதல். பார்ப்பு-குஞ்சு, ஊறு-யநருக்கம்.

7541. நடுங்கி ர் அேரரும்; நா உலர்ந்து றவர்த்து

ஒடுங்கி ர், வா ரத் தகலவர்--உள் முகிழ்த்து,
இடுங்கி கண்ணி ர், எரிந்த பநஞ்சி ர்,
'ேடங்கி வாம் உயிர்ப்பு' என்னும் அன்பி ார்.
 அேரரும் நடுங்கி ர் - கதவர்களும் நடுங்கிைார்கள்; வா ரத் தகலவர்கள் -
வாைைத் தரலவர்கள்; உள் முகிழ்த்து இடுங்கிய கண்ணி ர் - உள் அடங்கி இடுங்கிய
கண்கரளக் யகாண்டு; எரிந்த பநஞ்சி ர் - எரிந்த யநஞ்ேத்ரத உரடயவைாகி;
உயிர்ப்பு ேடங்கி வாம் என்னும் - அவர்களது உயிர்ப்பும் நின்றிட்டகதா என்று
கண்கடார் கருதுமாறு; அன்பி ார் - தம்மைேன் பால் அன்பு சிறந்தவைாய்; நா
உலர்ந்து - நாவுலர்ந்து; றவர்த்து - உடல் வியர்த்து; ஒடுங்கி ர் - மைமகிழ்வு குன்றிைர்.

7542. புழுங்கிய பவஞ் சி த்து அரக்கன் றபாகுவான்,

அழுங்கல் இல் றகாள் முகத்து அரவம் ஆயி ான்;
எழும் கதிர் இரவிதன் புதல்வன், எண்ணுற
விழுங்கிய ேதி எ , பேலிந்து றதான்றி ான்.

புழுங்கிய - மைம் புழுங்குவதற்குக் காைணமாை; பவஞ்சி த்து அரக்கன் - யகாடிய

சிைத்ரத உரடய கும்பகருணன்; றபாகுவான் - சுக்கிரீவரைத் தூக்கிப் கபாபவன்;
அழுங்கலில் - வருந்துதல் இல்லாத; றகாள் முகத்து அரவம் ஆயி ான் - கிைகத் தன்ரம
உரடய இைாகு என்னும் பாம்பு கபால் ஆயிைான்; கதிர் எழும் இரவிதன் புதல்வன்
-கதிர் விடுகின்ற சூரியன் மகைாகிய சுக்கிரீவன்; எண்ணுற - கண்டார்
எண்ணுமாறு; விழுங்கிய ேதி எ - இைாகுவால் விழுங்கப்பட்ட மதிகபால;
பேலிந்து றதான்றி ான் - யமலிவுற்றுத் கதான்றிைான்.

யவண்ரமயாை சுக்கிரீவரை எடுத்துச்யேல்லும் கரிய கும்பகருணரை இைாகு

என்னும் கரிய பாம்பாகவும் எடுத்துச் யேல்லப்படும் குைக்கிைத்தரலவரை
யவண்மதியாகவும் குறிப்பிட்டார் என்க. அழுங்கல்- வருந்துதல். ககாள்முகத்து
அைவம்-ககாளாகிய முகம் மட்டுமாக உள்ள இைாகு என்னும் கரும் பாம்பு. பற்றும்
தன்ரம யகாண்ட முகத்ரதக் யகாண்ட இைாகு என்னும் பாம்பு எனினுமாம்.

7543. திக்கு உற விளக்குவான் சிறுவன், தீயவன்

கேக் கரு நிறத்திகட ேகறந்த தன் உரு
மிக்கதும் குகறந்ததும் ஆக, றேகத்துப்
புக்கதும் புறத்தும் ஆம் ேதியும் றபான்ற ன்.

திக்கு உற விளங்குவான் சிறுவன் - திக்யகல்லாம் மிக்கு ஒளி விளங்கும் கதிைவன்

சிறுவைாகிய சுக்கிரீவன்; தீயவன் - கும்பகருணைது; கேக்கரு நிறத்திகட ேகறந்த
தன் உரு - கமகம் கபான்ற கரிய நிறத்தில் மரறந்த தன்னுரடய நிறம்; மிக்கதும்
குகறந்ததும் ஆக - ஒரு கால் மிக்கும், ஒருகால் குரறந்தும் கதான்றுவது; றேகத்துப்
புக்கதும் புறத்தும் ஆம் - கமகத்தின் இரடயில் புக்கதும் யவளிப்பட்டதும் ஆகிற;
ேதியும் றபான்ற ன் - ேந்திைரையும் கபான்றைன்.

சுக்கிரீவன் கும்பகருணைது ரகயில் இருப்பது கமகத்திரட மதிபுக்கும்

யவளிப்பட்டும் கதான்றுவது கபான்றதாகும். கும்பகருணன்-கருநிறம். சுக்கிரீவன்-
யவண்ரம நிறம்.

அனுமன் ரக பிரேந்து கும்பகருணன் பின்கபாதல்

7544. 'ஒருங்கு அேர் புரிகிறலன், உன்ப ாடு யான்' எ ,
பநருங்கிய உகரயிக நிக ந்து, றநர்கிலன்,
கருங் கடல் கடந்த அக் காலன், காலன் வாழ்
பபருங் கரம் பிகேந்து, அவன் பின்பு பேன்ற ன்.
கருங்கடல் கடந்த அக்காலன் - கரிய கடரலக் கடந்த அக்காரல உரடயவைாகிய
அனுமன்; உன்ப ாடு யான் ஒருங்கு அேர் புரிகிறலன் - யான் உன்கைாடு யபாருந்த
இனிப் கபார் புரிய மாட்கடன்; எ - என்று; பநருங்கிய உகரயிக றநர்ந்து
றநர்கிலன் - அண்ரமயில் கூறிய உரையிரை நிரைத்து எதிர்க்காதவைாய்; காலன்
வாழ் பபருங்கரம் பிகேந்து - யமன் வாழ்கின்ற தன் யபருங்ரகரயப் பிரேந்து
யகாண்டு; அவன் பின்பு பேன்ற ன் - அக்கும்பகருணனுக்குப் பின்பு யேன்றான்.

எந்நிரலயிலும் கபாரில் யோன்ை யோல் தவறாரம கரடப்பிடிக்கப் படுதல்

காண்க. இதரைகய அறப்கபார் என்பர்.

7545. ஆயிரம் பபயரவன் அடியில் வீழ்ந்த ர்,

'நாயகர் எேக்கு இனி யாவர்' நாட்டினில்?
காய் கதிர்ப் புதல்வக ப் பிணித்த ககயி ன்,
றபாயி ன், அரக்கன்' என்று இகேத்த பூேலார்.

வாைைர்கள் இைாமனிடம் ஓடிச் யேன்று, காய் கதிர்ப் புதல்வக ப்

பிணித்தககயி ன் - எரிக்கின்ற கதிர்கரள உரடய சூரியன் மகரைக் ரகயிைால்
கட்டி எடுத்துக்யகாண்டு; அரக்கன் றபாயி ன் என்று - கும்பகருணன் கபாயிைான்;
நாட்டினில் நாயகர் எேக்கு இனி யாவர் என்று - நாட்டில் எமக்குத் தரலவர் யாவர்
என்று; இகேத்த பூேலார் - கபயைாலி யேய்தவர்களாய்; ஆயிரம் பபயரவன் -ஆயிைம்
திருநாமங்கரள உரடய இைாமைது; அடியில் வீழ்ந்த ர் - திருவடியில் விழுந்தைர்.
இைாமன் கும்பகருணன் யேல்லும் வாயிரல அரடத்தல்-
தரலரமப் கபார்
7546. தீயினும் முதிர்வுறச் சிவந்த கண்ணி ான்,
காய் ககண சிகலபயாடும் கவர்ந்த ககயி ான்,
'ஏ' எனும் அளவினில், இலங்கக ோ நகர்
வாயில் பேன்று எய்தி ான்--ேகையின் றேனியான்.

ேகையின் றேனியான் - கமகம் கபான்ற கமனிரய உரடய இைாமன்; தீயினும்

முதிர்வுறச் சிவந்த கண்ணி ான் - தீரயக்காட்டிலும் முற்றிச் சிவந்த கண்ணிரை
உரடயவன் ஆகவும்; காய்ககண சிகலபயாடும் கவர்ந்த ககயி ான் - எரிக்கக் கூடிய
அம்புகரள வில்லுடன் யகாண்ட ரகயிைன் ஆகவும்; ஏ எனும் அளவினில் - ஏ
எனும் ஒரு யநாடிப் யபாழுதில்; இலங்கக ோநகர் வாயில் பேன்று எய்தி ான் -
இலங்ரகயாகிய யபரிய நகரின் வாயிலுக்குச் யேன்று கேர்ந்தான்.
அரடக்கலப் யபாருரளக் காத்தலில் இைாமனுக்குச் சீற்றம் சிறந்தது.

7547. 'உகடப் பபருந் துகணவக உயிரின் பகாண்டு

றபாய்,
கிகடப்ப அருங் பகாடி நகர் அகடயின், றகடு' எ ,
'பதாகடப் பபரும் பகழியின் ோரி தூர்த்து, உற
அகடப்பபன்' என்று, அகடத்த ன், விசும்பின்
ஆறு எலாம்.
உகடப் பபருந் துகணவக - என்னுரடய யபருந்துரணவன் ஆகிய
சுக்கிரீவரை; உயிரின் பகாண்டு றபாய் - என் உயிரைக் யகாண்டு கபாவது கபால்
யகாண்டு கபாய்; கிகடப்ப அருங் பகாடிநகர் - யநருங்குவதற்கு அரிய
யகாடிகயாடு விளங்குகின்ற இலங்ரக மாநகரை; அகடயின் றகடு எ - அரடந்தால்
ககடு என்று யோல்லி; பதாகடப் பபரும் பகழியின் - யதாடுத்தல் யபாருந்திய
யபரிய அம்புகளின்; ோரி தூர்த்து - மரழயிைால் நிைப்பி; உற அகடப்பபன் -
முழுதுமாக அரடப்கபன் என்று; விசும்பின் ஆறு எலாம் - ஆகாய வழிரய எல்லாம்;
அகடத்த ன் - அரடத்தான்.

தன்னுரடப் யபருந்துரணவரைக் யகாடு கபாய் கிரடப்பரு நகர் அரடயின்

ககயடை பகழியின் மாரி தூர்த்து விசும்பின் ஆறு எலாம் உற அரடத்தைன் என்க.
கிரடப்ப-யநருங்க. தூர்த்து-நிைப்பி. உற-முழுதும். ஆறு - வழி - பகழியின். மாரி -
உருவகம். எலாம்- இரடக்குரற. யகாடிநகர் - இைண்டாம் கவற்றுரம உருபும்
பயனும் உடன் யதாக்க யதாரக.
7548. ோதிரம் ேகறந்த ; வயங்கு பவய்யவன்
றோதியின் கிளர் நிகல பதாடர்தல் ஓவி ;
யாதும் விண் படர்கில; இயங்கு கார் ேகை
மீது நின்று அகன்ற --விசும்பு தூர்த்தலால்.
விசும்பு தூர்த்தலால் ோதிரம் ேகறந்த - இைாமன் அம்புகள் ஆகாயம் எங்கும்
நிைம்பியதால் திரேகள் எல்லாம் மரறந்தை; வயங்கு பவய்யவன் - ஒளி
விளங்குகின்ற சூரியைது; றோதியின் கிளர்நிகல - ஒளிக்கதிர்களின் விளங்கும்
நிரலயும்; பதாடர்தல் ஓவி - யதாடர்ந்து நிலத்தில் படுதரல நீங்கிை; யாதும் விண்
படர்கில - எதுவும் வாைத்தில் யேல்ல மாட்டாது ஒழிந்தை; இயங்கு கார் ேகை மீது
நின்று அகன்ற - அரேகிற கருநிற கமகங்கள் கமல் பகுதியில் இருந்து அகன்றை.

இைாமைது அம்புகள் ஆகாயத்ரத நிைப்பித் திரேகரள மரறத்து சூரிய ஒளி

நிலத்தில் படாமல் நீக்கி, எவற்ரறயும் வாைத்தில் யேல்ல மாட்டாது. தடுத்து
கருகமகங்கரள அகற்றிை.

கும்பகருணன் இைாமரைக் காணுதல்

7549. ே த்தினும் கடியது ஓர் விகேயின் வான் பேல்வான்,
இ க் பகாடும் பகழியின் ேதிகல எய்தி ான்;
'நிக த்து அகவ நீக்குதல் அருகே, இன்று' எ ,
சி க் பகாடுந் திறலவன் திரிந்து றநாக்கி ான்.

ே த்தினும் கடியது ஓர் விகேயின் - மைத்ரதக் காட்டிலும் விரைவாை

கவகத்தில்; வான் பேல்வான் - வாைத்து வழியாகச் யேல்பவன் ஆை; சி க்
பகாடுந்திறலவன் - சிைத்யதாடு யகாடிய வலிரம உள்ள கும்பகருணன்;
இ க்பகாடும் பகழியின் ேதிகல எய்தி ான் - திைளாக உள்ள இைாமைது யகாடிய
பகழியால் ஆை மதிரல அரடந்து; நிக த்து - ஆய்ந்து; அகவ இன்று நீக்குதல்
அருகே எ - அவற்ரற இப்கபாது கபாக்குதல் இயலாது என்று கருதி; திரிந்து
றநாக்கி ான் - திரும்பிப் பார்த்தான்.

7550. கண்ட ன்--வத ம், வாய், கண், கக, கால் எ ப்

புண்டரீகத் தடம் பூத்து, பபான் சிகல
ேண்டலம் பதாடர்ந்து, ேண் வயங்க வந்தது ஓர்
பகாண்டலின் பபாலிதரு றகாலத்தான்தக .

பபான்சிகல ேண்டலம் பதாடர்ந்து - அழகிய வில் வட்டம் யதாடர்ந்து; ேண்

வயங்க வந்தது - நிலத்தில் விளங்க வந்த; ஓர் பகாண்டலின் - ஒப்பற்ற
கருகமகம்; புண்டரீகத்தடம் - தாமரைத் தடாகம் கபால்; வத ம், வாய், கண், கக, கால்,
எ ப் பூத்து - முகம், வாய், கண், ரக, கால் எைத் தாமரை மலர்கள் பூக்கப் யபற்று;
பபாலிதரு றகாலத்தான் தக கண்ட ன் - அழகாக விளங்குகிற திருகமனிக்
ககாலமுரடய இைாமரைக் கண்டைன்.

மண்டலம்-வட்டம்.

கும்பகருணன் இைாமரை இடித்துரைத்தல்

7551. ேடித்த வாய் பகாழும் புகக வைங்க, ோறு இதழ்
துடித்த ; புருவங்கள் சுறுக்பகாண்டு ஏறிட,
பபாடித்த தீ, நய ங்கள்; பபாறுக்கலாகேயால்,
இடித்த வான் பதழிப்பி ால், இடிந்த, குன்று எலாம்.

ேடித்த வாய் பகாழும்புகக வைங்க - கும்பகருணைது மடித்த வாய் மிகுதியாை

புரகரய யவளிப்படுத்த; ோறு இதழ் துடித்த - ஒன்றற்யகான்று மாறுபட்டுடன்
வாய் இதழ்கள் துடித்தை; புருவங்கள் சுறுக் பகாண்டு ஏறிட - புருவங்கள் ககாபக்
குறியாக யநரித்து ஏற; நய ங்கள் தீ பபாடித்த - கண்கள் சிைத் தீப்யபாறிரயக்
கக்கிை; வான் பதழிப்பி ால் இடித்த - வாைம் அவைது கபயைாலியால் இடிந்தது;
குன்று எலாம் இடிந்த - அதுகபாலகவ குன்றுகளும் ஒலியால் இடிந்தை.

தன் குறிக்ககாளாகிய சுக்கிரீவரைக் யகாண்டு யேல்ல இயலாமல் யபருந்தரட

யேய்ததால் இைாமரைக் கண்டு யபருஞ் சீற்றம் யகாண்டான் கும்பகருணன்.
சீற்றக்காைணம் 7553 ஆம் பாடல் மூலம் கும்பகருணன் கூற்றாக யவளிப்படுகிறது.

7552. ' "ோக் கவந்தனும், வலி பதாகலந்த வாலி ஆம்

பூக் கவர்ந்து உண்ணியும், றபாலும்" என்று, எக த்
தாக்க வந்தக ; இவன் தன்க இன் உயிர்
காக்க வந்தக ; இது காணத் தக்கதால்.

ோக்கவந்தனும் - வயிகற வாயாகக் யகாண்ட யபரிய கவந்தனும்; வலி

பதாகலந்த வாலி ஆம் பூக்கவர்ந்து உண்ணியும் றபாலும் - வலி நீங்கிய
வாலியாகிய பூரவப் பறித்து உண்ணும் குைங்கும் கபால என்று கருதி; எக த் தாக்க
வந்தக - என்ரைத் தாக்குவதற்காக வந்தாய்; இவன் தன்க இன் உயிர் காக்க
வந்தக - இந்தச் சுக்கிரீவனுரடய, இனிய உயிரைக் காக்க வந்தாய்; இது
காணத்தக்கதால் - இச்யேயரலக் காண்கபாம். உைக்கு வல்லரம இருந்தால்
மீட்பாயாக என்றான். பூக்கவர்ந்து உண்ணி-பூரவக் கவர்ந்து உண்ணும் இயல்புள்ள
குைங்கு.
7553. 'உம்பிகய முனிந்திறலன், அவனுக்கு ஊர்தியாம்
தும்பிகய முனிந்திறலன், பதாடர்ந்த வாலிதன்
தம்பிகய முனிந்திறலன், ேேரம் தன்னில் யான்--
அம்பு இயல் சிகலயி ாய்!--புகழ் அன்று ஆதலால்.*

அம்பு இயல் சிகலயி ாய் - அம்பு யதாடுக்கப் பட்ட வில்லிரை உரடயவகை;

யான் ேேரம் தன்னில் - நான் கபார் தன்னில்; உம்பிகய முனிந்திறலன் - உன்
தம்பிரயச் சிைந்கதன் இல்ரல; அவனுக்கு ஊர்தியாம் தும்பிகய முனிந்திறலன் -
அவனுக்கு ஊர்தியாக அரமந்த யாரை கபான்றவைாை அனுமரைச்
சிைந்கதனில்ரல;. பதாடர்ந்த வாலி த ன் தம்பிகய முனிந்திறலன் - என்ரைத்
யதாடர்ந்து வந்த வாலியின் தம்பியாகிய சுக்கிரீவரைச் சிைந்கதனில்ரல; புகழ்
அன்று ஆதலால் - (எைக்குச் ேமம் ஆைவர்கள் அல்ல) அவர்கரள யவல்வது எைக்குப்
புகழ் தருவதன்று ஆரகயால்.

உம்பி, தும்பி என்று அவர்கரளக் ககலி யேய்வது கபால் கூறியது ஓர் நயம்.

7554. 'றதடிப ன் திரிந்தப ன் நின்க ; திக்கு இறந்து

ஓடியது உன் பகட; உம்பி ஓய்ந்து, ஒரு
பாடு உற நடந்த ன்; அனுேன் பாறி ன்;
ஈடுறும் இவக க் பகாண்டு, எளிதின் எய்திற ன்.

நின்க த் றதடிப ன் திரிந்தப ன் - உன்ரைத் கதடித் திரிந்கதன்; உன் பகட

திக்கு இறந்து ஓடியது - உைது பரட திக்ரகக் கடந்து ஓடியது; உம்பி ஓய்ந்து ஒருபாடு
உற நடந்த ன் - உன் தம்பி வலி ஓய்ந்து ஒரு பக்கம் யபாருந்த நடந்தான்; அனுேன்
பாறி ான் - அனுமன் வலி யகட்டு ஓடிவிட்டான்; ஈடுறும் - கபார் யேய்ய வந்த;
இவக - இச்சுக்கிரீவரை; பகாண்டு எளிதின் எய்திற ன் - எடுத்துக் யகாண்டு
எளிதாக அரடந்கதன்.

7555. 'காக்கிய வந்தக என்னின், கண்ட என்

பாக்கியம் தந்தது, நின்க ; பல் முகற
ஆக்கிய பேரு எலாம் ஆக்கி, எம்முக ப்
றபாக்குபவன், ே த்துறு காதல் புன்கண் றநாய்.

காக்கிய வந்தக என்னின் - இச்சுக்கிரீவரைக் காப்பாற்றுவதற்காக வந்தாய்

என்னின்; நின்க க் கண்ட என் பாக்கியம் தந்தது - நின்ரை, என்னிடம் விரளந்த என்
பாக்கியம் தந்துள்ளது; பல்முகற ஆக்கிய பேரு எலாம் ஆக்கி - முன்பு பலமுரற
யேய்துள்ள வீைப்கபாரை எல்லாம் இன்று இப்யபாழுது யேய்து; எம்முக - என்
அண்ணணுரடய; ே த்துறு காதல் புன்கண் றநாய் றபாக்குபவ - மைத்தில்
யபாருந்திய காதல் ஆகிய வருத்தம் தரும் கநாரயப் கபாக்குகவன்.

என் பாக்கியம் தந்தது நின்ரை-நான் யேய்த புண்ணியகம உன்ரை என்னிடம்

அனுப்பியது என்றவாறு.

7556. 'ஏதி பவந் திறலிற ாய்! இகேப்பிறலார் எதிர்,

றபது உறு குரங்கக யான் பிணித்த ககப் பிணி,
றகாகத பவஞ் சிகலயி ால், றகாடி வீடுஎனின்,
சீகதயும் பபயர்ந்த ள், சிகற நின்றாம்' என்றான்.

ஏதி பவந்திறலிற ாய் - பரடக்கலத்தால் யேய்யும் கபாரில யகாடிய திறரம

வாய்ந்தவகை; இகேப்பிறலார் எதிர் - கதவர்கள் முன்னிரலயில்; றபது உறு
குரங்கக - மைங்கலங்கிய குைங்காகிய சுக்கிரீவரை; யான் பிணித்த ககப்பிணி -
யான் கட்டிய ரகப்பிணிப்ரப; றகாகத பவஞ் சிகலயி ால் - கட்டரமந்த யகாடிய
வில்லிைால்; வீடு றகாடி எனின் - விடுவித்து விட்டாய் ஆைால்; சீகதயும் சிகற
நின்று பபயர்ந்த ள் ஆம் - சீரதயும் சிரறயில் இருந்து விடுபட்டவள் ஆவாள்;
என்றான் - என்று கும்பகருணன் கூறிைான்.
கதவர்கள் முன்பு மைங்கலங்கிய குைங்ரக நீ என் ரகப்பிடியில் இருந்து
மீட்டு விட்டால் சீரத சிரறயில் இருந்து விடுபட்டவள் ஆவாள். ஆம், பிரித்துக்
கூட்டுக. இரதச் யேய்தால் அரதயும் யேய்யலாம் என்கிறான் கும்பகருணன்.

இைாமன் வஞ்சிைம்
7557. என்றலும், முறுவலித்து, இராேன், 'யானுகட
இன் துகண ஒருவக எடுத்த றதாள் எனும்,
குன்றிக அரிந்து யான் குகறக்கிறலன்எனின்,
பின்றிப ன் உ க்கு; வில் பிடிக்கிறலன்' என்றான்.

என்றலும் - என்று கும்பகருணன் கூறியவுடன்; இராேன் முறுவலித்து - இைாமன்

புன்சிரிப்புச் சிரித்து; யானுகட - என்னுரடய; இன்துகண ஒருவக - இனிய
துரணயாகிய சுக்கிரீவரை; எடுத்த றதாள் எனும் குன்றிக - தூக்கிச் யேன்ற கதாள்
என்கிற குன்ரற; யான் அரிந்து குகறக்கிறலன் எனின் - நான் யவட்டி வீழ்த்திகலன்
எனின்; உ க்குப் பின்றிப ன் - உைக்குத் கதாற்றவன் ஆகவன்; வில் பிடிக்கிறலன்
என்றான் - வில்ரலப் பிடிப்பதில்ரல என்று ேபதம் இட்டான்.

7558. மீட்டு அவன், ேரங்களால் விலங்கலாக றய

 மூட்டு அற நீக்குவான் முயலும் றவகலயில்,
வாள் தகல பிடர்த்தகல வயங்க, வாளிகள்,
றேட்டு அகல் பநற்றியின், இரண்டு றேர்த்தி ான்.

அவன் மீட்டு - இைாமன் மீண்டும்; ேரங்களால் விலங்கலாக றய -

அம்புகளால் மரல கபாலும் சுக்கிரீவரை; மூட்டு அற நீக்குவான் முயலும்
றவகலயில் - தரடயில்லாமல் நீக்குவதற்கு முயல்கின்ற காலத்தில்; பிடர்த்தகல
வயங்க வாள் தகல வாளிகள் - பிடர்த் தரலயருகிலிருந்த அம்பறாத் தூணியில்
இருந்து விளங்குகின்ற வாளின் தரல கபான்ற கூரிய அம்புகள்; இரண்டு - இைண்ரட;
றேட்டு அகல் பநற்றியின் றேர்த்தி ான் - கும்பகருணைது உயர்ந்து அகன்ற யநற்றியில்
பாய்ச்சிைான்.

கும்பகருணன் குருதியால் சுக்கிரீவன் மயக்கம் யதளிதல்

7559. சுற்றிய குருதியின் பேக்கர் சூழ்ந்து எை,
பநற்றியின் பநடுங் ககண ஒளிர நின்றவன்,
முற்றிய கதிரவன் முகளக்கும் முந்து வந்து,
உற்று எழும் அருண து உதயம் றபான்ற ன். சுற்றிய குருதியின் -
அம்பு பட்டதைால் எழுந்து சூழ்ந்த குருதியால்; பேக்கர் சூழ்ந்து எை - யேவ்வாைம்
சுற்றிலும் கதான்ற; பநற்றியின் பநடுங்ககண ஒளிர நின்றவன் - யநற்றியில்
நீண்ட இைண்டு கரணகள் விளங்க நின்ற கும்பகருணன்; முற்றிய கதிரவன்
முகளக்கும் முந்து - பல கதிர்கரள உரடய சூரியன் கதான்றுவதற்கு முன்பு; வந்து
உற்று எழும் - வந்து யபாருந்தித் கதான்றுகின்ற; அருண து உதயம் றபான்ற ன் -
அருணைது உதயத்ரதயயாத்தான்.
குருதி படிந்த கும்பகருணைது யநற்றியில் பாய்ந்து குத்திட்டு நின்ற அம்புகள் பல
கதிர்கரள உரடய சூரியன் கதான்றுவதற்கு முன் அருணைது உதயத்ரத ஒத்தது.
அருகணாதயம் சிவப்பாக இருக்கும்.

7560. குன்றின் வீழ் அருவியின் குதித்துக் றகாத்து இழி

புன் தகலக் குருதி நீர் முகத்கதப் றபார்த்தலும்,
இன் துயில் உணர்ந்பத , உணர்ச்சி எய்தி ான்;
வன் திறல் றதாற்றிலான் ேயக்கம் எய்தி ான்,

குன்றின் வீழ் அருவியின் - மரலயில் இருந்து விழுகின்ற அருவி கபால;

குதித்துக் றகாத்து இழி - கும்பகருணைது யநற்றியில் இருந்து குதித்துக் யகாண்டு
ஒன்று கேர்ந்து விழுகின்ற; குருதி நீர் - இைத்தமாகிய நீர்; புன்தகல முகத்கதப்
றபார்த்தலும் - புல்லிய நிரலகயாடு கூடிய சுக்கிரீவைது முகத்ரத நிரறத்தலும்;
இன்துயில் உணர்ந்து எ - இனிய தூக்கத்தில் இருந்து எழுந்தரம ஒப்ப; உணர்ச்சி
எய்தி ான் - நிரைவு உணர்ச்சிரய அரடந்தான்; வன்திறல் றதாற்றிலான் -
(அப்கபாது) இதுவரை யாரிடத்தும் வலிய திறல் கதாலாதவைாகிய கும்பகருணன்;
ேயக்கம் எய்தி ான் - மயக்கம் அரடந்தான்.

கும்பகருணைது யநற்றியில் இருந்து யபருகிய குருதி முகத்தில் பட்டுச்

சுக்கிரீவன் மயக்கம் யதளிந்தான் என்றவாறு. ஒருவன் நிரைவு யபறப்
பிறியதாருவன் மயக்கம் அரடந்தான் என்றரமயால் உலகியலில் இன்ப
துன்பங்கள் மாறி வரும் இயல்புரடயை எை உணர்த்தியவாறு. சுக்கிரீவரை
விடுவித்தகல கநாக்கம்; அன்றியும் கதாரள அரிந்து விடுவிக்க
கவண்டியில்லாமல் இைண்டு அம்புகரள யநற்றியின் பால் கேர்த்து விடுவித்தகல
கபாதுமாைது ஆயின் கும்பகருணரை இகழ்ந்ததாம். அதைால் இைாமனுக்குக்
குரறவில்ரல.

சுக்கிரீவன், கும்பகருணன் மூக்ரகயும் காரதயும் கடித்துச்

யேல்லுதல்
7561. பநற்றியில் நின்று ஒளி பநடிது இகேப்ப
பகாற்றவன் ேரம் எ க் குறிப்பின் உன்னி ான்;
சுற்றுற றநாக்கி ன், பதாழுது வாழ்த்தி ான்--
முற்றிய பபாருட்கு எலாம் முடிவுளான்தக .

பநற்றியில் நின்று - கும்பகருணைது யநற்றியில் ஊன்றி நின்று; ஒளி பநடிது

இகேப்ப - ஒளி யகாண்டு விளங்குவை; பகாற்றவன் ேரம் எ - யவற்றிக்குரிய
இைாமைது அம்பு என்று; குறிப்பின் உன்னி ான் - குறிப்பால் உணர்ந்தான்; சுற்றுற
றநாக்கி ான் - சுற்றுறப் பார்த்து; முற்றிய பபாருட்கு எலாம் முடிவுளான் தக -
உலகத்தில் நிைம்பிய யபாருள்கள் எல்லாம் முடிவாக அரடதற்கு உரிய அவதாை
அம்ேமாை இைாமரை; பதாழுது வாழ்த்தி ான் - ரகயால் யதாழுது வாழ்த்திைான்.

7562. கண்ட ன் நாயகன்தன்க , கண்ணுறா,

தண்டல் இல் ோ மும் நாணும் தாங்கி ான்,
விண்டவன் நாசியும் பேவியும் றவபராடும்
பகாண்ட ன், எழுந்து றபாய்த் தேகரக் கூடி ான்,

நாயகன் தன்க க் கண்ட ன் - (சுக்கிரீவன்) தரலவைாகிய இைாமரைக்

கண்டான்; கண்ணுறா - பார்த்து; தண்டல் இயல் ோ மும் - குரறதல் இல்லாத
மாைத்ரதயும்; நாணும் தாங்கி ான் - நாணத்ரதயும் தாங்கிைவன் ஆகி; விண்டவன் -
பரகவைாை கும்பகர்ணைது; நாசியும் பேவியும் - மூக்ரகயும் காரதயும்;
றவபராடும் பகாண்ட ன் - கவகைாடு யகாண்டு; எழுந்து றபாய் தேகரக் கூடி ான் -
புறப்பட்டுச் யேன்று தம்மவருடன் கூடிைான்.

சுக்கிரீவரைக் கண்டு யாவரும் மகிழ்தல்

7563. வா ரம் ஆர்த்த ; ேகறயும் ஆர்த்த ;
தான் அர ேகளிரும் தேரும் ஆர்த்த ர்;
மீன் நரல் றவகலயும் பவற்பும் ஆர்த்த ;
வா வறராடு நின்று அறமும் ஆர்த்தறத.
வா ரம் ஆர்த்த - சுக்கிரீவன் திரும்பி வந்தது கண்டு குைங்குகள் ஆைவாரித்தை;
ேகறயும் ஆர்த்த - கவதங்களும் ஆைவாரித்தை; தான் அர ேகளிரும் - கதவ மகளிரும்;
தேரும் ஆர்த்த ர் - உறவிைர்களும் கபயைாலி யேய்தைர்; மீன் நரல் றவகலயும் -
மீன்கள் ஒலிக்கும் கடலும்; பவற்பும் ஆர்த்த - மரலயும் ஒலி யேய்தை;
வா வறராடு நின்று அறமும் ஆர்த்தறத - கதவர்களுடன் கேர்ந்து நின்று
அறக்கடவுளும் ஆைவாைம் யேய்தது.

7564. காந்து இகல் அரக்கன் பவங் கரத்துள் நீங்கிய

ஏந்தகல அகம் ேகிழ்ந்து, எய்த றநாக்கிய
றவந்தனும், ோ கி இலங்கக பவஞ் சிகறப்
றபாந்த ளாம் எ , பபாருேல் நீங்கி ான்.

காந்து இகல் அரக்கன் - சிைங்யகாள்ளும் தன்ரம உள்ள வலிரம யபற்ற

கும்பகருணனுரடய; பவங்கரத்துள் நீங்கிய ஏந்தகல - யகாடிய ரககளில் இருந்து
தப்பி யவளிப்பட்ட சுக்கிரீவரை; அகம் ேகிழ்ந்து - மைம் மகிழ்வுற்று; எய்த
றநாக்கிய றவந்தனும் - முழுரமயாகப் பார்த்த இைாமனும்; ோ கி இலங்கக
பவஞ்சிகறப் றபாந்த ளாம் எ - ோைகி இலங்ரகயின் யகாடிய சிரறயில்
இருந்து மீண்டும் திரும்பி வந்து கேர்ந்தைளாம் எை; பபாருேல் நீங்கி ான் - துன்பம்
நீங்கி மகிழ்ச்சி அரடந்தான்.

கும்பகருணனின் யவங்கைத்தில் இருந்து சுக்கிரீவன் யவளிப்பட்டு வந்தது,

ோைகி இலங்ரகச் சிரற வீடு யபற்றது கபால இைாமனுக்கு மைமகிழ்ச்சி தந்தயதன்க.
"யான் பிணித்த ரகப்பிணி, ககாரத யவஞ்சிரலயிைால் ககாடி வீடு எனின்,
சீரதயும் யபயர்ந்தைள் சிரற நின்றாம்" என்று (7556) கும்பகருணன் கூறிய
வஞ்சிைத்ரத உடன்யகாண்டு கூறியவாறு.

7565. ேத்தகம் பிளந்து பாய் உதிரம் வார்ந்து எை,

 வித்தகன் ேரம் பதாட, பேலிவு றதான்றிய
சித்திரம் பபறுதலின், பேவியும் மூக்கும் பகாண்டு
அத் திகேப் றபாயி ன் அல்லது, ஒண்ணுறோ?

ேத்தகம் பிளந்து - யநற்றி பிளந்து; பாய் உதிரம் வார்ந்து எை - பாய்கின்ற குருதி

மிகுதியாக யவளிப்பட; வித்தகன் ேைம் யதாட - இைாமன் அம்புகரளத் யதாடுத்து
விட்டதைால்; பேலிவு றதான்றிய - யமலிரவ அரடந்த; சித்திரம் பபறுதலின் -
தக்க ேமயம் கிரடத்ததைால்; பேவியும் மூக்கும் பகாண்டு - காரதயும் மூக்ரகயும்
கடித்துக்யகாண்டு; அத்திகேப் றபாயி ன் - தமர் இருந்த அந்த இடத்ரதப் கபாய்ச்
கேர்ந்தான்; அல்லது ஒண்ணுறோ - அவ்வாறில்லா விட்டால் முடியுகமா?

மயங்கிய நிரலயில் சுக்கிரீவரைத் தூக்கிச் யேன்றது நியாயமாைால்

கும்பகருணன் மயங்கிய நிரலயில் அவன் காரதயும் மூக்ரகயும் குைங்கு
இயல்பிற்ககற்பக் கடித்து எடுத்துச் யேன்ற சுக்கிரீவன் யேயலும் நியாயப்படுத்தப்
படகவண்டியகத. 'அல்லது ஒண்ணுகமா' என்றது கும்பகருணைது கபர்
ஆற்றரலப் பாைாட்டியகத அன்றி சுக்கிரீவரை இகழ்ந்தது அன்று எைலாம்.

உணர்வு யபற்ற கும்பகருணன் வாட்கபார் புரிதல்

7566. அக் கணத்து அறிவு வந்து அணுக, அங்ககநின்று
உக்க ன் கவி அரசு என்னும் உண்கேயும்,
மிக்கு உயர் நாசியும் பேவியும் றவறு இடம்
புக்கதும், உணர்ந்த ன்--உதிரப் றபார்கவயான்.

உதிரப் றபார்கவயான் - குருதிகய கபார்ரவயாகப் கபார்க்கப்பட்ட

கும்பகருணன்; அக்கணத்து - மூக்கும் யேவியும் பறிக்கப்பட்ட அந்தக் கணத்தில்;
அறிவு வந்து அணுக - மயக்க நிரல நீங்கி அறிவு வந்து விளங்க; கவி அரசு -
குைங்குகளுக்குத் தரலவைாகிய சுக்கிரீவன்; அங்கக நின்று உக்க ன் என்னும்
உண்கேயும் - தன் அகங்ரகயில் இருந்து அப்பால் யேன்று விட்டான் என்ற
உண்ரமரயயும்; மிக்கு உயர் நாசியும் - மிக உயர்ந்து கதான்றுகிற மூக்கும்; பேவியும் -
காதுகளும்; றவறு இடம் புக்கதும் உணர்ந்த ன் - கவறு இடத்திற்குப் கபாய்
விட்டரதயும் உணர்ந்தான்.

'நாசியும் யேவியும் அறுபட்டதாக உணைாமல் ஞானிகரளப் கபால் 'கவறிடம்

புக்கதாக' கும்பகருணன் உணர்ந்தான் என்றது ஓர் நயம்.

7567. தாது ராகத் தடங் குன்றம், தாகர ோல்

கூதிர் கால் பநடு ேகை போரிய, றகாத்து இழி
 ஊகதறயாடு அருவிகள் உமிழ்வது ஒத்த ன்--
மீது உறு குருதி யாறு ஒழுகும் றேனியான்.

மீது உறு குருதியாறு ஒழுகும் றேனியான் - யநற்றி கமல் யபருகிய ஆறு கபான்ற
இைத்தம் ஒழுகப் யபற்ற உடம்பிரை உரடயவைாை கும்பகருணன்; தாதுராகத் தடங்
குன்றம் - காவிக்கல்லால் ஆகிய சிவந்த நிறத்ரதக் யகாண்ட யபரிய மரலயாைது;
தாகர ோல் கூதிர் கால் பநடுேகை போரிய - தாரையாக மிகுதியும் குளிர்ச்சிரய
யவளியிடுகின்ற கூதிர்ப்பருவ யபருமரழ யபாழிய; றகாத்து இழி அருவிகள் -
யவள்ளம் ஒன்று கேர்ந்து ஓடிவருகிற அருவிகரள; ஊகதறயாடு - வாரடக்
காற்கறாடு; உமிழ்வது ஒத்த ன் - யவளியிடுவரத ஒத்தைன்.

7568. எண்ணுகடத் தம்கேயன், இக ய எண் இலாப்

பபண்ணுகடத் தன்கேயன் ஆய பீகடயால்,
புண்ணுகடச் பேவிபயாடு மூக்கும் பபான்றலால்,
கண்ணுகடச் சுழிகளும் குருதி கால்வ .

எண்ணுகடத் தன்கேயன் - ஆைாய்தல் தன்ரம உரடய இைாவணன்; இக ய -

இவ்வாறாை நிரலயிரை எண்ணாது; எண் இலாப் பபண்ணுகடத் தன்கேயன் -
ஆய்தல் இல்லாத சூர்ப்பைரகயின் யோல் ககட்ட தன்ரமயன் ஆைதால்; ஆய
பீகடயால் - ஏற்பட்ட கபாரில்; புண்ணுகடச் பேவிபயாடு மூக்கும் பபான்றலால் -
கும்பகருணனுரடய புண்ரணயுரடய காதுகளுடன் மூக்கும் அழிதலால்;
கண்ணுகடச் சுழிகளும் குருதி கால்வ - அவனுரடய கண்ணுரடய வட்டங்களும்
குருதிரய யவளிப்படுத்துவைவாயிை.
இைாவணன் சூர்ப்பைரக யோல் ககட்டு ஆைாய்ச்சி யின்றி, சீரதரயக்
கவர்ந்ததால் ஏற்பட்ட கபாரில் கும்பகருணன் யேவியும் மூக்கும் இழந்து
சிைத்தால் கண்களில் குருதி யவளிப்பட நின்றான். அறுபட்ட உறுப்புகள்
மட்டுமன்றி அறுபடாத உறுப்பும் குருதி யவளிப்படுத்தியரம கூறிைார்,

7569. ஏசியுற்று எழும் விசும்பி கரப் பார்க்கும்; தன்

நாசிகயப் பார்க்கும்; முன் நடந்த நாளுகட
வாசிகயப் பார்க்கும்; இம் ேண்கணப் பார்க்குோல்--
'சீ சீ உற்றது!' எ த் தீயும் பநஞ்சி ான்.

உற்றது - தைக்கு கநர்ந்தது; சீசீ எ த் தீயும் பநஞ்சி ான் - சீசீ என்று யோல்லி
கவகின்ற யநஞ்ரே உரடய கும்பகருணன்; ஏசியுற்று எழும் விசும்பி கரப் பார்க்கும்
- தன்ரை ஏசிக்யகாண்டு எழுகின்ற கதவர்கரளப் பார்ப்பான்; தன் நாசிகயப்
பார்க்கும் - தன் மூக்ரகப் பார்ப்பான்; முன் நடந்த நாளுகட வாசிகயப் பார்க்கும் -
முன் யவற்றி யபற்று நடந்த நாளுக்கும் இதற்கும் உள்ள கவறுபாட்ரட எண்ணிப்
பார்ப்பான்; இம்ேண்கணப் பார்க்குோல் - இந்த நிலத்ரதப் பார்ப்பான்.

7570. 'என்முகம் காண்பதன் முன் ம், யான் அவன்-

தன் முகம் காண்பது ேரதம்தான்' எ ,
பபான் முகம் காண்பது ஓர் றதாலும், றபாரிகட
வல் முகம் காண்பது ஓர் வாளும், வாங்கி ான்.

என்முகம் காண்பதன் முன் ம் - என்னுரடய முகத்ரதக் காண்பதற்கு முன்பு;

யான் அவன் தன் முகம் காண்பது ேரதம் தான் எ - யான் அந்த இைாமன் தன்
முகத்ரதப் பார்ப்பது நல்லது என்று கருதி; பபான்முகம் காண்பது ஓர் றதாலும் - ஒளி
யபாருந்திய முகப் பகுதிரயக் யகாண்ட ஒரு ககடயத்ரதயும்; றபாரிகட வல்முகம்
காண்பது ஓர்வாளும் - கபாரில் வலிய வாய் யகாண்டு யபாருவதாை ஒப்பற்ற
வாரளயும்; வாங்கி ான் - எடுத்தான்.

7571. விதிர்த்த ன், வீசி ன், விசும்பின் மீன் எலாம்

உதிர்த்த ன்; உலகிக அ ந்தன் உச்சிறயாடு
அதிர்த்த ன்; ஆர்த்த ன்--ஆயிரம் பபருங்
கதிர்த் தலம் சூழ் வடவகரயின் காட்சியான்.

ஆயிரம் பபருங் கதிர்த்தலம் சூழ் - ஆயிைத்தினும் மிக்க கதிர்கரளக் யகாண்ட சூரிய

மண்டலம் சுற்றி வருகின்ற; வடவகரயின் காட்சியான் - வடகமரு என்று
கூறத்தக்க கதாற்றத்ரத உரடயவைாை கும்பகருணன்; விதிர்த்த ன் வீசி ன் -
ககடயத்ரத அரேத்து வீசி; விசும்பின் மீன் எலாம் உதிர்த்த ன் - வாைத்தில் உள்ள
மீன்கள் எல்லாம் உதிர்த்தான்; உலகிக அ ந்தன் உச்சிறயாடு அதிர்த்த ன்
ஆர்த்த ன் - ஆதிகேடனுரடய உச்சியில் உள்ள உலகிரை அதிைச் யேய்து கபயைாலி
யேய்தான்.

7572. வீசி ன் றகடகம்; முகத்து வீங்கு கால்,

கூசி குரக்கு பவங் குழுகவக் பகாண்டு எழுந்து,
ஆகேகள்றதாறும் விட்டு எறிய, ஆர்த்து எழும்
ஓகே ஒண் கடகலயும் திடர் பேய்து ஓடுோல்.
 வீசி ன் - கும்பகருணன் வீசி எறிந்த; றகடகம் முகத்து வீங்குகால் - ககடயத்தின்
முகத்தில் இருந்து மிகுதியாகத் கதான்றிய காற்றாைது; கூசி குரங்கு
பவங்குழுகவக் பகாண்டு - அச்ேம் யகாண்ட குைங்குகளின் யகாடிய கூட்டத்ரதக்
யகாண்டு; எழுந்து ஆகேகள் றதாறும் விட்டு எறிய - யேன்று திக்குகள் கதாறும் விட்டு
எறிய; ஆர்த்து எழும் ஓகே ஒண்கடகலயும் திடர் பேய்தது - அக்குைங்குக் கூட்டங்கள்
ஆர்த்து எழுகின்ற ஓரேரயக் யகாண்ட ஒள்ளிய கடரலயும்; திடர் பேய்து
ஓடுோல் - கமடாகச் யேய்த வண்ணம் ஓடிற்று என்க.

7573. றதால் இகடத் துரக்கவும், துககக்கவும், சுடர்

றவலுகடக் கூற்றி ால் துணிய வீேவும்,
காலிகடக் கடல் எ ச் சிந்தி, கக பகட,
வாலுகட பநடும் பகட இரிந்து ோய்ந்ததால்.

றதால் இகடத் துரக்கவும் - கும்பகருணன் ககடயத்ரத இரடய விரையச்

யேலுத்துவதாலும்; துககக்கவும் - தன் காலிைால் துரகத்தலாலும்; சுடர்
றவலுகடக் கூற்றி ால் துணிய வீேவும் - ஒளி யபாருந்திய கவலாகிய யமைால்
துண்டுபட வீசுவதாலும்; காலிகடக் கடல் எ - யபருங்காற்று வீசுவதைால்
உரடதரலக் யகாண்ட கடரலப் கபால; சிந்தி - சிதற; ககபகட - யேயலறவு யகட்டு;
வாலுகட பநடும்பகட - வாரலயுரடய யபரிய குைங்குப் பரட; இரிந்து ோய்ந்ததால்
- நிரல யகட்டு அழிந்தது.

7574. ஏறுபட்டதும், இகட எதிர்ந்துறளார் எலாம்

கூறுபட்டதும், பகாழுங் குருதி றகாத்து இழிந்து
ஆறு பட்டதும், நிலம் அ ந்தன் உச்சியும்
றேறு பட்டதும், ஒரு கணத்தில் தீர்ந்தவால்.

இகட எதிர்ந்துறளார் எலாம் - கும்பகருணரைப் கபார்க்களத்தில் எதிர்த்தவர்

எல்லாம் (பரடக்கலங்களால்); ஏறுபட்டதும் - வடுப்பட்டதும்; கூறுபட்டதும் -
துண்டம் துண்டமாகியதும்; பகாழுங் குருதி றகாத்து இழிந்து ஆறுபட்டதும் -
மிகுதியாக குருதி யவள்ளமாகக் ககாத்துத் திைண்டு யபருகி ஆறாக ஓடியதும்; நிலம்
அ ந்தன் உச்சியும் றேறுபட்டதும் - நிலமும் அதரைத் தாங்கியுள்ள ஆதிகேடைது
உச்சியும் கேறாக ஆைதும்; ஒரு கணத்தில் தீர்ந்தவால் - ஆகிய யேயல்கள் ஒரு
கணத்தில் நடந்து முடிந்தை.

இைாமன்-கும்பகருணன் கபார்
7575. 'இடுக்கு இகல; எதிர் இனி இவக இவ் வழித்
தடுக்கிகலயாம்எனின், குரங்கின் தாக கய
 ஒடுக்கிக , அரக்ககர உயர்த்தி ாய்' எ ா
முடுக்கி ன், இராேக ச் ோம்பன் முன்னிறய.

இடுக்கு இகல - இனிகமல் இப்படிப்பட்ட யநருக்கடியாை கநைம் ஏற்படப்

கபாவதில்ரல; எதிர் இனி இவக இவ்வழித் தடுக்கிகலயாம் எனின் - எதிர் நின்று
இப்கபாது இவரை இவ்விடத்தில் தடுக்காமல் கபாவாய் ஆைால்; குரங்கின்
தாக கய ஒடுக்கிக - குைங்குப் பரடரய ஒடுக்கி; அரக்ககர உயர்த்தி ாய் எ -
அைக்கர் வலிரம யகாள்ள உயர்த்தியவன் ஆவாய் என்று; இராேக ச் ோம்பன்
முண்னிறய முடுக்கி ன் - இைாமரைச் ோம்பவான் யநருங்கிப் கபாரிடத் தூண்டிைான்.

இது யநருக்கடியாை தருணம். நீ இப்கபாது அவரைத் தடுத்துப் கபாரிடா

விட்டால் குைங்குப் பரடரய ஒடுக்கி அைக்கர் பரடரய உயர்த்தியவன் ஆவாய்
எைகவ கபாரிடுக எைச் ோம்பவான் இைாமரைத் தூண்டிைான் என்க. இடுக்கு -
யநருக்கடியாை நிரல. முடுக்குதல்-தூண்டுதல்.

7576. அண்ணலும் தாக யின் அழிவும், ஆங்கு அவன்

திண் பநடுங் பகாற்றமும், வலியும், சிந்தியா,
நண்ணி ன்--நடந்து எதிர், 'நேக இன்று இவன்
கண்ணிகட நிறுத்துபவன்' என்னும் கற்பி ான்.

அண்ணலும் - தரலரமத் தன்ரம உள்ள இைாமனும்; தாக யின் அழிவும் -

குைங்குச் கேரையின் அழிரவயும்; ஆங்கு அவன் திண் பநடுங் பகாற்றமும் -
அப்கபாது அக்கும்பகருணனுரடய உறுதியாை யபரிய யவற்றிரயயும்; வலியும்
சிந்தியா - வலிரமரயயும் சிந்தித்து; நேக இன்று இவன் கண்ணிகட நிறுத்துபவன்
- யமரை இப்கபாது இவன் கண்ணுக்கு எதிர் நிறுத்துகவன்; என்னும் கற்பி ான் -
என்னும் மைத்திண்ரமகயாடு; நடந்து எதிர் நண்ணி ன் - கும்பகருணனுக்கு
எதிைாக நடந்து யநருங்கிைான்.

7577. ஆறிற ாடு ஏழு றகால், அேனி ஏறு எ ,

ஈறு இலா விகேய இராேன் எய்த ன்;
பாறு உகு சிகற எ விசும்பில் பாறிட
நூறி ான் வாளி ால், நுணங்கு கல்வியான்.

ஆறிற ாடு ஏழுறகால் - பதின்மூன்று அம்புகரள; அேனி ஏறு எ - இடிகயறு

கபால; ஈறு இலா விகேய - எல்ரல இல்லா விரைவுரடயைவாய்; இராேன்
எய்த ன் - இைாமன் கும்பகருணன் கமல் எய்தான் (அவற்ரற); நுணங்கு கல்வியான் -
நுட்பமாை கபார்க்கல்வி அறிந்த கும்பகருணன்; விசும்பில் - ஆகாயத்தில்; பாறு உகு
சிகற எ பாறிட - பருந்து உகுக்கின்ற இறகுகள் கபால சிதறி விழும்படி; வாளியால்
நூறி ான் - தன் அம்புகளால் யபாடியாக்கி அழித்தான்.
7578. ஆடவர்க்கு அரேனும், பதாடர, அவ் வழி,
றகாகடயின் கதிர் எ க் பகாடிய கூர்ங் ககண
ஈடு உறத் துரந்த ன்; அகவயும் இற்று உக,
றகடகப் புறத்தி ால் கிழிய வீசி ான்.

ஆடவர்க்கு அரேனும் - ஆடவர்க்குத் தரலவன் ஆகிய இைாமனும்; பதாடர -

யதாடர்ச்சியாக; அவ்வழி - அப்கபாது; றகாகடயின் கதிர் எ க் - ககாரடக்காலத்துக்
கதிைவனின் கதிர்கள் கபால உள்ள; பகாடிய கூர்ங்ககண - யகாடுரமயுள்ள
கூர்ரமயாை அம்புகரள; ஈடு உறத் துரந்த ன் - வலிரம யபாருந்தச் யேலுத்திைான்;
அகவயும் இற்று உக கிழிய - அவ்வம்புகள் முறிந்து விழவும், கிழியவும்; றகடகப்
புறத்தி ால் வீசி ான் - கும்பகருணன் ககடயத்தின் பின்புறத்தால் வீசிைான்.

7579. சிறுத்தது ஓர் முறுவலும் பதரிய, பேங் கணான்,

ேறித்து ஒரு வடிக் ககண பதாடுக்க, ேற்று அவன்
ஒறுத்து ஒளிர் வாள் எனும் உரவு நாகத்கத
அறுத்தது கலுைனின், அேரர் ஆர்க்கறவ.

சிறுத்தது ஓர் முறுவலும் பதரிய - சிறிதாகிய ஒப்பற்ற புன்முறுவல் கதான்ற;

பேங்கணான் - சிவந்த தாமரைக் கண்ணைாகிய இைாமன்; ேறித்து ஒரு வடிக்ககண
பதாடுக்க - மீண்டும் ஒரு கூர்ரமயாை அம்ரபச் யேலுத்த; ேற்று அவன் - (அது)
அவனுரடய; ஒறுத்து ஒளிர் வாள் எனும் உரவு நாகத்கத - பரகவரை யவட்டி
ஒளிவிடுகின்ற வாள் என்னும் வலிய நாகத்ரத; அேரர் ஆர்க்கறவ - கதவர்கள்
கபயைாலி யேய்ய; கலுைனின் அறுத்தது - கருடரைப் கபால் அறுத்து வீழ்த்தியது.

7580. 'அற்றது தடக் கக வாள் அற்றது இல்' எ ,

ேற்று ஒரு வயிர வாள் கடிதின் வாங்கி ான்,
'முற்றிப ன் முற்றிப ன்' என்று, முன்பு வந்து,
உற்ற ன்--ஊழித் தீ அவிய ஊதுவான்.

ஊழித்தீ அவிய ஊதுவான் - ஊழிக்காலத்துத் தீயும் அவியும்படி யபருமூச்சு

விடுபவைாகிய அக்கும்பக்கருணன்; தடக்கக வாள் அற்றது - யபரிய ரகயில் உள்ள
வாள் அழிந்தது; அற்றது இல் எ - அழிய வில்ரல என்று கண்கடார்
எண்ணும்படி; ேற்று ஒரு வயிர வாள் கடிதின் வாங்கி ான் - கவறு ஒரு வலிரமயாை
வாரள விரைவாகக் ரகயில் எடுத்துக்யகாண்டு; முற்றிப ன் முற்றிப ன் என்று -
யாவரையும் முடித்து விட்கடன்; முடித்து விட்கடன் என்று யோல்லிக் யகாண்டு;
முன்பு வந்து உற்ற ன் - இைாமன் முன்கை வந்து நின்றான். கும்பகருணன் அழிந்த
வாளுக்குப் பதிலாக அது அழியவில்ரலகயா என்று கண்கடார் கருத விரைவாக
கவறு ஒரு வாள் ரகக்யகாண்டு யாவரையும் முடித்துவிட்கடன்
முடித்துவிட்கடன் என்று யோல்லிக்யகாண்டு முன்பு வந்து உற்றைன் என்க.
தடக்ரக-உரிச் யோல் யதாடர். முற்றியைன்- தன்ரம ஒருரம விரைமுற்று.
முற்றியைன் முற்றியைன்-அடுக்குத் யதாடர்.

7581. அந் பநடு வாகளயும் துணித்த ஆண்தகக,

பபான் பநடுங் றகடகம் புரட்டி, றபார்த்தது ஓர்
நல் பநடுங் கவேத்து, நாே பவங் ககண
மின்ப ாடு நிகர்ப்ப , பலவும் வீசி ான்.

அந்பநடு வாகளயும் - அந்தப் யபரிய வாரளயும்; துணித்த - அம்புகளால்

துண்டித்த; ஆண்தகக - ஆண்ரமப் பண்புள்ள இைாமன்; பபான் பநடுங்
றகடகம் புரட்டி - அக்கும்பகருணனுரடய அழகிய யநடிய ககடயத்ரத வீழ்த்தி;
றபார்த்தது ஓர் நல் பநடுங் கவேத்து - அவன் உடரலப் கபார்த்துக் யகாண்டிருந்த
நல்ல யநடிய கவேத்தில்; மின்ப ாடு நிகர்ப்ப - மின்ைரல ஒப்பரவயாை; நாே
பவங்ககண - அச்ேத்ரதத் தரும் யகாடிய கரணகள்; பலவும் வீசி ான் -
பலவற்ரறப் பாய்ச்சிைான்.

இைாவணன் அனுப்பிய யபரும் பரட உதவிக்கு வருதல்

7582. அந்தரம் அன் து நிகழும் அவ் வழி,
இந்திரன் தேபராடும் இரியல் எய்திட,
சிந்துவும் தன் நிகல குகலய, றேண் உற
வந்தது, தேமுகன் விடுத்த ோப் பகட..

அந்தரம் அன் து நிகழும் அவ்வழி - அப்படிப்பட்ட ககடு நிகழ்கின்ற அந்த

கநைத்தில்; இந்திரன் தேபராடும் இரியல் எய்திட - கதவர் தரலவன் தன்
உறவிைர்ககளாடு நிரல யகட்டு ஓட; சிந்துவும் தன் நிகல குகலய - கடல்கள் தம்
நிரல குரலந்து கபாக; தேமுகன் விடுத்த ோப்பகட - இைாவணன் அனுப்பிய யபரிய
பரட; றேண் உற வந்தது - யவகு யதாரலவில் இருந்து யநருங்கி வந்தது.

7583. வில் விக ஒருவனும், 'இவக வீட்டுதற்கு

ஒல் விக இது' எ க் கருதி, ஊன்றி ான்;
பல் விக தீய பரந்த றபாது ஒரு
 நல்விக ஒத்தது, நடந்த தாக றய.*
வில்விக ஒருவனும் - வில் யதாழிலில் ஒப்பற்ற இைாமனும்; இவக
வீட்டுதற்கு - இக்கும்பகருணரை அழிப்பதற்கு; ஒல்விக இது - ஏற்ற
கபார்த்யதாழில் யேய்யத்தக்க காலம் இது; எ க் கருதி - என்று எண்ணி; ஊன்றி ான்
- அவன் எதிர் ஊன்றிைான்; தீய பல்விக பரந்தறபாது - தீயவிரைகள் பலவாக
வந்தகபாது; ஒரு நல்விக ஒத்தது நடந்த தாக றய - அவற்ரறத் தடுக்கத் தக்க
ஒப்பற்ற நல்விரைரய ஒத்தது நடந்து வந்து கேர்ந்த பரடகள் என்றவாறு;
இப்பாடலில் வரும் இறுதி இைண்டு அடிகள் ஊன்றி கநாக்குதற்குரியை.
நடந்ததாரை - இைாவணன் அனுப்பிய பரடகரளக் குறிப்பதாகக் யகாண்டால்,
பல்விரை தீயை பைந்த என்பது குறிக்கும் யபாருள் என்ை என்ற குழப்பம்
கதான்றும், பல்விரை தீயை பைந்து கபாது - கும்பகருணனுக்கு உதவியாக இைாவணன்
அனுப்பிய தீய பல்பரட கபார்க்களத்தில் பைந்த கபாது ஊன்றிைான் ஆகிய இைாமன்
பின் யேன்ற பரட நல்விரைரய ஒத்தது எைக் ககாடகல யபாருந்தும். பல்விரை
தீயை பைந்தகபாது கும்பகருணனுக்குத் துரணயாய் இைாவணன் அனுப்பிய பரட.
நல்விரை ஒத்தது நடந்த தாரைகய- இைாமனுக்குப் பின் நடந்த பரட எைக்
ககாடகல யபாருந்தும். (இைாவணன் அனுப்பிய உதவிப் பரடகள் வந்து
கேர்ந்தவுடன்) வில் விரையில் ஒருவைாகிய கும்பகருணனும் இைாமரை
அழிப்பதற்குத் தக்க ேமயம் இது என்று கருதி கபாரில் கருத்தூன்றிைான். பல தீய
விரைகள் கமலும் கமலும் பைந்தகபாது ஒகை ஒரு நல்விரை வந்தது கபால
உதவிப்பரட இருந்தது எைச் யோல்லி கபார்க்களத்தில் கதால்விகரளச் ேந்தித்துத்
துன்புறும் கவரளயில் அண்ணன் அனுப்பிய பரட நல்விரை கபால வந்தது என்று
தம்பி மகிழ்வதாககவ கூறுதலில் தவறில்ரல. அப்கபாரதக்கு அவன் நிரலக்கு அவ்
உதவிப்பரட ஆறுதரல தருவது ஆதலின் என்பது மகாவித்துவான் மயிலம். கவ.
சிவசுப்பிைமணியன் அவர்கள் கருத்து. இக்கருத்துக்கு வில்விரை ஒருவன்
கும்பகருணன் என்றும் இவரை-இைாமரை என்றும் யபாருள் மாற்றிைால் கபாதும்.

வந்த கேரைரய இைாமன் எதிர்த்தலும் கும்பகருணன் யபாருது

தனித்து நிற்றலும்
7584. றகாத்தது புகடபதாறும் குதிகர றதபராடு ஆள்
பூத்து இழி ேதேகல மிகடந்த றபார்ப் பகட
காத்தது கருணக ; கண்டு, ோய ோக்
கூத்தனும், 'வருக!' எ க் கடிது கூவி ான்.

குதிகர றதபராடு ஆள் - குதிரையும் கதரும் காலாட்பரடயும்; பூத்து இழி ேதேகல

- கதான்றிப் யபருகுகின்ற மதநீரைக் யகாண்ட யாரையும்; மிகடந்த றபார்ப்பகட -
யநருங்கிய கபார் யேய்ய வல்ல பரடகள்; புகட பதாறும் றகாத்தது - பக்கங்களில்
சூழ்ந்து; கருணக க் காத்தது கண்டு - கும்பகருணரைக் காக்கத் யதாடங்கியது
கண்டு; ோயோக் கூத்தனும் - மாயக் கூத்தைாகிய அவதாை இைாமனும்; கடிது வருக
எ க் கூவி ான் - விரைவாக வருக எை அப்பரடரய அரழத்தான்.
7585. சூழி பவங் கட கரி, புரவி தூண்டு றதர்,
ஆழி பவம் பபரும் பகட, மிகடந்த ஆர்கலி
ஏழ்-இரு றகாடி வந்து எய்திற்று என்பரால்;
ஊழியின் ஒருவனும், எதிர் பேன்று, ஊன்றி ான்.

சூழி பவங்கடகரி - முகபடாம் அணிந்த யகாடிய மதநீர் ஒழுகும் யாரையும்;

புரவி - குதிரையும்; தூண்டு ஆழி றதர் - யேலுத்தப்படுகிற யபரிய ேக்கைங்கரள
உரடய கதரும்; பவம்பபரும் பகட - யகாடிய யபரிய காலாட்பரடயும்;
மிரடந்த - யநருங்கிய; ஏழ் இரு றகாடி ஆர்கலி வந்து எய்திற்று - பதிைான்கு ககாடி
யபரும் பரடக்கடல் வந்து கேர்ந்தது; ஊழியின் ஒருவனும் - ஊழிக்காலத்திலும்
அழியாது நிற்பவைாகிய திருமாலின் அவதாைமாகிய இைாமனும்; எதிர்பேன்று
ஊன்றி ான் என்பரால் - எதிகை கபாய் தடுத்து நின்றான் என்பர்.

நால்வரகப் பரடயும் ஏழ் இரு ககாடி வந்தது. ஊழியின் ஒருவனும் எதிர் யேன்று
ஊன்றிைான் என்க. குழி-முகபடாம். ஆழி-ேக்கைம். ஆர்கலி-கடல். ஆல்-அரே.

7586. காலமும், காலனும், கணக்கு இல் தீகேயும்,

மூலம் மூன்று இகல எ வகுத்து முற்றிய,
ஞாலமும் நாகமும் விசும்பும் நக்குறும்,
சூலம் ஒன்று அரக்கனும் வாங்கித் றதான்றி ான்.
காலமும் - ஆயுள் கால எல்ரலயும்; காலனும் - யமனும்; கணக்கு இல் தீகேயும் -
கணக்கற்ற தீரமயும்; மூலம் - என்ற மூலகாைணம் மூன்றும்; மூன்று இகண எ
வகுத்து முற்றிய - மூன்று இரலயாக அரமக்கப் யபற்றுப் பரடயுருவம்
முற்றுப்யபற்ற; ஞாலமும் - மண்ணுலகும்; நைகமும் - பாதாள உலகும்; விசும்பும் -
ஆகாயமும்; நக்குறும் - என்ற மூன்ரறயும் அழிக்கும் வல்லரம யபாருந்திய; சூலம்
ஒன்று - சூலம் ஒன்ரற; அரக்கனும் வாங்கித் றதான்றி ான் - கும்பகருணன்
ரகயில் யகாண்டு கதான்றிைான்.

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

7587. 'அரங்கு இடந்த , அறு குகற நடிப்ப

அல்ல' என்று இகேறயாரும்,
'ேரம் கிடந்த , ேகலக் குகவ கிடந்த
வாம்' எ ோறாடி,
கரம் கிடந்த காத்திரம் கிடந்த ,
ககற படும்படி கவ்விச்
சிரம் கிடந்த , கண்ட ர்; கண்டிலர்,
 உயிர்பகாடு திரிவாகர.

இகேறயாரும் - கதவர்களும்; அரங்கு இடந்த - கபார்க்களத்தில் (இைாமைது

அம்பால்) அறுத்து வீழ்த்தப்பட்ட; அறுகுகற நடிப்ப அல்ல என்று - தரலயற்ற
உடற்குரறகள் நடிப்பை அல்ல என்றும்; ேரங்கிடந்த - மைத்துண்டங்கள்
கிடக்கின்றை; ேகலக்குகவ கிடந்தவாம் - மரலக் குவியல்கள் கிடக்கின்றைவாம்;
எ ோறாடி - என்று மாறுபட்டுக் கூறுமாறு; கரம் கிடந்த காத்திரம் கிடந்த -
ரகககளாடு கூடியைவாய வீைர்களின் உடல்கள் கிடந்தை; ககற படும்படி கவ்வி சிரம்
கிடந்த -குருதிக் கரற படும்படி மண்ரணக் கவ்விக் யகாண்டு வீைர்களின் தரலகள்
கிடந்தை; கண்ட ர் - ஆகியவற்ரறக் கண்டைர்; உயிர் பகாடு திரிவாகரக் கண்டிலர் -
உயிர் யகாண்டு உலவுபவர்கரளக் கண்டிலைாயிைர்.

இைாமைது அம்பால், மைங்கள் கிடந்தை கபாலக் ரகயயாடு கூடிய வீைர்களின்

உடலங்களும், மரலக்குரவ கிடந்தை கபால், கரறபடும்படி கவ்விச் சிைம்
கிடத்தரலயும் கண்டைர் அன்றி உயிகைாடு உள்ளவர்கரளத் கதவர்கள் கண்டிலர்.
அைங்கு-கபார்க்களம். இடத்தல்- அறுத்து வீழ்த்தப்படுதல். அறுகுரற- கவந்தம்.
மாறாடி-மாறுபட்டு மயங்கி. காத்திைம்-உடல்.

7588. இற்ற அல்லவும், ஈர்ப்புண்ட அல்லவும்,

இகட இகட முறிந்து எங்கும்
துற்ற அல்லவும், துணிபட்ட அல்லவும்,
சுடு பபாறித் பதாகக தூவி
பவற்ற பவம் பபாடி ஆயி அல்லவும்,
றவறு ஒன்று நூறு ஆகி
அற்ற அல்லவும், கண்டிலர் பகடக்கலம்--
அடு களம் திடர் ஆக.

அடுகளம் திடர் ஆக - கபார்க்களம் கமடாகுமாறு; இற்ற அல்லவும் - முறிந்து

கபாைரவயல்லைவும்; ஈர்ப்புண்ட அல்லவும் - குருதிப் யபருக்கால்
இழுத்துக்யகாண்டு கபாகப்பட்டரவ யல்லைவும்; இகட இகட முறிந்து எங்கும்
துற்ற அல்லவும் - இரட இரடகய முறிந்து எல்லாவிடங்கரளயும் தூர்த்தை
அல்லாதைவும்; துணிபட்ட அல்லவும் - துண்டு பட்டரவ யல்லைவும்; சுடு
பபாறித் பதாகக தூவி - சுடுகின்ற தீப்யபாறிச் சுடர்கரளச் சிந்தி; பவற்ற பவம்பபாடி
ஆயி அல்லவும் - வீணாக யவவ்விய யபாடியாகிப் கபாயிை வல்லவும்; றவறு ஒன்று
நூறு ஆகி அற்ற அல்லவும் - யவவ்கவறாக நூறு துண்டாகி இல்லாமல் கபாயிை
அல்லவும்; பகடக்கலம் கண்டிலர் - (ஆகியவற்ரறக் கண்டைைல்லது) யேவ்வகை
உள்ள பரடக்கலங்கரளக் காண மாட்டாதாைாயிைர் பிறர்.

அடுகளத்தில் அைக்கைது பரடக்கலங்கள் முழுவதும் அழிந்து கிடந்தைவன்றிச்

யேவ்விய பரடக்கலம் எதுவுமில்ரல.
7589. படர்ந்த கும்பத்துப் பாய்ந்த பகழிகள்
பாககரப் பறிந்து ஓடி,
குகடந்து, கவயகம் புக்குறத் றதக்கிய
குருதியால் குடர் றோரத்
பதாடர்ந்து, றநாபயாடும் துகண ேருப்பு இைந்து, தம்
காத்திரம் துணி ஆகிக்
கிடந்த அல்லது, நடந்த கண்டிலர்--
கிளர் ேதகிரி எங்கும்.
கிளர் ேதகிரி - மிக்க மதநீர் ஒழுகும் மரல கபான்ற யாரைகள்; படர்ந்த
கும்பத்துப் பாய்ந்த பகழிகள் - பைந்த தரலமீது பாய்ந்தைவாகிய அம்புகள்;
குகடந்து - குரடவதைால்; பாககரப் பறிந்து ஓடி - பாகர்களின் யோல்ரலக் கடந்து
ஓடி; கவயகம் புக்குறத்றதக்கிய குருதியால் - பூமியில் மிகுதியாகப் புகுந்து கதங்கும்
அளவு யபருகிய இைத்தத்தால்; குடர றோர றநாபயாடும் பதாடர்ந்து - குடல்
யவளிப்பட மைண கநாகயாடு யதாடர்ந்து யேன்று; துகண ேருப்பு இைந்து - இரு
தந்தங்கரளயும் இழந்து; தம் காத்திரம் துணி ஆகி - தங்கள் உடல்களும் துணிபட்டுக்;
கிடந்த அல்லது - கிடந்தரவ அல்லது; எங்கும் நடந்த கண்டிலர் - உயிருடன்
நடப்பைவற்ரற எங்கும் எவரும் கண்டிலர்.

7590. வீழ்ந்த வாள , விளிவுற்ற பதாககய,

பவயில் உமிழ் அயில் அம்பு
றபாழ்ந்த பல் பநடும் புரவிய, முகற முகற
அச்போடும் பபாறி அற்று,
தாழ்ந்த பவண் நிணம் தயங்கு பவங் குைம்பிகடத்
தகலத்தகல ோறாடி,
ஆழ்ந்த அல்லது, பபயர்ந்த கண்டிலர்--
அதிர் குரல் ேணித் றதர்கள்.

அதிர் குரல் ேணித் றதர்கள் - ஒலிக்கின்ற குைரல உரடய மணிகள் கட்டப்யபற்ற

கதர்கள்; வீழ்ந்த வாள - வீழ்ந்த ஒளியிரையுரடயைவும்; விளிவுற்ற பதாககய
- அழிவுற்ற யகாடிகரளயுரடயைவும்; பவயில் உமிழ் அயில் அம்பு - ஒளி விடுகிற
கூர்ரமயாை அம்புகள்; றபாழ்ந்த பல்பநடும் புரவிய - பிளந்த பலவாகிய யபரிய
குதிரைகரள உரடயைவுமாய்; முகற முகற - முரற முரறகய; அச்போடும் பபாறி
அற்று - அச்சுடன் இயந்திைமும் அழிந்து; தாழ்ந்த பவண் நிணம் - இழிவாை
யவள்ளிய யகாழுப்புடன்; தயங்கு பவங்குைம்பிகட - விளங்குகிற குருதிக் குழம்பின்
இரடயில்; தகலத்தகல ோறாடி - இடந்கதாறும் இடந்கதாறும் மாறுபட்டு;
ஆழ்ந்த அல்லது - ஆழ்ந்துவிட்டை அல்லது; பபயர்ந்த கண்டிலர் -
நல்லநிரலயில் ஓடுவை கண்டிலர்.
 7591. ஆடல் தீர்ந்த , வகள கழுத்து அற்ற ,
அதிர் பபருங் குரல் நீத்த,
தாள் துணிந்த , தறுகண் பவங் கரி நிகர
தாங்கிய பிணத்து ஓங்கல்
றகாடு அகேந்த பவங் குருதி நீர் ஆறுகள்
சுழிபதாறும் பகாணர்ந்து உந்தி,
ஓடல் அன்றி, நின்று உகள்வ கண்டிலர்--
உரு பகழு பரி எல்லாம்.

உருபகழு பரி எல்லாம் - நிறம் விளங்குகின்ற குதிரைகள் எல்லாம்; ஆடல் தீர்ந்தை

- வலிரம குரறந்தைவாய்; வகள கழுத்து அற்ற - வரளந்த கழுத்து
இல்லாதைவாய்; அதிர் பபருங்குரல் நீத்த - ஒலிக்கின்ற யபருங்குைரல
விட்டைவுமாய்; தாள் துணிந்த - தாள் துண்டுபட்டைவுமாய்; தறுகண் பவங்கரி
நிகர - அஞ்ோரம உரடய யகாடிய யாரைக் கூட்டங்களால்; தாங்கிய பிணத்து
ஓங்கல் - கதான்றிய பிணமரலயின்; றகாடு அகேந்த - கரை அரமந்த; பவங்குருதி நீர்
ஆறுகள் - யவப்பமாை குருதிநீர் ஆறுகளின்; சுழி பதாறும் பகாணர்ந்து உந்தி ஓடல்
அன்றி - சுழிகள் கதாறும் யகாண்டு தள்ளப் யபற்று ஓடுவை அன்றி; நின்று உகள்வ
கண்டிலர் - உயிகைாடு நின்று நடப்பைவற்ரறக் கண்டிலர்.
பரிகள் உறுப்பும் உயிரும் இழந்து யாரைகளின் பிண மரலரயக் கரையாகக்
யகாண்டு ஓடிய குருதி ஆற்றில் இழுத்துச் யேல்லப்பட்டை.

(320)

7592. றவதநாயகன் பவங் ககண வைக்கத்தின்

மிகுதிகய பவவ்றவறு இட்டு
ஓதுகின்றது என்? உம்பரும், அரக்கர் பவங்
களத்து வந்து உற்றாகரக்
காதல் விண்ணிகடக் கண்ட ர்; அல்லது,
கணவர்தம் உடல் நாடும்
ோதர் பவள்ளறே கண்ட ர்; கண்டிலர்,
ேகலயினும் பபரியாகர.

றவதநாயகன் - கவதங்களுக்யகல்லாம் தரலவைாை இைாமன்; பவங்ககண

வைக்கத்தின் மிகுதிகய - யகாடிய அம்புகரள எய்த முரறயின் மிகுதிரய;
பவவ்றவறு இட்டு ஓதுகின்றது என்? - யவவ்கவறாக வகுத்துப் பிரித்துச் யோல்ல
கவண்டுவது எதற்கு?; உம்பரும் - கதவர்களும்; பவங்களத்து வந்து உற்றாகர அரக்கர்
- யகாடிய கபார்க் களத்திற்குப் கபாரிட வந்து உற்றவர்களாை அைக்கர்கரள;
காதல் விண்ணிகடக் கண்ட ர் அல்லது - விரும்பும் தன்ரம உரடய வானுலகத்தில்
கண்டைகை அல்லாமல்; ேகலயினும் பபரியாகர - மரலயினும் மாணப்
யபருந்கதாற்றம் உரடய அந்த அைக்கர்கரள; கண்டிலர் - (உயிகைாடு கபார்க்களத்தில்
கண்டிலர்); கணவர் தம் உடல் நாடும் - கபார்க்களத்தில் கணவைது உடரலத் கதடிப்
பார்க்கின்ற; ோதர் பவள்ளறே கண்ட ர் - அைக்க மாதர்களுரடய யவள்ளத்ரதகய
கண்டைர்.
இைாமனின் வில்லாற்றல் யபருரமரய யவவ்கவறாக வகுத்துக் கூற கவண்டியது
எற்றுக்கு, கபாருக்கு வந்தவர்கரளத் கதவர்கள் விண்ணிரடக் கண்டைர்.
கபார்க்களத்தில் கணவர் உடரலத் கதடி ஓடும் மகளிர் யவள்ளகம கண்டைர்.

7593. பனிப் பட்டாபல க் கதிர் வரப் படுவது

பட்டது, அப் பகட; பற்றார்
துனிப்பட்டார் எ த் துளங்கி ர் இகேயவர்;
'யாவர்க்கும் றதாலாதான்
இனிப் பட்டான்' எ , வீங்கி அரக்கரும்
ஏங்கி ர்; 'இவன், அந்றதா,
தனிப்பட்டான்!' எ , அவன் முகம் றநாக்கி ஒன்று
உகரத்த ன், தனி நாதன்:

கதிர்வரப் பனிப்பட்டாபல - கதிைவன் வருரகயால் பனி இல்லாமல் ஒழிந்தது

கபால; அப்பகட படுவது பட்டது - அந்த அைக்கர் யபரும்பரட இல்லாமல் பட்டு
அழிந்தது; இகேயவர் - கதவர்கள்; பற்றார் துனிப்பட்டார் எ த் துளங்கி ர் -
பரகவர்கள் யவறுப்பரடந்தார்கள் எை மகிழ்ச்சியால் விளக்கம் யபற்றார்கள்;
யாவர்க்கும் றதாலாதான் - எவருக்கும் கதாலாதவைாை கும்பகருணன்; இனிப்
பட்டான் எ - இனி இறந்து படுவான் எை; வீங்கி அரக்கரும் ஏங்கி ர் - மகிழ்ந்த
அைக்கர்களும் ஏக்கமுற்றார்கள்; தனிநாதன் - ஒப்பற்ற தரலவைாகிய இைாமன்;
இவன் அந்றதா தனிப்பட்டான் எ - இந்தக் கும்பகருணன் ஐகயா தனிரமயாக
ஆகிவிட்டான் என்ற இைக்கத்தால்; அவன் முகம் றநாக்கி ஒன்று உகரத்த ன் -
அவனுரடய முகத்ரதப் பார்த்து ஒன்று கூறத் யதாடங்கிைான்.

இைாமன் கும்பகருணன் உரையாடல்

7594. 'ஏதிறயாடு எதிர் பபருந் துகண இைந்தக ;
எதிர் ஒரு தனி நின்றாய்;
நீதிறயானுடன் பிறந்தக ஆதலின்,
நின் உயிர் நி க்கு ஈபவன்;
றபாதிறயா? பின்கற வருதிறயா? அன்று எனின்,
றபார் புரிந்து இப்றபாறத
ோதிறயா? உ க்கு உறுவது போல்லுதி,
ேகேவுறத் பதரிந்து, அம்ோ!
 ஏதிறயாடு எதிர் பபருந்துகண இைந்தக - பரடக்கலங்களுடன் எதிர்க்க
வல்ல யபருந்துரணயாை பரடகரள இழந்தாய்; ஒரு தனி எதிர்நின்றாய் - தன்ைந்
தனியைாய் எதிகை நின்றாய்; நீதிறயானுடன் பிறந்தக ஆதலின் - நீதியநறி தவறாத
வீடணனுடன் பிறந்தரை ஆதலின்; நின் உயிர் நி க்கு ஈபவன் - உன் உயிரை
உைக்குத் தருகவன்; றபாதிறயா - இப்கபாது இலங்ரகக்குத் திரும்பிப் கபாய்
விடுகிறாயா?; பின்கற வருதிறயா - பின்பு மீண்டும் வருகிறாயா?; அன்று எனின்
றபார் புரிந்து இப்றபாறத ோதிறயா? - அல்ல எனின் கபார் யேய்து இப்கபாகத இறந்து
படுகிறாகயா?; உ க்கு உறுவது ேகேவுறத் பதரிந்து போல்லுதி - உைக்குப்
யபாருந்தியரத அரமவுடன் ஆய்ந்து யோல்லுக.

7595. 'இகைத்த தீவிக இற்றிலது ஆகலின்,

யான் உக இகளறயா ால்
அகைத்த றபாதினும் வந்திகல, அந்தகன்
ஆகணயின் வழி நின்றாய்;
பிகைத்ததால் உ க்கு அருந் திரு, நாபளாடு;
பபருந் துயில் பநடுங் காலம்
உகைத்து வீடுவது ஆயிக ; என் உ க்கு
உறுவது ஒன்று? உகர' என்றான்.
இகைத்த தீவிக இற்றிலது ஆகலின் - நீ முன்பு யேய்துள்ள தீவிரை
நீங்கவில்ரல ஆதலால்; யான் உக இகளறயா ால் அகைத்த றபாதினும்
வந்திகல - நான் உன்ரை இரளயவைாகிய வீடணன் மூலம் அரழத்த கபாதும்
வந்திடாமல்; அந்தகன் ஆகணயின் வழி நின்றாய் - யமைது ஆரணக்கு உட்பட்டு
நின்றாய்; உ க்கு அருந்திரு நாபளாடு பிகைத்ததால் - நீ யான் அரழத்து
வாைாரமயால் யபருஞ்யேல்வத்ரதயும்வாழ்நாரளயும் தவற விட்டரை;
பபருந்துயில் பநடுங்காலம் உகைத்து வீடுவது ஆயிக - யபருந்துயிரல யநடுங்காலம்
யேய்து இறப்பதற்கு ஒருப்பட்டு நின்றாய்; என் உ க்கு உறுவது ஒன்று உகர
என்றான் - உன் மைத்தில் உறுவது எதுகவா அதரைச் யோல் என்றான் இைாமன்.

7596. 'ேற்று எலாம் நிற்க; வாசியும், ோ மும்

ேறத்துகற வழுவாத
பகாற்ற நீதியும், குலமுதல் தருேமும்
என்று இகவ குடியாகப்
பபற்ற நுங்களால், எங்ககளப் பிரிந்து, தன்
பபருஞ் பேவி மூக்றகாடும்
அற்ற எங்ககறபால், என் முகம் காட்டி நின்று
ஆற்றபலன் உயிர் அம்ோ!
 (அது ககட்ட கும்பகருணன்) ேற்று எலாம் நிற்க - நீ கூறிய மற்றரவகள் எல்லாம்
இருக்கட்டும்; வாசியும் - மிக்குத் கதான்றுகின்ற சிறப்பும்; ோ மும் - மாைமும்;
ேறத்துகற வழுவாத பகாற்ற நீதியும் - வீைத்துரறயில் இருந்து தவறாத யவற்றிகயாடு
யபாருந்திய நீதியும்; குலமுதல் தருேமும் - குலத்துக்கு முதன்ரமயாக உள்ள
அறங்களும்; என்று இகவ குடியாகப் பபற்ற நுங்களால் - என்னும் இரவ
குடியிருக்கும் இடமாக உள்ள உங்களால்; எங்ககளப் பிரிந்து - எங்கரள விட்டுப்
பிரிந்து கபாய்; தன் பபருஞ்பேவி மூக்றகாடும் அற்ற எங்கக றபால் - தன்னுரடய
யபரிய காதுகரளயும் மூக்ரகயும் இழந்த எமது தங்ரகரயப் கபால; என் முகம்
காட்டி நின்று ஆற்றபலன் உயிர் - என் முகத்ரதக் காட்டிக்யகாண்டு உயிகைாடு
இருக்கப் யபாறுக்ககன்.

வாசியும், மாைமும், யகாற்றமும், மறமும் உள்ள உங்களால் எங்ரக காதும் மூக்கும்

இழந்து உயிர் வாழ்வது கபால நான் காதும் மூக்கும் இழந்து உயிர் வாழப்
யபாகறன். தான் உறுப்பிழந்து உயிர் வாழக் கூடாது என்ற மாை உணர்வு
மிகுதியால் கும்பகருணன், "மற்று எலாம் நிற்க" என்கிறான். நீங்கள் சிறப்பும்
மாைமும், மறத்துரற வழுவாத யகாற்றநீதியும் உரடயவர்கள். ஆைால்
உங்களால்தான் எங்ரக யபருஞ்யேவியும் மூக்கும் இழந்தான் என்று கூறும்
பகுதியில் எள்ளல் குறிப்புக் காண்க. வாசி-மிகுந்து கதான்றுகிற சிறப்பு. அம்மா-
ககட்பிக்கும் யோல், அரே எனினுமாம்.

7597. 'றநாக்கு இைந்த ர் வா வர், எங்களால்;

அவ் வகக நிகல றநாக்கி,
"தாக்கு அணங்கு அக யவள், பிறர் ேக " எ த்
தடுத்தப ன்; "தக்றகார் முன்
வாக்கு இைந்தது" என்று இயர்வுறுறவன் பேவி-
தன்ப ாடு ோற்றாரால்
மூக்கு இைந்தபின் மீளல் என்றால், அது
முடியுறோ?-முடியாதாய்!

முடியாதாய் - அழிவு இல்லாதவகை; எங்களால் வா வர் றநாக்கு இைந்த ர் -

எங்களால் கதவர்கள் யபருரம இழந்தார்கள்; அவ்வகக நிகல றநாக்கி - அந்த
வரகயாை நிரலரமயிரைப் பார்த்ததால்; தாக்கு அணங்கு அக யவள் பிறர் ேக
எ த் தடுத்தப ன் - தீண்டி வருத்தும் அணங்ரக ஒத்த சீரத பிறர் மரைவி ஆககவ
ரகப்பற்றலாகாது எைத் தடுத்கதன்; தக்றகார் முன் வாக்கு இைந்தது என்று
அயர்வுறுறவன் - அது ஏற்றுக் யகாள்ளப் படாரமயால் தக்கவர்களுக்கு முன்
கபசுவதற்கு உரிய வாக்குப் கபாய்விட்டது என்று வருந்துகிகறன்; ோற்றாரால் -
அப்படிப்பட்ட நான் பரகவைால்; பேவி தன்ற ாடு மூக்கு இைந்தபின் -
காதுகரளயும் மூக்ரகயும் இழந்தபிறகு; மீளல் என்றால் அது முடியுறோ - திரும்பி
நகருக்குத் திரும்புவயதன்றால் அது முடியுகமா என்றவாறு.
 முன் வாக்கிழந்த நான் இப்கபாது மூக்கும் யேவியும் இழந்கதன் என்று
கும்பகருணன் கூறுகிறான், கநாக்கு - யபருரம.

7598. 'உங்கள் றதாள் தகல வாள்பகாடு துணித்து, உயிர்

குடித்து, எம்முன் உவந்து எய்த
நங்கக நல் நலம் பகாடுக்கிய வந்த நான்,
வா வர் நகக பேய்ய, பேங்கக தாங்கிய சிரத்பதாடும்
கண்ணின் நீர்
குருதியிப ாடு றதக்கி,
எங்ககறபால் எடுத்து அகைத்து, நான் வீழ்பவற ா,
இராவணன் எதிர் அம்ோ?

உங்கள் றதாள் தகல வாள் பகாடு துணித்து - உங்களது கதாரளயும் தரலரயயும்

வாரளக் யகாண்டு துணித்து உயிர் குடித்து - உயிரைக் குடித்து; எம்முன் உவந்து எய்த
- எமக்கு முன்ைவைாகிய இைாவணன் மகிழ்ந்து அரடயுமாறு; நங்கக நல்நலம்
பகாடுக்கிய வந்த நான் - சீரதயின் அழகு நலத்ரத அவனுக்குக் யகாடுப்பதற்காகப்
கபாருக்கு வந்த நான்; வா வர் நகக பேய்ய - கதவர்கள் சிரிக்குமாறு; பேங்கக
தாங்கிய சிரத்பதாடும் - குருதிபட்டுச் சிவந்த ரகயால் தரலரயத்
தாங்கிக்யகாண்டு; கண்ணின் நீர் குருதியிப ாடு றதக்கி - கண்ணீரைக் குருதியுடன்
கலந்து கதங்கச் யேய்து; எங்கக றபால் எடுத்து அகைத்து - எைது தங்ரகரயப் கபால்
குையலடுத்து அரழத்துக் யகாண்டு; நான் இராவணன் எதிர் வீழ்பவற ா - நான்
இைாவணன் எதிரில் யேன்று வீழ்வதற்கு உரியகைா (அல்லன்).

உங்கரள அழித்து என் அண்ணனுக்கு நங்ரக நல்நலம் யகாடுக்கிய வந்த நான்

வாைவர் நரகக்க, ரகதரல கமற்யகாண்டு கண்ணீரும் குருதியும் வடிய
இைாவணன் எதிர் யேல்கவகைா யேல்கலன் என்கிறான் கும்பகருணன். கமல்கண்ட
மூன்று பாடல்களில் கும்பகருணன் தான் மூக்கும் யேவியும் இழந்தரதக் குறித்கத
கபசுகிறான். இப்கபச்சின் மூலம் அவைது அளத்தற்கரிய தன்மாை உணர்ரவ நாம்
உணைலாம். அம்மா - அரே.

7599. 'ஒருத்தன், நீ தனி உலகு ஒரு மூன்றிற்கும்

ஆயினும், பழி ஒரும்
கருத்தி ால் வரும் றேவகன் அல்கலறயா?
றேவகர் கடன் ஓராய்?
பேருத் திண் வாளி ால் திறத் திறன் உங்ககள
அேர்த் துகறச் சிரம் பகாய்து
பபாருத்தி ால், அது பபாருந்துறோ? தக்கது
புகன்றிகலறபால்' என்றான்.
நீ ஒரு தனி உலகு மூன்றிற்கும் - நீ ஒப்பற்ற சிறந்த மூன்று உலகிற்கும்; ஒருத்தன் -
ஒப்பற்ற தனி முதல்வன்; ஆயினும் - ஆைாலும்; பழி ஒரும் கருத்தி ால் வரும்
றேவகன் அல்கலறயா - பிறர்க்கு வரும் பழிரய ஆைாய்ந்து அறியும் மைக்கருத்து
உள்ள வீைைல்ரலகயா?; றேவகர் கடன் ஓராய் - எனினும் வீைர் தம் கடரமரய
எண்ணிப் பாைாதவைாய் உள்ளாகய; உங்ககள பேருத்திண் வாளி ால் - உங்கரளப்
கபார்க்களத்தில் வலிய வாளிைால்; திறத்திறன் அேர்த்துகற சிரம் பகாய்து - துண்டம்
துண்டமாகப் கபாரில் தரலரய அறுத்து; பபாருத்தி ால் அது பபாருந்துறோ -
யபாருத்திைால் அது யபாருந்துகமா?; தக்கது புகன்றிகல றபால் என்றான் - நீ
தகுதியாைரதச் யோல்லவில்ரல என்றான் கும்பகருணன்.

மூவுலகுக்கும் ஒப்பற்ற தனி முதல்வனும் பழி ஒருங்கருத்திைால் வரு

கேவகனும் ஆை நீ அறுத்த தரலரய மீண்டும் யபாருத்துதல் கபால கபசுகிறாய்.
தகுதியாைரதச் யோல்லவில்ரல. என்ரை நீ ஊருக்குத் திரும்பிச் யேல்லுகிறாயா?
என்று ககட்பது உன் யபருரமக்குத் தகுதியன்று என்றவாறு. யகாய்ததரல மீண்டும்
தரலயில் யபாருந்தாதது கபால் நான் இழந்த மாைத்ரத இனிப் யபறமுடியாது
என்கிறான். ஆவிரய விட்டாயினும் மாைங்காப்கபன் என்ற கருத்திைன்
கும்பகருணன் என்க.

கும்பகருணன் இைாமன் - யபரும்கபார்

7600. என்று, தன் பநடுஞ் சூலத்கத இடக்ககயின்
ோற்றி ன்; வலக் ககயால்
குன்று நின்றது றபர்த்து எடுத்து, இரு நிலக்
குடர் கவர்ந்பத க் பகாண்டான்,
பேன்று விண்பணாடும் பபாறிபயாடும் தீச்பேல,
றேவகன் பேனி றநறர,
'பவன்று தீர்க!' எ விட்ட ன்; அது வந்து
பட்டது றேல் என் ,

என்று - என்று யோல்லித்; தன் பநடுஞ்சூலத்கத இடக்ககயின் ோற்றி ன் -

தைது வலக்ரகயில் இருந்த யநடுஞ்சூலத்ரத இடக்ரகக்கு மாற்றிக்
யகாண்டு; வலக்ககயால் - வலது ரகயிைால்; இருநிலக் குடர் கவர்ந்பத -
யபரிய நிலத்தின் குடரலக் கவர்ந்தாற்கபால்; குன்று நின்றது றபர்த்து எடுத்து -
அருகில் இருந்த குன்றிரைப் யபயர்த்து எடுத்து; பகாண்டான் - ரகயில்
யகாண்டவைாய்; விண்பணாடும் பபாறிபயாடும் தீச்பேல பேன்று - வாைத்தில்
யேன்று தீப்யபாறியும் தீயும் யவளிப்பட; றேவகன் பேனி றநறர பவன்று தீர்க எ
விட்ட ன் - வீைைாகிய இைாமனுரடய தரலக்கு கநைாக யவற்றி யகாண்டு தீர்க
என்று வீசி விட்டான்; அது வந்து பட்டது றேல் என் -அது வந்து இைாமன் கமல்
பட்டது என்று எண்ணுமாறு யநருங்க; (யதாடரும். குளகம்).
 கநகை யவன்று தீர்க எை விட்டைன். அது வந்து பட்டது கமல் என்ை. அந்த
மரல இைாமன் கமல் பட்டுவிட்டது. என்று கண்கடார் எண்ணுமாறு யநருங்க,
குடர்-கரடப்கபாலி. யேனி - இரடக்குரற (யேன்னி-தரல)

7601. அக ய குன்று எனும் அேனிகய, யாவர்க்கும்

அறிவு அரும் தனி றேனி
புக யும் நல் பநடு நீறு எ நூறிய
புரவலன் பபார பவன்று
நிக யும் ோத்திரத்து ஒரு ககநின்று ஒரு ககயின்
நிமிர்கின்ற பநடு றவகல,
திக யின் ோத்திகர துணிபட, முகற முகற
சிந்தி ன், ேரம் சிந்தி.

அக ய குன்று எனும் அேனிகய - அந்தக் குன்று என்ற கபரிடிரய; யாவர்க்கும்

அறிவு அரும் தனிறேனி - எவர்க்கும் அறிதற்கு அரிய ஒப்பற்ற சிவைது
திருகமனிரய; புக யும் நல்பநடு நீறு எ நூறிய - அழகுபடுத்தும் நல்ல சிறந்த
திருநீற்றுத்தூளி என்று கூறுமாறு யபாடி யேய்த; புரவலன் - இைாமன்;
பபாரபவன்று - கபார் யேய்ய யவன்று; நிக யும் ோத்திரத்து ஒருகக நின்று ஒரு
ககயின் நிமிர்கின்ற பநடுறவகல - எண்ணும் அளவில் ஒரு ரகயில் இருந்து
மற்யறாரு ரகயில் நிமிர்ந்து கதான்றுகிற யநடிய சூலத்ரத; திக யின் ோத்திகர -
திரைப் யபாழுதில்; துணிபட - துண்டுபடுமாறு; முகற முகற - கபாரிட கவண்டிய
முரறப்படி; ேரம் சிந்தி சிந்தி ன் - அம்புகரளச் சிந்திச் சிதறிைான்.

கும்பகருணன் வீசிய மரலரயத் தூளாக்கிைான் இைாமன். அடுத்த கணத்தில்

கும்பகருணன் இடக்ரகயில் மாற்றிய சூலத்ரத வலக்ரகயில் இைாமன் கமல் விட
மாற்ற உடகை இைாமன் அச்சூலத்ரதத் திரையளவு கநைத்தில் துண்டுபடச்
யேய்தான். அரைத்தும் விரைந்து நிகழ்ந்தது.

7602. அண்ணல் வில் பகாடுங் கால் விகேத்து

உககத்த ,
அகல கடல் வறளாக
உண்ணகிற்ப , உருகேயும் சுடுவ ,
றேருகவ உருவிப் றபாய்
விண்ணகத்கதயும் கடப்ப , பிகைப்பு இலா
பேய்ய , றேல் றேர்ந்த
கண்ணுதல் பபருங் கடவுள்தன் கவேத்கதக்
கடந்தில கதிர் வாளி.
 அண்ணல் - யபருரமயில் சிறந்த இைாமனுரடய; வில் பகாடுங்கால் விகேத்து
உககத்த - வில்லிைது வரளந்த காலிடத்தில் இருந்து கவகமாகச் யேல்லுமாறு
விடுத்த; கதிர் வாளி - ஒளி யபாருந்திய அம்புகள்; அகல கடல் வறளாக
உண்ணகிற்ப - அரலரயயுரடய கடல் வறண்டு கபாகுமாறு நீரைப் பருகும்
தன்ரம யபற்றைவும்; உருகேயும் சுடுவ - இடிரயயும் சுட வல்லைவும்;
றேருகவ உருவிப் றபாய் விண்ணகத்கதயும் கடப்ப - கமரு மரலரய
ஊடுருவிச் யேன்று வானிடத்ரதயும் கடப்பைவும்; பிகைப்பு இலா பேய்ய -
தவறில்லாமல் பயரை உண்ரமயில் விரளவிப்பைவும்; றேல் றேர்ந்த - ஆக
இருப்பினும் கும்பகருணைது உடல்மீது யபாருந்தியுள்ள; கண்ணுதல் பபருங்
கடவுள் தன் கவேத்கதக் கடந்தில - யநற்றிக் கண்ணைாகிய சிவபிைான் ஈந்த
கவேத்ரதத் துரளக்க மாட்டாவாயிை.

மிக வலிய இைாமன் அம்புகள் கும்பகருணன் அணிந்திருந்த கண்ணுதற்

யபருங்கடவுள் தன் கவேத்ரதத் துரளக்க முடியவில்ரல. 330 ஆவது பாடலில்
அறிவு அருந்தனிகமனியைாய் குறிக்கப்பட்ட சிவபிைான் இப்பாடலில் கண்ணுதல்
யபருங் கடவுள் என்று குறிக்கப்பட்டரம காண்க. யதாடர்ந்து வரும் பாடல்களில் (330,
331, 331) சிவபிைான் குறிக்கப்பட்டரம யகாண்டு அறிவு அருந்திருகமனி என்ற
யதாடர் சிவபிைானுக்கு உரியது கபால் கதான்றுவரத எண்ணுக.

7603. தாக்குகின்ற நுகைகில; தகலயது,

தாேகரத் தடங் கண்ணான்
றநாக்கி, 'இங்கு இது ேங்கரன் கவேம்' என்று
உணர்வுற நுனித்து உன்னி,
ஆக்கி அங்கு அவன் அடு பகட பதாடுத்து விட்டு
அறுத்த ன்; அது சிந்தி வீக்கு இைந்தது வீழ்ந்தது, வகர சுைல்
விரி சுடர் வீழ்ந்பதன் .

தாக்குகின்ற - தான் விடுத்த அம்புகள் கவேத்தின் மீது கமாதுகின்றை எனினும்;

தகலயது நுகைகில - நுனிகள் கவேத்தினுள் நுரழய மாட்டாதைவாை தன்ரமரய;
தாேகரத் தடங்கண்ணான் றநாக்கி - தாமரைத் தடங்கண்ணன் ஆை இைாமன் பார்த்து;
இங்கு இது ேங்கரன் கவேம் என்று - இக்கவேம் சிவன் அளித்தது என்று; உணர்வுற
நுனித்து உன்னி - உணர்வு கதான்ற அரத நுணுகி எண்ணிப் பார்த்து; அங்கு அவன்
அடு பகட ஆக்கி - அப்கபாது சிவைது யகால்லும் தன்ரமயுள்ள அம்பிரை வில்லில்
பூட்டி; பதாடுத்து விட்டு அறுத்த ன் - யதாடுத்துவிட்டு அழித்தைன்; அது சிந்தி
வீக்கு இைந்தது - அச்சிவ கவேம் கட்டுக் குரலந்ததாகி; வகரசூழ் விரிசுடர்
வீழ்ந்பதன் வீழ்ந்தது - கமருமரலரய வலமாக வரும் கதிைவன் வீழ்ந்தது கபால்
ஒளியுடன் பூமியில் விழுந்தது.

சிவைது கரண பாசுபதக்கரண எைப்படும். சிவகவேத்ரத சிவைது கரணயால்

இைாமன் அறுத்தைன்.
7604. காந்து பவஞ் சுடர்க் கவேம் அற்று உகுதலும்,
கண்பதாறும் க ல் சிந்தி,
ஏந்து வல் பநடுந் றதாள் புகடத்து ஆர்த்து, அங்கு
ஓர்
எழு முக வயிரப் றபார்
வாய்ந்த வல் பநடுந் தண்டு ககப்பற்றி ன்;
'வா ரப் பகட முற்றும்
ோந்து பேய்குவ ாம்' எ முகற முகற
அகரத்த ன். தகரறயாடும்.

பவஞ்சுடர் காந்து கவேம் - யவப்பமாை ஒளிரய யவளியிடுகிற கவேம்; அற்று

உகுதலும் - அறுபட்டுச் சிந்திய அளவில்; கண் பதாறும் க ல் சிந்தி - தன் இரு
கண்களிலும் யநருப்புப் யபாறிரயச் சிந்தி; ஏந்து வல்பநடுந் றதாள் புகடத்து ஆர்த்து -
ஓங்கிய வலிய யநடிய கதாரளத தட்டிப் கபயைாலி யேய்து; அங்கு - அப்கபாது;
எழுமுக வயிரப் றபார் வாய்ந்த ஓர் வல்பநடுந் தண்டு ககப்பற்றி ன் - இரும்பு
முரை உரடயதும் உறுதியுரடயதும், கபார்க்கு வாய்த்ததும் ஒப்பற்றதுமாை வலிய
யநடிய தண்டாயுதத்ரதக் ரகயில் யகாண்டவைாய்; வா ரர் பகட முற்றும் ோந்து
பேய்குவ ாம் எ - குைங்குப்பரட முழுவரதயும் ோந்து கபால் ஆக்கி விடுவான்
என்று கண்கடார் கருதுமாறு; முகற முகற தகரறயாடும் அகரத்த ன் - முரற
முரறயாகத் தரைகயாடும் அரைக்கலாைான்.

7605. பறப்ப ஆயிரம், படுவ ஆயிரம்,

பகட்டு எழில் அகல் ோர்பம்
திறப்ப ஆயிரம், திரிவ ஆயிரம்,
பேன்று புக்கு உருவாது
ேகறப்ப ஆயிரம், வருவ ஆயிரம்,
வடிக் ககண என்றாலும்,
பிறப்ப ஆயிகடத் பதழித்துறத் திரிந்த ன்,
கறங்கு எ ப் பபருஞ் ோரி.

பறப்ப ஆயிரம் - வாைத்தில் பறப்பரவ ஆயிைம்; படுவ ஆயிரம் - பரகவர்

கமல் படுவை ஆயிைம்; பகட்டு எழில் அகல் ோர்பம் திறப்ப ஆயிரம் - யபருரமயும்
அழகும் யபற்று அகன்ற மார்ரபப் பிளப்பை ஆயிைம்; திரிவ ஆயிரம் - பறந்து
திரிவை ஆயிைம்; பேன்று புக்கு உருவாது ேகறப்ப ஆயிரம் - பரகவர் உடம்பில்
கபாய் உள் புகுந்து யதாரளத்திடாமல் மரறந்தை ஆயிைம்; வருவ ஆயிரம் -
இைாமன் வில்லில் இருந்து யவளிப்பட்டு வருவை ஆயிைம்; வடிக்ககண என்றாலும்
- கூரிய அம்புகள் என்றாலும்; பிறப்ப - வாயிரடப் கபயைாலி கதான்ற; ஆயிகட -
அங்கக; பதழித்து - அதட்டிக்யகாண்டு; கறங்கு எ ப் பபருஞ்ோரி உறத் திரிந்த ன் -
காற்றாடி கபால் யபருஞ்ோரி மிகத் திரிந்தைன் என்க.
 இைாமன் வடிக்கரண பல்கவறு அழிவுகரளச் யேய்தாலும் அதற்கு அஞ்ோது
கும்பகருணன் யபருஞ்ோரி திரிந்தைன்.

7606. 'தண்டு ககத்தலத்து உளதுஎனின், உளதன்று

தாக ' என்று, அது ோயக்
பகாண்டல் ஒத்தவன், பகாடுங் ககண பத்து ஒரு
பதாகடயினில் றகாத்து எய்தான்;
கண்டம் உற்றது ேற்று அது; கருங் கைல்
அரக்கனும், க ன்று, ஆங்கு ஓர் ேண்டலச் சுடராம் எ க் றகடகம்
வாங்கி ன், வாறளாடும்.

தண்டு ககத்தலத்து உ து எனின் - தண்டாயுதம் இவைது ரகயில் உள்ளதாைால்;

தாக உளதன்று என்று - குைங்குச் கேரை உயிகைாடு இருத்தல் முடியாது என்று
எண்ணி; அது ோய - அந்தத் தண்டு அ ழியுமாறு; பகாண்டல் ஒத்தவன் - கருகமகத்ரத
ஒத்த நிறத்தவன் ஆகிய இைாமன்; ஒரு பதாகடயினில் - ஒரு யதாடுப்பினில்;
பகாடுங்ககண பத்துக் றகாத்து எய்தான் - யகாடிய அம்புகள் பத்திரை வில்லில்
ககாத்து எய்தான்; ேற்று அது கண்டம் உற்றது - அதைால் அந்தத் தண்டாயுதம்
துண்டாகி விட்டது; கருங்கைல் அரக்கனும் - அதைால் கரிய கழரல அணிந்த
அைக்கன் ஆகிய கும்பகருணனும்; க ன்று - சிைம் யகாண்டு; ஆங்கு -
அப்கபாது; ஓர் ேண்டலச் சுடராம் எ வாறளாடும் றகடகம் வாங்கி ன் - ஒப்பற்ற
பூமியில் விளங்கும் கதிைவன் என்னுமாறு ஒளியுரட வாளும் ககடகமும்
ரகக்யகாண்டான்.

7607. வாள் எடுத்தலும், வா ர வீரர்கள்

ேறுகி ர், வழிறதாறும்
தாள் எடுத்த ர், ேேழ்த்த ர்; வா வர்
தகல எடுத்திலர், தாழ்ந்தார்;
'றகாள் எடுத்தது, மீள' என்று உகரத்தலும்,
பகாற்றவன், 'குன்று ஒத்த
றதாள் எடுத்தது துணித்தி' என்று, ஒரு ேரம்
துரந்த ன், சுரர் வாழ்த்த.

வாள் எடுத்தலும் - கும்பகருணன் வாள் பரடரய எடுத்த உடகை; வா ர வீரர்கள்

ேறுகி ர் - குைங்குப் பரட வீைர்கள் மைம் கலங்கி; வழி றதாறும் தாள் எடுத்த ர் - வழி
கதாறும் கால் விரேத்து ஓடிைர்; வா வர் ேேழ்த்த ர் தகல எடுத்திலர் தாழ்ந்தார்
- கதவர்கள் கபார்க்களத்திைைாய்த் தரல தூக்க முடியாது தரலரயத்
யதாங்கவிட்டைர்; றகாள் எடுத்தது மீள - உயிர்க் யகாள்ரள யதாடங்கியது மீளவும்;
என்று உகரத்தலும் - என்று துரணவர்கள் யோல்லலும்; பகாற்றவன் - யவற்றி
யபாருந்திய இைாமன்; எடுத்தது - வாரள எடுத்ததாை; குன்று ஒத்த றதாள் துணித்தி
என்று - குன்று ஒத்த கதாரளத் துணிப்பாயாக என்று யோல்லி; ஒருேரம் சுரர்
வாழ்த்த துரந்த ன் - ஒப்பற்ற அம்பிரைத் கதவர்கள் வாழ்த்தச் யேலுத்திைான்.

கும்பகருணன் ரக அறுபடல்
7608. அலக்கணுற்றது தீவிக ; நல்விக
ஆர்த்து எழுந்தது; றவர்த்துக
கலக்கமுற்ற ர், இராக்கதர்--'கால பவங்
கருங் கடல் திகர றபாலும்
வலக் கக அற்றது, வாபளாடும்; றகாளுகட
வா ோ ேதி றபாலும்;
இலக்கக அற்றது, அவ் இலங்ககக்கும் இராவணன்
த க்கும்' என்று எழுந்து ஓடி.

தீவிக அலக்க ணுற்றது - தைக்கு உதவும் கும்பகருணன் ரக அறப் கபாவதால்

தீவிரை துன்பமரடந்தது; நல்விக ஆர்த்து எழுந்தது - நல்விரை மகிழ்ச்சியால்
கபயைாலி யயழுப்பியது; கால பவங்கருங்கடல் திகர றபாலும் -
உகமுடிவுக்காலத்தில் யபாங்கி எழுகின்ற கருங்கடலின் அரலரயப் கபான்ற;
வலக்கக - வலக்ரகயாைது; றகாளுகட வா ோேதி றபாலும் வாபளாடும் அற்றது -
இைாகுவிைால் பற்றப்பட்டுக் குரறபடுதரல உரடய வாைத்து நில கபான்ற
வாகளாடு அறுபட்டு வீழ்ந்தது; அவ் இலங்ககக்கும் இராவணன் த க்கும் -
அதைால் இலங்ரகப் யபருநகருக்கும் இைாவணனுக்கும்; இலக்கக அற்றது -
பாதுகாவல் நீங்கியது; என்று எழுந்து ஓடி - என்று யோல்லிக்யகாண்டு எழுந்து ஓடி;
இராக்கதர் றவர்த்துக் கலக்கமுற்ற ர் - அைக்கர்கள் உடல் வியர்த்து மைம் கலங்கிைர்.
தீவிரை நல்விரை என்பை "விரைத்யதய்வம்" என்று யதால்காப்பியம்
கிளவியாக்கம் கூறும்.

7609. ேற்றும், வீரர்கள் உளர் எ ற்கு எளிதுஅறரா,

ேறத்பதாழில் இவன் ோடு
பபற்று நீங்கி ர் ஆம் எனின் அல்லது--
றபர் எழில் றதாறளாடும்
அற்று வீழ்ந்த கக அறாத பவங் ககயி ால்
எடுத்து, அவன் ஆர்த்து ஓடி
எற்ற, வீழ்ந்த , எயிறு இளித்து ஓடி
வா ரக் குலம் எல்லாம்?
 றபர் எழில் றதாறளாடும் - மிக்கு எழுந்து வளர்ந்த அழகிய கதாளுடன்; அற்று
வீழ்ந்த கக - அறுபட்ட வீழ்ந்த வலக்ரகரய; அறாத பவங்ககயி ால் எடுத்து -
அறுபடாது உள்ள யகாடுரமயாை இடக்ரகயிைால் எடுத்துக்யகாண்டு; அவன்
ஆர்த்து ஓடி - அக்கும்பகருணன் கபயைாலி எழுப்பிக் யகாண்டு ஓடி; எற்ற எயிறு
இளித்து ஓடி - அடித்ததைால் பல்ரல இளித்துக் யகாண்டு ஓடிை; வா ரக்
குலபேல்லாம் - குரங்குக் கூட்டங்கள் எல்லாம்; வீழ்ந்த - உயியைாழிந்து வீழ்ந்தை;
ேறத்பதாழில் இவன் ோடு பபற்று நீங்கி ர் ஆம் - இவ்வாறு வீைப் கபாரிட்ட
இவனிடத்து வீைத்ரத இைந்து யபற்றவர்கள் ஆம்; எனின் அல்லது - தவிைப் பிறர்;
ேற்றும் வீரர்கள் உளர் எ ற்கு எளிதறரா - வீைர்களாக கவறு பிறந்தவர் உளர் என்று
யோல்லுதல் எளிரமயாைகதா அன்று.

வலக்ரகரய இடக்ரகயால் எடுத்துக் கும்பகருணன் விரளவித்த வீைச்

யேயலின் சிறப்ரப இப்பாடலின் பின்னிரு வரிகள் விளக்குகின்றை. இவனிடம்
வீைத்ரத இைந்து யபற்றவர்கள் கவண்டுமாைால் வீைர்களாக இருக்கலாகம அன்றிப்
பிறர் இவரைக் காட்டிலும் சிறந்த வீைர் என்றுரைத்தல் எளிரமயாை யேயலன்று
என்றவாறு.

7610. வள்ளல் காத்து உடன் நிற்கவும், வா ரத்

தாக கய ேறக் கூற்றம்
பகாள்கள பகாண்டிட, பண்கடயின் மும்ேடி
குகேக்கின்ற படி றநாக்கி,
'பவள்ளம் இன்பறாடும் வீந்துறும்' என்பறதார்
விம்ேலுற்று உயிர் பவம்ப,
உள்ள ககயினும் அற்ற பவங் கரத்கதறய
அஞ்சி , உலகு எல்லாம்.

வள்ளல் காத்து உடன் நிற்கவும் - வள்ளல் தன்ரம உள்ள இைாமன் கேரைரயக்

காத்து உடன் இருக்கவும்; வா ரத் தாக கய - குைங்குச் கேரைரய; ேறக்கூற்றம்
பகாள்கள பகாண்டிட - வலிரம உரடய யமன் யகாள்ரள யகாள்ளும்படி;
பண்கடயின் மும்ேடி குகேக்கின்ற படி றநாக்கி - முன்பு அழித்தரத விட மூன்று
மடங்கு அழிக்கின்ற தன்ரமரயப் பார்த்து; உலகு எல்லாம் - உலககார் எல்லாம்;
பவள்ளம் இன்பறாடும் வீந்துறும் என்பறதார் விம்ேலுற்று - குைங்கு யவள்ளமாைது
இன்கற அழிந்து கபாய்விடும் என்று கருதுவதால் துன்பத்ரதக் யகாண்டு; உயிர்
பவம்ப - உயிர் துடிக்க; உள்ள ககயிலும் அற்ற பவங்கரத்கதறய அஞ்சி - அற்றுப்
கபாகாமல் உள்ள ரகயினும், அற்றுப் கபாை யகாடிய கைத்ரதக் கண்கட பயந்தைர்.

இடக்ரகயால் அற்ற வலக்ரகரய எடுத்து கமாதி அடித்து அழிப்பதால

அற்றரகக்கு உலகு அஞ்சிை என்ற நயம் காண்க.
7611. ோறு வா ரப் பபருங் கடல் ஓட, தன்
றதாள்நின்று வார் றோரி
ஆறு விண் பதாடும் பிணம் சுேந்து ஓட, றேல்
அேரரும் இரிந்து ஓட,
கூறு கூறு பட்டு இலங்ககயும் விலங்கலும்
பறகவயும் குகலந்து ஓட,
ஏறு றேவகன்றேல் எழுந்து ஓடி ன்,
ேகைக் குலம் இரிந்து ஓட.

ோறு வா ரப் பபருங்கடல் ஓட - பரகயாக உள்ள வாைைப் யபரும் பரடயாகிய

கடல் நிரல யகட்டு ஓட; தன் றதாள் நின்று வார் றோரி ஆறு - தன் கதாளில் இருந்து
வடிகின்ற குருதியாகிய ஆறு; விண்பதாடும் பிணம் சுேந்து ஓட - விண்ரணத்
யதாடுமளவு கபார்க்களத்தில் குவிந்துள்ள பிணங்கரளச் சுமந்து யகாண்டு ஓட;
றேல் அேரரும் இரிந்து ஓட - வாைத்தில் உள்ள கதவர்களும் நிரல யகட்டு ஓட;
இலங்ககயும் விலங்கலும் பறகவயும் கூறு கூறுபட்டு குகலந்து ஓட - இலங்ரக நகரும்
அங்குள்ள மரலகளும் பறரவ முதலிய உயிரிைங்களும் குருதி ஆற்றின் கவகத்தால்
பலவரகயாகப் பிரிந்து நிரலகுரலந்து ஓட; ேகைக்குலம் இரிந்றதாட - கமகக்
கூட்டம் நிரல யகட்டு ஓட; ஏறு றேவகன் றேல் எழுந்து ஓடி ன் - சிங்ககவறு
கபான்ற இைாமன் கமல் எழுந்கதாடிைன் கும்பகருணன் என்க.

7612. 'ஈற்றுக் கககயயும் இக் கணத்து அரிதி' என்று

இகேயவர் பதாழுது ஏத்த,
றதாற்றுக் ககயகன்று ஒழிந்தவன் நாள்அகவ
பதாகலயவும், றதான்றாத
கூற்றுக்கு ஐயமும் அச்ேமும் பகட, பநடுங்
பகாற்றவன் பகாகல அம்பால்
றவற்றுக் கககயயும் றவகலயில் இட்ட ன்,
றவறும் ஓர் அகண ோ .

ஈற்றுக் கககயயும் இக்கணத்து அரிதி என்று - மற்யறாரு ரகரயயும்

இப்யபாழுகத அரிந்திடுவாய் என்று; இகேயவர் பதாழுது ஏத்த - கதவர்கள்
ரகயதாழுது துதிக்க; றதாற்றுக் ககயகன்று ஒழிந்தவன் - இைாமனுக்கு முன் வலி
கதாற்று வலக்ரக நீங்கி ஒழிந்தவைாகிய கும்பகருணனுரடய; நாள் அகவ
பதாகலயவும் - வாழ்நாள்கள் யகடுமாறும்; றதான்றாத கூற்றுக்கு ஐயமும்
அச்ேமும் பகட - இதுவரை அைக்கர் கண்முன் கதான்றியிைாத யமனுக்கு ஐயமும்
அதைால் வரும் அச்ேமும் நீங்குமாறும்; பநடுங்பகாற்றவன் - மிக்க யவற்றிக்குரிய
இைாமன்; பகாகல அம்பால் - யகால்லும் தன்ரம உள்ள தன் அம்பால்; றவற்றுக்
கககயயும் - மற்யறாரு ரகரயயும்; றவறும் ஓர் அகண ோ றவகலயில்
இட்ட ன் - கவறு அரணயயன்று கதான்றுமாறு கடலில் இட்டைன்.

ஈற்றுக்ரக-மற்யறாருரக (இடக்ரக) ரகயகன்று யேயலற்று எனினுமாம்.

கவறும் ஓர் அரண மாை-முன்பு கட்டிய கேது அரண இப்கபாது இட்ட
கும்பகருணனின் இடக்ரக கவறு ஓைரண என்றார்.

7613. ேந்திரப் பபருந் தூபணாடுஞ் ோர்த்தியது,

அதில் ஒன்றும் தவறு ஆகாது,
அந்தரத்தவர் அகல கடல் அமுது எைக்
ககடவுறும் அந் நாளில்,
சுந்தரத் தடந் றதாள் வகள ோசுணம்
சுற்றிய பதாழில் காட்ட,
ேந்தரத்கதயும் கடுத்தது,--ேற்று அவன்
ேணி அணி வயிரத் றதாள்.

சுந்தரத் தடந் றதாள்வகள - அழகிய யபரிய கதாளில் அணிந்த வரளயாைது;

ோசுணம் சுற்றிய பதாழில் காட்ட - பாம்பு சுற்றிய தன்ரமரயத் கதாற்றுவிக்க; ேற்று
அவன் ேணி அணி வயிரத் றதாள் - அந்தக் கும்பகருணனுரடய மணி பதித்த
அணிகலன்கரள அணிந்த வயிைத் கதாள்கள்; ேந்திரப் பபருந் தூபணாடுஞ் ோர்த்தியது -
ேந்திைைாகிய யபரிய தூகணாடு ோர்த்தியதாய்; அதில் ஒன்றும் தவறு ஆகாது -
கரடகின்ற அந்த மத்தின் தன்ரமயில் குரறவு படாததாய்; அந்தரத்தவர் அகலகடல்
அமுது எைக் - கதவர்கள் அரலகரள உரடய பாற்கடலில் அமுது கதான்றுமாறு;
ககடவுறும் அந்நாளில் - கிரடகின்ற அந்நாளில்; ேந்தரத்கதயும் கடுத்தது - மந்தை
மரலரயயும் ஒத்தது.

கதாள்வரளயுடன் கடலில் வீழ்ந்த கும்பகருணைது ரக பாற்கடலில்

நடப்பட்டு வாசுகி என்ற பாம்பு சுற்றிய மந்தைமரல கபால் கதான்றியது. ேந்திைப்
யபருந்தூகணாடு கேர்த்தியது. மந்தைத்ரதயும் கடுத்தது என்று இரயயும். ேந்திைப்
யபருந்தூகணாடு ோர்த்தியது என்பது கடல் கரடந்த காலத்து மந்தைத்துக்கு
இயற்ரக அரடயமாழி. மாசுணம்-பாம்பு.

7614. சிவண வண்ண வான் கருங் கடல் பகாடு வந்த

பேயலினும், பேறி தாகர
சுவண வண்ண பவஞ் சிகறயுகடக் கடு விகே
முடுகிய பதாழிலானும்,
அவண அண்ணலது ஏவலின் இயற்றிய
அகேவினும், அயில் வாளி
 உவண அண்ணகல ஒத்தது; ேந்தரம்
ஒத்தது, அவ் உயர் பபான் றதாள்.

சிவண வண்ண வான் கருங்கடல் யகாடு வந்த யேயலினும் - தைக்குத்தாகை ஒத்த

நிறமுரடய அழகிய யபரிய கடலில் யகாண்டு கேர்த்த யேயலாலும்; பேறி தாகர
சுவண வண்ண பவஞ்சிகற உகடக் கடுவிகே முடுகிய பதாழிலானும் - யநருங்கிய
ஒளித்யதாகுதியாகிய யபான்னிறத்ரதக் யகாண்ட விரும்பத்தக்க சிறகுடன் மிக்க
விரைவுடன் விரைந்து யேன்ற யேயலாலும்; அவண அண்ணலது ஏவலின்
இயற்றிய அகேவினும் - அவ்விடத்து இைாமபிைாைது கட்டரளப்படி யதாழில்
யேய்த தன்ரமயிைாலும்; அயில்வாளி உவண அண்ணகல ஒத்தது - இைாமபிைாைது
கூர்ரமயாை அம்பு கருடரை ஒத்தது; அவ் உயர் பபான் றதாள் ேந்தரம் ஒத்தது -
அக்கும்பகருணனுரடய உயர்ந்த அழகிய கதாள் மந்தை மரலரய ஒத்தது.

கடலில் கேர்த்த யேயலாலும், யபான்னிறம் யகாண்ட சிறகுடன் விரைந்து யேன்ற

தன்ரமயாலும், இைாமைது கட்டரளப்படி யதாழில் பட்ட தன்ரமயாலும் வாளி
கருடரை ஒத்தது கும்பகருணன் கதாள் மந்தைம் ஒத்தது என்க. உவண அண்ணல்-
கருடன். திருமால் பாற்கடரலக் கரடதற் யபாருட்டு கருடரை அனுப்பி மந்தை
மரலரயக் யகாணைச் யேய்ததாக ஒரு வைலாறு உண்டு. என்பது இச்யேய்யுளால்
புலைாகிறது, மகாபாைதத்தில் திருமாலின் கட்டரளயால் அநந்தன் என்னும்
நாகைாேன் மந்தை மரலரயப் யபயர்த்துத் தந்ததால் கதவர்கள் பாற்கடரலக்
கரடந்தைர் என்ற யேய்தி காணப்படுகிறது. சுவண வண்ணம் - யபான் வண்ணம்.

கும்பகருணன் கால்கரள இழத்தல்

7615. பைக்க நாள் வரும் றேருகவ உள்ளுறத்
பதாகளத்து, ஒரு பகண ஆக்கி,
வைக்கி ால் உலகு அளந்தவன் அகேத்தது ஓர்
வான் குணில் வலத்து ஏந்தி,
முைக்கி ாபல , முைங்கு றபர் ஆர்ப்பி ான்,
வா ர முந்நீகர
உைக்கி ான், தகே றதால் எலும்பு எனும் இகவ
குருதிபயாடு ஒன்றாக.

பைக்க நாள் வரும் றேருகவ - வழக்கமாகச் சூரியன் வலமாக வரும்

கமருமரலரய; உள்ளுறத் பதாகளத்து ஒரு பகண ஆக்கி - உள்கள யபாருத்தமாக
துரளத்து ஒருமுைேம் யேய்து; வைக்கி ால் உலகு அளந்தவன் - முரறரமயிைால்
உலரக அளந்தவைாை திரிவிக்கிைம அவதாைமாகிய கடவுள்; அகேத்தது ஓர்வான்
குணில் வலத்து ஏந்தி - அரமத்ததாகிய யபரிய குறுந்தடி ஒன்ரற வலக்ரகயில் ஏந்தி;
முைக்கி ாபல முைங்கு றபர் ஆர்ப்பி ான் - அடித்து முழக்கியரத ஒத்த கபர்
ஒலிரயச் யேய்தவன் ஆகிய கும்பகருணன்; தகே, றதால், எலும்பு எனும் இகவ
குருதிபயாடு ஒன்றாக - தரே, கதால் எலும்பு என்னும் இரவ குருதிகயாடு கேர்ந்து
ஒன்றுபடும்படி; வா ர முந்நீகர உைக்கி ான் - வாைைப் பரடயாகிய கடரலக்
கலக்கிைான்.
இப்பாடலில் முதல் மூன்று அடிகளில் கும்பகருணன் யேய்த கபயைாலிரய
கமருமரலரய உள் துரளத்துச் யேய்த முைேத்ரதத் திரிவிக்கிைமக் கடவுள் அரமத்த
குணிலால் அடித்தால் ஏற்படும் ஒலிக்கு உவரம கூறிைார்.

7616. நிலத்த கால், க ல், பு ல், விசும்பு, இகவ முற்றும்

நிருத து உரு ஆகி,
பகாலத் தகாதது ஓர் வடிவு பகாண்டாபல
உயிர்ககளக் குடிப்பாக ,
ேலத்த காலக , தறுகணர்க்கு அரேக ,
தருக்கினின் பபரியாக ,
வலத்த காகலயும், வடித்த பவங் ககணயி ால்
தடிந்த ன்--தனு வல்லான்.

நிலத்த கால், க ல், பு ல் விசும்பு இகவ முற்றும் - நிலத்யதாடு காற்று,

யநருப்பு, நீர் ஆகாயம் என்கிற இரவ முழுவதும்; நிருத து உரு ஆகி - அைக்கைது
வடிவம் யபற்று; பகாலத் தகாதது ஓர் வடிவு பகாண்டாபல - யகால்ல முடியாத ஒரு
உருரவக் யகாண்டது கபாலத் கதான்றி; உயிர்ககளக் குடிப்பாக - உயிர்கரள
அழிப்பவனும்; ேலத்த காலக - சிைம் யகாண்ட யமன் கபான்றவனும்;
தறுகணர்க்கு அரேக - அஞ்ோரமயுரடகயார்க்கு அைேன் கபான்றவனும்;
தருக்கினில் பபரியாக - யேருக்கினில் மிக்கவனும் ஆகிய கும்பகருணைது, வலத்த
காகலயும் -வலது காரலயும்; வடித்த பவங்ககணயி ால் - கூரிய யகாடிய
அம்பிைால்; தனுவல்லான் தடிந்த ன் - வில்லாளியாை இைாமன் அறுத்து
வீழ்த்திைான்.

நிலம் நீர் தீ வளி வான் என்னும் ஐந்தும் கலந்து மயக்கம் இவ்வுலகமும்

உலகில் வாழும் உயிரிைங்களின் உடலும் என்பது நூகலார் கருத்து.
கும்பகருணனுரடய உடல் இவ்வுலகில் உள்ள பஞ்ேபூதங்கள் அரைத்ரதயும்
ஒன்றாகத் திைட்டிச் யேய்தது கபால் உள்ளயதன்று முதலடியில் கூறுகிறார்.
யபரியாரை - வலத்தகாரல தடிந்தைன் யபரியாைது காரல யவட்டிைான் என்கறா
யபரியாரைக் காலின் கண் யவட்டிைான் என்கறா மாற்றிப் யபாருள் யகாள்க.

7617. பந்தி பந்தியின் பற் குலம் மீன் குலம்

பாகுபாடு உற, பாகத்து
இந்து பவள் எயிறு இகேத்திட, குருதி யாறு
ஒழுக்கல் பகாண்டு எழு பேக்கர்
அந்தி வந்பத , அகல் பநடு வாய் விரித்து,
அடி ஒன்று கடிது ஒட்டி, குந்தி வந்த ன், பநடு நிலம் குழி பட,
 குகர கடல் றகாத்து ஏற.

பந்தி பந்தியின் பற்குலம் மீன்குலம் பாகுபாடு உற - வரிரே வரிரேயாக உள்ள

பற்களின் கூட்டம் நட்ேத்திைக் கூட்டம் கபால் பாகுபாடு உற்று விளங்க; பாகத்து
இந்து பவள் எயிறு இகேத்திட - அதனிரடகய பிரறச் ேந்திைன் கபால் நீண்ட
ககாரைப் பல் விளங்கித் கதான்ற; குருதியாறு ஒழுக்கல் பகாண்டு எழு பேக்கர்
அந்தி வந்பத - குருதியாற்று ஒழுக்கிைால் எழுகின்ற யேம்ரம யேவ்வாைத்ரத
உரடய அந்திப் யபாழுது வந்தது கபால் கதான்ற அகல் பநடு வாய் விரித்து - தன்
அகன்ற யபரிய வாரய விரித்துக்யகாண்டு; பநடுநிலம் குழிபட - யநடிய நிலம்
குழிபட; குகர கடல் றகாத்து ஏற - அதைால் ஒலிக்கின்ற கடல் நீர் நிலத்தின் மீது பைவ;
அடி ஒன்று கடிது ஒட்டி குந்தி வந்த ன் - ஒற்ரறக் காலடி கமல் எழுந்து
வலிரமயாகப் பூமியில் யபாருந்துமாறு யநாண்டிக் யகாண்டு கபாரிட வந்தான்.

7618. ோறு கால் இன்றி வானுற நிமிர்ந்து, ோடு

உள எலாம் வகளத்து ஏந்தி,
சூகற ோருதம் ஆம் எ ச் சுழித்து, றேல்
பதாடர்கின்ற பதாழிலாக ,
ஏறு றேவகன், எரி முகப் பகழியால்,
இரு நிலம் பபாகற நீங்க,
றவறு காகலயும் துணித்த ன், அறத்பதாடு
றவதங்கள் கூத்தாட.

ோறுகால் இன்றி - மற்யறாரு கால் இல்லாமல்; வானுற நிமிர்ந்து - வாைத்ரதப்

யபாருந்துமாறு ஓங்கி; ோடு உள எலாம் - பக்கத்தில் உள்ளரவகரள எல்லாம்;
வகளத்து ஏந்தி - நாவால் வரளத்துக் கடித்து ஏந்திய வண்ணம்; சூகற ோருதம் ஆம்
எ - கடுங்காற்று ஆகும் என்று கண்கடார் கூறுமாறு; சுழித்து றேல் - வட்டமிட்டு
கமல்; பதாடர்கின்ற பதாழிலாக - யகால்லும் யதாழிரலத் யதாடர்கின்ற
கும்பகருணரை; ஏறு றேவகன் - ஆண் சிங்கம் கபான்றவைாகிய இைாமன்; எரிமுகப்
பகழியால் - யநருப்ரப நுனியில் யகாண்ட அம்பால்; இருநிலம் பபாகற நீங்க -
யபரிய நிலத்தின் பாைம் குரறயும்படி; அறத்பதாடு றவதங்கள் கூத்தாட -
அறக்கடவுளும் கவதங்களும் கூத்தாட; றவறு காகலயும் துணித்த ன் - மற்யறாரு
காரலயும் துணித்தைன்.

7619. கக இரண்படாடு கால்களும் துணிந்த ;

கரு வகர பபாருவும் தன்
பேய் இரண்டு நூறாயிரம் பகழியால்
பவரிந் உறத் பதாகள றபாய;
பேய்ய கண் பபாழி தீச் சிகக இரு ேடி
 சிறந்த ; பதழிப்றபாடும்,
வய்யம் வானிகட ேகையினும் பபருத்தது,
வளர்ந்தது, பபருஞ் சீற்றம்.

கக இரண்படாடு கால்களும் துணிந்த - ரக இைண்டுடகை கால்கள் இைண்டும்

துண்டுபட்டை; கருவகர பபாருவும் தன் பேய் - தன்னுரடய யபரிய மரலரய ஒத்த
உடல்; - இரண்டு நூறாயிரம் பகழியால் - இருநூறு ஆயிைம் அம்புகளால்; பவரிந்
உறத் பதாகள றபாய - முதுகுவரை மிகுதியாகத் துரளயாக்கியது; பேய்ய கண்பபாழி
தீச்சிகக - சிவந்த கண்களில் இருந்து யநருப்பு அைல்; இருேடி சிறந்த - இைண்டு
மடங்கு மிக்கது; யபருஞ் சீற்றம் - மிக்க சிைம்; பதழிப்றபாடும் -
கபயைாலிகயாடு; வய்யம் வானிகட ேகையினும் பபருத்தது வளர்ந்தது - நில உலகில்
வாைத்திரடயில் கதான்றும் இடியயாலி கபால் மிக்கு வளர்ந்தது.

ரவயம்-வய்யம்-கபாலி.

கும்பகருணன் மரலகரளக் கவ்வி வாைைங்கரள அழித்தல்

7620. பாதம் கககறளாடு இைந்த ன், படியிகட
இருந்து, தன் பகு வாயால்,
காதம் நீளிய ேகலககளக் கடித்து இறுத்து
எடுத்து, பவங் க ல் பபாங்கி,
மீது மீது தன் அகத்து எழு காற்றி ால்
விகேபகாடு திகே பேல்ல
ஊத ஊதப்பட்டு, உலந்த வா ரம்,
உருமின் வீழ் உயிர் என் , பாதம் கககறளாடு இைந்த ன் - கால்கரளயும்
ரககரளயும் இழந்தவைாகிய கும்பகருணன்; பவங்க ல் பபாங்கி - யகாடுஞ் சீற்றம்
மிக்கு; படியிகட இருந்து - நிலத்திடத்திருந்து; தன் பகுவாயால் - தன் பிளந்த
யபரிய வாயிைால்; காதம் நீளிய ேகலககள - காதத்தளவு நீண்டு கிடக்கும்
மரலகரள; கடித்து இறுத்து எடுத்து - கடித்து ஒடித்து எடுத்து; மீது மீது தன் அகத்து
எழு காற்றி ால் - கமலும் கமலும் தன் உள்ளிருந்து எழும் யபருமூச்ோகிய
காற்றிைால்; விகே பகாடு திகே பேல்ல - விரைவு யகாண்டு திரேகளில் யேல்லுமாறு;
ஊத ஊதப்பட்டு - ஊதுந்யதாறும் ஊதுந்யதாறும் அக்காற்றிைால்; வா ரம் உருமின்
வீழ் உயிர் என் உலந்த - குைங்குப்பரட இடியிைால் உயியைாழியும் உயிரிைம்
கபால உயியைாழிந்தை.

7621. தீயி ால் பேய்த கண்ணுகடயான், பநடும்

சிககயி ால் திகே தீய
 றவயி ால் திணி பவற்பு ஒன்று நாவி ால்
விசும்புற வகளத்து ஏந்தி,
றபயின் ஆர்ப்புகடப் பபருங் களம் எரிந்து எை,
பிலம் திறந்தது றபாலும்
வாயி ால் பேல, வீசி ன்; வள்ளலும்
ேலர்க் கரம் விதிர்ப்புற்றான்.

தீயி ால் பேய்த கண்ணுகடயான் - தீயிைால் யேய்யப்பட்டாற் கபான்ற

சிைத்தால் சிவந்த கண்கரள உரடயவைாை கும்பகருணன்; பநடுஞ் சிககயி ால்
திகே தீய - தன்னிடம் இருந்து எவும் யநடிய யநருப்பு அைலால் திரேகள் எல்லாம்
கருக; றவயி ால் திணி பவற்பு ஒன்று - மூங்கில்களால் யநருங்கிய மரல
ஒன்றிரை; நாவி ால் விசும்புற வகளத்து ஏந்தி - நாவிைால் வாைத்ரதப் யபாருந்த
வரளத்து எடுத்து; றபயின் ஆர்ப்புகட பபருங்களம் எரிந்து எை - கபய்களின்
கபயைாலி யகாண்ட யபரிய கபார்க்களம் எரிந்து விழுமாறு; பிலம் திறந்தது றபாலும்
வாயி ால் - குரக திறந்தது கபால் உள்ள வாயிைால்; பேல வீசி ான் -
யபருந்யதாரலவு வீசி எறிந்தான்; வள்ளலும் ேலர்க்கரம் விதிர்ப்புற்றான் -
அதுகண்ட வள்ளலாம் இைாமனும் தாமரை மலர் கபான்ற ரக வியப்பால் அரேயப்
யபற்றான்.

உள் உணர்வு கதான்றிய கும்பகருணன் உரை

7622. 'அய்யன் வில் பதாழிற்கு ஆயிரம் இராவணர்
அகேவிலர்; அந்றதா! யான்
கய்யும் கால்களும் இைந்தப ன்; றவறு இனி
உதவல் ஆம் துகண காறணன்;
ேய்யல் றநாய்பகாடு முடிந்தவன் நாள் என்று,
வரம்பு இன்றி வாழ்ந்தானுக்கு
உய்யுோறு அரிது' என்று, தன் உள்ளத்தின்
உணர்ந்து, ஒரு துயருற்றான்.

அய்யன் வில் பதாழிற்கு - யபருரமயில் சிறந்த இைாமைது வில் யதாழில்

ஆற்றலுக்கு; ஆயிரம் இராவணர் அகேவிலர் - ஆயிைம் இைாவணர் இருந்தாலும்
எதிர்க்கும் வலிரம அரமயாதவர் ஆவர்; அந்றதா யான் கய்யும் கால்களும்
இைந்தப ன் - ஐகயா நான் ரகரயயும் காரலயும் இழந்து விட்கடன்; றவறு இனி
உதவ லாம் துகண காறணன் - இனி கவறு உதவக்கூடிய வரகரயயும் காண்கிகலன்;
ேய்யல் றநாய் பகாடு முடிந்தவன் - ஆரேயாகிய கநாயிைால் இைாவணன்
முடிந்தைன்; நாள் என்று வரம்பு இன்றி வாழ்ந்தானுக்கு - வாழ்நாள் என்று
எல்ரலயில்லாமல் வாழ்ந்த அவன்; உய்யுோறு அரிது - இனிகமல் உயிர் பிரழத்து
இருத்தல் இல்ரல; என்று தன் உள்ளத்தின் உணர்ந்து - என்று தன் உள்ளத்தில் அறிந்து;
ஒரு துயருற்றான் - ஒப்பற்ற மைத்துன்பம் அரடந்தான்.
 இப்பாடல் தன் ரகயும் காலும் இழந்த கும்பகருணனின் மைச் யேம்ரமரயயும்
பாேப் யபருஞ் சிறப்ரபயும் காட்டுகிறது. தன் துன்பத்துக்கு வருந்தாது தரமயனுக்கு
உதவும் வழி எதுவும் இல்ரலகய என்றும், அவன் உய்யுமாறு அரிது என்றும் எண்ணி
வருந்துகிற கும்பகருணன் 'அன்புரடயர் என்பும் உரியர் பிறர்க்கு' என்ற குறளுக்கு
இலக்கணமாக வாழ்ந்தவன். யபான்றுவன் என்று யோல்லி வந்த யேம்மல் ோவின்
விளிம்பிகல நின்ற கபாதும் பாேப் யபருங்கடலில் தத்தளித்த யபருஞ்யேம்மலாய்
உயர்ந்து ஓங்கி நிற்பரத ஓர்க. வீை விளிம்பின் விளிம்பில் இைாமரைப் பாைாட்டி
பாேப்பிரணப்பில் அண்ணரை நிரைத்து அவலிக்கிறான்.

பகாச்ேகக் கலிப்பா

7623. சிந்துரச் பேம் பசுங் குருதி திகேகள்பதாறும் திகர

ஆறா,
எந்திரத் றதர், கரி, பரி, ஆள், ஈர்த்து ஓடப்
பார்த்திருந்த
கந்தரப் பபான்-கிரி ஆண்கேக் களிறு அக யான்,
கண் நின்ற
சுந்தரப் பபான்-றதாளாக முகம் றநாக்கி, இகவ
போன் ான்;

சிந்துரச் பேம் பசுங்குருதி - சிந்துைப் யபாடி கபான்ற புதிய பசிய குருதி;

திகேகள் பதாறும் திகர ஆறா - திரேகள் கதாறும் அரலகரள உரடய ஆறாக ஓடி;
எந்திரத் றதர் கரி பரி ஆள் - யபாறிகள் அரமந்த கதர்கரளயும் யாரைகரளயும்,
குதிரைகரளயும் வீைர்கரளயும்; ஈர்த்து ஓடப் பார்த்திருந்த - இழுத்துக் யகாண்டு
யேல்வரதப் பார்த்துக் யகாண்டு இருந்த; கந்தரம் பபான்கிரி - தரலரய உரடய
யபான்கிரிரயயும்; ஆண்கேக் களிறு அக யான் - வீைம் யபாருந்திய களிற்ரறயும்
ஒத்தவைாை கும்பகருணன்; கண் நின்ற - தன் கண் எதிரில் நின்ற; சுந்தரப் பபான்
றதாளாக - மிக அழகிய கதாளிரை உரடய இைாமைது; முகம் றநாக்கி இகவ
போன் ான் - முகத்ரதப் பார்த்து இச்யோற்கரளக் கூறிைான்.

7624. 'புக்கு அகடந்த புறவு ஒன்றின் பபாருட்டாகத் துகல

புக்க
கேக் கடங் கார் ேத யாக வாள் றவந்தன் வழி
வந்தீர்!
இக் கடன்கள் உகடயீர்! நீர் எம் விக தீர்த்து,
உம்முகடய
ககக்கு அகடந்தான் உயிர் காக்கக் கடவீர், என்
ககடக்கூட்டால்.
புக்கு அகடந்த புறவு ஒன்றின் பபாருட்டாக - தன்ரைச் ேைணாகதி அரடந்த புறா
ஒன்றின் யபாருட்டாக; துகல புக்க - தைாசுத் தட்டில் ஏறிய; கேக்கடங்கார்
ேதயாக வாள் றவந்தன் வழிவந்தீர் - கருரமயாை மதநீரை கமகம் கபால்
யபாழிகின்ற வாள் பரடயுரடய சிபி மன்ைைது கால்வழி வந்தவகை!;
இக்கடன்கள் உகடயீர் - நீங்கள் அச்சிபி கபால் அன்புக் கடன்களும் உரடயீர்; நீர்
எம்விக தீர்த்து - நீர் எங்களது உறவிைால் உண்டாை தீவிரைகரளத் தீர்த்து;
உம்முகடய ககக்கு அகடந்தான் - உம்முரடய ரகயில் அரடக்கலம்
அரடந்தவைாகிய வீடணைது; உயிர் காக்கக் கடவீர் - உயிரைப் பாதுகாக்கக்
கடவீர்; என் ககடக்கூட்டால் - இது என் கரடசி விருப்பமாகும்.

அண்ணனுக்கு உதவலாம் வழிவரக இல்ரல என்றும் இனி அவன் உய்யுமாறு

அரிது என்னும் உணர்ந்த கும்பகருணனிை உடன்பிறப்புப் பாேம் தம்பிரயக்
காப்பாற்ற முற்படுகிறது. தன் குலம் தரழக்கவும், ரகயிைால் எள்நீர் நல்கவும்
தம்பியாவது உயிர் வாழ கவண்டும் என்று எண்ணிய கும்பகருணன் தன் இறுதி
விருப்பமாக அரத யவளியிடுகிறான். தைக்கு எை வாழப் பிறர்க்கு உரிய வாழ்விைன்
அல்லவா அவன்?

7625. 'நீதியால் வந்தது ஒரு பநடுந் தருே பநறி அல்லால்,

ோதியால் வந்த சிறு பநறி அறியான், என் தம்பி;
ஆதியாய்! உக அகடந்தான்; அரேர்
உருக்பகாண்டு அகேந்த
றவதியா! இன் ம் உ க்கு அகடக்கலம் யான்
றவண்டிற ன்.

ஆதியாய் - முழுமுதகல!; அரேர் உருக்பகாண்டு அகேந்த றவதியா - உலகில் அைேர்

வடிவு யகாண்டு வந்து கவதங்களால் புகழப்படுகின்றவகை; நீதியால் வந்தது ஒரு
பநடுந்தருே பநறி அல்லால் - நீதிமுரறப்படி அரமந்து வந்த சிறந்த அற யநறி
அல்லாது; ோதியால் வந்த சிறுபநறி அறியான் - ோதிப் பிறப்பிைால் உண்டாை
அறமற்ற யநறிரய அறியாதவைாகிய; என் தம்பி - எைக்குத் தம்பியாகிய வீடணன்;
உக அகடந்தான் - உன்ரை அரடக்கலமாக அரடந்தான்; இன் ம் உ க்கு
அகடக்கலம் யான் றவண்டிற ன் - மீண்டும் அவரை உைக்கு அரடக்கலப்
யபாருளாகக் யகாண்டு காத்தரல யான் கவண்டிகைன்.

7626. 'பவல்லுோ நிக க்கின்ற றவல் அரக்கன்,

றவறராடும்
கல்லுோ முயல்கின்றான், இவன்" என்னும்
கறுவுகடயான்;
ஒல்லுோறு இயலுறேல், உடன்பிறப்பின் பயன் ஓரான்;
பகால்லுோல், அவன் இவக ; குறிக்றகாடி,
றகாடாதாய்!
 றகாடாதாய் - நீதியநறி தவறாதவகை; பவல்லுோ நிக க்கின்ற றவல் அரக்கன் -
யவல்லுமாறு எண்ணுகின்ற கவல் பரடரய உரடயவைாகிய இைாவணன்;
இவன் றவறராடும் கல்லுோ முயல்கின்றான் என்னும் - இவ்வீடணன் தன்ரை
அடிகயாடு அழிக்க முயல்கின்றான் என்னும்; கறுவுகடயான் - உள்ளடங்கிய வஞ்ேம்
உரடயான்; ஒல்லுோறு இயலுறேல் - வாய்ப்பு கநருமாைால்; அவன் இவக -
அந்த இைாவணன் இந்த வீடணரை; உடன் பிறப்பின் பயன் ஓரான் பகால்லுோல் -
உடன் பிறப்புப் பாேத்தின் பயரை உணைாதவைாய்க் யகால்லுவான்; குறிக்றகாடி -
இதரை மைதில் யகாள்.

உடன்பிறப்பின் பயன் ஓைான் என்ற யதாடர் கும்பகருணன் உடன்பிறப்பின்

தன்ரமரய உணர்ந்தவன் என்பரதக் காட்டுகிறது. இப்பிறவியில் உடன்பிறந்தவர்
அடுத்த பிறவியில் உடன்பிறந்தவர் ஆகப் பிறக்க கவண்டிய நியதியில்ரல
ஆரகயால் இவ்வாறு குறிப்பிட்டான் என்க. கல்லுதல் - அழித்தல். கறு - உள்ளடக்கிய
வஞ்ேம். யேயிர்ப்பு என்றார் பிறரும். ஒல்லுமாறு இயலுகமல்-வாய்ப்பு கநருமாைால்.

7627. 'தம்பி எ நிக ந்து, இரங்கித் தவிரான், அத்

தகவு இல்லான்;
நம்பி! இவன்தக க் காணின் பகால்லும்; இகற
நல்கா ால்;
உம்பிகயத்தான், உன்க த்தான், அனுேக த்தான்,
ஒரு பபாழுதும்
எம்பி பிரியா ாக அருளுதி; யான் றவண்டிற ன்.

நம்பி - ஆடவரில் சிறந்தவகை!; அத்தகவு இல்லான் - அந்த நற்குணமில்லாதவைாகிய

இைாவணன்; தம்பி எ நிக ந்து இரங்கித் தவிரான் - வீடணன் தம்பி ஆயிற்கற
என்று எண்ணி இைக்கம் யகாண்டு உயிகைாடு விட்டிடான்; இவன்தக க் காணின்
பகால்லும் - இவரைக் கண் எதிகை கண்டால் யகால்லுவான்; இகற நல்கா ால் -
சிறிது கூட அருள் யேய்ய மாட்டான்; உம்பிகயத்தான் - ஆககவ உன் தம்பிரயயும்;
உன்க த்தான் - உன்ரையும்; அனுேக த்தான் - அனுமரையும்; ஒரு பபாழுதும் -
ஒரு கணப் யபாழுதும்; எம்பி பிரியா ாக அருளுதி - என் தம்பி பிரியாதிருக்குமாறு
திருவருள் யேய்க; யான் றவண்டிற ன் - இதரை யான் கவண்டிக் யகாள்ளுகிகறன்.
வீடணரை இன்ைபடி காத்தல் கவண்டும் என்று பின்னிைண்டு அடிகளில்
கும்பகருணன் குறிப்பிடுகின்றான். உன்ரைத்தான் உம்பிரயத்தான்
அனுமரைத்தான் எை அரமய கவண்டிய மூன்றாமடி உம்பிரயத்தான்
உன்ரைத்தான் அனுமரைத்தான் எை எதுரகத் யதாரட பற்றி அரமந்தது.
உண்ணாது உறங்காது இைாமரைகய எப்யபாழுதும் பாதுகாப்பவன் இலக்குவன்
என்பது கருதி இலக்குவரை முதற்கண் குறித்தான் எைலும் ஆம்.
தரலரயக் கடலில் இடுமாறு கவண்ட, இைாமனும்
உடன்படல்
7628. ' "மூக்கு இலா முகம்" என்று முனிவர்களும்
அேரர்களும்
றநாக்குவார் றநாக்காகே, நுன் ககணயால் என்
கழுத்கத
நீக்குவாய்; நீக்கியபின், பநடுந் தகலகயக் கருங்
கடலுள்
றபாக்குவாய்; இது நின்க றவண்டுகின்ற பபாருள்'
என்றான்.

முனிவர்களும் அேரர்களும் - முனிவர்களும் கதவர்களும்; மூக்கு இலாமுகம்

என்று றநாக்குவார் - என் முகத்ரத மூக்கு இல்லாத முகம் என்று யோல்லிக்
காண்பார்கள்; றநாக்காகே - அவர்கள் அவ்வாறு கநாக்காமல்; நுன் ககணயால் -
உை அம்பிைால்; என் கழுத்கத நீக்குவாய் - என் கழுத்ரத அறுத்து நீக்குவாய்; நீக்கிய
பின் - அறுத்து நீக்கிய பிறகு பநடுந்தகலகயக் கருங்கடலுள் றபாக்குவாய் -என்
கழுத்கதாடு கூடிய யநடிய தரலரய கரிய கடலுக்குள்கள மூழ்கச் யேய்வாய்; இது
நின்க றவண்டுகின்ற பபாருள் என்றான் -இதுவும் நான் உன்ரை கவண்டிக்
யகாள்ளுகின்ற யபாருள் என்றான் கும்பகருணன். தம்பியின் உயிருக்காக
கவண்டியவன் தன் மாைத்துக்காக இதரை கவண்டுகிறான். எதிர்மரறத்
யதாழிற்யபயர்.

7629. 'வரம் பகாண்டான்; இனி ேறுத்தல் வைக்கு அன்று'

என்று, ஒரு வாளி
உரம் பகாண்ட தடஞ் சிகலயின் உயர் பநடு நாண்
உள் பகாளுவா,
சிரம் பகாண்டான்; பகாண்டதக த் திண் காற்றின்
கடும் பகடயால்,
அரம் பகாண்ட கருங் கடலின் அழுவத்துள்
அழுத்தி ான்.

வரம் பகாண்டான் - கும்பகருணன் வைமாகக் ககட்டுக் யகாண்டான்; இனி

ேறுத்தல் வைக்கு அன்று - ஆரகயால் இனி மறுத்தல் முரறரமயன்று; என்று
ஒருவாளி - என்று கருதி ஓைம்பிரை; உரம் பகாண்ட தடஞ்சிகலயின் உயர் பநடுநாண்
உல் பகாளுவா - வலிரம யகாண்ட யபரிய வில்லின் சிறந்த யநடிய நாரணப் பூட்டி
உள்கள ரவத்து; சிரம் பகாண்டான் - எய்து கும்பகருணைது தரலரய அறுத்தான்;
பகாண்டதக - அறுத்த அந்தத் தரலரய; திண் காற்றின் கடும் பகடயால் - வலிய
காற்றின் கடிய அம்பிைால்; அரம் பகாண்ட கருங்கடலி அழுவத்துள் அழுத்தி ான் -
ஒலி யகாண்ட கரிய கடலின் நடுவில் உள்கள விழச் யேய்தான்.

கும்பகருணன் தரல கடலில் மூழ்குதல்

7630. ோக் கூடு படர் றவகல ேறி ேகரத் திகர வாங்கி,
றேக்கூடு, கிைக்கூடு, மிக்கு இரண்டு திக்கூடு,
றபாக்கூடு கவித்து, இரு கண் பேவியூடும் புகக
உயிர்க்கும்
மூக்கூடும் புகப் புக்கு மூழ்கியது, அம் முகக்
குன்றம்.

ோக்கூடு படர்றவகல - கருரம நிறம் மிகக் கூடியுள்ள பைந்த கடலில்; ேறி ேகரத்திகர
வாங்கி - மடங்குகின்ற அரலகரள அப்பால் தள்ளி; றேக்கூடு, கிைக்கூடு மிக்கு
இரண்டு திக்கூடு - கமற்கிலும், கிழக்கிலும் மிக்குள்ள இைண்டு திரேகளிலும்;
றபாக்கூடு கவித்து - இரடகய கபாதல் தவிர்த்து; இருகண் பேவியூடும் - இரு
கண்களிலும்; புகக உயிர்க்கும் - புரகரய யவளிப்படுத்தும்; அம்முகக் குன்றம் -
அந்த முகமாகிய சிறுமரல; மூக்கூடும் புகப் புக்கு மூழ்கியது - மூக்கு
வழியாகவும் நீர் உள்புகுதலால் மூழ்கியது.
கடலில் மரல கபான்ற முகம் விழகவ கடல் நீர் முதலில் நான்கு பக்கங்களிலும்
விலகியது. அந்த முகம் அறுபட்ட மூக்கின் வழி கடல் நீர் புகுந்ததால் மூழ்கி விட்டது.

7631. ஆடி ார் வா வர்கள்; அரேகளிர் அமுத இகே

பாடி ார்; ோ தவரும் றவதியரும் பயம் தீர்ந்தார்;
கூடி ார் பகடத்தகலவர், பகாற்றவக ; குடர்
கலங்கி
ஓடி ார், அடல் அரக்கர், இராவணனுக்கு
உணர்த்துவான்.

வா வர்கள் ஆடி ார் - வாைவர்கள் ஆடிைார்; அரேகளிர் அமுத இகே பாடி ார் -
கதவமகளிர் அமுதம் கபான்ற இரேப் பாடரலப் பாடிைார்; ோதவரும் றவதியரும்
பயம் தீர்ந்தார் - தவமுனிவர்களும் அந்தணர்களும் அச்ேம் நீங்கிைார்கள்;
பகாற்றவக ப் பகடத்தகலவர் கூடி ார் - வாைைப் பரடத் தரலவர் யவற்றி யபற்ற
இைாமரைக் கூடிைார்; அடல் அரக்கர் குடர் கலங்கி - யகால்லும் தன்ரமயுள்ள
அைக்கர்கள் குடர் கலங்கி; இராவணனுக்கு உணர்த்துவான் ஓடி ார் -
இைாவணனுக்கு உணர்த்துவதற்காக ஓடிைார்கள்.
 வாைவர் ஆட, அைமகளிர் பாட, மாதவரும் கவதியரும் பயம் தீை,
பரடத்தரலவர் யகாற்றவரைக் கூட, அடல் அைக்கர் குடர் கலங்கி இைாவணனுக்கு
உணர்த்துவான் ஓடக் கும்பகருணன் இறந்தைன் என்க.

மிககப் பாடல்கள்
1. கடல் காண் படலம்
530. மூன்றரைக் ககாடியின் உகத்து ஓர் மூர்த்தியாய்த்
தான் திகழ் தேமுகத்து அவுணன், ோலவும்
ஆன்ற தன் கருத்திரட, அயகைாகட மயன்
கதான்றுற நிரைதலும், அவரும் துன்னிைார். (11-1) 531. வந்திடும் அவர்
முகம் கநாக்கி, மன்ைவன்,
'யேந் தழல் படு நகர் அரைத்தும் சீர் யபறத்
தந்திடும், கணத்திரட' என்று ோற்றலும்
புந்தி யகாண்டு அவர்களும் புரைதல் கமயிைார். (11-2) 2. இராவணன்
ேந்திரப் படலம் 532. மின் அவிர் குரழகளும் கலனும் வில் இட,
யேன்னியின் மணி முடி இருரளச் சீறிட,
அன்ைகபர் அரவயின் ஆண்டு இருந்த ஆண்டரக
முன்னியது உணர்த்துவான், முரறயின் கநாக்கிைான். (6-1) 533.
கமாதைன் முதலிய அரமச்ேர் தம் கணக்கு
ஓதும் நூறாயிை ககாடிகயாயைாடும்,
காது யவஞ் கேரையின் காவகலார் கணக்கு
ஓதிய யவள்ள நூறவர்கள்தம்யமாடும். (10-1) 534. கும்பகம் கமவிகயான்,
குறித்த வீடணத்
தம்பியர் தம்யமாடும், தருக்கும் வாேவன்
யவம் புயம் பிணித்த கபார் வீைன் ஆதியாம்,
உம்பரும் கபாற்றுதற்கு உரிய, ரமந்தரும், (10-2) 535. மாலியவான் முதல்
வைம்பு இல் முந்ரதகயார்
கமலவர் தம்யமாடும், விளங்கு சுற்றமாம்
ோல்வுறு கிரளயயாடும், தழுவி, மந்திைத்து
ஏலுறும் இைாவணன் இரேத்தல் கமயிைான்: (10-3)

536. பின்னும் ஒன்று உரைத்தைன்: 'பிணங்கு மானிடர்

அன்ைவர் அல்லர்; மற்று அைக்கர் என்பதற்கு
இந் நிரல பிடித்தரை; இரறவ! நீ' எைா,
முன் இருபக்கன் ஈது உரைத்து முற்றிைான். (21-1)

537. 'எரி விழி நுதலிைன், இரேயும் நின் தவத்து

அருரம கண்டு, அளித்தைன் அழிவு இலாதது ஓர்
யபரு வைம் என்றிடின், கபரத மானிடர்
இருவரும் குைங்கும் என் யேய்யல் ஆவகத?' (26-1)

538. 'கரற மிடற்று இரற அன்று; கமலத் கதவு அன்று;

நிரற கடல் துயில் பைன் அன்று; நின்று வாழ்
சிறு யதாழில் குைங்யகாடு சிறிய மானிடர்
 உறு திறத்து உணர்ச்சியின் உறுதி யாவகதா?' (40-1)

539. 'ஓது பல் அருந் தவம் உஞற்றல் இலகதனும்,

ககாதுறு குலச் சிறுரம யகாண்டுரடயகதனும்,
வாதுறு பரகத் திறம் மலிந்துரடயகதனும்,
நீதியதில் நின்றிடின் நிரலக்கு அழிவும் உண்கடா? (52-1)

540. 'உந்து தமகைாடு உலகினூடு பல காலம்

நந்துதல் இலாது இரறவன் ஆயிட நயந்கதா,
சிந்ரதயில் விரும்புதல் மங்ரகயர் திறத்கதா,
புந்தியகாடு நீ தவம் முயன்ற யபாரற கமைாள்? (52-2)

541. 'ஆரேயகாடு யவய்தில் இரு மானிடரை அஞ்சி,

காசு இல் ஒரு மங்ரகயவரளத் தனி கவர்ந்தும்,
கூசியதைால் விரளயவும் யபறுதல் கூடாய்,
வீசு புகழ் வாழ்வு யவறிகத அழிவது ஆகமா? (52-3) 542. 'நிைம்பிடுகில்
ஒன்றுஅரத யநடும் பகல் கழித்தும்,
விரும்பி முயல்வுற்று இரடவிடாது யபறல் கமன்ரம;
வரும்படி வருந்தினும் வைாத யபாருள் ஒன்ரற
நிைம்பும் எைகவ நிரைதல் நீேர் கடன், ஐயா! (52-4)

543. 'ஆசு இல் பல அண்டம் உைகத அைசுஅது ஆக

ஈேன் முன் அளித்தது, உன் இருந் தவ வியப்பால்;
நீேர் யதாழில் யேய்து அதரை நீங்கியிடலாகமா?--
வாே மலகைான் மைபில் வந்த குல மன்ைா! (52-5)

544. ' "ஆலம் அயில்கின்றவன் அருஞ் சிரல முறித்து,

வாலிரய வரதத்து, எழு மைாமைமும் உட்க,
ககால வரி வில் பகழி யகாண்டுரடயன்" என்றார்;
சீலம் உறு மானிடன் எைத் யதளியலாகமா? (52-6)

545. 'ஆதிபைைாம் அவன் அடித் துரண வணங்கி,

சீரதரய விடுத்து, "எளியர் யேய் பிரழ யபாறுக்க" என்று
ஓதல் கடைாம்' எை ஒருப்பட உரைத்தான்;
மூதுரை யகாள்கவானும், 'அதுகவ முரறரம' என்றான். (52-7)

546. என்று அவன் உரைத்திட, இைாவணனும், யநஞ்ேம்

கன்றி, நயைத்திரட பிறந்தை கரடத் தீ;
'இன்று முடிவுற்றது உலகு' என்று எவரும் அஞ்ே,
குன்று உறழ் புயக் குரவ குலுங்கிட நரகத்தான். (52-8)

547. நரகத்து, இளவரலக் கடிது கநாக்கி, நவில்கின்றான்;

'பரகத்துரடய மானுடர் வலிச் யேயல் பகர்ந்தாய்;
திரகத்தரையகாலாம்; எைது கேவகம் அறிந்தும்,
வரகத்திறம் உரைத்திரல; மதித்திரல;
 என்?--எம்பி! (52-10)

548. 'புைங்கள் ஒரு மூன்ரறயும் முருக்கு புனிதன்தன்

வைங்களும் அழிந்திடுவகதா? மதியிலாதாய்! தைம்யகாடு இரமகயார்
எைது தாள் பைவ, யான்
என்
சிைம்யகாடு வணங்குவதும், மானுடன் திறத்கதா? (52-10)

549. 'பகுத்த புவைத் யதாரக எைப் பகர் பைப்பும்,

மிகுத்த திறல் வாைவரும், கவத முதல் யாவும்,
வகுத்து, அரிய முத்யதாழில் யேய் மூவரும் மடிந்கத
உகுத்த யபாழுதத்தினும், எைக்கு அழிவும்
உண்கடா? (52-11)

550. 'நிறம்தனில் மறம் யதாரலய, நீ துயில் விரும்பி,

துறந்தரை, அருஞ் ேமைம்; ஆதல், இரவ
யோன்ைாய்;
இறந்துபட வந்திடினும், இப் பிறவிதன்னில்
மறந்தும் உளகதா, ேைகன் மங்ரகரய விடுத்தல்?' (52-12)

551. எைக் கதம் எழுந்து அவன் உரைக்க, இரளகயானும்,

நிரைத்தைன், மைத்திரட நிறுத்து உறுதி யோல்ல;
'சிைத்யதாடும் மறுத்த இகழ்வு யேய்தைன்; இது
ஊழின்
விரைத் திறம்; எவர்க்கும் அது யேல்வது அரிது
அன்கற!' (52-13)

552. கறுத்து அவன் உரைத்திடு கருத்தின் நிரலகண்கட,

'யபாறுத்தருள் புகன்ற பிரழ' என்று அடி வணங்கி,
உறுத்தல் யேய் கும்பகருணத் திறலிகைானும்,
'மறுத்தும் ஒரு வாய்ரம இது ககள்' எை
உரைத்தான்: (52-14)

553.'ஏது இல் கருமச் யேயல் துணிந்திடுதல் எண்ணி,

தீயதாடு துணிந்து, பினும் எண்ணுதல் சிறப்கபா?
யாதும் இனி எண்ணியதில் என்ை பயன்? ஐயா!
கபாதியது நம் அைசு, யபான்ற வரு காலம். (52-15) 554. எை, அவன் அடித்
துரண இரறஞ்சி, வாய்
புரதத்து,
இனிய சித்திைம் எை ஏங்கி நின்று, தான்
நரை மலர்க் கண்கள் நீர் யோரிய, நல் யநறி
விரை பயில் வீடணன் விளம்பல் கமயிைான்: (74-1)

555. 'ோைகி, உலகு உயிர் எரவக்கும் தாய் எைல்

ஆைவள், கற்பிைால் எரிந்தது அல்லது,
 ககா நகர் முழுவதும் நிைது யகாற்றமும்,
வாைைம் சுட்டது என்று உணர்தல் மாட்சிகயா?' (74-2)

556. 'ஈேன்தன்வயின் வைம் யகாளும்முன்ைம், யான்

அவரை
வீசும் வான் சுடர் வரையயாடும் விசும்பு உற
எடுத்கதன்;
ஆசு இல் அங்கது கண்டு அவன் அரும் பதத்து
ஊன்றக்
கூசி, என் வலி குரறந்தியலன், பாதலத்து
அமர்ந்கதன்; (116-1)

557. 'அமர்ந்து, நீங்குதற்கு அருரம கண்டு, "அவன் பதம்

அகத்கத
சுமந்து, நீ தவம் புரிக!" எைச் சுக்கிைன் உரைப்ப,
தமம் திைண்டு உறும் புலப் பரக சிமிழ்திதிடத்
தருக்கி
நிமிர்ந்து நின்றயைன், யநடும் பகல் அருந் தவ
நிரலயின் (116-2)

558. நின்று பல் பகல் கழிந்திட, நிமலன் யநஞ்சு உருகி,

"நன்று, நன்று!" எை நயந்து, எரை வரும்படி
அரழத்து,
"ஒன்றிைாலும் நீ அழிவு இலாது உகம் பல கழியச்
யேன்று வாழுதி எைத் தந்த வைம் சிரதந்திடுகமா? (116-3) 559.
'கார்த்தவீரியன், வாலி என்று அவர் வலி கடக்கும்
மூர்த்தம் என்னிடத்து இல் எைக் ககாடரல; முதல்
நாள்
சீர்த்த நண்பிைர் ஆயபின், சிவன் பரட உவர்கமல்
ககாத்து, யவஞ் ேமம் புரிந்தியலன், எைது உளம்
கூசி. (116-4)

560. 'இந்த யமய்ம்ரம நிற்கு உரைப்பது என்? இவ் வைம்

எைக்குத்
தந்த கதவனுக்குஆயினும் என் வலி தவிர்த்துச்
சிந்த ஒண்ணுகமா? மானிடர்திறத்து எைக்கு அழிவு
வந்தது என்று உரைத்தாய்; இது வாய்ரமகயா?--
மறகவாய்! (116-5)

561. 'ஆயது ஆக, மற்று அந்த மானுடவகைாடு அணுகும்

தீய வான் குைங்கு அரைத்ரதயுஞ் யேறுத்து,
அற நூறி,
தூய வாைவர் யாரையும் சிரறயிரடத் யதாடுத்துக்
காய்யவன்' என்று தன் கண் சிவந்து இரையை
கழறும். (116-6)
3. இரணியன் வகதப் படலம்
562. 'ஓதும் ஆயிை ககாடியின் உகத்து ஒரு முதல் ஆய்,
தாது உலாவிய யதாரடப் புயத்து இைணியன்
தமகைாடு
ஆதி நாள் அவன் வாழ்ந்தைன்; அவன் அருந்
தவத்துக்கு
ஏது கவறு இல்ரல; யார் அவன்கபால் தவம்
இரழத்தார்?

(இப் படலத்தின் யதாடக்கச் யேய்யுளாக, 'கவதம் கண்ணிய' எைத்

யதாடங்கும் பாடலின் முன்ைர். அரமந்துள்ளது)
563. 'இந்த இந்திைன் இரமயவர் அவனுக்கு ஓர்
யபாருகளா?
உந்தும் அண்டங்கள் அரைத்தினும் உள்ள
இந்திைரும் அந்த நான்முகர் உருத்திைர் அமைர் மற்று எவரும்,
வந்து, இவன் பதம் முரற முரற வணங்கிட
வாழ்ந்தான். (2-1)

564. 'திருமகட்கு இரற உலகினும், கேண்படு புைம் மூன்று

எரிபடுத்திய ஈேன்தன் யபாருப்பினும், ஏகி,
சுைர் எைப்படும் தூயவர் யாவரும் யதாழுது, ஆங்கு
"இைணியாய நம!" என்று யகாண்டு ஏத்தல்
ககட்டிருக்கும். (5-1)
565. ' "ஓம் அரியாய நம!" எை ஒழிவுறாது ஓதும்
நாம நான் மரற விடுத்து அவன்தைக்கு உள்ள
நாமம்,
காமகம முதல் குறும்பு எறி கடவுளர் முனிவர்-
ஆம் அது ஓதுகில், அவன் தைக்கு ஒப்பவர் யாகைா? (9-1)

566. ஆலும் யவவ் வலி அவுணர் ககான் அருந் தவப்

யபருரம
ஏலுகமா, எமக்கு இயம்பிட? இரறவ! மற்று அவன்
கபர்
மூல மா மரற இது எை, மூஉலகு உள்களார்
தாலகம யமாழிந்திட்டது ோன்று எைத் தகுமால். (10-1)

567. 'குனிப்பு இலாத பல் ஆயிை ககாடி அண்டத்தின்

நுனிக்கும் வாைவர் முதலிய உயிர்த் யதாரக
கநாக்கில்,
அரைத்தும் அன்ைவன் ஏவரலத் தரலக்யகாண்டு,
அங்கு அவன் கபர்
 நிரைத்து வாழ்த்திட, மூவர்கபால் ஒரு தனி
நின்றான். (18-1)

568. 'அன்ைவன், புகழ், சீலம், நல் அறம், தனி யமய்ம்ரம,

உன்னும் நான் மரறகயாடு அருள் நீதியும்
யபாரறயும் இன்ை யாவும் மற்று உருவு யகாண்டுளது எை
உவந்கத,
மன்னுயிர்த் யதாரக மகிழ்ந்திட, ஒரு தனி
வாழ்ந்தான் (19-1)

569. 'நடுங்கி அந்தணன், நாப் புலர்ந்து அரும் புலன்

ஐந்தும்
ஒடுங்கி, உள்ளுயிர் கோர்ந்து, உடல் பரதத்து, உளம்
யவருவி,
"அடங்கும், இன்று நம் வாழ்வு" எை அயர்ந்து
ஒருபடியாய்ப்
பிடுங்கும் யமல் உரை, புதல்வனுக்கு இரையை
கபசும். (23-1)

570. 'என்று, அவ் கவதியன் இரவ இரவ இயம்பலும்,

இது ககட்டு,
ஒன்று யமய்ப்யபாருள் உணர்ந்துள சிறுவனும்,
"உைகவாய்!
நன்று நீ எைக்கு உரைத்தது?" என்று, இன் நரக
புரிந்து, ஆங்கு,
"இன்று ககள் இதின் உறுதி" என்று எடுத்து இரவ
உரைப்பான்: (24-1)

571. 'என்னும் வாேகம் ககட்டலும், எழுந்து நின்று,

இரறவன்
யபான்னின் வார் கழல் பணிந்து, வாய் புரதத்து,
அரும் புதல்வன்,
"மன்ைர் மன்ை! யான் பழுது ஒன்றும்
உரைத்தியலன்; மைபால்
உன்னும் உண்ரமரய உரைத்தயைன்;ககள்"
எை உரைப்பான். (39-1)

572.'அழிவு இல் வச்சிை யாக்ரக என் அருந் தவத்து

அரடந்கதன்;
ஒழிவு இல் ஆயிை ககாடி யகாள் உகம் பல கழியத் யதளிவு யபற்று,
இரற பூண்டுகளன்; யான் அலால் யதய்வம்,
யமாழி இல் மூடரும், கவறு உளது ஆம் என்று
யமாழியார். (55-1)

573. 'உயிர்க்கு உயிர் ஆகி நின்று உதவும் பான்ரம, பார்

 அயிர்க்குறும் கநயர் தம் யேயலில் காண்டல்கபால்,
பயிர்ப்பு உறும் அதனிகல பாேம் நீக்கி, கவறு
அயிர்ப்பு அறும் அறிவினில் அறிவர், சீரிகயார். (67-1)

574. 'நான்முகத்து ஒருவனும், நாரி பாகனும்,

தான் அகத்து உணர்வதற்கு அரிய தத்துவத்-
கதான் இகத்யதாடு பைம் இைண்டும் எங்குமாய்,
ஊைகத்து உயிைகத்து உலவும் மூர்த்தியான். (67-2)

575. 'ரவயகமல் இனி வரும் பரக உள எனின்,

வருவது ஒன்று என்றாலும்,
"உய்ய உள்ளுகள ஒருவரை உணர்ந்தயைன்"
என்று என் முன் உரையேய்தாய்;
யேய்ய கவண்டுவது என் இனி? நின் உயிர்
யேகுக்குயவன்; சிறப்பு இல்லாப்
யபாய்யிலாளரைப் யபாருந்திய யபரும் பரக
கபாய பின், புகழ் ஐயா! (79-1)

576. ' "இவரை ஏழ் நிரல மாளிரக உம்பர்கமல் ஏற்றிப்

புவைம் தன்னிகல நூக்கும்" என்று அவுணர் ககான்
புகல,
புவைம் உண்டவன் கழல் இரணப் புண்ணியன்
தன்ரைப்
பவைன்தன்னிலும் யவய்யவர் பற்றிகய எடுத்தார். (98-1)

577. 'உற்று எழுந்தைர், மாளிரக உம்பர்கமல் யகாண்டு,

கற்று அறிந்தவர்க்கு அைேரைக் கடுந் திறல்
அவுணர் பற்றி நூக்கலும், பார் மகள் பரிவுடன், நார் ஆர்
நல் தவற்கு ஒரு தீங்கு இரல எை அவண்
நயந்தாள். (98-2)

578. 'ஓதத்தில் மிதந்து ஓடிய கலகமல்

தீது அற்கற யதளிகவாடு திகழ்ந்தான்;
கவதத்து உச்சியின் யமய்ப் யபாருள் நாமம்
ஓதிப் பின்னும் உரைப்பரத உற்றான்: (103-1)

579. 'கயம் கமவும் இடங்கர் கழற் கதுவ,

பயம் கமவி அரழத்தது பன்முரற உன்
நயம் கமவிய நாமம்; மதக் கரி அன்று
உயுமாறு உதவுற்றிட, வந்திரலகயா? (112-1)

580. 'கவதன் சிைம் ஒன்ரற யவறுத்தரமயால்,

காதும் பிைமக் யகாரல காய, உரலந்து,
ஓது உன் திரு நாமம் உரைத்த சிவன்
ஏதம் யகட வந்து, இைவு ஓட்டிரலகயா? (112-2)
581. 'அது கண்டு, அடல் வஞ்ேகர், அப் யபாழுதில்,
கதம் மிஞ்சிய மன்ைன் முகை கடுகி,
"புதல்வன் இறவாது யபாருப்பு முநீர்
மிதரவப்பட கமவிைன்" என்றைைால். (113-1)

582. 'மிடல் யகாண்டு அவர் வீசு கைம் யபாடிபட்டு

உடல் சிந்திட, உட்கிைர்; "மற்று அவனுக்கு
ஒடிவு ஒன்று இலது" என்று அவர் ஓதும் முைம்,
விடம் அஞ்ே எழுந்தைன், யவய்யவகை. (116-1)

583. 'நாணி நின் எதிகை ஆண்டு நடுவதாயிைது ஓர்

யேம் யபான்
தூணில் நின்றைகை அன்றி, கதான்றியது இலது'
என்று ஒன்ற,
கவணுதண்டு உரடகயான் யவய்ய யவள்ளிகய
விளம்ப, யவள்ளி
காண வந்து அரைய சீயம் கணத்திரடக் கதிர்த்தது
அம்மா! (128-1) 584. 'ஈது அவன் மகிழ்தகலாடும், இைணியன் எரியின்
யபாங்கி,
"ோதரல இல்லா என் முன் தருக்குறு மாயம்
எல்லாம்
கபாதும்; ஓர் கணத்தில் இன்கை கபாக்குகவன்
கபாக்குகவன்" என்று
ஓதிைன், அண்ட ககாளம் உரடந்திட உருத்துச்
யோல்வான். (128-2)

585. அப் புறத்து அளவுஇல் ககாடி அண்டங்கள்

அரைத்து உள்ளாக,
யவப்புறும் அைந்த ககாடி யவள்ளம் என்று உரைப்பர்,
கமலாம்
துப்புரடக் கைகன் கேரைத் யதாரக; அரவ
அரைத்தும் யேந் தீ
ஒப்புற நரகத்து, நீறாய் எரித்தது, ஓர் கடவுள் சீயம். (142-1)

586. 'இத் திறம் அமரின் ஏற்று, ஆங்கு இருவரும்

யபாலிந்தகாரல,
யபாய்த்திறற் கைகன் கவண்டும் கபார் பல இயற்றி,
பின்னும்,
எத்தரை ககாடி ககாடி மாயங்கள் இயற்ற, கநாக்கி,
முத்தனும் முறுவல்யகாண்டு, ஆங்கு அரவ எலாம்
முடித்து நின்றான். (149-1)

587. யநருப்பு எைக் கைகன் சீறி, நிலம் முதல் புவைம்

அஞ்ே,
 யபாருப்பு இைம் எரவயும் சிந்திப் யபாடிபடக்
குதித்து, கபார் வாள்
தரிப்புறச் சுழற்றித் தாக்க வருதலும், தரும மூர்த்தி
பருப்பதம் கடந்த கதாளான் பதம் இைண்டு ஒரு ரக
பற்றா, (149-2)

588. 'அழிவு இலான் வயிை மார்பத்து, அமலன் மானுடம்

ஆம் சீய
எழில் உலாம் உருவு யகாண்டு, ஆங்குஇரு ரகயின்
உகிர் வாள் ஓச்சி, கழியகவ, பிளத்தகலாடும், கைக மா கமரு விண்டு
கிழியகவ, குருதி ஓதம் கிளர்ந்தகபால் கிளர்ந்தது
அம்மா! (153-1)

589. 'இைணியன் வயிை மார்பும் இரு பிளவாகக் கீறிக்

கரை அறும் அவுண யவள்ளப் பரட எலாம் கடிதின்
மாய்த்து,
தரை முதல் ஆை அண்டப் பைப்பு எலாம் தாகை
ஆகி,
கருரண யகாள் அமலன் பல்கவறு உயிர் எலாம்
காத்து நின்றான். (153-2)

590. 'மங்ரக ஒரு பாகன் முதல் அமைர், மா மலர்கமல்

நங்ரகதரை ஏவுதலும், நாைாயணக் கடவுள்
சிங்கல் இலா மானுடம் ஆம் சீய உருவம் கபாக்கி,
யபாங்கு பைஞ் சுடைாய் எங்கும் யபாலிய நின்றான். (164-1)

591. 'ஈது ஆங்கு அமலன் இயம்ப, எழிற் புதல்வன்

நாதாங்கு அரு மரறயும் நாடற்கு அரிய யேழும்
பாதாம்புய மலரில் பல் முரறயும் தான் பணிந்து,
'கவதாந்த யமய்ப்யபாருகள!' என்று விளம்பலுற்றான். (168-1)

592. ' "சீலம் உறுகவாய்!' உைக்குச் யேப்பும் திருநாமம்

கமகலார் புகழ் பிைகலாதன்" எை, விரும்பி,
நால் கவத வாய்ரம நனி மா தவத்கதாரும்,
கமலாம் அமைர்களும், யாரும், விளம்ப' என்றான். (173-1)

4. வீடணன் அகடக்கலப் படலம்

593. சிைத்யதாரக அரைத்ரதயும் துளக்கி, தீ எழக்
கைத்யதாடு கைம் பல புரடத்து, 'காரள! நீ
உரைத்திடும் உறுதிகள் நன்று, நன்று!' எைாச்
சிரித்தைன், கதம் எழுந்து இரைய யேப்புவான்: (1-1) 594. 'அன்று
வாைைம் வந்து, நம் கோரலரய அழிப்ப,
"யகான்று தின்றிடுமின்" எை, "தூதரைக் ககாறல்
யவன்றி அன்று" எை விலக்கிரை; கமல் விரளவு
எண்ணித்
 துன்று தாைவன்-துரண எைக் ககாடகல துணிந்தாய். (6-1)

595. 'கநர் வரும் உறுதியின் நிரல உரைத்தயைன்;

சீரிது என்று உணர்கிரல; சீறிப் யபாங்கிைாய்;
ஓர்தரும் அறிவு இலார்க்கு உரைக்கும் புந்தியார்,
கதர்வுறின், அவர்களின் சிறந்த கபரதகயார்.' (11-1)

596. 'மற்று ஒரு யபாருள் உளது என்? நின் மாறு இலாக்

யகாற்றவ! ேைண்' எைக் கூயது ஓர் உரை
உற்றது, யேவித்தலத்து; ஐயன் ஒல்யலை
நல் துரணவரை முகம் நயந்து கநாக்குறா, (33-1)

597. ' "எந்ரதகய இைாகவ! ேைணம்" என்ற யோல்

தந்தவர் எரைவகைா? ோற்றுமின்!' எை,
மந்தணம் உற்றுழீஇ, வய யவஞ் கேரையின்
முந்திைர்க்கு உற்றரத யமாழிகுவாம்அகைா: (33-2)

598. 'கமரலநாள், அமுதமும் விடமும் யவண்கடல்

மூலமாய் உதித்தை; முரறயின் முற்றுதல்
ோலுகமா, ஒன்று எைக் கருதல் தக்ககதா--
ஞால நாயக!--யதரிந்து எண்ணி நாடிகல? (86-1)

599. 'ஒருவயிறு உதித்தைர், அதிதி, ஒண் திதி,

இருவர்; மற்று அவரிடத்து எண்ணில், எம்பிைான்!
சுையைாடு சுடு சிைத்து அவுணர் கதான்றிைார்;
கருதின் மற்று ஒன்று எைக் கழறலாகுகமா? (86-2)

600.
'எப்யபாருள்? ஏவகை? உலகின் ஓர் முரற
ஒப்பினும், குணத்து இயல் உணரின், கபதமாம்
அப் யபாருள் நலன் இழிவு இைண்டும் ஆய்ந்து,
அகம்
யமய்ப் யபாருள் ககாடகல விழுமிது' என்பைால். (86-3) 601. 'ஆவலின்
அரடக்கலம் புகுந்துளான் கருத்து
ஓவலின் இவர் தமக்கு உணை ஒண்ணுகமா?
கதவர்கள் கதவன் நீ; யதளியின், அன்ைவர்க்
கூவி, இங்கு அறிவது யகாள்ரக ஆகுமால். (91-1)

602. கமாதி வந்து அடரும் சீய முனிவினுக்கு உரடந்து,

கவடன்
மீது ஒரு மைத்தில் கேை, கவண்டு உரை அரிக்குச்
யோல்லி,
கபதம் அற்று இருந்தும், அன்ைான் பிரிந்த
வஞ்ேத்ரத ஓர்ந்தும்,
காதலின் கனி காய் நல்கிக் காத்ததும் கவியது
அன்கறா? (116-1)
603. என்ை முன் பருதிரமந்தன் எழுந்து அடி வணங்கி,
'எந்தாய்
யோன்ைகத துணிவது அல்லால், மறுத்து ஒரு
துணிவும் உண்கடா?
உன் உளத்து உணைாது ஏது? உைக்கு அரிது
யாகதா?' என்ைாப்
பன்னி, மற்று அவரை எல்லாம் பார்த்திருந்து
உரைக்கலுற்றான். (117-1)

604. வாைவர் இதரைக் கூற, வலங்யகாடு தாரை

ரவப்ரப,
தாரை அம் தரலவகைாடும் ோர்ந்த வீடணனும்,
'தாழாது
ஊனுரடப் பிறவி தீர்ந்கதன்' எை மைத்து உவந்து,
ஆங்கு அண்ணல்
கதன் உகு கமல பாதம் யேன்னியால் யதாழுது
நின்றான். (151-1)

5. இலங்கக றகள்விப் படலம்

605. திரு மறு மார்பரை இரறஞ்ே, யேல்வனும்,
அருள் சுைந்து, அைக்கரை அருகு இருத்திகய, 'அரு வரை அரைய
கதாள் அறிஞ! நீ புகல்
யபாருள் உளது எமக்கு; அது புகலக் ககட்டியால். (14-1)

606. மருக் கிளர் தாமரை வாே நாள்மலர்

யநருக்கிடு தடம் எை இருந்த நீதியான்.
திருக் கிளர் தாமரை பணிந்த யேம்மரல,
'இருக்க, ஈண்டு எழுந்து' எை இருந்தகாரலயில். (14-2)

607. 'வலம் யபறு தேமுகன் தவத்தின் மாட்சி கண்டு,

இலங்குறு மலர் அயன் எண் இல் கயாேரைத்
தலம் யகாடு ேரமத்து, நல் நகரும் தந்து, இதற்கு
"இலங்ரக" என்று ஒரு யபயர் ஈந்த கமரலநாள். (18-1)

608. 'ஆய இந் நகரிரட, அைக்கர் ஆகிய

தீயவர் யதாரகயிரைத் யதரிக்கின், எண் இல் நாள்
கபாயிடத் துணிந்து, அரவ புந்தி ஓரினும்
ஓயுகமா? அறிந்தரவ உரைப்யபன், ஆழியாய்! (19-1)

609. 'கபயர்கள் என்ை யான் பிதற்ற, கபர்கிலா

மா இரும் புற மதில் வகுத்த மாப் பரட
ஏயிை நாள் எலாம் எண்ணும் பித்தர்கள்
ஆயிை யவள்ளகம அறிந்தது, ஆழியாய்! (28-1)
610. 'ஈங்கு இரவ அன்றியும், ஏழு தீவினும்,
ஓங்கு பாதலத்தினும், உயர்ந்த வாைத்தும்,
தாங்கிய ேக்கை வாளச் ோர்பினும்,
ஆங்கு அவன் பரடதைக்கு அளரவ இல்ரலயால். (30-1)

611. 'ஆயவர் அளவிலர், அறத்ரத நுங்கிய

தீயவர், கதவரைச் யேறுத்து, கதவர் ஊர்
காய் எரி படுத்திய கடுரமயார்களில்,
நாயக! அறிந்தரம நவிலக் ககட்டியால். (32-1) 612. 'இன்னும்
ரமந்தர்கள் இயம்பின், மூவாயிை ககாடி
என்ை உண்டு; அவர் இைதமும், கரிகளும், பரியும்,
துன்னும் ஆள் வரகத் யதாகுதியும், யேறிந்திட,
கமல்நாள்
பன்ைகாதிபன் உலகிரைப் பரிபவப் படுத்கதார். (51-1)

613. ககா...ன் குரடப்பைா கடு களிற்ரற மீக்யகாள்ளா

வாடலிந்திை......ளரடவை வமரிற்
ககாடி யவங்கரி ககாள் அரி கண்யடைக் குரலயா
ஓடிைான் தரு முதலியர் பிற விழுந் துருகி. (56-1)

614. 'பண்டு அவன் தவத்து உரம ஒரு பாகன் முன்

யகாடுக்கும்
திண் திறல் யபறும் வாைகத் கதர் ஒன்றின்
இவர்ந்கத,
அண்ட ககாடிகள் எவற்றினும் புகுந்து, அைசுரிரம
யகாண்டு மீளுவான் ஒரு கணத்து இலங்ரகயில்,
யகாடிகயான். (58-1)

615. 'சுற்று தன் கிரளப் பைப்யபாடும் யதாரலவு இன்றி

வாழ்தற்கு
உற்ற மூன்றரைக் ககாடியின் உகம் அவன் தவத்தின்
யபற்றைன், சிவன் யகாடுத்திடப் யபரு வைம்;
யபரிகயாய்!
இற்று அவன் யேயல்' என்று யகாண்டு இரையை
உரைப்பான்: (58-2)

616. "ஈது நிற்க, மற்று எந்ரத! நீ ஏவிய தூதன்

கமாது வாரிதி கடந்து, ஒரு கணத்தினில் முடுகி,
ஆதி நாயகிதன்ரைக் கண்டு, அணி நகர் அைணும்,
காது யவஞ் சிைத்து அைக்கர்தம் வலிரமயும்,
கடந்தான். (59-1)
617. மழுவும் ஈட்டியும் கதாட்டியும் முேலமும் மரலயும்
தழுவு மாப் பரட முடிவு இலாது அதயைாடும் தாமும், எழுவர்
சூட்சியின் தரலவர்கள், கிளர் ஒளி இைவிக்
 குழுவின் வாய்ப்படு புழு எை, வழுவுறக் குரறந்தார். (63-1)

618. 'இலங்ரக யவந்தது; கவறு இனி இயம்புவது

எவகைா?
அலங்ககலாடு யேஞ் ோந்தமும், அன்று தான்
அணிந்த
கலன்ககளாடும் அச் ோத்திய துகியலாடும், கதிர்
வாள்
இலங்ரக கவந்தனும் விசும்பிரட ஏழு நாள்
இருந்தான். (65-1)

6. வருணக வழி றவண்டு படலம்

619. என்று உரைத்து, இன்னும் யோல்வான்; 'இரறவ!
ககள்; எைக்கு யவய்கயார்
என்றும் யமய்ப் பரகவர் ஆகி, ஏழு பாதலத்தின்
ஈறாய்
நின்றுள தீவின் வாழ்வார், நிமல! நின் கரணயால்,
ஆவி
யகான்று எரமக் காத்தி!' என்றான்; குரிசிலும்
ககாறலுற்றான். (78-1)

7. றேது பந்த ப் படலம்

620. ோற்று மா முைசு ஒலி ககட்டு, தாரையின்
ஏற்றகமாடு எழுந்தைர், 'எறி திரைக் கடல்
ஊற்றமீது ஒளித்து, ஒரு கணத்தில் உற்று, அரண
ஏற்றதும்' எைப் பரடத் தரலவர் யாருகம. (4-1)

621. வல் விலங்கு வழாத் தவர் மாட்டு அருள்

யேல் வலம் யபறுஞ் சிந்ரதயின் தீர்வகைா?
'இவ் விலங்கல் விகடாம் இனி' என்பகபால்,
எல் வயங்கும் இைவி வந்து எய்திைான். (25-1) 622. தம் இைத்து ஒருவற்கு ஒரு
ோர்வு உற,
விம்மல் உற்று, விடாது உரறகவார்கள்கபால்,
யேம்ரம மிக்க குைக்கிைம் கேர்க்ரகயால்,
எம் மரலக் குலமும் கடல் எய்துகம, (29-1)

623. இன்ைவாறு அங்கு எழுபது யவள்ளமும்,

அன்ை கேரைத் தரலவரும், ஆழிரயத்
துன்னி நின்று, விடாது இரட தூர்த்தலால்,
யபான் இலங்ரக யதாடுத்து அரண புக்ககத. (65-1)

8. ஒற்றுக் றகள்விப் படலம்

624. என்று, நளரைக் கருரணயின் தழுவி, அன்பாய்
அன்று வருணன் உதவும் ஆைமும் அளித்து
துன்று கதிர் யபாற்கலனும் மற்றுள யதாகுத்கத,
 'யவன்றி, இனி' என்று, பரடகயாடு உடன்
விரைந்தான். (4-1)

625. இறுத்தைன்--ஏழு-பத்து யவள்ளமாம் கேரைகயாடும்,

குறித்திடும், அறுபத்கதழு ககாடியாம் வீைகைாடும்,
யபாறுத்த மூ-ஏழு தாரைத் தரலவர்ககளாடும்,
யபாய் தீர்
அலத்தினுக்கு உயிைாய் என்றும் அழிவு இலா
அமலன் அம்மா! (13-1)

(நளனுக்கு முடி சூட்டு படலம்)

626. என்று மகிழ் யகாண்டு, இைவி ரமந்தரை இைாமன்,
'வன் திறலிைான் நளன் வகுத்த அரண, மாைக்
குன்றம் யநடுநீரின்மிரே நின்று இலகு யகாள்ரக
நன்று எை முயன்ற தவம் என்யகால்?நவில்க!' என்றான். (13-2)

627. நவிற்றுதிர் எைக் கருரண வள்ளல் எதிர் நாமக்

கவிக்கு இரறவன் எய்தி, இரு ரக மலர் குவித்கத,
'புவிக்கு இரறவ! கபாதின் அமர் புங்கவனிடத்கத
உவப்புடன் உதித்தவர்கள் ஓர் பதின்மர் என்பார். (13-3) 628.
'மலைவனிடத்தில் வரு காசிபன், மரீசி,
புலகனுடன் அத்திரி, புலத்தியன், வசிட்டன்,
இலகு விசுவன், பிருகு, தக்கன், இயல்பு ஆகும்
நலம் மருவு அங்கிைவு எைப் புகல்வர் நல்கலார். (13-4)

629. 'மக்கள்தனில் ஒன்பதின்மர் வாைம் முதலாக

மிக்க உலரகத் தை விதித்து, விசுவப் கபர்
யதாக்க பிைமற்கு ஒரு யதாழில்தரை விதித்தான்
அக் கணம் நிரைத்தபடி அண்டம் முதல் ஆக. (13-5)

630. 'அன்ை யதாழிலால் விசுவகன்மன் எைல் ஆைான்,

யபான்னுலரக ஆதிய வகுத்திடுதல் கபால,
யநன்ைல் இகல் மாருதி யநருப்பினில் அழிந்த
நன் நகைம் முன்ரையினும் நன்கு உற அளித்தான். (13-6)

631. 'மூ-உலகின் எவ் எவர்கள் முன்னு மணி மாடம்

ஆவது புரிந்து, மயன் ஆகவும் இருந்தான்;
கதவர் இகல் மா அசுைர் யோற்ற முரற யேய்தற்கு
ஆவளவில் வாைவர்கள் தச்ேன் எைல் ஆைான். (13-7)

632. 'அன்ைவன் இயற்ரக அறிதற்கு அரிய; கமல்நாள்

பன்னு மரற அந்தணன் விதித்தபடி, பார்கமல்
மன்னும் இரறகயார் எவரும் வந்தபடி தாகை
உன்னும் அவன் ரமந்தன் நளன் என்றிட (13-8)
உதித்தான்.
633. 'தாயயைாடு தந்ரத மகிழும் தரையன், வானின்
கமய மதி கபால வளர் யமய்யின் மணி மாட
நாயகம்அது ஆை திரு வீதியில் நடந்கத
ஏய சிறு பாலருடன் ஆடி மரை எய்தும். (13-9)

634. 'சிந்ரத மகிழ் இல்லில் விரளயாடு சிறுவன், கதர்

தந்ரத வழிபாடுபுரியும் கடவுள்தன்ரை
வந்து திகழ் மா மணி மலர்த்தவிசிகைாகட
கந்த மலர் வாவியினிரடக் கடிதின் இட்டான். (13-10) 635. 'மற்ரறய
திைத்தின் இரற எங்கு எை மருண்கட
யபாற்யறாடி மடந்ரதரய விளித்து, "உரை" எை,
கபாய்
நல் தவ மகச் யேயல் நடுக்கி, அயல் நண்ணிச்
யோற்றைள் எடுத்து; வழிபாடு புரி தூகயான். (13-11)

636. 'பூேரை புரிந்தவன் வயத்து இரற புகாகம

ககாசிகம் அரமத்து, மணி மாடம்அது ககாலி,
கநேம் உற ரவத்திடவும், யநன்ைல் எை ஓடி
ஆரேயின் எடுத்து, அவனும் ஆழ்புைலில் இட்டான். (13-12)

637. 'இப்படி திைந்யதாறும் இயற்றுவது கண்கட

யமய்ப் புதல்வரைச் சிைம் மிகுத்திட யவகுண்டும்,
அப்படி யேய் அத்திறம் அயர்த்திலன்; "இவன்தன்
ரகப்படல் மிதக்க" எை ஓர் உரை கதித்தான். (13-13)

638. 'அன்று முதல் இன்ைவன் எடுத்த புைல் ஆழா

என்று அரிய மாதவர் இரேத்தபடி இன்கை
குன்று யகாடு அடுக்க, நிரலநின்றது, குணத்கதாய்!
என்று நளன் வன்திறம் எடுத்துமுன் இரேத்தான். (13-14)

639. யோற்றரவ அரைத்ரதயும் ககட்டு, தூய் மரற

கற்றவர் அறிவுறும் கடவுள், 'இத் யதாழில்
முற்றுவித்தரை உளம் மகிழ, யமாய்ம்பிகைாய்!--
மற்று உைக்கு உரைப்பது என், முகமன்?
வாழியாய்!' (13-15)

640. 'ஐயன் நல் இயற்ரக, எப் யபாருளும் அன்பிைால்

எய்திைர் மகிழ்ந்திட ஈயும், எண்ணிைால்;
யேய் யதாழில் மைக்யகாள, யேய்த யேய்ரக கண்டு
உய் திறம் நளற்கும் அன்று உரடரம ஆதலான். (13-16) 641. 'இத் திறம்
புரி நளற்கு இன்பம் எய்தகவ
வித்தக இயற்றிட கவண்டும்' என்றைன்;
உத்தமன் உரைப்படி உஞற்றற்கு எய்திைார்
முத் திறத்து உலரகயும் ஏந்தும் யமாய்ம்பிைார். (13-17)
642. இங்கு இரவ தாரதரய எண்ணும் முன்ைகம
அங்கு அவன் வணங்கிைன், அருகின் எய்திைான்;
'புங்கவ நின் மகற்கு இனிய யபான் முடி
துங்க மா மணிக் கலன் தருதி, தூய்ரமயாய்!' (13-19)

643. என்றலும், மணி முடி, கலன்கள், இன் நறாத்

துன்று மா மலர்த் யதாரட, தூய யபான்-துகில்,
குன்று எைக் குவித்தைன்; ககால மா மலர்
மன்றல் யேய் விதாைமும் மருங்கு அரமத்து அகைா. (13-19)

644. முடி புரை மண்டபம் ஒன்று முற்றுவித்து,

இடி நிகர் பல் இயம் இயம்ப, வாைைர்
யநடிய வான் கங்ரககய முதல நீத்த நீர்
கடிது யகாண்டு அரணந்தைர் கணத்தின் என்பகவ. (13-20)

645. நளன்தரை விதிமுரற நாைம் ஆடுவித்து,

இளங் கதிர் அரைய யபான்-துகிலும் ஈந்து, ஒளிர்
களங்கனி அரையவன் ஏவ, கண் அகல்
வளம் திகழ் மண்டப மருங்கின் எய்திைான். (13-21)

646. ஆைகதார் காரலயின் அருக்கன் ரமந்தனும்

ஏரைய வீைரும் இலங்ரக மன்ைனும்
வாைைர் அரைவரும் மருங்கு சூழ்வை,
கதன் நிமிர் அலங்கலும் கலனும் கேர்த்திகய, (13-22)

647. யபாலங்கிரி அரைய கதாள்-தம்பி கபாந்து, ஒளி

இலங்கிய மணி முடி இரு ரக ஏந்திைான்,
அலங்கல் அம் கதாள் நளற்கு அன்பின்
சூட்டிைான்--
'குலங்ககளாடு இனிது வாழ்க!' என்று கூறிகய. (13-23) 648.
இரளயவன் திரு மலர்க் ரகயின் ஏந்திய
ஒளி முடி புரைந்திட உலகம் ஏழினும்
அளவு இலா உயிர்த்யதாரக அரைத்தும் வாழ்த்திகய
'நளன் இயற்றிய தவம் நன்று' என்று ஓதிைார். (13-24)

649. முடி புரை நளன் எழுந்து, இரறவன் யமாய் கழல்

அடிமிரே வணங்கிட, அவனுக்கு அந்தம் இல்
படி புகழ் ஆசிகள் பகர்ந்து, 'பார்மிரே
யநடிது உற நின் குலம்!' எை நிகழ்த்திைான். (13-25)

650. மற்ரறயர் அரைவரும் அருள் வழங்ககவ

யபான்-திைள் மணி முடி புரைந்த கபார்க் களிறு
உற்று, அடி வணங்கிட, உவந்து தாரதயும்,
யபற்றைன் விரட யகாடு, யபயர்ந்து கபாயிைான். (13-26)
651. இன்ைணம் நிகழ்ந்தபின், இனிதின், எம்பிைான்
தன் நிகர் கேதுரவ கநாக்கி, ரதயலாள்
இன்ைல் தீர்த்திட எழுந்தருள எண்ணிைான்;
பின் அவண் நிகழ்ந்தரம கபசுவாம்அகைா. (13-27)

652. ககட்டலும், நளன் என்று ஓதும் ககடு இலாத் தச்ேன்,

ககள்வி
வாட்டம் இல் சிந்ரதயான், தன் மைத்தினும் கடுகி,
வல்கல
நீட்டுறும் அழிவு இல்லாத கயாேரை நிரலயதாகக்
காட்டிைன், மதிலிகைாடும் பாேரற, கடிதின் அம்மா! (14-1)

653. கபாயிைன், அமலன் பாதம் யபாருக்யகை வணங்கி,

'இன்கை
ஆயிைது அணி யகாள் பாடி நகர் முழுது, அமல!'
என்றான்;
நாயகன்தானும், வல்கல கநாக்கிைன் மகிழ்ந்து,
'நன்று!' என்று
ஏயிைன், எவரும் தம்தம் பாேரற இருக்க என்கற. (16-1) 654. அவ் வரக
அறிந்து நின்ற வீடணன், அரியின்
வீைர்க்கு
ஒவ்வுற உருவம் மாறி அைக்கர் வந்தரம அங்கு ஓத,
யேவ்விதின் மாயச் யேய்ரக யதளிந்திடுமாறு, தாகம
ரகவலியதைால் பற்றிக் யகாண்டைர், கவியின் வீைர். (25-1)

655. எை அவர் இயம்பக் ககட்ட இரறவனுக்கு, இலங்ரக

கவந்தன்
தைது ஒரு தம்பி, 'அன்கைார் ோற்றிய வாய்ரம
யமய்யும்
எைது ஒரு மைத்தில் வஞ்ேம் இருந்ததும், இன்கை
காண்டி;
நிரைவதன்முன்கை விஞ்ரே நீக்குயவன்' என்று
கநர்ந்தான். (29-1)

656. ஆங்கு அவர் புகலக் ககட்ட ஐயனும், அவரை கநாக்கி,

'ஈங்கு இது கருமமாக எய்தினீர்என்னின், நீர் கபாய்,
தீங்கு உறும் தேக்கிரீவன் சிந்ரதயில் யதளியுமாகற
ஓங்கிய உவரக வார்த்ரத உரையும்' என்று
ஓதலுற்றான். (32-1)

657. இன்ைவாறு இவர்தம்ரம இங்கு ஏவிய

மன்ைர் மன்ைவன் ஆய இைாவணன்
அன்ை கபாது அங்கு அளவு இல் அரமச்ேகைாடு
உன்னும் மந்திைத்து உற்றரத ஓதுவாம்: (38-1)
658. யோல்லும் மந்திைச் ோரலயில், தூய் மதி
நல் அரமச்ேர், நரவ அறு ககள்வியர்,
எல்ரல இல்லவர் தங்கரள கநாக்கிகய,
அல் அைக்கர் பதியும் அங்கு ஓதுவான். (41-1)

659. 'ஈது எலாம் உரைத்து என் பயன்? இன்று கபாய்க்

காதி, மானுடகைாடு கவிக் குலம் ோதல் ஆக்குயவன், தான் ஓர் கணத்து'
எனும்
கபாதில், மாலியவானும் புகலுவான்: (46-1)

660. என்னும் வாய்ரம இயம்புறு கபாதினில்,

முன்ைகம யேன்ற ஒற்றர் முடுகி, 'எம்
மன்ைவர்க்கு எம் வைவு உரைப்பீர்!' எைா,
துன்னு காவலர்தம்மிரடச் யோல்லிைார். (52-1)

661. வருணன் அஞ்சி, வழி யகாடுத்து 'ஐய! நின்

ேைணம்' என்று அடி தாழ்ந்து, அவன் தன் பரக
நிருதர் யவள்ளம் அைந்தம் நிகழ்த்து முன்,
திரிபுைச் யேயல் யேய்தது, அங்கு ஓர் கரண. (60-1)

662. யேவித் துரள இருபதூடும், தீச் யோரிந்யதன்ைக்

ககட்டு
புவித்தலம் கிழிய, அண்டம் யபாதிர் உற, திரேயில்
நின்ற
இபத் திைள் இரிய, வாைத்து இரமயவர் நடுங்க,
ரகயால்
குவித் தடம் புயகம யகாட்டி, யகாதித்து இரட
பகைலுற்றான். (66-1)

663. தாரை அம் தரலவன் ஈது ோற்றலும், தறுகண்

யவம் கபார்க்
ககான் அழன்று உருத்து, 'வீைம் குன்றிய மனிதகைாடு
வாைைக் குழுரவ எல்லாம் வயங்கும் என் கைத்தின்
வாளால்
ஊன் அறக் குரறப்யபன் நாரள, ஒரு கணப்
யபாழுதில்' என்றான்! (70-1)

664. மன்ைவர் மன்ைன் கூற, ரமந்தனும் வணங்கி,

'ஐயா!
என்னுரட அடிரம ஏதும் பிரழத்தகதா? இரறவ!
நீ கபாய்,
"மன்னிய மனித்தகைாடும் குைங்யகாடும் மரலயவன்"
என்றால்,
பின்ரை என் வீைம் என்ைாம்?' என்றைன்,
 கபேலுற்றான்: (70-2) 665. 'இந்திைன் யேம்மல் தம்பி, யாவரும் எவரும்
கபாற்றும்
ேந்திைன் பதத்து முன்கைான்' என்றைர்; 'ேமரை
கவட்டு,
வந்தைர்; நமது யகாற்றம் வஞ்ேகம் கடப்பது என்னும்
சுந்தைன் அவனும் இன்கைான்' என்பதும் யதரியச்
யோன்ைார். (75-1)

666. எரி எைச் சீறி, இவ்வாறு உரைத்து, இரு மருங்கில்

நின்ற
நிருதரைக் கணித்து கநாக்கி, 'யநடுங் கரி, இைதம்
வாசி,
விருதர்கள் ஆதி யவள்ளப் பரடத் யதாரக
விரைந்து, நாரளப்
யபாரு திறம் அரமயும்' என்ைா, புது மலர்ச் கேக்ரக
புக்கான். (88-1)

9. இலங்கக காண் படலம்

667. கண்டு அகம் மகிழ்ந்து, ஆங்கு அண்ணல், கடி நகர்
இலங்ரக மூதூர்
விண்தலம் அளவும் யேம் யபாற் ககாபுைம், விளங்கும்
வீதி,
மண்டபம், சிகை ககாடி, மாளிரக, மலர்க் கா ஆதி
எண் திரே அழகும் கநாக்கி, இளவலுக்கு இயம்பு
கின்றான். (6-1)

10. இராவணன் வா ரத் தாக காண் படலம்

668. 'ஏறிட்ட கல்லு வீழும் இடம் அற, எண்கிைாகல
நாறு இட்டயதன்ை ஒவ்கவார் ஓேரை நாலுபாலும்
சூறிட்ட கேரை நாப்பண் கதான்றுகவான் இடும்பன்
என்கற
கூறிட்ட வயிைத் திண் கதாள் யகாடுந் யதாழில்
மடங்கல் கபால்வான் (27-1) 669. 'மற்று இவன் பரடயில் ஒன்ைார்
அன்றி,
வாைவர்ககள வந்து
உற்றைர் எனினும், பற்றி உயிர் உகப் பிரேந்திட்டு
ஊத,
யகாற்றவன் அருளும் யகாண்கடான்; குடாவடிக்கு
இரறவன்; கூற்றம்
யபற்றவன்; அரடந்கதார்தம்ரம உயிர் எைப் கபணும்
நீைான். (27-2)
670. 'ஆங்கு அவன் எதிகை கவறு ஓர் ஆடகக் குன்றம்
ஒன்ரற
வாங்கு நீர் மகைகவரல வந்து உடன்
 வரளந்தயதன்ை
ஓங்கு ரமம் முகத்தின் தாரையுள் யபாலிந்திடுவான்,
யவற்றி
ஓங்கிய குவவுத் திண் கதாள் விைதன் என்று
உரைக்கும் யவய்கயான். (27-3)

671. 'அன்ைவன்தைக்கு வாமத்து ஐம்பது ககாடி யூகம்

தன்ரை வந்து இரடயில் சுற்ற, தட வரை என்ை
நிற்பான்,
யகால் நவில் குலிேத்து அண்ணல் யகாதித்து
எதிர்யகாடுக்கு கமனும்,
யவன்னிடக் குரமக்கும் கவகயதரிசி என்று
உரைக்கும் வீைன். (27-4)

672. பிளக்கும் மன்பரதயும், நாகர் பிலரையும்; கிளக்கும்

கவகைாடு
இளக்கும் இக் குடுமிக் குன்றத்து இைம் எலாம்
பிடுங்கி, ஏந்தி,
அளக்கர் கட்டவனும் மாட்டாது அலக்கணுற்றிட
விட்டு, ஆர்க்கும்
துளக்கம் இல் யமாய்ம்பர் கோதிமுகனும் துன்முகனும்
என்பார். (27-5) 673. 'குன்யறாடு குணிக்கும் யகாற்றக் குவவுத் கதாள்
குைக்குச் கேரை
ஒன்று பத்து ஐந்யதாடு ஆறு ககாடி வந்து ஒருங்கு
சுற்ற,
மின் யதாகுத்து அரமந்த கபால விளங்கு எயிறு
இலங்க, கமருச்
யேன்யறை வந்து நிற்பான், திறல் யகழு
தீர்க்கபாதன். (27-6)

674. 'நூற்றிைண்டாய ககாடி கநான் கவித் தாரை சுற்ற,

காற்றின் மா மகற்குக் கீழ்பால் கை வரை என்ை
நிற்பான்,
கூற்றின் மா ரமந்தன்; கூற்றும் குலுக்கமுற்று
அலக்கண் எய்தச்
சீற்றகம சிந்தும் யேங் கண் யததிமுகன் என்னும்
சீயம். (27-7)

675. 'நாடில், இங்கு இவர் ஆதியாய் நவின்ற மூ-எழுவர்

ஆடல் யவம் பரடத் தரலவர்கள் ஆறு பத்து ஏழு
ககாடி வீைர்கள், குன்று எைக் குவவிய கதாளாய்!
கூடு கேரையும் எழுபது யவள்ளமாய்க் குறிப்பார். (33-1)

676. 'அழிவு இலா வலி பரடத்துள நம் பரட அைக்கர்

ஒழிவு இலாத பல் ஆயிை யவள்ளத்துக்கு உரற ஓர்
 துளியும் ஒவ்விடா எழுபது யவள்ளத்தின் யதாரக
கேர்
எளிய புன் குைங்கு என் யேயும்?' என்றைன்,
இககலான். (35-1)

11. ேகுட பங்கப் படலம்

677. பிடித்தவன் விழித் துரண பிதுங்கிட யநருக்கி,
இடித்து அலம்வைக் கதறி எய்த்திட, இைங்காது
அடிக் யகாடு துரகத்து அரல கடற்குள் ஒரு
ரகயால்
எடுத்து உக, இைாவணன் எறிந்து, இகலின்
ஆர்த்தான். (22-1) 678. எறிந்திட விழுந்து, இைவி கேய் அறிவு கோர்வுற்று,
அறிந்தயதார் இரமப்பளவில் ஆகமது கதறி,
பிறிந்திலன் எைத் யதானி பிறந்திட, மருங்கில்
யேறிந்து, 'அமர் அைக்கயைாடு யேய்யவன்!' எை
வந்தான். (22-2)

679. எை இரவ அமலன் கூற, இரு ரகயும் எடுத்துக்

கூப்பி,
மைம் மிக நாணி, ஒன்றும் வாய் திறந்து
உரைக்கலாற்றான்,
பனியிரை யவன்கறான் ரமந்தன் பின்ைரும்
பணிந்து நின்கற
அைகனுக்கு அன்பிகைாடும் அடுத்தரம
அரறயலுற்றான். (38-1)

680. என்றைன்; என்றகலாடும், இரண அடி இரறஞ்சி,

ஆங்கு,
குன்று உறழ் குவவுத் திண் கதாள் யகாற்ற வல்,
வீைற் காண,
தன் தனி உள்ள நாணால் தழல் விழிக் யகாரல
யவஞ் சீயம்
நின்யறை, எருத்தம் ககாட்டி, நிலனுற கநாக்கிக்
கூறும். (38-2)

681. ஏர் அணி மாட கூடம் இலங்கிய இலங்ரக கவந்ரத

காைணம் ஆக வாலால் கட்டிய வாலி, அன்றிப்
கபாைணம் ஆளும் அம்பால் புரடத்த மால் பாதம்
கபாற்றி
காைணச் சுடகைான் ரமந்தன் தரலவரை
வணங்கிச் யோல்லும் (38-3)
682. இைவி கபாய் மரறயும் முன்பு, அங்கு இைாமனும்
இலங்ரக நின்ற
வரை இழிந்து, அரைவகைாடும் வந்து, தன்
 இருக்ரக எய்தி, நிருதர்தம் குலத்ரத எல்லாம் நீறு எழப் புரியுமாகற
யபாரு திறம் முயன்ற யேய்ரக புகலுவான்
எடுத்துக்யகாண்டாம். (49-1)

683. யதய்வத் தாமரைகயான் ஆகி யாரவயும் யதரியக்

காட்டி,
யமய் ரவத்த அருளிைாகல அரவ எலாம் விரும்பிக்
காத்து
ரேவத்தன் ஆகி, யாவும் தடிந்திடும் யேயலின்
கமவும்
ரக ரவத்த கநமிகயான்தன் கால் ரவத்த
கருத்தகம, யாம். (49-2)

684. பூேரலக் குறித்து இைாமன், யபாரும் கவிச் கேரை

யவள்ளம்
மாசு அற வகுத்து, நாலு திக்கினும் வரளயச்
யேய்து,
பாேமுற்றுரடய நண்பின் பரடத் துரண
யவர்ககளாடும்
பாேரற இருந்தான்; அந்தப் பதகனும் இழிந்து
கபாைான். (49-3)

12. அணி வகுப்புப் படலம்

685. இரறவன் மற்று இதரைக் கூற, எறுழ் வலி
அரமச்ேர் யபாங்கி,
'பிரற முடிப் பைமகைாடும் யபரு வரை எடுத்த
கமகலாய்!
உறு ேமர்க்கு எம்ரமக் கூவி, ஏவிடாயதாழிந்தாய்;
யாமும்
சிறு யதாழில் குைங்கு அது என்ற திறத்தினும்
தாழ்த்தது என்றார். (11-1)

686. அரமச்ேர் மற்று இதரைக் கூறி, 'அைே! நீ

விரடதந்தீகமா?
இரமப்பிரடச் யேன்று, வந்த குைங்குஇைப் பரடரய
எல்லாம் கரமப்பு அறக் கடிது யகான்கற கரளகுவம்' என்ற
கபாதில்,
சுரமத் தட வரைத் கதாள் கும்பகருணன்கேய்
நிகும்பன் யோல்வான்: (12-1)

687. எரி யநருப்பு என்ைப் யபாங்கி, இைாவணன் என்னும்

கமகலான்
உரை யேறி அரமச்ேகைாடும், உறு பரடத்
தரலவகைாடும்,
கரி, பரி, இைதம், காலாள், கணக்கு அறும் யவள்ளச்
 கேரை
மருவுற, திரே நான்கு உம்பர் வகுத்து, அமர் புரியச்
யோன்ைான். (17-1)

688. இம் முரற அைக்கர் ககாமான் அணி வகுத்து

இலங்ரக மூதூர்,
மும் மதில் நின்ற தாரை நிற்க, மூதரமச்ேகைாடும்
விம்முறு கேரை யவள்ளத் தரலவர்க்கு விரடயும்
நல்கி
கம்யமைக் கமழும் வாே மலர் அரண கருகச்
கேர்ந்தான். (22-1)

13. அங்கதன் தூதுப் படலம்

689. 'சூளுறும் வஞ்ேைாகத் கதான்றிய இலங்ரக கவந்தன்
ககாளுறும் சிரறரய நீக்கி, குரை கழல் வணங்கும்
ஆகில்
வீழுறும் இலங்ரகச் யேல்வம் வீடணற்கு அளிப்யபன்;
எம்பி
ஆளுறும் அகயாத்திதன்ரை இைாவணற்கு
அளிப்யபன்; என்றான். (7-1)

690. 'தப்பு இல வீடணற்கு இலங்ரக, தாைமாச்

யேப்பிய வாய்ரமதான் சிரதயலாகுகமா? இப்யபாழுது இைாவணன்
ஈங்கு வந்திடில்,
அப்யபாழுது, அகயாத்தி நாடு அளிப்யபன்
ஆரணகய.' (7-2)

691. அரி முதல் கதவர் ஆதி அமரிரடக் கலந்த கபாதும்,

வரி சிரல இைாமன் வாளி வந்து உயிர் குடிப்பது
அல்லால்,
புைம் ஒரு மூன்றும் தீயப் யபாடி
யேய்கதான்தன்யைாடு, அந் நாள்,
அரு வரை எடுத்த வீைன் ஆண்ரமக்கும் அவதி
உண்கடா? (17-1)

692. வந்தது என், குைங்கு? ஒன்று இல்ரல, அரடத்தது

என், கடல் வாய்? மந்தி
சிந்ரதயின் களியால் என் கபர் யதரியுகமா?
யதரியாது ஆகில்,
இந்த எம் பதிரயக் காக்கும் இரறவகைா? அறிதும்;
எங்கள்
விந்ரத எம் யபருமான்! வாழி! வீடணன் என்னும்
கவந்தன். (19-1)

693. 'முந்த ஓர் தேக்கிரீபன் ஆக்ரகரய யமாய்ம்பால்

 வீக்கும்
அந்த ஆயிைத்கதாளாரை அைக்கிய மழுவலாளன்
வந்து எதிர்யகாள்ள, வீைச் சிரலயும் யவவ் வலியும்
வாங்கும்
சுந்தைத் கதாளன் விட்ட தூதன் நான்' என்ைச்
யோன்ைான். (20-1)

694. 'பரே அறு சிந்ரதயாரைத் தமயைாடும் படுத்த

கபாதும்,
இரே எைக்கு இல்ரல அன்கற' என்பது ஓர் இகழ்வு
யகாண்டான்;
வரே அற இரேக்கும் ஊரை வரளக்கவும்
வந்திலாதான்,
திரேயிரை யவன்ற யவன்றி வைவைச் சீர்த்தது!'
என்றான். (36-1) 695. ஆதி அம் பைன், அங்கதன் ஓதல் ககட்டு,
'ஈது அவன் கருத்து என்றிடின் நன்று' எைா,
கோதியான் மகன் ஆதித் துரணவருக்கு
ஓதிைான், அங்கு அமைர்கள் உய்யகவ. (43-1)

14. முதற் றபார் புரி படலம்

696. ஆதி நாயகன் அங்கு அது கூறுமுன்;
பாதமீது பணிந்து, அருள் பற்றிகய,
காது யவம் பரடக் காவலர் ஆதிகயார்
கமாது கபாரை முயலுதல் கமயிைார். (3-1)

697. அந்த கவரல, அைக்கர் அழன்று கண்,

சிந்து தீயில் திரே எரி கேர்த்தவன்
முந்து உரைத்த முரறரமயின் முந்துற
வந்து எதிர்த்தைர், வாயில்கள்கதாறுகம. (15-1)

698. அன்ை கபாது அங்கு அைக்கர் பிைான் பரட

உன்னும் ஆயிை யவள்ளம் உடன்று எழா,
கன்னி மா மதிலின் புறம் காத்து, உடன்
முன்னி யவஞ் ேமர் மூண்டு எழுந்துற்றகத. (15-2)

699. ஆரை பட்ட; அடு பரி பட்டை;

தாரை பட்ட, தார் இைதம்; கரண
கோரைபட்டது; துன் அரும் வாைைச்
கேரை பட்டது; பட்டது யேங்களம். (50-1)

700. ஆர்த்த கபாதில், அருந் திறல் சிங்கனும்,

சூர்த்த கநாக்குரடச் சூைனும், துற்கனும்,
கூர்த்த யவங் கதிர்க் ககாபயைாடு ஆதியாய்,
கவர்த்து, அைக்கர் வியன் பரட வீசிைார். (55-1)
701. கபார் யேய் காரல, இடும்பனும் யபாங்கி, அக்
கார் யேய் கமனி அைக்கரைக் ரககளால்
கமருமீது இடி வீழ்ந்யதைத் தாக்கலும்;
கோர்வு இலாத அைக்கனும் துள்ளிைான். (65-1) 702. வரு சுமாலி மகன்
பிைகத்தன் அங்கு
இைதம் ஒன்றதின் ஏறிைன்; பின்ைரும்
வரி யநடுஞ் சிரல கவறு ஒன்று வாங்கிகய,
யோரியும் மா மரழகபால், ேைம் தூவிைான். (72-1)

703. வால் அறுந்து, வயிறு துணிந்து, இரு

கால் அறுந்து, கழுத்து அறுந்து, அங்கம் ஆம்
கமல் அறுந்து விளிந்தை-யவஞ் ேமர்
ஆலும் வாைைச் கேரை அகைககம. (72-2)

704. நீலன் யநஞ்சிரட அஞ்சு யநடுஞ் ேைம்

ஆலம் அன்ை அைக்கன் அழுத்தலும்,
ோல யநாந்தைன்; யநாந்து, தருக்கு அறா,
கால யவங் கைல்கபால் கைன்றான் அகைா. (72-3)

705. கைலும் யவங் கண் அைக்கன், கடுஞ் சிரல

புரையும் கதர் பரி பாயகாடு கபாய் அற,
நிரைவதற்குமுன் நீலன் அங்கு ஓர் யநடுந்
தனி மைாமைம்தான் யகாண்டு, தாக்கிைான். (72-4)

706. நிருதர் தாரை உரடந்தது; கநர்கிலாத்

தரும ககாபன், ேதமகன், ேண்டிகயாடு
எரிமுகன் இவர் ஆதி இைாக்கதர்
யேருவின், யவற்றி திகழ, வந்து எய்திைார். (79-1)
707. ஏவி, மற்று அயல் நின்ற அைக்கரை,
'தா இல் என் ஒரு கதரிரைத் தம்' எைக்
கூவ, மற்று அவர் யகாண்டு உடன் நண்ணிைார்,
கதவர் ஆதியர் யநஞ்ேம் திடுக்யகை. (93-1)

708. ஆய்வு அருஞ் ேத ககாடி அடல் பரி

மாய்வு அருந் திரைகபால் வைப் பூண்டது;
கதயம் எங்கும் திரிந்தது; திண் திறல்
ோய, இந்திைகை பண்டு தந்தது. (93-2)

709. ஏறிைான் இடத் கதாள் துடித்கத; அறக்

கூறிைான், 'குைங்ககாடு மனிதரை நீறது ஆக்குயவன்' என்று,
யநருப்பு எழச்
சீறிைான், சிவன் கபால அத் கதரின்கமல். (94-1)

710. 'அண்ட ககாடி அகிலமும் இன்யறாகட

 விண்டு நீங்குறும்' என்று உயர் விண்ணவர்,
யகாண்ட ஆகுலத்தால், மைம் கூசிகய,
புண்டரீகன் பதியிரடப் கபாயிைார். (99-1)

711. யவள்ளம் ஆங்கு அளப்பில; யவள்ளம், வாம் பரி;

யகாள்ரள யார் அதன் கணக்கு அறிந்து கூறுவார்?
உள்ளம் ஆய்ந்து ஓது இரு நூறு யவள்ளம் ஆம்
கள்ள வாள் அைக்கர்கள் கடலின் சூழகவ. (105-1)

712. நிருதர்கள் எவருகம கநாக்கி நின்று கபார்

யபாருதைர், அயில் முதல் பரடகள் கபாக்கிகய;
மையமாடு மரலகரளப் பிடுங்கி, வாைைர்
யேருவிரடத் தீயவர் சிதறத் தாக்கிைார். (119-1)

713. அண்ட ககாளரக யவடித்து, அவனி கீண்டுற,

எண் திோமுகங்களும் இடிய, ஈேரைக்
யகாண்ட வான் கயிரலயும் சிகை ககாடிகள்
விண்டு நீங்கியதுஎனில், விளம்ப கவண்டுகமா? (123-1)

714. வச்சிை வரைப் புயத்து அைக்கன் வாங்கிய

ரகச் சிரல நாண் ஒலி கலந்த காரலயில்,
அச்ேம் இல் புைந்தைன் ஆதி கதவர்கள்,
உச்சிகள் யபாதிர் எறிந்து, உைம் மடங்கிைார். (123-2)

715. இப் புறத்து உயிர்கள் எல்லாம் இரிந்திட, அைக்கர்

ககாமான்
ரகப் படு சிரலரய வாங்கி, கால மா மரழயும்
எஞ்ே,
முப் பறத்து உலகம் எல்லாம் மூடியது என்ை, மூளும்
அப்பு மா மாரி சிந்தி, அண்டமும் பிளக்க ஆர்த்தான். (127-1) 716. ஆர்த்தவன்
பகழி மாரி யோரிந்து, அரிச் கேரை
எல்லாம்
தீர்த்து, ஒரு கணத்தில் கபாக்க, யேங் கதிர்ச்
சிறுவன் தானும்
பார்த்து, உளம் அழன்று யபாங்கி, பரு வலி
அைக்ககைாடும்
கபார்த் யதாழிற்கு ஒருவன் கபாலப் யபாருப்பு ஒன்று
ஆங்கு ஏந்திப் புக்கான் (127-2)

717. அலக்கணுற்று அனுமன் கோை, அங்கதன் முதலாம்

வீைர்
மரலக்குற மைங்கள் வாங்கி வருதல் கண்டு,
அைக்கன், வாளி
சிரலக்கிரட யதாடுத்து, அங்கு ஏந்து மா மரல
சிரதத்திட்டு, அன்கைார்
 கலக்கமுற்று இரிய, ஒவ்கவார் பகழியின் காய்ந்து
யகால்வான். (138-1)

718. நரகத்து, 'இது புரிந்தான்யகால்கலா?' என்பதன்

முன்பு, நாண்வாய்த்
துரகத்து ஒலி ஒடுங்காமுன்ைம், கோரை அம்
புயலும் எஞ்ே,
மிரகப் படு ேைத்தின் மாரி வீைனுக்கு இரளகயான்
கமவும்
பரகப் புலத்துஅைக்கன் கேரைப் பைரவகமல்
யபாழிவதாைான். (143-1)

719. எரி முகப் பகழி மாரி இலக்குவன் சிரலயின்

ககாலிச்
யோரிதை, களிறு, யபான் கதர், துைங்ககமாடு
இரேந்த காலாள்
நிருதர்கள் அளப்பு இல் ககாடி யநடும் பரடத்
தரலவர், வல்கல
யபாரு களமீதில் சிந்திப் யபான்றிைர் என்ப
மன்கைா. (153-1) 720. எதிர் வரும் அைக்கர் ககாமான்
இலக்குவன்தன்ரை
கநாக்கி,
'மதியிலி! மனிதன் நீயும் வாள் அமர்க்கு ஒருவன்
கபாலாம்!
இது யபாழுது என் ரக வாளிக்கு இரை' எை
நரகத்தான்; வீைன்
முதிர்தரு ககாபம் மூள, யமாழிந்து அமர்
முடுக்கலுற்றான் (156-1)
721. அைக்கன் மைம் யகாதித்து, ஆண்தரக
அமலன்தைக்கு இரளகயான்
துைக்கும் பல விசிகம் துகள்பட நூறிைன்; அது
கண்டு,
அருக்கன் குல மருமான், அழி காலத்திரட எழு
கார்
யநருக்கும்படி, ேை தாரையின் யநடு மா மரழ
யோரிந்தான். (158-1)

722. 'மாயத்து உரு எடுத்து, என் எதிர் மதியாது, இது

யபரிது என்--
கற இத் தரை நின்றாய்; எைது அடல் வாரி
சிரலயிரடகய
தீ ஒத்து எரி பகழிக்கு இரை யேய்கவன் இது
யபாறுத்கதன்;
ஞாயத்யதாடும் ஒரு குத்து அமர் புரிதற்கு எதிர்
 வரும் நீ. (171-1)

723. கல் தங்கிய முழுமார்பிரடக் கவியின் கைம்அதைால்

உற்று ஒன்றிய குத்தின் வலிஅதைால் உடல்
உரளவான்,
பற்று இன்றிய ஒரு மால் வரை அரையான், ஒரு
படியால்
மல் தங்கு உடல் யபற்று ஆர் உயிர் வந்தாயலை
உய்ந்தான். (179-1) 724. யகாதித்து ஆங்கு அடல் அைக்கன் யகாடுங் கைம்
ஒன்றதின் வலியால்
மதித்தான் யநடு வய மாருதி மார்பத்திரட வை, கமல்
புரதத்து ஆங்குறும் இடிஏறு எைப் யபாறி சிந்திய
புவைம்;
விதித்தான் முதல் இரமகயார் உளம் யவள்கும்படி
விட்டான். (184-1)

725. உருத்து, யவஞ் சிைத்து அைக்கன் அங்கு ஒரு

ரகயின் புரடப்ப,
வரைத் தடம் புய மாருதி மயங்கியது அறிந்து, ஆங்கு
இரைத்த திண் பரித் கதர்நின்றும் இரு நிலத்து
இழியச்
ேரித்து, வாைைம் மடிந்திட, ேை மரழ யபாழிந்தான். (186-1)

726. உருத்து இலக்குவன் ஒரு கணத்து அவன் எதிர்

ஊன்றிக்
கைத்தின் யவஞ் சிரல வரளக்குமுன், கடுஞ்
சிைத்து அைக்கன்
சிரித்து, யவம் யபாறி கதுவிட, திரேமுகம் அரடயப்
யபாருத்தி, யவஞ் ேைம் யபாழிந்து, 'இரவ விலக்கு'
எைப் புகன்றான். (200-1)

727. பண்ரட நாள் தரு பனித் திரைப் புைல் ேரட

ஏற்றுக்
யகாண்ட தூயவன், யகாடுந் யதாழில் நிருதர்கள்
குழுமி
மண்டு வாள் அமர்க் களத்தில், அம் மலர்க் கழல்
கேறல்
கண்டு, கூேலன் நிற்கும் என்றால், அது கடகை? (216-1)

728. அரைய கண்டு, இகல் அைக்கருக்கு இரறவன், அப்

யபாழுதில்,
மைம் யநருப்பு எழக் யகாதித்து, 'ஒரு மனிதன் என்
வலிரய நிரையகிற்றிலன்; யநடுஞ் ேமர் என்யைாடும்
துணிந்த
விரையம் இன்யறாடும் கபாக்குயவன்' எை விழி
 சிவந்தான். (225-1)

729. அடுக்கி நின்றிடு பகிைண்டப் பைப்பு எலாம் அதிை,

துடிக்கும் யநஞ்ேகத்து இரமயவர் துளங்குற, கூற்றும்
நடுக்கம் உற்றிட, நல் அறம் ஏங்கிட, கயிரல
எடுக்கும் திண் திறல் அைக்கனும் சிரலரய
நாண்எறிந்தான் (225-2)

730. எறிந்து அடல் சிரல வரளத்து, ஒரு கணத்திரட

எரியின்
நிறம் தகும் பல யநடுஞ் சுடர்ப் பகழிகள், யநறியின்
அறிந்திடற்கு அரிது ஆகிய அளப்பு இல் பல் ககாடி
யேறிந்திட, திரே வாைகம் யவளி இன்றிச்
யேறித்தான். (225-3)

731. ஐயன் கநாக்கிைன், 'நன்று!' எை நரகத்து, அவன்

சிரலவாய்
எய்த யவஞ் ேைம் யபாடிபட, யாரவயும் முருக்கி,
யவய்தின் அங்கு அவன்கமற் யேல, எழு கரண
விடுத்தான்;
ரகதவன், கரண ஏழு யகாண்டு, அக் கரண
கடிந்தான். (225-4)

732. எய்து யவள்ளம் நூற்று-இைண்டு எைத் திைண்ட

கால் வயவர்,
யமாய் யகாள் கேரை அம் தரலவர்கள், முைண்
கரி, பரி, கதர்,
யவய்ய வீைர்கள், அளப்பிலர் ககாடியர், விறல் கேர்
ஐயன் யவஞ் ேைம் அறுத்திட, அரைவரும்
அவிந்தார். (236-1)

733. அறுத்த வில் இழந்து அழியுமுன், ஐ-இரு கைத்தும்

யபாறுத்து யவஞ் சிரல, நாண் ஒலி புரடத்து, அடற்
பகழி நிறுத்தி வீசிைன்--யநடுந் திரே விசும்யபாடு
நிமிைக்
கறுத்த வான் முகில் கல் மரழ யபாழிதரும்
கடுப்பின். (240-1)

734. நிரைக்கும் ஐ-இரு சிரலயிரடச் ேை மரழ நிருதன்

துைக்க, மாருதி, உடல் உறு குருதிகள் யோரிந்த;
குைக்கு வான் பரட குரறந்தை; கூசி வாைவர்கள்
இைக்கமுற்று உரலந்து ஓடிைார்; இருண்டது எவ்
உலகும். (240-2) 735. எறுழ் வலிப் புயந்து இைாகவன் இள நரக எழும்ப,
முறுவலித்து, அவன் பகழிகள் யாரவயும் முருக்கி,
பிரற முகச் ேைம் ஐ-இைண்டு ஒரு யதாரட பிடித்து,
 ஆங்கு
உறுதி அற்றவன் சிரல ஒரு பத்ரதயும்
ஒறுத்தான். (240-3)

736. 'வரளத்த வில்லும் இைதமும் மற்றும் நின்

கிரளத்த யாரையும் கேரையும் யகட்டது; இங்கு
இரளத்து நின்றரை; இன்று கபாய் நாரள வா,
விரளக்கும் யவஞ் ேமர் யேய் விருப்பு உள்ளகதல்'. (255-1)

737. என்று இைாமன் இயம்ப, இைாவணன்

ஒன்றும் ஓதலன்; 'உள்ளத்தின், என் வலி
நின்ற கநர்ரம நிரைத்திலன், மானிடன்;
நன்று யோன்ைது!' எை நரகத்து ஏகிைான். (255-2)

15. கும்பகருணன் வகதப் படலம்

738. என்று எடுத்து உரைத்கதான், பின்னும் உளம்
கைன்று, இரைய யோல் வான்;
'வன் திறல் மனிதன் யவம் கபார் எவரினும்
வலியகைனும், யபான்றுதல் இல்லா என்ரைப் கபார் யவலற்கு
எளிகதா? காலம்
ஒன்று அல; உகங்கள் ககாடி உடற்றினும்,
ஒழிவதுஉண்கடா? (31-1)

739. 'மானிடன் என்கற நாணி, கடவுள் மாப் பரடகள்

யாதும்
யான் எடுத்து ஏகல் விட்கடன்; இன்ரற யவஞ்
ேமைம் கபாக,
தான் அமர் அழிந்கதன் என்ைத் தக்ககதா?'
என்றான், அந்த
மாைம் இல் அைக்கன்; பின்ைர், மாலியவானும்
யோல்வான்: (31-2)

740. ' "முப்புைம் எரிந்கதான் ஆதி கதவரும்

முனிவர்தாமும்,
தப்பு அற உணர்தற்கு எட்டாத் தருமகம, ரக வில்
ஏந்தி,
இப் பிறப்பு இைாமன் என்கற, எம்மகைார் கிரளரய
எல்லாம்
துப்பு அற, முருக்க வந்தான்" என்ற யோல்
பிரழப்பது உண்கடா? (31-3)

741. 'ஆதலின் இரறவ! ககட்டி; அவன் யபருந் கதவி

ஆை
மாதிரை விடுத்து, வாகைார் முனிவைர் வருந்தச்
யேய்யும்
 தீதிரை யவறுத்து, கதவர் கதவைாம் சிரல இைாமன்
பாதகம பணியின், நம்பால் பரக விடுத்து, அவன்
கபாம்' என்றான். (33-1)

742. 'என்றும் ஈறு இலா அைக்கர் இன்ப மாய வாழ்வு

எலாம்
யேன்று தீய, நும் முகைான் யதரிந்து தீரம
கதடிைான்; இன்று இறத்தல் திண்ணமாக, இன்னும் உன்
உறக்ககம?'
அன்று அரலத்த யேங் ரகயால் அரலத்து
அரலத்து, உணர்த்திைார். (45-1)

743. ோற்றிய ேங்கு தாரை ஒலி அவன் யேவியில் ோை,

ஆற்றலின் அரமந்த கும்பகருணனுக்கு அதுவும்
தாைாட்டு
ஏற்றதுஒத்து, அைந்தல் முன்ைர்க்கு இைட்டி
யகாண்டு உறங்க, மல்லர்,
கூற்றமும் குரலய, யநஞ்ேம் குறித்து இரவ
புரியலுற்றார். (51-1)

744. அன்ைவர் உரைப்பக் ககளா, அைேன் கமாதைரை

கநாக்கி,
'மின் எனும் எயிற்று வீை எம்பிரயக் யகாணர்தி!'
என்ை,
'இன்ைகத யேய்யவன்' என்ைா, எழுந்து அடி
வணங்கிப் கபாவான்,
யபான் எை விளங்குவான் கபாய்த் தன் யபருங்
ககாயில் புக்கான். (54-1)
745. இரைய கும்பகருணன், இைாக்கதர்
தரை முனிந்து இடிஏறு எைச் ோற்றிைான்;
'எரை யநடுந் துயில் கபாக்கியது என்?' எை,
மைம் நடுங்கிைர், வாய் புரதத்து ஓதிைார். (69-1)

746. வட்ட விண்ரணயும் மாதிைம் எட்ரடயும்

கட்டி, வீைம் கணிப்பு அரும் காவலான்
யதாட்ட பல் கலனும் சுடர் யமௌலியும்
யதட்ட கோதி திரளப்ப நின்றான் அகைா. (76-1)

747. என்ற கபாதில் எறுழ் வலிச் யேம் மணிக்

குன்றம் ஐ-இைண்டு ஏந்திக் குல வரை
யேன்றது என்ைத் திரிந்து உலகு யாரவயும்
யவன்ற வீைன் இரைய விளம்பிைான். (77-1) 748. அக் கணத்து அைக்கர்
ககான், 'அளப்பு இல் யாரை,
கதர்
 மிக்க வான் புைவி, கால் வயவர் யவள்ளகமாடு,
ஒக்க வான் பரடப் யபருந் தரலவர் ஒன்று அறப்
புக்குமின், இளவரலப் புறத்துச் சூழ்ந்து' என்றான். (99-1)

749. யவள்ளம் நூறு இைதம்; மற்று இைட்டி யவங் கரி;

துள்ளு வான் பரி அதற்கு இைட்டி; யதாக்குறும்
யவள்ளி கவல் அைக்கர் மற்று இைட்டி; கமம்படும்
யகாள்ரள வான் பரடப் யபருந் தரலவர்
ககாடியால். (102-1)

750. அன்ை கபாது இைாவணற்கு இளவல் ஆகிய

மின்னு கவல் கும்பகன் என்னும் கமரலகயான்,
துன்னு கபார் அணிகலம் யாவும் சூடிகய,
தன் ஒரு கதரிரைத் யதாழுது தாவிைான். (103-1)

751. யதாண்டகம், துடி, கை கபரி, துந்துமி,

திண்டிமம், படகம், மா முைசு, திண் மணிக்
கண்ரடகள், கரடயுகத்து இடிக்கும் ஓரதயின்
எண் திரே யேவிடு எறிதைச் யேன்று உற்றதால். (106-1)

752. எழு கருங் கடல் கரை எறிந்திட்டு, ஊழி நாள்,

முழுது உலகு அடங்கலும் மூடும் தன்ரமயின்
தழுவியது எை, தேமுகன் தன் ஆரணயால்,
கிளர் யபரும் பரடக் கடல் யகழுமிப் கபாந்ததால், (106-2)

753.இரைக்கும் மும் மதம் யபாழி தறுகண் யாரையின்,

யநருக்கமும், யநடுங் யகாடித் யதாரகயின் கதர்க்
குலப்
யபருக்கமும், புைவிகள் பிறங்கும் ஈட்டமும்
அைக்கர்தம் யபருக்கமும், ஆயது எங்குகம. (106-3) 754. நாற்பரட வரக
யதாரக நடக்க, தூளிகள்
கமற்பட, விசும்பகம் மரறந்த; யவண் திரைப்
பாற்கடல் எைப் யபாலி கவிப் யபரும் பரட
காற் படு கதியினின் கைந்தது, ஓடிகய. (108-1)

755. குைக்கிைப் யபரும் பரட குரலகுரலந்து கபாய்

யவருக் யகாள, விசும்பிரட யவய்ய மாரயயின்
அைக்கன் இன்று அரமத்தது ஓர் உருக்யகாலாம்? நிைது
உருக் யகாகட கரிய குன்று உற்றகவயகாலாம்? (111-1)

756. ஏழு கயாேரைக்கு கமலாய் உயர்ந்திடும் முடி

யபற்றுள்ளான்;
சூழி யவங் கரிகள் தாங்கும் திரே எலாம் சுமக்கும்
கதாளான்;
தாழ்வு அறு தவத்தின் கமலாம் ேதுமுகன்
 வைத்திைாகல
வீழ் யபருந் துயிலும் யபற்றான்-யவங் கடுங் கூற்றின்
யவய்கயான். (114-1)

757. சிரல யபாழி பகழி, கவல், வாள், யேறி சுடர்க்

குலிேம், ஈட்டி,
பல வரகப் பரடகள் வாங்கி, நிருதர்கள் பல் கபார்
யேய்தார்;
மரலயயாடு மைங்கள் ஓச்சி, வயிைத் கதாள்
யகாண்டு, மாறாக்
யகாரல அமர் எடுத்து, வாரக குைங்குகள் மரலந்த
அம்மா. (172-1)

758. பற்றிைன் வேந்தன்தன்ரை, பரைத் தடங்

ரககளாகல;
எற்றிைன், 'இவரை மீள விடயவாண்ணாது' என்று
யோல்லி,
'யகாற்றமும் உரடயன்' என்ைா, குழம்பு எழப்
பிரேந்து யகாண்டு
யநற்றியில் திலதமாக இட்டைன்-நிகர் இலாதான். (177-1) 759.
அளப்பு இல் யவங் கரிகள், பூதம், அளி, யவம்
பரிகள் பூண்டு, ஆங்கு
இழுப்ப வந்து உரடய கதர் விட்டு, இரு நிலத்து
இழிந்து, யவம் கபார்க்
களப் படக் கவியின் கேரைக் கடல் வறந்து உரலய,
'ரகயால்
குளப் படுக' என்று யவய்கயான் குறித்து, உளம்
கைன்று புக்கான். (177-2)
760. நிகர் அறு கவியின் கேரை நிரல யகட, சிலவர்
தம்ரமத்
துகள் எழக் கயக்கி ஊதும்; சிலவரைத் துரகக்கும்,
காலின்;
தகர் படச் சிலவர்தம்ரமத் தாக்கிடும், தடக்
ரகதன்ைால்;
புகவிடும் சிலவர்தம்ரம, விசும்பிரடப் கபாக,
யவய்கயான். (177-3)

761. வலிதினின், சிலவர்தம்ரம வன் ரகயால் பற்றிப்

பற்றி,
தரலயயாடு தரலரயத் தாக்கும்; சிலவரைத் தைது
தாளால்
நிலமதில் புரதய ஊன்றி மிதித்திடும்; சிலவர்
யநஞ்ரேக்
யகாரல நகப் பரடயின் கீறி, குருதி வாய்மடுத்துக்
 யகாள்ளும். (177-4)

762. கடும் பிணக் குரவயினூகட சிலவரைப் புரதக்கும்;

கண்ரணப்
பிடுங்குறும் சிலவர்தம்ரம; சிலவரைப் பிடித்து,
யவய்தின்
யகாடுங் யகாரல மறலி ஊரில் கபாய் விழக் குறித்து
வீசும்;
யநடும் யபரு வாலின் பற்றிச் சிலவரைச் சுழற்றி
நீக்கும். (177-5) 763. பருதி மண்டலத்தில் கபாகச் சிலவரைப் பற்றி வீசும்;
குருதி வாய் யபாழியக் குத்திச் சிலவரைக்
குரமக்கும்; கூவித்
திரிதைத் கதவர் நாட்டில் கேர்த்திடும் சிலவர்தம்ரம;
யநரிதைச் சிலவர்தம்ரமக் யகாடுங் ரகயின்
யநருக்கும் அன்கற. (177-6)

764. ஆயிை ககாடி கமலும் அடல் குைங்குஅதரை வாரி,

வாயிரடப் யபய்து மூட, வயிற்றிரடப் புகுந்து, வல்கல
கூய் உளம் திரகத்து, பின்னும் யகாடியவன்
யேவியினூகட,
கபாயது யவளியில் மீண்டும், புற்றிரடப் பறரவ
என்கற. (179-1)

765. அவ் வழி அரியின் கேரை அதர்பட வேந்தன்

என்பான்
தவ் அழி வீைன் நாலு யவள்ளத்தின் தரலவன்
என்றான்;
எவ் வழி? யபயர்ந்து கபாவது எங்கு? எை இரு
குன்று ஏந்தி,
யவவ் வழிஇரே அக் கும்பகருணன்கமல் யேல்ல
விட்டான். (180-1)

766. விரேந்திடு குன்றம் நின்ற விண்ணவர் இரியல்

யேல்ல,
இரேந்திடு கதாளின் ஏற்றான், இற்று நீறு ஆகிப்
கபாக;
வேந்தரைச் யேன்று பற்றி வாேம் யகாண்டுவந்து
ரகயால்
பிரேந்து சிந்தூைமாகப் யபரு நுதற்கு அணிந்து
யகாண்டான். (180-2)

767. நீலரை அைக்கன் கதைால் யநடு நிலத்து இழியத்

தள்ளி,
சூலம் அங்கு ஒரு ரக சுற்றி, 'யதாடர்ந்திடும்
பரகஞர் ஆவி காலன் ஊர்தன்னில் ஏற்றி, கடிதில் என் தரமயன்
 யநஞ்சில்
ககாலிய துயரும்தீர்ப்யபன்' எைக் யகாதித்து, அமரின்
ஏற்றான். (186-1)

768. யேய்துறு பரகரய யவல்வார், நின்ரைப் கபால்

அம்ரம யேய்து,
ரவதுறு வந்த கபாது, வலுமுகம் காட்டி, யாங்கள்
தரகதுறு விரைரய யவன்று கடன் யகாள்வார்
மார்க்கமுள்ளார்;
எய்துறும் இதற்கு என் கபால் உன் தரக சிரல
உதவி என்றான். (193-1)

769. மாருதி கபாதகலாடும், வயப் பரடத் தரலவர், மற்று

ஓர்
மாருதம் என்ைப் யபாங்கி, வரையயாடு மைங்கள்
வாரி,
கபார் எதிர் புகக் கண்டு, அன்கைார் அரைவரும்
புைண்டு கபாரில்
கோர்தை பரடகள் வாரிச் யோரிந்து, அடல் அைக்கன்
ஆர்த்தான். (203-1)

770. மழுயவாடு கணிச்சி, சூலம், வாள், மணிக் குலிேம்,

ஈட்டி,
எழு, அயில், எஃகம் என்று இப் பரட முதல்
எரவயும் வாரி,
மரழ எைப் யபாழிந்து, நூறு கயாேரை வரைப்பில்
கமவும்
அளவு அறு கவியின் கேரை அறுத்து, ஒரு
கணத்தில் வந்தான். (203-2)

771. இலக்குவன் யகாடுமைத்திரட எறியும் யவம் பகழி

கலக்கம் அற்றிடும் அைக்கர்தம் கைங்கரளக் கடிந்கத.
முரலக்குவட்டு, அவர் கன்னியர், முன்றிலின் எறிய,
விலக்க அரும் விறலாளி கண்டு, அவர் உயிர்
விளிந்தார். (226-1) 772. வடி சுடர்ப் யபரும் பகழிகள் ஏற்றிை வதைத்து
அடல் அைக்கரும் சிலர் உளர்; அவர் தரல அறுத்து,
ஆங்கு
உடன் எடுத்து, அவர் மரையினுக்கு உரிய
கன்னியர்பால்
இட, உவப்யபாடும் புழுக்கிைர், ஊன் இரவ
அறியார். (226-2)
773. குஞ்ேைத் யதாரக, கதர்த் யதாரக, குதிரையின்
யதாரக, கமல்
விஞ்சு வாள் எயிற்று அைக்கர்தம் யதாரக எனும்
 யவள்ளம்
பஞ்சினில் படும் எரி எை, இலக்குவன் பகழி
அஞ்யேைப் படு கணத்து, அரவ அரைத்ரதயும்
அழித்த. (227-1)

774. வந்து அம் மாப் பரட அளப்பு இல யவள்ளங்கள்

மடிய,
அந்தி வான் எைச் சிவந்தது, அங்கு அடு களம்;
அமரில்
சிந்தி ஓடிய அைக்கரில் சிலர், 'தேமுகனுக்கு
இந்த அற்புதம் உரைத்தும்' என்று ஓடிைர், இப்பால் (227-2)

775. உரைத்து, யநஞ்சு அழன்று, 'ஒரு கணத்து இவன்

உயிர் குடித்து, என்
கருத்து முற்றுயவன்' எைச் சிைம் கதுவிட, கடுந்
கதர்
பரித்த திண் திறல் பாகரை, 'பரகவனுக்கு எதிகை
யபாருத்தும்' என்று அடல் கும்பகன் யபாருக்யகைப்
புகன்றான். (228-1)

776. நாண் யதறித்தைன், பகிைண்டப் பைப்யபாடு நரவ

கபாய்
மாண்ட விண்ணவர் மணித் தரல துளங்கிட, வயப்
கபார் பூண்ட வாைைம் நின்றதும் புவியிரட மறிய,
தூண்டி, மற்று அவன் இலக்குவன்தைக்கு இரவ
யோல்வான்: (233-1)

777. அது கண்டார் அடல் வாைவர், ஆசிகள் கூறித்

துதி யகாண்டார்; அடல் அைக்கனும் துரண விழி
சிவந்து ஆங்கு,
'இது கண்கடன்; இனிக் கழிந்தது, உன் உயிர்' எைக்
கைன்கற
யகாதி யகாண்டான், அடல் சிரலயிரைக் குரழவுற
வரளத்தான். (240-1)

778. புக்க கபாதில், அங்கு இலக்குவன் யபாருக்யகைத்

துயர் தீர்ந்து,
அக் கணம்தனில் அைக்கர்தம் யபரும் பரட அவிய,
மிக்க வார் சிரல வரளத்து, உரும் ஏயறாடு
விசும்பும்
உட்க, நாண் எறிந்து, உக முடிவு எை, ேைம்
யபாழிந்தான். (248-1)

779. 'காய் கதிர்ச் சிறுவரைப் பிணித்த ரகயிைன்,

கபாயிைன் அைக்கன்' என்று உரைத்த கபாழ்தின்வாய்,
 நாயகன் யபாருக்யகை எழுந்து, நஞ்சு உமிழ்
தீ அை யவகுளியன், இரைய யேய்தைன். (272-1)

780. ஆயிைம் கபய் சுமந்து அளித்தது, ஆங்கு, ஒரு

மா இருங் ககடகம் இடத்து வாங்கிைான்;
கபய் இைண்டாயிைம் சுமந்து கபர்வது ஓர்
காய் ஒளி வயிை வாள் பிடித்த ரகயிைான். (299-1)

781. வீசிைன் ககடகம்; விசும்பின் மீன் எலாம்

கூசிை; அமைரும் குடர் குழம்பிைார்;
காய் சிை அைக்கனும் கைன்ற கபாது, அவன்
நாசியும் யேவியும் யவங் குருதி நான்றகவ. (299-2)

782. கும்பகன் யகாடுரமயும், குரலகுரலந்து கபாம்

யவம்பு யவஞ் கேரையின் யமலிவும், கநாக்கிய நம்பனும் அைக்கன்
ரக நடுவண் பூட்டுறும்
யேம் யபானின் ககடகம் சிரதத்து வீழ்த்திைான். (301-1)

783. ஆயிைம் யபயைவன் அறுத்து மாற்றுறப்

கபாயிை ககடகம் புரிந்து கநாக்கிைான்;
கபய் இைண்டாயிைம் சுமக்கப் யபற்றுரட
மா இருங் ககடகம் கடிதின் வாங்கிைான். (301-2)

784. கபாயிை ககடகம் கபாக கநாக்கிைன்,

ஆயிைம் யபயைவன், அறியும் முன்பு; அவன்
கபய் இைண்டு ஆயிைம் கபணும் ககடகம்
'ஏ' எனும் அளவினில் எய்தச் யேன்றதால். (301-3)

785. ஆலம் உண்டவன் முதல் அளித்தது, அன்ைவன்

சூலம் உண்டு; அளப்பு இல ககாடி கபய் சுமந்து,
ஓலம் இட்டு அமைர்கள் ஓட, ஊழியில்
காலன் ஒத்தவன் கைத்து அளித்தது, அக் கணம். (310-1)

786. பிடித்தைன் வலக் ரகயில் சூலம், யபட்யபாடு;

முடித்தைன், பூேரை மைத்தின் முன்னிகய;
விடுத்தைன், 'பரகவரை யவன்று மீள்க' எைா;
தடுப்ப அரிது எைத் தளர்ந்து, அமைர் ஓடிைார். (315-1)

787. சூலம் அங்கு அது வரும் துணிரவ கநாக்கிகய,

ஞால நாயகன், அரிக் கடவுள் ஏந்திய
கால யவங் கைல் பரட கடிதின் ஏவி, அச்
சூலம் அற்று இைண்டு எைத் துணித்து வீழ்த்திைான். (315-2)

788. அழிந்தது சூலம்; அங்கு அமைர் யாவரும்

யதாழும் தரக அமலரைப் புகழ்ந்து துள்ளிகய,
 'கழிந்தது, எம் மைத் துயர்' என்று கண்ணன் கமல்
யபாழிந்தைர், அவன் யபயர் புகன்று, பூமரழ. (315-3) 789. வந்த யவஞ்
கேரைகள் வரளந்த எல்ரலயில்
இந்திைன் முதலிைர் ஏத்த, வள்ளலும்
சுந்தை யநடுங் கரண மாரி தூவிைான்;
சிந்தியது, அப் யபருஞ் கேரை யவள்ளகம. (315-4)

790. இைண்டு பத்து நூறு எனும் பரட யவள்ளம்

மற்று இன்யறாடு முடிவு எய்திப்
புைண்டு தத்துறப் யபாழிந்தைர், இருவர் தம்
யபாரு சிரலக் கரண மாரி;
இருண்டது எத்திரே மருங்கினும், பறரவயின்
இைம் பல படி மூடி;
திைண்ட வச்சிைக் கரத கைத்து எடுத்தைன்,
கும்பகன் சிைம் மூள. (321-1)

791. என்ற கபாதில், அைக்கனும் கநாக்கிைன்,

'எம்பிைான் நுவல் மாற்றம்
நன்று, நன்று!' எைா, சிைம் துளக்கிைன்,
நரகத்து, இரவ இரவ நவில்கின்றான்;
'யவன்றி தந்து, தம் புறம் யகாடுத்து ஓடிய
விண்ணவர் எதிர் கபாரில்
யபான்றுமாறு இரளத்து, இன்று கபாய் வருயவகைல்,
புகழுரடத்தது கபாலாம்.' (324-1)

792. இரைய திண் திறல் அைக்கனுக்கு அவ் வழி

இதயத்தில் யபரு ஞாை
நிரைவு எழுந்தது; 'இங்கு இவன் யபருங் கடவுள்;
மற்று இவன் பத நிழல் காண
விரை அறுந்தது; கவறு இனிப் பிறப்பு இரல'
என்று, தன் மை கவகம்-
தரை மறந்தைன்; மறந்து அவன் தன்ரமரய
நிரைந்தைன், கருத்கதாடும். (350-1)