Contents

மாயா சனகப் படலம் ..................................................................................................2

அதிகாயன் வதைப் படலம் .......................................................................................54
நாகபாசப் படலம் ...................................................................................................179
பதடத் ைதலவர் வதைப் படலம் ...........................................................................328
மகரக் கண்ணன் வதைப் படலம் .............................................................................369
பிரமாத்திரப் படலம் ...............................................................................................389
சீதை களம் காண் படலம் ........................................................................................500
மருத்துமதலப் படலம் ...........................................................................................517
களியாட்டுப் படலம் ...............................................................................................573
மாயா சீதைப் படலம் ..............................................................................................584
நிகும்பதல யாகப் படலம் ......................................................................................630
இந்திரசித்து வதைப் படலம் ...................................................................................714
மாயா சனகப் படலம்

இராவணன் சீதைதயப் பபற உபாயம் கூறுமாறு ககட்க, மககாைரன் மருத்ைன்

என்னும் அரக்கதன மாயாசனகனாக மாற்றி, அந்ை மாயச் சனகதனக் பகாண்டு
இணங்கச் பசய்யலாம் என உபாயம் கூறுகிறான். சீதையிடம் முைலில் இராவணன்
பசன்று பலவாறு குதறயிரந்து கபசுகிறான். சீதை அவதனத் துரும்பு என இகழ்ந்து
கபசுகிறாள். இராவணன், “உன் பகாழுநனின் வீரத்தில் பபரு நம்பிக்தக பகாண்டு
இராகை. நான் அகயாத்திக்கும் மிதிதலக்கும் வீரர்கதள அனுப்பி உள்களன்” என்று
அச்சுறுத்துகிறான். அப்கபாது மககாைரன் மாயா சனகதனப் பற்றிக் பகாண்டு
வருகிறான். அதைக் கண்ட சீதை அழுது அரற்றுகிறாள். இராவணன் பபருஞ்
பசல்வத்தைச் சனகனுக்குத் ைருகிகறன் என்று ஆதச காட்டி இணங்குமாறு
கவண்டுகிறான். சீதை இராவணதனக் கடிந்து கூற, இராவணன் சினம் பகாண்டு
சீதைதயக் பகால்லச் பசல்லுகிறான். மககாைரன் இராவணதனத் ைடுத்துச் சனகன்
கூறினால் சீதை ககட்பாள் என்று கூறி, மாயாசனகன் மூலம் சீதைக்கு அறிவுதர கூறச்
பசய்கிறான். அச்சனகன் ைன் உண்தமயான ைந்தை யல்லன் என்று ஐயங்பகாண்டு,
பவறுத்துக் கூறுகிறாள். இராவணன் ‘இவன் சனகன் அல்லன் என நீ எண்ணுவைால்
இவதன நான் பகான்று விடுகிகறன்’ என்று கூற மககாைரன் அவதனத் ைடுத்து
நிறுத்துகிறான். அப்கபாது கும்பகருணன் இறப்பால் வானரங்கள் பசய்ை கபபராலி
இராவணன் காதில் விழுகிறது. அைனால் அவன் கலங்கியிருக்கும் கபாது தூதுவர்
கும்பகருணனது மரணத்தைத் பைரிவித்ைனர். அது ககட்ட இராவணன்
அவலப்புலம்பலும், சினமும் பகாண்டு சீதைதய விட்டுப் கபாகின்றான்.
மககாைரன் மாய சனகதனச் சிதறயில் அதடக்கச் பசால்லி விட்டு
பவளிகயறுகிறான். திரிசதட மாயா சனகனது உண்தமதயச் சீதைக்குச்
பசால்லுகிறாள். சீதை துன்பம் நீங்கி மகிழ்கிறாள். இச்பசய்திகள் இப்படலத்தில்
கூறப்படுகின்றன.

மககாைரனிடம் இராவணன் சீதைதய அதடயும் வழி ககட்டல்

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

7632. அவ்வழி, கருணன் செய்த பேர் எழில் ஆண்மை எல்லாம்

செவ்வழி உணர்வு பதான்றச் செப்பினம்; சிறுமை தீரா
சவவ் வழி ைாமய ஒன்று, பவறு இருந்து எண்ணி பவட்மக
இவ்வழி இலங்மக பவந்தன் இயற்றியது இயம்ேலுற்றாம்.
அவ்வழி - அந்ைப் கபார்க்களமாகிய இடத்தில்; கருணன் செய்த - கும்பகருணன்
பசய்ை; பேர் எழில் ஆண்மை எல்லாம் - கநர்தம ைவறாை அழகிய ஆண்தமச்
பசயல்கதளபயல்லாம்; செவ்வழி உணர்வு பதான்றச் செப்பினம் - பசம்தமயாக
உணர்வில் கைான்றுமாறு கூறிகனாம்; இவ்வழி - இந்ை இலங்தகயில்; இலங்மக
பவந்தன் - இலங்தக கவந்ைனாகிய இராவணன்; பவட்மக - பபருங்காமத்ைால்;
சவவ்வழி ைாமய ஒன்று - அறமல்லாை வழியாகிய சிறுதம நீங்காை மாதயச் பசயல்
ஒன்றிதன; பவறு இருந்து எண்ணி - கவறாகத் ைனி இடத்தில் இருந்து நிதனந்து;
இயற்றியது இயம்ேலுற்றாம் - பசய்ைதைக் கூறத் பைாடங்கிகனாம்.
 கருணன் கபாரறம் ைவறாது வீரப் கபார் புரிய, இராவணன் அறமல்லாை மாதயச்
பசயலில் ஈடுபட்டான் என்றவாறு. சிறுதம - அறமற்ற சிறுபநறி; மாதய - வஞ்சதனச்
பசயல்.
(1)

633. ைாதிரம் கடந்த பதாளான், ைந்திர இருக்மக வந்த

பைாதரன் என்னும் நாைத்து ஒருவமன முமறயின் பநாக்கி,
‘சீமதமய எய்தி, உள்ளம் சிறுமையின் தீரும் செய்மக
யாது? எனக்கு உணர்த்தி, இன்று, என் இன் உயிர் ஈதி’
என்றான்.
ைாதிரம் கடந்த பதாளான் - திதசகதள எல்லாம் பவன்ற கைாள்வலி உதடய
இராவணன்; ைந்திர இருக்மக வந்த - ைன் மந்திர மண்டபத்துக்கு வந்ை; பைாதரன்
என்னும் நாைத்து ஒருவமன - மககாைரன் என்னும் பபயருதடய மாதயயில் வல்ல
ஒருவதன; முதறயின் கநாக்கி - முதறயாகப் பார்த்து; சீதைதய எய்தி - நான் சீதைதய
அதடந்து; உள்ளம் சிறுமையின் தீரும் செய்மகயாது - மனத் துன்பத்தில் இருந்து
விடுபட வழியாது?; எனக்கு உணர்த்தி - அதை எனக்குக் கூறி; இன்று - இப்கபாது; என்
இன் உயிர் ஈதி என்றான் - எனது இனிய உயிதரத் ைருவாய் என்றான்.
கமாைரன் - மககாைரன்; சிறுதம - துன்பம்.

(2)

“மருத்ைதனச் சனகனாக உருமாற்றிக் காட்டுக” என மககாைரன் கூறுைல்.

7634. ‘உணர்த்துசவன், இன்று நன்று; ஓர் உோயத்தின் உறுதி
ைாமய
புணர்த்துசவன், சீமத தாபன புணர்வது ஓர் விமனயம்
போற்றி;
கணத்து, வன் ெனகன்தன்மனக் கட்டிசனன் சகாணர்ந்து
காட்டின்-
ைணத் சதாழில் புரியும் அன்பற-ைருத்தமன உருவம்
ைாற்றி?’

இன்று நன்று ஓர் உோயத்தின் உறுதி உணர்த்துசவன் - இன்கற நல்லைாகிய

ஒப்பற்ற உபாயத்தினால் உனக்கு உறுதியாவது ஒரு பபாருள் உணர்த்துகவன்;
சீமத தாபன புணர்வது ைாமய புணர்த்துசவன் - சீதை ைாகன வந்து உன்தனச்
கசர்வைற்குரிய மாதயச் பசயதலச் பசய்கவன்; ஓர் விமனயம் போற்றி - ஒப்பில்லாை
வஞ்சதனதயப் கபாற்றிச் பசய்து; ைருத்தமன உருவம் ைாற்றி - மருத்ைன் என்னும்
அரக்கதனச் சனகனாக உருவம் மாற்றி; கணத்து வன் ெனகன் தன்மனக் கட்டி
சகாணர்ந்து காட்டின் - ஒரு பநாடியில் அந்ை வலிய மாயா சனகதனக் கட்டிக்
பகாணர்ந்து காட்டினால்; ைணத்சதாழில் புரியும் அன்பற - உன்தனத் திருமணம்
பசய்யச் சீதை விரும்புவாள் அன்கற.

விதனயம் - வஞ்சதன; கணத்து - பநாடியில்.

(3)

7635. என அவன் உமரத்தபலாடும், எழுந்து ைார்பு இறுகப் புல்லி,

‘அமனயவன் தன்மனக் சகாண்டு ஆங்கு அணுகுதி,
அன்ே!’ என்னா,
புமன ைலர்ச் ெரளச் பொமல பநாக்கினன், எழுந்து
போனான்,
விமனகமளக் கற்பின் சவன்ற விளக்கிமன சவருவல்
காண்ோன்.

என அவன் உமரத்தபலாடும் - என்று அந்ை மககாைரன் பசான்ன அளவிகல; எழுந்து

ைார்பு இறுகப் புல்லி - இராவணன் மகிழ்ச்சிகயாடு இருப்பிடத்தில் இருந்து எழுந்து
அவதன மார்பு இறுகத் ைழுவி; அன்பு - என் அன்புக்கு உரியவகன; அமனயவன்
தன்மனக் சகாண்டு ஆங்கு அணுகுதி என்னா - அந்ை மருத்ைதன மாயாசனக
உருவத்துடன் பகாண்டு அகசாக வனத்துக்கு வருக என்று பசால்லிவிட்டு;
விமனகமளக் கற்பின் சவன்ற விளக்கிமன சவருவல் காண்ோன் - தீய விதனகதளத்
ைன் கற்பின் திண்தமயால் ஒரு பபாருட்டாக எண்ணாது பவன்ற பபண் குல
விளக்காம் சீதைதய அச்சுறுத்தும் பபாருட்டு; புமன ைலர்ச் ெரளச் பொமல
பநாக்கினான் - அழகிய மலர்கதளக் பகாண்ட இனிய அகசாக வனத்தை கநாக்கி;
எழுந்து போனான் -

சரளம் - இனிதம; சரசம் - வடபசால்; அதனயவன் - விதனயாலதணயும்

பபயர்; விளக்கு - உவம ஆகுபபயர்.
(4)

7636. மின் ஒளிர் ைகுட பகாடி சவயில் ஒளி விரித்து வீெ,

துன் இருள் இரிந்து பதாற்ே, சுடர் ைணித் பதாளில்
பதான்றும்
சோன்னரி ைாமல நீல வமரயில் வீழ் அருவி சோற்ே
நல் சநடுங் களி ைால் யாமன நாணுற, நடந்து வந்தான்.

மின் ஒளிர் ைகுட பகாடி - ஒளி விளங்குகின்ற மகுட வரிதச; சவயில் ஒளி
விரித்து வீெ - இளபவயில் கபான்ற ஒளிதய எங்கும் பரப்பி வீசுைலால்; துன் இருள்
இரிந்து பதாற்ே - பநருங்கிய இருள் கைாற்று நிதல பகட்டு ஓட; சுடர் ைணித்
பதாளில் பதான்றும் - ஒளியுதடய மணிகதள அணிந்ை கைாளில் விளங்கும்;
சோன்னரி ைாமல - பபான்னாலாகிய அரிமாதல; நீல வமரயின் வீழ் அருவி சோற்ே
- நீலமதலயில் இருந்து விழுகின்ற அருவி கபால் அழகுற விளங்க; நல் சநடுங்களி
ைால் யாமன - நல்லிணக்கம் பபாருந்திய பநடிதுயர்ந்ை மைம் மிக்க யாதன; நாணுற
நடந்து வந்தான் - நாணமதடயும் படி நடந்து வந்ைான்.
ககாடி - வரிதச; துன்னிருள் - பநருங்கிய இருள்.

(5)

7637. ‘விளக்கு ஒரு விளக்கம் தாங்கி, மின் அணி அரவின் சுற்றி,

இமளப்புறும் ைருங்குல் பநாவ, முமல சுைந்து இயங்கும்’
என்ன
முமளப் பிமற சநற்றி வான ைடந்மதயர், முன்னும்
பின்னும்,
வமளத்தனர் வந்து சூழ, வந்திகர் வாழ்த்த, வந்தான்.

முமளப்பிமற சநற்றி வான ைடந்மதயர் - இளம்பிதற கபான்ற பநற்றிதய

உதடய கைவ மகளிர்; விளக்கு ஒரு விளக்கம் தாங்கி - ஒளியுள்ள விளக்கு ஒரு
விளக்தகத் ைாங்கிக் பகாண்டு; மின் அணி அரவின் சுற்றி - ஒளி பபாருந்திய
கமகதலதயப் பாம்பு கபால் இடுப்பிகல சுற்றி; இமளப்புறும் ைருங்குல் பநாவ -
இதளத்ைலுதடய இதட கநாகுமாறு; முமல சுைந்து இயங்கும் என்ன - முதலதயச்
சுமந்து பகாண்டு இயங்கும் என்று வருணித்துக் கூறுமாறு; முன்னும் பின்னும்
வமளத்தனர் வந்து சூழ - ைம் முன்னும் பின்னும் வதளத்து வந்து சூழ; வந்திகர்
வாழ்த்த வந்தான் - பரவி வாழ்த்துகவார் வாழ்த்ை வந்ைான்.

முதளப்பிதற - இளம்பிதற; வந்திகர் - பரவி வாழ்த்துகவார்; வதளத்ைனர் -

முற்பறச்சம்.

(6)
இராவணன் பீடத்தில் வீற்றிருந்து, சீதைதய கநாக்கிப் கபசுைல்
7638. ேண்களால் கிளவி செய்து, ேவளத்தால் அதரம் ஆக்கி,
சேண்கள் ஆனார்க்குள் நல்ல உறுப்பு எலாம் சேருக்கின்
ஈட்ட,
எண்களால் அளவு ஆம் ைானக் குணம் சதாகுத்து
இயற்றினாமள,
கண்களால் அரக்கன் கண்டான், அவமள ஓர் கலக்கம்
காண்ோன்.

ேண்களால் கிளவி செய்து - இதசயால் கபச்தசச் பசய்து; அதரம் ேவளத்தால் ஆக்கி -

உைடுகதளப் பவளத்ைால் ஆக்கி; சேண்கள் ஆனார்க்குள் - பபண்களாய்ப்
பிறந்ைவர்களுக்கு அதமந்ை; நல்ல உறுப்பு எலாம் சேருக்கின் ஈட்ட - அழகிய
உறுப்புகதள எல்லாம் மிகுதியாகச் கசர்த்து உண்டாக்கி; எண்களால் அளவு ஆம்
ைானக்குணம் சதாகுத்து இயற்றிளாமள - எண்ணி அளவிட முடியாை பபருதம மிகு
பண்புகதள ஒன்று கசர்த்து உருவாக்கப்பட்டவளான சீதைதய; கண்களால் அரக்கன்
- ைன் இருபது கண்களாலும் காம கநாக்ககாடு இராவணன்; அமவ ள ஓர் கலக்கம்
காண்ோன் - அந்ைச் சீதைக்கு ஒரு பபரும் கலக்கத்தை உண்டாக்கிக் காண்பைற்காக;
கண்டான் - பார்த்ைான்.

மானக்குணம் - பபருதம மிகு பண்பு. கண்டான்....காண்பான் - பைாதட முரண்.

(7)

7639. இட்டபதார் இரண பீடத்து, அைரமர இருக்மக நின்றும்,

கட்ட பதாள்-கானம் சுற்ற, கழல் ஒன்று கவானின் பதான்ற,
வட்ட சவண் கவிமக ஓங்க, ொைமர ைருங்கு வீெ,
சதாட்டது ஓர் சுரிமகயாளன் இருந்தனன், இமனய
சொன்னான்.

சதாட்டது ஓர்சுரிமகயாளன் - இதடயில் கட்டிய குற்றுதட வாதள உதடய

இராவணன்; இட்டபதார் இரண பீடத்து - கபாடப்பட்டிருந்ை பபான்னால் ஆகிய
பீடத்தில்; அைரமர இருக்மக நின்றும் - கைவர்கதளத் ைங்கள் இருப்பிடத்தில்
இருந்து; கட்ட பதாள் கானம் சுற்ற - அப்புறப்படுத்திக் கதளந்ை கைாள்களின்
பைாகுதி சூழ்ந்திருக்க; கழல் ஒன்று கவானின் பதான்ற - எடுத்துதவத்ை ஒரு கால்
பைாதட மீது கைான்ற; வட்டசவண் கவிமக ஓங்க - வட்ட வடிவதமந்ை பவண்
பகாற்றக் குதட ைதல மீது ஓங்கிப் பிடிக்கப்பட; ொைமர ைருங்கு வீெ - பவண்
சாமதரகள் இருமருங்கும் வீசப்பட; இருந்தனன் இமனய சொன்னான் - இருந்து
இச்பசாற்கதளக் கூறினான்.
இரணம் - பபான், கட்டல் - கதளைல், கானம் - பைாகுதி, கவான் - பைாதட.

(8)

7640. ‘என்றுதான், அடியபனனுக்கு இரங்குவது? இந்து என்ோன்,

என்றுதான், இரவிபயாடும் பவற்றுமை சதரிவது என்ோல்?
என்றுதான், அனங்க வாளிக்கு இலக்கு அலாதிருக்கலாவது?
என்று, தான் உற்றது எல்லாம் இயம்புவான் எடுத்துக்
சகாண்டான்.
அடியபனனுக்கு இரங்குவது என்றுதான் - அடிகயன் ஆகிய என் பபாருட்டு
(சீதைகய) நீ மனத்தில் இரக்கம் பகாள்வது என்று ைான்? என்ோல் இரவிபயாடு இந்து
என்ோன் பவற்றுமை சதரிவது என்றுதான் - என்னிடம் கதிரவனுக்கும் நிலவுக்கும்
இதடயில் உள்ள கவறுபாடு அறியத் கைான்றும் நிதல என்றுைான்; அனங்க வாளிக்கு
- உருவமற்ற மன்மைனின் மலரம்புகளுக்கு; இலக்கு அலாதிருக்கலாவது என்று தான் -
இலக்கு ஆகாமல் இருக்கல் ஆவது என்றுைான்? என்று - என்று; தான் உற்றது
எல்லாம் - ைான் அதடந்ை காம வருத்ைங்கதள எல்லாம்; இயம்புவான் எடுத்துக்
சகாண்டான் - பசால்வைற்காக எடுத்துக் பகாண்டான்.
காம வயப்பட்டவர்க்கு நிலவும் பவப்பமாய்த் கைான்றும் என்ற மரபிதன
மனங்பகாண்டு இந்துகவாடு இரவி என்பான் கவற்றுதம பைரிவது என்று என்றார்.
என்றுைான் என்ற பைாடர் இராவணனின் காம மிகுதி சார் எதிர்பார்ப்தபக் காட்ட
நான்கு முதற வந்துள்ளது. ைான் - நான்கனுள் முைல் மூன்று அடிகளில் வருபதவ
அதச. நான்காம் அடியில் வருவது - படர்க்தக ஒருதமப் பபயர்ச்பசால். உற்றது
எல்லாம் - ஒருதம பன்தம மயக்கம்.

(9)

7641. ‘வஞ்ெபனன் எனக்கு நாபன, ைாதரார் வடிவு சகாண்ட,

நஞ்சு பதாய் அமுதம் உண்ோன் நச்சிபனன்; நாளும்
பதய்ந்த
சநஞ்சு பநரானது; உம்மை நிமனப்பு விட்டு, ஆவி நீக்க
அஞ்சிபனன்; அடியபனன் நும் அமடக்கலம், அமுதின்
வந்தீர்!

அமுதின் வந்தீர் - அமுைத்துடன் அவைரித்ைவகர! வஞ்ெபனன் - வஞ்சதனத்

ைன்தமயுதடய; நாபன எனக்கு - நான் எனக்காக; ைாதரார் வடிவு சகாண்ட -
பபண்பாலார் உருவத்தைக் பகாண்ட; நஞ்சு பதாய் அமுதம் உண்ோன் நச்சிபனன் -
நஞ்சு கலந்ை அமுைத்தை உண்ண விரும்பிகனன்; நாளும் பதய்ந்த சநஞ்சு பநரானது
- நாளுக்கு நாள் கைய்ந்ை (என்) பநஞ்சு கநர்தமப் பண்தபக் பகாண்டு விட்டது உம்மை
நிமனப்பு விட்டு - உம்தம நிதனப்பதை விட்டு; ஆவி நீக்க அஞ்சிபனன் - உயிதர
விடுவைற்கு (நான்) அஞ்சிகனன்; அடியபனன் நும் அமடக்கலம் - அடியவனாகிய
நான் நுமக்கு அதடக்கலப் பபாருள். நஞ்சுகைாய் அமுைம் - பிரிவில் நஞ்சாயும்
கசர்வதில் அமுைாயும் உள்ள நிதல. உம்தம நிதனப்பு விட்டு ஆவி கபாக்க
அஞ்சிகனன் - உம்தம நிதனப்பதை விட்டு விட்டால் என்னுயிர் கபாய் விடும்
என்பதை கவறு வதகயாகச் பசால்லியது. அமுதின் வந்தீர் - அவைார உணர்வு இன்றி
அழகுணர்வால் கூறியது. மாைர் என்பதில் அர் அதச ஆர் உயர்வுப் பன்தம விகுதி.

(10)

7642. ‘பதாற்பித்தீர்; ைதிக்கு பைனி சுடுவித்தீர்; சதன்றல் தூற்ற

பவர்ப்பித்தீர்; வயிரத் பதாமள சைலிவித்தீர்; பவனில்
பவமள
ஆர்ப்பித்தீர்; என்மன இன்னல் அறிவித்தீர்; அைரர்
அச்ெம்
தீர்ப்பித்தீர்; இன்னம், என் என் செய்வித்துத் தீர்திர்
அம்ைா!
 பதாற்பித்தீர் - யார்க்கும் கைாலாை என்தன நுமக்குத் கைாற்கச் பசய்து; ைதிக்கு
பைனி சுடுவித்தீர் - சந்திரனால் என் உடம்தபச் சுடுமாறு பசய்தீர்; சதன்றல் தூற்ற
பவர்ப்பித்தீர் - பைன்றல் காற்றுப்பரவி வீசக் காம பவப்பத்ைால் புழுங்கிய உடம்பு
கவர்க்குமாறு பசய்தீர்; வயிரத் பதாமள சைலிவித்தீர் - என் உறுதியான கைாதள
பமலியச் பசய்தீர்; பவனில் பவமள ஆர்ப்பித்தீர் - கவனிதலத் துதணயாகக்
பகாண்ட மன்மைதன ஆர்ப்பபாலி பசய்யச் பசய்தீர்; என்மன இன்னல் அறிவித்தீர் -
எனக்குத் துன்பம் என்பது என்ன என்பதை அறியும்படி பசய்தீர்; அைரர் அச்ெம்
தீர்ப்பித்தீர் - கைவர்களின் அச்சத்தை நீக்குவித்தீர்; இன்னம் என் என் செய்வித்துத்
தீர்திர் - இன்னும் என்பனன்ன துன்பங்கதள எனக்கு விதளவித்துத் தீர்வீகரா?

காம வயப்பட்ட பபருவீரதன ஒரு பபண் படுத்தும் பாட்தட இப்பாடல்

பைரிவிக்கிறது. அம்மா - வியப்புக் குறித்ைது.

(11)

7643. ‘சேண் எலாம் நீபர ஆக்கி, பேர் எலாம் உைபத ஆக்கி,

கண் எலாம் நும் கண் ஆக்கி, காைபவள் என்னும் நாைத்து
அண்ணல் எய்வானும் ஆக்கி, ஐங் கமண அரியத் தக்க
புண் எலாம் எனக்பக ஆக்கி, விேரீதம் புணர்த்து விட்டீர்.*

சேண் எலாம் நீபர ஆக்கி - நான் விரும்பும் பபண் எலாம் நீகர என்று ஆக்கி; பேர்
எலாம் உைபத ஆக்கி - யான் விரும்பி அதழக்கிற பபயர் எல்லாம் உம்முதடய
பபயகர என்று ஆக்கி; கண் எலாம் நும் கண் ஆக்கி - என் இருபது கண்களும் உம்தம
மட்டும் பார்க்கும் கண்கள் என ஆக்கி; காைபவள் என்னும் நாைத்து அண்ணல்
எய்வானும் ஆக்கி - காமகவள் என்று பபயர் பகாண்ட ைதலதமயில் சிறந்ைவதன
என் மீது மலரம்புகதளத் பைாடுப்பவன் என்று பசய்து; ஐங்கமண அரியத்தக்க புண்
எலாம் எனக்பக ஆக்கி - அக்காமனின் ஐந்து வதக அம்புகள் எல்லாம் எனக்கு
உண்டாக்கக் கூடிய புண்கள் எல்லாம் எனக்கு உண்டாகுமாறு பசய்து; விேரீதம்
புணர்த்து விட்டீர் - என்னிடம் மாறுபாடான நிதல கைான்றுமாறு பசய்து விட்டீர்.
ஐங்கதண - ைாமதர. அகசாகு, மா, முல்தல, நீலம் ஆகிய ஐந்து மலர் அம்புகள்.
விபரீைம் - மாறுபாடு.
(12)

7644. ‘ஈெபன முதலா ைற்மற ைானிடர் இறுதி ஆகக்

கூெ, மூன்று உலகும் காக்கும் சகாற்றத்சதன்; வீரக் பகாட்டி
பேசுவார் ஒருவர்க்கு ஆவி பதாற்றிசலன்; சேண்ோல்
மவத்த
ஆமெ பநாய் சகான்றது என்றால், ஆண்மைதான்
ைாசுணாபதா?
 ஈெபன முதலா - சிவபிராதன முைலாகக் பகாண்டு; ைற்மற ைானிடர் இறுதி
ஆகக் கூெ - மற்று மானிடர் வதர உள்ள அதனவரும் அஞ்சும்படி; மூன்று உலகும்
காக்கும் சகாற்றத்சதன் - மூன்று உலகத்தையும் காக்கும்படி பவற்றி பதடத்ை
நான்; வீரக்பகாட்டி பேசுவார் ஒருவர்க்கு ஆவி பதாற்றிசலன் - வீரர் வரிதசயில்
கபசப்படுபவர் எவருக்கும் உயிர் கைாற்றிபலன்; சேண்ோல் மவத்த ஆமெ பநாய்
சகான்றது என்றால் - அத்துதண வீர வலியுதடய என்தனப் பபண்ணிடம் தவத்ை
காம கநாய் பகான்று விட்டது என்றால்; ஆண்மை தான் ைாசுணாபதா - (உலகில்)
வீர ஆண்தம குற்றப்படும் அல்லவா?

"ஒண்ணுதற் பகாஓ உமடந்தபத ஞாட்பினுள் நண்ணாரும் உட்கும்என் பீடு"

என்ற குறள் இங்கு ஒப்பு கநாக்கத் ைக்கது. (குறள் 1088). கபசுவார் என்பது கநாக்கி
ஒருவர் என்ற பாடம் பகாள்ளப்பபற்றது.

(13)

7645. ‘பநாயிமன நுகரபவயும், நுணங்கி நின்று உணங்கும் ஆவி

நாய் உயிர் ஆகும் அன்பற, நாள் ேல கழித்த காமல?
ோயிரம் உணர்ந்த நூபலார், "காைத்துப் ேகுத்த ேத்தி"-
ஆயிரம் அல்ல போன-"ஐ-இரண்டு" என்ேர் சோய்பய.*
நுணங்கி நின்று உணங்கும் ஆவி - குதறந்து நின்று வாட்டமுறுகின்ற என்
உயிர்; பநாயிமன நுகரபவயும் - காமகநாதய நுகர்ந்து பகாண்டிருக்கும் கபாதும்; நாள்
ேல கழித்த காமல - அந்கநாகயாடு பல நாதளக் கழிக்கும்கபாது; நாய் உயிர்
ஆகும் அன்பற - நாயின் உயிர் என்று இழித்துக் கூறப்படும் நிதலக்கு ஆள் ஆகும்
அல்லவா? ோயிரம் உணர்ந்த நூபலார் - நூலின் வரலாறு கூறும் பாயிரப் பகுதிதய
ஓதி உணர்ந்ை நூல் வல்கலார்; காைத்துப் ேகுத்த ேத்தி - காமப்பகுதியில் ஏற்படுத்திய
அவத்தை வரிதச; ஐ இரண்டு என்ேர் சோய்பய - பத்து என்று கூறுவார்கள் அது
பபாய்கய; ஆயிரம் அல்லபோன - ஆயிரம் என்று கூற முடியாமல் அதையும் கடந்து
கபாயின.
இப்பாடல் சாக்காடு என்னும் அவத்தைதயக் கூறுகிறது என்பர் தவ.மு.ககா.
பாயிரம் - நூலின் வரலாறு, காமத்துப் பகுத்ை பத்தி. காமப் பகுதியில் பகுத்ை
அவத்தை வரிதச. ஐ - இரண்டு பத்து. அதவயாவன காட்சி, கவட்தக, உள்ளுைல்,
பமலிைல், ஆக்கம் பசப்பல், நாணுவதரயிறத்ைல், கநாக்குவ எல்லாம் அதவகய
கபாறல், மறத்ைல், மயக்கம், சாக்காடு என்பன,

(14)

7646. ‘அறம் தரும் செல்வம் அன்னீர்! அமிழ்தினும் இனியீர்!

என்மனப்
பிறந்திலன் ஆக்க வந்தீர்; பேர் எழில் ைானம் சகால்ல,
"ைறந்தன சேரிய; போன வரும்" ைருந்து தன்னால்,
இறந்து இறந்து உய்கின்பறன் யான்; யார் இது சதரியும்
ஈட்டார்?
அறந்தரும் செல்வம் அன்னீர் - அறவழியில் கிதடத்ை பசல்வத்தை
ஒத்துள்ளவகர! அமிழ்தினும் இனியீர் - அமிழ்ைத்தைக் காட்டிலும் இனிதம
வாய்ந்ைவகர! என்மனப் பிறந்திலன் ஆக்க வந்தீர் - என்தனப் பிறக்காைவன் கபால்
பசய்ய வந்ைவகர! பேர் எழில் ைானம் சகால்ல - நுமது கபரழகு என் மானத்தை
அழிக்க; சேரிய ைறந்தன போன - நான் பசய்ை பபருஞ்பசயல்கள் மறந்து விட்டன;
வரும் எனும் ைருந்து தன்னால் - நீர் இரங்கும் நாள் வரும் என்னும் மருந்தினால்; யான்
இறந்து இறந்து உய்கின்பறன் - யான் பசத்துச் பசத்துப் பிதழக்கின்கறன்; யார் இது
சதரியும் ஈட்டார் - எனது இந்ைத் ைன்தமதய அறியும் ைன்தமயுதடயவர் யார்?

நீர் மனம் இரங்கி எனக்கு அருள் ைர கவண்டும் என்கிறான் இராவணன். பபரிய

- பபருஞ்பசயல்கள். கபான - மறந்து விட்டன. கபர் எழில் மானம் பகால்ல பபரிய
மறந்ைன கபான என இதயக்க. இறந்து இறந்து - அடுக்குத்பைாடர்.

(15)

7647. ‘அந்தரம் உணரின், பைல்நாள், அகலிமக என்ோள், காதல்

இந்திரன் உணர்த்த, நல்கி எய்தினாள் இழுக்குற்றாபளா?
ைந்திரம் இல்மல, பவறு ஓர் ைருந்து இல்மல, மையல்
பநாய்க்குச்
சுந்தரக் குமுதச் செவ்வாய் அமுது அலால்;-அமுதச்
சொல்லீர்!
அமுதச் சொல்லீர் - அமுைம் கபான்ற இனிய பசால்தல உதடயவகர! அந்தரம்
உணரின் - நடு நிதலதமகயாடு எண்ணிப் பார்த்ைால்; பைல்நாள் - முன் ஒரு
காலத்தில்; அகலிமக என்ோள் - அகலிதக என்ற பபயர் உதடயவள்; காதல்
இந்திரன் உணர்த்த - ைனது காைதல இந்திரன் உணர்த்ை; நல்கி எய்தினாள் -
அவனுக்குத் ைன்தனக் பகாடுத்து இன்பம் அதடந்ைாள்; இழுக்குற்றாபளா -
அைனால் அவள் ைாழ்நிதலதய அதடந்ைாகளா? (இல்தலயல்லவா?) மையல்
பநாய்க்கு - என்னுதடய காமமாகிய கநாதயப் கபாக்குவைற்கு; சுந்தரக் குமுதச்
செவ்வாய் அமுது அலால் - அழகிய குமுைமலர் கபான்ற உமது சிவந்ை வாய்
அமுைமல்லது; பவறு ைந்திரம் இல்மல ஓர் ைருந்து இல்மல - கவறு மந்திரமும்
இல்தல ஒப்பற்ற கவறு மருந்ைதும் இல்தல.

பபண்டிர் பிற ஆடவருடன் கூடல் ைவறு இல்தல என்பதை வலியுறுத்ை

இராவணன் அகலிதக கதைதயக் குறிப்பிடுகின்றான். அகலிதக பற்றிய கம்பர்
கருத்கைாவியம் அகலிதகப் படலத்துள் காண்க. (பாலகாண்டம் ஒன்பைாம் படலம்.)
கநாதயப் கபாக்கவல்லன மந்திரம் மருந்து மணி என்பன. இரண்தடக் கூறி
மணிதய உபலட்சணத்ைால் பபற தவத்ைார். அந்ைரம் - நடுநிதலதம.

(16)
 சீதையின் முன் இராவணன் விழுந்து வணங்குைல்
7648. என்று உமரத்து, எழுந்து சென்று, அங்கு இருேது என்று
உமரக்கும் நீலக்
குன்று உமரத்தாலும் பநராக் குவவுத் பதாள் நிலத்மதக்
கூட,
மின் திமரத்து, அருக்கன் தன்மன விரித்து, முன் சதாகுத்த
போலும்
நின்று இமைக்கின்றது அன்ன முடி ேடி சநடிதின் மவத்தான்.

என்று உமரத்து - என்று பலவாறு பசால்லி; அங்கு எழுந்து சென்று - அங்கு

எழுந்து கபாய்; இருேது என்று உமரக்கும் - இருபது என்று பசால்லப்படுகிற;
நீலக்குன்று உமரத்தாலும் - நீல நிற மதலதய உவதம பசான்னாலும்; பநரா -
ஒவ்வாை; குவவுத்பதாள் நிலத்மதக்கூட - திரண்ட கைாள்கள் நிலத்தைத் ைடவ; மின்
திமரத்து - மின்னதலச் சுருட்டி; அருக்கன் தன்மன விரித்து - கதிரவன் ைன்தன ஒளி
பரப்புமாறு தவத்து; முன் சதாகுத்த போலும் - முன் ஒரு திரளாகத் பைாகுத்து தவத்து;
நின்று இமைக்கின்றது அன்ன - நிதலத்து நின்று ஒளிதய பவளிப் படுப்பது
கபான்ற; முடி ேடி சநடிதின் மவத்தான் - பமௌலிதய நிலத்தின் மீது பவகுகநரம்
தவத்ைான்.

மகுடத்தின் கபபராளி அருக்கன் ைன்தன விரித்ைது கபாலவும் அம் மகுடத்தில்

உள்ள மணிகளின் ஒளி மின் திதரத்ைது கபாலவும்

இருந்ைது என்க. திதரத்து - சுருட்டி, படி - நிலம். பநடிதின் - நீண்ட கநரம்.

(17)
சீதை இராவணனுக்குத் ைன் கருத்தை உதரத்ைல்

7649. வல்லியம் ைருங்கு கண்ட ைான் என ைறுக்கமுற்று,

சைல்லியல் ஆக்மக முற்றும் நடுங்கினள், விம்முகின்றாள்,
‘சகால்லிய வரினும், உள்ளம் கூறுசவன், சதரிய’ என்னா,
புல்லிய கிடந்தது ஒன்மற பநாக்கினள், புகல்வதானாள்:

சைல்லியல் - பமத்பைன்ற சாயதல உதடய சீதை; (இராவணதனத் ைன் அருகக

பார்த்து) வல்லியம் ைருங்கு கண்ட ைான் என ைறுக்கமுற்று - புலிதயத் ைன் பக்கத்தில்
கண்ட மான் கபாலக்கலக்கம் அதடந்து; ஆக்மக முற்றும் நடுங்கினள் விம்முகின்றாள்
- உடம்பு முழுவதும் நடுங்கி விம்மிப் புலம்பி; சகால்லியவரினும் - என்தன அவன்
பகால்லும் படிக்கு வந்ைாலும்; உள்ளம் சதரியக் கூறுசவன் என்னா - என் மனதில்
உள்ள கருத்தை நன்றாக அறியும்படி கூறுகவன் என்று எண்ணி; கிடந்தது புல்லிய
ஒன்மற - அருகில் ைதரயில் கிடந்ை புன்தமயான (துரும்பு) ஒன்தற; பநாக்கினள்
புகல்வதானாள் - கநாக்கிக் கூறலானாள்.
 இராவணனுடன் கபசுவது ைன் கற்புத் திண்தமக்கு இழுக்கு எனக் கருதிச் சீதை
துரும்தபப் பார்த்துப் கபசுகிறாள். ‘ஒரு துரும்தப விடத் ைாழ்ந்து விட்டாய்’
என்பைால் அவ்வாறு துரும்தபப் பார்த்துப் கபசினாள் எனலுமாம். நடுங்கினள்,
கநாக்கினள் - முற்பறச்சங்கள். பகால்லிய - பசய்யிய என்னும் வாய்பாட்டு விதன
எச்சம்.

(18)

7650, ‘ ”ேழி இது; ோவம்” என்று ோர்க்கிமல; “ேகரத் தக்க

சைாழி இமவ அல்ல” என்ேது உணர்கிமல; முமறமை
பநாக்காய்;
கிழிகிமல சநஞ்ெம்; வஞ்ெக் கிமளசயாடும் இன்றுகாறும்
அழிகிமல என்றபோது, என் கற்பு என் ஆம்? அறம்தான்
என் ஆம்? இது ேழி ோவம் என்று ோர்க்கிமல - நீ பசய்ய
விரும்பிய பசயலால் பழிவரும் பாவம் வரும் என்று எண்ணிப் பார்த்ைாய்
அல்தல; ேகரத் தக்க சைாழி இமவ அல்ல - உம் கபான்றவர் பசால்லத்ைக்க
பசாற்கள் இதவ அல்ல; என்ேது உணர்கிமல - என்பதை நீ அறிந்ைாய் அல்தல;
முமறமை பநாக்காய் - யாரிடம் எவ்வாறு நடந்து பகாள்ள கவண்டும் என்ற
முதறதயயும் எண்ணிப் பார்த்ைாய் அல்தல; கிழிகிமல சநஞ்ெம் - இவ்வாறு
முதறயற்ற பசயல் பசய்தும் முதறயற்ற பசால்தலச் பசால்லியும் கூட உன்
பநஞ்சம் கிழிந்து பிளவுபடவில்தல; வஞ்ெக் கிமளசயாடும் - உன் வஞ்சதனக்கு
உைவும் சுற்றத்ைவருடன்; இன்று காறும் அழிகிமல - இன்று வதர நீ அழியவில்தல;
என்ற போது - என்றால்; என் கற்பு என் ஆம் - என் கற்பின் வலிதம என்ன ஆகும்? அறம்
தான் என் ஆம் - அறம் ைான் என்னவாகும்?

வாய் வந்ைன பசால்லி, மனம் உவந்ைன பசய்யும் நீ முதறதம கநாக்காது

பசயல்படுகிறாய், உன் பநஞ்சு கிழிபட, உறவினர் அழிந்ைால் அன்கறா என் கற்பு
பயன் பபற்றைாகவும், அறம் உலகில் கமம்பட்டைாகவும் ஆகும் என்கிறாள் சீதை.

(19)

7651. ‘வான் உள அறத்தின் பதான்றும் சொல்வழி வாழு

ைண்ணின்
ஊன் உள உடம்புக்கு எல்லாம் உயிர் உள; உணர்வும்
உண்டால்;
தான் உள, ேத்துப் பேழ் வாய், தகாதன உமரக்கத் தக்க,
யான் உசளன் பகட்க என்றால், என் சொலாய்? யாது
செய்யாய்?

வான் உள - வானம் உளது; அறத்தின் பதான்றும் சொல் வழி - அறத்திற்கு உட்பட்டுத்

கைான்றும் பசால்லின் படி; ைண்ணின் வாழும் ஊன் உள - நிலவுலகில் வாழும்
ைதசயால் கபார்த்தி உள்ள; உடம்புக்கு எல்லாம் உயிர் உள - உடம்பு
பதடத்ைதவகளுக்கு எல்லாம் உயிர் உள்ளன; உணர்வும் உண்டு - அதவகளுக்கு
நல்லுணர்வும் உண்டு, (எனினும் அதவ உன்தனப் கபால் நடந்து பகாள்வதும்
கபசுவதும் இல்தல); தகாதன உமரக்கத்தக்க - உனக்குத் ைகுதி இல்லாை பசாற்கதளச்
பசால்லுவைற்கு; ேத்துப் பேழ்வாய் தான் உள - பிளவுபட்ட
பத்துவாய்கள் உள்ளன; பகட்க யான் உளன் - நீ பசால்லும் பகாடிய பசாற்கதளக்
ககட்க நான் உள்களன்; என்றால் - என்றால்; என் சொலாய் - எதைத்ைான் (நீ)
பசால்லமாட்டாய்; யாது? செய்யாய் - எதைத்ைான் பசய்ய மாட்டாய்.

ைகாைன - இராவணன் கூறிய பசாற்கதளத் திருப்பிச் பசால்லக் கூசி ஆவி

குதலவுறும் நிதலயில் கூறியது. உடம்பு - உடம்புள்ளதவகளுக்கு; ஆகு பபயர்,
ைான் - அதச.
(20)

7652. ‘வாெவன், ைலரின் பைலான், ைழுவலான் மைந்தன், ைற்று

அக்
பகெவன் சிறுவர் என்ற இந்தத் தன்மைபயார்தம்மைக்
பகளாய்;
‘பூெலின் எதிர்ந்பதன்’ என்றாய்; போர்க்களம் புக்க போது,
என்
ஆமெயின் கனிமயக் கண்ணின் கண்டிமல போலும் அஞ்சி,

வாெவன் - இந்திரன்; ைலரின் பைலான் - ைாமதர மலரில் வீற்றிருப்பவனாகிய

பிரமன்; ைழுவலான் மைந்தன் - மழுப்பதடய உதடய சிவபிரான் மகனாகிய
முருககவள்; பகெவன் சிறுவர் என்ற - மற்றும் ககசி என்ற அசுரதன அழித்ை
ககசவன் பிரமன் சிவன் என்ற; இந்தத் தன்மைபயார் தம்மைக் பகளாய் - இந்ைப்
பபருதம பபற்றவர்களின் கபராற்றதலக் ககட்டிடாமல்; (கவதல பகாள்ளாமல்)
பூெலின் எதிர்ந்பதன் என்றாய் - அவர்கதளப் பபரும் கபாரில் எதிர்த்து பவன்கறன்
என்கிறாய்; என் ஆமெயின் கனிமய - என் கபர் ஆர்வத்தில் முதிர்ந்ை பழம் கபான்ற
இராமதன; போர்க்களம் புக்க போது - கபார்க்களம் புகுந்ை கவதளயில்; அஞ்சிக்
கண்ணின் கண்டிமல போலும் - அஞ்சிக் கண்ணால் காணவில்தல கபாலும்.
கண்ணின் கண்டிதல கபாலும் - அவதனக் கண்ணால் கண்டிருந்ைால்
உனக்கு நல்லறிவு வந்திருக்கும், (அல்லது) அவன் அம்பால் மாண்டு கபாய்
இருப்பாய், அவ்வாறு கண்ணால் காணாைைால் ைான் நீ உயிகராடு இருந்தும்
நல்லறிவு பபறாது (அ) இறந்து படாது வாய் ைரத் ைக்க பசால்லி நிற்கிறாய். ஆதசயின்
கனி - கபரார்வத்தின் முதிர்ந்ை கனி; ஈண்டு இராமன்.

(21) 7653. ‘ஊண் இலா யாக்மக பேணி, உயர் புகழ்

சூடாது, உன்முன்
நாண் இலாது இருந்பதன் அல்பலன்; நமவ அறு குணங்கள்
என்னும்
பூண் எலாம் சோறுத்த பைனிப் புண்ணியமூர்த்தி தன்மனக்
காணலாம் இன்னும் என்னும் காதலால் இருந்பதன் கண்டாய்.

ஊண் இலா யாக்மக பேணி - உணவு இன்றி இதளத்ை உடம்தபக் காப்பாற்றிக்

பகாண்டு; உயர் புகழ் சூடாது - (கணவதனப் பிரிந்ை உடன் இறந்ைாள் என்னும்)
பபரும் புகழ் பபறாது; உன்முன் நாண் இலாது இருந்பதன் அல்பலன் - உன்
முன்னிதலயில் நாணம் இல்லாது இருந்கைன் அல்கலன்; நமவ அறுகுணங்கள்
என்னும் - குற்றம் அற்ற பண்புகள் என்கிற; பூண் எலாம் சோறுத்த பைனி -
அணிகலன்கதள எல்லாம் ைாங்கிய திருகமனியனும்; புண்ணிய மூர்த்தி தன்மனக் -
புண்ணிய வடிவினனுமான இராமன் ைன்தன; இன்னும் காணலாம் என்னும் -
இன்னும் கண்ணால் காணலாம் என்னும்; காதலால் இருந்பதன் கண்டாய் -
ஆதசயால் உயிகராடு இருந்கைன் கண்டாய்.

உயர் புகழ் - கணவதனப் பிரிந்ை உடன் இறந்து அைனால் பபரும் சிறந்ை புகழ்.
“குணங்கதள என் கூறுவது பகாம்பிதனச் கசர்ந்து அதவ உய்யப் பிணங்குவன”
(கம்ப. 683) எனப் பிராட்டியின் குணச் சிறப்தபக் கூறிய கம்பர், ஈண்டு பிராட்டியின்
பசால் மூலம் பிரானின் குண நலம் சுட்டுகிறார். “நிதனவு அருங்குணங் பகாடன்கறா
இராமன் கமல் நிமிர்ந்ை காைல்” (கம்ப. 2339) என்பதையும் உன்னுக. மூர்த்தி - வடிவம்.
யாக்தக - பைாழிலாகுபபயர். இலாது - எதிர்மதற விதனபயச்சம்.
(22)

7654. ‘சென்று சென்று அழியும் ஆவி திரிக்குைால்-செருவில்,

செம்சோன்
குன்று நின்றமனய தம்பி புறக்சகாமட காத்து நிற்ே
சகான்று, நின் தமலகள் சிந்தி, அரக்கர்தம் குலத்மத
முற்றும்
சவன்றுநின்றருளும் பகாலம் காணிய கிடந்த பவட்மக.
செருவில் செம்சோன் குன்று நின்றமனய தம்பி - கபார்க் களத்தில்
பசம்பபான்மயமான கமருமதல நின்றது கபான்ற ைம்பியாகிய இலக்குவன்,
புறக்சகாமட காத்து நிற்ே - நீ புறமுதுகிட்டு ஓடுவதைக் காத்து நிற்க; சகான்று நின்
தமலகள் சிந்தி - (உன்தனக்) பகான்று உன் ைதலகள் பத்தையும் நிலத்தில் வீழ்த்தி;
அரக்கர்தம் குலத்மத முற்றும் - அரக்கர்களுதடய குலம் முழுவதையும்; சவன்று
நின்றருளும் பகாலம் - பவன்று நிற்க உள்ள திருக்ககாலத்தைக்; காணிய கிடந்த
பவட்மக - காண கவண்டும் என்கிற கபராதச; சென்று சென்று அழியும் - நீங்கி
நீங்கி அழிவது ஆகிய; ஆவி திரிக்குைால் - என் உயிதரப் புறத்கை பசல்ல ஒட்டாமல்
ைடுத்து நிறுத்தும்.

திரித்ைல் - திரும்பச் பசய்ைல், புறத்கை பசல்ல ஒட்டாமல் ைடுத்து நிறுத்துைல்,

புறக்பகாதட - புறங்பகாடுத்ைல். பசன்று பசன்று - அடுக்குத் பைாடர், ஆல் - அதச.
அருளும் - பசய்யும் என்னும் வாய்பாட்டுப் பபயபரச்சம். காணிய - பசய்யிய
என்னும் வாய்பாட்டு விதனபயச்சம்.
 (23)

7655. எனக்கு உயிர் பிறிதும் ஒன்று உண்டு என்று

இபரல்,-இரக்கம் அல்லால்
தனக்கு உயிர் பவறு இன்றாகி, தாைமரக் கண்ணது ஆகி,
கனக் கரு பைகம் ஒன்று கார்முகம் தாங்கி, ஆர்க்கும்
ைனக்கு இனிது ஆகி, நிற்கும் அஃது அன்றி-வரம்பு
இலாதாய்!

வரம்பிலாதாய் - பநறிமுதற வரம்புக்கு உட்படாைவகன,; தனக்கு உயிர் இரக்கம்

அல்லால் பவறு இன்றாகி - ைனக்கு உயிர் என்பது கருதண அல்லால் கவறு ஒன்றும்
இல்லாமல்; தாைமரக் கண்ணது ஆகி - ைாமதர கபான்ற கண்கதள உதடயைாகி;
கனக்கருபைகம் ஒன்று - மிகக் கறுத்ை கமகம் ஒன்று; கார்முகம் தாங்கி - விி்ல்தலத்
ைாங்கி; ஆர்க்கும் ைனக்கு இனிது ஆகி நிற்கும் - யாவருதடய மனத்துக்கும் இனிதம
ைருவது ஆகி நிற்கின்ற; அஃது அன்றி - அந்ை (இராமன் என்கிற) பபாருள் அன்றி;
எனக்கு உயிர் பிறிதும் ஒன்று உண்டு என்று இபரல் - எனக்கு கவறு உயிர் ஒன்று உண்டு
என எண்ணி இராகை. சீதை ைனக்கு உயிர் இராமபிராகன என்கிறாள்.
(24)

“இராமதன பவல்வது மட்டும் அன்று; அகயாத்திக்கும் மிதிதலக்கும் “அரக்க

வீரர் பசன்றுள்ளார்” என்று இராவணன் கூறுைல்

7657. என்றனள்; என்றபலாடும், எரி உகு கண்ணன், தன்மனக்

சகான்றன ைானம் பதான்ற, கூற்று எனச் சீற்றம்
சகாண்டான்,
‘சவன்று எமன, இராைன் உன்மன மீட்டபின், அவபனாடு
ஆவி,
ஒன்று என வாழ்திபோல்’ என்று, இடி உரும் ஒக்க நக்கான்.

என்றனள் - (என்று சீதை) கூறி முடித்ைாள்; என்றபலாடும் - அவ்வாறு பசான்ன

அவ்வளவிகல; எரி உகு கண்ணன் - பநருப்பு பவளிப்படும் கண்கதள
உதடயவனாய்; தன்மனக் சகான்றன ைானம் பதான்ற - ைன்தனக் பகான்றது
கபான்ற மான உணர்ச்சி மிக்குத் கைான்ற; கூற்று எனச் சீற்றம் சகாண்டான் - இயமன்
கபாலக் ககாபம் பகாண்டவனாய்; எமன சவன்று இராைன் உன்மன மீட்டபின் -
(சீதைதய கநாக்கி) என்தன பவன்று இராமன் உன்தன மீட்டபிறகு; அவபனாடு ஆவி
ஒன்று என வாழ்தி போல் என்று - அந்ை இராமகனாடு உயிர் ஒன்றாகியது என்று
கூறுமாறு வாழ்வாய் கபாலும் என்று; இடி உரும் ஒக்க நக்கான் - கபரிடியின் ஒலி
கபால் (கபபராலி உண்டாகுமாறு) ககலியாகச் சிரித்ைான்.
நடக்கமுடியாை பசயதல நடக்கும் என்று நிதனக்கிறாகய என எண்ணிச்
சிரித்ைனள். கபால் - ஒப்பில் கபாலி, இடி உரும் - ஒரு பபாருட்பன்பமாழி.
 (25)

7657. ‘இனத்துளார் உலகத்து உள்ளார், இமையவர் முதலினார்,

என்
சினத்துளார் யாவர் தீர்ந்தார்? தயரதன் சிறுவன் தன்மன,
புனத் துழாய் ைாமலயான் என்று உவக்கின்ற ஒருவன் புக்கு
உன்
ைனத்துளான்எனினும், சகால்சவன்; வாழுதி, பின்மன
ைன்பனா!
இனத்துளார் - அரக்கர் இனத்தில் உள்ளவரும்; உலகத்து உள்ளார் - இந்நில
உலகத்துள்ள மனிைரும்; இமையவர் முதலினார் - கைவர் முைலியவர்களும்; என்
சினத்துளார் யாவர் தீர்ந்தார் - என் சினத்துக்கு இலக்கானவர் யாவர் உயிர் ைப்பிப்
பிதழத்ைார்கள்; தெரதன் சிறுவன் தன்மன - ைசரைன் மகனாகிய இராமன் ைன்தன;
புனத்துளாய் ைாமலயான் என்று உவக்கின்ற - துழாய் மாதலதய அணிந்ை திருமால்
என்று பசால்லி மகிழ்கின்ற; ஒருவன் புக்கு - ஒருத்ைன் புகுந்து; ைனத்துளான்
எனினும் சகால்சவன் - உன் மனத்தில் கரந்து உதறவான் எனினும் (அவதனக்)
பகால்கவன்; பின்மன வாழுதி ைன்பனா - பின்பு அவகனாடு வாழ்வாய்.
இனத்துளார் - அரக்க இனத்ைவர், “விழி எதிர் நிற்றிகயல் விளிதி” கம்ப. 6372.
என்று ைனக்கு அறிவுதர கூறிய ைம்பிதயப் பார்த்து இராவணன் கூறியது பகாண்டு
அவன் ைனக்கு மாறுபட்டுச் பசல்லும் ைன் இனத்ைாதரயும் அழிப்பவன் என
உணரலாம். ைசரைன் சிறுவன் ைன் வலி பமச்சிப் பதகவலி இகழ்ைல் குறித்து வந்ைது.

(26)

7658. ‘”வமளத்தன ைதிமல, பவமல வகுத்தன வரம்பு, வாயால்

உமளத்தன குரங்கு ேல்கால்” என்று அகம் உவந்தது
உண்படல்
இமளத்த நுண் ைருங்குல் நங்காய்! என் எதிர் எய்திற்று
எல்லாம்,
விளக்கு எதிர் வீழ்ந்த விட்டில் ோன்மைய; வியக்க
பவண்டா.

இமளத்த நுண் ைருங்குல் நங்காய் - சிறுத்து நுண்தமயான இதடதய உதடய

பபண்கண! குரங்கு ைதிமல வமளத்தன - குரங்குகள் இலங்தக மதிதல வதளத்ைன;
பவமல வரம்பு வகுத்தன - அைற்காகக் கடலில் கசதுதவக் கட்டின; வாயால் ேல்கால்
உமளத்தன - வாயால் பலமுதற உரப்பிப் கபபராலி பசய்ைன; என்று அகம்
உவந்தது உண்படல் - என்று (நீ) மனம் மகிழ்ந்ைது உண்டானால்; வியக்க பவண்டா -
அைற்காக வியப்புக் பகாள்ள கவண்டாம்; என் எதிர் எய்திற்று எல்லாம் - என் எதிர்
வரும் (அக்குரங்குகள்) எல்லாம்; விளக்கு எதிர் வீழ்ந்த விட்டில் ோன்மைய -
விளக்குக்கு முன்கன (திரண்டு வந்து) வீழ்ந்ை விட்டில் பூச்சியின் ைன்தமயனவாம்.
விளக்கில் விட்டில் பூச்சி ைாகன வந்து விழுந்து இறக்குமாறு கபாலப்
கபார்க்களத்தில் குரங்குகள் என்தனக் கண்ட மாத்திரத்து இறக்கும் என்கிறான்.
வரம்பு - எல்தல (கசது) உதளத்ைல் - உரப்பிப் கபபராலி பசய்ைல்.
(27)

7659. ‘சகாற்றவாள் அரக்கர்தம்மை, “அபயாத்தியர் குலத்மத

முற்றும்
ேற்றி நீர் தருதிர்; அன்பறல், ேசுந் தமல சகாணர்திர்;
ோரித்து
உற்றது ஒன்று இயற்றுவீர்” என்று உந்திபனன்; உந்மத
பைலும்,
சவற்றியர்தம்மைச் செல்லச் சொல்லிசனன், விமரவின்’
என்றான்.

அபயாத்தியர் குலத்மத முற்றும் ேற்றி நீர் தருதிர் - அகயாத்திக்குரிய அரசரின்

குலத்தை முற்றிலும் நீர் பற்றிக் பகாண்டு வந்து ைாருங்கள்; அன்பறல் ேசுந்தமல
சகாணர்திர் - அல்லாவிட்டால் (அவர்களது) பசிய ைதலதயக் பகாண்டு வாருங்கள்;
ோரித்து உற்றது ஒன்று இயற்றுவீர் - முயற்சிதய கமற்பகாண்டு ஏற்றபைாரு
பசயதலச் பசய்யுங்கள்; என்று சகாற்றவாள் அரக்கர் தம்மை உந்திபனன் - என்று
(கட்டதள இட்டு) பவற்றி பபாருந்திய வாட்பதடதய ஏந்திய அரக்கர்கதள
(அகயாத்திக்கு) அனுப்பி உள்களன்; உந்மத பைலும் - உனது ைந்தையாகிய சனகன்
மீதும்; சவற்றியர் தம்மை விமரவின் செல்லச் சொல்லிசனன் என்றான் - பவற்றி
பபாருந்திய அரக்க வீரதர விதரந்து கபாகுமாறு பசால்லியுள்களன் என்று
இராவணன் கூறினான்.
மககாைரன் கூறிய ஆகலாசதனக்கு ஏற்ப அகயாத்தியர் மீதும் சனகன் மீதும்
பதட வீரதரச் பசலுத்தி உள்களன் என்று இராவணன் கூறுகிறான். அகயாத்தியர்
ைசரைன் கால் வழி வந்ைவர். பசுந்ைதல - புதிைாய்க் குருதி வடிய பவட்டப்பட்ட
ைதல. பாரித்ைல் - முயற்சி கமற்பகாள்ளல்.
(28)

மககாைரன் மாயா சனகதன அங்குக் பகாணர்ைல்

7660. என்று அவன் உமரத்தகாமல, ‘என்மன இம் ைாயம்
செய்தாற்கு
ஒன்றும் இங்கு அரியது இல்மல’ என்ேது ஓர் துணுக்கம்
உந்த,
நின்று நின்று உயிர்த்து சநஞ்ெம் சவதும்பினாள், சநருப்மே
மீளத்
தின்று தின்று உமிழ்கின்றாரின், துயருக்பக பெக்மக
ஆனாள்.
என்று அவன் உமரத்த காமல - என்று அந்ை இராவணன் பசான்ன உடன்;
என்மன இம்ைாயம் செய்தாற்கு - என்தன இப்படிப்பட்ட மாயம் பசய்து சிதறயில்
தவத்ை இவ்விராவணனுக்கு, ஒன்றும் இங்கு அரியது இல்மல - ஒன்றும் இங்குச்
பசய்ைற்கு அரிய பசயபலன்பது இல்தல; என்ேது - என்று எண்ணியைால்; ஓர்
துணுக்கம் உந்த - ஒரு மன அச்சம் தூண்ட; நின்று நின்று உயிர்த்து சநஞ்ெம்
சவதும்பினாள் - திதகப்பதடந்து நின்று நின்று பபருமூச்சு விட்டு மனம் பகாதித்துப்
கபாய்; சநருப்மே மீளத்தின்று தின்று உமிழ்கின்றாரின் - பநருப்தப மீண்டும்
மீண்டும் தின்று தின்று உமிழ்கின்றவர்கதளப் கபால; துயருக்பக பெக்மக ஆனாள்
- துன்பத்திற்குத் ைங்குமிடம் ஆனாள்.

இம்மாயம் பசய்ைாற்கு - மாரீசதன மாயமானாக அனுப்பிக் கிழ கவடத்தில்

ைன்தன நிலத்பைாடும் பகாண்டு வந்ை பசயல், துணுக்கம் - மன அச்சம், கசக்தக -
இருப்பிடம், நிதலக்களன். நின்று நின்று, தின்று தின்று - அடுக்குத் பைாடர்கள்.
(29)

7661. ‘இத் தமல இன்ன செய்த விதியினார், என்மன, இன்னும்

அத் தமல அன்ன செய்யச் சிறியபரா? வலியர் அம்ைா!
சோய்த்தமல உமடயது எல்லாம் தருைபை போலும்’
என்னாக்
மகத்தனள் உள்ளம், சவள்ளக் கண்ணின் நீர்க் கமர
இலாதாள்.

கண்ணின் சவள்ள நீர்க்கமர இலாதாள் - கண்ணில் இருந்து பவள்ளமாகப்

பபருகுகின்ற கண்ணீருக்குக் கதர காணாைவளாகிய சீதை; இத்தமல இன்ன செய்த
விதியினார் - எனக்கு இவ்விடத்து இப்படிப்பட்ட பசயதலச் பசய்ை விதியினார்;
என்மன இன்னும் அத்தமல அன்ன செய்யச் சிறியபர? - எனக்கு அவ்விடத்து
அப்படிப்பட்ட பசயதலச் பசய்யச் சிறியவகரா; வலியர் அம்ைா - வலிதம
உதடயவர்; பபாய்த்ைதல உதடயது எல்லாம் கருைபை போலும் என்னாக் - பபாய்ச்
பசயல்கதளக் பகாண்டிருப்பது எல்லாம் ைற்கபாது அறமாகத் கைான்றுகிறது என்று
மனதில் எண்ணி; உள்ளம் மகத்தனள் - மன பவறுப்புக் பகாண்டாள்.

தகத்ைனள் - பவறுத்ைனள், உதடயது எல்லாம் - ஒருதம பன்தம மயக்கம்,

அம்மா - அதச, விதியினார் சிறியகரா வலியர் எனக் கூட்டுக.

(30)

7662. ஆயது ஓர் காலத்து, ஆங்கண், ைருத்தமனச் ெனகன்

ஆக்கி,
வாய் திறந்து அரற்றப் ேற்றி, ைபகாதரன் கடிதின் வந்து,
காய் எரி அமனயான் முன்னர்க் காட்டினன்; வணங்கக்
கண்டாள்,
தாய் எரி வீழக் கண்ட ோர்ப்பு எனத் தரிக்கிலாதாள்.
ஆயது ஓர் காலத்து ைபகாதரன் - (அந்ை கநரத்தில்) மககாைரன்; ஆங்கண் -
அவ்விடத்திற்கு; ைருத்தமனச் ெனகன் ஆக்கி - மருத்ைன் என்னும் அரக்கதனச்
சனகன் வடிவு பகாள்ளச் பசய்து; வாய் திறந்து அரற்றப் ேற்றி - அவன் வாய்
விட்டுக் கைறுமாறு பற்றிக்பகாண்டு; கடிதின் வந்து - விதரவாக வந்து; காய் எரி
அமனயான் முன்னர்க் காட்டினன் - பகாழுந்து விட்டு எரியும் பநருப்தப ஒத்ை
இராவணனுக்கு முன்னர்க் காட்டினான்; வணங்கக் கண்டாள் - அம்மாயா சனகன்
இராவணதன வணங்குவதைச் சீதை கண்டாள்; தாய் எரி வீழக் கண்ட ோர்ப்பு என -
ைன் ைாய்ப்பறதவ பநருப்பில் விழுவதைக் கண்ட பறதவக் குஞ்சு கபால;
தரிக்கிலாதாள் - மனம் ைாங்காைவளாயினாள்.

கடிதின் - விதரவின், பார்ப்பு - பறதவக் குஞ்சு. அதனயான் -

விதனயாலதணயும் பபயர்.

(31)
மாயா சனகதனக் கண்ட சீதை வாய்விட்டு அரற்றுைல்
7663. மககமள சநரித்தாள்; கண்ணில் பைாதினாள்; கைலக்
கால்கள்
சநய் எரி மிதித்தாசலன்ன, நிலத்திமடப் ேமதத்தாள்;
சநஞ்ெம்
சைய் என எரிந்தாள்; ஏங்கி விம்மினாள்; நடுங்கி
வீழ்ந்தாள்;
சோய் என உணராள், அன்ோல் புரண்டனள், பூெலிட்டாள்.
சோய் என உணராள் - (மககாைரன் பற்றி வந்ைவன் மாயா சனகன் என்ற) பபாய்த்
ைன்தமதய அறியாைவள் ஆகிய சீதை; மககமள சநரித்தாள் - ைன் தககதள
பநரித்ைாள்; கண்ணில் பைாதினாள் - தககதளக் கண்களில் கமாதிக் பகாண்டாள்;
கைலக் கால்கள் - ைாமதர மலர் கபான்ற பாைங்கள்; சநய்சயரி மிதித்தாசலன்ன
நிலத்திமடப் ேமதத்தாள் - பநய் ஊற்றி எரிக்கப் பட்ட தீதய மிதித்ைது கபால்
நிலத்தின் மீது இருக்க முடியாமல் துடித்ைாள்; சநஞ்ெம் சைய் என எரிந்தாள் -
மனம் உடல் கபால கவக்காடு எய்தினாள்; ஏங்கி விம்மினாள் - ஏக்கம் பகாண்டு
புலம்பினாள்; நடுங்கி வீழ்ந்தாள் - உடல் நடுங்கிக் கீகழ விழுந்ைாள்; அன்ோல்
புரண்டனள் - (ைன் ைந்தை மீது பகாண்ட) பாசத்ைால் புரண்டாள்; பூெலிட்டாள் -
கபபராலி எழுப்பிக் கைறினாள்,

கமலக் கால்கள் - உவதமத்பைாதக. தககதள பநரித்ைல் கபான்றன துயரத்ைால்

எழுந்ை பசயல்கள். இப்பாடலில் அவலச்சுதவ விளங்குைல் காண்க.
(32)
7664. ‘சதய்வபைா!’ என்னும்; ‘சைய்ம்மை சிமதந்தபதா?’ என்னும்;
‘தீய
மவவபலா, உலமக?’ என்னும்; ‘வஞ்ெபைா, வலியது?’
என்னும்;
‘உய்வபலா, இன்னம்?’ என்னும்; ஒன்று அல துயரம்
உற்றாள்;
மதயபலா? தருைபைபயா? யார், அவள் தன்மை பதர்வார்?

சதய்வபைா என்னும் - (அச்சீதை) பைய்வகம என்பாள்; சைய்ம்மை சிமதந்தபதா

என்னும் - உண்தம அழிந்து விட்டகைா என்பாள்; உலமக தீயமவவபலா என்னும் -
உலகத்தைத் தீய்ந்து கபாகும்படி சபித்து விடட்டுமா என்பாள்; வஞ்ெபைா வலியது
என்னும் - (உலகில்) வஞ்சகச் பசய்தககய வலிதமயானது என்பாள்; இன்னம்
உய்வபலா என்னும் - இன்னும் உயிகராடு பிதழத்திருப்கபகனா என்பாள்; ஒன்று
அல துயரம் உற்றாள் - ஒரு ைன்தமத்ைாக அன்றிப் பல வதகயில் துன்பம்
அதடந்ைாள். மதயபலா - (இவ்வாறு துன்புற்றது) பபண்கணா; தருைபைபயா -
அல்லது அறந்ைாகனா? அவள் தன்மை பதர்வார் யார் - அச்சீதையின் நிதலதய
ஆய்ந்து அறிபவர் யாவர்.
தீய - தீய்ந்து கபாகும்படி, தவைல் - சபித்ைல். ஈற்றடி கவிக்கூற்று.

(33)

7665. ‘எந்மதபய! எந்மதபய! இன்று என் சோருட்டு உனக்கும்

இக் பகாள்
வந்தபத! என்மனப் சேற்று வாழ்ந்தவாறு இதுபவா?
ைண்பணார்
தந்மதபய! தாபய! செய்த தருைபை! தவபை!’ என்னும்;
சவந் துயர் வீங்கி, தீ வீழ் விறகு என சவந்து, வீழ்ந்தாள்.

எந்மதபய எந்மதபய - (கமலும் சீதை) என் ைந்தைகய என் ைந்தைகய; இன்று

என் சோருட்டு உனக்கும் இக்பகாள் வந்தபத - இப்கபாது என் காரணமாக உனக்கு
இந்ை நிதல வந்து விட்டகை! என்மனப் சேற்று வாழ்ந்தவாறு இதுபவா - என்தன
மகளாகப் பபற்றைால் (நீ) வாழ்ந்ை ைன்தம இதுகவைாகனா; ைண்பணார்
தந்மதபய - நில உலகத்ைவர்களுக்குத் ைந்தை கபால் நல்லது பசய்பவகன; தாபய -
(அன்பினால்) ைாதயப் கபான்றவகன; செய்த தருைபை - (ஒருவன்) பசய்ை அறம்
கபால் நன்தம பசய்பவகன; தவபை - (பயன் விதளவிக்கும்) ைவம் கபான்றவகன!
என்னும் - என்று கூறி; சவந்துயர் வீக்கி - பகாடிய துயரம் மிகுந்து; தீ வீழ் விறகு என
சவந்து வீழ்ந்தாள் - தீயில் விழுந்ை விறகு கபால (துயரால்) மனம் பவந்து கீகழ
விழுந்ைாள்.
 என் ைந்தைகய என்னால் இந்ை நிதல உனக்கு வந்ைகை. என்தனப் பபண்ணாகப்
பபற்று நீ வாழ்ந்ை வதக இதுைானா? என்று பகாடுந்துயர் பகாண்ட சீதை தீயில்
வீழ்ந்ை விறகு கபால் மனம் பவதும்பிக் கீகழ விழுந்ைாள். இப்பாடலில் உவதம அணி
அதமந்துள்ளது.

(34)

7666. ‘இட்டு, உண்டாய்; அறங்கள் செய்தாய்; எதிர்ந்துபளார்

இருக்மக எல்லாம்
சுட்டுண்டாய்; உயர்ந்த பவள்வித் துமற எலாம் கமரயும்
கண்டாய்;
ைட்டு உண்டார், ைனிெர்த் தின்ற வஞ்ெரால் வயிரத் திண்
பதாள்
கட்டுண்டாய்; என்பன, யானும் காண்கின்பறன் போலும்
கண்ணால்’.

இட்டு உண்டாய் - (வறியவரும் விருந்தினரும் பநருங்கி உண்ணுமாறு)

அளித்துப் பிறகு (நீ) உண்டாய்; அறங்கள் செய்தாய் - அறச்பசயல்கதளச் பசய்ைாய்;
எதிர்ந்துபளார் இருக்மக எல்லாம் சுட்டுண்டாய் - எதிர்த்ை பதகவர்களின் ஊர்கதள
எல்லாம் எரித்து விட்டாய்; பவள்வித் துமற எலாம் கமரயும் கண்டாய் - கவள்வித்
துதறகள் எல்லாவற்தறயும் பசய்து (அவற்றிற்கு) எல்தலயும் கண்டாய்; ைட்டுண்டார்
- (அத்ைகு சிறப்புதட நீ) கள் குடிப்பவராய்; ைனுெர்த் தின்ற வஞ்ெரால் - மனிைதரத்
தின்னும் வஞ்சகப் பண்பு பகாண்ட அரக்கரால்; வயிரத்திண் பதாள் கட்டுண்டாய் -
வயிரம் கபான்ற வலிய கைாள்கள் கட்டப்பட்டாய்; என்பன யானும் கண்ணால்
காண்கின்பறன் போலும் - இப்படிப்பட்ட நிதலதய நானும் கண்ணால்
காண்கின்கறகன.

எதிர்த்கைார் இருக்தக சுடல் - பதகவர் இருக்தகதய எரித்ைல் புறத்திதணயில்

"உழபுலவஞ்சி" எனப்படும். மட்டு - கள், சுட்டுண்டாய் - உண் துதணவிதன.
கட்டுண்டாய் - உண் பசயப்பாட்டு விதனப் பபாருள் உதடயது. என்கன - இரக்கக்
குறிப்பு.

(35)

7667. என்று, இன ேலவும் ேன்னி, எழுந்து வீழ்ந்து இடரில்

பதாய்ந்தாள்,
‘சோன்றினள் போலும்’ என்னா, சோமற அழிந்து,
உயிர்ப்புப் போவாள்,
மின் தனி நிலத்து வீழ்ந்து புரள்கின்றது அமனய
சைய்யாள்,
அன்றில் அம் பேமட போல, வாய் திறந்து அரற்றலுற்றாள். என்று இன ேலவும்
ேன்னி - என்று இவ்வாறான பல பசாற்கதளப் பலமுதற பசால்லி; எழுந்து வீழ்ந்து -
(இருந்ை இடம் விட்டு) எழுந்து (துன்பம் பபாறுக்க முடியாமல் நிலத்தில்)
விழுந்து; இடரில் பதாய்ந்தாள் - பபருந்துன்பத்தில் மூழ்கி, சோன்றினள் போலும்
என்னா - இறந்து விட்டாள் கபாலும் என்று (பார்த்ைவர் கருதுமாறு); சோமற அழிந்து
- (துன்பத்தைத்) ைாங்கும் ைன்தம அழிந்து; உயிர்ப்புப் போவாள் - பபருமூச்சு
விடுபவளாய்; தனி மின் நிலத்து வீழ்ந்து புரள்கின்றது அமனய சைய்யாள் - ைனித்ை
மின்னலானது நிலத்தில் விழுந்து புரள்வதை ஒத்ை உடம்பு உதடயவளாய்; அன்றில்
அம்பேமட போல - அன்றில் பறதவயின் அழகிய பபண் பறதவ கபால; வாய்
திறந்து அரற்றலுற்றாள் - வாய் விட்டுக் கைறத்பைாடங்கினாள்.

பன்னுைல் - பலமுதற பசால்லுைல், கைாய்ைல் - மூழ்குைல், பபாதற - ைாங்கும்

வலி, உயிர்ப்பு - பபருமூச்சு, இன - இதடக்குதற வால்மீகியும் அழுகின்ற
சீதைக்குப் பபண் அன்றிதலப் பல இடங்களில் உவதம கூறுவர்.

(36)

7668. ‘பிமறயுமட நுதலார்க்கு ஏற்ற பிறந்த இற் கடன்கள்

செய்ய,
இமறயுமட இருக்மக மூதூர் என்றும் வந்து இருக்கலாதீர்;
சிமறயிமடக் காண, நீரும் சிமறசயாடும் பெர்ந்தவாபற-
ைமறயுமட வரம்பு நீங்கா வழி வந்த ைன்னர் நீபர?
நீபர ைமறயுமடவரம்பு நீங்கா வழி வந்த ைன்னர் - நீர் கவைமுதறயின் எல்தல
கடவாை கால்வழியில் வந்ைவர்; பிமறயுமட நுதலார்க்கு ஏற்ற - பிதற நிலவு
கபான்ற பநற்றிதய உதடய பபண்களுக்கு ஏற்ற; பிறந்த இற்கடன்கள் செய்ய -
பிறந்ை வீட்டுக் கடதமகதளச் பசய்வைற்குக் கூட; இமறயுமட இருக்மக மூதூர் -
(என்) ைதலவனுதடய இருப்பிடமாகிய பழதமயான ஊராகிய அகயாத்திக்கு;
என்றும் வந்து இருக்கலாதீர் - என்தறக்கும் வந்து ைங்காது இருப்பவர் ஆனீர்;
சிமறயிமடக் காண - (அப்படிப்பட்ட நீர்) சிதறயிதடயில் (என்தனக்)
காண்பைற்காக; நீரும் சிமறசயாடும் பெர்ந்தவாபறா - நீங்களும் சிதறக்குச் கசர்ந்ை
ைன்தமகயா? (இது)

சனகன் நாளும் அனகலாம்பி கவள்வி பசய்பவன் ஆைலின் ைன் மகள் இருந்ை

ஊருக்குக் கூடச் பசல்ல முடியாமல் ைன் ஊரிகலகய இருந்ைான் என்க. இதற -
ைதலவன் (இராமன்); மூதூர் - அகயாத்தி.

(37)

7669. ‘"வன் சிமறப் ேறமவ ஊரும் வானவன், வரம்பு இல் ைாயப்

புன் சிமறப் பிறவி தீர்ப்ோன் உளன்" எனப் புலவர்
நின்றார்
என் சிமற தீர்க்குவாமரக் காண்கிபலன்: என்னின் வந்த
உன் சிமற விடுக்கற்ோலார் யார் உளர், உலகத்து
 உள்ளார்?*

வன்சிமறப் ேறமவ ஊரும் வானவன் - வலிதமயான சிறகுகதள உதடய

கருடதன ஊர்தியாக ஏறிச் பசலுத்தும் திருமால்; வரம்பு இல்ைாயப் புன் சிமறப்
பிறவி தீர்ப்ோன் உளன் - எல்தலயற்ற மாயா காரியமாகிய இழிந்ை பிறவிச்
சிதறதயத் தீர்ப்பைற்காக உளன்; என்று புலவர் நின்றார் - என்று நல்லறிவாளர்
பசால்லி உள்ளனர்; என் சிமற தீர்க்குவாமரக் காண்கிபலன் - (அச்பசால் ைவிர) என்
சிதற வாழ்க்தகதயத் தீர்த்து விடுவிப்பவர்கதளக் காண்கிகலன்; என்னின் வந்த
உன்சிமற விடுக்கற்ோலார் - எனக்காக உனக்குக் கிட்டியுள்ள சிதற வாழ்க்தகயில்
இருந்து விடுவிப்பவர்கள்; உலகத்து உள்ளார் யார் உளர் - உலகத்தில் உள்ளவர்களில்
யாவர் உளர்?

கள்ள ைாய வாழ்வு எலாம் விள்ள ஞானம் வீசு தாள் வள்ளல் வாழி
(கம்ப. 2578) என்றார் பிற இடத்திலும்,
(38)

7670. ‘ேண் சேற்றாசராடு கூடாப் ேமக சேற்றாய்; ேகழி ோய

விண் சேற்றாய்எனினும், நன்றால், பவந்தராய் உயர்ந்த
பைபலார்
எண் சேற்றாய்; ேழியும் சேற்றாய்; இது நின்னால் சேற்றது
அன்றால்;
சேண் சேற்றாய்; அதனால், சேற்றாய்; யார் இன்ன பேறு
சேற்றார்? ேண் சேற்றாசராடு கூடாப் - நல்ல
பண்புதடயவர்ககளாடு கசர்ைல் இல்லாை; ேமக சேற்றாய் - பதகவதனப்
பபற்றாய்; ேகழி ோய விண்சேற்றாய் எனினும் நன்றால் - (அத்ைன்தமயனான
பதகவனிடம் சிதறப்பட்டிருப்பதை விட) அவனது அம்பு பாய்ந்து வீர பசார்க்கம்
அதடந்ைாய் எனினும் நல்லது; பவந்தராய் உயர்ந்த பைபலார் எண் சேற்றாய் -
கவந்ைர்களாகி உயர்வு எய்திய கமகலார்களால் எண்ணப்படும் ைன்தமதயப்
பபற்றுச் சிறந்ைாய்; ேழியும் சேற்றாய் - (அப்படிப்பட்ட நீ) பழிதயயும் அதடந்ைாய்;
அது நின்னால் சேற்றுது அன்றால் - அப்பழி உன் பசயலால் கைடிக் பகாண்டது
அன்று; சேண் சேற்றாய் அதனால் சேற்றாய் - (நீ ஒரு) பபண்தணப் பபற்றாய்
அைனால் பபற்றாய் அைனால் இந்ைப் பழிதயப் பபற்றாய்; இன்ன பேறு சேற்றார்
யார் - (உலகில் உன்தனப் கபால்) இவ்வாறான கபறு பபற்றார் யார்.

‘யான் பிறத்ைலால் துறந்ை பபரியாள்’ கம்ப. 2366. என்று பரைன் குகனிடம்

கூறுவதை எண்ணுக. பண் - பண்பு. எண் - எண்ணப்படும் சிறப்பு. ஆல் - அதசகள்.

(39)

7671. சுற்றுண்ட ோெ நாஞ்சில் சுமைசயாடும் சூடுண்டு, ஆற்ற

எற்றுண்டும், அளற்று நீங்கா, விழு சிறு குண்மட என்ன,
ேற்றுண்ட நாபள ைாளாப் ோவிபயன், உம்மை எல்லாம்
விற்று உண்படன்; எனக்கு மீளும் விதி உண்படா, நரகில்
வீழ்ந்தால்?*

ோெம் சுற்றுண்ட நாஞ்சில் - கயிற்றினால் சுற்றிக் கட்டப்பட்ட கலப்தப;

சுமைசயாடும் சூடுண்டு - சுதமயுடன் சாட்தடயால் அடிபட்டும்; ஆற்ற எற்றுண்டும்
- மிகத் ைாற்றுக் ககாலால் குத்துண்டும்; அளற்று நீங்கா - கசற்று வயதல நீங்காது;
விழு சிறு குண்மட என்ன - ைடுமாறி விழுகிற சிறிய எருது கபால; ேற்றுண்ட நாபள -
பதகவனால் பற்றப்பட்ட காலத்திகலகய; ைாளாப் ோவிபயன் - நீங்காை தீவிதன
உதடய நான்; உம்மை எல்லாம் விற்று உண்படன் - உங்கதள எல்லாம் விற்று
உண்டவளாகி விட்கடன்; நரகில் வீழ்ந்தால் - நரகத்தில் விழுந்ைால்; மீளும் விதி
எனக்கு உண்படா - மீளும் வழி எனக்கு உள்ளகைா? நாஞ்சில் - கலப்தப,
சூடுண்ணல் - சூட்டுக் ககாலால் சுடப்படுைல் எனினும் அதமயும். மாட்டு வாகட
நூல்களில் கநாய்க்குச் சூடிடும் முதறகள் கூறப்பட்டிருத்ைதல நிதனக.
எற்றுண்ணல் - ைாற்றுக் ககாலால் குத்துைல், அளறு - கசறு, குண்தட - எருது,
‘உம்தமபயல்லாம் விற்று உண்கடன். அகயாத்திக்கும், மிதிதலக்கும் வீரர்கதள
அனுப்பியைாக இராவணன் பசான்னதை உட்பகாண்டு இருைரப்பாதரயும்
உளப்படுத்திக் கூறியது.
(40)

7672. ‘இருந்து நான் ேமகமய எல்லாம் ஈறு கண்டு, அளவு இல்

இன்ேம்
சோருந்திபனன் அல்பலன்; எம்பகான் திருவடி புமனந்பதன்
அல்பலன்;
வருந்திபனன், சநடு நாள்; உம்மை வழிசயாடு முடித்பதன்;
வாயால்
அருந்திபனன், அபயாத்தி வந்த அரெர்தம் புகமழ அம்ைா!

நான் இருந்து - நான் இலங்தகச் சிதறயில் உயிருடன் இருந்து; ேமகமய எல்லாம்

- பதகவர்கதள எல்லாம்; ஈறு கண்டு - அழிவதடயுமாறு பசய்ைல் கண்டு,
அளவு இல் இன்ேம் சோருந்திபனன் அல்பலன் - அளவற்ற இன்பத்தை
அதடந்கைன் அல்லன்; எம்பகான் - எமது ைதலவனாகிய இராமனின்; திருவடி
புமனந்பதன் அல்லன் - திருவடிகதள (ைதலயில்)ச் சூட்டிகனனுமல்லன்;
சநடுநாள் வருந்திபனன் - (சிதறயில் பத்துத் திங்கள்) நீண்ட நாள்
வருத்ைப்பட்கடன்; உம்மை வழிசயாடு முடித்பதன் - உம்தமப் பரம்பதரகயாடும்
அழியுமாறு பசய்கைன்; அபயாத்தி வந்த அரெர் தம் புகமழ - அகயாத்தியில் கைான்றி
வந்ை அரசர்களுதடய பபருதமதய; வாயால் அருந்திபனன் அம்ைா - (என்) வாயால்
உண்டு விட்கடன்.
 வாயால் அருந்திகனன் - ைாய் ைந்தையதர இழந்ைவர்கதளத் ைாதயத் தின்றான்.
ைந்தைதயத் தின்றான். என்று கூறும் உலக வழக்குப் பற்றி வந்ைது. வாயால்
அருந்திகனன் என்பது - மாய மாதனப் பற்றித் ைருக என இராமதன கவண்டிய
"நாயக நீபய ேற்றி நல்கமல போலும்"

என்ற பாடதலயும் (கம்ப. 3303) மாயமானின் அபயக் குரல்ககட்டு இலக்குவதனக்

கடிந்து கூறிய பாடதலயும் (கம்ப. 3331) உள்ளடக்கிக் கூறியது எனலும் ஆம். அம்மா -
வியப்பிதடச் பசால்.

(41) 7673. ‘"சகால்" எனக் கணவற்கு ஆங்கு

ஓர் சகாடும் ேமக
சகாடுத்பதன்; எந்மத
கல் எனத் திரண்ட பதாமளப் ோெத்தால் கட்டக் கண்படன்;
இல் எனச் சிறந்து நின்ற இரண்டுக்கும் இன்னல் சூழ்ந்பதன்-
அல்சலபனா? எளிசயபனா, யான்? அளியத்பதன்,
இறக்கலாபதன்!

ஆங்கு - அப்பஞ்சவடியில்; சகால் என - பகால்வாயாக என்று; கணவற்கு ஓர்

சகாடும் ேமக சகாடுத்பதன் - கணவனுக்கு ஒரு பகாடிய பதகதயத் ைந்கைன்;
எந்மத - (இப்கபாது இலங்தகயில்) எனது ைந்தையினது; கல் எனத் திரண்ட பதாமள
- மதல கபால் திரண்ட வலிய கைாள்கதள; ோெத்தால் கட்டக் கண்படன் -
கயிற்றினால் கட்டியிருப்பதைக் கண்கடன்; இல் எனச் சிறந்து நின்ற - (ஒரு
பபண்ணுக்கு) வீடு என்பைற்குரிய சிறப்புப் பபாருந்திய; இரண்டுக்கும் இன்னல்
சூழ்ந்பதன் - பிறந்ை வீடு, புகுந்ை வீடு ஆகிய இரண்டுக்கும் துன்பத்தை
எண்ணியவளாகனன்.; அல்சலபனா - இது உண்தமயல்லவா,; யான் எளிசயபனா -
நான் எளிதமயானவகளா? இறக்கலாபதன் - (இப்படிப் பல பசய்தும்)
இறக்கலாகாைவளாகிய (நான்); அளியத்பதன் - இரங்கத் ைக்கவள்.
ஒரு பபண் ைன் பிறந்ை வீட்டிற்கும் புகுந்ை வீட்டிற்கும் பபருதம கைட
கவண்டியவள் என்ற உலகியல் நதடமுதற உட்பகாண்டு ைான், "இரண்டுக்கும்
இன்னல் சூழ்ந்கைன்" என்கிறாள். இறந்து படாதமயால், ைான் கருதண பசய்யத்
ைக்கவள் அல்லள் என்பதை உணர்த்திற்று.

(42)

7674. ‘இமண அறு பவள்வி பைல்நாள் இயற்றி, ஈன்று எடுத்த

எந்மத
புமண உறு திரள் பதாள் ஆர்த்து, பூமியில் புரளக்
கண்படன்;
ைணவிமன முடித்து, என் மகமய ைந்திர ைரபின் சதாட்ட
கணவமன இமனய கண்டால் அல்லது, கழிகின்பறபனா?
 பைல்நாள் - முன்பனாரு காலத்தில்; இமண அறு பவள்வி இயற்றி - ஒப்பற்ற பபரு
கவள்விதயச் பசய்து; ஈன்று எடுத்த தந்மத - (என்தனப்) பபற்பறடுத்து (வளர்த்ை)
என் ைந்தையாகிய சனகனது; புமணஉறுதிரள் பதாள் - பதகவராகிய கடதலக்
கடத்ைற்குப் புதண கபால் நின்று உைவும் இயல்பு அதமந்ை வலிய திரண்ட
கைாள்கள்; ஆர்த்து பூமியில் புரளக் கண்படன் - பதகவரால் கட்டப்பட்டுப் பூமியில்
புரளுவதைக் கண்ட (நான்); ைணவிமன முடித்து - திருமணச் சடங்தகச் பசய்து
முடித்து; என் மகமய ைந்திர ைரபின் சதாட்ட கணவமன - என் தகதய மந்திரங்களில்
கூறிய முதறப்படி பிடித்ை கணவனாகிய இராமதன; இமனய கண்டால் அல்லது -
இவ்வாறு பதகவரால் கட்டப்பட்டுப் பூமியில் புரளுவதைக் கண்டால் ைான்;
கழிகின்பறபனா - உயிர் நீங்குகவகனா?

கார்முகப் பாடல்கதள (கம்ப. 681, 682) உள்ளடக்கிக் கூறியது. கடிமணப்

பாடல்கதள (கம்ப. 1248, 1249) உள்ளடக்கிக் கூறியது என்க. புதண உறுதிரள் கைாள் -
அதடந்ைவர்க்குப் பற்றுக் ககாடாகிய திரண்டகைாள் எனினும் அதமயும்.

(43)

7675. ‘அன்மனமீர்! ஐயன்மீர்! என் ஆர் உயிர்த் தங்மகமீபர!

என்மன ஈன்று எடுத்த எந்மதக்கு எய்தியது யாதும் ஒன்று
முன்னம் நீர் உணர்ந்திலீபரா? உைக்கு பவறு உற்றது
உண்படா?
துன்ன அரு சநறியின் வந்து, சதாடர்ந்திலீர்; துஞ்சினீபரா?
அன்மன மீர் - ைாய்மார்ககள! ஐயன்மீர் - பபரிகயார்ககள! என் ஆர் உயிர்த் தங்மகமீபர
- என் அருதமயான உயிர் கபான்ற ைங்தகமார்ககள! என்மன ஈன்று எடுத்த
எந்மதக்கு - என்தனப் பபற்பறடுத்ை என் ைந்தைக்கு; எய்தியது யாதும் - நிகழ்ந்துள்ள
நிதல எைதனயும்; ஒன்று முன்னம் நீர் உணர்ந்திலீபரா - சிறிதும் முன்பு நீங்கள்
அறியவில்தலயா? உைக்கு பவறு உற்றது உண்படா - (இதுகபாலகவ) உங்களுக்கும்
கவறு துன்பம் நிகழ்ந்ைது உண்கடா? துன்ன அரு சநறியின் வந்து சதாடர்ந்திலீர் -
பநருங்குைற்கு அருதமயான வழியில் வந்து (ைந்தைதயத்) பைாடர்ந்தீரலீர்;
துஞ்சினீகரா - (ஒருகவதள) நீங்கள் எல்லாம் இறந்து விட்டீர்ககளா?

ஐயன்மீர் - சனகன் ைம்பி குசத்துவசன் சைானந்ை முனிவன் முைலிய

பபரியவர்கள், ைங்தகமீர் - ஊர்மிதள, மாண்டவி, சுருை கீர்த்தி முைலிகயார். துஞ்சுைல்
- மங்கல வழக்கு.

(44)

7676. ‘பைருவின் உம்ேர்ச் பெர்ந்து, விண்ணிமன

மீக்சகாண்டாலும்,
நீருமடக் காவல் மூதூர் எய்தலாம் சநறியிற்று அன்றால்;
போரிமடக் சகாண்டாபரனும், வஞ்ெமன புணர்த்தாபரனும்,
ஆர் உைக்கு அமறயற்ோலார்? அனுைனும் உளபனா, நும்
 ோல்?

பைருவின் உம்ேர்ச் பெர்ந்து - கமருமதலயின் கமல் இடத்துக்குப் கபாய்;

விண்ணிமன மீக்சகாண்டாலும் - ஆகாயத்தைக் தகப்பற்றினாலும்; நீருமடக்
காவல் மூதூர் - நீரினால் சூழப்பபற்ற கட்டுக்காவல் நிதறந்ை பழதமயான ஊராகிய
இலங்தக; எய்தலாம் சநறியிற்று அன்றால் - அதடவைற்கு உரிய
ைன்தமயுதடயைன்று; போரிமடக் சகாண்டாபரனும் - (ைந்தைகய) உன்தனப் கபார்
பசய்து தகப்பற்றிப் பிணித்து வந்ைாகரனும்; வஞ்ெமன புணர்த்தாபரனும் - வஞ்சதன
பசய்து தகப்பற்றிப் பிணித்து வந்ைாகரனும்; நும்ோல் அனுைனும் உளபனா -
உங்களிடம் அனுமன் இருக்கிறானா? இல்தலகய; ஆர் உைக்கு அமறயற்ோலார் -
உங்களுக்கு நிகழ்ந்ைதைச் பசால்லக் கூடியவர் யாவர்?

உம்பர் - கமல், ஆல் - அதச.

(45)

7677. ‘ெரதம்; ைற்று இவமனத் தந்தார், தவம் புரிந்து ஆற்றல்

தாழ்ந்த
ேரதமனக் சகாணர்தற்கு ஏதும் ஐயுறவு இல்மல; ேல் நாள்
வரதனும் வாழ்வான் அல்லன்; தம்பியும் அமனயன்
வாழான்;
விரதம் உற்று, அறத்தில் நின்றார்க்கு, இமவசகாலாம்
விமளவ பைன்பைல்?
இவமனத் தந்தார் - இந்ைச் சனக மன்னதனப் பற்றிக் பகாண்டு வந்ை பதகவர்;
தவம் புரிந்து - நந்தியம்பதியில் அயிர்த்து கநாக்கினும் பைன்திதச அன்றி கவறு
திதச கநாக்காது ைவம் பசய்து; ஆற்றல் தாழ்ந்த ேரதமனக் சகாணர்தற்கு - வலிதம
குதறந்துள்ள பரைதனப் பற்றிக்பகாண்டு வருவைற்கு; ஏதும் ஐயுறவு இல்மல ெரதம்
ைற்று - எந்ைவிைமான ஐயப்பாடும் இல்தல அது உண்தம; ேல்நாள் வரதனும்
வாழ்வான் அல்லன் - (பரைன் பதகவர் தகப்பட்டால்) பல நாள்கள் கவண்டியார்க்கு
கவண்டத் ைக்கது அறிந்து ஈயும் இராமனும் வாழ மாட்டான்; தம்பியும் அமனயன் -
இலக்குவனும் அவ்வாகற வாழமாட்டான்; விரதம் உற்று - விரைத்தைக் தகக்பகாண்டு;
அறத்தில் நின்றார்க்கு - அற வழியில் ஊன்றி நிற்பவர்களுக்கு; பைன்பைல் விமளவ
இமவ சகாலாம் - கமலும் கமலும் விதளயத் ைக்கதவ இதவகய ைான் கபாலும்.

அறத்தின் பவற்றிதயப் கபசவந்ை காப்பியத்தில் அறச் கசாைதனகள் மிகுதி.

மாயா சனகப் படலம் அத்ைதகய அறச் கசாைதனப் படலமாகும். பாவம்
மகிழ்ச்சியால் பபாங்க அறம் ைடுமாறிச் சாயும் நிதலயில் பைாடங்கும் இப்படலம்
கும்பகருணன் மரணச் பசய்தி ககட்டுப் பாவம் பதைத்து விழ அறம் உள்கள
மகிழும் காட்சிகயாடு முடிவதை உன்னுக.
(46)
7678. ‘"அமடத்தது கடமல; பைல் வந்து அமடந்தது, ைதிமல;
ஆவி
துமடத்தது ேமகமய பெமன" எனச் சிலர் சொல்லச்
சொல்ல,
ேமடத்தது ஓர் உவமகதன்மன, பவறு ஒரு வினயம்
ேண்ணி,
உமடத்தது விதிபய" என்று என்று, உமளந்தனள், உணர்வு
தீர்வாள்.

கடமல அமடத்தது - (குரங்குப் பதடயானது) கடதலச் கசது கட்டித் ைடுத்ைது;

ைதிமல பைல் வந்து அமடந்தது - (இலங்தக) மதிதல எதிர்த்து வந்து கசர்ந்ைது;
ேமகமய ஆவி துமடத்தது பெமன - பதகவர்களின் உயிதரக் குடித்ைது பதட; எனச்
சிலர் சொல்லச் சொல்ல - என்று சிலர் பசால்லும் கைாறும் பசால்லும் கசாறும்;
ேமடத்தது ஓர் உவமக தன்மன - (நான்) அதடந்ைைான ஒப்பற்ற பபரு மகிழ்ச்சிதய;
பவறு ஒரு வினயம் ேண்ணி - கவறு ஒரு சூழ்ச்சி பசய்து; உமடத்தது விதிபய என்று
என்று - பகடுத்ைது விதிகயைான் என்று என்று பலமுதற கூறி; உதளத்ைனள் -
வருந்தியவளாகி; உணர்வு தீர்வாள் - உணர்ச்சி ஒடுங்கினாள்.

வினயம் - சூழ்ச்சி, உதளந்ைனள் - முற்பறச்சம்.

(47)

மீண்டும் இராவணன் சீதைதய இணங்குமாறு கவண்டுைல்

7679. ஏங்குவாள் இமனய ேன்ன, இமையவர் ஏற்றம் எல்லாம்
வாங்கும் வாள் அரக்கன் ஆற்ற ைனம் ைகிழ்ந்து, இனிதின்
பநாக்கி,
‘தாங்குவாள் அல்லள் துன்ேம்; இவமளயும் தாங்கி, தானும்
ஓங்குவான்’ என்ன உன்னி, இமனயன உமரக்கலுற்றான்;

ஏங்குவாள் இமனய ேன்ன - துன்பத்ைால் வருந்துபவளாகிய சீதை இவ்வாறு

பசால்ல; இமையவர் ஏற்றம் எல்லாம் வாங்கும் வாள் அரக்கன் -
இதமயவர்களுதடய பபருதமதய எல்லாம் நீக்கும் வாட்பதடதய உதடய
இராவணன்; ஆற்ற ைனம் ைகிழ்ந்து - மிக மனம் மகிழ்ந்து; இனிதின் பநாக்கி -
காைகலாடு பார்த்து; துன்ேம் தாங்குவாள் அல்லள் - (இச்சீதை இனிகமல்)
துன்பத்தைத் ைாங்க மாட்டாள்; இவமளயும் தாங்கி - எனகவ இவதளத் ைாங்கிக்
காத்து; தானும் ஓங்குவான் - ைானும் (இவள் மனத்தில்) ஓங்கிய இடம் பபறலாம்;
என்ன உன்னி - என்று எண்ணி; இமனயன உமரக்கலுற்றான் - இவ்வாறான
பசாற்கதளச் பசால்லத் பைாடங்கினான்.
 பன்னல் - பலமுதற கூறல், ஏற்றம் - பபருதம. ஆற்ற - மிக. வாள் -
இராவணனுதடய வாளுக்குச் சந்திர காசம் என்று பபயர். சிவபிரான் உதமகயாடு
உயர்மதலயில் இருந்ை கபாது பைாடிப்பபாலி ைடக்தகயால் அம்மதலதயப்
பபயர்த்து எடுக்க முயன்று, அம்மதலக் கீழ் அகப்பட்டு வருந்திச் சாமகவைம் பாடி
மீண்ட கபாது சிவபிரான் பகாடுத்ை வாள் அது என்பர்.

(48)

7680. ‘காரிமக! நின்மன எய்தும் காதலால், கருதலாகாப்

பேர் இடர் இயற்றுலுற்பறன்; பிமழ இது சோறுத்தி;
இன்னும்,
பவர் அற மிதிமலபயாமர விளிகிபலன்; விளிந்த
போதும்,
ஆர் உயிர் இவமன உண்பணன்; அஞ்ெமல, அன்னம்
அன்னாய்!
காரிமக - அழகிகய! அன்னம் அன்னாய் - அன்னப் புள் கபான்ற நதடயழகு
உதடயவகள!; நின்மன எய்தும் காதலால் - உன்தன அதடய கவண்டும் என்ற
பபரு விருப்பத்ைால்; கருதலாகாப் பேர் இடர் இயற்றலுற்பறன் - எண்ணவும் கூடாை
பபருந் துன்பத்தைச் பசய்யத் பைாடங்கி விட்கடன்; இது பிமழ சோறுத்தி -
இச்பசயல் ைவறானது (இைதன நீ) பபாறுத்துக் பகாள்; இன்னும் பவர் அற
மிதிமலபயாமர விளிகிபலன் - இன்னும் கூட (நான்) முழுதமயாக அழியும்படி
மிதிதலயில் உள்ளவர்கள் மீது சினம் பகாள்ளவில்தல; விளிந்த போதும் ஆர் உயிர்
இவமன உண்பணன் - (அவ்வாறு) சினந்ை கபாதும் கூட இந்ைச் சனகனுதடய
அருதமயான உயிதரக் பகான்றழிகயன்; அஞ்ெமல - அஞ்சாகை.
விளிைல் - சினத்ைல். எய்தும் - பசய்யும் எனும் பபயபரச்சம். மிதிதலகயார் -
விதனயால் அதணயும் பபயர். விளிகிகலன் - விளிக்கிகலன்; ைன்விதன
பிறவிதனப் பபாருளில் வந்ைது. உயிருண்கணன் - உண்டற்கு உரிய அல்லாை
பபாருதள உண்டது கபாலக் கூறும் மரபு பற்றி வந்ைது.
(49)

7681. ‘இமையவர் உலகபைதான், இவ் உலகு ஏழுபைதான்,

அமைவரும் புவனம் மூன்றில் என்னுமட ஆட்சிபய தான்,
ெமைவுறத் தருசவன், ைற்று இத் தாரணி ைன்னற்கு;
இன்னல்
சுமையுமடக் காை சவந் பநாய் துமடத்திபயல், சதாழுது
வாழ்பவன்.

இன்னல் சுமையுமடக் காை சவந்பநாய் - துன்பைதைத் ைரும் சுதமயாக உள்ள (என்)

காமம் ஆகிய பகாடிய கநாதயத்; துமடத்திபயல் - (நீ எனக்கு உடன்பட்டுப்)
கபாக்குவாய் ஆனால்; ைற்று இத்தாரணி ைன்னற்கு - இந்ை மலர் மாதல அணிந்ை
விகைக நாட்டு அரசனாகிய சனகனுக்கு; இமையவர் உலகபை தான் - கைவர்
உலகமாயினும்; இவ் உலகு ஏழுபை தான் - எழு தீவுகளாக உள்ள இந்ை
நிலவுலகமாயினும்; அமைவரும் புவனம் மூன்றில் - பபாருந்தி விளங்குகிற மூன்று
உலகங்களிலும்; என்னுமட ஆட்சிபய தான் - (பசலுத்ைப்படும்) என்னுதடய ஆட்சிச்
பசல்வமாயினும்; ெமைவுறத் தருசவன் - முழுதுமாகக் பகாடுப்கபன்; சதாழுது
வாழ்பவன் - கமலும் உன்தன எப்பபாழுதும் பைாழுது வாழ்கவன்.

(50)

7682. ‘இலங்மக ஊர் இவனுக்கு ஈந்து, பவறு இடத்து இருந்து

வாழ்பவன்;
நலம் கிளர் நிதி இரண்டும் நல்குசவன்; நாைத் சதய்வப்
சோலம் கிளர் ைானம்தாபன சோது அறக் சகாடுப்சேன்;
புத்பதள்
வலம் கிளர் வாளும் பவண்டில், வழங்குசவன்; யாதும்
ைாற்பறன்.

இவனுக்கு இலங்மக ஊர் ஈந்து - (இவன் விரும்பினால்) இந்ைச் சனகனுக்கு

இலங்தக ஊரிதனக் பகாடுத்து; பவறு இடத்து இருந்து வாழ்பவன் - கவறு ஓரூரில்
இருந்து வாழ்கிகறன்; நலம் கிளர் நிதி இரண்டும் நல்குசவன் - நன்தம விளங்குகிற
சங்க நிதி பதுமநிதி இரண்டிதனயும் (இவனுக்குக்) பகாடுப்கபன்; நாைத் சதய்வப்
சோலம் கிளர் ைானம் - சிறப்புதடய பைய்வத் ைன்தம பபாருந்திய அழகு
விளங்குகிற புட்பக விமானத்தை; சோது அறத்தாபன சகாடுப்சேன் - பிறருக்கு
உரிதம என்ற பபாதுத் ைன்தம நீங்க இவனுக்கு உரிதமயானைாகக்
பகாடுப்கபன்; புத்பதள் வலம் கிளர் வாழும் பவண்டில் வழங்குசவன் - கைவர்கள்
வலி பைாதலக்கும் சிவபிரான் ைந்ை பவற்றி விளங்குகிற சந்திர காசம் என்ற வாதள
விரும்பினாலும் (அைதனயும்) பகாடுப்கபன்; யாதும் ைாற்பறன் - (ககட்கும்)
எைதனயும் மறுத்து உதரக்க மாட்கடன்.
அதனத்தையும் ைந்து நிற்கபன் என்கிறான் இராவணன். நிதி இரண்டு - சங்க நிதி,
பதும நிதி, "சங்கநிதி பதுமநிதி இரண்டும் ைந்து ைரணிபயாடு வானாளத் ைருவகரனும்
மங்குவார் அவர் பசல்வம் மதிப்கபாமல்கலாம்" என்றார் பிறரும். நாமம் - சிறப்பு.
அச்சம் எனினும் ஆம். மானம் - விமானம். முைற்குதற, பபாது அற - பிறருக்கு
உரிதம என்று பசால்லாைபடி, "கபாகம் கவண்டிப் பபாதுச்பசால் பபாறாது"
என்பது புறம். (புறநா -8) புத்கைள் - பைய்வம், ஈண்டுச் சிவன். மாற்றல் -
மறுத்துதரத்ைல்.

7683. ‘இந்திரன் கவித்த சைௌலி, இமையவர் இமறஞ்சி ஏத்த,

ைந்திர ைரபின் சூட்டி, வானவர் ைகளிர் யாரும்
ேந்தரின் உரிமை செய்ய, யான் இவன் ேணியில் நிற்பேன்-
சுந்தரப் ேவள வாய் ஓர் அருள் சைாழி சிறிது சொல்லின்.
 சுந்தரப் ேவள வாய் - (சீதைகய) உன் அழகிய சிறந்ை பவளம் கபான்ற வாயினால்;
ஓர் அருள் சைாழி சிறிது சொல்லின் - ஒப்பற்ற கருதணச் பசால்லிதனச் சிறிைாகச்
பசான்னால்; இந்திரன் கவித்த சைௌலி - (நான்) இந்திரன் ைதலயில் ைரித்துள்ள
பமௌலிதய; இமையவர் இமறஞ்சி ஏத்த - கைவர்கள் ைதலயால் வணங்கி வாயால்
துதிக்க; ைந்திர ைரபின் சூடி - மந்திரஞ் பசால்ல முதறப்படி அணிவித்து; வானவர்
ைகளிர் யாரும் - கைவ மகளிர் எல்லாரும்; ேந்தரின் உரிமை செய்ய - பந்ைல் கபாலச்
சுற்றிச் சூழ்ந்து உரிய பணிகதளச் பசய்ய; இவன் ேணியில் யான் நிற்பேன் - இந்ைச்
சனகன் இட்ட கட்டதளப்படி நான் நடப்கபன்.

சிறிது பசால்லின் - பபண்தமயின் நாணஞ் சுட்டி வந்ைது. பந்ைர் - பந்ைல்; கதடப்

கபாலி. உரிதம - உரிய பணிகள், பவளவாய் - உவதம.

(52)

7684. ‘எந்மததன் தந்மத தாமத, இவ் உலகு ஈன்ற முன்பனான்,

வந்து இவன்தாபன பவட்ட வரம் எலாம் வழங்கும்; ைற்மற
அந்தகன் அடியார் செய்மக ஆற்றுைால்; அமிழ்தின் வந்த
செந்திரு நீர் அல்லீபரல், அவளும் வற்து, ஏவல் செய்யும்.

(சீதைகய நீ எனக்கு இணங்குவாய் ஆனால்) எந்மத - என் ைந்தையாகிய விச்சிரவசு

முனிவன்; தன் தந்மத - ைன் ைந்தை ஆகிய புலத்திய முனிவனது; தாமத - ைந்தையும்,
இவ்உலகு ஈன்ற முன்பனான் - இவ்வுலகங்கதள எல்லாம் பதடத்ை பதழகயானும்
ஆகிய பிரமன்; தாபன வந்து இவன் பவட்ட வரம் எலாம் வழங்கும் - ைாகன வந்து
இச்சனகன் விரும்பிக் ககட்ட வரங்கள் எல்லாவற்தறயும் பகாடுப்பான்; ைற்மற
அந்தகன் அடியார் செய்மக ஆற்றுைால் - கமலும் இயமன் அடிதமகள் பசய்யும்
பணி பசய்வான்; நீர் அமிழ்தின் வந்த செந்திரு அல்லீபரல் - நீர் பாற்கடலில்
கைான்றிய அமிழ்ைத்கைாடு உடன் உதித்ை திருமகள் அல்லீராயின; அவளும் வந்து
ஏவல் செய்யும் - அத்திருமகளும் வந்து (உமக்குக்) குற்றகவல் பசய்வாள்.
பிரமன், புலத்தியன், விச்சிரவசு, இராவணன் எனக் கால்வழி பகாள்க. அந்ைகன்
- இயமன், எந்தை - மரூஉ, ஆல் - அதச.

(53)

7685. ‘பதவபர முதலா, ைற்மறத் திண்திறல் நாகர், ைண்பணார்,

யாவரும் வந்து, நுந்மத அடி சதாழுது, ஏவல் செய்வார்;
ோமவ! நீ இவனின் வந்த ேயன் ேழுது ஆவது அன்றால்;
மூவுலகு ஆளும் செல்வம் சகாடுத்து, அது முடித்தி’
என்றான்.

பதவபர முதலா - கைவர்கள் முைலாக; ைற்மறத் திண் திறல் நாகர் - மற்றும் உள்ள
மிக்க வலிதம பதடத்ை நாகர்கள்; ைண்பணார் - நிலவுலகத்ைவர்கள் (ஆகிய); யாவரும்
வந்து - எல்கலாரும் திரண்டு வந்து; நுந்மத அடி சதாழுது - உன் ைந்தையாகிய
சனகனது திருவடிகதளத் பைாழுது; ஏவல் செய்வார் - கட்டதள இட்ட
பைாழிதலச் பசய்வார்கள்; ோமவ - ஓவியப்பாதவ கபான்றவகள; நீ இவனின் வந்த
ேயன் ேழுது ஆவது அன்றால் - நீ இந்ைச் சனகனுக்குப் பிறந்ைைனால் (அவன் பபறப்
கபாகும்) நன்தம பழுது படாைது ஆகும்; மூ உலகு ஆளும் செல்வம் சகாடுத்து -
(உன் ைந்தைக்கு நீ) மூன்று உலகங்கதளயும் ஆளும் பசல்வச் சிறப்தபக் பகாடுத்து;
அது முடித்தி என்றான் - நீ பிறந்ைைன் பயதன முடிப்பாய் என்றான்.

பாதவ - உவதம ஆகு பபயர்.

(54)
இராவணன் உதர ககட்டுச் சீதை சினந்து கபசுைல்
7686. ‘இத் திருப் சேறுகிற்ோனும், இந்திரன்; இலங்மக நுங்கள்
சோய்த் திருப் சேறுகிற்ோனும், வீடணன்; புலவர் பகாைான்
மகத் திருச் ெரங்கள் உன்தன் ைார்பிமடக் கலக்கற்ோல;
மைத் திரு நிறத்தான் தாள் என் தமலமிமெ மவக்கற்ோல.

இத்திருப் சேறுகிற்ோனும் இந்திரன் - (நீ சனகனுக்குக் பகாடுக்கப் கபாகிகறன்

என்று பசான்ன) இந்ைச் பசல்வத்தைப் பபறப் கபாகிறவன் இந்திரன்; இலங்மக
நுங்கள் சோய்த் திருப் சேறுகிற்ோனும் வீடணன் - இலங்தகதயயும்
உங்களுதடய பபாய்தமயான பசல்வத்தையும் பபறப் கபாகிறவன் வீடணன்;
புலவர் பகாைான் - கைவர்களின் ைதலவனாகிய இராமனின்; மகத்திருச் ெரங்கள் -
தகயில் உள்ள அழகிய அம்புகள்; உன் தன் ைார்பிமடக் கலக்கற்ோல - உன்னுதடய
மார்பில் தைத்ைற்கு உரியன; மைத்திரு நிறத்தான் - அஞ்சன அழகு நிறத்ைவனாகிய
இராமனின்; தாள் என் தமல மிமெ மவக்கற்ோல - திருவடிகள் என் ைதலயின் மீது
தவத்ைற்கு உரியதவ.
புலவர் ககாமான் என்பது கபாலப் பின்னர் புலவர் புந்தியான் (கம்ப 10019) என
வருைல் காண்க.

(55)

7687. ‘நகுவன நின்பனாடு, ஐயன் நாயகன் நாை வாளி,

புகுவன போழ்ந்து, உன் ைார்பில் திறந்தன புண்கள்
எல்லாம்
தகுவன இனிய சொல்லத் தக்கன; ொே நாணின்,
உகுவன ைமலகள் எஞ்ெ, பிறப்ேன ஒலிகள் அம்ைா!

ஐயன் நாயகன் நாை வாளி - வியப்புக்குரிய (என்) ைதலவனாகிய இராமபிரானின்

அச்சம் ைரும அம்புகள்; நின்பனாடு நகுவன - உன்கனாடு சிரிப்பனவாய்; உன்
ைார்பில் புகுவன போழ்ந்து - உன்னுதடய மார்பில் புகுந்து பிளந்து; திறந்தன புண்கள்
எல்லாம் - திறந்ைனவாகிய புண்கள் எல்லாம்; தகுவன இனிய சொல்லத் தக்கன - ைகுதி
உதடயனவாகிய நன்தம ைரக் கூடியவற்தறச் பசால்லத் ைக்கனவாகும்; உகுவன
ைமலகள் எஞ்ெ - கீகழ விழுவனவாகிய மதலகளும் (அஞ்சிப்) பின்னிடும்படி;
ொேநாணின் பிறப்ேன ஒலிகள் அம்ைா - வில் நாணில் இருந்து ஒலிகள் பிறக்க
இருக்கின்றன.

நாமவாளி - "இராம" என்ற பபயர் பபாறித்ை அம்பு. சாபம் - வில்.

(56)

7688. ‘சொல்லுவ ைதுர ைாற்றம், துண்டத்தால் உண்டு, உன்

கண்மணக்
கல்லுவ, காகம்; வந்து கலப்ேன, கைலக் கண்ணன்
வில் உமிழ் ேகழி; பின்னர், விலங்கு எழில் அலங்கல்
ைார்ேம்
புல்லுவ, களிப்புக் கூர்ந்து, புலவு நாறு அலமக எல்லாம்.

கைலக் கண்ணன் - ைாமதரக் கண்ணனாகிய இராமனது; வில் உமிழ் ேகழி -

வில்லில் இருந்து பவளிப்படும் அம்புகள்; விலங்கு எழில் அலங்கல் ைார்ேம் புல்லுவ -
எழில் விளங்குகின்ற மாதலதய அணிந்ை மார்பில் வந்துகசரப் கபாகின்றன; காகம்
ைதுர ைாற்றம் சொல்லுவ - காக்தககள் ஒன்கறாபடான்று இனிய பமாழிகதளச்
பசால்லுவனவாய்; உன் கண்மண துண்டத்தால் உண்டு கல்லுவ - உன்னுதடய
கண்கதள மூக்கினால் பகாத்தித் கைாண்டி உண்ணப் கபாகின்றன; பின்னர் புலவு
நாறு அலமக எல்லாம் - அைற்குப் பின்னர் புலால் நாற்றம் வீசுகின்ற கபய்கள்
எல்லாம்; களிப்புக் கூர்ந்து புல்லுவ - மகிழ்ச்சி மிகுந்து உன்தனத் ைழுவப்
கபாகின்றன.

"உன்தன இராமபிரானது அம்புகள் புல்லி வீழ்த்ை உன் கண்தணக் காகங்கள்

கைாண்டி உண்ணப் கபாகின்றன. உன் உடதலப் புலால் நாற்றம் வீசுகின்ற கபய்கள்
ைழுவப் கபாகின்றன என்றாள். காகம் கர்ண கடூரமாகக் கத்துவதைப் பிற குறிப்பு
வதகயால் ‘பசால்லுவ, மதுர மாற்றம்’ என்கிறாள். கல்லுைல் - கைாண்டுைல், அலதக -
கபய், கமலக் கண்ணன் - உவதமத் பைாதக.
(57)

7689. ‘விரும்பி நான் பகட்ேது உண்டால், நின்னுமழ வார்த்மத;

"வீரன்
இரும்பு இயல் வயிர வாளி இடறிட, எயிற்றுப் பேழ்
வாய்ப் சேரும் பியல் தமலகள் சிந்திப் பிமழப்பிமல
முடிந்தாய்" என்ன,
அரும்பு இயல் துளவப் மேந்தார் அனுைன் வந்து
 அளித்த அந்நாள்

வீரன் - வீரப் பபருமகனாகிய இராமபிரானது; இரும்பு இயல் வயிர வாளி இடறிட

- இரும்பால் பசய்யப்பட்ட வலிதமயான அம்புகள் இடறித் ைள்ளுவைால்;
எயிற்றுப் பேழ்வாய்ப் - பற்கதளக் பகாண்ட பிளவுபட்ட வாயிதன உதடய;
சேரும்பியல் தமலகள் - பபரிய பிடபராடு கூடிய ைதலகள்; சிந்திப் பிமழப்பிமல
முடித்தாய் என்ன - பவட்டித் ைள்ளப்பட்டு பிதழத்ைல் இன்றி முடிந்து கபானாய்
என்று; அரும்பு இயல் துளவப் மேந்தார் அனுைன் - அரும்புகளால் கூடிய பசிய துளசி
மாதலதய அணிந்ை அனுமன்; வந்து அளித்த அந்நாள் - வந்து கருதணகயாடு
பசால்லப் கபாகிற அந்ை நாளில்; நின்னுமழ வார்த்மத - உன்தனப் பற்றிய
பசாற்கதள; விரும்பி நான் பகட்ேது உண்டால் - நான் மிக விருப்பத்கைாடு ககட்கப்
கபாவது உண்டு.

ைதலவர்க்குரிய மாதல அடியவனுக்கு உரியைாகக் கூறப்பட்டது. வயிரம் -

உறுதி. பியல் - பிடரி, ஆல் - அதச.
(58)

7690. ‘புன் ைகன்! பகட்டி, பகட்டற்கு உரியது; புகுந்த போரின்,

உன் ைகன் உயிமர எம்பைாய் சுமித்திமர உய்ய ஈன்ற
நன் ைகன் வாளி நக்க, நாய் அவன் உடமல நக்க,
‘என் ைகன் இறந்தான்"என்ன, நீ எடுத்து அரற்றல்’
என்றாள்.*
புன்ைகன் - அற்பமககன; பகட்டற்கு உரியது பகட்டி - ககட்பைற்கு உரியனவற்தற
(மீண்டும்) ககட்பாய்; புகுந்த போரின் - எதிர்வர உள்ள கபாரில்; உன் ைகன் உயிமர -
உன் மகனுதடய உயிதர; எம்பைாய் சுமித்திமர - எமது ைாயாகிய சுமித்திதர; உய்ய
ஈன்ற - (உலகில்) நன்தம நிதலப்பபறப் பபற்ற; நன்ைகன் - நற்பண்புகள் உள்ள
மகனாகிய இலக்குவன்; வாளி நக்க - அம்புகள் பட்டு அழித்ைலால்; அவன் உடமல
நாய் நக்க - அவனுதடய உயிரற்ற உடதல நாய்கள் நக்கும் கபாது; என் ைகன்
இறந்தான் என்ன - என் மகன் இறந்து பட்டாகன என்று பசால்லிக் பகாண்டு; நீ
எடுத்து அரற்றல் என்றாள் - நீ பபரும் குரல் எழுப்பிப் புலம்புைல் ஆகும் என்று
கூறினால் சீதை.
உன் மகன் - இராவணனுக்கு மூவர் அக்ககுமாரன், அதிகாயன், இந்திரசித்ைன்,
அக்கன் சுந்ைர காண்டத்தில் அனுமனிடம் அதர பட்டு இறந்ைவன். மீதி உள்ள
இருவரில் ஒருவதரகய இச்பசால் குறித்ைது எனினும் சிலர் இந்திரசித்ைதன இது
குறிப்பைாகச் பசால்பவர். நாம் இைதனப் பபாதுச்பசால் எனகவ பகாள்ளலாம்.
எம்கமாய் - கணவனின் சிறிய ைாதயத் ைன் ைாயாக மருகியர் கருதி வந்ைது குறித்து
நின்றது. நரியவனுடலம் - என்ற பாடம் ஓரளவு பபாருந்துகமா எனத் கைான்றுகிறது.

(59)

இராவணன் சீதைதயக் பகால்லச் பசல்ல மககாைரன் ைடுத்துக் கூறுைல்

7691. சவய்யவன் அமனய பகளா, சவயில் உக விழித்து, வீரக்
மக ேல பிமெந்து, பேழ் வாய் எயிறு புக்கு அழுந்தக்
கவ்வி,
மதயல்பைல் ஓடபலாடும், ைபகாதரன் தடுத்தான்; ‘ஈன்ற
சைாய் கழல் தாமத பவண்ட, இமெயும்; நீ முனியல்’
என்றான்.

சவய்யவன் அமனய பகளா - பகாடிய ைன்தம உள்ளவனாகிய இராவணன் அைதனக்

ககட்டு; சவயில் உக விழித்து - பவப்பம் பவளிப்படுமாறு சினந்து விழித்துப்
பார்த்து; வீரக் மக ேல பிமெந்து - வீரம் நிதறந்ை (ைன் இருபது) தககதளயும்
பிதசந்து; பேழ்வாய் எயிறு புக்கு அழுந்தக்கவ்வி - பிளந்ை வாயில் உள்ள பற்கள்
உைடுகளில் அழுந்ைப் பதியும்படி கடித்து; மதயல் பைல் ஓடபலாடும் - சீதைதயக்
(பகால்ல) விதரந்து ஓடிய கபாது; ைபகாதரன் தடுத்தான் - மககாைரன் (அவன்
பசல்வதைத்) ைடுத்து; ஈன்ற சைாய்கழல் தாமத பவண்ட இமெயும் - ைன்தனப் பபற்ற
பநருங்கிய வீரக்கழல் அணிந்ை ைந்தையாகிய (கட்டுண்ட மாயாசனகன்)
கவண்டிக் ககட்டுக் பகாண்டால் (சீதை) இணங்குவாள்; நீ முனியல் என்றான் - நீ
(இவள் மீது) சினவாகை என்று கூறினான். பவயில் உக விழித்ைல், தக பிதசைல், வாய்
எயிறு புக்கு அழுந்ைக் கவ்வுைல், ஆகியதவ சினக் குறிகளாம். ககளா - பசய்யா
என்னும் வாய்பாட்டு உடன்பாட்டு விதனபயச்சம். கழல் - ைானியாகு பபயர்.
(60)

மாயா சனகன் சீதைதய இராவணன் கருத்துக்கு இணங்கக் கூறுைல்

7692. அன்று அவன் விலக்க மீண்டான் ஆெனத்து இருக்க,
‘ஆவி
சோன்றினன் ஆகும்’ என்னத் தமரயிமடக் கிடந்த
சோய்பயான்,
‘இன்று இது பநராய்என்னின், என்மன என்
குலத்திபனாடும்
சகான்றமன ஆதி’ என்னா, இமனயன கூறலுற்றான்.

அன்று - அப்கபாது; அவன் விலக்க மீண்டான் - அந்ை மககாைரன் ைடுக்கத்

திரும்பியவனாகிய இராவணன்,; ஆெனத்து இருக்க - (அருகில் இருந்ை) ஆசனத்தில்
அமர; ஆவி சோன்றினன் ஆகும் என்ன - உயிதர விட்டு விட்டான் கபாலும் என்று
(கண்கடார் எண்ணுமாறு); தமரயிமடக் கிடந்த சோய்பயான் - நிலத்தில்
கட்டுப்பட்டுக் கிடந்ை பபாய்கயானாகிய மாயாசனகன்; இன்று இது பநராய்
என்னின் - இப்கபாது இந்ை இராவணன் உதடய கவண்டுககாதள ஏற்காய்
என்றால்; என்மன என் குலத்திபனாடும் சகான்றமன ஆதி - என்தன என் குலத்கைாடு
பகான்றவள் ஆவாய்; என்னா - என்று; இமனயன கூறலுற்றான் - இத்ைதகய
பசாற்கதளச் பசால்லத் பைாடங்கினான்.
 (61)

7693. ‘பூவின்பைல் இருந்த சதய்வத் மதயலும் சோதுமை

உற்றாள்;
ோவி! யான் ேயந்த நங்மக! நின் சோருட்டாகப்
ேட்படன்;
ஆவி போய் அழிதல் நன்பறா? அைரர்க்கும் அரென்
ஆவான்
பதவியாய் இருத்தல் தீபதா? சிமறயிமடத்
பதம்புகின்றாய்! பூவின் பைல் இருந்த சதய்வத்மதயலும் -
பசந்ைாமதர மலரின் கமல் ைங்கி உள்ள பைய்வப் பபண்ணாகிய திருமகளும்;
சோதுமை உற்றாள் - திருமாலுக்கு மட்டுமன்றிப் பிற பசல்வத்தை உதடயவர்
அதனவருக்கும் பபாதுவாைதல அதடந்ைாள்; ோவி யான் ேயந்த நங்மக -
பாவிகய! நான் பபற்ற பபண்கண; நின் சோருட்டாகப் ேட்படன் - உன் காரணமாகச்
சிதறப்பட்கடன்; ஆவி போய் அழிதல் நன்பறா - (உனக்காக) என் உயிர் கபாய் (நான்)
அழிந்து படுைல் நல்லைா? அைரர்க்கும் அரென் ஆவான் - கைவர்களுக்கும் அரசனாய்
உள்ளவன் ஆன இராவணனது; பதவியாய் இருத்தல் தீபதா - கைவியாய் இருத்ைலில்
(என்ன) தீது? சிமறயிமடத் பதம்புகின்றாய் - (எைற்காக) சிதறயில் இருந்ைது நிதனத்து
நிதனத்து வருந்துகிறாய்.
பபாதுதம உறல் - திருமாலுக்குச் சிறப்பு உரிதமயும், பிற பசல்வர்க்குப்
பபாது உரிதமயும் பட இருத்ைல். கைம்புைல் - நிதனந்து நிதனந்து வருந்துைல்.

(62)

7694. ‘என்மன என் குலத்திபனாடும் இன் உயிர் தாங்கி’

ஈண்டு
நல் சநடுஞ் செல்வம் துய்ப்பேன் ஆக்கிமன நல்கி,
நாளும்
உன்மன சவஞ் சிமறயின் நீக்கி, இன்ேத்துள் உய்ப்ோய்’
என்னா,
சோன் அடி ைருங்கு வீழ்ந்தான், உயிர் உகப்
சோருமுகின்றான்.

உயிர் உகப் சோருமுகின்றான் - உயிர் நீங்கி விடுகமா எனக் (கண்கடார்

எண்ணுமாறு) புலம்புகின்றவனாகிய மாயா சனகன்; என்மன என் குலத்திபனாடும்
இன் உயிர் தாங்கி - என்னுதடயதும் என் குலத்தில் உள்ளாரதுமான இனிய உயிதரக்
காப்பாற்றி; ஈண்டு நல்சநடுஞ் செல்வம் துய்ப்பேன் ஆக்கிமன நல்கி - இவ்வுலகில்
பநடுங்காலம் நிற்கும் பசல்வத்தை அனுபவிப்பவனாக ஆக்கிக் பகாடுத்து;
உன்மன சவஞ்சிமறயில் நீக்கி - உன்தனக் பகாடிய சிதறயில் இருந்து நீக்குவித்து;
நாளும் இன்ேத்துள் உய்ப்ோய் என்னா - எந்நாளும் (அதனவதரயும்) இன்பத்தை
அனுபவிக்கச் பசய்வாய் என்று கூறி; சோன் அடி ைருங்கு வீழ்ந்தான் - (சீதையின்)
அழகிய திருவடிகளிடத்து விழுந்து வணங்கினான்.

(63)
சீதை மாயா சனகதனக் கடிந்து கூறுைல்

7695. அவ் உமர பகட்ட நங்மக, செவிகமள அமையப் சோத்தி,

சவவ் உயிர்த்து, ஆவி தள்ளி, வீங்கினள், சவகுளி
சோங்க,
‘இவ் உமர எந்மத கூறான், இன் உயிர் வாழ்க்மக பேணி;
செவ்வுமர அன்று இது’ என்னாச் சீறினள், உமளயச்
செப்பும்.
அவ் உமர பகட்ட நங்மக - அந்ைச் பசாற்கதளக் ககட்ட பபண்ணாகிய சீதை;
செவிகமள அமையப் சோத்தி - (ைன்) காதுகதளக் தககளால் இறுக்கமாக
மூடிக்பகாண்டு; சவவ் உயிர்த்து - பவப்பமான பபருமூச்சு விட்டு; ஆவி தள்ளி - உயிர்
(கபாய் விட்டது எனும்படி) மயக்கமதடந்து; சவகுளி சோங்க வீங்கினள் - சினம்
மிகப் பபாங்கக் கிளர்ந்து எழுந்து; இன் உயிர் வாழ்க்மக பேணி - இனிய உயிருடன்
வாழும் வாழ்க்தகதயச் சிறப்பு எனக் கருதி; எந்மத இவ்உமர கூறான் - என்
ைந்தையாகிய சனகன் இப்படிப்பட்ட பசாற்கதளச் பசால்ல மாட்டான்; செவ்வுமர
அன்று இது என்னா - இது பசம்தமயான பசாற்களும் அல்ல என்று; சீறினள்
உமளயச் சொன்னாள் - சீறி (மாயா சனகனின்) மனம் வருந்தும்படி கூறத்
பைாடங்கினாள்.

பசவிகதள அதமயப் பபாத்ைல் - ககட்கத் ைகாைன ககட்க கநரும்கபாது

பசய்யும் பசயல், இவ்உதர எந்தை கூறான் - ைன் ைந்தையாகிய சனகனின்
அறவழியில் சீதை பகாண்டிருந்ை நம்பிக்தக குறித்து வந்ைது. உயிர்த்ைல் - பபருமூச்சு
விடல், உதளைல் - மனம் வருந்துைல், அதமய - முழுவதுமாக, இறுக, எந்தை - மரூஉ
பமாழி.

(64)

7696. ‘அறம் சகட, வழக்கு நீங்க, அரெர்தம் ைரபிற்கு ஆன்ற

ைறம் சகட, சைய்ம்மை பதய, வமெ வர, ைமறகள் ஓதும்
திறம் சகட, ஒழுக்கம் குன்ற, பதவரும் பேணத் தக்க
நிறம் சகட, இமனய சொன்னாய்; ெனகன்சகால்’ நிமனயின்?
ஐயா! அறம் சகட - அறம் ஒழிய; வழக்கு நீங்க -
(பைான்று பைாட்டு வரும்) வழக்கு முதற அழிய; அரெர் தம் ைரபிற்கு ஆன்ற ைறம்
சகட - அரசர்களுதடய குலத்துக்குப் பபாருந்திய சிறந்ை வீரம் பைாதலய;
சைய்ம்மை பதய - சத்தியம் குதறபட; வமெவர - பழி (கைடி) வர; ைமறகள் ஓதும்
திறம் சகட - கவைங்கள் குறிப்பிட்டுள்ள பகாள்தககள் மாய; ஒழுக்கம் குன்ற -
நல்பலாழுக்கம் சிதைந்து பகட; பதவரும் பேணத் தக்க நிறம்சகட - கைவர்களும்
விரும்பிக் காப்பாற்றத் ைக்க புகழ்த் திறமாகிய ஒளி மழுங்க; இமனய சொன்னாய் -
இத்ைன்தமயான பசாற்கதளச் பசான்னாய்; நிமனயின் ஐயா ெனகன் சகால் - எண்ணிப்
பார்த்ைால் ஐயா (நீ) சனகன்ைாகனா?

கைாற்றத்ைால் சனகன் ஆயினும் உன் பசால்லால் நீ சனகன் ைானா என்ற ஐயம்

ஏற்படுகிறது என்கிறாள் சீதை. இப்பாடல் ைன் ைந்தையின் அற வழி
வாழ்க்தகயில் சீதை பகாண்டிருக்கும் ஆழமான நம்பிக்தகதயக் காட்டுகிறது. நிறம் -
புகழ்த் திறமாகிய ஒளி, பகால் - இதடச்பசால்.

(65)

7697. ‘வழி சகட வரினும், தம் தம் வாழ்க்மக பதய்ந்து

இறினும், ைார்ேம்
கிழிேட அயில் பவல் வந்து கிமடப்பினும், ஆன்பறார் கூறும்
சைாழிசகாடு வாழ்வது அல்லால், முமற சகடப் புறம் நின்று
ஆர்க்கும்
ேழி ேட வாழ்கிற்ோரும் ோர்த்திவர் உளபரா? ோவம்!*
வழி சகட வரினும் - ைங்களுதடய கால்வழிகய அழியும் நிதலதம வரினும்; தம் தம்
வாழ்க்மக பதய்ந்து இறினும் - ைத்ைமுதடய வாழ்க்தககய கைய்ந்து அழிந்து
கபாவைாயினும்; ைார்ேம் கிழிேட அயில் பவல் வந்து கிமடப்பினும் - மார்பு
கிழிபடுமாறு கூர்தமயான கவல் வந்து எதிர்ப்படினும்; ஆன்பறார் கூறும்
சைாழிசகாடு வாழ்வது அல்லால் - சான்கறார் கூறும் நன் பமழிதயக்
தகக்பகாண்டு வாழ்வைல்லாது; முமற சகடப் - அறவழி நீங்கப்; புறம் நின்று
ஆர்க்கும் ேழிேட வாழ்கிற்ோரும் ோர்த்திேர் - மதறவில் இருந்து (பலர்) ஒலித்துப் பழி
தூற்றும்படி வாழ்பவர்களாகிய அரசர்,; உளபரா - உன்தனத் ைவிர்கவறு யாராவது
உண்டா?; பாவம் - பாவம்.

முன் பாடலில் சனகன் பகால் என்று அயிர்த்ை சீதை இப்பாடலில் கமலும்

ஐயத்கைாடு சில கூறினாள் என்க. வழி - பரம்பதர, இறிைல் - அழிைல், கிதடத்ைல் -
எதிர்ப்படல்.

( 66)

7698. ‘நீயும், நின் கிமளயும், ைற்று இந் சநடு நில வமரப்பும்,

பநபர
ைாயினும், முமறமை குன்ற வாழ்சவபனா?-வயிரத் திண்
பதாள்
ஆயிர நாைத்து ஆழி அரியினுக்கு அடிமை செய்பவன்-
நாயிமன பநாக்குபவபனா, நாண் துறந்து, ஆவி நச்சி?
நீயும் நின் கிமளயும் - நீயும் உன் உறவினர்களும்; ைற்று இந்சநடுநில வமரப்பும்
- கமலும் இந்ை நீண்ட நிலப்பரப்பில் உள்ள மக்களும்; பநபரைாயினும் - (என்
கண்ணுக்கு) கநராக அழியினும், முமறமை குன்ற வாழ்சவபனா - ஒழுக்க முதறதம
அழிய வாழும் வாழ்தவ வாழ்கவகனா? (வாபழன்); வயிரத் திண் பதாள் ஆயிர
நாைத்து ஆழி அரியினுக்கு - வயிரம் கபான்ற வலிய கைாள்கதள உதடய ஆயிரம்
திருநாமத்துக்குரிய சக்கரப் பதட ைாங்கிய திருமாலின் திருவவைாரமான
இராமபிரானுக்கு; அடிமை செய்பவன் - அடிதம பசய்பவள் ஆகிய (நான்); நாண்
துறந்து - நாணத்தைக் தகவிட்டு; ஆவி நச்சி - உயிர் வாழ்வதை விரும்பி; நாயிமன
பநாக்குபவபனா - நாய் கபான்ற (இராவணதன) கண்ணாலும் கருத்ைாலும்
பார்ப்கபகனா!

இப்பாடலில் சீதையின் கற்பபனும் திண்தம விளக்கப்படுகிறது.

(67)

7699. ‘வரி சிமல ஒருவன் அல்லால், மைந்தர் என் ைருங்கு

வந்தார்
எரியிமட வீழ்ந்த விட்டில் அல்லபரா? அரசுக்கு ஏற்ற
அரிசயாடும் வாழ்ந்த பேமட, அங்கணத்து அழுக்குத்
தின்னும்
நரிசயாடும் வாழ்வது உண்படா-நாயினும் கமடப்ேட்படாபன! நாயினும்
கமடப்ேட்படாபன - நாயிதன விடக் கீழ்தமப் பட்டவகன! வரிசிமல ஒருவன்
அல்லால் - கட்டமைந்த வில்கலந்திய ஒப்பற்ற இராமபிரான் அல்லாமல்; என் ைருங்கு
வந்தார் மைந்தர் - என் பக்கலில் வந்ை (கவற்று) ஆடவர்கள்; எரியிமட வீழ்ந்த விட்டில்
அல்லபரா - விளக்கு எரியில் விழுந்ை விட்டில் பூச்சிகபால் உயிர் அழிவர் அல்லவா?;
அரசுக்கு ஏற்ற அரிசயாடும் வாழ்ந்த பேமட - விலங்குகளின் அரசனாகும் ைன்தம
உதடய ஆண் சிங்கத்கைாடு வாழ்ந்ை ஒரு பபண் சிங்கம்; அங்கணத்து அழுக்குத்
தின்னும் - புழக்கதடயில் அழுக்தகத் கைடித் தின்னும்; நரிசயாடும் வாழ்வது
உண்படா - நரியுடன் கூடி வாழ்வது எங்ககனும் உண்கடா?

ைந்தைதய நாயினும் கதடப்பட்கடான் எனச் சினந்தும் பவறுத்தும் கூறுகிறாள்.

விட்டில் - விளக்குப் பூச்சி என்பர். அங்கணம் - தூய்தம இல்லாை முற்றம், புழக்கதட.
(68)

7700. ‘அல்மலபய எந்மத; ஆனாய் ஆகதான்; அலங்கல் வீரன்

வில்மலபய வாழ்த்தி, மீட்கின் மீளுதி; மீட்சி என்ேது
இல்மலபயல், இறந்து தீர்தி; இது அலால், இயம்ேல் ஆகாச்
சொல்மலபய உமரத்தாய்; என்றும் ேழி சகாண்டாய்’ என்னச்
சொன்னாள்.

எந்மத அல்லபய - (இத்ைகு இழி பசாற்கதளக் கூறிய நீ) என் ைந்தை அல்தல;
ஆனாய் ஆகதான் - (அவ்வாறு நீ என் ைந்தை) ஆனாலும் ஆக; அலங்கல் வீரன்
வில்மலபய வாழ்த்தி - பவற்றி மாதலயணிந்ை வீரனாகிய இராமபிரானது வில்தலகய
வாழ்த்திக் கூறி; மீட்கின் மீளுதி - (அவன்) மீட்டால் மீள்வாயாக; மீட்சி என்ேது
இல்மலபயல் இறந்து தீர்தி - (பதகவர் கட்டில் இருந்து) மீட்கும் பசயல்
நிகழவில்தலயானால் இறந்து ஒழிக; இது அலால் - இத்ைகு பசயல்கள் அல்லாமல்;
இயம்ேல் ஆகாச் சொல்மலபய உமரத்தாய் - பசால்லத் ைகாை பசாற்கதளச்
பசால்லுகிறாகய; என்றும் ேழி சகாண்டாய் - (இச்பசாற்களால்) என்றும் மாயாப்
பழிதய ஏற்றுக்பகாண்டாய்; என்னச் சொன்னாள் - என்று சீதை கூறினாள்.

மீளுதி, தீர்தி - முன்னிதல ஒருதம விதன முற்றுகள். இயம்பல் - பைாழிற்பபயர்.

(69)
இராவணன் மாயா சனகதனக் பகால்லுைற்கு வாள் உருவுைல்

7701. வன் திறல் அரக்கன், அன்ன வாெகம் ைனத்துக் சகாள்ளா,

‘நின்றது நிற்க; பைன்பைல் நிகழ்ந்தவா நிகழ்க; நின்முன்
நின்றவன் அல்லன் போலாம் ெனகன்; இக் கணத்தினின் முன்
சகான்றுஉயிர்குடிப்சேன்’ என்னா, சுரிமகவாள் உருவிக்
சகாண்டான்.

வன்திறல் அரக்கன் - பகாடிய வலி பதடத்ை அரக்கனாகிய இராவணன்; அன்ன

வாெகம் ைனத்துக் சகாள்ளா - (சீதை கூறிய) அத்ைன்தமயான (கடுதமயான)
பசாற்கதள மனத்திகல பகாண்டு; நின்றது நிற்க - (உன் மனதில்) இருப்பது
இருக்கட்டும்; பைன்பைல் நிகழ்ந்தவா நிகழ்க - கமலும் கமலும் நடப்பதவகள்
நடக்கட்டும்; நின்முன் நின்றவன் அல்லன் போலாம் ெனகன் - உன் கண்முன்
நின்றவன் சனகன் அல்லன் கபாலும் (என்று எண்ணுகிறாய்); முன் இக்கணத்தினின்
சகான்று உயிர் குடிப்சேன் என்னா - (எனகவ உன்) முன் இக்கணத்திகலகய
அவதனக் பகான்று (அவனது) உயிதரக் குடிப்கபன் (என்று பசால்லி); சுரிமக வாள்
உருவிக் சகாண்டான் - வாதள உருவிக் (தகயில் எடுத்துக்) பகாண்டான்.

பகாள்ளா - பசய்யா என்னும் வாய்பாட்டு விதன எச்சம். சுரிதக வாள் - இரு

பபயபராட்டுப் பண்புத் பைாதக.

(70)
‘உன்னால் ஒன்றும் இயலாது’ எனச் சீதை கூறுைல்
7702. ‘என்மனயும் சகால்லாய்; இன்பன இவமனயும் சகால்லாய்;
இன்னும்
உன்மனயும் சகால்லாய்; ைற்று, இவ் உலமகயும் சகால்லாய்;
யாபனா
இன் உயிர் நீங்கி, என்றும் சகடாப் புகழ் எய்துகின்பறன்;
பின்மனயும், எம் பகான் அம்பின் கிமளசயாடும் பிமழயாய்’
என்றாள். என்மனயும் சகால்லாய் - உன்னால்
என்தனயும் பகால்ல முடியாது; இன்பன இவமனயும் சகால்லாய் - இது கபாலகவ
இந்ை மாயாசனகதனயும் பகால்ல முடியாது; இன்றும் உன்மனயும் சகால்லாய் -
கமலும் நீ உன்தனயும் பகான்று பகாள்ள முடியாது; ைற்று இவ் உலமகயும்
சகால்லாய் - இவ்வுலகில் உள்ள மக்கதளயும் உன்னால் பகால்ல முடியாது; யாபனா
இன் உயிர் நீங்கி என்றும் - யான் (கவண்டுமானால்) என்னுதடய இனிய உயிர்
நீங்குமாறு பசய்து எப்பபாழுதும்; சகடாப் புகழ் எய்துகின்பறன் - அழியாை பபரும்
புகதழ அதடயப் கபாகின்கறன்; பின்மனயும் - அைற்குப் பின்பு; எம்பகான்
அம்பின் கிமளசயாடும் பிமழயாய் - எம் ைதலவனாகிய இராமனது அம்பினால் (நீ)
சுற்றத்ைவருடன் பிதழத்திருக்க மாட்டாய்; என்றாள் - என்று சீதை கூறினாள்.

மற்று - அதச. உலகு - இடவாகுபபயர்.

(71)
மாயா சனகதனக் பகால்லச் பசன்ற இராவணதன மககாைரன் ைடுத்ைல்
7703. ‘இரந்தனன் பவண்டிற்று அல்லால், இவன் பிமழ இமழத்தது
உண்படா?
புரந்தரன் செல்வத்து ஐய! சகால்மக ஓர்
சோருளிற்பறாதான்;
ேரந்த சவம் ேமகமய சவன்றால், நின்வழிப் ேடரும் நங்மக;
அரந்மதயள் ஆகும்அன்பற, தந்மதமய நலிவதாயின்?’
புரந்தரன் செல்வத்து ஐய - இந்திரனது பசல்வத்தைப் பபற்ற ஐயகன! இரந்தனன்
பவண்டிற்று அல்லால் - (இந்ைச் சனகன் சீதையிடம்) இரந்து கவண்டிக் பகாண்டது
அல்லாமல்; இவன் பிமழ இமழத்தது உண்படா - இவன் (உனக்கு ஏகைனும்) குற்றம்
பசய்ைது உண்கடா? சகால்மக ஓர் சோருளிற்பறாதான் - ஆைலால் இவதனக்
பகால்லுவது ஒரு பபாருளுதடய பசயலாகுமா? ேரந்த சவம் ேமகமய சவன்றால் -
(நம் இலங்தகதயச் சூழ்ந்து) பரந்துள்ள பகாடிய பதகவன் ஆகிய இராமதன
பவற்றி பகாண்டால்; நங்மக நின் வழிப்ேடரும் - சீதை உன் வழிக்கு வருவாள்;
தந்மதமய நலிவதாயின் - (அவளது) ைந்தைதயத் துன்பப்படுத்தினால்; அரந்மதயள்
ஆகும் அன்பற - (அவள்) துன்பப்படுவாள் அல்லவா?
புரந்ைரன் - இந்திரன், அரந்தை - துன்பம்

(72)
கும்பகருணன் இறந்ைதமதய இராவணன் அறிய கநரிடல்
7704. என்று அவன் விலக்க, மீண்டு, ஆண்டு இருந்தது ஓர்
இறுதியின் கண்,
குன்று என நீண்ட கும்ேகருணமன இராைன் சகால்ல,
வன் திறல் குரங்கின் தாமன வான் உற ஆர்த்த ஓமத,
சென்றன செவியினூடு, பதவர்கள் ஆர்ப்பும் செல்ல,
என்று அவன் விலக்க - என்ற கூறி மககாைரன் இராவணதனத் ைடுக்க; மீண்டு
ஆண்டு இருந்தது ஓர் இறுதியின் கண் - அவன் திரும்பி அங்கு இருந்ை காலத்தில்;
குன்று என நீண்ட கும்ேகருணமன - மதல கபால் ஓங்கிய பபருந்கைாற்ற முள்ள
கும்பகருணதன; இராைன் சகால்ல - இராமன் பகான்று விட்டைனால்; வன்திறல்
குரங்கின் தாமன - மிகு வலி பதடத்ை குரங்குப்பதட; வான் உற ஆர்த்த ஓமத -
வானத்தைச் பசன்று கசரும்படி எழுப்பிய பவற்றிப் கபபராலி; பதவர்கள் ஆர்ப்பும் -
கைவர்கள் எழுப்பிய மகிழ்ச்சிபயாலியுடன்; செவியினூடு செல்ல சென்றன -
(இராவணன்) காதுகளில் பரவி விழுந்ைன.

இங்குக் காம உணர்ச்சிகயாடு வந்து வீரம் குன்றி மானம் குதறபட நிற்கும்

இராவணன் காதில் கபாரில் வீரமும் மானமும் இழுக்கா மாவீரனின் மரணம்
விழுந்ைது. எனக் காம விருப்பமும் கசாக மரணமும் அடுத்ைடுத்து ஒகர கநரத்தில்
நிகழுமாறு சீதைதய மாற்றிக் பகாண்டு பசல்லும் மகாகவியின் கவித்திறதம
வியந்து பாராட்டற்குரியது. அைனாலன்கறா இது கம்பநாடகம் எனப்பட்டது. ஓதை -
ஓதச.

(73)

7705. ‘உகும் திறல் அைரர் நாடும், வானர யூகத்பதாரும்,

மிகும் திறம் பவசறான்று இல்லா இருவர் நாண் ஒலியும்,
விஞ்ெ,
தகும் திறன் நிமனந்பதன்; எம்பிக்கு அைரிமடத் தனிமைப்
ோடு
புகுந்துளது உண்டு’ என்று உள்ளம் சோருைல் வந்து உற்ற
போழ்தின். திறல் உகும் அைரர் - (என்னால்) வலி
பகட்டழிந்ை கைவர்களும்; நாடும் வானர யூகத்பதாரும் - (கபார் பசய்ய) நாடுகின்ற
வானரப் பதட அணியினரும்; மிகும் திறம் பவசறான்று இல்லா இருவர் நாண் ஒலியும்
- (பிற எவ்வில்லும்) (ைங்கள் வில்நாண்) ஒலிதய மிக்கு ஒலிக்கும் ைன்தம இல்லாை
இராம லக்குவரின் வில் நாண் ஒலியும்; விஞ்ெ தகும் திறன் நிமனந்பதன் - (ஒன்தற
ஒன்று) மிக்கு ஒலிக்கத் ைக்க காரணத்தை நிதனத்கைன்; எம்பிக்கு அைரிமடத்
தனிமைப்ோடு புகுந்துளது உண்டு - (அது) என் ைம்பிக்குப் கபார்க்களத்தில் ைனியாக
இருக்ககவண்டிய நிதல கநர்ந்துள்ளைனால் கபாலும்; என்று உள்ளம் சோருைல்
வந்து உற்ற போழ்தின் - என்று எண்ணி மனத்தில் துன்பம் வந்து கசர்ந்ை கநரத்தில்.
திறல் - வன்தம, யூகம் - வியூகம், அணி வகுப்பு. பபாருமல் - துன்பம். உகும்
மிகும் ைகும் - பபயபரச்சங்கள்.

(74)

7706. புறந்தரு பெமன முந்நீர் அருஞ் சிமற போக்கி, போதப்

ேறந்தனர் அமனய தூதர் செவி ைருங்கு எய்தி, மேய,
‘திறம் திறம் ஆக நின்ற கவிப் சேருங் கடமலச் சிந்தி,
இறந்தனன், நும்பி; அம்பின் சகான்றனன், இராைன்’ என்றார்.
புறந்தரு பெமன முந்நீர் அருஞ்சிமற போக்கி - (இராவணதனக் காக்கின்ற) கசதனக்
கடலாகிய அரிய காவதலக் கடந்து; போதப் ேறந்தனர் அமனய தூதர் -
(இராவணனிடம்) பசல்லப் பறந்து வந்ை தூைர்கள்; செவி ைருங்கு எய்தி -
(இராவணதன) பநருங்கி அவனது காதுக்கு அருகில் பசன்று; மேய - மிக பமதுவாக;
திறம் திறம் ஆக நின்ற கவிப் சேருங் கடமலச் சிந்தி - கூட்டம் கூட்டமாக (எதிர்த்து)
நின்ற வானரப் பதடயாகிய கடதலச் சிைற அழித்து; நும்பி இறந்தனன் - உன்
ைம்பியாகிய கும்பகருணன் இறந்து பட்டான்; இராைன் அம்பின் சகான்றனன்
என்றார் - இராமன் (அவதன) அம்பினால் பகான்றான் என்று பசான்னார்கள்.

புறந்தருதல் - பாதுகாத்ைல் ஈன்று புறந்ைருைல் என் ைதலக் கடகன (புறம் - 312)

என வருதல் காண்க. போது - விமரவாக, மேய - சைதுவாக,செய்தியின் ைன்தம
கருதிய அச்ெத்தால் இவ்வாறு கூறினர் என்க. கசதன முந்நீர், கவிப் பபருங்கடல் -
உருவகங்கள்.
(75)
இராவணன் அழுது அரற்றி நிலத்தில் வீழ்ைல்
7707. ஊசராடும் சோருந்தித் பதான்றும் ஒளியவன் என்ன, ஒண்
சோன்
தாசராடும் புமனந்த சைௌலி தமரசயாடும் சோருந்த, தள்ளி,
ோசராடும் சோருந்தி நின்ற ைராைரம், ேமணகபளாடும்
பவசராடும் ேறிந்து, ைண்பைல் வீழ்வபத போல, வீழ்ந்தான்.
ஊசராடும் சோருந்தித் பதான்றும் ஒளியவன் என்ன - ஊர்ககாகளாடு
பபாருந்தி விளங்குகிற கதிரவன் கபால; ஒண் சோன்தாசராடும் புமனந்த சைௌலி
- ஒளி பபாருந்திய பபான்னால் ஆகிய மாதலகளினால் அழகு படுத்ைப்பட்ட
மகுடங்கள்; தமரசயாடும் சோருந்தத் தள்ளி - பூமியில் பசன்று கசரும்படி ைள்ளி
விட்டுவிட்டு; ோசராடும் சோருந்தி நின்ற ைராைரம் - நிலத்தில் பபாருந்தி நின்ற
மராமரமானது; ேமணகபளாடும் - ைன் வலிய கிதளககளாடு; பவசராடும் ேறிந்து
- கவபராடு பறித்ைலுண்டு; ைண்பைல் வீழ்வபத போல வீழ்ந்தான் - நிலத்தின் கமல்
வீழ்வது கபால (இராவணன்) விழுந்ைான்.

ஒண் பபான் ைாபராடு புதனந்ை பமௌலிக்கு ஊர்ககாகளாடு கூடிய கதிரவன்

உவதமயாயிற்று. இராவணன் ைன் இருபது தகககளாடு நிலத்தில் விழுந்ைது -
மராமரம் கவபராடும் கிதளககளாடும் வீழ்ந்ைது கபாலும் என உவதம கூறினார்.
ஒளியவன் - கதிரவன்.
(76)

7708. பிறிவு எனும் பீமழ தாங்கள் பிறந்த நாள் சதாடங்கி என்றும்

உறுவது ஒன்று இன்றி, ஆவி ஒன்சறன நிமனந்து நின்றான்
எறி வரும் செருவில் தம்பி தன்சோருட்டு இறந்தான் என்ன
அறிவு அழிந்து, அவென் ஆகி, அரற்றினன், அண்டம் முற்ற.
தாங்கள் பிறந்த நாள் சதாடங்கி - ைாங்கள் ஒன்றாகப் பிறந்ை நாள் பைாடங்கி;
பிறிவு எனும் பீமழ - பிரிவு என்கின்ற துன்பம்; என்றும் உறுவது ஒன்று இன்றி -
எப்பபாழுதும் கநருைல் (என்ற) ஒன்று இல்லாதமயால்; ஆவி ஒன்சறன நிமனந்து
நின்றான் - (இருவருக்கும் உடல் இரண்டு) உயிர் ஒன்று என நிதனத்திருந்ைவனான
இராவணன்; எறி வரும் செருவில் - பதடக் கலங்கதள எறிந்து பசய்யும் கபாரில்;
தம்பி தன் சோருட்டு இறந்தான் என்ன - கும்பகருணன் ைனக்காக இறந்ைான்
என்பதைத் (தூதுவர்) பசால்லக் ககட்டு; அறிவு அழிந்து - அறிவு பகட்டு; அவென்
ஆகி - துக்கம் மிக்கவனாகி; அண்டம் முற்ற அரற்றினன் - அண்டத்ைளவு பசன்று
கசருமாறு பபருங்குரல் எடுத்து அரற்றத் பைாடங்கினான்.

பிறிவு - பிரிவு, ரகரம் எதுதக கநாக்கி றகரமாகத் திரிந்ைது. பீதழ - துன்பம். ஆவி
ஒன்பறன நிதனந்து நின்றான், உயிர் ஒன்றாகிய பசயிர் தீர் ககண்தம. இருைதலப்
புள்ளின் ஓருயிரன்ன நிதல என்க.

(77)

கலி விருத்தம்

7709. தம்பிபயா! வானவர் ஆம் தாைமரயின் காடு உழக்கும்

தும்பிபயா! நான்முகத்பதான் பெம்ைதமல பதான்றாபலா!
நம்பிபயா! இந்திரமன நாைப் சோறி துமடத்த
எம்பிபயா! யான் உன்மன இவ் உமரயும் பகட்படபனா!
தம்பிபயா - (நீ எனக்குத்) ைம்பி மட்டும் ைானா? வானவர் ஆம் தாைமரயின் காடு
உழக்கும் தும்பிபயா - கைவர்களாகிய ைாமதரக்காட்தடக் கலக்கி அழிக்கவல்ல
மையாதன கபான்றவகன; நான்முகத்பதான் பெம் ைதமல பதான்றாபலா - நான்கு
முகங்கதள உதடய பிரமன் மகனாகிய புலத்தியன் மகனான விச்சிராவசுவின்
வழித் கைான்றியவகன; நம்பிபயா - ஆடவர் திலககன; இந்திரமன நாைப்சோறி
துமடத்த எம்பிபயா - இந்திரனது புகழுக்குக் காரணமான நல்விதனப் பயதன
முற்றும் துதடத்ை என் ைம்பிகய; யான் உன்தன இவ் உதரயும் ககட்கடகனா - நான்
உன்தனப் பற்றி இவ்வாறான பசாற்கதளக் ககட்கும்படி ஆகனகன.

ைம்பிகயா, தும்பிகயா, நம்பிகயா, எம்பிகயா ஆகியதவ புலம்பல் விளிப்

பபயர்களாைலின் ஓகாரம் பபற்று வந்ைன, நாமப் பபாறி - புகழுக்குக் காரணமாகிய
நல்விதனப் பயன். தும்பி - யாதன ககட்கடகனா - ஓகாரம் இரக்கம் குறித்து வந்ைது.
(78)

7710. ‘மின் இமலய பவபலாபன! யான் உன் விழி காபணன்.

நின் நிமல யாது என்பனன், உயிர் பேணி நிற்கின்பறன்;
உன் நிமலமை ஈதுஆயின், ஓமடக்களிறு உந்திப்
சோன்னுலகம் மீளப் புகாபரா, புரந்தரனார்?
மின் இமலய பவபலாபன - ஒளி பபாருந்திய இதல வடிவில் அதமந்ை
கவற்பதடதய ஏந்தியவகன; யான் உன் விழிகாபணன் - யான் (நீ இறக்கும் கபாது)
உன் அருகிருந்து கண்ணால் சாதவக் காணாைவனாகனன்; நின் நிமல யாது
என்பனன் - கபார்க்களத்தில் உன் நிதல எவ்வாறு உள்ளது என வினவி அறியாைவன்
ஆகனன்; உயிர் பேணி நிற்கின்பறன் - கமலும் என் உயிதரப் (பபரிபைன மதித்து
அைதனப்) பாதுகாத்துக் பகாண்டு நிற்கின்கறன்; உன் நிமலமை ஈது ஆயின் -
உன்னுதடய நிதல இவ்வாறு இருக்குமானால்; ஓமடக் களிறு உந்தி - பநற்றிப்
பட்டமணிந்ை (ஐராவைம் என்னும்) யாதனதயச் பசலுத்திக் பகாண்டு; புரந்தரனார்
சோன்னுலகம் மீளப் புகாபரா - இந்திரன் ைன் இந்திரகலாகத்துக்கு மீண்டும் புக
மாட்டாகனா? புகுவன்;.

யான் உன் விழி காகணன் - உடன் பிறந்ைார் இறக்கும் கபாது அருகில் இருந்து
காண கவண்டும் என்ற பண்பாட்டு மரபு பற்றி வந்ைது. நின்நிதல யாது என்கனன் -
கும்பகருணதனப் கபாருக்கு அனுப்பி விட்டுப் கபார்க்கள நிதலதமதய
எண்ணாது மாயா சனகதன தவத்துக் காம வயப்பட்டுத் ைான் பசய்ை பசயதல
எண்ணி இரங்கிக் கூறியது. ஓதட - பநற்றிப் பட்டம், களிறு - ஐராவைம் என்ற
பவள்தள யாதன. பபான்னுலகம் - கைவகலாகம், சுவர்க்கம் எனினும் ஆம்.

(79) 7711. ‘வல் சநஞ்சின் என்மன நீ நீத்துப் போய்,

வான்
அமடந்தால்,
இன்னம் சிலபராடு ஒரு வயிற்றின் யார் பிறப்ோர்?
மின் அஞ்சும் பவபலாய்! விழி அஞ்ெ வாழ்கின்றார்,
தம் சநஞ்ெம் தாபை தடவாபரா, தானவர்கள்?

மின் அஞ்சும் பவபலாய் - மின்னலும் அஞ்சும்படி ஒளி வீசுகின்ற கவல் பதடதய

உதடயவகன; என்மன நீ வன் சநஞ்சின் நீத்துப் போய் - என்தன நீ வலிய
பநஞ்சுதடயவனாக விட்டுப் கபாய்,; வான் அமடந்தால் - வீரர் உலகு அதடந்ைால்;
இன்னம் - இனிகமல்; சிலபராடு ஒரு வயிற்றின் பிறப்ோர் யார் - சிலருடன் ஒரு (ைாய்)
வயிற்றில் பிறக்க (விரும்புபவர்) யார்? விழி அஞ்ெ வாழ்கின்றார் - கண் (எதிரில் வர)
அஞ்சி வாழ்கின்றவர்களாகிய; தானவர்கள் - ைனுவின் வழி வந்ை அசுரர்கள்; தம்
சநஞ்ெம் தாபை தடவாபரா - ைம் மார்தபத் ைாகம ைடவிக் பகாண்டு வரமாட்டார்களா?
வன்பநஞ்சில் - என்தனப் பிரியாமல் இருந்ை நீ இப்கபாது கல் பநஞ்சனாய்
என்தனப் பிரிந்ைாய். வான் - வீர சுவர்க்கம், பநஞ்சம் ைடவல் - ைன் பதக
கபாய்விட்டது எனச் பசருக்கி பநஞ்தசத் ைடவுைல்.

(80)

7712. ‘கல் அன்பறா, நீராடும் காலத்து, உன் கால் பதய்க்கும்-

ைல் ஒன்று பதாளாய்!-வட பைரு? ைானுடவன்
வில் ஒன்று நின்மன விளிவித்துளது என்னும்
சொல் அன்பறா என்மனச் சுடுகின்றது, பதான்றால்!

ைல் ஒன்று பதாளாய் - (மற்கபார்) வலி பபாருந்திய கைாள்கதள உதடயவகன;

வடபைரு - வடக்கில் உள்ள கமருமதல; நீராடும் காலத்து - (நீ) நீராடும் பபாழுது;
உன் கால் பதய்க்கும் - உன் பாைத்தை (அழுக்குப் கபாகும்படி) கைய்ப்பைற்கு; கல்
அன்பறா - (பயன்படும்) கல் அல்லவா? பதான்றால் - ஆடவர்களில் சிறந்ைவகன;
ைானுடவன் வில் ஒன்று - (அத்ைகு வலியுதட) உன்தன மனிைனின் வில்லில் (இருந்து
வந்ை) அம்புகளில் ஒன்று,; விளித்துளது என்னும் - இறக்குமாறு பசய்ைது என்கின்ற;
சொல் அன்பறா என்மனச் சுடுகின்றது - பசால் அல்லவா என்தன மிகவும்
வருத்ைப்படச் பசய்கின்றது.

(81)
7713. ‘ைாண்டனவாம், சூலமும், ெக்கரமும், வச்சிரமும்;
தீண்டினவா ஒன்றும் செயல் அற்றவாம்; சதறித்து,
மீண்டனவாம்; ைானிடவன் சைல் அம்பு சைய் உருவ,
நீண்டனவாம், தாம் இன்னம் நின்றாராம், பதாள் பநாக்கி!

ைாண்டனவாம் - மாட்சிதமப்பட்டைாகிய; சூலமும் - (சிவனது) சூலாயுைமும்;

ெக்கரமும் - (திருமாலுக்கு உரிய) சக்கராயுைமும்; வச்சிரமும் - (இந்திரனது)
வச்சிராயுைமும்; தீண்டினவா ஒன்றும் செயல் அற்றவாம் - (முன்பு) உன்மீது
தீண்டினவாகி ஒன்றும் பசய்யமுடியாது பசயல் அற்றுத்; சதறித்து மீண்டனவாம் -
பைறித்து (அப்பால்) கபாய்விட்டன; ைானிடவன் சைல் அம்பு - (இப்கபாகை) மனிைன்
எய்ை பமன்தமயான அம்புகள்; பைய் உருவ நீண்டனவாம் - (உன்) உடம்தபத்
துதளக்கும்படி நீண்டு (வலிபயாடு) வந்ைனவாம்; தாம் இன்னம் நின்றாராம் பதாள்
பநாக்கி - இந்நிதலயில் இராவணன் இன்னும்கூடத் ைன்கைாதளப் பார்த்துக்
பகாண்டிருந்ைாராம். (என்கன இது)

பமல்லம்பு - மானிடன் விடும் அம்பின் வலிதமக் குதறதவயும் இழிதவயும்

சுட்டி நின்றது. மாண்டனவாம் - மழுங்கின எனினும் அதமயும். ைாம் - இராவணன்
ைன்தனப் படர்க்தகயாகக் கூறியது.

(82)

7714. ‘பநாக்கு அறவும் எம்பியர்கள் ைாளவும், இந் சநாய்து

இலங்மக
போக்கு அறவும், ைாதுலனார் சோன்றவும், என் பின்
பிறந்தாள்
மூக்கு அறவும், வாழ்ந்பதன்-ஒருத்தி முமலக் கிடந்த
ஏக்கறவால்; இன்னம் இபரபனா, உமன இழந்தும்?

எம்பியர்கள் பநாக்கு அறவும் ைாளவும் - என் ைம்பியர்கள் பார்ப்பைற்குக் கூட

இல்லாமல் இறந்து படவும்; இ இலங்மக சநாய்து போக்கு அறவும் - இந்ை இலங்தக
எளிதமயாக (பதகவர் தகயில்) பட்டு விடவும்; ைாதுலனார் சோன்றவும் -
மாமனாகிய மாரீசன் இறக்கவும்; என்பின் பிறந்தாள் மூக்கு அறவும் - என்பின்
பிறந்ைவளாகிய (சூர்ப்பநதக) மூக்தக இழக்கவும்,; ஒருத்தி முமலக் கிடந்த
ஏக்கறவால் - ஒரு பபண்ணின் முதலயிடத்துக் பகாண்ட ஆதசயால் ைாழ்ந்கைன்;
வாழ்ந்பதன் - (மானம் இன்றி) இன்னும் உயிருடன் இருக்கிகறன்; உமன இழந்தும்
இன்னம் இபரபனா - உன்தன இழந்தும் இன்னும் (உயிருடன்) இருக்க மாட்கடகனா?

ஓரு பபண்ணின் மீது பகாண்ட காமம் ைன்தனயும் ைன்தனச்

கசர்ந்ைவர்கதளயும் படுத்தும் பாட்தட இப்பாடலில் இராவணன் கூறி அரற்றுகிறான்.
எம்பியர்கள் - கரன் தூடணன் கும்பகருணன் முைலிகயார். மாதுலனார் -
மாமனாகிய மாரீசன். ஏக்கறவு - ஆதசயால் ைாழ்ைல்.

(83)

7715. ‘தன்மனத்தான், தம்பிமயத்தான், தாமனத் தமலவமனத்தான்,

ைன்மனத்தான், மைந்தமனத்தான், ைாருதத்தின் காதமலத்
தான்,
பின்மனக் கரடிக்கு இமறமயத்தான், பேர் ைாய்த்தாய்
என்னத்தான் பகட்டிபலன்; என் ஆனவாறு இதுபவ!

தன்மனத்தான் - இராமன் ைன்தனத்ைான்; தம்பிமயத் தான் - ைம்பியாகிய

இலக்குவதனத்ைான்; தாமனத் தமலவமனத் தான் - வானர கசதனத் ைதலவனாகிய
நீலதனத்ைான்; ைன்மனத் தான் - வானர அரசன் ஆகிய சுக்ரீவதனத்ைான்;
மைந்தமனத்தான் - (வாலி) மகனாகிய அங்கைதனத் ைான்; ைாருதத்தின் காதமலத்
தான் - காற்றின் காைல் தமந்ைன் ஆகிய அனுமதனத் ைான்; பின்மனக் கரடிக்கு
இமறமயத்தான் - மற்றும் கரடிகளுக்குத் ைதலவன் ஆகிய சாம்பவாதனத்ைான்; பேர்
ைாய்த்தாய் என்னத் தான் பகட்டிபலன் - கபகர இல்லாமல் பசய்து பகான்றாய் என்று
ககட்கடனில்தல; என் ஆனவாறு இதுபவ - (உனக்கு இச்சாவு) எப்படி ஆனது அைன்
ைன்தம இதுவா.
(84)

கலி விருத்தம் (பவறு வமக)

7716. ‘ஏமழ ைகளிர் அடி வருட, ஈர்ந் சதன்றல்

வாழும் ைணி அரங்கில், பூம் ேள்ளி மவகுவாய்!
சூழும் அலமக துணங்மகப் ேமற துமவப்ே,
பூமி அமணபைல் துயின்றமனபயா, போர்க்களத்பத?
ஏமழ ைகளிர் அடிவருட - பணிப் பபண்கள் காதலப் பிடிக்க; ஈர்ந்சதன்றல் வாழும்
ைணி அரங்கில் - குளிர்ந்ை பைன்றல் காற்று வாழ்ந்து வீசுகிற அழகிய பள்ளி அரங்கில்;
பூம்ேள்ளி மவகுவாய் - அழகிய (பமல்லிய) படுக்தகயில் படுத்திருந்ைவகன!
போர்க்களத்பத - கபார்க்களத்தின் கண்; சூழும் அலமக - சூழ்ந்துள்ள கபய்கள்;
துணங்மகப் ேமற துவப்ே - துணங்தகக் கூத்துப் பதற கபால் ஒலி எழுப்ப; பூழி
அமண பைல் துயின்றமனபயா - புழுதிப் படுக்தக (கமல்) படுத்து உறங்கினாகயா.
 மலரதணயில் துயின்றவன் புழுதிப் படுக்தகயில் உறங்கும்படி கநர்ந்ை நிதல
மாறிய ைன்தமதய இப்பாடல் விளக்குகிறது. ஏதழ - அறியாதம உதடய எனினும்
ஆம். ஈர் - குளிர்ச்சி. அலதக - கபய், துணங்தக - தக ககாத்து ஆடும் ஒருவதகக் கூத்து.
பூழி - புழுதி. ஈர்ந் பைன்றல் - பண்புத் பைாதக. ஓகாரம் - இரக்கப் பபாருதளக் குறித்து
வந்ைது.

(85)

7717. ‘செந் பதன் ேருகித் திமெ திமெயும் நீ வாழ,

உய்ந்பதன்; இனி, இன்று நானும் உனக்கு ஆவி
தந்பதன், பிரிபயன், தனி போகத் தாழ்க்கிபலன்,
வந்பதன் சதாடர; ைதக் களிபற! வந்பதனால்,’
ைதக் களிபற - மைம் பகாண்ட யாதன கபான்றவகன! செந்பதன் ேருகித் - சிவந்ை
நிறமுள்ள மதுதவ உண்டு; திமெ திமெயும் நீ வாழ - பல திதசகளிலும் பசன்று நீ
(பவற்றி பபற்றுச் சிறந்து) வாழ, உய்ந்பதன் - (நான் பாதுகாப்பாக) வாழ்ந்திருந்கைன்;
இனி இன்று நானும் உனக்கு ஆவி தந்பதன் - இனிகமல் இப்பபாழுது நானும் உனக்காக
உயிதரத் ைந்ைவனாகிப்; பிரிபயன் - பிரியாமல்; சதாடர வந்பதன் - உன்தனத்
பைாடர்ந்து வந்திட்கடன்; தனிப்போகத் தாழ்க்கிபலன் வந்பதனால் - (நீ) ைனிகய
பசல்லக் காலம் ைாழ்த்ைாைவனாய் வந்து விடுகிகறன்.

இவ்வாற்றாதமப் பாடல்கள் இராவணன் ைம்பி மீது பகாண்டிருந்ை அளப்பரிய

பாசத்தையும் நம்பிக்தகதயயும் விளக்கிக் காட்டுவனவாய் உள்ளன. ைந்கைன்,
வந்கைன் - விதரவு காரணமாக எதிர்காலம் இறந்ை காலமாகக் கூறப்பட்ட கால
வழுவதமதிகள். நானும் - உம்தம இறந்ைது ைழீஇய எச்ச உம்தம, ஆல் - கைற்றப்
பபாருளில் வந்ை இதடச் பசால்.

(86) இராவணன் கைறச் சீதை மகிழ்ைல்

7718. அண்டத்து அளவும் இமனய ேகர்ந்து அமழத்து,
ேண்மடத் தன் நாைத்தின் காரணத்மதப் ோரித்தான்;
சதாண்மடக் கனி வாய் துடிப்ே, ையிர் சோடிப்ே,
சகண்மடத் தடங் கண்ணாள் உள்பள கிளுகிளுத்தாள்.

இமனய ேகர்ந்து - இத்ைதகய பசாற்கதளச் பசால்லி; அண்டத்து அளவும்

அமழத்து - வானமுகட்டு அளவு அரற்றல் குரல் எட்டும்படி கூவி அதழத்து;
ேண்மடத் தன் நாைத்தின் காரணத்மதப் ோரித்தான் - பழதமயான ைன் பபயரின்
காரணத்தைப் பலரும் அறிய வளர்த்ைான்; சகண்மடத் தடங்கண்ணாள் - பகண்தட
மீன் கபால் பிறழும் பபரிய கண்தண உதடய சீதை; சதாண்மடக் கனிவாய்
துடிப்ே - பகாவ்தவக் கனி கபான்ற சிவந்ை உைடுகள் துடிக்க; ையிர் சோடிப்ே - மயிர்க்
கூச்பசறிய; உள்பள கிளுகிளுத்தாள் - மனத்தின் உள்கள குதூகலிப்புக் பகாண்டாள்.
 பண்தடத் ைன் நாமத்தின் காரணத்தைப் பாரித்ைல் - முன்பு தகலாய மதலதய
எடுக்க முயன்று அைன் கீழ் அகப்பட்டு அழுது கைறிய கபாது, சிவபபருமானால்
அளிக்கப் பபற்ற பபயர் இராவணன் என்பது. இராவணம் - அழுதக (அல்) கைறல்
என்று பபாருள் படும். அழுதக காரணமாகப் பபற்ற பபயர் இது. பாரித்ைல் -
வளர்த்ைல். உள்கள கிளுகிளுத்ைல் - துன்பம் பகாண்டார்க்கு முன் ைன்
மகிழ்ச்சிதய பவளிக்காட்டுைல் பண்பாடு உதடயார் பசயல் அன்று ஆதகயால்
இவ்வாறு கூறினார். வாய் துடித்ைல், மயிர் பபாடித்ைல் - மகிழ்ச்சி காட்டும்
பமய்ப்பாட்டுக் குறிகள்.

(87)

7719. வீங்கினாள் சகாங்மக; சைலிந்த சைலிவு அகல

ஓங்கினாள்; உள்ளம் உவந்தாள்; உயிர் புகுந்தாள்;
தீங்கு இலாக் கற்பின் திருைடந்மத பெடி ஆம்
ோங்கினாள் உற்றதமன யாபர ேகர்கிற்ோர்?
சகாங்மக வீங்கினாள் - (சீதை மகிழ்வால்) பகாங்தக பூரித்ைாள். சைலிந்த சைலிவு
அகல ஓங்கினாள் - (உடல்) இதளத்ை இதளப்பு எல்லாம் நீங்கப் பருத்ைாள்; உள்ளம்
உவந்தாள் - மனம் மிக மகிழ்ந்ைாள்; உயிர் புகுந்தாள் - இதுவதர (அச்சத்ைால் உயிர்
உண்படா இமலபயா என்றிருந்ைவள்) உயிகர மீண்டும் பபற்றாள்; தீங்கு இலாக்
கற்பின் திருைடந்மத - குற்றம் சிறிதும் இல்லாை கற்பிதன உதடய திருமகள், பெடி
ஆம் ோங்கினாள் - ைனக்குத் கைாழியாக இருக்கத்ைக்க அழகுதடயவளாகிய சீதை;
உற்றதமன யாபர ேகர்கிற்ோர் - அதடந்ை மகிி்ழ்ச்சி நிதலதய யாரால் பசால்ல
முடியும்.

ைன்முன் இதுவதர நிகழ்ந்ைன எல்லாம் மாயச் பசயல்கள் என்று உணர்ந்ை

சீதையின் பபரு மகிழ்ச்சிதய இப்பாடல் குறிக்கிறது. தீங்கு இலாக் கற்பு - ஆறிய
கற்பு, கசடி - பணிப் பபண் எனினும் ஆம்.

(88)
7720. கண்டாள், கருணமன, தன் கண் கடந்த பதாளாமன;
சகாண்டாள், ஒரு துணுக்கம்; அன்னவமனக்
சகாற்றவனார்
தண்டாத வாளி தடிந்த தனி வார்த்மத
உண்டாள் உடல் தடித்தாள்; பவறு ஒருத்தி ஒக்கின்றாள்.

தன் கண் கடந்த பதாளாமன - ைன் கண்ணுக்கு அடங்காை கபரழகு பதடத்ை

கைாதள உதடய இராமதனயும்; கருணமன கண்டாள் - கும்பகருணதனயும்
முன்பு கண்டு; ஒரு துணுக்கம் சகாண்டாள் - ஒப்பற்ற அச்சம் பகாண்டவள் ஆகிய
சீதை; அன்னவமன - அத்ைதகய கபருருவும் பபருவலியும் பதடத்ை அவதன;
சகாற்றவனார் தண்டாதவாளி - பவற்றி பபாருந்திய இராமபிரானது ைவறாமல்
அழிக்கும் ைன்தம வாய்ந்ை அம்பு; தடிந்த தனி வார்த்மத - அழித்ை ஒப்பற்ற
பசாற்கதள; உண்டாள் - மிக விரும்பிக் ககட்டு,; உடல் தடித்தாள் - உடல் பூரிப்பு
அதடந்ைாள்; பவறு ஒருத்தி ஒக்கின்றாள் - அைனால் கவறு ஒருத்தி கபான்றவள்
ஆனாள்.

இதுவதர அவலச் சுதவ பற்றி வந்ை உணர்வு முன்னுள்ள 87 ஆம் பாடல் முைல்
உவதகச் சுதவயாக மாறியுள்ளதம காண்க. கருணதனக் கண்டாள் - கும்பகருணனின்
கபருருவத்தையும் பபருவலிதயயும் பசால்லக் ககட்டிருந்ை சீதை அவன்
இராமபிரான் முன் கபார்க்களத்தில் நிற்பதைக் கற்பதனயால் கண்டாள் என்க.

(89) இராவணன் சீறி அகல்ைல்

7721. ‘தாவ அரிய பேர் உலகத்து எம்பி ெவத்பதாடும்
யாவமரயும் சகான்று அருக்கி, என்றும் இறவாத
மூவமரயும், பைமல நாள் மூவா ைருந்து உண்ட
பதவமரயும், மவப்பேன் சிமற’ என்னச் சீறினான்.
தாவ அரிய பேர் உலகத்து - கடத்ைற்கு அரிய மிகப் பரந்து பட்ட நிலவுலகில்
உள்ள; யாவமரயும் - எல்லாதரயும்; சகான்று - பகான்று அழித்து; எம்பி ெவத்பதாடும்
அருக்கி - என் ைம்பியின் உயிரற்ற உடகலாடு அடங்குமாறு பசய்து; என்றும் இறவாத
மூவமரயும் - என்தறக்கும் இறந்து படாை (அரி அரன் அயன் என்ற) மூவதரயும்;
பைமல நாள் மூவா ைருந்து உண்ட பதவமரயும் - முற்காலத்தில் சாவா மருந்ைாகிய
அமிழ்ைத்தை உண்ட கைவதரயும்; சிமற மவப்பேன் - சிதறயில் தவப்கபன்;
என்னச் சீறினான் - என்று சீறினான்.
ைன் ைம்பிதயக் பகான்ற இராமபிராதனச் சினவாமல், மண்ணவதர அழிப்கபன்,
மூவதரயும் கைவதரயும் சிதற தவப்கபன் என்றதம காண்க. துயரத்ைால்
கைான்றிய சீற்றம் இது. இறவாைவர்கதளச் சிதற தவத்து இறத்ைற்கு உரியாதர
அழிப்கபன் என்றபடி. ைாவ அரிய - கடத்ைற்கு அரிய, ைா + அரிய எனப் பிரித்து
அழிவு இல்லாை எனினுமாம். அருக்கி - அடங்குவித்து, மூவா - சாவா.
(90)

7722. அக் கணத்து, ைந்திரியர் ஆற்ற சிறிது ஆறி,

‘இக் கணத்து ைானிடவர் ஈரக் குருதியால்
முக் மகப் புனல் உகுப்சேன், எம்பிக்கு’ என முனியா,
திக்கு அமனத்தும் போர் கடந்தான், போயினான், தீ
விழியான்.
திக்கு அமனத்தும் போர் கடந்தான் - எல்லாத் திதசகளிலும் பசன்று கபார் பசய்து
பவற்றி பபற்றவனாகிய இராவணன்; அக்கணத்து ைந்திரியர் ஆற்ற சிறிது ஆறி - அந்ை
கநரத்தில் அதமச்சர்கள் ஆறுைல் கூறச் சிறிது (சினம்) ைணிந்து; இக்கணத்து -
இப்பபாழுது; ைானிடவர் ஈரக் குருதியால் - மனுசரான இராம

இலக்குவருதடய பச்தச இரத்ைத்ைால்,; எம்பிக்கு - என் ைம்பியாகிய

கும்பகருணனுக்கு; முக்மகப் புனல் உகுப்பேன் - மூன்று முதற தகயால் இதறத்ைல்
ஆகிய நீர்க்கடன் பசய்கவன்; என முனியா - என்று சினந்து; தீ விழியான் போயினான் -
(சினத்ைால்) தீ பவளிப்படும் கண்கதள உதடயவனாய்ச் சீதை இருக்கும் இடத்தை
விட்டு) அப்பால் கபானான்.

முக்தகப் புனல் உகுத்ைல். இறந்ைவர்க்கு மூன்று முதற தகபயாலி நீர் இதறத்துச்

பசய்யும் நீத்ைார்கடன். மந்திரியார் - உடன் இருந்ை மககாைரதன மட்டும் குறித்ைது.
இழிப்பினால் ஒருதமதயப் பன்தமயாகக் கூறினார் என்க. முனியா - பசய்யா
என்னும் வாய்பாட்டு இறந்ை கால உடன்பாட்டு விதன எச்சம்.

(91)
மககாைரன் கபாைல்
7723. ‘கூபறாம், இனி நாம்; அக் கும்ேகருணனார்
ோறு ஆடு சவங் களத்துப் ேட்டார்’ எனப் ேமதயா,
‘பவறு ஓர் சிமற இவமன மவம்மின் விமரந்து’ என்ன,
ைாறு ஓர் திமெ பநாக்கிப் போனார், ைபகாதரனார்.
இனி நாம் கூபறாம் - இனிகமல் நாம் (கவறு ஒன்றும்) பசால்வைற்கில்தல
(ஏபனனில்); அக்கும்ேகருணனார் ோறு ஆடு சவங்களத்துப் ேட்டார் - அந்ைக்
கும்பகருணனார் பருந்துகள் பறக்கின்ற பகாடிய கபார்க்களத்தில் இறந்து அழிந்ைார்;
எனப் ேமதயா -என்று பசால்லி உடல் பதைத்து; இவமன பவறு ஓர் சிமற விமரந்து
மவம்மின் என்ன - இந்ை மாயாசனகதன மற்பறாரு சிதறயில் விதரவாக
அதடத்து தவயுங்கள் என்று பசால்லிவிட்டு; ைபகாதரனார் ைாறு ஓர் திமெ பநாக்கிப்
போனார் - மககாைரன் கவறு ஒரு திதசதய கநாக்கிப் கபானார்.

மககாைரன் இராவணனுடன் பசல்லாது கவறு ஓரு திதசயில் பசல்லுைல், ைான்

கூறிகய கும்பகருணதனப் கபாருக்கு அனுப்பியதை எண்ணி இராவணன் ைன் மீது
சினந்து சீறுவாகனா என்ற அச்சத்ைால் என்க. பாறு - பருந்து, மாறு ஓர் திதச - கவறு
ஓரு திதச, பதையா - பசய்யா என்னும் வாய்பாட்டு உடன்பாட்டு விதனஎச்சம்.
மககாைரனார் - பன்தம இழிவுக்குறிப்பு.
(92) கலிவிருத்தம் (பவறு)

7724. வரி ெமட நறு ைலர் வண்டு ோடு இலாத்

துரிசு அமட புரி குழல் சும்மை சுற்றிய
ஒரு ெமட உமடயவட்கு உமடய அன்பினாள்,
திரிெமட சதருட்டுவாள், இமனய செப்புவாள்:
வரிெமட நறுைலர் வண்டு ோடு இலாத் - அழதகயும் நிறத்தையும் பகாண்ட மணம்
மிக்க மலர்களில் பமாய்க்கும் வண்டுகள் ைங்குைல் இல்லாை; துரிசு அமட புரிகுழல் -
அழுக்கதடந்து முறுக்கு ஏறியுள்ள கூந்ைதலத்; சும்மை சுற்றிய ஒரு ெமட உமடயவட்கு
- பைாகுதியாகச் சுற்றி தவத்துள்ள ஒரு சதடதய உதடயவளாகிய சீதையிடம்;
உமடய அன்பினாள் திரிெமட - மிக்குதடய அன்புதடயவள் ஆகிய திரிசதட
என்பவள்; சதருட்டுவாள் - கைற்றுபவளாய்; இமனய செப்புவாள் - இத்ைதகய
பசாற்கதளச் பசால்லத் பைாடங்கினாள்.

ஒரு சதட உதடவள் - சீதை, குதமயுறத் திரண்டு ஒரு சதட ஆகிய குழலாள்
(காட்சிப் படலம் - 10) என்றதும் காண்க. வரி - அழகு. சதட - நிறம். திரிசதட -
வீடணன் மகள், ைந்தைதயப் கபாலகவ அற வழிப்பட்டவள். சுந்ைர காண்டக்
காட்சிப் படலத்தில் வரும் (3 - 12) பாடல்கள் காண்க. துரிசு - அழுக்கு, "யான் பசய்யும்
துரிசுகளுக்கு உடனாகி" என்ற சுந்ைரமூர்த்தி சுவாமிகளின் பைாடர் நிதனவு
கூர்வைற்கு உரியது. (7 ஆம் திருமுதற 527)
(93)

7725. ‘உந்மத என்று, உனக்கு எதிர் உருவம் ைாற்றிபய,

வந்தவன், ைருத்தன் என்று உளன் ஓர் ைாமயயான்;
அந்தம் இல் சகாடுந் சதாழில் அரக்கன் ஆம்’ எனா,
சிந்மதயின் உணர்த்தினள், அமுதின் செம்மையாள்.
உந்மத என்று - உன் ைந்தை என்று பசால்லி; உனக்கு எதிர் உருவம் ைாற்றிபய
வந்தவன் - உனக்கு எதிராக உருவத்தை மாற்றிக் பகாண்டு வந்ைவன்; ஓர் ைாமயயான்
ைருத்தன் என்று உளன் - ஒப்பற்ற மாயத்பைாழில் பசய்யவல்ல மருத்ைன் என்ற
பபயர் பகாண்டவன் ஒருவன் உளன்; அந்தம் இல் சகாடுந்சதாழில் அரக்கன் ஆம்
எனா - (அவன்) எல்தலயிட முடியாை பகாடிய பைாழிதலச் பசய்கின்ற
அரக்கனாவான் என்று, அமுதின் செம்மையாள் - அமிழ்ைம் கபான்ற பசம்தமச்
பசயதலயுதடயவள் ஆகிய திரிசதட; சிந்மதயின் உணர்த்தினள் - (சீதையின்)
மனத்தில் பதியும்படி கூறினாள்.

மருத்ைகன மாயா சனகனாக வந்ைவன் எனத் திரிசதட சீதைக்குக் கூறினாள்.

அமுதின் பசம்தமயாள் - சீதை உயிர் கபாகும் அளவு துன்பப்பட்டுக்
பகாண்டிருக்கும் நிதலயில் உண்தமதயக் கூறி அவதளக் காப்பாற்றிய
திரிசதடதய உண்டார்க்கு இறுதி வராது ைடுக்கும் அமுதின் பசம்தமயாள் என்றார்.
அந்ைம் - முடிவு.
(94)

7726. நங்மகயும் அவள் உமர நாளும் பதறுவாள்,

ெங்மகயும் இன்னலும் துயரும் தள்ளினாள்;
இங்கு நின்று ஏகிய இலங்மக காவலன்
அங்கு நின்று இயற்றியது அமறகுவாம் அபரா.
அவள் உமர நாளும் பதறுவாள் நங்மகயும் - அந்ைத் திரிசதடயின் பசால்தலக்
ககட்டு எப்பபாழுதும் ஆறுைல் அதடயும் சீதையும்; சங்தகயும், இன்னலும் துயரும்
தள்ளினாள் - (ைன் மனத்தில் இருந்ை) ஐயத்தையும் (மனத்) துன்பத்தையும் (உடல்)
துயதரயும் நீக்கினாள்; அங்கு நின்று ஏகிய இலங்மக காவலன் - அவ்விடத்தில்
இருந்து (சினத்கைாடு) பசன்ற இலங்தக காவலனாகிய இராவணன்; அங்கு நின்று
இயற்றியது அமறகுவாம் - ைன் அரண்மதனயில் இருந்து பசய்ைதை இனிகமல்
கூறுகவாம்.

இன்னல் துயர் - ஒரு பபாருட் பன்பமாழி. இவற்றுள் ஒன்தற மனத்துக்கும்

ஒன்தற உடல்சார் பமய்ப்பாட்டிற்கும் பகாள்க. இப்படலத்தில் வஞ்சதன,
அச்சுறுத்ைல், அஞ்சுைல் முைலிய பசயல்களும் சாவு, அழுதக கபான்ற அவல
நிதலகளும், மகிழ்ச்சியின் உள்ளடங்கு நிதலகளும் விளக்கப்பட்டுள்ள திறத்தை
உன்னுக. இப்படலத்தில் வரும் உணர்ச்சி மாற்றங்கள் இப்படலத்தை நாடகக் கூறு
உதடயைாக்கிக் கம்ப நாடகம் என்ற பைாடருக்கு உரிய விளக்கமாக அதமவது எண்ணி
மகிழத் ைக்கது.

(95)
அதிகாயன் வதைப் படலம்

அதிகாயனது இறப்தபக் கூறும் படலம் இது. இராவணன் மக்கள் மூவர்.

அக்ககுமாரன், அதிகாயன் இந்திரசித்ைன் என்பவர் அவர்கள். அதிகாயன் -
இராவணனுக்கும் ைானிய மாலிக்கும் பிறந்ை மகன். அதிகாயன் என்ற
பசால்லுக்குப் பபருந்கைாற்றம் உள்ள உடல் பதடத்ைவன் என்ற பபாருள். காயம் -
உடம்பு. அதி - மிகப்பபரிய என்க.

கும்பகருணன் இறந்ைதம ககட்டு அழுது அரற்றிச் சீதை இருக்கும் அகசாக வனம்

விட்டுப் கபான இராவணன் ைன் ைம்பிதயக் காக்க முடியாது சாகவிட்ட
அரக்கர்கதளப் பார்த்துச் சினந்து பலவாறு கபசுகிறான். உங்களால் முடியாவிடில்
பசால்லுங்கள். நாகன பசன்று என் கவலால் சிறு பைாழில் மனிைதரக் பகால்கவன்
என்கிறான். அப்கபாது அதிகாயன் மானமும் சீற்றமும் மிக்பகழத் ைான் பசன்று பதக
முடித்து வருவைாகக் கூறுகிறான். உன் ைம்பிதயக் பகான்ற இராமனுக்கு அவன்
ைம்பிதயக் பகான்று அவலத்தை உண்டாக்குகவன் என்று வஞ்சினம் கூறி அரக்கர்
பபரும் பதட சூழப் கபாருக்குச் பசல்லுகிறான். கபார்க்களத்தில் ைதலயற்றுக்
கிடந்ை கும்பகருணதனப் பார்த்து அவலித்ை அதிகாயன், ைன் சபைத்தை நிதறகவற்ற
எண்ணி மயிடன் என்பவதனத் தூதுவனாக இராமனிடம் அனுப்பினான். வீடணன்
அதிகாயனின் பபருவீரத்தைக் குறிப்பிட்டுப் கபாருக்குச் பசல்லும் இலக்குவனுடன்
ைானும் கபார்க்களம் வந்ைான். பைாடர்ந்து நடந்ை பபரும் கபாரில் இலக்குவன்
பிரமாத்திரத்ைால் அதிகாயதனக் பகான்றான். அதிகாயன் வீரப் கபார் புரிந்ை திறத்தை
இப்படலம் விளக்குகிறது. அவனது மரணச் பசய்தி ககட்ட இராவணனது
வருத்ைம், சினம், அதிர்ச்சி ஆகியதவயும். ைாயாகிய ைானியமாலியின் அவலப்
புலம்பலும், இலங்தகயர் துயரமும் இப்படலத்தில் கூறப்பட்டுள்ள பசய்திகள்
ஆகும்.

இராவணன் அதமச்சதரக் கடிைல்

7727. சகாழுந்து விட்டு அழன்று எரி ைடங்கல் கூட்டு அற,
எழுந்து எரி சவகுளியான், இரு ைருங்கினும்
சதாழும் தமக அமைச்ெமரச் சுளித்து பநாக்குறா,
சைாழிந்தனன், இடிசயாடு முகிலும் சிந்தபவ.
சகாழுத்து விட்டு அழன்று எரி - பகாழுத்து விட்டு பவப்பத்கைாடு எரிகின்ற;
ைடங்கல் கூட்டு அற - ஊழித்தீதயயும் ஒப்பபன்று பசால்லா அளவு; எழுந்து எரி
சவகுளியான் - கமன் கமலும் எழுந்து எரிகின்ற சினத்தை உதடயவன் ஆகிய
இராவணன்; இரு ைருங்கினும் சதாழும் தமக அமைச்ெமர - (ைன்) இரு
பக்கத்திலும் இருந்து பைாழுகின்ற ைன்தம உள்ள அதமச்சர்கதள; சுளித்து
பநாக்குறா - மிக்க சினத்கைாடு பார்த்து; இடிசயாடு முகிலும் சிந்த சைாழிந்தனன் -
இடிகயாடு கமகங்களும் சிைறிக் கீகழ விழுமாறு பபருங்குரல் படப் கபசலானான்.
இராவணன் அதமச்சதரப் பார்த்து மிகச் சினந்து இடிகயாடு முகிலும் சிந்திச்
சிைற பவடிபடப் கபசினான். மடங்கல் - ஊழித்தீ. கூட்டு - ஒப்பு, சுளித்து - சினந்து,
முகம் சுளித்து எனினுமாம். ஏகாரம் இதசநிதற.
 (1)

7728. ‘ஏகுதிர், எம் முகத்து எவரும்-என்னுமட

பயாக சவஞ் பெமனயும், உடற்றும் உம்முமடச்
ொகரத் தாமனயும், தழுவச் ொர்ந்து, அவர்
பவக சவஞ் சிமலத் சதாழில் விலக்கி வீட்டிரால்.
என்னுமட பயாக சவஞ்பெமனயும் - என்னுதடய சூழ்ச்சித் திறம் மிக்க பகாடிய
பதடயும்; உம்முமடச் ொகரத்தாமனயும் - உங்களுதடய கடல் கபால் பரந்ை
பபருஞ்கசதனயும்; தழுவச் ொர்ந்து - ஒன்றாகச் கசர்ந்து; அவர் உடற்றும் -
அப்பதகவர்கள் மாறுபட்டுச் பசய்யும்; பவக சவஞ்சிமலத்சதாழில் விலக்கி
வீட்டிரால் - மிகு கவகத்கைாடு கூடிய பகாடுதமயான வில்லின் பைாழிதல
விலக்கி மீளத்ைக்கவர் அல்லர் ஆயினீர்; எவரும் எம் முகத்து ஏகுதிர் - (அைனால்)
யாவரும் என் முகத்து எதிரில் நிற்காமல் (அப்பால்) பசன்று விடுங்கள்.
கயாகம் - சூழ்ச்சி, ஏகுதிர் - முன்னிதலப் பன்தம விதன முற்று, சாகரத்ைாதன -
உவதமத்பைாதக. ஆல் - அதச.
(2)

7729. ‘"எடுத்தவர் இருந்துழி எய்தி, யாமரயும்

ேடுத்து, இவண் மீடும்" என்று உமரத்த ேண்பினீர்!
தடுத்திலீர் எம்பிமய; தாங்ககிற்றிலீர்;
சகாடுத்திலீர், உம் உயிர்; வீரக் பகாட்டியீர். எடுத்தவர் இருந்துழி எய்தி -
நம்கமல் கபார் எடுத்ைவரான (இராமலக்குவர்) இருக்கும் இடம் பசன்று; யாமரயும் -
எல்கலாதரயும்; ேடுத்து இவண் மீடும் - அழித்து இங்கு மீண்டு வருகவாம்; என்று
உமரத்த ேண்பினீர் - என்று கூறிய பபரு வீரப் பண்பு உதடயவர்ககள;
எம்பிமயத் தடுத்திலீர் - என் ைம்பிதய இறப்பில் இருந்து ைடுத்தீர்களில்தல;
தாங்ககிற்றிலீர் - அவனுக்குத் தீங்கு கநராமல் காப்பாற்றினீருமல்லீர்; உம் உயிர்
சகாடுத்திலீர் - அவனுக்காக உங்கள் உயிதரக் பகாடுத்தீர்களுமில்தல; வீரக்
பகாட்டியீர் - (அப்படியிருந்தும் நீர்) வீரர் வரிதசயில் உள்ளீர் என்றபடி.

நீர் கபசியது பவறும் வாய்வீரம் மட்டுகம. பசயல் வீரம் உங்களிடம்

இல்தல என்கிறான் இராவணன். எடுத்ைவர் - பதடபகாண்டு கபாருக்கு வந்ைவர்.
ககாட்டி - குதறவு எனினுமாம். ‘நிரம்பிய நூலின்றிக் ககாட்டி பகாளல் என்று (குறள்
401) வள்ளுவர் கூறியது ‘அதவ’ என்னும் பபாருளில்.

(3)

7730. ‘உம்மையின் நின்று, நான் உலகம் மூன்றும் என்

சவம்மையின் ஆண்டது; நீர் என் சவன்றியால்
இம்மையில் சநடுந் திரு எய்தினீர்; இனிச்
செம்மையின் இன் உயிர் தீர்ந்து தீர்திரால்.
 உம்மையின் நின்று - பநடுங்காலத்துக்கு முன்னிருந்து; நான் உலகம் மூன்றும்
ஆண்டது - நான் மூன்று உலகங்கதளயும் பவன்று அடிப்படுத்தி ஆண்டது; என்
சவம்மையின் - எனது பபரு வலிதமயால் (ஆகும்); நீர் என் சவன்றியால் - நீங்கள்
எனது பவற்றி காரணமாக; இம்மையில் சநடுந்திரு எய்தினீர் - இப்பிறவியில் மிக்க
பசல்வத்தைப் பபற்றீர்; இனிச் செம்மையின் இன் உயிர் தீர்ந்து தீர்திரால் - இனிகமல்
ஆவது பசம்தமயான (வீரப் பண்பு பகாண்டு) உங்கள் இனிதமயான உயிதரக்
பகாடுத்து கடதமதயத் தீர்த்ைவராமின்.

உம்தமயின் நின்று - பநடுங்காலத்துக்கு முன்னிருந்து, பவம்தம - பபருவீரம்

(பராக்கிரமம்)

(4)

7731. ‘"ஆற்றலம்" என்றிபரல் என்மின்; யான், அவர்

பதாற்று, அலம்வந்து உகத் துரந்து, சதால் சநடுங்
கூற்று அலது உயிர் அது குடிக்கும், கூர்த்த என்
பவல் தமல ைானுடர் சவரிநில் காண்சேனால்.
ஆற்றலம் என்றிபரல் என்மின் - யாம் பதகவர் முன் பசன்று கபாரிட
வல்லதமயில்கலாம் என்று கூறுவீி்ர்களாயின் அதையும் பசால்லுங்கள்; அவர்
பதாற்று அலம் வந்து உகத் - அப்பதகவர் கைாற்று வலி பகட்டு வருந்துைல்
அதடயுமாறு; யான் சதால் சநடுங்கூற்று அலது உயிர் அது குடிக்கும் - நான் பதழய
பநடிய இயமன் அல்லாது பிறர் உயிதரக் குடிக்கும் வலிதம உள்ள; கூர்த்த என்
பவல்தமல ைானுடர் சவரிநில் உகத்துரந்து - கூர்தமயான என் கவலின் நுனி மானிடர்
இருவரின் முதுகில் பவளிப்படுமாறு பசலுத்திக்; காண்சேனால் - காண்கபன்.

அலம் வருைல் - வருந்துைல், உக - வலிதம பகட, ைதல - நுனி, பவரிந் - முதுகு,

பவரிநில் காண்பபனால் - மார்பில் புதுந்து முதுகு வழி ஊடுருவி வருைல் பற்றி
இவ்வாறு கூறினான். ஆற்றலம் - ைன்தமப் பன்தம விதன முற்று.
(5)

7732. ‘அல்லதும் உண்டு, உைக்கு உமரப்ேது: "ஆர் அைர்

சவல்லுதும்" என்றிபரல், பைல் செல்வீர்; இனி,
வல்லது ைடிதபல என்னின், ைாறுதிர்,
சொல்லும், நும் கருத்து’ என முனிந்து சொல்லினான்.
அல்லதும் உைக்கு உமரப்ேது உண்டு - இதவகய அல்லாமல் உமக்கு உதரப்பது
கவறு ஒன்றும் உண்டு; ஆர் அைர் சவல்லுதும் என்றிபரல் பைல் செல்வீர் - பகாடிய
கபாரில் பவற்றி பபறுகவாம் என்றீராயின் (கபார்) கமல் பசல்லுங்கள்; இனிவல்லது
ைடிதபல என்னின் - இனி இயல்வது (கபாரில்) இறத்ைகல என்றால்; ைாறுதிர் -
மீள்வீராக; நும் கருத்து சொல்லும் - நுமது கருத்து யாது எனச் பசால்லுங்கள்; என
முனிந்து சொல்லினான் - எனச் சினந்து கூறினான்.
 வல்லது - இயல்வது, மாறுதிர் - மீள்வீராக.

(6)

அதிகாயன் ைன் வீரத்தை மிகுத்துக் கூறுைல்

கலி விருத்தம் (பவறு)

7733. நதி காய் சநடு ைானமும் நாணும் உறா,

ைதி காய் குமட ைன்னமன மவது உமரயா,
விதி காயினும் வீரம் சவலற்கு அரியான்
அதிகாயன் எனும் சேயரான் அமறவான்.
விதிகாயினும் வீரம் சவலற்கு அரியான் - விதிகய சினந்ைாலும் பவல்லமுடியாை
வீரத்தை உதடய; அதிகாயன் எனும் சேயரான் - அதிகாயன் என்னும்; பபயதர
உதடயவன்; நதி காய் சநடுைானமும் நாணும் உறா - ஆற்று நீரும் சுடுமாறு பபரிய
அவமானத்ைால் கைான்றிய கடுஞ்சினமும் நாணமும் அதடந்து. ைதி காய் குமட
ைன்னமன - மதிதய பவல்லும் பவண் பகாற்றக் குதடதய உதடய இராவணதன;
மவது உமரயா அமறவான் - பழித்துக் கூறிக் கூறத் பைாடங்கினான்.

விதி - விதிக்கும் கடவுள் பிரமன் என்பர். பிரமன் ைதல எழுத்து என்ற வழக்தக
உன்னுக. பநடுமானம் - பபரிய அவமானம். ஈண்டு அைனால் கைான்றிய கடுஞ்சினம்.
உறா - உற்று, பசய்யா எனும் வாய்பாட்டு உடன்பாட்டு விதன எச்சம். உதரயா -
உதரத்து.

(7)

7734. ‘வான் அஞ்சுக; மவயகம் அஞ்சுக; ைா-

லான் அஞ்சு முகத்தவன், அஞ்சுக; "பைல்
நான் அஞ்சிபனன்" என்று, உமன நாணுக; போர்
யான் அஞ்சிசனன் என்றும் இயம்புவபதா?
வான் அஞ்சுக - வானத்தில் உள்ள கைவர்கள அஞசட்டும்; மவயகம் அஞ்சுக -
மண்ணுலக மாந்ைர் அஞ்சட்டும்; ைாலான் - திருமாலும்; அஞ்சு முகத்தவன் அஞ்சுக -
ஐந்து முகத்தை உதடய சிவபிரானும் அஞ்சுக; பைல் நான் அஞ்சிசனன் என்று -
கமலும் நான் கபாருக்கு அஞ்சிகனன் என்று உன்தனப் பற்றி நீகய நாணப்படுக;
போர்யான் அஞ்சிசனன் என்றும் இயம்புவபதா - கபாருக்கு நான் அஞ்சிகனன் என்று
கூறுவது ைகுதியுதடயைா?

நான் அஞ்சிகனன் என்று உதன நாணுக - நீ அஞ்சினாய் என்று உன்னுள் நாணம்

பகாள்க. என்பைாம். எவர் அஞ்சினும் யான் கபாருக்கு அஞ்சிகலன் என்கிறான்.
அஞ்சு முகத்ைவன் - சிவபிரான்.
(8)
7735. சவம்மைப் சோரு தானவர் பைல் வலிபயார்-
தம்மைத் தமளயில் சகாடு தந்திசலபனா?
உம்மைக் குமலயப் சோரும் உம்ேமரயும்
சகாம்மைக் குய வட்டமண சகாண்டிசலபனா?
சவம்மைப் சோருதானவர் பைல் வலிபயார் - பகாடுதமயாகப் கபார் பசய்கின்ற
ைானவதர விட வலிதமயுதடயவர்; தம்மைத் தமளயில் சகாடு தந்திலபனா -
ைம்தமத் ைதளயிட்டுப் பிணித்து வந்து (உன்னிடம்) பகாடுத்திலகனா? உம்மைக்
குமலயப் சோரும் உம்ேமரயும் - உம்தமயும் நடுங்குமாறு கபார் பசய்யும் (வலி
பதடத்ை) கைவர்கதளயும்; சகாம்மைக்குய வட்டமண - திரட்சியான வாளால் இடம்
வலமாகச் சாரிதிரிந்து; சகாண்டிலபனா - பபாருது பவற்றி பகாண்டிலகனா.

பகாம்தம - திரட்சி. குயம் - வாள், மார்பும் ஆம். வட்டதண பகாள்ளுைல் -

இடம் வலமாகச் சாரிதிரிந்து பவற்றி பகாள்ளுைல், சுழல அடித்ைலும் ஆம்.
குயவட்டதண பகாள்ளல் என்பைற்கு மார்பில் ைாளம் கபாட்டிலகனா என
உதரப்பாரும் உளர்.

(9)

7736. ‘காய்ப்புண்ட சநடும் ேமட மக உளதாத்

பதய்ப்புண்டவனும், சில சில் கமணயால்
ஆய்ப்புண்டவனும், அவர் சொல் வலதால்
ஏய்ப்புண்டவனும், என எண்ணிமனபயா?

காய்ப்புண்ட சநடும் ேமடமக உளதாத் - காய்ச்சிக் கூர்தமயாக அடிக்கப் பபற்ற

பநடிய பதடக்கலங்கள் ைன் தகயில் உள்ளைாக; பதய்ப்புண்டவனும் - ைதரயில்
கைய்க்கப் பட்டு இறந்ை அக்ககுமாரனும்; சில சில் கமணயால் ஆய்ப்புண்டவனும் -
சில வலியற்ற அம்புகளால் உயிபராடுங்கியவனான கும்பகருணனும்; அவர் சொல்
வலதால் ஏய்ப்புண்டவனும் - இராம இலக்குவரது புகழின் வல்லதமயால்
ஏய்க்கப்பட்டவனான வீடணனும்; என எண்ணிமனபயா - என்று (என்தன)
எண்ணினாகயா.

கைய்ப்புண்டவன் - அனுமனால் ைதரயில் கைய்க்கப்பட்டு உயிபராடுங்கிய

அக்ககுமாரன். இச்பசயல் சுந்ைர காண்டத்தில் அக்ககுமாரன் வதைப் படலத்தில்
(படலம் 10) கண்டது. ஆய்ப்புண்டவன் - உயிபராடுங்கியவனான
கும்பகருணன். பசால்வலைால் - புகழின் வல்லதமயால் வலத்ைால் வலைால் என்பது.
ஏய்ப்புண்டவன் - ஏய்க்கப்பட்டவனான வீடணன்.

(10)

அதிகாயன் வஞ்சினம் கூறி, கபாருக்குச் பசல்லல்

7737. ‘உம்பிக்கு உயிர் ஈறு செய்தான் ஒருவன்
தம்பிக்கு உயிர் ஈறு ெமைத்து, அவமனக்
கம்பிப்ேது ஓர் வன் துயர் கண்டிலபனல்,
நம்பிக்கு ஒரு நன் ைகபனா, இனி நான்?
உம்பிக்கு உயிர் ஈறு செய்தான் - உன் ைம்பியின் உயிருக்கு இறுதி பசய்ைவனான;
ஒருவன் தம்பிக்கு உயிர் ஈறு ெமைத்து - ஒருவனாகிய (இராமனின்) ைம்பியின்
உயிருக்கு அழிவு பசய்து; அவமனக் கம்பிப்ேது ஓர் வன்துயர் கண்டிலபனல் -
அவனுக்கு நடுக்கம் ைரும் ஒப்பற்ற துன்பத்தைச் பசய்யாமல் கபாகவன் ஆயின்;
இனி நான் நம்பிக்கு ஒரு நன்ைகபனா - இனி நான் ஆடவரிற் சிறந்ை உனக்கு ஒப்பற்ற
நல்ல மகனாகவகனா?

கம்பித்ைல் - நடுங்குைல். நம்பிக்கு - முன்னிதலயில் படர்க்தக வந்ை

வழுவதமதி.
"இன்னது பிமழப்பின் இதுவாகியர் எனத் துன்னரும் துப்பின்
வஞ்சினத்தானும்"
(பைால் - புறத்) என்றபடி அதிகாயனின் இக்கூற்று வஞ்சினக் காஞ்சி என்ற
புறத்துதறயின் பாற்படும்.
(11)

7738. ‘கிட்டிப் சோருது, அக் கிளர் பெமன எலாம்

ைட்டித்து, உயர் வானரர் வன் தமலமய
சவட்டித் தமர இட்டு, இரு வில்லினமரக்
கட்டித் தருசவன்; இது காணுதியால்.
கிட்டிப் சோருது - பநருங்கிப் கபார் பசய்து; அக்கிளர் பெமன எலாம் ைட்டித்து -
அந்ை (கும்பகருணன் மரணத்ைால்) கிளர்ச்சி பகாண்டுள்ள குரங்குப் பதடதய
எல்லாம் அழித்து; உயர் வானரர் வன் தமலமய சவட்டித் தமர இட்டு - சிறந்ை
வானரத் ைதலவர்களின் வலிய ைதலகதள எல்லாம் பவட்டித் ைதரயில் கபாட்டு;
இரு வில்லினமரக் கட்டித் தருசவன் - இரு வில்கலந்திகளான இராம
லக்குவதரக் கட்டிக்பகாண்டு வந்து ைருகவன்; இது காணுதியால் - இது
நதடபபறப் கபாகிற பசயல் இைதன நீ காண்பாயாக.

மட்டித்ைல் - அழித்ைல். பிதசைல் எனினுமாம். ஆல் - அதச. காணுதி -

முன்னிதல ஒருதம விதனமுற்று.
(12)

7739. ‘"பெமனக் கடபலாடு இமட செல்க" எனினும்,

யான் இப்சோழுபத, "தனி ஏகு" எனினும்
தான் ஒத்தது சொல்லுதி; தா விமட’ என்-
றான்; இத் திறம் உன்னி அரக்கர் பிரான்,
பெமனக் கடபலாடு இமட செல்க எனினும் - பதடக் கடல் சூழ இதடயில்
(கபாருக்குச்) பசல்க என்று கட்டதள இட்டாலும் தனி ஏகு எனினும் - அவ்வாறன்றித்
ைனியாககவ (கபாருக்குச்) பசல் என்று கட்டதள இட்டாலும்; யான் இப்சோழுபத -
நான் இக்கணத்கை (அதுபசய்கவன்); தான் ஒத்தது சொல்லுதி - இரண்டனுள்
பபாருத்ைமானதைச் பசால்வாய்; விமட தா என்றான் - விதட ைருக (என்று
அதிகாயன்) கூறினான்; இத்திறம் உன்னி அரக்கர் பிரான் - இவ்வாறு ைன் மகன் கூறிய
ைன்தமதய எண்ணி அரக்கர் ைதலவனாகிய இராவணன் ஏவினனால் (15)
என்பகைாடு முடியும்.

ைான் - அதச, கசதனக்கடல் - உருவகம், பசல்க - வியங்ககாள் விதனமுற்று. ைா

- ைாபவன் கிளவி ஒப்கபான் கூற்று. மகன் ைந்தையிடம் ஒப்கபானாகப் கபசுவைால்
இச்பசால் வந்ைது.

(13)

7740. ‘சொன்னாய், இது நன்று துணிந்தமன; நீ

அன்னான் உயிர் தந்தமனயாம் எனின், யான்,
பின் நாள், அவ் இராைன் எனும் சேயரான்-
தன் ஆர் உயிர் சகாண்டு ெமைக்குசவனால்.
நீ துணிந்தமன நன்று இது சொன்னாய் - நீ மனத்தில் துணிந்ைதனயாகி நல்ல
பசாற்களாகிய இவற்தறச் பசான்னாய்; அன்னான் உயிர் தந்தமனயாம் எனின் -
அந்ை இலக்குவனுதடய உயிதர வாங்கித் ைந்ைாய் என்றால்; யான் பின்நாள் - நான்
பின் வருநாளில்; அவ் இராைன் எனும் சேயரான் - அந்ை இராமன் என்னும் பபயர்
பகாண்டவனுதடய; தன் ஆர் உயிர் சகாண்டு ெமைக்குசவனால் - அருதமயான
உயிதரக் பகாண்டு (என்பதக) முடிப்கபன்.

துணிந்ைதன - முற்பறச்சம், ஆர் உயிர் - பண்புத்பைாதக.

(14)

7741. ‘போவாய் இதுபோது-சோலங் கழபலாய்!-

மூவாயிர பகாடியபராடு, முரண்
கா ஆர் கரி, ேரி காவலின்’ என்று,
ஏவாதன யாமவயும் ஏவினனால் சோலங்கழபலாய் - பபான்னால்
பசய்யப்பட்ட வீரக் கழல் அணிந்ைவகன; முரண் மூவாயிர பகாடியபராடு - வலிதம
உள்ள முவாயிரங்ககாடி காலாட்பதட; கா ஆர் கரி - காத்ைதலப் பபாருந்திய
யாதனப்பதட; பதர் - கைர்ப்பதட; ேரி - குதிதரப் பதட; காவலின் போவாய் இது
போது - (ஆகியதவ) காவல் பசய்யப் (கபார்க்களம்) கபாவாய் இப்கபாது; என்று
ஏவாதன யாமவயும் ஏவினனால் - என்று கூறி (இதுவதர) கபாருக்கு அனுப்பாை
பபரும் பதடதய (அதிகாயனுடன் பசல்க என) ஏவினான்.
 முரண் - வலிதம, கா - காத்ைல், ஆர் - பபாருந்திய, பரி - குதிதர, பபாலங்கழல்
- மூன்றாம் கவற்றுதம உருபும் பயனும் உடன் பைாக்க பைாதக, கா - முைனிதலத்
பைாழிற் பபயர்.
(15)

7742. கும்ேக் சகாடிபயானும், நிகும்ேனும், பவறு

அம் சோன் கழல் வீரன் அகம்ேனும்,- உன்
செம் சோன் சோலி பதர் அயல் செல்குவரால்
உம்ேர்க்கும் சவலற்கு அரியார் உரபவார்.
உம்ேர்க்கும் சவலற்கு அரியார் உரபவார் - கைவர்களாலும் பவல்லுவைற்கு
முடியாை அருதமயானவராகிய பபருவலி பதடத்ை; கும்ேக் சகாடிபயானும் -
கும்பன் என்ற பபயர் பதடத்ை பகாடியவனும்; நிகும்ேனும் - நிகும்பன்
என்பவனும்; பவறு அம்சோன் கழல் வீரன் அகம்ேனும் - (இவர்களில் இருந்து)
கவறுபட்ட அழகிய பபான்னால் ஆகிய கழலணிந்ை வீரனாகிய அகம்பனும்; உன்
செம்சோன் சோலி பதர் அயல் செல்குவரால் - உன்னுதடய சிவந்ை பபான் கபால்
அழகு பபாலிகிற கைருக்கு அருகில் (பாதுகாப்பவர்) ஆகச் பசல்வார்கள்.

கும்பன், நிகும்பன் இருவரும் கும்பகருணனின் மகக்ள். அகம்பன் - இவன்

சுமாலி என்ற அரக்கனுதடய மகன்.
(16)

7743. ‘ஓர் ஏறு சிவற்கு உளது ஒப்பு உளவாம்

வார் ஏறு வயப் ேரி ஆயிரம், வன்
போர் ஏறிட ஏறுவ, பூணுறு திண்
பதர் ஏறுதி; தந்தசனன்-சவந் திறபலாய்!
சவந்திறபலாய் - பகாடிய வலிதம பதடத்ைவகன! போர் ஏறிட ஏறுவ -
கபார்க்களத்தில் கமன்கமற் பசல்வன; சிவற்கு உளது ஓர் ஏறு ஒப்பு உளவாம் -
சிவபிரானுக்கு உளைாகிய ஒப்பற்ற இடபத்தை ஒப்பாக உள்ளனவாகிய; வார்
ஏறுவன் வயப்ேரி - வார் பூண்ட வலிய குதிதரகள்; ஆயிரம் பூணுறு திண்பதர் ஏறுதி -
ஆயிரம் பூட்டப்ேட்ட வலிய பதரில் ஏறுக, தந்தசனன் - அைதன உனக்குத் ைந்கைன்.

கபார் ஏறிட ஏறுவ, சிவற்கு ஓர் ஏறு ஒப்பு உளவாம். வார் ஏறுவன் வயப்பரி
ஆயிரம் பூணுறு திண்கைர் எனக் கூட்டி உதரக்க. ஏறு - காதள. இத்கைர்
இராவணனுக்குப் பிரமன் ைந்ைது என உதரப்பர். அது கருதிகய திண் கைர்
என்றனன் எனவும் கருதுவர். திண்கைர், பவந்திறல் - பண்புத் பைாதககள், ஏறுதி -
முன்னிதல ஒருதம விதன முற்று.

(17)
7744. ‘ஆம் அத்தமன ைாவுமட அத்தமன பதர்
பெைத்தன பின் புமட செல்ல, அடும்
பகா ைத்த சநடுங் கரி பகாடிபயாடும்,
போம், அத்தமன சவம் புரவிக் கடபல,’
ஆம் அத்தமன ைாவுமட அத்தமன பதர் - பபாருந்திய அத்ைதன (ஆயிரம்)
குதிதரகள் பூண்ட அத்ைதன கைர்களும்; பெைத்தன பின்புமட செல்ல -
பாதுகாவலாகப் பின்னும் பக்கங்களிலும் பசல்ல; அடும் பகா ைத்த சநடுங்கரி -
பகால்லும் ைன்தம உள்ள ைதலதமத் ைன்தம வாய்ந்ை மைம் பபாருந்திய பநடிய
யாதனகள்; பகாடிசயாடும் - ககாடிகயாடு; அத்தமன சவம்புரவிக் கடபல போம் -
அத்ைதன பகாடிய புரவிக் கடலும் (உன் உடன்) வரும்.

எல்லாத் கைர்களும் குதிதைகள் பூட்டப்பட்டு, மைங்பகாண்ட பநடிய யாதனகள்

ககாடிகயாடு, புரவிக் கடலும் உன் உடன் வரும் என்கிறான் இராவணன்,
பின்புதட - உம்தமத் பைாதக. புரவிக் கடல் - உருவகம்.
(18)

7745. என்பற விமட நல்க, இமறஞ்சி எழா

வன் தாள் வயிரச் சிமல மகக் சகாடு, வாள்
சோன் தாழ் கவெம் புகுதா, முகிலின்
நின்றான்; இமைபயார்கள் சநளிந்தனரால்.
என்பற விமட நல்க - என்று (இராவணன் கூறி) விதட ைர; இமறஞ்சி எழா -
(அதிகாயன்) வணங்கி எழுந்து; வன்தாள் வயிரச் சிமல மகக்சகாடு - வலிய முதனதய
உதடய உறுதியான வில்தலக் தகயில் பகாண்டு; வாள் சோன் தாள் கவெம் புகுதா
- ஒளி பபாருந்திய பபான்னால் பசய்யப்பட்ட கவசத்தினுட்புகுந்து, முகிலின்
நின்றான் - கருமுகில் கபால் நின்றான்; இமைபயார்கள் சநளிந்தனரால் -
(அத்கைாற்றத்தைப் பார்த்து) கைவர்கள் நடுங்கி உடல் ைளர்ந்ைனர்.
எழா - எழுந்து, பபான் ைாள் கவசம் புகுைா - பபான்னால் ஆகிய கவசத்தை
அணிந்து, பநளிைல் - நடுங்கி உடல் ைளர்ைல், முகிலின் நின்றான் - அதிகாயன் கரு
நிறத்கைாடு வில்தலக் தகயில் பகாண்டிருத்ைலின் இவ்வுவதம என்க. எழா -
புகுைா - பசய்யா என்னும் வாய்பாட்டு விதனபயச்சங்கள். வயிரச்சிதல -
பண்புத்பைாதக. பகாடு - இதடக்குதற.

(19)

7746. ேல் பவறு ேமடக்கலம், சவம் ேகபலான்

எல் பவறு சதரிப்ே, சகாடு ஏகினனால்,
சொல் பவறு சதழிக்குநர் சுற்றுற,-ைா -
வில் பவறு சதரிப்புறும் பைனியினான்.
 ைாவில் பவறு சதரிப்புறும் பைனியினான் - யாதனயினும் (கவறாக) பபரிைாகத்
கைான்றும் உடதல உதடயவனான அதிகாயன்; சொல் பவறு சதழிக்குநர் சுற்றுற -
பகாடுஞ் பசாற்களால் அைட்டுகிற வீரர் (ைன்தனச்) சூழ்ந்துவர; ேல்பவறு ேமடக்கலம்
- பலவதகயான கவறுபட்ட பதடக்கலங்கள்; சவம்ேகபலான் எல்பவறு சதரிப்ே -
கடுதமயான கதிரவன் ஒலிதயக் காட்டிலும் கவறாக ஒளி வீசுபதவகதளக்;
சகாடு ஏகினனால் - (தகயில்) பகாண்டு பசன்றான்.

மா - விலங்கு இங்கு யாதன, பைழித்ைல் - அைட்டுைல், எல் - ஒளி ஆல் - அதச.

பைழிக்குநர் - விதனயாலதணயும் பபயர்.
(20)
அதிகாயனுடன் பசன்ற பதடகள்
7747. இமழ, அஞ்ென, ைால் களிறு, எண் இல் அரி
முமழ அஞ்ெ முழங்கின; மும் முமற நீர்
குமழ அஞ்ெ முழங்கின, நாண் ஒலி; பகாள்
ைமழ அஞ்ெ முழங்கின, ைா அரபெ.
இமழ அஞ்ென ைால் களிறு - முகபடாம் பூண்ட தமக்கரு நிறமுதட மைம் மிக்க
யாதனகள்; முமழ அஞ்ெ முழங்கின எண் இல் அரி - குதகயில் வாழ்ந்து (ககட்கபார்)
அஞ்சுைாறு கர்ச்ெமன செய்யும் எண்ணிலா அளவுமடச் சிங்கங்கள்,நாண் ஒலி,
மும்முமற நீர் குமழ அச்ெ முழங்கின - (ஆகியவற்கறாடு) வில்லின் நாதணத்
பைரிக்கும் ஓதச கடல் நீரும் குதழந்து அஞ்சுமாறு முழங்கின; ைாமுரசு பகாள்
ைமழ அஞ்ெ முழங்கின - பபரிய முரசங்கள் (நீதரக்) பகாள்ளுைல் உதடய கமகங்களும்
அஞ்சும்படி முழங்கின.
இதழ - அணிகலன் இங்கு முகபடாம். அஞ்சனம் - கண்தம. முதழ - குதக.
குதழ அஞ்ச - குதழந்து அஞ்சும்படி. ககாள் - முைனிதல திரிந்ை பைாழிற்பபயர்.
மாமுரசு உரிச்பசால் பைாடர்.
(21)

7748. ஆர்த்தார், சநடு வானம் நடுங்க; அடிப்

பேர்த்தார், நிலைாைகள் பேர்வள் என;
தூர்த்தார் சநடு பவமலகள், தூளியினால்;
பவர்த்தார், அது கண்டு விசும்பு உமறபவார்.
சநடுவானம் நடுங்க ஆர்த்தார் - (அதிகாயன் உடன் பசன்ற வீரர்கள் பநடிய
வானமும் நடுங்குமாறு கபபராலி பசய்ைனர்; நிலைா ைகள் பேர்வள் என அடிப்
பேர்த்தார் - பபரிய நிலமாகிய பபண் இடம் பபயர்வள் என்னுமாறு காதல மாறி
மாறி தவத்ைனர்; சநடு பவமலகள் தூளியினால் தூர்த்தார் - பபரிய கடல்கதள
(காலடித்) தூசியினால் தூர்த்து நிரப்பினர்; அது கண்டு - அச்பசயல்கதளக் கண்டு;
விசும்பு உமறபவார் பவர்த்தார் - ஆகாயத்தில் வாழ்பவரான கைவர்கள், உடல்
வியர்த்ைார்.

தூளி - தூசி. கவர்த்ைல் - அச்சத்தின் பசயல் என்க. நிலமா மகள் - உருவகம்.

மாமகள் - உரிச்பசால் பைாடர்.

(22)

7749. அடிபயாடு ைதக் களி யாமனகளின்

ேடிபயாடு நிகர்த்தன, பின் புறம், முன்-
தடிபயாடு துடக்கிய தாமரய, சவண்
சகாடிபயாடு துடக்கிய, சகாண்மு எலாம்.
தடிபயாடு துடக்கிய தாமரய - ைடித்து (மின்னும்) மின்னகலாடு பபாருந்திய ஒழுங்தக
உதடய; சவண் சகாடிபயாடு துடக்கியசகாணமு எலாம் - பவண்ணிறக் பகாடிகயாடு
துடக்குண்டு பசல்லும் கமகங்கள் எல்லாம்; முன் அடிபயாடு ைதக்களி
யாமனகளின் - முன்கன விதரவாக அடியிட்டு ஓடுகிற மைக் களிப்பு மிக்க ஆண்
யாதனகளின், பின்புறம் பிடிபயாடு நிகர்த்தன - பின்புறம் பசல்லும் பபண்
யாதனகதள ஒத்ைன;
கமகங்கள் பபண் யாதனதய ஒத்ைன என்றார் அடிகயாடல் - விதரந்து
அடியிட்டுச் பசல்லல். மைக்களி யாதனகளின் பின்புறம் அடிகயாடு பிடிகயாடு
நிகர்த்ைன என்று பகாண்டு கூட்டி, அடிகயாடு என்பைற்கு - அடிச்சுவட்டின் வழிகய
பைாடர்ந்து விதரந்து என்று பபாருளுதரப்பினும் ஆம். ைடி - ைடித்து, மின்னல்; ைாதர
- ஒழுங்கு, பகாண்மு - பகாண்மூ - கமகம் - குறுக்கல் விகாரம். ைற்குறிப்கபற்ற அணி.

(23)

7750. தாறு ஆடின ைால் கரியின்புமட தாழ்

ைாறாடின ைா ைதம் ைண்டுதலால்,
ஆறு ஆடின, ோய் ேரி, யாமனகளும்;
பெறு ஆடின, பெண் சநறி சென்ற எலாம்.
தாறு ஆடின ைால்கரியின் - அங்குசத்ைால் பலமுதற குத்ைப்பட்ட மை மயக்கம்
பகாண்ட யாதனகளின்; புமட தாழ் ைாைதம் ைண்டுதலால் - பக்கங்களில் (இரு
கன்னங்களில்) இருந்து பபருகி வருகின்ற மைநீர் ஒன்றின் ஒன்று மிக்குப் பபருகி
நிதறைலால்; ோய்ேரி யாமனகளும் ஆறு ஆடின - பாய்ந்து பசல்லும் ைன்தமயுள்ள
குதிதரகளும் யாதனகளும் (அந்ை மைநீர் ஆற்றில்) குளித்ைன; பெண் சநறி சென்ற
எலாம் பெறு ஆடின - (அைனால்) (அதவ) பசன்ற பநடு வழி எல்லாம் கசறாகி விட்டன.
ைாறு ஆடுைல் - அங்குசத்ைல் பலமுதற குத்ைப்படுைல், ைாறு - அங்குசம். மைம்
மாறாடுைல் - மைநீர் ஒன்றின் ஒன்று மிக்குப் பபருகுைல். யாதனகளுக்கு மூன்று
வதக மைம் கூறப்படும் அதவ கன்ன மைம். ககபால மைம், பீஜமைம் என்பன. ஈண்டுக்
கன்ன மைம் கூறப்பட்டது. ஆறு ஆடின - ஆற்றின் கண்கண குளித்ைன. மண்டுைல் -
நிதறைல்.

(24)

7751. பதர் சென்றன, செங் கதிபராசனாடு பெர்

ஊர் சென்றனபோல்; ஒளி ஓமடகளின்
கார் சென்றன, கார் நிமர சென்றனபோல்;
ோர் சென்றில, சென்றன ோய் ேரிபய.
செங்கதிபராசனாடு பெர் ஊர் சென்றன போல் - சிவந்ை கதிர்கதள உதடய
கதிரவபனாடு கசர்ந்து ஊர்ககாள் பசன்றன கபால; பதர் சென்றன -
(அதிகாயனுதடய) கைதரச் சூழ்ந்து பல கைர்கள் பசன்றன, கார் நிமர சென்றன போல்
- (மின்னலுடன்) கரிய கமகக் கூட்டங்கள் பசன்றன கபால்; ஒளி ஓமடகளின் கார்
சென்றன - ஒளி பபாருந்தி முகபடாம் அணிந்ை யாதனகள் பசன்றன; ோய் ேரிபய
ோர் சென்றில சென்றன - பாயும் ைன்தம உள்ள குதிதரகள் பூமியில் கால் பதித்துச்
பசல்லாமல் ைாவிச் பசன்றன.
அதிகாயன் கைதரப் பல கைர்கள் சூழ்ந்து பசல்லுவைற்குச் கதிரவகனாடு
கசர்ந்து பசல்லும் ஊர்ககாள் உவதம, ஊர்ககாள் - இக்காலத்துக் ககாட்தட என
வழக்கு. சூரியன் ககாட்தட கபாட்டால் ஓரிரு நாளில் மதழ பபய்யும் என்ற
நம்பிக்தகயும் உள்ளது. பநற்றிப்பட்டத்துடன் யாதனகள் பசல்லவைற்கு
மின்னலுடன் கரிய கமகங்கள் பசல்லவது உவதம. பார்பசன்றில - பூமியில் கால்
பதித்துச் பசல்லாமல் ைாவிச் பசன்றன. பாய்பரி - விதனத் பைாதக.

(25)
கும்பகருணன் உடல் கண்டு அதிகாயன் வருந்துைல்
7752. பைருத்தமன சவற்புஇனம் சைாய்த்து, சநடும்
ோரில் செலுைாறு ேடப் ேடரும்
பதர் சுற்றிடபவ, சகாடு சென்று முரண்
போர் முற்று களத்திமடப் புக்கனனால்.
பைருத்தமன சவற்பு இனம் சைாய்த்து - கமரு மதலயின் அளிவுள்ள
மதலகளின் கூட்டம் பநருங்கி; சநடும் ோரில் செலுைாறு ேடப் - பபரிய நிலவுலகில்
பசல்லும் ைன்தம கபால; ேடரும் பதர் சுற்றிடபவ - பசல்லுகின்ற கைர்கள் சுற்றி நிற்க;
சகாடு சென்று - (ைன் பதடகதளச் பசலுத்திக்) பகாண்டு பசன்று; முரண் போர்
முற்று களத்திமடப் புக்கனனால் - (மாறுபாடு முற்றுகிற) கபார்க் களத்திற்கு
(அதிகாயன்) கபாய்ச் கசர்ந்ைான்.

கமரு மதலதயப் பிற பபரிய மதலகள் சூழ்ந்து நிற்பது அதிகாயன் கைதரப் பிற
கைர்கள் சூழ்ந்து நிற்பைற்கு உவதம. பவற்பு - மதல. பமாய்த்து - பநருங்கி,
கமருத்ைதன - கமருதவ ைன் என்பது சாரிதய. பசலுமாறுபட - பசல்லும் ைன்தம
ஒப்ப. பகாடு - இதடக்குதற, ஆல் - அதச.

(26)

7753. கண்டான், அவ் இராைன் எனும் களி ைா

உண்டாடிய சவங் களன் ஊடுருவ;
புண்தான் உறு சநஞ்சு புழுக்கம் உறத்
திண்டாடினன், வந்த சினத் திறபலான்.
அவ் இராைன் எனும் களிைா - அந்ை இராமன் என்கின்ற மைங் பகாண்ட யாதன;
உண்டாடிய சவங்களன் ஊடுருவ கண்டான் - (உயிர்கதள) விழுங்கி விதளயாடிய
பகாடிய கபார்க்களத்தை முற்றும் ஊடுருவிக் கண்டான்; புண்தாள் உறு சநஞ்சு
புழுக்கம் உறத் - (கண்டகாட்சியால்) புண்பட்ட (ைன்) மனம் புழுங்கி அவலிக்க;
வந்த சினத்திறபலான் திண்டாடினன் - (கபாருக்கு வந்ை) பபருஞ்சினமும் வலியும்
உதடய அதிகாயன் வருந்தினான்;
களிமா - மைங்பகாண்ட யாதன, உண்டாடிய - உயிர்கதள உண்டு விதளயாடிய,
களன் - கதடப்கபாலி. உறு பநஞ்சு - விதனத்பைாதக.
(27)

7754. ைமல கண்டனபோல் வரு பதாபளாடு தாள்

கமல கண்ட கருங் கடல் கண்டு, உளவாம்,
நிமல கண்டன கண்டு, ஒரு தாமத சநடுந்
தமல கண்டிலன், நின்று ெலித்தனனால்.
ைமல கண்டன போல் வரு பதாசளாடு - மதலதயக் கண்டாற் கபான்று
(விளங்கி) வருகின்ற கைாள்களுடன்; தாள் கமல கண்ட கருங்கடல் கண்டு -
ைாள்களும் கதலைல் பபாருந்திய கருதமயான கடதலக் கண்டு; (கும்பகருணன்
உடல்) உளவாம் நிமல கண்டன கண்டு - (அவனுக்கு) கநர்ந்துள்ள நிதலதமகதள
(மனத்தில்) எணணிக் கண்டு; (வருந்திய அதிகாயன்) ஒரு தாமத சநடுந் தமல
கண்டிசலன் - ஒப்பற்ற ைந்தையாகிய (கும்பகருணனது) பபரிய ைதலதயக்
கண்டிகலன் என்று; நின்று ெலித்தனனால் - (எண்ணி) நின்று வருந்தினான்.

கதலகண்ட கருங்கடல் - கதலைல் பபாருந்திய கருதமயான கடல், ஈண்டுக்

கும்பகருணன் உடம்பு. கைாளும் ைாளும் ைதலயும் அற்ற ைாதையின் உடம்பு கண்டு
அதிகாயன் வருந்தினான் என்க. சலிி்த்ைல் - வருந்துைல்.
(28)

7755. ‘மிடல் ஒன்று ெரத்சதாடு மீது உயர் வான்

திடல் அன்று; திமெக் களிறு அன்று; ஒரு திண்
கடல் அன்று; இது என் எந்மத கடக் கரியான்
உடல்’ என்று, உயிபராடும் உருத்தனனால்.
இதுமிடல் ஒன்று ெரத்சதாடு - (இது) வலிதம பபாருந்திய அம்புககளாடு; மீது
உயர் வான்திடல் அன்று - கமகல கமடாக உயர்ந்திருக்கிற திட்டு அன்று;
திமெக்களிறு அன்று - திதச யாதனகளின் (உடலும்) அன்று; ஒரு திண் கடல் அன்று -
ஒப்பற்ற வலிதமயான கடலும் அன்று; எந்மத கடக் கரியான் உடல் என்று - என்
ைந்தையாகிய கபாரில் கடத்ைற்கு அரியவனான கும்பகருணின் உடல் என்று
(உணர்ந்து); உயிபராடும் உருத்தனனால் - (அதிகாயன்) பபரு மூச்சு விட்டுச்
சினப்பட்டான்.

இது சரத்பைாடு கூடிய உயர்ந்ை திடல் அன்று. களிறு அன்று. திண் கடல் அன்று
என மறுத்துக் கும்பகருணன் உடல் என்பது பபற தவத்ைார். அவன் உடல் திடல்,
களிறு, கடல் கபாலும் என்க. மிடல் - வலிதம. கடக்கரியான் என்பைற்கு மைம்
பகாண்ட யாதன கபான்றவன் என்றும், யாதனப் பதடதய உதடயவன்
என்றும் பபாருள் உதரப்பார் உளர்.
(29)

7756. ‘எல்பல! இமவ காணிய எய்தினபனா!

வல்பல உளராயின ைானுடமரக்
சகால்பலன், ஒரு நான், உயிர் பகாள் சநறியில்
செல்பலன், எனின், இவ் இடர் தீர்குசவபனா?’
எல்பல - அந்கைா; இமவ காணிய எய்திசனபனா - இவற்தறக் காண்பைற்காகவா
(இங்கு) வந்கைன்; ஒருநான் - ஒருவனாகிய நான்; வல்பல உளராயின ைானுடமரக்
சகால்பலன் - விதரவாக உயிருடன் உளராகிய மனிைர்கதளக் பகால்லாைவனும்;
உயிர் பகாள் சநறியில் செல்பலன் எனின் - அவர்களது உயிதரக்
பகாள்ளுவைற்குரிய வழியில் பசல்லாைவனும் (ஆகனன்) எனின்; இவ் இடர்
தீர்குசவபனா - இந்ைத் துன்பத்தை விட்டு நீங்குகவகனா?

எல்கல - அந்கைா, இரக்கக் குறிப்பிதடச் பசால். "எல்கல இளங்கிளிகய

இன்னம் உறங்குதிகயா" என்று திருப்பாதவப் பாடல் கூறுைல் காண்க. காணிய -
பசய்யிய என்னும் வாய்பாட்டு விதனபயச்கம். ககாள் - முைனிதல திரிந்ை
பைாழிற்பபயர்.
(30) அதிகாயன், இலக்குவன்பால் தூது
அனுப்புைல்
7757. என்னா, முனியா, ‘இது இமழத்துளவன்
பின்னாமனயும் இப்ேடிச் செய்து சேயர்ந்து,
அன்னான் இடர் கண்டு, இடர் ஆறுசவன்’ என்று
உன்னா, ஒருவற்கு இது உணர்த்தினனால்:
 என்னா முனியா - என்று கூறிச் சினந்து; இது இமழத்துளவன் பின்னாமனயும் -
இச்பசயதலச் பசய்ைவனாகிய (இராமன்) பின் பிறந்ை (இலக்குவதனயும்);
இப்ேடிச் செய்து சேயர்த்து - இத்ைன்தமயன் (ஆகும்படி) பசய்து கபாய்; அன்னான்
இடர் கண்டு - அந்ை இராமனுதடய துன்பத்தைக் கண்டு; இடர் ஆறுசவன் என்று
உன்னா - (என்) துனபம் ைணிகவன் என்று நிதனத்து; ஒருவற்கு - ஒரு தூதுவனுக்கு;
இது உணர்த்தினனால் - இைதன உணர்த்ைல் ஆனான்.

இப்படிச் பசய்ைல் - கும்பகருணதனச் பசய்ைது கபால் தககவறு கால்கவறாகச்

பசய்ைல். முனியா, உன்னா - பசய்யா என்னும் வாய்பாட்டு உடன்பாட்டு
விதனபயச்சங்கள். ஒருவன் - மயிடன் (அடுத்ை பாடல் பகாண்டு இதை உணரலாம்.)

(31)

7758. ‘வா நீ, ையிடன்! ஒரு வல் விமெயில்

போ! நீ அவ் இலக்குவனில் புகல்வாய்;
நான் ஈது துணிந்தசனன், நண்ணிசனனால்;
பைல் நீதிமய உன்னி விளம்பிடுவாய்.
ையிடன் நீ வா - மயிடகன நீ வா; ஒருவல் விமெயில் நீ போ - ஒப்பற்ற மிக்க
கவகத்கைாடு (புறப்பட்டு) நீ கபாய்; அவ் இலக்குவனில் புகல்வாய் - அந்ை
இலக்குவனிடத்தில் பசால்லுவாய்; நான் ஈது துணிந்தசனன் நண்ணிசனனால் -
நான் (இலக்குவதன முண்டமாகச் பசய்யும்) இச்பசயதல ஆராய்ந்து
துணிந்துள்களன்; பைல் நீதிமய உன்னி விளம்பிடுவாய் - சிறந்ை நீதிதய உணர்ந்து
பசால்லுவாய்.

நண்ணுைல் - ஆராய்ைல், ஈது - இலக்குவதன கைாளும் ைாளும் அற்றவனாகச்

பசய்ைல். நான்காவது அடியில் ‘நீதிதய உன்னி’ என்ற பாடம் ஓதச நலன் கருதிக்
பகாள்ளப்பபற்றது.
(32)

7759. ‘"அம் தார் இளவற்கு அயர்வு எய்தி அழும்

தம் தாமத ைனத்து இடர் தள்ளிடுவான்,
உந்து ஆர் துயபராடும் உருத்து எரிவான்
வந்தான்" என, முன் சொல் வழங்குதியால்.
உந்து ஆர் துயபராடும் - கமலுந்தி எழுகின்ற மிக்க துயரத்கைாடும்; உருத்து எரிவான்
- சினந்து எரிபவன் ஆகிய (அதிகாயன் என்பவன்); அம்தார் இளவற்கு - அழகிய
மாதல அணிந்ை ைம்பியாகிய (கும்பகருணன்) இறந்ைைன் காரணமாக; அயர்வு எய்தி
அழும் - மனத்துன்பம் அதடந்து அழுகின்ற; தம் தாமத ைனத்து இடர்
தள்ளிடுவான் - ைம் ைந்தையின் மனத் துன்பத்தைப் கபாக்கும் பபாருட்டு;
வந்தான் என - வந்துள்ளான் என; முன் சொல் வழங்குதியால் - முைற்பசால்தலச்
பசால்லுவாய்.
 அயர்வு - மனத்துன்பம், உருத்து - சினந்து, முன்பசால் - முைற்பசால், ஆல் -
அதச.

(33)

7760. ‘பகாளுற்றவன், சநஞ்சு சுடக் குமழவான்,

நாள் உற்ற இருக்மகயில், யான், ஒருதன்
தாள் அற்று உருளக் கமண தள்ளிடுவான்,
சூளுற்றதும் உண்டு; அது சொல்லுதியால்;
பகாளுற்றவன் - (துன்பம்) பகாள்ளுைதலப் பபாருந்தியவனாகி; சநஞ்சு சுடக்
குமழவான் - மனம் பகாதித்து வருந்துபவனாகிய இராவணனுதடய; நாள் உற்ற
இருக்மகயில் - நாகளாலக்கமாகிய அதவயில்; ஒரு தன் தாள் அற்று உருளக்கமண
தள்ளிடுவான் - ஒப்பற்ற (இலக்குவன்) ைன் கால்கள் அற்று உருளுமாறு அம்புகதளச்
பசலுத்துவைாக; யான் சூளுற்றதும் உண்டு - நான் (அதிகாயன்) சபைம் பசய்ைதும்
உண்டு; அது சொல்லுதியால் - அைதனச் பசால்லுவாய்.
ககாளுற்றவன் - துன்பத்ைால் பகாள்ளப்பட்டவன். குதழைல் - வருந்துைல்,
நாள் உற்ற இருக்தக - நாகளாலக்கமாகிய அதவ. சூளுறல் - சபைம் பசய்ைல்.
(34)

7761. ‘தீது என்று அது சிந்தமன செய்திசலனால்;

ஈது என்று அறம் ைன் சநறி ஆம்’ என, ‘நீ
தூது என்று இகழாது, உன சொல் வலியால்,
"போது" என்று, உடபன சகாடு, போதுதியால். அது தீது என்று சிந்தமன
செய்திசலனால் - அவ்வாறு (பசய்யக் கருதிய பசயல்) தீதம பயப்பது என்று
சிந்ைதன பசய்ய மாட்கடன்; ஈது என்று ைன் அறம் சநறி ஆம் என - இதுகவ
எப்பபாழுதும் மன்னர்களுக்கு உரிய அறவழி ஆகும் என்று; நீ தூது என்று இகழாது - நீ
தூதுவன் ைாகன என்று (அவ்விலக்குவன்) இகழாைவாறு; உன சொல் வலியால் - உன்
பசால்லாற்றலால்; உடபன போது என்று சகாடு போதுதியால் - உடகன உடன்
வருவாய் என்ற (அவதன இங்கு) அதழத்துக் பகாண்டு வருவாய்.

அது - இலக்குவதன முண்டமாக்க எண்ணிய எண்ணம்.

(35)

7762. ‘செரு ஆமெயினார், புகழ் பதடுறுவார்,

இருபவாமரயும், நீ வலி உற்று, "எதிபர
சோருபவார் நைனார் ேதி புக்கு உமறபவார்;
வருபவாமர எலாம் வருக!" என்னுதியால்.
செரு ஆமெயினார் - கபாரிடுைலில் விருப்பமுள்ளவர்கள்; புகழ் பதடுறுவார் -
புகதழத் கைடுகவார்; இருபவாமரயும் - ஆகிய இராம இலக்குவர் இருவதரயும்; நீ
வலி உற்று - நீ வலிய (எதிகர பசன்று) பபாருந்தி; எதிபர சோருபவார் நைனார் ேதி
புக்கு உமறபவார் - (என்) எதிகர கபாரிட வருபவர்கள் இயமபுரியில் புக்கு வாழப்
கபாகிறவர்கள் (என்று கூறி); வருபவாமர எலாம் வருக என்னுதியால் - (கபாரிட)
வருகின்றவர்கதளபயல்லாம் வருக என்று கூறிடுவாய்.

இருகவார் - இராமஇலக்குவர். வருகவாதர - ஐ சாரிதய.

விதனயாலதணயும் பபயர். ஆல் - அதச.

(36)

7763. ‘சிந்தாகுலம் எந்மத திரித்திடுவான்,

"வந்தான்" என என் எதிபர, ைதிபயாய்!
தந்தாய்எனின், யான் அலது, யார் தருவார்,
உம் தாரிய உள்ள உயர்ந்த எலாம்?
ைதிபயாய் - நுண் மதியுதடயவகன; எந்மத சிந்தா குலம் திரித்திடுவான் - என்
ைந்தையின் மனத் துயரத்தை மாற்றும் பபாருட்டு; வந்தான் என என் எதிபர தந்தாய்
எனின் - (அதிகாயன்) வந்துள்ளான் என்று பசால்லி (இலக்குவதன) எனக்கு எதிரில்
(அதழத்து) வருவாய் என்றால்; உம் தாரிய உள்ள உயர்ந்த எலாம் - உம்மால் ைாங்குைற்கு
முடியாை (மிகுதியான) உயர்ந்ை பபாருள்கதள எல்லாம்; யான் அலது யார் தருவார் -
என்தனத் ைவிர யார் ைருவார்கள்?
சிந்ைா குலம் - மன வருத்ைம், திரித்ைல் - மாற்றைல், உம்ைாரிய - உம்மால்
ைாங்குைற்கு முடியாை (மிகுதியான)

(37)

7764. ‘பவபற அவ் இலக்குவன் என்ன விளம்பு

ஏபற வருபைல், இமைபயார் எதிபர,
கூபற ேல செய்து, உயிர் சகாண்டு, உமனயும்
ைாபற, ஒரு ைன் என மவக்குசவனால்.
அவ் இலக்குவன் என்ன பவபற விளம்பு - அந்ை இலக்குவன் என்று கவறாகச்
சிறப்பித்துச் பசால்லப்படுகிற; ஏபற வருபைல் - ஆண் சிங்ககம (கபாருக்கு)
வருவானானால்; இமைபயார் எதிபர - கைவர்களுக்கு எதிரில்; கூபற ேல செய்து உயிர்
சகாண்டு - (அவன் உடதலப்) பல துண்டுகளாகச் பசய்து உயிதரக் பகாண்டு;
உமனயும் ைாபற ஒரு ைன் என மவக்குசவனால் - உன்தனயும் (பசய்ை உைவிக்குக்)
தகம்மாறாக ஒரு மன்னனாகச் பசய்கவன்.
கவகற - கவறாக (சிறப்பித்து) ஏறு - ஆண் சிங்கம், மாறு - தகம்மாறு.

(38)
7765. ‘விண் நாடியர், விஞ்மெயர், அம் சொலினார்
சேண், ஆர் அமுது அன்னவர், சேய்து, எவரும்
உண்ணாதன கூர் நறவு உண்ட தசும்பு
எண்ணாயிரம் ஆயினும், ஈகுசவனால்.
விண் நாடியர் விஞ்மெயர் - (நீ இலக்குவதன என்னிடம் அதழத்து வந்ைால்)
வான நாட்டவரும், வித்தியாைரரும் ஆகிய, அம் சொலினார் - அழகிய பசாற்கதள
உதடய; சேண் ஆர் அமுது அன்னவர் - பபண்களில் அருதமயான அமிழ்ைம்
கபான்றவர்கள்; சேய்து எவரும் உண்ணாதன - ஊற்றித்ைர (கவறு) எவரும்
உண்ணாைனவாகிய; கூர் நறவு உண்ட குடம் - மிகுதியான கள்தளக் பகாண்ட
குடங்கள்; எண்ணாயிரம் ஆயினும் ஈகுசவனால் - எண்ணாயிரம் கவண்டினும்
ைருகவன்.

உனக்கு மிகுதியான கள் நிதறந்ை குடங்கள் எண்ணாயிரமாயினும் ைருகவன். பபய்து

எவரும் உண்ணாைன - மகளிர் பபாற்கலத்துத் கைட்கடுப்பன்ன கைறதல வாக்குபு
ைரத்ைர ஆடவர் உண்ணும் மரபு குறித்து வந்ைது. கூர் - மிகுதி உரிச்பசால். தசும்பு -
குடம். ைசும்பு துளங்கு இருக்தக என்றார் (பதிற். 42) பதிற்றுப்பத்தில்.
(39)

7766. ‘உமறதந்தன செங் கதிபரான் உருவின்

சோமற தந்தன, காசு ஒளிர் பூண், இமைபயார்
திமற தந்தன, சதய்வ நிதிக் கிழவன்
முமற தந்தன, தந்து முடிக்குசவனால்,
செங்கதிபரான் உருவின் உமற தந்தன சோமற தந்தன - சிவந்ை கதிர்கதள
உதடய கதிரவன் நிறத்கைாடு பபாருந்தியனவும் பாரமுள்ளனவும்; இமைபயார்
திமற தந்தன - கைவர்கதள திதறப் பபாருளாகத் ைந்ைனவும்; சதய்வ நிதிக் கிழவன் -
பைய்வ நிதிகளுக்கு எல்லாம் ைதலவனான குகபரன்; முமற தந்தன - முதறதம
பற்றித் ைந்ைன வுமான; காசு ஒளிர்பூண் - மணிகள் ஒளிவிடுகிற
அணிகலன்கதள; தந்து முடிக்குசவனால் - ைருகவன் (ைந்து முடிப்கபன்).

பசல்வம் பல ைருகவன். உதற ைந்ைன - பபாருந்தியன. பபாதற ைந்ைன - பாரம்

உள்ளன, முதற ைந்ைன - முதறதம பற்றித் ைந்ைன. முதற - உடன்பிறந்ை முதற
என்க. ைந்து முடிக்குபவன் - முடி துதணவிதன, (ைன் பபாருள் இழந்து முைல்
விதனயின் பபாருளில் வருவது) பைய்வநிதிக் கிழவன் - குகபரன்.

(40)

7767. ‘ைாறா ைத வாரிய, வண்டிசனாடும்

ோறு ஆடு முகத்தன, ேல் ேகலும்
பதறாதன, செங் கண சவங் களி ைா
நூறாயிரம் ஆயினும் நுந்துசவனால்,
 வாரிய ைதைாறா - வடிகிற மைப்பபருக்கு மாறாைனவும்; வண்டிசனாடும் ோறு
ஆடுமுகத்தன - வண்டுககளாடு பருந்துகளும் பறந்து ஆடும் முன்புறத்தை
உதடயனவும்; ேல் ேகலும் பதறாதன - பலநாளும் (மைபவறியில் இருந்து)
நீங்காைனவும்; செங்கண் சவங்களிைா - ஆகிய சிவந்ை கண்கதள உதடய பகாடிய
மைம் மிக்க யாதனகள்; நூறாயிரம் ஆயினும் நுந்துசவனால் - நூறாயிரம்
கவண்டுமானாலும் ைருகவன்.

மண மைத்திற்காக வண்டுகளும், எதிர்ப்பட்கடாதரக் பகால்லுைலால் கிதடக்கும்

உணவுக்குப் பருந்துகளும் மை யாதனக்கு முன் பறந்து வரும் என்க, பசங்கண் -
பண்புத்பைாதக. களிமா - இரண்டாம் கவற்றுதம உருபும் பயனும் உடன் பைாக்க
பைாதக. நுந்துபவன் - ைன்தம ஒருதம விதன முற்று. ஆல் - அதச.

(41)

7768. ‘செம் சோன்னின் அமைந்து ெமைந்தன பதர்

உம்ேர் சநடு வானினும் ஒப்பு உறழாப்
ேம்பும் ைணி தார் அணி ோய் ேரிைா,
இம்ேர் நடவாதன, ஈகுசவனால்.
செம்சோன்னின் அமைந்து ெமைந்தன பதர் - பசம்பபான்னால் பசய்யப்பட்டு
உறுதி பபாருந்திய கைர்களும்; உம்ேர் சநடுவானினும் ஒப்பு உறழாப் - கமல் உள்ள
வானுலகத்திலும் ஒப்பும் மாறுபாடும் இல்லாை; ேம்பும் ைணிதார் அணி - நிதறந்ை
மணிகளால் ஆன மாதலகதள அணிந்து; இம்ேர் நடவாதன - இவ்வுலகத்தில்
நடக்காைனவாகி; ோய்ேரிைா - பாய்ந்து பசல்லும் குதிதரகதள; ஈகுசவனால் -
ைருகவன்.

பம்புைல் - நிதறைல், இம்பர் - இவ்வுலகில் சதமந்ைன - முற்பறச்சம். பரிமா -

இரு பபயபராட்டுப் பண்புத்பைாதக. ஆல் - அதச.
(42)

7769. ‘நிதியின் நிமர குப்மே நிமறத்தனவும்,

சோதியின் மிளிர் காசு சோறுத்தனவும்,
ைதியின் ஒளிர் தூசு வகுத்தனவும்,
அதிகம் ெகடு ஆயிரம் ஈகுசவனால்.
நிதியின் நிமர குப்மே நிமறத்தனவும் - நிதிகளின் வரிதச மிகுதியாக நிதறந்து
தவத்ைனவும்; சோதியின் மிளிர் காசு சோறுத்தனவும் - மூட்தடயாக ஒளிவிடுகிற
மணிகள் ைாங்கியனவும்; ைதியின் ஒளிர் தூசு வகுத்தனவும் - நிலவு கபால்
ஒளிவிடுகிற பட்டாதடகள் வதக வதகயாக தவக்கப்பட்டனவும்; ெகடு ஆயிரம்
அதிகம் ஈகுசவனால் - ஆகிய வண்டிகள் ஆயிரத்திற்கும் அதிகமாகத் ைருகவன்.

குப்தப - மிகுதி, தூசு - ஆதட, வகுத்ைல் - வதக வதகயாக தவத்ைல், சகடு -

வண்டி.
 (43)

7770. ‘ைற்றும், ஒரு தீது இல் ைணிப் ேணி தந்து,

உற்று உன் நிமனவு யாமவயும் உந்துசவனால்;
சோன் திண் கழலாய்! நனி போ’ எனபலாடு,
எற்றும் திரள் பதாளவன் ஏகினனால்.
ைற்றும் - கமலும்; ஒரு தீது இல் ைணிப் ேணி தந்து - ஒரு குற்றமும் இல்லாை
மணிகள் பதிக்கப்பட்ட அணிகலன்கதளக் பகாடுத்து; உன் நிமனவு யாமவயும்
உற்று உந்துசவனால் - நீ கவண்டி நிதனக்கும் (பபாருள்கள்) எல்லாவற்தறயும்
பபாருந்ைக் பகாடுப்கபான்; சோன் திண் கழலாய் - பபான்னில் ஆகிய வலிய
வீரக்கழல் அணிந்ைவகன (மயிடகன); நனிபோ எனபலாடு - விதரந்து கபா என்று
அதிகாயன் கூறியவுடன்; எற்றும் திரள் பதாளவன் ஏகினனால் - (பதகவதரத்)
ைாக்கும் திரண்ட கைாள்கதளயுதடயவனான மயிடன் பசல்லலானான்.
பணி - அணிகலன், எற்றுைல் - ைாக்குைல்.
(44)

மயிடன் வானரரால் பற்றப் படல்

7771. ஏகி, தனி சென்று, எதிர் எய்தலுறும்
காகுத்தமன எய்திய காமலயின்வாய்,
பவகத்சதாடு வீரர் விமெத்து எழலும்,
‘ஓமகப் சோருள் உண்டு’ என, ஓதினனால்.
தனி சென்று ஏகி - (மயிடன்) ைனிகய பசன்று கபாய்; எதிர் எய்தலுறும்
காகுத்தமன - ைன் முன்பு கசர்ந்ை இராமதன; எய்திய காமலயின் வாய் - அதடந்ை
அப்பபாழுதில்; வீரர் பவகத்சதாடு விமெத்து எழலும் - (வானர) வீரர்கள் சினம்
பகாண்டு கவகமாக (அவதனப் பற்ற) எழுந்ைகபாது; ஓமகப் சோருள் உண்டு என
ஓதினனால் - (அந்ை மயிடன்) (உங்களுக்கு) மகிழ்ச்சிச் பசய்தி ஒன்று உண்டு எனக்
கூறினான்.
ஓதகப் பபாருள் உண்டு என இராமன் வானர வீரதரப் பார்த்துக் கூறுவைாகக்
பகாள்வாரும் உளர். பற்றப்பட்ட மயிடன் அவர்களால் ைனக்கு இதடயூறு
வரக்கூடாது என எண்ணி இவ்வாறு கூறினான் எனக் பகாள்ளகல பபாருந்தும்.
கமலும் தூதுவனாக வந்ைவன் ைனக்கு ஏற்பட இருந்ை துன்பத்தைத் ைன்
கபச்சாற்றலால் பவன்றான் எனக் பகாள்ளலாம். 47 ஆம் பாடலில் இராமன் "என்
வந்ை குறிப்பு" என வினவுவைாக வருைலால் இதை மயிடன் கூற்றாகக் பகாள்ளகல
கநரிது என்க. ஓதகப்பபாருள் - மகிழ்ச்சிச் பசய்தி.

(45)
இராமன் வானரதர விலக்கி மயிடதன வினவல்
7772. போதம் முதல், ‘வாய்சைாழிபய புகல்வான்;
ஏதும் அறியான்; வறிது ஏகினனால்;
தூதன்; இவமனச் சுளியன்மின்’ எனா,
பவதம் முதல் நாதன் விலக்கினனால்.
போதம் முதல் - பமய்யுணர்வுக்கு முைலாய் இருப்பவனும்; பவதம் முதல் நாதன்
- கவைங்கள் விளக்கும் சிறப்புப் பபாருளாய் உள்ளவனும் ஆகிய இராமபிரான்;
வாய் சைாழிபய புகல்வான் - (பற்றிய வானர வீரர்கதளப் பார்த்து) இவன்
ைதலவன் கூறிய பசாற்கதளச் பசால்லுபவன்; ஏதும் அறியான் - கவறு எதுவும்
அறியாைவன்; வறிது ஏகினனால் - பதடக்கலம் இன்றி பவறுமகன வந்துள்ளான்;
தூதன் - (ஆககவ இவன்) தூதுவனாக இருக்கலாம்; இவமனச் சுளியன் மின் எனா -
(எனகவ) இவதன பவகுளாதீர்கள் என்று; விலக்கினனால் - (அந்ை வானர வீரர்கதள)
விலக்கினான்;

கபாைம் முைல் ஞானத்ைால் அறியப்படும் முைல்வன் (பமய்யுணர்வுக்கு

முைலாய் இருப்பவன்) சுளிைல் - பவகுளுைல், கவைம் முைல் நாைன் - கவைம் கிடந்து
ைடுமாறி விளக்கும் பபாருள்.
(46)

7773. ‘என், வந்த குறிப்பு? அது இயம்பு’ எனலும்,

மின் வந்த எயிற்றவன், ‘வில் வல! உன்
பின் வந்தவபன அறி சேற்றியதால்,
ைன் வந்த கருத்து’ என, ‘ைன்னர்பிரான்!’
என் வந்த கருத்து அது இயம்பு எனலும் - (வானரதர விலக்கிய இராமன்) நீ வந்ை
காரணம் எது பற்றியது அதைச் பசால் எனக் ககட்ட அளவில்; மின் வந்த எயிற்றவன் -
ஒளி பபாருந்திய பற்கதள உதடய (அந்ை மயிடன்); வில்வல, ைன்னர் பிரான் - வில்
பைாழில் வல்லவகன மன்னர் பபருமாகன; ைன் வந்த கருத்து - எம் மரசன்
பகாண்டுள்ள கருத்தை; உன் பின் வந்தவபன அறி சேற்றியதால் என - உன் பின்
பிறந்ைவனாகிய இலக்குவகன அறியும் ைன்தமயது என; (அடுத்ை பாடலில் பைாடர்
முடியும்.)
(47)

இலக்குவன் வினவ, தூைன் ைான் வந்ை பசய்தி உதரத்ைல்

7774. ‘சொல்லாய்; அது சொல்லிடு, சொல்லிடு’ எனா,
வில்லாளன் இளங்கிமளபயான் விமவ,
‘ேல் ஆயிர பகாடி ேமடக் கடல் முன்
நில்லாய்’ என, நின்று நிகழ்த்தினனால்.
வில்லாளன் இளங்கிமளபயான் - வில்லாளனாகிய இராம பிரானுக்குத்
ைம்பியாகிய இலக்குவன்; அது சொல்லாய் - (நீ வந்ை காரணத்தைச்) பசால்வாய்;
சொல்லிடு சொல்லிடு எனா வினவ - பசால்லிடு என்று வினவ; ேல் ஆயிர பகாடி
ேமடக் கடல் முன் - (அதிகாயனுதடய) பல ஆயிரம் ககாடிப் பதடயாகிய கடலுக்கு
முன்; நில்லாய் என - எதிர்த்து நிற்பாய் என்று; நின்று நிகழ்த்தினனால் - நின்று
பகாண்டு கமலும் கூறத் பைாடங்கினான்.

பசால்லிடு பசால்லிடு - விதரவு கருதி வந்ை அடுக்கு, பதடக் கடல் - உருவகம்,

நில்லாய் - நிற்பாயாக.

(48)

7775. ‘உன்பைல் அதிகாயன் உருத்துளனாய்

நல் பைருவின் நின்றனன்; நாடி அவன்-
தன்பைல் எதிரும் வலி தக்குமளபயல்,
சோன் பைனிய! என்சனாடு போதுதியால்.
சோன் பைனிய - பபான் கபான்ற கமனிய; உன் பைல் அதிகாயன்
உருத்துளனாய் - உன் மீது அதிகாயன் சினம் பகாண்டவனாகி; நாடி நல்பைருவின்
நின்றனன் - (உன்தன) எதிர் பார்த்து நல்ல கமருமதல கபால் நின்றுள்ளான்; அவன்
தன் பைல் எதிரும் வலி தக்குமளபயல் - அவன் ைன் கமல் எதிர்ப்பைற்கு உரிய
வலிதம பபற்றுள்ளாயானால்; என்பனாடு போதுதி - என்கனாடு வருவாய்.
உருத்ைல் - சினத்ைல், நாடி - எதிர்பார்த்து, ைக்குதளகயல் - ைகுதிதயப்
பபற்றுள்ளாயானால். பபான் கமனிய - அண்தம விளி, கபாதுதி - முன்னிதல
ஒருதம விதனமுற்று. ஆல் - அதச.

(49)

7776. ‘மெயப் ேடிவத்து ஒரு தந்மதமய முன்

சைய் எப்ேடிச் செய்தனன் நும் முன், விமரந்து,
ஐயப்ேடல், அப்ேடி இப் ேடியில்
செய்யப்ேடுகிற்றி; சதரித்தசனனால்.
மெயப் ேடிவத்து ஒரு தந்மதமய - மதல கபான்ற வடிவுதடய ைந்தையின்
(கும்பகருணனது); சைய் எப்ேடி நும்முன் செய்தனன் - உடம்தப எப்படி உன்
ைதமயன் முன்பு பசய்ைாகனா; விமரந்து அப்ேடி இப்ேடியில் செய்யப்ேடு கிற்றி -
அப்படி விதரந்து இந் நிலத்தில் (நீ) பசய்யப்படுவாய்; ஐயப்ேடல் சதரிந்தசனனால்
- (அது பற்றி) சந்கைகப்படாகை (அதை நான்) பைரிவித்து விட்கடன்

தசயப்படிவம் - மதல கபான்ற வடிவம். பமய் எப்படிச் பசய்ைனன் -

கால்கதளயும் தககதளயும் ைதலதயயும் பவட்டி முண்டமாகச் பசய்ை நிதல.
இப்படியில் - இப்பூமியில். ஆல் - அதச.

(50)
7777. ‘"சகான்றான் ஒழிய, சகாமல பகாள் அறியா
நின்றாசனாடு நின்றது என், பதடி?" எனின்,
தன் தாமத ேடும் துயர், தந்மதமய முன்
சவன்றாமன இயற்றுறும் பவட்மகயினால்.

சகான்றான் ஒழிய - (கும்பகருணதனக்) பகான்றவனாகிய (இராமதன) விட்டு;

சகாமல பகாள் அறியா நின்றாசனாடு - அக்பகாதலச் பசயதலச் பசய்து
அறியாது நின்றவனாகிய (இலக்குவதன); பதடி நின்றது என் எனின் - (இந்ை
அதிகாயன்) கைடிப் (கபாரிட) நிற்பது எற்றுக்கு எனின்; தன் தாமத ேடும் துயர் -
(அதிகாயனாகிய) ைன்தனப் பபற்ற இராவணன் படும் துன்பத்தை; தந்மதமய முன்
சவன்றாமன - (சிறிய) ைந்தையாகிய கும்பகருணதன முன்பு பவன்றவனாகிய
இராமனுக்கு; இயற்றுறும் பவட்மகயினால் - உண்டாக்கும் ஆதசயினால்;
கைடி - கைடி. ைன் ைாதை - அதிகாயனாகிய ைன்தனப் பபற்ற ைந்தையாகிய
இராவணன், ைந்தை, சிறிய ைந்தையாகிய கும்பகருணன். பகாதல ககாள் - பகாதலத்
பைாழிதலச் பசய்ைல்.

(51)

7778. வாபனார்களும், ைண்ணினுபளார்களும், ைற்று

ஏபனார்களும், இவ் உமர பகண்மின; இவன்-
தாபன சோருவான்; அயபல தைர் வந்து
ஆபனாரும் உடன் சோருவான், அமைவான்.

வாபனார்களும் - வானில் உள்ள கைவர்களும்; ைண்ணினுபளார்களும் -

நிலவுலகில் உள்ளவர்களும்; ைற்று ஏபனார்களும் - மற்றும் உள்ள பிறரும்; இவ்
உமர பகண்மின் - இந்ைச் பசால்தலக் ககளுங்கள்; இவன் தாபன சோருவான் - இந்ை
அதிகாயன் ைாகன (இலக்குவனுடன்) கபாரிடுவான்; அயபல தைர் வந்து ஆபனாரும்

Try error :java.sql.SQLException: Closed Statement: next

அதிகாயன் பிரமனால் சாவாதமயும் சலியாதமயும் ஆகிய வரம் பபற்றவன்.

ஓவா - நீங்காை, ஒழியாை, இதறயும் - சிறிதும், மூவா - பகடாை. மாைவம் -
உரிச்பசால் பைாடர், கைவாசுரர் - உம்தமத்பைாதக, பசய்பசரு - விதனத்பைாதக.

(56)

7783. ‘கடம் ஏய் கயிமலக் கிரி, கண்ணுதபலாடு

இடம் ஏறு எடுத்தனம் என்று இவமன,
திடபை உலகில் ேல பதவசராடும்,
வட பைரு எடுக்க, வளர்த்தனனால்.

கடம் ஏய் கயிமலக் கிரி - காடுகள் பபாருந்திய கயிதல மதலதய; கண்ணுதபலாடு

இடம் ஏற எடுத்தனம் என்று - பநற்றிக் கண்தணயுதடய சிவபிராகனாடு
அடிகயாடு (நாம்) பபயர்த்து எடுத்ைனம் என்பைற்காக; இவமனப் ேல பதவபராடும்
உலகில் திடபை வடபைரு எடுக்க - இவ்வதிகாயதனப் பல கைவர்ககளாடு உலகில்
வலிதம மிக்க வடகமரு மதலதய எடுக்க; வளர்த்ைனன் - வளர்த்ைான்.

கடம் - காடு, ஏய் - பபாருந்திய, எடுத்ைனம் - பன்தம சிறப்புக் குறித்து வந்ைது.

ஆல் - அதச.

(57)

7784. ‘ைாலாசராடு ைந்தரம் ைாசுணமும்

பைலாகிய பதவரும் பவண்டும் எனா,
ஆலாலமும் ஆர் அமிழ்தும் அமைய,
காலால் சநடு பவமல கலக்கிடுைால்;

ைாலாசராடு ைந்தரம் ைாசுணமும் - (இவன்) திருமாலும் மந்ைர மதலயும் வாசுகி

என்ற பாம்பும்; பைலாகிய பதவரும் பவண்டும் எனாது - சிறப்புதடத் கைவர்களும்
(கதடவைற்கு உைவ) கவண்டும் என்னாது; ஆலாலமும் ஆர் அமிழ்தும் அமைய -
ஆலகால நஞ்சும், அருதமயான அமிழ்ைமும் பவளிப்பட்டுத் கைான்றுமாறு;
காலால் சநடுபவமல கலக்கிடும் - ைன் காலாகலகய பபரிய பாற்கடதலக் கலக்க
வல்லவன்.
கதடய வல்லவன் என்றபடி மாலார் - திருமால், மாசுணம் - பாம்பு (வாசுகி)
கவதல - கடல். அதமைல் - பவளிப்படல். ஆல் - அதச.
(58)

7785. ‘ஊழிக்கும் உயர்ந்து, ஒரு நாள் ஒருவாப்

ோழித் திமெ நின்று சுைந்த, ேமணச்
சூழிக் கரி தள்ளுதல் பதாள் வலிபயா?
ஆழிக் கிரி தள்ளும், ஓர் அங்மகயினால்;

ஊழிக்கும் ஒருவா உயர்ந்து - ஊழிக்காலத்திலும் அழியாமல் கமம்பட்டு

உயர்ந்து; ஒருநாள் ோழித் திமெ நின்று சுைந்த - ஒருநாளும் (நீங்காமல்) வலிய
திதசகளில் நின்று சுமந்ை; ேமணச் சூழிக்கரி தள்ளுதல் பதாள் வலிபயா - பருத்ை
முகபடாம் அணிந்ை திதச யாதனகதளத் ைள்ளுைல் கைாள் வலிதமயாகுமா? ஓர்
அங்மகயினால் ஆழிக்கிரி தள்ளும் - (இவ்வதிகாயன்) ஒப்பற்ற ைன் உள்ளங்தகயினால்
சக்கரவாள மதலதயயும் ைள்ளி விடுவான்.
 ஒருவாமல் - அழியாமல் பாழி - வலிதம, சூழி - முகபடாம். ஆழிக்கிரி -
சக்கரவாள மதல. பாழித்திதச - பண்புத்பைாதக.

(59)

7786. ‘காலங்கள் கணக்கு இற, கண் இமையா

ஆலம் சகாள் மிடற்றவன், ஆர் அழல்வாய்
பவல் அங்கு எறிய, சகாடு, ‘விட்டது நீள்
சூலம்சகால்?’ எனப் ேகர் சொல் உமடயான்;

கணக்கு இற காலங்கள்கண் இமையா - கணக்கற்ற காலங்கள் கண் இதமத்ைல்

இல்லாை; ஆலம்சகாள் மிடற்றவன் - ஆலகால நஞ்தசக் கழுத்தில் பகாண்ட
(நீலகண்டனாகிய) சிலபிரான்; ஆர் அழல் வாய் பவல் அங்கு எறிய - நிதறந்ை
பநருப்பு பபாருந்திய கவலிதன (கபாரில் இவ்வதிகாயன் மீது) எறிந்ை பபாழுது;
சகாடு விட்டது நீள் சூலம் சகால் என - (அைதனக் தகயில் பற்றிக்) பகாண்டு (நீ)
விட்டது (இந்ை) நீண்ட சூலம் கபாலும் என்று; ேகர் சொல் உமடயான் -
பசல்லுகின்ற பசால்தல உதடயவன்.

ஆலம் பகாள்மிடற்றவன் - சிவபிரான். பாற்கடதலக் கதடந்ை கபாது

கைான்றிய நஞ்சிதன உண்டு அமரர்கதளக் காத்ைவன், "விண்கணார் அமுதுண்டும்
சாவ நீ ஒருவரும் உண்ணாை நஞ்சுண்டும் இருந்ைருள் பசய்குவாய்" என்பர்
இளங்ககாவடிகள். பகாடு - தகயில் பற்றிக்பகாண்டு,
(60)

7787. ேமக ஆடிய வானவர் ேல் வமக ஊர்

புமக ஆடிய நாள், புமன வாமகயினான்,
"மிமக ஆர் உயிர் உண்" என வீசிய சவந்
தமக ஆழி தமகந்த தனுத் சதாழிலான்;
ேமக ஆடிய வானவர் ேல்வமக ஊர் - (இவ்வதிகாயகனாடு) பதகதம பகாண்ட
கைவர்களின் பல பகுப்புகள் பகாண்ட ஊர்கதள; புமக ஆடிய நாள் - (இவன்) சுட்டு
எரிக்கத் பைாடங்கிய காலத்தில்; புமன வாமகயினான் - பவற்றிக்குறியாகிய வாதக
மாதல அணிந்ை திருமால்; மிமக ஆர் உயிர் உண் என வீசிய - (இவனது)
கைதவயற்ற குற்றமுள்ள இனிய உயிதர அழிப்பாய் என்று வீசிய; சவந்தமக ஆழி
தமகந்த தனுத் சதாழிபலான் - பகாடிய ைன்தம பபாருந்திய சக்கரப் பதடதயத்
ைடுத்ை வில்லாற்றல் பைாழில் உதடயவன்
பல்வதக ஊர் பல பகுப்புக்கதளக் பகாண்ட ஊர் புதன வாதகயினான் -
வாதக மாதல புதனந்ை திருமால். பவற்றிக் குறியாக வாதக மாதல புதனைதல
இமலபுமன வாமக சூடி இகல் ைமலந்து அமல கடல் தாமன அரசு அட்டு
ஆர்ந்தன்று
என்ற புறப்பபாருளின் பவண்பா மாதலச் சூத்திரம் விளக்கும். மிதக -
கைதவயற்ற, அழி - சுைர்சனம் என்னும் பபயருதடய சக்கரம். ைதகந்ை - ைடுத்ை.

(61)

7788. ‘உயிர் ஒப்ேறு ேல் ேமட உள்ள எலாம்,

செயிர் ஒப்புறும் இந்திரர், சிந்திய நாள்,
அயிர் ஒப்ேன நுண் துகள்செய்து, அவர்தம்
வயிரப் ேமட தள்ளிய வாளியினான்;

செயிர் ஒப்புறும் இந்திரர் - சினம் மிகக் பகாண்ட இந்திரன்; உயிர் ஒப்புறும் உள்ள
எலாம் ேல் ேமட - ைன் உயிருக்கு ஒப்பாகக் கூறத்ைக்க ைன்னிடம் உள்ள
பலவதகயான பதடக்கலங்கதள; சிந்திய நாள் - (இவ்வதிகாயன் மீது) பசலுத்திய
காலத்தில்; அயிர் ஒப்ேன நுண்துகள் செய்து - (இவன் அப்பதடக்கலங்கதள)
மணலுக்கு ஒப்பான நுண்ணிய பபாடியாகச் பசய்து; அவர் தம் வயிரப்ேமட தள்ளிய
வாளியினான் - அந்ை இந்திரனின் வச்சிராயு ைத்தை வலியிலைாக்கிய அம்புகதள
உதடயவன்.

இந்திரர் - ஒருதம பன்தமயாகக் கூறப்பட்டது. இந்திரர் பலர் எனலும் உண்டு.

யாகம் பசய்து அதடயும் பைவி ஆைலின் இந்திர பைவிக்கு வருகவார்
மாறிக்பகாண்டு வரும் ைன்தம பற்றிப் பன்தமயால் கூறினார் எனலும் ஆம்.
இந்திரர் - கைவர் எனக் பகாண்டு பபாருள் உதரப்பாருமுளர். அவ்வாறு உதரக்கின்
பல்பதட சிந்தியவர் கைவர்கள் என்றும், வயிரப் பதட பசலுத்தியவன் அவர்களின்
ைதலவனாகிய

இந்திரன் என்றும் பகாண்டு பபாருளுதரக்க. கைவர் பதடதய நுண்துகள்

பசய்து, வயிரப் பதட ைள்ளிய வாளியினான் என அதமயும். அயிர் - மணல்,
வயிரப்பதட - வச்சிராயுைம்.
(62)

7789. ‘கறற்ாான், ைமற நூசலாடு கண்ணுதல்ோல்;

முற்றாதன பதவர் முரண் ேமடதாம்,
ைற்று ஆரும் வழங்க வலார் இலவும்,
சேற்றான்; சநடிது ஆண்மை பிறந்துமடயான்;

கண்ணுதல் ோல் - பநற்றியில் கண்ணுதடய சிவபிரான் இடத்தில்; ைமற நூபலாடு

கற்றான் - கவைங்கதளயும் கபார் நூல்கதளயும் கற்றவன்; பதவர் முற்றாதன முரண்
ேமடதாம் - கைவர் (பசலுத்திப்) பழகாைனவாகிய வலிய பதடக்கருவிகதள; ைற்று
ஆரும் வழங்கவலார் இலவும் சேற்றான் - பிறர் யாரும் பசலுத்ை வல்லவர்
இல்லாைனவுமாகிய கருவிகதளப் பபற்றான்; சநடிது ஆண்மை பிறந்துமடயான்
- (அைனால்) மிகக் ஆண்தம கைான்றப் பபற்றுள்ளான்.
 முற்றாைன - பழகாைன. கைவர் முற்றாைன என இதயக்க. மதற நூல் - உம்தமத்
பைாதக. 55 - 63 பாடல்களின் அதிகாயனது கபராற்றல் கூறப்பட்டது.

(63)

7790. ‘அறன் அல்லது நல்லது ைாறு அறியான்;

ைறன் அல்லது ேல் ேணி ைாறு அணியான்;
திறன் அல்லது ஓர் ஆர் உயிரும் சிமதயான்;
"உறல் நல்லது, பேர் இமெ" என்று உணர்வான்;

நல்லது அறன் அல்லது ைாறு அறியான் - (இவ்வதிகாயன்) நன்தம பயக்கும்

அறன் இல்லாைது ைவிர கவறு ஒன்று அறிய மாட்டான்; ேல் ேணி ைறன் அல்லது ைாறு
அணியான் - பல அணிகலன்களாக வீரத்தைத் ைவிர கவறு ஒன்தற அணிய
மாட்டான்; திறன் அல்லது ஓர் ஆர் உயிரும் சிமதயான் - வலிதம இல்லாைைாகிய (எந்ை
ஒரு) ஒப்பற்ற அருதமயான உயிதரயும் அழிக்க மாட்டான்; பேரிமெ உறல் நல்லது
என்று உணர்வான் - பபரும் புககழ அதடைற்கு உரிய நல்லது என்று உணர்வான்.

அதிகாயனது இப்பண்புகதளக் குறிப்பிட்டுள்ள படியால் அவன் வீரப்கபார்

பசய்யும் பபருவீரன் என்பதையும் மாயப் கபாதரச் சிறிதும் விரும்பாைவன்
என்பதையும் நாமறியலாம். இைதன அடுத்ை பாடல் காட்டும். அறன் அல்லது -
அறபநறி அன்றி, மாறு - கவறு, பணி - அணிகலன். திறன் அல்லது ஓர் உயிர் -
வலிதமயற்றைாகிய ஓருயிர்.
(64)

7791. காயத்து உயிபர விடு காமலயினும்

ைாயத்தவர் கூடி ைமலந்திடினும்,
பதயத்தவர் செய்குதல் செய்திடினும்,
ைாயத் சதாழில் செய்ய ைதித்திலனால்.

காயத்து உயிபர விடு காமலயினும் - (இந்ை அதிகாயன் கபார்க்களத்தில்)

உடலின் உள்ள உயிதரகய விட கவண்டிய காலம் வந்ைாலும்; ைாயத்தவர் கூடி
ைமலந்திடினும் - (ைன்கனாடு) வஞ்சதனத் பைாழில் பசய்வார் பலர் கூடிப்
கபாரிட்டாலும்; பதயத்தவர் செய்குதல் செய்திடினும் - உலகில் உள்ளவர்கள் எல்லாம்
(ைனக்கு) எதிராக ஏமாற்றுப் (கபாதரச்) பசய்ைாலும்; ைாயத் சதாழில் செய்ய
ைதித்திலனால் - மாயத் பைாழிதலச் பசய்ய (எப்கபாதும்) மதித்துக் கருை மாட்டான்.

அதிகாயன் மாயத் பைாழிகல பசய்யாைவன் என்றவாறு. வான்மீகி அதிகாயதன

மாயம் உணர்ந்ைவன் என்று கூறுவார். காயம் - உடம்பு. 64 - 65 பாடல்களில்
அதிகாயனது பண்பு நலன் கூறப்பட்டது.

(65)
 அதிகாயன் வரலாறு
7792. ‘ைது மகடவர் என்ேவர், வானவர்தம்
ேதி மகசகாடு கட்டவர், ேண்டு ஒரு நாள்,
அதி மகதவர், ஆழி அனந்தமனயும்,
விதி மகம்மிக, முட்டிய சவம்மையினார்.
அதி மகதவர் - மிக்க வஞ்சதன உதடயவரான; ைது, மகடவர் என்ேவர் - மது
தகடவர் என்ற பபயருதடய ைானவர்கள்; வானவர் தம் ேதிமகசகாடு கட்டவர் -
கைவர்களுதடய ஊதரக் தகப்பற்றிச் பகாண்டு அழித்ைவராவர்; ேண்டு ஒருநாள் விதி
மகம்மிக - முன்பு ஒரு காலத்தில் விதியானது மிகுதியாகத் தூண்ட; ஆழி
அனந்தமனயும் முட்டிய சவம்மையினார் - பாற்கடலில் திருப்பள்ளி பகாண்டுள்ள
(கடவுளாகிய) திருமாதலயும் எதிர்த்ை பகாடுதம உதடகயாராவர்.
அதி - மிகுதிப் பபாருதள உணர்த்தும் ஒரு வடபமாழி இதடச் பசால். தகைவர்
- வஞ்சதன உதடயவர். கட்டல் - அழித்ைல், அழி அனந்ைன் - திருமால். தகம்மிக -
மிகுதியாக.

(66)

7793. ‘நீர் ஆழி இழிந்து, சநடுந்தமகமய,

"தாராய் அைர்" என்றனர், தாம் ஒரு நாள்;
ஆர் ஆழிய அண்ணலும், அஃது இமெயா,
"வாரா, அைர் செய்க!" என வந்தனனால்,

தாம் ஒருநாள் - (அவர்கள்) ைாம் ஒருநாள்; நீர் ஆழி இழிந்து - பாற்கடலில்

இறங்கி; சநடுந்தமகமய - பபருந்ைன்தமயுள்ள திருமாதலப் பார்த்து; அைர்
தாராய் என்றனர் - கபார் ைருவாய் என்றனர்; ஆர் ஆழிய அண்ணலும் - பவலற்கரிய
சக்கரப் பதடதய ஏந்திய ைதலவனான (திருமாலும்); அஃது இமெயா - அைதன
ஏற்றுக்பகாண்டு; வாராஅைர் செய்க என்று வந்தனனால் - இது வதரயில்
நிகழ்ந்திராை (பகாடிய) கபாதரச் பசய்க என்று பசால்லி வந்ைான்.

ஆழி - கடல். இழிந்து - இறங்கி, அமர் - கபார், வாரா - இது வதரயில்

நிகழ்ந்திராை.

(67)

7794. ‘வல்லார் உரு ஆயிரம் ஆய் வரினும்,

நல்லார் முமற வீசி, நகும் திறலார்
ைல்லால் இளகாது, ைமலந்தனன் ைால்;
அல் ஆயிரம் ஆயிரம் அஃகினவால்.
 வல்லார் உரு ஆயிரம் ஆய்வரினும் - வல்லதம உதடயவர் உரு ஆயிரம் பகாண்டு
வந்ைாலும்; நல்வார் முமற வீசி நகும் திறலார் - நன்தம மிகுந்ை கபார்
முதறயால் வீசிச் சிரிக்கும் வலிதமயுதடயவரான (அந்ை மதுதகடபருடன்);
ைால் ைல்லால் இளகாது ைமலந்தனன் - திருமால் மற்கபாரினால் பின் வாங்காது
கபாரிட்டனன்; அல் ஆயிரம் ஆயிரம் அஃகினவால் - அங்ஙனம் கபார் புரிதக நாள்கள்
ஆயிரம் கழிந்து கபாயின.

மல் - மற்கபார், அல் - நாள், அஃகின - கழிந்து கபாயின.

(68)

7795. ‘தன் போல்ேவர் தானும் இலாத தனிப்

சோன்போல் ஒளிர் பைனியமன, "புகபழாய்!
என் போல்ேவர் சொல்லுவது, எண் உமடயார்
உன் போல்ேவர் யார் உளர்?" என்று உமரயா,

தன் போல்ேவர் தானும் இலாத - ைன்தன ஒத்ைவர் யாவர் ைானும் இல்லாை;

தனிப்சோன் போல் ஒளிர் பைனியமன - சிறப்புதடய பபான்கபால் ஒளி விடுகிற
திருகமனிதய உதடய (திருமாதல); புகபழாய் - (அந்ை மதுதகடபர்கள்) பார்த்துப்
புகழுதடயவகன; என் போல்ேவர் சொல்லுவது - எங்கதளப் கபான்றவர்
பசால்லுவைற்கு உரித்ைானது (யாபைனில்); எண் உமடயார் உன் போல்ேவர் யார் உளர்
- எண்ணி மதிக்கத்ைக்க வலிதம உதடயார் உன்தனப் கபான்றவர் யாவர் உளர்;
என உமரயா - என்று கூறி; இவ் "என உதரயா" என்பது 71 ஆம் பாடலில் உள்ள
"பசால்லுைலும்" என்றைகனாடு இதயயும்.

எண் - புகழ், ஒளிர் கமனியன் - ஒளிரும் திருகமனிதய உதடய திருமால்,

உதரயா - பசய்யா எனும் வாய்பாட்டு உடன்பாட்டு விதன எச்சம்.

(69)

7796. ‘"ஒருபவாம் உலகு ஏமழயும் உண்டு உமிழ்பவாம்;

இருபவாசைாடு நீ தனி இத்தமன நாள்
சோருபவாசைாடு பநர் சோருதாய்; புகபழாய்!
தருபவாம் நின் ைனத்தது தந்தனைால்;

ஒருபவாம் உலகு ஏமழயும் உண்டு உமிழ்பவாம் - (நாங்கள்) ஒருவராககவ ஏழு

உலகத்தையும் உண்டு உமிழக் கூடிய வலிதம உதடயவராகவாம்; இருபவாசைாடு
- (அப்படிப்பட்ட ைனித்ைனி வலிதம வாய்ந்ை எங்கள்) இருவருடனும்; இத்தமன
நாள் நீ தனி சோருபவாசைாடு பநர் சோருதாய் - இவ்வளவு காலமும் நீ ைனியாகப்
பபாருகின்ற (எங்ககளாடு) கநர் நின்று கபார் பசய்ைாய்; புகபழாய் - புகழுக்கு
உரியவகன; நின் ைனத்தது தருபவாம் தந்தனைால் - (நீ) உன் மனத்தினால் கவண்டும்
கவண்டுைதலத் ைருகவாம்; ைந்கைா விட்கடாம்.
 ைருகவாம் ைந்ைனம் - ைாங்கள் விதரந்து ைவறாது பகாடுப்கபாம் என்பதை
வற்புறுத்ை வந்ைது. காலவழுவதமதி. ைருகவாம் - எதிர்காலம் ைந்ைனம் -
இறந்ைகாலம்.
(70)

7797. ‘"ஒல்லும்ேடி நல்லது உனக்கு உதவச்

சொல்லும்ேடி" என்று, அவர் சொல்லுதலும்,
"சவல்லம்ேடி நும்மை விளம்பும்" எனக்
சகால்லும்ேடியால் அரி கூறுதலும்.

நல்லது உனக்கு ஒல்லும்ேடி உதவச் - நன்தம உனக்கு ஏற்படும் படி

உைவுவைற்காகச்; சொல்லும் ேடி என்று அவர் சொல்லுதலும் - பசால்லுக என்று
அவர் பசால்லுைலும்; நும்மை சவல்லும் ேடி விளம்பும் என - உங்கதள
பவல்வைற்கான வழிதயச் பசால்லுங்கள் என்று; சகால்லும்ேடியால் அரி கூறதலும்
- (அவர்கதளக்) பகால்லுவைற்காகத் திருமால் கூறிய உடகன.

(71)

7798. ‘"இமடயில் ேடுகிற்கிலம் யாம்; ஒரு நின்

சதாமடயில் ேடுகிற்றும்" எனத் துணியா,
"அமடயச் செயகிற்றி; அது ஆமண" எனா,
நமடயில் ேடு நீதியர் நல்குதலும்,

நமடயில் ேடு நீதியர் - ஒழுக்கம் ைவறாை நீதி வழிப் பட்டவர்களாகிய (அந்ை

மதுதகடவர்); யாம் ஒரு நின் சதாமடயில் ேடுகிற்றும் - நாங்கள் ஒப்பற்ற
உன்னுதடய பைாதடயில் இறக்க வல்கலாம்; இமடயில் ேடுகிற்கிலம் எனத் துணியா
- கவறு இடத்தில் இறக்க மாட்கடாம் என்று துணிந்து (பசால்லி); அமடயச்
செய்கிற்றி அது ஆமண எனா - (நீ எங்கதள உன் பைாதடக்குள்கள) அதடயும்படி
பசய்வாய், அது (நீ பசய்யகவண்டிய) எங்களுதடய ஆதண என்று; நல்குதலும் -
(கமலும்) கூறுைலும் (பைாடர் அடுத்ை பாடலில் முடியும்.)

நதட - ஒழுக்கம், இதடயில் படுகிற்கிலம் - கவறு இடத்தில் சாக மாட்கடாம்.

(72)

7799. ‘விட்டான், உலகு யாமவயும், பைசலாடு கீழ்,

எட்டா ஒருவன் தன் இடந் சதாமடமய;
ஒட்டாதவர் ஒன்றினர், ஊழ்வலியால்
ேட்டார்; இது ேட்டது ேண்டு ஒருநாள்.*
எட்டா ஒருவன் - மன வாக்குகளுக்குத் ககாசரமாகாது கடந்து நின்ற திருமால்; உலகு
யாமவயும் பைசலாடு கீழ் - கமலும் கீழும் உள்ள எல்லா உலகங்கதளயும் (பபாருந்தி
நீண்டு பசல்லுமாறு); தன் இடந்சதாமடமய விட்டான் - ைனது இடத்பைாதடதய
(நீள) விட்டான்; ஊழ் வலியால் - ஊழின் வலிதம காரணமாக,; ஒட்டாதவர்
ஒன்றினர் ேட்டார் - பதகவர்களான மது தகடபர்கள் அத்பைாதடயில் அகப்பட்டுக்
பகாண்டார்கள்; இது ேட்டது ேண்டு ஒருநாள் - இது நிகழ்ந்ைது முன் ஒரு காலத்தில்.

(73)

7800. ‘தனி நாயகன், வன் கமத தன் மக சகாளா,

நனி ொட, விழுந்தனர், நாள் உலவா;
ேனியா ைது பைமத ேடப் ேடர் பை-
தினி ஆனது, பூவுலகு எங்கணுபை.

தனி நாயகன் - ஒப்பறு ைதலவனாகிய (திருமால்); வன் கமத தன் மக சகாளா -

வலிய கதைதயத் ைன் தகயில் பகாண்டு; நனி ொட - நன்றாக கமாதி அடிக்க; நாள்
உலவா விழுந்தனர் - வாழ்நாள் உலந்து இறந்ைனர்; பூவுலகு எங்கணுபை - (இந்ை) பூமி
முழுவதும்; ேனியா ைதுபைமத ேடப் - நடுக்கம் இல்லாை மதுவினுதடய
பகாழுப்புப் பட்டைால்; ேடர் பைதினி ஆனது - பரந்ை கமதினி என்ற பபயதரப்
பபறலாயிற்று.
பனியால் நடுங்காை கமதை - பகாழுப்பு. மது என்பவனுதடய உடம்பில் உள்ள
ஏழுவதகத் ைாதுக்களில் ஒன்றான கமைசு. மதுவின் கமதை பட்டைால் இந் நிலவுலகு
கமதினி எனப் பபயர் பபற்றது என்க. பகாளா - பசய்யா என்னும் வாய்பாட்டு
உடன்பாட்டு விதன எச்சம். நனிசாட - உரிச்பசால் பைாடர்.
(74)

7801. ‘விதியால், இவ் உகம்தனில், சைய் வலியால்

ைது ஆனவன் எம்முன் ைடிந்தனனால்;
கதிர்தான் நிகர் மகடவன் இக் கதிர் பவல்
அதிகாயன்; இது ஆக அமறந்தசனனால்.’

இவ் உகம் தனில் - இந்ை யுகத்தில்; சைய் வலியால் ைது ஆனவன் எம்முன் -
உடல் வலி மிக்க மது என்பவன் ஆகிய என் அண்ணன் (கும்பகருணன்); விதியால்
ைடிந்தனனால் - ஊழ் விதனயின் வலிதமயால் இறந்து பட்டான்; கதிர்தான் நிகர்
மகடவன் - கதிரவதன ஒத்துச் (சுட்டு எரிக்கும்) ஆற்றல் உள்ள தகடவன்; இக்கதிர்
பவல் அதிகாயன் - இந்ை ஒளி பபாருந்திய கவல் ஏந்திய அதிகாயனாவன்; இது ஆக
அமறந்தசனனால் - இச்பசய்திதய மனத்தில் படுமாறு கூறிகனன். மது, தகடபர்
ஒரு கற்பத்தில் திருமாலின் காதில் இருந்து கைான்றியவர்கள் என்பர். திருமாலின்
மூச்சில் பிறந்ைவர்கள் என்று கூறுவதும் உண்டு. இவர்கள் திருமாலுடன் கபாரிட்டு
அவர் பைாதடயில் அகப்பட்டுக் கதையால் பகால்லப்பட்டனர். அவர்களுள் மது
கும்பகர்ணன் ஆகவும், தகடபன் அதிகாயன் ஆகவும் இந்ை யுகத்தில் பிறந்ைனர் என்க.

(75)

இராமன் இலக்குவன் வலிதம கூறல்

7802. என்றான், அவ் இராவணனுக்கு இமளயான்;
‘நன்று ஆகுக!’ என்று, ஒரு நாயகனும்,
மின் தான் உமிழ் சவண் நமக பவறு செயா-
நின்றான், இது கூறி நிகழ்த்தினனால்:

அவ் இராவணனுக்கு இமளயான் என்றான் - என்று அந்ை இராவணனுக்கு

ைம்பியாகிய - (வீடணன்) கூறினான்; நன்று ஆகுக என்று - நன்று ஆகட்டும் என்று;
ஒரு நாயகனும் - ஒப்பற்ற ைதலவன் ஆகிய இராமனும்; மின் தான் உமிழ் சவண்
நமக பவறு செயா - மின்னதல ஒத்து பவளிப்படும் பவள்ளிய பற்கள் பைரியுமாறு
சிரிப்தப கவறாக பவளிப்படுத்தி; நின்றான் இது கூறி நிகழ்த்தினனால் - நின்று
இைதனக் கூறத் பைாடங்கினான்.
இராமன் ைன் ைம்பியின் ஆற்றல் பைரிந்து பவண் நதக கவறு பசய்ைான்.

(76)

7803. ‘எண்ணாயிர பகாடி இராவணரும்

விண் நாடரும், பவறு உலகத்து எவரும்
நண்ணா ஒரு மூவரும், நண்ணிடினும்,
கண்ணால் இவன் வில் சதாழில் காணுதியால்;

எண்ணாயிர பகாடி இராவணரும் - எண்ணாயிரங்ககாடி இராவணர்களும்;

விண் நாடரும் - விண்ணுலகத்ைவரும்; பவறு உலகத்து எவரும் - கவறு
உலகங்களில் உள்ள எவரும்; நண்ணா ஒரு மூவரும் - பநருங்குைற்குரிய வலி
பதடத்ை ஒப்பற்ற மூவரும்; நண்ணிடினும் - பநங்கிப் (கபாரிட எதிர் வரினும்);
இவன் வில் சதாழில் கண்ணால் காணுதியால் - (அவர்கதள எல்லாம் எதிர்க்க வல்ல)
இந்ை இலக்குவனுதடய வில் பைாழில் ஆற்றதலக் கண்ணால் (கநரிதடயாகக்)
காண்பாய். நண்ணா - பநருங்குைற்கரிய, நண்ணுைல் - பநருங்குைல். ஆல் - அதச.

(77)

7804. ‘வான் என்ேது என்? மவயகம் என்ேது என் ைால்-

தான் என்ேது என்? பவறு தனிச் சிமலபயார்,
யான் என்ேது என்? ஈென் என இமைபயார்
பகான் என்ேது என்?-எம்பி சகாதித்திடுபைல்!*

எம்பி சகாதித்திடுபைல் - என் ைம்பியாகிய (இலக்குவன்) சினம் பகாள்வான்

ஆனால்; வான் என்ேது என் - வானத்துத் கைவர்கள் என்று கூறுவது என்ன?
மவயகம் என்ேது என் - நிலவுலகத்ைவர் என்பது என்ன? ைால்தான் என்ேது என் -
திருமால் என்று கூறுவது ைான் என்ன? பவறு தனிச்சிமலபயார் தான் என்ேது என் -
(பிறரிடம் இருந்து) கவறுபட்ட சிறப்பான வில்லாளிகள் ைான் என்ன?; ஈென் என்
இமைபயார் பகான் என்ேது என் - சிவபபருமான் என்பது என்ன? கைவர்
ைதலவனான இந்திரன் என்பது என்ன?

எம்பி சினந்ைால் யாரும் அவன் முன் எதிர்த்து நிற்க முடியாது என்றவாறு. வான்,
தவயகம் இடவாகு பபயர்கள். ‘ஈசன் என்’ என்ற பாடம் ஏற்கப்பட்டுள்ளது.

(78)

7805. ‘சதய்வப் ேமடயும், சினமும், திறலும்

ைய் அற்று ஒழி ைா தவம், ைற்றும் எலாம்,
எய்தற்கு உளபவா-இவன் இச் சிமலயில்
கய் மவப்பு அளபவ? இறல் காணுதியால்.

சதய்வப் ேமடயும் - பைய்வத் ைன்தம உள்ள பதடக்கலங்களும்; சினமும்

திறலும் - சினமும் வலிதமயும்; ைய் அற்று ஒழி ைாதவம் - குற்றம் முழுதும் நீங்கிய
பபருந்ைவமும்; ைற்றும் எலாம் - மற்றும் உள்ள பிற எல்லாமும்; எய்தற்கு உளபவா -
வந்து அதடைற்கு உரியனகவா? இவன் - இந்ை இலக்குவன்; இச்சிமலயில் - இந்ை
வில்லில்; கய் மவப்பு அளபவ - தகதய தவத்ை அளவிகல; இறல் காணுதியால் -
(அதவ) அழிந்து ஒழிைதலக் காண்பாய்.
திறல்-வலிதம, மய் - குற்றம், சிதல - வில், இறல் - அழிைல்.
(79)
7806. ‘என் பதவிமய வஞ்ெமன செய்து எழுவான்
அன்பற முடிவான்; இவன், "அன்னவள் சொல்
குன்பறன்" என ஏகிய சகாள்மகயினால்
நின்றான் உளன் ஆகி;-சநடுந் தமகயாய்!

சநடுந்தமகயாய் - பபருதமப் பண்புள்ளவகன! என் பதவிமய வஞ்ெமன செய்து

எழுவான் அன்பற முடிவான் - என் கைவிதய வஞ்சதன பசய்து எடுத்துச் பசன்ற
இராவணன் அன்கற இறந்திருப்பான்; இவன் - இந்ை இலக்குவன்; அன்னவள்
சொல் குன்பறன் என ஏகிய சகாள்மகயினால் - அந்ைச் சீதையினுதடய பசால்தல
மீற மாட்கடன் என்று (பாதுகாத்ை இடத்தை விட்டு) பவளிகயறியைனால்; உளன்
ஆகி நின்றான் - (அந்ை இராவணன் இதுவதரயில்) உயிர் உள்ளவன் ஆகி வாழ்ந்து
நின்றான்; (இல்தல எனின் இறந்திருப்பான் என்றவாறு.)

சீதை இறப்கபன் என்று கூறிய (கம்ப. 3331) பசாற்கதளக் ககட்டுப் பாதுகாவதல

விட்டு இலக்குவன் கபானைால் இராவணன் உயிர் பிதழத்ைான். இல்தலயாயின்
இறந்து பட்டிருப்பான் என்றவாறு.

(80)

வீடணதன உடன் பசன்று கபாதரக் காண இராமன் ஏவுைல்

7807. ‘ஏகாய், உடன் நீயும்; எதிர்த்துளனாம்
ைாகாயன் சநடுந் தமல வாளிசயாடும்
ஆகாயம் அளந்து விழுந்ததமனக்
காகாதிகள் நுங்குதல் காணுதியால்.

உடன் நீயும் ஏகாய் - இந்ை இலக்குவனுடன் கபார்க் களத்துக்கு நீயும் கபாவாய்;

எதிர்த்துள்ளனாம் ைாகாயன் சநடுந்தமல - இவதன எதிர்த்துள்ளவன் ஆகிய
அதிகாயனுதடய பபரிய ைதல; வாளிசயாடும் ஆகாயம் அளந்து விழுந்ததமன -
(எய்யப்பட்ட) அம்கபாடு ஆகாயத்தை அளந்து (பூமியில்) விழுவைதன; காகாதிகள்
நுங்குதல் காணுதியால் - காகம் முைலிய பறதவகள் பகாத்தி உண்பைதனக்
காண்பாய்.

நுங்குைல் - உண்ணுைல், ஆல் - அதச.

(81)

7808. ‘நீமரக் சகாடு நீர் எதிர் நிற்க ஒணுபை?

தீரக் சகாடியாசராடு பதவர் சோரும்
போமரக் சகாடு வந்து புகுந்தது நாம்
ஆமரக் சகாடு வந்தது? அயர்த்தமனபயா?

நீமரக் சகாடு நீர் எதிர் நிற்க ஒணுபைா - நீதரத் துதணபயனக் பகாண்டு நீதர
எதிர்த்து நிற்க முடியுமா? தீரக் சகாடியாசராடு - மிகக் பகாடியவரான அரக்கர்களுடன்;
பதவர் சோரும் போமரக் சகாடு வந்து நாம் புகுந்தது - கைவர்களுக்காகச் பசய்கிற
கபாதரக் தகக்பகாண்டு வந்து நாம் கபார்க்களம் புகுந்ைது; ஆமரக்சகாடு வந்தது
- யாதரக் துதணயாகக் பகாண்டு அதமந்ைது; அயர்த்தமனபயா - மனம்
சலித்ைதனகயா?

அரக்கராகிய நீதர அழித்து வற்றச் பசய்யவல்லவன் இலக்குவன் என்றபடி.

ஆதரக் பகாடு வந்ைது - அறம் ைவிரப் பிற துதண இல்தல என்றபடி. பகாடு,
ஒணுகமா - இதடக்குதறகள்.
 (82)

7809. சிவன்; அல்லன்எனில், திருவின் சேருைான்;

அவன் அல்லன்எனில், புவி தந்தருளும்
தவன்; அல்லன்எனில், தனிபய வலிபயான்
இவன்; அல்லன்எனில், பிறர் யார் உளபரா?

சிவன் அல்லன் எனில் - (இந்ை அதிகாயதனக் பகால்வைற்கு உரியவர்)

சிவபிரான் அல்லன் என்றால்; திருவின் சேருைான் அவன் அல்லன் எனின் - திருமகள்
ைதலவனாகிய திருமால் அல்லன் என்றால்; புவி தந்தருளும் தவன் அல்லன் எனில் -
நிலவுலதகப் பதடத்ைவன் ஆகிய ைவச் சிறப்புதடய பிரமகைவன் அல்லன்
என்றால்; தனிபய வலிபயான் இவன் அல்லன் எனில் - ைனிச்சிறப்புதடய
வலிதம பதடத்ை இந்ை இலக்குவன் அல்லன் என்றால்; பிறர் யார் உளர் - மற்றவர்
எவர் ைாம் உளர்.
சிவனும், மாலும், பிரமனும் ைனி வலி இலக்குவனும் ைவிர
இவ்வதிகாயதனக் பகாலற்கு உரியவர் யார் உளர் என்றவாறு.

(83)

7810. ‘ஒன்றாயிர சவள்ளம் ஒருங்கு உள ஆம்

வன் தாமனயர் வந்து வமளந்த எலாம்
சகான்றான் இவன் அல்லது, சகாண்டு உடபன
நின்றார் பிறர் உண்மை நிமனந்தமனபயா?
ஒருங்கு உள ஆம் - (கும்பகருணன் உடன்) ஒருங்கு கசர்ந்து வந்து; ஒன்றாயிர
சவள்ளம் வன் தாமனயர் வந்து விமளந்த எலாம் - ஒன்றாயிரம் பவள்ளம் வலிய
பதட வீரர்கள் (ைன்தன) வதளத்துக் பகாண்டகபாது (அவர்கள்) எல்லாதரயும்;
சகான்றான் இவன் அல்லது - பகான்றவன் ஆகிய இந்ை இலக்குவன் அல்லது;
சகாண்டு உடபன நின்றார் பிறர் உண்மை நிமனந்தமனபயா - (எதிர்த்து) இவனுக்குத்
துதணபயனக் பகாண்டு நின்றவர் பிறர் எவரும் இல்தல என்பைதன
எண்ணினாகயா?

கும்பகருணனுடன் வந்ை பபரும் அரக்கர் பதடதய இலக்குவன் துதணவர்

யாரும் இன்றி அழித்ைான் என்க.

(84)

7811. ‘சகால்வானும் இவன்; சகாடிபயாமர எலாம்

சவல்வானும் இவன்; அடல் விண்டு என
ஒல்வானும் இவன்; உடபன ஒரு நீ
செல்வாய்’ என ஏவுதல் செய்தனனால்.
 சகாடிபயாமர எலாம் - பகாடிய அரக்கர்கதள எல்லாம்; சகால்வானும்
இவன் - பகால்லப் கபாகின்றவன் இந்ை இலக்குவன்; சவல்வானும் இவன் -
(அவ்வாறு பகான்று) பவற்றி பபறப் கபாகின்றவன் இந்ை இலக்குவன்; அடல்
விண்டு என ஒல்வானும் இவன் - வலிதம பபாருந்திக் பகால்லும் ைன்தம உள்ள
திருமால் கபால எதிர்த்துப் கபார் பசய்பவனும் இந்ை இலக்குவன்; உடபன
ஒரு நீ செல்வாய் என - எனகவ விதரவாக ஒப்பற்ற நீ இவனுடகன பசல்வாய் என்று;
ஏவுதல் செய்தனனால் - இராமன் வீடணதன ஏவினான்.

அடல் - அழித்ைல், பகாடிகயார் - விதனயாலதணயும் பபயர். ஆல் - அதச.

(85)
இலக்குவன் வீடணனுடன் கபார்க்களம் புகுைல்
7812. அக் காமல இலக்குவன் ஆரியமன
முக் காலும் வலம் சகாடு, மூதுணர்வின்
மிக்கான், அடல் வீடணன் சைய் சதாடரப்
புக்கான், அவன் வந்து புகுந்த களம். அக்காமல - அப்பபாழுது; இலக்குவன்
ஆரியமன முக்காலும் வலம் சகாடு - இலக்குவன் இராமபிராதன மும்முதற
வலம் வந்து; மூதுணர்வின் மிக்கான் அடல் வீடணன் - அற உணர்வு மிக்கவன்
ஆகிய வலிய வீடணன்; சைய் சதாடர - ைன்தனத் பைாடர்ந்து வர; புக்கான் அவன்
வந்து புகுந்த களம் - அந்ை அதிகாயன் வந்து புகுந்ை கபார்க் களத்துக்குட் புகுந்ைான்.
மும்முதற வலம் வருைல் - மகனா வாக்குக் காயங்களில் ைண்டம் சமர்ப்பித்ைல்.
முைல் இரண்டு அடிகளுக்குப் "பபருமாளுக்குத் ைாம் கசஷமாயிருப்பதையும்,
பபருமான் நியமனகம ைமக்கு உத்ைாரக பமன்பதையும், ைம்முதடய
பாரைந்திரிய பசாரூபத்தையும் பிரகாசப்படுத்ைப் பபரிய பபருமாளாகிய ைமது
ஆசிரியதர வாசிக காயிக மாநஸிகமாகிய மூன்று கரணங்களாலும் ைண்டஞ்
சமர்ப்பித்ைார் இதளய பபருமாள் என்று முன்னிரண்டு அடிகட்குக் கருத்து
அளிப்பர் என்பர், தவ.மு.ககா.
(86)

இரு பக்கத்துச் கசதனகளும் பநருங்கிப் பபாருைல்

7813. பெமனக் கடல் சென்றது, சதன் கடல்பைல்
ஏமனக் கடல் வந்தது எழுந்தது எனா;
ஆமனக் கடல், பதர், ேரி, ஆள், மிமடயும்
தாமனக் கடபலாடு தமலப்ேடலும்.

சதன் கடல் பைல் ஏமனக் கடல் வந்தது எழுந்தது எனா - பைன் கடலின் மீது பிற
கடல்கள் வந்து கபாருக்கு எழுந்ைது என்று கூறும்படி; ஆமனக் கடல், பதர் ேரி ஆள்
மிமடயும் தாமனக் கடபலாடு - யாதனக் கடலும் கைரும் குதிதரயும்
காலாட்பதடயும் கலந்ை அரக்கரின் கசதனக் கடகலாடு; சென்றது பெமனக் கடல்
தமலப்ேடலும் - இலக்குவன் உடன் பசன்ற (வானர) கசதனக் கடல் கபாதரத்
பைாடங்குைலும் அடுத்ை பாட்டில் பபாருள் முடியும்.
இரு பதடகளும் கபார் பைாடங்கின. கைர் பரி ஆள் - உம்தமத் பைாதக.
கசதனக்கடல், ஆதனக்கடல், ைாதனக் கடல் - உருவகங்கள்.

(87)

கலி விருத்தம் (பவறு)

7814. ேசும் ேடு குருதியின் ேண்டு பெறுேட்டு,

அசும்பு உற உருகிய, உலகம் ஆர்த்து எழ,
குசும்மேயின் நறு ைலர்ச் சுண்ணக் குப்மேயின்
விசும்மேயும் கடந்தது, விரிந்த தூளிபய.

ேண்டு - முன்பு; ேசும்ேடு குருதியின் - பச்தச இரத்ைத்தின்; அசும்பு உற

பெறுேட்டு - நீர்க்கசிவு பபாருந்தியைனால் கசறு ஆகி; உருகிய உலகம் - குதழந்ை
கபார்க்களம்; ஆர்த்து எழ - ஆரவாரத்துடன் (கசதனகள் கபாரிட) எழுந்ைைனால்;
விரிந்த தூளிபய - பரவி எழுந்ை தூசி; குசும்மேயின் நறுைலர்ச் - பசந்துருக்கம்
என்னும் மணம் மிக்க மலரின்; சுண்ணக் குப்மேயின் - மகரந்ைப் பபாடிகளின்
பைாகுதி கபால; விசும்மேயும் கடந்தது - ஆகாயத்தையும் கடந்ை கபாயது.

பசும் படு குருதி - பச்தச இரத்ைம். அசும்பு அற - நீர்க்கசிவு பபாருந்தியைனால்,

உருகிய - குதழந்ை, குசும்தப - பசந்துருக்கு, சுண்ணக் குப்தப - மகரந்ைப்
பபாடிகளின் பைாகுதி. உலகம் - இடவாகு பபயர்.

(88)

7815. தாம் இடித்து எழும் ேமண முழக்கும், ெங்கு இனம்

ஆம் இடிக் குமுறலும், ஆர்ப்பின் ஓமதயும்,
ஏமுமடக் சகாடுஞ் சிமல இடிப்பும், அஞ்சி, தம்
வாய் ைடித்து ஒடுங்கின-ைகர பவமலபய.*

தாம் இடித்து எழும் ேமண முழக்கும் - ைாம் அடிக்கப் படுவைால் எழுந்ை கபார்
முரசின் ஒலியும்; ெங்கு இனம் ஆம் இடிக் குமுறலும் - சங்குகளின் பைாகுதிகளில்
இருந்து கைான்றுகின்ற இடிகபான்ற குமுறலும்; ஆர்ப்பின் ஓமதயும் - (வீரர்கள்)
ஆர்த்ைலால் கைான்றிய ஓதசயும் ஏமுமடக் சகாடுஞ் சிமல இடிப்பும் - பாதுகாவல்
உதடய பகாடிய வில்லின் (நாதணத் பைறித்ைலால்) உண்டான ஓதசயும்;
அஞ்சி - (ஆகிய கபபராலிகளுக்கு) அஞ்சி; ைகர பவமலபய தம் வாய் ைடித்து
ஒடுங்கின - மகர மீன்கதளக் பகாண்டுள்ள கடல் ைம் வாதய மடித்துக் பகாண்டு
ஒடுங்கின.
 பிற ஓதசகளுக்குக் கடலின் ஒலி குதறந்து விட்டதை கடல்
அவ்கவாதசகதளக் ககட்டு அஞ்சி வாய் மூடி ஒடுங்கியது எனக் கற்பதன
பசய்கிறார் கம்பர். ஏதுத் ைற்குறிப்கபற்ற அணி.
(89)

7816. உமலசதாறும் குருதி நீர் அருவி ஒத்து உக,

இமல துறு ைரம் எனக் சகாடிகள் இற்று உக,
ைமலசதாறும் ோய்ந்சதன, ைான யாமனயின்
தமலசதாறும் ோய்ந்தன, குரங்கு தாவிபய.

உமலசதாறும் - (யாதனகளுக்குப் பாகர்களாய் வந்ை அரக்கர்கள்) அழியும்

கபாபைல்லாம்; குருதி நீர் அருவி ஒத்து உக - (அவர்கள் உடம்பில் இருந்து
பவளிப்பட்ட) இரத்ைநீர் பசந்நிற நீர் அருவிதய ஒத்து பவளிப்பட; இமலதுறு ைரம்
எனக் சகாடிகள் இற்று உக - இதலகள் பநருங்கிய (மதல மீதுள்ள) மரத்தில்
இருந்து (இதலகள் விழுவது கபால) பகாடிகள் அற்று விழ; குரங்கு தாவிபய ைமல
சதாறும் ோய்ந்சதன - குரங்குகள் ைாவி மதல கைாறும் பாய்ந்ைாற் கபால:
ைானயாமனயின் தமலசதாறும் ோய்ந்தன - பபருதம மிக்க யாதனகளின் ைதலகள்
மீது பாய்ந்ைன.
உதலபைாறும் - அழியும் கபாது எல்லாம், இதல துறு மரம் - இதலகள்
பநருங்கிய மரம்.
(90)

7817. கிட்டின கிமள சநடுங் பகாட்ட, கீழ் உகு

ைட்டின அருவியின் ைதத்த, வானரம்
விட்டன சநடு வமர, பவழம் பவழத்மத
முட்டின ஒத்தன, முகத்தின் வீழ்வன.

வானரம் - குரங்குக் கூட்டங்கள்: கிட்டின கிதள பநடுங்ககாட்ட - பபாருந்திய

மரக் கிதளகள் ஆகிய பபரிய பகாம்புகதளயும்: கீழ் உகு ைட்டின அருவியின்
ைதத்த - கீகழ சிந்துகின்ற கைதனயுதடயனவாகிய அருவியாகிய மைநீதரயும்:
சநடுவமர விட்டன - (உதடயனவாகி) நீண்ட மதலகதள எறிந்ைன: முகத்தில் வீழ்வன
- அம் மதலகள் கபார் முகத்தில் வீழ்வனவாயின; பவழம் பவழத்மத முட்டின ஒத்தன
- (அக்காட்சி) யாதன யாதனபயாடு கமாதியதை ஒத்து விளங்கின.

கிட்டுைல் - பபாருந்துைல் (அல்) பநருங்குைல். மட்டின - கைதன உதடயான.

(91)
7818. இடித்தன; உறுக்கின; இறுக்கி ஏய்ந்தன;
தடித்தன; எயிற்றினால் தமலகள் ெந்து அறக்
கடித்தன;-கவிக் குலம், கால்கள் பைற்ேடத்
துடித்தன குருதியில், துரக ராசிபய.
கவிக்குலம் - குரங்குக் கூட்டங்கள்; இடித்தன - (அரக்கரின் குதிதரப் பதடயில்
உள்ள குதிதரகதள) தககளால் இடித்ைன; உறுக்கின - சினந்து முறுக்கின;
இறுக்கி ஏய்ந்தன - வலிதமயுடன் பற்றின; தடித்தன - பவட்டின; எயிற்றினால்
தமலகள் ெந்து அறக் கடித்தன - பற்களினால் ைதலகளின் சந்திகள் அறும்படியாகக்
கடித்ைன; துரகராசிபய - (இவ்வாறு பலவதகயிலும் துன்புறுத்தியைனால்) குதிதரக்
கூட்டங்கள்; குருதியில் - இரத்ை பவள்ளத்தில்; கால்கள் பைற்ேடத் துடித்தன -
கால்கதள கமகல தூக்கிய வண்ணம் துடித்ைன.

துரகம் - குதிதர, ராசி - பைாகுதி.

(92)

7819. அமடந்தன கவிக் குலம் எற்ற, அற்றன,

குமடந்து எறி கால் சோர, பூட்மகக் குப்மேகள்;
இமடந்தன முகிற் குலம் இரிந்து ொய்ந்சதன
உமடந்தன; குல ைருப்பு உகுத்த, முத்தபை.

கவிக்குலம் அமடந்தன எற்ற - வானரக் கூட்டங்கள் கபார்க்களத்தை

அதடந்ைனவாய் கமாை; பூட்மகக் குப்மேகள் அற்றன - (கபார்க்ளத்துக்கு)
குறிக்ககாள் மிகுதிபயாடு வந்ை யாதனக் கூட்டங்கள் வலிதம அழிந்ைன; குமடந்து
எறிகால் சோர - பபருங்காற்று கமாதுவைனால்; முகிற்குலம் இமடந்தன இரிந்து
ொய்ந்தன உமடந்தன - கமகக் கூட்டங்கள் இதடந்து நிதல பகட்டுச் சாய்ந்ைது கபால்
(அதவ) அழிந்ைன; குல ைருப்பு உகுத்த முத்தபை - அவற்றின் ைந்ைங்கள் முத்துக்கதளச்
சிந்தின.

(93)

7820. பதால் ேடத் துமதந்து எழு வயிரத் தூண் நிகர்

கால் ேட, மக ேட, கால ோெம்போல்
வால் ேட, புரண்டனர் நிருதர்; ைற்று அவர்
பவல் ேடப் புரண்டனர், கவியின் வீரபர.

பதால் ேடத் துமகந்து எழு - யாதனகள் அழியும்படி விதரவாக எழுந்ை; வயிரத் தூண்
நிகர் கால்ேட - வயிரத் தூதணப் கபான்ற (வானரர்களின்) கால்படுவைாலும்;
மகேட - (வலிய) தக படுவைாலும்; கால ோெம் போல் வால்ேட - இயமனது
பாசம் கபான்ற வால் படுவைாலும்; நிருதர் புரண்டனர் - அரக்கர்கள் பூமியில்
புரண்டனர்; ைற்று அவர் பவல் ேடப் - அந்ை அரக்கர்களுதடய கவல் பதடகள்
பட்டைனால்; கவியின் வீரபர புரண்டனர் - வானர வீரர்கள் (அடிபட்டுப்) (பூமியில்
விழுந்து) புரண்டனர்.

கைால் - யாதன, பாசம் - கயிறு. மற்று - அதச. ஏகாரம் ஈற்றதச.

(94)

7821. ைரவமும், சிமலசயாடு ைமலயும், வாள் எயிற்று

அரவமும், கரிகளும், ேரியும், அல்லவும்,
விரவின கவிக் குலம் வீெ, விம்ைலால்,
உர வரும் கான் எனப் சோலிந்தது, உம்ேபர.

விரவின கவிக்குலம் - கலந்து பைாக்க குரங்குக் கூட்டங்கள்; மரவமும் -

மரங்கதளயும்; சிமலசயாடு ைமலயும் - கற்ககளாடு மதலகதளயும்; வாள் எயிற்று
அரவமும் - கூர்தமயான பற்கதள உதடய பாம்புகதளயும்; கரிகளும் -
யாதனகதளயும்; ேரியும் - குதிதரகதளயும்; அல்லவும் - இதவகளல்லாை
பிறவற்தறயும்; விம்ைலால் வீெ - மிகுதியாக வீசி எறிய; உம்ேபர - கமலிடமாகிய
ஆகாயமானது; உரவரும் கான் எனப் சோலிந்தது - வலிதம மிக்க காடு கபால்
விளங்கியது.
சிதல - கல், விரவின - கலந்து பைாக்க விம்மல் - மிகுதி. உம்பர் - ஆகாயம்.
உவதம அணி.

(95)

7822. தட வமர, கவிக் குலத் தமலவர், தாங்கின.

அடல் வலி நிருதர்தம் அனிக ராசிபைல்
விட விட, விசும்பிமட மிமடந்து வீழ்வன
ேடர் கடல் இன ைமழ ேடிவ போன்றபவ.

கவிக்குலத் தமலவர் தாங்கின - குரங்குக் கூட்டத் ைதலவர் ைாங்கியனவாகிய;

தடவமர - பபரிய மதலகதள; அடல் வலி நிருதர் - பகால்லும் வலிதம உதடய
அரக்கர்; தம் அனிக ராசிபைல் - ைம்முதடய கசதனத் பைாகுதியின் மீது; விடவிட -
விடுந்கைாறும் விடுந்கைாறும்; விசும்பிமட மிமடந்து வீழ்வன - (அதவ) ஆகாயத்தில்
பநருங்கிக் கடலில் வீழ்வனவாகி; ேடர் கடல் இனைமழ ேடிவ போன்றபவ -
பரந்ை கடலில் பைாகுதியாக கமகக் கூட்டங்கள் படிந்திருப்பன கபான்றன.

மதழ - கமகம். ைடவதர - உரிச் பசால் பைாடர், ைாங்கின - முற்பறச்சம்.

(96)
7823. இழுக்கினர் அடிகளின், இங்கும் அங்குைா,
ைழுக்களும், அயில்களும், வாளும், பதாள்களும்
முழுக்கினர், உழக்கினர் மூரி யாக்மகமய
ஒழுக்கினர் நிருதமர, உதிர ஆற்றிபன.

அங்கும் இங்குைா - அங்கும் இங்கும் (ஓடி); அடிகளின் இழுக்கினர் நிருதமர -

கால் வழுக்கியவர்களான அரக்கர்கதள; உதிர ஆற்றிபன - குருதி ஆற்றில்; ைழுக்களும்
அயில்களும், வாளும், பதாள்களும் முழுக்கினர் - (அவர்களுதடய
மழுப்பதடகளும் கவல்களும், வாளும்; (அவற்தறத் ைாங்கிய) பதாள்களும் (எனும்
இவற்தற) முழுகுமாறு பசய்ைனர்; மூரி யாக்மகமய உழக்கினர் - (அவர்களுதடய)
வலிய உடம்தபக் கலக்கியவர்களாகி; ஒழுக்கினர் - (குருதியாற்றில்) பசலுத்தினர்.

இழுக்குைல் - வழுக்குைல். முழுக்கினர் - மூழ்கச் பசய்ைனர். ஒழுக்கினர் -

பசலுத்தினர்.
(97)

7824. மிடலுமடக் கவிக் குலம், குருதி சவள்ள நீர்

இமட இமட நீந்தின, இமயந்த யாமனயின்
திடரிமடச் சென்று, அமவ ஒழுக்கச் பெர்ந்தன,
கடலிமடப் புக்கன, கமரயும் காண்கில.

மிடலுமடக் கவிக்குலம் - வலிதம உள்ள குரங்குக் கூட்டங்கள்; குருதி

சவள்ள நீர் - குருதி நீர் பவள்ளத்தில்; இமட இமட நீந்தின - இதட இதடகய
நீி்ந்தி; இமயந்த யாமனயின் திடரிமடச் சென்று - (அங்கு விழுந்துள்ள) யாதனகளின்
உடம்பாகிய கமட்டில் பசன்று; (ஏறித் ைப்ப முயன்று முடியாமல்) அதவ ஒழுக்கச்
பெர்ந்தன - அதவ பவள்ளத்தில் கசர்ந்ைனவாகிக்; கடலிமடப் புக்கன - கடலுக்குள்
புகுந்ைன; கமரயும் காண்கில - கதர காண மாட்டாைதவ ஆயின.
மிடல் - வலிதம. திடர் - கமடு, ஒழுக்கம் - குருதி நீர் பவள்ள ஒழுங்கு, நீந்தின,
கசர்ந்ைன - முற்பறச்சங்கள்.

(98)

7825. கால் பிடித்து ஈர்த்து இழி குருதிக் கண்ண, கண்

பெல் பிடித்து எழு திமர ஆற்றில், திண் சநடுங்
பகால் பிடித்து ஒழுகுறு குருடர் கூட்டம்போல்,
வால் பிடித்து ஒழுகின-கவியின் ைாமலபய.* கவியின் ைாமலபய - குரங்குக்
கூட்டத் பைாகுதி; கால் பிடித்து ஈர்த்து இழி குருதிக் கண்ண - காதலப்பிடித்து
இழுத்துக் பகாண்டு ஓடுகிற குருதி (பவள்ளத்தின் இதடயில்) உள்ளனவாகி; கண்
பெல் பிடித்து எழுதிமர ஆற்றில் - கண்தண ஒத்ை கசல் மீன்கதள இழுந்துக்
பகாண்டு எழுகிற அதலகதள உதடய ஆற்றில்; திண் சநடுங் பகால் பிடித்து -
வலிய நீண்ட ககாதலப் பிடித்துக் பகாண்டு; ஒழுகுறு குருடர் கூட்டம் போல் வால்
பிடித்து ஒழுகின - பசல்லுகின்ற குருடர்களின் கூட்டத்தைப் கபால ஒன்றன் வாதல
ஒன்று பிடித்துக் பகாண்டு பசன்றன.
(99)

7826. ோய்ந்தது நிருதர்தம் ேரமவ; ேல் முமற

காய்ந்தது, கடும் ேமட கலக்கி; மகசதாறும்
பதய்ந்தது, சிமதந்தது, சிந்திச் பெண் உறச்
ொய்ந்தது-தமகப் சேருங் கவியின் தாமனபய.

நிருதர் தம் ேரமவ - அரக்கவீரர்கள் ைம் பதடக்கடல்; ேல்முமற ோய்ந்தது -

(குரங்குப் பதடகளின் மீது) பலமுதற பாய்ந்து; கடும் ேமட கலக்கிக் காய்ந்தது -
அக்பகாடிய குரங்குப் பதடதயக் கலக்கிச் சினந்ைது; தமகப் சேருங் கவியின்
தாமனபய - (அவ்வளவில்) ைகுதியுள்ள அப்பபரிய குரங்குப்பதட; மகசதாறும்
பதய்ந்து சிந்திச் சிமதந்தது - அணி கைாறும் (வலிதம) பகட்டுச் சிைறியது; பெண் உறச்
ொய்ந்தது - நீண்ட தூரம் (வலிபகட்டு) ஓடியது.

(100)
இலக்குவன் வானரதரத் கைற்றிப் கபாரிடல்
7827. அத் துமண, இலக்குவன், ‘அஞ்ெல், அஞ்ெல்!’ என்று,
எத் துமண சைாழிகளும் இயம்பி, ஏற்றினன்,
மகத்துமண வில்லிமன, காலன் வாழ்விமன,
சைாய்த்து எழு நாண் ஒலி முழங்கத் தாக்கினான்.

அத்துமண - அந்ை கநரத்தில்; இலக்குவன் அஞ்ெல் அஞ்ெல் என்று - இலக்குவன்

அஞ்சாதீர் அஞ்சாதீி்ர் என்று,; எத்துமண சைாழிகளும் இயம்பி - பல (கைறுைல்)
பசாற்கதளச் பசால்லித்; மகத்துமண வில்லிமன - ைன் தகக்குத் துதணயாக உள்ள
வில்லாகிய; காலன் வாழ்விமன - இயமன் வாழ்வு பபறுைற்குத் துதணயாய்
உள்ளதை; ஏற்றினன் - நாண் ஏற்றி; சைாய்த்து எழு நாண் ஒலி முழங்கத் தாக்கினான் -
பநருங்கி எழும் நாண்களின் ஒலி முழங்குமாறு பைறித்ைான்.

(101)

7828. நூல் ைமறந்து ஒளிப்பினும், நுவன்ற பூதங்கள்

பைல் ைமறந்து ஒளிப்பினும், விரிஞ்ென் வீயினும்,
கால் ைமறந்து ஒளிப்பு இலாக் கமடயின், கண் அகல்
நான்ைமற ஆர்ப்சேன நடந்தது, அவ் ஒலி.
 நூல் ைமறந்து ஒளிப்பினும் - சாத்திர நூல்கள் எல்லாம் மதறந்து கபாய் ஒளிந்து
பகாண்டாலும்; நுவன்ற பூதங்கள் பைல் ைமறந்து ஒளிப்பினும் - (விவரித்துச்)
பசால்லப்படுகிற ஐம்பபரும் பூைங்களும் (ைமது) முைற்காரணமாகிய
மூலப்பிரகிருதியில் இலயித்துப் புலனாகாது இருப்பினும்; விரிஞ்ென் வீயினும் -
(பதடப்புத் பைாழில் பசய்யும்) பிரமகைவன் அழிந்திட்டாலும்; கால் ைமறந்து
ஒளிப்பு இலாக் கமடயின் - கால ைத்துவம் (மட்டும்) மதறந்து ஒடுங்காது உள்ள ஊழி
முடிவில்; கண்ணகல் நான்ைமற ஆர்ப்சேன நடந்தது அவ்ஒலி - இடமகன்ற
நான்மதறகளின் ஆரவாரம் கபால் (இலக்குவன் வில்நாண்) ஒலி கைான்றி விளங்கியது.

யுகமுடிவுக் காலத்தில் கால ைத்துவம் மட்டும் ஒடுங்காது நிற்க, பஞ்ச

பூைங்களும் மூலப்பிரகிருதியில் இலயித்து நிற்கும் என்றும், அந்ைப் பிரகிருதி பரம்
பபாருளுக்குத் திருகமனியாய் அதமயும் என்றும், அப்கபாது கவைங்கள் பரம்
பபாருதளப் கபபராலியுடன் துதித்து நிற்கும் என்றும் கூறியவாறு. இலக்குவன்
எழுப்பிய வில் நாண் ஒலியால் அரக்கர் ஆரவாரமும், வீரமும் இல்லாமல் கபாய்,
அந்நாணின் ஒலிகய எங்கும் வியாபித்திருந்ைதை இவ்வாறு கூறினார். விரிஞ்சன் -
பிரமன், கால் காலைத்துவம்; கதடக்குதற. நுவன்ற - பபயபரச்சம்.

(102)

7829. துரந்தன சுடு ெரம்; துரந்த, பதான்றல

கரந்தன, நிருதர்தம் கமர இல் யாக்மகயின்;
நிரந்தன சநடும் பிணம், விசும்பின் சநஞ்சு உற;
ேரந்தன குருதி, அப் ேள்ள சவள்ளத்தின்.

சுடு ெரம் துரந்தன - (இலக்குவனால்) பகாடிய அம்புகள் பசலுத்ைப்பட்டன; துரந்த

- (அவ்வாறு) பசலுத்ைப்பட்டன் வாகிய (அம்புகள்); நிருதர் தம் கமரஇல் யாக்மகயின்
- அரக்கர்களுதடய எண்ணற்ற உடம்புகளில்; பதான்றல கரந்தன - பவளிப்பட்டுத்
பைரியாமல் மதறந்ைன; விசும்பின் சநஞ்சு உற சநடும் பிணம் நிரந்தன- (அைனால்)
ஆகாயத்தின் நடுவிடத்தில் பபாருந்துமாறு பிணக்குவியல் வரிதசகள் அதமந்ைன;
குருதி - (அவ்வரக்கர் உடல்களில் இருந்து) பவளிப்பட்ட குருதி; அப்ேள்ள
சவள்ளத்தின் ேரந்தன - அந்ைப் பள்ளமாகிய கடல் நீகராடு கலந்து பரந்ைன.
(103)

7830. யாமனயின் கரம் துரந்த, இரத வீீ்ரர்தம்

வான் உயிர் முடித் தமல தடிந்து, வாசியின்
கால் நிமர அறுத்து, சவங் கமறக்கண் சைாய்ம்ேமர
ஊனுமட உடல் பிளந்து, ஓடும்-அம்புகள்;

அம்புகள் - (இலக்குவன் எய்ை) அம்புகள்; யாமனயின் கரம் துரந்த -

யாதனகளின் துதிக்தககதள அறுத்ைம்; இரத வீரர் தம் வான் உயர் முடித்தமல
தடிந்து - கைர் வீரர்களின் மிக உயர்ந்ை முடிபயாடு கூடிய ைதலகதள பவட்டியும்;
வாசியின் கால் நிமர அறுத்து - குதிதரகளின் கால் வரிதசகதள அறுத்ைம்;
சவங்கமறக் கண் சைாய்ம்ேமர - பகாடிய குருதிக் கண்பகாண்ட வலிய
அரக்கரின்; ஊனுமட உடல் பிளந்து ஓடும் - ைதசதயக் பகாண்ட உடல்கதளப்
பிளந்து ஓடின.

இலக்குவன் எய்ை அம்புகள் நால்வதகப் பதடகதளயும் அழித்ைதம

கூறினார். வாசி - குதிதர, கதறக்கண் - குருதிக்கண், முடித்ைதல - மூன்றாம்
கவற்றுதமத் பைாதக.

(104)

7831. வில் இமட அறுத்த, பவல் துணித்து, வீரர்தம்

எல்லிடு கவெமும் ைார்பும் ஈர்ந்து, எறி
கல் இமட அறுத்து, ைாக் கடிந்து, பதர் அழீஇ,
சகால் இயல் யாமனமயக் சகால்லும், கூற்றிபன.

(இைற்கு கமல் இலக்குவனுதடய அம்புகள்) வில் இமட அறுத்து (வீரர்களின்

தககளில் உள்ள) விற்கதள இதடகய அறுத்து, பவல் துணித்து - கவல்கதளத்
துண்டு படச் பசய்தும்; வீரர் தம் எல்லிடு கவெமும் ைார்பும் ஈர்ந்து - அந்ை வீரர்கள்
அணிந்திருந்ை ஒளி விடுகிற கவசங்கதளயும் அவர்களது மார்புகதளயும் பிளந்தும்;
எறிகல் இமட அறுத்து - எறியப்பட்ட மதலகதள இதடயில் அழித்தும்; ைாக்
கடிந்து - குதிதரகதளக் பகான்றும்; பதர் அழீ இ - கைர்கதள அழித்தும்; சகால்
இயல் யாமனமயக் கூற்றிபன சகால்லும் - பகால்லும் ைன்தம உள்ள யாதனகதளக்
கூற்றுவதனப் கபாலக் பகால்லுவன ஆயின.

இலக்குவன் எய்ை அம்புகளால் ஏற்பட்ட ைன்தம இப்பாடலில்

விளக்கப்பட்டுள்ளது. எல் - ஒளி.

(105)

இலக்குவன் அம்பினால் அழிந்துபட்ட படுகளத்தின் நிதல

7832. சவற்றி சவங் கரிகளின் வமளந்த சவண் ைருப்பு,
அற்று எழு விமெகளின் உம்ேர் அண்மின,
முற்று அரு முப் ேகல் திங்கள் சவண் முமள
உற்றன விசும்பிமடப் ேலவும் ஒத்தன.

சவற்றி சவங்கரிகளின் வமளந்த சவண் ைருப்பு - பவற்றி பபாருந்திய பகாடிய

யாதனகளின் வதளந்ை பவண்ணிறத் ைந்ைங்கள்; அற்று எழு விமெகளின் உம்ேர்
அண்மின் - (அம்பு பட்டு) அற்று எழுந்ை கவகத்ைால் வானத்தைச் கசர்ந்ைனவாய்;
முற்று அரு முப்ேகல் திங்கள் சவண்முமள - முழுதமயாைல் இல்லாை திருதிதய
நாளில் கைான்றும் சந்திரனது பவள்ளிய பிதறகள்; ேலவும் விசும்பிமட உற்றன
ஒத்தன - பலவும் வானத்தில் கைான்றியதை ஒத்ைன.

முப்பகல் - திருதிதய. வளிர்பிதற மூன்றாம் நாள் மதி என்க.

(106)

7833. கண்டகர் சநடுந் தமல, கனலும் கண்ணன,-

துண்ட சவண் பிமறத் துமண கல்வி, தூக்கிய
குண்டல மீன் குலம் தழுவி, பகாள் ைதி
ைண்டலடம் விழுந்தன போன்ற ைண்ணிபன.

கனலும் கண்ணன கண்டகர் சநடுந்தமல - (இலக்குவனால் அறுத்து வீழ்த்ைப்பட்ட)

பநருப்தப பவளிக்காலும் கண்கதள உதடயனவாகிய பகாடிய அரக்கர்களின்
பபரிய ைதலகள்; துண்ட துமண சவண்பிமற கவ்வி - துண்டுபட்ட இரண்டு
பவண்பிதற மதிதயக் கவ்விக்பகாண்டு; தூக்கிய குண்டல மீன்குலம் தழுவி -
(காதில்) பைாங்குகிற குண்டலங்களாகிய விண்மீன் கூட்டங்கதள உடன் கசர்த்துக்
பகாண்டு; பகாள் ைதி ைண்டலம் ைண்ணிபன விழுந்தன போன்றன -
ககாள்ககளாடு கூடிய சிறப்புதடய மண்டலம் நிலத்தில் விழுந்ைன கபான்றன.
கனலும் கண் - பசவ்வானம், வதளந்ை பற்கள் - துண்டு பட்ட பிதற. காதில்
உள்ள குண்டலம் - விண்மீன் கூட்டம்.

(107)

7834. கூர் ைருப்பு இமணயன, குமறந்த மகயன,

கார் ைதக் கன வமர கவிழ்ந்து வீழ்வன-
போர்முகக் குருதியின் புணரி புக்கன,
ோர் எடுக்குறு சநடும் ேன்றி போன்றன.

கூர் ைருப்பு இமணயன - கூரிய பகாம்புகள் இரண்டு உதடயதவாய்;

குமறந்த மகயன - குதறவு பட்ட துதிக்தகதய உதடயனவாய்; கார்ைதக் கனவமர
கவிழ்ந்து வீழ்வன - கரிய மைங்பகாண்ட பபரிய மதல கபான்ற யாதனகள்
கவிழ்ந்து வீழ்பதவ; போர்முகக் குருதியின் புணரி புக்கன - கபாரில் பபருகிய
குருதியாகிய கடலில் வீழ்ந்ைனவாய்; ோர் எடுக்குறு சநடும் ேன்றி போன்றன -
(அக்காட்சி) (ஊழிக்கடல் பவள்ளத்து முழுகிய) பூமிதய மீள எடுக்கும் பபரு
வராகத்தின் ைன்தமதய ஒத்ைன.

மருப்பு - பகாம்பு, வதர - மதல, பநடும் பன்றி - மகாவராகம். குருதியின் புணரி -

உருவகம்.
(108)
7835. புண் உற உயிர் உகும் புரவி பூட்டு அற,
கண் அகன் பதர்க் குலம், ைறிந்த காட்சிய-
எண் உறு சேரும் ேதம் விமனயின் எஞ்சிட
ைண் உற, விண்ணின் வீழ் ைானம் போன்றன.

புண் உற உயிர் உகும் புரவி பூட்டு அற - (அம்புகள் பட்ட) புண் நிதறந்ைைால்

உயிதர விட்ட குதிதரகள் (கைர்களில்) பூட்டிய நிதலயில் இருந்து நீங்க;
கண்அகன் பதர்க்குலம் ைறிந்த காட்சிய - இடம் அகன்ற கைர்க் கூட்டங்கள்
ைதலகீழாகக் கவிழ்ந்து விழுந்ை காட்சியானது; எண் உறு சேரும் ேதம் எஞ்சிட -
மதிக்கத்ைக்க பபரிய (துறக்கப்) பைவி தீர்ந்பைாழிய; விமனயின் விண்ணின் ைண் உற
வீழ் ைானம் போன்றன - விதனப் பயனால் விண்ணினின்று மண்ணில்
பபாருந்துமாறு விழும் விமானங்கதள ஒத்ைன.

(109)

7836. அட, கருங் கவந்தம் நின்று ஆடுகின்றன-

விடற்கு அரும் விமன அறச் சிந்தி, சைய் உயிர்
கடக்க அருந் துறக்கபை கலந்தவாம் என,
உடற் சோமற உவமகயின் குனிப்ே ஒத்தன.

அட, கருங் கவந்தம் நின்று ஆடுகின்றன - (இலக்குவன் எய்ை அம்புகள்)

அட்டைனால் கரிய நிறமுள்ள உடல் குதறகள் நின்றாடுகின்றன; விடற்கு அரும்
விமன அறச் சிந்தி - விடுவைற்கு முடியாை இரு விதனகதள முழுதமயாக ஒழித்து;
சைய் உயிர் கடக்க அருந் துறக்கபை கலந்தவாம் என - உடம்பில் இருந்து உயிர்
பசல்லுவைற்கு அரிய துறக்கத்தைச் கசர்ந்து விட்டன் என்னுமாறு;
உடற்சோமற உவமகயின் குனிப்ே ஒத்தன - உடல் பபாதறகள் மகிழ்ச்சியால்
கூத்ைாடுவதை ஒத்ைன.
(110)

7837. ‘ஆடுவ கவந்தம் ஒன்று, ஆறு எண்ணாயிரம்

வீடிய சோழுது’ எனும் ேனுவல் சைய்யபதல்,
பகாடியின் பைல் உள, குனித்த; சகாற்றவன்
ோடு இனி ஒருவரால் ேகரற்ோலபதா?

ஆறு எண்ணாயிரம் வீடிய சோழுது - பதினாலாயிரம் கபர் இறந்ைபபாழுது;

ஒன்று கவந்தம் ஆடுவ எனும் - ஒரு கவந்ைம் ஆடும் என்ற; ேனுவல் சைய்யபதல் - நூல்
பகாள்தக உண்தமயாக இருக்கும் ஆனால்; குனித்த பகாடியின் பைல் உள -
(அப்கபாரில்) ஆடிய (கவந்ைங்கள்) ககாடிக்கு கமல் உள்ளன (என்றால்); சகாற்றவன்
ோடு இனி ஒருவரால் ேகரற் ோலபதா - பவற்றியுதடய இலக்குவனுதடய
பபருதமதய இனி ஒருவரால் பசால்ல முடியுகம.
 பாடு - பபருதம அறு எண்ணாயிரம் - நாற்பத்து எட்டாயிரம் எனவும் கூறுவர்.
ஆறு எண்ணாயிரம் - உம்தமத் பைாதக, பண்புத் பைாதக எனினும் இழுக்காது.

(111)

7838. ஆமனயின் குருதியும், அரக்கர் பொரியும்,

ஏமன சவம் புரவியின் உதிரத்து ஈட்டமும்,
கானினும் ைமலயினும் ேரந்த கால் புனல்
வான யாறு ஆம் எனக் கடல் ைடுத்தபவ. ஆமனயின் குருதியும் - யாதனகளின்
இரத்ைமும்; அரக்கர் கசாரியும் - அரக்கர்களின் இரத்ைமும்; ஏமன சவம் புரவியின்
உதிரத்து ஈட்டமும் - மற்றும் உள்ள விதரந்து பசல்லும் குதிதரகளின் இரத்ைப்
பபருக்கும்; கானினும் ைமலயினும் ேரந்த கால் புனல் - காட்டிலும் மதலயிலும்
(மதழ பபய்ைைனால்) காலாக ஓடிவரும் நீி்ர்; வான யாறு ஆம் எனக் கடல்
ைடுத்தபவ - வானயாறு என்று பசால்லும்படி (ஓடிக்) கடலில் கசர்ந்ைன.
குருதி, கசாரி, உதிரம் - ஒரு பபாருட் பன்பமாழிகள். பபாருட்பின் வரு
நிதலயணி. நால்வதகப் பதடயுள் மூவதகப் பதடயின் அழிவு கூறினார்.
(112)

7839. தாக்கிய ெரங்களின் தமலகள் நீங்கிய

ஆக்மகய, புரமெபயாடு அமணந்த தாளன,
பைக்கு உயர் அங்குெக் மகய, சவங் கரி
நூக்குவ, கணிப்பு இல-அரக்கர் பநான் பிணம்.

தாக்கிய ெரங்களின் தமலகள் நீங்கிய ஆக்மகய - (ைங்கதளத்) ைாக்கிய

(இலக்குவனது) அம்புகளால் ைதலகள் நீங்கிய உடல்கதள உதடய; அரக்கர் பநான்
பிணம் - அரக்கர்களின் வலிதம உள்ள பிணங்கள்; புரமெபயாடு அமணந்த தாளன -
யாதனயின் கழுத்தில் கட்டிய கயிற்பறாடு கசர்ந்ை கால்கதள உதடயனவாய்; பைக்கு
உயர் அங்குெக்மகய - கமகல உயர்ந்ை அங்குசத்தைக் பகாண்ட தககதள
உதடயனவாய்; சவங்கரி நூக்குவ கணிப்பு இல - பகாடிய யாதனகதளச்
பசலுத்ைவன எண்ணில்லாைன.

(113)

7840. பகாளுமடக் கனண ேட, புரவி கூத்தன,

பதாளுமட சநடுந் தமல துமிந்தும், தீர்கில
ஆளுமடக் குமறத்தமல அதிர ஆடுவ-
வாளுமடத் தடக் மகய, வாசி பைலன.

பகாளுமடக் கமணேட - (இலக்குவனது) பகால்லும் ைன்தம உள்ள அம்புகள்

பட்டைனால்; பதாளுமட சநடுந்தமல துமிந்தும் - கைாளுக்கு கமல் உள்ள
பநடிய ைதலகள் பவட்டப்பட்டும்; வாளுமடத் தடக்மகய - வாதள ஏந்திய
பபரிய தககதள உதடயனவான; வாசி பைலன ஆளுமடக் குமறத்தமல -
குதிதரகளின் கமல் உள்ள வீரர்களின் ைதலயற்ற உடற்குதறகள்; புரவி கூத்தன -
குதிதரகள் ஆடிய ஆட்டத்திற்கு ஏற்ப; தீர்கில அதிர ஆடுவ - நீங்காது அதிர்ந்து
ஆடுவன ஆயின.

(114)

7841. வய்வன முனிவர் சொல் அமனய வாளிகள்

சகாய்வன தமலகள் பதாள்; குமறத்தமலக் குழாம்,
கய் வமள வரி சிமலக் கடுப்பின் மகவிடா
எய்வன எமனப் ேல, இரத பைலன.

வய்வன முனிவர் சொல் அமனய வாளிகள் - (இலக்குவன் எய்ை) சாபம் ைரும்

முனிவர்களின் சாபச் பசாற்கதளப் கபான்று (ைவறாது பயன் விதளக்கும்)
அம்புகள்; தமலகள் பதாள் சகாய்வன - வீரர்களின் ைதலகதளயும்
கைாள்கதளயும் (அறுத்துக்) பகாள்வனவாயின; இரத பைலன குமறத்தமலக்
குழாம் - (அவ்வாறு பட்ட) இரைங்களின் கமல் இருந்ை வீரர்களின் உடற்குதறத்
பைாகுதிகள்; கய்வமள வரிசிமலக் கடுப்பின் மகவிடா - தகயினால்
வதளக்கப்படுகின்ற கட்டதமந்ை வில்லில் (முன் எய்ை) கவகம் குதறயாமல்;
எய்வன எமனப்ேல - எய்பதவ மிகப் பலவாம்.
கடுப்பு - கவகம்.

(115)

7842. தாமதமய, தம்முமன, தம்பிமய, தனிக்

காதமல, பேரமன, ைருகமன, களத்து
ஊமதயின் ஒரு கமண உருவ, ைாண்டனர்-
சீமத என்று ஒரு சகாடுங் கூற்றம் பதடினார்.*

சீமத என்று ஒரு சகாடுங் கூற்றம் பதடினார் -சீதை என்று பபயர் பகாண்ட ஒரு
பகாடிய யமதனத் கைடியவர்களான (அரக்கர்கள்); தாமதமய தம்முமன, தம்பிமய
- ைந்தைதயயும், ைமயதனயும், ைம்பிதயயும்; தனிக்காதமல - சிறந்ை அன்புக்குரிய
மகதனயும்; பேரமன ைருகமன - கபரதனயும் மருமகதனயும்; களத்து -
கபார்க்களத்து; ஊமதயின் ஒருகமண உருவ ைாண்டனர் - (இலக்குவனது)
பபருங்காற்றுப் கபான்ற ஒரு கதண ஊடுருவிச் பசல்ல (இழந்து) ைாமும் மாண்டனர்.

ஊதை - பபருங்காற்று. காைல் - அன்புக்குரிய மக்கள்.

(116)
7843. தூண்டு அருங் கமண ேடத் துமிந்து, துள்ளிய
தீண்ட அரு சநடுந் தமல தழுவிச் பெர்ந்தன, பூண்டு எழு கரதலம்
சோறுக்கலாதன
ஆண்டமல நிகர்த்தன, எருமவ ஆடுவ.

தூண்டு அருங்கமண ேட - தூண்டுைல் இல்லாமல் கமலும் கமலும் பாயும்

ைன்தம உள்ள அம்புகள் பட்டைால்; துமிந்து துள்ளிய - பவட்டுண்டு துள்ளிய;
தீண்ட அரு சநடுந்தமல - (தககளால்) தீண்டுைற்கு அரிய (அரக்கரது) பபரிய
ைதலகதளத்; தழுவிச் பெர்ந்தன எருமவ - பநருங்கிச் கசர்ந்ைனவாகிய எருதவகள்;
பூண்டு எழு கரதலம் சோறுக்கலாதன - ைாம் கமல் (பறந்து) எழுவைற்குரிய கரங்கதள
(சிறகுகதளப்) பபற்றிராைதவயான; ஆண்டமல நிகர்த்தன ஆடுவ - ஆண்டதல
என்னும் பறதவதய ஒத்து ஆடுவனவாயின.
ஆண்டதல - ஆண் மகனது ைதல கபான்று ைதலயுதடய ஒரு பறதவ. எருதவ
- பருந்து, ைதல பவளுத்து உடல் சிவந்துள்ள பருந்து வதக என்பாருமுளர்.
ஆண்டதலப் பறதவ சிறகுகள் இல்லாைது என்பர்.

(117)

7844. ஆயிர ஆயிர பகாடியாய் வரும்

தீ உமிழ் சநடுங் கமண ைனத்தின் செல்வன்,
ோயவன, புகுவன; நிருதர் ேல் உயிர்
ஓய்வன, நைன் தைர் கால்கள் ஓயபவ.

ஆயிர ஆயிர பகாடியாய் வரும் - பல ஆயிரம் ககாடியாய் வருகின்றனவான; தீ

உமிழ் சநடுங்கமண - தீதயக் கக்குகின்ற நீண்ட அம்புகள்; ைனத்தின் செல்வன
ோய்வன - மனம் கபால விதரந்து பசன்று பாய்வனவாய்; புகுவன - (பதகவர்
உடலில்) புக; நிருதர் ேல் உயிர் - (அைனால்) அரக்கர்களின் பல உயிர்கள்; நைன்
தைர் கால்கள் ஓயபவ ஓய்வன - யமனுதடய உறவினர்களின் கால்கள் ஓயுமாறு
ஒழிவனவாயின.

அம்புகளின் கவகத்திற்கு மனம் உவதம.

(118)

7845. விளக்கு வான் கமணகளால் விளிந்து, பைருமவத்

துளக்குவார் உடற் சோமற துணிந்து, துள்ளுவார்;
இளக்குவார், அைரர் தம் சிரத்மத; ஏன்? முதுகு
உளுக்குவாள் நிலைகள், பிணத்தின் ஓங்கலால்.
பைருமவத் துளக்குவார் - கமரு மதலதயயும் அதசக்கும் கபராற்றல்
பதடத்ை அரக்கர்; விளக்கு வான் கமணகளால் விளிந்து - ஒளி விடுகிற சிறந்ை
(இலக்குவனுதடய) அம்புகளால் இறந்து; உடற் சோமற துணித்து துள்ளுவார் -
உடல் ஆகிய பபருஞ்சுதம துண்டாகித் துடித்ைனர்; அைரர் தம் சிரத்மத
இளக்குவார் - (அப்பபருஞ் பசயல் கண்டு) கைவர்கள் ைங்கள் ைதலதய
அதசப்பாராயினர்; ஏன் - அைற்கு கமலும் என்ன; பிணத்தின் ஓங்கலால் நிலைகள்
முதுகு உளுக்குவாள் - பிணத்தின் மதல கபான்ற குவியலின் பாரம் ைாங்காது நில
மடந்தை முதுகு பநளிந்ைாள்.

(119)

ைாருகன் இலக்குவனுடன் பபாருது இறத்ைல்

7846. தாருகன் என்று உளன் ஒருவன்-தான் சநடு
பைருவின் சேருமையான், எரியின் சவம்மையான்,
போர் உவந்து, உழக்குவான், புகுந்து தாங்கினான்-
பதரினன், சிமலயினன், உமிழும் தீயினன்.

தான் சநடு பைருவின் சேருமையான் - ைான் பநடிய கமருமதலயின்

பபருதமயிதனயும்; எரியின் சவம்மையான் - பநருப்புப் கபான்ற (சின)
பவம்தமயிதனயும் (உதடய); தாருகன் என்று உளன் ஒருவன் - ைாருகன்
என்று பபயருள்ள ஒப்பற்றவன்; போர் உவந்து உழக்குவான் புகுந்து - கபாதர
மகிழ்ந்து பசய்வான் புகுந்து; பதரினன், சிமலயினன் - கைரின் மீது
(ஏறியவனாயும்) (தகயில்) வில்தலகயந்தியவனாயும்; உமிழும் தீயினான் -
(கண்களில்) பநருப்புப் பபாறி சிந்துபவனாயும்; தாங்கினன் - (இலக்குவதன எதிர்த்து
நின்று) ைாக்கினான்.

(120)

7847. துரந்தனன் சநடுஞ் ெரம், சநருப்பின் பதாற்றத்த;

ேரந்தன, விசும்பிமட ஒடுங்க; ேண்டுமட
வரம்தனின் வளர்வன அவற்மற, வள்ளலும்,
கரந்தனன் கமணகளால், முனிவு காந்துவான்.

ேண்டுமட வரந்தனின் வளர்வன - ைான் முன்கன பபற்றுள்ள வர பலத்ைால் மிகுந்து

வளர்வனவாகிய; சநருப்ேனின் பதாற்றத்த சநடுஞ்ெரம் துரந்தனன் - பநருப்புப்
கபான்ற பவப்பத் கைாற்றத்திதன உதடய பநடிய அம்தபுகதளத் (ைாருகன்)
பசலுத்தினன்; விசும்பிமட ஒடுங்க ேரந்தன - (அவ்வம்புகள்) ஆகாயத்தின்
இடமும் குதறயும் படி எங்கும் பரந்ைன; வள்ளலும் அவற்மற - இலக்குவனும்
அந்ை அம்புகதள; முனிவு காந்துவான் கமணகளால் கரந்தனன் - சினத்ைால்
பகாதித்ைவனாய் (ைன்) அம்புகளால் மதறயுமாறு பசய்ைான்.
(121)
7848. அண்ணல் தன் வடிக் கமண துணிப்ே, அற்று அவன்
கண் அகல் சநடுந் தமல, விமெயின் கார் என,
விண்ணிமட ஆர்த்தது, விமரவில் சைய் உயிர்
உண்ணிய வந்த சவங் கூற்றும் உட்கபவ.

அண்ணல் தன் வடிக்கமண துணிப்ே - பபருதம மிக்க இலக்குவனது

கூர்தமயான அம்புகள் அறுக்க; அவன் கண் அகல் சநடுந்தமல அற்று - (அந்ைத்
ைாருகனுதடய) இடமகன்ற நீண்ட பபரிய ைதல அறுபட்டு; விமரவில் சைய் உயிர்
உண்ணிய வந்த சவங்கூற்றும் உட்கபவ - விதரவாக உடம்பில் இருந்து உயிதரப்
(பிரித்து) உண்ண வந்ை வலிய யமனும் அஞ்சும்படி; விமெயின் விண்ணிமட கார்
என ஆர்த்தது - கவகமாக ஆகாயத்தில் எழுந்து கமகம் கபால் கபபராலி பசய்ைது.

(122)
இலக்குவன் காலன் முைலிய ஐவதரக் பகால்லுைல்

7849. காலனும், குலிெனும், காலெங்கனும்,

ைாலியும், ைருத்தனும் ைருவும் ஐவரும்
சூலைம் கணிச்சியும் கடிது சுற்றினார்;
ோலமும், ோெமும், அயிலும் ேற்றுவார்.

சூலமும் - சூலாயுைப் பதடயும்; கணிச்சியும் - மழுப்பதடயும்; ோலமும் -

பிண்டி பாலம் எனும் பதடயும்; ோெமும் - கயிற்றினால் ஆன பதடயும்; அயிலும் -
கவற்பதடயும்; ேற்றுவார் - தகயில் ஏந்தியவராய்; காலனும் குலிெனும் கால
ெங்கனும், ைாலியும் ைருந்தனும் ைருவும் ஐவரும் - காலன், குலிசன், கால சங்கன், மாலி,
மருத்ைன் என்று பபயர் பபாருந்திய ஐவரும்; கடிது சுற்றினார் - விதரவாக வந்து
(இலக்குவதனச்) சூழ்ந்து பகாண்டார்கள்.

பாடலில் ஐந்து வீரர்களும் ஐவதகப் பதடகளும் கூறப்பட்டுள்ளைால்,

ஒவ்பவாருவரும் முதறகய ஒவ்பவாரு பதடக்கலங்கதளக் தகயில்
பகாண்டிருந்ைனர் என்கறா ஐவரும் ஐவதகப் பதடக்கலங்கதளக்
பகாண்டிருந்ைனர் என்கறா பபாருள் கூறலாம்.
(123)

7850. அன்னவர் எய்தன எறிந்த ஆயிரம்

துன்ன அரும் ேமடக்கலம் துணித்து, தூவினன்,
நல் சநடுந் தமலகமளத் துணித்து; நால் வமகப்
ேல் சநடுந் தாமனமயப் ோற நூறினான்.
 அன்னவர் எய்தன எறிந்த ஆயிரம் - அவர்கள் எய்ைனவும் எறிந்ைனவும் ஆன
ஆயிரக்கணக்கான; துன்ன அரும் ேமடக்கலம் - பநருங்குைற்கு அருதமயான பதடக்
கலங்கதள; தூவினன் துணிந்து - (இலக்குவன் அம்புகதளத்) தூவித் துணித்து; நல்
சநடுந்தமலகமளத் துணித்து - (அந்ை ஐவருதடய) வலிதமயான பநடிய
ைதலகதளத் துண்டித்து; நால்வமகப் ேல் சநடுந் தாமனமயப் ோற நூறினான் -
பலவாக அதமந்ை நான்கு வதகயாக அதமந்ை பபருஞ்கசதனதயச் சிைறச்
பசய்ைான்.

(124)
இலக்குவன் அதிகாயன் பதட கபார் பசய்ைல்
7851. ஆண்டு அதிகாயன்தன் பெமன ஆடவர்
ஈண்டின ைதகிரி ஏழ்-எண்ணாயிரம்
தூண்டினர், ைருங்கு உறச் சுற்றினார், சதாமக
பவண்டிய ேமடக்கலம் ைமழயின் வீசுவார்.

ஆண்டு அதிகாயன் தன் பெமன ஆடவர் - அப்கபாது அதிகாயனுதடய பதட

வீரர்கள்; ஈண்டின ைதகிரி ஏழ் - எண்ணாயிரம் தூண்டினர் - பநருங்கிய மைமதல
கபான்ற களிறுகள் ஐம்பத்ைாறாயிரத்தைத் தூண்டி; ைருங்கு உறச் சுற்றினார் -
(இலக்குவதனப்) பக்கங்களில் பபாருந்ை வதளத்துக்பகாண்டு; சதாமக பவண்டிய
ேமடக்கலம் ைமழயின் வீசுவார் - பைாதகயாக விரும்பிய பதடக்கருவிகதள மதழ
கபால (மிகுதியாக) வீசுவாராயினர்.

ஏழ் - எண்ணாயிரம் - பண்புத் பைாதக. இன் - உவம உருபு.

(125)

7852. போக்கு இலா வமக புறம் வமளத்துப் சோங்கினார்,

தாக்கினார் திமெசதாறும், தடக் மக ைால் வமர;
நூக்கினார் ேமடகளால் நுறுக்கினார்; குழம்பு
ஆக்கினார், கவிகள்தம் குழுமவ; ஆர்ப்பினார்.

போக்கு இலா வமக புறம் வமளத்துப்சோங்கினார் -(அரக்கர்கள்) (குரங்குப் பதட

வீரர்கள்) ைப்பிப் கபாக முடியாைபடி பக்கங்கதள எல்லாம் வதளத்துக் பகாண்டு
சினம் மிக்கவராய்; திமெ சதாறும் தாக்கினார் - (எல்லாத்) திதசகளிலும்
ைாக்கினார்கள்; தடக்மக ைால் வமர நூக்கினார் - (அந்ை வானரப் பதடகளின் மீது)
பபரிய தககதள உதடய மயக்கம் பகாண்ட மதல கபான்ற யாதனப் பதடதயச்
பசலுத்தினார்கள்; கவிகள் தம் குழுமவ ேமடகளால் நுறுக்கினார் - (கமலும்)
வானரக் குழுதவத் ைங்கள் பதடகளால் துண்டாக்கினார்; குழம்பு ஆக்கினார்
ஆர்ப்பினார் - (அைற்கு கமல் அவற்தறக்) குழம்பாக்கி ஆரவாரம் பசய்ைனர்.
 பபாங்கினார்- முற்பறச்சம், ைடக்தக - உரிச்பசால் பைாடர், மால் வதர -
அதடயடுத்ை உவதமயாகு பபயர்.

(126)

7853. எறிந்தன, எய்தன, எய்தி, ஒன்சறாடு ஒன்று

அமறந்தன, அெனியின் விமெயின் ஆமெகள்
நிமறந்தன, ைமழ என சநருக்கி நிற்றலால்,
ைமறந்தன, உலசகாடு திமெயும் வானமும்.

எறிந்தன - (வானரர்கள்) எறிந்ைனவாகிய (மதலகளும்); எய்தன - (அரக்கர்கள்)

எய்ைனவாகிய பல்வதகப் பதடக் கலங்களும்; எய்தி ஒன்பறாடு ஒன்று அமறந்தன -
பநருங்கி ஒன்கறாடு ஒன்று கமாதிக் பகாண்டன; அெனியின் விமெயின் ஆமெகள்
நிமறந்தன - (அைனால்) இடி கபான்ற கவகமான முழக்கம் திதசகள் கைாறும்
நிதறந்ைன; ைமழ என சநருங்கி நிற்றலால் - (அந்ை எறிந்ைனவும் எய்ைனவும்) கமகக்
கூட்டம் கபால பநருங்கி (வானத்தில்) நிற்றலால்; உலசகாடு திமெயும் வானமும்
ைமறந்தன - உலகமும் திதசகளும் வானமும் மதறந்ைன.

அசனி - இடி, ஆதச - திதச, மதழ - கமகம்.

(127)

7854. அப் ேமட அமனத்மதயும் அறுத்து வீழ்த்து, அவர்

துப்புமடத் தடக் மககள் துணித்து, சுற்றிய
முப் புமட ைதைமலக் குலத்மத முட்டினான்-
எப் புமட ைருங்கினும் எரியும் வாளியான்.
எப்புமட ைருங்கினும் எரியும் வாளியான் - எல்லாப் பக்கங்களிலும் எரிகின்ற
அம்புகதளச் (பசலுத்ை வல்ல இலக்குவன்); அப்ேமட அமனத்மதயும் அறுத்து
வீழ்த்து - (அரக்கர் எறிந்ை) அந்ைப் பதடக்கலங்கள் முழுவதையும் அறுத்து வீழ்த்தி;
அவர் துப்புமடத் தடக்மககள் துணித்து - அந்ை அரக்க வீரர்களுதடய வலிதமயுதடய
நீண்ட தககதளத் துண்டித்து; சுற்றிய முப்புமட ைதைமலக் குலத்மத முட்டினான் -
(ைன்தனச்) சுற்றிய மூன்று மைங்கதள உதடய மதல கபான்ற யாதனக் கூட்டத்தைத்
ைாக்கினான்.

துப்பு - வலிதம, முப்புதட மைம் - கன்ன மைம், க கபால மைம், பீஜ மைம் என்ற
மும்மைங்கள்.
(128)

ெந்தக் கலிவிருத்தம்
7855. குன்று அன ைதகரி சகாம்சோடு கரம் அற,
வன் தமல துமிதர, ைஞ்சு என ைறிவன
ஒன்று அல; ஒருேதும் ஒன்ேதும்,-ஒரு கமண
சென்று அரிதர,-ைமழ சிந்துவ ைதைமல.

ஒருகமண சென்று அரிதர - (இலக்குவன் உதடய) ஒரு கதண (விதரந்து)

பசன்று அறுப்பைனால்; குன்று அன ைதகரி - மதலதயப் கபான்ற மைங்பகாண்ட
களிறுகள்; ஒன்று அல ஒருேதும் ஒன்ேதும் - ஒன்று மட்டும் அல்லாது ஒருபதும்
ஒன்பதுமாக; சகாம்சோடு கரம் அற - பகாம்புகளும் துதிக்தககளும் அறுபட;
வன்தமல துமிதர - வலிய ைதலகள் துண்டிக்கப்பட; ைஞ்சு என ைறிவன - கமகம்
கபால் விழுந்து கிடப்பன; ைதைமல ைமழ சிந்துவ - மைத்தை உதடய மதலதய
ஒத்ை (அக்) களிறுகள் மதழ கபால மைநீதரச் சிந்துவன வாயின.
அன - இடக்குதற (உவமஉருபு) மைமதல - அதடயடுத்ை
உவதமயாகுபபயர். இப்பாடலில் குறில் எழுத்துக்கள் மிகுதியும் வருைலால் இது
குறுஞ்சீர் வண்ணப் பாடலாகும்.

(129)

7856. ஒரு சதாமட விடுவன உரும் உறழ் கமண ேட,

இரு சதாமட புரமெசயாடு இறுேவர், எறி ேமட
விருதுமட நிருதர்கள், ைமல என விழுவர்கள்;
சோருது உமடவன, ைத ைமழயன புகர் ைமல. ஒரு சதாமட விடுவன உரும்
உறழ் கமணேட -(இலக்குவன்) ஒரு பைாடுப்பினில் விடுவனவாகிய இடிகயாடு
மாறுபட்ட அம்புகள் படுவைனால்; எறிேமட விருதுமட நிருதர்கள் ைமல
எனவிழுவர்கள் - எறிகின்ற பதடக்கலங்கதளயும், விருதுகதளயுமுதடய
அரக்கர்கள் மதல கபான்று விழுந்து இறந்ைனர்; இரு சதாமட புரமெபயாடு
இறுேவர் - (இலக்குவன்) இரு பைாடுப்பினில் விட்ட அம்புகளால் யாதனயின்
கழுத்திடு கயிற்கறாடு (யாதன வீரர்) துண்டிக்கப்பட்டனர்; ைத ைமழயன புகர் ைமல
சோருது உமடவன - மைம் மதழ கபால் பபாழிகின்ற புள்ளிகதள முகத்தில்
பகாண்ட யாதனகள் பபாருது உயிர் உதடந்ைன.
(130)

7857. ேருைமும், முதுகு இடு ேடிமகயும், வலி ேடர்

ைருைமும், அழிேட, நுமழவன வடி கமண,
உருமினும் வலியன, உருள்வன திமெ திமெ,
கரு ைமல நிகர்வன;-கதைமல கனல்வன.

கதைமல கனல்வன - சீற்றத்தை மதல கபால் பகாண்டனவாகிய யாதனகள்;

உருமினும் வலியன வடிகமண - இடிதயக் காட்டிலும் வலிதம உதடய
கூர்தமயான கதணகள்; நுமழவன - நுதழயப் பபற்றதவ ஆகி; ேருைமும் -
யாதனயின் கழுத்தில் இடப்படும் கயிறும்; முதுகு இடு ேடிமகயும் - முதுகில்
இடப்படும் ைவிசும் (அம்பாரி); வலிேடர் ைருைமும் அழிேட - வலிதம
பபாருந்திய மருமத்ைானமும் அழிந்து பட; திமெ திமெ உருள்வன - திக்குகளில்
எல்லாம் உருண்டு,; கருைமல நிகர்வன - கருநிறம் உள்ள மதலகதள ஒத்ைன.

பருமம் - யாதனயின் கழுத்தில் இடப்படும் கயிறு. (புரதசயுமாம்). படிதக -

யாதனயின் முதுகின் மீது இடப்படும் ைவிசு; அம்பாரி. மருமம் - உயிர் நிதல.

(131)

7858. இறுவன சகாடியமவ, எரிவன இமட இமட

துறுவன சுடு கமண, துணிவன ைதகரி;
அறுவன, அமவ அமவ கடவினர் தடி தமல;
சவறுமைகள் சகடுவன, விழி குழி கழுதுகள்.

எரிவன இதட இதட துறுவன சுடுகதண - (இலக்குவன் எய்ை) எரியுந்ைன்தம

வாய்ந்ைதவயும், இதட இதடகய (இலக்குகதளத்) கைடுகின்றதவயுமாகிய
சுடுகதணகள்; சகாடியமவ இறுவன - (யாதன மீது உள்ள) பகாடிகதளத் துண்டு
படுத்தின; ைதகரி துணிவன - (கமலும் அதவ) மைங்பகாண்ட யாதனகதளத்
துண்டுபடுத்தின; அமவ அமவ கடவினர் தடிதமல அறுவன - (அைற்கு கமல்)
அவ்வவற்தறச் பசலுத்திய பாகர்களின் ைடித்ை ைதலதய அறுத்ைன; விழி குழி
கழுதுகள் சவறுமைகள் சகடுவன - (அைனால்) குழிகள் கபய்களின் (உணவில்லாை)
பவறுதம நிதல பகடுவனவாயின.

கழுது - கபய். துறுைல் - பநருங்கிச் பசறிைல்.

(132)

7859. மிடசலாடு விடு கமண ைமழயினும் மிமக உள

ேடசலாடும், உரும் எறி ேரு வமர நிமலயன,
உடசலாடும் உருள் கரி உதிரைது, உரு சகழு
கடசலாடு சோருதது, கரிசயாடு கரி என.

மிடசலாடு விடுகமண - (இலக்குவனால்) வலிதமகயாடு விடப்பட்ட அம்புகள்;

ைமழயினும் மிமக உள ேடசலாடும் - மதழதயக் காட்டிலும் மிகுதியாக உள்ளதவ
படுைலினால்; உரும் எறி ேருவமர நிகர்வன - இடியால் எறியுண்ட பபரிய
மதலயின் ைன்தமதய அதடந்ைனவாய்; உடசலாடும் உருள் கரி - உடல்ககளாடு
கீழ் உருண்டு விழுகின்ற யாதனகளின்; உதிரைது கரிசயாடு கரிசயன - குருதி
யாதனபயாடு யாதன பபாருவது கபால்; உரு சகழு கடசலாடு சோருதது - அச்சம்
விளங்குகின்ற கடகலாடு பபாருவது கபால் மிக்குப் பபருகியது.

மிடல் - வலிதம, விடுகதண - விதனத்பைாதக. உருபகழு - நிறன் எனினுமாம்.

 (133)

7860. பைலவர் ேடுதலின், விடும் முமற இல, மிடல்

ஆலமும் அெனியும் அமனயன, அடு கரி
ைால் உறு களியன, ைறுகின, ைதம் ைமழ
போல்வன, தை தை எதிர் எதிர் சோருவன.

பைலவர் ேடுதலின் - கமல் ஏறிச் பசலுத்தும் (பாகர்கள்) பட்டதமயால்; விடும்

முமற இல - பசலுத்தும் முதற இல்லாை; மிடல் ஆலமும் அெனியும் அமனயன அடுகரி
- வலிதம உள்ள ஆலகால நஞ்தசயும், இடிதயயும் ஒத்ைனவாகிய பகால்லும்
ைன்தம உள்ள யாதனகள்; ைால் உறு களியன ைறுகின - மயக்கம் மிக்க மைக்
களிப்பிதன உதடயனவாகிக் கலங்கி; மைம் மதழ போல்வன - மைநீதர
மதழகபால் (மிகுதியும்) பசாரிந்து பகாண்டு; தை தை எதிர் எதிர் சோருவன - ைாம்
ைாம் எதிர் எதிர் நின்று கபாரிடலாயின.
கமலவர் - விதனயாலதணயும் பபயர், படுைல் - பைாழிற் பபயர். ைம ைம -
அடுக்குத் பைாடர்.

(134)

7861. கால் சில துணிவன; கரம் அறுவன; கதழ்

வால் சில துணிவன; வயிறுகள் சவளி ேட,
நால் சில குடர் அன; நகழ்வன சில-வரு
பதால் சில, கமண ேல சொரிவன ைமழ என.

ைமழ என கமண ேல சொரிவன - மதழ கபால் (இலக்குவன்) அம்புகள்

பலவற்தறச் பசாரிந்ைைனால்; வருபதால் - கபாருக்கு வந்ை யாதனகளில்; கால்
துணிவன சில - சிலகால் அறுபட்டதவ; கரம் அறுவன சில - சில துதிக்தககள்
துணியுண்டதவ; கதழ் வால் துணிவன சில - சில விதரவாக வீசும் வால்
இழந்ைதவ; வயிறுகள் சவளிேட நால்குடர் சில - சில வயிறுகள் பிளந்ைைனால்
பவளித் பைாங்குகின்ற குடதல உதடயன; நகழ்வனசில - அழுந்தி
வருந்தியதவ சில.
கைால் சில எனவரும் சில என்பதை கரம் அறுவன என்ற பைாடகராடு
இதயத்துப் பபாருள் காண்க. நகழ்வன - அழுந்தி வருந்தின, கைால் - யாதன குடர் -
கதடப்கபாலி.

(135)

7862. முட்டின முட்டு அற, முரண் உறு திமெ நிமல

எட்டினும் எட்ட அரு நிமலயன எமவ? அவன்
விட்டன விட்டன விடு கமண ேடுசதாறும்
ேட்டன ேட்டன, ேடர் ேமண குவிவன.

முரண் உறு திமெ நிமல முட்டு அற முட்டின -மாறுபாடு பகாண்ட திதச நிதலகளில்
ைடுப்பு இன்றி முட்டியதவகளான (இலக்குவன் எய்ை அம்புகள்); எட்டினும் எட்ட
அரு நிமலயன எமவ - ைாக்கும் ைன்தம இன்றி எட்டுைற்கு முடியாை ைன்தம உதடய
(யாதனகள்) எதவ உள (ஒன்றும் இல்தல); அவன் விட்டன விட்டன விடுகமண
ேடுசதாறும் - அவ்விலக்குவன் பலமுதற பசலுத்தியதவ ஆன எய்யப்படும்
அம்புகள் படுந்பைாறும் படுந்கைாறும்; ேட்டன ேட்டன - (எதிர்த்து வந்ை)
மையாதனகள் பல இறந்து ஒழிந்ைன; படர் பதண குவிவன - அைனால்
மிகுதியாகப் (கபார்க்களத்தில்) ைந்ைங்கள் குவிந்ைன.

(136)

7863. அறுேதின் முதல் இமட நால் ஒழி ஆயிரம்

இறுதிய ைத கரி இறுதலும், எரி உமிழ்
தறுகணர், தமக அறு நிமலயினர், ெலம் உறு
கறுவினர், அவன் எதிர் கடவினர், கடல் என.

அறுேதின் முதல் - அறுபது என்ற எண்ணில் இருந்து; இமட நால் ஒழி ஆயிரம் -
பின் நான்கு என்ற எண்தணக் கழித்ை ஆயிரம் (ஐம்பத்து ஆறாயிரம்); இறுதிய ைதகரி
இறுதலும் - என்ற கணக்குள்ள மையாதனகள் இறந்ை உடகன; எரி உமிழ் தறுகணர் -
பநருப்தப பவளிக்காலும் கண்கதளக் பகாண்ட அஞ்சாதம உதடயவரும்; தமக
அறு நிமலயினர் - நற்பண்புகள் இல்லாை நிதலயினரும்; ெலம் உறு கறுவினர் -
வஞ்சம் மிக்க சினங் பகாண்டவரும் (ஆகிய அரக்கர்கள்); அவன் எதிர் கடல் என
கடவினர் - அந்ை (இலக்குவனுக்கு) எதிகர கடல் கபால (யாதனப் பதடதய) மீண்டும்
பசலுத்தினார்கள்.

(137)

7864. எல்மல இல் ைத கரி, இரவினது இனம் நிகர்

செல்வன, முடிவு இல, சதறு சதாழில் ைறவமன,
வில்லிமய, இனிது உற விடு கமண ைமழயினர்,
‘சகால்லுதி’ என, எதிர் கடவினர்-சகாடியவர்.

சகாடியவர் - பகாடுதமத் ைன்தம உள்ள அரக்கர்கள்; இனிது உற விடுகமண

ைமழயினர் - எளிைாக விடும் அம்புகதள மதழ கபால் பசலுத்தியவர்களாய்; முடிவு
இல சதறு சதாழில் ைறவமன - முடிவு இல்லாமல் பகால்லும் பைாழிதல
கமற்பகாண்டுள்ள வீரனும்; வில்லிமய - வில்லாளியும் ஆன (இலக்குவதனக்);
சகால்லுதி என - பகால்லுவாய் என்று; இரவினது இனம் நிகர் செல்வன - இரவின்
கூட்டத்தைப் கபால் பசல்வனவான; எல்மல இல் ைதகரி - எண்ணிக்தக எல்தல
இல்லாை மைங் பகாண்ட யாதனகதள; எதிர் கடவினர் - எதிராகச் பசலுத்தினார்கள்.
 (138)

7865. வந்தன ைத கரி வமளதலின், ைமழ சோதி

செந் தனி ஒரு சுடர் என ைமற திறலவன்,
இந்திரதனு என, எழு சிமல குனிவுழி,
தந்தியின் சநடு ைமழ சிதறின, தமரயின.

ைதகரி ந்தன வமளதலின் - அந்ை மைம் பபாருந்திய யாதனகள் வந்து வதளத்ை

அளவில்; ைமழ சோதி செந்தனி ஒரு சுடர் என ைமற திறலவன் - கமகத்ைால்
மூடப்பட்ட சிவந்ை கதிரவன் கபான்று மதறக்கப்பட்ட வல்லதம உதடயவன்
ஆகிய வலிதம உள்ள இலக்குவன்; இந்திர தனு என எழுசிமல குனிவுழி - இந்திர
வில் கபால் (ைன் அம்பு) எழுகின்ற வில்லிதன வதளத்ை அளவில்; தந்தியின்
சநடுைமழ தமரயின சிந்தின - யாதனகள் ஆகிய நீண்ட கமகங்கள் ைதர இடத்துச்
சிந்தின.
(139)

ெந்தக் கலி விருத்தம் (பவறு)

7866. ைய்யல் தமழ செவி முன் சோழி ைமழ சேற்றன, ைமலயின்

சைய் சேற்றன, கடல் ஒப்ேன, சவயில் உக்கன விழியின்,-
சைாய் சேற்று உயர் முதுகு இற்றன, முகம் உக்கன, முரண்
சவங்
கய் அற்றன; ைதம் முற்றிய கணிதத்து இயல்,-கத ைா.

கதைா - ககாபம் மிக்க யாதனகள்; ைய்யல் தமழ செவிமுன் சோழி ைமழ சேற்றன
- மை மயக்கம் உள்ள ைதழத்ை (பபரிய) ைன் காதுகளின் மூலம் மைநீர் ஆகிய
மதழதயப் பபாழிவனவும்; ைமலயின் சைய் சேற்றன - மதல கபான்ற உடதலப்
பபற்றனவும்; கடல் ஒப்ேன - கடல் கபால் (கருநிறம்) உள்ளனவும்; விழியின்
சவயில் உக்கன - கண்களில் சினத்தை பவளியிடுவனவும் ஆகிய வலிமிகு
யாதனகள்; சைாய் சேற்று உயிர் முதுகு இற்றன - வலிதம பபற்று உயர்ந்ை முதுகு
உதடந்ைனவும்; முகம் உக்கன - முகம் அழிந்ைனவும்; முரண் சவங்கய் அற்றன -
மாறுபாடு பகாண்ட பகாடிய துதிக்தககள் அற்றனவும் ஆய் இருந்ைன எனினும்
அதவ; கணிதத்து இயல் ைதம் முற்றிய - கணத்துக்குக் கணம் மாறுபடும் இயல்புள்ள
மைக்களிப்பு மாத்திரம் முற்றி இருந்ைன. மய்யல் - மை மயக்கம். கைமா - கறுவு
பகாண்ட விலங்கு. கறுதவத்துப் பழி வாங்கல் யாதனயின் குணங்களில் ஒன்று.
எனகவ ைான் “யாதன அறிந்ைறிந்தும் பாகதனகய பகால்லும்” என்று நாலடியார்
குறிப்பிடுகிறது. கணிைத்தியல் - கணத்துக்குக் கணம் மாறும் இயல்பு.

(140)
7867. உள் நின்று அமல கடல் நீர் உக, இறுதிக் கமட உறு கால்
எண்ணின்தமல நிமிர்கின்றன, இகல் சவங் கமண, இரணம்
ேண்ணின் ேடர் தமலயில் ேட, ைடிகின்றன ேல ஆம்,
ைண்ணின்தமல உருள்கின்றன-ைமழ ஒத்தன ைதைா.

உள் நின்று அமல கடல் நீர் உக - ைன் எல்தலக்குள் கட்டுப் பாட்டில் நின்று
வீசுகின்ற அதலகதள உதடய கடல் நீர் பபருகி வருமாறு; இறுதிக் கமட உறுகால்
- யுக முடிவுக் காலத்தில் வீசும் பபருங்காற்தறப் கபால; எண்ணின் தமல
நிமிர்கின்ற இகல் சவங்கமண - அளவுக்குரிய எல்தல கடந்து வருகின்றதவயாகிய
(இலக்குவனின்) வலிய பகாடிய அம்புகள்; இரணப் ேண்ணின் ேடர் தமலயில் ேட -
பபான்னால் இயன்ற அலங்காரத்தை உதடய பரந்ை மத்ைகத்தில் படுைலால்; ைமழ
ஒத்தன ைதைா- கமகத்தை ஒத்ை மைங் பகாண்ட யாதனகள் ; ைண்ணின் தமல
உருள்கின்றன - மண்ணில் பவட்டுண்டு உருள்கின்ற காரணத்ைால்; ைடிகின்றது ேல
ஆம் - இறந்து கபானதவ பல ஆகும்.
இரணப் பண்ணின் படர்ைதல - பபான்னால் இயன்ற அலங்காரத்தை
உதடய பரந்ை மத்ைகம்.

(141)

7868. பிமற ேற்றிய எனும் சநற்றிய, பிமழ அற்றன பிறழ,

ேமற அற்றம் இல் விமெ சேற்றன, ேரியக் கிரி, அைரர்க்கு,
இமற, அற்மறய முனிவில் ேமட எறியப் புமட எழு சோன்
சிமற அற்றன என, இற்றன-சினம் முற்றிய ைதைா.

பதற அற்றம் இல் விதச பபற்றன - பறதவ (கபால் பறத்ைதல உதடய) குற்றம்
இல்லாை கவகத்தை உதடய; பிதழ அற்றன - குறி ைவறுைல் இல்லாை; பிமற
ேற்றிய எனும் சநற்றிய பிறழ - பிதற வடிவுதடய பநற்றிதய உதடயனவாகிய
இலக்குவனது அம்புகள் பாய்ைலால்; அைரர்க்கு இமற - கைவர்கட்குத் ைதலவன்
ஆகிய இந்திரன்; அற்மறய முனிவில் ேமட எறிய - அப்கபாது கைான்றிய சினத்ைால்
வச்சிரப்பதடதய வீச; கிரி ேரிய புமட எழு சோன் சிமற அற்றன என இற்றன -
மதலகள் அறுந்து பட இரு பக்கங்களிலும் உள்ள அழகிய சிறகுகள் வீழ்ந்ைன கபால
உயிபராழிந்து கிடந்ைன.

பிதழயற்றன - ைவறுைல் இல்லாை. பிதற பற்றிய எனும் பநற்றிய - பிதறமுக

அம்புகள் (அர்த்ை சந்திர பாணங்கள்) பதற - பறத்ைல், பறதவ எனினும் ஆம்.
அற்றம் - கசார்வு, குற்றம் எனினுமாம் பரிய - அறுபட.

(142)

7869. கதிர் ஒப்ேன கமண ேட்டுள, கதம் அற்றில, கதழ் கார்

அதிரத் தனி அதிர்மகக் கரி அளவு அற்றன உளவா,
எதிர்ேட்டு அனல் சோழிய, கிரி இடறி, திமெ எழு கார்
உதிரத்சதாடும் ஒழுகி, கடல் நடு உற்றவும் உளவால்.

கதிர்ஒப்ேன கமண ேட்டுள - (யாதனகள்) கதிரவனுக்கு ஒப்பான (பவம்தம

மிக்க இலக்குவனது) அம்புகள் பட்டுள்ளன வாயும்; கதம் அற்றில - சினம்
நீங்காைனவாயும்: கதழ்கார் அதிரத் தனி அதிர் மகக்கரி அளவற்றன உளவா -
விதரவாகச் பசல்லுகின்ற கமகத்தின் இடிபயாலி கூட அதிருமாறு ஒப்பற்றுப்
கபபராலி பசய்யும் தகதய உதடய யாதனகள் எண்ணிக்தகயில்
அடங்காைனவாயும் இருக்க: எதிர்ேட்டு அனல் சோழிய - (இலக்குவன்
அம்புகளுக்கு) கநகர எதிர்ப்பட்டு பவப்பம் பவளிப்பட: கிரி இடறி - (அைனால்)
மதலகளில் ைடுமாறி விழுந்து: திமெ எழு கார் உதிரத்சதாடும் ஒழுகி - திதசகளில்
எழுகின்ற மிக்க குருதி (பவள்ளத்தில்) யில் இழுபட்டுப் கபாய்,: கடல் நடு உற்றவும்
உளவால் - கடலின் நடுவில் பசன்று கசருவனவும் (யாதனகளும்) உள.
கைழ் - விதரவு. கார் உதிரம் - கமகம் கபான்ற உதிரப் பபருக்கு எனலும் ஆம்.
ஆல் - அதச.
(143)

7870. கண்ணின்தமல அயில் சவங் கமண ேட நின்றன, காணா,

எண்ணின்தமல நிமிர் சவங் கதம் முதிர்கின்றன, இனைா
ைண்ணின் தமல சநரியும்ேடி திரிகின்றன, ைமலபோல்
உள் நின்று அமல நிருதக் கடல் உலறிட்டன உளவால்.

கண்ணின் தமல அயில் சவங்கமண ேட - கண்ணினிடத்துக் கூர்தமயான

பகாடிய அம்புகள் படுைலால்: காணா நின்றன - காண முடியாைபடி நின்றனவாகிய:
இனைா - பைாகுதியாகிய யாதனகள்: எண்ணின் தமல நிமிர் சவங்கதம் முதிர்கின்றன
-அளவிடற்கரியைாய் நிமிர்கின்ற பகாடிய சினம் முதிரப் பபற்றனவாய்: ைமல
போல் ைண்ணின் தமல சநரியும் ேடி திரிகின்றன - மதலகள் நடத்ைல் கபால்
நிலத்தின் இடம் பநரியும்படி திரிவனவாய், உள் நின்று அமல நிருதக் கடல்
உலறிட்டன உளவால் - (எதிரிகதள கநாக்கிச் பசல்லாது) உள்களகய சுற்றித் திரிந்து
அரக்கர் பதடயாகிய கடதலகய வற்றச் பசய்து விட்டனவுமுள.

(144)

7871. ஓர் ஆயிரம் அயில் சவங் கமண, ஒரு கால்

விடுசதாமடயின்,
கார் ஆயிரம் விட தாமரயின் நிமிர்கின்றன, கதுவுற்று,
ஈராயிரம் ைத ைால் கரி விழுகின்றன; இனி பைல்
ஆராய்வது என்? அவன் வில் சதாழில் அைபரெரும்
 அறியார்!

ஒருகால் விடு சதாமடயின் - ஒரு பைாடுப்பினில்: ஓர் ஆயிரம் அயில் சவங்கமண - ஓர்
ஆயிரம் கூர்தமயான பகாடிய அம்புகள்: கார் ஆயிரம் விடு தாமரயின் நிமிர்கின்றன -
கரிய கமகங்கள் பபாழியும் ஆயிரக்கணக்கான ைாதரகள் கபால் பவளிப்படுவன
வாய்: (உள்ளதால்) கதுவுற்று - அவ்வம்புகள் கவ்வுைலால் (பட்டுப் பிளத்ைலால்):
ஈராயிரம் ைதைால் கரி விழுகின்றன - ஈராயிரம் மை மயக்கம் பகாண்ட யாதனகள்
இறந்து விழுகின்றன: இனிபைல் ஆராய்வது என்? - (என்றால்) அவனது விற்பறாழில்
பற்றி இனிகமல் ஆராய்வைற்கு என்ன உள்ளது. அவன் வில் சதாழில் அைபரெரும்
அறியார் - அந்ை இலக்குவனின் சித்திர வில் பைாழிதலத் கைவர் ைதலவர்களும் அறிய
மாட்டார்கள்.

கதுவுற்று - கவ்வப்பட்டு, மால் - மயக்கம். அமகரசர் - கைவர் ைதலவர்.

(145)

7872. பதரும், சதறு கரியும், சோரு சின ைள்ளரும், வய சவம்

போரின்தமல உகள்கின்றன புரவிக் குலம் எமவயும்,
பேரும் திமெ சேறுகின்றில-ேமணயின் பிமண ைத சவங்
காரின் தரு குருதிப் சோரு கடல் நின்றன கடவா.

ேமணயின் ைதபிமண சவங் காரின் தரு குருதிப் சோரு கடல் நின்றன கடவா -
ைந்ைங்ககளாடு மைம் பபாருந்திய பகாடிய கரு கமகம் கபான்ற யாதனகளின்
உடம்பில் இருந்து பபருகி வருகிற குருதியால் ஆகிய கடலில் நின்று அதைக்
கடந்து பசல்ல முடியாைனவாய்: பதரும் - அழிந்ை கைரும்: சதறு கரியும் - அழிக்கும்
ைன்தம பகாண்ட யாதனகளும்: சோரு சின ைள்ளரும் - கபார் பசய்யும் சினம்
மிகுந்ை அரக்கவீரரும்; புரவிக் குலம் எமவயும் - குதிதரக் கூட்டங்கள் முைலிய
எல்லாமும்; வயசவம் போரின் தல உகள்கின்றன - பவற்றியுள்ள பகாடிய கபார்க்
களத்திகலகய புரள்கின்றனவாகிப்; பேரும் திமெ சேறுகின்றில - இடம் பபயர்ந்து
பசல்லும் திதசதயப் பபறாைதவயாயின.

அதிகாயனுதடய நால்வதகப் பதடயும், அவனது யாதனப் பதட சிந்திய

குருதிக் கடதலக் கடக்க முடியாது கபார்க்களத்திகலகய உழன்றன. பதண - ைந்ைம்.

(146)

இராவணன் அனுப்பிய யாதனப் பதடதய இலக்குவன் அழித்ைல்

7873. நூறாயிரம் ைத சவங் கரி, ஒரு நாழிமக நுவல,
கூறு ஆயின; ேயமுற்று ஒரு குமலவு ஆயின; உலகம்
பதறாதன, ைமல நின்றன, சதரியாதன, சின ைா
பவறு ஆயின, அமவ யாமவயும் உடபன வர விட்டான்.
 ைத சவங்கரி நூறாயிரம் - மைங்பகாண்ட பகாடிய யாதனகள் நூறாயிரமும்; ஒரு
நாழிமக நுவல கூறு ஆயின - ஒரு நாழிதக கடந்ைது என்று பசால்லும் அளவினில்
துண்டு துண்டாகி இறந்ைன; உலகம் ேயமுற்று ஒரு குமலவு ஆயின - உலகத்து
உயிர்கள் அச்சங்பகாண்டு ஒப்பற்ற கலக்கம் அதடந்ைன; (இச்செய்திமய ஒற்றர்
சொல்லக் பகட்ட இராவணன்) பதறாதன - மை மயக்கம் நீங்காைனவும்; ைமல
நின்றன - மதல கபால் நின்றனவும், சதரியாதன சினைா - (பிறர் இதுவதர)
காணாைனவுமாகிய யாதனகள்; பவறு ஆயின - கவறாக உள்ளதவ
அதவயாதவயும்; உடபன செலவிட்டான் - உடகன (இலக்குவன் மீது)
பசல்லுமாறு அனுப்பினான்.

இராவணன் இரண்டாம் முதற அனுப்பிய நூறாயிரம் யாதனகளும்

இலக்குவனால அழியகவ அதை விட அதிகமாக மை யாதனகதள அதிகாயனுக்குத்
துதணயாக இலக்குவனுக்கு எதிராக அனுப்பினான்.

(147)

7874. ஒரு பகாடிய ைத ைால் கரி, உள வந்தன உடன் முன்

சோரு பகாடியில் உயிர் உக்கன ஒழிய, சோழி ைத யாறு
அருகு ஓடுவ, வர உந்தினர்-அெனிப் ேடி கமண கால்
இரு பகாடுமட ைத சவஞ் சிமல இள வாள் அரி எதிபர.

உடன் முன் சோரு பகாடியில் உயிர் உக்கன ஒழிய -உடகனமுன் கபார் பசய்ை
கபார் முதனயில் உயிர் விட்ட யாதனகதளத் ைவிர; உளவந்தன சோழி ைத யாறு
அருகு ஓடுவ - உயிருள்ளனவாய் வந்ை பபாழிகின்ற மை ஆறு அருகில் ஓடுகிற; ஒரு
பகாடிய ைத ைால்கரி - ஒரு ககாடி மை மயக்கம் பகாண்ட களிறுகதள; அெனிப்ேடி
கமணகால் இரு பகாடுமட ைத சவஞ்சிமல இளவாள் அரி எதிபர - இடி கபான்று
அம்புகதளச் பசலுத்துகிற இரு முதனகதளயுதடய வலிதமயான பகாடிய
வில்தல ஏந்திய இதளய சிங்கம் கபான்ற (இலக்குவனுக்கு) எதிராக; வர உந்தினர்
- (அதிகாயனுதடய அரக்க வீரர்) வருமாறு பசலுத்தினார்கள்.

(148) 7875. உலகத்து உள ைமல எத்தமன, அமவ

அத்தமன உடபன
சகால நிற்ேன, சோருகிற்ேன, புமட சுற்றின; குழுவாய்
அலகு அற்றன, சினம் முற்றிய, அனல் ஒப்ேன, அமவயும்
தமல அற்றன, கரம் அற்றன, தனி வில் சதாழில் அதனால்,

உலகத்து உள ைமல எத்தமன - (அரக்க வீரர் பசலுத்திய யாதனகள்) உலகத்தில்

உள்ள மதலகள் எத்ைதனகயா; அமவ அத்தமன உடபன சகால நிற்ேன
சோருகிற்ேன - அதவ அத்ைதனதயயும் உடகன அழிக்குமாறு நிற்பனவற்தற
ஒத்ைனவாகி; அலகு அற்றன குழுவாய்ப் புமட சுற்றின - அளவு இல்லாைனவாய்க்
கூட்டமாய் (இலக்குவதனப்) பக்கங்களில் சூழ்ந்து பகாண்டன; சினம் முற்றிய
அனல் ஒப்ேன - ‘(அந்ை யாதனகள்) சினம் முதிர்ந்ை தீயிதனப் கபான்றன;
அமவயும் - (அவ்வாறு சுற்றிய அந்ை யாதனகள்) யாவும்; தனி வில் சதாழில்
அதனால் - (இலக்குவனது) ஒப்பற்ற வில் பைாழில் ஆற்றலால்; தமல அற்றன கரம்
அற்றன - ைதலகதள இழந்ைனவும் துதிக்தககதள இழந்ைனவுமாயின.
(149)

7876. நாலாயின, நவ பயாெமன நனி வன் திமெ எமவயும்,

ைால் ஆயின ைத சவங் கரி திரிகின்றன வரலும்,
‘பதால் ஆயின, உலகு எங்கணும்’ என அஞ்சினர்; துகபள-
போல் ஆயின, வய வானமும்; ஆறானது, புவிபய.

நாலாயின நவபயாெமன நனிவன் திமெ எமவயும் - முப்பத்ைாறு கயாசதன தூரம்

உள்ள மிக வலிய திதசகளில் எல்லாம்; ைால் ஆயின ைத சவங்கரி திரிகின்றன
வரலும் - மயக்கம் பகாண்ட மைத்திதன உதடய பகாடிய யாதனகள்
திரிகின்றனவாகி மிகுதியாக வருைலும்; உலகு எங்கணும் பதால் ஆயின என அஞ்சினர்
-உலகம் முழுவதும் யாதனககள ஆய்விட்டன என்று (அதனவரும்) அஞ்சினர்;
வய வானமும் துகபள போல் ஆயின - வலிய வானம் எல்லாம் (மண்ணின்) துகள்
கபால் ஆயின; புவிபய
ஆறானது - நிலவுலகம் (அவ்வியாதனகளின் மைநீர்ப் பபருக்கால்) ஆறாக
மாறிவிட்டது.

நாலாயின நவகயாசதன - 4 x 9 =36 கயாசதன. நவம் - ஒன்பது.

(150)

7877. கமட கண்டில, தமல கண்டில, கழுதின் திரள், பிணைா

இமட கண்டன, ைமல சகாண்சடன எழுகின்றன; திமரயால்
புமட சகாண்டு எறி குருதிக் கடல் புணர்கின்றன, சோறி
சவம்
ேமட சகாண்டு இமட ேடர்கின்றன ைத யாறுகள் ேலவால்.

கழுதின் திரள் பிணைா தமல கண்டில கமடகண்டில - கபய்களின் கூட்டம்

பிணமாகி விட்ட யாதனகளின் ைதலப் பக்கத்தையும் வால் பக்கத்தையும்
காணாைனவாய்; இமட கண்சடன ைமல சகாண்சடன எழுகின்றன - (அவற்தற)
இதடயில் கண்டு மதலகதளத் தூக்கிச் பசல்வன கபால் (அந்ை யாதனகளின்
பிணங்கதளத்) தூக்கிக் பகாண்டு பசல்வனவாயின; திமரயால் புமட சகாண்டு எறி
குருதிக் கடல் - அதலகளால் பக்கங்களில் எறியப்படுகின்ற குருதியாகிய கடல்; சோறி
சவம் ேமட சகாண்டு இமட ேடர்கின்றன - தீப்பபாறி பவளிப்படும் பகாடிய
பதடக் கலங்கதள இதடயில் அடித்துக் பகாண்டு பரவிச் பசல்லுகிற; ைத யாறுகள்
ேல புணர்கின்றன - மைநீர் ஆறுகள் பல (பசன்று) கசர்வனவாயின.
 கதட - இறுதி. ைதல - பைாடக்கம் எனினும் ஆம். ஆல் - அதச.

(151)

7878. ஒற்மறச் ெரம்அதபனாடு ஒரு கரி ேட்டு உக, ஒளிர

வாய்
சவற்றிக் கமண, உரும் ஒப்ேன, சவயில் ஒப்ேன,
அயில்போல்
வற்றக் கடல் சுடுகிற்ேன, ைமழ ஒப்ேன சோழியும்
சகாற்றக் கரி ேதினாயிரம் ஒரு ேத்தியில் சகால்வான். ஒற்மறச் ெரம்
அதபனாடு ஒருகரி ேட்டு உக -ஓர் அம்புக்கு ஒரு யாதன இறந்து விழுமாறு; உரும்
ஒப்பன, பவயில் ஒப்பன, அயில் போல் வற்றச் சுடுகிற்ேன - இடிதயப்
கபான்றதவயும், பவய்யிதல ஒத்துத் ைகிப்பனவும், உக்கிர குமார பாண்டியன்
உதடய கவற்பதட கபால் கடதல வற்றச் பசய்வனவுமாகிய; ஒளிர் வாய் சவற்றிக்
கமண - ஒளி விடுகிற வாதய உதடய பவற்றி பபாருந்திய அம்புகளால்;
ைமழசயாப்ேன சோழியும் சகாற்றக் கரி -மதழதய ஒத்து (மைநீதரப்) பபாழியும்
பவற்றி பபாருந்திய யாதனகள்; ேதினாயிரம் ஒரு ேத்தியில் சகால்வான் -
பதினாயிரத்தை ஒரு வரிதசயில் பகான்றான் (இலக்குவன்).
அயில் - கவல், ஈண்டு உக்கிர குமார பாண்டியன் கடல் வற்ற விட்ட கவற்பதட.
உக்கிர குமார பாண்டியனுதடய பதக பகாண்ட இந்திரன் வருணன் மூலம் அவன்
வாழும் இடமான கடல் நீதரப் பபாங்கச் பசய்து மதுதர நகதர அழிக்கத்
பைாடங்கும் கபாது சிவ பபருமான் அப் பாண்டியன் கனவில் கைான்றிக் கட்டதள
இட்டபடி கவல் பதடதய ஏவிக் கடதல வற்றுமாறு பசய்து வருணதன
அடக்கினான் என்பது புராணச் பசய்தி. திருவிதளயாடற் புராணம் கடல் சுவற
கவல்விட்ட படலத்தில் காண்க.
(152)

7879. ைமல அஞ்சின; ைமழ அஞ்சின; வனம் அஞ்சின; பிறவும்

நிமல அஞ்சின, திமெ சவங் கரி; நிமிர்கின்றன கடலில்
அமல அஞ்சின; பிறிது என், சில? தனி ஐங் கர கரியும்,
சகாமல அஞ்சுதல் புரிகின்றது-கரியின் ேடி சகாளலால்.

கரியின் ேடி சகாளலால் - (இலக்குவன்) யாதனப் பதடதயத் கைடிக் பகால்லும்

ைன்தம கண்டு; ைமல அஞ்சின - (யதனகள்) கபால் வடிவும் நிறமும் உதடய)
மதலகள் அஞ்சின; ைமழ அஞ்சின - (கரு நிழல் படிந்துள்ள) காடுகளும் அஞ்சின;
பிறவும் திமெ சவங்கரி நிமல அஞ்சின - இதவகளின் கவறான திதச யாதனகளும்
ைங்கள் நிதலயில் நிற்க அஞ்சின; கடலின் நிமிர்கின்ற அமல அஞ்சின - கடலில்
உயர்ந்து வருவனவாகிய (கருநிறம் உள்ள) அதலகள் அஞ்சின; சில பிறிது என் -
கவறு சிலவற்தறப் பற்றித் ைனியாகக் கூற என்ன உள்ளது? தனி ஐங்கர கரியும் சகாமல
அஞ்சுதல் புரிகின்றது - ஒப்பற்ற ஐந்து தககதள உதடய கணபதி ஆகிய யாதனயும்
(யாதன வடிவில் இருத்ைலால்) இலக்குவன் பகால்வாகனா என்று அச்சத்தைக்
பகாண்டுள்ளது.

ஐங்கர கரி - ஐந்து கரங்கதள உதடய கணபதி ஆகிய யாதன. பைாடர்பு உயர்வு
நவிற்சிஅணி. ‘கரியின்படி பகாளலால்’ என்பைற்கு யாதனயின் வடிவத் ைன்தன
பகாண்டிருத்ைலால் எனப் பபாருள் ககாடல் சிறப்பு என்பது மகாலித்துவான்.
மயிலம். கவ. சிவசுப்பிரமணியன் அவர்கள் கருத்து.

(153)

7880. கால் ஏறின சிமல நாண் ஒலி, கடல் ஏறுகள் ேட, வான்-
பைல் ஏறின, மிமெயாளர்கள் தமல சைய்சதாறும் உருவ,
பகால் ஏறின-உரும்ஏறுகள் குடிபயறின எனலாய்,
ைால் ஏறின களி யாமனகள் ைமழஏறு என ைறிய.

கால் ஏறின சிமல நாண் ஒலி - (இலக்குவனுதடய) இரு முதனகளும்

பபாருந்துமாறு வதளத்ை வில் நாணின் ஒலி; கடல் ஏறுகள் ேடவான் பைல் ஏறின -
கடலில் உள்ள சுறா மகரம் முைலிய பபரு மீன்கதள அழியச் பசய்து வானத்திலும்
கைான்றின; உரும் ஏறுகள் குடிபயறின எனலாய் - (அைற்குப்பின்பு) கபரிடிகள்
ஓரிடத்தில் குடிகயறின என்னும் படி; ைால் ஏறின களியாமனகள் ைமழ ஏறு
எனைறிய - மயக்கம் மிக்க மைக்களி பகாண்ட யாதனகள் மதழக்கால இடிகயறு
என்னுமாறு மடங்கி விழவும்; மிமெயாளர்கள் தமல சைய் சதாறும் உருவ பகால்
ஏறின -(பின்) யாதன கமலுள்ள வீரர்களின் ைதலகள் மற்றும் உடம்புகளிலும்
ஊடுருவி (அவ்) அம்புகள் பாய்ந்ைன.

(154)
அனுமன் யாதனப் பதடதய அழித்ைல்
7881. இவ் பவமலயின், அனுைான்,-முதல் எழு பவமலயும்
அமனயார்,
பவவ் பவலவர், செல ஏவிய சகாமல யாமனயின் மிமகமயச்
செவ்பவ உற நிமனயா, ‘ஒரு செயல் செய்குசவன்’
என்ோன்,
தவ்பவசலன வந்தான்,-அவன் தனி பவல் எனத் தமகயான்.

இவ்பவமலயின் - இந்ை கநரத்தில்; முதல் எழு பவமலயும் அமனயார்

சவவ்பவலவர் - சிறப்புதடய ஏழு கடல்கதள ஒத்துள்ளவரான பகாடிய கவதல
ஏந்திய அரக்கர்; செல ஏவிய சகாமல யாமனயின் மிமகமயச் - பசல்லுமாறு ஏவி
அனுப்பிய பகாதலத் ைன்தம பகாண்ட யாதனகளின் மிகுதிதய; அனுைான்
செவ்பவ உறநிமனயா - அனுமன் பசம்தமயாகப் பபாருந்ை நிதனத்துப் பார்த்து;
ஒரு செயல் செய்குசவன் என்ோன் - ஒரு (வீரச்) பசயதலச் பசய்கவன் என்று
(மனத்துள் நிதனத்து); அவன் தனிபவல் எனத் தமகயான் தவ்பவசலன வந்தான் -
அந்ை இலக்குவன் உதடய ஒப்பற்ற கவலின் ைன்தமதய உதடயவனாய்
திடீபரன்று (அங்கு) வந்ைான்.
நிதனயா - பசய்யா என்னும் வாய்பாட்டு விதன எச்சம். ைவ்கவல் என -
ைாவுகின்ற கவல்கபால் எனினும் அதமயும்.

(155)

7882. ஆர்த்து அங்கு அனல் விழியா, முதிர் ைத யாமனமய

அமனயான்,
தீர்த்தன் கழல் ேரவா, முதல் அரிபோல் வரு திறலான்,
வார்த் தங்கிய கழலான்,-ஒரு ைரன், நின்றது, நைனார்
போர்த் தண்டினும் வலிது ஆயது, சகாண்டான்-புகழ்
காண்டான்.

முதிர் ைத யாமனமய அமனயான் - முதிர்ந்ை மைங் பகாண்ட யாதனதயப்

கபான்றவனும்; முதல் அரி போல் வரு திறலான் - முழு முைற் பபாருளாகிய நரசிங்க
மூர்த்திதய ஒத்ை வலிதம பகாண்டவனும்; வார்த் தங்கிய கழலான் - வாரால்
பிதணத்துக் கட்டப்பட்ட வீரக்கழதல அணிந்ைவனும்; புகழ் சகாண்டான் -
(பபரும்) புகழ் பகாண்டவனும் ஆகிய (அனுமன்); தீர்த்தன் கழல் ேரவா - தூயவன்
ஆகிய இராமபிரானது திருவடிகதளத் துதித்து; அங்கு ஆர்த்து அனல் விழியா -
அப்கபாது கபபராலி பசய்து, பநருப்பு பவளிப்பட விழித்து; நைனார்
போர்த்தண்டினும் வலிது ஆயது - யமனுதடய கபாரிடும் ைண்டினும் வலிதம
உதடயைாகிய; ஒரு ைரன் நின்றது சகாண்டான் - (அருகில் இருந்து) ஒப்பற்ற
மரத்தைக் (கபார் பசய்யக்) தகக் பகாண்டான்.

முைல் அரி - முழுமுைற் பபாருளாகிய நரசிங்க மூர்த்தி.

(156)

7883. கருங் கார் புமர சநடுங் மகயன களி யாமனகள்

அமவ சென்று
ஒருங்கு ஆயின, உயிர் ைாய்ந்தன; பிறிது என், ேல
உமரயால்?-
வரும் காலனும், சேரும் பூதமும், ைமழ பைகமும் உடனாப்
சோரும்காமலயில் ைமலபைல் விழும்
உரும்ஏறு எனப் புமடத்தான்.

(அனுைன் தண்டு மகக்சகாண்ட அப்சோழுது) வரும் காலனும் - பகால்லும்

பைாழிலில் தகவந்ை யமனும்; சேரும் பூதமும் - ஐம்பபரும் பூைங்களும்; ைமழ
பைகமும் - பபருமதழ கமகமும்; உடனாப் சோரும் காமலயில் - ஒன்றாகி
(உலதகப்) பபாருது அழிக்கும் யுகமுடிவுக் காலத்தில்; ைமல பைல் விழும் உரும்
ஏறு எனப் புமடத்தான் - மதல கமல் விழுகின்ற ஆணிடி என்னுமாறு
(யாதனகதள) அடித்ைான் (அைனால்); கருங்கார் புமர சநடுங்மகயன களி யாமனகள் -
கரிய கமகத்தை ஒத்ைனவும், நீண்ட துதிக்தககதள உதடயனவும் ஆகிய மை மயக்கம்
மிக்க யாதனகள்; அமவ சென்று - பைாகுதியாக (அனுமன் எதிர்) பசன்று; ஒருங்கு
ஆயின உயிர் ைாய்ந்தன - ஒன்றாகச் கசர்ந்ைனவாய் உயிபராழிந்ைன; ேல உமரயால்
பிறிது என் - (இது பற்றி) பலவற்தறக் கூறுவது கவறாக என்ன உளது.

(157)

7884. மிதியால் ேல, விமெயால் ேல, மிடலால் ேல, இடறும்

கதியால் ேல, சதழியால் ேல, காலால் ேல, வாலின்
நுதியால் ேல, நுதலால் ேல, சநாடியால் ேல, ேயிலும்
குதியால் ேல, குமையால் ேல, சகான்றான்-அறம் நின்றான். அறம் நின்றான்
- ைருமத்தின் ைனிதம தீர்ப்பான் துதண நின்றவனாகிய அனுமன் (யாதனகளில்);
மிதியால் ேல - மிதித்ை மிதியால் பலவற்தறயும்; விமெயால் ேல - கவகத்ைால்
பலவற்தறயும்; மிடலால் ேல - வலிதமயால் பலவற்தறயும்; இடறும் கதியால் ேல -
இடறும் நதடயினால் பலவற்தறயும்; சதழியால் ேல - கபபராலியால்
பலவற்தறயும்; காலால் ேல - காலினால் பலவற்தறயும்; வாலின் நுதியால் ேல -
வாலின் நுனியால் பலவற்தறயும்; நுதலால் ேல - பநற்றியால் முட்டிப்
பலவற்தறயும்; சநாடியால் ேல - தகவிரல் இரண்தடயும் முறுக்கித் பைறித்ைலால்
பலவற்தறயும்; ேயிலும் குதியால் ேல - பழகிய குதிப்பினால் பலவற்தறயும்;
குமையால் ேல - குதமத்ைலால் பலவற்தறயும்; சகான்றான் - பகான்றான்.

இடறும் கதி - இடறிக் பகாண்டு நடக்கும் நதட, பநாடி - தகவிரல் இரண்தட

முறுக்குத் பைறித்ைல்.
(158)

7885. ேறித்தான் சில, ேகிர்ந்தான் சில, வகிர்ந்தான் சில,

ேமண போன்று
இறுத்தான் சில, இடந்தான் சில, பிளந்தான் சில, எயிற்றால்
கறித்தான் சில, கவர்ந்தான் சில, கரத்தால் சில பிடித்தான்,
முறித்தான் சில, திறந்து ஆமனயின் சநடுங்
பகாடுகள்-முனிந்தான்.

முனிந்தான் - சினம் பகாண்டவன் ஆன அனுமன்; திறத்து ஆமனயின் சநடுங்

பகாடுகள் - சில வலிய யாதனயின் நீண்ட பகாம்புகதள; சில ேறித்தான் -
சிலவற்தறப் பிடுங்கி எறிந்தும்; சில ேகிர்ந்தான் - சிலவற்தறப் பிளந்தும்; சில
வகிர்ந்தான் - சிலவற்தறக் கூறுபடுத்தியும்; சில ேமண போன்று இறுத்தான் -
சிலவற்தற மூங்கில் கபால் முறித்தும்; சில இடந்தான் - சிலவற்தறத் கைாண்டியும்;
சில பிளந்தான் - சிலவற்தற (பல துண்டாகப்) பிளந்தும்; சில எயிற்றால் கறித்தான் -
சிலவற்தறப் பற்களால் கடித்தும்; சில கவர்ந்தான் - சிலவற்தறக் கவர்ந்தும்; சில
கரத்தால் பிடித்தான் - சிலவற்தறக் தககளால் பிடித்தும்; சில முறித்தான் -
சிலவற்தற முறித்தும் அழித்ைான். அனுமன் பல படியாக யாதனக் பகாம்புகதள
அழித்ைதம கூறுகிறார்.

(159)

7886. வாரிக் குமர கடலில் புக விலகும்; சநடு ைரத்தால்

ொரித்து அமலத்து உருட்டும்; சநடுந் தலத்தில் ேடுத்து
அமரக்கும்;
ோரில் பிடித்து அடிக்கும்; குடர் ேறிக்கும்; ேடர் விசும்பின்
ஊரில் செல, எறியும்; மிதித்து உழக்கும்; முகத்து உமதக்கும்;

வாரிக் குமர கடலில் புக விலகும் - (அனுமன் யாதனகதள) எடுத்து ஒலிக்கிற

கடலில் புகும்படி எறிவான்; சநடு ைரத்தால் ொரித்து அமலத்து உருட்டும் - நீண்ட
மரத்தைக் பகாண்டு சாரி திரிந்து அதலத்து உருட்டுவான்; சநடுந் தலத்தில் ேடுத்து
அமரக்கும் - பபரிய நிலத்தில் ைள்ளி அதரப்பான்; ோரில் பிடித்து அடிக்கும் -
நிலத்தில் பிடித்து அடிப்பான்; குடர் ேறிக்கும் - குடதலப் பறிப்பான்; ேடர் விசும்பின்
ஊரில் செல எறியும் - படர்ந்ை வானுலகத்து ஊரில் பசல்லுமாறு எறியும்; மிதித்துக்
கலக்கும் - மிதித்துக் கலக்கும்; முகத்து உமதக்கும் - (அவ்வியாதனகளின்) முகத்தில்
உதைப்பான்.
அனுமன் யாதனகதளப் பலபடி அழித்ைதம கூறினார். விலகும் - எறியும்.
சாரித்து - சாரி திரிந்து.

(160)

7887. வாலால் வர வமளக்கும், சநடு ைமலப் ோம்பு என வமளயா,

பைல் ஆசளாடு பிமெயும்; முழு ைமலபைல் செல, விலக்கும்;
ஆலாலம் உண்டவபன என, அகல் வாயின் இட்டு அதுக்கும்;
பதால் ஆயிரம் இமைப்போதினின் அரிஏறு எனத்
சதாமலக்கும்;

வாலால் சநடுைமலப் ோம்பு என வர வமளக்கும் -(அைற்கு கமல் அனுமன்) வாலினால்

நீண்ட மதலப்பாம்பு கபால (யாதனகதள) வதளப்பான்; வமளயா பைல் ஆசளாடு
பிமெயும் - வதளத்து அைன் கமல் உள்ள வீரர்ககளாடு அழிக்கும்; முழுைமல பைல்
செல விலக்கும் - சில யாதனகதள பபரிய மதல மீது கமாதி உயிர்விடச் பசய்வான்;
ஆலாலம் உண்டவபன என அகல்வாயின் இட்டு அதுக்கும் - ஆலகால நஞ்சிதன
உண்ட சிவபபருமான் கபால (சிலவற்தற) அகன்ற வாயில் இட்டு அதுக்குவான்;
அரி ஏறு என பதால் ஆயிரம் இமைப் போதினின் சதாமலக்கும் - ஆண் சிங்கம் கபால
யாதனகள் ஆயிரத்தை இதமப் பபாழுதின் அளவுக்குள் அழிப்பான்.
 அனுமன் யாதனப் பதடதய அழித்ைதம கூறினார் ஆலாலம் உண்டவன் -
சிவன், அதுக்குைல் - பமல்லுைல். அனுமன் சிவபிரானின் அம்சமானவன்.

(161)

7888. ெய்யத்தினும் உயர்வுற்றன தறுகண் களி ைதைா,

சநாய்தின் கடிது எதிர் உற்றன, நூறாயிரம், ைாறா
ைய்யல் கரி உகிரின் சில குமழ புக்கு உரு ைமறய,
சதாய்யல் ேடர் அழுவக் சகாழுஞ் பெறாய் உகத்
துமவப்ோன்.

ெய்யத்தினும் உயர்வுற்றன - (கமலும் அனுமன்) மதலகதளக் காட்டிலும்

உயர்ந்ைனவும்; தறுகண் களி ைதைா - அஞ்சாதமயும் மயக்கமும் உதடய மைங்
பகாண்டதவயும்; ைாறா ைய்யல் கரி - மயக்கம் நீங்காைனவுமாகிய யாதனகள்;
நூறாயிரம் சநாய்தின் கடிது எதிர் உற்றன - நூறாயிரம் அளவுள்ள எளிதமயாயும்
விதரவாயும் (ைன்) எதிர்வந்ைதவகதள; உகிரின் சில குமழபுக்கு உரு ைமறய - ைன்
நகத்ைால் சில ைதழகதளப் கபான்று உள்கள அழுந்தி உருவம் மதறய; சதாய்யல்
ேடர் அழுவக் சகாழுஞ் பெறாய் உகத்துமவப்ோன் - குழம்பாய்ப் படர்ந்து நீர்
நிலத்தில் பகாழுவிய கசறாகுமாறு துதவத்ைான்.
பநாய்தின் - எளிதமயாக, உகிர் - நகம், குதழ புக்கு உரு மதறய - ைதழகதளப்
கபான்று உள்கள அழுந்தி உருவம் மதறய; குதழந்து புகுந்து உருவம் மதறய
எனலும் ஆம். பைாய்யல் - குழம்பு.

(162)

7889. பவறாயின ைத சவங் கரி ஒரு பகாடியின், விறபலான்,

நூறாயிரம் ேடுத்தான்; இது நுவல்காமலயின், இமளபயான்;
கூறாயின என அன்னமவ சகாமல வாளியின் சகான்றான்;
பதறாதது ஓர் ேயத்தால் சநடுந் திமெ காவலர் இரிந்தார்.

விறபலான் - வலிதம உதடயவன் ஆன அனுமன்; பவறாயின ைதசவங்கரி ஒரு

பகாடியின் நூறாயிரம் ேடுத்தான் - கவறாக வந்ை மைத்தை உதடய பகாடிய
யாதனகள் ஒரு ககாடியில் (கமல் கூறியவாறு கபாரிட்டு) நூறாயிரத்தைக்
பகான்றான்; இது நுவல்காமலயின் - இைதன (அவ்வனுமன்) விரும்பிச்
பசய்வதைக் கூறும் அளவில்; இமளபயான் கூறாயின என அன்னமவ சகாமல
வாளியின் சகான்றான் - இதளயவனாகிய இலக்குவன் (ைன்) பாகமாக நின்றதவ
என்று கருதி (அனுமன் பகால்லாமல் விட்ட) அந்ை (மீதி) யாதனகதளத் ைன்
பகால்லும் ைனதம உள்ள அம்புகளால் பகான்றான். சநடுந்திமெ காவலர்
பதறாதது ஓர் ேயத்தால் இரிந்தார் - (அச்பசயல் கண்ட) எண்திதசக் காவர்கள் பைளிய
முடியாை கபரச்சத்ைால் நிதல குதலந்து ஓடினார்கள்.
 கைறாைது ஓர் பயம் - கைறுைல் கூறித் பைளிவிக்க ஒண்ணாை ஒப்பற்ற பயம்.

(163)

7890. இரிந்தார், திமெ திமெ எங்கணும் யாமனப் பிணம் எற்ற,

சநரிந்தார்களும்; சநரியாது உயிர் நிமலத்தார்களும்
சநருக்கால்
எரிந்தார்; சநடுந் தடந் பதர் இழிந்து எல்லாரும் முன்
செல்ல,
திரிந்தான் ஒரு தனிபய, சநடுந் பதவாந்தகன், சினத்தான்.

திமெ திமெ எங்கணும் யாமனப்பிணம் எற்ற சநரிந்தார்களும் இரிந்தார் - எல்லாத்

திதசகளிலும் யாதனகளின் பிணங்கள் கமாதுவைனால் பநரிபட்டவர்கள் நிதல
பகட்டு ஓடினார்கள்; சநரியாது உயிர் நிமலத்தார்களும் சநருக்கால் எரிந்தார் -
(அவ்வாறு) பநரிபடாமல் உயிகராடு இருந்ைவர்களும் பநருக்கினால்
அழிந்திட்டனர்; (அவ்வாறு எங்கும் யாமனப் பிணங்கள் கிமடத்தலால்) சநடுந்
தடந்பதர் இழிந்து எல்பலாரும் முன் செல்ல - பநடிய பபரிய கைரில் இருந்து இறங்கி
எல்லாரும் (கைதரச் பசலுத்ை முடியாமல்) முன்கன ஓட; ஒரு தனிபய சநடுந்
பதவாந்தகன் சினத்தான் திரிந்தான் - ைன்னந்ைனிகய பநடிய கைவாந்ைகன்
(கபார்க்களத்தில்) சினத்துடன் திரிந்ைான்.

(164)

7891. உதிரக் கடல், பிண ைால் வமர, ஒன்று அல்லன ேலவாய்

எதிர, கடு சநடும் போர்க் களத்து ஒரு தான் புகுந்து
ஏற்றான்,
கதிர் ஒப்ேன சில சவங் கமண அனுைான் உடல் கரந்தான்,
அதிரக் கடல்-சநடுந் பதரினன்-ைமழஏறு என ஆர்த்தான்.

உதிரக்கடல் - குருதிக்கடலும்,; பிணைால் வமர - பிணக் குவியல்களாகிய

(யாதன உடல்களின்) பபரிய மதலயும்; ஒன்று அல்லன ேலவாய் எதிர -
ஒன்றல்லாமல் பலவாய் எதிர்ப்பட; சநடுந்பதரினன் - பரிய கைதர உதடய
கைவாந்ைகன்; கடு சநடும் போர்க்களத்து ஒரு தான் புகுந்து ஏற்றான் - கடுதமயான
பபரிய கபார்க்களத்தில் ைான் ஒருவனாய்ப் புகுந்து எதிர்த்ைவனாய்; கதிர் ஒப்ேன சில
சவங்கமண அனுைான் உடல் கரந்தான் - கதிரவனின் ஒளிக் கதிர்கதள ஒத்ை
(சுடுகதணகளாகிய) சில பகாடிய அம்புகதள அனுமன் உடலில் மதறந்து
புதையுமாறு பசலுத்தி; கடல் அதிர ைமழ ஏறு என ஆர்த்தான் - கடல் அதிரும்படி
மதழக்கால இடி கபால கபபராலி பசய்ைான்.

உதிரக்கடல் - உருவகம். மால் வதர - பண்புத்பைாதக.

(165)
7892. அப்போதினின், அனுைானும் ஓர் ைரம் ஓச்சி நின்று
ஆர்த்தான்,
‘இப்போது இவன் உயிர் போம்’என, உரும்ஏறு என
எறிந்தான்;
சவப்போ என சவயில் கால்வன அயில் சவங் கமண,
விமெயால்
‘துப்போ?’ என, துணியாம் வமக, பதவாந்தகன் துரந்தான்.
அப்போதினின் அனுைானும் - அப்கபாது அனுமானும்; ஓர் ைரம் ஓச்சி நின்று
ஆர்த்தான் - ஒரு மரத்தை உயரத் தூக்கிச் சுழற்றிப் கபபராலி பசய்ைவனாய்; இப்போது
இவன் உயிர் போம் என - இப்கபாது இவனுயிர் (கைவாந்ைகன்) கபாய் விடும் என்று
பசால்லி; உரும் ஏறு என எறிந்தான் - கபரிடி கபான்ற ஒலிகயாடு எறிந்ைான்;
சவப்போ என சவயில் கால்வன அயில் சவங்கமண - பகாடிய பநருப்கபா என
எண்ணும்படி பவப்பத்தை பவளியிடும் கூர்தமயான பகாடிய அம்புகதள;
விமெயால் - மிக கவகமாக; துப்போ என - (அந்ை மரம் ஒரு) வலிதம உதடய
பபாருகளா என எண்ணுமாறு; துணியாம் வமக - (அது) துண்டுபட்டுச் சிைறுமாறு;
கைவாந்ைகன் துரந்ைான் - கைவாந்ைகன் பசலுத்தினான்.
ஓச்சுைல் - பசலுத்துைலுமாம். பவப்கபா - பகாடிய பநருப்கபா, துணியாம் வதக
- துண்டுபட்டுச் சிைறுமாறு, துப்பு - வலிதம.
(166)

7893. ைாறு ஆங்கு ஒரு ைமல வாங்கினன், வய வானரக்

குலத்பதார்க்கு
ஏறு, ஆங்கு அதும் எறியாதமுன், முறியாய் உக எய்தான்;
பகால் தாங்கிய சிமலயானுடன் சநடு ைாருதி சகாதித்தான்,
ோறு ஆங்கு எனப் புகப் ோய்ந்து, அவன் சநடு
வில்லிமனப் ேறித்தான்.

வயவானரக் குலத்பதார்க்கு ஏறு - வலிதம மிக்க வானரக் குலத்ைவர்க்கு

ைதலவன் ஆகிய அனுமன்; ைாறு ஆங்கு ஒரு ைமல வாங்கினன் - கவறாகப் பிறிது ஒரு
மதலதயக் (தகயில்) எடுத்ைான்; ஆங்கு அதும் எறியாத முன் - அப்கபாது அந்ை
மதலதய எறிவைற்கு முன்னகமகய; முறியாய் உக எய்தான் - அம்மதல
துண்டுபட்டுச் சிைறும்படி (கைவாந்ைகன்) அம்பிதன எய்ைான்; பகால் தாங்கிய
சிமலயானுடன் சநடு ைாருதி சகாதித்தான் - அம்பு பபாருந்திய வில்லிதன உதடய
கைவாந்ைகனுடன் சிறப்புப் பபாருந்திய அனுமன் மிகச் சினந்து; ஆங்கு ோறு எனப்
புகப்ோய்ந்து - அங்குப் பருந்து கபாலப் பாய்ந்து; அவன் சநடு வில்லிமனப்
ேறித்தான் - அந்ைத் கைவாந்ைகனுதடய பநடிய வில்தலப் பறித்ைான். மாறு -
கவறாக, வயம் - வலிதம, ஏறு - ைதலவன், சிங்க பமனினுமாம். ககால் - அம்பு
பாறு - பருந்து.
(167)
7894. ேறித்தான் சநடும் ேமட, வானவர் ேலர் ஆர்த்திட, ேலவா
முறித்தான்; அவன் வலி கண்டு, உயர் பதவாந்தகன்
முனிந்தான்.
ைறித்து ஆங்கு ஓர் சுடர்த் பதாைரம் வாங்கா, மிமெ ஓங்கா;
செறித்தான், அவன்இடத் பதாள்மிமெ; இமைபயார்களும்
திமகத்தார்.

சநடும் ேமட ேறித்தான் -(கைவாந்ைகன் உதடய) நீண்ட வில்தலப்

பிடுங்கியவனாகிய (அனுமன்); ேலர் வானவர் ஆர்த்திட - பல கைவர்கள்
(மகிழ்ச்சியால்) கபபராலி பசய்ய; ேலவா முறித்தான் - (அந்ை வில்தலப்) பல
துண்டுகள் ஆகும்படி முனித்ைான்; உயர் பதவாந்தகன் - (வீரத்தில்) சிறந்ை
கைவாந்ைகன்; அவன் வலி கண்டு முறிந்தான் - அந்ை அனுமனுதடய
வலிதமதயக் கண்டு சினந்ைவனாய்; ஆங்கு ைறித்து ஒரு சுடர்த் பதாைரம்
வாங்காமிமெ ஓங்கா - அப்கபாது மீண்டும் ஒரு ஒளி பபாருந்திய கைாமரம் என்னும்
பதடதய எடுத்து கமல் ஓங்கி; அவன் இடத்பதாள் மிமெ செறித்தான் - அந்ை
அனுமனுதடய இடது கைாளின் மீது பநருங்க அடித்ைான்; இமைபயார்களும்
திமகத்தார் - (அச்பசயல் கண்ட) கைவர்களும் திதகத்ைார்கள்.

மறித்து - மீண்டும், கைாமரம் - பதகவர் மீது எறியும் நீண்ட உலக்தக கபான்ற

கபார்க் கருவி கபாலும். 167, 168 ஆகிய இரு பாடல்களும் அந்ைாதி அதமப்தபப்
பபற்றுள்ளதம காண்க.
(168)

7895. சுடர்த் பதாைரம் எறிந்து ஆர்த்தலும், கனல் ஆம்

எனச் சுளித்தான்,
அடல் பதாைரம் ேறித்தான், திரிந்து உரும்ஏறு என
ஆர்த்தான்,
புமடத்தான்; அவன் தடந்பதசராடு சநடுஞ் ொரதி
புரண்டான்;-
ைடல் பதாமகயர் வலி சவன்றவன்-வாபனார் முகம்
ைலர்ந்தார்.

ைடல் பதாமகயர் வலி சவன்றவன் - மடப்பம் பபாருந்திய மகளிர் ஏதுவாக

உண்டாகும் காமம் ஆகிய (அகப் பதகதய) பவன்றவன் ஆகிய அனுமன்; சுடர்த்
பதாைரம் எறிந்து ஆர்த்தலும் - (ைன் இடத்கைாள் மிதச) ஒளி பபாருந்திய கைாமரப்
பதடதய வீசித் (கைவாந்ைகன்) கபபராலி பசய்ை உடகன; கனல் ஆம் எனச்
சுளித்தான் - தீ ஆகும்படி எனச் சினந்து; அடல் பதாைரம் ேறித்தான் திரிந்து உரும்
ஏறு என ஆர்த்தான் -அந்ை வலிதம மிகு கைாமரத்தைத் (கைவாந்ைகன் தகயில்
இருந்து) பறித்துத் திரிந்து இடிகயறு எனும்படி கபபராலி பசய்து; புமடத்தான் -
(அந்ைத் கைாமரம் பகாண்டு கைவாந்ைகதனப்) புதடத்ைான்; அவன்
தடந்பதசராடு சநடுஞ் ொரதி புரண்டான் - அைனால் அவனுதடய பபரிய கைகராடு
வலிதம மிகு கைர்ப்பாகனும் இறந்ைான்; வாபனார் முகம் ைலர்ந்தனர் - (அது கண்டு)
கைவர்கள் மகிழ்ச்சியால் முகம் மலர்ந்ைனர்.
(169)

7896. சூலப் ேமட சதாடுவான்தமன இமையாதமுன் சதாடர்ந்தான்;

ஆலத்தினும் வலியானும் வந்து, எதிபர புகுந்து அடர்த்தான்;
காலற்கு இரு கண்ணான் தன மகயால் அவன் கதுப்பின்
மூலத்திமடப் புமடத்தான், உயிர் முடித்தான், சிரை
ைடித்தான்.

சூலப்ேமட சதாடுவான் தமன - சூலப் பதடதயக் தகயில் பகாண்ட

கைவாந்ைகதன; இமையாத முன் சதாடர்ந்தான் - (அனுமன்) கண்ணிதமப்பைற்கு
முன்னகம பநருங்கிப் கபார் பசய்யலானான்; ஆலத்தினும் வலியானும் - ஆலகால
நஞ்தசக் காட்டிலும் வலிதம பபாருந்திய கைவாந்ைகனும்; எதிபர வந்து புகுந்து
அடர்த்தான் - அவனுக்கு எதிரில் வந்து புகுந்து கபாரிட்டான்; காலற்கு இரு
கண்ணான் - யமனுக்கு இரு கண்கதளப் கபான்றவனாகிய (அனுமன்); தன் மகயால் -
ைனது தகயினால்; அவன் கதுப்பின் மூலத்திமடப் புமடத்தான் - அந்ைத்
(கைவாந்ைகனுதடய) கன்னத்து உயிர்ப் பாகத்தில் அடித்ைான்; சிரம் ைடித்தான் உயிர்
முடித்தான் - அைனால் அவன் ைதல பைாங்கி உயிர் விட்டான். அனுமன்
கைவாந்ைகதனக் கன்னத்தில் அடித்துக் பகான்றான். கதுப்பின் மூலம் - கன்னத்து
உயிர் நிதல என்க. இைதன இக்காலத்துப் பபாய்க்கண் என வழங்குவர். ைதன -
இதடக்குதற, இதமயாை - ஈறுநீண்ட எதிர்மதறப் பபயபரச்சம்.

(170)
அதிகாயன் - அனுமன் வீர உதர
7897. கண்டான் எதிர் அதிகாயனும், கனல் ஆம் எனக் கனன்றான்,
புண்தான் எனப் புனபலாடு இழி உதிரம் விழி சோழிவான்,
‘உண்படன் இவன் உயிர் இப்சோழுது; ஒழிபயன்’ என
உமரயா,
‘திண் பதரிமனக் கடிது ஏவு’ என, சென்றான்; அவன்
நின்றான்.

அதிகாயனும் எதிர் கண்டான் - (கைவாந்ைகன் இறந்ைதை) அதிகாயனும் கண்

எதிகர கண்டான்; கனல் ஆம் எனக் கனன்றான் - (அவன்) பநருப்புப் கபாலக்
பகாதித்து; புண்தான் எனப் புனபலாடு இழி உதிரம் விழி சோழிவான் - புண்ைான் என்று
(கண்கடார்க்குத்) கைான்றுமாறு கண்ணீகராடு வழியும் குருதிதய விழிகளில்
கசாரவிட்டவனாய்; இவன் உயிர் இப்சோழுது உண்படன் - இந்ை அனுமனுதடய
உயிதர இப்பபாழுகை அழிப்கபன்; ஒழிபயன் என உமரயா - பசய்யாது விட
மாட்கடன் என்று உதரத்து; திண் பதரிமனக் கடிது ஏவு என - வலிய நம் கைரிதன
விதரவாகச் பசலுத்து என்று (பாகனுக்குச் பசால்லி); அவன் நின்றான் சென்றான் -
அந்ை அனுமன் நின்ற இடத்துக்குச் பசன்றான்.
(171)

7898. அன்னான் வரும் அளவின்தமல, நிமலநின்றன அனிகம்;

பின் ஆனதும் முன் ஆனது; பிறிந்தார்களும் செறிந்தார்;
சோன்னால் உயர் சநடு ைால் வமர போல்வான் எதிர்
புக்கான்,
சொன்னான் இமவ, அதிகாயனும், வடபைருமவத்
துணிப்ோன்;
அன்னான் வரும் அளவின் தமல - அந்ை அதிகாயன் வரும் பபாழுது; அனிகம்
பின் ஆனதும் முன் ஆனது நிமல நின்றன - கசதனகள் பின்னிட்டதவ
முன்னிட்டதவயாய் நிதல பபற்று நின்றன; பிறிந்தார்களும் செறிந்தார் - பிரிந்து
பசன்றவர்களும் ஒன்று கசர்ந்து பநருங்கினார்கள்; வடபைருமவத் துணிப்ோன்
அதிகாயனும் - வடக்கின் கண் உள்ள கமரு மதலதயயும் துண்டாக்க வல்ல (வலிதம
உதடய) அதிகாயனும்; சோன்னால் உயர் சநடு ைால் வமர போல்வான் -
பபான்னால் ஆகிய உயர்ந்ை பபரிய கமரு மதல கபான்றவனாகிய அனுமனுக்கு;
எதிர் புக்கான் இமவ சொன்னான் - எதிகர புகுந்து இந்ைச் பசாற்கதளச் பசான்னான்
(அதை அடுத்ை இரண்டு பாடல்களில் காண்க.)
(172)

அதிகாயன் உதர
7899. ‘பதய்த்தாய், ஒரு தனி எம்பிமயத் தலத்பதாடு ஒரு
திறத்தால்;
போய்த் தாவிமன சநடு ைா கடல், பிமழத்தாய்; கடல்
புகுந்தாய்,
வாய்த்தாமனயும் ைடித்தாய்; அது கண்படன், எதிர்
வந்பதன்.
ஆய்த்து ஆயது முடிவு, இன்று உனக்கு; அணித்தாக வந்து,
அடுத்தாய்.

ஒரு தனி எம்பிமயத் தலத்பதாடு பதய்த்தாய் - (முன்பு நடந்ை பதழய கபாரில்)

ஒப்பற்றுத் ைனித்ை என் ைம்பியாகிய (அக்ககுமாரதனத்) ைதரகயாடு கசர்த்து
அழித்து; ஒரு திறத்தால் சநடுைா கடல் - ஒப்பற்ற உன் வலிதமயால் பபரிய கரிய
கடதல; போய்த் தாவிமன பிமழத்தாய் - கபாய்த் ைாவிப் பிதழத்ைாய்; கடல் புகுந்தாய்
வாய்த்தாமனயும் ைடித்தாய் - (இப்கபாது நடக்கும் கபாரில்) அரக்கர் கசதனயாகிய
கடலில் புகுந்து பபாருைற்கு வாய்த்ைவனாகிய கைவாந்ைகதனயும் உயிர் இழக்கச்
பசய்ைாய்; அது கண்படன் எதிர் வந்பதன் - அச்பசயல் கண்டு உன் எதிர் வந்து
உள்களன்; இன்று உனக்கு முடிவு ஆய்த்து ஆயது - இப்கபாது உனக்கு முடிவு
(பநருங்கி) ஆயிற்று ஆயிற்று; அணித்தாக வந்து அடுத்தாய் - (அைனால்ைான்)
என்தன பநருங்கி வந்துள்ளாய். வாய்த்ைான் - பபாருைற்குக் கிதடத்ைவன்;
கைவாந்ைகன். ஆய்த்து ஆயது - ஆயிற்று ஆயிற்று விதரவு பற்றி வந்ை அடுக்கு.
இைதன ஒரு பபாருட் பன்பமாழி என்பாரும் உளர்.

(173)

7900. ‘இன்று அல்லது, சநடு நாள் உமன ஒரு நாளினும்

எதிபரன்;
ஒன்று அல்லது செய்தாய் எமை; இமளபயாமனயும்
உமனயும்
சவன்று அல்லது மீளாத என் மிடல் சவங் கமண
ைமழயால்
சகான்று அல்லது செல்பலன்; இது சகாள்’ என்றனன்,
சகாடிபயான்.

உமன இன்று அல்லது - உன்தன இன்தறக்குக் (பகான்றால்) அல்லது; சநடுநாள்

ஒரு நாளினும் எதிபரன் - (இனிவரும்) நீண்ட காலத்தில் ஒருநாள் கூட எதிர்த்துப்
கபாரிட மாட்கடன்; எமை ஒன்று அல்லது செய்தாய் - (நீ) எமக்கு ஒரு தீங்கு
அல்லாது பல தீங்குகதளச் பசய்துள்ளாய் (அைனால்); சவன்று அல்லது மீளாத என்
மிடல் சவங்கமண ைமழயால் - பவற்றி பபற்று அன்றி வீணாக மீளுைல் இல்லாை
என்னுதடய வலிதம பபாருந்திய பகாடிய அம்புகளின் மதழயினால்;
இமளபயாமனயும் உமனயும் சகான்று அல்லது செல்பலன் - (இராமனுக்கு)
இதளயவனாகிய இலக்குவதனயும் உன்தனயும் பகான்றல்லது மீள மாட்கடன்;
இது சகாள் என்றனன் சகாடிபயான் - இதை (நீ மனதில் உறுதியாகக்) பகாள்க என்று
கூறினான் பகாடியவனாகிய அதிகாயன்.

உன்தனயும் இதளயவதனயும் பகான்கற மீள்வன் என்றபடி கதண மதழ -

உருவகம்.
(174)

அனுமன் திரிசிரதன அதழ எனக் கூறல்

7901. ‘பிமழயாது; இது பிமழயாது’ என, சேருங் மகத்தலம்

பிமெயா,
ைமழ ஆம் எனச் சிரித்தான்-வட ைமல ஆம் எனும்
நிமலயான்-
‘முமழ வாள் அரி அமனயாமனயும் எமனயும் மிக
முனிவாய்;
அமழயாய் திரிசிரத்பதாமனயும், நிலத்பதாடும் இட்டு
அமரப்ோன்.

வட ைமல ஆம் எனும் நிமலயான் - வடக்கின் கண் உள்ள கமரு மதல ஆம்
என்று கூறும்படி சலியா நிதலயுதடய அனுமன்; முமழவாள் அரி அமனயாமனயும்
எமனயும் மிக முனிவாய் - குதகயில் உள்ள சிங்கத்தை ஒத்ை இலக்குவதனயும்
என்தனயும் மிகச் சினக்கின்றாய்; நிலத்பதாடும் இட்டு அமரப்ோன் - (நான்) நிலத்தில்
கசர்த்தி அதரத்து அழிப்பைற்காக; திரி சிரத்பதாமனயும் அமழயாய் - திரிசிரதனயும்
(நாங்கள் இருவர் நீ ஒருவன் எனகவ) துதணயாக அதழத்துக் பகாள்வாய்; இது
பிமழயாது பிமழயாது என - (நான் பசால்லும்) இது ைவறாது ைவறாது என்று கூறி;
சேருங்மகத்தலம் பிமெயா - (ைன்னுதடய) பபரிய தககதளச் கசர்த்துப் பிதசந்து
பகாண்டு; ைமழ ஆம் எனச் சிரித்தான் - கமகம் கபால் பபரிய ஒலி எழுமாறு
சிரித்ைான்.
நீ இருவர் மீது முனிவு பகாண்டு உள்ளாய் எனகவ உனக்குத் துதணயாகத்
திரிசிரதனயும் கசர்த்துக் பகாள் என்கிறான் அனுமன்.
(175)

திரிசிரன் அனுமன் கபார்

7902. ‘ஆம், ஆம்!’ என, தமல மூன்றுமடயவன் ஆர்த்து வந்து,

அடர்த்தான்;
பகாைான் தனிப் சேருந் தூதனும், எதிபர செருக
சகாடுத்தான்,
‘காைாண்டவர், கல்லாதவர், வல்லீர்!’ எனக் கழறா,
நா ைாண்டு அற, அயல் நின்று உற நடுபவ புக நடந்தான்.

ஆம் ஆம் என தமல மூன்றுமடயான் ஆர்த்து வந்து அடர்த்தான் - (அனுமன் பசால்

ககட்டு) ஆம் ஆம் என்று பசால்லிக் பகாண்டு முத்ைதலயனான திரிசிரன் கபபராலி
பசய்து பகாண்டு வந்து ைாக்கினான்; பகாைான் தனிப் சேருந் தூதனும் எதிபர செருக்
சகாடுத்தான் - ைதலவன் ஆகிய இராமனது ஒப்பற்ற பபருந்தூைன் ஆகிய
அனுமனும் (அவனுக்கு) எதிராகப் கபார் பைாடுத்து; காைாண்டவர் கல்லாதவர் வல்லீர்
எனக் கழறா - காமத்ைால் மிக்கவரும் கல்லாைவரும் ஆகிய (நீங்கள்) (காமம் இல்லாை
கற்ற எங்கதள) பவல்ல வல்லீராவீகரா என்று பசால்லி; அயல் நின்று உற - தூரத்தில்
இருந்து பநருங்கி; நாைாண்டு அற - (கண்டவர்) நாக்கு வற்றி ஒழிய; நடுபவ புக
நடந்தான் - நடுவில் புகுந்து நடந்ைான்.

காமாண்டவர் - காமத்தினால் மிக்கவர்; கல்லாைவர் - கல்வி அறிவிலார்.

இத்பைாடர்க்கு கவறு பபாருள் கூறுவதுண்டு. காமாண்டவர் - கா - காத்ைல்,
மாண்டவர் - இல்லாைவர், காத்ைல் இல்லாைவர். கல்லாைவர் - ைற்காக்கும்
பைாழிதலக் கல்லாைவர். நாமாண்டு அற - நாக்கு வற்றி ஒழிய; ஈரம் வறளல்
அச்சத்ைாலாகும். வல்லீர் - இகழ்ச்சிக்குறிப்பு. புலனடக்கமும் கல்வியும் உள்ள
எங்கதள உங்களால் பவல்ல இயலாது என்பது கருத்து. கிட்கிந்ைா கண்டத்தில்
இராமன் அனுமதன,
“ஆற்றலும், நிமறவும் கல்வி அமைதியும் அறிவும் என்னும் பவற்றுமை
இவபனாடு இல்மலயாம்”

(கம்ப. 3767) என்றும்,

“கல்லாத கமலயும் பவதக் கடலுபை என்னும் காட்சி சொல்லாபல பதான்றிற்று

அன்பற”

(கம்ப - 3768) என்றும் புகழும் பசாற்கதள இங்கு நிதனவு கூர்க.

(176)

திரிசிரதன அழித்ைல்
7903. பதர்பைல் செலக் குதித்தான், திரிசிரத்தாமன ஓர் திறத்தால்,
கார் பைல் துயில் ைமல போலிமயக் கரத்தால் பிடித்து
எடுத்தான்,
ோர்பைல் ேடுத்து அமரத்தான், அவன் ேழி பைற்ேடப்
ேடுத்தான்.
‘போர் பைல்திமெ சநடு வாயிலின் உளது ஆம்’ என,
போனான்.

பதர் பைல் செலக் குதித்தான் - (அனுமன் அந்ைத் திரிசிரன் உதடய) கைரின் கமல்
பசன்று கசரும்படி குதித்து; கார் பைல் துயில் ைமல போலிமய திரிசிரத்தமன - கமகம்
கமல் படியப் பபற்ற மதலதயப் கபான்றவன் ஆன அந்ைத் திரிசிரதன; ஓர்
திறத்தால் கரத்தால் பிடித்து எடுத்தான் - ஒப்பற்ற வலிதமயால் தகயால் பிடித்து
எடுத்து; ோர் பைல் ேடுத்து அமரத்து - பூமியின் மீது ைள்ளி அதரத்து; அவன் ேழி
பைல் ேடப் ேடுத்தான் - அவனுக்குப் பழி மிகுதியாக உண்டாகுமாறு பகான்றான்;
போர் பைல் திமெ சநடு வாயிலின் உளது ஆம் என போனான் - (அைற்குப் பிறகு)
கபார் கமற்குத் திதச வாயிலில் உள்ளது என்று அங்குப் கபானான்.

இலக்குவன் இருந்ை வட திதச வாயிலில் திரிசிரத்ைதன அழித்ை அனுமன் கபார்

பசய்ய கமற்குத் திதச வாயிலுக்குச் பசன்றனன் என்க.

(177)

அதிகாயன், இலக்குவனுடன் பபார வருைல்

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்
7904. இமையிமடயாகச் சென்றான்; இகல் அதிகாயன் நின்றான்,
அமைவதுஒன்று ஆற்றல் பதற்றான், அருவிபயாடு
அழல்கால் கண்ணான்,
‘உமைசயாருோகபனயும், இவன் முனிந்து உருத்த போது,
கமையிலன் ஆற்றல்’ என்னா, கதத்சதாடும் குமலக்கும்
மகயான்,

இமையிமடயாகச் சென்றான் - (நடுவில் புகுந்து நடந்ைவனாகிய அனுமன்)

கண்ணிதம காலத்துக்கு முன்கப (கமற்குத் திதச வாயிலுக்குச்) பசன்று விட்டான்;
இகல் அதிகாயன் அமைவது ஒன்று ஆற்றல் பதற்றான் - வலிதம மிகு அதிகாயன்
ைக்கபைாரு பசயதலச் பசய்வைற்கு அறியாமல்; அருவிசயாடு அழல் கால்
கண்ணான் நின்றான் - நீர் அருவிகயாடு பநருப்தபயும் பவளிப் படுத்துகின்ற
கண்கதள உதடயவனாகித் (திதகத்து) நின்றவனாகி; உமைசயாரு ோகபனயும்
இவன் முனிந்து உருத்த போது கமையிலன் ஆற்றல் என்னா - உதம அம்தமதய
இடப்பாகத்திகல பகாண்ட சிவபிரானும் இந்ை அனுமன் சினம் பகாண்டு
சீற்றத்தை பவளியிடும் கபாது பபாறுத்ைற்கு வல்லதம உதடயவன் அல்லன்
என்று கூறி; கைத்பைாடும் குதலக்கும ்ி் மகயான் - சினத்துடன் நடுங்குகின்ற
தகதய உதடயவன் ஆனான்.
இதம இதடயாக - கண்ணிதமப் பபாழுதில், காலுைல் - பவளிப்படுத்ைல்,
கதமயிலன் பபாறுத்ைற்கு இலன், கைம் - சினம்.
(178)

7905. ‘பூணிப்பு ஒன்று உமடயன் ஆகிப் புகுந்த நான்,

புறத்து நின்று,
ோணித்தல் வீரம் அன்றால்; ேரு வலி ேமடத்பதார்க்கு
எல்லாம்
ஆணிப்சோன் ஆனான்தன்மனப் பின்னும் கண்டு
அறிசவன்’என்னா,
தூணிப் சோன் புறத்தான், திண் பதர் இளவல்பைல்
தூண்டச் சொன்னான்.

பூணிப்பு ஒன்று உமடயன் ஆகிப் புகுந்த நான் -(இலக்குவதன அழிப்பது என்ற)

குறிக்ககாள் ஒன்றிதனக் தகக் பகாண்டவனாகிப் (கபார்க்களத்துப்) புகுந்ை நான்;
புறத்து நின்று ோணித்தல் வீரம் அன்றால் - பிறிபைாரு எண்ணம் பகாண்டு நின்று
காலத்தை நீட்டித்ைல் வீரம் அல்ல; தூணிப் சோன் புறத்தான் - அம்பு
அறாத்தூணிதய அழகிய முதுகில் கட்டியுள்ளவனும்; ேரு வலி ேமடத்பதார்க்கு
எல்லாம் ஆணிப் சோன் அனான் தன்மன - மிக்க வலிதம
பதடத்ைவர்களுக்பகல்லாம் ஆணிப் பபான் கபால் சிறந்ைவனும் ஆகிய
இலக்குவன் ைன்தனப்; பின்னும் கண்டு அறிசவன் என்னா - கமலும் கண்டு
அறிகவன் என்று கூறி; திண்பதர் இளவல் பைல் தூண்டச் சொன்னான் - ைனது வலிய
கைதர இலக்குவதன கநாக்கிச் பசலுத்துமாறு (கைர்ப்பாகனிடம் அதிகாயன்)
பசான்னான்.
பூணிப்பு - குறிக்ககாள், கமற்ககாள் தீர்மானம். பாணித்ைல் - காலம் ைாழ்த்ைல்.
புறம் - முதுகு, ஆல் - அதச.

(179)

7906. பதர் ஒலி கடமலச் சீற, சிமல ஒலி ைமழமயச் சீற,

போர் ஒலி முரசின் ஓமத திமெகளின் புறத்துப் போக,
தார் ஒலி கழற் கால் மைந்தன் தாமனயும் தானும்
சென்றான்;
வீரனும் எதிபர நின்றான், விண்ணவர் விமெயம் பவண்ட,

பதர் ஒலி கடமலச் சீற - கைர்களின் ஒலி கடதலச் சீறுவது கபால் மிகவும்; சிமல
ஒலி ைமழமயச் சீற - வில்களின் ஒலி மதழ ஒலிதயச் சீறுவது கபால் மிகவும்; போர்
ஒலி முரசின் ஓமத திமெகளின் புறத்துப் போக - கபார்க்களத்தில் ஒலிக்கின்ற முரசின்
ஒலி திக்குகள் கடந்து பவளியில் பசல்லவும்; தார் ஒலி கழற்கால் மைந்தன் - கபார்
மாதல ைதழத்ை (மார்பிதனயும்) வீரக்கழல் அணிந்ை காலிதனயும் உதடய
அதிகாயன்; பெமனயும் தானும் சென்றான் - பதடகளும் ைானும் ஆகச் பசன்றான்;
விண்ணவர் விமெயம் பவண்ட - கைவர்கள் (பவல்க பவல்க என) பவற்றிகய விரும்ப;
வீரனும் எதிபர நின்றான் - வீரனாகிய இலக்குவனும் (அவன்) எதிகர (கபாரிட)
நின்றான்.

இலக்குவனும் அதிகாயனும் கபாரிட எதிபரதிர் நின்றனர் என்க. சிதல - வில்,

ஓதை - ஓதச. ைார் ஒலி - மாதல ைதழத்ை, ஒலித்ைல் ஈண்டுத் ைதழத்ைல், விதசயம் -
பவற்றி, கவண்ட - விரும்ப.

(180)
அங்கைன் கைாள் கமகலறி இலக்குவன் கபாரிடல்
7907. வல்மலயின் அணுக வந்து வணங்கினான், வாலி மைந்தன்;
‘சில்லி அம் பதரின் பைலான், அவன் அைர் செவ்விது
அன்றால்;
வில்லியர் திலதம் அன்ன நின் திருபைனி தாங்கப்
புல்லியன் எனினும், என் பதாள் ஏறுதி, புனித!’ என்றான்.

வல்மலயின் அணுக வந்து வணங்கினான் வாலி மைந்தன் - விதரவாக (இலக்குவதன)

பநருங்கி வந்து வணங்கியவனாகிய வாலிக்கு மகனான அங்கைன்; அவன் சில்லி
அம் பதரின் பைலான் - அவ்வதிகாயன் சக்கரம் அதமந்ை அழகிய கைரின் கமல்
உள்ளான்; அைர் செவ்விது அன்றால் - (அவகனாடு நிலத்தில் இருந்து) கபாரிடுவது
பசம்தம உதடயைல்ல; வில்லியர் திலதம் அன்ன நின் திருபைனி - வில்லாளிகளில்
திலகம் கபான்ற உனது அழகிய கமனிதய; தாங்கப் புல்லியன் எனினும் -
ைாங்குவைற்கு (ஒவ்வாை) புன்தம உதடயவன் என்றாலும்; புனித என் பதாள்
ஏறுதி என்றான் - தூய்தமயானவகன என் கைாளின் மீது ஏறுக என்றான்.

வல்தல - விதரவாக, சில்லி - சக்கரம், வணங்கினன் - முற்பறச்சம்.

முைற்கபார்ப் படலத்து அனுமன் பசயதல (7232, 7233) இங்கு காண்க.

(181)

7908. ‘ஆம்’ என, அைலன் தம்பி அங்கதன் அலங்கல் பதாள்பைல்

தாைமரச் ெரணம் மவத்தான்; கலுழனின் தாங்கி நின்ற
பகாைகன் ஆற்றல் பநாக்கி, குளிர்கின்ற ைனத்தர் ஆகி,
பூ ைமழ சோழிந்து வாழ்த்திப் புகழ்ந்தனர், புலவர் எல்லாம்.

அைலன் தம்பி ஆம் என - குற்றம் அற்றவனாகிய இராமனுக்குத் ைம்பியாகிய

இலக்குவன் (நீ பசால்வது சரி) ஆம் என (ஏற்று); அங்கதன் அலங்கல் பதாள் பைல் -
அங்கைனுதடய மாதலயணிந்ை கைாளின் மீது; தாைமரச் ெரணம் மவத்தான் - ைன்
ைாமதர கபான்ற கால்கதள தவத்து ஏறினான்; கலுழனின் தாங்கி நின்ற பகாைகன்
ஆற்றல் பநாக்கி - கருடாழ்வார் கபால் (அவதனத்) ைாங்கி நின்ற அரச மகனான
அங்கைனது வலிய ஆற்றதலக் கண்டு; புலவர் எல்லாம் குளிர்கின்ற ைனத்தர் ஆகி -
கைவர்கள் எல்லாம் குளிர்ந்ை மனத்தை உதடயவர்கள் ஆகி; பூ ைமழ சோழிந்து -
பூவாகிய மதழதயச் பசாரிந்து; வாழ்த்திப் புகழ்ந்தனர் - (நீடு வாழ்க என) வாழ்த்திப்
புகழ்ந்ைனர்.
ைாமதரச் சரணம் - உவதமத்பைாதக. சரணம் - கால், இன் - உவம உருபு, பூ
மதழ - உருவகம்.
(182)

7909. ஆயிரம் புரவி பூண்ட அதிர் குரல் அெனித் திண் பதர்

போயின திமெகள் எங்கும், கறங்கு எனச் ொரி போைால்;
மீ எழின் உயரும்; தாழின் தாழும்; விண் செல்லின்
செல்லும்;-
தீ எழ உவரி நீமரக் கலக்கினான் சிறுவன் அம்ைா!
உவரி நீமர தீ எழக் கலக்கினான் சிறுவன் - பாற்கடல் நீதரத் தீ பவளிப்படும்படி
கலக்கியவனாகிய வாலியின் மகனான அங்கைன்; ஆயிரம் புரவி பூண்ட அதிர் குரல்
அெனித் திண்பதர் - ஆயிரம் குதிதரகள் பூட்டியதும் ஒலிக்கும் இடிதயப்
கபான்றதுமாகிய (அதிகாயனது) வலிய கைர்; போயின திமெகள் எங்கும் - பசன்ற
திதசகள் எல்லாவற்றிலும்; கறங்கு எனச் ொரி போைால் - (அங்கைன் ைானும்) காற்றாடி
கபால சுற்றிப் கபாவான்; மீ எழின் உயரும் - (கைர்) கமல் எழுந்ைால் (ைானும்)
கமபலழுவான்; தாழின் தாழும் - (கைர் கீகழ) ைாழ்ந்ைால் (ைானும்) ைாழ்வான்; விண்
செல்லின் செல்லும் - கைர் ஆகாயத்தில் பசன்றது என்றால் (ைானும்) ஆகாயத்தில்
பசல்லுவான்.
அதிகாயனுதடய வலிய கைருக்கு ஒப்பாக அங்கைனும் திரிந்ைனன் என்க. அசனி -
இடி, கறங்கு - காற்றாடி, மீ - கமகல. உவரி - கடல். ஆல் - அதச. அம்ம - அதச.

(183)

7910. அத் சதாழில் பநாக்கி, ஆங்கு வானரத் தமலவர் ஆர்த்தார்;

‘இத் சதாழில் கலுழற்பகயும் அரிது’ என, இமைபயார்
எல்லாம்
மகத்தலம் குமலத்தார் ஆக, களிற்றினும் புரவிபைலும்
மதத்தன, இமளய வீரன் ெரம் எனும் தாமர ைாரி.

அத்சதாழில் பநாக்கி - (அங்கைனது) அந்ைத் பைாழிதலப் பார்த்து; அங்கு வானரத்

தமலவர் ஆர்த்தார் - அப்கபாது வானரத் ைதலவர் மகிழ்ச்சிப் கபபராலி பசய்ைனர்;
இமைபயார் எல்லாம் - கைவர்கள் எல்லாம்; இத்சதாழில் கலுழற்பகயும் அரிது என -
இவ் (அங்கைனது) பைாழில் திறதம கருடாழ்வானுக்குக் கூட இயலாது என்று
பசால்லி; மகத்தலம் குமலத்தார் ஆக - தககள் விதிர் விதிர்த்ைார் ஆக; இமளய வீரன்
ெரம் எனும் தாமர ைாரி - இதளய வீரனுதடய அம்புகள் என்னும் ைாதரயாகப்
பபாழிகிற மதழ; களிற்றினும் புரவி பைலும் மதத்தன - (அரக்கரின்) யாதனகள் மீதும்
குதிதரகள் மீதும் தைத்ைன.

குதலத்ைல் - விதிர் விதிர்த்ைல், நடுங்குைல்

(184) 7911.
முழங்கின முரெம்; பவழம் முழங்கின; முரித் திண் பதர்
முழங்கின; முகரப் ோய்ைா முழங்கின; முழு சவண் ெங்கம்
முழங்கின; தனுவின் ஓமத முழங்கின; கழலும் தாரும்
முழங்கின; சதழிப்பும் ஆர்ப்பும் முழங்கின, முகிலின்
மும்மை.

முரெம் முழங்கின - முரசங்கள் முழங்கின; கவழம் முழங்கின - யாதனகள்

முழங்கின; மூரித் திண்பதர் முழங்கின - மிக்க வலிதம உதடய கைர்கள் முழங்கின;
முகரப் ோய்ைா முழங்கின - கதனக்கும் பண்புள்ள குதிதரகள் முழங்கின; முழு
சவண் ெங்கம் முழங்கின - முழுதும் பவண்தமயான சங்குகள் முழங்கின; தனுவின்
ஓமத முழங்கின - வில்லின் ஓதச முழங்கின; கழலும் தாரும் முழங்கின - வீரக்
கழலும் மாதலகளும் முழங்கின; சதழிப்பும் ஆர்ப்பும் முகிலின் மும்மை முழங்கின -
(வீரர்களின்) அைட்டலும் ஒலிப்பும் கமக ஒலியினும் மும்மடங்கு முழங்கின.
 கபார்க்கள ஒலிகள் இப்பாடலில் கூறப்படுகின்றன. முகரம் - கதனத்ைல், ைார்
என்பைதனக் கிண்கிணி என்பாரும் உளர், பசாற்பபாருட் பின்வருநிதலயணி
காண்க.
(185)

7912. கரி ேட, காலாள் சவள்ளம் களம் ேட, கலினக் காலப்

ேரி ேட, கண்ட கூற்றும் ேயம் ேட, மேம் சோன் திண் பதர்
எரிேட, சோருத பூமி இடம் ேட, எதிர்ந்த எல்லாம்
முரிேட, ேட்ட, வீரன் முரண் கமண மூரி ைாரி.

கரி ேட - (அப்கபார்க்களத்தில்) யாதனகள் இறந்து படவும்; காலாள் சவள்ளம்

களம் ேட - காலாட் பதடயின் கூட்டம் கபார்க் களத்தில் அழிந்து படவும்; கலினக்
காலப் ேரிேட - கசணம் பூட்டிய காற்தறப் கபால் பசல்லும் குதிதரகள் அழிந்து
படவும்; கண்ட கூற்றும் ேயம்ேட - (கபார்க்கள அழிவிதனக்) கண்ட யமனும் அச்சம்
கமம்படவும்; மேம்சோன் திண்பதர் எரிேட - பசும் பபான்னால் பசய்யப்பட்ட
வலிய கைர்கள் எரிந்து படவும்; சோருத பூமி இடம் ேட - கபார்க்களம் பதடகள்
இறந்து கபானைால் இடம் அகன்று கைான்றவும்; எதிர்ந்த எல்லாம் முரி ேட -
எதிர்த்து வந்ை பதடகள் எல்லாம் அழிந்து படவும்; வீரன் முரண்கமண மூரி ைாரி -
வீரனாகிய இலக்குவன் உதடய வலிதமயான அம்புகளால் ஆகிய பபருமதழ; ேட்ட
- மிகுதியாகத் கைான்றியது.
கலினம் - கசணம். இடம்பட - பவற்றிடமாகத் கைான்ற, பசாற் பபாருள்
பின்வருநிதலயணி காண்க.

(186)
இலக்குவன் அதிகாயன் உதரயாடல்
7913. ைன்னவன் தம்பி, ைற்று அவ் இராவணன் ைகமன பநாக்கி,
‘என் உனக்கு இச்மெ? நின்ற எறி ேமடச் பெமன எல்லாம்
சின்னபின்னங்கள் ேட்டால், சோருதிபயா? திரிந்து நீபய
நல் சநடுஞ் செருச் செய்வாபயா? சொல்லுதி, நயந்தது’
என்றான்.

ைன்னவன் தம்பி - இராமபிரான் ைம்பியாகிய இலக்குவன்; ைற்று அவ்

இராவணன் ைகமன பநாக்கி - அந்ை இராவணன் மகனாகிய அதிகாயதன
கநாக்கி; உனக்கு என் இச்மெ - உனக்கு என்ன விருப்பம்; நின்ற எறிேமடச்
பெமன எல்லாம் - (கபார்க்களத்து) நின்ற எறிைற்குரிய பதடக்கலங்கதளக்
பகாண்டுள்ள கசதன முழுவதும்; சின்ன பின்னங்கள் ேட்டால் சோருதிபயா - சின்ன
பின்னமாய்ச் சிைறி அழிந்ை (பிறகு) கபார் பசய்வாகயா? திரிந்து நீபய நல் சநடுஞ்
செருச் செய்வாபயா - பிரிந்து நீ மட்டும் நல்ல பநடிய கபாரிதன (இப்கபாகை)
பசய்வாகயா?; நயந்தது சொல்லுதி என்றான் - (நீ) விரும்பியதைச் பசால்லுவாயாக
என்றான்.

மற்று - அதச.

(187)

7914. ‘யாவரும் சோருவர் அல்லர், எதிர்ந்துள யானும் நீயும்,

பதவரும் பிறரும் காண, செருவது செய்வ எல்லாம்;
‘காவல் வந்து உன்மனக் காப்ோர் காக்கவும் அமையும்;
பவபற
கூவியது அதனுக்கு அன்பறா?’ என்றனன்-கூற்றின்
சவய்பயான்.
கூற்றின் சவய்பயான் - யமதனக் காட்டிலும் பகாடியவன் ஆகிய அதிகாயன்;
யாவரும் சோருவர் அல்லர் - எல்கலாரும் கபாரிடுவார் அல்லல்; பதவரும் பிறரும்
காண - (குழுமியுள்ள) கைவர்களும் மற்றவர்களும் காணும்படி; செருவது செய்வ
எல்லாம் - கபாரது பசய்யப் கபாவபைல்லாம்; எதிர்ந்துள யானும் நீயும் -
(கபாருக்காக) எதிர்க்கப்பட்டுள்ள யானும் நீயுகம ஆகும்; உன்மனக் காவல் வந்து
காப்ோர் காக்கவும் அமையும் - உனக்குக் காவலாக வந்து காப்பவர் காப்பதும்
பபாருந்தும்; (உன்தன யார் வந்து காத்ைாலும் சரிகய என்றபடி) பவபற கூவியது
அதனுக்கு அன்பறா என்றனன் - (உனக்கு ஆள் அனுப்பி) ைனியாகப் கபாருக்கு
அதழத்ைது ைனியாகப் கபாரிட்டு பவல்வைற்காக அல்லவா? என்று கூறினான்.

பசருவது - அது பகுதிப் பபாருள் விகுதி. கவகற கூவுைல் - ைனித்து நின்று கபார்
பசய்வைற்கு அதற கூவி அதழத்ைல்.

(188)

7915. ‘உமையபன காக்க; ைற்று அங்கு உமை ஒரு கூறன் காக்க;

இமையவர் எல்லாம் காக்க; உலகம் ஓர் ஏழும் காக்க;
ெமையும் உன் வாழ்க்மக, இன்பறாடு’ என்று, தன்
ெங்கம் ஊதி,
அமை உருக் சகாண்ட கூற்மற நாண் எறிந்து,
உருமின் ஆர்த்தான்.

உமையபன காக்க - உன் அண்ணனாகிய இராமகன காக்கட்டும்; ைற்று அங்கு உமை

ஒரு கூறன் காக்க - அன்றி அங்கு உதமயம்தமதய இடப்பாகத்தில் பகாண்ட
சிவபிராகன (வந்து) காக்கட்டும்; இமையவர் எல்லாம் காக்க - கைவர்கள் எல்லாம்
(கசர்ந்து வந்து) காக்கட்டும்; உலகம் ஓர் ஏழும் காக்க - உலகம் ஓர் ஏழில் வாழும்
(அதனவரும் வந்து) காக்கட்டும்; இன்பறாடு உன் வாழ்க்மக ெமையும் - இன்றுடன்
உன் வாழ்வு முடிந்து விடும்; என்று தன் ெங்கம் ஊதி - என்று கூறித் ைன் சங்கிதன
எடுத்து ஊதி; அமை உருக் சகாண்ட கூற்மற - மூங்கில் உருவம் பகாண்ட யமதன
(ைன் வில்லிதன); நாண் எறிந்து உருமின் ஆர்த்தான் - நாணிதனத் பைறித்து இடி
கபால் கபபராலி பசய்ைான்.

உதமயன் - உம் ைதமயனாகிய இராமன், சதமைல் - முடிைல், அதம - மூங்கில்;

ஆடதம என்றார் பிறரும். அங்கு - அதசயுமாம்.

(189)
இலக்குவன் அதிகாயனுடன் பபாருைல்
7916. அன்னது பகட்ட மைந்தன், அரும்பு இயல் முறுவல் பதான்ற,
‘சொன்னவர் வாரார்; யாபன பதாற்கினும், பதாற்கத் தக்பகன்;
என்மன நீ சோருது சவல்லின், அவமரயும் சவன்றி’ என்னா,
மின்னினும் மிளிர்வது ஆங்கு ஓர் சவஞ் ெரம்
பகாத்து விட்டான்.

அன்னது பகட்ட மைந்தன் - அச்பசாற்கதளக் ககட்ட வீரனாகிய இலக்குவன்;

அரும்பு இயல் முறுவல் பதான்ற - முல்தல அரும்பிதன ஒத்ை பற்கள் பைரியப்
புன்னதகத்து; நீ சொன்னவர் வாரார் - (நீ) பசான்னவர்கள் யாரும் வரமாட்டார்கள்;
யாபன பதாற்கினும் பதாற்கத்தக்பகன் - (ஒருகவதள) நாகன கைாற்கத் ைக்கவன்;
என்மன நீ சோருது சவல்லின் - என்தன நீ கபாரிட்டு பவன்றால்; அவமரயும் சவன்றி
என்னா - அவர்கதள எல்லாம் பவன்றவன் ஆவாய் என்று கூறி; மின்னினும்
மிளிர்வது - மின்னதலக் காட்டிலும் ஒளி விடுவைாகிய; சவஞ்ெரம் ஆங்பகார்
பகாத்து விட்டான் - பகாடிய அம்பிதன அப்கபாது (வில்லில்) ககாத்து
அதிகாயன் மீது பசலுத்தினான்.

முறுவல் எள்ளல் பற்றி வந்ைது என்க. அவதரயும் என்றது முன் பாடலில் கூறிய
உதமயன் முைலிகனாதர என்க. ஆங்கு - அவ்விடத்து. ஓர் - ஒரு எனப்
பபாருளுதரத்துக் காட்டுக.
(190)

7917. விட்ட சவம் ேகழிதன்மன, சவற்பிமன சவதுப்பும் பதாளான்,

சுட்டது ஓர் ேகழிதன்னால் விசும்பிமடத் துணித்து நீக்கி,
எட்டிபனாடு எட்டு வாளி, ‘இலக்குவ! விலக்காய்’ என்னா,
திட்டியின் விடத்து நாகம் அமனயன, சிந்தி, ஆர்த்தான்.
சவற்பிமன சவதுப்பும் பதாளான் - மதலயிதனயும் பவப்ப வலிதமயால்
அழிக்கவல்ல கைாள்கதள உதடய அதிகாயன்; விட்ட சவம் ேகழி தன்மன -
(இலக்குவன்) விட்ட பகாடுதமயான அம்பிதன; விசும்பிமட சுட்ட ஓர் ேகழி
தன்னால் துணித்து நீக்கி - ஆகாயத்தின் கண்ட சுடும் ைன்தமயுள்ள ஒப்பற்ற (ைன்)
அம்பு ஒன்றினால் துண்டாக்கி நீக்கி; இலக்குவ - இலக்குவகன; விலக்காய் என்னா -
(இவ்வம்புகதள) விலக்குவாய் என்று கூறி; திட்டியின் விடத்து நாகம் அமனயன -
திட்டி விடம் என்னும் நாகத்தை ஒத்ைனவாகிய; வாளி எட்டிபனாடு எட்டு -
அம்புகள் பதினாறிதனச்; சிந்தி ஆர்த்தான் - (இலக்குவன் மீது) எய்து கபபராலி
பசய்ைான்.
இலக்குவன் பசலுத்திய அம்பிதன விண்ணில் அழித்ை அதிகாயன் அவன் மீது
பதினாறு அம்புகதள எய்து “இதை நீ ைடுத்து விலக்குக” என்று கூறிப் கபபராலி
பசய்ைான். திட்டி விடம் - கண்ணில் நஞ்சு பகாண்ட ஒரு நாக சாதி “திட்டியின் விட
மன்ன கற்பின் பசல்விதய விட்டிதலகயா” (கம்ப. 7351) என்று சீதைதயக்
குறித்துக் கும்பகருணன் கூறும் பகுதி இங்கு எண்ணத் ைக்கது. பவதுப்பும் - பசய்யும்
என்னும் வாய்பாட்டுப் பபயபரச்சம். இலக்குவ - அண்தம விளி.

(191)

7918. ஆர்த்து அவன் எய்த வாளி அமனத்மதயும் அறுத்து

ைாற்றி,
பவர்த்து, ஒலி வயிர சவங் பகால், பைருமவப்
பிளக்கற்ோல,,
தூர்த்தனன், இராைன் தம்பி; அமவ எலாம் துணித்துச்
சிந்தி,
கூர்த்தன ேகழி பகாத்தான், குபேரமன ஆடல்
சகாண்டான்.

அவன் ஆர்த்து எய்த வாளி அமனத்மதயும் - அந்ை அதிகாயன் கபபராலி பசய்து எய்ை
அம்புகள் அதனத்தையும்; இராைன் தம்பி அறுத்து ைாற்றி - இராமனுக்குத் ைம்பியாகிய
இலக்குவன் துண்டித்துப் கபாக்கி; பவர்த்து பைருமவப் பிளக்கற் ோல - சினம்
பகாண்டு கமரு மதலயிதனயும் பிளக்கும் வல்லதம உதடயவனாகிய; ஒலி வயிர
சவங்பகால் தூர்த்தனன் - ஒலிக்கும் திண்தமயான பகாடிய அம்புகதள நிரப்பினான்;
குபேரமன ஆடல் சகாண்டான் - குகபரதன பவற்றி பகாண்டவன் ஆகிய அதிகாயன்;
அமவ எலாம் துணித்துச் சிந்தி - அந்ை அம்புகள் எல்லாவற்தறயும் துண்டமாக்கித்
ைள்ளி; கூர்த்தன ேகழி பகாத்தான் - கூர்தம உதடயனவாகிய அம்புகதள (வில்லில்)
ககாத்து எய்ைான்.
கவர்த்து - சினந்து, வயிர பவங்ககால் - திண்ணிய பகாடிய அம்பு, ஆடல் -
பவற்றி “கூற்தறயும் ஆடல் பகாண்கடன்” என்ற (கம்ப. 7431) கும்பகருணன் கூற்றில்
ஆடல் அப்பபாருட்டாைல் காண்க.

(192)

7919. எய்தனன் எய்த எல்லாம், எரி முகப் ேகழியாபல,

சகாய்தனன் அகற்றி, ஆர்க்கும் அரக்கமனக் குரிசில்
பகாேம்
செய்தனன், துரந்தான் சதய்வச் செயல் அன்ன கமணமய;
சவங்பகால்
சநாய்து அவன் கவெம் கீறி நுமழவன, பிமழப்பு இலாத.

குரிசில் - ஆடவர் திலகனாகிய இலக்குவன்; எய்தவன் எய்த எல்லாம் -

எய்ைவன் ஆகிய (அதிகாயன்) எய்ை எல்லா அம்புகதளயும்; எரி முகப்
ேகழியாபல சகாய்தனன் அகற்றி - பநருப்தப முகத்தில் பகாண்ட அம்பால் அறுத்து
அகற்றி; ஆர்க்கும் அரக்கமன - கபபராலி பசய்யும் அரக்கனாகிய அதிகாயதனக்;
பகாேம் செய்தனன் - சினந்ைவன் ஆகி; சதய்வச் செயல் அன்ன கமணமயத்
துரந்தான் - (ைவறாது பயன் விதளக்கும்) பைய்வச்பசயதல ஒத்ை அம்புகதளச்
பசலுத்தினான்; பிமழப்பு இலாத சவங்பகால் - (இலக்குத்) ைவறாை அந்ைக் பகாடிய
அம்புகள் எல்லாம்; அவன் கவெம் சநாய்து கீறி நுமழவன - அந்ை அதிகாயனுதடய
கவசத்தை எளிதமயாகப் பிளந்து நுதழவன வாயின.

பைய்வச் பசயல் அன்ன கதண - பசய்ை விதனக்கு ஏற்பப் பயன் விதளக்கும்

ைவறாை பைய்வச் பசயதல ஒத்ை அம்புகள், இது பயன் உவதம என்க.

(193) 7920. நூறு பகால் கவெம் கீறி நுமழதலும்,

குமழவு பதான்றத்
பதறல் ஆம் துமணயும், சதய்வச் சிமல சநடுந் பதரின்
ஊன்றி,
ஆறினான்; அதுகாலத்து அங்கு அவனுமட அனிகம்
எல்லாம்
கூறுகூறாக்கி அம்ோல், பகாடியின் பைலும் சகான்றான்.

நூறு பகால் கவெம் கீறி நுமழதலும் - நூறு அம்புகள் கவசத்தைப் பிளந்து உடம்பின்
உட்புகுந்ை உடகன; குமழவு பதான்ற - வருத்ைம் கைான்ற; பதறல் ஆம் துமணயும் -
(அதிகாயன்) ைான் கைறும்கால அளவும்; சதய்வச் சிமல சநடுந்பதரின் ஊன்றி
ஆறினான் - (ைன்) பைய்வத்ைன்தம உள்ள வில்லிதனப் பபரிய கைரில்
ஊன்றியவனாய்க் கதளப்பு ஆறினான்; அதுகாலத்து அங்கு - அக்காலத்தில் அந்ை
இடத்தில்; அவனுமட அனிகம் எல்லாம் - அதிகாயன் உதடய பதடகதள எல்லாம்;
கூறு கூறாக்கி பகாடியின் பைலும் அம்ோல் சகான்றான் - (இலக்குவன்) துண்டு
துண்டாக்கிக் ககாடிக்கும் கமலாகத் (ைன்) அம்பால் பகான்று அழித்ைான்.

குதழவு - வருத்ைம், மயக்கம் எனினும் பபாருந்தும். கைறல் ஆம் துதண -

பைளிவு பபறும் அளவும். அனிகம் - பதட.

(194)

7921. புமட நின்றார் புரண்டவாறும், போகின்ற புங்க வாளி

கமடநின்று கணிக்க ஆங்கு ஓர் கணக்கு இலாவாறும்
கண்டான்;
இமடநின்ற ையக்கம் தீர்ந்தான்; ஏந்திய சிமலயன் காந்தி,
சதாமட நின்ற ேகழி ைாரி, ைாரியின் மும்மை தூர்த்தான்.

இமட நின்ற ையக்கம் தீர்த்தான் - இதடகய கைான்றிய மயக்கம் நீங்கியவனாகிய

அதிகாயன்; புமட நின்றார் புரண்ட வாறும் - (ைன்) பக்கத்தில் நின்றவர்கள் (உயிர்
ஒழிந்து) புரண்ட ைன்தமயிதனயும்; போகின்ற புங்கவாளி - (ைன்தனச் சற்றிப்
கபாகின்ற இலக்குவனுதடய) கூர்தமயான அம்புகள்; கமட நின்று கணிக்க -
முழுதும் நின்று கணக்கிட; அங்கு ஓர் கணக்கு இலாவாறும் கண்டான் - அங்கு ஒரு
கணக்கு இல்லாை ைன்தமயில் மிகுதியாகச் பசல்வதையும் கண்டவனாகி; காந்தி
ஏந்திய சிமலயன் - பகாதித்து ஏந்திய வில்தல உதடயவனாய்; சதாமட நின்ற ேகழி
ைாரி - பைாடுக்கப் பபற்ற அம்பு மதழதய; ைாரியின் மும்மை தூர்த்தான் -
மதழயினும் மூன்று மடங்கு பசலுத்தி மிகுதியாக நிரப்பினான்.

புதட - பக்கம், புங்கம் - கூர்தம காந்தி - சினந்து. பகழி மாரி - உருவகம்.

(195)

7922. வான் எலாம் ேகழி, வானின் வரம்பு எலாம் ேகழி, ைண்ணும்

தான் எலாம் ேகழி, குன்றின் தமல எலாம் ேகழி, ொர்ந்பதார்
ஊன் எலாம் ேகழி, நின்பறார் உயிர் எலாம் ேகழி, பவமல
மீன் எலாம் ேகழி, ஆக வித்தினன்-சவகுளி மிக்பகான்.

சவகுளி மிக்பகான் - சினம் மிக்கவனாகிய அதிகாயன்; வான் எலாம் ேகழி -

ஆகாயம் எல்லாம் அம்புகள்; வானின் வரம்பு எலாம் ேகழி - ஆகாய எல்தல எல்லாம்
அம்புகள்; ைண்ணும் தான் எலாம் ேகழி -நிலவுலகம் எல்லாம் அம்புகள்; குன்றின் தமல
எலாம் ேகழி - மதல உச்சிகளில் எல்லாம் அம்புகள்; ொர்ந்பதார் ஊன் எலாம் ேகழி -
(அதிகாயதனச்) சார்ந்திருப்பவர் உடம்பு எல்லாம் அம்புகள்; நின்பறார் உயிர்
எலாம் ேகழி - எதிர்த்து நின்றவர்களுதடய உயிர்களில் எல்லாம் அம்புகள்; பவமல
மீன் எலாம் ேகழி - கடலில் உள்ள மீன்கள் கமல் எல்லாம் அம்புகள்; ஆக வித்தினன் -
(என) ஆகுமாறு (எல்லா இடத்தும்) அம்புகதள விதைத்திட்டான்.

அதிகாயன் உடலுதடப் பபாருள் மற்றும் நுண்பபாருள் ஆகியவற்றின் மீது

அம்புகதளச் பசலுத்தினான் என்க. ைதல - உச்சி. பசாற் பபாருட் பின்வரு
நிதலயணி. உருவம் மற்றும் அருவப் பபாருள்கதளப் பகழி கசர்ந்ைைாகக் கூறியது
உயர்வு நவிற்சி.

(196) 7923. ைமறந்தன திமெகள் எல்லாம்; வானவர்

ைனபை போலக்
குமறந்தன, சுடரின் மும்மைக் சகாழுங் கதிர்;
குவிந்து, ஒன்று ஒன்மற
அமறந்தன, ேகழி; மவயம் அதிர்ந்தது; விண்ணும் அஃபத;
நிமறந்தன, சோறியின் குப்மே; நிமிர்ந்தன, சநருப்பின்
 கற்மற.

திமெகள் எல்லாம் ைமறந்தன - (அதிகாயன் பசலுத்திய அம்புகளால்) திதசகள்

எல்லாம் மதறந்ைன; வானவர் ைனபை போல - கைவர்களின் மனம் கபால; மும்மைச்
சுடரின் சகாழுங் கதிர் குமறந்தன - மூன்று சுடர்களின் பகாழுவி விளங்கிய ஒளி
குதறந்ைன; ேகழி குவிந்து ஒன்று ஒன்மற அமறந்தன - அம்புகள் ஒன்றாகச் கசர்ந்து
ஒன்கறாடு ஒன்று கமாதிக் பகாண்டன; மவயம் அதிர்ந்தது - நிலவுலகம் அதிர்ந்ைது;
விண்ணும் அஃபத - ஆகாயமும் அவ்வாகற (அதிர்ந்ைது); சோறியின் குப்மே
நிமறந்தன - அனற் பபாறிகள் மிகுதியாக நிதறந்ைன; சநருப்புக் கற்மற நிமிர்ந்தன
- பநருப்புக் கற்தற ஓங்கி வளர்ந்ைன.

இப்பாடலில் அதிகாயனது அம்புகளால் ஏற்பட்ட நிதலகதளக் கவிஞர்

விளக்குகிறார். மும்தமக் பகாழுங்கதிர் - சூரியன், சந்திரன், அக்கினி என்றும் காருக
பத்தியம், ஆகவனீயம்,ைட்சிணாக்கினி என்றும் பகாள்ளலாம். வானவர் மனகம
கபால - என்ற உவதம அதிகாயனின் வில்லாற்றல் கண்டு அவன் பவற்றி பபற்று
விடுவாகனா என அஞ்சித் கைய்ந்ை வானவர் மனத்தைக் குறிக்கிறது.

(197)

7924. ‘முற்றியது இன்பற அன்பறா, வானர முழங்கு தாமன?

ைற்று இவன்தன்மன சவல்ல வல்லபனா, வள்ளல் தம்பி?
கற்றது காலபனாபடா, சகாமல இவன்? ஒருவன் கற்ற
வில் சதாழில் என்பன!’ என்னா, பதவரும் சவருவலுற்றார்.

முழங்கு வானர தாமன - ஒலிக்கின்ற வானரப் பதட; முற்றியது இன்பற அன்பறா -

தீர்ந்து ஒழிவது இன்கற முடியுமல்லவா? வள்ளல் தம்பி இவன் தன்மன சவல்ல
வல்லபனா - இராமன் ைம்பி இவன் ைன்தன பவல்ல வல்லவன் ஆவகனா? இவன்
சகாமல கற்றது காலபனாபடா? - இந்ை அதிகாயன் பகாதலதயக் கற்றுக்
பகாண்டது யமனிடம் ைாகனா? ஒருவன் கற்ற வில் சதாழில் என்பன - ஒப்பற்ற
(இவன்) கற்றுள்ள வில்வித்தை என்ன (சிறப்புத்) ைன்தம உதடயது; என்னா பதவரும்
சவருவலுற்றார் - என்று கூறித் கைவர்களும் அஞ்சத் பைாடங்கினார்கள்.

முற்றியது - தீர்ந்து ஒழிந்ைது, மற்று - அதச,

(198)

7925. அங்கதன் சநற்றிபைலும், பதாளினும், ஆகத்துள்ளும்,

புங்கமும் பதான்றாவண்ணம், சோரு ெரம் ேலவும் போக்கி,
சவங் கமண இரண்டும் ஒன்றும் வீரன்பைல் ஏவி, பைகச்
ெங்கமும் ஊதி, விண்பணார் தமல சோதிசரறிய ஆர்த்தான்.
 அங்கதன் சநற்றி பைலும் பதாளினும் ஆகத்துள்ளும் - (அந்நிதலயில்
அதிகாயன்) அங்கைனது பநற்றியிலும், கைாள்களிலும் மார்பின் உள்ளும்;
சோருெரம்ேலவும் - பபாருகின்ற அம்புகள் பலவற்தறப்; புங்கமும் பதான்றா
வண்ணம் போக்கி - நுனிகூட பவளித் கைான்றாைபடி (அழுந்துமாறு) பசலுத்தி;
வீரன் பைல் சவங்கமண இரண்டும் ஒன்றும் ஏவி - இலக்குவன் மீது பகாடிய
அம்புகள் மூன்தறச் பசலுத்தி; பைகச் ெங்கமும் ஊதி - கமகம் கபால் ஒலிக்கும் (ைன்)
சங்கிதன ஊதி; விண்பணார் தமல சோதிசரறிய ஆர்த்தான் - கைவர்களின் ைதல
நடுக்கமுறுமாறு கபபராலி பசய்ைான்.

ஆகம் - மார்பு, புங்கம் - கூர்தமயான நுனி, பபாதிபரறிைல் - நடுக்கமுறுைல்,

பநற்றி கைாள் ஆகம் என கமல் இருந்து கீழ்வரும் வரிதச நயம் காண்க. பபாருசரம் -
விதனத்பைாதக. இரண்டும் ஒன்றும் எண்ணும்தம.

(199)

7926. வாலி பெய் பைனிபைலும், ைமழ சோரு குருதி வாரி,

கால் உயர் வமரயின் செங் பகழ் அருவிபோல் ஒழுகக்
கண்டான்;
பகால் ஒரு ேத்து-நூற்றால் குதமரயின் தமலகள் சகாய்து,
பைலவன் சிரத்மதச் சிந்தி, விீ்ல்மலயும் துணித்தான்-வீரன்,

வீரன் - இலக்குவன்; வாலி பெய் பைனி பைலும் - வாலிக்கு மகனாகிய அங்கைன்

கமனி கமல்; கால் உயிர் வமரயின் - (சற்று) ஓங்கி உயர்ந்ை அடிபரந்ை மதலயில்;
செங்பகழ் அருவி போல் - சிவந்ை நிறமுதடய அருவி கபால; ைமழ சோரு குருதி வாரி
ஒழுகக் கண்டான் - மதழதய ஒத்ை குருதி பவள்ளம் ஒழுகுவதைக் கண்டான்; பகால்
ஒரு ேத்து நூற்றால் - (உடகன அவன்) அம்புகள் ஓராயிரத்ைால்; குதிமரகள்
தமலகள் சகாய்து - (கைரில் பூட்டப் பட்ட) குதிதரகளின் ைதலகதள அறுத்து;
பைலவன் சிரத்மதச் சிந்தி - (கைர்) கமல் உள்ள பாகனின் ைதலதயக் பகாய்து;
வில்மலயும் துணித்தான் - (அந்ை அதிகாயனுதடய) வில்தலயும் துண்டித்து
வீழ்த்தினான்.

வாரி - பவள்ளம், கால் உயர் வதர - சற்று ஓங்கி அடிப்பகுதி பரந்ை மதல,
குன்பறனினுமாம், ககழ் - நிறம். பத்து நூற்றால் - ஆயிரம், கமலவன் - கைர்ப்பாகன்.
பத்து நூறு - பண்புத்பைாதக.

(200)

7927. ைாற்று ஒரு தடந் பதர் ஏறி, ைாறு ஒரு சிமலயும் வாங்கி,
ஏற்ற வல் அரக்கன்தன்பைல், எரி முகக் கடவுள் என்ோன்,
ஆற்றல் ொல் ேமடமய விட்டான், ஆரியன்; அரக்கன்
அம்ைா,
பவற்றுள, ‘தாங்க!’ என்னா, சவய்யவன் ேமடமய
 விட்டான்.
ைாற்று ஒரு தடந்பதர் ஏறி - கவறு ஒரு பபரிய கைரில் ஏறி; ைாறு ஒரு சிமலயும் வாங்கி
- கவறாக ஒரு வில்தலயும் தகயில் எடுத்து பகாண்டு; ஏற்றவல் அரக்கன் தன்பைல் -
(ைன்தன) எதிர்த்து வந்ை வலிதம உள்ள அரக்கனாகிய (அதிகாயன்) கமல், ஆரியன்
- இலக்குவன்; எரிமுகக் கடவுள் என்ோன் ஆற்றல் ொல் ேமடமய விட்டான் -
தீக்கடவுள் என்பானது வலிதம மிகுந்ை பதடக்கலத்தைச் பசலுத்தினான்; அரக்கன் -
அதிகாயன்; தாங்க என்னா - (அதைத்) ைடுக்க என்று கூறி; பவற்றுள சவய்யவன்
ேமடமய விட்டான் - கவறாகத் (ைன்னிடம் உள்ள) தீக்கடவுளின் பதடதய
விட்டான்.

இருவரும் தீக்கடவுளின் பதடதய விட்டனர் என்க. எரிமுகக் கடவுள்

ஆற்றல் சால்பதட, பவய்யவன் பதட என்பன அக்னியாஸ்திரம் என்பர். சிலர்
பவய்யவன் பதடபயன்பதைக் கதிரவன் பதட எனக் பகாண்டு பபாருள் கூறுவர்.
இது சூரியாஸ்திரம் எனப்படும் அவ்வாறாயின் இலக்குவன் தீக்கடவுளின் பதடதய
விட அைகாயன் கதிரவன் பதடதய அைற்கு எதிராக விட்டான் எனக் பகாள்ள
கவண்டும். மாற்று - கவறு. ைன், அம்மா - அதசகள். ைடந்கைர் - உரிச் பசால் பைாடர்.

(201)

7928. சோரு ேமட இரண்டும் தம்மில் சோருதன; சோருதபலாடும்,

எரி கமண, உருமின் சவய்ய, இலக்குவன் துரந்த, ைார்மே
உருவின, உலப்பு இலாத; உமளகிலன், ஆற்றல் ஓயான்,
சொரி கமண ைமழயின் மும்மை சொரிந்தனன்,
சதழிக்கும் சொல்லான்.
சோருேமட இரண்டும் - கபாரிடுகின்ற அந்ை (எரியம்புகள்) இரண்டும்
ைங்களுக்குள் கமாதின; சோருதபலாடும் - அவ்வாறு கபாரிடுதகயில; இலக்குவன்
துரந்த - இலக்குவன் எய்ை; உருமின் சவய்ய - இடியினும் பகாடுதம உதடய;
எரிகமண - பவய்ய அம்புகள்; உலப்பு இலாத - (ைடுத்து) அழிக்க
இயலாைதவயாய்; ைார்மே உருவின - (அதிகாயனது) மார்பில் பட்டு ஊடுருவின;
உமளகிலன் - (அைற்கு) வருந்ைாைவனாகவும்; ஆற்றல் ஓயான் - (ைன்) வலி
குதறயாைவனுமாகிய (அதிகாயன்); சொரிகமண - (இலக்குவன்) துரந்ை
அம்புகதள விட; மும்மை - மூன்று மடங்கு அம்புகதள; சதழிக்கும் சொல்லான் -
அைட்டுகின்ற பசாற்கதள உதடயவனாய்; ைமழயின் சொரிந்தனன் - கமகம்
கபால் பசாரிந்திட்டான்.

உரும் - இடி, பபாருபதட எரிகதண - விதனத் பைாதககள்,

(202) 7929. பின் நின்றார் முன் நின்றாமரக்

காணலாம் சேற்றித்து ஆக,
மின் நின்ற வயிர வாளி திறந்தன, பைனி முற்றும்;
அந் நின்ற நிமலயின், ஆற்றல் குமறந்திலன், ஆவி
 நீங்கான்,
சோன் நின்ற வடிம்பின் வாளி ைமழ எனப் சோழியும்
வில்லான்.

மின் நின்ற வயிரவாளி - (இலக்குவன் எய்ை) ஒளி பபாருந்திய வலிதமயான

அம்புகள்; பின் நின்றார் முன் நின்றாமரக் - பின்கன நிற்பவர்கள் முன்கன
நிற்பவர்கதளக்; காணலாம் சேற்றித்து ஆக - காணும் ைன்தமயுதடயது எனும்படி;
பைனி முற்றும் திறந்தன - (அந்ை அதிகாயனுதடய) உடம்பு முழுவதையும்
துதளத்து விட்டன; அந்நின்ற நிமலயின் - அவ்வாறு நின்ற நிதலதமயிலும்;
ஆற்றல் குமறந்திலன் - வலிதம குதறயாைவனாய்; ஆவி நீங்கான் - உயிர்
கபாகாைவனாய்; சோன் நின்ற வடிம்பின் வாளி - பபான் கபான்ற நிறம் பபற்ற
கூர்தமதய உதடய அம்புகதள; ைமழ எனப் சோழியுை வில்லான் - மதழ கபாலச்
பசலுத்துகிற வில்தல உதடயவனானான்.
பபற்றி - ைன்தம, பபான் - அழகு எனினுமாம். வடிம்பு - கூர்தம.

(203)

காற்றரசன் கூறியபடி இலக்குவன் நான்முகன் பதடதயச் பசலுத்திக்

பகால்லுைல்
7930. பகால் முகந்து, அள்ளி அள்ளி, சகாடுஞ் சிமல
நாணில் பகாத்து,
கால்முகம் குமழய வாங்கி, சொரிகின்ற காமள வீரன்-
ோல் முகம் பதான்ற நின்று, காற்றினுக்கு அரென், ‘ேண்மட
நான்முகன் ேமடயால் அன்றிச் ொகிலன், நம்ே!’ என்றான்.
பகால் முகந்து - அம்புகதள எடுத்து; அள்ளி அள்ளி - அள்ளி அள்ளி; சகாடுஞ்சிமல
நாணில் பகாத்து - வதளந்ை வில்லின்

நாணில் ககாத்து; கால்முகம் குமழய வாங்கி - இரு நுனிக் கால்களும்

கசருமாறு வதளத்து; சொரிகின்ற - (அதிகாயன் கமல்) பசலுத்துகிற; காமள வீரன்
ோல் - காதள கபான்ற வீரனாகிய இலக்குவன் பக்கத்தில்; முகம் பதான்றி நின்று -
(கநரிதடயாக) முகம் கைான்ற வந்து நின்று; காற்றினுக்கு அரென் நம்ே -
வாயுகைவன், விரும்பத்ைக்க குணங்கதள உதடயவகன; ேண்மட நான்முகன்
ேமடயால் - பழதமயான பிரமனது பதடக்கலத்ைால்; அன்றிச் ொகிலன் என்றான் -
அல்லாமல் இவன் சாக மாட்டான் என்றான்.

கால் - வில்கால், இருநுனி என்க. நம்பன் - விரும்பத்ைக்க குணங்கதள

உதடகயான். அள்ளி அள்ளி - அடுக்குத் பைாடர்,
(204)
7931. ‘நன்று’ என உவந்து, வீரன், நான்முகன் ேமடமய வாங்கி
மின் தனி திரண்டது என்னச் ெரத்சதாடும் கூட்டி விட்டான்
குன்றினும் உயர்ந்த பதாளான் தமலயிமனக் சகாண்டு, அவ்
வாளி
சென்றது, விசும்பினூடு; பதவரும் சதரியக் கண்டார்.
வீரன் - வீரனாகிய இலக்குவன்; நன்று என உவந்து - நல்லது என்று மகிழ்ந்து
பசால்லி; நான்முகன் ேமடமய வாங்கி - நான்முகன் பதடக் கலத்தை எடுத்து;
மின்தனி திரண்டது என்ன - மின்னல் ைனிகய திரண்டுவிட்டது என்று
கூறும்படியாகக்; ெரத்சதாடும் கூட்டி விட்டான் - அம்புடன் கசர்த்துச் பசலுத்தினான்;
அவ்வாளி - அந்ை அம்பானது; குன்றினும் உயர்ந்த பதாளான் - குன்றினும் உயர்ந்ை
கைாள்கதள உதடய (அதிகாயனது); தமலயிமனக் சகாண்டு - ைதலதய
அறுத்துக் பகாண்டு; விசும்பினூடு சென்றது - ஆகாய வழியாகச் பசன்றது,
பதவரும் சதரியக் கண்டார் - அைதனத் கைவர்களும் பைளிவாகக் கண்டார்கள்.

(205)

7932. பூ ைமழ சோழிந்து, வாபனார், ‘போயது, எம்

சோருைல்’ என்றார்;
தாம் அமழத்து அலறி, எங்கும் இரிந்தனர், அரக்கர் தள்ளி;
தீமையும் தமகப்பும் நீங்கித் சதளிந்தது, குரக்குச் பெமன;
பகாைகன் பதாளின்நின்றும் குதித்தனன், சகாற்ற வில்லான்.

வாபனார் பூைமழ சோழிந்து - கைவர்கள் மலர் மதழ சிந்தி; எம்சோருைல்

போயது என்றார் - எம்முதடய பபருவருத்ைம் நீங்கி விட்டது என்றார்கள்; அரக்கர் -
அரக்கர்கள்; தாம் அமழத்து அலறி - ைாங்கள் ஒருவருக்பகாருவர் பபயரிட்டு
அதழத்து அலறிக் பகாண்டும்; தள்ளி எங்கும் இரிந்தனர் - ைள்ளிக்பகாண்டும்
எல்லா விடங்களிலும் ைறிபகட்டு ஓடினார்கள்; குரக்குச் பெமன - குரங்குப் பதட;
தீமையும் தமகப்பும் நீங்கித் சதளிந்தது - (ைனக்கு ஏற்பட்ட) தீங்கும், ைதடயும் நீங்கித்
பைளிவு பபற்றது; பகாைகன் - அரச மகனாகிய அங்கைனது; பதாளின் நின்றும் -
கைாளில் இருந்து; சகாற்ற வில்லான் - பவற்றி பபாருந்திய வில்லாளியாகிய
இலக்குவன்; குதித்தனன் - கீகழ குதித்ைான்.
பபாருமல் - பபருந்துன்பம் இரிைல் - சிைறி ஓடல், ைதகப்பு - ைதட, ககாமகன் -
அரசமகனாகிய அங்கைன். அதிகாயன் வதைப் படலத்தில் அங்கைன் கைாளில் ஏறி
அவதன அழித்ை இலக்குவன் நிகும்பதல யாகத்தை அழித்து இந்திர சித்ைதன
பவல்லும்கபாது அனுமனின் கைாளில் ஏறிப் கபார் பசய்ைான். பூமதழ - உருவகம்.
குரக்கு - வலித்ைல் விகாரம்.
(206)

வீடணன் இந்திரசித்து இறத்ைல் உறுதி எனல்

7933. சவந் திறல் சித்தி கண்ட வீடணன், வியந்த சநஞ்ென்,
அந்தரச் சித்தர் ஆர்க்கும் அைமலயும் பகட்டான்; ‘ஐயன்
ைந்திரசித்தி அன்ன சிமலத் சதாழில் வலி இது ஆயின்,
இந்திரசித்தனார்க்கும் இறுதிபய இமயவது’ என்றான்.

சவந்திறல் - இலக்குவனது பபரு வலிதமயினது; சித்தி கண்ட - பயதனக் கண்ட;

வீடணன் - வீடணன்; வியந்த சநஞ்ென் - வியப்புதடய பநஞ்சத்தை
உதடயவனாய்; அந்தர சித்தர் - வானத்தில் உலவும் சித்ைர்கள்; ஆர்க்கும் அைமலயும்
பகட்டான் - ஒலிக்கிற கபபராலிதயக் ககட்டான்; ஐயன் - (பின்பு அவன் மனதில்
இவ்வாறு எண்ணினான்) ைதலவனாகிய இலக்குவனுதடய; ைந்திர சித்தி அன்ன -
மந்திர சித்தியிதனப் கபான்ற; சிமலத்சதாழில் வலி - வில்லாற்றல் பைாழிலின்
வலிதம, இது ஆயின் - இத்ைன்தமயது ஆனால்; இந்திர சித்தனார்க்கும் -
இந்திரசித்ைனுக்கும்; இமயவது இறுதிபய - வந்து பபாருந்துவது மரணகம;
என்றான் - என்று கூறினான்.
சித்தி - முற்றியபயன், அந்ைரம் - வானம், அமதல - ஓதச,

(207)
நராந்ைகன் அங்கைனுடன் கபாரிட்டு அழிைல்
7934. ‘"ஏந்து எழில் ஆகத்து எம்முன் இறந்தனன்" என்று, நீ நின்
ொந்து அகல் ைார்பு, திண் பதாள், பநாக்கி, நின் தனுமவ
பநாக்கி,
போம் தமகக்கு உரியது அன்றால்; போகமல; போகல்!’
என்னா,
நாந்தகம் மின்ன, பதமர நராந்தகன் நடத்தி வந்தான்.

எழில் ஏந்து ஆகத்து - அழகு பபாருந்திய மார்பிதன உதடய; எம்முன்

இறந்தனன் - எமக்கு முன்னவன் ஆகிய (அதிகாயன்) இறந்து விட்டான்; என்று -
என்று எண்ணி; நீ நின் - நீ உன்னுதடய; ொந்து அகல் ைார்பு - சந்ைனம் பூசப்பட்ட
அகன்ற மார்பிதனயும்; திண் பதாள் பநாக்கி - அைற்குப் பிறகு உனது
வில்லிதனயும் பார்த்துக் பகாண்டு; போம் தமகக்கு உரியது அன்றால் - கபாகின்ற
ைகுதிக்கு உரியது அல்ல (இச்பசயல்); போகமல போகல் என்னா - கபாகாகை
கபாகாகை என்று (இலக்குவதனப் பார்த்துக்) கூறிக்பகாண்டு; நராந்தகன் - நராந்ைகன்
என்பவன்; நாந்தகம் மின்ன - (ைனது) வாள் மின்ன; பதமர நடத்தி - கைதரச்
பசலுத்திக் பகாண்டு; வந்தான் - வந்ைான்.

ைனு - வில், நாந்ைகம் - வாள்.

(208) 7935. பதரிமட நின்று, கண்கள் தீ உக, சீற்றம்

சோங்க,
ோரிமடக் கிழியப் ோய்ந்து, ேகலிமடப் ேரிதி என்ோன்,
ஊரிமட நின்றான் என்ன, பகடகம் ஒரு மக பதான்ற,
நீருமட முகிலின் மின்போல், வாசளாடு நிமிர வந்தான்.

கண்கள் தீ உக - (நராந்ைகன் ைன்) கண்களில் இருந்து தீ பவளிப்பட; சீற்றம்

சோங்க - சினம் மிகப் பபாங்கி வர; பதரிமட நின்று - கைரில் இருந்து; ோரிமட
கிழியப் ோய்ந்து - நிலவுலகு கிழியுமாறு பாய்ந்து; ேகலிமடப் ேரிதி என்ோன் -
பகலில் கதிரவன் என்பவன்; ஊரிமட நின்றான் என்ன - ஊர்ககாளிதட நின்றுள்ளான்
என்று பசால்லும்படி; பகடகம் ஒருமக பதான்ற - ககடயம் ஒரு தகயில் விளங்க;
நீருமட முகிலின் மின் போல் - நீருதடய கருகமகத்தின் இதடயில் மின்னதலப்
கபால; வாசளாடு நிமிர வந்தான் - வாகளாடு நிமிர்ந்து வந்ைான்.

(209)

7936. வீசின ைரமும் கல்லும் விலங்கலும், வீீ்ற்று வீீ்ற்றா,

ஆமெகள்பதாறும் சிந்த, வாளினால் அறுத்து ைாற்றி,
தூசியும், இரண்டு மகயும், சநற்றியும், சுருண்டு, நீர்பைல்
ோசியின் ஒதுங்க, வந்தான்; அங்கதன் அதமனப் ோர்த்தான்.

வீசின - (நராந்ைகன் வருைல் கண்டு குரங்குப் பதடகள்) வீசிய; மரமும், கல்லும்

விலங்கலும் - மரங்களும், கற்களும், மதலகளும்; ஆமெகள் பதாறும் - திதசகள்
கைாறும்; வீற்று வீற்றா சிந்த - துண்டு துண்டாகச் சிைறும்படி; வாளினால் அறுத்து
ைாற்றி - (நராந்ைகன் அவற்தற); வாளால் அறுத்து விலக்கி, தூசியும் - முன்னணிப்
பதடயும்; இரண்டு மகயும் - இரு பக்கத்தில் உள்ள பதடகளும்; சநற்றியும் -
நடுவில் நின்ற பபரும் பதடயும்; நீர்பைல் ோசியின் - நீர் கமல் உள்ள பாசம் கபால;
சுருண்டு ஒதுங்க - திரண்டு ஒதுங்கி வழிவிட; வந்தான் அதமன - அவன் அவ்வாறு
வருவதை; அங்கதன் ோர்த்தான் - அங்கைன் கண்டான். விலங்கல் - மதல, ஆதசகள்
- திதசகள், தூசி - முன்னணிப் பதட, இரண்டு தக - இரு பக்கத்திலும் உள்ள
பதடகள், பநற்றி - நடுவில் நின்று பபாரும் பதட, சுருண்டு - வாட்டமுற்று.
(210)

7937. ைரம் ஒன்று விமரவின் வாங்கி, வாய் ைடித்து

உருத்து, வள்ளல்
ெரம் உன்றின் கடிது சென்று, தாக்கினான்; தாக்கினான்தன்
கரம் ஒன்றில் திரிவது ஆரும் காண்கிலாது அதமனத்
தன் மக
அரம் ஒன்று வயிர வாளால் ஆயிரம் துண்டம் கண்டான்.
 ஒன்று ைரம் விமரவின் வாங்கி - ஒரு மரத்தை விதரவாக எடுத்து; வாய் ைடித்து
உறுத்து - வாதய மடித்து சினந்து; வள்ளல் ெரம் ஒன்றின் - வள்ளல் ைன்தம உதடய
இராமனுதடய அம்பு ஒன்று கபால; கடிது சென்று தாக்கினான் - (அங்கைன்)
விதரவாகச் பசன்று (நராந்ைகதனத்) ைாக்கினான்; தாக்கினான் தன் - ைன்தனத்
ைாக்கிய அவனுதடய; கரம் ஒன்றில் - தகபயான்றில்; திரிவது - மரம் ஒன்று
சுழல்வதை; ஆரும் காண்கிலாது - யாரும் காணமுடியாைபடி; அதமன -
அம்மரத்தைத்; தன்மக - ைன் தகயில் உள்ள; அரம் ஒன்று - அரத்தினால் அராவிச்
பசய்ை; வயிரவாளால் - உறுதியான (ைன்) வாளால்; ஆயிரம் துண்டம் கண்டான் -
ஆயிரம் துண்டுகளாக ஆக்கினான்.

வள்ளல் சரம் - இராமபாணம்.

(211)

7938. அவ் இமட சவறுங் மக நின்ற அங்கதன்.

‘ஆண்மை அன்றால்
இவ் இமட சேயர்தல்’ என்னா, இமையிமட ஒதுங்கா
முன்னர்,
சவவ் விடம் என்னப் சோங்கி, அவனிமட எறிந்த வீச்சுத்
தவ்விட, உருைன் புக்கு, வாசளாடும் தழுவிக் சகாண்டான்.

அவ்விமட - அவ்விடத்து; சவறுங்மக நின்ற அங்கதன் - பவறுங் தககயாடு நின்ற

அங்கைன்; இவ் இமட - இப்பபாழுது; சேயர்தல் - திரும்பிப் கபாவது; ஆண்மை
அன்றால் என்னா - ஆண்தம அன்று என்று எண்ணி; இமையிமட ஒதுங்கா முன்னர் -
இதமப்பபாழுது கழிவைற்கு முன்னகமகய; சவவ்விடம் என்னப் சோங்கி -
பகாடிய நஞ்சு என்னுமாறு சீறி; அவனிமட எறிந்த வீச்சு - (அந்ை நராந்ைகன்)
வீசியவாள் வீச்சு; தவ்விட - ைவறும் படி; உருமின் புக்கு - இடி கபாலப் புகுந்து;
வாசளாடும் தழுவிக் சகாண்டான் - வாளுடன் (அவதனத்) ைழுவிக் பகாண்டான்.

பபயர்ைல் - பின்னிடல், ைவ்விட - ைவறிட, ஒழியும்படி, ஆல் - அதச.

(212)

7939. அத் சதாழில் கண்ட வாபனார் ஆவலம் சகாட்டி

ஆர்த்தார்;
‘இத் சதாழில் இவனுக்கு அல்லால், ஈெற்கும் இயலாது’
என்ோர்;
குத்து ஒழித்து, அவன் மகவாள் தன்கூர் உகிர்த் தடக்
மக சகாண்டான்,
ஒத்து இரு கூறாய் வீழ வீசி, வான் உமலய ஆர்த்தான்.
 அத்சதாழில் கண்டவாபனார் - (அங்கைனுதடய) அந்ை (வீரத்) பைாழிதலக்
கண்ட கைவர்கள்; ஆவலம் சகாட்டி ஆர்த்தார் - தக பகாட்டிப் கபபராலி
பசய்ைார்கள்; இத்சதாழில் - இந்ை வீரத் பைாழிதல; இவனுக்கு அல்லால் -
இவனால் பசய்ய இயலுகம அல்லாமல்; ஈெற்கும் - சிவபிரானுக்கும்; இயலாது
என்ோர் - பசய்ய இயலாது என்பர்; குத்து ஒழித்து - அங்கைன் (நராந்ைகதனக்)
குத்துைல் பைாழிதல விட்டு; அவன் மகவாள் - அந்ை நராந்ைகனுதடய தகயில்
உள்ள வாதளத்; தன் கூர் உகிர்த் தடக்மக சகாண்டான் - ைனது கூரிய நகங்கதள
உதடய நீண்ட தகயால் (பற்றிப் பிடுங்கிக்) பகாண்டானாய்; இரு கூறாய் ஒத்து வீழ
வீசி - (அது) இரு துண்டங்களாய் ஒத்து அதமந்து விழுமாறு (ஒடித்து) வீசி; வான்
உமலய ஆர்த்தான் - கைவர்கள் கூட நடுங்கும் படியாகப் கபபராலி பசய்ைான்.

ஆவலம் பகாட்டல் - தக பகாட்டல், ஈசன் - ஈண்டுச் சிவன்.

(213) கபார் மத்ைன் நீலனுடன் கபாரிட்டு

இறத்ைல்
7940. கூர்ைத்தின் சவரிநின் மவத்து வானவர் அமுதம் சகாண்ட
நீர் ைத்தின் நிமிர்ந்த பதாளான், நிமற ைத்த ைதுமவத்
பதக்கி
ஊர்ைத்தம் உண்டாலன்ன ையக்கத்தான், உருமைத் தின்ோன்,
போர்ைத்தன் என்ோன், வந்தான்-புகர் ைத்தப் பூட்மக
பைலான்.

கூர்ைத்தின் - யாதமயின்; சவரிநின் மவத்து - முதுகில் தவத்து; வானவர் அமுதம்

சகாண்ட - கைவர்கள் அமுைத்தைக் (கதடந்து) பகாண்ட; நீர்ைத்தின் - கடலில்
நின்ற மத்ைான கமரு மதலதயக்காட்டிலும்; நிமிர்ந்த பதாளான் - உயர்ந்ை
கைாளிதன உதடயவனும்; உருமைத் தின்ோன் - இடிதயக் கூடத் தின்ன
வல்லவனும் ஆன; போர் ைத்தன் என்ோன் - கபார் மத்ைன் என்ற பபயருதடயவன்;
நிமற ைத்த ைதுமவத் பதக்கி - நிதறந்ை மயக்கத்தை உண்டாக்கவல்ல மதுதவ
மிக உண்டு; ஊர் ைத்தம் உண்டாலன்ன ையக்கத்தான் - ஊமத்ைம் காதய உண்டதைப்
கபான்ற மயக்கத்ைவனாய்; புகர் ைத்தப் பூட்மக பைலான் - புள்ளிகதள உதடய
மத்ைகத்தை உதடய யாதனயின் கமல் ஏறி; வந்தான் .

யுத்கைாந்மத்ைன் என்று மககாைரனுக்குப் பபயர் என்றும் அப்பபயகர கபார்

மத்ைன் என்று வழங்கப்பட்டைாகத் கைான்றுகிறது என்றும் கூறுவர், தவ,மு.ககா.
மககாைரனும், மகாபாரிசுவனும் இராவணனுக்குத் ைம்பியர் முதற என்றும்,
மககாைரனுதடய யாதன சுைரிசனம் எனப்படும் என்றும் அவர் குறித்துள்ளார்.
கூர்மம் - யாதம. பவரிந் - முதுகு, நீர் மத்து - மந்ைரமதல.

(214)

7941. காற்று அன்பறல், கடுமை என் ஆம்? கடல் அன்பறல்,

முழக்கம் என் ஆம்?
கூற்று அன்பறல், சகாமல ைற்று என் ஆம்? உரும்
அன்பறல், சகாடுமை என் ஆம்?
சீற்றம்தான் அன்பறல், சீற்றம் பவறு ஒன்று சதரிப்ேது
எங்பக?
ைாற்று அன்பற ைமல; ைற்று என்பன? - ைத்தன்தன்
ைத்த யாமன. ைத்தன் தன் - கபார் மத்ைனுதடய; ைத்த யாமன -
மை மயக்கம் பகாண்ட யாதன; காற்று அன்பறல் கடுமை என் ஆம் - காற்று
அல்லவாயின் விதரவு எவ்வாறு ஆகும்; கடல் அன்பறல் முழக்கம் என் ஆம் - கடல்
அல்லவாயின் முழக்கம் எவ்வாறு ஆகும்; கூற்று அன்பறல் சகாமல ைற்று என் ஆம் -
யமன் அல்லவாயின் பகாதலத் பைாழில் எவ்வாறு ஆகும்; உரும் அன்பறல் சகாடுமை
என் ஆம் - இடி அல்லவாயின் பகாடுஞ் பசயல் எப்படி ஆகும்; சீற்றம் தான்
அன்பறல் - சீற்றம் (பகாண்ட வடிவம்) அல்லவாயின்; சீற்றம் பவறு ஒற்று சதரிப்ேது
எங்பக - சீற்றத்தை கவறு ஒன்றாகத் பைரிவிப்பது எப்படி; ைமல ைாற்று அன்பற -
அைற்கு மதல ஒப்புதடயது அல்ல; ைற்று என்பன - பின் (அதை) எப்படி விளக்குவது
என்றவாறு.
கபார் மத்ைனுதடய யாதனதயப் பற்றி வருணித்து விளக்கியவாறு. கடுதம -
விதரவு. மாற்று - ஒப்பு.

(215)

7942. பவகைாக் கவிகள் வீசும் சவற்பினம் விழுவ, பைன்பைல்,

ோகர் கால் சிமலயின் தூண்டும் உண்மட ஆம் எனவும்
ேற்றா;
ைாக ைா ைரங்கள் எல்லாம், கடாத்திமட வண்டு பொப்பி
ஆகினும் ஆம்; அது அன்பறல், கரும்பு என்பற
அமறயலாைால்.

கவிகள் - குரங்குகள்; பவகைா வீசும் சவற்பினம் பைன்பைல் விழுவ - கவகமாக

வீசுகின்ற மதலக்கூட்டங்கள் பமன்கமல் விழுபதவ; ோகர் கால் சிமலயின் தூண்டும்
உண்மை ஆம் எனவும் ேற்றா - பாகர்கள் முதன பகாண்ட வில்லிகல தவத்துச்
பசலத்துகிற களிமண் உருண்தடகள் ஆகும் என்று கூறுவைற்கும் கூடப்
பபாருந்ைாது; ைாகைா ைரங்கள் எல்லாம் - மிகப் பபரிய மரங்கள் எல்லாம்;
கடாத்திமட வண்டு பொப்பி ஆகினும் ஆம் - (கன்ன) மைத்தில் படியும் வண்டுகதள
ஓட்டுைற்குரிய ஈகயாட்டி ஆகினும் ஆகும்; அது அன்பறல் - பபாருத்ைமானது
அன்று எனின்; கரும்பு என்பற அமறயலாைால் - கரும்பு என்கற பசால்லலாம். எளிதில்
முறிந்து அழிந்ைதமயால் மரங்கதளக் கரும்பு என்றார். கபார் மத்ைனின் யாதனக்கு
மதல மண் உண்தட, மரம் கரும்பு என்க. உண்தட - மண்ணுருண்தட,
வில்லுண்தட எனினும் ஆம். வண்டு கசாப்பி - வண்டுகதள ஓட்டுைற்கு உரிய
ஈகயாட்டி, மதலகள் களிமண் உருண்தடகள் கபாலவும், மரங்கள் ஈகயாட்டி
கபாலவும், கரும்பு கபாலவும் அவ்வியாதனயின் மீது வீசப்பட்டுப் பயன்படா
பைாழிந்ைதம கூறியது. எதிர்நிதல உவதம அணி.
 (216)

7943. காலிமடப்ேட்டும், ைானக் மகயிமடப்ேட்டும், கால

வாலிமடப்ேட்டும், சவய்ய ைருப்பிமடப்ேட்டும், ைாண்டு,
நாலிமடப்ேட்ட பெமன, நாயகன் தம்பி எய்த
பகாலிமடப்ேட்டது எல்லாம் ேட்டது - குரக்குச் பெமன.

குரக்குச் பெமன - குரங்குப் பதட; காலிமடப்ேட்டும் - (அந்ை) யாதனயினது

காலின் கீழ் அகப்பட்டும்; ைானக் மகயிமடப் ேட்டும் - (அைன்) பபரிய துதிக்தகயில்
அகப்பட்டும்; கால வாலிமடப்ேட்டும் - யமதனப் கபான்ற வாலில் அடிபட்டு
அகப்பட்டும்; சவய்ய ைருப்பிமடப் ேட்டும் - பகாடிய ைந்ைங்களில் அகப்பட்டும்;
நாலிமடப் ேட்ட பெமன - நான்காக வகுக்கப்பட்ட (இராவணது) பதட,; நாயகன் தம்பி
- ைதலவனின் ைம்பியாகிய இலக்குவன்; எய்த பகாலிமடப் ேட்டது எல்லாம் - எய்ை
அம்புகளினால் பட்ட பாட்தட எல்லாம்; ேட்டது ைாண்டு - பட்டு இறந்ைது.
யாதனயால் குரங்குச் கசதன பட்ட பாட்தட எல்லாம் கூறியவாறு. இலக்குவன்
இராவணனது நால்வதகப் பதடதயப் படுத்தியதம கபால் கபார் மத்ைனுதடய
யாதன குரங்குப் பதடதயப் படுத்தியது என்றவாறு. மானம் - பபருதம, குரக்கு -
வலித்ைல் விகாரம், காலவால் - இரண்டன் பைாதக, பசாற்பபாருள் பின்வரு
நிதலயணி.
(217)

7944. தன் ேமட உற்ற தன்மை பநாக்கினான், தரிக்கிலாமை,

அன்பு அமட உள்ளத்து அண்ணல் அனலன்தன்
புதல்வன், ஆழி
வன் ேமட அமனயது ஆங்கு ஓர் ைராைரம் சுழற்றி
வந்தான் -
பின் ேமட செல்ல, நள்ளார் சேரும் ேமட இரிந்து பேர.*

அனலின் தன் புதல்வன் - தீக் கடவுளின் மகனாகிய நீலன்; அன்ேமட உள்ளத்து

அண்ணல் - அன்பு நிதறந்ை மனத்தை உதடய ைதலவன்; (ஆதகயால்) தன் ேமட
உற்ற தன்மை பநாக்கினான் - ைனது பதட அதடந்ை நிதலதய கநாக்கியவனாய்;
தரிக்கிலாமை - மனம் ைரிக்காது உருகி; ஆங்கு ஓர் ைராைரம் - அப்கபாது ஒரு
மராமரத்தைக் தகயில் எடுத்துக்பகாண்டு; ேமட பின் செல்ல - ைன்பதட பின்னால்
பைாடர்ந்து வர; நள்ளார் - பதகவர்களுதடய; சேரும்ேமட இரிந்து பேர - பபரிய
பதட நிதல பகட்டு ஓட; ஆழிவன் ேமட அமனயது - மாலின் வலிய சக்கரப்
பதடதயப் கபான்று; சுழற்றி வந்தான் - சுழற்றிக் பகாண்டு வந்ைான்.

அனலின் ைன் புைல்வன் - தீக் கடவுளின் மகனாகிய நீலன், ைரிக்கிலாதம -

பபாறுத்துக் பகாள்ள முடியாதம, நள்ளார் - பதகவர், இரிைல் - நிதல பகட்டு ஓடல்.
 (218)

7945. பெறலும். களிற்றின் பைலான், திண் திறல் அரக்கன்,

செவ்பவ,
ஆறு-இரண்டு அம்பினால் அந் சநடு ைரம் அறுத்து
வீழ்த்தான்;
பவறு ஒரு குன்றம் நீலன் வீசினான்; அதமன விண்ணில்,
நூறு சவம் ேகழி தன்னால், நுறுக்கினான், களிறு நூக்கி.

பெறலும் - முன் பசான்னபடி நீலன் வருைலும்; களிற்றின் பைலான் - யாதனயின் கமல்

உள்ளவனாகிய; திண்திறல் அரக்கன் - மிக்க வலிதம உதடய அரக்கனாகிய கபார்
மத்ைன்; செவ்பவ - கநராக; ஆறு இரண்டு அம்பினால் - பன்னிரண்டு அம்புகளால்;
அந்சநடு ைரம் - (அவன் ஏந்தி வந்ை) அந்ை நீண்ட மராமரத்தை; அறுத்து வீழ்த்தான் -
அறுத்து வீழ்த்தினான்; நீலன் - நீலன்; பவறு ஒரு குன்றம் வீசினான் - மற்பறாரு
குன்தற (எடுத்து) வீசினான்; அதமன - அக்குன்றத்தை; களிறு நூக்கி - ைன் யாதனதய
முன்னால் பசலுத்தி; விண்ணில் - ஆகாயத்தில்; நூறு சவம்ேகழி தன்னால் - நூறு
பகாடிய அம்புகளால்; நுறுக்கினான் - பபாடியாக்கினான்.
பசவ்கவ - கநராக, நறுக்குைல் - பபாடி பசய்ைல், நூக்குத்ல் - பசலத்துைல், ஆறு
இரண்டுி் பண்புத்பைாதக.

(219)

7946. பின், சநடுங் குன்றம் பதடிப் சேயர்குவான் சேயராவண்ணம்

சோன் சநடுங் குன்றம் சூழ்ந்த சோறி வரி அரவம் போல,
அந் சநடுங் பகாே யாமன, அைரரும் சவயர்ப்ே, அங்கி -
தன் சநடு ைகமனப் ேற்றிப் பிடித்தது, தடக் மக நீட்டி.

பின் - அைற்குப் பின்பு; சநடுங்குன்றம் பதடிப் சேயர்குவான் - (கமலும்) பபரிய

மதலதயத் கைடிச் பசல்கின்றவனாகிய (நீலன்); சேயரா வண்ணம் - பசல்ல
முடியாைபடி; அந்த சநடுங் பகாேயாமன - அந்ைப் பபரிய சினம் மிக்க யாதன;
தடக்மக நீட்டி - (ைன்) நீண்ட துதிக்தகதய நீட்டி; சோன் சநடுங்குன்றம் சூழ்ந்த -
பபான் கபான்ற நீண்ட மந்ைரமதலதயச் சுற்றிய; சோறி வரி அரவம் போல - படப்
பபாறியும் உடல் ககாடும் பகாண்ட (வாசுகி என்னும்) பாம்பு கபால; அைரரும்
சவயர்ப்ே - (அைதனக் கண்ட) கைவர்களும் உடல் வியர்க்குமாறு; அங்கிதன் சநடு
ைகமன - தீக் கடவுள் மகனாகிய நீலதனப்; ேற்றிப் பிடித்தது - பற்றிப் பிடித்ைது.
மந்ைர மதல - நீலன், அரவு - யாதனத் துதிக்தக என்க. பபயர்குவன் -
விதனயால் அதணயும் பபயர். பபான் பநடுங் குன்றம் - மந்ைர மதல, பபாறி வரி
அரவம் - வாசுகி.
(220)
 7947. ‘ஒடுங்கினன், உரமும், ஆற்றல் ஊற்றமும், உயிரும்’ என்ன,
சகாடும் ேமட வயிரக் பகாட்டால் குத்துவான் குறிக்கும்
காமல,
சநடுங் மகயும் தமலயும், பிய்ய, சநாய்தினின்
நிமிர்ந்து போனான்;
நடுங்கினர், அரக்கர்; விண்பணார், ‘நன்று, நன்று!’ என்ன
நக்கார். ரமும் - (பற்றிப் பிடித்ை கபாது நீலன்) வலிதயயும்;
ஆற்றல் ஊற்றமும் - வலிதமயால் வந்ை மன ஊக்கமும்; உயிரும் - உயிரும்;
ஒடுங்கினன் என்ன - ஒடுங்கி விட்டான் என்று (பார்த்ைவர் எண்ணும்படி);
சகாடும்ேமட - வதளந்ை பூணணிந்ை; வயிரக் பகாட்டால் - ைன் வலிதம உள்ள
பகாம்புகளால்; குத்துவான் - குத்துவைற்கு, குறக்கும் காதல (அவ்வரக்கனது யாதன)
எண்ணும் அளவில்; சநடுங்மகயும் - (அவ்வியாதனயினுதடய) நீண்ட
துதிக்தகதயயும்; தமலயும் பிய்ய - ைதலதயயும் பிய்த்துக் பகாண்டு; சநாய்தினின் -
விதரவாக; நிமிர்ந்து போனான் - கமல் ஓங்கிச் பசன்றான்; அரக்கர் நடுங்கினர் -
(அச்பசயல் கண்டு) அரக்கர்கள் நடுங்கினார்கள்; விண்ணவர் நன்று நன்று என்ன -
கைவர்கள் நல்லது நல்லது என்று கூறி; நக்கார் - சிரித்ைனர்.

ஆற்றல் ஊற்றம் - உடலாற்றலால் வந்ை மன ஆற்றல். பகாடும் - வதளந்ை, பதட -

ைந்ைப்பூண். நன்று நன்று - அடுக்குத் பைாடர்.
(221)

7948. ‘தமறத்தமல உற்றான் நீலன்’ என்ேது ஓர் காலம் தன்னில்,

நிமறத் தமல வழங்கும் பொரி நீத்தத்து சநடுங் குன்று
என்னக்
குமறத் தமல பவழம் வீழ, விசும்பின்பைல் சகாண்டு
நின்றான்,
பிமறத் தமல வயிர வாளி ைமழ எனப் சேய்யும் மகயான்.
நீலன் - நீலன்; தமறத்தமல உற்றான் - ைதரயினிடத்துப் பபாருந்தினான்;
என்ேது ஓர் காலம் தன்னில் - என்னும் ஒரு கால அளவுக்குள்; நிமறத்தமல -
கனமான ைதலயிலிருந்து (யாதனத் ைதல); வழங்கும் பொரி நீத்தத்து - வடிகிற குருதி
பவள்ளத்திி்ல்; சநடுங்குன்று என்ன - பபரிய குன்று (விழுந்ைது) என்னுமாறு; தமல
குமற பவழம் வீழ - ைதலயில்லாை (அந்ை) யாதன விழ; விசும்பின் பைல் சகாண்டு
நின்றான் - (அைன்கமல் ஏறி இருந்ை கபார் மத்ைன்) வானத்தின் கமல் நின்றவனாகி;
பிமறத்தமல - (நிலவுப்) பிதறயின் உருவத்தை உதடய; வயிர வாளி - வலிதமயான
அம்புகதள; ைமழ எனப் சேய்யும் மகயான் - மதழ கபாலச் பசலுத்தும் தகதய
உதடயவன் ஆனான். ைதற - ைதர எதுதக கநாக்கி ரகரம் றகரமாயிற்று. ைதல -
இடம், நிதறத்ைதல - நிதறயிதன உதடய ைதல, கனமான யாதனத்ைதல,
பிதறத்ைதல வயிர வாளி - பிதற கபான்ற அதமப்புதடய அம்பு. அர்த்ை சந்திர
பாணம்.
(222)
7949. வாங்கிய சிரத்தின் ைற்மற வயிர வான் பகாட்மட வவ்வி,
வீங்கிய விமெயின் நீலன் அரக்கன்பைல் செல்ல விட்டான்;
ஆங்கு அவன் அவற்மற ஆண்டு ஓர் அம்பினால் அறுத்து,
ஓர் அம்ோல்,
ஓங்கல்போல் புயத்தினான்தன் உரத்திமட ஒளிக்க, எய்தான்.

நீலன் - நீலன்; வாங்கிய சிரத்தின் - (ைாள்) வீழ்த்திய (யாதனத்) ைதலயில் உள்ள;

ைற்மற வயிரவான் பகாட்மட - அந்ை வயிரம் ஏறிய உறுதியான பகாம்தப; வவ்வி -
பிடுங்கி (பறித்து); வீங்கிய விமெயின் - மிக்க கவகத்கைாடு; அரக்கன் பைல் செல்ல
விட்டான் - அரக்கனாகிய கபார் மத்ைன் மீது பசல்லுமாறு பசலுத்தினான்; அவன் -
அந்ைப் கபார் மத்ைன்; ஆங்கு - அப்பபாழுது; அவற்மற ஆண்டு - அக்பகாம்புகதள
அவ்விடத்திகலகய; ஓர் அம்பினால் அறுத்து - ஓர் அம்பினால் துண்டாக்கி; ஓர்
அம்ோல் - ஓர் அம்தப; ஓங்கல் போல் புயத்தினான் தன் - மதல கபான்ற கைாதள
உதடயவனாகிய (அங்கைன்) ைன்; உரத்திமட ஒளிக்க - மார்பில் பதிந்து மதறயும்படி;
எய்தான் - எய்ைான்.

ஓங்கல் - மதல, உரம் - மார்பு, மற்தற - அதச, புயத்தினான் -

விதனயாலதணயும் பபயர்.

(223)

7950. எய்த அது காலைாக, விளிந்திலது யாமன என்ன,

மகயுமட ைமல ஒன்று ஏறி, காற்று எனக் கடாவி வந்தான்;
சவய்யவன், அவமனத்தானும் பைற்சகாளா, வில்லிபனாடு
சைாய் சேருங் களத்தின் இட்டான், மும் ைதக் களிற்றின்
முன்னர்,. எய்தது காலைாக - எய்ை அந்ைக் காலத்தில்; யாமன
விளிந்திலது என்ன - (கபார் மத்ைனுதடய) யாதன இறக்க வில்தல என்று;
(பார்ப்பவர் எண்ணும்படி) மகயுமட ைமல ஒன்று ஏறி - (அவ்வரக்கன்)
தகயுதடய மதலதயப் கபான்ற கவறு ஒரு யாதன மீது ஏறி; காற்று எனக் கடாவி
வந்தான் - (அைதனக்) காற்றிதனப் கபால் (விதரவாகச்) பசலுத்திக் பகாண்டு
வந்ைான்; சவய்யவன் - சினம் உதடய நீலன்; அவமன வில்லிபனாடு தானும்
பைற்சகாளா - அந்ைப் கபார் மத்ைதன வில்கலாடுைான் (யாதனயில் இருந்து) கமகல
தூக்கி; மும்ைதக் களிற்றின் முன்னர் - மூன்று மைங்கதளப் பபாழிகின்ற (அந்ை)
யாதனயின் முன்பு; சைாய் சேருங் களத்தின் - (வீரர்கள்) பநருங்கிப் கபாரிடுகிற
பபரிய கபார்க்களத்தில்; இட்டான் - எறிந்ைான்.

விளிைல் - அழிைல், கடாவி - பசலுத்தி, பமாய்த்ைல் - பநருங்கல், மும்மைம் -

கன்னமைம் ககபால மைம். பீஜ மைம் என்பன. அந்ைாதித் பைாதட காண்க.
(224)

7951. இட்டவன் அவனிநின்றும் எழுவதன் முன்னம், யாமன

கட்டு அமை வயிரக் பகாட்டால் களம் ேட வீழ்த்தி, காலால்
எட்டி, வன் தடக் மகதன்னால் எடுத்து, எங்கும் விமரவின
வீெ,
ேட்டிலன், தாபன தன் போர்க் கரியிமனப் ேடுத்து
வீழ்த்தான்.
இட்டவன் - இடப்பட்டவனாகிய (கபார் மத்ைன்); அவனி நின்றும் - பூமியில் இருந்து;
எழுவதன் முன்னம் - எழுவைற்கு முன்கப; யாமன - (மை பவறி மிக்க அவனுதடய)
யாதன; கட்டு அமை வயிரக் பகாட்டால் - பூண் அதமந்ை (ைன்) வலிய பகாம்புகளால்;
களம் ேட வீழ்த்தி - அவதனக் களத்தில் விழுமாறு வீழ்த்தி; காலால் எட்டி - காலினால்
(எட்டி) மிதித்து; வன் தடக்மக தன்னால் எடுத்து - வலிய பபரிய தகயினால் எடுத்து;
எங்கும் விமரவின் வீெ - பல இடத்திலும் விதரவாக வீசியும்; ேட்டிலன் - இறந்து
ஒழியாைவனாய்; தான தன் போர்க் கரியிமன - ைாகன ைன் கபார் யாதனயிதனப்;
ேடுத்து வீழ்த்தான் - பகான்று வீழ்த்தினான்.

இட்டவன் - இடப்பட்டவன், கீகழ எறியப்பட்டவன். அவனி - நிலம், கட்டு

அதம வயிரக் ககாடு - பூண் கட்டுப் பபாருந்திய கிம் புரிக்ககாடு. அந்ைாதித் பைாதட
காண்க.
(225)

7952. தன் கரி தாபன சகான்று, தடக் மகயால் ேடுத்து வீழ்த்தும்

மின் கரிது என்ன மின்னும் எயிற்றினான் சவகுளி பநாக்கி,
சோன் கரிது என்னும் கண்கள் சோறி உக, நீலன் புக்கான்,
வன் கரம் முறுக்கி, ைார்பில் குத்தினான்; ைத்தன் ைாண்டான்.
தடக்மகயால் - (ைன்) பபரிய தககளினால்; தன் கரி தாபன சகான்று - ைன்
யாதனதயத்ைாகன பகான்று; ேடுத்து வீழ்த்தும் - உயிர் ஒழிய வீழ்த்திய; மின் கரிது
என்ன மின்னும் எயிற்றினான் - மின்னலும் கருதமயானது என்று கூறுமாறு
ஒளிவீசும் பற்கதள உதடய கபார் மத்ைனுதடய; சவகுளி பநாக்கி - சினத்தைப்
பார்த்து; நீலன் - நீலன்; சோன்கரிது என்னும் கண்கள் - பபான்னும் கூடக் கரியது
எனும்படி உள்ள (ைன்) கண்களில்; சோறி உக - பநருப்புப் பபாறி பவளிப்பட;
புக்கான் - புகுந்ைவனாய்; வன்கரம் முறுக்கி - (கபார் மத்ைனுதடய) வலிய தககதள
முறுக்கி; ைார்பில் குத்தினன் - மார்பில் குத்தினான்; ைத்தன் ைாண்டான் - மத்ைன்
இறந்ைான்.

பகான்று வீழ்த்தும் பவகுளி கநாக்கிப் பபாறி உகப் புக்கு முறுக்கிக் குத்தினன்

மாண்டான். என்க. மின் - மின்னல்,

(226)

வயமத்ைன்-இடபன் கபார்
7953. உன்ைத்தன் வயிர ைார்பின் உரும் ஒத்த கரம் சென்று உற்ற
வன்ைத்மதக் கண்டும், ைாண்ட ைத ைத்தைமலமயப்
 ோர்த்தும்,
ென்ைத்தின் தன்மையானும், தருைத்மதத் தள்ளி வாழ்ந்த
கன்ைத்தின் கமடக்கூட்டானும், வயைத்தின் கடிதின் வந்தான். ைாண்ட -
இறந்ை,; ைத ைத்தைமலமயப் ோர்த்தும் - மைங் பகாண்ட மத்ைகத்தை உதடய
யாதனதயப் பார்த்தும்; உன் ைத்தன் - உன் மத்ைனது; வயிர ைார்பில் - வலிதமயான
மார்பில்; உரும் ஒத்தகரம் - (நீலனது) இடிதய ஒத்ை தக; சென்று உற்ற - பசன்று
பபாருந்திய; வன்ைத்மதக் கண்டும் - வலிதமயின் (விதளவிதனக்) கண்டும்;
ென்ைத்தின் தன்மையானும் - பிறவியின் (குணத்) ைன்தமயாலும்; தருைத்மதத் தள்ளி
வாழ்ந்த கன்ைத்தின் கமடக் கூட்டானும் - ைருமத்தை விலக்கி வாழ்ந்ை தீவிதனயால்
ஏற்பட்ட முடிவாலும்; வயைத்தன் கடிது வந்தான் - வயமத்ைன் விதரந்து
(கபார்க்களம்) வந்ைான்.

வன்மம் - கறுவு பகாண்ட வலிதம. சன்மம் - உடன் பிறந்ை பண்பு. கன்மம் -

விதனப்பயன், கதடக்கூட்டு - முடிவுக்காலம், இப்பாடலால் உன்மத்ைன் என்பது
கபார் மத்ைனின் கவறு ஒரு பபயர் என்று பைரிகிறது. 214 ஆம் பாடல் விளக்க உதர
காண்க. மகா பாரிசுவதன மத்ைன் என்னும் மத்ைாதீகன் என்று முைல் நூல்
கூறுவைாகச் சுட்டிக்காட்டி அவதனகய கம்பர் வயமத்ைன் என்று குறித்துள்ளார்
என்று கைான்றுகிறது என்பர் தவ.மு.ககா. மதல - உவதமயாகுபபயர்.

(227)

7954. சோய்யினும் சேரிய சைய்யான்; சோருப்பிமனப் ேழித்த

பதாளான்;
‘சவய்யன்’ என்று உமரக்கச் ொலத் திண்ணியான்;
வில்லின் செல்வன்
சேய் கழல் அரக்கன் பெமன ஆர்த்து எழ, பிறங்கு ேல்
பேய்
ஐ-இருநூறு பூண்ட ஆழி அம் பதரின் பைலான்;

சேய்கழல் அரக்கன் - அணிந்ை வீரக் கழதல உதடய வயமத்ைன்; சோய்யினும் சேரிய

சைய்யான் - மாயம் (அல்) வஞ்சதனதயக் காட்டிலும் பபரிய உடம்பிதன
உதடயவன்; சோருப்பிமனப் ேழித்த பதாளான் - மதலதய எள்ளிய கைாள்கதள
உதடயவன்; சவய்யன் என்று உமரக்கச் ொலத் திண்ணியான் - பகாடியவன் என்று
உதரப்பைற்கு ஏற்ப மிக வலிதம உதடயவன்; வில்லின் செல்வன் - வில்லாற்றலில்
பசல்வன் எனத் ைக்கவன்; பெமன ஆர்த்து எழ - இராவணன் பதடவீரர்
மகிழ்ச்சியால் கபபராலி பசய்து எழ; பிறங்கு ேல்பேய் - விளங்குகிற பற்கதள
உதடய கபய்கள்; ஐ - இருநூறு பூண்ட - ஆயிரம் பூட்டிய; ஆழி அம் பதரின் பைலான் -
சக்கரத்தை உதடய அழகிய கைரின் கமல் எறியவன்.
பபாய் - மாயம், வஞ்சதன, பபாய்யினும் பபரிய பமய் - மாயத்தைக்
காட்டிலும் பபரிய உடம்பு
(228)
7955. ஆர்க்கின்றான், உலமக எல்லாம் அதிர்க்கின்றான்,
உருமும் அஞ்ெப்
ோர்க்கின்றான், சோன்றினாமரப் ேழிக்கின்றான், ேகழி ைாரி
தூர்க்கின்றான், குரங்குச் பெமன துரக்கின்றான், துணிமே
பநாக்கி,
‘ஏற்கின்றார் இல்மல’ என்னா, இடேன் வந்து, அவபனாடு
ஏற்றான்.

ஆர்க்கின்றான் - (அந்ை வயமத்ைன்) கபபராலி பசய்பவனாயும்; உலமக எல்லாம்

அதிர்க்கின்றான் - உலக உயிர்கதள எல்லாம் அதிரச் பசய்பவனாயும்; உருமும்
அஞ்ெப் ோர்க்கின்றான் - இடியும் அஞ்சுமாறு பார்ப்பவனாயும்; சோன்றினாமரப்
ேழிக்கின்றான் - (ைனக்கு முன்) இறந்ைவர்களின் (வலிதமதயப்)
பழிக்கின்றவனாயும்; ேகழி ைாரி தூர்க்கின்றான் - அம்பு மதழதயப் (பபாழிந்து
கபார்க்களத்தைத்) தூர்க்கின்றவனாயும்; குரங்குச் பெமன துரக்கின்றான் -
குரங்குப்பதடதய ஓடச்பசய்பவனாயும் (உள்ள); துணிமே பநாக்கி - அவனது
துணிதவப் பார்த்து; ஏற்கின்றார் இல்மல என்னா - (இவதனப்) கபார் எதிர்ப்பவர்
இல்தலகய என்று எண்ணி; இடேன் வந்து - (வானரத் ைதலவனாகிய) இடபன்
என்பவன் வந்து; அவபனாடு ஏற்றான் - அந்ை வயமத்ைகனாடு கபார் எதிர்த்ைான்.
(229)

7956. சென்றவன் தன்மன பநாக்கி, சிரித்து, ‘நீ சிறிமய; உன்மன

சவன்று அவம்; உம்மை எல்லாம் விளிப்சேபனா?
விரிஞ்ென் தாபன
என்றவன் எதிர்த்த போதும், இராவணன் ைகமன இன்று
சகான்றவன் தன்மனக் சகான்பற குரங்கின்பைல்
சகாதிப்பேன்’ என்றான். சென்றவன் தன்மன பநாக்கி - ைன்தன
கநாக்கிச் பசன்றவனாகிய (வந்ைவனாகிய) இடபதனப் பார்த்து; சிரித்து -
வயமத்ைன் எள்ளிச் சிரித்து; நீ சிறிமய - நீ மிகச் சிறியவன்; உன்மன சவன்று அவம் -
உன்தன பவல்லுைல் வீண்; உம்மை எல்லாம் விளிப்சேபனா - உங்கதளப் கபான்ற
(சிறியவர்கதள) எல்லாம் கபாருக்கு அதழப்கபகனா (அதழகயன் என்றபடி);
விரிஞ்ென் தாபன என்றவன் - பிரமகைவன்ைான் என்று பசால்லத் ைக்கவன்; எதிர்ந்த
போதும் - (என்தன) எதிர்த்துவந்ை கபாதும்; இன்று இராவணன் ைகமன - இப்கபாது
இராவணனது மகனாகிய அதிகாயதனக்; சகான்றவன் தன்மனக் சகான்பற -
பகான்றவனாகிய இலக்குவன் ைன்தனக் பகான்றபிறகக; குரங்கின் பைல்
சகாதிப்சேன் - குரங்குகளின் மீது சினம் பபாங்கப் கபாரிடுகவன்; என்றான் -என்று
கூறினான்.

அவம் - வீண். விரிஞ்சன் - பிரமன்; இது அநுமதனக் குறிப்பிட்டுக்

கூறியைாகக் பகாள்வர் தவ.மு.ககா.
(230)
7957. ‘வாய்சகாண்டு சொற்றற்கு ஏற்ற வலி சகாண்டு, ேலி உண்
வாழ்க்மகப்
பேய் சகாண்டு, சவல்ல வந்த பித்தபன! மிடுக்மகப் பேணி
பநாய் சகாண்டு ைருந்து செய்யா ஒருவ! நின் பநான்மை
எல்லாம்
ஓய்கின்றாய் காண்டி!’ என்னா, உமரத்தனன், இடேன்
ஒல்கான்.

வாய் சகாண்டு - வாதயக் பகாண்டு; சொற்றற்கு ஏற்ற - பசால்லுவைற்கு

ஏற்புதடய; வலி சகாண்டு - வலிதமதயக் பகாண்டு; ேலி உண்வாழ்க்மக - பிறர்
ைரும் உணதவ உண்டு வாழும் வாழ்க்தகதய உதடய; பேய் சகாண்டு சவல்ல
வந்த பித்தபன - கபய்கதளக் பகாண்டு பவற்றிபபற வந்ை பித்ைகன!; மிடுக்மகப்
பேணி - (ைன்) வலிதமதயப் புகழ்ந்து; பநாய் சகாண்டு ைருந்து செய்யா ஒருவ -
கநாதய (உடலில்) பகாண்டிருந்தும் (அைற்குத் கைதவயான) மருந்தைச்
பசய்யமுடியாை ஒருவகன!; நின் பநான்மை எல்லாம் - உன் வலிதம எல்லாம்;
ஓய்கின்றாய் - ஓயப் கபாகிறாய், காண்டி (அைதனக்) காண்பாயாக; என்னா - என்று;
இடேன் - இடபன் என்ற குரங்குத் ைதலவன்; ஒல்கான் உமரத்தனன் - ைளர்ச்சி
அதடயாைவனாய்க் கூறினான். பலி - பிறர் ைரப் பபறும் உணவு, மிடுக்கு - வலிதம,
கபணி - பபரிபைன எண்ணி, கநான்தம - வலிதம, ஒல்குைல் - ைளர்ைல். பித்ைன்
என்று கூறுவது பவறும் வாய்ப் கபச்சாலும் கைரில் பூட்டிய கபய்கதளக் பகாண்டும்
(228) பவல்ல வந்ைவதன இகழ்ந்ைைாம். கநாய் கண்டு மருந்து பசய்யா ஒருவ என்றது
அரக்கரின் அழிவுக்குக் காரணம் இராவணன் சீதை மீது பகாண்ட காைல் என்ற
கநாதயக் கண்டு அைற்குச் சீதைதய விட்டிடுைகல மருந்து என உணராை ஒருவகன
என்றபடி.

(231)

7958. ‘"ஓடுதி" என்ன, ஓடாது உமரத்திபயல், உன்பனாடு இன்பன

ஆடுசவன் விமளயாட்டு’ என்னா, அயில் எயிற்று அரக்கன்,
அம் சோன்
பகாடு உறு வயிரப் போர் வில் காசலாடு புருவம் பகாட்டி,
ஈடு உற, இடேன் ைார்ேத்து ஈர்-ஐந்து ேகழி எய்தான்.

அயில் எயிற்று அரக்கன் - கவல் கபாலக் கூர்தமயான பற்கதள உதடய

வயமத்ைன்; ஓடுதி என்ன - (நான்) ஓடிப்கபா என்று பசால்ல; ஓடாது உமரத்திபயல் -
ஓடாமடல் (எதிர்த்துச்) பசால்லுவாய் ஆனால்; உன்பனாடு - உன்னுடன்; இன்பன -
இப்பபாழுகை; விமளயாட்டு ஆடுசவன் - விதளயாட்டு விதளயாடுகவன்; என்னா
- என்று பசால்லி; அம்சோன் பகாடு உறு வயிரப் போர் வில் - அழகிய
பபான்மயமான கமருமதலதய ஒத்ை (ைன்னுதடய) வலிதமயான கபாரிடும்
வில்லின்; காசலாடு புருவம் பகாட்டி - முதனககளாடு ைன் புருவத்தையும் வதளத்து;
ஈடு உற - வலிதம மிக; இடேன் ைார்ேத்து - இடபனுதடய மார்பின் கண்கண; ஈர்
ஐந்து ேகழி - பத்து அம்புகதள; எய்தான் - எய்ைான்.

அயில் - கவல், அம்பபான் ககாடு - கமருமதல, கால் முதன, ஈடு - வலிதம,

பபருதமயுமாம், விதளயாட்டு - உன்னுடன் கபாரிடல் எனக்கு விதளயாட்டு
என்பது பட வந்ைது. உறு - உவம உருபு.

(232)

7959. அசும்புமடக் குருதி ோயும் ஆகத்தான், பவகத்தால் அத்

தசும்புமடக் சகாடுந் பதர்தன்மனத் தடக் மகயால் எடுத்து
வீெ,
ேசுங் கழல் கண்ண பேயும் ேறந்தன, ேரமவ பநாக்கி;
விசும்பிமடச் செல்லும் காரின் தாமரபோல் நான்ற
சைய்யான்.

அசும்புமடக் குருதி ோயும் ஆகத்தான் - ஊற்றுப் பபருக்தகப் கபால் இரத்ைம்

(பவளியில்) பகாட்டுகிற உடம்தப உதடயவனாகிய (இடபன்); பவகத்தால் -
விதரகவாடு; அத் தசும்புமடக் சகாடுத்பதர் தன்மன - அந்ைக் கலசம் அதமந்ை
பபரிய கைர் ைன்தன; தடக்மகயால் எடுத்து வீெ - ைன் வலிய தகயினால் எடுத்து வீசி
எறிய; ேசுங்கழல் கண்ண பேயும் - (அத்கைரில் பூட்டப்பட்டிருந்ை) பசுதமயான
கழற்சிக் காய் கபான்ற கண்கதள உதடய (ஆயிரம்) கபய்களும்; ேரமவ பநாக்கிப்
ேறந்தன - கடதல கநாக்கிப் பறந்து பசன்றன; விசும்பிமடச் செல்லும் காரின் தாமர
போல் -(அத்கைரின் கமல் இருந்ை வயமத்ைன்) விண்ணில் பசல்லும் கமக ஒழுங்கு
கபால்; நான்ற சைய்யான் - பைாங்குகின்ற உடதல உதடயவன் ஆனான்.

அசும்பு - ஊற்றுப் பபருக்கு, ைசும்பு - மிடா. ஈண்டுத் கைர்க் கவசம் என்க.

பசுங்கழல்கண் - பசிய கழற்சிக்காய் கபாலும் கண். கபயின் கண்களுக்குக்
கழற்சிக்காயிதன உவதம கூறுைல் மரபு. பரதவ - கடல். கார் - கமகம், ைாதர -
ஒழுங்கு, நாலுைல் - (ஞாலுைல்) பைாங்குைல். ஞாலம் என்ற பபயர் இைனால் வந்ைது
என்பர். நாணுட்டுச் பசத்ைான் என்ற கபச்சு வழக்தகயும் எண்ணுக.

(233)

7960. பதசராடும் கடலின் வீழ்ந்து, சிமலயும் தன் தமலயும்

எல்லாம்
நீரிமட அழுந்தி, பின்னும் சநருப்சோடு நிமிர வந்தான்
ோரிமடக் குதியாமுன்னம்,, இடேனும், ‘ேதக! நீ போய்
ஆரிமடப் புகுதி!’ என்னா, அந்தரத்து ஆர்த்துச்
சென்றான்.
பதசராடும் - கைருடன்; கடலின் வீழ்ந்து - கடலில் விழுந்து; சிமலயும் - வில்லும்;
தன்தமலயும் எல்லாம் - ைன் ைதலயும் (பிற) எல்லாமும்; நீரிமட அழுந்தி - கடல்
நீரிகல அழுந்தி; பின்னும் சநருப்சோடு நிமிர வந்தான் - மறுபடியும்
பபருஞ்சினத்கைாடு கமல் எழுந்து வந்ைவனாகிய வயமத்ைன்; ோரிமடக் குதியா
முன்னம் - நிலத்தில் குதிப்பைற்கு முன்கப; இடேனும் - இடபன் என்பவனும்; ேதக
- பாைககன; நீ போய் - நீ விலகிப் கபாய்; ஆரிமடப் புகுதி - எங்கு (பசன்று ைப்பிப்)
புகுவாய்; என்னா - என்று பசால்லிக்பகாண்டு; அந்தரத்து ஆர்த்துச் சென்றான் -
விண்ணில் கபபராலி பசய்து பகாண்டு பசன்றான்.

பநருப்பு - ஈண்டுச்சினம். அந்ைரம் - இடம், இங்கக விண்எனவும் கபார்க்களம்

எனவும் பகாள்ளலாம். பைகன் - பாைகன்.

(234)

7961. அல்லிமனத் தழுவி நின்ற ேகல் என, அரக்கன் தன்மன,

கல்லினும் வலிய பதாளால், கட்டியிட்டு இறுக்கும் காமல,
ேல்லுமடப் பில வாயூடு ேசும் சேருங் குருதி ோய,
வில்லுமட பைகம் என்ன, விழுந்தனன், உயிர் விண் செல்ல.

அல்லிமனத் தழுவி நின்ற ேகல் என - இரவிதனத் ைழுவி நின்ற பகல் கபால;

அரக்கன் தன்மன - அரக்கனாகிய வயமத்ைன் ைன்தன; கல்லினும் வலிய பதாளால் -
(இடபன் ைன்னுதடய) கல்தலக் காட்டிலும் வலிதமயுள்ள கைாள்களால்;
கட்டியிட்டு - கட்டிப்பிடித்து; இறுக்கும் காமல - இறுக்கமாய் பநருக்கிய பபாழுது;
ேல்லுமடப் பில வாயூடு - பல்பபாருந்திய குதக கபான்ற வாயின் வழியாக; ேசும்
சேருங்குருதிோய - பசிய மிகுதியான உதிரம் பவளிப்பட; உயிர் விண் செல்ல - உயிர்
வானுலகம் பசல்ல; வில்லுமட பைகம் என்ன - வில்தல உதடய கமகம் கபால;
விழுந்தனன் - நிலத்தில் விழுந்ைான்;
அல் - இரவு. அல்லிதனத் ைழுவி நின்ற பகல் - வயமத்ைதனத் ைழுவி நின்ற
இடபன். பிலம் - குதக. பசுங்குருதி புதிய இரத்ைம். வில்லுதட கமகம் - வயமத்ைன்.

(235)
சுக்ரீவன் கும்பன் கபார்
7962. குரங்கினுக்கு அரசும், சவன்றிக் கும்ேனும், குறித்த
சவம் போர்
அரங்கினுக்கு அழகு செய்ய, ஆயிரம் ொரி போந்தார்,
ைரம் சகாடும், தண்டு சகாண்டும், ைமல என
ைமலயாநின்றார்;
சிரங்களும் கரமும் எல்லாம் குமலந்தனர், கண்ட பதவர்.
 குரங்கினுக்கு அரசும் - குரங்குகளுக்கு அரசனாகிய சுக்ரீவனும்;
சவன்றிக்கும்ேனும் - பவற்றி உதடய கும்பன் என்னும் (அரக்கர் ைதலவனும்);
குறித்த சவம்போர் - (அங்குக்)குறித்துச் பசய்ை பகாடியகபார்; அரங்கினுக்கு
அழகுசெய்ய - அப்கபார்க் களத்திற்கு அழகிதனச் பசய்ய; ஆயிரம் ொரி போந்தார் -
ஆயிரம் முதற (என்னும் அளவு) வலசாரி, இடசாரியாகச் சுற்றிச் சுற்றிவந்ைார்கள்;
ைரம்சகாடும் - (அவர்கள்) மரத்தைக் பகாண்டும்; தண்டுசகாண்டும் - ைண்டாயுைம்
பகாண்டும்; ைமலஎன ைமலயாநின்றார் - இருமதலகள் கபாரிடுவது கபால்
கபாரிட்டார்கள்; கண்டபதவர் - அச்பசயதலக்கண்ட கைவர்கள்; சிரங்களும்
கரமும் எல்லாம் குமலந்தனர் - ைதலயும் தககளும் எல்லாம் நடுங்கினர்.

கும்பன் - கும்பகருணன் மக்கள் இருவரில் ஒருவன், மற்பறாருவன் நிகும்பன்.

அரங்கு - கபார்க்களம், சாரிகபாைல் - இடவலமாகத்திரிைல்.

(236)

கலிவிருத்தம்

7963. கிமடத்தார், உடலில் கிழி பொரிமய வாரித்

துமடத்தார், விழியில் தழல் ைாரி சொரிந்தார்,
உமடத் தாசராடு மேங் கழல் ஆர்ப்ே உலாவிப்
புமடத்தார், சோருகின்றனர்-பகாள் அரி போல்வார்.

பகாளரி போல்வார் - வலிதமயான சிங்கத்தைப் கபான்றவர்களான (சுக்ரீவ

கும்பர்கள்); கிமடத்தார் - ஒருவதர ஒருவர் பநருங்கியவர்களாய்; உடலில் கிழி
பொரிமய வாரித்துமடத்தார் - உடலில் கிழிசல் (ஏற்பட்டு அதிலிருந்து)
பபருகிவருகிற இரத்ைத்தை வாரித்துதடத்ைார்கள்; விழியில் தழல் ைாரி சொரிந்தார் -
கண்களில் பநருப்பு மதழதயப் பபாழிந்ைார்கள்; உமடத்தாசராடு - அணிந்துள்ள
மாதலகயாடு; மேங்கழல் ஆர்ப்ே - பசும்பபான்னால் பசய்யப்பட்ட வீரக் கழல்கள்
ஒலிக்க; உலாவிப் புமடத்தார் - இங்கும் அங்கும் நகர்ந்து அடித்துக்
பகாண்டவர்களாய்ப்; சோருகின்றனர் - கபார்பசய்கின்றனர்,

(237)

7964. தண்டம் மகயில் வீசிய தக்க அரக்கன்,

அண்டங்கள் சவடிப்ேன என்ன, அடித்தான்;
கண்டு, அங்கு, அது ைா ைரபை சகாடு காத்தான்;
விண்டு அங்கு அது தீர்ந்தது; ைன்னன் சவகுண்டான்;
தண்டம் மகயின் வீசிய - ைண்டாயுைத்தைக் தகயில் எடுத்துச் சுழற்றிய; தக்க
அரக்கன் - (கபார்த்பைாழில்) ைகுதியுள்ள அரக்கனாகிய கும்பன்; அண்டங்கள்
சவடிப்ேன என்ன அடித்தான் - அண்டங்கள் எல்லாம் பவடிக்கின்றன என்று
கண்கடார் எண்ணும்படி கபபராலி எழச் (சுக்ரீவதன) அடித்ைான்; அங்கு அதுகண்டு
- அப்கபாது அந்ைச் பசயதலக்கண்டு; ைாைரபை சகாடு காத்தான் - (சுக்ரீவன்)
பபரியமரத்தைக் பகாண்டு (அடி ைன் மீது விழாைபடி) காத்துக் பகாண்டான்; அங்கு
அது விண்டு தீர்ந்தது - அப்கபாது அப்பபரியமரம் துண்டாகி அழிந்ைது; ைன்னன்
சவகுண்டான் - (அதைக்கண்டு) மன்னனாகிய சுக்ரீவன் சினம் பகாண்டான்.
(238)

7965. ‘சோன்றப் சோருபவன், இனி’ என்று, சோறாதான்,

ஒன்றப் புகுகின்றது ஓர் காலம் உணர்ந்தான்,
நின்று அப் சேரிபயான் நிமனயாதமுன், நீலன்
குன்று ஒப்ேது ஓர் தண்டு சகாணர்ந்து சகாடுத்தான்.
சோறாதான் - மனம் பபாறுக்காைவன் ஆகிய சுக்ரீவன்; இனி - இனி; சோன்றப்
சோருபவன் என்று - (நீ) இறக்கும்படி கபார் பசய்கவன் என்று கூறி; ஒன்றப்
புகுகின்றது - மும்முரமாய்ப் கபாரிடப் கபாகின்ற; ஓர் காலம் உணர்ந்தான் - ஒரு
காலத்தை எண்ணியவனாய்; அப்சேரிபயான் நின்று - அந்ைப் பபருதம மிக்க
சுக்ரீவன் நின்று; நிமனயாதமுன் - நிதனயாைைற்கு முன்கப; நீலன் - நீலன்; குன்று
ஒப்ேது ஓர் தண்டு - குன்றிதன ஒத்ை ஒப்பற்ற ைண்டாயுைம் ஒன்றிதனக்;
சகாணர்ந்து சகாடுத்தான் - பகாண்டு வந்து பகாடுத்ைான். ஒன்றப்புகும் காலம்
உணர்ைல் - மாமரம் துண்டு பட்டதமயால் இவதன எக்காலத்துத் ைாக்குவது என்று
நிதனத்ைல், நின்று நிதனயாைமுன் கருவி இன்தமயால் எப்கபார்க்கருவி
பகாண்டு ைாக்குவது என நிதனத்ைல். இங்குக் காலமும் கருவியும் கூறியவாறு
காண்க. நீலன் ைண்டு பகாடுத்ைல் - இருவர் கபாரிடும் கபாது அடுத்ைவர்
இதடநுதழந்து கபாரிடுைல் இல்தல. ஆனால் அவர்களுக்குப் கபார்க் கருவி
பகாடுத்து உைவுைல் உண்டு என்பது இைனால் பைரிகிறது.

(239)

7966. அத் தண்டு சகாடுத்தது மகக்சகாடு அமடந்தான்,

ஒத்து அண்டமும் ைண்ணும் நடுங்க உருத்தான்,
பித்தன் தட ைார்சோடு பதாள்கள் பிளந்தான்;
சித்தங்கள் நடுங்கி, அரக்கர் திமகத்தார்.

சகாடுத்தது அத்தண்டு - (நீலன் பகாணர்ந்து) பகாடுத்ைாகிய அந்ைத் ைண்டிதன;

மகக்சகாடு அமடந்தான் - தகயில் பகாண்டு கபாரிட அதடந்ைவனாகிய (சுக்ரீவன்);
அண்டமும் ைண்ணும் ஒத்து நடுங்க உருத்தான் - விண்ணும் மண்ணும் ஒன்று கபால்
நடுங்குமாறு சினந்ைவனாகி; பித்தன் - (கபார்) பவறிபகாண்டவனாகிய
(கும்பனுதடய); தடைார்சோடு பதாள்கள் பிளந்தான் - பரந்ை மார்தபயும்
கைாள்கதளயும் பிளந்திட்டான்; அரக்கர் - (அதுகண்ட) அரக்கர்கள்; சித்தங்கள் நடுங்கி
திமகத்தார் - மனங்கள் நடுங்கித் திதகத்ைனர்.

அந்ைாதித்பைாதட காண்க.

(240)
7967. அடியுண்ட அரக்கன், அருங் கனல் மின்னா
இடியுண்டது ஓர் ைால் வமர என்ன, விழுந்தான்;
‘முடியும் இவன்’ என்ேது ஓர் முன்னம், சவகுண்டான்,
‘ஒடியும் உன பதாள்’ என, பைாதி உடன்றான்.

அடியுண்ட அரக்கன் - அடிபட்ட அரக்கனாகிய கும்பன்; அருங்கனல் மின்னா -

பபருபநருப்கபாடு மின்னி; இடியுண்டது ஓர் ைால் வமர என்ன விழுந்தான் -
இடியால் ைாக்கப்பட்ட ஒரு பபரியமதல என்று கூறுமாறு (நிலத்தில்) விழுந்து;
இவன் முடியும் என்ேது ஓர் முன்னம் - இவன் இறந்து முடிவான் என்று கருதுைற்கு
முன்கப; சவகுண்டான் - சினம் பகாண்டவனாய்; உனபதாள் ஒடியும் என -
(சுக்ரீவதனப் பார்த்து) உன்கைாள் (இப்கபாது) ஒடியும் என்று கூறி; பைாதி உடன்றான் -
கமாதிப் கபாரிட்டான்.
(241)
7968. பதாளில் புமடயுண்டு அயர் சூரியன் மைந்தன்,
தாளில் தடுைாறல் தவிர்ந்து, தமகந்தான்,
வாளிக் கடு வல் விமெயால் எதிர் ைண்டி,
ஆளித் சதழில் அன்னவன் ைார்பின் அமறந்தான்.

பதாளில் புமடயுண்டு - கைாளில் அடியுண்டு; அயர் சூரியன் மைந்தன் -

வருந்துகிற கதிரவன் மகனாகிய சுக்ரீவன்; தாளில் தடுைாறல் தவிர்ந்து - (அவதனக்
பகால்லும்) ைன் முயற்சியில் ைடுமாறுைதலத் ைவிர்த்து; வாளிக் கடுவல் விமெயால் -
அம்பு கபான்ற கடுதமயான அதிககவகத்கைாடு; எதிர் ைண்டி தமகந்தான் - (அந்ைக்
கும்பனுக்கு) எதிகர பசன்று பநருங்கி; ஆளித் சதாழில் அன்னவன் - யாளியின் வீரம்
கபான்ற வீரத்பைாழிதல உதடய (அக்கும்பனுதடய); ைார்பின் அமறந்தான் - மார்பில்
அதறந்ைான்.
(242)

7969. அடி ஆயிர பகாடியின் பைலும் அடித்தார்;

‘முடிவு ஆனவன் யார்?’ என, வானவர் சைாய்த்தார்;
இடிபயாடு இடி கிட்டியது என்ன, இரண்டும்
சோடியாயின தண்டு; சோருந்தினர் புக்கார்.

ஆயிர பகாடியின் பைலும் - ஆயிரம் ககாடிக்கு கமலாக; அடி அடித்தார் -

(ைண்டாயுைத்ைால்) அடிகதள அடித்துக் பகாண்டார்கள்; வானவர் - கைவர்கள்; முடிவு
ஆனவன் யார் என - (இவ்விருவரில்) முடிவு காலம் வந்து பநருங்கியவர் யாவர் என
(அறிய); சைாய்த்தார் - பநருங்கிச் சூழ்ந்ைார்கள்; இரண்டும் தண்டு - இரண்டு
ைண்டுகளும்; இடிபயாடு இடி கிட்டியது என்ன - இடிகயாடு இடி கமாதியது
எனும்படி (கமாதி); சோடியாயின - துகள்களாயின; சோருந்தினர் புக்கார் -
(அவ்விருவரும்) பநருங்கினவர்களாகி; (மற்கபாரிடத்) பைாடங்கினர்.

(243)

7970. ைத்தச் சின ைால் களிறு என்ன ைமலந்தார்;

ேத்துத் திமெயும் செவிடு எய்தின; ேல் கால்
தத்தித் தழுவி, திரள் பதாள்சகாடு தள்ளி,
குத்தி, ‘தனிக் குத்து’ என, ைார்பு சகாடுத்தார்.

ைத்தச்சினைால் களிறு என்ன ைமலந்தார் - (சுக்ரீவன் கும்பன் ஆகிய இருவரும்)

மைமும் சினமும் பகாண்ட மயக்கமுள்ள களிறுகதளப் கபால் கபாரிட்டார்கள்;
ேத்துத் திமெயும் செவிடு எய்தின - (அைனால் ஏற்பட்ட ஓதசயால்)
பத்துத்திதசகளும் பசவிடுபட்டன; ேல்கால் தத்தித் தழுவி - பலமுதற பாய்ந்து
ைழுவி (பநருக்கியும்); திரள்பதாள் சகாடு தள்ளி - (ைங்கள்) திரண்ட கைாள்கதளக்
பகாண்டு ைள்ளியும்; குத்தி - (ஒருவதர ஒருவர்) குத்திக்பகாண்டும்;
தனிக்குத்துஎன - ைனியாகக் குத்துவாய் என்று; ைார்பு சகாடுத்தார் - (அடுத்ைவருக்கு)
மார்பிதனக் காட்டியவர்களாயும்; (கபார் பசய்ைனர்.)
(244)

7971. நிமலயில் சுடபரான் ைகன் வன் மக சநருங்க,

கமலயில் ேடு கம்மியர் கூடம் அமலப்ே
உமலயில் ேடு இரும்பு என வன்மை ஒடுங்க,
ைமலயின் பிளவுற்றது, தீயவன் ைார்ேம்,

நிமலயில் - (கமகல பசான்னவாறு கபார்) பசய்யும் நிதலயில்; சுடபரான் ைகன் -

கதிரவன் மகனாகிய சுக்ரீவனது; வன் மக சநருங்க - வலிதம உதடய தக
பநருக்கிக்குத்தியைால்; கமலயில் ேடு கம்மியர் - ைமக்கு உரிய பைாழிதல நன்கு
பயின்றிருக்கும் கம்மியரது; கூடம் அமலப்ே - சம்மட்டி கமாதுவைால்; உமலயில் ேடு
இரும்சேன - உதலக்களத்தில் உள்ள இரும்பு கபால; வன்மை ஒடுங்க - வலிதம
பகட; தீயவன் ைார்ேம் - தீயவனாகிய (அந்ைக் கும்பனுதடய) மார்பு; ைமலயின்
பிளவுற்றது - மதலபிளவுபட்டதைப் கபால பிளவுபட்டது.

பநருங்க - தகதயக் குவித்து பநருங்கிக் குத்ைல்

(245)

7972. ‘செய்வாய் இகல்?’ என்று அவன் நின்று சிரித்தான்;

ஐ வாய் அரவம் முமழ புக்சகன, ஐயன்
மக வாய் வழி சென்று, அவன் ஆர் உயிர் கக்க,
மே வாய் சநடு நாமவ முனிந்து ேறித்தான்.

அவன் - (மார்பு பிளந்ை நிதலயிலும்) அந்ைக் கும்பன்; இகல் செய்வாய் என்று -

கபார் பசய்வாய் என்று கூறி; நின்று சிரித்தான் - நின்று பகாண்டு சிரித்ைான்; ஐயன் -
ைதலவனாகிய சுக்ரீவன்; ஐவாய் அரவம் முமழ புக் சகன - ஐவாய்ப் பாம்பு
குதகயில் புகுந்ைதைப் கபால; மக வாய் வழி சென்று - (ைன்)தகதய (அவனது)
வாய்க்குள் பசலுத்தி; அவன் ஆர் உயிர் கக்க - (அவன்) (ைனது) அரிய உயிதர
(பவளிக்)கக்கும்படியாக; மேவாய் சநடு நாமவ - தபகபான்ற வாயில் உள்ள
நீண்ட நாக்தக; முனிந்து ேறித்தான் - சினந்து பிடுங்கினான்.

ஐவாய் அரவம் - பாம்பின் சாதி (அல்) வியப்புக்குரிய பபரிய வாதய உதடய

மதலப்பாம்பு எனினுமாம்.

(246)

கும்பன் இறக்க, நிகும்பதக அங்கைன் எதிர்த்ைல்

7973. அக்காமல, நிகும்ேன், அனல் சொரி கண்ணன்,
புக்கான், ‘இனி, எங்கு அட போகுவது?’ என்னா,
மிக்கான் எதிர், அங்கதன் உற்று சவகுண்டான்;
எக்காலமும் இல்லது ஓர் பூெல் இமழத்தார்.

அக்காமல - அந்ைப் பபாழுது; நிகும்ேன் - நிகும்பன் என்பவன்; அனல் சொரி

கண்ணன் - பநருப்தப பவளிக்காலுகிற கண்கதள உதடயவனாய்; புக்கான் -
புகுந்ைான்; இனி எங்கு அட போகுவது என்னா - இனி எங்கக அட கபாகப்
கபாகிறார் என்று பசால்லிக்பகாண்டு (வந்து); எதிர் மிக்கான் - சுக்ரீவன் எதிரில்
பசருக்கி நின்றான்; உற்று அங்கதன் சவகுண்டான் - (அவன் முன்) பநருங்கி அங்கைன்
சினந்து நின்றான்; எக்காலமும் இல்லது ஓர் பூெல் இமழத்தார் - (அவ்விருவரும்
எக்காலத்திலும் (காண) நிகழாை (பபரும்) கபாதரத் (பைாடங்கி) நிகழ்த்தினார்கள்.
(247)

7974. சூலப் ேமடயானிமட வந்து சதாடர்ந்தான்,

ஆலயத்தினும் சவய்யவன் அங்கதன், அங்கு ஓர்
தாலப் ேமட மகக் சகாடு சென்று தடுத்தான்,
நீலக் கிரிபைல் நிமிர் சோற்கிரி பநர்வான்.

நீலக் கிரி பைல் நிமிர் சோற்கிரி பதர்வான் -நீலமதலயின் கமல் நிமிர்ந்து பசல்லும்
பபான்னால் ஆகிய மதல கபால்பவனாகிய; ஆலத்திலும் சவய்யவன் அங்கதன் -
நஞ்சினும் பகாடுதம உதடய அங்கைன்; சூலப்ேமடயானிமட வந்து சதாடர்ந்தான் -
சூலப்பதடதய ஏந்தியவனான (நிகும்பதக) வந்து பைாடர்ந்து; ஆங்கு ஓர் -
அப்பபாழுது ஒரு; தாலப் ேமடமகக் சகாடு - பதனமரம் ஆகிய பதடதயக் (தகக்)
பகாண்டு; சென்று தடுத்தான் - பசன்று (அவதனத்) ைடுத்ைான். சூலப்பதடயான்.
சூலப்பதடதய உதடயவனாகிய நிகும்பன், ஆலம் - ஆலகால நஞ்சு, ைாலப்பதட -
பதனமரம் ஆகிய பதட, நீலக்கிரி - நீலமதல ஈண்டு நிகும்பன், பபாற்கிரி - பபான்
மதல ஈண்டு அங்கைன்.

(248)

நிகும்பன் சூலத்தைத் ைடுத்து அனுமன் அவதன அழித்ைல்

7975. எறிவான் உயர் சூலம் எடுத்தலும், ‘இன்பன
முறிவான் இகல் அங்கதன்’ என்ேதன் முன்பன,
அறிவான் அடல் ைாருதி அற்றம் உணர்ந்தான்,
சோறி வான் உகு தீ என வந்து புகுந்தான்.

எறிவான் - (நிகும்பன்) எறிவைற்காக; உயர் சூலம் எடுத்தலும் - சிறந்ை சூலத்தை

(உயர்த்தி) எடுத்ை உடகன; இகல் அங்கதன் - கபார்த் பைாழில்வல்ல அங்கைன்;
இன்பனமுறிவான் என்ேதன் முன்பன - இப்பபாழுகை அழிந்து படுவான் என்பைற்கு
முன்கப; அடல் ைாருதி - பகால்லும் பைாழில்வல்ல அனுமன்; அறிவான் - (அைதன)
அறிந்ைவனாய்; அற்றம் உணர்ந்தான் - (அங்கைனின்) முடிதவ உணர்ந்து; சோறிவான்
உகு தீ என - பபாறிதய மிகுதியாக பவளிப்படுத்துகிற தீயிதனப் கபால; வந்து
புகுந்தான் - (அவ்விருவரிதடகய) வந்து புகுந்ைான்.
(249)

7976. தமட ஏதும் இல் சூலம் முனிந்து, ெலத்தால்,

விமடபய நிகர் அங்கதன்பைல் விடுவாமன,
இமடபய தமடசகாண்டு, தன் ஏடு அவிழ் அம் மகப்
புமடபய சகாடு சகான்று, அடல் ைாருதி போனான்.

தமட ஏதும் இல் சூலம் - (உயிதரப் கபாக்குவதில்) ைதட எதுவும் இல்லாை

சூலத்தை; முனிந்து - சினந்து; ெலத்தால் - வஞ்சதனகயாடு; விமடபய நிகர் அங்கதன்
பைல் விடுவாமன - காதளதய ஒத்ை அங்கைன் மீது பசலுத்துபவனாகிய நிகும்பதன;
இமடபய தமட சகாண்டு - இதடகய (பசன்று) ைடுத்துக் பகாண்டு; தன் - ைன்னுதடய;
ஏடு அவிழ் அம் மகப் - இைழ் விரிந்ைது கபால் அதமந்ை அழகிய தககளால்; புமடபய
சகாடு சகான்று - புதடத்துக் பகான்று; அடல் ைாருதி போனான் - பகால்லும் பைாழில்
வல்ல மாருதி பசன்றான்.

(250)
ைதலவர்கதள இழந்ை அரக்கர் கசதனயின் நிதல
7977. நின்றார்கள் தடுப்ேவர் இன்மை சநளிந்தார்,
பின்றாதவர் பின்றி இரிந்து பிரிந்தார்;
வன் தாள் ைரம் வீசிய வானர வீரர்
சகான்றார்; மிகு தாமன அரக்கர் குமறந்தார்.

நின்றார்கள் - (இதுவதர) பின்னிடாது நின்ற (அரக்க வீரர்கள்); தடுப்ேவர்

இன்மை சநளிந்தார் - (குரங்குப்பதடகதளத்) ைடுத்திடும் (ைதலவர்கள்)
இல்லாதமயால் ைத்ைளித்து; பின்றாதவர் பின்றி - புறங்பகாடாைவர் புறங்பகாடுத்து;
இரிந்து பிரிந்தார் - நிதலபகட்டுப் பிரிந்ைார்கள்; வன்தாள் ைரம் வீசிய - வலிய
அடிப்பகுதிதயக் பகாண்ட மரங்கதள வீசிய; வானர வீரர் - குரக்கு வீரர்கள்;
மிகுதாமன சகான்றார் - (அரக்கரின்) பபரும் பதடதயக் பகான்றார்கள்;
அரக்கர் குமறந்தார் - அைனால் அரக்க வீரர் எண்ணிக்தகயில் குதறந்ைார்கள்.
பநளிைல் - ைத்ைளித்ைல், பின்னாைவர் - பின்னிடாைவர், இரிைல் - நிதலபகட்டு
ஓடல்.
(251)

7978. ஓடிப் புகு வாயில் சநருக்கின் உலந்தார்,

பகாடிக்கு அதிகத்தினும் பைல் உளர்; குத்தால்
பீடிப்புறு புண் உடபலாடு சேயர்ந்தார்,
ோடித்தமல உற்றவர், எண் இலர் ேட்டார்,

புகுவாயில் ஓடி - நகரத்துக்குள் ஓடி; புகுவாயில் - புகுகின்ற வாயிலின்கண்;

சநருக்கின் உலந்தார் - (ஏற்பட்ட) பநருக்கத்ைால் உயிரிழந்ைவர்; பகாடிக்கு
அதிகத்தினும் பைல் உளர் -ககாடிக்கு கமல் அதிகமாக உள்ளனர்; குத்தால் - (வானர
வீரர் குத்திய) குத்தினால்; பீடிப்புறு புண் உடபலாடு சேயர்ந்தார் -உண்டாகிய புண்
உடகலாடு திரும்பிப் கபாய்; ோடித்தமல உற்றவர் - பாசதறக் கண்
கசர்ந்ைவர்கள்; எண் இலர் ேட்டார் - எண்ணில்லாைவர்கள் இறந்துபட்டார்கள்.
(252)

7979. ‘தண்ணீர் தருக’ என்றனர் தாவுற ஓடி,

உண் நீர் அற, ஆவி உலந்தனர், உக்கார்;
கண்ணீசராடும் ஆவி கலுழ்ந்தனர்; காலால்
ைண் ஈரம் உற, கடிது ஊர் புக வந்தார். தண்ணீர் தருக என்றனர் - ைண்ணீர் ைருக
என்று ககட்டவர்கள்; தாவுற ஓடி - ைண்ணீர் உள்ள இடத்தை கநாக்கி ஓடி, உண் நீர் அற
- நாக்கில் இருந்ை நீர் முற்றும் வரண்டு விட; ஆவி உலந்தனர் உக்கார் - உயிர்
வாடியவர்களாய் அழிந்ைார்கள்; கண்ணீசராடும் - கண்ணீர்ப் பபருக்ககாடு; ஆவி
கலுழ்ந்தனர் - உயிருக்காக அழுைவர்கள்; காலால் ைண் ஈரம் உற - காலின்வழிப்
பபருகும் கண்ணீரினால் மண்ணில் ஈரம் மிக; கடிது ஊர்புக வந்தார் - விதரவாக
ஊரின்கண் புக வந்ைார்கள்.
 ைாவு - ைண்ணீர் கிதடக்கும் பள்ளம். ைண்ணீர்த்ைாவு என்ற பகாங்குப் கபச்சு
வழக்தக எண்ணுக,

(253)

7980. விண்பைல் சநடிது ஓடினர், ஆர் உயிர் விட்டார்

ைண்பைல் சநடு ைால் வமர என்ன ைறிந்தார்;
எண் பைலும் நிமிர்ந்துளர், ஈருள் தயங்கப்
புண் பைலுமட பைனியினார், திமெ போனார்.

விண்பைல் சநடிது ஓடினர் - ஆகாயத்தின் கமல் நீண்ட தூரம் ஓடியவர்களாகி;

ஆர் உயிர் விட்டார் - ைங்களது அரிய உயிதர விட்டவர்களும்; ைண் பைல் -
நிலத்தின் கமல்; சநடுைால் வமர என்ன ைறிந்தார் - உயர்ந்ை பபரிய மதலகள்
(விழுந்துள்ளன) என்னும்படி இறந்து கிடந்ைவர்களும்; ஈருள் தயங்க - ஈரல் பவளிகய
பைரிய; புண் பைலுமட பைனியினார் - புண்கள் மிக்குதடய உடம்பிதன
உதடயவராய்; திமெ போனார் - திதசகளின் கண் ஓடிச் பசன்றவர்களும்; எண்
பைலும் நிமிர்ந்துளர் - எண்ணிக்தகக்கு அடங்காமல் மிகுந்துள்ளனர்.

பநடிது-நீண்ட தூரம், எண் - எண்ணிக்தக, ஈருள் ையங்குைல் - ஈரல் பவளிகய

பைரிைல், ஈருள் - ஈரல்,
(254)

7981. அறியும்ைவர்தங்கமள, ‘ஐய! இவ் அம்மேப்

ேறியும்’ என வந்து, ேறித்தலும் ஆவி
பிறியும் அவர் எண் இலர்; தம் ைமன சேற்றார்,
குறியும் அறிகின்றிலர், சிந்மத குமறந்தார்.

அறியும் ைவர் தங்கமள - (ைங்களுக்கு) அறிமுகமாகி இருப்பவர் ைங்கதள கநாக்கி;

ஐய - ஐயகன; இவ்அம்மேப் ேறியும் என - இந்ை அம்தப (உடதல விட்டுப்) பறித்து
விடுங்கள் என்று பசால்ல; வந்து ேறித்தலும் - (அவர்கள்) வந்து பறித்ை உடகன; ஆவி
பிறியும் அவர் எண் இலர் - உயிர் பிரிந்ை அவர்கள் எண்ணிக்தக இல்லாைவர் ஆவர்;
தம்ைமன சேற்றார் - ைங்கள் வீட்தடச் பசன்று அதடந்ைவர்கள்; குறியும்
அறிகின்றிலர் - (அைன்) அதடயாளத்தையும் அறியாைவர்களாய்; சிந்மத குமறந்தார் -
மனம் ஒடுங்கியவர்களும் (எண்ணிலர்) என்றபடி
எண்ணிலர் என்பதை மத்திம தீபமாகக் பகாண்டு, பிறியும் அவர் எண்ணிலர்,
சிந்தை குதறந்ைார் எண்ணிலர் எனக் கூட்டுக. குறியும் அறியாதமக்குக் காரணம்
அம்புகள் உடம்பில் பட்டைால் ஏற்பட்ட ைளர்ச்சி.
(255)
7982. ேரி ேட்டு விழ, சிலர் நின்று ேமதத்தார்;
கரி ேட்டு உருள, சிலர் கால்சகாடு சென்றார்;
சநரி ேட்டு அழி பதரிமடபய ேலர் நின்றார்,
எரி ேட்ட ைமலக்கண் இருந்தவர் என்ன,

ேரிேட்டு விழ - குதிதரகள் இறந்து விழுந்ைைால்; சிலர் நின்று ேமதத்தார் - சிலர்

(ைடுமாறி) நின்று பதைப்பு எய்தினார்கள்; கரிேட்டு உருள - யாதனகள் இறந்து
விழுந்து உருண்டைனால்; சிலர் கால் சகாடு சென்றார் - சிலர் காலிதனக் பகாண்டு
ஓடிச் பசன்றார்கள்; எரிேட்ட ைமலக்கண் இருந்தவர் என்ன - பநருப்பில் எரிந்ை
மதலயிடத்து இருந்ைவர்கள் என்னும்படியாக; சநரிேட்டு அழி பதரிமடபய -
பநருக்கத்தினால் அழிந்து கபான கைர்களின் இதடகய; ேலர்நின்றார் - பல (அரக்கர்)
நின்றார்கள்.
(256)

7983. ைண்ணின் தமல வானர பைனியர் வந்தார்,

புண் நின்ற உடற் சோமறபயார் சிலர் புக்கார்,
‘கண் நின்ற குரங்கு கலந்தன’ என்னா,
உள் நின்ற அரக்கர் ைமலக்க, உலந்தார்.

ைண்ணின் தமல -நிலத்திடத்தில்; புண் நின்ற உடற் சோமறபயார் - புண்பட்ட உடல்

பாரம் உதடயவர்களாகச் சிலர்; வானர பைனியர் - சிலர் குரங்கு கமனி
உதடயவர்களாக; வந்தார் புக்கார் - வந்து புகுந்ைார்கள்; கண் நின்ற குரங்கு -
ைங்கள் கண் எதிகர நின்ற குரங்கு(ப் பதடவீரர்) கலந்தன என்னா - ைங்கள்
பதடகயாடு கலந்ைன என்று எண்ணி; உள் நின்ற அரக்கர் - (அரக்கர் பதடயின்)
உள்கள இருந்ை அரக்கர்கள்; ைமலக்க - (அவர்ககளாடு) கபார் பசய்ய; உலந்தார் -
(அவ்வரக்கர்கள்) அழிந்ைார்கள்.
(257)
அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

7984. இரு கணும் திறந்து பநாக்கி, அயல் இருந்து இரங்குகின்ற

உருகு தம் காதபலாமர, ‘உண்ணும் நீர் உதவும்’ என்றார்,
வருவதன் முன்னம் ைாண்டார் சிலர்; சிலர் வந்த தண்ணீர்
ேருகுவார் இமடபய ேட்டார்; சிலர் சிலர் ேருகிப் ேட்டார்.

இருகணும் திறந்து பநாக்கி - ைங்களது இரண்டு கண்கதளயும் திறந்து பார்த்து;

அயல் இருந்து இரங்குகின்ற - அருகில் இருந்து (ைங்களது நிதலக்கு) இரங்கி; உருகு
தம் காதபலாமர - மனமுருகுகிற (ைங்களின்) அன்புக்கு இடமானவதரக் (கண்டு);
உண்ணும் நீர் உதவும் என்றார் - (நீங்கள் எங்கட்கு) உண்பைற்கு உரிய நீதரத் ைந்து
உைவுங்கள் என்று ககட்டார்கள்; சிலர் வருவதன் முன்னம் ைாண்டார் - (அவ்வாறு
ககட்டவர்களில்) சிலர் (ைண்ணீர்) பகாண்டு வருவைற்கு முன்கப இறந்ைார்கள். சிலர்
வந்த தண்ணீர் ேருகுவார் இமடபய ேட்டார் - சிலர் (பகாண்டு) வந்ை ைண்ணீதர உண்டு
நடுவில் இறந்து அழிந்ைார்கள்; சிலர் சிலர் - மிகச் சிலகர ைண்ணீதரப் பருகி
இறந்ைார்கள்.

(258)

7985. ைக்கமளச் சுைந்து செல்லும் தாமதயர், வழியின் ஆவி

உக்கனர் என்ன வீசி, தம்மைக் சகாண்டு ஓடிப் போனார்;
கக்கினர் குருதி வாயால், கண்ைணி சிதற, காலால்
திக்சகாடு சநறியும் காணார், திரிந்து சென்று, உயிரும்
தீர்ந்தார்.

ைக்கமளச் சுைந்து செல்லும் தாமதயர் - (கபாரில் புண் பட்டு விழுந்ை ைம்) மக்கதளச்
சுமந்து பசல்லுகின்ற ைந்தையர்; வழியின் ஆவி உக்கனர் என்ன வீசி - (அம்மக்கள்)
வழியில் உயிர் துறந்ைதமயால் (அவர்ைம் உடதல) வீசிவிட்டுத்; தம்மைக் சகாண்டு
ஓடிப் போனார் - ைங்கதளக் (காப்பாற்றிக்) பகாள்வைற்காக ஓடிப் கபாய்; வாயால்
குருதி கக்கினர் - (துன்பமிகுதியாலும் பநடுந் தூரம் ஓடினதமயாலும்) வாயில்
இரத்ைம் கக்கிக்; கண்ைணி சிதற - கண்ணின் மணிகள் பைறித்து விழுந்ைைால்;
திக்சகாடு சநறியும் காணார் - திதசயும் பசல்லும் வழியும் பைரியாைவர்களாகி,
திரிந்து சென்று - (காலால்) ைடவி (வழிமாறிச்) பசன்று; உயிரும் தீர்ந்தார் - உயிர்
விட்டார்கள்.

(259)
அதிகாயனும் பிறரும் இறந்து பட்டதமதய இராவணனுக்குத் தூைர் கூறல்
7986. இன்னது ஓர் தன்மை எய்தி, இராக்கதர் இரிந்து சிந்தி,
சோன் நகர் புக்கார்; இப்ோல், பூெல் கண்டு ஓடிப் போன,
துன்ன அருந் தூதர் சென்றார், சதாடு கழல் அரக்கர்க்கு
எல்லாம்
ைன்னவன் அடியில் வீழ்ந்தார், ைமழயின் நீர் வழங்கு
கண்ணார்.

இன்னது ஓர் தன்மை எய்தி - இப்படிப் பட்ட ஒரு நிதலதமதய அதடந்து;

இராக்கதர் இரிந்து சிந்தி - அரக்கர்கள் நிதலபகட்டுச் சிைறி; சோன் நகர் புக்கார் -
அழகிய இலங்தக நகரத்தை அதடந்ைார்கள்; இப்ோல் - இப் பகுதியில்; பூெல்
கண்டு - நடந்ை கபாரிதனக் கண்டு; ஓடிப் போன - (அங்கு நடந்ைதைக் கூறுவைற்காக)
ஓடிப்கபான; துன்ன அருந்தூதர் சென்று - பநருங்குவைற்கு அருதமயான
தூதுவர்கள் பசன்று; ைமழயின் நீர் வழங்கு கண்ணார் - மதழ கபால நீர்
பசாட்டுகிறகண்கதள உதடயவராய்; சதாடு கழல் அரக்கர்க்கு எல்லாம் ைன்னவன் -
கவதலப்பாடு கைான்ற அதமக்கப்பட்ட வீரக்கழதல அணிந்ை அரக்கர்களுக்கு
எல்லாம் ைதலவனாகிய இராவணனது; அடியில் வீழ்ந்தார் - அடிகளில் விழுந்து
வணங்கினர்.

இரிந்து - நிதலபகட்டு, பூசல் - கபார். பைாடுகழல் - கவதலப்பாடு

பைாடுக்கப்பட்ட கழல்.

(260) 7987. பநாக்கிய இலங்மக பவந்தன், ‘உற்றது

நுவல்மின்’ என்றான்;
‘போக்கிய பெமனதன்னில் புகுந்துள இமறயும் போதா;
ஆக்கிய போரின், ஐய! அதிகாயன் முதல்வர் ஆய
பகாக் குலக் குைரர் எல்லாம் சகாடுத்தனர், ஆவி’ என்றார்.

பநாக்கிய இலங்மக பவந்தன் - (தூைர் காலில் விழுந்ைதைப்) பார்த்ை

இலங்தகக்கு கவந்ைனாகிய இராவணன்; உற்றது நுவல் மின் என்றார் - (நீர்)
நடந்ைதைச் பசால்லுங்கள் என்றான்; போக்கிய பெமன தன்னில் - (நீ) அனுப்பிய
பதடைன்னில்; புகுந்துள - திரும்பி நகருக்கு வந்துள்ளதவ; இமறயும் போதா -
சிறிது என்று பசால்லுவைற்குக் கூடப் கபாைாது; ஐய - ஐயகன; ஆக்கிய போரின் -
நடந்ை கபாரில்; அதிகாயன் முதல்வர் ஆய - அதிகாயதனத் ைதலவனாகக்
பகாண்ட; பகாக்குலக்குைரர் எல்லாம் - அரசகுலத்துக் குமரர்கள் எல்லாம்; ஆவி
சகாடுத்தனர் என்றார் - உயிதரக் பகாடுத்துவிட்டனர் என்று கூறினார்கள்.
(261)

இராவணன் நிதலயும் பசயலும்

7988. ஏங்கிய விம்ைல் ைானம், இரங்கிய இரக்கம் வீரம்,
ஓங்கிய சவகுளி துன்ேம் என்று இமவ ஒன்றற்கு ஒன்று
தாங்கிய தரங்கம் ஆகக் கமரயிமனத் தள்ளித் தள்ளி,
வாங்கிய கடல்போல் நின்றான்-அருவி நீர் வழங்கு
கண்ணான்.

அருவி நீர் வழங்கும் கண்ணான் - (ககாக்குலக்குமரர் இறந்ைதைக் ககள்விப்பட்டைால்)

நீரருவி கபான்று கண்ணீர் பவளிப்படுகின்ற கண்கதள உதடயவனாகிய
இராவணன்; ஏங்கிய விம்ைல் - ஏக்கம் பகாள்ளக் காரணமாகிய; ைானம் இரங்கிய
இரக்கம் - மானமும் இரங்குகின்ற இரக்கமும்; ஓங்கிய சவகுளி துன்ேம் என்று
இமவ - மிக்க சினமும், துன்பமும் என்ற இதவ,; ஒன்றற்கு ஒன்று - ஒன்கறாடு ஒன்று;
தாங்கிய தரங்கம் ஆக - கமலும் கமலும் ைள்ளி வருகின்ற அதலகபால இருக்க;
கமரயிமனத் தள்ளித் தள்ளி - (அவ்வதல) கதரயளவு (வந்து) ைள்ளித் ைள்ளி;
வாங்கிய - பின்னால் பசல்லுகின்ற; கடல் போல் நின்றான் - கடல் கபால் நின்றான்.
 (262)

7989. திமெயிமன பநாக்கும்; நின்ற பதவமர பநாக்கும்; வந்த

வமெயிமன பநாக்கும்; சகாற்ற வாளிமன பநாக்கும்; ேற்றிப்
பிமெயுறும் மகமய; மீமெ கறுக்சகாள உயிர்க்கும்; பேமத
நமெயிமடக் கண்டான் என்ன, நகும், அழும், முனியும்,
நாணும்.

திமெயிமன பநாக்கும் - (அைற்குப் பின்னால் இராவணன்) திதசகதள எல்லாம்

கநாக்குவான்; நின்ற பதவமர பநாக்கும் - (ைனக்குப் பணிவிதட பசய்து நின்ற)
கைவர்கதள கநாக்குவான்; வந்த வமெயிமன பநாக்கும் - (ைனக்கு) ஏற்பட்ட
பழியிதன கநாக்குவான்; சகாற்ற வாளிமன பநாக்கும் - பவற்றி பபாருந்திய
வாளிதன கநாக்குவான்; மகமயப் ேற்றிப் பிமெயுறும் - தகதயப் பற்றிப்
பிதசவான்; மீமெ சுறுக்சகாள உயிர்க்கும் - மீதச தீய்ந்து கபாகும்படி பபருமூச்சு
விடுவான்; நமெயிமடப் பேமத கண்டான் என்ன - விருப்பம் மிகுதியால்
கபைதமக் குணங்கதள அதடந்ைவன் கபால; நகும் அழும் முனியும் நாணும் -
நகுவான், அழுவான், முனிவான், நாணுவான்.
(263)

7990. ைண்ணிமன எடுக்க எண்ணும்; வானிமன இடிக்க எண்ணும்;

எண்ணிய உயிர்கள் எல்லாம் ஒரு கணத்து எற்ற எண்ணும்;
‘சேண் எனும் சேயர எல்லாம் பிளப்சேன்’ என்று
எண்ணும்; எண்ணி,
புண்ணிமட எரி புக்சகன்ன, ைானத்தால் புழுங்கி மநயும்.

ைண்ணிமன எடுக்க எண்ணும் - (கமலும் இராவணன்) நிலவுலதக எடுக்க

எண்ணுவான்; வானிமன இடிக்க எண்ணும் - வானத்தை இடிக்க நிதனப்பான்;
எண்ணிய உயிர்கள் எல்லாம் - (உலகில்) எண்ணிக் கணக்கிடப்பட்டுள்ள உயிர்கள்
அதனத்தையும்; ஒரு கணத்து எற்ற எண்ணும் - ஒருகண கநரத்தில் அழிக்க
எண்ணுவான்; சேண் எனும் சேயர எல்லாம் பிளப்சேன் - பபண் என்ற பபயதரக்
பகாண்ட பபாருள்கதள எல்லாம் பிளந்து அழிப்கபன்; என்று எண்ணும் - என்று
நிதனப்பான்; எண்ணி - அவ்வாறு நிதனத்து; புண்ணிமட எரிபுக்சகன்ன -
புண்ணில் தீப் புகுந்ைது கபால; ைானத்தால் புழுங்கி மநயும் - மான உணர்வினால்
(மனம்) புழுங்கி வருந்துவான்.

ைனக்குத் துன்பம் வருகிற கபாது பபண்ணாதசதய மறத்ைலும் பவறுத்ைலும்

பசய்யும் இராவணன் பிறகு அதை மறந்ைவனாகிக் காமப் பித்துக் பகாண்டு
பசயல்படுவதை எண்ணுக.
(264)
 ைானியமாலி இராவணன் அடி வீழ்ந்து அரற்றல்
7991. ஒருவரும் உமரயார் வாயால், உயிர்த்திலர், உள்ளம் ஓய்வார்,
சவருவரும் தமகயர் ஆகி, விம்மினர் இருந்த பவமல,
தரு வனம் அமனய பதாளான்தன் எதிர் தானிைாலி
இரியலிட்டு அலறி, ஓயாப் பூெலிட்டு, ஏங்கி வந்தாள்;

ஒருவரும் வாயால் உமரயார் - (இராவணதனச் சூழ்ந்திருந்ைவர்கள்)

ஒருவரும் வாயால் எதுவும் கபசாமல்; உயிர்த்திலர் - மூச்சுக்கூட விடாைவர்களாய்;
உள்ளம் ஓய்வார் - மனம் (ைடுமாறி) ஓய்ந்து; சவரு வரும் தமகயர் ஆகி - அஞ்சுகிற
ைன்தம உதடயவர்களாகி; விம்மினர் இருந்த பவமல - அழுைவர்களாய் இருந்ை
பபாழுது; தருவனம் அமனய பதாளான் - மரங்கள் அடர்ந்ை வனம் கபான்ற
கைாள்கதள உதடய இராவணன்; தன் எதிர் - ைன் எதிரில்; தானிைாலி - ைானிய மாலி
(என்ற அவன் மதனவி); இரியலிட்டு - நிதலபகட்டு; அலறி - அலறிக் பகாண்டு;
ஓயாப் பூெலிட்டு - ஓயாை கபபராலி பசய்து பகாண்டு; ஏங்கி வந்தாள் - அழுது பகாண்டு
வந்ைாள்.

பவருவரல் - அஞ்சுைல், இரியல் - நிதலபகட்டு ஓடல், பூசல் - கபபராலி.

உதரயார், உயிர்த்திலர்.
(265)
7992. ைமலக் குவட்டு இடி வீழ்ந்சதன்ன, வமளகபளாடு
ஆரம் ஏங்க,
முமலக் குவட்டு எற்றும் மகயாள்; முமழ திறந்தன்ன
வாயாள்;
தமலக் குவட்டு அமணந்த செக்கர் ெரிந்தன குழல்கள் தத்தி,
உமலக்கு வட்டு உருகு செம்பு ஒத்து உதிர நீர் ஒழுகும்
கண்ணாள்;

ைமலக் குவட்டு இடி வீழ்ந்சதன்ன - (ஏங்கி அரற்றி வந்ை ைானியமாலி) மதல

உச்சியில் இடி விழுந்ைது கபால; வமளகபளாடு ஆரம் ஏங்க - (தகயில் அணிந்துள்ள)
வதளயல்களும் (கழுத்தில் அணிந்துள்ள) ஆரமும் ஒலிக்க; முமலக் குவட்டு எற்றும்
மகயால் - முதலயாகிய மதலமீது கமாதுகிற தகதய உதடயவளாய்; முமழ
திறந்தன்ன வாயாள் - குதக திறந்ைது கபான்ற வாதய உதடயவளாய்; தமலக்குவட்டு
அமணந்த செக்கர் ெரிந்தன - கமற்கு மதலயில் பபாருந்திய பசவ்வானம் (கீகழ)
சரிந்ைது கபான்ற; குழல்கள் தத்தி - சிவந்ை நிறமுதடய கூந்ைல் அவிழ்ந்து பரவ;
உமலக்கு - உதலக் களத்தின் கண்; வட்டு செம்பு உருகு ஒத்து - திரண்ட பபாருளாகிய
பசம்பு உருகுவதை ஒத்து; உதிர நீர் ஒழுகும் கண்ணாள் - குருதி நீர் ஒழுகுகிற கண்கதள
உதடயவள் ஆனாள்.
 குவடு - உச்சி, ஆரம் - கழுத்ைாரம், முதழ - குதக, பசக்கர் - பசவ்வானம், ைத்தி -
பரந்து, உதலக்கு - உதலக்களத்தின் கண், வட்டு - திரண்ட பபாருள், முதலக்குவடு
உருவகம், உதிரநீர் - உருவகம்.
(266)

7993. வீழ்ந்தனள் அரக்கன் தாள்பைல், சைன்மைத் பதாள்

நிலத்மத பைவ;
போழ்ந்தனள், சேரும்ோம்பு என்னப் புரண்டனள்;
சோருமிப் சோங்கி,
‘சூழ்ந்தமன, சகாடியாய்!’ என்னா, துடித்து, அருந்
துயர சவள்ளத்து
ஆழ்ந்தனள், புலம்ேலுற்றாள், அழக் கண்டும்
அறிந்திலாதாள்; அழக்கண்டும் அறிந்திலாதாள் -
(இதுநாள்வதர பிறர்) அழுவதைப் பார்த்து இருந்தும் துன்பத்தை
அறிந்திலாைவளாகிய ைானியமாலி; சைன்மைத் பதாள் நிலத்மத பைவ - ைன்
பமல்லிய கைாள்கள் நிலத்தைப் பபாருந்ை; அரக்கன் தாள் பைல் வீழ்ந்தனள் -
அரக்கனாகிய இராவணனது கால்களின் மீது விழுந்து; போழ்ந்தனள் - வாதயத் திறந்து
பகாண்டு; சேரும் ோம்பு என்னப் புரண்டனள் - (பபரிய) மதலப் பாம்பு கபால
(நிலத்தில்) புரண்டு; சோருமிப் சோங்கி - மனத்தில் (துன்பப்) பபாருமல் பபாங்கி
(வர); சகாடியாய் - பகாடியவகன; சூழ்ந்தமன என்ன - (எனக்குக் ககடு) பசய்ைதன
என்று கூறித்; துடித்து - துடித்து; அருந்துயர சவள்ளத்து ஆழ்ந்தனள் -
கடத்ைற்கரிய துன்பமாகிய பவள்ளத்தில் ஆழ்ந்து; புலம்ேலுற்றாள் - புலம்பத்
பைாடங்கினாள்.

அழக் கண்டும் - கைவர் முைலிய இராவணன் பதகவர் அழக் கண்டும் என்க.

இவ்வாறு பகாண்டால்ைான், இலங்தகயின் காட்சி கண்ட அனுமன் கூறிய,

"அளிக்கும் பதறல் உண்டு, ஆடுநர் ோடுநர் ஆகி களிக்கின்றார் அலால்,

கவல்கின்றார் ஒருவமரக் காபணன்

(கம்ே. 4864)
என்ற பாடகலாடு முரணாகாதம அறிந்து பகாண்டைாக ஆகும் என்க. ைான்
அழாதமகயாடு பிறர் அழுவதைப் பார்த்தும் அறியாைவள் எனப் பபாருள்
ககாடல் சிறப்பு. கமவுைல் - பபாருந்துைல், கபாழ்ைல் - பிளத்ைல்,

(267)

கலிவிருத்தம்

7994. ‘ைாட்டாபயா, இக் காலம் வல்பலார் வலி தீர்க்க?

மீட்டாபயா, வீரம்? சைலிந்தாபயா, பதாள் ஆற்றல்?
பகட்டாய் உணர்ந்திமலபயா? என் உமரயும் பகளாபயா?
காட்டாபயா, என்னுமடய கண்ைணிமயக் காட்டாபயா?

இக்காலம் - இப்பபாழுகை; வல்பலார் வலிதீர்க்க ைாட்டாபயா - (மகதனக் பகான்ற)

வலியவர்களின் வலிதமதயத் தீர்க்க மாட்டாயா?; வீரம் மீட்டாபயா - வீரத்தை
மீண்டும் பபற்று விட்டாயா?; பதாள் ஆற்றல் சைலிந்தாபயா - கைாள் வலிதம
பமலிந்து விட்டாயா?; பகட்டாய் உணர்ந்திமலபயா - (நான் கூறுவதைக்) ககட்டு
உணரவில்தலயா?; என் உமரயும் பகளாபயா - (அல்லது) என் கபச்தச (நீ) (காது)
பகாடுத்துக் ககட்கமாட்டாயா?; என்னுமடய கண்ைணிமய - என்னுதடய கண்ணின்
மணிகபான்ற (மகதனக்); காட்டாபயா காட்டாபயா - காட்டமாட்டாயா?
காட்டமாட்டாயா?

(268)

7995. ‘"இந்திரற்கும் பதாலாத நன் ைகமன ஈன்றாள்" என்று,

அந்தரத்து வாழ்வாரும் ஏத்தும் அளியத்பதன்
ைந்தரத் பதாள் என் ைகமன ைாட்டா ைனிதன்தன்
உந்து சிமலப் ேகழிக்கு உண்ணக் சகாடுத்பதபன!

இந்திரற்கும் பதாலாத நன்ைகமன ஈன்றாள் என்று -இந்திரனுக்கும்

கைால்வியதடயாை (வலிதமயுள்ள) நல்ல மகதனப் பபற்றவள் என்று (பசால்லி);
அந்தரத்து வாழ்வாரும் - வானத்தில் வாழுகின்ற கைவரும்; ஏத்தும் - புகழ்கின்ற;
(புகழ்ச்சி பபற்ற நான்) அளியத்பதன் - இரங்கத்ைக்கவளாய்; ைந்தரத் பதாள் என்
ைகமன - மந்ைரமதல கபான்ற கைாள்கதள உதடய என் மகதன; ைாட்டா ைனிதன்
தன் - (வலிதமயால் ஒப்பாக) மாட்டாை மனிைன் ைன்னுதடய; உந்து
சிமலப்ேகழிக்கு - பசலுத்தும் வில்லினது அம்புக்கு; உண்ணக் சகாடுத்பதபன -
உண்ணப் பலி பகாடுத்கைகன.

(269)

7996. ‘அக்கன் உலந்தான்; அதிகாயன்தான் ேட்டான்;

மிக்க திறத்து உள்ளார்கள் எல்லாரும் வீடினார்;
ைக்கள் இனி நின்று உளான், ைண்படாதரி ைகபன;
திக்குவிெயம், இனி, ஒருகால் செய்யாபயா?

அக்கன் உலந்தான் - முன்பு அனுமனால்) அக்ககுமாரன் அழிந்ைான்;

அதிகாயன் தான்ேட்டான் - (இப்கபாது) அதிகாயன் ைானும் பட்டான்; மிக்க திறத்து
உள்ளார்கள் - மிக்க வலிதம உதடயவர்கள்; எல்லாரும் வீடினார் - எல்கலாரும்
அழிந்ைார்கள்; ைக்கள் இனி நின்று உளான் - மக்களில் இனி (உயிருடன்)
நின்றிருப்பவன்; ைண்படாதரி ைகபன - மண்கடாைரி மகனாகிய (இந்திர சித்ைன்)
மட்டுகம; திக்கு விெயம் இனி - திக்கு விசயத்தை இனி; ஒருகால் செய்யாபயா - ஒரு
முதற பசய்து வரமாட்டாயா? மக்கள் துதணயும் வீர உறவினர் துதணயும் இழந்ை
நீ இனி ஒருமுதற திக்கு விசயம் பசய்வது எவ்வாறு எனத் ைானியமாலி வினவினள்
என்க. "மக்கள் துதண அற்றதன (கம்ப. 8009) என்று இந்திரசித்ைன் இராவணதன
கநாக்கிக் கூறுைலும் காண்க. உலத்ைல் - அழிைல், திறம் - ஈண்டுவலிதம, வீடுைல் -
அழிைல், திக்கு விசயம் - திதசபைாறும் பசன்று எதிர்த்ைாதர பவல்லுைல், திக்கு
விசயம் இனி ஒருகால் பசய்யாகயா - நீயாவது திக்குவிசயம் பசய்ய வரமாட்டாகயா
என்று ைன் மகதனக் பகான்றவதரப் பழிவாங்கத் ைானியமாலி கூறுகிறாள் என்றும்
பகாள்ளலாம்.

(270)

7997. ‘ஏது ஐயா சிந்தித்து இருக்கின்றாய்’ எண் இறந்த

பகாமத ஆர் பவல் அரக்கர் ேட்டாமரக் கூவாபயா?
பேமத ஆய்க் காைம் பிடிப்ோய் பிமழப்ோபயா?
சீமதயால் இன்னம் வருவ சிலபவபயா?

ஐயா ஏது சிந்தித்து இருக்கின்றாய் - (இராவணன் பமௌனியாய் இருத்ைல் கண்டு)

ஐயா எதைச் சிந்தித்துக் பகாண்டு இருக்கின்றாய்; எண் இறந்த - எண்ணிக்தக கடந்ை;
பகாமத ஆர் பவல் - மாதல பபாருந்திய கவதல ஏந்திய; அரக்கர் ேட்டாமரக்
கூவாபயா - அரக்கர்களாகிய இறந்ைவர்கதள (உயிருடன் திரும்பிவரக்)
கூப்பிடமாட்டாகயா?; பேமதஆய் - அறிவற்றுப்கபாய்க்; காைம் பிடிப்ோய்
பிமழப்ோபயா - காமத்தைக் தகக்பகாண்ட (நீ) உயிர் பிதழப்பாகயா?; இன்னும் -
இன்னமும்; சீமதயால்வருவ - சீதை காரணமாக வருந்துன்பங்கள்; சிலபவபயா -
சிலைாகனா (அன்று பல).

(271)

7998. ‘உம்பி, உணர்வுமடயான், சொன்ன உமர பகளாய்;

நம்பி குலக் கிழவன் கூறும் நலம் ஓராய்;
கும்ேகருணமனயும் சகால்வித்து, என் பகாைகமன
அம்புக்கு இமர ஆக்கி, ஆண்டாய் அரசு, ஐய!’

உணர்வுமடயான் உம்பி - அறிவு உதடயவனாகிய உன் ைம்பி (வீடணன்); சொன்ன

உமர பகளாய் - கூறிய பசாற்கதளக் ககளாைவனாயும்; நம்பி குலக்கிழவன் கூறும்
- ஆடவரிற் சிறந்ை குலத்ைதலவனாகிய மாலியவான் கூறிய; நலம் ஓராய் -
(பசாற்களின்) நன்தமதய எண்ணாைவனாயும்; கும்ேகருணமனயும் சகால்வித்து -
(இருந்து) கும்பகருணதனப் (பதகவர் தகயால்) பகால்வித்து; என் பகாைகமன -
என் சிறந்ை மகனாகிய அதிகாயதன; அம்புக்கு இமர ஆக்கி - (பதகவர்) அம்புக்கு
இதரயாகக் பகாடுத்து; ஐய - ஐயகன; அரசு ஆண்டாய் - அரசு புரிந்ைாய்.
நல்லுதர ககளாது பதகவரிடம் கும்பகருணதனயும், அதிகாயதனயும் பலி
பகாடுத்து அரசாள்வாய் என்றபடி. ஐய அரசு ஆண்டாய் - இகழ்ச்சி குறித்து அன்னிய
உணர்வு கைான்ற வந்ைது. உணர்வு - ஈண்டு அறிவு. உம்பி - ஈண்டு வீடணதனக்
குறித்ைது. குலக்கிழவன் - குலத்ைதலவனாகிய மாலியவான்.

(272)

ைானியமாலி அரண்மதன கசறல்

7999. என்று, ேலப்ேலவும் ேன்னி எடுத்து அமழத்து,
கன்று ேடப் ேமதத்த தாய்போல் கவல்வாமள,
நின்ற உருப்ேசியும் பைனமகயும் பநர்ந்து எடுத்து,
குன்று புமரயும் சநடுங் பகாயில் சகாண்டு அமணந்தார்.

என்று - என்று; ேலப்ேலவும் - பலவற்தறயும்; ேன்னி - பலமுதற; எடுத்து

அமழத்து - எடுத்துக்கூறி; கன்று ேடப்ேமதத்த - கன்று உயிர் இழந்ைைால் பதைப்பு
எய்திய; தாய்போல் - ைாய்ப் பசுதவப் கபால்; கவல்வாமள - கலங்கி
அழுகின்றவளாகிய ைானியமாலிதய; நின்ற உருப்ேசியும் - (அங்கு அருகில்) நின்ற
உருப்பசியும்; பைனமகயும் - கமனதகயும்; பநர்ந்து எடுத்து - பநருங்கி வந்து
எடுத்து; குன்று புமரயும் - குன்றிதன ஒத்ை; சநடுங்பகாயில் - பபரிய
அரண்மதனக்குக்; சகாண்டு அமணந்தார் - பகாண்டு கசர்த்ைார்கள்.
(273)

இலங்தகயர் வருத்ைம்
8000. தாமன நகரத்துத் தளரத் தமலையங்கி,
போன ைகவுமடயார் எல்லாம் புலம்பினார்;-
ஏமன ைகளிர் நிமல என்ன ஆகும்?-போய் இரங்கி,
வான ைகளிரும் தம் வாய் திறந்து ைாழ்கினார்.

நகரத்துத்தாமன தளர - இலங்தக நகரத்தின்கண் (ைங்கள்) கசதனகளின்

கைால்விதயக் (ககள்விப்பட்டு); தமலையங்கி - அரக்கர்கள் எல்லாரும் ஒன்று கூடி;
போன ைகவுமடயார் - (கபாரில் இறந்து) கபான மக்கள் உதடயவர்கள்; எல்லாம்
புலம்பினார் - எல்கலாரும் புலம்பி அழுைார்கள்; வானைகளிரும் - (அப்
புலம்பதலக் ககட்ட) கைவமகளிரும்; இரங்கிபோய் - இரக்கம் (மிக்குப்) கபாய்; வாய்
திறந்து ைாழ்கினார் - வாதயத் திறந்து அழுைனர்; ஏமன ைகளிர் நிமல - அரக்க
மகளிரது நிதலதம; என் ஆகும் - என்னவாகும்?

ைதலமயங்கி - ஒன்றுகூடி, ஏதன மகளிர் - அரக்க மகளிர் என்க. மாழ்குைல் -

அழுது புலம்பல்.
(274)
8001. தார் அகலத்து அண்ணல் தனிக் பகாயில் தாெரதி
பேர, உலகு உற்றது உற்றதால், பேர் இலங்மக;
ஊர் அகலம் எல்லாம், அரந்மத, உவா உற்ற
ஆர்கலிபய ஒத்தது, அழுத குரல் ஓமெ.

பேர் இலங்மக - பபரிய இலங்தக மாநகரம்; தார் அகலத்து அண்ணல் -

மாதலதய மார்பில் அணிந்ை ைதலவனாகிய; தாெரதி - ‘ைசரை ராமன்; தனிக் பகாயில் -
ஒப்பற்ற ைன் அரண்மதனயிலிருந்து; பேர - (காடு கநாக்கிச்) பசல்ல; உலகு உற்றது
உற்றதால் - உலகம் அதடந்ை துன்பத்தை அதடந்ைது; ஊர் அகலம் எல்லாம் -
ஊர்ப்பரப்பு முழுவதும்; அரந்மத - கைான்றிய துன்பம் கலந்ை; அழுத குரபலாமெ -
அழுங்குரகலாதச; உவா உற்ற -முழு மதி நாளில் கைான்றிய; ஆர்கலிபய ஒத்தது -
கடலின் ஓதசதய ஒத்து விளங்கியது.
இலங்தக இராமன் காகடகிய கபாது உலகம் அதடந்ை துன்பத்தை அதடந்து.
அங்குத் கைான்றிய அழுகுரகலாதச முழு மதிநாளின் கடல் ஓதசதய ஒத்திருந்ைது.
அகலம் - மார்பு, ைாசரதி - ைசரைன் தமந்ைன், இராமன். ககாயில் - அரண்மதன,
அரந்தை - துன்பம், உவா - முழுமதி, ஆர்கலி - கடல்.

(275)
நாகபாசப் படலம்

நாகபாசத்தின் பசயல் பற்றிக் கூறும் படலம் நாக பாசப் படலம் எனப்பட்டது.

நாக அத்திரமாகிய பாசம் என விரிக்க. கயிற்தறப் கபால் கட்டிக்
கட்டுப்படுத்துைலின் நாகபாசம் எனப்பட்டது. இந்திர சித்ைன் நாகபாசத்தை
இலக்குவன் முைலிகயார் மீது எய்ை பசய்தி இப்படலத்தில் கூறப்படுகிறது.

அரக்கமாைரின் அழுதக ஒலி ககட்ட இந்திரசித்து, காரணத்தை அறிய

இராவணன் இருக்கும் இடம் பசன்றான். நடந்ைதை அறிந்து, கபாருக்கு
இராவணனிடம் விதட பபற்றுச் பசன்றான். ைன் ைம்பியாகிய அதிகாயதனக்
பகான்ற இலக்குவதனக் பகால்கவன் என்று வஞ்சினம் கூறிப் பல்வதகப்
பதடயுடன் கபார்க்ககாலம் பூண்டு கபார்க்களம் கசர்ந்ைான்.

இலக்குவனுக்கு வீடணன் இந்திரசித்ைனின் வலிதமதயக் கூறித்துதணயுடன்

பசன்று கபார் பசய்ைகல நலம் என்று கூறக் ககட்டு, இலக்குவன் சுக்ரீவன்
முைலிகயாருடன் கூடி அவன் மீது கபாருக்கு எழுந்ைான்.
இலக்குவனுடன் கபாரிட இந்திர சித்ைன் வருவதைக் கண்ட அனுமன், ைான்
கபாரிடும் இடத்தை விட்டு அங்குச் பசன்றான். சுக்ரீவன் அங்கைன் முைலிகயாரும்
பபரும் பதடயுடன் பசன்றனர். இருதிறப் பதடக்கும் கபார் பைாடங்கியது. அரக்கர்
பதட குரக்குப் பதட வலிதமக்குத் ைளர்வது கண்ட இந்திரசித்ைன் ைாகன ைனி
ஒருவனாய்ப் பபாருது பவன்று நின்றான். சுக்ரீவன், அனுமன், அங்கைன், நீலன்
ஆகிகயார் ஆக்கிய கபார் எலாம் ஆக்கியும் குரங்குப் பதடயின் அழிதவத் ைடுக்க
முடியவில்தல.

அதைக் கண்ட இலக்குவன் ைாகன முைலில் பசன்று கபாரிடாது குரங்குப்

பதடதயப் கபாரிட அனுப்பியைற்காக வருந்தினான், உடன் அவன், கபார்க்களம்
வந்ைான். இலக்குவன் இந்திரசித்ைதன பநருங்கி அனுமன் கைாளின்மீது ஏறிப் கபார்
பைாடங்கினான். இலக்குவன் இந்திரசித்ைனின் கவசத்தைப் பிளந்து அவதன
மூர்ச்தச அதடயச் பசய்ைான். பைாடர்ந்து நடந்ை கபாரில் இந்திரசித்ைன் இலக்குவன்
மீது நாக பாசத்தை எய்ைான். இலக்குவன் முைலிகயார் அைனால் கட்டுப் பட்டு
விழுந்ைனர். அதுகண்ட வீடணன் அனலனால் கைற்றப்பட்டு இராமதனச் சந்தித்து
நடந்ைதைக் கூறினான், இராமன் தீக்கடவுள் அம்பினால் ஒளிதய உண்டாக்கிக்
பகாண்டு இலக்குவதனத் கைடிச் பசன்று கண்டு பலவாறு வருந்தினான். இராமனிடம்
வீடணன் நாகபாசத்தின் வரலாற்தற விளக்கிக் கூறினான். கருடன் வந்து
இராமதனத் துதித்து நாகபாசத்தை நீக்கினான். இலக்குவன் முைலிகயார் விழித்து
எழுந்ைனர். அனுமனின் கயாசதனப்படி குரக்குச் கசதன கபபராலி பசய்ைது. ஒலி
ககட்ட இராவணன் இந்திரசித்ைன் பதகவதர பவன்றைாகக் கூறிய கூற்தறப் பபாய்
என எள்ளி இந்திரசித்ைனின் அரண்மதனதய அதடந்ைான். அங்கு இருந்ை
இந்திரசித்ைனிடம், பதகவர் உயிருடன் உள்ளதம கூறினான். அப்கபாது தூதுவர்
நிகழ்ந்ைதவ கூற, இராவணன் கருடதன இகழ்ந்து, இந்திர சித்ைதன மீண்டும்
கபாருக்குச் பசல்க எனக் கூற அவனும் அதை ஏற்றான் என்ற பசய்திகள்
இப்படலத்தில் கூறப்பட்டுள்ளன.
அரக்கியர் அழுதக ககட்டு இந்திரசித்ைன் எழுைல்
கலிநிமலத்துமற

8002. ‘குழுமி, சகாமல வாட் கண் அரக்கியர், கூந்தல் தாழ,

தழுவித் தமலப்சேய்து, தம் மகசகாடு ைார்பின் எற்றி,
அழும் இத் சதாழில் யாதுசகால்?’ என்று, ஓர் அயிர்ப்பும்
உற்றான்,
எழிலித் தனி ஏறு என இந்திரசித்து எழுந்தான்.

இந்திரசித்து - இந்திரசித்ைன்; சகாமல வாட்கண் அரக்கியர் - பகால்லும் ைன்தம

அதமந்ை வாளிதனப் கபான்ற கண்கதள உதடய அரக்கியர்கள்; குழுமி - ஒன்று
கசர்ந்து; கூந்தல் தாழ - கூந்ைல் விரிந்து பைாங்க; தழுவித் தமலப் சேய்து -
(ஒருவதர ஒருவர்) கட்டிக்பகாண்டு கூட்டமாக; தம்மக சகாடு - ைங்கள் தககதளக்
பகாண்டு; ைார்பின் எற்றி அழும் - மார்பில் அடித்துக் பகாண்டு அழுகிற;
இத்சதாழில் யாது சகால் என்று - இந்ைச் பசயல் என்ன காரணமாககவா என்று; ஓர்
அயிர்ப்பும் உற்றான் - ஓர் ஐயத்தை (மனதில்) அதடந்து; எழிலித் தனி ஏறு என -
கமகத்தின் இதடயில் கைான்றும் ஒப்பில்லாை ஆணிடி கபால; எழுந்தான் -
எழுந்து வந்ைான்.
அயிர்ப்பு - ஐயம். இந்திரசித் என்ற வடபசால்லுக்கு இந்திரதன பவன்றவன்
என்பது பபாருள். இவன் இராவணனுக்கும், மண்கடாைரிக்கும் பிறந்ைவன். இவன்
இயற்பபயர் கமகநாைன் என்பது. இராவணன் திக்குவிசயம் பசய்ை காலத்தில்
சுவர்க்கத்தில் நடந்ை கபாரில் அவனால் இந்திரதன பவல்ல முடியவில்தல.
அப்கபாது கமகநாைன் மாதயயால் மதறந்து கபார் பசய்து, அவதனக் கலக்கி,
மாதயப் பாசத்ைால் கட்டி இழுத்துப் கபாய் இலங்தகச் சிதறயில் அதடத்து
தவத்ைான். அச்பசயதல அறிந்ை பிரமன் கைவர்கள் சூழ, இலங்தக வந்து
இராவணதனப் பார்த்து, இந்திரதன பவன்ற உன் மகனுக்கு இந்திரசித் எனப்
பட்டம் வழக்கில் அதமயட்டும் என்று கூறி இந்திரசித்துனுக்குப் பல வரமும் ைந்து
இந்திரதனச் சிதற வீடு பசய்ைான் என்பது புராணச் பசய்தி.
(1)

8003. ‘எட்டு ஆகிய திக்மகயும் சவன்றவன் இன்றும் ஈடு-

ேட்டான்சகால்? அது அன்று எனின், ேட்டு
அழிந்தான்சகால்? ேண்டு
சுட்டான் இவ் அகன் ேதிமயத் சதாடு பவமலபயாடும்
கட்டான் சகால்? இதற்கு ஒரு காரணம் என்சகால்?’
என்றான்.

எட்டு ஆகிய திக்மகயும் சவன்றவன் - எட்டுத் திதசகளில் உள்ளார் யாவதரயும்

பவன்றவனாகிய இராவணன்; இன்றும் - (முைல்நாள் கபாலகவ) இன்றும் கூட,
ஈடுேட்டான் சகால் - (கைாற்று) பபருதம அழியப்பபற்றான் கபாலும்; அது அன்று
எனின் - அது அல்ல என்றால்; ேட்டு அழிந்தான் சகால் - (கபார்க்களத்தில்); இறந்து
அழிந்ைான் கபாலும், ேண்டு சுட்டான் - முன்பு இந்நகதரச் சுட்படரித்ைவனாகிய
அனுமன்; இவ் அகன் ேதிமய - இந்ை அகன்ற இலங்தக நகரத்தை; சதாடு
பவமலபயாடும் - (நகரத்துக்கு நீர் அரணாக உள்ள) சகரரால் கைாண்டப் பட்ட
கடலுடன்; கட்டான் சகால் - கபர்த்து விட்டான் கபாலும்; இதற்கு ஒரு காரணம் என்
சகால் - இவ்வாறு அரக்க மகளிர் புலம்பி அழுைற்கு உரிய ஒரு காரணம் எதுவாக
இருக்குகமா? என்றான் - என்று பலபடி ஐயங்பகாண்டு கூறினான்.

ஈடு - பபருதம, பைாடுகவதல - கீழ்க்கடலின் வடக்குப் பகுதி சகரரால்

கைாண்டப்பட்டைால் கடதலச் சாகரம் என்றும் பைாடு கடல் என்றும் வழங்குவது
உண்டு.

(2)

இந்திரசித்ைன் - இராவணன் உதரயாடல்

8004. பகட்டான், ‘இமட உற்றது என்?’ என்று, கிளத்தல் யாரும்
ைாட்டாது நடுங்கினர், ைாற்றம் ைறந்து நின்றார்.
ஓட்டா சநடுந் பதர் கடிது ஓட்டி, இமைப்பின் உற்றான்
காட்டாதன காட்டிய தாமதமயச் சென்று கண்டான்.

இமட உற்றது என் என்று பகட்டான் - (இந்திரசித்ைன்) இவ்விடத்தில்

(துன்பத்துக்குரியைாக) நடந்ைது என்ன என்று ககட்டான்; யாரும் கிளத்தில்
ைாட்டாது நடுங்கினர் - அைற்கு யாரும் விதட பசால்ல மாட்டாமல்
நடுங்கியவர்களாய்; ைாற்றம் ைறந்து நின்றார் - (எதை) விதடயாகச் பசால்லுவது
என்பதை மறந்து நின்றார்கள்; ஓட்டா சநடுந்பதர் கடிது ஓட்டி - (காரணத்தை அறிய
விரும்பிய இந்திரசித்ைன்) ஓட்டாமகலகய (விதரந்து பசல்லும் சிங்கங்கள்
பூட்டிய) பபரிய கைரிதன விதரவாகச் பசலுத்தி; இமைப்பின் உற்றான் -
கண்ணிதம அளவு கநரத்தில் கபாய்ச் கசர்ந்து; காட்டாதன காட்டிய தாமதமய -
(பசயற்கு) அரிய பசயல்கதள எல்லாம் பசய்து காட்டிய (ைன்) ைந்தையாகிய
இராவணதனச்; சென்று கண்டான் - பசன்று பார்த்ைான்.

காட்டாைன காட்டிய ைாதை - இராவணன் பிறரால் பசய்ய இயலாை தகலாய

மதலதய எடுத்ைல், ைன் ைதலதயத் ைாகன பகாய்து யாழ் வாசித்ைல், திக்கு
யாதனககளாடு கபாரிடல் கபான்ற அருஞ் பசயல்கதளச் பசய்ைவன் என்பது
குறிக்க. இதுவதர காட்டாைனவாகிய அவல உணர்தவ அதிகாயன் இறந்ைைால்
முகத்தில் காட்டி வருந்தும் ைாதைதய என்று உதரப்பினும் அதமயும்.

(3)

8005. கண்டான், இமற ஆறிய சநஞ்சினன், மககள் கூப்பி,

‘உண்டாயது என், இவ்வுழி?’ என்றலும், ‘உம்பிைாமரக்
சகாண்டான் உயிர் காலனும்; கும்ே நிகும்ேபராடும்
விண்தான் அமடந்தான், அதிகாயனும்-வீர!’ என்றான்.

கண்டான் - (இந்திரசித்ைன் இராவணதனப்) பார்த்து; இமற ஆறிய சநஞ்சினன் -

சிறிைளவு (துன்பம்) ைணிந்ை மனமுதடயவனாய்; மககள் கூப்பி - அவதனக்
தககூப்பித் பைாழுது; இவ்வுழி - இவ்விடத்து; உண்டாயது என் என்றலும் -
உண்டாகிய (துயரத்துக்குக் காரணம்) என்ன என்று ககட்டலும்; வீர -
(இராவணன் இந்திரசித்ைதனப் பார்த்து) வீரகன; உம்பிைாமர - உன் ைம்பியதரக்;
காலனும் உயிர் சகாண்டான் - காலன் உயிர் பகாண்டான்; கும்ே நிகும்ேபராடும் -
கும்பன் நிகும்பன் என்ற இருவருடன்; அதிகாயனும் - அதிகாயனும்; விண்தான்
அமடந்தான் - வானுலகத்தை அதடந்ைான்; என்றான் - என்று கூறினான்.

இதற ஆறிய பநஞ்சினன் - இராவணனுக்குத் துன்பம் எதுவும் ஏற்படவில்தல

என்று கண்டைால் ஏற்பட்ட ஆறிய மனநிதல. உம்பிமார் - கைவாந்ைகன், நராந்ைகன்,
திரிசிரன் என்கபார்.

(4)

8006. சொல்லாத முன்னம், சுடமரச் சுடர் தூண்டு கண்ணான்,

ேல்லால் அதரத்மத அதுக்கி, விண்மீது ோர்த்தான்;
‘எல்லாரும் இறந்தனபரா!’ என ஏங்கி மநந்தான்;-
வில்லாளமர எண்ணின், விரற்கு முன் நிற்கும் வீரன்.

வில்லாளமர எண்ணின் - வில் வீரர்கதள எண்ணினால்; முன் விரற்கு நிற்கும்

வீரன் - முன் விரலில் நிற்கும் வீரனாகிய இந்திரசித்ைன்; சொல்லாத முன்னம் -
(ைம்பியரின் இறப்தப இராவணன்) பசால்லுவைற்கு முன்னகமகய; சுடமரக் சுடர்
தூண்டு கண்ணான் - தீதயக் கூட எரிக்கும் ைன்தம வாய்ந்ை கண்கதள
உதடயவனாகி; ேல்லால் அதரத்மத அதுக்கி - பற்களால் உைட்தடக் கடித்து;
விண்மீது ோர்த்தான் - வானத்தின் கமல் (அண்ணாந்து) பார்த்ைான்; எல்லாரும்
இறந்தனபரா - எல்கலாரும் இறந்து விட்டார்ககளா? என - என்று; ஏங்கி மநந்தான் -
இரக்கம் பகாண்டு வருந்தினான்.

வில்லாளதர எண்ணின் விரற்கு முன் நிற்கும் வீரன் - வில்லாளரில் முைல்வன்

என்றபடி, விண்மீது பார்த்ைான் - ைன்னால் பவல்லப்பட்ட இந்திரனும் பிற கைவரும்
சிரிப்பகர என்பைற்காக விண் பார்த்ைான் என்க.

(5)

8007. ‘ஆர் சகான்றவர்?’ என்றலுபை, ‘அதிகாயன் என்னும்

பேர் சகான்றவன் சவன்றி இலக்குவன்; பின்பு நின்றார்
ஊர் சகான்றவனால், பிறரால்’ என, உற்ற எல்லாம்
தார் சகான்மறயினான் கிரி ொய்த்தவன்தான்
உமரத்தான். சகான்றவர் ஆர் என்றலும் - (ஏங்கி வருந்திய
இந்திர சித்ைன் இராவணதனப் பார்த்துக்) பகான்றவர் யாவர் என்று ககட்க; தார்
சகான்மறயினான் கிரி ொய்த்தவன்தான் - மார்பில் பகான்தற மாதல அணிந்ை
சிவபிரானுதடய (தகலாய) மதலதயப் பபயர்த்துச் சாய்த்ைவானகிய இராவணன்;
அதிகாயன் என்னும் பேர் சகான்றவன் - அதிகாயன் என்னும் பபயருதடவதனக்
பகான்றவன்; சவன்றி இலக்குவன் - பவற்றி பபாருந்திய இலக்குவன்; பின்பு
நின்றார் - பின்பு நின்றவர்களாகிய கும்பநிகும்பர் முைலிகயார்; ஊர்
சகான்றவனால் பிறரால் - (இலங்தக) ஊதரத் தீயிட்டு அழித்ை அனுமனாலும்
பிறராலும் (பகால்லப் பட்டனர்); என - என்று,; உற்ற எல்லாம் - நடந்ைதை எல்லாம்;
உதரத்ைான் - கூறினான்.

(6)

8008. ‘சகான்றார் அவபரா? “சகாமல சூழ்க!” என நீ சகாடுத்தாய்;

வன் தாமனயர் ைானிடர் வன்மை அறிந்தும் ைன்னா!
என்றானும் எமனச் செல ஏவமல; இற்றது’ என்னா,
நின்றான், சநடிது உன்னி, முனிந்து, சநருப்பு உயிர்ப்ோன்.

ைன்னா - (இந்திரசித்ைன் இராவணதனப் பார்த்து) அரசகன; வன் தாமனயர் -

வலிதம உள்ள குரங்குப் பதடதய உதடய; ைானிடர் - மனிைர்களாகிய
(இராமலக்குவருதடய); வன்மை அறிந்தும் - கபார் வலிதமதய (நீ முைல் நாள்
கபாரில்) அறிந்திருந்தும்; என்றானும் - (அவர்ககளாடு கபாரிட) என்ன
காரணத்ைாகலா; எமனச் செலஏவமல - என்தன கபாரிடச் பசல் என்று ஏவவில்தல;
சகான்றார் அவபரா - (என்தன ஏவாது அவர்கதள அனுப்பியைால்) பகான்றவர்கள்
அவர்களல்லர்; சகாமல சூழ்க என - (இவர்கதளக்) பகாதல பசய்யுங்கள் என்று;
நீ சகாடுத்தாய் - நீகய (அவர்களிடம் அனுப்பிக்) பகாடுத்ைாய்; இற்றது என்னா -
(அவர்கள் கபாரில் இறந்து பட்டைால் நம்முதடய வலிதம) குதறந்து விட்டது
என்று; சநடிது உன்னி - நீண்ட கநரம் (அது பற்றி) நிதனத்து; முனிந்து - சினம்
பகாண்டு; பநருப்பு உயிர்ப்ோன் - பநருப்புப் கபால் பபருமூச்சு விட்டுக் பகாண்டு;
நின்றான் - நின்றான். அவர்கள் இறந்ைைற்குக் காரணம் உன் பிதழ ைான் எனக்
கூறினான் இந்திரசித்ைன் என்க. ைன்னா - ைந்தை என விளிக்காது மன்னா என
விளித்ைைாக அதமத்ை நயம் காண்க.

(7)

8009. ‘அக்கப் சேயபராமன நிலத்சதாடு அமரத்துளாமன,

விக்கல் சோரு, சவவ் உமரத் தூதுவன் என்று விட்டாய்;
புக்கத் தமலப்சேய்தல் நிமனந்திமல; புந்தி இல்லாய்!
ைக்கள்-துமண அற்றமன; இற்றது உன் வாழ்க்மக ைன்பனா!

அக்கப் சேயபராமன - அக்க குமாரன் என்ற பபயர் பகாண்டவதன;

நிலத்சதாடு அமரத்துளாமன - நிலத்தில் கைய்த்து அழித்ைவனாகிய அனுமதன,
(நான் பிரமக் கதணயால் கட்டிக் பகாண்டு வந்ை கபாது கூட); விக்கல்சோரு -
எச்சிலுக்குச் சமமான; சவவ் உமரத்தூதுவன் என்று - எதிரியின் விருப்பமான
பசாற்கதளச் பசால்லுகிற தூதுவன் என்று பசால்லி; விட்டாய் - (பகால்லாது) விட்டு
விட்டாய்; புக்கத் தமலப் சேய்தல் நிமனந்திமல - (அவதன விட்டைால் நம்
பக்கச் பசய்திகள்) எதிர்ப் பக்கத்தில் புகுந்து நிதறைதல நிதனத்ைாய் இல்தல;
புந்தி இல்லாய் - அறிவு அழிந்து கபானவகன; ைக்கள் துமண அற்றமன - (இப்கபாது
நீ) மக்களின் துதணதய இழந்து விட்டாய்; உன் வாழ்க்மக இற்றது ைன்பனா - உன்
வாழ்க்தக அழிந்து விட்டது.

(8)
இந்திர சித்ைன் வஞ்சினம்
8010. ‘என், இன்று நிமனந்தும், இயம்பியும் எண்ணியும்தான்?
சகான் நின்ற ேமடக்கலத்து எம்பிமயக் சகான்றுளாமன,
அந் நின்ற நிலத்து அவன் ஆக்மகமய நீக்கி அல்லால்,
ைன் நின்ற நகர்க்கு இனி வாரசலன்; வாழ்வும் பவண்படன். இன்று -
இப்பபாழுது; நிமனந்தும் - (நடந்ைவற்தற) நிதனத்தும்; இயம்பியும் - (உன் மீது) குதற
பசால்லியும்; எண்ணியும் தான் என் - (பலவாறு பலவற்தற) எண்ணிப் பார்த்தும் ைான்
என்ன பயன்? சகான் நின்ற ேமடக்கலத்து எம்பிமயக் - பகால்லும் பைாழில் நின்ற
பதடக்கலங்கதள ஏந்திய என் ைம்பியாகிய அதிகாயதனக்; சகான்றுளாமன -
பகான்றுள்ளவனாகிய; அவன் யாக்மகமய - அந்ை இலக்குவனுதடய உடம்தப;
அந்நின்ற நிலத்து - அவன் நின்ற கபார்க்களத்தில்; நீக்கி அல்லால் - உயிர் பிரித்ைல்
இல்லாமல்; ைன் நின்ற நகர்க்கு - நிதல பபறுந்ைன்தம பபாருந்தி நின்றுள்ள இலங்தக
நகருக்கு; இனி வாரசலன் - இனி வர மாட்கடன்; வாழ்வும் பவண்படன் -
(அதைச் பசய்யாமல் கபானால் உயிர்) வாழ்வும் விரும்கபன்.

இலக்குவதனக் பகான்றல்லது நகர்க்கு மீகளன். அவ்வாறு பசய்கயனானால்

உயிர் வாகழன் என்றவாறு. இது “இன்னது பிதழப்பின் இதுவாகியபரனக் கூறிய
துன்னரும் துப்பின் வஞ்சினம்” என்க. (பைால். பபாருள் 77)

(9)

8011. ‘சவங் கண் சநடு வானரத் தாமனமய வீற்று வீற்றாய்ப்

ேங்கம் உற நூறி, இலக்குவமனப் ேபடபனல்,
அங்கம் தர அஞ்சி என் ஆமண கடக்கலாத
செங் கண் சநடு ைால் முதல் பதவர் சிரிக்க, என்மன!

சவங்கண சநடுவானரத் தாமனமய - பகாடிய கண்கதள உதடய பபரிய வானரப்

பதடதய; வீற்று வீற்றாய் - கூட்டம் கூட்டமாக; ேங்கம் உற நூறி - துண்டு பட்டு
அழியும்படியாகச் சிதைத்து; இலக்குவமனப் ேபடபனல் - (எம்பிதயக் பகான்ற)
இலக்குவதனப் கபாரில் பகால்லாது விடுகவன் எனின்; அங்கம் தர அஞ்சி - (கபாரில்
புறங்பகாடாது) மார்பு காட்டி (நிற்பைற்கு) பயந்து; என் ஆமண கடக்கலாத - என்
ஆதணதய மீற முடியாை; செங்கண் சநடுைால் முதல் பதவர் - சிவந்ை கண்கதள
உதடய திருமாதல முைலாகக் பகாண்ட கைவர்கள்; என்மனச் சிரிக்க - என்தனப்
பார்த்து நதகக்கட்டும்.

(10)

8012. ‘ைாற்றா உயிர் எம்பிமய ைாற்றிய ைானுடன்தன்

ஊற்று ஆர் குருதிப் புனல் ோர்ைகள் உண்டிலாபளல்,
ஏற்றான் இகல் இந்திரன் ஈர்-இரு கால், எனக்பக
பதாற்றான் தனக்கு என் சநடுஞ் பெவகம்
பதாற்க’ என்றான்.

ைாற்றா உயிர் எம்பிமய - (பிறரால்) கபாக்க முடியாை உயிதர உதடய என்

ைம்பியாகிய (அதிகாயதன); ைாற்றிய ைானுடன் தன் - உயிர் வாங்கிய மனிைனாகிய
(இலக்குவன்) ைன்; ஊற்று ஆர் குருதிப் புனல் - ஊற்றுப் கபால் நிதறந்து பபருகி
வரும் இரத்ை பவள்ளத்தைப்; ோர்ைகள் உண்டிலாபளல் - நிலமாகிய பபண்
உண்ணாமல் கபானால்; இகல் இந்திரன் - கபாராற்றல் மிக்க இந்திரன்; எனக்பக
ஏற்றான் - என்னுடன் கபார் ஏற்று; பதாற்றான் தனக்கு - கைாற்றவனாகிய (அவன்)
ைனக்கு; என் சநடுஞ் பெவகம் - என் பபருவலிதம; ஈர் இருகால் - நான்குமுதற;
பதாற்க - கைாற்றது ஆகட்டும்; என்றான் - (என்று இந்திரசித்ைன்) கூறினான்.
(11)

8013. ‘ோம்பின் தரு சவம் ேமட, ோசுேதத்திபனாடும்,

பதம்ேல் பிமற சென்னி மவத்தான் தரு சதய்வ ஏதி,
ஓம்பித் திரிந்பதன் எனக்கு இன்று உதவாது போபைல்,
பொம்பித் துறப்சேன்; இனிச் பொறும் உவந்து வாபழன்.

ோம்பின் தருசவம்ேமட - பாம்பு வடிவில் அதமந்ை பகாடிய பதடயிதனயும்;

ோசு ேதத்திபனாடும் - பாசு பைப்பதடயிதனயும்; பதம்ேல் பிமற சென்னி மவத்தான்
- குதறந்ை கதலயுதடய பிதறச் சந்திரதனத் ைதலயில் அணிந்ைவனாகிய சிவபிரான்;
தரு சதய்வஏதி - ைந்ை பைய்வத்ைன்தம பபாருந்திய வாட்பதடயிதனயும்; ஓம்பித்
திரிந்பதன் எனக்கு - பாதுகாத்துத் திரிந்ைவன் ஆகிய எனக்கு; இன்று உதவாது போபைல்
- (அதவ) இன்று உைவாமல் கபாகுமானால்; பொம்பித் துறப்சேன் - (என் உயிதரச்)
கசாம்பல் அதடந்து விட்டு விடுகவன்; இனிச் பொறும் உவந்து வாபழன் - இனிகமல்
கசாற்தறயும் விரும்பி வாழமாட்கடன்;

பாம்பின் ைரு பவம்பதட - நாக அத்திரம், பாசுபைம் - பசுபதி பைாடர்புதடயது.

பாசுபை அத்திரம் என்க. கைம்பல் பிதற - குதறந்ை கதலயிதன உதடய பிதற, ஏதி -
வாள்.

(12) 8014. ‘ைருந்பத நிகர் எம்பிதன் ஆர் உயிர்

வவ்வினாமன
விருந்பத என அந்தகற்கு ஈகிசலன், வில்லும் ஏந்தி,
சோரும் பதவர் குழாம் நமகசெய்திடப் போந்து, ோரின்
இருந்பதன்எனின், நான் அவ் இராவணி அல்சலன்’
என்றான்.

ைருந்பத நிகர் எம்பிதன் - சாவா மருந்தைப் கபான்ற என் ைம்பியாகிய அதிகாயன்

ைன்; ஆர் உயிர் வவ்வினாமன - அரிய உயிதரக் கவர்ந்ைவன் ஆகிய (இலக்குவதன);
அந்தகற்கு விருந்பத என ஈகிசலன் - யமனுக்கு விருந்து என்று பகாடுக்காமல்;
சோரும் பதவர் குழாம் நமக செய்திட - (என்னுடன்) கபாரிடும் (பதகவர்களான)
கைவர்களின் கூட்டம் (எள்ளி) நதக பசய்திட; வில்லும் ஏந்தி - வில்தலயும்
(தகயில்) ஏந்தி; நான் - நான்; ோரின் போந்து இருந்பதன் எனின் - நிலத்தில் பபாருந்தி
இருந்கைன் என்றால்; அவ் ‘இராவணி அல்சலன் - அந்ை இராவணனுதடய மகன்
அல்கலன்; என்றான் - என்று (இந்திரசித்ைன்) கூறினான்.

இராவணி - இராவணனுதடய மகன் இந்திரசித்து.

(13)

8015. ‘ஏகா, இது செய்து, எனது இன்னமல நீக்கிடு; எந்மதக்கு

ஆகாதனவும் உளபவா? எனக்கு ஆற்றலார்பைல்
ைா கால் வரி சவஞ் சிமலபயாடும் வமளத்த போது
பெகு ஆகும் என்று எண்ணி, இவ்இன்னலின் சிந்மத
செய்பதன்.’

ஏகா - (இராவணன் இந்திரசித்ைதனப் பார்த்து நீ) ஏகி; இது செய்து - (இலக்குவதனக்

பகால்வைாகிய) இைதனச் பசய்து; எனது இன்னமல நீக்கிடு - எனது துன்பத்தைப்
கபாக்கி விடுக; எந்மதக்கு ஆகாதனவும் உளபவா - எந்தை கபான்றவனாகிய
(உன்னால்) பசய்ய முடியாை பசயல்களும் உள்ளனவா (இல்தல என்றபடி); இவ்
இன்னலின் - (எனக்கு ஏற்பட்ட) மக்கதள இழத்ைலாகிய துன்பக்காலத்தில்;
எனக்கு - எனக்காக; ஆற்றலார் பைல் - (நீ) பதகவர் கமல் பசன்று; ைாகால் வரி
சவஞ்சிமல பயாடும் - பபரிய ைண்டிதன உதடய கட்டதமந்ை பகாடிய
வில்கலாடு கூட; வமளத்தபோது - (அவர்கதள) வதளத்ை காலத்தில்; பெகு
ஆகும் என்று எண்ணி - (அச்பசயல் எனக்கு) உறுதிதய உண்டாக்கும் என்று எண்ணிப்
பார்த்து; சிந்மத செய்பதன் - (உன்தன அனுப்ப) மனதில் எண்ணிகனன்.

இன்னல் - மக்கதள இழந்ைதமயும், பதகவர் பவன்றதமயும், சீதைதயப்

பபறாதமயுமாகிய இன்னல் என்க.

(14)
இந்திரசித்ைன் கபார்க்ககாலம் பூண்டு, களம் புகுைல்
8016. என்றாமன வணங்கி, இலங்கு அயில் வாளும் ஆர்த்திட்டு,
ஒன்றானும் அறா, உருவா, உடற்காவபலாடும்,
சோன் தாழ் கமணயின் சநடும் புட்டில் புறத்து வீக்கி,
வன் தாள் வயிரச் சிமல வாங்கினன்-வாமன சவன்றான்.

என்றாமன - என்று கூறிய இராவணதன; வாமன சவன்றான் - வானுலகத்தில்

உள்ளவர்கதள பவன்றவனாகிய இந்திரசித்ைன்; வணங்கி - வணங்கி; ஒன்றானும்
அறா உருவா உடற்காவபலாடும் - ஒன்றினாலும் அறுக்ககவா (அ) ஊடுருவிச்
பசல்லகவா முடியாை கவசத்கைாடு; இலங்கு அயில்வாளும் ஆர்த்திட்டு - ஒளி
விளங்குகிற கூர்தமயான வாதளயும் (இதடயில்) அணிந்து பகாண்டு; சோன் தாழ்
கமணயின் சநடும் புட்டில் - பபான் கபால் ஒளிவீசுவதும், உள்கள ஆழ்ந்ை வடிவம்
பகாண்டதுமான, பபரிய அம்பு அறாத் துணிகதள; புறத்து வீீ்க்கி - (கைாள்களின்)
புறத்தில் கட்டிக்பகாண்டு; வன்தாள் வயிரச்சிமல வாங்கினன் - வலிய (இரு)
முதனகதள உதடய உறுதியான வில்தல எடுத்துக் பகாண்டான்.
(15)

8017. வயிரந் சநடு ைால் வமர சகாண்டு, ைலர்க்கண் வந்தான்,

செயிர் ஒன்றும் உறா வமக, இந்திரற்கு என்று செய்த
உயர் சவஞ் சிமல; அச் சிமல ேண்டு அவன் தன்மன
ஓட்டி,
துயரின் தமல மவத்து, இவன் சகாண்டது; பதாற்றம்ஈதால். அச்சிமல -
(இந்திரசித்ைன் தகயில் பகாண்டிருந்ை) அந்ை வில்லானது; ைலர்க்கண் வந்தான் -
(மாலின் நாபித்) ைாமதரயில் கைான்றியவன் ஆகிய பிரமன்; செயிர் ஒன்றும்
உறாவமக - துன்பம் ஒன்றும் ஒரு சிறிதும் உண்டாகாமல்; இந்திரற்கு என்று -
;இந்திரனுக்கு என்று; வயிரந் சநடுைால் வமர சகாண்டு செய்த - வலிதமயான
பபரிய வச்சிரமதலதயக் பகாண்டு பசய்ை; உயர் சவஞ்சிமல - சிறந்ை பகாடிய
வில்லாகும்; ேண்டு - முன்பு; அவன் தன்மன துயரின் தமல மவத்து ஓட்டி - அந்ை
இந்திரதனத் துன்பத்துக்கு உள்ளாக்கித் கைாற்று ஓடச் பசய்து; இவன் சகாண்டது -
இந்ை இந்திரசித்ைன் (பறித்துக்) தகக்பகாண்டைாகும்; பதாற்றம் ஈதால் -
(இவ்வில்லின்) வரலாறு இதுகவயாகும்.

(16)

8018. பதாளில் கமணப் புட்டிலும், இந்திரன் பதாற்ற நாபள

ஆளித் திறல் அன்னவன் சகாண்டன; ஆழி ஏழும்
ைாள, புனல் வற்றினும் வாளி அறாத; வண்கண்
கூளிக் சகாடுங் கூற்றினுக்கு ஆவது ஓர் கூடு போல்வ..

பதாளில் கமணப்புட்டிலும் - (இந்திரசித்ைன்) கைாளில் கட்டியுள்ள அம்பு

அறாத்தூணிகளும்; இந்திரன் பதாற்ற நாபள - இந்திரன் கைாற்றுத் ைன்னிடம்
சிதறப்பட்ட நாளில்; ஆளித்திறல் அன்னவன் சகாண்டன - யாளியிதனப்
கபான்ற வலிதமயுதடய அத்ைன்தமயனான (இந்திரசித்ைன்); சகாண்டன -
அவனிடம் பறித்துக் பகாண்டதவ ஆகும்; ஆழி ஏழும் ைாள புனல் வற்றினும் -
கடல்கள் ஏழும் இல்தல என்று கூறுமாறு (அவற்றின்) நீர் முழுதும்
வற்றிவிட்டாலும்; வாளி அறாத - (எடுக்க எடுக்க) அம்புகள் குதறயாை; வன்கண் கூளி
- பகாடிய கண்கதள யுதடய கபய்களுக்கும்; சகாடுங்கூற்றினுக்கும் - பகாடிய
யமனுக்கும்; ஆவது ஓர்கூடு போல்வ - பிணங்கதளயும் உயிதரயும் உணவாக்கித்
ைருகின்ற ஒரு கூண்தடப் கபான்றுள்ளன,

கதணப்புட்டில் - அம்பு அறாத்தூணி. ஆளி - யாளி, சிங்கம் கபான்ற

உடலதமப்பும் துதிக்தகயும் உள்ள ஒரு மிருகம். திறல் - வலிதம. ஏழுகடல்கள் -
உப்புநீர், கருப்பஞ்சாறு, கள், பநய், பால், ையிர், நன்னீர் ஆகியதவ நிதறந்ை கடல்கள்.

(17)

8019. ேல்லாயிர பகாடி ேமடக்கலம், ேண்டு, பதவர்

எல்லாரும் முமனத்தமல யாவரும் ஈந்த, பைரு
வில்லாளன் சகாடுத்த, விரிஞ்ென் அளித்த, சவம்மை
அல்லால் புரியாதன, யாமவயும் ஆய்ந்து, சகாண்டான்.

ேண்டு பதவர் எல்லாரும் - முற்காலத்தில் கைவர்கள் எல்கலாரும்; முமனத்தமல

யாவரும் ஈந்த - கபார்க்களத்தில் (இந்திர சித்ைனுக்குத் கைாற்றுக்) பகாடுத்ைதவயும்;
பைருவில்லாளன் சகாடுத்த - கமருமதலதய வில்லாகக் பகாண்ட சிவபிரான்
பகாடுத்ைதவயும்; விரிஞ்ென் அளித்த - பிரமன் பகாடுத்ைதவயும் (ஆகிய); சவம்மை
அல்லால் புரியாதன - பகாதலத் பைாழில் அல்லது கவறு புரியாைனவுமாகிய;
ேல்லாயிரம் பகாடி ேமடக்கலம் - பல்லாயிரம் ககாடி என்னும் படியான (மிகப்பல)
பதடக்கலங்கள்; யாமவயும் ஆய்ந்து சகாண்டான் - எல்லாவற்தறயும் ஆராய்ந்து
எடுத்துக் பகாண்டான்.
(18)

8020. நூறாயிரம் யாளியின் பநான்மை சதரிந்த சீயத்து

ஏறாம் அமவ அன்னமவ ஆயிரம் பூண்டது என்ே;
ைாறாய் ஓர் இலங்மக நிகர்ப்ேது; வானுபளாரும்
பதறாதது-ைற்று அவன் ஏறிய சதய்வ ைாத் பதர்.

அவன் ஏறிய சதய்வ ைாத்பதர் - அந்ை இந்திர சித்ைன் ஏறிய பைய்வத்ைன்தம

பபாருந்திய பபரியகைர்; நூறாயிரம் யாளியின் பநான்மை சதரிந்த - நூறாயிரம்
யாளிகளின் வலிதமதயத் (ைனித்ைனியாகக்) பகாண்ட; அன்னமவ அமவ ஆயிரம்
ஏறாம் சீயத்து - அப்படிப்பட்ட பைாகுதியாகிய ஆயிரம் ஆண்சிங்கங்கள்; பூண்டது
என்ே - பூட்டப்பபற்றது; ைாறாய் ஓர் இலங்மக நிகர்ப்ேது - கவறாகிய ஓர்
இலங்தகதய ஒத்துள்ளது; வானுபளாரும் பதறாதது - கைவர்களாலும் இத்ைன்தமயது
என அறியப்படாைது.

(19)

8021. சோன் சென்று அறியா உவணத் தனிப் புள்ளினுக்கும்,

மின் சென்று அறியா ைழுவாளன் விமடக்கும், பைல் நாள்,
பின் சென்றது அல்லது ஒரு சேருஞ் சிறப்பு உற்ற போதும்,
முன் சென்று அறியாதது, மூன்று உலகத்தினுள்ளும். சோன் சென்று அறியா
- (அத்கைர் நிறத்தினால்) பபான்னும் உவதம என்று கூறமுடியாை; உவணத்
தனிப்புள்ளினுக்கும் - கருடன் என்னும் ஒப்பற்ற பறதவக்கும்; மின்சென்று அறியா
ைழுவாளன் விமடக்கும் - மின்னலும் ஒப்பாகச் பசன்று அறியாை மழுப்பதடதயக்
(தகயில்) ஏந்திய சிவபிரானது இடபத்துக்கும்; பைல்நாள் - முற்காலத்தில்; பின்
சென்றது அல்லது - (அதவகள் கைாற்றுப் கபாய் முன்னால் ஓடியகபாது அவற்தறத்
துரத்திக் பகாண்டு பின்னால் பசன்றகை அல்லாமல்; ஒரு சேருஞ்சிறப்பு உற்ற
போதும் - ஒப்பற்ற (ைன் வலிதம துதண வலிதம) முைலிய பபருஞ் சிறப்தபப்
பபற்ற காலத்தில் கூட; மூன்று உலகத்தினுள்ளும் - மூன்று உலகங்களிலும்; முன்
சென்று அறியாதது - கைால்வி அதடைலால் அதவகள் பின்னால் துரத்தி
வரத்ைான்கைாற்று முன்பசன்று அறியாைது.
பபான் - பபான்வண்ணம், பசன்று அறியா - நீங்காை, உவணன் - அழகிய
சிறகுகதள உதடயவன் என்று பபாருள்படும். இவன் காசியபமுனிவரது
மதனவியருள் விநதை என்பவளது மகன். சூரியனின் கைர்ப்பாகனான
அருணனின் ைம்பி. திருமாலின் வாகனமாய் இருப்பவன். இைனால் இவனுக்குப்
பபரிய திருவடி என்று தவஷ்ணவ சம்பிரைாயத்தில் பபயர் உண்டு.

(20)

8022. ‘ஏயாத் தனிப் போர் வலி காட்டிய இந்திரன்தன்

ொயாப் சேருஞ் ொய் சகட, தாம்புகளால் தடந் பதாள்
போய் ஆர்த்தவன் வந்தனன், வந்தனன்’ என்று பூெல்
பேய் ஆர்த்து எழுந்து ஆடு சநடுங் சகாடி சேற்றது அம்ைா!

ஏயாத் தனிப்போர் வலி காட்டிய இந்திரன் தன் - (அத்கைர்) ஒப்பில்லாை சிறந்ை கபார்
வலிதமதயக் காட்டிப் (கபாரிட்ட) இந்திரன் ைன்னுதடய; ொயாப் சேருஞ்ொய்
சகட - அழியாை பபரு வலிதம அழியும்படியாக; தாம்புகளால் தடந்பதாள் போய்
ஆர்த்தவன் -கயிறுகளால் (மாதயப் பாசத்ைால்) (அந்ை இந்திரனுதடய) அகன்ற
கைாள்கதளப் (கபாரில்) பசன்று கட்டிய (வீரன்); வந்தனன் வந்தனன் என்று - வந்ைான்
வந்ைான் என்று; பூெல் பேய் ஆர்த்து எழுந்து ஆடு - கபபராலியுதடய கபய்கள்
இதரத்து எழுந்து ஆடுகிற; சநடுங்சகாடி சேற்றது அம்ைா - பபரிய பகாடிதயப்
பபற்றது.
 இந்திரதன மாதயப் பாசத்ைால் கட்டி பவன்ற வீரனாகிய இந்திரசித்ைனது
பகாடி கபய்க் பகாடி என்பது இப்பாடலால் பைரிகிறது.

(21)

8023. செதுமகப் சேருந் தானவர் ஊசனாடும் பதய்த்த பநமி-

யது;-’மகத் திமெ யாமனமய ஓட்டியது’ என்னலாபை?-
ைதுமகத் தடந் பதாள் வலி காட்டிய வான பவந்தன்
முதுமகத் தழும்பு ஆக்கிய சைாய் ஒளி சைாட்டது
அம்ைா!

செதுமகப் சேருந்தானவர் - (கமலும் அந்ைத் கைர்) பபாருைதலச் பசய்ை பபரிய

அசுரர்களுதடய; ஊசனாடும் பதய்த்த பநமியது - உடம்புகதளத் (கைய்த்து) அழித்ை
சக்கரங்கதள உதடயது; ைதுமகத் தடந்பதாள் வலி காட்டிய - பவற்றி பபாருந்திய
ைன் பபருந்கைாள் வலிதமதயக் காட்டிப் கபார் பசய்ை; வானபவந்தன் முதுமகத்
தழும்பு ஆக்கியது - இந்திரனது முதுகில் ைழும்தப உண்டாக்கிய; சைாய் ஒளி
சைாட்டது - நிதறந்து ஒளியுதடய பமாட்டு என்ற (கைர் உறுப்தப) உதடயது;
மகத்திமெ யாமனமய ஓட்டியது என்னலாபைா அம்ைா - (இத்துதண சிறப்புப்
பபற்றிருப்பைால்) துதிக்தககதள உதடய திதசயாதனகதள பவன்று விரட்டியது
என்று கூறுைல்(அைற்குச் சிறப்கபா?
வானகவந்ைன் முதுதகத் ைழும்பு ஆக்கல் - இராவணனால் பவல்லமுடியாை
இந்திரதன இந்திரசித்ைன் பவன்று இலங்தகக்குக் பகாண்டு கபான கபாது, கைரின்
பமாட்டில் கசர்த்துக் கட்டிக்பகாண்டு கபானைால் ஏற்பட்ட ைழும்பு குறித்ைது.
பமாட்டு - ைாமதர வடிவில் அதமந்து கைரின் முன்னால் பபாருத்ைப்படும் ஒரு
கைருறுப்பு. இைதனக் “பகாடிஞ்சி” என்ப.
(22)

8024. அத் பதரிமன ஏறியது ஒப்ேன ஆயிரம் பதர்

ஒத்து ஏய்வன பெைைதாய் வர, ‘உள்ளம் சவம் போர்ப்
பித்து ஏறினன்’ என்ன, நடந்தனன்- பின்பு அலால், ைற்று
எத் பதவமரயும் முகம் கண்டு அறியாத ஈட்டான். எத்பதவமரயும் - எல்லாத்
கைவர்கதளயும்; (கைாற்று ஓடச் பசய்ைைால்) பின்பு அலால் ைற்று - (அவர்களின்)
பின்புறத்தை அல்லாமல்; முகங்கண்டு அறியாத - (எதிர்வந்ை) முகத்தைக் கண்டு
அறியாை; ஈட்டான் - வலிதம உதடயவன் ஆகிய இந்திரசித்ைன்; அத்பதரிமன ஏறி -
அந்ைத் கைரின் கண் ஏறிக்பகாண்டு; அது ஒப்ேன ஆயிரம் பதர் - அந்ைத் கைரிதனப்
கபான்ற ஆயிரம் கைர்கள்; பெைைதாய் வர - பாதுகாவலாய் வர; உள்ளம் சவம்போர்ப்
பித்து ஏறினன் என்ன - மனத்தில் பகாடுதமயான கபார்ப் பித்துக் பகாண்டவன்
என்று பசால்லும்படியாக; நடந்தனன் - கபார்க்களம் கநாக்கி நடந்ைான்.
(23)
8025. அன்னாசனாடு போயின தாமன அளந்து கூற
என்னால் அரிபதனும், இயம்பு வான்மீகன் என்னும்
நல் நான்ைமறயான் ‘அது நாற்ேது சவள்ளம்’ என்னச்
சொன்னான்; பிறர் யார், அஃது உணர்ந்து சதாகுக்கவல்லார்.

அன்னாசனாடு - அந்ை இந்திரசித்ைகனாடு; போயின தாமன - (உடன்) பசன்ற

பதடகளின் அளதவ; என்னால் அளந்து கூற அரிபதனும் - என்னால் இவ்வளவு
என்று அறுதியிட்டு அளந்து கூறல் அருதமயானபைன்றாலும்; இயம்பு வான்மீகன்
என்னும் - (பிறரால்) சிறப்பித்துச் பசால்லப்படுகிற வான்மீகி என்கிற; நல்நான்
ைமறயான் - சிறப்புதடய நான்கு கவைங்கதளயும் கற்றறிந்ை முனிவன்; அது
நாற்ேது சவள்ளம் என்னச் சொன்னான் - அச்கசதனயின் அளவு நாற்பது பவள்ளம்
என்று கூறினான்; அஃது உணர்ந்து சதாகுக்க வல்லார் - அச்கசதனயின் (அளதவ)
அறிந்து பைாகுத்து உதரக்க வல்லவர்கள்; பிறர் யார் - அவனன்றிப் பிறர் யாருளர்
என்றவாறு.
இயம்பு வான்மீகன் - முைல் நூதல இயம்பிய வால்மீகி முனிவர் எனினுமாம்.

(24)

8026. தூைக் கண் அரக்கனும், சதால் அைர் யார்க்கும் பதாலா

ைாேக்கனும், அந் சநடுந் பதர் ைணி ஆழி காக்க,
தாைக் குமட மீது உயர, சேருஞ் ெங்கம் விம்ை,
நாைக் கடற் ேல இயம் நாற்கடல் பைலும் ஆர்ப்ே.

தூைக் கண் அரக்கனும் - புதக நிறக்கண்ணனான அரக்கனும்; சதால் அைர்

யார்க்கும் பதாலா ைாேக்கனும் -(முன்பு நடந்ை) பதழய கபார்களில் எவருக்கும்
கைால்வி அதடயாை மாபக்கன் என்பவனும்; அந்சநடுந் பதர் ஆழிகாக்க -
(இந்திரசித்ைன் ஏறிச்பசன்ற) அந்ைப் பபரிய கைரின் அழகிய சக்கரத்தைக் காத்து நிற்க;
தாைக்குமட மீது உயர - பவண்பகாற்றக்குதட கமல் பபாருந்திய விளங்க; சேருஞ்
ெங்கம் விைம் - பபரிய சங்குகள் முழங்க; நாைக்கடல் ேல்இயம் - அச்சத்தை
உண்டாக்குகிற கடல் கபால் மிகுந்ை பல்வதக வாத்தியங்கள்; நாற்கடல் பைலும்
ஆர்ப்ே - நான்கு கடல்களிலும் மிகுதியாகப் கபபராலி எழுப்பவும்; ‘பசன்றனன்’
என அடுத்ை பாடபலாடு பைாடர்ந்து முடியும்.

தூமக்கண் அரக்கன் - தூமிராட்சன். மாபக்கன் - மகாபார்சுவன். தூமக்கண்

அரக்கண் இராவணன் முைல் நாள் கபாரில் கைாற்பைற்கு முன்கப அனுமனால்
பகால்லப்பட்டவன் என்றும், மகாபார்சுவன் அதிகாயனுக்குத் துதணயாகப் கபாய்
ருசபன் என்னும் வானரனால் பகால்லப்பட்டவன் என்றும் முைல் நூல் கூறவைாக
தவ. மு.ககா. குறித்துள்ளார். இவர்களில் தூமிராட்சன் இராவணனுக்கு மாமன்
முதறயினன் என்றும், மகாபார்சுவன் உடன் பிறந்ைவன் முதறயின்ன என்றும் அவர்
குறிப்பிட்டுள்ளார். கம்பர் முைல் நூலில் கூறப்பட்டுள்ளதை மாற்றி அவர்கள்
இந்திரசித்ைனுக்குத் துதணயாகச் பசன்றனர் என்று கூறுவதை எண்ணுக.
 (25)

8027. பதர் ஆயிரம் ஆயிர பகாடி தன் ைாடு செல்ல,

போர் ஆமன புறத்தின் அவற்றின் இரட்டி போத;
தார் ஆர் புரவிக் கடல் பின் செல, தாமன வீரப்
பேர் ஆழி முகம் செல, சென்றனன்-பேர்ச்சி இல்லான்.

பேர்ச்சி இல்லான் - கபாரில் ைளர்ச்சி இல்லாைவனாகிய இந்திரசித்ைன்; ஆயிரம்

ஆயிரபகாடி பதர் தன் ைாடு செல்ல - ஆயிரமாயிரம் ககாடித் கைர்கள் ைன் பக்கத்தில்
(பாதுகாவலாய்) பநருங்கி வரவும்; அவற்றின் இரட்டி - (அந்ைத் கைர்களின்) இரு
மடங்காக; போர் ஆமனபுறத்தின் போத - கபாராற்றல் உள்ள யாதனகள்
புறக்காவலாகச் சூழ்ந்து வரவும், தார் ஆர் புரவிக் கடல் பின்செல - மாதலயணிந்ை
குதிதரப் பதடக்கடல் பின்னால் வரவும்; ைாதன வீரப்கபர் ஆழிமுகம் செல -
ைதரப்பதட வீரர்களது பபருங்கடல் முன்கன பசல்லுமாறு; சென்றனன் -
பசன்றான்.
(26)

‘வருபவன் யார்’ என் இலக்குவன் வீடணதன வினவல்

கலி விருத்தம்

8028. நின்றனன் இலக்குவன், களத்மத நீங்கலன்-

‘சோன்றினன், இராவணன் புதல்வன்; போர்க்கு இனி,
அன்று அவன், அல்லபனல் அைரர் பவந்தமன
சவன்றவன், வரும்’ என விரும்பும் சிந்மதயான்.

இராவணன் புதல்வன் சோன்றினன் - இராவணன் மகனாகிய அதிகாயன்’

இறந்துவிட்டான்; இனி போர்க்கு - இனிகமல் கபாருக்கு; அன்று அவன் - சினம்
மிக்க இராவணன்; அல்லகனல் - அவனல்லன் எனின்; அைரர் பவந்தமன
சவன்றவன் - கைவர் ைதலவதன பவன்றவன் ஆகிய இந்திர சித்ைன்; வரும் என -
(ஆகிய இருவரின் ஒருவர்) வருவர் என்று; விரும்பும் சிந்மதயான் - ஆதசயுடன்
(எதிர்பார்க்கும்) மனதுடன்; இலக்குவன் - இலக்குவன்; களத்மத நீீ்ங்கலன் -
கபார்க்களத்தை விட்டு நீங்காைவனாய்; நின்றனன் - நின்றான்.

(27)

வீடணன் விதட
8029. ‘யார், இவன் வருேவன்? இயம்புவாய்!’ என,
வீர சவந் சதாழிலினான் வினவ, வீடணன்,
‘ஆரிய! இவன் இகல் அைரர் பவந்தமனப்
போர் கடந்தவன்; இன்று வலிது போர்’ என்றான்.

வீரசவந்சதாழிலினான் - வீரக் பகாடுந்பைாழிதல உதடய (இலக்குவன்); இவன்

வருேவன் யார்? - (இகைா இங்கு) வருகின்றவன் யார் என்று; (வீடணதனப் பார்த்து)
இயம்புவாய் - பசால்லுவாய் என்று ககட்க; வீடணன் - (அைற்கு விதடயாக)
வீடணன்; ஆரிய - ஆடவரில் சிறந்ைவகன; இவன் - வருகின்ற இவன்; இகல் அைரர்
பவந்தமன - கபார் ஆற்றல் மிக்க கைவர் ைதலவதனப்; போர் கடந்தவன் - கபாரில்
வஞ்சியாது எதிர் நின்று பவன்றவன்; இன்று போர் வலிது என்றான் - இன்தறய
கபார் கடுதமயானது என்று கூறினான்.

ஆரியன் - ஆடவர் திலகன், கடத்ைல் - வஞ்சியாது எதிர் நின்று பவல்லல். ஆரிய -

அண்தம விளி.

(28)

8030. ‘எண்ணியது உணர்த்துவது உளது, ஒன்று-எம்பிரான்!-

கண் அகன் சேரும் ேமடத் தமலவர் காத்திட,
நண்ணின துமணசயாடும் சோருதல் நன்று; இது
திண்ணிதின் உணர்தியால், சதளியும் சிந்மதயால்.

எம்பிரான் - எமக்குத் ைதலவகன (என்று வீடணன்) இலக்குவதன விளித்து);

எண்ணியது ஒன்று - (நான்) எண்ணியைாகிய ஒன்தற; உணர்த்துவது உளது -
உனக்குத் பைரிவிக்க கவண்டி உளது; கண் அகன் சேரும் ேமடத்தமலவர் காத்திட -
(அது என்னபவன்றால்) இடமகன்ற பபரிய பதடக்குத் ைதலவர்கள் (உனக்குத்
துதணயாகக்) காத்திட; நண்ணிய துமணசயாடும் - பபாருந்திய துதணவர்ககளாடு;
சோருதல் நன்று - (இந்ை இந்திரசித்ைனுடன்) கபாரிடுைல் நல்லது; இது - இக்கருத்தை;
சதளியும் சிந்மதயால் - ஆய்ந்து அறியும் மனத்ைால்; திண்ணிதின் உணர்தியால் -
உறுதியாக எண்ணிப் பார்ப்பாய்.
(29)

8031. ‘ைாருதி, ொம்ேவன், வானபரந்திரன்,

தாமர பெய், நீலன் என்று இமனய தன்மையார்,
வீரர், வந்து உடன் உற,-விைல!-நீ சநடும்
போர் செயத் தகுதியால்-புகழின் பூணினாய்!

விைல - குற்றம் அற்றவகன; புகழின் பூணினாய் - புகதழ அணிகலனாக

அணிந்ைவகன; ைாருதி - அனுமனும்; ொம்ேவன் - கரடித் ைதலவன் ஆகிய
சாம்பவானும்; வானபரந்திரன் - குரங்குகளின் ைதலவனாகிய சுக்ரீவனும்; தாமர
பெய் - ைாதரயின் மகனாகிய அங்கைனும்; நீலன் - பதடத்ைதலவன் ஆகிய நீலனும்;
என்று இமனய தன்மையார் - என்று கூறப்பட்ட இத்ைதகய ைன்தம உள்ளவர்களான;
வீரர் உடன் வந்து உற - வீரர்கள் உன்னுடன் வந்து பபாருந்ை; நீ - நீ
(இந்திரசித்ைனுடன்); சநடும் போர் செயத்தகுதியால் - பபரும் கபாதர விதளவித்ைல்
ைகுதியாகும்.
சாம்பவன் - கரடித்ைதலவன். பிரமன் பகாட்டாவி விட்ட கபாது பிரமனின்
அம்சமாகத் கைான்றியவன் என்பது புராணச் பசய்தி. வானகரந்திரன் - சுக்ரீவன்.

(30)

8032. ‘ேல் ேதினாயிரம் பதவர் ேக்கைா,

எல்மல இல் பெமன சகாண்டு எதிர்ந்த இந்திரன்
ஒல்மலயின் உமடந்தனன், உயிர் சகாண்டு உய்ந்துளான்-
ைல்லல் அம் பதாளினாய்!-அமுதின் வன்மையால்.

ைல்லல் அம் பதாளினாய் - பபருதம மிகுந்ை அழகிய கைாள்கதள உதடயவகன;

ேல்ேதினாயிரம் பதவர் - பல பதினாயிரக்கணக்கான கைவர்கள்; ேக்கைா - பக்க
பலமாக வர; எல்மலயில் பெமன சகாண்டு - அளவில்லாை பதடகதளக் பகாண்டு;
எதிர்ந்த இந்திரன் - (இந்ை இந்திரசித்ைதன) எதிர்த்ை இந்திரன்; அமுதின்
வன்மையால் - அமுைம் உண்டைன் காரணமாக; ஒல்மலயில் உமடந்தனன் -
விதரவில் கைாற்றவனாகியும் கூட; உயிர் சகாண்டு உய்ந்துளான் - உயிதர விடாமல்
பகாண்டு ைப்பிப் பிதழத்துள்ளான்.

(31)

8033. ‘இனி அமவ ைமறயுபைா, இந்திரன் புயப்

ேனி வமர உள சநடும் ோெப் ேல் தழும்பு?
அனுைமனப் பிணித்துளன் ஆனபோது, இவன்
தனு ைமற வித்தகம் தடுக்கற்ோலபதா?’

இந்திரன் புயப்ேனிவமர உள - இந்திரனுதடய கைாள்களாகிய பனிமதலயில்

(இமயமதலயில்) உள்ள; சநடும் ோெப் ேல்தழுப்பு - (இவன் பிணித்ைைால்
ஏற்பட்ட) நீண்ட (மாதயக்) கயிற்றினால் உண்டான பல ைழும்புகள்; இனி அமவ
ைமறயுபைா - இனிகமல் மதறந்து விடுகமா? அனுைமனப் பிணித்துளன் ஆனபோது -
(அது மட்டும் அல்லாமல்) அனுமதனகய பிரமனது கதணயால் கட்டியவனாக
இருக்கும் கபாது; இவன் - இந்ை இந்திரசித்ைனுதடய; தனுைமற வித்தகம் -
வில்பயிற்சியின் திறதம; தடுக்கற் ோலபதா - (பதகவரால்) ைடுத்ைற்கு உரியகைா.
குழந்தையாய் இருக்தகயில் இளஞ்சூரியதனக் கனிந்ை பழம் என்று எண்ணிப்
பிடிக்கப் பாய்ந்ைகபாது, இந்திரன் அவதனத் ைன் வச்சிராயுைத்ைால் அடிக்க
அைனால் கன்னம் சிதைந்து அனுமன் என்னும் இப்பபயர் இந்திரனால் இடப்பட்டது
என்பது கதைச் பசய்தி.
(32)
8034. என்று, அவன் இமறஞ்சினன்; இமளய வள்ளலும்,
‘நன்று’ என சைாழிதலும், நணுகினான் அபரா-
வன் திறல் ைாருதி, ‘இலங்மகக் பகா ைகன்
சென்றனன் இளவல்பைல்’ என்னும் சிந்மதயான்.

என்று - என்று கூறி; அவன் இமறஞ்சினன் - அந்ை வீடணன் வணங்கினான்;

இமளய வள்ளலும் - இதளய வள்ளலாகிய இலக்குவனும்; நன்று என
சைாழிதலும் - நல்லது என்று கூறிய உடகன; இலங்மகக் பகாைகன் - இலங்தக
அரசனாகிய இராவணனுதடய மகன்; இளவல் பைல் சென்றனன் என்னும் -
இளவலாகிய இலக்குவன் மீது பசல்லுகிறான் என்று எண்ணுகிற; சிந்மதயான் -
மனத்திதன உதடயவனான; வன்திறல் ைாருதி - மிகு வலி உதடய அனுமன்;
நணுகினான் - (இலக்குவதன) பநருங்கி வந்ைான். அபரா - அதச.
(33)

8035. கூற்றமும் கட்புலம் புமதப்ே, பகாத்து எழு

பதாற்றமும், இராவணி துணிபும், பநாக்குறா,
பைல் திமெ வாயிமல விட்டு, சவங் கடுங்
காற்று என அணுகினன், கடிதின் வந்துஅபரா,

பகாத்து எழு - (கபாருக்கு உரிய பதடக்கலங்கதளக்) ககாத்து எடுத்துபகாண்டு

எழுகின்ற; இராவணி - இராவணன் மகனாகிய இந்திரசித்ைனது; பதாற்றமும்
துணிபும் பநாக்குறா - கைாற்றத்தையும் துணிதவயும் பார்த்து; கூற்றமும் கட்புலம்
புமதப்ே - (அனுமன் ைன் விதரவு கண்டு) இயமனும் (அஞ்சிக்) கண்கதள
மூடிக்பகாள்ளுமாறு; பைல்திமெ வாயிமல விட்டு - (ைான் இருந்ை இலங்தகயின்)
கமற்குத் திதச வாயிதல விட்டு; சவங்கடுங்காற்று என - பகாடிய கவகமான
காற்றுப்கபால; கடிதின் வந்து அணுகினன் - விதரந்து (இலக்குவனிடம்) வந்து
கசர்ந்ைான்.

(34) 8036. அங்கதன் முன்னபர ஆண்மடயான்;

அயல்
துங்க வன் பதாளினார் எவரும் சுற்றினார்;
செங் கதிபரான் ைகன் முன்பு சென்றனன்,
ெங்க நீர்க் கடல் எனத் தழீஇய தாமனபய.

முன்னபர - முன்கப; அங்கதன் ஆண்மடயான் - அங்கைன் (இலக்குவன் இருந்ை)

அந்ை இடத்திற்கு வந்து கசர்ந்திருந்ைான்; துங்கவன் பதாளினார் அயல் எவரும்
சுற்றினார் - உயர்ந்ை வலிதமயான கைாள்கதள உதடய பிற வானர வீரர்கள்
அதனவரும் (இலக்குவனுக்குத் துனணயாக அவதனச்) சுற்றிச் சூழ்ந்ைனர்; ெங்க
நீர்க்கடல் எனத் தழீஇய தாமனபய - சங்குகள் நிதறந்ை நீதரயுதடய கடல் கபால
(இலக்குவதனக்) குரங்குச் கசதன சூழ்ந்து நிற்க; செங்கதிபரான் ைகன் - சிவந்ை
கதிர்கதள உதடய கதிரவன் மகனாகிய சுக்ரீவன்; முன்பு சென்றனன் -
(இலக்குவனுக்கு முன்னால்) கபாரிடச் பசன்றான்.
(35)

இரு பதடகளும் பபாருைல்

8037. இரு திமரப் சேருங் கடல் இரண்டு திக்கினும்
சோரு சதாழில் பவட்டு எழுந்து ஆர்த்துப் சோங்கின
வருவன போல்வன்-ைனத்தினால் சினம்
திருகின எதிர் எதிர் செல்லும் பெமனபய.

ைனத்தினால் சினம் திருகின - மனத்தில் சினம் முதிர்ந்ைதவயாகி; எதிர் எதிர்

செல்லும் தாமனபய - எதிர் எதிராகச் பசல்லும் (அரக்கர் பதட, குரங்குப் பதட என
இருபக்கத்துப்) பதடகளும்; சோருசதாழில் பவட்டு - கபார்த் பைாழிதல விரும்பி;
ஆர்த்துப் சோங்கின எழுந்து - கபபராலி பசய்து பபாங்கி எழுந்து; இரண்டு
திக்கினும் - இரண்டு திதசகளில் இருந்தும்; இருதிமரப் சேருங்கடல் - பபரிய
அதலகள் உதடய பபருங் கடல்கள் (இரண்டு); வருவன போல்வன -
வருவனவற்தற ஒத்ைன.
(36)

8038. ‘கண்ணினால் ைனத்தினால் கருத்தினால் சதரிந்து,

எண்ணினால் சேறு ேயன் எய்தும், இன்று’ எனா,
நண்ணினார் இமையவர் நங்மகைாசராடும்-
விண்ணின் நாடு உமறவிடம் சவறுமை கூரபவ.
இன்று - இன்தறக்கு; கருத்தினால் சதரிந்து எண்ணினால் - கவனமாக நிதனத்து
எண்ணினால்; கண்ணினால் - கண்களினாலும்; ைனத்தினால் - மனத்ைாலும்; சேறு
ேயன் எய்தும் எனா - பபறுகின்ற பயதன (நாம்) அதடகவாம் என்று நிதனத்துக்
பகாண்டு; இமையவர் - கைவர்கள்; நங்மகைாசராடும் - (ைங்கள்)
மதனவிமார்களுடன்; விண்ணின் நாடு உமறவிடம் - (ைங்கள் வாழும் இடமாகிய)
வானுலகம் ஆகிய உதறவிடம்; சவறுமை கூர - பவற்றிடமாக மிகும்படி;
நண்ணினார் - (கபார்க்களத்துக்கு கமல் வந்து) பநருங்கினார்கள்.

கண்ணினால் பபறுபயன் - அறமும் பாவமும் கபாரிட எதிர் எதிராக

நிற்பதையும், அறத்தின் வலிதமக்கு முன் பாவம் கைய்ந்து அழிவதையும் காணலால்
வரும் பயன். மனத்தினால் பபறுபயன் - எண்ணி அறியமுடியாை பாவச் சார்பாளரின்
அழிவு ைங்களது துயதரப் கபாக்கும் என எண்ணுவைால் வரும் மனமகிழ்ச்சி என்க.
ைங்களது அடிதம வாழ்வுக்கு விடிவு காலம் வந்து விட்டது என்று எண்ணி
வானுலகத் கைவர் அதனவரும் கபார் காண வந்துவிட்டைால், வானுலகம்
பவற்றிடமாய் விட்டது என்றார்.
 (37)

8039. ஒத்து இரு தாமனயும் உடற்ற உற்றுழி,

அத்தமன வீரரும் ஆர்த்த அவ் ஒலி,
நத்து ஒலி, முரசு ஒலி, நடுக்கலால், தமல-
சோத்தினர் செவிகமள-புரந்தராதியர்.

புரந்தராதியர் - (கபார் காணவந்ை) இந்திரன் முைலிய கைவர்கள்; இரு தாமனயும் -

இரு பக்கத்துப் பதடகளும்; ஒத்து - ஒப்பாக; உற்ற உற்றுழி - கபார் பசய்ய
பநருங்கிய கபாது; அத்தமன வீரரும் - அவ்விரு பதடகளில் உள்ள எல்லா வீரர்களும்
ஆர்த்த அவ்ஒலி - (எழுப்பிய) கபகராதசயாகிய அந்ை ஒலியும்; நத்து ஒலி - சங்கு
ஒலியும்; முரசு ஒலி - முரசு ஒலியும்; தமல நடுக்கலால் - ைதலதய நடுங்கச்
பசய்ைலால்; செவிகமள சோத்தினர் - (அச்சத்ைால் ைங்கள்) காதுகதளக்தககளால்
மூடிக் பகாண்டார்கள்.
உடற்றுைல் - கபாரிடுைல். நத்து - சங்கு, புரந்ைரன் - (பதகவர்) பட்டணங்கதளப்
பிளப்பவன். நத்து - நந்து என்பைன் வலித்ைல் விகாரம்

(38) 8040. ‘எற்றுமின், ேற்றுமின், எறிமின்,

எய்ம்மின்’ என்று,
உற்றன உற்றன உமரக்கும் ஓமதயும்,
முற்றுறு கமட யுகத்து இடியின் மும் ைடி
சேற்றன, பிறந்தன, சிமலயின் பேர் ஒலி.

எற்றுமின் - (இரு திறத்துப் பதட வீரரும்) அடியுங்கள்; ேற்றுமின் - பிடியுங்கள்;

எறிமின் - (பதடக்கலங்கதள) எறியுங்கள்; எய்ம்மின் - (அம்புகதள) எய்யுங்கள்;
என்று - என்று; உற்றன உற்றன - (அந்ை அந்ை கநரத்திற்குப்) பபாருத்ைமானவற்தறப்
பபாருத்ைமானவற்தற; உமரக்கும் ஓமதயும் - பசால்லுகிற கபகராதசயும்;
சிமலயின் பேசராலி - வில்நாண்களின் கபகராதசயும்; முற்றுறு கமடயுகத்து -
(அதனத்தும்) அழியும் ஊழிக் கதடக்காலத்து; இடியின் - (கைான்றுகிற) இடி
ஓதசயிலும்; மும்ைடி - மூன்று மடங்கு அதிகமாக; சேற்றன பிறந்தன - பபற்று
எழுந்ைன.

(39)

8041. கல் ேட, ைரம் ேட, கால பவல் ேட,

வில் ேடு கமண ேட, வீழும் வீரர்தம்
எல் ேடும் உடல் ேட, இரண்டு பெமனயும்
பிற்ேட, சநடு நிலம் பிளந்து பேருைால்.
 இரண்டு பெமனயும் - இருதிறத்துப் பதடகளும்; பிற்ேட - (ஒன்று) பின்னிடுைற்காக;
கல்ேட - (எறிகிற) கற்கள் படுைலினாலும்; ைரம்ேட - மரங்கள் படுைலினாலும்; கால
பவல்ேட - கூற்றுவன் கபான்ற கவல்கள் படுைலினாலும்; வில்ேடுகமணேட -
வில்லில் இருந்து (புறப்) படும் அம்புகள் படுைலினாலும்; வீழும் வீரர்தம் - இறந்து
பட்டு விழுகின்ற வீரர்களுதடய; எல்ேடும் உடல்ேட - இரவு (அல்) பகல் கபான்ற
உடம்புகள் படுவதினாலும்; சநடு நிலம் - நீண்ட நிலவுலகம்; (அைன் பபாதறதயயும்)
கவகத்தையும் ைாங்கமுடியாமல்; பிளந்து பேருைால் - பிளவு பட்டு நிதலகுதலயும்.

(40)

8042. எழுத் சதாடர் ைரங்களால் எற்ற முற்றிய

விழுத் தமல முழுவதும் சிதறி வீழ்ந்தன,
ழுத்திய சேருஞ் சினத்து அரக்கர் ஆக்மககள்
கழுத்து உள, தமல இல, களத்தின் ஆடுவ.
எழுத்சதாடர் ைரங்களால் - (குரங்கு வீரர்கள்) இரும்புத் தூண் கபான்ற
மரங்களால்; எற்ற - ைாக்கியைால்; முற்றிய - உயிர் நீங்கியனவும்; விழுத்தமல
முழுவதும் - சிறந்ை ைதலகள் முழுவதும்; சிதறி வீீ்ழ்ந்தன - சிைறி வீழ்ந்ைனவும் ஆகிய;
சேருஞ்சினத்து - மிக்க ககாபத்தில்; அழுத்திய - ஆழங்காற்பட்ட; அரக்கர்
ஆக்மககள் - அரக்கரது உடம்புகள்; கழுத்து உள - கழுத்து உள்ளனவும்; தமல இல -
ைதல இல்லாைனவுமாய்க்; களத்தின் ஆடுவ - கபார்க்களத்தில் (கவந்ைங்களாய்)
நின்று ஆடுவன.

வானரரின் ைாக்குைலால் அரக்கர் அழிந்ைதம கூறப்பட்டது. எழுத்பைாடர்

மரங்கள் - இரும்புத் தூண் கபான்ற மரங்கள், முற்றுைல் - உயிர் அழிைல், எழு -
வதளைடிகள், பைாடர் - இரும்புச் சங்கிலி எனலும் ஆம். களத்தின் ஆடுவ - கவந்ை
மாடல் என்க. பைாடர் - உவம உருபு எனினுமாம்.

(41)

8043. சவட்டிய தமலயன, நரம்பு வீெ பைல்

முட்டிய குருதிய, குரங்கின் சைாய் உடல்-
சுட்டு உயர் சநடு வனம் சதாமலந்தபின், சநடுங்
கட்மடகள் எரிவன போன்று காட்டுவ.

சவட்டிய தமலயன - (குரங்குகள் அரக்கரால்) பவட்டப்பட்ட ைதலகதள

உதடயனவாயும்; நரம்பு வீெ - நரம்புகள் (அறுபட்டு கமல்) வீசுவைனால்; முட்டிய
குருதிய - கமகல பாய்கிற உதிரத்தை உதடயனவாயும்; குரங்கின் சைாய் உடல் -
(உள்ள) குரங்குகளின் வலிதமயான உடம்புகள்; சுட்டு உயர் சநடுவனம்
சதாமலந்தபின் - ஓங்கி உயர்ந்ை பபரிய காடு (பநருப்பால்) அழிந்ை பிறகு; சநடுங்
கட்மடகள் எரிவன போன்று - பபரிய கட்தடகள் எரிவன கபால; காட்டுவ -
கைான்றுவன.
 ைதலயறுபட்ட குரங்கு உடல் - கமல்பகுதி பவந்து அழிந்ை மரத்தின்
அடிக்கட்தட. கழுத்தில் இருந்து பவளிப்படும் குருதி - தீ என்க. இப்பாடலால்
குரங்குப் பதடயின் அழிவு கூறப்பட்டது.
(42)

அரக்கர் அழிவு
8044. பிடித்தன நிருதமர, சேரிய பதாள்கமள
ஒடித்தன, கால் விமெத்து உமதத்த உந்தின,
கடித்தன கழுத்து அற, மககளால் எடுத்து
அடித்தன, அமரத்தன, ஆர்த்த-வானரம். வானரம் - குரங்குகள்; நிருதமரப்
பிடித்தன - அரக்கர்கதளப் பிடித்தும்; சேரிய பதாள்கமள ஒடித்தன -
(அவர்களுதடய) பபரிய கைாள்கதள (இழுத்து) ஒடித்தும்; கால் விமெத்து உமதத்த
உந்தின - காலால் கவகமாக உதைத்துத் ைள்ளியும்; கழுத்து அற கடித்தன - கழுத்து (த்
துண்டுபடும்படி) கடித்தும்; மககளால் எடுத்து அடித்தன - தககளால் எடுத்துத்
(ைதரயில்) அடித்தும்; அமரத்தன - (நிலத்தில்) கைய்த்தும்; ஆர்த்த - கபபராலி பசய்ைன.
(43)

8045. வாள்களின் கவிக் குல வீரர் வார் கழல்

தாள்கமளத் துணித்தனர், தமலமயத் தள்ளினர்
பதாள்கமளத் துணித்தனர், உடமலத் துண்ட வன்
போழ்களின் புரட்டினர், நிருதர் சோங்கினார்.

நிருதர் - அரக்கர்கள்; வாள்களின் - வாள்களால்; கவிக்குல வீரர் - குரங்குக்குல

வீரர்களுதடய; வார் கழல் தாள்கமளத் துணித்தனர் - நீண்ட கழலணிந்ை கால்கதள
பவட்டியும்; தமலமயத் தள்ளினர் - ைதலகதளத் துண்டு படுத்தும்; பதாள்கமளத்
துணித்தனர் - கைாள்கதள (பவட்டி) வீழ்த்தியும்; உடமலத் துண்டவன் போழ்களின்
புரட்டினர் - உடதலத் துண்டு துண்டாகும்படி பிளந்தும்; சோங்கினார் - (மிகுசினம்)
பபாங்கி நின்றனர்.
(44)

8046. ைரங்களின், அரக்கமர ைமலகள் போன்று உயர்

சிரங்கமளச் சிதறின; உடமலச் சிந்தின;
கரங்கமள, கழல்கமள, ஒடியக் காதின-
குரங்கு எனப் சேயர் சகாடு திரியும் கூற்றபை.

குரங்கு எனப் சேயர் சகாடு திரியும் கூற்றபை - குரங்கு என்ற பபயதரக் பகாண்டு
திரிகின்ற இயமன்கள்; ைரங்களின் - மரங்களினால்; அரக்கமர - அரக்கர்களது;
ைமலகள் போன்று உயர் - மதலகதளப் கபால உயர்ந்ை; சிரங்கமளச் சிதறின -
ைதலகதளச் சிைறச் பசய்தும்; உடமலச் சிந்தின - உடம்புகதளச் சிந்ைச் பசய்தும்;
கரங்கமள கழல்கமள - தககதளயும் கால்கதளயும்; ஒடியக் காதின - ஒடியுமாறு
கமாதியும் கபாரிட்டன.
(45)

8047. சுடர்த்தமல சநடும் சோறி சொரியும் கண்ணன,

அடர்த்து அமல சநடு ைரம் அற்ற மகயன,
உடர்த்தமல மவர பவல் உருவ, உற்றவர்
மிடற்றிமனக் கடித்து, உடன் விளிந்து போவன.

சுடர்த்தமல சநடும் சோறி -ஒளிதயத் ைன்னிடம் பகாண்ட பபரிய

தீப்பபாறிகதள; சொரியும் கண்ணன - பவளிப்படுத்தும் கண்கதள
உதடயனவாகிய (சில குரங்குகள்); அடர்த்து அமல சநடு ைரம் - (அரக்கர்கதள)
பநருங்கி வருத்துவைற்காகக் (தகக்பகாண்ட) பபரிய மரங்கள் (ைங்கிய); அற்ற
மகயன - தககள் அறுபட்டு விழ; உடர்த்தமல மவரபவல் உருவ - (ைங்களது)
உடம்பின் கண் வலிதமயான கவல் உருவிப் (பாய நின்று); உற்றவர் - (ைங்களின்
கமல் கவல் எறிந்து கபாரிட) வந்ைவர்களுதடய; மிடற்றிமனக் கடித்து - கழுத்தைக்
கடித்து (அவர்கதளக் பகான்று); உடன் விளிந்து போவன - அவர்ககளாடு கசர்ந்து
இறந்து ஒழிந்ைன.
(46)

8048. அடர்ந்தன கிரிகமள அெனிஏறு எனத்

சதாடர்ந்தன, ைமழ சோழி தும்பிக் கும்ேங்கள்
இடந்தன, மூமளகள் இனிதின் உண்டன,
கடந்தன, ேசித் தழல்-கரடி, காதுவ.

கரடி அடர்ந்தன - (சாம்பவானின்) கரடிப் பதடகள் கபார் பசய்வனவாய்;

கிரிகமள அெனி ஏறு எனத் சதாடர்ந்தன - மதலகதள அழிக்கும் இடிகயறு
கபாலத் பைாடர்ந்து பசன்று; ைமழசோழி தும்பிக் கும்ேங்கள் இடந்தன -(மைங்கதள)
மதழ கபால் பசாரிகின்ற யாதனகளின் மத்ைகங்கதளப் பிளந்து; மூமளகள்
இனிதின் உண்டன - (அவற்றில் இருந்ை) மூதளகதள இனிதமயாக உண்டு; காதுவ
ேசித்தழல் கடந்தன - (ைங்கதள) வருத்துகின்றதவயாகிய பசியாகிய தீதம
ஒழிந்ைன.
கரடிகள் அரக்ககராடு பபாருைதம இப்பாடலில் கூறப்பட்டது. இடியினால்
பபருமதலகள் அழிவது கபால் கரடிகளால் அரக்கரது யாதனகள் அழிந்ைன
என்றார். உவதமயணி. இடியும் மதழயும் ஒருங்கு கூறிய நயம் காண்க. கரடிகள்
மூதளதயத் தின்பைாகக் கூறியுள்ள பகுதி சிந்ைதனக்குரியது. பகாடும் புற்று அகழ்ந்து
ஈரதலத் தின்பைன்றிப் பிற உயிர்கதளக் பகான்று தின்னல் கரடியின் இயல்பு அன்று
என்று கூறுவார் கூற்தற நிதனக்க.
 (47) 8049. சகாமல ைதக் கரியன, குதிமர பைலன,
வல ைணித் பதரன, ஆளின் பைலன,
சிமலகளின் குடுமிய, சிரத்தின் பைலன,-
ைமலகளின் சேரியன குரங்கு-வாவுவ.

ைமலகளின் சேரியன - (உருவத்திலும் வலிதமயிலும்) மதலகதளக் காட்டிலும்

பபரியனவாகிய குரங்குகள்; சகாமல ைதக்கரியன - பகால்லும் ைன்தமயதமந்ை
மும்மைங்கதள உதடய யாதனகளின் கமலும்; குதிமர பைலன - குதிதரகளின்
கமலும்; வலைணித் பதரன - வலிதம பகாண்ட மணிகள் கட்டிய கைர்களின்
கமலும்; வாளின் பைலன - (அரக்கர்கள் தகயில் பகாண்டிருந்ை) வாட்களின் கமலும்;
சிமலகளின் குடுமிய - வில்களின் நுனிகளின் மீதும்; சிரத்தின் பைலன - பதக
அரக்கர்களின் ைதலகளின் மீதும்; வாவுவ - ைாவிப் பாய்ந்து (அவற்தற அழித்ைன).
இப்பாடலில் குரங்குகள் ைாவிப் பாய்ந்து அழிக்கும் ைன்தம கூறப்பட்டது.
குரங்குகளின் இயல்பாகிய ைத்தித் ைாவிப்பாய்ைதலப் கபாரிடும் நிதலயிலும்
காட்டியுள்ள ைன்தம காண்க.

(48)
அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

8050. தண்டு சகாண்டு அரக்கர் தாக்க, ொய்ந்து உகு நிமலய,

ெந்தின்
துண்டங்கள் ஆக வாளின் துணிந்த பேர் உடமலத் தூவி,
சகாண்டு எழும் அமலகபளாடும் குரக்குஇனப் பிணத்தின்
குப்மே
ைண்டு சவங் குருதி ஆறு அம் ைறி கடல் ைடுத்த ைாபதா.

அரக்கர் தண்டு சகாண்டு தாக்க - அரக்க வீரர்கள் கதைகதளக் பகாண்டு

ைாக்கியைனால்; ொய்ந்து உகு நிமலய - சாய்ந்து விழுகின்ற ைன்தமயுதடய (குரக்கு
வீரர்களின் உடம்புகள்); ெந்தின் துண்டங்கள் ஆக -சந்ைன மரத்தின் துண்டுகளாக;
வாளின் துணிந்த பேர் உடமல - அவர்களது வாட்களால் துண்டு பட்டுச் சிைறிக்
கிடந்ை பபரிய உடம்புகதள; தூவி - (பல இடங்களில்) சிைற விட்டு; சகாண்டு எழும்
அமலகபளாடும் - கமாதி எழும் அதலககளாடு; குரக்குஇனப் பிணத்தின் குப்மே -
குரங்குக் கூட்டங்களின் பிணக் கூட்டங்களின் மிகுதியிலிருந்து; ைண்டு சவங்குருதி
ஆறு - பநருங்கிப் பபருகிய இரத்ை ஆறு; அம் ைறிகடல் ைடுத்த ைாபதா - அந்ை
அதலகள் மடங்கி வரும் கடதலயும் நிதறத்து விட்டன.

சந்தின் துண்டு - நிறத்ைால் குரங்குகளின் உடலுக்கு உவதம. அரக்கர்

ைண்டாலும் வாளாலும் வானரப் பதடகதளச் சிதைத்ைன பரன்க.
(49)
8051. ேனி சவன்ற ேதாமக என்றும், ேல் உமளப் ேரிைா என்றும்,
தனு என்றும், வாளி என்றும், தண்டு என்றும், தனி பவல்
என்றும்,
சின சவன்றி ைதைா என்றும், பதர் என்றும் சதரிந்தது
இல்மல-
அனுைன் மக வயிரக் குன்றால் அமரப்புண்ட அரக்கர்
தாமன.

அனுைன் மக வயிரக்குன்றால் - அனுமனது தககளாகிய வலிதம மிகு

மதலகளினால்; அமரப்புண்ட அரக்கர் தாமன - (ைதரயில்) கைய்த்து அழிக்கப்பட்ட
அரக்கர் பதடயில்; ேனி சவன்ற ேதாமக என்றும் - பவண்ணிறத்ைால் பனிதயயும்
பவற்றி பபற்ற பபருங்பகாடி என்றும்; ேல் உமளப் ேரிைா என்றும் - பலவாகிய பிடரி
மயிர்கதள உதடய குதிதரகள் என்றும்; தனு என்றும் - விற்கள் என்றும்; வாளி
என்றும் - அம்புகள் என்றும்; தண்டு என்றும் - கதைகள் என்றும்; தனிபவல் என்றும் -
ஒப்பற்ற கவற்பதடகள் என்றும்; சினசவன்றி ைதைா என்றும் - சினத்தையும்
பவற்றிதயயும் உதடய மைங்பகாண்ட யாதனகள் என்றும்; பதர் என்றும் - கைர்கள்
என்றும்; சதரிந்தது இல்மல - (எதவயும் ைனித்ைனி அதடயாளம்) பைரியவில்தல.
அனுமன் ைன் தகயில் அகப்பட்டவற்தற எல்லாம் உருத் பைரியாமல்
அழித்ைனன் என்பதை இப்பாடல் விளக்குகிறது. பனி பவன்ற - அஞ்சுைதல
பவன்றுள்ள எனப் பபாருள் கூறுவார் தவ.மு.ககா. அனுமன் தக வயிரக்குன்று -
அனுமனது தகயாகிய வலிய மதல என்றும் அனுமன் தகயில் பகாண்ட வலிய
மதல என்றும் பபாருள் உதரப்பர்.

(50) 8052. சோங்கு பதர், புரவி, யாமன, சோரு

கழல் நிருதர் என்னும்
ெங்மகயும் இல்லா வண்ணம், தன் உபள தழுவி, கூற்றம்,
‘எங்கு உள, உயிர்?’ என்று எண்ணி, இமணக் மகயால்
கிமளத்தது என்ே-
அங்கதன் ைரம் சகாண்டு எற்ற, அளறுேட்டு அழிந்த தாமன.

அங்கதன் ைரம் சகாண்டு எற்ற - அங்கைன் (ைன் தகயினால்) மரத்தைக் பகாண்டு

ைாக்க; அளறு ேட்டு அழிந்த தாமன - கசறாகி அழிந்ை அரக்கர்களது (நால்வதகப்)
பதடயுள்; சோங்கு பதர் - மிகுதியான கைர்களும்; புரவி - குதிதரகளும்; யாமன -
யாதனகளும்; சோருகழல் நிருதர் - கபார் பசய்யும் வீரக்கழதல அணிந்ை
அரக்கர்களும்; என்னும் - நால்வதகப் பதட என்று; கூற்றம் - இயமன்; ெங்மகயும்
இல்லாவண்ணம் - சிறிது கூட அச்சம் பகாள்ளாமல்; தன் உபள தழுவி -
அவற்தறத் ைனக்குள் ைழுவிப் பபாருத்திக்பகாண்டு; உயிர் எங்கு உள என்று எண்ணி -
(இனியும்) உயிர்கள் எங்காகிலும் ைப்பி உள்ளனகவா? என்று எண்ணி;
இமணக்மகயால் கிமளத்தது என்ே - (ைன்) இரண்டு தககளாலும் கிளறிப் பார்த்ைது
என்று பசால்லுவார்கள்.
 (51)

8053. தாக்கிய திமெகள்பதாறும் தமலத்தமல ையங்கி, தம்மில்

நூக்கிய களிறும், பதரும், புரவியும், நூழில் செய்ய,
ஆக்கிய செருமவ பநாக்கி, அைரபராடு அசுரர் போமரத்
தூக்கினர், முனிவர்; ‘என்மன? இதற்கு அது பதாற்கும்’
என்றார்.

தாக்கிய திமெகள் பதாறும் - (எதிர்த்துத்) ைாக்கிப் (கபாரிடுகிற) (எல்லாத்)

திதசகளிலும்; தமலத்தமல ையங்கி - ைமக்குள்கள (கநரிதடயாகக்) கலந்து
மயங்கி; தம்மில் நூக்கிய களிறும் - ைம்தம எதிர்த்ை யாதனகதளயும்; பதரும் -
கைர்கதளயும்; புரவியும் - குதிதரப் பதடகதளயும்; நூழில் செய்ய -
(குரங்குப்பதட) பகான்று குவிக்க; ஆக்கிய செருமவ பநாக்கி - (அவ்வாறு) நடந்ை
(அப்) கபாதரப் பார்த்து; முனிவர் - முனிவர்கள்; அைரபராடு அசுரர் போமரத்
தூக்கினர் - கைவர்ககளாடு அசுரர்கள் (முன்பு பசய்ை) கபாதர ஒப்பிட்டுப் பார்த்து;
என்மன - (இப்கபாரின் ைன்தம) எவ்வளவு; இதற்கு அது பதாற்கும் - இப்கபாருக்குத்
கைவாசுரப் கபார் ஒப்பாகாது கைாற்கும்; என்றார் - (என்று வியந்து) கூறினார்கள்.
(52)

8054. எடுத்தது நிருதர் தாமன; இரிந்தது குரங்கின் ஈட்டம்;

தடுத்தனர், முகங்கள் தாங்கி, தனித் தனி தமலவர் தள்ளி;
ேடுத்தனர் அரக்கர், பவமல ேட்டதும்; ேடவும், ோரார்,
கடுத்தனர்; கடுத்த பின்னும், காத்தனர் கவியின் வீரர்.

நிருதர் தாமன எடுத்தது - (முைலில்) அரக்கர் கசதன (பவற்றித்) ைதல எடுத்ைது;

குரங்கின் ஈட்டம் இரிந்தது - (அைனால்) குரங்குகளின் கூட்டம் (முன்நிற்க
முடியாமல்) புறமுதுகிட்டு ஓடியது; தமலவர் - (அந்நிதலயில்) குரங்குப்பதடத்
ைதலவர்கள்; தனித்தனி - ைனித்ைனியாக, முகங்கள் தாங்கி தடுத்தனர் - (அரக்கரின்)
முன்னணிப் பதடகதளத் ைாங்கித் ைடுத்ைவர்களாய்; தள்ளிப் ேடுத்தனர் -
(அவர்கதள) வீழ்த்திக் பகான்றார்கள்; அரக்கர் பவமல ேட்டதும் - (ைதலவர்களால்)
அரக்கர் பதடயாகிய பபருங்கடல் அழிந்ைதும்; ேடவும் ோரார் கடுத்தனர் -
(அவ்வாறு) அழிவதைப் பற்றி எண்ணிப் பாராைவர்களாய் (அரக்கர் மீண்டும்
சினந்து) ைாக்கினார்கள்; கடுத்தபின்னும் - (இவ்வாறு அரக்கர் சினந்து) ைாக்கிய பின்பும்;
கவியின் வீரர் காத்தனர் - குரங்குத் ைதலவர்கள் ைங்கள் பதடதயக் காத்து நின்றனர்.

(53)

8055. சூலமும் ைழுவும் தாங்கித் பதாள் இரு நான்கும் பதான்ற

மூலம் வந்து உலமக உண்ணும் உருத்திர மூர்த்தி என்ன,
நீலன் நின்றுழிபய நின்றான்; நிரந்தரம், கணங்கபளாடும்
காலன் என்று ஒருவன், யாண்டும் பிரிந்திலன், ோெக்
மகயான்.

- (அடித்துக்பகால்லும் ைன்தமயால் நீராய் இருப்பாகனாபவனில்) நீருமல்லன்;

கனல் அல்லன் - (மிகச்சினந்து எதிர்த்து அழிப்பைனால் தீயாய் இருப்பாகனாபவனில்)
தீயுமல்லன்; ஆற்றலன் - வலிதம உதடய அக்குமுைன்; இரண்டு மகயால் -
(கபார்க்கருவிகள் எதுவும் இல்லாமல் ைன்) இரண்டு தககளினாலும்; ஆற்றுகின்ற
அருஞ்ெைம் இதுபவ ஆகில் - பசய்கின்ற கபார் இத்ைன்தம உதடயது என்றால்;
ேலவும் சொல்லி ஏற்றம் என் - (அவனது கபார்த்திறதம பற்றிப்) பலவாறு பசால்லிச்
சிறப்பு என்ன?

ஏற்றம் என்பலவும் பசால்லி - பசால்ல முடியாதம உணர்த்தி நின்றது. காற்று,

புனல், அனல் முைலியவற்றின் பசய்தகதய ஒத்துள்ளது குமுைன் கபார் என்றார்.
பஞ்ச பூைங்களில் மூன்று பூைங்களின் ஆற்றதல விளக்கியவாறு

(55)

8057. ைறி கடல் புமட சூழ் மவப்பின் ைானவன் வாளி போன

செறி ேமண ைரபை நின்ற, ைரங்களில்; சதரியச் செப்பும்
குறியுமட ைமலகள் தம்மில் குல வமரக் குலபை-சகாள்ளா,
எறிதபலாடு அமறதல் பவட்ட, இடவன் அன்று இடந்திலாத.

எறிதபலாடு - (தகயில் எடுத்து வீசி) எறிைகலாடு; அமறதல் - கமாதுைதலயும்;

பவட்ட இடவன் - விரும்பிய இடவன் (என்னும் குரங்குப் பதடத்ைதலவன்);
அன்று இடந்திலாத - அன்று (அப்கபாரில்) கவகராடு பிடுங்கி எடுக்காமல்
விட்டதவ; நின்ற ைரங்களில் - (உலகில்) உள்ள மரங்களில்; ைறி கடல் புமடசூழ்
மவப்பின் - அதலகள் மறித்து வருகிற கடலால் பக்கங்களில் சூழப்பட்ட இந்ை
நிலவுலகில்; ைானவன் வாளி போன செறி ேமண ைரபை - இராமனது அம்பு
ஊடுருவிச் பசன்ற பநருங்கிய பபரிய மரா மரங்கள் மட்டுகம; சதரியச் செப்பும் -
சிறப்பித்துச் பசால்லப்படுகிற; குறியுமட ைமலகள் தம்மில் - பபயர்கதள
உதடய மதலகளுக்குள்கள; சகாள்ளா - (அவன்-) எடுக்காைதவ; குலவமரக் குலபை -
குலமதலகளின் கூட்டகம.
தவப்பு - நிலவுலகம். மானவன் - மனு வழி வந்ைவன்.விவஸ்வாந் என்னும் பபயர்
பகாண்ட சூரியன் மகனாகிய மனு என்பவன் தவவஸ்வைமநு என்று
கூறப்படுவான்; இவகன இராமனது குலத்து மூலமானவன் என்பர்.

(56)

8058. ‘வாம் ேரி, ைத ைா, ைான் பதர், வாள் எயிற்று

அரக்கர் ைானப்,
ோம்பினும் சவய்பயார் ொலப் ேடுகுவர்; ேயம் இன்று,
 இன்பற;
தூம்பு உறழ் குருதி ைண்ட, சதாடர் சநடு ைரங்கள் சுற்றிச்
ொம்ேவன் சகால்ல, ொம்பும்’ என்று சகாண்டு அைரர்
ஆர்த்தார்.

வாம்ேரி - ைாவி ஓடிச் பசல்லுகின்ற குதிதரகதளயும்; ைதைா - மைங்பகாண்ட

விலங்காகிய யாதனகதளயும்; ைான் பதர் - குதிதரகள் பூட்டப்பட்ட கைர்கதளயும்
உதடயராய்; ைானப் ோம்பினும் சவய்பயார் - சினம் மிக்க பாம்பினும்
பகாடியவர்களாகிய; வாள் எயிற்று அரக்கர் - ஒளி பபாருந்திய பற்கதள உதடய
அரக்க வீரர்கள்; ொலப்ேடுகுவர் - மிகுதியாக இறந்து படுவார்கள்; ேயம் இன்று
இன்பற - (இனி நமக்கு அவர்களால் ஏற்படும்) பயம் இல்தல அல்லவா?; தூம்பு
உறழ் குருதி ைண்ட - மைகு வாயில் நீர் விழுைல் கபால (மிகுதியான) குருதி
மிகும்படியாக; சதாடர் சநடு ைரங்கள் சுற்றி - வரிதசயாக நீண்ட மரங்கதள
(எடுத்துச்) சுற்றி; ொம்ேவன் சகால்ல - சாம்பவான் என்னும் வீரன் பகால்வைனால்;
ொம்பும் என்று சகாண்டு - (இந்ை அரக்கர் பதட முழுதும்) இறந்து அழியும் என்ற
(எண்ணம்) பகாண்டு; அைரர் ஆர்த்தார் - கைவர்கள் கபபராலி பசய்ைார்கள்.
தூம்பு - நீர் விழும் மைகு வாயில்; மைகு வாயில் நதிநீர் வீழ்ைல் கபால அரக்கர்
உடம்பில் குருதி மண்டப்படுகுவர் என்றார்.

(57)

8059. சோரும் குலப் புரவி ஆன திமரகளும், கலம் சோன்

பதரும்,
இருங் களி யாமன ஆன ைகரமும், இரியல் போக,
சநருங்கிய ேமடகள் ஆன மீன் குலம் சநரிந்து சிந்த
கருங் கடல் கலக்கும் ைத்தின், ேனெனும் கலக்கிப் புக்கான்.
சோரும் குலப் புரவி ஆன திமரகளும் - கபாரிடுகின்ற குதிதரகளின்
கூட்டமாகிய அதலகளும்; கலம் சோன் பதரும் - அழகிய கைர்களாகிய
மரக்கலங்களும்; இருங்களி யாமன ஆன ைகரமும் - பபரிய மைக்களிப்பிதன
உதடய யாதனகளாகிய சுறா மீன்களும்; இரியல் போக - கலங்கிப்பின்னிட;
சநருங்கிய ேமடகள் ஆன மீன்குலம் - பல்வதகப் பதடக்கலங்களாகிய பலவதக
மீன்களின் கூட்டங்கள்; சநரிந்து சிந்த - கலங்கிச் சிைற; கருங்கடல் கலக்கும் ைத்தின் -
பாற்கடதலக்கலக்கின (மந்ைரம் என்னும்) மத்துப் கபால; ேனெனும் கலக்கிப்
புக்கான் - பனசன் என்னும் குரங்கு வீரனும் (அரக்கரது பதடகளாகிய கடதலக்)
கலக்கிக் பகாண்டு புகுந்ைான்.

(58)

8060. ையிந்தனும் துமிந்தன் தானும், ைமழக் குலம் கிழித்து,

வானத்து
உயர்ந்து எழும் எருமவ பவந்தர் உடன் பிறந்தவமர
 ஒத்தார்;
கயம் குமடந்து ஆடும் வீரக் களிறு ஒத்தான், கவயன்,
காலின்
சேயர்ந்திலன், உற்றது அல்லால், பகெரி சேரும் போர்
சேற்றான்.

ையிந்தனும் துமிந்தன் தானும் - மயிந்ைனும் (அவன் ைம்பியாகிய) துமிந்ைன்

என்பவனும்; ைமழக்குலம் கிழித்து - கமகக் கூட்டங்கதளக் கிழித்துக்பகாண்டு;
வானத்து உயர்ந்து எழும் - வானத்தை கநாக்கி உயர்ந்து எழுகின்ற; எருமவ பவந்தர்
உடன் பிறந்தவமர ஒத்தார் - கழுகுகளுக்கு அரசர்களாகிய உடன் பிறந்ை சம்பாதி
சடாயு ஆகிகயாதர ஒத்துத் கைான்றினார்கள்; கவயன் - கவயன் என்னும் வானர
வீரன்; கயங்குமடந்தாடும் வீரக் களிசறாத்தான் - குளத்தில் மூழ்கிக் கலக்கி
விதளயாடுகிற வீரத்ைன்தம உதடய ஆண் யாதனதய ஒத்து விளங்கினான்;
பகெரி - ககசரி என்னும் பபயருதடய குரங்கு வீரன்; உற்றது அல்லால் காலின்
சேயர்ந்திலன் - (ஓரிடத்து நிதலத்து இருத்ைலல்லாமல்) அடி பபயர்த்துப் பின்
வாங்குைல் இல்லாமல்; சேரும் போர் சேற்றான் - (உறுதியாக நின்று) பபரிய கபாதரச்
பசய்ைான்.

8061. சேரும் ேமடத் தமலவர்

(59)
யாரும் சேயர்ந்திலர், பிணத்தின்
குப்மே
வரம்பு இல ேரப்பி ஆர்த்து ைமலகின்ற சோழுதின்
வந்துற்று,
இரிந்தன கவியும் கூடி எடுத்தன; எடுத்தபலாடும்,
ெரிந்தது நிருதர் தாமன; தாக்கினன் அரக்கன், தாபன.

சேரும் ேமடத்தமலவர் யாரும் சேயர்ந்திலர் - (குரங்குப்) பபரும்

பதடத்ைதலவர்கள் எல்லாரும் சலித்துப் பின்வாங்காைவர்களாய்; வரம்பு இல -
எல்தல இல்லாை; பிணத்தின் குப்மே - பிணக்குவியல்கதள; ேரப்பி ஆர்த்து
ைமலகின்ற சோழுதின் - குவியும்படி கபபராலி பசய்து கபார் பசய்கின்ற பபாழுது;
இரிந்தன கவியும் - கைாற்று ஓடிய குரங்குகளும்; வந்துற்று - (மன வலிதம பபற்று)
மீண்டும் வந்து; கூடி எடுத்தன - உடன் கூடிப் கபார் பசய்யத் பைாடங்கின;
எடுத்தபலாடும் - கபார் பசய்யத் பைாடங்கிய பபாழுது; நிருதர் தாமன ெரிந்தது -
அரக்கர் பதட கலங்கி நிதல ைளர்ந்ைது; அரக்கன் - (அதுகண்டு) அரக்கனாகிய
இந்திரசித்ைன்; தாபன தாக்கினன் - ைான் மட்டும் (ைனி ஒருவனாக நின்று) (வானரப்
பதடகதளத்) ைாக்கினான்.

(60)

இந்திரசித்ைன் பபரும்கபார்
எழுசீர் ஆசிரியச் ெந்த விருத்தம்
8062. பூண் எறிந்த குவடு அமனய பதாள்கள் இரு
புமட ேரந்து உயர, அடல் வலித்
தூண் எறிந்தமனய விரல்கள் பகாமதசயாடு
சுவடு எறிந்தது ஒரு சதாழில் ேட,
பெண் எறிந்து நிமிர் திமெகபளாடு ைமல,
செவிடு எறிந்து உமடய,-மிடல் வபலான்
நாண் எறிந்து, முமற முமற சதாடர்ந்து, கடல்
உலகம் யாமவயும் நடுக்கினான்.

மிடல் வபலான் - வலிதம மிக்கவனாகிய (இந்திரசித்ைன்); பூண் எறிந்த குவடு

அமனய - அணிகலங்கள் (பூட்டப்பட்டு) ஒளி பவளிக்காலுகிற மதலதய ஒத்ை;
பதாள்கள் - (ைன்) இரு கைாள்களும் இருபுதட; ேரந்து உயர - (கபார் கண்டு பூரித்து)
இரு பக்கங்களிலும் பரவி உயரவும்; அடல் வலித் தூண் எறிந்தமனய விரல்கள் -
அழிக்கும் வலிதமயுள்ள தூண்கள் பபாருந்தியது கபால் அதமந்ை தக விரல்கள்;
பகாமதசயாடு சுவடு எறிந்தது ஒரு சதாழில்ேட - விரற்பசறி (அணிந்து) ைழும்பு
படுைல் ஆகிய ஒரு பைாழிதலச் பசய்யவும்; பெண் எறிந்து நிமிர் திமெகபளாடு ைமல -
நீண்ட தூரம் பரவிப் பரந்ை திதசகளும் மதலகளும்; செவிடு எறிந்து உமடய - பசவிடு
படும் (ஓதசதய) எழுப்பித் துண்டு துண்டாக; நாண் எறிந்து - வில்லினது நாதணக்
தகயால் பைறித்து; முமற முமற சதாடர்ந்து - (அந்ை ஒலி) வரிதச வரிதசயாகப்
பரவும் படி பசய்து; கடல் உலகம் யாமவயும் நடுக்கினான் - கடலால் சூழப்பட்ட
உலகம் முழுவதையும் நடுங்கும்படி பசய்ைான்.
(61)

8063. சிங்கஏறு, கடல்போல் முழங்கி, ‘நிமிர்

பதர் கடாய் சநடிது செல்க’ எனா,
அங்கதாதியர் அனுங்க, வானவர்கள்
அஞ்ெ, சவஞ் சின அனந்தன் ைாச்
ெங்கோல குளிகாதி வால் எயிறு
தந்த தீ விடம் உமிழ்ந்து ொர்
சவங் கண் நாகம் என, பவகைாய், உருமு
சவள்க, சவங் கமணகள் சிந்தினான்.

சிங்க ஏறு - ஆண்சிங்கம் கபான்றவனாகிய இந்திரசித்ைன்; கடல் போல் முழங்கி -

கடல் கபாலப் கபபராலி பசய்து; நிமிர் பதர் - பபரிய உயர்ந்ை கைதரக்; கடாய்
சநடிது செல்க எனா - பசலுத்திப் (பதகப்பதடயுள்) நீண்ட தூரம் பசல்க என்று
(கைர்ப்பாகனிடம் கூறி); அங்கதாதியர் அனுங்க - அங்கைன் முைலிய வானவர்
மனம் வருந்ைவும்; வானவர்கள் அஞ்ெ - கைவர்கள் அஞ்சவும்; உருமுசவள்க -
இடிகளும் (அம்பின் பகாடுதம கண்டு ஈடாககாம் என) பவட்கம் அதடயவும்; வால்
எயிறு - ஒளி பபாருந்திய பற்கள்; தந்த தீ விடம் உமிழ்ந்து ொர் - பவளிப்படுத்துகிற
பகாடிய தீப்கபான்ற நஞ்தசக் கக்கிக்பகாண்டு வருகின்ற; சவஞ்சின அனந்தன் -
பகாடிய சினத்தை உதடய அனந்ைன்; ைாச்ெங்க ோல - பபரிய சங்க பாலன்;
குளிகாதி சவங்கண் நாகம் என - குளிகன் முைலிய பகாடிய கண்கதள உதடய
நாகங்கள் என்று கூறும்படியாக; பவகைாய் - விதரவாக; சவங்கமணகள் சிந்தினான்
- பகாடிய அம்புகதளச் பசலுத்தினான்.

(62)

8064. சுற்றும் வந்து, கவி வீரர் வீசிய

சுடர்த் தடங் கல் வமர, சதால் ைரம்
இற்று ஒடிந்து சோடியாய் உதிர்ந்தன;
எழுந்து பெணிமட இழிந்தபோல்,
சவற்றி சவங் கமண ேடப் ேட, தமலகள்
விண்ணினூடு திமெமீது போய்,
அற்று எழுந்தன விழுந்து, ைண்ணிமட
அழுந்துகின்றன அனந்தைால்.

சவற்றி சவங்கமணகள் ேடப்ேட - (இந்திரசித்ைன் எய்ை) பவற்றி பபாருந்திய

பகாடிய அம்புகள் கமலும் கமலும் படுைலால்; கவி வீரர் - வானர வீரர்கள்; சுற்றும்
வந்து வீசிய - (இந்திரசித்ைதனச்) சூழ்ந்து சுற்றிக்பகாண்டு (அவன் கமல்) வீசிய; சுடர்த்
தடங்கல் வமர - ஒளி உதடய கல்லால் ஆகிய மதலகளும்; சதால் ைரம் - (பதழய)
பபரிய மரங்களும்; இற்று ஒடிந்து சோடியாய் உதிர்ந்தன - முறிந்து கபாய்ப் பபாடிப்
பபாடியாய்ச் சிந்தின; தமலகள் - (அறுபட்டு கமல் எழுந்ை வானர வீரர்களது)
ைதலகள்; விண்ணினூடு எழுந்து - கசணிதட இழிந்ை கபால் (பறதவகள்)
ஆகாயத்தில் பநடுந்தூரம் கமல் எழுந்து (அங்கிருந்து) கீழிறங்குவன கபால; திமெ
மீது போய் - (பல) திதசகளிலும் பசன்று; அற்று விழுந்து எழுந்தன - துண்டு பட்டு
விழுந்து சிைறி எழுந்ைனவாய்; ைண்ணிமட அழுந்துகின்றன - நிலத்தில் புதைந்து
கபானதவ; அனந்தைால் - எண்ணிக்தகயில் அடங்காைதவ.

(63)

8065. சிமலத் தடம் சோழி வயக் கடும் ேகழி

செல்ல, ஒல்கினர், சினத்தினால்
உமலத்து எறிந்திட எடுத்த குன்றுசதாறு
உடல் ேரங்கள் சகாடு ஒதுங்கினார்,
நிமலத்து நின்று, சினம் முந்து செல்ல, எதிர்
சென்று சென்று, உற சநருக்கலால்,
ைமலத் தடங்கசளாடு உரத் தலம் கழல,
ஊடு சென்ற, ேல வாளிபய.
சிமலத்தடம் சோழி வயக்கடும் ேகழி செல்ல ஒல்கினர் - (சில குரங்கு வீரர்கள்,
இந்திரசித்ைனின்) வில்லில் இருந்து எய்யப்பட்ட பகாடிய விதரவான அம்புகள்
(ைங்கள்) கமல் படுைலால் ைளர்ந்ைவர்களாகி; சினத்தினால் - (அவன் மீது
பகாண்ட) சினத்தினால்; உமலத்து எறிந்திட - வீசி எறிந்திடுவைற்காக; எடுத்த குன்று
சதாறு - (தகயில்) எடுத்ை மதலகள் கைாறும்; உடல் ேரங்கள் சகாடு ஒதுங்கினார் -
ைங்கள் உடம்பின் பாரத்தைச் சுருக்கிக் பகாண்டு (ைளர்ச்சி நீங்க) ஒதுங்கி நின்றனர்;
நிமலத்து நின்று - (அவ்வாறு ஒதுங்கி) நிதலபபற்று நின்று; சினம் முந்து செல்ல -
சினம் ைங்கதள இழுத்துக்பகாண்டு முன்கன பசல்லுைலால்; எதிர்சென்று சென்று உற
சநருக்கலால் - எதிரில் கபாய்ப் கபாய் மிக பநருங்குவைால்; ைமலத் தடங்கசளாடு -
(அவர்கள் தகயில் ஏந்திய) மதலகளுடன்; உரத்தலம் கழல - (அவற்றில் மதறந்து
பகாண்டுள்ள அவர்களது) மார்பில் பட்டு பவளிப்படுமாறு; ேல வாளிபய - பல
அம்புகள்; ஊடு சென்ற - ஊடுருவிச் பசன்றன.

(64)

8066. முழுத்தம் ஒன்றில், ஒரு சவள்ள வானரம்

முடிந்து ைாள்வன, தடிந்து போய்,
கழுத்த, மகய, நிமிர் கால, வால, ேல
கண்டைானேடி கண்டு, பநர்
எழுத் சதாடர்ந்த ேடர் பதாள்களால் எறிய,
எற்ற, அற்றன எழுந்து பைல்,
விழுத்த மேந் தமலய பவணு ைால் வமரகள்
வீசி வீசி, உடன் வீழுைால்.

முழுத்தம் ஒன்றில் - (இரண்டு நாழிதக பகாண்ட) ஒரு முகூர்த்ை காலத்தில்; ஒரு

சவள்ள வானரம் - ஒரு பவள்ளம் எனும் அளவு பகாண்ட வானரப் பதடகள்;
முடிந்து - (ைங்கள்) ஆயுள் முடிந்து; தடிந்து போய் ைாள்வன - துணிபட்டுப் கபாய்
இறந்து படுவனவாகி; கழுத்த - கழுத்தை உதடயனவும்; மகய - தககதள
உதடயனவும்; நிமிர் கால - நீண்ட கால்கதள உதடயனவும்; வால - வாலிதன
உதடயனவும்; ேல கண்ட ைானேடி பநர் கண்டு - (ஆகிய பல வானரங்கள்) பல
துண்டுகளாகிப் கபானதை கநரிதடயாகக் கண்டு; எழுத்சதாடர்ந்த ேடர்
பதாள்களால் - இரும்புத் தூண் கபான்று அகன்ற பபரிய கைாள்களினால்; எறிய
எற்ற பைல் எழுந்து - (அவ்விந்திரசித்ைதன) எறிவைற்கும் கமாதுவைற்கும்
வானத்தில் (பாய்ந்து) எழுந்து பசன்று; விழுத்த மேந்தமலய - (அவன் பசலுத்திய
அம்புகளினால்) ைள்ளப்பட்ட பசுதமயான ைதலகதள உதடயனவாய்; பவணுைால்
வமரகள் வீசி வீசி - மூங்கில்கள் வளர்ந்ை பபரிய மதலகதள வீசி வீசி; அற்றன உடன்
வீழுைால் - (ைதலகளும் மதலகளும்) அழியத் (ைாமும்) ஒருகசர விழுவனவாயின.

(65)

8067. அற்ற மேந் தமல அரிந்து சென்றன

அயில் கடுங் கமண, சவயில்கள் போல்,
புற்று அமடந்த சகாடு சவவ் அராவின் சநடு
நாகபலாகம் அது புக்கவால்;
சவற்ற சவள்ளிமட விமரந்து போவது, ஒரு
 பைடு ேள்ளம் சவளி இன்மையால்,
உற்ற செங் குருதி சவள்ளம், உள்ள திமர.
ஓத பவமலசயாடும் ஒத்ததால்.*

அற்ற மேந்தமல - அறுபட்ட (வானரங்களின்) பசுதமயான ைதலகதள;

அரிந்து சென்றன - அரிந்துபகாண்டு பசன்றனவாகிய; அயில்கடுங் கமண -
கூர்தமதயயும் கவகத்தையும் உதடய (இந்திரசித்ைனது) அம்புகள்; சவயில்கள்
போல் - (சிறு ைதர பவடிப்பினுள்ளும் நுதழந்து பசல்லும்) பவய்யில் கபாலவும்;
புற்று அமடந்த சகாடு சவவ்அராவின் - புற்றிதன அதடந்ை மிக்க பகாடிய பாம்புகள்
கபாலவும்; சநடு நாக பலாகம் அது புக்கவால் - (ஆழமாக) நீண்டுள்ள நாக உலகத்தைச்
(பசன்று) கசர்ந்ைன; ஒரு பைடு ேள்ளம் சவளி இன்மையால் - ஒரு கமடும்
பள்ளமும் சம நிலமும் இல்லாைபடி; சவற்ற சவள்ளிமட விமரந்து போவது -
(பசய்துபகாண்டு) பவட்ட பவளியிதட விதரவாகச் பசல்வைாகிய; உற்ற செங்குருதி
சவள்ளம் - (பசயற்தகயாய்ப்) பபாருந்தித் கைான்றிய சிவந்ை குருதியாகிய
பவள்ளம்; உள்ள திமர - (இயற்தகயாய்) உள்ள அதலகதளயும்; ஓத
பவமலசயாடும் ஒத்ததால் - பபாங்குைதலயும் உதடய கடகலாடு ஒத்துத்
(கைான்றியது).
(66)

8068. விழிக்குபைல் விழிய, நிற்கின் ைார்பிமடய,

மீளுபைல் முதுக, பைனிய
கழிக்குபைல், உயர ஓடுபைல் சநடிய
கால, வீசின் நிமிர் மகய, வாய்த்
சதழிக்குபைல் அகவும் நாவ, சிந்மதயின்
உன்னுபைல்-சிகரம் யாமவயும்
ேழிக்கும் பைனிய குரங்கின்பைல், அவன்
விடும் சகாடும் ேகழி ோயபவ.

சிகரம் யாமவயும் - மதலகள் எல்லாவற்தறயும்; ேழிக்கும் பைனிய குரங்கின் பைல்

- (ைமக்கு ஒப்பாக என்று) பழிக்கத்ைக்க வலியும் பபரிய ைன்தமயும் உதடய)
உடம்புகதளயும் உதடய குரங்குகளின் மீது; அவன் விடும் சகாடும் ேகழி ோயபவ -
அந்ை இந்திரசித்ைன் பசலுத்திய பகாடுதமயான அம்புகள் பாயும் கபாது; விழிக்கு
பைல் விழிய - (அவ்வானரங்கள் கண்) விழித்துப் பார்த்ைால் (அந்ை) விழிகளின்
மீதும்; நிற்கின் ைார்பிமடய - (எதிர்த்து) நின்றால் மார்புகளின் மீதும்; மீளு பைல்
முதுக - புறங்காட்டி ஓடுமானால் முதுகுகளின் மீதும்; கழிக்குபைல் பைனிய -
விலகித் ைப்ப முயலுமாயின் உடம்புகளின் மீதும்; உயர ஓடுபைல் சநடிய கால -
உயரக் (குதித்துத் ைப்பி) ஓடுமானால் நீண்ட கால்களின் மீதும்; வீசின் நிமிர்மகய -
தககதள வீசுமாயின் உயர்ந்ை தககளின் மீதும்; வாய்த்சதழிக்கு பைல் அகவும் நாவ -
வாயினால் அைட்டும் என்றால் அதசகின்ற நாக்குகளிலும்; சிந்மதயில் உன்னுபைல் -
மனத்தினால் நிதனக்குமாயின் (அந்ை மனத்தின் மீதும்) அந்ை அம்புகள்
பசல்லுகின்றனவாயின.
 (67)

8069. சைாய் எடுத்த கமண ைாரியால், இமட

முடிந்தது ஒன்றும் முமற கண்டிலார்;
எய்விடத்து எறியும் நாணின் ஓமெயலது
யாதும் ஒன்று செவி உற்றிலார்;
‘சைய் எடுத்த கவி சவள்ளம் யாமவயும் விழுந்து போன’ எனும்
விம்ைலால்,
மக எடுத்தன குரங்கின் ஓடும் முமற
கண்டு,-பதவர்கள்-கலங்கினார்.

பதவர்கள் - (கபார் கண்டு நின்ற) கைவர்கள்; சைாய் எடுத்த கமண ைாரியால் -

(இந்திரசித்ைன் எய்ை) வலிதம மிகுந்ை அம்பு மதழயினால்; இமட முடிந்தது
ஒன்றும் - இதடயில் நடந்ை பசயல்கள் ஒன்தறயும்; முமற கண்டிலார் -
முதறயாகக் கண்டார்கள் இல்தல; எய்விடத்து - (அவன்) அம்பு எய்யும் பபாழுது;
எறியும் நாணின் ஓமெயலது - (விரல்களால்) பைறிக்கின்ற ஓதச அல்லாது; யாதும்
ஒன்று செவி உற்றிலார் - கவறு எந்ை ஓதசதயயும் காதினால் ககட்டு உணர்ந்ைார்கள்
இல்தல; சைய் எடுத்த கவி சவள்ளம் யாமவயும் - உடம்பு எடுத்ை குரங்குக்
கூட்டங்கள் எல்லாம்; விழுந்து போன - இறந்து கபாய் விட்டன; எனும் விம்ைலால் -
என்னும் துன்பத்தினால்; மக எடுத்தன குரங்கின் - தககதள கமலும் தூக்கியனவாகிய
குரங்குகளின்; ஓடும் முமற கண்டு - ஓடுகிற ைன்தமதயக் கண்டு; கலங்கினார் -
கலங்கினார்கள்.

(68)

சுக்கிரீவன் எதிர்த்ைல்
8070. கண்ட வானரம் அனந்த பகாடி முமற
கண்டைானேடி கண்ட அக்
கண்டன், ைாறு ஒருவர் இன்மை கண்டு, கமண
ைாறினான், விடுதல் இன்மையாய்;
கண்ட காமலயில், விலங்கினான் இரவி
காதல், காதுவது ஓர் காதலால்,
கண்ட கார் சிமதய மீது உயர்ந்து ஒளிர்
ைராைரம் சுலவு மகயினான்.

கண்ட அனந்த பகாடி வானரம் - (ைன்) (கண்ணின் முன் எதிர்ப்பட்டுக்) கண்ட பல

ககாடி வானர வீரர்கள்; முமற கண்டைான ேடி கண்ட - முதறகய (பல)
துண்டங்களானதைக் கண்ட; அக்கண்டன் - (அந்ை) முள் கபான்று பகாடியவனாகிய
இந்திரசித்ைன்; ைாறு ஒருவர் இன்மை கண்டு - ைன்தன (எதிர்க்க கவறு) ஒருவரும்
இல்லாதமதயப் பார்த்து; கமண ைாறினான் - அம்புகதளச் பசலுத்துைதல
நிறுத்தினான்; விடுதல் இன்மையாய்க் கண்ட காமலயில் - (அவன் அவ்வாறு)
அம்பு விடுைல் இல்லாது நின்ற ைன்தமதயக் கண்ட அளவிகல; விலங்கினான்
இரவி காதல் - (பவகு தூரத்தில்) விலகி நின்றிருந்ைவனாகிய சூரியன் மகனாகிய
சுக்கிரீவன்; காதுவது ஓர் காதலால் - (அவகனாடு எதிர்த்துப்) கபாரிட கவண்டும்
என்ற விருப்பத்ைால்; கண்ட கார் சிமதய - (வானத்தில்) காணப்படுகிற கமகங்கள்
சிதையும்படி; மீது உயர்ந்து ஒளிர் ைராைரம் - கமல் உயர்ந்து ஒளிவிழுங்குகிற
மராமரத்தைப் (பிடுங்கி எடுத்து); சுலவு மகயினான் - சுற்றுகின்ற தகதய
உதடயவனாயினான்; (அடுத்ை பாடலிலும் பைாடரும்)

(69)

8071. உமடந்து, தன் ேமட உமலந்து சிந்தி, உயிீ்ர்

ஒல்க, சவல் செரு உடற்றலால்,
கமடந்து சதள் அமுது சகாள்ளும் வள்ளல் என
பைல் நிமிர்ந்தது ஓர் கறுப்பினான்,
இமடந்து சென்றவமன எய்தி, எய்த அரிய
காவல் சேற்று இகல் இயற்றுவான்
மிமடந்து நின்ற ேமட பவமல கால் தளர,
வீசினான்; நிருதர் கூசினார்.

தன் ேமட உமடந்து உமலந்து சிந்தி - ைனது (குரங்குப்) பதடவலிதம ககட்டு

வருந்திச் சிைறி; உயிர் ஒல்க - உயிர் விடும் படியாக; சவல் செரு உடற்றலால் -
(இந்திரசித்ைன்) பவல்லும் கபாரிதனச் பசய்ைலால்; கமடந்து - (திருப்பாற்கடதலக்)
கதடந்து; சதள்ளமுது சகாள்ளும் - பைளிந்ை அமிழ்ைத்தைப் பபற்ற; வள்ளல் என -
வள்ளல்ைன்தம உதடய வாலி கபால்; பைல் நிமிர்ந்தது ஓர் கறுப்பினான் - கமலும்
கமலும் பபாங்குகின்ற ஒப்பற்ற சினத்திதன உதடயவனாய்; இமடந்து
சென்றவமன எய்தி - (கபாதர நிறுத்தி) விலகிச் பசன்றவனாகிய இந்திர சித்ைதன
பநருங்கி; எய்த அரிய காவல் சேற்று இகல் இயற்றுவான் - (மற்றவர்)
பநருங்குவைற்கு முடியாை காவலாகப் பபாருந்ைப் பபற்றுப் கபாரிதன
இயற்றுவைற்காக; மிமடந்து நின்ற ேமட பவமல கால் தளர - பநருங்கி நின்ற அரக்கர
பதடயாகிய கடல் நிதலகுதலயும் படியாக; வீசினான் - (அந்ை மராமரத்தை) வீசிப்
கபார் பசய்ைான்; நிருதர் கூசினார் - (அது கண்டு) அரக்கர்கள் கூச்சம் அதடந்ைார்கள்.

(70)

8072. சுற்றும் நின்ற ேமட சிந்தி ஓட, ஒரு

ைரா ைரம் சகாடு துமகத்துளான்
சவற்றி கண்டு, ‘வலி நன்று, நன்று!’ என
வியந்து, சவங் கமண சதரிந்து, அவன்
சநற்றியின்தமல இரண்டு, ைார்பிமட
ஓர் அஞ்சு, நஞ்சு என நிறுத்தினான்;
ேற்றி வந்த ைரம் பவறு பவறு உற
 சநாறுக்கி, நுண் சோடி ேரப்பினான்.

சுற்றும் நின்ற ேமட சிந்தி ஓட - (ைன்தனச்) சுற்றி நின்ற (அரக்கர்) பதட சிைறி
ஓடும்படியாக; ஒரு ைராைரம் சகாடு துமகத்துளான் - ஒரு மராமரத்தைக் (தகயில்)
பகாண்டு ைாக்கி வருந்துபவனான சுக்கிரீவனது பவற்றிதயக் கண்டு; வலி நன்று
நன்று என வியந்து - இவனுதடய வலிதம நன்று நன்று என்று (இந்திரசித்ைன்)
வியந்து (புகழ்ந்து); சவங்கமண சதரிந்து - பகாடிய அம்புகதளத் கைர்ந்பைடுத்து;
அவன் - அந்ைச் சுக்கிரீவனது; சநற்றியின் தமல இரண்டு - பநற்றியின் இடத்து
இரண்டு அம்புகதளயும்; ைார்பிமட ஓர் அஞ்சு - மார்பின் இடத்தில் ஒப்பற்ற ஐந்து
அம்புகதளயும்; நஞ்சு என நிறுத்தினான் - நஞ்சு என்று கூறுமாறு பதியும் படி
எய்ைான்; ேற்றி வந்த ைரம் - (அந்ைச் சுக்கிரீவன்) தகயில் பற்றி (எடுத்து) வந்ை
மராமரத்தை; பவறு பவறு உற சநாறுக்கி - துண்டு துண்டாகுமாறு பநாறுக்கி; நுண்
சோடி ேரப்பினான் - நுண்தமயான பபாடியாக்கித் தூவச் பசய்ைான்.

(71)
அனுமன் குன்று எறிைல்
8073. அக் கணத்து, அனுைன் ஆலகாலம் என-
லாயது ஓர் சவகுளி ஆயினான்;
புக்கு, அமனத்து உலகமும் குலுங்க நிமிர்
பதாள் புமடத்து உருமுபோல் உறா,
‘இக் கணத்து அவன் இறக்கும்’ என்ேது ஒரு குன்று எடுத்து, மிமெ
ஏவினான்;
உக்கது அக் கிரி, சொரிந்த வாளிகளின்,
ஊழ் இலாத சிறு பூழியாய்.

அக்கணத்து - அப்பபாழுது; அனுைன் - அனுமன்; ஆலகாலம் - ஆலகால நஞ்சு;

எனலாயது - என்று கூறும் படியாக (உள்ள); ஓர் சவகுளி ஆயினான் - ஒப்பற்ற
சினத்தைக் பகாண்டவனாய்; புக்கு - (அப்கபார்க்களம்) புகுந்து; அமனத்து உலகமும்
குலுங்க - எல்லா உலகங்களும் (அஞ்சி நடுங்கிக்) குலுங்கும் படியாக; நிமிர் பதாள்
புமடத்து - (ைனது) உயர்ந்ை கைாதளத் ைட்டி; உருமு போல் உறா - இடிகபால்
பபாருந்தி கபபராலி பசய்து; இக்கணத்து இவன் இறக்கும் என்ேது - இப்பபாழுகை
இந்ை இந்திரசித்ைன் இறந்து ஒழிவான் என்று பார்த்ைவர் கூறும் படியாக; ஒரு குன்று
எடுத்து - ஒரு (பபரிய) மதலதய எடுத்து; மிமெ ஏவினான் - அந்ை இந்திரசித்ைன்
மீது வீசி எறிந்ைான். சொரிந்த வாளிகளின் - (அந்ை இந்திரசித்ைன்) எய்ை
அம்புகளினால்; அக்கிரி - அந்ை மதல; ஊழ் இலாதசிறு பூழியாய் - முதறதம
இல்லாைை சிறிய துகள்களாக; உக்கது - சிைறிவிட்டது.
(72)
இந்திரசித்ைன் - அனுமன் வீரஉதர
8074. ‘நில், அடா! சிறிது நில், அடா! உமன
நிமனந்து வந்தசனன், முமனக்கு நான்;
வில் எடாமை நினது ஆண்மை பேசி, உயி-
பராடு நின்று விமளயாடினாய்;
கல் அடா, சநடு ைரங்கபளா, வரு
கருத்திபனன் வலி கடக்கபவா?
சொல், அடா!’ என இயம்பினான், இகல்
அரக்கன், ஐயன், இமவ சொல்லினான்;

இகல் அரக்கன் - (அனுமன் எறிந்ை மதலதய அம்புகளால் ஊழ் இலாை சிறு

பூழியாய்ச் பசய்ை) கபார்த்பைாழில் வல்ல அரக்கனாகிய இந்திரசித்ைன்; நில் அடா!
சிறிது நில் அடா - (அனுமதனப் பார்த்து) நில் அடா சற்று நில்லடா; உமன நிமனந்து
நான் முமனக்கு வந்தசனன் - உன்தன எண்ணித் ைான் நான் (கபாரிடப்)
கபார்க்களத்துக்கு வந்கைன்; வில் எடாமை - (நீி்) வில்தல எடுத்துப் கபார்
பசய்யாமல்; நினது ஆண்மை பேசி - உனது வலிதமதயப் புகழ்ந்து
பசால்லிக்பகாண்டு; உயிபராடு நின்று விமளயாடினாய் - உயிகராடு இருந்து
(இன்னும்) விதளயாடுகிறாய்; வரு கருத்திபனன் - (கபார்க்களத்துக்கு பவல்லும்)
எண்ணத்கைாடு வந்துள்ள (என்தன); வலி கடக்கபவா - வலிதமயடக்க என்று
இருப்பதவகள்; கல் அடா! சநடு ைரங்கபளா - அடா! கல்லும் நீண்ட மரங்களுமா?
அடா சொல் என இயம்பினான் - அடா பசல்லுவாயாக என்று (இகழ்ச்சியாகக்)
கூறினான்; ஐயன் இமவ சொல்லினான் - அனுமன் இச்பசாற்கதளச்
பசால்லுபவனானான்.

(73) 8075. ‘வில் எடுக்க உரியார்கள், சவய்ய சில

வீரர், இங்கும் உளர்; சைல்லிபயாய்!
கல் எடுக்க உரியானும் நின்றனன்;
அது இன்று நாமளயிமட காணலாம்;
எல் எடுத்த ேமட இந்திராதியர் உனக்கு
இமடந்து உயிர் சகாடு ஏகுவார்;
புல் எடுத்தவர்கள் அல்லம்; பவறு சில
போர் எடுத்து, எதிர் புகுந்துபளாம்.

சைல்லிபயாய் - வலியற்ற பமன்தமத்ைன்தம உதடயவகன; இங்கும் -

எங்கள் பக்கத்திலும்; வில் எடுக்க உரியார்கள் - வல்பலடுத்துப் கபார் பசய்ய உரிய
ைக்கவர்களான; சவய்ய சில வீரர் - பகாடிய சில வீரர்கள்; உளர் - உள்ளனர்; கல் எடுக்க
உரியானும் நின்றனன் - கல்தல எடுத்துப் கபார் பசய்ய உரியவனாகிய நானும்
நிற்கின்கறன்; அது இன்று நாமளயிமட காணலாம் - அவ்வாறு இருத்ைதல இன்று
(அல்) நாதளக்குள் காணலாம்; எல் எடுத்த ேமட இந்திராதியர் - ஒளி பபாருந்திய
பதடக்கலங்கதளக் (தகயில் ைாங்கிய) இந்திரன் முைலிய கைவர்கள்; உனக்கு
இமடந்து - உனக்குத் கைாற்று; உயிர் சகாடு ஏகுவார் - உயிதர (உடலில்
ைாங்கிக்பகாண்டு பசல்வார்கள்); புல் எடுத்தவர்கள் அல்லம் - (கபாரில் கைாற்றுப்)
புல்தல வாயினால் கவ்வி எடுத்ைவர்கள் (நாங்கள்) அல்கலாம்; பவறு சில போர்
எடுத்து - கவறு சில கபார் வதககதளத் பைாடங்கி; எதிர் புகுந்துபளாம் - (கபாரிட உன்)
எதிரில் வந்துள்களாம்.
சில வீரர் - இராமலக்குவதரக் குறித்ைது. பமல்லிகயாய் - இகழ்ந்ைவதன
இகழ்ந்ை குறிப்பு. கல் எடுக்க உரியார் - அரக்கர் குலத்துக்கு வீரக் கல்பலடுப்புச்
சடங்கு நடத்ை உரிதம உள்ள அனுமன் எனவும் கூறலாம். சவச்சடங்தகக்
கல்பலடுப்பிச் சடங்கு என்று கூறலும் எண்ணுக. சுந்ைரகாண்டத்தில் மிகப்பல
அரக்கதரயும் அக்கதனயும் பகான்றதம பகாண்டு இவ்வாறு கூறினான் என்க. புல்
எடுத்ைவர்கள் அல்லம் - புல்தல வாயினால் கவ்வி எடுத்ைவர்கள் அல்லம். கபாரில்
கைாற்றவர் வாயினால் புல்தலக் கவ்வுைல் மரபு. ைற்காலத்தில் கைாற்றவதன
மண்தணக் கவ்வினான் என்று கூறுவதை நிதனக்க. உங்களுக்பகல்லாம்
கல்பலடுத்து ஈமச்சடங்கு பசய்ய உரியவனாகிய வீடணனும் உள்ளான் என்று
கூறுைல் மிகவும் பபாருந்தும் என்பது மாகவித்துவான் மயிலம் கவ.
சிவசுப்பிரமணியன் கருத்து.

(74)

8076. ‘என்சனாபட சோருதிபயா? அது அன்று எனின்,

இலக்குவப் சேயரின் எம்பிரான்-
தன்சனாபட சோருதிபயா? உன் உந்மத தமல
தள்ள நின்ற தனி வள்ளலாம்
ைன்சனாபட சோருதிபயா? உமரத்தது
ைறுக்கிபலாம்’ என, வழங்கினான்-
சோன்சனாபட சோருவின் அல்லது ஒன்சறாடு
சோருப் ேடா உயர் புயத்தினான்.

என்சனாபட சோருதிபயா - என்னுடன் கபார் பசய்வாகயா? அது அன்று எனின் -

அவ்வாறு அல்லாவிட்டால்; இலக்குவப் சேயரின் - இலக்குவன் என்ற பபயதர
உதடய; எம்பிரான் தன்சனாபட சோருதிபயா - எமது ைதலவனுடன் கபார்
பசய்வாகயா; (அதுவும் அன்று என்றால்) உன் உந்மத தமல - உன் ைந்தையாகிய
இராவணனது ைதலகதள; தள்ள நின்ற - துண்டித்துத் ைள்ளுவைற்காககவ
(கைான்றி) நின்ற; தனி வள்ளலாம் - ஒப்பற்ற வள்ளன்தமப் பண்புதடயவனாகிய;
ைன்சனாபட சோருதிபயா - மன்ன குமாரனாகிய இராம பிராகனாடு கபார்
பசய்வாகயா? உமரத்தது ைறுக்கிபலாம் - நீ பசால்வதை மறுக்க மாட்கடாம்; என
வழங்கினான் - என்று கூறினான்; சோன்சனாபட சோருவின் அல்லது - பபான்
மதலகயாடு ஒப்பாவைல்லது; ஒன்சறாடு - கவறு ஒன்பறாடும்; சோருப்ேடா -
ஒப்பாக மாட்டாை; உயர் புயத்தினான் - உயர்ந்ை கைாள்கதள உதடய அனுமன்.

(75)

8077. ‘எங்கு நின்றனன் இலக்குவப் சேயர் அவ்

ஏமழ, எம்பி அதிகாயனாம்
சிங்கம் வந்தவமன சவன்று, தன் உயிர்
எனக்கு மவத்தது ஓர் சிறப்பினான்?
அங்கு அவன்தமன ைமலந்து சகான்று, முனிவு
ஆற வந்தசனன்; அது அன்றியும்,
உங்கள் தன்மையின் அடங்குபைா, உலகு
ஒடுக்கும் சவங் கமண சதாடக்கிபன?

எம்பி அதிகாயனாம் - எனது ைம்பியாகிய அதிகயான் என்னும் பபயர் பகாண்ட;

சிங்கம் வந்தவமன சவன்று - சிங்கம் கபான்றவனாகப் (கபாருக்கு) வந்ைவதனக்
(பகான்று) பவன்று; இலக்குவப் சேயர் அவ் ஏமழ - இலக்குவன் என்ற பபயர்
பகாண்ட அந்ை அறிவிலி; எங்கு நின்றனன் - (இப்கபார்க்களத்தில்) எங்கு
(உயிருடன்) நின்றுள்ளான்; தன் உயிர் - (அவன்) ைனது உயிதர; எனக்கு மவத்தது
ஓர் சிறப்பினான் - (நான் பகால்வைற்கு என்று) எனக்காககவ தவத்துள்ள சிறப்பிதன
உதடயவன்; அங்கு அவன் தமன ைமலந்து சகான்று - அவ்விடத்திகலகய அவதனப்
கபாரிட்டுக் பகான்று; முனிவு ஆற வந்தசனன் - சினம் ைணிவைற்காககவ வந்கைன்;
அது அன்றியும் - அது மட்டுமல்லாமல்; உலகு ஒடுக்கும் - உலகங்கதளபயல்லாம்
அழித்து ஒடுங்கச் பசய்ய வல்ல; சவங்கமண சதாடுக்கிபன - பகாடிய அம்புகதள
(நான்) பசலுத்தினால்; உங்கள் தன்மையின் அடங்குபைா - உங்களது (வீரத்)
ைன்தமயினால்; அதவ அடங்குமா? (அடங்கமாட்டாது அன்கற)

(76)

8078. ‘யாரும் என் ேமடஞர் எய்தல் இன்றி அயல்

ஏக, யானும், இகல் வில்லும், ஓர்
பதரின் நின்று, உமை அடங்கலும் திரள்
சிரம் துணிப்சேன்; இது திண்ணைால்;
வாரும்; உங்களுடன் வானுபளார்கமளயும்
ைண்ணுபளாமரயும் வரச் சொலும்;
போரும், இன்று ஒரு ேகற்கபண சோருது,
சவல்சவன்; சவன்று அலது போகபலன்.’

என் ேமடஞர் யாரும் எய்தல் இன்றி - என் பதட வீரர்கள் எவரும் (எனக்குத்
துதணயாக) வருைல் இல்லாமல்; அயல் ஏக - (விலகி) அப்புறம் பசன்றுவிட;
யானும் - (ைனியனாகிய) நானும்; இகல்வில்லும் - (என்) வலிதமயுள்ள வில்லும்; ஓர்
பதரின் நின்று - (இப்பபாழுது உள்ள) ஒரு கைரின் (கமல்) நின்று; உமை அடங்கலும் -
உங்கள் எல்கலாதரயும்; திரள் சிரம் துணிப்சேன் - முழுதுமாகத் ைதல அறுத்து
விடுகவன்; இது திண்ணைால் - இது நிச்சயமாக நடக்கப்கபாகிறது; வாரும் -
கபாரிட வாருங்கள்; உங்களுடன் - உங்ககளாடு (உைவிக்காக); வானுபளார்கமளயும்
- வானத்தில் உள்ள கைவர்கதளயும்; ைண்ணுபளாமரயும் - நில உலகத்தில் உள்ள
மனிைர்கதளயும்; வரச் சொலும் - வரும்படி பசால்லுங்கள்; போரும் - (வந்து
என்கனாடு) கபார் பசய்யுங்கள்; இன்று ஒரு ேகற்கபண - இன்தறய ஒரு
பகற்பபாழுதுக்குள்ளாககவ; சோருது சவல்சவன் - (நான் எல்கலாதரயும்) கபாரிட்டு
பவல்கவன்; சவன்று அலது போகபலன் - (உங்கதள) பவன்றல்லது பபயர்ந்து
கபாககன்.
(77)

இந்திரசித்ைன் - அனுமன் கபார்

8079. என்று, சவம் ேகழி, ஏழு நூறும், இருநூறும்,
சவஞ் சிமலசகாடு ஏவினான்;
குன்று நின்றமனய வீர ைாருதிதன்
பைனிபைல் அமவ குழுக்களாய்ச்
சென்று சென்று உருவபலாடும், வாள் எயிறு
தின்று சீறி, ஒரு பெை வன்
குன்று நின்றது ேயித்து எடுத்து, அவமன
எய்தி, சநாய்தின் இது கூறினான்:

என்று - என்று கூறி (இந்திரசித்ைன்); சவஞ்சிமல சகாடு - ைன் பகாடுதமயான

வில்தலக் பகாண்டு; சவம்ேகழி - பகாடுதமயான அம்புகள்; ஏழுநூறும்
இருநூறும் - பைாள்ளாயிரத்தை; ஏவினான் - பசலுத்தினான்; குன்று நின்றமனய
வீரைாருதி தன் - மதல நின்றது கபான்ற கைாற்றங் பகாண்ட வீர அனுமன் ைன்;
பைனி பைல் - உடம்பின் மீது; அமவ குழுக்களாய்ச் - அந்ை அம்புகள்
பபருங்கூட்டமாகச்; சென்று சென்று உருவபலாடும் - கமலும் கமலும் பசன்று பட்டு
உருவிய அளவில்; வாள் எயிறு தின்று - அனுமன் (சினத்ைால்ைன்) ஒளிமிக்க
பற்கதளக் கடித்து; சீறி - (கமலும்) சினந்து; நின்றது ஒரு பெைவன் குன்று ேறித்து
எடுத்து - (அருகில்) இருந்ைைாகிய ஒரு ைக்க சமயத்தில் உைவ கவண்டும் என
தவத்திருந்ை குன்தறப் கபர்த்து எடுத்து; அவமன எய்தி - அந்ை இந்திர சித்ைன் முன்
வந்து நின்று; சநாய்தின் - எளிதமயாக; இது கூறினான் - இச்பசாற்கதளச் பசான்னான்;
அைதன அடுத்ை பாடலில் காண்க.
(78)

8080. ‘தும்பி என்று உலகின் உள்ள யாமவ, அமவ

ஏமவயும் சதாகுபு துள்ளு தாள்,
சவம்பு சவஞ் சின ைடங்கல் ஒன்றின் வலி-
தன்மன நின்று எளிதின் சவல்லுபைா?
நம்பி தம்பி, எனது எம்பிரான், வரு
துமணத் தரிக்கிமல நலித்திபயல்,
அம்பின் முந்தி உனது ஆவி உண்ணும் இது;
கா, அடா! சிமல வல் ஆண்மையால்.’
 தும்பி என்று உலகின் உள்ள யாமவ - யாதன என்று உலகில் உள்ளதவ
எத்ைதனகயா; அமவ ஏமவயும் - அதவயாவும்; சதாகுபு - ஒன்றாகக் கூடி
(திரண்டாலும்); துள்ளுதாள் - குதித்துப் பாயும் கால்கதள உதடய; பவம்பு
பவஞ்சின ைடங்கல் ஒன்றின் - பகாடுஞ்சினத்திதனயுதடய சிங்கம் ஒன்றின்; வலி
தன்மன நின்று எளிதின் சவல்லுபைா - வலிதம ைன்தன (எதிர்த்து நின்று) எளிைாக
பவல்லமுடியுகமா? முடியாைல்லவா? நம்பி தம்பி - ஆடவரில் சிறந்ை இராமனது
திருத்ைம்பியும்; எனது எம்பிரான் - எனக்கும் எங்கட்குத் ைதலவனும் ஆகிய
(இலக்குவன்); வரு துமணத் தரிக்கிமல நலித்திபயல் - வருமளவும் பபாறுத்துக்
பகாள்ள முடியாது (என்னுடன் கபாரிட்டு என்தன) வருத்துவாய் ஆனால்; இது -
இம்மதல; அம்பின் முந்தி - (உனது) அம்புக்கு முன்னால்; உனது ஆவி உண்ணும் -
உனது உயிதரக் குடித்து விடும்; சிமல வல் ஆண்மையால் - (உன்) வில்பைாழில் வல்ல
ஆண்தமயின் மூலமாக; கா அடா - காப்பாற்றிக் பகாள்ளடா! (என்று கூறி அனுமன்
பபருமதலதய இந்திர சித்ைன் கமல் எறிந்ைான்).

(79)

8081. செருப் ேயிற்றிய தடக் மக ஆளி செல

விட்ட குன்று, திமெ யாமனயின்
ைருப்மே உற்ற திரள் பதாள் இராவணன்
ைகன்தன் ைார்பின், சநடு வச்சிரப்
சோருப்மே உற்றது ஓர் சோருப்பு எனக் கடிது
ஒடிந்து இடிந்து, திமெ போயதால்;
சநருப்மே உற்றது ஓர் இரும்பு கூடம் உற,
நீறு ேட்டது நிகர்த்ததால்.

செருப்ேயிற்றிய - கபார் (பசய்து) பழக்கப்பட்ட; தடக்மக ஆளி - பபரிய தககதள

உதடய ஆளி கபான்றவனாகிய அனுமன்; செலவிட்ட குன்று - (இந்திரசித்ைன்
மீது) பசல்லும் படியாக (வீசிவிட்ட) குன்று; திமெ யாமனயின் - திதச
யாதனகளின்; ைருப்மே உற்ற - பகாம்புகதளப் பபாருந்தியுள்ள; பதாள் இராவணன்
- (திரண்ட) கைாள்கதள உதடய இராவணனது; ைகன் தன் ைார்பின் - மகனுதடய
மார்பில்; சநடு வச்சிரப் சோருப்மே உற்றது ஓர் சோருப்பு என - உயர்ந்ை
வச்சிரத்ைால் ஆனமதல மீதுபட்ட (கவறு ஒரு) மதல கபால; கடிது ஒடிந்து இடிந்து
திமெ போயதால் - விதரவாக ஒடிந்து துண்டுகளாகித் திதசகளில் சிைறிப் கபாயிற்று;
சநருப்மே உற்றது ஓர் இரும்பு - பநருப்பில் பபாருந்திய (பழுக்கக் காய்ந்ை)
இரும்பானது; கூடம் உற - சம்மட்டி (அடி) பபாருந்தியைால்; நீறு ேட்டது
நிகர்த்ததால் - (பபாடிப்) பபாடியாய்ச் சிைறியதையும் (அது) ஒத்ைது.

(80)

8082. விலங்கல்பைல் வர விலங்கல் வீசிய

விலங்கல் நீறு ேடு பவமலயில்,
ெலம் மகபைல் நிமிர, சவஞ் சினம் திருகி,
வஞ்ென் பைல் நிமிர் தருக்கினான்,
வலம் சகாள் பேர் உலகம் பைருபவாடு உடன்
ைறிக்கும் ைாருதிதன் வாெம் நாறு
அலங்கல் ைார்பும் உயர் பதாளும் ஊடுருவ,
ஆயிரம் ெரம் அழுத்தினான்.

விலங்கல் பைல் வர - (ைன்) மதல கபான்ற மார்பின் கமல் வருமாறு; விலங்கல்

வீசிய விலங்கல் - மதல கபான்ற அனுமன் வீசிய மதல; நீறு ேடு பவமலயில் - (ைன்
மார்பில் பட்டு) பபாடியாகிப் கபான அளவில்; ெலம் மக பைல் நிமிர - மாறுபாடும்
(அைனால் கறுவும்) ைன்னிடம் கமலும் கமலும் மிகுதிப்பட; சவஞ்சினம் திருகி -
பகாடிய சினம் மிகுந்து; வஞ்ென் - வஞ்சகப் பண்பு பதடத்ை (அந்ை) இந்திரசித்ைன்;
பைல் நிமிர் தருக்கினான் - கமல் ஓங்கிய பசருக்கு உதடயவனாய்; வலம் சகாள்
பேருலகம் - உறுதிமிக்க (இந்ைப்) பபரிய உலகத்தையும்; பைருபவாடு - கமரு
மதலதயயும்; உடன் ைறிக்கும் - ஒன்றாகப் கபர்த்பைடுக்க வல்ல; ைாருதிதன் -
அனுமனது; வாெம் நாறு அலங்கல் ைார்பும் - மணம் மிக்க மாதலயணிந்ை மார்பும்;
உயர் பதாளும் - உயர்ந்ை கைாள்களும்; ஊடுருவ - ஊடுருவுமாறு; ஆயிரம் ெரம்
அழுத்தினான் - ஆயிரம் அம்புகதளச் பசலுத்தினான்.
விலங்கல் என்ற பசால் மதல கபான்ற மார்பு, மதல, மதல கபான்ற அனுமன்
என்று பபாருள் பட்டு நிற்கும் நயம் காண்க. அலங்கல் மார்பு - இந்திரன்
பகாடுத்ை பபாற்றாமதர மாதல (அல்) கபாருக்காக அணிந்ை தும்தப மாதல
என்பர் தவ.மு.ககா.

(81)

8083. ஒன்று போல்வன ஓராயிரம் ேகழி

ஊடு போய் உருவ, ஆடகக்
குன்று கால் குமடய பைல் உயர்ந்து இமட
குலுங்கநின்றமனய சகாள்மகயான்,
ைன்றல் நாறு தட பைனிபைல் உதிர
வாரி பொர வரும் ைாருதி,
நின்று பதறும் அளவின்கண், சவங் கண் அடல்
நீலன் வந்து, இமட சநருக்கினான்.

ஒன்று போல்வன ஓராயிரம் ேகழி - (இந்திரசித்ைன் எய்ை) ஒன்தற ஒன்று

ஒத்ைனவாகிய ஓராயிரம் அம்புகள்; ஊடு போய் உருவ - (ைன் மார்பின்) இதடயில்
புகுந்து கபாய் ஊடுருவ; ஆடகக் குன்று - பபான்மயமான கமருமதல;
கால்குமடய - காற்றுத் ைாக்க; பைல் உயர்ந்து -கமல் உயர்ந்து; இமட குலுங்க
நின்றமனய சகாள்மகயான் - உள் இடம் (கலகலத்து வலிதம இழந்ைது)
கபான்ற ைன்தமயுதடயவனாகி; ைன்றல் நாறு தடபைனி பைல் - மணம் வீசுகின்ற
பபரிய உடம்பின் மீது; உதிர வாரி பொர வரும் ைாருதி - இரத்ைக் கடல் பபருகப்
பபற்றவனாகிய அனுமன்; நின்று பதறும் அளவின் கண் - (கதளத்து) நின்று (ஏது
பசய்யலாம் என்று) எண்ணும் பபாழுது; சவங்கண் அடல் நீலன் - பகாடிய
கண்கதள உதடய பகால்லும் ைன்தம உள்ள நீலன் என்பவன்; வந்து இமட
சநருக்கினான் - (எதிர்) வந்து (அந்ை இந்திரசித்ைதன) வருத்ைத் பைாடங்கினான்.

(82)

நீலன் கபார்
8084. நீலன், நின்றது ஒரு நீல ைால் வமர
சநடுந் தடக் மகயின் இடந்து, பநர்
பைல் எழுந்து, எரி விசும்பு செல்வது ஒரு
சவம்மைபயாடு வர வீெலும்,
சூலம் அந்தகன் எறிந்தது அன்னது
துணிந்து சிந்த, இமட சொல்லுறும்
காலம் ஒன்றும் அறியாைல், அம்பு சகாடு
கல்லினான், சநடிய வில்லினான்.
நீலன் - (குரங்குப் பதடத்ைதலவனாகிய) நீலன்; நின்றது - ைன்னருகில்
இருந்ைைாகிய; ஒரு நீல ைால் வமர - ஒரு நீல நிறமுதடய பபரிய மதலதய;
சநடுந் தடக்மகயின் இடந்து - (ைன்) நீண்ட (பபரிய) தககளால் பபயர்த்து எடுத்து; பநர்
பைல் எழுந்து - கநராக கமகல (ஆகாயத்தில்) உயர்ந்து; எரி விசும்பு செல்வது ஒரு
சவம்மைபயாடு - பநருப்பு (கநராக) ஆகாயத்தில் பசல்வது கபான்றபைாரு
பவப்பத்கைாடு; வர வீெலும் - (இந்திரசித்ைன்) கமல் கநராக வருமாறு வீசி
எறிந்ைவுடன்; சநடிய வில்லினான் - பபரிய வில்தல ஏந்தியவனாகிய இந்திரசித்ைன்;
அந்தகன் எறிந்தது சூலம் அன்னது - இயமனால் எறியப்பட்ட சூலத்தைப் கபான்ற
அந்ை மதல; துணிந்து சிந்த - துண்டுபட்டுச் சிைறும் படியாக; இமட சொல்லுறும்
காலம் ஒன்றும் அறியாைல் - இதடயில் கணக்கிட்டுச் பசால்லும் காலம் (உண்டு
என) அறியாைபடி; அம்பு சகாடு கல்லினான் - (ைன்) அம்புகளால் (விதரவாக) அழித்து
விட்டான்.

(83)

8085. ஊகம் எங்கும் உயிபராடு நின்றனவும்

ஓட, வானவர்கள் உள்ளமும்
பைாகம் எங்கும்உள ஆக, பைருவினும்
மும் ைடங்கு வலி திண்மை ொல்
ஆகம் எங்கும் சவளி ஆக, சவங் குருதி
ஆறு ோய, அனல் அஞ்சு வாய்,
நாக சவங் கண் நகு, வாளி ோய்சதாறும்
நடுங்கினான், ைமல பிடுங்கினான்

உயிபராடு நின்றனவும் - உயிகராடு உள்ளனவாகிய உயிரினங்களும்; ஊகம் எங்கும் ஓட

- குரங்குகளும் எல்லாப் பக்கங்களிலும் சிைறி ஓடும்படியாக; பதவர்கள் உள்ளமும் -
கைவர்களின் உள்ளங்களிலும் (பிறருதட உள்ளங்களிலும்); பைாகம் எங்கும் உள ஆக -
திதகப்பு எங்கும் உண்டாகும் படியாக; பைருவினும் - கமரு மதலதயக்
காட்டிலும்; மும்ைடங்கு வலி திண்மை ொல் - மூன்று மடங்கு வலிதமயும்
திண்தமயும் மிக்க; ஆகம் எங்கும் - (நீலனுதடய) உடம்பு முழுவதும்; சவளி
ஆக - (அம்பினால் துதளபட்டுச் சல்லதடக் கண்கபால்) பவட்ட பவளியாக;
சவங்குருதி ஆறுோய - பகாடிய இரத்ைபவள்ள ஆறு (எங்கும்) பாய; அனல்
அஞ்சுவாய் - தீயும் அஞ்சும் நுனிதய உதடய; சவங்கண் நாகநகு - பகாடிய
கண்கதள உதடய பாம்பு (நஞ்சின் பகாடுதமதய எள்ளி) நகுகின்ற; வாளி
ோய்சதாறும் - (இந்திரசித்ைனுதடய) அம்புகள் விதரந்து பாய்ந்து வரும் கைாறும்;
ைமல பிடுங்கினான் - மதலதயப் பபயர்த்து (அவன் கமல் எறிந்ைவனாகிய) நீலன்;
நடுங்கினான் - நடுங்கி நின்றான்.

(84)

அங்கைன் கபார்
8086. ‘பைரு, பைரு’ என, ‘அல்ல, அல்ல’ என
பவரிசனாடு சநடு சவற்பு எலாம்,
ைார்பின்பைலும் உற, பதாளின்பைலும் உற,
வாலி காதலன் வழங்கினான்;
பெருபை அமவ, தனுக் மக நிற்க? எதிர்
செல்லுபை? கடிது செல்லினும்,
பேருபை? சகாடிய வாளியால் முறி
சேறுக்கலாவமக நுறுக்கினான்.

பைரு பைரு என - (சிலர் இது) கமரு மதலகய கமரு மதலகய (என்றும்); அல்ல
அல்ல என - (கவறு சிலர் எண்ணி இது) கமருவன்று கமருவன்று (கவறுமதல)
என்றும் பசால்லும்படியாக; சநடு சவற்பு எலாம் - உயர்ந்ை மதலகதள எல்லாம்;
பவரிசனாடு - கவகராடு (பிடுங்கி எடுத்து); ைார்பின் பைலும் - (இந்திரசித்ைனது)
மார்பின் மீதும்; உயர் பதாளின் பைலும் - உயர்ந்ை கைாள்களின் மீதும்; உற -
பபாருந்தித் (ைாக்கும்படியாக); வாலி காதலன் வழங்கினான் - வாலியின் அன்பு
மகனாகிய அங்கைன் வீசி எறிந்ைான்; தனுக்மக நிற்க - (இந்திரசித்ைன்) தகயில்
வில் இருக்தகயில்; அமவ பெருபை - அம்மதலகள் (அவனுடலில்) பசன்று பட்டு
நிி்ற்குகமா? எதிர் செல்லுபை - (அவனது) எதிரில்ைான் பசல்ல முடியுகமா? கடிது
செல்லினும் பேருபை - (அம்மதலகள்) விதரவாக அவன் எதிரில் பசன்றாலும்
(அம்புக்கு இலக்கு ஆகாமல்) ைவறுகமா? சகாடிய வாளியால் - (அந்ை இந்திரசித்ைன்
ைன்) பகாடுதமயான அம்புகளால்; முறி சேறுக்கலாவமக - துண்டம் என்ற
ைன்தமதயயும் பபறாைபடி; நுறுக்கினான் - பபாடிப்பபாடியாக பநாறுங்கச் பசய்து
விட்டான்.

(85)
8087. சநற்றிபைலும், உயர் பதாளின்பைலும், சநடு
ைார்பின்பைலும், நிமிர் தாளினும்,
புற்றினூடு நுமழ நாகம் அன்ன, புமக
பவக வாளிகள் புகப் புக,
சதற்றி வாள் எயிறு தின்று, மகத்துமண
பிமெந்து, கண்கள் எரி தீ உக,
வற்றி ஓடு உதிர வாரி பொர்வுற,
ையங்கினான், நிலம் முயங்கினான்.

சநற்றிபைலும் - (அங்கைனது) பநற்றியின் மீதும்; உயர் பதாளின் பைலும் -

உயர்ந்ை கைாள்களின் மீதும்; சநடு ைார்பின் பைலும் - பரந்ை மார்பின் மீதும்; நிமிர்
தாளினும் - நீண்ட கால்களின் மீதும்; புற்றினூடு நுமழ நாகம் அன்ன - புற்றில்
நுதழகின்ற பாம்பிதனப் கபான்ற; புமக பவக வாளிகள் புகப்புக - புதகபயாடு
கூடிய (இந்திரசித்ைன்) விதரவான அம்புகள் பலவாறு பாய்ைலினால்; சதற்றி -
(அங்கைன்) ைடுமாறி; வாள் எயிறு தின்று - ஒளியுள்ள பற்கதளக் கடித்து; மகத்துமண
பிமெந்து - இரு தககதளயும் பிதசந்து; கண்கள் எரி தீ உக - கண்களில் இருந்து
எரிகின்ற தீப்பபாறி சிைற; வற்றி - வாடி; ஓடு உதிர வாரி பொர்வுற - (உம்பில் இருந்து)
பவளிகய ஓடி வருகிற குருதிக் கடல் (மிகுதியும் பபருகுைலால்); ையங்கினான் -
மயங்கியவனாகி; நிலம் முயங்கினான் - நிலத்தில் விழுந்ைான்.

(86)

இலக்குவன் உதர
8088. ைற்மற வீரர்கள்தம் ைார்பின்பைலும், உயர்
பதாளின்பைலும், ைமழ ைாரிபோல்,
சகாற்ற சவங் கமண உலக்க, எய்தமவ
குளிப்ே நின்று, உடல் குலுங்கினார்;
இற்று அவிந்தன, சேரும் ேதாதி; உயிர்
உள்ள எங்கணும் இரிந்த; அப்
சேற்றி கண்டு, இமளய வள்ளல், ஒள் எரி
பிறந்த கண்ணன், இமவ பேசினான்:

ைற்மற வீரர்கள்தம் - (ைண்பனாடு ைனிகபார் பசய்ை சுக்கிரீவன், அனுமன் நீலன்

அங்கைன் ைவிரப்) பிற வானர வீரர்கள் ைம்; ைார்பின் பைலும் - மார்பின் கமலும்; உயர்
பதாளின் பைலும் - உயர்ந்ை கைாள்களின் கமலும்; ைமழ ைாரி போல் -
மதழத்ைாதரகள் கபால; சகாற்ற சவங்கமண உலக்க - (இந்திரசித்ைனால்
எய்யப்பட்ட) பவற்றி பபாருந்திய பகாடிய அம்புகள் (உடலில் புகுந்து) வருத்ைவும்;
எய்தமவ குளிப்ேநின்று - (அவ்வாறு) எய்ைதவ (உடம்பில்) மூழ்கி நின்றைனால்;
உடல் குலுங்கினார் - குரங்கு வீரர்கள் உடல் நடுங்கினார்கள்; சேரும்ேதாதி -
(அைனால்) பபரிய காலாட் பதடயாகிய குரங்குப்பதட; இற்று அவிந்தன - உயிர்
ஒழிந்து இறந்துபட்டன; உயிர் உள்ள எங்கணும் இரிந்த - உயிர் பிதழத்ைதவகள்
எல்லாப் பக்கங்களிலும் சிைறி ஓடின; அப்சேற்றி கண்டு - அந்ைத் ைன்தமதயக்
கண்டு; இமளய வள்ளல் - இதளய வள்ளலாகிய இலக்குவன்; ஒள் எரி பிறந்த
கண்ணன் - ஒளியுதடய தீப்பபாறி பறக்கும் கண்கதள உதடயவனாய்; இமவ
பேசினான் - இவற்தறச் பசால்லுபவன் ஆனான்; (அடுத்ை பாடலில் காண்க)

(87)

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

8089. ‘பிமழத்தது, சகாள்மக போத; சேரும் ேமடத் தமலவர்

யாரும்
உமழத்தனர், குருதி சவள்ளத்து; உலந்ததும் உலப்பிற்று
அன்பற,
அமழத்து இவன்தன்மன, யாபன ஆர் உயிர்
சகாளப்ேடாபத?
இமழத்தது ேழுபத அன்பறா?-வீடண!’ என்னச் சொன்னான்.

வீடண - இலக்குவன் (வீடணதனப் பார்த்து) வீடணகன; சகாள்மக பிமழத்தது - (நாம்

பகாண்டிருந்ை) பகாள்தக ைவறி விட்டது; போத - மிகவும்; சேரும் ேமடத்தமலவர்
யாரும் - பபரிய பதடத்ைதலவர்கள் எல்கலாரும்; குருதி சவள்ளத்து உமழத்தனர் -
இரத்ை பவள்ளத்தில் அழுந்தி வருந்தினார்கள்; உலந்ததும் உலப் பின்று அன்பற -
இறந்ை பதடவீரர்களும் அளவில்தல அல்லவா? அவன் தன்பன யாபன அமழத்து -
அந்ை இந்திரசித்ைதன நாகன (அதறகூவிப் கபாருக்கு அதழத்து); ஆர் உயிர்
சகாளப்ேடாபத - (அவனது) அரிய உயிதரக் பகாண்டிருக்கக் கூடாகைா; இமழத்தது
ேழுபத அன்பறா - (அவ்வாறு பசய்யாமல பதடத்ைதலவர்கதளயும் குரங்கு
வீரர்கதளயும் இவகனாடு ைனியாகப் கபாரிடவிட்ட) பசயல் ைவறுதடயைல்லவா?
என்னச் சொன்னான் - என்று கூறினான் (இலக்குவன்)
(88)

வீடணன் இதசைல்
8090. ‘ஐய! ஈது அன்னபதயால்; ஆயிர பகாடித் பதவர்
எய்தினர்; எத்தினார்கள் ஈடுேட்டு இரிந்தது அல்லால்,
செய்திலர் இவமன ஒன்றும்; நீ இது தீர்ப்பின் அல்லால்,
உய்திறன் உண்படா, பவறுஇவ் உலகினுக்கு உயிபராடு?’
என்றான்.

(வீடணன்) ஐயா - ஐயகன; ஈது அன்னபதயால் - (நீ கூறிய) ஈது அத்ைன்தமயைாகிய

உண்தமகயயாகும்; ஆயிர பகாடித் பதவர் எய்தினர் - (முன்பு ஒரு காலத்தில்
இவகனாடு கபார் பசய்வைற்காக) பல ககாடித் கைவர்கள் வந்ைார்கள்.; எய்தினார்கள்
- (அவ்வாறு) வந்ைவர்கபளல்லாரும்; ஈடுேட்டு இரிந்தது அல்லால் - வலிதம பகட்டு
ஓடியது அல்லாமல்; இவமன ஒன்றும் செய்திலர் - இந்ை இந்திரசித்ைதன
எதுவும் பசய்ய முடியாைவர்களானார்கள்; நீ இது தீர்ப்பின் அல்லால் - நீ (இவனால்
உலகுக்கு ஏற்பட்ட) துன்பத்தை நீக்கினால் அல்லாமல்; இவ் உலகினுக்கு - இந்ை
உலகத்துக்கும்; உயிபராடு - (இங்குள்ள) உயிருள்ள பபாருள்களுக்கும்; உய்திறன்
பவறு உண்படா என்றான் - உய்யும் வழிவதக கவறு (ஏகைனும்) உண்கடா என்றான்.
(ஒரு வழியும் இல்தல என்றபடி)

(89)

8091. என்ேது சொல்லக் பகட்ட, இந்திரவில்லிபனாடும்

சோன் புமர பைகம் ஒன்று வருவது போல்கின்றாமன,
முன்ேமன, முன்பு பநாக்கி, ‘இவன்சகாலாம், ேரதன்
முன்பனான்-
தன் சேருந் தம்பி?’ என்றான்; ‘ஆம்’ எனச் ொரன்
சொன்னான். என்ேது - என்ற பசாற்கதள; வீடணன்
சொல்லக் பகட்ட - பசால்லக் ககட்ட; சோன் புமர பைகம் ஒன்று - பபான்தன ஒத்ை
கமகம் ஒன்று; இந்திர வில்லிபனாடும் - இந்திரவில்லிகனாடும்; வருவது
போல்கின்றாமன - வருவது கபால் வருகின்றவனும்; முன்ேமன - வலிதம
உதடயவனும் ஆகிய இலக்குவதன; முன்பு பநாக்கி - (இந்திரசித்து) ைன் முன்பு
பார்த்து; இவன் சகாலாம் ேரதன் முன்பனான் தன் சேருந்தம்பி என்றான் - இவன்
கபாலும் பரைனுக்கு முன்கனான் ஆகிய இராமன்ைன் துதணத்ைம்பி என்று
ககட்டான்; ொரன் ஆம் எனச் சொன்னான் - (ஒற்றன் ஆகிய) சாரன் (அைற்கு) ஆமாம்
என்று பசான்னான்.

(90)
அரக்கர் இலக்குவதன எதிர்த்ைல்
8092. தீயவன்இளவல்தன்பைல் செல்வதன் முன்னம், ‘செல்க!’
என்று
ஏயினர் ஒருவர் இன்றி, இராக்கதத் தமலவர், ‘எங்கள்
நாயகன் ைகமனக் சகான்றாய்! நண்ணிமன, நாங்கள் காண;
போய் இனி உய்வது எங்பக?’ என்று, எரி விழித்துப்
புக்கார்.

தீயவன் - பகாடியவன் ஆகிய இந்திரசித்ைன்; இளவல் தன் பைல் - இளவலாகிய

(இலக்குவன்) ைன் கமல்; செல்வதன் முன்னம் - (கபாரிடச்) பசல்லுவைற்கு
முன்பாக; செல்க என்று - (நீங்கள் கபாரிடச்) பசல்லுங்கள் என்று; இராக்கதத்
தமலவர் - அரக்கர் (பதடத்) ைதலவர்கள்; ஒருவர் இன்றி ஏயினர் - ஒரு வீரரும்
மீதியில்லாமல் (எல்கலாதரயும்) (இலக்குவனுடன் கபார் பசய்ய) ஏவினார்கள்;
எங்கள் நாயகன் ைகமனக் சகான்றாய் - (அவ்்ாறு ஏவப்பட்ட அரக்க வீரர்கள்)
எங்கள் ைதலவனாகிய இராவணனது மகனாகிய அதிகாயதனக் பகான்றவகன;
நாங்கள் காண நண்ணிமன - (நீ) நாங்கள் (கண் எதிரில்) காணுமாறு (வந்து)
பநருங்கிதன; இனி போய் உய்வது எங்பக - இனிகமல் (நீ) கபாய்ப் பிதழப்பது
எவ்வாறு; என்று - என்று கூறி; எரி விழித்துப் புக்கார் - பநருப்புப் கபால்
(கடுதமயாக) விழித்துப் கபார் பசய்ய பநருங்கினார்கள்.

(91) அரக்கர் பதட அழிவு

8093. பகாடி நூறு அமைந்த கூட்டத்து இராக்கதர், சகாடித்
திண் பதரும்,
ஆடல் ைாக் களிறும், ைாவும், கடாவினர் ஆர்த்து ைண்டி,
மூடினார்; மூடினாமர முமற முமற துணித்து, வாமக
சூடினான், இராைன் ோதம் சூடிய பதான்றல் தம்பி.

நூறு பகாடி அமைந்த கூட்டத்து இராக்கதர் - நூறு ககாடியாக அதமந்ை (திரண்ட)

பபரும் கூட்டமாகிய அரக்கர்கள்; சகாடித் திண்பதரும் - பகாடிகள் கட்டிய வலிய
கைர்கதளயும்; ஆடல் ைாக்களிறும் - பவற்றி பபாருந்திய பபரிய யாதனகதளயும்;
ைாவும் - குதிதரகதளயும்; கடாவினர் - பசலுத்தியவர்களாய்; ஆர்த்து ைண்டி - ஆரவாரம்
பசய்து பநருங்கி; மூடினார் - சுற்றிச் சூழ்ந்ைார்கள்; மூடினாமர - (அவ்வாறு
ைன்தனச்) சுற்றிச் சூழ்ந்ைவர்கதள; இராைன் ோதம் சூடிய பதான்றல் தம்பி -
இராமனது திருப்பாதுதககதளத் ைனது ைதலயில் சூடிய பரைனது ைம்பியாகிய
இலக்குவன்; முமற முமற துணித்து - முதற முதறயாகத் துண்டு படுத்திக் பகான்று;
வாமக சூடினான் - பவற்றி மாதலயாகிய வாதக மாதலதயச் சூடினான்.
(92)

8094. அதிர்ந்தன, உலகம் ஏழும்; அனற் சோறி, அெனி என்னப்

பிதிர்ந்தன; ைமலயும் ோரும் பிளந்தன; பிணத்தின் குன்றத்து
உதிர்ந்தன, தமலகள்; ைண்டி ஓடின, உதிர நீத்தம்;
விதிர்ந்தன, அைரர் மககள்; விமளந்தது, சகாடிய சவம்
போர்.

உலகம் ஏழும் அதிர்ந்தன - (இலக்குவன் எய்ை அம்புகளினால்) ஏழு உலகங்களும்

அதிர்ச்சி அதடந்ைன; அெனி என்ன அனற்சோறி பிதிர்ந்தன - இடிகயறு என்று கூறும்
படியாகத் தீப்பபாறிகள் சிைறின; ைமலயும் ோரும் பிளந்தன - அைனால் மதலகளும்
நிலமும் பிளந்ைன; பிணத்தின் தமலகள் - கபாரில் இறந்து பிணமாகிப் கபான
வீரர்களுதடய ைதலகள்; குன்றத்து உதிர்ந்தன - மதல கபால் நிலத்தில்
(அறுபட்டு) உதிர்ந்ைன; உதிர நீத்தம் ைண்டி ஓடின - இரத்ை பவள்ளம் பநருங்கி
ஓடியது; அைரர் மககள் விதிர்ந்தன - கைவர்களுதடய தககள் நடுங்கின; சகாடிய
சவம் போர் விமளந்தது - (இவ்வாறு) மிகக் பகாடிய கபார் மூண்டது.
இப்பாடல் கபாரின் மிகக் பகாடுதமதய விளக்குவகை பைாடர்பு உயர்வு
நவிற்சி அணி.
 (93)

8095. விட்டனன், விசிகம் பவகம் விடாதன, வீரன்; ைார்பில்

ேட்டன; உலகம் எங்கும் ேரந்தன; ேதாமகக் காட்மடச்
சுட்டன; துரக ராசி துணித்தன; ேமனக் மகம்ைாமவ
அட்டன; கூற்றம் என்ன அடர்ந்தன, அனந்தம் அம்ைா!

வீரன் பவகம் விடாதன விசிகம் விட்டனன் - இலக்குவன் எப்பபாழுதும் கவகம்

நீங்காது உள்ள அம்புகதளச் பசலுத்தினான்; ைார்பில் ேட்டன - (அந்ை அம்புகள் அரக்க
வீரர்களுதடய) மார்பில் பதிந்ைன; உலகம் எங்கும் ேரந்தன - உலகம் முழுவதும்
பரவின; ேதாமகக் காட்மடச் சுட்டன - பகாடிகளின் பைாகுதிகதள (எரித்துச்) சுட்டு
(அழித்ைன); துரகராசி துணித்தன - குதிதரப் பதடகளின் கூட்டத்தைத்
துண்டாக்கின; ேமனக் மகம்ைாமவ அட்டன - பதனமரம் கபான்ற தகதய
உதடய யாதனகதளத் பகான்றன; அனந்தம் கூற்றம் என்ன அடர்ந்தன -
எல்தலயில்லாை (அந்ை அம்புகள்) இயமதனப் கபால் பகாதலத் பைாழிதலச்
பசய்ைன.

தகம்மா - யாதன, அம்மா - வியப்பிதடச் பசால்.

(94)

8096. உலக்கின்றார்; உலக்கின்றாமர எண்ணுவான் உற்ற

விண்பணார்,
கலக்குறு கண்ணர் ஆகி, கமடயுறக் காணல் ஆற்றார்,
விலக்க அரும் ேகழி ைாரி விமளக்கின்ற விமளமவ உன்னி,
‘இலக்குவன்சிமல சகாபடசகால், எழு ைமழ ேயின்றது!’
என்றார்.
உலக்கின்றார் உலக்கின்றாமர - (இலக்குவனது அம்பு பட்டு) மிகுதியாக
இறக்கின்ற அரக்கர்கதள; என்ணுவான் உற்ற விண்பணார - எண்ணுவைற்காக வந்து
பபாருந்திய கைவர்கள்; கலக்குறு கண்ணர் ஆகி - கலக்கம் மிக்க கண்பார்தவ
உதடயவர்களாய்; கமடயுறக் காணல் ஆற்றார் - முடிவு வதரயில் (எண்ணி) முடிவு
காண மாட்டாைவர் ஆயினார்; விலக்க அரும் ேகழி ைாரி - பிறரால் விலக்குைற்கு
அரிய (இலக்குவனது) அம்பு மதழ; விமளக்கின்ற விமளமவ உன்னி -
(கபார்க்களத்தில்) உண்டாக்குகிற விதளவுகதள (மனதில்) நிதனத்து; எழு ைமழ
ேயின்றது - ஏழு கமகங்களும் (இதடவிடாது பபாழியும் ைன்தமதயக்) கற்றது,
இலக்குவன் சிமல சகாபடசகால் - இலக்குவனது வில்தல (முன்மாதிரியாகக்)
பகாண்டுைாகனா; என்றார் - என்று வியந்து கூறினார்கள்.

எழு மதழ - ஏழு கமகங்கள்; அதவயாவன சம்வர்த்ைம், ஆவர்த்ைம், புஷ்கலா

வர்த்ைம், சங்கிருைம், துகராணம், காளமுகி, நீலவர்ணம் என்பன.
(95)
8097. ஓளி ஒண் கமணகள் பதாறும் உந்திய பவழம், ஒற்மற
வாளியின் தமலய, ோரில் ைறிவன, ைமலயின் சூழ்ந்த;
ஆளியின் துப்பின் வீரர் சோரு களத்து, ஆர்த்த ஆழித்
தூளியின் சதாமகய, வள்ளல் சுடு கமணத் சதாமகயும்
அம்ைா!

ஓளி ஒண் கமணகள் பதாறும் - (இலக்குவன் பசலுத்திய) வரிதசயான ஒளி

பபாருந்திய அம்புகள் (பாயும்) கைாறும்; உந்திய பவழம் - (அவற்றால்) ைாக்கி
வீழ்த்ைப்பட்ட யாதனகள்; ஒற்மற வாளியின் தமலய - (ஒவ்பவான்றும்) ஒவ்பவாரு
அம்பின் முதனதய உதடயவாய்; ோரில் ைறிவன - நிலத்தில் விழுந்து இறப்பன;
ைமலயின் சூழ்ந்த - மதலகதளப் கபாலப் (கபார்க்களம்) எங்கும் கிடந்ைன;
ஆளியின் துப்பின் வீரர் - சிங்கம் கபான்ற வலிதம உதடய வீரர்கள்; சோருகளத்து -
(கபார் பசய்கின்ற) கபார்க்களத்தில்; வள்ளல் சுடுகமணத் சதாமகயும் -
வள்ளலாகிய இலக்குவன் (பசலுத்திய) பகாடுந்ைன்தம உள்ள அம்புகளின்
எண்ணிக்தகயும்; ஆர்த்த ஆழித் தூளியின் சதாமகய அம்ைா - ஒலிக்கிற கடலின்கண்
உள்ள மணல்களின் பைாதகயுதடயன.

ஓளி - வரிதச. ஆழித் தூளி - கடலில் உள்ள மணல்கள். அம்மா - பமல்லிதடச்

பசால்.
(96)

8098. ‘பிறவியில் சேரிய பநாக்கின் பிசிதம் உண்டு, உழலும்

சேற்றிச்
சிமறயன’ என்ன பநாக்கி, பதவரும் திமகப்ே, பதற்றி,
துமறசதாறும் சதாடர்ந்து, வானம் சவளி அறத் துவன்றி,
வீழும்
ேறமவயின் சேரிது ேட்டார் பிணத்தின் பைல் ேடிவ ைாபதா.

பிறவியில் - (இதடவிடாது வருகின்ற இலக்குவனது அம்புகள்) பிறப்பிகலகய;

சேரிய பநாக்கின் - பபரிய கைாற்றத்தையும்; பிசிதம் உண்டு - ஊனிதன உண்டு;
உழலும் சேற்றி - திரிகின்ற ைன்தமதயயும் (உதடய) சிமறயன - சிறகுகுகதள
உதடய பறதவகளாகும்; என்ன - என்று; பதவரும் பநாக்கி திமகப்ே - கைவர்களும்
பார்த்துத் திதகப்பதடய; பதற்றி - (இதவ அம்புககள பறதவகள் அல்ல என்பதைத்)
பைளிய தவத்து; துமற சதாறும் சதாடர்ந்து - (அந்ை அம்புகள்) எல்லா
இடங்களிலும் நிதறந்து; வானம் சவளி அற - ஆகாயத்தில் இதடபவளி
இல்லாைவாறு (பநருங்கி); துவன்றி வீழும் - (இறந்ைவர்களின் உடதலத் தின்பைற்காக
அவ்வுடலங்களின் மீது) பநருங்கி விழுகின்ற; ேறமவயின் சேரிது ேட்டார் -
பறதவகதளக் காட்டிலும் மிகுதியாக இறந்ைவர்களுதடய; பிணத்தின் பைல் ேடிவ -
பிணங்களின் கமல் குத்துண்டு கிடப்பன.
(97)
8099. திறம் தரு கவியின் பெமன, செறி கழல் நிருதன் சீற,
இறந்தன கிடந்த சவள்ளம் எழுேதின் ோதி பைலும்,
ேறந்தமல முழுதும் ேட்ட வஞ்ெகர் ேடிவம் மூட,
ைமறந்தன; குருதி ஓடி, ைறி கடல் ைடுத்திலாத.
செறிகழல் நிருதன் சீற - (கட்டிச்) பசறித்ை வீரக்கழல் அணிந்ை அரக்கனாகிய
இந்திர சித்ைன் (சினந்து) சீறிப் (கபார் பசய்ைைனால்); இறந்தன கிடந்த -
இறந்ைதவகளாகிக் கிடந்ை; திறம் தரு கவியின் பெமன - வலிதம மிக்க குரங்குப்
பதட; சவள்ளம் எழுேதின் ோதி - பவள்ளம் எழுபதின் பாதியாகிய முப்பத்து ஐந்து
ஆகும்; பைலும் - அைற்கு கமலும்; ேறந்தமல முழுதும் ேட்ட - கபார்க்களம் முழுவதும்
இறந்ை; வஞ்ெகர் ேடிவம் மூட - வஞ்சதனப் பண்பு உள்ள அரக்கர்களின்
உடம்புகள் மூடுைலினால்; ைமறந்தன - மதறந்ைனவாகிய (குரங்குப்பதட வீரர்
உடலங்கள் பலவாகும்); குருதி ஓடி - (களத்தில்) இரத்ை பவள்ளம் (பாய்ந்து) பாயந்து
ஓடி; ைறி கடல் ைடுத்திலாத - மறித்து வரும் அதலகதள உதடய கடலில்
அடங்காவாயின.

(98)

8100. மக அற்றார்; கால்கள் அற்றார்; கழுத்து அற்றார்; கவெம்

அற்றார்;
சைய் அற்றார்; குடர்கள் பொர, விமெ அற்றார்; விளிவும்
அற்றார்;
மையல் தார்க் கரியும், பதரும், வாசியும், ைற்றும் அற்றார்;
உய்யச் ொய்ந்து ஓடிச் சென்றார், உயிர் உள்ளார் ஆகி
உள்ளார்.

மக அற்றார் - (அசுரர்களில் பலர்) தககள் அறுபட்டார்கள்; கால்கள் அற்றார் -

கால்கள் அறுபட்டார்கள்; கழுத்து அற்றார் - கழுத்து அறுபட்டார்கள்; கவெம்
அற்றார் - கவசம் அறுபட்டார்கள்; சைய் அற்றார் - உடம்பு அறுபட்டார்கள்; குடர்கள்
பகார விமெ அற்றார் - குடல்கள் (அறுபட்டுத்) பைாங்க கவகம் அழிந்ைார்கள்;
விளிவும் அற்றார் - (வலிதம அழிந்ைைால்) கூப்பிடும் சக்தியும் இழந்ைார்கள்; மையல்
தார்க்கரியும் - மைமயக்கம் மிக்க (படுமணி இரட்டும்) மாதலகதள அணிந்ை
யாதனகளும்; பதரும் - கைர்களும்; வாசியும் - குதிதரகளும்; ைற்றும் அற்றார் - மற்றும்
உள்ள (துதணக்கருவிகள்) பலவற்தறயும் இழந்ைார்கள்; உயிர் உள்ளார் ஆகி உள்ளார் -
உயிர் (ைாங்கி) உள்ளவராகி உள்ளவர்கள்; உய்யச் ொய்ந்து - உயிர் ைப்புவைற்காக
நிதலபகட்டு; ஓடிச்சென்றார் - ஓடிப் கபானார்கள்.

(99) இலக்குவன் இந்திரசித்ைன் கபார்

8101. வற்றிய கடலுள் நின்ற ைமல என, ைருங்கின் யாரும்
சுற்றினர் இன்றி, பதான்றும் தெமுகன் பதான்றல், துள்ளித்
சதற்றின புருவத்பதான், தன் ைனம் எனச் செல்லும் பதரான்,
உற்றனன், இமளய பகாமவ; அனுைனும் உடன் வந்து
உற்றான்.

வற்றிய கடலுள் நின்ற ைமல என - (ைண்ணீர்) வற்றிய கடலுக்கு நடுவில் நின்ற

மதல கபால; ைருங்கின் யாரும் சுற்றினர் இன்றி - பக்கத்தில் எவரும் சூழ்ந்து நிற்பவர்
இன்றி; பதான்றும் - (ைனியனாத்) கைான்றுகிற; தெமுகன் பதான்றல் - பத்துத்
ைதலகதள உதடய இராவணனது மகனாகிய இந்திரசித்ைன்; துள்ளி -
மனந்துடித்து; சதற்றின புருவத்பதான் - சினத்ைால் கமல் ஏறிய புருவத்தை
உதடயவனாய்; தன் ைனம் எனச் செல்லும் பதரான் - ைன் மனம் கபால் (கவகமாகச்)
பசல்லுகிற கைரின் (கமல்) ஏறியவனாகி; இமளய பகாமவ உற்றனன் - இதளய
ைதலவனாகிய இலக்குவதன பநருங்கினான்; அனுைனும் - (அந்ை கநரத்தில்)
அனுமனும்; உடன் வந்து உற்றான் - உடகன (இலக்குவன் பக்கலில்) வந்து கசர்ந்ைான்.

(100)

8102. ‘பதாளின்பைல் ஆதி, ஐய!’ என்று அடி சதாழுது நின்றான்;

ஆளிபோல் சைாய்ம்பினானும் ஏறினன்; அைரர் ஆர்த்தார்;
காளிபய அமனய காலன் சகாமல அன, கனலின் சவய்ய,
வாளிபைல் வாளி தூர்த்தார், ைமழயின்பைல் ைமழ
வந்தன்னார்.

ஐய! பதாளின் பைல் ஆதி - (இலக்குவதன பநருங்கிய அனுமன் அவதனப் பார்த்து)

ைதலவகன! (நீ) என் கைாளின் மீது ஏறிக்பகாள்ளுவாய்; என்று அடி சதாழுது
நின்றான் - (அவனது) கால்கதளத் பைாழுது நின்றான்; ஆளி போல் சைய்ம்பினானும்
- சிங்கம் கபான்ற வலிதம உதடயவனாகிய (இலக்குவனும்); ஏறினன் - (அதை
ஏற்று அவனது பதாளின் மீது) ஏறினான்; அைரர் ஆர்த்தார் - (அதைக்கண்டு மகிழ்ந்து)
கைவர்கள் கபபராலி பசய்ைார்கள்; ைமழயின் பைல் ைமழ வந்தன்னார் - ஒரு
கமகத்தின் மீது மற்பறாரு கமகம் (கபார் பசய்ய) வந்ைதை ஒத்ைவர்களாகிய
(இலக்குவன் இந்திரசித்ைன் ஆகிய இருவரும்); காளிபய அமனய காலன் - காளி
கபான்ற கருநிறம் உதடய யமனது; சகாமல அன - பகாதலக்கருவி கபான்ற;
கனலின் சவய்ய - பநருப்தபக் காட்டிலும் பகாடுதமயான; வாளி பைள் வாளி
தூர்த்தார் - அம்புகளின் மீது அம்புகளாக (ஒருவர் மீது ஒருவர்) எய்ைார்கள்.

(101)

8103. இடித்தன, சிமலயின் நாண்கள்; இரிந்தன, திமெகள் இற்று;

சவடித்தன, ைமலகள் விண்டு; பிளந்தது, விசும்பு பைன்பைல்;
சோடித்த, இவ் உலகம் எங்கும்; சோழிந்தன, சோறிகள்
சோங்கி;
கடித்தன, கமணகபளாடு கமணகள் தம் அயில் வாய் கவ்வி.
 சிமலயின் நாண்கள் இடித்தன - (இலக்குவன் இந்திர சித்ைன் ஆகிகயாருதடய)
வில்லின் நாண்கள் இடிகபால ஒலி பசய்ைன; திமெகள் இற்று இரிந்தன - (அந்ை
ஒலியால்) திதசகள் இற்று நிதல பகட்டன; ைமலகள் விண்டு சவடித்தன -
மதலகள் பிளந்து சிைறி பவடித்ைன; பைன் பைல் விசும்பு சோடித்த -
கமலுலகங்கள் பிளவுபட்டன; இவ்வுலகம் எங்கும் சோறிகள் சோங்கி சோழிந்தன -
(கமல்கூறிய பசயல்களின் காரணமாக) இந்ை உலகம் முழுவதும் தீப்பபாறிகள்
மிகுந்து அதிகமாக நிதறந்ைன; கமணகபளாடு கமணகள் - (ஒருவர் எய்ை) அம்புகள்
(மற்றவர் எய்ை) அம்புகதள; தம் அயில் வாய்கவ்வி - ைங்களுதடய கூரிய வாயினால்
கவ்விக்; கடித்தன - கடித்ைன.

(102)

8104. அம்பிபனாடு அம்பு ஒன்று ஒன்மற அறுக்க, ைற்று

அறுக்கிலாத,
சவம் சோறி கதுவ, விண்ணில் சவந்தன, கரிந்து வீழ்ந்த; உம்ேரும்
உணர்வு சிந்தி ஒடுங்கினார்; உலகம் யாவும்
கம்ேமுற்று உமலந்த; பவமலக் கலம் எனக் கலங்கிற்று,
அண்டம்.

அம்பிபனாடு அம்பு - அம்புககளாடு அம்புகள் (அயில்வாய்

கல்வித்ைாக்கும்கபாது); ஒன்று ஒன்மற அறுக்க - ஒன்று மற்பறான்தற அறுக்க; மற்று
அறுக்கிலாை - (அவ்வாறு) அறுக்க மாட்டாைனவாகிய அம்புகள்; சவம்சோறிகதுவ -
பகாடிய தீப்பபாறிகள் பற்ற; விண்ணில் சவந்தன கரிந்து வீழ்ந்த - வானத்தில் பவந்து
கருகிக் (கீகழ) விழுந்ைன; உம்ேரும் உணர்வு சிந்தி ஒடுங்கினார் - (அதுகண்டு)
கைவர்களும் அறிவு கலங்கி ஒடுங்கினார்கள்; உலகம் யாவும் கம்ேமுற்று உமலந்த
- உலகங்கள் எல்லாம் நடுக்கம் பகாண்டு வருந்தின; அண்டம் - உலக உருண்தட;
பவமலக்கலம் எனக் கலங்கிற்று - கடலில் பசல்லும் கப்பல் கபாலக் கலங்கி
நடுங்கியது.
கம்பம் - நடுக்கம். மற்று - விதன மாற்று
(103)

8105. அரிஇனம் பூண்ட பதரும், அனுைனும், அனந்த ொரி

புரிதலின், இலங்மக ஊரும் திரிந்தது; புலவபரயும்,
எரி கமணப் ேடலம் மூட, ‘இலர், உளர்’ என்னும் தன்மை
சதரிகிலர்; செவிடு செல்லக் கிழிந்தன, திமெகள் எல்லாம்.

அரி இனம் பூண்ட பதரும் - சிங்கக் கூட்டங்கள் பூட்டப்பட்ட (இந்திரசித்ைனது)

கைரும்; அனுைனும் - இலக்குவனது (ஊர்தியாகிய) அனுமனும்; அனந்தொரி
புரிதலின் - பலப்பலவாகச் சாரி சுழன்று வருைலால்; இலங்மக ஊரும் திரிந்தது -
இலங்தக நகரமும் சுழலல் உற்றது; எரிகமணப் ேடலம் மூட - (இருவரும் ஒருவர்
கமல் ஒருவர் எய்ை) எரியும் ைன்தம உள்ள அம்புகளின் கூட்டம்
மூடிக்பகாண்டைனால்; இலர் உளர் என்னும் தன்மை - (இலக்குவன், இந்திரசித்து
என்ற அவ்விருவரும்) இலகரா உளகரா என்னும் ைன்தமதய; புலவபரயும்
சதரிகிலர் - (அறியும் ைன்தம உள்ள) கைவர்களும் அறிய மாட்டாைவர் ஆயினர்;
திமெகள் எல்லாம் செவிடு செல்லக் கிழிந்தன - எல்லாத் திதசகளும் (திதசகளில்
உள்ள உயிரினங்கள் எல்லாம்) பசவிடு பட்டுப் பிளவு பட்டன.

அனந்ை - பலப்பல. சாரி - இடவலமாகச் சுழல்ைல். இது வலசாரி இடசாரி,

மண்டலம், பவுரி என நான்கு வதகப்படும்.
(104)

8106. ‘என் செய்தார்! என் செய்தார்!’ என்று இயம்புவார்;

‘இமனய தன்மை
முன் செய்தார் யாவர்?’ என்ோர்; ‘முன் எது? பின் எது?’
என்ோர்;
சகான் செய்தார் வீரர் இன்ன திமெயினார் என்றும்
சகாள்ளார்;-
சோன் செய்தார் ைவுலிவிண்பணார்-உணர்ந்திலர், புகுந்தது
ஒன்றும்.

சோன் செய்தார் ைவுலி விண்பணார் - பபான் மயமான (கற்பக மலர்) மாதலதய

முடியில் அணிந்ை கைவர்கள்; புகுந்தது ஒன்றும் உணர்ந்திலர் - (பசய்பைாழில்
விதரவின் காரணமாக அங்கு) நிகழ்ந்ைது ஒன்தறயும் அறிய மாட்டாைவர்களாய்;
என் செய்தார் என் செய்தார் என்று இயம்புவார் - (இவ்வீரர்கள்) யாது பசய்ைார்கள்?
யாது பசய்ைார்கள் என்று (அறிய வியப்புத்) கைான்றக் கூறி; இமனயதன்மை முன்
செய்தார் யாவர்? - இத்ைதகய பசயதல இைற்கு முன்பு யாவர் பசய்திருக்கிறார்கள்
என்று பசான்னார்கள்; முன் எது பின் எது என்ோர் - (இப்கபார் கபால்) முன்பும்
எதுவுமில்தல பின்பும் எதுவுமில்தல என்பார்கள்; சகான்செய் தார் வீரர் - அச்சம்
உண்டாகும் மாதலதய அணிந்ை வீரர்கள்; இன்ன திமெயினார் என்றும்
சகாள்ளார் - இன்ன திதசயில் உள்ளார்கள் என்றும் அறிய மாட்டாைவர் ஆயினார்.
என் பசய்ைார் என் பசய்ைார் - அடுக்கு வியப்புப் பற்றி வந்ைது. பபான் பசய்ைார் -
பபான் மயமான (கற்பக மலர்) மாதல. முன் பசய்ைார் யாவர் - இது கபான்ற
கபாதர முன்பு செய்தவர்கள் யார்? முன் எது பின் எது - இைற்கு முன்னும் பின்னும்
இது கபான்ற கபார் பசய்பவர்களும் பசய்யப் கபாகிறவர்களும் இல்தல. என்றபடி
பகான் - அச்சப் பபாருள் உணர்த்தும் இதடச்பசால்.

(105) 8107. ‘நாண் சோரு வரி வில் செங் மக, நாை

நூல் நவின்ற கல்வி
ைாண்பு ஒரு வமகயிற்று அன்று; வலிக்கு இமல அவதி;
வானம்
பெண் சேரிது’ என்று, சென்ற பதவரும், ‘இருவர் செய்மக
காண்பு அரிது’ என்று, காட்சிக்கு ஐயுறவு எய்திற்று
அன்பனா!

நாண் சோரு வரிவில் - நாண் பபாருந்திய கட்டதமந்ை வில்லினது; நாை நூல்

நவின்ற செங்மக கல்வி - புகழ் பபாருந்திய நூதல (வில் ஆற்றதல)த் ைமது சிவந்ை
தககளால் (இவ்விருவரும் கற்ற) கல்வியின்; ைாண்பு ஒரு வமகயிற்று அன்று -
பபருதம ஒருவதகப் பட்டது அன்று; வலிக்குஇமல அவதி - (இவர்களது உடல்)
வலிதமக்கும் ஓர் எல்தல இல்தல; வானம் பெண் சேரிது என்று சென்ற பதவரும் -
(இவர்கள் விதளக்கும் வலிய கபார்) வானத்தினும் பபரிது எனகவ (இவர்களுதடய
கபாதரக் காண கவண்டும் என்று நிதனத்து) வானத்துப் கபார் காண வந்ை
கைவர்களும்; இருவர் செய்மக காண்பு அரிது என்று - இருவரது (கபார்ச்) பசய்தக
காண்பைற்கு அருதமயானது என்று கூறி விட்டைால்; காட்சிக்கு ஐயுறவு எய்திற்று -
கண்ணால் காணும் காட்சிப் பிரமாணத்துக்கும் ஐயம் வந்து விட்டது.
நாமம் - பபருதம அச்சமுமாம். அவதி - எல்தல, காட்சி - காட்சிப் பிரமாணம்.
இது கண்ணால் பிரத்தியட்சமாகக் கண்டறிைல், காட்சிப் பிரமாணம், அனுமானப்
பிரமாணம், ஆகமப் பிரமாணம், என்று பிரமாணம் பலவதக. அன்கனா - வியப்பு
இதடச்பசால்; இரக்கக் குறிப்பு எனலுமாம்.
(106)

8108. ஆயிர பகாடி ேல்லம், அயில் எயிற்று அரக்கன், எய்தான்;

ஆயிர பகாடி ேல்லத்து அமவ துணித்து அறுத்தான், ஐயன்;
ஆயிர பகாடி நாகக் கமண சதாடுத்து, அரக்கன் எய்தான்;
ஆயிர பகாடி நாகக் கமணகளால் அறுத்தான், அண்ணல்.

அயில் எயிற்று அரக்கன் - கூர்தமயான பற்கதள உதடய அரக்கனாகிய

இந்திரசித்ைன்; ஆயிர பகாடி ேல்லம் எய்தான் - ஆயிரங்ககாடி பல்லம் எனும்
ஒருவதக அம்புகதள எய்ைான்; ஐயன் - ைதலவனாகிய (இலக்குவன்); அமவ ஆயிர
பகாடி ேல்லத்து துணித்து அறுத்தான் - அந்ை அம்புகதள (கவறு) ஆயிரம் ககாடி
பல்லங்களால் துண்டித்து ஒழித்ைான்; அரக்கன் - அரக்கனாகிய இந்திரசித்ைன்; ஆயிர
பகாடி நாகக் கமணசதாடுத்து எய்தான் - ஆயிரங் ககாடி நாகக் கதணகதள
(வில்லில்) பைாடுத்து எய்ைான்; அண்ணல் - ைதலதமத் ைன்தம உதடய இலக்குவன்;
ஆயிர பகாடி நாகக் கமணகளால் அறுத்தான் - ஆயிரம் ககாடி நாகக் கதணகளால்
(அவற்தற) அறுத்து நீக்கினான்

பல்லம் - ஒருவதக அம்பு, நாகக்கதண - நாகம் கபான்ற வடிவுள்ள ஒருவதக

அம்பு.

(107)
8109. பகாட்டியின் தமலய பகாடி பகாடி அம்பு அரக்கன்
பகாத்தான்;
பகாட்டியின் தமலய பகாடி பகாடியால் குமறத்தான்,
சகாண்டல்;
மீட்டு, ஒரு பகாடி பகாடி சவஞ் சினத்து அரக்கன் விட்டான்;
மீட்டு, ஒரு பகாடி பகாடி சகாண்டு, அமவ தடுத்தான், வீரன்.

அரக்கன் - அரக்கனாகிய இந்திரசித்ைன்; பகாட்டியின் தமலய - துன்பம் பசய்யும்

இயல்பிதனக் பகாண்ட நுனியிதன உதடய; பகாடி பகாடி அம்பு பகாத்தான் - பல
ககாடி அம்புகதள (வில்லில்) ககாத்துச் பசலுத்தினான்; சகாண்டல் - கமகத்தைப்
பண்பால் ஒத்ை இலக்குவன்; பகாட்டியின் தமலய - (அகை கபால்) துன்பம் பசய்யும்
இயல்பிதனக் பகாண்ட நுனியிதன உதடய; பகாடி பகாடியால் குமறத்தான் - பல
ககாடி அம்புகளால் (அவற்தறத்) துண்டாக்கினான்; சவஞ்சினத்து அரக்கன் - பகாடிய
சினத்தை உதடய அரக்கனாகிய இந்திரசித்ைன்; மீட்டு ஒரு பகாடி பகாடி விட்டான் -
மீண்டும் ஒரு ககாடி அம்புகதள எய்ைான்; வீரன் - வீரனாகிய இலக்குவன்; அமவ -
அவற்தற; மீட்டு ஒரு பகாடி பகாடி சகாண்டு தடுத்தான் - மீண்டும் ஒரு ககாடி
அம்புகதளச் (பசலுத்தித்) ைடுத்ைான். ககாட்டியின் ைதலய - துன்பம் பசய்யும்
இயல்பிதன உதடய நுனியிதன உதடய. ககாடி ககாடி - எண்ணலளதவ
ஆகுபபயர், பகாண்டல் - உவதமயாகுபபயர்.

(108)

8110. கங்கேத்திரம் ஓர் பகாடி மக விமெத்து, அரக்கன் எய்தான்;

கங்கேத்திரம் ஓர் பகாடி கமண சதாடுத்து, இளவல்
காத்தான்.
திங்களின் ோதி பகாடி, இலக்குவன் சதரிந்து விட்டான்;
திங்களின் ோதி பகாடி சதாடுத்து, அமவ அரக்கன்
தீர்த்தான்.

அரக்கன் - இந்திரசித்ைன்; கங்க ேத்திரம் - கழுகின் சிறகுகள் கட்டப் பபற்ற

அம்புகள்; ஓர் பகாடி - ஒரு ககாடியிதன; மக விமெத்து எய்தான் - தகயில்
கவகம் பகாண்டு பசலுத்தினான்: இளவல் - இளவலாகிய இலக்குவன்; ஓர் பகாடி
கங்க ேத்திரம் கமண சதாடுத்து - ஒரு ககாடி (அகை) கங்கபத்திரக் கதணகதளத்
பைாடுத்து; காத்தான் - (அதவ ைன் மீது படாமல்) காத்ைான்; இலக்குவன் -
இலக்குவன்; திங்களின் ோதி - அர்த்ை சந்திர வடிவுதடய; பகாடி சதரிந்து விட்டான்
- ககாடி அம்புகதளத் கைர்ந்பைடுத்துச் பசலுத்தினான்; அரக்கன் - இந்திரசித்ைன்;
அமவ - அவற்தற; திங்களின் ோதி - அர்த்ை சந்திர வடிவுதடய; பகாடி சதாடுத்து -
ககாடி அம்புகதளத் பைாடுத்து; தீர்த்தான் - நீக்கினான்.

கங்க பத்திரம் - கழுகின் சிறகுகள். கபால் பபாருந்திய அம்பு. கங்கம் - கழுகு.

பத்ரம் - சிறகு வடபசால். திங்களில் பாதி - அர்த்ை சந்திர அம்பு; பிதற முகத்ைதல
என்று இைதனக் கூறலாம்.
 (109)

8111. பகாமரயின் தமலய பகாடி சகாடுங் கமண

அரக்கன் பகாத்தான்;
பகாமரயின் தமலய பகாடி சதாடுத்து, அமவ இளவல்
சகாய்தான்;
ோமரயின் தமலய பகாடி ேரப்பினான் இளவல், ேல் கால்;
ோமரயின் தமலய பகாடி, அரக்கனும், ேமதக்க எய்தான்.
அரக்கன் - இந்திரசித்ைன்; பகாமரயின் தமலய - ககாதரப்புல் கபான்ற நுனிதய
உதடயனவாகிய; சகாடுங்கமண - பகாடிய அம்புகள்; பகாடி பகாத்தான் -
ககாடிதய (வில்லில்) ககாத்து எய்ைான்; இளவல் - இதளயவனாகிய இலக்குவன்;
அமவ - அவற்தற; பகாமரயின் தமலய - ககாதரப்புல் கபான்ற நுனிதய உதடய
அம்புகள்; பகாடி சதாடுத்து - ககாடிதயத் பைாடுத்து; காத்தான் - (ைன்தனக்)
காத்துக் பகாண்டான்; இளவல் - இலக்குவன்; ேல்கால் - பலமுதற; ோமரயின்
தமலய - பாதர மீன் கபான்ற நுனிதய உதடய அம்புகள்; பகாடி ேரப்பினான் -
ககாடிதய (எங்ஙணும்) தூவினான்; அரக்கனும் - இந்திரசித்ைனும்; ோமரயின் தமலய
- பாதர மீன் கபான்ற நுனிதய உதடய; பகாடி - ககாடி அம்புகதள; ேமதக்க
எய்தான் - (அவற்றிற்கு எதிராக) துடிக்க எய்ைான்.

ககாதர - ஒருவதகப்புல், அப் புல்கபான்ற நுனியிதன உதடய அம்பு

ககாதரயின் ைதலய எனப்பட்டது. பாதர - ஒருவதக மீன். பாதர மீன் கபான்ற
ைதலயிதன உதடய அம்பு பாதரயின் ைதலய எனப்பட்டது. பாதர - கடப்பாதர
என்று கூறி இது குழிகல்லும் கருவியுமாம் என்பர் தவ.மு.ககா.

(110)

8112. தாைமரத் தமலய வாளி, தாைமரக் கணக்கின் ொர்ந்த,

தாம் வரத் துரந்து, முந்தி, தெமுகன் தனயன் ஆர்த்தான்;
தாைமரத் தமலய வாளி, தாைமரக் கணக்கின் ொர்ந்த,
தாம் வரத் தடுத்து வீழ்த்தான், தாைமரக்கண்ணன் தம்பி.

தெமுகன் தனயன் - பத்துத் ைதலதய உதடய இராவணனது மகனாகிய

இந்திரசித்ைன்; தாைமரத் தமலய - ைாமதர அரும்பு கபான்ற முதனதய உதடய;
வாளி - அம்புகள்; தாைமரக் கணக்கின் - பதுமம் என்னும் கபபரண்; ொர்ந்த - அளவு
உள்ளனவற்தற; தாம் வர முந்தி துரந்து - ைாம் (ைன் வில்லில் இருந்து) முந்தி வருமாறு
பசலுத்தி; ஆர்த்தான் - கபபராலி பசய்ைான்; தாைமரக் கண்ணன் தம்பி - ைாமதர
மலர் கபான்ற திருக்கண்கதள உதடய இராமனது ைம்பியாகிய இலக்குவன்;
தாைமரத் தமலய வாளி - ைாமதர அரும்பு கபான்ற முதனதய உதடய அம்புகள்;
தாம் தாைமரக் கணக்கின் ொர்ந்த - ைாம் பதுமம் என்னும் கபபரண் அளவு
உள்ளனவற்தற; வர - (ைன் வில்லில் இருந்து) வருமாறு பசய்து; தடுத்து வீழ்த்தான் -
(அவன் பசலுத்திய அம்புகதளத்) ைடுத்து அறுத்து அழித்ைான்.
 நூறு லட்சம் ககாடிகய பதுமம் எனப்படும். எனகவ ைாமதர ககாடா ககாடி என
வழங்கும்.

(111)

8113. வச்சிரப் ேகழி பகாடி வமள எயிற்று அரக்கன் எய்தான்;

வச்சிரப் ேகழி பகாடி துரந்து, அமவ அனகன் ைாய்த்தான்;
முச் சிரப் ேகழி பகாடி இலக்குவன் முடுக விட்டான்;
முச் சிரப் ேகழி பகாடி சதாடுத்து, அமவ தடுத்தான்
முன்ேன்.

வமள எயிற்று அரக்கன் - வதளந்ை பற்கதள உதடய அரக்கனாகிய

இந்திரசித்ைன்; வச்சிரப் ேகழி பகாடி - பல ைதலகதள உதடய வச்சிரத்தின்
வடிவமானகைார் அம்புகள் ககாடிதய; எய்தான் - பசலுத்தினான்; அனகன் - குற்றம்
அற்றவனாகிய இலக்குவன்; வச்சிரப் ேகழி பகாடி துரந்து - பல ைதலகதள உதடய
வச்சிரப் பதடயின் வடிவமான அம்புகள் ககாடிதயச் பசலுத்தி; அமவ
ைாய்த்தான் - (அவற்தறத்) ைடுத்து அழித்ைான்; இலக்குவன் - இலக்குவன்; பகாடி -
ககாடி அளவு உள்ள; முச்சிரப் ேகழி - மூன்று முதனகதள உதடய அம்புகதள;
முடுக விட்டான் - விதரவாகச் பசல்ல விட்டான்; முன்ேன் -வலிதம
உதடயவனாகிய இந்திரசித்ைன்; முச்சிரப் ேகழி பகாடி சதாடுத்து - மூன்று
முதனகதள உதடய அம்புகள் ககாடிதயத் பைாடுத்து; அமவ தடுத்தான் - அந்ை
அம்புகதளத் ைடுத்ைான்.
வச்சிரப் பகழி - பல ைதலகதள உதடய வச்சிர வடிவமானகைார் அம்பு;
முதுபகலும்புத் ைண்டு கபால் அதமந்ைது ‘வச்சிரம்’ஆகும்.
(112)

8114. அஞ்ெலி அஞ்சு பகாடி சதாடுத்து, இகல் அரக்கன் எய்தான்;

அஞ்ெலி அஞ்சு பகாடி சதாடுத்து, அமவ அறுத்தான், ஐயன்
குஞ்ெரக்கன்னம் பகாடி இலக்குவன் சிமலயில் பகாத்தான்;
குஞ்ெரக்கன்னம் பகாடி சதாடுத்து, அமவ அரக்கன்
சகாய்தான்.

இகல் அரக்கன் - கபார் வலிதம உதடய இந்திரசித்ைன்; அஞ்சுபகாடி அஞ்ெலி

சதாடுத்து - ஐந்து ககாடியளவான. தக கூப்பிய வடிவம் கபான்ற வடிவம் உள்ள
அம்புகதள; சதாடுத்து எய்தான் - ைன் வில்லில் பைாடுத்து எய்ைான்; ஐயன் -
ைதலவனாகிய இலக்குவன்; அஞ்சுபகாடி அஞ்ெலி சதாடுத்து - ஐந்து ககாடியளவான
தக கூப்பிய வடிவம் கபான்று வடிவம் உள்ள அம்புகதளத் பைாடுத்து; அமவ -
அவற்தற; அறுத்தான் - அழித்ைான்; இலக்குவன் - இலக்குவன்; சிமலயில் - ைன்
வில்லில்; குஞ்ெரக் கன்னம் பகாடி - யாதனயின் காது கபான்ற கைாற்றம் உதடய
அம்புகள் ககாடிதய; பகாத்தான் - பைாடுத்து எய்ைான்; அரக்கன் - இந்திரசித்ைன்;
குஞ்ெரக் கன்னம் பகாடி சதாடுத்து - யாதனயின் காது கபான்ற கைாற்றம் உதடய
அம்புகள் ககாடிதயத் பைாடுத்து; அமவ சகாய்தான் - அவற்தறக் பகாய்ைான்.

(113)

8115. எய்யவும், எய்த வாளி விலக்கவும், உலகம் எங்கும்

சைாய் கமணக் கானம் ஆகி முடிந்தது; முழங்கு பவமல
சேய் கமணப் சோதிகளாபல வளர்ந்தது; பிறந்த பகாேம்
மகம்மிகக் கனன்றது அல்லால், தளர்ந்திலர், காமள வீரர்.

எய்யவும் - (இலக்குவனும் இந்திரசித்ைனும் ஒருவர் கமல் ஒருவர்) அம்பு எய்யவும்;

எய்த வாளி விலக்கவும் - (ஒருவர்) எய்ை அம்புகதள மற்றவர் விலக்கவும்
(பசய்ைலினால்); உலகம் எங்கும் - உலகம் முழுவதும்; சைாய்கமணக் கானம் ஆகி
முடிந்தது - பநருங்கிய அம்புக் கூட்டங்கதள உதடய காடு கபாலாகி முடிந்ைது;
முழங்கு பவமல - ஒலிக்கிற கடல்; சேய் கமணப் சோதிகளாபல வளர்ந்தது -
பபாழிகின்ற அம்புகளின் கூட்டத்ைால் வளர்ச்சி உற்றது; காமள வீரர் -
(அங்ஙனமாகவும்) இளம் காதள கபான்ற (இரு) வீரர்களும்; பிறந்த பகாேம் -
மனத்தில் கைான்றிய சினம்; மகம் மிகக் கனன்றது அல்லால் - கமலும் கமலும்
அதிகமாகத் கைான்றிக் கனன்றது அல்லது; தளர்ந்திலர் - (இருவரும் சிறிதும்) ைளர்ச்சி
உற்றார்களில்தல.
(114)

8116. வீழியின் கனிபோல் பைனி கிழிேட, அனுைன் வீரச்

சூழ் எழு அமனய பதாள்பைல் ஆயிரம் ேகழி தூவி,
ஊழியின் நிமிர்ந்த செந் தீ உருமிமன உமிழ்வது என்ன,
ஏழ்-இருநூறு வாளி இலக்குவன் கவெத்து எய்தான்.

வீழியின் கனி போல் - (இந்திர சித்ைன்) வீழிச் பசடியினது சிவந்ை நிறமுதடய

பழம் கபால; அனுைன் பைனி கிழிேட - (அனுமனது) உடம்பு கிழிபடும் படியாக;
வீரச் சூழ் எழு அமனய பதாள் பைல் - வீரத்தை உதடய திரண்ட இரும்புத் தூண்
கபான்ற கைாள்களின் கமல்; ஆயிரம் ேகழி தூவி - ஆயிரம் அம்புகதளச் பசலுத்தி;
ஊழியின் நிமிர்ந்த செந்தீ - ஊழிக் காலத்தில் (கடலில் முற்படத் கைான்றிய)
பசந்தீயான (வடவாமுகாக்கினி); உருமிமன உமிழ்வது என்ன - இடிதய
பவளிப்படுத்துவதுகபால; ஏழ் இருநூறு வாளி - ஆயிரத்து நானூறு அம்புகதள;
இலக்குவன் கவெத்து எய்தான் - இலக்குவனுதடய கவசத்தில் எய்ைான்.

(115)

8117. ‘முற்சகாண்டான், அரக்கன்’ என்னா, முளரி வாள்

முகங்கள், பதவர்,
பின் சகாண்டார்; இமளய பகாமவப் பியல்
 சகாண்டான் சேருந் பதாள் நின்றும்
கல்சகாண்டு ஆர்கிரியின் நாலும் அருவிபோல், குருதி
கண்டார்,
‘வில் சகாண்டான், இவபன!’ என்னா, சவருக் சகாண்டார்,
முனிவர்எல்லாம்.

பதவர் - (கபார் காண) வந்ை கைவர்கள்; அரக்கன் - அரக்கனாகிய இந்திரசித்ைன்;

முற்சகாண்டான் என்னா - (கபாரில்) முந்தினான் என்று எண்ணி; முளரி வாள்
முகங்கள் பின் சகாண்டார் - (ைங்களது) ைாமதர கபான்ற ஒளி பபாருந்திய
முகங்கதளப் பின்னால் திருப்பிக் பகாண்டார்கள்; இமளய பகாமவ - இதளய
ைதலவனாகிய இலக்குவதன; பியல் சகாண்டான் - பிடரியின் மீது ஏற தவத்துக்
பகாண்டுள்ளவ னாகிய அனுமனது; பபருந் கைாள் நின்றும் - பபரிய கைாள்களில்
இருந்து; கல் பகாண்டு ஆர் கிரியின் - கற்கள் பபாருந்தி நிதறந்துள்ள மதலயில்
இருந்து; நாலும் அருவி கபால் - பபருகி வருகின்ற அருவிதயப் கபால்; குருதி
கண்டார் - இரத்ைத்தைக் கண்டவர்களாகிய; முனிவர் எல்லாம் - முனிவர்கள்
எல்லாம்; “வில் பகாண்டான் இவகன” என்னா - வில்தலக் தகயில் பகாண்ட
(வீரர்களில் சிறந்ைவன்) இவ்வரக்ககன என்று பசால்லி; பவருக் பகாண்டார் -
அச்சம் பகாண்டார்கள்.

மனம் பபாறாதமயாலும் நாணத்ைாலும் முகத்தைத் திருப்பிக் பகாள்ளுைல்.

முளரி - ைாமதர.

(116)

8118. சீறும் நூல் சதரிந்த சிந்மத இலக்குவன், சிமலக் மக வாளி

நூறு நூறு ஏவி, சவய்தின், நுடங்கு உமள ைடங்கல் ைாவும்
பவறு பவறு இயற்றி, வீரக் சகாடிமயயும் அறுத்து வீழ்த்தி,
ஆறு நூறு அம்பு செம் சோன் கவெம் புக்கு அழுந்த
எய்தான்.

சீறும் நூல் சதரிந்த சிந்மத இலக்குவன் - சினந்து பசய்யும் கபார்த் பைாழிதலப்

பற்றிய சாத்திரத்தை (ஐயந்திரிபற) அறிந்ை இலக்குவன்; மகசிமல வாளி - (ைன்)
தகயிலுள்ள வில்லில் இருந்து அம்புகதள; நூறு நூறு ஏவி - பல நூற்றுக்கணக்கான
அளவில் பசலுத்தி; சவய்தின் நுடங்கு உமள ைடங்கல் ைாவும் - வலிதமயாக
வதளந்துள்ள பிடரி மயிதர உதடய சிங்கங்கதளயும்; பவறு பவறு இயற்றி - கவறு
கவறு துண்டுகளாகச் பசய்து; வீரக் பகாடிகதயயும் அறுத்து வீழ்த்தி - வீரத்துக்குக்
குறியான பகாடிதயயும் அறுத்து வீழ்த்தி; செம்சோன் கவெம் புக்கு - இந்திரசித்ைன்
அணிந்துள்ள சிவந்ை பபான் கபான்ற கவசத்தில் புகுந்து; அழுந்த ஆறு நூறு அம்பு
எய்தான் - அழுந்துமாறு அறுநூறு அம்புகதள எய்ைான்.
(117)
8119. காளபைகத்மதச் ொர்ந்த கதிரவன் என்னக் காந்தி,
பதாளின்பைல் ைார்பின்பைலும், சுடர் விடு கவெம் சூழ,
நீள நீள் ேவள வல்லி நிமர ஒளி நிமிர்வ என்ன,
வாளிவாய்பதாறும் வந்து சோடித்தன, குருதி வாரி.

காள பைகத்மதச் ொர்ந்த - கரிய கமகத்தைப் பபாருந்திய; கதிரவன் என்னக்

காந்தி - கதிரவன் என்னுமாறு ஒளிவிட்டு; பதாளின் பைல் - கைாளின் மீதும்; ைார்பின்
பைலும் - மார்பின் மீதும்; சுடர் விடு கவெம் சூழ - ஒளிவிடுகிற கவசத்தைச் சுற்றிலும்;
நீளநீள் ேவள வல்லி நிமர ஒளி நிமிர்வ என்ன - நீளமாக நீண்டுள்ள பவளக்
பகாடிகளின் வரிதசகள் ஒளிகயாடு கைான்றுவது கபால்; குருதி வாரி - இரத்ைக்
கடல்கள்; வாளிவாய் பதாறும் வந்து சோடிந்தன - அம்புகள் தைத்ை இடந்கைாறும்
வந்து பவளிப்பட்டன.
கருதமயான இந்திரசித்ைனது உடலில் சுற்றிப் புதனயப்பட்டுள்ள
பபான்மயமான கவசத்திற்குக் கருகமகத்தைச் சார்ந்ை கதிரவன் உவதம. அம்புகள்
பட்ட புண்ணில் இருந்து பவளிவரும் இரத்ைப் பபருக்குக்குப் பவளக்பகாடி ைன்
ஒளிதய பவளி விட்டுக் பகாண்டு இருப்பது கபால் கைான்றுகிறது என்றார்.

(118)

8120. சோன்உறு தடந் பதர் பூண்ட ைடங்கல் ைாப்புரண்ட

போதும்,
மின் உறு ேதாமகபயாடு ொரதி வீழ்ந்த போதும்,
தன் நிறத்து உருவ, வாளி தடுப்பு இல ொர்ந்த போதும்,
இன்னது என்று அறியான், அன்னான், இமனயது ஓர்
ைாற்றம் சொன்னான்.*

சோன் உறு தடந் பதர் பூண்ட ைடங்கல் ைா - பபான் மயமான பபரிய (ைனது)
கைரில் பூட்டப்பட்ட சிங்கங்கள் (இலக்குவனது அம்பு பட்டு); புரண்ட போதும் - கீழ்
விழுந்து புரண்டு இறந்ை காலத்திலும்; மின் உறு ேதாமகபயாடு - ஒளி பபாருந்திய
பகாடியுடன்; ொரதி வீழ்ந்த போதும் - கைர்ப்பாகன் இறந்து விழுந்ை காலத்திலும்; தன்
நிறத்து உருவ - ைன் மார்பில் ஊடுருவும் படியாக; தடுப்பு இல வாளி ொர்ந்த போதும் -
ைடுக்க முடியாைனவாகிய அம்புகள் பநருங்கிய காலத்திலும்; அன்னான் - அந்ை
இந்திரசித்ைன்; இன்னது என்று அறியான் - (நடப்பது) இன்னது என்று ஒன்றும்
உணராைவனாகி; இமனயது - இத்ைன்தமயைாகிய; ஓர் ைாற்றம் சொன்னான் - ஒரு
பசால்தலச் பசால்லுபவனாயினான்.
(119)

8121. ‘அந் நரன்; அல்லன் ஆகின், நாரணன் அமனயன்;

அன்பறல்
பின், அரன், பிரைன் என்ோர்ப் பேசுக; பிறந்து வாழும்
ைன்னர், நம் ேதியின் வந்து, வரி சிமல பிடித்த கல்வி
இந் நரன்தன்பனாடு ஒப்ோர் யார் உளர், ஒருவர்?’
என்றான்.

அந்நரன் - (அந்ை இலக்குவன்) அந்ை நரகனாயாவான்; அல்லன் ஆகின் - அவன்

அல்லாவிட்டால்; நாரணன் அமனயன் - நாராயணதன ஒப்பவன்; அன்பறல் -
அவன் அல்லனாயின்; பின் அரன் பிரைன் என்ோர்ப் பேசுக - பின்பு சிவன் பிரமன்
என்ற கைவர்கதள (உவதமயாகக் பகாண்டு) கபசுக; வரிசிமல பிடித்த கல்வி -
கட்டதமந்ை வில்தலப் பிடித்ை வில்கல்வியில்; இந்நரன் தன்பனாடு ஒப்ோர் - இந்ை
மனிைகனாடு ஒப்பவர்; நம் ேதியின் வந்து - நம் பூமியில் வந்து; பிறந்து வாழும்
ைன்னர் - பிறந்து வாழும் மன்னர்களில்; யார் உளர் - எவர் உள்ளார்கள்; என்றான் -
என்று (இந்திரசித்ைன் இலக்குவனது வீரத்தைப் புகழ்ந்து) கூறினான்.

(120)
இந்திரசித்ைன் கைர் அழிைல்

8122. வாயிமட சநருப்புக் கால, உடல் சநடுங் குருதி வார,

தீயிமட சநய் வார்த்தன்ன சவகுளியான்,-உயிர் தீர்ந்தாலும்,
ஓய்விடம் இல்லான்-வல்மல, ஓர் இமை ஒடுங்காமுன்னம்,
ஆயிரம் புரவி பூண்ட ஆழி அம் பதரன் ஆனான்.

உயிர் தீர்ந்தாலும் - (ைன்) உயிர் கபாவைாய் இருந்ைாலும்; ஓய்விடம் இல்லான் -

கபார்த் பைாழிதல ஒழியாைவனாகிய இந்திர சித்ைன்; வாயிமட சநருப்புக்கால -
வாயில் இருந்து பநருப்பு பவளிப்படவும்; உடல் சநடுங்குருதி வார - உடலில்
இருந்து மிகுதியான இரத்ைம் ஒழுகவும்; தீயிமட சநய் வார்த்தன்ன சவகுளியான் -
தீயில் பநய்தய வார்த்ைது கபான்ற (மிக்க) சினத்தை உதடயவனாய்; வல்மல -
விதரவாக; ஓர் இமை ஒடுங்கா முன்னம் - அதர மாத்திதர அளவு காலத்தில்; ஆயிரம்
புரவி பூண்ட - ஆயிரம் குதிரகள் பூண்டதும்; ஆழி அம் பதரன் ஆனான் - சக்கரங்கதள
உதடயதும் ஆகிய அழகிய கவறு ஒரு கைரின் கமல் ஏறிக்பகாண்டான்.

(121)

கலி விருத்தம்

8123. ஆமெ எங்கணும் அம்பு உக, சவம்பு போர்

ஓமெ விம்ை, உருத்திரரும் உடல்
கூெ, ஆயிர பகாடி சகாமலக் கமண
வீசி, விண்மண சவளி இலது ஆக்கினான்.
 ஆமெ எங்கணும் அம்பு உக - (இந்திரசித்ைன் எல்லாத்) திதசகளிலும் அம்புகள்
சிந்ைவும்; சவம்பு போர் ஓமெ விம்ை - பகாடிய கபாரினது கபபராலி (எங்கும்)
பரவவும்; உருத்திரரும் உடல் கூெ - சிவபிரானும் (கபாரின் பகாடுதமதயத்
ைாங்கமுடியாது) உடம்பு நடுங்கவும்; சகாமலக்கமண ஆயிர பகாடி வீசி - பகால்லும்
ைன்தம உள்ள அம்புகள் ஆயிரம் ககாடிதய எய்து; விண்மண சவளி இலது
ஆக்கினான் - ஆகாயத்தை பவற்றிடம் இல்தல யாகும்படி பசய்ைான்.

கூச, வீசி என்க.

(122)

8124. அத் திறத்தினில், அனகனும், ஆயிரம்

ேத்தி ேத்தியன் எய்குவ ேல் கமண
சித்திரத்தினில் சிந்தி, இராவணன்
புத்திரற்கும், ஓர் ஆயிரம் போக்கினான்.

அனகனும் - பாவச் பசயல் இல்லாைவனாகிய (இலக்குவனும்); அத்திறத்தினில் -

அப்பபாழுது; ேத்திேத்தியின் - வரிதச வரிதசயாக; எய்குவ ஆயிரம் ேல்கமண -
எய்வனவாகிய (பல) ஆயிரம் அம்புகதள; சித்திரத்தினில் சிந்தி - (கண்கடார்) வியப்பு
அதடயுமாறு பசலுத்தி; இராவணன் புத்திரற்கும் - இராவணன் மகனாகிய
இந்திரசித்ைன் மீதும்; ஓர் ஆயிரம் போக்கினான் - ஓர் ஆயிரம் அம்புகதளச்
பசலுத்தினான்.
(123)

8125. ஆயிரம் கமண ோய்தலும், ஆற்ற அருங்

காய் எரித்தமல சநய் எனக் காந்தினான்;
தீயவன் சேருஞ் பெவகன் சென்னிபைல்
தூய சவங் கமண நூறு உடன் தூண்டினான்.*

ஆயிரம் கமண ோய்தலும் - (இந்திரசித்ைன் கமல் இலக்குவனுதடய)

ஆயிரம் அம்புகள் பாய்ந்ை உடகன; ஆற்ற அருங்காய் எரித்தமல சநய் எனக்
காந்தினான் - (அைனால்) பபாறுக்க முடியாை காயும் பநருப்பின் இடத்து (விழுந்ை)
பநய்யால் (அந்ை பநருப்பு) மூண்டு எழுமாறு கபாலக் பகாதித்து; தூய சேருஞ்
பெவகன் சென்னிபைல் - சிறப்புதடய தூய வீரனாகிய இலக்குவனது பநற்றியின் மீது;
தீயவன் - பகாடிய தீயவனாகிய இந்திரசித்ைன்; சவங்கமண நூறு உடன் தூண்டினான்
- பகாடிய அம்புகள் நூதற உடன் எய்ைான்.

(124)

8126. சநற்றிபைல் ஒரு நூறு சநடுங் கமண

உற்ற போதினும், யாதும் ஒன்று உற்றிலன்,
ைற்று அவ் வன் சதாழிபலான் ைணி ைார்பிமட
முற்ற, சவங் கமண நூறு முடுக்கினான்.

சநற்றி பைல் - ைன் பநற்றியின் மீது; ஒரு நூறு சநடுங்கமண - ஒரு நூறு பபரிய
அம்புகள்; உற்ற போதினும் - ஊடு உருவிய கபாதிலும்; யாதும் ஒன்று உற்றிலன் -
(இலக்குவன்) எந்ை வதகயிலும் சிறிதும் வருந்ைாைவனாகி; ைற்று அவ்வன்
சதாழிபலான் ைணி ைார்பிமட - அந்ை வலிதமயான பைாழிதல உதடய
(இந்திரசித்ைனது) அழகிய மார்பின் கண்; முற்ற சவங்கமண நூறு முடுக்கினான் - ஊடு
உருவுமாறு பகாடிய அம்புகள் நூறிதனச் பசலுத்தினான்;

(125)

8127. நூறு சவங் கமண ைார்பின் நுமழதலின்,

ஊறு பொரிசயாடு உள்ளமும் பொர்தர,
பதறல் ஆம் துமணயும், சிமல ஊன்றிபய
ஆறி நின்றனன்-ஆற்றலில் பதாற்றிலான்.

ஆற்றலில் பதாற்றிலான் - (கபார்) வலிதமயில் இதுவதர கைாற்றிலாைவனாகிய

(இந்திரசித்ைன்); நூறு சவங்கமண ைார்பின் நுமழதலின் - (இலக்குவனது) நூறு
பகாடிய அம்புகள் (ைன்) மார்பில் (பட்டு ஊடுருவி) நுதழந்ைைனால்; ஊறு
பொரிபயாடு - (பபாங்கி) ஊறுகிற குருதிகயாடு; உள்ளமும் பொர்தர - மனமும்
கசார்வதடய; பதறல் ஆம் துமணயும் - கதளப்பு நீங்கித் கைறுகிற கால அளவு
மட்டும்; சிமல ஊன்றிபய - (ைன்) வில்தலத் (கைர்த் ைட்டில் ஊன்றுககால்கபால்)
ஊன்றிக்பகாண்டு; ஆறி நின்றனன் - கதளப்பு ஆறிநின்றனன்.

(126)

8128. புமதயும் நல் ைணி, சோன் உருள், அச்சொடும்

சிமதய, ஆயிரம் ோய் ேரி சிந்திட-
வமதயின் ைற்சறாரு கூற்று என ைாருதி-
உமதயினால் அவன் பதமர உருட்டினான்.

வமதயின் - பகாதலத் பைாழிலில்; ைற்சறாரு கூற்று என - பிறிது ஓர் இயமன்

என்று கூறத்ைக்க; ைாருதி - அனுமன்; நல் ைணி புமதயும் - நல்ல மணிகள்
புதைக்கப்பட்ட; சோன் உருள் - (அழகிய) பபான்மயமான சக்கரங்கள்; அச்சொடும்
சிமதய - அச்சுடன் அழிபடவும்; ோய்ேரி ஆயிரம் சிந்திட - ைாவிச் பசல்லும்
குதிதரகள் ஆயிரமும் விழுந்து இறக்கவும்; அவன் பதமர - அந்ை இந்திரசித்ைன் ஏறி
வந்ை கைதர; உமதயினால் உருட்டினான் - உதைத்து உருட்டித் ைள்ளினான்.
(127)
8129. பேய் ஓர் ஆயிரம் புண்டது, சேய்ம் ைணி
ஏய பதர் இமைப்பின்னிமட ஏறினான்;
தூயவன் சுடர்த் பதாள்இமணபைல் சுடர்த்
தீய சவங் கமண ஐம்ேது சிந்தினான்.

பேய் ஓர் ஆயிரம் பூண்டது - (இந்திரசித்ைன்) கபய்கள் ஓராயிரம் பூட்டப்பட்டதும்;

ைணிசேய் ஏயபதர் - மணிகள் பபய்து பபாருத்ைப்பட்டதுமான கைரின் மீது;
இமைப்பின்னிமட ஏறினான் - இதமப்பபாழுதில் ஏறியவனாய்; தூயவன் - தூய்தம
உதடயனவாகிய அனுமனின்; சுடர்த்பதாள் இமண பைல் - ஒளி விடுகிற இரண்டு
கைாள்களின் மீது; சுடர்த் தீயசவங்கமண - ஒளி விளங்குகிற பகாடுதமயான
அம்புகள்; ஐம்ேது சிந்தினான் - ஐம்பதைச் பசலுத்தினான்.

(128)

8130. ஏறி ஏறி இழிந்தது அல்லால், இகல்

பவறு செய்திலன், சவய்யவன்; வீரனும்,
ஆறு பகாடி ேகழியின் ஐ-இரு
நூறு பதர் ஒரு நாழிமக நூறினான்.
சவய்யவன் - (அனுமன் கைாளிதண கமல் ஐம்பது பவங்கதண எய்ை)
பகாடியவனாகிய இந்திரசித்ைன்; ஏறி ஏறி இழிந்தது அல்லால் - (இலக்குவன்
ைாகனறும் கைர்கதள எல்லாம் அம்பு பகாண்டு அழித்ைலால்) (பல கைர்களில்) ஏறி
ஏறி இறங்குவது அல்லாது; பவறு இகல் செய்திலன் - கவறு எந்ை வதகயான
கபாரும் பசய்யவில்தல; வீரனும் - வீரன் ஆகிய இலக்குவனும்; ஆறு பகாடி
ேகழியின் - ஆறு ககாடி அம்புகளால்; ஒரு நாழிமக - ஒரு நாழிதக அளவுக்குள்; ஐ
இருநூறு பதர் - ஆயிரம் கைர்கதள; நூறினான் - அழித்ைான்.
(129)

8131. ஆசி கூறினர்; ஆர்த்தனர்; ஆய் ைலர்

வீசி வீசி, வணங்கினர்;-விண்ணவர்-
ஊெல் நீங்கினர்; உத்தரிகத்சதாடு
தூசு வீசினர்;-நல் சநறி துன்னினார்.

விண்ணவர் - இந்திரசித்ைன் ஏறிய கைர்கதள எல்லாம் இலக்குவன் அழிப்பது

கண்டு (கபார் காண வந்ை) கைவர்கள்; ஆர்த்தனர் - மகிழ்ச்சிப் கபபராலி பசய்ைனர்;
ஆசி கூறினர் - (அந்ை இலக்குவனுக்கு) ஆசி கூறினார்கள்; ஆய்ைலர் வீசி வீசி
வணங்கினர் - (அவன் மீது) ஆய்ந்து திரட்டிய மலர்கதள வீசி வீசி
வணங்கினார்கள்; ஊெல் நீங்கினர் - மனத் ைடுமாற்றம் நீங்கப் பபற்றனர்;
உத்தரிகத்சதாடு - கமலாதடயுடன்; தூசு வீசினர் - அதரயாதடதயயும் வீசினார்கள்;
நல்சநறி துன்னினார் - இச்பசயல்களால் அவர்கள் நன்னடக்தககயாடு
பநருங்கியவர்கள் என்பதைக் காட்டினார்கள்.
 இலக்குவனின் அவைார ரகசியம் அறிந்தும் பவற்றி கண்டும் நல் பநறி
நிற்பவராகிய கைவர்கள் மகிழ்ந்ைனர் என்க.

(130)

8132. அக் கணத்தின், ஓர் ஆயிரம் ஆயிரம்

மிக்க சவங் கண் அரக்கர், அவ் வீரபனாடு
ஒக்க வந்துற்று ஒருவழி நண்ணினார்,
புக்கு முந்தினர், போரிமடப் சோன்றுவான்.

அக்கணத்தின் - அப்பபாழுதில்; அவ்வீரபனாடு ஒக்க - அந்ை இந்திரசித்ைகனாடு ஒத்ை;

ஓர் ஆயிரம் ஆயிரம் - ஓர் பத்து இலட்சம்; மிக்கசவங்கண் அரக்கர் - மிக்கபகாடிய
கண்கதள உதடய அரக்கர்கள்; வந்துற்று - வந்து; ஒரு வழி நண்ணினார் - ஓரிடத்தில்
திரண்டவர்களாய்ப்; போரிமடப் சோன்றுவான் - கபார்க்களத்தில் அழிவைற்காக;
புக்கு முந்தினர் - புகுந்து (இலக்குவதன) அழித்ைனர்.

(131)

8133. பதரர், பதரின் இவுளியர், செம் முகக்

காரர்,-காரின் இடிப்பினர், கண்மடயின்
தாரர், தாரணியும் விசும்பும் தவழ்
பேரர், பேரி முழக்கு அன்ன பேச்சினார்.
பதரர் - (இலக்குவதன எதிர்க்க வந்ை அரக்கவீரர்களில்) கைர் வீரர்களும்; பதரின்
இவுளியர் - கைர்ந்து எண்ணிய குதிதர வீரர்களும்; செம்முகக்காரர் - சிவந்ை
புள்ளிகள் பபாருந்திய கமகம் கபான்ற கருநிறத்தை உதடய யாதன வீரர்களும்;
காரின் இடிப்பினர் - கமகம் கபால் அைட்டுகிறவர்களும்; கண்மடயின் தாரர் -
கண்தட மாதல அணிந்ைவர்களும்; தாரணியும் - உலகிலும்; விசும்பும் -
ஆகாயத்திலும்; தவழ் பேரர் - பரவிய புகதழ உதடயவர்களும்; பேரிமுழக்கு அன்ன
பேச்சினார் - கபரிதகயின் முழக்கம் கபான்ற கபச்சிதன உதடயவர்களாயும்
இருந்ைார்கள்.
(132)

8134. ோர்த்த ோர்த்த திமெசதாறும், ேல் ைமழ

போர்த்த வானம் என இடி போர்த்து எழ,
ஆர்த்த ஓமதயும், அம்சோடு சவம் ேமட
தூர்த்த ஓமதயும், விண்ணிமனத் தூர்த்தவால்
ோர்த்த ோர்த்த திமெ சதாறும் - பார்த்ை பார்த்ை திக்குகள் எல்லாம்; ேல் ைமழ -
பல கமகங்கள்; போர்த்த வானம் என - சூழ்ந்து மூடிய வானம் கபால; இடி
போர்த்து எழ - இடிகயாதச பரந்து உண்டாகும்படி; ஆர்த்த ஓமதயும் - (வீரர்)
கபபராலி பசய்ை ஓதசயும்; அம்சோடு - அம்புகளும்; சவம்ேமட - பிற பகாடிய
பதடக்கலங்கதளயும்; தூர்த்த ஓமதயும் - பசலுத்தியைால் உண்டாகும் ஓதசயும்;
விண்ணிமனத் தூர்த்தவால் - ஆகாயத்தை நிதறத்ைன.

(133)

8135. ஆளி ஆர்த்தன; வாள் அரி ஆர்த்தன;

கூளி ஆர்த்தன; குஞ்ெரம் ஆர்த்தன;
Try error :java.sql.SQLException: Closed Statement: next

வன்தமல - அவர்களுதடய ஆயிரம் வலிய ைதலகள்; ஒற்மற சவங்கமணபயாடும்

- (இலக்குவன் எய்ை) ஒரு பகாடிய அம்பினால்; உருண்டவால் - அறுபட்டுக் கீழ்
உருண்டு விழுந்ைன.

(136)

8138. குடர் கிடந்தன, ோம்பு என; பகாள் ைதத்

திடர் கிடந்தன; சிந்தின, பதர்த் திரள்;
ேடர் கிடந்தனர், ேல் ேமடக் மகயினர்-
கடர் கிடந்தன போன்ற களத்திபன.
கடர் கிடந்தன போன்ற களத்திபன - கடல் கிடந்ைது கபான்ற கபார்க்களத்தின்
கண்கண; ோம்பு குடர் கிடந்தன - பாம்புகள் கபாலக் குடல்கள் கிடந்ைன; பகாள்
ைதத்திடர் கிடந்தன - பகாள்ளும் ைன்தம உள்ள மை யாதனகள் கமடுகள் கபால
விழுந்து கிடந்ைன; பதர்த்திரள் சிந்தின - கைர்க்கூட்டங்கள் சிைறிக் கிடந்ைன; ேல்ேமடக்
மகயினர் - பல பதடக்கலங்கதளக் தகயில் ஏந்திய பதடவீரர்கள்; ேடர் கிடந்தனர் -
(அம்புகளால் புண்பட்டுத்) துன்பத்தில் அழுந்திக் கிடந்ைார்கள்

(137)

8139. குண்டலங்களும், ஆரமும், பகாமவயும்,

கண்டநாணும், கழலும், கவெமும்,
ெண்ட ைாருதம் வீெ, தலத்து உகும்
விண் தலத்தினின் மீன் என, வீழ்ந்தவால்.
குண்டலங்களும் - (அரக்கர்கள் காதில் அணிந்திருந்ை) குண்டலங்களும்;
ஆரமும் - முத்து மாதலகளும்; பகாமவயும் - (பிறமணிக்) ககாதவமாதலகளும்;
கண்டநாணும் - கண்ட சரங்களும்; கழலும் - வீரக் கழல்களும்; கவெமும் - ;மார்புக்
கவசங்களும்; ெண்ட ைாருதம் வீெ - பகாடிய சூதறக்காற்று விசுைலால்; தலத்து உகும் -
நிலத்தில் (சிைறி) விழுகிற; விண் தலத்தினின் - ஆகாயத்தில் உள்ள; மீன் என
வீழ்ந்தவால் - மீன்கபாலக் (கீகழ) விழுந்ைன

(138)
8140. அரக்கன் மைந்தமன, ஆரியன் அம்பினால்,
கரக்க நூறி, எதிர் சோரு கண்டகர்
சிரக் சகாடுங் குமவக் குன்று திரட்டினான்-
இரக்கம் எய்தி, சவங் காலனும் எஞ்ெபவ.
ஆரியன் - (பபருதமக்கு உரியவன் ஆகிய) இலக்குவன்; அம்பினால் - ைன்
அம்புகளினால்; அரக்கன் மைந்தமன - அரக்கனாகிய இராவணனது மகனாகிய
இந்திரசித்ைதன; கரக்க நூறி - அம்புகளினால் உருவம் மதறயும் படியாக எய்து;
சவங்காலனும் - பகாடிய இயமனும்; இரக்கம் எய்தி - (கபாரில் இறக்கும் அரக்க வீரர்
நிதல கண்டு) மனமிரங்கி; எஞ்ெபவ - பின்னதடயும்படியாக; எதிர்சோரு
கண்டகர் - (ைன்தன) எதிர்த்துப் கபார் பசய்ை வஞ்சகர்களான அரக்கர்களின்;
சகாடுசிரக் குமவக்குன்று - பகாடிய ைதலகளின் குவியல்களாகிய மதலகதளத்;
திரட்டினான் - குவித்ைான்.

(139)

8141. சுற்றும் வால்சகாடு; தூவும்; துமவக்கும்; விட்டு

எற்றும்; வானின் எடுத்து எறியும்; எதிர்
உற்று பைாதும்; உமதக்கும்; உறுக்குைால்-
சகாற்ற வில்லி அன்று ஏறிய கூற்றபை.
அன்று - அப்பபாழுது; சகாற்ற வில்லி - பவற்றி பபாருந்திய வில்வீரனாகிய
இலக்குவன்; ஏறிய கூற்றபை - ஏறிச் பசலுத்திய அனுமனாகிய இயமன்;
வால்சகாடு சுற்றும் தூவும் - (அரக்க வீரர்கதளத் ைன்) வாதலக்பகாண்டு
சுற்றிவதளத்து (எடுத்துத்) தூவுவான்; துமவக்கும் - ைன் கால்களால் மிதிப்பான்; விட்டு
எற்றும் - பநட்டித் ைள்ளி உதைப்பான்; வானின் எடுத்து எறியும் - வானத்தில் எடுத்து
எறிவான்; எதிர் உற்று பைாதும் - எதிகர பபாருந்தி கமாதுவான்; உமதக்கும் - (ைன்)
கால்களால் உதைப்பான்; உறுக்கும் - சினந்து பார்ப்பான்.

(140)

8142. ோர்க்கும் அஞ்ெ; உறுக்கும்; ேகட்டினால்

தூர்க்கும், பவமலமய; பதாள் புமட சகாட்டி நின்று
ஆர்க்கும்; ஆயிரம் பதர் பிடித்து அம் மகயால்
ஈர்க்கும்-ஐயன் அன்று ஏறிய யாமனபய.
அன்று - அப்பபாழுது; ஐயன் - ைதலவனாகிய இலக்குவன்; ஏறிய யாமனபய -
ஏறியிருந்ை யாதன கபான்றவனாகிய அனுமன்; அஞ்ெ ோர்க்கும் - (அரக்கர்கள்)
அஞ்சும்படியாகப் பார்ப்பான்; உறுக்கும் - சினந்து அைட்டுவான்; ேகட்டினால்
பவமலமயத் தூர்க்கும் - யாதனகதள எடுத்து வீசி எறிந்து கடதலத் தூர்ப்பான்;
பதாள்புமட சகாட்டி நின்று ஆர்க்கும் - கைாளின் பக்கங்களில் பகாட்டி நின்று
கபபராலி பசய்வான்; ஆயிரம் பதர் பிடித்து - ஆயிரம் கைர்கதளப் பிடித்து; அம்
மகயால் ஈர்க்கும் - (ைன்) அழகிய தககளால் இழுப்பான்.
 (141)

8143. ைாவும் யாமனயும் வாளுமடத் தாமனயும்,

பூவும் நீரும் புமன தளிரும் என,
தூவும்; அள்ளிீ் பிமெயும்; துமகக்குைால்-
பெவகன் சதரிந்து ஏறிய சீயபை.
பெவகன் - வீரனாகிய இலக்குவன்; சதரிந்து - கைர்ந்பைடுத்து; ஏறிய சீயபை -
ஏறியிருந்ை சிங்கம் கபான்ற அனுமன்; ைாவும் -; குதிதரகதளயும் யாமனயும் -
யாதனகதளயும்; நீரும் - ைண்ணீர் கபாலவும்; புமனதளிரும் என - அழகிய ைளிர்கள்
கபாலவும்; தூவும் - தூவுவான்; அள்ளிப்பிமெயும் - தகயால் அள்ளிப் பிதசவான்;
துமகக்கு ைால் - காலால் துதவப்பான்.

(142)

8144. உரகம் பூண்ட உருமள சோருந்தின

இரதம் ஆயிரம், ‘ஏ’ எனும் ைாத்திமர,
ெரதம் ஆகத் தமரப் ேடச் ொடுைால்-
வரதன் அன்று உவந்து ஏறிய வாசிபய.
அன்று - அப்பபாழுது; வரதன் - வரந்ைரும் வலிதம உள்ள இலக்குவன்; உவந்து
ஏறிய வாசிபய - மகிழ்ந்து ஏறிய வாகனமாகிய குதிதர கபான்ற அனுமன்; உரகம்
பூண்ட - பாம்புகள் பூட்டப் பபற்றனவும்; உருமள சோருந்தின - சக்கரங்கள்
பபாருந்தியனவும் ஆகிய; ஆயிரம் இரதம் - ஆயிரம் கைர்கதள; “ஏ” எனும் ைாத்திமர -
மிகமிக விதரவான கால அளவில்; ெரதம் ஆக - ைவறாமல்; தமரப்ேடச் ொடுைால் -
ைதரயில்பட்டு அழியுமாறு கமாதி அழிப்பான்.
(143)

8145. அவ் இடத்தினில், ஆய் ம்ருந்தால், அழல்

சவவ் விடத்திமன உண்டவர் மீண்சடன,
எவ் இடத்தினும் வீழ்ந்த இனத்தமலத்
சதவ் அடக்கும் அவ் வலியவர் பதறினார்.
அவ் இடத்தினில் - (அனுமன் அரக்கர் பதடதய அழித்துக் பகாண்டிருந்ை) அந்ை
கநரத்தில்; அழல் சவவ்விடத்திமன உண்டவர் - தீப் கபான்ற பகாடிய நஞ்சிதன
உண்டவர்கள்; ஆய் ைருந்தால் - சிறந்ை மருந்தினால்; மீண்சடன - உயிர் பிதழத்து
எழுந்ைது கபால; எவ் இடத்தினும் - கபார்க்களத்தின் எல்லா இடங்களிலும்; வீழ்ந்த -
(இந்திரசித்ைனின் அம்பு பட்டுக்) கதளத்து மூர்ச்தசயாகிக் கிடந்ை; இனத்தமல -
(அனுமானின்) கூட்டத்தில் உள்ளவர்களான; சதவ் அடக்கும் - பதகவதர
அடக்கும்; அவ்வலியவர் - அந்ை வலிதம உதடயவர்களாகிய குரங்குப் பதட
வீரர்கள்; பதறினார் - கதளப்பு நீங்கி எழுந்ைார்கள்;
(144)
8146. பதறினார் கண் சநருப்பு உகச் சீறினார்;
ஊறினார் வந்து, இளவமல ஒன்றினார்;
ைாறு ைாறு, ைமலயும் ைரங்களும்
நூறும் ஆயிரமும் சகாடு நூறினார்.
பதறினார் - (மயக்கம்) பைளிந்து எழுந்ை (அந்ை வானர வீரர்கள்); கண் சநருப்பு உக -
கண்களில் தீ பவளிப்படுமாறு; சீறினார் - சீறியவர்களாகி; வந்து ஒன்றினார் -
இளவலாகிய இலக்குவதனச் சூழ்ந்ைார்கள்; ைாறுைாறு - (பதகவனாகிய இந்திர
சித்ைனுக்கு எதிராக) மாற்றி மாற்றி; ைமலயும் - மதலகதளயும்; ைரங்களும் -
மரங்கதளயும்; நூறும் ஆயிரமும் சகாடு - நூற்றுக்கணக்கிலும், ஆயிரக்கணக்கிலும்
(தககளில்) (ஏந்திக்) பகாண்டு; நூறினார் - (பதகவர்கதள) அழித்ைார்கள்.

(145)

8147. விகடம் உற்ற ைரசனாடு சவற்புஇனம்

புகட, உற்ற சோறுத்தன, போவன,
துகள் தவத் சதாழில் செய் துமறக் கம்மியர்
ெகடம் ஒத்தன, தார் அணி பதர் எலாம்.
விகடம் உற்ற - கவறுபாடு பபாருந்திய (பலவதகயாக அதமந்ை); ைரசனாடு -
மரங்கதளயும்; சவற்பு இனம் - மதலக் கூட்டங்கதளயும் (குரங்குப்பதடயினர்);
புகட - வீச; உற்ற சோறுத்தன - உளவாகிய ஊறுபாடுகதளக் பகாண்டதவயாய்;
போவன - அழிந்து கபாவனவாகிய; தார் அணி பதர் எலாம் - ஒலிக்கும்
கிண்கிணிதயக் கட்டி அழகுபடுத்ைப்பட்ட கைர்கள் எல்லாம்; துகள் தவத்சதாழில்
செய் - குற்றம் இல்லாமல் மிகுதியான பைாழிதலச் பசய்கிற; துமறக்கம்மியர் -
ைன் துதறயில் சிறந்ை மரத்ைச்சர்கள் (முடிக்காமல் அதரகுதறயாகச் பசய்து
பகாண்டிருக்கிற); ெகடம் ஒத்தன - கைர்கதள ஒத்து விளங்கின.
(146)

8148. வாலி மைந்தன் ஓர் ைால் வமர வாங்கினான்,

காலின் வந்த அரக்கமன; ‘கா; இது
போலும் உன் உயிர் உண்ேது, புக்கு’ எனா,
பைல் நிமிர்ந்து, சநருப்பு உக, வீசினான்.

வாலி மைந்தன் - வாலியின் மகனாகிய அங்கைன்; ஓர் ைால் வமர வாங்கினான் -

ஒரு பபரிய மதலதயக் (தகயில்) பபயர்த்து எடுத்துக்பகாண்டு; காலின் வந்த
அரக்கமன - காற்றுப் கபால கைரில் விதரந்து வந்ை அரக்கனாகிய இந்திரசித்ைதன
(கநாக்கி); உயிர் உண்ேது இது போலும் - உன்னுதடய உயிதரக் குடிப்பது இது
கபாலும்; புக்கு காஎனா - புகுந்து (உன் உயிதரக்) காத்துக் பகாள் என்று பசால்லி;
பைல் நிமிர்ந்து - உயரக் குதித்து எழுந்து; சநருப்பு உக வீசினான் - பநருப்பு
பவளிப்படும் படியாக வீசினா;.
 (147)

8149. ‘ஏர் அழித்தது செய்தவன் ஈண்டு எழில்

சீர் அழித்தவன் ஆம்’ என, பதவர்கள்
ஊர் அழித்த உயர் வலித் பதாளவன்
பதர் அழித்து, ஓர் இமைப்பிமடச் சென்றதால்.

செய்தவன் - ைவம் பசய்ைவனாகிய இராவணனது; ஈண்டு எழில் - பநருங்கிய

(வலிதமயின்) சிறப்தப; அழித்தவன் ஆம் என - அழித்ைவன் (இந்ை அங்கைகன)
ஆகும் என்று (பார்த்ைவர் வியந்து பாராட்டும் படியாக); பதவர்கள் ஊர் அழித்த -
கைவர்களின் ஊராகிய கைவர் உலகத்தை அழித்ை; வலி உயர் பதாளவன் - வலிதம
மிகுந்ை கைாதள உதடயவனான (இந்திரசித்ைனது); பதர் ஏர் அழித்தது - கைரின்
அழகு பகட்டது; அழித்து - (அவ்வாறு அதை) அழித்து; ஓர் இமைப்பிமடச்
சென்றதால் - (அங்கைன் வீசிய மால்வதர) ஒரு பநாடிப்பபாழுதில் பசன்றது.
(148)

8150. அந்த பவமலயின், ஆர்த்து எழுந்து ஆடினார்,

சிந்மத ொல உவந்தனர், பதவர்கள்-
‘தந்மத தந்மத ேண்டு உற்ற ெழக்கு எலாம்
எந்மத தீர்த்தனன்’ என்ேது ஓர் ஏம்ேலால்.

அந்த பவமலயின் - அப்பபாழுது; தந்மத தந்மத - அங்கைனது ைந்தையாகிய

வாலியின் ைந்தையாகிய இந்திரன்; ேண்டு உற்ற ெழக்கு எலாம் - முன்பு அதடந்ை
அவமானத்தை எல்லாம்; எந்மத - எமது ஐயனாகிய அங்கைன்; தீர்த்தனன் என்ேது ஓர்
ஏம்ேலால் - தீர்த்து விட்டான் என்பபைாரு களிப்பினால்; பதவர்கள் - கைவர்கள்; சிந்மத
ொல உவந்தனர் - மனம் மிக மகிழ்ந்ைவர்களாய்; ஆர்த்து - மகிழ்ச்சிப் கபபராலி
பசய்து; எழுந்து ஆடினார் - எழுந்து கூத்ைாடினார்கள்.
(149)

8151. அழிந்த பதரின்நின்று, அந்தரத்து, அக் கணத்து,

எழுந்து, ைற்று ஓர் இரதம் உற்று ஏறினான்,-
‘கழிந்து போகமல, நில்!’ என, மகக் கமண
சோழிந்து சென்றனன்-தீ எனப் சோங்கினான்.

அக்கணத்து - அப்பபாழுகை; அழிந்த பதரின் நின்று - அழிந்ை கைரில் நின்று;

அந்தரத்து எழுந்து - கமகல எழுந்து; ைற்று ஓர் இரதம் உற்று ஏறினான் - கவறு ஒரு
கைரிதன பநருங்கி ஏறி; தீ எனப் சோங்கினான் - தீயிதனப் கபாலப் பபாங்கிச்
சினந்து; கழிந்து போகமல நில் என - (அங்கைதன கநாக்கி) விலகிப் கபாகாகை
நிற்பாயாக என்று பசால்லி; மகக்கமண சோழிந்து சென்றனன் - தகயில் உள்ள
வில்லில் இருந்து அம்புகதளப் பபாழிந்துபகாண்டு பசன்றான்.

(150)

8152. இந்திரன் ைகன் மைந்தமன, ‘இன் உயிர்

தந்து போக!’ எனச் ொற்றலுற்றான்தமன,
வந்து, ைற்மறய வானர வீரரும்,
முந்து போர்க்கு முமற முமற முற்றினார். இந்திரன் ைகன் மைந்தமன - இந்திரன்
மகனாகிய வாலியினுதடய மகனாகிய அங்கைதனப் பார்த்து); இன் உயிர் தந்து போக
- உனது இனிய உயிதர எனக்கு இதரயாகக் பகாடுத்துச் பசல்வாய்; எனச்
ொற்றலுற்றான் தமன - என்று கூறியவனாகிய இந்திரசித்ைதன; வந்து - பநருங்கி
வந்து; ைற்மறய வானர வீரரும் - மற்றும் உள்ள வானர வீரர்கள் எல்லாம்; முந்து
போர்க்கு - முந்திச் பசல்லும் கபாருக்கு; முமற முமற முற்றினார் - வரிதச
வரிதசயாகச் சூழ்ந்து பகாண்டார்கள்.
(151)

8153. ைரமும், குன்றும், ைடிந்த அரக்கர்தம்

சிரமும், பதரும், புரவியும், திண் கரிக்
கரமும், ஆளியும் வாரிக் கடியவன்
ெரமும் தாழ்தர, வீசினர், தாங்கினார்.

ைரமும் - (அவ்வாறு சூழ்ந்துபகாண்ட வானர வீரர்கள்) மரங்கதளயும்; குன்றும்

- மதலகதளயும்; ைடிந்த அரக்கர்தம் சிரமும் - இறந்து கபான அரக்கர்களுதடய
ைதலகதளயும்; பதரும் - கைர்கதளயும்; புரவியும் - குதிதரகதளயும்; திண்கரிக்
கரமும் - வலிய யாதனகளின் தககதளயும்; ஆளியும் - சிங்கங்கதளயும்; வாரி -
(தககளால்) வாரி எடுத்து; கடியவன் - பகாடியவனாகிய இந்திரசித்ைனது;
ெரமும் தாழ்தர - அம்புகளின் கவகமும் பின்னால் இருக்கும்படி; வீசினர் தாங்கினார் -
வீசித் ைாக்கினார்கள்.

(152)

8154. அமனய காமலயில், ஆயிரம் ஆயிரம்

விமனய சவங் கண் அரக்கமர, விண்ணவர்
நிமனயும் ைாத்திரத்து, ஆர் உயிர் நீக்கினான்-
ைமனயும், வாழ்வும், உறக்கமும் ைாற்றினான்.

ைமனயும் - ைன் மதனவியாகிய ஊர்மிதளதயயும்; வாழ்வும் - அரச கபாக மாளிதக

வாழ்விதனயும்; உறக்கமும் - தூக்கத்தையும்; ைாற்றினான் - நீக்கி உள்ளவனாகிய
இலக்குவன்; அமனய காமலயில் - அந்ைச் சமயத்தில்; ஆயிரம் ஆயிரம் - பல்லாயிரம்
(இலட்சம்); விமனய சவங்கண் அரக்கமர - கபார்த் பைாழில் வல்ல
பகாடுதமயான கண்கதள உதடய அரக்கர்கதள; விண்ணவர் நிமனயும்
ைாத்திரத்து - கைவர்கள் நிதனக்கும் கால அளவுக்குள்; ஆர் உயிர் நீக்கினான் -
அருதமயான உயிதரப் கபாக்கிக் பகான்றான்.
மதனயும் வாழ்வும் உறக்கமும் மாற்றினான் என்பைற்கு “சர்கவசுவரனாயும்
ைனது ைதமயனாயுமுள்ள ஸ்ரீராமபிரானுக்கு ஸர்வ கைஸுஸர்வ கால
ஸர்வாவஸ்தைகளிலும் அடிதமத் பைாழில் பசய்வைற்காக நாடு துறந்து
அப்பிரானுடகன காடு புகுந்து நாட்டின் பங்கதளபயல்லாங் தகவிட்டு ஜாகரூகனாய்
எல்லாக் காலத்திலும் சகல விைதகங்கரியமும் பசய்யும். இதளய பபருமாபளன்க”
என விளக்கம் ைருகிறார் தவ.மு.ககா.

(153)

8155. ஆமனயும், தடந் பதரும், தன் ஆர் உயித்

தாமனயும், ேரியும், ேடும் தன்மைமய
ைான சவங் கண் அரக்கன் ைனக் சகாளா,
போன சவன்றியன், தீ எனப் சோங்கினான்.

ைானசவங்கண் அரக்கன் - மான உணர்தவயும் பகாடுதமயான கண்கதளயும்

உதடய அரக்கனாகிய இந்திரசித்ைன்; ஆமனயும் - யாதனகளும்; தடந்பதரும் -
பபரிய கைர்களும்; தன் ஆர் உயிர்த்தாமனயும் - ைனது அரிய உயிர் கபான்ற பதட
வீரர்களும்; ேரியும் - குதிதரகளும்; ேடும் தன்மைமய - இறந்து படும் பாட்தட; ைனக்
சகாளா - மனத்தில் பகாண்டு; போன சவன்றியன் - பவற்றி இல்லாைவனாகி; தீ
எனப் சோங்கினான் - தீயிதனப் கபாலச் சினந்ைான்.

(154)

8156. சீர்த் தடம் சேருஞ் சில்லி அம் பதரிமனக்

காத்து நின்ற இருவமரக் கண்டனன்-
ஆர்த்த தம் சேருஞ் பெமன சகாண்டு, அண்டபைல்
ஈர்த்த பொரிப் ேரமவ நின்று ஈர்த்தலால்.

ஆர்த்த தம் சேருஞ்பெமன சகாண்டு - கபபராலி பசய்ை (ைம் பக்கத்து) அரக்கரது

இறந்ை பபரிய பதடதய வாரிக் பகாண்டு; அண்டபைல் ஈர்த்த பொரிப்ேரமவ -
அண்டத்ைளவு (உயர்ந்ை) இரத்ைக்கடல்; நின்று ஈர்த்தலால் - நின்று ைங்கதளயும்
இழத்ைலால்; சீர்த்தடம் சேருஞ் சில்லி - (அவ்வாறு இழுக்க விடாமல்) சிறப்புப்
பபாருந்திய சக்கரங்கதள உதடய; அம் பதரிமன - அழகிய கைரிதனப்
பற்றிக்பகாண்டு; காத்து நின்ற - ைங்கதளக் காத்துக்பகாண்டு நின்ற; இருவமரக்
கண்டனன் - (தூமிராட்சன் மாபக்கன் ஆகிய) இருவதர மட்டுகம இந்திரசித்ைன்
கண்டான்.
(155)
8157. பநர் செலாது, இமட நின்றனர்-நீள் சநடுங்
கார் செலா; இருள் கீறிய கண் அகல்
பதர் செலாது; விசும்பிமடச் செல்வது ஓர்
பேர் செலாது;-பிணத்தின் பிறக்கபை.

பிணத்தின் பிறக்கபை - அக்களத்தில் பிணங்கள் மிகுந்து குவிந்திருத்ைலால்; நீள்

சநடுங்கார் செலா - (அைற்கு கமல் கநராகச் பசல்லுகிற) நீண்ட பபரிய கமகங்கள்
பசல்ல மாட்டா; இருள் கீறிய கண் அகல் பதர் செலாது - இருதள நீக்குகிற
கதிரவனுதடய இடமகன்ற பபரிய கைரும் பசல்ல மாட்டாது; விசும்பிமடச் செல்வது
ஓர் பேர் செலாது - ஆகாயத்தில் பசல்லும் ைன்தம உள்ள ஓர் உயிரும் பசல்ல
மாட்டாது; பநர் செலாது - (இவ்வாறு பிணங்கள் பநருங்கி இருத்ைலால் புதக நிறக்
கண்ணன், மாபக்கன்) என்ற இரு வீரர்களும் கநராகச் பசல்லாது; இமட நின்றனர் -
இருந்ை இடத்திகலகய நின்றிருந்ைனர்.

(156)

8158. அன்று தன் அயல் நின்ற அரக்கமர

ஒன்று வாள் முகம் பநாக்கி, ‘ஒரு விலான்
நன்று நம் ேமட நாற்ேது சவள்ளமும்
சகான்று நின்றேடி!’ எனக் கூறினான்.

அன்று - அப்பபாழுது; தன் அயல் நின்ற அரக்கமர - இந்திரசித்து ைன்

அருகில் கைரிதனப் பற்றி நின்ற அரக்கர்களின்; வாள் ஒன்று முகம் பநாக்கி - ஒளி
பபாருந்திய முகத்தைப் பார்த்து; ஒருவிலான் - ஒப்பற்ற வில் வீரனாகிய இலக்குவன்;
நம் ேமட நாற்ேது சவள்ளமும் - நமது பதட நாற்பது பவள்ளத்தையும்; சகான்று
நின்றேடி - பகான்று நின்ற ைன்தம; நன்று எனக் கூறினான் - நன்றாய் இருக்கிறது
என்று கூறினான்.
(157)

8159. ஆய வீரரும், ‘ஐய! அைர்த்தமல,

நீயும், நாற்ேது சவள்ள சநடும் ேமட
ைாய, சவங் கமண ைாரி வழங்கிமன:
ஓய்வு இல் சவஞ் செரு ஒக்கும்’ என்று ஓதினார்.
ஆய வீரரும் - (இந்திரசித்ைன் கூறக் ககட்ட) அத்ைன்தம உதடய வீரர்கள்
இருவரும்; ஐய - ஐயகன; அைர்த்தமல நீயும் - கபார்க்களத்தில் நீயும்; நாற்ேது
சவள்ள சநடும் ேமட ைாய - எதிரிகளின் நாற்பது பவள்ள அளவுள்ள
பபரும்பதட அழியும் படியாக; சவங்கமண ைாரி வழங்கிமன - பகாடிய அம்பு
மதழ பபாழிந்ைாய் (அைனால்); ஓய்வு இல் சவஞ்செரு - இதடவிடாது (இருவரும்
பசய்ை) பகாடிய கபார்; ஒக்கும் - ஒத்ைது ஆகும்; என்று ஓதினார் - என்று கூறினார்கள்.
 (158)

8160. வந்து பநர்ந்தனர்; ைாருதிபைல் வரும்

அந்திவண்ணனும், ஆயிரம் ஆயிரம்
சிந்தினான், கமண; பதவமர சவன்றவன்
நுந்த நுந்த, முமற முமற நூறினான்.

வந்து பநர்ந்தனர் - (இலக்குவனும் இந்திரசித்ைனும் மீண்டும் கபாரிட) வந்ை

எதிர்த்ைனர்; ைாருதி பைல் வரும் அந்தி வண்ணனும் - அனுமன் மீது ஏறி வருகிற
பசவ்வானம் கபான்ற நிறம் உதடய இலக்குவனும்; ஆயிரம் ஆயிரம் கமண
சிந்தினான் - ஆயிரக்கணக்கான அம்புகதளச் பசலுத்தினான்; பதவமர சவன்றவன் -
கைவர்கதள பவன்றவனாகிய இந்திரசித்ைன்; நுந்த நுந்த - (இலக்குவன்) எய்யும்
கைாறும் எய்யும் கைாறும்; முமற முமற நூறினான் - அவற்தற முதற முதறகய
அழித்ைான்.
(159)

8161. ஆறும், ஏழும், அறுேதும் ஐம்ேதும்,

நூறும், ஆயிரமும், கமண நூக்கி, வந்து
ஊறினாமர உணர்வு சதாமலத்து, உயிர்
பதறினாமர சநடு நிலம் பெர்த்தினான்.

(இந்திரசித்ைன்) ஆறும் ஏழும் அறுேதும் ஐம்ேதும் நூறும் ஆயிரமும் - ஆறும்

ஏழும் அறுபதும் ஐம்பதும் நூறும் ஆயிரமும் ஆகிய; கமண நூக்கி - அம்புகதளச்
பசலுத்தி; வந்து ஊறினாமர - (எதிர்) வந்து ஊன்றியவர்கதள; உணர்வு சதாமலத்து -
மயக்கம் அதடயும்படி பசய்து; உயிர் பதறினாமர - (முன்பு மயங்கிப் பின்பு மயக்கம்
நீங்கி) உயிர் கைறியவர்கதள; சநடு நிலம் பெர்த்தினான் - பபரிய நிலத்தில் (உயிரற்று)
விழச் பசய்ைான்.

(160) 8162.
கதிரின் மைந்தன் முதலினர், காவலார்,
உதிர சவள்ளத்தின் ஒல்கி ஒதுங்கலும்,
எதிரில் நின்ற இராவணி ஈடுற,
சவதிரின் காட்டு எரிபோல், ெரம் வீசினான்.

கதிரின் மைந்தன் முதலினர் காவலார் - கதிரவன் மகதன முைலாகக் பகாண்ட

வானரப் பதடக்காவல் வீரர்கள்; உதிர சவள்ளத்தின் - (ைங்களது உடலில்
இருந்து பபருகிய) இரத்ைபவள்ளத்ைால்; ஒல்கி ஒதுங்கலும் - ைளர்ந்து ஒதுங்கிய
உடகன; எதிரில் நின்ற - ைனக்கு எதிரில் நின்ற; இராவணி - இராவணன் மகனாகிய
இந்திரசித்ைன்; ஈடுற - ைளர்ச்சி அதடயுமாறு (இலக்குவன்); சவதிரில் காட்டு
எரிபோல் - மூங்கில் காட்டில் பற்றிய தீயிதனப் கபால்; ெரம் வீசினான் - அம்புகதளக்
கடுதமயாக எய்ைான்.

(161)

8163. உமளவு பதான்ற, இராவணி ஒல்கினான்;

கிமளயின் நின்ற இருவர் கிமளத்தலும்,
அளவு இல் பெமன அவிதர, ஆரியற்கு
இமளய வீரன் சுடு ெரம் ஏவினான்.

இராவணி - இராவணன் மகனாகிய இந்திரசித்ைன்; உமளவு பதான்ற

ஒல்கினான் - (பவதிரின் காட்டு எரிகபால் சரம் வீசிய இலக்குவனின் அம்புகளால்)
வருத்ைம் உண்டாகித் ைளர்ச்சி அதடந்ைான்; கிமளயின் நின்ற இருவர் கிமளத்தலும்
- (அவனுக்கு இருபக்கங்களிலும் மரத்தின்) கிதளகபால (அத்கைரிதனக் காத்து)
நின்றவர்களாகிய புதக நிறக்கண்ணன், மாபக்கன் என்னும் இருவரும் மனக்கிளர்ச்சி
உற்றுப் கபாருக்கு எழுந்ை உடகன; ஆரியற்கு இமளயவன் - இராமனுக்கு
இதளயவனாகிய இலக்குவன்; அளவு இல்பெமன அவிதர - அளவு இல்லாை
அரக்கர் பதட அழியும் படியாக; சுடுெரம் ஏவினான் - பகால்லும் ைன்தம
பபாருந்திய அம்புகதளச் பசலுத்தினான்.
(162)

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

8164. சதரி கமண ைாரி சேய்ய, பதர்களும், சிமலக் மகம்ைாவும்,

ேரிகளும், தாமும், அன்று ேட்டன கிடக்கக் கண்டார்.
இருவரும் நின்றார்; ைற்மற இராக்கதர் என்னும் பேர்கள்
ஒருவரும் நின்றார் இல்மல; உள்ளவர் ஓடிப் போனார்.
சதரிகமண ைாரி சேய்ய - (இலக்குவன்) கைர்ந்பைடுத்ை அம்புகதள மதழகபாலச்
பசலுத்ை; பதர்களும் - கைர்களும்; சிமலக் மகம்ைாவும் - சிலிர்க்கின்ற தகதய
உதடய யாதனகளும்; ேரிகளும் - குதிதரகளும்; அன்று ேட்டன தாமும் கிடக்கக்
கண்டார் - அப்பபாழுது இறந்து விழுந்து கிடப்பதைக் கண்டார்கள் ஆகிய;
இருவரும் நின்றார் - அந்ை இருவர் மாத்திரகம கபார்க்களத்தில் நின்றார்கள்; ைற்மற
இராக்கதர் என்னும் பேர்கள் ஒருவரும் நின்றாரில்மல - பிற அரக்கர்கள் என்னும்
பபயருதடயவர்கள் ஒருவரும் நிற்கவில்தல; உள்ளவர் ஓடிப் போனார் - உயிர்
உளராக நின்ற அதனவரும் (களத்தை விட்டு) ஓடிப்கபானார்கள்.
சிதலத்ைல் - முதளத்ைது கபாலச் சிலிர்த்துத் கைான்றுைல்.

(163)
8165. ஓடினர் அரக்கர், தண்ணீர் உண் நெ உலர்ந்த நாவர்,
பதடின, பதலிந்து மகயால் முகிலிமன முகந்து பதக்கி,
ோடு உறு புண்கள்பதாறும் ேசும் புனல் ோயப் ோய,
வீடினர் சிலவர்; சில்பலார், சேற்றிலர்; விளிந்து வீழ்ந்தார்.
ஓடினர் அரக்கர் - கபார்க்களத்தில் நிற்காது உயிர் பிதழத்து ஓடினவர்களாகிய
அரக்கர்கள்; உலர்ந்த நாவர் - வறண்ட நாவிதன உதடயவர்களாய்; உண்நமெ
தண்ணீர் பதடினர் - உன்ணும் விருப்பத்ைால் ைண்ணீதரத் கைடினார்கள் (அவ்வாறு
கைடியவர்கள்); சதரிந்து - கைர்ந்து எடுத்து; தகயால் முகிலிதன முகந்து கைக்கி -
ைங்கள் தககளால் கமகங்கதள (கமகநீதர) வாரிக் குடித்துச்; சிலவர் வீடினர் - சிலர்
இறந்து ஒழிந்ைார்கள்; சில்பலார் - கவறு சிலர்; சேற்றிலர் - (அவ்வாறு) (ைண்ணீர்)
கிதடக்கப் பபறாதமயால்; ோடுறு புண்கள் பதாறும் - (அம்பு பட்டுத் கைான்றிய
புண்களில் இருந்து; ேசும் புனல் ோயப் ோய - பசிய (குருதிப்) புனல் கமலும் கமலும்
பாய்ைலால்; விளிந்து வீழ்ந்தார் - இறந்து விழுந்ைார்கள்.
(164)

8166. சவங் கமண திறந்த சைய்யர், விளிந்திலர், விமரந்து

சென்றார்,
செங் குழல் கற்மற பொரத் சதரிமவயர் ஆற்ற, சதய்வப்
சோங்கு பூம் ேள்ளி புக்கார், அவர் உடல் சோருந்தப்
புல்லி,
அங்கு அவர் ஆவிபயாடும் தம் உயிர் போக்கி அற்றார்.

சவங்கமண திறந்த சைய்யர் - பகாடிய அம்புகளால் பிளக்கப்பட்ட உடலிதன

உதடய சில அரக்கர்கள்; ஆற்ற விமரந்து சென்றார் - மிக விதரந்து பசன்று;
சதரிமவயர் செங்குழல் கற்மற பொர -ைங்கள் மதனவியருதடய சிவந்ை கூந்ைல்
பைாகுதி அவிழ்ந்து விழும்படியாக; அவர் உடல் சோருந்தப் புல்லி -
அவர்களுதடய உடம்தப பநருக்கித் ைழுவி; அங்கு - அந்ை இடத்திகலகய; அவர்
ஆவிபயாடும் தம் உயிர் போக்கி அற்றார் - அவர்களுதடய உயிருடன் ைங்களது
உயிதரயும் விட்டு இறந்து; சதய்வப் சோங்கு பூம்ேள்ளி புக்கார் - பைய்வத்ைன்தம
பபாங்குகிற அழகிய பபரிய படுக்தக ஆகிய வீரசுவர்க்கம் புகுந்ைார்கள்.
(165)

8167. சோறிக் சகாடும் ேகழி ைார்ேர், போயினர், இடங்கள்

புக்கார்,
ைறிக் சகாளும் சிறுவர் தம்மை, ைற்று உள சுற்றம் தம்மைக்
‘குறிக்சகாளும்’ என்று கூறி, அவர் முகம் குமழய பநாக்கி,
சநறிக் சகாளும் கூற்மற பநாக்கி, ஆர் உயிர் சநடிது
நீத்தார்.
சகாடும் சோறி ேகழி ைார்ேர் - பகாடுதமயான பநருப்புப் பபாறி பறக்கும் அம்புகள்
தைத்ை மார்பிதன உதடயவர்களான சில அரக்கர்கள்; போயினர் - கபார்க்களத்தை
விட்டுப்கபாய்;
இடங்கள் புக்கார் - ைங்களது இருப்பிடம் புகுந்து; ைறிக் சகாளும் சிறுவர் தம்மை -
மான் மறிகபால் துள்ளி விதளயாடும் புைல்வர் ைம்தமயும்; ைற்று உள சுற்றம்
தம்மை - மற்றும் உள்ள பிற சுற்றத்ைார் ைம்தமயும்; குமழய பநாக்கி - பரிகவாடு
பார்த்து; அவர் முகம் பநாக்கி - அந்ை மக்களின் முகங்கதளப் பார்த்து;
குறிக்சகாளும் என்று கூறி - (நீி்ங்கள் இம்மக்கதளக்) கருத்துடன் கவனமாகப்
பார்த்துக்பகாள்ளுங்கள் என்று கூறிவிட்டு; சநறிக்சகாளும் கூற்மற பநாக்கி - ைங்கள்
உயிதரக் காப்பாற்ற முதறயாகக் பகாள்ள வந்ை (இயமதனச் சினந்து) பார்த்து;
ஆர்உயிர் சநடிது நீத்தார் - ைங்களுதடய அருதமயான உயிதர (விட முடியாமல்)
நீண்ட கநரம் (கபாராடி) விட்டார்கள்,

(166)

8168. ‘தாைமரக்கண்ணன் தம்பி தன்மை ஈதுஆகின், சைய்பய

பவம், அரக் கணத்தின் இவ் ஊர்; இராவணி விளிதல்
முன்னம்,
ைா ைரக் கானில், குன்றில், ைமறந்திரும்; ைமறய, வல்பல
போம்’ எனத் தைமரச் சொல்லி, சிலர் உடல் துறந்து
போனார்.

சிலர் - சில அரக்கர்கள்; தாைமரக் கண்ணன் தம்பி - ைாமதர கபான்ற

திருக்கண்கதள உதடய இராமனது ைம்பியாகிய இலக்குவனுதடய; தம்மை
ஈது ஆகின் - கபாரிடும் ைம்தம இதுவானால்; இவ்ஊர் - இந்ை இலங்தக ஊர்;
சைய்பய அமரக்கணத்தின் பவம் - உறுதியாக அதர பநாடிப்பபாழுதில் பவந்து
அழிந்துவிடும்; இராவணி விளிதல் முன்னம் - (ஆககவ) இராவணன் மகனாகிய
இந்திரசித்ைன் இறப்பைற்கு முன்கப; ைாைரக் கானில் - பபரிய மரங்கதள உதடய
காடுகளிலும்; குன்றில் - குன்றுகளிலும்; ைமறந்திரும் - மதறந்து (இலக்குவனின்
அம்புக்கு அகப்படாமல்) இருங்கள்; ைமறய வல்பல போம் - (அவ்வாறு)
மதறவைற்காக விதரவாகப் கபாங்கள்; எனத் தைமரச் சொல்லி - என்று
உறவினர்கதளப் (பார்த்துச்) பசால்லி; உடல் துறந்து போனார் - (ைங்கள்) உடம்தபத்
துறந்து விட்டு வீரசுவர்க்கம் கபானார்கள்.

(167) 8169. வமர உண்ட ைதுமக பைனி ைருைத்து,

வள்ளல் வாளி
இமர உண்டு துயில, சென்றார், ‘வாங்கிடின், இறப்ேம்’
என்ோர்,
பிமர உண்ட ோலின் உள்ளம் பிறிதுற, பிறர் முன் சொல்லா
உமரயுண்ட நல்பலார் என்ன, உயிர்த்து உயிர்த்து,
 உமழப்ேதானார்.

வள்ளல் வாளி - வள்ளன்தமப் பண்பு உதடய இலக்குவனது அம்புகள்; வமர

உண்ட ைதுமக பைனி ைருைத்து - (அரக்கர்களின்) மதல கபான்ற வலிதம உதடய
உடம்பின் மார்பில்; இமர உண்டு துயில - (பாய்ந்து) ைதசதயக் கிழித்து (அங்கககய)
ைங்கி இருக்க; சென்றார் - (அவ்வம்தபத் ைாங்கிச் பசன்ற சில) அரக்க வீரர்கள்;
வாங்கிடின் இறப்ேம் என்ோர் - (இந்ை அம்புகதள மார்பில் இருந்து) பிடுங்கினால்
இறந்து விடுகவாம் என்று எண்ணி; பிமர உண்டோலின் உள்ளம் பிறிதுற - பிதர
ஊற்றிய பால் (கவறுபடுவது) கபால மனம் கவறுபட்டு மயங்க; பிறர் முன் சொல்லா -
மற்றவர்க்கு முன் பசால்லத் ைகாை; உமரயுண்ட நல்பலார் என்ன - பழிச்பசாற்கதள
(வாய் விட்டுப் கபசாது மனத்தில்) உண்டு தவத்து அடக்கிய பபரியவர்கள் கபால;
உயிர்த்து உயிர்த்து உமழப்ேதானார் - பபருமூச்தச மிகுதியாக விட்டு வருந்துபவர்கள்
ஆனார்கள்.

(168)

8170. பதரிமடச் செல்லார், ைானப் புரவியில் செல்லார், செங் கண்

காரிமடச் செல்லார், காலின் கால் எனச் செல்லார், காவல்
ஊரிமடச் செல்லார், நாணால் உயிரின்பைல் உமடய
அன்ோல்
போரிமடச் செல்லார், நின்று நடுங்கினர், புறத்தும் போகார்.

பதரிமடச் செல்லார் - (அரக்கர்கள்) கைரின் மீது ஏறிச் பசல்லாதும்; ைானப்புரவியில்

செல்லார் - பபருதம உள்ள குதிதரகளின் மீது ஏறிச் பசல்லாதும்; செங்கண்
காரிமடச் செல்லார் - சிவந்ை கண்கதள உதடய கரிய கமகத்தை ஒத்ை

யாதனகளின் மீது ஏறிச் பசல்லாதும்; கால் எனக்காலின் செல்லார் - காற்றுப் கபாலக்

கால்களினால் ஓடித் (ைப்பிச்) பசல்லாதும்; நாணால் காவல் ஊரிமடச் செல்லார் -
நாணத்தினால் காவதல உதடய இலங்தக ஊருக்குத் திரும்பிச் பசல்லாதும்;
உயிரின் பைல் உமடய அன்ோல் - ைங்களது உயிரின் மீது உள்ள அன்பினால்;
போரிமடச் செல்லார் - கபார்க்களத்துக்குச் பசல்லாதும்; புறத்தும் போகார் -
கபார்க்களத்தை விட்டுத் ைப்பி ஓடிச் பசல்லாதும்; நின்று நடுங்கினர் - (அங்கககய
ஓரிடத்தில்) நின்று நடுங்கிக் பகாண்டிருந்ைார்கள்.

(169)

இந்திரசித்ைன் கவசத்தை இலக்குவன் பிளத்ைல்

8171. சநாய்தினின் சென்று கூடி, இராவணி உமளமவ பநாக்கி,
‘சவய்தினின் சகான்று வீழ்ப்ேல்’ என்ேது ஓர் சவகுளி
வீங்கி,-
சேய்துழிப் சேய்யும் ைாரி அமனயவன்-பிணங்கு கூற்றின்
மகயினின் சேரிய அம்ோல், கவெத்மதக் கழித்து வீழ்த்தான்.
சேய்துழிப் சேய்யும் ைாரி அமனயவன் - பபய்ை இடத்தில் பபய்யும் மதழதய
ஒத்ைவன் ஆகிய இலக்குவன்; சநாய்தினின் சென்று கூடி - விதரவாகச் பசன்று
பநருங்கி; இராவணி - இராவணன் மகனாகிய இந்திரசித்ைன்; உமளமவ பநாக்கி -
ைளர்ச்சியதடந்ை ைன்தம கண்டு; சவய்தினின் சகான்று வீழ்ப்ேல் - (இவதன யான்)
விதரவாகக் பகான்று வீழ்த்துகவன்; என்ேது ஓர் சவகுளி வீக்கி - என்று ஒப்பற்ற
சினம் மிகுந்து; பிணங்கு கூற்றின் - மாறுபாடு பகாண்ட இயமதனப் கபான்ற
(ைனது); மகயினின் சேரிய அம்ோல் - தகயில் உள்ள (வில்லில் பூட்டிய) பபரிய
அம்புகளால்; கவெத்மதக் கழித்து வீழ்த்தான் - (அவனது) கவசத்தை அறுத்து
வீழ்த்தினான்.

(170)

8172. கவெத்மதக் கழித்து வீழ்ப்ே, காப்புறு கடன் இன்று ஆகி,

அவெத்மத அமடந்த வீரன் அறிவுறும் துமணயின் வீரத்
‘துவெத்தின் புரவித் திண் பதர் கடிதுறத் தூண்டி, யாம் இத்,
திவெத்தின் முடித்தும், சவம் போர்’ எனச் சினம்
திருகிச் சென்றார்.*

கவெத்மதக் கழித்து வீீ்ழ்ப்ே - (இலக்குவன் இந்திரசித்ைனின்) கவசத்தை அறுத்து

வீழ்த்ை; காப்புறு கடன் இன்று ஆகி - (ைன்தன அம்புபடாது) காக்கிற கடதமயுள்ள
பபாருள் கவறு ஒன்றும் இல்லாமல் கபானைால்; அவெத்மத அமடந்த வீரன் -
ைன்தன இழந்ை நிதல (மயக்கமதடந்ை) அதடந்ை வீரனாகிய இந்திரசித்ைன்;
அறிவுறும் துமணயின் - (மயக்கம் பைளிந்து) உணர்வு பபற்று எழுவைற்கு
முன்னுள்ள கால அளவில்; வீரத்துவெத்தின் - வீரத்தின் அதடயாளமாகக் பகாடிதய
உதடயதும்; புரவித்திண் பதர் - குதிதரகள் பூட்டப்பபற்றதுமான வலிய கைரிதன;
கடிதுறத் தூண்டி - விதரவு பபாருந்ைச் பசலுத்தி; யாம் சவம்போர் - நாங்கள் (இந்ைக்)
பகாடிய கபாரிதன; இத்திவெத்தின் முடித்தும் - இந்ை நாளிகலகய முடிப்கபாம்; என -
என்று கூறிச்; சினம் திருகிச் சென்றார் - சினம் மிக்கவர்களாய் (புதக நிறக் கண்ணனும்
மாபக்கனும்) (இலக்குவன் மீது) பசன்றார்கள்.
(171)

8173. ைாருதிபைலும், ஐயன் ைார்பினும் பதாளின்பைலும்,

பதரினார் இருவர் சென்றார், செந் தழல் ேகழி சிந்தி,
ஆரியன், வாமக வில்லும், அச்சுமடத் பதரும், அத் பதர்
ஊர்குவார் உயிரும், சகாண்டான்; புரவியின் உயிரும்
உண்டான்.
பதரினர் இருவர் - கைரில் ஏறிய கைர் வீரர்களாகிய (அந்ை) இருவரும்; ைாருதி பைலும் -
அனுமன் மீதும்; ஐயன் - இலக்குவனது; ைார்பினும் பதாளின் பைலும் - மார்பிலும்
கைாளின் மீதும்; செந்தழல் ேகழி சிந்தி - சிவந்ை பநருப்புப்கபான்ற அம்புகதளத்
தூவிச்; சென்றார் - பசன்றார்கள்; ஆரியன் - வலிதமயுள்ளவனாகிய இலக்குவன்;
வாமக வில்லும் - (அவர்களுதடய) முன்பு பவற்றிதயகய ைனக்கு உரிதமயாகக்
பகாண்டிருந்ை வில்லிதனயும்; அத்பதர் ஊர்குவார் உயிரும் சகாண்டான் - அந்ைத்
கைரிதனச் பசலுத்துகிற பாகர்களின் உயிதரயும் கவர்ந்து

பகாண்டான்; புரவியின் உயிரும் உண்டான் - (அகைாடு அத்கைரில்

பூட்டப்பட்டிருந்ை) குதிதரகளின் உயிதரயும் கவர்ந்து பகாண்டான்.

(172)

8174. இருவரும் இழந்த வில்லார், எழு முமன வயிரத் தண்டார்,

உரும் எனக் கடிதின் ஓடி, அனுைமன இமைப்பின் உற்றார்,
சோரு கனல் சோறிகள் சிந்தப் புமடத்தனர்;
புமடத்தபலாடும்,
ேரு வலிக் கரத்தினால் தண்டு இரண்மடயும் ேறித்துக்
சகாண்டான்.

இழந்த வில்லார் இருவரும் - இழந்ை வில்கதளயுதடயவர்களான (அந்ை)

இருவரும்; எழுமுமன வயிரத்தண்டார் - எஃகினால் பசய்ை பூண்கதள உதடய
வலிதமயான ைண்டு தகக்பகாண்டு; உரும் எனக் கடிதின் ஓடி - இடி கபால
முழங்கிக் பகாண்டு விதரவாக ஓடிச்பசன்று; அனுைமன இமைப்பின் உற்றார் -
அனுமதன இதமப்பபாழுதில் பநருங்கி; சோருகனல் சோறிகள் சிந்தப்
புமடத்தனர் - மாறுபட்டு பநருப்புப் பபாறிகள் சிைறும்படியாகப் புதடத்ைார்கள்;
புமடத்தபலாடும் - (அவர்கள் அவ்வாறு) அடித்ை உடகன; ேருவலிக் கரத்தால் -
(அனுமன் ைனது) பருத்ை வலிதமயான தககளால்; தண்டு இரண்மடயும்
ேறித்துக்சகாண்டான் - (அவர்கள் தகயில் இருந்ை) ைண்டு இரண்டிதனயும்
பிடுங்கிக்பகாண்டான்.
(173)

புதக நிறக்கண்ணனும் மாபக்கனும் ஓடி ஒளிைல்

8175. தண்டு அவன் மகயது ஆன தன்மைமயத் தறுகணாளர்,

கண்டனர்; கண்டு, செய்யலாவது ஒன்றானும் காணார்;
‘சகாண்டனன் எறிந்து நம்மைக் சகால்லும்’ என்று,
அச்ெம் சகாண்டார்,
உண்ட செஞ்பொறும் பநாக்கார், உயிருக்பக உதவி செய்தார். தறுகணாளர் -
அஞ்சாதமப் பண்பு உதடய அரக்கர் இருவரும்; அவன் மகயது - (ைங்கள் ைண்டு)
அந்ை அனுமனுதடய தகயின்கண்; ஆன தன்மைமயக் கண்டனர் - கபாய்விட்ட
ைன்தமதயக் கண்டார்கள்; கண்டு செய்யலாவது ஒன்றும் காணார் - (அவ்வாறு) கண்டு
பசய்யத்ைக்க பசயல் ஒன்தறயும் காணாைவர்களாகி; சகாண்டனன் - (நம் ைண்தடப்
பறித்துக்) பகாண்டவனாகிய அனுமன்; எறிந்து சகால்லும் - அத்ைண்டாலடித்து
நம்தமக் பகால்லவான்; என்று அச்ெம் சகாண்டார் - என்று அச்சம்
பகாண்டவர்களாகி; உண்ட செஞ்பொறும் பநாக்கார் - (இராவணனிடம்) உண்ட
பசஞ்கசாற்றுக் கடதனயும் எண்ணாது; உயிருக்பக உதவி செய்தார் - (ைம்) உயிருக்கு
உைவி பசய்பவர்களாய்ப் புறமுதுகு காட்டி ஓடி ஒளிந்ைார்கள்.

(174)

இந்திரசித்ைன் வானரப்பதடதய அழித்ைல்

8176. காற்று வந்து அமெத்தலாலும், காலம் அல்லாமையாலும்

கூற்று வந்து உயிமரக் சகாள்ளும் குறி இன்மை
குறித்தலாலும்,
பதற்றம் வந்து எய்தி, நின்ற ையக்கமும். பநாவும் தீர்ந்தார்,
ஏற்றமும் வலியும் சேற்றார்; எழுந்தனர்-வீரர் எல்லாம்.

வீரர் எல்லாம் காற்று வந்து அமெத்தலாலும் - (இந்திரசித்ைனிடம் கபார்

பசய்து மயக்கம் அதடந்து இருந்ை) வானர வீரர்கள் எல்கலாரும் காற்று வந்து
பமன்தமயாக வீசுவைாலும்; காலம் அல்லாமையாலும் - (ைாங்கள் இறந்து கபாவைற்கு
உரிய) காலம் அது அல்லாதமயாலும்; கூற்று வந்து - இயமன் வந்து; உயிமரக்
சகாள்ளும் - (ைங்கள்) உயிதரக் பகாள்ளுகின்ற; குறி இன்மை குறித்தலாலும் -
அதடயாளம் (எதுவும்) இன்தம பைரிைலாலும்; நின்ற ையக்கமும் பநாவும் தீர்ந்தார் -
(ைங்களுடன்) வந்து பபாருந்தி நின்ற மயக்கமும் வருத்ைமும் தீர்ந்ைவர்களாகி;
பதற்றம் வந்து எய்தி - பைளியும் ைன்தம வந்து பபாருந்தி; ஏற்றமும் வலியும்
பபற்றார் எழுந்ைனர் - ஊக்கமும் வலிதமயும் பபற்று எழுந்ைார்கள்.
(175)

8177. அங்கதன், குமுதன், நீலன், ொம்ேவன், அருக்கன்

மைந்தன்
ேங்கம் இல் ையிந்தன், தம்பி, ெதவலி, ேனென் முன்னாச்
சிங்க ஏறு அமனய வீரர் யாவரும், சிகரம் ஏந்தி,
ைங்கலம் வாபனார் சொல்ல, ைமழ என ஆர்த்து, வந்தார்.
அங்கதன் - (வாலி மகனாகிய) அங்கைன்; குமுதன் - குமுைன்; நீலன் -
(பதடத்ைதலவனாகிய) நீலன்; ொம்ேவன் - (எண்கின் கவந்ைனாகிய) சாம்பவன்;
அருக்கன் மைந்தன் - சூரியன் மகனாகிய சுக்ரீவன்; ேங்கம் இல் ையிந்தன் - குற்றம்
இல்லாை மயிந்ைன்; தம்பி - (அவன்) ைம்பியாகிய துமிந்ைன்; ெதவலி - சைவலி;
ேனென் - பனசன்; முன்னா - ஆகிய வானர வீரர்கள் முைலாக; சிங்க ஏறு அமனய
வீரர் யாவரும் - ஆண் சிங்கத்தைப் கபான்ற வானர வீரர்கள் எல்கலாரும்; வாபனார்
ைங்கலம் சொல்ல - கைவர்கள் (மகிழ்ந்து) மங்கல பமாழி கூற; சிகரம் ஏந்தி -
மதலகதளக் (தககளால்) ஏந்திக்பகாண்டு; ைமழ என ஆர்த்து வந்தார் - கமகம்
என்னும்படி கபபராலி பசய்து பகாண்டு வந்ைார்கள்;

(176)

8178. அத்தமனபயாரும், குன்றம் அளப்பு இல, அெனி ஏற்பறாடு

ஒத்தன, சநருப்பு வீசும் உரும் என ஒருங்க உய்த்தார்
‘இத்தமன போலும் செய்யும் இகல்’ எனா, முறுவல் எய்தி,
சித்திர வில் வபலானும் சின்ன பின்னங்கள் செய்தான்.
அத்தமனபயாரும் - அத்ைதன வானர வீரர்களும்; அெனி ஏற்பறாடு ஒத்தன -
இடிகயற்கறாடு ஒத்ைனவாகிய; அளப்பு இல குன்றம் - அளவில்லாை குன்றுகதள;
சநருப்பு வீசும் உரும் என - பநருப்தப பவளிப்படுத்தி வீசும் இடி கபால; ஒருங்க
உய்த்தார் - ஒன்றாக வீசி எறிந்ைார்கள்; சித்திர வில்வபலானும் - (அவசத்தை அதடந்ை)
விசித்திர வில்லாற்றல் உதடயவன் ஆகிய இந்திரசித்ைனும்; இத்தமன போலும்
செய்யும் இகல் எனா - (இந்ை வீரர்கள்) பசய்யும் கபார்த்திறம் இவ்வளவுைான்
கபாலும் என்று எண்ணி; முறுவல் எய்தி - புன்சிரிப்தபச் சிந்தி; சின்ன பின்னங்கள்
செய்தான் - அம்மதலகதளப் பபாடிப்பபாடி ஆக்கினான்.

(177)
கதிரவன் மதறைல்
8179. ைரங்களும் ைமலயும் கல்லும் ைமழ என வழங்கி, வந்து
சநருங்கினார்; சநருங்கக் கண்டும்; ஒரு தனி சநஞ்சும்,
வில்லும்,
ெரங்களும், துமணயாய் நின்ற நிொெரன் தனிமை பநாக்கி
இரங்கினன் என்ன, பைல்ோல் குன்று புக்கு, இரவி
நின்றான்.

ைரங்களும் - (வானரப்பதட வீரர்கள்) மரங்கதளயும்; ைமலயும் - மதலகதளயும்;

கல்லும் - கற்கதளயும்; ைமழ என வழங்கி - மதழ கபால வீசி அடித்துக்பகாண்டு;
வந்து சநருங்கினார் - வந்து பநருங்கினார்கள்; சநருங்கக் கண்டும் - (அவர்கள்
அவ்வாறு) பநருங்கி வருவதைப் பார்த்தும், (அச்சகமா) மன மயக்ககமா
பகாள்ளாது); ஒரு தனி வில்லும் - ஒப்பற்ற ைனித்ைன்தம உதடய (ைன்)
வில்லிதனயும்; ெரங்களும் - அம்பிதனயும்; துமணயாய் நின்ற நிொெரன் - (மட்டும்)
துதணயாகக் பகாண்டு நின்ற இரவில் சஞ்சரிக்கும் ைன்தம உள்ள
இந்திரசித்ைனின்; தனிமை பநாக்கி - ைனிதமதயப் பார்த்து; இரங்கினன் என்ன -
மன இரக்கம் பகாண்டவன் கபால்; பைல் ோல் குன்று புக்கு - கமற்கில் உள்ள அந்ை
கிரிக் குன்றில் புகுந்து; இரவி நின்றான் - கதிரவன் (மதறந்து) நின்றான்.
இயற்தக நிகழ்ச்சிதயக் காரணம் காட்டி விளக்கிய ஏதுத் ைற்குறிப்கபற்ற
அணி.
 (178)

8180. ‘வாழிய பவதம் நான்கும், ைனு முதல் வந்த நூலும்,

பவள்வியும், சைய்யும், சதய்வ பவதியர் விமழவும் அஃபத,
ஆழி அம் கைலக் மகயான் ஆதிஅம் ேரைன்’ என்னா
ஏமழயர் உள்ளம் என்ன இருண்டன-திமெகள் எல்லாம்.
வாழிய பவதம் நான்கும் - வாழ்வனவாகிய கவைங்கள் நான்கும்; ைனு முதல் வந்த
நூலும் - மனு நூதல முைலாகக் பகாண்டு கைான்றிய ைரும நூல்களும்; பவள்விகளும்
- கவள்விகளும்; சைய்யும் - சத்தியமும்; சதய்வ பவதியர் விமழவும் - பைய்வத்தை
(ப் கபாற்றி வணங்குகிற) அந்ைணர்கள் விரும்பும்; அஃபத - அந்ைப் பபரும் கபறும்
(ஆகிய) அதனத்தும்; ஆழி அம் கைலக்மகயான் - சுைர்சனம் என்னும் சக்கரப்
பதடதய ஏந்திய ைாமதர மலர் கபான்ற தககதள உதடயவனாகிய; ஆதி அம்
ேரைன் - முைற் பபாருளான அழகிய நாராயண பசாரூபகம; என்னா - என்று உணராை;
ஏமழயர் உள்ளம் என்ன - அறிவற்றவர்களின் மனம் கபால; திமெகள் எல்லாம் -
எல்லாத் திதசகளும்; இருண்டன - இருளதடந்ைன.

அஞ்ஞானிகளின் மனம் கபாலத் திதசகள் எல்லாம் இருண்டன என்றார்.

கவைம் பரம்பபாருளின் சுயரூபம் முைலியவற்தறப் பிரதிபலித்ைலாலும்,
மனுமுைல்நூல் - கவைப் பபாருதள உணர உைவுைலாலும், கவள்வி - பரம்
பபாருளின் ஆராைன பசாரூபமாைலாலும், பமய் - பரம்பபாருள் கபால் என்றும்
ஒரு படியாக இருத்ைலாலும், கவதியர் - விதழயும் கபறு பரம் பபாருகள ஆைலாலும்
“கவை நான்கும்... பரமன்” என விளக்குவர் தவ.மு.ககா. மனு - கருத்ைாவாகு பபயர்.

(179)

வீடணன் தூண்டுைலால் இலக்குவன் இந்திரசித்தைக் பகால்ல முயல்ைல்

8181. ‘நாகபை அமனய நம்ே! நாழிமக ஒன்று நான்கு
ோகபை காலம் ஆகப் ேடுத்திபயல், ேட்டான்; அன்பறல்,
பவக வாள் அரக்கர் காலம் விமளந்தது, விசும்பின் வஞ்ென்
ஏகுபைல், சவல்வன்’ என்ேது, இராவணற்கு இளவல்
சொன்னான்.
நாககம அதனய நம்ப - யாதனதய ஒத்ை வலிதம உள்ள சிறந்ைவகன; நாழிதக
ஒன்று நான்கு பாககம காலம் ஆகப் - நாழிதக ஒன்றில் நான்கில் ஒரு பாகம் ஆகிய
கால் நாழிதகக் காலத்தைகய (பகால்லற்கு உரிய) காலமாகக் பகாண்டு; ேடுத்திபயல்
ேட்டான் - பகான்றாய் ஆனால் இவ்விந்திரசித்து இறப்பான்; அன்பறல் - அவ்வாறு
பசய்யாவிட்டால்; பவகவாள் அரக்கர் காலம் விமளந்தது - விதரவாகச் பசயல்படும்
பகாடிய அரக்கர்க்கு (மாதயதயச் பசய்ைற்கு உரிய) இராக்காலம் வந்துவிடும்;
வஞ்ென் விசும்பில் ஏகுபைல் - வஞ்சதனப் பண்புள்ள இந்ை இந்திரசித்ைன்,
ஆகாயத்தில் (மாதய விதளக்கச்) பசல்வானாயின்; சவல்வன் - பவற்றி பபறுவான்;
என்ேது - என்ற பசய்திதய; இராவணற்கு இளவல் சொன்னான் - இராவணனுக்குத்
ைம்பியாகிய வீடணன் (இலக்குவனுக்குச்) பசான்னான்.
 நாகம் - இலக்குவனின் அவைாரத்தை உட்பகாண்டு கூறினார் எனக் பகாண்டு
பாம்பு எனப்பபாருள் கூறினும் அதமயும். பின்னர் நாகபாசம் வருவைற்ககற்ப
இங்கக இலக்குவதன ‘நாககம அதனய நம்ப’ என்று அதழத்ை நயம் உணர்க.
நாழிதக ஒன்று நான்கு பாககம - கால் நாழிதகப் பபாழுது, அரக்கர்காலம் -
அரக்கர்க்குரிய இரவுக்காலம்,

(180)

8182 அத்தமன வீரர்பைலும், ஆண் தமக அனுைன்பைலும்,

எத்தமன பகாடி வாளி ைமழ என எய்யாநின்ற
வித்தக வில்லினாமனக் சகால்வது விரும்பி, வீரன்
சித்திரத் பதமரத் சதய்வப் ேகழியால் சிமதத்து வீழ்த்தான்.

அத்தமன வீரர் பைலும் - (கபார்க்களத்தில் எதிர் வந்ை) அத்ைதன வானர வீரர்

மீதும்; ஆண் தமக அனுைன் பைலும் - ;ஆண்தமப் பண்புதடய அனுமன் மீதும்;
எத்தமன பகாடி வாளி - எத்ைதனகயா ககாடிக்கணக்கான அம்புகதள; ைமழ என
எய்யா நின்ற - மதழ கபால எய்து நின்ற; வித்தக வில்லினாமனக் - விசித்திரமான
வில்லாற்றதல உதடய இந்திரசித்ைதனக்; சகால்வது விரும்பி - பகால்வைற்கு
விரும்பி; வீரன் - வீரனாகிய இலக்குவன்; சித்திரத் பதமர - அவ்வரக்கனது (அழகிய)
சித்திர கவதலப்பாடு உதடய கைரிதனத் (ைன்); சதய்வப் ேகழியால் சிமதத்து
வீழ்த்தான் - பைய்வத் ைன்தம உள்ள அம்புகளால் அழித்து வீழ்த்தினான்.
(181)

8183. அழித்த பதர் அழுந்தாமுன்னம், ‘அம்சோடு கிடந்து

சவம்பி,
உமழத்து உயிர் விடுவது அல்லால், உறு செரு சவன்பறம்
என்று
பிமழத்து இவர் போவர் அல்லர்; ோெத்தால் பிணிப்ேன்’
என்னா,
விழிீ்த்து இமையாத முன்னம், வில்சலாடும் விசும்பில்
சென்றான்.

அழிந்த பதர் அழுந்தா முன்னம் - (இலக்குவன் அம்பினால்) அழித்ை கைர்

நிலத்தில் விழுந்து அழுந்துவைற்கு முன்கப (இந்திரசித்ைன்); ோெத்தால் பிணிப்ேன்
என்னா - (யான் இவர்கதள) நாக பாசத்ைால் பிணித்துவிட்டால்; அம்சோடு கிடந்து
சவம்பி - அம்பினால் கட்டப்பட்டுத் ைவித்து; உமழத்து உயிர் விடுவது அல்லால் -
வருந்தி உயிதர இழந்து விடுவது அல்லாமல்; உறு செரு சவன்பறம் என்று - பபரிய
கபாரில் பவற்றி பபற்கறாம் என்று எண்ணிக்பகாண்டு; இவர் பிமழத்து போவர்
அல்லர் - இவர்கள் (உயிர்) ைப்பிப் பிதழத்துச் பசல்ல மாட்டார்கள்; என்னா - என்று
எண்ணி; விழித்து இமையாத முன்னம் - கண் விழித்து இதமயாைைற்கு முன்கப
(கண் மூடித் திறப்பைற்குள்); வில்சலாடும் விசும்பில் சென்றான் - ைன் வில்கலாடு
ஆகாயத்துக்குச் பசன்றான்.

(182)

8184. ‘சோன் குலாம் பைனி மைந்தன் தன்சனாடும் புகழ்தற்கு

ஒத்த,
வன் கலாம் இயற்றி நின்றான், ைற்சறாரு ைனத்தன் ஆகி,
மின் குலாம் கழல் கால் வீரன் விண்ணிமட விமரந்த
தன்மை
என்சகாலாம்!’ என்ன அஞ்சி, வானவர் இரியல்போனார்.

சோன் குலாம் பைனி மைந்தன் - பபான்தன ஒத்ை கமனி நிறமுதடய இலக்குவன்;

தன்சனாடும் - ைன்னுடன்; புகழ்வதற்கு ஒத்த - புகழ்ந்து கூறுவைற்கு உரிய; வன் கலாம்
இயற்றி நின்றான் - வலிய கபாரிதனச் பசய்து நின்ற; மின்குலாம் கழல் கால் வீரன் -
ஒளி விளங்குகிற வீரக்கழதல அணிந்ை கால்கதள உதடய வீரனாகிய
(இந்திரசித்ைன்); ைற்சறாரு ைனத்தன் ஆகி - கவறு ஒரு மனத்தை உதடயவனாகி;
விண்ணிமட விமரந்த தன்மை - ஆகாயத்துக்கு விதரவாகச் பசன்ற ைன்தம; என்
சகாலாம் - என்ன காரணத்துக்காககவா; என்ன அஞ்சி - என்று அச்சம் பகாண்டு;
வானவர் இரியல் போனார் - கைவர்கள் சிைறி ஓடிப் கபானார்கள்.

புகழ்வைற்கு ஒத்ை வன்கலாம் - ஒத்ை சமமான வலிய கபார். மற்பறாரு மனம் -

மாறிய மனம், பகால் - ஐயப் பபாருள் ைருவகைார் இதடச்பசால். ஆம் - அதச.

(183)

8185. தாங்கு வில் கரத்தன், தூணி தழுவிய புறத்தன், தன்னுள்

ஓங்கி உற்று எரியாநின்ற சவகுளியன், உயிர்ப்ேன், தீயன்,
தீங்கு இமழப்ேவர்கட்கு எல்லாம் சீரியன், ைாயச் செல்வன்,
வீங்கு இருட் பிழம்பின், உம்ேர் பைகத்தின் மீதின் ஆனான்.

வில்தாங்கு கரத்தன் - வில்தலத் ைாங்கிய தககதள உதடயவனும்; தூணி தழுவிய

புறத்தன் - அம்பு அறாத் தூணிதயக் கட்டிய முதுகிதன உதடயவனும்; தன்னுள்
ஓங்கி உற்று எரியா நின்ற சவகுளியன் - இயல்பாககவ ைன் மனத்தினுள் பபாங்கி
எரிகின்ற சினத்தை உதடயவனும்; உயிர்ப்ேன் - பபரு மூச்சு விடுபவனும்; தீயன் -
பகாடியவனும்; தீங்கு இமழப்ேவர்கட்கு எல்லாம் சீரியன் - தீங்கு பசய்பவர்களில்
எல்லாம் ைதல சிறந்ைவனும்; ைாயச் செல்வன் - மாயத்தைச் பசல்வமாககவ
பகாண்டவனும் ஆகிய இந்திரசித்ைன்; வீங்கு இருட் பிழம்பின் - பநருங்கிய
இருட்டின் திரட்சியில்; (ைமறந்து சென்று) உம்ேர் பைகத்தின் மீதின் ஆனான் -
ஆகாயத்தில் உள்ள கமகத்தின் கமல் பசல்பவன் ஆனான்.
(184)
8186. தணிவு அறப் ேண்டு செய்த தவத்தினும், தருைத்தாலும்
பிணி அறுப்ேவரில் சேற்ற வரத்தினும், பிறப்பினானும்,-
ைணி நிறத்து அரக்கன்-செய்த ைாய ைந்திரத்தினானும்,
அணு எனச் சிறியது, ஆங்கு, ஓர் ஆக்மகயும் உமடயன்
ஆனான்.

ைணி நிறத்து அரக்கன் - நீலமணி கபான்ற கருநிறத்தை உதடய அரக்கனாகிய

இந்திரசித்ைன்; ேண்டு - முன்பு; தணிவு அற - குதறவு இல்லாமல்; செய்த தவத்தினும் -
பசய்ை ைவத்தினாலும்; தருைத்தானும் - (முன்பு பசய்ை) அறத்தினாலும்; பிணி
அறுப்ேவரில் சேற்ற வரத்தினும் - பாசப் பிணிப்தப ஒழிப்பவர்களாகிய பிரமன்
முைலிகயார் இடத்திி்ல் பபற்ற வரத்தினாலும்; பிறப்பினானும் - (ைன் அரக்க
குலத்துக்கு உரிய) பிறவிப் பண்பினாலும்; செய்த ைந்திரத்தினாலும் - ஓதிய
மாய மந்திரங்களின் வலிதமயினாலும்; ஆங்கு - அப்பபாழுது; அணு எனச் சிறியது -
அணு என்று கூறுமாறு சிறியைாகிய; ஓர் ஆக்மகயும் - ஓர் உடம்பிதன; உமடயன்
ஆனான் - உதடயவனானான்.

அனுமன் கபருருக் பகாள்ளல், சுகசாரணர் கவறு உருக் பகாள்ளல், இந்திரசித்ைன்

நுண்ணிய உருக் பகாள்ளல் கபான்ற உருப்பபருக்கம், மற்றும் உரு மாற்ற உத்தி
கம்பரது இராமாவைாரத்தில் அதமந்து உள்ள நுட்பத்தை எண்ணுக.
ைமிழ்க்காப்பியங்களில் உருப்பபருக்கமும் உருமாற்றமும் பற்றி எண்ணிப் பார்ப்பது
சிந்ைதனக்கு விருந்ைாகும்

(185)

8187. வாங்கினான்-ைலரின் பைலான், வானக ைணி நீர்க் கங்மக

தாங்கினான், உலகம் தாங்கும் ெக்கரத்தவன் என்றாலும்
வீங்கு வான் பதாமள வீீ்க்கி வீழ்த்து அலால் மீள்கிலாத
ஓங்கு வாள் அரவின் நாைத்து ஒரு தனிப் ேமடமய உன்னி.

ைலரின் பைலான் - மாலின் திருஉந்தி வந்ை பிரமனும்; வானக ைணி நீர்க் கங்மக
தாங்கினான் - வானத்தில் உள்ள நீலமணி கபான்ற நீரிதன உதடய ஆகாய
கங்தகதயத் ைன் சதட முடியில் அணிந்ை சிவனும்; உலகம் தாங்கும் ெக்கரத்தவன் -
உலகத்தைக் காக்கும் கடவுளாகிய சக்கரப் பதடதய ஏந்திய திருமாலும்;
என்றாலும் - ஆகிய இவர்கள் என்றாலும்; வீீ்ங்கு வான் பதாமள வீீ்க்கி வீழ்த்து அலால்
- பருத்ை பபரிய கைாள்கதளக் கட்டி வீி்ழ்த்தி அல்லது; மீள்கிலாத - பவறுமகன,
மீண்டு வராை; ஓங்கு வாள் அரவின் நாைத்து - சிறந்ை ஒளியுதடய பாம்பின் பபயதரக்
பகாண்ட; ஒரு தனிப்ேமடமய உன்னி - ஒப்பற்ற கதணதயச் சிந்தித்து; வாங்கினான்
- அைற்கு உரிய மந்திரம் பசால்லி எடுத்ைான்.

உலகம் ைாங்கும் சக்கரத்ைவன் - ஆதி கூர்ம ரூபியாய்க் கீழிருந்து உலகங்கதளத்

ைாங்குகிற திருமால் எனக் பகாள்ளலாம் என்பர் தவ.மு.ககா.
 (186)

8188. ஆயின காலத்து, ஆர்த்தார், ‘அைர்த்சதாழில்

அஞ்சி, அப்ோல்
போயினன்’ என்ேது உன்னி, வானர வீரர் போல்வார்;
நாயகற்கு இமளய பகாவும் அன்னபத நிமனந்து, நக்கான்;
ைாமயமயத் சதரிய உன்னார், போர்த் சதாழில் ைாற்றி
நின்றார்.

ஆயின காலத்து - அவ்வாறு ஆன அக்காலத்தில்; வானர வீரர் போல்வார் - வானர

வீரர்கதளப் கபான்றவர்கள்; அைர்த்சதாழில் அஞ்சி அப்ோல் போயினன் என்ேது
உன்னி - (இந்திரசித்ைன்) கபார்த்பைாழில் பசய்வைற்கு அஞ்சி அப்பால் மதறந்து
கபாய் விட்டான் என்று நிதனத்து; ஆர்த்தார் - மகிழ்ச்சிப் கபபராலி பசய்ைார்கள்;
நாயகற்கு இமளய பகாவும் - ைதலவனாகிய இராமனுக்கு இதளயவனாகிய
இலக்குவனும்; அன்னபத நிமனந்து நக்கான் - அவ்வாகற நிதனத்துச் சிரித்ைான்;
ைாமயமயத் சதரிய உன்னார் - (அவர்கள் இந்திரசித்ைனது) மாயச் பசயதலத்
பைளிவாக எண்ணிப் பாராைவர்களாய்; போர்த் சதாழில் ைாற்றி நின்றார் - கபார்
பசய்யும் பைாழிதல மாற்றி நின்றார்கள்.
(187)

8189. அது கணத்து, அனுைன் பதாள்நின்று ஐயனும்

இழிந்து, சவய்ய
கது வலிச் சிமலமய சவன்றி அங்கதன் மகயது ஆக்கி,
முதுகு உறச் சென்று நின்ற கமண எலாம் முமறயின்
வாங்கி,
விதுவிதுப்பு ஆற்றலுற்றான், விமளகின்றது
உணர்ந்திலாதான்.

அதுகணத்து - அந்ைப் பபாழுதில்; ஐயனும் - ைதலவனாகிய இலக்குவனும்;

விமளகின்றது உணர்ந்திலாதான் - நடக்க விருப்பதவ எவற்தறயும் உணராைவனாய்;
அனுைன் பதாள் நின்று இழிந்து - அனுமனது கைாளில் இருந்து இறங்கி; சவய்ய
வலிகது சிமலமய - பகாடுதமயான வலிதம பபாருந்திய வில்லிதன; சவன்றி
அங்கதன் மகயது ஆக்கி - பவற்றி பபாருந்திய அங்கைன் தகயில் உள்ளைாக ஆக்கி;
முதுகு உறச் சென்று நின்ற - மார்பில் பட்டு முதுகு வழியாகப் பாய்ந்து (ஊடுருவாது)
நின்ற; கமண எலாம் - (பதகவர்களுதடய) அம்புகதள எல்லாம்; முமறயின்
வாங்கி - முதறப்படி பறித்து (எடுத்துவிட்டு); விதுவிதுப்பு ஆற்றலுற்றான் -
கபாரினால் ஏற்பட்ட கதளப்தபப் கபாக்க இதளப்பாறத் பைாடங்கினான்.
 கதுவலி - வலிகதுவு என இதயக்க. கதுவுைல் - நீங்காது பற்றல். விதுவிதுப்பு -
கபார்க்கதளப்பு, விதுவிதுப்பு எனக் பகாள்ளின் கபார் பசய்ைலினால் ஏற்பட்ட
உணர்வுக் கழிப்பு எனலாம்.
(188)

8190. விட்டனன் அரக்கன் சவய்ய ேமடயிமன; விடுத்தபலாடும்,

எட்டிபனாடு இரண்டு திக்கும் இருள் திரிந்து இரிய ஓடி,
கட்டினது என்ே ைன்பனா, காகுத்தற்கு இமளய காமள
வட்ட வான் வயிரத் திண் பதாள் ைமலகமள உமளய
வாங்கி.

அரக்கன் - அரக்கனாகிய இந்திரசித்ைன்; சவய்ய ேமடயிமன விட்டனன் - பகாடிய

நாகப் பதடதயச் பசலுத்தினான்; விடுத்தபலாடும் - (அவ்வாறு அவன் அதைச்)
பசலுத்திய அளவில்; எட்டிபனாடு இரண்டு திக்கும் - பத்துத் திதசகளிலும்;
இருள்திரிந்து - இருள் பரவவும்; இரிய - (பதகவர்) நிதல பகட்டு ஓடவும்; ஓடி -
விதரவாகச் பசன்று; காகுத்தற்கு இமளய காமள - இராமனுக்கு இதளயவனாகிய
காதள கபான்ற இலக்குவனின்; வட்டவான் வயிரத்திண் பதாள் ைமலகமள - திரண்ட
ஒளியுதடய உறுதியான கைாள்களாகிய மதலகதள; உமளய வாங்கி - வருந்தும் படி
வதளத்துக்; கட்டினது என்ே - கட்டியது என்று பசால்லுவார்கள்.
காகுத்ைன் - காகுத்ைன் என்ற அரச மரபில் பிறந்ைவன். புரஞ்சயன் என்ற அரசன்
ைன் கவண்டுககாளின்படி எருது வடிவம் பகாண்டு வந்ை இந்திரனின் மீது ஏறிப்
பதகவதர பவன்று அழித்து ககுஸ்ைன் என்று பபயர் பபற்றதை. தவ.மு.ககா. விளக்கி
உள்ளார். இலக்குவதன நாகபாசம் கட்டியது என்று கூறாமல் “கட்டினது என்ப”
என்று கூறியுள்ள கம்பரின் இராம பக்தி நுட்பத்தை அறிந்து உணர்க. மன்கனா -
இதடச்பசால் கழிவிரக்கப் பபாருளில் வந்ைது.
(189)

8191. இறுகுறப் பிணித்தபலாடும், யாமவயும் எதிர்ந்த போதும்

ைறுகுறக் கடவான் அல்லன்; ைாயம் என்று
உணர்வான்அல்லன்;
உறு குமறத் துன்ேம் இல்லான்; ஒடுங்கினன்; செய்வது ஓரான்,
அறுகுமறக் களத்மத பநாக்கி, அந்தரம் அதமன பநாக்கும்.

யாமவயும் எதிர்ந்த போதும் - எல்லா உலகங்களும் உயிர்களும் ஒருங்கு திரண்டு

(ைன்தன) எதிர்த்ை காலத்திலும்; ைறுகுறக் கடவான் அல்லன் - மனக் கலக்கம்
அதடயத் ைக்கவன் அல்லவனும்; உறு குமறத்துன்ேம் இல்லான் - மனத்தில் மிக்க
குதறயாகிய துன்பம் இல்லாைவனுமாகிய இலக்குவன்; இறுகுறப் பிணித்தபலாடும்
- இந்திரசித்ைன் பசலுத்திய நாகக்கதண (ைன்தன) இறுக்கமாகக் கட்டிய அளவில்;
ைாயம் என்று உணர்வான் அல்லன் - (இது இந்திரசித்ைனது) மாயச்பசயல் என்று
உணராைவனாய்; செய்வது ஓரான் - இன்னது பசய்வது என்று பைரியாமல்;
ஒடுங்கினன் - வலி குன்றியவனாகி; அறு குமறக்களத்மத பநாக்கி - அறுபட்ட உடல்
குதறகள் சிைறிக் கிடக்கும் கபார்க்களத்தைப் பார்த்து; அந்தரம் அதமன பநாக்கும்
- அைற்குப் பின்பு ஆகாயத்தையும் பார்ப்பானாயினன்,

உறுகுதறத் துன்பம் - கபாரில் துன்புறுத்ைலாகிய குதறயால் வரும் மிக்க துன்பம்.

களத்தையும் அந்ைரத்தையும் கநாக்கல் - ைான்

கட்டப்பட்டது கபார்க்களத்தில் உயிருடன் இருந்ை அரக்க வீரர்களாலா? அல்லது

வானத்தில் மதறந்ை இந்திர சித்ைனாலா? என்று அறியப் பார்த்ைால்.
(190)

அனுமன் முைலிய ஏதனகயாதரயும் நாகபாசம் பிணித்ைல்

8192. ைற்மறபயார் தமையும் எல்லாம் வாள் எயிற்று அரவம் வந்து
சுற்றின; வயிரத் தூணின், ைமலயினின், சேரிய பதாள்கள்,
‘இற்றன, இற்ற’ என்ன, இறுக்கின; இளகா உள்ளம்
சதற்சறன உமடய வீரர் இருந்தனர், செய்வது ஓரார்.
வாள் எயிற்று அரவம் - (அந்ை நாகக் கதணயில் இருந்து பவளிப்பட்ட) ஒளி
பபாருந்திய பற்கதள உதடய பாம்புகள்; ைற்மறபயார் தமையும் எல்லாம் - மற்தறய
வானர வீரர்கள் எல்கலார் ைம்தமயும்; வந்து சுற்றின - வந்து சுற்றிச் சூழ்ந்து;
வயிரத்தூணின் - வலிய தூண் கபாலவும்; ைமலயினின் - மதலகதளப் கபாலவும்;
சேரிய பதாள்கள் - (உள்ள) (அவர்களது வலிய) பபரிய கைாள்கள்; இற்றன இற்ற
என்ன - பநாறுங்கிப் கபாயின; என்று அவர்கள் வாய் விட்டுக் கைறும்படியாக;
இறுக்கின - அழுத்தி பநாறுக்கின; இளகா உள்ளம் சதன்சறன உமடய வீரர் -
(வலி) குதறயாை மனத்தைத் பைளிவுடன் பபற்றுதடய (அந்ை) வீரர்கள்
எல்கலாரும்; செய்வது ஓரார் இருந்தனர் - பசயத்ைக்கது இதுகவ என
அறியாைவர்களாய் இருந்ைனர்.
(191)

8193. காலுமடச் சிறுவன், ‘ைாயக் கள்வமனக் கணத்தின்காமல

பைல் விமெத்து எழுந்து நாடிப் பிடிப்சேன்’
என்று உறுக்கும்பவமல,
ஏல்புமடப் ோெம், பைல்நாள், இராவணன் புயத்மத வாலி
வால் பிணித்சதன்ன, சுற்றிப் பிணித்தது, வயிரத் பதாமள. காலுமடச்
சிறுவன் - காற்றின் கவந்ைற்கு (அஞ்சதன வயிற்றின் வந்ை) மகனாகிய அனுமன்;
ைாயக் கள்ளமன - (இப்படி) மாதயச் பசயல் பசய்ை கள்ளத்ைன்தம உதடயவதன;
கணத்தின் - கணப்பபாழுதில்; காமல பைல் விமெத்து எழுந்து - காலிதன கமலுன்றி
வானத்தில் கவகமாக எழுந்து; நாடிப் பிடிப்சேன் என்று - கைடிப்பிடிப்கபன் என்று;
உறுக்கும் பவமல - சினங்பகாள்ளும் கவதளயில்; ஏல்புமடப் ோெம் - எதிர்த்துத்
ைாக்கும் ைன்தம உள்ள (அந்ை) நாகக் கதண; பைல்நாள் - முன்பனாரு காலத்தில்;
இராவணன் புயத்மத - இராவணனது கைாள்கதள; வாலி வால் பிணித்சதன்ன -
வாலியினது வால் சுற்றிப் பிணித்ைது கபால்; வயிரத்பதாமள - அனுமனது
உறுதியான கைாள்கதளச்; சுற்றிப் பிணித்தது - சுற்றிக் கட்டியது.
(192)

நாக பாசத்ைால் கட்டுண்டவர் நிதல

8194. ைமல என எழுவர்; வீழ்வர்; ைண்ணிமடப் புரள்வர்; வானில்
தமலகமள எடுத்து பநாக்கி, தழல் எழ விழிப்ேர்; தாவி
அமலகிளர் வாலால் ோரின் அடிப்ேர்; வாய் ைடிப்ேர்;
ஆண்மைச்
சிமலயவற்கு இமளய பகாமவ பநாக்குவர்; உள்ளம் தீவர்;

ைமல என எழுவர் வீழ்வர் - (நாகக் கதணயால் கட்டப்பட்ட வானரவீரர்கள்)

மதலகள் கமல் எழுந்ைது கபால் எழுந்து கீகழ விழுவர்; ைண்ணிமடப் புரள்வர் -
நிலத்திதடப் புரளுவார்கள்; வானில் தமலகமள எடுத்து பநாக்கி தழல் எழ விழிப்ேர்
- வானத்தை கநாக்கித் ைதல எடுத்துப் பார்த்து பநருப்புப் பபாறி பவளிப்பட
விழிப்பார்கள்; தாவி அமலகிளர் வாலால் ோரின் அடிப்ேர் - பாய்ந்து அதலயும்
ைன்தம உள்ள எழுச்சிதய உதடய வாலினால் ைதரயில் அடிப்பார்கள்; வாய்
ைடிப்ேர் - வாதய மடித்து உைடுகதளக் கடிப்பார்கள்; ஆண்மைச் சிமலயவற்கு
இமளய பகாமவ பநாக்குவர் - ஆண்தமத் ைன்தம உள்ள வில்கலந்திய
இராமனுக்குத் ைம்பியாகிய இலக்குவதனப் பார்த்து; உள்ளம் தீவர் - மனம்
பகாதிப்பு அதடவார்கள்.

இப்பாடலில் மூன்று உணர்ச்சிகள் கூறப்பட்டுள்ளைாக தவ.மு.ககா. கருதுகிறார்,

எழுைல், வீழ்ைல், புரள்ைல் - நாகக்கதண இறுக்குைலால் கைான்றும் துன்பம். ைழல்
எழ விழித்ைல், வால் அடித்ைல், வாய் மடித்ைல் - பவகுளி, உள்ளம் தீைல் -
அச்சத்ைாலும் நிகழ்ந்ைன என்க. கசாகம் என்பர் தவ.மு.ககா.

(193)

8195. வீடணன் முகத்மத பநாக்கி, ‘விமன உண்பட,

இதனுக்கு?’ என்ேர்;
மூடின கங்குல் ைாமல இருளிமன முனிவர்; ‘சைாய்ம்பின்
ஈடுறக் தக்க போலாம் நம் எதிர்’ என்னா, ஏந்தல்
ஆடகத் பதாமள பநாக்கி, நமக செய்வர்; விழுவர்;
அஞ்ொர்.

வீடணன் முகத்மத பநாக்கி - (கமலும் அந்ை வீரர்கள்) வீடணனுதடய

முகத்தைப் பார்த்து; இதனுக்கு - இைற்கு; விமன உண்படா என்ேர் - ஏைாவது
பரிகாரச் பசயல் உள்ளகைா? என்று ககட்பார்கள்; மூடின கங்குல் ைாமல இருளிமன
முனிவர் - (ைாங்கள் நாகக் கதணயால் கட்டப்பட்டு வருந்ைக் காரணமாக இருந்ை)
பநருங்கிய திரட்சியான ைன்தம உதடய இருதளச் சினப்பார்கள்; ஏந்தல் ஆடகத்
பதாமள பநாக்கி - இலக்குவனது பபான் கபான்ற கைாதளப் பார்த்து; நம் எதிர் - நம்
கண் எதிரில்; ஈடுறத் தக்க போலாம் - (இத்கைாள்கள்) வலிய பபருதம குதறயத்
ைக்கனவாயினகவ; என்னா - என்று வருந்திக் கூறி; நமகசெய்வர் - சிரிப்பார்கள்;
விழுவர் - (நிலத்தில்) விழுவார்கள்; அஞ்ொர் - (அந்ை கநரத்திலும்) அச்சம்
பகாள்ளாதிருப்பார்கள்.

ைங்கள் கண்பணதிரில் இலக்குவன் கட்டப்பட்டுக் கிடப்பைற்குக் காரணமான

விதிதய இகழ்ந்து சிரித்ைனர் என்க. எள்ளலடிப்பதடயாக வந்ை நதக.

(194)

8196. ‘ஆர், இது தீர்க்க வல்லார்? அஞ்ெமன ேயந்த வள்ளல்,

ைாருதி, பிமழத்தான் சகால்பலா?’ என்றனர், ைறுகி பநாக்கி,
வீரமனக் கண்டு, ‘ேட்டது இதுசகாலாம்!’ என்று விம்மி,
‘வார் கழல் தம்பி தன்மை காணுபைா, வள்ளல்?’ என்ோர். இது தீர்க்க வல்லார்
ஆர் - (அந்ை வானர வீரர்கள்) இந்ைத் துன்பத்தை நீக்கும் வலிதம உதடயவர் யாவர்?
(என எண்ணி உடகன); அஞ்ெமன ேயந்த வள்ளல் ைாருதி - அஞ்சதன வயிற்றில்
வந்ைவன் வள்ளன்தமப் பணபுதடய அனுமன்; பிமழத்தான் சகால்பலா?
என்றனர் - (இப்பபாழுது) உயிர் ைப்பிப் பிதழத்துள்ளான் பகால்கலா என்று
கூறியவர்களாய்; ைறுகி பநாக்கி - (கட்டுண்டு கிடந்ை இலக்குவதன) மனம் கலங்கிப்
பார்த்து; வீரமனக் கண்டு “ேட்டது இது சகாலாம்” என்று விம்மி - இலக்குவதனக்
கண்டு நடந்ை பசயல் இதுகவா என்று கூறிப் புலம்பி; வள்ளல் - (வள்ளல்
பண்புதடய) இராமன்; வார் கழல் தம்பி தன்மை காணுபைா - நீண்ட வீரக்கழல்
அணிந்ை (ைன்) ைம்பியாகிய இலக்குவனுக்கு ஏற்பட்ட இந்நிதலதயக் கண்டு
(மனம்) பபாறுப்பாகனா?; என்ோர் - என்று கூறினார்கள்.
ஆர் இது தீர்க்க வல்லார் என்று எண்ணிய வானர வீரர் மாருதி பிதழத்ைான்
பகால்கலா என்றது மாருதியால் ைங்கள் துயரம் தீரும் என அவர்களது
நம்பிக்தகதயக் காட்டுகிறது. வீடணன் முகத்தை கநாக்கி விதன உண்கடா? என்று
ககட்டதமதய முன்பாடலில் குறிப்பிட்ட கம்பர், வீடணனும் மாருதியும்
இத்ைதகய துன்பத்தில் இருந்து இதளய ககாதவயும் வானர வீரதரயும் மீட்பைற்கு
உரிய ைன்தம பபற்றவர் என்பதை உணர்த்தி உள்ளதம ஓர்ந்து அறிக. வள்ளல்
ைம்பி நிதலதயக் கண்டால் உயிர் ைரித்து இருப்பாகனா என்ற ஐயத்ைால், ைம்பி
ைன்தம காணுகமா வள்ளல் என்றார் என்க.

(195)

8197. என், சென்ற தன்மை சொல்லி? எறுழ் வலி அரக்கன்

எய்தான்
மின் சென்றது அன்ன; வானத்து உரும்இனம் வீீ்ழ்வ என்ன,
சோன் சென்ற வடிம்பின் வாளி, புமகசயாடு சோறியும்
சிந்தி,
முன் சென்ற முதுகில் ோய, பின் சென்ற ைார்ேம் உற்ற.

சென்ற தன்மை சொல்லி என் - (அம்பு எய்ை காலத்தில்) நிகழ்ந்ை பசயல்கதள

விரிவாகச் பசால்லி என்ன பயன்?; எறுழ் வலி அரக்கன் - மிக்க வலிதம உதடய
இந்திரசித்ைன்; வானத்து மின் சென்றது என்ன - வானத்தில் மின்னல் மின்னுவது
கபான்றனவும்; உரும் இனம் வீீ்ழ்வ என்ன - இடியின் கூட்டங்கள்
(ஒருங்கக) கீகழ விழுவது கபாலவும்; சோன் சென்ற வடிம்பின் வாளி எய்தான் -
கரும் பபான்னால் ஆகிய நுனிதய உதடய அம்புகதளச் பசலுத்தினான்;
புமகசயாடு சோறியும் சிந்தி - (அந்அம்புகள்) புதகதயயும் தீப்பபாறிகதளயும்
சிந்திக்பகாண்டு; முன் சென்ற முதுகில் ோய - மார்பில் தைத்ைதவ முதுகில் ஊடுருவ;
பின் சென்ற ைார்ேம் உற்ற - முதுகில் பாய்ந்ைதவ மார்பில் ஊடுருவின.

(196)

8198. ைமலத்தமலக் கால ைாரி; ைறித்து எறி வாமட பைாத,

தமலத்தமல ையங்கி வீழும் தன்மையின் தமலகள் சிந்தும்;
சகாமலத்தமல வாளி ோயக் குன்று அன குவவுத் பதாளார்
நிமலத்திலர் உமலந்து ொய்ந்தார்; நிமிர்ந்தது, குருதி நீத்தம்.

ைறுத்து எறி வாமட பைாத - மடக்கி வீசுகின்ற வாதடக் காற்று கமாதுைலினால்;

ைமலத்தமலக் காலைாரி - மதலயில் உள்ள கரிய கமகங்கள்; தமலத்தமல ையங்கி
வீழும் - இடந்கைாறும் இடந்கைாறும் ஒன்கறாடு ஒன்று கமாதிச் சிந்தி விழும்
ைன்தம கபால; தமலகள் சிந்தும் சகாமலத்தமல வாளி ோய - ைதலகதள அறுத்துச்
சிந்ைச் பசய்யும் பகால்லும் ைன்தம உள்ள அம்புகள் பாய்வைால்; குன்று அன
குவவுத் பதாளார் - குன்றிதன ஒத்ை திரண்ட கைாள்கதள உதடய வானர வீரர்கள்;
நிமலத்திலர் - (ஓரிடத்தில்) நிதலத்து இருக்க மாட்டாது; உமலந்து ொய்ந்தார் -
வருந்திக் கீகழ விழுந்ைார்கள்; குருதி நீத்தம் நிமிர்ந்தது - (எங்கும்) இரத்ை பவள்ளம்
பரவிப் பபருகியது.

(197)

8199. ஆயிர பகாடி பைலும் அம்பு தன் ஆகத்தூடு

போயின போதும், ஒன்றும் துடித்திலன், சோடித்து, ைானத்
தீ எரி சிதறும் செங் கண் அஞ்ெமன சிங்கம், சதய்வ
நாயகன் தம்பிக்கு உற்ற துயர் சுட, நடுங்குகின்றான். சோடித்து ைானத் தீ எரி
சிதறும் செங்கண் அஞ்ெமன சிங்கம் - மான உணர்வினால் தீப்பபாறி சிைறுகின்ற
சிவந்ை கண்கதள உதடய அஞ்சதன பபற்ற சிங்கம் கபான்றவனாகிய அனுமன்;
ஆயிர பகாடி பைலும் அம்பு - ஆயிரம் ககாடிக்கு கமல் அம்புகள்; தன் ஆகத்தூடு
போயின போதும் - ைன் மார்பினுள் ஊடுருவிப் கபான கபாதிலும்; ஒன்றும்
துடித்திலன் - ஒரு சிறிதும் வருத்ைம் அதடயவில்தல; சதய்வ நாயகன் தம்பிக்கு
உற்ற துயர் சுட - (ஆனால் அவன்) பைய்வத்ைதலவனாம் இராமன் ைம்பிக்கு கநர்ந்ை
துன்பம் (ைன் பநஞ்தசச் சுட); நடுங்குகின்றான் - மன நடுக்கம் பகாள்பவன் ஆனான்.

ைன துயதரக் கருைாது இலக்குவனின் துயர் ைன் பநஞ்சு சுட அனுமன்

வருந்தினன். பாகவைனின் துடிப்பு என்க.

(198)

8200. பவறு உள வீரர் எல்லாம் வீழ்ந்தனர், உருமின் சவய்ய

நூறும் ஆயிரமும் வாளி உடலிமட நுமழய, பொரி
ஆறுபோல் ஒழுக, அண்ணல் அங்கதன் அனந்த வாளி
ஏறிய சைய்யபனனும், இருந்தனன், இமடந்திலாதான்.

பவறு உள வீரர் எல்லாம் - மற்றுள்ள பிற வானரவீரர்கள் எல்லாம்; உருமின்

சவய்ய - இடிதயக் காட்டிலும் பகாடுதமயானைாகிய; வாளி நூறும் ஆயிரமும்
உடலிமட நுமழய - அம்புகள் நூற்றுக்கணக்காகவும், ஆயிரக்கணக்காகவும்
உடம்புகளில் நுதழந்ைைனால்; பொரி ஆறு போல் ஒழுக வீழ்ந்தனர் - குருதி
ஆற்றிதனப் கபால் ஒழுகி பவளிப்பட (நிலத்திதட) விழுந்ைனர்; அண்ணல்
அங்கதன் - பபருதம சிறந்ை அங்கைன்; அனந்ை வாளி - அளவற்ற அம்புகள்; ஏறிய
சைய்யபனனும் - தைத்ை உடம்பிதன உதடயவனாய் இருந்தும்; இமடந்திலாதான்
இருந்தனன் - கசார்வு அதடயாைவனாய் இருந்ைான்.

(199)

8201. கதிரவன் காதல் மைந்தன், கழல் இளம் ேசுங் காய் அன்ன,

எதிர் எதிர் ேகழி மதத்த, யாக்மகயன்; எரியும் கண்ணன்;
சவதிர் சநடுங் கானம் என்ன பவகின்ற ைனத்தன்,
சைய்யன்;
உதிர சவங் கடலுள், தாமத உதிக்கின்றான் தமனயும்
ஒத்தான்.

கதிரவன் காதல் மைந்தன் - கதிரவனின் அன்பு மகனாகிய சுக்கிரீவன்; எதிர் எதிர்

ேகழி மதத்த - எதிர் எதிராக அம்புகள் தைத்ைைனால்; இளம் கழல் ேசுங்காய் அன்ன
யாக்மகயன் - இளதமயான கழலின் பசுங்காதய ஒத்ை உடம்பிதன உதடயவனாகி;
எரியும் கண்ணன் - (சினத்ைால்) தீ எரியும் கண்கதளயும்; சவதிர் சநடுங் கானம்
என்ன - மூங்கில்கள் நிதறந்ை பபரிய காடு எரிவது கபால; பவகின்ற ைனத்தன்
சைய்யன் - பற்றி எரிகிற மனமும் உடம்பும் பகாண்டவனாகி; சவம் உதிர கடலுள்
- பகாடிய குருதிக் கடலுள்; உதிக்கின்றான் - உையமாகிற; தாமத தமனயும் ஒத்தான் -
(ைன்) ைந்தையாகிய கதிரவதனயும் கபான்று விளங்கினான்.
கமல் முழுதும் அம்பு பட்டுக்கிடக்கும் சுக்கிரீவனுக்கு முட்கள் சுற்றிலும்
உள்ள கழற்காய் உவதம. “ைந்தைகய மகனாகப் பிறக்கிறான்” என்னும் நூல்
வழக்குப் பற்றி, சுக்கிரீவனுக்கு அவன் ைந்தையான சூரியதன உவதம கூறுைல்
பபாருந்தும். “ைந்தையர் ஒப்பர் மக்கள்” (பைால். பபாருள். 145) என்பதும் கநாக்குக.

(200)

8202. சவப்பு ஆரும் ோெம் வீக்கி, சவங் கமண

துமளக்கும் சைய்யன்-
ஒப்பு ஆரும் இல்லான் தம்பி-உணர்ந்திருந்து இன்னல்
உய்ப்ோன்,
‘இப் ோெம் ைாய்க்கும் ைாயம், யான் வல்சலன்’ என்ேது
ஓர்ந்தும்,
அப் ோெம் வீெ ஆற்றாது, அழிந்த நல் அறிவு போன்றான்.

ஒப்பு ஆரும் இல்லான் தம்பி - ைனக்கு உவதமயில்லாை இராமனுதடய

ைம்பியாகிய இலக்குவன்; சவப்பு ஆரும் நாக ோெம் வீக்கி - பகாடுதம பபாருந்திய
நாகக்கதணயால் கட்டுப்பட்டு; சவங்கமண துமளக்கும் சைய்யன் - பகாடிய
அம்புகள் துதளக்கிற உடம்தப உதடயவனாய்; உணர்ந்திருந்து இன்னல் உய்ப்ோன் -
(அைதன நீக்கும் வழிதய) உணர்ந்து (அைற்கு உரிய வல்லதம பபற்று இருந்தும்)
துன்பத்தில் (ைன்தனச்) பசலுத்திக் பகாள்ளுபவனாய்; இப்ோெம் ைாய்க்கும் ைாயம்
- இந்ை உலக பாசத்தை அழிக்கும் மாய சக்தியில்; யான் வல்சலன் என்ேது ஓர்ந்தும்
- யான் வல்லவன் என்பதை எண்ணி உணர்ந்திருந்தும்; அப்ோெம் வீெ - அந்ை உலக
பாசம் (ைன்தனத் ைாக்க); ஆற்றாது - (அைற்கு) ஈடாக முடியாது; அழிந்த நல் அறிவு
போன்றான் - அழிந்து கபான நல்ல ஞானத்தை ஒத்திருந்ைான்

ஒருவனுக்குப் பாசத்தை நீக்கும் வல்லதம இருந்ைாலும் விதியின் வலிதமயால்

அதைச் பசய்ய முடியாைவாறு கபால நாகக் கதணதய நீக்கும் வல்லதம
பபற்றிருந்தும் மானுட பாவதனயால் அவ்வாறு பசய்யாது இலக்குவன் கட்டுண்டு
வருந்தினன் என்க. அறிவு - ஆன்மா எனக் பகாள்வர் தவ.மு.ககா.
(201)

8203. அம்பு எலாம் கதிர்கள் ஆக, அழிந்து அழிந்து

இழியும் ஆகச்
செம் புனல் சவயிலின் பதான்ற திமெ இருள் இரிய சீறிப்
ேம்பு பேர் ஒளிய நாகம் ேற்றிய ேடிவத்பதாடும்,
உம்ேர் நாடு இழிந்து வீழ்ந்த ஒளியவபனயும் ஒத்தான்.

அம்பு எலாம் கதிர்கள் ஆக - (இலக்குவன் உடம்பில் குத்தி நின்றுள்ள) அம்புகள்

எல்லாம் கிரணங்கள் ஆகவும்; ஆக அழிந்து அழிந்து இழியும் செம்புனல் - மார்பில்
இருந்து சிறிது சிறிைாகப் பபருகுகிற இரத்ைம்; சவயிலின் பதான்ற - பவய்யில் கபாலத்
கைான்ற; திமெ ருள் இரிய - திதசகளில் எல்லாம் இருள் நிதல பகட்டு ஓட; சீறிப் ேம்பு
பேர் ஒளிய நாகம் - சீறி நிதறந்ை பபரிய ஒளிதய உதடய பாம்பினால்; ேற்றிய
ேடிவத்பதாடும் - பற்றப்பட்ட உருவத்கைாடு ைவறிக்கீகழ விழுந்ை; ஒளியவபனயும்
ஒத்தான் - சூரியதனயும் ஒத்து இருந்ைான்.

அம்புகள் பட்டுக் குருதி வழிய நாகக்கதணயால் கட்டுப்பட்டுக் கிடக்கும்

இலக்குவனுக்குக் கிரணங்ககளாடு பவயில் வீசப் பாம்பினால் பற்றப்பட்டு வானத்தில்
இருந்து விழுந்ை கதிரவன் உவதமயாம் என்க. பம்புைல் - நிதறைல். படிவம் - உருவம்,
எலாம் - இதடக்குதற.

(202)
இந்திரசித்ைன் இராவணன் அரண்மதன கசறல்
8204. ையங்கினான் வள்ளல் தம்பி; ைற்மறபயார் முற்றும் ைண்மண
முயங்கினார்; பைனி எல்லாம் மூடினான், அரக்கன் மூரித்
தயங்கு பேர் ஆற்றலானும், தன் உடல் மதத்த வாளிக்கு
உயங்கினான், உமளந்தான், வாயால் உதிர நீர்
உமிழாநின்றான்.
வள்ளல் தம்பி ையங்கினான் - வள்ளலாகிய இராமன் ைம்பியாகிய இலக்குவன்
மயங்கி விட்டான்; ைற்மறபயார் முற்றும் ைண்மண முயங்கினார் - மற்தறயவர்கள்
எல்கலாரும் நிலத்தைத் ைழுவினார்கள்; பைனி எல்லாம் மூடினான் - (அவர்களின்)
உடம்புகதள எல்லாம் (ைன் தக அம்புகளால்) மதறத்ைவனாகிய; மூரித் தயங்கு
பேர் ஆற்றலானும் அரக்கன் - வலிதம விளங்குகிற பபரிய ஆற்றதல உதடய
அரக்கனாகிய இந்திரசித்ைனும்; தன் உடல் மதத்த வாளிக்கு - ைன் உடலினிடத்தில்
கபாரின் கபாது தைத்துள்ள (இலக்குவனது) அம்புகளுக்கு; உயங்கினான்
உமளந்தான் - ைளர்ந்து வருந்தினான்; வாயால் உதிரநீர் உமிழா நின்றான் - வாயினால்
இரத்ைமாகிய நீதரக் கக்கிக்பகாண்டு நின்றான்.
(203)

8205. ‘சொற்றது முடித்பதன்; நாமள, என் உடற் பொர்மவ நீக்கி,

ைற்றது முடிப்சேன்’ என்னா, எண்ணினான், ‘ைனிென்
வாழ்க்மக
இற்றது; குரங்கின் தாமன இறந்தது’ என்று இரண்டு ோலும்
சகாற்ற ைங்கலங்கள் ஆர்ப்ே, இராவணன் பகாயில் புக்கான்.
சொற்றது முடித்பதான் - (நான்) பசான்னதைச் பசய்து முடித்து விட்கடன்; என் உடற்
பொர்மவ நீக்கி - எனது உடல் ைளர்ச்சிதய நீக்கிக் பகாண்டு; நாமள ைற்றது
முடிப்சேன் என்னா எண்ணினான் - நாதளக்கு மற்றதையும் பசய்து முடிப்கபன்
என்று எண்ணினான்; ைனிென் வாழ்க்மக இற்றது - மனிைனது வாழ்க்தக
முடிந்துவிட்டது; குரங்கின் தாமன இறந்தது - வானரப் பதடகள் இறந்து ஒழிந்ைன;
என்று இரண்டு ோலும் - என்று இரண்டு பக்கங்களிலும்; சகாற்ற ைங்கலங்கள்
ஆர்ப்ே - பவற்றிக்கு அறிகுறியாக மங்கல ஒலி முழங்க; இராவணண் பகாயில்
புக்கான் - இராவணனது அரண்மதனக்குச் பசன்று கசர்ந்ைான்.
 (204)

8206. ஈர்க்கு அமடப் ேகழி ைாரி இலக்குவன் என்ன நின்ற

நீர்க் கமட பைகம்தன்மன நீங்கியும், செருவின் நீங்கான்,
வார்க் கமட ைதுமகக் சகாங்மக, ைணிக் குறு முறுவல்,
ைாதர்
போர்க் கமடக் கருங் கண் வாளி புயத்சதாடு சோழியப்
புக்கான்.

ஈர்க்கு அமடப் ேகழிைாரி - இறகுகதள உதடய அம்பாகிய மதழயினால்;

இலக்குவன் என்ன நின்ற - இலக்குவன் என்று பபயர் பகாண்டு நின்ற; நீர்க்கமட
பைகம் தன்மன நீக்கியும் - நற்குணங்கதள உதடய கமகம் கபான்றவனாகிய
இலக்குவன் ைன்தன அழித்தும்; செருவின் நீங்கான் - கபார் பசய்ைலில் இருந்து
நீங்காைவனாய் (திரும்பி வந்ை இந்திரசித்ைன்); வார்க் கமட ைதுமகக் சகாங்மக -
கச்தசதயக் கடந்து நிற்றதல உதடய வலிதமதயக் பகாண்ட பகாங்தககதளயும்;
ைணிக்குறு முறுவல் ைாதர் - அழகிய புன்சிரிப்தபயும் உதடய பபண்களின்; போர்க்
கமடக்கருங்கண் - கபார்த் பைாழிதலச் பசய்கிற கதடக் கருங்கண்களாகிய; வாளி -
அம்புகள்; புயத்சதாடும் சோழியப் புக்கான் - (ைன்) கைாள்களில் பபாழிந்து
பகாண்டிருக்கப் புக்கான்.
(205)

8207. ஐ-இரு பகாடி செம் சோன் ைணி விளக்கு அம் மக ஏந்தி,

மை அறு வான நாட்டு ைாதரும், ைற்மற நாட்டுப்
மே அரவு அல்குலாரும், ேலாண்டு இமெ ேரவ, தங்கள்
மதயலர் அறுகு தூவி வாழ்த்தினர் தழுவ, ொர்ந்தான்.

ஐ - இரு பகாடி செம்சோன் ைணி விளக்கு - பத்துக் ககாடியளவினைான

பசம்பபான்னால் பசய்யப்பட்ட அழகிய

விளக்குகதள; அம் மக ஏந்தி - (ைங்கள்) அழகிய தககளில் ஏந்திக் பகாண்டு; மை -

அறு வானநாட்டு ைாதரும் - குற்றமற்ற கைவ உலக மகளிரும்; ைற்மற நாட்டுப்
மேஅரவு அல்குலாரும் - மற்தற உலகத்தும் (நில உலகத்து) அரவின் தபதய ஒத்ை
அல்குதல உதடய மாைரும்; இமெ ேலாண்டு ேரவ - இதசகயாடு பல்லாண்டு பாட;
தங்கள் மதயலார் - ைங்களுக்குரிய அரக்கப் பபண்டிர்; அறுகு தூவி வாழ்த்தினார் தழுவ
- அறுதகத் தூவி வாழ்த்தி பநருங்கி வரச்; ொர்ந்தான் - (இராவணன் அரண்மதன)
கசர்ந்ைான்.

(206)

8208. தந்மதமய எய்தி, அன்று ஆங்கு உற்றுள தன்மை எல்லாம்

சிந்மதயின் உணரக் கூறி, ‘தீருதி, இடர் நீ; எந்தாய்!
சநாந்தசனன் ஆக்மக; சநாய்தின் ஆற்றி, பைல்
நுவல்சவன்’ என்னா,
புந்தியில் அனுக்கம் தீர்வான், தன்னுமடக் பகாயில்
புக்கான்.

தந்மதமய எய்தி - (இந்திரசித்ைன் ைன்) ைந்தையாகிய இராவணதன

அதடந்து; அன்று அங்கு - அன்தறய நாளில் அப்கபார்க்களத்தில்; உற்றுள தன்மை
எல்லாம் - நடந்துள்ள பசய்திகதள எல்லாம்; சிந்மதயின் உணரக் கூறி - (அவன்)
மனத்தில் பதியும்படி பைளிவாக எடுத்துச் பசால்லி; எந்தாய் - என் ைந்தைகய; நீ இடர்
தீருதி - நீ துன்பம் நீங்குவாயாக (என்று பசால்லி); ஆக்மக சநாந்தசனன் - யான் உடல்
வருந்திகனன்; சநாய்தின் ஆற்றி - விதரவாக இதளப்பாறி; பைல் நுவல்சவன்
என்னா - (இனி) கமல் (பசய்யகவண்டியதவ பற்றிச்) பசால்லுகவன் என்று கூறி;
புந்தியில் அனுக்கம் தீர்வான் - மனத்துன்பம் நீங்குவைற்காகத்; தன்னுமடக் பகாயில்
புக்கான் - ைனது அரண்மதனக்குப் கபாய்ச் கசர்ந்ைான்.
(207)

இலக்குவன் மற்றும் பிறர் நிதலகண்டு வீடணன் புலம்பல்

8209. இத் தமல, இன்னல் உற்ற வீடணன் இமழப்ேது ஓரான்,
ைத்து உறு தயிரின் உள்ளம் ைறுகினன், ையங்குகின்றான்,
‘அத் தமலக் சகாடியன் என்மன அட்டிலன்; அளியத்பதன்
நான்;
செத்திசலன்; வலிசயன் நின்பறன்’ என்று போய்,
மவயம் பெர்ந்தான்.
இத்தமல - (இந்திரசித்ைன் ககாயில் புக்க கநரத்தில் இராமன் பக்கலில்) இந்ைப்
பக்கத்தில்; இன்னல் உற்ற வீடணன் - துன்பம் அதடந்ை வீடணன்; இமழப்ேது
ஓரான் - பசய்வது என்ன என்று பைரியாைவனாகி; ைத்து உறு தயிரின் - மத்தினால்
கதடயப்பட்ட ையிரிதனப்கபால; உள்ளம் ைறுகினன் ையங்குகின்றான் - மனம்
கலங்கித் பைளிவு குதலபவனாகி; அத்தமல - அத்ைன்தமயுள்ள; சகாடியன்
என்மன அட்டிலன் - பகாடிய இந்திரசித்து இவர்கதளக் பகான்றது கபால்
என்தனயும் பகான்றானில்தல; நான் அளியத்பதன் - நான் இரங்கத்ைக்கவனாகனன்;
செத்திசலன் - (நான்) இறந்கைனு மில்தல; வலிசயன் நின்பறன் - வலிதம
உள்ளவனாய் நின்றிருக்கிகறன்; என்று போய் மவயம் பெர்ந்தான் - என்று பசால்லிக்
பகாண்டு (துயரம் கதர கடந்து) கபாய் நிலத்தில் விழுந்ைான்.

(208)

8210. ோெத்தால் ஐயன் தம்பி பிணிப்புண்டேடிமயக் கண்டு

‘பநெத்தார் எல்லாம் வீழ்ந்தார்; யான் ஒரு தமிசயன்
நின்பறன்;
பதெத்தார், என்மன என் என் சிந்திப்ோர்!’ என்று தீயும்,
வாெத் தார் ைாமல ைார்ேன் வாய் திறந்து அரற்றலுற்றான்;
ஐயன் தம்பி - ைதலவனாகிய இராமன் ைம்பி இலக்குவன்; ோெத்தால் பிணிப்புண்ட
ேடிமயக் கண்டு - நாகக் கதணயால் கட்டுப்பட்ட ைன்தமதயக் கண்டு; பநெத்தார்
எல்லாம் வீழ்ந்தார் - (அவனிடத்து) அன்பு பகாண்டவர்கள் எல்கலாரும் இறந்து
விழுந்து விட்டார்கள்; யான் ஒரு தமிசயன் நின்பறன் - நான் மட்டும் இறவாது ஒரு
ைனியனாய் நின்றுபகாண்டு இருக்கிகறன்; பதெத்தார் என்மன என் என் சிந்திப்ோர் -
உலகத்ைவர் என்தனப் பற்றி என்ன என்று சிந்திப்பார்கள்; என்று - என்று பசால்லி;
தீயும் வாெத்தார் ைாமல ைார்ேன் - வாடுகிற மணம் மிக்க மாதல

அணிந்ை மார்பிதன உதடய வீடணன்; வாய் திறந்து அரற்றலுற்றான் - வாய்

திறந்து கைறி அழத் பைாடங்கினான்.

(209)

8211. ‘ “சகால்வித்தான், உடபன நின்று அங்கு” என்ேபரா.

“சகாண்டு போனான்
சவல்வித்தான், ைகமன” என்று ேகர்வபரா? “விமளவிற்கு
எல்லாம்
நல் வித்தாய் நடந்தான், முன்பன” என்ேபரா? நயந்பதார்
தம்தம்
கல்வித்து ஆம் வார்த்மத’ என்று கமரவித்தான்
உயிமரக் கண்போல்.
உடபன நின்று அங்கு சகால்வித்தான் என்ேபரா - (என்தனப் பற்றி மற்றவர்கள்)
(இந்ை வீடணன்) கூடகவ இருந்து அவ்விடத்தில் இலக்குவதன இந்திரசித்ைன்
மூலம் பகால்லுவித்ைான் என்று கூறுவார்களா?; சகாண்டு போனான் சவல்வித்தான்
ைகமன என்று ேகர்வபரா - (இந்திரசித்ைனிடம்) அதழத்துச் பசன்று மகனாகிய
அவதன பவற்றி பபறும்படிச் பசய்து விட்டான் என்று (பழி) கூறுவார்களா?;
விமளவிற்கு எல்லாம் நல்வித்தாய் நடந்தான் முன்பன என்ேபரா - விதளந்ை
தீதமகளுக்கு எல்லாம் நல்ல விதை கபால முன்கப (நல்லவன் கபால) (இராமனிடம்
வந்து) கசர்ந்து பகாண்டான என்று குதற கூறுவார்ககளா?; நயந்பதார் தம் தம்
கல்வித்து ஆம் வார்த்மத - (இராமதன) விரும்பும் (உலகத்ைவர்) ைம் கல்வியின்
அளவிதன உதடயைாய் (அவர்கள் கூறும்) பழிபமாழியும் பலவதகப்பட்டு
நிற்கும்; என்று - என்று (பலவாறு கூறி); கண் போல் உயிமரக் கமரவித்தான் -
கண்கதளப் கபாலகவ உயிதரயும் கதரந்து உருகச் பசய்ைான்.
இராமபக்ைர்கள் அவன் மீது பகாண்ட கபரன்பினால், ைங்களுக்குத் கைான்றியவாறு
எல்லாம் கூறிப் பழிப்பார்ககள என்று பழிக்கு நாணி வீடணன் கண்ணீர் விட்டுக் கைறி
அழுைனன். கல்வித்து - கல்வியின் அளவினது. (கற்பதனக்குத் ைக்கவாறு கபசுவர்
என்றபடி).
(210)
8212. ‘போர் அவன் புரிந்த போபத, சோரு அரு வயிரத்
தண்டால்,
பதசராடும் புரண்டு வீழச் சிந்தி, என் சிந்மத செப்பும்
வீரம் முன் சதரித்பதன் அல்பலன்; விளிந்திபலன்;
சைலிந்பதன்; இஞ்ஞான்று
ஆர் உறவு ஆகத் தக்பகன்? அளியத்பதன்
அழுந்துகின்பறன்!
அவன் போர் புரிந்த போபத - அந்ை இந்திரசித்ைன் கபார் பசய்ை பபாழுகை;
சோரு அருவயிரத் தண்டால் - (என்) ஒப்புதம இல்லாை உறுதியான ைண்டினால்;
பதசராடும் புரண்டு வீழச் சிந்தி - (அவதனத்) கைகராடு புரண்டு விழும் படியாகச்
சிைறச் பசய்து; என் சிந்மத செப்பும் - என் மனம் (என்னிடம்) கூறுகிற; வீரம் முன்
சதரித்பதன் அல்பலன் - வீரச் பசயதல முன்பு (பசய்து) பவளிக்காட்டிகனன்
அல்கலன்; விளிந்திபலன் - (அது பசய்யவில்தலயாயினும் அந்ை
இந்திரசித்ைனால்) இறந்து பட்கடனும் இல்தல; சைலிந்பதன் - (உடலும்
உள்ளமும்) ைளர்ந்து கபாகனன்; அளியத்பதன் அழுந்துகின்பறன் - (இப்கபாது நான்)
எளிதம உதடயவனாகித் (துன்பத்தில்) மூழ்கியுள்களன்; இஞ்ஞான்று -
இப்பபாழுது; ஆர் உறவு ஆகத் தக்பகன் - நான் யாருக்கு உறவாகத் ைக்கவன்?

பசயத்ைக்க பசய்யாதமயான வந்ை துயரம் இப்பாடலில் விளக்கப்படுகிறது.

ஆர் உறவு ஆகத்ைக்ககன் - உலகத்ைவர் பழி தூற்றவர், இராவணனிடமும் பதக
பகாண்டு வந்துவிட்கடன். இராமன் பக்கலில் உள்ளவர்களும் என்மீது ஐயம்
பகாள்வர். இனி எனக்கு எக்கதியும் இல்தல என்று ைன் நிர்க்கதியான நிதலதய
எண்ணிப் புலம்பியவாறு.

(211)

8213. ‘ஒத்து அமலத்து, ஒக்க வீடி, உய்வினும் உய்வித்து, உள்ளம்

மகத்தமல சநல்லி போலக் காட்டிபலன்; கழிந்தும்
இல்பலன்;
அத் தமலக்கு அல்பலன்; யான், ஈண்டு, “அேயம்!” என்று
அமடந்து நின்ற
இத் தமலக்கு அல்பலன்; அல்பலன்! இரு தமலச் சூலம்
போல்பவன்!”
ஒத்து அமலத்து - (வானர வீரர்களுடன்) ஒப்பாகப் (பதகவர்கதள) வருத்தி; ஒக்க வீடி
- (அவர்கள் இறக்கும் நிதல வரின் நானும் அவர்களுக்கு) ஒப்பாக இறந்து; உய்வினும்

உய்வித்து - (வாழ்ந்து) உய்யும் பநறிகள் (இருப்பின்) யானும் பிதழத்து

(அவர்கதளயும்) பிதழப்பித்து; உள்ளம் - (என் பக்தியுள்ள) மனத்தின்
(ைன்தமதய); மகத்தமல சநல்லி போலக் காட்டிபலன் - உள்ளங்தகயிடத்தில்
உள்ள பநல்லிக்கனி கபால விளக்கிக் காட்டிகனன் அல்லன்; கழிந்தும் இல்பலன் -
(யான்) இறந்து கபாகவுமில்தல; யான் அத்தமலக்க அல்பலன் - நான்
அவ்விடத்துக்கு (இராவணன் பக்கத்துக்கு) கவண்டாைவனாகனன்; ஈண்டு அேயம்
என்று அமடந்து நின்று - இங்கு (வந்து) சரண் என்று கசர்ந்து நின்ற; இத்தமலக்கு
அல்பலன் அல்பலன் - இந்ைப் பக்கத்துக்கும் (இராமன் பக்கத்துக்கும்)
கவண்டாைவனாகனன்; இருதமலச் சூலம் போல்பவன் - இரண்டு பிரிவாக உள்ள
சூலத்தைப் கபான்றவனாகனன்.

சூலத்தின் முதனகள் ஒன்றிதணயாது கவறு கவறாக நிற்றல் கபாலச் சூலத்தின்

தகப்பிடி கபான்ற ைான் எப்பக்கத்திலும் இதணய முடியாைபடி ைனித்து நின்று
விட்கடகன என வருந்தியபடி

(212)
நிகழ்ந்ைதவ இராமன் அறிந்து வருந்துைல்
8214. அமனயன ேலவும் ேன்னி, ஆகுலித்து அரற்றுவாமன
‘விமன உள ேலவும் செய்யத்தக்கன;-வீர!-நீயும்
நிமனவு இலார் போல நின்று சநகிழ்திபயா? நீத்தி! என்னா,
இமனயன சொல்லித் பதற்றி, அனலன் ைற்று இமனய
செய்தான்;

அமனயன ேலவும் ேன்னி - (இதவ கபான்ற) பல பசாற்கதளப் பலமுதற

பசால்லி; ஆகுலித்து - (மனத்) துன்பம் பகாண்டு; அரற்றுவாமன - கைறி
அழுகின்றவனாகிய வீடணனதன கநாக்கி; வீர - வீரகன; ேலவும் விமன உள செய்யத்
தக்கன - (இப்கபாது) பசய்யக்கூடிய பல (பரிகாரச்) பசயல்கள் உள்ளன; நீயும்
நிமனவு இலார் போல நின்று சநகிழ்திபயா? - (அச்பசயல்கதளச் பசய்யாமல்) நீ
கூட அறிவிலார் கபால மனந்ைளர்ந்து வருந்துவாகயா? நீத்தி என்னா - (அந்ை
மனத்ைளர்ச்சிதய) விட்டுவிடுவாயாக என்று; அனலன் - அனலன் என்பவன்;
இமனயன சொல்லித் பதற்றி - இத்ைதகய பசாற்கதளச் பசால்லி (வீடணதனத்)
கைற்றி; ைற்று இமனய செய்தான் - பின்பு இச்பசயல்கதளச் பசய்ைான் (பசய்ைதவ
அடுத்ை பாடலில்).

(213) 8215.
‘நீ இவண் இருத்தி; யான் போய் சநடியவற்கு
உமரப்சேண்’ என்னா,
போயினன், அனலன்; போய், அப் புண்ணியன்
சோலன் சகாள் ோதம்
பையினன் வணங்கி, உற்ற விமன எலாம் இயம்பி நின்றான்;
ஆயிரம் சேயரினானும், அருந் துயர்க் கடலுள் ஆழ்ந்தான்.
நீ இவண் இருத்தி - நீ இங்கக இருப்பாயாக; யான் போய் - நான் கபாய்;
சநடியவற்கு உமரப்சேன் என்னா - பநடியவனாகிய இராமனுக்கு (நிகழ்ந்ைது)
கூறுகவன் என்று பசால்லி; அனலன் போயினன் - அனலன் (இராமனிடம்)
பசன்றான்; போய் - பசன்று; அப்புண்ணியன் சோலன்சகாள் ோதம் பையினன்
வணங்கி - அப்புண்ணிய உருவினன் ஆகிய இராமனது திருப்பாைத்தில் கசர்ந்து
(விழுந்து) வணங்கி; உற்ற விமன எலாம் இயம்பி நின்றான் - நடந்ை பசயல்கதள
எல்லாம் பசால்லி நின்றான்; ஆயிரம் சேயரினானும் - ஆயிரம் நாமத்து ஐயனாகிய
இராமனும் (அது ககட்டு); அருந்துயர்க் கடலுள் ஆழ்ந்தான் - கடத்ைற்கு அரிய துன்பக்
கடலுள் முழுகினான்.

(214)

8216. உமரத்திலன் ஒன்றும்; தன்மன உணர்ந்திலன்; உயிரும்

ஓடக்
கமரத்திலன் கண்ணின் நீமர; கண்டிலன் யாதும் கண்ணால்;
அமரத்திலன் உலகம் எல்லாம் அம் மகயால்; சோங்கிப்
சோங்கி
இமரத்திலன்; ‘உளன்’ என்று எண்ண இருந்தனன், விம்மி
ஏங்கி.
தன்மன உணர்ந்திலன் - (அனலன் கூறியதைக் ககட்ட இராமன்) ைன்தன
உணர்ந்திலனாய் (உணர்வு ஒழிந்து); உயிரும் ஓட - உயிர் (ைன்தன விட்டு) நீங்கியது
கபால (மயக்கம் அதடந்ைைனால்); ஒன்றும் உமரத்திலன் - ஒன்தறயும் (வாதயத்
திறந்து) பசால்லாமலும்; கண்ணின் நீமர கமரத்திலன் - கண்களில் இருந்து
கண்ணீதர பவளிப்படுத்ைாமலும்; யாதும் கண்ணால்

கண்டிலன் - யாது ஒன்தறயும் கண்தணத் திறந்து கநாக்காமலும்; சோங்கிப்

சோங்கி அம் மகயால் உலகம் எல்லாம் அமரத்திலன் - மிக்க சினம் பகாண்டு
(ைன்) அழகிய தககளால் உலகங்கதள எல்லாம் அழிக்காமலும்; உளன் என்று
எண்ண - கண்கடார் (அவன்) உயிகராடு ைான் இருக்கிறான் என்று
எண்ணுவைற்காக; விம்மி ஏங்கி இருந்தனன் - விம்மிக் கைறிக் பகாண்டு இருந்ைான்.

முைல் மூன்று வரிகளில் பசய்திதயக் ககட்ட இராமன் எத்ைதகய

பமய்ப்பாட்தடயும் பவளிக்காட்டவில்தல என்று கூறிய கம்பர், இவ்வளவு
பபரிய துயரச் பசய்தி இராமனிடம் எவ்வதகயான பபருந் துன்பத்தையும்
ஏற்படுத்ைவில்தலகய ஒருகவதள அவன் இறந்து பட்டாகனா என்று பிறர்
எண்ணுவர் என்பது கருதி, உளன் என்று எண்ண விம்மி ஏங்கி இருந்ைனன் என்றார்
என்க. பபருந்துயரம் ைாக்கும் கபாதும் உணர்வுகதள பவளிக்காட்டாது கற்சிதல
கபால் இருக்கும் மானிட பாவதனதயக் கவிஞர் இராமன் மீது ஏற்றிக்
கூறியுள்ளதம காண்க.

(215)

8217. விம்மினன், சவதும்பி சவய்துற்று ஏங்கினன், இருந்த வீரன்,

‘இம் முமற இருந்து செய்வது யாவதும் இல்’ என்று எண்ணி,
சோம்சைன விம்ைபலாடும் சோருக்சகன விமெயின்
போனான்,
சதவ் முமற துறந்து, சவன்ற செங்கள ைருங்கில் பெர்ந்தான்.
 விம்மினன் - விம்மி; சவதும்பி - (நிதனத்து நிதனத்து மனம்) கன்றி;
சவய்துற்று - பபருமூச்சு விட்டு; ஏங்கினன் - ஏக்கம் உதடயவனாய்; இருந்த
வீரன் - இருந்ை வீரனாகிய இராமன்; இம்முமற இருந்து செய்வது யாவதும் இல் -
இவ்வதகயில் (புலம்பிக் பகாண்டு இருந்து) பசய்யத்ைக்க பசயல் எதுவும் இல்தல;
என்று எண்ணி - என்று நிதனத்து; சோம்சைன - விதரவாக; விம்ைபலாடும்
சோருக்சகன விமெயின் போனான் - விம்மிக்பகாண்டு மிக விதரவாகப் கபாய்;
சதவ் முமற துறந்து சவன்ற - பதகவன் (இந்திரசித்ைன்) அறமுதற ைவறி பவற்றி
பபற்ற; செங்கன ைருங்கில் பெர்ந்தான் - (குருதியால்) சிவந்ை கபார்க் களத்திடத்தில்
(பசன்று) கசர்ந்ைான்,

(216) இராமன் கபார்க்களம் காணல்

8218. இழிந்து எழும் காளபைகம், எறி கடல், அமனய ைற்றும்
ஒழிந்தன, நீல வண்ணம் உள்ளன எல்லாம் ஒக்கப்
பிழிந்து அது காலம் ஆகக் காளிமைப் பிழம்பு போதப்
சோழிந்தது போன்றது அன்பற-சோங்கு இருட்
கங்குற் போர்மவ.

சோங்கு இருட் கங்குற் போர்மவ - மிகுதியாகப் பபாங்கும் இரவாகிய

கபார்தவ; இழிந்து எழுகாள பைகம் - (நீர் முகக்க) இறங்கி கமல் எழுகிற கரு
கமகங்கதளயும்; எறி கடல் அமனய - (அதலகள்) வீசும் கடல்கதளயும் அதவ
கபால்வன பிறவற்தறயும்; ைற்றும் ஒழிந்தன நீலவண்ணம் உள்ளன எல்லாம் -
மற்றும் விடுபட்டுப் கபான நீலவண்ணம் உள்ளனவாகிய பபாருள்கள்
எல்லாவற்தறயும்; ஒக்கப் பிழிந்து - ஒன்று கசர்த்துப் பிழிந்து; அது - (அவ்வாறு
பிழிந்ை) அப்பபாருள்; காலம் ஆகக் - பபாழிவைற்கு உரிய காலமாக; காளிமைப்
பிழம்பு போதப் - கருதமயின் உருவத்தை மிகுதியாக பவளிப்படுமாறு; சோழிந்தது
போன்றது அன்பற - பபாழிந்ைது கபான்றது.

உலகம் முழுவதையும் மூடி இருத்ைல் பற்றி இருட்தடப் கபார்தவயாக

உருவகப் படுத்திக் கூறியுள்ளார். காளம் - கறுப்பு. இழியும் கபாது
பவண்கமகமாயும் எழும் கபாது காள கமகமாயும் இருந்ைபைன்க.
காளிதமப்பிழம்பு - கருதமயின் வடிவம். அன்று ஏ - அதசகள்.

(217)

8219. ஆர் இருள் அன்னது ஆக, ஆயிர நாைத்து அண்ணல்,

சீரிய அனலித் சதய்வப் ேமடக்கலம் சதரிந்து வாங்கி,
ோரிய விடுத்தபலாடு, ேமக இருள் இரிந்து ோற,
சூரியன் உச்சி உற்றாசலாத்தது, அவ் உலகின் சூழல்.
ஆர் இருள் அன்னது ஆக - உலகம் முழுதும் நிதறந்து மூடிய இருள் அவ்வாறு
அதமய; ஆயிர நாைத்து அண்ணல் - ஆயிரம் திருப்பபயர்கதள உதடய
ைதலவனாகிய இராமன்; சீரிய அனலித்
சதய்வப்ேமடக்கலம் - சிறப்புதடய அங்கியின் பைய்வத்ைன்தம உள்ள
அம்பிதன; வாங்கி - கைர்ந்து எடுத்து; ோரிய விடுத்தபலாடும் - (இருள்)
அழியும்படியாகச் பசலுத்திய உடகன; ேமக இருள் இரிந்து ோற - (இதுவதர)
பதகயாக இருந்ை இருட்டு அழிந்து பகட; அவ் உலகின் சூழல் - அந்ைப்
கபார்க்களத்தின் சுற்றுப் புறம்; சூரியன் உச்சி உற்றாசலாத்தது - சூரியன் (வானத்து)
உச்சிதய அதடந்ைது கபால் விளங்கியது.

(218)

8220. ேமட உறு பிணத்தின் ேம்ைல் ேருப்ேதம் துவன்றி, ேல்பவறு

இமட உறு குருதி சவள்ளத்து, எறி கடல் எழு நீர் சோங்கி,
உமட, உறு தமலக் மக அண்ணல் உயிர் எலாம் ஒருங்க
உண்ணும்
கமட உறு காலத்து, ஆழி உலகு அன்ன, களத்மதக்
கண்டான்.

ேமட உறு பிணத்தின் - பதடக்கலங்கள் தைத்ை பிணங்களின்; ேம்ைல் ேருப்ேதம்

துவன்றி - மிகுதி மதலகள் கபால நிதறந்து; ேல்பவறு இமட உறு குருதி சவள்ளத்து
- பல்கவறு விைமாக இதட இதடகய மிக்க குருதியாகிய பவள்ளம்; எறி கடல்
எழுநீர் சோங்கி - அதலகள் எறியும் கடலின் நீர் கபாலப் பபாங்கி எழுகிற
காரணத்ைால்; உமட உறு தமலக்மக அண்ணல் - உதடைல் பபாருந்திய
ைதலதயக் தகயில் ஏந்திய ைதலவன் ஆகிய சிவபபருமான்; உயிர் எலாம் ஒருங்க
உண்ணும் - உயிர்கதள எல்லாம் ஒரு கசர உண்ணுகிற; கமட உறு காலத்து - இறுதி
பபாருந்திய காலத்தில்; ஆழி உலகு அன்ன - கடலினால் (அழிக்கப்பட்ட)
உலகத்தை ஒத்ை; களத்மதக் கண்டான் - கபார்க்களத்தை (இராமன்) கண்டான்.
சங்காரகாரணனாகிய சிவபபருமான் பிரளய காலத்தில் அதனத்துயிதரயும்
அழிப்பான் என்பது மரபு வழிக் பகாள்தக.

(219)

இலக்குவதனக் கண்ட இராமன் துயரம்

8221. பிணப் சேருங் குன்றினூடும், குருதி நீர்ப் சேருக்கினூடும்,
நிணப் சேருஞ் பெற்றினூடும், ேமடக்கல சநருக்கினூடும்,
ைணப் சேருங் களத்தில், பைாடி ைங்கல வாழ்க்மக மவப்பில்,
கணத்தினும் ோதிப் போதில், தம்பிமயச் சென்று கண்டான்.
பைாடி ைங்கல வாழ்க்மக மவப்பில் - துர்க்தக மங்கலமாக வாழ்க்தக
(நடத்துைற்கு உரிய) இடமாகிய; ைணப் சேரும் களத்தில் - புலால் நாற்றம் வீசுகிற
பபரிய கபார்க்களத்தில்; பிணப் சேருங் குன்றினூடும் - பிணக் குவியல்களாகிய
பபரிய மதலகளுக்கு நடுவிலும்; குருதி நீர்ப் சேருக்கினூடும் - இரத்ை பவள்ளப்
பபருக்கின் இதடயிலும்; நிணப் சேருஞ் பெற்றினூடும் - பகாழுப்புகள் (விழுந்து
ஆகிய) பபரிய கசற்றுப் (பகுதிக்கு) இதடயிலும்; ேமடக்கல சநருக்கினூடும் -
(கீகழ விழுந்து கிடக்கிற) பதடக்கலங்களின் இதடயிலும்; கணத்தினும் ோதிப்
போதில் - (இராமன்) அதரக்கணத்தில்; தம்பிமயச் சென்று கண்டான் - ைம்பிதயச்
பசன்று பார்த்ைான்.

கமாடி - துர்க்தக. கமாடி மங்கல வாழ்க்தக தவப்பு - கபார்க் களத்துக்கு உரிய

பைய்வம் காளியாைலின் இவ்வாறு கூறினார். மணப் பபருங்களம் - வீரமகளாகிய
துர்க்தகயின் திருமணச்சாதல எனலுமாம்.

(220)

8222. அய் அவன் ஆக்மகதன்பைல் விழுந்து ைார்பு

அழுந்தப் புல்லி,
‘உய்யலன்’ என்று, ஆவி உயிர்த்து உயிர்த்து,
உருகுகின்றான்;
சேய் இரு தாமரக் கண்ணீர்ப் சேருந் துளி பிறங்க, வானின்
சவய்யவன் தன்மனச் பெர்ந்த நீல் நிற பைகம் ஒத்தான்.
அய் - ைதலவனாகிய இராமன்; அவன் ஆக்மக தன் பைல் விழுந்து - அந்ை
இலக்குவனுதடய உடம்பின் கமல் விழுந்து; ைார்பு அழுந்தப் புல்லி - மார்பு
(அவனுடலில்) அழுந்தும் படியாகத் ைழுவிக் பகாண்டு; உய்யலன் என்று - (இனிகமல்
இவன்) பிதழக்க மாட்டான் என்று (கண்டவர் எண்ணும் படியாக); ஆவி உயிர்த்து
உயிர்த்து உருகுகின்றான் - பபருமூச்தச மிகுதியும் விட்டுக்

பகாண்டு உருகுகின்றவனாகி; சேய் இரு தாமரக் கண்ணீர்ப் சேருந்துளி பிறங்க -

இரு வரிதசயாகக் கண்களில் இருந்து பபரிய நீர்த்துளிகள் பவளிப்பட; வானின்
சவய்யவன் தன்மனச் பெர்ந்த - வானத்தில் கதிரவன் ைன்தனச் கசர்ந்து (விளங்குகிற);
நீல் நிற பைகம் ஒத்தான் - நீல நிறமுள்ள கமகத்தை ஒத்து விளங்கினான்.

(221)

8223. உமழக்கும்; சவய்து உயிர்க்கும்; ஆவி உருகும்;

போய் உணர்வு பொரும்;
இமழக்குவது அறிதல் பதற்றான், ‘இலக்குவா! இலக்குவா!’
என்று
அமழக்கும்; தன் மகமய வாயின், மூக்கின் மவத்து
அயர்க்கும்; ‘ஐயா!
பிமழத்திபயா!’ என்னும்-சைய்பய பிறந்பதயும் பிறந்திலாதான்

சைய்பய - உண்தமயாக; பிறந்பதயும் பிறந்திலாதான் - பிறந்திருந்தும் விதன

வசத்ைால் பிறவாைவனாகிய இராமன்; உமழக்கும் - வருத்ைப்படுவான்; சவய்து
உயிர்க்கும் - பபரு மூச்சு விடுவான்; ஆவி உருகும் - உயிர் உருகுவான்; உணர்வு
போய் பொரும் - அறிவு நீங்கிச் கசார்வான்; இமழக்குவது அறிதல் பதற்றான் -
பசய்வது இன்னது என்று அறிந்து பைளியாைவனாய்; இலக்குவா, இலக்குவா என்று
அமழக்கும் - இலக்குவகன, இலக்குவகன என்று பலமுதற அதழப்பான்; தன்
மகமய மூக்கின் மவத்து - (ைனது) தகதய (இலக்குவனது) மூக்கின் கமல் தவத்து
(மூச்சு உளைா) (என்று பார்த்து); அயர்க்கும் - வருந்துவான்; ஐயா - ஐயா;
பிமழத்திபயா என்னும் - (நீ) பிதழப்பாகயா என்று கூறுவான்.

அவலச்சுதவதய அழகுறக் காட்டிய கவி நயம் கைர்க.

(222)

8224. தாைமரக் மகயால் தாமளத் மதவரும்; குறங்மகத் தட்டும்;

தூ ைலர்க் கண்மண பநாக்கும்; ‘ைார்பிமடத் துடிப்பு
உண்டு’ என்னா,
ஏமுறும்; விசும்மே பநாக்கும்; எடுக்கும்; தன் ைார்பின்
எற்றும்;
பூமியில் வளர்த்தும்; ‘கள்வன் போய் அகன்றாபனா?’
என்னும்.

தாைமரக் மகயால் தாமளத்மதவரும் - (கமலும் இராமன் ைன்) ைாமதர கபான்ற

தககளினால் (இலக்குவனுதடய) கால்கதளத் ைடவுவான்; குறங்மகத் தட்டும் -
பைாதடதயத் ைட்டுவான்; தூைலர்க் கண்மண பநாக்கும் - (அவனுதடய) தூய
ைாமதர மலர் கபான்ற கண்ணின் (இதமகதளப் பிரித்துப்) பார்ப்பான்; ைார்பிமடத்
துடிப்பு உண்டு என்னா ஏமுறும் - மார்பில் துடிப்பு உள்ளது என்று பசால்லி
மகிழ்வான்; விசும்மே பநாக்கும் - விண்தணப் பார்ப்பான்; எடுக்கும் தன் ைார்பில்
எற்றும் - (அவதனத் தூக்கி) எடுத்துத் ைனது மார்பில் அதணத்துக் பகாள்ளும்;
பூமியில் வளர்த்தும் - நிலத்தில் படுக்கச் பசய்யும்; கள்வன் போய் அகன்றாபனா
என்னும் - (மாயக்) கள்ளனாகிய இந்திரசித்ைன் (ைப்பிப்) கபாய் விட்டாகனா?
என்பான்;

(223)

8225. வில்லிமன பநாக்கும்; ோெ வீக்கிமன பநாக்கும்; வீயா

அல்லிமன பநாக்கும்; வானத்து அைரமர பநாக்கும்; ‘ோமரக்
கல்லுசவன், பவபராடு’ என்னும்; ேவள வாய் கறிக்கும்;
கற்பறார்
சொல்லிமன பநாக்கும்; தன் போல் புகழிமன பநாக்கும்-
பதாளான்.
தன் போல் புகழிமன பநாக்கும் பதாளான் - ைனக்குத் ைாகன ஒத்துப் (பிறிபைான்றும்
ஒவ்வாது) புகதழ விரும்பும் கைாள்கதள உதடயவன் ஆகிய (இராமன்);
வில்லிமன பநாக்கும் - (ைன் ககாைண்டம் என்ற பபயருதடய) வில்லிதனப்
பார்ப்பான்; ோெ வீக்கிமன பநாக்கும் - நாகக் கதணயின் கட்டுகதளக் காண்பான்;
வீயா அல்லிமன பநாக்கும் - விடியாை இரவிதனப் பார்ப்பான்; வானத்து அைரமர
பநாக்கும் - ஆகாயத்தில் உள்ள கைவர்கதளப் பார்ப்பான்; ோமர பவபராடு கல்லுசவன்
என்னும் - நிலவுலகத்தை
கவருடன் பபயர்த்து விடுகவன் என்று பசால்லுவான்; ேவள வாய் கறிக்கும் -
பவளம் கபான்ற வாய் உைடுகதளக் கடிப்பான்; கற்பறார் சொல்லிமன பநாக்கும் -
கற்று அறிந்ை பபரிகயார்கள் கூறியுள்ள (அறம் பவல்லும் பாவம் கைாற்கும்)
பசாற்கதள எண்ணிப் பார்ப்பான்.

(224)

8226. வீரமர எல்லாம் பநாக்கும்; விதியிமனப் ோர்க்கும்; வீரப்

ோர சவஞ் சிமலமய பநாக்கும்; ேகழிமய பநாக்கும்; ‘ோரில்
யார் இது ேட்டார், என்போல் எளி வந்த வண்ணம்?’
என்னும்;
‘பநரிது, சேரிது’ என்று ஓதும்-அளமவயின் நிமிர நின்றான்.

அளமவயின் நிமிர நின்றான் - பிரமாணங்கதளக் கடந்து நின்றவனாகிய

இராமன்; வீரமர எல்லாம் பநாக்கும் - (ைனக்காகப் கபாரிட்டு மடிந்து கிடக்கும்)
வானர வீரர்கதள எல்லாம் பார்ப்பான்; விதியிமனப் ோர்க்கும் - (ைாரத்தையும்
ைம்பிதயயும் இழக்கச் பசய்ை) விதியிதனப் பற்றி எண்ணிப் பார்ப்பான்; வீரப் ோர
சவஞ்சிமலமய பநாக்கும் - (ைக்க ைருணத்தில் ைனக்கு உைவாை) வீரமுதடய வலிய
வில்லிதனப் பார்ப்பான்; ேகழிமய பநாக்கும் - (பயன்படாது அம்பு அறாத்தூணியில்
உள்ள) அம்புகதளப் பார்ப்பான்; ோரில் என்போல் எளிவந்த வண்ணம் இது ேட்டார்
யார்? என்னும் - நிலவுலகத்தில் என்தனப் கபால எளி வந்ை ைன்தமயாகிய
(பபருந்துன்பத்தை) அதடந்ைவர் யார்? என்று கூறுவான்; பநரிது சேரிது என்று ஓதும் -
என துன்பம் மிக கநரிது பபரியது என்று கூறுவான்.
அளதவயின் நிமிர நின்றான் - பசுஞான பாசஞானத்ைாலும், காட்சி, கருைல் உதர
என்ற அளதவகளாலும் அறிய முடியாைவன் என்றார். அளதவ - பபாறிகளால்
காணும் காட்சி அளதவ, உய்த்துணரும் கருைல் ்ி்அளதவ, நூல் அளதவ என
மூன்றாம். இவற்தற பிரத்தியட்சம், அனுமானம் ஆகமம் என்பர். கநரிது - கநர்
இகழ்ச்சிக் குறிப்பு என்பர் தவ.மு.ககா.

(225) இராமன் வீடணதன கநாைல்

8227. ‘”எடுத்த போர், இலங்மக பவந்தன் மைந்தபனாடு
இமளய பகாவுக்கு
அடுத்தது” என்று, என்மன வல்மல அழித்திமல,
அரவின் ோெம்
சதாடுத்த மக தமலயிபனாடும் துணித்து, உயிர் குடிக்க;
என்மனக்
சகடுத்தமன; வீடணா!’ என்றான்-பகடு இலாதான்.

பகடு இலாதான் - எக்காலத்திலும் அழியாைவனாகிய (அவைார) இராமன்;

இலங்மக பவந்தன் மைந்தபனாடு - இலங்தக கவந்ைனாகிய இராவணனின் மகனாகிய
இந்திரசித்ைனுடன்; இமளய பகாவுக்கு - இதளய ைதலவனாகிய இலக்குவனுக்கு;
எடுத்த போர் அடுத்தது என்று - பபரும் கபார் ஏற்பட்டது என்று கூறி; வீடணா நீ -
வீடணகன நீ; என்மன வல்மல அமழத்திமல - என்தன விதரவாக அதழக்காமல்
கபானாய் (அைனால்); அரவின் ோெம் சதாடுத்த மக - நாகக் கதண பைாடுத்ை
(இந்திரசித்ைனது) தககதளயும்; தமலயிபனாடும் துணித்து - (அவனது)
ைதலதயயும் பகாய்து கதளந்து; உயிர் குடிக்க - உயிதரக் குடிப்பைற்கு
(இல்லாமல்); என்மனக் சகடுத்தமன என்றனன் - என்தனக் பகடுத்து விட்டாய்
என்றான்.

(226)

வீடணன் நிகழ்ந்ைது கூறல்

8228. அவ் உமர அருளக் பகட்டான், அழுகின்ற அரக்கன் தம்பி,
‘இவ் வழி, அவன் வந்து ஏற்ேது அறிந்திலம்; எதிர்ந்
தபோதும்,
“சவவ் வழியவபன பதாற்கும்” என்ேது விரும்பி நின்பறன்.
சதய்வ வன் ோெம் செய்த செயல், இந்த ைாயச் செய்மக.
அவ் உமர - (இராமன்) அந்ைச் பசாற்கதள; அருளக் பகட்டான் - பசால்லக்ககட்டு;
அழுகின்ற அரக்கன் தம்பி -

அழுகின்ற இராவணனது ைம்பியாகிய வீடணன்; இவ்வழி - இந்ைப்

கபார்க்களத்துக்கு; அவன் வந்து ஏற்ேது அறிந்திலம் - அந்ை இந்திரசித்ைகன வந்து
கபார் ஏற்பான் என்பதை (நாங்கள்) முன்கப அறிந்திகலாம்; எதிர்ந்த போதும் -
(அவ்வாறு அவகன வந்து கபார்) எதிர்த்ை கபாதும்; சவவ்வழியவபன பதாற்கும்
என்ேது - தீய வழியில் பசல்லும் (இந்திரசித்ைகன) கைாற்பான் என்று (எண்ணி);
விரும்பி நின்பறன் - விருப்பத்கைாடு (கபார்க்களத்தில்) நின்றிருந்கைன்; (அைனால்
வல்தல உன்தன அதழக்கவில்தல) இந்த ைாயச் செய்மக - இந்ை மாமாயச் பசயல்;
சதய்வ வன் ோெம் செய்த செயல் - பைய்வத்ைன்தம பபாருந்திய வலிதமயான நாகக்
கதணயின் பசயலால் விதளந்ைது (என்று இராமதன கநாக்கிக் கூறினான்).

(227)

8229. ‘அற்று அதிகாயன் ஆக்மக, தமல இலது ஆக்கி ஆண்ட

சவற்றியின் ஆய வீரன் மீண்டிலன், “இலங்மக பைல்நாள்
சேற்றவன் எய்தும்” என்னும் சேற்றிமய உன்னி; பிற்போது
உற்றனன், மைந்தன், தாமன நாற்ேது சவள்ளத்பதாடும்.
 அதிகாயன் ஆக்மக அற்று - அதிகாயனது உடம்பு அறுபட்டு; தமல இலது ஆக்கி
- ைதல இல்லாைைாகச் பசய்து; ஆண்ட சவற்றியன் - பபற்ற பவற்றிதய
உதடயவன்; ஆய வீரன் - ஆகிய வீரனாகிய இலக்குவன்; பைல் நாள் இலங்மக -
முற்காலத்தில் இலங்தகதய; சேற்றவன் எய்தும் - (குகபரனிடத்தில் இருந்து)
பபற்றவன் ஆகிய இந்திரசித்ைன்; எய்தும் என்னும் சேற்றிமய உன்னி - கபாருக்கு
வருவான் என்னும் ைன்தமதய எண்ணி; மீண்டிலன் - (கபார்க்களத்தை விட்டு)
நீங்காது நின்றான்; பிற்போது - பின்பு; மைந்தன் - இராவணன் மகனாகிய இந்திர
சித்ைன்; தாமன நாற்ேது சவள்ளத்பதாடும் - கசதன நாற்பது பவள்ளத்கைாடு;
உற்றனன் - கபார்க்களம் வந்ைான்.

(228)

8230. ஈண்டு, நம் பெமன சவள்ளம் இருேதிற்று-இரட்டி ைாள,

தூண்டினன், ேகழி ைாரி; தமலவர்கள் சதாமலந்து பொர,
மூண்டு எழு போரில், ோரில் முமற முமற முடித்தான்;
பின்னர்
ஆண்தமகபயாடும் ஏற்றான், ஆயிரம் ைடங்கல்-பதரான்.
ஆயிரம் ைடங்கல் பதரான் - ஆயிரம் சிங்கங்கள் பூட்டப்பட்ட கைதர உதடயவன்
ஆகிய (இந்திரசித்ைன்); மூண்டு எழு போரில் - மிக வலிதமயுடன் நடந்ை கபாரில்;
ஈண்டு நம்பெமன - பநருங்கிய நமது பதடகளில்; இரு ேதிற்று இரட்டி சவள்ளம்
ைாள - நாற்பது பவள்ளம் உயிர்விடவும்; தமலவர்கள் சதாமலந்து பொர - வானரப்
பதடத் ைதலவர்கள் வலி பைாதலந்து கசார்வு அதடயவும்; ோரில் - கபார்க்களத்தில்;
ேகழி ைாரி தூண்டினன் - அம்பு மதழ பபய்து; முமற முமற முடித்தான் - முதற
முதறயாக அழித்து விட்டான்; பின்னர் - பின்பு; ஆண் தமகபயாடும் ஏற்றான் -
ஆண்தமத் ைன்தம உள்ள இலக்குவனுடன் கபார் ஏற்றான்.

(229)

8231. ‘அனுைன்பைல் நின்ற ஐயன் ஆயிரம் பதரும் ைாய,

தனு வலம் காட்டி, பின்மன, நாற்ேது சவள்ளத் தாமன
ேனி எனப்ேடுவித்து, அன்னான் ேலத்மதயும்
சதாமலத்து, “ேட்டான்
இனி’” என, வயிர வாளி, எண் இல, நிறத்தின் எய்தான்..

அனுைன் பைல் நின்ற ஐயன் - அனுமனது கைாளின் மீது ஏறி நின்று (கபார் பசய்ை)
ைதலவனாகிய இலக்குவன்; ஆயிரம் பதரும் ைாய - (இந்திரசித்ைன் அப்பபாழுது
ஏறிக்பகாண்டு கபார் பசய்ை) ஆயிரம் பதர்களும் அழிந்து சிந்தும் ேடியாக; தனுவலம்
காட்டி - வில்லாற்றதலக் காட்டி; பின்மன - பின்பு; நாற்ேது சவள்ளத்தாமன - நாற்பது
பவள்ளம் (அரக்கர்) பதடதயப்; ேனி எனப் ேடுவித்து - (கதிரவன் முன் உள்ள)
பனிதயப் கபால அழியச் பசய்து; அன்னான் - அந்ை இந்திரசித்ைனுதடய;
ேலத்மதயும் சதாமலத்து - வலிதமதயயும் பகடுத்து; இனி ேட்டான் என - இனி
(இந்திரசித்ைன்) இறந்து விடுவான் என்று (கண்டவர்கள் கூறும்படி); எண் இல வயிர
வாளி - எண்ணிக்தக இல்லாை வலிய அம்புகதள; நிறத்தின் எய்தான் - (அவனுதடய)
மார்பில் பசலுத்தினான்.

(230)
8232. ‘ஏ உண்ட ேகு வாபயாடும் குருதி நீர் இழிய நின்றான்,
தூவுண்ட தாமன முற்றும் ேட, ஒரு தமியன் பொர்வான்;
“போவுண்டது என்னின், ஐய! புணர்க்குவன் ைாயம்” என்று,
ோவுண்ட கீர்த்தியானுக்கு உணர்த்திசனன்; ேரிதி ேட்டான்.

ஏ உண்ட ேகுவாபயாடும் - அம்புபட்டுப் பிளந்ை இடந்கைாறும்; குருதிநீர் இழிய

நின்றான் - குருதி நீர் ஒழுக நின்றவனாகிய (இந்திரசித்ைன்); தூவுண்ட தாமன
முற்றும் ேட - அம்புகளால் தூவப்பட்ட (அரக்கர்) பதட முழுவதும் அழிய; ஒரு
தமியன் பொர்வான் - ஒரு ைன்தமயானவனாய் (நின்று)
வருந்துகின்றவனானான்; ஐய - (அப்பபாழுது நான் இலக்குவதனப் பார்த்து)
ஐயகன; போவுண்டது என்னின் - (இப்கபாது இவன்) ைப்பிப் கபாக கநர்ந்ைால்;
ைாயம் புணர்க்குவன் என்று - மாயச் பசயல் பசய்வான் என்று; ோவுண்ட
கீர்த்தியானுக்கு உணர்த்திசனன் - பரவுைல் பபாருந்திய மிகு புகதழக் பகாண்ட
இலக்குவனுக்கு உணர்த்திகனன்; ேருதி ேட்டான் - (இந்நிதலயில்) கதிரவன்
மதறந்ைான்; (இரவுக் காலம் வந்ைது)

(231)

8233. ‘ைாயத்தால் இருண்டது ஆழி உலகு எலாம்; வஞ்ென்,

வானில்
போய், அத் தானுமடய வஞ்ெ வரத்தினால் ஒளிந்து,
சோய்யின்
ஆயத்தார்ப் ோெம் வீசி அயர்வித்தான், அம்பின் சவம்பும்
காயத்தான்’ என்னச் சொல்லி, வணங்கினான், கலுழும்
கண்ணான்.

ஆழி உலகு எலாம் இருண்டது - கடலால் சூழப்பட்ட நில உலகம் எல்லாம் இருண்டு
கபானது; வஞ்ென் - வஞ்சதனப் பண்புள்ள (அந்ை) இந்திரசித்ைன்; ைாயத்தால்
வானில் போய் - மாயச் பசய்தகயால் வானத்திற்குப் கபாய்; அத் தானுமடய
வஞ்ெ வரத்தினால் ஒளித்து - அந்ைத் ைான் பபற்றுள்ள வஞ்சதனச் பசயல் பசய்ய உரிய
வரத்தின் வலிதமயால் மதறந்து (நின்று); சோய்யின் ஆய - பபாய்தமயால் ஆகிய;
தார்ப்ோெம் வீசி - நாகக் கதணதய எய்து; அயர்வித்தான் - ைளரச் பசய்ைான்;
அம்பின் சவம்பும் காயத்தான் - (இலக்குவனுதடய) அம்புகளால் பவதும்பிய உடதல
உதடய அந்ை இந்திரசித்ைன்; என்னச் சொல்லி - என்று (வீடணன் இராமனிடம்)
கூறி; கலுழும் கண்ணான் வணங்கினான் - நீர் வடியும் கண்கதள உதடயவனாய்
வணங்கி நின்றான்.
(232)
 வீடணன் “யாரும் இறந்திலர்” என்னல்
8234. பின்னரும் எழுந்து, பேர்த்தும் வணங்கி, ‘எம் சேருை!
யாரும்
இன் உயிர் துறந்தார் இல்மல; இறுக்கிய ோெம் இற்றால்
புல் நுமனப் ேகழிக்கு ஓயும் தரத்தபரா? புலம்பி உள்ளம்
இன்னலுற்று அயரல்; சவல்லாது, அறத்திமனப் ோவம்’
என்றான்.*

பின்னரும் எழுந்து - மீண்டும் எழுந்து நின்று; பேர்த்தும் வணங்கி -

மறுமுதறயும் வணங்கி; எம்சேருை - எங்கள் ைதலவகன! யாரும் இன் உயிர் துறந்தார்
இல்மல - இவர்களில் எவரும் ைங்கள் இனிய உயிதர விட்டுவிடவில்தல; இறுக்கிய
ோெம் இற்றால் - (இவர் தள) இறுகப் பிதணத்துள்ள நாகபாசம் நீங்கினால்
(உயிருடன் எழுவர்); புல்நுமனப் ேகழிக்கு ஓயும் தரத்தபரா? - இவர்கள்
புன்தமயான முதனயிதனயுதடய அம்புகளுக்கு வலிபகடும்
ைன்தமயுதடயவர்களா? (எனகவ) புலம்பி உள்ளம் இன்னலுற்று அயரல் - புலம்பி
மனத்துன்பம் பகாண்டு வருந்ைாகை; அறத்திமன ோவம் சவல்லாது என்றான் -
அறத்திதனப் பாவம் (எக்காலத்திலும்) பவற்றி பகாள்ளாது என்றான் (வீடணன்).
(233)

நாகபாச வரலாறு

8235. ‘யார், இது சகாடுத்த பதவன்? என்மன ஈது?

இதமனத் தீர்க்கும்
காரணம் யாது? நின்னால் உணர்ந்தது கழறிக் காண்’ என்று,
ஆரியன் வினவ, அண்ணல் வீடணன், ‘அைல! ொலச்
சீரிது’ என்று, அதமன, உள்ள ேரிசு எலாம், சதரியச்
சொன்னான்:
இது - இந்ை நாகக் கதணதய (இந்திரசித்ைனுக்குக்); சகாடுத்த பதவன் யார் -
பகாடுத்ை கைவன் யாவன்; என்மன ஈது - என்ன ைன்தம உதடயது இது; இதமனத்
தீர்க்கும் காரணம் யாது - இைதனப் கபாக்கும் உபாயம் யாது? நின்னால் உணர்ந்து -
நீ (இது பற்றி) அறிந்துள்ளதை; கழறிக்காண் - பசால்லுவாயாக; என்று ஆரியன்
வினவ - என்று இராமன் ககட்க; அண்ணல் வீடணன் - ைதலதமப் பபருதம உள்ள
வீடணன்; அைல - (இராமதனப் பார்த்து) குற்றமற்றவகன; ொலச் சீரிது என்று - மிக
நல்லது என்று பசால்லி; அதமன உள்ள ேரிசு எலாம் - அைற்கு உள்ள
ைன்தமகதளத்; சதரியச் சொன்னான் - பைளிவாகச் பசான்னான்.

(234)
8236. ‘ஆழி அம் செல்வ! ேண்டு இவ் அகலிடம் அளித்த
அண்ணல்
பவள்வியில் ேமடத்தது; ஈென் பவண்டினன் சேற்று,
சவற்றித்
தாழ்வு உறு சிந்மதபயாற்குத் தவத்தினால் அளித்தது;
ஆமண!
ஊழியின் நிமிர்ந்த காலத்து உருமினது; ஊற்றம் ஈதால்;

ஆழி அம் செல்வ! - சக்கரப்பதடதய ஏந்திய அழகிய பசல்வகன! ேண்டு இவ்

அகலிடம் அளித்த அண்ணல் - முற்காலத்தில் இந்ை அகன்ற உலகத்தைப் பதடத்ை
பிரமன்; பவள்வியில் ேமடத்தது - கவள்வி பசய்து உருவாக்கியது; ஈென்
பவண்டினன் சேற்று - அவனிடம் இருந்து சிவபிரான் (அதை) கவண்டிப் பபற்று;
சவற்றித் தாழ்வு உறு சிந்மதபயாற்குத் - பவற்றிதய உதடய ைாழ்வில்லாை மனத்தை
உதடய இந்திரசித்ைனுக்கு; தவத்தினால் அளித்தது - (அவன் பசய்ை) ைவத்துக்காகக்
பகாடுத்ைது; ஆமண - (இது முற்றிலும்) உண்தம; ஊழியின் நிமிர்ந்த காலத்து
உருமினது - ஊழி முடிவுக் காலத்து இடி கபான்றது; ஊற்றம் ஈதால் - (இைன்)
வலிதம இப்படி உள்ளைாகும்.
(235)

8237. ‘அன்னதன் ஆற்றல் அன்பற ஆயிரம் கண்ணினாமனப்

பின்உற வயிரத் திண்பதாள் பிணித்தது;-சேயர்த்து ஒன்று
எண்ணி
என், இனி?-அனுைன் பதாமள இறுக்கியது; இதனால்
ஆண்டும்
சோன்னுலகு ஆளும் செல்வம் துறந்தது, புலவர் எல்லாம்.

ஆயிரம் கண்ணினாமன - ஆயிரம் கண்கதள உதடய இந்திரன்; பின்உற -

புறமுதுகு காட்ட; வயிரத் திண்பதாள் பிணித்தது - வலிதம மிக்க (அவனது)
கைாள்கதளக் கட்டியது; அன்னதன் ஆற்றல் அன்பற - அந்ை நாக பாசத்தினது
ஆற்றல் அல்லவா? அனுைன் பதாமள இறுக்கியது - கைவிதயத் கைடிச் பசன்ற
அனுமனது கைாள்கதளக் கட்டியதும் (இந்நாகக் கதணயல்லவா) புலவர் எல்லாம் -
கைவர்கள் எல்லாம்; யாண்டும் - எப்பபாழுதும்; பபான்னுலகு ஆளும் பசல்வம்
துறந்ைது இைனால் - கைவ உலகத்தை ஆளும் பசல்வத்தை விட்டு நீங்கியதும் இந்ை
நாகக் கதணயால்ைான்; சேயர்த்து ஒன்று எண்ணி என் இனி - கவறு ஒன்தற எண்ணி
என்ன பயன்இனி.
(236)

8238. தான் விடின் விடும், இது ஒன்பற; ெதுமுகன் முதல்வர் ஆய

வான் விடின், விடாது; ைற்று, இம் ைண்ணிமன எண்ணி
 என்பன!
ஊன் விட, உயிர் போய் நீங்க, நீங்கும்; பவறு உய்தி
இல்மல;
பதன் விடு துளவத் தாராய்! இது இதன் செய்மக’ என்றான்.
பதன் விடு துளவத் தாராய் - கைன் பிலிற்றுகிற துளசி மாதலதய அணிந்ைவகன;
ஒன்பற இது - ஒப்பற்ற நாகக் கதணயாகிய இது; தான் விடின் விடும் - ைாகன விட்டால்
ைான் விடும்; ெதுமுகன் முதல்வர் ஆய வான்விடின் விடாது - பிரமதன

முைல்வனாகக் பகாண்ட கைவர்கள் விடுவித்ைால் கூட விடாது; ைற்று

இம்ைண்ணிமன எண்ணி என்பன - அைனால் இந்நில உலகத்ைவர் (விடுவிப்பர் என்று)
எண்ண என்ன உள்ளது; ஊன்விட உயிர் போய் நீங்க நீங்கும் - உடல் அழிந்து உயிர்
கபான உடன் ைான் (விட்டு) நீங்கும்; பவறு உய்தி இல்மல - கவறு பிதழக்கும் வழி
இல்தல. இது இதன் செய்மக என்றான் - இது இந்நாகக் கதணயின் பசயல் என்று
(வீடணன் இராமனிடம்) கூறினான்.
(237)

இராமன் சினமும் எண்ணமும்

8239. ‘ஈந்துள பதவர்பைபல எழுசகபனா? உலகம் யாவும்
தீந்து உக நூறி, யானும் தீர்சகபனா? இலங்மக சிந்தப்
ோய்ந்து, அவர் சுற்றம் முற்றும் ேடுப்சேபனா? இயன்ற
ேண்போடு
ஏய்ந்தது ேகர்தி’ என்றான், இமையவர் இடுக்கண் தீர்ப்ோன்.

இமையவர் இடுக்கண் தீர்ப்ோன் - (ஐ இருைதலயிகனான் அனுசர் ஆதிய பமய்வலி

அரக்கரால்) கைவர்களுக்கு ஏற்பட்ட துன்பத்தைத் தீர்ப்பைற்காக அவைாரம் பசய்ை
இராமன் (வீடணதனப் பார்த்து) ஈந்துள பதவர்பைபல எழுசகபனா - (இந்நாக
பாசத்தை இந்திரசித்ைனுக்குக்) பகாடுத்ை கைவர்களின் மீது கபாருக்கு
எழுகவகனா? உலகம் யாவும் தீந்து உக நூறி யானும் தீர்சகபனா - உலகம் முழுவதும்
சாம்பலாய்ப் கபாகும்படி அழித்து விட்டு நானும் அழிகவகனா? இலங்மக சிந்தப்
ோய்ந்து - இலங்தக நகரம் அழிந்து பகட (அைன் மீது) பாய்ந்து; அவர் சுற்றும் முற்றும்
ேடுப்சேபனா - அந்ை அரக்கர்களுதடய சுற்றத்கைார் அதனவதரயும் பகால்கவகனா?
ேண்போடு இயன்ற ஏயந்தது ேகர்தி என்றான் - பண்கபாடு ஏற்றுப் பபாருத்ை மானதைக்
கூறுவாயாக என்றான் இராமன்.

(238)

8240. ‘வரம் சகாடுத்து இமனய ோெம் வழங்கினான் தாபன

பநர் வந்து
இரங்கிடத் தக்கது உண்படல், இகழ்கிசலன்; இல்மல
 என்னின்
உரம் சகடுத்து, உலகம் மூன்றும், ஒருவன் ஓர் அம்பின்
சுட்ட
புரங்களின் தீய்த்து, காண்சேன் சோடி, ஒரு கடிமகப்
போழ்தின்.

வரம் சகாடுத்து இமனய ோெம் வழங்கினான் - இந்திர சித்ைனுக்கு வரத்தைக்

பகாடுத்து இத்ைதகய நாகக் கதணதயயும் பகாடுத்ைவனாகிய (சிவன்); தாபன பநர்
வந்து - ைாகன கநரில் வந்து; இரங்கிடத் தக்கது உண்படல் - மனம் இரங்கி அருள்
பசய்வது உண்டானால்; இகழ்கிசலன் - இகழாமல் விரும்பி ஏற்றுக்
பகாள்ளுகவன்; இல்மல என்னின் - அவ்வாறு இல்லாமல் கபானால்; உலக மூன்றும்
உரம் சகடுத்து - உலகம் மூன்தறயும் வலிதம பகடுத்து; ஒருவன் ஓர் அம்பின் சுட்ட
புரங்களின் தீய்த்து - சிவபிரான் ஒப்பற்ற ஓர் அம்பினால் சுட்டு அழித்ை
முப்புரங்கதளப் கபால் தீய்த்து; ஒரு கடிமகப் போழ்தின் சோடி காண்சேன் - ஒரு
நாழிதகப் பபாழுதில் நீறாக்கிக் காண்கபன் (என்று இராமன் கூறினான்)
(239)

8241. ‘எம்பிபய இறக்கும் என்னில், எனக்கு இனி,

இலங்மக பவந்தன்
தம்பிபய! புகழ்தான் என்மன? ேழி என்மன?
அறம்தான் என்மன?
நம்பிபய என்மனச் பெர்ந்த நண்ேரின் நல்ல ஆபை,
உம்ேரும் உலகத்து உள்ள உயிர்களும், உதவி ோர்த்தால்?’
இலங்மக பவந்தன் தம்பிபய - இலங்தக கவந்ைனாகிய இராவணனது ைம்பியாக
வீடணகன; எம்பிபய இறக்கும் என்னில் - எனது ைம்பியாகிய இலக்குவகன
இறந்து விடுவான் என்றால்; புகழ்தான் என்மன - புகழுதடய (பசயல் இது என்று
எண்ண) என்ன இருக்கிறது? ேழி என்மன - பழி உதடய பசயல் (என்று நாணப்பட)
என்ன இருக்கிறது; அறம் தான் என்மன - (இது) ைருமத்கைாடு இதயந்ைது (என்று
எண்ணிப் பார்க்க என்ன உள்ளது); உதவி ோர்த்தால் - (இவர்கள் எனக்குச்
பசய்துள்ள) உைவிதய (எண்ணிப்) பார்த்ைால்; உம்ேரும் உலகத்து உள்ள உயிர்களும் -
கைவர்களும் உலகத்தில் உள்ள உயிர்களும்; என்மன நம்பிபய பெர்ந்த நண்ேரின் நல்ல
ஆபை - என்தன நம்பிச் கசர்ந்து

(எனக்கு உைவிய) நண்பர்கதளக் காட்டிலும்; (அதவபயல்லாம்) நல்லன (எனச்

பசால்ல) ஆகுகமா? என்றபடி.
(240)

8242. என்று சகாண்டு இயம்பி, ‘ஈண்டு இங்கு ஒருவன்

ஓர் இடுக்கண் செய்ய,
சவன்று, இவண் உலமக ைாய்த்தல்விதி அன்றால்’ என்று
விம்மி,
நின்று நின்று, உன்னி உன்னி, சநடிது உயிர்த்து
அலக்கணுற்றான்,-
தன் துமணத் தம்பிதன்பைல், துமணவர்பைல்,
தாழ்ந்தஅன்ோன்.

தன் துமணத் தம்பி தன் பைல் - ைனக்குத் துதணத் ைம்பியாகிய இலக்குவன் ைன்
கமலும்; துமணவர் பைல் தாழ்ந்த அன்ோன் - நண்பர்களின் மீதும் மிக்க அன்பு
உதடயவனாகிய இராமன்; ஈண்டு இங்கு ஒருவன் ஓர் இடுக்கண் செய்ய -
இப்பபாழுது இங்கு ஒருவன் ஒப்பற்ற துன்பத்தை (எனக்குச்) பசய்ய (அைதனக்
காரணமாகக் பகாண்டு); சவன்று இவன் உலமக ைாய்த்தல் விதி அன்றால் - பவன்று
இந்ை உலகத்தை அழித்ைல் முதற அன்று; என்று சகாண்டு இயம்பி - என்று
(மனத்தில்) பகாண்டு (வாயால்) பசால்லி; என்று விம்மி - (இது எவ்வாறு ஆகும்)
என்று விம்மி; நின்று நின்று உன்னி உன்னி - நின்று நின்று நிதனத்து நிதனத்து;
சநடிது உயிர்த்து அலக்கணுற்றான் - நீண்ட பபருமூச்சு விட்டுத் துன்பம் பகாண்டான்.
(241)

8243. மீட்டும் வந்து, இமளய வீரன் சவற்பு அன்ன

விெயத் பதாமளப்
பூட்டுறு ோெம்தன்மனப் ேல் முமற புரிந்து பநாக்கி,
‘வீட்டியதுஎன்னின், பின்மன வீசவன்’ என்று எண்ணும்-
பவதத்
பதாட்டியின் சதாடக்கில் நிற்கும் துமணக் மகம்ைால் யாமன
அன்னான்.

பவதத் பதாட்டியின் சதாடக்கில் நிற்கும் - கவைமாகிய அங்குசத்தின்

கட்டுப்பாட்டில் நிற்கிற; துமணக் மகம்ைால் யாமன அன்னான் - இரண்டு தககதள
உதடய மயக்கம் பகாண்ட யாதனதய ஒத்ைவன் ஆகிய இராமன்; மீட்டும் வந்து -
மறுபடியும் வந்து; இமளய வீரன் சவற்பு அன்ன விெயத் பதாமளப் - இதளய
வீரனாகிய இலக்குவனது மதலகபான்ற பவற்றி பபாருந்திய கைாள்கதளப்;
பூட்டுறு ோெம் தன்மன - கட்டியுள்ள நாக பாசம் ைன்தன; ேல்முமற புரிந்து பநாக்கி
- பலமுதற உற்றுப் பார்த்து; வீட்டியது என்னின் - (இப்பாசம் இலக்குவனது உயிதர)
அழித்ைது என்றால்; பின்மன வீபவன் - பின்பு (உடகன) நானும் இறப்கபன்; என்று
எண்ணும் - என்று எண்ணுவான் ஆயினன்.
கவைத் கைாட்டி - கவைமாகிய அங்குசம், கவைத் கைாட்டியின் பைாடக்கில்
நிற்றல் - கவைங்களுக்கு வசப்படல், கவை மந்திரங்கதள விரும்புைல், கவைங்களால்
அறியப்படுைல் என்று விளக்குவர் தவ.மு.ககா.
 (242)

கருடன் வருதக
எழுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

8244. இத் தன்மை எய்தும் அளவின்கண், நின்ற

இமைபயார்கள் அஞ்சி. ‘இது போய்
எத் தன்மை எய்தி முடியும்சகால்?’ என்று
குமலக்கின்ற எல்மலஇதன்வாய்,
அத் தன்மை கண்டு, புமட நின்ற அண்ணல்-
கலுழன் தன் அன்பின் மிமகயால்,
சித்தம் நடுங்கி இது தீர, சைள்ள,
இருளூடு வந்து சதரிவான்,-
இத்தன்மை எய்தும் அளவின்கண் - (இராமன் முன் கூறிய) ைன்தமகதள அதடந்து
(வருந்தி) நின்ற கநரத்தில்; நின்ற இமைபயார்கள் அஞ்சி - (வானத்தில்
கபாரிதனக் காண்பைற்காக பநருங்கி) நின்ற கைவர்கள் அச்சம் பகாண்டு; இத்தன்மை
- (இராமன் சினமும் வருத்ைமும் பகாண்டுள்ள) இந்ை நிதல; எத்தன்மை எய்தி
முடியும் சகால்? என்று - எந்ை நிதலதய அதடந்து முடியுகமா என்று; குமலகின்ற
எல்மல - மனம் நடுங்குகிற பபாழுது; அதன்வாய் அத்தன்மை கண்டு - அப்பபாழுது
அந்ை நிதலதமதயப் பார்த்து; புமட நின்ற அண்ணல் - இராமன் பக்கத்தில் நின்ற
ைதலவனாகிய கருடாழ்வான்; தன் அன்பின் மிமகயால் - ைான் இராமன் மீது
பகாண்டுள்ள அன்பின் மிகுதியால்; சித்தம் நடுங்கி - மனம்

கலங்கி; இதுதீர - (இராமன் பகாண்ட) இத்துயரம் நீங்குவைற்காக; சைல்ல

இருளூடு வந்து சதரிவான் - பமதுவாக இருட்டில் வந்து கைான்றி விளங்கினான்.
(பைாடர்ச்சி அடுத்ை பாடலில்)
புதடநின்ற கலுழன் - திருமாலின் அவைார காலத்தில் இலக்குமி, பஞ்சாயுைங்கள்
திருவநந்ைாழ்வான் கருடன் ஆகிகயார் மதறந்து உடனிருப்பர் என்ற ஒருசார்
பகாள்தக கருதிக் கூறியது என்பர். தவ.மு.ககா.

(243)

8245. அமெயாத சிந்மத அரவால் அனுங்க,

அழியாத உள்ளம் அழிவான்,-
இமெயா இலங்மக அரபொடும் அண்ணல்
அருள் இன்மை கண்டு நயவான்,-
விமெயால் அனுங்க வட பைரு, மவயம்
ஒளியால் விளங்க, இமையாத்
திமெ யாமன கண்கள் முகிழா ஒடுங்க,
 நிமற கால் வழங்கு சிமறயான்,-

அமெயாத சிந்மத - (இராமனது) எைற்கும் கலங்காை மனம்; அரவால் அனுங்க

- (ைம்பிதயயும் துதணவதரயும் கட்டித் துன்புறுத்துகிற) நாகக் கதணதயக் கண்டு
கலங்கியைால்; அழியாத உள்ளம் அழிவான் - (அதைக் கண்டு ைன்) வருந்ைாை உள்ளம்
வருந்துபவனாயும்; இமெயா இலங்மக அரபொடும் - (நல்வழியில்) பபாருந்ைாை
இலங்தக அரசனாகிய இராவணகனாடு; அண்ணல் அருள் இன்மை கண்டு நயவான் -
(பிற உலக உயிர்கள் இடத்திலும்) இராமனது அருள் இல்லாை ைன்தமதயக் கண்டு
விரும்பாைவனாயும்; வடபைரு விமெயால் அனுங்க - ைனது கவகத்தினால் வடக்கின்
கண் உள்ள கமரு மதல நிதலகுதலயவும்; ஒளியால் மவயம் விளங்க - (ைனது)
கமனி ஒளியினால் உலகங்கள் எல்லாம் விளங்கித் கைான்றவும்; இமையாத் திமெ
யாமன - கண்ணிதமத்ைல் இல்லாை திதச யாதனகள்; கண்கள் முகிழா ஒடுங்க -
கண்கதள ஒடுங்கியிருக்கவும்; நிமறகால் வழங்கு சிமறயான் - மிக்க காற்தற வீசுகிற
சிறகுகதள உதடயவனாயும்; (பைாடர்ச்சி அடுத்ை பாடலில்)
அண்ணல் அருளின்தம கண்டு நயவான் - தீதம பசய்ை அரக்கர் குலத்தை மட்டுமன்றி
அதனத்துலதகயும் அழிப்கபன் என்று இராமன் கூறிய பசாற்களில் உள்ள அருள்
இல்லாை ைன்தம கண்டு புதட நின்ற கருடன் அைதன விரும்பவில்தல என்றார்.
கருதண வள்ளற்கு இச் பசால்லும் பசயலும் இழுக்காம் என்றைனால் கருடன்
விரும்பானாயினான் என்க.
(244)

8246. காதங்கள் பகாடி கமட சென்று காணும்

நயனங்கள் வாரி கலுழ,
பகதங்கள் கூர, அயர்கின்ற வள்ளல்
திரு பைனி கண்டு, கிளர்வான்,-
சீதம் சகாள் பவமல அமல சிந்த, ஞாலம்
இருள் சிந்த, வந்த சிமறயான்,
பவதங்கள் ோட; உலகங்கள் யாவும்
விமன சிந்த; நாகம் சைலிய:

பகதங்கள் கூர - துன்பங்கள் மிக; அயர்கின்ற வள்ளல் - மனச்கசார்வு

அதடகின்ற வள்ளலாகிய இராமனது; திருபைனி கண்டு - திருகமனியின் ைன்தமதயப்
பார்த்து; பகாடி காதங்கள் கமடசென்று காணும் நயனங்கள் - ககாடிக்காை தூர அளவு
உள்ளவற்தறப் பார்தவயால் பசன்று காணும் ஆற்றல் பகாண்ட கண்களில் இருந்து;
கிளர்வான் - நாகக் கதணதய ஒழிக்கும் ஊக்கம் மிக்கவனும்; சீதம் சகாள்பவமல
அமலசிந்த - குளிர்ச்சி மிக்க கடல் அதலகதளச் சிந்ைவும்; ஞாலம் இருள் சிந்த -
உலகங்களில் உள்ள இருள் சிைறி விலகிப் கபாகவும்; வந்த சிமறயான் -
(இருசிதறகதளயும் அடித்துக்பகாண்டு) வந்ை சிறகுகளால்; பவதங்கள் ோட - கவை
மந்திரம் கபால் ஒலி உண்டாகவும்; உலகங்கள் யாவும் விமன சிந்த - உலகங்கள்
எல்லாவற்றிலும் பாவங்கள் நீங்கவும்; நாகம் சைலிய - பாம்புகள் ைளர்ச்சி
அதடயவும் (பைாடர்ச்சி அடுத்ை பாடலில்)

(245)

8247. அல்மலச் சுருட்டி, சவயிமலப் ேரப்பி,

அகல் ஆமெ எங்கும் அழியா
வில்மலச் செலுத்தி, நிலமவத் திரட்டி,
விரிகின்ற பொதி மிளிர;
எல்மலக் குயிற்றி எரிகின்ற பைாலி,
இமடநின்ற பைரு எனும் அத்
சதால்மலப் சோருப்பின் மிமெபய விளங்கு
சுடபரானின் மும்மை சுடர;
அகல் ஆமெ எங்கும் - அகலமாகப் பரந்துள்ள திதசகளில் எல்லாம்; அழியா
வில்மலச் செலுத்தி - அழியாை ஒளிதயப் பரப்பி; அல்மலச் சுருட்டி - (அைனால் அங்கு
உள்ள) இருதளச் சுருங்கச் பசய்து; சவயிமலப் ேரப்பி - (சூரியனது) ஒளிதயப் பரவும்
படியாகச் பசய்து (ைன் திருகமனியின் பசந்நிற ஒளி விளங்கவும்); விரிகின்ற பொதி -
(ைன் கருத்து பவண்தமயில் இருந்து) விரிந்து பவளிப்படுகிற ஒளி; நிலமவத் திரட்டி -
நிலவு ஒளிதய ஒன்றாக்கி; எல்மலக் குயிற்றி - பகதலத் கைாற்றுவித்து; மிளிர -
விளங்கவும்; எரிகின்ற பைாலி - (ைதலயில்) ஒளி பவளிப்படுத்துகிற முடி; இமட நின்ற
பைரு எனும் - பூமிக்கு இதடயில் உள்ள கமருமதல என்று கூறப்படுகிற;
அத்சதால்மலப் சோருப்பின் - அந்ைப் பழதமயான மதலயின்; மிமெபய
விளங்கு சுடபரானின் - கமகல விளங்குகிற கதிரவனின் ஒளிதயக் காட்டிலும்;
மும்மை சுடர - மும்மடங்கு மிகுந்து ஒளி வீச.

(246)

8248. நான் ோல் விளங்கு ைணி பகாடிபயாடு,

நளிர் போது, செம் சோன், முதலாத்
தன்ோல் இமயந்த நிழல் சகாண்டு அமைந்த
தழுவாது வந்து தழுவ;
மின்ோல் இயன்றது ஒரு குன்றம் வானின்
மிளிர்கின்றது என்ன, சவயிபலான்
சதன்ோல் எழுந்து, வடோல் நிமிர்ந்து,
வருகின்ற செய்மக சதரிய;

நன்ோல் விளங்கு - (ைன்) அழகிய (கழுத்தின்) இடத்தில் விளங்குகின்ற; பகாடி

ைணிபயாடு - ககாடிக்கணக்கான மணி பதித்ை மாதலககளாடு; நளிர் போது - குளிர்ச்சி
பபாருந்திய பூ மாதலகளும்; செம்சோன் முதலாத் - சிவந்ை பபான்னாலான
மாதலகளும் முைலானதவயாக; தன்ோல் இமயந்த - ைன்னிடத்தில் பபாருந்திய;
நிழல் சகாண்டு அமைந்த - ஒளி பகாண்டு பபாருந்திய அணிகலன்கள் எல்லாம்;
தழுவாது வந்து தழுவ - (சிறகடித்து விதரவாகப் பறந்து வருவைால் மார்பில்)
படாதும் பட்டும் பபாருந்தி இருக்கவும்; மின்ோல் இயன்றது ஒரு குன்றம் -
மின்னலால் உண்டாக்கப்பட்ட ஒரு மதல; வானின் மிளிர்கின்றது என்ன - வானத்தில்
கைான்றி விளங்குகின்றது என்று பசால்லும்படியாக; சவயிபலான் - கதிரவன்;
சதன்ோல் எழுந்து - பைற்குத் திதசயில் உதித்து; வடோல்நிமிர்ந்து - வடக்கக
நிமிர்ந்து உயர்ந்து; வருகின்ற செய்மக சதரிய - வருகின்ற ைன்தம விளங்கவும்
(பைாடர்ச்சி அடுத்ை பாடலில்)

(247)

8249. ேல் நாகர் சென்னி ைணி பகாடி பகாடி

ேல சகாண்டு செய்த வமகயால்
மின்னால் இயன்றது எனலாய் விளங்கு
மிளிர் பூண் வயங்க; சவயில் கால்
சோன்னால் இயன்ற நமக ஓமட சோங்க;
வன ைாமல ைார்பு புரள;
சதால் நாள் பிரிந்த துயர் தீர, அண்ணல்
திரு பைனி கண்டு, சதாழுவான்,-

ேல்நாகர் சென்னி பகாடி பகாடி ைணி - பலவாய நாகங்களின் ைதலயில் உள்ள

ககாடிக்கணக்கான மாணிக்கங்கள்; ேல சகாண்டு செய்த வமகயால் - பலவற்தறக்
பகாண்டு பசய்துள்ள ைன்தமயால்; மின்னால் இயன்றது எனலாய் விளங்கு -
மின்னலினால் பசய்யப்பட்டுள்ளது என்று கூறும்படி விளங்குகின்ற; மிளிர் பூண்
வயங்க - ஒளி பவளியிடும் அணிகலன்கள் விளங்கவும்; சவயில்கால் - (பசவ்விய)
ஒளிதய பவளிப்படுத்துகிற; சோன்னால் இயன்ற - பபான்னால் ஆகிய; நமக
ஓமட சோங்க - பபாலிவு உதடய பநற்றிப்பட்டம் ஒளி பவளியிடவும்;
வனைாமல ைார்பு புரள - (பல்வதக இதலகளால் பைாடுக்கப்பட்ட) வனமாதல
மார்பில் அதசயவும்; சதால் நாள் பிரிந்த துயர்தீர - நீண்டநாள் பிரிந்து இருந்ை
துன்பம் நீங்கவும்; அண்ணல் - ைதலவன் ஆகிய இராமனது; திருபைனி கண்டு
சதாழுவான் - திருகமனிதயக் கண்டு பைாழுபவனாயினன்.

(248)

8250. முடிபைல் நிமிர்ந்து முகிழ் ஏறு மகயன்,

முகில்பைல் நிமிர்ந்து ஒளியான்,
அடிபைல் விழுந்து ேணியாைல் நின்ற
நிமல உன்னி உன்னி அழிவான்,
சகாடிபைல் இருந்து, இவ் உலகு ஏசழாடு ஏழு
சதாழ நின்ற பகாளும் இலனாய்,
ேடிபைல் எழுந்து வருவான், விமரந்து,
ேல கால் நிமனந்து, ேணிவான்,-
 முடி பைல் நிமிர்ந்து முகிழ் ஏறுமகயன் - ைதலயின் மீது உயர்ந்து குவிைல்
பபாருந்திய தககதள உதடயவனாய்; முகில் பைல் நிமிர்ந்த ஒளியான் -
கருகமகத்தினும் மிக்க நீல நிறம் உதடய (இராமனது); அடிபைல் விழுந்து
ேணியாைல் - திருவடிகளில் விழுந்து (பவகுநாட்களாக) விழுந்து வணங்காமல்;
நின்ற நிமல உன்னி உன்னி அழிவான் - (அந்ை இராமன் துன்ப வடிவமாய்) நின்ற
நிதலதய எண்ணி எண்ணி வருந்துபவனாய்; சகாடி பைல் இருந்து - (அவ்வவைார
மூலத்தின்) பகாடியின் மீது இருந்து; இவ் உலகு ஏசழாடு ஏழு சதாழ நின்ற -
இந்ைப் பதினான்கு உலகங்களும் ைன்தன வணங்கும் படி நின்ற; பகாளும்
இலனாய் - பபருதமயும் இல்லாைவனாய்; ேடி பைல் எழுந்து வருவான் -
பூமியின் கமல் எழுந்து வருபவனாகிய கருடன்; விமரந்து - கவகமாக (இராமன்
இருக்கும் இடம்) வந்து; நிமனந்து - (அவனது திருக்கல்யாண குணங்கதள)
நிதனத்து; ேலகால் ேணிவான் - பலமுதற வணங்கி (அடுத்ை பாடலில் முடியும்.)

(249)

கருடன் துதி
8251. ‘வந்தாய் ைமறந்து; பிரிவால் வருந்தும்,
ைலர்பைல் அயன்தன் முதபலார்-
தம் தாமத தாமத இமறவா! பிறந்து
விமளயாடுகின்ற தனிபயாய்!
சிந்தாகுலங்கள் கமளவாய்! தளர்ந்து
துயர் கூரல் என்ன செயபலா?
எந்தாய்! வருந்தல்; உமடயாய்! வருந்தல்’
என, இன்னி ேன்னி சைாழிவான்:

ைமறந்து வந்தாய் - (நீ நின் திவ்யமங்கள பசாரூபத்தை) மதறத்துக்பகாண்டு;

(சங்கற்ப மாத்திதரயாய் மானிடச் சட்தட ைாங்கி) வந்ைாய்; பிரிவால் வருந்து - உன்
பிரிவினால் வருந்துகிற; ைலர் பைல் அயன் தன் முதபலார் தம் - மலரின் கமல் ைாங்கி
உள்ள அயன் முைலிகயாருக்குக் காரணன் ஆன; தாமத தாமத - பிைா மககன;
இமறவா - எல்லாப் பபாருள்களிலும் அந்ைர்யாமியாய்த் ைங்கி உள்ளவகன;
பிறந்து விமளயாடுகின்ற தனிபயாய் - (விதன வயத்ைால் அன்றிச் சங்கல்பத்ைால்)
பிறந்து (மனிை உருவத்துக்கு ஏற்ப நடித்து விதளயாடுகின்ற ஒப்பற்ற ைதலவதன!
சிந்தா குலங்கள் கமளவாய் - சரணாகதி அதடந்ைவர்களின் மனத்
துன்பங்கதளப் கபாக்குபவகன; தளர்ந்து துயர் கூரல் என்ன செயபலா - நீகய
மனம் ைளர்ந்து துன்பம் மிகப்படுைல் என்ன பசயகலா? எந்தாய் வருந்தல் - எனது
ைதலவகன வருந்ைாகை; உமடயாய் வருந்தல் - எப்பபாருதளயும் சரீரமாக
உதடயவகன வருந்ைாகை; என இன்ன - என்று இத்ைன்தமயான பசாற்கள்
பலவற்தற; ேன்னி சைாழிவான் - திரும்பத் திரும்பக் கூறுபவனாயினான்,

கருடன் உண்தமதய இராமனுக்குத் பைரிவித்துத் கைற்றுவது கபால் பாடல்கள்

அதமந்துள்ள ைன்தமதய உணர்ந்து பகாள்க. இதறவன் மானிட உருத்ைாங்கி வந்து
மானுட இன்பதுன்பங்கதள அனுபவித்து மானிட பவற்றியின் பகாடுமுடியாய்
உயர்வதை விளக்க வந்ை கம்பர் இவ்வாறு ைாகன பாடமுடியும்.

(250)

8252. ‘பதவாதிபதவர் ேலராலும் முந்து

திருநாைம் ஓது செயபலாய்
மூவாது எந் நாளும் உலகு ஏசழாடு ஏழும்
அரொளும் பைன்மை முதல்வா!
பைவாத இன்ேம் அமவ பைவி, பைவ
சநடு வீடு காட்டு அம் முடியாய்!
ஆவாய்! வருந்தி அழிவாய்சகால்!-ஆர், இவ்
அதிபரக ைாமய அறிவார்?
பதவாதி பதவர் - கைவர், பிரமன், உருத்திரன் முைலிய ைதலதமத் கைவர்கள் கபான்ற
பலரும்; முந்து - ஒருவதர ஒருவர் முந்திக்பகாண்டு; திருநாைம் ஓது செயபலாய் -
நின் திருநாமத்தைச் பசால்லித் துதிக்கும் படியாக உள்ளவகன! மூவாது -
மூப்பதடயாது; (இளதமயுடன் இருந்து) எந்நாளும் - எப்பபாழுதும்; உலகு ஏசழாடு
ஏழும் - பதினான்கு உலகங்கதளயும்; அரொளும் பைன்மை முதல்வா - (பாதுகாத்து)
அரசு பசலுத்துகிற கமன்தம பபாருந்திய ைதலவகன; பைவாத இன்ேம் அமவ
பைவி - (உன்தனச் சரண் புக்கவர்கள்) பிறரால் அதடயமுடியாை கபரின்பங்கதள
அதடந்து; பைவ சநடு வீடு காட்டு அம் முடியாய் - (இறுதியில்) (உன்தன) அதடய
முக்தி உலகத்தைக் காட்டும் (அழகிய முைல் ைதலவனாய்); ஆவாய் - ஆனவகன;
வருந்தி அழிவாய் சகால் - (இத்ைதகய நீ) வருத்ைம்

பகாண்டு அழிவாய் கபாலும் இவ் அதிபரக ைாமய - இந்ை (உன்னுதடய)

மிகுதியான மாயச்பசயதல; அறிவார் யார் - அறியத்ைக்கவர் யார்?

(251)

8253. ‘எழுவாய், எவர்க்கும் முதல் ஆகி, ஈசறாடு

இமட ஆகி; எங்கும் உமளயாய்,
வழுவாது எவர்க்கும் வரம் ஈய வல்மல;
அவரால் வரங்கள் சேறுவாய்;
சதாழுவாய், உணர்ச்சி சதாடராத தன்மை
உருவாய் ைமறந்து, துயரால்
அழுவாய் ஒருத்தன் உமளபோலும்!-ஆர், இவ்
அதிபரக ைாமய அறிவார்?

எவர்க்கும் - எல்லா உலகங்களுக்கும்; முதல் ஆகி - பதடக்கும் முைல்

காரணனாகியும்; ஈசறாடு - அழிக்கும் காரணன் ஆகியும்; இமட ஆகி - காக்கும்
காரணன் ஆகியும்; எழுவாய் - (சங்கர்ஷண பிரத்தியும்ன, அநிருத்ைர்களாய்த்)
திருப்பாற்கடலில் கைான்றுவாய்; எங்கும் உமளயாய் - எல்லாப் பபாருள்களிலும்
அந்ைர்யாமியாய் வியாபித்து நின்று; வழுவாது - ைவறாமல்; எவர்க்கும் - உபாசிக்கும்
எல்கலாருக்கும்; வரம் ஈயவல்மல - (கவண்டிய) வரங்கதளக் பகாடுக்கும்
வல்லதம உதடயவகன; உணர்ச்சி சதாடராத தன்மை உருவாய் ைமறந்து - இத்ைகு
(ஆற்றதல உதடய நீ) முற்றுணர்வு உண்டாகாை ைன்தம உதடய மனிை உருவில்
மதறந்து நின்று; சதாழுவாய் - (உன்தனத் பைாழும் கைவர்கதளத்) பைாழுது நிற்பாய்;
அவரால் வரங்கள் சேறுவாய் - அத்கைவர்களால் (கவண்டிய) வரங்கதளப் பபற்று
நிற்பாய்; துயரால் அழுவாய் - துன்பத்ைால் (வருந்தி) அழுவாய்; ஒருத்தன் உமள
போலும் - (இத்ைதகய வியத்ைகு நிதல உதடய) நீ ஒருவன் இருக்கின்றாய் கபாலும்;
இவ் அதிபரக ைாமய - இந்ை (உன்னுதடய) மிகுதியான மாயச் பசய்தகதய;
அறிவார் யார் - அறிபவர் யாவர்.

திருமாலின் வியூகமூர்த்திகளில் சங்கர்ஷணன் என்பவர் ஆகமாைம் என்னும் இடத்தில்

ஞானம், பலம் என்ற இரண்டு குணங்கதளத் ைம்மிடத்தில் பகாண்டு அழித்ைல்
பைாழிதலயும் பிரத்யும்னன் என்பவர் பிரகமாைம் என்னும் இடத்தில் ஐசுவரியம்,
வீரியம் என்ற இரண்டு குணங்கதளத் ைம்மிடத்தில் பகாண்டு பதடத்ைல்
பைாழிதலயும், அநிருத்ைர் என்பவர் சம்கமாைம் என்னும் இடத்தில் சக்தி, கைஜஸ்
என்ற குணங்கதளத் ைம்மிடத்தில் பகாண்டு காத்ைல் பைாழிதலயும் கமாட்சம்
அளித்ைதலயும் பசய்கின்றனர் எனக் கம்பர் முைல் வரியில் குறிப்பிடுகிறார்.
திருமால் பதடத்ைல், காத்ைல், அழித்ைல் என்னும் முத்பைாழிதலச் பசய்ய
சங்கர்சண, பிரத்யும்ன, அநிருத்ை மூர்த்திகளாகி, வழிபடுகவார்க்கு அருள் பசய்து
நிற்கும் வியூக நிதலதய ‘எழுவாய் எவர்க்கும்... வரகயவல்தல’ என்றைனாலும்
கடந்பைாறும் மதறந்து பரந்து நிற்கும் அந்ைர்யாமி நிதலதய ‘எங்கும்
உதளயாய்’ என்றைனாலும் பாவத்தை அழித்து அறத்தை நிதல நாட்டும்
ைன்தமதய யாைன விபவாைார நிதலதய அவரால் வரங்கள் பபறுவாய் -
அழுவாய்’ என்றைனாலும் குறித்ைனர் எனலாம்.
(252)

8254. ‘உன் ஒக்க மவத்த இருவர்க்கும் ஒத்தி;

ஒருவர்க்கும் உண்மை உமரயாய்;
முன் ஒக்க நிற்றி; உலகு ஒக்க ஒத்தி;
முடிவு ஒக்கின், என்றும் முடியாய்;
“என் ஒக்கும், இன்ன செயபலா இது?” என்னில்,
இருள் ஒக்கும் என்று விடியாய்;
அந் சநாப்ேபைசகால்? பிறிபதசகால்?-ஆர், இவ்
அதிபரக ைாமய அறிவார்?
உன் ஒக்க மவத்த இருவர்க்கும் ஒத்தி - (காத்ைல் பைாழிதலச் பசய்யும்) உன்னுடன்
ஒருங்கு தவத்துப் கபசப்படுகிற (அழித்ைல் பதடத்ைல் என்ற பைாழில்கதளச்
பசய்கிற உருத்திரன் பிரமன்) ஆகிய இருமூர்த்திகளுடன் ஒத்து (அரி அரன் அயன்
என மூவராய்ப்) பபாருந்தி உள்ளாய்; ஒருவர்க்கும் உண்மை உமரயாய் - (ஆனால்
அவர்கள் ஒருவருக்கும்) உன் உண்தமத் ைன்தமதய உதரக்கின்றாயல்தல; முன்
ஒக்க நிற்றி - (அவர்களில் நீகய) முைல் மூர்த்தியாய் நிற்கிறாய்; உலகு ஒக்க ஒத்தி -
உலகில் உள்ள அதனத்துப் பபாருள்களிலும் அந்ைர்யாமியாய் ஒத்து நிற்கின்றாய்;
முடிவு ஒக்கின் - (இப்பிரபஞ்சத்தை அழிக்க நீ திருவுள்ளம் பகாண்டால்
அவற்றிற்கு) அவ்வழிவு சங்கற்ப மாத்திதரயாகன பபாருந்தும்; என்றும் முடியாய் -
(நீ) எப்பபாழுதும் அழியாமல் இருப்பாய்; இன்ன செயபலா இது என் ஒக்கும்
என்னின் - (உனது) இத்ைன்தமயான இச்பசயலாகிய இது எத்ைன்தமத்து என்று
ஒருவர் எண்ணிப் பார்த்ைால்; இருள் ஒக்கும் என்று விடியாய் -

(அவ்வாறு எண்ணுபவர் மனம்) இருள் உதடயது என்று (அவர்களுக்கு)

விளக்கம் ைராமல் நிற்பாய்; அந்சநாப்ேபை சகால் - (இவ்வாறு உன் பசய்தக
அறியப்படாமல் இருப்பைற்குக் காரணம்) அந்ைப் புத்தியின் சிறுதமகயா? பிறிபத
சகால் - (அல்லது) கவறு ஏைாகிலும் உளகைா? இவ் அதிபரக ைாமய - இந்ை மிக்க
மாயச் பசயதல; அறிவார் ஆர் - அறிபவர் யாவர்?

திருமால் பிரத்யும்னனாய் இருந்து பிரமதனக் பகாண்டு பதடத்ைல்

பைாழிதலயும் சங்கர்ஷணனாயிருந்து உருத்திரதனக் பகாண்டு அழித்ைல்
பைாழிதலயும் நடத்துகிறான் என்பைால் உன் ஒக்க தவத்ை இருவர் என்றார். பநாப்பம்
- பநாய்ப்பம் - புத்தியின் சிறுதம.
(253)

8255. ‘வாணாள் அளித்தி, முடியாைல்; நீதி

வழுவாைல் நிற்றி;-ைமறபயாய்!
பேணாய், உனக்கு ஓர் சோருள் பவண்டும் என்று;
சேறுவான் அருத்தி பிமழயாய்;
ஊண் ஆய், உயிர்க்கும் உயிர் ஆகி நிற்றி;
உணர்வு ஆய சேண்ணின் உரு ஆய்,
ஆண் ஆகி, ைற்றும் அலி ஆதி!-ஆர், இவ்
அதிபரக ைாமய அறிவார்?

ைமறபயாய் - கவை வடிவானவகன; வாணாள் அளித்தி - உலகில் உள்ள

உயிர்களுக்கு எல்லாம் (விதனக்குத்ைக) வாழும் நாதளக் பகாடுக்கின்றாய்;
முடியாைல் - எக்காலத்திலும் அழியாமல்; நீதி வழுவாைல் நிற்றி - அறபநறி
ைவறாமல் நிற்கிறாய்; உனக்கு ஒரு சோருள் பவண்டும் என்று பேணாய் - (குதறவிலா
நிதறவாக நீ இருப்பைால்) உனக்கு (கவறு ஒரு) பபாருள் கவண்டும் என்று (நீ)
விரும்புவதில்தல; சேறுவான் அருத்தி பிமழயாய் - (உன்னடியார்) பபறுவைற்கு
விரும்பும் பபாருள்கதளத் ைவறாமல் பகாடுப்பாய்; ஊண் ஆய் - நுகர்
பபாருளாகவும்; உயிர்க்கு உயிர் ஆகி - உயிருக்கு உயிராகவும்; உணர்வு ஆய - ஐம்புல
உணர்வுகளுக்கும் அரிய ஆய; சேண்ணின் உரு ஆய் - பபண்ணின் உருவாகியும்; ஆண்
ஆகி - ஆணின் வடிவம் ஆகியும்; ைற்றும் - அதவயல்லாமல்; அலி ஆதி - அலியின்
வடிவமாகியும்; நிற்றி - நிற்கின்றாய்; இவ் அதிபரகைாமய - இந்ை மிக்க மாயச்
பசயதல; அறிவார் யார் - அறிபவர் யாவர்? திருமாலின் பண்புகளாகிய (1)
விதனக்ககற்ற பயன் ைருைல் (2) அழியாப் பபருநிதல (3) மதறகளால் உணரப்பட்டு
மதற வடிவினன் ஆைல் (4) குதறவிலா நிதறவாக எல்லாப் பபாருளும் உதடயவன்
ஆக இருத்ைல் (5) அடியவர்க்கு கவண்டுவன கவண்டியவாறு ைருைல் (6) நுகர்
பபாருள்கள் ஆைல் (7) பல் உருவினன் ஆைல் (8) எல்லாப் பபாருள் உருவங்களும் ைன்
உருவமாைல் என்பதவ இப்பாடலில் கூறப்பட்டுள்ளன.

(254)

8256. ‘”தான் அந்தம் இல்மல; ேல” என்னும், ஒன்று;

“தனி” என்னும், ஒன்று; “தவிரா
ஞானம் சதாடர்ந்த சுடர்” என்னும், ஒன்று;
“நயனம் சதாடர்ந்த ஒளியால்,
வானம் சதாடர்ந்த ேதம்” என்னும், ஒன்று; ைமற
நாலும் அந்தம் அறியாது,
“ஆனந்தம்” என்னும்; “அயல்” என்னும்!-ஆர், இவ்
அதிபரக ைாமய அறிவார்?

ைமறநாலும் - கவைங்கள் நான்கும்; அந்தம் அறியாது - உண்தம முடிவு பைரியாை

காரணத்ைால்; ஒன்று - (அவற்றில்) ஒரு மதற; தான் அந்தம் இல்மல ேல என்னும் - உன்
பசாரூபம் எல்தலயில்லாை பல படித்ைானது என்று கூறும்; ஒன்று - பிறிபைாரு மதற;
தனி என்னும் - ஒகர மூர்த்ைம் என்று கூறும்; ஒன்று - பிறிபைாரு மதற; தவிரா
ஞானம் சதாடர்ந்த சுடர் என்னும் - நீங்காை ஞானம் பபாருந்திய ஒளி என்று கூறும்;
ஒன்று - மற்பறாரு மதற; நயனம் சதாடர்ந்த ஒளியால் வானம் சதாடர்ந்த ேதம்
என்னும் - புறக்கண்ணால் காணக் கூடிய ஒளி வடிவாகி ஆகாயத்தை இடமாகக்
பகாண்டு பபாருந்தி உள்ளது என்று கூறும்; ைமற நாலும் - இவ்வாறு கவைங்கள்
நான்கும்; அந்தம் அறியாது - உண்தமத் ைன்தமதய அறிய முடியாமல்; ஆனந்தம்
என்னும் - கபரானந்ை மயமானது என்னும்; அயல் என்னும் - வாக்கு காயங்களுக்குக்
ககாசரமாகாைது என்றும் கூறித் ைடுமாறும் ஆககவ; இவ் அதிபரகைாமய - இந்ை
மிக்கமாயச் பசயதல; ஆர் அறிவார் - யார் அறிவார்கள்.

திருமால் இப்படியன் இந்நிறத்ைன் இவ்வண்ணத்ைன் என்று சுட்டி உணரப்படாது

கவைம் கிடந்து ைடுமாறும் வஞ்சபவளியாக இருப்பதை இப்பாடல் உணர்த்தி
நிற்கிறது.
(255)
8257. ‘மீளாத பவதம், முடிவின்கண், நின்மன
சைய்யாக சைய்யின் நிமனயும்;
“பகளாத” என்று “பிற” என்று, சொன்ன
சகடுவார்கள் சொன்ன கடவான்,
ைாளாத நீதி இகழாமை நின்கண்
அபிைானம் இல்மல, வறிபயார்;
ஆளாயும் வாழ்தி; அரொள்தி!-ஆர், இவ்
அதிபரக ைாமய அறிவார்?
 மீளாத பவதம் - (பமய்யில் இருந்து விலகி) மீளுைல் இல்லாை கவைங்களின்;
முடிவின் கண் - முடிபபாருளாய் உள்ள (கவை சிதகயாய் விளங்கும்)
உபநிடைங்கள்; நின்மன - உன்தன (பற்றிக் கூறும் இடத்து); சைய்யாக - உண்தமப்
பபாருளாகக் பகாண்டு (உள் பபாருள் என்று); சைய்யின் நிமனயும் - உண்தம
பமய்யுணர்வாகிய பதிஞானத்ைால் ஆய்ந்து கூறும்; பகளாத என்று - (அவ்வாறு
இருக்கும் கபாது) (நான் கடவுதளக் கண்ணால் கண்டுள்களன் என்று ஒருவர்
கூறும்கூற்றுக்) ககள்விப் படாை (கூற்று) என்றும்; பிற என்று சொன்ன - எனகவ
இக்கூற்று கவறு காரணத்ைால் கூறப்பட்டது (கடவுள் உண்தமயில் இல்தல) என்றும்
கூறுகிற கூற்று; சகடுவார்கள் சொன்ன - அறிவில்லாை நாத்திகர்கள் பசான்னைாகும்;
கடவார் - ைாங்கள் கூறிய கூற்றிதனக் கடவாது அவர்கள்; ைாளாத நீதி இகழாமை
நின்கண் அபிைானம் இல்மல - (ஒரு பபாழுதும்) பழுதுபடாை (சாத்திர) நீதி முதற
பிறழாமலும், உன்னிடம் பக்தி பசலுத்ைாமலும் பகட்டு அழிவார்கள்; வறிபயார்
ஆளாயும் வாழ்தி - (ஆனால் நீகயா) பத்துதட அடியவர்க்கு எளிய ஏவல் ஆளாகவும்
வாழ்கிறாய்; அரொள்தி - (அதனத்து உலகங்கதளயும்) அரசாளலும் பசய்கிறாய்; இவ்
அதிபரக ைாமய - இந்ை மிகுதியான மாயச் பசயதல; ஆர் அறிவார் - யார்
அறிவார்கள்.

இப்பாடலில் கடவுள் என்று ஒரு பபாருள் இல்தல என்று கூறும் நாத்திகர்கதள

மறுத்துத் திருமாலின் பசௌலப்யம், பரத்துவம் ஆகிய ைன்தமகதளக் கவிஞர் விளக்கி
உள்ளார். பத்துதட அடியவர்க்கு எளியனாய்ப் பிறர்க்கு அரிய வித்ைகனாய்
விளங்கும் ைன்தமயின் விளக்கம் இங்குக் கூறப்படுகிறது.

(256)

8258. ‘சொல் ஒன்று உமரத்தி; சோருள் ஆதி; தூய

ைமறயும் துறந்து, திரிவாய்;
வில் ஒன்று எடுத்தி; ெரம் ஒன்று எடுத்தி;
மிளிர் ெங்கம் அங்மக உமடயாய்;
“சகால்” என்று உமரத்தி; சகாமலயுண்டு நிற்றி;
சகாடியாய்! உன் ைாமய அறிபயன்;
அல் என்று, நிற்றி; ேகல் ஆதி!-ஆர், இவ்
அதிபரக ைாமய அறிவார்?
ஒன்று சொல் உமரத்தி - ஒப்பற்ற நாைவடிவினன் என்று பசால்லப்படுகிறாய்;
சோருள் ஆதி - பசாற்களின் பபாருளும் ஆகிறாய்; தூய ைமறயும் துறந்து திரிவாய்
- தூய்தமயான கவைங்கதளயும் கடந்து விளங்குகிறாய்; வில் ஒன்று எடுத்தி ெரம்
ஒன்று எடுத்தி - (அறம் ைதல நிறுத்துைற்காகக் தகயில்) வில் ஒன்தற ஏந்தியுள்ளாய்;
(அதில் தவத்துத் பைாடுப்பைற்காக) ஒப்பற்ற அம்புகதளயும் தகக்பகாண்டு
இருக்கிறாய்; அங்மக மிளிர் ெங்கம் உமடயாய் - அழகிய தககளில் ஒளி பபாருந்திய
(பாஞ்ச சன்னியம் என்ற) சங்கிதனக் தகயில் ஏந்தியுள்ளாய்; சகால் என்று உமரத்தி -
(தீயவர்க்குப் பதகவனாய் இருந்து) பகால்லுக என்று பசால்லுகிறாய்; சகாமலயுண்டு
நிற்றி - (நீகய பதகவராய் இருந்து) பகால்லப்பட்டுக் கிடக்கிறாய்; சகாடியாய் -
(இவ்வாறு) முரண் பல பகாண்டவகன; உன்ைாமய அறிபயன் - உனது மாயச்
பசயல்கதள எவ்வதகயிலும் என்னால் அறியமுடியவில்தல; அல் என்று நிற்றி - (நீ)
இரவு என்று கூறும்படியும் நிற்கின்றாய்; இவ் அதிபரகைாமய - இந்ை மிக்க
மாயச்பசயதல; ஆர் அறிவார் - யார் அறிவார்கள்.

இப்பாடல் முரண்களின் கசர்க்தகயாக இதறவதன விளக்க முயல்கிறது.

திருமால், பசால், பபாருள், பகாதல பசய்பவன், பகால்லப்படுபவன், இரவு பகல்
ஆகியதவகளாக இருக்கிறான் என்று கூறி அதனத்தும் கடவுளின் பசாரூபம் என்று
விளக்குகிறார்.

(257)

8259. ‘ைறந்தாயும் ஒத்தி; ைறவாயும் ஒத்தி;

ையல், ஆகும் யானும் அறிபயம்;
துறந்தாயும் ஒத்தி; துறவாயும் ஒத்தி;
ஒரு தன்மை சொல்ல அரியாய்;
பிறந்தாயும் ஒத்தி, பிறவாயும் ஒத்தி,
பிறவாைல் நல்கு சேரிபயாய்!

அறம்தான் நிறுத்தல் அரிது ஆக!-ஆர், இவ்

அதிபரக ைாமய அறிவார்?
பிறவாைல் நல்கு சேரிபயாய் - (பத்துதட அடியவர்கள்) மற்றீண்டு வாராப் பிறவாை
பபருபநறி ைருகின்ற பபரியவகன! ைறந்தாயும் ஒத்தி - (நீ) (உன் உண்தமத்
ைன்தமதய) மறந்ைவன் கபாலவும் காட்சி ைருகிறாய்; ைறவாயும் ஒத்தி - (அவைார
கநாக்கமாகிய பாவத்தை அழிக்க எண்ணியிருப்பைால்) உன் உண்தம நிதலதய
மறவாைவன் கபாலவும் இருக்கிறாய்; ையல் - (இத்ைன்தமயான உனது) மாதயச்
பசயதல; ஆரும் - (உலகத்ைவர்) யாவரும்; யானும் - நானும்; அறிபயாம் - அறிய
முடியாைவர்களாய் உள்களாம்; துறந்தாயும் ஒத்தி - (பற்றற்று இருத்ைலால்) துறந்ைவன்
கபாலவும் இருக்கிறாய்; துறவாயும் ஒத்தி - (ைம்பி கட்டுண்டதம கண்டு வருந்தி
அழுைலால்) துறவாைவன் கபாலவும் இருக்கிறாய்; ஒரு தன்மை சொல்ல அறியாய் -
(இவ்வாறு இருத்ைலினால்) ஒரு ைன்தம உதடயவன் என்று பசால்ல அரியவனாக
விளங்குகிறாய்; பிறந்தாயும் ஒத்தி - (ைசரைன் மைதலயாய்த் ைாரணி வந்ைைால்)
பிறந்ைவன் கபாலவும் இருக்கிறாய்; பிறவாயும் ஒத்தி - (விதன வசத்ைால்
பிறவாதமயின்) பிறவாைவன் கபாலவும் விளங்குகிறாய்; அறம் தான் நிறுத்தல்
அரிது ஆக - அறத்தை இவ்வுலகில் நிதல நிறுத்ைல் அருதம ஆக இருப்பைால்
(அைதன நிதல நிறுத்ை மானிடச் சட்தட ைாங்கி வந்ைவகன); இவ் அதிபரக ைாமய -
இந்ை மிகுதியான மாயச் பசயதல; ஆர் அறிவார் - யார் அறிவார்கள்.

ைன் பசாரூபத்தை மறந்தும் மறவாதும், பிறந்தும் பிறவாதும் உள்ள இதற நிதல

இப்பாடலில் விளக்கிக் கூறப்படுகிறது. திருமால் மனிைனாய் அவைரித்து
மனிைதனப் கபாலகவ இன்ப துன்பங்களுக்கு ஆட்பட்டதம பகாண்டு இவ்வாறு
கூறினார் என்க.

(258)
8260. ‘விமன வர்க்கம் முற்றும் உடபன ேமடத்தி;
அமவ எய்தி, என்றும் விமளயா,
நிமனவர்க்கு, சநஞ்சின் உறு காைம் முற்றி,
அறியாமை நிற்றி, ைனைா;
முமனவர்க்கும் ஒத்தி, அைரர்க்கும் ஒத்தி,
முழு மூடர் என்னும் முதபலார்
அமனவர்க்கும் ஒத்தி, அறியாமை-ஆர், இவ்
அதிபரக ைாமய அறிவார்?
விமனவர்க்கம் முற்றும் - (உயிர்களின் பாவ புண்ணியங்களாகிய)
இருவிதனகளின் பைாகுதிகளுக்கு உரியபடி; உடபன ேமடத்தி - (அந்ை உயிர்கதள
உடகன ைக்க) உடல் எடுக்கச் பசய்து பதடக்கின்றாய்; அமவ எய்தி - அந்ை
உடம்புகதள அதடந்து; நிமனவர்க்கு - (உன் திருவடிதயகய) நிதனக்கும்
பக்ைர்களுக்கு; என்றும் - எப்பபாழுதும்; சநஞ்சின் உறுகாைம் முற்றி - (அவர்கள்)
மனத்தில் உள்ள (எவ்வதக) விருப்பத்தையும் நிதறகவற்றி; அறியாமை நிற்றி -
(அவர்கள்) அறியாமல் நிற்கின்றாய்; ைனைா - மனமாகவும் (மதறந்துள்ளாய்);
முமனவர்க்கும் ஒத்தி - முனிவர்களுக்கும் ஒத்து விளங்குகிறாய்; அைரர்க்கும்
ஒத்தி - கைவர்களுக்கும் ஒத்து விளங்குகிறாய்; முழுமூடர் என்னும் முதபலார்
அமனவர்க்கும் - முழு அறிவிலிகள் என்னும் மற்ற பிறராகிய அதனவருக்கும்;
அறியாமை ஒத்தி - அறிய முடியாை ைன்தமயால் ஒத்து விளங்குகிறாய்; இவ் அதிபரக
ைாமய - இந்ை மிகுதியான மாயச் பசயதல; ஆர் அறிவார் - யார் அறிவார்கள்.
மலத்ைால் இலயித்ை ஆன்மாக்கதள விதனக்ககற்ப உடம்பு அருளிய
இதறவன் உடம்பு எடுத்ை ஆன்மாக்களின் ஈகடற்ற நிதனப்பிற்கு ஏற்ப
இருவிதனதய அழித்து முத்தி அளிக்கின்றான். எனினும் அவ்வான்மாக்கள்
அச்பசயதல பவளிப்பட உணர்ந்து பகாள்ள முடிவதில்தல. என இதறத்ைன்தமயும்
பசயலும் கூறியபடி காண்க.
(259)

8261. ‘எறிந்தாரும், ஏறுேடுவாரும், இன்ன

சோருள் கண்டு இரங்குேவரும்,
செறிந்தாரின் உண்மை எனல் ஆய தன்மை
சதரிகின்றது, உன்னது இமடபய;
பிறிந்தார் பிறிந்த சோருபளாடு போதி;
பிறியாது நிற்றி; சேரிபயாய்!
அறிந்தார் அறிந்த சோருள் ஆதி-ஆர், இவ்
அதிபரக ைாமய அறிவார்?
சேரிபயாய் - பபரியவகன; எறிந்ைாரும் - (பதடக்கலங்கதள) எறிபவர்களும்; ஏறு
ேடுவாரும் - (அந்ைப் பதடக்கலங்களால்) காயம் படுபவர்களும்; இன்ன சோருள்
கண்டு இரங்குேவரும் -
 இத்ைதகய பசயதலக் கண்டு இரங்குபவர்களும்; செறிந்தாரின் - (இங்கு
இவ்வுலகில்) பநருங்கி (இருந்து) வாழ்பவர்கள் இடத்திலும்; உண்மை எனல்
ஆயதன்மை - (நீ) ஒருங்கு கலந்திருப்பது உண்தம என்ற பசய்தி; உன்னது இமடபய
சதரிகின்றது - உன்னிடத்தில் பைரிகின்றது; பிறிந்தார் பிறிந்த சோருபளாடு போதி -
அறிவில் இருந்து பிரிந்ைவர்கள் நீக்கியுள்ள ஞானமாகிய பபாருளுடன் நீயும்
(அவர்களிடம் இருந்து) பிரிந்து கபாகின்றாய்; பிறியாது நிற்றி - அவ்வாறு பிரிந்து
இருந்ைாலும் கூட அவர்கள் இடத்திலும் அந்ைர்யாமியாகப் பிரியாமல் நிற்கிறாய்;
அறிந்தார் அறிந்த சோருள் ஆதி - ைத்துவ ஞானமுதடயவர்கள் (உண்தம உணர்வால்)
ஆய்ந்து அறிந்ை பமய்ப்பபாருளாகவும் விளங்குகிறாய்; இவ் அதிபரகைாமய - இந்ை
மிகுதியான மாதயதய; ஆர் அறிவார் - யார் அறிவார்கள்.

எல்லாப் பபாருள்களிலும் கவறுபாடு இன்றி ஒரு ைன்தமத்ைாய் அந்ைர்யாமியாய்

இதறவன் கலந்தும் கதரந்தும் உள்ளான் என்றும், அவன் உண்தம அறிவினர்க்கக
விளங்கித் கைான்றும் என்றும் அறிவற்ற அஞ்ஞானிகளுக்கு விளங்கித் கைான்ற
மாட்டாது என்றும் விளக்கிக் கூறியவாறு.

(260)

8262. ‘பேர் ஆயிரங்கள் உமடயாய்; பிறந்த

சோருள்பதாறும் நிற்றி; பிரியாய்;
தீராய்; பிரிந்து திரிவாய்; திறம்சதாறும்
அமவ பதாறும் என்று சதளியாய்;
கூர் ஆழி அம் மக உமடயாய்; திரண்டு ஓர்
உரு ஆதி; பகாடல் உரிபோல்,
ஆராயின், ஏதும் இமலயாதி-ஆர், இவ்
அதிபரக ைாமய அறிவார்?’

பேர் ஆயிரங்கள் உமடயாய் - ஆயிரம் திருப்பபயர்கதள உதடயவகன; பிறந்த

சோருள் பதாறும் - கைான்றிய பபாருள்கள் இடத்தில் எல்லாம்; பிரியாய் நிற்றி -
பிரியாமல் கலந்து நிற்கின்றாய்; தீராய் - அழிவு அற்றவகன; பிரிந்து திரிவாய் -
பல்கவறு அவைாரங்களால் உன் உண்தம பசாரூபத்தில் இருந்து பிரிந்து வந்து
திரிகின்றாய்; திறம் சதாறு அமவ பதாறும் என்று சதளியாய் - அந்ை அவைாரங்களில்
எல்லாம் அப்பபாருள்கள் உன்தனத் ைம் இனம் என்று மயங்கி நிற்றல் அன்றி உன்
உண்தம நிதலதய அறியும் படி பைளியப்படாை நிதலயில் உள்ளாய்; அம்மக
கூர் ஆழி உமடயாய் - அழகிய தககளில் கூர்தமயான சுைர்சனம் என்னும் சக்கரப்
பதடதயக் தகக்பகாண்டு உள்ளாய்; திரண்டு ஓர் உரு ஆதி - அதனத்துப்
பபாருள்களும் திரண்டு ஓர் உருவம் ஆகிறாய்; ஆராயின் - எண்ணிப் பார்த்ைால்;
பகாடல் உரிபோல் ஏதும் இமலயாதி - பவண் காந்ைள் கிழங்தக உரிப்பதைப் கபால
ஒன்றும் இல்லாைவன் ஆகிறாய்; இவ் அதிபரகைாமய - இந்ை மிகுதியான
மாயச்பசயதல; ஆர் அறிவார் - யார் அறிவார்கள்.

திருமால் ஒவ்பவாரு அவைாரத்திலும் அந்ைந்ை அவைாரத்திற்கு ஒத்ை பசயலும்

பண்பும் பகாண்டு நடிப்பைால் திறம் பைாறு அதவ கைாறும் என்று பைளியாய்
என்றார். முன் கூறப்பட்ட பதிபனாரு பாடல்கள் ஆர் இவ் அதிகரகமாதய அறிவார்
என முடிந்ைன.

(261)

நாக பாசம் நீங்குைல்

8263. என்று, இன்ன ேன்னி அழிவான், எறிந்த
எரி பொதி கீற, இருள் போய்,
சோன் துன்னி அன்ன சவயில் வீசுகின்ற
சோருள் கண்டு, நின்ற புகபழான்
நின்று உன்னி உன்னி, ‘இவன் யாவன்?’
என்று நிமனகின்ற எல்மல, நிமிரச்
சென்று, உன்னும்முன்னர், உடன் ஆயினான், இவ்
உலகு ஏழும் மூடு சிமறயான்.
என்று இன்ன ேண்ணி - என்று இவ்வாறான பசாற்கதளப் பல முதற கூறித்
(துதித்து); அழிவான் - மனமழிபவனாகிய கருடன்; எறிந்த எரி பொதிகீற -
(வந்ைைனால்) வீசிய உடம்பின் ஒளி கிழித்ைைனால்; இருள்போய் - இருட்டு நீங்கி;
சோன் துன்னி அன்ன - பபான்னின் ஒளி பநருங்கியது கபால; ஒளி வீசுகின்ற
சோருள் கண்டு - (எங்கும் சிவந்ை) ஒளி பரவி வீசுகின்ற ைன்தமதயக் கண்டு; நின்ற
புகபழான் - (மாறாது நிதல பபற்று) நிற்கும் புகழுக்கு உரியவன் ஆகிய இராமன்;
நின்று உன்னி உன்னி - (அதைப் பார்த்துக்பகாண்டு) நின்று எண்ணி எண்ணி; இவன்
யாவன் என்று நிமனக்கின்ற எல்மல - இவன் யார்? என்று நிதனத்து நிற்கின்ற
பபாழுது; இவ் உலகு ஏழும் மூடு சிமறயான் - இந்ை உலகங்கள் ஏழிதனயும் மூடும்
படியாக மிக விரித்ை

சிறகுகதள உதடய அந்ைக் கருடன்; நிமிரச் சென்று - கநராகச் பசன்று; உன்னும்

முன்னம் உடன் ஆயினான் - நிதனப்பைற்கு முன்கப இராமனிடம் பசன்று கசர்ந்ைான்.
பபான் துன்னி அன்ன பவயில் - பபான் கபான்ற நிறமுதடய கருடனின்
உடம்பில் இருந்து வருகின்ற ஒளி.

(262)

8264. வாெம் கலந்த ைமர நாள நூலின்

வமக என்ேது என்மன?-ைமழ என்று
ஆெங்மக சகாண்ட சகாமட மீளி அண்ணல்
ெரராைன் சவண்சணய் அணுகும்,
பதெம் கலந்த ைமறவாணர், செஞ் சொல்
அறிவாளர், என்று இம் முதபலார்
ோெம் கலந்த ேசிபோல், அகன்ற-
 ேதகன் துரந்த உரகம்.

ேதகன் துரந்த உரகம் - பாைகனாகிய இந்திரசித்ைன் (இலக்குவன் மீது வானரப்

பதடமீதும்) பசலுத்திய பாம்புக்கதண; ைமழ என்று ஆெங்மக சகாண்ட -
கமகங்கள் என்று ஐயம் பகாள்ளுவைற்கு இடமாக உரிய; சகாமட மீளி அண்ணல் -
பகாதட பகாடுப்பதில் வலிதம மிக்க பபரிகயான் ஆகிய; ெரராைன் - சதடயப்ப
வள்ளலுக்கு உரிய; சவண்மண அணுகும் - திருபநல்பவண்பணய் எனும் ஊதர
பநருங்கிச் கசர்ந்ை; பதெம் கலந்த ைமற வாணர் - கைசஸ் ஆகிய ஒளி பபாருந்திய
அந்ைணர்களும்; செஞ்சொல் அறிவாளர் - பசவ்விய கூரிய சீரிய பசஞ்பசால்
புலவர்களும்; என்று இம்முதபலார் - என்று இவர்கதள முைலாகக் பகாண்ட
சுற்றத்ைார்கள்; ோெம் கலந்த ேசி போல் - அதடந்துள்ள பசிகபால்; அகன்ற - இருந்ை
இடம் பைரியாது மதறந்து விட்டது; (அவ்வாறு துண்டுபட்டு அழிந்து மதறந்ை
நாகங்கதள) வாெம் கலந்தைமர - மணம் பபாருந்திய ைாமதர மலரினது; நாள
நூலின் வமக - ைண்டின் உள்கள உள்ள பமல்லிய நூலின் ைன்தமதய அதடந்து
விட்டது; என்ேது என்மன - என்று பசால்லுவது என்ன சிறப்பு உள்ளது.
இராம சரிைத்தின் இதடயில் ைன்தன ஆைரித்துக் காத்ை வள்ளலின் சிறப்தபப்
பாடிய கம்பரின் பசய்நன்றி மறவாச் பசம்தம உள்ளத்தை எண்ணுக. கநரடியாக
வள்ளதலச் சிறப்பித்ைல், மதற முகமாக உவதம கூறிச் சிறப்பித்ைல் என்ற இரண்டு
வதகயாகக் கவிஞர் இக்காப்பியத்தில் சதடயப்ப வள்ளதலச் சிறப்பித்து உள்ளார்.
சவண்சணய் - திருபநல்பவண்தண என்னும் ைலம். கைவாரப்பாடல் பபற்றது.
சிக்கல் என வழங்கும்.

(263)

8265. ேல்லாயிரத்தின் முடியாத ேக்கம்

அமவ வீெ, வந்து ேடர் கால்
செல்லா நிலத்தின் இருள்ஆதல் செல்ல,
உடல் நின்ற வாளி சிதறுற்று,
எல்லா விதத்தும் உணர்பவாடு நண்ணி
அறபன இமழக்கும் உரபவான்
வல்லான் ஒருத்தன் இமடபய ேடுத்த
வடு ஆன, பைனி வடுவும்.

ேல்லாயிரத்தின் முடியாத - பல ஆயிரக்கணக்கிலும் அடங்கி முடியாை; ேக்கம்

அமவ வீெ - இறகுகதள உதடய இரண்டு சிறகுகளும் அடித்துக் பகாள்வைால்;
வந்து ேடர் கால் - வந்து பரவுகின்ற காற்றானது; செல்லா நிலத்தின் - (நாகக்
கதணயால் கட்டுண்டு விழுந்து கிடப்பவர்களின் பபரும் குவியலால்) பசல்ல
முடியாமல் உள்ள நிலத்தில் பநருங்கி உள்ள; இருள் ஆதல் செல்ல - இருட்டு நீங்கிப்
கபாகும்படி வீசுைலினால்; உடல் நின்ற வாளி சிதறுற்று - (இலக்குவன் முைலிய
வானர வீரர்களுதடய) உடலில் குத்தி நின்ற அம்புகள் சிைறிப் கபாயின; பைனி
வடுவும் - (அவர்களின் உடலங்களில் ஏற்பட்ட பழியாகப் பபாருந்திய உடல்
ைழும்புகளும்); எல்லா விதத்தும் - எல்லா வதகயிலும்; உணர்பவாடு நண்ணி -
அறிகவாடு பபாருந்தி; அறபன இமழக்கும் உரபவான் - அறத்தைகய பசய்யும் மன
வலிதம மிக்க; வல்லான் - வல்லதம உதடய; ஒருத்தன் இமடபய ேடுத்த - ஒரு
ஞானியின் பால் இதடயில் கைான்றிய; வடுவான - பாவத்தைப் கபால் நீங்கின.

ஞானிகளின் பாவம் அவன் அருளால் நீங்குவது கபால, இலக்குவன்

முைலிகயார்க்கும் நாக பாசமும், ைழும்புகளும் கருடனின் சிறகுக்காற்றால் நீங்கின
என்பது கருத்து.
(264)
அதனவரும் உயிர் பபற்று எழுைல்
8266. தருைத்தின் ஒன்று ஒழுகாத செய்மக
தழுவிப் புணர்ந்த தமகயால்,
உரும் ஒத்த சவங் கண், விமன தீய, வஞ்ெர்
உடல் உய்ந்தது இல்மல; உலகின்
கருைத்தின் நின்ற கவி பெமன சவள்ளம்,
ைலர்பைல் அவ் வள்ளல் கமட நாள்
நிருமித்த என்ன, உயிபராடு எழுந்து
நிமல நின்ற, சதய்வ சநறியால்.
தருைத்தின் ஒன்றும் ஒழுகாத செய்மக - அறவழியில் எப்பபாழுதும்
சிறிதுகூட நடக்காை ைன்தம; தழுவிப் புணர்ந்த தமகயால் - பபாருந்தி உள்ள
காரணத்தினால்; உரும் ஒத்த சவங்கண் - இடிதயப் கபான்ற பகாடிய
கண்கதளயும்; விமன - வஞ்சதனதயயும்; தீய - தீய பசயல்கதளயும் பகாண்ட;
வஞ்ெர் உடல் உய்ந்தது இல்மல - வஞ்சகர்களாகிய (அரக்கர்களின்) உடம்புகள் உயிர்
பபற்று எழவில்தல; ைலர் பைல் அவ்வள்ளல் - ைாமதர மலரின் கமல் ைங்கியுள்ள
அந்ைப் பிரமகைவன்; கமட நாள் நிருமித்த என்மன - ஊழி முடிவான பிற்காலத்தில்
பதடத்ை (உயிர்கதளப்) கபால; உலகின் கருைத்தின் நின்ற - உலகத்தில் (பாவத்தைப்
கபாக்கி அறத்தைத் ைதல நிறுத்தும்) காரியத்தில் ஈடுபட்டு நின்ற; கவிபெமன
சவள்ளம் - வானரப்பதட பவள்ளங்கள்; சதய்வ சநறியால் - இதறவனின்
சங்கற்பத்ைால்; உயிபராடு எழுந்து நிமல நின்ற - உயிர் பபற்று எழுந்து ஊக்கத்கைாடு
களத்தில் நிதலயாக நின்றன.

பாவம் கமற்பகாண்ட அரக்கர் உயிர் பபறாதமயும் அற வழியில் நின்ற

இலக்குவன் முைலிகயார் பிதழத்ைதமயும் இப்பாடலில் கூறினார். நாகபாசத்ைால
கட்டுண்ட இலக்குவனும் வானர வீரர்களும், கருடன் வருதகயால் உயிர் பபற்று
எழுைலும், அவ்வாறு இன்றி இலக்குவன் அம்புகளால் உயிரிழந்ை அரக்க வீரர்
உயிர் பபறாதமயும் கூறப்பட்டது. உலகின் கருமம் - அறவழி, கதடநாள் நிருமித்ை -
ஊழி முடிவான பிற்காலத்தில் பதடத்து.

(265)
 இராமன் மகிழ்ைல்
8267. இமளயான் எழுந்து சதாழுவாமன, அன்பின்
இமண ஆர ைார்பின் அமணயா,
‘விமளயாத துன்ேம் விமளவித்த சதய்வம்
சவளி வந்தது’ என்ன வியவா,
கிமளயார்கள் அன்ன துமணபயாமர, ஆவி
சகழுவா, எழுந்து தழுவா,
முமளயாத திங்கள் உகிரான் முன் வந்து,
முமற நின்ற வீரன் சைாழிவான்;

முமற நின்ற வீரன் - அறமுதறயில் நின்ற வீரனாகிய இராமன்; எழுந்து

இமளயான் சதாழுவாமன - மயக்கம் நீங்கி எழுந்து வணங்குபவனான
இதளயவனாகிய இலக்குவதன; அன்பின் - அன்பு மிகுதியால்; இமண ஆர ைார்பின்
அமணயா - இதணந்ை மாதலகள் பபாருந்தி உள்ள மார்பில் இறுகத் ைழுவி;
விமளயாத துன்ேம் விமளவித்த சதய்வம் - வரக்கூடாை பபருந் துன்பத்தை
உண்டாக்கிய பைய்வம்; சவளி வந்தது என்ன - கருடன் வடிவில் பவளி வந்ைது என்று
கூறி; வியவா - வியந்து; கிமளயார்கள் அன்ன - உறவினர்கள் கபான்ற; துமணபயாமர -
துதணவர்களாகிய வானர வீரர்கதள; ஆவி சகழுவா எழுந்து தழுவா - உயிர்
ஒன்றாகுமாறு பநருக்கமாக எழுந்து ைழுவி; முமளயாத திங்கள் உகிரான் முன்வந்து -
பிதறச் சந்திரன் கபான்ற நகங்கதள உதடய கருடனுக்கு முன்னால் வந்து;
சைாழிவான் - (இவற்தறக்) கூறினான்.

பவளி வந்ைது - கருட வடிவில் பவளி வந்ைது, திங்கள் உகிரான் - சந்திரதனப்

கபான்ற நகங்கதள உதடய கருடன்

(266)

இராமன் கருடனிடம் கபசுைல்

8268. ‘ஐய! நீ யாமர? எங்கள் அருந் தவப் ேயத்தின் வந்து,
இங்கு
எய்திமன; உயிரும் வாழ்வும் ஈந்தமன; எம்ைபனாரால்
மகயுமற பகாடற்கு ஒத்த காட்சிமய அல்மல; மீட்சி
செய் திறம் இமலயால்’ என்றான்-பதவர்க்கும் சதரிக்க
ஒணாதான்.
பதவர்க்கும் சதரிக்க ஒணாதான் - கைவர்களும் கூட(த் ைன் பசாரூபத்தை) அறிய
முடியாது உள்ளவனாகிய இராமன்; ஐய - (கருடதனப் பார்த்து) ஐயா; நீ யாமர - நீ
யார்; எங்கள் அருந்தவப் ேயத்தின் - நாங்கள் பசய்ை மிக்க ைவத்தின் பயனால்; இங்கு
வந்து எய்திமன - இங்கு வந்து அதடந்ைாய்; உயிரும் வாழ்வும் ஈந்தமன - (நாகக்
கதணயால் இறந்ைவர்களுக்கு) உயிதரயும் வாழ்தவயும் ைந்ைாய்; எம்ைபனாரால் -
எங்கதளப் கபான்றவர்களால்; மகயுமற பகாடற்கு ஒத்த காட்சிமய அல்மல -
காணிக்தகப் பபாருள்

பகாள்ளுவைற்கு உரிய கைாற்றம் உதடயவனாயும் இல்தல; மீட்சி செய்திறம்

இமலயால் என்றான் - (எனகவ நீ பசய்ை உைவிக்குக்) தகம்மாறு பசய்ய வழி இல்தல
என்றான்.

(267)

8269. ‘சோருளிமன உணர பவறு புறத்தும் ஒன்று உண்படா,

புந்தித்
சதருளிமன உமடயர் ஆயின்? செயல் அருங் கருமணச்
செல்வ!
ைருளினில் வரபவ, வந்த வாழ்க்மக ஈது ஆகின், வாயால்
அருளிமனஎன்னின், எய்த அரியன உளபவா?-ஐய!

ஐய! - ஐயகன; செயல் அருங் கருமணச் செல்வ - பசய்ைற்கு அரிய அருட் பசயல்
பசயத் பசல்வகன! ைருளினின் வரபவ வந்த வாழ்க்மக ஈது ஆகின் - மயங்கி
வருந்ைவைற்கு இடமாக வந்ைகை இந்ை வாழ்க்தக என்றால்; வாயால் அருளிமன
என்னின் - (நீ) வாயினால் அருள்பகாண்டு வரம் ைருவாய் என்றால்; எய்த அரியன
உளபவா - (எங்களால்) எய்ை முடியாை அரியகபறுகள் எதவகயனும் உள்ளைா? புந்தித்
சதருளிமன உமடயர் ஆயின் - அறிவுத் பைளிவு உதடயவர்களாய் இருந்ைால்;
சோருளிமன உணர பவறு புறத்தும் ஒன்று உண்படா? - (நீ பசய்ை இந்ை உைவியின்)
பபாருளிதன உணர்ந்து பகாள்ள கவறு பபாருள் புறத்தில் ஒன்றும் இல்தல. (நீ
பசய்ை உைவிக்குக் தகம்மாறாகக் பகாடுக்கப் புறத்தில் எப்பபாருளும் இல்தல
என்றபடி)

(268)

8270. ‘கண்டிமல, முன்பு; சொல்லக் பகட்டிமல; கடன்

ஒன்று எம்ோல்
சகாண்டிமல; சகாடுப்ேது அல்லால், குமற இமல; இது
நின் சகாள்மக;
“உண்டு, இமல” என்ன நின்ற உயிர் தந்த உதவிபயாபன!
ேண்டு இமல நண்பு; நாங்கள் செய்வது என்? ேகர்தி!’
என்றான்.

உண்டு இமல என்ன நின்ற உயிர் தந்த உதவிபயாபன - உண்கடா இல்தலகயா

என்று ஐயங் பகாள்ளும்படியாக நின்றிருந்ை இலக்குவன் உயிதர (மீட்டும்) ைந்ை
உைவிகயாகன! ேண்டு நண்பு இமல - (உனக்கும் எங்களுக்கும்) முன்பு (எந்ை
விைமான) நட்பும் இல்தல; முன்பு கண்டிமல - முன்னால் (நீ எங்கதளக்)
கண்டதுமில்தல; சொல்லக் பகட்டிமல - (எங்கதளப் பற்றி மற்றவர்) பசால்லக்
ககட்டதும் இல்தல; எம்ோல் - எங்களிடம்; கடன் ஒன்று சகாண்டிமல - கடனாக
எந்ை ஒன்தறயும் பபற்றுக் பகாண்டதும் இல்தல; சகாடுப்ேது அல்லால் -
எங்களுக்குச் பகாடுப்பது அல்லாமல்; குமற இமல - இதுகவ உனது ககாட்பாடாக
இருக்கிறது; நாங்கள் செய்வது என் ேகர்தி - நாங்கள் (உனக்குச்) பசய்யும் தகம்மாறு
என்ன பசால்; என்றான் - என்று (இராமன்) ககட்டான்.

எங்களுக்கும் உனக்கும் இதுவதர எத்ைதகய பைாடர்பும் இல்தல எனினும் நீ

எங்களுக்குக் தகம்மாறு கருைாது உயிர் ைந்து கபருைவி புரிந்து உள்ளாய்.
அப்படிப்பட்ட உனக்கு நாங்கள் எவ்வதகயில் உைவுவது என்று இராமன்
கருடதனப் பாராட்டிக் கூறியவாறு. கண்டிதல - ககட்டிதல என்பவற்றுக்கு
எங்களால் முன்பு காணப்பட்டாயில்தல. ககட்கப்பட்டாயில்தல என்று இராமன்
கூற்றாக தவத்ைகல பபாருந்தும்; கருடன் இவர்கதளக் கண்டானா?
ககட்டுள்ளானா? என்பதை இவன் விசாரித்ைல் பபாருந்ைாது என்பது மகாவித்துவான்
மயிலம். கவ. சிவசுப்பிரமணின் அவர்கள் கருத்து.

(269)
கருடன் மறுபமாழி கூறி விதட பபறல்
8271. ேறமவயின் குலங்கள் காக்கும் ோவகன், ‘ேமழய நின்பனாடு
உறவு உள தன்மைஎல்லாம் உணர்த்துசவன்; அரக்கபனாடு
அம்
ைற விமன முடித்த பின்னர், வருசவன்’ என்று உணர்த்தி,
‘ைாயப்
பிறவியின் ேமகஞ! நல்கு, விமட’ எனப் சேயர்ந்து
போனான்.
ேறமவயின் குலங்கள் காக்கும் ோவகன் - பறதவக் கூட்டங்கதளப்
பாதுகாக்கின்ற தூயவனாகிய கருடன்; ைாயப் பிறவியின் ேமகஞ - (இராமதனப்
பார்த்து) மாயப்பிறப்பறுக்கும் பிறவியின் பதகவகன; நின்பனாடு ேமழய உறவு உள
தன்மை எல்லாம் - உன்கனாடு (எனக்குப்) பதழய உறவு உள்ள ைன்தமகதள
எல்லாம்; அரக்கபனாடு - அரக்கனாகிய
இராவணகனாடு; அம்ைறவிமன முடித்த பின்னர் வருசவன் உணர்த்துசவன் -
அந்ைப் கபார்த்பைாழிதல (நீ) முடித்ை பின்பு வந்து உணர்த்துகவன்; என்று உணர்த்தி -
என்று கூறி; நல்கு விமட - இப்கபாது நீ எனக்கு விதட பகாடு; எனப் சேயர்ந்து
போனான் - என்று திரும்பிப் கபானான்.

(270)

இராமன் புகழ்ச்சியும் அனுமன் கபபராலியும்

8272. ஆரியன் அவமன பநாக்கி, ‘ஆர் உயிர் உதவி, யாதும்
காரியம் இல்லான் போனான்; கருமணபயார் கடமை ஈதால்;
பேர் இயலாளர், “செய்மக ஊதியம் பிடித்தும்” என்னார்;
ைாரிமய பநாக்கிக் மகம்ைாறு இயற்றுபைா, மவயம்?
என்றான்.

ஆரியன் - இராமன்; அவமன பநாக்கி - அந்ைக் கருடதனப் பார்த்து; ஆர் உயிர்

உதவி - (நாகக் கதணயால் விழுந்து இறந்ைவர்களுக்கு) அருதமயான உயிதரத்
ைந்துைவி; யாதும் காரியம் இல்லாைல் போனான் - (நம்மிடத்தில்) எந்ைக்
காரியத்தையும் (தகம்மாறாகப்) பபறாமல் கபானான்; கருமணபயார் கடமை ஈதால் -
அருளுதடயவர்களுதடய பசய்தக இதுைான் (கபாலும்); பேர் இயலாளர் -
பபருந்ைன்தமயுதடயவர்கள்; செய்மக ஊதியம் பிடித்தும் என்னார் - பசய்யும்
பசயலுக்குப் பயன் பபறுகவாம் என்று எண்ண மாட்டார்கள்; (இஃது எவ்வாறு
எனின்) மவயம் - இவ்வுலகில் வாழ்பவர்கள்; ைாரிமய பநாக்கிக் மகம்ைாறு
இயற்றுபைா - மதழ (ைங்களுக்கு) உைவுைதல கநாக்கி அைற்குக் தகம்மாறு பசய்ய
வல்லதம உதடயவர்கள் ஆள்வார்ககளா? என்றான் - என்று கூறினான்.

தகம்மாறு கருைாது நாகக் கதணயால் விழுந்து கிடந்ைவர்கதள உயிர்ப்பித்துக்

காரியம் இல்லான் கபான கருடனது பசயல், உலகத்ைவர் எவ்வித் தகம்மாறு
பசய்யாை இடத்தும் அவர்களுக்குப் பபய்து உைவும் மதழயின் பசயல் கபான்றது
என்றார்.

மகம்ைாறு பவண்டா கடப்ோடு ைாரிைாட்டு என்னாற்றுங் சகால்பலா உலகு

ஒப்புரவறிதல் - 1 என்ற திருக்குறளின் கருத்து முழுவதும்

இப்பாடலில் அதமந்துள்ளதம கநாக்குக.
(271)

8273. ‘“இறந்தனன், இளவல்” என்னா, இமறவியும் இடுக்கண்

எய்தும்;
ைறந்தனர் உறங்குகின்ற வஞ்ெரும் ைறுகி, “மீளப்
பிறந்தனர்” என்று சகாண்டு, ஓர் சேரும் ேயம் பிடிப்ேர்
அன்பற;
அறம் தரு சிந்மத ஐய! ஆர்த்தும்’ என்று அனுைன்
சென்னான்.

அனுைன் - அனுமன்; அறம் தரு சிந்மத ஐய - (இராமதன கநாக்கி) அறம்

நிதறந்ை மனத்தை உதடய ஐயகன! இளவல் இறந்தனன் என்னா - நாம்
இப்பபாழுது மகிழ்ச்சிக்குரிய பசயல் பசய்யவில்தல எனில் இளவலாகிய
இலக்குவன் இறந்து விட்டான் என்று; இமறவியும் இடுக்கண் எய்தும் - சீதையும்
துன்பம் அதடவாள்; ைறந்தனர் உறங்குகின்ற வஞ்ெமும் ைறுகி - (கபராரவாரம்
பசய்ைால்) (கவதலதய) மறந்து உறங்குகின்ற (பதக முடித்கைாம் என்று)
வஞ்சதனப் பண்புள்ள அரக்கர்களும் (மனம் கலங்கி); மீளப் பிறந்தனர் என்று
சகாண்டு - மீளவும் (நாம்) உயிர் பபற்று எழுந்து விட்கடாம் என்று எண்ணிக்
பகாண்டு; ஓர் சேரும் ேயம் பிடிப்ேர் அன்பற - ஒப்பற்ற மிக்க அச்சம் பகாள்வார்கள்
அல்லவா? ஆர்த்தும் என்று - (இச்பசயல்களுக்காக நாம்) ஆரவாரம் பசய்கவாம் என்று;
சொன்னான் - கூறினான்.

சீதையின் மனத்துயர் நீங்கவும், பதகவர் பயம் பகாள்ளவும் கபபராலி எழுப்ப

அனுமதி ைருக என அனுமன் இராமனிடம் கவண்டினன் என்க. இலக்குவன்
முைலிகயார் இறந்ைதை அரக்கர் சீதையிடம் பைரிவித்துத் துன்புறுத்துவர் என
அனுமன் கருதிகய இவ்வாறு கூறினான் என்க. மாயாசனகப் படலமும்,
சீதைகளங்காண் படலமும் அனுமன் பகாண்ட எண்ணம் சரியானது ைான் என்பதைக்
காட்டி நிற்றதல உணர்க.

(272)

8274. ‘அழகிது’ என்று அண்ணல் கூற, ஆர்த்தனர்-

கடல்கள் அஞ்சிக்
குமழவுற, அனந்தன் உச்சிக் குன்றின்நின்று அண்டபகாளம்
எழ மிமெ, உலகம் பைல் பைல் ஏங்கிட, இரிந்து சிந்தி
ைமழ விழ, ைமலகள் கீற, ைாதிரம் பிளக்க ைாபதா.
அண்ணல் - ைதலதமப் பபருதம உள்ள இராமன்; அழகிது என்று கூற - (இதுகவ)
ைகுதி உதடயது என்று கூற; கடல்கள் அஞ்சிக் குமழவுற - (வானரப் பதடவீரர்கள்)
கடல்கள் எல்லாம் அஞ்சிக் கலக்கமுறவும்; அனந்தன் குன்றின் உச்சி நின்று -
ஆதிகசடனது மதலகபான்ற ைதலயின் உச்சியில் இருந்து; அண்ட பகாளம் மிமெ எழ
- உலக உருண்தட கமல் கநாக்கி எழவும்; உலகம் பைல் பைல் ஏங்கிட - உலகத்து
உயிர்கள் கமலும் கமலும் ஏக்கம் பகாள்ளவும்; ைமழ இரிந்து சிந்திவிழ - கமகங்கள்
நிதல பகட்டுச் சிைறி விழவும்; ைமலகள் கீற - மதலகள் பிளவுபடவும்; ைாதிரம்
பிளக்க - திதசகள் பிளவுபடவும்; ஆர்த்தனர் ைாபதா - கபபராலி பசய்ைனர்.
(273)

இராவணன் ஆர்ப்பபாலி ககட்டல்

8275. ேழிப்பு அறு பைனியாள்ோல் சிந்தமன ேடர, கண்கள்

விழிப்பு இலன், பைனி ொல சவதும்பினன், ஈென் பவலும்
குழிப்ே அரிது ஆய ைார்மே ைன்ைதன் சகாற்ற வாளி
கிழிப்புற, உயிரிப்பு வீங்கிக் கிடந்த வாள் அரக்கன்
பகட்டான்.

ேழிப்பு அறு பைனியாள் ோல் - பழிப்பைற்கு அருதமயான திருகமனி

அழகுதடய சீதையின் இடத்தில்; சிந்தமன ேடர - மனம் பசன்று
 பரவியைனால்; கண்கள் விழிப்பு இலன் - கண்கதள விழித்துப் பார்த்ைலும்
இல்லாைவனாய்; பைனி ொல சவதும்பினன் - உடம்பு விரககவைதனயால்
மிக பவதும்பப்பபற்று; ஈென் பவலும் - சிவபிரானது சூலகவலும்;
குழிப்பு அரிது ஆய ைார்மே - துதளப்பைற்கு அருதமயான (மிக்க
வலிதமஉதடயைன்) மார்தப; ைன்ைதன் சகாற்ற வாளி கிழிப்புற -
மன்மைனது பவற்றி பபாருந்திய அம்புகள் ஊடுருவிப் புறம் கபாக;
உயிர்ப்பு வீங்கி - பபருமூச்சு மிகுதியாக; கிடந்த - விட்டுக்பகாண்டு கிடந்ை;
வாள் அரக்கன் - வாள் பதடதய உதடய அரக்கனாகிய இராவணன்;
பகட்டான் - (வானரப் பதடயினர் எழுப்பிய கபபராலிதயக்) ககட்டான்.
ஒண்ணுதற்பகா உமடந்தபத ஞாட்பினுள் நண்ணாரும் உட்குசைன் பீடு

தமகயணங்குறுத்தல் - 8

என்ற குறதள நிதனவுபடுத்ைதல உணர்க.

(274)

8276. தாமத சொல் தமலபைல் சகாண்ட தாேதன், தருை மூர்த்தி

ஈமதகள் தீர்க்கும் நாைத்து இராைமன எண்ணி ஏங்கும்
சீமதயும், அவமள உன்னிச் சிந்தமன தீர்ந்தும் தீராப்
பேமதயும், அன்றி, அவ் ஊர் யார் உளர், துயில் சேறாதார்?

தாமத சொல் தமல பைல் சகாண்ட - ைந்தையாகிய (ைசரைனது) பசால்தலத்

ைதலகமற்பகாண்டு பசயல் பசய்ை; தாேதன் - ைவகவடத்தை உதடயவனும்;
தருை மூர்த்தி - அறந்ைதல நிறுத்ை வந்ைவனும்; ஈமதகள் தீர்க்கும் நாைத்து
இராைமன - ஓதியவர்களுதடய துன்பங்கதள நீக்கும் திருப்பபயதர உதடயவனும்
ஆய இராமதன; எண்ணி ஏங்கும் சீமதயும் - எண்ணி எண்ணி வருந்துகிற சீதையும்;
அவமள உன்னி - அவதள நிதனத்து; சிந்தமன தீர்ந்தும் தீராப் பேமதயும் - (அவள்
ைன்தன விரும்பாள் எனத்) பைரிந்தும் (அவளிடத்தில் பகாண்ட) கமாகம் நீங்காை
அறிவிலியாகிய இராவணனும்; அன்றி - ஆகிய அவர்கதளத் ைவிர; அவ் ஊர் - அந்ை
இலங்தகயில்; துயில் சேறாதார் யார் உளர் - தூங்காைவர்கள் யார்? ஒருவரும் இல்தல
என்றபடி.
(275)

8277. சிங்கஏறு, அெனிஏறு பகட்டலும், ‘சீற்றச் பெமன

சோங்கியது’ என்ன, ைன்னன் சோருக்சகன எழுந்து,
‘ “போரில்
ைங்கினர் ேமகஞர்” என்ற வார்த்மதபய வலியது!’ என்னா,
அங்மகபயாடு அங்மக சகாட்டி, அலங்கல் பதாள் குலுங்க
நக்கான்.
சிங்க ஏறு ைன்னன் - ஆண் சிங்கம் கபான்றவனாகிய இராவணன்; அெனி ஏறு
பகட்டலும் - ஆணிடி கபான்ற (வானரப் பதடயின்) கபபராலி ககட்ட உடகன;
சீற்றச் பெமன சோங்கியது
என்ன - சினம் மிக்க வானரப்பதட கபாருக்கு எழுந்ைது என்று எண்ணி;
சோருக்சகன எழுந்து - விதரவாக எழுந்து; போரில் ைங்கினர் ேமகஞர் என்ற -
கபாரில் பதகவர்கள் இறந்து ஒழிந்ைனர் என்று (இந்திரசித்ைன் கூறிய); வார்த்மதபய
வலியது என்னா - பசாற்கள் (மிக)வலிதம உதடயனவாய் உள்ளன என்று இகழ்ந்து
கூறி; அங்மகபயாடு அங்மக சகாட்டி - உள்ளங் தககயாடு உள்ளங்தகதயச்
கசர்த்துத் ைட்டி; அலங்கல் பதாள் குலுங்க நக்கான் - மாதல அணிந்ை (ைன்) கைாள்கள்
குலுங்குமாறு சிரித்ைான்.

(276)

8278. ‘இடிக்கினற் அெனி என்ன இமரக்கின்றது, இராைன் போல்

வில்;
சவடிக்கின்றது அண்டம் என்ன, ேடுவது தம்பி வில் நாண்;
அடிக்கின்றது என்மன வந்து, செவிசதாறும் அனுைன்
ஆர்ப்பு;
பிடிக்கின்றது உலகம் எங்கும், ேரிதி பெய் ஆர்ப்பின்
சேற்றி,*

இராைன் போர் வில் - இராமனுதடய கபார் பசய்ைற்குரிய வில்லானது;

இடிக்கின்ற அெனி உன்ன இமரக்கின்றது - இடிக்கின்ற இடி கபாலப் கபபராலி
பசய்கின்றது; தம்பி வில் நாண் - ைம்பியாகிய இலக்குவனது வில் நாபணாலி;
அண்டம் சவடிக்கின்றது என்ன ேடுவது - இந்ை அண்டககாளம்
பவடிபடுகிகறைா என்று எண்ணும்படி ஒலிக்கின்றது; அனுைன் ஆர்ப்பு -
அனுமனுதடய கபபராலி; என்மன - என்னுதடய; செவிசதாறும் வந்து அடிக்கின்றது
- பசவிகள் கைாறும் வந்து ைாக்குகின்றது; ேருதி பெய் ஆர்ப்பின் சேற்றி - கதிரவன்
மகனாகிய சுக்கிரீவனின் கபபராலியின் ைன்தம; உலகம் எங்கும் பிடிக்கின்றது -
உலகம் முழுதும் பரவி ஒலிக்கின்றது.

(277)

8279. ‘அங்கதன் அவனும் ஆர்த்தான்; அந்தரம் ஆர்க்கின்றானும்,

சவங் கத நீலன்; ைற்மற வீரரும், பவறு பவறு,
சோங்கினர் ஆர்த்த ஓமெ அண்டத்தும் புறத்தும் போன;
ெங்மக ஒன்று இன்றித் தீர்ந்தார் ோெத்மத, தருைம் நல்க.*
அவனும் அங்கதன் ஆர்த்தான் - அந்ை அங்கைனும் கபபராலி பசய்கின்றான்;
சவங்கத நீலன் - பகாடும் சினம் உதடய நீலனும்; அந்தரம் ஆர்க்கின்றானும் -
விண்ணில் ஓதச எழுமாறு ஒலிக்கின்றான்; ைற்மற வீரரும் - பிற வானர வீரர்களும்;
பவறு பவறு - ைனித்ைனியாகப்; சோங்கினர் ஆர்த்த ஓமெ - மன மகிழ்ச்சி பகாண்டு
ஒலித்ை கபபராலி; அண்டத்தும் புறத்தும் போன - இந்ை அண்டத்திலும் அைற்கு
அப்பாலும் பரவின; தருைம் நல்க - அறம் துதண நின்றைனால்; ோெத்மத - நாகக்
கதணயில் இருந்து; ெங்மக ஒன்று இன்றித் தீர்ந்தார் - ஐயம் எதுவும் இல்லாமல்
நீங்கினார்கள்; (வானரப் பதடயினரும் இலக்குவனும் என்க.)

(278)

இராவணன் இந்திரசித்ைன் மாளிதகக்கு எழுைல்

8280. என்ேது சொல்லி, ேள்ளிச் பெக்மகநின்று இழிந்து, பவந்தன்,
ஒன்ேது பகாடி வாட் மக அரக்கர் வந்து உமழயின் சுற்ற,
சோன் சோதி விளக்கம் பகாடிப் பூங் குமழ ைகளிர் ஏந்த,
தன் சேருங் பகாயில்நின்றும் ைகன் தனிக் பகாயில்
ொர்ந்தான்.*
பவந்தன் - அரசனாகிய இராவணன்; என்ேது சொல்லி - என்பது பலவற்தறத்
(ைனக்குள்) பசால்லிக்பகாண்டு; ேள்ளிச் பெக்மக நின்று இழிந்து - படுக்தகயில்
இருந்து இறங்கி; வாட்மக ஒன்ேது பகாடி அரக்கர் - வாதளக் தகயில் ஏந்திய ஒன்பது
ககாடி அரக்க வீரர்கள்; வந்து உமழயின் சுற்ற - திரண்டு வந்து பக்கங்களில் சூழ்ந்து
உடன் வரவும்; பூங்குமழ ைகளிர் பகாடி - அழகிய காைணிதய அணிந்ை மகளிர்
ககாடியளவினர்; சோன் சோதி விளக்கம் ஏந்த - பபான்னால் பசய்யப்பட்ட
விளக்குகதள ஏந்தி உடன் வரவும்; தன் சேருங்பகாயில் நின்றும் - ைன் பபரிய
அரண்மதனயில் இருந்து; ைகன் தனிக்பகாயில் ொர்ந்தான் -
மகனாகிய இந்திரசித்ைனது சிறப்புதடய அரண்மதனக்குச் (பசன்று) கசர்ந்ைான்.

(279)

8281. தாங்கிய துகிலார், சைள்ளச் ெரிந்து வீழ் குழலார் தாங்கி

வீங்கிய உயிர்ப்ோர், விண்மண விழுங்கிய முமலயார்,
சைல்லத்
தூங்கிய விழியார், தள்ளித் துளங்கிய நமடயார்,-வல்லி
வாங்கிய ைருங்குல் ைாதர்,-அனந்தரால் ையங்கி வந்தார்.

வல்லி வாங்கிய ைருங்குல் ைாதர் - பூங்பகாடிதயயும் பின்னிடச் பசய்ை

இதடயிதன உதடய பபண்கள்; தாங்கிய துகிலார் - (தகயில் தூக்கித்) ைாங்கிய
கசதலதய உதடயவராயும்; சைள்ளச் ெரிந்து வீழ் குழலார் - (கூட்டி முடிக்கப்
பபறாதமயால்) பமல்லச் கசார்ந்து பைாங்குகிற கூந்ைதல உதடயவராயும்; தாங்கி
வீங்கிய உயிர்ப்ோர் - ைதடப்பட்டுப் பின்பு மிகுதியாக பவளிப்படுகிற
பபருமூச்சிதன உதடயவராயும்; விண்மண விழுங்கிய முமலயார் - ஆகாயத்தை
இடமின்றி விழுங்கிய (பருத்ை) மார்பகங்கதள உதடயவராயும்; சைல்லத் தூங்கிய
விழியார் - அதர குதறயாகத் தூங்கிய கண்கதள உதடயவராயும்; தள்ளித் துளங்கிய
நமடயார் - ைடுமாறி நடுங்கும் நதடயிதன உதடயவராயும்; அனந்தரால் ையங்கி
வந்தார் - தூக்க மயக்கத்ைால் மயங்கி (இராவணகனாடு) வந்ைார்கள்.

(280)

8282. ோனமும், துயிலும், கண்ட கனவும், ேண் கனிந்த ோடல்

கானமும், தள்ளத் தள்ள, களிசயாடும் கள்ளம் கற்ற,
மீனினும் சேரிய, வாட் கண் விழிப்ேது முகிழ்ப்ேது ஆக,
வானவர் ைகளிர் போனார், ைழமல அம் ெதங்மக ைாழ்க*

வானவர் ைகளிர் - கைவமாைர்கள்; ோனமும் - மதுபானமும்; துயிலும் - தூக்கமும்;

கண்ட கனவும் - (ைாங்கள் கண்ட) கனவுகளும்; ேண் கனிந்த ோடல் கானமும் -
(இராவணதனப் புகழ்ந்து பாடப்பட்ட) இதசகனிந்ை இனிய பாடல்களும்;
தள்ளத் தள்ள - (ைம்தமச்) சூழ்ந்து சுற்றித்ைள்ளத் ைள்ள; களிசயாடும் கள்ளம் கற்ற
மீனினும் - மைச் பசருக்குடன் வஞ்சதனதயக் கற்றுள்ள மீதனக்காட்டிலும்;
சேரிய வாட்கண் - பபரிய ஒளி பபாருந்திய (ைங்கள்) கண்கள்; விழிப்ேது
முகிழ்ப்ேது ஆக - திறப்பதும் மூடுவதுமாக (இருக்க); அம் ெதங்மக ைழமல ைாழ்க -
அழகிய சைங்தககள் பமன்தமயாக ஒலிக்கப்; போனார் - (இராவணனுடன்)
பசன்றார்கள்.
(281)

8283. ைமழயிமன நீலம் ஊட்டி, வாெமும் புமகயும் ஆட்டி,

உமழ உமழ சுருட்டி, சைன் பூக் குவித்து, இமடக்கு
இமடயூறு என்னா,
பிமழயுமட விதியார் செய்த சேருங் குழல்,
கருங் கண், செவ் வாய்,
இமழ அணி, ைகளிர் சூழ்ந்தார், அனந்தரால்,
இடங்கள்பதாறும்.

ைமழயிமன நீலம் ஊட்டி - கமகத்திற்கு நீல நிறத்தை ஏற்றி; வாெமும் புமகயும்

ஆட்டி - (அைற்கு) மணத்தையும் (அகில்) புதகதயயும் ஊட்டிச்; சுருட்டி - சுருளச்
பசய்து; உமழ உமழசைன் பூக்குவித்து - இதட இதடகய பமன்தனமயான
மலர்கதளச் கசர்த்துச் பசாருகி; இமடக்கு இமடயூறு என்னா - நூலிதடக்குத் துன்பம்
உண்டாகும் என்று கருைாமல்; பிமழயுமட விதியார் செய்த - பிதழதய உதடய விதி
உண்டாக்கிய; சேருங்குழல் - நீண்ட கூந்ைதலயும்; கருங்கண் - கருதமயான
கண்கதளயும்; செவ்வாய் - சிவந்ை வாயிதனயும் உதடய; இமழ அணி ைகளிர் -
அணிகலன்கதள அணிந்ை பபண்கள்; அனந்தரால் - தூக்கக் கலக்கத்கைாடு;
இடங்கள் பதாறும் சூழ்ந்தார் - பக்கங்களில் எல்லாம் (இராவணதனச்) சூழ்ந்ைார்கள்.
(282)
8284. பதனிமட, கரும்பில், ோலில் அமுதினில், கிளவி பதடி,
ைானிமட, கயலில், வாளில், ைலரிமட, நயனம் வாங்கி,
பைல் நமட அமனய ைற்றும் நல் வழி நல்க பவண்டி,
வானுமட அண்ணல் செய்த ைங்மகயர் ைருங்கு சென்றார்.
வானுமட அண்ணல் - சத்தியகலாகத்தைத் ைனக்கு உரிதமயாக உதடய
பிரமகைவன்; பதனிமட - கைன் இடத்திலும்; கரும்பில் - கரும்பின் இடத்திலும்;
ோலில் - பாலின் இடத்திலும்; அமுதினில் - கைவர்களின் அமுைத்தின் இடத்திலும்;
கிளவி பதடி - (உள்ள இனிய பகுதிகதளப்) கபச்சிதன (உருவாக்கத்) கைடி அதமத்து;
ைானிமட - மானின் இடத்திலும்; கயலில் - கயல் மீனிடத்திலும்; வாளில் - வாளின்
இடத்திலும்; ைலரிமட - மலர்களின் இடத்திலும்; நயனம் வாங்கி - (உள்ள சிறப்புப்
பகுதிகதளச் கசர்த்துக்) கண்களாகச் சதமத்து; ைற்றும் அமனய பைல் நமட -
மற்றும் அதவ கபான்ற சிறப்புதடயதவகளான; நல்வழி நல்கபவண்டி - நல்ல
வதககதளக் பகாண்டு பதடக்க விரும்பி; செய்த ைங்மகயர் - பதடத்ை மகளிர்;
ைருங்கு சென்றார் - (இராவணன் உதடய) பக்கங்களில் பசன்றார்கள்.

(283)

8285. சதாடங்கிய ஆர்ப்பின் ஓமெ செவிப்புலம் சதாடர்தபலாடும்,

இடங்கரின் வயப் போத்து அன்ன எறுழ் வலி அரக்கர்
யாரும்,
ைடங்கலின் முழக்கம் பகட்ட வான் கரி ஒத்தார்; ைாதர்
அடங்கலும், அெனி பகட்ட அமள உமற அரவம் ஒத்தார்.

சதாடங்கிய - (வானரப் பதடயினர்) பைாடங்கிச் (பசய்ை); ஆர்ப்பின் ஓமெ -

கபபராலி; செவிப்புலம் சதாடர்தபலாடும் - காதுகளாகிய புலத்தில் நுதழந்ை
உடகன; இடங்கரின் வயப் போத்து அன்ன - வலிய ஆண் முைதலதய ஒத்துள்ள;
எறுழ் வலி அரக்கர் யாரும் - மிக்க வலிதம உதடய அரக்கர்கள் எல்கலாரும்;
ைடங்கலின் முழக்கம் பகட்ட - சிங்கத்தின் முழக்கத்தைக் ககட்ட; வான் கரி ஒத்தார் -
பபரிய யாதனகதள ஒத்து விளங்கினார்கள்; ைாதர் அடங்கலும் - அரக்கப் பபண்டிர்
எல்கலாரும்; அெனி பகட்ட - இடி முழக்கம் ககட்ட; அமள உமற அரவம் -
புற்றில் வாழும் பாம்புகதள; ஒத்தார் - ஒத்ைார்கள்.

(284) இந்திரசித்ைதன இராவணன் காணல்

8286. அரக்கனும், மைந்தன் மவகும் ஆடகத்து அமைந்த ைாடம்
சோருக்சகனச் சென்று புக்கான், புண்ணினில் குமிழி
சோங்கத்
தரிக்கிலன், ைடங்கல்ஏற்றால் சதாமலப்புண்டு ொய்ந்து
போன,
கருக் கிளர் பைகம் அன்ன, களிறு அமனயாமனக் கண்டான்.
 அரக்கனும் - அரக்கனாகிய இராவணனும்; மைந்தன் மவகும் - ைன் மகனாகிய
(இந்திரசித்ைன்) ைங்கி உள்ள; ஆடகத்து அமைந்த ைாடம் - பபான்னால் பசய்யப்பட்ட
மாளிதகக்குள்; சோருக்சகனச் சென்று புக்கான் - விதரவாகச் பசன்று கசர்ந்ைான்;
புண்ணினில் குமிழி சோங்கத் - (இலக்குவனது அம்புகள் துதளத்ை) புண்களில்
(இருந்து) இரத்ைக்குமிழி பபாங்கி பவளிப்படத்; தரிக்கிலன் - பபாறுக்க
மாட்டாைவனாகி; ைடங்கல் ஏற்றால் - ஆண் சிங்கத்தினால்; சதாமலப்புண்டு
ொய்ந்து போன - வலிதம பகட்டு ஒழிந்து கபான; கருக்கிளர் பைகம் அன்ன -
கருதமயான நீர் பபாருந்திய கமகத்தைப் கபான்ற; களிறு அமனயாமனக் கண்டான்
- ஆண் யாதனதயப் கபான்றவனாக உள்ள இந்திர சித்ைதனக் கண்டான்.

(285)

8287. எழுந்து அடி வணங்கல் ஆற்றான், இரு மகயும்

அரிதின் ஏற்றித்
சதாழும் சதாழிலாமன பநாக்கித் துணுக்குற்ற ைனத்தன்,
‘பதான்றல்!
அழுங்கிமன; வந்தது என்மன அடுத்தது?’ என்று எடுத்துக்
பகட்டான்;
புழுங்கிய புண்ணினானும், இமனயன புகலலுற்றான்;
எழுந்து அடி வணங்கல் ஆற்றான் - எழுந்து (ைந்தையின்) அடி வணங்குவைற்குக் கூட
முடியாைவனாய்; இருமகயும் அரிதின் ஏற்றித் - (ைன் இரண்டு) தககதளயும்
(பபருமுயற்சி பசய்து) அருதமப்பாட்கடாடு (ைதலக்கு) கமல் தூக்கி; சதாழும்
சதாழிலாமன பநாக்கித் - பைாழுகின்ற பைாழிதல உதடயவனான

இந்திரசித்ைன் பார்த்து; துணுக்குற்ற ைனத்தன் - நடுக்கம் பகாண்ட மனத்தை

உதடயவனாய்; பதான்றல் - கைான்றகல; அழுங்கிமன - (நீ) மிக வருத்ைம் பகாண்டு
உள்ளாய்; அடுத்தது - அண்தமயில்; என்மன வந்தது - உனக்கு என்ன தீங்கு வந்ைது;
என்று எடுத்துக் பகட்டான் - என்று பல ைடதவ ககட்டான்; புழுங்கிய புண்ணினானும் -
துன்பம் உற்று வருந்துவைற்குக் காரணமாகிய புண்கதள உதடயனாகிய
இந்திரசித்ைனும்; இமனயன புகலலுற்றான் - இத்ைதகய பசாற்கதளச் பசால்லத்
பைாடங்கினான்.

(286)

இந்திரசித்ைன் மறுபமாழி
8288. ‘உருவின உரத்மத முற்றும் உலப்பு இல உதிரம் வற்றப்
ேருகின அளப்பிலாத ேகழிகள்; கவெம் ேற்று அற்று
அருகின; பின்மன, ொல அலசிசனன்; ஐய! கண்கள்
செருகின அன்பற, யானும் ைாமயயின் தீர்ந்திபலபனல்?
 ஐய! - ஐயகன; அளப்பில்லாத ேகழிகள் - (இலக்குவன் என் மீது பைாடுத்ை)
மிகப்பலவாகிய அம்புகள்; உரத்மத முற்றும் உருவின - என் மார்பு முழுவதும்
பாய்ந்து ஊடுருவின்; உலப்பு இல உதிரம் வற்றப் ேருகின - குதறந்து அழிைல்
இல்லாை (என் உடம்பில் உள்ள) குருதிதய வற்றிப் கபாகுமாறு பருகி விட்டன;
கவெம் ேற்று அற்று அருகின - (என் மார்புக்) கவசங்கள் பநக்கு விட்டுப் பிளந்ைன;
பின்மன ொல அலசிசனன் - பின்பு மிகவும் ைளர்ந்து கபாகனன்; கண்கள் செருகின
அன்பற - (என்) கண்கள் பசாருகிவிட்டன அல்லவா? யானும் - நானும்;
ைாமயயின் தீர்ந்திபலபனல் - மாதயயினால் மதறயாமல் இருந்து இருப்கபன்
என்றால்; (இறந்கை கபாய் இருப்கபன் என்றவாறு)

(287)

8289. இந்திரன், விமடயின் ோகன், எறுழ் வலிக் கலுழன் ஏறும்

சுந்தரன், அருக்கன் என்று இத் சதாடக்கத்தார் சதாடர்ந்த
போரில்,
சநாந்திசலன்; இமனயதுஒன்றும் நுவன்றிசலன்; ைனிதன்
பநான்மை,
ைந்தரம் அமனய பதாளாய்! வரம்பு உமடத்து அன்று
ைன்பனா.

ைந்தரம் அமனய பதாளாய் - மந்ைரப் பபருங்கிரிதய ஒத்ை கைாள்கதள

உதடயவகன; இந்திரன் - கைவர் ைதலவன் ஆகிய இந்திரனும்; விமடயின் ோகன் -
பவள்களற்தற வாகனமாகக் பகாண்ட சிவபிரானும்; எறுழ் வலிக்கருடன் ஏறும்
சுந்தரன் - மிக்க வலிதம உதடய கருடதன ஊர்தியாகக் பகாண்ட அழகிய
திருமாலும்; அருக்கன் - கதிரவனும்; என்று - என்று கூறும்; இத்சதாடக்கத்தார் -
இத்ைன்தம உதடயவர்கள்; சதாடர்ந்த போரில் - (என்மீது) பைாடங்கிய
கபாரினால்; சநாந்திசலன் - (நான் சிறிது கூட) வருத்ைம் அதடயவில்தல; இமனயது
ஒன்று நுவன்றிபலன் - இத்ைதகய பசாற்கள் ஒன்தறயும் (நான்) பசால்லியதும்
இல்தல; ைனிதன் பநான்மை - மனிைனாகிய இலக்குவனுதடய வலிதம; வரம்பு
உமடத்து அன்று - ஓர் எல்தலக்கு உட்பட்டது அன்று.
மன் ஓ - அதசகள்.

(288)

8290. ‘இமளவன் தன்மை ஈதால்; இராைனது ஆற்றல் எண்ணின்,

தமள அவிழ் அலங்கல் ைார்ே! நம்வயின் தங்கிற்று
அன்றால்
விமளவு கண்டு உணர்தல் அல்லால், சவன்றி பைல்
விமளயும் என்ன
உமள;அது அன்று’ என்னச் சொன்னான், உற்றுளது
 உணர்ந்திலாதான்.
தமள அவிழ் அலங்கல் ைார்ே - கட்டு அவிழ்ந்ை மலர்களால் ஆகிய மாதல அணிந்ை
மார்பிதன உதடயவகன!; இமளயவன் தன்மை ஈதால் - இதளயவனாகிய
இலக்குவன் (வலிதமயின்) ைன்தம இதுவாகும்; இராைனது ஆற்றல் எண்ணின் -
இராமனது வலிதமதயப் பற்றி எண்ணிப் பார்த்ைால்; நம் வயின் தங்கிற்று அன்றால் -
நம் இடத்தில் (எண்ணிப் பார்க்கும்படி) பபாருந்தியது ஆகாது; விமளவு கண்டு
உணர்தல் அல்லால் - இனிகமல் எங்ஙனம்
நடக்குகமா என்பதைப் பார்த்துத் பைரிந்துபகாள்ள கவண்டுகம ைவிர;
சவன்றிபைல் விமளயும் என்ன உமள - பவற்றி (இனி) கமல் நமக்கு உண்டாகும் என்று
எண்ணியுள்ளாய்; அது அன்று - அவ்வாறு எண்ணுவது சரி அன்று; என்ன
சொன்னான் - என்று பசான்னான்; உற்றுளது உணர்ந்திலாதான் - (இலக்குவனும்
வானரப் பதடவீரரும் கருடனால் நாகக்கதண நீங்கி எழுந்ைதை)
அறிந்திலாைவனாகிய இந்திரசித்ைன்.
இலக்குவதன பவன்ற பவற்றிதய எண்ணுவதை விட இனி இராமனுடன்
கபாரிட்டு பவல்லகவண்டும். அப்கபாரின் முடிவு ைான் நம் வலிதமயின்
ைன்தமதய முடிவு பசய்யும், அவனுதடய ஆற்றதலப் பற்றி நாம் நிதனக்கவும்
முடியாது என்று இந்திரசித்ைன் இராவணனிடம் கூறினான். பதகவரின் ஆற்றல்
உணர்ந்து கபாரிடும் ைன்தம பகாண்டவன் இந்திரசித்ைன் என்பதை அவனது
இக்கூற்று உணர்த்தி நிற்கிறது.

(289)

8291. ‘சவன்றது, ோெத்தாலும், ைாமயயின் விமளவினாலும்;

சகான்றது, குரக்க வீரர்தம்சைாடு அக் சகாற்றத்பதாமன;
நின்றனன், இராைன் இன்னும்; நிகழ்ந்தவா நிகழ்க,
பைன்பைல்’
என்றனன்; என்னக் பகட்ட இராவணன் இதமனச்
சொன்னான்;

குரக்கு வீரர் தம்சைாடு - வானர வீரர்கள் ைம்முடன்; அக்சகாற்றத்பதாமன -

அந்ை பவற்றிதய உதடய இலக்குவதன; சகான்றது - பகான்றதும்; சவன்றது -
(அவர்கதள) பவன்றதும்; ோெத்தாலும் - நாகக்கதணயாலும்; ைாமயயின்
விமளவினாலும் - மாதய (தயச் பசய்ை) பசயலின் விதளவினாலும் ஆகும்;
இன்னும் இராைன் நின்றனன் - இன்னும் இராமன் (உயிருடன்) நின்றுள்ளான்;
பைன்பைல் நிகழ்ந்தவா நிகழ்க - (இனிகமல்) நடக்கிறபடி நடக்கட்டும்; என்றனன் -
என்று (இந்திரசித்ைன்) கூறினான்; என்னக் பகட்ட இராவணன் - என்று (அவன்
கூறியதைக்) ககட்ட இராவணன்; இதமனச் சொன்னான் - இச்பசாற்கதளக் கூறினான்.

(290) இராவணன் உதர

8292. ‘வார் கழல் கால! ைற்று அவ் இலக்குவன் வயிர வில்லின்
பேர் ஒலி அரவம் விண்மணப் பிளந்திட, குரங்கு பேர்ந்த,
கார் ஒலி ைடங்க, பவமல கம்பிக்க, களத்தின் ஆர்த்த
போர் ஒலி ஒன்றும், ஐய! அறிந்திமல போலும்! என்றான்.

ஐய! - ஐயகன; வார்கழல் கால! - நீண்ட கழல் அணிந்ை காதல உதடய

(இந்திரசித்ைகன); ைற்று அவ் இலக்குவன் வயிர வில்லின் பேர் ஒலி அரவம் - அந்ை
இலக்குவனுதடய வலிதமயான வில்லினது மிகப்பபரிய ஒலி; விண்மணப்
பிளந்திட - ஆகாயத்தைப் பிளக்க; குரங்கு பேர்த்த - குரங்குகளில் இருந்து எழுந்ை
கபபராலி; கார் ஒலி ைடங்க - கமகங்களின் இடிபயாலி கூடக் கீி்ழ்ப்படும்படி
ஒலிக்க; பவமல கம்பிக்க - கடல்கள் நடுங்கி நிற்க; களத்தின் ஆர்த்த -
கபார்க்களத்தில் (இருந்து) ஆரவாரம் பசய்ை; பேர் ஒலி - மிகப்பபரிய ஓதசதய;
அறிந்திமல போலும் என்றான் - (நீ) அறியவில்தல கபாலும் என்று (இராவணன்)
ககட்டான்.
(291)

இந்திரசித்ைன் வினா
8293. ‘ஐய! சவம் ோெம்தன்னால் ஆர்ப்புண்டார்; அெனி என்னப்
சேய்யும் சவஞ் ெரத்தால் பைனி பிளப்புண்டார்; உணர்வு
பேர்ந்தார்;
“உய்யுநர்” என்ற உமரத்தது உண்மைபயா? ஒழிக்க
ஒன்பறா?
“செய்யும்” என்று எண்ண, சதய்வம் சிறிது அன்பறா
சதரியின் அம்ைா,’
ஐய! - ஐயகன; சவம்ோெம் தன்னால் ஆர்ப்புண்டார் - (இலக்குவனும்
வானரப்பதட வீரர்களும்) பகாடிய நாகக்கதணயினால் கட்டுப்பட்டார்கள்; அெனி
என்னப் சேய்யும் சவஞ்ெரத்தால் - (அைற்கு கமல்) இடிதயப் கபால் பசாரிந்ை
(என்னுதடய) பகாடிய அம்புகளால்; பைனி பிளப்புண்டார் - உடல்கள்
பிளக்கப்பட்டார்கள்; உணர்வு பேர்ந்தார் - உணர்வு பகட்டார்கள்; உய்யுநர் என்று
உமரத்தது உண்மைபயா? - (அத்ைதகய நிதல அதடந்ைவர்கள்) பிதழத்து
உள்ளார்கள் (என்று நீ கூறுவது) உண்தமைானா?; ஒழிக்க ஒன்பறா - (அவர்கதள
நான் கட்டிய நாகக்கதண) ஒழித்து நீக்குவைற்கு உரிய ஒன்றா?; செய்யும் என்று
எண்ண - (கவறு ஒன்று அக்கதணதய வலி இழக்கச்) பசய்யும் என்று; சதரியின் -
எண்ணிப் பார்த்ைால்; சதய்வம் சிறிது அன்பறா அம்ைா - இக்கதணதய எனக்குக்
பகாடுத்ை பைய்வம் சிறுதம அதடந்து விடுமல்லவா?
(292)

களத்தில் நிகழ்ந்ைதைத் தூதுவர் கூறல்

8294. இது உமர நிகழும் பவமல, எய்தியது அறியப் போன
தூதுவர், விமரவின் வந்தார், புகுந்து, அடி சதாழுதபலாடும்,
‘யாது அவண் நிகழ்ந்தது?’ என்ன இராவணன் இயம்ே,
ஈறு இன்று,
ஓதிய கல்வியாளர் புகுந்துளது உமரக்கலுற்றார்:

ஈது உமர நிகழும் பவமல - இவ்வாறு (இராவணனுக்கும் இந்திரசித்ைனுக்கும்

இதடகய) உதரயாடல் நடந்து வந்ை கநரத்தில்; எய்தியது அறியப்போன தூதுவர் -
நடந்ை நிகழ்ச்சிகதள அறிந்து வரப்கபான தூதுவர்கள்; விமரவின் வந்தார் -
(கபார்க்களத்தில் இருந்து) விதரவாக (இராவணன் இருக்கும் இடம்) வந்து; புகுந்து -
கசர்ந்து; அடி சதாழுதபலாடும் - இராவணனுதடய அடிகளில் விழுந்து வணங்கிய
உடகன; அவண் நிகழ்ந்தது யாது என்ன இயம்ே - கபார்க்களத்தில் நடந்ைது என்ன.
என்று (இராவணன்) ககட்க; ஈறு இன்றி ஓதிய கல்வியாளர் - எல்தல இல்லாது
படித்துத் கைர்ந்ை கல்வி அறிவுதடய தூைர்கள்; புகுந்துளது - (அங்கு) நடந்ை
நிகழ்ச்சிகதள; உமரக்கலுற்றார் - பசால்லத் பைாடங்கினார்கள்.

(293)

8295. ‘ோெத்தால் பிணிப்புண்டாமர, ேகழியால் களப்ேட்டாமர,

பதெத்தார் அரென் மைந்தன் இமட இருள் பெர்ந்து நின்பற,
ஏெத் தான் இரங்கி, ஏங்கி, “உலகு எலாம் எரிப்சேன்”
என்றான்;-
வாெத் தார் ைாமல ைார்ே!-வான் உமற கலுழன் வந்தான்;
வாெத்தார் ைாமல ைார்ே! - மணம் மிக்க மாதலதய அணிந்ை மார்பிதன
உதடயவகன! ோெத்தால் பிணிப்புண்டாமர - நாகக் கதணயால் கட்டுண்டு;
ேகழியால் களப்ேட்டாமர - அம்புகளினால் கபார்க்களத்தில் மயங்கிப்பட்டவர்கதள;
பதெத்தார் அரென் மைந்தன் - ககாசலநாட்டுப் கபரரசனாகிய ைசரைனது மகனாகிய
(இராமன்); இமட இருள் பெர்ந்து நின்று - நள்ளிரவில் கசர்ந்து இருந்து; இரங்கி ஏங்கி
ஏெத்தான் - முைலில் பரிைவித்து அழுது ஏசிப்கபசி; உலகு எலாம் எரிப்சேன்
என்றான் - பின்பு சினம் பகாண்டு (எல்லா) உலகங்கதளயும் எரித்து விடுகவன்
என்றான்; வான் உமற கலுழன் வந்தான் - அந்ை கநரத்தில் ஆகாயத்தில் வாழுகிற
கருடன் (அங்கு) வந்ைான்.
(294)

8296. ‘அன்னவன் வரவு காணா, அயில் எயிற்று அரவம் எல்லாம்

சின்னபின்னங்கள் ஆன; புண்சணாடும் ையர்வு தீர்ந்தார்;
முன்மனயின் வலியர் ஆகி, சைாய்க் களம் சநருங்கி,
சைாய்த்தார்;
இன்னது நிகழ்ந்தது’ என்றார். அரக்கன் ஈது எடுத்துச்
 சொன்னான்;
அன்னவன் வரவு காணா - அந்ைக் கருடனது வரதவக் கண்டு; அயில் எயிற்று அரவம்
எல்லாம் - கூர்தமயான பற்கதள உதடய பாம்புக்கதணகள் எல்லாம்; சின்ன
பின்னங்கள் ஆன - சிறிய துண்டுகளாய்ச் சிைறிப்கபாயின; புண்சணாடும் ையர்வு
தீர்ந்தார் - (அைனால் நாகக்கதணயால் கட்டப்பட்டிருந்ை இலக்குவனும் வானர
வீரர்களும்) ைங்களுதடய புண்களும் ைளர்ச்சியும் நீங்கப் பபற்று; முன்மனயின்
வலியர் ஆகி - முன்தப விட வலிதம மிக்கவர்களாகி; சைாய்க்களம் சநருங்கி
சைாய்த்தார் - கபார்க்களத்தை பநருங்கிச் சூழ்ந்ைார்கள்; இன்னது நிகழ்ந்ைது

என்றார் - இத்ைகு பசயல் (அங்கு) நடந்ைது என்று (தூதுவர்கள்) கூறினார்கள்;

அரக்கன் ஈது எடுத்துச் சொன்னான் - அைற்கு அரக்கனாகிய இராவணன்
இவற்தற எடுத்துச் பசால்லத் பைாடங்கினான்.

(295)

இராவணன் கூற்று
8297. “ஏத்த அருந் தடந் பதாள் ஆற்றல் என் ைகன் எய்த ோெம்
காற்றிமடக் கழித்துத் தீர்த்தான், கலுழனாம்; காண்மின்,
காண்மின்!
வார்த்மத ஈதுஆயின், நன்றால், இராவணன் வாழ்ந்த
வாழ்க்மக!
மூத்தது, சகாள்மக போலாம்! என்னுமட முயற்சி எல்லாம்?

ஏத்த அருந்தடந்பதாள் ஆற்றல் - புகழ்ச்சிக்கு அடங்காை பரந்ை கைாள் ஆற்றல்

உதடய; என் ைகன் - எனக்கு மகனாகிய (இந்திரசித்ைன்); எய்தோெம் - பசலுத்திய
நாகக் கதணதயக்; கலுழனாம் காற்றிமடக் கழித்துத் தீர்த்தான் - கருடபனன்பவன்
(ைன் சிறகுக்) காற்றினால் நீக்கி அழித்து விட்டானாம்; காண்மின் காண்மின் - (இந்ை
அதிசயத்தைக்) காணுங்கள் காணுங்கள்; வார்த்மத ஈது ஆயின் - இந்ை பசால்
இவ்வாறு ஆயின்; இராவணன் வாழ்ந்த வாழ்க்மக நன்றால் - இராவணன் (இதுவதர)
வாழ்ந்ை (வீர) வாழ்க்தக அழகிைாய் இருக்கிறது; என்னுமட முயற்சி எல்லாம் -
(பதகவர்கதள பவன்று அழிக்க இதுவதர); நான் பசய்ை என்னுதடய முயற்சிகள்
முழுவதும்; சகாள்மக மூத்தது போலாம் - கருத்து வதகயால் முதுதம அதடந்து
விட்டது கபாலும்.

(296)

8298. ‘உண்டு உலகு ஏழும் ஏழும் உமிழ்ந்தவன் என்னும் ஊற்றம்

சகாண்டவன், என்பனாடு ஏற்ற செருவினில், ைறுக்கம்
சகாண்டான்;
ைண்டலம் திரிந்த போதும், ைறி கடல் ைமறந்த போதும்,
கண்டிலன்போலும், சொற்ற கலுழன், அன்று, என்மனக்
கண்ணால்?
ஏழும் ஏழும் உலகு உண்டு உமிழ்ந்தவன் - பதினான்கு உலகங்கதளயும்
(அழிவுக்காலத்துத்) ைன்னுள் அடக்கி (பதடப்புக் காலத்தில்) பவளிப்படுத்தியவன்;
என்னும் ஊற்றம் சகாண்டவன் - என்னும் வலிதமச் சிறப்புக் பகாண்டவனாகிய
திருமால்; என்பனாடு ஏற்ற செருவினில் - (முன்பு) என்னுடன் எதிரிட்ட கபாரில்;
ைறுக்கம் சகாண்டான் - மனக்கலக்கம் பகாண்டவனாய்; ைண்டலம் திரிந்த போதும் -
(கைால்வி அதடந்து) சுற்றித் திரிந்ை கபாதும்; ைறிகடல் ைமறந்த போதும் -
(அதலகள்) மடங்கி கமல் எழுகிற கடலினுள் பசன்று மதறந்ை காலத்திலும்;
சொற்ற கலுழன் - (அத்திருமாலின் ஊர்தி என்று பசால்லப்படுகிற கருடன்); அன்று
என்மனக் கண்ணால் கண்டிலன் போலும் - அன்று என்தனக் கணணால்
காணவில்தல கபாலும்.

(297)

8299. ‘கரங்களில் பநமி ெங்கம் தாங்கிய கரிபயான் காக்கும்

புரங்களும் அழியப் போன சோழுதில், என் சிமலயின்
சோங்கி,
உரங்களில், முதுகில், பதாளில் உமறயுறு சிமறயில், உற்ற
ெரங்களும் நிற்கபவசகால், வந்தது, அவ் அருணன் தம்பி?
கரங்களில் - ைன் திருக்தககளில்; பநமி - (தீயவர்கதள அழிக்கும் சுைர்சனம் என்னும்)
சக்கரப் பதடயிதனயும்; ெங்கம் - (பதகவதரத்ைன் கபபராலியால் குதலயச்
பசய்யும்; பாஞ்ச சன்னியம் என்ற) ெங்கிமனயும் தாங்கிய கரிபயான் - ைாங்கிய
கருநிறம் உதடயவனாகிய திருமால்; காக்கும் புரங்களும் - பாதுகாத்துக்
பகாண்டிருக்கின்ற (வானுலகில் உள்ள அமராவதி முைலிய) நகரங்களும்;
அழியப் போன சோழுதில் - அழிந்து சிந்தும் படியாக (நான் அங்கு கபாருக்குச்) பசன்ற
காலத்தில்; என் சிமலயின் சோங்கி - எனது வில்லில் இருந்து மிகுதியாக
பவளிப்பட்டு (வந்ை அம்புகள்); உரங்களில் - (ைன்னுதடய)

மார்பிலும்; முதுகில் - முதுகிலும்; பதாளில் - கைாளிலும்; உமற உறுசிமறயில் -

கபார்தவயாகப் பபாருந்திய இறகுகளிலும்; உற்ற ெரங்களும் நிற்கபவ சகால் -
தைத்ை அம்புகளும் இன்னும் நிதலத்துத் தைத்திருக்கும் நிதலயில் கூடவா?; அவ்
அருணன் தம்பி வந்தது - அந்ை அருணனுதடய ைம்பியாகிய கருடன் (பதகவருக்கு
உைவ) வந்ைது.
சிதல - வில், உரம் - மார்பு, உதறயுறு சிதற - கமற்கபார்தவயாக இறகுகதள
உதடய சிறகு. அருணன் காசியப முனிவர்க்கு வினதையிடம் பிறந்ைவன்.
அவனுதடய இடுப்புக்குக் கீழ் உடல் உறுப்புகள் இல்லாைவன். சூரியன் சாரதி.
இங்குக் கருடதன ‘அருணன் ைம்பி’ எனக் குறிப்பிட்டது இகழ்ச்சி பற்றி.
(298)
இராவணன் இந்திரசித்ைதனப் கபாரிடக் கூறல்
8300. ‘ஈண்டு அது கிடக்க; பைன்பைல் இமயந்தவாறு இமயக!
எஞ்சி
மீண்டவர்தம்மைக் சகால்லும் பவட்மகபய பவட்கும் அன்பற;
ஆண்தமக! நீபய இன்னும் ஆற்றுதி, அருமைப் போர்கள்;
காண்டலும், நாணும்’ என்றான்; மைந்தனும் கருத்மதச்
சொன்னான்;

ஈண்டு அது கிடக்க - இப்பபாழுது அது கிடக்கட்டும்; பைன் பைல் இமயந்தவாறு

இமயக - இனிகமல் நடப்பது நடக்கட்டும்; எஞ்சி மீண்டவர் - (இப்கபாது) (நாகக்
கதணக்குத்) ைப்பி (உயிர்) பிதழத்ைவர்கள்; தம்மைக் சகால்லும் - ைம்தமக்
பகால்லுகிற; பவட்மகபய பவட்கும் அன்பற - விருப்பத்தைகய விரும்புகவாம்
அல்லவா? ஆண்தமக - (அைனால்) ஆண்தமப் பண்புகள் நிதறந்ைவகன;
அருமைப் போர்கள் - அருதமயான கபார்கதள; இன்னும் நீபய ஆற்றுதி - கமலும்
நீகய பசன்று பசய்க; காண்டலும் நாணும் என்றான் - (அவ்வாறு கபார் பசய்து நீ
அவர்கதள அழிப்பதைக்) கண்டபபாழுது (அவர்கள் ைப்பிப் பிதழக்க உைவிய
கருடன்) நாணங்பகாள்ளுவான் என்று (இராவணன்) கூறினான். மைந்தனும் -
அைற்கு மகனாகிய (இந்திரசித்ைனும்); கருத்மதச் சொன்னான் - (ைன்) மனக் கருத்தை
(இராவணனிடம்) பசான்னான்.
(299) இந்திரசித்ைன் பமாழி
8301. ‘இன்று ஒருசோழுது தாழ்த்து, என் இகல் சேருஞ்
சிரைம் நீங்கி,
சென்று, ஒரு கணத்தில், நாமள, நான்முகன் ேமடத்த சதய்வ
சவன்றி சவம் ேமடயினால், உன் ைனத் துயர் மீட்சேன்’
என்றான்;
‘நன்று’ என, அரக்கன் போய், தன் நளிைலர்க் பகாயில்
புக்கான்.

(இந்திரசித்ைன் இராவணதனப் பார்த்து) இன்று ஒரு சோழுது தாழ்த்து - இன்று

ஒரு நாள் காலம் ைாழ்த்தி; என் இகல் சேரும் சிரைம் நீக்கி - எனக்குப் கபாரினால்
ஏற்பட்ட பபரு வருத்ைத்தை நீக்கிக்பகாண்டு; நாமள - நாதளக்கு; ஒரு கணத்தில்
சென்று - ஒரு கண கநரத்தில் (கபார்க்களம்) பசன்று; நான்முகன் ேமடத்த - பிரமன்
உருவாக்கிப் பதடத்ை; சதய்வ - பைய்வத்ைன்தம பபாருந்திய; சவன்றி சவம்
ேமடயினால் - பவற்றிக்கு உரிய பகாடிய கதணயால்; உன் ைனத்துயர் மீட்சேன்
என்றான் - (பதகவர்கதளக் பகான்று) உன் மனத்தில் ஏற்பட்டுள்ள துன்பத்தைப்
கபாக்குகவன் என்று கூறினான்; நன்று என அரக்கன் போய் - நல்லது என்று
கூறிவிட்டு அரக்கனாகிய (இராவணன்) கபாய்த்; தன் நளிைலர்க் பகாயில் புக்கான் -
ைன்னுதடய சிறந்ை மலர் மாதலகளால் அழகு படுத்ைப்பட்டிருந்ை
அரண்மதனக்குச் பசன்று கசர்ந்ைான்.
(300)
பதடத் ைதலவர் வதைப் படலம்

புதகநிறக் கண்ணன், மாபக்கன், மாலி, பிசாசன், சூரியன், பதகஞன்,

கவள்வியின் பதகவன், வச்சிரத்து எயிற்றவன் ஆகிய அரக்கப் பதடத்தலவர்கள்
வானரப்பதட வீரர்களாலும் இலக்குவனாலும் வதைத்து அழிக்கப்பட்டதைக்
கூறுவைால் இப்படலம் பதடத்ைதலவர் வதைப்படலம் என்று பபயர் பபற்றது.

இந்திரசித்ைன் கூறியதைக் ககட்ட இராவணன் ைன் ககாயில் பசன்று கசருகிறான்.

அந்நிதலயில் அரக்கப்பதட வீரர்கள் வானரப் பதடயினரின் ஆர்ப்பிதனயும்,
இலக்குவனின் வில்நாண் ஒலியிதனயும் ககட்டுப் கபாருக்குச் பசல்ல விதட
கவண்டுகின்றனர்.

அப்கபாது புதகநிறக் கண்ணனும் மாபக்கனும் ைங்கதளப் கபாருக்கு

அனுப்பகவண்டுகின்றனர். அதைக் ககட்ட தூைர்கள் இவர்கள் இருவரும்
கபார்க்களத்தில் இந்திரசித்தனத் ைனிகய விட்டு விட்டு உயிருக்கு அஞ்சி ஓடியதைக்
குறிப்பிட்டனர். அதைக் ககட்ட இராவணன் சினம் மிகக் பகாண்டு அவர்கதளப்
பற்றி மூக்கறுத்ைப் பதற பகாட்டி அவர்களது பசயதல ஊரில் உள்ள அதனவருக்கும்
பைரிவிக்குமாறு கட்டதள இட்டான். உடகன மாலி என்பவன் பலவதக
நியாயங்கதளக் கூறி அச்பசயல் ைகாது என்று கூறினான். அவ்விருவரும்
ைங்களது நிதலதய இராவணனுக்கு எடுத்துச் கூறினர். சினம் ைணிந்ை இராவணன்
அவர்களுடன் பபரும் பதடதயயும் பதடத்ைதலவர்கதளயும் அனுப்பினான்.
கபார்க்களத்தில் பபரும் கபார் நடந்ைது. அப்பபாழுது இரவு நீி்ங்கிக் கதிரவன்
உதித்ைான். அரக்கப் பதடத்ைதலவர்கள் வானரத் ைதலவர்களாலும்
இலக்குவனாலும் பகால்லப்பட்டனர். அரக்கப்பபரும் பதட சிதைந்து அழிந்ைது
பின்னர் இராவணனது தூதுவர்கள் நடந்ைதை அறிவிக்க இராவணன் இருக்கும்
இடத்திற்கு ஓடினார்கள். என்ற பசய்திகள் இப்படலத்தில் கூறப்படுகின்றன.
பதடத்ைதலவர் கபாரிட இதசவு கவண்டல்
8302. ஆர்த்து எழும் ஓமெ பகட்ட அரக்கரும், முரெம் ஆர்ப்ே,
போர்த் சதாழில் பவட்மக பூண்டு, சோங்கினர், புகுந்து
சைாய்த்தார்;
தார்த் தட ைார்ேன் தன்மன, ‘தா, விமட’ என்னச்
ொர்ந்தார்;
ோர்த்தனன், முனிந்து ைன்னன், இமனயன ேகர்வது ஆனான்:

ஆர்த்து எழும் ஓமெ பகட்ட அரக்கரும் - (வானரப் பதட வீரர்கள்)

ஆரவாரத்கைாடு எழுப்பிய (கபபராலி) ககட்ட அரக்கப் பதட வீரர்கள்; முரெம்
ஆர்ப்ே - முரசு ஒலிக்க; போர்த் சதாழில் பவட்மக பூண்டு - கபார்த் பைாழில்
பசய்ைலில் பபரு விருப்பம் பகாண்டு; சோங்கினர் புகுந்து சைாய்த்தார் - சினம்
மிக்கவர்களாய்ப் புகுந்து பநருங்கித்; தார்த்தட ைார்ேன் தன்மன - மாதல அணிந்ை
அகன்ற மார்பிதன உதடய இராவணன் ைன்தனப் பார்த்து; விமடதா என்னச்
ொர்ந்தார் - விதட ைருக என்று (ககட்டு) பநருங்கினர்; ைன்னன் - அரசனாகிய
இராவணன்; முனிந்து ோர்த்தனன் - சினம் பகாண்டு பார்த்து; இமனயன ேகர்வது
ஆனான் - இத்ைதகய பசாற்கதளச் பசால்லல் ஆனான்

(1)

மாபக்கன் புதக நிறக்கண்ணன் கவண்டுைல்

8303. ைாசேரும்ேக்கபனாடு வான் புமகக்கண்ணன் வந்தான்;
‘ஏவுதி எம்மை’ என்ோர்; தம் முகம் இனிதின் பநாக்கி,
‘போவது புரிதிர்’ என்னப் புகறலும், சோறாத தூதர்,
‘பதவ! ைற்று இவர்கள் செய்மக பகள்!’ எனத் சதரியச்
சொன்னார்;
ைாசேரும் ேக்கபனாடு - மாபக்ககனாடு; வான் புமகக் கண்ணன் வந்தான் - சிறந்ை
புதக நிறக் கண்ணனும் (கசர்ந்து) வந்து; எம்மை ஏவுதி என்ோர் - இப்கபாருக்கு
எங்கதள ஏவுக என்றார்கள்; தம்முகம் இனிதின் பநாக்கி - இராவணன் அவர்ைம்
முகங்கதள மகிழ்ச்சிகயாடு பார்த்து; போவது புரிதிர் என்னப் புகறலும் -
(கபாருக்குப்) கபாவதைச் பசய்யுங்கள் என்று கூறுைலும்; சோறாத தூதர் -
(அைதனக் ககட்டுப்) பபாறுக்க முடியாை தூதுவர்கள்; பதவ - கைவகன! ைற்று
இவர்கள் செய்மக பகள் எனத் - இவர்கள் பசய்ை பசயதலக் ககட்பாயாக என்று;
சதளியச் சொன்னார் - பைளிவாகச் பசால்லலாயினார்.
பபாறாை தூைர் - கபார்க்களத்தில் இந்திரசித்ைதனத் ைனிகய விட்டு விட்டு உயிர்
பிதழப்பைற்காக ஓடிப்கபாய் விட்டுத் ைற்கபாது எம்தமப் கபாருக்கு அனுப்புக
என்று ககட்டதைப் பபாறுத்துக் பகாள்ள முடியாை தூைர் என்க. மற்று - விதனமுற்று.

(2)

8304. ‘ஆமனயும் ேரியும் பதரும் அரக்கரும் அமைந்த ஆழித்

தாமனகள் வீய, நின்ற தமலைகன் தனிமை ஓரார்,
“ைானவன் வாளி, வாளி! என்கின்ற ைழமல வாயார்,
போனவர் மீள வந்து புகுந்தனர் போலும்! என்றார்.

ஆமனயும் - யாதனகளும்; ேரியும் - குதிதரகளும்; பதரும் - கைர்ப்பதடகளும்;

அரக்கரும் - காலாட் பதட வீரர்களாகிய அரக்கர்களும்; அமைந்த - (ஒன்றாகச்
கசர்ந்து) (நால்வதகப் பதடயாக) அதமந்ை; ஆழித்தாமனகள் வீய - கடல் கபான்ற
பதடகள் அழிவுற்றைனால்; தனிமை நின்ற தமலைகன் - ைன்னந் ைனியனாய்ப்
(கபார்க்களத்தில்) நின்ற ைதலவனாகிய இந்திரசித்ைனது; தனிமை ஓரார் -
ைனிதமதயப் பற்றிச் சிறிதும் எண்ணிப் பாராமல்; ைானவன் வாளி வாளி என்ற -
மனிைனாகிய இலக்குவனுதடய அம்புகள் அம்புகள் என்கின்ற; ைழமல வாயார் -
குழறிச் பசால்லும் பசாற்கதளக் பகாண்ட வாயிதன உதடயவர்களாய்; போனவர் -
கபார்க்களத்தை விட்டு ஓடிப் கபானவர்கள்; மீளவந்து - மீண்டும் வந்து; புகுந்தனர்
போலும் என்றார் - (ைங்கள் வீரத்தை பவளிக்காட்ட) புகுந்துள்ளார் கபாலும்
என்றனர். (தூதுவர்)

(3)

கலி விருத்தம்

8305. அற்று அவர் கூறலும், ஆர் அழலிற்றாய்

முற்றிய பகாேம் முருங்க முனிந்தான்,-
‘இற்றிதுபவா இவர் பெவகம்?’ என்னா,
‘ேற்றுமின்!’ என்றனன்-சவம்மை ேயின்றான்.

அவர் - அந்ைத் தூதுவர்கள்; அற்று கூறலும் - அவ்வாறு ஆன பசாற்கதளச் பசான்ன

அளவிகல; சவம்மை ேயின்றான் - பகாடுஞ் (பசயல்கதளச் பசய்வதிகலகய)
பயின்றவன் ஆகிய இராவணன்; ஆர் அழலிற்றாய் - நிதறந்ை தீயின் ைன்தமத்ைாய;
முற்றிய பகாேம் - முதிர்ந்ை சினம்; முருங்க முனிந்தான் - (ைன் ைன்தமதய
அழித்ைலால்) மிகச் சினந்ைவனாகி; இவர் பெவகம் இற்றிதுபவா என்னா - இவர்கள்
(என் மனனுக்குச் பசய்ை) கசவகம் இவ்வதகப்பட்டகைா என்று கூறி; ேற்றுமின்
என்றனன் - (இவர்கதளப்) பிடியுங்கள் என்றான்.
(4)

8306. என்றலும், எய்தினர், கிீ்ங்கரர் என்ோர்,

பின்றலிபனாமர வலிந்து பிடித்தார்,
நின்றனர்; ஆயிமட, நீல நிறத்தான்,
‘சகான்றிடுவீர் அலிர்; சகாண்மின், இது’ என்றான்.

என்றலும் - என்று (இராவணன்) கூறிய உடகன; கிங்கரர் என்ோர் - கிி்ங்கரர் என்ற

பபயர் உதடயவர்கள்; எய்தினர் - பநருங்கி; பின்றலிபனாமர - (கபார்க்களத்தில்
இருந்து) பின்னிட்டு ஓடிவந்ைவர்களான; (மாபக்கதனயும் புதகநிறக்
கண்ணதனயும்) வலிந்து பிடித்தார் - இறுகப் பிடித்துக்பகாண்டு; நின்றனர் -
நின்றார்கள்; ஆயிமட - அப்பபாழுது; நீல நிறத்தான் - கரிய நிறம் உள்ள இராவணன்;
சகான்றிடுவீர் அலீர் - (இவர்கதளக்) பகான்று விடகவண்டாம்; இது - (நான்
பசால்லப்கபாகிற இச்பசய்திதய); சகாண்மின் என்றான் - மனத்தில் நிதல
நிறுத்திக்பகாள்ளுங்கள் என்றான்.
(5)

8307. ‘ஏற்றம் இனிச் செயல் பவறு இமல; ஈர்வீர்

நாற்றம் நுகர்ந்து உயர் நாசிமய; நாைக்
பகால் தரு திண் ேமண சகாட்டினிர், சகாண்டு, ஊர்
ொற்றுமின், “அஞ்சினர்” என்று உமரதந்பத,’
நாற்றம் நுகர்ந்து உயர் நாசிமய - மணத்தை நுகர்ந்து பகாண்டு உயர்ந்து விளங்கித்
கைான்றுகிற மூக்கிதன; ஈர்வீர் - (முைலில்) அறுப்பீர்கள்; (பிறகு) ஊர் - ஊர் முழுதும்
கூட்டிக் பகாண்டுகபாய்); நாைக்பகால் தரு திண்ேமண சகாட்டினிர் சகாண்டு -
சிறந்ை குறுந்ைடியால் அடிக்கப்படுகிற வலிய பதறதயக் பகாட்டிக் பகாண்டு;
அஞ்சினர் என்று உமர தந்பத - (இவர்கள் கபாருக்கு) அஞ்சி (ஓடிவந்ைவர்கள்) என்ற
பசாற்கதளச் பசால்லி; ொற்றுமின் - (அதனவருக்கும்) பசால்லுங்கள்; ஏற்றம் இனிச்
செயல் பவறு இமல - இவர்களுக்குச் பசய்கிற உயர்வான

பசயல் இதைத்ைவிர கவறு எதுவும் இல்தல (என்று இராவணன் கிங்கரர்களிடம்

கூறினான்).

இச்பசயல் பிற அரக்க வீரர்களுக்கு ஓர் எச்சரிக்தகயாயும் அச்சுறுத்ைலாயும்

அதமந்ை பசயல் எனக்பகாள்க.

(6)

8308. அக் கணபன, அயில் வாளினர் பநரா,

மிக்கு உயர் நாசிமய ஈர விமரந்தார்,
புக்கனர்; அப் சோழுதில், ‘புகழ் தக்பகாய்!
தக்கிலது’ என்றனன், ைாலி, தடுத்தான்.
அக் கணபன - (அவ்வாறு இராவணன் கட்டதள இட்ட) அப்பபாழுகை;
அயில்வாளினர் - கூர்தமயான வாளிதன உதடய (கிங்கரர்கள்); பநரா -
(அக்கட்டதளககு) உடன்பட்டு கநர்ந்து; மிக்கு உயர் நாசிமய - (மாபக்கன் புதக
நிறக் கண்ணன் ஆகியவர்களுதடய) கமல் கநாக்கி உயர்ந்ை மூக்கிதன; ஈர
விமரந்தார் புக்கனர் - அறுப்பைற்காக விதரந்து வந்து புகுந்ைனர்; அப்சோழுதில் -
அப்பபாழுது; ைாலி - மாலி என்னும் அரக்கப் பதடத்ைதலவன் (இராவணதன
கநாக்கி); புகழ்தக்பகாய் - புகழுக்குத் ைகுதியானகன; தக்கிலது என்றனன் தடுத்தான்
- இச்பசயல் ைகுதிக்குரியைன்று என்று கூறித் ைடுத்ைான்.

(7)

8309. ‘அம் ெைம் அஞ்சி அழிந்துளர் ஆனார்,

சவஞ் ெைம் பவறலும், சவன்றியது இன்றாய்த்
துஞ்ெலும் என்று இமவ சதால்மலய அன்பற?
தஞ்சு என ஆர் உளர், ஆண்மை தமகந்தார்?
அம்ெைம் - அழகிய கபாரில்; அஞ்சி அழிந்துளர் ஆனார் - அஞ்சி (மனம்
அழிந்ைவர்களானவர்கள்; சவஞ்ெைம் பவறலும் - (பிறிபைாரு) பகாடிய கபாரில்
பவல்லுைலும்; சவன்றியது இன்றாய்த் துஞ்ெலும் - பவற்றி இல்லாமல் இறந்து
படுைலும்; என்று இமவ - என்ற இவ்வதகச்பசயல்கள்; சதால்மலய அன்பற -
பழதமயான முதறயில் வருபதவ அல்லவா? ஆண்மை தஞ்சு என தமகந்தார் -
ஆண்தமப் பண்தபத் ைன்னிடத்திகலகய அதடக்கலமாக (நிதலயாகக்)
பகாண்டவர்கள்; ஆர் உளர் - (இந்ை உலகத்தில்) யாவர் உளர் ஒருவருமில்தல என்றபடி.
இைன்மூலம் கபாரில் எதுவும் நடக்க வாய்ப்பு உள்ளது என்ற கருத்து உதயவன்
மாலி எனலாம். உலக இயற்தகயும் அதுைாகன?

(8)

8310. ‘அந்தரம் ஒன்றும் அறிந்திமல அன்பற;

வந்தன நம்வயின் எத்தமன, ைன்னா!
தந்திரம், வானவர் தானவர் என்னும்,
இந்திரன் அஞ்சினன்; எண்ணுதி அன்பற!

ைன்னா - மன்னகன; அந்தரம் ஒன்றும் அறிந்திமல அன்பற - (நீ) கவறுபாடு

எதையும் ஒரு சிறிைம் அறிந்திருக்கவில்தல அல்லவா? வானவர் - கைவர்கள்;
தானவர் - ைானவர்கள்; என்னும் தந்திரம் - என்கிற பதடகள்; நம் வயின்வந்தன
எத்தமன - நம்முடன் கபாரிட வந்ைதவகள் எத்ைதனகயா அல்லவா?
(அதவபயல்லாம் நம்மிடம் கைாற்றுப்கபாய் விடவில்தலயா?) இந்திரன்
அஞ்சினான் - கைவர் ைதலவனாகிய இந்திரன் (கூடப்) கபாருக்கு அஞ்சினாகன!
எண்ணுதி அன்பற - (அதை நீ) எண்ணிப் பார்க்கலாமல்லவா?
(9)

8311. ‘வருணன் நடுங்கினன், வந்து வணங்கிக்

கருமண சேறும் துமணயும், உயிர் கால்வான்;
இருள் நிற வஞ்ெகர் எங்கு உளர்? எந்தாய்!
ேருணிதர் தண்டம் இது அன்று, ேகர்ந்தால்.
எந்தாய் - எமது ைந்தைகய; வருணன் வந்து வணங்கி - (உன்னுதடய ஆற்றலுக்கு
அஞ்சித் கைாற்ற) வருணன் (வந்து உன்தன) வணங்கி நின்று; கருமண சேறும்
துமணயும் - (உன்) அருள் பபறும் கால அளவும்; உயிர் கால்வான் நடுங்கினான் - பபரு
மூச்சு விட்டுக்பகாண்டு நடுங்கி நின்றான் (என்றால்); இருள் நிற வஞ்ெகர் எங்கு
உளர்? - இருட்டின் நிறம் உள்ள வஞ்சதனப் பண்பு நிதறந்ை இவர்கள் எங்கக
இருப்பர் (வருணகன அஞ்சி நிற்தகயில் இவர்கள் உயிருக்கு அஞ்சி ஓடிவந்ைது
பபரும் பிதழயிதல); ேகர்ந்தால் - எடுத்துச் பசான்னால்; இது - (நீ பகாடுத்ை) இந்ைத்
ைண்டதன; ேருணிதர் தண்டம் அன்று - அறிவு உதடகயார் பகாடுக்கும் ைண்டதன
அன்று.
வருணகன உன்னிடத்தில் திக்கு விசயத்தில் நிற்கும்கபாது இவர்கள் எம்மாத்திரம்
என்று மாலி கூறுகிறான். இராமனிடம் வருணன் அஞ்சி நடுங்கியது குறித்ைைாகவும்
பகாள்ளலாம்.
(10)
8312. ‘ேத்து-ஒரு நாலு ேகுத்த ேரப்பின்
அத்தமன சவள்ளம் அரக்கர் அவிந்தார்;
ஒத்து ஒரு மூவர் பிமழத்தனர், உய்ந்தார்;
வித்தக! யார் இனி வீரம் விமளப்ோர்?

வித்தக - வித்ைககன! ேத்து ஒரு நாலு - நாற்பது பவள்ளமாகப்; ேகுத்த ேரப்பின் -

பிரிந்ை பரப்பிதன உதடய; அத்தமன சவள்ளம் அரக்கர் அவிந்தார் - அத்ைதன
பவள்ளம் அரக்கப் பதட வீரரும் (இலக்குவன் கதணகளாலும் வானரப்
பதடயினராலும்) கபாரில் இறந்து ஒழிந்ைனர்; ஒரு மூவர் - இந்திரசித்ைன்,
புதகநிறக் கண்ணன் மாபக்கன் என்ற மூவர்; ஒத்து உய்ந்தார் பிமழத்தனர் - ஒன்றாக
(உயிர்) ைப்பியவர்களாகிப் பிதழத்ைார்கள்; இனியார் - இனிகமல் யாவர்? வீரம்
விமளப்ோர் - (இவர்கதளப் கபால்) வீரச் பசயல் பசய்யவல்லராவர்?
(11)

8313. ‘ோெமும் இற்றது; ோதியின் பைலும்

நாெமும் உற்றது; நம்பி! நடந்தாய்;
பூெல் முகத்து ஒரு கான்முமள போதா,
நீெமர ஈருதிபயா, சநடு நாசி?

நம்பி - ஆடவரில் சிறந்ைவகன; ோெமும் இற்றது - (இந்திர சித்ைனது) நாகக்

கதணயும் வலி இழந்து இற்றுப் கபாய் விட்டது; ோதியின் பைலும் நாெமும் உற்றது -
(அரக்கப் பதட) பாதிக்கு கமல் (கபாரில்) அழிந்து கபாய் விட்டது; நடந்தாய் - (நீயும்)
முைல் நாள் கபாருக்குச் பசன்று விட்டுத்) திரும்பி வந்துவிட்டாய்; பூெல் முகத்து - கபார்
முகத்தில்; ஒருகான்முமள போதா - ஒப்பற்ற (உன்) மகனுடன் (இறுதி வதர
உடன்நின்று) கபாகாை; நீெமர - (எளிதமத் ைன்தம உதடய) நீசர்களாகிய இந்ைப்
பணியாளருதடய; சநடுநாசி - நீண்ட மூக்கிதன; ஈருதிபயா - அறுக்கக்கடவாகயா?
(12)

8314. ‘”வாழி இலக்குவன்” என்ன, ைறுக்குற்று

ஆழி அரக்கர் தம் வாயில் அமடப்ோர்;
ஏழ கடல் துமணபயா? இனி, நாசி
ஊழி அறுத்திடினும், உலவாதால்.
வாழி இலக்குவன் என்ன - இலக்குவன் என்று (பபயர்) பசான்னாலும்;
ைறுக்குற்று - மனக்கலக்கம் அதடந்து; ஆழி அரக்கர் தம் வாயில் அமடப்ோர் - கடல்
(நீர்) வாயிதல அதடப்பார்கள்; இனிநாசி - (அவர்கள் எல்கலாருதடய மூக்தகயும்
அறுக்க முற்பட்டால்) இனி மூக்கின் பைாகுதி; ஏழு கடல் துமணபயா - ஏழு கடலின்
அளவு மாத்திரம் இருக்குகமா; ஊழி அறுத்திடினும் - (அப்படி அறுத்ைதலத்
பைாடங்கினால்) ஊழிக்காலம் வதர அறுத்ைாலும்; உலவாதால் - முடியாைைாகும்,
 வாழி - அதச. ஆழி அரக்கர் - உவதமத்பைாதக

(13)

8315. தூது நடந்தவமனத் சதாழுது, அந் நாள்,

ஓது சநடுஞ் செரு அஞ்சி உமடந்தார்,
தீது இலர் நின்றவர், பெமனயின் உள்ளார்
ோதியின் பைலுளர், நாசி ேமடத்தார்!
ஓது சநடுஞ் செரு அஞ்சி - சிறப்பித்துச் பசால்லப்படுகிற பபரிய கபாருக்கு
அஞ்சி; அந்நாள் - அந்ை நாளில்; தூது நடந்தவமனத் சதாழுது - தூதுவனாக வந்ை
அனுமதனத் பைாழுது; உமடந்தார் - கைாற்றுப் கபானவர்களாய் (இருந்தும்); தீது
இலர் நின்றிவர் - (ைண்டதன என்னும்) தீது இல்லாைவராய் நின்றவர்கள்; பெமனயின்
- (நம்) அரக்கர் பதடயில்; ோதியின் பைலுளர் - பாதிக்கு கமல் உள்ளவர்கள்; நாசி
ேமடத்தார் உள்ளார் - மூக்கு உள்ளவர்களாய் உள்ளார்கள்.
(14)

8316. ‘விட்டிமல சீமதமய ஆம்எனின், வீரர்

ஒட்டிய போரினில் ஆர் உளர், ஓடார்?
“சவட்டுதி நாசிமய, சவந் சதாழில் வல்பலார்
ேட்டிலர் என்றிமல என்று ேகர்ந்தான்.
சீமதமய விட்டிமல ஆம் எனின் - (நீ) சீதைதய விட்டு விடவில்தல ஆனால் வீரர்
ஒட்டிய போரினில் - வீரர்கள் பநருங்கிச் பசய்யும் கபாரில்; ஓடார் ஆர் உளர் -
(அஞ்சி) ஓடாை அரக்க வீரர்கள் யார் இருக்கப் கபாகிறார்கள்; சவந்சதாழில்
வல்பலார் ேட்டிலர் - பகாடிய கபார்த்பைாழில் வல்ல (இராம இலக்குவர்)
அழிந்திலர்; என்றிமல - (என்று) பசால்லவில்தல (என்பைற்காக); நாசிமய
சவட்டுதி - (கபார்க்களம் பசன்றவர்களுதடய) மூக்குகதள எல்லாம் பவட்டி
விடுவாகயா; என்று ேகர்ந்தான் - என்று (மாலி இராவணனுக்குச்) பசான்னான்.

(15)
மாபபரும் பக்கனும் புதகக்கண்ணனும் கபசுைல்
8317. ஆறினன் என்ேது அறிந்தனர், அன்னார்
பதறினர், அன்னது சிந்மத உணர்ந்தார்,
சீறிய சநஞ்சினர், செங் கணர், ஒன்பறா
கூறினர்? தம் நிமல செய்மக குறித்தார்:

ஆறினன் என்ேது அறிந்தனர் - (மாலி கூறிய பசாற்களால் இராவணன்) சினம்

ைணிந்ைனன் என்பதை அறிந்ைவர்களான; அன்னார் - (அந்ை மாபக்கன், புதக
நிறக்கண்ணன் ஆகிய) இருவரும்; பதறினர் - (ைண்டதன கிதடக்குகமா என்ற)
மனக்கலக்கம் தீர்ந்து பைளிந்து; அன்னது சிந்மத உணர்ந்தார் - (அவனது
மனநிதலதயத்) பைளிவாக மனத்தில் உணர்ந்ைவர்களாகி; சீறிய சநஞ்சினர் -
சினம் பகாண்ட பநஞ்சிதன உதடயராய்; செங்கணர் - சிவந்ை கண்கதள
உதடயவராய்; தம் நிமல - ைம்முதடய நிதலயிதனயும்; செய்மக குறித்தார் -
பசய்தகதயயும் குறித்ைவர்களாகி; ஒன்பறா கூறினர் - ஒன்தற மட்டுமா கூறினார்கள்;
(பல கூறினர் என்றபடி.)

(16)

8318. ‘உன் ைகன் ஒல்கி ஒதுங்கினன் அன்பறா?

மின் நகு வானிமட ஏக, விமரந்தான்,
அன்னதின் ைாமய இயற்றி அகன்றான்;
இந் நகர் எய்தினன், உய்ந்தனன்-எந்தாய்!

எந்தாய் - எங்களுக்குத் ைந்தை கபான்றவகன!; உன் ைகன் - உனக்கு மகனாகிய

(இந்திரசித்ைன்); ஒல்கி ஒதுங்கினன் - (கபாரினால்) ைளர்ந்து ஒதுங்கினான்; அன்பறா -
அது மாத்திரமா? மின்நகு வானிமடஏக விமரந்தான் - மின்னல்கள்
விளங்குகின்ற ஆகாயத்தினிடத்தில் விதரந்து பசன்று; அன்னதின் ைாமய இயற்றி
அகன்றான் - அங்கிருந்து மாதயச் பசயதலச் பசய்து நீங்கி; இந்நகர் எய்தினன் - இந்ை
(இலங்தக) நகதர வந்ைதடந்து; உய்ந்தனன் - உயிர் பிதழத்ைான்.

(17) 8319. ‘இப் ேகல், அன்றுஎனின் நாமளயின்,

அல்லால்,
முப் ேகல் தீர்கிலம்; ஆவி முடிப்போம்,
சவப்பு அகலா எரி சவந் தழல் சவந்த
செப்பு அகல் சவண்சணயின்-பநான்மை சதரிந்பதாய்!
பநான்மை சதரிந்பதாய் - வலிதமயின் ைன்தமதய அறிந்ைவகன! இப்ேகல் -
(நாங்கள்) இப்பகல் ஒன்றில்; அன்று எனின் - இல்தல என்றால்; நாமளயின் - நாதள;
அல்லால் - அல்லாமல்; முப்ேகல் தீர்கிலம் - மூன்றாம் நாள் கபாகவிகடாம்;
(ைவறாமல்) சவப்பு அகலா - பவம்தம நீங்காை; எரி சவந்தழல் சவந்த -
எரிகின்ற பவப்பமுதடய தீயில் பவந்ை; செப்பு அகல் சவண்சணயின் - பசம்பு
விளக்கில் (ஊற்றப்பட்ட) பவண்பணதயப் கபால; ஆவி முடிப்போம் - பதகவர்களின்
உயிதர முடிப்கபாம் (என்றனர்).

(18)

8320. ‘விட்டமன எம்மை, விடுத்து, இனி, சவம் போர்

ேட்டனர் ஒன்று, ேடுத்தனர் ஒன்பறா,
சகட்டனர் என்ேது பகளமல’ என்னா,
ஒட்டினர், ஆவி முடிக்க உவந்தார்.
 எம்மை விட்டமன - எங்கதளப் கபாருக்கு அனுப்பி; விடுத்து - விடுத்ை பின்பு;
இனி சவம்போர் ேட்டனர் ஒன்று - இனி (இவர்கள்) பகாடிய கபார் பசய்து
இறந்ைார்கள் என்பது ஒன்று, ேடுத்தனர் ஒன்பறா - (பதகவர்கதள) அழித்ைனர்
என்பது ஒன்று (ஆகிய இவ்இரண்டில் ஒன்தறத் ைவிர); சகட்டனர் என்ேது பகளமல
என்னா - கபாரில் கைாற்று விட்டார்கள் என்ற பசால்தலக் ககட்க மாட்டாய் என்று;
ஆவி முடிக்க உவந்தார் ஒட்டினர் - உயிதரக் பகாடுக்க மகிழ்ச்சி பகாண்டவர்களாய்ச்
சபைம் பசய்ைனர்.

(19)
இராவணன் இருவருடன் பபரும் பதட அனுப்பல்
8321. அன்னவர் தம்சைாடும் ஐ-இரு சவள்ளம்
மின்னு ேமடக் மக அரக்கமர விட்டான்;
சொன்ன சதாமகக்கு அமை யாமன, சுடர்த் பதர்,
துன்னு வயப் ேரிபயாடு சதாகுத்தான்.
அன்னவர் தம்சைாடும் - (அந்ை மாபக்கன் புதகநிறக் கண்ணன்) ைம்முடன்
(இராவணன்); மின்னு ேமடக்மக - ஒளி விடுகின்ற பதடக்கலங்கதளக் தகயில்
பகாண்ட; ஐ இரு சவள்ளம் - பத்து பவள்ளம்; அரக்கமர விட்டான் - அரக்க
வீரர்கதள அனுப்பினான்; சொன்ன சதாமகக்கு அமையாமன - முன்னால் கூறிய
காலட்பதடக்கு) (உரிதமயாக) அதமந்ை யாதனப் பதடகதளயும்; சுடர்த்பதர் -
ஒளிதயக் பகாண்ட கைர்ப் பதடயிதனயும்; துன்னு வயப்ேரிபயாடு - பநருங்கிய
வலிதமயான குதிதரப் பதடகதளயும்; சதாகுத்தான் - கசர்த்து அனுப்பினான்.

(20)

8322. சநய் அழல் பவள்வி பநடும் ேமக, பநர் விண்

மதவரு சூரியெத்துரு என்ோன்,
சேய் கழல் ைாலி, பிொென் எனும் பேர்
சவய்யவன், வச்சிரம் சவன்ற எயிற்றான்.

சநய் அழல் பவள்வி சநடும்ேமக - பநய் பபய்து பசய்யும் கவள்விக்கு பபரிய

பதகவன்; (கவள்வியின் பதகஞன்) பநர்விண் மதவரு சூரிய ெத்துரு என்ோன் -
கநராக வானத்தில் பவனி வருகிற சூரியன் பதகஞன் என்பவன்; கழல் சேய் ைாலி -
கழல் அணிந்ை மாலி; பிொென் எனும் பேர் சவய்யவன் - பிசாசன் என்னும் பபயர்
உதடய பகாடியவன்; வச்சிரம் சவன்ற எயிற்றான் - வச்சிரத்தை பவன்ற (வலிய)
பற்கதள உதடயவன் (வச்சிரத்து எயிற்றவன்).

(21)

8323. என்றவபராடும் எழுந்து, உலகு ஏழும்

சவன்றவன் ஏவலின், முன்னம் விமரந்தார்,
சென்றன, ைால் கரி, பதர், ேரி; செல்லக்
குன்றுஇனம் என்ன நடந்தனர், பகாட்ோல்.

என்றவபராடும் - என்ற பபயர் பகாண்ட அரக்கத் ைதலவர்களுடன்; எழுந்து -

(மாபக்கனும் புதகநிறக் கண்ணனும் கசர்ந்து) எழுந்து; உலகு ஏழும் சவன்றவன் -
உலகு ஏழதனயும் பவன்றவனாகிய (இராவணன்); ஏவலின் - கட்டதளப்படி;
சென்றன ைால்கரி - பசன்றனவாகிய மை மயக்கம் பகாண்ட யாதனகள்; பதர் - கைர்;
ேரி - குதிதர; செல்ல - என்பதவகள் பசல்ல; குன்று இனம் என்ன நடந்தனர் -
மதலகளின் கூட்டம் என்று கூறுமாறு நடந்து; பகாட்ோல் முன்னம் விமரந்தார் -
பகாள்தகயால் முன்னால் விதரந்து பசன்றார்கள்.

(22)

8324. விண்மண விழுங்கிய தூளியின் விண்பணார்

கண்மண விழுங்குதலின், கமர காணார்;
எண்மண விழுங்கிய பெமனமய, யாரும்,
ேண்மண விழுங்க உணர்ந்திலர், ேண்ோல்.

விண்மண விழுங்கிய தூளியின் - (அவர்கள் நால்வதகப் பதடயும்

பசல்லுைலினால் கைான்றிய) வானத்தை மதறக்கும் அளவு எழுந்ை புழுதியானது;
விண்பணார் கண்மண விழுங்குதலின் - கைவர்களின் கண்கதள மதறத்ைைனால்; கமர
காணார் - (அவர்களும் கூடப் பதட அளவின்) எல்தலதயக் காணாைவராயினர்;
எண்மண விழுங்கிய பெமனமய - எண்ணிக்தகயின் அளதவக் கடந்ை (அந்ை
அரக்கர்) பதட; ேண்மண - அதமந்துள்ள வதகதய; யாரும் - எவரும்; ேண்ோல் -
முதறயாக; விழுங்க உணர்ந்திலர் - முற்றும் உணராைவராயினர்.
(23)

8325. கால் கிளர் பதசராடு, கால் வமரபயாடும்,

பைல் கிளர் ேல் சகாடி சவண் திமர வீெ,-
ைால் கடலானது, ைாப் ேமட-வாள்கள்
ோல் கிளர் மீனிமட ஆடிய ேண்ோல்.

கால்கிளர் பதசராடு - காற்றுப்கபால் விதரந்து பசல்லுகின்ற கைர்ப்பதடயிலும்;

கால் வமரபயாடும் - கால் பதடத்ை மதல கபான்ற யாதனப் பதடயிலும்; பைல்கிளர்
ேல் சகாடி - கமகல விளங்குகின்ற பல பகாடிகள் ஆகிய; சவண்திமர வீெ -
பவண்தமயான அதலகள் வீச; வாள்கள் - வாள் பதடகள்; ைாப்ேமட - பபரிய
பதடயின்; ோல் கிளர் மீனிமட - இடத்து விளங்குகின்ற மீன்கபால; ஆடிய ேண்ோல் -
அதசந்து ஆடிய ைன்தமயினால்; ைால் கடலானது - பபரிய கடல் கபால விளங்கியது.
(24)
8326. பேரி கலித்தன, பேர் உலமகச் சூழ்
ஏரி கலித்தன ஆம் என; யாமன
கார் இகலிக் கடபலாடு கலித்த;
ைாரி கலித்சதன, வாசி கலித்த.
பேர் உலமகச் சூழ் - பபரிய உலகத்தைச் சூழ்ந்துள்ள; ஏரி கலித்தன ஆம் என -
கடல்கள் ஒலித்ைனவாம் எனும் படியாக; பேரி கலித்தன - கபரிதககள் ஒலித்ைன;
யாமன கார் இகலிக் - யாதனகள் கமகங்களின் (இடி ஒலிகயாடு) மாறுபகாண்டு;
கடபலாடு கலித்த - கடல் ஒலிகபால் ஒலித்ைன; ைாரி கலித்சதன - மதழ ஒலித்ைது
என்னும் படி; வாசி கலித்த - குதிதரகள் ஒலித்ைன.

(25)

8327. சென்றன சென்ற சுவட்சடாடு செல்லா

நின்று பிணங்கிய, கல்வியின் நில்லா,
ஒன்றிமன ஒன்று சதாடர்ந்தன, ஓமடக்
குன்று நடந்தனபோல்-சகாமல யாமன.

சகாமலயாமன - பகால்லும் ைன்தம உள்ள யாதனகள்; சென்றன சென்ற

சுவட்சடாடு செல்லா - பசன்றனவாகிய (பதடகள்) பசன்ற அடிச்சுவட்டினில்
பசல்லாமல்; நின்று பிணங்கிய - நின்ற இடத்திகலகய நின்று மாறுபாடு
பகாண்டனவும்; கல்வியின் நில்லா - (பாகர்களின்) பசால்லுக்கு (அடங்கி)
நிற்காைனவும் ஆகி; ஓமடக்குன்று நடந்தன போல் - முகபடாம் அணிந்ை மதலகள்
நடந்ைன கபால; ஒன்றிமன ஒன்று சதாடர்ந்தன - ஒன்றிதன ஒன்று பைாடர்ந்து
பசன்றன.

(26)

8328. ைாக சநடுங் கரம் வானின் வழங்கா,

பைக சநடும் புனல் வாரின, பைன்பைல்,
போக விலங்கின, உண்டன போலாம்-
காக சநடுங் களி யாமன களிப்ோல்.

காக சநடுங்களி யாமன - காகங்கள் சூழ்ந்துவரும் பபரிய மைம் பகாண்ட

யாதனகள்; களிப்ோல் - மை மயக்கத்ைால்; சநடுங்கரம் - (ைங்களது) நீண்ட
துதிக்தகதய; ைாகவானின் - உயர்ந்ை வானத்தில்; வழங்கா - பசலுத்தி; பைக சநடும்
புனல் வாரின - கமகங்களில் உள்ள மிகுதியான நீரிதன வாரி முகந்து; பைன்பைல்
போக விலங்கின - கமன்கமல் கபாைதலத் ைவிர்த்ைனவாய்; உண்டன போலாம் -
(அந்ை நீரிதன) உண்பனவாயின.
(27)
8329. எரிந்து எழு ேல் ேமடயின் ஒளி, யாணர்
அருங் கல மின் ஒளி, பதர் ேரி யாமன
சோருந்திய ேண் ஒளி, தார் ஒளி, சோங்க,
இரிந்து பேர் இருள், எண் திமெபதாறும்.

எரிந்து எழு ேல்ேமடயின் ஒளி - ஒளிர்ந்து எழுகின்ற பல்வதகப்

பதடக்கலங்களின் ஒளி; யாணர் அருங்கல மின்ஒளி - புதியைாக (வீரர்கள் அணிந்து
உள்ள) அரிய அணிகலன்களின் மின்னுகின்ற ஒளி; பதர் ேரி யாமன - கைர், குதிதர,
யாதன; சோருந்திய ேண் ஒளி - (ஆகியவற்றுக்குச் பசய்து) அதமத்ை
அலங்காரப் (பபாருள்களின்) ஒளி; தார் ஒளி - பபான் மாதலகளின் ஒளி; சோங்க -
(ஆகியதவ எங்கும்) மிகுதியாக இருப்பைனால்; எண்திமெ பதாறும் - எட்டுத் திதசகள்
கைாறும்; (பசறிந்திருந்ை) பேர் இருள் இரிந்தது - மிக்க இருள் (பகட்டு) ஓடியது.
(28)
வீடணன் வருபவர் பற்றி இராமனுக்கு உதரத்ைல்
8330. எந்திய பெமனமய, ஈென் எதிர்ந்தான்,
‘சவய்து இவண் வந்தவன், ைாமயயின் சவற்றி
செய்தவபனசகால்? சதரித்தி இது’ என்றான்;
ஐயம் இல் வீடணன் அன்னது உமரத்தான்:

ஈென் - (அதனத்துயிர்க்கும் உலகங்களுக்கும் ைதலவனாகிய) இராமன்; எய்திய

பெமனமய எதிர்ந்தான் - (கபார்க்களம்) வந்து அதடந்ை (அரக்கர்) பதடதய
எதிர்பகாண்டு கண்டு; சவய்து இவண் வந்தவன் - மிகுசினம் பகாண்டு
இவ்விடத்துக்கு வந்ைவன்; ைாமயயின் - மாதயயால்; சவற்றி செய்தவபன சகால் -
பவற்றிதய உண்டாக்கிக் பகாண்ட இந்திரசித்ைன் ைாகனா? இது சதரித்தி என்றான் -
இைதனத் பைரிவிப்பாய் என்று ககட்டான்; ஐயம் இல்வீடணன் - (வந்ைவன் யாவன்
என்பதை) ஐயம் இல்லாமல் உணர்ந்ைவன் ஆகிய வீடணன்; அன்னது உமரத்தான் -
அது பற்றிச் பசான்னான்.

(29)
அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

8331. ‘முமழக் குலச் சீயம் சவம் போர் பவட்டது முனிந்தது

என்ன,
புமழப் பிமற எயிற்றுப் பேழ் வாய், இடிக் குலம்
சோடிப்ே, ஆர்த்து,
தமழப் சோறி வாளிப் புட்டில் கட்டி, வில் தாங்கி,
ொர்வான்.
ைமழக் குரல் பதரின் பைலான், ைாசேரும்ேக்கன் ைன்பனா.

முமழக்குலச்சீயம் - குதகயில் வாழுகின்ற சிங்கம்; சவம்போர் பவட்டது

முனிந்தது என்ன - பகாடிய கபாரிதன விரும்பிச் சினங் பகாண்டது என்னும்படி;
புமழப்பிமற - பிளவு பட்ட பிதற கபான்ற; எயிற்றுப் பேழ்வாய் - பற்கதள
உதடய பிளந்ை வாயினால்; இடிக்குலம் சோடிப்ே ஆர்த்து - இடிகளின்
கூட்டமும் பபாடியாகும்படியாகப் கபபராலி பசய்து; சோறி தமழவாளிப்
புட்டில்கட்டி - பநருப்புப் பபாறியிதன மிகுதியாகக் கக்குகின்ற அம்புகள்
(நிதறந்ை) அம்பு அறாத்தூணிதய (முதுகில் கட்டி); வில்தாங்கி - வில்தலப்
பிடித்து; ைமழக்குரல் பதரின் பைலான் ொர்வான் - இடிகபான்று (சக்கரங்கள்)
ஒலிதய எழுப்பும் கைரின் கமகலறியவனாய் வருபவன்; ைாசேரும்ேக்கன் -
மாபக்கன் (என்பவன்). மன், ஓ - அதசநிதல.

(30)

கலி விருத்தம்

8332. ‘சிமக நிறக் கனல் சோழி சதறு கண் செக்கரான்,

ேமக நிறத்தவர் உயிர் ேருகும் ேண்பினான்,
நமக நிறப் சேருங் கமடவாமய நக்குவான்,
புமகநிறக்கண்ணவன், சோலம் சோன் பதரினான்.

சிமக நிறக்கனல் - ைன் ைதலமுடியின் பசந்நிறமுள்ள பநருப்தப; சோழி -

பவளியிடுகிற; சதறுகண் - அழிக்கவல்ல கண்கள்; செக்கரான் - சிவந்ை நிறமாக
உள்ளவனும்; ேமக நிறத்தவர் - பதகத் ைன்தம பகாண்டவர்களுதடய; உயிர்
ேருகும் ேண்பினான் - உயிதரக் குடிக்கும் ைன்தம உள்ளவனும்; நமகநிறப்
சேருங்கமட வாமய - சிரிப்கபாடு கூடிய நிறம் பபாருந்திய (ைன்) பபரிய
கதடவாதய; நக்குவான் - (நாக்கினால் அடிக்கடி) நக்குபவனும் ஆகிய;
சோலம்சோன் பதரினான் - பபான்னால் ஆகிய அழகிய கைரில் ஏறி இருப்பவன்;
புமக நிறக் கண்ணவன் - புதக நிறக்கண்ணன் (என்பவனாவான்.)

(31)

8333. ‘பிச்ெரின் திமகத்தன சேற்றிப் பேச்சினான்,

முச் சிரத்து அயிலினான், மூரித் பதரினான்,
“இச் சிரம் உம்ைபத?” என வந்து எய்துவான்,
வச்சிரத்து எயிற்றவன், ைமலயின் பைனியான்.

பிச்ெரின் திமகத்தன - பித்ைதரப் கபான்று திதகத்ைனவாகிய; சேற்றிப்

பேச்சினான் - ைன்தம உதடய கபச்சிதன உதடயவனும்; முச்சிரத்து அயிலினான் -
முத்ைதலதய உதடய சூலப் பதடதயக் (தகயில்) ஏந்தியவனும்; மூரித்பதரினான் -
வலிதமயான கைரிதன உதடயவனும்; ைமலயின் பைனியான் - மதல கபான்ற
உடம்பிதன உதடயவனும் ஆகி; இச்சிரம் உம்ைபத என - இந்ை (என்னுதடய) ைதல
உங்களுக்கக என்று; (கூறுவது கபால) வந்து எய்துவான் - (கபாருக்கு) வந்து
அதடந்ைவன்; வச்சிரத்து எயிற்றவன் - வச்சிரத்து எயிற்றவன் (என்பவன் ஆவான்).

(32)

8334. ‘காமலயும் ைனத்மதயும் பிறகு காண்ேது ஓர்

வாமல உமளப் புரவியன், ைடித்த வாயினான்,
பவமலயின் ஆர்ப்பினன், விண்மண மீக்சகாளும்
சூலம் ஒன்று உமடயவன், பிொென், பதான்றுவான்.

காமலயும் - காற்றிதனயும்; ைனத்மதயும் - மனத்திதனயும்; பிறகு காண்ேது -

பின்னிடச் பசய்யும் (ைன்தம உள்ள); ஓர் வாமல உமளப் புரவியன் - ஒப்பற்ற
பவண்தமயான பிடரிமயிதர உதடய குதிதரதய உதடயவனும்; ைடித்த வாயினான்
- கடித்ை உைடுகதள உதடயவனும்; பவமலயின் ஆர்ப்பினன் - கடல் கபால்
கபபராலி பசய்பவனும்; விண்மண மீக்சகாளும் - விண்ணுலகத்தையும்
பவல்லவல்ல; சூலம் ஒன்று உமடயவன் - சூலப்பதட ஒன்றிதன உதடயவனும்
(ஆகித்); பதான்றுவான் - கைான்றுபவன்; பிொென் - பிசாசன் (என்பவன்).
(33)
8335. ‘சூரியன்ேமகஞன், அச் சுடர் சோன் பதரினன்,
நீரினும் முழக்கினன், சநருப்பின் சவம்மையான்;
ஆரிய! பவள்வியின் ேமகஞன் ஆம்அபரா,
பொரியும் கனலியும் சொரியும் கண்ணினான்.

ஆரிய - ைதலவகன; அச்சுடர் சோன் பதரினன் - அந்ை ஒளி விடுகிற அழகிய

கைரிதன உதடயவனும்; நீரினும் முழக்கினன் - கடலினும் மிக்க முழக்கிதன
உதடயவனும்; சநருப்பின் சவம்மையான் - பநருப்தபக் காட்டிலும்
சினமுதடயவனும் (ஆகிய இவன்); சூரியன் ேமகஞன் - சூரியன் பதகவன்
(என்பவன்); பொரியும் - இரத்ைமும்; கனலியும் - பநருப்பும்; சொரியும் கண்ணினான்
- பவளிப்படுகிற கண்கதள உதடய (இவன்); பவள்வியின் ேமகஞன் ஆம் -
கவள்வியின் பதகஞன் (என்ற பபயர் உதடயவன்) ஆம் ஆகும்.

அகரா - அதசநிதல.
(34)

8336. ‘ொலி வண் கதிர் நிகர் புரவித் தாமனயான்,

மூல சவங் சகாடுமையின் தவத்தின் முற்றினான்,
சூலியும் சவருக்சகாளத் பதரில் பதான்றுவான்,
ைாலி’ என்று, அடி முமற வணங்கிக் கூறினான்.

ொலிவண் கதிர்நிகர் - பசந்பநல்லின் வளதம பபாருந்திய கதிர்கதள ஒத்ை;

புரவித் தாமனயான் - (வளம் மிக்குக் பகாழுத்ை) குதிதரப் பதடதய உதடயவன்;
மூல சவங்சகாடுமையின் - பழதமயாக உள்ள பவவ்விய பகாடுதமகயாடு;
தவத்தின் முற்றினான் - ைவத்திலும் நிதறந்ைவன்; சூலியும் - சிவனும்;
பவருக்பகாளத் - அச்சம் பகாள்ளும்படி; பதரில் பதான்றுவான் - கைரில்
கைான்றுபவனாகிய (அவன்); ைாலி என்று - மாலி (என்னும் பபயரினன்) என்று;
அடிமுமற வணங்கிக் - (இராமனது) திருவடிகதள முதறப்படி வணங்கி; கூறினான் -
(வீடணன்) கூறினான்.

(35)

8337. ஆர்த்து எதிர் நடந்தது, அவ் அரியின் ஆர்கலி

தீர்த்தமன வாழ்த்தி; உற்று இரண்டு பெமனயும்
போர்த் சதாழில் புரிந்தன; புலவர் போக்கு இலார்;
பவர்த்து உயிர் ேமதத்தனர், நடுங்கி விம்மிபய. தீர்த்தமன வாழ்த்தி - தூயவன்
ஆகிய இராமதன வாழ்த்திவிட்டு; அவ்அரியின் ஆர்கலி - அந்ைக் குரங்குப்
பதடகளாகிய கடல்; ஆர்த்து எதிர் நடந்தது - கபபராலி பசய்துபகாண்டு (அரக்கப்
பதடயின்) எதிரில் பசன்றது; உற்று இரண்டு பெமனயும் - (அைற்குப் பிறகு) பநருங்கி
இரு பதடகளும்; போர்த் சதாழில் புரிந்தன - கபார்த்பைாழிதலச் பசய்ைன; புலவர்
- (அதைக் கண்ட) கைவர்கள்; போக்கிலார் - விலகிச் பசல்லமாட்டாைவராய்; நடுங்கி -
உடல் நடுங்கி; விம்மிபய - மனம் விம்மிைமுற்று; பவர்த்து - உடல் வியர்த்து;
உயிர்ேமதத்தனர் - உயிர் துடித்ைனர்.

(36)

8338. கல் எறிந்தன, கமட உருமின்; கார் என

வில் எறிந்தன, கமண; விசும்பின் பைகத்துச்
செல் எறிந்தன எனச் சிதறி வீழ்ந்தன,
ேல்; எறிந்தன தமல, ைமலயின் ேண்பு என.

கமட - ஊழிக்கதடக்காலத்தில்; உருமின் கார் என - இடிதயக் பகாண்ட கமகம்

என்னும்படி; கல் எறிந்தன - வானரப் பதடகள் கற்கதள (வீசி) எறிந்ைன; வில்
எறிந்தன கமண - அரக்கர்களுதடய விற்கள் அம்புகதளத் தூவின; (அைனால்)
விசும்பின் பைகத்துச் செல் எறிந்தன எனக் - ஆகாயத்தின் கண் உள்ள கமகங்களில்
இருந்து இடி விழுந்ை (கபாது) ைமலயின் ேண்பு என - மதலகளின் ைன்தமதயப்
கபால; ேல் எறிந்தன தமல - குரங்குகளின் பற்கள் சிைறித் பைரித்ை ைதலகள்; சிதறி
வீழ்ந்தன - சிைறிப் கபார்க்களம் (எங்கும்) விழுந்ைன.

(37)
8339. கடம் ேடு கரி ேட, கலின ைாப் ேட,
இடம் ேடு சில்லியின் ஈர்த்த பதர் ேட,
உடம்பு அடும் அரக்கமர, அனந்தன் உச்சியில்
ேடம் ேடும் என, ேடும் கவியின் கல் ேல.
கடம்ேடு கரிேட - மைம் பபாருந்திய யாதனகள் இறந்துபடவும்; கலினைாப்ேட -
கல்லதண பூட்டிய குதிதரகள் இறந்துபடவும்; இடம்ேடு சில்லியின் ஈர்த்த பதர்ேட -
இடம் அகன்ற சக்கரங்கள் பூட்டப்பட்டுக் (குதிதரகளால் (அல்) பிற உயிரினங்களால்)
இழுத்துச் பசல்லப்படுகிற கைர்கள் அழிந்துபடவும்; உடம்பு அடும் அரக்கமர - உடம்பு
அழிக்கப்படும் அரக்கப் பதடயினதர; அனந்தன் உச்சியில் ேடம்ேடும் என -
ஆதிகசடனது

ைதலயின் உச்சியில் உள்ள படமும் அழிந்துவிடும் என்று (கண்கடார்)

என்ணும்படியாக; கவியின் கல்ேல படும் - குரங்குகள் எறிந்ை கற்கள் பல வீழ்த்தும்.

(38)

8340. சகாமல ஒடுங்கா சநடும் புயத்தின் குன்சறாடும்,

நிமல சநடுங் காசலாடும், நிமிர்ந்த வாசலாடும்,
ைமலசயாடும், ைரத்சதாடும், கவியின் வல் சநடுந்
மலசயாடும், போம்-விமெத்து எறிந்த ெக்கரம்.
விமெத்து எறிந்த ெக்கரம் - (அரக்கவீரர்) விதரவாக எறிந்ை சக்கரவடிவமான
அம்புகள்; சகாமல ஒடுங்கா - பகாதலத் பைாழில் பசய்ைலில் (குதறவுபட்டு)
ஒடுங்காை; சநடும் புயத்தின் குன்சறாடும் - (வானரப்பதடயினர் ைங்களது) நீண்ட
கைாள்களாகிய மதலகயாடும்; நிமல சநடுங் காசலாடும் - (கபாரில் புறமுதுகிடாது)
நிதலபபற்று நிற்கும் நீண்ட கால்ககளாடும்; நிமிர்ந்த வாசலாடும் - (சினத்ைால்)
நிமிர்ந்து நிற்கும் வாபலாடும் ; ைமலசயாடும் - (எதிரிகள் மீது வீசக் தகயில் ைாங்கிய)
மதலககளாடும் ; ைரத்சதாடும் - மரங்ககளாடும்; கவியின் - குரங்குகளின்;
வல்சநடும் தமலசயாடும் - வலிய நீண்ட ைதலககளாடும்; போம் -
(அலுத்துக்பகாண்டு) கபாகும்.
(39)

8341. ஆண் தமகக் கவிக் குலத் தமலவர் ஆக்மகமயக்

கீண்டன; புவியிமனக் கிழித்த-ைாதிரம்
தாண்டுவ, குலப் ேரி, ைனத்தின் தாவுவ,
தூண்டினர் மக விமெத்து எறிந்த பதாைரம்.*
ைாதிரம் தாண்டுவ - திதசகதளத் ைாண்டுவனவாயும்; ைனத்தின் தாவுவ -
மனத்தைப் கபாலத் ைாவிச்பசல்வனவாயும்; (உள்ள) ேரி குலம் - குதிதரப்பதடக
கூட்டத்தைத்; தூண்டினர் - பசலுத்தியவர்களான (வீரர்களின்); மகவிமெத்து -
தகயில் இருந்து கவகமாக; எறிந்த பதாைரம் - எறியப்பட்ட கைாமரம் என்னும்
பதடக்கலம்; ஆண்தமகக் - ஆண்தமத் ைன்தம உள்ள; கவிக்குலத் தமலவர் -
குரங்குப் பதடத்ைதலவர்களின்; ஆக்மகமயக் கீண்டன - உடம்புகதளக்
கிழித்ைனவாய்; புவியிமனக் கிழித்த - (பூமியில் பட்டு) பூமிதயப் பிளக்கச் பசய்ைன.

(40) 8342.
சில்லி அம் பதர்க் சகாடி சிமதய, ொரதி
ேல்சலாடு சநடுந் தமல ைடிய, ோதகர்
வில்சலாடு கழுத்து இற, ேகட்மட வீட்டுைால்-
கல்சலனக் கவிக்குலம் வீசும் கல்அபரா.

கல்சலனக் - கல் என்ற ஒலி கைான்றும்படியாகக்; கவிக்குலம் வீசும் - குரங்குக்

கூட்டங்கள் வீசும்; கல் - மதலகள்; சில்லி அம்பதர்க்சகாடி சிமதய -
சக்கரங்கதள உதடய அழகிய கைரின் கண்கட்டப்பட்டுள்ள பகாடிகள் சிதைந்து
அழியவும்; ொரதி ேல்சலாடு சநடுந்தமல ைடிய - கைர்ப்பாகர்களின் பற்களும், நீண்ட
ைதலயும் அறுபட்டு விழவும்; ோதகர் வில்சலாடு கழுத்து இற - பாைகர்களான
அரக்கர்களுதடய வில்லும் கழுத்தும் அறுபட்டு விழவும் (பசய்து அைற்குகமல்)
ேகட்மட வீட்டுைால் - யாதனகதளயும் அழிக்கும்.
ஆல், அகரா - அதசகள

(41)

8343. கரகம் உந்திய ைமல முமழயில், கட் செவி

உரகம் முந்தின என ஒளிக்கும், ஒள் இமல
அரகம் முந்தின சநடுங் கவியின் ஆக்மகயில்-
துரகம் உந்தினர் எடுத்து எறியும் சூலபை.

துரகம் உந்தினர் - குதிதரகதளச் பசலுத்தும் (அரக்க வீரர்); எடுத்து எறியும் -

(வானரப்பதடயினர்மீது) எடுத்து வீசிய; ஒள் இமல சூலபை - ஒளி பபாருந்திய
இதல வடிவமாக உள்ள சூலப் பதட; கரகம் உந்திய ைமல முமழயில் -
நீர்க்குடத்தைப் கபான்று பவளிப்பட்டுத் கைான்றும் மதலக்குதககளில்; கட்செவி
உரகம் உந்தின என - கண்கண பசவியாக உதடய பாம்புகள் புகுந்ைன எனும்படி;
அரகம் முந்தின - கபார்க்களத்துக்கு முந்திச் பசன்ற; சநடுங்கவியின் ஆக்மகயில் -
நீண்ட குரங்குகளின் உடலங்களில்; ஒளிக்கும் - புகுந்து மதறயும்.
(42)

8344. வால் பிடித்து அடக்கும் வானரத்மத, ைால் கரி;

கால் பிடித்து அடிக்கும், அக் கரியிமனக் கவி;
பதால் பிடித்து அரக்கமர எறியும், சூர் முசு;
பவல் பிடித்து எறிவர், அம் முசுமவ சவங் கணார்.*
ைால்கரி - மை மயக்கம் பகாண்ட யாதன; வானரத்மத -
குரங்குப்பதடயினதர; வால் பிடித்து அடிக்கும் - வாதலப் பிடித்து (நிலத்தில்)
அடிக்கும்; கவி - (ைப்பிய) வானரங்கள்; அக்கரியிதனக் - அந்ை யாதனகதளக்; கால்
பிடித்து அடிக்கும் - காதலப் பிடித்து இழுக்கும்; சூர்முசு - அச்சம் ைரும் குரங்குகள்;
பதால் பிடித்து - (அரக்கர் வீசிய) ககடயங்கதளக் (தகயில்) பிடித்து; அரக்கமர எறியும் -
(அந்ை) அரக்கர்கள் மீது கமாதும்; அம்முசுமவ - அந்ைக் குரங்குகதள; சவங்கனார் -
பகாடிய கண்கதள உதடய அரக்கர்கள்; பவல் பிடித்து எறிவர் - கவதலப்பிடித்து (வீசி)
எறிந்து அழிப்பர்.

(43)

8345. முற்ேடு கவிக்குலம் முடுக வீசிய

கல் ேட, களம் ேடும், அரக்கர் கார்க் கடல்;
ேல் ேடு தமல ேடப் ேடுவ, ோதகர்
வில் ேடு கமண ேட, குரங்கின் பவமலபய.

முற்ேடு கவிக்குலம் - கபார்க்களத்தில் முற்பட்டு வருகின்ற குரங்குக் கூட்டங்கள்;

முடுக வீசிய - விதரவாக வீசிய; கல்ேட - மதலகள் படுைலினால்; அரக்கர் -
அரக்கப்பதடயாகிய கரிய கடல்; களம்ேடும் - களத்தில் படும்; ோதகர் -
பாைகர்களாகிய அரக்கர்; வில் ேடுகமண ேட - வில்லில் இருந்து பவளிப்படுகிற
அம்புகள் படுைலினால்; ேல்ேடுதமல ேட - பற்கதளக் காட்டுகின்ற ைதல (அறு) பட;
குரங்கின் பவமலபய ேடுவ - குரங்குப் பதடகளாகிய கடல் அழியும்.
(44)

8346. கிச்சு உறு கிரி ேட, கிளர் சோன் பதர் நிமர

அச்சு இற, செல்கில, ஆடல் வாம் ேரி-
எச்சு உறு துயரிமட எய்த, ஈத்து உணா
முச்சு இறு வாழ்க்மகயின் மூண்டுபளார் என.

எச்சு உறு துயரிமட எய்த - இதளத்ைதல உண்டாக்கும் வறுதமத்துயர் (ைங்கதள

அதடந்ைைனால்); ஈத்து உணா - (பிறருக்குக்) பகாடுத்து உண்ணாை; முச்சு இறு
வாழ்மகமகயின் - மூச்சு அற்றுப்கபாகும் உலக வாழ்க்தகயில்; மூண்டுபளார் என -
சிக்கித் ைவிப்பவர்கள் கபால; கிச்சு உறுகிரிேட - பநருப்தபக் பகாண்ட மதலகள்
விளங்குவது கபால் விளங்குகின்ற; கிளர் சோன் பதர் நிமர - விளங்குகிற பபான்னால்
ஆகிய கைர்களின் வரிதச; அச்சு இற - அச்சு இற்றுப்கபாக; ஆடல்வாம் ேரி -
வலிதம பபாருந்தியைாகவுள்ள குதிதரகள்; செல்கில - (அத்கைர்கதள இழுத்துச்)
பசல்லமுடியாைனவாயின.

வறுதம உற்கறாருக்கு உலக வாழ்க்தக இனிது நடவாைது கபால்

குதிதரகட்டு அச்சிற்ற கைதர ஈர்த்துச் பசல்லுதக இயலாைாயிற்று.
(45)
8347. மீயவர் யாவரும் வீய, சவங் கரி
பெயிருங் குருதியில் திரிவ, பொர்வு இல,-
நாயகர் ஆசளாடும் அவிய, நவ்வி தம்
ோசயாடும் பவமலயில் திரியும் ேண்ேன.
மீயவர் - (ைம்) மீது இருப்பவர்கள்; யாவரும் - எல்கலாரும்; வீய - (பதகவர்களால்)
இறந்து ஒழிய; சவங்கரி - பகாடிய யாதனகள்; பொர்வு இல - கசார்வு இல்லாமல்;
பெயிருங் குருதியில் - சிவந்ை மிக்க குருதி பவள்ளத்தில்; திரிவ - திரிவன ஆயின;
(இக்காட்சி) நாயகர் - மாலுமிகள் யாவரும்; ஆசளாடும் - பணியாளர்களுடன்; அவிய
- அழிந்திட; நவ்வி - கப்பல்கள்; பவமலயில் - கடலில்; தம் ோசயாடும் - ைமது பாய்
மரத்துடன்; திரியும் ேண்ேன - சுற்றித்திரியும் ைன்தமய வாய்த்கைான்றின.

(46)

8348. ேமடசயாடு பைலவர் ைடிய, ேல் ேரி,

இமட இமடதர விழுந்து இழிந்த ேண்ணன,
கடல் சநடுங் குருதிய,-கனலி காலுறு
வடமவமய நிகர்த்தன-உதிர வாயன.
ேல்ேரி - பல குதிதரகள்; ேமடசயாடு - (ைங்கள்) பதடக் கலங்களுடன்;
பைலவர் ைடிய - கமகல உள்ள வீரர்கள் அழிந்திட; கடல் சநடுங் குருதிய - கடல்
கபான்ற பபருங்குருதியில் சிக்கித் ைவிப்பனவும்; இமட இமட தர விழுந்து - இதட
இதடகய ைடுக்கி விழுந்து; இழிந்த ேண்ணன - அழுந்தும் ைன்தம உதடயனவும்;
உதிரவாயன - குருதி வடியும் வாயிதன உதடயனவும் ஆகிய அதவ); கனலி காலுறு -
பநருப்தபக் கக்குகின்ற; வடமவமய நிகர்த்தன - (உலக அழிவுக்காலத்தில்
கடலிதடகய குதிதர வடிவில் கைான்றும்) வடதவக் கனதல ஒத்ைன.

(47)

8349. எயிற்சறாடு சநடுந் தமல, இட்ட கல்சலாடும்

வயிற்றிமடப் புக, ேல ேகலும் மவகிய
ேயிற்றியர் ஆயினும், சதரிக்கும் ேண்பு இலார்,
அயிர்ப்ேர், தம் கணவமர அணுகி அந் நலார்.

எயிற்சறாடு - பற்களுடன்; சநடுந்தமல - கூடிய (அரக்க வீரரின்) பபரிய

ைதலகள்; இட்ட கல்சலாடும் - (வானரப் பதடயினர்) வீசிய மதலகளினால்;
வயிற்றிமடப் புக - (அவர்களது) வயிற்றில் புகுந்து விட; அந்நலார் - அவர்களுதடய
மதனவியர்; ேல ேகலும் மவகிய - பல நாட்கள் உடன் இருந்து பழகிய; ேயிற்றியர்
ஆயினும் - பயிற்சிதய உதடயவர்களாய் இருந்தும்; தம் கணவமர அணுகி - ைங்கள்
கணவர்களுதடய (உடதல) பநருங்கி; சதரிக்கும் ேண்பு இலார் அயிர்ப்ேர் - ஆய்ந்து
அறிைற்கு ஏற்ற பண்பு இல்லாைவர்களாய் ஐயங்பகாள்வர்.
(48)
கலிநிமலத்துமற

8350. தூைக்கண்ணனும் அனுைனும் எதிர் எதிர் சதாடர்ந்தார்;

தாைத்து அங்கதன் ைாசேரும்ேக்கமனத் தடுத்தான்;
பெைத் திண் சிமல ைாலியும் நீலனும் செறுத்தார்;
வாைப் போர் வயப் பிொெனும் ேனெனும் ைமலந்தார்.

தூைக்கண்ணனும் அனுைனும் - புதக நிறக்கண்ணனும், அனுமனும்; எதிர் எதிர்

சதாடர்ந்தார் - எதிர் எதிராகப் கபாரிடத் பைாடங்கினார்கள்; தாைத்து அங்கதன் -
மாதலதய அணிந்துள்ள அங்கைன்; ைாசேரும் ேக்கமனத் தடுத்தான் - மாபக்கதனப்
கபாரில் ைடுத்ைான்; பெைத்திண் சிமல ைாலியும் - பாதுகாவலாக வலிய
வில்லிதனக் பகாண்ட மாலியும்; நீலனும் செறுத்தார் - நீலனும் சினந்து கபார்
பசய்ைார்கள்; வாைப் போர் வயப் பிொெனும் - அச்சம் ைருகிற வலிய கபார் உடற்றுகிற
பிசாசனும்; ேனெனும் ைமலந்தார் - பனசனும் கபார் பசய்ைார்கள்.
(49)

8351. சூரியன் சேரும்ேமகஞனும் சூரியன் ைகனும்

பநர் எதிர்ந்தனர்; சநருப்புமட பவள்வியின்ேமகயும்
ஆரியன் தனித் தம்பியும் எதிர் எதிர் அடர்ந்தார்;
வீர வச்சிரத்துஎயிற்றனும் இடேனும் மிமடந்தார். சூரியன் சேரும்
ேமகஞனும் - சூரியன் பதகஞனும்; சூரியன் ைகனும் - சூரியன் மகன் ஆகிய
சுக்கிரீவனும்; பநர் எதிர்ந்தனர் - கநரிதடயாக எதிர்த்ைார்கள்; சநருப்புமட
பவள்வியின் ேமகயும் - பநருப்புதடய கவள்வியின் பதகஞனும்; ஆரியன்
தனித்தம்பியும் - ைதலவனாகிய இராமனது ஒப்பற்ற ைம்பியாகிய இலக்குவனும்;
எதிர் எதிர் அடர்ந்தார் - எதிர் எதிராக நின்று கபார் பசய்ைார்கள்; வீர வச்சிரத்து
எயிற்றனும் - வீரம் பபாருந்திய வச்சிரத்து எயிற்றவனும்; இடேனும் - இடபனும்;
மிமடந்தார் - பநருங்கிப் கபார் பசய்ைார்கள்.
(50)

8352. சவங் கண் சவள் எயிற்று அரக்கரில், கவிக் குல வீரச்

சிங்கம் அன்ன போர்த்தமலவரில், தமலவராய்த் சதரிந்தார்,
அங்கு அைர்க்களத்து ஒருவபராடு ஒருவர் சென்று அடர்ந்ாார்;
சோங்கு சவஞ் செருத் பதவரும் நடுக்குறப் சோருதார்.

சவங்கண் சவள் எயிற்று அரக்கரில் - பகாடுதமயான கண்கதளயும்

பவண்தமயான பற்கதளயும் உதடய அரக்கர்களிலும்; கவிக்குல வீரச்சிங்கம்
அன்ன - குரங்குக் கூட்டத்தில் கைான்றிய வீரச் சிங்கங்கதளப் கபான்ற; போர்த்
தமலவரில் - கபாரில் சிறந்ை ைதலவர்களிலும்; தமலவராய்த் சதரிந்தார் -
ைதலவர்களாய் விளங்கியவர்கள்; அங்கு அைர்க்களத்து - அந்ைப் கபார்க்களத்தில்;
ஒருவபராடு ஒருவர் - ஒருவகராபடாருவர்; சென்று அடர்ந்தார் - பசன்று
பநருங்கியவர்களாகி; பதவரும் நடுக்குற - (கபார் காணவந்ை) கைவர்களும்
அஞ்சும்படி; சோங்கு சவஞ்செரு - சினம் மிகுகிற பகாடிய கபாதர; சோருதார் -
பசய்ைார்கள்.
(51)

8353. இன்ன காமலயின், ஈர்-ஐந்து சவள்ளம், வந்து ஏற்ற

மின்னும் சவள் எயிற்று அரக்கர்தம் பெமனயில், வீரர்
அன்ன சவஞ் ெைத்து ஆறு சவள்ளத்மதயும் அவித்தார்;
சொன்ன நாமலயும் இலக்குவன் ேகழியால் சதாமலத்தான்.

இன்ன காமலயில் - இவ்வாறு நிகழும் கநரத்தில்; ஈர் ஐந்து சவள்ளம் வந்து -

பத்து பவள்ளமாக வந்து; ஏற்ற - கபார் ஏற்ற; மின்னும் சவள் எயிற்று அரக்கர் - ஒளி
உதடய பவண்தமயான பற்கதள உதடய அரக்கர்; தம் பெமனயில் - ைம் பதடயிி்ல்;
அன்ன சவஞ்ெைத்து - அத்ைதகய பகாடிய கபார்க்களத்து; வீரர் - வானரப்பதட
வீரர்; ஆறு சவள்ளத்மதயும் அவித்தார் - ஆறு பவள்ளத்தை அழித்ைார்கள்;
சொன்ன நாமலயும் - (மீதியாகச்) பசால்லப்படுகிற நான்கு பவள்ளத்தையும்;
ேகழியால் - அம்புகளால்; இலக்குவன் அழித்தான் - இலக்குவன் அழித்து விட்டான்;
“அன்னவர் ைம்பமாடும் ஐ - இரு பவள்ளம், மின்ன பதடக்தக அரக்கதர
விட்டான் (கம்ப 8321) என்று கூறிய கவிஞர் அவ்வாறு வந்ை அரக்கர் பதடயில்
ஆறு பவள்ளத்தை வானரப் பதடத்ைதலவர்களும் நான்கு பவள்ளத்தை
இலக்குவனும் அழித்ைனர் எனக் கூறினார்.

(52)

8354. உப்புமடக் கடல் ைடுத்தன உதிர நீர் ஓதம்

அப்சோடு ஒத்தன கடுத்தில; ஆர்கலி முழுதும்
செப்பு உருக்கு எனத் சதரிந்தது; மீன் குலம் செருக்கித்
துப்சோடு ஒத்தன, முத்துஇனம் குன்றியின் பதான்ற.

உப்புமடக் கடல் - உப்தபக் பகாண்ட (நீர் நிதறந்ை) கடலில்; ைடுத்தன - பசன்று

கசர்ந்ைனவாகிய; உதிர நீர் ஓதம் - குருதி நீர்ப் பபருக்கு; அப்சோடு ஒத்தன கடுத்தில -
கடல் நீருடன் கலந்ைைாகத் கைான்றவில்தல, (அைனால்); ஆர்கலி முழுதும் -
ஒலிக்கின்ற கடல் முழுவதும்; செப்பு உருக்கு எனத் சதரிந்தது - பசம்தப உருக்கின
உருக்குப் கபாலச் (சிவந்ைை நிறம் பகாண்டைாய்க்) கைான்றியது; முத்து இனம் -
(அந்ைக் கடலில் உள்ள) முத்துத் பைாகுதிகள்; குன்றியின் பதான்ற - (சிவந்ை
நிறமுதடய) குன்றி மணியின் பைாகுதிகதளப் கபால் விளங்க; செருக்கி -
(இதறச்சி உணவு கிதடத்ைதமயால்) பசருக்குக் பகாண்டு, திரிந்ை; மீன்குலம் - மீன்
கூட்டங்கள் எல்லாம்; துப்சோடு - பவளத்கைாடு; ஒத்ைன - ஒத்து விளங்கின.
(53)
8355. தத்து நீர்க் கடல் முழுவதும் குருதியாய்த் தயங்க,
சித்திரக் குலப் ேல் நிற ைணிகளும் பெந்த;
ஒத்து பவறு உருத் சதரியல, உயர் ைதத்து ஓங்கல்
ைத்தகத்து உகு தரளமும், வமள சொரி முத்தும்.*

தத்து நீர்க் கடல் முழுவதும் - ஒலிக்கின்ற நீதர உதடய கடல் முழுவதும்;

குருதியாய்த் தயங்க - குருதியாக விளங்க; சித்திரக் குலப் ேல்நிற ைணிகளும் -
(அக்கடலில் உள்ள) விசித்திரமான (பவவ்கவறு) பைாகுதிகளாக உள்ள பல்வதக
நிறங்கதளக் பகாண்ட இரத்தினங்களும்; பெந்த - சிவந்ை நிறம்பபற்றன; உயர்ந்த
ஓங்கல் - உயர்ந்ை மைம் மிக்க மதல கபான்ற யாதனகளின்; ைத்தகத்து
உகுதரளமும் - பகாம்புகளில் இருந்து பவளிப்படுகிற முத்துக்களும்; வமளசொரி
முத்தும் - சங்குகள் என்ற முத்துக்களும்; ஒத்து - (ஒகர மாதிரியாகச் சிவந்ை நிறம்
அதடந்து) ஒத்து; பவறு உருத்சதரியல - கவறு நிறம் பைரியாைதவ ஆயின.

(54)
கதிரவன் உதித்ைல்

8356. அதிரும் சவஞ் செரு அன்னது ஒன்று அமைகின்ற

அளவில,
திரவன், செழுஞ் பெசயாளிக் கற்மற அம் கரத்தால்,
எதிரும் வல் இருட் கரி இறுத்து, எழு முமற மூழ்கி,
உதிர சவள்ளத்தின் எழுந்தவன் ஆம் என, உதித்தான்.
அன்னது - அப்படிப்பட்ட; அதிரும் சவஞ்செரு - அதிர்கின்ற பகாடிய கபார்; ஒன்று
அமைகின்ற அளவில் - ஒன்று நிகழ்கின்ற பபாழுது; கதிரவன் - கதிரவன்; செழுஞ்
பெசயாளிக் கற்மற - பசழுதமயான சிவந்ை ஒளித் பைாகுதிகள் ஆகிய; அம் கரத்தால்
- அழகிய தககளால்; எதிரும் - எதிர்ப்பட்ட; வல் இருட்கரி இறுத்து - வலிய
இருளாகிய யாதனதய அழித்து; உதிர சவள்ளத்தின் - குருதி பவள்ளத்தில்; எழுமுமற
மூழ்கி - ஏழு முதற

முழுகி; எழுந்தவன் ஆம் என - எழுந்ைவன் ஆம் எனக் கூறும் படியாக; எழுந்தான் -

உதித்ைான்.

பதகவதர அழித்ைபின் நீராடித் தூய்தமப் படல் கபாலக் கதிரவன் இருட்பதக

அழித்து உதிரக் கடலில் மூழ்கி வந்ைனன். ைற்குறிப்கபற்ற அணி.

(55)

8357. அரக்கர் என்ற பேர் இருளிமன இராைன் ஆம் இரவி

துரக்க, சவஞ் சுடர்க் கதிரவன் புறத்து இருள் சதாமலக்க,
புரக்கும் சவய்யவர் இருவமர உமடயன போல,
நிரக்கும் நல் ஒளி ேரந்தன, உலகு எலாம் நிமிர.

அரக்கர் என்ற பேர் இருளிமன - அரக்கர் எனப்படுகிற பபரிய இருளிதன;

இராைன் ஆம் இரவி துரக்க - இராமன் என்கிற கதிரவன் துரத்ை; சவஞ்சுடர்க் கதிரவன்
- பவப்பமான கதிர்கதள உதடய கதிரவன்; புறத்து இருள் சதாமலக்க - புறத்தில்
காணப்படுகிற இருட்தட நீக்க; புரக்கும் சவய்யவர் - (உலதகப்) பாதுகாக்கின்ற
சூரியர்; இருவமர உமடயன போல - இருவதரக் பகாண்டதவ கபால; நல் ஒளி
ேரந்தன - நல்ல (கதிர்) ஒளி பரந்து; உலகு எலாம் - உலகம் எல்லாம்; நிமிர நிரக்கும் -
பைளிந்து பைரியுமாறு நிரம்பும்.

(56)

படுகளக் காட்சி
8358. நிமல சகாள் பேர் இருள் நீங்கலும், நிலத்திமட நின்ற
ைமலயும் பவமலயும் வரம்பு இல வயின்சதாறும் ேரந்து,
சதாமலவு இல் தன்மைய பதான்றுவ போன்றன-பொரி
அமல சகாள் பவமலயும், அரும் பிணக் குன்றமும் அணவி.

நிமலசகாள் பேர் இரள் நீங்கலும் - நிதலயாக இருந்ை மிகுதியான இருள் நீங்கிய

உடகன; நிலத்திமட நின்ற - நிலத்தின் கண் நின்ற; வரம்பு இல - எல்தல இல்லாை;
வயின் சதாறும் ேரந்து - இடந்கைாறும் பரந்து (உள்ள); ைமலயும் பவமலயும் -
மதலகளும் கடல்களும்; சதாமலவு இல் தன்மைய - ஒழிைல் இல்லாை ைன்தம
உதடயனவாய் (விளங்கித் கைான்றுைல் கபால); பொரி அமலசகாள் பவமலயும் -
இரத்ைத்தை அதலயாகக் பகாண்ட இரத்ைக் கடலும்; அரும் பிணக்குன்றமும்
அணவி - அருதமயான பிணங்களாகி (க்கிடக்கிற) யாதனக்கூட்டங்களும் கலந்து;
பதான்றுவ போன்றன - கைான்றுவனவற்தற ஒத்திருந்தன .

(57)

8359. நிலம் தவாத செந்நீரிமட, நிணக் சகாழுஞ் பெற்றில்,

புலர்ந்த காமலயில், சோறி வரி அம்பு எனும் தும்பி
கலந்த தாைமரப் சேரு வனம், கதிரவன் கரத்தால்,
ைலர்ந்தது ஆம் எனப் சோலிந்தன, உலந்தவர் வதனம்.

புலர்ந்த காமலயில் - (சூரியன்) புலர்ந்ை விடியல் காலத்தில்; நிலம் தவாத -

நிலத்தினின்று நீங்காை; செந்நீரிமட - இரத்ை பவள்ளத்திலும்; நிணக்சகாழுஞ்
பெற்றில் - பகாழுப்பாகிய வளமான கசற்றிலும்; சோறிவரி அம்பு எனும் தும்பி -
புள்ளிகளும் வரிகளும் உதடய அம்புகள் என்னும் தும்பி; கலந்த - பமாய்க்கிற;
தாைமரப் சேருவனம் - ைாமதரப் பபருங்காடு; கதிரவன் கரத்தால் - கதிரவனது
கிரணங்களால்; ைலர்ந்தது ஆம் என - மலர்ந்ைது ஆம் என்னும்படி; உலந்தவர் வதனம்
சோலிந்தன - உயிரிழந்ைவர்களின் முகங்கள் அழகுற விளங்கின.

(58)

8360. பதரும் யாமனயும் புரவியும் விரவின,-பதவர்

ஊரும் ைானமும் பைகமும் உலகமும் ைமலயும்
பேரும் ைான சவங் காலத்துக் கால் சோர, பிணங்கிப்
ோரின் வீழ்ந்தன போன்றன-கிடந்தன ேரந்த.
பதரும் யாமனயும் புரவியும் - கைர்களும் யாதனகளும், குதிதரகளும்; விரவின -
கலந்து பரந்து கிடந்ைன (பரவிக் கிடப்பதவ); பதவர் ஊரும் - கைவர் உலகமும்;
ைானமும் பைகமும் உலகமும் ைமலயும் - விமானங்களும் கமகமும், பிற உலகங்களும்,
மதலகளும்; பேரும் - நிதல பபயருகின்ற; ைான சவங்காலத்துக் - பபருதம மிக்க யுக
முடிவுக்காலத்தில்; கால் சோர - மிகுதியான
காற்று வீச; பிணங்கி - மாறுபட்டு; ோரின் வீீ்ழ்ந்தன போன்றன - நிலத்தில் விழுந்து
கிடப்பவற்தற ஒத்துத் கைான்றின.

‘கைவர் ஊரும் மானமும்’ என்பதை ஒன்றாக்கி கைவர் ஊர்ந்து பசல்கிற

விமானங்களும் எனப் பபாருள் கூறல் கநரிது என்பது மகாவித்துவான் மயிலம் கவ.
சிவசுப்பிரமணியன் அவர்கள் கருத்து.

(59)

கபார்க்களம் கபாந்ை அரக்கியர் நிதல

8361. எல்லி சுற்றிய ைதி நிகர் முகத்தியர், எரி வீழ்
அல்லி சுற்றிய பகாமதயர், களம் புகுந்து அமடந்தார்,
புல்லி முற்றிய உயிரினர் சோருந்தினர் கிடந்தார்,
வல்லி சுற்றிய ைா ைரம் நிகர்த்தனர் வயவர்.

எல்லி சுற்றிய ைதிநிகர் முகத்தியர் - இரவில் சுற்றி வரும் நிலவிதன ஒத்ை

முகத்திதனயும்; எரிவீழ் அல்லி சுற்றிய பகாமதயர் - பநருப்தபக் காட்டிலும் சிவந்ை
அகவிைழ்கதள உதடய பசவ்வல்லி மாதலதயச் சுற்றிய கூந்ைதலயும் (உதடய
அரக்கியர்கள்); களம் புகுந்து அமடந்தார் - கபார்க்களம் புகுந்து அதடந்து; புல்லி
முற்றிய உயிரினர் - (அவர்களால்) ைழுவப்பட்டு முடிந்ை உயிரிதன
உதடயவர்களாய்; சோருந்தினர் கிடந்தார் - பபாருந்திக் கிடக்கின்ற; வயவர் -
அரக்க வீரர்கள்; வல்லி சுற்றிய - பகாடியினால் ைழுவப்பட்ட; ைாைரம் நிகர்த்தனர்
- பபரிய மரம் விழுந்து கிடப்பது கபால் விழுந்து கிடந்ைனர்.
(60)
8362. வணங்கு நுண் இமட, வன முமல, செக்கர் வார் கூந்தல்,
அணங்கு சவள் எயிற்று, அரக்கியர் களத்து வந்து
அமடந்தார்,
குணம் சகாளும் துமணக் கணவர்தம் ேசுந் தமல சகாடாது
பிணங்கு பேய்களின் வாய்கமளப் பிளந்தனர், பிடித்பத.

வணங்கு நுண் இமட - ஒசியும் நுண்தமயான இதடயிதனயும்; வனமுமல - அழகிய

மார்பகங்கதளயும்; செக்கர் வார் கூந்தல் - சிவந்ை நீண்ட கூந்ைலிதனயும்; அணங்கு
சவள் எயிற்று - வருத்தும் ைன்தம பகாண்ட பவண்தமயான பற்கதளயும்;
அரக்கியர் - உதடய அரக்கியர்கள்; களத்து வந்து அமடந்தார் - கபார்க்களத்துக்கு
வந்து அதடந்ைவர்களாகி; குணம் சகாளும் - (ைங்களிடம்) அன்பு எனும் பண்பு
பகாண்டிருந்ை; தம் - தங்களுமடய; துமணக்கணவர் - துதணயாகிய
கணவர்களுதடய; ேசுந்தமல சகாடாது - பசுந்ைதலதய உண்பைற்காகக் தகயில்
பகாண்டு பகாடுக்காமல்; பிணங்கு பேய்களின் - மாறுபடுகின்ற கபய்களின்;
வாய்கமளப் பிடித்பத பிளந்தனர் - வாய்கதளப் பிடித்துப் பிளந்ைனர்.

(61)

8363. சுடரும் சவள் வமளத் பதாளி, தன்சகாழுநமனத்

சதாடர்வாள்,
உடரும் அங்கமும் கண்டு, சகாண்டு ஒரு வழி உய்ப்ோள்
குடரும், ஈரலும், கண்ணும், ஓர் குறு நரி சகாள்ள,
சதாடர ஆற்றலள், சநடிது உயிர்த்து, ஆர் உயிர் துறந்தாள்.

சுடரும் சவள் வமளத்பதாளி - ஒளி விடுகிற பவள்ளிய வதளயல்கதள

அணிந்ை கைாள்கதள உதடயாள் ஒருத்தி; தன் சகாழுநமனத் சதாடர்வாள் - ைன்
கணவதனப் (கபார்க்களத்தில் கைடித்) பைாடர்ந்து பசன்றவள்; உடரும் அங்கமும்
கண்டு - (அங்கு அவனது) உடலிதனயும் (தக, கால் முைலிய) உறுப்புகதளயும்
பார்த்து; சகாண்டு ஒருவழி உய்ப்ோர் -(அவற்தற எல்லாம் திரட்டிக்) பகாண்டு (வந்து)
ஓரிடத்தில் கசர்ப்பவள்; ஓர் குறு நரி - ஒருசிறிய நரி; குடரும் ஈரலும் கண்ணும் சகாள்ள
- குடதலயும், ஈரதலயும், கண்தணயும் தூக்கிச் பசல்ல; சதாடர ஆற்றலள் - அைதனத்
பைாடர்ந்து பசல்லும் வலிதம அற்றவளாகி; பநடிது உயிர்த்து - பபருமூச்சு விட்டு;
ஆர் உயிர் துறந்தாள் - ைனது அரிய உயிதர விட்டாள்.

(62)

8364. சேரிய வாள் தடங் கண்ணியர், கணவர்தம் சேருந் பதாள்

நரிகள் ஈர்த்தன, வணங்கவும் இணங்கவும் நல்கா
 இரியல்போவன சதாடர்ந்து, அயல் இனப் ேமட கிமடந்த
அரிய,, சநாந்திலர், அலத்தகச் சீறடி அயர்ந்தார்.

சேரிய வாள் தடங்கண்ணியர் - நீண்ட வாள் கபான்ற கண்கதள உதடய மகளிர்;

தம் கணவர் தம் - ைங்கள் கணவர்களுதடய; சேருந்பதாள் நரிகள் ஈர்த்தன - பபரிய
கைாள்கதள நரிகள் இழுத்துச் பசன்றனவாக; வணங்கவும் - (அதவ) வணங்கிக்
ககட்கும்; இணங்கவும் - இணக்கமாகக் ககட்டும்; நல்கா - (அத்கைாள்கதளக்)
பகாடுக்காமல்; இரியல் போவன சதாடர்ந்து - ஓடுகின்ற அவற்தறத் பைாடர்ந்து
(கபாய்); அயல் கிடந்த இனப்ேமட அரிய - அருகில் விழுந்து கிடந்ை பைாகுதியாய்
உள்ள பதடக்கலங்கள் (ைங்கள் கால்கதள) அறுத்திட; அலத்தகச் சீறடி -
பசம்பஞ்சுக் குழம்பு ஊட்டிய சிறிய அடிகள்; சநாந்திலர் அயர்ந்தார் - ஓடி
வருந்ைாராய் அயர்ந்து நின்றனர்.

(63)

8365. நலம் சகாள் சநஞ்சினர், தம் துமணக் கணவமர நாடி,

விலங்கல் அன்ன வான் சேரும் பிணக் குப்மேயின் பைலார்,
அலங்கல் ஓதியர்,-அருந் துமண பிரிந்து நின்று அயரும்,
சோலம் சகாள், ைா ையில் வமரயின்பைல் திரிவன
போன்றார்.

தம் துமணக் கணவமர நாடி - ைங்களுக்குத் துதணவனாய் அதமந்ை கணவதரத்

கைடி; விலங்கல் அன்ன - மதலதயப் கபான்று; வான் சேருங் குப்மேயின் பைலார் -
உயர்ந்ை பிணக் குவியலின் கமகலறி நின்றவர்களான; அலங்கல் ஓதியர் - மாதலதய
அணிந்ை கூந்ைதலயும்; நலம் சகாள் சநஞ்சினர் - நன்தமதய (விரும்பிக்) பகாண்ட
பநஞ்சிதனயும் (உதடய அரக்க மகளிர்); அருந்துமண பிரிந்து - (ைம்) அருதமயான
துதணயாகிய (ஆண் மயிதலப்) பிரிந்து; நின்று அயரும் - நின்று கசாருகிற; பபாலம்
பகாள் - அழகு பகாண்ட; ைாையில் - பபரிய (பபண்) மயில்; வமரயின் பைல்
திரிவன போன்றார் - மதலயின் மீது சுற்றித் திரிவன ஒத்ைார்கள்.
(64)

8366. சிலவர்-தம் சேருங் கணவர்தம் செருத் சதாழில் சினத்தால்,

ேலரும், வாய் ைடித்து, உயிர் துறந்தார்கமளப் ோர்த்தார்,
‘அமலவு இல் சவள் எயிற்றால் இதழ் ைமறத்துளது,
அயலாள்
கலவியின் குறி காண்டும் என்று ஆம்’ எனக் கனன்றார்.

சிலவர் - சில (அரக்க) மகளிர்; தம் சேரும் கணவர் - ைங்களுதடய பபருதம

மிக்க கணவர்கள்; ேலரும் - பல கபர்களும்; தம் செருத்சதாழில் சினத்தால் -
(ைங்களுதடய) கபார்த் பைாழிலில் (மூண்ட பபருஞ்) சினத்தினால்; வாய் ைடித்து -
வாதய மடித்து (இைழ்கதளப் பல்லால் கடித்துக்பகாண்டு); உயிர் துறந்தார்கமளப்
ோர்த்தார் - உயிதர விட்டவர்கதளப் பார்த்து; அயலாள் கலவியின் குறி - மாற்றாள்
கலவிக்காலத்தில் பசய்ை பற்குறிகதள; அமலவு இல் சவள்சளயிற்றால் - அதசவு
இல்லாை பவண்தமயான பற்களினால்; இதழ் ைமறத்துளது - இைழில்
(பசய்யப்பட்ட பற்குறிதய) மதறத்துள்ளது; (அைற்குக் காரணம்) காண்டும் என்று
ஆம் - நாம் பார்த்து விடுகவாம் என்று கருதிப் கபாலும்; எனக் கனன்றார் - என்று
எண்ணிச் சினம் பகாண்டார்கள்.

ைங்கள் உயிர்த்துதணக்கணவர் இறந்து கிடத்ைதலக் கூட நிதனக்காமல்

அவர்கள் பல்லால் இைதழக் கடித்துக்பகாண்டு இருக்கக் காரணம் அயலாள்
பற்குறிதய மதறக்க என்று கூறியது அம்மகளிருக்குத் ைங்கள் கணவன் மீது
இருந்ை கழி காமத்தைக் காட்டச் பசால்லப்பட்டது கபாலும் என்க. அவ்வாறு
பகாள்ளாக்கால் அவலச் சூழலில் வரும் எண்ணமாக இைதனக் பகாள்ளுவது சரியாக
அதமயாது என்பதையும் எண்ணுக.

(65)

8367. நமவ செய் வன் தமல இழந்த தம் அன்ேமர நணுகி,

அவெம் எய்திய ைடந்மதயர் உருத் சதரிந்து அறியார்,
துவெம் அன்ன தம் கூர் உகிர்ப் சேருங் குறி, பதாள்பைல்
கவெம் நீக்கினர், கண்டு கண்டு, ஆர் உயிர் கழிந்தார்.*

நமவ செய் வன்தமல - குற்றம் பசய்கிற வலிய ைதலகதள; இழந்த - கபாரில்

இழந்து விட்ட; தம் அன்ேமர அணுகி - ைங்களுதடய கணவன்மாதர பநருங்கி;
உருத்சதரிந்து அறியார் - (அவர்களுதடய) உருவத்தை (அதடயாளம்) பைரிந்து
அறியாைவர்களாய்; அவெம் எய்திய ைடந்மதயர் - சலிப்பிதன அதடந்ை பபண்டிர்
(எண்ணிப் பார்த்ை பின்பு); கவெம் நீக்கினர் - (அவர்களுதடய உடல்) கவசத்தை நீக்கி;
துவெம் அன்ன - பகாடிதயப் கபான்ற; தம் கூர் உகிர்ப் சேருங்குறி - ைங்களுதடய
கூர்தமயான நகத்ைால் பசய்யப்பட்ட பபருங்குறி; பதாள் பைல்கண்டு கண்டு -
(அவர்களுதடய) கைாளின் மீது இருப்பதைப் பார்த்துப் பார்த்து); ஆர் உயிர்
கழிந்தார் - (ைங்களது) அருதமயான உயிர் நீங்கினார்கள்.
(66)

8368. ைாரி ஆக்கிய கண்ணியர், கணவர்தம் வயிரப்

போர் யாக்மககள் நாடி, அப் சோரு களம் புகுந்தார்,
பேர் யாக்மகயின் பிணப் சேருங் குன்றிமடப் பிறந்த
பொரி ஆற்றிமட அழுந்தினர், இன் உயிர் துறந்தார்.*

ைாரி ஆக்கிய கண்ணியர் - மதழ (கபால் கண்ணீர் வடித்து) ஆக்கிய கண்கதள

உதடயவர்களான (அரக்க மகளிர்); தம் கணவர் - ைங்கள் கணவன்மாருதடய; வயிரப்
போர் யாக்மககள் நாடி - வயிரம் (பாய்ந்ை) கபார் (பசய்ை) உடல்கதளத் கைடி; அம்
சோரு களம் புகுந்தார் - (அந்ைப்) கபார்க்களத்தின் கண் புகுந்ைார்கள் (அவர்கள்); பேர்
யாக்மகயின் - பபரிய உடம்புகதள உதடய; பிணப் சேருங்குன்றிமட -
பிணங்களாகிய பபரிய மதலயில் இருந்து; பிறந்த - கைான்றிய; பொரி ஆற்றிமட
அழுந்தினர் - குருதி ஆற்றின் இதடயில் அழுந்தி; இன் உயிர் துறந்தார் - (ைங்கள்)
இனிய உயிதரத் துறந்ைார்கள்.

(67) அனுமன் புதகநிறக்கண்ணன் கபார்

கலி விருத்தம்

8369. வமக நின்று உயர் தாள் சநடு ைாருதியும்,

புமகயின் சோரு கண்ணவனும் சோருவார்;
மிமக சென்றிலர், பின்றிலர், சவன்றிலரால்;
சிமக சென்று நிரம்பிய தீ உமிழ்வார்.

வமக நின்று உயர்தாள் - அழகாக ஓங்கி நின்ற கால்கதள உதடய; சநடு ைாருதியும்
- பபருதம உதடய அனுமனும்; புமகயின் சோரு கண்ணவனும் சோருவார் -
புதககயாடு மாறுபடுகிற கண்கதள உதடயவனும் கபாரிடுகின்றவர்களாகி; சிமக
சென்று நிரம்பிய - பகாழுந்து எழுந்து பசன்று நிரம்புகிற; தீ உமிழ்வார் - தீதய
உமிழ்கின்றவர்களாகி; மிமக சென்றிலர் - (ஒருவருக்கு ஒருவர்) கமம்படுைல்
இன்றியும்; பின்றிலர் - பின்னிடுைல் இன்றியும்; சவன்றிலரால் - பவல்லுைல்
இன்றியும் கபார் பசய்ைனர்.

(68)

8370. ஐ-அஞ்சு அழல் வாளி, அழற்சகாடிபயான்,

சைய் அஞ்ெமன கான்முமள பைனியின்பைல்,
மவ அம் சிமல ஆறு வழங்கினனால்,
சைாய் அஞ்ென பைகம் முனிந்தமனயான்.

அழற்சகாடிபயான் - பநருப்பினும் பகாடியவன் ஆகிய புதக நிறக்கண்ணன்;

சைாய் அஞ்ென பைகம் - பசாரிந்ை கரு கமகம்; முனிந்தமனயான் - சினந்ைைதன
ஒப்பவனாகி; சைய் அஞ்ெமன - உண்தம உள்ள அஞ்சதனயின்; கான்முமள
பைனியின் பைல் - மகனாகிய (அனுமனின்) உடம்பின் மீது; மவ அம்சிமல ஆறு -
(ைான்) தவத்துள்ள அழகிய வில்லின் வழியாக; ஐ - அஞ்சு அழல் வாளி - இருபத்து
ஐந்து பநருப்புப் கபான்ற அம்புகதள; வழங்கினனால் - பசலுத்தினான்.

(69)

8371. ோழிப் புயம் அம்பு உருவப் ேடலும்,

வீழிக் கனிபோல் புனல் வீெ, சவகுண்டு,
ஆழிப் சேருந் பதமர அழித்தனனால்,-
ஊழிப் சேயர் கார் நிகர் ஒண் திறலான்.
ோழிப்புயம் - (அனுமன்ைன்) வலிதம உள்ள கைாள்களில்; அம்பு உருவப்ேடலும் -
அம்பானது உருவும் படியாகப்பட்ட உடகன; வீழிக்கனி போல் - வீழிக்கனியிதனப்
கபால்; புனல் வீெ - குருதி நீர் (அங்கிருந்து) பவளிப்பட; ஊழிப்சேயர் - உலக
அழிவுக்காலத்தில் உலவுகிற; கார்நிகர் - கமகத்தைப் கபான்று; ஒண் திறலான் -
பபருவலி பதடத்ை அனுமன்; சவகுண்டு - சினம் மிகக் பகாண்டு;
ஆழிப்சேருந்பதமர - (அந்ைப் புதக நிறக்கண்ணனுதடய) சக்கரத்தை உதடய பபரிய
கைதர; அழித்தனனால் - அழித்ைான்.

(70)

8372. சில்லிப் சோரு பதர் சிமதய, சிமலபயாடு

எல்லின் சோலி விண்ணின் விமெத்து எழுவான்,
வில் இற்றது, இலக்குவன் சவங் கமணயால்;
புல்லித் தமர இட்டனன், பநர் சோருவான்.

சில்லி - சக்கரத்தை உதடய; சோருபதர் சிமதய - கபார் பசய்வைற்கு உரிய

(ைன்) கைர் அழிந்ைைனால்; சிமலபயாடு - வில்லுடன்; எல்லின் சோலிவிண்ணின் -
சூரியனால் அழகு பபற்று விளங்கும் ஆகாயத்தின் கண்; விமெத்து எழுவான் -
கவகமாக எழுபவனாகிய; (புதக நிறக்கண்ணனுதடய) வில் - (தக) வில்;
இலக்குவன் - இலக்குவன்; சவங்கமணயால் - (எய்ை) பகாடிய அம்பினால்;
இற்றது - அழிந்ைது; பநர் சோருவான் - (அவனுடன்) கநகர கபார் பசய்பவன் ஆகிய
(அனுமன்); புல்லித்தமர இட்டனன் - (அவதனத்) ைழுவி (இழுத்துத்) ைதரயில்
இட்டான்;

(71)

அனுமன் பகால்லுைல்
8373. ைமலயின் சேரியான் உடல் ைண்ணிமட இட்டு,
உமலயக் கடல் தாவிய கால் சகாடு உமதத்து,
அமலயின், ேருகிப் ேரு வாய் அனல் கால்
தமல மகக்சகாடு எறிந்து, தணிந்தனனால்.

ைமலயின் சேரியான் - மதலயினும் பபரிய உடலுதடயவனான (புதக

நிறக்கண்ணனுதடய); உடல் ைண்ணிமட இட்டு - உடதல மண்ணில் கபாட்டு;
கடல் தாவிய கால்சகாடு - கடதலத் ைாவிய ைன் கால்கதளக் பகாண்டு; உமலய
உமதத்து - (அழிந்து உயிர்) வற்றும்படியாக உதைத்து; ேருவாய் அனல் கால்தமல -
பபரிய வாயில் தீதய உமிழ்கின்ற ைதலயிதன; மகக்சகாடு ேருகி - (ைன்) தகதயக்
பகாண்டு பறித்து; அமலயின் எறிந்து - கடலின் கண் எறிந்து; தணிந்தனனால் -
சினமாறினான்.

(72)

அங்கைன் மாபக்கன் கபார்

8374. ைாேக்கனும் அங்கதனும் ைமலவார்,
தீேத்தின் எரிந்து எழு செங் கணினார்,
பகாேத்தினர், சகால்ல நிமனந்து அடர்வார்,
தூேத்தின் உயிர்ப்ேர், சதாடர்ந்தனரால்.

ைமலவார் - கபாரிடுகின்றவர்களான; ைாேக்கனும் - மாபக்கன் என்பவனும்;

அங்கதனும் - அங்கைன் என்பவனும்; தீேத்தின் எரிந்து எழு - விளக்தகப் கபால் எரிந்து
எழுகின்ற; செங்கணினார் - சிவந்ை கண்கதள உதடயவர்களாய்; பகாேத்தினர் -
சினத்திதன உதடயவர்களாய்; தூேத்தின் உயிர்ப்ேர் - தூபத்தைப் கபால் புதக
பவளிப்படுகிற பபரு மூச்சிதன உதடயவர்களாகி; சகால்ல நிமனந்து - ஒருவதர
மற்பறாருவர் பகால்லுவைற்கு எண்ணி; அடர்வார் சதாடர்ந்தனரால் - அழித்துக்
பகால்லுவைற்காகத் பைாடர்ந்ைார்கள்;
(73)

8375. ஐம்ேத்சதாரு சவங் கமண அங்கதன் ைா

சைாய்ம்பில் புக உய்த்தனன், சைாய் சதாழிலான்-
சவம்பி, களிபயாடு விளித்து எழு திண்
கம்ேக் கரி, உண்மட கடாய் எனபவ.

சைாய் சதாழிலான் - பநருங்கி வந்து கபார் பசய்ை மாபக்கன்; சவம்பி - சினந்து;

கனிபயாடு - மது மயக்கத்கைாடு; விளித்து - கபபராலி பசய்து; எழு - எழுகின்ற; திண்
கம்ேக்கரி - வலிதமயான கட்டுத்ைறியில் கட்டப்பட்டிருந்ை யாதன; உண்மட கடாய்
எனபவ - மண் உருண்தடதய விதரவாக வீசியதைப் கபால்; ஐம்ேத்சதாரு
சவங்கமண - ஐம்பத்பைாரு பகாடிய அம்புகதள; அங்கதன் - அங்கைனது;
ைாசைாய்ம்பில் - அகன்ற வலிதம உள்ள மார்பில்; புகஉய்த்தனன் - புகும் படியாகச்
பசலுத்தினான்.

(74)
8376. ஊபராடு ைடுத்து ஒளிபயாமன உறும்
கார் ஓடும்நிறக் கத நாகம் அனான்,
பதபராடும் எடுத்து, உயர் திண் மகயினால்,
ோபராடும் அடுத்து எறி ேண்பிமடபய.
 ஊபராடு ைடுத்து - ஊர்ைல் பைாழிலுடன் பபாருந்தி; ஒளிபயாமன உறும் -
கதிரவதனச் கசருகின்ற; கார் ஓடும் நிறக் - கருதம ஓடுகிற நிறத்திதன உதடய; கத
நாகம் அனான் - சினம் மிக்க (இராகு ககது என்னும்) பாம்புகள் கபான்றவனாகிய
(அங்கைன்); உயர்திண் மகயினால் - (ைன்னுதடய) உயர்ந்ை வலிதமயான
தககளினால்; பதபராடும் எடுத்து - (அந்ை மாபக்கதனத்) கைருடன் எடுத்து;
ோபராடும் அடுத்து - நிலத்தில் பபாருந்தும் படியாக; எறி ேண்பிமடபய - எறிந்ை
கபாது (அடுத்ை பாடலில் முடியும்).

கைதரப் பற்றச் பசன்ற அங்கைனுக்குச் சூரியதனப் பற்றச் பசல்லும் இராகு

ககதுக்கன் உவதமயாம். ஊகராடு - ஊர் ககாகளாடு. ஊர்ககாள் - சூரியதனச் சுற்றிய
பரிகவடம் வட்டவடிவமாக சூரியதனச் சுற்றி அதமவது. அந்ை ஊர்
ககாகளாடு விழுங்கச்பசல்லும் நாகம்; கைகராடு மாபக்கதனப் பற்றும்
அங்கைனுக்கு உவதமயாம் என்பது மகாவித்துவான் மயிலம்.
கவ.சிவசுப்பிரமணியன் கருத்து.

(75)

8377. வில்மலச் செல வீசி, விழுந்து அழியும்,

எல்லின் சோலி பதரிமட நின்று இழியா,
சொல்லின் பிமழயாதது ஓர் சூலம், அவன்
ைல்லின் சோலி ைார்பின் வழங்கினனால்.

வில்மலச் செலவீசி - (அந்ை மாபக்கன்) ைன் வில்தல அப்பால் பசல்லும்படி வீசி

விட்டு; எல்லின் சோலி - கதிரவன் கபால் விளங்குகிற; விழுந்து அழியும் -
(கமலிருந்து) கீகழ விழுந்து அழிகிற; பதரிமட நின்று இழியா - கைரில் இருந்து
இறங்கி; அவன் - அந்ை அங்கைனுதடய; ைல்லின்சோலி ைார்பின் - மற்கபார்த்
பைாழிலால் அழகு விளங்குகின்ற மார்பின்கண்; சொல்லின் பிமழயாதன - சாபம்
கபால் ைவறாது பயன் விதளக்கவல்ல; ஓர் சூலம் - ஒப்பற்ற சூலப்பதட
(ஒன்தற); வழங்கினனால் - பசலுத்தினான்.

(76) 8378. ‘சூலம் எனின், அன்று; இது சதால்மல

வரும்
காலம்’ என உன்னு கருத்தினனாய்;
ஞாலம் உமடயான், அது நாம் அற, ஓர்
ஆலம் முக அம்பின் அறுத்தனனால்.

ஞாலம் உமடயான் - உலகங்கள் எல்லாம் ைன் வடிவாக உதடய (இராமன்); இது -

இப்கபாது வருகின்ற சூலம்; சூலம் எனின் அன்று - எளிதமயான சூலகமா எனின்
அன்று; சதால்மல வரும் காலம் என - பழதமயாக வருகின்ற காலபாசம் என்று;
உன்னு - நிதனக்கிற; கருத்தினனாய் - கருத்திதன உதடயவனாய்; அது நாம் அற -
அைன் பபயர் அழியும்படியாக; ஓர் ஆலம் முக அம்பின் - ஒப்பற்ற நஞ்சு கைாய்ந்ை
முதனயிதன உதடய அம்பினால்; அறுத்தனனால் - அறுத்ைான்.
 (77)

8379. உளம்தான் நிமனயாதமுன், உற்று, உதவாக்

கிளர்ந்தாமன, இரண்டு கிழித் துமணயாய்ப்
பிளந்தான்-உலகு ஏழிசனாடு ஏழு சேயர்ந்து
அளந்தான், ‘வலி நன்று’ என,-அங்கதபன.

அங்கதபன - (அது கண்ட) அங்கைன்; ஏழிசனாடு ஏழு உலகு - பதினான்கு

உலகங்கதளயும்; சேயர்ந்து அளந்தான் - (மூவடி) பபயர்த்து தவத்து
அளந்ைவனாகிய (திருமாலின் அவைார நாயகனாகிய) இராமனின்; வலி நன்று என
- வலிதம நன்று என்று பசால்லி; உளம் தான் நிமனயாத முன் - மனத்தினால்
நிதனப்பைற்கு முன்னகமகய; உற்று உதவாக் கிளர்ந்தாமன - பநருங்கிப்
கபாரிடக்கிளர்ந்து எழுந்ைவனாகிய (மாபக்கதன); இரண்டு கிழித் துமணயாய்ப் -
இரண்டு கிழியின் ைன்தமயாகுமாறு; பிளந்தான் - கிழித்ைான்.
(78)

நீலன் - மாலி கபார்

8380. ைா ைாலியும் நீலனும், வானவர்தம்
பகாைாசனாடு தானவர்பகான் இகபல
ஆைாறு, ைமலந்தனர் என்று இமைபயார்
பூ ைாரி சோழிந்து, புகழ்ந்தனரால்.
ைாைாலியும் - பபருதமயில் சிறந்ை மாலி என்பவனும்; நீலனும் - வானரப்
பதடத்ைதலவனான நீலன் என்பவனும்;

வானவர் தம் பகாைாசனாடு - கைவர் ைதலவனாம் திருமாலின் அவைாரமாகிய

நரசிங்கத்கைாடு; தானவர் பகான் - ைானவர் ைதலவனாகிய இரணியன்; இகபல
ஆைாறு - பசய்ை கபாகர ஒப்பாகுமாறு; மதலந்ைனர் - கபார் பசய்ைனர்; என்று
இமைபயார் - என்று கூறி விண்ணவர்கள்; பூ ைாரி சோழிந்து - பூ மதழ பபாழிந்து;
புகழ்ந்தனரால் - புகழ்ந்ைனர்.

(79)

8381. கல் ஒன்று கடாவிய காமல, அவன்

வில் ஒன்று இரு கூறின் விழுந்திடலும்,
அல் ஒன்றிய வாசளாடு பதரினன் ஆய்,
‘நில்!’ என்று இமட சென்று, சநருக்கினனால்.
 கல் ஒன்று கடாவிய காமல - (நீலன்) கல் ஒன்தற எடுத்துச் பசலுத்திய
பபாழுது; அவன் வில் ஒன்று - (அது) அந்ை மாலியினுதடய வில் ஒன்தற;
இருகூறின் விழுந்திடலும் - இரண்டு துண்டாக விழுந்திடச் பசய்யவும்; அல் ஒன்றிய
வாசளாடு - (மாலி) ஒளி நிதறந்ைவாளுடன்; பதரினன் ஆய் - கைர் கமல் ஏறியவனாகி;
நில் என்று - (நீலதனப் பார்த்து) நில் என்று பசால்லி; இமட சென்று - அவனிடத்தில்
பசன்று; சநருக்கினனால் - கபாரிடல் ஆனான்.

(80)

8382. அற்று, அத் சதாழில் எய்தலும், அக் கணபன,

ைற்றப் புறம் நின்றவன், வந்து அணுகா,
சகாற்றக் குமுதன், ஒரு குன்று சகாளா,
எற்ற, சோரு பதர் சோடி எய்தியதால்.

அற்று - அப்பபாழுது; அத்சதாழில் எய்தலும் - அச்பசயல் நிகழும் அளவில்;

அக்கணபன - அக்கணகம; ைற்றப்புறம் நின்றவன் - மற்பறாரு இடத்தில்
நின்றவனாகிய; சகாற்றக்குமுதன் - பவற்றிதய உதடய குமுைன் என்பவன்; ஒரு
குன்று சகாளா - ஒரு குன்றிதனக் தகயில் பகாண்டு; வந்து அணுகா - வந்து பநருங்கி;
எற்ற - அடிக்க; சோருபதர் - கபாரிடுவைற்குரிய (மாலியின்) கைர்; சோடி எய்தியதால் -
பபாடியாகப் (கபாய்) விட்டது.
(81)
நீலன் - மாலி - இலக்குவன் பசயல்கள ்ி்
8383. தாள் ஆர் ைரம் நீலன் எறிந்ததமன
வாளால் ைடிவித்து, வலித்து அடர்வான்
பதாள் ஆசு அற, வாளி துரந்தனனால்-
மீளா விமன நூறும் விமடக்கு இமளயான்.

நீலன் - நீலன்; எறிந்ததமன - எறிந்ைைாகிய; தாள் ஆர் ைரம் - அடி பபருத்ை மரத்தை;
வாளால் ைடிவித்து - (ைன்) வாளால் அழித்து; வலித்து அடர்வான் - வலிதமகயாடு
பபாருபவன் ஆகிய (மாலியினது); பதாள் ஆசு அற - கைாளின் மூட்டு
அறும்படியாக; மீளா விமன நூறும் விமடக்கு இமளயான் - கபாக்குைற்கு அரிய
விதனகதளப் கபாக்குபவனாகிய இடபம் கபான்ற இராமனுக்கு
இதளயவனாகிய இலக்குவன்; வாளி துரந்தனனால் - அம்புகதளச் பசலுத்தினான்.

(82)
இலக்குவன் பசயல்
8384. மின்போல் மிளிர் வாசளாடு பதாள் விழவும்
தன் போர் தவிராதவமன, ெலியா,
‘என் போலியர் போர்எனின், நன்று; இது ஓர்
புன் போர்’ என, நின்று அயல் போயினனால்.

மின்போல் மிளிர் வாசளாடு - மின்னதலப்கபால் விளங்குகின்ற வாளுடன்;

பதாள் விழவும் - (ைன்) கைாள் அறுபட்டுக் (கீகழ) விழவும்; தன் போர்
தவிராதவமன - (ைன்) கபாதர நீங்காமல் பசய்பவனாகிய (மாலிதயப் பார்த்து
இலக்குவன்); என் போலியர் போர் எனின் நன்று - என் கபான்றவருடன் பசய்யும்
கபார் என்றால் அது நல்லது; இது ஓர் புன்போர் - இது ஒரு புன்தமயான கபார்
ஆகும்; என ெலியா - என்று (கூறி) பவறுத்து; நின்று - நின்று; அயல் போயினனால் -
அப்பால் கபாயினன்.
ஒப்பாகாைவனுடன் பபாருைல் ைகாது என இலக்குவன் அயல் கபாயினன் என்க.
ஒருவகனாடு பலர் பபாரும் கபார் புன்கபார் என எண்ணி அயல் கபாயினன் எனினும்
ஆம்.

(83)
வானரப்பதட வீரர் புகழ்ச்சி
8385. நீர் வீமர அனான் எதிர் பநர் வரலும்,
பேர் வீரமன, வாசி பிடித்தவமன,
‘யார், வீரமத இன்ன செய்தார்கள்?’ எனா,
போர் வீரர் உவந்து, புகழ்ந்தனரால்.

நீர் வீமர அனான் - நீரிதன உதடய கடல் கபான்ற நிறமுதடயவனாகிய

இராமனுக்கு முன்; எதிர் பநர் வரலும் - (இலக்குவன்) எதிரில் கநராக வருைலும்;
போர் வீரர் - வானரப் பதடப் கபார் வீரர்கள்; போர் வீரமன - புகழுதடய வீரனும்;
வாசி பிடித்தவமன - அம்தபத் ைாங்கி உள்ளவனும் ஆகிய இலக்குவதன; யார்
வீரமத இன்ன செய்தார்கள் எனா - யாவர் ைம் வீரத்ைன்தமயால், இத்ைதகய
பசயல்கதளச் பசய்ைார்கள் என்று; உவந்து - மகிழ்ந்து; புகழ்ந்தனரால் - புகழ்ந்ைனர்.
வீதர - கடல் .

(84)

இலக்குவன் கவள்விப் பதகஞதன அழித்ைல்

8386. பவள்விப்ேமகபயாடு சவகுண்டு அடரும்
பதாள் வித்தகன், அங்கு ஓர் சுடர்க் கமணயால்,
‘வாழ்வு இத்தமன’ என்று, அவன் ைார்பு அகலம்
ாீ்தனன்; ஆர் உயிர் போயினனால்.

பவள்விப் ேமகபயாடு - கவள்வியின் பதகஞன் என்பவனுடன்; பவகுண்டு

அடரும் - சினந்து கபார் பசய்கின்ற; பதாள் வித்தகன் - கைாள் வலிதம உதடய
இலக்குவன்; வாழ்வு இத்தமன என்று - (உனக்கு) வாழ்வு இத்ைதன (அளவு) ைான்
என்று பசால்லி; அங்கு ஓர் சுடர்க் கமணயால் - அப்கபாது ஒரு ஒளி விடுகின்ற
அம்பினால்; அவன் ைார்பு அகலம் போழ்வித்தனன் - அவனது பரந்ை மார்தபப்
பிளந்ைான்; ஆர் உயிர் போயினனால் - (அவனுதடய) அருதமயான உயிர் நீங்கியது.

இப்பாடல் கவள்வியின் பதகஞன் இறந்து பட்டதம கூறுவது. அடுத்து வரும்

“மல்லல் ைட மார்பன்” என்ற பாடலில் கவள்வியின் பதகஞனுதடய வில்லும்,
கைாளும், கழுத்தும், காலும் அறுபட்ட ைன்தம கூறப்பட்டுள்ளது. முைல் பாடலில்
உறுப்பிழந்ைதம (6,19,86) கூறுவைாக அதமவது பபாருத்ைமாகத் கைான்றவில்தல.
உறுப்புகதள இழந்து இறுதியில் மார்பு பிளந்து கவள்வியின் பதகஞன் இறந்ைான்
எனக் பகாள்ளுவகை பபாருத்ைம் உதடயைாக இருக்க வாய்ப்புண்டு. இக்கருத்தை
“இச்பசய்யுள் ஒரு பிரதியில் மல்லல் ைடமார்பன் என்ற அடுத்ை பாடலின் பின்
உள்ளது” என்ற தவ.மு.ககாவின் குறிப்புதர பைளிவு படுத்துைல் காண்க. இனி,
இதில் முரண்பாடு இல்தல. முைல் பாடல் இறந்ைான் எனக்கூற எவ்வாறு இறந்ைான்
என்பதை வரும் பாடல் கூறுவது பபாருத்ைமானகை என்பது மகாவித்துவான் கவ.
சிவசுப்பிரமணியன் அவர்கள் கருத்து.
(85)

8387. ைல்லல் தட ைார்ேன் வடிக் கமணயால்

எல்லுற்று உயர் பவள்விஇரும்ேமகஞன்
வில் அற்றது, பதசராடு பைல் நிமிரும்
கல் அற்ற, கழுத்சதாடு கால்கசளாடும்.

ைல்லல் தட ைார்ேன் - வளப்பம் பபாருந்திய பரந்ை மார்தப உதடய

(இலக்குவனது); வடிக்கமணயால் - கூர்தமயான அம்புகளால்; எல்லுற்று - ஒளி
நிதறந்து; உயர் பவள்வி - உயர்கிற கவள்வித் தீக்கு; இரும் ேமகஞன் - மிக்க
பதகவனாகிய அவனுதடய; வில் அற்றது - வில் அழிந்திட்டது; கழுத்சதாடு -
கழுத்தும்; கால்கசளாடும் - கால்களும்; பைல் நிமிரும் பதசராடு - கமல் உயர்ந்து
விண்ணில் பசல்லும் கைருடன்; கல் அற்ற - கற்களும் அழிந்ைன;

இப்பாடல் அவன் இறந்ைபடி கூறியது. கைபராடு கமல் நிமிரும் கல் அறுைல் -

கவள்வியின் பதகஞன் கவள்வி நடத்தும் இடத்துக்குச் பசன்று விண்ணில் கைபராடு
நின்று கற்கதள வீசி கவள்வியிதன அழிப்பான். அவன் இறந்து பட்டதமயால்
இனி அச்பசயல் நதட பபறாது என்பதை இப்பகுதி உணர்த்துகிறது.

(86)

சுக்கிரீவன் சூரியன் பதகஞதன அழித்ைல்

8388. தன் தாமதமய முன்பு தடுத்து, ஒருநாள்,
சவன்றாமன, விலங்கலின் பைனியமன,
பின்றாத வலத்து உயர் சேற்றியமன,
சகான்றான்-கவியின்குலம் ஆளுமடயான்.

கவியின் குலம் ஆளுமடயான் - வானரக் கூட்டங்கதள ஆளடிதம பகாண்ட

சுக்கிரீவன்; முன்பு ஒரு நாள் - முன்பு ஒரு காலத்தில்; தன் தாமதமய தடுத்து - ைன்
ைந்தையாகிய சூரியதனத் ைடுத்து; சவன்றாமன - பவன்றவனும்; விலங்கலின்
பைனியமன - மதல கபான்ற உடம்பிதன உதடயவனும்; பின்றாத வயத்து உயர்
சேற்றியமன - பின்னிடாை பவற்றியால் உயர்ந்ைவனும் (ஆகிய சூரியன்
பதகஞதன); சகான்றான் - பகான்றான்.

(87)
இடபன் - வச்சிரத்து எயிற்றன் கபார்

8389. இடேன்,-தனி சவஞ் ெைம் உற்று எதிரும்

விட சவங் கண் எயிற்றவன், விண் அதிரக்
கடவும் கதழ் பதர், கடவு ஆளிசனாடும்
ேட,-அங்கு ஒரு குன்று ேடர்த்தினனால்.

இடேன் - இடபன் என்ற பபயர் பகாண்ட வானர வீரன்; தனி சவஞ்ெைம் உற்று -
ஒப்பற்ற வலிதமயான கபாதரச் பசய்ய பநருங்கி; எதிரும் - (ைன்தன)
எதிர்ப்பவனும்; விட சவங்கண் - நச்சுப் கபான்ற பகாடிய கண்கதளயும்; எயிற்றவன்
- பற்கதளயும் உதடயவனாகிய வச்சிரத்து எயிற்றவன் உதடய; விண் அதிரக் கடவும்
கதழ்பதர் - வானம் அதிரும்படி பசலுத்ைப்படுகிற விதரவு பபாருந்திய கைரும்;
கடவு ஆளிபனாடு - (அதைச்) பசலுத்துகிற பாகனும்; ேட - அழியும்படி; ஒரு
குன்று - ஒரு குன்றிதன; ேடர்த்தினன் - பசலுத்தினான். ஆல் - அதச.
(88)

வச்சிரத்து எயிற்றவன் பசயல்

8390. திண் பதர் அழிய, சிமல விட்டு, ஒரு தன்
தண்படாடும் இழிந்து, தலத்தினன் ஆய்,
‘உண்படா உயிர்?’ என்ன உருத்து, உருபைாடு
எண் பதாளனும் உட்கிட, எற்றினனால்.

திண்பதர் அழிய - (ைன்) வலிதமயான கைர் அழிந்ைைனால்; சிமல விட்டு - (ைன்

தகயில் இருந்ை) வில்தல விட்டு விட்டு; (அந்ை வச்சிரத்து எயிற்றவன்) ஒரு தன்
தண்படாடும் இழிந்து - ஒப்பற்ற (ைன்னுதடய) ைண்டாயுைத்கைாடு (கீழ்) இறங்கி;
உருபைாடு - இடியுடன்; எண் பதாளனும் - எட்டுத் கைாள்கதள உதடய
சிவபிரானும்; உட்கிட - அச்சப்படும் படியாக; உண்படா உயிர் என்ன - (கண்டவர் இனி
இவனுக்கு) உண்கடா உயிர் என்று எண்ணும் படி; உருத்து - சினந்து; எற்றினன் -
அடித்ைான். ஆல் - அதச.

(89)

அனுமன் பசயல்
8391. ‘அடியுண்டவன் ஆவி குமலந்து அயரா,
இடியுண்ட ைமலக் குவடு இற்றதுபோல்
முடியும்’ எனும் எல்மலயில் முந்தினனால்-
‘சநடியன், குறியன்’ எனும் நீர்மையினான்.
அடியுண்டவன் - அடிபட்டவன் ஆகிய இடபன்; ஆவி குமலந்து - உயிர் வாைதன
அதடந்து; அயர்ந்து - துன்பப்பட்டு; இடியுண்ட ைமலக்குவடு இற்றது போல் -
இடியால் ைாக்குண்ட மதல உச்சிகள் அழிந்ைது கபால; முடியும் எனும் எல்மலயில்
- அழிந்து விடுவாபனனும் அளவில்; சநடியன் குறியன் எனும் நீர்மையினான் -
பநடியனும் குறியனும் ஆகும் என்கிற ைன்தம உள்ளவனாகிய அனுமன்;
முந்தினன் - முன்வந்து கைான்றினான். ஆல் - அதச.
(90)

வச்சிரத்து எயிற்றவன் பசயல்

8392. கிமடத்தான் இகல் ைாருதிமய, கிளர் வான்

அமடத்தான் என மீது உயர் ஆக்மகயிமனப்
ேமடத்தாமன, சநடும் புகழ்ப் மேங்கழலான்
புமடத்தான், அகல் ைார்பு சோடிச் சிதற.
கிமடத்தான் - ைன்முன் வந்து கைான்றியவனாகிய; கிளர்வான் அமடத்தான் என -
விளங்குகின்ற ஆகாயத்தை அதடத்ைவன் என்று (கூறும்படி); மீது உயர் ஆக்மகயிமன
ேமடத்தாமன - மிக உயர்ந்ை உடம்பு பதடத்ைவனாகிய; இகல் ைாருதிமய - பதகத்
பைாழில் வல்ல அனுமதன; சநடும் புகழ் மேங்கழலான் - மிக்க புகதழ உதடய பசிய
வீரக்கழதல அணிந்ைவனாகிய வச்சிரத்து எயிற்றன்; அகல் ைார்பு சோடிச்சிதற -
அகன்ற மார்பு பபாடியாகச் சிைறும் படியாக; புமடத்தான் - அடித்ைான்

(91)
அனுமன் பகால்லுைல்
8393. எற்றிப் சேயர்வாமன இடக் மகயினால்
ேற்றி, கிளர் தண்டு ேறித்து எறியா,
சவற்றிக் கிளர் மகக்சகாடு, சைய் வலி போய்
முற்ற, தனிக் குத்த, முடிந்தனனால்.
எற்றிப் சேயர்வாமன - (ைன் மார்பு பபாடிச்சிைற) அடித்து பசல்பவன் ஆகிய
வச்சிரத்து எயிற்றவதன; இடக்மகயினால்

ேற்றி - (அனுமன்) ைன் இடது தகயினால் பிடித்து; கிளர் தண்டு ேறித்து எறியா -
(அவன் தகயில் இருந்ை) மூள்கின்ற கபார் பசய்யும் ைண்டாயுைத்தைப் பறித்து எறிந்து
விட்டு; சவற்றிக் கிளர் மகக்சகாடு - பவற்றிகயாடு விளங்குகின்ற (ைன்) தகயிதனக்
பகாண்டு; சைய் வலி போய் முற்ற - (அவனுதடய) உடல் வலிதம கபாய்
முடியும்படி; தனிக்குத்த - வலிதமயாகக் குத்ை; முடிந்தனனால் - உயிர்
முடிந்திட்டான். ஆல் - அதச.

(92)

பனசன் பிசாசன் கபார்

8394. காத்து, ஓர் ைரம் வீசுறு மகக் கதழ் வன்
போத்து ஓர் புலிபோல் ேனென் புரள,
பகாத்து ஓட சநடுங் குருதிப் புனல், திண்
ைாத் பதாைரம் ைார்பின் வழங்கினனால்.

காத்து - (பிசாசன் ைன்தனக்) காத்துக்பகாண்டு; ஓர் ைரம் வீசுறு - (ைன் கமல்) ஒரு
மரத்தை வீசுகிற; மகக்கதழ் - தக கவகமுதடய; ஓர் புலிப் போத்து போல் - ஒரு புலிப்
கபாத்தைப் கபான்றவனாகிய; ேனென் புரள - பனசன் என்னும் வானர வீரன் புரளும்
படியும்; சநடுங் குருதிப் புனல் - மிகுதியான இரத்ை பவள்ளம்; பகாத்து ஓட - வழிந்து
ஓடும் படியும்; திண் ைாத்பதாைரம் - வலிய பபரிய கைாமரம் என்னும்
பதடக்கலத்தை; ைார்பின் வழங்கினனால் - (அவனது) மார்பில் விடுத்ைான்.
(93)
பிசாசனின் கவகம்
8395. கார் பைலினபனா? கடல் பைலினபனா?
ோர் பைலினபனா? ேகல் பைலினபனா?
யார் பைலினபனா? இன என்று அறியாம்-
போர் பைலினன், வாசி எனும் சோறியான்.

போர் பைலினன் - கபார் கமல் வந்ைவனும்; வாசி எனும் சோறியான் - குதிதர

என்கிற இயந்திரத்தை உதடயவனும் ஆகிய பிசாசன்; கார் பைலினபனா? -
கமகத்தின் கமல் இருக்கிறாகனா? கடல் பைலினபனா - கடல்கமல் இருக்கிறாகனா?
ோர் பைலினபனா? - நிலத்தின் கமல் இருக்கிறாகனா? ேகல் பைலினபனா - கதிரவன்
மீது இருக்கிறாகனா? யார் பைலினபனா - யார் கமல் இருக்கிறான் (எங்கிருந்து
கபாரிடுகிறான்); இன என்று - இத்ைன்தமயான் என்று; அறியாம் - (நாம்) அறிகயாம்.

(94)

8396. ‘நூறாயிர பகாடிசகால்? அன்றுசகால்?’ என்று

ஆறாயிர வானவரும், அறிவின்
பதறா வமக நின்று, திரிந்துளதால்-
ோறு ஆடு களத்து, ஒரு ோய் ேரிபய.

ஆறாயிர வானவரும் - ஆறாயிரம் கைவர்களும்; நூறாயிர பகாடி சகால் - நூறாயிரம்

ககாடி (குதிதரகள் கபார்க்களத்தில்) உள்ளன கபாலும் (என்றும்); அன்று சகால்
என்று - அன்று கபாலும் என்றும் (ைடுமாறி); அறிவின் பதறாவமக - அறிவின்
(துதணபகாண்டு) பைளிய முடியாை படி; ோறு ஆடு களத்து - கழுகுகள் பறக்கிற
கபார்க்களத்தில்; ஒரு ோய்ேரிபய - (பிசாசனுதடய) ஒப்பற்ற பாயும் ைன்தம உள்ள
குதிதர; திரிந்து நின்றுளது - சுற்றித் திரிந்து நிற்பைாகும். ஆல் - அதச.

(95)

8397. கண்ணின் கடுகும்; ைனனின் கடுகும்;

விண்ணில் ேடர் காலின் மிகக் கடுகும்;
உள் நிற்கும் எனின், புறன் நிற்கும்; உலாய்,
ைண்ணில் திரியாத வயப் ேரிபய.

ைண்ணில் திரியாத - நிலத்தில் திரிைதலச் பசய்யாை; வயப்ேரிபய -

(பிசாசனுதடய) வலிதமயான குதிதர; கண்ணின் கடுகும் - கண் பார்தவதய விட
விதரந்து பசல்லும்; ைனனின் கடுகும் - மனத்தைக் காட்டிலும் கவகமாகச் பசல்லும்;
விண்ணில் ேடர் காலின் - வானத்தில் பசல்லுகிற காற்தறக் காட்டிலும்; மிகக்
கடுகும் - மிக கவகமாகச் பசல்லும்; உலாய் உள் நிற்கும் எனின் - உலவிப்
கபார்க்களத்தின் கண் நிற்கும் என்றால் (அப்கபாகை); புறன் நிற்கும் - அைற்கு
பவளிகயயும் நிற்கும்.

(96)

8398. ைாப் புண்டரவாசியின் வட்டமணபைல்

ஆப்புண்டவன் ஒத்தவன், ஆர் அயிலால்
பூப் புண் தர,-ஆவி புறத்து அகல,
பகாப்புண்டன, வானர சவங் குழுபவ.
ைாப்புண்டர வாசியின் - பபரிய கழுகு கபான்ற குதிதரயின்; வட்டமண பைல் -
சுழன்று விதரந்ை நதடயின் கமல்; ஆப்புண்டவன் ஒத்தவன் -
கட்டப்பட்டிருப்பவதனப் கபான்றவனான (அந்ைப் பிசாசன் உதடய) ; ஆர்
அயிலால் - அருதமயான கவல் பதடயினால்; பூப்புண் தர - நிலவுலகம் புண்தணப்
பபற்றிருத்ைல் கபால; வானர சவங்குழுபவ - வானரங்களின் பகாடிய கூட்டம்; ஆவி
புறத்து அகல - உயிர் (உடம்பிதன விட்டுப்) புறத்து நீங்க; பகாப்புண்டன - இறந்து
குவிந்து கிடந்ைன.

(97)

8399. ‘நூறும் இரு நூறும், சநாடிப்பு அளவின்,

ஏறும்; நுதி பவலின், இமறப்சோழுதில்
சீறும் கவி பெமன சிமதக்கும்?’ எனா,
ஆறும் திறல் உம்ேரும் அஞ்சினரால்.

திறல் ஆறும் உம்ேரும் - வலிதம ஓய்ந்ை கைவர்களும்; ஏறும் நுதிபவலின் - வீசி

எறிகிற கூர்தமயான கவலினால்; சநாடிப்பு அளவின் - ஒரு பநாடிப் பபாழுதிலும்;
இமறப் சோழுதில் - கண கநரத்திலும்; நூறும் இருநூறும் - நூறும் இருநூறும் ஆக;
சீறும் கவி பெமன - சினங்பகாண்ட வானர கசதனதய; சிமதக்கும் எனா -
(இப்பிசாசன்) அழிக்கிறாகன என்று பசால்லி அஞ்சினர் - அச்சம் பகாண்டார்கள். ஆல்
- அதச.
(98)

8400. பதாற்றும் உரு ஒன்று எனபவ துணியா,

கூற்றின் சகாமலயால் உழல் சகாள்மகயமன,
ஏற்றும் சிமல ஆண்மை இலக்குவன், சவங்
காற்றின் ேமட சகாண்டு கடந்தனனால்.

பதாற்றும் உரு - பல இடங்களிலும் கைான்றுகின்ற வடிவம்; ஒன்று எனபவ

துணியா - ஒன்றுைான் என்று துணிந்து; கூற்றின் சகாமலயால் - கூற்றுவனுக்கு உரிய
பகாதலத் பைாழிகலாடு; உழல் சகாள்மகயமன - திரிகின்ற பகாள்தக
உதடயவனான பிசாசதன; ஏற்றும் சிமல ஆண்மை இலக்குவன் - நாகணற்றும்
வில் கபாரில் ஆண்தம பகாண்ட இலக்குவன்; காற்றின் ேமட சகாண்டு -
பகாடுதமயான காற்றின் வாளியினால்; கடந்தனன் - பகான்று வீழ்த்தினான். ஆல் -
அதச.

(99) 8401. குமலயப் சோரு சூலன் சநடுங்

சகாமலயும்
உமலவுற்றில, உய்த்தலும் ஓய்வு இலன், ஒண்
தமல அற்று உகவும், தமர உற்றிலனால்-
இமலமயப் ேரி பைல் சகாள் இருக்மகயினான்.
 இமலயப்ேரி - ைாளத்திற்கு ஏற்ப அடியிட்டு நடக்கும் குதிதரயின்; பைல் சகாள்
இருக்மகயினான் - கமல் நிதலயாக இருக்தக பகாண்டவனாகிய (பிசாசன்);
ஒண்தமல அற்று உகவும் - ைன் ஒளியுள்ள ைதல துண்டுபட்டு விழுந்ை பின்பு கூட;
குமலயப் சோரு சூலன் - (வானர வீரர்கள்) குதலந்து ஓடும்படியாகப் கபார் பசய்கிற
சூலத்தை உதடயவனாய்; சநடுங் சகாமலயும் உமலவுற்றில - (ைான்) (பசய்து வந்ை)
பபரும் (கபார்க்) பகாதலதயயும் குதறவில்லாமல்; உய்த்தலும் ஓய்வு இலன் -
பசய்ைலிலும் ஓய்வு பகாண்டு ஒழியாைவனாகி; தமர உற்றிலனால் - ைதரயில்
விழாமல் இருந்ைனன்.

ைதலதய இழந்ை பிசாசனுதடய முண்டம் நிகழ்த்திய கபார் பற்றி இப்பாடல்

கூறுகிறது. இது அட்தடயாடல் என்க. இலயப்பரி - ைாளத்திற்ககற்ப அடியிட்டு
நடக்கும் குதிதர. இதலயம் - இலயம். ைாளத்தின் கால அளவு.

(100)
மகரக் கண்ணன் வதைப் படலம்

மகரக் கண்ணதன இராமன் வதைத்ைதலப் பற்றிக் கூறும் படலம் என்பது

பபாருள். ‘மகராட்சன்’ என்னும் வட பசால் ‘மகரக்கண்ணன்’ என பமாழி மாற்றம்
பசய்யப் பபற்றுள்ளது. மகரம் கபான்ற கண்தண உதடயவன் இவன். கரனுதடய
மகன்.

பதடத் ைதலவர் அழிந்ைதமதயத் தூதுவர் வாயிலாக அறிந்து இராவணன்

வருந்தி இருக்கக் கரன் மகனாகிய மகரக் கண்ணன் ைன்தன ஏவினால் ைன்
ைந்தைதயக் பகான்றவனாகிய இராமதனக் பகான்று பழிதீர்ப்கபன் எனக் கூற
இராவணன் மகிழ்ந்து விதடயளிக்கின்றான். மகரக்கண்ணன் ைன்னுதடய ஐந்து
பவள்ளம் கசதனயுடன் இராவணன் அனுப்பிய ஐந்து பவள்ளம் கசதனயும்,
கசாணிைக்கண்ணன், சிங்கன் ஆகிகயார் கைர்க்காவலராக உடன் வரவும்
கபார்க்களம் புகுகின்றான். அங்கு மாயப் கபார் பசய்து இராமனம்பால்
மாள்கின்றான். கசாணிைக் கண்ணதன நளனும் சிங்கதனப் பனசனும் பபாருது
மாய்த்ைனர் என்ற பசய்திகள் இப்படலத்தில் கூறப்படுகின்றன.
இராவணனின் பவற்றிக் கூறாக விளங்குபவன் இந்திரசித்து. அவன் பபறுகின்ற
இருபவற்றிகளுள் முைலாவது நாகபாசப் படலத்திலும் இரண்டாவது பிராமத்திரப்
படலத்திலும் இடம் பபறுகின்றன. இரண்தடயும் ஒன்றன் பின் ஒன்றாகக்
கூறுவதைக் காட்டிலும் சற்று இதடயிட்டுக் கூறுவது காவிய ஓட்டத்திற்குச்
சுதவயூட்டுவைாக அதமயும். எனகவ இரண்டனுக்கும் இதடயில் பதடத்ைதலவர்
வதைப்படலமும், மகரக்கண்ணன் வதைப்படலமும் இடம் பபறுகின்றன.

ஏதனய காண்டங்கதளவிட யுத்ைகாண்டத்தில் கவிஞன் தகயாளகவண்டிய

பாத்திரங்கள் மிகுதியாக அதமகின்றன. அவற்தற அவற்றின் ைகுதிகளுக்ககற்பச்
பசயற்படுத்ை கவண்டியுள்ளது. எடுத்துக்காட்டாக அதிகாயன் வதைப்படலம் முைல்
இத்திரசித்து வதைப்படலம் ஈறாகப் பலபடலங்களில் இலக்குவன் மற்றும்
வானரப்பதடத் ைதலவருதடய பசயல்திறங்ககள பபரும்பாலும் கபசப்
பபறுகின்றன. இதடயில் இம்மகரக்கண்ணன் வதைதய இராமன் நிகழ்த்துவது
பபாருத்ைமுதடய அதமப்பாக இருத்ைதலக் காணலாம். தூதுவர் நகருக்கு
ஏகி இராவணனுக்கு அறிவித்ைல்
8402. ‘இன்று ஊதியம் உண்டு’ என இன்னமகோல்
சென்று ஊதின தும்பிகள்; சதன் திமெயான்
வன் தூதரும் ஏகினர், வஞ்ெமனயான-
தன் தூதரும் ஏகினர், தம் நகர்வாய்.
இன்னமகோல் - இனிய சிரிப்பிதன உதடயவளான சீதையினிடத்து; இன்று
ஊதியம் உண்டு என - இன்று கிதடப்பபைாரு நற் கபறு உண்டு என (நன்னிமித்ைமாக)
சென்று ஊதின தும்பிகள் - வண்டுகள் பசன்று இதசத்ைனவாயின; சதன்திமெயான்
வன்தூதரும் - பைன்திதசக் காவலனான யமனின் வலிய தூைர்களும்; ஏகினர் -
(கபாரில் இறந்ைவர்களின் உயிி்ர்கதளக் பகாண்டு) ைம் நகருக்குச் பசன்றனர்;
வஞ்ெமனயான் தன் தூதரும் - வஞ்சகனான இராவணனின் தூைர்களும்;
தம்நகர்வாய் ஏகினர் - ைமது நகரமாகிய இலங்தகயினிடத்துச் பசன்றனர்.
(பதடத்ைதலவர் அழிந்ை பசய்தியிதனக் பகாண்டு பசன்றனர்).

பதடத்ைதலவர் அழிந்ைதமதய நற்பசய்தியாகச் சீதைபால் வண்டுகள்

எடுத்துச் பசல்ல, துயரச் பசய்தியாக இராவணனிடம் அவன் தூைர்கள்
எடுத்துச்பசன்றனர், பவற்றி கைால்விகளால் பாதிக்கப்படாை காலனின் தூைர்கள்
ைம் கடதமயாக இறந்கைாரின் உயிர்கதளப் பற்றிச் பசன்றனர் என்பைாம்.
கண்கணாட்டமின்றி உயிர் பகாண்டு பசல்லும் ைன்தமயுதடதம பற்றி வன்தூைர்
என்றது அதடபமாழிக் குறிப்பு. முைல் நாட் கபாரிகலகய ைனக்கு "நாசம்
வந்துற்றைதன" (பாடல் 7302) நன்குணர்ந்ை பின்னும் அைதன பவளிப்படுத்ைாமல்
ைன் உறவினதரயும் சுற்றத்ைாதரயும் ஒருவர் பின் ஒருவராகக் களப்பலியாகப்
கபார்க்களத்திற்கு அனுப்பிக்பகாண்டிருந்ைைால் இங்கு இராவணதன
"வஞ்சதனயான்"- என்றார்.

(1)

8403. ஏகி, தனி ைன்னன் இருந்துழி புக்கு,

‘ஓமகப் சோருள் இன்று’, என, உள் அழியா,
பவகத்து அடல் வீரர் விளிந்த எலாம்
பொகத்சதாடு, இமறஞ்சினர், சொல்லினரால்.
ஏகி - (தூைர்கள், ைம்நகருக்குச்) பசன்று; தனி ைன்னன் இருந்துழிப்புக்கு
இமறஞ்சினர் - ஒப்பற்ற மன்னவனாகிய இராவணன் இருந்ை இடத்திற்குச்பசன்று
(அவதன) வணங்கி;

‘ஓமகப் சோருள் இன்று’ என - மகிழ்ச்சிக்குரிய பசய்தி பசால்வைற்கில்தலகய

என்று; உள் அழியா - மனம் வருந்தினவராய் (அத்தூைர்); பவகத்து அடல்வீரர் -
கபார்ச் பசயலில் வல்லதமயும் அஞ்சாதமயும் உதடய பதடத்ைதலவரும் அவர்ைம்
பதடஞரும்; விளிந்த எலாம் - இறந்ை பசய்திதய எல்லாம்; பொகத்சதாடு
சொல்லினர் - வருத்ைத்துடன் கூறினார்கள்.

இராவணன் ைன் குடிகதளப் பபாறுத்ைவதர சிறந்ை மன்னனாதகயால்

ஒப்பற்ற மன்னன் என்றார்.

(2)

8404. சொன்னார்; அவர் சொல் செவியில் சதாடர்பவான்,

இன்னாத ைனத்தின் இலங்மகயர்பகான்,
சவந் நாக உயிர்ப்பினன், விம்மினனால்;
அன்னான் நிமல கண்டு, அயல் நின்று அமறவான்:
சொன்னார் - தூைர்கள் பதடத்ைதலவர் வதையுண்டதமதயக் கூறினார்கள்;
அவர் சொல் செவியில் சதாடர்பவான் - அவ்வுதரயிதனச் பசவியினிடத்துக்
ககட்டவனாகிய; இன்னாத இலங்மகயர்பகான் - துன்புற்ற
மனத்திதனயுதடய இலங்தகயர்களுக்குத் ைதலவனாகிய இராவணன்;
சவந்நாக உயிர்ப்பினன் - பகாடிய நாகம் கபாற் (சீற்றத்துடனாகிய) பபருமூச்தச
விடுபவனாய்; விம்மினன் - பபாருமினான்; அன்னான் நிமல கண்டு - (அப்படிப்பட்ட)
அவனுதடய நிதலதயக்கண்டு; அயல் நின்று அமறவான் - (மகரக்கண்ணன்)
அவ்விராவணன் அருகில் நின்று கூறுவானாயினன்.

(3)

மகரக்கண்ணன் கபார்க்குத் ைன்தன அனுப்ப கவண்டுைல்

8405. ‘முந்பத, என தாமதமய சைாய் அைர்வாய்,
அந்பதா! உயிர் உண்டவன் ஆர் உயிர்பைல்
உந்தாய்; எமன யாதும் உணர்ந்திமலபயா?
எந்தாய்! ஒரு நீ இடர் கூருதிபயா?
எந்தாய் - எந்தைகய! சைாய் அைர்வாய் - பநருங்கிய கபாரில்; என தாமதமய -
என்னுதடய ைந்தைதய; ஆர் உயிர் உண்டவன் உயிர்பைல் - ஆருயிர்
பகாண்டவனாகிய இராமனின் உயிர்பகாள; முந்பத - (இதுவதர கபாரில்
அழிந்ைவர்களுக்கு) முன்னகம; உந்தாய் - என்தன ஏவாமல் விடுத்ைாய்; அந்பதா -
ஐகயா! எமனயாதும் உணர்ந்திமலபயா? - என்னுதடய வலிதமத் ைன்தமயிதன
எவ்விைத்தும் உணரவில்தல கபாலும்? ஒரு நீ இடர் கூருதிபயா? - (அங்ஙனம்
அறிந்து ஏவாதமயின்) ஒப்பற்ற நீ துயர் மிக்கிருக்கக் கடதவகயா?
(4)

8406. ‘யாபன செல எண்ணுசவன்; எய்த அவன்

தான் பநர்வது தீது எனபவ தணிபவன்;
வாபன, நிலபன, முதல் ைற்றும் எலாம்,
பகாபன! எமன சவல்வது ஓர் சகாள்மகயபதா?

அவன் எய்த - அவ்விராமன் இவ்விடம் வர; யாபன செல எண்ணுவன் -

(அவன் வருதகதய அறிந்து) யாகன (என் வஞ்சினம் முடிக்க) அவன் கமல்
கபார்க்குச் பசல்ல எண்ணுவன் (எனினும்); தான் பநர்வது தீது எனபவ -
(ைதலவனிருக்க) ைாகன ஒரு முடிபவடுப்பது தீதமபயனகவ; தணிபவன் -
அடங்கியிருக்கின்கறன்; (அங்ஙனமன்றி) பகாபன - தமலவபன! வாபன, நிலபன
முதல் ைற்றும் எலாம் - வானும் நிலமும் முைலாக எல்லா இடங்களிலுமுள்ள எல்லாப்
பபாருள்களும்; எமன சவல்லது ஓர் சகாள்மகயபதா? - எதன பவல்லும் படியான
ைன்தம யுதடயகைா?
ைதலவனாகிய இராவணனின் அனுமதிக்காகக் காத்து
அடங்கியிருந்ைைல்லால் பதக கண்டு அஞ்சிகயா, பவன்றி குறித்து ஐயப்பட்கடா
அடங்கி இருக்கவில்தல என்பதை மகரக்கண்ணன் பைளிவு படுத்துகின்றான்.
(5)
அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

8407. ‘அருந் துயர்க் கடலுளாள் என் அம்ைமன, அழுத

கண்ணள்,
சேருந் திருக் கழித்தல் ஆற்றாள்,"கணவமனக் சகான்று
பேர்ந்பதான்
கருந் தமலக் கலத்தின் அல்லால், கடனது கழிபயன்"
என்றாள்;
ேருந்தினுக்கு இனிய பவலாய்! இன் அருள் ேணித்தி"
என்றான்.
என் அம்ைமன - என்னுதடய ைாய்; அழுை கண்ணாள் - அழுகின்ற கண்கதள
உதடயவளாய்; அருந்துயர்க் கடலுளாள் - (கடத்ைற்கு) அரிய துயர்க்கடலுள்
ஆழ்ந்திருக்கின்றாள்; சேருந்திருக் கழித்தல் ஆற்றாள் - பபருதம பபற்ற மங்கல
நாதண (இன்னும்) கழித்திடப் பபாறுக்க முடியாைவள்; கணவமனக் சகான்று
போந்பதான் - ைன்னுதடய கணவதனக் பகான்றவனின் (இராமனின்); கருந்தமலக்
கலத்தின் அல்லால் - கரிய ைதல ஓடாகிய பாத்திரத்ைாலல்லாது; கடனது கழிபயன்
என்றாள் - (ைன்) (கணவனுக்குச் பசய்ய கவண்டிய) கடதனச் பசய்ய மாட்கடன் எனக்
கூறிவிட்டாள்; ேருந்தினுக்கு இனிய பவலாய் - (உணவளிப்பைால்) பருந்துகளுக்கு
இனிதமதயச் பசய்கின்ற கவற்பதடதய உதடயவகன! இன்னருள் - (ைாயின்
வஞ்சித்தை உதடய கநான்பிதன முடித்துக் பகாடுக்கும் கடதமதய உதடய
மகனுக்கு உைவ கவண்டும் என்ற) இனிய அருளால்; ேணித்தி என்றான் - (இன்று)
கபார் கமற்பசல்லுைற்கு எனக்குக் கட்டதள இடுக என கவண்டிக்பகாண்டான்.

கணவதனக் பகான்றவதனப் பழி வாங்கும் வதர மங்கல நாதணக்

கழற்றாமலும் மரணச் சடங்குகதளச் பசய்யாமலும் இருப்பைாய் வஞ்சினம்
கூறுவது மறக்குல மகளிர் மரபு. அைதன நிதறகவற்றிக் பகாடுப்பது அரச தமந்ைன்
முைலிகயாருதடய கடதம. எனகவ அரச கசதவயில் ைன்னுதடய பசாந்ைக்
கடதமயும் கசர்ந்திருப்பைால் ‘இனிய அருளால் பணித்தி’ என இரக்கின்றான்.
அம்மதன-ைாய். ஒருபபண் பபறுகின்ற அதனத்துச் பசல்வங்களுள்ளும் உயர்ந்ை
பசல்வம் மங்கல நாணாதகயால் - ‘பபருந்திரு’ எனப்பட்டது.

(6)
மகரக் கண்ணன் கபார்க்களம் கபாைல்
8408. அவ் உமர ைகரக்கண்ணன் அமறதலும், அரக்கன், ‘ஐய!
செவ்விது; பெறி! சென்று, உன் ேழம் ேமக தீீ்ர்த்தி!’
என்றான்.
சவவ் வழியவனும், சேற்ற விமடயினன், பதர்
பைற்சகாண்டான்,
வவ்விய வில்லன் போனான், வரம் சேற்று வளர்ந்த
பதாளான். அவ்வுமர ைகரக்கண்ணன் அமறதலும் -
அவ்வுதரதய மகரக்கண்ணன் உதரத்ைவுடன்; அரக்கன் - இராவணன்; ஐய! -
(அவதன கநாக்கி) ஐயகன! செவ்விது - (நீ கூறிய உதர) முதறதமயுதடயது;
பெறி! - (நீ) பசல்வாயாக; சென்று உன் ேழம் ேமக தீர்த்தி என்றான் - பசன்று உனது
பதழய பதகதயத் தீர்த்துக் பகாள்வாயாக என்று பசான்னான்; சேற்ற விமடயினன் -
(இங்ஙனம்) இராவணனிடமிருந்து விதட பபற்றவனாய்; வரம் சேற்று வளர்ந்த
பதாளான் - (கைவர் முைலானவர்களிடமிருந்து) பபற்ற வரங்களினால் பபாலிந்ை
கைாள்கதள உதடயவனும்; சவவ்வழியவனும் - பகாடிய கபார் பநறிகதள
உதடயவனும் (ஆகிய அம்மகரக்கண்ணன்); பதர்பைற் சகாண்டான் போனான் -
கைர்கமல் ஏறிக்பகாண்டு (கபார்க்களம் கநாக்கிப்) கபானான்.

(7)

8409. தன்னுமடச் பெமன சவள்ளம் ஐந்து உடன் தழுவ, தாமன

ைன்னுமடயச் பெமன சவள்ளம் ஓர்-ஐந்து ைமழயின்
சோங்கிப்
பின்னுமடத்தாக, பேரி கடல் ேட, சேயர்ந்த தூளி
சோன்னுமடச் சிையத்து உச்சிக்கு உச்சியும் புமதய,
போனான்.

தன்னுமடச்பெமன - ைன்னைாகிய கசதன வரிதச; சவள்ளம் ஐந்து உடன் தழுவ -

ஐந்து பவள்ளம் உடன் ைழுவி வரவும்; தாமன ைன்னுமடச் பெமன - ைாதன
பகாண்ட மன்னவனுதடய கசதன; சவள்ளம் ஓர் ஐந்து - ஐந்து பவள்ளம்
கசதனகளும்; ைமழயின் சோங்கிப் பின்னுமடத்தாக - கமகத்தைப் கபால
ஆரவாரித்துக் பகாண்டு ைன் பின்கன வரவும்; பேரி கடல் ேடப் - கபரிதக கடல்
கபால் ஒலிக்கவும்; சேயர்ந்த தூளி - (கசதனகள் பசல்லுைலால்) எழுந்ை
புழுதியால்; சோன்னுமடச் சிையத்து உச்சிக்கு உச்சியும் - பபான் மயமான
கமருமதலயின் உச்சியிலுள்ள சிகரமும்; புமதய, போனான் - மதறயும் படியாக
(அம்மகரக்கண்ணன்) பசன்றான்.
பின்வரும் 8440ஆம் பாடலில் ‘பராவ அரும் பவள்ளம் பத்தும்’ என
வருைற்ககற்ப, இங்கு ‘ககாடி’ என்பது ‘பவள்ளம் எனவும் ‘நால்’ என்பது ‘ஒர்’ எனவும்
பாடம் பகாள்ளப்பபற்றது.

(8)
8410. ‘பொணிதக்கண்ணபனாடு, சிங்கனும், துரகத் திண் பதர்த்
தாள்முதல் காவல் பூண்டு செல்க’ என, ‘தக்கது’ என்னா,
ஆள் முதல் தாமனபயாடும், அமனவரும் சதாடரப்
போனான்,
நாள் முதல் திங்கள்தன்மனத் தழுவிய அமனய நண்ோன்.

பொணிதக்கண்ணபனாடு சிங்கனும் - கசாணிைக் கண்ணன் என்பவகனாடு

சிங்கன் என்பவனும்; துரகத் திண் பதர்த்தாள் முதல் காவல் பூண்டு செல்க என -
‘குதிதர பூட்டப்பபற்ற திண்ணிய கைர்ச் சக்கரத்திடத்துக் காவல் பூண்டு
பசல்வார்களாக’ என்று (இராவணன்) கூற; ‘தக்கது’ என்னா - (இராவணனுதடய
இவ்வாதண) ைகுதி உதடயது என்று; ஆள் முதல் தாமனபயாடும் - காலாட் பதட
முைலிய கசதனககளாடு; அமனவரும் சதாடர - (வீரர்) யாவரும் பைாடர்ந்து வர;
நாள் முதல் திங்கள் தன்மனத் தழுவிய அமனய - விண்மீன்களும் ககாள்களும்
ஆகியதவ சந்திரதனச் கசர்ந்ைாற் கபால; நண்ோன் போனான் - நண்பர்கதள உதடய
மகரக்கண்ணன் புறப்பட்டுப் கபானான்.

(9)

8411. ேல்சேரும் ேதாமகப் ேத்தி மீமிமெத் சதாடுத்த ேந்தர்

எல்லவன், சுடர் ஒண் கற்மற முற்ற இன் நிழமல ஈய,
சதால் சின யாமன அம் மக விலாழி நீீ்ர்த் துவமல தூற்ற,
செல் சேருங் கவியின் பெமன அைர்த் சதாழில் சிரைம்
தீர்ந்த,

ேல்சேரும் ேதாமகப் ேத்தி - (அரக்கர் கசதனகள் பிடித்ை) பல பபரிய பகாடிகளின்

வரிதசகளால்; மீமிமெத் சதாடுத்த ேந்தர் - கமகல பைாடுக்கப்பட்ட பந்ைலானது;
எல்லவன் சுடர் ஒண் கற்மறமுற்ற - சூரியனது ஒளி பபாருந்திய பைாகுதியாகிய
ஒளிக்கற்தறகளின் பவப்பம் முடிவுறும்படி; இன் நிழமல ஈய - இனிய நிழதலத்
ைரவும்; சதால்சின யாமன அம்மக - பதழயைாகிய ககாபத்தையுதடய
யாதனயினது அழகிய திக்தகயினின்றும் உண்டாகிய; விலாழிநீீ்ர்த் துவமல தூற்ற -
உமிழ் நீர்த் துவதல எங்கும் சூழவும்; செல்சேருங் கவியின் பெமன - (அரக்கர்
கசதனதய) எதிர்த்துச் பசல்லுகின்ற பபரிய குரங்குச் கசதன; அைர்த்சதாழில்
சிரைம் தீர்ந்த - கபார்த் பைாழிலால் உண்டாகிய வருத்ைம் நீங்கப் பபற்றன.
(10)

8412. ‘முழங்கின யாமன; வாசி ஒலித்தன; முரசின் ேண்மண,

தழங்கின; வயவர் ஆர்த்தார்’ என்ேபதார் முமறமை தள்ள,
வழங்கின, ேதமல ஓமத, அண்டத்தின் வரம்பின்காறும்;
புழுங்கின உயிர்கள் யாவும், கால் புகப் புமர இன்றாக.
‘முழங்கின யாமன’ - யாதனகள் முழங்கின; வாசி ஒலித்தன் - குதிதரகள்
ஒலித்ைன; முரசின் ேண்மண தழங்கின - முரசின் பைாகுதிகள் ஒலித்ைன; வயவர்
ஆர்த்தார் - வீரர்கள் ஆர்த்ைார்கள்; என்ேபதார் முமறமை தள்ள - என்று கூறப்படும்
ஒலி முதறதம நீங்க; ேதமல ஓமத - பைதல என்னும் கருவியால் எழுந்ை ஓதச;
அண்டத்தின் வரம்பின்காறும் வழங்கின - அண்டம் முழுதமயும் (எல்தல
வதரயிலும்) வழங்கின; கால்புகப் புமர இன்றாக - (அைனால்) காற்றுப் புகவும்
(இயங்கவும்) இடமின்றிப் கபாககவ; உயிர்கள் யாவும் புழுங்கின - எல்லா உயிர்களும்
கவர்த்ைன.
 முழங்கின, ஒலித்ைன, ைழங்கின, ஆர்த்ைார், வழங்கின என ஒலி குறித்ை
பசால்வளம் கநாக்குக.

(11)

அரக்கர்க்கும் வானரர்க்கும் கபார் நிகழ்ைல்

8413. சவய்தினின் உற்ற தாமன முமற விடா நூழில்
சவம் போர்
ெய்தன; செருக்கிச் சென்று சநருக்கினர், தமலவர் பெர்த்தி;
மகசயாடு மககள் உற்றுக் கலந்தன; கல்லும் வில்லும்
எய்தன எறிந்த; யாமன ஈர்த்தன, பகாத்த பொரி.
சவய்தினின் உற்ற தாமன - விதரவாகச் பசன்று பபாருத்திய கசதனகள்;
முமறவிடா நூழில் சவம்போர் - கபார் முதறதய விடாது பகான்று குவித்ைலாகிய
பகாடிய கபாதரச் பசய்ைன; செருக்கிச் சென்று சநருக்கினர் தமலவர் - (இருதிறத்துத்)
ைதலவரும் பசருக்ககாடு பசன்று ஒருவகராடு ஒருவர் ைாக்கினர்; பெர்த்த மகசயாடு
மககள் உற்றுக் கலந்தன - அணி வகுக்கப் பபற்ற பக்கப் பதடகயாடு பக்கப் பதடகள்
பபாருந்திப் கபாரிட்டன; கல்லும் வில்லும் எய்தன எறிந்த - இருதிற வீரர்களுதடய
தககளில் பபாருந்திய கற்களும் வில்லும் முதறகய எறியப்பட்டனவும்
எய்யப்பட்டனவும் ஆயின; யாமன ஈர்த்தன பகாத்த பொரி - (அவ்விடத்துப்)
பபருகிய இரத்ைம் யாதனகதள இழுத்துச் பசன்றன.

(12)

8414. வானர வீரர் விட்ட ைமலகமள அரக்கர் வவ்வி,

மீசனாடு பைகம் சிந்த விமெத்தனர் மீட்டும் வீெ,
கானகம் இடியுண்சடன்னக் கவிக்குலம் ைடியும்-கவ்வி,
போனகம் நுகரும் பேய்கள் வாய்ப் புறம் புமடப்போடு
ஆர்ப்ே.

வானர வீரர் விட்ட ைமலகமள அரக்கர் வவ்வி - வாதர வீரர்கள் எடுத்து வீசிய
மதலகதள அரக்கர்கள் பிடித்து; மீசனாடு பைகம் சிந்த விமெத்தனர் மீட்டும் வீெ - நாள்
மீபனாடு கமகமும் பகடும் படியாக மீளவும் (வானரர் கமல்) விதரவாய் எறிய;
கானகம் இடியுண்சடன்னக் கவிக்குலம் ைடியும் - (அம்மதலகள் படுைலால்) இடி
விழுந்ை காட்தடப்கபால வானரக் கூட்டங்கள் இறக்கும்; கவ்வி, போனகம் நுகரும்
பேய்கள் - (அங்ஙனம் இறக்கின்ற வானரங்கதளக்) கவ்வி உணவாக உண்ணுகின்ற
கபய்கள்; வாய்ப்புறம் புமடப்போடு ஆர்ப்ே - வாய்ப்புறம் புதடத்திருத்ைதல
உதடயனவாய் ஆரவாரிப்பன.

(13)
8415. மைந் நிற அரக்கர் வன் மக வயிர வாள் வலியின் வாங்கி,
சைய்ந் நிறத்து எறிந்து சகால்வர், வானர வீரர்; வீரர் மகந் நிமறத்து
எடுத்த கல்லும் ைரனும் தம் கரத்தின்
வாங்கி,
சைாய்ந் நிறத்து எறிவர்; எற்றி முருக்குவர், அரக்கர்
முன்ேர்.

வானர வீரர் - வானர வீரர்கள்; மைந்நிற அரக்கர் வன்மக வயிரவாள் வலியின்

வாங்கி - கரிய நிறத்தையுதடய அரக்கர்கள் ைம் வலிய தகயிகல பிடித்ை உறுதியான
வாளிதன ைமது வலிதமயினால் பிடுங்கி; சைய்ந் நிறத்து எறிந்து சகால்வர் -
(அவ்வரக்கர்களுதடய) உடலின் மார்புப் பகுதியில் எறிந்து பகால்லுவார்கள்; அரக்கர்
முன்ேர் - அரக்கரில் வலிதமயுதடயவர்கள்; வீரர் மகந்நிமறத்து எடுத்த கல்லும்
ைரனும் தம் கரத்தின் வாங்கி - வானர வீரர்கள் தககளில் நிதறய எடுத்ை மதலதயயும்
மரத்தையும் ைம் தககளினாகல பிடுங்கி; சைாய்ந்நிறத்து எறிவர் எற்றி முருக்குவர் -
(அவ்வானர வீரர்களுதடய) வலிய மார்பிகல எறிவாராய் அடித்துக் பகால்வர்.

(14)
மகரக்கண்ணன் வஞ்சினம்
8416. வண்டு உலாம் அலங்கல் ைார்ேன் ைகரக்கண், ைமழ
எறு என்ன,
திண் திறல் அரக்கன் சகாற்றப் சோன் தடஞ் சில்லித்
பதமர,
தண்டமல ைருத மவப்பின் கங்மக நீர் தழுவும் நாட்டுக்
சகாண்டல்பைல் ஓட்டிச் சென்றான்; குரங்கு இனப்
ேமடமயக் சகான்றான்.
வண்டு உலாம் அலங்கல் ைார்ேன் - வண்டுகள் பமாய்க்கும் படியாக மாதலதய
அணிந்ை மார்தப உதடயனும்; ைகரக்கண் ைமழ ஏறு என்ன திண்திறல் அரக்கன் -
மகரக்கண்தணயும் இடிகயற்தற ஒத்ை மிக்க வலிதமதயயும் உதடய அரக்கனாகிய
மகரக்கண்ணன்; குரங்கு இனப்ேமடமயக் சகான்றான் - குரங்குக் கூட்டமாகிய
கசதனதயக் பகான்றவனாய்; சகாற்றப் சோன் தடஞ்சில்லித் பதமர - (ைனது) பவற்றி
பபாருந்திய அழகிய பபரிய சக்கரத்தையுதடய கைதர; தண்டமல ைருத மவப்பின்
கங்மக நீீ்ர் தழுவும் நாட்டு - கசாதல சூழ்ந்ை மருை நிலத்தைக் பகாண்ட கங்தக
நீரால் சூழப் பபற்ற (ககாசல) நாட்தட உதடய;

சகாண்டல்பைல் ஓட்டிச் சென்றான் - கமகம் கபான்ற நிற்த்தை உதடயவனான

இராமன்கமல் (கபார் கவண்டி) ஓட்டிச் பசன்றான்;

(15)
8417. ‘இந்திரன் ேமகஞபன சகால்?’ என்ேது ஓர் அச்ெம் எய்தி
தந்திரம் இரிந்து சிந்த, ேமடப் சேருந் தமலவர், தாக்கி
எந்திரம் எறிந்த என்ன, ஏவுண்டு புரண்டார்; எய்தி;
சுந்தரத் பதாளினாமன பநாக்கி நின்று, இமனய சொன்னான்:

இந்திரன் ேமகஞபன சகால் என்ேபதார் அச்ெம் எய்தி - (அவ்வாறு

மகரக்கண்ணன் வருைதலக் கண்ட வானர கசதன) முன்னர் வந்ை இந்திரனுக்குப்
பதகவனான இந்திரசித்கைா என்பைாகிய ஒரு பயத்தை அதடந்து; தந்திரம் இரிந்து
சிந்த - பதடநிதல பகட்டுச் சிைறி ஓடவும்; ேமடப் சேருந் தமலவர் தாக்கி எந்திரம்
எறிந்த என்ன, ஏவுண்டு புரண்டார் - வானர கசதனப் பபருந்ைதலவர்கள்
அவகனாடு பபாருது, எந்திரம் எறிந்ைாற் கபால (அவனால் விடப்பட்ட)
அம்பினால் ைாக்குண்டு புரண்டாராகவும்; எய்தி - (இங்ஙனமாகப் பதட நிதல
பகடவும் ைதலவர் புரளவும் கபார் புரிந்ை வண்ணம்) இராமதனச் பசன்றதடந்து;
சுந்தரத் பதாளினாமன பநாக்கி நின்று - அழகு பபாருந்திய கைாளிதனயுதடய
அவ்விராமதன கநாக்கி நின்று; இமனய சொன்னான் - இவ்வாறான (கீழ்வருமாறு)
பசாற்கதளச் பசால்பவனானான்.
(16)

8418. ‘"என்னுமடத் தாமத தன்மன இன் உயிர்

உணடாய்" என்னும்
முன் உமடத்தாய தீய முழுப் ேமக மூவர்க்கு அன்றி,
நின்னுமடத்து ஆயது அன்பற; இன்று அது நிமிர்சவன்’
என்றான்-
சோன்னுமடத் தாமத வண்டு குமடந்து உணும்
சோலம் சோன் தாரான்.

சோன்னுமடத் தாமத - பபான்கபான்ற நிறத்தை உதடய மகரந்ைத்தை; வண்டு

குமடந்து உணும் சோலம் சோன்தாரான் - வண்டுகள் குதடந்து
உண்ணும்படியான மிக்க அழகிய மாதலதய உதடய மகரக்கண்ணன்; "என்னுமடத்
தாமத தன்மன இன்னுயிர் உண்டாய்" - (இராமதன கநாக்கி) "என்னுதடய
ைந்தையினது இனிய உயிதர நீ கபாக்கினாய்" என்னும் முன் உமடத்தாய தீய
முழுப்ேமக - "என்று (எனக்கு) முன்னகம உண்டாகிய பகாடிய பபரும்
பதகயானது; மூவர்க்கு இன்றி, நின்னுமடத்து ஆயது அன்பற - மும்மூர்த்திகளிடம்
இல்லாமல் உன்னிடத்து உள்ளது அல்லவா? இன்று அது நிமிர்சவன் என்றான் -
இன்று அந்ைப் பதகதய நீக்கித் ைதலபயடுப்கபன்" என்று பசான்னான்.

(17)

8419. தீயவன் ேகர்ந்த ைாற்றம் பெவகன் சதரியக் பகட்டான்,-

‘நீ கரன் புதல்வன்சகால்பலா? சநடும் ேமக நிமிர வந்தாய்;
ஆயது கடபன அன்பறா, ஆண் பிறந்து அமைந்தார்க்கு?
ஐய!
ஏயது சொன்னாய்’ என்றான்,-இமெயினுக்கு இமெந்த
பதாளான்.

இமெயினுக்கு இமெந்த பதாளன், பெவகன் - புகழுக்குப் பபாருந்திய கைாள்

வலி உள்ளவனும் வீரனுமாகிய இராமன்; தீயவன் ேகர்ந்த ைாற்றம் சதரியக்
பகட்டான் - பகாடியவனாகிய மகரக்கண்ணன் பசான்ன பசாற்கதள விளங்கக்
ககட்டு; "நீ கரன் புதல்வன் சகால்பலா - நீ கரனுதடய மகனா? "சநடும் ேமக நிமிர
வந்தாய் - (நின்னுதடய) பதழய பதகதயத் தீர்த்துக் பகாள்ள வந்திருக்கின்றாய்;
"ஆண் பிறந்து அமைந்தார்க்கு ஆயது கடபன அன்பறா - (ஒரு குடியில்
ஆண்மகனாகப் பிறந்து வளர்ந்ைவர்க்குத் ைந்தை கமல வந்ை பழிதயத் தீர்ப்பது
கடதமயல்லவா; "ஐய! ஏயது சொன்னாய்" என்றான் - ஐயகன! நீ ைகுதியானதைகய
பசான்னாய்" என்று கூறினான்.
(18)

மகரக்கண்ணன் - இராமன் கபார்

8420. உரும் இடித்சதன்ன வில் நாண் ஒலி ேடுத்து,
‘உன்பனா எந்மத
செரு முடித்து, என்கண் நின்ற சினம் முடித்து
அமைசவன்’ என்னா,
கரு முடித்து அமைந்த பைகம், கால் பிடித்து எழுந்த
காலம்,
சேரு முடிக் கிரியில் சேய்யும் தாமரபோல் ேகழி
சேய்தான்.
உரும் இடித்சதன்ன வில்நாண் ஒலிேடுத்து - இடி இடித்ைாற் கபால வில்லினது
நாண் ஒலிதயத் கைாற்றுவித்து; ‘உன்பனாடு எந்மத செரு முடித்து’ - ‘உன்கனாடு
என் ைந்தை காரணமாக ஏற்பட்ட கபாதர முடித்து; ‘என் கண் நின்ற சினம் முடித்து
அமைசவன்’ என்னா - ‘எனது ககாபத்தையும் தீர்த்துக் பகாள்கவன்’ என்று
பசால்லி (மகரக்கண்ணன்); கருமுடித்து அமைந்த பைகம் - சூல் முதிரப் பபற்ற கமகம்;
கால் பிடித்து எழுந்த காலம் - (வானத்தின மீது) மதழக்கால் பற்றி எழுந்ை காலத்து;
சேருமுடிக் கிரியில் சேய்யும் தாமர போல்,ேகழி சேய்தான் - பபரிய
முகடுகதளயுதடய மதலயிற் பபாழியும் ைாதரகபால் அம்புகதளச் பசாரிந்ைான்.
(19)

8421. சொரிந்தன ேகழி எல்லாம் சுடர்க் கடுங் கமணகள் தூவி,

அரிந்தனன் அகற்றி, ைற்மற ஆண்தமக அலங்கல்
ஆகத்து,
சதரிந்து ஒரு ேகழி ோய எய்தனன், இராைன்; ஏவ
சநரிந்து எழு புருவத்தான்தன் நிறத்து உற்று நின்றது
அன்பற.
சொரிந்தன ேகழி எல்லாம் - (இராமன்) ைன்கமல் மகரக் கண்ணனால்
ஏவப்பபற்ற எல்லா அம்புகதளயும்; கூர்க் கடுங்கமணகள் தூவி அரிந்தனன் அகற்றி -
பவம்தமயும், ஒளியும் பபாருந்திய அம்புகதன ஏவி ஒடித்துத் ைள்ளி; ைற்மற
ஆண்தமக அலங்கல் ஆகத்து - ஆனபின்பு ஆண்தமக் குணமுள்ள அந்ை
மகரக்கண்ணனுதடய மாதலதய அணிந்ை மார்பிகல; சதரிந்து ஒரு ேகழி ோய
எய்தனன், இராைன் - ஒரு கதண பாயும் படியாக இராமன் ஆராய்ந்து எடுத்து ஓர்
அம்பிதன எய்ைான்; ஏவ - (அப்படி அவன்) பசலுத்ை; சநரிந்துஎழு புருவத்தான் தன்
நிறத்து உற்று நின்றது அன்பற - (அவ்வம்பானது, ககாபத்ைால்) வதளந்து எழுந்து
புருவத்தை உதடய மகரக்கண்ணனது மார்பிகல அழுந்தி நின்றது.

(20) 422. ஏவுண்டு துளக்கம் எய்தா, இரத்தகப்

ேரிதி ஈன்ற
பூவுண்ட கண்ணன், வாயின் புமக உண்டது உமிழ்வான்
போல்வான்
பதவுண்ட கீர்த்தி அண்ணல் திரு உண்ட கவெம் பெர,
தூவுண்ட வயிர வாயி ஆயிரம் தூவி ஆர்த்தான்.
ஏவுண்டு துளக்கம் எய்தா - (இரமானால் எய்யப்பட்ட) அம்பு தைத்து நடுங்கி;
இரத்தகப் ேரிதி ஈன்ற பூவுண்ட கண்ணன் - பசந்நிறத்தை உதடய சூரியனால்
மலர்விக்கப் பபற்ற பசந்ைாமதரப் பூப்கபான்ற கண்கதள உதடய மகரக்கண்ணன்;
வாயின் புமக உண்டது உமிழ்வான் போல்வான் - வாயில் முன்னகம உண்ட
புதகதயக் கக்குபவன் கபான்றவனாகி (பநருப்தப உமிழ்ந்துபகாண்டு) பதவுண்ட
கீர்த்தி அண்ணல் திருஉண்ட கவெம் பெர - பைய்வத்ைன்தம பபாருந்திய புகதழ
உதடய இராமனது அழகிய கவசத்தில் தைக்கும் படியாக; தூவுண்ட வயிர வாளி
ஆயிரம் தூவி ஆர்த்தான் - (பதகவரது) ைதசயில் கைாய்ந்ை திண்ணிய ஆயிரம்
அம்புகதளப் பபாழிந்து ஆரவாரித்ைான்.

(21)

8423. அன்னது கண்ட வாபனார் அதிெயம் உற்றார்: ஆழி

ைன்னனும், முறுவல் எய்தி, வாய் அம்பு ஓர் ஆறு வாய்கி,
சோன் சநடுந் தடந் பதர் பூண்ட புரவியின் குரங்கள்
போக்கி,
வில் நடு அறுத்து, ோகன் தமலமயயும் நிலத்தில் வீீ்ழ்த்தான்.
அன்னது கண்ட வாபனார் அதிெயம் உற்றார் - (மகரக்கண்ணன்) அவ்விைம் அம்பு
எய்ைதைக் கண்ட கைவர்கள் (இப்படியும் எய்ய முடியுகமா என) வியப்பதடந்ைனர்;
ஆழி ைன்னனும் முறுவல் எய்தி -ஆதணச் சக்கரத்தை உதடய இராமனும்
புன்முறுவல் பூத்து; வாய் அம்பு ஓர் ஆறு வாங்கி - கூர்தமயான ஆறு அம்புகதள
எடுத்ை; சோன்சநடுந் தடந்பதர் பூண்ட புரவியின் குரங்கள் போக்கி -
(அவ்வம்புகளால்) அழகிய பநடிய பபரிய கைரில் பூட்டப்பபற்ற குதிதரகளின்
குளம்புகதளத் துண்டித்து; வில் நடு அறுத்து, ோகன் தமலமயயும் நிலத்து வீழ்த்தான் -
மகரக்கண்ணன் பிடித்திருந்ை வில்தல நடுவிடத்கை

ஒடித்து கைர்ப்பாகனது ைதலதயயும் பூமியில் விழும்படியாகச் பசய்ைான்.

(22)

மகரக் கண்ணன் ைவ வலிதமயால் இடியும் காற்றும் விதளத்ைல்

8424. ைார்பிமட நின்ற வாளிவாயிமட சவயிலின் வாரும்
பொரியன், விசும்பினூடு ஓர் இமைப்பிமடத்
பதான்றாநின்றான்,
கார் உரும்ஏறும், காற்றும், கனலியும், கமடநாள் மவயம்
பேர்வுறு காலம் என்ன, சேருக்கினன், தவத்தின் சேற்றான்.
ைார்பிமட நின்ற வாளிவாயிமட சவயிலின் வாரும் பொரியன் - மார்பினிடத்து
(இராமனால் எய்யப்பபற்று) தைத்து நின்ற அம்பின் வாயிடத்தினின்றும்
பவயிதலப் கபாலச் பசந்நிறமுதடயைாக ஒழுகும் இரத்ைத்தை ‘உதடயவனாகிய
மகரக்கண்ணன்; விசும்பினூடு ஓர் இமைப்பிமடத் பதான்றா நின்றான் - ஓர்
இதமப்பபாழுதிற்குள். ஆகாயத்தினிடத்துத் கைான்றி நின்று; தவத்தின் சேற்றான்
- ைவத்தினால் சித்தி பபற்றவனாைலின்; கார் உரும் ஏறும், காற்றும், கனலியும் -
கமகத்தில் பபாருந்திய கபரிடியும், காற்றும் பநருப்பும் என்ற இவற்தற; கமடநாள்
மவயம் பேர்வுறு காலம் என்னப் சேருக்கினன் - உலகம் நிதல பபயர்ந்து
அழியும் படியான ஊழிக்காலம் எனும்படி மிகுதியாக உண்டாக்கினான்.

(23)

வானர கசதன சிைறுைல்

8425, உரும் முமற அனந்த பகாடி உதிர்ந்தன; ஊழி நாளின்,
இரு முமற காற்றுச் சீறி எழுந்தது; விழுந்தது, எங்கும்
கரு முமற நிமறந்த பைகம்; கான்றன, கல்லின் ைாரி;
சோரு முமற ையங்கி, சுற்றும் இரியலின் கவிகள் போன.
உரும் முமற அனந்த பகாடி உதிர்ந்தன - (மகரக் கண்ணனது ைவசித்தியால்) இடிகள்
வரிதசயாக எண்ணில்லாை ககாடி உதிர்ந்ைன; ஊழிநாளின் இருமுமற காற்றுச் சீறி
எழுந்தது - ஊழி நாதளக்காட்டிலும் இரு மடங்கு காற்றுச் சீறி எழுந்ைது; விழுந்தது
எங்கும் - எவ்விடத்தும் (உள்ள பபாருள்கள் நிதலைடுமாறி) விழுந்ைன; கருமுமற
நிமறந்த பைகம் கான்றன கல்லின் ைாரி - கருதமத் ைன்தம நிதறந்ை கமகங்கள் கல்
மதழ பபாழிந்ைன; சோருமுமற ையங்கி, சுற்றும் இரியலின் கவிகள் போன -
குரங்குகள் கபார் பசய்யும் ைன்தமயினின்றும் மயங்கிச் சுற்றிலும் நிதல பகட்டு
ஓடிப்கபாயின.
(24)
 வீடணன் ைந்ை பசய்தி
8426. போயின திமெகள் எங்கும் புமகசயாடு சநருப்புப் போர்ப்ே,
தீஇனம் அமையச் செல்லும் ைாய ைா ைாரி சிந்த,
ஆயிர பகாடி பைலும் அவிந்தன, கவிகள்; ஐயன்,
‘ைாயபைா? வரபைா?’ என்றான்; வீடணன் வணங்கிச்
சொல்வான்:

கவிகள் - குரங்குகள்; போயின திமெகள் எங்கும் புமகபயாடு சநருப்புப் போர்ப்ே

- (ைாம்) ஓடிய திக்குகளிபலல்லாம் புதகயும், பநருப்பும் மூடிக்பகாள்ளவும்;
செல்லும் தீ இனம் அமைய ைாய ைா ைாரிசிந்த - கமகமும் பநருப்புத் பைாகுதி
பபாருந்ை பபரு மதழதய அழியும்படியாகப் பபாழியவும்; ஆயிரம் பகாடி பைலும்
அவிந்தன - (அைனால்) ஆயிரம் ககாடிக்கும் மிகுதியாக மடிந்ைன; ஐயன்,
‘ைாயபைா? வரபைா?’ என்றான் - (அைதனக் கண்ட) இராமன் (வீடணதன கநாக்கி)
‘இது மாயத்தினால் நிகழ்ந்ைைா? (அல்லது) வரத்தின் பயனால் உண்டானைா?’
என்று ககட்டான்; வீடணன் வணங்கிச் சொல்வான் - (அதைக் ககட்ட) வீடணன்
வணங்கிப் பின்வருமாறு கூறலானான்.
(25)

8427. ‘பநாற்றுமடத் தவத்தின் பநான்மை பநாக்கினர்

கருமண பநாக்கி,
காற்றுமடச் செல்வன்தானும், ைமழயுமடக் கடவுள்தானும்,
ைாற்றலர், ஈந்த சதய்வ வரத்தினால் வந்தது’ என்றான்;
நூற்று இதழ்க் கைலக் கண்ணன், ‘அகற்றுசவன்,
சநாடியில்’என்றான்.
காற்றுமடச் செல்வன் தானும், ைமழயுமடக் கடவுள்தானும் - வாயுகைவனும்,
வருணகைவனும்; பநாற்றுமடத் தவத்தின் பநான்மை பநாக்கினர் - (மகரக்கண்ணன்)
பசய்ை ைவத்தினது வலிதமதயப் பார்த்து; ‘ைாற்றலர்’ - (அவன் ககட்ட
வரத்தை) மறுக்க முடியாைவராகி; ஈந்த சதய்வ வரத்தினால் வந்தது என்றான் -
பகாடுத்ை பைய்வத்ைன்தமயுதடய வரத்தினால் இது நிகழ்ந்துள்ளது என்றான்
(வீடணன்); நூற்று இதழ்க் கைலக் கண்ணன் - (அதைக் ககட்டு) நூறு
இைழ்கதளயுதடய ைாமதரப் பூப்கபாலும் கண்கதள உதடய இராமன்; ‘
அகற்றுசவன் சநாடியின்’ என்றான் - ‘ஒரு பநாடிப்பபாழுதில் (இவற்தறப்
கபாக்குகவன்’ என்றான்;

(26)

இராமபிரான் மாயத்தின் விதளவுகதளப் கபாக்குைல்

8428. காலவன் ேமடயும், சதய்வக் கடலவன் ேமடயும் காலக்
பகால வன் சிமலயில் பகாத்து சகாடுங் கமணபயாடும்
 கூட்டி,
பைலவன் துரத்தபலாடும், விசும்பின்நின்று எரிந்து,
சவய்தின்
ைால் இருங் கடலின் வீழ்ந்து ைமறந்தன, ைமழயும் காற்றும்.
காலவன் ேமடயும் சதய்வக் கடலவன் ேமடயும் கால - காற்றுக்கு உரிய
பைய்வமான வாயு கைவனுதடய அம்பும் கடல் பைய்வமாகிய வருணகைவனுதடய
அம்பும் பவளிப்படும் படியாக; பகாலவன் சிமலயில் பகாத்து
சகாடுங்கமணபயாடும் கூட்டி - அழகிய வலிய வில்லிகல ககாத்ை பகாடிய
கதணகயாடுங்கூட்டி; பைலவன் துரத்தபலாடும் - கமன்தம பபற்றவனாகிய
இராமன் பசலுத்தியவுடன்; ைமழயும் காற்றும் விசும்பின் நின்று எரிந்து -
(மகரக்கண்ணனால்) ஏவப்பபற்ற மதழயும் காற்றும் விதரவாக வானத்திலிருந்து
எரிந்து பகாண்டு; ைால் இருங்கடலின் வீீ்ழ்ந்து ைமறந்தன - மிகப் பபரிய கடலிகல
வீழ்ந்து அழிந்து கபாயின.
(27) மகரக் கண்ணன் மாதயயால் மதறந்து
கபாரிடுைல்
8429. அத் துமண, அரக்கன் பநாக்கி, அந்தர வானம் எல்லாம்
ஒத்தன உருபவ ஆக்கி, தான் ைமறந்து ஒளித்து, சூலப்
ேத்திகள் பகாடி பகாடி ேரப்பினன்; அதமனப் ோர்த்த
வித்தகன், ‘ஒருவன் செய்யும் விமனயம்!’ என்று இமனய
சொன்னான்.
அத்துமண, அரக்கன் பநாக்கி - அவ்வளவில், மகரக் கண்ணன் (ைான் உருவாக்கிய
மதழயும் காற்றும் அழிந்ைதைப்) பார்த்து; அந்தர வானசைல்லாம் ஒத்தன உருபவ
ஆக்கி - இதடபவளியாயுள்ள வானபமல்லாம் ைன்தன ஒத்ைனவாகிய
உருவங்கதள (மாயத்ைால்) கைாற்றுவித்து; தான் ைமறந்து ஒளித்து - ைன் உரு
பவளிப்படாமல் மதறந்து பதுங்கி; சூலப் ேத்திகள் பகாடி பகாடிப் ேரப்பினன் - சூல
வரிதசகதளக் ககாடி ககாடியாகப் பரப்பினான்; அதமனப் ோர்த்த வித்தகன் -
அைதனப் பார்த்ை ஞான வடிவினனாகிய இராமன்; ‘ஒருவன் செய்யும் விமனயம்’
என்று இமனய சொன்னான் - ‘ஒருவன் பசய்யும் சூழ்ச்சி என்கன’ (என வியந்து)
என்று இப்படியாகச் பசான்னான்.

(28)

மகரக்கண்ணன் மடிைலும் மாதய அகல்ைலும்

8430. ‘ைாயத்தால் வகுத்தான், யாண்டும் வரம்பு இலா
உருவம்; தான் எத்
பதயத்தான் என்னாவண்ணம் கரந்தனன்; சதரிந்திலாதான்;
காயத்தால் இமனயன் என்று நிமனயல் ஆம் கருத்தன்
அல்லன்;
தீ ஒத்தான் திறத்தில் என்பன செயல்?’ எனச் சிந்மத
சநாந்தான்.
‘ைாயத்தால் யாண்டும் வரம்பிலா உருவம் வகுத்தான்’ - (மகரக்கண்ணன்)
மாயத்தினால் அளவில்லாை உருவத்தை

எவ்விடத்தும் கைான்றும் படியாகச் பசய்ைான்; ‘தான் எத்பதயத்தான் என்னா

வண்ணம் கரந்தனன் - ‘ைான் எந்ை இடத்தில் இருக்கிறான் என்று பசால்ல
முடியாைபடி ஒளித்து விட்டான்; ‘சதரிந்திலாதான்’ - (அங்ஙனம்) ஒளித்துவிட்ட
அவன்; ‘காயத்தால் இமனயன் என்று நிமனயல் ஆம் கருத்தன் அல்லன் - உடம்பினால்
இத்ைன்தமயான் என்று நிதனக்கும்படியான நிதனவுக்கு உட்பட்டவன் அல்லன்; ‘தீ
ஒத்தான் திறத்தில் என்பன செயல்?’ - ‘தீதய ஒத்ைபகாடியவனாகிய அவனிடத்துச்
பசய்யக்கூடிய பசயல் யாது?’ எனச் சிந்மத சநாந்தான் - என்று மனம் வருந்தினான்.

(29)

8431. அம்பின்வாய் ஆறு பொரும் அரக்கன்தன் அருள்

இல் யாக்மக
உம்ேரில் ேரப்பி, தான் பவறு ஒளித்தனன் என்ன ஓர்வான்,
செம்புனல் சுவடு பநாக்கி, ‘இது சநறி’ என்று, பதவர்
தம்பிரான் ேகழி தூண்ட, தமல அற்றுத் தலத்தன் ஆனான்.

அம்பின்வாய் ஆறு பொரும் அரக்கன் - (நான் விட்ட) அம்பு பட்ட இடத்திலிருந்து

(இரத்து) ஆறு பபருகப் பபற்ற மகரக்கண்ணன்; தன் அருன் இல் யாக்மக உம்ேரில்
ேரப்பி - அருள் இல்லமால் வளர்ந்ை ைன் உடம்தப ஆகாயத்தில் பலவாறாகத்
கைான்றச்பசய்து; தான் பவற ஒளித்தனன் என்ன ஓர்வான் - ைான் (அவற்றில்) கவறாக
ஒளிந்திருக்கின்றான் என்று எண்ணியவனாகி; பதவர் தம்பிரான் - கைவர்களின்
ைதலவனாகிய இராமன்; செம்புனல் சுவடுபநாக்கி - இரத்ைம் வழியும்படியான
அதட யாளத்தைப் பார்ைது; ‘இது சநறி’ என்று ேகழி தூண்ட - இதுகவ
(அவனுள்ள)இடம் எனத் துணிந்து (ைன்) அம்பிதனச் பசலுத்ை; தமல
அற்றுத்தலத்தன் ஆனான் - (அம்மகரக்கண்ணன்) ைதல அறுபட்டுப் பூமியில்
விழுந்ைான்.

(30)

8432. அயில் ேமடத்து உருமின் செல்லும் அம்சோடும்,

அரக்கன் யாக்மக,
புயல் ேடக் குருதி வீசி, ேடியிமடப் புரள்தபலாடும், சவயில் சகடுத்து
இருமள ஓட்டும் காலத்தின்
விமளவிபனாடும்
துயில் சகடக் கனவு ைாய்ந்தால் ஒத்தது-சூழ்ந்த ைாமய.
 அயில் ேமடத்து உருமின் செல்லும் அம்சோடும் - கூர்தமயுதடத்ைாய்
இடிதயப் கபாலச் பசல்லுகின்ற இராமனது அம்புடன்; அரக்கன் யாக்மக -
மகரக்கண்ணனது உடல்; புயல் ேடக் குருதி வீசி ேடியிமடப் புரள்தபலாடு - கமகம்
மதழ பபாழிவது கபால இரத்ைத்தைப் பபாழிய விட்டுப் பூமியில் விழுந்து புரண்ட
அளவில்; சூழ்ந்த ைாமய - (அவனால் விதளவிக்கப் பபற்றுச்) சூழ்ந்திருந்ை
மாதயயானது; சவயில் சகடுத்து இருமள ஓட்டும் காலத்தின் விமளவிபனாடும்
- சூரியன் இருதளக் பகடுத்து ஓட்டும்படியா விடியற்காலம் கைான்றியதும்;
துயில் சகடக் கனவு ைாய்ந்தால் ஒத்தது - உறக்கம் நீங்க (அவ்வுறக்கத்திற்
கண்ட) கனவு (முற்றிலும் பபாய்யாய்) அழிந்து கபானதை ஒத்ைது.

(31)

குருதிக்கண்ணன், சிங்கன் வீழ்ச்சி

8433. குருதியின் கண்ணன், வண்ணக் சகாடி சநடுந்
பதரன், பகாமடப்
ேருதியின் நடுவண் பதான்றும் ேசுஞ் சுடர் பைகப்
ேண்ேன்,
எரி கமண சிந்தி, காலின் எய்தினான் தன்பனாடு ஏற்றான்-
விரி கடல் தட்டான், சகால்லன், சவஞ் சினத் தச்ென்,
சவய்பயான்.
வண்ணக் சகாடி சநடுந்பதரன் - அழகிய பகாடி கட்டப் பபற்ற பபரிய கைதர
உதடயவனும்; பகாமடப் ேகுதியின் நடுவண் பதான்றும் ேசுஞ்சுடர் பைகப்
ேண்ேன் - ககாதடக்காலத்துச் சூரியனிதடகய கைான்றுகின்ற பசிய ஒளிதய
உதடய கமகத்தின்ைன்தமதய உதடயவனும்; குருதியின் கண்ணன் - ஆகிய
குருதிக்கண்ணன்; எரிகமண சிந்தி காலின் எய்தான் - பநருப்தப உமிழ்கின்ற
அம்புகதள எய்துபகாண்டு காற்தறப் கபால விதரந்து வந்ைான்; விரிகடல் தட்டான்
சகால்லன் சவஞ்சினத்
தச்ென், சவய்பயான் - (அவதன) பபரிய கடதலத் ைடுத்து அதண கட்டியவனும்,
பகால்லும் ைன்தமயனும், பவம்தமயான ககாபத்தினால், அச்சமுறச் பசய்பவனும்,
(பதகவர்க்கு) பகாடுதமயானவனும் ஆகிய நளன் (என்னும் வானரவீரன்);
தன்பனாடு ஏற்றான் - ைன்கனாடு கபார் புரியுமாறு (முன்பசன்று) எதிர்த்ைான்.

இச்பசய்யுளில் ைட்டான், பகால்லான், ைச்சன் என்னும் சாதிப் பபயர்கள்

அதமந்துள்ளதம காண்க. ைட்டான் - ைடுத்ைவன். பவஞ்சினத்து + அச்சன் -
பவஞ்சினத்ைச்சன். அச்சத்தைத் ைருபவன் அச்சன். கடதலத் ைடுத்து அதண
கட்டியவன் என்பைால் எதிர்த்ைவன் நளன் என்பது பபறப்பட்டது. குருதிக்கண்ணன்
- ககாணதிக் கண்ணன்

(32)
8434. அன்று, அவன் நாை வில் நாண் அலங்கல் பதாள்
இலங்க வாங்கி,
ஒன்று அல ேகழி ைாரி, ஊழித் தீ என்ன, உய்த்தான்;
நின்றவன்-சநடியது ஆங்கு ஓர் தருவினால் அகல நீக்கி,
சென்றனன்-கரியின் வாரிக்கு எதிர் ேடர் சீயம் அன்னான்.

அன்று, அவன் நாை வில்நாண் - அப்பபாழுது, குருதிக் கண்ணன் அச்சத்தைத்

ைருகின்ற வில்லின் நாதண; அலங்கல் பதாள் இலங்க வாங்கி - மாதலயணிந்ை கைாள்
விளங்கும் படியாக இழுத்து; ஒன்று அல ேகழி ைாரி - பலவாகிய அம்பு மதழதய;
ஊழித்தீ என்ன, உய்த்தான் - ஊழிக்காலத்துத் தீதயப் கபாலச் (பநருப்பு
உமிழும்படியாகச்) பசலுத்தினான்; நின்றவன் - அவனுடன் கபாருக்கு எதிரூன்றி
நின்றவனாகிய நளன்; சநடியது ஆங்கு ஓர் தருவினால் அகல நீக்கி - பநடியைாகிய
ஒரு மரத்தினால் (அந்ை அம்புகதள) அப்பாற் பசல்லும்படி நீக்கி; கரியின் வாரிக்கு
எதிர்ேடர் சீயம் அன்னான் சென்றனன் - யாதனக் கூட்டத்திற்கு எதிராகச்
பசல்லுகின்ற சிங்கத்தை ஒத்ைவனாகிச் பசன்றான்.

நாமம்-அச்சம். ஒன்று அல-ஒன்று அல்லாைது; பல என்றவாறு. கரியின் வாரி -

யாதனக் கூட்டம்.

(33) 8435. கரத்தினில் திரியாநின்ற ைரத்திமனக்

கண்டைாகச்
ெரத்தினிீ்ன் துணித்து வீழ்த்த தறுகணான்தன்மன பநாக்கி,
உரத்திமனச் சுருக்கிப் ோரில் ஒடுங்கினான், தன்மன
ஒப்ோன்
சிரத்தினில் குதித்தான்; பதவர் திமெமுகம் கிழிய
ஆர்த்தார்.

கரத்தினில் திரியா நின்ற ைரத்திமன - (ைன்னுதடய) தகயிகல சுழல்கின்ற

மரத்தை; கண்டைாகச் ெரத்தினின் துணித்து வீழ்த்த தறகணான் தன்மன பநாக்கி -
துண்டமாக அம்பினால் பவட்டி விழச் பசய்ை அஞ்சாதமதய உதடய குருதிக்
கண்ணதனப் பார்த்து; தன்மன ஒப்ோன் - ைன்தனத் ைாகன ஒப்பவனாகிய நளன்;
உரத்திமனச் சுருக்கிப் ோரில் ஒடுங்கினான் - மார்தபச் சுருக்கிப் பூமியில்
ஒடுங்கினான் கபாலப் பதுங்கி; சிரத்தினில் குதித்தான் - அவனுதடய ைதலயில்
குதித்ைான்; பதவர் திமெமுகம் கிழிய ஆர்த்தார் - (அைதனப் பார்த்து)
கைவர்கபளல்லாம் திதசயிடங்கபளல்லாம் பிளவுபடும்படியாக ஆரவாரித்ைார்கள்.

(34)

8436. எரியும் சவங் குன்றின் உம்ேர், இந்திரவில் இட்சடன்ன,

சேரியவன் தமலபைல் நின்ற பேர் எழிலாளன், பொரி
சொரிய, வன் கண்ணின் மூக்கின் செவிகளின், மூமள
 தூங்க,
சநரிய, வன் தமலமயக் காலால் உமதத்து, ைாநிலத்தில்
இட்டான்.
எரியும் சவங்குன்றின் உம்ேர் - பநருப்பு எரிகின்ற பகாடிய மதலயின்கமகல;
இந்திரவில் இட்சடன்ன - இந்திரவில் கைான்றினாற் கபால; சேரியவன் தமலபைல்
நின்ற பேர் எழிலாளன் - பவருந்கைாற்றமுள்ள குருதிக் கண்ணனது ைதலயின்
கமல் நின்ற மிக்க அழதக உதடய நளன்; வன் கண்ணின் மூக்கின் செவிகளின் பொரி
சொரிய - (குருதிக்கண்ணனது) வலிய கண்களிலும், மூக்கிலும், பசவிகளிலும் இரத்ைம்
பசாரியவும்; மூமள தூங்க - மூதள சிதைந்து வழியவும்; சநரிய வன் தமலமயக்
காலால் உமதத்து, ைாநிலத்தின் இட்டான் - (அவனது) வலிய
ைதலதய பநரியும் படியாகக் காலால் உதைத்து (அவதனப்) பூமியில் ைள்ளினான்.

(35)

8437. அங்கு அவன் உலத்தபலாடும், அழற் சகாழுந்து ஒழுகும்

கண்ணான்,
சிங்கன், சவங் கமணயன், வில்லன், தார் அணி பதரின்
பைலான்,
‘எங்கு, அடா போதி?’ என்னா, எய்தினன்; எதிர் இலாத,
ேங்கம் இல்பைரு ஆற்றல், ேனென் வந்து, இமடயில்
ோய்ந்தாள்.

அங்கு அவன் உலத்தபலாடும் - குருதிக் கண்ணன் இறந்ை அளவில்;

அழற்சகாழுந்து ஒழுகும் கண்ணான் சிங்கன் - பநருப்தப உமிழும் கண்கதள உதடய
சிங்கன்; சவங்கமணயன், வில்லன் தார் அணி பதரின் பைலான் - பகாடிய அம்தப
உதடயவனும், வில்தல உதடயவனும், சிறு மணிகள் கட்டிய கைரின் கமல்
ஏறியவனுமாகி; ‘எங்கு அடா! போதி?’ என்னா எய்தினன் - (நளதனப் பார்த்து)
‘எங்கடா கபாகிறாய்?’ என்று பசால்லிக் பகாண்கட வந்ைான் (அப்பபாழுது);
எதிர் இலாத, ேங்கம் இல்பைரு ஆற்றல் - பகடுைலில்லாை கமருதவப் கபான்ற
ஆற்றதல உதடயவனும், ைனக்கு நிகபராருவருமில்லாைவனுமாகிய; ேனென் வந்து
இமடயில் ோய்ந்தான் - பனசன் (என்னும் வானர வீரன்) நடுவிகல வந்து குதித்ைான்.

(36)

8438. ோய்ந்தவன் பதாளில், ைார்பில், ேல்லங்கள் நல்ல

ேண்போடு
ஆய்ந்தன, அெனி போல, ஐ-இரண்டு அழுந்த எய்தான்;
காய்ந்தனன், கனலி சநய்யால் கனன்றது போலக் காந்தி;
ஏய்ந்து ஏழு பதரிபனாடும், இமைப்பிமட எடுத்துக்
 சகாண்டான்.

ோய்ந்தவன் பதாளில், ைார்பில் - அப்படிக் குதித்ை பனசனது கைாள்களிலும்,

மார்பிலும்; ேல்லங்கள் நல்ல ேண்போடு ஆய்ந்தன - நல்ல ைகுதி கநாக்கி ஆராய்ந்து
எடுத்ைனவாகிய அம்புகள்; அெனி போல ஐ-இரண்டு அழுந்த எய்தான் - பத்திதன
இடிதயப் கபால அழுந்தும்படியாக (சிங்கன்) எய்ைான்; காய்ந்தனன். கனலி சநய்யால்
கனன்றது போலக் காந்தி - (அதைப் பார்த்து பனசன்) ககாபித்து, பநருப்பு பநய்யால்
சுடர்விட்டு எரிவது கபாலக் பகாதித்து; ஏய்ந்து எழு பதரிபனாடும், இமைப்பிமட
எடுத்துக் சகாண்டான் - (சிங்கதன) பபாருந்தி ஊர்ந்து வருகின்ற கைகராடும்
ஓரிதமப்பிற்குள் (தகயினால்) தூக்கினான்.

(37)

8439. பதசராடும் எடுத்தபலாடு, நிலத்திமடக் குதித்த செங்கண

ாீ்பைருவின் பதாற்றத்தான்தன் உச்சிபைல் அதமன வீெ;
ோரிமட விழுதபலாடும், தானவன் உம்ேர் ோய்ந்து
பொரியும் உயிரும் பொர, துமகத்தனன், வயிரத் பதாளன்.

பதசராடும் எடுத்தபலாடு - (பனசன் சிங்கதனத்) கைகராடு தூக்கினவுடகன;

நிலத்திமடக் குதித்த செங்கண் பைருவின் பதாற்றத்தான் தன் உச்சிபைல் அதமன
வீெ - கைரினின்றும் பூமியிகல குதித்ை மதலகபான்ற வடிவத்திதனயும் உதடய
சிங்கனது ைதலயின் கமல் (பனசன்) அத்கைதர வீச; ோரிமட விழுதபலாடும் -
அவ்வரக்கன் நிலத்தில் (அதுபட்டு) விழுந்ை அளவில்; தானவன் உம்ேர் ோய்ந்து
பொரியும் உயிரும் பொரத் துமகத்தனன், வயிரத்பதாளன் - இரத்ைம் கமகல பாயவும்
உயிர் கசாரவும் வயிரம் கபால் உறுதியான கைாதள உதடய அப்பனசனானவன்
(சிங்கனது உடம்பிதன) மிதித்து உழக்கினான்.

(38)

8440. தராதல பவந்தன் மைந்தர் ெரத்தினும், கவியின் தாமன

ைராைரம், ைமல என்று இன்ன வழங்கவும், வமளந்த தாமன,
ேராவ அரும் சவள்ளம் ேத்தும் ேட்டன; ேட்டிலாதார,
இராவணன் தூதர் போனார், ேமடக்கலம் எடுத்திலாதார்.
தராதல பவந்தன் மைந்தர் ெரத்தினும் - பூமிக்கு மன்னனாகிய ைசரைனுதடய
தமந்ைராகிய இராம இலக்குவர் எய்கின்ற
அம்புகளாலும்; கவியின் தாமன - குரங்குச்கசதன; ைராைரம், ைமல என்று இன்ன
வழங்கவும் - மராமரம், மதல என்ற இதவகதள எறிைலினாலும்; வமளந்ததாமன,
ேராவ அரும் சவள்ளம் ேத்தும் ேட்டன - மகரக்கண்ணதனச் சூழ்ந்து வந்ை
பசால்லுைற்குரிய பத்து பவள்ளச் கசதனகளும் இறந்து பட்டன; ேட்டிலாதார்
இராவணன் தூதர்போனார் ேமடக்கலம் எடுத்திலாதார் - பதடக்கலம்
எடுக்காைவராயும் (அைனால்) இறவாமல் நின்றவருமான இராவணன் தூைர்கள்
(பசய்திதய உதரக்க நகருக்குச்) பசன்றார்கள்.

ைதரயாகிய ைலம் - ைராைலம். பராவுைல் - பசால்லுைல்.

(39)
பிரமாத்திரப் படலம்

இந்திரசித்து, இலக்குவன் மற்றும் வானரப்பதடகளின் மீது பிரமன் அருளிய

அத்திரத்தை ஏவிய பசய்திதய விரித்துதரக்கம் பகுதியாைலின் இது
பிரமாத்திரப்படலம் எனப்பட்டது.

மகரக்கண்ணன் முைலாகனார் கபார்க்களத்தில் இறந்ைதமதயத் தூைர்கள்

இராவணனிடம் பைரிவித்ைன். அதுககட்ட இராவணன் ைன் மகன் இந்திரசித்ைதன
அதழத்து வருமாறு ஆதணயிட, வந்ை மகன் ைந்தைதயத் கைற்றிப் கபார்க்களம்
கபாகின்றான்.
பபரும்பதடயுடன் பசன்ற இந்திரசித்ைனின் பதடஞபரல்லாம் அழியுமாறு
இராமனும் இலக்குவனும் கபாரிட்டதைக் கண்டு வியந்து நிற்கின்றான். பிறகு
இந்திரசித்ைனுக்கும் இலக்குவனுக்கும் கடும்கபார் நிகழ்ந்ைது. அயன் பதடதய
இந்திரசித்ைன் கமல் ஏவ முற்பட்ட இலக்குவதன இராமன் ைடுக்கின்றான்.
அவ்வளவில் ைான் அயன் பதடதயத் பைாடுக்க எண்ணியவனாய் இந்திரசித்ைன்
மதறகின்றான். அவன் கருத்துணராை இராம, இலக்குவர் கபார்க்ககாலம்
கதளகின்றனர்.

மதறந்து பசன்ற இந்திரசித்ைன் ைன் திட்டத்தை இராவணனிடம் கூற அவனும்

மகிழ்பவய்தி மாயப்கபார் புரியுமாறு மககாைரதன ஏவுகின்றான். அவனும்
கபார்க்களம் பசன்று மாயப்கபார் புரிய வானரத் ைதலவர்கள் ஒருவர் ஒருவதரக்
காணாமல் திதகக்கின்றனர். இம்மாதய பைளிய இலக்குவன் சிவன் பதடதயச்
பசலுத்ை, மாதய அகல்கின்றது. இைதனத்தூைர் இராவணனுக்கம்
இந்திரசித்ைனுக்கும் பைரிவிக்கின்றனர். இது ைருணம் எனக் கருதிய இந்திரசித்து
அயன்பதட ஏவுைற்குரிய கவள்வி இயற்றிப் பின் வானில் மதறந்திருக்கின்றான்.

இவ்வளவில் மககாைரன் இந்திரனுதடய வடிபவடுத்து இராமனுதடய

பதடகதளத் ைாக்குகின்றான். அைனால் அனுமன் முைலாகனார் திதகக்கின்றனர்.
வானில் மதறந்திருந்ை இந்திரசித்ைன் அயன் பதடதய இலக்குவன் கமல்
ஏவுகின்றான். பைய்வப் பதடகளுக்கு வழிபாடு இயற்றப் கபார்க்களம் நீங்கிச்
பசன்ற இராமன், மற்றும் கசதனகளுக்கு உணவு பகாண்டு வரச் பசன்ற வீடணன்
ஆகிகயாதர விடுத்து ஏதனகயாதர அவ்வயன் பதட சாய்க்கின்றது.

கபார்க்களம் புகுந்ை இராமன் ைம்பியின் நிதல கண்டு பபருந்துயர் பகாள்ளுகின்றான்.

அவன் நிதல கண்டு மனம் பபாறாை கைவர்கள் அவனுக்கு உண்தமதய
உணர்த்துகின்றனர். இவ்வளவில் இராவணனிடம் பசன்ற அவனுதடய தூைர்
அவனது பதக முடிந்ைைாக அறிவிக்கின்றனர்.
இராவணன் இந்திரசித்தை அதழத்ைல்

8441. கரன் ைகன் ேட்டவாறும், குருதியின் கண்ணன் காலின்

சிரன் சநரிந்து உக்கவாறும், சிங்கனது ஈறும், பெமனப்
ேரம் இனி உலகுக்கு ஆகாது என்ேதும், ேகரக் பகட்டான்;
வரன்முமற துறந்தான், ‘வல்மலத் தருதிர், என் ைகமன!’
என்றான்.

கரன்ைகன் ேட்டவாறும் - கரனுதடய மகனான மகரக் கண்ணன் இறந்ை

வதகயிதனயும்; குருதியின் கண்ணன் காலின் சிரன் சநரிந்து உக்கவாறும் -
இரத்ைாட்சன் என்னும் அரக்கன் (நளனது) காலினால் சிரம் பநரிந்து உயிர்விட்ட
வதகயிதனயும்; சிங்கனது ஈறும் - (பனசனால் ஏற்பட்ட) சிங்கனது முடிவிதனயும்;
பெமனப் ேரம்இனி உலகுக்கு ஆகாது என்ேதும் - (ைனது) கசதனப் பாரம் இனி உலகில்
இல்லாமல் ஒழிந்ைபைன்பதையும்; ேகரக் பகட்டான் - (தூைர்கள் அறிந்து) பசால்லக்
ககட்டவனாய்; வரன் முமற துறந்தான் - நீதிபநறியிதன நீங்கியவனாகிய
இரவணன்; ‘வல்மலத் தருதிர் என் ைகமன’ என்றான் - ‘என் மகதன
(இந்திரசித்தை) விதரவில் அதழத்து வருவீராக’ என (அத்தூைரிடம்) கூறினான்.

ைனக்கு கமன்கமலும் ஏற்படுகின்ற கைால்விகதளக் கண்டும் மனம்

மாறுபடாமல் - ைன் ைவற்தற உணராமல் அகங்காரம் பகாண்டு
பசயல்படுகின்றானாதகயால் இராவணதன ‘வரன்முதற துறந்ைான்’ என்றார்.
(1)

8442. ‘கூயினன், நுந்மத’ என்றார்; குன்று எனக் குவிந்த

பதாளான்,
‘போயின நிருதர் யாரும் சோன்றினர் போலும்!’
என்றான்;
‘ஏயின பின்மன, மீள்வார் நீ அலாது யாவர்?’ என்னா,
பையது சொன்னார், தூதர்; தாமதோல் விமரவின்
வந்தான். ‘கூயினன், நுந்மத’ என்றார் - (இராவணன்
பணித்ைவாறு இந்திரசித்தை அணுகிய தூைர்கள்) ‘உமது ைந்தையார் (உம்தம)
அதழத்ைனர் எனத் பைரிவித்ைனர்; குன்று எனக் குவிந்த பதாளான் - குன்று கபாலத்
திரண்ட கைாதள உதடயவனான இந்திரசித்து; ‘போயின நிருதர் யாரும்
சோன்றினர் போலும்!’ என்றான் - ‘(கபாருக்குச்) பசன்ற அரக்கர்கள் யாவரும்
இறந்து பட்டனகரா?’ எனக் ககட்டான்; ‘ஏயின பின்மன, மீள்வார் நீ அலாது யாவர்?’
என்னா - ‘(இராவணனால் இம்மனிைர் மீது) கபாருக்கு என ஏவின பின்பு (பபாருை
பின் அப்கபார்க்களத்தினின்றும்) மீண்டு திரும்பி வருபவர் உன்தனயல்லால் கவறு
யார் இருக்கிறார்கள்?’ எனக் கூறி; பையது சொன்னார் தூதர் - (கபார்க் களத்தில்)
நிகழ்ந்ைைதனத் தூைர்கள் எடுத்துதரத்ைனர்; தாமத ோல் விமரவின் வந்தான் -
(அைதனக் ககட்ட இந்திரசித்ைன்) ைந்தையினிடத்தினில் விதரந்து வந்ைான்.
(2)

ைந்தைதயத் கைற்றி, இந்திரசித்ைன் கபார்க்களம் பசல்லுைல்

8443. வணங்கி, ‘நீ, ஐய! “சநாய்தின் ைாண்டனர் ைக்கள்” என்ன
உணங்கமல; இன்று காண்டி, உலப்பு அறு குரங்மக நீக்கி,
பிணங்களின் குப்மே; ைற்மற நரர் உயிர் பிரிந்த யாக்மக
கணங் குமழச் சீமததானும், அைரரும் காண்ேர்’ என்றான்.

வணங்கி ‘நீ ஐய!’ “சநாய்தின் ைாண்டனர் ைக்கள்” என்ன உணங்கமல - (இந்திரசித்து,

ைன் ைந்தைதய) வணங்கி, ‘ஐயகன நீ (வன்தமயான) புைல்வர்கள் (பதகவரால்)
இறந்பைாழிந்ைார்கள்’ என வாடி வருந்துைல் ைவிர்க; இன்று காண்டி - (எனது
கபார்த்திறதன) இன்கற காண்பாய்; உலப்ேறு குரங்மக நீக்கி, பிணங்களின் குப்மே -
அளவற்ற குரங்குச்கசதனகதள (உயிர்) நீக்குவைனால் (அவற்றின்)
பிணக்குவியதலயும்; ைற்மற நரர் உயிர் பிரிந்த யாக்மக - ஏதன மனிைராகிய இராம
இலக்குவரின் உயிர் நீங்கிய உடம்புகதளயும்; ‘கணங்குமழச் சீமததானும் அைரரும்
காண்ேர்’ என்றான் - காைணி அணிபவளான சீதையும், கைவர்களும் காண்பார்கள்”
என்று கூறினான்.

உலப்பறு - அளவற்ற, குப்தப - குவியல்.

(3)

8444. வலங்சகாண்டு வணங்கி, வான் செல் ஆயிரம் ைடங்கல்

பூண்ட
சோலங் சகாடி சநடுந் பதர் ஏறி, போர்ப் ேமண
முழங்கப் போனான்;
அலங்கல் வாள் அரக்கர் தாமன அறுேது சவள்ளம்,
யாமனக்
குலங்களும், பதரும் ைாவும், குழாம் சகாளக் குழீஇய
அன்பற.

வலங்சகாண்டு வணங்கி - (பின்பு ைன் ைந்தைதய) வலம் வந்து வணங்கி;

வான்செல் ஆயிரம் ைடங்கல் பூண்ட - வான் வழியாகச் பசல்ல வல்லதும் ஆயிரம்
சிங்கங்கள் பூட்டப்பட்டதும்; சோலங்சகாடி சநடுந்பதர் ஏறி - பபான் மயமான
பகாடியிதன உதடயதுமான நீண்ட கைரின் கமல் அமர்ந்து; போர்ப்ேமண முழங்கப்
போனான் - கபார் முரசம் முழங்கப் (கபார்க்களம் கநாக்கி இந்திரசித்து) புறப்பட்டுப்
கபானான்; அலங்கல்வாள் அரக்கர் தாமன அறுேது சவள்ளம் - (அவனுடன்)
பவற்றிமாதல அணிந்ை வாட்பதட ைாங்கிய அரக்கர் கசதன அறுபது பவள்ளமும்;
யாமனக் குலங்களும் பதரும், ைாவும் - யாதனக் கூட்டங்களும், கைர்களும்,
குதிதரகளும்; குழாம் சகாளக் குழீஇய - கூட்டமாகத் திரண்டு பசன்றன.

(4)

8445. கும்பிமக, திமிமல, செண்மட, குறடு, ைாப் பேரி சகாட்டி,

ேம்மே, தார் முரெம், ெங்கம், ோண்டில், போர்ப் ேணவம்,
தூரி,
கம்ேலி, உறுமை, தக்மக, கரடிமக, துடி, பவய், கண்மட,
அம்ேலி, கணுமவ, ஊமை, ெகமடபயாடு ஆர்த்த அன்பற.

கும்பிமக திமிமல செண்மட குறடு - கும்பிதக, திமிதல, பசண்தட குறடு;

ைாப்பேரி - பபரிய கபரிதக; சகாட்டி - பகாடு பகாட்டி; ேம்மே, தார்முரெம், ெங்கம்
- பம்தப, ைார் அணியப் பபற்ற முரசம், சங்கம்; ோண்டில், போர்ப்ேணவம், தூரி -
கஞ்சைாளம், கபாருக்குரிய பணவம், தூரியம்; கம்ேலி, உறுமை, தக்மக, கரடிமக -
கம்பலி, உறுதம, ைக்தக, கரடிதக; துடி, பவய், கண்மட - உடுக்தக, மூங்கிலால் ஆகிய
வங்கியம், கண்தட; அம்ேலி, கணுமவ, ஊமை ெகமடபயாடு ஆர்த்த - அம்பலி,
கணுதவ, ஊதம சகதட இயங்கள் ஆரவாரித்ைன.

கபார் கமற்பசல்லும் வீரர்களுக்குப் கபார் பவறி ஊட்டுபதவ இவ்வியங்கள்.

இதவ கவிஞர் காலத்ைன எனக் பகாள்ளவும் இடமுண்டு. கும்பிதக, திமிதல,
பசண்தட, குறடு, பம்தப, பணவம், உறுதம, ைக்தக, கண்தட, அம்பலி, கணுதவ,
ஊதம, சகதட என்பன கைாற்கருவிகள். சங்கம், தூரி, கவய் என்பன
துதளக்கருவிகள். பகாட்டி - பகாடு பகாட்டி என்னும் பதற. கவற் - மூங்கிலால்
ஆகிய வங்கியம் என்னும் துதளக் கருவி.

(5)

8446. யாமனபைல் ேமறொல் ஈட்டத்து அமற ைணி ஆர்த்தது

ஆழி,
ைான ைாப் புரவிப் சோன்-தார்; ைாக் சகாடி சகாண்ட
ைானச்
பெமனபயார் கழலும் தாரும், பெண் தரப் புலம்ே, ைற்மற
வானகத்பதாடும் ஆழி அமல என, வளர்ந்த அன்பற.

யாமன பைல் ேமறொல் ஈட்டத்து - யாதன கமல் தவக்கப் பட்டுள்ள முரசுக்

கூட்டத்துடன்; அமற ைணி ஆழி ஆர்த்தது - கைர்ச்சக்கரங்களில் மாறி மாறி
ஒலிக்கின்ற மணிகளின் ஆர்ப்பும்; ைானைாப் புரவிப் சோன் தார் - ைருக்குடன் கூடிய
சிறந்ை புரவிகள் பூண்ட பபான்னாலாகிய கிண்கிணி மாதலயும்; ைாக்சகாடி
சகாண்ட ைானச் பெமனபயார் கழலும் தாரும் - பபரிய பகாடிகதள ஏந்திய குன்றாை
மானமுதடய கசதன வீரர்களின் வீரக்கழலும், பபான்னரி மாதலயும் ஆகிய
இவற்றின் ஒலிகள்; பெண் தரப் புலம்ே - கசணளவும் பசன்பறாலிப்ப; ைற்மற
வானகத்பதாடும் ஆழி அமலஎன, வளர்ந்த - ஏதன வானிடமளவும் பசன்று
படரும் கடலின் அதலகதளப் கபான்று விரிந்து உயர்ந்ைன.
(6)

8447. ெங்கு ஒலி, வயிரின் ஓமெ, ஆகுளி, தழங்கு காளம்

சோங்கு ஒலி, வரி கண் பீலிப் பேர் ஒலி, பவயின்
சோம்ைல்,
சிங்கத்தின் முழக்கம், வாசிச் சிரிப்பு, பதர் இடிப்பு, திண்
மகம்
ைங்குலின் அதிர்வு,-வான ைமழசயாடு ைமலந்த அன்பற.

ெங்சகாலி - சங்கின் ஒலியும்; வயிரின் ஓமெ - ஊதுபகாம்பின் ஓதசயும்; ஆகுளி

- ஆகுளியின் ஒலியும்; தழங்கு காளம் சோங்கு ஒலி - காளம் என்னும்
வாத்தியத்தினின்றும் மிக்குத் கைான்றுகின்ற ஒலியும்; வரிகண் பீலிப் பேர் ஒலி -
மயிற் கண் வரிந்ை பீலிபயன்ற வாத்தியத்தின் கபபராலியும்; பவயின் சோம்ைல் -
புல்லாங்குழலின் ஓதசயும்; சிங்கத்தின் முழக்கம் - சிங்கத்தின் முழக்கமும்; வாசிச்
சிரிப்பு - குதிதரயின் கதனப்பபாலியும்; பதர் இடிப்பு - கைரினின்றும் கைான்றுகின்ற
இடி கபான்ற ஒலியும்; திண்மகம் ைங்குலின் அதிர்வு - வலிய துதிக்தகயிதன உதடய
கமகம் கபான்ற யாதனயின் ஒலியும்; ைமழசயாடு ைமலந்த - (ஆகிய இதவ)
வானத்திலுள்ள கமகங்களின் ஒலிகயாடு மாறுபட்டுத் கைான்றின.
வயிர் - ஊதுபகாம்பு. ஆகுளி - சிறு பதற. ைழங்குைல் - ஒலித்ைல், காளம் -
எக்காளம், பீலி - சிறு சின்னம் என்னும் துதளக்கருவி. வாசி - குதிதர. திண்தக
மங்குல் என்பது அன்பமாழித் பைாதகயாக. யாதனதயக் குறித்ைது. (திண்தமயான
துதிக்தகதய உதடய கமகம். கமகம் இங்கக யாதனக்கு உருவகம்.)
(7)

8448. ேண் தரு கிளவிச் செவ்விப் ேல்லியத்து ஒழுகு தீம் பதன்,

கண்டினின் குயின்ற வீமண நரம்சோடு கைழும் பதறல்,
வண்டினின் சோலியும் நல் யாழ் வழியுறு நறவம், வானத்து
அண்டர்தம் செவியின் உண்ணும் அமிழ்து எனல் ஆய
அன்பற.

ேண்தரு கிளவிச் செவ்விப் ேல்லியத்து ஒழுகுதீம் பதன் - பண்தணத்

கைாற்றுவிக்கின்ற பசாற்களின் ைன்தமயிதன உதடய பலவதக
வாத்தியங்களினின்றும் கைான்றும் இனிய இதசயாகிய கைனும்; கண்டினின் குயின்ற
வீமண நரம்சோடு கைழும் பதறல் - கற்கண்டு கபான்ற இனிய சுதவ உதடயைாய்
அதமந்ை வீதண நரம்பிலிருந்து கைான்றும் (உணர்வு) மணங்கமழும் இதசயாகிய
கைனும்; வண்டினின் சோலியும் நல்யாழ் வழியுறு நறவம் - நல்ல யாழிடத்தினின்று
வருவதும் வண்டின் ஒலிகபால விளங்குகின்றதுமான இதசயாகிய கைனும்; வானத்து
அண்டர்தம் செவியின் உண்ணும் அமிழ்து எனல் ஆய - வானுலகத்து வாழ்வாராகிய
கைவர்கள் ைம் பசவிவாயாகப் பருகி மகிழ்ைற்குரிய அமிழ்து என்று
பசால்லும்படியாக (ககட்டார்க்கு) இன்பஞ்பசய்வனவாயின.

(8)

8449. வில் ஒலி, வயவர் ஆர்க்கும் விளி ஒலி, சதழிப்பின்

ஓங்கும்
ஒல்சலாலி, வீரர் பேசும் உமர ஒலி, உரப்பில் பதான்றும்
செல் ஒலி, திரள் பதாள் சகாட்டும் பெண் ஒலி, நிலத்தில்
செல்லும்
கல்சலாலிபயாடும் கூடக் கடல் ஒலி கரந்தது அன்பற.

வில் ஒலி - வில் நாணின் ஒலியும்; வயவர் ஆர்க்கும் விளி ஒலி - வீரர் ஆரவாரிக்கும்
அதறகூவல் ஒலியும்; சதழிப்பின் ஓங்கும் ஒல்சலாலி - அைட்டுைலால் உயர்ந்து
கைான்றும் ஒல்பலன்னும் ஓதசயும்; வீரர் பேசும் உமர ஒலி உரப்பில் பதான்றும் செல்
ஒலி - வீரர் கபசுகின்ற கபச்சின் ஒலியும், (அவர்கள்) கதனத்ைலால் உண்டாகிய
இடி கபான்ற ஒலியும்; திரள்பதாள் சகாட்டும் பெண் ஒலி - திரண்ட கைாள்கதளக்
பகாட்டுைலால் பநடுந்தூரத்கை பசன்றிதசக்கும் ஆர்ப்பபாலியும்; நிலத்தில்
செல்லும் கல்சலாலிபயாடும் - (அவ்வீரர்கள்) நிலத்தில் (விதரந்து) பசல்லுைலால்
உண்டாகும் கல்பலன்னும் ஓதசயுடன்; கூட - ஒருங்கு கூடி ஒலிக்க; கடல் ஒலி
கரந்தது - கடலின் ஒலியானது இப்கபபராலிக்குள் (அடங்கி) மதறந்ைது.
(9)

8450. நாற் கடல் அமனய தாமன நடந்திட, கிடந்த ோரின்-

பைல் கடந்து எழுந்த தூளி விசும்பின்பைல் சகாழுந்து வீெ,
ைால் கடல் பெமன காணும் வானவர் ைகளிர், ைானப்
ோற்கடல் அமனய, வாட் கண் ேனிக் கடல் ேமடத்தது
அன்பற.

நாற்கடல் அமனய தாமன நடந்திட - நாற் (றிதசக்) கடல்கதள ஒத்ை (நால்வதகச்)

கசதனகள் இவ்வாறு நடந்து பசல்லுவைால்; கிடந்த ோரின் பைல் கடந்து எழுந்த தூளி -
பரந்து கிடந்ை பூமியிலிருந்து கமகல புறப்பட்டு எழுந்ை துகள்கள்; விசும்பின்பைல்
சகாழுந்து வீெ - ஆகாயத்தின் கமற்பரப்பில் முற்பட்டு வீசினதமயால்; ைால்கடல்
பெமன காணும் வானவர் ைகளிர் - பபருங்கடல் கபாலும் இந்திரசித்தின்
கசதனகதளக் காண வந்ை கைவ மகளிரின்; ைானப் ோற்கடல் அமனய வாட்கண் -
பபருதம வாய்ந்ை பாற்கடதல ஒத்ை ஒளிபபாருந்திய அகன்ற கண்கள்; ேனிக்கடல்
ேமடத்த - குளிர்ந்ை கடதல (மிக்க கண்ணீதர)த் கைாற்றுவித்ைன.
(10)

8451. ஆயிர பகாடித் திண் பதர், அைரர்பகான் நகரம் என்ன

பையின சுற்ற, தான் ஓர் சகாற்றப் சோன் பதரின் பைலான்,
தூய அச் சுடர்கள் எல்லாம் சுற்றுற, நடுவண் பதான்றும்
நாயகப் ேரிதி போன்றான்-பதவமர நடுக்கம் கண்டான்.
 பதவமர நடுக்கம் கண்டான் - கைவர்கதள நடுக்கமுறச் பசய்ை திறகலானாகிய
இந்திரசித்து; அைரர்பகான் நகரம் என்ன - கைகவந்திரனது (அமராவதி)
நகரத்தைபயாத்ை அழகும் பபருதமயுமுதடய; ஆயிர பகாடி திண்பதர் பையின
சுற்ற - திண்ணிய ஆயிரங்ககாடித் கைர்கள் (ைன்தனச்) சூழ்ந்துவர; தான் ஓர் சகாற்றப்
சோன் பதரின் பைலான் - ைான் ஒப்பற்றபைாரு பவற்றி மிக்க பபான்மயமான கைரின்
கமல் அமர்ந்ைவனாகி; தூய அச்சுடர்கசளல்லாம் சுற்றுற - தூய்தமயான
ஒளிக்கற்தறகதள உதடய ககாள்களும் பிறவும் ைன்தனச் சுற்றி அதமய; நடுவண்
பதான்றும் நாயகப் ேரிதி போன்றான் - (அவற்றின்) நடுகவ திகழும் ைதலதம வாய்ந்ை
சூரியதன ஒப்பத் கைான்றினான்.

(11) இந்திரசித்து நாண் ஒலி பசய்ைல்

8452. சென்று சவங் களத்மத எய்தி, சிமறசயாடு துண்டம்,
செங் கண்,
ஒன்றிய கழுத்து, பைனி, கால், உகிர், வாபலாடு ஒப்ே,
பின்றல் இல் சவள்ளத் தாமன முமற ேடப் ேரப்பி, பேழ்
வாய்
அன்றிலின் உருவம் ஆய அணி வகுத்து, அமைந்து
நின்றான்.

சென்று சவங்களத்மத எய்தி - (அங்ஙனம் கைாற்றியவன்) பசன்று கபார்க்களத்தை

அதடந்து; பின்றல் இல் சவள்ளத்தாமன - பின்னிடுைல் இல்லாை
பவள்ளக்கணக்கினவாகிய கசதனகள்; சிமறசயாடு துண்டம் செங்கண் - சிறகு,
மூக்கு, சிவந்ை கண்; ஒன்றிய கழுத்து, பைனி, கால், உகிர், வாசலாடு, ஒப்ே -
பபாருத்திய கழுத்து, உடம்பு, கால், நகம், வால் என்னும் இவ்வுறுப்புக்களுக்குப்
பபாருந்தித் கைான்ற; முமறப்ேடப் ேரப்பி, - முதறதமப் படப் பரப்பி நிறுத்தி;
பேழ்வாய் அன்றிலின் உருவம் ஆய - பிளந்ை வாயிதன உதடய அன்றிற்
பறதவயின் உருவ அதமப்பிதன உதடயைாக; அணிவகுத்து, அமைந்து நின்றான் -
அணிவகுத்துப் (கபார் பசயற்கு) பபாருந்தி நின்றான்.

(12)

8453. புரந்தான் செருவில் தந்து போயது, புணரி ஏழும்

உரம் தவிர்த்து, ஊழி பேரும் காலத்தின் ஒலிக்கும் ஓமத
கரந்தது வயிற்றில், கால வலம்புரி மகயின் வாங்கி,
சிரம் சோதிர்ந்து அைரர் அஞ்ெ, ஊதினான், திமெகள்
சிந்த.

புரந்தரன் செருவில் தந்து போயது - இந்திரன் கபாரில் கைால்வியுற்று திதறயாகத்)

ைந்து பசன்றதும்; புணரி ஏழும் உரம் தவிர்ந்து ஊழி பேருங்காலத்தின் - கடல்கள்
ஏழும் (உலகப் பபாருள்களின்) திண்தமதயச் சிதைத்துப் பபருகி கமகலாங்கும்
ஊழி இறுதி நாளிகல; ஒலிக்கும் ஓமத வயிற்றில் கரந்தது - ஆரவாரிக்கும்
கபகராதசதய, ைன் வயிற்றினுள் அடக்கி மதறத்துள்ளதும்; கால வலம்புரி
மகயின் வாங்கி - காலனது

ைன்தமயிதன உதடயதுமாகிய வலம்புரிச் சங்கிதனக் தகயிபலடுத்து; சிரம்

பபாதிர்ந்து அமரர் அஞ்ச, திதசயும் சிந்ை ஊதினான் - கைவர்கள் ைதல நடுக்குற்று
அஞ்சவும், திதசகள் நிதல பகட்டுச் சிதையவும் ஊதினான்.

(13)

8454. ெங்கத்தின் முழக்கம் பகட்ட கவிப் சேருந் தாமன, தள்ளி

சிங்கத்தின் நாகம் வந்து செவிப் புக விலங்கு சிந்தி,
‘எங்கு உற்ற?’ என்னாவண்ணம் இரிந்த போல் இரிந்த;
ஏமழ-
ேங்கத்தன் ைமல வில் அன்ன சிமல ஒலி ேரப்பி,
ஆர்த்தான்.

ெங்கத்தின் முழக்கம் பகட்ட கவிப்சேருந்தாமன - வலம்புரிச் சங்கின்

முழக்கத்தைக் ககட்ட வானரப் பபருஞ்கசதன,; தள்ளி - (அச்சத்ைால்
ஒன்தறபயான்று)’ ைள்ளிக் பகாண்டு; சிங்கத்தின் நாதம் வந்து செவிப்புக விலங்கு
சிந்தி - சிங்கத்தின் முழக்கம் வந்து ைம் பசவிகளிற் புக்க அளவில் விலங்குகள் (ைாம்
இருந்ை இடங்கதள விட்டுச்) சிைறி; “எங்கு உற்ற” என்னா வண்ணம் இரிந்த போல்
இரிந்த - ‘எங்கக பசன்றன’ என அறிந்து பகாள்ள முடியாைவாறு ஓடிப் கபாைல்கபால
ஓடிப்கபாயின; ஏமழ ேங்கத்தன் ைமலவில் அன்ன சிமல ஒலி ேரப்பி ஆர்த்தான் -
(அந்நிதலயில் இந்திரசித்து) பபண்பணாரு பாகனாகிய சிவபபருமானது கமரு
மதலயாகிய வில்லிதன ஒத்ை (ைன்னுதடய) வில்லின் நாபணாலிதயப் பரவச்
பசய்து ஆரவாரித்ைான்.

(14)

வானர கசதனயின் ஓட்டம்

8455. கீண்டன, செவிகள்; சநஞ்ெம் கிழிந்தன; கிளர்ந்து செல்லா
மீண்டன, கால்கள், மகயின் விழுந்தன, ைரனும் சவற்பும்;
பூண்டன, நடுக்கம்; வாய்கள் புலர்ந்தன; ையிரும் சோங்க,
‘ைாண்டனம் அன்பறா?’ என்ற-வானரம் எமவயும் ைாபதா. வானரம்
எமவயும் - (இந்திரசித்தின் ஆரவாரங்ககட்ட) வானரங்கள் யாவும்; கீண்டன
செவிகள் - காதுகள் கிழியப் பபற்றன; சநஞ்ெம் கிழிந்தன - மார்பு பிளந்ைன; கிளர்ந்து
செல்லா மீண்டன கால்கள் - உற்சாகங்பகாண்டு பசல்ல முடியாைனவாகக் கால்கள்
திரும்பின; மகயின் விழுந்தன ைரனும் சவற்பும் - (ஏற்பகனகவ எடுத்திருந்ை)
மரங்களும் மதலகளும் தககளினின்றும் (நழுவி) விழப் பபற்றன; பூண்டன நடுக்கம்
- நடுக்கம் கமற்பகாண்டன; வாய்கள் புலர்ந்தன - வாய்கள் உலரப் பபற்றன;
ையிரும் சோங்க ‘ைாண்டனம் அன்பறா?’ என்ற - (அச்சத்ைால்) மயிர்க்கூச்பசறிந்து
‘நாபமல்லாம் விதரவில் இறந்பைாழிகவாமல்லவா?’ என அரற்றி வருந்தின.
 (15)

8456. செங் கதிர்ச் செல்வன் பெயும், ெமீரணன் சிறுவன்தானும்,

அங்கதப் சேயரினானும், அண்ணலும், இமளய பகாவும்,
சவங் கதிர் சைௌலிச் செங் கண் வீடணன், முதல வீரர்
இங்கு இவர் நின்றார் அல்லது, இரிந்தது, பெமன எல்லாம்.

செங்கதிர்ச் செல்வன் பெயும் - பசந்நிற ஒளித் பைாகுதிதய உதடய

பசல்வனாகிய சூரியனுதடய மகன் சுக்கிரீவன்; ச மீரணன் சிறுவன் தானும் -
வாயுகைவனின் மகனான அனுமன்; அங்கதப் சேயரினானும் - அங்கைன் என்னும்
பபயதர உதடயவன்; அண்ணலும், இமளய பகாவும் - இராமன், இலக்குவன்;
சவங்கதிர் சைௌலிச் செங்கண் வீடணன் முடிய - பவவ்விய ஒளிக்கற்தறயிதன
உதடய (மணிகள் இதழத்ை) முடியிதனயும் சிவந்ை கண்கதளயும் உதடய
வீடணன் வதர; வீரர் இங்கு இவர் நின்றார் - முைலாக உள்ள ஏதனய பதட
வீரர்களும் ஆகிய இவர்ககள (கபார்க்களமாகிய) இவ்விடத்தில் நின்றவர்கள்; அல்லது,
இரிந்தது பெமன எல்லாம் - அல்லாமல் ஏதனய பதடஞர்களாகிய குரங்குகள்
அதனத்தும் நிதலபகட்டு ஓடின.

(16)

8457. ேமடப் சேருந் தமலவர் நிற்க, ேல் சேருந் தாமன

பவமல,
உமடப்புறு புனலின் ஓட, ஊழிநாள் உவரி ஓமத
கிமடத்திட முழங்கி ஆர்த்துக் கிளர்ந்தது; நிருதர் பெமன,
அமடத்தது, திமெகள் எல்லாம்; அன்னவர் அகத்தர்
ஆனார்.

ேமடப்சேருந் தமலவர் நிற்க - பபருதம வாய்ந்ை (வானரப்) பதடத்ைதலவர்கள்

மட்டும் (இடம் பபயராது) நிதலத்து நிற்க; ேல் சேருந்தாமன பவமல -
மிகப்பலவாகிய (குரக்குச்) கசதனயாகிய கடல்; உமடப்புறு புனலின் ஓட -
கதரகதள உதடத்துச் பசல்லும் பபரிய நீர்ப்பபருக்கிதனப் கபால் ஓட; நிருதர்
பெமன - (அதுகண்ட) அரக்கர் கசதனயானது; ஊழிநாள் உவரி ஓமத கிமடத்திட
முழங்கி ஆர்த்துக் கிளர்ந்தது - ஊழிக் காலத்கை கைான்றும் கடல் ஓதசயிதனப்
கபான்று கபபராலி உண்டாகுமாறு முழங்கி ஆரவாரித்து உள்ளக் கிளர்ச்சி
உதடயைாய்; திமெகள் எல்லாம் அமடத்தது - திதசகள் எல்லாவற்தறயும்
(பவற்றிடம் இல்தலயாம்படி) அதடத்து நின்றது; அன்னவர் அகத்தர் ஆனார் -
(இடம் பபயராது நின்ற இராம இலக்குவரும் ஏதனய பதடத் ைதலவரும்)
அரக்கர் கசதனயின் உள்ளிடத்ைவராயினார்.

(17)
அனுமன் - அங்கைர் கைாள்களில் முதறகய இராம-இலக்குவர்
8458. ைாருதி அலங்கல் ைாமல ைணி அணி வயிரத் பதாள்பைல்
வீரனும், வாலி பெய்தன் விறல் சகழு சிகரத் பதாள்பைல்
ஆரியற்கு இமளய பகாவும், ஏறினர்; அைரர் வாழ்த்தி,
பவரி அம் பூவின் ைாரி சொரிந்தனர், இமடவிடாைல்.

ைாருதி அலங்கல் ைாமல ைணி அணி வயிரத்பதாள் பைல் வீரனும் - அனுமனுதடய

அதசந்பைாளிரும் இயல்பினவாகிய மலர் மாதலயும் மணிகளும் அணிந்ை திண்ணிய
கைாளின் கமல் வீரனாகிய இராமனும்; வாலி பெய் தன் விறல் சகழு சிகரத்
பதாள்பைல் - வாலி தமந்ைன் அங்கைனுதடய பவற்றித் திறன் பபாருந்திய மதலச்
சிகரத்தை ஒத்ை கைாளின் கமல்; ஆரியற்கு இமளயபகாவும் - (இராமன் என்னும்)
பபரிகயானுக்குத் ைம்பியாகிய இலக்குவனும்; ஏறினர் - (கபார் கமற்பசல்ல) ஏறி
அமர்ந்ைனர்; அைரர் வாழ்த்தி, பவரி அம்பூவின் ைாரி சொரிந்தனர்,
இமடவிடாைல் - (அதுகண்டு) கைவர்கள் (அவ்விருவதரயும்) வாழ்த்தித் கைன்
நிதறந்ை அழகிய மலர் மதழயிதன இதடவிடாது பசாரிந்ைார்கள்.
(18)

8459. விமடயின்பைல், கலுழன்தன்பைல், வில்லினர் விளங்குகின்ற

கமடஇல் பைல் உயர்ந்த காட்சி இருவரும்
கடுத்தார்-கண்ணுற்று
அமடயின் பைருமவயும் ொய்க்கும் அனுைன் அங்கதன்
என்று இன்னார்,
சதாமடயின் பைல் ைலர்ந்த தாரர், பதாளின்பைல்
பதான்றும் வீரர்.

கண்ணுற்று அமடயின் - கண்ணுக்குப் புலனாகிப் பபாருந்துமாயின்;

பைருமவயும் ொய்க்கும் அனுைன் அங்கதன் என்று இன்னார் - கமரு மதலதயயும்
வீழ்த்தும், அனுமன் அங்கைன் என்ற இவர்களின்; பதாளின் பைல் பதான்றும் -
கைாள்களின் கமல் காணப்பபறுகின்றவரும்; பைல் ைலர்ந்த சதாமடயின் தாரர் - கமகல
விளங்கும்படியான பைாகுக்கப்பபற்ற மாதலயினரும்; வில்லினர், வீரர் - வில்
ைாங்கியவருமான, இராம இலக்குவர்; விமடயின் பைல் கலுழன் தன்பைல்
விளங்குகின்ற - ஆகனற்றின் மீதும், கருடன் மீதும் விளங்கித் கைான்றுகின்ற;
கமடஇல் பைல் உயர்ந்த காட்சி - முடிவின்றி கமம்பட்டுயர்ந்ை காட்சியிதன
உதடய; இருவரும் கடுத்தார் - சிவன், திருமால் என்ற இரு மூர்த்திகதளயும் ஒத்துத்
கைான்றினர்.
(19)

8460. நீலமன முதலாய் உள்ள சநடும் ேமடத் தமலவர் நின்றார்,

தாலமும் ைமலயும் ஏந்தி, தாக்குவான் ெமையும் காமல,
ஞாலமும் விசும்பும் காத்த நானிலக் கிழவன் மைந்தன்
பைல் அைர் விமளமவ உன்னி, விலக்கினன்,
விளம்ேலுற்றான்;
நீலமன முதலாய் உள்ள சநடும்ேமடத்தமலவர் நின்றார் - நீலதன முைலாகக்
பகாண்டு பநடிய பபருஞ்கசதனகட்குத் ைதலவராக அங்கு நின்ற வானரவீரர்கள்;
தாலமும் ைமலயும் ஏந்தி தாக்குவான் ெமையும் காமல - பதன மரங்கதளயும்,
மதலகதளயும் பறித்பைடுத்துக்பகாண்டு (அரக்கர்கதள) ைாக்குைற்கு முற்பட்ட
பபாழுது; ஞாலமும் விசும்பும் காத்த நானிலக் கிழவன் மைந்தன் -
மண்ணுலதகயும் விண்ணுலதகயும் காத்ை நானில மன்னனாகிய ைசரைன்
தமந்ைனாகிய இராமன்; பைல் அைர்விமளமவ உன்னி, விலக்கினன்,
விளம்ேலுற்றான் - இனிகமல் நிகழவிருக்கும் கபாரின் விதளதவ எண்ணி,
(அவ்வானர வீரர்கதளத்) ைடுத்து நிறுத்தியவனாய்ப் பின்வருமாறு கூறத்
பைாடங்கினான்.

(20)

8461. ‘கடவுளர் ேமடகள் நும்பைல் சவய்யவன் துரந்தகாமல,

தமட உளஅல்ல; தாங்கும் தன்மையிர் அல்லீர்; தாக்கிற்கு
இமட உளது எம்ோல் நல்கி, பின் நிமர நிற்றிர்; ஈண்டு இப்
ேமடஉளதமனயும், இன்று, எம் வில் சதாழில் ோர்த்திர்’
என்றான்.

“கடவுளர் ேமடகள் நும்பைல்” சவய்யவன் துரந்தகாமல - “பைய்வப்

பதடக்கலங்கதள உங்கள்மீது பகாடிகயானாகிய இந்திரசித்து பசலுத்தும்கபாது;
தமட உள அல்ல - (அதவ, மரம், மதல முைலியவற்றால்) ைடுத்ைற்குரிய அல்ல;
தாங்கும் தன்மையீர் அல்லீர் - (நீங்களும் அவற்தற ஏற்றுத்) ைாங்கக்கூடிய வல்லதம
யுதடயீரல்லீர்; தாக்கிற்கு இமட உளது எம்ோல் நல்கிப்பின் நிமர நிற்றிர் -
(முன்னின்று) ைாக்குைற்கு இடமாய் உள்ள முைலிடத்திதன எங்களுக்குக்
பகாடுத்துவிட்டு (எங்களுக்குப் பின்கன) பின் வரிதசயில் நிற்பீராக; ஈண்டு இப்ேமட
உளதமனயும் இன்று, எம் வில்சதாழில் ோர்த்திர்” என்றான் - இங்கு இந்ை அரக்கர்
கசதன (உயிகராடு) உள்ள அளவும் இன்று எம்முதடய வில் பைாழில்
வல்லதமயிதன (உடன் நின்று) காண்பீராக” என்று கூறினான்.
(21) இராம - இலக்குவரின் கபார்த் திறன்
8462. அருள்முமற அவரும் நின்றார்; ஆண் தமக வீரர், ஆழி
உருள் முமற பதரின், ைாவின், ஓமட ைால் வமரயின்,
ஊழி
இருள் முமற நிருதர்தம்பைல், ஏவினர் - இமைப்பிபலாரும்,
‘ைருள் முமற எய்திற்று’ என்ேர்-சிமல வழங்கு அெனி
ைாரி.
 அருள் முமற அவரும் நின்றார் - (இராமன்) பணித்ைருளிய முதறப்படி (நீலன்
முைலாகிய) அப்பதடத் ைதலவரும் பின் வரிதசயில் பசன்று நின்றனர்; ஆண்
தமக வீரர் - ஆண்தமக்குணமுள்ள இராமஇலக்குவராகிய அவ்வீரர்கள்; ஆழி
உருள் முமறத்பதரின் - சக்கரத்துடன் (விதரந்து) உருளும் முதறதமயிதன
உதடய கைர்கள் கமலும்; ைாவின் - குதிமரகள் பைலும்; ஓதட மால் வதரயின் -
முகபடாம் அணிந்ை பபரிய மதல கபாலும் யாதனகள் கமலும்; ஊழி இருள் முமற
நிருதர் தம்பைல் - ஊழிக்காலத்து இருளின் ைன்தமதய உதடய அரக்க வீரர்கள்
கமலும்; ஏவினர் - அம்புகதள ஏவினார்கள்; சிமல வழங்கு அெனிைாரி -
(அவ்விருவருதடய) விற்கள் பவளிப்படுத்தும் இடிகயற்றுடன் கூடிய அம்பு
மதழயானது; இமைப்பிபலாரும் - கண்ணிதமத்ைலில்லாை கைவர்களும்;
‘ைருள்முமற எய்திற்று’ என்ேர் - (இஃது என்ன ஊழிக்காலகமா என) மருளும் நிதல
அதடந்ைது என்பர்.

(22)

8463. இமைப்ேதன் முன்னம் வந்த இராக்கத சவள்ளம் தன்மனக்

குமைத்சதாழில் புரிந்த வீரர் தனுத் சதாழில் குறித்து
இன்று எம்ைால்
அமைப்ேது என்? பிறிது ஒன்று உண்படா? பைரு என்று
அமைந்த வில்லான்,
உமைக்கு ஒருோகன், எய்த புரங்களின் ஒருங்கி வீழ்ந்த.
வந்த இராக்கத சவள்ளம் தன்மன - (பபாருைற்கு) எதிர் வந்ை பவள்ளக்
கணக்கினவாகிய அரக்கர் கசதனகதள; இமைப்ேதன் முன்னம் -
இதமப்பபாழுதுக்குள்ளாக; குமைத்சதாழில் புரிந்த வீரர் - அழிக்கும் பைாழிதலப்
புரிந்ை வீரர்களாகிய இராம இலக்குவரது; தனுத்சதாழில் குறித்து, இன்று எம்ைால்
அமைப்ேது என்? - விற்பறாழில் வன்தமதயக் குறித்து எம்மால் கூறுைற்கு
யாதுளது? உமைக்கு ஒரு ோகன் - உமா கைவிதய ஒரு பாகத்துக் பகாண்ட
சிவபபருமான்; பைரு என்று அமைந்த வில்லான் - கமரு மதல என அதமந்ை
வில்லினால்; எய்த புரங்களின் ஒருங்கி வீழ்ந்த - எய்து அழித்ை முப்புரங்கதளப்
கபான்று (அச்கசதனகள் யாவும்) அழிந்து வீழ்ந்ைன; பிறிது ஒன்று உண்படா? -
(என்பைன்றிச் பசால்லத்ைக்க உவதம) கவபறான்றுளகைா?

(23)

8464. பதரின்பைல் சிமலயின் நின்ற இந்திரசித்து என்று ஓதும்

வீரருள் வீரன் கண்டான்-விழுந்தன விழுந்த என்னும்
ோரின்பைல் பநாக்கின் அன்பறல், ேட்டன ேட்டார்
என்னும்
போரின்பைல் பநாக்கு இலாத இருவரும் சோருத பூெல்.

ோரின் பைல் பநாக்கின் - (கபார்க்களமாகிய) நிலப்பரப்பின் கமல் கநாக்கிய;

விழுந்தன விழுந்தன என்னும் அன்பறல் - விழுந்ைதவ விழுந்ை வண்ணமாக
இருந்ைன அளவில் காண்பைன்றி; ேட்டன ேட்டார் என்னும் போரின்பைல் பநாக்க
இலாத - கபார் நிகழ்ச்சிதய கநாக்கி (இன்னதவ) இறந்ைன (இன்னார்) இறந்ைார்கள்
எனப்பிரித்ைறிய பவாண்ணாைவாறு; இருவரும் சோருத பூெல் - (இராம
இலக்குவராகிய) இருவரும் நிகழ்த்திய கபார்த்பைாழிதல; பதரின் பைல் சிமலயின்
நின்ற - கைரின் கமல் வில்தல ஊன்றி நின்ற; இந்திரசித்து என்று ஓதும் வீரருள்
வீரன் கண்டான் - ‘இந்திரசித்து’ எனப் புகழப் பபறும் வீரர்க்பகல்லாம் வீரனாகிய
அவன் பபாருந்ை கநாக்கினான்.

(24)

8465. ‘யாமன ேட்டனபவா!’ என்றான்; ‘இரதம் இற்றனபவா!’

என்றான்;
‘ைான ைா வந்த எல்லாம் ைறிந்து ஒழிந்தனபவா!’ என்றான்;
‘ஏமன வாள் அரக்கர் யாரும் இல்மலபயா, எடுக்க!’
என்றான்-
வான் உயர் பிணத்தின் குப்மே ைமறத்தலின், ையக்கம்
உற்றான்.

வான் உயர் பிணத்தின் குப்மே ைமறத்தலின் ையக்கம் உற்றான் - (இராம

இலக்குவரது கபார்த்பைாழில் நிகழ்ச்சிதய கநாக்கிய இந்திரசித்து) ஆகாயம்
அளவும் ஓங்கிய பிணத்தின் குவியல்கள் (கபார்க்களத்தை) மதறத்ைலால்
திதகப்புற்றவனாகி; ‘யாமன ேட்டனபவா!’ என்றான் - ‘யாதனகள் இறந்து
பட்டனகவா!’ என ஏங்கினான்; ‘இரதம் இற்றனபவா!’ என்றான் - ‘கைர்கள்
முறிந்ைனகவா?’ என வருந்தினான்; ‘ைானைா வந்த எல்லாம் ைறித்து
ஒழிந்தனபவா!’ என்றான் - ‘வீரத்திற் குதறயாை பபருதம உதடயனவாய் வந்ை
குதிதரகள் யாவும் மாண்டு ஒழிந்ைனகவா’ என இரங்கினான்; ‘ஏமனவாள் அரக்கர்
யாரும் இல்மலபயா, எடுக்க!’ என்றான் - (இறந்து வீி்ழ்ந்ை பிணங்கதள) எடுத்து
அப்பாற்படுத்ை மற்றும் இறவாதுள்ள வாள் வீரராகிய அரக்கர் ஒருவரும் (இங்கு)
இல்தலகயா என ஏக்கமுற்று வருந்தினான்.

(25)

8466. ‘செய்கின்றார் இருவர், சவம் போர்; சிமதகின்ற

பெமன பநாக்கின்,
“அய்யம்தான் இல்லா சவள்ளம் அறுேதும் அவிக!” என்று,
வய்கின்றார்; அல்லர் ஆக, வரி சிமல வலத்தால் ைாள
எய்கின்றார் அல்லர்; ஈது எவ் இந்திரொலம்?’ என்றான்.

‘செய்கின்றார் இருவர் சவம்போர் - ‘பகாடிய கபாதரச் பசய்கின்றவர்ககளா

இருவகர; சிமதகின்ற பெமன பநாக்கின் - (இவர்களால்) சிதைந்பைாழியும்
கசதனகதள எண்ணிப் பார்த்ைாகலா; அய்யம்தான் இல்லா சவள்ளம் அறுேது -
ஐயம் அற்றவதகயில் அறுபது பவள்ளம் என்னும் பைாதகயினவாகும்; ‘அவிக’
என்று வய்கின்றார் அல்லர் - (இதவயாவும் ஒருகசர) அழிந்பைாழிக என்று
சபித்துதரக்கின்றவர்களும் அல்லர்; ஆகின் வரிசிமல வலத்தால் ைாள எய்கின்றார்
அல்லர் - ஆனால், வரிந்து
கட்டப்பபற்ற வில்லின் துதண பகாண்டு ைம் வன்தம விளங்க (பதகவர்கசதன)
மாளும்படி வலிந்து எய்கின்றவர்களும் அல்லர்; ‘ஈது எவ் இந்திரொலம்?’ என்றான் -
(இப்பபரும் கசதனதய அழித்ை) இச்பசயல் எத்ைதைய இந்திரசால வித்தைகயா?’
என்று வியந்து கூறினான் (இந்திரசித்து)

(26)
கபார் நிகழ்ச்சிதய இந்திரசித்ைன் வியந்து கநாக்குைல்
8467. அம்பின் ைா ைமழமய பநாக்கம்; உதிரத்தின் ஆற்மற
பநாக்கும்;
உம்ேரின் அளவும் சென்ற பிணக் குன்றின் உயர்மவ
பநாக்கும்;
சகாம்பு அற உதிர்ந்து முத்தின் குப்மேமய பநாக்கும்;
தும்பிமய பநாக்கும்; வீரர் சுந்தரத் பதாமள பநாக்கும்;

அம்பின் ைா ைமழமய பநாக்கும் - (வியப்புற்ற இந்திரசித்து) அம்பின்

பபருமதழதய உற்றுப்பார்ப்பான்; உதிரத்தின் ஆற்மற பநாக்கும் - இரத்ைப்
பபருக்காகிய ஆற்றிதனப் பார்ப்பான்; உம்ேரின் அளவும் சென்ற - விண்ணின் உச்சி
அளவும் உயர்ந்து ஓங்கிய; பிணக்குன்றின் உயர்மவ பநாக்கும் - பிணங்களின்
குவியலாகிய மதலயின் உயர்ச்சிதயப் பார்ப்பான்; சகாம்பு அற உதிர்ந்த முத்தின்
குப்மேமய பநாக்கும் - அவ்யாதனகளின் ைந்ைங்கள் அறுபட்டதமயால்
சிைறிக்கிடக்கும் முத்தின் குவியதலப் பார்ப்பான்; வீரர் சுந்தரத் பதாமள
பநாக்கும் - வீரர்களாகிய இராம இலக்குவரின் அழகிய கைாள்கதள உற்றுப்
பார்ப்பான்.
(27)

8468.ைமலகமள பநாக்கும்; ைற்று அவ் வான் உறக் குவிந்த

வன் கண்
தமலகமள பநாக்கும்; வீரர் ெரங்கமள பநாக்கும்; தாக்கி,
உமல சகாள் சவம் சோறியின் உக்க ேமடக்கலத்து
ஒழுக்மக பநாக்கும்;
சிமலகமள பநாக்கும்; நாண் ஏற்று இடியிமனச் செவியின்
ஏற்கும்; ைமலகமள பநாக்கும் - மதலகதளப் பார்ப்பான்;
ைற்று அவ் வான் உறக் குவிந்த - (அம்மதலகதளப் கபான்று) விண் அளவும்
பபாருந்ைக் குவிந்துள்ள; வன்கண் தமலகமள பநாக்கும் - ைறுகண்தம மிக்க
கண்ககளாடு கூடிய (அரக்கர்களின்) ைதலகதளப் பார்ப்பான்; வீரர் ெரங்கமள
பநாக்கும் - (அத்ைதலகதளத் துண்டித்ை ஆற்றல் மிக்க) வீரர் (இருவருதடய)
அம்புகளின் வன்தமதயக் கருதிப் பார்ப்பான்; தாக்கி உமல சகாள்சவம்
சோறியின் உக்க - (அம்புகளால்) ைாக்கப்பட்டு உதலக் களத்திகல சிைறிக்
கிடக்கும் அனற் பபாறிகதளப் கபான்று சிைறியுள்ள; ேமடக்கலத்து ஒழுங்மக
பநாக்கும் - (ைன் கசதன வீரர்களின்) ஆயுைங்களின் பைாடர்ச்சியிதன உற்றுப்
பார்ப்பான்; சிமலகமள பநாக்கும் - (இத்ைதகய அம்புகதளச் பசாரிந்ை
இருவருதடய) விற்பதடகதள எண்ணிப் பார்ப்பான்; நாண் ஏற்று இடியிமனச்
செவியின் ஏற்கும் - அவ்விற்களில் நாகணற்றுைலால் உண்டாகிய இடி
முழக்கத்திதனத் ைன் பசவிகளால் ஓர்ந்து கநாக்குவான்.

(28)

8469. ஆயிரம் பதமர, ஆடல் ஆமனமய, அலங்கல் ைாமவ,

ஆயிரம் தமலமய, ஆழிப் ேமடகமள, அறுத்தும்,
அப்ோல்
போயின ேகழி பவகத் தன்மைமயப் புரிந்து பநாக்கும்;
ோயும் சவம் ேகழிக்கு ஒன்றும் கணக்கு இலாப்
ேரப்மேப் ோர்க்கும்;

ஆயிரம் பதமர, ஆடல் ஆமனமய - ஆயிரக்கணக்கான கைர்கதளயும், பவற்றிதய

உதடய யாதனகதளயும்; அலங்கல் ைாமவ - மாதலயணிந்ை குதிதரகதளயும்;
ஆயிரம் தமலமய ஆழிப் ேமடகமள - ஆயிரக்கணக்கான (வீரர்) ைதலகதளயும்,
சக்கரப் பதடகதளயும்; அறுத்தும் அப்ோல் போயின - அறுத்தும் அப்பாற் பசன்ற;
ேகழி பவகத் தன்மைமயப் புரிந்து பநாக்கும் - அம்புகளின் விதரவுத் ைன்தமயிதனப்
புரிந்து கநாக்குவான்; ோயும் சவம்ேகழிக்கு - பாய்ந்து (ஊடுருவிச்) பசல்வனவாகிய
அம்புகளுக்கு; ஒன்றும் கணக்கிலாப் ேரப்மேப் ோர்க்கும் - சிறிதும் கணக்கிட்டுக்
கூறுவைற்கில்லாை கபார்க்களத்தின் பரப்பிதன உற்றுப் பார்ப்பான்.

பதகவராயினும் அவர் ைம் கபராற்றதல வியந்து விரும்பி நிற்கும்

இந்திரசித்ைனின் பண்தபக் கூறி பதகவனும் வியந்து நிற்கும் இராம இலக்குவரின்
கபார்த்திறதனப் புலப்படுத்துகிறார்.
(29)

8470. அறுேது சவள்ளம் ஆய அரக்கர்தம் ஆற்றற்கு ஏற்ற,

எறிவன, எய்வ, சேய்வ, எற்றுறு ேமடகள் யாவும்,
சோறி வனம் சவந்த போலச் ொம்ேராய்ப்
போயதுஅல்லால்,
செறிவன இல்லா ஆற்மறச் சிந்மதயால் சதரிய பநாக்கும்;

அறுேது சவள்ளம் ஆய அரக்கர்தம் ஆற்றற்கு ஏற்ற - அறுபது பவள்ளம்

என்னும் அளவினராகிய அரக்கர்களின் ஆற்றலுக்குப் பபாருந்தியனவாய்; எறிவன,
எய்வ, சேய்வ எற்றுறு ேமடகள் யாவும் - (கநர் நின்று) எறிவனவும் (கசய்தமயில்
நின்று வில்லில் பைாடுத்து) எய்வனவும், மிகுதியாகப் பபாழிவனவும், எடுத்து
வீசுவனவும் ஆகிய ஆயுைங்கள் யாவும்; சோறிவனம் சவந்த போலச் ொம்ேராய்ப்
போயது அல்லால் - தீப்பபாறிகளாற் காடு பவந்து அழிந்ைாற் கபான்று சாம்பராய்
அழிந்ைைன்றி; செறிவன இல்லா ஆற்மறச் சிந்மதயால் சதரிய பநாக்கும் - (அவற்றுள்
எதவயும் பதகவதர) பநருங்கித் ைாக்குைலில்லாத் ைன்தமயிதனத் ைன் மனத்ைால்
விளங்க ஆராய்ந்து கநாக்குவான்.

(30)

8471. வயிறு அமலத்து ஓடி வந்து சகாழுநர்பைல் ைகளிர் ைாழ்கி.

குயில் தலத்து உக்க என்னக் குமழகின்ற குமழமவ
பநாக்கும்;
எயிறு அமலத்து இடிக்கும் பேழ் வாய்த் தமலஇலா
ஆக்மக ஈட்டம்
ேயிறமல, ேறமவ ோரில் ேடிகிலாப் ேரப்மே, ோர்க்கும்;

வயிறு அமலத்து ஓடிவந்து - அரக்க மகளிர் (ைத்ைம் கணவர் இறந்ை பசய்தி ககட்டு)
வயிற்றில் அடித்துக் பகாண்டு ஓடிவந்து; சகாழுநர் பைல் ைகளிர் ைாழ்கி - (ைத்ைம்)
கணவர் கமல் விழுந்து மனங்கலங்கி; குயில் தலத்து உக்க என்னக் - குயில்கள்
நிலத்தில் வீழ்ந்து அரற்றின என்னும்படி; குமழகின்ற குமழமவ பநாக்கும் - மனம்
தநந்து இரங்குகின்ற இரங்குைதல கநாக்குவான்; எயிலு அமலத்து இடிக்கும்
பேழ்வாய்த்தமல இலா ஆக்மக ஈட்டம் - பற்கதளக் கடித்து இடிகபாற் கபபராலி
பசய்யும் பிளந்ை வாயிதன உதடயைதலகள் உயிருள்ள காலத்து உதடயனவாய்
இப்பபாழுது இலாை உடல்களின் பைாகுதிகள்; ேயிறமல - (கபார்க்களம் எங்கும்)
பபாருந்தி ஆடுவைதனயும்; ேறமவ ோரில் ேடிகிலாப் ேரப்மே, ோர்க்கும் -
(அவற்தற பநருங்குைற்கு அஞ்சிப் பறதவகள் பூமியிற் படிந்து நிணங்கவர்ைற்கு
இயலாை (கபார்க்களப்) பரப்பிதனயும் (ஒருங்கு) கநாக்குவான்.
(31)

8472. ‘அங்கதர் அனந்த பகாடி உளர்’ எனும்; ‘அனுைன்

என்ோற்கு
இங்கு இனி உலகம் யாவும் இடம் இமல போலும்’ என்னும்;
‘எங்கும் இம் ைனிதர் என்ோர் இருவபரசகால்!’ என்று
உன்னும்;-
சிங்கஏறு அமனய வீரர் கடுமைமயத் சதரிகிலாதான்.

அங்கதர் அனந்தபகாடி உளர் எனும் - (இலக்குவதனச் சுமந்து திரியும்)

அங்கைராயினார் (ஒருவரன்றிப்) பல ககாடி அளவினராக உள்ளார்’ என்பான்; இங்கு
அனுைன் என்ோற்கு - இங்கு (இராமதனச் சுமந்து திரியும்) அனுமன் என்பவனுக்கு;
இனி உலகம் யாவும் இடம் இமல போலும் என்னும் - எல்லா உலகங்களிலும் இடம்
இல்தலயாய் விடுகமா என்பான்; சிங்க ஏறு அமனய வீரர் - ஆண் சிங்கத்திதன ஒத்ை
வீரர்களாகிய இராம இலக்குவரது; கடுமைமயத் சதரிகிலாதான் - கபாரின்
விதரவிதன அறிந்து பகாள்ள இயலாைவனாகிய இந்திரசித்து; எங்கும் இம்ைனிதர்
என்ோர் இருவபர சகால் என்று உன்னும் - இம்மனிைர் இருவகர எல்லா
இடங்களிலும் நிரம்பி விட்டார்ககளா? என இவ்வாறு எண்ணுவானாயினான்.

(32)

8473. ஆர்க்கின்ற அைரர்தம்மை பநாக்கும்; அங்கு அவர்கள்

அள்ளித்
தூர்க்கின்ற பூமவ பநாக்கும்; துடிக்கின்ற இடத் பதாள்
பநாக்கும்;
ோர்க்கின்ற திமெகள் எங்கும் ேடும் பிணப் ேரப்மே
பநாக்கும்;
ஈர்க்கின்ற குருதி ஆற்றின் யாமனயின் பிணத்மத
பநாக்கும்.

ஆர்க்கின்ற அைரர் தம்மை பநாக்கும் - (அரக்கர் கசதனகளின் அழிவுகண்டு)

ஆரவாரிக்கின்ற கைவர்கதள கநாக்குவான்; அங்கு அவர்கள் - அப்பபாழுது
அத்கைவர்கள்; அள்ளித் தூர்க்கின்ற பூமவ பநாக்கும் - (இராம இலக்குவர் மீது)
அள்ளிச் பசாரிந்து நிரப்பும் மலர்கதள கநாக்குவான்; துடிக்கின்ற இடத்பதாள்
பநாக்கும் - (பின்னர் கநரவிருக்கும் பபருந்துன்பத்திற்கு அறிகுறியாக) துடிக்கின்ற
ைனது இடது கைாதள கநாக்குவான்; ோர்க்கின்ற திமெகள் எங்கும் - ைான்
காண்கின்ற திதசயிடங்கள் எங்கும்; ேடும்பிணப் ேரப்மே பநாக்கும் - இறந்து
வீழ்ந்ை பிணங்களின் மிகுதிதய கநாக்குவான்; குருதி ஆற்றில் ஈர்க்கின்ற - இரத்ை
ஆற்றினால் இழுத்துச் பசல்லப்படுகின்ற; யாமனயின் பிணத்மத பநாக்கும் -
யாதனகளின் பிணங்கதளப் பார்ப்பான்.

(33)

8474. ஆயிர பகாடித் பதரும் அரக்கரும் ஒழிய, வல்ல

ைா இருஞ் பெமன எல்லாம் ைாய்ந்தவா கண்டும், வல்மல
போயின குரக்குத் தாமன புகுந்திலது அன்பற, சோன்
பதர்த்
தீயவன்தன்பைல் உள்ள ேயத்தினால் கலக்கம் தீரா.

வல்மல போயின குரக்குத் தாமன - முன்னர் விதரந்து ஓடிய வானர கசதனகள்;

ஆயிரம் பகாடித் பதரும் - ஆயிரங்ககாடி என்னும் பைாதகயினவாகிய கைர்களும்;
அரக்கரும் ஒழிய - (அவற்றில் நின்று பபாரும்) அரக்கர்களும் ைவிர; அல்லா ைா இருஞ்
பெமன எல்லாம் - அதவயல்லாை மிகப்பபரிய கசதனகபளல்லாம்; ைாய்ந்தவா
கண்டும் - இறந்பைாழிந்ைதமதய கநரிற்கண்டும்; சோன் பதர்த் தீயவன் தன்பைல்
உள்ள - பபான்னால் இயன்ற கைரிதன உதடய பகாடுந்பைாழிலாளனாகிய இந்திர
சித்ைன்பால்; ேயத்தினால் கலக்கம் தீரா - ைாம் கமற்பகாண்ட கபரச்சத்தினால்
மனக்கலக்கம் நீங்காைனவாய்; புகுந்திலது அன்பற - கபார்க்களத்தில் மீண்டும்
புகாைனவாயின.
(34)

8475. தளப் சேருஞ் பெமன சவள்ளம் அறுேதும் தலத்தது ஆக,

அளப்ே அருந் பதரின் உள்ள ஆயிர பகாடி ஆக,
துளக்கம் இல் ஆற்றல் வீரர் சோருத போர்த் சதாழிமல
பநாக்கி,
அளப்ே அருந் பதாமளக் சகாட்டி, அஞ்ெமன ைதமல
ஆர்த்தான்.

தளப் சேருஞ் பெமன சவள்ளம் அறுேதும் - கபார்க்களத்தில் பபாருது நிற்கும்

பபருதமயுதடய அறுபது பவள்ளம் அரக்கர் கசதனயும்; தலத்தது ஆக -
(அழிவுற்று) நிலத்தின் கண்ணைாய் மடியவும்; அளப்ேருந்பதரின் உள்ள ஆயிரபகாடி
ஆக - அளந்து அறிைற்கிலாை கைர்களின் கமலுள்ள (அரக்கர்) கசதன ஆயிரங்ககாடி
என்னும் அளவுதடயைாய் நிற்கவும்; துளக்கம் இல் ஆற்றல் வீரர் - மனங்கலங்குைல்
இல்லாை ஆற்றல் மிக்க வீரர்களாகிய இராம இலக்குவர்; சோருத போர்த்
சதாழிமல பநாக்கி - எதிர்த்து நின்ற கபார்ச் பசயதலக் கண்ணுற்று; அஞ்ெமன
ைதமல - அஞ்சதன என்பாளது மகனான அனுமன்; அளப்ேருந் பதாமளக் சகாட்டி
ஆர்த்தான் - அளத்ைற்கரிய (ைனது) கைாதளத் ைட்டிக்பகாண்டு பபருமுழக்கம்
பசய்ைான்.

(35)

8476. ஆர் இமட அனுைன் ஆர்த்த ஆர்ப்பு ஒலி அெனி பகளா,

பதரிமடநின்று வீழ்ந்தார் சிலர்; சிலர் ேமடகள் சிந்தி,
ோரிமட கிழிந்து போகப் ோரித்தார்; மேம் சோன் இஞ்சி
ஊரிமட நின்றுளாரும், உயிரிபனாடு உதிரம் கான்றார்.

ஆர்இமட அனுைன் ஆர்த்த ஆர்ப்பு ஒலி - பநருங்குைற்கரிய கபார் அரங்கில் அனுமன்

ஆரவாரம் பசய்ைைால் எழுந்ை பபரு முழக்கமாகிய; அெனிபகளா - இடிபயாலிதயக்
ககட்டு; பதரிமட நின்று வீழ்ந்தார் சிலர் - (கைரில் உள்ளாராகிய அரக்கர்களில்) சிலர்
கைரில் நின்றபடிகய வீழ்ந்து உயிர்துறந்ைார்கள்; சிலர் ேமடகள்

சிந்தி - சிலர் ைம் தகயிலுள்ள பதடக்கலங்கதளக் கீகழ சிைறவிட்டு; ோரிமட

இழிந்து போகப் ோரித்தார் - கைரிலிருந்தும் கீகழ இறங்கித் ைப்பி ஓடுைற்குப்
பரபரப்புற்றார்கள்; மேம்சோன் இஞ்சி ஊரிமட நின்றுளாரும் - பசிய பபான்மயமான
மதிலாற் சூழப் பட்ட (இலங்தகயாகிய) ஊரினுள்கள உள்ள அரக்கர்களும்;
உயிரிபனாடு உதிரம் கான்றார் - உயிருடகன இரத்ைத்தைக் கக்கினார்கள்.
 (36)

இந்திரசித்ைன் ைனியனாகப் பபாருைல்

8477. ‘அஞ்சினிர், போமின்; இன்று, ஓர் ஆர்ப்பு ஒலிக்கு
அழியற்ோலிர்
சவஞ் ெைம் விமளப்ேது என்பனா? நீரும் இவ் வீரபராடு
துஞ்சினிர் போலும் அன்பற?’ என்று அவர்ச் சுளித்து
பநாக்கி,-
ைஞ்சினும் கரிய சைய்யான்-இருவர்பைல் ஒருவன் வந்தான்.

ைஞ்சினும் கரிய சைய்யான் - கமகத்தினும் கருதமயான உடதல உதடயவனாகிய

இந்திரசித்து; ‘இன்று, ஓர் ஆர்ப்பு ஒலிக்கு அழியற்ோலிர் - ‘இப்பபாழுது ஓர்
ஆரவார ஒலிக்கக மனமழியுந் ைன்தமயுதடவர்களாய்; அஞ்சினர் -
அஞ்சியவர்ககள; போமின் - இவ்விடத்தை விட்டு) கபாய் விடுங்கள்; சவஞ்ெைம்
விமளப்ேது என்பனா - (இத்ைதகய அச்சங் பகாண்டவர்களாகிய நீங்கள்)
பவம்தமயுதடய கபார்த்பைாழிதல நிகழ்த்துைல் எவ்வாறு முடியும்? நீரும்
இவ்வீரபராடு துஞ்சினீர் போலும் அன்பற? - (உயிருடன் உள்ள) நீங்களும் (உயிர்
நீங்கிப் பிணமாய்க் கிடக்கும்) இவ்வீரர்களுடன் ஒப்ப இறந்பைாழிந்தீர்கள்
அல்லவா? என்று அவர்ச் சுளித்து பநாக்கி - என்று கூறி அவர்கதளச் சினந்து பார்த்து;
இருவர் பைல் ஒருவன் வந்தான் - (இராம இலக்குவர்) இருவர் மீதும்ைான்
ஒருவனாககவ பபாருைற்கு வந்ைான்.

(37)

8478. அக் கணத்து, ஆர்த்து ைண்டி, ஆயிர பகாடித் பதரும்

புக்கன-பநமிப் ோட்டில் கிழிந்தன புவனம் என்ன,
திக்கிமட நின்ற யாமன சிரம் சோதிர் எறிய, சிந்தி
உக்கன விசும்பின் மீன்கள் உதிர்ந்திட, பதவர் உட்க,

அக்கணத்து - அந்ைக் கணத்திகலகய; ஆயிர பகாடித் பதரும் - (கமற்கண்டவாறு

இந்திரசித்ைன் சினந்து கூறிய அளவில் அரக்க வீரர்களுதடய) ஆயிரங்ககாடித்
கைர்களும்; திக்கிமட நின்ற யாமன சிரம் சோதிர் எறிய - எண் திதசகளிற் காவலாக
நின்ற யாதனகள் ைதல நடுக்கமுற்று அதிரவும்; விசும்பின் மின்கள் சிந்தி உக்கன
உதிர்ந்திட - வானத்திகல உள்ள விண் மீன்கள் சிைறிப் பபாடியாய் உதிரவும்; பதவர்
உட்க - கைவர்கள் பநஞ்சங்குதலந்து நடுங்கவும்; பநமிப்ோட்டில் புவனம் கிழிந்தன
என்ன - சக்கரங்கள் ஆழப்பதிைலால் நிலவுலகம் பிளவுற்றது என்னும்படி;
ஆர்த்து ைண்டிப் புக்கன - ஆரவாரித்து பநருங்கிப் (கபார்க்களத்தில்) புகுந்ைன.

(38)
இலக்குவன் வஞ்சினம்
கலி விருத்தம்

8479. ைாற்றம் ஒன்று. இமளயவன் வமள வில் செங்கரத்து

ஏற்றிமன வணங்கி நின்று, இயம்புவான்; ‘“இகல்-
ஆற்றலன் அரவு சகாண்டு அமெப்ே, ஆர் அைர்
பதாற்றசனன்” என்று சகாண்டு உலகம் சொல்லுைால்;

இமளயவன் - இதளகயானாகிய இலக்குவன்; வமளவில் செங்கரத்து

ஏற்றிமன வணங்கி நின்று - வதளந்ை வில்லிதனப் பிடித்ை சிவந்ை தகயிதன
உதடய ஆண்சிங்கம் கபால்வானாகிய இராமதன வணங்கி நின்று; ைாற்றம்
ஒன்று இயம்புவான் - (பின்வருமாறு) ஒரு வார்த்தைதயக் கூறுவானாயினான்;
“இகல் ஆற்றலன் அரவு சகாண்டு அமெப்ே - ‘கபாரில் எதிர் நிற்கும் ஆற்றலவனாகிய
இந்திரசித்து நாகபாசத்தைக் பகாண்டு இறுகப் பிணித்ைதமயால்; ஆர் அைர்
பதாற்றசனன் என்று சகாண்டு - அரிய கபாரில் யான் கைால்வியுற்றைாகக் பகாண்டு;
உலகம் சொல்லும் - (என்தனக் குறித்து) உலகம் பழி கூறும்.
(39)

8480. ‘‘காக்கவும் கற்றிலன், காதல் நண்ேமர;

போக்கவும் கற்றிலன், ஒருவன்; போய்ப் பிணி
ஆக்கவும் கற்றிலன்; அைரில் ஆர் உயிர்
நீக்கவும் கற்றிலன்” என்று நின்றதால்;

காதல் நண்ேமரக் காக்கவும் கற்றிலன் - (ைன்பால்) அன்புதடய நண்பர்கதளக்

காப்பாற்றவும் (ஆற்றலற்றான்) அறிந்திலன்; ஒருவன் சோய்ப்பிணி போக்கவும்
கற்றிலன் - (பதகவன்) ஒருவன் வஞ்சதனயாற் பசய்ை (நாகபாசமாகிய)
பிணிப்பிதனப் கபாக்குைற்கும் அறிந்திலன்; சவன்றி ஆக்கவும் கற்றிலன் -
(பதகவதனத் பைாடர்ந்து பபாருது) ைனக்கு பவற்றிதய உண்டாக்கிக் பகாள்ளுைற்கும்
அறிந்திலன்; ஆர் உயிர் நீக்கவும் கற்றிலன் - (இந்நிதலயில் ைனது பபருதம
நிதலபபற) அரிய உயிதரத் துறப்பைற்கும் அறிந்திலன்; என்று நின்றது - என்றுள்ள
பழி (எனக்கு உலகில்) நிதல பபற்று விட்டது.

‘ஒருவன்’ என்றது இந்திரசித்ைதன, அவன் பவளிப்பட நின்று கபார் பசய்யாது

மாயத்ைால் மதறந்து நின்று நாகபாசத்தை ஏவினதமயால் அது ‘பபாய்ப்பிணி’
எனப்பட்டது. பபாய்ப்பிணி - பபாய்ம்தமதயத் துதணயாகக் பகாண்டு பிணித்ை
பிணிப்பு. நண்பர்கட்குத் தீங்கு வாராமல் முன்னறிந்து காத்ைல் வீரர் கடன். அது ைவறின்
தீங்கு வந்ைவுடன் அைதனக் கதளந்திருக்க கவண்டும். முடியாை கபாது
ைன்தனயாவது காத்துக்பகாண்டு பதகவதன விடாது பபாருது பழி தீர்த்திருக்க
கவண்டும். அதுவும் இயலாை பபாழுது உயிர் விடுத்து மானங்காத்திருத்ைல்
கவண்டும். எதுவும் பசய்திலன் என இரங்கிக் கூறுகின்றான் இலக்குவன்.
(40)
8481. ‘இந்திரன்ேமக எனும் இவமன, என் ெரம்
அந்தரத்து அருந் தமல அறுக்கலாது எனின்,
சவந் சதாழிற் செய்மகயன் விருந்தும் ஆய், சநடு
மைந்தரில் கமட எனப் ேடுவன், வாழியாய்!

வாழியாய் - (யாவதரயும்) வாழ்விக்க வல்லவகன! இந்திரன் ேமக எனும் இவமன -

இந்திரனுக்குப் பதகவன் எனப் கபசப்படும் இவ் இந்திரசித்ைதன; என் ெரம்
அந்தரத்து அருந்தமல அறுக்கலாது எனின் - எனது அம்பு விசும்பின் கண்கண
அரிய ைதலயிதன அறுத்துத் (ைள்ளி) பகால்லாது (வறிது) பசல்லுமாயின்;
சவந்சதாழிற் செய்மகயன் விருந்தும் ஆய் - பவம்தம வாய்ந்ை பகாதலத்
பைாழிதலத் ைன் இயல்பான பசய்தகயாகக் பகாண்ட கூற்றுவனுக்குரிய
விருந்தினனாக (யான்) ஆகி; சநடு மைந்தரில் கமட எனப்ேடுவன் - (இவ்வுலகில்
உயர்த்துக் கூறத்ைகும்) பபருதம வாய்ந்ை வீரர்களிற் கதடயானவன் என
இழித்துதரக்கப்படும் நிதலயினனாகவன்.
(41)

8482. நின்னுமட முன்னர், இந் சநறி இல் நீர்மையான்-

தன்னுமடச் சிரத்மத என் ெரத்தின் தள்ளினால்,-
சோன்னுமட வமன கழல் சோலம் சோன் பதாளினாய்!-
என்னுமட அடிமையும் இமெயிற்று ஆம்அபரா.

சோன்னமட வமனகழல் சோலம்சோன் பதாளினாய்! - பபான்னால்

அணிநலமுறப் புதனந்ை வீரக்கழலிதனயும் பபான்னணிகதளயுதடய அழகிய
கைாள்கதளயும் உதடய அண்ணகல! நின்னுமட முன்னர் - நினது (கண்)
முன்பாக; இந்சநறியில் நீர்மையன் தன்னுமடச் சிரத்மத - இந்ை அறமுதறயற்ற
ைன்தமயனாகிய இந்திரசித்ைனது ைதலயிதன; என் ெரத்தின் தள்ளினால் -
எனது அம்பினால் அறுத்து வீழ்த்துகவனாயின்; என்னுமட அடிமையும் இமெயிற்று
ஆம் - யான் நின்பாற் பகாண்ட அடிதமத்திறமும் கபாற்றத் ைகும் புகழுதடயைாகும்.
(42)

8483. ‘கடிதினில் உலகு எலாம் கண்டு நிற்க, என்

சுடு ெரம் இவன் தமல துணிக்கலாதுஎனின்,
முடிய ஒன்று உணர்த்துசவன்; உனக்கு நான் முயல்
அடிமையின் ேயன் இகந்து அறுக, ஆழியாய்!’

ஆழியாய் - ஆதணச் சக்கரத்தை உதடயவகன! கடிதினில் உலகு எலாம் கண்டு நிற்க -

விதரவினில் உலகம் எல்லாம் கநாக்கி நிற்கும் கபாழ்கை; என் சுடுெரம் இவன் தமல
துணிக்கலாது எனின் - என்னுதடய சுட்டழிக்க வல்ல அம்பு இந்ை இந்திரசித்ைனின்
ைதலதய அறுத்பைறியவில்தல என்றால்; முடிய ஒன்று உணர்த்துபவன் - முடிவாக
ஒரு பபாருள் (உனக்கு) பமாழிகவன்; உனக்கு நான் முயல் அடிமையின் ேயன் இகந்து
அறுக - உனக்காக நான் முயல்கின்ற அடிதமச் பசயலின் பயன் (என்தன விட்டு)
நீங்குவைாக;

சூளுதரயின் உச்சமாக இராமனுக்குத்ைான் பசய்யும் அடிதமத் பைாழிலினால்

ைனக்குக் கிதடக்கவிருக்கும் பபரும்கபற்றிதனக் கூட இழந்து விடத் ையாராகின்றான்
இலக்குவன். சூளுதர கூறுவார் ைமக்கு இன்றியதமயாை விருப்பமான பபாருளில்
தவத்துச் சூளுதர கூறுவர் என்பைதன கநாக்க இராம கசதவயில் இலக்குவனுக்கு
உள்ள ஈடுபாடு பபரிதும் விளங்கும்.

(43)

இராமன் பாராட்டு
8484. வல்லவன் அவ் உமர வழங்கும் ஏல்மவயுள்,
‘அல்லல் நீங்கினம்’ என, அைரர் ஆர்த்தனர்;
எல்மல இல் உலகங்கள் யாவும் ஆர்த்தன;
நல் அறம் ஆர்த்தது; நைனும் ஆர்த்தனன்.

வல்லவன் அவ் உமர வழங்கும் ஏல்மவயுள் - (பசால்லிய வண்ணம் பசய்ய)

வல்லவனாகிய இலக்குவன் அத்ைதகய வஞ்சின பமாழிதயக் கூறிய அளவில்;
அைரர் ‘அல்லர் நீங்கினம்’ என ஆர்த்தனர் - வானவர்கள் ‘இனி நாம் துன்பம் நீங்கப்
பபற்கறம்’ என ஆரவாரித்ைனர்; எல்மலயில் உலகங்கள் யாவும் ஆர்த்தன -
எல்தலயில்லாை உலகங்களிலுள்ள எல்லா உயிர்களும் (மகிழ்ச்சியால்) ஆரவாரித்ைன;
நல் அறம் ஆர்த்தது - நன்தமதய உதடய அறக்கடவுளும் ஆரவாரித்ைது; நைனும்
ஆர்த்தனன் - கூற்றுவனும் ஆரவாரித்ைான்.

பசால்லிய வண்ணஞ்பசய்யும் ஆற்றலுதடயவனாகலின் இலக்குவன் வல்லவன்

எனப்பட்டான். தீதமயின் ஆற்றலின்முன் நன்தமச் சார்பாளராகிய வானவர்
அடிதமப்பட்டுக் கிடத்ைலின், ‘இனி அவ்வடிதமத் ைன்தம நீங்கப்பபறுகவம்’
எனக் பகாண்டு ஆரவாரித்ைனர். உலக உயிர்கபளல்லாம் ‘இரக்கமில் சிந்தையராகிய’
அரக்கரின் ஆளுதகயால் அல்லலுற்று நின்றதமயின் இனி அவ்வல்லல்
இல்தலயாபமன ஆரவாரித்ைன. அறக்கடவுளின் நியதி உலகில் பசல்லாவண்ணம்
அரக்கர் ைதடயாயிருந்ைனர். ‘இனி அத்ைதட நீங்கிற்பறன’ அவன் ஆர்த்ைனன்.
பநருங்குைற்கரிய அரக்கர் உயிதர இனி எளிதிற் பகாள்ளலாபமன கூற்றுவனும்
ஆர்த்ைனன். என்பைாம்.

(44)

8485. முறுவல் வாள் முகத்தினன், முளரிக்கண்ணனும்.

‘அறிவ! நீ, “அடுவல்” என்று அமைதி ஆம்எனின்,
இறுதியும் காவலும் இயற்றும் ஈெரும்
சவறுவியர்; பவறு இனி விமளவது யாது?’ என்றான். முளரிக் கண்ணனும் -
பசந்ைாமதரக் கண்ணனாகிய இராமனும்; முறுவல் வாள்முகத்தினன் - (இலக்குவனது
வஞ்சினத்தைக் ககட்டு) புன்சிரிப்கபாடும் கூடிய ஒளிபபற்ற முகத்தினனாகிய;
அறிவ நீ “அடுவல்” என்று அமைதி ஆம் எனின் - அறிவுதடய ைம்பிகய நீ (பதகவதர)
பகால்கவன்’ என முடிவு பசய்து விட்டாய் எனின்; இறுதியும், காவலும் இயற்றும்
ஈெரும் சவறுவியர் - அழித்ைல் பைாழிதலயும், காத்ைல் பைாழிதலயும் பசய்யும்
இரு பபருங் கடவுளரும் ைத்ைமக்குரிய பைாழிதல இழந்து பவறுதமயுறுவர்; பவறு
இனி விமளவது யாது என்றான் - (நின் கருத்திற்கு) மாறாக இனி இவ்வுலகில்
நிகழக்கூடியது யாதுளது? என (இலக்குவதனப் பாராட்டிக்) கூறினான்.

(45)

இராமதனத் பைாழுது, இலக்குவன் கபாருக்கு எழுைல்

8486. சொல் அது பகட்டு, அடி சதாழுது, ‘சுற்றிய
ேல் சேருந் பதசராடும் அரக்கர் ேண்மணமயக்
சகால்வல்; இங்கு அன்னது காண்டிசகால்’ எனா,
ஒல்மலயில் எழுந்தனன்-உவமக உள்ளத்தான்.

சொல்வது பகட்டு அடி சதாழுது - (இராமபிரான் உளமுவந்து கூறிய)

அம்பமாழியிதனக் ககட்டு (அப்பிரானுதடய) திருவடிகதள வணங்கி; சுற்றிய ேல்
சேருந் பதசராடும் - சுற்றிச் சூழ்ந்ை பலவாகிய கைர்களுடகன; அரக்கர் ேண்மணமயக்
சகால்வல் - அரக்கர் பைாகுதிதய இப்பபாழுகை பகான்பறாழிப்கபன்; இங்கு
அன்னது காண்டி சகால் - இங்கு அைதனக் காண்பாயாக; எனா - என்று கூறி; உவமக
உள்ளத்தான் - மகிழ்ச்சி நிரம்பிய மனத்தினனாகிய இலக்குவன்; ஒல்மலயில்
எழுந்தனன் - விதரந்து கபாருக்குப் புறப்பட்டான்.
பண்தண - பைாகுதி. ைனது வஞ்சின பமாழியிதன மதித்துப் பாராட்டி
இந்திரசித்ைதனக் பகால்லும் பசயலிதனத் ைனக்கக விடுத்ைதமயின் இலக்குவன்
பபரிதும் மகிழ்ந்ைனன் என்பைதன ‘உவதக உள்ளத்ைான்’ என்பைனாற் குறித்ைார்.

(46)

8487. அங்கதன் ஆர்த்தனன், அெனி ஏறு என,

ைங்குல்நின்று அதிர்ந்தன வய வன் பதர் புமன
சிங்கமும் நடுக்குற; திருவின் நாயகன்
ெங்கம் ஒன்று ஒலித்தது, கடலும் தள்ளுற.
அங்கதன் ஆர்த்தனன் அெனி ஏறு என - (இலக்குவதனச் சுமந்து பசல்லும்)
அங்கைன் இடிகயற்றிதனப் கபாலப் கபார் முழக்கம் பசய்ைான்; ைங்குல் நின்று
அதிர்ந்தன - (அைனால் விண்ணிடத்கை) கமகங்கள் நின்று அதிர்ந்ைன; வயவன் பதர்
புமன சிங்கமும் நடுக்குற - வீரனாகிய இந்திரசித்ைன் கைரில் பூட்டியுள்ள சிங்கங்கள்
நடுக்கமுறவும்; கடலும் தள்ளுற - கடல் ஓதச பின்னிடவும்; திருவின் நாயகன் ெங்கம்
ஒன்று ஒலித்தது - திருமகள் ககள்வனாகிய இராமனது சங்கம் ஒன்று முழங்கியது.

(47)

8488. எழு, ைழு, ெக்கரம், ஈட்டி, பதாைரம்,

முழு முரண் தண்டு, பவல், முசுண்டி, மூவிமல,
கழு, அயில் கப்ேணம், கவண் கல், கன்னகம்,
விழு ைமழக்கு இரட்டி விட்டு, அரக்கர் வீசினார்.

எழு, ைழு, ெக்கரம், ஈட்டி, பதாைரம் - எழுக்கள், மழுக்கள், சக்கரங்கள், ஈட்டிகள்,

கைாமரங்கள்; முழு முரண் தண்டு பவல், முசுண்டு, மூவிமல கழு - நிதறந்ை வன்தம
பகாண்ட கைாயுைங்கள், கவற்பதடகள், முசுண்டிகள், மூன்று இதலவடிவமான
கழுக்கள்; அயில் கப்ேணம், கவண்கல், கன்னகம் - கூரிய கப்பணங்கள், கவணில்
அதமத்து வீசுங்கற்கள், கன்னகங்கள் ஆகிய இப்பதடகதள; விழு ைமழக்கு இரட்டி
விட்டு, அரக்கர் வீசினார் - விண்ணினின்று பசாரியும் மதழதயக் காட்டிலும் இரு
மடங்காக அரக்கர்கள் வீசி எறிந்ைார்கள்.

(48)

8489. மீன் எலாம் விண்ணின்நின்று ஒருங்கு வீழ்ந்சதன,

வான் எலாம் ைண் எலாம் ைமறய வந்தன;
தான் எலாம் துணிந்து போய்த் தகர்ந்து காந்தின;-
பவனிலான் அமனயவன் ேகழி சவம்மையால்.

வான் எலாம் ைண் எலாம் ைமறய வந்தன - (மதழக்கு இரட்டிப்பாய் அரக்கரால்

வீசப்பபற்று) வான் முழுதும் மண் முழுதும் மதறயுமாறு வந்ைனவான
பதடக்கலன்கள்; பவனிலான் அமனயவன் ேகழி சவம்மையால் - கவனிற் காலத்துக்கு
உரியவனான மன்மைதன ஒத்ை கபரழகிதன உதடய இலக்குவனது அம்புகளின்
கடுதமயால்; மீன் எலாம் விண்ணின் நின்று ஒருங்கு வீழ்ந்சதன -
விண்மீன்கபளல்லாம் விசும்பினின்றும் ஒருகசர வீழ்ந்ைன எனும்படி; தான் எலாம்
துணிந்து போய்த் தகர்ந்து காந்தின - அதனத்தும் துண்டுபட்டுப் பபாடியாகச்
சிைறி ஒளிவிட்டுக் கிடந்ைன.

(49)

8490. ஆயிரம் பதர், ஒரு சதாமடயின், அச்சு இறும்;

ோய் ேரிக் குலம் ேடும்; ோகர் சோன்றுவர்;
நாயகர் சநடுந் தமல துமியும், நாம் அற;
தீ எழும், புமக எழும், உலகும் தீயுைால்.
 ஒரு சதாமடயின் - (இலக்குவன்) ஒருமுதற பைாடுத்ை அம்பினால்; ஆயிரம் பதர்
அச்சு இறும் - (அரக்கர்களின்) ஆயிரந் கைர்கள் அச்சு முறிந்து விழும்; ோய்ேரிக்
குலம்ேடும் - (அத்கைர்களிற் பூட்டிய) ைாவிச்பசல்லும் குதிதரக் கூட்டங்கள் இறந்து
விழும்; ோகர் சோன்றுவர் - (அத்கைர்களின்) கைகராட்டிகள் இறப்பர்; நாம் அற -
அச்சம் நீங்கும்படி; நாயகர் சநடுந்தமல துமியும் - (அத்கைர்களுக்குரிய)
ைதலவர்களின் பபரிய ைதலகள் துணிபடும்; தீசயழும், புமக எழும் - (அம்பு பட்ட
இடங்களில்) தீ கமற்கிளம்பும், புதகப்படலம் கமல் எழும்; உலகும் தீயும் -
(அைனால்) உலகமும் தீய்ந்து பவதும்பும்.

(50)

8491. அடி அறும் பதர்; முரண் ஆழி அச்ெ இறும்;

கடி சநடுஞ் சிமல அறும்; கவெ ைார்பு இறும்;
சகாடி அறும்; குமட அறும்; சகாற்ற வீரர்தம்
முடி அறும்; முரசு அறும்; முழுதும் சிந்துைால்.

பதர் அடி அறும் - (மற்றும் அவ்இலக்குவன் எய்ை அம்புகளினால்) கைர்களின்

அடிப்பகுதி அற்றுச் சிதையும்; முரண் ஆழி அச்சு இறும் - வலிய கைர்ச்சக்கரங்களின்
அச்சு அற்றுச் சிதையும்; கடி சநடுஞ்சிமல அறும் - வலிய பநடிய விற்கள் முறியும்;
கவெ ைார்பு இறும் - (வீரர்களின்) கவசம் அணிந்ை மார்பு பிளக்கப் பபறும்; சகாடி,
அறும், குமட அறும் - பகாடிகள் அறுபடும் (அத்துடன்) குதடகள் முறியும்; சகாற்ற
வீரர்தம் முடி அறும் - பவற்றி மிக்க வீரர்கள் (அணிந்ை) முடிகள் அறுந்துகபாகும்;
முரசு அறும் - (பவற்றிக்கு அறிகுறியாக அடித்ைற்கு தவத்துள்ள) வீர முரசு
கிழிந்துபடும்; முழுதும் சிந்துைால் - (இங்ஙனம்) எஞ்சுைல் இன்றி அதனத்தும்
அழிவனவாயின.

இச்பசய்யுள் பசாற்பபாருட் பின்வருநிதலயணி அதமயப் பபற்றது.

அடிபயன்று பைாடங்கி இறுதி அடியில் முடிபயன்று வந்ை நயமும் காண்க.
(51)

8492. ‘இன்னது ஓர் உறுப்பு; இமவ இமனய பதர் ேரி;

ைன்னவர் இவர்; இவர் ேமடஞர், ைற்றுபளார்’
என்ன ஓர் தன்மனயும் சதரிந்தது இல்மலயால்-
சின்னபின்னங்களாய் ையங்கிச் சிந்தலால்.

சின்ன பின்னங்களாய் ையங்கிச் சிந்தலால் - (கபாரரங்கில் அதனவரும்)

கண்டதுண்டமாகச் சிைறிக் கலந்து கிடந்ைதமயால்; இன்னது ஓர் உறுப்பு -
காணப்படும் இது இன்ன உறுப்பு; இமவ இமனய பதர் ேரி - இதவ
இத்ைன்தமயவாகிய கைர்களும் குதிதரகளும்; ைன்னவர் இவர் - இவர் அரசர்; இவர்
ேமடஞர் - இவர்கள் பதட வீரர்கள்; ைற்றுபளார் என்ன - இவர்கள் அவ்வரசரும்.
பதடஞருமல்லாை கைர்ப்பாகர் முைலாகனார் என்று பகுத்துதரத்ைற்ககற்ற; ஓர்
தன்மையும் சதரிந்தது இல்மல - ஒரு ைன்தமயும் பைரிந்ைது இல்தலயாம்.

(52)

8493. தந்மதயர் பதரிமடத் தனயர் வன் தமல

வந்தன; தாமதயர் வயிர வான் சிரம்
சிந்தின, காதலர்க்கு இமயந்த பதரிமட-
அந்தரத்து அம்சோடும் அற்று எழுந்தன.

அந்தரத்து அம்சோடும் அற்று எழுந்தன - (அம்பினால்) துணிக்கப்பட்டு

அம்பபாடும் விசும்பின் கமல் எழுந்ைனவாகிய ைதலகளில்; தனயர் வன்தமல
தந்மதயர் பதரிமட வந்தன - புைல்வர்களின் வலிய ைதலகள் (அவருதடய) ைந்தையர்
கைர்களில் வந்து வீழ்ந்ைன; தாமதயர் வயிர வான்சிரம் - ைந்தையர்களின் வலிதம
வாய்ந்ை ைதலகள்; காதலர்க்கு இமயந்த பதரிமட சிந்தின - (அவர்ைம்) புைல்வர்கட்கு
அதமந்ை கைர்களிற் சிைறி வீழ்ந்ைன.

(53)

8494. செம் சேருங் குருதியின் திகழ்ந்த, செங் கண் மீன்

சகாம்சோடும் ேரமவயில் திரியும் சகாட்பு என-
தும்மே அம் சதாமடயலர் தடக் மக, தூணி வாங்கு
அம்சோடும் துணிந்தன சிமலசயாடு அற்றன. தும்மே அம் சதாமடயலர்
தடக்மக - அழகிய தும்தப மாதலதய அணிந்ை அரக்க வீரர்களுதடய பபரிய
தககள்; தூணி வாங்கு அம்சோடும் துணிந்தன - அம்பறாத் தூணியி னின்றும் பற்றி
எடுக்கும் அம்பிகனாடும் துணிக்கப்பட்டனவாகி; சிமலசயாடு அற்றன - (பற்றிய)
வில்லுடன் அறுபட்டன; செங்கண் மீன் சகாம்சோடும் - சிவந்ை கண்கதள
உதடய மீன்கள் பகாம்புடன்; ேரமவயில் திரியும் சகாட்பு என - கடலிதட அதலந்து
சுற்றும் ைன்தமக்கு ஒப்பாக; செம்சேருங் குருதியின் திகழ்ந்த - பசந்நிறம் வாய்ந்ை
குருதிப் பபருபவள்ளத்திகல விளங்கித் கைான்றின.

பகாம்பு மீன், சுறாமுைலியன. இச்பசய்யுள் ைற்குறிப்கபற்ற அணி.

“அதிரப்பபாருவது தும்தப” என்ற ைமிழர் கபார் முதற இங்கு இந்திரசித்து
இலக்குவர் ஆகிகயார்க்கிதடயில் தவத்து ஆசிரியரால் கபசப் பபறுகின்றது.
“தும்தப அம்பைாதடயலர்” என்பது ‘தும்தப மலர் மாதலதய அணிந்ைவர்’
என்னும் பபாருளைாயிற்று.

(54)

8495. தடிவன சகாடுஞ் ெரம் தள்ள, தள்ளுற

ைடிவன சகாடிகளும், குமடயும், ைற்றவும்,
சவடி ேடு சேரும் பிணக் களத்தில் சைாய்த்தன,
ேடிவன, ஒத்தன, ேறமவப் ோன்மையா.

தடிவன சகாடுஞ்ெரம் தள்ள, தள்ளுற ைடிவன - பவட்டி வீழ்த்துந்

ைன்தமயனவாகிய பகாடிய அம்புகள் பவட்டித் ைள்ளுைலால் ைள்ளப்பட்டு வீழ்ந்து
கிடப்பனவாகிய; சகாடிகளும் குமடயும் ைற்றவும் - பகாடிகளும், குதடகளும்
ஏதனயவும்; சவடிேடு சேரும்பிணக் களத்தில் சைாய்த்தன - அச்சந்ைரத்ைக்க
பபரும்பிணக் குவியதலயுதடய கபார்க்களத்திகல பநருங்கியுள்ளதவ;
ேடிவனோன்மையா ேறமவ ஒத்தன - (பிணங்கதள உண்ணுைற்கு) பறதவகள்
பலவாகப் படியுந் ைன்தமயிதன ஒத்ைன.

(55)

கலிநிமலத்துமற

8496. சிந்துரங்களின் ேருைமும், ேகழியும், பதரும்,

குந்து வல் சநடுஞ் சிமல முதல் ேமடகளும், சகாடியும்,
இந்தனங்களாய், இறந்தவர் விழிக் கனல் இலங்க,
சவந்த சவம் பிணம் விழுங்கின, கழுதுகள் விரும்பி.
சிந்துரங்களின் ேருைமும் ேகழியும் பதரும் - யாதனகளின் கமல் இடும் ைவிசும்,
அம்புகளும் கைரும்; குந்துவல் சநடுஞ்சிமல முதல் ேமடகளும் சகாடியும் -
வதளந்ை வலிய பநடிய வில் முைலிய பதடகளும், பகாடியும்; இந்தனங்களாய் -
விறகுகளாக (அதமய) இறந்ைவர் விழிக்கனல் இலங்க - இறந்ை வீரர்களுதடய (சினம்
மிக்க) கண்களாகிய தீ (பகாழுந்து விட்டு) விளங்க; சவந்த சவம்பிணம் கழுதுகள்
விரும்பி விழுங்கின - பவந்ைன கபான்ற பவம்தமயுதடய பிணங்கதளப் கபய்கள்
விரும்பி விழுங்கின.

கபார்க்களத்தில் பதகவதரக் காணுந்கைாறும் சினம் மிகுந்து வீரர்கள்

விழியில் தீப்பபாறி பறக்கும். எனகவ பருமம், பகழி முைலானவற்தற விறகாக்கி,
வீரர்கள் விழி பநருப்பிதன அைதன எரிக்கும் அனலக்கினார்; இஃது இதயபுருவகம்
என்னும் அணியாம்.
(56)

8497. சில்லி ஊடு அறச் சிதறின சில; சில, பகாத்த

வல்லி ஊடு அற, ைறிந்தன; புரவிகள் ைடியப்
புல்லி ைண்ணிமடப் புரண்டன சில; சில, போர் ஆள்
வில்லி ொரதிசயாடும் ேட, திரிந்தன சவறிய.

சில சில்லி ஊடு அறச் சிதறின - சில கைர்கள் சக்கரங்கள் நடுகவ முறியச்
சிைறின; பகாத்த சில வல்லி ஊடு அற ைறிந்தன - (ஒன்கறாடு ஒன்று கமாதி) பிதணந்ை
சில கைர்கள் குதசக்கயிறுகள் இதடயில் அறுபட்படாழிய குப்புற வீழ்ந்ைன; சில,
புரவிகள் ைடியப் புல்லி ைண்ணிமடப் புரண்டன - சில கைர்கள் கட்டிய குதிதரகள்
இறந்து விழத் ைதரயிற் பபாருந்தி உருண்டன; சில போர் ஆள் வில்லி ொரதிசயாடும்
ேட சவறிய திரிந்தன - சில கைர்கள், கபார்த்பைாழிதல ஆள்பவனாகிய வில்வீரன்
பாகபனாடும் இறந்துபட (யாரும் அமர்வாரின்றி) பவறுதமயுதடயனவாய்த்
திரிந்ைன.

(57)

8498. அலங்கு ேல் ைணிக் கதிரன, குருதியின் அழுந்தி,

விலங்கு செஞ் சுடர் விடுவன, சவளி இன்றி மிமடந்த,-
குலம் சகாள் சவய்யவர் அைர்க் களத் தீயிமடக் குளித்த
இலங்மக ைா நகர் ைாளிமக நிகர்த்தன-இரதம்.
அலங்கு ேல்ைணிக் கதிரன - விட்டு விளங்கும் பலவதக மணிகளின்
ஒளிக்கற்தறகதள உதடயனவும்; குருதியின் அழுந்தி விலங்கு செஞ்சுடர் விடுவன
- இரத்ை பவள்ளத்தில் அழுந்தினதமயால் கமகல பரவிப்பாயும் பசந்நிற ஒளிதய
வீசுவனவும் ஆகி; சவளி இன்றி மிமடந்த இரதம் - இதடபவளி இன்றி பநருங்கிய
கைர்கள்; குலங்சகாள் சவய்யவர் ைறுகிடத் - கூட்டமாகப் பபாருந்திய
பகாடிகயாராகிய அரக்கர்கள் மனங்கலங்கி வருந்ை; தீயிமடக் குளித்த இலங்மக
ைாநகர் ைாளிமக நிகர்த்தன - (அநுமனாற் பகாளுத்ைப்பட்ட) தீயினுள்கள
அழுந்திய இலங்தகப் பபருநகரத்தினுள்களயுள்ள மாளிதககதள ஒத்துத் கைான்றின.

(58)
இராமனும் அம்புபசாரிைலால் இந்திரசித்து ைனிப்படுைல்

8499. ஆன காமலயில், இராைனும், அயில் முகப் ேகழி

பொமன ைாரியின் சொரிந்தனன், அனுைமனத் தூண்டி;
வான ைானங்கள் ைறிந்சதனத் பதர் எலாம் ைடிய,
தானும் பதருபை ஆயினன், இராவணன் தனயன்.

ஆன காமலயில் இராைனும் அனுைமனத் தூண்டி - அப்பபாழுது

இராமபிரானும் (ைன்தனத் ைாங்கியுள்ள) அநுமதன (இந்திரசித்ைன் முன்னர்ச்)
பசல்லுமாறு பசலுத்தி; அயில்முகப் ேகழி பொமன ைாரியிற் சொரிந்தனன் - கூரிய
முதனயுடன் கூடிய அம்புகதள விடாப்பபருமதழ கபாற் பசாரிந்ைான்; (அதனால்)
பதர் எலாம் வானைானங்கள் ைறிந்சதன ைடிய - அரக்கர்களுதடய கைர்கபளல்லாம்,
வான்வழிகய பசல்லும் விமானங்கள், குப்புற வீழ்ந்ைாற் கபான்று சிதைந்து
வீழ்ந்ைதமயால்; இராவணன் தனயன் தானும் பதருபை ஆயினன் - இராவணன்
தமந்ைனாகிய இந்திர சித்து ைானும் ைன்னுதடய கைருகமயாகத் ைனிப்பட்டான்.

(59)
இந்திரசித்து ஒன்று கூறத் பைாடங்குைல்
8500. ேல் விலங்சகாடு புரவிகள் பூண்ட பதர்ப் ேரமவ
வல் விலங்கல்போல் அரக்கர்தம் குழாத்சதாடு ைடிய,
வில் இலங்கிய வீரமர பநாக்கினன், சவகுண்டான்,
சொல், விலங்கலன், சொல்லினன்-இராவணன் பதான்றல்.
ேல் விலங்சகாடு புரவிகள் பூண்ட பதர்ப் ேரமவ - பல விலங்குகளுடன்
குதிதரகள் பூட்டப்பட்ட கைர்த் பைாகுதிகள்; வல் விலங்கல் போல் அரக்கர் தம்
குழாத்சதாடு ைடிய - வலிய மதலகதளப் கபான்று அரக்கர் கூட்டத்துடன் மடிந்து
கிடக்கக் (கண்ட); இராவணன் பதான்றல் - இராவணன் தமந்ைனாகிய இந்திரசித்து;
வில் இலங்கிய வீரமர பநாக்கினன் சவகுண்டான் - (அவற்தற) விற்பறாழிலால்
அழித்பைாழித்ை வீரர்களாகிய இராம இலக்குவர் இருவதரயும் கநாக்கி
பவகுண்டவனாகி; விலங்கலன் சொல் சொல்லினன் - (கபாரிற்) பின்னிடாைவனாய்
ஒரு பசால்தலச் பசான்னான்.

(60)

8501. ‘இருவிர் என்சனாடு சோருதிபரா? அன்றுஎனின், ஏற்ற

ஒருவிர் வந்து, உயிர் தருதிபரா? உம் ேமடபயாடும்
சோருது சோன்றுதல் புரிதிபரா? உறுவது புகலும்;
தருவல், இன்று உைக்கு ஏற்றுளது யான்’ எனச் ெலித்தான்.

இருவிர் என்சனாடு சோருதிபரா? - (இராம இலக்குவராகிய) நீங்கள்

இருவரும் (ஒருகசர இதயந்து) என்னுடன் கபார் பசய்கின்றீர்களா? அன்று
எனின் ஏற்ற ஒருவர் வந்து உயிர் தருதிபரா? - அன்கறல் (ஒருவிர் ஒருவிராய்த்
ைனித்து) வந்து உயிதரத் ைருகின்றீர்களா? உம்ேமடசயாடும் சோருது சோன்றுதல்
புரிதிபரா? - (அல்லது) நுமக்குரிய (வானர) கசதனககளாடும் கூடி (என்னுடன்) கபார்
பசய்து இறந்பைாழிதலச் பசய்கின்றீர்களா? உறுவது புகலும் - (இவற்றுள்
ஆற்றலுக்கும் விருப்பத்திற்கும்) பபாருந்துவது ஒன்தறச் பசால்வீராக; தருவல்,
இன்று உைக்கு ஏற்றுளது யான் எனச் ெலித்தான் - நுமக்கு ஏற்புதடயபைான்தற
இன்று யான் ைருகின்கறன் எனச் சிதைந்து கூறினான் (இந்திரசித்து).
(61)

இலக்குவன் ைன் வஞ்சினம் பற்றிக் கூறுைல்

8502. ‘வாளின், திண் சிமலத் சதாழிலினின், ைல்லினின், ைற்மற
ஆளுற்று எண்ணிய ேமடக்கலம் எவற்றினும், அைரில்
பகாளுற்று, உன்சனாடு குறித்து, அைர் செய்து,
உயிர் சகாள்வான்
சூளுற்பறன்; இது ெரதம்’ என்று, இலக்குவன் சொன்னான்.
 ‘வாளின், திண்சிமலத் சதாழிலினின் ைல்லினின் - ‘வாள் பகாண்டும்,
உறுதியான வில்லினாலும், மற்கபார் புரிந்தும்; ைற்மற ஆளுற்று எண்ணிய
ேமடக்கலம் எவற்றினும் - ஏதனய ஆளுைல் பபாருந்தி எண்ணப்பட்ட
கபார்க்கருவிகள் எல்லாவற்றாலும்; அைரில் பகாளுற்று - கபாரில் வலிதமதய
கமற்பகாண்டு; உன்சனாடு குறித்து அைர் செய்து உயிர் சகாள்வான் சூளுற்பறன் - ‘உன்
கநர் நின்று, கபார் புரிந்து உன் உயிதரக் பகாள்ளும் பபாருட்டு வஞ்சினம்
கூறினன்; இது ெரதம் என்று, இலக்குவன் சொன்னான் - இது உறுதி என
(இந்திரசித்ைதன கநாக்கி) இலக்குவன் மறுபமாழி கூறினான்.

(62)

இந்திரசித்ைன் மறுபமாழி
8503. ‘முன் பிறந்த உன் தம்முமன முமற தவிர்த்து, உனக்குப்
பின்பு இறந்தவன் ஆக்குசவன்; பின் பிறந்பதாமய
முன்பு இறந்தவன் ஆக்குசவன்; இது முடிபயபனல்,
என், பிறந்ததனால் ேயன் இராவணற்கு?’ என்றான்.

முன் பிறந்த உன்தம் முமன - (உனக்கு) முன்கன பிறந்ை உன் அண்ணனாகிய

இராமதன; முமற தவிர்த்து - (கால) முதறதமயினின்றும் நீக்கி; உனக்குப்
பின்பு இறந்தவன் ஆக்குசவன் - உனக்குப் பிறகு இறந்ைவனாகச் பசய்கவன்; பின்
பிறந்பதாமய முன்பு இறந்தவன் ஆக்குசவன் - பின் பிறந்ை ைம்பியாகிய உன்தன
(அண்ணனுக்கு) முன்னர் இறந்ைவனாகச் பசய்கவன்; இது முடிபயபனல் -
இைதன நான் பசய்து முடிக்காமற் கபானால்; இராவணற்குப் பிறந்ததனால் ேயன்
என்? என்றான் - இராவணனுக்கு மகனாகப் பிறந்ைைனால் உற்ற பயன் யாது? என
(இலக்குவதன கநாக்கி) கூறினான்.
(63)

8504. ‘இலக்குவன் எனும் சேயர் உனக்கு இமயவபத என்ன,

இலக்கு வன் கமணக்கு ஆக்குசவன்; “இது புகுந்து
இமடபய
விலக்குவன்” என விமடயவன் விலக்கினும், வீரம்
கலக்குவன்; இது காணும், உன் தமையனும் கண்ணால்.

இலக்குவன் எனும் சேயர் உனக்கு இமயவபத என்ன - இலக்குவன் எனும்

பபயர் உனக்குத் ைக்ககை என்று (யாவரும்) கருதுமாறு; வன் கமணக்கு இலக்கு
ஆக்குசவன் - (உன்தன என்னுதடய) வலிய அம்பினுக்கு இலக்கு ஆக்குபவன்;
“இது புகுந்து இமடபய விலக்குவன்” என விமடயவன் விலக்கினும் - (யான் பசய்யும்)
“இப்கபாரிதன விலக்குகவன்’ எனக் கூறி எருதிதன வாகனமாக உதடய உருத்திர
மூர்த்திகய இதடயிற் புகுந்து (பபாருது) விலக்கினாலும்; வீரம் விலக்குவன் -
(அவருதடய அத்ைதகய) வீரத்தைத் ைடுத்து நீக்குகவன்; உன் தமையனும் கண்ணால்
இது காணும் - இைதன (உனது அழிவிதன) உன் அண்ணனான இராமனும் (பசயலற்று)
கண்களாற் காண்பான்.

இது முைல் மூன்று பசய்யுட்கள் ஒரு பைாடாய் அதமந்ைன. ‘லக்ஷ்மண’ எனும்

வட பமாழிச் பசால்லின் திரிபு இலக்குவன் என்பது. இத்திரிபிதனகய
முைன்தமயாகக் பகாண்டு இந்திரசித்தின் அம்பினுக்கு இலக்கு ஆகுபவன்
இலக்குவன் என்று பபாருள் பகாள்ளும்படி இருக்கும் நயம் உணர்ந்து மகிழத் ைக்கது.
இச்பசய்யுள் முன்னிரண்டடி ஒரு வதகயாகவும், பின்னிரண்டடி ஒரு வதகயாகவும்
நின்ற ‘யமகம்’ என்னும் பசால்லணி பபற்றது.
(64)

8505. ‘அறுேது ஆகிய சவள்ளத்தின் அரக்கமர அம்ோல்,

இறுவது ஆக்கிய இரண்டு வில்லீரும் கண்டு இரங்க,
ைறுஅது ஆக்கிய எழுேது சவள்ளமும் ைாள,
சவறுவிது ஆக்குசவன், உலமக இக் கணத்தின் ஓர்
வில்லால்.

அறுேது சவள்ளத்தின் ஆக்கிய அரக்கமர - அறுபது பவள்ளம் என்னும்

பைாதகயினராய் அணிவகுத்து நிறுத்திய அரக்க வீரர்கதளபயல்லாம்; அம்ோல்
இறுவது ஆக்கிய - அம்புகளினால் இறந்பைாழியும் படி பசய்ை; இரண்டு வில்லீரும்
கண்டு இரங்க - இரு வில்லாளிகளான நீவீர் இருவருங் கண்டு வருந்துமாறு; ைறுவது
ஆக்கிய எழுேது சவள்ளமும்ைாள - (எமக்குப்) பழியிதன உண்டாக்கிய எழுபது
பவள்ள (வானரச்) கசதனயும் இறந்பைாழியுமாறு பசய்து; உலமக இக்கணத்தின் ஓர்
வில்லால் சவறுவிது ஆக்குவன் - உலகிதன இவ்பவாரு கணத்திகலகய (எனது)
ஒரு வில்லினால் பவறுதம உதடயைாகுமாறு அழிப்கபன்.
(65)

8506. ‘கும்ேகன்னன் என்று ஒருவன், நீர் அைரிமடக் சகான்ற

தம்பி, அல்லன் நான்; இராவணன் ைகன்; ஒரு தமிபயன்;
எம்பிைாருக்கும், என் சிறு தாமதக்கும், இருவீர்
செம் புணீர்சகாடு கடன் கழிப்பேன்’ எனத் தீர்ந்தான்.

நீர் அைரிமடக் சகான்ற - நீர் கபாரில் (அங்க அங்கமாகச்) சிதைத்ைழித்ை;

கும்ேகன்னன் என்று - கும்ப கன்னன் என்று பபயர் பதடத்ை ஒருவகனா; தம்பி அல்லன்
நான் - அல்லது என் ைம்பிமார் கபான்றவகனா அல்கலன் நான்; இராவணன் ைகன் ஒரு
தமிபயன் - இராவணன் மகன் (யான்) ஆனால் (அவன் மக்களான அக்ககுமாரன்,
அதிகாயன் என்பார் கபான்று அல்கலன்) (உம்தமக் பகால்லவல்ல) ஒப்பற்றுத்
ைனித்ை ஆற்றலுதடகயன்; எம்பிைாருக்கும் என்சிறு தாமதக்கும் - (உம்மால் இறந்ை)
என் ைம்பியர்க்கும் என் சிறிய ைந்தையான கும்பகன்னருக்கும்; இருவீர் செம்புணீர்
சகாடு கடன் கழிப்பேன் எனத் தீர்ந்தான் - உங்கள் இருவருதடய குருதியாகிய
புனதலக் பகாண்டு (நீர்க்கடன்கதள) இறுதிக் கடதனச் பசய்கவன் எனக் கூறி
முடித்ைான்.

(66)

இலக்குவன் மாற்றுதர
8507. ‘அரக்கர் என்ேது ஓர் சேயர் ேமடத்தீர்க்கு எலாம்
அடுத்த,
புரக்கும் நன் கடன் செய உளன், வீடணன் போந்தான்;

கரக்கும் நுந்மதக்கு நீ செயக் கடவன கடன்கள்,

இரக்கம் உற்று, உனக்கு அவன் செயும்’ என்றனன்,
இமளபயான்.

அரக்கர் என்ேது ஓர் சேயர் ேமடத்தீர்க்கு எலாம் - அரக்கர் என்று கூறப்படுவகைார்

பபயருதடயீராகிய நும் இனத்ைார்க்பகல்லாம்; அடுத்த புரக்கும் நன்கடன் -
நிகழ்வைாக உள்ளதும் (உயிர்) ஈகடறுவைற்குரியதுமான சிறந்ை ஈமக்கடன்கதள;
செய வீடணன் போந்தான் உளன் - பசய்ைற்கு (உன் சிற்றப்பனாகிய) வீடணன்
எம்தம அதடந்துள்ளான்; கரக்கும் நுந்மதக்கு நீ செயக்கடவன கடன்கள் - (இறந்து)
மதறயும் நும் ைந்தையாகிய இராவணனுக்கு (தமந்ைனாகிய) நீ பசய்ைற்குரிய (ஈமக்)
கடன்கதள; இரக்கம் உற்று உனக்கு அவன் செயும் - (நீ இப்கபாகை
இறக்கப்கபாகின்றாய் ஆைலால்) பபரிதும் துயருற்று உனக்கு அவன்
பசய்யப்கபாகின்றான்; என்றனன் இமளபயான் - என்று கூறினான் இலக்குவன்.
(67)
இந்திரசித்ைன் - இலக்குவன் கடும் கபார்

8508. ஆன காமலயின், அயில் எயிற்று அரக்கன்

சநஞ்சு அழன்றான்,
வானும் மவயமும் திமெகளும் யாமவயும் ைமறய,
ோல் நல் பவமலமயப் ேருகுவ சுடர் முகப் ேகழி,
பொமன ைாரியின் இரு ைடி மும் ைடி சொரிந்தான்.

ஆன காமலயில் அயில் எயிற்று அரக்கன் சநஞ்சு அழன்றான் - (அவ்வாறு

இலக்குவன் கூறிய) அப்பபாழுது கூரிய பற்கதள உதடய அரக்கனாகிய இந்திரசித்து
மனம் பகாதிப்புற்றவனாகி; ோல் நல் பவமலமயப் ேருகுவ, சுடர்முகப் ேகழி -
நல்ல பால் கபாலும் (வானர கசதனகளாகிய) கடதலப் பருகி வற்றச் பசய்யும்
ஆற்றலுதடயனவாகிய ஒளி பபாருந்திய முதனயிதனயுதடய அம்புகதள;
வானும் மவயமும் திமெகளும் யாமவயும் ைமறய - வானிடமும், மண்ணிடமும்,
திதசகளும் மதறயும்படி; பொமன ைாரியின் இருைடி மும்ைடி சொரிந்தான் - விடாை
பபரு மதழயினும் இரு மடங்கு மும்மடங்கு (மிகுதியாகப்) பபாழிந்ைான்.

(68) 8509. அங்கதன்தன்பைல் ஆயிரம்;

அவற்றினுக்கு இரட்டி,
சவங் கண் ைாருதி பைனிபைல்; பவறு உள வீரச்
சிங்கம் அன்னவர் ஆக்மகபைல் உலப்பு இல செலுத்தி,
எங்கும் சவங் கமண ஆக்கினன்-இராவணன் சிறுவன்.

இராவணன் சிறுவன் அங்கதன் தன்பைல் ஆயிரம் - இராவணன் மகனான

இந்திரசித்து அங்கைன் மீது ஆயிரம் அம்புகதளயும்; சவங்கண் ைாருதி பைனிபைல்
அவற்றினுக்கு இரட்டி - (சினத்ைால்) பவம்தம மிக்க கண்கதளயுதடய வாயுவின்
மகனான அனுமன் கமனியின் கமல் அவற்றுக்கு இருமடங்கு (ஈராயிரம்)
அம்புகதளயும்; பவறு உளவீரச் சிங்கம் அன்னவர் ஆக்மகபைல் உலப்பில செலுத்தி
- அவர்களின் கவறாக உள்ள சிங்க ஏற்றிதன ஒத்ைவர்களாகிய வீரர்களின்
உடம்பின்கமல் கணக்கிட முடியாை அம்புகதளயும் பசலுத்தி; எங்கும்
சவங்கமண ஆக்கினன் - கபார்க்களபமங்கும் (ைன்னதடய) பகாடிய அம்புககள
நிரம்பும்படி பசய்ைான்.

(69)

8510. இமளய மைந்தன்பைல், இராைன்பைல், இராவணி இகலி,

விமளயும் வன் சதாழில் வானர வீரர்பைல், சைய் உற்று
உமளயும் சவஞ் ெரம் சொரிந்தனன்; நாழிமக ஒன்று,
வமளயும் ைண்டலப் பிமற என நின்றது, அவ் வரி வில்.

இராவணி - இராவணன் மகனான இந்திரசித்து; இமளய மைந்தன் பைல் இராைன் பைல் -

இதளகயானாகிய இலக்குவன் மீதும் இராமன் மீதும்; வன்சதாழில் விமளயும்
வானர வீரர் பைல் - வலிய கபார்த்பைாழிதல விதளவிக்கின்ற வானர வீரர்கள்
மீதும்; இகலி - மாறுபாடு பகாண்டு; சைய்யுற்று உமளயும் சவஞ்ெரம் சொரிந்தனன் -
அவர்ைம் உடம்புகளில் தைத்து வருத்தும் வண்ணம் பவம்தமயுதடய அம்புகதள
(மதழ கபால் மிகுதியாகச்) பசாரிந்ைான்; அவ்வரிவில் - அவ்விந்திரசித்ைனுதடய
கட்டதமந்ை வில்லானது; வமளயும் ைண்டலப் பிமற என -

வதளந்து கைான்றுகின்ற வான மண்டலத்திலுள்ள பிதறச் சந்திரன் கபால; நாழிமக

ஒன்று நின்றது - ஒரு நாழிதக அளவு (அம்புகதளத் பைாடர்ந்து எய்யும் பைாழிலில்
நிதலத்து) நின்றது.

வடபமாழியில் ைசரைன் தமந்ைன் ைாசரதி என்றாற்கபாலத் ைமிழிலும்

இராவணன் மகன் இராவணி என வருமாறு புதிய வழக்கிதனப் புகுத்தினார்.
நாழிதக - 24 நிமிடங்கள். 2லு நாழிதக ஒரு மணி கநரமாம். வதளத்ை வில் நிமிரும்
முன்னகம கவபறாரு அம்பிதன அைன் கண்பூட்டி விடுைலால் வில் வதளந்கை
காணப்பபாற்றைாம். இங்ஙனம் ஒரு நாழிதக கநரம் வில் வதளந்கை நின்றது
என்றதமயால் ஒரு ைடதவ வதளக்கப்பட்ட வில் நீண்ட கநரம் கதண எய்யப்
பயன் பட்ட பாங்கு புலப்பட்டது.
(70)

8511. ேச்சிைத்தினும், ைருங்கினும், முகத்தினும், ேகழி,

உச்சி முற்றிய சவய்யவன் கதிர் என உமிழ,
கச்ெம் உற்றவன் மகத் துமணக் கடுமைமயக் காணா,
அச்ெம் உற்றனர், கண் புமதத்து ஒடுங்கினர், அைரர்.

கச்ெமுற்றவன் - (கபார்) ஆதடதய இறுகக் கட்டிப் கபார் பசய்பவனாகிய

இந்திரசித்து; உச்சி முற்றிய சவய்யவன் கதிசரன - உச்சிப் பபாழுதில் முற்றிய
பவம்தம உதடயவன் ஆன சூரியனுதடய கதிர்கதளப் கபான்று; ேச்சிைத்தினும்
முகத்தினும் ைருங்கினும் ேகழி உமிழ - (இராம இலக்குவர் முைலாகனாரின்)
கமற்புறத்தும், முகத்திலும் இரு பக்கங்களினும் அம்புகதளச் பசலுத்ை; மகக்கமணக்
கடுந்சதாழில் காண - (அங்ஙனம் பசலுத்ைப் பபற்ற) (அவனது) தகயின் கணிருந்து
புறப்பட்ட அம்புகளின் பகாடுந்பைாழிதலக் காணுைற்கு; அைரர் அச்ெம் உற்றனர்
கண் புமதத்து ஒடுங்கினர் - கைவர்கள் அச்சமுற்றவர்களாய்க் கண்கதளக்
(தககளாற்) பபாத்தி மூடிக்பகாண்டு ஒடுங்கி நடுக்கமுற்றார்கள்.
கச்சம் - ஆதட. கச்சம் உறுைல் - ஆதடதய இறுக உடுத்ைல், பச்சிமம் -
கமற்றிதச. இங்கு கமற்புறம் என்ற பபாருளில் வந்ைது. முகம் - முன்புறம். மருங்கு -
இரு பக்கம். முற்றுைல் - முதிர்ைல், பதகவதர எல்லாப் பக்கங்களிலும்
பகாடுதமயும், கடுதமயுமுதடய அம்புகளால் இந்திரசித்து வாட்டினான் என்க.

(71) 8512. சைய்யில் ேட்டன ேட, ேடாதன எலாம்

விலக்கி,
சதய்வப் போர்க் கமணக்கு அத்துமணக்கு அத்துமணச்
செலுத்தி,
ஐயற்கு ஆங்கு இளங் பகாளரி, அறிவு இலான் அமறந்த
சோய்யின் போம்ேடி ஆக்கினன், கடிதினின் புக்கான்.

ஐயற்கு ஆங்கு இளங்பகாளரி கடிதினின் புக்கான் - ைதலவனாகிய

இராமனுக்கு இதளய வலிய சிங்கம் கபான்றவனாகிய இலக்குவன், விதரந்து
கபார் பசய்ய முற்பட்டவனாகி; சைய்யில் ேட்டன ேட, ேடாதன எலாம் விலக்கி - ைன்
உடலில் பட்டனவாகிய அம்புகள் தைத்துத் கைான்ற, தைக்கப் பபறாைனவாகிய
அம்புகள் அதனத்தையும் (ைனது அம்புகளால்) ைடுத்து நீக்கி; சதய்வப் போர்க்
கமணக்கு அத்துமணக்கு அத்துமண செலுத்தி - (இந்திரசித்ைன் ஏவிய)
பைய்வத்ைன்தமயுள்ள அம்புகளுக்கு அந்ைந்ை அம்புகளின் எண்ணிக்தகக்குத் ைக
அவ்வவற்தறச் பசலுத்தி; அறிவிலான் அமறந்த சோய்யின் போம்ேடி போக்கினான் -
(அவ்வம்புகள் அதனத்தையும்) அறிவில்லாைவன் கூறிய பபாய்பமாழிகதள ஒத்து
விதரவில் அழிந்பைாழியுமாறு விலக்கிப் கபாக்கினான்.

(72)

8513. பிறகின் நின்றனன் சேருந்தமக, இளவமலப் பிரியான்;

‘அறன் இது அன்று’ என, அரக்கன்பைல் ெரம் துரந்து
அருளான்;
இறவு கண்டிலர் இருவரும், ஒருவமர ஒருவர்;
விறகின் சவந்தன, விசும்பிமடச் செறிந்தன விசிகம்.

சேருந்தமக - பபருந்ைதகதமதய உதடயவனாகிய இராமன்; இது அறன்று என -

(இலக்குவனும், இந்திரசித்தும் ைனித்து நின்று பபரும்கபாரில் ைான் இதடகய
புகுந்து அம்பு பைாடுத்ைல்) கபார் அறம் ஆகாபைன எண்ணி; அரக்கன் பைல் ெரம்
துரந்து அருளான் - அரக்கனாகிய இந்திரசித்ைன் கமல் அம்பு பைாடுக்காைவனாகி;
இளவமலப் பிரியான் பிறகின் நின்றனன் - இலக்குவதனப் பிரியாைவனாய் அவன்
பின்புறத்திகலகய வாளா நின்றான்; இருவரும் ஒருவமர ஒருவர் இறவு கண்டிலர் -

(இலக்குவன் இந்திரசித்து என்னும்) இருவரும், ஒருவதர ஒருவர் (பவற்றியினால்)

கமம்படுவதை (யாரும்) பார்த்ைாரில்தல; விசிகம் விசும்பிமடச் செரிந்தன விறகின்
சவந்தன - (அவ்விருவராலும் எய்யப்பட்டனவாய்) வானிடத்கை பநருங்கிய
அம்புகள் (தீயிதடப்பட்ட) விறகிதனபயாத்து பவந்து சாம்பராயின.

இறத்ைல் - கடத்ைல், ஒருவதர ஒருவர் விஞ்சுைல், கமம்படல். பிறகு - பின்புறம்,

இறவு - ‘வு’ விகுதி பபற்ற பைாழிற்பபயர். பவந்ைன - பவந்ைது என, விசிகம் - அம்பு.
இலக்குவன் இந்திரசித்து எனுமிருவர் வஞ்சினங் கூறிப் கபார் புரிதகயில் ைான்
இதடயிற் புகுந்து அம்பு பைாடுத்ைல் அறமன்று என எண்ணி இராமன் வாளா
நின்றான் என்பைாம். வாலி வைத்தில் பிறிபைாரு காரணம் பற்றி இவ்வாறு
எண்ணாமல் இராமன் அம்பு எய்ைனன் என்பதை நிதனவு கூர்க. சூழல் கநாக்கிச்
பசய்யுள் மாற்றம் ஏற்படும் என்பதை உணர முடிகிறது. இலக்குவன் இந்திரசித்ைன்
இருவரில் யார் கமம்பட்டவர் எனக் கூறுைற்கியலாைவாறு சமமாகப் பபாருைனர்
என்பைதன, “இருவரும் ஒருவதர ஒருவர் இறவு கண்டிலர்” என்பைனாற் குறித்ைார்.

(73)

8514. ைாடு எரிந்து எழுந்து, இருவர் தம் கமணகளும் வழங்க,

காடு எரிந்தன; கன வமர எரிந்தன; கனக
வீடு எரிந்தன; பவமலகள் எரிந்தன; பைகம்
ஊடு எரிந்தன; ஊழியின் எரிந்தன, உலகம்.

இருவர் தம் கமணகளும் - (இலக்குவன், இந்திரசித்து என்ற) இருவருதடய

அம்புகளும்; ைாடு எரிந்து எழுந்து வாங்க - பக்கங்களில் அனல் வீசி எழுந்து
(யாண்டும்) பரவிச் பசல்லுைலால்; காடு எரிந்தன, கனவமர எரிந்தன - காடுகள்
தீப்பற்றி எரிந்ைன. பருதமயுதடய மதலகள் எரிந்ைன; கனக வீடு எரிந்தன பவமலகள்
எரிந்தன - பபான்மயமான (இலங்தகயின்) வீடுகள் எரிந்ைன. கடல்கள் பவதும்பின;
பைகம் ஊடு எரிந்தன ஊழியின் உலகம் எரிந்தன - கமகங்களின் (நீர் சுவறி) உட்புறமும்
எரிந்ைன. ஊழிக்காலத்தை ஒத்து உலகங்களும் எரிந்ைன.

(74)

8515. ேடம் சகாள் ோம்பு-அமண துறந்தவற்கு இமளயவன்,

ேகழி,
விடம் சகாள் சவள்ளத்தின்பைலன வருவன விலக்கி,

இடங்கர்ஏறு அன எறுழ் வலி அரக்கன் பதர் ஈர்க்கும்

ைடங்கல் ஐ-இரு நூற்மறயும் கூற்றின்வாய் ைடுத்தான்.

ேடம் சகாள் ோம்பு அமண துறந்தவற்கு இமளயவன் - படத்திதனக் பகாண்ட

(ஆதிகசடன் என்ற) பாம்புப் படுக்தகதய விட்டு (த்ைசரைன் மகனாக) அவைரித்ை
(திருமாலாகிய) இராமனுதடய ைம்பி இலக்குவன்; சவள்ளத்தின் பைலன வருவன -
பவள்ளத்தினும் அதிகமாக வருவனவாகிய; விடங் சகாள் ேகழி விலக்கி - விடத்தைக்
ைன்னிடம் பகாண்ட அம்புகதளத் ைடுத்து; எறுழ் வலி அரக்கன் பதர் - மிக்க
வலிதமயுதடய அரக்கனாகிய இந்திரசித்ைன் கைரிதன; இடங்கர் ஏறு என ஈர்க்கும்
- (குருதி பவள்ளத்தில்) ஆண் முைதலயிதன ஒத்து இழுத்துச் பசல்லும்; ைடங்கல் ஐ-
இருநூற்மறயும் கூற்றின்வாய் ைடுத்தான் - சிங்கங்கள் ஆயிரத்தையும் கூற்றுவன்
வாயுட் புகுமாறு பகான்பறாழித்ைான்.
(75)

8516. பதர் அழிந்திட, பெைத் பதர் பிறிது இலன், செறிந்த

ஊர் அழிந்திடத் தனி நின்ற கதிரவன் ஒத்தான்;
‘ோர் அழிந்தது, குரங்கு எனும் சேயர்’ எனப் ேமகத்த
சூர் அழிந்திடத் துரந்தனச் சுடு ெரம் சொரிந்தான்.

பதர் அழிந்திட பெைத்பதர் பிறிீ்து இலன் - (ைன்) கைர் அழிந்து பட (ஏறுைற்கு)

கசமத்கைர் பிறிபைான்றும் இல்லாைவனாகிய இந்திரசித்து; செறிந்த ஊர்
அழிந்திடத் தனிநின்ற கதிரவன் ஒத்தான் - பநருங்கியதமந்ை ஊர்ககாள் அழிந்து
மதறயத் ைனித்து நின்ற கதிரவதன ஒத்துத் கைான்றியவனாய்; ோர் அழிந்தது, குரங்கு
எனும் சேயர் என - பூமியின் கண் குரங்கு என்னும் (இனகமயன்றிப்) பபயரும்
அழிந்பைாழிந்ைது என்னும் படியாக; ேமகத்த சூர் அழிந்திடத் துரந்து அனச்
சுடுகரம் சொரிந்தான் - பதக பகாண்டு எதிர்த்ை சூரபதுமன் அழியும் படியாக
(முருகப்பபருமானால்) ஏவப்பபற்ற கவற்பதடயிதன ஒத்ை சுட்டழிக்குந்ைன்தம
வாய்ந்ை அம்புகதள (வானரப் பதடமீது) பபாழிந்ைான்.
 (76)

8517. அற்ற பதர்மிமெ நின்று போர் அங்கதன் அலங்கல்

சகாற்றத் பதாளினும், இலக்குவன் புயத்தினும், குளித்து
முற்ற, எண் இலா முரண் கமண தூர்த்தனன்; முரண்
போர்,
ஒற்மறச் ெங்கு எடுத்து ஊதினான், உலகு எலாம் உமலய.

அற்ற பதர்மிமெ நின்று - (இந்திரசித்து) அறுபட்டுச் சிதைந்ை (ைன்) கைரின்கமல்

நின்று; போர் அங்கதன் அலங்கல் சகாற்றத் பதாளினும் - கபார் வலி மிக்க
அங்கைனுதடய மாதலயணிந்ை பவற்றி பபாருந்திய கைாளின் கமலும்; இலக்குவன்
புயத்தினும் குளித்து முற்ற - இலக்குவன் கைாளிலும் அழுந்தி நிதறயுமாறு; எண்
இலா முரண்கமண தூர்த்தனன் - அளவில்லாை வலிய அம்புகதளச் பசாரிந்து
நிரப்பினான்; உலகு எலாம் உமலய முரண்போர் ஒற்மறச் ெங்கு எடுத்து ஊதினான் -
உலகங்க பளல்லாம் நடுங்கும்படியாக (ைனது) ஒப்பற்ற சங்கிதன எடுத்து ஊதினான்.

(77)

8518. ெங்கம் ஊதிய தெமுகன் தனி ைகன் தரித்த

கங்கணத்சதாடு கவெமும் மூட்டு அறக் கழல,
சவங் கடுங் கமண ஐ-இரண்டு உரும் என வீசி,
சிீ்ங்கஏறு அன்ன இலக்குவன் சிமலமய நாண்எறிந்தான்.

சிங்க ஏறு அன்ன இலக்குவன் - ஆண் சிங்கத்திதன ஒத்ை இலக்குவன்; ெங்கம்

ஊதிய தெமுகன் தனிைகன் தரித்த - (பவற்றிச்) சங்கிதன ஊதிய இராவணனின்
ஒப்பற்ற மகனாகிய இந்திர சித்து அணிந்திருந்ை; கங்கணத்சதாடு கவெமும் மூட்டு
அறக் கழல - வீர கங்கணத்துடன் (மார்பிலணிந்ை) கவசமும் மூட்டுவாய் விண்டு
கழலும்படி; சவங்கடுங்கமண ஐ-இரட்ணடு உரும் என வீசி - பவம்தமயும்
விதரவும் வாய்ந்ை அம்புகள் பத்திதன இடிகயறு என்னும்படி எய்து; சிமலமய
நாண் எறிந்தான் - ைன் வில்லின் நாதணத் பைறித்துப் கபபராலி எழச் பசய்ைான்.

(78) இலக்குவன் பவற்றிக்கு வானரர் ஆர்த்ைல்

8519. கண்ட கார் முகில் வண்ணனும், கைலக்கண் கலுழ,
துண்ட சவண் பிமற நிலவு என முறுவலும் பதான்ற,
அண்டம் உண்ட தன் வாயினால், ‘ஆர்மின்’ என்று
அருள,
‘விண்டது அண்டம்’ என்று, உமலந்திட ஆர்த்தனர்
வீரர்.
 கண்ட கார் முகில் வண்ணனும் கைலக்கண் கலுழ - (ைம்பியின் கபார்
வன்தமதயக்) கண்ட கருமுகில் வண்ணனாகிய இராமனும், பசந்ைாமதர கபாலும்
கண்கள் மகிழ்ச்சிக் கண்ணீர் சிந்ை; துண்ட சவண் பிமற நிலவு என முறுவலும்
பதான்ற - துண்டமாகிய பவள்ளிய பிதறச் சந்திரனது நிலவிதனப் கபான்று (ைன்
முகத்தில்) புன்சிரிப்பின் ஒளி கைான்ற! அண்டம் உண்ட தன் வாயினால் ‘ஆர்மின்’
என்று அருள - அண்டத்தை உண்ட ைன் வாயினால் (நம் பதட வீரர் அதனவரும்)
‘ஆரவாரம் பசய்வீர்களாக’ எனப் பணித்ைருள; விண்டது அண்டம் என்று
உமலந்திட வீரர் ஆர்த்தனர் - ‘இவ்வண்டம் பிளவுற்றது’ என்று உலகத்ைார்
நடுங்கும்படியாக (வானர) வீரர்கள் (கபபராலியுண்டாக வாய் விட்டு)
ஆரவாரித்ைார்கள்.

(79)

இலக்குவன், அயன்பதட பைாடப்புக இராமன் ைடுத்ைல்

8520. கண் இமைப்ேதன் முன்பு போய் விசும்பிமடக் கரந்தான்;

அண்ணல், ைற்றவன் ஆக்மக கண்டறிகிலன் ஆகி,
ேண்ணவற்கு, ‘இவன் பிமழக்குபைல், ேடுக்கும் நம்
ேமடமய;
எண்ணம்ைற்று இமல; அயன் ேமட சதாடுப்சேன்’ என்று
இமெத்தான்.

கண் இமைப்ேதன் முன்பு போய் விசும்பிமடக் கரந்தான் - (அப்பபாழுது

இந்திரசித்து) கண்ணிதமக்கும் கநரமாகிய பநாடிப் பபாழுதிற்கு முன்கப விதரந்து
பசன்று ஆகாயத்தில் மதறந்ைான்; அண்ணல், ைற்றவன் ஆக்மக கண்டறிகிலன் -
(அைதன உணர்ந்ை) பபருதம சான்றவனாகிய இலக்குவன், அவ்விந்திரசித்தின்

உடம்பிதனக் கண்டறிய இயலாைவனாய்; இவன் பிமழக்கு பைல் நம் ேமடமயப்

ேடுக்கும் - இவ்விந்திரசித்து இவ்விடத்தை விட்டு இப்பபாழுது ைப்பிப்
பிதழப்பானாயின் நம் கசதனகதள அழித்பைாழிப்பான்; எண்ணம் ைற்று
இமல அயன் ேமட சதாடுப்ேல் என்று ஆழிப்ேண்ணவற்கு இமெத்தான் - (எனகவ)
இப்பபாழுது சிந்தித்துச் பசய்ைக்க பசயல் கவறில்தல, பிரமாத்திரத்தை (இவன்
கமல் இப்பபாழுகை) பைாடுப்கபன் எனச் சக்கரப்பதடகயானாகிய
திருமாலின் அமிசமாகிய இராமனுக்கு எடுத்துக் கூறினான்.

கண் இதமப்பைன் முன்பு - ஒரு மாத்திதர அளவு காலத்திற்கு முன்கப.

அண்ணல் - பபருதம சான்ற குணங்கதளயுதடய இலக்குவன், பண்ணவன் -
கைவன், இங்கு இராமதனக் குறித்ைது. கவறு முயற்சிகதளச் பசய்து புதிய
பலத்கைாடு வருவைன் முன் இப்பபாழுகை இந்திரசித்ைதன அழித்ைல்
நல்லபைன்கின்றான் இலக்குவன். நிகழப் கபாவதை முன் கூட்டிகய இராமனுக்கு
இலக்குவன் அறிவிக்கும் இடங்களில் இது.
(80)
8521. ஆன்றவன் அது ேகர்தலும், ‘அறநிமல வழாதாய்!
ஈன்ற அந்தணன் ேமடக்கலம் சதாடுக்கில், இவ்
உலகம்
மூன்மறயும் சுடும்; ஒருவனால் முடிகிலது’ என்றான்,
ொன்றவன்; அது தவிர்ந்தனன், உணர்வுமடத் தம்பி.

ஆன்றவன் அது ேகர்தலும் - (குணங்களால்) நிதறந்ைவனாகிய இலக்குவன்

அவ்வாறு கூறிய அளவில்; ொன்றவன் - (எவ்வுயிர்க்கும்) சாட்சியாய் விளங்கும்
இதறவனாகிய இராமன்; ‘அறநிமல வழாதாய்!’ - (ைன் ைம்பிதய கநாக்கி) அற
பநறியின் நிற்பதினின்றும் வழுவாது ஒழுகுபவகன! ஈன்ற அந்தணன் ேமடக்கலம்
சதாடுக்கில் - (நீ கூறிய வண்ணம்) உலகிதனப் பதடத்ை கவதியனாகிய பிரமனது
பதடக்கலத்தைத் பைாடுத்து எய்ைதன என்றால்; ஒருவனால் முடிகிலது, இவ்வுலகம்
மூன்மறயும் சுடும் என்றான் - (அப்பிரமாத்திரம்) அவ்விந்திரசித்துவாகிய
ஒருவதன மட்டும் அழிப்பகைாடு நில்லாமல் (கமல், கீழ், நடு என்னும்)
இவ்வுலகங்கள் மூன்றிதனயும் ஒரு கசரச் சுட்டழிக்கும் என அறிவுறுத்தினான்;
உணர்வுமடத் தம்பி அது தவிர்ந்தனன் - (அைதனக் ககட்ட) நல்லுணர்வுதடய
ைம்பியாகிய இலக்குவன் (பிரம்மாத்திரம் பைாடுத்ைலாகிய) அச்பசயதலச் பசய்யா
பைாழிந்ைான். ஆன்றவன் - (அன்பு, நாண், ஒப்புரவு, கண்கணாட்டம் முைலான
குணங்களால்) நிதறந்ைவன். சான்றவன் - சாட்சியாய் நிற்கும் இதறவன் - இங்கு
இராமதனக் குறித்ைது. உணர்வுதடத் ைம்பி - ைாகன உணரவல்ல அறிவுதடத்ைம்பி.
இலக்குவன் இங்கு,
(81)

இந்திரசித்ைன் பைய்வப்பதடதய விட எண்ணி மதறைல்

8522. ைமறந்துபோய் நின்ற வஞ்ெனும், அவருமட ைனத்மத
அறிந்து, சதய்வ வான் ேமடக்கலம் சதாடுப்ேதற்கு
அமைந்தான்,
‘பிறிந்து போவபத கருைம், இப்சோழுது’ எனப்
சேயர்ந்தான்,
செறிந்த பதவர்கள் ஆவலம் சகாட்டினர், சிரித்தார்.

ைமறந்து போய் நின்ற வஞ்ெனும் - (விதரந்து) மதறந்து கபாய் வானில்

வந்ைவனாகிய இந்திரசித்து; அவருமட ைனத்மத அறிந்து - (இராம இலக்குவர் எனும்)
அவ்விருவருதடய மனக்கருத்தை அறிந்து; சதய்வவான் ேமடக்கலம் சதாடுப்ேதற்கு
அமைந்தான் - (அவர்கள் ைன்கமல் எய்யாை) பைய்வத்ைன்தம வாய்ந்ை உயர்ந்ை
பதடக்கலமாகிய பிரம்மாத்திரத்தை (ைான் அவர்கள் மீது) எய்வைற்குப்
பபாருந்தியவனாகி; இப்சோழுது பிறிந்து போவபத கருைம் எனப் சேயர்ந்தான் -
‘இப்பபாழுது இவ்விடத்தை விட்டு நீங்கிச் பசல்வகை பசய்யத்ைக்க பசயலாகும்’
எனக்கருதி (அவ்விடத்தினின்றும்) ப்கபாயினன்; செறிந்த பதவர்கள் ஆவலம்
சகாட்டினர், சிரித்தார் - (கபார்ச்பசயல் காணத்) திரண்டிருந்ை கைவர்கள்
(இந்திரசித்ைனின் கருத்தை உணராைவர்களாய்) தக பகாட்டி ஆரவாரித்துச்
சிரித்ைனர்.

(82)

8523. செஞ் ெரத்சதாடு செம்ைமழ விசும்பின்பைல் செல்ல,

ைஞ்சின் ைா ைமழ போயினது ஆம் என ைாற,
‘அஞ்சினன் அகன்றான்’ என்ேது அறிந்தனர் ஆர்த்தார்-
சவஞ் சினம் தரு களிப்பினர், வானர வீரர்.

செஞ்ெரத்சதாடு செம்ைமழ விசும்பிமடச் செல்ல - பசம்தம வாய்ந்ை

(இலக்குவனது) அம்புடன் கூடிய பசம்கமகம் வானத்தின் கண்கண பசல்ல; ைஞ்சின்
ைாைமழ போயினது ஆம் என ைமறய -
(அங்குள்ள கரிய நிறமுதடய) மதழகமகம் (அவ்விடத்தை விட்டு) அகன்று
பசன்றது என்னுமாறு (கருநிறமுதட இந்திரசித்து) அவ்விடத்தினின்றும்
மதறந்துவிட; அஞ்சினன் அகன்றான் என அறிந்தனர் வானர வீரர் - இந்திரசித்து
பபாருைற்கு அஞ்சியவனாய் கபார்க்களத்தை விட்டு ஓடினான் என்பைதன
அறிந்ைவர்களாகிய வானரவீரர்கள்; சவஞ்சினம் தருகளிப்பினர் ஆர்த்தார் - மிகுந்ை
சினமும் அைன் பயனாகிய பவற்றிக்களிப்பும் உதடயவர்களாய் ஆரவாரித்ைார்கள்.
(83)

8524. உமடந்த வானரச் பெமனயும், ஓத நீர் உவரி

அமடந்தது ஆம் என வந்து, இமரத்து, ஆர்த்து, எழுந்து
ஆடி,
சதாடர்ந்து சென்றது; பதாற்றவன், யாவர்க்கும் பதாற்றான்
கமடந்த பவமலபோல் கலங்குறும் இலங்மகயில்
கலந்தான்.

உமடந்த வானரச் பெமனயும் - (முன் இந்திரசித்ைனின் சங்க முழக்கங் ககட்டு

அஞ்சி) கைாற்றுப் பிரிந்து பின்னதடந்ை வானர கசதனயும்; ஓதநீர் உவரி அமடந்தது
ஆம் என - கடலினின்றும் புறத்கை பசன்ற ஓைமாகிய நீர் மீண்டும் கடதலச் கசர்ந்ைாற்
கபான்று; இமரந்து, ஆர்த்து, எழுந்து ஆடித் சதாடர்ந்து சென்றது - (திரும்பி வந்து)
கபரிதரச்சலுடன் ஆரவாரித்து எழுந்து கூத்ைாடி (ஏதனய வானர கசதனயுடன்)
பைாடர்ந்து பசன்றது; பதாற்றவன் யாவர்க்கும் பதாற்றான் - கைால்வியுற்றவனாகிய
இந்திரசித்து, யாவர் கண்ணுக்கும் புலப்படாைவனாகி; கமடந்த பவமல போல்
கலங்குறும் இலங்மகயில் கலந்தான் - (முன்னம் மந்ைர மதலயால்)
கதடயப்பபற்ற கடதலப் கபாலக் (பதகவர் ைாக்குைலால்) கலங்கிய இலங்தக
மாநகதரச் கசர்ந்ைான்.
 கைாற்றவனாகிய இந்திரசித்து எவருக்கும் கைாற்றாைவனாய் ஒளிந்ைான் என்பது
கதைப் பபாருள் என்னும் கைாற்றவன் (ஆகிய இந்திரசித்து) வானர கசதனக்கு
மட்டுமன்றி எல்கலாருக்கும் கைாற்றான் (கைால்வியுற்றான்) என்று எண்ணுமாறு
கைாற்றவன் யாவருக்கும் கைாற்றான் என்ற பசால்லதமதியின் நயம் காண்க. இது
டாக்டர் ம.ரா.கபா. குருசாமி அவர்கள் கண்ட நயம்.

(84) இராவணி கருத்து உணராை இராம-இலக்குவர்

கபார்க்ககாலம் கதளைல்

8525. ‘எல் சகாள் நான்முகன் ேமடக்கலம், இவர் என்பைல்

விடா முன்,
முற்சகால்பவன்’ எனும் முயற்சியன், ைமற முமற
சைாழிந்த
சொல் சகாள் பவள்வி போய்த் சதாடங்குவான்
அமைந்தவன் துணிமவ
ைல் சகாள் பதாளவர் உணர்ந்திலர்; அைர்த் சதாழில்
ைறந்தார்.

‘இவர் எல்சகாள் நான்முகன்’ ேமடக்கலம் என்பைல் விடாமுன் - (இராம

இலக்குவராகிய) இவர்கள் ஒளி பபாருந்திய அயன்பதடதய என்கமல்
பசலுத்துவைற்கு முன்பு; முற்சகாள்பவன் எனும் முயற்சியன் - (அைதன) முற்படக்
பகாண்டு (இவர்கமற்) பசலுத்துகவன் என்னும் கபார்த்பைாழில் முயற்சிதய
உதடயவனாய்ச் பசன்று; ைமற முமற சைாழிந்த சொல்சகாள் பவள்வி - கவை
முதறப்படி விதிக்கப்பட்ட மந்திரங்கதளக் பகாண்ட யாகத்திதன; போய்த்
சதாடங்குவான் அமைந்தவன் துணிமவ - பசன்று பைாடங்குைற்குப் பபாருந்திய
இந்திரசித்ைனின் மனத்துணிதவ; ைல்சகாள் பதாளவர் உணர்ந்திலர் - வலிதம மிக்க
புயங்கதள உதடயவரான இராம இலக்குவர் உணராைவர்களாய், அவனது
வஞ்சதனத்திறதன (அறகவ) மறந்ைாராயினர்.

(85)

8526. அனுைன் அங்கதன் பதாளின்நின்று இழிந்தனர் ஆகி,

தனுவும், சவங் கமணப் புட்டிலும், கவெமும், தடக்
மகக்கு
இனிய பகாமதயும், துறந்தனர், இருந்தனர், இமைபயார்
ேனி ைலர் சோழிந்து ஆர்த்தனர்; வாழ்த்தினர்
ேல்கால்.*

அனுைன் அங்கதன் பதாளின் நின்று இழிந்தனர் ஆகி - (இராம இலக்குவராகிய

இருவரும் முதறகய) அனுமன், அங்கைன் என்வர்களுதடய கைாள்களினின்றும்
(ைதரயில்) இறங்கியவர்களாய்; தனுவும், சவங்கமணப் புட்டிலும் கவெமும்,
 தடக்மகக்கு இனிய பகாமதயும், துறந்தனர் இருந்தனர் - வில்லும், பகாடிய
அம்புகதளக் பகாண்ட தூணியும், மார்புக் கவசமும், பபரிய தககட்கு இனியவாகிய
தகயுதறயும் ஆகியவற்தற நீக்கியவர்களாய் (ப் கபார்க்ககாலம் கதளந்து)
இருந்ைார்கள்; இமைபயார் ேனிைலர் சோழிந்து வாழ்த்சதாலி ேரப்பி ஆர்த்தனர் -
(அப்பபாழுது) கைவர்கள் குளிர்ந்ை மலர்கதளச் பசாரிந்து வாழ்த்பைாலி எங்கணும்
பரவுமாறு ஆரவாரித்ைனர்;

(86)

8527. ஆர்த்த பெமனயின் அைமல போய் விசும்பிமன

அமலக்க,
ஈர்த்த பதசராடும் கடிது சென்றான், அகன்று இரவி;
‘தீர்த்தன்பைல் அவன் திமெமுகன் ேமடக்கலம் செலுத்தப்
ோர்க்கிபலன்; முந்திப் ேடுவல் என்ோன்’ எனப் ேட்டான்.

ஆர்த்த பெமனயின் அைமல போய் விசும்பிமன அமலக்க - ஆரவாரித்ை

கசதனயில் கபபராலி பசன்று வானத்திதனக் கலக்க முறச் பசய்ய; ஈர்த்த பதசராடும்
கடிது சென்றான், அகன்று இரவி - (குதிதரகளால்) இழுக்கப் பபற்ற கைருடகன
(அவ்விடத்தை) விட்டு நீங்கி விதரந்து பசன்றவனாகிய கதிரவன்; தீர்த்தன் பைல்
அவன் திமெ முகன் ேமடக்கலம் செலுத்தப் ோர்க்கிபலன் -‘தூகயானாகிய இலக்குவன்
மீது (இந்திரசித்ைாகிய) அவன் பிரம்மாத்திரத்தைச் பசலுத்தும் (வஞ்சதனச்
பசயதல) பார்க்க மாட்கடன்; முந்திப் ேடுவல் என்ோன் எனப்ேட்டான் - அைற்கு
முந்திகய மதறந்பைாழிகவன் என்பான் கபான்று மதறந்ைான்.

(87)

8528. ‘இரவும் நன் ேகலும் சேரு சநடுஞ் செரு இயற்றி,

உரவு நம் ேமட சைலிந்துளது; அருந்துதற்கு உணவு
வரவு தாழ்த்தது; வீடண! வல்மலயின் ஏகி,
தரவு பவண்டிசனன்’ என்றனன், தாைமரக்கண்ணன்.

இரவும் நன்ேகலும் - இரவிலும் நல்ல பகலிலும்; சேருசநடுஞ் செரு இயற்றி -

பபரிய நீண்ட கபாரிதனச் பசய்து; உரவு நம் ேமட சைலிந்துளது - வலிதம
மிக்க நம் கசதன பமலிவதடந்துள்ளது; அருந்துதற்கு உணவு வரவு தாழ்த்தது -
(கசதன வீரர்கள்) உண்ணுைற்கு உரிய உணவு வரத் ைாமதித்ைது; வீடண! - வீடணகன!
வல்தலயின் ஏகி - (நீ) விதரந்து பசன்று; தரவு பவண்டினன் - (அைதனக்
பகாணர்ந்து) ைருைதல விரும்புகின்கறன்; என்றனன் தாைமரக் கண்ணன் - என
(வீடணதன கநாக்கிக்) கூறினான் ைாமதர கபாலும் கண்கதள உதடயவனாகிய
இராமபிரான்.

(88)
8529. ‘இன்னபத கடிது இயற்றுசவன்’ எனத் சதாழுது எழுந்தான்,
சோன்னின் சைௌலியன் வீடணன், தைசராடும் போனான்;
கன்னல் ஒன்றில் ஓர் காலினின் பவமலமயக் கடந்தான்;
அன்ன பவமலயின் இராைன் ஈது இமளயவற்கு அமறந்தான்.

சோன்னின் சைௌலியன் வீடணன் - பபான்னாலாகிய முடியிதனத் ைரித்ைவனாகிய

வீடணன்; இன்னபத கடிது இயற்றுவன் - (உணவு பகாணர்ைலாகிய) இச்பசயதல
விதரந்து பசய்கவன்; எனத் சதாழுது எழுந்தான் - எனக்கூறி (இராமதன) வணங்கி
எழுந்ைவனாய்; தைசராடும் போனான் - ைம்மவகராடும் கபாயினான்; கன்னல்
ஒன்றில் - (அங்ஙனம் கபானவன்) ஒரு நாழிதகக்குள்; ஓர் காலினின் பவமலமயக்
கடந்தான் - ஒப்பற்ற காற்றிதனபயாத்துக் கடலிதனக் கடந்து பசன்றான்; அன்ன
பவமலயின் - அந்ைச் சமயத்தில்; இராைன் இமளயவற்கு ஈது அமறந்தான் -
இராமபிரான் ைன் ைம்பியாகிய இலக்குவற்குக் (பின்வருமாறு) கூறினான்;.

(89)

8530. ‘சதய்வ வான் சேரும் ேமடகட்கு வரன்முமற திருந்து

சைய் சகாள் பூெமன இயற்றினம் விடும் இது விதியால்;
ஐய! நான் அமவ ஆற்றிசனன் வருவது ஓர் அளவும்,
மக சகாள் பெமனமயக் கா’ எனப் போர்க்களம் கடந்தான்.
சதய்வவான் சேரும் ேமடகட்கு - பைய்வத்ைன்தம வாய்ந்ை உயர்ந்ை பபருதம
மிக்க ஆயுைங்களுக்கு; வரன் முமற திருந்து சைய்சகாள் பூெமன - வரன் முதறயாகத்
திருந்திய பமய்ம்தமகயாடு பபாருந்திய வழிபாடுகதள; இயற்றினம் விடும் இது
விதியால் - பசய்கைாமாகி (ப்பிறகு அவற்தற) ஏவுகின்ற இதுகவ முதறயான
பசயலாகும்; ஐய! - ஐயகன! நான் அமவ ஆற்றிசனன் வருவது ஓர் அளவும் - நான்
அவ்வழிபாடுகதளச் பசய்து முடித்கைானாகி (இங்கு திரும்பி) வரும் வதரயில்; மக
சகாள் பெமனமயக் - அணி வகுத்ைதலக் பகாண்ட (நமது) கசதனதய; ‘கா’ எனப்
போர்க்களம் கடந்தான் - (இடரின்றி) பாது காத்திருப்பாயாக’ என்று கூறிப்
கபார்க்களத்தை விட்டு நீங்கிப் புறத்கை பசன்றான்.
(90)

இந்திரசித்ைன் இராவணனுக்குத் ைன் திட்டத்தைக் கூறல்

8531. தந்மதமயக் கண்டு, புகுந்துள தன்மையும், தன்பைல்
முந்மத நான்முகன் ேமடக்கலம் சதாடுக்குற்ற முமறயும்,
சிந்மதயுள் புகச் செப்பினன்; அமனயவன் திமகத்தான்;
‘எந்மத! என், இனிச் செயத் தக்கது? இமெ’ என,
இமெத்தான்.
 தந்மதமயக் கண்டு - (கபார்க்களத்தை விட்டு மதறந்து இலங்தகதய
அதடந்ை இந்திரசித்து) ைந்தையாகிய இராவணதனக் கண்டு; புகுந்துள தன்மையும் -
(கபாரில்) நிகழ்ந்துள்ள பசயதலயும்; தன்பைல் - ைன் மீது; முந்மத நான்முகன்
ேமடக்கலம் - பதழகயானாகிய பிரமனது பதடக்கலத்தை; சதாடுக்குற்ற முமறயும் -
(பதகவர்) பைாடுத்ைற்கு எண்ணிய முதறதமதயயும்; சிந்மதயுள் புகச் செப்பினன் -
(ைன் ைந்தையின்) மனத்திற்பதியும்படி எடுத்துதரத்ைான்; அமனயவன்
திமகத்தான் - (அைதனக் ககட்டுணர்ந்ை) அவ் இராவணன் திதகப்புற்றவனாகி;
எந்மத! என் இனிச் செயத்தக்கது - ‘எந்ைாய்! இப்பபாழுது நம்மாற் பசய்யத் ைக்கது
யாது?; இமெ என, இமெத்தான் - பசால்வாயாக’ எனக் ககட்க (அவ்விந்திரசித்ைனும்)
(கீழ்க்கண்டவாறு) பசான்னான்.

(91) 532. ‘“தன்மனக் சகால்வது துணிவபரல்,

தனக்கு அது தகுபைல்,
முன்னர்க் சகால்லிய முயல்க!” என்று அறிஞபர
சைாழிந்தார்;
அன்ன போர் அவர் அறிவுறாவமக ைமறந்து, அயன்தன்
சவல் நற் போர்ப் ேமட விடுதபல நலம்; இது விதியால்.
தன்மனக் சகால்வது துணிவபரல் - (பிறர்) ைன்தனக் பகால்லுைற்குத்
துணிந்ைாராயின்; தனக்கு அது தகுபைல் - ைனக்கு அவ்வாறு ைன்தனக் பகால்லத்
துணிந்ைவதரக் பகால்வபைன்பது இதயயுமானால்; முன்னர்க் சகால்லிய முயல்க -
(அவர்கள் அச்பசயதலத் பைாடங்குைற்கு) முன்கப (அன்கனாதரக்) பகால்லுைற்கு
முயலுக; என்று அறிஞபர சைாழிந்தார் - என்று அறிஞர்ககள கூறியுள்ளனர்; அன்ன
போர் அவர் அறிவுறா வமக ைமறந்து - (அவர்களின் கூற்றினுக்கு ஏற்ப நமக்கு
நன்தமதய விதளவிக்கின்ற) அத்ைதகய நல்ல கபார்த் பைாழிலிதன
(அப்பதகவராகிய) மானுடர் பைரிந்து பகாள்ளாைபடி மதறந்து நின்று; அயன்தன்
சவல்நற் போர்ப்ேமட விடுதபல நலம் - பிரம்ம கைவனுதடய பவற்றி ைருகின்ற
நல்ல கபார்ப்பதடயாகிய பிரம்மாத்திரத்தை விடுவகை நன்தம ைரும் பசயலாகும்;
இது விதி - இதுகவ முதறயுமாகும்.

‘ைற்பகால்லிதய முற்பகால்க’ என்பது முதுபமாழி. அைற்ககற்பச்

பசயல்படகவண்டுபமன்கிறான் இந்திரசித்து. ைற்காப்பின் பபாருட்டு எதுவும்
பசய்யலாம் என்பைற்கிதயய ஆற்றல் மிக்க பதகவராகிய இராம இலக்குவர் அறியா
வண்ணம் அவர்கள் கமல் அயன் பதடதய ஏவ கவண்டும் என்கிறான்.

(92)

8533. ‘சதாடுக்கின்பறன் என்ேது உணர்வபரல், அப் ேமட

சதாடுத்பத,
தடுப்ேர்; காண்ேபரல், சகால்லவும் வல்லர், அத் தவத்பதார்;
இடுக்கு ஒன்று ஆகின்றது இல்மல; நல் பவள்விமய இயற்றி,
முடிப்ேன், அன்னவர் வாழ்மவ, ஓர் கணத்து’ என
முடித்தான்.
 சதாடுக்கின்பறன் என்ேது உணர்வபரல் - யான் (பிரம்மாத் திரத்தை)
பைாடுக்கின்கறன் என்ற பசய்திதய (அப்பதகவர்) அறிந்ைனராயின்; அப்ேமட
சதாடுத்பத தடுப்ேர் - அகை பிரம்மாத்திரத்தை (எதிராகத்) பைாடுத்து (யான்
ஏவியைதன)த் ைடுத்து விடுவார்கள்; அத்தவத்பதார் காண்ேபரல் சகால்லவும் வல்லர் -
ைவத்திற் சிறந்கைாராகிய அவர்கள் (என்தன கநரிற்) காண்பார்களாயின்
(உடகன) பகான்றுவிடவும் வல்லவர்கள்; இடுக்கு ஒன்று ஆகின்றது இல்மல - (இது
பற்றிச்) சங்கடம் ஒன்றும் கநர்ந்து விடப் கபாவதில்தல; நல்பவள்விமய இயற்றி -
நன்தமதயத் ைரும் யாகம் ஒன்றிதனச் பசய்து; அன்னவர் வாழ்மவ ஓர் கணத்து
முடிப்ேல் - அம்மனிைர்களது வாழ்தவ ஒரு கணப் பபாழுதிற்குள் முடிப்கபன்; என
முடித்தான் - என உறுதியாகக் கூறினான். (இந்திரசித்து)

(93)

8534. ‘என்மன அன்னவர் ைறந்தனர் நின்று இகல் இயற்ற,

துன்னு போர்ப் ேமட முடிவு இலாது அவர்வயின் தூண்டின்,
பின்மன, நின்றது புரிசவன்’ என்று அன்னவன் பேெ,
ைன்னன், முன் நின்ற ைபகாதரற்கு இம் சைாழி வழங்கும்:

அன்னவர் என்மன ைறந்தனர் நின்று இகல் இயற்ற - அந்ை இராம இலக்குவர்

என்தன அறகவ மறந்ைவராய் நின்று கபார் பசய்யுமாறு; துன்னு போர்ப்ேமட -
பநருங்கிய கசதனகதள; முடிவிலாது அவர் வயின் தூண்டின் - ஒழிவின்றி அவர்கள்
மீது பசலுத்துவாயாயின்; பின்மன நின்றது புரிசவன் - பின்பு (நான்
பசய்யகவண்டியைாய்) எஞ்சி நின்ற பசயதலச் பசய்கவன்; என்று அன்னவன் பேெ
- என்று அவ் இந்திரசித்து கூறினானாக; ைன்னன், முன் நின்ற ைபகாதரற்கு
இம்சைாழி வழங்கும் - மன்னவனாகிய இராவணன் ைன் முன்னால் நின்றிருந்ை
மககாைரனுக்கு (பின்வரும்) இம்சைாழியிமனக் கூறுவானாயினான்.

பிரம்மாத்திரம் நிராயுைதர அழிக்காது எனகவ, இலக்குவனும் வானர கசதனயும்

கபாரில் ஈடுபட்டவர்களாயிருந்ைாகல ைான் பிரம்மாத்திரம் எய்ைல் பயன் ைரும்
என்பதுணர்ந்து இந்திரசித்ைன் இவ்வாறு கூறுகிறான். என்பகை பபாருத்ைமானது
என்பது மகாவித்துவான் கவ. சிவசுப்பிரமணியன் அவர்கள் கருத்து. இந்திரசித்து
என்னவாயினன் என்று இராமலக்குவர் எண்ண இடம் பகாடாமல் கமலும் கமலும்
கசதனகதள அனுப்பிப் கபார்ச் பசயலில் அவர்கதள ஈடுபடுத்தினாகல
பிரமாத்திரம் எய்ை இயலும் என்னும் கருத்து பபாருந்துகமல் பகாள்க.

(94)

8535. ‘சவள்ளம் நூறுமட சவஞ் சினச் பெமனமய, வீர!

அள் இமலப் ேமட அகம்ேபன முதலிய அரக்கர்
எள் இல் எண் இலர்தம்சைாடு விமரந்தமன ஏகி,
சகாள்மள சவஞ் செரு இயற்றுதி, ைனிதமரக் குறுகி.
 வீர! - வீரகன! சவள்ளம் நூறுமட சவஞ்சினச் பெமனமய - நூறு பவள்ளம்
பவஞ்சினச் கசதனதய உதடதயயாய்; அள் இமலப் ேமட அகம்ேபன முதலிய
அரக்கர் - கூரிய இதலத் பைாழிலதமந்ை கவற்பதடதய உதடய அகம்பன்
முைலாக உள்ள அரக்கர்கள்; எள் இல் எண் இலர் தம்சைாடு - (வீரத்தில்) இகழ்ைல்
இல்லாை எண்ணற்றவராயுள்ளவர்ககளாடு; விமரந்தமன ஏகி - விதரந்து பசன்று;
ைனிதமரக் குறுகி சகாள்மள சவஞ்செரு இயற்றுதி - (இராம இலக்குவர் என்னும்)
மனிைதர பநருங்கி வந்து உயிதரக் கவர்ந்து பகாள்ளுைற்குரிய பகாடிய
கபார்ச்பசயதல நிகழ்த்துவாயாக.

எள் - எள்ளுைல். முைனிதலத் பைாழிற்பபயர். பகுதியாகிய முைலிதன மட்டும்

பகாண்டு பைாகுதியாகிய பபயருக்குரிய விகுதி பபறாை பசால்.

(95)

8536. ‘ைாமய என்றன, வல்லமவ யாமவயும், வழங்கி,

தீ இருட் சேரும் ேரப்பிமனச் செறிவு உறத் திருத்தி,
நீ ஒருத்தபன உலகு ஒரு மூன்மறயும் நிமிர்வாய்;
போய் உருத்து, அவர் உயிர் குடித்து உதவு’ எனப்
புகன்றான்.
ைாமய என்றன - மாதய என்று கூறப்படுவன; வல்லன - (பதகவதர பவற்றி
பகாள்ளுைற்குரிய) ைந்திரம் கபான்ற பிற மிக்க பசயல்கள்; யாமவயும் வழங்கி -
ஆகிய அதனத்தையும் பசய்து; தீ இருட் சேரும் ேரப்பிமன - பகாடிய மிக்க இருள்
பைாகுதிதய; உலகு ஒரு மூன்மறயும் செறிவு உறத்திருத்தி - உலகங்கள் மூன்றிதனயும்
மூடுமாறு பநருக்கமாக உண்டாக்கி; நீ ஒருத்தபன நிமிர்வாய் - நீ ஒருவகன
உயர்ந்கைாங்கும் வல்லதம உதடயாய்; போய் - (இன்று பபரும் பதடயுடன்)
(இவ்விடம் விட்டு) நீங்கிச் பசன்று; உருத்தவர் உயிர் குடித்து உதவு எனப் புகன்றான் -

நம்மிடம் பவகுண்டவருதடய உயிதர (இந்திரசித்ைனுக்கு உறு துதணயாகி)

பருகி உைவுவாயாக எனக் கூறினான் (இராவணன்).
(96)
மககாைரன் கபார்க்குச் பசல்லல்
8537. என்ற காமலயின், ‘என்றுசகால் ஏவுவது?’ என்று
நின்ற வாள் எயிற்று அரக்கனும் உவமகயின் நிமிர்ந்தான்;
சென்று பதர்மிமெ ஏறினன்; இராக்கதர் செறிந்தார்,
குன்று சுற்றிய ைத கரிக் குலம் அன்ன குறியார்.

என்ற காமலயின் - என்று இராவணன் கூறியகபாது; என்று சகால் ஏவுவது என்று

நின்ற வாள் எயிற்று அரக்கனும் - (மன்னன் என்தனப் கபார் கமல் ஏவுவது
எந்ைநாகளா? என ஆவலுடன் எதிர்பார்த்து நின்ற வாள் கபாலும் (ககாரப்)
பற்கதள உதடய அரக்கனான மககாைரனும்; உவமகயின் நிமிர்ந்தான் -
மகிழ்ச்சியினால் ைதல நிமிர்ந்து; சென்ற பதர்மிமெ ஏறினான் - கபாய்த் கைர் மீது ஏறி
அமர்ந்ைான்; குன்று சுற்றிய ைதகரிக் குலம் அன்ன குறியார் - மதலதயச் சூழ்ந்து
நின்ற மைம் பசறிந்ை யாதனக் கூட்டத்தை ஒத்ை ைன்தம உதடயவரான; இராக்கதர்
செறிந்தார் - அரக்கர்கள் (அம்மககாைரதன) புதட சூழ்ந்து பநருங்கினார்கள்.

பபரு வீரர்களான கும்பகர்ணன், அதிகாயன் முைலாகனார் இறந்தும்,

இந்திரசித்து புறங்காட்டியும் நின்ற காலத்திலும், ‘மன்னன் ைன்தனப் கபாருக்கு என்று
ஏவுவான்’ என மககாைரன் ஏங்கி நின்றது அவனுக்குள்ள அரச பக்திதயயும்,
வீரப்பண்பிதனயும் எடுத்துக் காட்டுவைாக அதமகின்றது.

(97)

8538. பகாடி பகாடி நூறாயிரம் ஆயிரம் குறித்த

ஆடல் ஆமனகள், அணிசதாறும் அணிசதாறும்
அமைந்த;
ஓடு பதர்க் குலம். உலப்பு இல, ஓடி வந்து உற்ற;
பகடு இல் வாம் ேரி, கணக்மகயும் கடந்தன, கிளர்ந்த. பகாடி பகாடி நூறாயிரம்
ஆயிரம் குறித்த - ககாடி ககாடி நூறாயிரம் ஆயிரம் என்னும் பைாதகயினவாகக்
குறித்து உதரக்கப்படும்; ஆடல் யாமனகள் அணிசதாறும் அணிசதாறும் அமைந்த -
பவற்றி ைரும் யாதனகள் அணிகைாறும், அணிகைாறும் பபாருந்தி நின்றன; ஓடு
பதர்க்குலம் உலப்பு இல பகாடி வந்து உற்ற - விதரந்து பசல்லும் கைர்க் கூட்டங்கள்
அளப்பு இல்லனவாகிய ககாடிகள் வந்து கசர்ந்ைன; பகடில் வாம்ேரி கணக்மகயும்
கடந்தன கிளர்ந்த - பழுதில்லாைனவாகிய ைாவிச் பசல்லும் குதிதரகள்
எண்ணற்றனவாய்க் கிளர்ச்சியுடன் எழுந்ைன.

(98)

8539. ேமடக்கலங்களும், ேரு ைணிப் பூண்களும், ேகு வாய்

இமடக் கலந்தன எயிற்று இளம் பிமறகளும், எறிப்ே,
புமடப் ேரந்தன சவயில்களும் நிலாக்களும் புரள,
விமடக் குலங்கள்போல், இராக்கதப் ேதாதியும் மிமடந்த.

ேமடக்கலங்களும் - (தகயிற் பகாண்ட) ஆயுைங்களும்; ேருைணிப் பூண்களும் -

பபரிய மணிகள் பபாருந்திய அணிகளும்; பகுவாய் இமடக் கலந்தன எயிற்று இளம்
பிமறகளும் - பிளவு பட்ட வாயினிதடகய கலந்துள்ள பற்களாகிய இளம்
பிதறகளும்; எறிப்ே - ஒளி வீசுைலால்; புமடப் ேரந்தன, சவயில்களும், நிலாக்களும்
புரள - பக்கத்திற் பரவிய பவயில் ஒளியும் நிலா ஒளியும் மாறி மாறி விளங்க; விமடக்
குலங்கள் போல் இராக்கதப் ேதாதியும் மிமடந்த - வலிதம மிக்க எருதுகளின்
பைாகுதி கபான்று இராக்கைர்களாகிய காலாட்பதடயும் மிக்கு பநருங்கின.
(99)
8540. சகாடிக் குழீஇயின சகாழுந்து எடுத்து எழுந்து பைற்சகாள்ள,
இடிக் குழீஇ எழு ைமழப் சேருங் குலங்கமள இரித்த;
அடிக் குழீஇயிடும் இடம்சதாறும் பிதிர்ந்து எழுந்து ஆர்த்த
சோடிக் குழீஇ, அண்டம் ேமடத்தவன் கண்மணயும் புமதத்த.
குழீஇயின சகாடி - திரண்டனவாகிய பகாடிகள்; சகாழுந்து எடுத்து எழுந்து
பைற்சகாள்ள - ைம்பகாழுவிய நுனிப்பாகங்கள் (காற்றினால்) உயர்ந்து கமகலாங்கி
கமலிடத்தை அகப்

படுத்துவைனால்; இடிக்குழீஇ எழுைமழப் சேருங்குலங்கமள இரித்த - இடி ஏற்றுடன்

கூடி எழுந்ை பபரிய கமகக் கூட்டங்கதள நிதல குதலதயச் பசய்ைன;
அடிக்குழீஇயிடும் இடம்சதாறும் - (கசதனகளின்) கால்கள் பூமியில் ஆழப்
பதிய தவக்கும் இடந்கைாறும்; பிதிர்ந்து எழுந்து ஆர்த்த சோடிக் குழீஇ - பிதிர்
பட்டு எழுந்து நிரம்பிய தூளிகள் ஒருகசரத் திரண்டு; அண்டம் ேமடத்தவன்
கண்மணயும் புமதத்த - (கமற்பசன்று) உலகத்தைப் பதடத்ைவனாகிய பிரம
கைவனுதடய கண்கதளயும் மதறந்ைன.
(100)

8541. ஆமன என்னும் ைா ைமலகளின் இழி ைத அருவி

வான யாறுகள், வாசி வாய் நுமரசயாடு ையங்கி,
கான ைா ைரம் கல்சலாடும் ஈர்த்தன, கடிதில்
போன, போக்க அரும் சேருமைய, புணரியுள் புக்க.

ஆமன என்னும் ைா ைமலகளின் - யாதனகள் என்னும் பபரிய மதலகளினின்றும்;

இழி ைத அருவி வானயாறுகள் - விழும் மைநீர் அருவியாகிய வான நதிகள்;
வாசிவாய் நுமரசயாடு ையங்கி - குதிதரகளின் வாயிலிருந்து பவளிப்படும்
(விலாழி எனப்படும்) நுதரகளுடன் கலந்து; கான ைாைரம் கல்சலாடும் ஈர்த்தன -
காட்டிலுள்ள பபருமரங்கதளக் கற்களுடன் இழுத்துக் பகாண்டு; கடிதில் போன -
விதரந்து ஓடியதவ; போக்கரும் சேருமைய புணரியுள் புக்க - ைடுத்ைற்கு அரிய
பபருக்கத்தை உதடயனவாய்க் கடலினுள்கள பசன்று புகுந்ைன.

(101)

8542. தடித்து மீன்குலம் விசும்பிமடத் தயங்குவ-ெலத்தின்

ைடித்த வாயினர், வாள் எயிற்று அரக்கர், தம் வலத்தின்
பிடித்த திண் ேமட விதிர்த்திட விதிர்த்திடப் பிறழ்ந்து,
சோடித்த சவம் சோறி சகாதித்து பைல் போவன-போன்ற.

வாள் எயிற்று அரக்கர் ெலத்தின் ைடித்த வாயினர் - வாள் கபாற்கூரிய

பற்கதளயுதடய அரக்கர்கள் பவகுளியால் மடித்ை வாயிதன உதடயவராய்; தம்
வலத்தின் பிடித்த திண் ேமட - ைம் வலக்தகயிகல பற்றிய திண்ணிய ஆயுைங்கதள;
விதிர்த்திட விதிர்த்திடப் பிறழ்ந்து - அதசக்குந்கைாறும் அதசக்குந்கைாறும்
மாறுபட்டு; சோடித்த சவம்சோறி சகாதித்து பைல்போவன - பவளிப்பட்டுத்
கைான்றிய பவவ்விய அனற் பபாறிகள் கனன்று கமகல கபாவன; தடித்து மீன்குலம்
விசும்பிமடத் தயங்குவ போன்ற - மின்னலும் விண்மீன் பைாகுதிகளும்
வானிடத்கை விளங்குவன ஒத்ைன.

(102)

8543. சொன்ன நூறுமட சவள்ளம், அன்று இராவணன் துரந்த

அன்ன பெமனமய வாயிலூடு உமிழ்கின்ற அமைதி,
முன்னம் பவமலமய முழுவதும் குடித்தது, ‘முமற ஈது’
என்ன, மீட்டு உமிழ் தமிழ்முனி ஒத்தது, அவ் இலங்மக.

நூறுமட சவள்ளம் என்று சொன்ன - நூறு பவள்ளம் என்று எண்ணிச்

பசால்லப்பட்டனவும்; இராவணன் துரந்த அன்ன பெமனமய - இராவணனால்
பசலுத்ைப்பட்டனவும் ஆகிய அத்ைதகய கசதனகதள; வாயிலூடு உமிழ்கின்ற
அமைதி - (ைன்) வாயிலின் வழியாக (ஒருங்கக) பவளிவிடுகின்ற ைன்தமயினால்;
முன்னம் பவமலமய முழுவதும் குடித்தது - முற்காலத்தில் கடல் முழுவைதனயும்
குடித்திட்டது; முமற ஈது என்ன - இம்முதறகய என்னும்படி; மீட்டு உமிழ் தமிழ்
முனி ஒத்தது, அவ் இலங்மக - அக்கடலிதன மீளவும் உமிழ்ந்து பவளிப்படுத்தின
ைமிழ் முனிவராகிய அகத்திய முனிவதர ஒத்துத் கைான்றியது அந்ை இலங்தக நகரம்.

(103)

8544. ெங்கு பேரியும், காளமும், தாளமும், தமலவர்

சிங்க நாதமும், சிமலயின் நாண் ஒலிகளும், சின ைாப்
சோங்கும் ஓமதயும், புரவியின் அைமலயும், சோலந் பதர்
சவங் கண் ஓலமுை, ைால் என, விழுங்கிய உலமக.
ெங்கும், பேரியும், காளமும் தாளமும் - சங்கு, கபரிதக, எக்காளம், ைாளம்
முைலானவற்றின் ஒலிகளும்; தமலவர் சிங்க நாதமும் - பதடத்ைதலவர்களது
சிங்கத்தின் முழக்கத்தை ஒத்ை பபரு முழக்கமும்; சிமலயின் நாண் ஒலிகளும் - வில்
நாணின்

ஒலிகளும்; சினைாப் சோங்கும் ஓமதயும் - பவகுளியுற்ற யாதனகள்

கிளர்ந்பைழுப்பிய பிளிற்பறாலியும்; புரவியின் அைமலயும் - குதிதரகளின்
கதனப்பபாலியும்; சோலந் பதர் சவங்கண் ஓலமும் - பபான்மயமான கைர்களின்
சக்கரங்களின்பறழும் ஓதசயும்; ைால் என உலமக விழுங்கிய - திருமாதலப்
கபான்று உலகிதன (த்ைன் அகத்திட்டு) விழுங்கின.
(104)
 அரக்கர்க்கும் வானரர்க்கும் நிகழ்ந்ை பபரும் கபார்
8545. புக்கதால் சேரும் போர்ப் ேமட, ேறந்தமலப் புறத்தில்;
சதாக்கதால், சநடு வானரத் தாமனயும் துவன்றி,
ஒக்க ஆர்த்தன, உறுக்கின, சதழித்தன, உருமின்
மிக்க வான் ேமட விடு கமண ைா ைமழ விலக்கி.
சேரும் போர்ப்ேமட ேறந்தமலப் புறத்தில் புக்க - பபரும் கபாதர
இயற்றுைற்குரிய அந்ை (அரக்கர்) கசதன கபார்க்களத்துப் புகுந்ைது; சநடுவானரத்
தாமனயும் துவன்றித் சதாக்கது - பநடிய குரங்குப்பதடயும் பநருங்கிக் கூடிற்று;
மிக்க வான் ேமட விடுகமண ைாைமழ விலக்கி - (பிறகு வானரப் பதடயானது)
மிகுதியாக இருந்ை பபரிய அரக்கர் பதட ஏவுகின்ற அம்பு மதழயிதனத் ைடுத்து;
உருமின் ஒக்க ஆர்த்தன, உறுக்கின சதழித்தன - இடி கபான்று ஒருங்கக
ஆரவாரித்து, ைண்டித்து அைட்டினவாய் பவகுண்டன.
(105)

8546. குன்று பகாடியும் பகாடிபைல் பகாடியும் குறித்த

சவன்றி வானர வீரர்கள், முகம்சதாறும் வீெ,
ஒன்றின், நால்வரும் ஐவரும் இராக்கதர் உலந்தார்;
சோன்றி வீீ்ழ்ந்தன, சோரு கரி, ோய் ேரி, சோலந் பதர்.
பகாடியும் பகாடிபைல் பகாடியும் குன்று - ககாடியும், ககாடிக்கு கமற்ககாடியும் ஆக
மதலகதள; குறித்த சவன்றி வானர வீரர்கள் - இலக்கு கநாக்கிய பவற்றித்திறன்
வாய்ந்ை வானர வீரர்கள்; முகந் சதாறும் வீெ - இடந்கைாறும் (எடுத்து) வீசுைலால்;
ஒன்றின், நால்வரும் ஐவரும் இராக்கதர் உலந்தார் - (அங்ஙன் எடுத்து வீசிய மதல)
ஒன்றனுக்கு இராக்கைர் நால்வரும் ஐவரும் என்ற எண் முதறயில் இறந்து
பட்டார்கள்; சோருகரி, ோய்ேரி சோலந்பதர் சோன்றி வீழ்ந்தன -
(அவ்வரக்கர்களுதடய) கபார்த்பைாழில் வல்ல யாதன, பாய்ந்து பசல்லும் குதிதர,
பபான்னாலாகிய கைர் ஆகியதவயும் பகட்படாழிந்ைன.
(106)

8547. ைழுவும், சூலமும், வலயமும், நாஞ்சிலும், வாளும்,

எழுவும், ஈட்டியும், பதாட்டியும், எழு முமனத் தண்டும்,
தழுவும் பவசலாடு கமணயமும், ேகழியும், தாக்க,
குழுவிபனாடு ேட்டு உருண்டன, வானரக் குலங்கள்.

ைழுவும், சூலமும், வலயமும் நாஞ்சிலும் வாளும் - (அரக்கர்களுதடய)

மழுவும், சூலப்பதடயும், வாகுவலயமும், நாஞ்சிலும் வாளும்; எழுவும், ஈட்டியும்,
பதாட்டியும் எழுமுமனத் தண்டும் - கதணய மரமும், ஈட்டியும், அங்குசமும்,
கமற்பட்படழுந்ை கூரிய முதனதய உதடய ைண்டாயுைமும்; தழுவும் பவசலாடு
கமணயமும் ேகழியும் தாக்க - தகயிற் பற்றிய கவற்பதடயுடன் கதணயமும்,
அம்பும் ைாக்குைலால்; வானரக் குலங்கள் குழுவிபனாடு ேட்டு உருண்டன - வானரத்
பைாகுதிகள் ைத்ைம் குழுவுடன் பகால்லப்பட்டு (த்ைதரயில்) உருண்டன.

(107)

8548. முற்கரங்களும், முெலமும், முசுண்டியும், முமளயும்,

ெக்கரங்களும், பிண்டிோலத்சதாடு தண்டும்,
கப்ேணங்களும், வமளயமும், கவண் உமிழ் கல்லும்,
சவற்புஇனங்கமள நுறுக்கின; கவிகமள வீழ்த்த.

முற்கரங்களும், முெலமும், முசுண்டியும், முமளயும் - (மற்றும் அரக்கர்கள் விடுத்ை)

முற்கரங்களும், இருப்புலக்தகயும், முசுண்டியும், மூங்கிலும்,; ெக்கரங்களும்
பிண்டிோலத்சதாடு தண்டும் - சக்கரப் பதடகளும், பிண்டி பாலமும், ைண்டும்;
கப்ேணங்களும், வமளயமும் கவண் உமிழ் கல்லும் - கப்பணங்களும், வதளயமும்,
கவண் வீசுகின்ற கல்லும், ஆகியதவ; சவற்பு இனங்கமள நுறுக்கின - (குரங்குகள்
வீசிய) மதலத்பைாகுதிகதள பபாடியாக பநாறுக்கின; கவிகமள வீழ்த்த -
(அவற்தற எறிந்ை) குரங்குகதளக் பகான்று வீழ்த்தின.

(108)

8549. கதிர் அயில் ேமடக் குலம் வரன்முமற முமற கடாவ,

அதிர் பிணப் சேருங் குன்றுகள் ேடப் ேட, அழிந்த
உதிரம் உற்ற பேர் ஆறுகள் திமெ திமெ ஓட,
எதிர் நடக்கில், குரக்குஇனம்; அரக்கரும் இயங்கார்.

கதிர் அயில் ேமடக்குலம் வரன்முமற முமற கடாவ - ஒளி பபாருந்திய

கூர்தமயான ஆயுைத் பைாகுதிகதள (அரக்கர்கள்) அடுத்து அடுத்து முதறகய
பசலுத்துைலால்; குரக்கு இனம் எதிர் நடக்கில - குரங்குத் பைாகுதிகள் அரக்கர் எதிகர
நடக்கவியலாைதவ ஆயின; அதிர் பிணப்சேருங் குன்றுகள் ேடப்ேட - அதிர்ச்சியுற்று
விழும் பிணங்களாகிய பபருமதலகள் கமலும் கமலும் உண்டாவைாலும்;
அழிந்த உதிரம் உற்ற பேர் ஆறுகள் திமெ திமெ ஓட - (ஆயுைங்கள் பட்டு உடல்)
சிதைந்ைதமயால் கைான்றிய குருதிப் கபராறுகள் (கபார்க்களத்தில்) திதசகள் கைாறும்
ஓடுைலாலும்; அரக்கரும் இயங்கார் - அரக்கரும் (அப்கபார்க்களத்தில்)
கமற்பசல்லுைற்கு இயலாைவராயினர்.

கதிர் - ஒளி, அயில் - கூர்தம, கடாவுைல் - பசலுத்துைல்.

(109)

8550. யாவர் ஆங்கு இகல் வானரம் ஆயினர், எவரும்

பதவர் ஆதலின், அவசராடும் விசும்பிமடத் திரிந்தார்;
பைவு காதலின் சைலிவுறும் அரம்மேயர் விரும்பி,
ஆவி ஒன்றிடத் தழுவினர், பிரிவு பநாய் அகன்றார்.

யாவர் ஆங்கு இகல் வானரம் ஆயினர் - யார் யார் அப்கபார்க்களத்தில்

மாறுபட்டுப் பபாருைதல உதடய வானரராகி வந்துள்ளார்ககளா; எவரும் பதவர்
ஆதலின் - அவர்கள் அதனவரும் (முன்தனத் ைம் உண்தம நிதலயில்)
கைவர்ககள ஆைலால்; அவசராடும் விசும்பிமடத் திரிந்தார் - (ைாம் உயிர் துறந்ைைால்
வானர உடம்தப விடுத்து) அத்கைவர்ககளாடும் (ஒன்று கூடி) விண்ணுலகில்
உலவுவாராயினர்; பைவு காதலின் சைலிவுறும் அரம்மேயர் - (அங்ஙனம் பிரிந்து
பசன்ற அவர்கதள) மீண்டும் அதடயகவண்டும் என்னும் காைலால் ைளர்ந்து
பமலியும் வானுலக மகளிராகிய அரம்தபயர்; விரும்பி ஆவி ஒன்றிடத் தழுவினர் -
(அவர்கதள) விரும்பி உயிகராபடான்றாக இறுகத் ைழுவியவராய்; பிரிவு பநாய்
அகன்றார் - பிரிவுத் துன்பம் தீர்ந்ைார்கள்.

(110)

8551. கரக்கும் ைாயமும், வஞ்ெமும், களவுபை, கடனா,

இரக்கபை, முதல் தருைத்தின் சநறி ஒன்றும் இல்லா,
அரக்கமரப் சேருந் பதவர்கள் ஆக்கின அைலன்
ெரத்தின், பவறு இனிப் ேவித்திரம் உள எனத் தகுபை?
கரக்கும் ைாயமும் வஞ்ெமும் களவுபை கடனா - ஒளித்துச் பசய்யும்
சூழ்விதனயும், வஞ்சதனயும், களவுத்ைன்தமயும் ஆகிய இவற்தறகய ைம் பசயல்
முதறயாகக் பகாண்டு; இரக்கபை முதல் தருைத்தின் சநறி ஒன்றும் இல்லா - இரக்கம்
முைலான அறபநறி ஏதும் இல்லாை; அரக்கமரப் சேருந்பதவர்கள் ஆக்கின - (பகாடிய)
அரக்கர்கதளயும் பபருதமயுதடய கைவர்களாக ஆக்கிய; அைலன் ெரத்தின் -
தூகயானான இலக்குவனின் அம்பிதனக் காட்டிலும்; பவறு இனிப் ேவித்திரம் உள
எனத் தகுபை - தூய்தம விதளவிப்பன பிற உளபவனல் பபாருந்துவகைா?
(111)

8552. அந்தகன் சேரும் ேமடக்கலம் ைந்திரத்து அமைந்தான்,

இந்து சவள் எயிற்று அரக்கரும், யாமனயும், பதரும்,
வந்த வந்தன, வானகம் இடம் சேறாவண்ணம்
சிந்தினான் ெரம், இலக்குவன், முகம்சதாறும் திரிந்தான்.
இலக்குவன் - இலக்குவன்; அந்தகன் சேரும் ேமடக்கலம் ைந்திரத்து
அமைத்தான் - இயமனது பபரிய அத்திரத்திதன மந்திரத்ைால் அதமத்துக்
பகாண்டவனாகி; முகம் சதாறும் திரிந்தான் - கபார் முகத்தில் எங்கும் திரிந்து; இந்து
சவள் எயிற்று அரக்கரும் - பிதறயிதன ஒத்ை பவள்ளிய பற்கதள உதடய
அரக்கர்களும்; யாமனயும், பதரும் வந்த வந்தன - யாதனகளும், கைர்களும் என
அடுத்ைடுத்து வந்ைன அதனத்தையும்; வானகம் இடம் சேறா வண்ணம் சிந்தினான்
ெரம் - (உயிர் துறந்து) வானுலகில் இடம் பகாள்ளாது பநருங்கும்படி அம்புகதளச்
சிைறினான்.
 (112)

கும்பகருணன் களத்தில் இட்ட ைண்தடக் பகாண்டு அனுமன் பபாருைல்

8553. கும்ேகன்னன் ஆண்டு இட்டது, வயிர வான் குன்றின்
சவம்பு சவஞ் சுடர் விரிப்ேது, பதவமர பைல்நாள்
தும்மேயின் தமலத் துரந்தது, சுடர் ைணித் தண்டு ஒன்று,
இம்ேர் ஞாலத்மத சநளிப்ேது, ைாருதி எடுத்தான்.

கும்ேகன்னன் ஆண்டு இட்டது - (இராவணன் ைம்பியாகிய) கும்பகருணன்

அப்கபார்க்களத்திகல இட்டுச் பசன்றதும்; வான் வயிர குன்றின் சவம்பு சவஞ்சுடர்
விரிப்ேது - பபரிய வயிர மதலயிதனப் கபான்று பவதும்பச் பசய்யும் கடுங்கதிர்கதள
விரிப்பதும்; பைல்நாள் பதவமர தும்மேயின் தமலத் துரந்தது - முன்னாளில்
(அரக்கபராடு பபாருைற்கு வந்ை) கைவர்கதளத் தும்தபப்கபாரில் (கைாற்று ஓடும்படி)
துரத்தியதும்; இம்ேர் ஞாலத்மத சநளிப்ேது - (பபாறுத்ைற்கரிய பாரத்ைால்)
இப்பூமிதய பநளியச் பசய்வதும் ஆகிய; சுடர் ைணித்தண்டு ஒன்று ைாருதி
எடுத்தான் - ஒளியுதடய மணிகள் பதிக்கப்பபற்ற ைண்டாயுைம் ஒன்றிதன வாயுவின்
மகனான அனுமன் (ைன் தகயில்) எடுத்துக் பகாண்டான்.
(113)
ெந்தக் கலி விருத்தம்

8554. ‘காற்று அன்று, இது கனல் அன்று’ என இமைபயாரிமட

காணா
ஏற்றம் கடு விமெபயாடு உயர் சகாமல நீடிய இயல்ோல்,
சீற்றம் தனி உருவாய், இமட பதறாதது ஓர் ைாறு ஆய்க்
கூற்றம் சகாடு முமன வந்சதனக் சகான்றான், இகல்
நின்றான்.

இகல் நின்றான் - (அரக்கர் கமல்) பதகபகாண்டு நின்றவனாகிய அனுமன்; காற்று

அன்று இது கனல் அன்று என - இது காற்றும் அன்று தீயும் அன்று என்று;
இமைபயாரிமட காணா - கைவர்கள் (ைன்கனாடு அக்காற்று தீ ஆகியவற்றிற்கு)
கவற்றுதம உணராைவாறு; ஏற்றம் கடுவிமெபயாடு உயர் சகாமல நீடிய இயல்ோல் -
மிகுந்ை கடுகவகத்துடகன மிக்க பகாதலத் பைாழிலில் நிதல பபற்றுள்ள
ைன்தமயால்; கூற்றம் சீற்றம் தனி உருவாய் - கூற்றுவனாகிய பைய்வம் சீற்றத்தைகய
ைனது உருவாகக் பகாண்டு; இமட பதறாதது ஓர் ைாறு ஆய் - (ைன்தன இன்னான் என)
கவற்றுதம பைளிந்துணர இயலாை நிதலயில் மாறுபட்டு சகாடுமுமன
வந்சதனக் சகான்றான் - பகாடிய கபார் முதனக்கு வந்ைது எனும்படி (தகயிலுள்ள
ைண்டாயுைத்ைால் அரக்கதரக்) பகான்றான்.
(114)
8555. சவங் கண் ைதைமலபைல், விமர ேரிபைல், விடு பதர்பைல்,
ெங்கம் தரு ேமட வீரர்கள் உடல்பைல், அவர் தமலபைல்,
“எங்கும் உளன் ஒருவன்” என இரு நான் ைமற சதரிக்கும்
செங் கண்ணவன் இவபன’ எனத் திரிந்தான்-கமல
சதரிந்தான்.

கமல சதரிந்தான் - பல கதலகதளயும் கற்றுணர்ந்ைவனாகிய அனுமன்;

சவங்கண் ைத ைமலபைல் - பவகுளி மிக்க கண்கதளயும் மைத்தையுமுதடய மதல
கபான்ற யாதனயின் கமலும்; விமர ேரிபைல் விடுபதர் பைல் - விதரந்து பாயும்
குதிதரயின் கமலும் (வீரர்களால்) பசலுத்ைப்படும் கைரின் கமலும்; ெங்கம் தரு ேமட
வீரர்கள் உடல் பைல் அவர் தமல பைல் - திரளாக உள்ள பதடவீரர்களின் உடலின்
மீதும், அவர்களின் சிரசின் கமலும்; எங்கும் உளன் ஒருவன் என இருநான்ைமற
சதரிக்கும் - எங்கும் நீக்கமற நிதறந்துள்ளவன் ஒருவகன எனப் பபருதம சான்ற
நான்கு கவைங்களால் பைளிந்து கபாற்றப்பபறும்; ‘செங்கண்ணவன் இவபன’ எனத்
திரிந்தான் - பசந்ைாமதரக் கண்ணன் (திருமால்) இவகன என (கண்கடார்)
கருதும்படி (ைான் ஒருவகன எங்கும் உள்ளவனாகித்) திரிந்ைான்.

(115)

8556. கிளர்ந்தாமரயும் கிமடத்தாமரயும் கிழித்தான், கனல்

விழித்தான்;
களம்தான் ஒரு குழம்பு ஆம் வமக அமரத்தான்;
உருக் கமரத்தான்;
வளர்ந்தான் நிமல உணர்ந்தார், ‘உலகு ஒரு மூன்மறயும்
வலத்தால்
அளந்தானும் முன் இவபன?’ என இமைபயார்களும்
அயிர்த்தார்.

கிளர்ந்தாமரயும், கிமடத்தாமரயும் கனல் விழித்தான் கிழித்தான் - (அனுமன்

சினத்ைால்) பபாங்கி எழுந்ைாதரயும், எதிர்ப்பட்டாதரயும் தீப்பபாறி கைான்ற
(ச்சினந்து) கநாக்கியவனாய் அவர் ைம் உடம்தபக் கிழித்பைறிந்ைான்; களந்தான் ஒரு
குழம்ோம் வமக அமரத்தான் உருக்கமரத்தான் - கபார்க்களம் எங்கும் (நிணக்)
குழம்பாகுமாறு (அரக்கர் உடம்புகதள) அதரத்து உருவின்றிக் கதரத்ைவனாய்;
வளர்ந்தான் நிமல உணர்ந்தார் - கபருருவாக வளர்ந்து கைான்றிய அவனது
நிதலதய உணர்ந்ைவர்களாகிய; இதமகயார்களும் - கைவர்களும்; உலகு ஒரு
மூன்மறயும் வலத்தால் அளந்தானும் முன் இவபன - ஒப்பற்ற மூன்று
உலகங்கதளயும் ைனது வலிதமயால் முன்னம் அளந்ைவனும் இவன்ைாகனா? என
அயிர்த்தார் - என ஐயுற்று வியந்ைார்கள்.

(116)
8557. ைத்தக் கரி சநடு ைத்தகம் வகிர்ேட்டு உக ைணி பைல்
முத்தின் சோலி முழு பைனியன், முகில் விண் சதாடு
சைய்யான்,
ஒத்தக் கமடயுகம் உற்றுழி, உறு கால் சோர, உடு மீன்
சதாத்தப் சோலி கனகக் கிரி சவயில் சுற்றியது ஒத்தான்.
ைத்தக் கரி சநடு ைத்தகம் வகிர்ேட்டு உக - மைம் பபாருந்திய யாதனயின் பநடிய
மத்ைகம் பிளவுபட்டுச் சிந்ை; ைணிபைல் முத்தின் சோலி முழுபைனியன் - மணியின்
கமல் முத்துக்கள் பபாலிந்து விளங்கினாற் கபான்ற முழுவுடம்பிதன
உதடயவனும்; முகில்விண் சதாடு சைய்யன் - கமகந் ைவழும் ஆகாயத்தைத்
பைாடுகின்ற உடம்பிதன உதடயவனுமாகிய அனுமன்; ஒத்தக் கமடயுகம் உற்றுழி -
(எல்லாப் பபாருளும்) ஒருகசர அழியும் அந்ை ஊழிக் காலம் வந்ைகபாது; உறுகால்
சோர, உடுமீன் - பபருங்காற்று கமாை உடுவாகிய விண்மீன்கள்; சதாத்தப் சோலி,
சவயில் சுற்றியது கனகக் கிரி ஒத்தான் - பைாத்தி நிற்க விளங்குவதும் கதிரவனால்
சூழப் பபறுவதும் ஆகிய பபான் மயமான கமருமதலதய ஒத்துத் கைான்றினான்.

(117) 8558. இடித்தான் நிலம் விசும்போடு என,

இட்டான் அடி,
எழுந்தான்;
சோடித்தான், கடற் சேருஞ் பெமனமய; சோலந்
தண்டு தன் வலத்தால்
பிடித்தான்; ைத கரி, பதர், ேரி, பிழம்பு ஆனமவ குழம்ோ
அடித்தான்; உயிர் குடித்தான்; எடுத்து ஆர்த்தான்;
ேமக தீர்த்தான்.

இடித்தான் நிலம் விசும்போடு என - (அவ்அனுமன்) நிலத்திதன ஆகாயத்துடன்

இடித்ைான் என்னும்படி; அடி இட்டான் எழுந்தான் - (பூமியில்) அடி இட்டு (வான
முகடளவும்) நிமிர்ந்ைான்; சோலந்தண்டு தன் வலத்தால் பிடித்தான் - பபான் மயமான
ைண்டாயுைத்தை ைன் வன்தமயாற் பற்றியவனாகி; கடற் சேருஞ்பெமனமயப்
சோடித்தான் - கடல் கபாலும் (அரக்கரது) பபருஞ் கசதனதயப் பபாடியாக்கினான்;
ைதகரி. பதர், ேரி பிழம்பு ஆனமவ - மைம் பபாருந்திய யாதன, கைர், குதிதர என்னும்
வடிவுள்ளதவற்தற; குழம்ோ அடித்தான் - உருச்சிதைத்துக் குழம்பாகும்படி
அடித்ைான்; உயிர் குடித்தான், ேமக தீர்த்தான் எடுத்து ஆர்த்தான் - (அவற்றின்) உயிதரக்
குடித்துத் ைன் பதகதய ஒழித்ைவனாகிப் கபர் ஆரவாரஞ் பசய்ைான்.

(118)

8559. நூறாயிரம் ைத ைால் கரி, ஒரு நாழிமக நுவல்போது,

ஆறாய், சநடுங் கடுஞ் பொரியின் அளறு ஆம் வமக
அமரப்ோன்,
ஏறு ஆயிரம் எனலாய் எழு வய வீரமர இடறி,
பதறாது உறு சகாமல பைவிய திமெ யாமனயின் திரிந்தான்.
ஒரு நாழிமக நுவல்போது - ஒரு நாழிதக எனக் கூறப்படும் கால அளவில்; நூறாயிரம்
ைதைால் கரி - ஒரு நூறாயிரம் மை யாதனகதள; ஆறாய், சநடுங் கடுஞ் பொரியின் -
ஆறாகிப் பபருகும் பநடிய கடிய இரத்ை பவள்ளத்தில் இட்டு; அளறு ஆம் வமக
அமரப்ோன் - கசறாகும்படி துதகத்து அதரப்பவனாகிய அனுமன்; ஏறு ஆயிரம்
எனலாய் எழு வய வீரமர இடறி - ஆண் சிங்கங்கள் ஆயிரம் எனும் படி பபாங்கி எழுந்ை
வலிய (அரக்க)
வீரர்கதள (க்காலினால்) இடறித்ைள்ளி; பதறாது உறு சகாமல பைவிய திமெ
யாமனயின் திரிந்தான் - (மை மயக்கத்தினின்றும்) பைளியாது மிகுந்ை
பகாதலத்பைாழிதலப் பபாருந்திய திதச யாதன கபான்று (கபார்க்களபமங்கும்)
திரிவானாயினான்.

(119)

8560. பதர் ஏறினர், ேரி ஏறினர், விமட ஏறினர், சின சவங்

கார் ஏறினர், ைமழ ஏறினர், ‘கமல ஏறினர், ேல சவம்
போர் ஏறினர், புகழ் ஏறினர், புகுந்தார் புமட
வமளந்தார்;
பநர் ஏறினர் விசும்பு ஏறிட, சநரித்தான், கமத
திரித்தான்.

பதர் ஏறினர், ேரி ஏறினர் விமட ஏறினர் - கைரில் ஏறியவர்களும், குதிதரமீது

ஏறியவர்களும், விதடகயற்றிதன ஒத்ை (காலாட்பதட) வீரர்களும்; சினசவங்கார்
ஏறினர் ைமழ ஏறினர் - பவகுளி மிக்க பகாடிய கமகத்தை ஒத்ை யாதனயின் கமல்
ஏறியவர்களும் (அம்பு) மதழதய மிகுதியாகப் பபாழிகின்றவரும்; கமல ஏறினர்,
ேலசவம் போர் ஏறினர் புகழ் ஏறினர் - கபார்க்கதலயில் வல்லவரும், பல பகாடிய
கபார்களில் ஈடுபட்டு பவற்றிப் புகழ் பகாண்டவரும் (ஆகிய அரக்கவீரர்கள்);
புகுந்தார் புமட வமளத்தார் - (இப்கபாது கபார்க்களத்திற்) புகுந்து (அனுமதனச்)
சுற்றி வதளத்துக் பகாண்டனர்; பநர் ஏறினர் விசும்பு ஏறிட - (இங்ஙனம்)
கநர்பட்டு வந்து வதளத்துக் பகாண்டவர்கள் அதனவரும் விண்ணுலகிற்
பசல்லுமாறு; கமத திரித்தான் சநரித்தான் - (அனுமன்) ைண்டாயுைத்தைச்
சுழற்றியவனாய் (அவர்கதள) பநரித்துக் பகான்றான்.

(120)

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

8561. அரி குல ைன்னன், நீலன், அங்கதன், குமுதன் ொம்ேன்

ேரு வலிப் ேனென் என்று இப் ேமடத் தமல வீரர் யாரும்,
சோரு சினம் திருகி, சவன்றிப் போர்க் கள ைருங்கில்
புக்கார்;
ஒருவமர ஒருவர் காணார்; உயர் ேமடக் கடலின் உள்ளார்.

அரிகுல ைன்னன், நீலன் அங்கதன், குமுதன், ொம்ேன் ேருவலிப் ேனென் -

வானர குல மன்னனாகிய சுக்கிரீவன், நீலன், அங்கைன், குமுைன், சாம்பன்,
பபருவன்தம பதடத்ை பனசன்; என்று இப்ேமடத் தமலவீரர் யாரும் - என்று
ைதலதம பபற்ற இச்கசதன வீரர்கள் யாவரும்; சோருசினம் திருகி - கபார்
பசய்ைற்குரிய பவகுளியால் மாறுபட்டு; சவன்றிப் போர்க்கள ைருங்கில் புக்கார் -
பவற்றிதய விதளக்கும் கபார்க் களத்தின் கண்கண (ைனித்ைனிகய) புகுந்ைவர்கள்;
ஒருவமர ஒருவர் காணார் - ஒருவதர ஒருவர் சந்தித்துக்) காணாைவர்களாய்; உயர்
ேமடக் கடலின் உள்ளார் - அரக்கர் பதடயாகிய பபரிய கடலினுள்கள
(ைனித்ைனிகய) உள்ளவரானார்கள்.

(121)
அனுமன் - அகம்பன் கபார்
8562. சதாகும் ேமட அரக்கர் சவள்ளம் துமறசதாறும் அள்ளித்
தூவி,
நகம் ேமட ஆகக் சகால்லும் நரசிங்கம் நடந்தது என்ன,
மிகும் ேமடக் கடலுள் செல்லும் ைாருதி, வீர வாழ்க்மக
அகம்ேமனக் கிமடத்தான், தண்டால் அரக்கமர
அமரக்கும் மகயான்.
சதாகும்ேமட அரக்கர் சவள்ளம் - கூட்டமாக வந்து கூடிய கசதனகளாகிய அரக்கர்
பவள்ளத்தை; துமற சதாறும் அள்ளித் தூவி - (கபார் முதனகளாகிய) துதறகள்
கைாறும் வாரி வீசி; நகம் ேமட ஆகக் சகால்லும் - (ைன்னுதடய விரலின்) நககம
பதடக் கலனாகக் பகான்று குவிக்கும்; நரசிங்கம் நடந்தது என்ன - நரசிங்கம் (ஆகிய
திருமால் முன்னர்) நடந்ைது கபான்று; மிகும் ேமடக் கடலுள் செல்லும் ைாருதி -
மிக்கு நிதறந்ை அரக்கர் கசதனயாகிய கடலினுள்கள பசல்லும் அனுமன்; தண்டால்
அரக்கமர அமரக்கும் மகயான் - ைண்டாயுைத்தினால் அரக்கதர

அதரக்கும் தகதய உதடயவனாகி (ச்பசல்லும் கபாது); வீர வாழ்க்மக

அகம்ேமனக்கிமடத்தான் - வீரத் திறத்துடன் வாழ்பவனாகிய அகம்பன் என்னும்
அரக்கதன எதிர்ப்பட்டான்.

(122)

8563. ைமலப் சேருங் கழுமத ஐஞ்ஞூற்று இரட்டியான், ைனத்தின்

செல்லும்
தமலத் தடந் பதரன், வில்லன், தாருகன் என்னும் தன்மைக்
சகாமலத் சதாழில் அவுணன்; பின்மன, இராக்கத பவடம்
சகாண்டான்,
சிமலத் சதாழில் குைரன் சகால்ல, சதால்மல நாள் செருவில்
 தீர்ந்தான்.

ைமலப் சேருங் கழுமத ஐஞ்ஞூற்று இரட்டியான் - மதலயிதன ஒத்ை பபரிய

ஆயிரங் கழுதைகளால் (இழுக்கப் பபற்ற); ைனத்தின் செல்லும் தமலத் தடந்பதரன்,
வில்லன் - மனத்தைக் காட்டிலும் விதரந்து பசல்லும் ைதலதம பபற்ற கைரிதன
உதடயவனும், வில்தல ஏந்தியவனுமாகிய அகம்பன்; தாருகன் என்னும்
தன்மைக் சகாமலத்சதாழில் அவுணன் - ைாருகன் என்னும் பபயதரப் பபற்ற
பகாதலத் பைாழிதலயுதடய அவுணன்; சிமலத் சதாழில் குைரன் சகால்ல -
வில்லாற்றல் மிக்க முருகப் பபருமான் பகால்ல; சதால்மல நாள் செருவில் தீர்ந்தான்
- முற்காலத்தில் கபாரில் உயிர் நீங்கியவனாய்; பின்மன, இராக்கத பவடங்
சகாண்டான் - பிற் காலத்தில் (அகம்பபனன்னும்) இராக்கை கவடத்தைக் பகாண்டு
கைான்றியவனாவான்.

முற்காலத்தில் முருகப்பபருமானால் கபாரில் பகால்லப்பட்ட ைாருகன்

என்னும் அவுணகன இப்பபாழுது அகம்பன் என்னும் அவுணகன இப்பபாழுது
அகம்பன் என்னும் அரக்கனாகத் கைான்றி நின்றான். ைாருகன் - இப்பபயர் பகாண்ட
ஒருவன் அதிகாயனுக்குத் துதணயாக வந்து இலக்குவனால் பகால்லப்பட்டான். (7846-
47) முருகப் பபருமானால் பகால்லப்பட்ட ைாருகன் வரலாற்தறக் கந்ைபுராணத்துள்
காணலாம். பிறிபைாரு ைாருகன் காளியினால் பகால்லப்பட்டவன். “ைாருகன்
கபருரங்கிழித்ை பபண்ணும் அல்லள்” (சிலம்பு 20: 39:40) என்பது காண்க.

(123) 8564. ‘ோகொதனனும், ைற்மறப் ேமக அடும்

திகிரி ேற்றும்
ஏக ொதனனும், மூன்று புரமும் ேண்டு எரித்துபளானும்
போக; தாம் ஒருவர் ைற்று இக் குரங்சகாடு சோரக் கற்றாபர,
ஆக; கூற்று ஆவி உண்ேது இதனின் பைற்று ஆகும்’
என்றான்.

ோக ொதனனும் - பாகன் என்னும் அசுரதனக் பகான்ற இந்திரனும்; ைற்மறப்

ேமக அடும் திகிரி ேற்றும் ஏக ொதனனும் - ஏதனப் பதகயிதன அழிக்கும்
ைன்தமயிதன உதடய சக்கரப் பதடயிதனக் தகயிற்பகாண்ட திருமாலும்; மூன்று
புரமும் ேண்டு எரித்துபளானும் போக - முப்புரங்கதளயும் முற்காலத்கை எரித்ைழித்ை
சிவபபருமானும் ைவிர; தாம் ஒருவர் ைற்று இக் குரங்சகாடு சோரக் கற்றாபர -
ஏதனத் கைவர் முைலியவர்களில் ஒருவகரனும் இக்குரங்குடன் ைனித்ைப் கபார்
பசய்யக் கற்றுள்ளார்ககளா? (இல்தல) ஆக கூற்று ஆவி உண்ேது இதனின் பைற்று
ஆகும் என்றான் - எனகவ, கூற்றுவன் (கபார்க்களத்தில் கபார் பசய்கவாரது) உயிதரக்
கவர்ைல் என்பது (அனுமன் என்னும்) இக்குரங்கின் கபார் வன்தமயின்
கமலகையாகும் என்றான் (அகம்பன்).

(124)
8565. ‘யான் தபடன்என்னின், ைற்று இவ் எழு திமர வளாகம்
என் ஆம்?
வான் தடாது; அரக்கர் என்னும் சேயமரயும் ைாய்க்கும்’
என்னா,
ஊன் தடாநின்ற வாளி ைமழ துரந்து, உருத்துச் சென்றான்;
மீன் சதாடாநின்ற திண் பதாள் அனுைனும், விமரவின்
வந்தான்.
யான் தபடன் என்னின் - யான் (இக்குரங்கிதன) ைடுக்காமல் விடுகவனாயின்; இவ்
எழுதிமர வளாகம் என் ஆம் - ஏழு கடல்களால் சூழப்பட்ட இந்நிலவுலகம் என்ன
ஆகும்? (அழிக்கப்பட்டு விடும்); வான் தடாது - வானுலகத் கைவகரா ைடுக்க
மாட்டார்கள்! அரக்கர் என்னும் சேயமரயும் ைாய்க்கும் - (இக்குரங்கு) அரக்கர் என்ற
பபயர் கூட இல்லாைபடி அழித்து

விடும்; என்னா - என்று கூறியவனாய் (அகம்பன்); ஊன் தடா நின்றவாளி

ைமழதுரந்து - ஊனுடல் பபற்ற உயிர்களால் ைடுக்க வியலாை (வன்தம வாய்ந்ை)
அம்பு மதழதயப் பபாழிந்து பகாண்டு; உருத்துச் சென்றான் - ககாபமுதடயவனாய்
(அனுமதன) பநருங்கிச் பசன்றான்; மீன் சதாடா நின்ற திண் பதாள் - விண்மீன்கதளத்
தீண்டுமாறு உயர்ந்து நின்ற திண்ணிய கைாள்கதள உதடய; அனுைனும்,
விமரவின் வந்தான் - அனுமனும் (அவதன கநாக்கி) விதரந்து எதிர்த்து வந்ைான்.
(125)

8566. பதசராடு களிறும் ைாவும் அரக்கரும் சநருக்கித் சதற்ற,

காசராடு கனலும் காலும் கிளர்ந்தது ஓர் காலம் என்ன,
வாசராடு சதாடர்ந்த மேம் சோற் கழலினன் வருதபலாடும்,
சூசராடும் சதாடர்ந்த தண்மடச் சுழற்றினான் வயிரத்
பதாளான்.

பதசராடு களிறும் ைாவும் அரக்கரும் சநருங்கித் சதற்ற - கைருடன் யாதனகளும்

குதிதரகளும், அரக்கராகிய வீரர்களும் பநருங்கிச் பசறிந்து உடன் வர; காசராடு
கனலும் காலும் கிளர்ந்தது ஓர் காலம் என்ன - கமகத்துடன் பநருப்பும் காற்றும்
பபாங்கி எழுந்ைகைார் ஊழிக்காலம் இது என்று பசால்லும்படி; வாசராடு
சதாடர்ந்த மேம்சோற் கழலினன் வருதபலாடும் - வாரினாற் பிணிக்கப் பபற்ற
பசிய பபான்னாலாகிய வீரக்கழதல அணிந்ை அகம்பன் (எதிர்த்து) வந்ைகபாது;
வயிரத்பதாளான் - வயிரம் கபாலும் திண்ணிய கைாள்கதள உதடய அனுமன்;
சூசராடும் சதாடர்ந்த தண்மடச் சுழற்றினான் - பகாடுந் ைன்தமயுடன் கூடிய
ைண்டாயுைத்தைச் சுழற்றி வீசினான்.

(126)
 8567. எற்றின, எறிந்த வல்மல ஏயின, எய்த, சேய்த,
முற்றின ேமடகள் யாவும், முமற முமற முறிந்து சிந்த,
சுற்றின வயிரத் தண்டால் துமகத்தனன், அைரர் துள்ள;
கற்றிலன் அன்று கற்றான், கமதயினால் வமதயின் கல்வி. எற்றின, எறிந்த
வல்மல ஏயின, எய்த, சேய்த - (அரக்கர்களால்) எறியப் பபற்றனவும் வீசப்
பபற்றனவும், விதரந்து ஏவப் பபற்றனவும், எய்யப்பபற்றனவும், பசாரியப்
பபற்றனவுமாக; முற்றின ேமடகள் யாவும் முமற முமற முறிந்து சிந்த - (ைன்தன)
சூழ்ந்ை பதடக் கலங்கள் யாவும் முதற முதறகய முறிபட்டுப் பபாடியாய்ச்
சிைறும்படியாக; சுற்றின வயிரத்தண்டால் அைரர் துள்ளத் துமகத்தனன் - (அனுமன்
ைான்) சுழற்றின திண்ணிய ைண்டாயுைத்ைால் கைவர்கள் (மகிழ்ந்து) துள்ளும்படி
கமாதி அழித்திட்டான்; கமதயினால் வமதயின் கல்வி கற்றிலன் அன்று கற்றான் -
(இவ்வாறு) ைண்டாயுைத்ைால் (பதகவதரக்) பகால்லும் கல்விதய இைற்கு முன்பு
முழுதமயாகக் கல்லாைவனாகிய அனுமன் அகம்பகனாடு பபாருை அன்று
முழுதமயாகக் கற்றான்.

(127)

8568. அகம்ேனும் காணக் காண, ஐ-இரு பகாடிக் மகம்ைா,

முகம் ேயில் கலினப் ோய்ைா, முமன எயிற்று அரக்கர், மூரி
நுகம் ேயில் பதரிபனாடும் நுறுக்கினன்; நூழில் தீர்த்தான்;-
உகம் சேயர் ஊழிக் காற்றின் உமலவு இலா பைரு ஒப்ோன்.

உகம் சேயர் ஊழிக் காற்றின் - ஊழி முடிவதடகின்ற காலத்து வீசும்

பபருங்காற்றினாலும்; உமலவிலா பைரு ஒப்ோன் - அதசக்கப்படாை கமரு
மதலதய ஒத்ை அனுமன்; அகம்ேனும் காணக்காண - அகம்பனாகிய பதகவனும்
கண்டு பகாண்டிருக்க; ஐ-இரு பகாடிக்மகம்ைா முகம்ேயில் கலினப்ோய்ைா - பத்துக்
ககாடி யாதனகள் முகத்திற் பபாருந்திய கடிவாளத்தைப் பூண்ட பாயுந்
ைன்தமயுதடய குதிதரகள்; முமன எயிற்று அரக்கர் - கூரிய பற்கதள உதடய
அரக்கர்கள், ஆகிய கசதனகதள; மூரி நுகம்ேயில் பதரிபனாடும் - வலிய
நுகத்கைாடு பபாருந்திய கைர்ககளாடு; நுறுக்கினன் நூழில் தீர்த்தான் -
பபாடியாக்கினவனாகிக் பகான்று குவித்ைதலச் பசய்து முடித்ைான்.
(128)

8569. ‘இன்று இவன்தன்மன விண்ணாடு ஏற்றி, வாள் இலங்மக

பவந்மத
சவன்றியன் ஆக்கி, ைற்மற ைனிதமர சவறியர் ஆக்கி,
நின்று உயர் சநடிய துன்ேம் அைரர்ோல் நிறுப்ேல்’
என்னாச்
சென்றனன் அரக்கன்; ‘நன்று, வருக!’ என அனுைன்
பெர்ந்தான்.*
 இவன் தன்மன இன்று விண்சணாடு ஏற்றி - (அனுமனாகிய) இவதன
இன்தறக்கக வானுலகில் ஏற்றி; வாள் இலங்மக பவந்மத சவன்றியன் ஆக்கி -
வாட்பதடதய உதடய இலங்தக மன்னனாகிய இராவணதன பவற்றி
பபற்றவனாகச் பசய்து; ைற்மற ைனிதமர சவறியர் ஆக்கி - ஏதன (இராம
இலக்குவராகிய) மனிைர்கதள (கைல்வியுதடயவர்களாய்) பவறுதம
உதடயவராகச் பசய்து; அைரர்ோல் நின்று உயர் சநடிய துன்ேம் - கைவர்களிடத்து
கமன்கமல் ஓங்கிய பபருந்துயரத்தை; நிறுப்ேல் என்னா - நிதல பபறச் பசய்கவன்
என்று; அரக்கன் சென்றனன் - (அகம்பனாகிய) அரக்கன் அனுமதன பநருங்கிச்
பசன்றான்; அனுைன் ‘நன்று வருக’ எனச் பெர்ந்தான் - (அது கண்ட) அனுமன் ‘நல்லது
வருக’ எனக்கூறி அவதன பநருங்கினான்.

(129)

8570. ேடுகளப் ேரப்மே பநாக்கி, ோழி வாய் அதுக்கி, நூழில்

சுடு கனற் சோறிகள் சவங் கண் பதான்றிட, சகாடித்
பதர் தூண்டி,
விடு கனல் ேகழி ைாரி ைமழயினும் மும்மை வீசி,
முடுகுறச் சென்று, குன்றின் முட்டினான், முகிலின்
ஆர்ப்ோன்.

ேடுகளப் ேரப்மே பநாக்கி - கபார்க்களப் பரப்பிதனப் பார்த்து; பாழிவாய் அதுக்கி -

குதக கபான்ற (ைன்) வாதய அதுக்கியவனாய்; நூழில் சுடுகனற் சோறிகள் சவங்கண்
பதான்றிட - (பதகவதரக்) பகான்று குவிக்கும் பைாழிலிகல சுடுகின்ற தீப்பபாறிகள்
(ைன்) பகாடிய விழிகளில் காணப்பட; சகாடித்பதர் தூண்டி விடுகனல் ேகழி ைாரி -
பகாடி கட்டிய கைரிதனச் பசலுத்தி விடுகின்ற கனல் கக்குகின்ற அம்புத் பைாகுதி
மதழதய; ைமழயினும் மும்மை வீசி - மதழயிதனக் காட்டிலும் மும் மடங்கு
அதிகமாக வீசிக்பகாண்டு; முகிலின் ஆர்ப்ோன் - கமகம் கபான்று (இடிப்)
பபருங்குரலில் ஆர்ப்பவனாய்; முடுகுறச் சென்று, குன்றின் முட்டினான் - விதரந்து
பசன்று குன்றிதனப் கபால (அனுமதனத்) ைாக்கினான்.
(130)

8571. சொரிந்தன ேகழி ைாரி பதாளினும் ைார்பின்பைலும்

சதரிந்தன-அெனி போலத் செறு சோறி பிதிர்வ திக்கின்,
வரிந்தன எருமவ ைானச் சிமறகளால், அைரர் ைார்மே
அரிந்தன, வடிம்பு சோன் சகாண்டு அணிந்தன, வாங்கு
கண்ண.

அெனி போலத் செறிசோறி திக்கின் பிதிர்வ - இடிதயப் கபான்றனவான

பநருங்கிய அனற்பபாறிகதள திதசகளில் சிைறுவனவும்; எருமவ
ைானச்சிமறகளால் வரிந்தன - கழுகுகளின் பபரிய சிறகுகளால் கட்டப்பட்டனவும்;
அைரர் ைார்மே அரிந்தன - வானவர் மார்தப (முன்னர்) அரிந்ைனவும்; சோன் சகாண்டு
வடிம்பு அணிந்தன ஆங்கு கண்ண - பபான்தனக் பகாண்டு கூரிய முதன
அலங்கரிக்கப்பட்ட இடத்தைக் பகாண்டனவுமான; சொரிந்தன ேகழி ைாரி -
(அகம்பன்) பபாழிந்ைனவான அம்பு மதழகள்; பதாளினும் ைார்பின் பைலும்
சதரிந்தன - (அனுமனது) கைாளின்மீதும் மார்பின் மீதும் காணப்பட்டன;

(131)

8572. ைார்பினும் பதாளின்பைலும், வாளி வாய் ைடுத்த வாயில்,

பொர் சேருங் குருதி பொரத் துளங்குவான், பதறாமுன்னம்,
பதர் இரண்டு அருகும் பூண்ட கழுமதயும் அச்சும் சிந்த,
ொரதி, புரள, வீரத் தண்டினால் கண்டம் செய்தான்.
ைார்பினும் பதாளின் பைலும் - (ைனது) மார்பு கைாள் ஆகியவற்றின் மீதும்; வாளி
வாய் ைடுத்த வாயில் - அம்பு துதள பசய்து பசன்ற வாய்வழியாக; பொர்சேருங்
குருதி பொரத் துளங்குவான் - வழிகின்ற பபரும் குருதி பபருகிய வண்ணமிருக்கச்
கசார்வுற்றவனான அனுமன்; பதறா முன்னம் - (அந்நிதலயினின்றும் ைான்)
பைளிவதடவைற்கு முன்னகர; பதர் இரண்டு அருகும்

பூண்ட கழுமதயும் அச்சும் சிந்த - கைரின் இரு பக்கத்தும் பூட்டப் பபற்ற ககாகவறு
கழுதையும் அச்சும் அழிந்து வீழவும்; ொரதி, புரள வீரத்தண்டினால் கண்டம் செய்தான் -
பாகன் புரண்டு ைதரயில் வீழவும், வீரத்ைண்டாயுைத்தினால் துண்டு பசய்ைான்
(132)

8573. ‘வில்லினால் இவமன சவல்லல் அரிது’ எனா,

நிருதன்-சவய்ய
ைல்லினால் இயன்ற பதாளின், வலியினால், வானத் தச்ென்
சகால்லினால் அமைத்தது, ஆங்கு, ஓர் சகாடு முமனத்
தண்டுசகாண்டான்,
அல்லினால் வகுத்தது அன்ன பைனியான், கடலின்
ஆர்ப்ோன்.

அல்லினால் வகுத்தது அன்ன பைனியான் - இருதளக் பகாண்டு இயற்றியது

கபாலும் (கரிய) உடம்பிதன உதடயவனும்; கடலின் ஆர்ப்ோன், நிருதன் - கடல்
கபாலப் பபருமுழக்கம் பசய்பவனுமாகிய (அகம்பன் என்னும்) அரக்கன்; வில்லினால்
இவமன சவல்லல் அரிது எனா - இவ்வனுமதன வில் பைாழிலினால் பவற்றி
பகாள்வது அருதமயான பசயல்’ என எண்ணியவனாய்; சவய்ய ைல்லினால்
இயன்ற பதாளின் வலியினால் - பகாடிய மற்பறாழிலுக்பகன்கற இயன்றது
கபான்ற (ைன்) கைாளின் வன்தமயால் (பவல்லக்கருதி); வானத்தச்ென் சகால்லினால்
அமைத்தது - பைய்வத்ைச்சன் ைனது பகால்லுத் பைாழிலினால் பசய்ைதமத்ைான்;
ஓர்சகாடுமுமனத் தண்டு சகாண்டான் - பகாடிய முதனயிதன உதடய ஓர்
ைண்டாயுைத்தை அப்கபாது (தகயில்) எடுத்துக் பகாண்டான்.
 (133)

8574. தாக்கினார்; வலத்து ைற்மற இடத்தினும் திரிந்தார் ொரி;

ஓக்கினார்; ஊழின் ஆர்ப்புக் சகாட்டினார்; கிட்டினார்; கீழ்த்
தூக்கினார்; சுழற்றினார், பைல்; சுற்றினார்; எற்றி சவற்றி;
நீக்கினார்; சநருக்கினார் போய்; நீங்கினார், ஏங்கினார்
பைல். தாக்கினார் - (அனுமன் அகம்பன் ஆகிய
அவ்விருவரும்) ஒருவதர ஒருவர் முட்டித்ைாக்கினர்; வலத்து ைற்மற இடத்தினும்
திரிந்தார் ொரி - வலப்பக்கத்திலும் மற்தற இடப்பக்கத்திலுமாகச் சாரி திரிந்ைனர்;
ஓக்கினார்; ஊழின் ஆர்ப்புக் சகாட்டினர் - (தககதள) ஓங்கியவர்களாய்
ஊழிக்காலத்தைப் கபான்று கபராரவாரம் பசய்து (கபாருக்குத் கைாள்) பகாட்டினர்;
கிட்டினார், கீழ்த் தூக்கினார், சுழற்றினார் - (ைம்முள்) கிட்டி பநருங்கியவர்களாய்த்
தூக்கிக்பகாண்டு (உடம்பு ைதரயில் படுமாறு) கீகழ சுற்றினர்; பைல் சுற்றினார் - கமகல
எழுத்து (ஒருவதர ஒருவர்) பவற்றி பகாள்வதினின்றும் நீக்கினர்; சநருக்கினார்
போய்; நீங்கினார் ஏங்கினார்பைல் - மீண்டும் பசன்று பநருக்கினர் அந்நிதலயில்
கமகல எம்பித் ைள்ளி ஒருவரின் ஒருவர் நீங்கினர்.
(134)

8575. தட்டினார்; தழுவினார்; பைல் தாவினார்; தமரயிபனாடும்

கிட்டினார்; கிமடத்தார்; வீசிப் புமடத்தனர் கீழும் பைலும்
கட்டினார்; காத்தார்; ஒன்றும் காண்கிலார், இறவு; கண்ணுற்று,
ஒட்டினார்; பைாதி வட்டம் ஓடினார்; ஆதி போனார்.

தட்டினார், தழுவினார் - (கைாள்) ைட்டியவராய் (ஒருவதர ஒருவர்) ைழுவிப்

பிடித்ைனர்; பைல் தாவினார் தமரயிபனாடும் கிட்டினார் - விசும்பின் கமல் ைாவினர்
ைதரயிற் கிட்டி பநருக்கினார்; கிமடத்தார் - (ஒருவதர ஒருவர்) பநருங்கினார்;
வீசிப்புமடத்தனர் கீழும் பைலும் - (ஒருவதர ஒருவர்) கீழும் கமலும் வீசி கமாதிப்
புதடத்ைனர்; கட்டினார்; காத்தார் - பநருக்கிக் கட்டிக் பகாண்டனர்
(அக்கட்டினின்றும் பநகிழ்ந்து பவளிவந்து) ைம்தமக் காத்துக்பகாண்டனர்;
ஒன்றும் இறவு காண்கிலார் - ஒருவர் (மற்றவதர) இறத்ைதலச் சிறிதும் காண
மாட்டாைவராயினர்; கண்ணுற்று ஒட்டினார் - ஒருவதர ஒருவர் கநாக்கிச் சபைம்
கூறினர்; பைாதி வட்டம் ஓடினார் - (ைம்முள்) கமாதித் ைாக்கி இடம் வலமாகச் சாரி
திரிந்ைனர்; ஆதிபோனார் - கநராக ஓடினர்.

(135)
8576. ைய்சயாடும் ேமகத்து நின்ற நிறத்தினான் வயிர ைார்பில்,
சோய்சயாடும் ேமகத்து நின்ற குணத்தினான் புகுந்து பைாத,
சவய்யவன், அதமனத் தண்டால் விலக்கினான்;
விலக்கபலாடும்,
கய்சயாடும் இற்று, ைற்று அக் கமத களம் கண்டது அன்பற.*
 சோய்சயாடும் ேமகத்து நின்ற குணத்தினான் - பபாய்ம்தமயின் மாறுபட்டு நின்ற
வாய்தமயனாகிய அனுமன்; ைய்சயாடும் ேமகத்து நின்ற நிறத்தினான் -
தமக்குழம்புடன் பதகத்து மிகுந்து நின்ற கருதம நிறத்தை உதடய அகம்பனின்;
வயிரைார்பில் புகுந்து பைாத - திண்ணிய மார்பிடத்துப் (ைண்டு பகாண்டு) புகுந்து
ைாக்கிய அளவில்; சவய்யவன் அதமனத் தண்டால் விலக்கினான் - பகாடியவனாகிய
அகம்பன் அத் ைாக்குைதலத் (ைன் தகயிற் பகாண்ட) ைண்டாயுைத்ைால் ைடுத்து
விலக்கினான்; விலக்கபலாடும் - அங்ஙனம் ைடுத்ை அளவில்; அக்கமத கய்சயாடும்
இற்று களம் கண்டது அன்பற - அந்ைத் ைண்டாயுைம் (அைதனப் பற்றிய அகம்பனின்
வலக்) தகயுடன் முறிந்து கபார்க்களத்தில் வீழ்ந்ைது.

(136)

8577. கய்சயாடு தண்டு நீங்க, கடல் எனக் கலக்கம் உற்ற

சைய்சயாடு நின்ற சவய்பயான், மிடலுமட இடக் மக ஓச்சி,
அய்யமன அலங்கல் ஆகத்து அடித்தனன், அடித்த ஓமெ,
ஒய்சயன வயிரக் குன்றத்து உருமின்ஏறு இடித்தது ஒத்த.*

கய்பயாடு தண்டு நீங்க - (பற்றிய வலக்) தகயுடன் ைண்டாயுைம் (முறிந்து) நீங்க; கடல்
எனக் கலக்கம் உற்ற சைய்சயாடு நின்ற சவய்பயான் - (பபருங்காற்று
எழுந்ைகபாது) கடதலப் கபான்று கலக்கமுற்று உடம்புடகன நின்ற
பவம்தமயுதடய அகம்பன்; மிடலுமட இடக்மக ஓச்சி - வலிதம மிக்க ைனது
இடக்தகயிதன ஓங்கி; அய்யமன அலங்கல் ஆகத்து அடித்தனன் - அனுமதன
பவற்றி மாதல விளங்கும் மார்பின் கண்கண அடித்ைான்; அடித்த ஓமெ - அங்ஙனம்
அடித்ைலால் எழுந்ை கபகராதச; வயிரக்குன்றத்து உருமின் ஏறு - திண்ணிய
வயிரமதலயில் கபரிடியானது; ஒய்சயன இடித்தது ஒத்த - விதரந்து வீழ்ந்ைதை
ஒத்திருந்ைது.

(137)

8578. அடித்தவன் தன்மன பநாக்கி, அெனிஏறு அமனய தண்டு

பிடித்து நின்பறயும் எற்றான், ‘சவறுங் மகயான்;
பிமழயிற்று’ என்னா,
ைடித்து வாய், இடத்த மகயால் ைார்பிமடக் குத்த, வாயால்
குடித்து நின்று உமிழ்வான் என்னக் கக்கினன், குருதி
சவள்ளம்.

அடித்தவன் தன்மன பநாக்கி - அனுமன் (ைன்தன) அடித்ைவனாகிய

அகம்பதன கநாக்கி; சவறுங்மகயான் பிமழயிற்று என்னா - இவன் (ஆயுைம்
எடாை) பவறுங்தகயிதன உதடயான் (இவதன ஆயுைத்ைால் ைாக்குைல்)
குற்றமுதடய பசயலாம் என எண்ணி; அெனி ஏறு அமனய தண்டு பிடித்து நின்பறயும்
எற்றான் - இடிகயற்றிதனப் கபான்ற ைண்டாயுைத்தைத்ைான் பிடித்திருந்தும்
(அைதனக் பகாண்டு) ைாக்காைவனாய்; வாய் ைடித்து இடத்தமகயால் ைார்பிமடக்
குத்த - வாயிதன மடித்துக்பகாண்டு ைனது இடக்தகயினால் அவ்வகம்பனுதடய
மார்பின் கண்கண குத்ை; குருதி சவள்ளம் வாயால் குடித்து நின்று - (அவ்வரக்கன்)
உதிரப் பபருக்கிதன (முன்னம்) வாயினால் பருகி நின்று; உமிழ்வான் என்னக்
கக்கினான் - (இப்கபாது) உமிழுகின்றவதனப்கபாலக் கக்கினான்.

(138)

8579. மீட்டும் அக் மகயால் வீசி, செவித்தலத்து எற்ற, வீழ்ந்தான்;

கூட்டினான் உயிமர, விண்பணார் குழாத்திமட; அரக்கர்
கூட்டம்
காட்டில் வாழ் விலங்கு ைாக்கள் பகாள் அரி கண்ட என்ன,
ஈட்டம் உற்று எதிர்ந்த எல்லாம் இரிந்தன, திமெகள் எங்கும்.
மீட்டும் அக்மகயால் வீசி செவித்தலத்து எற்ற வீழ்ந்தான் - திரும்பவும் (அனுமன்)
அவ்விடது கரத்தினாகல ஓங்கி (அகம்பனது) கன்னத்திகல அதறந்து ைாக்க
வீழ்ந்ைவனாய்; உயிமர விண்பணார் குழாத்திமட கூட்டினான் - ைனது உயிதரத் கைவர்
குழாத்திதடச் பசலுத்தி இறந்துபட்டான்; ஈட்டம் உற்று எதிர்ந்த அரக்கர் கூட்டம்
எல்லாம் - (அவ்வளவில் கபார்க்களத்தில் திரண்டு நின்று, எதிர்ந்ை அரக்கர் கூட்டம்
அதனத்தும்; பகாள் அரி கண்ட காட்டில் வாழ் விலங்கு ைாக்கள் என்ன - சிங்கத்தைக்
கண்ட காட்டில் வாழுகின்ற விலங்குகதளப் கபான்று; திமெகள் எங்கும் இரிந்தன -
எல்லாத் திக்குகளிலும் நிதலகுதலந்து பசன்றன.
(139)
அனுமன் முைலிகயார் ஒருவதர ஒருவர் காணாது திதகத்ைல்
8580. ஆர்க்கின்ற குரலும் பகளான்; இலக்குவன் அெனி ஏற்மறப்
பேர்க்கின்ற சிமலயின் நாணின் பேர் ஒலி பகளான்; வீரன்
யார்க்கு இன்னல் உற்றது என்ேது உணர்ந்திலன்;
இமெப்போர் இல்மல;
போர்க் குன்றம் அமனய பதாளான் இமனயது ஓர்
சோருைல் உற்றான்.

போர்க்குன்றம் அமனய பதாளான் - பபாருைல் பைாழிதல உதடயதும்

மதலயிதன ஒத்ைதுமாகிய கைாள்கதள உதடய அனுமன்; ஆர்க்கின்ற குரலும்
பகளான் - (மீண்டு வந்ை வானர வீரர்) ஆரவாரிக்கின்ற குரதலக் ககட்டிலன்; அெனி
ஏற்மறப் பேர்க்கின்ற - கபரிடியின் ஒலிதயயும் அடக்கவல்ல; இலக்குவன் சிமலயின்
நாணின் பேர் ஒலி பகளான் - இலக்குவனது வில் நாணின் கபபராலிதயயும்
ககட்டிலன்; வீரர் யார்க்கு இன்னல் உற்றது என்ேது உணர்ந்திலன் - (ைன்)
கசதனதயச் கசர்ந்ை வீரர்களில் இன்னார்க்கு இன்ன துன்பம் கநர்ந்ைது என்பைதனயும்
அறிந்திலன்; இமெப்போர் இல்மல - அவற்தற அறிந்து கூறுகவாரும் இல்தல;
இமனயது ஓர் சோருைல் உற்றான் - (இந்நிதலயில்) இத்ைதகயது என ஒப்புதம
கூறவியலாை ஓர் பபருந்துயரத்தை அதடந்ைான்.
 (140) 8581. வீசின நிருதர் பெமன பவமலயில்
சதன்பைல் திக்கின்
பயாெமனஏழு சென்றான் அங்கதன்; அதனுக்கு அப்ோல்,
ஆமெயின் இரட்டி சென்றான் அரி குலத்து அரென்;
அப்ோல்,
ஈெனுக்கு இமளய வீரன் இரட்டிக்கும் இரட்டி சென்றான்.

வீசின நிருதர் பெமன பவமலயில் - சிைறிய அரக்கர் கசதனயாகிய

கடலினுள்கள; சதன்பைல் திக்கின் - பைன் கமற்குத் திதசயில்; பயாெமன ஏழு
அங்கதன் சென்றான் - ஏழு கயாசதன அளவு (தூரம்) அங்கைன் பசன்றான்;
அரிகுலத்து அரென் - வானர குலகவந்ைனாகிய சுக்கிரீவன்; அதனுக்கு அப்ோல்
ஆமெயின் இரட்டி சென்றான் - அவ்வங்கைன் பசன்ற தூரத்துக்கப்பால் அகை திதசயில்
அைன் இரண்டு மடங்கு (பதினான்கு) கயாசதன அளவு பசன்றான்; ஈெனுக்கு
இமளய வீரன் - இராமபிரானுக்குத் ைம்பியான இலக்குவன்; அப்ோல் இரட்டிக்கும்
இரட்டி சென்றான் - அைற்கு அப்பால் நான்கு மடங்கு (இருபத்து எட்டு) கயாசதன
அளவு பசன்றான்.
(141)

8582. ைற்மறபயார் நாலும் ஐந்தும் பயாெமன ைமலந்து புக்கார்;

சகாற்ற ைாருதியும் வள்ளல் இலக்குவன் நின்ற சூழல்
முற்றினன்-இரண்டு மூன்று காவதம் ஒழிய, பின்னும்
சுற்றிய பெமன நீர்பைல் ோசிபோல் மிமடயும் துள்ளி.
ைற்மறபயார் நாலும் ஐந்தும் பயாெமன ைமலந்து புக்கார் - ஏதனய
பதடத்ைதலவர்கள் நாலு கயாசதனயும், ஐந்து கயாசதனயும் அளகவ (அரக்கர்
கசதனதய) பபாருது (உள்கள) புகுந்ைனர்; பின்னும் சுற்றிய பெமன - அைன் கமலும்
சூழ்ந்து நின்ற பதட; நீர்பைல் ோசிபோல் துள்ளி மிமடயும் - நீர் கமல் பாசி
படர்வதைப் கபான்று விதரந்து பநருங்கும்; சகாற்ற ைாருதியும் - பவற்றி
பபாருந்திய அனுமனும்; வள்ளல் இலக்குவன் நின்ற சூழல் - வள்ளன்தம
பபாருந்திய லக்குவன் நின்ற இடத்திற்கு;

இரண்டு மூன்று காவதம் ஒழியமுற்றினன் - இரண்டு மூன்று காவைங்கள்

இதடயிட்டுச் கசர்ந்ைான்.

(142)

8583. ‘இமளயவன் நின்ற சூழல் எய்துசவன், விமரவின்’ என்று ஓர்

உமளவு வந்து உள்ளம் தூண்ட, ஊழி சவங் காலின்
செல்வான்,
கமளவு அருந் துன்ேம் நீங்கக் கண்டனன் என்ே ைன்பனா-
விமளவன செருவில் ேல் பவறு ஆயின குறிகள் பைய.

ஓர் உமளவு வந்து உள்ளம் தூண்ட - (இலக்குவதனக் காணாதமயால்

உண்டாக்கிய) ஒரு துயரந்கைான்றித் ைன் உள்ளத்தைத் தூண்டுைலால்; இமளயவன்
நின்ற சூழல் எய்துசவன் விமரவின் என்று - இதளகயானாகிய இலக்குவன் நின்ற
இடத்திதன விதரவில் அதடகவன் என்று; ஊழி சவங்காலின் செல்வான் -
ஊழிக்காலத்து வீசும் பபருங்காற்றிதனப் கபான்று விதரந்து பசல்பவனாகிய
அனுமன்; விமளவன செருவில் பைய ேல்பவறு ஆயின குறிகள் - (இலக்குவனால்
அங்கு) நிகழ்வனவாகிய கபார்ச் பசயல்களில் பபாருந்திய பல்கவறு
அதடயாளங்கதள; கமளவு அருந்துன்ேம் நீங்கக் கண்டனன் - நீக்குைற்கரிய ைன்
மனத் துயரம் நீங்கும்படி கண்டான்.

(143)

8584. ஆமனயின் பகாடும், பீலித் தமழகளும், ஆரத்பதாடு

ைான ைா ைணியும், சோன்னும், முத்தமும், சகாழித்து வாரி,
மீன் என அங்கும் இங்கும் ேமடக்கலம் மிளிர, வீசும்
பேன சவண் குமடய ஆய, குருதிப் பேர் ஆறு கண்டான்.

ஆமனயின் பகாடும், பீலித் தமழகளும் - யாதனத் ைந்ைங்கதளயும் மயிற்

பிச்சங்கதளயும்; ஆரத்பதாடு ைானைா ைணியும் - மாதலககளாடு பபருதம மிக்க
இரத்தினங்கதளயும்; சோன்னும், முத்தமும் சகாழித்து வாரி - பபான்தனயும்
முத்துக்கதளயும், பகாழித்து வாரிக்பகாண்டு; ேமடக்கலம் மீன் என அங்கும் இங்கும்
மிளிர - (ஒளி மிக்க வாள் முைலான) ஆயுைங்கள் மீன்கதளப் கபான்று விளங்க;
வீசும் பேன சவண்குமடய ஆய, குருதிப்போர் ஆறு கண்டான் - வீசிபயாதுக்கும்
நுதரகதள பயாத்ை பவண் குதடகதளத் ைன்னகத்கை பகாண்டு பசல்வனவாகிய
இரத்ைப் கபராறுகதள (அனுமன்) கண்டான்.

(144)

8585. ஆமெகள்பதாறும் சுற்றி அமலக்கின்ற அரக்கர்தம்பைல்

வீசின ேகழி, அற்ற தமலசயாடும் விசும்மே முட்டி,
ஓமெயின் உலகம் எங்கும் உதிர்வுற, ஊழி நாளில்
காசு அறு கல்லின் ைாரி சோழிவபோல், விழுவ கண்டான்.*

ஆமெகள் பதாறும் சுற்றி அமலக்கின்ற அரக்கர் தம்பைல் - திதசகள் கைாறும்

சூழ்ந்து வதளத்துப் கபார் பசய்கின்ற அரக்கர்களின் கமகல; வீசின, ேகழி, அற்ற
தமலசயாடும் விசும்மே முட்டி - (இலக்குவன்) ஏவிய அம்புகள் அறுபட்ட
ைதலககளாடு வான முகட்தடச் பசன்று முட்டி; ஓமெயின் உலகம் எங்கம் உதிர்வுற -
பபரு முழக்கத்துடன் உலகம் எங்கும் பபாடியாய்ச் சிைர்ந்து உதிருமாறு;
ஊழிநாளில் காசு அறு கல்லின் ைாரி - ஊழி முடிவில் குற்றமற்ற கல்மதழ;
சோழிவபோல் விழுவ கண்டான் - பசாரிவனவற்தறபயாத்து (ைதரயில்)
வீழ்வனவற்தற (அனுமன்) கண்டான்.

(145)

8586. ைான பவல் அரக்கர் விட்ட ேமடக்கலம், வான ைாரி

ஆன வன் ேகழி சிந்த, திமெசதாறும் சோறிபயாடு அற்று
மீன் இனம் விசும்பின்நின்றும் இருள் உக விழுவ போல,
கானகம் சதாடர்ந்த தீயின் சுடுவன ேலவும் கண்டான்.
ைானபவல் அரக்கர் விட்ட ேமடக்கலம் வானைாரி - (வீரத்தில் குதறயாை) பபருதம
வாய்ந்ை கவற்பதடதய உதடய அரக்கர்கள் விடுவித்ை ஆயுைங்களாகிய பபரு
மதழதய; ஆனவன் ேகழி சிந்த - அத்ைதகய வீரத்ைன்தம உதடயவனாகிய
இலக்குவன் (எய்ை) அம்புகள் துணிக்க; திமெசயாடும் சோறிபயாடு அற்ற - (அதவ)
திக்குகள் கைாறும் தீப்பபாறிககளாடும் துணிபட்டுத் (ைதரயில்)
வீழ்வன; மீன் இனம் விசும்பினின்றும் இருள் உக வீழ்வபோல - விண்மீன்
பைாகுதிகள் வானத்தினின்றும் இருள் பகட வீழ்வனவற்தறப் கபான்று
(விழுவனவாகி); கானகம் சதாடர்ந்த தீயின் சுடுவன ேலவுங் கண்டான் - காட்டிற்
பற்றிய பபருந்தீயிதனபயாத்துச் சுடுவன பலவற்தறயும் (அனுமன்) கண்டான்.
(146)

8587. அருளுமடக் குரிசில் வாளி, அந்தரம் எங்கும் தாம் ஆய்,

சதருள் உறத் சதாடர்ந்து வீசிச் செல்வன, பதவர் காண
இருளிமடச் சுடமல ஆடும் எண் புயத்து அண்ணல் வண்ணச்
சுருளுமடச் ெமடயில் கற்மறச் சுற்று எனச் சுடர்வ,
கண்டான்.

அருளுமடக் குரிசில் வாளி - அருட்குணமுதடய ைதலவனாகிய இலக்குவன்

எய்ை அம்புகள்; அந்தரம் எங்கும் தாம் ஆய் - ஆகாயபமங்கும் ைாகமயாய் பரவி;
சதருள் உறத் சதாடர்ந்து வீசிச் செல்வன - (வீரர்கள் யாவரும் இருள் நீங்கித்) பைளிவு
பபறுமாறு பைாடர்ந்து ஒளிவீசி (உயர்ந்து) பசல்பதவ; பதவர் காண இருளிமடச்
சுடமல ஆடும் - கைவபரல்லாம் காணுமாறு நள்ளிருளில் சுடுகாட்டகத்கை
நடம்புரியும்; எண் புயத்து அண்ணல் வண்ணச் சுருளுமடச் ெமடயின் கற்மறச் சுற்று
என - எண் கைாள் ஈசனாகிய சிவபபருமானின் அழகு வாய்ந்ை சுருளுைதலக்
பகாண்ட சதடத் பைாகுதியின் சுற்றுப் கபான்று; சுடர்வ கண்டான் - ஒளி பசய்வதைக்
கண்ணுற்றான். (அனுமன்)

(147)

8588. சநய் உறக் சகாளுத்தப்ேட்ட சநருப்பு என, சோருப்பின்

ஓங்கும்
சைய் உறக் குருதித் தாமர விசும்பு உற, விளங்குகின்ற-
அய்யமன, கங்குல் ைாமல, அரசு என அறிந்து, காலம்,
கய் விளக்கு எடுத்தது என்ன-கவந்தத்தின் காடு கண்டான்.
சநய்யுறக் சகாளுத்தப்ேட்ட சநருப்பு என - பநய்யிட்டு எரிக்கப் பபற்ற தீயிதனப்
கபான்று; சோருப்பின் ஓங்கும் சைய்யுறக் - மதல கபான்று உயர்ந்து நிற்கும்
உடலினின்றும் மிகுதியாக; குருதித் தாமர விசும்பு உற விளங்குகின்ற - (எழுந்ை)
குருதிப்பபருக்கு ஆகாயத்தின் உற விளங்கி நின்றதம; அய்யமன அரசு என
அறிந்து - இலக்குவதன அரச குமாரன் என அறிந்து; கங்குல், ைாமல, காலம் கய்
விளக்கு எடுத்தது என்ன - இருளுடன் கூடிய இரவுக் காலக் தகவிளக்கு ஏந்தினாற்
கபான்று; கவந்தத்தின் காடு கண்டான் - கவந்ைங்களின் மிகுதிதய (அனுமன்)
கண்டான்.

(148)

8589. ஆள் எலாம் இழந்த பதரும் ஆமனயும் ஆடல் ைாவும்,

நாள் எலாம் எண்ணினாலும் சதாமலவு இலர் நாதர் இன்றி,
தாள் எலாம் குமலய ஓடித் திரிவன, தாங்கல் ஆற்றும்
பகாள் இலா ைன்னன் நாட்டுக் குடி எனக் குமலவ கண்டான்.

ஆள் எலாம் இழந்த பதரும் ஆமனயும் ஆடல் ைாவும் - (பசலுத்தும்) வீரர்கதள

இழந்து பவறுதமயுற்ற கைரும், யாதனயும் பவற்றி மிக்க குதிதரயும்; நாள் எலாம்
எண்ணினாலும் சதாமலவு இலா - (வாழ்) நாட்கபளல்லாம் (இருந்து) எண்ணினாலும்
எண்ணத் பைாதலயாைனவாம்; நாதர் இன்றி, தாள் எலாம் குமலய ஓடித் திரிவன -
(அங்ஙனம் ைம்தமச் பசலுத்தும்) ைதலவர்களின்றி கால்கபளல்லாம் குதலந்து
ைளருமாறு (நிதலபபறாது) ஓடித் திரிபதவ; தாங்கல் ஆற்றும் பகாள் இலா ைன்னன் -
ைாங்கிக் காக்கும் பகாள்தக இல்லாை (பகாடுங்ககால்) மன்னனது; நாட்டுக்குடி எனக்
குமலவு கண்டான் - நாட்டிலுள்ள குடி மக்கதளப் கபான்று நிதலகுதலந்து
சிதைவனவற்தற கமலும் அனுமன் கண்டான்.

(149)

8590. மிடல் சகாளும் ேகழி ைாரி, வானினும் மும்மை வீசி,

ைடல் சகாளும் அலங்கல் ைார்ேன் ைமலந்திட, உமலந்து
ைாண்டார்
உடல்களும், உதிர நீரும், ஒளிர் ேமடக்கலமும், உற்ற
கடல்களும், சநடிய கானும், கார் தவழ் ைமலயும்,
கண்டான்.

ைடல் சகாளும் அலங்கல் ைார்ேன் - இைழ்கதள உதடய மலர் மாதலதய

அணிந்ைவனான இலக்குவன்; மிடல் சகாளும் ேகழி ைாரி - வன்தம பபாருந்திய
அம்பு மதழயிதன; வானினும் மும்மை வீசி ைமலந்திட - கமகத்தைக் காட்டிலும்
மூன்று மடங்கு பசாரிந்து கபார் பசய்ைதமயால்; உமலந்து ைாண்டார் -உயிர்
நீங்கியவராகிய அரக்கரின்; உடல்களும் உதிர நீரும் ஒளிர்ேமடக்கலமும் -
உடல்களும், இரத்ைப் புனலும், ஒளி பசய்கின்ற கபார்க்கருவிகளும் உற்ற -
பபாருந்திய (அவற்றாலாகிய); கடல்களும் சநடிய கானும் கார்தவழ் ைமலயும்
கண்டான் - கடல்கதளயும், பரந்ை காட்டிதனயும் கமகந்ைவழ்கின்ற மதலதயயும்
(அனுமன்) கண்டான்.

(150)

8591. சுழித்து எறி ஊழிக் காலின் துருவினன் சதாடரும்

பதான்றல்,
தழிக் சகாண்ட குருதி பவமல தாவுவான், ‘தனிப் பேர்
அண்டம்
கிழித்தது, கிழித்தது’ என்னும் நாண் உரும்ஏறு பகட்டான்;
அழித்து ஒழி காலத்து ஆர்க்கும் ஆர்கலிக்கு இரட்டி
ஆர்த்தான்.

சுழித்து எறி ஊழிக்காலின் - (எல்லாப்பபாருள்கதளயும்) சுழற்றி வீசும் யுகமுடிவுக்

காலத்தின் பபருங்காற்றுப்கபால; துருவினன் சதாடரும் பதான்றல் -
(இலக்குவதனத்) கைடிச் பசல்லும் பபருதம மிக்கவனாகிய அனுமன்; தழிக்சகாண்ட
குருதி பவமல தாவுவான் - (நாற்புறத்தும்) வதளத்துக் பகாண்டுள்ள குருதி
நீர்க்கடதலத் ைாவிக் கடந்து பசல்லுபவன்; தனிப்பேர் அண்டம் கிழித்தது, கிழித்தது
என்னும் - ைனித்துள்ள இப்பபரிய அண்டத்தைக் கிழித்ைது கிழித்ைது என்னும்படியாக
(எழுந்ை)! நாண் உரும் ஏறு பகட்டான் - (இலக்குவனது) வில் நாணின் ஒலியாகிய
இடி ஓதசயிதனக் ககட்டவனாகி; அழித்து ஒழி காலத்து ஆர்க்கும் - (எல்லாப்
பபாருள்கதளயும்) அழித்பைாழிக்கின்ற ஊழி முடிவுக்காலத்தில் ஆரவாரித்து
ப்பபாங்கி) எழும்; ஆர்கலிக்கு இரட்டி ஆர்த்தான் - கடதலக் காட்டிலும்
பபருமுழக்கம் பசய்ைான்.

(151)

அனுமதனத் ைழுவி, இலக்குவன் கசதனயின் நிதலதம உசாவுைல்

8592. ஆர்த்த பேர் அைமல பகளா, அணுகினன் அனுைன்; ‘எல்லா
வார்த்மதயும் பகட்கல் ஆகும்’ என்று, அகம் ைகிழ்ந்து,
வள்ளல்
ோர்ப்ேதன் முன்னம் வந்த வணங்கினன், விெயப் ோமவ
தூர்த்தமன; இமளய வீரன் தழுவினன், இமனய சொன்னான்:
ஆர்த்த பேர் அைமலபகளா - ஆரவாரித்ை (அனுமனின்) கபபராலியிதனக்
ககட்டு; ‘அனுைன் அணுகினன்’ - அனுமன் (இங்கு) வந்து கசர்ந்ைான்;
எல்லாவார்த்மதயும் பகட்கல் ஆகும் - (அவன் வாயிலாக) எல்கலாருதடய
பசய்திகதளயும் ககட்டறியலாம்; என்று அகம் ைகிழ்ந்து - என்று ைன்னுள்ளத்கை
மகிழ்ச்சியுற்று; வள்ளல் ோர்ப்ேதன் முன்னம் - வள்ளன்தமயுதடகயானாகிய
இலக்குவன், (அவ்வனுமதனத் திரும்பிப்) பார்ப்பைற்கு முன்கன; வந்து
வணங்கினன் - (அவன் இலக்குவதன) அதடந்து வணங்கினான்; இமளயவீரன் -
(இராமனுக்கு) இதளய வீரனாகிய இலக்குவன்; விெயப்ோமவ தூர்த்தமன - பவற்றி
மங்தகதயக் காமுற்றவனாகிய அனுமதன; தழுவினன் இமனய சொன்னான் -
ைழுவிக் பகாண்டவனாய் (ப்பின்வருமாறு) இவ்வார்த்தைகதளக் கூறினான்.

விசயப்பாதவ - பவற்றி மங்தக, தூர்த்ைன் - காமுகன், அனுமன். அனுமன்

தநட்டிக பிரம்மசாரியாக இருந்தும் பலரும் ைழுவிய பவற்றி மங்தகதய அவனும்
ைழுவியைாகக் பகாண்டு அவதனத் தூர்த்ைன் எனக் கூறிய நயம் உணர்ந்து
மகிழ்ைற்பாலது. பலருந்ைழுவியவதளக் காமுகதனயன்றிப் பிறர் ைழுவாராைலின்
தூர்த்ைன் என்றார்.

(152)

8593. ‘அரி குல வீரர், ஐய! யாண்மடயர்? அருக்கன் மைந்தன்

பிரிவு உமனச் செய்தது எவ்வாறு? அங்கதன்
சேயர்ந்தது எங்பக?
விரி இருள் ேரமவச் பெமன சவள்ளத்து விமளந்தது
ஒன்றும்
சதரிகிசலன்; உமரத்தி’ என்றான். சென்னிபைல்
மகயன் சொல்வான்.

ஐய! அரிகுல வீரர் யாண்மடயர்? - ‘ைதலதம சான்றவகன! (அனுமகன) குரக்குக்

குலத்து வீரர்கள் எவ்விடத்கை உள்ளார்கள்? அருக்கன் மைந்தன் பிரிவு உமனச்
செய்தது எவ்வாறு? - சூரியன் மகனான சுக்ரீவன் உன்தன விட்டுப் பிரிந்து பசன்றது
எவ்வாறு? அங்கதன் சேயர்ந்தது எங்பக? - அங்கைன் பசன்றது எங்கக? விரிஇருள்
ேரமவச் பெமன சவள்ளத்து - பரந்ை இருட்கடலில் கலந்ை கசதன பவள்ளத்தில்;
விமளந்தது ஒன்றும் சதரிகிசலன் உமரத்தி என்றான் - நிகழ்ந்ை பசயல் எதையும்
அறிந்திகலன், (இவற்தற விளங்கச்) பசால்வாயாக என (இலக்குவன்) வினவினான்;
சென்னிபைல் மகயன் சொல்வான் - (அது ககட்ட அனுமன்) ைதலகமல் குவித்ை
தகயனாய் (ப்பின் வருமாறு மறுபமாழி) கூறுவானாயினன்.

(153)

அனுமன் மறுபமாழி
8594. ‘போயினார் போயவாறும், போயினது அன்றிப் போரில்
ஆயினார் ஆயது ஒன்றும், அறிந்திசலன், ஐய! யாரும்
பையினார் பைய போபத சதரிவது, விமளந்தது’ என்றான்-
தாயினான் பவமலபயாடும் அயிந்திரப் ேரமவதன்மன.
பவமலபயாடும் அயிந்திரப் ேரமவதன்மனத் தாயினான் - கடலுடன்
ஐந்திரவியாகரணமாகிய கடதலயும் கடந்ைவனாகிய அனுமன்; ஐய! போயினார்
போயவாறும் போயினது அன்றி - (இலக்குவதன கநாக்கி) ைதலவதன! கபார்கமற்
பசன்றவர்களாகிய அவர்கள் (ைம்தம எதிர்த்ை பதகவர்கதளத் பைாடர்ந்து)
கபாயினதைத் ைவிர; போரில் ஆயினார் ஆயது ஒன்றும் அறிந்திசலன் - கபாரில்
ஈடுபட்கடாராகிய அவர்களிதடகய நிகழ்ந்ை பசய்தி எதுவும் அறியப்
பபற்றிகலன்; யாரும் பையினார் பையபோபத - (கபாரில்) பபாருந்தியவர்களாகிய
அவர்கள் வரும் (இங்கு மீண்டு) வந்ைகபாது ைான்; விமளந்தது சதரிவது’ என்றான் -
(அங்கு) நிகழ்ந்ைவற்தற அறிைல் கூடும்’ என்று கூறினான்.

(154)

8595. ‘ைந்திரம் உளதால், ஐய! உணர்வுறும் ைாமலத்து; அஃது உன்

சிந்மதயின் உணர்ந்து, செய்யற்ோற்று எனின், செய்தி;
சதவ்வர்
தந்திரம்அதமனத் சதய்வப் ேமடயினால் ெமைப்பின்
அல்லால்,
எந்மத! நின் அடியர் யாரும் எய்தலர், நின்மன’ என்றான்.
ஐய!, உணர்வுறும் ைாமலத்து ைந்திரம் உளது - ‘ஐயகன! (பதகவரது மாதயயாற்
பபாருந்திய மயக்கம் நீங்கி) நல்லுணர்விதன அதடயச் பசய்யும் இயல்பினைாகிய
உபாயம் ஒன்று உள்ளது; அஃது உன் சிந்மதயின் உணர்ந்து - அைதன நின் மனத்தின்
கண்கண ஆராய்ந்து பைளிந்து; செய்யற்ோற்று எனின், செய்தி - (இப்பபாழுது)
பசய்யத்ைக்கைாயின் அைதனச் பசய்வாயாக; சதவ்வர் தந்திரம் இதமன -
பதகவருதடய சூழ்ச்சித்திறமாகிய இம்மயக்கத்திதன; சதய்வப்ேமடயினால்
ெமைப்பின் அல்லால் - பைய்வத்ைன்தம வாய்ந்ை அத்திரங்களால் பசய்ைால் அன்றி;
எந்மத! நின் அடியர் யாரும் எய்தலர் நின்மன’ என்றான் - எந்தைகய நின்
அடித்பைாண்டராகிய வானரவீரர்கள் எவரும் (மயக்கந்பைளிந்து) நின்தன
வந்ைதடயும் ஆற்றலுதடயவர் அல்லர்’ என (அனுமன் இலக்குவனுக்கு) கூறினான்.
(155)

இலக்குவன் சிவன்பதட பைாடுத்ைல்

8596. ‘அன்னது புரிசவன்’ என்னா, ஆயிர நாைத்து அண்ணல்-
தன்மனபய வணங்கி வாழ்த்தி, ெரங்கமளத் சதரிந்து தாங்கி,
சோன் ைமல வில்லினான்தன் ேமடக்கலம் சோருந்தப் ேற்றி,
மின் எயிற்று அரக்கர்தம்பைல் ஏவினான்-வில்லின்
செல்வன்.
வில்லின் செல்வன் - விற்பறாழில் வன்தமயாகிய பசல்வத்தை உதடய
இலக்குவன்; அன்னது புரிசவன் என்னா - (நீ கூறிய) “அைதனகய பசய்கவன்” என
(அனுமனுக்குக்) கூறி; ஆயிர நாைத்து அண்ணல் தன்மனபய வணங்கி வாழ்த்தி -
ஆயிரம் திருப்பபயர்கதள உதடயவனாகிய இதறவனாம் இராமபிராதன
வணங்கி, வாழ்த்தி; ெரங்கமளத் சதரிந்துதாங்கி - அம்புகதளத் கைர்ந்பைடுத்து;
சோன்ைமல வில்லினான் தன் ேமடக்கலம் சோருந்தப் ேற்றி - பபான்மயமான
கமருமதலதய வில்லாகக் பகாண்ட சிவபபருமானது பதடக்கலத்திதனப்
பபாருந்தும் படி பசய்து; மின்சனயிற்று அரக்கர் தம்பைல் ஏவினான் - மின்னதல
ஒத்து விளங்கும் ஒளி பபாருந்திய பற்கதள உதடய அரக்கரின் மீது பசலுத்தினான்.

ஆயிரம் நாமத்து அண்ணல் - திருமாலின் அவைாரமான இராமபிரான்.

பபான்மதல வில்லினான் - கமருதவ வில்லாகத் ைாங்கிய சிவபபருமான்,
வில்லின் பசல்வன் - இலக்குவன். அனுமன் குறித்ைபடி பசய்ய முடிவுபசய்ை
இலக்குவன், இராமபிராதனத் தியானித்து அம்புகதளத் கைர்ந்பைடுத்து அதில்
பாசுபை அத்திரத்திதனப் பபாருந்ைச் பசய்து அரக்கரின் கமல் ஏவினான் என்பைாம்.
தசவ - தவணவ கவறுபாடு உயர்ந்கைாரிடம் இல்தல என்ற குறிப்பு இப்பாடலில்
அதமந்துள்ளதம உணரத் ைக்கது.

(156)

8597. முக்கணான் ேமடமய மூட்டி விடுதலும், மூங்கில் காட்டில்

புக்கது, ஓர் ஊழித் தீயின், புறத்தின் ஓர் உருவும் போகாது
அக் கணத்து எரித்து வீழ்ந்தது, அரக்கர்தம் பெமன; ஆழித்
திக்கு எலாம் இருளும் தீர்ந்த; பதவரும் ையக்கம் தீர்ந்தார்.

முக்கணான் ேமடமய மூட்டி விடுதலும் - (இலக்குவன்) சிவபபருமானது

பதடக்கலத்தைத் பைாடுத்துச் பசலுத்திய அளவில்; மூங்கில் காட்டில் புக்கது ஓர்
ஊழித் தீயின் - மூங்கில் காட்டில் பற்றியபைாரு ஊழிக்காலத்தீயிதனப் கபான்று;
புறத்தின் ஓர் உருவும் போகாது - புறத்கை ஒரு பபாருளும் ைப்பிப் கபாகாைவாறு;
அரக்கர்தம் பெமன அக்கணத்து எரிந்து வீழ்ந்தது - அரக்கர் கசதன அப்பபாழுகை
எரிந்து வீி்ழ்ந்ைது; ஆழித்திக்சகலாம் இருளும் தீர்ந்த - கடதல எல்தலயாக உதடய
திதசகள் அதனத்தும் இருள் நீங்கப்பபற்றன; பதவரும் ையக்கம் தீர்ந்தார் -
கைவர்களும் திதகப்பு நீங்கப்பபற்றனர்.
(157)

8598. பதவர்தம் ேமடமய விட்டான் என்ேது சிந்மத செய்யா,

ைா சேருந் பதரில் நின்ற ைபகாதரன் ைமறயப் போனான்;
யாவரும் இரிந்தார் எல்லாம், இன ைமழ கழிய ஆர்த்து,
பகா இளங் களிற்மற வந்து கூடினார்; ஆடல் சகாண்டார்.

பதவர்தம் ேமடமய விட்டான் - (இலக்குவன்) கைவர்க்குரிய (திறல்மிக்க

பாசுபைாத்திரத்தை) பதடக்கலத்தை ஏவினான்; என்ேது சிந்மத செய்யா -
என்பைதன மனத்தில் எண்ணி; ைாசேருந்பதரில் நின்ற ைபகாதரன் -
மிகப்பபருந்கைரில் (அதனத்தையும் பார்த்துக்பகாண்டு) நின்றவனாகிய மககாைரன்;
ைமறயப் போனான் - (ைான்ஏவிய) மாதய மதறந்பைாழியத் ைானும்
அவ்விடத்தைவிட்டுப் கபாயினன்; யாவரும் இரிந்தார் எல்லாம் - (ஒருவதர விட்டு
ஒருவர் பிரிந்ை நிதலயில் கபாராற்றிய) வானரத்ைதலவர் யாவரும் (கபாரில்)
நிதலகுதலந்து ஓடிய எல்கலாருடனும்; இனைமழ கழிய ஆர்த்து - கமகக்
கூட்டங்கள் பின்னிடுமாறு ஆரவாரித்து; பகா இளங்களிற்மற - ைதலதமசான்ற
இளங்களிறு கபான்றவனாகிய இலக்குவதன; வந்து கூடினார் ஆடல் சகாண்டார் -
வந்து சூழ்ந்ைவராய் (மகிழ்ச்சி மிகுதியால்) கூத்ைாடத் பைாடங்கினார்.

(158)

8599. யாவர்க்கும் தீது இலாமை கண்டு கண்டு, உவமக ஏற,

பதவர்க்கும் பதவன் தம்பி திரு ைனத்து ஐயம் தீர்ந்தான்;
காவல் போர்க் குரங்கின் பெமனக் கடல் எனக் கலந்து
புல்ல,
பூ வர்க்கம் இமைபயார் தூவ; சோலிந்தனன்; தூதர்
போனார்.
பதவர்க்கும் பதவன் தம்பி - கைவாதி கைவனாகிய இராமபிரானின் ைம்பியாகிய
இலக்குவன்; யாவர்க்கும் தீது இலாமை - (ைன் கசதனயிலுள்ளார்) யாவர்க்கும்
எவ்விை இதடயூறும் கநராை ைன்தமயிதன; கண்டு கண்டு உவமக ஏற -
விடாமல் பார்த்து மகிழ்ச்சி மிகக் பகாண்டவனாய்; திருைனத்து ஐயம் தீர்ந்தான் - (ைான்
முன்புபகாண்ட) சந்கைகம் தீர்ந்ைவனாகி; காவல் போர்க் குரங்கின் பெமன - (ைனது)
காவலிற் கபார் புரியும் குரங்குப்பதட; கடல் எனக் கலந்து புல்ல - கடல்
கபாலத்திரண்டு (ைன்தன) பநருங்கி நிற்க; இமைபயார் பூவர்க்கம் தூவ - வானவர்
மலர்வதககதளத் தூவ; சோலிந்தனன் - விளங்கி நின்றான்; தூதர் போனார் -
தூைர்கள் (இச்பசய்தியிதனக் கூற இராவணனிடம்) பசன்றனர்.

(159)
தூைர் இராவணனுக்கும் இந்திரசித்திற்கும் பசய்தி கூறுைல்
8600. இலங்மகயர் பகாமன எய்தி, எய்தியது உமரத்தார், ‘நீவிர்
விலங்கினிர் போலும்; சவள்ளம் நூற்மற ஓர் வில்லின்,
பவழக்
குலங்களிபனாடும் சகால்லக் கூடுபைா?’ என்ன, ‘சகான்மற
அலங்கலான் ேமடயின்’ என்றார. ‘அன்னபதல், ஆகும்’
என்றான்.

இலங்மகயர் பகாமன எய்தி - (பசன்ற தூைர்கள்) இலங்தகயர் கவந்ைனாகிய

இராவணதன அதடந்து; எய்தியது உமரத்தார் - (கபார்க்களத்தில்) நிகழ்ந்ை
பசய்திதய எடுத்துதரத்ைார்கள்; நீவிர் விலங்கினர் போலும் - (அது ககட்ட
இராவணன் அத்தூைர்கதள கநாக்கி) நீங்கள் (அஞ்சி) விலகித் திரும்பினீர் கபாலும்;
பவழக் குலங்களிபனாடும் - யாதனக் கூட்டத்துடன்; சவள்ளம் நூற்மற - நூறு
பவள்ளம் கசதனகதளயும்; ஓர் வில்லின் சகால்லக் கூடுபைா - ஒரு வில்லாகல
பகான்பறாழித்ைல கூடுகமா?; என்ன - என்று ககட்க; சகான்மற அலங்கலான்
ேமடயின் என்றார் - பகான்தற மாதல அணிந்ை சிவபபருமானின்
பதடக்கலமாகிய பாசுபைாத்திரத்தினால் (இவ்வாறு நம் கசதன அழிவுற்றது) எனத்
தூைர் விதட கூறினார்; ‘அன்னபதல், ஆகும்’ என்றான் - (அைதனக் ககட்ட
இராவணன்) அப்படியானால் அரக்கர் கசதன எல்லாம் அழிவது நிகழ்ந்திருக்கும்
என உடன்பட்டு உதரத்ைான்.

(160)

8601. ‘வந்திலன் இராைன்; பவறு ஓர் ைமல உளான்; உந்மத,

ைாயம்
தந்தன தீர்ப்ோன் போனான், உண்ேன தாழ்க்க; தாழா
எந்மத! ஈது இயன்றது’ என்றார். ‘ைபகாதரன் யாண்மட?’
என்ன,
‘அந்தரத்திமடயன்’ என்றார். இராவணி, ‘அழகிற்று!’
என்றான்.

இராைன் வந்திலன் - இராமன் (கபார் நிகழுமிடத்திற்கு) வந்ைானல்லன்; பவறு

ஓர் ைமல உளான் - (அவன்) கவறு ஓர் மதலயினிடத்கை ைங்கியிருக்கின்றான்;
ைாயம் தந்தன தீர்ப்ோன் உந்மத - நாம்பதகவர் மாட்டுச் பசய்கின்ற
மாதயகதள (அவர்களுக்கு முன்னறிவிப்புச் பசய்து) தீர்ப்பவனாகிய உன் சிறிய
ைந்தை; உண்ேன தாழ்க்கப் போனான் - (வானர கசதனகள்) உண்ணுைற்கு
உரியனவாகிய உணவுகள் வரத் ைாழ்த்ைதமயால் (அவற்தறக்) பகாணர்ைற்குப்
(புறத்கை) கபாயினான்; ‘தாழா எந்மத! ஈது இயன்றது’ என்றார் - (பசயலாற்றுவதில்)
காலந்ைாழாை எந்தை கபால்பவகன! இதுகவ (கபார்க்களத்தில்) நிகழ்ந்ைைாம் எனத்
தூைர்கள் கூறினர்; ‘ைபகாதரன் யாண்மட?’ என்ன - (அைதனக் ககட்ட இந்திர சித்து
‘மககாைரன் எவ்விடத்துள்ளான்? எனவினவ; ‘அந்தரத்திமடயன்’ என்றார் -
‘அவன் ஆகாயத்திடத்கை மதறந்ைனன்’ என (தூைர்)க் கூறினர்; இராவணி
‘அழகிற்று’ என்றான் - இந்திரசித்து (மககாைரன் பசயல்) ‘அழகாயிருக்கிறது என
(இகழ்ந்து) கூறினான்.
(161)

இந்திரசித்ைன் பிரமாத்திரம் ஏவ கவள்வி பசய்ைல்

கலித்துமற

8602. ‘காலம் ஈது’ எனக் கருதிய இராவணன் காதல்.

ஆல ைா ைரம் ஒன்றிமன விமரவினில் அமடந்தான்;
மூல பவள்விக்கு பவண்டுவ கலப்மேகள் முமறயால்
கூலம் நீங்கிய இராக்கதப் பூசுரர் சகாணர்ந்தார்.
 ‘காலம் ஈது’ எனக் கருதிய இராவணன் காதல் - (ைான் பிரமாத்திரம்
விடுவைற்குரிய) காலம் இதுகவ என எண்ணிய இராவணன் மகனாகிய
இந்திரசித்து; ஆலைா ைரம் ஒன்றிமன விமரவினில் அமடந்தான் - பபரியகைார்
ஆலமரத்தின் அடியிடத்தை விதரவாகச் பசன்றதடந்ைான்; கூலம் நீங்கிய இராக்கதப்
பூசுரர் - ஒழுக்க பநறிதய விட்டு விலகிய அரக்கர் குல கவதியர்கள்;
மூலபவள்விக்கு பவண்டுவ - முைன்தமயுதடய கவள்விக்கு கவண்டியதவயான;
கலப்மேகள் முமறயால் சகாணர்ந்தார் - கருவிகதள முதறப்பட (அவ்விடத்திற்குக்)
பகாண்டு கசர்த்ைார்கள்.

இராவணன் காைல் - இராவணனுதடய அன்பிற்குரிய மகன். இங்குக் காைல்

என்னும் பசால் ஆகு பபயராய் அன்பு பசய்ைற்குரிய மகன் என்னும் பபாருதள
உணர்த்திற்று. அசுவத்ைாமன் பாண்டவதரக் பகால்லகவண்டி ஆலமரத்ைடியில்
கவள்வி பசய்ைான் என்பைதன, ‘அந்பநடு மாமதற ஆல மரத்திதட அழி கசதன,
இன்னுயிர் பபற்றிடும் வதகபகாடு மீளவும் இகல்கவபனன்று, உன்னி’ (வி.பார.18
ஆம் கபார் 102) எனப் பாரைம் கூறும். கூலம் - கதர, எல்தல, இங்கு ஒழுக்கம் என்ற
பபாருளில் வந்ைது. அருமதற ஓதி உலகிற்கு அறவழி காட்ட கவண்டிய கவதியர்,
இரக்கபமன்பபைான்றில்லா அரக்கர்க்குத்துதண நின்று அறத்திற்குப் புறம்பாய்
கவள்வி பசய்ைலின் கூலம் நீங்கிய இராக்கைப் பூசுரர் எனப்பட்டனர். ‘பார்ப்பான்
பிறப்பபாழுக்கம் குன்றக் பகடும்’ என்பது வள்ளுவர் வாக்கு. கூலம் நீங்கிய பூசுரர்
என்னாது இராக்கைப் பூசரர் என்றைால் அசுர குருவாகிய பவள்ளிதயப் கபால
இவர்கள் அரக்க சாதிப் புகராகிைர் என்பது கருத்து.

(162)

8603.
அம்பினால் சேருஞ் ெமிமதகள் அமைத்தனன்; அனலில்
தும்மே ைா ைலர் தூவினன்; காரி எள் சொரிந்தான்;
சகாம்பு ேல்சலாடு, கரிய சவள்ளாட்டு இருங் குருதி,
சவம்பு சவந் தமெ, முமறயின் இட்டு, எண்சணயால்
பவட்டான்.

அம்பினால் சேரும் ெமிமதகள் அமைத்தனன் - (இந்திரசித்து) கவள்விக்குரிய

சமித்துக்கதள அம்பினாகலகய அதமத்ைான்; அனலின் தும்மே ைாைலர் தூவினன்
- கவள்வித் தீயில் சிறந்ைதும்தப மலர்கதளத் தூவினான்; காரிஎள் சொரிந்தான் -
கருதம நிறமுதடய எள்ளிதனப் பபய்ைான்; சகாம்பு ேல்சலாடு, கரிய
சவள்ளாட்டு இருங்குருதி - பகாம்பு, பல் ஆகியவற்றுடன் கரிய பவள்ளாட்டினது
பபருகிய குருதிதயயும்; சவம்பு சவந்தமெ முமறயின் இட்டு - கவகக்கூடிய
பவவ்விய ைதசயிதனயும் முதறயாகப் பபய்து; எண்சணயால் பவட்டான் - எள்ளின்
பநய்தயச் பசாரிந்து ஓமம் பசய்ைான்.

காரிஎள் - கரிய எள்; கரிய பவள்ளாடு. காராட்தட - பவள்ளாடு என்பது மங்கல

வழக்கு. இருங்குருதி - நிதறந்து பபருகிய இரத்ைம். நற்கறவதைக்குப் பூவும்,
புனலும், பூசதனக்காம்பபாருளாகத் துர்கைவதைக்கு உயிர்ப்பலி பகாடுத்து
உலககார் வணங்குைல் கபால அரக்கனிடம் இருந்ை பிரம்மாத்திரத்திற்கு உயிர்ப்பலி
இட்டு அைன் அதிகைவதைதய வழிபட்டான் என்பைாம்.

தீயதவ தீதமபயத்ைல் ஒருைதல; இவன் கவள்வியும் அத்ைதகயகை.

கருவிபயன்பது கருத்ைாவின் கருத்தின்படி இயங்குவது.

(163)
பிரமாத்திரத்துடன் இந்திரசித்து வானில் மதறந்திடுைல்
8604. வலம் சுழித்து வந்து எழுந்து எரி, நறு சவறி வயங்கி,
நலம் சுரந்தன சேருங் குறி முமறமையின் நல்க,
குலம் சுரந்து எழு சகாடுமையான், முமறயினில் சகாண்பட,
‘நிலம் சுரந்து எழு சவன்றி’ என்று உம்ேரில் நிமிர்ந்தான்.
எரி நறுசவறி வயங்கி வலஞ் சுழித்து வந்து எழுந்து - (கவள்வியின்) தீயானது
நறுமணத்துடன் வலது புறமாகச் சுழன்று வந்து கமபலழுந்து; நலம் சுரந்தன
சேருங்குறி முமறமையின் நல்க - நன்தமதய விதளவிப்பனவாகிய பபரிய
அறிகுறிகதள முதறப்படி புலப்படுத்திக்காட்ட; குலம் சுரந்து எழு சகாடுமையான்
முமறயினில் சகாண்பட - (அரக்கர்) குலத்தில் ஊற்பறடுத்துப் பபருகும்
பகாடுதமகட்பகல்லாம் நிதலக்களமான இந்திரசித்து (தீவலம் சுழித்ை)
அம்முதறதமயிதன ஆைரவாகக் பகாண்டு; ‘நிலம் சுரந்து எழுசவன்றி’ என்று
உம்ேரில் நிமிர்ந்தான் - ‘பசருநிலத்தில் பவற்றி பபருகித் கைான்றும்’ என்று
(எண்ணயிவனாய்) விசும்பின் கமல் உயர்ந்து பசன்றான்.

யாகத்தீ வலமாகச் சுழன்று எழுவது நற்சகுனமாகக் பகாள்ளப்பட்டது.

எனகவ, இந்திரசித்து ைனக்கு பவற்றி கிதடப்பது உறுதி என எண்ணியவனாய்
வானில் உயர்ந்ைான் என்பைாம்.
அரக்கர் குலமாகிய ஊற்றுச் சுரந்ை பகாடுதமயின் வடிவமாக இந்திரசித்து
வர்ணிக்கப் பபறுகின்றான். நிலம் - கபார்க்களம்.

(164)

8605. விசும்பு போயினன், ைாமயயின் சேருமையான்; பைமலப்

ேசும் சோன் நாட்டவர் நாட்டமும் உள்ளமும் ேடரா,
அசும்பு விண்ணிமட அடங்கினன், முனிவரும் அறியாத்
தசும்பு நுண் சநடுங் பகாசளாடு காலமும் ொர.

ைாமயயின் சேருமையான் - (யாவதரயும் மயக்குந் ைன்தமயாகிய) மாயத்தின்

மிகுதிதய உதடயவனாகிய இந்திரசித்து; தசும்பு நுண் சநடுங்பகாசளாடு காலமும்
ொர - (வானப்பபருபவளியில்) அதசயுந்ைன்தமயனவாகிய நுண்ணிய நீண்ட
ககாள்களுடன் (பவற்றிதயத் ைரும்) காலமும் கசர; விசும்பு போயினன் -
ஆகாயத்தில் பசன்றவனாகி; பைமலப் ேசும்சோன் நாட்டவர் நாட்டமும் உள்ளமும்
ேடரா - கமகலயுள்ள பசிய பபான்மயமான துறக்க உலகத்ைவராகிய
கைவர்களுதடய கண்களும் உள்ளமும் (ஊடுருவிச்) பசல்ல முடியாை; அசும்பு
விண்ணிமட அடங்கினன் - நீர்த்திவதலதய உதடய வானத்திதடயிகல
நுண்ணுருவுதடயவனாய் ஒடுங்கினான்; முனிவரும் அறியார் - (அவனது
இருப்பிதன) முனிவர்களும் அறிய முடியாைவராயினர்.

(165)

மககாைரன் இந்திரவடிவுடன் வந்து பபாருைல்

8606. அமனயன் நின்றனன்; அவ் வழி, ைபகாதரன் அறிந்து,
ஓர்
விமனயம் எண்ணினன், இந்திர பவடத்மத பைவி,
துமன வலத்து அயிராவதக் களிற்றின்பைல் பதான்றி,
முமனவர் வானவர் எவசராடும் போர் செய மூண்டான்.

அமனயன் நின்றனன் - அத்ைன்தமயனாகிய இந்திரசித்து (வானகத்து உருக்கரந்து)

நின்றான்; அவ்வழி ைபகாதரன் அறிந்து ஓர் விமனயம் எண்ணினன் - அப்கபாது
மககாைரன் அைதன அறிந்து ஒரு சூழ்ச்சிச் பசயதலச் பசய்ய எண்ணியவனாய்;
இந்திர பவடத்மத பைவி - இந்திரனது உருவத்தைத்ைான் கமற்பகாண்டு;
துமனவலத்து அயிராவதக் களிற்றின் பைல் பதான்றி - கவகமும் வலிதமயுங்
பகாண்ட ஐராவைக் களிற்றின் கமல் கைான்றி; முமனவர் வானவர் எவசராடும் போர்
செய மூண்டான் - முனிவர் கைவர் முைலியவர்ககளாடும் கபார் புரிய
முதனந்பைழுந்ைான்.
அஃைாவது கைவர் முனிவர் முைலாகனாரும் அறிய முடியாைபடி மதறந்து நின்ற
இந்திரசித்து என்றவாறு, விதனயம் - சூழ்ச்சிச் பசயல். துதனவு - விதரவு; கவகம்.
வலம் - வன்தம, அயிராவைம் - ஐராவைம் - இந்திரனுக்குரிய வாகனமாகிய
பவள்தளயாதன. இந்திரசித்ைன் மதறந்து நின்றதமதய ‘பாம்பறியும் பாம்பின்
கால்’ என்பது கபால மககாைரன் ைன்மாதய வன்தமயால் உணர்ந்ைனன் என்க.

மககாைரன் சூழ்ச்சி - பவற்றிக்களிப்பில் மூழ்கி ஆரவாரித்து நின்ற

வானரப்பதடதயத் திதகப்பதடயச் பசய்ைல். இைனால் கைான்றும் குழப்பம்
இந்திரசித்ைனின் முயற்சிக்கு (பிரமாத்திரம் விடுைற்கு)ப் பபரிதும் துதண நிற்கும்.
என்ன நிகழ்ந்ைது என இலக்குவன் முைலாகனார் உணராமுன்னகம அவர்கதள
வீழ்த்திவிட கவண்டும் என்பது கநாக்கம். அலகைல் அவ்விலக்குவன் இந்திர
சித்ைனின் பிரமாத்திரத்தைத் ைடுத்துவிடுைலும் கூடுமாைலின் என்க.
(166)

8607. ‘அரக்கர், ைானிடர், குரங்கு, எனும் அமவ எலாம் அல்லா

உருக்கள் யா உள, உயிர் இனி உலகத்தின் உழல்வ,
தருக்கும் போர்க்கு வந்தனவாம்’ எனச் ெமைத்தான்;
சவருக்சகாளப் சேருங் கவிப் ேமட குமலந்தது, விலங்கி,
அரக்கர் ைானிடர் குரங்கு எனும் அமவ எல்லாம் அல்லா - (ைன் இனத்ைவராகிய)
அரக்கரும் (பதகவர் இனத்ைவராகிய) மனிைரும் குரங்கும் ஆகிய அதவ அல்லாை;
உருக்கள் யாவுள உயிர் இனி உலகத்தின் உழல்வ - உருவங்கதள உதடயவாய்
இவ்வுலகத்தில் திரிவனவாகிய உயிரினங்கள் யாதவ உள்ளன. அதவ எல்லாமும்
(இப்பபாழுது); தருக்கும் போர்க்கு வந்தனவாம் எனச் ெமைத்தான் - (இலக்குவன்
முைலாகனாகராடு) பசருக்கிச் பசய்யும் கபார்க்கு (துதணபசய்ய) வந்துள்ள
எனக் கண்கடார் கருதும்படி (மககாைரன்ைன் மாயத்ைால்) பதடத்துக் காட்டினான்;
சவருக்சகாளப் சேருங் கவிப்ேமட குமலந்தது விலங்கி - (அதுகண்டு) பபரிய
வானர கசதன அச்சங்பகாண்டு நிதல பகட்டுப் பின் வாங்கியது.

(167)

8608. ‘பகாடு நான்குமடப் ோல் நிறக் களிற்றின்பைல் சகாண்டான்

ஆடல் இந்திரன்; அல்லவர் யாவரும் அைரர்,
பெடர், சிந்தமன முனிவர்கள்; அைர் சோரச் சீறி,
ஊடு வந்து உற்றது என்சகாபலா, நிேம்?’ என உமலந்தார்.

பகாடு நான்குமடப்ோல் நிறக் களிற்றின் பைல் சகாண்டான் - நான்கு ைந்ைங்கதள

உதடய பால் கபான்ற பவண்ணிற யாதன கமல் ஏறி வருபவன்; ஆடல் இந்திரன்;
அல்லவர் யாவரும் அைரர் - வலிதம வாய்ந்ை இந்திரன் (அவதனச் சூழ்ந்துள்ள)
ஏதனகயார் கைவர்கள்; பெடர் சிந்தமன முனிவர்கள் - எஞ்சிகயார் இதறவதன
எண்ணியிருக்கின்ற முனிவர்கள்; அைர் சோரச் சீறி - இங்ஙனம் வானுலகவர்
(நம்மீது பதகயுடன்) கபார் பசய்ைற்குச் சீற்றங்பகாண்டு; ஊடு வந்து உற்றது
என்சகாபலா நிேம்? என உமலந்தார் - (இப்கபார்க்களத்தின்) இதடகய வந்து
கசர்ந்ைது எக்காரணத்தினாகலா’ என (வானரர் திதகப்புற்று) வருந்தினர்.

(168)
இலக்குவன், அனுமதன முனிவர் முைலிகயார் பபாரும் காரணம் வினவல்
8609. அனுைன் வாள் முகம் பநாக்கினன், ஆழிமய அகற்றித்
தனு வலம் சகாண்ட தாைமரக் கண்ணவன்தம்பி,
‘முனிவர் வானவர் முனிந்து வந்து எய்த, யாம் முயன்ற
துனி இது என்சகாபலா? சொல்லுதி, விமரந்து’ எனச்
சொன்னான்.

ஆழிமய அகற்றித் தனுவலம் சகாண்ட - சக்கரப்பதடதய நீக்கி வில்தல வலக்தகயிற்

பகாண்ட; தாைமரக் கண்ணவன் தம்பி - பசந்ைாமதர மலர் கபாலும் கண்கதள
உதடய இராமபிரானின் ைம்பியாகிய இலக்குவன்; அனுைன் வாள் முகம்
பநாக்கினன் - அனுமனது ஒளிபபாருந்திய முகத்தை கநாக்கியவனாய்; முனிவர்
வானவர் முனிந்து வந்து எய்த - முனிவர்களும் கைவர்களும் சினந்து ‘(நம்முடன்
கபார் பசய்ய) வருமாறு; யாம் முயன்ற துனி இது என்சகாபலா - நாம் பசய்ை
பவறுக்கத்ைக்க குற்றம் யாகைா? சொல்லுதி உணர்ந்து எனச் சொன்னான் -
ஆராய்ந்து கூறுவாயாக” என்று கூறினான்.

(169)

இந்திரசித்ைன் பிரமாத்திரத்தை இலக்குவன் கமல் விடுைலும் அைன்

விதளவுகளும்
8610. இன்ன காமலயின் இலக்குவன் பைனிபைல் எய்தான்,
முன்மன நான்முகன் ேமடக்கலம்; இமைப்ேதன் முன்னம்,
சோன்னின் ைால் வமரச் குரீஇஇனம் சைாய்ப்ேது போல,
ேன்னல் ஆம் தரம் அல்லன சுடர்க் கமண ோய்ந்த.

இன்ன காமலயின் - இவ்வாறு (அனுமதன கநாக்கி இலக்குவன்) வினவும்

கநரத்தில்; முன்மன நான் முகன் ேமடக்கலம் - (இந்திரசித்து) காலத்ைால்
முற்பட்ட முதியவனாகிய பிரமகைவனது பதடக்கலத்தை; இமைப்ேதன் முன்னம் -
ஓர் இதமப்பபாழுதிற்குள்; இலக்குவன் பைனி பைல் எய்தான் - இலக்குவனது
உடலின் மீது பசலுத்தினான்; சோன்னின் ைால் வமரக்குரீஇ இனம் சைாய்ப்ேது போல
- பபான் மயமான பபரிய மதலயின் மீது குருவிக் கூட்டங்கள் பமாய்ப்பதைப்
கபான்று; ேன்னல் ஆம் தரம் அல்லன சுடர்க்கமண ோய்ந்த - பசால்லும் ைன்தமய
வல்லாை ஒளிமிக்க அம்புகள் (இலக்குவனது கமனியிற்) பாய்ந்து தைத்ைன.
(170)

8611.
பகாடி பகாடி நூறாயிரம் சுடர்க் கமணக் குழாங்கள்
மூடி பைனிமய முற்றுறச் சுற்றின மூழ்க,
ஊடு செய்வது ஒன்று உணர்ந்திலன், உணர்வு புக்கு ஒடுங்க,
ஆடல் ைாக் கரி பெவகம் அமைந்சதன, அயர்ந்தான்.

பகாடி, பகாடி நூறாயிரம் சுடர்க் கமணக் குழாங்கள் - ககாடி ககாடி நூறாயிரம்

என்னும் பைாதகயினவாகிய ஒளி பதடத்ை

அம்பின் பைாகுதிகள்; பைனிமய மூடி முற்றுறச் சுற்றின் மூழ்க - (இலக்குவனது)

கமனிதய முழுவதுமாக மூடி மதறத்துத் தைக்க; ஊடு செய்வத ஒன்று உணர்ந்திலன் -
அவ்விதட கநரத்தில் இன்னது பசய்வது என்று ஒன்றும் உணராைவனாகி; உணர்வு
புக்கு ஒடுங்க - ைன்னுணர்வு உள்கள பசன்று ஒடுங்க; ஆடல்ைாக்கரி பெவகம்
அமைந்சதன அயர்ந்தான் - வலிய பபரிய யாதனயானது ைான் துயிலுமிடத்தில்
அயர்ந்து துயில் பகாண்டாற்கபான்று அயர்ந்ைான்.

(171)

8612. அனுைன், ‘இந்திரன் வந்தவன் என்சகால், ஈது அமைந்தான்?

இனி என்? எற்றுசவன் களிற்றிபனாடு எடுத்து’ என
எழுந்தான்;
தனுவின் ஆயிர சகாடி சவங் கடுங் கமண மதக்க,
நிமனவும் செய்மகயும் ைறந்துபோய், சநடு நிலம் பெர்ந்தான்.

அனுைன், வந்தவன் இந்திரன் ஈது என்சகால் அமைந்தான்? (அது கண்ட)

அனுமன், ‘வந்ைவகனா இந்திரன், (நம்கமாடு கபார் பசய்ைலாகிய) இைதன எது
கருதி கமற்பகாண்டான்? இனி என்? எற்றுவன் களிற்றிபனாடு எடுத்து என
எழுந்தான் - இவ்வாறு பதகவனாக வந்துள்ளதமயால்) இப்பபாழுது
பசய்ைற்குரியது கவறு என்ன இருக்கிறது? (இவதன) யாதனகயாடும் எடுத்து எற்றித்
ைள்ளுகவன்’ எனக்கிளர்ந்து எழுந்ைவன்; தனுவின் ஆயிர பகாடி சவங்கடுங்கமண
மதக்க - (ைனது) உடம்பில் ஆயிரங்ககாடி பவம்தம மிக்க அம்புகள் தைக்க; நிமனவும்
செய்மகயும் ைறந்து போய் சநடு நிலம் பெர்ந்தான் - ைன்நிதனவும் பசயலும் மறந்து
கபாக பநடியைதரயின் கண் வீழ்ந்ைான்.
(172)

8613. அருக்கன் ைா ைகன், ஆடகக் குன்றின்பைல் அலர்ந்த

முருக்கின் கானகம் ஆம் என, குருதி நீர் முடுக
தருக்கி, சவஞ் ெரம் தமலத்தமல ையங்கின மதக்க,
உருக்கு செம்பு என கண்ணினன், சநடு நிலம் உற்றான்.

அருக்கன் ைாைகன் - பபருதம வாய்ந்ை சூரியன் புைல்வனான சுக்ரீவன்; ஆடகக்

குன்றின் பைல் அலர்ந்த - பபான்மதலயின் கமல்பூத்துத் கைான்றும்; முருக்கின்
கானகம் ஆம் எனக் குருதி நீர் முடுக - பசம்முருங்கக் காட்டிதன பயாத்து (ைன்
உடம்பின்கமல்) இரத்ைம் சுரந்து பபருகித் கைான்றுமாறு; சவஞ்ெரம் தமலத்
தமலையங்கின மதக்க - பவம்தமயுதடய அம்புகள் (ைன் உடம்பின்) இடந்கைாறும்
விரவினவாய்த் தைத்து ஊன்றுைலால்; உருக்கு செம்பு எனக் கண்ணினன் - ‘உருகிய
பசம்பு’ எனக் கூறத்ைக்க (சிவந்ை) கண்கதள உதடயவனாகி; தருக்கி, சநடுநிலம்
உற்றான் - பசருக்குற்று நீண்டைதரயிடத்கை வீழ்ந்ைான்.

(173)

8614. அங்கதன், ேதினாயிரம் அயில் கமண அழுந்த;

சிங்கஏறு இடியுண்சடன சநடு நிலம் பெர்ந்தான்;
ெங்கம் ஏறிய சேரும் புகழ்ச் ொம்ேனும் ொய்ந்தான்,
துங்க ைார்மேயும் பதாமளயும் வடிக் கமண துமளக்க.

அங்கதன் ேதினாயிரம் அயில்கமண அழுந்த - அங்கைன் (ைன் உடல் மீது)

பதினாயிரம் கூரிய அம்புகள் தைக்கப்பபற்று; சிங்க ஏறு இடியுண்சடன சநடுநிலம்
பெர்ந்தான் - ஆண்சிங்கம் இடியினால் ைாக்கப் பட்டாற்கபான்று பநடிய நிலத்தில்
வீழ்ந்ைான்; துங்க ைார்மேயும் பதாமளயும் வடிக்கமண துமளக்க - உயர்ந்ை
மார்தபயும், கைாதளயும் கூரிய அம்புகள் துதளத்ைைனால்; ெங்கம் ஏறிய சேரும்
புகழ்ச் ொம்ேனும் ொய்ந்தான் -வீரர் குழுவில் உயர்ந்து விளங்கிய பபரிய புகழினனான
சாம்பவனும் (ைதரயில்) சாய்ந்ைான்.

சங்கம் - குழு, அதவக்களம். சிறந்ை அனுபவமும் எடுத்ைதை முடிக்கும்

ஆற்றலும் விடா முயற்சியும் பின்னிடாவீரமும் அதமயப் பபற்றவன் சாம்பவான்.
எனகவ, பபரும்புகழ்ச்சாம்பன் எனப்பட்டான். இன்றும் “நீ பபரிய சாம்பவகனா?”
எனவும், “அதில் அவர் சாம்பவான்” எனவும் உலகியலில் கபசப்படுைதலக்
காணலாம்.
(174)

8615. நீலன், ஆயிரம் வடிக் கமண நிறம் புக்கு சநருங்க,

காலனார் முகம் கண்டனன்; இடேன் விண் கலந்தான்;
ஆலபை அன்ன ேகழியால், ேனெனும் அயர்ந்தான்;
பகாலின் பைவிய கூற்றினால், குமுதனும் குமறந்தான்.
நீலன் ஆயிரம் வடிக்கமண நிறம்புக்கு சநருங்க - (வானர வீரர்களில்) நீலன்
என்பான் ஆயிரம் கூரிய அம்புகள் (ைன்) மார்பில் புகுந்து பசறிைலால்; காலனார் முகம்
கண்டனன் - (உயிர் துறந்து) கூற்றுவனது முகத்தைக் காண்பானாயினான்; இடேன் விண்
கலந்தான் - இடபன் வானுலகதடந்ைான்; ேனெனும் ஆலபை அன்ன ேகழியால்
அயர்ந்தான் - பனசன் ஆலகால நஞ்சிதனப் கபான்ற அம்பினால் அயர்வுற்றான்;
குமுதனும் பகாலின் பைவிய கூற்றினால் குமறந்தான் - குமுைன் அம்பின் வடிவத்தில்
வந்ை கூற்றுவனால் உயிர்குதறந்ைான்.

(175)

8616. பவமல தட்டவன், ஆயிரம் ேகழியால், வீழ்ந்தான்;

வாலி பநர் வலி ையிந்தனும் துமிந்தனும் ைடிந்தார்;
கால சவந் சதாழில் கவயனும் வானகம் கண்டான்;
ைாமல வாளியின் பகெரி ைண்ணிமட ைடிந்தான்.

பவமல தட்டவன், ஆயிரம் ேகழியால், வீழ்ந்தான் - கடதல அதண கட்டித்

ைடுத்ைவனாகிய நளன் ஆயிரம் அம்புகளால் வீழ்ந்து இறந்ைான்; வாலி பநர் வலி
ையிந்தனும் துமிந்தனும் ைடிந்தார் - வாலிதய ஒத்ை வலிதம வாய்ந்ைமயிந்ைன்
என்பானும் (அவன் ைம்பி) துமிந்ைனும் ஒருகசர மாண்டனர்; காலசவந்சதாழில்
கவயனும் வானகம் கண்டான் - காலதனபயாத்ை பகாடுந்பைாழிதல உதடய கவயன்
என்பவனும் (உயிர்துறந்து) வானகம் கசர்ந்ைான்; ைாமல வாளியின் பகெரி
ைண்ணிமட ைடிந்தான் - மாதல கபான்று (பைாடர்ச்சியாக) வந்ை அம்புகளால் ககசரி
என்பான் நிலத்தில் வீழ்ந்து இறந்ைான்.

ைட்டவன் - (கடதல மதலகதளக் பகாண்டு அதணகட்டித்) ைடுத்ைவனாகிய

நளன். “ைட்கடாரம்ம விவண் ைட்கடாகர” எனவரும் புறப்பாடல் (18) காணத்ைக்கது.
வாலி கநர்வலி - வாலிதய பயாத்ைவலிதம; காலபவந்பைாழில் - காலதனப்
கபாலக் பகான்று குவிக்கும் பைாழில். மாதலவாளி - மாதலகபான்று
பைாடர்ச்சியாக வந்ை அம்புகள்.

(176)

8617.
கனகன் ஆயிரம் கமண ேட, விண்ணிமடக் கலந்தான்;
அனகன் ஆயின ெங்கனும் அக் கணத்து அயர்ந்தான்;
முமனயின் வாளியின் ெதவலி என்ேவன் முடிந்தான்;
புமனயும் அம்பினில் தம்ேனும் சோருப்பு எனப்
புரண்டான்.*

கனகன் ஆயிரம் கமணேட விண்ணிமடக் கலந்தான் - கனகன் என்பவன் ஆயிரம்

அம்புகள் பாய்ந்ைதமயால் (உயிர் நீத்து) விண்ணில் கலந்ைான்; அனகனாயின
ெங்கனும் அக்கணத்து அயர்ந்தான் - (மாதயயால்) அரூபியான சங்கன்
என்பவனும் (அம்புகள்பட்ட) அந்ைக் கணத்திகலகய அயர்ந்ைான்; முமனயின்
வாளியின் ெதவலி என்ேவன் முடிந்தான் - முதனதீட்டப் பபற்ற அம்பினால் சைவலி
என்பவன் இறந்ைான்; புமனயும் அம்பினில் தம்ேனும் சோருப்பு எனப் புரண்டான் -
புதனந்து ஏவப் பபற்ற அம்பினால் ைம்பன் என்பவனும் மதலகபால மண்ணில்
புரண்டான்.

(177)

8618. விந்தம் அன்ன பதாள் ெதவலி, சுபெடணன், வினதன்,

சகந்தைாதனன், இடும்ேன், வன் ததிமுகன், கிளர,
உந்து வார் கமண பகாடி தம் உடலம் உற்று ஒளிப்ே,
தம்தம் நல் உணர்வு ஒடுங்கினர், ைண் உறச் ொய்ந்தார்.*

விந்தம் அன்ன பதாள் ெதவலி சுபெடணன், வினதன் - விந்ை மதலயிதன ஒத்து

உயர்ந்ை கைாதளயுதடய சைவலி, சுகசடணன் வினைன்; சகந்தைாதனன்,
இடும்ேன்வன் ததிமுகன்கிளர - கந்ைமாைனன், இடும்பன், வன்தமயுதடய
ைதிமுகன் ஆகிய வானர வீரர்கள், கிளர்ந்துகமபலழ; உந்துவார்கமண பகாடி தம்
உடலம் உற்று ஒளிப்ே - (இந்திரசித்ைனாற்) பசலுத்ைப்பட்ட நீண்ட அம்புகள்
ககாடிக்கணக்கின வாகத்ைம் உடலில் அழுந்ைத் தைத்து மதறந்ைலால்; தம்தம் நல்
உணர்வு ஒடுங்கினர் ைண் உறச் ொய்ந்தார் - ைங்கள் ைங்களது நல்லுணர்வு
ஒடுங்கியவர்களாய் மண்ணிற் பபாருந்ை வீழ்ந்ைார்கள்.

(178)

8619. ைற்மற வீரர்கள் யாவரும் வடிக் கமண ைமழயால்

முற்றம் வீந்தனர்; முழங்கு பேர் உதிரத்தின் முந்நீர்
எற்று வான் திமரக் கடசலாடும் சோருது சென்று ஏற,
ஒற்மற வான் கமண ஆயிரம் குரங்கிமன உருட்ட.

முழங்கு பேர் உதிரத்தின் முந்நீர் - ஒலிக்கின்ற பபரிய குருதி நீராகிய (பசங்)கடல்;

எற்று வான் திமரக் கடசலாடும் - கமாதுகின்ற பபரிய அதலகதள உதடய
கருங்கடகலாடு; சோருது சென்று ஏற - எதிர்த்து கமாதி கமற் பசல்லும்படி; ஒற்மற
வான் கமண ஆயிரம் குரங்கிமன உருட்ட - (ஆயிரம் ஆயிரமாகப் பபருகிய
பிரமாத்திரத்தின்) ஒரு பைய்வக்கதண ஆயிரம் வானரங்கள் வீைம் ஒரு கசர
உருட்டித்ைள்ள; ைற்மறவீரர்கள் யாவரும் வடிக்கமண ைமழயால் -
(கமகலகுறிக்கப்பட்டவர்கதள பயாத்ை) ஏதனய வானரவீரர்கள் அதனவரும்
கூரிய அம்பு மதழயால்; முற்றும் வீந்தனர் - (ைாக்கப்பட்டு) முழுதமயாக அழிந்து
கபாயினார்.
(179)

8620. தமளத்து மவத்தது, ெதுமுகன் சேரும் ேமட தள்ளி;

ஒளிக்க, ைற்சறாரு புகலிடம் உணர்கிலர்; உருமின்
வமளத்து வித்திய வாளியால், ைண்சணாடும் திண்ணம்
முமளப் புமடத்தன ஒத்தன; வானரம் முடிந்த.

ெதுமுகன் சேரும்ேமட தள்ளித் தமளத்து மவத்தது - நான் முகனது பபருதம

வாய்ந்ை பதடக்கலமானது (வானரங்கதளக் கீகழ) ைள்ளிப் பிணித்துவிட்டது; ஒளிக்க,
ைற்சறாரு புகலிடம் உணர்கிலர் - (அவ்விடத்தை விட்டுத் ைப்பிகயாடி) மதறைற்கு
அன்கனார் கவபறாரு பாதுகாப்பான இடத்தை உணர்ைற்கு இயலாைவராயினர்;
உருமின் வமளத்து வித்திய வாளியால் ைண்சணாடும் திண்ணம் - இடியிதனப்
கபான்று சுற்றிலும் எய்யப்பபற்ற அம்புகளால் பூமியுடன் கசர்த்து உறுதியாக;
முமளப்புமடத்தான் ஒத்தன வானரம் முடிந்த - முதளயடிக்கப் பட்டவற்தற
ஒத்ைனவாய் அங்குள்ள வானரங்கள் யாவும் இறந்ைன.
(180)

8621. குவமளக் கண்ணிமன வான் அர ைடந்மதயர் பகாட்டித்

துவள, ோரிமடக் கிடந்தனர்; குருதி நீர் சுற்றித்
திவள, கீசழாடு பைல் புமட ேரந்து இமட செறிய,
ேவளக் காடுமடப் ோற்கடல் ஒத்தது, அப் ேரமவ.

குவமளக் கண்ணிமனக்பகாட்டி - நீலமலர்கபான்ற கண்கதளச் சாய்த்து கநாக்கி;

வான் அரைடந்மதயர் துவள - வானுலகிலுள்ள கைவமகளிர் வாட்டமுற்று வருந்ை;
ோரிமடக் கிடந்தனர் - (வானரவீரர்கள்) பூமியிற் (பிணமாகக்) கிடந்ைார்கள்; குருதி நீர்
சுற்றிக் கீசழாடு பைல் புமட ேரந்து - (அவர்ைம் பவண்ணிற உடம்பினின்றும்
பவளிப்பட்ட) இரத்ை நீர் கீழும் கமலும் பக்கங்களிலும் பரவி; இமட திவள செறிய -
இதடயிதடகய பநருங்கி விளங்குைலால்; அப்ேரமவ, ேவளக் காடுமடப் ோற்கடல்
ஒத்தது - அந்ை (வானரப்பதடயாகிய) கடற்பரப்பானது பவளக்பகாடிகளாகிய
காடுகதளயுதடய பாற்கடதல ஒத்துத் கைான்றியது.

(181)

8622. விண்ணில் சென்றது, கவிக் குலப் சேரும் ேமட சவள்ளம்;

கண்ணில் கண்டனர் வானவர், விருந்து எனக் கலந்தார்,
உள் நிற்கும் சேருங் களிப்பினர், அளவளாய் உவந்தார்;
‘ைண்ணில் செல்லுதிர், இக் கணத்பத’ எனும் ைனத்தார்.

கவிக்குலப் சேரும்ேமட சவள்ளம் விண்ணில் சென்றது - வானரகுலப்பபரும்

பதடயாகிய பவள்ளம் (மண்ணில் உயிர்துறந்து கைவர்களாகி) விண்ணுலகிற்
பசன்றது; வானவர் கண்ணில் கண்டனர் விருந்து எனக் கலந்தார் - (அைதனத்)
கைவர்கள் ைம் கண்களாற் கண்டவர்களாய் விருந்தினர்என (அன்பினாற்)
கலந்ைவர்களாய்; உள்நிற்கும் சேருங்களிப்பினர் - உள்ளத்தில் நிதலபபற்ற
பபருங்களிப்பிதன உதடயவர்களாய்; அளவளாய் உவந்தார் - (அவர்ககளாடு)
அளவளாவி மகிழ்ந்ைார்கள்; இக்கணத்பத ைண்ணில் செல்லுதிர் - ‘(நீங்கள்,
எம்பபாருட்டு) இப்பபாழுகை’ மண்ணுலகத்திற்கு (மீண்டு) பசல்வீராக; என
வலித்தார் - எனவற்புறுத்தி கவண்டினார்கள்.

(182)
8623. ‘ோர் ேமடத்தவன் ேமடக்கு ஒரு பூெமன ேமடத்தீர்;
நீர் ேடக் கடவீர்அலீர்;-வரி சிமல சநடிபயான்
பேர் ேமடத்தவற்கு அடியவர்க்கு அடியரும் சேறுவார்,
பவர் ேமடத்த சவம் பிறவியில் துவக்குணா, வீடு.

வரிசிமல சநடிபயான் - வரிந்து கட்டப்பபற்ற வில்லிதன உதடகயானாகிய

இராமபிரானது; பேர்ேமடத்தவர்க்கு - பபயதரத் ைரித்ைவர்களுக்கு; அடியவர்க்கு
அடியரும் - அடித்பைாண்டுபட்டார்க்கு அடியவராயினாரும்; பவர்ேமடத்த
சவம்பிறவியில் - (விதனயாகிய) கவரூன்றிட பவம்தமயான பிறவியினால்;
துவக்குணா வீடு சேறுவர் - பிணிக்கப்படாது, வீடு கபற்றிதனப் பபறுவர்;
(என்றால்); நீர்ேடக் கடவீர் அலீர் - (இராமபிரானது கசதவயிலிருக்கின்ற) நீங்கள்
(இங்ஙனம் அகாலமாக) இறக்கும் ைன்தம உள்ளவர்களல்லீர்; ோர்ேமடத்தவன்
ேமடக்கு - இவ்வுலதகப் பதடத்ை பிரமகைவனுதடய பாதடயாகிய
பிரமாத்திரத்திற்கு; ஒரு பூெமன ேமடத்தீர் - பசய்யத்ைக்கபைாரு வழிபாட்டிதனச்
பசய்ைவராய் (நும் உடம்தபத் துறந்து) இவ்விடம் வந்தீர்கள்!
(183)

8624. ‘நங்கள் காரியம் இயற்றுவான் உலகிமட நடந்தீர்;

உங்கள் ஆர் உயிர் எம் உயிர்; உடல் பிறிது உற்றீர்;
செங் கண் நாயகற்காக சவங் களத்து உயிர் தீர்ந்தீர்;
எங்கள் நாயகர் நீங்கள்’ என்று இமையவர் இமெத்தார்.

‘நங்கள் காரியம் இயற்றுவான் - (கைவர்களாகிய) நம்முதடய பசயல்கதள

நிதறகவற்றுைற்காக; உலகிமட நடந்தீர் - நிலவுலகில் பசன்று பிறந்தீர்கள்; உங்கள்
ஆர் உயிர் எம் உயிர் - உங்களுதடய அரிய உயிர் எம்முதடய உயிகர; உயிர் பிறிது
உற்றீர் - உடம்பு (மட்டும்) கவறாகப் பபற்றுள்ளீர்கள்; செங்கண் நாயகற்காக -
(ைாமதரகபாலும்) சிவந்ை கண்கதள உதடய இராமபிரான்பபாருட்டு; சவங்களத்து
உயிர் தீர்ந்தீர் - பகாடுதம மிக்க கபார்க்களத்தில் உயிர் நீங்கப் பபற்றீர்; எங்கள்
நாயகர் நீங்கள்’ - எம்முதடய இதறவர் நீங்ககள; என்று இமையவர் இமெத்தார் -
என்று கைவர்கள் (வானரவீரதரப்) புகழ்ந்து பாராட்டினர்.
(184) இந்திரசித்ைன் ைந்தையின் இருப்பிடம் பசன்று
பசய்தி பசால்லுைல்
8625. ‘சவங் கண் வானரக் குழுசவாடும், இமளயவன் விளிந்தான்;
இங்கு வந்திலன், இராைன் இப்போது’ என இகழ்ந்தான்;
ெங்கம் ஊதினன்; தாமதமய வல்மலயில் ொர்ந்தான்;
சோங்கு போரிமடப் புகுந்துள சோருள் எலாம் புகன்றான்.

‘சவங்கண் வானரக் குழுசவாடும் - ‘பவகுளி மிக்க கண்கதள உதடய வானரக்

கூட்டத்துடன்; இமளயவன் விளிந்தான் - இலக்குவன் இறந்து பட்டான்;
இராைன் இப்போது இங்கு வந்திலன்’ - (அவன் ைதமயனாகிய) இராமகனா
(யான் பிரமாத்திரம் விடுத்ை இப்பபாழுது) இப்கபார்க்களத்திடத்து வந்து
கசர்ந்திலன்’; என இகழ்ந்தான் - என்று இகழ்ந்ைவனாகிய இந்திரசித்து; ெங்கம்
ஊதினான் - (பவற்றிச்) சங்கிதன ஊதினான்; தாமதமய வல்மலயில் ொர்ந்தான் -
(பிறகு) ைன்ைந்தையாகிய இராவணதன விதரவிற் பசன்றதடந்து; சோங்கு
போரிமட - எழுச்சி மிக்க கபாரின்கண்; புகுந்துள சோருள் எலாம் புகன்றான் -
விதளந்துள்ள நிகழ்ச்சிகதள எல்லாம் எடுத்துதரத்ைான்.

(185)
‘இராமன் இறந்திலகனா?’ என்ற இராவணன் வினாவும்
இந்திரசித்ைன் விதடயும்
8626. ‘இறந்திலன்சகாலாம் இராைன்?’ என்று இராவணன்
இமெத்தான்;
‘துறந்து நீங்கினன்; அல்லபனல், தம்பிமயத் சதாமலத்து,
சிறந்த நண்ேமரக் சகான்று, தன் பெமனமயச் சிமதக்க,
ைறந்து நிற்குபைா, ைற்று அவன் திறன்?’ என்றான், ைதமல.
“இறந்திலன் சகாலாம் இராைன்?” - (இந்திரசித்ைன் கூறியவற்தறக் ககட்டபின்பு)
‘இராமன் இறக்கவில்தலகயா?’ என்று இராவணன் இமெத்தான் - என்று
(மகதனப்பார்த்து) இராவணன் ககட்டான்; (அைற்கு); ‘துறந்து நீங்கினான்’ -

‘அவ்விராமன் கபார்க்களத்தை விட்டு எங்கககயா பசன்று விட்டான்;

அல்லபனல் - அங்ஙனம் பசல்லாதிருந்திருப்பானாயின்; தம்பிமயத் சதாமலத்து -
அவனுதடய ைம்பியாகிய இலக்குவதன உயிர் நீங்கச் பசய்து; சிறந்த நண்ேமரக்
சகான்று - அவனுக்குச் சிறந்ை நண்பர்களாயிருந்கைாதர எல்லாம் பகான்று;
தன்பெமனமயச் சிமதக்க - அவன்றன்னுதடய கசதனதயயும் சிதைத்ை
(பிரம்மாத்திரம்); ைற்று அவன் திறம் - மற்று அவ்விராமன் பக்கத்தும்; ைறந்து
நிற்குபைா - (பகால்லாமல்) மறந்து நிற்பதுண்கடா? என்றான் ைதமல - என்று
மறுபமாழி கூறினான்; மைந்தனாகிய இந்திரசித்து.

(186)

8627. ‘அன்னபத’ என, அரக்கனும் ஆதரித்து அமைந்தான்;

சொன்ன மைந்தனும், தன் சேருங் பகாயிமலத்
சதாடர்ந்தான்;
ைன்னர் ஏவலின் போயினன், ைபகாதரன் வந்தான்;
எனமன ஆளுமடய நாயகன் பவறு இடத்து இருந்தான்.

அன்னபத என - (நீ கூறிய) அதுகவ நிகழ்ந்திருத்ைல் கவண்டும் என்று கூறி;

அரக்கனும் ஆதரித்து அமைந்தான் - இராவணன் (ைன்மகன் கூறியதை) உடன்பட்டு
ஏற்றுக்பகாண்டான்; சொன்ன மைந்தனும் - (நிகழ்ந்ைவற்தறச்) பசான்ன இந்திர
சித்தும்; தன் சேருங் பகாயிமலத் சதாடர்ந்தான் - ைனது பபரிய
மாளிதகயிதன அதடந்ைான்; ைன்னன் ஏவலின் போயினன் - இராவணன் ஏவலால்
முன்பு கபாருக்குச் பசன்றவனாகிய; ைபகாதரன் வந்தான் - மககாைரனும் (மீண்டு
ைன் இருப்பிடத்திற்கு) வந்து கசர்ந்ைான்; என்மன ஆளுமட நாயகன் - என்தன
அடிதமயாக உதடய இதறவனான இராமன்; பவறு இடத்து இருந்தான் -
(பைய்வப்பதடக்கலங்களுக்கு வழிபாடு பசய்து பகாண்டு) கவகறார் இடத்தில்
ைங்கி இருந்ைான்.
‘என்தன ஆளுதட நாயகன்’ என்றவிடத்துக் கவிக்கூற்றாயிற்று. இைனால்
கம்பர் இராமபிராதனகய வழிபடு பைய்வமாகக் பகாண்டிருக்கக்கூடுபமனச்
கூற இடனாயிற்று. ‘என்தன ஆளுதடயவன்’ (கம்ப. 194) என் முன்னும் கவிக்
கூற்றாக வந்துள்ளது.
 (187) இராமன் பைய்வப்பதடகளுக்கு வழிபாடு
இயற்றிப் கபார்க்களம் புகுைல்

8628. செய்ய தாைமர நாள்ைலர்க் மகத் தலம் பெப்ே,

துய்ய சதய்வ வான் ேமடக்கு எலாம் வரன்முமற துரக்கும்
சைய்சகாள் பூெமன விதிமுமற இயற்றி, பைல், வீரன்,
‘சைாய்சகாள் போர்க் களத்து எய்துவாம் இனி’ என
முயன்றான்.

வீரன் - (வீரருள்) வீரனாகிய இராமபிரான்; செய்ய தாைமர நாள்ைலர் -

அன்றலர்ந்ை பசந்ைாமதர மலர் கபான்ற; மகத்தலம் பெப்ே - (ைனது) தகத்ைலங்கள்
கமலும் சிவக்கும்படி; துய்ய சதய்வ வான் ேமடக்கு எலாம் - தூய்தமயும்
பைய்வத்ைன்தமயும் உதடய உயர்ந்ை (ைனது) பதடகளுக்பகல்லாம்; வரன்முமற
துரக்கும் சைய்சகாள் பூெமன - வரன்முதறயாகச் பசலுத்துைற்குரிய
பமய்தமயான வழி பாட்டிதன; விதி முமற இயற்றி - பசய்ய கவண்டிய
முதறப்படி பசய்து; பைல் - பிறகு, இனிகமல்; சைாய்சகாள் போர்க்களத்து -
(வீரர்ைம்) வலிதம விளங்கித் கைான்றும் கபார்க்களத்திடத்து; எய்துவாம் என
முயன்றான் - பசல்கவாம் என்று (புறப்படுைலாகிய) முயற்சிதய கமற்பகாண்டான்.

(188)

8629. சகாள்ளியின் சுடர் அனலிதன் ேகழி மகக்சகாண்டான்;

அள்ளி நுங்கலாம் ஆர் இருட் பிழம்பிமன அழித்தான்;
சவள்ள சவங் களப் ேரப்பிமனப் சோருக்சகன விழித்தான்;
தள்ளி, தாைமரச் பெவடி நுடங்குறச் ொர்ந்தான்.
சகாள்ளியின் சுடர் அனலிதன் - தீக்பகாள்ளியிதன பயாத்துச் சுடர் விட்படாளிர்கின்ற
அக்கினி கைவனது; ேகழிமகக் சகாண்டான் - அம்பிதனத் ைன் தகயிற்
பகாண்டவனாகி; அள்ளி நுங்கலாம் - (தகயினால்) அள்ளிபயடுத்து விழுங்குைற்குத்
ைக்கவாறு; ஆர் இருட் பிழம்பிமன அழித்தான் - திரண்டுள்ள அரிய இருளின்
பிழம்பிதனச் சிதைத்து அழித்ைான்; தள்ளில் தாைமரச் பெவடி - ைள்ளப்
படுைற்கியலாை (சிறந்ை) ைாமதர கபான்ற சிவந்ை திருவடி; நுடங்குறச் ொர்ந்தான் -
அதசவுற்றுத் ைளர நடந்து
பசன்று; சவள்ள சவங்களப் ேரப்பிமன - (குருதி) பவள்ளம் நிரம்பிய பகாடுதம
மிக்க கபார்க்களமாகிய பரந்ை இடத்திதனப்; சோருக்சகன விழித்தான் - திடுக்கிட்டு
விழித்துப் பார்த்ைான்.

ைனக்பகன ஒருவடிவில்லாை இருள் பசறிவு மிகுதியால் தகயினால் அள்ளி

எடுத்து உட் பகாள்ளத்ைக்கவாறு கைான்றியைால், ‘அள்ளி நுங்கலாம் ஆரிருட்
பிழம்பு’ என்றார். ைள்ளில் ைாமதர - எவ்விதித்தும் குதற கூறித்ைள்ளவியலாை
ைாமதர என்றவாறு, ைான் விட்டுச்பசன்ற பபாழுது இருந்ைதைப் கபாலல்லாமல்
குருதி பவள்ளம் நிதறந்து பகாடுதமயாகக் காட்சியளித்ைைால் திடுக்கிட்டு
விழித்துப் பார்த்ைான் என்பைாம்.

(189)

வீழ்ந்து கிடக்கும் சுக்ரீவன் முைலாகனாதரத் ைனித்ைனி

கண்டு இராமன் வருந்துைல்
8630. பநாக்கினான் சேருந் திமெசதாறும்; முமற முமற பநாக்கி,
ஊக்கினான்; தடந் தாைமரத் திரு முகத்து உதிரம்
போக்கினான்; நிணப் ேறந்தமல அழுவத்துள் புக்கான்;
காக்கும் வன் துமணத் தமலவமரத் தனித் தனி கண்டான்.

பநாக்கினான் - (அங்ஙனம் கபார்க்களத்தை) விழித்துப் பார்த்ைவனாகிய

இராமபிரான்; சேருந்திமெ சதாறும் முமற முமற பநாக்கி - திதசயிடங்கள் கைாறும்
அடுத்ைடுத்து உற்றுப்பார்த்து; ஊக்கினான் - (அங்குள்ள அவலக் காட்சிகதளக்
கண்டு) முயன்று கமற்பசன்றவனாய்; தடந்தாைமரத் திரு முகத்து - விரிந்ை பபரிய
பசந்ைாமதர மலர் கபாலும் (ைன்) அழகிய முகத்தின் கண்கண; உதிரம்
போக்கினான் - உதிரத்தை பவளிப்படுத்தினான்; நிணப்ேறந்தமல அழுவத்துள்
புக்கான் - நிணம் நிதறந்ை கபார்க்களப் பரப்பினிடத்கை புகுந்ைான்; காக்கும் வன்
துமணத் தமலவமர - (ைன் கசதனதயக்) காத்ைற்பறாழிதல கமற்பகாண்டிருந்ை
வலிதம வாய்ந்ை துதணயாயதமந்ை (வானரத்) ைதலதவர்கதள; தனித்தனி
கண்டான் - (ஒவ்பவாருவராகத்) ைனித்ைனிகய பசன்று பார்த்ைான்.

ஊக்குைல் - முயலுைல், முயன்று கமற் பசல்லுைல். இராமபிரான் கபார்க்களபமங்கும்

ைன் வீரர்கள் மாண்டு கிடத்ைதலக் கண்டு முகம் பவளுத்துக் கண்களில் உதிரம்
ஒழுக அவலமும் பவகுளியுமுதடயனாய் வானர வீரர்கள் ஒவ்பவாருவதரயும்
ைனித்ைனிகய பசன்று கண்டு வருந்தியதுன்ப நிதலயிதன இச்பசய்யுளும்
அடுத்து வருவனவும் விரித்துதரக்கின்றன. எந்நிதலயிலும் விருப்பு
பவறுப்புக்கதளக் கடந்து சித்திரத்தின் பசந்ைாமதர ஒத்திருக்கும் உள்ளத்ைவனாகிய
இராமபிரான் உற்ற அவலம் அருதமயாய் சித்ைரிக்கப்பட்டுள்ளது.

(190)

8631. சுக்ரீவமன பநாக்கி, தன் தாைமரத் துமணக் கண்

உக்க நீர்த்திரள் ஒழுகிட, சநடிது நின்று உயிர்த்தான்;
‘தக்கபதா, இது நினக்கு!’ என்று, தனி ைனம் தளர்ந்தான்;
ேக்கம் பநாக்கினன்; ைாருதி தன்மைமயப் ோர்த்தான்.

சுக்ரீவமன பநாக்கி - (மடிந்துகிடக்கும்) சுக்ரீவதனப் பார்த்து; தன் தாைமரத்

துமணக்கண் - ைனது ைாமதர மலர் கபான்ற இருகண்களினின்றும்; உக்க
நீர்த்திரள் ஒழுகிட - சிந்திய கண்ணீர்த்திரள் வழிந்ை படி இருக்க; நின்று சநடிது
உயிர்த்தான் - (பசயலற்று) நின்று பபருமூச்பசறிந்ைான்; ‘இது நினக்குத் தக்கபதா
என்று - (என்தனத் ைனிகய புலம்புமாறு விட்டுப் பிரிந்து) இங்ஙனம் கிடப்பது
உனக்குப் பபாருந்துவகைா என்று; தனிைனந்தளர்ந்தான் - மனந்ைளர்ந்து வருந்தினான்;
ேக்கம் பநாக்கினன் - (அச்சுக்ரீவனது) பக்கத்தில் பார்த்ைான்; ைாருதிதன்மைமயப்
ோர்த்தான் - அனுமானின் நிதலதமதயக் கண்ணுற்றான்.

(191)

8632. ‘கடல் கடந்து புக்கு, அரக்கமரக் கருசவாடும் கலக்கி,

இடர் கடந்து நான் இருக்க, நீ நல்கியது இதற்பகா?
உடல் கடந்தனபவா, உமன அரக்கன் வில் உமதத்த
அடல் கடந்த போர்வாளி?’ என்று, ஆகுலித்து அழுதான்.
கடல் கடந்து புக்கு - கடதலக் கடந்து (இலங்தகயினுள்) புகுந்து; அரக்கமரக்
கருசவாடும் கலக்கி - (எதிர்ப்பட்ட) அரக்கர்கதளக் கருவுடகன கலங்கச்பசய்து;
இடர் கடந்து நான் இருக்க - (அரக்கர்பசய்ை) துன்பத்தைக் கடந்து நான் (உயிர்
ைாங்கி) இருக்கும்படி; நீநல்கியது இதற்பகா - நீ (எனக்கு) உைவியது (இங்ஙனம்
உன்தன இழந்து, பார்த்துப் பரிைவிப்பைற்குத்

ைாகனா?’ அரக்கன் வில் உமதத்த - அரக்கனுதடய (இந்திரசித்தினுதடய)

வில்லினின்று பசலுத்திய; அடல் கடந்த போர் வாளி - வலிதம வாய்ந்ை
கபார்த்பைாழிற்குரிய அம்புகள்; உமன, உடல் கடந்தனபவா? - உனது உடம்பிதன
ஊடுருவி அப்பாற் பசன்றனகவா?” என்று ஆகுலித்து அழுதான் - என்று கூறி
(வாய்விட்டு அரற்றி) இதரந்து அழுைான் (இராமன்).

(192)

8633. ‘முன்மனத் பதவர்தம் வரங்களும், முனிவர்தம் சைாழியும்,

பின்மனச் ொனகி உதவியும், பிமழத்தன; பிறந்த
புன்மைச் செய் சதாழில் என் விமனக் சகாடுமையால்
புகபழாய்
என்மனப் போல்ேவர் ஆர் உளர், ஒருவர்?’ என்று
இமெத்தான்.

புகபழாய் - புகழத்ைக்க பபருதமயுதடகயாகன! பிறந்த புன்மை செய் சதாழில் -

(என்னுடன்) கைான்றிய இழிந்ை பசய் பைாழிலுக்குக் காரணமாகிய;
என்விமனக்சகாடுமையால் - எனது தீவிதனயின் பகாடுதமயால்; முன்மனத்
பதவர்தம் வரங்களும் - முன்பு (உனக்குத்) கைவர்கள் பகாடுத்ை வரங்களும்;
முனிவர்தம் சைாழியும் - முனிவர்கள் அளித்ை வாழ்த்துதரயும்; பின்மனச் ொனகி
உதவியும் - பின்பு (சனகன் மகளாகிய) சானகி (நீ இலங்தகயில் அவதளக் கண்ட
காலத்துச்) பசய்ை உைவியும்; பிமழத்தன - ஆகிய இதவபயல்லாம் (இன்னு
உன்தனக் காத்ைற்கு முடியாைனவாய்) பயனற்றவாய் ஒழிந்ைன; என்மனப் போல்ேவர்
ஒருவர் ஆர் உளர் - (இைற்குக்காரணமாய்) என்தனப் கபான்று (உயிர் ைாங்கி)
உள்ளவர் ஒருவர் (என்தனயன்றிப் பிறர் யாருளர்? என்று இமெத்தான் - என்று
(ைன்தன பவறுத்துக்) கூறினான் (இராமன்).

கைவர்ைம் வரங்களாவன; “உலகமுள்ளளவும் பபறுதி பபயராப் புகழ்” (உத்ைர.

அனுமப் - 34) என இந்திரனும்.” ‘என்வில்லார் கரத்திற் சை கூற்றில் ஒரு கூறுனக்கு
கமவிடுக, எல்லா விஞ்தசகளும் ைரிக்க இதசந்ை சக்தியுண்டாக, நல்லாய் பகாள் நீ’
ைருகின்கறன், (உத்ைர - அனுமப். 34) எனச் சூரியனும், ‘இரணபூமியிதட கநர்ந்ைால்
என் பாசத்ைால் மரணமில்தல உனக்கு’ என வருணனும், ‘என் ைண்டத்ைால்
முரணின் மிகு மாருதி ஆவி முடியா பைாழிக’ (உத்ைர. அனும - 36) என இயமனும்,
‘என்கதையால் நீ கூற்றின் சூழல் உறாய்’ எனக்குகபரனும், ‘என்கர
மூவிதலயினாலும் என்னாலும் மாருதி ஆவியகாலாபைாழிக’ (உத்ைர - அனுமப் -
37) என ஈசனும், ‘என் பிரம ைண்டால் ைானும் சாவின்றி கமைாவியுமாய், ஒரு நாளும்
விளியா நாளும் உறுக’ எனப் பிரமகைவனும், ‘கைவர்பதடயாற் பசருக்களத்தில்
வாைாமகன் சாபவாழிக’ (உத்ைர - அனுமப் - 38) எனவாகனார் ைச்சனும் பகாடுத்ை
வரங்கள், ‘வந்து நின்ற மதறகயார் முனிவரருளாளர்
ஆகனாபரல்லாமனுமனுக்கழிவிலாை வரமளிப்ப (உத்ைர - அனுமப் - 39) என
முனிவர் ஆசி நல்கியதம ஆகியவற்தறக் காணலாகும். சீதைதய
அகசாகவனத்தில்கண்டு இராமனது மணியாழிதயப் பபற்றுத் துயர் ைவிர்ந்ை சீதை
அனுமதன கநாக்கி, மனமகிழ்ந்து அளித்துைவிய (கம்ப. 5299) இறவாதமயாகிய
பபருவரம்.
(193)

8634. ‘புன் சதாழில் புமல அரசிமன சவஃகி, என் பூண்படன்?

சகான்று ஒருக்கிபனன், எந்மதமய; ெடாயுமவக் குமறத்பதன்;
இன்று ஒருக்கிபனன், இத்தமன வீரமர; இருந்பதன்!
வன் சதாழிற்கு ஒரு வரம்பும் உண்டாய் வரவற்பறா?

புன் சதாழில் புல அரசிமன - சிறுதமயான பசயலால் இழிந்ை அரச பைவியிதன;

சவஃகி என் பூண்படன் - விரும்பி என்ன (பபறுைற்கரிய கபற்றிதனப்) பபற்று
விட்கடன்? எந்மதமயக் சகான்று ஒருக்கிபனன் - (அைனால்) என் ைந்தைதயக்
பகான்றழித்கைன்; ெடாவுமவக் குமறத்பதன் - (என்ைந்தைக்குச் சமமான) சடாயுதவ
வீழ்த்திகனன்; இத்தமன வீரமர இன்று - (இப்கபார்க்களத்தில்) இத்ைதன
வானரவீரர்கதளயும் இன்று; ஒருக்கிபனன் இருந்பதன் - உயிர் நீங்கச் பசய்கைனாய்
(நான்மட்டும் உயிர் ைாங்கி) இருந்கைன்; வன்சதாழிற்கு - (இத்ைதகய என்னுதடய)
பகாடிய பசயல்களுக்கு; ஒருவரம்பும் உண்டாய் வரவற்பறா? - ஓர் எல்தலயும்
உண்டாகி அதமயவல்லகைா? (இல்தல என்றபடி).

‘புன்பைாழிலால் புதலத்ைன்தமதய உதடய அரசு’ எனக் கூட்டிப் பபாருள்

பகாண்டால், ஆளுகவான் ைன்னால் ஆளப் பபறுகின்ற உயிர் வர்க்கங்களின்
விதனப்பந்ைங்களில் ைானும் பைாடர்புதடயவனாகி நிற்றலால் புன்
பைாழிலாகவும், அரச பசல்வம் பபாறிபுலன்களுக்ககற்ற கபாக நுகர்ச்சிகதள
கவண்டிய வண்ணம் பகாடுக்கும் ைன்தமயைாகலின் புதலத் ைன்தமயைாகவும்
பகாண்டு
பபாருள்பகாள்ளலாம். அங்ஙனமின்றி, ‘புதல அரசிதன பவஃகுைலாகிய புன்
பைாழில்’ எனக் கூட்டியும் பபாருள்பகாள்ளலாம். ைான் அரசிதன ஏற்க ஒப்பியதை
இங்ஙனம் பல்கவறு இடங்களிலும் இராமன் கடிந்து கூறிக் பகாள்வதை நூலின் பிற
பகுதிகளிலும் காணலாம்.

(194)

8635. ‘தமையமனக் சகான்று, தம்பிக்கு வானரத் தமலமை

அமைய நல்கிசனன், அடங்கலும் அவிப்ேதற்கு அமைந்பதன்;
கமை பிடித்து நின்று, உங்கமள இத்துமணக் கண்படன்;
சுமை உடல் சோமற சுைக்க வந்பதன்’ எனச் சொன்னான்.

தமையமனக் சகான்று - அண்ணதனக் பகான்று; தம்பிக்கு வானரத்தமலமை -

ைம்பிக்கு (சுக்கிரீவனுக்கு) வானரகுல அரசனாம் ைன்தமதய; அமைய நல்கிசனன்,
- பபாருந்தும்படி ைந்து; அடங்கலும் அவிப்ேதற்கு அமைந்பதன் -(நன்தம பசய்வது
கபான்று அவ்வானவர்குலம்) முழுதமயும் அழிப்பவனாகி அதமந்கைன்;
கமைபிடித்து நின்று, - பபாறுதமதயக் கதடபிடித்து நின்று; உங்கமள இத்துமண
கண்படன் - உங்கதள இவ்வளவு துன்பத்திற்குள்ளாக்கிகனன்; சுமை உடல்
சோமற - பூமிக்குப் பாரமாகவுள்ள எனது உடம்பின் சுதமயிதன; சுைக்க வந்பதன்’
எனச் சொன்னான் - சுமத்ைற்பகன்கற (இவ்வுலகிற்) பிறந்கைன்’ என்று கூறி (இராமன்)
வருந்தினான்.
(195)

8636. விமடக் குலங்களின் நடுவண் ஓர் விமட கிடந்சதன்ன,

கமடக்கண் தீ உக, அங்கதக் களிற்றிமனக் கண்டான்;
‘ேமடக்கலங்கமளச் சுைக்கின்ற ேதகபனன், ேழி ோர்த்து,
அமடக்கலப் சோருள் காத்தவாறு அழகிது’ என்று அழுதான்.

விமடக்குலங்களின் நடுவண் - ‘எருதுக் கூட்டங்களின் நடுகவ; ஓர் விமட

கிடந்சதன்ன - ஒப்பற்ற கைார் இடபம் கிடந்ைாற்கபால (ப்பபருவீரர்களின்
நடுவிகல கிடக்கும்); அங்கதக் களிற்றிமன - அங்கைனாகிய யாதனதய;
கண்டகமடதீ உகக் கண்டான் - (இராமன் ைன்) கண்களின் கதடயினின்றும் தீப்பபாறி
பறக்குமாறு பார்த்ைான்; ேமடக்கலங்கமளச் சுைக்கின்ற ேதகபனன் - (பதகவரால்
துன்புறாது அதடந்ைாதரப் பாதுகாக்கும் கநாக்குடன்) ஆயுைங்கதளச் சுமந்து
பகாண்டுள்ள தீவிதனயாளனாகிய யான்; ேழி ோர்த்து -பழி (கநராமல்) கநாக்கி;
அமடக்கலப் சோருள் காத்தவாறு - (என்னிடத்தில் ஒப்புவித்ை)
அதடக்கலப்பபாருதளப் பாதுகாத்ைதிறம்; அழகிது’ என்று அழுதான் - மிகவும்
அழகாயுள்ளது’ என்று கூறி அழுைான்.
 அதடக்கலப்பபாருள் அங்கைன். அவதன, இறக்கும் நிதலயில் வாலி,
“பபாய்யுதட உள்ளத்ைார்க்குப் புலப்படாப் புலவ... உன் தகயதடயாகும்” எனக்
கூறி அதடக்கலமாகத் ைந்ைதம (கம்ப.4092) முன்பு காண்க.
(196)

இலக்குவதனக் கண்டு இராமன் அதடந்ை துயரம்

8637. உடரிமடத் சதாடர் ேகழியின் ஒளிர் கதிர்க் கற்மறச்
சுடருமடப் சேருங் குருதியில், ோம்பு எனச் சுைந்த
மிடருமடப் ேண மீமிமெ, தான் ேண்மட சவள்ளக்
கடரிமடத் துயில்வான் அன்ன தம்பிமயக் கண்டான்.

உடரிமடத் சதாடர் ேகழியின் - உடம்பின் இதடகய துதளத்து ஊடுருவிய

அம்புகளின்; ஒளிர்கதிர்க் கற்மற - ஒளிவிட்டு விளங்கும் ஒளித் பைாகுதியான;
சுடருமடப் சேருங் குருதியில் - சுடரிதனயுதடய பபரிய குருதியினிடத்கை; ோம்பு
எனச் சுைந்த - பாம்பபனப் பகருமாறு சுமந்து அக்காட்சி; மிடருமடப் ேணமீமிமெ -
வலிதமதய உதடய ஆதிகசடன் என்னும்) பாம்பின் கமல்; ேண்மட சவள்ளக்
கடரிமட - பழதமயான பாற்கடலின் கண்கண; துயில்வான் தான் அன்ன -
துயில்பவனாகிய ைன்தன நிகர்த்திருக்க (க்கிதடக்கும்); தம்பிமயக் கண்டான் -
இளவலான இலக்குவதன இராமபிரான் பார்த்ைான்.

பணம் என்பது படத்திதன உதடய பாம்பிதனக் குறித்ைது.

(197)
8638. சோருமினான், அகம்; சோங்கினான்; உயிர் முற்றும்
புமகந்தான்;
குரு ைணித் திரு பைனியும், ைனம் எனக் குமலந்தான்;
தருைம் நின்று தன் கண் புமடத்து அலைர, ொய்ந்தான்;
உருமினால் இடியுண்டது ஓர் ைராைரம் ஒத்தான்.

அகம் சோருமினான் - (இரத்ை பவள்ளத்தில் வீழ்ந்து கிடக்கும் ைம்பிதயக் கண்ட

இராமன்) மனம் பவதும்பினான்; பபாங்கினான்; உயிர் முற்றும் புமகந்தான் -
பவகுளி மிகுந்ைவனாகி உயிர்ப்பு முழுதமயும் புதகயுடன் கைான்றப் பபற்றான்;
குருைணித் திருபைனியும் - நிறந்ைாங்கிய நீலமணி கபாலும் (ைனது) அழகிய
உடம்பும்; ைனம் எனக் குமலந்தான் - உள்ளம்கபால நடுக்கமுற்றான்; தருைம் நின்று -
அறக்கடவுள் (இத்துன்பநிதல கண்டு இரங்கி) நின்று; தன்கண்புமடத்து அலைரச்
ொய்ந்தான் - ைன் கண்களில் அடித்துக் பகாண்டு வருந்துமாறு (நிலத்தில்) சாய்ந்ைான்;
உருமினால் இடியுண்டது ஓர் - இடியினால் ைாக்கப்பட்டபைாரு; ைராைரம் ஒத்தான் -
மராமரத்தை ஒத்து (த்ைதரயில்) வீழ்ந்ைான்.
(198)
8639. உயிர்த்திலன் ஒரு நாழிமக; உணர்ந்திலன் ஒன்றும்;
வியர்த்திலன், உடல்; விழித்திலன், கண் இமண;
விண்பணார்,
‘அயிர்த்து இலன் சகால்?’ என்று அஞ்சினர்;
அங்மகயும் தாளும்
சேயர்த்திலன்; உயிர் பிரிந்திலன்-கருமணயால் பிறந்தான்.

கருமணயால் பிறந்தான் -(உயிர்கள் மீது தவத்ை) பபரும் கருதண காரணமாக

அவைரித்து வந்ைவனாகிய இராமபிரான்; ஒரு நாழிமக உயிர்த்திலன் - ஒரு
நாழிதகப் பபாழுைளவும் மூச்சு விட்டிலன்; ஒன்றும் உணர்ந்திலன், - ஒன்றும்
உணர்ந்ைானில்தல; உடல் வியர்த்திலன் - உடல் வியர்தவ பகாள்ளவும் இல்தல;
கண் இமண விழித்திலன் - இரு கண்களும் திறக்கவும் இல்தல; அங்மகயும் தாளும்
சேயர்த்திலன் - அழகிய தககளும் கால்களும் நிதலபபயர்த்து அதசத்திலன்;
உயிர் பிரிந்திலன் - (ஆனால்) உயிர்மட்டும் நீங்கப் பபறாைவனாயினான்; விண்பணார்
‘அயிர்த்து இலன்சகால்?’ என்று அஞ்சினர் - (அந்நிதலயில்) கைவர்கள் (அப்பிரான்)
‘உயிபராடுங்கினாகனா’ என அச்சமுற்றனர்.
(199)

8640. தாங்குவார் இல்மல; தம்பிமயத் தழீஇக்சகாண்ட தடக் மக

வாங்குவார் இல்மல; வாக்கினால் சதருட்டுவார் இல்மல;
ோங்கர் ஆயினார் யாவரும் ேட்டனர்; ேட்ட
தீங்குதான் இது; தமியமன யார் துயர் தீர்ப்ோர்?

தாங்குவார் இல்மல - (அங்கு இராமபிராதன) ைாங்கிக் பகாள்வார் எவரும் இலர்;

தம்பிமயத் தழீஇக்சகாண்ட - ைம்பியாகிய இலக்குவதனத் ைழுவிக் பகாண்டுள்ள;
தடக்மக வாங்குவாரில்மல - (இராமனது) பபரிய தகயிதன (ப்பிரித்து) வாங்கி
எடுப்பவர் ஒருவரும் இலர்; வாக்கினால் சதருட்டுவார் இலர் - கைறுைல்
பமாழிகளால் கைற்றுவாரும் இலர்; ோங்கர் ஆயினார் யாவரும் ேட்டனர் -
(அவனுக்கு) அணுக்கராயுள்களார் அதனவரும் இறந்துபட்டனர்; ேட்டதீங்குதான்
இது - (அவனுக்கு) உண்டாகிய துன்பம் இத்ைதகயது; தமியமன யார் துயர் தீர்ப்ோர்? -
(உற்றார் உறவினர் எவருமின்றித்) ைனிப்பட்டவதனத் துன்பம் ைவிர்ப்பவர் எவர்
உளர்?

(200)

8641. கவந்த ேந்தமும், கழுதும், தம் கணவமரக் காணார்

சிவந்த கண்ணியர் பதடினர் திரிேவர் திரளும்,
உவந்த ொதகர் ஈட்டமும், ஓரியின் ஒழுங்கும்,
நிவந்த; அல்லது, பிறர் இல்மல, களத்திமட நின்றார்.
கவந்த ேந்தமும், கழுதும் - ைதலயற்ற உடம்புகளின் பைாகுதியும், கபயும்; தம்
கணவமரக் காணார் - ைம்முதடய கணவதரக் காணப் பபறாதமயால்; சிவந்த
கண்ணியர் - (துயரத்ைால்) சிவப்கபறிய கண்கதள உதடயவராய்; பதடினர்
திரிேவர் திரளும் - கைடி அதலபவராகிய மகளிர் கூட்டமும்; உவந்த ொதகர்
ஈட்டமும் - (ைமக்கு உணவாகும் பிணங்களின் மிகுதிகண்டு) மகிழ்ச்சி பகாண்ட
பூைங்களின் பைாகுதியும்; ஓரியின் ஒழுங்கும் - நரிகளின் வரிதசயும்; நிவந்ை அல்லது -
மிகுந்து

காணப்பட்டனவல்லாமல்; களத்திமட நின்றார் பிறர் இல்மல - (அப்)

கபார்க்களத்தின் கண்கண உயிகராடு நின்றவர் பிறர்யாரும் இல்தல.

(201)

8642. வான நாடியர் வயிறு அமலத்து அழுது, கண் ைமழ நீர்

பொமன ைாரியின் சொரிந்தனர்; பதவரும் பொர்ந்தார்;
ஏமன நிற்ேவும் திரிேவும் இரங்கின, எமவயும்
ஞான நாயகன் உருவபை ஆதலின், நடுங்கி.

வானநாடியர் - (இராமனின் துயரங்கண்ட) வானவர் நாட்டு மகளிர்; வயிறு

அமலத்து அழுது - ைம் வயிற்றில் அடித்துக் பகாண்டு அழுது; ைமழக்கண் நீர் - (கமகம்
கபான்ற) கரிய கண்ணின் நீதர; பொமன ைாரியின் சொரிந்தனர் - விடா
மதழயினுதடய கமகம் கபாலச் பசாரிந்ைனர்; பதவரும் பொர்ந்தார் - கைவர்களும்
மனம் கசார்வுற்று வருந்தினர்; எமவயும் ஞான நாயகன் உருவபை ஆதலின் -
எல்லாப் பபாருள்களும் ஞானப் பபாருளாம் இதறவனாகிய திருமாலின்
வடிவங்ககள ஆைலின்; ஏமன நிற்ேவும் திரிேவும் - ஏதனய நிற்பனவும்
நடப்பனவுமாகிய எல்லா உயிர்களும்; நடுங்கி இரங்கின - (அவ்விராமதனப்
கபாலகவ) நடுங்கி வருத்ைமுற்றன.
நிற்பனவும், நடப்பனவுமாகிய எல்லா உயிர்கதளயும் ைன் உடம்பாகக்
பகாண்டு எள்ளுக்குள் எண்பணய்கபால நிற்பவன் இதறவன். எனகவ அவன்
துயருற்று வருந்திய காலத்து அவ்வுயிர்களும் அவதனப் கபாலகவ வருந்ைா
நின்றன என்பைாம். திருவிதளயாடல் புராணத்தில், மண் சுமந்ை படலத்துப்
பாண்டியனின் பிரம்படி சிவபபருமான் கமல் பட்ட கபாதும், மகாபாரைத்தில்
(வில்லிபாரைம்) அருச்சுனனின் வில்லடி அப்பபருமான் மீது பட்ட காலத்தும்,
எல்லா உயிர்களும் அவ்வடிகதளப் பபற்றனவாகக் கூறப்படுைல் காண்க.
எல்லாப் பபாருள்களிடத்தும் இதறவன் சர்வாந்ைர்யாமியாய் உள்ளான் என்ற
தவணவ ைத்துவம் இங்கு குறிக்கப்பபற்றது.

(202)

8643. முமகயின் நாள்ைலர்க் கிழவற்கும், முக்கணான் தனக்கும்,

நமகயும் நீங்கிய; திருமுகம், கருமணயும் நலிந்த;
சதாமகயுள் நின்றவர்க்கு உள்ளது சொல்லி என்?
 சதாடர்ந்த
ேமகயும் ோர்க்கின்ற ோவமும் கலுழ்ந்தது, ேரிவால்.

முமகயின் நாள் ைலர்க் கிழவற்கும் - பமாட்டாகவில்லாமகல புதிைாக

மலர்ந்ைது கபான்ற (திருமாலின் உந்திக்கமலமாகிய) ைாமதரயில் வசிப்பவனாகிய
பிரமனுக்கும்; முக்கணான் தனக்கும் - மூன்று கண்கதள உதடயவனாகிய
உருத்திர மூர்த்திக்கும்; கருமணயும் நலிந்த - (இராமன் படுகின்ற துயரத்தைக்
கண்ணுற்றைால் ஏற்பட்ட) இரக்கத்தினால் விதளந்ை வருத்ைத்தினால்; திருமுகம்
நமகயும் நீங்கிய - திருமுகங்கள் மகிழ்ச்சியாகிய மலர்ச்சியின் நீங்கி வாட்டமுற்றன;
சதாமகயுள் நின்றவர்க்கு - (முப்பத்து முக்ககாடி என்னும்) எண்ணின் அளவிதன
உதடயவராய் நின்ற (ஏதனய) கைவர்களுக்கு; உள்ளது சொல்லிசயன்? - கநர்ந்ை
துன்பநிதலயிதனச் பசால்லி யாது பயன்? சதாடர்ந்த ேமகயும் ோர்க்கின்ற ோவமும் -
பைாடர்ந்துள்ள பதகதமயுடன் (அத்துயதரக்) கண்ணுறுகின்ற பாவத்திற்குரிய
கைவதையும்; ேரிவால் கலுழ்ந்தது - (ைன்னிதலமறந்து) இரக்கத்தினால் கண்ணீர் விட்டு
அழுைது.

(203)

8644. அண்ணலும், சிறிது உணர்விபனாடு அயாவுயிர்ப்பு அணுகிக்

கண் விழித்தனன்; தம்பிமயத் சதரிவுறக் கண்டான்;
‘விண்மண உற்றனன்; மீள்கிலன்’ என்று, அகம் சவதும்ோ,
புண்ணின் உற்றது ஓர் எரி அன்ன துயரினன் புலம்பும்;
அண்ணலும், சிறிது உணர்விபனாடு - பபருதம மிக்கவனாக இராமபிரானும் சிறிது
உணர்வுடன்; அயாவுயிர்ப்பு அணுகி - பபருமூச்சு வரப் பபற்றது; கண்விழித்தான் -
கண்கதள விழித்ைான்; தம்பிமயத் சதரிவுறக் கண்டான் - ைம்பிதய நன்கு உற்றுப்
பார்த்ைான்; விண்மண உற்றனன் மீள்கிலன் என்று - (இவன் இறந்து)
விண்ணுலகதடந்ைான் (இனி) மீளமாட்டான்’ என்று எண்ணி; அகம் சவதும்ோ -
உள்ளம் அழன்று பவம்தமபயய்ை; புண்ணின் உற்றது ஓர் எரி அன்ன - புண்ணில்
பநருப்புத்

கைாய்ந்ைது கபான்று; துயரினன் புலம்பும் - துன்பத்திதன உதடயவனாகிப்

(பின்வருமாறு) வருந்தி அழுபவனானான்.

(204)

சிறிது உணர்வு பபற்ற இராமன் இலக்குவதனக் குறித்துப் புலம்புைல்

ெந்தக் கலித்துமற

8645. ‘எந்மத இறந்தான்’ என்றும் இருந்பதன்; உலகு எல்லாம்

தந்தசனன் என்னும் சகாள்மக தவிர்ந்பதன்; தனி
அல்பலன்;
கந்தன் இருந்தாய் நீ என நின்பறன்; உமர காபணன்;
வந்தசனன், ஐயா! வந்தசனன், ஐயா! இனி வாபழன்!

‘எந்மத இறந்தான்’ என்றும் இருந்பதன் - எம்ைந்தை (ைசரைன்) இறந்ைான் எனக்

ககள்வியுற்றும் (இறவாது) இருந்கைன்; உலகு எல்லாம் தந்தசனன் என்னும்
சகாள்மக தவிர்ந்பதன் - ‘உலகம் முழுவைதனயும் (பரைகன ஆளத்) ைந்கைன்’
என்ற (எனது உறுதியான) பகாள்தகயில் பநகிழ்ந்து நீங்கி (எனது ஆதணயின் வழி
பரைன் ஆளும்படி) ஆட்சிதய ஏற்றுக்பகாண்டவனாயிகனன்; கந்தன் நீ இருந்தாய் -
(இருப்பினும்) பற்றுக்ககாடானவனாக நீ இருந்ைாய்; தனி அல்பலன் என நின்பறன் -
(ஆைலினால்) நான் ைனித்துள்ளவன் அல்கலன் என எண்ணி (உறுதியுடன்) நின்கறன்;
உமரகாபணன் - (இன்கறா) உனது உதரதய நான் காணப் பபற்கறனில்தல;
இனிவாபழன் - இனியும் நான் வாழ்ந்திருக்க மாட்கடன்; ஐயா! வந்தனன் - ஐயகன!
வந்துவிட்கடன்! ஐயா! வந்தனன்! - ஐயகன! வந்துவிட்கடன்!
(205)

8646. ‘தாபயா நீபய; தந்மதயும் நீபய; தவம் நீபய;

பெபயா நீபய; தம்பியும் நீபய; திரு நீபய;
போபயா நின்றாய்; என்மன இகந்தாய்; புகழ் ோராய்,
நீபயா; யாபனா, நின்னினும் சநஞ்ெம் வலிபயபனா?

தாபயா நீபய; தந்மதயும் நீபய; தவம் நீபய; - (எனக்குத்) ைாயும் நீகய; ைந்தையும் நீகய;
ைவமும் நீகய; பெபயா நீபய; தம்பியும் நீபய; திரு நீபய - தமந்ைனும் நீகய; ைம்பியும்
நீகய; பசல்வமும் நீகய; புகழ் பாராய், என்மன இகந்தாய் போபயா நின்றாய் -
(இத்ைதகய) நீகயா புகதழக் கருைாமல் என்தன (த்ைனிகய) விடுத்து (உயிர்துறந்து)
பசன்றாய்; நீபயா; யாபனா; - (இங்ஙனம் எனக்கு எல்லாமாகவும் இருந்தும்
என்தனத் ைனித்துக் கைறவிடுத்துச் பசன்ற வன்பனஞ்சத்ைால்) நீகயா, (அல்லது
இங்ஙனம் எல்லாமாகவும் எனக்கிருந்ை உன்தன இழந்தும் உயிகராடிருக்கும்
வன்பனஞ்சத்ைால்) யாகனா; நின்னினும் சநஞ்ெம் வலிபயபனா -(ஆராய்ந்து
பார்த்ைால்) உன்தனக் காட்டிலும் (எனக்காக உயிருங்பகாடுத்ை உன் பசயலின் முன்)
யாகன வன்பனஞ்ச முதடகயன்.
(206)

8647. ‘ஊறாநின்ற புண்ணுமடயாய்ோல் உயிர் காபணன்;

ஆறாநின்பறன், ஆவி சுைந்பதன்; அழிகின்பறன்;
ஏபற! இன்னும் உய்யினும் உய்பவன்; இரு கூறாக்
கீறா சநஞ்ெம் சேற்றசனன் அன்பறா, சகடுபவபன?

ஊறா நின்ற புண்ணுமடயாய்ோல் - (உதிரம்) ஊறுகின்ற புண்தண உதடய உன்

உடம்பின் கண்கண; உயிீ்ர் காபணன் - உயிர்ப்பிதனக் காண்கிகலன்; ஆறா நின்கறன்;
ஆவி சுமந்கைன்; அழிகின்கறன் - ஆறுைலுதடயவனாய், உயிர் சுமந்ைவனாய்
வருந்துகின்கறன்; ஏபற! சகடுபவன் (ஏ) - ஆண் சிங்கம் கபான்றவகன, (அன்பின்
திறமின்றி) பகட்படாழிகவனாகிய நான்; இரு கூறாக் கீறா சநஞ்ெம் - (நீ
இறந்ைதம அறிந்தும்) இரண்டு கூறாகப் பிளந்து சிதையாை வலிய பநஞ்சம்;
சேற்சறசனன் அன்பறா இன்னும் உய்யினும் உய்பவன் - (ஆைலால்) இன்னும்
உயிர்ைாங்கி இருப்பினும் இருப்கபன்.

(207)

8648. ‘ேயிலும் காலம் ேத்சதாடு நாலும் ேடர் கானத்து

அயில்கின்பறனுக்கு ஆவன நல்கி, அயிலாதாய்!
சவயில் என்று உன்னாய், நின்று தளர்ந்பத சைலிவு
எய்தி,
துயில்கின்றாபயா இன்று? இவ் உறக்கம் துறவாபயா?
ேடர்கானத்துப் ேயிலும் - பரவிய இடமகன்ற காட்டினிடத்கை பழகிவாழும்! காலம்
ேத்சதாடு நாலும் - பதினான்கு ஆண்டு

காலத்தில்; அயில்கின்பறனுக்கு - (உணவிதன) உண்கின்றவனாகிய எனக்கு;

ஆவன நல்கி அயிலாதாய் - பபாருந்துவனவாகிய உணவுகதளத் (கைடித்) ைந்து
(நீமட்டும்) உண்ணாதிருந்ைவகன! சவயில் என்று உன்னாய் - பவயில் என்று கருைாை
நீ; நின்று தளர்ந்பத சைலிவு எய்தி - (எனக்குத் துதணயாக) நின்று ைளர்ச்சியுற்று
பமலிவிதன அதடந்து; இன்று துயில்கின்றாபயா - இப்பபாழுது
உறங்குகின்றாகயா? இவ்வுறக்கம் துறவாபயா - இவ்வுறக்கத்திதன விட்டு
எழமாட்டாகயா?

(208)

8649. அயிரா சநஞ்சும் ஆவியும் ஒன்பற எனும் அச் சொல்

ேயிரா எல்மலப் ோதகபனற்கும் ேரிவு உண்படா?
செயிபரா இல்லா உன்மன இழந்தும், திரிகின்பறன்;
உயிபரா, நாபனா, ஆர் இனி உன்பனாடு உறவு, ஐயா!

அயிரா சநஞ்சும் ஆவியும் - ஐயுறவு பகாள்ளாை பைளிந்ை பநஞ்சமும் உயிரும்;

ஒன்பற எனும் அச்சொல் - (ைம்முட்பிரிவின்றி ஒன்றிக் கலந்திருத்ைலால்) ஒன்கற என
(உலககார்) கூறும் அம்பமாழி; ேயிரா எல்மல - பபாருளுள்ளைாக ஆகாைகபாது;
ோதகபனற்கும் ேரிவு உண்படா - பாவியாகிய என்னிடம் இரக்கம் என்ற உணர்வுைான்
நிகழுகமா; செயிபரா இல்லா - ஒரு குற்றமும் இல்லாை; உன்மன இழந்தும்
திரிகின்பறன் - உன்தன இழந்ைபின்பும் (வருத்ைமின்றித்) திரியும் நிதலயினனாக
உள்களன்; ஐயா! இனி உன்பனாடு உறவு - ஐயகன! இனி உன்னுடன் (உண்தமயான)
உறவு; உயிபரா, நாபனா, ஆர் - (எனது) உயிகரா, யாகனா யார்?
(209)
8650. ‘பவள்விக்கு ஏகி, வில்லும் இறுத்து, “ஓர் விடம் அம்ைா
வாழ்விக்கும்!” என்று எண்ணிசனன், முன்பன வருவித்பதன்;
சூழ்வித்து, என்மனச் சுற்றினபராடும் சுடுவித்பதன்;
தாழ்வித்பதபனா, இத்தமன பகடும் தருவித்பதன்?

பவள்விக்கு ஏகி வில்லும் இறுத்து -(சனகன் புரிந்ை) கவள்விக்குச் பசன்று சிவன்

வில்தலயும் ஒடித்து; ஓர்விடம் வாழ்விக்கும் என்று எண்ணிசனன் - ஓர் நஞ்சிதன
(சீதைதய) (இது நம்தம) வாழ்விக்கும் என்று எண்ணிகனனாய்; முன்பன
வருவித்பதன் - என்முன்கன வருவித்துக் பகாண்கடன்; சூழ்வித்து - (என்தனச்)
சூழ்ந்துவரச் பசய்து; என்மனச் சுற்றினபராடும் சுடுவித்பதன் - என்தனச் சுற்றி
இருந்ைவர்கதளயும் சுட்படாழித்கைன்! இத்தமனபகடும் தருவித்பதன் - இத்ைதன
பகடுதிகதளயும் உண்டாக்கிக் பகாண்கடன்; தாழ்வித்பதபனா? - (இைன் பின்பும்)
சிறிகைனும் பின்வாங்கிகனனா? (இல்தல).

(210)

8651. ‘ைண்பைல் மவத்த காதலின், ைாதா முதபலார்க்கும்

புண்பைல் மவத்த தீ நிகர் துன்ேம் புகுவித்பதன்;
சேண்பைல் மவத்த காதலின், இப் பேறுகள் சேற்பறன்;
எண்பைல் மவத்பதன், என் புகழ்; யான்தான் எளிபயபனா!

ைண்பைல் மவத்த காதலின் - மண்ணிடத்கை தவத்ை பற்றுக் காரணமாக;

ைாதாமுதபலார்க்கும் - (என்னுதடய) ைாயார் முைலாகனார்க்கும்; புண்பைல்
மவத்த தீநிகர் துன்ேம் புகுவித்பதன்- புண்ணிடத்கை தீ நுதழந்ைாற் கபான்ற
பபருந்துன்பத்தை உண்டாக்கி விட்கடன்; சேண்பைல் மவத்த காதலின் - (சீதை
என்னும்) பபண்ணிடத்கை தவத்துள்ள ஆதசயினால்; இப்பேறுகள் சேற்பறன் -
இத்ைதகயபயன்கதள அதடந்கைன்; என்புகழ் எண்பைல் மவத்பதன் - எனது
புகழ்த்திறங்கதள (ஒன்றன் கமபலான்றாகப் பிறர் எண்ணி மதிக்குமாறு
உயர்த்திகனன்; யான்தான் எளிபயபனா? - நான்ைான் வலியற்ற எளியவகனா?
மண்கமல் தவத்ை காைல் - ைசரைன் பகாடுப்பக் பகாள்ள விதசந்ை ஆட்சிக் காைல்.
இைனால் ைந்தை இறப்பத்ைாயார் முைலாகனார்க் குற்ற பபருந்துயர். இைதனப்
‘புண்கமல் தவத்ை தீ நிகர்துன்பம்’ என்றான். பபண்கமல் தவத்ை காைல் என்றது
சீதைவிரும்பியவாறு ஆராயாமல் மாயமான்பின் பசன்றதம. இப்கபறுகள் என்றது,
மதனவிதய மாற்றான் பகாண்கடகவும், அன்புத் ைம்பிதயயும் ஆருயிர்த்
கைாழர்கதளயும் கபாரில் இழந்து வருந்தும் நிதலயிதன. எண்கமல் தவத்ைல் -
அளவுக்கு கமலாக உயர்த்துதவத்ைல். புகழ் என்றது புகழுக்கு மாறாகிய பழிதய
உணர்த்தியது. எளிகயகனா என்ற விடத்து ஓகாரம் எதிர் மதறயாய் இரக்கமற்ற
வன்பனஞ்சிகனன் என்னும் பபாருள் ைந்து நின்றது.

(211)
 8652. ‘ைாண்படாய் நீபயா; யான் ஒருபோதும் உயிர் வாபழன்;
ஆண்டான் அல்லன் நானிலம், அந்பதா, ேரதன்தான்!
பூண்டார் எல்லாம் சோன்றுவர், துன்ேப் சோமறயாற்றார்;
பவண்டாபவா, நான் நல் அறம் அஞ்சி, சைலிவுற்றால்?

நீபயா ைாண்டாய் - (என் ஆருயிர்த் ைம்பியாகிய) நீகயா இறந்துவிட்டாய்; யான்

ஒருபோதும் உயிர் வாபழன் -(நீயின்றி) நான் (இனி) ஒரு கணமும் உயிருடன்
வாழமாட்கடன்; ேரதன் நானிலம் ஆண்டான் அல்லன் - (என்தனப் பிரிந்து) பரைனும்
இவ்வுலகத்தை ஆளமாட்டான்; பூண்டார் எல்லாம் - (நம்கமாடு அன்பின்
பைாடர்பிதனப் பூண்டவர்கள் எல்கலாரும்; துன்ேப்சோமற ஆற்றார் சோன்றுவர் -
(பிரிவுத்) துன்பத்தைப் பபாறுக்கும் வலியற்றவராய் இறந்துபடுவர்; நான் நல் அறம்
அஞ்சி சைலிவுற்றால் - நான் நன்தமயுதடய அறத்துக்குப் பயந்து (பதகவதர
அழிப்பதில்) ைளர்ச்சியுற்றால்; பவண்டாபவா? - (அைன்பயனாக) இத்ைதன
துயரங்களும் கவண்டத் ைக்கன அல்லகவா?
இத்ைதன ககடுகளும் நிகழ்வைற்குக் காரணமாய் அதமந்ைது இந்திரசித்ைன்
கமல் பிரமாத்திரத்தை விடுவைற்கு நீ முற்பட்ட பபாழுது அறபநறிக்கு அஞ்சி
அைதன அவன் கமல் விடாைபடி ைடுத்ை எனது பசயல் பமலிகவ ஆைலால்,
அவ்வாறு அறத்திற்கு அஞ்சியதமந்ை எனது ைளர்ச்சிகய உன் உயிர்க்கும்
நண்பர்களுயிர்க்கும் தீங்காய் முடிந்ைைாைலின் அைன் பயனாக இத்ைதனத்
துயரங்கதளயும் யான் அதடைற்குரியவனாயிகனன் என்பான், ‘நான் நல்லறம்
அஞ்சி பமலிவுற்றால் (இத்ைதனயும்) கவண்டாகவா’ என இரங்கிக் கூறுகின்றான்
இராமன்.

(212)

8653. ‘அறம், தாய், தந்மத, சுற்றமும், ைற்றும், எமன அல்லால்,

துறந்தாய்! என்றும் என்மன ைறாதாய்! துமண வந்து
பிறந்தாய்! என்மனப் பின்பு சதாடர்ந்தாய்! பிரிவு அற்றாய்!
இறந்தாய்! உன்மனக் கண்டும் இருந்பதன், எளிபயபனா? துமண வந்து
பிறந்தாய் - (எனக்குத்) துதணயாகவந்து பிறந்ைவகன! அறம், தாய், தந்மத, சுற்றமும் -
அறம், அன்தன, ைந்தை, உறவினர்; ைற்றும் - மற்றுள்ள அதனத்தும்; அல்லால்
துறந்தாய் - என்தனத்ைவிர (உனக்குப் பற்றுைற்குரியனவல்லாபவன) துறந்ைாய்!
பிரிவு ஆற்றாய் - பிரிந்திருக்கப் பபறாைவனாய்; என்மனப் பின்பு சதாடர்ந்தாய் -
என்தனப் பின்பைாடர்ந்து (கானகத்திற்கு) வந்ைவகன! என்றும் என்மன ைறாதாய் -
எக்காலத்தும் என்தன மறவாைவகன! இறந்தாய் - (இன்று என்தனப் பிரியும்
படியாக) இறந்துபட்டாய்! உன்மனக் கண்டும் இருந்பதன் - அங்ஙனம் இறந்துபட்ட
உன்தனக் கண்டும் நான் உயிர்ைாங்கி இருந்கைன்! எளிபயபனா? -
வலியற்றவனாகவகனா? ஓகாரம் எதிர்மதற.

(213)
8654. ‘ொன்பறார் ைாமதத் தக்க அரக்கன் சிமற தட்ட,
ஆன்பறார் சொல்லும் நல் அறம் அன்னான் வயைானால்,
மூன்று ஆய் நின்ற பேர் உலகு ஒன்றாய் முடியாபவல்,
பதான்றாபவா, என் வில் வலி வீரத் சதாழில் அம்ைா?

ொன்பறார் ைாமத - சான்கறார்களால் பாராட்டத்ைகும் (கற்பபன்னும்

திண்தமதயயுதடய) பபண்தண; தக்க அரக்கன் - அரக்கத் ைன்தமக்குச் சான்றாக
நிற்கும் அரக்கன்; சிமறதட்ட - சிதறப்படுத்தி தவக்க; ஆன்பறார் சொல்லும் நல்
அறம் - பகாடியவர்கதள ஒறுத்ைழிக்க வல்ல அறக்கடவுள் உண்படனச்
சான்கறார்களால் சிறப்பித்துக் கூறப்பபறும் நல்லறமும்; அன்னான் வயைானால் -
அத்ைதகய பகாடியவனின் பகாடுதமக்கு உட்பட்டு அடங்கிச் பசயலற்றுப்
கபாகுமானால்; மூன்றுஆய் நின்ற பேர் உலகு - (கமல், கீழ், நடுஎன) மூவதகயாய்
நிதல பபற்றுள்ள பபரிய உலகங்கள் யாவும்; ஒன்றாய் முடியாபவல் - ஒருகசர
அழிந்து கபாகாமல் இருக்குமானால்; என் வில்வலி வீரத் சதாழில் - என்னுதடய
வில்லின் வன்தம காட்டும் வீரத் பைாழில்; பதான்றாபவா - உலககார்க்கு நன்கு
விளங்கித் கைான்றாகைா?
அம்மா - அதச.

(214)
8655. ‘பவமலப் ேள்ளக் குண்டு அகழிக்கும், விராதற்கும்,
காலின் செல்லாக் கவந்தன் உயிர்க்கும், கரனுக்கும்,
மூலப் சோத்தல் செத்த ைரத்து ஏழ் முதலுக்கும்,
வாலிக்கும்பை ஆயினவாறு என் வலி அம்ைா?

பவமலப் ேள்ளக்குண்டு அகழிக்கும் - கடற்பள்ளமாகிய ஆழ்ந்ை அகழிதய

(அதணகட்டிக்) கடத்ைற்கும்; விராதற்கும் - விராைதனக் பகால்லுைற்கும்; காலின்
செல்லாக் கவந்தன் உயிர்க்கும் - கால்பகாண்டு நடக்கவியலாை கவந்ைனது
உயிதரக் கவர்வைற்கும்; கரனுக்கும் - கரன் என்னும்அரக்கதன அழிப்பைற்கும்;
மூலப் சோத்தல் செத்த -ஆணிகவரின் கண் துதளயுற்று பட்டுப்கபான; ஏழ் ைரத்து
முதலுக்கும் - ஏழு மராமரங்களின் முைதலத் துதளத்ைற்கும்; வாலிக்கும்பை -
வாலிதயக் பகால்லுைற்கும் மட்டுகம; ஆயினவாறு என் வலி அம்ைா - ஆகித்
தீர்ந்பைாழிந்ைது எனது வன்தமயதனத்தும்! (அந்கைா! இரங்கத்ைக்ககை).

‘எனது வலிதமயதனத்தும் அற்பமாகிய கடற்பள்ளத்தைக் கடப்பைற்கும்,

விராைன், கவந்ைன், கரன் முைலான சாைாரணர்கதளக் பகால்லுைற்கும், குதறயுதடய
மராமரங்கதளத் துதளயிடுைற்கும், வாலிபயன்னும் வானரதனக்
பகால்லுைற்குமாகத் தீர்ந்பைாழிந்ைகை’ என இரங்குகின்றான் இராமன். அம்மா
வியப்பிதடச்பசால். குண்டு - ஆழம், ‘திண்கடார் குழித்ை குண்டு
பநடுந்பைருவின்’ (பபரும்பாண்-397) ‘அருங் குழுமிதளக் குண்டு கிடங்கின்’
(மதுதரக்-64) என்பனகாண்க.
 ‘காலின் பசல்லும்’ - என்பைற்குப் பதிலாகக் காலின் பசல்லா எனப்
பாடங்பகாள்ளப் பபற்றது.

(215)

8656. ‘இருந்பதனானால், இந்திரசித்பத முதலாய

சேருந் பதராமரக் சகான்று பிமழக்கப் சேறுபவனா?
வருந்பதன்; “நீபய சவல்லுதி” என்னும் வலி சகாண்படன்;
சோருந்பதன், நான், இப் சோய்ப் பிறவிக்கும் சோமற
அல்பலன்!

வருந்பதன் -வருத்ைம் இல்லாகைனாகி; “நீபய சவல்லுதி” என்னும் வலி சகாண்படன்

- ‘நீகய (இந்திரசித்தைப் கபாரிற் பகான்று) பவற்றியதடவாய்’ என்னும் (மன)
வலிதமதயக் பகாண்டு இருந்கைன்; இருந்பதனானால் - (இனி, நின்தன இழந்ை
இந்நிதலயிலும் உயிர்துறவாது) இருந்கைனானால்; இந்திரசித்பத முதலாய
சேருந்பதராமர - இந்திரசித்து முைலாகவுள்ள பபரிய கைர் வீரர்களாகிய
பதகவர்கதள; சகான்று பிமழக்கப் சேறுபவனா? - (கபாரிற்) பகான்று
பிதழத்திருத்ைலாகிய ஆற்றதலப் பபறவல்கலனா? நான் சோருந்பதன் - நான்,
‘உன்னுடன் பிறந்கைன்’ எனக் கூறிக் பகாள்ளுைற்கும் பபாருத்ைமுதடகயனல்கலன்;
இப்சோய்ப் பிறவிக்கும் சோமற அல்பலன் - (எனகவ) இப்பபாய்தமத்
ைன்தமயுதடய பிறவியின் சுதமதயத் ைாங்குைற்கும் வன்தமயுதடகயனல்கலன்!
(216)

8657. ‘ைாதாவும், நம் சுற்றமும், நாடும் ைமறபயாரும்,

“ஏது ஆனாபரா?” என்று தளர்ந்பத இறுவாமர,
தாதாய்! காணச் ொல நிமனந்பதன்; தமர ஆள்பவம்;
போதாய்; ஐயா, சோன் முடி என்மனப் புமனவிப்ோன்!

தாதாய் - என் அப்பகன! ைாதாவும், நம் சுற்றமும் நாடும் ைமறபயாரும் -

(நம்தம ஈன்ற) ைாயும், நம் சுற்றத்ைாரும், நாட்டுமக்களும், கவதியரும்; ‘ஏது
ஆனாபரா?” என்று தளர்ந்பத இறுவாமர - (வனம் கபாந்ைநம்தமக் குறித்து)
‘என்ன நிதலயினராயினாகரா’ என்று ைளர்பவய்தி (மனம் பநாந்து) அழிபவதர;
காணச் ொல நிமனந்பதன் - (அவர் ைம் துயர் நீங்க) காணுைற்குப் பபரிதும் எண்ணி
நிற்கின்கறன்; ஐயபன! - ஐயகன! என்மனப் சோன்முடி புமனவிப்ோன் - என்தனப்
பபான்னாலியன்ற முடிதயப் புதனவித்ைல் கவண்டி; தமர ஆள்பவம் போதாய் -
நிலமாள்வைற்கு (மீண்டும் உயிர்பபற்று) வருவாயாக.

(217)

8658. ‘ோெமும் முற்றச் சுற்றிய போதும், ேமகயாபல

நாெமும் முற்ற இப்போதும், நடந்பதன், உடன் அல்பலன்;
பநெமும் அற்றார் செய்வன செய்பதன்; நிமல நின்பறன்;
பதெமும் ைற்று, என் சகாற்ற நலத்மதத் சதரியாபதா?
ோெமும் முற்றச் சுற்றியபோதும் - நாகபாசம் முழுவதும் (உனது உடம்தபச்)
சுற்றிய அப்பபாழுதும்; ேமகயாபல நாெமும் முற்ற இப்போதும் - பதகவனாகல
(நம் கசதனக்குக்) ககடு முற்றிவிட்ட இப்பபாழுதும்; உடன் அல்பலன் நடந்பதன் -
உன்னுடன் துதண நிற்கபன் அல்லாகைனாகி (உன்தன விட்டுப்புறத்கை) பசன்று
விட்கடன்; பநெமும் அற்றார் செய்வன செய்பதன் - அன்பில்லாைார் பசய்வனவற்தறச்
பசய்கைன்; நிமலநின்பறன் - (ஆயினும்) ைளர்ச்சியின்றி நிற்கின்கறன்; என்சகாற்ற
நலத்மத - (இத்ைதகய) எனது பவற்றி நலத்தை; பதெமும் ைற்று சதரியாபதா -
உலகமும் பைரிந்து பகாள்ளாகைா?

பாசம் - இந்திரசித்து ஏவிய நாகபாசம்.

(218)

8659. ‘சகாடுத்பதன் அன்பற, வீடணனுக்குக் குலம் ஆள

முடித்து ஓர் செல்வம்; யான் முடியாபத முடிகின்பறன்;
ேடித்பதன் அன்பற, சோய்ம்மை? குடிக்குப் ேழி சேற்பறன்;
ஒடித்பதன் அன்பற என் புகழ் நாபன, உணர்வு அற்பறன்?’

வீடணனுக்குக் குலம் ஆள முடித்து ஓர் செல்வம் - (என்தன அதடக்கலம்

அதடந்ை) வீடணனுக்கு அவன் குலமுழுவைதனயும் ஆளுமாறு முடிவு பசய்து
ஒப்பற்ற (இலங்தக அரசாகிய) பசல்வத்தை; அன்பற சகாடுத்பதன் - (அவன்
அதடக்கலம் புகுந்ை அந்நாளிகலகய) அன்கற (வாயளவில்) பகாடுத்து விட்கடன்;
யான் முடியாபத முடிகின்பறன் - நான் (அங்ஙனம் வாக்குறுதிபகாடுத்ைைதன)
நிதறகவற்றாமகலகய இறந்துபடப் கபாகின்கறன்; ேடித்பதன் அன்பற சோய்மை
- பபாய்தம பமாழி கூறப் பயின்கறன் அல்லவா? குடிக்குப் ேழி சேற்பறன் -
(அைனால்) என் குடிக்குப் பழிதயத் கைடி)ப் பபற்கறன்; உணர்வு அற்பறன் நாபன
என்புகழ் ஒடித்பதன் அன்பற - உணர்வற்றவனாகிய யான் எனது புகழிதன நாகன
சிதைத்ைழித்கைன் அன்கறா?

(219)

8660. என்று என்று ஏங்கும், விம்மும், உயிர்க்கும், இமட அஃகி,

சென்று ஒன்று ஒன்பறாடு இந்தியம் எல்லாம் சிமதவு எய்த,
சோன்றும் என்னாத் தம்பிமய ஆர்வத்சதாடு புல்லி,
ஒன்றும் பேொன்; தன்மன ைறந்தான், துயில்வுற்றான்.

என்று என்று ஏங்கும் - என்று என்று இவ்வாறு புலம்பி வருந்துவான்; விம்மும்

உயிர்க்கும் - மனம் விம்முவான்; பபருமூக்சு விடுவான்; இமடஅஃகிச் சென்று -
இதட இதடகய (பநட்டுயிர்ப்பு அடங்கிச் பசன்று; இந்தியம் எல்லாம் ஒன்பறாடு
ஒன்று சிமதவு எய்த - (கண்முைலிய) பபாறிகபளல்லாம் (ைத்ைம் புலன்கதளக்
பகாள்ளுைலின்றி) சிதைந்து பகட; சோன்றும் என்னா - ‘இறந்பைாழிகவாம்’
என்று; தம்பிமய ஆர்வத்பதாடு புல்லி - ைம்பிதய மார்கபாடு இறுகத்
ைழுவிக்பகாண்டு; ஒன்றும் பேொன், தன்மன ைறந்தான், துயில்வுற்றான் - ஒன்றும்
கபச இயலாைவனாகி ைன்தன மறந்து உறங்கிக் கிடந்ைான் (இராமன்).

(220)

கைவர்கள் இராமனுக்கு உண்தம உணர்த்துைல்

8661. கண்டார் விண்பணார்; கண்கள் புமடத்தார், கலுழ்கின்றார்;
சகாண்டார், துன்ேம்; ‘என் முடிவு?’ என்னாக்
குமலகின்றார்;
‘அண்டா! ஐயா! எங்கள் சோருட்டால் அயர்கின்றாய்;
உண்படா உன்ோல் துன்பு?’ என அன்ோல் உமர செய்தார்.
விண்பணார் கண்டார் - (இராமனுற்ற இப்பபருந்துயதர) கைவர்கள், கண்டனர்;
கண்கள் புமடத்தார் கலுழ்கின்றார் - (அைதனக் கண்டதமக்காக இரங்கி)
ைம்முதடய கண்களில் கமாதி அதறந்து பகாண்டவர்களாய் அழுவாராயினர்;
துன்ேம் சகாண்டார் - (எல்தலயற்ற) துன்பத்திதன கமற்பகாண்டார்கள்; ‘என்
முடிவு?’ என்னாக் குமலகின்றார் - ‘முடிவில் நிகழப் கபாவது யாகைா?’ என அஞ்சி
நடுங்குகின்றார்கள்; “அண்டா! ஐயா!” - ‘அண்டம் முழுவதும் ஆனவகன!
(எம்முதடய) ைதலவகன! உன்ோல் துன்பு உண்படா?’ - (இதறவனாகிய)
உன்னிடத்துத் துன்பம் என்பது உளகைா? எங்கள் சோருட்டால் அயர்கின்றாய் -
(நின் அன்பர்களாகிய) எங்கள் பபாருட்டாககவ (இத்ைதகய துன்பங்கதள
கமற்பகாண்டு) ைளர்ந்து வருந்துகின்றாய்! என
அன்ோல் உமர செய்தார் - எனச் பசால்லி (அம்முைல்வனிடத்துத் ைாம் பகாண்ட)
கபரன்பினால் பின்வருமாறு கூறினார்கள்.

புதடத்ைல் - கமாதி அதறைல்; கலுழ்ைல் - அழுைல்; குதலைல் - நடுங்குைல்;

அண்டா - அண்டம் முழுவதுமாய் நிதறந்து விளங்குபவகன! ‘வானாடும்
மண்ணாடும் மற்றுள்ள பல்லுயிரும், ைானாய எம்பபருமான்’ (பபரியதிருபமாழி
4-1-3) என்பது திருமங்தகயாழ்வார் திருவாக்கு. இதறவன் இன்பதுன்பங்களுக்கு
அப்பாற்பட்டவன். எனகவ உன்பால் துன்புண்கடா? என வினவுகின்றனர்.
“இன்பமும் துன்பமும் இல்லாகன உள்ளாகன” (திருவா-சிவபுராணம்) என்பது
மணிவாசகம். கைவர்கள் இராமபிரான் படுகின்ற துயரங்கண்டு ஆற்றாராகி,
‘துன்பமற்ற நீ எங்கள் பபாருட்டால் இப்பபருந்துயர் ஏற்றாய்’ எனத்ைாமும்
பபருந்துயபரய்தி அப்பிரானுக்குச் சில பசால்லத் பைாடங்கினர்.

(221)

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

8662. ‘உன்மன உள்ளேடி அறிபயாம்; உலமக உள்ள
திறம் உள்பளாம்;
பின்மன அறிபயாம்; முன் அறிபயாம்; இமடயும் அறிபயாம்,
பிறழாைல்;
நின்மன வணங்கி, நீ வகுத்த சநறியில் நிற்கும் இது
அல்லால்,
என்மன, அடிபயாம் செயற்ோல?-இன்ே-துன்ேம் இல்பலாபன!

இன்ே-துன்ேம் இல்பலாபன - இன்பமும் துன்பமும் இல்லாைவகன! உன்மன உள்ளேடி

அறிபயாம் - உன் நிதலதய உள்ளது உள்ளவாறு அறியும் திறம் அறியமாட்கடாம்;
உலமக உள்ளதிறம் உள்பளாம் - உலகிதன (உள்ளும் புறமும்) நிதறந்துள்ள நின்
வியாபகத் ைன்தமதயச் சிந்தித்துணரும் திறமுதடகயாம் அல்கலாம்; பின்மன
அறிபயாம், முன் அறிபயாம், இமடயும் அறிபயாம் - முடிவு இதுபவன்றறிகயாம்;
முைல் இதுபவன்றறிகயாம்; நடுவும் இதுபவன்றறிகயாம்; நின்மன வணங்கி -
(ஆதி அந்ைம் நடுபவன்றறிய பவாண்ணாப் பரமாகிய) நின்தன வழிபட்டு;
நீவகுத்த சநறியின் பிறழாைல் - நீ வகுத்ைருளிய அற பநறியில் மாறுபடாமல்; நிற்கும்
இது அல்லால் - நின்று ஒழுகுைதலயின்றி; அடிபயாம் செயற்ோல என்மன? - நின்
அடிகயாங்களாகிய எங்களாற் பசய்யத் ைக்கனயாதவ உள்ளன?
உன்தன உள்ளபடி அறிகயாம் - “உணர்ந்ைார்க்கு உணர்வறிகயான்”
(திருக்ககாதவ-9) இதறவனின் வியாபகத் ைன்தமதய அறிய முடியாதம
குறித்து ‘உலதக உள்ளதிறம் உள்களாம்’ எனப்பட்டது. உள்களாம் -
நிதனக்கமாட்கடாம்.

‘திடவிசும் சேரிசவளி நீர்நில மிமவமிமெ ேடர்சோருள் முழுவது ைாயமவ

யமவசதாறும் உடல்மிமெ யுயிசரனக் கரந்சதங்கும் ேரந்துளன் சுடர்மிகு
சுருதியு ளிமவயுண்ட சுரபன!’

(திருவாய்சைாழி - 1-1-7)

எனவரும் நம்மாழ்வார் திருவாக்கு இங்கு நிதனக்கத் ைக்கது. சிற்றறிவாகிய

உயிர், பரம்பபாருளின் முழுதமதய அறியவியலாது. எனகவ, அப்பரம்பபாருள்
வகுத்ை வழி பிறழாமல் ஒழுகுைலன்றி கவபறான்றும் பசயற்கரியைாகும்.

(222)

8663. ‘”அரக்கர் குலத்மத பவர் அறுத்து, எம் அல்லல்

நீக்கி அருளாய்” என்று
இரக்க, எம்பைல் கருமணயினால், ஏயா உருவம் இமவ
எய்தி,
புரக்கும் ைன்னர் குடிப் பிறந்து, போந்தாய்! அறத்மதப்
சோமற தீர்ப்ோன்,
கரக்க நின்பற, சநடு ைாயம் எைக்கும் காட்டக்கடவாபயா?
அரக்கர் குலத்மத பவர் அறுத்து - (இரக்கமற்றவர்களாகிய) அரக்கரினத்தை
கவருடன் அறுத்துக் கதளந்து; எம் அல்லல் நீக்கி அருளாய் என்று - எம்முதடய
துன்பங்கதள நீக்கியருள்வாயாக என்று; இரக்க, எம்பைல் கருமணயினால் - (யாம்
நின்தனக்) குதறயிரந்து கவண்ட, எம்கமல் (நீதவத்ை) கபரருளால்; ஏயா உருவம்
இமவ எய்தி - (நினக்கு) பபாருந்ைாை மானிடவடிவங்கதள ஏற்று; அறத்மதப்
சோமற தீர்ப்ோன் - அறத்தின் (பபாறுக்க முடியாை) பாரமாகிய தீதமகதளப்
கபாக்குைற்காக; புரக்கும் ைன்னர் குடிப் பிறந்து போந்தாய் - (உலக உயிர்கதளக்)
காக்கும் மன்னர்குலத்தில் அவைரித்து இங்குவந்ைாய்; கரக்க நின்பற சநடுைாயம் -
(இவ்வாறு எமது குதற தீர்க்க வந்ை நீ நின் இதறதமத் ைன்தம) மதறய நின்று நினது
பநடிய

மாயத்ைன்தமயிதன; எைக்கும் காட்டக் கடவாபயா? - (நின்பால் அன்புதடய)

எம்மகனார்க்கும் காட்டும் முதறதமயிதன உதடயாகயா?
ஏயா உருவம் - இதறயாற்றற்குப் பபாருந்ைாை மானுட வடிவம். காலத்ைாலும்
இடத்ைாலும் கட்டுண்டிருக்கும் மானுடயாக்தக காலத்ைாலும், இடத்ைாலும்
கட்டுப்படாை பரம்பபாருளின் ைன்தமகதளத் ைாங்கும் ஆற்றலற்றைாகலின்
இங்ஙனம் கூறப்பபற்றது. அல்லது விதனக்கு விதளவாகும் மானுடயாக்தக
விதனத்பைாடர்பற்ற பரம் பபாருள் ைங்கி நிற்றற்குப் பபாருத்ைமின்தம
கநாக்கியும் இங்ஙனம் கூறப்பட்டபைன்க. ‘நின் அன்பர்களாய எமக்கும் மதறந்து
நின்று பநடுமாயங்கதளக் காட்டக் கடதவகயா?’ எனக் ககட்பது ‘நின் அன்பர்
மாட்டும் இத்திருவிதளயாடல் பசய்தவகயா’ என்ற கருத்திலாம்.

(223)

8664. ‘ஈன்று, எம் இடுக்கண் துமடத்து அளிப்ோன் இரங்கி,

அரெர் இல்பிறந்தாய்!
“மூன்று ஆம் உலகம் துயர்தீர்த்தி” என்னும் ஆமெ
முயல்கின்பறாம்;
ஏன்றும் ைறந்பதாம், “அவன் அல்லன்; ைனிதன்”
என்பற; இது ைாயம்
போன்றது இல்மல; ஆளுமடயாய்! சோய்யும் புகலப்
புக்காபயா?

ஈன்று எம் இடுக்கண் துமடத்து அளிப்ோன் - (நின்னால்) பதடக்கப்பட்டவராகிய

எம்முதடய துன்பங்கதள அறகவ நீக்கி (எம்தமக்) காத்ைற் பபாருட்டு; இரங்கி,
அரெர் இல் பிறந்தாய் - அருள் பகாண்டு அரசர் குடியில் பிறந்ைவகன! மூன்று ஆம்
உலகம் துயர் தீர்த்தி - (அவ்வாறு அவைரித்து அருளியநீ) மூன்றாகிய உலகங்களின்
துயர்கதளத் தீர்த்ைருள்வாய்; என்னும் ஆமெ முயல்கின்பறாம் - என்னும்
ஆதசயினாகலகய முயன்று (உயிருடன்) வாழ்கின்கறாம்; ஏன்றும் - (நீ எம்தம
உறுதியாகப் பாதுகாப்பாய் என்பைதன மனம் பபாருந்ை) ஏற்றுக் பகாண்டிருந்தும்;
“அவன் அல்லன்; ைனிதன்” என்பற ைறந்பதாம் - (நின் அரற்றுைல் ககட்டு இராமனாகிய
இவன்) திருமாலாகிய அவனல்லன்; மனிைருள் ஒருவகன! என்று (அவ்வுண்தமதய)
மறந்கைாமாயினும்; இதுைாயம் போன்றது இல்மல - (எம்மிடத்து நீகாட்டிய)
இைதனபயாப்பபைாரு வஞ்சதனச் பசயல் (கவபறங்கும் கழ்ந்ைது) இல்தல;
ஆளுமடயாய்! சோய்யும் புகலப் புக்காபயா - எம்தம அடிதமயாக உதடய
இதறவகன! (பமய்தமயின் வடிவமான நீ) பபாய்யுதரகதளயும்
புகலுைற்குமுற்பட்டு விட்டாகயா?”

கைவர்களின் முன்பும் மனிைன் கபான்கற இராமபிரான் நடித்துக் காட்டுவைால்,

“பபாய்யும் புகலப் புக்காகயா” எனத்கைவர் கூறுகின்றனர். முயலுைல் என்றது,
அல்லற்காலத்துப் பலவதக முயற்சிகதளயும் கமற்பகாண்டு வாழுைதல,
இதறவன் பமய்ம்தமகய உருவாக உதடயவன் என்பைதன வள்ளுவப்பபருமான்
354, 355, 357 என்ற குறள்களின் வழி கூறுைதலக் காணலாம்.

(224)

8665. ‘அண்டம் ேலவும், அமனத்து உயிரும், அகத்தும்

புறத்தும் உள ஆக்கி,
உண்டும் உமிழ்ந்தும், அளந்து இடந்தும், உள்ளும்
புறத்தும் உமள ஆகிக்
சகாண்டு, சிலம்பி தன் வாயின் கூர் நூல் இமயயக்
கூடு இயற்றி,
ேண்டும் இன்றும் அமைகின்ற ேடிமய ஒருவாய்-ேரபைட்டி!
ேரபைட்டி! -கமலான பரம்பபாருகள! அண்டம் ேலவும் அமனத்து உயிரும் -
அண்டங்கள் பலவற்தறயும், எல்லா உயிர்கதளயும்; அகத்தும் புறத்தும் உள ஆக்கி -
(இதறவனான நினக்கு) உள்களயும் புறத்கையும் உள்ளனவாகச் பசய்து; உண்டும்
உமிழ்ந்தும் - (உலகங்கதள ஒருகசர) உண்டு (வயிற்றில்) அடக்கியும் உமிழ்ந்து
பவளிப்படுத்தியும்; அளந்தும் இடந்தும், உள்ளும் புறத்தும் உமள ஆகி - (நின்
அடியினால்) அளந்தும், பிளந்தும் அவற்றின் உள்களயும் புறம்கபயும், நீக்கமற
நிதறந்துள்ளாயாகி; சிலம்பி தன் வாயின் கூர் நூல் இமளய - சிலந்திப் பூச்சி ைன்
வாயில் பமல்லிய நூலினால் பபாருந்ை; சகாண்டு கூடு இயற்றி - பகாண்டு கூட்டிதன
வகுத்து (அைன் கண்ைங்கி இருத்ைல் கபால); பண்டும் இன்றும் அமைகின்றேடிமய
ஒருவாய் - (உலகுயிர்கதள நிதல நிறுத்தித்) பைான்தமக் காலத்தும் இக்காலத்தும்
காக்கின்ற (கரக்கின்ற) நின் ைன்தமயினில் நீங்காது உள்ளாய்.
பரகமட்டி - உயர்ந்ை நிதலயில் உள்ளவன்; பரம்பபாருள்; குடங்தக நீரும்
பச்சிதலயும் இடுவார்க் கிதமயாக் குஞ்சரமும்

படங்பகாள் பாயும் பூவதணயும் ைருவாய் மதுதரப் பரகமட்டி" என்பது

பரஞ்கசாதி திருவிதளயாடற் புராணம். உள்கள உதள - என்றது இதறவன்
உயிர்க்குயிராய்க் கலந்திருக்கும் ‘அந்ைர்யாமி’ நிதலயிதன, புறத்து உதள - என்றது
அவனது வியாபக நிதலயிதன, திருமால் ைன்னிடத்கை உலகுயிர்கதளப் பதடத்து
அவற்தறத் ைன்னுள்கள மீளவும் ஒடுக்கிக் பகாள்ளுைற்குச் சிலந்திப் பூச்சி ைன் வாயின்
நூலால் கூடியற்றி அந்நூலிதன மீளவும் ைன்னுட்சுருக்கிக் பகாள்ளுைதல
உவதமயாகக் கூறுவர் தவணவ சிந்ைாந்திகள். இைதன,

சின்னூல் ேலேல வாயா லிமழத்துச் சிலந்தி பின்னும் அந்நூ லருந்தி விடுவது

போல அரங்கரண்டம் ேன்னூறு பகாடி ேமடத்தமவ யாவும் ேழம்ேடிபய
ைன்னூழி தன்னில் விழுங்குவர் போத ைனைகிழ்ந்பத!

எனத்திருவரங்கத்து மாதல (18) யும் குறிப்பிடுைல் காணலாம். இதறவன் ைான்

எவ்விை மாறுபாட்டிற்கும் உட்படாமல் உலகங்கதள உருவாக்கிக் காத்தும் அழித்தும்
நிற்கின்ற நிதல சிலந்திப் பூச்சியின் ைன்தமகயாடு ஒப்புதமப் படுத்திப் கபசப்
பபற்றது.
(225)

8666. ‘துன்ே விமளயாட்டு இதுபவயும், உன்மனத் துன்ேம்

சதாடர்பு இன்மை,
இன்ே விமளயாட்டு ஆம்; எனினும், அறியாபதமுக்கு
இடர் உற்றால்,
அன்பு விமளயும், அருள் விமளயும், அறிவு விமளயும்,
அமவ எல்லாம்,-
முன்பு, பின்பு, நடு, இல்லாய்!-முடித்தால் அன்றி,
முடியாபவ.

முன்பு பின்பு நடு இல்லாய் -கைாற்றம் நிதல இறுதி இல்லாைவகன! துன்ே

விமளயாட்டு இதுபவயும் - (நீ கமற்பகாண்ட) இச்பசயல் துன்பத்தைத் ைரும்
விதளயாட்டாம், ஆயினும்; உன்மனத் துன்ேம் சதாடர்பின்மை - (இதறவனாகிய
நின்தன) அத்துன்பம் பைாடர்ைல் இல்லாதமயால்; இன்ேவிமளயாட்டு ஆம் -
இன்பத்தைத் ைரும் விதளயாடகல ஆம்; எனினும் அறியாபத முக்கு இடர் - ஆயினும்
(நின் இயல்பிதன) அறியாகைமாகிய எங்களுக்குத் துன்பத்தைகய ைருவைாயிற்று;
உற்றால் அன்பு விமளயும்,அருள் விமளயும், அறிவு விமளயும் - (நீ பசய்ை)
இச்பசயலால் (எங்கள்உள்ளத்திி்ல்) அன்பு உண்டாகும், அருள் உண்டாகும்,
ஞானம் உண்டாகும்; அமவசயல்லாம் முடித்தால் அன்றி முடியாபவ - அத்ைதகய
பயன்கபளல்லாம் (முைல்வனாகிய நீ முன்னின்று) முடித்து தவத்ைாலன்றி
(எம்மிடத்து) நிதறகவறுவன அல்ல.

அன்பு - பைாடர்புதடயார் மாட்டுவிதளவது. அருள் என்பது அதனத்துயிர்கள்

கமலும் பசல்லும் கருதண. அன்பு, அருள், ஞானம் என்பதவ உயிர் பபறுகின்ற
வளர் நிதலக் கூறுகள். இவற்தற இதறவன் முன்னின்று முடித்துத் ைருைல்
கவண்டும். பைாடர்புதடயார் மாட்டு ஏற்படும் அன்கப அடுத்து
அதனத்துயிர்கள்கமல் ஏற்படும் அருளுக்கு வித்ைாகின்றது. அருகள ஞானத்திற்கு
வழி வகுக்கின்றது. ஞானம் பதி உணர்தவத் ைந்து வீட்டின்பத்தைக் கூட்டுவிக்கின்றது.
(226)
8667. ‘வருவாய் போல வாராதாய்! வந்தாய் என்று ைனம் களிப்ே,
சவருவாதிருந்பத நீ இமடபய துன்ேம் விமளக்க,
சைலிகின்பறாம்;
கரு ஆய் அளிக்கும் கமளகண்பண! நீபய இதமனக்
காவாபயல்,
திரு வாழ் ைார்ே! நின் ைாமய எம்ைால் தீர்க்கத் தீருபைா?’

வருவாய் போல வாராதாய் - (பவளிப்பட) வருவாய் கபான்று கைான்றி வாராமல்

இருப்பவகன! வந்தாய் என்று ைனம் களிப்ே - (காணுைற்கு அரிய நீ இன்று
இராமனாக அவைரித்து) வந்ைாய் என்று மனமகிழ்ச்சியுறுைலால்; சவருவாதிருந்பதாம்
- (பதகவர் பசய்யும் இடர்களுக்குச் சிறிதும்) அஞ்சாதிருந்கைாம்; நீ இமடபய
துன்ேம் விமளக்க சைலிகின்பறாம் - (அச்சந்தீர்த்ைருளவல்ல) நீகய
(எம்மகிழ்ச்சியின்) இதடகய துன்பத்தை உண்டாக்கினதமயால் பமலிவுற்று
வருந்துகவம் ஆயிகனம்; கரு ஆய் அளிக்கும் கமளகண்பண! - மூலமாய் நின்று
எம்தமப் பாதுகாத்ைருளும் பற்றாகிய பபருமாகன! நீபய இதமனக் காவாபயல்
- (அருளாளனாகிய) நீகய இத்துன்பத்தைக் கதளயா பைாழிவாயாயின்; நின்ைாமய
எம்ைால் தீர்க்கத் தீருபைா? - நினது மாயச் பசயல் (உணர்வற்ற) எங்களால் தீர்க்கத்
தீர்ந்பைாழியும் எளிதமயுதடயகைா?
"வந்ைாய் கபாகல வாராைாய், வாராைாய் கபால் வருவாகன" என்ற திருவாய்
பமாழித்பைாடர் (6-10-9) இங்கு ஒப்புக் காணத்ைக்கது.
(227)
8668. ‘அம்ேரீடற்கு அருளியது, அயனார் ைகனுக்கு அளித்ததுவும்,
எம்பிராபன! எைக்கு இன்று ேயந்தாய் என்பற ஏமுறுபவம்;
சவம்பு துயரம் நீ உழக்க, சவளி காணாது சைலிகின்பறம்;
தம்பி துமணவா! நீ இதமனத் தவிர்த்து, எம்
உணர்மவத் தாராபயா?’*

எம்பிராபன! -எம்முதடய இதறவகன! அம்ேரீடற்கு அருளியதும் - அம்பரீடன்

என்பானுக்கு அருள் புரிந்ைதும்; அயனார்ைகனுக்கு அளித்ததுவும் - பிரம கைவருதய
மகனான உருத்திர மூர்த்திக்கு அருள் வழங்கியதும், (ஆகிய நின் அருதள); எைக்கு
இன்று ேயந்தாய் என்பற ஏமுறுபவம் - எங்களுக்கும் இப்பபாழுது பகாடுத்ைாய்
என்று (நினது) பாதுகாப்பிதன நாடி அதடைற்கு உள்ள யாங்கள்; சவம்புதுயரம் நீ
உழக்க - மனம் பவதும்புைற்குக் காரணமான துன்பத்தை நீ அதடந்ைதமயால்;
சவளிகாணாது சைலிகின்பறம் - (துன்பஇருதளவிட்டுச் பசல்லும்) வழிகாணாது
ைளர்ந்து வருந்துகின்கறாம்; தம்பிதுமணவா! - ைம்பிக்கு துதணவகன! நீ இதமனத்
தவிர்த்து, எம் உணர்மவத் தாராபயா - நீ (கமற்பகாண்டுள்ள) இத்துயரத்தை நீக்கி
(உணர்விழந்ை) எங்களுக்கு நல்லுணர்விதனத் ைந்ைருள மாட்டாயா?
 ஏமுறுைல் - பாதுகாப்பிதன அதடைல், பவம்புதுயரம் - கண்கடார் பசய்வைறியாது
மனம் பவதும்புைற்குரிய பபருந்துயர். இராமன் இலக்குவன் மீது கபரன்பினன்
ஆைலால், இவ்விடம் கநாக்கி ‘ைம்பி துதணவா’ என அதழக்கப் பபறுகின்றான்.
(228)

இராவணனிடம் தூைர், ‘உன்பதக முடிந்ைது’ என அறிவித்ைல்

8669. என்ே ேலவும் எடுத்து இயம்பி, இமையாபதாரும்
இடர்உழந்தார்;
அன்பு மிகுதியால், ஐயன் ஆவி உள்பள அடங்கினான்,
துன்ே ைனிதர் கருைபை புரிய முன்பு துணிந்தமையால்;
புன்கண் நிருதர் சேருந் தூதர் போனார், அரக்கனிடம்
புகுந்தார்.

என்ே ேலவும் எடுத்து இயம்பி - என கமற்குறித்ை பலவற்தறயும் எடுத்துக்கூறி;

இமையாபதாரும் இடர் உழந்தார் - கண்ணிதமயாைவராகிய கைவர்களும்
துன்புற்று வருந்தினார்கள்; ஐயன், துன்ேைனிதர் கருைபைபுரிய - இதறவனாகிய
இராமன் துன்பத்தில் உழலும் மனிைர்களுக்குரிய பசயல் முதறயிதனகய
புரிவைாக; முன்பு துணிந்தமையால் - ைான் முன்பு துணிந்து கமற்பகாண்ட
அவைாரச் பசய்தக காரணமாக; அன்பு மிகுதியால் ஆவி உள்பள அடங்கினான் -
(இலக்குவன் பால் தவத்ை) அன்பு மிகுதியால் (அவதனப் பிரிய முடியாமல்)
உயிர் உள்கள ஒடுங்கப்பபற்றான்; புன்கண் நிருதர் சேருந்தூதர் - (அதுகண்டு)
துன்பஞ்பசய்ைதலகய இயல்பாக உதடய அரக்கருதடய பபரிய தூைர்கள்;
போனார், அரக்கனிடம் புகுந்தார் - கபார்க்களத்தைவிட்டு நீங்கிச் பசன்றவர்கள்
அரக்கனாகிய இராவணன் (இருக்கும்) இடத்தை அதடந்ைார்கள்.

மானுடகவடந்ைாங்கி மண்ணுலகில் அவைரித்து வந்ைதமயின் மனிைருக்குரிய

ஆசாபாசங்கள் அவனுக்கும் உள்ளதுகபால் காட்ட கவண்டி இராமபிரான் ஆவி
உள்கள அடங்கப்பபற்றான். இதறவனின் இவ்பவளிவந்ை ைன்தமதய,

‘துயரில் சுடசராளி தன்னுமடச் பொதி நின்றவண்ணம் நிற்கபவ துயரில்

ைலியும் ைனிெர் பிறவியில் பதான்றிக் கண்காண வந்து துயரங்கள் செய்துதன்
சதய்வ நிமலயுலகில் புகவுய்க்கு ைம்ைான் துயரமில் சீர்க்கண்ணன் ைாயன்
புகழ்துற்ற யாபனான் துன்ேமிலபல!’

(திருவாய்சைாழி - 3-10-6)

என நம்மாழ்வார் பாடுவதைக் காணலாம்.

(229)
8670. ‘என் வந்தது, நீர்?’ என்று அரக்கர்க்கு இமறவன் இயம்ே,
‘எறிசெருவில்,
நின் மைந்தன்தன் சநடுஞ் ெரத்தால், துமணவர்
எல்லாம் நிலம் பெர,
பின்வந்தவனும் முன் ைடிந்த பிமழமய பநாக்கி,
சேருந்துயரால்,
முன்வந்தவனும் முடிந்தான்; உன் ேமக போய்
முடிந்தது’என சைாழிந்தார்.

அரக்கர்க்கு இமறவன் ‘என்வந்தது நீர்?’என்று இயம்ே -அரக்கர் கவந்ைனாகிய

இராவணன் (வந்ை தூைர்கதள கநாக்கி) ‘நீர் வந்ைது என்ன காரணம் பற்றி?" என
வினவ; நின் மைந்தன் சநடுஞ்ெரத்தால் - (அது ககட்ட தூைர்) ‘நின்னுதடய மகன்
ஏவிய பநடிய பிரம்மாத்திரத்ைால்; துமணவசரல்லாம் நிலம் பெர - ைன்னுதடய
கைாழர்கள் எல்கலாரும் நிலத்தில் மடிந்து வீழ; பின் வந்தவனும் முன் ைடிந்த பிமழமய
பநாக்கி - ைன்பின்கன வந்ை ைம்பி இலக்குவனும் ைனக்கு முன்கன இறக்க
கநர்ந்ைதமக்குக் காரணமாயதமந்ை ைனது (காலத்ைாழ்வாகிய) பிதழதய எண்ணி;
சேருந்துயரால் முன் வந்தவனும் முடிந்தான் - பபருந்துயரால் மூத்கைானாகிய
இராமனும் இறந்து கபானான்; ‘உன்ேமகபோய் முடிந்தது’ என சைாழிந்தார் -
(அதுகவ) ‘உனது தீராப் பதகயும் அறகவ பைாதலந்ைது’ எனக் கூறினார்கள்.

இராமன் நிதனவிழந்து கிடந்ைைதன மரணமதடந்து விட்டைாகத் ைவறாக

கருதிய தூதுவர் இராவணனுக்கு இங்ஙனம் அறிவிக்கின்றனர்.

(230)
சீதை களம் காண் படலம்

இந்திர சித்ைனின் பிரமாத்திரத்தினால் வீழ்ந்து பட்ட இராம இலக்குவதரப்

கபார்க்களத்தில் கண்ட சீதை வருந்துகின்ற பகுதியாைலின் இது "சீதை
களங்காண்படலம்" எனப்பட்டது. ‘களங்காட்டு படலம்’ எனவும் ‘சானகி
களங்காண்படலம்’ எனவும், ‘சனகி களங்காண்படலம்’ எனவும் வழங்கும்.

இப்படலத்துள், தூைர்வாயிலாக பவற்றிச் பசய்தி அறிந்ை இராவணன்,

இலங்தக மக்கதள பவற்றி பகாண்டாடக் கூறியபின், மருத்து என்பவதனக்
பகாண்டு அரக்கர் பிணங்கதளக் கடலில் இடுமாறு பசய்து விட்டு சீதைதயப்
புட்பக விமானத்தில் ஏற்றி வந்து கபார்க்களத்தில் இராமஇலக்குவர் வீழ்ந்து
கிடப்பதைக் காட்டுமாறு பணிக்கின்றான். அங்ஙனம் கபார்க்களம் கபாந்ை சீதையின்
பகாடிய துயதரக் கற்கனியக் கவிஞர் வடித்துக் காட்டும் கவிதைகள் நம் பநஞ்தச
விட்டு நீங்காைதவ.
கமலும், இப்படலத்துள் வீடணன் மகள் திரிசதடயின் பாத்திரப் பதடப்பு
சிறப்பதையும் காணலாம்,

பவற்றி விழாக் பகாண்டாட இராவணன் கட்டதள இடுைல்

8671. சோய்யார் தூதர் என்ேதனால்,
சோங்கி எழுந்த உவமகயன் ஆய்,
சைய் ஆர் நிதியின் சேரு சவறுக்மக
சவறுக்க வீசி, ‘விமளந்தேடி
கய் ஆர் வமரபைல் முரசு ஏற்றி,
ொற்றி, "நகரம் களி சிறப்ே,
சநய் ஆர் ஆடல் சகாள்க!" என்று,
நிகழ்த்துக’ என்றான்;-சநறி இல்லான்.
சநறி இல்லான் - நல்வழி கமற்பகாள்ளாை இராவணன்; தூதர் சோய்யார்
என்ேதினால் - ைன் தூதுவர் பபாய் பசால்ல மாட்டார்கள் என்ற உறுதிப் பாட்டினால்;
சோங்கி எழுந்த உவமகயன் ஆய் - (ைன்) உள்ளத்தில் பபாங்கி எழுந்ை மகிழ்ச்சிதய
உதடயவனாய்; சைய்யார் நிதியின் சேரு சவறுக்மக சவறுக்க வீசி -(அத்தூதுவர்க்கு)
ைன் உடம்பின் கண் (அணிகளாக)

அணிந்திருந்ை நிதியாக பபரும் பசல்வத்தை அவர் (மிக அதிகமாகப்

பபற்றதமயால்) பவறுக்குமாறு பகாடுத்துவிட்டு; கய் ஆர் வமரபைல் முரசு ஏற்றி,
ொற்றி - யாதன கமல் முரசத்தை ஏற்றச் பசால்லி; விமளந்தேடி - கபார்க்களத்தில்
கிதடத்ை பவற்றியிதன; "நகரம் களி சிறப்ே சநய் ஆர் ஆடல் சகாள்க" -இலங்தக
மாநகரம் களிப்பு மிகுமாறு பநய் கைய்த்து முழுகுவைாகிய நீராடல் கமற்
பகாள்வைாக; என்று, நிகழ்த்துக என்றான் - என்று பசால்லுக என்று
கட்டதளயிட்டான்.
 (1)

மாய்ந்ை அரக்கர் உடதலக் கடலில் ைள்ளல்

8672. அந்த சநறிமய அவர் செய்ய,
அரக்கன் ைருத்தன்தமனக் கூவி,
‘முந்த நீ போய், அரக்கர் உடல்
முழுதும் கடலில் முடுக்கிடு; நின்
சிந்மத ஒழியப் பிறர் அறியின்,
சிரமும் வரமும் சிந்துசவன்’ என்று
உந்த, அவன் போய் அரக்கர் உடல்
அடங்கக் கடலினுள் இட்டான்.

அந்த சநறிமய அவர் செய்ய - (இராவணன் இட்ட) அப்பணியிதன

அப்பணியாளர் இயற்ற; அரக்கன் ைருத்தன் தமனக் கூவி - இராவணன் மருத்ைன்
என்பவதன அதழத்து; முந்த நீ போய் அரக்கர் உடல் முழுதும் கடலில் முடுக்கிடு -
"முன்கன நீ பசன்று, இறந்து கிடக்கும் அரக்கரின் உடம்புகள் எல்லாவற்தறயும்
கடலில் வீசுக"; நின் சிந்மத ஒழியப் பிறர் அறியின் -(இச்பசய்திதய) நின் மனந்ைவிரப்
பிறர் யாகரனும் அறிந்ைால்; சிரமும்,வரமும் சிந்துசவன் என்று உந்த - (நின்)
ைதலதயயும் (நீ ைவத்ைால் பபற்றுள்ள) வரத்தையும் சிந்தி விடுகவன் என்று கூறி
அனுப்ப; அவன் போய் அரக்கர் உடல் அடங்கக் கடலினுள் இட்டான் - அந்ை
மருத்ைன் பசன்று அரக்கர் உடல் முழுவதையும் கடலில் கபாட்டான்.

இறந்து பட்ட இராம இலக்குவதரச் சீதைக்குக் காட்டித் ைன் பவற்றிச் சிறப்தப

அவள் உணர கவண்டுபமன்ற எண்ண முதடயனாைலின் அங்ஙனம் அவள்
கபார்க்களம் காணும்கபாது அரக்கர் எவரும் இறவாமல் இராமன் பக்கத்ைாகர
இறந்பைாழிந்ைனர் என அவள் நிதனக்கும் வண்ணம் அரக்கருடல்கதள மதறக்க
இவ்வுபாயத்தை கமற்பகாள்ளுகின்றான். ஆர்வமிகுதியால் அறிவாளியும்
அறிவற்ற பசயல்கதளச் பசய்வான் என்பைற்கு இதுகவார் எடுத்துக்காட்டு.
இப்பாடலின் பசய்தி நாடகத் திறம் பசறிந்ைைாகும். மருத்து மதலயின்
நற்பயன் அரக்கர் கசதனக்கு வாய்க்காமல் கபானது இராவணன் பசயலால் ...
இதுகபான்ற பல நயங்கதளக் பகாண்டது இப்பாடலின் பசய்தி,

(2)

சீதைதயக் களத்திற்குக் பகாணர்ைல்

8673. ‘சதய்வ ைானத்திமட ஏற்றி
ைனிெர்க்கு உற்ற செயல் எல்லாம்
தய்யல் காணக் காட்டுமின்கள்;
கண்டால் அன்றி, தனது உள்ளத்து
அய்யம் நீங்காள்’ என்று உமரக்க,
 அரக்கர் ைகளிர் இமரத்து ஈண்டி,
உய்யும் உணர்வு நீத்தாமள
சநடும் போர்க் களத்தின்மிமெ உய்த்தார்.

சதய்வ ைானத்திமட ஏற்றி - (பின்பு இராவணன் சீதைக்குக் காவலாய் அதமந்ை

அரக்கியதர அதழத்து, நீங்கள்) சீதைதயத் பைய்வத்ைன்தமதய உதடய புட்பக
விமானத்தில் ஏற்றி; ைனிெர்க்கு உற்ற செயல் எல்லாம் -இராமலக்குமவராகிய
மனிைர்க்கு கநர்ந்ை கதி எல்லாவற்தறயும்; தய்யல் காணக் காட்டுமின்கள் -அவள்
காணுமாறு காட்டுங்கள்; கண்டால் அன்றி, தனது உள்ளத்து,அய்யம் நீங்காள் - ைன்
கண்ணால் கண்டால் அல்லது ைன் மனத்தின் கண்ணுள்ள ஐயப்பாடு
நீங்கப்பபறாள்; என்று உமரக்க - என்று (அவ்விராவணன்) கூற; அரக்க ைகளிர்
இமரத்து ஈண்டி -அரக்கியர்கள் ஆரவாரித்துக் பகாண்டு பநருங்கி; உய்யும் உணர்வு
நீத்தாமள - இவ்வுலகில் உய்ந்திருக்க கவண்டும் என்னும் உணர்ச்சியற்ற சீதைதய;
சநடும் போர்க் களத்தின் மிமெ உய்த்தார் - பநடிய கபார்க்களத்துக்கு கமலாக
அதழத்துச் பசன்றார்கள்,
(3)

இராவணன் கண்ட சீதையின் துயர்

8674. கண்டாள் கண்ணால் கணவன் உரு;
அன்றி, ஒன்றும் காணாதாள்;
உண்டாள் விடத்மத என, உடலும்
உணர்வும் உயிர்ப்பும் உடன் ஓய்ந்தாள்;
தண் தாைமரப் பூ சநருப்புற்ற
தன்மை உற்றாள்; தரியாதாள்;
சேண்தான் உற்ற சேரும் பீமழ
உலகுக்கு எல்லாம் சேரிது அன்பறா!

கணவன் உரு கண்ணால் கண்டாள் - கணவன் உருதவச் சீதை கண்ணால்

கண்டாள்; அன்றி ஒன்றும் காணாதாள் - அவ்வுருவத்தை அன்றி கவறு ஒன்றும்
காணாைவள் ஆயினாள்; உண்டாள் விடத்மத என - (பின்பு) விடத்தை உண்டவள்
கபால; உடலும், உணர்வும், உயிர்ப்பும் உடன் ஓய்ந்தாள் - உடம்பும், உணர்ச்சியும்,
உயிர்ப்பும் ஒருங்கக ஓயப்பபற்றாள்; தண்டாைமரப் பூ சநருப்புற்ற தன்மை உற்றாள்
- குளிர்ந்ை ைாமதரப்பூ பநருப்பில் வீழ்ந்ைாற்கபான்றைன்தமதய
அதடந்ைாள்; தரியாதாள் சேண்தான் உற்ற சேரும் பீமழ - (பபருந்துயதரத்)
ைாங்கமாட்டாைவளான சீதை என்னும் பபண் அதடந்ை பபருந்துயரம்; உலகுக்கு
எல்லாம் சேரிதன்பறா? - உலகங்கள் எல்லாவற்றினும் பபரியைாகும் அன்கறா?
(4)
8675. ைங்மக அழலும்-வான் நாட்டு
ையில்கள் அழுதார்; ைழ விமடபயான்
ேங்கின் உமறயும் குயில் அழுதாள்;
ேதுைத்து இருந்த ைாது அழுதாள்;
கங்மக அழுதாள்; நாைடந்மத
அழுதாள்; கைலத் தடங் கண்ணன்
தங்மக அழுதாள்; இரங்காத
அரக்கிைாரும் தளர்ந்து அழுதார்.

ைங்மக அழலும் - (உயிகராய்ந்திருந்ை) சீதை எழுந்து அழுைலும்; வான் நாட்டு

ையில்கள் அழுதார் - (அவதளக்கண்டு) வானுலகத்திலுள்ள மயில் கபான்ற
சாயதல உதடய கைவமாைர் அழுைனர்; ைழவிமடபயான் ேங்கின் உமறயும் குயில்
அழுதாள் - இளதமயான எருதை ஊர்தியாகவுதடய சிவபிரானது இடப்பாகமமர்ந்ை
குயில் கபான்றவளான உதமயவள் அழுைாள்; ேதுைத்து இருந்த ைாது அழுதாள் -
பசந்ைாமதர மலரில் ைங்கியுள்ள திருமகள் அழுைாள்; கங்மக அழுதாள் நாைடந்மத
அழுதாள் - கங்காகைவி அழுைாள், அயனார் நாவில் வீற்றிருக்கும் கதலமகள்
அழுைாள்; கைலத்தடங்கண்ணன் தங்மக அழுதாள் -ைாமதரமலர் கபான்ற கண்கதள
உதடய திருமாலின் ைங்தகயான பகாற்றதவ அழுைாள்; இரங்காத அரக்கிைாரும்
தளர்ந்து அழுதார் - இரங்காை வன்பனஞ்சராகிய அரக்கிமாரும் ைம் வன்தம ைளர்ந்து
அழுைார்.
கணவதன இழந்ைைாகக் கருதிச் சீதை அழும் துன்பத்தைக் கண்டு கணவகனாடு
வாழும் மகளிரும், மற்தறகயாரும் அழுைனர் என்றவாறு. கண்ணன் ைங்தக -
பகாற்றதவ பவற்றித்திருமகளான இவள் அழுைகைாடன்றி, சீதைதயக்
காவல்காப்பவரும், வன்பனஞ்சரும் ஆன அரக்கியரும் ைளர்ந்து அழுைனராம்.
பைய்வப் பபற்றிதம உதடய கைவிமாரின் பபண்தம அவலப்பட்டது பபரிைன்று;
பபாதுவாக இரக்கம் பகாள்ளாை அரக்கியரும்கூடச் சீதை துயர் கண்டு
அழுைனராம்; அரக்கியரும் என்பது எண்ணும்தம அன்று; சிறப்பும்தமயாகிறது
என்பது டாக்டர் ம.ரா.கபா. குருசாமி அவர்கள் கருத்து.

(5)
8676. சோன் தாழ் குமழயாள்தமன ஈன்ற
பூ ைா ைடந்மத புரிந்து அழுதாள்;
குன்றா ைமறயும், தருைமும், சைய்
குமழந்து குமழந்து, விழுந்து அழுத;
பின்றாது உடற்றும் சேரும் ோவம்
அழுத; பின் என் பிறர் செய்மக?
நின்றார் நின்றேடி அழுதார்;
நிமனப்பும் உயிர்ப்பும் நீத்திட்டாள்.*
சோன்தாழ் குமழயாள் தமன ஈன்ற - பபான்னாற் பசய்யப் பபற்றுக் காதில்
பைாங்குகின்ற குதழ என்னும் அணிதய அணிைற்குரியவளான சீதைதயப்
பபற்றைாயாகிய; பூைாைடந்மத புரிந்து அழுதாள் - பூமாகைவி எனும் பபண் மனம்
இரங்கி அழுைாள்; குன்றாைமறயும் தருைமும் - ைன் இயல்பில் குன்றாது என்றும்
ஒருைன்தமத்ைாக இருக்கும் கவைங்களும் ைருமமும்; சைய்குமழந்து குமழந்து
விழுந்து அழுத - பமய் பநகிழ்ந்து, பநகிழ்ந்து விழுந்து அழுைன; பின்றாது உடற்றும்
சேரும் ோவம் - பிற்படாமல் முற்பட்டு வந்து வருந்துகின்ற பபரும் பாவமும்;
அழுதபின் என்பிறர் செய்மக - அழுைபின்பு பிறர் பசய்தகதய என்பனன்பது?;
நின்றார் நின்றேடி அழுதார் - ஆங்காங்கிருந்ைவர் (மதிமயங்கி) நின்றது நின்ற வண்ணம்
புலம்பினர்; நிதனப்பும்

உயிர்ப்பும் நீத்திட்டாள் - (அப்கபாது பிராட்டி) நிதனப்பும், உயிர்ப்பும்

நீத்ைவளானாள்.

பாவமும் அழுைது என்ற பசய்திதய முன் பாடலில் அரக்கியரும் அழுை

பசய்திகயாடு இதணத்துக்காண்க.

(6)
சீதை பைளிந்து துன்புற்று ஏங்குைல்
8677. நிமனப்பும் உயிர்ப்பும் நீத்தாமள
நீரால் சதளித்து, சநடும் சோழுதின்
இனத்தின் அரக்கர் ைடவார்கள்
எடுத்தார்; உயிர் வந்து ஏங்கினாள்;
கனத்தின் நிறத்தான்தமனப் சேயர்த்தும்
கண்டாள்; கயமலக் கைலத்தால்
சினத்தின் அமலப்ோள் என, கண்மணச்
சிமதயக் மகயால் பைதினாள்.

நிமனப்பும் உயிர்ப்பும் நீத்தாமள -நிதனப்பும், உயிர்ப்பும் இன்றி

மூர்ச்தசயுற்றிருந்ை சீதைதய; இனத்தின் அரக்கர் ைடவார்கள் - கூட்டமான அரக்கப்
பபண்கள்; சநடும்சோழுதின் நீரால் சதளிந்து எடுத்தார் - பநடிது கநரம் வதர நீர்
பைளித்து பைளியச் பசய்து, எடுத்து அமரச் பசய்ைார்கள்; உயிர் வந்து ஏங்கினாள் -
சீதை அவர்ைம் உைவியால் உயிர் வரப்பபற்று வருந்தினாள்; கனத்தின் நிறத்தான்
தமனப் சேயர்த்தும் கண்டாள் - கமக வண்ணனான இராமதன மீண்டும்
முன்கிடந்ைவாகற கிடக்கக்கண்டாள்; கயமலக் கைலத்தால் சினத்தின் அமலப்ோள்
என - கயல் மீதனத் ைாமதர மலரால் ககாபங்பகாண்டு அடிப்பவள் கபால;
கண்மணக் மகயால் சிமதய பைாதினாள் - கண்கதளக் தககளால் சிதையுமாறு
அடித்துக் பகாண்டாள்.

கனம் -கமகம்
(7)
8678. அடித்தாள் முமலபைல்; வயிறு அமலத்தாள்;
அழுதாள்; சதாழுதாள்; அனல் வீழ்ந்த
சகாடித்தான் என்ன, சைய் சுருண்டாள்;
சகாதித்தாள்; ேமதத்தாள்; குமலவுற்றாள்;
துடித்தாள், மின்போல்; உயிர் கரப்ேச்
பொர்ந்தாள்; சுழன்றாள்; துள்ளினாள்;
குடித்தாள் துயமர, உயிபராடும்
குமழத்தாள்; உமழத்தாள்,-குயில் அன்னாள்.

குயில் அன்னாள் - குயில் கபான்ற இனிய குரலுதடய சீதை; அடித்தாள்

முமலபைல் வயிறு அமலத்தாள் - மார்பின்கமல் அடித்துக்பகாண்டாள்,
வயிற்றின்கமல் அதறந்ைாள்; அழுதாள்; சதாழுதாள் - அழுைாள், கணவதனத்
பைாழுைாள்; அனல் வீழ்ந்த சகாடித்தான் என்ன சைய் சுருண்டாள் - பநருப்பில்
விழுந்ை பகாடிகபால உடம்பு சுருண்டாள்; சகாதித்தாள்; ேமதத்தாள்;
குமலவுற்றாள் - மனங்பகாதித்ைாள், பதை பதைத்ைாள், நடுங்கினாள்; துடித்தாள்,
மின்போல் உயிர்கரப்ேச் பொர்ந்தாள் - துடித்ைாள், மின்னல் கைான்றி மதறவதுகபால
முன்வந்ை உயிர்ப்பு மீண்டும் மதறயச் கசார்வுற்றாள்; சுழன்றாள்; துள்ளினாள் -
மனம் சுழலப் பபற்றாள்; பின்பு துள்ளிக் குதித்ைாள்; குடித்தாள் துயமர,உயிபராடும்
குமழத்தாள்; உமழத்தாள் - கணவதன இழந்ை துயதரத் ைன் உயிகராடும் குதழத்துக்
குடித்ைாள், வருந்தினாள்.
சிறு சிறு பசாற்கதளயும் பைாடர்கதளயும் பலவாக அடுக்கி பமய்ப்பாடு
புலப்படுத்துவது கவிச் சக்கரவர்த்தியின் இலக்கிய பநறி.

(8)

8679. விழுந்தாள்; புரண்டாள்; உடல் முழுதும்

வியர்த்தாள்; அயர்த்தாள்; சவதும்பினாள்;
எழுந்தாள்; இருந்தாள்; தளிர்க் கரத்மத
சநரித்தாள்; சிரித்தாள்; ஏங்கினாள்;
‘சகாழுந்தா!’ என்றாள்; ‘அபயாத்தியர்தம்
பகாபவ!’ என்றாள்; ‘எவ் உலகும்
சதாழும் தாள் அரபெபயா!’ என்றாள்;
பொர்ந்தாள்; அரற்றத் சதாடங்கினாள்;
விழுந்தாள்,புரண்டாள், உடல்முழுதும் வியர்த்தாள் -விழுந்ைாள்; புரண்டாள்,
உடல்முழுதும் வியர்க்கப் பபற்றாள்; அயர்த்தாள், சவதும்பினாள் - பபருமூச்சு
விட்டாள் பின்பு மனம் பவதும்பினாள்; எழுந்தாள், இருந்தாள் - பின்பு எழுந்ைாள்,
உடகன அமர்ந்ைாள்; கு ளிர்க்கரத்மத சநரித்தாள்,சிரித்தாள், ஏங்கினாள் -ைனது
கரங்கதள பநரித்துக் பகாண்டாள், (ைன் நிதலதய எண்ணிச்) சிரித்ைாள், உடகன
ஏங்கினாள்; ‘சகாழுந்தா’ என்றாள் - (இலக்குவதனப் பார்த்துக் ‘பகாழுந்ைா!’
என்று கூவினாள்; ‘அபயாத்தியர்தங்பகாபவ!’ என்றாள் - இராமதனப்
பார்த்து, ‘அகயாத்திநகரத்ைவரின் அரகச!’ என்று விளித்ைாள்; ‘எவ்வுலகும்
சதாழும் தாள் அரபெபயா’ என்றாள் -‘எவ்வுலகத்ைவரும் வந்து பைாழுைற்குரிய
திருவடிகதளயுதடய அரகச!’ என்று அதழத்ைாள்; பொர்ந்தாள் அரற்றத்
சதாடங்கினாள் - (அப்பபருமானின் பபருதமதய நிதனத்துச்) கசார்ந்ைாள், பின்பு
வாய் திறந்து பல பசால்லி அரற்றத் பைாடங்கினாள்!

இங்கும் துயருற்ற சீதையின் பமய்ப்பாடுகள் விவரிக்கப்பபற்றன. துன்ப

மிகுதியின் கபாது அழுைலும் சிரித்ைலுமாகிய முரண்பட்ட பசயல்கள்
நிகழ்வதியல்பு. கமலும் ஒரு உணர்ச்சியின் கபாது பிறிகைார் உணர்வுக்குரிய
பமய்ப்பாடு கைான்றுமாயின் அவ்வுணர்வின் உச்சம் எனலாம். அஃைாவது
பபருந்துயரில் சிரிப்புத் கைான்றுமாயின் துயர உணர்வின் உச்ச நிதல அதுபவனக்
கூறலாம். சீதை அரற்றுைல் பைாடர்ந்து வரும் பன்னிரண்டு பாடல்களில்
எடுத்துதரக்கப்படுகிறது.

(9)
சீதை அரற்றுைல்
கலிவிருத்தம்

8680. ‘உற பைவிய காதல் உனக்கு உமடயார்,

புறம் ஏதும் இலாசராடு, பூணமலபயா?
ைறபை புரிவார் வெைாயிமனபயா-
அறபை!-சகாடியாய், இதுபவா, அருள்தான்?
அறபை! - அறக்கடவுகள!; உனக்கு உறபைவிய காதல் உமடயார் -
உன்னிடத்தில் மிகுதியாகப் பபாருந்திய அன்புதடயவராய்; புறம் ஏதும் இலாசராடு
பூணமலபயா? - (உனக்குப்) புறம்பான பாவச் பசயல் சிறிதும் இல்லாைவராகிய
என்கணவகராடு கசரவில்தலகயா?; ைறபை புரிவார் வெம் ஆயிமனபயா? -
பாவத்தைகய விரும்பிச் பசய்கின்ற அரக்கர் வசம்? ஆய்விட்டாகயா?; சகாடியாய்;
இதுபவா அருள்தான்? - பகாடியவகன உனது அருள்ைான் இத்ைதகயகைா?

(10)

8681. ‘முதிபயார் உணர் பவதம் சைாழிந்த அலால்,

கதி ஏதும் இலார் துயர் காணுதிபயா?
ைதிபயன் ைதிபயன் உமன-வாய்மை இலா
விதிபய!-சகாடியாய், விமளயாடுதிபயா?

வாய்மை இலா விதிபய! - வாய்தம ைவறிய விதிகய!; முதிகயார் உணர் பவதம்

சைாழிந்த அலால் - அறிவினால் பபரியவர்கள் எல்லாம் உணர்ைற்குரிய கவைங்கள்
பசால்லிய பநறியில் அல்லது; கதி ஏதும் இலார் துயர் காணுதிபயா? -
கவறுபற்றுககாடு ஏதுமில்லாைவர்களுதடய (இராமலக்குவர்) துன்ப நிதலதயக்
கண்டு பகாண்டுைான் இருக்கின்றாகயா?; சகாடியாய் விமளயாடுதிபயா? - அல்லது
(என்தனச் கசாதிக்கக்) பகாடுதமயுதடயாய் விதளயாடுகின்றாகயா?;
உமனைதிபயன்! ைதிபயன்! - (எங்ஙனமாயினும்) உதன (ஒருபபாருட்டாக)
மதிக்கமாட்கடன்! மதிக்கமாட்கடன்!

(11)

8682, ‘சகாடிபயன் இமவ காண்கிபலன்; உயிர் பகாள்

முடியாய், நைபன! முமறபயா! முமறபயா!
விடியா இருள்வாய் என வீசிமனபய?-
அடிபயன் உயிபர! அருள் நாயகபன!

சகாடிபயன் இமவ காண்கிபலன் - பகாடியவளாகியயான் (இராமலக்குவர்க்கு

கநர்ந்துள்ள) இந்ை அவல நிதலதமதயக் காணப்பபகறன்; நைபன -
கூற்றுவகன! அடிபயன் உயிபர, அருள் நாயகபன! - அடிகயனுதடய உயிகர அருள்
மிக்க என் நாயககன! உயிர்பகாள் முடியாய் - (அப்படிப்பட்ட என் நாயகனும்
ைம்பியும் வீழ்ந்து கிடக்கக் கண்டு கைறும் என்) உயிதரக் பகாள்ளும் பசயதல
முடிக்காமல்; விடியா இருள்வாய் எமன வீசிமனபய - விடிவில்லாை இருளில்
(முடிவில்லாை துன்பத்தில்) என்தன வீசிவிட்டாகய! முமறபயா முமறபயா -
இது முதறயாகுமா? முதறயாகுமா? (முதறயன்று).
(12)

8683, ‘எண்ணா, ையபலாடும் இருந்தது நின்

புண் ஆகிய பைனி சோருந்திடபவா?-
ைண்பணார் உயிபர! இமைபயார் வலிபய!
கண்பண! அமிழ்பத! கருணாகரபன!
ைண்பணார் உயிபர! - மண்ணுலகத்ைவர்க்கு உயிர் கபான்றவகன; இமைபயார் வலிபய!
- கைவர்கட்கு
(பதகபவல்வதில்) வலிதமயாக இருப்பவகன! கண்பண, அமிழ்பத, கருணாகரபன
- என் கண் கபான்றவகன என் உயிர்க்கு அமிி்ழ்ைம் கபான்றவகன, கருதணயின்
நிதலயகம; எண்ணாையபலாடும் இருந்தது - எனக்குற்ற துன்பங்கதளச் சிறிதும்
எண்ணாமல், யான் இது காறும் அளவிட முடியாை காைல் மயக்கத்கைாடு அரக்கர்
ஊரில் உயிர் வாழ்ந்திருந்ைது; நின்புண்ணாகிய பைனி சோருந்திடபவா? - நின்
புண்ணான உடம்தபப் பபாருந்திடத்ைாகனா?

சீதை ஊணுறக்கமின்றிப் பதகவர் ஊரில் வாழ்ந்திருந்ைது பதகவதர

பவன்று புககழாடுவரும் இராமன் அழதகக் காண கவண்டும் என்னும்
ஆதசயால் ைான் என்பைதன, முன்னும் கூறியுள்ளைால் (கம்ப. 7653) அறிக.
(13)
8684. ‘பைவிக் கனல் முன், மிதிமலத்தமல, என்
ோவிக் மக பிடித்தது, ேண்ணவ! நின்
ஆவிக்கு ஒரு பகாள் வரபவா?-அலர் வாழ்
பதவிக்கு அமிழ்பத! ைமறயின் சதளிபவ!

அலர்வாழ் பதவிக்கு அமிழ்பத - பசந்ைாமதர மலரில் வாழ்கின்ற திருமகளுக்கு

அமிழ்ைம் கபான்றவகன! ைமறயின் சதளிபவ! - கவைத்தின் பைளிபபாருளாக
உள்ளவகன! ேண்ணவ - கடவுகள! மிதிமல பைவிக் கனல் முன் என் ோவிக்
மகபிடித்தது - (நீ) மிதிதலக்கு வந்து ஓமத்தீமுன்னர் பாவியாகிய என் தக பிடித்து
மணந்து பகாண்டது; நின் ஆவிக்கு ஒரு பகாள் வரபவா? - நின் உயிருக்கு ஒரு தீதம
நிகழ்ைற்குத்ைாகனா?

(14)

8685, ‘உய்யாள், உயர் பகாெமல தன் உயிபராடு;

அய்யா! இமளபயார் அவர் வாழ்கிலரால்;
சைய்பய, விமன எண்ணி, விடுத்த சகாடுங்
கய்பகசி கருத்து இதுபவா?-களிபற!

களிபற! ஐயா! - ஆண்யாதனகபான்றவகன, ைதலவகன உயர் பகாெமலதன்

உயிபராடு உய்யாள் - (நின் நிதலதமதயக் ககட்டால்) உயர்ந்ை பண்பினளான
ககாசதல ைன் உயிர் உய்ந்திருக்க மாட்டாள்; இமளபயார் அவர் வாழ்கிலர் - (நினக்கு)
இதளயவர்களாகிய அப்பரை சத்துருக்கர் (நின்தன இழந்து) உயிர் வாழ்ந்திருக்க
மாட்டார்; விமன எண்ணி விடுத்த - வஞ்சதன நிதனந்து நின்தனக் காட்டிற்கு
அனுப்பிய; சகாடுங்கய்பகசி கருத்து சைய்பய இதுபவா? - பகாடிய ைன்தமயளான
தகககசியின் கருத்து உண்தமாககவ இது ைாகனா?

‘தகககசி’ என்பது எதுதக கநாக்கி ‘கய்ககசி’ என நின்றது.

(15)

8686. "தமக வான் நகர் நீ தவிர்வாய்" எனவும்,

வமகயாது, சதாடர்ந்து, ஒரு ைான் முதலா,
புமக ஆடிய காடு புகுந்து, உடபன
ேமக ஆடியவா! ேரிவு ஏதும் இபலன்!

"தமகவான் நகர் நீ தவிர்வாய்" எனவும் -பபருதமசான்ற உயர்ந்ை அகயாத்தி

நகரில் நீ ைங்கி இருப்பாயாக" என்று நீ கூறவும்; ேரிவு ஏதும் இபலன் - இரக்கம்
சிறிதும் இல்லாை நான்; வமகயாது சதாடர்ந்து - நின்தனப் பிரிந்திராமல் பைாடர்ந்து;
புமக ஆடிய காடு புகுந்து - புதக மண்டியகானகத்தில் நின்னுடகன புகுந்து; ஒரு ைான்
முதலா ேமக ஆடியவா! - ஒரு மான் காரணமாக நின்தனக் பகால்லும் பதகதய
உண்டாக்கியவாறு என்கன!

சீதை ைற்பழி பநாந்து புலம்பும் இடம் இது.

(16)

8687. "இன்று ஈகிமலபயல், இறவு இவ் இமட; ைான்

அன்று, ஈ" எனவும் பிரிபவாடு அடிபயன்
நின்று ஈவது, நின்மன சநடுஞ் செருவில்,
சகான்று ஈவது ஓர் தீமை குறித்தலிபனா?

அன்று - அக்காலத்தில்; இன்றுைான் ஈகிமலபயல் - இன்று மாதனப் பிடித்துக்

பகாடுக்கவில்தலயானால்; இவ்விமட இறவு ஈ எனவும் - இவ்விடத்து எனக்கு
இறப்புத்ைான்; (ஆைலால்) அம்மாதனப் பிடித்துக்பகாடு என கவண்டவும்;
பிரிபவாடு அடிபயன் நின்று ஈவது - நிற்பிரிந்து அடிகயன் ைனித்து நின்றது; நின்மன
சநடுஞ் செருவில் சகான்று ஈவது ஓர் தீமை குறித்தலிபனா? - நின்தன பநடிய
கபாரில் பகால்வகைார் தீதம நிதனத்ைலினால் ைாகனா?
(17)

8688. ‘சநய் ஆர் சேரு பவள்வி நிரப்பி, சநடுஞ்

செய் ஆர் புனல் நாடு திருத்துதியால்;
சைய் ஆகிய வாெகமும் விதியும்
சோய் யான, என பைனி சோருந்துதலால்.

சநய்யார் சேருபவள்வி நிரப்பி - (முடிசூட்டு விழாவில் பசய்ைற்குரிய பநய்

நிரம்பச் பசாரியப் பபறும் பபரிய கவள்விதய நிதறவுறச் பசய்து; சநடுஞ் செய்
ஆர் புனல் நாடு திதுத்துதியால் - பின், வயல்கள் நிதறந்ை நீர் வளம் மிக்க ககாசல
நாட்தட நீதி வழுவாமல் அரசாண்டிருப்பாய்; என்பைனி சோருந்துதலால் -
(பாவியாகிய) என் உடம்தபத் தீண்டிய குற்றத்ைால்; சைய் ஆகிய வாெகமும்
விதியும் சோய் ஆன - (நின்ைந்தை நினக்கு முடி சூட்டுவைாகக்கூறிய) பமய்யான
பசால்லும், நீ முடி சூடுைற்குரியைாக அதமந்ை விதியும் பபாய்யாயின!

(18)

8689, ‘பைதா! இமளபயாய்! விதியார் விமளவால்,

போதா சநறி எம்சைாடு போதுறுநாள்,
"மூது ஆனவன் முன்னம் முடிந்திடு" எனும்,
ைாதா உமரயின்வழி நின்றமனபயா?
 பைதா! இமளபயாய்! - அறிவு நிரம்பியவகன! இளவரகச! விதியார் விமளவால் -
விதியின் விதளவாக; போதா சநறிஎம்சைாடு போதுறுநாள் - பசால்ல முடியாை
காட்டு வழியில் எங்ககளாடு வரப்புறப்படும் நாள்; "மூது ஆனவன் முன்னம்
முடிந்திடு" எனும் - "முன்னவனாகிய இராமன் இறக்கும் நிதல கநர்ந்ைால், அவனுக்கு
முன் நீ முடிந்திடுவாயாக" எனக் கூறிய; ைாதா உமரயின் வழி நின்றமனபயா -
நின்ைாய் சுமித்திதரயின் பசால்வழிகய (நீ) முன்னம் இறந்ைதனகயா?"

கமைா - அறிவாளன்; கபாைா பநறி - மக்கள் நடமாட்டமற்ற காட்டு வழி.

மூைானவன் - அண்ணன்.
கம்ப.1752 நிதனவில் பகாண்டு "மாைா உதரயின் வழி நின்றதனகயா என
வினவுகின்றாள் சீதை.

(19)

8690. ‘பூவும் தளிரும் சதாகு சோங்கு அமணபைல்

பகாவும் துயில, தவிர்வாய்! சகாடியார்
ஏவின்தமல வந்த இருங் கமணயால்
பைவும் குளிர் சைல் அமண பைவிமனபயா? பூவும் தளிரும் சதாகு சோங்கு
அமணபைல் - பமல்லிய பூவும், ைண்ணியைளிரும் நிதறந்துள்ள சிறந்ை படுக்தகயில்;
பகாவும் துயில, தவிர்வாய் - இராமன் துயில் பகாள்ளும்கபாது (அவதனக்
காத்துக்பகாண்டு, தூக்கத்தை விடுத்து) விழித்திருப்பவகன! சகாடியார் ஏவின்
தமலவந்த இருங்கமணயால் - (இப்கபாது) பகாடியவர்களாகிய அரக்கர்ைம்
வில்லினிடத்திருந்து பவளிப்பட்டு வந்ை பபரிய அம்புகளால்; பைவும் குளிர்சைல்
அமணபைவிமனபயா - அதமந்ை குளிர்ந்ை பமல்லிய படுக்தகதய விரும்பிப் படுத்து
உறங்குகின்றாகயா?

(20)
திரிசதட சீதையின் மயக்கம் தீர்த்ைல்
8691. ‘ைழு வாள் வரினும் பிளவா ைனன் உண்டு
அழுபவன்; இனி, இன்று இடர் ஆறிட, யான்
விழுபவன், அவன் பைனியின்மீதில்’ எனா,
எழுவாமள விலக்கி இயம்பினளால்:

ைழுவாள் வரினும் - மழு, வாள் என்கின்ற ஆயுைங்கள் வந்து ைாக்கினாலும்;

பிளவாைனன் உண்டு அழுபவன் - பிளந்துபடாை கடினமான மனம் (எனக்கு)
உண்டு; எனகவ என் கணவன் உயிர்நீத்ைதம கண்ட அளவிகலகய உயிர்
விடாமல் பவற்று அழுதகயாக அழுகவன்; இனி, இடர் இன்று ஆறிட - இனி
(அவ்பவற்பறழுதகதய விடுத்து இப்பபருந்துன்பத்தினின்றும் இப்பபாழுது
ஆறுைல் பபற்றிட; யான் அவன் பைனியின் மீதில் விழுபவன் - அப்பபருமானின்
கமனியின் கமல் விழுந்து உயிர் விடுகவன்; எனா எழுவாமள - என்று பசால்லி
எழுபவதள; விலக்கி இயம்பினளால் - ைடுத்து (திரிசதட) கூறலானாள்.

(21)

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

8692. ‘ைாடு உற வமளந்து நின்ற வமள எயிற்று அரக்கிைாமரப்

ோடு உற நீக்கி, நின்ற ோமவமயத் தழுவிக் சகாண்டு,
கூடினள் என்ன நின்று, செவியிமட, குறுகிச் சொன்னாள்-
பதடிய தவபை என்னத் திரிெமட, ைறுக்கம் தீர்ப்ோள்.
பதடியதவபை அன்ன திரிெமட - சீதை முன்பு கைடிய ைவப்பயன் கபான்ற
திரிசதட; மறுக்கம் தீர்ப்பாள் - (அப்பிராட்டியின்) மனக்கலக்கத்தை
அகற்றுபவளாகி; ைாடு உற வமளந்து நின்ற வமள எயிற்று அரக்கி ைாமர - அவள்
பக்கத்தில் சுற்றி நின்ற வதளந்ை ககாரப் பற்கதள உதடய அரக்கியர்கதள; ோடுஉற
நீக்கி, நின்ற ோமவமயத் தழுவிக் சகாண்டு - இருபக்கமும் பிரிந்து கபாகுமாறு
நீக்கிக்பகாண்டு, (இராமன்கமல் விழும் கநாக்கத்கைாடு) நின்ற பாதவ கபான்ற
சீதைதயத் ைழுவிக்பகாண்டு; கூடினள் என்ன நின்று செவியிமட குறுகிச்
சொன்னாள் - அவகளாடு ஒன்றாயினாள் என்னுமாறு பநருங்கி நின்று அவள்
பசவியிற் பசன்று பசான்னாள்.
(22)

8693, ‘ைாய ைான் விடுத்தவாறும், ெனகமன வகுத்தவாறும்,

போய நாள் நாகோெம் பிணித்தது போனவாறும்,
நீ அைா! நிமனயாய்; ைாள நிமனதிபயா? சநறி இலாரால்
ஆய ைா ைாயம்; ஒன்றும் அறிந்திமல, அன்னம் அன்னாய்!

அன்னம் அன்னாய், அைா! - அன்னம் கபான்ற ைாகய!; ைாயைான் விடுத்தவாறும் -

மாரீசனாகிய மாயமாதன முன் விடுத்ை ைன்தமயும்; ெனகமனவகுத்தவாறும் - மாயா
சனகதன உண்டாக்கின ைன்தமயும்; போயநாள் நாகோெம் பிணித்தது போனவாறும்
- பசன்ற நாளில் (இராமலக்குவன் முைலாகனாதர) பிணித்ைைாகிய நாகபாசம்
அழிந்துகபான ைன்தமயும்; நிமனயாய் - எண்ணிப் பார்ப்பாயாக; சநறி இலாரால்
ஆய ைா ைாயம் ஒன்றும் அறிந்திமல - நல்ல பநறியில் பசல்லாைவர்களால்
(அரக்கரால்) உண்டாய பபரிய மாயச் பசயல் ஒன்தறயும் அறிகிதலயாய்;
ைாளநிமனதிபயா? - மாண்டுகபாக நிதனக்கின்றாகயா?
(23)

8694. ‘கண்ட அக் கனவும், சேற்ற நிமித்தமும், நினது கற்பும்,

தண்ட வாள் அரக்கர் ோவச் செய்மகயும், தருைம் தாங்கும்
அண்டர் நாயகர் தம் வீரத் தன்மையும், அயர்க்கலாபைா?
புண்டரீகற்கும் உண்படா, இறுதி, இப் புமலயர்க்கு
அல்லால்?
கண்ட அக் கனவும் சேற்ற நிமித்தமும் நினது கற்பும் - நீ முன் கண்டுள்ள கனவும்
பபற்றுள்ள நன்னிமித்ைங்களும், நின்னுதடய கற்பின் திண்தமயும்; தண்டவாள்
அரக்கர் ோவச் செய்மகயும் - ைண்டாயுைத்தையும், வாதளயுமுதடய அரக்கர் ைம்
பாவச் பசய்தகயும்; தருைம் தாங்கும் அண்டர் நாயகர் தை வீரத்தன்மையும் -
ைருமத்தைத் ைாங்குகின்ற இராமலக்குவரின் வீரத் ைன்தமயும்; அயர்க்கலாபைா? -
மறக்கலாகுகமா? (மறக்கலாகாதுகாண்); இப்புமலயர்க்கு அல்லால் புண்டரீகற்கும்
உண்படா இறுதி? - இப்புதலயர்களாகிய அரக்கர்க்கு அழிவு உண்டாவைல்லால்
உந்திக் கமலத்தை உதடய திருமாலின் அமிசமான இராமனுக்கும்
அழிவுண்டாகுகமா?

(24)

8695. ஆழியான் ஆக்மகதன்னில் அம்பு ஒன்றும் உறுகிலாமை,

ஏமழ! நீ காண்டி அன்பற? இமளயவன் வதனம் இன்னும்
ஊழி நாள் இரவி என்ன ஒளிர்கின்றது; உயிருக்கு இன்னல்
வாழியார்க்கு இல்மல; வாளா ையங்கமல-ைண்ணில் வந்தாய்!
ைண்ணில் வந்தாய் - பூமியினின்றும் கைான்றியவகள! ஆழியான் ஆக்மக தன்னில்
அம்பு ஒன்றும் உறுகிலாமை - சக்கரப்பதடக்கு உரியவனாகிய இராமனது உடம்பில்
அம்பு ஒன்றும் அழுந்ைவில்தல என்பதை; ஏமழநீ காண்டி அன்பற - பமன்தமயான
உள்ளமுதடய நீ கநகர காண்கிறாயல்லகவா? இமளயவன் வதனம் -
(அம்புபட்டிருந்ைாலும்) இலக்குவனின் முகம்; இன்னும் ஊழி நாள் இரவி என்ன
ஒளிர்கின்றது - இன்னமும் ஊழி இறுதியில் கைான்றும் சூரியதனப் கபால ஒளி வீசிக்
பகாண்டிருக்கிறது; உயிருக்கு இன்னல் வாழியார்க்கு இல்மல - எனகவ பநடிதுநாள்
வாழுந்ைன்தமயுள்ள அவ்விருவர்க்கும்
உயிருக்கு அழிவில்தல; வாளாமயங்கதல - (எனகவ) அவர்கள் இறந்ைார்கள்
என்று வீணாக மயங்காகை!

(25)

8696. ‘ஓய்ந்துளன், இராைன், என்னின், உலகம் ஓர் ஏழும் ஏழும்

தீய்ந்துறும்; இரவி பின்னும் திரியுபைா? சதய்வம் என் ஆம்?
வீய்ந்துறும், விரிஞ்ென் முன்னா உயிர் எலாம்; சவருவல்,
அன்மன!
ஆய்ந்தமவ உள்ள போபத, அவர் உளர்; அறமும்
உண்டால்.

ஓய்ந்துளன், இராைன் என்னின் - இராமன் இறந்துளன் ஆயின்; உலகம் ஓர் ஏழும்

ஏழும் தீய்ந்துறும் - கீழ் ஏழ் உலகமும் கமல் ஏழ் உலகமும் தீய்ந்து கபாயிருக்கும்; இரவி
பின்னும் திரியுபைா? சதய்வம் என் ஆம்? - சூரியன் பின்னும் விண்ணில் திரிவாகனா?
ஊழாகிய பைய்வம் என்ன பயனுதடயைாகும்? விரிஞ்ென் முன்னா உயிர் எலாம்
வீய்ந்துறும் - பிரமன் முைலிய உயிர்கள் எல்லாம் அழிவுறும்; ஆய்ந்ைதவ
உள்ளகபாகை அவர் உளர்; அறமும் உண்டால் - கமற்கூறியதவ அழியாமல் உள்ள
கபாகை அவரும் இருக்கின்றனர்; ைருமமும் உண்டு; அன்மன சவருவல் - அன்தனகய
நீ அஞ்சாகை!

‘உலகிற்கு முைற் காரணமாயிருக்கின்ற இராமன் அழிந்திருந்ைால் அவன்

காரியமாக விளங்கும் உலகங்களும் உயிர்களும் அழிந்திருக்க கவண்டும். அதவ
அழியாமலிருப்பைால் இராமனும் உளன், இலக்குவனும் உளன், ைருமமும்
உண்டு’ என அருத்ைாபத்தி அளதவயால் திரிசதட நிறுவுகின்றாள். வீடணன்
கபாலகவ, அவன் மகளும் இராமனின் பைய்வத் ைன்தமதய அறிந்திருக்கிறாள்.

(26)

8697, ‘ைாருதிக்கு இல்மல அன்பற, ைங்மக நின் வரத்தினாபல

ஆர் உயிர் நீங்கள்! நின்ோல் கற்புக்கும் அழிவு உண்டாபை?
சீரியது அன்று, இது ஒன்றும்; திமெமுகன் ேமடயின் செய்மக
பேரும், இப்சோழுபத; பதவர் எண்ணமும் பிமழப்ேது
உண்படா?
ைங்மக நின் வரத்தினாபல - மங்தககய! நீ பகாடுத்ை வரத்தினாகல; ைாருதிக்கு
ஆருயிர் நீங்கல் இல்மல அன்பற - அனுமானுக்கு அரிய உயிர் நீங்கப் பபறுைல்
இல்தல அன்கறா? நின்ோல் கற்புக்கும் அழிவு உண்டாபைா - (அனுமான் உயிர் நீங்கி
இருப்பின் நின் கற்பின் பபருதம குன்றும்) நின்பால் அதமந்ை கற்பிற்கும் அழிவு
உளைாகமா? இது ஒன்றும் சீரியது அன்று - இரபவல்லாம் மூர்ச்தசயுற்றுக்
கிடக்கின்ற இந்நிதல ஒன்றும் பிறிபைான்றால் நீங்காை சிறப்பினைன்று;
திமெமுகன் ேமடயின் செய்மக இப்சோழுபத பேரும் - இது பிரம்மாத்திரத்தின்
பசய்தகயாகும்; இது இப்கபாகை நீங்கும்; பதவர் எண்ணமும் பிமழப்ேது
உண்படா? - கைவர்களின் எண்ணமும் ைவறு படுவது உண்கடா? (இல்தல).
(27)

8698. ‘பதவமரக் கண்படன்; மேம் சோன் செங் கரம் சிரத்தில்

பெர்த்தி,
மூவமரக் கண்டாசலன்ன, இருவமர முமறயின் பநாக்கி,
ஆவலிப்பு எய்துகின்றார்; அயர்த்திலர்; அஞ்ெல்; அன்மன!
"கூவலில் புக்கு, பவமல பகாட்ேடும்" என்று சகாள்பளல்.
பதவமரக்கண்படன் - விண்ணவர்கதளப் பார்த்கைன்; மூவமரக்கண்டால்
என்ன இருவமர முமறயின் பநாக்கி -(அவர்கள்) திருமூர்த்திகதளக் காண்பார்
கபான்று (உயிர்கசார்ந்து கிடக்கின்ற) இருவதரயும் முதறயாகப் பார்த்து;
மேம்சோன் செங்கரம் சிரத்தில் பெர்த்தி - பசும் பபான்னாற் பசய்ை அணிகலன்
அணிந்ை ைம் சிவந்ை தககதளத்ைதலகமல் தவத்து; ஆவலிப்பு எய்துகின்றார்
அயர்த்திலர் - வணங்கிச் பசருக்குற்றிருக்கின்றனர் துன்புறவில்தல; அன்மன!
அஞ்ெல் - ஆைலால் அன்தனகய, அஞ்சாகை! ‘பவமல கூவலில்புக்கு பகாட்ேடும்’
என்று சகாள்ளல் - கடல் கிணற்றில் புகுந்து அக்கிணற்றால் பகாள்ளப்பட்டு
விடும் என்று பகாள்ளாகை!
(28)

8699. ‘ைங்கலம் நீங்கினாமர, ஆர் உயிர் வாங்கினாமர,

நங்மக! இக் கடவுள் ைானம் தாங்குறும் நமவயிற்று
அன்றால்;
இங்கு, இமவ அளமவ ஆக, இடர்க் கடல் கடத்தி’
என்றாள்;
ெங்மகயள் ஆய மதயல் சிறிது உயிர் தரிப்ேதானாள்.

நங்மகபய! இக்கடவுள் ைானம் - பபண்களிற்சிறந்ைவகள! இந்ைத்

பைய்வத்ைன்தம வாய்ந்ை புட்பகவிமானம்; ைங்கலம் நீங்கினாமர ஆருயிர்
வாங்கினாமர - மங்கலநாண் நீங்கப்பபற்ற தகம் பபண்டிதரயும், அரிய உயிர்
நீங்கப்பபற்று பிணமானவதரயும்; தாங்குறும் நமவயிற்று அன்றால் - ைாங்குகின்ற
குற்ற முதடயைன்று; ‘இங்கு இமவ அளமவயாக இடர்க்கடல் கடத்தி’ என்றாள் -
இங்கு யான் கூறிய இக்கருத்துக்கதள அளதவயாகக் பகாண்டு இராமன்
இறக்கவில்தல என்பைறிந்து துன்பக்கடதலக் கடப்பாயாக எனத் திரிசதட
கூறினாள்; ெங்மகயள் ஆயமதயல் சிறிது உயிர் தரிப்ேதானாள் - (இராம லக்குவர்
இறந்து விட்டார்ககளா என) ஐயம்பகாண்டவளான சீதை (திரிசதட பசாற்களால்)
சிறிது உயிர்ைாங்கி இருப்பாளானாள்.

கடவுள் மானம் - பைய்விகமான புட்பக விமானம். சங்தக - ஐயம். பல

ஏதுக்கதளக் காட்டிச் சீதையின் ஐயத்தைப் கபாக்க முயலும். காட்சியும்
அனுமானமும், அருத்ைாபத்தியும், ஆகிய அளதவகதளக் கூறிய திரிசதட இராமன்
முைலிகயார் இறந்திலர் என்பதை நிறுவினளாைலின், ‘இங்கிதவ அளதவயாக
இடர்க்கடல் கடத்தி’ எனக் கூறினாள்.
(29)

சீதையின் மறுபமாழி
8700. ‘அன்மன! நீ உமரத்தது ஒன்றும் அழிந்திலது; ஆதலாபன
உன்மனபய சதய்வைாக் சகாண்டு, இத்தமன காலம்
உய்ந்பதன்;
இன்னம், இவ் இரவு முற்றும் இருக்கின்பறன்; இறத்தல்
என்ோல்
முன்னபை முடிந்தது அன்பற ?’ என்றனள்-முளரி நீத்தாள்.
முளரி நீத்தாள் - ைாமதர மலதர விட்டுச் சனகன் மகளாகப் பிறந்ைவளாகிய
திருமகளாகிய சீதை; அன்மன! நீ உமரத்தது ஒன்றும் அழிந்திலது ஆதலாபன -
அன்தன கபான்றவகள, நீ இதுவதர பசான்னது ஒன்றும் பழுதுபட்டதில்தல
ஆைலால்; உன்மனபய சதய்வைாக்சகாண்டு இத்தமன காலம் உய்ந்பதன் - உன்தனகய
பைய்வமாகக் பகாண்டு இவ்வளவு காலம் உயிதரப் கபாக்கிக்பகாள்ளாமல்
உய்ந்திருந்கைன்; இன்னம் இவ்இரவு முற்றும் இருக்கின்பறன் - இன்னும்
(நின்பசால்தலகய நம்பி) இந்ை இரவு முழுதும் இருக்கின்கறன்; இறத்தல் என்ோல்
முன்னபை முடிந்தது அன்பற என்றனள் - இறப்பது என்பது என்னிடம் முன்னகம
முடிவானது அன்கறா என்று கூறினாள்.

‘சுந்ைரகாண்டத்துத் திரிசதட கூறிய இராமதூதுவன் வருதக முைலியன

ைப்பாமல் நிகழ்ந்ைைாைலின் ‘நீ உதரத்ைது ஒன்றும் அழிந்திலது’ என்றாள்.
இராவணன் எடுத்துக் பகாண்டு வந்ைது முைல் காலம் வாய்க்கும்கபாது உயிர்விட
கவண்டும் என்று துணிந்து விட்டாள் ஆைலின், ‘இறத்ைல் என்பால் முன்னகம
முடிந்ைைன்கற’ என்றாள். உயிர் ைாங்கியிருக்க உைவிய திரிசதடதயத் பைய்வமாககவ
மதிக்கிறாள், பிராட்டி.

(30)

8701. ‘நாண் எலாம் துறந்பதன், இல்லின் நன்மையின் நல்லார்க்கு

ஏய்ந்த;
பூண் எலாம் ஆகி நின்ற என்தன் சோரு சிமல
பைகம்தன்மனக்
காணலாம் என்னும் ஆமெ தடுக்க, என் ஆவி காத்பதன்;
ஏண் இலா உடலம் நீக்கல் எளிது, எனக்கு’ எனவும்
சொன்னாள்’.

இல்லின் நன்மையின் நல்லார்க்கு - இல்லறத்தின் நன்தமயிதன உதடய கற்புதடய

பபண்களுக்கு; ஏய்ந்தநாண் எலாம் துறந்பதன் - பபாருந்துைற்குரிய நாண் முைலிய
குணங்கதள எல்லாம் துறந்கைன்; என் தன் பூண் எலாம் ஆகி நின்ற - என்னுதடய
அணிகலன்கள் அதனத்துமாகி நின்ற; சோருசிமல பைகம் தன்மன - (என்னுதடய
கணவனாகிய) கபார் பசய்யும் வில்கலந்திய கமகம் கபால்வாதன; காணலாம்
என்னும் ஆமெ தடுக்க - காணலாகு பமன்கின்ற ஆதச ைடுத்ைலால்; என்
ஆவிகாத்பதன் - என் உயிதர இதுவதரயில் காப்பாற்றிக் பகாண்டிருந்கைன்; ஏண்
இலா உடலம் நீக்கல் - (உணவின்றி) வலிகுன்றியுள்ள உடலினின்றும் உயிர் நீங்குைல்;
எனக்கு எளிது
எனவும் சொன்னாள் - எனக்கு எளிது; (அரிைன்று) என்றும் பசான்னாள்.

இது முன்பாடகலாடு (கம்ப. 7653) பபாருத்திக் காணத்ைக்கது.

(31)
 சீதைதய மீண்டும் அகசாகவனத்திற்குச் பசலுத்துைல்
8702. தய்யமல, இராைன் பைனி மதத்தபவல் தடங்கணாமள,
கய்களின் ேற்றிக் சகாண்டார், விைானத்மதக்
கடாவுகின்றார்,-
சைய் உயிர் உலகத்து ஆக, விதிமயயும் வலித்து, விண்பைல்
சோய் உடல் சகாண்டு செல்லும் நைனுமடத் தூதர்
போன்றார்.

தய்யமல, இராைன் பைனி மதத்தபவல் தடங்கணாமள - கட்டழகுதடய

சீதைதய, இராமன் கமனியில் பாய்ந்ை கவதலப் கபான்ற பபரியகண்கதள
உதடயவதள; கய்களில் ேற்றிக் காண்டார் விைானத்மதக் கடாவு கின்றார் -ைம்
தககளில் பற்றிக்பகாண்டு புட்பக விமானத்தைச் பசலுத்துகின்ற அரக்கியர்; சைய்
உயிர் உலகத்து ஆக விதிமயயும் வலித்து - உண்தமயான உயில் மண்ணுலகத்து ஆக
விடுத்து, முன்தன விதிதயயும் வற்புறுத்தி மாற்றி; விண்பைல் சோய்யுடல்
சகாண்டு செல்லும் - விண்கமல் பபாய்யான உடம்தபக் பகாண்டு பசல்லுகின்ற;
நைனுமடத் தூதர் போன்றார் - எமதூைதரப் கபான்றனர்.
‘இராமன் கமனிதய தவத்ை கண் வாங்காமல் பார்த்துக் பகாண்டிருந்ை
சீதையின் நிதலதய விளக்க ‘இராமன் கமனி தைத்ை கவல் ைடங்கணாதள’
என்றார். விமானம் புறப்பட்டால் இராமன் திருகமனிதயப் பிரிய முடியாமல்
எங்கக பாய்ந்து விடுவாகளா என்ன அச்சத்ைால் அரக்கியர் சீதைதயக்
தககளால் பற்றிக்பகாள்ளுகின்றனர்.

(32)
மருத்துமதலப் படலம்

பிரமாத்திரத்தினால் வீி்ழ்ந்துபட்டவர்கதளச் சாம்பவான் பமாழிந்ைபடி,

அநுமன், இறந்ைவர்கதள உயிர்ப்பிக்கும் மருந்துகதள உதடய மதலதயக்
பகாண்டுவந்து உயிர்ப்பித்ை பின்னர், மீண்டும் அைதனக் பகாண்டு பசன்று
தவத்ை நிகழ்ச்சிதயக் கூறுகின்ற பகுதியாகலின் இது மருத்துமதலப் படலம்
எனப்பட்டது.

இப்படலப்பபயர் சுவடிகளில், “மருத்துமாமதலப்படலம்” எனவும்,

“மருத்துப்படலம்” எனவும், “மருத்துவப்படலம் எனவும், ‘மருந்துப்படலம்’
எனவும் கவறுபடக் காணப்படுகின்றது.

இராமன் கட்டதளப்படி பதடஞர்க்கு உணவுகைடி வந்ை வீடணன்

கபார்க்களக்காட்சிதயக் கண்டு துயருறுகின்றான். பின்பு பைளிந்து அனுமதனத்
கைடிக் கண்டு, அவதன மூர்ச்தச பைளிவிக்கின்றான். இருவரும் சாம்பவாதனத்
கைடிக் காண்கின்றனர். சாம்பவான் பமாழிப்படி அனுமன் மருந்து பகாண்டு வரச்
பசன்று பலவிை அனுபவங்கதளப் பபற்று மருந்து மதலதயகய பகாண்டுவந்து
விடுகின்றான். கபார்க்களத்தின் கமலைாக மருந்து மதலவந்ைவுடன் அைன்
காற்றுப்பட்ட அளவில் அதனவரும் உயிர்பபற்பறழுகின்றனர் அனுமன் மீண்டும்
அம்மதலயிதன அைன் இருப்பிடத்திகலகய பகாண்டு பசன்று தவத்துவிட்டு
வருகின்றான். இராமனாதியர் மகிழ்கின்றனர். கபார்க்களத்திலிருந்ை
அரக்கர்பிணங்கதள மருத்ைதனக் பகாண்டு இராவணன் அப்புறப்படுத்திக்
கடலில் கபாட்டுவிட்டைால் அவர்கள் பிதழக்க வழியின்றிப் கபாய்
விடுகின்றது. இச்பசய்திகள் இப்படலத்துக் கூறப்படுகின்றன.

உணவுபகாணர்ந்து, பாசதறயில் கசர்த்ை வீடணன் களங்கண்டு மயங்கி

வீழ்ைல்
8703. போயினள் மதயல்; இப்ோல், ‘புரிக’ எனப் புலவர் பகாைான்
ஏயின கருைம் பநாக்கி, எய்திய இலங்மக பவந்தன்,
பையின உணவு சகாண்டு, மீண்டு, அமவ உமறயுள் விட்ட
ஆயின ஆக்கி, தான் வந்து, அைர்ப் சேருங் களத்தன்
ஆனான்.
மதயல்போயினள் - சீதை அகசாகவனத்திற்குப் கபாய்ச் கசர்ந்ைாள்;
இப்ோல், ‘புரிக’ என - இங்கக, இராமபிரான் ‘பசய்க’ என; புலவர் காைான் ஏயின
கருைம் பநாக்கி எய்திய - கைவர்ைதலவனாகிய இராமபிரான் ைன்தன கநாக்கி ஏவிய
பணிதயச் பசய்யக்கருதிச் பசன்ற; இலங்மக பவந்தன் - வீடணன்; பையின உணவு
சகாண்டு மீண்டு - பபாருந்திய உணவுப் பபாருள்கதளக் பகாண்டு திரும்பி; அமவ
உமறயுள்விட்ட ஆயின ஆக்கி - அவற்தறப் பாசதறயுள் கசர்த்துவிட்டு; தான் வந்து,
அைர்ப்சேருங் களத்தன் ஆனான் - ைான் பபரும் கபார்க்களத்திற்கு வந்து
கசர்ந்ைான்.
(1)
8704. பநாக்கினான்; கண்டான், ேண்டு, இவ் உலகிமனப் ேமடக்க
பநாற்றான்
வாக்கினால் ைாண்டார் என்ன, வானர வீரர் முற்றும்
தாக்கினார் எல்லாம் ேட்ட தன்மைமய; விடத்மதத் தாபன
பதக்கினான் என்ன நின்று, தியங்கினான், உணர்வு
தீர்ந்தான்.
ேண்டு இவ்வுலகிமனப் ேமடக்கபநாற்றான் -(கபார்க்களம் கபாந்ை வீடணன்)
ஆதியில் இவ்வுலகங்கதளபயல்லாம் பதடக்கும் கபறுபபற்றவனாகிய
பிரமகைவனுதடய; வாக்கினால் ைாண்டார் என்ன - சாபச்பசால்லால் இறந்து
பட்டனர் என்னும்படியாக; வானரவீரர் முற்றும் தாக்கினார் - வானரவீரர்
அதனவரும் (பிரம்மாத்திரத்ைால்) ைாக்கப்பபற்றவராய்; எல்லாம் ேட்ட தன்மைமய
பநாக்கினான் கண்டான் - எல்கலாரும் இறந்துபட்ட ைன்தமதயத்ைன் கண்களால்
கண்டான்; விடத்மதத்தாபன பதக்கினான் என்ன - (கண்டு) நஞ்சிதனத் ைாகன
அருந்தினான் என்னுமாறு; நின்று, தியங்கினான் உணர்வு தீர்ந்தான் - நின்று
மயங்கியவனாய் உணர்வு நீங்கினான்.

(2)

8705. விமளந்தவாறு உணர்கிலாதான், ஏங்கினான்; சவதும்பினான்;

சைய்
உமளந்து உமளந்து உயிர்த்தான், ‘ஆவி உண்டு, இமல’
என்ன, ஓய்ந்தான்;
வமளந்த பேய்க் கணமும் நாயும் நரிகளும் இரிய, வந்தான்;
இளங் கிமளபயாடும் ொய்ந்த இராைமன இமடயில்
கண்டான்.

விமளந்தவாறு உணர்கிலாதான் - (பிரம்மாத்திரத்ைால்) நிகழ்ந்ைதை உணரமுடியாை

வீடணன்; ஏங்கினான். சவதும்பினான சைய் உமளந்து உமளந்து உயிர்த்தான் -
ஏக்கங்பகாண்டு, மனம் பவதும்பி உடம்பு வருந்தி வருந்தி பபருமூச்சுவிட்டு;
‘ஆவிஉண்டு, இமல’ என ஓய்ந்தான் - ‘உயிர் உண்கடா,’ இல்தலகயா’ என்னும்
படி ஓய்வுற்றவனாய்; வமளந்த பேய்க்கணமும் நாயும் நரிகளும் இரிய - (பின்புசற்று
கைறி) பிணங்கதளச் சூழ்ந்து பகாண்டிருந்ை கபய்க் கணமும் நாய்க்கூட்டமும்,
நரிக்கூட்டமும் அஞ்சி ஓடுமாறு; வந்தான் - (பிணங்களுக்கிதடகய) நடந்துவந்து;
இளங்கிமளபயாடும் ொய்ந்த இராைமன இமடயில் கண்டான் - இதளயவனாகிய
இலக்குவகனாடும் ைதரயில் சாய்ந்து கிடக்கும் இராமதன இதடகய பார்த்ைான்.

(3)
வீடணன், இராமன் கமனியில் வடு இன்தம கண்டு துயரம் ைணிைல்
8706. ‘என்பு என்ேது, யாக்மக என்ேது, உயிர் என்ேது, இமவகள்
எல்லாம்,
பின்பு என்ே அல்ல; என்றும் தம்முமட நிமலயின் பேரா;
முன்பு என்றும் உளது என்றாலும், முழுவதும்
சதரிந்தவாற்றால்,
அன்பு என்ேது ஒன்றின் தன்மை அைரரும்
அறிந்ததுஅன்பற.

என்பு என்ேது யாக்மக என்ேது உயிர் என்ேது இமவகள ாீ்எல்லாம் - எலும்பு

என்பதும் உடல் என்பதும் (அைகனாடிதயந்ை) உயிர் என்பதும் ஆகிய
இதவபயல்லாம்; பின்பு என்ே அல்ல முன்பு - (அன்பிதன கநாக்கப்) பிற்பட்டது
என்பைல்லாமல், (அவ்வன்பு விளங்கித் கைான்றுவைற்ககதுவாக, அைன்) முன்கப
கைான்றி இதயந்து நிற்பனவாகி; என்றும் தம்முமட நிமலயின் பேரா - எக்காலத்தும்
(அன்பு விளங்கித் கைான்றுவைற்ககதுவாக அைன் முன்கப கைான்றுைலாகிய)
ைம்முதடய நிதலயில் மாறுை

லின்றி நிற்கின்றன; என்றும் உளசதன்றாலும் - இப்படிப்பட்ட பைாடர்பு

(உடலுயிர் ஆகியன அன்பு கைான்றி விளங்குைற்குக் காரணமாய்
முன்கைான்றுவதும், பின்பு, அன்பு அதவ மாட்டுத் கைான்றி விளங்குவது மாகிய
பைாடர்பு) என்றும் உள்ள பைன்றாலும்; முழுவதும் சதரிந்தவாற்றால் - முழுவதுமாக
ஆராய்ந்து பார்த்ைால்; அன்பு என்ேது ஒன்றின் தன்மை - அன்பு என்பைாகிய
ஒன்றனுதடய (உடலுயிர் ஆகியவற்தறத் ைளிர்ப்பச் பசய்ைலும்,
சிதைப்பச்பசய்ைலுமாகிய) இருகவறுபட்ட ைன்தமயிதன; அைரரும் அறிந்ததன்பற
- கைவர்களும் அறிந்ைவர் களல்லகவ?
இப்படாலின் கருத்தை, “அன்கபாடிதயந்ை வழக்பகன்ப
வாருயிர்க்பகன்கபாடிதயந்ை பைாடர்பு” (குறள்-73) என்னும் குறள் வழி நின்று
காணுைல் கவண்டும்.
பிறவி என்பது உடலும் உயிரும் இதணைலாம். அறிவற்றதும்
மாயாகாரியமுமாகிய உடம்பு என்னும் பருப்பபாருதள, அறிவு வடிவானதும்,
அருவமானதுமான உயிர் இதயந்திருப்பது அருளார்ந்ை அறிவு பவளியாக
இருக்கின்ற இதறவதன அதடந்து அனுபவித்ைற்காகும். இைற்குப்
பிறவிகைாறும் உடம்கபாடு கூடி உயிர் அன்பிதனப் பபருக்கிக் பகாண்டு அருள்
நிதலக்கு உயர்ைல் கவண்டியிருக்கின்றது. எனகவ, அன்பு கைான்றி விளக்கம்
பபறுைற்கு உடகலாடு உயிர் இதயைல் கைதவயாகின்றது. உடகலாடு உயிர்
இனணந்ை பின்கபைான் அன்பு கைான்றி விளக்கம் பபறுைல் முடியும். எனகவைான்
“என்பு என்பது, யாக்தக என்பது, உயிர் என்பது இதவகள் எல்லாம் அன்பிற்குப்
பின்பு அல்ல முன்பு” என்றார். கமலும் இதவ இந்நிதலயினின்றும் மாறுைலின்றித்
பைாடர்கின்றன என்பதும் பவளிப்பதட.

உடலும் உயிரும் கசர்ந்ைவழி கைான்றிச் சிறக்கின்ற அன்பு அன்பிற்குரியார்

அருள் பசய்ை கபாது அவ்வுடலுயிர்கள் இன்புறும் வண்ணம் ைளிர்ப்பதும்;
அங்ஙனமின்றி அவ்வன்பிற்குரியார் பிரிகின்ற காலத்து அவ்வுடலுயிர்கள்
சிதைவுபபற்றழிய அவ்வன்கப காரணமாைலும் காணுகின்கறாம். எனகவ அன்பு,
ைளிர்ப்பச் பசய்ைலும் சிதைப்பச் பசய்ைலுமாகிய இருகூறுகதள உதடய
ைன்தமயுதடத்ைாகின்றது. இைதன, “அன்புற்றமர்ந்ை வழக்பகன்ப தவயகத்து
இன்புற்றார் எய்தும் சிறப்பு” (குறள்-75) என்ற குறள் வழி உணரலாம்.

அன்பு, உடலுயிர் இதணவிற்குப் பின்பு அவற்றிடத்து நின்று கைான்றினும்

அதவ பமன்கமலும் இன்புற்றுச் சிறக்ககவா அன்றி அதவ இரண்டும்
ைனிப்பட்டுப் பிரியகவா அதுகவ காரணமாகின்றது. நுணுகி ஆராய்ந்து பார்த்ைால்
இவ்வுண்தம புலப்படும். இைதனத் கைவர்களும் உணரார்கள் என்கின்றார் கவி.

(4) 8707. ‘ஆயினும், இவருக்கு இல்மல அழிவு’

எனும் அதனால் ஆவி
போயினது இல்மல; வாயால் புலம்ேலன், சோருமி; சோங்கித்
தீயினும் எரியும் சநஞ்ென் சவருவலால், சதரிய பநாக்கி.
‘நாயகன் பைனிக்கு இல்மல வடு’ என நடுக்கம் தீர்ந்தான்.

ஆயினும் ‘இவருக்கில்மல அழிவு’ எனும் அதனால் - (வீடணன் அத்ைதகய)

கபரன்புதடயவனாயினும், “இவ்விராம இலக்குவர்க்கு அழிவு இல்தல”
என்கின்ற உறுதியான நம்பிக்தக இருந்ைதமயால்; ஆவிபோயினது இல்மல - அவன்
ஆருயிர் பிரியவில்தல; வாயால் புலம்ேலன் சோருமி சோங்கி - வாயால் பல
பசால்லிப் புலம்பவும் இல்தல, உள்ளுக்குள்கள பபாருமிக் பகாண்டு துன்பம் கிளரப்
பபற்று; தீயினும் எரியும் சநஞ்ென் - பநருப்பினும் மிக்குக் பகாதித்து எரிகின்ற
பநஞ்சினிடம் மிக்குத்கைான்றும் அச்சத்ைால்; சதரியபநாக்கி - அவர்களுதடய
வீி்ழ்ந்து கிடக்கின்ற உடலங்கதளத் பைளிவாகப் பார்த்துவிட்டு; ‘நாயகன் பைனிக்கு
இல்மல வடு’ - ‘ைதலவனாகிய இராமன் கமனிக்கு (அம்பினாலாய) வடு
ஏற்படவில்தல’; என நடுக்கம் தீர்ந்தான் - என அறிந்து மனநடுக்கம் நீங்கப்
பபற்றவனானான்.
(5)

வீடணன் துயர்தீர்க்கும் வழி ஆராய்ைல்

8708. அந்தணன் ேமடயால் வந்தது என்ேதும், ஆற்றல் ொன்ற
இந்திரசித்பத எய்தான் என்ேதும், இளவற்கு ஆக
சநாந்தனன் இராைன் என்னும் நுண்மையும், சநாய்தின்
பநாக்கி,
சிந்மதயின் எண்ணி எண்ணி, தீர்வது ஓர் உோயம்
பதர்வான்.
அந்தணன் ேமடயால் வந்தது என்ேதும் - (இராமலக்குவர் முைலாகனார் அதடந்ை
இத்துன்பம்) பிரம்மாத்திரத்ைால் ஏற்பட்டது என்பைதனயும்; ஆற்றல் ொன்ற
இந்திரசித்பத எய்தான் என்ேதும் - ஆற்றல்மிக்க இந்திரசித்கை அைதன எய்ைவன்
என்பைதனயும்; இளவற்காக சநாந்தனன் இராைன் என்னும் நுண்மையும் -
இலக்குவனுக்காக இராமன் வருந்தி மூச்சற்றுக்கிடக்கின்றான் என்னும்
நுட்பத்தையும்; சநாய்தின் பநாக்கிச் சிந்மதயின் எண்ணி, எண்ணி - விதரவில்
அறிந்து பகாண்டு (இைதனத் தீர்த்ைற்காம் உபாயம் பலவற்தறயும்)
சிந்தையினால் எண்ணி எண்ணி; தீர்வது ஓர் உோயம் பதர்வான் - இத்துயர்
தீர்வைற்குரிய உபாயம் ஒன்றதன ஆராய்வானானான்.

(6)

8709. ‘உள்ளுறு துன்ேம் ஊன்ற, உற்றனன் உறக்கம் அன்பறா?

சதள்ளிதின் உணர்ந்த பின்மன, சிந்தமன சதரிசவன்
அன்பற;
வள்ளபலா, தம்பி ைாள வாழ்கிலன்; ைாய வாழ்க்மகக்
கள்ளபனா சவன்றான்?’ என்றான், ைமழ எனக் கலுழும்
கண்ணான்.

உள்ளுறு துன்ேம் ஊன்ற - “உள்ளத்தில் உற்ற பபருந்துயரம்

பதிந்துள்ளதமயினால்; உற்றனன் உறக்கம் அன்பறா - இராமன் மூர்ச்தச உற்றான்
அன்கறா?; சதள்ளிதின் உணர்ந்த பின்மன - பைளிவாக (அப்பிரான்) உணர்வு
நிதலக்கு வந்ை பின்னால்; சிந்தமன சதரிசவன் அன்பற - (அவ்விராமனுதடய)
சிந்ைதன (எத்ைதகயைாக இருக்கும் என்பைதன) அறிகவன் அன்கறா! வள்ளபலா,
தம்பிைாள வாழ்கிலன் - வள்ளல் ைன்தமயுதடய இராமகனா ைம்பி இறந்ைபின் ைான்
வாழமாட்டான் (இதுகவ மூர்ச்தச பைளிந்ைபின் அவனது முடிவாக இருக்கும்);
ைாய வாழ்க்மகக் கள்ளபனா சவன்றான் - (அங்ஙனமாயின்) மாயத் ைன்தமதய
உதடய கள்வனாகிய இந்திரசித்கைா பவற்றி பபற்றவனாவான்?” என்றான்
ைமழசயனக் கலுழும் கண்ணான் - எனத் ைனக்குள் கூறிக் பகாண்டவனாகிய
வீடணன் (பபருந்துன்பமுற்று) மதழகபால் நீர்பசாரியுங் கண்கதள
உதடயவனானான்.

(7)

8710. ‘ோெம் போய் இற்றாற் போலப் ேதுைத்பதான் ேமடயும்

இன்பன
நாெம் போய் எய்தும்; நம்பி தம்பிக்கு நடுக்கம் இல்மல;
வீசும் போர்க் களத்து வீீ்ழ்ந்த பெமனயும் மீளும்; சவய்ய
நீென் போர் சவல்வது உண்படா?’ என்று உளம் நிமலயில்
நின்றான்.
 ோெம் போய் இற்றாற் போல - (முன்னம் இந்திரசித்து விடுத்ை) நாகபாசம் அழிந்து
கபானதுகபால; ேதுைத்பதான்ேமடயும் இன்பன நாெம் போய் எய்தும் -
பிரமகைவனுதடய கதணயும் இப்பபாழுகை நாசமதடயும்; நம்பிதம்பிக்கு நடுக்கம்
இல்மல - இராமபிரானுதடய ைம்பிக்கும் அழிவில்தல; வீசும் போர்க்களத்து வீழ்ந்த
பெமனயும் மீளும் - (பதடக்கலங்கள்) எறியப்படும் கபார்க்களத்திகல
வீழ்ந்துபட்ட கசதனகளும் உயிர்பபற்பறழும்; சவய்ய நீென் போர் சவல்வதுண்படா
- பகாடியவனான அரக்கன் கபாரில் பவற்றிபபறுவதுண்டாகமா? என்று உளம்
நிமலயில் நின்றான் - என்று (எண்ணிய) வீடணன் மனம் ைடுமாறாமல்
ஒருநிதலயில் நிற்கப் பபற்றான்.

(8)

‘இறவாைார் இருப்பகரா?’ என வீடணன் கைடுைல்

8711. ‘உணர்வதன்முன்னம், இன்பன உற்றுழி உதவற்கு ஒத்த
துமணவர்கள், துஞ்ெல் இல்லார், உளர்எனின் துருவித்
பதடிக்
சகாணர்குசவன், விமரவின்’ என்னா, சகாள்ளி ஒன்று
அம்மகக் சகாண்டான்
புணரியின் உதிர சவள்ளத்து, ஒரு தனி விமரவின்
போனான்.

உணர்வதன் முன்னம் - “இராமன் உணர்வு வந்து எழுவைற்கு முன்; இன்பன உற்றுழி

உதவற்கு ஒத்த துமணவர்கள் - இப்பபாழுது துன்பம் உற்றகபாது உைவுவைற்குரிய
துதணவர்கள்; துஞ்ெல் இல்லார் உளர் எனின் - இறவாைவர்கள் உளராயின்;
‘துருவித் பதடிக் சகாணர்குசவன் விமரவின்’ என்னா - ஆராய்ந்து கைடி
அதழத்துக்பகாண்டு விதரவில் வருகவன்” என்று; சகாள்ளி ஒன்று அம்மகக்
சகாண்டான் - பகாள்ளிக்கட்தட ஒன்தற தகயிகல பகாண்டவனாகி; உதிரப்
புணரியின் சவள்ளத்து -

இரத்ைக் கடற்பபருக்கிகல; ஒரு தனி விமரவிற்போனான் - ைன்னந்ைனியனாய்

விதரந்து கபானான்.
(9)

வீடணன் அனுமதனக் காணல்

8712. வாய் ைடித்து, இரண்டு மகயும் முறுக்கி, தன் வயிரச்

செங்கண்
தீ உக, கனகக் குன்றின் திரண்ட பதாள் ைமழமயத் தீண்ட
ஆயிர பகாடி யாமனப் சேரும் பிணத்து அைளி பைலான்,
காய் சினத்து அனுைன் என்னும் கடல் கடந்தாமனக்
 கண்டான்.

வாய் ைடித்து இரண்டு மகயும் முறுக்கி - ைன்வாதய மடித்துக் பகாண்டும்,

இரண்டு தககதளயும் முறுக்கிக் பகாண்டும்; வயிரச் செங்கண் தீ உக - பதகதம
உணர்ச்சி பகாண்ட சிவந்ை விழிகளிலிருந்து பநருப்புப் பபாறி சிைற;
கனகக்குன்றின் திரண்ட பதாள்ைமழமயத் தீண்ட - கமருமதலதய ஒத்ை திரண்ட
புயம் கமகமண்டலத்தைச் பசன்றுபைாட; ஆயிர பகாடி யாமனப் சேரும் பிணத்து
அைளி பைலான் - ஆயிரங்ககாடி யாதனகளின் மிக்க பிணங்களாகிய படுக்தககமல்
கிடப்பவனாகிய; காய்சினத்து அனுைன் என்னும் கடல் கடந்தாமனக் கண்டான் -
பகால்லுங் ககாபத்தையுதடய அனுமன் என்கின்ற கடல் கடந்ை வீரதனக்
கண்டான்.

(10)

8713. கண்டு, தன் கண்களூடு ைமழ எனக் கலுழி வார,

‘உண்டு உயிர்’ என்ேது உன்னி, உடற் கமண ஒன்று ஒன்று
ஆக,
விண்டு உதிர் புண்ணின்நின்று சைல்சலன விமரவின் வாங்கி,
சகாண்டல் நீர் சகாணர்ந்து, பகால முகத்திமனக் குளிரச்
செய்தான்.

கண்டு, தன் கண்களூடு ைமழ எனக் கலுழி வார - (அங்ஙனம் வீடணன் அனுமதன)
கண்ணுற்று, (அவன் நிதலயிதன உணர்ந்து) ைனது விழிகளின் வழியாக மதழ
கபான்று (கண்ணீர்ப்) பபருக் பகழுைலால்; ‘உயிர்உண்டு’ என்ேது உன்னி -
(இவனுக்கு) உயிர் உள்ளது என்று அனுமானித்து; உடல் விண்டு உதிர் புண்ணின் நின்று -
உடல் பிளவுபட்டு உதிரம் ஒழுகா நின்ற புண்களிலிருந்து; கமண ஒன்று ஒன்று ஆக
சைல்சலன விமரவின் வாங்கி - அம்புகதள ஒவ்பவான்றாக பமன்தமயாகவும்,
விதரவாகவும் எடுத்து; சகாண்டல் நீர் சகாணர்ந்து பகாலமுகத்திமனக் குளிரச்
செய்தான் - கமகத்தினின்றும் ைண்ணீதரக் பகாண்டுவந்து (அவ்வனுமனுதடய)
அழகிய முகத்தைக் குளிருமாறு பசய்ைான்.
(11)

உணர்வு பபற்ற அனுமன், இராமதனப் பற்றி உசாவி அறிைல்

8714. உயிர்ப்பு முன் உதித்த பின்னர், உபராைங்கள் சிலிர்ப்ே

ஊறி
வியர்ப்பு உளதாக, கண்கள் விழித்தன, பைனி சைல்லப்
சேயர்த்து, வாய் புனல் வந்து ஊற, விக்கலும் பிறந்ததாக,
அயர்த்திலன் இராை நாைம், வாழ்த்தினன்; அைரர்
 ஆர்த்தார்.

உயிர்ப்பு முன் உதித்த பின்னர் உபராைங்கள் சிலிர்ப்ே -சுவாசம் முன்கன வந்ைபின்பு

மயிர்க்கூச்பசறிய; ஊறிவியர்ப்பு உளதாக கண்கள் விழித்தன - வியர்தவ நீர் ஊறி
வியர்தவ உண்டாகக் கண்கள் திறக்கப்பபற்றன; பைனிசைல்லப் சேயர்த்து
வாய்புனல் வந்து ஊற - உடல்பமல்ல அதசய வாயில் நீர் வந்து ஊறிட; விக்கலும்
பிறந்த தாக - விக்கலும் எழுந்ைைாக; அயர்த்திலன் ‘இராை நாைம்’ வாழ்த்தினன் - (அந்ை
நிதலயிலும்) மறவாைவனாய் இராமநாமம் கூறி வாழ்த்தினான்; அைரர் ஆர்த்தார் -
அதுகண்டு கைவர்கள் ஆரவாரித்ைனர்.

மரண நிதலயிலிருந்து வாழ்வு நிதலக்கு வரும் உயிர்களுக்கு பமய்யின்கண்

ஏற்படும் பமய்ப்பாடுகள் எங்ஙனமிருக்கும் என்பைதன, சுவாசம் முன்கனவருைல்,
மயிர்க்கூச்பசறிைல், வியர்தவ வருைல், உடல் அதசவு, வாயில் நீர் ஊறுைல்,
விக்கல் எழுைல் முைலானவற்தறக் கூறுகின்றதமதயக் காண்கிகறாம்.
மரணத்-துன்பத்திலும் இராமநாமத்தை மறவாை அனுமனின் இராமபக்தி ஈண்டு
சுட்டப்படுகின்றது. மயங்கிக் கிடந்ை காலத்தும் ஆழ்மனத்தில் இராமநாமம்
பதிந்திருந்ைதம நிதனயத்

ைக்கது. ‘நான் மறக்கினும் பசால்லும் நா நமச்சிவாயகவ’ என்ற சுந்ைரர்

வாக்கிற்குப் பபாருள் ஈபைன உணரலாம். மூர்ச்சிப்பைற்கு முன் மனத்தில் இருந்ை
இராமநாமத்தின் பைாடர்ச்சி விழிப்புணர்வு வரும்கபாது மீளத் கைான்றியது என்பது
உளவியல் உண்தம.

(12)

8715. அழுமகபயாடு உவமக உற்ற வீடணன் ஆர்வம் கூர,

தழுவினன் அவமன, தானும் அன்சோடு தழுவி, ‘தக்பகாய்!
வழுஇலன் அன்பற, வள்ளல்?’ என்றனன்; ‘வலியன்’
என்றான்;
சதாழுதனன், உலகம் மூன்றும் தமலயின்பைல் சகாள்ளும்
தூயான்.

அழுமகபயாடு உவமக உற்ற வீடணன் - அழுதககயாடு மகிழ்ச்சியும் அதடந்ை

வீடணன்; ஆர்வம் கூர, தழுவினன் அவமன - ஆர்வம் பபாங்க அவ்வனுமதனத்
ைழுவிக்பகாண்டான்; தானும் அன்சோடு தழுவி - அனுமன் ைானும் வீடணதன
அன்கபாடு ைழுவி; ‘தக்பகாய்! வழு இலன் அன்பற வள்ளல்?’ என்றனன் -
‘ைகுதியுதடகயாகன! வள்ளலாகிய இராமன் தீங்கில்லாது உளன் அன்கற?’ என்று
வினவினான்; ‘வலியன்’ என்றான் - (வீடணனும்) ‘வழுவின்றி வலியனாக உளன்’
என விதட கூறினான்; உலகம் மூன்றும் தமலயின்பைல் சகாள்ளும் தூபயான்
சதாழுதனன் - (அதுககட்டு மகிழ்ச்சிப் பபருக்கால்) மூவுலகத்கைாரும்
ைதலகமற்பகாண்டு கபாற்றத்ைக்க தூய்தம உதடய அனுமன் இராமதனத்
பைாழுைனன்.
 (13)

இருவரும் சாம்பதனத் கைடிச் பசன்று அதடைல்

8716. அன்பு தன் தம்பிபைல் ஆத்து, அறிவிமன ையக்க, ஐயன்,
துன்சோடும் துயிலன் ஆனான்; உணர்வுஇனித் சதாடர்ந்த
பின்பன
என் புகுந்து எய்தும் என்ேது அறிகிசலன்!’ என்றபலாடும்,
‘தன் சேருந் தமகமைக்கு ஒத்த ொம்ேன் எத் தமலயன்?’
என்றான். தன் தம்பி பைல் அன்பு ஆத்து அறிவிமன ையக்க -
‘ைன் ைம்பி கமல் பகாண்ட அன்பு ைனது அறிவிதன மயக்கியைால்; ஐயன்
துன்சோடு துயிலன் ஆனான் - இராமன் துன்பத்கைாடு கலந்ை துயிலுதடயவனாக
(மூர்ச்சித்ைவனாக) ஆனான்; இனி உணர்வு சதாடர்ந்த பின்பன - இனி அவனுக்கு
உணர்வு வந்ைபின்; என்புகுந்து எய்தும் என்ேது அறிகிசலன் என்றபலாடும் - என்ன
நடக்கும் என்பைதன அறிகயன்’ என்று வீடணன் கூறியவுடன்; தன்
சேருந்தமகமைக்கு ஒத்த ொம்ேன் எத்தமலயன் என்றான் - (அனுமன் வீடணதன
கநாக்கி) ைன் பபருந்ைதகதமக்கு ஒத்ை (மூப்பிதன உதடய) சாம்பன்
எவ்விடத்து உள்ளான்!’ என்று வினவினான்.
(14)

8717. ‘அறிந்திசலன் அவமன; யாண்டும் கண்டிசலன்; “ஆவி

யாக்மக
பிறந்திலன், உளன்” என்று ஒன்றும் சதரிந்திசலன்,
சேயர்ந்பதன்’ என்று
செறிந்த தார் நிருதர் பவந்தன் உமரசெய, காலின் செம்ைல்,
‘இறும் திறம் அவனுக்கு இல்மல; நாடுதும், ஏகி’ என்றான்.

யாண்டும் கண்டிசலன் அவமன அறிந்திசலன் - அச்சாம்பதன எவ்விடத்தும்

கண்டிகலன், ஆைலால் அவதனப் பற்றி ஒன்றும் அறிந்திகலன்; ‘ஆவி யாக்தக
பிறிந்திலன்; உளன்’ என்று ஒன்றும் சதரிந்திசலன் சேயர்ந்பதன் - உயிர்
உடம்பினின்றும் நீங்கப் பபற்றாகனா அன்றி உயிகராடு உளகனா என ஒன்றும்
பைரியாைவனாய் வந்துள்களன்; என்று செறிந்ததார் நிருதர் பவந்தன் உமரசெய - என்
பநருங்கிய மலர்மாதலதய அணிந்ை அரக்கர் கவந்ைனாகிய வீடணன் கூற!
காலின் செம்ைல், ‘இறும்திறம் அவனுக்கு இல்மல,’நாடுதும், ஏகி,’ என்றான் -
காற்றின் மகனான அனுமன், ‘இறக்கும் ைன்தம அவனுக்கு இல்தல. ஆைலால், நாம்
பசன்று அவதனத் கைடுகவாம்’ என்று கூறினான்.

சாம்பவன் சிரஞ்சீவிகளில் ஒருவன்; ஆககவ, அவன் இறந்திருக்க முடியாது

என்பது அனுமன் கருத்து.
(15)
8718. ‘அன்னவன்தன்மனக் கண்டால், ஆமணபய, அரக்கர்க்கு
எல்லாம்
ைன்னவ! நம்மை ஈண்டு வாழ்விக்கும் உோயம் வல்லன்’
என்னலும், ‘உய்ந்பதாம், ஐய! ஏகுதும் விமரவின்’ என்றான்;
சில் சநறி இருளில் சென்றார்; ொம்ேமன விதியில்
பெர்ந்தார்.

அரக்கர்க்கு எல்லாம் ைன்னவா! -“அரக்கர்க்கு எல்லாம் அரசகன!; அன்னவன்

தன்மனக் கண்டால் - அந்ை சாம்பதனக் கண்டால்; ஈண்டு நம்மை வாழ்விக்கும்
உோயம் வல்லன் - இப்பபாழுது நம்தம வாழ்விக்கும் உபாயங் கூறுைலில் வல்லவன்
அவகன; ஆமணபய என்னலும் - இது உறுதிகய” என்று (அனுமன்) கூறியதும்; ‘ஐய!
உய்ந்பதாம் ஏகுதும் விமரவின்’ என்றான் - (வீடணன்) ஐய, வாழ்ந்கைாம்
விதரவாகச் பசல்லுகவாம் என்றான்; சில்சநறி இருளில் சென்றார் - (இருவரும்)
சிறிது பைாதலவு இருளில் பசன்றார்கள்; ொம்ேமன விதியில் பெர்ந்தார் - சாம்பதன
ஆகூழ் கூட்டுவிக்கச் பசன்று கசர்ந்ைனர்.

ஆதண - உறுதி என்ற பபாருளில் வந்ைது. விதியில் கசர்ந்ைார் என்றது,

அவ்வளவு பரந்துபட்ட கபார்க்களத்தில் சாம்பதனக் காணுைல் அருதமகய
ஆயினும் ஆகூழ் கூட்டுவித்ைதமயால் இருவரும் அவதனக் கண்டனர்
என்பைற்காம்.
(16)

8719. எரிகின்ற மூப்பினாலும், ஏவுண்ட பநாவினாலும்,

அரிகின்ற துன்ேத்தாலும், ஆர் உயிர்ப்பு அடங்கி, ஒன்றும்
சதரிகின்றது இல்லா ைம்ைர்ச் சிந்மதயன்எனினும், வீரர்
வருகின்ற சுவட்மட ஓர்ந்தான், செவிகளால்-வயிரத்
பதாளான்.

எரிகின்ற மூப்பினாலும் - வருத்ைத்திற்குக் காரணமான கிழத்ைன்தமயாலும்;

ஏவுண்ட பநாவினாலும் - அம்புகள் தைத்ைைனாலான துன்பத்ைாலும்; அரிகின்ற
துன்ேத்தாலும் - (நண்பர்கபளல்லாம் இறந்துபட்டனகர என எண்ணுவைால்)
பநஞ்சம் புண்ணாகும் பநடுந்துயராலும்; ஆர் உயிர்ப்பு அடங்கி - அருதமயான மூச்சு
அடங்கப் பபற்று; ஒன்றும் சதரிகின்றது இல்லா - ஒன்றும் பைரியவியலாை; ைம்ைர்ச்
சிந்மதயன் எனினும் - மயக்கம் மிக்க மனத்ைான் என்றாலும்; வயிரத் பதாளான் -
வயிரம் கபான்ற கைாள்கதள உதடய சாம்பவன்; வீரர் வருகின்ற சுவட்மட
செவிகளால் ஓர்ந்தான் - வீரர் இருவர் வருகின்ற அதடயாளத்தைக் (காலடி
ஓதசதயக்) காதுகளால் ஓர்ந்து அறிந்ைான்.
(17)
8720. ‘அரக்கபனா? என்மன ஆளும் அண்ணபலா?
அனுைன்தாபனா?
இரக்கம் உற்று அருள வந்த பதவபரா? முனிவபரபயா?
வரக் கடவார்கள், அல்லர்; ைாற்றலர், ைமலந்து போனார்;
புரக்க உள்ளாபர!’ என்னாக் கருதினன், சோருைல்
தீர்ந்தான்.

அரக்கபனா? என்மன ஆளும் அண்ணபலா? அனுைன தாபனா? -வீடணகனா

அல்லது என்தன ஆட்பகாண்ட இராமகனா? அல்லது அனுமன்ைாகனா?; இரக்கம்
உற்று அருள வந்த பதவபரா முனிவபரபயா? - இரக்கங்பகாண்டு (இத்துன்பத்தை
நீி்க்கி) அருள் பசய்ய வந்ை கைவகரா? முனிவர்ககளா?; ைாற்றலர் ைமலந்து போனார்
வரக்கடவார்கள் அல்லர் - பதகவர்கள் கபார் பசய்து பவற்றியுடன்
பசன்றார்களாைலின், அவர்கள் (இவ்விரவில்) வரமாட்டார்கள்; ‘புரக்க உள்ளாபர’
என்னாக் கருதினன் சோருைல் தீர்ந்தான் - (எனகவ) ‘இப்கபாது வருபவர்கள்
எம்தமக் காப்பாற்றும் ைன்தமஉள்ள அன்பகர ஆவர்’ என எண்ணி மனத்துயர்
நீங்கப் பபற்றவனானான்.
(18)
அனுமன் வருதகயால் சாம்பன் மகிழ்ைல்
8721. வந்து அயல் நின்று, குன்றின் வார்ந்து வீழ் அருவி ைானச்
சிந்திய கண்ணின் நீரர் ஏங்குவார்தம்மைத் பதற்றி,
‘அந்தம் இல் குணத்திர்! யாவிர், அணுகினிர்?’ என்றான்;
‘ஐய!
உய்ந்தனம்; உய்ந்பதாம்!, என்ற வீடணன் உமரமயக
பகட்டான்.

வந்து அயல்நின்று - வந்து ைன்பக்கத்தில் நின்று பகாண்டு; குன்றின் வார்ந்து

வீழ் அருவிைானச் சிந்திய கண்ணின் நீரர் - குன்றிலுருகி வீழ்கின்ற அருவிகபாலச்
சிந்திய கண்ணீதர உதடயவராய்; ஏங்குவார் தம்மைத் பதற்றி -
ஏங்குகின்றவர்கதளத் கைற்றி; ‘அந்தமில் குணத்திர் யாவிர் அணுகினிர்?’ என்றான் -
முடிவில்லாை குணத்தை உதடயவர்ககள! என்னன அணுகிய நீவிர் யாவிர்? என
வினவிய சாம்பவன்; ஐய, ‘உய்ந்தனம்! உய்ந்பதாம்!!’ என்ற வீடணன் உமரமயக்
பகட்டான் - ‘ஐய’, வாழ்ந்கைாம், வாழ்ந்கைாம் என்ற வீடணன் பசால்தலக்
ககட்டான்.

(19)

8722. ‘ைற்று அயல் நின்றான் யாவன்?’ என்ன, ைாருதியும்,

‘வாழி!
சகாற்றவ! அனுைன் நின்பறன்; சதாழுதசனன்’ என்று
கூற,
‘இற்றனம், ஐய! எல்பலாம் எழுந்தனம், எழுந்பதம்!’
என்னா,
உற்ற பேர் உவமகயாபல, ஓங்கினான், ஊற்றம் மிக்கான்.

‘ைற்று அயல் நின்றான் யாவன்? என்ன - (வீடணதன அவன் உதரயால் அறிந்து

பகாண்ட சாம்பவன்)’ பின்பு, பக்கத்தில் நின்றவன் யார்?’ என்று ககட்க, மாருதியும்,
பகாற்றவ! வாழி! அனுமன் நின்கறன்; சதாழுதசனன்’ என்று கூற - அனுமனும்,
‘பவற்றிதய உதடயாய்! வாழி! அனுமன் நிற்கின்கறன், பைாழுகைன்’ என்று
பசால்ல; ஐய! இற்றனம் எல்பலாம் எழுந்தனம், எழுந்பதம் என்னா - (சாம்பவன்) ஐயா,
இறந்துபட்ட எல்கலாரும் உயிர் பபற்று எழுந்கைாம், எழுந்கைாம் என்று
கூறியவனாய்; உற்ற பேர் உவமகயாபல, ஊற்றம்மிக்கான் ஓங்கினான் - உள்ளத்தில்
உற்ற பபருமகிழ்ச்சியாகல வலிதம மிக்கவனாய்ப் பூரித்ைான்.

(20) சாம்பன், மருத்துமதல பகாணர வழிகூறி

அனுமதன ஏவுைல்
8723. ‘விரிஞ்ென்தன் ேமட என்றாலும், பவதத்தின் பவதை
அன்ன
அரிந்தைன்தன்மன ஒன்றும் ஆற்றிலது என்னும் ஆற்றல்
சதரிந்தசனன்; முன்பன, அன்னான் செய்தது என்?
சதரித்தி’ என்றான்;
‘சேருந்தமக துன்ே சவள்ளத் துயில் உளான், சேருை!’
என்றான்.

விரிஞ்ென்தன் ேமட என்றாலும் - பிரமனுதடய பதடக்கலன் (பிரமாத்திரம்)

ஆனாலும்; பவதத்தின் பவதம் அன்ன அரிந்தைன் தன்மன - கவைத்திற்கும் கமலான
கவைம் கபான்றவனும் பதக வதர அழிக்க வல்லவனுமான இராமதன; ஒன்றும்
ஆற்றிலது என்னும் ஆற்றல் முன்பன சதரிந்தனன் - ஒன்றும் பசய்யாது என்பைற்குரிய
அவனுதடய ஆற்றதல முன்னகம பைரிந்திருக்கின்கறன்; அன்னான் செய்தது என்?
சதரித்தி என்றான் - ‘அப்பபருமான் பசய்ை பசயல் என்ன? பைரிவிப்பாயாக!’ எனச்
சாம்பன் வினவினான்; ‘சேருை! சேருந்தமக துன்ே சவள்ளத் துயில் உளான்
என்றான் -‘பபருமாகன! பபருந்ைதகயான இராமன் துன்ப பவள்ளத்தினால்
கைான்றிய துயிலில் இருக்கின்றான்’ (துன்பத்தினால் உணர்விழந்து
கிடக்கின்றான்) என்றான் (அனுமன்)

(21)

8724. ‘அன்னவன்தன்மை கண்டால் ஆற்றுபைா? ஆக்மக பவபற;

இன் உயிர் ஒன்பற; மூலத்து இருவரும் ஒருவபரயால்;
இன்னது கிமடப்ேத் தாழாது, இங்கு இனி
இமைப்பின்முன்னம்,
சகான் இயல் வயிரத்பதாளாய்! ைருந்து போய்க் சகாணர்தி’
என்றான்.

மூலத்து இருவரும் ஒருவபரயால் - இராமஇலக்குவர் ஆகிய இருவரும் ைமக்கு

மூலமான பைய்வநிதலயில் ஒருவகர ஆவர்; ஆக்மக பவபற இன் உயிர் ஒன்பற -
(இப்கபாதும்) உடம்பு மட்டும் கவறு, இனிய உயிர் இருவருக்கும் ஒன்றாகும்;
அன்னவன் தன்மை

கண்டால் ஆற்றுபைா - ஆைலால் அந்ை இலக்குவன் இறந்து கிடக்கும் நிதலதயக்

கண்டால் ஆற்றி இருப்பாகனா? (ஆற்றாது மூர்ச்தசயுறல் இயல்கப); சகான்இயல்
வயிரத்பதாளாய் - வலிதம பபாருந்திய வயிரம் கபான்ற கைாள்கதள உதடயவகன!
(அனுமகன); இன்னது கிமடப்ேத் தாழாது இங்கு இனி இமைப்பின் முன்னம் -
இத்துன்பநிதலக்கு மிகுதியும் ைாழ்த்ைல் பசய்யாது இனி இங்கு கண்ணிதமப்
பபாழுதிற்கு முன்னகமகய; ‘ைருந்துபோய்க சகாணர்தி’ என்றான் - (உயிர்பகாடுக்கும்)
மருந்து கபாய்க் பகாண்டு வருக என்று சாம்பன் கூறினான்.

(22)

8725. ‘எழுேது சவள்ளத்பதாரும், இராைனும், இமளய பகாவும்,

முழுதும் இவ் உலகம் மூன்றும், நல் அற மூர்த்திதானும்,
வழு இலா ைமறயும், உன்னால் வாழ்ந்தன ஆகும்; மைந்த!
சோழுது இமற தாழாது, என் சொல் சநறி தரக் கடிது
போதி.

மைந்த! - வலிதமயுள்ளவகன! (அனுமகன!) எழுேது சவள்ளத்பதாரும்

இராைனும் இமளய பகாவும் - எழுபதுபவள்ளம் வானரச் கசதனயும், இராமனும்,
இலக்குவனும்; முழுதும் இவ்உலகம் மூன்றும் நல் அற மூர்த்தி தானும் - இம் மூவுலகம்
முழுவதும் நல்ல ைருமகைவதையும்; வழுஇலர் ைமறயும் உன்னால் வாழ்ந்தன ஆகும் -
ைவறுைல் இல்லாை கவைமும் உன்னால் (நீ மருந்து பகாண்டு வந்ைால்) வாழ்ந்ைன
ஆகும்; இமறசோழுது தாழாது என்சொல் சநறிதரக்கடிது போதி - ஆைலால் சிறிது
கபாழ்தும் காலந்ைாழ்த்ைாது என்பசால் நினக்கு வழிதயக் பகாடுக்க விதரந்து
பசல்வாயாக.

(23)

பவறு

8726. ‘பின்பு உளது இக் கடல் என்னப் சேயர்ந்ததற்பின்

பயாெமனகள் பேெ நின்ற
ஒன்ேதினாயிரம் கடந்தால், இையம் எனும்
 குலவமரமய உறுதி; உற்றால்,
தன் சேருமை ஓர் இரண்டாயிரம் உளது
பயாெமன; பின் தவிரப் போனால்,
முன்பு உள பயாெமன எல்லாம் முற்றிமன, சோற்-
கூடம் சென்று உறுதி, சைாய்ம்ே!

சைாய்ம்ே - வலிதமயுதடய அனுமகன! இக்கடல் பின்பு உளது என்னப்

சேயர்ந்ததற்பின் - இத்பைன்கடல் பின்புளது என்னுமாறு கடந்து பசன்றபின்;
பேெநின்ற பயாெமனகள் ஒன்ேதினாயிரம் கடந்தால் - கண்கடார் பசால்லும்படி
நின்ற கயாசதனகள் ஒன்பதினாயிரம் கடந்ைால்; இமயம் எனும் குலவதரதய
உறுதி; உற்றால் - இமயம் என்கின்ற சிறந்ை மதலக்கூட்டத்தை அதடவாய்;
அங்ஙனம் அதடந்ைால்; தன் சேருமை ஓர் இரண்டாயிரம் பயாெமன உளது - அந்ை
இமயத்தின் பரப்பு இரண்டாயிரம் கயாசதன உளது; பின் தவிரப் போனால் - அது
பின்நிற்க முற்பட்டுச் பசன்றால்; முன்பு உள பயாெமன எல்லாம் முற்றிமன
சோற்கூடம் சென்று உறுதி - நின் முன்பு உள்ள கயாசதனகள் எல்லாவற்தறயும்
கடந்து கபானால், ஏமகூட மதலதயச் பசன்று அதடவாய்.

(24)

8727. ‘அம் ைமலக்கும் ஓன்ேதினாயிரம் உளதால்,

பயாெமனயின் நிடதம் என்னும்
செம் ைமலயம்; உளவாய அத்தமன பயாெமன
கடந்தால், சென்று காண்டி,
எம் ைமலக்கும் சேரிது ஆய வடைமலமய;
அம் ைமலயின் அகலம் எண்ணின்,
சைாய்ம் ைமலந்த திண் பதாளாய்! முப்ேத்து ஈர்-
ஆயிரம் பயாெமனயின் முற்றும்;

சைாய்ம் ைமலந்த திண்பதாளாய் - வலிதமகமவிய திண்தமயான கைாளிதன

உதடயவகன! அம்ைமலக்கும் ஒன்ேதினாயிரம் பயாெமனயின் - அந்ை ஏமகூட
மதலயிலிருந்து ஒன்பதினாயிரம் கயாசதனத் பைாதலவில்; நிடதம் என்னும்
செம்ைமலயம் உளதால் - நிடைம் என்னும் பசம்மதல உளது; உளவாய அத்தமன
பயாெமன கடந்தால் - அச் பசவ்விய நிடை மதலயிலிருந்து ஒன்பதினாயிரம்
கயாசதன கடந்து கபானால்; எம்ைமலக்கும் சேரிது ஆய வடைமலமய, சென்று
காண்டி - எல்லா மதலகளுக்கும் பபரிைாகிய கமருமதலதயச் பசன்று காண்பாய்;

அம்ைமலயின் அகலம் எண்ணின் முப்ேத்து ஈர்ஆயிரம் பயாெமனயின் முற்றும் -

அம்கமருமதலயின் அகலம் எண்ணினால் முப்பத்து இரண்டாயிரம் கயாசதனயில்
முடிவு அதடயும்.
(25)
8728. பைருவிமனக் கடந்து, அப்ோல் ஒன்ேதினாயிரம்
உள ஓெமனமய விட்டால்,
பநர் அணுகும் நீலகிரிதான் இரண்டா-
யிரம் உள பயாெமனயின் நிற்கும்;
ைாருதி! ைற்று அதற்கு பயாெமன
நாலாயிரத்தின் ைருந்து மவகும்,
கார் வமரமயக் காணுதி; ைற்று, அது காண,
இத் துயர்க்குக் கமரயும் காண்டி;

ைாருதி - ‘அனுமகன! பைருவிமனக் கடந்து - கமருமதலயிதனக் கடந்து; அப்ோல்

ஒன்ேதினாயிரம் உள ஓெமனமய விட்டால் - அப்பால் உள்ள ஒன்பதினாயிரம்
கயாசதனதயக் கடந்ைால்; பநர் நீலகிரி அணுகும் - நினக்குகநராக நீலகிரி என்னும்
மதலபநருங்கித் கைான்றும்; தான் இரண்டாயிரம் உளபயாெமனயின் நிற்கும் -
அந்நீலகிரிைான் இரண்டாயிரம் ஆக உள்ள கயாசதன அளவில் பரவி நிற்கும்; ைற்று
அதற்கு பயாெமன நாலாயிரத்தின் - அந்நீலகிரிக்கு கயாசதன நாலாயிரத்துக்கு
அப்பால்; ைருந்து மவகும் கார் வமரமயக் காணுதி - மருந்து ைங்கியுள்ள கரிய
மருத்துமதலதயக் காண்பாய்; ைற்று, அதுகாண, இத் துயர்க்கும் கமரயுங் காண்டி -
அம்மதலதயக் காணகவ இத் துயர்க்கு எல்தலயுங் காண்பாய்’.
(26)

8729. ‘ைாண்டாமர உய்விக்கும் ைருந்து ஒன்றும்,

உடல் பவறு வகிர்களாகக்
கீண்டாலும் சோருந்துவிக்கும் ஒரு ைருந்தும்,
ேமடக்கலங்கள் கிமளப்ேது ஒன்றும்,
மீண்படயும் தம் உருமவ அருளுவது ஓர் சைய்ம்
ைருந்தும் உள; நீ, வீர!
ஆண்டு ஏகி, சகாணர்தி’ என அமடயாளத்சதாடும்
உமரத்தான், அறிவின் மிக்கான். அறிவின் மிக்கான் - அறிவில் மிக்கவனான
சாம்பவன்; ைாண்டாமர உய்விீ்கும் ைருந்து ஒன்றும் - இறந்ைவதர உயிர்
பபறச்பசய்யும் மருந்து ஒன்றும்; உடல்பவறு வகிர்கள் ஆகக் கீண்டாலும்
சோருந்துவிக்கும் ஒரு ைருந்தும் - உடம்பு பவவ்கவறு பிளவுகளாகக் கிழிந்ைாலும்
முன்கபாலப் பபாருந்ைச் பசய்யும் ஒரு மருந்தும்; ேமடக்கலங்கள் கிமளப்ேது
ஒன்றும் - (உடம்பில் தைத்திருக்கும்) பதடக்கலங்கதள பவளிப்படுத்தும் மருந்து
ஒன்றும்; மீண்படயும் தம் உருமவ அருளுவது ஓர் சைய்ம் ைருந்தும் உள - மீண்டும்
ைம் முன்தனய உருதவகய பகாடுக்கும் உண்தம மருந்தும் அங்கு உள்ளன; வீர!
நீ, ஆண்டு ஏகிக் சகாணர்தி என அமடயாளத்சதாடும் உமரத்தான் - வீரகன! நீ
அங்கு பசன்று அவற்தறக் பகாணர்வாயாக” என அவற்றின் அதடயாளத்கைாடும்
(அனுமனுக்குக்) பசான்னான்.
மாண்டாதர உய்விக்கும் மருந்து, மிருைசஞ்சீவினீ; உடற் கிழிதவப்
பபாருந்துவிப்பது; ஸந்ைரனகரணீ; பதடக்கலங்கள் கிதளப்பது. விஸல்யகரணீ;
மீண்கடயும் ைம் உருதவ அருளுவது சாவர்ண்ய கரணீ - இதவ முைனூலிற் கூறப்
பபறுபதவ.

(27)

8730. ‘இன்ன ைருந்து ஒரு நான்கும், ேபயாததிமயக்

கலக்கிய ஞான்று, எழுந்த; பதவர்
உன்னி அமைத்தனர்; ைமறக்கும் எட்டாத
ேரஞ்சுடர், இவ் உலகம் மூன்றும்
தன் இரு தாள் உள் அடக்கிப் சோலி போழ்தின்,
யான் முரெம் ொற்றும் பவமல,
அன்னமவ கண்டு, உயாவுதலும், சதால் முனிவர்
அவற்று இயல் எற்கு அறிவித்தாரால்;*

இன்ன ைருந்து ஒரு நான்கும் - இத்ைதகய வாயமருந்து ஒரு நான்கும்;

ேபயாததிமயக் கலக்கிய ஞான்று எழுந்த - பாற்கடதலக்கதடந்ை காலத்து,
அதிலிருந்து கைான்றின; பதவர் உன்னி அமைத்தனர் - கைவர்கள் அவற்றின் பயதன
நிதனத்து அவற்தற அம்மதலயில் அதமயுமாறு பசய்ைனர்; ைமறக்கும் எட்டாத
ேரஞ்சுடர் - கவைங்களுக்கும் எட்டாை திருமால்; இவ்உலகம் மூன்றும் தன் இருதாள்
உள் அடக்கிப் சோலிபோழ்தின் - இவ்வுலகம் மூன்தறயும் ைன் இரண்டு அடிக்குள்
அடக்கிக் பகாண்டு நின்ற கபாது; யான் முரெம் ொற்றும் பவமல - நான் பவற்றி
முரதச

அடிக்தகயில்; அன்னமவ கண்டு, உயாவுதலும் - அம் மருந்திதனக் கண்டு

அவற்தறப் பற்றிக் ககட்டகபாது; சதால் முனிவர் அவற்று இயல் எற்கு
அறிவித்தாரால் - பழதமசான்ற முனிவர்கள் அவற்றின் பண்புகதள எனக்குத்
பைரிவித்ைனர். ஆல் - அதச.
(28)

8731. ‘இம் ைருந்து காத்து உமறயும் சதய்வங்கள் எண் இலவால்;

இரங்கா, யார்க்கும்;
சநய்ம் ைருங்கு ேடரகில்லா சநடு பநமிப்
ேமடயும் அவற்றுடபன நிற்கும்;
சோய்ம் ைருங்கின் நில்லாதாய்! புரிகின்ற
காரியத்தின் சோதுமை பநாக்கி,
மகம் ைருங்கு உண்டாம்; நின்மனக் காவாய் என்று;
அப்புறம் போய்க் கரக்கும்’ என்றான்.

இம் ைருந்து காத்து உமறயும் சதய்வங்கள் எண் இலவால் -இந்ை மருந்தைக் காத்துக்
பகாண்டிருக்கும் பைய்வங்கள் கணக்கிலாைன; யார்க்கும் இரங்கா - அதவ
யார்க்கும் இரக்கம் பகாள்ளமாட்டா; சநய்ம் ைருங்கு ேடரகில்லா சநடுபநமிப்
ேமடயும் அவற்றுடபன நிற்கும் - பநய்பூசப் பபற்றதும், அருகில் பசல்வைற்கும்
இயலாைதும் ஆகிய பநடிய சக்கரப்பதடயும் அத்பைய்வங்களுடன் காத்து நிற்கும்;
சோய்ம் ைருங்கின் நில்லாதாய் - பபாய்யின் அருகில் கூட நில்லாைபமய்தம
உதடயவகன! புரிகின்ற காரியத்தின் சோதுமைபநாக்கி - நீ பசய்கின்ற
பசயலின் பபாதுத்ைன்தமயிதன கநாக்கி; மகம் ைருங்கு உண்டாம் - நின்
தகயருகில் நிற்கும்; நின்மனக் காவாய் என்று அப்புறம் போய்க்கரக்கும் என்றான் -
(கமலும்) உன்தன, ‘இம் மருந்தை மீட்டும் பகாணர்ந்து பகடாமல் காப்பாயாக’
எனக் ககட்டுக் பகாண்டு அப்புறம் கபாய் மதறந்து பகாள்ளும்’. என்று கூறினான்.

(29)

அனுமன் மருந்து பகாணரப் பபருவடிவு பகாண்டு எழுைல்

8732. ‘ஈங்கு இதுபவ ேணி ஆகில், இறந்பதாரும்
பிறந்பதாபர; எம் பகாற்கு யாதும்
தீங்கு இமடயூறு எய்தாைல், சதருட்டுதிர், போய்’
எனச் சொல்லி, அவமரத் தீர்ந்தான்-
ஓங்கினன் வான் சநடு முகட்மட உற்றனன்; சோன்
பதாள் இரண்டும் திமெபயாடு ஒக்க
வீங்கின; ஆகாயத்மத விழுங்கினபன
என வளர்ந்தான்-பவதம் போல்வான்.

‘ஈங்கு இதுபவ ேணி ஆகில் இறந்பதாரும் பிறந்பதாபர - “இப்பபாழுது இதுகவ

(நான் பசய்ய கவண்டிய) பணி ஆனால் இறந்துகிடப்பவர்கள் அதனவரும்
மீண்டும் இறப்பு நீங்கி எழுந்ைவகர ஆவர்” எம்பகாைாற்கு யாதும் தீங்கு இமடயூறு
எய்தாைல் - எம்ககாமானாகிய இராமனுக்கு தீங்குவரத்ைக்க இதடயூறு ஏதும்
எய்ைாைபடி; சதருட்டுதிர்போய் எனச் சொல்லி - கபாயத் பைளிவுபடுத்துங்கள்”
எனக் கூறி; அவமரத் தீர்ந்தான், பவதம் போல்வான் - அவர்கதள விட்டு
நீங்கினவனாய்; கவைம் கபால்பவனாகிய அனுமன்; ஓங்கினன் வான்
சநடுமுகட்மட உற்றனன் - உயர ஓங்கி வானத்தின் பநடிய முகட்தட
அதடந்ைான்; சோன்பதாள் இரண்டும் திமெபயாடு ஒக்க வீங்கின - அவன் கைாள்கள்
இரண்டும் திதசகளின் அளகவாடு ஒக்கப் பருத்ைன; ஆகாயத்மத விழுங்கினபன
என வளர்ந்தான் - ஆகாயத்தை இடமில்லாமல் விழுங்கிவிட்டான் என்னுமாறு
கபருரு எடுத்து வளர்ந்ைான்.

(30)

8733. பகாபளாடு தாரமககள், பகாத்து அமைந்த

ைணி ஆரக் பகாமவ போன்ற;
பதாபளாடு பதாள் அகலம் ஆயிரம்
பயாெமன அளவு சொல்ல ஒண்ணா;
தாபளாடு தாள் சேயர்க்க, இடம் இலது-
 ஆயின இலங்மக; தடக் மக வீெ,
நீபளாடு திமெ போதா; விமெத்து எழுவான்
உருவத்தின் நிமல ஈது அம்ைா!

பகாபளாடு தாரமககள் பகாத்து அமைந்த - விண்ணில் விளங்கும் நவககாள்களும்

நட்சத்திரங்களும் (அனுமனது மார்பிற்கு அணியாகக்) ககாத்து அதமத்ை; ைணி
ஆரக்பகாமவ போன்ற - மணியும் முத்தும் கலந்ை மாதல கபான்று விளங்கின;
பதாபளாடு பதாள் அகலம் - ஒருகைாளிலிருந்து மற்பறாரு கைாளுக்கு உள்ள அகலம்;
ஆயிரம் பயாெமன அளவு சொல்ல ஒண்ணா - ஆயிரம் கயாசதன அளவு எனவும்
பசால்ல

ஒண்ணாைதவயாய் விரிந்திருந்ைன; தாபளாடு தாள் சேயர்க்க இடம் இலது

ஆயினது இலங்மக - ஊன்றிய அடிகயாடு மற்பறாரு அடிதயப் பபயர்த்துதவக்க
இடம் இல்லாைைாகியது இலங்தக; தடக்மகவீெ, நீபளாடு திமெபோதா; -அவன்
பபரியதககதள வீசநீண்டு ஓடுகின்ற திதசகள் கபாைாவாயின; விமெத்து எழுவான்
உருவத்தின் நிமல ஈது அம்ைா - (மருத்துமதல பகாணர) விதரந்து எழுகின்ற
அனுமனது கபருருவத்தின் நிதல இதுவாகும்.

(31)

8734. வால் விமெத்து, மகந் நிமிர்த்து, வாயிமனயும்

சிறிது அகல வகுத்து, ைானக்
கால் நிலத்தினிமட ஊன்றி, உரம் சநருக்கி,
கழுத்திமனயும் சுருக்கிக் காட்டி,
பதால் ையிர்க் குந்தளம் சிலிர்ப்ே, விமெத்து எழுந்தான்.
அவ் இலங்மக, துளங்கிச் சூழ்ந்த
பவமலயில் புக்கு அழுந்தியது ஓர் ைரக்கலம்போல்,
சுரித்து உமலய,-விமெயத் பதாளான்.

விெயத்பதாளான் - பவற்றிபபாருந்திய கைாதள உதடய அனுமன்; வால்விமெத்து

மகந்நிமிர்த்து வாயிமனயும் சிறிதகல வகுத்து - ைன் வாலிதன விதசத்துக் பகாண்டு,
வாயிதனயும் சிறிது விரிந்திருக்குமாறு பசய்து பகாண்டு; ைானக்கால்
நிலத்தினிமட ஊன்றி - பபருதமபபாருந்திய கால்கதள நிலத்தில்
ஊன்றிக்பகாண்டு; உரம் சநருக்கிக் கழுத்திமனயும் சுருக்கிக் காட்டி -மார்பிதன
பநருக்கிக் பகாண்டு, கழுத்திதனயும் சுருக்கிக்காண்பித்து; பதால்ையிர்க்குந்தளம்
சிலிர்ப்ே - கைாலில் உள்ள மயிர்க்கூச்சுகள் சிலிர்க்க; அவ்விலங்மக துளங்கிச் சூழ்ந்த
பவமலயில்புக்கு அழுந்தியது ைரக்கலம் போல் - அவ்விலங்தக, குதலந்து ைன்தனச்
சுற்றிய கடலில் நுதழந்து அழுந்ைப்பபற்ற ஒரு கப்பதலப் கபான்று; சுரித்து உமலய
விமெத்து எழுந்தான் - சுழன்றுவருந்ை விதரவுடன் கிளம்பினான்.
(32)
 அனுமன் கவகத்ைால் நிகழ்ந்ைதவ
8735. கிழிந்தன, ைா ைமழக் குலங்கள்; கீண்டது, நீண்டு
அகல் பவமல; கிழக்கும் பைற்கும்
சோழிந்தன, மீன்; சதாடர்ந்து எழுந்த, சோருப்புஇனமும்,
தருக் குலமும், பிறவும், சோங்கி;
அழிந்தன, வானவர் ைானம், ஆகாயத்து
இமடயன பேர் அெனி என்ன
விழுந்தன, நீர்க் கடல் அழுந்த; ஏறின பைல்,
கீறின போய்த் திமெகள் எல்லாம்.

ைாைமழக்குலங்கள் கிழிந்தன - (அனுமன் விதசத்பைழகவ) பபரிய

கமகக்கூட்டங்கள் கிழிந்ைன; நீண்டகல் பவமல கிழக்கும் பைற்கும் கீண்டது - நீண்டு
அகன்றுள்ள பைன்கடல் கிழக்கும் கமற்குமாக பிரிந்து கிழிந்ைது; மீன் சோழிந்தன; -
விண்மீன்கள் உதிர்ந்ைன; சோருப்பு இனமும் தருக்குலமும் பிறவும், சோங்கி
சதாடர்ந்து எழுந்த - மதலத்பைாகுதிகளும், மரத்பைாகுதிகளும், பிறவும் கிளர்ந்து
பைாடர்ந்து எழுந்ைன; வானவர் ைானம் ஆகாயத்து இமடயன அழிந்தன -
கைவர்களின் விமானம் ஆகாயத்தின் நடுகவ அழிந்ைனவாய்; பேர் அெனி என்ன நீர்க்
கடல் அழுந்த விழுந்தன -பபரிய இடிதயப் கபால நீர்க்கடலில் அழுந்ை விழுந்ைன;
பைல் ஏறின போய்த்திமெகசளல்லாம் கீறின - அைனால் கடல்நீர் கமல் ஏறின வாய்த்
திதசகபளல்லாம் கிழிந்ைன.

(33)

8736. ோய்ந்தனன், அங்கு அப்சோழுதத்பத; ேரு வமரகள்

எமனப் ேலவும் வடோகத்துச்
ொய்ந்தன; ‘பேர் உடல் பிறந்த ெண்டைா-
ருதம் வீெ, தாமத ொல
ஓய்ந்தனன்’ என்று உமரசெய்ய, விசும்பூடு
ேடர்கின்றான், உரு பவகத்தால்,
காய்ந்தன பவமலகள்; பைகம் கரிந்தன; சவந்து
எரிந்த, சேருங் கானம் எல்லாம்.

அப்சோழுதத்பத அங்கு ோய்ந்தனன் - அப்பபாழுகை அங்கு பாய்ந்ைனன்;

ேருவமரகள் எமனப் ேலவும் - பருத்ைமதலகள் பலவும்; பேர் உடல் பிறந்த
ெண்டைாருதம் வீெ - பபரிய உடலிலிருந்து கைான்றிய பபருங்காற்று வீசுைலால்;
வடோகத்துச் ொய்ந்தன - வடக்குப் பக்கமாகச் சாய்ந்ைன; தாமதொல ஓய்ந்தனன்
என்று உமரசெய்ய - ைந்தையான வாயுகைவனும் மிகவும் ைளர்ச்சியுற்றான் என்று
பசால்லுமாறு; விசும்பூடு ேடர்கின்றான்
உருபவகத்தால் - விதரந்து விண்வழிகய பசல்கின்ற உருவத்தின் கவக
பவப்பத்ைால்; பவமலகள் காய்ந்தன பைகம் கரிந்தன -கடல்கள் வறண்டு காய்ந்ைன;
கமகங்கள் கரிந்து கபாயின; சேருங்கானம் எல்லாம் சவந்து எரிந்த - பபரிய காடுகள்
எல்லாம் பவந்து எரிந்ைன.

(34)

8737. கடல் முன்பன நிமிர்ந்து ஓட, கால் பின்பன

சதாடர்ந்து ஓட, கடிதின் செல்வான்
உடல் முன்பன செல, உள்ளம் கமடக் குமழயாய்ச்
செல, செல்வான் உருமவ பநாக்கி,
‘அடல் முன்பன சதாடங்கிய நாள், ஆழ் கடல் சூழ்
இலங்மக எனும் அரக்கர் வாழும்
திடல் முந்நீர்இமடப் ேடுத்து ைறித்தலின்; நம்
துயர்’ என்றார், பதவர் எல்லாம்.

கடல் முன்பன நிமிர்ந்து ஓட - கடல் முன்னால் நிமிர்ந்து ஓடவும்; கால்பின்பன

சதாடர்ந்து ஓட -கால்கள் பின்னால் பைாடர்ந்து ஓடவும்; கடிதின்செல்வான் உடல்
முன்பன செல - விதரந்து பசல்லும் பபாருட்டு உடல் முன்கன பசல்லவும்; உள்ளம்
கமடக்குமழயாய் செல - மனம் கதடசியாக கவகங் குதறந்ைைாகப் பின்கன
பசல்லவும்; செல்வான் உருமவ பநாக்கி - பசல்கின்றவனாகிய அனுமனின்
உருவத்தைப் பார்த்து; பதவர் எல்லாம் அடல்முன்பன சதாடங்கிய நாள் - கைவர்கள்
அதனவரும் ‘அரக்கதரக் பகால்லும் கபார்த்பைாழிதல முன்கன பைாடங்கிய
நாளில்; ஆழ்கடல் சூழ் இலங்மக என்னும் - ஆழ்ந்ை கடலால் சூழப் பபற்ற
இலங்தக என்னும்; அரக்கர் வாழும் திடல் முந்நீர் இமடப்ேடுத்து - அரக்கர் வாழ்கின்ற
தீவிதன எடுத்துச் கடலிதட வீழ்த்தி; நம்துயர் ைறித்திலன் என்றார் - நம்
துயதரத்ைடுத்திலகன” என்று கூறினர்.

“திடல் முந்நீர்க் கிதட அறிந்ைான்; முரிந்ைது” என்ற இறுதி அடி, “திடல் முந்நீர்
இதடப்படுத்து மறித்திலன்” என்று பாடம் பகாள்ளப் பபற்றது.
(35)

விதரந்து பசல்லும் அனுமதனக்கண்ட வானவர் கூற்று

8738. பைகத்தின் ேதம் கடந்து, சவங் கதிரும்
தண் கதிரும் விமரவில் செல்லும்
ைாகத்தின் சநறிக்கு அப்ோல், வானமீன்
குலம் விளங்கும் வரம்பு நீங்கி,
போகத்தின் சநறி கடந்தார் புகலிடங்கள்
பிற்ேடப் போய், ‘பூவின் வந்த
ஏகத்து அந்தணன் இருக்மக இனிச் பெய்த்து அன்-
றாம்’ என்ன, எழுந்து சென்றான்.

பைகத்தின ேதம் கடந்து - கமகமண்டலத்தைக் கடந்து; சவங்கதிரும்

தண்கதிரும் விமரவில் செல்லும் - பவப்பம்மிக்க கிரணங்கதள உதடய சூரியனும்,
குளிர்ந்ை கிரணங்கதள உதடய சந்திரனும் விதரந்து பசல்லுகின்ற; ைாகத்தின்
சநறிக்கு அப்ோல் - வான வழிக்கு அப்பால்; வானமீன் குலம் விளங்கும் வரம்பு நீங்கி -
விண்மீன்களின் கூட்டம் இயங்குகின்ற நட்சத்திர மண்டலத்தையும் கடந்து பசன்று;
போகத்தின் சநறிகடந்தார் புகலிடங்கள் பிற்ேடப்போய் -மகளிகராடு கலந்து
துய்க்கும் கபாகத்தின் பநறிதயகய கடந்ைவர்களான ைவத்தினரின் ைவகலாகம்
பிற்படுமாறு பசன்று; பூவின் வந்த ஏகத்து அந்தணன் இருக்மக - திருமாலின்
உந்திக்கமலத்தில் கைான்றியவனாகிய பிரமனது இருக்தகயான சத்தியகலாகம்;
இனிச் பெய்த்து அன்றாம் என்ன எழுந்து சென்றான் - இனிச்கசயது அன்று
(அண்தமயகை) என்று கூறுமாறு உயர்ந்து பசன்றான். (அனுமன்)
(36)

8739. வான நாட்டு உமறகின்றார், ‘வயக் கலுழன்

வல் விமெயால், ைாயன் மவகும்
தான் நாட்டு எழுகின்றான்’ என்று உமரத்தார்,
சிலர்; சிலர்கள், ‘விரிஞ்ென்தான் தன்
ஏமன நாட்டு எழுகின்றான்’ என்று உமரத்தார்;
சிலர் சிலர்கள், ‘ஈென் அல்லால்,
போன நாட்டிமட போக வல்லாபரா?
இவன் முக் கண் புனிதன்’ என்றார்.

வானநாட்டு உமறகின்றார் சிலர் - வான நாட்டில் வாழ்கின்றவர்கள் சிலர்;

‘வயக்கலுழன் வல்விமெயால்’ - வலிதமமிக்க கருடன் வலியகவகத்கைாடு;
ைாயன்மவகும் தான நாட்டு எழுகின்றான்’ என்று உமரத்தார் - திருமால் ைங்கியுள்ள
இடமாகிய தவகுந்ைத்திற்குச் பசல்கின்றான்’ என்று பசான்னார்கள்; சிலர்கள்
‘விரிஞ்ென் தான்தன் ஏமனநாட்டு

எழுகின்றான்’ என்று உமரத்தார் - கவறுசிலர் ‘பிரமன்ைான் ைன் நாட்டிலும்

கவறாகிய நாட்டிற்குச் பசல்ல எழுகின்றான்’ என்று பசான்னார்கள்; சிலர்சிலர்கள்
‘ஈென் அல்லால் போன நாட்டிமடப் போகவல்லாபரா? - சிலர்சிலர், ‘சிவன்
அல்லாைவர்கள், மிகவும் உயர்ந்து கபான நாட்டிதடகய பசல்லவல்லவர்ககளா?
(அல்லர்! ஆைலின்); இவன் முக்கண் புனிதன்’ என்றார் - இவன், மூன்று
கண்கதளயுதடய தூயவனாகிய சிவகன’ என்று பசான்னார்கள்.

(37)
8740. ‘பவண்டு உருவம் சகாண்டு எழுந்து, விமளயாடு-
கின்றான்; சைய் பவதம் நான்கும்
தீண்டு உருவன் அல்லாத திருைாபல
இவன்’ என்றார்; ‘“சதரிய பநாக்கிக்
காண்டும்” என இமைப்ேதன்முன், கட் புலமும்
கடந்து அகலும்; இன்னும் காண்மின்;
மீண்டு வரும் தரம் அல்லான் வீட்டுலகம்
புகும்’ என்றார், பைன்பைல் உள்ளார்.

பைன்பைல் உள்ளார் - கமல்கமல் உள்ள உலகத்ைவர்கள் சிலர்; பவண்டு உருவம்

சகாண்டு எழுந்து விமளயாடுகின்றான் இவன் - விரும்பிய உருவந்ைாங்கி
விதளயாடுகின்றவனாகிய இவன்; சைய்பவதம் நான்கும் தீண்டு உருவன் அல்லாத
திருைாபல என்றார் - உண்தமயான கவைங்கள் நான்கும் எட்டுைற்குரிய வடிவினன்
அல்லாை திருமாகல’ என்றார்; ‘சதரிய பநாக்கிக் காண்டும்’ என -(சிலர்) ‘பைளிவுற
கநாக்கிப் பார்ப்கபாம்’ என்று நிதனக்க; ‘இமைப்ேதன் முன்கட்புலமும் கடந்து
அகலும் - (அவர்களின்) இதமப்பபாழுதிற்கு முன்னகம கட்புலத்தைக் கடந்து
பசல்லுவான்; இன்னும் காண்மின் மீண்டு வரும் தரம் அல்லன் வீட்டுலகம் புகும்
என்றார் -(மற்றும் சிலர்) ‘இன்னும் பாருங்கள் இவன் திரும்பிவரும் ைன்தமயன்
அல்லன், வீட்டுலகத்திற்குச் பசல்லுவான்’ என்றார்.

(38)

8741. ‘உரு’ என்றார், சிலர் சிலர்கள்; ‘ஒளி’ என்றார்,

சிலர் சிலர்கள்; ‘ஒளிரும் பைனி
அரு’ என்றார், சிலர் சிலர்கள்; ‘அண்டத்துக்கு
அப் புறம் நின்று, உலகம் ஆக்கும்
கரு’ என்றார், சிலர் சிலர்கள்; ‘ைற்று’ என்றார்,
சிலர் சிலர்கள்; கடமலத் தாவிச்
செரு சவன்றான் நிமல ஒன்றும் சதரியகிலார்-
உலகு அமனத்தும் சதரியும் செல்வர்.

உலகு அமனத்தும் சதரியும் செல்வர் - உலகதனத்தையும் பைரிந்துணர்ந்ை

ஞானச் பசல்வராகிய பபரிகயார்; கடமலத் தாவிச் செருசவன்றான் நிமல ஒன்றும்
சதரியகிலார் - கடதலத் ைாண்டி அரக்கதரப் கபாரில் பவன்றவனாகிய அனுமனது
நிதலதயச் சிறிதும் பைரியாைவர்களாயினர் ஆைலால்; சிலர் சிலர்கள் ‘உரு’ என்றார் -
(மகனாகவகத்தையும் விஞ்சிச் பசல்லுகின்ற அனுமதன) சிற்சிலர்
உருவப்பபாருகள என்றார்கள்; சிலர் சிலர்கள் ஒளிருபைனி ‘அரு’ என்றார் - மற்றும்
சிலர் (ைம்தமக் கடந்து விதரந்துபசன்ற) அவனது ஒளிரும் கமனிதய அருவப்
பபாருள் என்று கூறினார்; சிலர் சிலர்கள் அண்டத்துக்கு அப்புறம் நின்று உலகம்
ஆக்கும் ‘கரு’ என்றார் -இன்னும் சிலர் அண்டத்துக்கு அப்புறத்தில் நின்று
உலகத்தைப் பதடக்கும் காரணப் பபாருள் என்றார்கள்; சிலர் சிலர்கள் ‘ைற்று’
என்றார் - கமலும் சிலர் (அவதன) இது கவறு ஒன்றுைான்’ எனக் கூறினர்.

(39)

8742. வாெ நாள் ைலபரான்தன் உலகு அளவும்

நிமிர்ந்தன, பைல் வானம் ஆன
காெம் ஆயின எல்லாம் கரந்த தனது
உருவிமடபய கனகத் பதாள்கள்
வீெ, வான் முகடு உரிஞ்ெ, விமெத்து எழுவான்
உடல் பிறந்த முழக்கம் விம்ை,
ஆமெ காவலர் தமலகள் சோதிர் எறிந்தார்;
விதிர் எறிந்தது, அண்டபகாளம்.

வாெநாள் ைலபரான்தன் உலகு அளவும் நிமிர்ந்தன - மணம் பபாருந்திய அன்றலர்ந்ை

ைாமதரமலரில் வாழ்கின்ற பிரமனுதடய உலகத்தின் அளவும் உயர்ந்ைனவாகி; பைல்
வானம் ஆன காெம் ஆயின எல்லாம் கரந்த தனது உருவினிமடபய - அைன் கமலுள்ள
வானமான ஆகாயபமல்லாம் மதறத்ை ைன்னுதடய உருவத்தில் உள்ள; கனகத்
பதாள்கள் வான்முகடு உரிீ்ஞ்ெ வீெ -

பபான்னிறத்கைாள்கதள வானத்தின் உச்சியில் பட்டுத் கைய்க்கும்படி

வீசுைலால்; விமெத்து எழுவான் உடல் பிறந்த முழக்கம் விம்ை - விதசயால் எழுகின்ற
அவனது உடம்பில் பிறந்ை முழக்கம மிக; ஆமெ காவலர் தமலகள் சோதிர் எறிந்தார் -
(அைனால்) திதசக்காவலர்கள் ைதலநடுக்கமுற்றனர்; அண்டபகாளம் விதிர்
எறிந்தது - அண்டமாகிய உருண்தட விதிர் விதிர்ப்பு எய்தியது.

(40)
பவறு

8743. சதாடுத்த நாள்ைாமல வாபனார், முனிவபர முதல

சதால்பலார்,
அடுத்த நான்ைமறகள் ஓதி வாழ்த்தலால், அவுணர் பவந்தன்
சகாடுத்த நாள், அளந்து சகாண்ட குறளனார் குறிய ோதம்
எடுத்த நாள் ஒத்தது-அண்ணல் எழுந்த நாள், உலகுக்கு
எல்லாம்.

அண்ணல் எழுந்தநாள் உலகுக்சகல்லாம் - பபருதம சான்றவனாகிய

அனுமன் வளர்ந்து எழுந்ை நாள், உலகங்கட்பகலாம்; சதாடுத்த நாள் ைாமல வாபனார்
முனிவபர முதல சதால்பலார் - அன்றலர்ந்ை மலர்கதளத் பைாடுத்ை மாதலதய
அணிந்ை கைவர்களும் முனிவர் முைலாய பபரிகயார்களும்; அடுத்த நான் ைமறகள்
ஓதி வாழ்த்தலால் - ைமக்குரிய நான்கு கவைங்கதள ஓதிக் பகாண்டு வாழ்த்துக் கூறி
நிற்க; அவுணர் பவந்தன் சகாடுத்தநாள் - அவுணர் கவந்ைனாகிய மாபலி
ைாதரவார்த்துக் பகாடுத்ைநாளில்; அளந்து சகாண்ட குறளனார் குறிய ோதம் எடுத்த
நாள் ஒத்தது - உலகத்தை அளந்து பகாண்ட வாமன மூர்த்தியின் குறுகிய அளவிதன
உதடய பாைத்தை (பபரிைாக்கி) விண்ணின் கமல் எடுத்ை நாதள ஒத்து
மகிழ்வூட்டியது.

(41)

8744. பதவரும் முனிவர்தாமும், சித்தரும் சதரிமவைாரும்,

மூவமக உலகினுள்ளார், உவமகயால் சதாடர்ந்து
சைாய்த்தார்;
தூவின ைணியும் ொந்தும் சுண்ணமும் ைலரும் சதாத்த,
பூவுமட அைரர் சதய்வத் தரு என, விசும்பில் போனான்.

பதவரும் முனிவர் தாமும் சித்தரும் சதரிமவைாரும் - கைவர்களும்,

முனிவர்களும், சித்ைர்களும் அவர்ைம் மதனவிகளும்; மூவமக உலகினுள்ளார்
உவமகயால் சதாடர்ந்து சைாய்த்தார் - மூவுலகத்திலுள்ளவர்களும் மகிழ்ச்சி
மிகுதியால் பைாடர்ந்து வானில் பநருங்கியவர்களாய்த்; தூவின ைணியும் ொந்தும்
கண்ணமும் ைலரும் சதாத்த - தூவிய மணிகளும், சந்ைனமும், சுண்ணப்பபாடியும்
மலர்களும் அனுமனின் உடல்கமல் பைாத்தி நிற்க; பூவுமட அைரர் சதய்வத் தருஎன
விசும்பில் போனான் -கைவர்களுக்குரிய, மலர்கள் நிதறந்ைபைய்வத்ைன்தமயுதடய
கற்பகத்ைரு என வான்வழிகய பசன்றான்.

(42)

கயிதலதயக் கண்டு வணங்கி, அனுமன் பசல்லுைல்

8745. இைய ைால் வமரமய உற்றான்; அங்கு உள
இமைப்பிபலாரும்,
கமையுமட முனிவர், ைற்றும் அறன் சநறி கலந்பதார்,
எல்லாம்,
அமைக, நின் கருைம்!’ என்று வாழ்த்தினர்; அதனுக்கு
அப்ோல்,
உமைசயாருோகன் மவகும் கயிமல கண்டு, உவமக
உற்றான்.*

இமையைால் வமரமய உற்றான் - அனுமன் இமயம் என்னும் பபரிய மதலதய

அதடந்ைான்; அங்குஉள இமைப்பிபலாரும் கமையுமட முனிவர் - அங்கு வாழும்
இதமயாக்கண்ணராகிய கைவர்களும், பபாறுதமயுதடய முனிவர்களும்; ைற்றும்
அறன்சநறி கலந்பதார் எல்லாம் - கமலும் அறபநறி வழுவாப் பபரிகயாரும், ஆகிய
அதனவரும்; ‘அமைக, நின் கரும்ை!’ என்று வாழ்த்தினர் - (அனுமதனப் பார்த்து) ‘நீ
கமற்பகாண்டுள்ள பசயல் இனிது நிதறகவறுவைாக’ என்று வாழ்த்தினார்கள்;
அதனுக்கு அப்ோல் உமைசயாரு ோகன் மவகும் கயிமல கண்டு உவமக உற்றான் -
அைன் பின்னர் உதமயம்தமதய இடப்பாகங் பகாண்ட சிவ
பபருமான் ைங்கியுள்ள கயிதல மதலதயக் கண்டு மகிழ்ச்சி பகாண்டான்.

(43)

8746. வட குண திமெயில் பதான்றும், ைழுவலான் ஆண்டு மவகும்

தட வமர அதமன பநாக்கி, தாைமரக் மககள் கூப்பி,
ேடர்குவான்தன்மன, அன்ோல் ேரைனும் விசும்பில்
ோர்த்தான்;
தட முமல உமைக்குக் காட்டி, ‘வாயுவின் தனயன்’ என்றான்.

வடகுண திமெயில் பதான்றும் - வடகிழக்குத் திதசயில் கைான்றுகின்றதும்;

ைழுவலான் ஆண்டு மவகும் - மழுப்பதடதய உதடய சிவபபருமான் ைங்கி
இருப்பதும் ஆகிய; தடவமர அதமன பநாக்கி தாைமரக் மககள் கூப்பி - பபரிய
மதலயிதன (கயிதலதய)ப்பார்த்துத் ைாமதர கபாலச் சிவந்ை தககதளக் குவித்து
வணங்கி; ேடர்குவான் தன்மன அன்ோல் ேரைனும் விசும்பில் ோர்த்தான் -
பசல்லுகின்ற அனுமதனப் பபருதமயிற் சிறந்ைவனாகிய சிவபரம் பபாருளும்
விரும்பிப் பார்த்து; தடமுமல உமைக்குக் காட்டி ‘வாயுவின் தமனயன்’ என்றான் -
பருத்ை ைனங்கதள உதடய உமாகைவிக்குக் காண்பித்து, ‘வாயுகைவனுதடய மகன்
அனுமன்’ என்று கூறினான்.
வடகுணதிதச ஈசான்யம். இைற்குரிய பைய்வம் சிவாம்சம் பபற்ற ஈசானன். மழு-
எரியீட்டி. இைதனத் ைாருகாவனத்து முனிவர்கள் ைமது ஆபிசார யாகத்ைால்
கைாற்றுவித்து அனுப்ப அைதனச் சிவன் வலக்கரம் ஏற்றனன் என்பது புராணம்.

(44)
உதமயின் வினாவும், ஈசனது உதரயும்

8747. ‘என், இவன் எழுந்த தன்மை?’ என்று, உலகு ஈன்றாள்

பகட்ே,
‘ைன்னவன் இராைன் தூதன் ைருந்தின்பைல் வந்தான்; வஞ்ெர்
சதன் நகர் இலங்மகத் தீமை தீர்வது திண்ணம்; பெர்ந்து,
நன்னுதல்! நாமும் சவம் போர் காணுதும், நாமள என்றான்.
‘இவன் எழுந்த தன்மை என்?’ என்று உலகு ஈன்றான் பகட்ே - “இவன் வான்வழி
எழுந்து பசல்வைற்கு யாது காரணம்?” என்று உலகத்தை ஈன்ற உதமயவள் ககட்க;
ைன்னவன் இராைன் தூதன் ைருந்தின்பைல் வந்தான் - “மன்னவர் குலத்துத்
கைான்றிய இராமனின் தூைனாகிய இவன் மருந்தைக் பகாண்டு கபாக
வந்திருக்கின்றான்’; ‘வஞ்ெர் சதன் நகர் இலங்மகத் தீமை தீர்வது திண்ணம்!’ -
“வஞ்சகராகிய அரக்கர்க் குரிய பைன் இலங்தகயினால் உளைாகிய தீதம
இனித்தீர்வது திண்ணம்’; நன்னுைல்! நாமள நாமும் பெர்ந்து சவம்போர்காணுதும்
என்றான் - “அழகிய நுைதல உதடயவகள! நாதள நாமும் (கைவர்களுடன்)
கசர்ந்து பகாடிய கபாதரக் காண்கபாம்” என்று கூறினான் பரமன்.

(45)

ஏமகூடத்தைத் ைாண்டி, அனுமன் கமருமதலமீது கபாைல்

8748. நாை பயாெமனகள் சகாண்டது ஆயிரம் நடுவு நீங்கி,
ஏைகூடத்தின் உம்ேர் எய்தினன், இறுதி இல்லாக்
காைபை நுகரும் செல்வக் கடவுளர் ஈட்டம் கண்டான்;-
பநமியின் விமெயின் செல்வான்-நிடதத்தின் சநற்றி உற்றான்.

பநமியின் விமெயின் செல்வான் - சக்கரப்பதடகபால விதரவாகச் பசல்லுகின்ற

அனுமன்; நாை ஆயிரம் பயாெமனகள் சகாண்டது நடுவு நீங்கி - பபயர்பபற்ற
(ஒன்பதின்) ஆயிரம் கயாசதனத் பைாதலவு பகாண்ட நடுவிடத்தைத் ைாண்டி; ஏை
கூடத்தின் உம்ேர் எய்தினன் - ஏம கூட மதலயின் கமல் அதடந்து நின்று; இறுதி
இல்லாக் காைபை நுகரும் செல்வக் கடவுளர் ஈட்டம் கண்டான் - முடிவில்லாை
காமஇன்பத்தைகய துய்க்கின்ற பசல்வச் சிறப்பிதன உதடய கைவர்களின்
கூட்டத்தைக் கண்டான்; நிடதத்தின் சநற்றி உற்றான் - பின்பு நிடை மதலயின்
உச்சிதய அதடந்ைான்.

(46)

8749. எண்ணுக்கும், அளவு இலாத அறிவிபனார் இருந்து பநாக்கும்

கண்ணுக்கும், கருதும் சதய்வ ைனத்திற்கும், கடியன்
ஆனான்,
ைண்ணுக்கும், திமெகள் மவத்த வரம்பிற்கும், ைலபரான்
மவகும்
விண்ணுக்கும், அளமவ ஆன பைருவின்மீது சென்றான்.

எண்ணுக்கும் அளவு இலாத அறிவிபனார் - (மனிைர்) எண்ணத்திற்கும்

அளவிட முடியாை அறிவிதன உதடய ஞானிகள்; இருந்து பநாக்கும் கண்ணுக்கும் -
இருந்ைவாகற எல்லாவற்தறயும் கநாக்குகின்ற ஞானக்கண்ணுக்கும்; கருதும் சதய்வ
ைனத்திற்கும் கடியன் ஆனான் - எல்லாவற்தறயும் கருைவல்ல பைய்வ மனத்திற்கும்
பின்பற்ற முடியாை கவகத்தை உதடயவனான அனுமன்; ைண்ணுக்கும் திமெகள்
மவத்த வரம்பிற்கும் - மண்ணுலகத்திற்கும், திதசகளுக்குரியவாகதவத்ை
எல்தலக்கும்; ைலபரான் மவகும் விண்ணுக்கும் - பிரமன் ைங்கியுள்ள
பிரமகலாகமாகிய விண்ணுலகத்திற்கும்; அளமவ ஆன பைருவின் மீது சென்றான் -
அளவு கருவி கபால் உளைான கமரு மதலயின் மீது கபானான்.

(47)

பிரமன் முைலிய கைவர்கதள வணங்கிச் பசல்லுைல்

8750. ‘யாவதும் நிமலமைத் தன்மை இன்னது’ என்று, இமையா
நாட்டத்
பதவரும் சதரிந்திலாத வடைமலக்கு உம்ேர்ச் சென்றான்;
நாவலம் சேருந் தீவு என்னா நளிர் கடல் வளாக மவப்பில்,
காவல் மூன்று உலகும் ஓதும் கடவுள் ைா ைரத்மதக்
கண்டான்.*

இமையா நாட்டத் பதவரும் - இதமயாை விழிகதளப் பபற்ற கைவர்களும்;

‘நிமலமைத் தன்மை இன்னது’ என்று யாவதும் சதரிந்திலாத - நிதலயாக உள்ள
ைன்தமயாவது எனச் சிறிதும் பைரியவியலாை; ‘வடைமலக்கு உம்ேர் சென்றான்’ -
கமருமதலக்கு கமகல பசன்று; நளிர்கடல் வளாக மவப்பில் - குளிர்ந்ை கடலால்
சூழப்பட்ட பூமியில்; நாவலம் சேருந்தீவு என்னா - நாவலம் பபருந்தீவு என்று;
காவல் மூன்று உலகும் ஓதும் கடவுள் ைா ைரத்மதக் கண்டான் - காவதல உதடய
மூன்று உலகத்ைாரும்
சிறப்பித்துக் கூறுவைற்குக் காரணமான பைய்வத்ைன்தமதய உதடய பபரிய நாவல்
மரத்தைக் கண்டான்.

(48)

8751. அன்ன ைா ைமலயின் உம்ேர், உலகு எலாம் அமைத்த

அண்ணல்
நல் சநடு நகரம் பநாக்கி, அதன் நடு நாப்ேண் நாை
சோன் ைலர்ப் பீடம்தன்பைல் நான்முகன் சோலியத்
பதான்றும்
தன்மையும் கண்டு, மகயால் வணங்கினான்-தருைம்
போல்வான்.*

தருைம் போல்வான் - ைருமகைவதை கபான்றவனான அனுமன்;

அன்னைாைமலயின் உம்ேர் - அந்ை கமருமதலயின் உச்சியில்; உலகு எலாம் அமைத்த
அண்ணல் நல்சநடு நகரம் பநாக்கி - உலகங்கள் அதனத்தையும் பதடத்ை பிரம
கைவனுதடய சிறந்ை நகதரப்பார்த்து; அதன் நடு நாப்ேண் நாை சோன்ைலர்ப்
பீடம்தன்பைல் - அைன் நட்ட நடுவில் புகழ்பபற்ற பபான்மலர்ப்பீடத்தின் கமல்;
நான்முகன் சோலியத் பதான்றும் - நான்முகக்கடவுள் பபாலிவு பபற்றுத்
கைான்றும் ைன்தமதயக்; கண்டு மகயால் வணங்கினான் - கண்டு ைன்தககளால்
வணங்கினான்.

(49)

8752. தரு வனம் ஒன்றில், வாபனார் தமலத்தமல ையங்கித் தாழ,

சோரு அரு முனிவர் பவதம் புகழ்ந்து உமர ஓமத சோங்க,
ைரு விரி துளவ பைாலி, ைா நிலக் கிழத்திபயாடும்
திருசவாடும் இருந்த, மூலத் பதமவயும் வணக்கம்
செய்தான்.

தருவனம் ஒன்றில் வாபனார் தமலத்தமல ையங்கித்தாழ - (பின்னர் அனுமன்)

மரங்கள் நிதறந்துள்ள வனபமான்றில் கைவர்கள் இடந்பைாறும் இடந்பைாறும்
கலந்து வணங்கி நிற்க; சோரு அரு முனிவர் பவதம் புகழ்ந்து உமர ஓமத சோங்க -
ஒப்பற்ற முனிவர்கள் கவை மந்திரங்ககளாடு புகழ்ந்து பசால்லும் ஒலி மிக்குத்
கைான்ற; ைருவிரிதுளவ பைாலி ைாநிலக்கிழ்த்திபயாடும் -
மணம் வீசும் துளவமாதல அணிந்ை முடியிதன உதடயனாய்ப் பூகைவி
கயாடும்; திருசவாடும் இருந்த மூலத்பதமவயும் - சீகைவிகயாடும் இருந்ை
எல்லாவற்றிற்கும் மூலமாக உள்ள நாராயணதனயும்; வணக்கம் செய்தான் -
வணங்கினான்.

(50)

8753. ஆயதன் வட கீழ்ப் ோகத்து, ஆயிரம் அருக்கர் ஆன்ற

காய் கதிர் ேரப்பி, ஐந்து கதிர் முகக் கைலம் காட்டி,
தூய பேர் உலகம் மூன்றும் தூவிய ைலரின் சூழ்ந்த
பெயிமழ ோகத்து, எண் பதாள் ஒருவமன வணக்கம்
செய்தான்.

ஆயதன் வடகீீ்ழ்ப் ோகத்து - (பின்னர்) அம்கமருவின் வட கிழக்கில்; ஆயிரம்

அருக்கர் ஆன்ற காய்கதிர் ேரப்பி - ஆயிரம் சூரியர்களின் நிதறந்ை ஒளிவீசும்
கதிர்கதளப் பரப்பிக் பகாண்டு; ஐந்து கதிர்முகக் கைலம் காட்டி - ஐந்து ஒளிவாய்ந்ை
முகங்களாகிய ைாமதரகதளக் காட்டிக் பகாண்டு; தூயபேர் உலகம் மூன்றும் தூவிய
ைலரின் சூழ்ந்த - தூயவான பபரிய உலகங்கள் மூன்றிலுள்களாரும் அருச்சதனயாகத்
தூவிய மலர்களால் சூழப் பபற்று; பெயிமழ ோகத்து எண்பதாள் ஒருவமன
வணக்கம் செய்தான் - பசம்தமயான அணிகலன்கதள அணிந்ை
மகனான்மணிதய இடப்பாகத்தில் பகாண்டுள்ள எட்டுத் கைாள்கதள உதடய
சைாசிவதனக் கண்டு வணக்கம் பசய்ைான்.
கயிதலயில் உருத்திர மூர்த்திதய உதமயாபளாடும் வணங்கிய அனுமன்
இங்கு சைாசிவதனக் கண்டு வணங்குகின்றான். ஐந்து முகங்களாவன, (1)
அககாரம் (2) வாமனம் (3) ைத்புருஷம் (4) ஈசானம் (5) சத்திகயாசாைம் என்பன.
“கமருவதரயைற்கு நடுப்பிரமன் மூதூர் மிக்க மகனாவதி, அைற்கு கமதலத்திக்கில்,
நாரணண் வாழ் தவகுண்டம், வட கீழ் பாலின் நாைன் அமர் கசாதிட்கம்; திதசகள்
எட்டும் சீரிய இந்திரன் முைலாம் எண்மர் கையம்” (கந்ைபுரா-அண்டககாசப்-
30) என்ற பகுதி இங்கு ஒப்பு கநாக்கத்ைக்கது.

(51)

8754. ெந்திரன் அமனய சகாற்றத் தனிக் குமட தமலயிற்று ஆக,

சுந்தர ைகளிர் அங்மகச் ொைமர சதன்றல் தூற்ற,
அந்தர வான நாடர் அடி சதாழ, முரெம் ஆர்ப்ே,
இந்திரன் இருந்த தன்மை கண்டு உவந்து, இமறஞ்சிப்
போனான்.*

ெந்திரன் அமனய சகாற்றத் தனிக்குமட தமலயிற்று ஆக - சந்திரதனப் கபான்ற

பவற்றிதமந்ை ஒப்பற்ற குதட ைதலமீது நிழற்றவும்; சுந்தர ைகளிர் அங்மகச்
ொைமர சதன்றல் தூற்ற - அழகிய பபண்கள் ைம் அழகிய தகயில் ைாங்கிய
பவண்சாமதரகள் பைன்றல் (கபாலும்) இளங்காற்தற வீசவும்; அந்தரவானநாடர்
அடி சதாழமுரெம் ஆர்ப்ே - ‘அந்ைரம்’ எனப்படும் வான் நாட்டில் உள்ள கைவர்கள்
அடிவணங்கி நிற்க, முரசங்கள் ஆரவாரிக்க; இந்திரன் இருந்த தன்மை கண்டு உவந்து
இமறஞ்சிப் போனான் - இந்திரன் அரியதணயில் இருந்ை ைன்தமதயக் கண்டு
மகிழ்ந்து வணங்கிப் கபானான்.

(52)

8755. பூ அவர் ைரத்மதப் போர்ப்ே அந்தரம் விரிந்து சோங்கும்

பதவர்தம் இருக்மகயான் பைருவின் சிகர மவப்பில்,
மூவமக உலகும் சூழ்ந்த முரண் திமெ முமறயின் காக்கும்
காவலர் எண்ைர் நின்ற தன்மையும் சதரியக் கண்டான்.*

பூ அலர் ைரத்மதப் போர்ப்ே அந்தரம் விரிந்து சோங்கும் - மலர்கள் விரிந்து

கற்பகத் ைருதவச் சூழுமாறு கபால விண்ணில் விரிந்து உயர்ந்திருக்கின்ற; பதவர்தம்
இருக்மக ஆன பைருவின் சிகர மவப்பில் - கைவர்களின் இருப்பிடமான
கமருமதலயின் சிகரங்களாகிய இடங்களில்; மூவமக உலகும் சூழ்ந்த முரண் திமெ
முமறயின் காக்கும் - மூவதகயான உலகத்தைச் சூழ்ந்திருக்கின்ற முரண்பட்ட
திதசகள் எட்தடயும் முதறதமயாகக் காத்து நிற்கின்ற; காவலர் எண்ைர் நின்ற
தன்மையும் சதரியக் கண்டான் - திதசக் காவலர் எண்மரும் நிற்கின்ற
ைன்தமதயயும் பைளிவாகக் கண்டான். (அனுமன்).
(53)
8756. அத் தடங் கிரிமய நீங்கி, அத் தமல அமடந்த வள்ளல்,
உத்தரகுருமவ உற்றான்; ஒளியவன் கதிர்கள் ஊன்றி,
செத்திய இருள் இன்றாக, விளங்கிய செயமல பநாக்கி,
வித்தகன், ‘விடிந்தது!’ என்னா, ‘முடிந்தது, என் பவகம்!’
என்றான்.

அத்தடங்கிரிமய நீங்கி அத்தமல அமடந்த வள்ளல் - அந்ைப் பபரிய

கமருமதலதய விட்டு நீங்கி அப்பக்கத்தை அதடந்ை அனுமன்; உத்தரகுருமவ
உற்றான் - உத்ைர குரு என்ற கபாக பூமிதய அதடந்ைான்; ஒளியவன் கதிர்கள் ஊன்றி
- அங்கு, ஒளிதய உதடய சூரியன் ைன் கதிர்கதளப் பரப்பி; செத்திய இருள் இன்றாக
விளங்கிய செயமல பநாக்கி - பநருங்கிய இருள் இல்தலயாம்படி பசய்து பகாண்டு
விளங்கிய பசயதலப் பார்த்து; வித்தகன், “விடிந்தது!” என்னா, முடிந்தது,
என்பவகம்!’ என்றான் - திறதமமிக்கவனாகிய அனுமன், பபாழுது விடிந்து
விட்டது என்று கருதி, ‘என் கவகம் முடிந்துவிட்டது’ என வருந்திக் கூறினான்.

(54)

8757. ‘ஆதியான் உணராமுன்னம் அரு ைருந்து உதவி, அல்லின்

ோதியால், அமனய துன்ேம் அகற்றுவான் ோவித்பதற்குச்
பொதியான் உதயம் செய்தான்; உற்றது ஓர் துணிதல்
ஆற்பறன்;
ஏது யான் செய்வது? என்னா, இடர் உற்றான், இமண
இலாதான்.

இமண இலாதான் - ஒப்பற்றவனாகிய அனுமன்; ஆதியான் உணரா முன்னம்

அருைருந்து உதவி - ஆதிமூர்த்தியாகிய இராமன் மூர்ச்தச பைளிைற்கு முன்கப அரிய
மருந்திதனக் பகாண்டு கபாய்க் பகாடுத்து; அல்லின்ோதியால் அமனய துன்ேம்
அகற்றுவான் ோவித்பதற்குச் - இரவின் பாதியிகலகய அத்துன்பத்தை நீக்க எண்ணி
இருந்ை எனக்கு; பொதியான் உதயம் செய்தான் - கபபராளிதய உதடய கதிரவன்
உையஞ் பசய்து விட்டான்; உற்றது ஓர் துணிதல் ஆற்பறன் - இனிப் பபாருந்திய
பசய்ல இன்ன பைன்பதைத் துணிய இயலாைவனாக இருக்கின்கறன்; ‘ஏது யான்
செய்வது?’ என்னா இடர் உற்றான் -
(இப்கபாது) ‘யான் பசய்ய கவண்டுவது எது?’ என்று வருத்ைமதடந்ைான்.

(55)

8758. கால் திமெ சுருங்கச் செல்லும் கடுமையான்,-’கதிரின்

செல்வன்
பைல் திமெ எழுவான்அல்லன்; விடிந்ததும் அன்று; பைரு
ைாற்றினன், வடோல் பதான்றும் என்ேது ைமறகள் வல்பலார்
ொற்றினர்’ என்ன, துன்ேம் தவிர்ந்தனன்-தவத்து மிக்கான்.

தவத்து மிக்கான் - ைவத்ைாற் சிறந்ைவனும்; கால் திமெ சுருங்கச் செல்லும்

கடுமையான் - காற்றின் கவகம் குதறயுமாறும் திதசயின் பைாதலவு சுருங்குமாறும்
பசல்லுகின்ற விதரவிதன உதடயவனுமாகிய அனுமன்; கதிரின் செல்வன் பைல்
திமெ எழுவான் அல்லன் - கதிரிதனச் பசல்வமாக உதடய சூரியன் கமற்குத்
திதசயில் எழுகின்ற இயல்புதடயவன் அல்லன்; விடிந்ததும் அன்று;
பைருைாற்றினன் - இப்கபாது விடியற்காலமுமில்தல; பைருவில் தன் செலமவ
ைாற்றினவனாய்; வடோல் பதான்றும் என்ேது ைமறகள் வல்பலார் ொற்றினர் -
வடபுறத்தில் (உள்ளார்க்கு கமற்குத்திதசயில்) கைான்றும் என்பது, கவைம்
பயின்றவர்கள் கூறியுள்ளனர்; என்ன, துன்ேம் தவிர்ந்தனன் - என்று எண்ணித் துன்பம்
ைணிந்ைான்.

(56)

உத்ைரகுரு நாட்தடக்கண்டு, அனுமன் அப்பால் கபாைல்

8759. இருவபர பதான்றி, என்றும் ஈறு இலா ஆயுள் எய்தி,
ஒருவபராடு ஒருவர், உள்ளம் உயிசராடும் ஒன்பற ஆகி,
சோரு அரும் இன்ேம் துய்த்து, புண்ணியம் புரிந்பதார்
மவகும்,
திரு உமற கைலம் அன்ன, நாட்மடயும் சதரியக் கண்டான்.

இருவபர பதான்றி, என்றும் ஈறுஇலா ஆயுள் எய்தி - (ஆண் பபண் என்ற) இருவகர
பிறந்து, என்றும் முடிவிலாை ஆயுதளப்

பபற்று; ஒருவபராடு ஒருவர், உள்ளம் உயிசராடும் ஒன்பற ஆகி - ஒருவகராடு ஒருவர்

உள்ளமும் உயிரும் ஒன்கற என்னுமாறு ஒற்றுதம உதடயராய்; சோரு அரு இன்ேம்
துய்த்து புண்ணியம் புரிந்பதார் மவகும் - ஒப்பற்ற இன்பம் துய்த்துக் பகாண்டு,
புண்ணியச் பசயல்கதளச் பசய்கைார் பபாருந்தி இருப்பைான; திருஉமற கைலம்
அன்ன நாட்மடயும் சதரியக் கண்டான் - திருமகள் வாழும் ைாமதர மலர்கபான்ற
உத்ைர குரு நாட்தடயும் கண்களால் பைரியக் கண்டான்.

புண்ணியப் பயன்காரணமாக ஆண், பபண் என இரு பாலராகத் கைான்றி,

‘ஓருயிரும் ஈருடலும்’ என்னுமாறு உள்ளபமாத்து வாழ்கின்ற வாழ்வினராயும்,
முடிவிலா ஆயுளும், ஒப்பற்ற இன்பமும் பபற்று திருமகள் ைங்கியுள்ள ைாமதர
எனும் படித்ைான உத்ைரகுரு நாட்டில் வாழ்வர். அத்ைதகய உத்ைர குருதவ
அனுமன் ைன் கண்களால் காணப் பபற்றான் என்பைாம். “திருவின் அருந்ைவ
முடித்கைார், உத்ைர குருவின் ஒப்பத் கைான்றிய” (சிலப்-மதனயறம்-9-10)
என்பதும் இைற்கு, “அறத்ைானாகிய பபாருளால் ைதலப்படு ைானத்தைச்
பசய்கைார் எய்தும் உத்ைரகுருவிதன” என்ற அைன் உதரயும் காணத்ைக்கது.
இைதனக் ‘காம பூமி’ எனவும், ‘ைானப் பயனாற் பபறும் கபாகபூமி’ எனவும் கூறுவர்
(சீவக - 189)

(57)

8760. வன்னி நாட்டிய சோன் சைௌலி வானவன், ைலரின் பைலான்,

கன்னி நாள் திருமவச் பெரும் கண்ணனும், ஆளும் காணி,
சென்னி நாள் சதரியல் வீரன், தியாக ைா விபநாதன்
சதய்வப்
சோன்னி நாட்டு உவமை மவப்மே, புலன் சகாள,
பநாக்கிப்போனான்.*

வன்னி நாட்டிய சோன் சைௌலி வானவன், ைலரின் பைலான் - வன்னி இதலதயத்

ைரித்ை பபான்னிறமான சடா மகுடத்தைத் ைாங்கிய சிவபபருமானும், ைாமதர
மலரில் வீற்றிருக்கும் பிரம கைவனும்; கன்னிநாள் திருமவச் பெரும் கண்ணனும் -
என்றும் மாறாக் கன்னிதமயுதடய திருமகதள மார்பிகல பகாண்டுள்ள
திருமாலும்; ஆளும் காணி - ஆட்சி பசய்கின்ற ைலமாகி; சென்னி நாள்
சதரியல்வீரன் தியாக ைா விபநாதன் - ைதலயில் அன்றலர்ந்ை மலர்மாதலதயப்
புதனந்ை வீரனும், தியாக மாவிகநாைன் என்ற

சிறப்புப் பபயர் ைாங்கியவனும் ஆகிய கசாழனுதடயதுமாகிய; சதய்வப்

சோன்னி நாட்டு உவமை மவப்மே - பைய்வத்ைன்தமயுதடய காவிரி பாயும்
கசாழ நாட்டுக்கு உவதமயாகத் ைக்க அந்ை உத்ைரகுருதவ; புலன் சகாள பநாக்கிப்
போனான் - அனுமன் கட்புலன் பகாள்ளுமாறு கருத்பைாடு கநாக்கிச் பசன்றான்.

வன்னி - ஓர்மரம். அைன் இதல சிவபபருமான் சூடுைற்குரியது. முன்பு

ககாசலத்தை “காவிரிநாடன்ன கழனி நாடு ஓரீஇ” (குகப்-1) எனக் கூறிய
கம்பநாடன் இங்கு உத்ைர குருதவக் காவிரி பாயும் நாட்டிற்கு உவதமயாகத்
ைக்கபைன்று கூறித்ைனது நாட்டுப்பற்தறக் காட்டுகின்றான். ‘தியாகமாவிகநாைன்’
என்பது முைற்குகலாத்துங்கன் முைல் பல கசாழ மன்னர்க்குப் பபயராக வருைலின்
இைதனக் பகாண்டு கம்பனின் காலத்தை வதரயறுத்ைற்கியலாமற் கபாகின்றது.

(58)
நீலமதலக்கு அப்பால் மருத்துமதலதய அனுமன் காணுைல்
8761. விரிய வன் பைரு என்னும் சவற்பினின்மீது செல்லும்
சேரியவன், அயனார் செல்வம் சேற்றவன், பிறப்பும்
போர்ந்தான்,
அரியவன், உலகம் எல்லாம் அளந்த நாள் வளர்ந்து
பதான்றும்
கரியவன் என்ன நின்ற, நீல ைால் வமரமயக் கண்டான்.
 வன்பைரு என்னும் சவற்பினின் மீதுவிரிய செல்லும் சேரியவன் - வலிய கமரு
என்னும் மதலயின் மீது (கவகந்ைாங்காது) பிளவுறுமாறு பசல்லும் பபரிய
கைாற்றத்தை உதடயவனும்; அயனார் செல்வம் சேற்றவன் பிறப்பும் பேர்ந்தான்
அரியவன் - பிரமனுதடய பட்டத்தைப் பபறப் கபாகின்றவனும், பிறவித்
துன்பத்தினின்றும் நீங்கியவனும், குரங்கு வடிவினனுமாகிய அனுமன்; உலகம்
எல்லாம் அளந்தநாள் வளர்ந்து பதான்றும் - உலகம் அதனத்தையும் அளந்ை காலத்தில்
கபருரு வினனாக வளர்ந்து கைான்றுகின்ற; கரியவன் என்ன நின்ற நீல ைால் வமரமயக்
கண்டான் - திருவிக்கிரமனாகிய கரியவன் கபால நின்ற பபரிய நீலமதலதயக்
கண்டான்.

(59)

8762. அல் குன்ற அலங்கு பொதி அம் ைமல அகலப் போனான்,

சோன் குன்றம் அமனய பதாளான் பநாக்கினான்,
புலவன் சொன்ன
நல் குன்றம் அதமனக் கண்டான், உணர்ந்தனன்-’நாகை
முற்ற
எல் குன்ற எறியும் சதய்வ ைருந்து அமடயாளம்’ என்ன.

அல்குன்ற அலங்கு பொதி அம்ைமல அகலப்போனான் -இருளும் (ைன் முன்னர்)

ஒடுங்குமாறு (மிகக் கருநிறத்துடன்) விளங்கும் கசாதிதயயுதடய அம்மதல
பின்னிடுமாறு கடந்து பசன்றவனாகிய; சோன்குன்றம் அனமய பதாளான்
பநாக்கினான் - பபான்மதலகபான்ற கைாளிதன உதடய அனுமன் கண்களால்
கநாக்கி; புலவன் சொன்ன நல்குன்றம் அதமனக் கண்டான் - அறிஞனாகிய சாம்பவன்
பசான்ன நல்லமருந்துமதலதயக் கண்டு; சதய்வைருந்து அமடயாளம் நாகம் முற்ற
எல்குன்ற எறியும் என்ன உணர்ந்தனன் -பைய்வத்ைன்தம வாய்ந்ை மருந்துக்கு அறிகுறி,
கமலுலகம் முழுவதும் சூரியனுதடய ஒளி குதறயுமாறு ஒளிவிடுவது என்ன
ஊகித்துத் பைரிந்து பகாண்டான்.
(60)
மருத்து மதலதய அனுமன் பபயர்த்து எடுத்து மீளுைல்
8763. ோய்ந்தனன்; ோய்தபலாடும், அம் ைமல ோதலத்துச்
ொய்ந்தது; காக்கும் சதய்வம் ெலித்தன, கடுத்து வந்து,
காய்ந்தது, ‘நீதான் யாவன்? கருத்து என்சகால்?
கழறுக!’என்ன,
ஆய்ந்தவன் உற்ற தன்மை அவற்றினுக்கு அறியச்
சொன்னான்.

ோய்ந்தனன் ோய்தபலாடும் - (மருத்துமதலதயத் பைரிந்ை அனுமன்) அந்ை

மதலமீது பாய்ந்ைான், அங்ஙனம் பாய்ந்ை உடகன; அம்ைமல ோதலத்துச் ொய்ந்தது -
அம் மருத்துமதல பாைலத்தில் சாய்ந்ைது; காக்கும் சதய்வம்ெலித்தன - (அம்
மருந்துகட்குக்) காவலாக இருந்ை கைவதைகளும் மனம் ைளர்ந்ைன; கடுத்து வந்து
காய்ந்தது - (பிறகு கைறி) விதரந்துவந்து சினங
பகாண்டு; ‘நீதான் யாவன்? கருத்து என்சகால்? கழறுக!’ என்ன - (அனுமதனப்
பார்த்து) ‘நீ யாவன்? (உன்) எண்ணம் யாது? பசால்லுக!’ என்று ககட்க; ஆய்ந்தவன்
உற்ற தன்மை அவற்றினுக்கு அறியச் சொன்னான் - ஆராயுந் ைன்தம உள்ளவனாகிய
அனுமன் ைான் வந்ைைற்குரிய காரணத்தை அத்கைவதைகள் அறிந்து பகாள்ளுமாறு
கூறினான்.
(61)

8764. பகட்டு அமவ, ‘ஐய! பவண்டிற்று இயற்றி, பின் சகடாைல்

எம்ோல்
காட்டு’ என உமரத்து, வாழ்த்திக் கரந்தன; கைலக்கண்ணன்
வாள் தமல பநமி பதான்றி, ைமறந்தது; ைண்ணின்நின்றும்
பதாட்டனன், அனுைன் ைற்று அக் குன்றிமன, வயிரத்
பதாளால்

பகட்டு அமவ, ‘ஐய! பவண்டிற்று இயற்றி - அனுமன் கூறிய வற்தறக் ககட்ட

அத் பைய்வங்கள், ‘ஐயகன! (இம்மருந்துகளால்) (உனக்கு ஆக) கவண்டுவனவற்தறச்
பசய்து முடித்துக் பகாண்டு; பின் சகடாைல் எம்ோல் காட்டு என உமரத்து வாழ்த்திக்
கரந்தன - ‘பின்பு இம்மருந்து பகடாைபடி பகாண்டு வந்து எமக்குக் காட்டுவாயாக!’
எனக்கூறி அவதன வாழ்த்திவிட்டு மதறந்ைன; கைலக் கண்ணன் வாள் தமல பநமி
பதான்றி, ைமறந்தது - (பின்பு) ைாமதரமலர் கபான்ற கண்கதள உதடயவனான
திருமாலின் கூரிய முதனதய உதடய சக்கரப்பதட வந்து கைான்றி அதுவும்
மதறந்ைது; அனுைன், ைற்று அக்குன்றிமன ைண்ணின் நின்றும் வயிரத் பதாளால்
பதாட்டனன் - பின்பு அனுமன் அந்ை மருந்து மதலதய மண்ணில் நின்றும் ைன்
வயிரம் கபான்ற கைாளினால் பபயர்ைது எடுத்ைான்.
(62)

கலிவிருத்தம்

8765. ‘இங்கு நின்று, இன்னன ைருந்து என்று எண்ணினால்,

சிங்குைால் காலம்’ என்று உணரும் சிந்மதயான்,
அங்குஅது பவசராடும் அங்மக தாங்கினான்,
சோங்கிய விசும்பிமடக் கடிது போகுவான்.

இங்கு நின்று இன்னன ைருந்து என்று எண்ணினால் - ‘இவ்விடத்தில் நின்று

இன்னதவ நமக்குத் கைதவயான மருந்துகள் என்று ஆராய்கவாமானால்; காலம்
சிங்குைால் என்று உணரும் சிந்மதயான் - காலம் கழியும் என்று உணர்ந்ை
மனத்தினனான அனுமன்; அங்கு அது பவசராடும் அங்மக தாங்கினான் - அப்கபாது
அம்மதலயிதன கவருடன் அழகிய கரத்தில் ைாங்கிக் பகாண்டு; சோங்கிய
விசும்பிமடக் கடிது போகுவான் - விரிந்து பரந்ை ஆகாய வழிகய விதரந்து
பசல்பவனானான்.

சிங்கும் - குதறயும்; கழியும், “சிங்கா வண்புகழ்ச் சிங்க புரத்து” (சிலப். பதி.47)

சாம்பவன் கூறியபடி நால்வதக மருந்துகதளயும் இனங் கண்டு எடுப்பது
காலைாமைத்திற்கு வழி வகுக்கும் என எண்ணிய அனுமன் அம்
மருந்துமதலதயகய கவருடன் எடுத்துக்பகாண்டு விண்வழிகய விதரந்ைான்
என்பைாம்.

(63)

8766. ஆயிரம் பயாெமன அகன்று மீ உயர்ந்து,

ஆயிரம் பயாெமன ஆழ்ந்தது அம் ைமல,
‘ஏ’ எனும் ைாத்திரத்து, ஒரு மக ஏந்தினான்.
தாயினன்-உலகு எலாம் தவழ்ந்த சீர்த்தியான்.

உலகு எலாம் தவழ்ந்த சீர்த்தியான் - உலகம் முழுதமயும் பரவிய புகதழ

உதடயவனான அனுமன்; ஆயிரம் பயாெமன அகன்று மீஉயர்ந்து - ஆயிரம்
கயாசதன அளவு விரிந்தும், ஆயிரம் கயாசதன அளவுகமல் உயர்ந்தும்; ஆயிரம்
பயாெமன ஆழ்ந்தது அம்ைமல - ஆயிரம் கயசாதன அளவு ைதரயில் ஆழ்ந்தும்
உள்ளைாகிய அச்சஞ்சீவி மதலதய; ‘ஏ’ எனும் ைாத்திரத்து, ஒரு மக ஏந்தினான்
தாயினன் - ‘ஏ’ எனும் காலத்திற்குள் ஒரு தகயில் ஏந்திக் பகாண்டு ைாவிச் பசன்றான்.
(64)

அனுமதன அனுப்பிய பின், சாம்பனும் விடணனும் இராமதனச்

பசன்று காணுைல்
8767. அத் தமல, அன்னவன் அமனயன் ஆயினான்;
இத் தமல, இருவரும் விமரவின் எய்தினார்,
மகத் தலத்தால் அடி வருடும் காமலயில்,
உத்தைற்கு உற்றமத உணர்த்துவாம் அபரா.

அத்தமல, அன்னவன் அமனயன் ஆயினான் -அவ்விடத்து அவ் அனுமன்

அத்ைன்தமயன் ஆயினான் (அக்காலத்தில்); இத்தமல, இருவரும் விமரவின்
எய்தினார் - இங்கக, (கபார்க்களத்தில்) சாம்பன் வீடணன் என்ற இருவரும்,
விதரவாக இராமதன அதடந்ைவராய்; மகத் தலத்தால் அடி வருடும் காமலயில் -
ைம் தககளால் அவனுதடய திருவடிகதளப் பற்றி வருடும் கபாது; உத்தைற்கு
உற்றமத உணர்த்துவாம் அபரா - உத்ைமனாகிய அவ்விராமனுக்கு நிகழ்ந்ைதைக்
கூறுகவாம்.

உணர்த்துவாம் - கவிபவளிப்பட்டுக் கற்கபாருக்குக் கதைத் பைாடர்பிதனயும்,

காட்சி மாற்றத்திதனயும் உணர்த்துைல். மதலதய ஏந்தி அனுமதனப் புறப்பட
தவத்து விட்டுக் கவி காட்சிதய மாற்றிப் கபார்க்களம் காட்டும். இப்கபாக்கு
நாடகத்ைன்தம வாய்ந்ை நலமுதடயைாைல் காண்க. அனுமன் கபான
வழியிதனயும், பயணத்தையும் விரிவாகக் கூறிய பின் திரும்பவும் அவன்
அவ்வழிகய வருைதல விவரிக்க கவண்டுவதில்தலயாகலானும், கபார்க்களத்தில்
நடக்கும் நிகழ்ச்சித் பைாடர்பிதனக் பகாண்டு பசலுத்ை கவண்டுைலானும்
இவ்வுத்திதயக் கவி பின்பற்றுைல் கண்டு இன்புறத்ைக்கது.

(65)

8768. வண்டு அன ைடந்மதயர் ைனமத பவசராடும்

கண்டன, சகாள வரும் கருமணதாம் எனக்
சகாண்டன, சகாடுப்ேன வரங்கள், பகாள் இலாப்
புண்டரீகத் துமண தருைம் பூத்சதன;

வண்டு ஆன ைடந்மதயர் ைனத்மத பவசராடும் கண்டன - (ைம்மீது

படிந்திருக்கும்) வண்டு எனும்படி, மகளிரின் உள்ளத்தை கவகராடு பகாண்டனவும்
சகாளவரும் கருமணதாம் எனக சகாண்டன - (எல்லா உயிர்களும் முகந்து)
பகாள்ளும்படி எழுகின்ற கருதணகய ைாம் என்னும்படி அைதன நிரம்பக்
பகாண்டனவும்; வரங்கள் சகாடுப்ேன - வரங்கதளத் ைருவனவும் ஆகிய;
பகாள்இலாப் புண்டரீகத்துமண தருைம் பூத்சதன - மாறுபாடில்லாை ைாமதரமலர்
கபான்ற விழியிதணகள் ைருமம் கபான்று மலர்ந்து திகழ்ந்ைன.
(66)
8769. பநாக்கினன்-கரடிகட்கு அரசும், பநான் புகழ்
ஆக்கிய நிருதனும், அழுத கண்ணினர்,
தூக்கிய தமலயினர், சதாழுத மகயினர்,
ஏக்கமுற்று, அருகு இருந்து, இரங்குவார்கமள.

கரடிகட்கு அரசும், பநான்புகழ் ஆக்கிய நிருதனும் - (அங்ஙனம் மலர்ந்ை கண்கதள

உதடய இராமன்) கரடிகட்கு அரசனாகிய சாம்பவனும், மிக்க புகழ் பபற்ற
வீடணனும்; அழுத கண்ணினர், தூக்கிய தமலயினர் சதாழுதமகயினர் - அழுை
கண்ணினராய், தூக்கிய ைதலயிதன உதடயராய், பைாழுைதகயிதன உதடயராய்;
ஏக்கமுற்று அருகு இருந்து இரங்குவார்கமள பநாக்கினன் - துன்பமுற்றுத்
ைன்னருகில் இருந்து பகாண்டு இரங்குகின்றவர்கதளக் கண்டான்.
(67)
 இராமன் அவர்கதள உசாவுைல்
8770. ‘ஏவிய காரியம் இயற்றி எய்திமன?
பநாவிமல? வீடணா!’ என்று பநாக்கி, பின்,
தா அரும் சேரும் புகழ்ச் ொம்ேன்தன்மன, ‘நீ
ஆவி வந்தமனசகால்?’ என்று அருளினான் அபரா.

“வீடணா! ஏவிய காரியம் இயற்றி எய்திமன? - (கண் விழித்துப் பார்த்ை இராமன்)’

வீடணா யான் ஏவிய (உணவு பகாணர்வைாகிய) காரியத்தைச் பசய்து வந்ைாகயா?;
பநாவிமல? என்று பநாக்கி - (ஆககவ பிரமாத்திரத்தினால் எய்திய) கநாவிதல
யன்கறா? என வீடணதன கநாக்கி வினவியபின்; தா அரும் சேரும் புகழ்ச் ொம்ேன்
தன்மன - குற்றமற்ற பபரும்புகதழயுதடய சாம்பவன் ைன்தனயும் பார்த்து; ‘நீ ஆவி
வந்தமன சகால்?’ என்று அருளினான் அபரா - ‘நீ உயிர் வரப் பபற்றதனகயா? என்று
ககட்டருளினான் இராமன்.
(68)

8771. ‘ஐயன்மீர்! நைக்கு உற்ற அழிவு இது ஆதலின்,

செய்வமக பிறிது இமல; உயிரின் தீர்ந்தவர்
உய்கிலர்; இனிச் செயற்கு உரியது உண்டுஎனின்,
சோய் இலீர்! புகலுதிர், புலமை உள்ளத்தீர்!
‘ஐயன்மீர்! இது நைக்கு உற்ற அழிவு ஆதலின் - ‘ஐயன்மீர்! இது நமக்கு கநர்ந்ை
அழிகவயாகலின்; செய்வமக பிறிது இமல - இைற்கு மாறாகச் பசய்யும் பசயல்கவறு
இல்தல; உயிரின் தீர்ந்தவர் உய்கிலர் - உயிர் நீங்கினவர் மீண்டும்
பிதழக்கமாட்டார்கள்; இனிச் செயற்கு உரியது உண்டு எனின் - இனிச்
பசய்வைற்குரிய பசயல் ஏகைனும் இருப்பின்; சோய் இலீர்! புலமை உள்ளத்தீர்
புகலுதிர்’ - பபாய்தமயில்லாை அறிவுசான்ற மனத்தை உதடயவர்ககள கூறுங்கள்.

முைல் அடியில் நம்குலத்து அழிவு என்பைற்குப் பதிலாக நமக்கு உற்ற அழிவு

என கவறுபாடம் பகாள்ளப்பபற்றது.
(69)

8772. ‘சீமத என்று ஒருத்தியால் உள்ளம் பதம்பிய

பேமதபயன், சிறுமையால் உற்ற சேற்றிமய
யாது என உணர்த்துபகன்! உலசகாடு ஈர்வுறாக்
காமத, வன் ேழிசயாடும் நிறுத்திக் காட்டிபனன்.

சீமத என்று ஒருத்தியால் உள்ளம் பதம்பிய - சீதை என்ற ஒருத்தி காரணமாக

மனம் வருத்திய; பேமதபயன், சிறுமையால் உற்றசேற்றிமய - அறிவிலியாகிய
யான் என் கீழ்தமயால் அதடந்ை ைன்தமதய; யாது என உணர்த்துபகன்! -
என்னபவன்று பசால்லுகவன்? உலசகாடு ஈர்வுறாக் காமத - உலகத்கைாடு
பபாருந்ைாை (இந்ைஎன்) வாழ்க்தகக் கதைதய; வன்ேழிசயாடும் நிறுத்திக்
காட்டிபனன் - பகாடிய பழிகயாடும் பபாருந்துமாறு பசய்து காண்பித்கைன்.
(70)

8773. ‘“ைாமய இம் ைான்” என, எம்பி, வாய்மையான்,

தூயன உறுதிகள் சொன்ன சொல் சகாபளன்,
போயிசனன்; சேண் உமர ைறாது போகலால்,
ஆயது, இப் ேழியுமட ைரணம்-அன்பினீர்!
அன்பினீர் - அன்புதடயவர்ககள! “மாதய இம்மான்” என எம்பி, வாய்மையான்
சொன்ன - ‘மாயமான்இது’ என என் ைம்பி உண்தமயாகக் கூறிய; தூயன உறுதிகள்
சொன்ன சொல் சகாபளன் - தூய்தமயான உறுதிமிக்கவாகக் கூறிய பசாற்கதளக்
பகாள்ளாமல்; சேண் உமரைறாது போயிசனன் - பபண் உதர மறுக்காமல் அந்ை
மானின்பின்கன கபாயினன்; போகலால்,
இப்ேழியுமட ைரணம் ஆயது - அங்ஙனம் கபானைால் இப்பழியுதடய மரணம்
உண்டாயிற்று.

மாயமாபனன இலக்குவன் எச்சரித்ைதை 3288, 3296, 3298, 3300 எனும்

பாடல்கள் வழி காண்க.
(71)

8774. ‘கண்டசனன், இராவணன்தன்மனக் கண்களால்;

ைண்டு அைர் புரிந்தசனன், வலியின்; ஆர் உயிர்
சகாண்டிசலன், உறவு எலாம் சகாடுத்து, ைாள, நான்,
ேண்டுமடத் தீவிமன ேயந்த ேண்பினால்.

இராவணன் தன்மனக் கண்களால் கண்டசனன் - ‘இராவணன் ைன்தன என்

கண்களால் கண்கடன்; வலியின் ைண்டு அைர் புரிந்தசனன் - அவகனாடு
வலிதமயால் பநருங்கிய கபாதரயும் பசய்கைன்; ேண்டுமடத் தீவிமன ேயந்த
ேண்பினால் - (ஆனால்) பதழய என் தீவிதனப் பயனால்; உறவு எலாம் சகாடுத்து நான்
ைாள - என் உறவாக உள்ள எல்கலாதரயும் பறிபகாடுத்து நான்மாளும்படி; ஆர் உயிர்
சகாண்டிசலன் - அவன் ஆருயிதரக் பகாள்ளாது விட்கடன்.

(72)

8775. ‘“பதவர்தம் ேமடக்கலம் சதாடுத்து, தீயவன்

ொவது காண்டும்” என்று இளவல் ொற்றவும்,
ஆவமத இமெந்திசலன்,-அழிவது என்வயின்
பைவுதல் உறுவது ஓர் விதியின் சவம்மையால்.
 இளவல், “பதவர் தம் ேமடக்கலம் சதாடுத்து - என்ைம்பி, ‘பிரமகைவர்ைம்
பதடக்கலத்தைத் பைாடுத்து; “தீயவன் ொவது காண்டும்” என்று ொற்றவும் -
தீயவனாகிய இந்திரசித்து சாவதைக்காண்கபாம்” என்று கூறவும்; என்வயின் அழிவது
பைவுதல் உறுவது ஓர் விதியின் சவம்மையால் - என்னிடத்தில் அழிவு
பபாருந்துைற்குக் காரணமான ஒரு விதியின் பகாடுதமயால்; ஆவமத இமெந்திசலன்
- பபாருத்ைமான அச்பசயதல உடன்படாது கபாயிகனன்.

(73)

8776. ‘நின்றிசலன், உடன், சநறி ேமடக்கு நீதியால்

ஒன்றிய பூெமன இயற்ற உன்னிபனன்;
சோன்றினர் நைர் எலாம்; இளவல் போனினான்;
சவன்றிசலன் அரக்கமன, விதியின் பைன்மையால்.*

உடன் நின்றிசலன் - என் ைம்பியுடன் கபார்க்களத்தில் நின்றிகலன்;

எறிேமடக்கு நீதியால் ஒன்றிய பூெமன இயற்ற உன்னிபனன் - எறிகின்ற
பதடக்கலன்களுக்கு முதறதமப்படி பபாருந்திய பூதசதயச் பசய்யக் கருதிகனன்;
நைர் எலாம் சோன்றினர் - நம்மவர் எல்லாம் இறந்ைனர்; இளவல் சவன்றிசலன்
அரக்கமன விதியின் பைன்மையால் போயினன் - என் ைம்பியும் இந்திரசித்ைதன
பவல்லாமல் தீவிதனயின் மிகுதியால் இறந்து கபாயினன்.
(74)

8777. ‘ஈண்டு, இவண் இருந்து, இமவ இயம்பும் ஏமழமை

பவண்டுவது அன்று; இனி, அைரின் வீடிய
ஆண் தமக அன்ேமர அைரர் நாட்டிமடக்
காண்டபல நாம்; பிற கண்டது இல்மலயால்.

ஈண்டுஇவண் இருந்து இமவ இயம்பும் ஏமழமை பவண்டுவது அன்று -

இப்கபாது இங்கக இருந்து இவற்தறச் பசால்லுகின்ற கபதைதம கவண்டத்
ைகுவைன்று; இனி அைரின் வீடிய ஆண் தமக அன்ேமர - இனி கபாரில்
இறந்துபட்ட ஆண் ைதகயாகிய இலக்குவதனயும், அன்பர்கதளயும்; அைரர்
நாட்டிமடக் காண்டபல நலம் பிற கண்டது இல்மலயால் - (இறந்துகபாய்)
வீரசுவர்க்கத்தில் காண்பகை நல்லது, இதைத் ைவிரகவறு வழி கைான்றவில்தல.

(75)

8778. ‘எம்பிமயத் துமணவமர இழந்த யான், இனி,

சவம்பு போர் அரக்கமர முருக்கி, பவர்அறுத்து,
அம்பினின் இராவணன் ஆவி ோழ்ேடுத்து,
உம்ேருக்கு உதவி, பைல் உறுவது என்அபரா?
எம்பிமயத் துமணவமர இழந்தயான் - என் ைம்பிதயயும் துதணவதரயும்
இழந்துவிட்ட நான்; இனி சவம்புபோர் அரக்கமர முருக்கி பவர் அறுத்து -
இனிகமல் மனம் பவதும்பிச் பசய்கின்ற கபாரில் அரக்கதரக் பகான்று அடிகயாடு
அழித்துவிட்டு; அம்பினின் இராவணன் ஆவி ோழ்ேடுத்து - என் அம்பினால்
இராவணன் உயிதரயும் ஒழித்துவிட்டு; உம்ேருக்கு உதவி பைல்

உறுவது என் - கைவர்களுக்கு உைவி பசய்து யான் இனி அதடயப் கபாவது என்ன
இருக்கின்றது? அபரா - அதச.

(76)

8779. ‘இமளயவன் இறந்தபின், எவரும் என் எனக்கு?

அளவு அறு சீர்த்தி என்? அறன் என்? ஆண்மை என்?
கிமள உறு சுற்றம் என்? அரசு என்? பகண்மை என்?
விமளவுதான் என்? ைமற விதி என்? சைய்ம்மை என்?

இமளயவன் இறந்தபின் எனக்கு எவரும் என்? - என் ைம்பி இறந்ைபின் எனக்கு

எவராயிருந்ைால் என்ன? அளவறு சீர்த்தி என்? அறன் என்? ஆண்மை என்? -
எல்தலயற்ற புகழ் எைற்கு? அறம் எைற்கு? ஆண்தம எைற்கு? கிமளஉறு சுற்றம் என்?
அரசு என்? பகண்மை என்? - பல்கித் ைழுவும் சுற்றத்ைார் எைற்கு? அரசாட்சி எைற்கு?
நண்பர்கள்ைான் எைற்கு? விமளவுதான் என்? ைமறவிதி என்? சைய்மைஎன்? -
(ஏற்படப் கபாகும்) விதளவுகள் பற்றி என்ன? கவைவிதிகள் என்ன? பமய் பநறிைான்
எைற்கு?

‘ைம்பிதய இழந்ைபின்னர் புகழ், அறம், ஆண்தம, சுற்றம், அரசு, நட்பு, கவைம்,

பமய்ம்தம என்பனவற்றால் எனக்கு ஆகப்கபாவது ஒன்றுமில்தல’ - என்று
கூறியவாறு. இலக்குவன் மீது இராமன் பகாண்டுள்ள அளப்பறும் அன்தப முன்பும்
கூறியது காண்க.

(77)

8780. ‘இரக்கமும் ோழ்ேட எம்பி ஈறு கண்டு,

அரக்கமர சவன்று நின்று, ஆண்மை ஆள்சவபனல்,
ைரக் கண் வன் கள்வபன, வஞ்ெபனன்; இனி,
கரக்குைது அல்லது, ஓர் கடன் உண்டாகுபைா?
இரக்கமும் ோழ்ேட எம்பி ஈறுகண்டு - இரக்கம் எனும் பண்பு பகட்படாழியும்படி
என்ைம்பியின் இறுதிதயக் கண்டபின்பும்; அரக்கமர சவன்று நின்று ஆண்மை
ஆள்வபனல் - அரக்கதர பவன்றுநின்று என்வீரத்தைப் பபரிது படுத்திக்
காட்டுகவனாயின்; வஞ்ெபனன் ைரக்கண் வன்கள்வபன! - வஞ்சகத் ைன்தமதய
உதடய யான் (அம்பினால்) சுரக்கும் ைன்தமயற்ற மரக்கண்தண உதடய
கள்வகன!; இனி கரக்குைது அல்லது ஓர் கடன்

உண்டாகுபைா? - இனி (உலகின் முன் கைான்றாது) ஒளிந்து பகாள்வைல்லாது

கவறு ஓர் கடதம இருக்குகமா? (இராது).

ஒப்பு:- “மண்கணாடிதயந்ை மரத்ைதனயர் கண்கணா டிதயந்து

கண்கணாடாைவர்” (குறள் 576) “வன்பராய் முருபடாக்குபமன் சிந்தைமரக்கண்
என் பசவி இரும்பினும் வலிது (திருவாசகம் - பசத்திலாப்பது-4)
(78)

8781. ‘“தாமதமய இழந்தபின், ெடாயு இற்றபின்

காதலின் துமணவரும் ைடிய, காத்து உழல்
பகாது அறு தம்பியும் விளிய, பகாள் இலன்,
சீமதமய உவந்துளான்” என்ேர், சீரிபயார்.

தாமதமய இழந்தபின் ெடாயு இற்றபின் - ைந்தைதய இழந்ை பின்னும்

அம்முதறயினனாகிய சடாயு இறந்ை பின்னும்; காதலின் துமணவரும் முடிய -
அன்புதடய நண்பபரல்லாம் உயிர் நீங்கப் பபறவும்; காத்து உழல் பகாது அறு
தம்பியும் விளிய - (இரவு பகலாக) என்தனப் பாதுகாத்து வருத்ைமுற்ற குற்றம் இலாை
ைம்பியான இலக்குவனும் இறந்துபடவும்; ‘சீமதமய உவந்துளான், பகாள் இலன்”
என்ேர் சீரிபயார் - (ைான் மட்டும் இறவாது) சீதைதய விரும்பி இருக்கின்றான்,
(ஆைலால்) நல்ல பகாள்தக இல்லாைவன் இராமன் என்று சீர்தமயுதடயவர்கள்
கூறுவர்.
(79)

8782. ‘சவன்றசனன், அரக்கமர பவரும் வீய்ந்து அறக்

சகான்றசனன், அபயாத்திமயக் குறுகிபனன், குணத்து
இன் துமண எம்பிமய இன்றி, யான் உபளன்;
நன்று அரசு ஆளுைா, ொல நன்றுஅபரா.
அரக்கமர சவன்றசனன் - அரக்கதர பவற்றிபகாண்டு; கவரும் வீய்ந்து அறக்
சகான்றசனன் - அவர்கதள கவரும் அற்றுப் கபாகுமாறு பகான்று;
அபயாத்திமயக் குறுகிபனன் - அகயாத்திதய அதடந்து; குணத்து இன் துமண
எம்பிமய இன்றி - நற்பண்புகள் நிதறந்ை இனிய துதணவனான ைம்பி இல்லாமல்;
யான் உபளன் நன்று! - நான் மட்டும் உயிர்வாழ்வகைா? நல்லகை! அரசு ஆளுைா
ொலநன்று - அரசும் ஆளுவகைா? மிகவும் நல்லகை!

அகரா - ஈற்றதச.
(80)
8783. ‘ேடி இனது ஆதலின், யாதும் ோர்க்கிசலன்,
முடிகுசவன், உடன்’ என முடியக் கூறலும்,
அடி இமண வணங்கிய ொம்ேன், ‘ஆழியாய்!
சநாடிகுவது உளது’ என நுவல்வதாயினான்:

ேடி இனது ஆதலின் யாதும் ோர்க்கிசலன் - (என்) நிதலதம இவ்வாறு

இருப்பதினால், பின் விதளவுகதளப் பாராமல்; ‘உடன் முடிகுவன்’ என முடியக்
கூறலும் - ‘உடகன இறப்கபன்’ என்று முடிவாகக் (இராமன்) கூறியகபாது; அடி
இமண வணங்கிய ொம்ேன் - (அவ் இராமனுதடய) திருவடிகதள வணங்கிய
சாம்பவன்; ‘ஆழியாய்! சநாடிகுவது உளது’ என நுவல்வதாயினான் -
‘சக்கரப்பதடதய உதடயவகன! யான் பசால்லகவண்டுவது உளது’ என்று
பசால்லத் பைாடங்கினான்.
(81)

8784. ‘உன்மன நீ உணர்கிமல; அடியபனன் உமன

முன்னபை அறிகுபவன்; சைாழிதல் தீது, அது;
என் எனில், இமையவர் எண்ணுக்கு ஈனம் ஆம்;
பின்னபர சதரிகுதி-சதரிவு இல் சேற்றிபயாய்!

சதரிவு இல் சேற்றிபயாய் - எவராலும் பைரிந்துபகாள்ள முடியாை (அளத்ைற்கரிய)

தன்மைபய! உன்மன நீ உணர்கிமல - உன்தன நீ உணராமல் இருக்கின்றாய்;
அடியபனன் உமன முன்னபை அறிகுபவன் - அடிகயன் உன்தன முன்னகம
அறிகவன்; அது, சைாழிதல் தீது என் எனில் இமையவர் எண்ணுக்கு ஈனம் ஆம் - அதைக்
கூறுைல் நன்றன்று ஏபனன்றால் வானவர் b எண்ணத்திற்குக் குதறவாகும்; பின்னபர
சதரிகுதி! - (உன்ைன்தமதய நீ) பின்னர் நீகய பைரிந்து பகாள்வாய்!

“மனவாசகங் கடந்ை பைால்கலான் ஆகலின்” பைரிவில் பபற்றிகயாய் என்றார்.

“ைன் பபருதம ைானுணராத் ைன்தமயன்” (திருவா. திருச்சாழல்) ஆகலின்
“உன்தன நீ உணர்கிதல”என்றான். சாம்பவன் அவைார ரகசியம்
அறிந்ைவனாகலின், “உன்தன முன்னகம அறிகுகவன்” எனக் கூறுவதுடன்
இப்பபாழுது அைதன பவளிப்படுத்துவது தீதமபயக்கும் எனவும், அது
கைவர்களின் எண்ணத்திற்கும் குதறவாகும் எனவும் கூறுகின்றான்.

(82)
8785. ‘அம்புயத்து அயன் ேமட ஆதல் பதறிபனன்,
உம்பிமய, உலப்பு அரும் உருமவ ஊன்றிட,
சவம்பு போர்க் களத்திமட வீழ்த்த சவன்றியால்;
எம் சேருந் தமலவ! ஈது எண்ணம் உண்மையால்;
 எம் சேருந் தமலவ! - எம்முதடய பபருதம சான்ற ைதலவகன! சவம்பு
போர்க்களத்திமட - பவம்தம மிக்க கபார்க்களத்தின் கண்கண; உலப்பு அரும்
உருமவ ஊன்றிட - அழிப்பைற்கரிய உடலில் ஆழப் பதிந்து; உம்பிமய வீழ்த்த
சவன்றியால் - உன் ைம்பியாகிய இலக்குவதன வீழ்த்திய பவற்றியினால்;
அம்புயத்து அயன்ேமட ஆதல் பதறிபனன் - அது (இந்திரசித்ைனால் ஏவப்பட்டது)
அழகிய புயங்களுதடய பிரமனுதடய கதண என்பைதன அறிந்கைன். ஈது
எண்ணம் உண்மையால் - இந்ை என் எண்ணம் உண்தமயானைாகும்.

(83)

8786. ‘அன்னவன் ேமடக்கலம், அைரர் தானவர்-

தன்மனயும், விடின் உயிர் குடிக்கும்; தற்ேர!
உன்மன ஒன்று இமழத்திலது, ஒழிந்து நீங்கியது;
இன்னமும் உவமை ஒன்று எண்ண பவண்டுபைா?

அன்னவன் ேமடக்கலம் விடின் - அந்ைப் பிரமனுதடய

பதடக்கலத்தைவிட்டால்; அைரர் தானவர் தன்மனயும் உயிர் குடிக்கும் - கைவர்கள்
அசுரர்கள் ஆகிய எவர்கதளயும் உயிர் குடிக்கும் ைன்தமயது; தற்ேர, உன்மன
ஒன்று இமழத்திலது - (அத்ைதகயபிரமாத்திரம்) எல்லாப் பபாருளுக்கும்
கமலானவகன! உன்தன ஒன்றுஞ் பசய்யாது, ஒழிந்து நீங்கியது - விலகி நீங்கியது;
இன்னமும் உவமை ஒன்று எண்ண பவண்டுபைா? - (எனகவ) இன்னமும்
(இதுபிரமாத்திரந்ைான் என்பைற்கும், வலிதமமிக்கது என்பைற்கும்) இந்ைப்பதடக்கு
கவறு உவதம கருைற்குரியகைா?

(84)

8787. ‘சேருந் திறல் அனுைன், ஈண்டு உணர்வு சேற்றுளான்,

அருந் துயர் முடிக்குறும் அளவு இல் ஆற்றலான்,
ைருந்து இமறப் சோழுதினில் சகாணரும் வாய்சைாழி
சோருத்தினன், வட திமெக் கடிது போயினான்.*

சேருந்திறல் அனுைன் ஈண்டு உணர்வு சேற்றுளான் - பபருவன்தமபதடத்ை

அனுமன் இப்கபாது ைன்னிதனவு எய்ைப் பபற்றனன்; அருந்துயர் முடிக்குறும்
அளவு இல் ஆற்றலான் - (நமக்கு ஏற்பட்டுள்ள) நீக்குைற்கரிய துன்பத்தைத் தீர்த்து
தவக்கக் கூடிய அளவற்ற ஆற்றல்கதள உதடயவன் அவன்; ைருந்து இமறப்
சோழுதினில் சகாணரும் வாய்சைாழி சோருந்தினன் - (ஆைலால் அவன் இறந்ைவதர
எழுப்புகின்ற) ”மருந்திதன இதமப்பபாழுதில் பகாணர்வாயாக” என்ற என்னுதட
பமாழிதய ஏற்றவனாய்; வடதிமெ கடிது போயினான் - வடதிதச கநாக்கி விதரந்து
கபாயிருக்கின்றான்.
(85)
8788. ‘ேனி வமர கடந்தனன், ேருப்ேதங்களின்
தனி அரசு அதன்புறம் தவிர்ந்து ொர்ந்துளான்,
இனி ஒரு கணத்தின் வந்து எய்தும்; ஈண்டுறும்
துனி வரு துன்ேம் நீ துறத்தி, சதால்மலபயாய்!

ேனிவமர கடந்தனன் - (அனுமன் இப்கபாது) இமயமதலதயக்கடந்து;

ேருப்ேதங்களின் தனிஅரசு அதன்புறம் தவிர்ந்து - மதலகட்பகல்லாம் ஒப்பற்ற
அரசாகியகமருமதலயின் புறத்தை நீங்கி; ொர்ந்துளான் - அம்மருந்துள்ள
மதலதயச் சார்ந்திருக்கின்றான்; இனி ஒரு கணத்தில்வந்து எய்தும் - இன்னும் ஒரு
கணப் கபாதில் வந்து கசர்ந்துவிடுவான்; சதால்மலபயாய் - பழதமயானவகன!
ஈண்டுறும் துனிவருதுன்ேம் நீ துறத்தி - இங்கு நீ அதடகின்ற மனம் கலங்குைற்குக்
காரணமான பபருந்துன்பத்தை விடுவாயாக.
(86)

8789. ‘யான் அலால், எந்மதயாய் உலமக ஈன்றுளான் -

தான் அலால், சிவன் அலால், பநமி தாங்கிய
பகான் அலால், எமனவரும் உணரும் பகாள் இலர்,-
பவனிலான் பைனியாய்!-ைருந்மத சைய் உற .
பவனிலான் பைனியாய் - வசந்ைகாலத்திற்கிதறவனாகிய மன்மைன் கபான்ற கமனி
அழகு உதடயவகன! யான் அலால் எந்மதயாய் உலமக ஈன்றுளான் தான் அலால் -
யான் அல்லது, என் ைந்தையாய் இவ்வுலதகப் பதடத்ைவனாகிய பிரமன் அல்லது;
சிவன் அலால், பநமிதாங்கிய பகான் அலால் - சிவன்
அல்லது, சக்கரப்பதட ைரித்ை திருமால் அல்லது; எமனவரும் ைருந்மத சைய் உற
உணரும் பகாள் இலர் - மற்றுள்ள எத்ைன்தமகயாரும் அம்மருந்தை பமய்தமயாக
உணரும் ைன்தமயர் அல்லர்.

(87)

8790.
‘ஆர்கலி கமடந்த நாள், அமிழ்தின் வந்தன;
கார் நிறத்து அண்ணல்தன் பநமி காப்ேன;
பைருவின் உத்தரகுருவின்பைல் உள;
யாரும் ைற்று உணர்கிலா அரணம் எய்தின;*

ஆர்கலி கமடந்தநாள் அமிழ்தின் வந்தன - (அம்மருந்துகள்) திருப்பாற் கடதலக்

கதடந்ை காலத்தில் அமிழ்திகனாடு கைான்றியதவ; கார் நிறத்து அண்ணல் தன் பநமி
காப்ேன - கமக வண்ணனாகிய திருமாலின் சக்கரப்பதடயால் பாதுகாக்கப்படுவன;
பைருவின் உத்தர குருவின் பைல் உள - கமருவின் வடபால் உள்ள உத்ைரகுரு
நாட்டிற்கும் அப்பால் உள்ளன; யாரும் ைற்று உணர்கிலா அரணம் எய்தின - யாரும்
பநருங்கி அறியவியலாை வண்ணம் பாதுகாவல் பபாருந்தியன.

(88)

8791. ‘பதான்றிய நாள் முதல் யாரும் சதாட்டில்;

ஆன்ற பேர் அண்ணபல! அவற்றின் ஆற்றல் பகள்;
மூன்று என ஒன்றிய உலகம், முன்மன நாள்,
ஈன்றவன் இறப்பினும், ஆவி ஈயுைால்.

பதான்றிய நாள்முதல் யாரும் சதாட்டில் - (அம்மருந்துகள் பாற்கடலில்)

கைான்றிய நாள் முைல் யாராலும் பைாடப்படாைதவ; ஆன்றகபர் அண்ணகல!
அவற்றின் ஆற்றல்பகள் - விரிந்து புகதழ உதடய அண்ணகல! அம்மருந்துகளின்
ஆற்றதலக் ககட்பாயாக; மூன்று என ஒன்றிய உலகம் - மூன்று என்னுமாறு, பாைலம்,
பூைலம், மீைலம் என ஒன்றிய உலகங்கதள; முன்மன நாள் ஈன்றவன் இறப்பினும்
ஆவி ஈயுைால் - பண்டு பதடத்ை பிரமன் இறந்ைாலும் அவனுக்கும் உயிதரக்
பகாடுக்க வல்லதவ.

(89)

8792. ’ெல்லியம் அகற்றுவது ஒன்று; ெந்துகள்

புல்லுறப் சோருத்துவது ஒன்று; போயின
நல் உயிர் நல்குவது ஒன்று; நல் நிறம்
சதால்மலயது ஆக்குவது ஒன்று;-சதால்மலபயாய்!

சதால்மலபயாய் - பழதமயானவகன! ெல்லியம் அகற்றுவது ஒன்று -

(அம்மருந்துகளுள்) உடம்பில் பதிந்துள்ள அம்புகதள அகற்றுவது ஒன்று; ெந்துகள்
புல்லுறப் சோருத்துவது ஒன்று - மூட்டுக்கள் பபாருந்துமாறு பபாருத்துவது ஒன்று;
போயின நல்லுயிர் நல்குவது ஒன்று - கபான நல்லுயிதர மீட்டுக் பகாடுப்பது ஒன்று;
நல்நிறம் சதால்மலயது ஆக்குவது ஒன்று - பதழய நல்ல நிறத்தை உண்டாக்குவது
ஒன்று.

சல்லியம் - அம்பு சந்துகள் - மூட்டுவாய்கள்.

(90)

8793. ‘வருவது திண்ணம்; நீ வருந்தல்; ைாருதி,

தரு சநறி தருைபை காட்ட, தாழ்க்கிலன்;
அருமையது அன்று’ எனா, அடி வணங்கினான்;
இருமையும் துமடப்ேவன் ஏம்ேல் எய்தினான்.
 ‘வருவது திண்ணம்’ நீ வருந்தல் - ‘மருந்துகள் வருவது உறுதி! நீ வருந்ைாகை; ைாருதி
தருசநறி தருைபை காட்ட, தாழ்க்கிலன் - அனுமன், பகாண்டுவரும் வழியிதனத்
ைருமகைவதைகய காட்டக்காலம் ைாழ்க்காமல் பகாண்டுைருவன்; ‘அருமையது
அன்று’ எனா அடிவணங்கினான் - அது அவனுக்கு அருதமயுதடயது அன்று’
என்று பசால்லிச் சாம்பவன் இராமனடிதய வணங்கினான்; இருமையும் துமடப்ேவன்
ஏம்ேல் எய்தினான் - (ைன்தன அதடந்ைவர்களின் இம்தம மறுதமகதள மாற்றி
வீட்டின்பத்தைத்ைருபவனாகிய) இராமன் மகிழ்ச்சி அதடந்ைான்.

(91)
அனுமன் மதல பகாண்டு வருைல்
8794. ‘“சோன்ைமலமீது போய், போக பூமியின்
நல் ைருந்து உதவும்” என்று உமரத்த நல் உமரக்கு
அன்வயம் இல்மல என்று அயிர்க்கின்பறன் அபலன்’
என்னலும், விசும்பிமட எழுந்தது, அங்கு ஒலி,

“சோன்ைமல மீது போய் போக பூமியின் - “பபான் மதலயாகிய கமருவின்

கமற்பசன்று கபாக பூமிக்கு அப்பால் உள்ள; நல் ைருந்து உதவும்” என்று உமரத்த நல்
உமரக்கு - நல்ல
மருந்தை அனுமன் உைவுவான்” என்று நீ பசான்ன நல்லபசால்லுக்கு;
அன்வயம் இல்மல என்று அயிர்க்கின்பறன் அபலன் என்னலும் - பபாருத்ைம்
இல்தல என்று யான் ஐயுறவு பகாள்ளவில்தல” என்று இராமன் பசால்லுைலும்;
அங்கு விசும்பிமட ஒலி எழுந்தது - அங்கக வானிடத்கை கபபராலி எழுந்ைது.
(92)

8795. கடல் கிளர்ந்து எழுந்து பைல் ேடர, கார் வமர

இமட இமட ேறிந்து விண் ஏற, இற்று இமட
தமட இலது உடற்றுறு ெண்டைாருதம்
வட திமெ பதான்றிய ைறுக்கம் வந்ததால்.
கடல் கிளர்ந்து எழுந்து பைல்ேடர - கடல் பபாங்கி எழுந்து கதர கடந்து
பசல்லவும்; கார்வமர இமட இமட ேறிந்து விண் ஏற - கரிய மதலகள் நடுநடுகவ
பறியுண்டு இதடயில் முறிந்து விண்கமல் ஏறவும்; தமட இலது உடற்றுறு
ெண்டைாருதம் - ைங்கு ைதடயில்லாமல் வீசுகின்ற சண்டமாருைம்; வடதிமெ
பதான்றிய ைறுக்கம் வந்ததால் - வடதிதசயில் கைான்றியைாலாகிய கலக்கம்
உண்டாகியது.

ஆல் - அதச.
(93)
8796. மீன் குலம் குமலந்து உக, சவயிலின் ைண்டிலம்
தான் குமலந்து உயர் ைதி தழுவ, தன்னுமழ
ைான் குலம் சவருக் சகாள, ையங்கி, ைண்டி, வான்,
பதன் குலம் கலங்கிய நறவின், சென்றவால்.

மீன்குலம் குமலந்து உக - (அனுமன் வரும் கவகத்ைால் உண்டான பபருங்காற்றால்)

விண்மீன் கூட்டங்கள் நிதல ைடுமாறிச் சிந்ைவும்; சவயிலின் ைண்டிலம் தான்
குமலந்து உயர்ைதி தழுவ - பவயிலிதன உதடய சூரியமண்டலம் நிதல கலங்கி
உயர்ந்ை சந்திரதனத் ைழுவவும்; தன்னுமழ ைான்குலம் சவருக் சகாள - அந்ைச்
சந்திரனிடத்து உள்ள மான் அச்சங்பகாள்ளவும்; வான் பதன்குலம் கலங்கிய நறவின்
ையங்கி ைண்டி சென்றவால் - கமகக் கூட்டம் கைன்கூட்டில் கலங்கி எழுந்ை
கைனீக்கள் கபாலக் கலங்கி பநருங்கிச் பசன்றன.
ஆல் - அதச.
(94)
8797. பவர்த்துள தூசராடு விசும்மே மீச் செலப்
போர்த்தன, ைமலசயாடு ைரனும், முன்புபோல்
தூர்த்தன, பவமலமய; காலின் பதான்றலும்,
ஆர்த்தனன், அமனயவர் அரந்மத ஆற்றுவான்.

பவர்த்துள தூசராடு விசும்மே மீச்செலப் போர்த்தன - கவகராடு கூடிய

புைரிகனாடும், வானத்தின் கமல் பசல்லுமாறு மூடிக்பகாண்டுள்ள;
ைமலசயாடுைரனும் முன்பு போல் பவமலமயத் தூர்த்தன - மதலகயாடு மரமும்
அதணகட்டிய காலத்தைப் கபாலக் கடதலத் தூர்த்ைன; காலின் பதான்றலும் -
காற்றின் மகனான அனுமனும்; அமனயவர் அரந்மத ஆற்றுவான் ஆர்த்தனன் -
அங்குள்ள சாம்பவன் முைலாகனாரின் துன்பத்தை (முன்கூட்டிகய கபாக்குைற்காக)
ஆரவாரித்ைான்.
தூர் - புைர்.

(95)

8798. ைமழகளும் கடல்களும், ைற்றும் முற்றும் ைண்-

உமழயவும் விசும்ேவும் ஒலித்தற்கு ஒத்துள,
குழீஇயின, குமுறின சகாள்மக சகாண்டதால்-
உழுமவயின் சினத்தவன் ஆர்த்த ஓமெபய.

உழுமவயின் சினத்தவன் ஆர்த்த ஓமெபய - புலிகபான்ற ககாபத்தையுதடய

அனுமன் ஆரவாரித்ை ஓதசயானது; ைண் உமழயவும் விசும்ேவும் ஒலித்தற்கு
ஒத்துள - ைதரயிடத்ைனவும், வானிடத்ைனவுமாய் ஒலி பசய்ைற்குரியனவாகிய;
கடல்களும் ைமழகளும் ைற்றும் முற்றும் - கடல்களும், கமகங்களும் மற்றும்
அதவகபால் ஒலி பசய்ைற்கு உரியனவாயுள்ள அதனத்தும்; குழீஇயின, குமுறின
சகாள்மக சகாண்டதால் - ஒன்று கசர்ந்ைனவாய் ஆரவாரித்ை ைன்தமதயக் பகாண்டன.

(96)

8799. எறி திமரப் சேருங் கடல் கமடய ஏற்ற நாள்,

‘செறி சுடர் ைந்தரம் தருதி, சென்று’ என,
‘சவறிதுசகால்!’ எனக் சகாடு, விசும்பின் மீச்செலும்
உறு வலிக் கலுழபன ஒத்துத் பதான்றினான்.
எறிதிமரப் சேருங்கடல்கமடய ஏற்றநாள் - வீசுகின்ற அதலகதள உதடய பபரிய
திருப்பாற்கடதலக் கதடைற்கு (கைவர்களும் அசுரர்களும்) ஏன்று பகாண்ட நாளில்;
‘செறிசுடர்
ைந்தரம் தருதி சென்று’ என - ‘பநருங்கிய ஒளிதயயுதடய மந்ைர மதலதயப் கபாய்க்
பகாணர்க’ என்று பசால்ல; ‘சவறிது, சகால்’ எனக் சகாடு விசும்பின் மீச்செலும் -
‘உள்ளீடு இல்லாைபைாரு எளிய பபாருகளா’ எனக் (கண்கடார்) கருதுமாறு
(முயற்சி ஏதுமின்றி விதளயாட்டாக) எடுத்துக் பகாண்டு விண்மீது பசன்ற;
உறுவலிக்கலுழபன ஒத்துத் பதான்றினான் - மிக்க வலிதமதயயுதடய கருடதனகய
கபான்று (அனுமன்) கைான்றினான்.
(97)

8800. பூதலத்து, அரசவாடு ைமலந்து போன நாள்,

ஓதிய சவன்றியன், உடற்றும் ஊற்றத்தன்,
ஏதம் இல் இலங்மக அம் கிரிசகாடு எய்திய
தாமதயும் ஒத்தனன், உவமை தற்கு இலான்.*

பூதலத்து, அரசவாடு ைமலந்து போனநாள் - பூவுலகின் கண்கண ஆதிகசடனுடன்

கபார் பசய்து பசன்ற காலத்து; ஓதியசவன்றியன், உடற்றும் ஊற்றத்தன் -
சிறப்பித்துக் கூறப்படும் பவற்றிதய உதடயவனும், கபார் பசய்யும்
வலிதமயுதடயவனுமாகி; ஏதம்இல் இலங்மக அம்கிரி சகாடு எய்திய -
குற்றமில்லாை இலங்தகக்கு இடமாக உள்ளதிரிகூட மதலதயப் பறித்துக்பகாண்டு
பைன்திதச எய்திய; தாமதயும் ஒத்தனன் தற்கு உவமை இலான் - ைன் ைந்தையாகிய
வாயுபதவமனயும் ஒத்து விளங்கினான் - ைனக்கு உவதம இல்லாைவனாகிய
அனுமன்.

(98)
‘வந்ைான்’ என்பைற்குள்ளாக, அனுமன் வந்து நிலத்தில் அடி இடுைல்
8801. ‘பதான்றினன்’ என்னும் அச் சொல்லின் முன்னம் வந்து
ஊன்றினன், நிலத்து அடி; கடவுள் ஓங்கல்தான்
வான்தனில் நின்றது, வஞ்ெர் ஊர் வர
ஏன்றிலது ஆதலின்; அனுைன் எய்தினான்.

‘பதான்றினன்’ என்னும் அச் சொல்லின் முன்னம் வந்து - (அனுமனது ஆர்ப்பபாலி

ககட்டு) சாம்பவன், அனுமன் வந்து கைான்றினான்’ என்று பசால்லிய அச்
பசால்லுக்கு முன்கப வந்து; நிலத்து அடி ஊன்றினான் - (அனுமன்) நிலத்தில்
அடிதய ஊன்றினான்; வஞ்ெர் ஊர்வர ஏன்றிலது ஆதலின் - வஞ்சக

அரக்கரின் ஊர்க்கு வர இதசயவில்தல ஆைலால்; கடவுள் ஓங்கல்தான்

வான்தனில் நின்றது - பையவ்த்ைன்தமயுள்ள மருத்துமதல வானில் ைனிகய
நின்றுவிட; அனுைன் எய்தினான் - அனுமன் மட்டும் வந்து நிலத்தை அதடந்ைான்.
(99)

மருத்துமதலயின் காற்றால் யாவரும் உயிர்பபற்று எழுைல்

8802. காற்று வந்து அமெத்தலும்,-கடவுள் நாட்டவர்
போற்றினர் விருந்து உவந்திருந்த புண்ணியர்-
ஏற்றமும் சேரு வலி அழசகாடு எய்தினார்,
கூற்றிமன சவன்று, தம் உருவும் கூடினார்.

காற்று வந்து அமெத்தலும் - (வானில் நின்ற மருத்து மதலயின்) காற்று வந்து (ைம்
உடம்பின் கமல்) வீசுைலும்; கடவுள் நாட்டவர் போற்றினர் விருந்து உவந்திருந்த
புண்ணியர் - அமரர் நாட்டவர்கள் கபாற்றுமாறு அவர்க்கு விருந்ைாய் மகிழ்ந்து
ைங்கியிருந்ை வானர வீரர்களாகிய புண்ணியவான்கள்; ஏற்றமும் சேருவலி
அழசகாடு எய்தினார்’ - உயர்வும், மிக்கவலிவும் அழகும் பபற்றவராய்; கூற்றிமன
சவன்று தம் உருவும் கூடினார் - யமதன பவற்றி கண்டு ைமது பதழயவானர
உருவத்துடன் இதயந்ைனர்.

(100)

8803. அரக்கர்தம் ஆக்மககள் அழிவு இல் ஆழியில்

கரக்கலுற்று ஒழிந்தன ஒழிய, கண்டன
ைரக்குலம் முதலவும் உய்ந்து வாழ்ந்தன;
குரக்குஇனம் உய்ந்தது கூற பவண்டுபைா?

அரக்கர் தம் ஆக்மககள் - அரக்கருதடய உடல்கள்; அழிவுஇல் ஆழியில்

கரக்கலுற்று ஒழிந்தன ஒழிய - அழிலில்லாை ஆழ்கடலில் (மருத்ைனால் எறியப்பட்டு)
மதறந்து ஒழிந்ைனகபாக; கண்டன ைரக்குலம் முதலவும் உய்ந்து வாழ்ந்தன -
காணப்பட்டனவாகிய (பட்ட) மரக்குலம் முைலிய ஓருயிர்ப் பபாருள்களும்
உயிர்பபற்று வாழலாயின என்றால்; குரக்கு இனம் உய்ந்தது கூற பவண்டுபைா -
(ஐயறிவுயிராகிய) குரங்கினம் உயிர் பபற்றது பற்றிக் கூறவும் கவண்டுகமா?

(101)
8804. கழன்றன, சநடுங் கமண; கரந்த புண்; கடுத்து
அழன்றில குளிர்ந்தன, அங்கம்; செங் கண்கள்
சுழன்றன; உலகு எலாம் சதாழுவ; சதாங்கலின்
குழன்ற பூங் குஞ்சியான் உணர்வு கூடினான்.

கழன்றன சநடுங்கமண கரந்த புண் - உடம்பில் தைத்திருந்ை நீண்ட

அம்புகள்ைாகம கழன்று வீழ்ந்ைன; அவற்றாலாகிய புண்கபளல்லாம் ைாகம
மதறந்ைன; கடுத்து அங்கம் அழன்றில குளிர்ந்தன - வலிமிகுந்திருந்ை அங்கங்கள்
அழற்சி இன்றிக் குளிர்ந்ைன; செங்கண்கள் சுழன்றன - (ககாபத்ைால்) சிவந்திருந்ை
கண்கள் சுழலத் பைாடங்கின; உலகு எலாம் சதாழுவ - உலகதனத்தும்
பைாழுவனவாயின; சதாங்கலின் குழன்ற பூங் குஞ்சியான் உணர்வு கூடினான் -
மாதல கபான்று சுருண்ட அழகிய மயிர் முடிதய உதடய இலக்குவன் ைன் உணர்வு
வரப்பபற்றான்.

(102)

8805. யாவரும் எழுந்தனர்; ஆர்த்த ஏழ் கடல்

தாவரும் பேர் ஒலி செவியில் ொர்தலும்,-
பதவர்கள் வாழ்த்து ஒலி பகட்ட செங் கணான்
பயாகம் நீங்கினன் என,-இளவல் ஓங்கினான்.

யாவரும் எழுந்தனர் - வானரர் யாவரும் உயிர் பபற்று எழுந்ைனராய்; ஆர்த்த,

ஏழ்கடல் தாவரும் பேர்ஒலி செவியில் ொர்தலும் - ஆரவாரித்ை ஏழுகடலின் ஒலி
கபான்ற பகடுைலில்லாைபபரிய ஆரவாரம் ைன் பசவியில் கசர்ந்ைவுடன்; பதவர்கள்
வாழ்த்சதாலிபகட்ட செங்கணான் - கைவர்களுதடய வாழ்த்பைாலிதயக் ககட்ட
சிவந்ை கண்கதள உதடய திருமால்; பயாகம் நீங்கினான் என இளவல் ஓங்கினான்
- கயாக நித்திதரயிலிருந்து எழுந்ைான் கபால இலக்குவன் எழுந்து நின்றான்.

(103)
இராமன் ைம்பிதயத் ைழுவித் துயர் தீர்ைல்
8806. ஓங்கிய தம்பிமய, உயிர் வந்து உள் உற
வீங்கிய பதாள்களால் தழுவி, சவந் துயர்
நீங்கினன், இராைனும்; உலகில் நின்றில,
தீங்கு உள; பதவரும் ைறுக்கம் தீர்ந்தனர்.
 உயிர் வந்து உள் உற ஓங்கிய தம்பிமய - உயிர் வந்து உடம்பினுள்
பபாருந்தியதினால் உணர்வு பபற்ற எழுந்ை ைம்பி இலக்குவதன; இராைனும்
வீங்கிய பதாள்களால் தழுவி சவந்துயர் நீங்கினான் - இராமனும் ைன் பூரித்ை
கைாள்களால் ைழுவிக் பகாண்டு பகாடிய துன்பம் நீங்கப் பபற்றான்; உலகில் உள
தீங்கு நின்றில - உலகில் தீங்காக உள்ளன எல்லாம் நில்லாமல் பசன்றன; பதவரும்
ைறுக்கம் தீர்ந்தனர் - கைவர்களும் கலக்கம் நீங்கினார்கள்.

(104)

8807. அரம்மேயர் ஆடினர்; அமிழ்த ஏழ் இமெ,

நரம்பு இயல் கின்னரம் முதல நன்மைபய
நிரம்பின; உலகு எலாம் உவமக சநய் விழா
ேரம்பின; முனிவரும் பவதம் ோடினார்.

அரம்மேயர் ஆடினர் - அரம்தபயர்கள் ஆடினர்; அமிழ்த ஏழ்இமெ நரம்பு இயல்

கின்னரம் முதல நன்மைபய நிரம்பின - அமிழ்ைம் கபான்ற இனிய ஏழிதசதய
பயழுப்புகின்ற நரம்பினாலியன்ற கின்னர முைலிய இதசக்கருவிகளின் ஒலி
(உலபகலாம்) நிரம்பின; உலகு எலாம் உவமக சநய்விழா ேரம்பின - உலபகங்கும்
மகிழ்ச்சியால் பசய்யும் பநய்யாடல் விழா பரவின; முனிவரும் பவதம் ோடினார் -
முனிவர்களும் கவைம் பாடினார்கள்.
(105)

8808. பவதம் நின்று ஆர்த்தன; பவத பவதியர்

போதம் நின்று ஆர்த்தன; புகழும் ஆர்த்தன;
ஓதம் நின்று ஆர்த்தன; ஓத பவமலயின்
சீதம் நின்று ஆர்த்தன, பதவர் சிந்தமன.

பவதம் நின்று ஆர்த்தன - கவைங்கள் மகிழ்ச்சிகயாடு நின்று ஆரவாரித்ைன; பவத

பவதியர் போதம் நின்று ஆர்த்தன - கவைம் பயின்ற அந்ைணர் ைம் அறிவு
நிதலபபற்று ஆரவாரித்ைன; புகழும் ஆர்த்தன; ஓதம் நின்று ஆர்த்தன - புகழும்
ஆரவாரித்ைன; கடல்கள் நின்று ஒலி பசய்ைன; ஓத பவமலயின் பதவர் சிந்தமன சீதம்
நின்று ஆர்த்தன - அதலககளாடு கூடிய கடதலப்கபால் கைவர்களின் சிந்ைதனயும்
குளிர்ச்சிகயாடு நின்று ஆரவாரித்ைன.

(106)

அயன்பதட அகலுைல்

8809. ‘உந்தின பின் சகாமல ஒழிவு இல் உண்மையும்

தந்தமன நீ; அது நினக்குச் ொன்று’ எனா,
சுந்தரவில்லிமயத் சதாழுது, சூழ வந்து,
அந்தணன் ேமடயும் நின்று, அகன்று போயதால்.

சகாமல உந்தினபின் - பகாதல நீங்கின பின் (யாவரும் உயிர் பபற்பறழுந்ைபின்);

அந்தணன் ேமடயும் சுந்தர வில்லிமய சூழவந்து சதாழுது நின்று - பிரமாத்திரமும்
அழகிய வில்லாளனான இராமதனச் சுற்றி வந்து வணங்கி, எதிர்நின்று; நீ ஒழிவு
இல் உண்மையும் தந்தமன - நீ, நீங்குைலில்லாை சத்தியத்தையும் ைந்ைாய்; அது
நிமனக்குச் ொன்று எனா அகன்று போயதால் - அது உனக்குப் பபருதமகய எனக்
கூறி நீங்கிச் பசன்றது.

ஆல் - அதச. ‘பிரமபாணம் இராமதன வணங்கி வாழ்த்திச் பசன்றது

என்றவாறு.

(107)
ெந்தக் கலிவிருத்தம்

8810. ஆய காமலயின், அைரர் ஆர்த்து எழ,

தாயின் அன்ேமனத் தழுவினான்,-தனி
நாயகன், சேருந் துயரம் நாம் அற,
தூய காதல் நீர் துளங்கு கண்ணினான்.

ஆயகாமலயின் தனி நாயகன் - அது கபாழ்து ஒப்பற்ற ைதலவனாகிய

இராமன்; சேருந்துயரம் நாம் அற - (முன்பிருந்ை) பபருந்துயரமும் அச்சமும்
ஒழிைலால்; தூயகாதல் நீர் துளங்கு கண்ணினான் - தூய்தமயான அன்புக்
கண்ணீர்ைளும்பும் கண்கதள உதடயவனாய்; தாயின் அன்ேமன அைரர் ஆர்த்சதழத்
தழுவினான் - ைாய் கபான்ற அன்பனாகிய அனுமதனத் கைவர்கள்
மகிழ்ச்சியினால் ஆரவாரித்து எழாநிற்கத் ைழுவிக் பகாண்டான்.
நாம் - அச்சம். இராமனுதடய துயரமும் அச்சமும் அகன்றைால் ‘தூய காைல் நீர்
துளங்கு கண்ணினான்” என்றார். அறம் ைதழக்க அதனவரும் உயிர்த்பைழவும்,
உலகம் உய்யவும் காரணமாயிருந்ைதமயின் அனுமன் “ைாயின் அன்பன்”
எனப்பட்டான்.
(108)
8811. எழுது குங்குைத் திருவின் ஏந்து பகாடு
உழுத ைார்பினான், உருகி, உள் உறத்
தழுவி நிற்றலும், தாழ்ந்து, தாள் உறத்
சதாழுத ைாருதிக்கு, இமனய சொல்லினான்:

எழுது குங்குைத் திருவின் ஏந்துபகாடு உழுதைார்பினான் - (பைாய்யிற்ககாலமாக)

எழுதிய குங்குமத்திதன உதடய திருமகளின் அமிசமான சீதையின் உயர்ந்ை
யாதனக் பகாம்பு கபான்ற ைனங்களால் உழப்பட்ட மார்பிதன உதடய இராமன்;
உருகி உள்உறத் தழுவி நிற்றலும் - உருகி மனம் பபாருந்ைத் ைழுவி நின்ற அளவில்;
தாள்உறத் தாழ்ந்து சதாழுத ைாருதிக்கு - அவன் பாைத்தில் பபாருந்துமாறு ைாழ்ந்து
வணங்கிய அனுமனுக்கு; இமனய சொல்லினான் - இத்ைன்தமயான பசாற்கதளச்
பசான்னான் (இராமன்).

(109)

இராமன் அனுமதனப் புகழ்ந்து, வாழ்த்துக் கூறுைல்

8812. ‘முன்னின் பதான்றிபனார் முமறயின் நீங்கலாது,
என்னின் பதான்றிய துயரின், ஈறு பெர்
ைன்னின் பதான்றிபனாம் முன்னம்; ைாண்டுபளாம்;
நின்னின் பதான்றிபனாம், சநறியின் பதான்றினாய்!

முன்னின் பதான்றிபனார் முமறயில் நீங்கலாது - முன் எம் குலத்தில்

கைான்றிகனாரது முதறதமயினின்றும் நீங்காமலிருந்து; என்னின் பதான்றிய
துயரின் - என்னால் கைான்றிய துயரின்; ஈறுபெர் ைன்னின் முன்னம் பதான்றிபனாம் -
இறந்ை ைசரை மன்னனிடத்தில் முன்னம் கைான்றிகனாம்; ைாண்டுபளாம் - (பின்பு
பிரமாத்திரத்ைால்) இறந்துபட்கடாம்; சநறியின் பதான்றினாய் நின்னின் பதான்றிபனாம்
- நன்பனறியில் விளங்குபவகன! (இப்கபாது) நின்னால் மீண்டும்
பிறந்ைவர்களாகனாம்.
முன்னில் கைான்றிகனார் முதற - வாய்தம ைவறாதம. என்னில் கைான்றிய
துயர் - காடு கநாக்கித்ைான் பிரிந்ைைால் ஆயதுயர். ஈறு - இறுதி. ஈறுகசர் மன்னன் -
ையரைன். “முன்பு ையரைமன்னனின் மக்களாகப் பிறந்ை நாங்கள் மாண்டுவிட்கடாம்.
இப்பபாழுது நின்னில் கைான்றியுள்களாம்” என அனுமதன இராமன்
பாராட்டுகின்றான்.
(110)
8813. ‘அழியுங்கால் தரும் உதவி, ஐயபன!
சைாழியுங்கால், தரும் உயிரும் முற்றுபை?
ேழியும் காத்து, அரும் ேமகயும் காத்து, எமை
வழியும் காத்தமன; நம் ைமறயும் காத்தமன.

ஐயபன! அழியுங்கால் தரும் உதவி சைாழியுங்கால் - ‘ஐயகன! எல்கலாரும்

அழியுங்காலத்தில் நீைந்ை உைவிதயச் பசால்லுமிடத்து; தரும் உயிரின் முற்றுபைா? -
இப்கபாது ைரப்பட்ட உயிகராடு முற்றுப் பபற்றைாகுகமா (ஆகாது); ேழியுங் காத்து
அரும் ேமகயும் காத்து - (நீ ைந்ை உைவியால்) எமக்கு வரும் பழிதயயும் வாராமல்
காத்து; அரிய எம்பதகயும் வலிமிக்கு உலதக அழிக்காமல் காத்து; எமை வழியும்
காத்தமன நம் ைமறயும் காத்தமன - எம்மரதபயும் அழியாமல் காத்து நமது கவை
பநறிதயயும் அழியாமல் காப்பாற்றினாய்’.
 ‘ஐயகன! நீ எமக்கு உயிர்மட்டுமா ைந்துளாய்? பழி, பதக, வழி, மதற ஆகிய
அதனத்தையுமல்லவா காப்பாற்றியுள்ளாய்’, என்கிறான்’. பழி - சீதைதய
மீட்காதம, முனிவர்க்குக் பகாடுத்ை வாக்தகக் காப்பாற்றாதம. பதக -
வலிதமமிகுந்து உலதக அழிக்காதம. வழி - இலக்குவன் இறக்ககவ இராமனும்,
பைாடர்ந்து பரைசத்துருக்கர் ஆகிகயார் இறக்கச் சூரியகுலம் வழியற்றுப் கபாைல்.

(111)

8814. ‘தாழ்வில் இங்கு இமறப்சோழுது தக்கபத,

வாழி எம்பிபைல் அன்பு ைாட்ட, வான்
ஏழும் வீயும்; என் ேகர்வது?-எல்மல நாள்
ஊழி காணும் நீ, உதவினாய்அபரா!

தாழ்வில் இங்கு இமறப்சோழுது தக்கபத - எனக்கு கநர்ந்ை இத்ைாழ்வும்

இவ்விடத்தில் இன்னும் சிறிது கபாழ்து (நீக்கப்படாமல்) ைாழ்ந்திருக்குமாயின்;
வாழி எம்பிபைல் அன்பு ைாட்ட - பநடிது வாழ்வைற்குரிய என் ைம்பி கமல்
எனக்கிருக்கும் அன்பானது அழிக்க; வான் ஏழும் வீயும்; என் ேகர்வது -
கமகலழுகங்களும் அழிந்திருக்கும் என்ன பசால்வது? ஊழி எல்மல நாள் காணும் நீ -
ஊழியின் இறுதி நாதளயும் காணப்கபாகின்ற நீ; உதவினாய் - அவ்வுலகங்கள்
அழியாமலிருக்க உைவி பசய்ைாய்.
அகரா - அதச.
(112)

8815. ‘இன்று வீகலாது, எவரும் எம்சைாடு

நின்று வாழுைா சநடிது நல்கினாய்;
ஒன்றும் இன்னல் பநாய் உறுகிலாது, நீ
என்றும் வாழ்தியால் இனிது, என் ஏவலால்!’

இன்று வீகலாது எவரும் எம்பைாடு - (கமகநாைன் பிரமாத்திரம் ஏவிய) இன்று

எவரும் இறவாது எம்பமாடு; சநடிது நின்று வாழுைா நல்கினாய் - பநடிது காலம்
நின்று வாழுமாறு உயிர் நல்கினாய்; என் ஏவலால் நீ ஒன்றும் இன்னல் பநாய்
உறுகிலாது - என் கட்டதளயினால் நீ சிறிதும் துன்பகநாய் அதடயாது; என்றும்
இனிது வாழ்தியால் - என்றும் இனிது வாழ்வாயாக.
(113)

8816. ைற்மறபயார்களும், அனுைன் வண்மையால்,

சேற்ற ஆயுளார், பிறந்த காதலார்,
சுற்றும் பைவினார்; சதாழுது வாழ்த்தினார்;
உற்றவாறு எலாம் உணரக் கூறினான்.

அனுைன் வண்மையால் சேற்ற ஆயுளார் ைற்மறபயார்களும் - அனுமனுதடய

வள்ளல்ைன்தமயினால் ஆயுதளப் பபற்றவர்களாகிய மற்றவர்களும்; பிறந்த
காதலார் சுற்றும் பைவினார் சதாழுது வாழ்த்தினார் - அன்பு மிக்கவர்களாய்
அவ்வனுமதனச் சுற்றிக் பகாண்டு பைாழுது அவதன வாழ்த்தினார்கள்; உற்றவாறு
எலாம் உணரக் கூறினான் - அனுமனும் மருத்துமதலதயக் பகாண்டு வந்ை நிகழ்ச்சி
எல்லாவற்தறயும் அவர்கள் உணருமாறு கூறினான்.

(114)

மருத்துதலயுடன் அனுமன் மீண்டு கபாைல்

8817. ‘உய்த்த ைா ைருந்து உதவ, ஒன்னலார்,
சோய்த்த சிந்மதயார், இறுதி சோய்க்குைால்;
சைாய்த்த குன்மற அம் மூல ஊழிவாய்
மவத்து, மீடியால்-வரம்பு இல் ஆற்றலாய்!’
வரம்பு இல் ஆற்றலாய்! - எல்தலயற்ற ஆற்றதல உதடய அனுமகன!;
உய்த்தைாைருந்து உதவ - நீ பகாண்டு வந்ை சிறந்ை மருந்து உைவுவைால்; சோய்த்த
சிந்மதயர் ஒன்னலார் இறுதி
சோய்க்குைால் - பபாய் மனத்ைவராகிய பதகவர் இறத்ைல் பபாய்த்துவிடும்.
(இறந்ை அரக்கர் மீண்டும் உயிர் பபறுவர் என்றபடி); சைாய்த்த குன்மற அம்மூல
ஊழிவாய் மவத்து மீடியால் - (ஆைலால்) மருந்துகள் பநருங்கி உள்ள
இம்மதலயிதன அந்ைப் பதழய இடத்தில் தவத்து விட்டுத் திரும்புவாயாக.

என்று சாம்பவன் இயம்ப என அடுத்ை பசய்யுளில் முடியும். மீள்தி என்பது மீடி

எனத் (ளகரத்கைாடு ைகரத்திற்கு மயக்கவிதி இன்தமயால்) திரிந்து நின்றது.
(115)

8818. என்று ொம்ேன் ஆண்டு இயம்ே, ‘ஈதுஅபரா

நன்று, ொல!’ என்று, உவந்து, ‘ஒர் நாழிமகச்
சென்று மீள்சவன்’ என்று எழுந்து, சதய்வ ைாக்
குன்று தாங்கி, அக் குரிசில் போயினான்.

என்று ொம்ேவன் ஆண்டு இயம்ே - என்று சாம்பவன் அங்கு பசால்ல; ஈது அபரா
ொல நன்று என்று உவந்து - ‘இது மிகவும் நல்லது’ என்று மகிழ்ந்து; ‘ஒர் நாழிமகச்
சென்று மீள்சவன்’ என்று எழுந்து - ‘ஓர் நாழிதகயிகல பசன்று திரும்புகவன்’ என்று
எழுந்து; சதய்வைாக் குன்று தாங்கி அக்குரிசில் போயினான் -
பைய்வத்ைன்தமயுதடய பபரிய மருத்துமதலதயத் ைாங்கிக் பகாண்டு அந்ை
அனுமன் கபாயினான்.

அகரா - அதச ஈது சால நன்று என இதயயும். குரிசில் - ஆண்மகன்.

(116)
களியாட்டுப் படலம்

கமகநாைனின் பிரமாத்திரத்ைால் பதகவர் மடிந்ைனர் எனக் ககள்வியுற்ற

இராவணன் பபருமகிழ்ச்சி பகாள்ளுகின்றான். அைன்விதளவாக மகளிதரக்
கள்ளுண்டு களி பவறிகயாடு ஆடதவத்துப் பார்க்க விரும்புகின்றான். அங்ஙனம்
மகளிர் கள்தள உண்டு ஆடிய ஆடதலப் பற்றிக் கூறுகின்ற பகுதியாைலின் இது
களியாட்டுப் படலம் எனப் பபயர் பபறுகின்றது.

இப்படலப் பபயர், ‘களியாட்டப் படலம்’ எனவும் சில சுவடிகளில்

காணப்படுகின்றது. இப்பகுதி கம்பகர அதமத்துக்பகாண்ட பகுதியாகும்,
வான்மீகத்தில் இது இல்தல.

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

பதக ஒழிந்ைது என்று உவந்ை இராவணன் மகளிரின் களியாட்டம்

காணுைல்
8819. இன்னது இத் தமலயது ஆக, இராவணன் எழுந்து சோங்கி,
தன்மனயும் கடந்து நீண்ட உவமகயன், ெமைந்த கீதம்
கின்னரர் முதபலார் ோட, முகத்திமடக் கிடந்த சகண்மடக்
கன்னி நன் ையில் அன்னாமர சநடுங் களியாட்டம் கண்டான்.
இன்னது இத்தமலயது ஆக இராவணன் எழுந்து சோங்கி - இங்ஙனம் இராமன்
கசதனயில் இவ்வாறு நிகழாநிற்க, இராவணன் (பதக அழிந்ைது என்ற எண்ணத்ைல்)
எழுச்சி பகாண்டு கிளர்ச்சிமிக்கு; தன்மனயும் கடந்து நீண்ட உவமகயன் ெமைந்த கீதம் -
ைன்தனயும் கடந்து பபருகிய மகிழ்ச்சியுதடயவனாய் முதறப் படி அதமந்ை
இதசதய; கின்னரர் முதபலார் ோட, முகத்திமடக் கிடந்த சகண்மட - கின்னரர்
முைலிகயார் பாடா நிற்க, முகத்தில் கிடந்ை (கண்ணாகிய) பகண்தட மீன்கதள
உதடய; கன்னி நன் ையில் அன்னாமர சநடுங்களியாட்டம்

கண்டான் - இளதமயான நல்ல மயில் கபான்ற சாயதல உதடயமகளிதர

பநடிைாய களியாட்டம் ஆடுமாறு பசய்ைான்.
(1)

8820. அரம்மேயர், விஞ்மெ ைாதர், அரக்கியர், அவுணர் ைாதர்,

குரும்மே அம் சகாங்மக நாகர் பகாமதயர், இயக்கர்
பகாது இல்
கரும்பினும் இனிய சொல்லார், சித்தர்தம் கன்னிைார்கள்,
வரம்பு அறு சும்மைபயார்கள், ையில்-குலம் ைருள, வந்தார்.
 அரம்மேயர், விஞ்மெ ைாதர் அரக்கியர் அவுணர் ைாதர் - கைவமாைரும்,
வித்யாைரமகளிரும், அரக்கியரும், அசுரப் பபண்டிரும; குரும்மே அம் சகாங்மக
நாகர்பகாமதயர், இயக்கர் - குரும்தப கபான்ற அழகிய ைனங்கதள உதடய
நாககன்னியரும், இயக்க மகளிரும்; பகாது இல் கரும்பினும் இனிய சொல்லார்,
சித்தர்தம் கன்னிைார்கள் - ககாது நீக்கிய கரும்பினும்இனிய பசால்தல
உதடயவர்களாகிய சித்ைர் பபண்களும் ஆகிய; வரம்பு அறு சும்மைபயார்கள்
ையில் குலம் ைருள வந்தார் - எல்தலயற்ற கூட்டத்தினர் மயிற்குழாங்களும்
மருட்சியுறுமாறு வந்ைார்கள்.

குரும்தப - மகளிர்ைனத்திற்குவதம, "குவவின பகாங்தக குரும்தப

(திருக்ககாதவ - 108) ககாது இல் கரும்பு - ககாது - சக்தக. "கரும்பூர்ந்ை சாறுகபாற்
சாலவும் பின்னுைவி, மற்றைன் ககாது கபாற் கபாகும் உடம்பு" (நாலடி - 34)
கரும்பினும் இனிய பசால்லார்; "கன்னி நடக்கும் நதட கற்றாள் கரும்பு கசக்கும்
பமாழி பபற்றாள்" (பிரபு -உற்பத்தி - 57)

(2)

8821. பைனமக, விெய வாட்கண் திபலாத்தமை, அரம்மே,

சைல்சலன்
பதன் நகு ைழமல இன் சொல் உருப்ேசி, முதலாம் சதய்வ
வானக ைகளிர் வந்தார்-சில் அரிச் ெதங்மக ேம்ே,
ஆனகம், முரெம், ெங்கம், முருட்சடாடும் இரட்ட, ஆடி.
பைனமக விெய வாட்கண் திபலாத்தமை அரம்மே - கமனதக, பவற்றி பபற்ற
வாதளப் கபான்ற கண்தணயுதடய திகலாத்ைதம, அரம்தப; சைல்சலன் பதன் நகு
ைழமல இன்சொல் உருப்ேசி - பமன்தமயாக ஒலிக்கின்ற, கைதனயும் பழித்துச்
சிரிப்பைற்குரிய, மழதலயாகிய இனிய பசால்லிதன உதடய ஊர்வசி; முதலாம்
வானக சதய்வைகளிர் - முைலாயவானுலகத்துத் பைய்வமகளிர்; ஆனகம், முரெம்,
ெங்கம், முருட்சடாடும் இரட்ட - படகமும் முரசமும் சங்கும் முருடு என்னும்
வாத்தியத்கைாடு முழங்க; சில் அரிச் ெதங்மக ேம்ே ஆடி வந்தார் - ைம் காலில்
அணிந்ை சிலவாகிய பரதல உதடய சைங்தககள் ஒலிக்க ஆடிக்பகாண்கட வந்ைார்கள்.

ஆனகம் - படகம்; ஒரு வதக வாத்தியம். முருடு - மத்ைளம். “முரசியம்பின்

முருடதிர்ந்ைன” (சிலம்-1-46) என்றவிடத்து முருடு மத்ைளபமனும் குறிப்புதர காண்க.

(3)

8822. பதாடு உண்ட சுருளும், தூங்கும் குமழகளும், சுருனின்

பதாய்ந்த
ஏடு உண்ட ேசும் சோன் பூவும், திலதமும், இலவச்
செவ் வாய்
மூடுண்ட முறுவல் முத்தும், முள்ளுண்ட முளரிச்
செங்கண்,
காடு உண்டு புகுந்தது என்ன, முனிந்தது-கமற
 சவண் திங்கள்.

பதாடு உண்ட சுருளும் தூங்கும் குமழகளும் - பனந்கைாட்டின் ைன்தம

பபாருந்தியகாைணியாகிய பபாற்சுருளும், பைாங்குகின்ற குதழகளும்; சுருளின்
பதாய்ந்த ஏடுஉண்ட ேசும் சோன் பூவும் திலகமும் - (ஐம்பாலில் ஒன்றாகிய) சுருள்
என்ற முடிவதகயில் அதமந்ை இைழ் பபாருந்திய பசும் பபான்னாலியன்ற பூவும்,
திலகமும்; இலவச் செவ்வாய் மூடுண்ட முறுவல் முத்தும் - இலவம் பூப்கபான்ற சிவந்ை
வாயால் மூடுண்டு கிடக்கின்ற பற்களாகிய முத்தும்; முள்ளுண்ட முளரிச் செங்கண்
காடுஉண்டு புகுந்தது என்ன - முட்கள் பபாருந்திய பசந்ைாமதர மலர் கபான்ற
சிவந்ைகண்ணும் ஆகியவற்தறக் பகாண்ட (ைனக்குப் பதகயான முளரிக்காடு
ைன்தன மதறக்கும் வண்ணம்) காடு புகுந்துள்ளது என்ற காரணத்ைால;
கமறசவண்திங்கள் முனிந்தது - களங்கத்துடன் கூடய பவண்ணிறமான சந்திரன்
பவகுண்டது.

கைாடு உண்ட சுருள் - பனந்கைாட்டின் ைன்தம பபாருந்திய காைணி. சுருளில்

கைாய்ந்ைபூ - ஐம்பால் முடிவதகயில் ஒன்றான சுருளில் அதமந்ை பூ.

(4)

8823.
முமளக் சகாழுங் கதிரின் கற்மற முறுவல் சவண் நிலவும்,
மூரி
ஒளிப் பிழம்பு ஒழுகும் பூணின் உமிழ் இள சவயிலும், ஒண்
சோன்
விளக்மகயும் விளக்கும் பைனி மிளிர் கதிர்ப் ேரப்பும், வீெ,
வமளத்த பேர் இருளும், கண்படார் அறிவு என, ைருளும்
ைாபதா.

முமளக் சகாழுங் கதிரின் கற்மற முறுவல் சவண்நிலவும் - கைான்றுகின்ற

பசழுதமயான ஒளித்திரதளக் பகாண்ட (பபண்களின்) புன்சிரிப்பின்
பவண்ணிறமான நிலவும்; மூரி ஒளிப்பிழம்பு ஒழுகும் பூணின் உமிழ்.
இளசவயிலும் - பபரிய ஒளிப்பிழம்தப பவளிப்படுத்துகின்ற அணிகலன்கள்
வீசுகின்ற இளபவயிலும; ஒண் சோன் விளக்மகயும் விளக்கும் பைனி மிளிர்கதிர்ப்
ேரம்பும்வீெ - ஒளிவாய்ந்ை பபான்தனப் கபான்று, விளக்தகயும் விளக்குகின்ற
அவர்ைம் கமனியினது விளங்குகின்ற ஒளிக்கதிர்ப் பரப்பும் வீசுைலால்; வமளத்த பேர்
இருளும் கண்படார் அறிவு என, ைருளும் ைாபதா - உலகத்தைகய வதளத்துக்
பகாண்டிருந்ை பபரிய இரவு இருளும், அப்பபண்கதளக் கண்ட ஆடவர் அறிவு
கபால் மருண்டு நிதல பகடுவைாயிற்று.
(5)
 கள்ளுண்டார் நிதல
8824. நல் சேருங் கல்விச் செல்வம் நமவ அறு சநறிமய நண்ணி,
முன் ேயன் உணர்ந்த தூபயார் சைாழிசயாடும் ேழகி, முற்றி,
பின் ேயன் உணர்தல் பதற்றாப் பேமதோல், வஞ்ென் செய்த
கற்ேமன என்ன ஓடிக் கலந்தது, கள்ளின் பவகம்.
நல்சேருங்கல்விச் செல்வம் நமவஅறு சநறிமய நண்ணி - நல்லைாகிய பபரிய கல்விச்
பசல்வத்ைால் குற்றமற்றவழிதயப்
பபாருந்தி; முன்ேயன் உணர்ந்த தூபயார் சைாழிசயாடும் ேழகி முற்றி - முற்காலத்து
அந்பநறியின் பயதன உணர்ந்ை தூகயார்ைம் உபகைச பமாழிகயாடு பழகி
முதிர்ச்சியுற்று; பின்ேயன் உணர்தல் பதற்றாப் போமதோல் வஞ்ென் செய்த -
பின்னால் அந்ை உபகைச பமாழியினால் உளைாம்பயதன (உணரகவண்டி இருக்க,
அைதன) உணர்ைல் இல்லாை கபதைபால் வஞ்சகன் ஒருவன் பசய்ை; கற்ேமன என்ன
ஓடிக் கலந்தது கள்ளின் பவகம் - கற்பதன, அப்கபதையின் உள்ளத்தில் விதரந்ை
நம்பப்பட்டு பரவுவது கபாலக் கள்ளின் கவகம் மகளிர் கூட்டத்தில் விதரந்து
பரவியது.

நூலறிகவாடு ககள்வி ஞானமும் எய்தி அைன் பயதன உணராைாதசப்

கபதை என்றார். "ஓதியுணர்ந்தும் பிறர்க்குதரத்தும் ைானடங்காப் கபதையிற்
கபதையாரில்" (குறள்-834) என்பது காண்க.
(6)

8825. ேல ேட முறுவல் வந்து ேரந்தன; ேனித்த, சைய் பவர்;

இலவு இதழ் துடித்த; முல்மல எயிறு சவண் நிலமவ ஈன்ற;
சகாமல ேயில் நயன பவல்கள் சகாழுங் கமட சிவந்த;
சகாற்றச்
சிமல நிகர் புருவம் சநற்றிக் குனித்தன; விளர்த்த செவ்
வாய்.

ேலேட முறுவல் வந்து ேரந்தன சைய்பவர் ேனித்த - (கள்ளருந்திய மகளிர்க்கு)

பல வதகயாகச் சிரிப்பு வந்து பரவின. உடம்பில் கவர்தவத் துளிகள் கைான்றின;
இலவு இதழ்துடித்த; முல்மல எயிறு சவண் நிலமவ ஈன்ற - இலவமலர் கபான்று
சிவந்ை உைடுதுடத்ைன; முல்தல அரும்பு கபான்ற பற்கள் பவள்ளிய நிலதவச்
பசாரிந்ைன; சகாமலேயில் நயன பவல்கள் சகாழுங்கமட சிவந்த - (ஆடவதர)
வருத்துைலில் பழகிய கண்களாகிய கவற்பதடயின் பசழுதமயான ஓரங்கள்
சிவந்ைன; சகாள்ளச் சிமலநிகர் புருவம் சநற்றிக்குனித்தன செவ்வாய்விளர்த்த -
பவற்றி பபாருந்திய வில்தல நிகழ்த்ை புருவங்கள் பநற்றியின் மீது வதளந்ைன;
சிவந்ைவாய் பவண்ணிறம் பபற்றன.
(7)
8826. கூந்தல் அம் ோரக் கற்மறக் சகாந்தளக் பகாலக் சகாண்டல்
ஏந்து அகல்அல்குல் பதமர இகந்துபோய் இறங்க, யாணர்ப்
பூந் துகிபலாடும் பூெல் பைகமல, சிலம்பு பூண்ட
ைாந் தளிர் எய்த, சநாய்தின் ையங்கினர்-ைழமலச்
சொல்லார்.

கூந்தல் அம்ோரக் கற்மறக் சகாந்தளக் பகாலக் சகாண்டல் - கூந்ைலாகிய -

அழகிய சுதமயான திரண்ட சுருள் ைன்தமயுதடய அழகு பசய்யப்பட்ட கமகம்;
ஏந்து அகல் அல்குல்பதமர இகந்து போய் இறங்க - பக்கம் உயர்ந்ை விரிந்ை அல்குல்
ஆகிய கைதரயும் கடந்து கீழ் இறங்கவும்; யாணர்ப் பூந்துகிபலாடும் பூெல் பைகமல -
புதிய பூந்துகிகலாடு, ஆரவாரிக்கும் கமகதலயும் (கழன்று); சிலம்பு பூண்ட ைாந்தளிர்
எய்த ைழமலச் சொல்லார் சநாய்தின் ையங்கினர் - சிலம்பு பூண்டுள்ள மாந்ைளிர்
கபான்ற பாைத்தை அதடயவும் மழதல பமாழியிதன உதடய மகளிர்
விதரவில் மயங்கினார்கள்.

(8)

8827. பகாத்த பைகமலயிபனாடும் துகில் ைணிக் குறங்மகக் கூட,

காத்தன, கூந்தற் கற்மற, அற்றம், அத் தன்மை கண்டு-
பவத்தமவ, ‘கீழ் உபளார்கள் கீழ்மைபய விமளத்தார்;
பைபலார்
சீர்த்தவர் செய்யத் தக்க கருைபை செய்தார்’ என்ன.

பவத்தமவ - கவந்ைனாகிய இராவணனின் அதவயில் உள்களார்; ‘கீழ்

உபளார்கள் கீழ்மைபய விமளத்தார் - கீழ் உள்ளவர்கள் கீழ்தமகய பசய்ைார்கள்;
பைபலார் சீர்த்தவர் செய்யத்தக்க கருைபை செய்தார் என்ன - கமலுள்ளவர்கள்
சிறந்ைவர் பசய்யத்ைக்க நற்பசயதலகய பசய்ைார்கள் என்று புகழுமாறு;
ைணிபகாத்த பைகமலயிபனாடும் துகில் குறங்மகக் கூட - மணிகள் ககாத்துள்ள
கமகதலயிகனாடு இதடயில் அணிந்துள்ள துகில் அவிழ்ந்து அற்றங்காட்டித்
துதடதய அதடய; அத்தன்மை கண்டு கூந்தற் கற்மற அற்றம் காத்தன -
அத்ைன்தம கண்டு (ைதல கமலுள்ள) கூந்ைல் திரள் அவிழ்ந்து வீழ்ந்து அவர்
அற்றத்தை மதறத்துக் காத்ைன.

கமற்பாடலின் விளக்கமாக இப்பாடல் அதமகின்றது. "அற்றம் மதறக்கும்

பபருதம சிறுதம ைான் குற்றகம கூறிவிடும்" (குறள்-980)

என்ற குறள் கவியினால் பபான்கன கபால் கபாற்றப்படுவது காண்க. அற்றம் - குறி.

கமகல இருக்கும் கூந்ைதல கமகலார்க்கும் கீகழ அணியப் பபற்ற துகிதலக்
கீகழார்க்கும் கூறிய பபாருத்ைம் காண்க. இயல்பாககவ ைம்கமாடிருக்கும் கூந்ைல்
கபால் ஒட்டி உறவாவார் உைவியும், இதடயிதடகய உடுத்துக்கதளயும் துகில்
கபான்று பழகிப்பிரிவார்ைம் பசய்தகயும் இத்ைன்தமத்பைன வாழ்வியல்
கூறியவாறு, அரிய அழகிய கற்பதன.
 (9)

8828. ோணியின் தள்ளி, கால ைாத்திமரப் ேடாது ேட்ட

நாணியின் முமறயின் கூடாது, ஒரு வழி நமடயின் செல்லும்
ஆணியின் அழிந்த ோடல் நவின்றனர்-அனங்க பவள்தன்
தூணியிீ்ன் அமடத்த அம்பின் சகாடுந் சதாழில் துறந்த
கண்ணார்.

அனங்க பவள்தன் தூணியின் அமடத்த அம்பின் - மன்மைன் உலகவர்கமற்

பசலுத்ைாது ைனது அம்பறாத்தூணியில் அதடத்து தவத்ை அம்தபப் கபாலக்;
சகாடுந்சதாழில் துறந்த கண்ணார் - பகாடுந்பைாழிதலச் பசய்யாமல்
(பசருகிக்பகாண்டுள்ள) கண்கதளயுதடய பபண்டிர்; பாணியின் ைள்ளி
காலமாத்திதரப் படாது ைாளமுதறயினின்றும் கவறுபட்டும், பாடகவண்டிய
கால அளவினிி்ன்றும் ைவறியும்; ேட்ட நாணியின் முமறயில் கூடாது - நரம்புக்
கருவியில் அதமந்துள்ள நிரம்பிஒலிக்கின்ற முதறக்கு ஒவ்வாமலும்; ஒருவழி
நமடயின் செல்லும் ஆணியின் அழிந்தோடல் நவின்றனர் - ைனிப்பட்டபைாரு வழியிி்ல்
பசல்லுகின்ற வரம்புைவறிய பாடதலப் பாடினார்கள்.
(10)

8829. வங்கியம் வகுத்த கானம் வயங்கிய ைழமல வாயர்,

ெங்மக இல் சேரும் ோண் உற்ற நிறத்துமற நிரம்பித் தள்ள,
சிங்கல் இல் அமுதிபனாடும் புளி அளாம் பதறல் என்ன,
சவங் குரல் எடுத்த ோடல் விளித்தனர், ையக்கம் வீங்க.
வங்கியம் வகுத்த கானம் வயங்கிய ைழமல வாயர் - புல்லாங்குழல் வழங்கும்
இன்னிதச ைன்னிடம் விளங்குகின்ற மழதலச் பசால்தலப் கபசும் வாயிதன
உதடய மகளிி்ர்; ையக்கம் வீங்க - மயக்கம் ஏற்பட்டைனால்; ெங்மகயில்
சேரும்ோண் உற்ற நிறத்துமற நிரம்பித்தள்ள - குற்றமற்ற பபரும் பாணர்கள்
கண்டறிந்ை விளக்கமானதுதற மிக்கு மாறுபட்டுப்கபாக; சிங்கல் இல் அமுதிபனாடும்
புளி அளாம் பதறல் என்ன - சுதவ குன்றாை இனிய அமிழ்ைத்கைாடு புளிப்புச்
சுதவ விரவிய கள்ளிதனக் கலந்ைாற்கபால; சவங்குரல் எடுத்தோடல் விளித்தனர் -
கடுங்குரல் எடுத்துப்பாடும் பாடதலப் பாடினர்.
(11)

8830. ஏமனய பிறவும் கண்டார்க்கு இந்திரொலம் என்ன,-

தான் அமவ உருவில் பதான்றும் ோவமனத் தமகமை
ொன்பறார்,-
ைான் அவர் பநாக்கினாமர மைந்தமரக் காட்டி, வாயால்
ஆமனமய விளம்பி, பதமர அபிநயத்து இயற்றி உற்றார்.
 கண்டார்க்கு இந்திர ொலம் என்ன - (ைம் அபிநயத்தைக்) கண்கடார்க்கு இந்திர
சாலவித்தை கபாலத்கைான்றும்படி; ஏமனய பிறவும் தான் அமவ உருவில்
பதான்றும் - ைாமல்லாை பிற உயிர்களாகிய அதவயும் ைம் உருவில் கைான்றுமாறு;
ோவமனத் தன்மை ொன்பறார் - நடிக்கும் பாவதனத் ைன்தம மிக்ககாராகிய நாடக
மகளிி்ர்; ைான் அைர் பநாக்கினாமர மைந்தமரக்காட்டி - மான் கபான்ற கண்ணிதன
உதடய பபண்டிதரயும ஆடவதரயுங் காட்டி, (தசதகயால் அவர்கதளப் கபால்
அபிநயிக்கப் கபாவைாகக் குறித்து); வாயால் ஆமனமய விளம்பி பதமர அபிநயித்து
இயற்றி உற்றார் - (அதைமறந்து) வாயினால் ஆதனதயக் காட்டப் கபாவைாகக்
கூறிவிட்டு (அதையும் மறந்து) அபிநயிக்கும்கபாது கைதர அபிநயித்துக்
காட்டினார்கள்.

(12)

8831. அழுகுவர்; நகுவர்; ோடி ஆடுவர்; அயல் நின்றாமரத்

சதாழுகுவர்; துயில்வர்; துள்ளித் தூங்குவர்; துவர் வாய்
இன் பதன்
ஒழுகுவர்; ஒல்கி ஒல்கி, ஒருவர்பைல் ஒருவர் புக்கு,
முழுகுவர், குருதி வாட் கண் முகிழ்த்து, இமட, மூரி போவர்.

அழுகுவர்; நகுவர்; ோடி ஆடுவர்; - (கள்ளுண்டமயக்கத்ைால்) அழுவார்கள்; பின்பு

உடகன சிரிப்பார்கள்; பின்பு விரும்பியாங்கு பாடிக்பகாண்டு ஆடுவார்கள்; அயல்
நின்றாமரத் சதாழுகுவர் துயில்வர்; துள்ளித்தூங்குவர் - பின்பு அருகில்
நின்றவர்கதளக் தக கூப்பித் பைாழுவார்கள்; உடகன உறங்குவார்கள்; உடகன
துள்ளி எழுந்து கசார்வார்கள்; துவர்வாய் இன்பதன் ஒழுகுவர் ஒல்கி ஒல்கி ஒருவர் பைல்
ஒருவர்புக்கு முழுகுவர் - சிவந்ைவாயில் உள்ள இனிய கைன் கபான்ற உமிழ்நீதர
ஒழுகவிடுவர், உடகன ைளர்ந்து ைளர்ந்து ஒருவர்கமல் ஒருவர்புகுந்து படிவார்கள்;
குருதி வாட்கண் முகிழ்த்து, இமட, மூரிபோவர் - இரத்ைம் கபான்று சிவந்ை ஒளி
வாய்ந்ை கண்தண மூடிக்பகாண்டு பநட்தட முரிப்பார்கள்.
(13)

8832. உயிர்ப்புறத்து உற்ற தன்மை உணர்த்தினார், ‘உள்ளத்து

உள்ளது
அயிர்ப்பினில் அறிதிர்’ என்பற; அது களியாட்டம் ஆக,
செயிர்ப்பு அறு சதய்வச் சிந்மதத் திரு ைமற
முனிவர்க்பகயும்,
ையிர்ப்புறம்பதாறும் வந்து சோடித்தது, காை வாரி.

‘உள்ளத்து உள்ளது அயிர்ப்பினில் அறிதிர்’ என்பற - ‘எம் உள்ளத்திி்ல் உள்ள

கருத்து (புணர்ச்சி விருப்பகம என்பது) பைளிவாககவ பைரிந்து பகாள்ளுங்கள்’
என்று; உயிர்ப்புறத்து உற்றதன்மை உணர்த்தினார்கள் - ைம் உடம்பில் பபாருந்திய
பசய்தகயால் அப்பபண்கள் உணர்த்தினார்கள்; அது களியாட்டம் ஆக - அக்குறிப்பு
களியாட்டமாக பவளிப்பட; செயிர்ப்பு அறு சதய்வச் சிந்மதத் திருைமற
முனிவர்க்பகயும் - காமபவகுளி மயக்கங்களின் நீங்கிய சிந்தையரான பைய்வத்
ைன்தம பபாருந்திய சிறந்ை கவைமுணர்ந்ை முனிவர்க்கும்; ையிர்ப்புறம் பதாறும் வந்து
காை வாரி சோடித்தது - மயிர்க்கால் கைாறும் காம உணர்ச்சியாகிய பவள்ளம்
கைான்றியது.

(14)
8833. ைாப் பிறழ் பநாக்கினார்தம் ைணி சநடுங் குவமள வாட் கண்
பெப்புற, அரத்தச் செவ் வாய்ச் செங் கிமட சவண்மை பெர,
காப்பு உறு ேமடக் மகக் கள்வ நிருதர்க்கு ஓர் இறுதி
காட்டி,
பூப் பிறழ்ந்து உருவம் பவறாய்ப் சோலிந்தது ஓர் தன்மை
போன்ற.

ைாப்பிறழ் பநாக்கினார்தம் ைணி சநடுங்குவமளவாட்கண் - வண்டு பிறழ்வது

கபான்ற கநாக்கத்தை உதடய கள்ளுண்ட பபண்டிர்ைம்கரிய நீண்ட குவதள
மலர் கபான்ற ஒளி பபாருந்திய கண்கள்; பெப்புற அரத்தச் செவ்வாய்ச் செங்கிமட
சவண்மை பெர - சிவக்கப்பபற்ற ைன்தமயும் பசங்கழு நீர் மலர் கபான்ற சிவந்ை
வாயாகிய பசங்கிதட பவண்ணிறம் கசரப் பபற்ற ைன்தனயும்; மகப்ேமட
காப்புஉறு கள்வநிருதர்க்கு ஓர் இறுதி காட்டி - (அறத்தையன்றி)
ைம்தகயகத்துள்ள பதடக்கலன்கதளகய காவலாகக் பகாண்ட வஞ்சகராகிய
அரக்கர்க்கு கநரவிருக்கின்ற ஓரழிவிதன முன்னர்த் பைரிவித்து; பூப்பிறழ்ந்து உருவம்
பவறாய்ப் சோலிந்தது ஓர்தன்மை போன்ற - மலர்கள் கவறுபட்டு வண்ணம் கவறாக
விளங்கியகைார் ைன்தம கபான்று கைான்றின.
(15)

8834. கயல், வரு காலன் மவ பவல், காைபவள் கமண, என்றாலும்,

இயல் வருகிற்கிலாத சநடுங் கணார், இமண சைன்
சகாங்மகத்
துயல்வரு கனக நாணும், காஞ்சியும், துகிலும், வாங்கி,
புயல் வரு கூந்தல் ோரக் கற்மறயின் புமனயலுற்றார்.
கயல் வருகாலன்மவபவல் காைபவள்கமண என்றாலும் - பகண்தட மீனும்,
உயிதரக் பகாள்ளவருகின்ற எமன் தகயிலுள்ள கூரிய கவற்பதடயும்,
மன்மைனுதடய கதணயும் என உவதம கூறினும்; இயல் வருகிற்கிலாத
சநடுங்கணார் - ஒப்பதம அதமயாை நீண்ட கண்கதளயுதடய பபண்கள்;
இமணசைன் சகாங்மகத் துயல்வருகனக நாணும் காஞ்சியும், துகிலும் - ைம்
இதணயான பமன்தம பபாருந்திய ைனங்களின் கமல்

அதசகின்ற பபான் சரட்தடயும், கமகதலதயயும், புடதவதயயும்; வாங்கி,

புயல்வரு கூந்ைல் பாரக் கற்தறயின் புதனயலுற்றார் - தகயில் வாங்கி கமகம்
கபான்ற கூந்ைலாகிய கனமுதடய கற்தறயில் அணியத் பைாடங்கினார்கள்.
 (16)

வானரர் ஆர்ப்பபாலியும் அைன் விதளவும்

8835. முத்து அன்மை சைாழியல் ஆகா முகிழ் இள முறுவல்
நல்லார்,
இத் தன்மை எய்த பநாக்கி, அரசு வீற்றிருந்த எல்மல,
அத் தன்மை அரியின் பெமன ஆர்கலி ஆர்த்த ஓமெ
ைத்தன் சைய் ையங்க வந்து, செவிசதாறும் ைடுத்தது அன்பற.

முத்து அன்மை சைாழியில் ஆகா முகிழ் இளமுறுவல் நல்லார் - முத்து அல்ல

எனக்கூறமுடியாை (முத்துக்ககள எனத்ைகும்) பற்கள் கைான்ற முகிழ்க்கின்ற
புன்முறுவதலயுதடய பபண்கள்; இத்தன்மை எய்த பநாக்கி அரசு வீீ்ற்றிருந்த எல்மல
- கள் மயக்கத்ைால் இத்ைன்தம அதடைதல விருப்பத்கைாடு கநாக்கிக் பகாண்டு
(இராவணன்) அரசு வீற்றிருந்ைகபாது; அத்தன்மை அரியின் பெமன ஆர்கலி ஆர்த்த
ஓமெ - அங்ஙனம் (அனுமான் பகாணர்ந்ை மருந்ைால்) உயிர் பபற்பறழுந்ை
வானரகசதனயாகிய கடல் ஆரவாரித்ை ஓதச; ைத்தன் சைய்ையங்க வந்து
செவிசதாறும் ைடுத்தது - காமமயக்கம் பகாண்ட அவ்விராவணன் உடல்
ைளருமாறு வந்து அவன் பசவிகள் கைாறும் நுதழந்ைன.
அன்று, ஏ - அதசகள்.

(17)

8836. ஆடலும், களியின் வந்த அைமலயும், அமிழ்தின் ஆன்ற

ோடலும், முழவின் சதய்வப் ோணியும், ேவள வாயார்
ஊடலும், கமடக்கண் பநாக்கும், ைழமல சவவ் உமரயும்,
எல்லாம்
வாடல் சைன் ைலபர ஒத்த-ஆர்ப்பு ஒலி வருதபலாடும்.
ேவளவாயார் ஆடலும், அமிழ்தின் ஆன்ற ோடலும் - பவளம் கபான்ற வாயிதன
உதடய பபண்களின் ஆடலும், அமுதினும் இனிைாய் அதமந்ை அவர் பாடலும்;
முழவின் சதய்வப்ோணியும் - அப்பாடலுக்ககற்ற மத்ைளத்தின் பைய்வத்ைன்தம
வாய்ந்ை ஓதசயும்; களியின் வந்த அைமலயும் - அவற்தறக் காண்கபாரின் களிப்பால்
வந்ை ஆரவாரமும்; ஊடலும், கமடக்கண் பநாக்கும் - (அம்மகளிர் மீது ஆதச
பகாண்டு கநாக்குகவார்க்கு அம்மகளிர் காட்டும்) ஊடலும், (அவ்வூடலால்
அவ்வாடவர் வருத்ைம் கண்டு இரங்கி அம்மகளிர்ைம் இதசதவத் பைரிவிக்கும்)
கதடக்கண் கநாக்கமும்; ைழமலசவவ் உமரயும் எல்லாம் - அவ்வாடவரிடத்து
அம்மகளிர் கபசும் காம பவப்பத்தை மிகுவிக்கும் மழதலத் ைன்தமயுதடய
உதரயும் ஆகிய அதனத்தும்; ஆர்ப்பு ஒல வருதபலாடும் வாடல் சைன்ைலபர ஒத்த -
வானரர்ைம் ஆரவாரப்கபபராலி வந்ைவுடன் வாடிய மலர்கபாலப் பபாலிவழிந்து
கபாயின.
 (18)

8837. தறி சோரு களி நல் யாமன பெவகம் தள்ளி ஏங்க,

துறு சுவல் புரவி தூங்கித் துணுக்குற, அரக்கர் உட்க,
செறி கழல் இருவர் சதய்வச் சிமல ஒலி பிறந்தது அன்பற-
எறி கடல் கமடந்த பைல்நாள், எழுந்த பேர் ஓமெ என்ன.

தறி சோருகளி நல்யாமன பெவகம் தள்ளி ஏங்க - கட்டுத்ைறிதயயும்

முறிக்கின்ற மைக்களிப்பிதனயுதடய நல்ல யாதனகள் ைாம் படுத்ை விடங்களில்
திடுக்குற்று வருந்ைவும்; துறுசுவல் புரவி தூங்கித் துணுக்குற, அரக்கர் உட்க -
பநருங்கிய பிடரி மயிரிதன உதடய குதிதரகள் துணுக்குற்றுச் கசாரவும் காலாள்
வீரராகிய அரக்கர்கள் அஞ்சவும்; ஏறிகடல் கமடந்த பைல்நாள் எழுந்தபேர் ஓமெ
என்ன - அதலகள் வீசுகின்ற பாற்கடதலக் கதடந்ை முந்காலத்து எழுந்ை கபபராலி
கபால; செறிகழல் இருவர் சதய்வச் சிமல ஒலி பிறந்தது - வீரக்கழல் அணிந்ை
இராமஇலக்குவரின் பைய்வத்ைன்தம வாய்ந்ை வில்லினின்றும் நான் ஒலி பிறந்ைது.
அன்பற - அதச.

நால்வதகப் பதடயுள் கைர்ப்பதட ைனக்பகன வீரம் உதடயைன்று, "ைாதன, யாதன

குதிதரபயன்ற கநானார் உட்கு மூவதக

நிதலயும்" (பைால்-பபாருள். புறத்12) இைற்கு, "குதிதரயானன்றித் கைர்ைாகன

பசல்லாதமயின் கைர்க்கு மறம் இன்பறன்று அது கூறாராயினர்" என்ற
நச்சினார்க்கினியர் குறிப்பும் இங்கு காணத்ைகும்.

(19)

8838. முத்து வாள் முறுவல் மூரல் முகத்தியர், முழுக் கண்

பவலால்
குத்துவார், கூட்டம் எல்லாம் வானரக் குழுவின் பதான்ற,
ைத்து வார் கடலின் உள்ளம் ைறுகுற, வதனம் என்னும்
ேத்து வாள் ைதிக்கும், அந் நாள், ேகல் ஒத்தது இரவும்,
மேய.

முழுக்கண் பவலால் குத்துவார் - இலக்கணம் முழுதமயும் பபற்ற

கவற்பதடகபான்ற கண்களால் குத்துகின்றவர்களாகிய; முத்துவாள் முறுவல் மூரல்
முகத்தியர் கூட்டம் எல்லாம் - முத்துக்கதளப் கபான்ற பற்கதளக் காட்டி ஒளி
பபாருந்திய சிரிப்பிதனச் சிந்துகின்ற நதகமுகத்திதன உதடய களியாட்டு
மகளிர் கூட்டபமல்லாம்; வானரக்குழுவின் பதான்ற - இப்கபாதுவானரக்கூட்டம்
கபால (பவறுக்கத்ைக்கனவாகத்) கைான்றவும்; ைத்துவார்கடலின் உள்ளம் ைறுகுற -
மந்ைரமதலயாகிய மத்ைாற் கதடயப் பபற்ற கடதலப்கபால உள்ளம் கலங்கவும்;
வதனம் என்னும் ேத்துவாள் ைதிக்கும் - இராவணனது முகம் என்கின்ற பத்து ஒளி
வாய்ந்ை மதிகளுக்கும் அந்நாள் ேகல் ஒத்தது இரவும் மேய - அந்நாள் இரவு
(பபாலிவழியச் பசய்ை) பண்பினால் பகதல ஒத்ைது.

(20)

8839. ஈது இமட ஆக, வந்தார், அலங்கல்மீது ஏறினார்போய்

ஊதினார், பவய்கள், வண்டின் உருவினார், உற்ற
எல்லாம்;
‘தீதுஇலர், ேமகஞர்’ என்ன, திட்சகன்ற ைனத்தன்,
சதய்வப்
போது உகு ேந்தர்நின்று, ைந்திரத்து இருக்மக புக்கான்.
ஈது இமடஆக பவய்கள் வண்டின் உருவினார் வந்தார் - இந்நிகழ்ச்சிக்கு
இதடகய ஒற்றர்கள் வண்டின் உருவம் உதடயவராய் வந்து; அலங்கல் மீது
ஏறினார்போய் உற்ற எல்லாம் ஊதினார் - இராவணன் மாதலமீது ஏறிப் கபாய்ப்
கபாராட்டத்தில் நிகழ்ந்ை எல்லாவற்தறயும் (அவன் பசவியில்) கூறியவர்களாய்;
‘ேமகஞர் தீது இலர்’ என்ன திட்சகன்ற ைனத்தன் - ‘பதகவர்கள் மரணபமன்னும் தீது
இலராயினர்’ என்று கூற ‘திக்’பகன்ற மனத்ைனாகிய இராவணன்; சதய்வப்போது
உகுேந்தர் நின்று ைந்திரத்து இருக்மக புக்கான் - கற்பகம் முைலிய பைய்வமலர்கள்
சிந்துகின்ற பந்ைலில் இரந்து ஆகலாசதனக்குரிய மண்டபத்தில் புகுந்ைான்.
(21)
மாயா சீதைப் படலம்

இந்திரசித்து மாதயயினால் சீதை கபான்ற உருவபமான்றதனச் சதமத்து

அைதன அனுமனின் முன்னால் பவட்டிக் பகான்றதையும் அைனால்
விதளந்ைவற்தறயும் கூறும் படலம் எனவிரியும்.

மருந்து மதலதயக் பகாண்டுவந்து இந்திரசித்துவின் பிரமாத்திரத்தினால்

மாண்டவர்கதள எழுப்புகின்றான் அனுமன். களியாட்டங் கண்டு மகிழ்ந்திருந்ை
இராவணன் அைதன உணர்ந்து திடுக்கிட்டவனாய் மந்திராகலாசதனச் சதபதய
அதடகின்றான். மாலியவான், இந்திரசித்து முைலாகனார் மந்திரா கலாசதனயில்
பங்குபபறுகின்றனர். மாலியவான் கூறும் உறுதி பமாழிகள் பயன்படாமல்
கபாககவ, இந்திரசித்து ைான் நிகும்பதல என்னுமிடத்தில் கவள்வி பசய்து
முடித்ைால் பதகவதரபவன்று விடலாபமனக் கூறி, அைதனப் பதகவர்
அறியாைவாறு இயற்ற கவண்டுபமன்று கூறுகின்றான். சிந்ைதனக்குப்பின்பு,
சீதைகபான்று ஒரு மாயா சீதைதய உருவாக்கி அவதள அனுமனின் முன்பு
பவட்டிக் பகான்று விட்டு அகயாத்தி பசன்று அங்குள்ளவர்கதள அழிப்பைாகப்
கபாக்குக் காட்டினால் பதகவர் கவனத்தைத் திதச திருப்பலாம் என அவகன
கயாசதன கூறுகின்றான். அந்ை கயாசதன நிதறகவற்றப்படுகின்றது. ஆனால்
இம்மாதயதய வீடணன் கண்டுணர்ந்து நிகும்பதல கவள்வி அழியவும்
இந்திரசித்துவுக்கு இறுதி ஏற்படவும் வழி வகுக்கின்றான். இச்பசய்திகள்
இப்படலத்துக் கூறப்படுகின்றன.
இராவணன் மந்திராகலாசதன நிதலதமதயக் கூறுைல்
8840. மைந்தனும், ைற்றுபளாரும் ைபகாதரன் முதபலார் ஆய
தந்திரத் தமலமைபயாரும், முதியரும், தழுவத் தக்க
ைந்திரர் எவரும், வந்து, ைருங்கு உறப் ேடர்ந்தார்; ேட்ட
அந்தரம் முழுதும் தாபன அமனயவர்க்கு அறியச்
சொன்னான்.
மைந்தனும், ைற்றுபளாரும் - இந்திரசித்ைம், ஏதனய உறவினர்களும்;
ைபகாதரன் முதபலார் ஆயந்தந்திரத் தமலமைபயாரும் முதியரும் - மககாைரன்
முைலான கசதனத் ைதலவர்களும், மூத்கைாராக உள்ள பபரிகயார்களும்; ைழுவத்ைக்க

ைந்திரர் எவரும் வந்து, ைருங்கு உறப்ேடர்ந்தார் - ஏற்றுக் பகாள்ளத்ைக்க

ஆகலாசதனயாளர் எவரும், மற்றவர்களும் வந்து ைன் பக்கத்தில் பநருங்கிச்
கசர்ந்ைார்கள்; ேட்ட அந்தரம் முழுதும் அமனயவர்க்கு தாபன அறியச் சொன்னான் -
(அப்கபாதுைான்) பட்ட துன்பம் யாவற்தறயும் அச்சதபக்கு வந்திருந்ை
அதனவருக்கும் ைாகன பைளிவாக எடுத்துச் பசான்னான். (இராவணன்).

(1)
மாலியவான் அறிவுதர
8841. ‘நம் கிமள உலந்தது எல்லாம் உய்ந்திட, நணுகும் அன்பற,
சவங் சகாடுந் தீமைதன்னால் பவமலயில் இட்டிபலபைல்?
இங்கு உள எல்லாம் ைாள்தற்கு இனி வரும் இமடயூறு
இல்மல,
ேங்கயத்து அண்ணல் மீளாப் ேமட ேழுதுற்ற ேண்ோல்.

சவங்சகாடும் தீமை தன்னால் பவமலயில் இட்டிபலபைல் - (அதுககட்ட

மாலியவான் இராவணதன கநாக்கி) மிகக் பகாடிய தீய எண்ணத்ைால் கடலில்
பகாண்டு கபாய் கபாடாமல் இருந்திருந்ைால்; நம் கிமள உலந்தது எல்லாம் உய்ந்திட
நணுகும் அன்பற? - அழிந்து கபான நம் கசதன முழுதுங் கூட உயிர் பபற்பறழ
வாய்ப்பிருந்திருக்கும் அல்லகவா? ேங்கயத்து அண்ணல் மீளாப் ேமட ேழுதுற்ற
ேண்ோல் - ைாமதரமலரில் வீற்றிருப்பவனாகிய பிரமகைவனின் மீட்கமுடியாை
பதடயாகிய பிரமாத்திரமும் வீணான ைன்தமயால்; இனி இங்கு உள எல்லாம்
ைாள்தற்கு வரும் இமடயூறு இல்மல - இனிகமல் இங்குள்ள யாவும் இறப்பதைத்
ைடுக்கவரும் இதடயூறு கிதடயாது.

இதுமுைல் ஏழு பாடல்களில்அறிவுதர கூறுகிறான் என்பைதனப் பின்வரும்

8847 ஆம் பாடல் பகாண்டு அறிக.

(2)

8842. ‘இலங்மகயின்நின்று, பைரு பிற்ேட, இமைப்பில் ோய்ந்து,

வலம் கிளர் ைருந்து, நின்ற ைமலசயாடும், சகாணர
வல்லான்
அலங்கல் அம் தடந் பதாள் அண்ணல் அனுைபன ஆதல்
பவண்டும்-
கலங்கல் இல் உலகுக்கு எல்லாம் காரணம் கண்ட ஆற்றால்.

கண்ட ஆற்றால் - (நாம் நூல்களால்) கண்ட பநறியால் (பார்க்கும்கபாது);

இலங்மகயின் நின்று பைரு பிற்ேட இமைப்பில் ோய்ந்து - இலங்தகயினின்றும்
கமருமதலயும் பிற்பட இதமப்பபாழுதில் பாய்ந்து பசன்று; வலம்கிளர் ைருந்து
நின்ற ைமலசயாடும் சகாணர வல்லான் - வலிதம விளங்கும் மருந்திதன அது நின்ற
மதலகயாடும் பகாணரவல்லவனாகிய; அலங்கல் அம்தடந்பதாள் அண்ணல்
அனுைபன - மாதலயணிந்ை அழகிய பபரிய கைாளிதனயுதடய பபருதம மிக்க
அனுமகன; உலகுக்கு எல்லாம் கலங்கலில் காரணம் ஆதல் பவண்டும் -
உலகுக்பகல்லாம் கலங்குைல் இல்லாை காரணப் பபாருளாகிய கடவுள் ஆைல்
கவண்டும்.

(6)
8843. ‘நீரிமனக் கடக்க வாங்கி, இலங்மகயாய் நின்ற குன்மறப்
ோரினில் கிழிய வீசின், ஆர் உளர், பிமழக்கற்ோலார்?
போர் இனிப் சோருவது எங்பக? போயின அனுைன்,
சோன் ைா
பைருமவக் சகாணர்ந்து, இவ் ஊர்பைல் விடும் எனின்,
விலக்கல் ஆபைா?
இலங்மகயாய் நின்ற குன்மற நீரிமனக் கடக்க வாங்கி - இலங்தக நகராக நின்றுள்ள
குன்றிதன, அைதனச் சூழ்ந்துள்ள கடல் நீரிதனக் கடக்குமாறு பறித்து எடுத்து;
ோரினில் கிழிய வீசின் பிமழக்கற் ோலார், ஆர் உளர்? - பூமியின் கமல் கிழியுமாறு
எறிவானாயின், உயிர் பிதழத்ைற்குரிகயார் இங்கு யார் உளர்? போர்
இனிப்சோருவது எங்பக? போயின அனுைன் - (அனுமன் அங்ஙனம் பசய்ைால்) இனிய
கபார் பசய்வது எங்கக? மருத்துமதலதய தவத்துவிட்டு வரப் கபாயுள்ள அனுமன்;
சோன்ைா பைருமவக் சகாணர்ந்து இவ் ஊர்பைல் விடும் எனின் விலக்கல்
ஆபைா? - பபான்மயமான கமருமதலதயக்

பகாண்டுவந்து இவ்விலங்தகயின் கமல் கபாடுவானாயின் அைதனத்

ைடுக்கவியலுகமா?

(4)

8844. ‘முமற சகட சவன்று, பவண்டின் நிமனந்தபத

முடிப்ேன்; முன்னின்,
குமற இமல குணங்கட்கு; என்பனா, பகாள் இலா
பவதம் கூறும்
இமறவர்கள் மூவர் என்ேது? எண் இலார் எண்ணபைதான்;
அமற கழல் அனுைபனாடும் நால்வபர முதல்வர் அம்ைா.

முமறசகட சவன்ற பவண்டின் முன்னின் நிமனந்தபத முடிப்ேன் - அனுமன்

முதறபகடச் பசய்ய விரும்பினார் முன்பு நாம்நிதனந்ைதைகய ைன் வன்தம
மிகுதியால் பசய்து முடித்துவிடுவான்; குணங்கட்கு குமற இமல - ஆனால்,
குணங்கட்கு அவனிடத்துக் குதறயில்தல; பகாள் இலா பவதம் கூறும் இமறவர்கள்
மூவர் என்ேது என்பனா - குற்றமில்லாை கவைங்கள் பசால்லும்
கடவுளர்கள்மூவகர என்பது என்ன? எண் இலார் எண்ணபை தான் - (ஆராய்ந்து
பார்த்ைால்) சிந்ைதன இல்லாைவர்களின் எண்ணகம ஆம்! அமறகழல் அனுைபனாடும்
நால்வபர முதல்வர் அம்ைா! - ஒலிக்கின்ற வீரக்கழதல உதடய அனுமகனாடு
முைற்கடவுளர் நால்வகர ஆவார்.

(5)

8845. ‘இறந்தவர் இறந்து தீர; இனி ஒரு பிறவி வந்து

பிறந்தனம்ஆகின், உள்பளம்; உய்ந்தனம், பிமழக்கும்
 சேற்றி
ைறந்தனம்; எனினும், இன்னம் ெனகிமய ைரபின் ஈந்து,
அவ்
அறம் தரு சிந்மதபயாமர அமடக்கலம் புகுதும், ஐய!

இறந்தவர் இறந்து தீர - (கபாரில்) இறந்ைவர்கள் இறந்ைவர்ககள ஆக! உள்பளம் இனி

ஒரு பிறவி வந்து பிறந்தனம் ஆகின் உய்ந்தனம் - இறவாது உள்ள நாம், புதியபைாரு
பிறவியில் வந்து பிறந்ைனம் கபான்று உய்ந்திருக்கின்கறாம்; பிமழக்கும் சேற்றி
ைறந்தனம் - உயிர் பிதழத்து வாழும் ைன்தமதய இதுவதரயில் மறந்திருந்கைாம்;
எனினும் ஐயா! இன்னம் ெனகிமய ைரபின் ஈந்து -

என்றாலும், இனிகயனும் ஐயகன! சீதைதய முதறப்படி பகாடுத்துவிட்டு;

அவ் அறம் தரு சிந்மதபயாமர அமடக்கலம் புகுதும் - அந்ைத் ைரும பநறி பசல்லும்
சிந்தையராகிய இராமலக்குவதர அதடக்கலம் புகுகவாமாக.
இதுவதர நாம் உயிகராடிருப்பகை பபரிபைன்பான் ‘உள்களம் இனி ஒரு பிறவி
வந்து பிறந்ைனம் ஆகின் உய்ந்ைனம்’ என்றான். இராம இலக்குவர் சீதைதயக்
பகாடுத்துவிட்டால் இன்னும் நம்தம உயிர்பகாண்டு பிதழக்க அனுமதிக்கும்
அருளாளர்கள் என்பைதன ‘அறம்ைருசிந்தைகயார்’ என்பைனால் குறித்ைான்.
(6)

8846. ’வாலிமய வாளி ஒன்றால் வானிமட மவத்து, வாரி

பவமலமய சவன்று, கும்ேகருணமன வீட்டினாமன,
ஆலியின் சைாக்குள் அன்ன அரக்கபரா, அைரின்
சவல்வார்?-
சூலிமயப் சோருப்பிபனாடும் தூக்கிய விெயத் பதாளாய்!

சூலிமயப் சோருப்பிபனாடும் தூக்கிய விெயத் பதாளாய் - சூலப்பதடதய

உதடய சிபபருமாதன கயிதலயிகனாடும் தூக்கி பவற்றி பபாருந்திய
கைாள்கதள உதடயவகன! வாலிமய வாளி ஒன்றால் வானிமடமவத்து - வாலிதய
அம்பு ஒன்றினால் பகான்று விண்ணுலகத்திற்கு அனுப்பிவிட்டு; பவமலமய
சவன்று கும்ேகருணமன வீட்டினாமன - நீர் நிதறந்ை கடதலச் கசது கட்டி பவன்று,
கும்பகருணதனக் பகான்றவனாகிய இராமதன; ஆலியின் சைாக்குள் அன்ன
அரக்கபரா, அைரின் சவல்வார்? - மதழதுளியால் நீரில் கைான்றும் பமாக்குதளப்
கபான்று விதரந்து அழியத் ைக்க அரக்ககரா பவல்ல வல்லார்?

‘நீ கயிதலதயத் தூக்கிய ஆற்றலுதடயவனாயினும் நின் வலிதமக்கு கமற்பட்ட

மூன்று பசயல்கதளச் பசய்து முடித்ைவன் இராமன் என்கிறான் மாலியவான்.
(7)
8847. ‘ைறி கடல் குடித்து, வாமன ைண்சணாடும் ேறிக்க வல்ல
எறி ேமட அரக்கர் எல்லாம் இறந்தனர்; இலங்மக ஊரும்,
சிறுவனும் நீயும் அல்லால், ஆர் உளர், ஒருவர் தீர்ந்தார்?
சவறிது, நம்சவன்றி’ என்றான், ைாலி, பைல் விமளவது
ஓர்வான்.

ைறிகடல் குடித்து வாமன ைண்சணாடும் ேறிக்க வல்ல - அதலகடல்

நீதரபயல்லாம் குடித்து விட்டு ஆகாயத்தை மண்ணுலகத்கைாடும் கசர்த்துப்
பபயர்த் பைடுக்கவல்ல; எறிேமட அரக்கர் எல்லாம் இறந்தனர் - எறிைற்கு உரிய
ஆயுைங்கதள உதடய அரக்கர்பளல்லாம் இறந்து பட்டனர்; இலங்மக ஊரும்
சிறுவனும் நீயும் அல்லால் ஆர் உளர் ஒருவர்? தீர்ந்தார்? - இலங்தக என்கின்ற இந்ை
ஊரும் நின் சிறுவனாகிய இந்திரசித்தும் நீயும் அல்லாமல் கவறு ஒருவர் யார்
உளர்? எல்கலாரும் இறந்து பட்டனர்; ‘நம்சவன்றி சவறிது என்றான் ைாலிபைல்
விமளவது ஓர்வான் - (ஆககவ) நம் பவற்றி பயல்லாம் பவறுதமயானகை’ என்று
கூறினான். கமகல விதளயும் பசயல் இத்ைன்தமத் ைாயிருக்கும் என்பதை
உய்த்துணர்ந்ை மாலியவான்.
(8)
இராவணன் மறுப்புதர
8848. கட்டுமர அதமனக் பகளா, கண் எரி கதுவ பநாக்கி,
‘ேட்டனர் அரக்கர் என்னின், ேமடக்கலம் ேமடத்த எல்லாம்
சகட்டன எனினும், வாழ்க்மக சகடாது; இனி, கிளி அனாமள
விட்டிட எண்ணிபயா நான் பிடித்தது, பவட்மக வீய?
கட்டுமர அதமனக் பகளா, கண்சணரி கதுவபநாக்கி - மாலியவான் கூறிய அவ்
உறுதி பமாழிகதளக் ககட்டு ைன் கண்களில் கைான்றிய தீப்பபாறி
அம்மாலியவாதனப் பற்றுமாறு சினந்து கநாக்கி; அரக்கர் ேட்டனர் என்னின் ேமடத்த
ேமடக்கலம் எல்லாம் - அரக்கர்கபளல்லாம் இறந்து பட்டனர் என்றாலும், நாம்
பதடத்ை பதடக்கலங்கபளல்லாம்; சகட்டன எனினும், இனி கிளி அனாமள -
பகட்டுப் பயனற்றன என்றாலும், இனிக் கிளிகபான்ற பசாற்கதளப் கபசுகின்ற
சீதைதய; நான்பிடித்தது பவட்மக வீய வாழ்க்மக சகடாது விட்டிட எண்ணிபயா? -
நான் பற்றியது, என்

ஆதச பகட, என் உயிர் வாழ்க்தக பகடாமல் (தக) விட்டுவிட நிதனத்கைா?

(அன்கற என்றபடி).

(9)

8849. ‘மைந்தன் என்? ைற்மறபயார் என்? அஞ்சினிர் வாழ்வு

பவட்டிர்!
உய்ந்து நீர் போமின்; நாமள, ஊழி சவந் தீயின் ஓங்கி,
சிந்திய ைனித்தபராடு, அக் குரங்கிமனத் தீர்ப்சேன்’
என்றான்,
சவந் திறல் அரக்கர் பவந்தன். ைகன் இமவ
விளம்ேலுற்றான்:

மைந்தன் என்? ைற்மறபயார் என்? - (என்) மகன் என்ன? மற்தற யவர்ைாம் என்ன?
அஞ்சினர், வாழ்வு பவட்டிர் நீர் உய்ந்து போமின் - இவ்வாறு
அச்சங்பகாண்டவர்களாய் உயிர் வாழ்க்தகதய விரும்பியவர்களாய் உள்ள நீங்கள்
பிதழத்துப் கபாங்கள்; ‘நாமள ஊழி சவந்தீயின் ஓங்கி - நாதளக்கு ஊழிக்காலத்துத்
கைான்றும் பகாடிய வடதவத் தீப்கபாலப் பபாங்கி; ‘சிந்திய ைனித்தபராடு
அக்குரங்கிமனத் தீர்ப்சேன்’ - எனது கசதனகதள அழித்ை அம்மனிைகராடு
அக்குரங்கிதனயும் (அனுமதன) அழித்பைாழிப்கபன்’ என்றான் சவந்திறல் அரக்கர்
பவந்தன், ைகன் இமவ விளம்ேலுற்றான் - என்று கூறினான் பகாடிய திறதமதய
உதடய அரக்கர் ைம் கவந்ைனாகிய இராவணன். (அதுககட்ட அவன்) மகன்
இந்திரசித்து இவற்தறச் பசால்லத் பைாடங்கினான்.

(10)

நிகும்பதல கவள்வி குறித்து இந்திரசித்ைன் கூறுைல்

8850. ‘உளது நான் உணர்த்தற்ோலது, உணர்ந்தமன பகாடல்
உண்படல்;
தள ைலர்க் கிழவன் தந்த ேமடக்கலம் தழலின் ொர்த்தி,
அளவு இலது அமைய விட்டது, இராைமன நீீ்க்கி அன்றால்;
விமளவு இலது, அமனயன் பைனி தீண்டில, மீண்டது அம்ைா!
உணர்ந்தமன பகாடல் உண்படல் நான் உணர்த்தற் ோலது உளது - உணர்ந்து
பகாள்ளும் எண்ணம் இருக்குமாயின் நான் கூறத் ைகுவது உளது; தளைலர்க்கிழவன்
தந்த ேமடக்கலம் தழலின் ொர்த்தி - (என்னபவனில்) இைழ்கதள உதடய ைாமதர
மலரில் இருக்கும் பிரமன் பகாடுத்ை பிரமாத்திரத்தைத் (தூப) தீப வழிபாடு பசய்து;
அளவு இலது அமைய விட்டது இராைமன பநாக்கி அன்றால் - அளவற்ற
ஆற்றலுதடயைாய் அதமத்துவிட்டது இராமதன நீக்கியைன்று (அவதனயும்
பகால்ல கவண்டுபமன்கற விடுத்கைன்); விமளவு இலது, அமனயன் பைனி
தீண்டில, மீண்டது அம்ைா! - (எனினும்) பயன் இலைாய் அந்ை இராமனின்
கமனிதயத் தீண்டாைைாய் மீண்டது (இது) பபருவியப்பாகும்.

(11)

8851.
‘ைானிடன் அல்லன்; சதால்மல வானவன் அல்லன்; ைற்றும்,
பைல் நிமிர் முனிவன் அல்லன்; வீடணன் சைய்யின்
 சொன்ன,
யான் எனது எண்ணல் தீர்ந்தார் எண்ணுறும் ஒருவன்
என்பற,-
பதன் உகு சதரியல் ைன்னா!-பெகு அறத் சதரிந்தது
அன்பற.

பதன் உகு சதரியல் ைன்னா! - கைன் சிந்தும் மாதலதய அணிந்ை அரகச! ைானிடன்
அல்லன், சதால்மல வானவன் அல்லன் - (அவ் இராமன்) மனிைகுலத்தைச்
கசர்ந்ைவன் அல்லன், பதழதமயான வானவர் மரதபச் சார்ந்ைவனும் அல்லன்;
ைற்றும் பைல் நிமிர் முனிவன் அல்லன் - மற்று, கமன்தமபபாருந்திய முனிவனும்
அல்லன்; வீடணன் சைய்யின் சொன்ன - வீடணன் உண்தமயாக ஆராய்ந்து
பசான்ன; யான் எனது எண்ணல் தீர்ந்தார் எண்ணுறும் ஒருவன் என்பற - யான் எனது
என்னும் பசருக்கிதன நிதனயாமல் நீங்கியுள்ள ஞானிகள் என்றும் எண்ணுைற்கு
உரிய ஒப்பற்ற பரம்பபாருள் என்கற; பெகு அறத் சதரிந்து - ஐயைறத்
சதளிவாயிற்று. ‘அன்று’ ‘ஏ’ - அதச.

(12)

8852. ‘அமனயது பவறு நிற்க; அன்னது ேகர்தல் ஆண்மை

விமனயன அன்று; நின்று வீழ்ந்தது வீழ்க! வீர!
இமனயல் நீ; மூண்டு யான் போய், நிகும்ேமல விமரவின்
எய்தி,
துனி அறு பவள்வி வல்மல இயற்றினால், முடியும், துன்ேம்.

அமனயது பவறு நிற்க - அத்ைதகய உண்தம ஒருபுறம் இருக்கட்டும்; அன்னது

ேகர்தல் ஆண்மை விமனயன அன்று - அத்ைகு உண்தமகதளக் கூறித் ையங்குைல்
கபாராண்தமச் பசயலுக்குரியது அன்று; நின்று வீழ்ந்தது வீழ்க வீர நீ இமனயல் -
கபாரில் எதிர்த்து நின்று வீி்ழ்ந்ைவர்கள் வீழட்டும்; வீர! நீ, அது ேற்றி வருந்தாபத!
மூண்டு யான் போய் நிகும்ேமல விமரவின் எய்தி - யான் முதனந்து பசன்று
நிகும்பதல என்ற ககாயிதல விதரவில் அதடந்து; துனி அறு பவள்வி வல்மல
இயற்றினால் துன்ேம் முடியும் - துன்பம் அறுைற்குக் காரணமான கவள்விதய
விதரந்து பைாடங்கினால், நின் துன்பம் முடியும்.

(13)

இராவண்ன, நிகும்பதல கவள்வி பற்றி உசாவல்

8853. ‘அன்னது நல்லபதயால்; அமைதி’ என்று அரக்கன்
சொன்னான்;
நல் ைகன், ‘உம்பி கூற, நண்ணலார் ஆண்டு நண்ணி,
முன்னிய பவள்வி முற்றாவமக செரு முயல்வர்’ என்னா,
‘என், அவர் எய்தாவண்ணம் இயற்றலாம் உறுதி?’ என்றான்.
‘அன்னது நல்லபதயால்; ‘அமைதி’ என்று அரக்கன் சொன்னான் - (நீ கூறுகின்ற)
அது நல்லகை; நிகும்பதலயில் கவள்வி அதமத்துச் பசய்க’ என்று இராவணன்
கூறினான்; நல்ைகன், ‘உம்பிகூற, நண்ணலார் ஆண்டு நண்ணி - அது ககட்ட அவனது
நல்லமகனாகிய இந்திரசித்து, ‘உன் ைம்பி வீடணன் இந்ை இரகசியத்தைக்
கூறக்ககட்டுப் பதகவர் அந்நிகும்பதலதய அதடந்து; ‘முன்னிய பவள்வி
முற்றாவமக செரு முயல்வர்’ என்னா - நாம் கருதிய கவள்வி முற்றுப் பபறாைபடி
கபார்பசய்ய முயல்வார்ககள என்று கூறினான்; ‘அவர் எய்தா வண்ணம் இயற்றலாம்
உறுதி என்?’ என்றான் - அவ்வாறு அப்பதகவர்கள்
வராைபடி பசய்யத்ைக்க உபாயம் என்ன’ இராவணன் வினவினான்.

(14)
இந்திர சித்ைன் உதர
8854. ‘ொனகி உருவைாகச் ெமைத்து, அவள் தன்மை கண்ட
வான் உயர் அனுைன்முன்பன, வாளினால் சகான்று ைாற்றி,
யான் சநடுஞ் பெமனபயாடும் அபயாத்திபைல் எழுந்பதன்
என்னப்
போனபின், புரிவது ஒன்றும் இலாது அவர் துயரம் பூண்ோர்.

ொனகி உருவைாகச் ெமைத்து - சீதையின் உருவமாக மாதயயினால் பசய்து

பகாண்டு; அவள் தன்மை கண்டவான் உயர் அனுைன் முன்பன - அச்சீதையின்
ைன்தமதய முன்னகம வந்து கண்டுள்ள, மிக்க உயர்வுள்ள அனுமனுக்கு முன்கன
பசன்று; வாளினால் சகான்று ைாற்றி - அவதளக் பகான்று உயிதரப்
கபாக்கிவிட்டு; யான் சநடுஞ்பெமனபயாடும் அபயாத்தி பைல் எழுந்பதன் என்ன -
‘யான் பநடிய கசதனகயாடும் அகயாத்தியின் கமல் கபாகின்கறன்’ என்று கூறி;
போனபின், புரிவது ஒன்றும் இலாது அவர் துயரம் பூண்ோர் - அத்திதச கநாககிப்
கபாயினைாகப் கபாக்குக் காட்டிவிட்டால், ‘பசய்வது ஒன்றும் அறியாைவராய்
(திதகத்து) அவர்கள் துயரங்பகாள்வார்கள்.
அகயாத்தி கமல் எழுகின்கறன் என நிகழ்காலத்தில் கூற கவண்டியதை
விதரவுபற்றி ‘எழுந்கைன்’ என இறந்ைகாலத்தில் கூறினான்.

(15)

8855. ‘“இத் தமலச் சீமத ைாண்டாள்; ேயன் இவண் இல்மல”

என்ோர்,
அத் தமல, தம்பிைாரும், தாயரும், அடுத்துபளாரும்,
உத்தை நகரும், ைாளும் என்ேது ஓர் வருத்தம் ஊன்ற,
சோத்திய துன்ேம் மூள, பெமனயும் தாமும் போவார்.
“இத்தமலச் சீமத ைாண்டாள், ேயன் இவண் இல்மல” என்ோர் - “இவ்விடத்தில்
சீதைகயா மாண்டு கபானாள்; இனி

இங்கு நின்று (கபார்பசய்வதில்) பயன் இல்தல” என்று கருதும் இராமஇலக்குவர்;

அத்தமல தம்பிைாரும், தாயரும் அடுத்துபளாரும் - அவ்விடத்துத் ைம்பிமாரும்,
ைாயரும், அடுத்துள்ள சுற்றத்கைாரும்; உத்தை நகரும் ைாளும் என்ேது ஓர் வருத்தம்
ஊன்ற - சிறந்ை அகயாத்தி நகரத்தில் உள்ள மக்களும் (இந்திரசித்ைனால்) உயிர்
ஒழிந்து கபாவார்கள்’ என்பைாகிய பபருந்துன்பம் மனதில் ஆழ்ந்து பற்ற; சோத்திய
துன்ேம் மூள, பெமனயும் தாமும் போவார் - அங்ஙனம் கலந்ை துயரம் கமன்கமல்
வளர்ைலால் கசதனயும் ைாமும் அகயாத்திக்குப்கபாய் விடுவார்கள்.

(16)

8856. ‘போகலர் என்ற போதும், அனுைமன ஆண்டுப் போக்கி,

ஆகியது அறிந்தால் அன்றி, அருந் துயர் ஆற்றல் ஆற்றார்;
ஏகிய கருைம் முற்றி, யான் இவண் விமரவின் எய்தி,
பவக சவம் ேமடயின் சகான்று, தருகுசவன் சவன்றி’
என்றான்.

போகலர் என்றபோதும் அனுைமன ஆண்டுப் போக்கி - அகயாத்திக்கு அவர்கள்

கபாக வில்தல ஆயினும் அனுமதனகயனும் அங்கக அனுப்பி; ஆகியது அறிந்தால்
அன்றி அருந்துயர் ஆற்றல் ஆற்றார் - அங்கு நிகழ்ந்ைதை அறிந்ைால் அல்லது,
ைாங்குைற்கரிய இத்துன்பத்தைத் ைாங்க மாட்டார்கள்; யான்ஏகிய கருைம் முற்றி
இவண் விமரவின் எய்தி - நான் (அைற்குள்) பசன்ற காரியத்தை (கவள்விதய)
முடித்துக் பகாண்டு விதரவாக இங்குவந்து; பவகசவம் ேமடயின் சகான்று
தருகுசவன் சவன்றி என்றான் - ‘கவகமுதடய பகாடிய பதடக்கலத்ைால்
அப்பதகவதரக் பகான்று பவற்றிதயத் ைருகவன் என்று கூறினான்.

(17)
மாயாசீதை அதமக்க கமகநாைனும் இலங்தகதய எரியூட்ட
வானரங்களும் பசல்லுைல்
8857. ‘அன்னது புரிதல் நன்று’ என்று அரக்கனும் அமைய, அம்
சொல்
சோன் உரு அமைக்கும் ைாயம் இயற்றுவான் மைந்தன்
போனான்;
இன்னது இத் தமலயது ஆக, இராைனுக்கு இரவி செம்ைல்,
‘சதால் நகர்அதமன வல்மலக் கடி சகடச் சுடுதும்’ என்றான்.
 ‘அன்னது பிரிதல் நன்று’ என்று அரக்கனும் அமைய - ‘அந்ைச் பசயல் பசய்ைல்
நல்லகை’ என்று இராவணனும் உடன்பட; அம்சொல்சோன் உரு அமைக்கும்
ைாயம் இயற்றுவான் மைந்தன்போனான் - அழகிய பசால்தலயுதடய சீதையின்
உருவத்தை அதமக்கும் மாயத்தைச் பசய்வைற்கு அவன் மகனான இந்திரசித்தும்
கபாயினான்; இத்தமலயது இன்னது ஆக இராைனுக்கு இரவி செம்ைல் -
இவ்விடத்து இத்ைதகய பசயல் நிகழ, இராமனுக்குக் கதிரவன் மகனான
சுக்கிரீவன்; சதால்நகர் அதமன வல்மலக் கடிசகடச் சுடுதும்’ என்றான் -
பழதமயான இலங்தக நகதர விதரவாக அைன் சிறப்புக்பகடுமாறு எரிப்கபாம்
என்று கூறினான்.

(18)

8858. ‘அத் சதாழில் புரிதல் நன்று’ என்று அண்ணலும் அமைய,

எண்ணி,
தத்தினன், இலங்மக மூதூர்க் பகாபுரத்து உம்ேர்ச்
ொர்ந்தான்;
ேத்துமட ஏழு ொன்ற வானரப் ேரமவ ேற்றிக்
மகத்தலத்து ஓர் ஓர் சகாள்ளி எடுத்தது, எவ் உலகும் காண.

அத்சதாழில் புரிதல் நன்று என்று அண்ணலும் எண்ணி அமைய - ‘அச்பசயதலச்

பசய்ைல் நல்லகை’ என்று பபருதம மிக்க இராமனும் சிந்தித்து உடன்பட;
தத்தினன் இலங்மக மூதூர் பகாபுரத்து உம்ேர்ச் ொர்ந்தான் - சுக்கிரீவன், ைாவி,
இலங்தகயாகிய பதழய நகரின் ககாபுரத்தின் உச்சிதய அதடந்ைான்; ேத்துமட
ஏழுொன்ற வானரப் ேரமவ - எழுபது பவள்ளம் என்று அதமந்ை வானர
கசதனயாகிய கடல்; ேற்றி எவ் உலகும் காண ஓர் ஓர் சகாள்ளி மகத்தலத்து
எடுத்தது - அவதனப்பின் பற்றி (ஒவ்பவாரு வானரமும்) எவ்வுலகமும் காணுமாறு
ஒவ்பவாரு பகாள்ளிதயக் தகயில் எடுத்துக்பகாண்டது.
(19)
ெந்தக் கலிவிருத்தம்

8859. எண்ணின பகாடிப் ேல் ேமட யாவும்,

ைண்ணுறு காவல் திண் ைதில் வாயில்,
சவண் நிற பைகம் மின்இனம் வீசி
நண்ணின போல்வ, சதால் நகர் நாண.

எண்ணின் பகாடிப் ேல்ேமடயாவும் - எழுபது பவள்ளம் என்று கணக்கிடப் பட்ட

ககாடிக்கணக்கான வானரப்பதடகள் யாவும்; ைண்ணுறு காவல் திண்ைதில் வாயில் -
அழகு பசய்யப்பபற்றதும், காவதல உதடயதுமாகிய திண்தமயான மதிலின்
வாயில் வழியாக; சவண்நிற பைகம் மின் இனம் வீசி - பவண்தமயான நிறத்தை
உதடய கமகங்கள் மின்னல்கதள வீசிக் பகாண்டு; சதால் நகர் நாண நண்ணின
போல்வ - பதழதமயான அந்ை இலங்தக நகர் நாணும்படி பநருங்கின
கபால்வனவாயின.

(20)

8860. ஆமெகள்பதாறும் அள்ளின சகாள்ளி,

ைாசு அறு தாமன ைர்க்கட சவள்ளம்,
‘நாெம் இவ் ஊருக்கு உண்டு’ என, நள்ளின்
வீசின, வானின் மீன் விழும் என்ன.

ைாசு அறுதாமன ைர்க்கடசவள்ளம் - குற்றம் அற்ற கசதனயாகிய வானர

பவள்ளம்; ஆமெகள் பதாறும் சகாள்ளி அள்ளின - திதசகள் கைாறும்
பகாள்ளிக்கட்தடகதள அள்ளி; இவ் ஊருக்கு நாெம் உண்டு என - இவ்வூருக்கு
அழிவு உண்டு என்று குறிக்க; வானின் மீன் விழும் என்ன நள்ளின் வீசின -
வானத்திலிருந்து மீன்கள் விழுகின்றன என்னும் படியாக நள்ளிரவில்
(அக்பகாள்ளிகதள) வீசின.

‘வானிலிருந்து விண்மீன் விழுைல் அரசுக்கு அழிவு எனும் நம்பிக்தக’ இங்கு

குறிக்கப்பட்டபைனினும் அதமயும். உற்பாைம் கபால அதமந்ைது என்று
ைற்குறிப்கபற்ற உவதமயாம்.
(21)

8861. வஞ்ெமன ைன்னன் வாழும் இலங்மக,

குஞ்ெரம் அன்னார் வீசிய சகாள்ளி,
அஞ்ென வண்ணன் ஆழியில் ஏவும்
செஞ் ெரம் என்னச் சென்றன சைன்பைல்.*
வஞ்ெமன ைன்னன் வாழும் இலங்மக - வஞ்வதன பசய்ை இராவணன்
வாழ்கின்ற இலங்தகயின் மீது; குஞ்ெரம் அன்னார் வீசிய சகாள்ளி - யாதன கபான்ற
வானரவீரர் வீசிய பகாள்ளிகள்; அஞ்ென வண்ணன் ஆழியில்ஏவும் - தமவண்ணனான
இராமன் சினங்பகாண்டு கடலின் மீது எய்ை; செஞ்ெரம் என்ன சைன் பைல் சென்றன -
சிவந்ை அக்கினியாத்திரங்கதளப் கபால கமலும் கமலும் பைாடர்ந்து பசன்றன.

(22)

8862. மக அகல் இஞ்சிக் காவல் கலங்க,

செய்ய சகாழுந் தீ சென்று சநருங்க,
ஐயன் சநடுங் கார் ஆழிமய அம்ோல்
எய்ய எரிந்தால் ஒத்தது, இலங்மக.
 மக அகல் இஞ்சிக் காவல் கலங்க - இடமகன்ற ககாட்தட மதிற் காவல்
கலங்குமாறு; செய்ய சகாழுந் தீ சென்று சநருங்க - சிவந்ை பகாழுவிய
பநருப்பானது பசன்று பநருங்குவைால்; இலங்மக - இலங்தக நகரமானது; ஐயன்
சநடுங்கார் ஆழிமய அம்ோல் - இராமன், பநடிய கருங்கடதலத் ைனது கதணகளால்;
எய்ய எரிந்தால் ஒத்தது - எய்ை காலத்து எரிந்ை கைாற்றம் கபால் காட்சியளித்ைது.

(23)

8863. ேரம் துறு சதால் ேழுவத்து எரி ேற்ற,

நிரல் துறு ேல் ேறமவக் குலம், நீளம்
உரற்றின, விண்ணின் ஒலித்து எழும் வண்ணம்
அரற்றி எழுந்தது, அடங்க இலங்மக.*

ேரல் துறு சதால்ேழுவத்து எரி ேற்ற - பரற்கற்கள் பநருங்கியுள்ள பழதமயான

காட்டில் தீ பற்றிக் பகாள்ள; நிரல் துறு ேல் ேறமவக் குலம் - வரிதசயாக பநருங்கி
வாழ்கின்ற பலபறதவக் கூட்டங்கள்; நீளம் உரற்றின விண்ணின் ஒலித்து எழும்
வண்ணம் - ைம் கூட்டின் முன்பு அரற்றினவாய்ப் பின்பு வானத்தில் ஒலித்துக்
பகாண்டு எழுந்ைது கபால; இலங்மக அடங்க அரற்றி எழுந்தது - இலங்தக நகர
அரக்கர் கூட்டம் முழுவதும் புலம்பிக்பகாண்டு எழுந்ைது.
நீளம் - கூடு.

(24)
8864. மூஉலகத்தவரும், முதபலாரும்
பைவின வில் சதாழில் வீரன் இராைன்,
தீவம் எனச் சில வாளி செலுத்த,
பகாவுரம் இற்று விழுந்தது, குன்றின்.

மூஉலகத்தவரும் முதபலாரும் - மூன்று உலகத்து வாழ்கவாரும் முைற்கடவுளர்

மூவரும்; பைவின வில் சதாழில் வீரன் இராைன் - விரும்பிய வில்பைாழில் வீரனாகிய
இராமன்; தீவம் எனச் சில வாளி செலுத்த - தீபங்கதளப் கபான்ற சில அம்புகதளச்
பசலுத்தியைால்; பகாவுரம் இற்று குன்றின் விழுந்தது - இலங்தகக் ககாபுரம் இடிந்து
குன்தறப் கபால விழுந்ைது.

(25)
மீண்ட அனுமன் ஆர்ப்பபாலியால் இலங்தக நடுங்குைல்
8865. இத் தமல, இன்ன நிகழ்ந்திடும் எல்மல,
மகத்தமலயில் சகாடு காலின் எழுந்தான்,
உய்த்த சேருங் கிரி பைருவின் உப் ோல்
மவத்த, சநடுந் தமக ைாருதி வந்தான்.

இத்தமல இன்ன நிகழ்ந்திடும் எல்மல - இலங்தகயில் இவ்வாறு நிகழ்ந்து

பகாண்டிருக்தகயில்; உய்த்த சேருங்கரி மகத்தமலயில் சகாடு - (முன்பு)
பகாண்டுவந்ை பபரிய மருத்து தமதலயக் தகயினிடத்தில் பகாண்டு; காலின்
எழுந்தான் பைருவின் உப்ோல் - காற்தறப் கபால விதரந்பைழுந்து (பசன்று)
கமருமதலயின் அப்புறத்தில்; மவத்த சநடுந்தமக ைாருதி வந்தான் - மீண்டும்
பகாண்டுகபாய் தவத்ை பநடிய ைன்தமயனாகிய அனுமன் திரும்பி வந்ைான்.

(26)

8866. அமற அரவக் கழல் ைாருதி ஆர்த்தான்;

உமற அரவம் செவி உற்றுளது, அவ் ஊர்;
சிமற அரவக் கலுழன் சகாடு சீறும்
இமற அரவக் குலம் ஒத்தது, இலங்மக
அமற அரவக் கழல் ைாருதி ஆர்த்தான் - ஒலிக்கின்ற வீரக்கழதல அணிந்ை
அனுமன் ஆரவாரித்ைான்; உமற அரவம் அவ் ஊர் செவி உற்றுள்ளது - அந்ைச் பசறிந்ை
ஒலி

அவ்விலங்தகயின் பசவியில் பட்டது; இலங்மக, சிமற அரவக் கலுழன் சகாடு

சீறும் - (அவ்வார்ப்தபக் ககட்டைனால்) இலங்தக சிறகுகதள உதடய கருடன்
ஆராவாரங்பகாண்டு சீறப்பபற்ற; இமற அரவக்குலம் ஒத்தது - சிைறின பாம்புக்
கூட்டத்தை ஒத்ைது.

(27)

அனுமன் முன்னிதலயில் இந்திரசித்ைன் மாயாசீதைதயக் ‘பகால்கவன்’

எனல்
8867. பைல் திமெ வாயிமல பைவிய சவங் கண்
காற்றின் ைகன்தமன வந்து கலந்தான்-
ைாற்றல் இல் ைாமய வகுக்கும் வலத்தான்,
கூற்மறயும் சவன்று உயர் வட்டமண சகாண்டான்.

ைாற்றல் இல் ைாமய வகுக்கும் வலத்தான் - மாற்றமுடியாை மாயத்தைச் பசய்யும்

வலிதம பபற்றவனும் ; கூற்மறயும் சவன்று உயர் வட்டமண சகாண்டான் -
எமதனயும் பவற்றிபகாண்டு உயர்ந்ை பவற்றி உலாதவ கமற்பகாண்டவனுமாகிய
இந்திரசித்ைன்; பைல்திமெ வாயிமல பைவிய சவங்கண் - கமதல வாயிதல அதடந்ை
பகாடிய கண்தணயுதடய; காற்றின் ைகன்தமன வந்து கலந்தான் - காற்றின் மகனாகிய
அனுமதன வந்து பநருங்கினான்.
 (28)

8868. ொனகி ஆம்வமக சகாண்டு ெமைத்த

ைான் அமனயாமள வடிக் குழல் ேற்றா,
ஊன் நகு வாள் ஒரு மகக்சகாடு உருத்தான்,
ஆனவன் இன்னன சொற்கள் அமறந்தான்:

ொனகி ஆம் வமக சகாண்டு ெமைத்த - சீதையாகும் வண்ணம் மாதய பகாண்டு

உருவாக்கிய; ைான் அமனயாமள வடிக்குழல் ேற்றா - ஒருமான் கபான்ற
(மருட்சிதய உதடய) பபண் ஒருத்தியின் திருந்திய கூந்ைலிதனப் பற்றியவனாய்;
ஊன் நகு வாள் ஒரு மகக் சகாடு உருத்தான் - மற்பறாருதகயால் ைதச
விளங்குகின்ற வாளிதனப் பற்றியவனாய்ச் சினங்பகாண்டு; ஆனவன் இன்னன
சொற்கள் அமறந்தான் - ைனது எண்ணத்தை நிதறகவற்ற முதனந்ைவனாய்
இத்ைதகய பசாற்கதளச் பசால்லத் பைாடங்கினான்.
(29)

8869.
‘வந்து, இவள் காரணம் ஆக ைமலந்தீர்;
எந்மத இகழ்ந்தனன்; யான் இவள் ஆவி
சிந்துசவன்’ என்று செறுத்து, உமர செய்தான்;
அந்தம் இல் ைாருதி அஞ்சி அயர்ந்தான்.

“இவள் காரணம் ஆக வந்து ைமலந்தீர் - இவதளக் காரணமாகக்பகாண்டு

இங்ககவந்து கபார் பசய்தீர்கள்; எந்தை இகழ்ந்ைனன் - இப்பபாழுது என்ைந்தை
இவதள கவண்டாம் என இகழ்ந்து ஒதுக்கி விட்டான்; யான் இவள் ஆவி சிந்துசவன்”
என்று செறுத்து உமர செய்தான் - எனகவ நான் இவளுதடய உயிதரப்
கபாக்குகவன் என்று பவகுண்டு பசான்னான்; அந்தம் இல் ைாருதி அஞ்சி
அயர்ந்தான் - முடிவில்லாைவனாகிய (சிரஞ்சீவியான) அனுமன் அஞ்சிக் கசார்ந்ைான்;.

(30)

8870. ‘கண்டவபள இவள்’ என்ேது கண்டான்,

‘விண்டதுபோலும், நம் வாழ்வு’ என சவந்தான்;
சகாண்டு, இமட தீர்வது ஒர் பகாள் அறிகில்லான்,
‘உண்டு உயிபரா!’ என, வாயும் உலர்ந்தான்.

‘கண்டவபள இவள்’ என்ேது கண்டாள் - (அப்பபாழுது அனுமன்) (முன்பு

அகசாகவனத்தில் ைன்னால்) காணப்பபற்றவகள இவள் என்பதை உணர்ந்ைான்; நம்
வாழ்வு விண்டது போலும் என சவந்தான் - ‘நம்வாழ்வு அழிந்ைது கபாலும்’ என
மனம் பவந்ைான்; சகாண்டு இமடதீர்வது ஓர்பகாள் அறிகில்லான் - அச்சீதைதய
அவன் தகயிலிருந்து விடுவித்துக் பகாண்டு கபாவபைாரு பநறிதய அறிய
இயலாைவனாய்; ‘உயிர் உண்படா?’ எனவாயும் உலர்ந்தான் - உயிர் உண்கடா? எனக்
கண்டவர் ஐயுறுமாற வாயும் உலரப் பபற்றான்.

(31)

8871.
‘யாதும் இனிச் செயல் இல்’ என எண்ணா,
‘நீதி உமரப்ேது பநர்’ என, ஓரா,
‘பகாது இல் குலத்து ஒரு நீ குணம் மிக்காய்!
ைாமத ஒறுத்தல் வமெத் திறம் அன்பறா?

‘யாதும் இனிச்செயல் இல்’ என எண்ணா - (அனுமன்) இனி நாம் பசய்யத் ைக்க பசயல்
ஏதும் இல்தல என எண்ணியும்; ‘நீதி உமரப்ேது பநர்’ என ஓரா - நீதி பசால்வகை
கநர்தமயான உபாயம்
என ஆராய்ந்து அறிந்தும்; பகாதுஇல் குலத்து ஒரு நீ குணம் மிக்காய் -
குற்றமில்லாை குலத்தில் பிறந்ை ஒப்பற்ற நீ குணங்களால் உயர்ந்ைவன்! ைாமத
ஒறுத்தல் வமெத்திறம் அன்பறா - ஒரு பபண்தணக் பகால்லுைல் என்பது பழிச்
பசயல் அல்லகவா?

(32)

8872. ‘நான்முகனுக்கு ஒரு நால்வரின் வந்தாய்;

நூல்முகம் முற்றும் நுணங்க உணர்ந்தாய்;
ோல் முகம் உற்ற சேரும் ேழி அன்பறா,
ைால் முகம் உற்று, ஒரு ைாமத வமதத்தல்?

நான் முகனுக்கு ஒரு நால்வரின் வந்தாய் - (நீ) பிரமனுக்கு ஒரு நான்காவது

ைதலமுதறயினனாக வந்து பிறந்துள்ளாய்; நூல்முகம் முற்றும் நுணங்க உணர்ந்தாய் -
நூல்களில் உள்ள சிறந்ை கருத்துகள் எல்லாவற்தறயும் நுட்பமாக உணர்ந்துள்ளாய்;
ைால் முகம் உற்று ஒரு ைாமத வமதத்தல் - அறிவு மயங்கி ஒரு பபண்தணக்
பகால்லுைல்; ோல்முகம் உற்ற சேரும் ேழி அன்பறா - பகுக்கப்பபற்ற பழிகளில்
முைன்தமயான பபரிய பழியல்லகவா?

(33)

8873. ‘ைண் குமலகின்றது; வானும் நடுங்கிக்

கண் குமலகின்றது; காணுதி, கண்ணால்;
எண் குமலகின்றது இரங்கல் துறந்தாய்!
சேண் சகாமல செய்மக சேரும் ேழி அன்பறா?

ைண் குமலகின்றது - (நீ பசய்யும் பசயதலக் கண்டு) மண்ணுலகம்

நடுங்குகின்றது.; வானும் நடுங்கிக் கண் குமலகின்றது - வானுலகமும்
நடுங்கிக்கண் குதலகின்றது; கண்ணால் காணுதி - இவற்தற நீ கண்ணால்
காணுகின்றாய்; இரங்கல் துறந்தாய் - (இருப்பினும்) இரக்கம என்னும் பண்பிதனக்
தகவிட்டுவிட்டாய்! எண் குமலகின்றது - (இச்பசயல் கண்டு) என் எண்ணமும்
நடுங்குகிி்ன்றது! சேண் சகாமல செய்மக சேரும்ேழி அன்பறா - பபண் பகாதல
பசய்வது பபரும் பழிக்குக் காரணம் அல்லவா?

(34)

8874. ‘என்வயின் நல்கிமன ஏகுதி என்றால்,

நின் வயம் ஆம், உலகு யாமவயும்; நீ நின்
அன்வயம் ஏதும் அறிந்திமல; ஐயா!
புன்மை சதாடங்கல்; புகழ்க்கு அழிவு’ என்றான்.*
என்வயின் நல்கிமன ஏகுதி என்றால் - இந்ைச் சீதைதய என்னிடத்தில்
பகாடுத்துச் பசன்றால்; உலகம் யாமவயும் நின் வயம் ஆம் - இவ்வுலகம் எல்லாம்
உன் வசத்ைைாம்! நீநின் அன்வயம் ஏதும் அறிந்திமல - நீ உன்னுதடய
குலப்பபருதமதய சிறிதும் உணர்ந்ைாயில்தல! ஐயா! புன்மை சதாடங்கல்
புகழுக்கு அழிவு என்றான் - ஐயா! புன்தமயான இச்பசயதலச் பசய்யத்
பைாடங்காகை! பைாடங்கினால் நின் புகழ்க்கு அழிவு உண்டாகும் என்றான்.

(35)

இந்திரசித்ைன் மறுபமாழி

8875. ‘எந்மதயும் இந்த இலங்மக உபளாரும்,

உய்ந்திட, வானவர் யாவரும் ஓடச்
சிந்துசவன் வாளினில்’ என்று செறுத்தான்,
இந்திரசித்தவன் இன்ன இமெத்தான்:
எந்மதயும் இந்த இலங்மக உபளாரும் - என் ைந்தையும் இந்ை இலங்தகயில்
உள்ளவர்களும்; உய்ந்திட, வானவர் யாவருை ஓடச் - நல்வாழ்வு பபறவும்,
வானத்ைவர்கள் அச்சமுற்று ஓடிவிடவும்; சிந்துசவன் வாளினில், என்று
செறுத்தான் - (சீதைதய) வாளினில்பவட்டுகவன் என்று பவகுண்டவனாய்; இந்திர
சித்தவன் இன்ன இமெத்தான் - இந்திரசித்து (கமலும்) இத்ைதகய பசாற்கதளச்
பசால்லானான்.
(36)
8876. ‘போமின், அடா! விமன போயது போலாம்;
ஆம் எனில், இன்னும் அபயாத்திமய அண்மி,
காமின்; அது இன்று கனல் கரி ஆக
பவம்; அது செய்து, இனி மீள்குசவன்’ என்றான்.
அடா! விமன போயது போலாம்? - அடா குரங்கக! என் பசய்தக இவள்
பகாதலகயாடு முடிந்துவிட்டகைா? (இல்தல); கபாமின் , ஆம் எனில் இன்னும்
அபயாத்திமய அண்மி - நீங்கள்
எல்லாம் பசல்லுங்கள், உங்களால் ஆகும் என்றால் அகயாத்திதய பநருங்கி;
காமின் அது இன்று கனல் கரி ஆக பவம் - காவல் பசய்யுங்கள்; அந்ை அகயாத்தி
நகரம் இன்று பநருப்பில் கரியாக கவகப் கபாகின்றது; அது செய்து இனி
மீள்குசவன் என்றான் - அந்ைச் பசயதலச் பசய்துவிட்டு இப்கபாகை மீள்கவன் என்று
கூறினான்.
(37)

8877. ‘தம்பியர்தம்சைாடு தாயரும் ஆபயார்,

உம்ேர் விலக்கிடினும், இனி உய்யார்;
சவம்பு கடுங் கனல் வீசிடும் என் மக
அம்புகபளாடும் அவிந்தனர் அம்ைா!

தம்பியர் தம்சைாடு தாயரும் ஆபயார் - (இராமனுக்கு) ைம்பியரும், ைாயரும்

ஆகிய அதனவரும்; உம்ேர் விலக்கிடினும் இனி உய்யார் - இனித்கைவர்ககள வந்து
ைடுத்ைாலும் பிதழக்கமாட்டார்கள்; சவம்பு கடுங்கனல் வீசிடும் என்மக -
பவம்புகின்ற கடுதமயான கனதல வீசுகின்ற எனது தகயிலுள்ள; அம்புகபளாடும்
அவிந்தனர் - கதணகளால் இறந்ைவகர ஆவார்.
அம்மா - வியப்பிதடச் பசால்.
(38)

8878. ‘இப்சோழுபத கடிது ஏகுசவன், யான்; இப்

புட்ேக ைானம்அதில் புக நின்பறன்;
தப்புவபர அவர், ெங்மக இலா என்
சவப்பு உறு வாளிகள் ஓடி விமரந்தால்?

யான்இப்புட்ேக ைானம் அதில் புக நின்பறன் - நான் இந்ைப் புட்பக விமானத்தில்

புக நின்றவனாய்; இப்சோழுபத கடிபதகுவன் - இப்பபாழுகை அகயாத்திக்கு
விதரந்து பசல்கவன்; ெங்மக இலா என் சவப்பு உறு வாளிகள் - கணக்கற்ற எனது
பவப்பம் மிக்கக் கதணகள்; ஓடி விமரந்தால் தப்புவபர அவர்? - ஓடி விதரந்து
பசன்று ைாக்குகமயானால் அவர்கள் ைப்பி விடுவார்களா? (ைப்பார்).
 (39)

மாயாசீதைதய பவட்டி, இந்திரசித்ைன் பதடயுடன் வடக்கு கநாக்கி

எழுைல்
8879. ‘ஆளுமடயாய்! அருளாய், அருளாய்!’ என்று
ஏமழ வழங்குறு சொல்லின் இரங்கான்,
வாளின் எறிந்தனன்; ைா கடல் போலுை
நீள் உறு பெமனயிபனாடு நிமிர்ந்தான்.

ஆளுமடயாய் அருளாய் அருளாய்! என்று - ‘என்தன ஆளாக உதடய அரகச!

அருள்வாயாக, அருள்வாயாக என்று; ஏமழ வழங்குறு சொல்லின் இரங்கான் - (மாய்)
சீதை பசால்கின்ற பசால்லுக்கு இரங்காைவனாய்; வாளின் எறிந்தனன் - அவதள
வாளால் பவட்டி வீழ்த்தினான்; ைாகடல் போலும் நீள் உறு பெமனயிபனாடு
நிமிர்ந்தான் - (பிறகு) கடல் கபாலும் முழக்கத்தையுதடய பபரிய கசதனகயாடு
புட்பக விமானத்தில் உயர்ந்து பறந்ைான்.
(40)

8880. சதன் திமெநின்று வடாது திமெக்கண்

சோன் திகழ் புட்ேகம்பைல்சகாடு போனான்;
ஒன்றும் உணர்ந்திலன், ைாருதி, உக்கான்,
சவன்றி சநடுங் கிரி போல விழுந்தான்.

சதன்திமெ நின்று வடாது திமெக்கண் - பைன்திதசயிலிருந்து

வடதிதசயினிடத்தை (கநாக்கி); சோன்திகழ் புட்ேகம் பைல் சகாடு போனான் -
பபான்பனாளி வீசும் புட்பக விமானத்தின் கமல் இந்திர சித்துகபானான்; ைாருதி
ஒன்றும் உண்ர்ந்திலன் உக்கான் - அது கண்டு அனுமன் ஒன்றும் உணராைவனாய்
உயிர்ப்பிழந்து; சவன்றி சநடுங்கிரி போல விழுந்தான் - (பபருதமயால் ஏதனய
மதலகதளப் புறங்கண்டு) பவற்றி பகாண்ட பநடிய மதல வீழ்ந்ைது கபால
வீி்ழ்ந்ைான்.

(41)

இந்திரசித்ைன் நிகும்பதல புகுைல்

8881. போய், அவன் ைாறி நிகும்ேமல புக்கான்;
தூயவன் சநஞ்சு துயர்ந்து சுருண்டான்;
ஓய்சவாடு சநஞ்ெம் ஒடுங்க உலர்ந்தான்;
ஏயன ேன்னினன், இன்னன சொன்னான்;
போய் அவன் ைாறி நிகும்ேமல புக்கான் - அகயாத்தி கநாக்கிப் கபாவைாகக் காட்டிய
இந்திரசித்து அத்திதச மாறி நிகும்பதல என்னும் ககாயிலுள் புகுந்ைான்; தூயவன்
சநஞ்சு துயர்ந்து சுருண்டான் - வஞ்சதனதய உணரவியலாை
யவனாகிய அனுமன் மனம் வருந்திச் சுருண்டு விழுந்ைான்; சநஞ்ெம் ஓய்சவாடு
ஒடுங்க உலர்ந்தான் - (அங்ஙனம் வீழ்ந்ைவனுதடய) பநஞ்சம் ஓய்ைகலாடு
ைளர்ச்சியதடய உடலும் உலர்ந்து காய்பவனானான்; ஏயன ேன்னினன் இன்மன
சொன்னான் - (கமலும்) ைன் மனத்தில் கைான்றியதைச் பசால்லத் பைாடங்கி
இத்ைதகய பசாற்கதளச் பசால்லலானான்.
(42)
அனுமன் அரற்றல்
அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

8882 . ‘அன்னபை!’ என்னும்; ‘சேண்ணின் அருங் குலக்

கலபை!’ என்னும்;
‘என் அபை!’ என்னும்; ‘சதய்வம் இல்மலபயா,
யாதும்?’ என்னும்;
‘சின்னபை செய்யக் கண்டும், தீவிமன சநஞ்ெம்
ஆவி
பின்னபை ஆயதுஇல்மல’ என்னும்- பேர் ஆற்றல்
பேர்ந்தான்.
பேர் ஆற்றல் பேர்ந்தான் அன்னபை! என்னும் - ைனது பபரிய வலிதம குதறயப்
பபற்றவனாகிய அனுமன் (சீதைதய கநாக்கி) ‘அன்னகம’ என்பான்; சேண்ணின்
அருங்குலக் கலபை! என்னும் -‘பபண்களின் அரிய குலத்திற்கக அணிகலன்
கபான்றவகள!’ என்பான்; என் அபை! என்னும் சதய்வம் இல்மலபயா யாதும்?
என்னும் - ‘என் அம்தமகய’ என்பான்; இத்தீதமதயத் ைடுக்கத் பைய்வம் எதுவும்
இல்தலகயா? என்பான்; சின்னபை செய்யக் கண்டும் - (உன்தன வாளினால்) சின்ன
பின்னமாக்கக் கண்டும்; ‘தீவிமன சநஞ்ெம்ஆவி பின்னபை ஆயது இல்மல’
என்னும் - தீவிதனயுதடய எனது பநஞ்சமும் உயிரும் பிளந்பைாழியவில்தல
என்பான்.

(43)

8883. எழுந்து, அவன்பைபல ோய எண்ணும்; பேர் இடரில்

தள்ளி
விழுந்து, சவய்து உயிர்த்து, விம்மி, வீங்கும்; போய்
சைலியும்; சவந்தீக்
சகாழுந்துகள் உயிர்க்கும்; யாக்மக குமலவுறும்;
தமலபய சகாண்டுற்று
உழும் தமரதன்மன; பின்னும் இமனயன
உமரப்ேதானான்;

எழுந்து அவன் பைபல ோய எண்ணும் - (பிறகு) எழுந்து அவ்விந்திரசித்துவின்

கமகல பாயலாமா? என எண்ணுவான்; பேர் இடரில் தள்ளி விழுந்து சவய்து
உயிர்த்து விம்மி வீங்கும் - ைான் பபருந்துன்பத்தில் ைள்ளிவிடப் பட்டவனாக
விழுந்து, பவம்தமயான பபருமூச்சு விட்டு திணறி முகம் வீங்குவான்; போய்
சைலியும் சவந்தீக் சகாழுந்துகள் உயிர்க்கும் - அந்நிதலகபாய் பமலிவுறுவான்
பவப்பமான அனற்பகாழுந்துகதளகய உயிர்ப்பான்; யாக்மக குமலவுறும் - உடல்
நடுங்குவான்; தமலபய சகாண்டுற்று தமர தன்மன உழும் - ைன் ைதலதயகய
பகாண்டு ைதரதயப் பபாருந்தி உழுவான்; பின்னும் இமனயன
உமரப்ேதானான் - பின்னர் இத்ைன்தமயான பசாற்கதளச் பசால்லலானான்.

(44)

8884. ‘“முடிந்தது நம்தம் எண்ணம்; மூஉலகிற்கும் கங்குல்

விடிந்தது”என்று இருந்பதன்; மீள சவந் துயர்
இருளின் சவள்ளம்
ேடிந்தது; விமனயச் செய்மக ேயந்தது; ோவி!
வாளால்
தடிந்தனன் திருமவ! அந்பதா, தவிர்ந்தது தருைம்
அம்ைா!

முடிந்தது நம் தம் எண்ணம் - நமது எண்ணம் முடிந்ைது; “மூஉலகிற்கும் கங்குல்

விடிந்தது” என்று இருந்பதன் - மூன்று உலகங்கட்கும் துன்ப இருள் விடிந்ைது என்று
இருந்கைன்; மீள சவந்துயர் இருளின் சவள்ளம் ேடிந்தது - மீளவும் பகாடிய
துன்பமாகிய இருளின் பபருக்கு வந்து படிந்ைது; விமனயச் செய்மக ேயந்தது -
வஞ்சகச் பசய்தககய பயனளித்து விட்டது; ோவி! வாளால் தடிந்தனன் திருமவ! -
பாவியாகிய இந்திரசித்து திருமகளின் அமிசமான சீதைதய பவட்டி வீழ்த்தி
விட்டான்; அந்பதா தருைம் தவிர்ந்தது - அந்கைா ைருமம் ைவிர்ந்து விட்டகை.

அந்கைா - இரக்கக் குறிப்பு, அம்மா - உதரயதச; வியப்பிதடச் பசால்

எனினுமாம். நிகழாைது நிகழ்ந்ைைால் வியப்பாயிற்று. இனி வரும் பாடல்களிலும்
‘அம்மா’வுக்கு இங்ஙனகம உதரக்க.

(45)

8885. ‘சேருஞ் சிமறக் கற்பினாமளப் சேண்ணிமனக்

கண்ணின்சகால்ல,
இருஞ் சிறகு அற்ற புள் போல், யாதும் ஒன்று
இயற்றல்ஆற்பறன்;
இருஞ் சிமற அழுந்துகின்பறன்; எம்பிரான் பதவி
ேட்ட
அருஞ் சிமற மீட்ட வண்ணம் அழகிது சேரிதும்,
அம்ைா!

சேருஞ்சிமறக் கற்பினாமளப் சேண்ணிமனக் -பபரியகாவலாகிய கற்பிதன

உதடயசீதைதய, பபண்ணிதன; கண்ணின் சகால்ல - என்கண்முன்னால்
பகால்லவும்; இருஞ்சிறகு அற்ற புள்போல் - பபரிய சிறகுகதள இழந்ை பறதவகபால;
யாதும் ஒன்று இயற்றல் ஆற்பறன் - யாபைான்றும் பசய்ய இயலாைவனாய் இருந்து;
இருஞ்சிமற அழுந்துகின்பறன் - பபரிய துன்பச்சிதறயில் அழுந்துகின்கறன்;
எம்பிரான் பதவிேட்ட - எம்பபருமானாகிய இராமன் மதனவிதய அவள்
அகப்பட்டிருந்ை; அருஞ்சிமற மீட்டவண்ணம் அழிகிது சேரிதும், அம்ைா -
பபாறுத்ைற்கரிய சிதறயிலிருந்து மீட்ட வண்ணம் அம்மா மிகவும் அழகிது!

(46)

8886. ‘ோதக அரக்கன், சதய்வப் ேத்தினி, தவத்துளாமள,

பேமதமய, குலத்தின் வந்த பிமழப்பு இலாதாமள,
சேண்மண,
சீமதமய, திருமவ, தீண்டிச் சிமற மவத்த தீபயான்
பெபய
காதவும், கண்டு நின்ற கருைபை கருமணத்து
அம்ைா!

சதய்வப் ேத்தினி தவத்துளாமள - பைய்வக் கற்புதடயவளாய்த் ைவத்திலிருப்பவதள;

பேமதமய, குலத்தின் வந்த பிமழப்பு இலாதாமள - கபைதமக் குணமுதடயவதள,
நல்ல குலத்திற் பிறந்ை குற்றமற்றவதள; சேண்மண, சீமதமய திருமவத் தீண்டி -
பபண் ைன்தம நிரம்பியவதள, சீதைதய, திருமகள் அமிச

மானவதளக் கவர்ந்து பசன்று; சிமற மவத்த ோதக அரக்கன் தீபயான் பெபய -

சிதறயில் தவத்ை பாைக அரக்கனாகிய தீய இராவணன் மககன; காதவும் கண்டு
நின்ற கருைபை கருமணத்து அம்ைா - பகால்லவும் பார்த்து நின்ற என் பசயகல
கருதணயுதடயது!

(47)

8887, ‘கல்விக்கும் நிமிர்ந்த கீர்த்திக் காகுத்தன் தூதன்

ஆகி,
சொல்விக்க வந்து போபனன், ஆய இத் துயர்
செய்தாமர
சவல்விக்க வந்து, நின்மன மீட்பிக்க அன்று;
 சவய்தின்
சகால்விக்க வந்பதன் உன்மன; சகாடும் ேழி
கூட்டிக் சகாண்படன்.*

கல்விக்கும் நிமிர்ந்த கீர்த்தி - கல்வி அறிவிற்கும் எட்டாது உயர்ந்ை

பபரும்புகழிதன உதடய காகுத்ைன் தூைன் ஆகி - இராமபிரானுக்குத் தூதுவனாகி;
சொல்விக்க வந்து போபனன் - அப்பபருமான் பசால்லியனுப்பியவற்தற (உன்தன
உய்விக்கும் பசாற்கதள) பைரிவிக்க முன் வந்து கபாகனன்; ஆய இத்துயர்
செய்தாமர சவல்விக்க வந்து - (ஆனால் இப்கபாகைா) கூட்டமாக இந்ைத் துயர் பசய்ை
அரக்கர்கதள பவல்விக்கவந்கைன்; உன்மன மீட்பிக்க அன்று - உன்தன மீட்பிக்க
அன்று; சவய்தின் உன்மனக் சகால்விக்க வந்பதன் - பகாடுதமயாக உன்தனக்
பகால்லுமாறு பசய்யகவ வந்கைன் என்று; சகாடும்ேழி கூட்டிக் சகாண்படன் - ஒரு
பகாடும் பழிதய நான் கைடிக்பகாண்கடன்.
(48)

8888. ‘வஞ்சிமய எங்கும் காணாது, உயிரிமன ைறந்தான்

என்ன,
செஞ் சிமல உரபவான் பதடித் திரிகின்றான் உள்ளம்
பதற,
“அம் சொலாள் இருந்தாள்; கண்படன்” என்ற யான்,
“அரக்கன் சகால்லத்
துஞ்சினாள்” என்றும் சொல்லத் பதான்றிபனன்;
பதாற்றம் ஈதால்!
வஞ்சிமய எங்கும் காணாது - வஞ்சிக் பகாடி கபான்ற சீதைதய எங்கும்
காணாமல்; உயிரிமன ைறந்தான் என்ன - ைன் உயிதரகய மறந்ைவன் கபால;
பதடித்திரிகின்றான் செஞ்சிமல உரபவான் உள்ளம் பதற - கைடித்திரிகின்றவனாகிய
பசம்தமயான வில்லாற்றல் மிக்க வீரனாகிய இராமன் மனம் பைளியும்படி;
“அம்சொலாள் இருந்தாள் கண்படன்” என்ற யான் - ‘அழகிய பசால்தல
உதடய சீதை இருந்ைாள், (இலங்தகயில்) கண்கடன்” என்று கூறி மகிழ்வித்ை நான்;
‘அரக்கன் சகால்லத் துஞ்சினாள்’ என்றும் சொல்ல - இப்கபாது ‘அரக்கனாகிய
இந்திரசித்து பகால்லச் சீதை இறந்ைாள்’ என்று பசால்லவும்; பதான்றிபனன்
பதாற்றம் ஈதால் - கைான்றிகனன், என்பிறப்பின் பயன் இத்ைதகயைாயிற்கற!

(49)

8889. ‘அருங் கடல் கடந்து, இவ் ஊமர அள் எரி ைடுத்து,

சவள்ளக்
கருங் கடல் கட்டி, பைருக் கடந்து ஒரு ைருந்து காட்டி,
“குரங்கு இனி உன்பனாடு ஒப்ேது இல்” என,
களிப்புக் சகாண்படன்;
சேருங் கடல் பகாட்டம் பதய்த்தது ஆயது, என்
அடிமைப் சேற்றி!

அருங்கடல் கடந்து - கடத்ைற்கு அரிய கடதலக் கடந்து வந்து; இவ் ஊமர அள்
எரிைடுத்து - இவ்ஊதரச் பசறிந்ை பநருப்பினால் பகாளுத்தி; சவள்ளக் கருங்கடல்
கட்டி -நீர் நிதறந்ை கரிய கடலுக்கு அதண கட்டுவதில் உைவி பசய்து; பைருக்கடந்து
ஒருைருந்து காட்டி - கமருமதலதயத் ைாண்டிச் பசன்று ஒப்பற்ற மருந்திதனக்
பகாணர்ந்து காட்டி; “குரங்கு இனி உன்பனாடு ஒப்ேது இல்” எனக் களிப்புக
சகாண்படன் - “குரங்குகளிகல இனி உன்கனாடு ஒப்பக் கூறக் கூடிய குரங்கு
ஒன்றுமிி்ல்தல” எனப் பிறர் புகழக் ககட்டுக் களிப்புக்பகாண்கடன்; என் அடிமைப்
சேற்றி சேருங் கடல் பகாட்டம் பதய்த்தது ஆயது - இத்ைதகய என் அடிதமத் ைன்தம
பபரிய கடலில் கைய்த்து விட்ட ககாட்டம் கபாலப் பயனற்றுப் கபாய் விட்டகை!

(50)

8890. ‘விண்டு நின்று ஆக்மக சிந்தப் புல் உயிர்

விட்டிலாபதன்,
சகாண்டு நின்றாமனக் சகால்லக் கூசிபனன்!
எதிபர சகால்லக்
கண்டு நின்பறபன நன்று; என் மகயினின்,
கலத்தின் சவண் பொறு
உண்டு நின்று, உய்ய வல்பலன்; எளியபனா?
ஒருவன் உள்பளன்!’

சகாண்டு நின்றாமனக் சகால்லக் கூசிபனன்! - நின்தனக் பகால்லுைற்காக

தகயில் பகாண்டு நின்ற அரக்கதனக் பகால்லக் கூசிகனன்; எதிபர சகால்லக் கண்டு
நின்பறபன - ஆனால் என் கண் எதிகர உன்தனக் பகால்லக் கண்டு நின்கறகன!
விண்டு நின்று ஆக்மக சிந்தப் புல் உயிர் விட்டிலாபதன் - என் உடம்பு நின்று பிளந்து
இந்ைச் சிறிைாகிய என்னுயிதர விடத்துணியாைவனாய்; என்மகயினின் கலத்தின்
சவண் பொறு - இன்னும் தகயினால் கலத்திலுள்ள பவண்கசாற்றிதன; உண்டு
நின்று உய்ய வல்பலன் நன்று - உண்டு நின்று உயிர் வாழ்வைற்கு வல்லவனாய் -
வாளாநின்கறன், நல்லகை! எளியபனா ஒருவன் உள்பளன் - இத்ைதகய
யான் எளியவகனா? ஒப்பற்றவனாககவ உள்களன்.

(51)

8891. என்ன நின்று இரங்கி, ‘கள்வன் “அபயாத்திபைல்

எழுசவன்” என்று
சொன்னதும் உண்டு; போன சுவடு உண்டு;
சதாடர்ந்து செல்லின்,
ைன்னன் இங்கு உற்ற தன்மை உணர்கிலன் ஓபரன்;
பின் இனி முடிப்ேது யாது?’ என்று இரங்கினான்,
உணர்வு சேற்றான்.

என்ன நின்று இரங்கி, கள்வன் “அபயாத்திபைல் எழுபவன்” என்று - என்று பசால்லி

நின்று அனுமன் இரங்கி, கள்வனாகிய இந்திரசித்து, “அகயாத்திகமல்
எழுகின்கறன்” என்று; சொன்னதும் உண்டு போன சுவடு உண்டு - பசான்னவாகற
அத்திதச கநாக்கிப் கபான அதடயாளமும் உண்டு; சதாடர்ந்து செல்லின் ைன்னன்

இங்கு உற்றதன்மை உணர்கிலன் - அவதனத் பைாடர்ந்து நான் கபானால் இராமன்

இங்கு நடந்ைதை உணரவழியில்தல; வருவது ஓபரன் பின் இனி முடிப்ேது யாது?
- இனி விதளவதை அறியமுடியாைவனாக இருக்கின்றயான், பைாடர்ந்து பசய்து
முடிக்க கவண்டுவது எைதன? என்று இரங்கினான் உணர்வு சேற்றான் -
என்றுமனமிரங்கித் துன்புற்றவனாய்ப் பின் உணர்விதனப் பபற்றான்.
(52)
அனுமன் இராமனிடம் பசய்தி கூறல்
8892. ‘உற்றமத உணர்த்தி, பின்மன உலகுமட
ஒருவபனாடும்,
இற்று உறின், இற்று ைாள்சவன்; அன்று எனின்,
எண்ணம் எண்ணி,
சொற்றது செய்சவன்; பவறு ஓர் பிறிது இலன்
துணிவிற்று’ என்னா,
சோன் தடந் பதாளன், வீரன் சோன் அடி ைருங்கில்
போனான்.

உற்றமத உணர்த்தி பின்மன இற்று உறின் - நடந்ைதை இராமனுக்குக் கூறிப்

பிறகு (அவன்) உயி ர் நீங்கப் பபறுவானாயின்; உலகுமட ஒருவபனாடும் இற்று
ைாள்சவன் - உலகுதடய அப்பிராகனாடு, யானும் அழிந்பைாழிகவன்; அன்று எனின்
எண்ணம் எண்ணி சொற்றது செய்சவன் - அங்ஙனமில்தலயாயின் அவன் கருத்தை
எண்ணி அறிந்து அவன் பசான்னதைச் பசய்கவன்; பவறு பிறிது ஓர் இலன்
துணிவிற்று என்னா - கவறு பிறிது ஒரு பசயலும் யான் உதடயனல்கலன்; இதுகவ
துணிவு என்று ;சோன் தடந்பதாளன், வீரன் சோன் அடி ைருங்கில் போனான் -
பபான்னிறமான பபரிய கைாதள உதடய அனுமன் வீரனாகிய இராமனது
அழகிய திருவடிகளின் மருங்கில் பசன்றான்.

(53)
8893. சிங்கஏறு அமனய வீரன் செறி கழல் ோதம்
பெர்ந்தான்,
அங்கமும் ைனமும் கண்ணும் ஆவியும்
அலக்கணுற்றான்,
சோங்கிய சோருைல் வீங்கி, உயிர்ப்சோடு புரத்மதப்
போர்ப்ே,
சவங் கண் நீர் அருவி பொர, ைால் வமர என்ன
வீழ்ந்தான்.
சிங்க ஏறு அமனய வீரன் செறிகழல் ோதம் பெர்ந்தான் - ஆண் சிங்கத்தைப்
கபான்ற வீரனாகிய இராமனது வீரக்கழல் அணிந்ை பாைத்தை பநருங்கிய
அனுமன்; அங்கமும் ைனமும் கண்ணும் ஆவியும் அலக்கணுற்றான் - உடம்பும்,
உளமும் கண்ணும் உயிரும் பதைக்கத் துயரமுற்றவனாய்; சோங்கிய சோருைல்
வீங்கி, உயிர்ப்சோடு புரத்மதப் போர்ப்ே - மனத்துள் பபாங்கி எழுந்ை அழுதகப்
பபாருமல் பபருகிப் பபருமூச்கசாடு உடம்பின் புறத்தை மூடிக்பகாள்ள; சவங்கண்
நீர் அருவி பொர, ைால்வமர என்ன வீழ்ந்தான் - பவம்தமயான கண்ணீர்
அருவிகபால வீழ பபரிய மதல வீழ்வது கபால வீழ்ந்ைான்.
(54)

8894.
வீழ்ந்தவன்தன்மன, வீரன், ‘விமளந்தது விளம்புக!’
என்னா,
தாழ்ந்து, இரு தடக் மக ேற்றி எடுக்கவும்,
தரிக்கிலாதான்,
ஆழ்ந்து எழு துன்ேத்தாமள, அரக்கன், இன்று,
அயில் சகாள் வாளால்
போழ்ந்தனன்’ என்னக் கூறி, புரண்டனன்,
சோருமுகின்றான்.

வீழ்ந்தவன் தன்மன வீரன் ‘விமளந்தது விளம்புக!’ என்னா - வீழ்ந்ைவனாகிய

அனுமதன, ‘நடந்ைதைக் கூறுக’ என்றவாறு; தாழ்ந்து இரு தடக்மக ேற்றி
எடுக்கவும், தரிக்கிலாதான் - குனிந்து அவனுதடய பபரியதககதளப் பற்றி
எடுக்கவும், எடுக்கத்ைரிக்கிலாைவனாய்; ‘ஆழ்ந்து எழு துன்ேத்தாமள அரக்கன்
இன்று அயில் சகாள்வாளால் - ஆழப் பதிந்து எழுகின்ற துன்பத்தையுதடய
சீைாபிராட்டிதய அரக்கனாகிய இந்திரசித்து இன்று கூர்தமயான வாளினால்;
போழ்ந்தனன்’ என்னக் கூறிப் புரண்டனன், சோருமுகின்றான் - பிளந்து விட்டான்’
என்று கூறி (மண்ணில்) புரண்டு விம்முவானாயினன்.
(55)
 இராமனும் வானரர் முைலிகயாரும் உற்ற துயரம்

8895. துடித்திலன்; உயிர்ப்பும் இல்லன்; இமைத்திலன்;

துள்ளிக் கண்ணீர்
சோடித்திலன்; யாதும் ஒன்றும் புகன்றிலன்; சோருமி,
உள்ளம்
சவடித்திலன்; விம்மிப் ோரின் வீழ்ந்திலன்;
வியர்த்தான்அல்லன்;
அடுத்து உள துன்ேம் யாவும் அறிந்திலர், அைரபரயும்.

துடித்திலன்; உயிர்ப்பும் இல்லன் இமைத்திலன் - (அனுமன் கூறக்ககட்ட

இராமன்) துடிதுடித்ைானில்தல, பபருமூச்சு விடவுமில்தல, கண்கள் இதமக்கப்
பபறவுமில்தல; துள்ளிக் கண்ணீர் சோழிந்திலன் யாதும் ஒன்றும் புகன்றிலன் -
கண்ணீர்த்துளிகதளத் கைாற்றுவிக்கவும் இல்தல, யாபைான்றும் கபசவுமில்தல;
சோருமி உள்ளம் சவடித்திலன், விம்மிப் ோரின் வீழ்ந்திலன் வியர்த்தான் அல்லன் -
கைம்பி இையம் பிளக்கவும் இல்தல; சேருந்துயரால் வியர்க்கப் சேறவும் இல்மல;
அடுத்து உள துன்ேம் யாவும் அைரபரயும் அறிந்திலர் - அவனுக்கு அடுத்துள்ள துன்பம்
அதனத்தையும் கைவர்கள் கூட அறிந்ைாரல்லர்.

(56)

8896. சொற்றது பகட்டபலாடும், துணுக்குற, உணர்வு பொர,

நல் சேரு வாமட உற்ற ைரங்களின் நடுக்கம் எய்தா,
கற்ேகம் அமனய வள்ளல் கருங் கழல் கைலக்
கால்பைல்,
சவற்புஇனம் என்ன வீழ்ந்தார், வானர வீரர் எல்லாம்.

சொற்றது பகட்டபலாடும் துணுக்குற உணர்வு பொர - அனுமன் பசான்னதைக் ககட்ட

அளவில் மனம் திடுக்கிட, உணர்வு கசார்ந்துவிட; நல் சேருவாமட உற்ற
ைரங்களின் நடுக்கம் எய்த - நல்ல பபரிய வாதடக் காற்றால் கமாதுண்ட
மரங்கதளப் கபால நடுக்கம் அதடந்து; கற்ேகம் அமனய வள்ளல் கருங்கழல் கைலக்
கால் பைல் - கற்பக மரம் கபான்ற வள்ளல் ைன்தமயுதடய இராமனது பபரிய வீரக்
கழல் அணிந்ை கமல மலர் கபான்ற பாைங்களின் கமல்; சவற்பு இனம் என்ன
வீழ்ந்தார்

வானரவீரர் எல்லாம் - மதலகளின் கூட்டம் கபால வானர வீரர்கள் எல்லாம்

வீழ்ந்ைார்கள்.
(57)
8897. சித்திரத் தன்மை உற்ற பெவகன், உணர்வு
தீர்ந்தான்,
மித்திரர் வதனம் பநாக்கான், இமளயவன் வினவப்
பேொன்,
பித்தரும் இமற சோறாத பேர் அபிைானம் என்னும்
ெத்திரம் ைார்பில் மதக்க, உயிர் இலன் என்னச்
ொய்ந்தான்.

சித்திரத் தன்மை உற்ற பெவகன் உணர்வு தீர்ந்தான் - சித்திரத்தின் ைன்தம

அதடந்திருந்ை வீரனாகிய இராமன் உணர்வு நீங்கப் பபற்றவனாய்; மித்திரர் வதனம்
பநாக்கான் இமளயவன் வினவப் பேொன் - நண்பர்களின் முகங்கதளப்
பாராைவனாய். இலக்குவன் ககட்டைற்கும் பதில் கூறாைவனாய்; பித்தரும்
இமறசோறாத பேர் அபிைானம் என்னும் - பித்ைர்களாய் உள்ளவர்களும் சிறிதும்
பபாறுக்கவியலா பபரிய அபிமான உணர்ச்சி என்கின்ற; சித்திரம் ைார்பில் மதக்க
உயிர் இலன் என்னெ ொய்ந்தான் - பதடக்கலம் மார்பில் பாய்ைலால் உயிர்நீங்கினன்
என்னுமாறு நிலத்தில் சாய்ந்ைான்.
(58)

8898. நாயகன் தன்மை கண்டும், தைக்கு உற்ற நாணம்

ோர்த்தும்,
ஆயின கருைம் மீள அழிவுற்ற அதமனப் ோர்த்தும்,
வாசயாடு ைனமும் கண்ணும் யாக்மகயும் ையர்ந்து
ொம்பி,
தாயிமன இழந்த கன்றின், தம்பியும் தலத்தன்
ஆனான்

நாயகன் தன்மை கண்டும் தைக்குற்ற நாணம் ோர்த்தும் - ைதலவனாகிய இராமனின்

நிதலதயக் கண்டும், ைங்களுக்கு ஏற்பட்டுள்ள நாணத்ைக்க நிதலதய கநாக்கியும்;
ஆயினகருைம் மீள அழிவுற்ற அதமனப் ோர்த்தும் - தக கூடிவந்ை பசயல் மீண்டும்
அழிந்து கபான நிதலயிதனப் பார்த்தும்; வாசயாடு ைனமும் கண்ணும் யாக்மகயும்
ையர்ந்து ொம்பி - வாயும் மனமும் கண்ணும் உடம்பும் உணர்வழிந்து வாடி; தாயிமன
இழந்தகன்றின் தம்பியும்

தலத்தன் ஆனான் - ைாய்ப் பசுதவ இழந்ை கன்றிதனப் கபாலத் ைம்பி இலக்குவனும்

ைதரயில் சாய்ந்ைான்.

(59)
வீடணன் பகாண்ட ஐயம்
8899. சதால்மலயது உணரத் தக்க வீடணன், துளக்கம்
உற்றான்,
எல்மல இல் துன்ேம் ஊன்ற, இமட ஒன்றும்
சதரிக்கிலாதான்,
‘“சவல்லவும் அரிது; நாெம் இவள்தனால்
விமளந்தது” என்னா,
சகால்வதும் அடுக்கும்’ என்று ைனத்தின் ஓர் ஐயம்
சகாண்டான்.

சதால்மலயது உணரத்தக்க வீடணன், துளக்கம் உற்றான் - ஒருவரின்

இயல்பிதன உணரத் ைக்க அறிவுதடயவனான வீடணன் நடுக்கமுற்றவனாய்;
எல்மலயில் துன்ேம் ஊன்ற இமட ஒன்றும் சதரிக்கிலாதான் - பபருந்துன்பம்
அழுத்துைலால் அைற்கிதடயில் ஒன்றும் பைரியாைவனாய்; ‘சவல்லவும் அரிது நாெம்
இவள்தனால் விமளந்தது’ என்னா - “பவல்வதும் அரிைாக உளது அழிவும்
இவளால் உண்டாயிற்று” என்று; சகால்வதும் அடுக்கும் என்று ைனத்தின் ஓர் ஐயம்
சகாண்டான் - இந்திரசித்து சீதைதயக் பகான்றிருக்கவும் கூடும் என மனத்தில்
ஒரு சந்கைகத்தைக் பகாண்டான்.

(60)

8900. சீத நீர் முகத்தின் அப்பி, பெவகன் பைனி தீண்டி,

போதம் வந்து எய்தற்ோல யாமவயும் புரிந்து, சோன் பூம்
ோதமும் மகயும் சைய்யும் ேற்றினன் வருடபலாடும்,
பவதமும் காணா வள்ளல் விழித்தனன், கண்மண சைல்ல.

சீதநீர் முகத்தின் அப்பி பெவகன் பைனி தீண்டி - (வீடணன்) குளிர்ந்ை நீதர இராமனின்
முகத்தில் பைளித்து அப்பிரானின் திருகமனிதயத் ைன் தகயால் தீண்டி; போதம்,
வந்து எய்தற்ோல யாமவயும் புரிந்து - உணர்வு வருைற்குரிய எல்லாச் பசயல்கதளயும்
பசய்து; சோன்பூம் ோதமும் மகயும் சைய்யும் ேற்றினன் -

வருடபலாடும் - அழகிய மலர் கபான்ற அவன் திருவடிகதளயும் தககதளயும்

உடம்தபயும் ைன் தகயால் பற்றித் ைடவிக்பகாடுத்ை அளவில்; பவதமும் காணா
வள்ளல் விழித்தனன் கண்மண சைல்ல - கவைங்களாலும் காண முடியாை வள்ளல்
ைன்தமயுதடயவனாகிய இராமன் கண்கதள பமல்ல விழித்ைான்.

கபாைம் - உணர்வு. வீடணனால் தீண்டற்கரிய கமனி என்பைதனச் கசவகன்

கமனிதீண்டி என்பைனாற் குறிப்பித்ைார். கவைமும் காண முடியாைவனாகிய பிரான்
அரக்கர் குலத்தில் கைான்றியவனாயினும் ைன் அன்பனாதகயால் அவனுக்கு
எளிவந்து, பபான்பூம்பாைமும் தகயும், பமய்யும் பற்றி வருடக் கிடந்து
அத்பைாண்டிதன ஏற்ககவ மயங்கினன் கபால விழித்பைழுந்ை கருதண கநாக்கி,
“வள்ளல் விழித்ைனன்” என்றார். இவ்வுபசாரங்கதள இவக்குவன் பசய்ைனன் எனக்
கூறுவாரும் உளர். மூல நூலில், இவ்வுபசாரங்கதளத் துயருற்று அங்கு வந்ை
கைவர்கள் பசய்ைனர் எனக் கூறப் பபற்றுள்ளது

(61)

இலக்குவன் கபச்சு
8901. ‘ஊற்று வார் கண்ணீபராடும் உள் அழிந்து, உற்றது
எண்ணி,
ஆற்றுவான் அல்லன் ஆகி, அயர்கின்றான்எனினும்,
ஐயன்,
ைாற்றுவான் அல்லன்; ைானம் உயிர் உக வருந்தும்’
என்னா,
பதற்றுவான் நிமனந்து, தம்பி இமவ இமவ
செப்ேலுற்றான்:

தம்பி ஊற்றுவார் கண்ணீபராடும் உள் அழிந்து உற்றது எண்ணி - இலக்குவன்

ஊற்பறனப் பபருகிவருகின்ற கண்ணீகராடு உள்ளம் அழிந்து ைமக்கு கநர்ந்ைதை
எண்ணி; ஆற்றுவான் அல்லன் ஆகி அயர்கின்றான் எனினும் -
ஆற்றுைற்கியலாைவனாய் வருந்துகின்றான் என்றாலும்; ஐயன் ைாற்றுவான் அல்லன்
ைானம் உயிர் உக வருந்தும் என்னா - இராமன் பதகவதர அழிக்கமாட்டான், மான
உணர்வு காரணமாக உயிர் நீங்குமாறு வருந்துவான் என; பதற்றுவான் நிமனந்து
இமவ இமவ செப்ேலுற்றான் - அவதனத் கைற்றுவைற்கு எண்ணி இவ்விவற்தறக்
கூறத் பைாடங்கினான்.
(62)

8902. ‘முடியும் நாள் தாபன வந்து முற்றினால், துன்ே முந்நீர்

ேடியுைாம், சிறிபயார் தன்மை; நினக்கு இது
ேழியிற்றாைால்;
குடியும் ைாசு உண்டதுஎன்னின், அறத்சதாடும்
உலமகக் சகான்று,
கடியுைாறு அன்றி, பொர்ந்து கழிதிபயா, கருத்து
இலார்போல்?

முடியும் நாள் தாபன வந்து முற்றினால் - ஒருவருக்கு முடிவுநாள் (ஊழ்விதனயால்)

ைாகன வந்து கசர்ந்ைால்; துன்ே முந்நீர் ேடியுைாம் சிறிபயார் தன்மை - துன்பமாகிய
கடலில் அழுந்தி விடும் ைன்தம சிறிகயார் ைன்தமயாகும்; நினக்கு இது ேழியிற்று
ஆைால் - (பபருந்ைன்தமயுதடய) நினக்கு (துன்பக்கடலில் அழுந்துவது)
இத்ைன்தம பழியிதனத் ைருவைாகும்; குடியும் ைாசு உண்டது என்னின் -
(அறத்துவழிப்படும்) நமது குடியும் மாசுபட்ட பைன்றால்; அறத்சதாடும் உலமகக்
சகான்று கடியுைாறு அன்றி - (பயன்படாை)ைருமத்தையும் (ைகாை பசயதலப்
பார்த்து நின்ற) உலகத்தையும் அழித்து ஒழிப்பைல்லாமல்; கருத்து இலார்போல்
பொர்ந்து கழிதிபயா - கருத்தில்லாைவர்கபால மனம் கசார்ந்து கிடப்பாகயா?
(63)

8903. ‘மதயமல, துமண இலாமள, தவத்திமய, தருைம்

கற்பின்
சதய்வதம்தன்மன, ைற்று உன் பதவிமய, திருமவ,
தீண்டி,
சவய்யவன் சகான்றான்என்றால், பவதமன உழப்ேது,
இன்னம்
உய்யபவா? கருமணயாபலா? தருைத்பதாடு உறவும்
உண்படா?

மதயமல, துமண இலாமள, தவத்திமய - பமல்லியலாகிய பபண்தண,

துதணயில்லாைவதள, ைவ நிதலயில் இருப்பவதள; தருைக் கற்பின் சதய்வம்
தன்மன ைற்று உன் பதவிமய - அறபநறியாகிய கற்பின் பைய்வமாக இருப்பவதள,
அறத்தைக்காக்கும் நின்கைவிதய; திருமவத் தீண்டி சவய்யவன் சகான்றான் என்றால்
- திருமகள் கபால்பவதள தகயால் தீண்டி
பகாடியவனாகிய இந்திர சித்து பகாதல பசய்ைான் என்றால்; பவதமன உழப்ேது
இன்னம் உய்யபவா? கருமணயாபலா? - (அறத்கைாடு இவ்வரக்கர் குலத்தையும்
கவகராடு அழிக்காமல்) கவைதனப்படுவது, இன்னும் உயிர் உய்ந்து வாழ
கவண்டும் என்பைாகலா அன்றிக் கருதணயாகலா? தருைத்பதாடு உறவும்
உண்படா? - இனித் ைருமத்கைாடு நமக்கு உறபவன்பது உண்கடா? (இல்தல
என்றவாறு).
(64)

8904. ‘அரக்கர் என், அைரர்தாம் என், அந்தணர்தாம் என்,

அந்தக்
குருக்கள் என், முனிவர்தாம் என், பவதத்தின்
சகாள்மகதான் என்;
செருக்கினர் வலியர் ஆகி, சநறி நின்றார்
சிமதவர்என்றால்,
இருக்குமிது என்னாம், இம் மூன்று உலமகயும் எரி
ைடாபத?

செருக்கினர் வலியர் ஆகி சநறி நின்றார சிமதவர் என்றால் (அறபநறிவிடுத்து)

பசருக்கினவர் வலியவர்களாகி, அறபநறி நின்கறார் சிதைவார்கபளன்றால்; அரக்கர்
என், அைரர்தாம் என் அந்தணர்தாம் என் - (நமக்குஇனி) அரக்கர்கள் என்ன, அமரர்கள்
என்ன, அந்ைணர் ைாம் என்ன; அந்தக் குருக்கள் என் முனிவர் தாம் என், பவதத்தின்
சகாள்மகதான் என் - அந்ைக் குருக்கள் என்ன, முனிவர்ைாம் என்ன, கவைத்தின்
பகாள்தகைாபனன்ன (இவர் யாவரும் ஒருங்கக அழியுமாறு) ; இம்மூன்று
உலமகயும் எரிைடாபத இருக்குமிது என்னாம் - இந்ை மூன்று உலதகயும்
பநருப்புக்கு இதரயாக்காது வருந்திக் பகாண்டிருப்பது என்ன பயதனத் ைரும்?

(65)

8905. ‘முழுவது ஏழ் உலகம் இன்ன முமற முமற செய்மக

பைல் மூண்டு,
எழுவபத! அைரர் இன்னம் இருப்ேபத! அறம் உண்டு
என்று
சதாழுவபத! பைகம் ைாரி சொரிவபத! பொர்ந்து நாம்
வீழ்ந்து
அழுவபத! நன்று, நம்தம் வில் சதாழில் ஆற்றல்
அம்ைா!
இன்ன ஏழ் உலகம் முழுவதும் - (சீதைதய அரக்கன் பகான்றபின் இன்னமும்,
ஏழுஉலகங்கள் முழுவதும்; முமற முமற செய்மகபைல் மூண்டு எழுவபத -
ஒழுங்காகத் ைத்ைம் பசயற்பாட்டின் மீது மூண்டு எழுவைா? அைரர் இன்னும்
இருப்ேபத அறம் உண்டு என்று சதாழுவபத - கைவர்கள் இன்னமும் இருப்பைா?
அறம் என்ற ஒன்று உண்டு என எண்ணி அைதனத்பைாழுது பகாண்டிருப்பைா?
பைகம் ைாரி சொரிவபத! பொர்ந்து நாம் வீழ்ந்து அழுவபத! - இனியும் கமகம்
மதழதயப் பபாழிவைா? (இவற்தறபயல்லாம் பார்த்துக் பகாண்டு) நாம் கசார்ந்து
வீழ்ந்து அழுது பகாண்டிருப்பைா? நம்தம் வில் சதாழில் ஆற்றல் நன்று அம்ைா! -
நம்முதடய வில் பைாழில் வலிதம மிக நன்றாயிருக்கின்றது!

இச்பசய்யுளில் ஏகார `வினாக்கள் எதிர்மதறப் பபாருள்காட்டி நின்றன.

“இன்னும் எல்லா கலாகமும் அழியா மலிருக்கின்றனகவ என்று சீற்றமானார்
இளவல்” என்பது பதழய உதர. முதறயற்ற ஒரு பசயல் நடந்ை பின்பு இனி
முதறயான பசயல்கள் நடப்பைாக நிதனத்து நம் வில்வலிமறந்து கசார்ந்து
புலம்புவதில் பபாருளில்தல என்கிறான் இலக்குவன். அம்மா - வியப்பிதடச் பசால்.
(66)

8906.
‘புக்கு, இவ் ஊர் இமைப்பின் முன்னம் சோடிேடுத்து,
அரக்கன் போன
திக்கு எலாம் சுட்டு, வாபனார் உலகு எலாம் தீத்து,
தீரத்
தக்க நாம், கண்ணீர் ஆற்றி, தமல சுைந்து இரு மக
நாற்றி,
துக்கபை உழப்ேம்என்றால், சிறுமையாய்த் பதான்றும்
அன்பற?

புக்கு, இவ்வூர் இமைப்பின் முன்னம் சோடிேடுத்து - புகுந்து இந்ை இலங்தகதய

இதமப்பபாழுதில் பபாடிபடும் படி அழித்துவிட்டு; அரக்கன் போன திக்கு எலாம்
சுட்டு - அரக்கன் கபான திதச எல்லாவற்தறயும் சுட்டு; வாபனார் உலகு எலாம் தீத்து
தீரத்தக்க நாம் - வானவர் உலகம் முழுவதையும் அழித்து அழியத் ைக்க நாம்;
கண்ணீர் ஆற்றி, தமல சுைந்து இருமக நாற்றி - (அவற்தறச் பசய்யாது) கண்ணீர்
பபருக்கிக்பகாண்டு ைதலதயயும் சுமந்து பகாண்டு, இருதககதளயும்
பைாங்கவிட்டுக் பகாண்டு; துக்கபை உழப்ேம் என்றால் சிறுமையாய்த் பதான்றும்

அன்பற - துக்கப்பட்டுக் பகாண்கட இருப்கபாம் ஆயின் இது பிறர் கண்ணுக்குச்

சிறுதமயாய்ப் படுமன்கறா,

(67)

8907. ‘அங்கும், இவ் அறபை பநாக்கி, அரசு இழந்து,

அடவி எய்தி,
ைங்மகமய வஞ்ென் ேற்ற, வரம்பு அழியாது
வாழ்ந்பதாம்;
இங்கும், இத் துன்ேம் எய்தி இருத்துபைல், எளிமை
பநாக்கி,
சோங்கு வன் தமளயில் பூட்டி, ஆட்செயப் புகல்வர்
அன்பற?

அங்கும், இவ் அறபை பநாக்கி அரசு இழந்து அடவி எய்தி - அவ்விடத்தும்

(அகயாத்தியிலும்) அந்ைத் ைருமத்தைகய கநாக்கி அரசிதன இழந்து கானகத்தை
அதடந்து; ைங்மகமய வஞ்ென் ேற்ற வரம்பு அழியாது வாழ்ந்பதாம் - சீதைதய
வஞ்சகனாகிய இராவணன் கவர்ந்து பசல்லவும் ைருமத்தின் வரம்பிதனக் பகடாது
வாழ்ந்கைாம்; இங்கும் இத்துன்ேம் எய்தி இருத்துபைல் எளிமை பநாக்கி - (சீதை
பகாதலக்குப் பின்னும்) இந்ை இலங்தகயிலும் இந்ைத் துன்பம் அதடந்து பகாண்டு
இருப்கபாமாயின் நம் எளிதமதயப் பார்த்து; சோங்குவன் தமளயில் பூட்டி ஆட்
செயப் புகல்வர் அன்பற - (நம்பதகவர்) வலிதமமிக்க ைதளயில் நம்தமப் பூட்டி
அதழத்துச் பசன்று அடிதம பசய்யுமாறு பசால்லுவார்கள் அன்கறா?

(68)

8908. ‘ைன்றல் அம் பகாமதயாமளத் தம் எதிர்

சகாணர்ந்து, வாளின்
சகான்றவர்தம்மைக் சகால்லும் பகாள் இலர், நாணம்
கூரப்
சோன்றினர்’ என்ேர், ஆவி போக்கினால்; சோதுமை
ோர்க்கின்,
அன்று, இது கருைம்; என், நீ அயர்கின்றது, அறிவு
இலார்போல்?’

ஆவி போக்கினால் - இப்பபாழுது துன்பத்தினால் உயிர் விடுகவாமாயின்; ‘ைன்றல்

அம் பகாமதயாமளத் தம் எதிர் சகாணர்ந்து - மணம்மிக்க அழகிய கூந்ைதல உதடய
சீதைதயத்
ைமக்கு எதிரிகலகய பகாண்டுவந்து; வாளின் சகான்றவர் தம்மைக் சகால்லும் பகாள்
இலர் - வாளினால் பகான்ற அரக்கதரக் பகால்லும் வலிதமயில்லாைவர்கள்; நாணம்
கூரப் சோன்றினர்’ என்ேர் - நாணம் மிகுைலால் இறந்துபட்டார்கள்’ என்று உலகவர்
கபசுவர்; சோதுமை ோர்க்கின் இது கருைம் அன்று - நடுநிதலயில் நின்று பார்த்ைால்
இங்ஙனம் துன்புறுவது நமக்குரிய பசயல் அன்று; அறிவு இலாதவர்போல் நீ
அயர்கின்றது என்? - (எல்லாம் உணர்ந்ைநீ) அறியாைவர் கபால் வருந்துவது எைற்காக?
(69)

சுக்கிரீவன் ‘அரக்கதனத் ைாக்குகவாம்’ எனல்

8909. அமனயன இளவல் கூற, அருக்கன் பெய்,
அயர்கின்றான், ஓர்
கனவு கண்டனபன என்னக் கதுசைன எழுந்து,
‘காணும்
விமன இனி உண்பட? வல்மல, விளக்கின் வீழ்
விட்டில் என்ன,
ைமன உமற அரக்கன் ைார்பில் குதித்தும், நாம்;
வம்மின்’ என்றான்.

(70)

அமனயன இளவல் கூற அருக்கன் பெய் அயர்கின்றான் - அத்ைதகய பசாற்கதள

இலக்குவன் பசால்லக் ககட்ட சுக்கிரீவன், துன்பத்ைால் கசார்ந்து கிடக்கின்றவன்;
ஓர் கனவு கண்டனபன என்னக்கதுசைன எழுந்து - ஒரு கனவு கண்டவதனப்
கபால விதரந்து எழுந்து; ‘காணும் விமன இனி உண்பட? வல்மல விளக்கின் வீழ்
விட்டில் என்ன - இனி ஆராய்ந்து பார்க்கும்பசயலும் உண்கடா? விதரந்து
விளக்கில் வீழ்ந்து மடியும் விட்டில் பூச்சி என்று கூறும் படியான பசயல்கதள
உதடயவனாய்; ைமன உமற அரக்கன் ைார்பில் குதித்தும் நாம் வம்மின் என்றான் -
இப்பபாழுது ைன் அரண்மதனயின் கண்கண உதறயும் அரக்கனாகிய இராவணன
மார்பில் குதிப்கபாம் வாருங்கள்” என்று கூறினான்.
8910. ‘இலங்மகமய இடந்து, சவங் கண் இராக்கதர்
என்கின்றாமரப்
சோலங் குமழ ைகளிபராடும், ோல் நுகர்
புதல்வபராடும்,
குலங்கபளாடு அடங்கக் சகான்று, சகாடுந் சதாழில்
குறித்து, நம்பைல்
விலங்குவார் என்னின், பதவர் விண்மணயும்
ைண்ணில் வீழ்த்தும்.
இலங்மகமய இடந்து சவங்கண் இராக்கதர் என்கின்றாமரப் - இலங்தக
நகரத்தைகய பபயர்த்து விட்டு பகாடிய கண்கதள உதடய அரக்கர் என்பவர்கதள;
சோலங்குமழ ைகளிபராடும் ோல் நுகர் புதல்வபராடும் - பபான்னாலியன்ற
குதழயிதன அணிந்ை மதனவியகராடும் பாலுண்கின்ற புைல்வர்ககளாடும்;
குலங்கபளாடு அடங்கக்சகான்று, சகாடுந்சதாழில் குறித்து - இனத்கைாடு
அழியுமாறு பகான்று; அக்சகாமலத் சதாழிமலக்குறித்து; நம்பைல் விலங்குவார்
பதவர் என்னின் - நம்கமல் பவகுண்டு வந்து கைவர்கள் ைடுப்பாராயின்;
விண்மணயும் ைண்ணில் வீழ்த்தும் - அவர்களது விண்ணுலகத்தையும்
இம்மண்ணுலகத்தில் வீழ்த்துகவாம்.
(71)

8911. ‘அறம் சகடச் செய்தும் என்பற அமைந்தனம் ஆகின்,

ஐய!
புறம் கிடந்து உமழப்ேது என்பன? சோழுது இமற
புவனம் மூன்றும்
கறங்கு எனத் திரிந்து, பதவர் குலங்கமளக் கட்டும்’
என்னா,
ைறம் கிளர் வயிரத் பதாளான் இலங்மகபைல்
வாவலுற்றான்.

அறம் சகடச் செய்தும் என்பற அமைந்தனம் ஆகின் - ‘அறங்பகடுமாறு (பசயல்)

பசய்கவாம் என்கற துணிந்து விட்கடாமாயின்; ஐய! புறம் கிடந்து உமழப்ேது
என்பன - ஐயகன! புறத்கை கிடந்து வருந்துவது எைற்காக? இமறசோழுது புவனம்
மூன்றும் கறங்கு எனத் திரிந்து - சிறிது பபாழுதினுக்குள் உலகங்கள் மூன்றிலும்
காற்றாடி கபாலத்திரிந்து; பதவர் குலங்கமளக் கட்டும் என்னா - கைவர்
குலங்கதளயும் கதளந்பைறிகவாம்’ என்று கூறியவாறு; ைறம் கிளர்
வயிரத்பதாளான் இலங்மக பைல் வாவலுற்றான் - வீரம் விளங்குகின்ற வயிரம்
கபான்ற கைாள்கதள உதடயவனான சுக்கிரீவன் இலங்தக கமல் பாயத்
பைாடங்கினான்.
(72)
 இராமன் மனம் அழிைல்

8912. ைற்மறய வீரர் எல்லாம் ைன்னனின் முன்னம் தாவி,

‘எற்றுதும், அரக்கர்தம்மை இல்சலாடும் எடுத்து’என்று,
ஏகல்
உற்றனர்; உறுதபலாடும், ‘உணர்த்துவது உளது’
என்று உன்னா,
சொற்றனன் அனுைன், வஞ்ென் அபயாத்திபைல்
போன சூழ்ச்சி.

ைன்னனின் முன்னம் - சுக்கிரீவ மகாராஜாவுக்கு முன்னால்; ைற்மறய வீரர்

எல்லாம் - ஏதனய வானர வீரர்கள் அதனவரும்; தாவி - (இலங்தககமல்) புறப்பட்டு;
‘அரக்கர் தம்மை இல்சலாடும் எடுத்து எற்றுதும்’ என்று - ‘அரக்கர்கதள அவர்கள்
வாழும் வீட்கடாடு தூக்கி கமாதிவிடுகவாம்’ என்று பசால்லி; ஏகல் உற்றனர் - பசல்லத்
பைாடங்கினார்கள்; உறுதபலாடும் - அப்படிச் பசல்லத் பைாடங்கியவுடகன;
அனுைன் -; ‘உணர்த்துவது உளது’ என்று உன்னா -‘இவர்களுக்குச் பசால்ல கவண்டிய
பசய்தி ஒன்று இருக்கிறது’ என்று (மனத்தில்) கருதி; வஞ்ென் -
வஞ்சதனயுதடயவனான இந்திரசித்து; அபயாத்தி பைல் போன சூழ்ச்சி -
அகயாத்திதய கநாக்கிப் கபார் பசய்யச் (பசல்வைாகச்) பசன்ற தீய ஆகலாசதனதய;
சொற்றனன் - எடுத்துச் பசான்னான்.

இலங்தகதய அழிப்பதினும் மிக முக்கியம் அகயாத்தியில் உள்ளாதரப்

பாதுகாப்பது ஆைலின் இதுகாறும் பசால்லாதுவிட்ட அந்ை இந்திரசித்துவின் பசயதல
விதரந்து பசான்னான்.

(73)

8913. தாயரும் தம்பிைாரும் தவம்புரி நகரம் ொரப்

போயினன் என்ற ைாற்றம் செவித்துமள புகுதபலாடும்,
பையின அடியின் நின்ற பவதமனகமளய, சவந்த
தீயிமடத் தனிந்தது என்ன, சீமதோல் துயரம்
தீர்ந்தான்.

தாயரும் தம்பி ைாரும் தவம்புரிநகரம் ொர - ைாய்மாரும், ைம்பிமாரும், ைவம் புரிந்து

பகாண்டிருக்கும் அகயாத்தி நகருக்கு; போயினன் என்ற ைாற்றம் செவித் துமள
புகுதபலாடும் -அரக்கன் கபாயினன் என்ற பசால் (இராமனது) பசவித்துதளயில்
புகுந்ைவுடன்; பையின அடியின் நின்ற பவதமன, கமளய சவந்த -
முன்னம் அடிபட்டைனால் உண்டானதுன்பம் மிகுதியாக பவந்ை; தீயிமடத்
தணிந்தது என்ன சீமதோல் துயரம் தீர்ந்தான் - தீபட்டைனால் ைணிந்ைது கபால
சீதை காரணமாக ஏற்பட்ட துயரத்தினின்றும் தீர்ந்ைான்.
 (74)

8914. அழுந்திய ோலின் சவள்ளத்து ஆழிநின்று, அனந்தர்

நீங்கி
எழுந்தனன் என்ன, துன்ேக் கடலின்நின்று ஏறி,
ஆறாக்
சகாழுந்து உறு பகாேத் தீயும் நடுக்கமும் ைனத்மதக்
கூட,
உழுந்து உருள் சோழுதும் தாழா விமரவினான்,
ைறுக்கம் உற்றான்.

அழுந்திய ோலின் சவள்ளத்து ஆழி நின்று, அனந்தர் நீங்கி - ஆழமான பாலின்

பவள்ளத்தை உதடய கடலிலிருந்து உறக்கம் நீங்கி; எழுந்தனன் என்ன துன்ேக்
கடலின் நின்று ஏறி - எழுந்ைவன் கபாலத் துன்பமாகிய கடலினின்றும் ஏறி; ஆறாக்
சகாழுந்து உற பகாேத் தீயும் நடுக்கமும் ைனத்மதக் கூட - ஆறாைைாய்க்
பகாழுந்துவிட்டு எரிகின்ற ககாபத்தீயும் நடுக்கமும் உள்ளத்தைச் கசர; உழுந்து உருள்
சோழுதும் தாழா விமரவினான் ைறுக்கம் உற்றான் - உழுந்து உருள் பபாழுதுங் கூடத்
ைாமதித்ைலில்லாை விதரந்ை முயற்சிதய உதடயவனான இராமன் கலக்கம்
அதடந்ைான்.
(75)

8915. ‘தீரும் இச் சீமதபயாடும் என்கிலது அன்று, என்

தீமை;
பவசராடு முடிப்ேது ஆக விமளந்தது; பவறும்
இன்னும்
யாசராடும் சதாடரும் என்ேது அறிகிபலன்; இதமன,
ஐய!
பேரிட அவதி உண்படா? எம்பியர்
பிமழக்கின்றாபரா?

என் தீமை தீரும் இச்சீமதபயாடும் என்கிலது அன்று - எனது தீவிதன,

இச்சீதைகயாடும் தீர்ந்து விடும் என்று பசால்லக்கூடியைாகவும் இல்தல;
பவசராடு முடிப்ேது ஆக விமளந்தது - எம்

குலத்தைகய கவகராடு முடிப்பைாக விதளந்துள்ளது; பவறும் இன்னும்

யாசராடும் சதாடரும் என்ேது அறிகிபலன் - இன்னும் கவறு யாகராடு பைாடரும்
என்பதை அறிகயன்; ஐய! இதமன பேரிட அவதி உண்படா? எம்பியர்
பிமழக்கின்றாபரா? - ஐயா! இத்துன்பத்தை வாராமல் பபயர்க்கும் வழியும்
உண்கடா? அங்கு என் ைம்பிமார் உயிகராடு இருக்கின்றாகரா?
 (76)

8916. ‘நிமனவதன் முன்னம் செல்லும் ைானத்தில் சநடிது

போனான்,
விமன ஒரு கணத்தின் முற்றி மீள்கின்றான்;
விமனபயன் வந்த
ைமன சோடி ேட்டது, அங்கு; ைாண்டது, தாரம்
ஈண்டும்;
எமனயன சதாடரும் என்ேது உணர்கிபலன்!
இறப்பும் காபணன்!

நிமனவதன் முன்னம் சநடிது செல்லும் ைானத்தில் போனான் - நிதனவைற்கு

முன்கப பநடிது தூரம் பசல்லவல்ல புட்பகவிமானத்தில் கபானவனாகிய இந்திர
சித்து; விமன ஒரு கணத்தில் முற்றி மீீ்ள்கின்றான் - ைான் நிதனத்ை காரியத்தை
கணப்பபாழுதில் முடித்துக்பகாண்டு மீள்வைற்குரியவனாவான்; விமனபயன் வந்த
ைமன அங்கு சோடிேட்டது - தீவிதனகயனாகிய யான் பிறந்ை வீடு அங்கு
பபாடிபட்டு அழிந்ைது; ஈண்டும் தாரம் ைாண்டது - இங்கும் மதனவி மடிந்ைாள்;
எமனயன சதாடரும் என்ேது உணர்கிபலன்! இறப்பும் காபணன் - இன்னும்
எத்ைதகய துன்பங்கள் என்தனத் பைாடரும் என்பைதனயும் உணரமுடியாைவனாக
இருக்கின்கறன். (இப்படிப்பட்ட நான் இறந்து படலாபமன்றாகலா) இறப்பும்
வரக்காகணன்.

(77)

8917. ‘தாமதக்கும், ெடாயுவான தந்மதக்கும், தமியள் ஆய

சீமதக்கும், கூற்றம் காட்டித் தீர்ந்திலது, ஒருவன்
தீமை;
பேமதப் சேண் பிறந்து, சேற்ற தாயர்க்கும், பிமழப்பு
இலாத
காதல் தம்பியர்க்கும், ஊர்க்கும், நாட்டிற்கும்,
காட்டிற்று அன்பற.
ஒருவன் தீமை தாமதக்கும் ெடாயுவான தந்மதக்கும் - ஒருவனாகிய
என்னுதடய தீதம, என்னுதடய ைந்தைக்கும், (என்தனமகனாக ஏற்ற)
சடாயுவான ைந்தைக்கும்; தமியள் ஆய சீமதக்கும் கூற்றம் காட்டித் தீர்ந்திலது -
ைனிதமப்பட்ட சீதைக்கும், மரணத்தை விதளவித்தும் நீங்காமல்; பேமதப் சேண்
பிறந்து சேற்ற தாயர்க்கும் - கபைதம வாய்ந்ை பபண் பிறவியாய்ப் பிறந்து என்தனப்
பபற்றதைத் ைவிர கவறு குதறயற்ற ைாயர்க்கும்; பிமழப்பு இலாத காதல்
தம்பியர்க்கும் - எந்ைத் ைவறும் இல்லாை அன்புதடய ைம்பிமார்க்கும்; ஊர்க்கும்,
நாட்டிற்கும் காட்டிற்று அன்பற - அகயாத்தி என்னும் எமது ஊரக்கும், எமது
ககாசல நாட்டிற்கும் இறுதிதயக் காட்டி விட்டது.
 (78)

8918. ‘உற்றது ஒன்று உணரகில்லார்; உணர்ந்து வந்து

உருத்தாபரனும்,
சவற்றி சவம் ோெம் வீசி விசித்து, அவன் சகான்று
வீழ்த்தால்,
ைற்மற சவம் புள்ளின் பவந்தன் வருகிலன்; ைருந்து
நல்கக்
சகாற்ற ைாருதி அங்கு இல்மல; யார் உயிர்
சகாடுக்கற்ோலார்?

உற்றது ஒன்றும் உணர கில்லார் - இங்கு நடந்ைவற்தற எைதனயும்

அறியாைவர்களாகிய பரை சத்துருக்கனர் (துடுபமன இந்திரசித்து பசன்று
ைாக்கினால்) வீழ்ந்துபடுவர்; உணர்ந்து வந்து உருத்தாபரனும் - (இங்கு நடந்ைவற்தற
அறியாவிட்டாலும்) பதக பகாண்டு ஒருவன் ைாக்க வருகின்றான் என்பைதன
உணர்ந்து ககாபித்துப் கபார் பசய்யினும்; அவன் சவற்றி சவம்ோெம் வீசி விசித்துக்
சகான்று வீழ்த்தால் - அவ்விந்திரசித்து ைனக்கு பவற்றிதயத் ைருகின்ற பகாடுதம
பபாருந்திய நாகபாசத்தை வீசிக்கட்டி அவர்கதளக் பகான்று வீழ்த்தினால்; ைற்மற
சவம்புள்ளின் பவந்தன் வருகிலன் - (அப்பாசத்திற்குப் பதகயான) பகாடிய கருடன்
அங்கு வரமாட்டான்; ைருந்து நல்கக் சகாற்ற ைாருதி அங்குஇல்மல - (அவன்
வராவிட்டாலும்) மருத்து மதலதயக் பகாணர்ந்து பகாடுக்க பவற்றி வாய்ந்ை
அனுமனும் அங்கு இல்தல; யார் உயிர் சகாடுக்கற்ோலார்? - அவர்கட்கு உயிர்
பகாடுக்கத்ைக்கார் யாருளர்? (ஒருவருமில்தல).

(79)
அகயாத்திக்கு விதரய வழி உண்கடா? என இராமன் வினாவுைல்
8919. ‘ைாக ஆகாயம் செல்ல, வல்மலயின், வயிரத் பதாளாய்!
ஏகுவான் உோயம் உண்படல், இயம்புதி; நின்ற எல்லாம்
ொக; ைற்று, இலங்மகப் போரும் தவிர்க; அச் ெழக்கன்
கண்கள்
காகம் உண்டதற்பின், மீண்டும் முடிப்சேன் என் கருத்மத’
என்றான்.

வயிரத்பதாளாய் - வயிரம் கபான்ற கைாதள உதடய வீடணகன! ைாக ஆகாயம்

வல்மலயின் செல்ல - மாகம் எனப்படும் ஆகாயவழிகய விதரவாகச் பசல்லவும்;
ஏகுவான் உோயம் உண்படல் இயம்புதி - அகயாத்திதயச் கசரவும் உபாயம்
இருக்குமாயின் இயம்புக; நின்ற எல்லாம் ொக, ைற்று இலங்மகப் போரும் தவிர்க -
எஞ்சி நின்றனபவல்லாம் அழியட்டும் இலங்தகப்கபாரும் நிற்கட்டும்; அச்ெழக்கன்
கண்கள் காகம் உண்டதற்பின் - அக்பகாடியவனான இந்திர சித்தின் கண்கதளக்
காகம் உண்டபின்; மீண்டும் என்கருத்மத முடிப்சேன் என்றான் - மீண்டும் வந்து என்
கருத்தை முடிப்கபன் என்று இராமன் கூறினான்.

(80)

பரைனதரப் பற்றிய இலக்குவன் கணிப்பு

8920. அவ் இடத்து, இளவல் ‘ஐய! ேரதமன அைரின் ஆர்க்க,
எவ் விடற்கு உரியான் போன இந்திரசித்பத அன்று;
சதவ் இடத்து அமையின், மும்மை உலகமும் தீந்து
அறாபவா?
சவவ் இடர்க் கடலின் மவகல்; பகள்’ என,
விளம்ேலுற்றான்:

அவ்இடத்து, இளவல், ஐய! ேரதமன அைரின் ஆர்க்க - (இராமன் இவ்வாறு கூறிய)

அப்கபாது, இலக்குவன் (இராமதன கநாக்கி) ஐயதன! பரைதனப் கபாரில்
கட்டுமாறு; எவ்விடற்கு உரியான் போன இந்திரசித்பத அன்று - நாகபாசம்
முைலான பதடயிதன ஏவுவைற்கு உரியவனாய்ப் கபான இந்திரசித்கை

அல்ல; மும்மை உலகமும் சதவ் இடத்து அமையின் தீந்து அறாபவா - மூன்று

உலகமும் கசர்ந்து பதகப்புலத்து நிற்குமாயினும் அழிந்து ஒழியாகவா; சவவ்
இடர்க் கடலின் மவகல்; பகள் என, விளம்ேலுற்றான் - பகாடிய துன்பக்கடலில்
நீைங்ககவண்டா; எனக்கூறத் பைாடங்கினான்.

(81)

8921. ‘தீக் சகாண்ட வஞ்ென் வீெ, திமெமுகன் ோெம் தீண்ட,

வீக் சகாண்டு வீழ, யாபனா ேரதனும்? சவய்ய கூற்மறக்
கூய்க்சகாண்டு, குத்துண்டு அன்னான் குலத்சதாடு நிலத்தன்
ஆதல்,
போய்க் கண்டு பகாடி அன்பற?’ என்றனன்
புழுங்குகின்றான்.

தீக்சகாண்ட வஞ்ென் வீெ திமெ முகன் ோெம் தீண்ட - தீதமதய இயல்பாகக்

பகாண்ட வஞ்சனாகிய இந்திரசித்து வீசியைால் பிரமன் அளித்ை நாகபாசம் வந்து
தீண்டிய உடகன; வீக்சகாண்டு வீழ, யாபனா ேரதனும் - இறந்து வீழ யாகனா
பரைனும்? (யான் அல்லன் அப்பரைன்); அன்னான் குத்துண்டு சவய்ய கூற்மறக் கூய்க்
சகாண்டு - அவ் இந்திரசித்து (பரைனால்) குத்துப்பட்டு பகாடிய யமதனக் கூவி
அதழத்ைவாறு; குலத்சதாடு நிலத்தன் ஆதல் - ைன் இனத்ைவகராடு நிலத்தில்
வீழ்வைதன; போய்க்கண்டு பகாடி அன்பற? என்றனன், புழுங்குகின்றான் - நீகய கபாய்
கநகர கண்டு பகாள்வாய் அல்லகவா? என்று கூறினான் மனம்புழுங்குகின்றவனாகிய
இலக்குவன்.
 இராமதனத் கைற்றக்கூறினான் என்பதிலும் பரைன் ைன்னினும் கபராற்றல்
உதடயவன் என்பதை உணர்ந்கை கூறினான் என்பகை பபாருந்தும். “வள்ளதலகய
அதனயான் அல்லகவா (கம்ப.657) பரைன்.
(82)

இராம - இலக்குவர் அகயாத்தி பசல்லத் ைன் கைாள்கமல் ஏறுமாறு

அனுமன் கவண்டுைல்
8922. அக் கணத்து அனுைன் நின்றான், ‘ஐய! என் பதாளின்
ஆதல்,
மகத் துமணத் தலத்பத ஆதல், ஏறுதிர்; காற்றும் தாழ,
இக் கணத்து அபயாத்தி மூதூர் எய்துசவன்; இடம் உண்டு
என்னின்,
திக்குஅமனத்தினிலும் செல்சவன்; யாபன போய்ப்
ேமகயும் தீர்சவன்;

அக்கணத்து நின்றான் அனுைன் ‘ஐய! என் பதாளின் ஆதல் - (இவ்வாறு

இலக்குவன் கூற) அப்பபாழுது அங்கு நின்றிருந்ைவனான அனுமன் (இராமதன
கநாக்கி) ‘ஐயகன! என் கைாள்களிகலா; மகத்துமணத் தலத்பத ஆதல் ஏறுதிர் -
அல்லது இருதகத் ைலங்களிகலா ஏறிக் பகாள்ளுங்கள்; காற்றும் தாழ இக்கணத்து
அபயாத்தி மூதூர் எய்துசவன் - காற்றும் விதரவில் பின்னிடுமாறு இந்ைக் கணத்தில்
அகயாத்தி என்னும் பழதமயான ஊதர அதடகவன்; இடம் உண்டு என்னின்
திக்கு அமனத்திலும் செல்சவன் - இடம் வாய்க்குமாயின் திதச எல்லாவற்றிலும்
பசல்கவன் யாபன போய்ப்ேமகயும் தீர்சவன் - (நீங்கள் விரும்பினால்) யாகன
ைனித்துச் பசன்று பதகவதனயும் ஒழிி்ப்கபன்.
(83)

8923.
‘சகால்ல வந்தாமன நீதி கூறிசனன், விலக்கிக் சகாள்வான்,
சொல்லவும் சொல்லி நின்பறன்; சகான்றபின், துன்ேம்
என்மன
சவல்லவும், தமரயின்வீழ்வுற்று உணர்ந்திசலன்;
விமரந்து போனான்;
இல்மல என்று உளபனல், தீபயான் பிமழக்குபைா?
இழுக்கம் உற்றான்!

சகால்லவந்தாமன விலக்கிக் சகாள்வான் நீதி கூறிசனன் - சீதைதயக் பகால்லவந்ை

இந்திரசித்தை அச்பசயலினின்றும் விலக்கிச் சீதைதய உய்யக் பகாள்வைற்காக
நன்பனறிகதள எடுத்துக்கூறிகனன்; சொல்லவும் சொல்லி நின்பறன் சகான்றபின்
துன்ேம் என்மன சவல்லவும் - இைமான பசாற்கதளப் கபசி நின்கறன் (அவற்தறக்
ககளாமல் அவன் பிராட்டிதயக்) பகான்ற பிறகு (பற்றிய) துன்பம் என்தன பவற்றி
பகாண்டைால்; தமரயின் வீழ்வுற்று உணர்ந்திசலன் விமரந்து போனான் - ைதரயில்
வீழ்ந்து உணர்விழந்கைன் (அப்கபாது அவ்விந்திரசித்து) விதரந்து கபாய்விட்டான்;
இல்மல என்று உளபனல் தீபயான் பீமழக்குபைா?

இழுக்கம் உற்றான் - அங்ஙனமின்றி இருந்திருப்பாகனயானால் தீயனாகிய அவன்

உயிர் வாழ்ந்திருப்பாகனா? ைவறு பசய்ைான்?
(84)

8924. ‘ைனத்தின் முன் செல்லும் ைானம் போனது வழியது ஆக,

நிமனப்பின் முன் அபயாத்தி எய்தி, வரு சநறி ோர்த்து
நிற்சேன்;
இனி, சில தாழ்ப்ேது என்பன? ஏறுதிர், இரண்டு பதாளும்,
புனத் துழாய் ைாமல ைார்பீர்! புட்ேகம் போதல் முன்னம்.’

ைனத்தின் முன் செல்லும் ைானம் போனது வழியது ஆக - மனத்தின் முன்

விதரவாகச் பசல்லத்ைக்க புட்பக விமானம் கபான வழியாககவ; நிமனப்பின முன்
அபயாத்தி எய்தி, வரு சநறி ோர்த்து நிற்சேன் - அவ்விமானம் பிற்படும்படி நம்
நிதனப்பினும் முன்னைாக அகயாத்திதய அதடந்து அவ்விமானம் வரும் வழிதய
எதிர்பார்த்துக்பகாண்டு நிற்கபன்; புனத்துழாய் ைாமல ைார்பீர் இனிச் சிலதாழ்ப்ேது
என்பன? - துளபமாதலதய அணிந்ைமார்பிதன உதடயவர்ககள! இனிச்சில
கணங்கள் ைாமும் ைாழ்ப்பது எைற்கு? புட்ேகம் போதல் முன்னம் இரண்டு
பதாளும் ஏறுதிர் - புட்பகவிமானம் கபாவைற்குமுன்கப அகயாத்திதய
அதடயுமாறு என் இரண்டு கைாள்களிலும் ஏறுங்கள்; (என அனுமன் கூறினான்)
(85)

வீடணன், ‘இது மாயம்’ எனல்

8925. ‘ஏறுதும்’ என்னா, வீரர் எழுதலும், இமறஞ்சி, ‘ஈண்டுக்
கூறுவது உளது: துன்ேம் பகாளுறக் குலுங்கி, உள்ளம்
பதறுவது அரிது; செய்மக ையங்கிசனன்; திமகத்து
நின்பறன்;
ஆறிசனன்; அதமன, ஐய! ைாயம் என்று
அயிர்க்கின்பறனால்.

‘ஏறுதும்’ என்னா வீரர் எழுதலும் இமறஞ்சி - (அனுமன் கைாள்கமல்) ஏறுகவாம்

என்று இராமலக்குவர் எழுதகயில்
 (வீடணன் இராமதண) வணங்கி; ஈண்டுக் கூறுவது உளது துன்ேம் பகாளுற உள்ளம்
குலுங்கி - இப்கபாது யான் பசால்ல கவண்டிய பசய்தி உளது, துன்பம் என்தன
முழுதமயாகக் பகாண்டைால் உள்ளம் நடுங்கி; பதறுவது அரிது; செய்மக
ையங்கிசனன் திமகத்து நின்பறன் - பைளிவு பபறுவது அரிைாய்விட்டதமயால்,
பசயல் மயங்கியவனாய்த் திதகத்து நின்கறன்; ஆறிசனன்; அதமன ஐயா! ைாயம்
என்று அயிர்க்கின்பறனால் - இப்கபாது அத்துன்பம் ஆறிபனன்; (பைளிவுற்கறன்)
ஐயகன! (இந்திரசித்து) சீதைதயக் பகான்ற பசயல் மாயம் என்று ஐயறுகின்கறன்.

(86)

8926.
‘ேத்தினிதன்மனத் தீண்டிப் ோதகன் ேடுத்தபோது,
முத் திறத்து உலகும் சவந்து ொம்ேராய் முடியும் அன்பற?
அத் திறம் ஆனபதனும், அபயாத்திபைல் போன வார்த்மத
சித்திரம்; இதமன எல்லாம் சதரியலாம், சிறிது போழ்தின்.

ேத்தினி தன்மனத் தீண்டிப் ோதகன் ேடுத்தபோது - பத்தினியாகிய

சீதைதயப் பாைகனாகிய இந்திரசித்து தீண்டிக்பகான்றிருப்பானாயின் அச்
பசயல் நடந்ை கபாகை; முத்திறத்து உலகும் சவந்து ொம்ேராய் முடியும் அன்பற? -
மூன்று வதகயான உலகங்களும் பவந்து சாம்பலாய்ப் கபாயிருக்கு மன்கறா?
(அங்ஙனம் நடவாதமயின் அது மாயச்பசயகல); அத்திறம் ஆனபதனும் அபயாத்தி
பைல் போன வார்த்மத - அந்நிகழ்ச்சி உண்தமயாக நடந்திருந்ைைாயினும்
இந்திரசித்து அகயாத்தி கமல் கபானான் என்றவார்த்தை சித்திரம்
இதமனசயல்லாம் சிறிது போழ்தின்சதரியலாம் - அதிசயமானது
இதைபயல்லாம் இன்னும் சிறிது கநரத்தில் பைரிந்து பகாள்ளலாம்.
(87)
வீடணன் வண்டு உருக்பகாண்டு பசன்று சீதைதயக் காணுைல்
8927. ‘இமை இமடயாக யான் சென்று, ஏந்திமழ இருக்மக எய்தி,
அமைவுற பநாக்கி, உற்றது அறிந்து வந்து அமறந்த
பின்மனச்
ெமைவது செய்வது’ என்று வீடணன் விளம்ே, ‘தக்கது;
அமைவது’ என்று இராைன் சொன்னான்; அந்தரத்து
அவனும் சென்றான்.
இமை இமடயாக யான் சென்று - இதமப்பபாழுதுக்குள்ளாக யான் கபாய்;
ஏந்திமழ இருக்மக எய்தி - சீதையின் இருப்பிடத்தை அதடந்து; அமைவுற பநாக்கி
- பபாருத்ை முறப்பார்த்து; உற்றது அறிந்து வந்து அமறந்து பின்னர்ச் - நிகழ்ந்ைதை
அறிந்து வந்து (யான்) பசான்ன பின்பு; ‘ெமைவது செய்வது’ என்று வீடணன் விளம்ே -
‘பபாருந்தியது பசய்யத் ைக்கது’ என்று வீடணன் பசால்ல; இராைன், ‘தக்கது
அமைவது’ என்று சொன்னான் - இராமன் இது பசய்யத் ைக்கது! பபாருத்ைமானது!
என்று உடன்பட்டுச் பசான்னான்; அவனும் அந்தரத்து சென்றான் - வீடணனும்
விண்வழிகய (அகசாக வனத்திற்குப்) கபானான்.

(88)

8928. வண்டினது உருவம் சகாண்டான், ைானவன் ைனத்தின்

போனான்;
தண்டமல இருக்மகதன்மனப் சோருக்சகனச் ொர்ந்து,
தாபன
கண்டனன் என்ே ைன்பனா, கண்களால்-கருத்தில் ‘ஆவி
உண்டு, இமல’ என்ன நின்ற, ஓவியம் ஒக்கின்றாமள.

வண்டினது உருவம் சகாண்டான் - வண்டினது உருவத்தைக் பகாண்டவனாய்;

ைானவன் ைனத்தின் போனான் - இராமனது மனத்தைப் கபால் விதரந்து பசன்று;
தண்டமல இருக்மக தன்மனப் சோருக்சகனச் ொர்ந்து - அகசாகவனத்திலுள்ள
சீதையின் இருப்பிடத்தை விதரந்து அதடந்து; ‘ஆவி உண்டு, இமல’ என்ன நின்ற -
உயிர் உண்டு, இல்தல என ஐயுற்றுச் பசால்லுமாறு இருக்கின்ற; ஓவியம்
ஓக்கின்றாமள - ஓவியம் கபான்றவளாகிய சீதைதய; தாபன கண்களால் கருத்தில்
கண்டனன் - (வீடணன்) ைாகன ைன் கண்களினால் கருத்கைாடு கண்டான்.

என்ே, ைன் ஓ - ஓதச. பிறர் அறியாமலிருக்க வீடணன் வண்டின் உருவத்தை

எடுத்ைான். மானவன் - பபருதம உதடயவன் - இராமன்; தண்டமல - குளிர்ந்ை
இடம். பபாருக்பகன - இதடச்பசால், விதரவு உணர்த்ை வந்ைது.

(89)
வீடணன், இந்திரசித்ைன் சூழ்ச்சிதய உணர்ைல்
8929.
‘தீர்ப்ேது துன்ேம், யான் என் உயிசராடு’ என்று
உணர்ந்த சிந்மத
பேர்ப்ேன செஞ் சொலாள், அத் திரிெமட பேெப்
பேர்ந்தாள்,
கார்ப் சேரு பைகம் வந்து கமடயுகம் கலந்தது என்ன
ஆர்ப்பு ஒலி அமுதம் ஆக, ஆர் உயிர்
ஆற்றினாமள,

யான் துன்ேம் தீர்ப்ேது என் உயிசராடு என்று - ‘யான் துன்பம் தீர்வது என்
உயிகராடுைான்’ என்று; உணர்ந்த சிந்மத பேர்ப்ேன செஞ்சொலாள் - எண்ணி
(இறக்கத்துணிந்ை) மனத்தை மாற்றும் ஆற்றலுதடய பசம்தமயான பசாற்கதள
உதடயவளான; அத்திரிெமட பேெப் பேர்ந்தாள் - அந்ைத் திரிசதட கபசியைால்
துன்பம் நீங்கப் பபற்றவளாய்; கார்ப்சேரு பைகம் வந்து கமடயுகம் கலந்தது என்ன -
கரிய பபரிய கமகம் வந்து ஊழி இறுதியில் கலந்து ஆரவாரித்ைாற்கபான்ற;
ஆர்ப்சோலி அமுதம் ஆக ஆர் உயிர் ஆற்றினாமள - (வானரங்களின்) ஆரவார ஒலிகய
ைனக்கு அமிழ்ைம் கபான்றைாகத் ைன் அரிய உயிதரச் சுமந்திருந்ை சீதைதய.
‘கண்டனன்’ என்று முன்பாட்டில் முடிந்ைது.

(90)

8930. வஞ்ெமன என்ேது உன்னி, வான் உயர் உவமக மவகும்

சநஞ்சினன் ஆகி, உள்ளம் தள்ளுறல் ஒழிந்து நின்றான்,
‘சவஞ் சிமல மைந்தன் போனான், நிகும்ேமல
பவள்வியான்’ என்று,
எஞ்ெல் இல் அரக்கர் பெமன எழுந்து, எழுந்து, ஏகக்
கண்டான்.

வஞ்ெமன என்ேது உன்னி - (சீதைதயக் பகான்றபசயல்) மாயம் என்பதை

நிதனத்து; வான் உயர் உவமக மவகும்

சநஞ்சினன் ஆகி - மிகப் பபரிய மகிழ்ச்சி ைங்கிய மனத்தினனாய்; உள்ளம்

தள்ளுறல் ஒழிந்து நின்றான் - (முன்பு ஏற்பட்ட) மனத்ைடுமாற்றம் நீங்கி நின்ற
வீடணன்; சவஞ்சிமல மைந்தன் போனான் - பகாடிய வில்தல உதடய
இந்திரசித்து அகயாத்திக்குப் கபாக்குக் காட்டிப் கபானவன்; நிகும்ேமல
பவள்வியான் என்று - நிகும்பதல என்ற ககாயிலில் கவள்வி பசய்து
பகாண்டிருக்கின்றான் என்று; எஞ்ெல் இல் அரக்கர் பெமன எழுந்து எழுந்து ஏகக்
கண்டான் - குதறவில்லாை அரக்கர் கசதன எழுந்து எழுந்து அவ்விடத்திற்குப்
கபாகக் கண்டான்.
(91)

8931. ‘பவழ்விக்கு பவண்டற்ோல கலப்மேயும், விறகும், சநய்யும்,

வாழ்விக்கும் தாழ்வில்’ என்னும் வானவர் ைறுக்கம்
கண்டான்,
சூழ்வித்த வண்ணம் ஈபதா நன்று!’ எனத் துணிவு
சகாண்டான்,
தாழ்வித்த முடியன், வீரன் தாைமரச் ெரணம் தாழ்ந்தான்.

பவழ்விக்கு பவண்டற்ோல கலப்மேயும் விறகும் சநய்யும் - “கவள்விக்கு

கவண்டியனவான கலதவப் பபாருள்களும், விறகும், பநய்யும்; தாழ்வில்
வாழ்விக்கும் என்னும் - நம்தமத் ைாழ்வில் வாழ்விக்கப் கபாகின்றகை” என்று;
வானவர் ைறுக்கம் கண்டான் - கைவர்கள் கலங்குைதலயும் கண்டு; ‘சூழ்வித்ை
வண்ணம்’ ஈகைா நன்று; எனத் துணிவு சகாண்டான் - ‘இந்திரசித்து சூழ்ச்சி பசய்ை
வண்ணம் இதுைாகனா நல்லது!’ எனத் துணிவு பகாண்டவனாய்; தாழ்வித்த முடியன்
வீரன் தாைமரச் ெரணம் தாழ்ந்தான் - வணங்கிய ைதலயினனாய் இராமனுதடய
ைாமதரமலர் கபான்ற பாைங்கதளச் கசர்ந்ைான்.
கலப்மே - கவள்வியிி்ல் ைருகின்ற அவிசுக்காகக் கலக்கும் கலதவப் பபாருள்கள்.
மறுக்கம் - கலக்கம், மாயத்ைால் சீதைதயக் பகான்றதுகபால் காட்டியதும்,
அகயாத்திகமல் கபாவைாகப் கபாக்குக் காட்டியதும், நிகும்பதல கவள்விக்காககவ
என்பான் ‘சூழ்வித்ை வண்ணம் ஈகைா?” என்றனன். ஈகைா என்றது இைற்குத் ைாகனா
என்ற பபாருளிலாம். கவள்வி எதுதக கநாக்கி ‘கவழ்வி’ என ஆயிற்று.
(92)
வீடணன் வந்து, இராமதன வணங்கி நிதலதமதய எடுத்துதரத்ைல்
8932.
‘இருந்தனள், பதவி; யாபன எதிர்ந்தசனன், என் கண் ஆர;
அருந்ததிக் கற்பினாளுக்கு அழிவு உண்படா? அரக்கன்
நம்மை
வருந்திட ைாயம் செய்து, நிகும்ேமல ைருங்கு புக்கான்;
முருங்கு அழல் பவள்வி முற்றி, முதல் அற முடிக்க
மூண்டான்.’

பதவி இருந்தனள் யாபன என் கண் ஆர எதிர்ந்தசனன் -“கைவி இருந்ைனள் யாகன

என் கண்ணாரக் கண்கடன்; அருந்ததிக் கற்பினாளுக்கு அழிவு உண்படா - அருந்ைதி
அதனய கற்பிதன உதடய சீதைக்கு அழிவும் வருவதுண்கடா? அரக்கன் நம்மை
வருந்திட ைாயம் செய்து - இந்திரசித்து நம்தம வருந்தும் படியான மாயங்கதளச்
பசய்து (கபாக்குக்காட்டிவிட்டு); நிகும்ேமல ைருங்கு புக்கான் - நிகும்பதல
என்னும் ககாயிலில் புகுந்து; முருங்கு அழல் பவள்வி முற்றி முதல் அற முடிக்க
மூண்டான் - (எல்லாவற்தறயும் அழிக்க வல்ல) தீயில் பசய்யப்படும் கவள்விதயச்
பசய்து முடித்து நம்தம அடிகயாடு அறும்படி அழிக்க மூண்டுளான்”.

(93)

8933. என்றலும், ‘உலகம் ஏழும், ஏழு ைாத் தீவும், எல்மல

ஒன்றிய கடல்கள் ஏழும், ஒருங்கு எழுந்து ஆர்க்கும் ஓமத
அன்று’ என, ‘ஆகும்’ என்ன, அைரரும் அயிர்க்க, ஆர்த்து,
குன்றுஇனம் இடியத் துள்ளி, ஆடின-குரக்கின் கூட்டம்.

என்றலும், ‘உலகம் ஏழும் ஏழுைாத்தீவும் - என்று வீடணன் கூறியவுடன்

‘ஏழுஉலகங்களும், இவ்வுலகத்து ஏழுபபரிய தீவுகளும்; ‘எல்மல ஒன்றிய கடல்கள்
ஏழும் - எல்தல பபாருந்திய ஏழு கடல்களும்; ஒருங்கு எழுந்து ஆர்க்கும் ஓமத
அன்று’ என ‘ஆகும்’ என்ன - ‘ஒரு கசர எழுந்து ஆரவாரிக்கும் ஓதச இதுவன்று’
எனவும், ‘அவ்கவாதசகய ஆகும்’ எனவும், அைரரும் அயிர்க்க குரக்கின் கூட்டம் -
கைவர்களும் ஐயுறுமாறு குரங்கின் கூட்டம் ஆரவாரித்து; குன்று இனம் இடியத்
துள்ளி ஆடின - மதலகளும் இடியுமாறு துள்ளிக்குதித்து ஆடின.
(94)
நிகும்பதல யாகப் படலம்

இந்திரசித்து கபாரில் பவற்றி பபறுைல் குறித்து ‘நிகும்பதல’ என்ற விடத்தில்

அதமந்ை ககாயிலில் பசன்று கவள்வி பசய்ைதமதயப் பற்றிக் கூறும் படலம்
‘நிகும்பதல யாகப்படலம்’ எனப் பபயர் பபற்றுது. இது சில ஏடுகளில்
நிகும்பதலப் படலம்’ என்வும், ‘நிகும்பதலயாகப் படலம்’ எனவும்
குறிக்கப்பபற்றுள்ளது. முைல் நூலில் ‘நிகும்பிதல’ என்கற உள்ளது. இச்பசால்
இலங்தகயின் கமற்குக் திதசயிலுள்ள குதகயிதனயும் அங்குள்ள பத்திர
காளிதயயும் குறிக்கும் என வாசஸ்பதிய நிகண்டு கூறும்.

நிகும்பதலயில் இந்திர சித்து பைாடங்கிய கவள்வி முடியுமாயின் அவதன

பவல்லுைல் யாராலும் இயலாபைன்பைதன வீடணன் கூற, இராமன்
இலக்குவதனயும், வீடணதனயும் அவ்யாகத்தை அழிக்க அனுப்புகின்றான்,
அவர்களும் அங்ஙனகம பசன்று யாகத்தை அழிக்கின்றனர் என்ற பசய்தி
இப்படலத்தில் கூறப்படுகிறது.
இராமன் வீடணதனப் புகழ்ைல்

8934. வீரனும் ஐயம் தீர்ந்தான்; வீடணன்தன்மன சைய்பயாடு

ஆர்வமும் உயிரும் ஒன்ற அழுந்துறத் தழுவி, ‘ஐய!
தீர்வது சோருபளா, துன்ேம்? நீ உமள; சதய்வம் உண்டு;
ைாருதி உளன்; நாம் செய்த தவம் உண்டு; ைமறயும்
உண்டால்.

வீரனும் ஐயம் தீர்ந்தான் - வீரனாகிய இராமனும், ஐயம் நீங்கப் பபற்றவனாய்;

வீடணன் தன்மன சைய்பயாடு - வீடணதனத் ைான் உடம்புடகன; ஆர்வமும் உயிரும்
ஒன்ற அழுந்துறத் தழுவி - ஆர்வமும் உயிரும் ஒன்றும்படியாக இறுகத்
ைழுவிக்பகாண்டு; ஐய! துன்ேம் தீர்வது சோருபளா? - ஐயகன! (யான்) துன்பம்
நீங்கப் பபறுவது அரிய பசயகலா? நீ உமள, சதய்வம் உண்டு ; ைாருதி உளன் - நீ
(துதணயாக) உள்ளாய், பைய்வம் (துதண) உள்ளது; அனுமன் (நமக்குத் துதணயாக)
உள்ளான்; நாம் செய்த தவம் உண்டு; ைமறயும் உண்டால் - (கமலும்) நாம் பசய்ை ைவம்
(துதணயாக) உள்ளது; (அத்துடன்) கவைமும் (துதணபயன) உள்ளது.

(1)

8935. என்றலும், இமறஞ்சி, ‘யாகம் முற்றுபைல், யாரும் சவல்லார்

சவன்றியும் அரக்கர் பைற்பற; விமட அருள்; இளவபலாடும்
சென்று, அவன் ஆவி உண்டு, பவள்வியும் சிமதப்சேன்’
என்றான்;
‘நன்று அது; புரிதிர்!’ என்னா, நாயகன் நவில்வதானான்:
 என்றலும் இமறஞ்சி - என்று (இராமன்) கூறிய அளவில் (வீடணன் இராமதன)
வணங்கி; யாகம் முற்றுபைல் யாரும் சவல்லார் - (இந்திரசித்து பசய்யத்
பைாடங்கிய) கவள்வி நிதறவுறுமானால் யாரும் அவதன பவல்ல வல்லவராகார்;
சவன்றியும் அரக்கர் பைற்பற - பவற்றியும் அரக்கர் பக்கத்கையாகும்; விமட அருள்
இளவபலாடும் சென்று அவன் ஆவி உண்டு - ஆககவ விதட பகாடுப்பாயாக
இலக்குவகனாடும் பசன்று அவனது உயிதர உண்டு; பவள்வியும் சிமதப்ேன்
என்றான் - அவன் இயற்றும் கவள்வியிதனயும் அழிப்கபன் என்று கூறினான்;
நாயகன், ‘நன்று அது புரிதிர்’ என்னா நவில்வதானான் - ைதலவனாகிய இராமன்
‘நல்லது! அைதனச் பசய்யுங்கள்! எனச் பசால்லி (கமலும் சிலவற்தறக்)
கூறுவானாயினன்.

என்றான் என்னும் பயனிதலக்குரிய வீடணன் என்னும் எழுவாய்

விருவித்துதரக்கப்பட்டது. அவன் என்றது இந்திர சித்ைதன. ‘நன்று அது புரிதிர்’
என்பது இராமனின் இதசவு பமாழி. வீடணனுடன் இலக்குவன்
முைலிகயாதரயும் கசர்த்துக் கூறுவைால் ‘புரிதிர்’ எனப் பலர்பாலாற் கூறினான்.
நாயகன் - ைதலவன் - இராமன்.

(2)
இராமன் இலக்குவனுக்கு அம்பு விடுவது பற்றி அறிவுறுத்ைல்

8936. தம்பிமயத் தழுவி, ஐய! தாைமரத் தவிசின் பைலான்

சவம் ேமட சதாடுக்கும்ஆயின், விலக்குைது அன்றி, வீர!
அம்பு நீ துரப்ோய்அல்மல; அமனயது துரந்த காமல,
உம்ேரும் உலகும் எல்லாம் விளியும்; அஃது ஒழிதி’
என்றான்.

தம்பிமயத் தழுவி - (இராமன்) ைன் ைம்பியாகிய இலக்குவதனத்

ைழுவிக்பகாண்டு; ‘ஐய! தாைமரத் தவிசின் பைலான் - ‘ஐயகன! (இந்திரசித்து)
ைாமதரதய இருக்தகயாகக் பகாண்டுள்ள பிரமகைவனுதடய; சவம்ேமட
சதாடுக்கும் ஆயின் - பவம்தம பபாருந்திய அம்பிதன (உன்கமல்) பைாடுத்து
விடுவானாயின்; வீர! விலக்குைது ன்றி அம்பு நீ துரப்ோய் அல்மல - வீரகன!
அப்பிரமாஸ்திரத்தை விலக்குவைற்காகவன்றி மற்று நின் அம்பிதன (பிரமன்
கதணதய) (அவன்கமல்) பசலுத்ைா திருப்பாயாக; அமனயது துரந்த காமல -
அங்ஙனமின்றி நினது பிரமன் கதணதய அவன் மீது விடுப்பாயின்; உம்ேரும் உலகும்
எல்லாம் விளியும்; அஃது ஒழிதி’ என்றான் - (அவன் மட்டுமின்றி) வானுலகும்,
இவ்வுலகும் ஆகிய எல்லாம் அழிந்பைாழியும். எனகவ அைதன அங்ஙனம்
பசலுத்துைதலத் ைவிர்ப்பாயாக என்று கூறினான்.
(3)

8937. ‘முக்கணான் ேமடயும், ஆழி முதலவன் ேமடயும், முன்

நின்று
ஒக்கபவ விடுபை; விட்டால் அவற்மறயும் அவற்றால்
ஓயத்
தக்கவாறு இயற்றி, ைற்று, உன் சிமல வலித்
தருக்கினாபல,
புக்கவன் ஆவி சகாண்டு, போதுதி-புகழின் மிக்பகாய்!

புகழின் மிக்பகாய் - கமம்பட்ட புகழிதன உதடயவகன! முக்கணான் ேமடயும்

ஆழி முதலவன் ேமடயும் - மூன்று கண்கதளயுதடய சிவபபருமானின்
பாசுபைாத்திரம் மற்றும் சக்கரப் பதடதய உதடய திருமாலின் நாராயணாத்திரம்
ஆகியவற்தற; முன்னின்று ஒக்கபவ விடுபை விட்டால் - (அவ்விந்திரசித்து) முற்பட்டு
நின்று ஒருகசர (உன்கமல்) ஏவுைல் கூடும், அங்ஙனம் ஏவினால்; அவற்மறயும்
அவற்றால் ஓயத் தக்கவாறு இயற்றி - அப்பதடக்கலங்கதளயும்
அப்பதடகளினாகலகய ஆற்றல் பகடுமாறு பசய்து; ைற்று உன் சிமலவலித்
தருக்கினாபல -

உன்னுதடய வில் வலிதமயினாகல; புக்கவன் ஆவிசகாண்டு போதுதி -

(நின்கமற் கபார் பசய்யப்) புகுந்ைவனது ஆவியிதனக் கவர்ந்து பகாண்டு மீள்வாயாக;
(4)

8938.
‘வல்லன ைாய விஞ்மெ வகுத்தன அறிந்து, ைாள,
கல்லுதி, தருைம் என்னும் கண் அகன் கருத்மதக் கண்டு;
ேல் சேரும் போரும் செய்து வருந்தி; அற்றம் ோர்த்து
சகால்லுதி, அைரர்தங்கள் கூற்றிமன-கூற்றம் ஒப்ோய்!

கூற்றம் ஒப்ோய் - (பதகவர்க்கு) இயமதனப் கபான்றவகன! தருைசைன்னும்

கண் அகன் கருத்மதக் கண்டு - இவ்விடத்திற்கு இது ைருமம் என்னும் விரிவான
அறக்ககாட்பாடுகதள (நுட்பமாகக்) கண்டு (அைன் வழி நின்று); வல்லன ைாய
விஞ்மெ வகுத்தன அறிந்து - (இந்திரசித்து ைான் பயின்று) தகவந்ை மாயச்
பசயல்களாக வதகபபற இயற்று முன்னகர (குறிப்பினால்) அறிந்து; ைாள,
கல்லுதி - (அதவபயல்லாம்) அறகவ பகட்படாழியுமாறு (கவருடன்)
பபயர்த்பைறிவாயாக; ேல்சேரும் போரும் செய்து - பல்வதகப்பட்ட பபரிய கபார்த்
பைாழில்கதளயும் பசய்து; வருந்தின அற்றம் ோர்த்து - ைளர்ச்சியுற்ற சமயம் பார்த்து;
அைரர் தங்கள் கூற்றிமனக் சகால்லுதி - கைவர்களுக்குக் கூற்றுவனாக
விளங்குகின்ற அவ்விந்திரசித்ைதனக் பகால்வாயாக;
கபாரும் பசய்து வருந்ைதல என்பைற்குப் பதிலாக வருந்தின எனப் பாடம்
பகாள்ளப்படுகின்றது.
(5)
8939. ‘ேமதத்து அவன், சவம்மை ஆடி, ேல் சேரும் ேகழி ைாரி
விமதத்தவன் விமதயாநின்று விலக்கிமன, சைலிவு மிக்கால்,
உமதத்த வன் சிமலயின் வாளி ைருைத்மதக் கழிய ஓட்டி,
வமதத் சதாழில் புரிதி-ொே நூல் சநறி ைறப்பிலாதாய்!
ொே நூல் சநறி ைறப்பிலாதாய் - வில்கவை பநறிமுதறயிதன மறவாைவகன!
ேமதத்து அவன் சவம்மை ஆடி - அவ் இந்திரசித்து பதைப்புற்று பவகுண்டு;
ேல்சேரும் ேகழி ைாரி விமதத்தவன் - பலகவறுவதகப்பட்ட பபரிய அம்புகதள
மதழகபாற் பசாரிவானாயின்; விமதயா நின்று விலக்கிமன - (நீயும் அங்ஙனகம)
பசாரியா நின்று விலக்குவாயாக; சைலிவு மிக்கால் உமதத்தவன் சிமலயின் வாளி -
(அவன்) பமலிவு மிகுந்து வருந்திய நிதலயில் நாண் வலிக்கப்பட்ட வலிய
வில்லினின்றும் பசலுத்ைப்படும் அம்பிதன; ைருைத்மதக் கழிய ஓட்டி
வமதத்சதாழில் புரிதி - (அவனது) மார்பிதனத் துதளத்து ஊடுருவிச் பசல்லமாறு
பசலுத்தி (அவதனக்) பகால்லுந்பைாழிதலச் பசய்வாயாக.
கபாரில் ைான் உணர்ச்சி வசப்படாமல் நின்று எதிரிதய உணர்ச்சி வசப்படச்
பசய்ைல் பவல்லுைற்குப் பயன்படும் ஓர் உத்தி! உணர்ச்சி வசப்பட்டவன்
நிைானத்தையும், கூர்ந்ைறியும் ஆற்றதலயும் இழந்ைவனாகிப்
பலவீனப்படுகின்றான். அத்ைகு பலவீனத்தைப் பயன்படுத்திக் பகாள்ளுமாறு
இலக்குவனுக்குக் கூறுகின்றான் இராமன். இைதனப் “பதைத்ைவன் பவம்தமயாடி”
என்பைனாலும் “பமலிவு மிக்கால்” என்பைனாலும் குறித்ைார்.
(6)

8940.
‘சதாடுப்ேதன்முன்னம், வாளிசதாடுத்து, அமவ
துமறகள்பதாறும்
தடுப்ேன் தடுத்தி; எண்ணம் குறிப்பினால் உணர்ந்து, தக்க
கடுப்பினும், அளவு இலாத கதியினும், கமணகள் காற்றின்
விடுப்ேன அவற்மற பநாக்கி, விடுதியால்-விமரவு இலாதாய்.

விமரவு இலாதாய் - (இடருற்ற கபாது நிைானமிழந்து) கலங்குைல் இல்லாைவகன!

சதாடுப்ேதன் முன்னம் வாளி சதாடுத்து -(இந்திரசித்து நின்கமல்) அம்பு
பைாடுப்பைற்கு முன்கன (நீ) அவற்தறத் பைாடுத்து; துமறகள் பதாறும் அமவ
தடுப்ேன தடுத்தி - கபார்த்துதறகள் கைாறும் ைடுத்ைற்குரியனவாகிய
(பதகவனுதடய) பதடக்கலங்கதளத் ைடுத்து விலக்குவாயாக; எண்ணம்
குறிப்பினால் உணர்ந்து - (பதகவனது) மனக்கருத்திதன முகக்குறிப்பு முைலியவற்றால்
உணர்ந்து; தக்க

கடுப்பினும் அளவு இலாத கதியினும் - ைக்க விதரவுடனும் அளவு இல்லாை

கதியிகனாடும்; கமணகள் காற்றின் விடுப்ேன் அவற்மற பநாக்கி விடுதியால் -
அம்புகள் காற்தறப் கபான்று விடுப்பன வற்தற (கூர்ந்து) கநாக்கி (அவன்கமல்)
பசலுத்துவாயாக.
 (7)

திருமாலின் வில் முைலியன இராமன் பகாடுத்ைல்

8941.
என்ேன முதல் உோயம் யாமவயும் இயம்பி, ஏற்ற
முன்ேமன பநாக்கி, ‘ஐய! மூவமக உலகும் தான் ஆய்
தன் சேருத் தன்மை தானும் அறிகிலா ஒருவன் தாங்கும்
வன் சேருஞ் சிமல ஈது ஆகும்; வாங்குதி; வலமும்
சகாள்வாய்!

என்ேன முதல் உோயம் யாமவயும் இயம்பி - என கமற்கூறியனவாகிய

உபாயங்கள் யாவற்தறயும் (இலக்குவனுக்கு) எடுத்துக் கூறி; ஏற்ற முன்ேமன
பநாக்கி - (ைான் கூறியவற்தற விரும்பி) ஏற்றுக் பகாண்ட வலிமிக்ககானாகிய
இலக்குவதன (மீண்டும்) கநாக்கி; ஐய! மூவமக உலகும் தான் ஆய் - ஐயகன!
மூவதக உலகங்களும் ைாகன ஆகி; தன் சேருந்தன்மை தானும் அறிகிலா ஒருவன் -
ைனது பபருதமயிதனத் ைானும் அறியாை ஒப்பற்ற ைதலவனாகிய திருமால்;
தாங்கும் வன்சேரும் சிமல ஈது ஆகும் - (ைன் தகயில்) ஏந்திய பபரிய வில்
இதுவாகும்; வாங்குதி வலமும் சகாள்வாய் - இைதன நின்தகயில் வாங்குவாயாக
(இைனால்) பவற்றியும் பகாள்வாயாக;

இதறவன் ைன்னினும் பிறிதுபபாருள் ைனக்கு ஒப்பு கநாக்கவின்றி நின்ற

ஒருதமயன் ஆகலின், ‘ைன் பபருந்ைன்தம ைானும் அறிகிலா ஒருவன்’ என்றார்.
“ைன்பபருதம ைானறியாத் ைன்தமயன் சாழகலா” (திருவாசகம் திருச்சாழல் - 19)
என்பது ஒப்பு கநாக்கத்ைக்கது.

(8)

8942. ‘இச் சிமல இயற்மக பைல்நாள்; தமிழ் முனி இயம்பிற்று

எல்லாம்
அச்செனக் பகட்டாய் அன்பற? ஆயிரம் சைௌலி அண்ணல்
சைய்ச் சிமல; விரிஞ்ென் தாபன பவள்வியின் பவட்டுப்
சேற்ற
மகச் சிமல பகாடி’ என்று சகாடுத்தனன்,
கவெத்பதாடும்.

இச்சிமல இயற்மக பைல் நாள் - இந்ை வில்லினுதடய இயல்தபக் குறித்து

முன்பனாரு நாள்; தமிழ் முனி இயம்பிற்று எல்லாம் - ைமிழ் முனிவராகிய அகத்தியர்
கூறியவற்தற எல்லாம்; அச்செனக் பகட்டாய் அன்பற? - உறுதியுதடய
பசாற்களாக (நின் உள்ளத்தில்) பதியும்படியாகக் ககட்டாயல்லவா? ஆயிரம்
சைௌவி அண்ணல் சைய்ச்சிமல - ஆயிரம் திருமுடிகதள உதடய திருமால் (ைன்)
திருகமனியில் பகாண்ட வில்லாகிய இது; விரிஞ்ென் தாபன பவள்வியில்
பவட்டுப்சேற்ற மகச்சிமல - பிரமகைவகன (ைான் பசய்ை) கவள்வியில் விரும்பிப்
பபற்ற தகவில்லாகும்; பகாடி என்று கவெத்பதாடும் சகாடுத்தனன் - (இைதன) ஏற்றுக்
பகாள்வாயாக என்று (அைன் பபருதமதயக்) கூறி (ைனது) கபார்க் கவசத்கைாடும்
(இலக்குவனுக்கும்) பகாடுத்ைான் (இராமன்)

சிதல - வில். ைமிழ் முனி - அகத்தியர். சிவபபருமானிடம் ைமிழ் கற்று

‘என்றுமுள அத்பைன்ைமிதழ இயம்பி இதச பகாண்டைால்’ இப்பபயர் பபற்றார்.
அச்சு - வலிதம, உறுதி. “ஆயிரம் ஞாயிறு கபாலும் ஆயிரம் நீள் முடியானும்”
(கைவா -4-4-8) என்றவாறு எண்ணிலா முடிகதள உதடய இதறவதன
“ஆயிரபமௌலி அண்ணல்” எனக் குறித்ைார். விரிஞ்சன் - பிரமன். திருமாலிடமிருந்ை
வில்லிதன பிரமன் கவள்வி பசய்து கவண்டிப்பபற்று அகத்தியரிடம் பகாடுக்க,
அவர் அைதன இராமனுக்கு அளிக்க, அைதன இப்பபாழுது இலக்குவனுக்கு,
கவசத்கைாடும் பகாடுத்ைனன் என்பது வில் வரலாறு.

(9)

8943. ஆணி, இவ் உலகுக்கு, ஆன ஆழியான் புறத்தின்

ஆர்த்த
தூணியும் சகாடுத்து, ைற்றும் உறுதிகள் ேலவும்
சொல்லி,
தாணுவின் பதாற்றத்தாமனத் தழுவினன்;
தழுவபலாடும்,
பெண் உயர் விசும்பில் பதவர், ‘தீர்ந்தது எம் சிறுமை’
என்றார்.
இவ்வுலகுக்கு ஆணி ஆன ஆழியான் - இவ் உலகினுக்கு அச்சாணி கபால
நின்று முதறப்படுத்துகின்ற சக்கரப் பதடயிதன உதடய (திருமாலாகிய)
இராமன்; புறத்தின் ஆர்த்த தூணியும் சகாடுத்து - ைன் முதுகிற் கட்டியுள்ள அம்புப்
புட்டிதலயுங் பகாடுத்து; ைற்றும் உறுதிகள் ேலவும் சொல்லி - மற்றும் உறுதி
பமாழிகள் பலவும் கூறி; தாணுவின் பதாற்றத் தாமனத் தழுவினன் -
சிவபபருமாதனப் கபான்ற கைாற்றத்தை உதடயவனான இலக்குவதனத்
ைழுவிக்பகாண்டான்; தழுவபலாடும் பெண் உயர் விசும்பில் பதவர் - அங்ஙனம் ைழுவி
(ப் கபார்க்கு) விதட பகாடுத்ைவுடகன மிக உயர்ந்ை விண்ணுலகவராகிய கைவர்கள்;
தீர்ந்தது எம் சிறுமை என்றார - எம்முதடய துன்பம் பைாதலந்ைது என்று கூறி
மகிழ்ந்ைனர்.

ஆணி - கைரின் சக்கரம் கழலாைபடி அச்சின் கதடயிற் பசருகப்படுவது.

கைரின் இயக்கம் ைதடப்படாமல் நின்று காப்பது. இங்ஙனகம உலகம்
இதடயூறின்றி இயங்குைற்குத் கைான்றி நிற்றலின் இராமதன “இவ்வுலகுக்கு ஆணி
ஆன ஆழியான்” என்றார். புறம் - முதுகு. ஆர்த்ை - கட்டிய. தூணி - அம்புப்புட்டில்
ைாணு - சிவபபருமான். அப்பபருமான் “பசம்கமனி அம்மான்” ஆதகயினால்
அந்நிறத்திதனக் பகாண்ட இலக்குவதன “ைாணுவின் கைாற்றத்ைான்” என்றார்.
சிறுதம - துன்பம். இந்திரசித்ைனால் அடியுண்ட அவமானத்ைால் ஏற்பட்ட நாணம்
எனினுமாம்.

(10)

நிகும்பதல பசல்லுைல்
8944. ைங்கலம் பதவர் கூற, வானவ ைகளிர் வாழ்த்தி,
ேங்கம் இல் ஆசி கூறி, ேலாண்டு இமெ ேரவ,-ோகத்
திங்களின் பைாலி அண்ணல் திரிபுரம் தீக்கச் சீறிப்
சோங்கினன் என்ன, பதான்றிப் சோலிந்தனன்-போர்பைல்
போவான்.

பதவர் ைங்கலம் கூற வானவ ைகளிர் வாழ்த்தி - கைவர்கள் மங்கலம் கூறி வாழ்த்ைவும்
கைவமகளிர் வாழ்த்தி; ேங்கம் இல் ஆசி கூறிப் ேலாண்டு இமெ ேரவ - குற்றமில்லாை
ஆசிகதளக் கூறி பல்லாண்டு என்னும் இதச பாடிப் பரவவும்; போர் பைல் போவான்
- கபார்கமற் பசல்வானாகிய இலக்குவன்; ோகத் திங்களின் பைாலி அண்ணல் -
பிதற சூடிய சதடயனாகிய சிவ

பபருமான்; திரிபுரம் தீக்கச் சீறிப் - முப்புரங்கதளயும் சுட்படரிக்கச் சினந்து;

சோங்கினன் என்ன, பதான்றிப் சோலிந்தனன் - பபாங்கி எழுந்ைான் என்னும்
கைாற்றமுதடயவனாய் விளங்கினான்
(11)

8945.
‘ைாருதி முதல்வர் ஆய வானரர் தமலவபராடும்.
வீர! நீ பெறி’ என்று விமட சகாடுத்தருளும் பவமல,
ஆரியன் கைல ோதம், அகத்தினும் புறத்தும் ஆக,
சீரிய சென்னி பெர்த்து, சென்றனன், தருைச் செல்வன்.

ைாருதி முதல்வர் ஆய வானரர் தமலவபராடும் - அனுமதன முைலாகக் பகாண்ட

வானரப் பதடத்ைதலவர்ககளாடும்; வீர! நீ பெறி என்று விமட சகாடுத்தருளும்
பவமல - வீரகன! நீ கபாருக்குச் பசல்வாயாக என்று (இராமன்) விதட
பகாடுத்ைருளிய பபாழுது; ஆரியன் கைல ோதம் அகத்தினும் புறத்தும் ஆக -
பபரிகயானாகிய இராமனின் பசந்ைாமதர மலர் கபான்ற திருவடிகதள அகத்தும்
புறத்தும் அதமய; சீரிய சென்னி பெர்த்து தருைச் செல்வன் சென்றனன் -
சிறப்புதடய ைன் ைதலயிற் பபாருந்ை தவத்துத் ைருமத்திற்குச் பசல்வம்
கபான்றவனாகிய இலக்குவன் (நிகும்பதலக்குச்) பசன்றான்.
ஆரியன் - பபரிகயான். கமல பாைம் - கமலம் கபான்ற திருவடிகள்.
அகத்திலும் - பநஞ்சகத்திலும், புறத்திலும் - புறத்தில் புலப்படும்படியாக நாவால்
வாழ்த்தியும் - என்றவாறு. திருவடிகதளச் சூடும் சீர்தமயால் சீரிய பசன்னி
என்றார். பசன்னி - ைதல. ைருமத்தின் பசல்வம் கபான்றவனாகலின்
இலக்குவதனத் ைருமச் பசல்வன் என்றார்.
(12)

8946. சோலங் சகாண்டல் அமனய பைனிப் புரவலன், சோருமி,

கண்ணீர்
நிலம் சகாண்டு ேடர நின்று, சநஞ்சு அழிவாமன, தம்பி
வலம் சகாண்டு, வயிர வல் வில் இடம் சகாண்டு,
வஞ்ென்பைபல,
ெலம் சகாண்டு, கடிது சென்றான், ‘தமல சகாண்டு
வருசவன்’ என்பற.
சோலங்சகாண்டல் அமனய பைனிப்புரவலன் - அழகிய கமகத்தைப் கபான்ற
கமனிதய உதடய இராமன்; சோருமி, கண்ணீர் நிலம் சகாண்டு ேடர நின்று -
(உள்ளம்) விம்மிக் கண்ணின் நீர் ஒழுகி நிலத்திற் படர்ந்து பசல்லும்படி நின்று;
சநஞ்சு அழிவாமன, தம்பி வலம் சகாண்டு - (பிரிவால்) மனம் கலங்குகின்றவதனத்
ைம்பி (இலக்குவன்) வலம் வந்து வணங்கி; வயிரவல்வில் இடம் சகாண்டு - (அவன்
ைந்ை) திண்தமயான வலிய வில்லிதனத் ைன் இடக்தகயில் பகாண்டு; வஞ்ென்
பைபல ெலம் சகாண்டு - வஞ்சதனத் திறமுதடயவனாகிய இந்திரசித்ைன் கமல்
சினங்பகாண்டு; தமல சகாண்டு வருவன் என்பற கடிது சென்றான் - அவனது
ைதலதயக் பகாண்டுவருகவன் என்று பசால்லி விதரந்து பசன்றான்.

(13)

8947. தான் பிரிகின்றிலாத தம்பி சவங் கடுப்பின் செல்வான்,

ஊன் பிரிகின்றிலாத உயிர் என, ைமறதபலாடும்
வான் சேரு பவள்வி காக்க; வளர்கின்ற ேருவ நாளில்
தான் பிரிந்து ஏகக் கண்ட தயரதன் தன்மன ஒத்தான்.

தான் பிரிகின்றிலாத தம்பி சவங்கடுப்பின் செல்வான் - ைன்னாற் பிரிந்துதறைல்

இயலாை (ைன்) ைம்பி இலக்குவன் மிக்க விதரவுடன் பசல்பவன்; ஊன்
பிரிகின்றிலாத உயிர் என ைமறதபலாடும் - உடம்பிதன விட்டுப் பிரிைலாற்றாை
உயிதரப் கபான்று மதறந்ை அளவில்; தான் வளர்கின்ற ேருவநாளில் -
இராமனாகிய ைான் வளர்ந்து வருகின்ற இளம் பருவத்திகல; வான் சேருபவள்வி
காக்க - (விசுவாமித்திரனது) உயர்ந்ை பபரிய கவள்விதயக் காத்ைற்பபாருட்டு;
பிரிந்து ஏகக்கண்ட தயரதன் தன்மன ஒத்தான் - பிரிந்து பசல்லுைதலக் கண்ணுற்ற
ைந்தை ையரைதன ஒத்துத் கைான்றினான்.

(14)
நிகும்பதலயில் வானரர் அரக்கர் கசதனனயக் காணுைல்
 கலி விருத்தம்

8948. பெனாேதிபய முதல் பெவகர்தாம்

ஆனார், நிமிர் சகாள்ளி சகாள் அங்மகயினார்,
கான் ஆர் சநறியும் ைமலயும் கழியப்
போனார்கள், நிகும்ேமல புக்கனரால்.

பெனாேதிபய முதல் பெவகர் தாம் ஆனார் - பதடத்ைதலவன் (நீலன்) முைலான

வானர வீரர்கள் ஆனார்; நிமிர் சகாள்ளி சகாள் அங்மகயினார் - நீண்டு எரியும்
தீக்பகாள்ளியிதனக் பகாண்ட அங்தகயினராய்; கான் ஆர் சநறியும் ைமலயும் கழியப்
போனார்கள் - காட்டிற் பபாருந்திய வழியும் மதலயும் கழிந்து பிற்பட (விதரந்து)
பசன்றார்கள்; நிகும்ேமல புக்கனரால் - நிகும்பதல என்னும் கவள்விக் களத்தில்
புகுந்ைார்கள்.

(15)

8949.
உண்டாயது ஓர் ஆல், உலகுள் ஒருவன்
சகாண்டான் உமறகின்றதுபோல் குலவி,
விண்தானும் விழுங்க விரிந்ததமனக்
கண்டார்-அவ் அரக்கர் கருங் கடமல.

உலகு ஒருவன் உள் சகாண்டான் - உலகங்கதள எல்லாம் ஒப்பற்ற திருமால் ைன்

திருவுந்தியுள் அடக்கி; உமறகின்றது போல் ஓர் ஆல் உண்டாயது - (ைான்) ைங்கி
இருப்பது கபான்ற (இதலகதளக் பகாண்ட) ஓர் ஆலமரம் அங்கு உளைாயது; அவ்
அரக்கர் கருங்கடல் குலவி - (அங்கு) அந்ை அரக்கர் கசதனயாகிய கரிய கடல் விளங்கி
நிற்க; விண்தானும் விழுங்க விரிந்தமனக் கண்டார் - விண்ணின் பரப்பும் ைன்னுள்
அடங்குமாறு விரிந்து பரந்திருப்பைதனக் (வானரர்) கண்டார்.

ஊழிக்காலத்தில் உலகங்கதளபயல்லாம் ைன் வயிற்றுள் அடக்கிக் காத்து

பபருங்கடல் நடுவணகைார் ஆலிதலயின் மீது பபருமாள் பள்ளி பகாண்டிருப்பார்
என்பது புராணம். அத்ைகு ஆலிதல கபான்ற ஆலிதலகதளத் ைன்னிடத்துக்
பகாண்டைாய் விண்தண அளாவி அைன் பரப்பிதன உட்பகாண்டைாய் அரக்கர்
கசதன ைன் அடியிடத்துக் குலவி இருப்பைாய் நின்றபைாரு பபரும்
ஆலவிருட்சத்தை வானரர் கண்டனர் என்பைாம். இச்பசய்யுள் வந்ை “கண்டார்”
எனும் பயனிதலதயப் பின்வரும் பசய்யுட்கள் நான்கிலும் உள்ள,
“ஓர்பான்தமயதை’ ஓர் ஆயிரம் கயாசதன உள்ளைதன’ ‘சுற்று ஆயிரம் ஊடு
சுலாயைதன’ ‘கடல் கபால்வகைார் பான்தமயதை’ என வரும் பசயப்படு
பபாருகளாடும் கூட்டி முடிக்க.
(16)
8950. பநமிப் சேயர் யூகம் நிமரத்து, சநடுஞ்
பெைத்தது நின்றது, தீவிமனபயான்
ஓைத்து அனல் சவவ் வடமவக்கு உடபன
ோைக் கடல் நின்றது ஓர் ோன்மையமத.

தீவிமனபயான் ஓைத்து அனல் - பகாடுவிதனயாளனாகிய இந்திரசித்ைனுதடய

கவள்வித்தீயிதன; பநமிப்சேயர் யூகம் நிமரத்து - சக்கர வியூகம் என்னும்
பபயருதடய அணி பபற வகுத்து; சநடுஞ்பெைத்து நின்றது - (சூழ்ந்து) நீண்ட
பாதுகாப்புதடயைாய் நின்றைாகிய (அரக்கர்) கசதன; சவவ் வடமவக்கு உடபன -
பவம்தம மிக்க வடதவத் தீதயத் ைன்னுட்பகாண்டு; ோைக்கடல் நின்றது ஓர்
ோன்மையமத - பரவிய அக்கடல் நின்றகைார் ைன்தம உதடயைதன (வானர வீரர்
கண்டார்)
(17)

8951.
கார் ஆயனி காய் கரி, பதர், ேரிைா,
தார் ஆயிர பகாடி தழீஇயதுதான்,
நீர் ஆழிசயாடு ஆழி நீறீஇயதுபோல்,
ஓர் ஆயிரம் பயாெமன உள்ளதமன,

கார் ஆயின காய்கரி - கரிய கமகத்தை ஒத்ை பவகுளுந் ைன்தமயிதன உதடய

யாதன; பதர், பிரைா, தார்ஆயிர பகாடி தழீஇயது தான் - கைர், குதிதர, காலாள்
ஆகிய ஆயிரங்ககாடி கசதனகதளத் ைன்பாற் பகாண்டைாய்; நீர் ஆழிபயாடு ஆழி நீறீ
இயது போல் - நீர்த்ைன்தமயைாகிய கடகலாடு (கவபறாரு) கடதல நிறுத்தியது
கபான்று; ஓர் ஆயிரம் பயாெமன உள்ளதமன - ஓராயிரம் கயாசதன தூரம்
பரவியுள்ளைதன (வானர வீரர் கண்டார்).
(18)

8952.
சோன்-பதர், ேரிைா, கரிைா, சோரு தார்
எற்பற? ேமட வீரமர எண்ணிலைால்!
உற்று ஏவிய யூகம் உபலாகமுமடச்
சுற்று ஆயிரம் ஊடு சுலாயதமன.

சோன் பதர்,ேரிைா, கரிைா சோருதார் எற்பற? -பபான் மயமான கைர், குதிதர,

யாதனயுடன் கூடிய பபாருைல் பைாழிதல உதடய தூசிப்பதட எவ்வளவினது?
ேமட வீரமர எண்ணிலைால் - கசதன வீரர்கதள (அளவிட்டு) எண்ணுைற்கு
இயலாைவராகனாம்! உற்று ஏவிய யூகம் உபலாகமுமடச் - பபாருந்தி ஏவப்பட்ட
கசதன அணிகள் உலகங்கள் ஒரு

கசரவந்து; சுற்று ஆயிரம் ஊடு சுலாயதமன - சுற்றினாற் கபான்ற

ஆயிரக்கணக்கினவாக வரிதசகள் இதடயிதடகய சுற்றி நிற்பைதன (வானர வீரர்
கண்டார்).

(19)

8953. வண்ணக் கரு பைனியின்பைல் ைமழ வாழ்

விண்மணத் சதாடு செம் ையிர் வீசுதலால்,
அண்ணல் கரியான் அனலம்பு அட, சவம்
ேண்மணக் கடல் போல்வது ஓர் ோன்மையமத.

வண்ணக் கருபைனியின் பைல் - (அரக்கர்களின்) கருநிறம் வாய்ந்ை உடம்பின்கமல்;

ைமழவாழ் விண்மணத் சதாடு செம்ையிர் வீசுதலால் - கமகம் வாழ்கின்ற
ஆகாயத்தைத் பைாடும் அளவில் (உள்ள) பசம்மயிர்கள் (ஒளிதய) வீசுைலால்;
அண்ணல் கரியான் அனல் அம்பு ேட - கரிய திருகமனிதய உதடய பபரிகயானாகிய
இராமனது தீக்கதண சுட்டு பவதுப்புைலால்; சவம்ேண்மணக் கடல் போல்வபதார்
ோன்மையமத - பவம்தமயுற்ற நீர்த்திரதளக் பகாண்ட (கருங்) கடதலபயாத்து
விளங்கும் ைன்தமயினைாகிய (நிகும்பதல என்னும்) அைதன (வானரவீரர் கண்டார்).

(20)

8954. வழங்கா நிமல நாண் ஒலி, வானில் வரும்

ேழங் கார்முகம் ஒத்த; ேமணக் குலமும்
தழங்கா, கடல் வாழ்வனபோல், தமக ொல்
முழங்கா, முகில் ஒத்தன, ைா முரபெ.

சிமல நாண் ஒலி வழங்கா - (அரக்கர்கள் தகயிற் பகாண்ட) விற்கள்,

நாபணாலிதய பவளிப்படுத்ைாைனவாய்; வானில் வரும் ேழங்கார் முகம் ஒத்த -
கமகத்தினிடத்கை கைான்றும் பதழய இந்திரவில்தல ஒத்ைன; ேண்மணக் குலமும்
கடல் வாழ்வனபோல் தழங்கா - (அவர்களுதடய) வாத்தியத் பைாகுதிகளும்
கடலில் வாழ்வனவற்தறபயாத்து முழங்காமலிருந்ைன; தமகொல் ைாமுரபெ
முழங்கா முகில் ஒத்தன - ைகுதி வாய்ந்ை பபரிய முரசங்களும் இடி முழக்கஞ்
பசய்யாை கமகத்தை ஒத்ைன.

(21)

8955. வலியான இராகவன் வாய்சைாழியால்

ெலியாத சநடுீ்ங் கடல்தான் எனலாய்
ஒலியாது உறு பெமனமய உற்று, ஒரு நாள்
சைலியாதவர் ஆர்த்தனர், விண் கிழிய.
ஒருநாள் சைலியாதவர் - ஒரு காலத்தும் ைளர்ச்சியுறாைவராகிய வானர வீரர்கள்;
வலியான இராகவன் வாய் சைாழியால் - வலிதம மிக்கவனான இராமனின்
ஆதணயினால்; ெலியாத சநடுங்கடல் தான் எனலாய் - அதசயாது ஒலியடங்கிய
பபரிய கடல் என்னும் படியாக; ஒலியாது உறு பெமனமய உற்று விண் கிழிய
ஆர்த்தனர் - ஆர்ப்பரவஞ் பசய்யாது பபாருந்தி இருந்ை அரக்கர் கசதனதய
அதடந்து வான் முகடு கிழியும் படியாகப் கபராரவாரம் பசய்ைனர்.

(22)

அரக்கர் கசதனயுடன் வானரர் பபாருைல்

8956. ஆர்த்தார் எதிர், ஆர்த்த, அரக்கர் குலம்;
போர்த் தார் முரெங்கள் புமடத்த; புகத்
தூர்த்தார் இவர், கற் ேமட; சூல் முகிலின்
நீர்த் தாமரயின், அம்பு அவர் நீட்டினரால்.

ஆர்த்தார் எதிர் அரக்கர் குலம் ஆர்த்த - ஆரவாரித்ைவராகிய வானர வீரர்கட்கு

எதிராக அரக்கர் குலம் ஆரவாரித்ைன; தார்போர் முரெங்கள் புமடத்த - மாதல
சூட்டப்பட்ட கபார் முரசங்கள் (குணில் பகாண்டு) முழக்கப்பட்டன; இவர், புக,
கற்ேமட தூர்த்தார் - (வானர வீரர்களாகிய) இவர்கள் (பதகவர் கசதனகமற்)
புகுமாறு கல்லாகிய பதடக்கலங்கதள (ச்பசாரிந்து) நிரப்பினார்கள்; அவர், சூல்
முகிலின் நீர்த்தாமரயின் அம்பு நீட்டினரால் - (அரக்கராகிய) அவர்கள் கருக்பகாண்ட
கமகத்தினின்றும் பபாழியும் நீர்த்ைாதரகதளபயாப்ப அம்புகதளச்
பசலுத்தினார்கள்.
(23)

8957. மின்னும் ேமட வீெலின், சவம் ேமடபைல்

ேன்னும் கவி பெமன ேடிந்துளதால்-
துன்னும் துமற நீர் நிமற வாவி சதாடர்ந்து
அன்னங்கள் ேடிந்தனவாம் எனலாய்.

துன்னும் துமறநீர் நிமறவாவி சதாடர்ந்து - (பலரும்) பநருங்கிச் பசன்று படியும்

துதறகதள உதடய நீர்நிதறந்ை ைடாகத்தின் கமல்; அன்னங்கள் ேடிந்தனவாம்
எனலாய் - அன்னப் பதறவகள் பைாடர்ந்து படிந்ைன என்னும்படி; மின்னும் ேமட
வீெலின் சவம்ேமட பைல் - ஒளிவீசும் பதடக்கலங்கதள வீசலினால்
(அவ்) வரக்கர்களது பகாடுதமமிக்க மிக்க கசதனயின் கமல்; ேன்னும்
கவிபெமன ேடிந்துளதால் - (வீரத்ைாற்) பாராட்டி உதரக்கப்படும் வானர கசதன
கமற்பசன்று ைாக்கியது.
(24)

8958. வில்லும், ைழுவும், எழுவும், மிடபலார்,

ேல்லும், தமலயும். உடலும், ேடியில்
செல்லும்ேடி சிந்தின, சென்றனவால்-
கல்லும் ைரமும் கரமும் கதுவ.

கல்லும் ைரமும் கரமும் கதுவ - (வானரர் வீசிய) கல்லும், மரமும், (அவர்ைம்)

தகயும் பற்றித் ைாக்கியைனால்; மிடபலார் வில்லும் ைழுவும் எழுவும் - வலிதம
வாய்ந்ைவரான அரக்கருதடய வில்லும் மழுவும், எழுவும்; ேல்லும், தமலயும்,
உடலும் ேடியில் செல்லும்ேடி சிந்தின சென்றனவால் - பல்லும், ைதலயும், உடலும்
பூமியிற் பசல்லும்படி சிதைந்து பசன்றன.

(25)

8959. வாலும், தமலயும், உடலும், வயிறும்,

காலும், கரமும், தமர கண்டனவால்-
பகாலும், ைழுவும். எழுவும், சகாழுவும்,
பவலும், கமணயும், வமளயும் விசிற.

பகாலும், ைழுவும், எழுவும் சகாழுவும், பவலும், கமணயும் வமளயும் விசிற

- (அரக்கர்கள்) ைண்டங்கதளயும், மழுப்பதடகதளயும், எழுக்கதளயும்
பகாழுக்கதளயும், கவல்கதளயும், அம்புகதளயும், வதளகதளயும் (வானரர் கமல்)
எறிைலால்; வாலும், தமலயும், உடலும், வயிறும், காலும், கரமும், தமர கண்டனவால் -
(அவற்றின்) வாலும், ைதலயும், உடலும், வயிறும், காலும், தகயும் (அறுபட்டு)
ைதரயில் வீழ்ந்ைன.

(26)
உடகன கவள்விதயச் சிதைக்குமாறு வீடணன் இலக்குவனுக்கு உதரத்ைல்
8960. சவன்றிச் சிமல வீரமன, வீடணன், ‘நீ
நின்று இக் கமட தாழுதல் நீதியபதா?
சென்று, இக்கடி பவள்வி சிமதத்திமலபயல்,
என்று, இக் கடல் சவல்குதும் யாம்?’ எனலும்,
வீடணன் சவன்றிச் சிமல வீரமன - வீடணன், பவற்றி மிக்க வில்வீரனாகிய
இலக்குவதன (கநாக்கி); நீ இக்கமட நின்று தாழுதல் நீதியபதா? - நீ இவ்விடத்து
(இந்திரசித்ைன் கவள்விதயச் சிதைக்காது) நின்று காலந்ைாழ்த்துைல் முதறயாகுமா?
இக்கடி பவள்வி சென்று சிமதத்திமலபயல் - இந்ைக் காவல் மிக்க கவள்விதய
கமற்பசன்று சிதைத்து அழிக்காமல் விடுவாயாயின்; இக்கடல் யாம் என்று
சவல்லதும்? எனலும் - (அரக்கர் கசதனயாகிய) இக்கடதல நாம் எக்காலத்தில்
பவல்ல வல்கலாம்? எனக் கூறிய அளவில்.

(27)

கைவர் முைலிகயாரும் வியந்து காண இலக்குவன் அரக்கர்

கசதனதய அழித்ைல்
8961. பதவாசுரரும். திமெ நான்முகனும்,
மூவா முதல் ஈெனும், மூஉலகின்
பகா ஆகிய சகாற்றவனும், முதபலார்
பைவாதவர் இல்மல, விசும்பு உமறபவார்.*

பதவாசுரரும் திமெ நான்முகனும் - கைவர்களும், அசுரர்களும் திதசக்கு

ஒருமுகமாக நாற்றிதசகளிலும் முகமுதடய பிரம கைவனும்; மூவாமுதல் ஈெனும் -
(காலக் கட்டினுள் அடங்காை) மூத்ைல் இல்லாை ஈசனும்; மூவுலகின்பகா ஆகிய
சகாற்றவனும் - மூவுலகின் ைதலவனாகிய இந்திரனும்; முதபலார், விசும்பு
உமறபவார் பைவாதார் இல்மல - முைலாக வானுதறயும் கைவர்களில் (அங்கு)
விரும்பிவந்து கசராைவர் யாருமில்தல.
(28)

8962. ேல்லார் ேமட நின்றது; ேல் அணியால்,

ேல் ஆர் ேமட நின்றது; ேல் பிமற சவண்
ேல்லார் ேமட நின்றது; ேல்லியம் உம்-
ேல் ஆர் ேமட நின்றது-ேல் ேமடபய.*

ேல்ேமடபய ேல்லார் ேமட நின்றது - பலவதகப்பட்ட (அரக்கர்) கசதனகளுள் (வீரர்)

பலராற் பசலுத்ைப்படும் கைர்ப்பதட நின்றது; ேல்அணியால் ேல் ஆர் ேமட நின்றது -
பல வரிதசயால் பபாருந்திய குதிதரப் பதட நின்றது; ேல்பிமற சவண் ேல்லார் ேமட
நின்றது - பலபிதற கபாலும் பவண்தமயான (ககாதரப்) பற்கதள உதடய
அரக்கர் கசதனயாகிய காலாட்
பதட நின்றது; ேல்லியம் உம்ேல் ஆர் ேமட நின்றது - பல வாத்தியங்களுடகன
யாதனகள் நிரம்பிய பதட நின்றது
இந்திரசித்தின் நால்வதகப் பதடகளும் அவ்கவள்விக் களத்தைக் காத்து
நின்றதம கூறப்பபற்றது. முைலடியில் பல்லார் பதட என்றது கைர்ப்பதடதய.
இரண்டாம் அடியில் வரும் ‘பல்லார் பதட’ என்றது. ‘பல்லணி’ எனக்
குறித்ைதமயால் குதிதரப் பதடயாயிற்று. மூன்றாம் அடியில் ‘பிதற பவண்
பல்லார்’ எனக் குறித்ைதமயால் காலாட் பதடயாயிற்று. நான்காம் அடியில் ‘உம்பல்
ஆர்பதட’ என்றதமயால் யாதனப்பதட கூறியைாயிற்று. இங்ஙனம் நால்வதகப்
பதடயும் காத்து நின்ற களத்தில் இலக்குவன் கபாராற்றப் புறப்பட்டான் என்க.
பல்அணி - பலவரிதச. இச்பசய்யுள் ‘யமகம்’ என்னும் பசால்லணியும்,
பசாற்பபாருட்பின்வரு நிதலயணியும் ைழுவி அதமந்துள்ளது.

(29)

8963. அக் காமல, இலக்குவன், அப் ேமடயுள்

புக்கான், அயில் அம்பு சோழிந்தனனால்;
உக்கார் அவ் அரக்கர்தம் ஊர் ஒழிய,
புக்கார், நைனார் உமற சதன் புலபை.

அக்காமல இலக்குவன் அப்ேமடயுள் புக்கான் - அப்பபாழுது இலக்குவன் அந்ை

(அரக்கர்) கசதனயுட் புகுந்ைான்; அயில் அம்பு சோழிந்தனனால் - கூரிய
முதனயிதன உதடய அம்புகதள (மதழகபால்) மிகுதியாகச் பசாரிந்ைான்;
உக்கார் அவ் அரக்கர தம்ஊர் ஒழிய - (அைனால் உடம்பு)
சிதைந்பைாழிந்ைவர்களாகிய அவ்வரக்கர்கள் ைமது ஊராகிய இலங்தகதய விட்டு;
நைனார் உமற சதன்புலபை புக்கார் - இயமன் உதறயும் பைன் திதசக் கண்ணைாகிய
உலகிதன அதடந்ைார்கள்.
(30)

8964. பதறா ைா ைால் கரி, பதர், ேரிைா

நூறாயிர பகாடியின் நூழில்ேட,
பெறு ஆர் குருதிக் கடலில், திடராய்க்
கூறு ஆய் உக, ஆவி குமறத்தனனால்.

பதறா ைதைால் கரிபதர் ேரிைா - பைளியாை மைச் பசருக்குதடய பபரிய யாதன கைர்,
குதிதர ஆகிய கசதனகள்; நூறாயிர பகாடியின் நூழில் ேட - நூறாயிரங்ககாடி என்னும்
பைாதகயினவாய்க் பகான்று குவிக்கப்படவும்; பெறு ஆர் குருதிக் கடலில் திடராய்க் -
கசறாகப் பபாருந்திய இரத்ைக் கடலிகல

(இதடயிதடகய அதமந்ை) தீவிதனப் கபான்று; கூறு ஆய் உக ஆவி

குமறத்தனனால் - கூறுபட்டு விழவும், (அரக்கர் கசதனயின்) உயிதரப் கபாக்கினான்
(இலக்குவன்)

கடலில் திடர் என்றது, கடலின் இதடகய காணப்படும் சிறிய தீவுகதள,

‘திடலிதடச் பசய்ை ககாயில் திருவிராகமச் சுரத்தை’ (4-6153) என்பது அப்பர்
கைவாரம்.
 (31)

8965. வாைக் கரிதான் அழி வார் குழி, வன்

தீ சைாய்த்த அரக்கர்கள் செம் ையிரின்
தாைத் தமல உக்க, தழங்கு எரியின்
ஓைத்மத நிகர்த்த; உலப்பு இலவால்.

வாைக் கரிதான் அழிவார் குழி - அழகிய யாதனயின் கால்களால் மிதிக்கப்பட்டுச்

சிதைந்ை (ைதரயிடத்கை உண்டாகிய) நீண்ட குழியிடத்கை; வன் தீ சைாய்த்த
செம்ையிரின் - வலிய தீச்சுடர்க் கற்தறகள் பநருங்கினாற் கபான்ற
பசந்நிறமயிரிதனக் பகாண்ட; அரக்கர்கள் தாைத் தமலஉக்க - அரக்கருதடய
மாதலயணிந்ை ைதலகள் சிைறி விழுந்ைதவ; தழங்கு எரியின் ஓைத்மத நிகர்த்த
உலப்பு இலவால் - ஒளி விட்படாழியும் யாக குண்டத்தின் தீதய ஒப்பன
எண்ணில்லாைன உளவாயின.
(32)

8966. சிமலயின் கமணயூடு திறந்தன, திண்

சகாமல சவங் களி ைால் கரி செம் புனல் சகாண்டு,
உமலவு இன்று கிடந்தன, ஒத்தனவால்,
ைமலயும் சுமனயும், வயிறும் உடலும்.

திண் சகாமல சவங்களி ைால் கரி - திண்தமயிதனயும் பகால்லுந் பைாழிதலயும்,

பவகுளிதயயும் மைச் பசருக்தகயும் உதடய பபரிய யாதனகள்; சிமலயின்
கமணயூடு வயிறும் உடலும் திறந்தன - (இலக்குவனது) வில்லினின்றும்
பவளிப்படும் அம்புகளால் வயிற்றிலும் உடலிலும் இதடயிதடகய
பிளக்கப்பட்டனவாய்; செம்புனல் சகாண்டு உமலவு இன்று கிடந்தன - பசந்நிறமான
குருதிப் புனதலக் பகாண்டு உயிர் கபாகாது கிடந்ைதவ; ைமலயும் சுமனயும்
ஒத்தனவால் - மதலதயயும் (அைன்கண் உள்ள) சுதனதயயும் ஒத்துத் கைான்றின.
(33)

8967. வில் சதாத்திய சவங் கமண, எண்கின் வியன்

ேல் சதாத்தியபோல் ேடியப் ேலவும்,
முற்றச் சுடர் மின்மினி சைாய்த்துள வன்
புற்று ஒத்த-முடித் தமல பூழியன.

வில் சதாத்திய சவங்கமண ேலவும் - (இலக்குவனது) வில்லினின்று

(பவளிப்பட்டுத்) பைாடர்ந்ை அம்புகள் பலவும்; எண்கின் வியன்ேல் சதாத்திய போல்
ேடிய - கரடியின் பபரிய பற்கள் பகௌவிப் பற்றினாற் கபான்று தைத்து ஊன்ற;
பூழியன முடித்தமல - புழுதியிற் கிடப்பனவாகிய முடியணிந் ைதலகள்;
சுடர்மின்மினி முற்ற சைாய்த்துள புற்று ஒத்த - ஒளியிதன உதடய மின்மினிப்
பூச்சிகள் முழுவதும் பமாய்த்துள்ள வலிய புற்றுக்கதள ஒத்ைன.
(34)

8968. ேடு ைாரி சநடுங் கமண ோய்தலினால்,

விடும் ஆறு உதிரப் புனல் வீழ்வனவால்,
தடுைாறு சநடுங் சகாடி, தாழ் கடல்வாய்
சநடு ைா முகில் வீழ்வ நிகர்த்தனவால்.

ேடுைாரி சநடுங்கமண ோய்தலினால் - பபய்கின்ற மதழயிதனப் கபான்று நீண்ட

அம்புகள் (உடம்பிற்) பாய்ைலினால்; விடும் உதிரப் புனல் ஆறும் வீழ்வனவால் -
பவளிப்பட்டுப் பபருகிய குருதி நீர் ஆற்றிதனபயாத்து (ச்பசன்று கடலில்)
வீழ்வனவாயின; தடுைாறு சநடுங்சகாடி - தாழ் கடல்வாய் - (அரக்கர்
கசதனயினின்றும்) ைளர்ந்து வீழும் நீண்ட பகாடிகள் ஆழமான கடலிகல; சநடுைா
முகில் வீழ்வ நிகர்த்தனவால் - நீண்ட பபரிய கமகங்கள் (படிந்து) வீழ்வனவற்தற
ஒத்ைன.
(35)

8969. மின் ஆர் கமண தாள் அற வீெ, விழுந்து,

அன்னார் உதிரத்துள் அழுந்துதலால்,
ஒன்னார் முழு சவண் குமட ஒத்தனவால்,
செந் நாகம் விழுங்கிய திங்களிமன.

ஒன்னார் முழுசவண்குமட - பதகவராகிய அரக்கருதடய முழுதம வாய்ந்ை

பவண்குதடகள்; மின் ஆர் கமண வீெ தாள் அற விழுந்து - (இலக்குவன் ஏவிய) ஒளி
மிக்க அம்புகள் துணித்ைலால்
காம்பு அறுபட்டு விழுந்து; அன்னார் உதிரத்துள் அழுந்துதலால் - அவ்வரக்கரது
இரத்ை பவள்ளத்துள் அழுந்துைலால்; செந்நாகம் விழுங்கிய திங்களிமன
ஒத்தனவால் - பசந்நிறப் பாம்பினால் விழுங்கப்பட்ட சந்திரதன ஒத்ைன.

(36)

8970. சகாடு நீள் கரி, மகசயாடு தாள் குமறய,

ேடு நீள் குருதிப் ேடர்கின்றனவால்,
அடு நீள் உயிர் இன்மையின் ஆழ்கிலவால்,
சநடு நீரின் இடங்கர் நிகர்த்தனவால்.
 சகாடுநீள் கரி, மகசயாடு தாள் குமறய - பகாடிய யாதனகள் நீண்ட
துதிக்தகயுடன் கால்களும் அறுபட்டதமயால்; ேடுநீள் குருதிப்
ேடர்கின்றனவால் - அங்கு உண்டாகிய நீண்ட குருதி பவள்ளத்தில் பசல்வன்;
அடுநீள் உயிர் இன்மையின் ஆழ்கிலவால் - (பதகவதர) அடுைற்குரிய ஆற்றல் மிக்க
உயிர் இல்லாதமயால் (அக்குருதி பவள்ளத்தில்) ஆழாைனவாயின; சநடுநீரின்
இடங்கர நிகர்த்தனவால் - (அதவ) கடலிடத்கை உள்ள இடங்கர் என்னும்
முைதலதய ஒத்துத் கைான்றின.

(37)

8971. கரி உண்ட களத்திமட உற்றன, கார்

நரி உண்டி உகப்ேன நட்டனவால்;
இரியுண்டவர் இன் இயம் இட்டிடலால்,
ைரியுண்ட உடற் சோமற ைானினவால்.

கரி உண்ட களத்திமட உற்றன கார் நரி - யாதனகதளத் ைன்பாற் பகாண்ட

கபார்க்களத்தின் கண்கன புகுந்ைனவாகிய கரிய நரிகள்; உண்டி உகப்ேன நட்டனவால்
- உணதவ விரும்பின வாய்த் ைங்கின; இரியுண்டவர் இன் இயம் இட்டிடலால் - நிதல
பகட்டு ஓடிய அரக்கர்களின் இனிய பதறகள்; ைரியுண்ட உடற் சோமற
ைானினவால் - (அவர்களால்) விடப்பட்டதமயால் இறந்ை உடற்பபாதறதய
ஒத்ைன.
(38)

8972. வாயில் கனல் சவங் கடு வாளிஇனம்

ோய, ேருைக் குலம் பவவனவால்,
பவய் உற்ற சநடுங் கிரி மீ சவயில் ஆம்
தீ உற்றன ஒத்த-சினக் கரிபய.
வாயில் கனல் சவங்கடு வாளி இனம் ோய - முதனயின் கண்கண தீயிதனயும்,
பகாடிய நஞ்சிதனயும் பகாண்ட அம்பின் பைாகுதிகள் பாய்ந்து தைத்ைலால்;
ேருைக்குலம் பவவனவால் சினக்கரிபய - ைம் கமலுள்ள கழுத்து பமத்தை
முைலியவற்றின் பைாகுதிகள் எரிந்து கவகும் நிதலயிலுள்ளனவாகிய பவகுளி மிக்க
யாதனகள்; பவய் உற்ற சநடுங்கரி மீ - மூங்கில் அடர்ந்துள்ள பநடிய மதலகள் மீது;
சவயில் ஆம் தீ உற்றன ஒத்த - பவவ்விய பநருப்புப் பற்றி எரிவனவற்தற ஒத்ைன.

(39)

8973. அமல பவமல அரக்கமர, எண்கின் உகிர்,

தமலபைல் முடிமயத் தமர தள்ளுதலால்,
ைமலபைல் உயர் புற்றிமன, வள் உகிரால்,
நிமல பேர, ைறிப்ே நிகர்த்தனவால்.
 அமலபவமல அரக்கமர எண்கின் உகிர் - அதலகதள உதடய கடல் கபான்ற
அரக்கதர (வானர கசதனயிலுள்ள) கரடிகள் ைம் நகங்களால்; தமரபைல் முடிமயத்
தவிர தள்ளுதலால் - (அவர் ைம்) ைதல மீதுள்ள மணி முடியிதனப் (பபயர்த்து)
ைதரயில் ைள்ளுைலால்; ைமலபைல் உயர் புற்றிமன வள்உகிரால் - மதல மீது உயர்ந்து
வளர்ந்துள்ள புற்றிதனக் கூரிய நகங்களால்; நிமல பேர ைறிப்ே நிகர்த்தனவால் -
நிதல பபயரும் படி பபயர்த்துத் ைள்ளுவனவற்தற ஒத்ைன.

(40)

8974. ைா வாளிகள் ைா ைமழபோல் வரலால்,

ைா ஆளிகள் போர் சதறு ைா ைறபவார்,
ைா ஆளிகள் வன் தமலயின்தமல வாம்
ைா ஆளிகபளாடு ைறிந்தனரால்.

ைாவாளிகள் ைா ைமழபோல் வரலால் - (இலக்குவனது) பபருதம வாய்ந்ை அம்புகள்

பபரும் மதழதயப் கபான்று (மிக்கு) வந்ைதமயால்; ைா ஆளிகள் போர் சதறு
ைா ைறபவார் - பபரிய சிங்கங்கதளப் கபாரில் பவல்லவல்ல மாவீரர்களாகிய
அரக்கர்களும்; ைா ஆளிகள் - (யாதன, குதிதர என்னும்) விலங்குகதள (ப்கபாரில்)
ஆளும் வீரர்களும்; வன்தமலயின் தமலவாழ் - (ைமது) வலிய ைதலயிடத்கை
(அணியப் பபற்றுள்ள மலர்களிடத்தில் உள்ளவாம்); ைா ஆளிகபளாடு ைறிந்தனரால் -
கரிய வண்டுககளாடும் இறந்துபட்டனர்.
மடக்கு என்னும் பசால்லணி வந்ை பசய்யுள்.

(41)

8975. அங்கம் கிழியத் துணி ேட்டதனால்,

அங்கு அங்கு, இழிகுற்ற அைர்த் தமலவர்,
அம் கங்கு இழி செம்புனல் ேம்ே, அமலந்து,
அம் கங்கள் நிரம்பி அலம்பியதால்.

அங்கு அங்கு இழிகுற்ற அைர்த் தமலவர் - அங்கங்கக கைால்வியுற்ற

கபார்ப்பதடத்ைதலவர்களுதடய; அங்கம் கிழியத் துணி ேட்டதனால் - உடம்புகள்
கிழிய பவட்டப்பட்டைனால்; இழிசெம்புனல் ேம்ேஅம் கங்குஅமலந்து - வீழ்கின்ற
குருதி நீர் கமபலழ அழகிய பருந்து (அவ்பவள்ளத்தில்) அதலைலுற்று; அங்கங்கள்
நிரம்பி அலம்பியதால் - ைன் உடலுறுப்புக்கள் முழுவதும் நிரம்பிக் கழுவப் பபற்றது.

(42)

8976. வன் தாமனமய, வார் கமண ைாரியினால்,

முன், தாமத, ஓர் பதர்சகாடு, சைாய் ேல பதர்ப்
பின்றா எதிர் தானவர் பேர் அணிமயக்
சகான்றான் என, எய்து குமறத்தனனால்.

தாமத முன் ஓர் பதர்சகாடு சைாய் ேலபதர்ப் - ைன் ைந்தையாகிய ையரைன்

முன்பபாருகால் ஒகர கைரிதனக் பகாண்டு (ைன்தன) பநருங்கிய பல கைர்களுடன்;
பின்றா எதிர் தானவர் பேர் அணிமய - (கபாரிற்) பின்னிடாது எதிர்த்து நின்ற அசுரர்
பபருஞ் கசதனதய; சகான்றான் என வன்தாமனமய - பகான்றவதனப் கபான்று
(இலக்குவனும் ைான் ஒருவனாககவ நின்று) வலிய அரக்கர் கசதனதய;
வார்கமண ைாரியினால் எய்து குமறத்தனனால் - நீண்ட அம்பு மதழயினால் எய்து
அழித்ைான்.

(43)

இந்திர சித்ைன் யாகம் சிதைைல்

பவறு

8977. ைமலகளும், ைமழகளும், வான மீன்களும்,

அமலய சவங் கால் சோர, அழிந்த ஆம் என,
உமல சகாள் சவங் கனல் சோதி ஓைம் உற்றலால்,
தமலகளும் உடல்களும் ெரமும் தாவுவ.
அமலய சவங்கால் சோர - (யாவும் நிதல பபயர்ந்து) அதலயுமாறு
(ஊழிக்காலத்துக்) கடுங்காற்று வீசித்ைாக்குைலால்; ைமலகளும், ைமழகளும், வான
மீன்களும் அழிந்த ஆம் என - மதலகளும், கமகங்களும், விண்மீன்களும் அழிந்து
வீழ்ந்ைன என்னும்படி; தாவுவ ெரமும், தமலகளும் உடல்களும் - ைாவிப்
படர்வனவாகிய அம்புகளும் (அவற்றால் எய்யப்பட்ட அரக்கர்களின்) ைதலகளும்
உடல்களும்; உமலசகாள் சவங்கனல் சோதி ஓைம் உற்றவால் - உதலக்களத்தின்
இயல்பிதனக் பகாண்ட பவம்தம மிக்க தீ நிதறந்ை ஓம குண்டத்தில் வீழ்ந்ைன.
(44)

8978. வாரணம் அமனயவன் துணிப்ே, வான் ேடர்

தார் அணி முடிப் சேருந் தமலகள் தாக்கலால்,
ஆரண ைந்திரம் அமைய ஓதிய
பூரண ைணிக் குடம் உமடந்து போயதால்.

வாரணம் அமனயவன் துணிப்ே வான் ேடர் - யாதனதய ஒத்ைனவாகிய

இலக்குவன் (அம்பினால்) துண்டித்துத் ைள்ள விசும்பினின்றும் வீழும்; தார்
அணி முடிப்சேருந் தமலகள் தாக்கலால் - மாதலயிதனயுதடய முடி அணிந்ை
ைதலகள் கமாதித் ைாக்குவைனால்; ஆரண ைந்திரம் அமைய ஓதிய - கவை
மந்திரங்கதளப் பபாருந்ை ஓதி; பூரண ைணிக்குடம் உமடந்து போயதால் - (நீர்
நிதறந்து, யாக கவதிதகயில்) அதமக்கப்பட்ட மணிகள் பபாருந்திய நிதற குடம்
உதடந்து கபாயிற்று.

(45)

8979. தாறு சகாள் ைதகரி சுைந்து, தாைமர

சீறிய முகத் தமல உருட்டி, செந் நிறத்து
ஊறுகள் சொரிந்த பேர் உதிரத்து ஓங்கு அமல
யாறுகள் எழுங் கனல் அவியச் சென்றவால்.

செந்நிறத்து ஊறுகள் சொரிந்த பேர் உதிரத்து - பசந்நிறத்திதன உதடய (வடுப்பட்ட)

புண்களிலிருந்து சுரந்து பபருகிய குருதியினாலாகிய; ஓங்கு அமல யாறுகள் -
உயர்ந்து எழும் அதலகதள உதடய ஆறுகள்; தாறு சகாள் ைதகரி சுைந்து -
அங்குசத்ைாற் பசலுத்ைப் படுைதல உதடய மையாதனகதளச் சுமந்துபகாண்டு;
தாைமர சீறிய முகத்தமல உருட்டி - பசந்ைாமதரப் பூவிதனச் சினந்ை (பசங்கண்கதள
உதடய) முகத்கைாடு பபாருந்திய (வீரர்களின்) ைதலகதள உருட்டி; எழுங்கனல்
அவியச்

சென்றவால் - (ஓமகுண்டத்தில்) எழுந்து எரியும் கவள்வித்தீ அவியும்படி பசன்று

பாய்ந்ைன.
(46)

8980. சதரி கமண விசும்பிமடச் சுைந்து, செம் ையிர்

வரி கழல் அரக்கர்தம் தடக் மக வாசளாடும்
உரும் என வீழ்தலின், அனலிக்கு ஓக்கிய
எருமைகள் ைறிந்தன; ைறியும் ஈர்ந்தவால்.

சதரிகமண விசும்பிமடச் சுைந்து - (இலக்குவன்) ஆராய்ந்து எய்ை அம்புகளால்

விசும்பின் கண்கண சுமக்கப்பபற்று; செம்ையிர் வரிகழல் அரக்கர் தம் தடக்மக -
சிவந்ை மயிரிதனயும் வரிந்து கட்டப்பபற்ற வீரக்கழதலயுதடய அரக்கர்களுதடய
பபரிய தககள்; வாசளாடும் உரும் என வீழ்தலின் - (ைாம் பிடித்துள்ள)
வாட்பதடயுடகன இடிகபான்று (நிலத்தில்) வீழ்ைலால்; அனலிக்கு ஓக்கிய
எருமைகள் ைறிந்தன, ைறியும், ஈர்ந்தவால் - தீக்கடவுளுக்பகன (யாகத்தில்) உரிதம
பசய்து தவக்கப்பட்ட எருதமகள் (பவட்டுண்டு) இறந்ைன. ஆடுகளும் (அவ்வாகற)
பிளக்கப்பட்டு இறந்ைன.

(47)

8981. அம் கடம் கழிந்த பேர் அருவிக் குன்றின்நின்று

அம் கடம் கிழிந்திலர், அழிந்த ஆடவர்,
அங்கு அடங்கலும் ேடர் குருதி ஆழியின்
அங்கு அடங்கினர், சதாடர் ேகழி அஞ்சினார்.

அம் கடம் கழிந்த பேர் அருவிக் குன்றின் நின்று - அழகிய கன்னங்கள்

(கிழியப்பபற்று) வழிகின்ற குருதியுடன் பபரிய அருவி வீழ்கின்ற குன்றிதனப்
கபால (உயிர் எஞ்சி) நின்று; அம் கடம் கிழிந்திலர் அழிந்த ஆடவர் - (ைம்) அழகிய
(திண்தமயான) உடம்பு கிழியப்பபறாது (கைாற்றழிவைால்) பநஞ்சழிந்ை அரக்க
வீரர்கள்; சதாடர் ேகழி அஞ்சினர் - (இலக்குவனது வில்லினின்றும்) பைாடர்ந்து வரும்
அம்புகளுக்கு அஞ்சியவர்களாய்; அங்கு அடங்கலும் ேடர் குருதி ஆழியின் அங்கு
அடங்கினர் - கபார்க்களமாகிய அவ்விடத்தில் முழுதும் பரவிய குருதிக்
கடலினுள்கள அடங்கி மதறந்ைனர்.

(48)

8982. கால் தலத்சதாடு துணிந்து அழிய, காய் கதிர்க்

பகால் தமலத்தமல உற, ைறுக்கம் கூடினார்,
பவல் தலத்து ஊன்றினர், துளங்கு சைய்யினர்,
நாறு அமலக் குடலினர், ேலரும் நண்ணினார்.*

கால் தலத்சதாடு துணிந்து அழிய - கால்கள் ைதரபயாடு துணிக்கப்பட்டுச்

சிதைந்து வீழ; காய்கதிர்க் பகால் தமலத் தமல உற - (இலக்குவன் ஏவிய)
பவதுப்பும் சுடரிதனயுதடய அம்புகள் கமன்கமலும் வந்து பபாருந்ை; ைறுக்கம்
கூடினார் ேலரும் துளங்கு சைய்யினர் - கலக்கமுற்றவர்களாகிய அரக்கர்கள் பலரும்
நடுங்கிய உடம்பினராய்; நாறு அமலக்குடலினர் - (வயிற்றின் புறத்கை)
பவளிப்பட்டு அதலைதல உதடய குடரிதன உதடயராய்; பவல் தலத்து
ஊன்றினர் நண்ணினார் - (ைம் தகயிற் பகாண்ட) கவற் பதடதய (ஊன்று ககாலாகக்
பகாண்டு) ஊன்றியவர்களாய் (வருந்தி) அதடந்ைார்கள்.

(49)

8983. சோங்கு உடல் துணிந்த தம் புதல்வர்ப் போக்கிலார்,

சதாங்கு உடல் பதாள்மிமெ இருந்து பொர்வுற,-
அங்கு உடல் தம்பிமயத் தழுவி அண்மினார்-
தம் குடர் முதுகிமடச் சொரியத் தள்ளுவார்.

தம் குடர் முதுகிமடச் சொரியத் தள்ளுவார் - ைமது குடர் முதுகின்

வழியாகபவளிப்பட்டுச் சரிந்ை பைாங்க, (அைதன ஒரு தகயினால்) உள்கள
ைள்ளிக்பகாண்டு (மீளவும் கபார்முகஞ்) பசல்லும் அரக்கர் வீரர் சிலர்; சோங்கு
உடல் துணிந்த தம் புதல்வர்ப் போக்கிலார் - பவகுண்டு பபாருது, உடல்
துணிக்கப்பட்ட ைம் அருதமப் புைல்வதர (அங்கககய) விட்டுச் பசல்ல
ஆற்றாைவராய்; சதாங்கு உடல் பதாள் மிமெ இருந்து பொர்வுற - பைாங்கும்
இயல்பினைாகிய (அம்தமந்ைரது) உடம்பு (ைம்) கைாள் மீதிருந்ைவாறு கசார்ந்து
பைாங்க; அங்கு உடல் தம்பிமயத் தழுவி அண்மினார் - அவ்விடத்திற் (பதகவகராடு)
பபாருது நிற்கும் ைம்பிதயத் ைழுவிக்பகாண்டு (பதகவர் கசதனதய எதிர்த்து)
பநருங்கினார்கள்.
(50)

8984. மூடிய சநய்சயாடு நறவம் முற்றிய

ொடிகள், சோரிசயாடு தகர்ந்து தள்ளுற,
பகாடிகள் ேல ேடும் குழாம் குழாங்களாய்
அறு குமற அறுக்கும் ஆக்மககள்.
சநய்சயாடு நறவு முற்றிய மூடிய ொடிகள் - பநய்யுடன் கைன் நிதறந்ைனவாய்
மூடப்பட்டுள்ள சாடிகள்; தகர்ந்து சோரிசயாடு தள்ளுற - உதடந்து
பபாரிககளாடு சிதைவுற்றுத் ைள்ளப்பட; அறுகுமற அறுக்கும் ஆக்மககள் -
ைதலயறுபட்ட குதறயுடலாகிய கவந்ைங்கள்; ேல பகாடிகள் ேடும் குழாம்
குழாங்களாய் ஆடின - பல ககாடியிதனக் பகாண்ட கூட்டம் கூட்டமாக ஆடின.
(51)

8985. கால் என, கடு என, கலிங்கக் கம்மியர்

நூல் என, உடற் சோமற சதாடர்ந்த பநாய் என,
ோல் உறு பிமர என, கலந்து, ேல் முமற,
பவல் உறு பெமனமயத் துணித்து வீழ்த்தினான்.

கால்என, கடுஎன, கலிங்கக் கம்மியர் நூல் என - காற்றிதனப் கபாலவும்,

நஞ்சிதனப் கபாலவும், ஆதட பநய்கவார் (பாலிதடகய பசலுத்தும்) நூலிதனப்
கபாலவும்; உடற்சோமற சதாடர்ந்த பநாய் என - உடலாகிய பாரத்தைப்
பிணித்துள்ள கநாயிதனப் கபாலவும்; ோல்உறு பிமர என, ேல்முமற கலந்து -
பாலிற் பபாருந்திய பிதரயிதனப் கபாலவும் (இலக்குவன்) பலமுதற உட்புகுந்து;
பவல் உறு பெமனமயத் துணித்து வீழ்த்தினான் - கவகலந்திய அரக்கர் கசதனதய
பவட்டி வீழ்த்தினான்;.
கால் - காற்று, கடு - நஞ்சு, கலிங்கம் - ஆதட. கம்மியர் - ஆதட பநய்கவாராகிய
காருகர். நூல் - பாவிதடகய பசலுத்ைப்பபறும் ஊதட நூல். பிதர - பால்
ையிராைற்பபாருட்டுத் பைளிக்கப்படும் கமார்த் துளி. கலத்ைல் - எங்கும் பசன்று
பபாருந்துைல். “விதரந்து பசல்லும் பைாழில் பற்றிக் காற்றும், உயிதரப் கபாக்கும்
திறம் பற்றிக் கடுவும், உள்கள புகுந்து கரந்து பரவுைல் பற்றிக் கம்மியர் நூலும்,
அகலாது பைாடர்ந்து வருத்துைல் பற்றி கநாயும், பதகவர் கசதனதய உருவறச்
சிதைத்ைல் பற்றிப் பாலுறு பிதரயும் இலக்குவனுக்கு உவதமயாயின.

(52)
8986. கண்டனன்-திமெசதாறும் பநாக்கி, கண் அகல்
ைண்தலம், ைறி கடல் அன்ன ைாப் ேமட,
விண்டு எறி கால் சோர ைறிந்து வீற்றுறும்
தண்டமல ஆம் எனக் கிடந்த தன்மைபய.

கண் அகல் ைண்தலம் ைறி கடல் அன்ன ைாப்ேமட - இடம் விரிந்ை மண்ணுலகில்
(அதலகள்) மறிந்து சூழும் கடற் பரப்பிதன

ஒத்ை (ைனது) பபருஞ்கசதனயானது; விண்டு எறி கால் சோர ைறிந்து வீற்றுறும் -

மாறுபட்டு வீசும் பபருங்காற்று கமாதுைலால் (மரங்கள்) ஒடிந்து
சின்னபின்னப்பட்டுக் கிடக்கும்; தண்டமல ஆம் எனக் கிடந்த தன்மைபய -
கசாதலயிதன ஒத்துச் சிதைந்து கிடந்ை ைன்தமயிதன; திமெசதாறும் பநாக்கிக்
கண்டனன் - (இந்திரசித்து) எல்லாத் திதசகளிலும் உற்று கநாக்கிக் கண்டான்.
(53)

8987. மிடலின் சவங் கட கரிப் பிணத்தின் விண் சதாடும்

திடலும், சவம் புரவியும், பதரும், சிந்திய
உடலும், வன் தமலகளும், உதிரத்து ஓங்கு அமலக்
கடலும், அல்லாது இமட ஒன்றும் கண்டிலன்.

மிடலின் சவங் கட கரிப்பிணத்தின் விண் சதாடும் திடலும் - வன்தம மிக்க

பகாடிய மைமுதடய யாதனகளின் பிணங்களாலாகிய வானத்தை அளாவிய
கமட்டுப்பகுதியும்; சவம்புரவியும் பதரும் சிந்திய உடலும், வன்தமலகளும் -
பவவ்விய குதிதரகளும் கைர்களும் (வீரர்களின்) சிைறுண்ட உடம்புகளும்,
ைதலகளும்; ஓங்கு அமல உதிரத்துக் கடலும் - ஓங்கி கமபலழும் அதலகதள உதடய
குருதிக் கடலும்; அல்லாது இமட ஒன்றும் கண்டிலன் - ஆகிய இவற்தற அன்றி
(த்ைன் கசதனயில் அழிவின்றி உள்ளனவாக) அப்கபார்க் களத்தினிதடகய
கவபறான்தறயுங் காணாைவனாயினான்.
(54)

8988. நூறு நூறாயிர பகாடி பநான் கழல்

ைாறு இல் போர் அரக்கமர, ஒருவன் வாட் கமண
கூறு கூறு ஆக்கிய குமவயும், பொரியின்
ஆறுபை, அன்றி, ஓர் ஆக்மக கண்டிலன்.

பநான்கழல் ைாறு இல்போர் நூறு நூறாயிர பகாடி அரக்கமர - ;வலிய

வீரக்கழலிதனயும் மாறுைலில்லாை கபாராற்றதலயும் உதடய நூறு நூறாயிரங்
ககாடி அரக்க வீரர்கதள ஒருவன் வாட்கமண கூறுகூறு ஆக்கிய குமவயும் -
(இலக்குவன் என்னும்) ஒருவனுதடய கூரிய அம்புகள் துண்டந் துண்டமாகச்
சிதைத்ை பிணக்குதவயிதனயும்; பொரியின் ஆறுபை அன்றி ஓர் ஆக்மக கண்டிலன் -
(அங்கு பபருகி ஓடிய) குருதி ஆற்றிதனயுகம அல்லாமல் கவறு முழுதமயான
உடம்பிதன உதடயார் யாதரயும் (இந்திரசித்து அப்கபார்க்களத்தில்) கண்டிலன்.

கநான் - வலிதம. வாள் - கூர்தம. கசாரியின் ஆறு - இரத்ை ஆறு.

(55)

8989. நஞ்சினும் சவய்யவர் நடுங்கி, நா உலர்ந்து,

அஞ்சினர், சிலர் சிலர் அமடகின்றார்; சிலர்
சவஞ் சின வீரர்கள், மீண்டிலாதவர்,
துஞ்சினர், துமண இலர் எனத் துளங்கினார்.

நஞ்சினும் சவய்யவர் சிலர் சிலர் அஞ்சினார் - நஞ்தச விடக்

பகாடுதமயுதடகயாரான அரக்கர்களுட் சிலர் சிலர் (இலக்குவன் முன்
நிற்கலாற்றாது) அஞ்சியவர்களாய்; நடுங்கி நாவுலர்ந்து அமடகின்றார் - நடுக்கமுற்று
நாவறண்டு இந்திரசித்தை அதடவாராயினர்; சவஞ்சின வீரர்கள் மீண்டிலாதவர் சிலர்
- மிக்க பவகுளியுதடய அவ்வீரர்களுள் மீண்டு வரமுடியாைவர் சிலர்; துமண இலர்
எனத் துளங்கினார் துஞ்சினர் - ைம்தமத் ைாங்கும் துதணயில்லாைாதரப் கபான்று
மனந்துளங்கி இறந்ைனர்.

(56)

கவள்வித் தீ அவிைல் கண்டு இந்திரசித்ைன் பவதும்புைல்

8990. ஓை சவங் கனல் அவிந்து, உமழக் கலப்மேயும்,
காைர் வண் தருப்மேயும் பிறவும் கட்டு அற,
வாை ைந்திரத் சதாழில் ைறந்து, நந்துறு
தூை சவங் கனல் எனப் சோலிந்து பதான்றினான்.

ஓைசவங்கனல் அவிந்து - (கவள்விக்குண்டத்தில்) ஓமம் பசய்யப்படும்

பவம்தமயுதடய தீ அவிந்து; உமழக் கலப்மேயும் காைர்வண் தருப்மேயும் -
(கவள்வியிற்) பயன்படுத்ைற்குரிய பபாருள்கள் நிதறந்ை தபயும், அழகிய வளம்
நிதறந்ை ைருப்தபயும்; பிறவும் கட்டு அற வாை ைந்திரத் சதாழில் ைறந்து - பிற
பபாருள்களும் கட்டுக்குதலந்து அழிய வாம மந்திரங்கதள எண்ணுைலாகிய
பைாழிதல மறந்து; நந்துறு தூை சவங்கனல் எனப் சோலிந்து பதான்றினான் -
அவியும் நிதலயிற் புதக படர்ந்ை பவம்தமயுதடய (கவள்வித்) தீயிதனப்
கபான்று (ைானும்) பபாலிவிழந்து காணப்பட்டான். (இந்திரசித்து)
(57)
8991. அக் கணத்து, அடு களத்து, அப்பு ைாரியால்
உக்கவர் ஒழிதர, உயிர் உபளார் எலாம்
சதாக்கனர், அரக்கமனச் சூழ்ந்து சுற்றுற,
புக்கது, கவிப் சேருஞ் பெமனப் போர்க் கடல்.

அக்கணத்து, அடுகளத்து அப்பு ைாரியால் - அப்பபாழுது கபார்க்களத்திகல

அம்பு மதழயால்; உக்கவர் ஒழிதர உயிர் உபளார் எலாம் - உயிர் நீங்கிகனார் கபாக
எஞ்சி உயிகராடுள்ள அரக்கர்கள் எல்கலாரும்; அரக்கமன சதாக்கனர் சூழ்ந்து
சுற்றுற - இந்திரசித்ைதன (க்காவலாக) சூழ்ந்து நிற்றி நிற்க; போர் கவிப் சேருஞ்
பெமனக் கடல் புக்கது - பபாருைற்பறாழிதல உதடய வானரப்
பபருஞ்கசதனயாகிய கடல் (அவ்வரக்கர் கமற் பசன்று) புகுந்ைது.

(58)

8992. ஆயிரம் ைலருமட ஆழி ைாப் ேமட,

‘ஏ’ எனும் ைாத்திரத்து இற்ற சகாற்றமும்,
தூயவன் சிமல வலித் சதாழிலும், துன்ேமும்
பையின சவகுளியும், கிளர சவம்பினான்.

ஆயிரம் ைலருமட ஆழி ைாப்ேமட - ஆயிரம் ைாமதர என்னும் அளவிதனக்

பகாண்ட கடல் கபான்ற பபரிய (அரக்கர்) கசதன; ‘ஏ’ எனும் ைாத்திரத்து இற்ற
சகாற்றமும் - ‘ஏ’ என்னும் அளவில் அழித்ை (இலக்குவனது) பவற்றித்திறமும்;
தூயவன் சிமல வலித் சதாழிலும் துன்ேமும் - தூகயானாகிய இலக்குவனது
விற்பறாழில் வன்தமயும் (ைான் பைாடங்கியகவள்வி) முற்றுப் பபறாதமயால் ைான்
அதடந்ை) துன்பமும்; பையின சவகுளியும் கிளர சவம்பினான் - (அதுபற்றிப்)
பபாருந்திய ககாபமும் (ைன் உள்ளத்திற்) பபாங்கி எழ (இந்திரசித்து) மனம்
பவதும்பினான்.
மலர் - ைாமதர. இங்கு ஒரு கபபரண்தணக் குறித்ைது. ைாமதர, பவள்ளம்,
ஆம்பல் என்பன கபபரண்கதளக் குறிப்பனவாம். இைதனத் பைால்காப்பிய
எழுத்ைதிகார 393- ஆம் நூற்பாவிற் காணலாம். ‘ஏ’ எனும் மாத்திதர. ‘ஏ’ என்னும்
கால அளவுக்குள் விதரவுக்குறிப்பு. இறுைல் - அழித்ைல். பகாற்றம் - பவற்றி. தூயவன்
- இலக்குவன். பவம்பியவன் - இந்திரசித்து.

(59)

8993. சைய் குமலந்து, இரு நில ைடந்மத விம்முற,

செய் சகாமலத் சதாழிமலயும், சென்ற தீயவர்
சைாய் குலத்து இறுதியும், முனிவர் கண்டவர்
மக குமலக்கின்றதும், கண்ணின் பநாக்கினான்.
 இருநில ைடந்மத சைய் குமலந்து விம்முற - பபரிய நில மகளாகிய
பூமிகைவியும் உடல் நடுங்கித் துன்புறும்படி; செய்சகாமலத் சதாழிமலயும் -
இலக்குவன் பசய்யும் பகால்லுைல் பைாழிதலயும்; சென்ற தீயவர் சைாய் குலத்து
இறுதியும் - கபார் கமற்பசன்ற அரக்கர் குலத்தின் அழிதவயும்; கண்டவர்
முனிவர் மக குமலக்கின்றதும் - (கபார்க்களத்தைக்) கண்ணுற்றவர்களாகிய
முனிவர்கள் தக விதிர்த்ைதலயும்; கண்ணின் பநாக்கினான் - (இந்திர சித்து கநகர)
கண்களாற் கண்டான்.

பபாதறயிற் சிறந்ை பூமி கைவியும் அரக்கர்களின் மடிந்து வீழும் உடற்பபாதற

ைாங்கலாற்றது குதலந்ைனள் என்றார்.

(60)

இந்திரசித்ைன் நியமம் குதலந்து வருந்திப் புலம்புைல்

8994. ைானமும் ோழ்ேட, வகுத்த பவள்வியின்
பைானமும் ோழ்ேட, முடிவு இலா முரண்
பெமனயும் ோழ்ேட, சிறந்த ைந்திரத்து
ஏமனயும் ோழ்ேட. இமனய செப்பினான்.

ைானமும் ோழ்ேட - ைனது பபருதம பாழ்பட்படாழியவும்; வகுத்த பவள்வியின்

பைானமும் ோழ்ேட - (ைான்) இயற்றிய கவள்வியில் கமான நிதலபாழ்
பட்படாழியவும்; முடிவு இலா முரண் பெமனயும் ோழ்ேட - எல்தலயற்ற வலிதம
வாய்ந்ை (ைனது) கசதன பவறுதமயுற்று அழியவும்; சிறந்த ைந்திரத்து ஏமனயும்
ோழ்ேட - சிறந்ை மந்திரம் பசபம் முைலாக உள்ள ஏதனய கவள்விக் கிரிதயகளும்
பாழ்பட்டுச் சிதையவும்; இமனய செப்பினான் - இத்ைதகய பமாழிகதளக்
கூறினான் (இந்திரசித்து).

மானம் - ைன்னிதலயிற் ைாழாதமயும்; ஊழ் வயத்ைால் ைாழ்வு வந்ைால் உயிர்

வாழக் கருைாதமயுமாகிய பபருதம.

(61)

8995. ‘சவள்ளம் ஐ-ஐந்துடன் விரிந்த பெமனயின்

உள்ளது அக்குபராணி ஈர்-ஐந்சதாடு ஓயுைால்;
எள்ள அரு பவள்வி நின்று, இனிது இயற்றுதல்
பிள்மளமை; அமனயது சிமதந்து பேர்ந்ததால்.

சவள்ளம் ஐ-ஐந்துடன் விரிந்த பெமனயின் - இருபத்தைந்து பவள்ளம் என்னும்

பைாதகயினைாகி விரிந்து பரவிய கசதனயில்; உள்ளது அக்குபராணி ஈர் ஐந்சதாடு
ஒயுைால் - எஞ்சி உள்ளது
பத்து அக்குகராணி கசதன (அதுவும்) ைளர்ந்து ஒழியும்; எள்ள அருபவள்வி நின்று
இனிது இயற்றுதல் பிள்மளமை - இகழ்ைற்கரிய யாகத்திதன இடம் பபயராது நின்று
இனிது இயற்றுைல் என்பது சிறு பிள்தளத்ைனம்; அனனயது சிமதந்து பேர்ந்ததால் -
அந்ை கவள்வி கவரறச் சிதைந்து கபாயிற்று.

பவள்ளம் என்பது கபபரண். ககாடி x ககாடி x ககாடி x ககாடி x ககாடி - என 57

ஆம் ைானத்ைது பவள்ளம் என்பர். அக்குகராணி என்பது 21870 கைர்களும், 21870
யாதனகளும், 65610 குதிதரகளும், 109350 காலாட்பதட வீரர்களும் ஆகிய
பபருஞ்கசதன என்பர்.
(62)

8996. ‘சதாடங்கிய பவள்வியின் தூை சவங் கனல்

அடங்கியது அவிந்துளது, அமையுைாம் அன்பற?
இடம் சகாடு சவஞ் செரு சவன்றி இன்று எனக்கு
அடங்கியது என்ேதற்கு ஏது ஆகுைால்.

சதாடங்கிய பவள்வியின் தூை சவங்கனல் - பைாடங்கிச் பசய்ை புதகபயாடு

கூடிய பவம்தம உதடய தீ; அடங்கியது அவிந்துளது அமையுைாம் அன்பற? -
(கமகலாங்கி எரியாமல்) அடங்கியைாய் அவிந்துள்ளது ஒன்கற கபாதுமல்லவா?
இடம் சகாடு சவஞ்செரு இன்று எனக்கு சவன்றி - இடத்தைக் பகாண்டு நிகழும்
கடும் கபாரில் இன்று எனக்கு பவற்றி; அடங்கியது என்ேதற்கு ஏது ஆகுைால் -
இல்தலயாகி அடங்கியது என்பைற்குரிய தீய நிமித்ை மாகும்.

(63)

8997. ‘அங்கு அது கிடக்க; நான் ைனிதற்கு ஆற்றசலன்

சிங்கிசனன் என்ேது ஓர் எளிமை; பதய்வுற,
இங்கு நின்று, இமவ இமவ நிமனக்கிபலன்; இனி,
சோங்கு போர் ஆற்றல் என் பதாளும் போனபதா?

அது அங்கு கிடக்க - (கவள்வி அழிந்ைதமயாகிய) அது ஒருபுறம் கிடக்க; நான

ைனிதற்கு ஆற்றசலன் சிங்கிசனன் என்ேது ஓர் எளிமை - நான் மனிைற்கு
வலியற்கறனாய் (ஆற்றலின்) குதறந்கைன் என்று எண்ணுவது எளிதமயின்
பாலைாகும்; பதய்வு உற இங்கு நின்று இமவ இமவ நிமனக்கிபலன் - (எனது
வலிதம) கைய்ந்து ஒழியுமாறு இவ்விடத்தில் நின்று இத்ைதகய எண்ணங்கதள
நிதனக்க மாட்கடன்; இனி சோங்கு போர் ஆற்றல்

என்பதாளும் போனபதா? - இப்பபாழுது பவகுண்டு கபார் பசய்ைற்குரிய

ஆற்றல் மிக்க என்கைாள்களும் இல்லா பைாழிந்ைனகவா?

(64)
8998. ‘”ைந்திர பவள்வி போய் ைடிந்ததாம்” எனச்
சிந்மதயின் நிமனந்து, நான் வருந்தும் சிற்றியல்,
அந்தரத்து அைரரும், “ைனிதர்க்கு ஆற்றலன்;
இந்திரர்க்பக இவன் வலி!” என்று ஏெபவா?’

ைந்திர பவள்விபயாய் ைடிந்ததாம் எனச் - மந்திரத்துடன் இயற்றப்படும் யாகம்

பசன்று அழிந்ைைாம் என்று; சிந்மதயின் நிமனந்து நான் வருந்தும் சிற்றியல் -
மனதிகல நிதனந்து நான் வருந்தும் சிறுதமத்ைன்தம; அந்தரத்து அைரரும் -
வானத்திலுள்ள கைவர்களும்; “ைனிதர்க்கு ஆற்றலன்; இந்திரர்க்பக இவன் வலி!”
என்று ஏெபவா? - (இவ்விந்திரசித்து) ‘மனிைன் ஒருவனுக்கு (எதிர் நிற்க)
ஆற்றாைவனாயினான், இவனது வலிதம இந்திரதன பவற்றி பகாள்வைற்கு
மட்டுகம’ என (என்தனக் குறித்துப்) பழித்துதரத்ைற்காககவா?
(65)

8999. என்று அவன் ேகர்கின்ற எல்மல, வல் விமெ,

குன்சறாடு ைரங்களும், பிணத்தின் கூட்டமும்,
சோன்றின கரிகளும், கவிகள் போக்கின;
சென்றன சேரும் ேமட இரிந்து சிந்தின.

என்று அவன் ேகர்கின்ற எல்மல - என்று அவ்இந்திரசித்து (ைனக்குள்) பசால்லிக்

பகாண்டிருக்கும் பபாழுதில்; குன்சறாடு ைரங்களும் பிணத்தின் கூட்டமும் -
குன்றுககளாடு மரங்கதளயும் பிணத்தின் பைாகுதிகதளயும்; சோன்றின கரிகளும்
கவிகள் வல்விமெ போக்கின - இறந்ை யாதனகதளயும் குரங்குகள் வலிய
விதசயிகனாடு (அரக்கர் கமல்) வாரி வீசின; சென்றன சேரும் ேமட இரிந்து சிந்தின -
(இந்திரசித்ைனுடன்) பசன்றனவாகிய பபரும் கசதனகள் நிதலபகட்டுச் சிைறின.

(66)

9000. ஒதுங்கினர், ஒருவர் கீழ் ஒருவர் புக்குறப்

ேதுங்கினர், நடுங்கினர்; ேகழி ோய்தலின்,
பிதுங்கினர்; குடர் உடல் பிளவு ேட்டனர்;
ைதம் புலர் களிறு எனச் சீற்றம் ைாறினார்.
ஒதுங்கினர், ஒருவர் கீழ் ஒருவர் புக்குறப் ேதுங்கினர் நடுங்கினர் - (குரங்குகள்
வீசிய குன்று மரம் முைலியன ைம் கமற்படாைவாறு) ஒதுங்கி விலகிய
அரக்கர்கள், ஒருவரின் பின் ஒருவராகப் புகுந்து பதுங்கியவர்களாய் அஞ்சி
நடுங்கினர்; பகழி பாய்ைலின் - (இலக்குவனது) அம்பு (ைமது உடம்பிற்) பாய்ைலால்;
குடர் பிதுங்கினர் உடல் பிளவு பட்டனர் - குடல் பிதுங்கியவர்களும், உடல்
பிளந்ைவர்களும்; ைதம்புலர் களிறு எனச் சீற்றம் ைாறினார் - மைம் வற்றிச்
பசருக்கடங்கிய யாதனதயப் கபான்று சினம் ஒழிந்ைார்கள்.
 (67)

9001. வீரன் சவங் கமணசயாடும் கவிகள் வீசிய

கார் வமர அரக்கர்தம் கடலின் வீழ்ந்தன,
போர் சநடுங் கால் சோர, சோழியும் ைா ைமழத்
தாமரயும் பைகமும் ேடிந்த தன்மைய.
b>< font>
p>< b>
வீரன் சவங்கமணசயாடும் - இலக்குவன் ஏவிய பகாடிய அம்புககளாடு;
கவிகள் வீசிய கார் வமர - வானரங்கள் வீசிய கரிய மதலகள்; அரக்கர் தம் கடலின்
வீழ்ந்தன - அரக்கருதடய கசதனயாகிய கடலில் வீழ்ந்ைதவ; போர் சநடுங்
கால்சோர - பபாருது அதலக்கும் பநடிய பபருங்காற்று கமாதுைலால்; சோழியும்
ைாைமழத் தாமரயும் - பபாழிைதல உதடய கரிய மதழ கமகங்களின்
நீர்த்ைாதரயும்; பைகமும் ேடிந்த தன்மைய - (அவற்தறயுதடய) கமகங்களும்
ஒருகசர (கருங்கடலில்) படிந்ை ைன்தமதய ஒத்ைன.
(68)
அனுமன் இந்திரசித்ைதன எள்ளி நதகயாடுைல்
9002. திமரக் கடற் சேரும் ேமட இரிந்து சிந்திட
ைரத்தினின் புமடத்து அடர்த்து உருத்த ைாருதி,
அரக்கனுக்கு அணித்து என அணுகி, அன்னவன்
வரக் கதம் சிறப்ேன ைாற்றம் கூறுவான்;

திமரக் கடற் சேரும் ேமட இரிந்து சிந்திட - அதலகதள உதடய கடல் கபாலும்
(அரக்கரது) பபரும் கசதன நிதல பகட்டு சிைறி ஓட; ைரத்தினின் புமடத்து அடர்த்து
உருத்த ைாருதி - மரத்தினால் புதடத்துத் ைாக்கி பவகுண்ட அனுமன்; அரக்கனுக்கு
அணித்து என அணுகி - இந்திரசித்துக்கு அருகாக பநருங்கி நின்று;

ன்னவன் கதம் வரச் சிறப்ேன ைாற்றம் கூறுவான் - அவ்வரக்கனுக்கு

பவகுளி மிகுந்து கைான்றுைற்கு ஏதுவாகிய பமாழிகதளக் கூறுவானாயினன்.

(69)

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

9003 ‘தடந் திமரப் ேரமவ அன்ன ெக்கர யூகம் புக்குக்

கிடந்தது கண்டது உண்படா? நாண் ஒலி பகட்டிபலாபை?
சதாடர்ந்து போய் அபயாத்திதன்மனக் கிமளசயாடும் துணிய
நூறி,
நடந்தது எப்சோழுது? பவள்வி முடிந்தபத? கருைம் நன்பற!
 தடந்திமரப் ேரமவ அன்ன ெக்கர யூகம் - பபரிய அதலகதள உதடய கடல்
கபான்ற சக்கரவியூகமாக அதமந்ை (நினது) கசதன; புக்குக் கிடந்தது கண்டது
உண்பட? - (இவ்விடத்துப்) புகுந்து கிடந்ைகை? (அைதனத்ைாங்கள்) கண்டது
உண்கடா? நாண் ஒலி பகட்டிபலாபை - (அைன்) வில்நாண் ஒலிதயக் கூட நாங்கள்
ககட்கப் பபற்றிகலாகம? சதாடர்ந்து அபயாத்திபோய் - பைாடர்ந்து அகயாத்தி
நகரத்திதன அதடந்து; தன்மனக கிமளசயாடும் துணிய நூறி - பரைதன
சுற்றத்கைாடும் (உடல்) துண்டிக்கப்பட்டு வீழும்படி பகான்றுவிட்டு; நடந்தது
எப்சோழுது - (ைாங்கள் இங்கு) மீண்டு வந்ைது எப்பபாழுகைா? பவள்வி முடிந்தபத?
கருைம் நன்பற? - பைாடங்கிய யாகம் முற்றுப் பபற்றைல்லவா? எண்ணிய பசயல்
நன்தமதய விதளவித்ைைல்லவா?

(70)

9004 ‘ஏந்து அகல் ஞாலம் எல்லாம் இனிது உமறந்து, இயற்மக

தாங்கும்
ோந்தளின் சேரிய திண் பதாள் ேரதமன, ேழியின் தீர்ந்த
பவந்தமன, கண்டு, நீ நின் வில் வலி காட்டி, மீண்டு
போந்தபதா, உயிரும் சகாண்படஆயினும், புதுமை அன்பற!
ஏந்து அகல் ஞாலம் எல்லாம்இனிது உதறந்து - (அதனத்தையும்) ைாங்குகின்ற
அகன்ற நிலவுலகம்
முழுவைதனயும் இனிகை ைங்கி இருந்து; இயற்மக தாங்கும் ோந்தளின் சேரிய
திண்பதாள் ேரதமன - இயல்பாகத் ைாங்குகின்ற ஆதிகசடதனக் காட்டிலும் பபரிய
திண்ணிய கைாள்கதள உதடய பரைனும்; ேழியின் தீீ்ர்ந்த பவந்தமனக் கண்டு -
பழியினின்றும் நீங்கிய கவந்ைனுமாகியவதனக் கண்டு; நீ நின் வில் வலி காட்டி
மீண்டு போந்தபதா? - நீ உனது வில் வலிதமதயக் காட்டி மீண்டு வந்ைாயிற்கறா?
உயிரும் சகாண்பட? ஆயினும் புதுமை அன்பற - அதுவும் உயிருடகனகயா? ஆயினும்
இது மிகவும் புதுதமயன்கறா?
(71)

9005 ‘அம்ேரத்து அமைந்த வல் வில் ெம்ேரன் ஆவி வாங்கி,

உம்ேருக்கு உதவி செய்த ஒருவனுக்கு உதயம் செய்த
நம்பிமய, முதல்வர் ஆன மூவர்க்கும் நால்வர் ஆன
தம்பிமய, கண்டு, நின்தன் தனு வலம் காட்டிற்று உண்படா?

அம்ேரத்து அமைந்த வல்லில் ெம்ேரன் ஆவி வாங்கி - வானுலகத்கை (கபார்

கமற்பகாண்டு) ைங்கிய வலிய விற்பதடயிதன உதடய சம்பரன் என்னும் அசுரனது
உயிதரக் கவர்ந்து; உம்ேருக்கு உதவி செய்த ஒருவனுக்கு - கைவர்களுக்கு உைவி
புரிந்ை ஒப்பற்றவனாகிய ைசரைனுக்கு; உதயம் செய்த நம்பிமய - பிறந்ை
குணங்களால் உயர்ந்ைவதன; முதல்வர் ஆன மூவர்க்கும் நால்வர் ஆன தம்பிமய -
முைல்வரான மூவர்க்குப் பின்கன அவர்கள் நால்வராகும் வண்ணம் கைான்றிய
ைம்பியாகிய சத்துருக்கனதன; கண்டு நின் தனுவலம் காட்டிற்று உண்படா? - கண்டு நீ
நினது வில் வலிதமதயக் காட்டியது உண்கடா?

(72)

9006 தீ ஒத்த வயிர வாளி உடல் உற, சிவந்த பொரி

காயத்தின் செவியினூடும், வாயினும், கண்களூடும்,
ோய, போய், இலங்மக புக்கு, வஞ்ெமன ேரப்ேச் செய்யும்
ைாயப் போர் ஆற்றல் எல்லாம் இன்சறாடு ைடியும் அன்பற!
தீ ஒத்த வயிர வாளி உடல் உற - பநருப்பிதன ஒத்துச் சுட்டழிக்கும் திண்ணிய
அம்புகள் உடம்பில் தைத்து ஊன்றுைலால்; சிவந்த பொரி காயத்தின் செவியினூடும்,
வாயினும் கண்களூடும் ோய - சிவந்ை இரத்ைம் உடம்பினும், பசவியிலும் வாயிலும்
கண்களிலும் பாய்ந்து வழிய; போய், இலங்மக புக்கு வஞ்ெமன ேரப்புச் செய்யும் -
(விதரந்து) பசன்று இலங்தக நகரிற் புகுந்து நினது வஞ்சதனத் திறங்கதள எங்கும்
பரப்பச் பசய்யும்; ைாயப்போர் ஆற்றல் எல்லாம் இன்சறாடு ைடியும் அன்பற? - மாயப்
கபாரின் வலிதம அதனத்தும் இன்கறாடு முடிந்து விடும் அல்லவா?
(73)

9007, ‘ோெபைா, ைலரின் பைலான் சேரும் ேமடக்கலபைா, ேண்மட

ஈெனார் ேமடபயா, ைாபயான் பநமிபயா, யாபதா, இன்னம்
வீெ, நீர் விரும்புகின்றீர்? அதற்கு நாம் சவருவி, ொலக்
கூசிபனாம்; போதும் போதும்; கூற்றினார் குறுக வந்தார்.

ோெபைா? ைலரின் பைலான் சேரும் ேமடக்கலபைா - நாக பாசகமா? ைாமதர

மலரில் இருப்கபானாகிய பிரமனது பபருதம வாய்ந்ை பதடக்கலகமா? ேண்மட
ஈெனார் ேமடபயா, ைாபயான் பநமிபயா, யாபதா - (எல்லாப் பபாருட்கும்)
பதழகயானாகிய சிவ பபருமானின் (பாசுபைப்) பதடகயா? திருமாலது சக்கரப்
பதடகயா? கவறு யாகைா? இன்னும் வீெ நீர் விரும்புகின்றீர்? - இனிகமலும் எங்கள்
கமல் ஏவுைற்கு நீர் விரும்பியுள்ளீர்? அதற்கு நாம் சவருவிச் ொலக் கூசிபனாம் -
(நும்மால் பசலுத்ைப்படும்) அப்பதடக்கலத்திற்கு நாங்கள் மிகவும் அஞ்சி
நடுக்கமுற்று ஒடுங்கிகனாம்; போதும் போதும் கூற்றினார் குறுக வந்தார் - (நீர் அவற்தற
எம்கமல் வீசியது) கபாதும் கபாதும், கூற்றுவனார் பநருங்கி வந்து விட்டார்

(74)

9008 ‘வரங்கள் நீர் உமடயவாறும், ைாயங்கள் வல்லவாறும்,

ேரம் சகாள் வானவரின் சதய்வப் ேமடக்கலம்
ேமடத்தவாறும்,
உரங்கபளாடு உன்னி அன்பறா, உம்மை நாம்
“உயிரிபனாடும்
சிரங்சகாளத் துணித்தும்” என்னக் கண்டது?
திறம்பிபனாபைா?

வரங்கள் நீர் உமடயவாறும் - (இந்திரசித்ைாகிய) நீவிர் வரங்கதளப்

பபற்றுள்ள ைன்தமயும்; ைாயங்கள் வல்லவாறும் - மாயச் பசயல்கதளக் கற்று வல்ல
ைன்தமயும்; ேரம் சகாள் வானவரின் சதய்வப் ேமடக்கலம் ேமடத்தவாறும் -
பபறுதமயிதனக் பகாண்ட கைவர்கள்பால் பைய்வத்ைன்தம வாய்ந்ை ஆயுைங்கதளப்
பபற்றுள்ள ைன்தமயும்; உரங்கபளாடு உன்னி அன்பறா உம்மை நாம் - (நுமக்கு
இயல்பாக வாய்ந்ை) வன்தமகளும் ஆகியவற்தற எண்ணிய பின்பல்லவா
உம்தம நாங்கள் “உயிரிபனாடும் சிரங்சகாளத் துணித்தும்” என்னக் கண்டது?
திறம்பிபனாபைா? - “உயிரிகனாடு ைதலயிதனயும் துணிப்கபாம்” எனக் கூறிய
பதில் மாறுபட்டுப் கபானவராகனாகமா?

(75)

9009, ‘விடம் துடிக்கின்ற கண்டத்து அண்ணலும், விரிஞ்ென்தானும்,

ேடம் துடிக்கின்ற நாகப் ோற்கடல் ேள்ளியானும்,
ெடம் துடிக்கிலராய் வந்து தாங்கினும், ொதல் திண்ணம்;
இடம் துடிக்கின்றது உண்பட? இருத்திபரா? இயம்புவீபர!

விடம் துடிக்கின்ற கண்டத்து அண்ணலும், விரிஞ்ென் தானும் - (ஆலகால) நஞ்சு

நிதறந்து ைதும்புகின்ற கண்டத்திதன உதடய சிவபபருமானும் பிரமகைவனும்;
ேடம் துடிக்கின்ற நாகப் ோற்கடல் ேள்ளியானும் - படம் விரித்து எழுகின்ற (ஆதி
கசடனாகிய) பாம்பதணயின் கமற் பாற்கடலில் பள்ளி பகாள்கவானாகிய
திருமாலும்; ெடம் துடிக்கிலராய் வந்து தாங்கினும் ெதால் திண்ணம் - உடல்
நடுங்காைாராய் வந்து (உமக்குத் துதணயாய்) ைாங்கிப் பாதுகாத்ைாலும் (கபாரில்)
சாவது உறுதி; இடம் துடிக்கின்றது உண்பட? இருத்திபரா? இயம்புவீபர! -
(உமக்கு) இடப்பக்கம் துடிக்கின்றைல்லவா? (இனியும் நீர்) உயிருடன்
இருப்பீகரா? பசால்வீராக,
(76)

9010. ‘“சகால்சவன்” என்று, உன்மனத்தாபன குறிீ்த்து, ஒரு சூளும்

சகாண்ட
வில்லி வந்து அருகு ொர்ந்து, உன் பெமனமய முழுதும்
வீட்டி,
“வல்மல நீ சோருவாய்” என்று, விளிக்கின்றான்; வரி வில்
நாணின்
ஒல்சலாலி, ஐய! செய்யும் ஓைத்துக்கு உறுப்பு ஒன்று ஆபைா?
 “சகால்சவன்” என்று, உன்மனத் தாபன குறித்து ஒரு சூளும் சகாண்ட -
‘உன்தனக் பகால்கவன்’ என்று ைாகன (முற்படக்) குறித்து ஒப்பற்ற வஞ்சினங் கூறிய;
வில்லி வந்து அருகு ொர்ந்து உன் பெமனமய முழுதும் வீட்டி - வில்லாளனாகிய
இலக்குவன் நின் பக்கத்கை பநருங்கிச் சார்ந்து உன் கசதன முழுவதையும் பகான்று
வீழ்த்தி; வல்மல நீ சோருவாய்” என்று விளிக்கின்றான் -“விதரவில் நீ வந்து
கபாரிடுவாய்” என்று உன்தன அதழகின்றான்; ஐய! வரிவில் நாணின் ஒல்சலாலி -
ஐயகன! (அவனது) வரிந்து கட்டப் பபற்ற வில் நாணினின்றும் எழுகின்ற
ஒல்பலன்னும் ஒலியானது; செய்யும் ஓைத்துக்கு உறுப்பு ஒன்று ஆபைா? - நீ பசய்து
பகாண்டிருக்கும் கவள்விக் கிரிதயக்கு (மந்திர பூர்வமாகிய) ஓர் அங்கமாக
அதமந்ைகைா?

(77)

9011. ‘மூவமக உலகும் காக்கும் முதல்வன் தம்பி பூெல்,

பதவர்கள், முனிவர், ைற்றும் திறத்திறத்து உலகம் பெர்ந்தார்,
யாவரும், காண நின்றார்; இனி, இமற தாழ்ப்ேது என்பனா?
ொவது ெரதம் அன்பறா?’ என்றனன், தருைம் காப்ோன்.

மூவமக உலகும் காக்கும் முதல்வன் தம்பி பூெல் - மூன்று வதக உலகங்கதளயும் இடர்
நீக்கிப் பாதுகாக்கும் முைல்வனாகிய இராமனின் ைம்பி இலக்குவனது கபார்த்
திறத்தை; பதவர்கள், முனிவர், ைற்றும் திறத்திறத்து உலகம் பெர்ந்தார் - கைவர்களும்,
முனிவர்களும,்ி் மற்றும் பல திறப்பட்ட உலகங்களில் வாழ்கவார்; யாவரும் காண
நின்றார், இனி இமற தாழ்ப்ேது என்பனா? - யாவரும் காணுைற் பபாருட்டு வந்து
நின்றார்கள், இனிச் சிறிதும்

ைாமதிப்பது ஏகனா? ொவது ெரதம் அன்பறா? என்றனன் தருைம் காப்ோன் - இறப்பது

உறுதி அன்கறா என்று கூறினான் அறத்திதனக் காப்பவனாகிய இராமன்.
(78)

அனுமன் முைலிகயாதர இந்திரசித்து இகழ்ைல்

9012. அன்ன வாெகங்கள் பகளா, அனல் உயிர்த்து, அலங்கல்
சோன் - பதாள்
மின் நகு ேகு வாயூடு சவயில் உக, நமக போய் வீங்க,
‘முன்னபர வந்து, இம் ைாற்றம் ஆற்றலின் சைாழிந்தவாபற?
என்னபதா, நீயிர் என்மன இகழ்ந்தது?’ என்று இமனய
சொன்னான்;
அன்ன வாெகங்கள் பகளா அனல் உயிர்த்து - (அனுமன் கூறிய) அம்பமாழிகதளக்
ககட்டு பநருப்பபனப் பபருமூச்சு விட்டு; அலங்கல் சோன்பதாள் மின் நகுேகுவாயூடு
சவயில் உக - மாதல அணிந்ை பபான்மயமான ைன் கைாள்களினின்றும் மின்பனாளி
சிைற, பிளந்ை வாயினிதடகய பவயில் பவளிப்பட்டு வீச; நமக போய் வீங்க -
பவகுளிச் சிரிப்பு மிக்குத் கைான்ற; முன்னபர வந்து இம்ைாற்றம் ஆற்றலின்
சைாழிந்தவாபற - என் முன்கன வந்து இம்பமாழியிதன ஆற்றல் காரணமாக
பமாழிந்ைவாகறா? நீயிர் என்மன இகழ்ந்தது என்னபதா? என்று இமனய சொன்னான்
- நீயிர் என்தன இகழ்ந்து கூறியது ஏகனா? என்று பசால்லிப் பின் வரும்
பமாழிகதளக் கூறினான் (இந்திரசித்து).

அனல் - பநருப்பு. உயிர்ப்பு - பபருமூச்சு, அலங்கல் - மாதல. பகுவாய் -

பிளந்ைவாய்.

(79)

9013. ‘மூண்ட போர்பதாறும் ேட்டு முடிந்த நீீ்ர், முமறயின் தீர்ந்து

மீண்டபோது, அதமன எல்லாம் ைறத்திபரா? ’விளிதல்
பவண்டி
“ஈண்ட வா!” என்னாநின்றீீ்ர்; இத்தமன பேரும் இன்னம்
ைாண்டபோது, உயிர் தந்தீயும் ைருந்து மவத்தமனபயா
ைான?
மூண்ட போர் பதாறும் ேட்டு முடிந்தநீீ்ர் - மிக்பகழுந்ை கபார்கள் கைாறும்
(பதடக்கலங்களால்) ைாக்கப்பட்டு இறந்ை நீங்கள்; முமறயின் தீர்ந்து மீண்டபோது
அதமன எல்லாம் ைறத்திபரா? -(உயிர் கபான) விதிமுதறயின் நீங்கி (உயிர் பபற்று)
மீண்டு வந்ை இப்பபாழுது (முன்னுற்ற) அத்துன்பங்கதள எல்லாம் மறந்து
விட்டீகரா? விளதில் பவண்டி “ஈண்டி வா” என்னா நின்றீர் - இறத்ைதல
விரும்பி,‘அணுக வருவாயாக’ என்று (என்தனப் கபாருக்கு) அதழகின்றீர்கள்;
இத்தமன பேரும் இன்னம் ைாண்ட போது - (நீங்கள்) இத்ைதன கபரும் (என்
அம்புகளால்) ைாக்கப்பட்டு இறந்ைபபாழுது; உயிர் தந்தீயும் ைருந்துைான
மவத்தமனபயா - (அவர்களின்) உயிதர மீட்டுத் ைருவைற்குரிய மருந்திதன
நிதறதயப் பபற்று தவத்துள்ளாகயா?
(80)

9014. ‘இலக்குவன் ஆக, ைற்மற இராைபன ஆக, ஈண்டு

விலக்குவர் எல்லாம் வந்து விலக்குக; குரக்கின் சவள்ளம்
குலக் குலம் ஆக ைாளும் சகாற்றமும், ைனிதர் சகாள்ளும்
அலக்கணும், முனிவர்தாமும் அைரரும் காண்ேர் அன்பற

இலக்குவன் ஆக, ைற்மற இராைபன ஆக - (என்கனாடு கபார் புரிய வருபவன்)

இலக்குவகன ஆகுக, அன்றி இராமகன ஆகுக; ஈண்டு விலக்குபவார் எல்லாம் வந்து
விலக்குக - இங்கு (இவர்க்கு இதணயாக வந்து) என்தன எதிர்த்து
விலக்குவாபரல்லாம் வந்து விலக்குக; குரக்கின் சவள்ளம் குலக் குலம் ஆகைாளும்
சகாற்றமும் - குரங்குச் கசதனயாகிய பவள்ளம் கூட்டம் கூட்டமாக மடிைற்குக்
காரணமாக எனது பவற்றித் திறத்தையும்; ைனிதர் சகாள்ளும் அலக்கணும் -
(என்னால் இராம இலக்குவராகிய) மனிைர் படும் துயரத்தயும்; முனிவர் தாமும்
அைரரும் காண்ேர் அன்பற - முனிவர்களும் கைவர்களும் (வானிலிருந்ைபடி) ஒருங்கக
காணுவார்கள்.

(81)

9015. ‘யானுமட வில்லும், என் சோன் - பதாள்களும், இருக்க,

இன்னும்,
ஊனுமட உயிீ்ாாகள் யாவும் உய்யுபைா, ஒளிப்பு இலாைல்?
கூனுமடக் குரங்கிபனாடு ைனிதமரக் சகான்று, சென்று, அவ்
வானினும் சதாடர்ந்து சகால்பவன்; ைருந்தினும்
உய்யைாட்டீர்
யானுமட வில்லும் என் சோன் பதாள்களும் இன்னும் இருக்க - யான்
(தகக்பகாண்டு) உதடய வில்லும் என்னுதடய திண்ணிய கைாள்களும்
இன்னமும் (அழியாது) உள்ளவதரயில்; ஊனுமட உயிீ்ர்கள் யாவும் ஒளிப்பு
இலாைல் உய்யுபைா - (என்தன எதிர்த்ை) உடம்புடன் கூடிய உயிர்கள் எல்லாம்
ஓடி ஒளியாமல் பிதழக்கவல்லனகவா? கூனுமடக் குரங்கிபனாடு ைனிதமரக்
சகான்று - கூனி வதளந்ை உடம்பிதன உதடய வானரங்ககளாடு
(இராமஇலக்குவராய) மனிைர்கதளயும் பகான்று; அவ்வானினும் சதாடர்ந்து
சென்று சகால்பவன் ைருந்தினும் உய்யைாட்டீர் - (அவர் பசல்லும்) அவ்வானுலகிலும்
(அவர்கதளத்) பைாடர்ந்து பசன்று பகால்கவன். (முன்புகபால) மருந்தினாலும்
(இப்பபாழுது) பிதழக்க மாட்டீர்!

(82)

9016. ‘பவட்கின்ற பவள்வி இன்று பிமழத்தது; “சவன்பறாம்”

என்றுபகட்கின்ற
வீரம் எல்லாம் கிளத்துவீீ்ர்! கிளத்தல் பவண்டா;
தாழ்க்கின்றது இல்மல; உம்மைத் தனித் தனி தமலகள்
ோறச்
சூழ்க்கின்ற வீரம் என் மகச் ெரங்களாய்த் பதான்றும்
அன்பற.
பவட்கின்ற பவள்வி இன்று பிமழத்தது - பசய்கின்ற யாகம் இன்று (நிதறகவறாமல்)
ைவறியது; “சவன்பறாம்” என்று பகட்கின்ற வீரம் எல்லாம் கிளத்துவீர்! - (நாங்ககள)
‘பவற்றி பபற்கறாம்’ என்று (எண்ணி என்தன) வினவுவைற்குக் காரணமான
(உம்முதடய) வீரத்திதன எல்லாம் எடுத்துதரப்பவர்ககள! கிளத்ைல் கவண்டா;
ைாழ்கின்றது இல்தல - (அவற்தற நீவிர்) எடுத்துதரத்ைல் கவண்டா (நான் இனியும்)
ைாமதிக்கின்றது இல்தல; உம்மைத் தனித்தனி தமலகள் ோறச் - உங்கதளத்
ைனித்ைனிகய ைதலகள் சிைறுமாறு; சூழ்க்கின்ற வீரம் என்தகச் சரங்களாய்த் கைான்றும்

அன்பற - ஆராய்ந்து அழிக்கவல்ல வீரத்ைன்தம என் தகயிலுள்ள அம்புகளாய் (நுமது

உடம்பின் கண்கண தைத்து)த் கைான்றும்.
 (83)

9017. ‘ைற்று எலாம் நும்மைப் போல வாயினால் சொல்ல

ைாட்படன்,
சவற்றிதான் இரண்டும் தந்தீர்; விமரவது சவல்லற்கு
ஒல்லாம்,
உற்று நான் உருத்த காலத்து, ஒரு முமற எதிபர நிற்கக்
கற்றிபரா? இன்னம் ைாண்டு கிடத்திபரா? நடத்திபராதான்?

ைற்று எலாம் நும்மைப் போல வாயினால் சொல்ல ைாட்படன் - பிற பவற்றித்

திறங்கள் எல்லாவற்தறயும் குறித்து நும்தமப் கபால வாயளவிற் கபசி அதமய
மாட்கடன்; சவற்றிதான் இரண்டும் தந்தீர்; விமரவது சவல்லற்கு ஒல்லாம்? -
(எனக்கு) பவற்றிதய இருமுதற அளித்தீர்; (கைால்வியுற்ற நீவிர் இப்பபாழுது)
விதரவிதன கமற்பகாள்வது என்தன பவல்லுவைற்ககா? உற்று நான் உருத்த
காலத்து ஒரு முமற எதிபர நிற்கக் கற்றிபரா? - நான் உம்தம அதடந்து பவகுண்டு
பபாருை பபாழுது ஒரு முதறகயனும் என் முன்கன (அச்சமின்றி) நிற்கக்
கற்றுள்ளீகரா? இன்னம் ைாண்டு கிடத்திபரா? நடத்திபராதான்? - இனிகமலும் (இங்கு)
இறந்து கிடக்கப் கபாகின்றீர்ககளா? அன்றி இவ்விடத்தை விட்டு அகன்று
ஓடப்கபாகின்றீர்ககளா?
(84)

இந்திரசித்ைன் சங்கு முழங்கி வருைல்

9018. ‘நின் மின்கள்; நின்மின்!’ என்னா, சநருப்பு எழ விழித்து,
நீண்ட
மின்மின்சகாள் கவெம் இட்டான்; வீக்கினான், தூணி; வீரம்
சோன் மினசகாள் பகாமத மகயில் பூட்டினான்;
சோறுத்தான், போர் வில்
எல் மின்சகாள் வயிரத் திண் பதர் ஏறினான்; எறிந்தான்,
நாணி ;
‘நின்மின்கள்; நின்மின்!’ என்னா சநருப்பு எழ விழித்து - (இவ்விடத்தை விட்டு
அகல மாட்கடாம் என்பீராயின்)’ நில்லுங்கள், நில்லுங்கள்’ என்று பசால்லி,
அனற்பபாறி கைான்ற பவகுண்டு விழித்து; நீண்ட, மின்மின் சகாள் கவெம்
இட்டான் - மின்னதல ஒத்ை ஒளியிதனக் பகாண்ட கவசத்தை (த்ைனது உடம்பில்)
அணிந்து பகாண்டான்; தூணி வீக்கினான், வீரப்சோன் மின்சகாள் பகாமத மகயில்
பூட்டினான் - அம்பாறத் தூணிதய (த்கைாளிற்) கட்டினான். வீரத்திற்கு
அறிகுறியான பபான்னாலியன்ற ஒளியிதனக் பகாண்ட விரல் உதறயிதனக் தக
விரலிற் பசறித்ைான்; போர் வில் சோறுத்தான் - கபார்த் பைாழிற்குரிய வில்லிதன
(க்தகயில்) ைாங்கினான்; எல்மின் சகாள் வயிரத்திண்பதர் ஏறினான், எறிந்தான் நாணி -
கதிரவதன ஒத்து ஒளி விடுகின்ற திண்ணிய வயிரத்கைரில் ஏறினான்; வில் நாணிதனத்
பைறித்து ஒலி பசயைான் (இந்திரசித்து).
 (85)

9019. ஊதினான் ெங்கம்; வானத்து ஒண் சதாடி ைகளிர் ஒண் கண்

பைாதினார்; ‘கணத்தின் முன்பன முழுவதும் முருக்கி முற்றக்
காதினான்’ என்ன, வாபனார் கலங்கினார்; கயிமலயானும்,
போதினான்தானும், ‘இன்று புகுந்தது, சேரும் போர்’
என்றார்.

ெங்கம் ஊதினான்; வானத்து ஒண் சதாடி ைகளிர் - (பின்பு) சங்கத்தை ஊதினான்.

(அந்நிதலயில்) வானத்திலுள்ள ஒளி பபாருந்திய வதளயதல அணிந்ை
கைவமாைர்கள்; ஒண்கண் பைாதினார் - (அஞ்சி ஆற்றாைவராய்) கண்களில்
கமாதிக் பகாண்டார்கள்; கணத்தின் முன்பன - (இவ் இந்திரசித்து) ஒரு கணப்
பபாழுதிற்குள்கள; முழுவதும் முருக்கி முற்றக் காதினான் என்ன வாபனார்
கலங்கினர் - (கசதன) முழுவைதனயும் அழியும்படி வதளத்துக்
பகான்றவனாவான் என எண்ணித் கைவர்கள் கலக்கமுற்றார்கள்; கயிமலயானும்
போதினான் தானும் - கயிதல மதலயில் இருக்கும் சிவபபருமானும், ைாமதர
மலரில் வீற்றிருக்கும் பிரமகைவனும்; இன்று புகுந்தது சேரும்போர் என்றார் -
’இன்று பபரியபைாரு கபார் உண்டாயிற்று’ எனக் கூறினார்கள்.

(86)

9020. ‘இமழத்த பேர் யாகம்தாபன, யாம் செய்த தவத்தினாபல

பிமழத்தது; பிமழத்தபதனும், வானரம் பிமழக்கல் ஆற்றா;
அமழத்தது, விதிபயசகால்?’ என்று அஞ்சினார்;
‘அம்பிபனாடும்
உமழத்தது காண்கின்பறாம்’ என்று, உணங்கினார், உம்ேர்
உள்ளார்.

இமழத்த பேர் யாகம் தாபன - (இந்திரசித்து) பசய்யத் பைாடங்கிய யாகமானது;

யாம் செய்த தவத்தினாபல பிமழத்தது - நாம் (முன்பு) பசய்ை ைவத்தின் காரணமாக
(நிதறகவறாமல்) ைவறிவிட்டது; பிமழத்தபதனும் வானரம் பிமழக்கல் ஆற்றா -
யாகம் ைவறினாலும் (இப்கபாரில்) குரங்குகள் இனிப் பிதழத்திருக்க மாட்டா;
அமழத்தது விதிபய சகால்? என்று அஞ்சினார் - (இங்கு) அதழத்து வந்ைது
(தீவிதனயாகிய) விைகயயாகும் என்று அஞ்சியவர்களாகி; அம்பிபனாடும் உமழத்தது
காண்கின்பறாம் என்று - அம்பிகனாடும் (குரங்குகள்) வருத்துவைதனக் காணப்
கபாகின்கறாம் என்று; உம்ேர் உள்ளார் உணங்கினார் - கைவர்களாக உள்ளவர்கள்
வாட்டமுற்று வருந்தினார்கள்.

(87)
9021. நாண்சதாழில் ஓமெ வீசிச் செவிசதாறும் நடத்தபலாடும்
ஆண்சதாழில் ைறந்து, மகயின் அடுக்கிய ைரனும் கல்லும்
மீண்டன ைறிந்து பொர விழுந்தன; விழுந்த, ‘சைய்பய
ைாண்டனம்’ என்பற உன்னி, இரிந்தன குரங்கின் ைாமல.

நாண் சதாழில் ஓமெ வீசிச் செவிசதாறும் நடத்தபலாடும் - (இந்திரசித்து) வில்லின்

நாதணத் பைறித்ைலாகிய பைாழிலினாகல (கைான்றிய) ஓதசயானது பரவி
(ைம்முதடய) பசவிகள் கைாறும் பசன்று கசர்ந்ை அளவில்; குரங்கின் ைாமல ஆண்
சதாழில் ைறந்து - (அங்கு உள்ள) குரங்குகளின் (கசதனயாகிய) வரிதசகள் (ைமது)
ஆண்தமத் பைாழிதல மறந்ைனவாய்; மகயின் அடுக்கிய ைரனும் கல்லும் -
தகயில் அடுக்காகக் பகாண்டுள்ள மரமும் மதலயும்; மீண்டன ைறிந்து பொர
விழுந்தன - (பதகவர் கமல்
எறியப்படாமல்) மடங்கிச் கசார்ந்து வீழ (த்ைதரயில்) வீழ்நைன; விழுந்தன
‘சைய்பய ைாண்டனம்’ என்பற உன்னி இரிந்தன - அவ்வாறு விழுந்ை வானரங்கள்
‘நிச்சயமாக இறந்கைாம்’ என்கற எண்ணி நிதல பகட்டு ஓடின;

(88)

9022. ேமடப் சேருந் தமலவர் நின்றார்; அல்லவர், இறுதி ேற்றும்

அமடப்ே அருங் காலக் காற்றால் ஆற்றலது ஆகிக் கீறிப்
புமடத்து இரிந்து ஓடும் பவமலப் புனல் என, இரியலுற்றார்;
கிமடத்த பே ்ா ர் அனுைன், ஆண்டு, ஓர் சநடுங் கிரி
கிழித்துக் சகாண்டான்.

ேமடப்சோருந்தமலவர் நின்றார் - (வானர கசதனயின்) பபரிய

பதடத்ைதலவராக உள்ளவர்கள் (அஞ்சாது) நின்றனர்; அல்லவர், இறுதி ேற்றும்
அமடப்ே அருங்காலக் காற்றால் -அவர்களல்லாை ஏதனகயார் அழிவிதனத்கைடும்
ைடுக்கபவாண்ணாை ஊழிக் காலத்துப் பபருங்காற்றால்; ஆற்றலது ஆகிக் கீறிப்
புமடத்து இரிந்து - ைாங்கபவாண்ணாைைாகிப் பிளக்கப்பட்டுப் பிதிர்ந்து பக்கங்களில்
கமாதி அதலவுற்று; ஓடும் பவமலப் புனல் என இரியலுற்றார் - வழிந்து ஓடும் கடல்
நீதரப் கபான்று நிதல பகட்டு ஓடுவாராயினர்; கிமடத்த போர் அனுைன் -
(இந்திரசித்தை) எதிர்ப் பட்டு நின்ற கபார்த் பைாழிலில் வல்ல அனுமன்; ஆண்டு ஓர்
சநடுங்கிரி கிழித்துக் சகாண்டான் - அவ்விடத்துள்ளபைாரு பபரிய மதலயிதனப்
(பூமியினின்றும்) பபயர்த்து எடுத்துக்பகாண்டான்.

(89)

இந்திரசித்ைன் - அனுமன் கபார்

9023. ‘நில், அடா! நில்லு நில்லு! நீ, அடா! வாசி பேசிக்
கல் எடாநின்றது என்மனப் போர்க்களத்து, அைரர் காண,
சகால்லலாம் என்பறா? நன்று; குரங்கு என்றால் கூடும்
அன்பற?
நல்மல; போர், வா வா!’ என்றான் - நைனுக்கும் நைனாய்
நின்றான்.

நைனுக்கும் நைனாய் நின்றான் - (எதிர்ப்பட்டார் உயிதரவாங்கும் திறத்தில்)

எமனுக்கும் எமனாக கமம்பட்டு நின்ற இந்திரசித்து (அனுமதன கநாக்கி); ‘நில்
அடா! நில்லு நில்லு நீ அடா வாசி பேசிக்கல் எடா நின்றது - ‘நில் அடா! நில்லு
நில்லு, நீ அடாை கவறுபட்ட பமாழிகதளப் கபசிப்பகாண்டு கல்லிதனப்
பபயர்த்து எடுப்பது; என்மன அைரர் காணப் போர்களத்து, சகால்லலாம் என்பறா? -
என்தனத் கைவர்கள் காணும் படியாகப் கபார்க்களத்தில் பகால்லலாம் என்று
எண்ணிகயா? நன்று; குரங்கு கூடும் அன்பற? - (நின்) பசயல் நன்றாயிருக்கின்றது;
குரங்கு என்பைனால் நினக்கு இச்பசயல் பபாருத்ைமானகை? நல்மல; போர் வா! வா!
என்றான் - நல்ல ஆண்தம உதடயாய்! என்னுடன் பபாருைற்கு வருக வருக எனக்
கூறினான்.
(90)

9024, வில் எடுத்து உருத்த நின்ற வீரருள் வீரண் பநபர,

கல் எடுத்து, எறிய வந்த அனுைமனக் கண்ணின் பநாக்கி,
‘ைல் எடுத்து உயர்ந்த பதாளாற்கு என்சகாபலா வலியது?’
என்னா,
சொல் எடுத்து, அைரர் சொன்னார்; தாமதயும்
துணுக்கமுற்றான்.

வில் எடுத்து உருத்து நின்ற வீரருள் வீரன் பநபர - வில்லிதன ஏந்தி பவகுண்டு
நின்ற வீரர்க்பகல்லாம் வீரனாகிய இந்திரசித்ைனுக்கு எதிகர; கல் எடுத்து, எறிய வந்த
அனுைமனக் கண்ணின் பநாக்கி - (அஞ்சாமல்) மதலயிதனப் பபயர்த்பைடுத்து எறிய
வந்ை அனுமதனக் கண்களால் உற்று கநாக்கி; ‘ைல் எடுத்து உயர்ந்த பதாளாற்கு என்
சகாபலா வலியது?’என்னா -’மல் பைாழில் திறத்ைால் கமம்பட்டு உயர்ச்சி உற்ற
கைாள்கதள உதடய இவ்அனுமனுக்கு அதமந்ை வண்ணம் எத்ைதகயகைா? என்று;
சொல் எடுத்து, அைரர் அைரர் சொன்னார் தாமதயும் துணுக்கம் உற்றான் - (அவனது)
புகதழத் கைவர்கள் உயர்த்திக் கூறிப் புகழ்ந்ைார்கள். (அனுமனுக்குத்)
ைந்தையாகிய வாயு கைவனும் (இவனுக்கு என்ன கநருகமா என) மன
நடுக்கமுற்றான்,

(91)

9025. வீசினன் வயிரக் குன்றம், சவம் சோறிக் குலங்குகள்

விண்ணின்
ஆமெயின் நிமிர்ந்து செல்ல; ‘ஆயிரம் உரும் என்று ஆகப்
பூசின பிழம்பு இது’ என்ன வரும் அதன் புரிமவ பநாக்கி,
கூசின உலகம் எல்லாம்; குமலந்தது, அவ் அரக்கர் கூட்டம்.

விண்ணின் ஆமெயின் சவம்சோறிக் குலங்கள் நிமிர்ந்து செல்ல - (அனுமான்)

வானத்திலும் திதசகளிலும் பவம்தமயுதடய தீப்பபாறித்திரள்கள் உயர்ந்து
பசல்லுமாறு; வயிரக்குன்றம் வீசினன் - திண்ணிய மதலயிதன (அரக்கர் கமல்) வீசி
எறிந்ைான்; ‘ஆயிரம் உரும்’ ஒன்று ஆகப் பூசின பிழம்பு இது’ என்ன - ஆயிரம் இடிகள்
ஒகர உருவமாக இதயந்து கூடிய வடிவம் இதுபவன்று பசால்லுமாறு; வரும் அதன்
புரிமவ பநாக்கி உலகம் எல்லாம் கூசின - வருகின்ற அந்ை மதலயின் பசயதல
கநாக்கி உலகபமல்லாம்; அஞ்சின; அவ்வரக்கர் கூட்டம் குமலந்தது - அவ்வரக்கர்
கூட்டம் நிதல குதலந்ைது.

(92)

9026. குண்டலம் சநடு வில் வீெ, பைருவின் குவிந்த பதாளான்,

அண்டமும் குலுங்க ஆர்த்து, ைாருதி, அெனி அஞ்ெ,
விண் தலத்து எறிந்த குன்றம் சவறுந் துகள் ஆகி வீழக்
கண்டனன்; எய்த தன்மை கண்டிலர், இமைப்பு இல்
கண்ணார்.

குண்டலம் சநடுவில் வீெ பைருவின் குவிந்த பதாளான் - (காதிலணியப்பட்ட)

குண்டலம் கபபராளியிதனப் பரப்ப கமருமதலயிதன பயாத்துத்
திரண்டுயர்ந்ை கைாள்கதள உதடயவனாகிய இந்திர சித்து; அண்டமும் குலுங்க
ஆர்த்து - அண்டமும் குலுங்கி நடுங்கும் படி ஆரவாரித்து; விண்தலத்து அெனி அஞ்ெ
ைாருதி எறிந்த குன்றம் - விண்ணிடத்கை இடியும் அஞ்சும் படி அனுமன் வீசிபயறிந்ை
மதலயானது; சவறுந்துகள் ஆகி வீழக் கண்டனன் - பவறுந்துகள்களாகிச் சிைர்ந்ைன
விழும்படி
பசய்ைான்; இமைப்பு இல் கண்ணார் எய்ததன்மன கண்டிலர் - இதமத்ைல் இல்லாை
கண்கதள உதடய கைவர்களும்; (இந்திரசித்து) அம்பு எய்ை ைன்தனயிதனக் காணப்
பபற்றிலர்

(93)

9027. ைாறு ஒரு குன்றம் வாங்கி ைறுகுவான் ைார்பில், பதாளில்,

கால் தரு காலில், மகயில், கழுத்தினில், நுதலில், கண்ணில்,
ஏறின என்ே ைன்பனா-எரி முகக் கடவுள் சவம்மை
சீறின ேகழி ைாரி, தீக் கடு விடத்தின் பதாய்ந்த,

ைாறு ஒரு குன்றம் வாங்கி ைறுகுவான் ைார்பில் பதாளில் - கவபறாரு

மதலயிதனப் பபயர்த்பைடுத்துச் (அைதன வீசுைற்கு) சுழல்கின்றவனாகிய
அனுமனது மார்பிலும், கைாளிலும்; கால்தருகாலில், மகயில், கழுத்தினில், நுதலில்,
கண்ணில் - காற்றிதனபயாத்ை (விதரவும் வன்தமயும் உதடய) கால்களிலும்,
கழுத்திலும், பநற்றியிலும், கண்களிலும், தீக்கடு விடத்தின் பதாய்ந்த - தீய பகாடிய
பநஞ்சில் கைாய்க்கப் பட்டனவும்; எரிமுகக் கடவுள் சவம்மை சீறின ேகழிைாரி - எரி
முகக் கடவுளாகிய அக்கினி கைவனது பவம்தமதயச் சினந்து கீழ்ப்படுத்ைனவுமாகிய
(இந்திரசித்ைன்) அம்பு மதழ; ஏறின என்ே ைன்பனா - ஊன்றித் தைத்ைன.

(94)

9028. சவதிர் ஒத்த சிகரக் குன்றின் ைருங்கு உற விளங்கலாலும்,

எதிர் ஒத்த இருமளச் சீறி எழுகின்ற இயற்மகயாலும்,
கதிர் ஒத்த ேகழிக் கற்மற கதிர் ஒளி காட்டலாலும்,
உதிரத்தின் செம்மையாலும், உதிக்கின்ற கதிபரான்
ஒத்தான்.*

சவதிர் ஒத்த சிகரக் குன்றின் ைருங்கு உற விளங்கலாலும் - மூங்கிி்ல் ஒத்து வளர்ந்ை

சிகரத்துடன் கூடிய மதலயின் அருகக விளங்குைலாலும்; எதிர் ஒத்த இருமளச்
சீறி எழுகின்ற இயற்மகயாலும் - எதிர்ப்பட்டுப் பபாருந்திய இருதளச் சினந்து
கமற்பட்டு விளங்கும் (ைன்உடம்பின்) இயற்தக ஒளியினாலும்;

கதிர் ஒத்த ேகழிக் கற்மற கதிர் ஒளி காட்டலாலும் - ஞாயிற்றின் ஒளித்பைாகுதியிதன

பயாத்ை அம்பின் பைாகுதி மிக்க ஒளியிதனத் கைாற்றுவித்ைலாலும்; உதிரத்தின்
செம்மையாலும் உதிக்கின்ற கதிபரான் ஒத்தான் - (உடம்பினின்றும் வழியும்)
இரத்ைத்தின் பசம்தமயாலும் (அனுமன்) உையமதலயில் கைான்றுகின்ற சூரியதன
ஒத்துக்காணப்பட்டான்.
(95)

இந்திரசித்ைன், ‘இலக்குவன் எங்குள்ளான்?’ எனல்

9029. ஆயவன் அயர்தபலாடும், அங்கதன் முதல்வர் ஆபனார்,
காய் சினம் திருகி, வந்து கலந்துளார்தம்மைக் காணா,
‘நீயிர்கள் நின்மின், நின்மின்; இரு முமற சநடிய வானில்
போயவன் எங்பக நின்றான்?’ என்றனன், சோருள்
செயாதான்.

ஆயவன் அயர்தபலாடும் அங்கதன் முதல்வர் ஆபனார் - அவ் அனுமன் ைளர்ந்து

கசார்வுற்ற நிதலயில், அங்கைன் முைலாகவுள்ள வானர கசதனத் ைதலவர்கள்;
காய்சினம் திருகி வந்து கலந்துளார் தம்மைக் காணா - சுட்டு பவதும்பும்
ைன்தமயைாகிய பவகுளியால் மாறுபட்டுவந்து கூடியவர்களாகிய அவர்கதளக்
கண்ணுற்று; “நீயிர்கள் நின் மின் நின்மின், இருமுமற சநடியவானில் - ‘நீங்கள்
(என்னுடன் பபாருைற்கு முந்து ைதலவிட்டு) நில்லுங்கள் நில்லுங்கள், (என்
எதிர்நின்று பபாருது) இருமுதற பநடிய விசும்பாகிய துறக்கத்தை; போயவன்
எங்பக நின்றான்?” என்றனன், சோருள் செயாதான் - அதடந்ைவனாகிய இலக்குவன்
எங்கக உள்ளான்?” என வினவினான் (அவ்வானரவீரர்கதளப்) பபாருட்படுத்தி
மதியாைவனாகிய இந்திரசித்து,

(96)

9030 சவம்பினர் பின்னும் பைன்பைல் பெறலும், சவகுண்டு, ‘சீயம்

தும்பிமயத் சதாடர்வது அல்லால், குரங்கிமனச் சுளிவது
உண்படா?
அம்பிமன ைாட்டி, என்பன சிறிது போர் ஆற்ற வல்லான்
தம்பிமயக் காட்டித் தாரீர்; ொதிபரா, ெலத்தின்?’ என்றான்.

சவம்பினர் பின்னும் பைன் பைல் பெறலும், சவகுண்டு - (அம்பமாழியிதனக்

ககட்டு) பவகுண்கடாராகிய அங்கைன் முைலிகயார் இந்திரசித்ைதன கமலும்
கமலும் பநருங்கிப் பபாருைற்குச் பசன்றகபாது (அவன்) சினந்து; ’சீயம்
தும்பிமயத் சதாடர்வது அல்லால், குரங்கிமனச் சுளிவது உண்படா? - ‘சிங்கமானது
யாதனதயத் பைாடர்வைன்றிக் குரங்கிதன முரண்பட்டுப் பபாருவதுண்கடா?
அம்பிமன ைாட்டி என்பன? - (நும்மீது) அம்பிதனச் பசலுத்ைலால் ஆவபைன்ன?
சிறிதுபோர் ஆற்றவல்லான் தம்பிமயக்காட்டித் தாரீீ்ர் - சிறிது பபாழுது கபார்
பசய்யவல்லவனாகிய இராமனது ைம்பிதய (எனக்கு)க் காட்டித் ைாராதீராகி;
ெலத்தின் ொதிபரா? - (வீண்) பவகுளியால் இறந்பைாழிவீகரா? என்று கூறினான்
(இந்திரசித்து).

(97)

9031. ‘அனுைமனக் கண்டிலீபரா? அவனினும் வலியிபரா? என்

தனு உளதன்பறா? பதாளின் அவ் வலி தவிர்ந்தது
உண்படா?
இனும், முமன நீர் அலீபரா, எவ் வலி ஈட்டி வந்தீர்?
ைனிெமனக் காட்டி, நும்தம் ைமலசதாறும் வழிக்சகாளீபர.’

அனுைமனக் கண்டிலீபரா? அவனினும் வலியிபரா - (என்னுதடய அம்புகளால்

அயர்ச்சியுற்ற அனுமதனக் கண்டீர் அல்லீகரா? அவ்வனுமதனக் காட்டிலும்
(மிக்க) வலிதம உதடயீகரா? - என்தனு உளதன்பறா? பதாளின் அவ்வலிதவிர்ந்தது
உண்படா? - (எனது) வில்லானது (அழிவின்றி) உள்ளைன்கறா? (என்) கைாள்களின்
(முன்பும் உம்தமக்பகான்ற) அத்ைதகய வன்தம குதறந்து கபாயிற்கறா? இனும்
முமன நீீ்ர் அலீபரா? எவ்வலி ஈட்டி வந்தீீ்ர் - இன்னும் கபார் முதனயில் முன்கன வந்ை
நீங்ககள அல்லீகரா? எத்ைதகய வன்தமயிதன (ப்புதுவைாக)ச் சம்பாதித்து
வந்துள்ளீர்கள்? ைனிெமனக் காட்டி, நும்தம் ைமலசதாறும் வழிக் சகாளீபர’ -
(இலக்குவனாகிய) மனிைதன
(என்முன்) காட்டிவிட்டு நுமக்குரிய மதல கைாறும் (வந்ை) வழிகய திரும்பிச்
பசல்வீராக.

(98)

9032. என்று உமரத்து, இளவல்தன்பைல் எழுகின்ற இயற்மக

பநாக்கி,
குன்றமும் ைரமும் வீசிக் குறுகினார்; குழாங்கள்பதாறும்
சென்றன ேகழி ைாரி, பைருமவ உருவித் தீீ்ர்வ,
ஒன்றுஅல பகாடி பகாடி நுமழந்தன; வலியும் ஓய்ந்தார்.
என்று உமரத்து, இளவல் தன்பைல் - என்று இவ்வாறு கூறி இதளகயானாகிய
இலக்குவன் மீது; எழுகின்ற இயற்மக பநாக்கி - (இந்திரசித்து, கபாருக்கு) எழுகின்ற
ைன்தமதய கநாக்கி; குன்றமும் ைரமும் வீசிக் குறுகினார் - (வானரவீரர்கள்)
மதலகதளயும், மரங்கதளயும் வீசி (அவதன) பநருங்கினார்கள்; பைருமவ உருவித்
தீீ்ர்வ ேகழிைாரி - கமருமதலயிதனயும் ஊடுருவிப் பிளப்பனவாகிய அம்புமதழ;
ஒன்று அலபகாடி, பகாடி - ஒன்று அல்ல ககாடி ககாடி என்னும் கபர் எண்ணின்
அளவாக (இந்திரசித்தினால் எய்யப்பபற்றது); குழாங்கள் பதாறும் சென்றன
நுமழந்தன - வானரக் கூட்டங்கள் கைாறும் பசன்று நுதழந்ைன; வலியும் ஓய்ந்தார் -
(அவற்றால், வானரவீரர்கள் ைம் வலிதமயிதனயும் இழந்ைனர்.
ஓய்ைல் - ைளர்ைல்

(99)

9033 ‘ேடுகின்றது அன்பறா, ைற்று உன் சேரும் ேமட? ேகழி

ைாரி
விடுகின்றது அன்பறா, சவன்றி அரக்கனாம் காள பைகம்?
இடுகின்ற பவள்வி ைாண்டது; இனி, அவன் பிமழப்புறாபை
முடுகு’ என்றான் அரக்கன் தம்பி; நம்பியும் சென்று
மூண்டான்.
அரக்கன் தம்பி - (அப்பபாழுது) இராவணனின் ைம்பியாகிய வீடணன்
(இலக்குவதன கநாக்கி); “சவன்றி அரக்கனாம்
காளபைகம் - “பவற்றித்திறன் வாய்ந்ை அரக்கனாகிய காளகமகம்; ேகழி ைாரி
விடுகின்றது அன்பறா? - அம்பு மதழயிதன ஓயாது பசாரிகின்றது அன்கறா? ைற்று
உன் சேரும் ேமட ேடுகின்றது அன்பறா - (அவற்றால்) உனது
பபருஞ்கசதனஅழிகின்றகை! இடுகின்ற பவள்வி ைாண்டது - (ஓமப்பபாருதள)
இடுைற்குரிய (இந்திரசித்ைன்) யாகம் அழிந்துவிட்டது; இனி, அவன் பிமழப்புறாபை
முடுகு” என்றான் - இனி அவன் உயிர் பிதழத்துப் கபாகாைபடி விதரவாயாக” எனக்
கூறினான்; நம்பியும் சென்று மூண்டான் - ஆடவரிற்சிறந்கைானாகிய
இலக்குவனும் (இந்திரசித்தின் அருகக) பசன்று கபார் பசய்யத் பைாடங்கினான்,
(100)
ெந்தக்கலி விருத்தம்

9034. வந்தான் சநடுந் தமக ைாருதி, ையங்கா முகம் ைலர்ந்தான்,

‘எந்தாய்! கடிது ஏறாய், எனது இரு பதாள்மிமெ’ என்றான்;
‘அந்தாக’ என்று உவந்து, ஐயனும் அமைவு ஆயினன்;
இமைபயார்
சிந்தாகுலம் துறந்தார்; அவன் சநடுஞ் ொரிமக திரிந்தான்.

சநடுந்தமக ைாருதி ையங்கா முகம் ைலர்ந்தான் வந்தான் -

பபருதமக்குணமுதடகயானாகிய அனுமன் மயக்கமுறாது முகம் மலர்ந்து வந்து;
எந்தாய்! எனது இருபதாள் மிமெ கடிது ஏறாய் என்றான் - (இலக்குவதன கநாக்கி)
‘எந்தைகய!’ என்னுதடய இரண்டு கைாள்களின் கமலும் விதரந்து
ஏறுவாயாக!” என கவண்டிக்பகாண்டான். ‘அந்தாக’ என்ற உவந்து ஐயனும் அமைவு
ஆயினன் - ‘அப்படிகய ஆகுக’ என்று உளமுவந்து ைதலவனாகிய இலக்குவனும்
அைற்கு இதசந்ைனன்; இமைபயார் சிந்தாகுலம் துறந்தார் - (அதுகண்டு)
கைவர்கள் மனமயக்கத்தை விட்படாழித்ைனர்; அவன் சநடுஞ்ொரிமக திரிந்தான் -
அவ்வனுமன் (அப்கபார்க்களத்தில் இலக்குவதனச் சுமந்ைபடி) பநடிய வட்டமாக
ஓடித் திரிந்ைான்.

(101)
இந்திர சித்ைன் - இலக்குவன் பபரும் கபார்

9035. ‘கார் ஆயிரம் உடன் ஆகியது’ எனல் ஆகிய கரிபயான்,

ஓர் ஆயிரம் ேரி பூண்டது ஒர் உயர் பதர்மிமெ உயர்ந்தான்;
பநர் ஆயினர் இருபவார்களும்; சநடு ைாருதி, நிமிரும்
பேர் ஆயிரம் உமடயான் என, திமெ எங்கணும்
சேயர்ந்தான்.

’கார் ஆயிரம் உடன் ஆகியது’ எனல் ஆகிய கரிபயான் - மதழகமகங்கள் ஆயிரம்

ஒன்று கூடின என்னும் படி அதமந்ை கரிய கமனியனாகிய இந்திரசித்து; ஓர் ஆயிரம் ேரி
பூண்டது ஓர் உயர்பதர் மிமெ உயர்ந்தான் - ஓர் ஆயிரம் குதிதரகள் பூட்டியகைார் உயர்ந்ை
கைரின் கமல் உயர்ந்து கைான்றினான்; பநர் ஆயினர் இருபவார்களும் - (இந்திரசித்து,
இலக்குவன் என்னும்) இருவரும் கநகர எதிர்த்ைனர்; சநடுைாருதி, நிமிரும் பேர்
ஆயிரம் உமடயான் என - பநடியவனாகிய அனுமன் (திரிவிக்கரமனாகி) ஓங்கிய
ஆயிரம் திருப் பபயர்கதள உதடய இதறவனாகிய திருமாதலப் கபான்று; திமெ
எங்கணும் சேயர்ந்தான் - திதசகள் எங்கும் திரிந்து பசன்றான

(102)

9036. தீ ஒப்ேன, உரும் ஒப்ேன, உயிர் பவட்டன, திரியும்

பேய் ஒப்ேன, ேசி ஒப்ேன, பிணி ஒப்ேன, பிமழயா
ைாயக் சகாடு விமன ஒப்ேன, ைனம் ஒப்ேன, கழுகின்
தாய் ஒப்ேன, சில வாளிகள் துரந்தான்-துயில் துறந்தான்.

துயில் துறந்தான் - உறக்கத்தை விட்படாழித்ைவனாகிய இலக்குவன்; தீஒப்ேன,

உரும் ஒப்ேன, உயிர் பவட்டன - (சுட்படரித்ைலால்) தீயிதன ஒத்ைனவும், (ைாக்கி
அழித்ைலால்) இடியதன ஒத்ைனவும், (பதகவரின்) உயிதர விரும்பிப்
பற்றுவனவும்; திரியும் பேய் ஒப்ேன ேசி ஒப்ேன பிணி ஒப்ேன - (திரிந்து
ஊன்கவர்ைலால்) திரிைதல இயல்பாக உதடய கபயிதன ஒத்ைனவும், (உள்ளிருந்து
வருத்துைலால்) பசிதய ஒத்ைனவும் (உள்ளும் புறமும் ஒப்ப வருத்துைலால்)
கநாயிதன ஒத்ைனவும்; பிமழயா ைாயக் சகாடு விமன ஒப்ேன, ைனம் ஒப்ேன -
(விடாது பற்றி விதளவிதனக்பகாத்ைலில்) ைப்பாை சூழ்ச்சி மிக்க
தீவிதனயிதனஒத்ைனவும், (விதரந்து பற்றுைலால்) மனத்திதன ஒத்ைனவும்;
கழுகின் தாய் ஒப்ேன சில சவங்கமண துரந்தான் - (ஊனுணவு பகாடுத்துக்
காத்ைலால்) கழுகினத்துக்குத் ைாயிதன ஒத்ைனவும் ஆகிய பவம்தம மிக்க
அம்புகள் சிலவற்தற (இந்திரசித்ைன் கமல்) விதரந்து பசலுத்தினான்.

(103)

9037. அவ் அம்பிமன அவ் அம்பினின் அறுத்தான், இகல்

அரக்கன்;
எவ் அம்பு இனி உலகத்து உளது என்னும்ேடி எய்தான் -
எவ் அம்ேரம், எவ் எண் திமெ, எவ் பவமலகள், பிறவும்,
வவ்வும் கமடயுக ைா ைமழ சோழிகின்றது ைான.
அவ் அம்பிமன அவ் அம்பினின் அறுத்தான் - (இலக்குவனால எய்யப்பபற்ற)
அந்ை அம்புகதள அத்ைதகய அம்புகதளக் பகாண்கட பவட்டி வீழ்த்தினான்
(அன்றியும்); எவ் அம்ேரம், எவ் எண்திமெ, எவ் பவமலகள் பிறவும் - ஆகாயம்
முழுதமயும், எட்டுத்திக்குகள், எல்லாவற்தறயும், கடல்கள் யாவற்தறயும்,
பிறவற்தறயும்; வவ்வும் கமடயுகைாைமழ சோழிகின்றதுைான - பற்றி அழிக்கும்
கதடசி யுகாந்ைப் பபரிய மதழ பகாட்டுகின்றது கபாலவும்; இனி எவ் அம்பு
உலகத்து உளது என்னும்ேடி எய்தான் - இனி இவற்றின் மிக்கனவாய் அம்புகள் எதவ
உலகத்து உள?’ எனக் (கண்கடார்) கூறு மாறு (இலக்குவன்) அம்புகதள எய்ைான்.
(104)

9038. ஆபயான், சநடுங் குருவிக் குலம் எனலாம் சில அம்ோல்

போய் ஓடிடத் துரந்தான்; அமவ, ‘சோறிபயா’ என ைறிய,
தூபயானும், அத்துமண வாளிகள் சதாடுத்தான், அமவ
தடுத்தான்;
தீபயானும், அக் கணத்து, ஆயிரம் சநடுஞ் ொரிமக
திரிந்தான். ஆபயான், சநடுங்குருவிக் குலம்
எனலாம் சில அம்ோல் - அவ் இந்திரசித்து, பநடிய குருவிக் கூட்டம் என்று
பசால்லுைற்குரிய சில அம்புகளால்; போய் ஓடிடத் துரந்தான் - (இலக்குவன் ஏவிய
அம்புகதள) நீங்கி ஒழியும் படி விலக்கினான்; அமவ ‘சோறிபயா’ எனைறிய -
(அங்ஙனம் இலக்குவனின் அம்புகதளத் துண்டித்ைபின்பும்) அந்ை அம்புகள்
தீப் பபாறிகயா என்று எண்ணுமாறு மறிந்து பசல்ல; தூபயானும், அத்துமண
வாளிகள் சதாடுத்தான் அமவ தடுத்தான் - தூயவனாகிய இலக்குவனும் அத்துதண
அம்புகதளத் பைாடுத்து எய்து அவற்தற விலக்கினான்; தீபயானும் அக்கணத்து
ஆயிரம் சநடுஞ்ொரிமக திரிந்தான் - பகாடியவனாய இந்திர சித்தும் அப்பபாழுது
ஆயிரம் முதற பநடிய வட்டமாக (ப் கபார்க்களபமங்கும்) சுற்றித் திரிந்ைான்.

(105)

9039. கல்லும், சநடு ைமலயும், ேல ைரமும், கமட காணும்

புல்லும், சிறு சகாடியும், இமட சதரியாவமக, புரியச்
செல்லும் சநறிசதாறும், சென்றன - சதறு கால் புமர
ைறபவான்
சில்லின் முதிர் பதரும், சின வய ைாருதி தாளும்.

சதறுகால் புமர ைறபவான் -அழிக்கும் ஊழிக்காற்றிதன ஒத்ை

(வலிதமபகாண்ட) வீரனான இந்திரசித்தினது; சில்லின் முதிர்பதரும் சினவய
ைாருதிதாளும் - சக்கரத்ைால் வலிய கைரும் சினம் மிக்க வலிய அனுமனுதடய
கால்களும்; கல்லும், சநடுைமலயும், ேல ைரமும் கமடகாணும் - கல்லும் மதலயும்
பலவதக மரமும், (ைாவரங்களில்) கதடயாகிய; புல்லும் சிறு சகாடியும் இமட
சதரியாவமக புரியச் - புல்லும் சிறு பகாடியும், ைம்முள் கவற்றுதம பைரியாைவாறு
அதமய; செல்லும் சநறி சதாறும் சென்றன - (ைாம்) பசல்லுகின்ற வழிகள் கைாறும்
(ைதடயின்றிச்) பசன்றன.

(106)

9040. இரு வீரரும், ‘இவன் இன்னவன், இவன் இன்னவன்’

என்னச்
செரு வீரரும் அறியாவமக திரிந்தார், கமண சொரிந்தார்;
‘ஒரு வீரரும் இவர் ஒக்கிலர்’ என, வானவர் உவந்தார்;
சோரு வீமரயும் சோரு வீமரயும் சோருதாசலனப்
சோருதார்;

இரு வீரரும், ‘இவன் இன்னவன், இவன் இன்னவன்’ என்னச் -இலக்குவன்

இந்திரசித்து என்னும்) இரண்டு வீரர்களும், ‘இவன் இன்னான் இவன் இன்னான்’
என்று; செருவீரும் அறியாவமக திரிந்தார் கமண சொரிந்தார் - கபார் பசய்யும்
வீரர்களும் உருவறிய பவாண்ணாைவாறு (எங்கும்) திரிந்ைனராகி அம்பிதனச்
பசாரிந்ைார்கள்; சோருவீமரயும் சோருவீமரயும் சோருதாசலனப் சோருதார் -
அதலகமாதும் கடலும் அதல கமாதும் கடலும் (ைம்மில் எதிர் நின்று)
பபாருைாற்கபான்று கபார் பசய்ைனர்; வானவர், ‘ஒருவீரரும் இவர் ஒக்கிலர் என
உவந்தார் - (அதுகண்ட) கைவர்கள் (உலகில்) ஒரு வீரரும் இவர்கதள ஒத்திலர்’ என
மகிழ்ந்து பாராட்டினார்கள்.

(107)

9041. ‘விண் செல்கில, செல்கின்றன, விசிகம்’ என, இமைபயார்

கண் செல்கில; ைனம் செல்கில; கணிதம் உறும்எனின், ஓர்
எண் செல்கில; சநடுங் காலவன் இமட செல்கிலன்;
உடல்பைல்
புண் செல்வன் அல்லால், ஒரு சோருள் செல்வன சதரியா.

‘விசியம் விண் செல்கில செல்கின்றன,’ என - (இருவரும் எய்ை) அம்புகள்

விண்ணிடத்கை பசல்கில, அன்றிச் பசல்கின்றன’ என்று, கண்டறியுமாறு;
இமைபயார் கண்செல்கில ைனம் செல்கில - கைவருதடய கண்கள் (ஊடுருவிச்)
பசல்ல மாட்டாைன வாயின. மனமும் பசல்ல முடியாைனவாயின; கணிதம் உறும்
எனின் ஓர் எண் செல்கில - கணக்கிட்டுக் கூறுைல் பபாருந்து பமனின் (அளவிடுைற்கு)
எண்கள் கபாதியனவாகச் பசல்கில; சநடுங்காலவன் இமட செல்கிலன் - பநடிய வாயு
கைவன் அவற்றிதடகய ஊடுருவிச் பசல்லுவைற்கு இயலாைவனாயினான்; உடல்
பைல் புண் செய்வன அல்லால் - (அவ்விருவருதடய அம்புகளும்) உடம்பின் மீது
புண்கதளச் பசய்வைன்றி; ஒரு சோருள் செல்வன சதரியா - ைாம்
ஒரு பபாருளாய்ச் பசல்லுந்திறங்கதளத் பைரிந்துணர முடியாைனவாயின.
(108)

9042. எரிந்து ஏறின, திமெ யாமவயும்; இடி ஆம் எனப்

சோடியாய்
சநரிந்து ஏறின, சநடு நாண் ஒலி; ேடர் வான் நிமற
உருமின்
சொரிந்து ஏறின, சுடு சவங் கமண; சதாடுந் தாரமக
முழுதும்
கரிந்து ஏறின, உலகு யாமவயும் கனல் சவம் புமக கதுவ.

சநடுநாண் ஒலி இடி ஆம் எனப் சோடியாய் சநரிந்து ஏறின - பநடியவில்லின்

நாகணாதசயானதவ இடிகயாதச என்று பசால்லும்படி யாதவயும் தூளாகிச்
சிதையும்படி எங்கும் பரவின; ேடர்வான் நிமற உருமின் சொரிந்து ஏறின
சுடுசவங்கமண - பரவிச் பசல்லுைற்கு இடமாகிய வானத்தில் (ஆற்றல்) நிதறந்ை
இடியிதன பயாத்துச் பசாரிந்ைைனால் பவளிப்பட்ட சுட்படரிக்கும்
ைன்தமயவாகிய அம்புகள்; திமெயாமவயும் எரிந்து ஏறின - திதசகள் எல்லாவற்றிலும்
எரிந்து கமற் பசன்றன; உலகு யாமவயும் கனல் சவம் புமக கதுவ - (அவற்றால்)
உலகபமங்கும் தீயின் பவம்தம மிக்க புதகப் படலம் பசன்று மூட;
சதாடுந்தாரமக முழுதும் கரிந்து ஏறின - வானத்தில் இதயந்துள்ள விண்மீன்கள்
முழுவதும் கரிந்து கபாயின.
 (109)

9043. சவடிக்கின்றன திமெ யாமவயும், விழுகின்றன இடி வந்து

இடிக்கின்றன சிமல நாண் ஒலி; இரு வாய்களும் எதிராக்
கடிக்கின்றன, கனல் சவங் கமண; கலி வான் உற விமெபைல்
சோடிக்கின்றன, சோறி சவங் கனல்; இமவ கண்டனர்,
புலபவார்.

சிமல நாண் ஒலி - வில் நாணின் ஓதசகள்; திமெயாமவயும் சவடிக்கின்றன - திதச

எல்லாவற்றிலும் பவடிக்கின்றனவாய்; விழுகின்றன இடிவந்து இடிக்கின்றன -
விழும் இடிகதள ஒத்துவந்து பபருமுழக்கம் பசய்ைன; இருவாய்களும் எதிராக்
கடிக்கின்றன கனல் சவங்கமண - இரு முதனகளும் பபாருந்ை ஒன்தற ஒன்று
எதிர்ப்பட்டுக் கடிப்பனவாகிய கனலிதனச் பசாரியும் பவம்தமயுதடய அம்புகள்;
கலிவான் உறவிமெபைல் சவங்கனல் சோறி சோடிக்கின்றன - ஒலிக்கும்
வானத்திடத்கை பபாருந்ைச் பசன்ற கவகத்ைால் கமகல பவம்தம உதடய
தீப்பபாறிகதளத் கைாற்றுவிப்பனவாயின; புலபவார் இமவ கண்டனர் - கைவர்கள்
இவற்தறக் கண்டனர்.
(110)

9044. கடல் வற்றின; ைமல உக்கன; ேருதிக் கனல் கதுவுற்று

உடல் ேற்றின; ைரம், உற்றன கனல் ேட்டன; உதிரம்
சுடர் வற்றின; சுறு மிக்கது; துணிேட்டு உதிர் கமணயின்,
திடர் ேட்டது, ேரமவக் குழி; திரிவுற்றது புவனம்.

கடல் வற்றின, ைமல உக்கன - (இருவரும் ஏவிய அம்புகளின் பவம்தமயால்)

கடல்கபளல்லாம் (நீர்) வற்றின, மதலகள் பிளந்து சிைறின; ேருதி உடல் கனல்
கதுவுற்று ேற்றின - கதிரவனுதடய உடற்பகுதிகள் தீச்சுடர்களால் கதுவப்பபற்றுப்
பற்றி எரிந்ைன; ைரம் கனல் உற்றன ேட்டன - மரங்கள் தீப்பற்றி அழிந்ைன; உதிரம் சுடர்
வற்றின, சுறு மிக்கது - (வீரர்களின் உடலிலுள்ள) இரத்ைம் தீச் சுடரின்
பவம்தமயால் வற்றின; (உடம்பில்) சுறு நாற்றம் மிக்குத் கைான்றியது ேரமவ குழி
துணிேட்டு உதிர் கமணயின் திடர்ேட்டது - கடற்பரப்பாகிய பள்ளம் முறிபட்டுச் சிைறிய
அம்புகளால் கமடாயிற்று; புவனம் திரிவுற்றது - உலகம் (ஒரு நிதலயில் நில்லாது)
சுழன்றது.

(111)

9045, எரிகின்றன அயில் சவங் கமண - இரு பெமனயும் இரியத்

திரிகின்றன, புமட நின்றில, திமெ சென்றன; சிதறிக்
கரி சோன்றின; ேரி ைங்கின; கவி சிந்தின; கடல்போல்
சொரிகின்றன, சோரு செம்புனல்; சதாமலகின்றன,
 சகாமலயால், எரிகின்றன அயில்
சவங்கமண இரு பெமனயும் இரியத் திரிகின்றன - (சுடர்விட்டு) எரிவனாகிய கூரிய
பவம்தமயிதனயுதடய அம்புகள், இருதிறச் கசதனகளும் அஞ்சி நிதல பகட்டு
ஓடும்படி திரிபதவ; புமடநின்றில சிதறி திமெ சென்றன - (அடுத்ைடுத்துப்)
பக்கத்தில் (உடன்) நில்லாைனவாய்த் திதசகளிற் சிைறிச் பசன்றன;
கரிபபான்றின; ேரிைங்கின கவி சிந்தின -(அவற்றால்) யாதனகள் இறந்துபட்டன;
குதிதரகள் பபாலிவற்றழிந்ைன; வானரங்கள் சிைறுண்டு இறந்ைன; சோருசெம்புனல்
கடல் போல் சொரிகின்றன -அதலகள் மறியும் பசம்தம நிறம் வாய்ந்ை குருதி
பவள்ளம் கடல் கபான்று பவளிப்படுவனவாயின; சகாமலயால் சதாமலகின்றனர் -
(இருதிறப்பதடவீரர்களும்) பகாதலத் பைாழிலால் (உயிர்) பைாதலந்ைனர்.

(112)

9046, புரிந்து ஓடின; சோரிந்து ஓடின; புமகந்து ஓடின; புமக

போய்
எரிந்து ஓடின; கரிந்து ஓடின; இடம் ஓடின; வலபை
திரிந்து ஓடின; பிரிந்து ஓடின; செறிந்து ஓடின; திமெபைல்
ெரிந்து ஓடின; - கருங் பகாள் அரிக்கு இமளயான் விடு
ெரபை,

கருங்பகாளரிக்கு இமளயான் விடுெரபை - கரிய வலிய சிங்கம் கபான்ற

இராமனுக்குத் ைம்பியாகிய இலக்குவன் ஏவிய அம்புகளுட் சில; புரிந்து ஓடின,
சோரிந்து ஓடின புமகந்து ஓடின - வதளந்து ஓடின (சில) பபாரிந்து ஓடின; (சில)
புதகந்ை வண்ணம் ஓடின; புமக போய் எரிந்து ஓடின கரிந்து ஓடின; இடம் ஓடின -
(சில) புதக நீங்கி எரிந்ை வண்ணம் ஓடின; (சில) கரிந்து கபாய் ஓடின (சில)
இடப்பக்கமாக ஓடின; வலபை திரிந்து ஓடின; பிரிந்து ஓடின, செறிந்து ஓடின;
திமெபைல் ெரிந்து ஓடின - (சில) வலப்பக்கமாகச் சுற்றி ஓடின; (சில) பிரிந்து
(ைனித்ைனியாக) ஓடின; (சில) ஒரு கசர பநருங்கி ஓடின; (சில) திதசகளின் கமலாகச்
சரிவுற்று ஓடின.

(113)

9047. நீர் ஒத்தன; சநருப்பு ஒத்தன; சோருப்பு ஒத்தன; நிமிரும்

கார் ஒத்தன; உரும் ஒத்தன; கடல் ஒத்தன; கதிபரான் பதர் ஒத்தன; விமட
பைலவன் சிரிப்பு ஒத்தன; உலகின்
பவர் ஒத்தன; - செரு ஒத்து இகல் அரக்கன் வீடு விசிகம்.

செரு ஒத்து இகல் அரக்கன் விடு விசிகம் - கபாரில் ஒத்துப்பபாருகின்ற

வலமிக்க அரக்கனாகிய இந்திரசித்து ஏவிய அம்பிகளுட்சில; நீர் ஒத்தன;
சநருப்பு ஒத்தன; சோருப்பு ஒத்தன - நீத்ஒத்ைன (சில) மதலதய ஒத்ைன; நிமிரும்
கார்ஒத்தன, உரும்ஒத்தன; கடல் ஒத்தன - (சில) விசும்பில் உயர்ந்து பசல்லும்
கமகத்தை ஒத்ைன; (சில) இடிதய ஒத்ைன; (சில) கடதல ஒத்ைன; கதிபரான் பதர்
ஒத்தன; விமட பைலவன் சிரிப்பு ஒத்தன; உலகின் பவர் ஒத்தன - (சில) கதிரவனது
கைதர ஒத்ைன (சில) இடபத்தின் கமலமர்ந்ைவனாகிய சிவனது சிரிப்பிதன ஒத்ைன;
(சில) உலகத்தின் கவதர ஒத்ைன.
இவற்தற ஜலமுகாஸ்திரம், அக்கினியாஸ்திரம், பர்வைாஸ்ைரிம், கமகாஸ்திரம்,
இடியாஸ்திரம், சமுத்திராஸ்திரம், சூரியாஸ்திரம், சிவபிரானின் பஞ்ச முகாஸ்திரம்,
கமருமுகாஸ்திரம் எனவும் கூறுவர்.

(114)

9048, ஏைத் தடங் கவெத்து இகல் அகலத்தன்; இருபவார்

வாைப் சேருந் பதாள் பைலன; வதனத்தன்; வயிரத்
தாைத்தன; குறங்பகாடு இரு ெரணத்தன் - தம் தம்
காைக் குல ைட ைங்மகயர் கமடக்கண் எனக் கமணகள்.

தம்தம் கமணகள், காைக்குல ைட - மங்தகயர் கதடக்கண் என - இலக்குவன்,

இந்திரசித்து ஆகிய இருவரும் எய்ை அம்புகள், காைல் வயப்பட்ட இளதம வாய்ந்ை
குலமகளிரின் கதடக்கண்கதளப் கபான்று (ஊடுருவவல்லனவாய்); இருபவார்
ஏைத்தடங் கவெத்து இகல் அகலத்தன - அவ்விருவரின் பாதுகாவலாக அதமந்ை
அகன்ற கவச மணிந்ை வலிய மார்புகளிகல பாய்ந்ைன; வாைப் சேருந்பதாள் பைலன
வதனத்தன - அவர்களின் அழகிய பபரிய கைாள்களின் கமகல பசன்றன;
முகங்களிகல பதிந்ைன; வயிரத்தாைத்தன; குறங்பகாடு இரு ெரணத்தன - தவரம்
கபான்று வலிய அழகியவனாகிய துதடகளுடகன இருபாைங்களிலும் ஊன்றித்
ைங்கின. மங்தகயர் கதடக்கண் அம்புக்கு, ‘நல்லார்
பகாழுங்கயற்றடங்கண்கபாலும், அம்பு பகாண்டரசர் மீண்டார்’ (சீவக - 439) என்பதும்
புற, பவண்பா-84-ஆம். பாவும் காண்க.
(115)

9049. ‘எந் நாளினின், எத் பதவர்கள். எத் தானவர், எவபர,

அன்னார் செரு விமளத்தார்?’ என, இமைபயார் எடுத்து
அமழத்தார்;
சோன் ஆர் சிமல இரு கால்களும், ஒருகால் சோமற
உயிரா,
முன்நாளினில் இரண்டாம் பிமற முமளத்தாசலன
வமளத்தார்.

முன்னாளினில் இரண்டாம் பிமற ஒருகால் சோமற உயிரா முமளத்தால் என -

பூர்வபட்சத்தில் இரண்டாகிய பிதறச் சந்திரன் ஒகரசமயத்திி்ல் பவளிப்பட்டு
முதளத்ைாற் கபான்று; சோன்னார் சிமல இருகால்களும் வமளத்தார் - பபான்
கட்டுக்கள் அதமந்ை விற்களின் இரு முதனகதளயும் (இருவரும்) ஒரு கசர
வதளத்ைார்கள்; இமைபயார் - (அது கண்ட) கைவர்கள்; எந்நாளினின்,எத்பதவர்கள்
எத்தானவர் - ‘எந்ை நாளிகல, எந்ை கைவர்கள் எந்ை அசுரர்கள்; எவபர அன்னார்
செருவிமளத்தார் என எடுத்து அமழத்தார் - கவறு யாவர் (இலக்குவன்
இந்திரசித்து என்னும்) இவர்களுதடய பசருத்பைாழிதல ஒத்துப் கபார்புரிந்ைார்கள்?’
என எடுத்துக் கூறிப் புகழ்ந்ைார்கள்.

பபாதற உயிர்த்ைல் - கருவுயிர்த்ைல்; இங்கு பவளிப்படுைல் என்னும்

பபாருளில் வந்ைது. முன்னாள் - பூர்வபட்சம். ஒரு கால் இருகால்களும் வதளத்ைல்:
’வதரபயன்பபாருகாலிருகால் வதளய நிமிர்த்து’ (திருக்ககா.152).

(116)

9050. பவகின்றன உலகு, இங்கு இவர் விடுகின்றன விசிகம்;

போகின்றன சுடர் சவந்தன; இமைபயார்களும் புலர்ந்தார்;
‘ஆகின்றது ஒர் அழிகாலம் இது ஆம். அன்று’ என
அயிர்த்தார்;
பநாகின்றன திமெ யாமனகள், செவி நாண் ஒலி நுமழய. இங்கு இவர்
விடுகின்றன விசிகம் போகின்றன - இங்கு (இலக்குவன் இந்திரசித்து) இருவரும்
பசலுத்துகின்றனவாகிய அம்புகள் (விதரந்து) பசல்கின்றன; உலகுபவகின்றன சுடர்
சவந்தன -(அவற்றால் ைாக்கப்பட்டு) உலகங்கள் கவவனவாயின, (சூரியன் சந்திரன்
முைலிய) சுடர்கள் பவந்ைன; இமைபயார்களும் புலர்ந்தார் - கைவர்களும்
வாட்டமுற்றவராய்; இது ஆகின்றது ஒர் அழிகாலம் ஆம் அன்று’ என அயிர்த்தார் -
இது இப்பபாழுது கைான்றியகைார் அழிவுகாலமாகிய ஊழிகயா என்றும் அன்கறா
என்றும் ஐயுற்றனர்; நாண் ஒலி செவி நுமழயத் திமெயாமனகள் பநாகின்றன - வில்
நாணின் ஒலி (ைம்) பசவியிகல நுதழைலால் திதச யாதனகள் வருந்துவனவாயின.

(117)

9051. மீன் உக்கது, சநடு வானகம்; சவயில் உக்கது, சுடரும்;

ைான் உக்கது, முழு சவண் ைதி; ைமழ உக்கது, வானம்;
தான் உக்கது, குல ைால் வமர; தமல உக்கது; தமக ொல்
ஊன் உக்க, எவ் உலகத்தினும் உளவாயின உயிரும்.

சநடுவானகம் மீன் உக்கது சுடரும் சவயில் உக்கது -(இருவரும் எய்ை அம்புகள்

ைாக்கினதமயால்) நீண்ட வானகம் மீன்கதள உகுத்ைது; ஞாயிறு பவயிதல
உகுத்ைது; முழுசவண்ைதி ைான் உக்கது வானம் ைமழ உக்கது - கதல நிதறந்ை
பவள்ளிய மதியம் (ைன் உடலிலுள்ள) மாதன உகுத்ைது; ஆகாயம் கமகத்தை
உகுத்ைது; குலைால் வமரதான் உக்கது தமல உக்கது - பைாகுதியாகிய மதலகள்
உதிர்ந்து பபாடியாவைன் முன்னம் சிகரங்கதள உகுத்ைன; எவ்வுலகத்தினும்
உளவாயின உயிரும் தமகொல் ஊன் உக்க - எல்லா உலகத்திலும் உள்ளனவாகிய
உயிர்களும் அழகதமந்ை உடம்பிதனச் சிந்தின.
(118)
9052. அக் காமலயின், அயில் சவங் கமண ஐ - ஐந்து புக்கு
அழுந்த,
திக்கு ஆசு அற சவன்றான் ைகன், இளங்பகா உடல்
செறித்தான்;
மகக் கார்முகம் வமளயச் சில கனல் சவங் கமண, கவெம்
புக்கு, ஆகமும் கழன்று ஓடிட, இளங் பகாளரி
சோழிந்தான்.

திக்கு ஆசு அற சவன்றான் ைகன் -திதசகதள எல்லாம் குற்றமற பவற்றிகண்ட

இராவணன் மகனான இந்திரசித்து; அக்காமலயின் அயில் சவங்கமண ஐ - ஐந்து -
அப்பபாழுது கூரிய பவம்தமயுதடய அம்புகள் இருபத்தைந்து; புக்கு அழுந்த
இளங்பகா உடல் செறித்தான் - உள்கள புகுந்து அழுந்தும்படி இலக்குவனது
உடம்பிகல பநருங்கிப் பதியச் பசலுத்தினான்; இளங்பகாளரி மகக் கார்முகம்
வமளயக் கனல் சவங்கமண சில - இளஞ்சிங்கம் கபான்றவனாகிய இலக்குவன்
ைன்தகயிற் பகாண்ட வில் வதளயக் கனன்று எரியும் பகாடிய அம்புகள்
சிலவற்தற; கவெம்புக்கு, ஆகமும் கழன்று ஓடிடப் சோழிந்தான் - (இந்திரசித்து
அணிந்ை) கவசத்தினுள்கள புகுந்து மார்பிதனயும் (துதளத்து)’ ஊடுருவி ஓடுமாறு
பசாரிந்ைான்.
(119)

9053. சதரிந்தான் சில சுடர் சவங் கமண, பதபவந்திரன் சின ைா

இரிந்து ஓடிடத் துரந்து ஓடின, இமைபயாமரயும் முன் நாள்
அரிந்து ஓடின, எரிந்து ஓடின, அமவ பகாத்து, அடல்
அரக்கன்
சொரிந்தான், உயர் சநடு ைாருதி பதாள் பைலினில்
பதான்ற.

அடல் அரக்கன் பதபவந்திரன் சினைா இரிந்து ஓடிடத் துரந்து ஓடின - வலிதம மிக்க
அரக்கனாகிய இந்திரசித்து கைகவந்திரனுதடய பவகுளிமிக்க யாதனதய நிதல
பகட்டு ஓடுமாறு துரத்திச் பசன்றனவும்; முன்நாள் இமைபயாமரயும் அரிந்து
ஓடின, எரிந்து ஓடின - முற்காலத்தில் கைவர்கதள அரிந்து ஓடினவும் (தீமிக்கு)
எரிந்து ஓடினவும் ஆகிய; சுடர் சவங்கமண சில சதரிந்தான் அமவ பகாத்து -
சுடர்கின்ற பவம்தமயுதடய சில அம்புகதளத் கைர்ந்பைடுத்து அவற்தற
(வில்லிற்) ககாத்து; உயர் சநடு ைாருதி பதாள் பைலினில் பதான்ற சொரிந்தான் -
உயர்ந்து நீண்ட உருவமுதடயவனாகிய அனுமனுதடய கைாள்களின் கமல் ஊன்றித்
கைான்றும்படி பசாரிந்ைான்

(120)
9054. குருதிப் புனல் சொரிய, குணம் குணிப்பு இல்லவன்,
குணோல்
ேருதிப்ேடி சோலிவுற்றமத இளங் பகாளரி ோர்த்தான்;
ஒரு திக்கிலும் சேயராவமக, அவன் பதாரிமன
உதிர்த்தான்;
‘சோருது இக் கணம் சவன்றான்’ என, ெர ைாரிகள்
சோழிந்தான்.

குணம் குணிப்பு இல்லவன் குருதிப் புனல் சொரிய - குணங்களால் எண்ணி

அளவிடுைற்கரியவனாகிய அனுமன் (உடம்பினின்றும்) குருதிநீர் பசாரிைலால்;
குணோல் ேருதிப்ேடி சோலிவுற்றமத இளங்பகாளரி ோர்த்தான் - கிழக்குத்
திதசயில் உதித்ை இளஞ்சூரியதனப் கபான்று கைான்றிய ைன்தமயிதன
இளங்சிங்கம் கபால்வானாகிய இலக்குவன் கநாக்கினான்; இக்கணம் சோருது
சவன்றான் என ெரைாரிகள் சோழிந்தான் - ‘இந்ைக் கணத்திகலகய (இந்திரசித்ைதன)
பபாருைழித்து பவற்றி பகாண்டான்” எனக் கண்கடார் கருதுமாறு
அம்புமதழயிதன (அவன் கமற்) பசாரிந்து; ஒருதிக்கிலும் சேயராவமக அவன்
பதாரிமன உதிர்த்தான் - எந்ைத் திதசயிலும் இடம் பபயர்த்து பசல்லாைபடி
அவ்விந்திரசித்தின் கைரிதன (பபாடியாக) உதிரச் பசய்ைான்.
(121)

9055. அத் பதர் அழிந்தது பநாக்கிய இமைபயார் எடுத்து

ஆர்த்தார்,
முத் பதவரும் உவந்தார்; அவன் உரும்ஏறு என
முனிந்தான்;
தத்தா, ஒரு தடந் பதரிமனத் சதாடர்ந்தான், ெரம்
தமலபைல்
ேத்து ஏவினன், அமவ ோய்தலின், இளங் பகாளரி
ேமதத்தான்.

அத்பதர் அழிந்தது பநாக்கிய இமைபயார் எடுத்து ஆர்த்தார் - (இந்திரசித்துவின்)

அந்ைத் கைர் அழிந்ைைதனப் பார்த்து கைவர்கள் பபருங்குரபலடுத்து
ஆரவாரஞ்பசய்ைனர்; முத்பதவரும் உவந்தார் அவன் உரும் ஏறு என
முனிந்தான் - (அயன் அரி அரன் என்னும்) மும் மூர்த்திகளும் உளம் மகிழ்ந்ைனர். அவ்
இந்திரசித்து இடி ஏற்றிதனப் கபால் சினந்ைவனாய்; தத்தா ஒரு தடந்பதரிமனத்
சதாடர்ந்தான் - பாய்ந்து பசன்று மற்பறாரு பபரும் கைரிதன அதடந்ைவனாகி;
தமலபைல் ேத்து ெரம் ஏவினான் - (இலக்குவனது) ைதலயின் கமல் பத்து
அம்புகதளச் பசலுத்தினான்; அமவ ோய்தலின் இளங்பகாளரி ேமதத்தான் -
அவ்வம்புகள் பாய்ந்ைைனால் இலக்குவன் பதைப்புற்றான்.
(122)
9056. ேமதத்தான், உடல் நிமலத்தான், சில ேகு வாய் அயில்
ேகழி
விமதத்தான்; அவன் விலக்காதமுன், விமடபைல் வரு
விைலன்,
ைதத்தால் எதிர் வரு காலமன, ஒரு கால் உற ைருைத்து
உமதத்தாசலன, தனித்து ஓர் கமண அவன் ைார்பிமட
உய்த்தான்.

ேமதத்தான் உடல் நிமலத்தான் - பதைப்புற்றவனாகிய இலக்குவன் (ைன்வீரத்ைால்)

உடம்பிதன நிதலபபற நிறத்தியவனாய்; ேகுவாய் அயில் ேழகி சில விமதத்தான் -
பிளவுபட்ட வாயிதன உதடய கூரிய சில அம்புகதள (இந்திரசித்தின்கமல்) பதியச்
பசய்ைான்; அவன் விலக்காதமுன் - அவன் (அவற்தற) ைடுப்பைற்கு முன்கன;
விமடபைல் வரும் விைலன், ைதத்தால் எதிர் வருகாலமன - எருதின் கமல்வருகின்ற
தூயவனாகிய சிவபபருமான், பசருக்கினால் எதிர்த்து வந்ை கூற்றுவதன; ைருைத்து
ஒருகால் உற உமதத்தாசலன - அவனது மார்பில் ஒரு திருவடியூன்ற
உதைத்ைாற்கபான்று; தனித்பதார் கமண அவன் ைார்பிமட உய்த்தான் - ஒப்பற்ற
கைார் அம்பிதன அவ்விந்திரசித்தின் மார்பின் கண்கண பசலுத்தினான்.
(123)

9057. கவெத்மதயும் சநடு ைார்மேயும் கழன்று அக் கமண கழிய,

அவெத் சதாழில் அமடந்தான்; அதற்கு இமைபயார் எடுத்து
ஆர்த்தார்; திவெத்து எழு கதிபரான் எனத்
சதரிகின்றது ஓர்
கமணயால்
துவெத்மதயும் துணித்பத, அவன் ைணித் பதாமளயுை
துமளத்தான்.*

அக்கமண கவெத்மதயும் சநடுைார்மேயும் கழன்று கழிய - (இலக்குவனால்

எய்யப்பபற்ற) அந்ை அம்பு (இந்திரசித்ைன்) கவசத்தையும் பநடிய மார்பிதனயும்
துதளத்து உருவி பவளிப்பட்டு அப்பாற்பசல்ல; அவெத்சதாழில் அமடந்தான்
அதற்கு இமைபயார் எடுத்து ஆர்த்தார் - ைன்னிதலமறந்து பசயலற்ற ைன்தமயிதன
இந்திரசித்து அதடயக் கண்ட அைற்குத் கைவர்கள் பபரும் ஆராவாரம் பசய்ைனர்;
திவெத்து எழுகதிபரான் எனத் சதரிகின்றது ஓர் கமணயால் - நாட்பகலில் கைான்றும்
சூரியதன ஒத்ை பவம்தமயுதடயைாய பைரிந்பைடுத்ை ஓர் அம்பினால்;
துவெத்மதயும் துணிந்பத அவன் ைணித்பதாமளயும் துமளத்தான் -
(அவ்விந்திரசித்தின் கைரிற்கட்டிய) பகாடியிதனயும் அறுத்துத் ைள்ளி அவனது
திண்ணிய கைாள்கதளயும் துதளத்ைான் (இலக்குவன்).

(124)
9058. உள் ஆடிய உதிரப் புனல் சகாழுந் தீ என ஒழுக,
தள்ளாடிய வட பைருவின் ெலித்தான்; உடல் தரித்தான்,
சதாள்ளாயிரம் கடும் போர்க் கமண துரந்தான்; அமவ
துமற போய்
விள்ளா சநடுங் கவெத்திமட நுமழயாது உக, சவகுண்டான்.

உள் ஆடிய உதிரப் புனல் சகாழுந்தீ என ஒழுக - (இலக்குவன் எய்ை அம்பினால்)

உடம்பினுள்கள ஓடிக்பகாண்டிருக்கும் குருதி நீர் பகாழுவிய தீத்திரள் கபான்று
பவளிப்பட்டு ஒழுக; தள்ளாடிய வடபைருவின் ெலித்தான்; உடல் தரித்தான் -
அதசவுற்ற வடதிதசக் கண்ணைாகிய கமருமதலயிதனப் கபான்று
நிதலகுதலந்ைவனாகிய இந்திரசித்து (ைன்) உடம்பிதனத் ைளர்வுறாைபடி
பபாறுத்ைவனாகி; சதாள்ளாயிரம் கடும் போர்க்கமண துரந்தான் அமவ துமறபோய் -
பைாள்ளாயிரம் பகாடிய கபார் அம்புகதள (இலக்குவன் கமல்) பசலுத்தினான்.
அந்ை அம்புகள் ைமது இலக்தக அதடந்து; விள்ளா சநடுங்கவெத்திமட நுமழயாது
உக, சவகுண்டான் - பிளக்கமுடியாது நீண்ட (இலக்குவனது)
கவசத்தினுள்கள நுதழயவியலாது உதிர்ந்ைனவாக (அது கண்டு இந்திரசித்து)
சினமுற்றான்,

(125)

9059. ைறித்து ஆயிரம் வடி சவங் கமண, ைருைத்திமன ைதியாக்

குறித்து, ஆயிரம் ேரித் பதரவன் விடுத்தான்; அமவ குறி
ோர்த்து
இறுத்தான் சநடுஞ் ெரத்தால், ஒரு தனி நாயகற்கு
இமளபயான்;
செறித்தான் உடல் சில சோற் கமண, சிமல நாண் அறத்
சதறித்தான்.

ஆயிரம் ேரித்பதரவன் ைறித்து ஆயிரம் வடிசவங்கமண - ஆயிரம் குதிதரகள்

பூட்டிய கைரின் கமலானாகிய இந்திரசித்து, மீண்டும் ஆயிரம் பவம்தமமிக்க
அம்புகதள; ைருைத்திமன ைதியாக் குறித்து விடுத்தான் - (இலக்குவனது)
மார்பிதன இலக்காக மதித்துக் குறிபார்த்து பசலுத்தினான்; ஒரு தனி நாயகற்கு
இமளபயான்அமவ குறிோர்த்து சநடுஞ்ெரத்தால் இறுத்தான் -ஒப்பற்றைனி
முைல்வனாகிய இராமனுக்கு இதளயவனான இலக்குவன் அந்ை அம்புகதளக்
குறிபார்த்து முறித்துத் ைள்ளினான்; சோற்கமண சில உடல் செறித்தான் சிமல
நாண் அறத் சதறித்தான் - பபான்மயமான சில அம்புகதள பைரிந்து எடுத்துக்
பகாண்டவனாகி, (இந்திரசித்தின்) வில்லின் நாண் அறும்படி அவனது உடம்பில்
பநருங்கச் பசலுத்தினான்.

(126)
 9060. ‘வில் இங்கு இது, சநடு ைால், சிவன் எனும் பைலவர
தனுபவ -
சகால்?’ என்று சகாண்டு அயிர்த்தான்; சநடுங்
கவெத்மதயும் குமலயாச்
செல்லுங் சகாடுங் கமண யாமவயும் சிமதயாமையும்
சதரிந்தான்;
சவல்லும் தரம் இல்லாமையும் அறிந்தான், அகம்
சைலிந்தான். வில் இங்கு இது சநடுைால் சிவன் எனும்
பைலவர் தனுபவ சகால் - இங்கு (இலக்குவன் பிடித்துள்ள) வில்லாகிய இது பநடிய
திருமால், சிவன் எனப் கபாற்றப் பபறும் கமகலாராகிய பபருந்பைய்வங்களின்
வில் ைாகனா? என்று சகாண்டு அயிீ்ர்த்தான் - எனறு எண்ணி (இந்திரசித்து)
ஐயுற்றான்; சநடுங்கவெத்மதயும் குமலயாச் செல்லுங் சகாடுங்கமண - நீண்ட
கவசத்தையும் குதலத்து (ஊடுருவி)ச் பசல்லும் (இலக்குவனுதடய) அம்புகள்;
யாமவயும் சிமதயாமையும் சதரிந்தான் - எல்லாமும் சிதைவுறாை ைன்தமதயயும்
அறிந்ைான்; சவல்லும் தரம் இல்லாமையும் அறிந்தான் அகம் சைலிந்தான் -
(அவதன) பவற்றி பகாள்ளுந்திறம் (ைனக்கு) இல்லாதமதயயும் அறிந்ைவனாகி
உளம் ைளர்ந்ைான்.

(127)

இந்திரசித்தின் பமலிவிதன வீடணன் இலக்குவனுக்குக் கூறுைல்

9061. அல் தன்மைமய அறிந்தான் அவன் சிறுதாமதயும்,
அணுகா,
முத்தன் முகம் பநாக்கா, ‘ஒரு சைாழி பகள்’ என
சைாழிவான்,
‘எத் தன்மையும் இமைபயார்கமள சவன்றான் இகல்
கண்டால்,
பித்தன் ைனம் தளர்ந்தான்; இனி பிமழயான்’ எனப்
ேகர்ந்தான்.

அவன் சிறுதாமதயும் அத்தன்மைமய அறிந்தான் அணுகா - (இந்திரசித்து

என்னும்) அவனது சிறியைந்தையாகிய வீடணனும் (இந்திரசித்து மனம்
பமலிவுற்ற) அத்ைன்தமயிதன அறிந்ைவனாகி அணுகிவந்து; முத்தன் முகம்
பநாக்கா,’ஒரு சைாழிபகள்’ என சைாழிவான் - (பாசங்களின்று) விடுபட்ட
தூகயானாகிய இலக்குவனின் முகத்தைப் பார்த்து ‘(யான்கூறும்) ஒரு
வார்த்தைதயக் ககட்பாயாக’ என்று பமாழிபவன்; ‘எத்தன்மையும் இமைபயார்கமள
சவன்றான் இகல் கண்டால் - ‘எல்லாத் திறத்ைாலும் கைவர்கதள பவன்றவனாகிய
இந்திரசித்ைனின் (இப்கபாதைய) கபார் புரியும் ைன்தமதயக் கண்டால்; பித்தன்
ைனம் தளர்ந்தான் இனி பிமழயான்’ எனப்ேகர்ந்தான் - கபார்ப்பித்துக் பகாண்டவன்
மனம் ைளர்ந்து விட்டான் (ஆைலால்) இனிப்பிதழக்க மாட்டான்’ என்று கூறினான்.
 (128) இந்திரசித்ைன்
பதடகதள இலக்குவன் விலக்கல்
9062. கூற்றின்ேடி சகாதிக்கின்ற அக் சகாமல வாள் எயிற்று
அரக்கன்
ஏற்றும் சிமல சநடு நாண் ஒலி உலகு ஏழினும் எய்த,
சீற்றம் தமலத்தமல சென்று உற,’இது தீர்’ எனத் சதரியா,
காற்றின் ேமட சதாடுத்தான்; அவன் அதுபவ
சகாடுகாத்தான்.

கூற்றின் ேடி சகாதிக்கின்ற அக்சகாமலவாள் எயிற்று அரக்கன் - (உயிர்

பகாள்ளும்) கூற்று வனது ைன்தமயிதன ஒத்து (ச்சினத்ைாற்) பகாதிப்புற்று
எழுகின்ற அந்ைக் பகால்லுந்ைன்தமயைாகிய வாட்பதடயிதனயும் (ககாரப்)
பற்கதளயும் உதடய அரக்கனாகிய இந்திரசித்து; ஏற்றும் சிமல சநடுநாண் ஒலி
உலகு ஏழினும் எய்த - (ைன்) வில்லில் ஏற்றிய நாணின் ஓதச ஏழுலகங்களிலும்
பசன்றதடய; சீற்றம் தமலத்தமல சென்று உற, ‘இது தீீ்ர்; எனத் சதரியா -
ககாபமானது கமன்கமற் கிளர்ந்பைழ (அம்புகளில் வன்தம உதடயைதன)
பைரிந்பைடுத்து ‘இைதன விலக்கி அழிப்பாயாக’ என்று கூறி; காற்றின் ேமட
சதாடுத்தான் அவன் அதுபவ சகாடு தடுத்தான் - வாயு கைவனுதடய
பதடக்கலத்திதன (இலக்குவன் கமல்) பைாடுத்து விட்டான் (இலக்குவனாகிய)
அவன் (அவ்வாயுகைவன் பதடக்கலமாகிய) அைதனகய பகாண்டு ைடுத்ைான்.
(129)
9063. அனலில் ேமட சதாடுத்தான்; அவன் அதுபவ சகாடு
தடுத்தான்;
புனலின் ேமட சதாடுத்தான்; அவன் அதுபவ சகாடு
சோறுத்தான்;
கன சவங் கதிரவன் சவம் ேமட துரந்தான், ைனம்
கரியான்;
சின சவந் திறல் இளங் பகாளரி அதுபவ சகாடு தீர்த்தான்.

அனலின் ேமட சதாடுத்தான் அவன் அதுபவ சகாடுதடுத்தான் - (இந்திரசித்து)

அங்கியந் பைய்வத்தினுதடய பதடதயத் பைாடுத்து விட்டான். அவ் இலக்குவன்
அந்ைப் பதடயிதனக் பகாண்கட (அைதனத்) ைடுத்ைான்; புனலின் ேமட
சதாடுத்தான், அவன் அதுபவ சகாடு சோறுத்தான் - (இந்திரசித்து) வருண
கைவனுதடய பதடதயச் பசலுத்தினான்; அவ்இலக்குவன் அந்ைப் பதடயிதனக்
பகாண்கட (அைதனத்) ைடுத்ைான்; ைனம் கரியான் கனல் சவங்கதிரவன்
சவம்ேமட துரந்தான் - பநஞ்சங்கரிகயானாகிய இந்திரசித்து அழன்று வீசும்
பவம்தமயான கதிர்கதள உதடய சூரியனது பதடக் கலத்தைச் பசலுத்தினான்;
சினசவந்திறல் இளங்பகாளரி அதுபவ சகாடு தீர்த்தான் -பவகுளியும் கடுந்திறலும்
உதடய இளம் சிங்கம் கபால் பவனாகிய இலக்குவன் அச்சூரியனுதடய
பதடயிதனகய பகாண்டு அைதன அழித்துப் கபாக்கினான்.
 (130)

9064. ‘இது காத்திசகால்? என்னா, எடுத்து, இசிகப் ேமட எய்தான்;

அது காப்ேதற்கு அதுபவ உளது என்னா, சதாடுத்து
அமைந்தான்;
செதுகாப் ேமட சதாடுப்பேன் என நிமனந்தான்,
திமெமுகத்பதான்
முது ைாப் ேமட துரந்தான், ‘இனி முடிந்தாய்’ என
சைாழிந்தான்.

‘இது காத்திசகால்?’ என்னா, எடுத்து, இசிகப்ேமட எய்தான் -

(இலக்குவதன கநாக்கி) ‘இைதனத் ைடுக்கவல்லாகயா?’ என்று பசால்லி
இசிகப்பதடதய எடுத்து ஏற்றினான். (இந்திரசித்து); அது காப்ேதற்கு அதுபவ உளது
என்னா சதாடுத்து அமைந்தான் - அைதன (த்ைடுத்து)க் காப்பைற்கு அதுகவ ைக்கைாக
உள்ளது என்று (அவ் இசிகப் பதடயிதனத்ைடுத்து அதமந்ைான் (இலக்குவன்);
செதுகாப்ேமட சதாடுப்பேன் என நிமனந்தான் -(உயிர்பகாள்வதில்) ைப்பாை
பதடயிதனத் பைாடுத்து எய்கவன் என எண்ணியவனாகிய இந்திரசித்து; ‘இனி
முடிந்தாய்’ என சைாழிந்தான் -(இலக்குவதனப் பார்த்து) ‘நீ இறந்பைாழிவாய்’ என்று
பசால்லி; திமெ முகத்பதான் முது ைாப்ேமட துரந்தான் -நான்முகனது பைான்தமயும்
பபருதமயும் வாய்ந்ை (பிரம்மாத்திரம் என்னும்) பதடக்கலத்திதன (இலக்குவன்
கமற்) பசலுத்தினான்.

(131) 9065, ‘வானின்தமல

நிமலநின்றவர் ைழுவாளியும், ைலபரான் -
தானும், முனிவரரும், பிற தவத்பதார்களும், அறத்பதார்
பகானும், பிற பிற பதவரக்ள் குழுவும், ைனம் குமலந்தார்;
‘ஊனம் இனி இலது ஆகுக, இளங்பகாக்கு!’ என
உமரத்தார்.

வானின் தமல நிமலநின்றவர் ைழுவாளியும் ைலபரான் தானும் - வானிடத்கை

நிதலயாக நின்றவர்களான மழுபவன்னும் பதடயிதன உதடய
சிவபபருமானும், ைலராெனத்தானாகிய பிரைபதவனும்; முனிவரும்,
பிறதவத்பதார்களும் அறத்பதார் பகானும் - முனிவர்களும் (அவர்களல்லாது) கவறு
ைவம்புரிகவார்களும் அறத்தை உதடயவராய கைவர்களுக்குத் ைதலவனாகிய
இந்திரனும்; பிற பிற பதவர்கள் குழுவும் ைனம் குமலந்தார் -ஏதனய கைவர்
கூட்டத்தினரும் மனம் நடுங்கியவர்களாகி; ‘இளங்பகாக்கு, ஊனம், இனி இலது ஆகுக’
என உமரத்தார் - ‘இளவரசனாகிய இலக்குவனுக்கு எத்ைதகய தீங்கும் இனி
இல்லாபைாழிக’ என்று கூறினார்கள்

(132)
9066. ஊழிக்கமட இறும் அத்தமல, உலகு யாமவயும் உண்ணும்
ஆழிப் சேருங் கனல்தன்சனாரு சுடர் என்னவும் ஆகாப்
ோழிச் சிமக ேரப்பித் தனி ேடர்கின்றது ோர்த்தான், -
ஆழித் தனி முதல் நாயகற்கு இமளயான் - அது
ைதித்தான்.

ஆழித்தனி முதல் நாயகற்கு இமளயான் - சக்கரப்பதடயிதன உதடய ஒப்பற்ற

இதறவனாகிய இராமபிரானுக்குத் ைம்பியாகிய இலக்குவன்; ஊழிக்கமட இறும்
அத்தமல உலகுயாமவயும் உண்ணும் -(யாதவயும்) அழிந்பைாழியும் இறுதிக்
காலமாகிய ஊழி முடிவில் உலகம் எல்லாவற்தறயும் பற்றி அழிக்கும்; ஆழிப்
சேருங்கனல் தன்சனாரு சுடர் என்னவும் ஆகாப் - கடல் நடுகவ உள்ள வடதவப்
பபருந்தீயானது, ைன்னுதடய ஒரு சுடரிதன ஒக்கும் என்று உவதமகூறுைற்கும்
ஆகாை; ோழிச் சிமக ேரப்பித் தனிேடர்கின்றது ோர்த்தான், அது ைதித்தான் - வலியதீக்
பகாழுந்துகதளப் பரப்பிக்பகாண்டு (ைன்தன கநாக்கித்) ைனித்து வருகின்ற
பிரமாத்திரத்தைப் பார்த்ைான்; அைன் இயல்பிதன (உள்ளவாறு) எண்ணி அறிந்ைான்.

(133)

9067. ‘“ைாட்டான் இவன், ைலபரான் ேமட முதற் போது

தன்வலத்தால்,
மீட்டான்அலன்; தடுத்தான் அலன்; முடிந்தான்” என,
விட்டான்;
‘காட்டாது இனிக் கரந்தால், அது கருைம் அலது’ என்னா,
‘தாள்தாைமர ைலபரான்ேமட சதாடுப்பேன்’ எனச்
ெமைந்தான்.

“முதற்போது தன் வலத்தால் இவன் ைலபரான்ேமட மீட்டான் அலன் -’(நான்

பிரமாத்திரத்திதன ஏவிய) முைற்பபாழுதில் (இவன்) ைன் வலிதமயினால்
பிரமாத்திரத்தைத் ைன்பால் வாங்கிக் பகாண்டானல்லன்; தடுத்தான் அலன்
ைாட்டான் முடிந்தான்" என விட்டான் - (ைன்பால் வராது) ைடுத்ைானும் அல்லன்;
(எனகவ, இப்பபாழுதும் இைதன எதிர்த்து நிற்க) மாட்டாைவன் (ஆைலால்)
இறந்பைாழிந்ைான்’ என்று எண்ணி (இந்திர சித்து என்கமல் பிரமாத்திரத்தை)ச்
பசலுத்தினான்’ காட்டாது இனிக்கரந்தால், அது கருைம் அலது’ என்னா - (எனது
வன்தமதயக்) காட்டாது மதறத்துக் பகாண்டால் அது பசய்யைக்க பசயலாகாது
என்று கருதி; ‘தாள் தாைமர ைலபரான்ேமட சதாடுப்பேன்’ எனச் ெமைந்தான் -
ைண்டிதனயுதடய ைாமதரமலரில் அமர்ந்ை பிரமனது பதடயிதன (இவ்
இந்திரசித்தின் கமல்) பசலுத்துகவன் என்று (இலக்குவன்) அப்பதடயிதனச்
பசலுத்துைற்கு அதமந்ைனன்.

(134)
9068. ‘நன்று ஆகுக, உலகுக்கு!’ என, முதபலான் சைாழி
நவின்றான்;
‘பின்றாதவன் உயிர்பைல் செலிவு ஒழிக’ என்ேது பிடித்தான்;
’ஒன்றாக இம் முதபலான் ேமடதமன ைாய்க்க’ என்று
உமரத்தான்,
நின்றான், அது துரந்தான்; அவன் நலம் வானவர்
நிமனந்தார்.

’உலகுக்கு நன்று ஆகுக!’ என முதபலான் சைாழி நவின்றான் -’உலகத்திற்கு

(தீங்கின்றி) நன்தம உண்டாகுக’ என்று கூறிப் பிரமகைவனுக்குரிய மந்திரத்தை
அபிமந்திரத்ைவனாகி; ‘பின்றாைவன் உயிர்கமல் பசலவு ஒழிக’ என்பது பிடித்ைான்
- (பகாடும் கபார் பசய்வதில்) பின்னிடாைவனாகிய இந்திரசித்தின் உயிர் கமற்
பசல்லாை பைாழிக என பநறிப்படுத்தும் உறுதியுடன் அப்பதடதயப்
பற்றியவனாகி; ‘இம் முதபலான் ேமடதமன ஒன்றாக ைாய்க்க’ என்று உமரத்தான் -
(உலகிற்கு) முன்கனானது பதடயிதன உறுதியாக அழித்பைாழிப்பாயாக என்று
பசால்லி; நின்றான் அது துரந்தான்; அவன் நலம் வானவர் நிமனத்தார் -நின்று
அப்பதடயிதனச் பசலுத்தினான். (இலக்குவனாகிய) அவனது
(அருளுதடதமயாகிய) நலத்திதனத் கைவர்கள் எண்ணி வியந்ைனர்.
(135)

9069. ‘தான் விட்டது ைலபரான் ேமடஎனின், ைற்று இமடதருபை?

வான் விட்டதும், ைண் விட்டதும், ைறபவான் உடல்
அறுபை?
“பதன் விட்டிடு ைலபரான் ேமட தீர்ப்ோய்” எனத்
சதரிந்தான்;
ஊன் விட்டவன் ைறம் விட்டிலன்’ என, வானவர் உவந்தார்.

தான் விட்டது ைலபரான்ேமட எனின் ைற்று இமட தருபை? - இலக்குவன் ஏவியது

பிரம்மாத்திரம் என்றால் அது (பதகவர் பதடயிதன எதிர்த்துச் பசல்வைன்றிப்)
பின்னிடக்கூடியகைா? வான் விட்டதும், ைண்விட்டதும் ைறபவான் உடல் அறுபை? -
(அவன் பணித்ை வண்ணம் அது) வானுலகத்தை (அழிக்காமல்) விட்டது,
மண்ணுலகத்தை (அழிக்காமல்) விட்டது, (அைனால் இந்திரசித்தை அவன் பகால்ல
எண்ணி இருப்பின்) வீரனாகிய இந்திரசித்தின் உடம்பு அறுபட்டு அழிந்திருக்கும்.
’பதன்விட்டிடு ைலபரான் புமட தீர்ப்ோய்’ எனத் சதரிந்தான் - ‘கைனதனச் பசாரியும்
ைாமதர மலரிடத்கைானாகிய பிரமனுக்குரிய பிரமாத்திரத்தை மட்டும்
அழித்பைாழிப்பாய்’ என்று அறிந்து பசலுத்தினான்; ‘ஊன் விட்டவன் ைறம்
விட்டிலன்’ என, வானவர் உவந்தார் - ‘குற்றத்தைக் கதளந்ைவனாகிய இலக்குவன்
(ைனக்கக உரிய) வீரத்திறதன விட்டு நீங்கினானல்லன்’ என்று கைவர்கள் உவந்து
பாரட்டினர்.
 (136)

9070. உரும்ஏறு வந்து எதிர்த்தால், அதன் எதிபர,

சநருப்பு உய்த்தால்,
வரும் ஆங்கது தவிர்ந்தாசலன, ைலபரான் ேமட ைாய,
திருைால்தனக்கு இமளயான் ேமட உலகு ஏமழயும் தீய்க்கும்
அரு ைா கனல் என நின்றது, விசும்பு எங்கணும் ஆகி.

உரும் ஏறு வந்து எதித்தால், அதன் எதிபர, சநருப்பு உய்த்தால் - கபரிடி வந்து
எதிர்த்ைால் அைன் எதிராகத் தீத்திரதளச் பசலுத்தினால்; வரும் ஆங்கது
தவிர்ந்தாசலன ைலபரான்ேமட ைாய - எதிர் வரும் அந்ை பநருப்பு (இடியாற்)
சிதைந்ைழிந்ைாற் கபான்று, (இந்திரசித்ைன் ஏவிய) பிரம்மாத்திரம் சிதைந்ைழிய;
திருைால் தனக்கு இமறபயான் ேமட - திருமாலின் அவைாரமாகிய
இராமபிரானுக்குத் ைம்பியாகிய இலக்குவன் பசலுத்திய பிரம்மாத்திரம்; உலகு
ஏமழயும் தீய்க்கும் அருைாகனல் என விசும்பு எங்கணும் ஆகி நின்றது - ஏழு
உலகங்கதளயும் சுட்படரிக்கும் அணுகுைற்கரிய (ஊழிக்காலத்துப்) பபருந்தீ
என்னும் படி ஆகாய பமங்கும் பரவி நின்றது,
(137)

9071. ேமட அங்கு அது ேடராவமக, ேகபலான் குல ைருைான்,

இமட ஒன்று அது தடுக்கும்ேடி செந் தீ உக எய்தான்,
சதாமடஒன்றிமன; ‘கமண மீமிமெத் துறுவாய்,
இனி ’என்றான்!
விடம்ஒன்று சகாண்டு ஒன்று ஈர்ந்ததுபோல் தீர்ந்தது,
பவகம். ேகபலான் குல ைருைான்
அங்கு ேமட அது ேடராவமக - சூரிய குலத்கைான்றலாகிய இலக்குவன், அங்கு
(த்ைன்னால் ஏவப் பட்ட) பிரமாத்திரம் (வானத்திற்) பரவிச் பசல்லாைபடி; அது
தடுக்கும் ேடி சதாமட ஒன்றிமன -அைன் வன்தமதயத் ைடுத்துக்
குதறத்ைற்பபாருட்டுத் பைாடுக்கப் படுவைாய அம்பு ஒன்றிதன; ‘கமணமீமிமெத்
துறுவாய் இனி’ என்றான் - (பிரமாத்திரமாகிய) ‘அம்பின் மீது இனி பநருங்கிச்
பசல்வாயாக’ என்று கூறியவனாகி; இமட ஒன்று செந்தீ உக எய்தான் -
அைனிதடகய மற்கறாரம்பிதனச் சிவந்ை தீப்பபாறி சிைற ஏவினான்; விடம் ஒன்று
சகாண்டு ஒன்று ஈர்ந்தது போல் தீர்ந்தது பவகம் - (அைனால்) ஒரு நஞ்சிதனக்
பகாண்டு மற்பறாரு நஞ்சு ஈர்க்கப்பட்டுத் ைன் வலி பகட்டழிந்ைாற் கபான்று
(பிரம்மாத்திரமாகிய) அைன் கவகம் தீர்ந்பைாழிந்ைது.

(138)

9072. விண்பணார் அது கண்டார், ‘வய வீரர்க்கு இனி பைன்பைல்

ஒண்ணாதன உளபவா?’ என ைனம் பதறினர், உவந்தார்;
கண்ஆர் நுதல் சேருைான், ‘இவர்க்கு அரிபதா?’ எனக்
 கமடோர்த்து,
‘எண்ணாது இமவ ேகர்ந்தீர்; சோருள் பகளீர்!’ என
இமெத்தான்;

விண்பணார் அது கண்டார் - கைவர்கள் (இலக்குவன் பசய்ை அச்பசயதலக்

கண்டார்கள்; ‘வயவீரர்க்கு இனி பைன்பைல் ஒண்ணாதன உளபவா? என - ‘வன்தம
மிக்க பபரு வீரராகிய இராம இலக்குவர்கட்குச் பசய்து முடிக்க ஒண்ணாை (அரிய)
பசயல்களும் இனி உள்ளனகவா?’ என்று கூறி; ைனம் பதறினர் உவந்தார் - (கவதல
நீங்கி) மனம்பைளிந்ைவர்களாய் மகிழ்ச்சியுற்றார்கள்; கண் ஆர் நுதல் சேருைான்,
‘இவர்க்கு அரிபதா?’ எனக்கமடோர்த்து - கண் பபாருந்திய பநற்றியிதன உதடய
சிவபபருமான், ‘இவ்வீரர்கட்கு (இது) பசய்ைற்கரியகைா?’ என்று பசால்லிக்
கதடக்ககண்கணாக்கஞ் பசய்து; ‘எண்ணாது இமவ ேகர்ந்தீர்; சோருள் பகளீர்!’ என
இமெத்தான் - ‘எண்ணிபாராது இம்பமாழிகதளக் கூறினீர்கள் (இவ்விருவருதடய
கபராற்றலாகிய) பபாருளியல்பிதன உள்ளவாறு ககட்பீராக என்று (பின் வருமாறு)
கூறினான்.

(139) 9073. ‘நாராயண நரர் என்று இவர் உளராய்,

நைக்கு எல்லாம்
பவராய், முழு முதல் காரணப் சோருளாய், விமன
கடந்பதார்;
ஆராயினும் சதரியாதது ஓர் சநடு ைாமயயின் அகத்தார்;
ோராயண ைமற நான்மகயும் கடந்தார்; இவர் ேமழபயார்;

இவர் நாராயண நரர் என்று உளராய் - (இராமஇலக்குவர் என்னும்) இவர்கள்,

நாராயணன் நரன் என்று உள்ளவர்கள்; நைக்கு எல்லாம் பவராய் முழு முதல்
காரணப் சோருளாய் விமனகடந்தார் - நமக்பகல்லாம் மூலகாரணமாயுள்ள
முழுமுைற்பபாருளாய் விதனத் பைாடர்தபக் கடந்ைவர்கள்; ஆராயினும் சதரியாதது
ஓர் சநடுைாமயயின் அகத்தார் -எத்திறத்கைாராயினும் பைரிந்து உணர
பவாண்ணாைபைாரு பபரிய மாதயயினுள்கள மதறந்திருப்பவர்கள்; ோராயண
ைமற நான்மகயும் கடந்தார்; இவர் ேமழபயார் - (அறிஞரால்) இதடவிடாது
ஓைப்பபறும் நான்கு கவைங்கதளயும் கடந்துள்ளவர்! இவர்கள் மிகவும்
பைான்தம உதடயவர்கள்.

திருமால் உலகவர்க்கு ஆசிரியர் மாணவர் பநறிமுதறகதள உணர்த்ை

கவண்டிப் பைரிகாச்சிரமத்தில் நரன் நாராயணன் என்னும் இருவராகத் கைான்றி,
நரனாகிய மாணவனுக்கு நாராயணன் ஆசிரியனாக அமர்ந்து திருமந்திரப்
பபாருதள உபகைசிி்த்ைருளினான் என தவணவ நுால்கள் கூறும் அவர்ககள
இப்பபாழுது இராம இலக்குவராக அவைரித்துள்ளார் என்பைாம் இைதன,

‘உன்மன நான் பிரிவதில்மல ஒருமுமற பிரிந்து பைனாள் நன்னிலா சவறிக்கும் பூணாய்

நரனு நாரணனு ைாபனாம் பின்சனாரு பிறப்பில் யாபை இராைலக்குவப் பேர்
சேற்பறாம்’
என அருச்சுனனுக்குக் கண்ணன் கூறுவைாக வரும் வில்லி பாரைச் பசய்யுனாலும்
உணராலாம்.

கவர் - மூலம் எல்லாவற்றிற்கும் மூலகாரணமாய் ைமக்பகாரு

காரணமற்றவராய், காரணகாரிய விதனக்குட்படாைவராய், உயிரறிவுக்கு
எட்டாைவராய் இருப்பவர் என்றவாறு.

(140) 9074. ‘“அறத்தாறு அழிவு

உளது ஆம்” என அறிவும்
சதாடர்ந்து அணுகாப்
புறத்தார், புகுந்து அகத்தார் எனப் புகுந்து, அன்னது
புரப்ோர்,
ைறத்தார் குலம் முதல் பவர்அற ைாய்ப்ோன், இவண்
வந்தார்;
திறத்தால் அது சதரிந்து, யாவரும் சதரியாவமக திரிவார்;

அறிவும் சதாடர்ந்து அணுகாப்புறத்தார் -அறிவும் பைாடர்ந்து பநருங்க முடியாை

(சிந்தைக்கு) அப்புறத்கை உள்ளாராகிய அவர்கள்; அறத்தாறு அழிவு உளதாம் என
அது புரப்ோர் - (உலகத்து) அறபநறி அழிவுக்குட்படுவைாயிற்று’ என்று அைதன
(நிதலநிறுத்தி)க் காப்பவராய்; அகத்தார் எனப் புகுந்து பிறந்தார் - உலகத்தின்
அகத்திலும் நீங்காது உள்ளார் என்னும் படி புகுந்து (இராமஇலக்குவர் எனப்)
பிறந்ைருளினர்; திறத்தால் அது சதரிந்து யாவரும் சதரியாவமக திரிவார் - (ைமது
அருளின்) திறத்ைால் (அறத்திதனக் காத்ைலாகிய) அம்முதறயிதன ஆராய்ந்து
(பிறர்யார்க்கும் ைமது இயல்பு) புலனாகாைவாறு சஞ்சரிப்பவர்களாகிய இவர்கள்;
ைறத்தார் குலம் முதல்பவர் அற ைாய்ப்ோன், இவண் வந்தார் -
தீவிதனயாளர்களாகிய அரக்கர் குலத்தை அைன்மூலமாகிய கவருடன் அற்றுச் சிதைய
அழித்ைற்பபாருட்டு (இலங்தகயாகிய) இவ்விடத்திற்கு வந்து கசர்ந்ைர்கள்.

‘ஞானவான்களின் நுண்ணறிவாலும் பைாடரபவாண்ணாப் புறத்ைார்களாகிய

இவர்கள் உலகின் அகத்திலும் உள்ளாராபமன பிறந்து வந்துள்ளனர். உலகில் அறம்
வீழ்கின்றது என்பதை உணர்ந்து அைதனக் காக்கும் பபாருட்டுத் ைமது அவைார
ரகசியம் யார்க்கும் பைரியாை வண்ணம் சஞ்சரிப்பவராகி அரக்கர் குலத்தை
கவருடன்அழிக்க இவண் வந்துள்ளனர்’ என்றவாறு,

(141)

9075. ‘“உயிர்பதாறும் உற்றுளன், பதாத்திரத்து ஒருவன்” என

உமரக்கும்
அயிரா நிமல உமடயான் இவன்; அவன்,இவ் உலகு
அமனத்தும் தயிர் பதாய் பிமர எனல் ஆம் வமக
கலந்து, ஏறிய
தமலவன்;
ேயிராதது ஓர் சோருள் இன்னது என்று உணர்வீர்; இது
ேரைால்.

“உயிர்பதாறும் உற்றுளன் பதாத்திரத்து ஒருவன்” என உமரக்கும் - “உயிர்கள்

கைாறும் பபாருந்தியுள்ளவனாகிப் கபாற்றுைற் பபாருளாயுள்ள ஒப்பற்ற
முைல்வன்” என்று உயர்த்திக் கூறப்படும்; அயிரா நிமல உமடயான் இவன் -
ஐயுறப்படாை இதற நிதலதய உதடயவன் (இலக்குவன் என்னும்) இவன்
ஆவான்; அவன் இவ்வுலகு அமனத்தும் தயிர்பதாய் பிமர எனல் ஆம் வமககலந்து
ஏறியதமலவன் - (இராமனாகிய) அவன், இவ்வுலகங்கள் எல்லாவற்றிலும் (பால்)
ையிராைற்குரிய பிதரகமார் என்று பசால்லும் படி (நீக்கமறக்) கலந்து பரவி நின்ற
ைதலவன் ஆவான்; ேயிராதது ஓர் சோருள் இன்னது என்று உணர்வீர்; இது ேரைால்
- (இன்னைன்தமயது என்று) பசால்ல பவாண்ணாை முழுமுைற்பபாருள்
இத்ைன்தமயபைன்று உணர்வீராக. (நும்கண்ணுக்குப் புலனாகிய) இதுகவ பரம்
பபாருளாகும்.
உயிர்க்குயிராய் உலகங்கள் எல்லாவற்றிலும் ையிர்கைாய் பிதரஎனக் கலந்து
ஒன்றாகியும் உள்ள முழுமுைற்பபாருகள இராம இலக்குவர் என்னும் இருவராக
அவைரித்துள்ளது என்பைாம். அயிராநிதல - ஐயுறப்படாை (பைய்வ) நிதல.
பயிர்ைல் - பசால்லுைல். பரம்- கமலானபபாருள்; கடவுள்.
(142)

9076.
‘சநடும் ோற்கடல் கிடந்தாரும். ேண்டு, இவர் நீர் குமற
பநர.
விடும் ோக்கியம் உமடயார்கமளக் குலத்பதாடு அற வீட்டி,
இடும் ோக்கியத்து அறம் காப்ேதற்கு இமெந்தார்’ என,
இது எலாம்,
அடும்பு ஆக்கிய சதாமடச் செஞ்ெமட முதபலான்
ேணித்து அமைந்தான்.

சநடும் ோற்கடல் கிடந்தாரும் இவர் - நீண்ட பாற்கடலின் கண்கண அறிதுயில்

பகாண்டவர்களும் இவர்ககள; ேண்டு நீர் குமற பநர விடும் ோக்கியம்
உமடயார்கமள - முன்னாளில் நீங்கள் கநரிற் குதறயிரந்து கவண்டுைலால்
இழக்கும் நற்கபற்றிதன உதடயவர்களாகிய அரக்கர்கதளக்; குலத்பதாடு அறவீட்டி
இடும் ோக்கியத்து அறம் காப்ேதற்கு இமெந்தார்’ என இது
எல்லாம் - குலத்கைாடும் அற்பறாழியக் பகான்று அளிக்கும் நற்கபற்றினால்
அறத்திதன (நிதலநிறுத்திக்) காப்பைற்கு உளம் பபாருந்திவந்துள்ளார்கள் என்று
இச்பசய்தியிதன எல்லாம்; அடும்பு ஆக்கிய சதாமடச் செஞ்ெமட முதபலான்
ேணித்து அமைந்தான் - அடப்ப மலர்களால் பைாடக்கப்பபற்ற மாதலயிதன
அணிந்ை பசஞ்சதட முைல்வனாகிய சிவபபாருமான் (கைவர்கட்கு) அறிவுறுத்தி
அதமந்ைனன்.
 (143)

9077. ‘அறிந்பத இருந்து, அறிபயம், அவன் சநடு ைாமயயின்

அயர்ப்போம்;
பிறிந்பதாம் இனி முழுது ஐயமும்; சேருைான் உமர
பிடித்பதாம்;
எறிந்பதாம் ேமக முழுதும்; இனித் தீர்ந்பதாம் இடர்
கடந்பதாம்;
செறிந்பதார் விமனப் ேமகவர்!’எனத் சதாழுதார்,
சநடுந் பதவர்.

செறிந்பதார் விமனப்ேமகவா! - ைன்தன அதடந்ைவர்களது தீவிதனகதளச்

சினந்ைழிப்பவகன! அறிந்பத இருந்து அவண் சநடுைாமயயின் அறிபயம்
அயர்ப்போம் - (இச்பசய்திதய நாங்கள்) முன்கப அறிந்திருந்கைாமாயினும் அவனது
பநடிய சூழ்ச்சியில் அகப்பட்டு அவதன அறியாகைாமாகி மறந்கைாம்; சேருைான்
உமரபிடித்பதாம் இனி முழுது ஐயமும் பிறிந்பதாம் - எங்கள் பபருமானாகிய நினது
அருளுதரயிதன (உறுதியாகப்) பற்றிக் பகாண்கடாமாகி இப்பபாழுது
அம்மாயத்தினின்றும் (எம்மனத்திற்பகாண்ட) சந்கைங்கள் முழுவதும் நீங்கித்
பைளிந்கைாம்; ேமக முழுதும் எறிந்பதாம் இடர் கடந்பதாம் என சநடுந்பதவர்
சதாழுதார் - எமது பதக முழுவதையும் அழித்துப் கபாக்கிகனாம். இடர்களின் நீங்கி
பவன்கறாம்’ என்று பசால்லிப் பபருதம மிக்க கைவர்கள் (சிவதன)
வணங்கினார்கள்,

(144)
மாகயான்பதட இலக்குவதன விலகிப் கபாைல்

9078. ைாபயான் சநடும் ேமட வாங்கிய வமள வாள் எயிற்று

அரக்கன்
‘நீபயா இது தடுத்தாய்எனின், நினக்கு ஆர் எதிர் நிற்ோர்? போபயா விசும்பு
அமடவாய்; இது பிமழயாது’ எனப்
புகலா,
தூபயான்மிமெ, உலகு யாமவயும் தடுைாறிட, துரந்தான்.

ைாபயான் சநடும் ேமட வாங்கிய வமளவாள் எயிற்று அரக்கன் - திருமாலின்

பநடிய பதடக்கலத்திதனக் தகயிற்பகாண்ட வதளந்ை கூரிய ககாரப்பற்கதள
உதடய அரக்கனாகிய இந்திரசித்து; ’நீபயா இது தடுத்தாய் எனின், நினக்கு ஆர் எதிர்
நிற்ோர்? - (இலக்குவதன கநாக்கிய)’ நீ இைதனத் ைடுத்ைதனகயயானால் நின்தன
எதிர்க்கவல்லார் யார்? போபயா விசும்பு அமடவாய்! இது பிமழயாது’ எனப் புகலா -
(உயிர்நீங்கி, இவ்வுலகிதன விட்டும்) கபாய் விண்ணுலகத்திதன அதடவாய்.
இப்பதடயானது (நினது உயிதரக் பகாள்வதில்) ைவறாது எனக்கூறி;
உலகுயாமவயும் தடுைாறிட தூபயான்மிமெ துரந்தான் - உலகங்கள் யாதவயும்
(மயங்கி) ைடுமாறும்படி தூய்தமயுதடகயானாகிய இலக்குவன் கமல் (அைதனச்)
பசலுத்தினான்.
மாகயான் பநடும்பதட - நாராயணாத்திரம்.

(145)

9079. பெமித்தனர் இமைபயார் தமை. சிரத்து ஏந்திய கரத்தால்;

ஆம்இத் சதாழில். பிறர் யாவரும் அமடந்தார்; ேழுது
அமடயாக்
காமிப்ேது முடிவிப்ேது ேடிகின்றது கண்டான்;
‘பநமித் தனி அரி, தான்’ என நிமனந்தான், எதிர்
நடந்தான்.

இமைபயார் சிரத்து ஏந்திய கரத்தால் தமை பெமித்தனர் - கைவர்கள், ைம் ைதலமீது

சுமந்து தககளால் ைம்தமப் பாதுகாத்துக் பகாண்டனர்; ஆம் இத்சதாழில், பிறர்
யாவரும் அமடந்தார் - பபாருந்திய இச்பசயதலகய (அங்குள்ள முனிவர்
முைலிய) ஏதனகயார் எல்கலாரும் கமற்பகாண்டனர்; ேழுது அமடயாக் காமிப்ேது
முடிவிப்ேது ேடர்கின்றது கண்டான் -பழுதுறாவண்ணம் விரும்பியைதன
நிதறகவற்றவல்லைாகிய அப்பதடக்கலம் (ைன்தனக் தகக்கூப்பித் பைாழுவார்
கமற் பசல்லாது) நிலத்தில் படிந்து வருவைதனக் கண்ட இலக்குவன்; ’பநமித்தனி
அரி, தான்’ என நிமனந்தான் எதிர் நடந்தான் - ஒப்பற்ற
சக்கரப்பதடயிதன கயந்திய திருமாகல ைான் என உணர்ந்ைவனாகி
(பாவித்துக்பகாண்டு அப்பதடயின்) எதிகர நடந்து பசன்றான்.

(146)

9080. தீக்கின்றது இவ் உலகு ஏமழயும் எனச் செல்வதும்

சதரிந்தான்;
நீக்கும் தரம் அல்லா முழு முதபலான் என நிமனத்தான்;
மீச் சென்றிலது, அயல் சென்று, அது விலங்கா, வலம்
சகாடு பைல்
போய்த்து; அங்கு அது கனல் ைாண்டது, புமக
வீய்ந்தது, சோதுபவ.

இவ்வுலகு ஏமழயும் தீக்கின்றது எனச் செல்வதும் சதரிந்தான் - இவ்வுலகங்கள்

ஏழிதனயும் சுட்படரிக்கின்ற பைன்னும் படி (அப்பதட) பசல்வைதனயும் பைரிய
உணர்ந்ைான்; நீக்கும் தரம் அல்லா முழு முதபலான் என நிமனந்தான் -
(ஒருவராலும்) அழித்துப் கபாக்குந்ைன்தமயில்லாகைானாகிய முழுமுைற்
கடவுளாகிய திருமாகல ைான் என்பைதனயும் எண்ணினான்; அங்கு அது மீச்
சென்றிலது விலங்கா வலங்சகாடு அயல் சென்றது - அந்நிதலயில் (திருமால்
பதடயாகிய) அது இலக்குவன்கமல் பசல்லாது விலகி (அவதன) வலஞ் பசய்து
பகாண்டு பக்கத்கை பசன்றைாகி; பைல் போய்த்து சோதுபவ கனல் ைாண்டது புமக
வீய்ந்தது - ஆகாயத்தின் கமற் கபாயிற்று. பபாதுவாக (எங்கும் பரவிய) தீ அழிந்து
புதகயும் அற்பறாழிந்ைது.

(147)

9081. ஏத்து ஆடினர், இமைபயார்களும்; கவியின் குலம் எல்லாம்

கூத்து ஆடினர்; அர ைங்மகயர் குனித்து ஆடினர்;
தவத்சதார்,
‘காத்தாய் உலகு அமனத்தும்’ எனக் களித்து
ஆடினர்; கைலம்
பூத்தானும், அம் ைழுவாளியும், முழு வாய்சகாடு புகழ்ந்தார். இமைபயார்களும்
ஏத்து ஆடினர் - (அதுகண்டு) கைவர்களும் (இலக்குவதனத்) துதித்து ஆடினார்கள்;
கவியின் குலம் எல்லாம் கூத்து ஆடினர் - குரங்குக் கூட்டம் யாவும் (மகிழ்ந்து)
கூத்ைாடினர்; அரைங்மகயர் குனித்து ஆடினர் - கைவமங்தகயர்கள்
பரைத்பைாழிதல கமற்பகாண்டு நடனம் ஆடினார்கள்; தவத்பதார் ‘காத்தாய் உலகு
அமனத்தும்’ எனக் களித்து ஆடினர் - ைவச் பசல்வர்களாகிய முனிவர்கள்
(இலக்குவதன கநாக்கி) ‘உலகம் எல்லாவற்தறயும் காத்ைவன் ஆயினாய்’ என்று
பசால்லி மகிழ்ந்து ஆடினார்கள்; கைலம் பூத்தானும் அம்ைழுவாளியும் முழுவாய்
சகாடு புகழ்ந்தார் - (திருமாலின் உந்தித்) ைாமதரயிகல கைான்றிய பிரமனும்
மழுப்பதடயிதன ஏந்திய அச்சிவபபருமானும் வாயாரப் புகழ்ந்து
(இலக்குவதனப்) பாராட்டினார்கள்.

(148)
சிவன் பதடதய இந்திரசித்து விடுைல்
9082. அவன் அன்னது கண்டான்; ‘இவன் ஆபரா?’ என
அயிர்த்தான்;
‘இவன் அன்னது முதபல உமட இமறபயான்’ என வியவா,
‘எவன் என்னினும் நன்று ஆகுக! இனி எண்ணசலன்’
என்னா,
‘சிவன் நன் ேமட சதாடுத்து, ஆர் உயிர் முடிப்பேன்’
எனத் சதரிந்தான்;

அவன் அன்னது கண்டான் ‘இவன் ஆபரா?’ என அயிர்த்தான் - இந்திரசித்து

திருமால்பதட பழுைானதைப் பார்த்ைான்; இவ் இலக்குவன் யாகரா? என
ஐயமுற்றான்; ‘இவன் அன்னது முதபல உமட இமறபயான்’ எனவியவா -
‘இலக்குவனாகிய இவன் அப்பதடயிதனத் பைான்தமகய பகாண்டுள்ள
(திருமாலாகிய) இதறவகன’ என்று வியந்து; ‘எவன் என்னினும் நன்று ஆகுக! இனி
எண்ணசலன்’ என்னா - ‘இவன் யாவன் ஆயினும் (எனது கபார்ச்பசயல்) நன்றாக
நிதறவுறுக’ இனி (கவறு எைதனயும்) எண்ணுகவனல்லன்’ என்று; சிவன்
நன்ேமட சதாடுத்து, ஆர் உயிர் முடிப்பேன்’ எனத் சதரிந்தான் - சிவனுதடய நல்ல
(பாசுபைப்) பதடயிதனத் பைாடுத்து இவனது அரிய உயிதரப் கபாக்குகவன்’ என்று
கைர்ந்து துணிந்கைன்.

(149) 9083. ‘ோர்ப்ோன் தரும்

உலகு யாமவயும், ஒரு கால், ஒரு ேகபல,
தீர்ப்ோன் ேமட சதாடுப்பேன்’ எனத் சதரிந்தான்; அது
சதரியா,
மீப் ோவிய இமைபயார் குலம் சவருவுற்றது; ‘இப்சோழுபத
ைாய்ப்ோன்’ என, உலகு யாமவயும் ைறுகுற்றன, ையங்கா.

ோர்ப்ோன் தரும் உலகு யாமவயும் ஒருகால், ஒருேகபல - கவதியனாகிய பிரமன்

பதடத்ை உலகங்கள் எல்லாவற்தறயும் ஒரு காலப்பகுதியின் ஒரு பபாழுதுக்குள்;
தீர்ப்ோன் ேமட சதாடுப்பேன் எனத் சதரிந்தான் - அழித்துத் தீர்ப்பவனாகிய
பசுபதியின் பதடதய (இலக்குவன் கமல்) பைாடுத்து விடுகவன்
எனத்பைரிந்பைடுத்ைான் (இந்திரசித்து); அது சதரியா மீப்ோவிய இமைபயார் குலம்
சவருவுற்றது - அைதனத் பைரிந்து ஆகாயத்தின் கமல் பரவி நின்ற கைவர்கூட்டம்
அஞ்சி நடுங்கியது; ‘இப்சோழுபத ைாய்ப்ேன்’ என உலகு யாமவயும் ையங்கா
ைறுகுற்றன - ‘இவன் இப்பபாழுகை அழித்பைாழிப்பான்’ என்று எல்லா
உலகங்களும் மயங்கித் ைடுமாற்றமதடந்ைன.
(150)

9084. ‘தாபன சிவன் தரப் சேற்றது, தவம் நாள் ேல உழந்பத;

தாபன, “பிறர் அறியாதது தந்பதன்” எனச் ெமைந்தான்;
ஆனால், இவன் உயிர் பகாடலுக்கு ஐயம் இமல’ என்னா,
பைல் நாளும் இதமன ஏவிடின் எதிர்நிற்ேவர் இல்மல.

ேலநாள் உழந்பத தவம் சிவன் தாபன தரப் சேற்றது - (இதுயான்) பல நாட்கள்

வருந்தித் ைவஞ்பசய்ைதமயால் சிவபபருமான்ைாகன வந்து ைரப் பபற்ற
ஆயுைமாகும்; தாபன,“பிறர் அறியாதது தந்பதன்” எனச் ெமைந்தான் - அவ் இதறவன்
ைாகன பிறர் பபற்றிலாை இைதனத் ைந்கைன் என்று பசால்லி (கமலும்) பபாருந்தி
அளித்ைான்; பைல் நாளும் இதமன ஏவிடின் எதிர் நிற்ேவர் இல்மல - முற்காலத்தில்
இப்பதடயிதனச் பசலுத்தினால் இைன் எதிர் நிற்பவர் ஒருவரும் இல்தல; ஆனால்,
இவன் உயிர் பகாடலுக்கு ஐயம் இல்மல’ என்னா - ஆைலால் (இப்பதடயானது) இவ்
இலக்குவனது உயிதரக் கவர்ந்து பசல்வதிற் சிறிதும் சந்கைகம் இல்தல என்று.

(151)

9085. ைனத்தால், ைலர் புனல் ொந்தசைாடு அவி தூேமும்

வகுத்தான்;
நிமனத்தான்; ‘இவன் உயிர் சகாண்டு இவண் நிமிர்வாய்’
என நிமிர்ந்தான்;
சினத்தால் சநடுஞ்சிமல நாண் தடந்பதாள்பைல்
உறச் செலத்தா,
எமனத்து ஆயது ஓர் சோருளால் இமட தமட இல்லமத
விட்டான்.

ைலர் புனல் ொந்தசைாடு ைனத்தால் வகுத்தான் - பூவும் நீரும் சந்ைனமும்

திருவமுதும் நறும்புதகயும் மனத்தினால் (வழிபடுபபாருள்களாக) வகுத்துக்
பகாண்டவனாகி நிதனத்து வழிப்பட்டான்; ‘இவன் உயிர் சகாண்டு இவண்
நிமிர்வாய்’ என நிமிர்ந்தான் - ‘இவ்இலக்குவனது உயிதரக் கவர்ந்து பகாண்டு இங்கு
கமற்பட்படழுவாயாக’ என நிமிர்ந்ைவனாகி; சினத்தால் சநடுஞ்சிமல நாண்
தடந்பதாள் பைல் உறச் செலுத்தா - பவகுளியால் பநடியவில்லின் நாணிதனத்
ைனது பபரியகைாள் வதரயிலும் பபாருந்ை வலித்து இழுத்து; எமனத்து ஆயது ஓர்
சோருளால் இமட தமட இல்லமத விட்டான் - எத்ைதகய பைாரு பபாருளாலும் இதட
நின்று ைடுத்ைற்கியலாை (பாசுபைப்) பதடயிதன (இலக்குவன் கமற்)
பசலுத்தினான் (இந்திரசித்து).

(152)

9086. சூலங்களும், ைழுவும், சுடு கமணயும், கனல் சுடரும்,

ஆலங்களும், அரவங்களும், அெனிக் குலம் எமவயும்,
காலன் தனது உருவங்களும், கரும் பூதமும், சேரும் பேய்ச்
ொலங்களும், நிமிர்கின்றன, உலகு எங்கணும் தான் ஆய்.
சூலங்களும், ைழுவும், சுடுகமணயும் கனல் சுடரும் - (அப்பபாழுது அப்பாசுபைப்
பதடயினின்றும்) சூலங்களும், மழுப்பதடகளும், சுட்படரிக்கும் அம்புகளும்,
கனன்பறரியும் தீச்சுடர்களும்; ஆலங்களும், அரவங்களும், அெனிக் குலம் எமவயும் -
நஞ்சுகளும், பாம்புகளும், இடித்பைாகுதிகள் யாதவயும்; காலன் தனது உருவங்களும்
கரும் பூதமும் சேரும்பேய்ச் ொலங்களும் - இயமனுதடய வடிவங்களும் கரிய
பூைங்களும் பபரிய கபய்க்கூட்டங்களும்; உலகு எங்கணும் தான் ஆய் நிமிர்கின்றன
- உலகில் எவ்விடங்களிலும் ஆகி எழுந்து கைான்றுவனவாயின.

(153)

9087. ஊழிக் கனல் ஒருோல் அதன் உடபன சதாடர்ந்து உடற்றும்;

சூழிக் சகாடுங் காற்று அதன் உடபன வர, தூர்க்கும்-
ஏழிற்கும் அப் புறத்தாய் உள சேரும் போர்க் கடல்
இழிந்தாங்கு
ஆழித்தமலக் கிடந்தாசலன சநடுந் தூங்கு இருள் அமடய.
 ஊழிக்கனல் ஒருோல் அதன் உடபன சதாடர்ந்து உடற்றும் - ஊழித் தீ
ஒருபக்கத்கை அப் (பாசுபைப்) பதடயிதனத் பைாடர்ந்து வந்து வருத்தும்;
சூழிக்சகாடுங் காற்று அதன் உடபன வர - சுழன்று வீசும் பகாடிய காற்று
அப்பதடயினூகட பைாடர்ந்துவர; ஏழிற்கும் அப்புறத்தாய் உள சேரும் போர்க்கடல்
இழிந்தாங்கு - ஏழுகடல்களுக்கும் அப்புறத்ைாயுள்ள (அதலகள்)
பபாருைதலயுதடய பபரும் புறக் கடல் இறங்கிவந்து; ஆழித்தமலக் கிடந்தாசலன
சநடுந்தூங்கு இருள் அமடய தூர்க்கும் - (கசனாக்) கடலினிடத்கை படிந்து
கிடந்ைாற்கபான்று பநடிைாய்த் ைங்கிய கபரிருள் (உலகம் எல்லாவற்தறயும்)
பசறியத் தூர்த்ைது.

(154)

9088. இரிந்தார் குல சநடுந் பதவர்கள்; இருடிக் குலத்து எவரும்

ேரிந்தார், ‘இது ேழுது ஆகிலது; இறுவான்’ எனும் ேயத்தால்; சநரிந்து
ஆங்கு அழி குரங்கு உற்றது; ேகரும் துமண
சநடிபத?
திரிந்தார், இரு சுடபராடு உலகு ஒரு மூன்று உடன் திரிய.

குலசநடுந்பதவர்கள் இரிந்தார் - சிறந்ை பபருதம வாய்ந்ை கைவர்கள் (பாசு

பைப்பதடகண்டு) அஞ்சி ஓடினார்கள்; இருடிக் குலத்து எவரும், ‘இது ேழுது
ஆகிலது; இறுவான்’ எனும் ேயத்தால் ேரிந்தார் - முனிவர் கூட்டத்திலுள்ளார் யாவரும்
‘இப்பதட (ைன் இலக்கில்) ைவறுபடாது; (எனகவ இலக்குவன்) இறந்து படுவான்’
என்னும் அச்சத்ைால் வருத்ைமுற்றார்கள்; ஆங்கு சநரிந்து அழி குரங்கு உற்றது ேகரும்
துமண சநடிபத? - அங்கு பநரிைலுற்று அழிந்ை குரங்குகள் அதடந்ை துயரம்
பசால்லுங்கால் அவ்வுதர மிகவும் நீளும் ைன்தமயகை! இரு சுடபராடு ஒரு மூன்று
உலகு உடன் திரிய திரிந்தார் - சூரிய சந்திரர்களான இரு சுடர்ககளாடு மூன்று
உலகங்களும் ஒன்று கசர்ந்து திரிய (அங்குள்ளவர்கள்) அதலந்ைார்கள்.

(155)

9089. ோர்த்தான் சநடுந் தமக வீடணன், உயிர் காலுற, ேயத்தால்

பவர்த்தான், ‘இது விலக்கும் தரம் உளபதா, முதல் வீரா!
தீர்த்தா!’ என அமழத்தான்; அதற்கு இளங் பகாளரி
சிரித்தான்;
போர்த்தார் அடர் கவி வீரரும், அவன் தாள் நிழல்
புகுந்தார்.

சநடுந்தமக வீடணன் ோர்த்தான் உயிர் காலுற, ேயத்தால் பவர்த்தான் -

பபருந்ைதகயான வீடணன் (அப்பதடயின் கடுதமதயக்) கண்டான்; பபருமூச்சு
பவளிப்பட அச்சத்ைால் (உடல் முழுவதும்) கவர்த்ைவனாகி; ‘இது விலக்கும் தரம்
உளபதா, முதல் வீரா! தீர்த்தா!’ என அமழத்தான் - ‘இப்பதடயிதன விலக்கும்
உபாயம் உளகைா? வீரர்க் பகல்லாம் முைல்வகன! தூகயாகன!’ என (இலக்குவதன
கநாக்கி) அதழத்து முதறயிட்டான்; அதற்கு இளங்பகாளரி சிரித்தான் -
வீடணனது அச்சத்தைக் கண்ட இளஞ்சிங்கம் கபான்றவனாகிய இலக்குவன்
(இகழ்ச்சியுடன்) நதகத்ைான்; போர்த்தார் அடர் கவி வீரரும் அவன் தாள்
நிழல் புகுந்தார் - கபார் மாதல பநருங்கிய வானர வீரர்களும் அவ் இலக்குவனின்
திருவடி நிழலிகல சரணதடந்ைனர்.

(156)

இலக்குவனும் சிவன் பதடதய விடுைல்

9090. ‘அவயம்! உனக்கு அவயம்!’ எனும்
அமனபவாமரயும், ‘அஞ்பெல்!
அவயம் உைக்கு அளித்பதாம்’ என, தன் மகத்
தலத்து அமைத்தான்;
‘உவயம் உறும் உலகின் ேயம் உணர்ந்பதன், இனி
ஒழிபயன்;
சிவம், ஐம் முகம் உமடயான், ேமட சதாடுப்பேன்’
எனத் சதளிந்தான்.

‘அவயம்! உனக்கு அவயம்!’ எனும் அமனபவாமரயும் - ‘உனக்கு அபயம்,

அபயம்’ என்று பசால்லி முதறயிடுகின்ற அதனவதரயும்; ‘அஞ்பெல்! அவயம்
உைக்கு அளித்பதாம்’ என, தன் மகத்தலத்து அமைத்தான் - (இலக்குவன் அருளால்
கநாக்கி) ‘அஞ்சற்க, உங்களுக்கு அபயம் அளித்கைாம்’ என்றுைன் தகத்ைலத்ைால்
அதமத்து ஆறுைல் கூறினான்; ‘உவயம் கூறும் உலகின் ேயம் உணர்ந்பதன், இனி
ஒழிபயன் - ‘(மண்ணுலகும் விண்ணுலகும் என) இரண்டாகப் பபாருந்திய
உலகங்களின் அச்சத்திதன உணர்ந்து பகாண்கடன், இனி(என் கடதமயினின்றும்)
நீங்ககன்; ஐம் முகம் உமடயான் சிவன் ேமட சதாடுப்பேன்’ எனத் சதளிந்தான் -
ஐந்து திருமுகங்கதள உதடய சிவ பபருமானின் (பாசுபை) பதடயிதனத் பைாடுத்து
விடுகவன் என்று (ைன்மனத்தில்) பைளிந்து துணிந்ைான்.
(157)

9091. அப் சோன் ேமட ைனத்தால் நிமனந்து, அர்ச்சித்து, ‘அமத

அழிப்ோய்;
இப் சோன் ேமடதமன ைற்சறாரு சதாழில் செய்கிமல’
என்னா,
துப்பு ஒப்ேது ஓர் கமண கூட்டினன் துரந்தான்;
இமடசதாடரா,
எப் சோன் ேமட எமவயும் விழுங்குற்றது, ஓர் இமைப்பின். அப்சோன் ேமட
ைனத்தால் நிமனந்து அர்ச்சித்து - (சிவபபருமானுக்குரிய) அத்திண்தம வாய்ந்ை
பாசுபை அத்திரத்திதன ைன் மனத்ைால் நிதனத்து வழிபட்டு; ‘அமத அழிப்ோய்
ைற்சறாரு சதாழில் செய்கிமல’ என்னா - இந்திரசித்து விடுத்ை அப்பதடயிதன
அழிப்பாய்; கவறு ஒரு அழிவுத்பைாழிதலயும் பசய்யாகை’ என்று கூறி; இப்சோன்
ேமட தமன துப்பு ஓர் கமண கூட்டினன் துரந்தான் - ைான் எடுத்ை இப்பாசுபைத்தை
(அைன்) வன்தமக்கு ஒத்ைைாய அம்பு ஒன்றிகனாடு கூட்டிச் பசலுத்தினான்
(இலக்குவன்); இமடசதாடரா எப்சோன்ேமட எமவயும் விழுங்குற்றது ஓர்
இமைப்பின் - (அப்பதடயானது) அவ்விடத்கை பைாடர்ந்து பசன்று எத்ைதகய
திண்தம வாய்ந்ை பதடக்கலங்களும் ைன்னுள்கள அடங்க ஓர் இதமப்
பபாழுதிற்குள் (அைதன) விழுங்கி விட்டது.

(158)

9092. விண் ஆர்த்தது; ைண் ஆர்த்தது; பைபலார் ைணி முரசின்

கண் ஆர்த்தது; கடல் ஆர்த்தது; ைமழ ஆர்த்தது;
கமலபயார்
எண் ஆர்த்தது; ைமற ஆர்த்தது; ‘விெயம்’ என இயம்பும்
சேண் ஆர்த்தனள்; அறம் ஆர்த்தது; புறம் ஆர்த்தது,
சேரிதால்.

விண் ஆர்த்தது; ைண் ஆர்த்தது; பைபலார் ைணி முரசின் கண் ஆர்த்தது -

(அதுகண்டு) விண்ணவர் ஆரவாரித்ைனர் மண்ணுலகவர் ஆரவாரித்ைனர்.
கமலுலகத்ைவர் மணி முரசின் கண் முழங்கியது; கடல் ஆர்த்தது; ைமழ ஆர்த்தது
கமலபயார் எண் ஆர்த்தது - கடல் ஆரவாரித்ைது; கமகம் முழங்கியது. கதல நூல்கதள
உணர்ந்ை அறிஞர்களின் உள்ளம் (மகிழ்ச்சியால்) ஆர்த்ைது; ைமற ஆர்த்தது; விெயம்
என இயம்பும் சேண் ஆர்த்தனள், அறம் ஆர்த்தது பிறர் ஆர்த்தது சேரிதால் - கவைம்
முழங்கியது, விசயம் எனப்படும் பவற்றி மகள் ஆரவாரித்ைாள்; அறமும் ஆர்த்ைது;
ஏதனய பிறர் யாவரும் எழுப்பிய ஆர்ப்பரவம் பபரிைாகும்.

(159) 9093. இறுகாமலயின் உலகு

யாமவயும் அவிப்ோன் இகல்
ேமடமய,
ைறுகாவமக வலித்தான், அது வாங்கும்ேடி வல்லான்;
சதறு காலனின் சகாடிபயானும், ைற்று அத கண்டு,
அகம் திமகத்தான்;
அறு கால வயக் கவி வீரரும் அரி என்ேமத அறிந்தார்.

இறுகாமலயின் உலகு யாமவயும் அவிப்ோன் இகல் ேமடமய - (ஊழிமுடிவில்)

இறுதிக்காலத்தில் உலகங்கள் எல்லாவற்தறயும் (ஒருகசர) அழிப்பவனாகிய
சிவபபருமானது ஆற்றல் மிக்க (பாசுபை) அத்திரத்திதன; ைறுகாவமக வலித்தான்
அது வாங்கும் ேடி வல்லான் - (கவபறங்கும்) திரியாைபடி வலித்து இழுத்ைான்;
அைதன (வலிதிற்) பற்றி வாங்குவைற்கு வல்லவனாகிய இலக்குவன்;
சதறுகாலனின் சகாடிபயானும் ைற்று அதுகண்டு அகம் திமகத்தான் -
அழிக்குந்திறனுதடய கூற்றுவதன விடக்பகாடியவனாகிய இந்திரசித்து
(இலக்குவனது) அத்திறதம கண்டு மனம் திதகப்பதடந்ைான்; அறுகால் வயக்
கவிவீரரும் அரி என்ேமத அறிந்தார் - பசயலற்ற கால்கதள உதடய
வலிமிக்கவானரவீரர்களும் (இலக்குவனாகிய அவன்) திருமாகல என்னும்
பமய்தமதய உணர்ந்ைார்கள்.

(160)

9094. ‘சதய்வப் ேமட ேழுது உற்றது எனக் கூசுதல் சிமதவால்;

எய் வித்தகம் உளது; அன்னது பிமழயாது’ என இமெயா,
மக வித்தகம் அதனால் சில கமண வித்தினன்; அமவயும்
சைாய் வித்தகன் தடந் பதாளினும் நுதற் சூட்டினும் மூழ்க.

‘சதய்வப்ேமட ேழுது உற்றது எனக் கூசுதல் சிமதவால் - (என்னால் ஏவப்பட்ட)

‘பைய்வத்ைன்தம வாய்ந்ை அத்திரம் (இலக்குவனால்) பழுதுற்று அழிந்ைது’ என்று
மனம் கூசி ஒடுங்குைல் (எனது வீரத்திற்குக்) குற்றமாகும்; எய்வித்ைகம் உளது;
அன்னது பிமழயாது’ என இமெயா - (கமன்கமலும் அம்புகதள) எய்யும்
பைாழிலாகிய திறதம என்பால் (குதறவின்றி நிரம்பி) உள்ளது. அத்திறதம (என்றும்)
ைவறு படாது’ என்று பசால்லி; மகவித்தகம் அதனால் சில கமண வித்தினன் -
ைன்தகத்திறதமயால் சில அம்புகதளத் தூவினான்; அமவயும் சைாய்வித்தகன்
தடந்பதாளினும் நுதற் சூட்டினும் மூழ்க - அவ்அம்புகளும் வன்தம நிதறந்ை
சதுரப்பாடுதடவனாகிய இலக்குவனுதடய பபரிய கைாள்களிலும் பநற்றியின்
உச்சியிலும் அழுந்திப் பதியும்படி.

(161)

9095. சவய்பயான் ைகன் முதல் ஆகிய விறபலார், மிகு திறபலார்,

மக ஓய்வு இலர், ைமல ைாரியின் நிருதக் கடல் கடப்ோர்,
‘உய்யார்’ என, வடி வாளிகள் ெத பகாடிகள் உய்த்தான்;
செய்பயான் அயல் தனி நின்ற தன் சிறு தாமதமயச்
செறுத்தான்.

சவய்பயான் ைகன் முதல் ஆகியவிறபலார், மிகுதிறபலார் - (அவ் இந்திரசித்து)

பவம்தம வாய்ந்ை கதிரவன் மகனாகிய சுக்கிரீவன் முைலிய பவற்றித்திறம்
வாய்ந்கைார், ஆற்றல் மிக்கவீரர்கள்; மக ஓய்வு இலர், ைமல ைாரியின் நிருதக் கடல்
கடப்ோர் - தகைளராைவர்களாய் மதலகதள(ப்பறித்து) மதழ கபாற் பசாரிைலால்
அரக்கர் கசதனயாகிய கடதலக் கடப்பவர்கள்; ‘உய்யார்’ என, வடிவாளிகள் ெத
பகாடிகள் உய்த்தான் - ‘இனிப் பிதழக்கமாட்டார்கள்’ என்று (கண்கடார்)
கருதும்படி (அவர்கள் மீது) கூர்தமயுதடய நூறு ககாடி அளவினவாகிய
அம்புகதளச் பசலுத்தினான்; செய்பயான் அயல் தனி நின்ற தன் சிறு தாமதமயச்
செறுத்தான் - பசம்கமனியனாகிய இலக்குவனது அருகக நின்ற ைன் சிறிய
ைந்தையாகிய வீடணதன பவகுண்டான்.
 பவய்கயான் - சூரியன், சிறுைாதை - சிறியைந்தை, வீடணன்.

(162) வீடணதன இந்திரசித்ைன்

சினத்ைால் இகழ்ைல்
அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

9096. ‘முரண் தடந் தண்டும் ஏந்தி, ைனிதமர முமறமயக் குன்றிப்

பிரட்டரின் புகழ்ந்து, பேமத அடியரின் சதாழுது,
பின்சென்று,
இரட்டுறும் முரெம் என்ன, இமெத்தபத இமெக்கின்றாமயப்
புரட்டுசவன் தமலமய, இன்று; ேழிசயாடும் ஒழிசவன்
போலாம்.

முரண் தடந்தண்டும் ஏந்தி - வலிய பபரிய ைண்டாயுைத்தைக் தகயில் ஏந்தி;

பிரட்டரின் ைனிதமர முமறமயக் குன்றிப் புகழ்ந்து - (சாதி) பநறியின் நீி்ங்கிகனாதரப்
கபான்று மனிைர்கதள முதறதம இல்லாமல் (உறவு முதற பசால்லிப்) புகழ்ந்து
கூறி; பேமத அடியரின் சதாழுது பின் சென்று - அறியாதமதய உதடய
அடிதமகதளப் கபான்று (அவர்கதளத்) பைாழுது பின் பசன்று; இரட்டுறும்
முரெம்என்ன இமெத்தபத இமெக்கின்பறாமய - (குறுந்ைடியால் அடிக்கப்பட்ட)
முதறகய ஒலிக்கும் பதறயிதனப் கபான்று (அம்மனிைர்) கூறியவற்தறகய
கூறுபவனாகிய உன்தன; இன்று தமலமயப் புரட்டுவன்; ேழிசயாடும் ஒழிசவன்
போலாம் - இன்று (பகான்று உனது) ைதலயிதன (த்ைதரயில்) உருளச்
பசய்கவன்; (சிறியைந்தைதயக் பகான்றான் என்னும்) பழிபயாடும் ஒழிகவகனா?

பிரட்டர் - பிரஷ்டர்; “பிரட்டதரக் காணாகண்” (திருவிதச. திருமாளி. 4,3)

புரட்டுைல் - ைள்ளி உருட்டுைல்.
(163)

9097. ‘விழி ேட, முதல்வர் எல்லாம் சவதும்பினர், ஒதுங்கி

வீழ்ந்து
வழிேட, உலகம் மூன்றும் அடிப்ேட வந்தபதனும்,
அழி ேமட தாங்கல் ஆற்றும் ஆடவர், யாண்டும் சவஃகாப்
ேழி ேட வந்த வாழ்மவ யாபர நயக்கற்ோலார்? முதல்வர் எல்லாம் வழிேட
சவதும்பினர் ஒதுங்கி வீழ்ந்து வழிேட - (உலகிதன இயக்கும்) முைன்தமயுதடய
கடவுளர் யாவரும் ைம் கண்ணின் பார்தவபட்ட அளவிகலகய (அச்சத்ைால்)
பவதும்பியவராகித் ைதரமீது வீி்ழ்ந்து வணங்க; உலகம் மூன்றும் அடிப்ேட
வந்பதனும் - மூவுலக ஆட்சியும் (ைம்) அடிக்கீழ் வந்து பபாருந்திற்றாயினும்;
அழிேமட தாங்கல் ஆற்றும் ஆடவர் யாண்டும் சவஃகாப் - கைாற்றுப் பின்னிடும்
(ைமது) கசதனயிதனப் (பின்னிடாது) பபாறுத்துத் ைாங்கவல்ல வீரர்கள்
எக்காலத்தும் விரும்பாை; ேழிேடவந்த வாழ்மவ யாவபர நயக்கற்ோலார் -
பழியுண்டாகவந்ை (அடிதம) வாழ்விதன (மானமும் புகழும் நயக்கும்) யார்ைான்
விரும்புகின்றவராவார்?

“பழிபயனின் உலகுடன் பபறினும் பகாள்ளலர்” (புறம்-182) எனும் பாடலும்,

“பழிமதலந்பைய்திய வாக்கத்தின் சான்கறார், கழி நல்குரகவ ைதல (குறள்657) என்ற
குறளும் ஈண்டு ஒப்புக் காணத்ைக்கன.

(164)

9098. ‘நீர் உளதமனயும் உள்ள மீன் என, நிருதர் எல்லாம்

பவர் உளதமனயும் வீரர், இராவணபனாடு; மீளார்;
ஊர் உளது; ஒருவன் நின்றாய் நீ உமள; உமறய;
நின்பனாடு
ஆர் உளர் அரக்கர் நிற்ோர், அரசு வீற்றிருக்க? ஐயா!

நீர் உளதமனயும் உள்ள மீன் என, நிருதர் எல்லாம் - நீர் இருக்கும் அளவும் உயிர்
ைாங்கியுள்ள மீன் என்னும்படி அரக்கர்கள் எல்கலாரும்; பவர் உளதமனயும் வீவர்
இராவணபனாடு; மீளார் - கவர் (மூலகாரணம்) உள்ள அளவும் (கபார் பசய்து)
இராவணகனாடு இறந்பைாழிவர் (அவர்களில் எவரும் உயிருடன்)
மீளமாட்டார்கள்; ஐயா! ஊர் உளது; ஒருவன் நின்றாய் நீ உமறய உமள - ஐயகன!
இலங்தகயாகிய ஊர் மட்டும் எஞ்சி இருக்கும். ஒருவனாக நின்றாயாகிய நீ
(இங்கு) ைங்குைற்கு உயிகராடு உள்ளாய்; அரசு வீற்றிருக்க நின்பனாடு நிற்ோர்
அரக்கர் ஆர் உளர்? - நீ அரசனாக வீற்றிருக்க நினக்குத் துதணயாக நிற்பார் அரக்கர்
இனத்ைாரில் கவறு யார் உள்ளார்கள்?

(165) 9099. ‘முந்மத நாள், உலகம்

தந்த மூத்த வாபனார்கட்கு எல்லாம்
தந்மதயார் தந்மதயாமரச் செருவிமடச் ொயத் தள்ளி,
கந்தனார் தந்மதயாமரக் கயிமலபயாடு ஒரு மகக் சகாண்ட
எந்மதயார் அரசு செய்வது, இப் சேரும் ேலம்
சகாண்படபயா?

முந்மதநாள், உலகம் தந்த மூத்தவாபனார்கட்கு எல்லாம் தந்மதயார் -

முற்காலத்தில் உலகங்கதளப் பதடத்ைவரும், (யாவருக்கும்) மூத்ைவரும்,
கைவர்களுக்பகல்லாம் ைந்தையாரும் ஆகிய பிரமகைவரின்; தந்மதயாமரச்
செருவிமடச் ொயத்தள்ளி - ைந்தையாராகிய திருமாதலப் கபாரிகல ைளர்ந்து
வீழும்படி ைள்ளி; கந்தனார் தந்மதயாமரக் கயிமலபயாடு ஒருமகக் சகாண்ட - கந்ைக்
கடவுளின் ைந்தையாகிய ‘சிவபபருமாதனக் கயிலாய மதலயுடன் ஒரு தகயிற்
பபயர்த்பைடுத்துக்பகாண்ட; எந்மதயார் அரசு செய்வது, இப்சேரும் ேலம்
சகாண்படபயா? - என் ைந்தையாராகிய இராவணனார் (இவ்வுலகிதன) ஆட்சி
புரிவது (நீ சரண்புகுந்துள்ள மனிைரின்) இப் பபரிய வலிதமயிதனத் துதணயாகக்
பகாண்டுைாகனா?
 (166)

9100. ‘ேனி ைலர்த் தவிசின் பைபலான் ோர்ப்ேனக்

குலத்துக்கு எல்லாம்
தனி முதல் தமலவன் ஆன உன்மன வந்து அைரர்
தாழ்வார்;
ைனிதருக்கு அடிமையாய் நீ இராவணன் செல்வம் ஆள்வாய்;
இனி உனக்கு என்பனா, ைானம்? எங்கபளாடு அடங்கிற்று
அன்பற.

ேனிைலர்தவிசின் பைபலான் ோர்ப்ேனக்குலத்துக்கு எல்லாம் - குளிர்ந்ை ைாமதர

மலரின்கமல் உள்ளவனாகிய பிரமதன முைல்வனாகக் பகாண்ட
கவதியர்குகலத்துக்பகல்லாம்; தனிமுதல் தமலவன் ஆன உன்மன வந்து அைரர்
தாழ்வார் - ஒப்பற்ற முைன்தமயுதடய ைதலவனாகிய உன்தனத் கைவர்கள் வந்து
வணங்குவார்கள்; நீ ைனிதருக்கு அடிமையாய் இராவணன் செல்வம் ஆள்வாய் -
(அத்ைதகய ைதலதம வாய்ந்ை) நீகயா (இழிந்ை) மனிைர்களுக்கு அடிதமயாகி
(அவர்களது உைவிபபற்று) நின் ைதமயன் இராவணனுக்குரிய அரச பசல்வத்தை
ஆளுைற்கு உள்ளாய்; இனி உனக்கு ைானம் என்பனா? எங்கபளாடு அடங்கிற்று அன்பற -
இனி உனக்குமானம் என்ன இருக்கின்றது? அப்பபருதம (கபாரில் இறந்பைாழியும்
நிதலயிகனம் ஆகிய) எங்ககளாடு அடங்கி ஒழிந்ைது.

(167)

9101. ‘சொல்வித்தும், ேழித்தும் நுங்மக மூக்கிமனத்

துணிவித்பதார் ஆர்?
எல் வித்தும் ேமடக் மக உங்கள் தமையமன எங்கபளாடும்
சகால்வித்தும், பதாற்று நின்ற கூற்றினார் குலத்மத எல்லாம்
சவல்வித்தும் வாழும் வாழ்வின் சவறுமைமய விழுமிது
அன்பறா?

சொல்வித்தும், ேழித்தும் நுங்மக மூக்கிமனத் துணிவித்பதார் ஆர்? - (பிறர்

வாயிலாகப்) பழியுதரகதளச் பசால்லச் பசய்தும், (ைாகம) பழித்தும், உன்
ைங்தகயின் மூக்கிதன அறுத்கைார் யார்? (இன்று நீ சரணதடந்திருக்கின்ற
இம்மனிைரன்கறா); எல்வித்தும்ேமடக்மக உங்கள் தமையமன எங்கபளாடும்
சகால்வித்தும் - (இம்மனிைர்கதளக் பகாண்டு) ஒளி விடும் பதடகதள உதடய
உங்கள் ைதமயனாகிய இராவணதன (ச்சுற்றத்ைாராகிய) எங்ககளாடு பகால்வித்தும்;
பதாற்றுநின்ற கூற்றினார் குலத்மத எல்லாம் சவல்வித்தும் - (இதுவதரயிலும்
எமக்குத்) கைால்வியுற்று(ப்பின்கன) நின்ற கூற்றுவனாரது பரிவாரத்தைபயல்லாம்
(எங்கதள) பவற்றி பகாள்ளும்படி பசய்தும்; வாழும் வாழ்வின் சவறுமைபய
விழுமிது அன்பறா? - (அவற்றின் பயனாக நீ பபற்று) வாழ்கின்ற வாழ்க்தக
வளத்தைவிட (ஒன்றுமில்லாை) வறுதம நிதலகய மிகவும் சிறப்புதடய ைல்லவா?
 (168)

9102. ‘எழுதி ஏர் அணிந்த திண் பதாள் இராவணன்,

இராைன் அம்ோல்,
புழுதிபயா ோயல் ஆகப் புரண்ட நாள், புரண்டு
பைல்வீழ்ந்து, அழுதிபயா? நீயும் கூட
ஆர்த்திபயா? அவமன வாழ்த்தித்
சதாழுதிபயா? யாபதா, செய்யத் துணிந்தமன?-விெயத்
பதாளாய்!

‘விெயத்பதாளாய்! - பவற்றித்திறம் வாய்ந்ை கைாள்கதள உதடயவகன! எழுதி

ஏர் அணிந்த திண் பதாள் இராவணன் - (வரிக்ககாலம்) எழுைப்பபற்ற அழகிதனக்
பகாண்ட திண்ணிய கைாள்கதளயுதடய இராவணன்; இராைன் அம்ோல்
புழுதிபயோயல் ஆகப்புரண்டநாள் - இராமனது அம்பினால் (ைாக்கப்பட்டுப்)
புழுதிபடிந்ை ைதரயிதனகய பாயலாகக்பகாண்டு புரள்கின்ற நாளிகல; புரண்டு பைல்
வீழ்ந்து அழுதிபயா? நீயும் கூட ஆர்த்திபயா - (அவன் ைம்பியாகிய நீ அப்புழுதியிற்)
புரண்டு அவனது உடம்பின் கமல் வீழ்ந்து அழப்கபாகின்றாகயா? (அன்றி) நீயும்
பதகவருடன்) கசர்ந்து (மகிழ்ச்சியால்) ஆரவாரிப்பாகயா? அவமன வாழ்த்தித்
சதாழுதிபயா யாபதா, செய்யத்துணிந்தமன? - (ைதமயனது உயிர் பகாண்டதமக்காக)
அந்ை இராமதன வாழ்த்தி வணங்கப் கபாகின்றாயா? (இவற்றுள்) எைதனச்
பசய்யத் துணிந்துள்ளாய்?’

(169)

9103. ‘ஊனுமட உடம்பின் நீங்கி, ைருந்தினால் உயிர் வந்து

எய்தும்
ைானிடர் இலங்மக பவந்மதக் சகால்வபர? நீயும்
அன்னான்-
தானுமடச் செல்வம் துய்க்கத் தகுதிபயா? ெரத்திபனாடும்
வானிமடப் புகுதி அன்பற, யான் ேழி ைறுக்கில்!’ என்றான்.

ஊனுமட உடம்பின் நீங்கி ைருந்தினால் உயிர் வந்து எய்தும் - ஊனுதடய

உடம்பினின்றும் (உயிர்) நீங்கி, மருந்தினாகல உயிர் வந்து கசரப் பபற்றுப் பிதழத்ை;
ைானிடர் இலங்மக பவந்மதக் சகால்வபர? - மனிைர்கள் இலங்தக கவந்ைதனக்
பகால்லவல்லாகரா? நீயும் அன்னான் தானுமடச் செல்வம் துய்க்கத் தகுதிபயா? -
நீயும் அவ்விராவணன் பபற்றுதடய பசல்வத்தை நுகர்ைற்குத் ைகுதியுதடயாய்.
ஆவாகயா? யான் ேழி ைறுக்கில் ெரத்திபனாடும் வானிமடப் புகுதி அன்பற’
என்றான் - (சிறியைந்தையாகிய உன்தனக் பகால்லுைல்) பழி என்பைதன மறுத்து
நின்தன (அம்பினாற்) பகால்லப் புகின் நீ அந்ை அம்பிகனாடும் வானுலகத்தை
அதடவாய் அல்தலகயா? என்று கூறினான்.
 ைனது யாகத்தை அழிவித்தும், ைனது குலத்தைக் காட்டிக்பகாடுத்தும்
இலங்தக அழிவிற்குத்ைானுபமாரு காரணமாயிருக்கும் வீடணன் கபார்
முகத்தில் பதகவகனாடு நின்றுமுரண்பட்ட நிதலயிலும் ைந்தை முதறயாகும்
அவதனக் பகால்லப் பழிபார்க்கும் இந்திரசித்ைனின் பண்பு நிதல பாராட்டுைற்
குரியது.

(170)

வீடணன் மறுபமாழி
9104. அவ் உமர அமையக் பகட்ட வீடணன், அலங்கல் பைாலி
செவ்விதின் துளக்கி, மூரல் முறுவலும் சதரிவது ஆக்கி,
‘சவவ்விது ோவம்; ொலத் தருைபை விழுமிது; ஐய!
இவ் உமர பகட்டி!’ என்னா, இமனயன விளம்ேலுற்றான்:

அவ்வுமர அமையக்பகட்ட வீடணன் - (இந்திரசித்து கூறிய) அந்ை வார்த்தையிதன

(மனம்) பபாருந்ைக்ககட்ட வீடணன்; அலங்கல் பைாலி செவ்விதின் துளக்கி -
மாதலயணிந்ை முடியிதன நன்கு அதசத்து; மூரல் முறுவலும் சதரிவது ஆக்கி -
(ைன்முகத்கை) புன் சிரிப்பு பவளிப்படச்பசய்து; ‘ஐய! சவவ்விது ோவம்
ொலத்தருைபை விழுமிது - ‘ஐயகன! பாவம் பகாடுதமயுதடயது அறகம மிகவும்
சிறந்ைது; ‘இவ்வுமர பகட்டி!’ என்னா இமனயன விளம்ேலுற்றான் - (யான் கூறும்)
‘இம்பமாழியிதனக் ககட்பாயாக’ என்று (பின்வரும்) இம்பமாழிகதளக் கூறத்
பைாடங்கினான்.

(171)

9105. ‘அறம் துமண ஆவது அல்லால், அரு நரகு அமைய நல்கும்

ைறம் துமண ஆக, ைாயாப் ேழிசயாடும் வாழ ைாட்படன்;
துறந்திபலன் சைய்ம்மை, எய்தும் சோய்ம்மைபய
துறப்ேது அல்லால்;
பிறந்திபலன் இலங்மக பவந்தன் பின்னவன், பிமழத்த
போபத.

அறம் துமண ஆவது அல்லால், அரு நரகு அமைய நல்கும் - அறகம துதணயாவது
(அவ் அறத்தை) அன்றி(க்கடப்பைற்கு) அரிய நரகத்திதனப் பபாருந்தும்படி ைரும்;
ைறம்துமணயாக, ைாயாப் ேழிசயாடும் வாழ ைாட்படன் -
பாவத்திதனத்துதணயாகக்பகாண்டு நீங்காை பழிகயாடும் உயிர் வாழ மாட்கடன்;
எய்தும் சோய்மைபய துறப்ேது அல்லால் சைய்மை துறந்திபலன் - (இதடயில்) வந்து
அதடயும் பபாய்ம்தமயிதன விட்டு ஒழிப்பைல்லது பமய்தமயிதன விட்டு
நீங்கிகனன் அல்கலன்; இலங்மகபவந்தன் பிமழத்த போபத அவன் பின் பிறந்திபலன்
- இலங்தக கவந்ைனாகிய இராவணன் (பிறனில் விதழைலாகிய) பிதழயிதனச்
பசய்ை பபாழுகை அவன் பின் பிறவாைவன் ஆயிகனன்.
 (172)

9106. ‘உண்டிசலன் நறவம்; சோய்ம்மை உமரத்திசலன்;

வலியால் ஒன்றும்
சகாண்டிசலன்; ைாய வஞ்ெம் குறித்திசலன்; யாரும் குற்றம்
கண்டிலர் என்ோல்; உண்பட? நீயிரும் காண்டிர் அன்பற?
சேண்டிரின் திறம்பினாமரத் துறந்தது பிமழயிற்று ஆபை?

நறவம் உண்டிசலன்; சோய்மை உமரத்திசலன்; வலியால் ஒன்றும் சகாண்டிசலன்

- (யான்) மதுவிதன உண்டிகலன்; பபாய்ம்பமாழி உதரத்திகலன்; (பிறர்க்குரிய
பபாருள்களுள்) ஒன்தறயும் வலிதிற்கவர்ந்து பகாண்டிகலன்; ைாய வஞ்ெம்
குறித்திசலன்; யாரும் குற்றம் கண்டிலர் என்ோல் - (எவர்க்கும்) மாயத்தினாற் பசய்யும்
வஞ்சதனச் பசயதல(மனத்ைாற்) குறித்திகலன். என்பால் யாரும் குற்றத்திதனக்
கண்டிலர்; நீயிரும் காண்டிர் அன்பற? உண்பட? - நீங்களும் என்தன நன்கு
அறிந்திருக்கிறீர்களல்லவா? என்பால் ஏகைனும் குற்றம் உளகைா?; சேண்டிரின்
திறம்பினாமரத் துறந்தது பிமழயிற்று ஆபை? - கற்புதடய பபண்டிரிடத்து
முதறைவறி நடந்ைவதர (யான்) விட்டு நீங்கியது ைவறுதடய பசயலாகுகமா?
(173)

9107. ‘“மூவமக உலகும் ஏத்தும் முதலவன், எவர்க்கும் மூத்த

பதவர்தம் பதவன், பதவி கற்பினில் சிறந்துளாமள
பநாவன செய்தல் தீது” என்று உமரப்ே, நுன் தாமத சீறி,
“போ!” எனப் போந்பதன்; இன்று நரகதில்
சோருந்துபவபனா?

மூவமக உலகும் ஏத்தும் முதலவன் - ‘மூன்று வதக உலகங்களும் துதித்துப்

கபாற்றும் முைல்வனும்; எவர்க்கும் மூத்தபதவர்தம் பதவன் பதவி - எல்லார்க்கும்
முன்கன கைான்றி மூத்ைகைவாதி கைவனும் ஆகிய திருமாலின் மதனவி;
கற்பினில் சிறந்துளாமள’ பநாவனசெய்தல் தீது - கற்பினில் சிறந்துள்ளவளாகிய
பிராட்டிதய மனம் பநாந்து வருந்ைத்ைக்கன பசய்ைல் பாவம்; என்று உமரப்ே
நுன்தாமத சீறிப் “போ”! எனப்போந்பதன் - என்று (யான்) பசால்ல, உன்ைந்தை
(என்தன) பவகுண்டு, ‘ஓடிப்கபா’ என்று கூற (அவதன விட்டு) வந்கைன்; இன்று
நரகதில் சோருந்து பவபனா - இப்பபாழுது நரகத்திற் புகுகவகனா?

(174)

9108. ‘சவம்மையின், தருைம் பநாக்கா, பவட்டபத பவட்டு, வீயும்

உம்மைபய புகழும் பூண்க; துறக்கமும் உைக்பக ஆக;
செம்மையில் சோருந்தி பைபலார் ஒழுக்கிபனாடு
அறத்மதத் பதறும்
எம்மைபய ேழியும் பூண்க; நரகமும் எைக்பக ஆக.

சவம்மையின் தருைம் பநாக்காபவட்டபத பவட்டு வீயும் - பகாடுதமகாரணமாக

அறத்தை கநாக்காது (மனம்) விரும்பியைதனகய விரும்பிக்பகட்படாழியும்;
உம்மைபய புகழும் பூண்க துறக்கமும் உைக்பக ஆக - உங்கதளகய புகழும்
(அணியாகப் பபாருந்துக. துறக்கவுலக இன்பமும் உங்களுக்கக உரியைாகுக;
செம்மையில் சோருந்தி பைபலார் ஒழுக்கிபனாடு அறத்மதத் பதறும் - பசவ்விைாகிய
பண்பிதனப் பபாருந்தி கமன்தமயுதடகயார் பகாண்படாழுகிய ஒழுக்கத்கைாடு
அறத்திதனத் பைளிந் பைாழுகும்; எம்மைபய ேழியும் பூண்க;
நரகமும் எைக்பக ஆக - எங்கதளகய பழிவந்து பபாருந்துக. நரகத்துன்பமும்
எங்களுக்கக அதமவைாக;

(175)

9109. ‘”அறத்திமனப் ோவம் சவல்லாது” என்னும் அது

அறிந்து, “ஞானத்
திறத்தினும் உறும்” என்று எண்ணி, பதவர்க்கும்
பதமவச் பெர்ந்பதன்;
புறத்தினில் புகபழ ஆக; ேழிசயாடும் புணர்க; போகச்
சிறப்பு இனிப் சேறுக; தீர்க’ என்றனன், சீற்றம் தீர்ந்தான்.

“அறத்திமனப் ோவம் சவல்லாது” என்னும் அது அறிந்து - “அறத்திதனப் பாவம்

பவல்லாது” என்று ஆன்கறார் கூறும் அவ்வுண்தமயிதன அறிந்து;
“ஞானத்திறத்தினும் உறும்” என்று எண்ணி பதவர்க்கும் பதமவச் பெர்ந்பதன் - (அவ்
அறத்தின் மூர்த்திதய அதடைலால்) ஞானத்திறத்ைாலும் மிக்க பயன்பபாருந்தும்
என்று கருதித் கைவர்க்கும் கைவனாகிய இராமபிராதனச் சரணதடந்கைன்;
புறத்தினில் புகபழ ஆக ேழிசயாடும் புணர்க - (எனக்குப்) புறத்கை புககழ உண்டாகுக.
அன்றிப் பழிபயாடு பபாருந்துக; போகச் சிறப்பினிப் சேறுக! தீர்க என்றனன் சீற்றம்
தீர்ந்தான் - (கபதைதம தீர்ந்ை) ஞானச் சிறப்பிதன (யான்) பபறுக அன்றிப் பபறா
பைாழிக (அது பற்றிக் கவதல இல்தல) என்று கூறினான் சினமாகிய குற்றத்திதன
விி்ட்படாழித்ைவனாகிய வீடணன்.

(176)

9110. ‘சேறும் சிறப்பு எல்லாம் என் மகப் பிமற முகப்

ேகழி சேற்றால்,
இறும் சிறப்பு அல்லால், அப் ோல் எங்கு இனிப்
போவது?’ என்னா,
சதறுஞ் சிமறக் கலுழன் அன்ன ஒரு கமண சதரிந்து,
செம் சோன்
உறும் சுடர்க் கழுத்மத பநாக்கி, நூக்கினான், உருமின்
 சவய்பயான்.

உருமின் சவய்பயான் - இடியிதன பயாத்ை பவம்தம உதடயனாகிய

இந்திரசித்து; சேறும் சிறப்பு எல்லாம் என் மகப் பிமறமுகப் ேகழி சேற்றால் -
(வீடணதன கநாக்கி) ‘நீ பபறக்கருதியுள்ள சிறப்புக்கள் யாவும் என்தகயிலுள்ள
பிதறமுக அம்பு ஒன்றிதனப் பபற்றால்; இறும் சிறப்பு அல்லால் எங்கு இனிப்
போவது?’ என்னா - அழிந்பைாழியும் சிறப்பாய் முடிவைன்றி (அழியாது) இனி
அப்பால் பசல்வது எங்கக? என்று பசால்லி; சதறுஞ்சிமரக் கலுழன் அன்ன ஒரு
கமண சதரிந்து - (பாம்பிதன) அழிக்கும் சிறகிதன உதடய கருடதன ஒத்ைைாகிய
ஓர் அம்பிதனத் பைரிந்பைடுத்து; செம்சோன் உறும் சுடர் கழுத்மத பநாக்கி
நூக்கினான் - பசம்பபான் அணிகள் பபாருந்திய ஒளியிதன உதடய (வீடணனது)
கழுத்தை கநாக்கிச் பசலுத்தினான்.

(177)

9111. அக் கமண அெனி என்ன, அன்று என, ஆலம் உண்ட

முக்கணான் சூலம் என்ன, முடுகிய முடிமவ பநாக்கி,
‘இக் கணத்து இற்றான், இற்றான்’ என்கின்ற
இமைபயார்காண,
மகக் கமண ஒன்றால், வள்ளல், அக் கமண கண்டம்
கண்டான்.

அக்கமண அெனி என்ன அன்று என - (இந்திரசித்து ஏவிய) அந்ை அம்பானது,

இடி எனவும், தீ எனவும்; ஆலம் உண்ட முக்கணான்சூலம் என்ன - நஞ்சிதன
உண்ட மூன்று கண்கதள உதடய சிவபபருமானுதடய சூலப்பதட எனவும்;
முடுகிய முடிமவ பநாக்கி - விதரந்து பசல்லுைலால் கநரும் முடிவிதன
எண்ணிப்பார்த்து; ‘இக்கணத்து இற்றான், இற்றான்’ என்கின்ற இமைபயார் காண -
‘(வீடணன்) இப்பபாழுகை இறந்ைான் இறந்ைான்’ எனத் ைம் முட் கூறுகின்ற கைவர்கள்
காண; வள்ளல் மகக்கமண ஒன்றால் அக்கமண கண்டம் கண்டான் - வள்ளல்
ைன்தம உதடகயானாகிய இலக்குவன், ைன்தகயிற் பகாண்ட அம்பு ஒன்றினால்
(இந்திரசித்துவிட்ட) அந்ை அம்பிதனத் துண்டித்து முறித்ைான்.

(178)

9112. பகால் ஒன்ற துணிதபலாடும், கூற்றுக்கும் கூற்றம் அன்னான்,

பவல் ஒன்று வாங்கி விட்டான்; சவயில் ஒன்று விழுவது
என்ன, நால் ஒன்றும் மூன்றும்
ஆன புவனங்கள் நடுங்கபலாடும்,
நூல் ஒன்று வரி விலானும், அதமனயும் நுறுக்கி வீழ்த்தான்.
 கூற்றுக்கும் கூற்றம் அன்னான் பகால் ஒன்றுதுணிதபலாடும் - கூற்றுவனுக்கும்
கூற்றுவனாகிய இந்திரசித்து (வீடணன் கமல் ைான் ஏவிய) ஒப்பற்ற
அம்புதுண்டிக்கப்பட்டவுடகன; பவல் ஒன்று வாங்கி விட்டான் - கவற்பதட
ஒன்தற எடுத்து (அவ்வீடணன் கமல்) விட்டான்; சவயில் ஒன்று விழுவது என்ன -
அந்நிதலயில் சூரியனாகிய சுடந் ஒன்று விழுவது என்னும்படி; நால் ஒன்றும்
மூன்றும் ஆன புவனங்கள் நடுங்கபலாடும் - ஏழு உலகங்களும் நடுக்கமுறுைலும்;
நூல் ஒன்று வரிவிலானும் அதமனயும் நுறுக்கி வீழ்த்தான் - வில்கவை முதறப்படி
கட்டதமந்ை வில்லிதன உதடயவனாகிய இலக்குவனும் அவ்கவற்பதடதயயும்
பபாடியாக்கி வீழ்த்தினான்.

(179)

9113. ‘பவல்சகாடு சகால்லல் உற்றான்’ என்று, ஒரு சவகுளி

சோங்க,
கால்சகாடு காலின் கூடிக் மக சதாடர் கனகத் தண்டால்,
பகால் சகாளும் ஒருவபனாடும், சகாடித் தடந் பதரில்
பூண்ட
ோல் சகாளும் புரவி எல்லாம் ேடுத்தினான், துடிப்பு ைாற.

‘பவல் சகாடு சகால்லல் உற்றான்’ என்று ஒரு சவகுளி சோங்க - ‘(இந்திரசித்து

என்னும் இவன்) கவற்பதடயிதனக் பகாண்டு (என்தனக்) பகால்லுைற்கு
முற்பட்டான்’ என்று (ைன்மனத்கை) ககாபம் கிளர்ந்து எழ; கால்சகாடு காலின்
கூடிக்மக சதாடர் கனகத் தண்டால் - காலினால் காற்றிதனப் கபான்று (விதரந்து
அவதன) அதடந்து (ைன்) தகயிற்பற்றிய பபான்மயமான ைண்டாயுைத்ைால்; பகால்
சகாளும் ஒருவபனாடும் சகாடித்தடந்பதரில் பூண்ட - ைாற்றுக் ககாலிதனக்
பகாண்ட (கைர்ப்பாகனாகிய) ஒருவகனாடு பகாடியிதனயுதடய பபரிய கைரிற்
பூட்டப்பட்டுள்ள; ோல்சகாளும் புரவி எல்லாம் ேடுத்தினான் துடிப்புைாற -
பைாகுதியிதனக் பகாண்ட குதிதரகள எல்லாவற்தறயும் (அவற்றின் உயிர்த்)
துடிப்பு நீங்கக் பகான்று வீழ்த்தினான் வீடணன்.
(180)

9114. அழிந்த பதர்மீது நின்றான், ஆயிர பகாடி அம்பு

சோழிந்து, அவன் பதாளின்பைலும், இலக்குவன்
புயத்தின்பைலும்
ஒழிந்தவர் உரத்தின்பைலும், உதிர நீர் வாரி ஓதம்
அழிந்து இழிந்து ஓட, பநாக்கி, அண்டமும் இரிய
ஆர்த்தான்.

அழிந்த பதர் மீது நின்றான் அவன் பதாளின் பைலும் - அழிவுற்ற (அந்ைத்)

கைரின் கமல் நின்றவனாகிய இந்திரசித்து அவ்வீடணன் கைாளின் கமலும்
இலக்குவன் புயத்தின் பைலும் ஒழிந்தவர் உரத்தின் பைலும் - இலக்குவன் கைாளின்
கமலும் எஞ்சியுள்ள வானரவீரர் மார்பின் கமலும்; ஆயிரபகாடி அம்புசோழிந்து
உதிர நீர் வாரி ஓதம் - ஆயிர ககாடி அளவினவாகிய அம்புகதளச் பசாரிந்து குருதி
நீராகிய பபருபவள்ளம்; அழிந்து இழிந்து ஓட பநாக்கி அண்டமும் இரிய ஆர்த்தான் -
வரம்பழிந்து இழிந்து ஓடக்கண்டு அண்டமும் நிதலபகட்டு ஓடும்படி கபராரவாரம்
பசய்ைான்.

(181)

இந்திரசித்து இராவணனிடம் கபாைல்

9115. ஆர்த்தவன், அமனய போழ்தின், ‘அழிவு இலாத்
பதர் சகாண்டு அன்றிப்
போர்த் சதாழில் புரியலாகாது’ என்ேது ஓர் சோருமள
உன்னி,
ோர்த்தவர் இமையாமுன்னம், ‘விசும்பிமடப் ேடர்ந்தான்’
என்னும்
வார்த்மதமய நிறுத்திப் போனான், இராவணன் ைருங்கு
புக்கான்.

ஆர்த்தவன்; அமனயபோழ்தின் ‘அழிவு இலாத்பதர்சகாண்டு அன்றி - (அங்ஙனம்)

ஆரவாரித்ைவனாகிய இந்திரசித்து, அப்பபாழுது அழிவுறாை கைரிதனக்
பகாண்டல்லாமல்; போர்த்சதாழில் புரியல் ஆகாது’ என்ேது ஓர் சோருமள உன்னி -
கபார்த்பைாழில் புரிைல் முடியாது என்பபைாரு பபாருதள (மனத்தில்)
எண்ணி; ோர்த்தவர் இமையாமுன்னம் ‘விசும்பிமடப் ேடர்ந்தான்’ என்னும் - ைன்தன
கநாக்கியவர்கள் ‘கண் இதமயிதன மூடித்திறப்பைற்குள் ஆகாயத்தில் மதறந்து
பசன்றான் (இந்திரசித்து)’ என்னும்; வார்த்மதமய நிறுத்திப் போனான் இராவணன்
ைருங்குபுக்கான் - பசால்லிதன (ப்கபார்க்களத்தில்) நிதலக்கச் பசய்து (மதறந்து)
பசன்றவனாகி இராவணன் பக்கத்திற் புக்கான்.
ஆர்த்ைவன் - இந்திரசித்து. ‘இதமப்பைன் முன்னம் விசும்பிதட மதறந்ைான்’
என்று அதனவரும் கபசிக் பகாள்ளும்படி மதறந்து கபானான் என்பைாம்.
‘அழிவில்லாை கைர் பகாண்டாலன்றி கபார் பவல்லலாகாபைன’ எண்ணியவனாய்
இந்திரசித்து இதமப்பைன் முன் வானில் மதறந்து பசன்றான் என்றவாறு.

(182)
இந்திரசித்து வதைப் படலம்

இலக்குவன் இந்திரசித்ைதன வதை பசய்ை (பகான்ற) நிகழ்ச்சிதயக் கூறும்

பகுதியாகலின் இப்பகுதி இந்திரசித்து வதைப்படலம் எனப் பபயர் பபற்றது. சில
ஏடுகளில் இப்படலம் நிகும்பதலப் படலத்கைாடு கசர்ந்கை காணப்படுகின்றது.

நிகும்பதல யாகம் குதலய, கபார் பசய்து கைர் இழந்து இந்திரசித்ைன் ஊர்

திரும்புகின்றான். ைந்தைதயச் சந்தித்து இராமலக்குவர் பரம் பபாருள் என
அறிவித்து சீதைதய விட்டுவிட கவண்டுகிறான். மறுத்துதரத்ை இராவணனிடம்
பபாறுக்கும்படி கவண்டிப் கபார்க்குப் புறப்படுகிறான். இலக்குவதன
எதிர்க்கின்றான். அற்புைமான கபார் பசய்கின்றான். இந்திரசித்து இரவில் இறவான்
என்பைதன வீடணன் எடுத்துதரத்து இந்திரசித்துதவ உடகன பகால்ல
இலக்குவதனத் தூண்டுகின்றான். சிவன் பகாடுத்ை கைரும் வில்லும் இருக்கும் வதர
இந்திரசித்தை அழிக்க இயலாது என்கிறான் வீடணன். இலக்குவன் இந்திரசித்தின்
கைதரயும் வில்தலயும் அழிக்கிறான். பிதறமுக அம்பு ஒன்றிதன எய்து இராமன்
பரம் பபாருள் என்பது சத்தியமானால் இந்திரசித்துதவ இது பகால்க! என்று
ஏவுகிறான். இந்திரசித்து வீழ்கிறான். அவன் ைதலதய ஏந்தி அங்கைன் முன்கன
பசல்ல இலக்குவன் முைல் அதனவரும் பின்கன பசல்கின்றனர்.
இராமன் திருவடிக்கீழ் இந்திரசித்தின் ைதலதய தவத்துப் பணிகிறான்
இலக்குவன். இராமன் மகிழ்ச்சி பகாண்டு வீடணதனப் புகழ்ந்து கபசுகிறான்.
அதனவரும் மகிழ்கின்றனர். இச்பசய்திகள் இப்படலத்துக் கூறப்படுகின்றன.

இந்திரசித்தின் அனுபவ ஞானம், இராவணனின் மூர்க்கத்ைனம் முைலியதவ

இப்படலத்துக் கம்பரின் பசாற்சித்திரங்களாக மலர்கின்றன.

இராவணன் இந்திரசித்திடம் ‘நிகழ்ந்ைதை உதர’ எனல்

9116. விண்ணிமடக் கரந்தான் என்ோர், ‘வஞ்ெமன
விமளக்கும்’ என்ோர்,
கண்ணிமடக் கலக்க பநாக்கி, ஐயுறவு உழக்கும் காமல,
புண்ணுமட யாக்மகச் செந்நீர், இழிதர, புக்கு நின்ற
எண்ணுமட ைகமன பநாக்கி, இராவணன் இமனய
சொன்னான்.
‘விண்ணிமடக் கரந்தான்’ என்ோர்; ’வஞ்ெமன விமளக்கும்’ என்ோர் -
‘இந்திரசித்து விண்ணில் மதறந்ைான்’ என்பாரும், ‘இனி வஞ்சதனச் பசயதலச்
பசய்வான் என்பாருமாய்; கண்ணிமடக் கலக்க பநாக்கி ஐயுறவு உழக்கும் காமல -
வானரர் கண் கலங்கி (விண்தண) கநாக்கி, ஐயத்ைால் வருந்திக்
பகாண்டிருக்கும்கபாது; புண்ணுமட யாக்மகச் செந்நீர் இழிதரப்புக்கு நின்ற -
(விண்ணிதட மதறந்து நில்லாமல்) புண்ணுதடய ைன் உடம்பில் இரத்ைம் கசார,
இராவணன் இல்லம் புகுந்து நின்ற; எண்ணுமட ைகமன பநாக்கி, இராவணன்
இமனய சொன்னான் - மதிப்புதடய மகதனப் பார்த்து இராவணன் இத்ைதகய
வார்த்தைகதளச் பசான்னான்.
 (1)

9117. ‘சதாடங்கிய பவள்வி முற்றுப் சேற்றிலாத் சதாழில்,

நின் பதாள்பைல்
அடங்கிய அம்பே என்மன அறிவித்தது; அழிவு இல்
யாக்மக
நடுங்கிமன போலச் ொலத் தளர்ந்தமன; கலுழன் நண்ணப்
ேடம் குமற அரவம் ஒத்தாய், உற்றது ேகர்தி’ என்றான்.
சதாடங்கிய பவள்வி முற்றுப் சேற்றிலாத் சதாழில் - நீ பைாடங்கிய கவள்வி
முற்றுப் பபறாை ைன்தமதய; நின் பதாள் பைல் அடங்கிய அம்பே என்மன
அறிவித்தது - நின் கைாள் கமல்தைத்துள்ள அம்கப எனக்கு அறிவித்ைது; அழிவு இல்
யாக்மக நடுங்கிமன போலச் ொலத் தளர்ந்தமன - அழிவு இல்லாை உடம்பு
(முதுதமயால்) நடுங்கினவன் கபால மிகவும் ைளர்ந்து; கலுழன் நண்ணப்
ேடங்குமற அரவம் ஒத்தாய் - கருடன் பநருங்கியைால் படம் ஒடுங்கின பாம்பு
கபான்கறாய்; உற்றது ேகர்தி என்றான் - நிகழ்ந்ைதைச் பசால் என்று இராவணன்
வினவினான்.

(2)

9118. ‘சூழ் விமன ைாயம் எல்லாம் உம்பிபய துமடக்க, சுற்றி,

பவள்விமயச் சிமதய நூறி, சவகுளியால் எழுந்து வீங்கி, ஆள்விமன
ஆற்றல்தன்னால் அைர்த் சதாழில்
சதாடங்கி யார்க்கும்
தாழ்வு இலாப் ேமடகள் மூன்றும் சதாடுத்தசனன்;
தடுத்து விட்டான்.
சூழ்விமன ைாயம் எல்லாம் உம்பிபய துமடக்க - யான் பசய்ை சூழ்ச்சிதயயும்
மாதயயும் உன் ைம்பி வீடணகன உண்தம பசால்லிப் பயனிலைாக்கி விட்டதமயால்;
பவள்விமயச் சிமதய நூறி, சவகுளியால் எழுந்து வீங்கி - (இலக்குவன்) ைன்
கசதனகயாடு முற்றுதகயிட்டு கவள்விதயச் சிதையுமாறு அழித்து விட்டுக்
ககாபத்ைால் கிளர்ச்சிதயப் பபற்றுப் பூரித்து நிற்க; ஆள்விமன ஆற்றல் தன்னால்
அைர்த்சதாழில் சதாடங்கி - யானும் முயற்சி மிக்க வலிதமயினால் கபார்த்
பைாழில் பைாடங்கி; யார்க்கும் தாழ்வு இலாப் ேமடகள் மூன்றும் சதாடுத்தனன்
தடுத்து விட்டான் - யார்க்கும் ைாழ்ைலில்லாை பைய்வப் பதடகள் மூன்தறயும்
பைாடுத்து விட்கடன் அவன் அவற்தறத் ைடுத்து விட்டான்.

(3)

9119. ‘நிலம் செய்து, விசும்பும் செய்து, சநடிய ைால்

ேமட நின்றாமன
வலம் செய்து போயிற்று என்றால், ைற்று இனி வலியது
உண்படா?
குலம் செய்த ோவத்தாபல சகாடும் ேமக பதடிக்
சகாண்டாய்;
ெலம் செயின், உலகம் மூன்றும் இலக்குவன் முடிப்ேன்,
தாபன.
சநடிய ைால் ேமட நிலம் செய்து விசும்பும் செய்து, நின்றாமன - யான் எய்ை
பநடிய திருமாலின் பதட நிலம் முழுதும் பரவியகைாடு விண் முழுதும் பரவி என்
எதிர் நின்ற இலக்குவதன; வலம் செய்து போயிற்று என்றால் ைற்று இனி வலியது
உண்படா? - வலம் பசய்து பகாண்டு (அவதன ஒன்றும் பசய்யாது) கபாவது
என்றால், அப்பதடயினும் வலியபைாரு பதட நம்மிடம் உளகைா? குலம் செய்த
ோவத்தாபல சகாடும் ேமக பதடிக்சகாண்டாய் - நம் அரக்கர் குலம் பசய்ை
பாவத்தினாகல நீ பகாடுதமயான பதகதயத் கைடிக்பகாண்டாய்; இலக்குவன்
ெலம் செயின் தாபன உலகம் மூன்றும் முடிப்ேன் - இலக்குவன்
பவகுள்வானாயின் அவன் ஒருவகன உலகம் மூன்தறயும் அழிப்பான்.
‘பகட்ட பின்பு ஞானி ’ என்னுமாப் கபாகல, முன்பு இராவணன்
மந்திராகலாசதன முைலானவற்றுள் இராம இலக்குவதர அற்பமாகக் பகாண்டு
கபசிய இறுமாப்புதடய வீரனான இந்திரசித்து கபார்க்களத்தில் ைனது
ைவபலம், உடற்பலம், எல்லாவற்றிற்கும் கமலாகத் ைனது பைய்வப் பதடகளின்
பலம் ஆகியதவ பபாய்த்துப் கபானதமயினால் உண்தம நிதல பைளியப்
பபற்றுப் கபசும் கபச்சாமிது.
(4)

9120. ‘முட்டிய செருவில், முன்னம் முதலவன் ேமடமய என்பைல்

விட்டிலன், உலமக அஞ்சி; ஆதலால், சவன்று மீண்படன்
கிட்டிய போதும் காத்தான்; இன்னமும் கிளர வல்லான்;
சுட்டிய வலியினாபல பகாறமலத் துணிந்து நின்றான்.

முட்டிய செருவில் முன்னம் முதலவன் ேமடமய - பநருங்கிய கபாரில் முன்னம்

பிரமன் பதடதய; உலமக அஞ்சி என்பைல் விட்டிலன் - உலகம் அழியுகம என்று
அஞ்சி என் கமல் விட்டிலன்; ஆதலால் சவன்று மீண்படன் - ஆைலால் (யான்
பிரமாத்திரம் விடுத்து அவதன) பவன்று மீண்கடன்; கிட்டிய போதும் காத்தான் -
நிகும்பதலயில் வந்து பநருங்கிப் கபார் பசய்ைகபாதும் அப்பிரமன் பதடதய என்
மீது விடாமல் யான் விட்ட பிரமன் பதடதய மட்டும் ைடுத்ைான்; இன்னமும் கிளர
வல்லான் - இன்னமும் ஆர்வங்பகாண்டு கபார் பசய்ைலில் வல்லவனாய்; சுட்டிய
வலியினாபல பகாறமலத் துணிந்து நின்றான் - (உலகவரால்) சுட்டி உதரக்கப்பபறும்
ைன் வில்வலிதமயினாகலகய என்தனக் பகால்லுைதலத் துணிந்து நின்றுள்ளான்.

(5)

9124. ‘ஆதலால், “அஞ்சிபனன்“ என்று அருளமல; ஆமெதான்

அச்
சீமதோல் விடுதிஆயின், அமனயவர் சீற்றம் தீர்வர்;
போதலும் புரிவர்; செய்த தீமையும் சோறுப்ேர்; உன்பைல்
காதலால் உமரத்பதன்’ என்றான்-உலகு எலாம் கலக்கி
சவன்றான். ஆதலால் அச்சீமதோல் ஆமெதான் விடுதி
ஆயின் - அவர்களின் ஆற்றல் அத்ைதகயைாக இருத்ைலால் அச்சீதையினிடத்தில்
ஆதசதய விட்டுவிடு; விடுவாயானால்; அமனயவர் சீற்றம் தீீ்ர்வர் போதலும் புரிவர் -
அவர்கள் ககாபம் ைணிவார்கள்; நம்கமாடு கபார் பசய்யாது கபாைலும் பசய்வர்;
செய்த தீமையும் சோறுப்ேர் உன்பைல் காதலால் உமரத்பதன் - நாம் பசய்ை
தீதமதயயும் பபாறுத்துக்பகாள்வார்கள்; உன்கமல் தவத்ை அன்பினால் இைதனச்
பசான்கனன்; அஞ்சிபனன் என்று அருளமல என்றான் உலகு எலாம் கலக்கி
சவன்றான் - அவர்களுக்கு அஞ்சிச் பசால்லுகின்றான் என்று கருைாகை என உலகம்
முழுவதையும் கலங்கச் பசய்து (முன்னம் நடந்ை கபார்களில்) பவன்றவனாகிய
இந்திரசித்து கூறினான்.

“அழிவு இலாத்கைர் பகாண்டன்றிப் கபார்த் பைாழில் புரியலாகாது“ எனப்

கபார்க்களத்திலிருந்து புறப்பட்ட இந்திரசித்து அத்ைகு கைரிதன ஊர்ந்து கபார்க்களம்
கபாைதல விடுத்துத் ைந்தையிடம் வந்து இங்ஙனம் கபசுவது ஏன்? இறுதியாக
இலக்குவனுடன் நடந்ை கபாரில் “அறம் பவல்லும், பாவம் கைாற்கும்“ என்ற
படிப்பிதனதய அவன் உணர்ந்ைதமகய. கும்பகர்ணன் முன்கப குறிப்பிட்ட
(கும்பகர்ணவதை 84, 85) இந்ை உண்தமதய இவன் காலங் கடந்து உணருகின்றான்.
எனினும் இறுதியாகத் ைந்தையிடம் பசால்ல கவண்டுவதைச் பசால்லிப்
பார்க்கலாகம, என்ற எண்ணத்தினால் இங்ஙனம் வந்து கூறுகின்றான் என்க.
(6)

இராவணன் இந்திரசித்தைக் கடிந்து கபசுைல்

9122. இயம்ேலும், இலங்மக பவந்தன், எயிற்று இள நிலவு
பதான்ற,
புயங்களும் குலுங்க நக்கு, ‘போர்க்கு இனி ஒழிதி போலாம்;
ையங்கிமன; ைனிென்தன்மன அஞ்சிமன; வருந்தல்; ஐய!
ெயம் சகாடு தருசவன், இன்பற, ைனிெமரத் தனு ஒன்றாபல.

இயம்ேலும் இலங்மக பவந்தன் - (என்று இந்திரசித்து) கூறிய அளவில் இலங்தக

கவந்ைனாகிய இராவணன்; எயிற்று இள நிலவு பதான்ற புயங்களும் குலுங்கநக்கு -
ைன் ககாரப் பற்களில் இள நிலவு கைான்றுமாறும், இருபது
கைாள்களும் குலுங்குமாறும் சிரித்து; ஐய! போர்க்கு இனி ஒழிதி போலாம்? -
ஐயகன! கபாருக்குச் பசல்லாமல் இனி நீங்குகின்றாய் கபாலும்? ையங்கிமன,
ைனிென் தன்மன அஞ்சிமன, வருந்தல் - மனம் கலங்கியவகன! மனிசதனக் கண்டு
அஞ்சி வருந்ைாகை! இன்பற தனு ஒன்றாபல ைனிெமரச் ெயம் சகாடு தருபவன் -
இன்தறக்கக என் ஒரு வில்லாகல மனிைதர பவற்றி பகாண்டு ைருகவன்!
 ஒரு சிறந்ை வீரன் ைான் உணர்ந்ை உண்தமதய சிரத்தைகயாடு பசால்லும்கபாது
அதைக் ககட்பவன் ஏளனமாகச் சிரிப்பதும், அவனுதடய ைன்மானத்திற்கு
இழுக்காகப் கபசுைலும் அவன் உள்ளத்தைப் புண்படுத்துவைாகும். இராவணன்
கவண்டுபமன்கற கும்பகர்ணனிடத்தும், இங்கு இந்திரசித்ைனிடத்தும் அவ்விைம்
நடந்து பகாள்ளுைதலக் காணலாம். அைற்குக் கராணம் ஒரு வீரன் எவ்விடத்தும்,
எவ்விைத்தும் மனத் ைளர்ச்சி உதடயனாைல் கூடாது என்பைாம். முைல் நாள்கபார்
முடிவிகலகய “நாசம் வந்துற்ற கபாதும் நல்லகைார் பதகதயப் பபற்கறன்“ என ஒரு
முடிவுக்கு வந்து விட்ட இராவணனுக்கு இவர்கள் கூறுவபைல்லாம் பைரியாைதவ
அல்ல. இந்ைப் பின்னணி இனி வரும் இராவணன் கபச்தசப் புரிந்து பகாள்ள
உைவும்.

(7)

9123. ‘முன்மனபயார், இறந்தார் எல்லாம், இப் ேமக

முடிப்ேர் என்றும்,
பின்மனபயார், நின்பறார் எல்லாம், சவன்றனர் சேயர்வர்
என்றும்,
உன்மன, “நீ அவமர சவன்று தருதி“ என்று
உணர்ந்தும், அன்றால்;
என்மனபய பநாக்கி, யான் இந் சநடும் ேமக பதடிக்
சகாண்படன்.

முன்மனபயார், இறந்தார் எல்லாம், இப்ேமக முடிப்ேர் என்றும் - (யான் இந்ை பநடும்

பதகதயத் கைடிக்பகாண்டது) முன்கன கபாருக்குச் பசன்றவராய் இறந்ைவர்கள்
எல்லாம் இந்ைப் பதகதய முடித்து விடுவார்கள் என்கறா; பின்மனபயார், நின்பறார்
எல்லாம் சவன்றனர் சேயர்வர் என்றும் - பின்பு கபார் பசய்யத்ைக்கவராய் உயிருடன்
நிற்பவபரல்லாம் அப்பதகவதர பவன்று மீள்வர் என்கறா; உன்மன, ”நீ அவமர
சவன்று தருதி“ என்று உணர்ந்தும் அன்றால் - உன்தனக் குறித்து, நீ அவதர பவன்று
ைருவாய் என்கறா, எண்ணி அன்று; என்தனகய கநாக்கியான் இந்பநடும் பதக
கைடிக்பகாண்கடன் - என் வலிதமதய எண்ணிகயயான் இந்ை பநடிய பதகதயத்
கைடிக்பகாண்கடன்.
(8)

9124. ‘பேமதமை உமரத்தாய்; பிள்ளாய்! உலகு எலாம்

சேயர, பேராக்
காமத என் புகழிபனாடு நிமலசேற, அைரர் காண,
மீது எழும் சைாக்குள் அன்ன யாக்மகமய விடுவது
அல்லால்,
சீமதமய விடுவது உண்படா, இருேது திண் பதாள்
உண்டால்?
 பிள்ளாய்! பேமதமை உமரத்தாய் - பிள்ளாய்! அறிகவாடு பபாருந்ைாை
பசாற்கதளச் பசான்னாய்; உலகு எலாம் சேயர பேராக்காமத என்புகழிபனாடு
நிமலசேற - உலகங்கள் எல்லாம் நிதல பபயரவும் அழியாை கதை எனது புகழிகனாடு
நிதல பபறுமாறும்; அைரர் காண மீது எழும் சைாக்குள் அன்ன யாக்மகமய விடுவது
அல்லால் - அைதனத் கைவர்கள் காணுமாறும், நீர்கமல் எழுகின்ற குமிழி கபான்ற
நிதலயில்லாை உடம்தப விடுவது அல்லது; இருேது திண் பதாள் உண்டால் சீமதமய
விடுவது உண்படா? - இருபது திண்ணிய கைாள்கள் எனக்கு இருக்கச் சீதைதய
விடுவதும் உண்கடா?

(9)

9125. ‘சவன்றிசலன் என்ற போதும், பவதம் உள்ளளவும் யானும்

நின்றுசனன் அன்பறா,ைற்று அவ் இராைன் பேர்
நிற்கும்ஆயின்?
சோன்றுதல் ஒரு காலத்தும் தவிருபைா? சோதுமைத்து
அன்பறா?
இன்று உளார் நாமள ைாள்வர்; புகழுக்கும் இறுதி உண்படா?

சவன்றிலன் என்ற போதும் - யான் பவற்றி பபறவில்தலயாயினும்; ைற்று அவ்

இராைன் பேர் நிற்கும் ஆயின் - (பவற்றி பபற்ற) அந்ை இராமன் கபர் நிற்குமாயின்;
யானும் பவதம் உள்ளளவும் நின்றுளன் அன்பறா - (அவனால்) பவல்லப் பபற்ற)
யானும் கவைம் இருக்கின்ற காலம் வதரயில் நிதலபபற்றுள்களன்
அன்கறா? சோன்றுதல் ஒரு காலத்தும் தவிருபைா? சோதுமைத்து அன்பறா - இறத்ைல்
என்பது ஒரு காலத்தும் ைவிரக் கூடியகைா? அது எவ்வுயிர்க்கும் பபாதுவானது
அன்கறா? இன்றுளார் நாதள மாள்வர்; புகழுக்கும் இறுதி உண்படா? - இன்று
இருப்பவர்கள் நாதளக்கு இறப்பார்கள்; ஆனால் புகழுக்கும் அத்ைதகய இறுதி
உளைாகமா?
இராமன் பரம் பபாருளானால் அப்பரகம இராவணதன பவல்வைற்கு
மண்ணில் பிறப்பபடுத்து பவன்றபைனில்; அைற்காக அைன் பபயர் கவைமுள்ளவும்
நிற்குமாயின், அைகனாடு கசர்ந்து என் பபயரும் நிற்குமன்கறா என்கின்றான்.
இறுதி இரண்டடிகள் அற்புைமானதவ. “இன்றுகளன் நாதளயில்கலன் என்
பசய்வான் கைான்றிகனகன“ (அப்பர். கை.வா 4:78:1) என்பைதனயும், “ஒன்றா
வுலகத் துயர்ந்ை புகழல்லாற் பபான்றாது நிற்பபைான்றில்“ (233) என்ற குறளிதனயும்
இைகனாடு ஒத்துக் காண்க. “மன்னா உலகத்து மன்னுைல் குறித்கைார் ைம் புகழ்
நிறீஇத் ைாம் மாய்ந்ைனகர“ என்ற புறப்பாடல் அடியும் இங்கு நிதனக்கத்ைகும்.
“இன்தறக்கிருப்பாதர நாதளக்கிருப்பர் என்று எண்ணகவா திடமில்தல“ என்பார்
ைாயுமான அடிகள்.

(10)

9126. ‘“விட்டசனன், சீமததன்மன“ என்றலும், விண்பணார்

நண்ணி,
கட்டுவது அல்லால், என்மன யான் எனக் கருதுவாபரா?
“ேட்டசனன்“ என்ற போதும், எளிமையின் ேடுகிபலன் யான்,
எட்டிபனாடு இரண்டும் ஆன திமெகமள எறிந்து சவன்பறன்.
சீமத தன்மன விட்டசனன் என்றலும் - சீதைதய இராமனிடம் விட்டு விட்கடன்
என்றவுடன்; விண்பணார் நண்ணிக் கட்டுவது அல்லால் - கைவர்கள் என்தன
பநருங்கி வந்து கட்டுவார்ககள அல்லாமல்; என்மன யான் எனக் கருதுவாபரா -
பிறகு என்தன இராவணன் எனக்கருதி அஞ்சி நிற்பார்ககளா? (ஆைாலால் சீதைதய
விடாது கபார் பசய்து இறத்ைகல நல்லது) எட்டிபனாடு இரண்டுைான திமெகமள
எறிந்து சவன்பறன் யான் - பத்துத் திதசகளில் உள்களாதரயும் பதடக்கலங்கதள
எறிந்து பவன்றவனாகிய யான்; “ேட்டசனன்“ என்ற போதும் எளிமையின்
படுகிகலன் - இறந்து பட்கடன் என்றாலும் எளிதமயாக இறந்து பட மாட்கடன்
(பலதரயும் பகான்கற இறப்கபன்)

இங்கு, “ஆதச ைான் அச்சீதை பால் விடுதியாயின் என்ற இந்திரசித்ைனுக்கு

விதட கூறுகின்றான் ைந்தை, எட்டிகனாடு இரண்டுமான திதச - எட்டும் இரண்டும்
கசர்ந்ை பத்துத் திதச.
(11)

9127. ‘சொல்லி என், ேலவும்? நீ நின் இருக்மகமயத்

சதாடர்ந்து, பதாளில்
புல்லிய ேகழி வாங்கி, போர்த் சதாழில் சிரைம் போக்கி,
எல்லியும் கழித்தி’ என்னா, எழுந்தனன்; எழுந்து, பேழ்
வாய்,
வல்லியம் முனிந்தாலன்னான், ‘வருக, பதர் தருக!’ என்றான்.

ேலவும் சொல்லி என் நீ நின் இருக்மகமயத் சதாடர்ந்து - ‘பலவும்’ பசால்லிப்

பயபனன்ன? நீ நின் இருப்பிடத்தை அதடந்து; பதாளில் புல்லிய ேகழி வாங்கி,
போர்த்சதாழில் சிரைம் போக்கி - கைாளில் அழுந்திய அம்புகதள எல்லாம்
நீக்கிவிட்டு, கபார்த் பைாழிலினால் உண்டான துன்பத்தைப் கபாக்கிக் பகாண்டு;
எல்லியும் கழித்தி என்னா, எழுந்தனன், எழுந்து - இந்ை இரவு முழுதமயும்
கழிப்பாயாக என்று விட்டு எழுந்ைனன் எழுந்து; பேழ்வாய் வல்லியம்
முனிந்தாலன்னான், வருக பதர் தருக என்றான் - பிளந்ை வாயிதன உதடய புலி
பவகுண்டாற் கபான்றவனாய், இங்கு வருக என் கைதரக் பகாணர்க என்று (ைன்
கைார்ப்பாகதன கநாக்கிக்) கூறினான்.
புல்லிய - அழுந்திய, பகழி - அம்பு. எல்லி - இரவு. வல்லியம் - புலி. இந்திரசித்ைன்
கபார்த்பைாழிலால் ஏற்பட்ட சிரமத்ைால் இங்ஙனம் கபசுவைாகக் பகாண்டு இவ்வாறு
கூறினான் என்க. “சீதைதய விடாது மானத்கைாடு இறந்து கபாைல் என் உளக்
கிடக்தக இறப்பைற்கு நீயும் கபா“ எனக் கூற முடியுமா? அைற்குப் பதிலாக,
“பசால்லிபயன் பலவும்? சிரமம் கபாக்கி எல்லியும் கழித்தி“ எனக்கூறி, “யாரவன்
இங்கு வருக“ எனது கைர் ைருக“ என ஆதணயிட்டான் என்பதை இராவணன்
உணர்வான். இகை உத்திதயக் கும்பகர்ணனிடம் தகயாண்டதமதயக் காணலாம்.
“அஞ்சிதன, பவறுவிது உன் வீரம்“ (கம்ப 7361) “கண் முகிழ்த்து இரவும் எல்லியும்
உறங்குதி கபாய்“ (7362) ைருக என் கைர் பதட, சாற்று, என் கூற்தறயும் (கம்ப 7364)
என்பன காண்க.

(12) இராவணதனத் ைடுத்து

இந்திரசித்துப் கபார்க்குச் பசல்லுைல்
9128. எழுந்தவன் தன்மன பநாக்கி, இமண அடி
இமறஞ்சி, ‘எந்தாய்!
ஒழிந்தருள், சீற்றம்; சொன்ன உறுதிமயப் சோறுத்தி; யான்
போய்க்
கழிந்தசனன் என்ற பின்னர், நல்லவா காண்டி’ என்னா
சைாழிந்து, தன் சதய்வத் பதர்பைல் ஏறினன், முடியலுற்றான்.

எழுந்தவன் தன்மன பநாக்கி இமண அடி இமறஞ்சி - அவ்வாறு கபார்க்கு

எழுந்ை இராவணதனப் பார்த்து அவனுதடய இரண்டு அடிகதளயும் வணங்கி,;
‘எந்தாய்! சீற்றம் ஒழிந்தருள், சொன்ன உறுதிமயப் சோறுத்தி - ‘என் ைந்தைகய!
ககாபத்தை விடுவாயாக! யான் பசான்ன உறுதிச்பசாற்கதளப் பற்றி என்கமல்
பவகுளாது பபாறுத்துக் பகாள்வாயாக; யான் போய்க் கழிந்தசனன் என்ற பின்னர்
‘நல்லவா காண்டி’ என்னா - யான் கபார்க்குச் பசன்று இறந்கைன் என்று
ககள்விப்பட்ட பின்பு என் பசாற்கதள ‘நல்லனவாகக் காணுவாய்’ என்று
கூறிவிட்டு; சைாழிந்து, தன் சதய்வத் பதர் பைல் முடியலுற்றான் ஏறினான் - ைனது
பைய்வத்ைன்தமயுதடய கைரின்கமல் இறக்கும் உறுதி பகாண்டவனாய் ஏறினான்
(இந்திரசித்து).
(13)

9129. ேமடக்கல விஞ்மெ ைற்றும் ேமடத்தன ேலவும், தன்ோல்

அமடக்கலம் என்ன ஈென் அளித்தன, பதர்பைல் ஆக்கி,
சகாமடத் சதாழில் பவட்படார்க்கு எல்லாம் சகாடுத்தனன்,
சகாடிபயான் தன்மனக்
கமடக்கணால் பநாக்கி பநாக்கி, இரு கண் நீர் கலுழப்
போனான்.

ேமடக்கல விஞ்மெ ைற்றும் ேமடத்தன ேலவும் - பதடக்கலங்கதளச் பசலுத்ைக்

கூடிய மதற பபாருளாகத் ைனக்குத் பைரிந்ை வித்தைகளும் மற்றும்
கபார்த்துதறக்குரிய வதகயான ஆயுைங்கதளயும்; ைன்பால் அதடக்கலம் என்ன ஈசன்
அளித்ைன பதர்பைல் ஆக்கி - ைன்னிடத்து அதடக்கலப் பபாருள்களாக சிவ
பபாருமான் அன்புடன் அளித்ைனவுமான பபாருள்கதளத் கைர்கமல் தவத்து;
சகாமடத்சதாழில் பவட்டார்க்கு எல்லாம் சகாடுத்தனன் - ைான் பகாடுக்கும்
பைாழிலிகல விரும்பியவர்களுக்கு (விரும்பிய வண்ணம் மீைமின்றி)
அதனத்தையும் பகாடுத்ைனனாகி; சகாடிபயான் தன்மன - பகாடுதம
வாய்ந்ைவனாகிய இராவணதன; கமடக்கணால் பநாக்கி பநாக்கி இரு கண் நீர்
கலுழப் போனான் - ைன் கண்களின் ஓரங்களினால் அடிக்கடி பார்த்து இரண்டு
கண்களினின்றும் கண்ணீர் சிந்ைப் கபார் மீது பசன்றான்.

முன்பு பிற உயிர்க்குத் துன்பஞ் பசய்தும், இன்று ைன் உறவும், கிதளயும் கபாரில்
பலியாவதை இரக்கமின்றி ஏற்றும் நின்றதமயால் இராவணதனக் பகாடியான்
என்றார். “கதடக்கண்ணால் கநாக்கி என்பைற்கு, பிராட்டிதய விட்டு விடுகிகறன்
என்று அதழப்பாகனா என்று பார்த்ைான். என்பது பதழய உதர. கலுழ்ைல் - சிந்துைல்.
(14)

9130. இலங்மகயின் நிருதர் எல்லாம் எழுந்தனர், விமரவின்

எய்தி,
‘விலங்கல் அம் பதாளாய்! நின்மனப் பிரிகலம்; விளிதும்’
என்று
வலங்சகாடு சதாடர்ந்தார் தம்மை, ‘ைன்னமனக் காமின்,
யாதும்
கலங்கலிர்; இன்பற சென்று, ைனிெமரக் கடப்சேன்’
என்றான்.

இலங்மகயின் நிருதர் எல்லாம் எழுந்தனர் விமரவின் எய்தி - இலங்தகயிலுள்ள

அரக்கர் எல்கலாரும் எழுந்து விதரவுடன் (இந்திரசித்ைன் அத்கைதர அதடந்து;
விலங்கல் அம்பதாளாய்! நின்மனப் பிரிகலம் விளிதும் என்று - மதல கபான்ற
அழகிய கைாள்கதள உதடயவகன! உன்தன யாங்கள் பிரியமாட்கடாம்.
(இறப்பைாயின் உன்னுடகன) இறப்கபாம் என்று கூறியவராய்; வலங்சகாடு
சதாடர்ந்தார் தம்மை - வலமாகத் ைன்தனத் பைாடர்ந்து வருபவதர (இந்திரசித்து);
ைன்னமனக் காமின், யாதும் கலங்கலிர் - அரசதனக் காப்பாற்றுங்கள் சிறிதும் கலக்கம்
அதடயாதீர்கள்; இன்பற சென்று, ைனிெமரக் கடப்சேன் என்றான் - நான்
இப்பபாழுகை பசன்று மனிைர்கதள பவல்கவன்’ என்று கூறினான்,
‘மன்னதனக்காமின்’ என்றைனால் மன்னனுக்கு ஆபத்து என்பதும் ‘யாதும்
கலங்கலிர்’ என்றைனால், அதனவரும் கலக்கமதடந்துள்ளன பரன்பதும்
பபறப்பட்டது. ‘மனிசதரக் கடப்பபன்’ என்பவன் பின் ஏன் மன்னதனக் காமின்
என்றான்? ைன் வீி்ழ்ச்சி ைவிர்க்க முடியாைதும், உறுதியானதுபமன இந்திரசித்து
நிதனத்ைதினால் என்க.

(15)

9131. வணங்குவார், வாழ்த்துவார், தன் வடிவிமன

பநாக்கிக் தம் வாய்
உணங்குவார், உயிர்ப்ோர், உள்ளம் உருகுவார்
சவருவலுற்றுக்
கணங் குமழ ைகளிர் ஈண்டி இமரத்தவர், கமடக்கண்
 என்னும்
அணங்குமட சநடு பவல் ோயும் அைர் கடந்து,
அரிதின் போனான்,

கணங்குமழ ைகளிர் ஈண்டி - திரண்ட குதழகதள உதடய மகளிர் பநருங்கி வந்து;

வணங்குவார், வாழ்த்துவார், தன் வடிவிமன பநாக்கி - வணங்குகின்றவர்களும்,
வாழ்த்துகின்றவர்களும் இந்திரசித்தின் வடிவிதனப் பார்த்து; தம் வாய்
உணங்குவார், உயிர்ப்ோர் உள்ளம் உருகுவார் - ைம்முதடய வாய் உலர்பவரும்,
பபருமூச்பசறிவாரும் உள்ளம் உருகுகின்றவரும் ஆகி; சவருவலுற்று இமரத்தவர்
கமடக்கண் என்னும் - அஞ்சி அரற்றினவர் ைம் கதடக்கண் கநாக்கு என்கின்ற;
அணங்குமட சநடுபவல் ோயும் அைர் கடந்து அரிதின் போனான் - வருத்தும் ைன்தம
பபாருந்திய நீண்ட கவல் பாய்கின்ற கபாரிதன அரிைாகக் கடந்து இந்திரசித்து
(இலக்குவகனாடு பசய்யும் கபாருக்குப்) கபானான்.
(16)

9132. ஏயினன் இன்னன் ஆக, இலக்குவன், எடுத்த வில்லான்,

பெய் இரு விசும்மே பநாக்கி, ‘வீடண! தீபயான் அப் ோல்
போயினன் ஆதல் பவண்டும்; புரிந்திலன்
ஒன்றும்’ என்ோன்,
ஆயிரம் புரவி பூண்ட பதரின் பேர் அரவம் பகட்டான். ஏயினன் இன்னன் ஆக -
(கபார்க்களத்தை விட்டு) ஏகியவனாகிய இந்திரசித்து இத்ைன்தமயனாக; இலக்குவன்,
எடுத்த வில்லான் பெய் இருவிசும்மே பநாக்கி - இலக்குவன் தகயில் எடுத்ை
வில்தல உதடயவனாய் கசய்தமத்ைாகிய அகன்ற ஆகாயத்தை
கநாக்கிக்பகாண்டு; வீடண! தீபயான் அப்ோல் போயினன் ஆதல் பவண்டும்;
புரிந்திலன் ஒன்றும்’ என்ோன் - “வீடணா! தீயவனாகிய இந்திரசித்து அப்பாற்
கபாயிருத்ைல் கவண்டும் (மாயம்) ஒன்றும் பசய்திலகன! என்று (வீடணனிடம்)
கூறிக் பகாண்டிருக்தகயில்; ஆயிரம் புரவி பூண்ட பதரின் பேர் அரவம் பகட்டான் -
ஆயிரம் குதிதரகள் கட்டிய கைரின் பபரிய முழக்கத்தைக் ககட்டான்.

(17)
அறுசீர்ச் ெந்த விருத்தம்

9133. குன்று இமட சநரிதர, வடவமரயின்

குவடு உருள்குவது என முடுகுசதாறும்,
சோன் திணி சகாடியினது, இடி உருமின்
அதிர் குரல் முரல்வது, புமன ைணியின்
மின் திரள் சுடரது, கடல் ேருகும்
வடவனல் சவளி உற வருவது எனச்
சென்றது, திமெ திமெ உலகு இரிய,-
 திரி புவனமும் உறு தனி இரதம்.

திரிபுவனமும் உறுதனி இரதம் - மூன்று உலகங்களிலும் திரிந்ை (இந்திரசித்ைன்)

ஒப்பற்ற கைர்; இமட குன்று சநரிதர, சோன் திணி சகாடியினது - வழியிலுள்ள
குன்றுகள் எல்லாம் பபாடிப் பபாடியாய் பநரிந்து கபாகுமாறும் பபான்னால்
நிரப்பப் பபற்ற பகாடிகதள உதடய; வடவமரயின் குவடு உருள்குவசதன -
வடதிதச உள்ள கமருமதலயின் சிகரபமான்று உருளுகின்றது என்று
பசால்லுமாறும்; முடுகு சதாறும் இடி உருமின் அதிர்குரல் முரல்வது - விதரந்து
பசல்லும் கைாறும் கபரிடியின் முழங்குகின்ற குரதல எழுப்புவைாய் இருந்ைது;
புமன ைணியின் மின் திரள் சுடரது - அலங்கரிக்கப் பபற்ற இரத்தினங்களின்
மின்னதல ஒத்ை ஒளித் திரள்களான ஒளிதய வீசுவது; உலகு இரிய திமெ திமெ -
உலகம் அஞ்சி ஓடும்படி பல திதசகளிலும்; கடல் ேருகும் வடவனல் சவளி உற
வருவது எனச் சென்றது - கடல் நீதர மிகாமற் பருகும்
இயல்பிதன உதடய வடதவக்கனல் (அக்கடதல விட்டு) பவளியிகல வருகின்றது
என்று பசால்லுமாறு ஓடிற்று
(18)

9134. கடல் ைறுகிட, உலகு உமலய, சநடுங்

கரி இரிதர, எதிர் கவி குலமும்
குடர் ைறுகிட, ைமல குமலய, நிலம்
குழிசயாடு கிழிேட, வழி ேடரும்
இடம் ைறுகிய சோடி முடுகிடவும்
இருள் உளது என எழும் இகல் அரவின்
ேடம் ைறுகிட, எதிர் விரவியது-அவ்
இருள் ேகல் உற வரு ேமக இரதம்.

அவ் இருள் ேகல் உறவரு ேமக இரதம் - அந்ை இரவு இருள் பகலாகப்
பபாருந்துமாறு ஒளியுடன் வருகின்ற பதகவனுதடய இரைம்; எதிர்
கவிகுலமும் குடல் ைறுகிட - எதிர்க்கின்ற குரக்கினங்கள் குடல் கலங்கவும்; கடல்
ைறுகிட, உலகு உமலய சநடுங்கரி இரிதர - கடல் கலங்கவும், உலகம் வருந்ைவும்,
பநடிய திதச யாதனகள் அஞ்சி ஓடவும்; ைமல குமலய நிலம் குழிசயாடு கிழிேட
- அட்ட குலமதலகள் குலுங்கவும், நிலம் குழியாைபலாடு கிழிபடவும்; வழிேடரும்
இடம் ைறுகிய சோடி முடுகிடவும் - பசல்லுகின்ற வழியாகிய இடம்
கலங்கியைாலாய புழுதி விண்ணில் விதரந்து பசல்லவும்; இருள் உளது என எழும்
இகல் அரவின் ேடம் ைறுகிட எதிர் விரவியது - இருள் உளது என்று கண்கடார்
கருதுமாறு நஞ்சிதனக் கக்கிக்பகாண்டு கமல் எழுகின்ற வலிதமயுள்ள ஆதி
கசடனுதடய படம் வருந்ைவும் இலக்குவனுக்கு எதிகர வந்ைது.

(19)
இந்திரசித்தும் இலக்குவனும் பபாருைல்
9135. ஆர்த்தது நிருதர்தம் அனிகம்; உடன்
அைரரும் சவருவினர்; கவி குலமும்
பவர்த்தது, சவருவசலாடு அலம்வரலால்;
விடு கமண சிதறினன், அடுசதாழிபலான்;
தீர்த்தனும், அவன் எதிர் முடுகி, சநடுந்
திமெ செவிடு எறிதர, விமெ சகழு திண் போர்த் சதாழில் புரிதலும், உலகு
கடும்
புமகசயாடு சிமக அனல் சோதுளியதால்.
நிருதர் தம் அனிகம் ஆர்த்தது உடன் அைரரும் சவருவினர் - அரக்கர் கசதன
ஆரவாரித்ைது உடகன கைவர்களும் அஞ்சினர்; கவிகுலமும் சவருவபலாடு அலம்
வரலால் பவர்த்தது - வானர கசதனயும் அஞ்சுைகலாடு துன்புறுைலால் கவர்த்ைது;
அடு சதாழிபலான் விடுகமண சிதறினன் - பகாதலத் பைாழிதல உதடய
இந்திரசித்து விடுைற்குரிய அம்புகதள வில்லில் ககாத்து விடுத்ைான்; தீர்த்தனும்
அவன் எதிர் முடுகி சநடுந் திமெ செவிடு எறிதர - தூயவனான இலக்குவனும் அந்ை
இந்திரசித்தின் எதிகர விதரந்து பசன்று பநடிய திதசகபளல்லாம் பசவிடுபடும் படி
(ஆரவாரித்து); விமெ சகழுதிண் போர்த்சதாழில் புரிதலும் - விதரவு பபாருந்திய
திண்ணிய கபார்த்பைாழிதலச் பசய்ைலும்; உலகு கடும் புமகசயாடு சிமக அனல்
சோதுளியதால் - உலகில் கடுதமயான புதககயாடு பகாழுந்து விட்டு எரியும் ைழல்
நிரம்பியது.

(20) 9136.
வீடணன் அைலமன, ‘விறல் சகழு போர்
விடமலமய இனி இமட விடல் உளபதல்,
சூடமல, துறு ைலர் வாமக’ எனத்
சதாழுதனன்; அவ் அளவில் அழகனும் அக்
பகாடு அமண வரி சிமல உலகு உமலய
குல வமர பிதிர்ேட, நிலவமரயில்
பெடனும் சவருவுற, உரும் உறழ் திண்
சதறு கமண முமற முமற சிதறினனால்.
வீடணன் அைலமன - வீடணன், தூயவனாகிய இலக்குவதன கநாக்கி; விறல்
சகழுபோர் விடமலமய இனி இமட விடல் உளபதல் - “பவற்றி பபாருந்திய
கபாராற்றல் மிக்கவனாகிய இந்திரசித்ைதன இனி கபாரின் இதடகய பகால்லாமல்
(முன் கபால் மதறய) விடுைல் உண்டாகுமாயின்; துறுைலர் வாமக சூடமல எனத்
சதாழுதனன் - நீ பநருங்கிய மலர்கதள உதடய வாதக மாதலதய (பவற்றிதய)
சூட மாட்டாய்” எனக் கூறித் பைாழுைானாக; அழகனும்
அவ்வளவில் அக்பகாடு அமண வரி சிமல - அழகனாகிய இலக்குவனும்
அவ்வளவில் அந்ைப் பபரு முழக்கத்தையுதடய கட்டதமந்ை வில்லில்; உலகு
உமலய குலவமர விதிர்ேட நிலவமரயில் பெடனும் சவருவுற - உலபகல்லாம்
வருந்துமாறும், பபரும் மதலகள் பிதிர்பட்டு உதிரவும், நிலத்தின் அடியிலுள்ள
ஆதிகசடனும் அஞ்சுைல் பசய்யவும்; உரும் உறழ் திண் சதறுகமண முமற முமற
சிதறினனால் - இடிதய ஒத்ை திண்ணிய அழித்ைல் ைன்தம பபாருந்திய அம்புகதள
முதற முதறயாகக் ககாத்து எய்ைான்.
 (21)

9137. ஆயிர அளவின அயில் முக வாய்

அடு கமண அவன் விட, இவன் விட, அத்
தீயினும் எரிவன உயிர் ேருக,
சிதறின கவிகசளாடு இன நிருதர்,
போயின போயின திமெ நிமறயப்
புரள்ேவர் முடிவு இலர்; சோரு திறபலார்
ஏயின, ஒருவமர ஒருவர் குறித்து,
எரி கமண, இரு ைமழ சோழிவனபோல்.

அயில் முகவாய் அடுகமண ஆயிர அளவின அவன் விட இவன் விட -

அவ்வதமயம் அனல் சிந்தும் முதனதய உதடயவாய்க் பகால்லுகின்ற
அம்புகதள அவ்விந்திரசித்து விடவும், அவனுக்கு எதிகர இலக்குவன் விடவும்;
அத்தீயினும் எரிவன உயிர் ேருக, சிதறின கவிகசளாடு இன நிருதர் - அந்ைத்
தீயினும் மிக்கு எரிவனவாய் உயிதரப் பருகுைலால், சிைறுண்ட வானரங்ககளாடு
கூட்டமான அரக்கர்கள் (ஆற்றாமல்) கபாயின கபாயின திதச நிதறயப் புரள்பவர்
முடிவு இலர் - பசன்ற பசன்ற திதசகள் நிதறயுமாறு புரள்கின்றவர்கள்
எண்ணற்றவராயினர்; சோருதிறபலார் எரிகமண சொரிவன இரு ைமழ போல்
ஒருவமர ஒருவர் குறித்து ஏயினர் - கபாராற்றல் மிக்க இந்திர சித்தும் இலக்குவனும்
தீ அம்புகதளகய பசாரிகின்ற இரண்டுகம கமகங்கதளப் கபால ஒருவதர ஒருவர்
குறித்து அம்புகதள ஏவினர்.

(22)

9138. அற்றன, அனல் விழி நிருதன் வழங்கு

அடு கமண இமட இமட; அடல் அரியின் சகாற்றவன் விடு கமண
முடுகி, அவன்
உடல் சோதி குருதிகள் ேருகின சகாண்டு
உற்றன; ஒளி கிளர் கவெம் நுமழந்து
உறுகில; சதறுகில அனுைன் உடல்;
புற்றிமட அரவு என நுமழய, சநடும்
சோரு ெரம் அவன் அமவ உணர்கிலனால்.

அனல் விழி நிருதன் வழங்கு அடுகமண இமட இமட அற்றன - பநருப்புப்

கபான்ற கண்கதள உதடய இந்திரசித்து எய்ை பகால்லும் இயல்புள்ள அம்புகள்
(இலக்குவனால் துணிக்கப் பபற்று) இதட இதடகய அற்று வீழ்ந்ைன; அடல்
அரியின் சகாற்றவன் விடுகமண முடுகி - வலிய சிங்கத்தைப் கபான்ற பவற்றிதய
உதடய இலக்குவன் விடுகின்ற அம்புகள் விதரந்து பசன்று; அவன் உடல்
சோதிகுருதிகள் ேருகின சகாண்டு உற்றன - அவ்வரக்கனது உடலில் நிதறந்ை
இரத்ைத்தைப் பருகிக்பகாண்டு அங்கக ைங்கின; சநடும் சோரு ெரம், ஒளிகிளர் கவெம்
நுமழந்து உறுகில, சதறுகில - இந்திர சித்து விடும் பநடிய அம்புகள் இலக்குவனது
ஒளிகயாடு விளங்கும் கவசத்தில் நுதழந்து உடம்பில் தைக்கவுமில்தல அவதன
வருத்ைவுமில்தல; அனுைன் உடல் புற்றிமட அரவு என நுமழய அவன் அமவ
உணர்கிலனால் - ஆயின் (அவன் ஊர்தியான) அனுமனது உடம்பில் புற்றிதட
நுதழயும் பாம்புகள் கபால எளிைாக நுதழந்ைன; அவ்வனுமன் அவற்தற
உணராைவனாயிருந்ைான்.

(23)

9139. ஆயிமட, இமளவன், விடம் அமனயான்

அவன் இடு கவெமும் அழிவுேட,
தூயினன், அயில் முக விசிகம்; சநடுந்
துமளேட, விழி கனல் சொரிய, முனிந்து,
ஏயின நிருதனது எரி கமணதான்
இடன் இல ேடுவன இமட இமட வந்து
ஓய்வுறுவன; அது சதரிவுறலால்,
உரறினர் இமையவர், உவமகயினால்.

ஆயிமட இமளயவன் விடம் அமனயான் அவன் இடு கவெமும் - (அனுமன் கமல்

இந்திரசித்து அம்புகதள எய்ை) அப்கபாது இதளயவனாகிய இலக்குவன் நஞ்சு
கபான்றவனாகிய இந்திரசித்ைன் அணிந்திருந்ை கவசமும்; அழிவுேட அயில்முக
விசிகம் தூயினன் - அழியுமாறு கூரிய முதனயிதன உதடய அம்புகதளத்
தூவினான்; சநடுந் சதாமளேட விழி கனல் சொரிய முனிந்து - அந்ை அம்புகளால்
ைன் உடம்பில் பநடிய பைாதள உண்டாகப் பபாறாது கண்களில் தீப்பபாறி சிந்ை
பவகுண்டு; ஏயின நிருதனது எரிகமண தான் இடன் இலேடுவன இமட இமட வந்து
ஓய்வுறுவன - ஏவிய அரக்கனது எரிகின்ற அம்புகள் குறிப்பிட்ட விடத்திலன்றி
கவறிடத்தில் படுவனவும், இதடயிதடகய வந்து ஓய்வுறுவனவும் ஆயின;
அது சதரிவுறலால் இமையவர் உவமகயினால் உரறினர் - அச்பசயதலத் கைவர்
பைரிந்து பகாண்டைால் மகிழ்ச்சி மிக்கு ஆரவாரித்ைனர்.

(24)

9140. ‘வில்லினின் வலி தரல் அரிது’ எனலால்,

சவயிலினும் அனல் உமிழ் அயில், ‘விமரவில்
செல்’ என, மிடல் சகாடு கடவினன்; ைற்று
அது திமெமுகன் ைகன் உதவியதால்;
எல்லினும் சவளி ேட எதிர்வது கண்டு,
இமளயவன் எழு வமக முனிவர்கள்தம்
சொல்லினும் வலியது ஓர் சுடு கமணயால்,
நடு இரு துணிேட உரறினனால்.
 வில்லினின் வலிதரல் அரிது எனலால் - வில்லினால் இலக்குவதன
பவல்லுைல் அரிது என (இந்திர சித்து) எண்ணியைால்; சவயிலினும் அனல் உமிழ்
அயில் ‘விமரவில் செல்’ என - சூரியதனக் காட்டிலும் பவப்பமான கனதல
உமிழ்கின்ற கவலிதன எடுத்து விதரவில் பசல்வாயாக என; மிடல் சகாடு
கடவினன் ைற்று அது திமெமுகன் ைகன் உதவியதால் - வலிதம பகாண்டு
பசலுத்தினான். அவ்கவல் பிரமன் மகன் பகாடுத்ைைாம்; எல்லினும் சவளிேட
எதிர்வது கண்டு இமளயவன் - பகற்பபாழுதினும் விளக்கம் உண்டாகத் ைன்தன
எதிர்த்து வருவதைக் கண்டு இலக்குவன்; எழுவமக முனிவர்கள்தம் சொல்லினும்
வலியது ஓர் சுடு கமணயால் - எழு முனிவர்களின் சாபச் பசால்லினும் வலியைாகிய
ஒரு சுடும் இயல்புதடய அம்பினால்; நடு இரு துணிேட உரறினால் - நடுகவ அது
இரண்டு துண்டாக எய்துவிட்டு மகிழ்ச்சியினால் ஆரவாரித்ைான்.

(25)

9141. ஆணியின் நிமலயன விசிகம் நுமழந்து,

ஆயிரம் உடல் புக, அழிேடு செஞ் பொணிதம் நிலம் உற, உலறிடவும்,
சதாடு கமண விடுவன மிடல் சகழு திண்
ோணிகள் கடுகின முடுகிடலும்,
ேகலவன் ைருைகன், அடு கமண வன்
தூணிமய உரும் உறழ் ேகழிகளால்
துணிேட, முமற முமற சிதறினனால்.
ஆயிரம் விசிகம் ஆணியின் நிமலயன உடல் புக - இலக்குவன் விடுத்ை ஆயிரம்
அம்புகள் ஆணிகள் கபாலத்தைத்து இந்திரசித்தின் உடம்பில் புகுைலால்; அழிேடு
செஞ் பொணிதம் நிலம் உற, உலறிடவும் -அங்கிருந்து பபருகுகின்ற சிவந்ை இரத்ைம்
நிலத்தில் விழ உடம்பு இரத்ைம் இல்லாமல் வற்றவும் (கசாராது); சதாடுகமண
விடுவன மிடல் சகழுதிண் ோணிகள் கடுகின முடுகிடலும் - வில்லில் பைாடுக்கின்ற
அம்புகதள விடுவனவாகிய வலிதம பபாருந்திய திண்ணிய தககள் அம்புகதள
அம்பறாத் தூணியிலிருந்து எடுக்க மிகவும் விதரந்து பசன்ற அளவில்;
ேகலவன் ைருைகன் அடுகமண வன் தூணிமய - சூரிய குலத்கைான்றலான
இலக்குவன், பகால்லுங்கதணகள் நிதறந்ை வலிய அம்பறாத் தூணிதய;
உரும்உறழ் ேகழிகளால் துணிேட முமற முமற சிதறினனால் - இடிதயபயாத்ை
வலிய அம்புகளால் துணிபடுமாறு முதற முதறகய எய்ைான்.

(26)

9142. ‘பதர் உளது எனின், இவன் வலி சதாமலயான்’

எனும் அது சதரிவுற, உணர் உறுவான்,
போர் உறு புரவிகள் ேடுகிலவால்;
புமன பிணி துணிகில, சோரு கமணயால்;
சீரிது, சேரிது, இதன் நிமலமை’ எனத்
சதரிேவன் ஒரு சுடு சதறு கமணயால்,
ொரதி ைமல புமர தமலமய சநடுந்
தமரயிமட இடுதலும், முமற திரிய.
பதர் உளது எனின் இவன் வலி சதாமலயான் - கைர் அழியா திருக்குமாயின் இந்ை
இந்திரசித்து வலிதம அழியான்; எனும் அது சதரிவுற, உணர் உறுவான் - என்கின்ற
அைதனத் பைளிவாக உணர்ந்துள்ள இலக்குவன்; சோருகமணயால் போர் உறு
புரவிகள் ேடுகிலவால் - (கைதர அழிக்க முயன்று பார்த்து) நமது கபார் பசய்யும்
கதணகளால் இவன் கைரில் பூட்டியுள்ள கபார்த் ைன்தம
பபாருந்திய குதிதரகள் வீழ்ந்தில; புமன பிணி துணிகில சீரிது சேரிது இதன் நிமலமை
எனத் சதரிேவன் -கைர் உறுப்புகள் பபாருந்தி உள்ள மூட்டுவாய்களும்
துணிபடவில்தல. இத்கைரின் நிதலதம மிக்க சிறப்புதடயது என்று பைரிந்ைவனாய்;
ஒரு சுடு சதறு கமணயால் ொரதி ைமல புமர தமலமய -ஒரு சுடுகின்ற அழிக்கும்
அம்பினால் அத்கைர்ப்பாகனது மதல கபான்ற ைதலதயக் பகாய்து; முமற திரிய
சநடுந் தமரயிமட இடுதலும் - அவன் நிதல பகடப் பபரிய ைதரயினில் இடுைலும்.

(27)
அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

9143. உய்விமன ஒருவன் தூண்டாது உலத்தலின், தவத்மத நண்ணி.

அய்விமன நலிய, மநவான் அறிவிற்கும் உவமை ஆகி
சைய் விமன அமைந்த காைம் விற்கின்ற விரகின் பதாலாப்
சோய் விமன ைகளிர் கற்பும் போன்றது - அப்சோலம்
சோன் திண் பதர்.

உய்விமன ஒருவன் தூண்டாது உலத்தலின் அப்சோலம் சோன்திண் பதர் -

கைதரச் பசலுத்துகின்ற விதனதய கமற்பகாண்ட ஒப்பற்ற பாகன் (குதிதரதயத்
தூண்டாமல் பதகவர் தகயில்) இறந்து பட்டைனால் அந்ைப் பபான் மயமான அழகிய
கைர்; தவத்மத நண்ணி அய்விமன நலிய மநவான் அறிவிற்கும் உவமை ஆகி -
ைவகவடத்தை கமற்பகாண்டும் (அவ்கவடத்திற்குப் பதகயாய்) ஐம்பபாறிகளின்
பசயல் ைன்தன வருத்ை வருந்துகின்றவனது (அழிவுற்ற) ஞானத்திற்கும்
உவதமயாகப் பபாருந்தி; சைய்விமன அமைந்த காைம் விற்கின்ற விரகின் பதாலாப் -
(உள்ளம் ஒன்றாது) உடம்பின் பசயலாக மட்டும் அதமந்ை காமநுகர்ச்சிதய
கவண்டுவார்க்கு விதல பபற்று விற்கின்ற ைந்திரத்தில் கைால்வியுறாமல்;
சோய்விமன ைகளிர் கற்பும் போன்றது - கைர்ச்சி பபற்ற பபாய்யான பசயல்கதளச்
பசய்கின்ற கவசியரின் அழிவுற்ற கற்பபாழுக்கமும் கபான்றது.

(28) 144. துள்ளு ோய் புரவித் பதரும் முமற முமற

தாபன தூண்டி,
அள்ளினன் ேறிக்கும் தன் பேர் ஆகபை ஆவம் ஆக,
வள்ளல்பைல், அனுைன்தன்பைல், ைற்மறபயார் ைல்
திண் பதாள்பைல்,
உள்ளுறப் ேகழி தூவி, ஆர்த்தனன், எவரும் உட்க,
 துள்ளு ோய் புரவித் பதரும் முமற முமற தாபன தூண்டி - (இந்திரசித்து)
துள்ளுைகலாடு பாய்ந்து பசல்லுகின்ற குதிதரகதளப் பூட்டியுள்ள கைதரயும் ைாகன
முதற முதறயாகத் தூண்டிக்பகாண்கட; தன்பேர் ஆகபை ஆவம் ஆக அள்ளினன்
ேறிக்கும் ேகழி -ைனது பபரிய மார்பககம அம்பறாத் தூணியாகக் பகாண்டு தகயால்
பற்றிப் பறித்ை அம்புகதள; வள்ளல் பைல் அனுைன் தன் பைல், ைற்மறபயார்
ைல்திண் பதாள்பைல் - இலக்குவன் கமலும், அனுமன் கமலும், மற்தறகயார் ைம்
மல்பைாழில் பயின்ற கைாள்கள் கமலும்; உள்ளுறத் தூவி எவரும் உட்க ஆர்த்தனன் -
அழுந்துமாறு தூவிவிட்டு யாவரும் அஞ்சுமாறு ஆரவாரித்ைான்.

(29)

இந்திரசித்தின் வீரம் கண்டு கைவரும் இலக்குவனும் வியத்ைல்

9145. ‘வீரர் என்ோர்கட்கு எல்லாம் முன் நிற்கும் வீரர் வீரன்;
பேரர் என்ோர்கள் ஆகும் சேற்றியின் சேற்றித்து ஆபை?
சூரர் என்று உமரக்கற்ோலார், துஞ்சும் போது உணர்வின்
பொராத்
தீரர்’ என்று அைரர் செப்பி, சிந்தினார், சதய்வப் சோற் பூ.
வீரர் என்ோர்கட்கு எல்லாம் முன் நிற்கும் வீரர் வீரன் -“இவன் வீரர் என்று
புகழப்படுகவார்கட்கு எல்லாம் முன் நிற்பைற்குரிய வீரர் வீரன்; பேரர் என்ோர்கள்
ஆகும் சேற்றியின் சேற்றித்து ஆபை? - வீரத்தில் கபர் பபற்றவர்கள் ஆைற்குரிய
ைன்தம இத்ைன்தமயகை ஆகும்; சூரர் என்று உமரக்கற்ோலார் துஞ்சும் போது
உணர்வின் பொராத் தீரர் - சூரர் என்று சிறப்பித்துக் கூறத்ைக்கவர்கள் இறக்கும் கபாது
வீர உணர்ச்சியில் கசார்வதடயாை துணிவுதடயவர் ஆவர்;
என்று அைரர் செப்பி சதய்வப் சோற்பூ சிந்தினார் - என்று கைவர்கள் பசால்லிக்
பகாண்டு பைய்வத் ைன்தம வாய்ந்ை கற்பக மலர்களாகிய பபான் மலர்கதளச்
பசாரிந்ைார்கள்.
(30)

9146. ‘எய்த வன் ேகழி எல்லாம் ேறித்து, இவன் என்பைல் எய்யும்;

கய் தடுைாறாது; உள்ளம் உயிர் இனம் கலங்கா; யாக்மக
சைாய் கமண பகாடி பகாடி சைாய்க்கவும், இமளப்பு
ஒன்று இல்லான்,
அய்யனும், ‘இவபனாடு எஞ்சும் ஆண்சதாழில் ஆற்றல்
என்றான்.

அய்யனும், எய்த வன் ேகழி எல்லாம் ேறித்து, இவன் என்பைல் எய்யும் -

இலக்குவனும், “யான் எய்ை வலிய அம்புகதளபயல்லாம் பறித்து இவன் என்கமல்
எய்கின்றான்; கய் தடுைாறாது உள்ளம் உயிர் இனம் கலங்கா - இவன் தக ைடுமாற
வில்தல, இவன் உள்ளமும் உயிரும் இன்னும் துளங்காமல் இருக்கின்றன; யாக்மக
சைாய்கமண பகாடி பகாடி சைாய்க்கவும் இமளப்பு ஒன்று இல்லான் - (இவன்)
உடம்பில் வலிதம வாய்ந்ை அம்புகள் ககாடி ககாடியாக பமாய்த்துதைக்கவும்
இதளப்புச் சிறிதும் இல்லாைவனாக இருக்கின்றான்; ஆண்மைத் சதாழில்
ஆற்றல் இவபனாடு எஞ்சும் என்றான் - (ஆைலால்) ஆண்தமத் பைாழிலாகிய ஆற்றல்
இவகனாடு அழியும் என்று வியந்து கூறினான்.

(31)

இந்திரசித்ைன் இரவில் இறவான் என இலக்குவனுக்கு

வீடணன இயம்புை ல்
9147. ‘பதரிமனக் கடாவி, வானில் செல்லினும் செல்லும்; செய்யும்
போரிமனக் கடந்து, ைாயம் புணர்க்கினும் புணர்க்கும்;
போய் அக்
காரிமனக் கடந்தும் வஞ்ெம், கருதினும் கருதும், காண்டி,
வீர! சைய்; ேகலின் அல்லால், விளிகிலன் இருளின்,
சவய்பயான். பதரிமனக் கடாவி வானில் செல்லினும்
செல்லும் - கைரிதனச் பசலுத்திக்பகாண்டு வானத்தில் பசன்றாலும் பசல்வான்;
செய்யும் போரிமனக் கடந்து ைாயம் புணர்க்கினும் புணர்க்கும் - கநகர பசய்யும்
கபாதர விடுத்து (இவ்விடத்கை) மாயச் பசயல்கதளச் பசய்ைாலும் பசய்வான்;
போய் அக் காரிமனக் கடந்தும் வஞ்ெம் கருதினும் கருதும் - விண்ணில் கபாய் அந்ை
கமகத்தில் கலந்து பகாண்டு வஞ்சதனச் பசயல்கள் பசய்ய நிதனத்ைாலும்
நிதனப்பான்; வீர காண்டி, சவய்பயான் ேகலில் அன்றி இருளின் விளிகிலன் சைய் -
வீரகன! கருத்கைாடு காண்பாயாக! பகாடியனாகிய இந்ை இந்திரசித்து பகலில் அன்றி
இருளில் இறக்கமாட்டான்; இது உண்தம.

(32)

9148. என்று எடுத்து இலங்மக பவந்தற்கு இமளயவன் இயம்ே,

‘இன்பன
சோன்றுவது அல்லால், அப்ோல் இனி ஒரு போக்கும்
உண்படா?
சென்றுழிச் செல்லும் அன்பற சதறு கமண; வலியின்
தீர்ந்தான்,
சவன்றி இப்போபத பகாடும்; காண்’ என விளம்பும் எல்மல.

என்று எடுத்து இலங்மக பவந்தற்கு இமளயவன் இயம்ே -என்று இலங்தக

கவந்ைனாகி, இராவணனுக்கு இதளயவனாகிய வீடணன் எடுத்துச் பசால்ல;
இன்பன சோன்றுவது அல்லால் அப்ோல் இனி ஒரு போக்கும் உண்படா -
(இலக்குவன்) இப்பபாழுகை அவன் இறப்பது அல்லால் இனி ஒருமுதற அப்பால்
கபாைலும் உண்கடா? சதறுகமண சென்றுழிச் செல்லும் அன்பற - அழிக்கின்ற என்
அம்புகள் அவன் பசன்ற இடத்திற்குச் பசல்லும் அன்கறா? வலியின் தீர்ந்தான் -
(அவன்) வலிதம நீங்கினான்; இப்போபத சவன்றி பகாடும் காண் என விளம்பும்
எல்மல - இப்பபாழுகை பவற்றி பகாள்கவாம் பார்ப்பாயாக என்று பசால்லும்
அளவில்;

(33)

9149. செம் புனல் பொரிச் செக்கர் திமெ உறச் செறிமகயாலும்

அம்பு என உற்ற சகாற்றத்து ஆயிரம் கதிர்களாலும்,
சவம்பு சோன் பதரில் பதான்றும் சிறப்பினும், அரக்கன்
சைய்பயாடு
உம்ேரில் செல்கின்றான் ஒத்து, உதித்தனன், அருக்கன்
உப்ோல்.

செம்புனல் பொரிச் செக்கர் திமெ உறச் செறிமகயாலும் - பசந்நீராகிய இரத்ைம்

கபான்ற பசக்கர் வானம் (கீழ்த்) திதசயின் கண் பபாருந்ை பநருங்குதகயினாலும்;
அம்பு என உற்ற சகாற்றத்து ஆயிரம் கதிர்களாலும் - அம்புகதளப் கபாலப்
பபாருந்திய பவற்றி வாய்ந்ை ஆயிரங் கதிர்கதளயுதடதமயாலும்; சவம்பு சோன்
பதரில் பதான்றும் சிறப்பினும் - பவம்புகின்ற பபான் கைரில் கைான்றுகின்ற
சிறப்புதடதமயாலும்; அரக்கன் சைய்பயாடு உம்ேரில் செல்கின்றான் ஒத்து
அருக்கன் உப்ோல் உதித்தனன் - இந்திரசித்ைன் ைன் உடம்கபாடு ைதரயிலிருந்து
விண்ணில் பசல்பவதனப் கபான்று சூரியன் கீழ்த்திதசயில் உதித்ைான்.

(34)

9150. விடிந்தது சோழுதும்; சவய்பயான் விளங்கினன்,

உலகம் மீதாய்,
இடுஞ் சுடர் விளக்கம் என்ன அரக்கரின் இருளும் வீய,
‘சகாடுஞ் சின ைாயச் செய்மக வலிசயாடும் குமறந்து
குன்ற,
முடிந்தனன், அரக்கன்’ என்னா, முழங்கினர், உம்ேர்
முற்றும்.

சோழுதும் விடிந்தது அரக்கரின் இருளும் வீய - பபாழுதும் விடிந்ைது.

அரக்கதரப் கபான்று இருளும் அழியுமாறு; சவய்பயான் உலகம் மீதாய் இடும் சுடர்
விளக்கம் என்ன விளங்கினன் -சூரியன் உலகின்கமல் இட்ட சுடர் விடுகின்ற விளக்கு
என்னும் படி விளக்கம் பபற்றுவிட்டான்; அரக்கன் வலிசயாடும் சகாடுஞ்
சினைாயச் செய்மக குமறந்து நின்ற - இனி இந்திரசித்து ைன் வலிதமபயாடு பகாடிய
ககாபமும் மாயச் பசயலும் குதறந்து அழிய; முடிந்தனன் என்னா உம்ேர் முற்றும்
முழங்கினர் - முடிந்ைனகன ஆவான் என்று கைவர் வானபமங்கும் ஆரவாரித்ைனர்.

(35) ‘சிவன் ஈந்ை கைரும் சிதலயும் இருக்கும் வதர

அழியான்’ என வீடணன் குறிப்பித்ைல்
9151. ஆர் அழியாத சூலத்து அந்தணன் அருளின் ஈந்த
பதர் அழியாத போதும், சிமல கரந்து இருந்தபோதும்,
போர் அழியான், இவ் சவய்பயான்; புகழ் அழியாத
சோன் - பதாள்
வீர! இது ஆமண’ என்றான்-வீடணன், விமளவது ஓர்வான்.

விமளவது ஓர்வான் வீடணன் -கமல் நிகழ்வதை அறிந்ைவனாகிய வீடணன்; புகழ்

அழியாத சோன் - பதாள் வீர! - (இலக்குவதன கநாக்கி) புகழ் அழியாதமக்குக்
காரணமாகிய அழகிய கைாள்கதள உதடயவீரகன! ஆர் அழியாத சூலத்து அந்தணன்
அருளின் ஈந்த - கூர்தமயழியாை சூலப்பதடதய உதடய அந்ைணனாகிய
சிவபபருமான் அருள் பசய்து பகாடுத்ை; பதர் அழியாத போதும், சிமல கரத்து
இருந்தபோதும் - கைர் அழியாைகபாதும், வில் அவன் கரத்தில் இருக்கும் கபாதும்;
இவ்சவய்பயான் போர் அழியான் இது ஆமண’ என்றான் - இக்பகாடியவன் கபாரில்
அழியமாட்டான். இது அவ்விதறவனின் ஆதணயாகும்’ என்று கூறினான்.

இவ்வரத்திதன இந்திரசித்து எங்ஙனம் பபற்றான் என்பது காணற்பாலது.

‘கைரும் வில்லும் சிவன் அருளினால் பகாடுக்கப்பபற்றதவ. அதவ
அழியாமலிருக்கும் கபாது இவனும் அழியான் என்பது அக்கடவுள் இவனுக்குக்
பகாடுத்ைவரம்’ என வீடணன் இலக்குவனுக்கு இந்திரசித்திதன உயிர் வாங்கற்கு
உபாயங் கூறியவாறு.

(36)
இலக்குவன் இந்திரசித்ைன் கைதரச் சிதைக்க, அவன் விண்ணில்
மதறந்து ஆரவாரித்ைல்
9152. ‘ேச்மெ சவம் புரவி வீயா; ேல்லியச் சில்லி ோரில்
நிச்ெயம் அற்று நீங்கா’ என்ேது நிமனந்து, வில்லின்
விச்மெயின் கணவன் ஆனான், வின்மையால், வயிரம் இட்ட
அச்சிபனாடு ஆழி சவவ்பவறு ஆக்கினான், ஆணி நீக்கி.
வில்லின் விச்மெயின் கணவன் ஆனான் - வில்வித்தைக்குத் ைதலவனாகிய
இலக்குவன்; ‘சவம்ேச்மெப் புரவிவீயா - (இந்திரசித்தின் கைரில் பூட்டியுள்ள) பகாடிய
பச்தசப்புரவிகள் இறந்துபடா; ேல்லியச் சில்லிோரில் நிச்ெயம் அற்று நீங்கா - பல
இயல்புகள் அதமந்ை (கைரின்) சக்கரங்கள் உறுதியற்று பூமியில் அழியா; என்ேது
நிமனந்து வின்மையால் ஆணி நீக்கி - என்பதை நிதனந்து ைன்வில்லின் திறத்ைால்
கதடயாணிதய நீக்கிவிட்டு; வயிரம் இட்ட அச்சிபனாடு ஆழி சவவ்பவறு
ஆக்கினான் - வயிரத்ைன்தம பபாருந்திய அச்சிகனாடு சக்கரத்தை பவவ்கவறாகப்
பிரித்து விட்டான்.

(37)

9153. ைணி சநடுந் பதரின் கட்டு விட்டு, அது ைறிதபலாடும்,

அணி சநடும் புரவி எல்லாம் ஆற்றல ஆய அன்பற-
திணி சநடு ைரம் ஒன்று, ஆழி வாள் ைழுத் தாக்க, சிந்திப்
ேமண சநடு முதலும் நீங்க, ோங்கு உமற ேறமவ போல.

ைணி சநடுந் பதரின் கட்டுவிட்டு அது ைறிதபலாடும் - ஒளி மணிகள் பதித்துச்

பசய்யப்பட்ட பநடிய கைரின் கட்டுக்ககாப்பு நீங்கி, அத்கைர் கீழ்கமல் ஆனவுடன்;
அணி சநடும் புரவி எல்லாம் - (அத்கைரில் கட்டியிருந்ை) அழகிய பபருதம வாய்ந்ை
குதிதரகள் எல்லாம்; திணி சநடும் ைரம் ஒன்று ஆழிவாள் ைழுத்தாக்க -
திண்தமயான நீண்ட மரம் ஒன்று சக்கரப்பதடதயப் கபான்ற கூர்தமயுதடய
ககாடாலி ைாக்குைலால்; சிந்திப்ேமண சநடு முதலும் நீங்க - சிைறிப் பருத்ை பநடிய
அடி மரமும் துணிபட்டு கவறாகி நீங்க; ோங்கு உமற ேறமவ போல ஆற்றல ஆய
அன்பற - அம்மரத்திடத்கை ைங்கி இருந்ை பறதவகதளப்கபாலப்
பிரிவாற்றாைனவாய் வருந்துவனவாயின.

(38)

9154. அழிந்த பதர்த் தட்டின்நின்றும் அங்குள்ள ேமடகள்

அள்ளிப்
சோழிந்தன்; இமளய வீரன் கமணகளால் துணித்துப் போக்க, சைாழிந்து
இறாவமகயில் விண்மண முட்டினான், உலகம்
மூன்றும்
கிழிந்தன என்ன ஆர்த்தான்; கண்டிலர், ஓமெ பகட்டார்,

அழிந்த பதர்த்தட்டின் நின்றும் அங்குள்ள ேமடகள் அள்ளி - அழிந்துபட்ட கைரின்

ைட்டில் நின்று பகாண்டு அத்ைட்டில் இருந்ை பதடக்கலங்கதள எல்லாம்
அள்ளிக்பகாண்டு; சோழிந்தனன், இமளய வீரன் கமணகளால் துணித்துப்போக்க -
இலக்குவன் கமல் பபாழிந்ைான் இந்திரசித்து; அவற்தறபயலாம் இலக்குவன்
ைன் அம்புகளால் துண்டித்து அழிக்க; சைாழிந்து இறாவமகயில் விண்மண முட்டினான்
- பசால்லுஞ்பசால் முடிவைற்குமுன் (பவகுவிதரவில்) வானத்தில் மூண்டு நின்று;
உலகம் மூன்றும் கிழிந்தன என்ன ஆர்த்தான்; கண்டிலர் ஓமெ பகட்டார் - உலகங்கள்
மூன்றும் கிழிந்ைன என்று எண்ணுமாறு ஆரவாரித்ைான்; யாரும் அவன் வடிதவக்
கண்டிலர்; ‘ஆனால் அவன் ஆரவாரத்தை மட்டும் ககட்டனர்.

(39)

இந்திரசித்ைன் - இலக்குவன் கபார்

9155. ைல்லின் ைா ைாரி அன்ன பதாளினான், ைமழயின் வாய்ந்த
கல்லின் ைா ைாரி, சேற்ற வரத்தினால், சொரியும்காமல,
செல்லும் வான் திமெகள் ஓரார், சிரத்திபனாடு உடல்கள்
சிந்தப்
புல்லினார் நிலத்மத, நின்ற வானர வீரர், போகார்.

ைல்லின் ைாரி அன்ன பதாளினான் - மற்கபார் பயிற்சியிதன உதடயதும் கரிய

கமகம் கபான்ற நிறத்திதன உதடயதுமான கைாளிதன உதடய இந்திரசித்து;
ைமழயின் வாய்ந்த கல்லின் ைாைாரி - கமகத்தில் பபாருந்தி இருந்ை
கல்லினாலாகிய மதழதய; சேற்றவரத்தினால் சொரியுங்காமல - ைான் முன்பபற்ற
வரத்தினால் பசாரியும் கபாது; செல்லும் வான் திமெகள் ஓரார் போகார் நின்ற
வானரவீரர் - ைப்பிச் பசல்லுவைற்குரிய சிறந்ை திதசகதளயும் அறியாைவராய்
கபாகவியலாமல் நின்றவானர வீரர்கள்; சிரத்திபனாடு உடல்கள்
சிந்தப் புல்லினார் நிலத்மத - ைதலககளாடு உடல்கள் சிதையப் பபற்றுத் ைதரயில்
வீழ்ந்து கிடந்ைார்கள்.

(40)

9156. காண்கிலன், கல்லின் ைாரி அல்லது, காமள வீரன்,

பெண் கலந்து ஒளித்து நின்ற செய்மகயால், திமெகள்
எங்கும்
ைான் கலந்து அளந்த ைாயன் வடிவு என, முழுதும் சவௌவ,
ஏண் கலந்து அமைந்த வாளி ஏவினான், இமடவிடாைல்.

காமள வீரன், பெண்கலந்து ஒளித்து நின்ற செய்மகயால் - காதளவீரனான

இலக்குவன் (இந்திரசித்து) வானத்துச் பசன்று கமகத்தில் மதறந்து நின்ற
பசய்தகயால்; கல்லின் ைாரி அல்லது காண்கிலன் - கல்லின் மதழ அல்லது அவன்
வடிவிதனச் சிறிதும் காணமாட்டாைவனாய்; ைாண் கலந்து திமெகள் எங்கும்
அளந்தைாயன் முடிவு என முழுவதும் சவௌவ - பபருதமகயாடு பபாருந்தித் திதச
முழுவதையும் அளந்ை (திருவிக்கிரமனான) திருமாலின் வடிவுகபால விண்
முழுவதையும் கவர்ந்து பகாள்ளுமாறு; ஏண் கலந்து அமைந்த வாளி
இமடவிடாைல் ஏவினான் - வலிதம கலந்து பபாருந்திய அம்புகதள
இதடவிடாமல் ஏவினான்.

(41)

9157. ைமறந்தன திமெகள் எங்கும்; ைாறு போய் ைமலயும் ஆற்றல்

குமறந்தனன்; இருண்ட பைகக் குழாத்திமடக் குறுதிக்
சகாண்மூ
உமறந்துளது என்ன நின்றான் உருவிமன, உலகம் எல்லாம்
நிமறந்தவன் கண்டான்; காணா, இமனயது ஓர் நிமனவது
ஆனான்:
திமெகள் எங்கும் ைமறந்தன - (இலக்குவன் விட்ட அம்புகளால்) திதசயிடம்
முழுவதும் மதறந்ைன; ைாறுபோய் ைமலயும் ஆற்றல் குமறந்தனன் - (அவனுக்கு)
மாறாகச் பசன்று கபார் பசய்யும் வலிதம குதறந்ைவனாய்; இருண்ட பைகக்
குழாத்திமடக் குருதிக் சகாண்மூ உமறந்துளது என்ன நின்றான் உருவிமன -
இருண்ட கமகக் கூட்டத்தினிதடகய இரத்ைம் பசாரியும் கமகம் ஒன்று
ைங்கியுள்ளது என்னுமாறு நின்றவனாகிய இந்திரசித்ைன் உருவத்தை; உலகம்
எல்லாம் நிமறந்தவன் கண்டான்; காணா இமனயது ஓர் நிமனவது ஆனான் -
உலபகங்கும் நிதறந்து நிற்பவனாகிய இலக்குவன் பார்த்ைான்; பார்த்து
இத்ைதகயபைாரு எண்ணத்தை உதடயவனான்.

(42)

9158. ‘சிமல அறாது எனினும், ைற்று அத் திண்ணிபயான் திரண்ட

பதாளாம்
ைமல அறாது ஒழியாது’ என்னா, வரி சிமல ஒன்று வாங்கி,
கமல அறாத் திங்கள் அன்ன வாளியால், மகமயக்
சகாய்தான்-
விமல அறா ைணிப் பூபணாடும், வில்சலாடும், நிலத்து வீழ.

சிமல அறாது எனினும் - (இந்திரசித்தின்) வில் என் அம்பினால் அறுபடாை

பைய்வத்ைன்தம உதடயது எனினும்; ைற்று அத்திண்ணிபயான் திரண்ட
பதாளாம் ைமல அறாது ஒழியாது என்னா - அத்திண்தமமிக்கவனாகிய
இந்திரசித்தின் திரண்ட கைாளாகிய மதல அறாமலிருக்காது என்று கருதிக்
பகாண்டு; வரிசிமல ஒன்று வாங்கி கமல அறாத்திங்கள் அன்ன வாளியால் -
கட்டதமந்ைபைாரு வில்தல வதளத்து ஒருகதல அறாதுள்ள பிதறத்திங்கதளப்
கபான்ற அம்பினால்; மகமய, விமல அறாைணிப்பூபணாடும், வில்சலாடும்,
நிலத்து வீழக் சகாய்தான் - அந்ை இந்திரசித்தினுதடய தகதய விதலதீராை
(விதலமதிப்புதடய) மணிகள் பதித்ை அணிகலன்ககளாடும் வில்பலாடும்
ைதரயில் வீழுமாறு அறுத்துத் ைள்ளினான்.
(43)

9159. ோக வான் பிமறபோல் சவவ் வாய்ச் சுடு கமண

ேடுதபலாடும்,
பவக வான் சகாடுங் கால் எற்ற முற்றும் போய் விளியும்
நாளில்,-
ைாக வான் தடக் மக ைண்பைல் விழுந்தது ைணிப் பூண்
மின்ன-
பைகம் ஆகாயத்து இட்ட வில்சலாடும் வீழ்ந்தது என்ன.
வான்ோகப் பிமற போல் சவவ்வாய்ச் சுடுகமண ேடுதபலாடும் - (இலக்குவன் விடுத்ை)
வானில் கைான்றும் பிதறச்சந்திரதனப் கபால், பகாடிய வாயிதன உதடயைாய்ச்
சுடுகின்ற இயல்பிதன உதடய அம்பு (இந்திரச்சித்ைன்கமல்) பட்டவுடகன;
பவகவான் சகாடுங்கால் எற்ற முற்றும் போய் விளியும் நாளில் -மிக்க
கவகத்தையுதடய கடுங்காற்று கமாதுைலினால் உலகம் முழுவதும் பசன்று அழியும்
ஊழி இறுதியில்; பைகம் ஆகாயத்து இட்ட வில்சலாடும் வீழ்ந்தது என்ன - கமகம்
ஆகாயத்தில் இட்ட இந்திர வில்லிகனாடும் (மண்மிதச) வீழ்ந்ைதுஎன்னும்படி;
ைாகவான் தடக்மக ைணிப் பூண் மின்ன ைண் பைல் விழுந்தது - ஆகாயத்தில்
இருந்ை சிறந்ை பபரிய அவ்விந்திரசித்தின் தக மணிகள் பதித்ை அணிகலன்
மின்ன மண்மிதச வீழ்ந்ைது.

(44)

9160. ேடித்தலம் சுைந்த நாகம் ோக வான் பிமறமயப் ேற்றிக்

கடித்தது போல, பகால விரல்களால் இறுகக் கட்டிப்
பிடித்த சவஞ் சிமலயிபனாடும், பேர் எழில் வீரன்
சோன்-பதாள்
துடித்தது,-ைரமும் கல்லும் துகள் ேட, குரங்கும் துஞ்ெ.

ேடித்தலம் சுைந்த நாகம் - பூமிதயச் சுமந்து பகாண்டுள்ள ஆதிகசடன் என்னும்

பாம்பு; ோக வான் பிமறமயப் ேற்றிக் கடித்தது போல - வானிலுள்ள சந்திரனின்
பாகமாகிய பிதறச் சந்திரதனப் பற்றிக் கடித்ைது கபால; பகாலவிரல்களால்
இறுகக் கட்டிப் பிடித்தசவஞ் சிமலயிபனாடும் - அழகிய விரல்களால்
இறுகக்கட்டிப்பிடித்ை பகாடிய வில்லிகனாடும்; பேர் எழில் வீரன் சோன் - பதாள்
- கபரழகுதடய இந்திரசித்ைன் அழகிய கைாள்; ைரமும் கல்லும் துகள்ேட குரங்கும்
துஞ்ெ துடித்தது - மரங்களும் கற்களும் துகளாகவும் குரங்குகள் இறந்து படவும்
நிலத்தில் வீழ்ந்து துடித்ைது.

(45)

9161. அந்தரம்அதனில் நின்ற வானவர், ‘அருக்கன் வீழா,

ெந்திரன் வீழா, பைரு ைால் வமர தகர்ந்து வீழா, இந்திரசித்தின் சோன்-பதாள்
இற்று இமடவிழுந்தது
என்றால்,
எந்திரம் அமனய வாழ்க்மக இனிச் சிலர் உகந்து என்?’
என்றார்.

அந்தரம் அதனில் நின்ற வானவர் - (கபார் நிகழ்ச்சிகதளப் பார்த்ைபடி)

வானத்தில் நின்ற கைவர்கள்; அருக்கன் வீழா; ெந்திரன் வீழா பைருைால்வமர தகர்ந்து
வீழா -சூரியன் வீழ்ந்ைகபாது, சந்திரன் வீழாமல் இருக்கும்கபாது, பபரிய கமருமதல
உதடந்து வீழாது நிற்கும் கபாது; இந்திரசித்தன் சோன் பதாள் இற்று இமட
விழுந்தது என்றால் - இந்திரசித்ைன் அழகிய கைாள் அறுபட்டு நடுகவ வீழ்ந்ைது
என்றால்; எந்திரம் அமனய வாழ்க்மக இனிச்சிலர் உகந்து என்? என்றார் - நிதல
கபறின்றித் கைர்ச்சக்கரம் கபான்று மாறிமாறிச் பசல்கின்ற உயிர் வாழ்க்தகதய
இனிச்சிலர் நிதலபயனக் கருதி மகிழ்வைால் பயன் என்ன?
 (46)

9162. சைாய் அற மூர்த்தி அன்ன சைாய்ம்பினான் அம்பினால்,

அப்
சோய் அறச் சிறிது என்று எண்ணும் சேருமையான்
புதல்வன், பூத்த
மை அறக் கரிது என்று எண்ணும் ைனத்தினான், வயிரம்
அன்ன,
மக அற, தமல அற்றார் போல் கலங்கினார், நிருதர்
கண்டார்.

சைாய் அறமூர்த்திீ் அன்ன சைாய்ம்பினான் அம்பினால் -வலிதம பபாருந்திய

அறக்கடவுள் கபான்ற வலிதமயுதடயவனாகிய இலக்குவனின் அம்பினால்;
சோய் அறச் சிறிது என்று எண்ணும் சேருமையான் புதல்வன் - பபாய்தயப்
பபரும்பாைகமாக நிதனக்காமல் மிகவும் எளிதமயானது என்று கருதி
கமற்பகாள்ளும் பபருதமயுதடய இராவணண் மகன்; பூத்த மை அறக்கரிது என்று
எண்ணும் ைனத்தினான் - அப்கபாது உண்டானதமயானது (இவன் மனம்
நம்மினும்) மிகக் கரியது’ என்று எண்ணுைற்குரிய கருமனத்தினன் ஆகிய
இந்திரசித்ைனுதடய; வயிரம் அன்னமக அறக்கண்டார் நிருதர் தமல அற்றார்
போல் கலங்கினார் - வயிரம் கபான்ற தக அற்றுப் கபாகக்
கண்டவர்களாகிய அரக்கர் ைம் ைதல அற்றவர்கதளப் கபால மனம்
கலங்கினார்கள்.

(47)

9163. அன்னது நிகழும் பவமல, ஆர்த்து எழுந்து,

அரியின் சவள்ளம்
மின் எயிற்று அரக்கர் பெமன யாவரும் மீளாவண்ணம்,
சகால் நகக் கரத்தால், ேல்லால்; ைரங்களால், ைானக்
குன்றால்,
சோன் சநடு நாட்மட எல்லாம் புதுக் குடி ஏற்றிற்று அன்பற.

அன்னது நிகழும் பவமல அரியின் சவள்ளம் ஆர்த்து எழுந்து - இந்திரசித்ைன்

தகயற்று வீழ்ந்ைது கண்டு அரக்கர்கலங்கியகபாது, குரங்குச் கசதன ஆரவாரித்து
எழுந்து; மின் எயிற்று அரக்கர் பெமன யாவரும் மீளா வண்ணம் - மின்னதலப்
கபான்று ஒளி வீசும் ககாதரப் பல்லிதனயுதடய அரக்கர் கசதனயில் எவரும்
மீளாைபடி; சகால் நகக் கரத்தால், ேல்லால், ைரங்களால், ைானக் குன்றால் -
பகால்லுைற்குரிய நகத்தை உதடய தகயினாலும், பல்லினாலும், மரங்களாலும்,
பபரிய குன்றுகளாலும் (பகான்று); சோன் சநடு நாட்மட எல்லாம் புதுக்குடி
ஏற்றிற்று அன்பற - பபான்னாடு முழுவதிலும் புதிைாகக் குடிகதள ஏறச் பசய்ைது.
 (48)

9164. காலம் சகாண்டு எழுந்த பைகக் கருமையான்,

‘செம்மை காட்டும்
ஆலம் சகாண்டு இருண்ட கண்டத்து அைரர்பகான்
அருளின் சேற்ற
சூலம் சகாண்டு எறிவல்’ என்று பதான்றினான், ‘ேமகயின்
பதாற்ற
மூலம் சகாண்டு உணரா நின்மன முடித்து அன்றி
முடிபயன்’ என்றான்.

காலம் சகாண்டு எழுந்த பைகக் கருமையான் - கார்காலத்து நீர் பகாண்டு எழுந்ை

கமகம் கபான்ற கருதமயுதடய இந்திரசித்து; செம்மை காட்டும் ஆலம் சகாண்டு
இருண்ட கண்டத்து அைரர்பகான் - பசம்கமனியும் அைனால் மிகுவித்துக்
காட்டப்பபறும் நஞ்சுண்டு இருண்ட கண்டத்திதனயும் உதடய கைவர்
ைதலவனாகிய சிவபபருமானின்; அருளின் சேற்ற ‘சூலம் சகாண்டு எறிவல்’
என்று பதான்றினான் - அருளினால் ைான் பபற்றைான சூலப்பதடதயக் பகாண்டு
(இவன்மீது) எறிகவன் என்று கைான்றியவனான இந்திரசித்து; ’ேமகயின் பதாற்ற
சகாண்டு மூலம் உணரா நின்மன - (எனது) பதகவாக்ளுக்குள்கள மானிட
வடிவமாகிய உனது புறத்கைாற்றத்தைக் பகாண்டு (அவ்வடிவத்திற் பகாவ்வா
ஆற்றலின்) மூலத்தை உணர முடியாை உன்தன; முடித்தன்றி முடிபயன் என்றான் -
பகான்றன்றி யான் இறகவன்’ என்று கூறினான்.

(49)

9165. காற்று என, உரும்ஏறு என்ன, கனல் என, கமட நாள் உற்ற
கூற்றை ஓர் சூலம் சகாண்டு குறுகியது என்ன, சகால்வான்
பதாற்றினான்; அதமனக் காணா, ‘இனி, தமல துணிக்கும்
காலம்
ஏற்றது’ என்று, அபயாத்தி பவந்தற்கு இமளயவன்
இதமனச் செய்தான்.

கமடநாள் உற்ற காற்று என, உரும் ஏறு என்ன கனல் என - ஊழியிறுதியில் வந்ை
காற்று என்னும் படியும், இடிகயறு என்னும்படியும், வடதவக்கனல் என்னும்
படியும்; கூற்றம் ஓர் சூலம் சகாண்டு குறுகியது என்ன - எமன் ஒரு சூலத்தைக்
பகாண்டு பநருங்கினான் என்னும்படியும்; சகால்வான் பதான்றினான் -
(இலக்குவதனக்) பகால்வைற்காக (இந்திரசித்து) கைான்றினான்; அதமன அபயாத்தி
பவந்தற்கு இமளயவன் காணா -அைதன இராமனுக்கு இதளயவனாகிய இலக்குவன்
கண்டு; ’இனி, தமல துணிக்கும் காலம் ஏற்றது, என்று இதமனச் செய்தான் -
‘இப்பபாழுது இவன் ைதலதயத் துணிக்கும் காலம் ‘வந்துவிட்டது’ என்று
இச்பசயதலச் பசய்ைான்.
 (50)

இலக்குவன் பிதறமுக அம்பு எய்து இந்திரசித்ைன் ைதலதய அறுத்ைல்

9166. ‘ைமறகபள பதறத் தக்க, பவதியர் வணங்கற்ோல,
இமறயவன் இராைன் என்னும் நல் அற மூர்த்திஎன்னின்,
பிமற எயிற்று இவமனக் பகாறி’ என்று, ஒரு பிமற வாய்
வாளி
நிமற உற வாங்கி விட்டான்-உலகு எலாம் நிறுத்தி
நின்றான்.

ைமறகபள பதறத்தக்க பவதியர் வணங்கற்ோல இமறயவன் - கவைங்ககள

பைளியத்ைக்கவனும் கவதியர்கள் வணங்குைற்கு உரியவனுமாகிய இதறவன்;
இராைன் என்னும் நல் அறமூர்த்தி என்னின் - இராமன் என்கின்ற நல்ல ைரும
மூர்த்திகய என்பது உண்தமயாயின்; ’பிமற எயிற்று இவமனக் பகாறி’ என்று, ஒரு
பிமறவாய் வாளி - பிதறச் சந்திரதனப் கபான்ற ககாதரப் பல்லிதனயுதடய
இந்ை இந்திரசித்ைதனக் பகால்வாயாக, என்று ஒரு பிதறவாய் அம்பிதனத்; நிமற
உற வாங்கிவிட்டான் உலகு எலாம் நிறுத்தி நின்றான் - ைன் வலிதம முழுவதும்
பபாருந்ைவில்லில் பைாடுத்து விட்டான்; அைனால் இலக்குவன் உலகு
முழுவதையும் அரக்கரால் அழிவு எய்ைாைவாறு நிறுத்தித் ைானும் புகழுடன்
அவ்வுலகம் உள்ளவும் நின்றவனாயினான்.

இராம நாமத்தை முன்னிறுத்தி இந்திரசித்ைதனக் பகான்றவாறாம். இராம

நாமத்தின் சிறப்தபயும், இந்திரசித்ைனின் வலிதமதயயும் ஒரு கசரவிளக்கியைாம்.
இராவணாதி அரக்கரின் முழு ஆற்றலின் வடிவமாக விளங்கியவன் இந்திரசித்ைன்.
இந்ை வல்லதமதய பவன்றழிக்ககவ பரம் பபாருள் கால் நிலந்கைாய மண்மிதச
நடந்ைனன். இராவணனின் வல்லதமயின் - பவற்றியின் அமிசமாக விளங்கிய
இவ்விந்திரசித்து வீழ்ச்சியின் பின் இராவண வைம் என்பது ஒரு சம்பவகம.
இவதனக் காட்டிலும் இதறவனின திருநாமம் பக்ைனுக்கு வல்லதமதயக்
பகாடுக்குபமன்பர். அவ்வதகயில் இராமனுஜனாகிய இலக்குவன்
இராமநாமத்தை உச்சரித்து அம்பபய்து இராவணிதயக் பகால்வது
நிதனக்கற்பாலது. ‘உலபகலாம் நிறுத்தி நின்றான்’ என்பைற்கு, ‘உலகத்தை
சுமந்து பகாண்டு நின்றவனாகிய ஆதி கசடனின் அமிசமாகிய இலக்குவன்’ எனப்
பபாருள் கூறலுமாம்.
(51)

9167. பநமியும், குலிெ பவலும், சநற்றியின் சநருப்புக் கண்ணான்

நாை பவல்தானும், ைற்மற நான்முகன் ேமடயும், நாண,
தீ முகம் கதுவ ஓடிச் சென்று, அவன் சிரத்மதத் தள்ளி,
பூ ைமழ அைரர் சிந்த, சோலிந்தது-அப் ேகழிப் புத்பதள். அப்ேகழிப்புத்பதள்
- (இலக்குவன் விடுத்ை) அவ் அம்புத் பைய்வம்; பநமியும், குலிெபவலும் -
(திருமாலின்) சக்கரப்பதடயும், (இந்திரனின்) வச்சிரப்பதடயும்; சநருப்புக்
கண்ணான் நாை பவல்தானும் - பநற்றியில் பநருப்புக் கண்தண உதடய உருத்திரனின்
அஞ்சத்ைக்க சூலகவலும்; ைற்மற நான் முகன் ேமடயும் நாண - எஞ்சியுள்ள
பிரமனுதடய பிரமாத்திரமும் நாணுமாறு; தீமுகம் கதுவ ஓடிச்சென்று அவன்
சிரத்மதத்தள்ளி - பநருப்பு முதனயில் பற்றி எரியும் படியாக ஓடிச் பசன்று அந்ை
இந்திரசித்தின் ைதலதய அறுத்துத் ைள்ளிவிட்டு; அைரர் பூைமழ சிந்த, சோலிந்தது
- கைவர்கள் மலர்மாரி பசாரிய விளங்கிற்று.

(52)

9168. அற்றவன் தமலமீது ஓங்கி, அண்டம் உற்று அணுகாமுன்னம்,

ேற்றிய சூலத்பதாடும், உடல் நிமற ேகழிபயாடும்,
எற்றிய காலக் காற்றால், மின்சனாடும் இடியிபனாடும்
சுற்றிய புயல் வீழ்ந்சதன்ன, வீழ்ந்தது, பொரன் யாக்மக.

அற்றவன் தமல மீது ஓங்கி அண்டம் உற்று அணுகா முன்னம் - (இலக்குவனது

அம்பினால்) அறுபட்ட வலியைதல, கமகல உயர்ந்து பசன்று விண் முகட்தட
முட்டி விட்டுத் ைதரதய அணுகுைற்கு முன்னகம; காலக்காற்றில் எற்றிய
சுற்றிய புயல் - வீசிய ஊழிக்காற்றினால் ைாக்குண்டு சுற்றிக் பகாண்டிருந்ை கமகம்;
மின்சனாடும் இடியிபனாடும் வீழ்ந்சதன்ன - மின்னகலாடும் இடியிகனாடும்
ைதரயில் வீழ்ந்ைாற்கபால; பொரன்யாக்மக ேற்றிய சூலத்பதாடும், உடன் நிமற
ேகழிபயாடும் வீழ்ந்தது - கள்வனாகிய இந்திரசித்ைன் உடம்பு, ஒரு தகயிற் பற்றிய
சூலத்கைாடும் ைன்பால் ஒருங்கக நிதறந்ை அம்புககளாடும் (ைதரயில்) வீழ்ந்ைது.

(53)

9169. விண்தலத்து இலங்கு திங்கள் இரண்சடாடும், மின்னு வீசும்

குண்டலத் துமணகபளாடும், சகாந்தளக் குஞ்சிச் செங் பகழ்ச்
ெண்ட சவங் கதிரின் கற்மறத் தமழசயாடும், இரவிதான்
அம்
ைண்டலம் வீழ்ந்தது என்ன, வீழ்ந்தது, தமலயும் ைண்பைல்.

விண்தலத்து இலங்கு திங்கள் இரண்சடாடும் - வானத்தில் விளங்கும் இரு

பிதற மதிககளாடும்; மின்னு வீசும் குண்டலத்துமணகபளாடும் - ஒளி
வீசுகின்ற இரு குண்டலங்ககளாடும்; சகாந்தளக் குஞ்சிச் செங்பகழ்ச் ெண்ட
சவங்கதிரின் கற்மறத் தமழசயாடும் - சுருண்ட குடுமியாகிய பசந்நிறத்தையுதடய
பகாடிய பவப்பமான கதிர்களின் ைாழ்ந்ை கற்தறகயாடும்; இரவிதான்
அம்ைண்டலம் வீழ்ந்தது என்ன - சூரியன் ைான் அம்மண்ைலத்தில் வீழ்ந்ைது என்று
எண்ணுமாறு; தமலயும் ைண் பைல் வீழ்ந்தது - இந்திரசித்தின் ைதலயும் (இருககாரப்
பற்ககளாடும் குண்டலங்ககளாடும், பசம்பட்தட மயிர்க்குடுமிகயாடும்) மண் கமல்
விழுந்ைது.
 ‘சூரியன் திங்களிரண்படாடு வீழ்ந்ைது கபான்றது’ என்றது
இல்பபாருளுவதமயும், ைற்குறிப்கபற்றமுமாம். பகாந்ைளக்குஞ்சி - சுருண்ட குடுமி.

(54)

9170. உயிர் புறத்து உற்ற காமல, உள் நின்ற உணர்விபனாடும்,

செயிர் அறு சோறியும் அந்தக்கரணமும் சிந்துைாபோல்,
அயில் எயிற்று அரக்கர் உள்ளார், ஆற்றலர் ஆகி, ஆன்ற
எயிலுமட இலங்மக பநாக்கி, இரிந்தனர், ேமடயும் விட்டார்.

உயிர்புறத்து உற்ற காமல உள் நின்ற உணர்விபனாடும் - உயிர் உடம்பிலிருந்து புறத்கை

பசன்றதும், (இைற்கு முன்) உள்ளிருந்ை உணர்வும்; செயிர் அறு சோறியும் அந்தக்
கரணமும் சிந்துைாபோல் - குற்றமற்ற ஐம்பபாறிகளும், மனம் முைலிய அந்ைக்
கரணங்களும் அழிவது கபால; அயில் எயிற்று அரக்கர் உள்ளார் ஆற்றலர் ஆகி -
கூர்தமயான பற்கதளயுதடய அரக்கராக உள்ளவர் எல்லாம் (இந்திரசித்து
இறந்ைவுடன்) ஒன்றும் பசய்ய இயலாைவராய்; ேமடயும் விட்டார் ஆன்ற எயிலுமட
இலங்மக பநாக்கி இரிந்தனர் - யிலிருந்ை பதடகதளயும் விட்டுவிட்டுச் சிறந்ை
மதிதல உதடய இலங்தகதய கநாக்கி ஓடினார்கள்.
(55)

9171. வில்லாளர் ஆனார்க்கு எல்லாம் பைலவன் விளிதபலாடும்,

‘செல்லாது, அவ் இலங்மக பவந்தற்கு அரசு’ எனக்களித்த
பதவர்
எல்லாரும், தூசு நீக்கி ஏறிட ஆர்த்த போது,
சகால்லாத விரதத்தார்தம் கடவுளர் கூட்டம் ஒத்தார்.
வில்லாளர் ஆனார்க் சகல்லாம் பைலவன் விளிதபலாடும் - வில்வீரர்க்பகல்லாம்
கமம்பட்டவனாகிய இந்திரசித்து இறந்து விட்டதமயால்; அவ்இலங்மக
பவந்தற்கு அரசு செல்லாது எனக்களித்த பதவர் - ‘அந்ை இலங்தக கவந்ைனாகிய
இராவணனுக்கு அரசு நடவாது’ என்று களிப்பதடந்ை கைவர்கள்; எல்லாரும் தூசு
நீக்கி ஏறிட ஆர்த்த போது - யாவரும் உடுத்திருந்ை ஆதடகதள அவிழ்த்து
விண்ணில் ஏறிடுமாறு வீசி ஆரவாரித்ைகபாது; சகால்லாத விரதத்தார் தம் கடவுளர்
கூட்டம் ஒத்தார் - (அத்கைவர்கள் அம்மணமாக இருத்ைலின்) பகால்லாை விரைம்
பூண்ட அருக சமயத்ைவரின் கடவுளர் கூட்டத்தை ஒத்துத் கைான்றினார்கள்.

இராவணன் ஆட்சியில் அல்லலுற்ற கைவர்கள் இந்திரசித்தின் வீழ்ச்சி

கண்டதும் இனி அவ் இராவணன் ஆட்சி நடவாது என்ற மகிழ்ச்சியினால் உடுத்ை
ஆதடதயயும் விண்ணில் ஏறிடுமாறு வீசி ஆரவாரம் பசய்ைனர் என்பைாம்.
மகிழ்ச்சி மிகுதியினால் இவ்வாறு ஆதடகதள வீசி ஆரவாரித்ைல் உண்டு
என்பைதன, “மதறகயாபரல்லாம் உத்ைரியம் விண்ணிகலற விட்டு ஆர்த்ைார்”
(பபரியபு. பவள்ளாதன - 13) என்பைாலும், “மாமதறகயார் குழாத்துடனும்
மல்குதிருத்பைாண்டர் குழாம் மருங்கு ஆர்க்கும் ைன்தமயாகல“ (பபரியபு.
திருஞான சம்பந்ைர் - 95) என்பைாலும் அறியலாம்.

பகால்லாைவிரைத்ைார் - சமணர். அவருள் திகம்பரர் என்பவர் ஆதடயின்றி

அமணமாக இருப்பர். அவர் வணங்கும் கடவுளும் அத்ைதகயவகர. அவர் ஒருவகர,
இங்கு கைவர்கள் பலராகலின், ‘கடவுளர் கூட்டம் ஒத்ைார்’ எனக் கூறினார்.

(56) 9172. வரம் தரு முதல்வன்,

ைற்மற ைான் ைறிக் கரத்து வள்ளல்
புரந்தரன், முதல்வர் ஆய நான்ைமறப் புலவர், ோரில்
நிரந்தரம் பதான்றி நின்றார்; அருளினால் நிமறந்த சநஞ்ெர்
கரந்திலர்; அவமர யாக்மக கண்டன, குரங்கும் கண்ணால்.

வருந்தரு முதல்வன் ைற்மற ைான்ைறிக்கரத்து வள்ளல் - வரங்கதளத் ைருகின்ற

முைற்கடவுளாகிய திருமாலும், மற்றும் மான்குட்டிதயக் தகயிற்பகாண்ட
வள்ளலாகிய சிவனும்; புரந்தரன், முதல்வர் ஆய நான் ைமறப்புலவர் - இந்திரன்,
இவர்கதளத் ைதலவர்களாகக் பகாண்ட நான்கு மதறகதளயும் அறிந்ை கைவர்கள்,
(ஆகிகயார்); ோரில் நிரந்தரம் பதான்றி நின்றார் - பூமியில் வந்து நிரந்ைரமாகத்
கைாற்றம் அளித்து நின்றார்கள்; அருளினால் நிமறந்த சநஞ்ெர் கரந்திலர் அவமர -
அருளினால் நிதறந்ை பநஞ்சர் ஆைலினால் அவர்ைம் உருதவ மதறக்காமல்
நின்றனர்; குரங்கும் கண்ணால் யாக்மக கண்டன -குரங்குகளும் ைம் கண்களால்
அவர்ைம் உடம்தபக் கண்டன.
(57)

9173. ‘அறம்தமல நின்றார்க்கு இல்மல அழிவு’ எனும் அறிஞர்

வார்த்மத
சிறந்தது-ெரங்கள் ோயச் சிந்திய சிரத்த ஆகி,
ேறந்தமலஅதனில் ைற்று அப் ோதக அரக்கன் சகால்ல,
இறந்தன கவிகள் எல்லாம் எழுந்தன, இமைபயார் ஏத்த.

‘அறந்தமல நின்றார்க்கு இல்மல அழிவு’ எனும் அறிஞர் வார்த்மத சிறந்தது -

‘அறவழியில் நின்றவர்க்கு இல்தல அழிவு’ என்ற அறிஞரின் பமாழி
(உண்தமயாய்ச்) சிறப்புற்றது; (எங்ஙனம் எனின்?) ெரங்கள் ோயச் சிந்திய சிரத்த
ஆகி - அம்புகள் பாய்ந்ைைனால் சிைறப்பபற்ற ைதலயினவாகி; புறந்தமல அதனில்
ைற்று அப்ோதக அரக்கன் சகால்ல - கபார்க்களத்தில் அந்ைப் பாைக அரக்கனாகிய
இந்திரசித்தினால் பகால்லப்பட்டு; இறந்தன கவிகள் எல்லாம் இமைபயார் ஏத்த
எழுந்தன - இறந்ைனவாகிய ரங்குகள் எல்லாம் இதமயவர்கள் வாழ்த்தியைனால்
உயிர் பபற்று எழுந்ைன (ஆகலின் என்க).
(58)
 இந்திரசித்தின் ைதலதய ஏத்தி, அங்கைன் முன் பசல்ல
இலக்குவன் பின் பசல்லுைல்

9174. ஆக்மகயின்நின்று வீழ்ந்த அரக்கன்தன் தமலமய அம் மக

தூக்கினன், உள்ளம் கூர்ந்த வாலி பெய் தூசி செல்ல,
பைக்கு உயர்ந்து அைரர் சவள்ளம் அள்ளிபய சதாடர்ந்து
வீசும்
பூக் கிளர் ேந்தர் நீழல், அனுைன்பைல் இளவல் போனான்.
ஆக்மகயின் நின்று வீழ்ந்த அரக்கன் தன் தமலமய -உடம்பில் நின்று அறுபட்டு
விழுந்ை இந்திரசித்தின் ைதலதய; உள்ளம் கூர்ந்த வாலி பெய் அம்மக தூக்கினன் தூசி
செல்ல - மனமகிழ்ச்சி மிக்க வாலியின் மகனான அங்கைன் அகங்தகயில் தூக்கிக்
பகாண்டு முன்னணியில் பசல்லா நிற்க; பைக்குயர்ந்து அைரர் சவள்ளம் - விண்ணில்
உயர்ந்து நின்று கைவர்களின் திரள்; அள்ளிபய சதாடர்ந்து வீசும் பூக்கிளர் ேந்தர் நீழல்
- அள்ளினவாய்த் பைாடர்ந்து பசாரிகின்ற மலர்களின் கிளர்ச்சி மிக்க பந்ைல்
நிழலில்; இளவல் அனுைன் பைல் போனான் - இலக்குவன் அனுமன் கைாள்
கமலனாய்ப் கபானான்

(59)

9175. வீங்கிய பதாளன், பதய்ந்து சைலிகின்ற ேழியன், மீதுற்று

ஓங்கிய முடியன், திங்கள் ஒளி சேறு முகத்தன், உள்ளால்
வாங்கிய துயரன், மீப் போய் வளர்கின்ற புகழன், வந்துற்று
ஓங்கிய உவமகயாளன், இந்திரன், உமரப்ேதானான்;
இந்திரன் வீங்கிய பதாளன், பதய்ந்து சைலிகின்ற ேழியன் - (அக்காட்சிதயக் கண்ட)
இந்திரன் பூரித்ை கைாள்கதளயுதடயவனாய், ைனக்கிருந்ை பழி கைய்ந்து பமலியப்
பபற்றவனாய்; மீதுற்று ஓங்கிய முடியன் திங்கள் ஒளிசேறும்
முகத்தான் - கமகல நிமிர்ந்ை முடிதய உதடயவனாய்ச் சந்திரதனப் கபால ஒளி
பபற்ற முகத்தை உதடயவனாய்; உள்ளால் வாங்கிய துயரன் மீப்போய் வளர்கின்ற
புகழன் - உள்ளத்திருந்ை துயரம் வாங்கப் பபற்றவனாய், கமகல பசன்று வளர்கின்ற
புகதழ உதடயவனாய்; வந்துற்று ஓங்கிய உவமகயாளன் உமரக்கலுற்றான் -
புதிைாக வந்து பபாருந்தி உயர்ந்துள்ள மகிழ்ச்சியுதடவனாய்ச் பசால்லத்
பைாடங்கினான்.

(60)

9176. ‘“எல்லி வான் ைதியின் உற்ற கமற என, என் பைல் வந்து
புல்லிய வடுவும் போகாது” என்று அகம் புலம்புகின்பறன்,
வில்லியர் ஒருவர் நல்க, துமடத்துறும் சவறுமை தீர்ந்பதன்;
செல்வமும் சேறுதற்கு உண்படா குமற? இனி, சிறுமை
யாபதா?
 “எல்லிவான் ைதியின் உற்றகமற என - ‘இரவில் விளங்கும் பவள்ளிய
சந்திரனிடத்துப் பபாருந்தியகளங்கம் கபால; என்பைல் வந்து புல்லிய வடுவும்
போகாது“ என்று அகம் புலம்புகின்பறன் - என்கமல் வந்து பபாருந்தியுள்ள பழியும்
நீங்காது கபாலும்” என்று மனம் புலம்புகின்ற யான்; வில்லியர் ஒருவர் நல்க
துமடத்துறும் சவறுமை தீர்ந்பதன் - (இப்கபாது) வில் வீரராகிய ஒருவர்
அருளியைால் அந்ை வடுதுதடக்கப்பபற்று இதுகாறும் இருந்ை என் பவறுதமத்
ைன்தனயும் தீர்ந்கைன்; செல்வமும் சேறுதற்கு உண்படாகுமற? இனி,
சிறுமையாபதா? - இனி என் அரசச்பசல்வத்தையும் பபறுைற்குக் குதறகயதும்
உண்கடா? இனிச் சிறுதமைான்யாதுளது?

(61)

9177. சதன்தமல ஆழி சதாட்படான் பெய் அருள் சிறுவன

செம்ைல்,
சவன்று அமலத்து என்மன ஆர்த்துப் போர்த் சதாழில்
கடந்த சவய்பயான், தன் தமல எடுப்ேக் கண்டு, தானவர்
தமலகள் ொய,
என் தமல எடுக்கலாபனன்; இனிக் குமட எடுப்சேன்’
என்றான்.

சதன்தமல ஆழி சதாட்படான் பெய் அருள் சிறுவன் செம்ைல் - அழகிய இடத்தை

உதடய கடதலத் கைாண்டின சகரபுத்திரரின் வழித்கைான்றலாகிய இராமபிரானின்
அருதளப் பபற்ற சிறுவனான பசம்தமக் குணம் வாய்ந்ை அங்கைன்; என்மன
சவன்று அமலத்து ஆர்த்து போர்த்சதாழில் கடந்த சவய்பயான் - என்தன பவன்று
வருத்திக்கட்டிப் கபார்த் பைாழிலில் பவற்றிபபற்ற பகாடியவனாகிய; தன்தமல
எடுப்ேக் கண்டு தானவர் தமலகள் ொய -இந்திரசித்தினது ைதலதய எடுப்பக் கண்டு,
அசுரர்கள் ைதலகள் அச்சத்ைால சாயுமாறு; என்தமல எடுக்கலாபனன் இனிக் குமட
எடுப்பேன் என்றான் - என்னுதடய ைதலதயத் தூக்கிப்பார்க்கலாகனன; இனி
என் பவண்பகாற்றக் குதடதயயும் எடுப்கபன்’ என்று கூறினான்.

(62)

9178. வரதன், போய் ைறுகாநின்ற ைனத்தினன், ‘ைாயத்பதாமனச்

ெரதம் போர் சவன்று மீளும், தருைபை தாங்க’ என்ோன்,
விரதம் பூண்டு, உயிரிபனாடும் தன்னுமட மீட்சி பநாக்கும்
ேரதம் போன்று இருந்தான், தம்பி வருகின்ற ேரிசு
ோர்த்தான்.

வரதன், போய் ைறுகா நின்ற ைனத்தினன் - வரந்ைரத்ைக்க பபருதமயனாகிய

இராமன் மிகவும் கலங்கிய மனத்தை உதடயவனாய்; தருைபை தாங்க
ைாயத்பதாமனச் ெரதம் போர் சவன்று மீளும் என்ோன் - ‘ைருமகம துதணநின்று
ைாங்க மாயத்ைவனாகிய இந்திரசித்ைதனப் கபாரில் பவன்று (இலக்குவன்)
நிச்சயமாகத் திரும்புவான்’ என்று எண்ணுகின்றவனாய்; விரதம் பூண்டு,
உயிரிபனாடும் தன்னுமட மீட்சி பநாக்கும் - விரைத்தை கமற்பகாண்டு
உயிதரத்ைாங்கியவனாய் ைனது மீட்சிதய எதிர் கநாக்கி இருக்கும்; ேரதன் போன்று,
தம்பிவருகின்ற ேரிசுோர்த்தான் இருந்தான் - பரைதனப் கபான்று,
ைம்பி இலக்குவன் மீண்டும் வருகின்ற ைன்தமதய எதிர்பார்த்துக் பகாண்டு
இருந்ைான்.

(63)

9179. வன் புலம் கடந்து மீளும் தம்பிபைல் மவத்த ைாமலத்

தன் புல நயனம் என்னும் தாைமர சொரியும் தாமர,
அன்புசகால்? அழு கணீர்சகால்? ஆனந்த வாரிபயசகால்?
என்புகள் உருகிச் பொரும் கருமணசகால்? யார், அது
ஓர்வார்?

வன்புலம் கடந்து மீளும் தம்பிபைல் மவத்த - வலிைாகிய பதகப்புலத்தில்

பசன்று பவன்று மீளுகின்ற ைம்பிகமல் தவத்ை; தன் நயனப்புலம் என்னும் தாைமர
ைாமல சொரியும் தாமர - ைன் கட்புலம் என்கின்ற ைாமதர மாதல மாதலயாகச்
பசாரிகின்ற கண்ணீர்த்ைாதர; அன்பு சகால்? அழுகணீர்சகால்? ஆனந்த வாரிபய
சகால்? - அன்பு காரணமானகைா? அல்லது (அவன் பிரிந்ை துன்பம் நிதனந்து வருந்தி)
அழுை கண்ணீகரா? அல்லது அவனது பவற்றி கண்டு மகிழ்ந்து உகுத்ை உவதகக்
கண்ணீகரா? அல்லது; என்புகள் உருகிக் பொரும் கருமண சகால்? யார், அது ஓர்வார்? -
என்புகளும் உருகும்படியாகச் கசார்கின்ற கருதணக் கண்ணீகரா? அதை
அறிபவர்யார்? யாருமிலர்!

ஒருவர்க்குக் கண்ணீர் பபருகுைற்குரிய காரணங்கள் அன்பும், அழுதகயும்,

கருதணயும் என நான்காகுமானால், இராமன் இலக்குவன் மீண்டதம கண்டு
பசாரிந்ை கண்ணீர் இந்நான்கனுள் எக்காரணம் பற்றியது என அறிவது
அரிைாகுபமன்பார், “யார் அது ஓர்வார்?” என்றார். ஒருகவதள இந்நான்குகம
காரணம் ஆைலும் கூடும்! “அன்பிற்கும் உண்கடா அதடக்கும்ைாழ் ஆர்வலர் புன்
கணீர் பூசல்ைரும்” (71) என்னும் வள்ளுவத்தின் படி அன்பினால் கண்ணீர்
கைான்றலாம்; பிரிவினால் கண்ணீர் வருபமன்பதை உலகியலிகலகய உணரலாம்!
உவதகயினால் கண்ணீர் ருபமன்பதை, “வானதரக் கூந்ைல் முதிகயாள் சிறுவன்
களிபறறிந்து பட்டனபனன்னுமுவதக, ஈன்ற ஞான்றினும் பபரிகை கண்ணீர்,
கநான் கதழ துயல்வரும் பவதிரத்து. வான்பபயத்தூங்கிய சிைரினும் பலகவ” (277)
என்னும் புறப்பாட்டால் உணரலாம். கருதணபயன்பது பைாடர்பு கருைாை மன
பநகிழ்ச்சி உயிர்கள் கமல் தவத்ை கநயம். இஃது என்புருகக் கசியும் கசிவு.
இராமனின் கண்ணீர் இதில் எவ்வதகப் பட்டது? என்று வினவிய கவிஞர்,
யாரறிவார் என முடித்துள்ளார்.

(64) இராமன் திருவடிகளில் இந்திரசித்தின் ைதலதய

தவக்க, அவன் களிப்புக் பகாள்ளுைல்
9180. விழுந்து அழி கண்ணின் நீரும், உவமகயும், களிப்பும், வீங்க,
எழுந்து எதிர் வந்த வீரன் இமண அடி முன்னர் இட்டான்-
சகாழுந்து எழும் செக்கர்க் கற்மற சவயில் விட, எயிற்றின்
கூட்டம்
அழுந்துற, ைடித்த பேழ் வாய்த் தமல அடியமற ஒன்று ஆக,

விழுந்து அழி கண்ணின் நீரும் உவமகயும் களிப்பும் வீங்க - கண்களிலிருந்து

விழுந்து அழிகின்ற கண்ணீரும், மகிழ்ச்சியும், களிப்பும் பபருக; எழுந்து எதிர் வந்த
வீரன் இமணயடி முன்னர் - எழுந்து எதிர் வந்ை இராமனுதடய இரு
திருவடிகட்கு முன்னர்; சகாழுந்து எழும் செக்கர்க்கற்மற சவயில் விட -
ஒளிக்பகாழுந்து எழுகின்ற பசவ்வானம் கபான்ற பசம்பட்தட மயிர்க்கற்தற
பவயில் வீசாநிற்க; எயிற்றின் கூட்டம் அழுந்துறைடிந்த பேழ்வாய்த் தமல - பற்களின்
கூட்டம் அழுந்துமாறு மடித்துள்ள பிளந்ை வாதயயுதடய இந்திரச்சித்தின்
ைதலதய; அடியுமற ஒன்று ஆக இட்டான் - ஓர் அடியுதறப் பபாருளாக தவத்ைான்.

(65)

9181. தமலயிமன பநாக்கும்; தம்பி சகாற்றமவ தழீஇய

சோன் பதாள்
ைமலயிமன பநாக்கும்; நின்ற ைாருதி வலிமய பநாக்கும்;
சிமலயிமன பநாக்கும்; பதவர் செய்மகமய பநாக்கும்; செய்த
சகாமலயிமன பநாக்கும்; ஒன்றும் உமரத்திலன்,
களிப்பு சகாண்டான்.
களிப்புக் சகாண்டான் ஒன்றும் உமரத்திலன் - (ைன் அடியுதறதயக் கண்டு)
களிப்புக்பகாண்டவனாகிய இராமன் ஒன்றும் கபசாைவனாய்; தமலயிமன பநாக்கும்
- ைன் முன் தவக்கப்பட்டுள்ள இந்திரசித்ைன் ைதலயிதன கநாக்குவான்; தம்பி
சகாற்றமவ தழீஇய சோன்பதாள் ைமலயிமன பநாக்கும் - பின்பு (அத்ைதலய
வீழ்த்திய) ைம்பியின் பவற்றத்திருைழுவிய அழகிய கைாளாகிய
மதலயிதன கநாக்குவான்; நின்ற ைாருதி வலிமய பநாக்கும் - பின்பு அவனுக்கு
ஊர்தியாக இருந்ை அனுமனது வலிதமதய கநாக்குவான்; சிதலயிதன கநாக்கும்;
பதவர் செய்மகமய பநாக்கும் - பின்பு (இலக்குவன் தகயிலுள்ள) வில்லின்
சிறப்பிதன கநாக்குவான் (இந்திரசித்ைன் வீழ்ச்சிகண்டு தூசு வீசி ஆரவாரிக்கும்)
கைவர்களுதடய பசயல்கதள கநாக்குவான்; செய்த சகாமலயிமன பநாக்கும் -
(அங்ஙனம் கைவர்களும் மகிழுமாறு) இலக்குவன் பசய்ை பகாதலயின் சிறப்தப
கநாக்குவான்.

உவதக மிகுந்ைைால் கபச்சுத் கைான்றாது என்பார். “களிப்புக் பகாண்டான்

ஒன்றும் உதரத்திலன்” என்றார். பவற்றி பபற்ற கைாள் ஆைலின், ‘பகாற்றதவ
ைழீஇய பபாற்கறாள்’ எனச் சிறப்பிக்கப்பட்டது.
(66)
9182 காள பைகத்மதச் செக்கர் கலந்சதன, கரிய குன்றில்
நாள் சவயில் ேரந்தது என்ன, நம்பிதன் தம்பி ைார்பில்
பதாளின்பைல் உதிரச் செங் பகழ்ச் சுவடு தன் உருவில்
பதான்ற,
தாளின்பைல் வணங்கினாமனத் தழுவினன், தனித்து ஒன்று
இல்லான்.

தனித்து ஒன்றில்லான் நம்பி - (இலக்குவதன யன்றித் ைனக்பகனத்) ைனித்து

ஒன்றும் இல்லாைவனாகிய இராமன்; தன் தம்பி ைார்பில் பதாளின் பைல் உதிரச்
செங்பகழ்ச் சுவடு தன் உருவில் -ைன் ைம்பி இலக்குவன் மார்பிலும் கைாளின்
கமலும் இருந்ை குருதியின் பசந்நிறமுதடய சுவடுகள் ைன் உருவத்தில்;
காளபைகத்மதச் செக்கர் கலந்சதன - கரிய கமகத்தைச் பசவ்வானம்
கலந்ைாற்கபாலவும்; கரியகுன்றில் நாள்சவயில் ேரந்து என்ன பதான்ற - கரிய
குன்றத்தில் காதல பவயில் பரவியது கபாலவும் கைான்றுமாறு; தாளின்
பைல் வணங்கினாமனத் தழுவினான் - ைன் திருவிடி கமல் வணங்கிய அத்ைம்பிதயத்
ைழுவிக் பகாண்டான்.
இன்ப துன்பங்களில் இலக்குவதனயன்றித் ைனக்பகன ஒன்றும் இல்லாைவன்
இராமன் என்பைதன “ைனித்து ஒன்றில்லான் நம்பி” எனக் குறித்ைார்.
இலக்குவன் மார்பிலும் கைாள்களிலுமுள்ள இரத்ைச்சுவடுகள் ைன்மார்பிலும்
கைாள்களிலும் கைான்றத் ைழுவிக்பகாண்டான் என்றார்.
(67)

அறுசீர்ச் ெந்த விருத்தம்

9183. ‘கம்ே ைதத்துக் களி யாமனக் காவல் ெனகன் சேற்சறடுத்த

சகாம்பும் என்ோல் இனிவந்து குறுகினாள் என்று அகம்
குளிர்ந்பதன்;
வம்பு செறிந்த ைலர்க் பகாயில் ைமறபயான் ேமடத்த ைா
நிலத்திீ்ல்,
“தம்பி உமடயான் ேமக அஞ்ொன்” என்னும் ைாற்றம்
தந்தமனயால்.*

கம்ேைதத்துக் களியாமனக் காவல்ெனகன் சேற்சறடுத்த - (இலக்குவ! நீ

இந்திரசித்ைதன பவன்றைனால்) அதசந்ைாடும் இயல்புதய மைக்களிப்பு மிக்க
யாதன கபான்று ைன் இனத்தைக் காக்கும் காவற்சிறப்பிதன உதடய சனகன் பபற்ற;
சகாம்பும் என்ோல் இனி வந்து குறுகினள் என்று அகம் குளிர்ந்பதன் - பூங்பகாம்பு
கபான்றவளாகிய சீதையும் இனி என்னிடம் வந்து பநருங்கிவிட்டாள் என்று
மனங்குளிர்ந்கைன்; வம்பு செறிந்த ைலர்க்பகாயில் ைமறபயான் ேமடத்த ைாநிலத்தில்
- மணம் நிதறந்ை ைாமதர மலதரக் ககாயிலாகக் பகாண்ட பிரமன் பதடத்ை
இப்பபரிய உலகத்தில்; “தம்பி உமடயன் ேமக அஞ்ொன் என்னும் ைாற்றம்
தந்தமனயால் - “ைம்பிதய உதடயவன் பதகக்கு அஞ்சமாட்டான்” என்னும்
பசால்தல எனக்குத் ைந்ைதன” (என்று பாராட்டினான்).
கம்பம் - அதசவு. யாதன ைன் இனத்தைக் காப்பதில் ைதல சிறந்ைைாைலின்
அது கபான்ற காவற் சிறப்பிதன உதடயவன் சனகன் என்றவாறு. “சீதை என்பால்
குறுகினள் என்று அகம் குளிர்ந்கைன்.” “ைம்பி உதடயான் பதகயஞ்சான்” என்னும்
மாற்றம் ைந்ைதன” என்பறல்லாம் இராமன் பாராட்டுவைன் காரணம் இந்திரசித்ைன்
கமல் கிதடத்ை பவற்றிகயயாம். இனி இராவண வைம் எளிதம என்பது குறிப்பு.
துள்ளும் ஓதசயில் இந்ை அறுசீர்ச் சந்ை விருத்ைம் ஒன்றிதன இதடகய கம்பர்
அதமத்து இராமபிரானின் உள்ளத்கை துள்ளும் களிப்பிதனப் படம் பிடித்துக்
காட்டினார் என்பது மகாவித்துவான். மயிலம். கவ. சிவசுப்பிரமணியன் அவர்கள்
கருத்து.

(68) அறுசீர் ஆசிரியவிருத்தம்

9184. தூக்கிய தூணி வாங்கி, பதாசளாடு ைார்மேச் சுற்றி

வீக்கிய கவெ ோெம் ஒழித்து, அது விமரவின் நீக்கி,
தாக்கிய ேகழிக் கூர் வாய் தடிந்த புண் தழும்பும் இன்றிப்
போக்கினன்-தழுவிப் ேல்கால், சோன் தடந் பதாளின் ஒற்றி.

தூக்கிய தூணி வாங்கி - இலக்குவன் கைாளில் பைாங்கவிட்டிருந்ை

அம்பறாத்தூணிதயக் கழற்றி விட்டு; பதாசளாடு ைார்மேச் சுற்றி வீக்கிய
கவெோெம் ஒழித்து - கைாகளாடு கசர்த்து மார்தபச் சுற்றிக் கட்டியிருந்ை கவசத்தின்
கயிற்தற அவிழ்த்து; அது விமரவின் நீக்கி - அக்கவசத்தை விதரவாக நீக்கிவிட்டு;
தாக்கிய ேகழிக் கூர்வாய்த் தடித்தபுண் தழும்பும் இன்றி , - (பதகவன்) ைாக்கிய
அம்பின் கூரிய வாய் பவட்டிய புண்ணின் சுவடும் இல்லாைபடி; ேல்கால் தழுவிப்
சோன் தடந் பதாளின் ஒற்றிப் போக்கினன் - பலமுதற ைழுவியும் அழகிய பபரிய
கைாளினால் ஒற்றியும் கபாக்கினான்.
(69)

வீடணதன இராமன் புகழ்ந்து கபசி இனிது இருத்ைல்

9185. ‘ஆடவர் திலக! நின்னால் அன்று; இகல் அனுைன் என்னும்

பெடனால் அன்று; பவறு ஓர் சதய்வத்தின் சிறப்பும் அன்று;
வீடணன் தந்த சவன்றி, ஈது’ என விளம்பி சைய்ம்மை,
ஏடு அவிழ் அலங்கல் ைார்ேன் இருந்தனன், இனிதின்,
இப்ோல்.

ஏடு அவிீ்ழ் அலங்கல் ைார்ேன் - இைழ்கள் விரியப் பபற்ற மலர் மாதல அணிந்ை
மார்பிதன உதடய இராமன்; ’ஆடவர் திலக! நின்னால் அன்று! இகல் அனுைன்
என்னும் பெடனால் அன்று - (இலக்குவதன கநாக்கி) ‘ஆடவர்களிற் சிறந்ைவகன!
(இவ்பவற்றி) நின்னால் உண்டானது அன்று! அனுமன் என்கின்ற வல்லதமமிகக்
உயர்ந்ை பண்பினனாலும் அன்று; பவறு ஓர் சதய்வத்தின் சிறப்பும் அன்று -
கவகறார் பைய்வத்தின் சிறப்பினாலும் அன்று; வீடணன் தந்த சவன்றி ஈது என
சைய்ம்மை விளம்பி இப்ோல் இனிதின் இருந்தனன் - ‘வீடணன் ைந்ை பவன்றி’ என
பமய்யான காரணத்தைக் கூறிப் பாராட்டிவிட்டு இங்கு இனிைாக இருந்ைான்.

நாகபாசப் படலத் திறுதியில் “பகடுத்ைதன வீடணா“ என்று (கம்ப.8227)

அவலாதி சயத்தில் இராமன் உதரத்ை வார்த்தை வீடணன் மனத்தைப்
புண்படுத்தியிருக்குமாயின் இங்கு “வீடணன் ைந்ை பவன்றி“ எனப் பாராட்டியது
அைதனச் சமன் பசய்ைைாகும் என்பது மகா வித்துவான். கவ.சிவசுப்பிரமணியன்
அவர்கள் கருத்து.

(70) மிமகப் ோடல்கள்

16. ைாயா ெனகப் ேடலம்

793. இம் சைாழி அரக்கன் கூற, ஏந்திமழ இரு காதூடும்

சவம்மை பெர் அழலின் வந்த பவ ............................
...........ல் வஞ்சி சநஞ்ெம் தீய்ந்தவள் ஆனாள்; மீட்டும்
விம்முறும் உளத்திபனாடும் சவகுண்டு, இமவ
விளம்ேலுற்றான்:

(54-1)

794. ைங்மகமய, குலத்துளாமள, தவத்திமய முனிந்து, வாளால்

ெங்மக ஒன்று இன்றிக் சகான்றான், குலத்துக்பக தக்கான்
என்று
கங்மக அம் சென்னியாலும் கண்ணனும் கைலத்பதானும்
செங்மககள் சகாட்டி உன்மனச் சிரிப்ேரால், சிறுமை என்னா.

(72-1)

795. அம் தாைமரயின் அணங்கு அதுபவ ஆகி உற,

சநாந்து, ஆங்கு அரக்கன் மிக பநானா உளத்தினன் ஆய்,
சிந்தாகுலமும் சில நாணும் தன் கருத்தின்
உந்தா, உளம் சகாதித்து, ஆங்கு ஒரு வாெகம் உமரத்தான்.

(89-1)
17. அதிகாயன் வமதப் ேடலம்

796. முதிர் போர் உறு சைாய்ம்ேன், முமனத்தமலயில்

ெதிர் ஏறிய தாமன தமழத்திட, அங்கு
எதிர் பதரிமட ஏறினன்; ைற்று ஒரு சவங்
கதிபரான் இகல் கண்டிட ஏகினனால்.
(20-1) 797. பதர் சவள்ளம் அளப்பு இல; திண்
புரவித்
தார் சவள்ளம் அளப்பு இல; தந்திஇனக்
கார் சவள்ளம் அளப்பு இல; கண்டகராம்
பேர் சவள்ளம் அளப்பு இல சேற்றதுவால்.

(20-2)

798. ைல் ஏறிய திண் புய ைள்ளர் கரத்து

எல் ஏறிய வாள், எழு, வல் முெலம்,
வில்பலாடு அயில், சவங் கமத, பவல் முதலாம்
ேல் ஆயுத ேத்தி ேரித்து உமடயார்.

(25-1)

799. என, வந்த நிொெரன், இவ் உமரமயத்

தனு வல்லவபனாடு எதிர் ொற்றுதலும்,
ெனகன் ைகள்தன் ஒரு நாயகன் ஆம்
அனகன் அது பகட்டு, இது அமறந்திடுவான்.

(50-1)

800. என்பற உலகு ஏழிசனாடு ஏழிமனயும்

தன் தாைமரபோல் இரு தாள் அளவா -
நின்றான் உமர செய்ய, நிொெரனும்
பின்றா உமர ஒன்று பிதற்றினனால்.

(52-1)

801. சவங் சகாமல ைத கரி சவள்ளம் ஆயிரம்

துங்க நீள் வமரப் புயத்து அரக்கர் தூண்டினார்;
சவங் கமண இலக்குவன் சவகுண்டு, உகாந்தத்தில்
சோங்கிய ைாரியின் சோழிதல் பையினான்.

(103-1)

802. முடிவுறும் உகம் சோழி ைாரி மும்மையின்

விடு கமண ைமழ சநடுந் தாமர, சவம் ைதக்
கட களிறு அடங்கலும் கழிய, கால், கரம்,
குடல், தமல, குமறத்தமை கூறல் ஆவபதா?

(103-2)

803. அறுந்தன, தமல, கழுத்து; அறுந்த, தாள், கரம்

அறுந்தன, செவி, முகம்; அறுந்த, வால், ைருப்பு;
அறுந்தன, குடல், உடல்; அறுந்த, வாய், விழி;
அறுந்தன, கட களிறு ஆய நாைபை.

(103-3)

804. அறுத்தன, சில கமண; அறுத்த கூறுகள்

செறுத்தன, சில கமண; சின்னபின்னைாய் ஒறுத்தன,
சில கமண; உம்ேர் ஊர் புகத்
சதறித்தன, சில கமண; செப்ேல் ஆவபதா?

(103-4)

805. ைத கரி சவள்ளம் ஆயிரமும் ைாண்டுற,

முதிர் சினத்து இலக்குவன், கடிமக மூன்றினில்,
சகாதி சகாள் சவஞ் ெர ைமழ சகாழிப்ேக் கண்டு, தாள்
அதிர்வுறு சோலன் கழல் அரக்கர் அண்மினார்.

(103-5)

806. அடுத்தனர் ஆமன, பதர், புரவி, ஆழிமய;

சதாடுத்தனர் அணி ேடச் சூழ்ந்து, வள்ளல்பைல்
விடுத்தனர் ேமடக் கலம்; சவகுண்டு வீரனும்
தடுத்தனன், ஒரு தனித் தனுவின் வன்மையால்.

(103-6)

807. சேருங் கமட யுக ைமழ பிறழ, தன் ஒரு

கரம் ேடு சிமலயினின் கான்ற ைாரியின்,
ெரம் ேடச் ெரம் ேட, தாக்கு இராக்கதக்
கருங் கடல் வறந்தது கழறல் ஆகுபைா?

(103-7)

808. இலக்குவக் கடவுள்தன் ஏவின் ைாரியால்,

விலக்க அருங் கரி, ேரி, இரதம், வீரர் என்று
உலப்ே அரும் சவள்ளைாம் பெமன ஒன்று அற
நிலப் ேடச் ொய்ந்தமை நிகழ்ந்த போதிபல.

(119-1)

809. காந்திய அரக்கனும் கமணயின் ைாரிகள்

ோய்ந்திட, ேருஞ் சிமல விமெயின் ேற்றினான்;
ைாய்ந்தது குரங்கு; அது கண்டு, ைா ைமற
பவந்தனுக்கு இளவலும் சவகுளி வீங்கபவ.

(121-1)

810. கார்முக விமெ உறும் கமணயின் ைாரியால்

ோர சவஞ் சிமல அறுத்து, அவன்தன் ோய் ேரித்
பதரிமனப் ோகபனாடு அழியச் சிந்தி, ைற்று
ஓர் கமண அவன் சிரம் உருளத் தூண்டினான்.
(121-2) 811. ‘தாருகன் எனும் ேமடத் தமலவன் தன்
வயப்
போர் அழிந்தவன் உயிர் சோன்றினான்’ என,
கார் நிற அரக்கர்கள் கனலின் சோங்கிபய,
வீரமன வமளத்தனர், சவகுளி மிக்குளார்.

(122-1)
812. ைமழ உற்றன முகில் ஒப்ேன செவி மும் ைத வழிபய
விழ உற்றன, சவறி சவங் கமண நிமிரப் சோறி சிதற,
முமழ உற்றன முகில் சிந்தின முன்பு ஏறில முடிய,
உமழ உற்றன உலவும்ேடி உலவுற்றன-கரிகள்.

(140-1)

813. துள்ளிக் களி வய வானரர் ஆர்த்தார்; அமவ பதான்றக்

கள்ளக் கடு நிருதக் குலம் கண்டப்ேடக் கண்பட,
உள்ளக் கடு பவகத்சதாடு பதவாந்தகன், உளத்பத
சகாள்மளப் ேமட அமனயஃது ஒரு சகாடுஞ் சூலம் மகக்
சகாண்டான்.

(169-1)

814. ஆங்கு அது நிகழக் கண்ட அடல் அதிகாயன் சீறி,

தாங்கு ேல் அண்ட பகாடிதான் பிளந்து உமடய, தன் மக
வாங்கினன் சிமல; நாண் ஓமெ ேமடத்தபின், வாளி ைாரி
ோங்குறு கவியின் பெமனக் கடல்மிமெப் ேரப்பி ஆர்த்தான்.

(186-1)

815. ஆர்த்து அரும் ேகழி ைாரி ஆயிர பகாடி பைலும்

தூர்த்து, அடல் கவியின் பெமன துகள் ேடத் துணிந்து
சிந்தப்
பேர்த்தனன் சிமல நாண் ஓமத; பிமற முகப் ேகழி
பின்னும்
பகாத்தனன், அனந்த பகாடி பகாடியின்-சகாதித்து
சவய்பயான்.

(186-2) 816. உருத்து, அதிகாயன்,

பைன்பைல் ஒண் சுடர்ப் ேகழி ைாரி
நிமரத்தலின், இமடவிடாது சநடுங் கவிச் பெமன சவள்ளம்
தமரத் தலம்அதனில் ேட்டுத் தமல உடல் சிதற, பொரி
இமரத்து எழு கடலின் சோங்க, இமையவர் அலக்கணுற்றார்.
 (186-3)

817. கரடியின் பெமனபயாடு கவிக் குலத் தாமன எல்லாம்

தமரப் ேட, ெரத்தின் ைாரித் தெமுகன் சிறுவன்-சீறா,
கமர அறு கவியின் பெமனத் தமலவர்கள் கனலின் சோங்கி,
வமரசயாடு ைரமும் கல்லும் வாங்கினர், விமரவின் வந்தார்.

(186-4)

818. வானரத் தமலவர் சோங்கி வருதலும், அரக்கன் மைந்தன்,

போன திக்கு அறிவுறாைல், சோழிந்திடும் ேகழிதன்னால்
ஆனவர் உடலம் முற்றும் அழித்தனன்; குருதி சோங்க,
தான் அறிவு அழிந்து, யாரும் தனித் தனி தலத்தின
வீழ்ந்தார்.

(186-5)

819. திமெ முகம் கிழிய, பதவர் சிரம் சோதிர் எறிய, திண் பதாள்
தெமுகன் சிறுவன், பின்னும், தடஞ் சிமல குமழய வாங்கி,
விமெ சகாள் நாண் எறிந்து, பைன்பைல் சவங் கவித் தாமன
சவள்ளம்
ேமெ அறப் புலர்ந்து போகப் சோழிந்தனன், ேகழி ைாரி.

(186-6) 820. ‘வீரருக்கு ஒருவரான விறல், அதிகாயன்

சவம் போர்
ஆர்இனித் தடுக்க வல்லார்?’ எனப் ேமதத்து, அைரர்
எல்லாம்,
பொர்வுறத் துளங்கி, நில்லாது ஓடினர்; சுடரும் மவ பவல்
போர் வலி அரக்கன் பெமன புகுந்தது, கடலின் சோங்கி.

(186-7)

821. அங்கதன் பதாளில் நின்ற அண்ணல், ஆங்கு அதமனக்

கண்பட,
செங் மகயில் பிடித்த வீரச் சிமலமய நாண் எறிந்து, தீரா,
சவங் சகாமல அரக்கன் விட்ட கமண எலாம் விளிய வீசி,
துங்க பவல் நிருதர் பெமன துணி ேடச் சொரிந்தான், வாளி.

(186-8)

822. உமர சேறு புவனம் மூன்றும் ஒழிந்திடும் காலத்து, ஏழு

கரு முகில் சோழிவசதன்னக் கமண ைமழ சொரிந்து, காலாள்
இரதசைாடு இேங்கள் வாசி யாமவயும் களத்தின் வீழ்த்தி,
சோரு திறல் அரக்கபனாடும் புகுந்து, அைர் கடிதின்
ஏன்றான்.

(186-9)

823. புரம் எரித்துமடய புத்பதள் முதலிய புலவர் உள்ளம்

திரிதர, அரக்கன் சீறி, திண் சிமல குமழய வாங்கி,
எரி முகப் ேகழி ைாரி இமடவிடாது அனந்த பகாடி
சொரிதர, அனுைன் ஆதி வீரர்கள் பொர்ந்து வீழ்ந்தார்.

(195-1)

824. வில்லினுக்கு ஒருவன் ஆகி, உலகு ஒரு மூன்றும் சவன்ற

வல் அதிகாயன் என்னும் வாள் எயிற்று அரக்கன் ஒயான்,
கல் இடும் ைாரி என்னக் கமண ைமழ சோழியக் கண்ட
வில்லியும், விடாது, சவய்ய கமண ைமழ விலக்கி
நின்றான்.

(203-1)

825. விறல் அதிகாயன் வீழ, சவந் திறல் அரக்கன் மைந்தர்

குறுகினர், மும்மையான ஆயிர பகாடி உள்ளார்;
எறி கடற் பெமனபயாடும் எங்கணும் இரிய ஆர்த்து,
செறிய எண் திமெயும் வந்து சூழ்ந்தனர், சதழிக்கும்
சொல்லார்.

(207-1)

826. வருதலும் அரக்கன், ைற்று(அவ்) வானரச் பெமன பின்னும்

சோரு சினம் திருகி முற்றா, சோங்கு அழல் என்னப்
 சோங்கி,
ைரசைாடு ைமலகள் ஏந்தி, ைாதிரம் ைமறய, வல்பல
உரும் எனச் சொரிய வீசி உடற்றினர், ஒழிவு இலாதார்.

(209-1)

827. ைற்றும் திறல் வானர வீரர்கள் யாரும்,

சகாற்றம் சகாள் இராவணன் மைந்தர் குமலந்பத
முற்றும்ேடி பைாதினர்; பைாத முடிந்பத
அற்று, அங்கு அவர் யாவரும் ஆவி அழிந்தார்.

(250-1)

828. அளப்பு இல் மைந்தர் எல்லாம், ஆமன, பதர், ேரி, ஆள்

என்னும்
வழக்குறும் பெமன சவள்ளம் அளப்பு இல ைடிய, தாமும்
களத்திமடக் கவிழ்ந்தார் என்ற சைாழியிமனக் காதில் பகளா.
துளக்கம்இல் அரக்கன், பைருத் துளங்கியது என்ன,
பொர்ந்தான்.

(261-1) 18. நாகோெப் ேடலம்

829. எரி முகப் ேகழி ைாரி சதாடுத்து, இகல் அரக்கன் எய்தான்;

எரி முகப் ேகழி ைாரி சதாடுத்து, அமவ இறுத்தான், எந்மத,
உரும்இனப் ேகழி ைாரி உருத்து விட்டு, அரக்கன்
ஆர்த்தான்;
உரும்இனப் ேகழி ைாரி உருத்து விட்டு, இளவல் சகான்றான்.

(106-1)

830. சநருக்கி ைற்று அனந்த பகாடி சநடுங்

கமண அரக்கன் பகாத்தான்;
சநருக்கி ைற்று அனந்த பகாடி சநடுங்
கமண நிைலன் ைாய்த்தான்;
முருக்கின் உற்று அனந்த பகாடி முமகக்
கமண அரக்கன் சைாய்த்தான்;
முருக்கின் உற்று அனந்த பகாடி முமகக்
 கமண முடித்தான், சைாய்ம்ேன்.

(106-2)

831. சிந்து வாளி செறிதலும், பெவகன்

ஐந்து நூறு கடுங் கமணயால்; அவன்
உந்து பதமர ஒறுத்தனன்; சவய்யவன்
வந்து பதர் ஒன்றின் வல்மலயில் ஏறினான்.

(128-1)

832. அழித்தனன் தடத் பதர் என்று அழன்று, தீ

விழித்தனன்; கடு சநஞ்ெம் சவகுண்டு எழத்
சதழித்தனன்; சிமலயால் திறல் வாளிகள்
சகாழித்தனன்; இமைபயார் சைய் குலுங்கினார்.

(148-1)

833. அங்கதன் தடந் பதாளினும் ைார்பினும்

புங்க வாளி புகப் புக, பதர் எதிர்,
சிங்கஏறு அமனயான் திரள் பதாள்வமர
ைங்க, பவசறார் ைராைரம் வீசினான்.

(148-2) 834. ைல் திண் பதாளின் அடித்த

ைராைரம்
இற்று நூறு திறத்தது, இமைப்பிபலார்
சோன் திண் பதர்மிமெத் தாவினன் சோங்சகலி
முற்று நாளில் முயற்சி முரஞ்ெபவ.

(148-3)

835. கண்ட வாலிதன் காதலனும், கனல்

விண்டதாம் என சவஞ் சினம் உற்றவன்
ைண்டு பதர்மிமெயில், குதியா வலி
சகாண்டு, வான் இடிஏறு எனக் குத்தினான்.
 (148-4)

836. குத்தி, ைற்று அவன் சகாய் உமள ைாப் ேரி

ேத்தி ேத்தியின் வீழ, ேரிந்து எதிர்
தத்தி, வல் வில் தடக் மகயினால், ெரம்
வித்துராமுனம் வீழ்த்தினன், பதர்அபரா.

(148-5)

837. ைாறு ஓர் பதரின் ைடங்கல் என, கனன்று

ஏறினான், ெரம் எண்-இரண்டு ஏவினான்;
ஊறு பொரி சொரிய, உயக்கம் உற்று,
ஆறினான் கடிது, அங்கதன் ஆண்மையான்.
(148-6)

838. பகால் சகாள் ஆளும் ேரியும் குழம்ேதாய்,

காலின் நூறி, கரங்களின் ைற்று அவன்
தாலு மூலத்து அடிப்ே, தனு வலான்,
ைால் உழந்தவர் போல ையங்கினான்.

(148-7)

839. ேல்ஆயிரத்தின் முடியாத டக்கம் அமவ வீெ வந்த ேடர்

கால்
செல்லா நிலத்தின் அருபளாடு செல்ல, உடல் நின்ற வாளி
சிதறுற்று,
எல்லாம் அவித்தும் உணர்பவாடும் எண்ணி, அறபன
விமளக்கும் உரபவான்,
வல்லான் ஒருத்தன், இமடபய ேடுத்த வடுஆன, பைனி
வடுவும்.

(264-1)

840. ேறமவ நாயகன்தான் ஏக, ேடர் உறு துயரம் நீங்கி,

கறமவயும் கன்றும் போலக் களிக்கின்ற ைனத்தர் ஆகி, இமறவனும்
இமளய பகாவும் யாவரும் எழுந்து நின்றார்;
ைமற ஒரு நான்கும், ைண்ணும், வானமும், ைகிழ்ந்த ைாபதா,
 (270-1)

841. இரு நிலம் கிழிய, ோயும் எறி கடல் இமரப்புத் தீர,

ேரவும் எண் திமெமயத் தாங்கும் ேகட்டினம் இரியல் போக,
கரு வயிறு உமடந்து சிந்தி அரக்கியர் கலங்கி வீழ,
அரு வமர அண்ட பகாளம் பிளக்க, நின்று, அனுைன்
ஆர்த்தான்.

(273-1)
19. ேமடத் தமலவர் வமதப் ேடலம்

842. ‘அளப்ே அரும் சவள்ளச் பெமன நைர் திறத்து அழிந்தது

அல்லால்,
களப்ேடக் கிடந்தது இல்மல, கவிப் ேமட ஒன்றபதனும்;
இமளப்புறும் ெைரம் மூண்ட இற்மற நாள்வமரயும், என்பன
விமளப்ே அரும் இகல் நீர் செய்து சவன்றது, விறலின்
மிக்கீர்!

(1-1)

843. ‘இகல் ேமடத் தமலவர் ஆய எண்ேது சவள்ளத்து எண் இல்

சதாமகப்ேட நின்பறார் யாரும் சுடர்ப் ேமட கரத்தின் ஏந்தி,
மிமகப்ேடும் தாமன சவள்ளம் ஈர்-ஐந்பதாடு ஏகி, சவம்
போர்ப்
ேமகப் சேருங் கவியின் பெமன ேடுத்து, இவண் வருதிர்’
என்றான்.

(1-2)

844. ‘ைன்னவர் ைன்னவ! ைற்று இது பகண்பைா!

துன்னும் அரக்கரின் வீரர் சதாமகப்ேட்டு
உன்னிய நாற்ேது சவள்ளமும் உற்று, ஆங்கு
அந் நரன் அம்பினில் ஆவி அழிந்தார்.

(16-1) 845. ைத்த ைதக் கரிபயாடு ைணித்

பதர்
தத்துறு வாசி, தணப்பு இல காலாள்,
அத்தமன சவள்ளம் அளப்பு இல எல்லாம்,
வித்தக ைானிடன் வாளியின், வீந்த.

(16-2)

846. இப் ேமடபயாடும் எழுந்து இரவின்வாய்

சவப்பு உறு வன் கவி வீரர்கள் ஓமத
எப் புறமும் செவிடு உற்றமத எண்ணி,
துப்புறு சிந்மதயர் (வீரர்) சதாடர்ந்தார்.

(20-1)

847. பதர் நிமர சென்றது; திண் கரி சவள்ளக்

கார் நிமர சென்றது; கால் வய வாசித்
தார் நிமர சென்றது; தாழ்வு அறு காலாள்
பேர் நிமர சென்றது; பேசுவர் யாபர?
(22-1)

848. ‘ஐய! பகள்; சிவன் மக வாள் சகாண்டு, அளப்ே அரும்

புவனம் காக்கும்
சவய்யவன் சவள்ளச் பெமனத் தமலவன் விழுைம் சேற்பறார்,
மக உறும் பெமனபயாடும், கடுகினர் கணக்கிலாபதார்,
சைாய்ேமடத் தமலவர்’ என்று, ஆங்கு அவர் சேயர்
சைாழியலுற்றான்.

(29-1)

849. ‘இன்னவர் ஆதியர் அளப்பிபலார்; இவர்

உன்ன அருந் சதாமக சதரிந்து உமரக்கின், ஊழி நாள்
பின்னரும் செல்லும்’ என்று ஒழியப் பேசினான்;
அன்ன போர் அரக்கரும் களத்மத அண்மினார்.

(35-1)

850. சகாடுைரத்திமட இராகவன் பகாத்த சவம் ேகழி

அடல் அரக்கர் என்று உமரத்திடும் கானகம் அடங்கக்
கடிமக உற்றதில் கமளந்தது கண்டு, விண்ணவர்கள்,
‘விடியலுற்றது நம் சேருந் துயர்’ என வியந்தார்.

(58-1) 851. சவற்றி சவம் ேமடத் தமலவர் என்று

உமரத்திடும்
சவள்ளத்து
உற்ற போர் வலி அரக்கர்கள், ஒரு தனி முதல்வன்
சகாற்ற சவஞ் ெரம் அறுத்திட, அளப்பு, இலர் குமறந்தார்;
ைற்றும் நின்றவர் ஒரு திமெ தனித் தனி ைமலந்தார்.

(67-1)

852. பதர் போய் அழிவுற்றது எனத் சதளியா,

போர் ைாலி சோருந்து தமரப்ேட, முன்
ஓர் ைா ைரம் நீலன் உரத்சதாடு சகாண்டு
ஏர் ைார்பிமட போக எறிந்தனனால்.

(81-1)

853. அப் போது அழல் பவள்வி அடல் ேமகஞன்

சவப்பு ஏறிய சவங் கனல் போல சவகுண்டு,
‘இப் போர் தருக!’ என்ற இலக்குவன் பைல்
துப்பு ஆர் கமண ைாரி சொரிந்தனனால்.

(85-1)

854. சொரி சவங் கமண ைாரி சதாமலத்து, இரதம்

ேரி உந்திய ோகு ேடுத்து, அவன் சவம்
சோரு திண் திறல் போக, இலக்குவன் அங்கு
எரி சவங் கமண ைாரி இமறத்தனனால்.

(85-2)

855. முடிவுற்றனன். ைாருதி பைாதுதலால்,

சகாடு வச்சிர, எயிற்றன் எனும் சகாடிபயான்;
விடம் ஒத்த பிொென் விறற் ேனெ-
சனாடும் உற்று, இருபவாரும் உடன்றனரால்.

(92-1)

856. சோர நின்ற ேமணப் புயவன் ேனென்

நிருதன் களமீது சநருக்கி, அதில்
ேரி சவள்ளம் அளப்பு இல ேட்டு அழியத்
தரு அங்மக சகாபட எதிர் தாக்கினனால்.

(92-2)

857. ேனென் அயர்வுற்று ஒருோல் அமடய,

தனி சவம் ேரி தாவு நிொெரன் சவங்
கனல் என்ன சவகுண்டு, கவிப் ேமடயின்
இனம் எங்கும் இரிந்திட, எய்தினனால்.

(93-1) 858. விமெ கண்டு உயர் வானவர்

விண் இரிய,
குமெ தங்கிய பகாள் என, அண்டசைாடு எண்
திமெ எங்கணும் நின்று திரிந்துளதால்-
ேமெ தங்கு களத்து ஒரு ோய் ேரிபய.

(96-1)

859. ைற்றும் ேமட வீரர்கள் வந்த எலாம்

உற்று அங்கு எதிபரறி உடன்று, அைர்வாய்
வில் தங்கும் இலக்குவன் சவங் கமணயால்,
முற்றும் முடிவு எய்தி முடிந்தனரால்.

(100-1)

20. ைகரக்கண்ணன் வமதப் ேடலம்

860. இந்திரியத்மத இகழ்ந்தவன், அந்பதா!

ைந்திர சவற்றி வழங்க வழங்கும்
இந்திரம் அற்றது எனக் கடிதிசகால்?
வந்தது என், வில் சதாழிமலக் சகாமல ைான?

(5-1)

861. அம்புயக் கண்ணன் கண்டத்து ஆயிரம் ேகழி நாட்டி,

தம்பிதன் கவெமீபத இரட்டி ொயகங்கள் தாக்கி,
சவம்பு இகல் அனுைன்மீபத சவங் கமண ைாரி வித்தி,
உம்ேர்தம் உலகம் முற்றும் ெரங்களாய் மூடி உய்த்தான்.

(19-1)

862. ‘இந்திரன் ேமகஞன் போல இவனும் ஓர் ைாய வீரன்;

தந்திரக் குரக்குச் பெமன உளது எலாம் தமரயின் வீழ்த்தான்;
எந்திரம் ஆகிப் ோர்த்த இடம் எலாம் தாபன ஆனான்;
அந்தரம் அவபனாடு ஒப்ோர் ஆர்?’ என அைலன்
சொன்னான்.

(29-1)

863. ைற்று அவன் இறத்தபலாடும், ைமறகளும் பதடிக் காணாக்

சகாற்றவன் ெரத்தின் ைாரி கமடயுக ைமழயின் சகாள்ளப் ேற்றி, அங்கு
அரக்கர் தாமன சவள்ளம் அத்தமனயும்
ோரில்
அற்றமவ அழிந்து சிந்த அறுத்து, ஒரு கணத்தில்
ைாய்த்தான்.
(31-1)

864. ைடிந்தனன் சிங்கன் என்னும் ைறம் தரு வயிரத் பதாளான்;

சதாடர்ந்தனர் அரக்கர், பின்னும்; சதாடர்ந்தவர் தம்மை
எல்லாம்
கடந்தனர், கவியின் வீரர்; களத்திமடக் கணத்தில்
ைாய்த்தார்;
சநடுந் திமரப் ேரமவமீது நிமறந்தது, குருதி நீத்தம்.

(38-1)
21. பிரைாத்திரப் ேடலம்
865. தமலகமள பநாக்கும்; தான் தன் ெரங்கமள பநாக்கும்;
தன்மகச்
சிமலயிமன பநாக்கும்; செம் சோன் பதரிமன பநாக்கும்;
செய்த
சகாமலகமள பநாக்கும்; சகான்ற சகாற்றவர் தம்மை
பநாக்கும்;
அமல சோரும் குருதி என்னும் அளக்கமர அமைய
பநாக்கும்.

(25-1)

866. ஆர்த்த வானரர் வாய் எலாம் மக எலாம் அமெய,

ோர்த்த கண் எலாம் அங்கதன் உடல் எலாம் ோரில்
சீர்த்த வீரியன் இமளயவன் இராைன்பைல் செறிய,
தூர்த்த வாளியன் சிமலசயாடும் விசும்பிமனத் சதாடர்ந்தான்.

(77-1)

867. இன்னது இவ் வழி நிற்க, ைற்று இருஞ் ெைர்க்கு உமடந்பத,

துன்னு வான் வழி இலங்மகயில் போகின்ற பதான்றல்,
சோன்னின் வார் சிமலக் கரத்சதாடும் சோருக்சகனப்
புகுந்து,
தன்மன ஈன்றிடும் ஒரு தனித் தந்மதமயக் கண்டான்.

(88-1)

868. ைாண்டனன் அகம்ேன், ைண்பைல்; ைடிந்தன, நிருதர் பெமன;

மீண்டனர், குரக்கு வீரர்; விழுந்தன, சினக் மக பவழம்;
தூண்டின், சகாடித் பதர்; அற்றுத் துணிந்தன, சதாடுத்த
வாசி:-
ஆண்தமக இமளய வீரன் அடு சிமல சோழியும் அம்ோல்.

(137-1)

869. அருந் திறல் அகம்ேன் ஆதி அரக்கபராடு, அளவு இல்

ஆற்றல்
சோரும் திறல் களிறு, காலாள், புரவி, பதர், அளப்பு இல்
 பகாடி,
இரிந்திடக் சகான்று, தான் அங்கு ஒரு திமெ, யாரும்
இன்றிப்
சோருந்திய இருளின் சோம்ைல் சோலிய, ைாருதியும்
நின்றான்.

(140-1)

870. சதாடு அவிழ் அலங்கல் என் பெய்க்கு உணர்த்துமின்’

என்னச் சொன்னான்;
ஓடினார் ொரர்; வல்மல உணர்த்தினார்; துணுக்கம் எய்தா,
ஆடவர் திலகன், ‘யாண்மடயான் இகல் அனுைன்? ஏபனார்,
வீடணன், யாங்கண் உள்ளார்? உணர்த்துமின்’ விமரவின்
என்றான்.

(157-1)

871. தந்மத இறந்தும், தாயர் பிரிந்தும், தலம் விட்டும்,

பின் தனி பைவும் ைாது பிரிந்தும், பிரிவு இல்லா
எம் துமண நீ என்று இன்ேம் அமடந்பதன்; இது காபணன்;
வந்தசனன், எம்பி! வந்தசனன், எந்தாய்! இனி வாபழன்!

(202-1) 22. சீமத களம் காண் ேடலம்

872. அயன் சிவன் அறிவுறா ஆதி நாயகன்,

வியன் கர பநமி அம் ேமட அவ் சவற்பிமன
நியங்சகாடு தாங்கி விண் நின்றதால்; அதில்
இயங்கிய ஊமத சவங் களத்தின் எய்தபவ.

(99-1)

873. வந்த நல் ைருந்திமன ைருத்து வானவன்

சிந்மதயில் சேரு ைகிழ் சிறப்ேச் பெர்ந்து உறீஇ,
அந்தரத்து அருக்கன் ைா ைகசனாடு ஆயவர்
வந்து இமரத்து, ஆர்த்து, எழும்வமக செய்தான்அபரா.

(99-2)
23. ைருத்துைமலப் ேடலம்

874. மூன்று அரத் தாசவாடும் புல்லின் முன்னம் வந்து,

ஊன்றின நிலத்து அடி, கடவுள் ஓங்கருள்;
வான் தனி நின்றது; வஞ்ெர் ஊர் வர,
ஏன்றிலது; ஆதலால், அனுைன் எய்தினான்.

(97-1)

24. களியாட்டுப் ேடலம்

875. வடித்திடும் அமுதத் பதறல் ைாந்தினர் எவரும்; உள்ளம்

பிடித்தது களிப்பின் சேற்றி; பிறந்தது காை பவகம்;
எடுத்தனர், ைகர யாழின் இன் இமெ இனிமைபயாடு;
நடித்தனர், நங்மகைார்கள் நாடகத் சதாமகயின் பேதம்.

(3-1)
25. ைாயா சீமதப் ேடலம்

876. அரக்கரில் சிறந்த வீரர், ஆயிர சவள்ளம் என்னும்

திமரக் கடல் அரக்கர் யாரும் சிமதந்தனர்; திண் பதர்,
யாமன, சுருக்கம்இல் இவுளி,
காலாள் எனும் சதாமக அளப்பு இல்
சவள்ளம்,
உமரக்கு அடங்காதது எல்லாம், உலந்தது, அங்கு இருவர்
வில்லால்.

(5-1)

877. என்று ைாலியவான் கூற, பிமற எயிற்று எழிலி நாப்ேண்

மின் சதரிந்சதன்ன நக்கு, சவருவுற, உரப்பி, பேழ் வாய்
ஒன்றின் ஒன்று அெனி என்ன உருத்து, ‘நீ உமரத்த ைாற்றம்
நன்று, நன்று!’ என்று சீறி, உமரத்தனன், நலத்மத ஓரான்.

(8-1)
878. என்றனன் ைாருதி; இந்திரசித்தும்,
‘ஒன்று உமர பகள்; எனது எந்மதயும் ஊரும்
சோன்றுதல் தீரும்; இதின் புகழ் உண்பட?
நன்று உமர!’ என்று, பின் நக்கு, உமரசெய்தான்.

(35-1)

879. ‘எந்மத உவந்த இலங்கு இமழயாமளத்

தந்திடில், இன்று தரும் புகழ் உண்படா?
சிந்துசவன்; எந்மத தியங்கிய காை
சவந் துயர் தீரும் விழுப்ேமும் உண்டால்?

(36-1)

880. ‘“எழுேது சவள்ளத்பதாடும் இலங்மகமய

இடந்து, என் பதாள்பைல்
தழுவுற மவத்து, இன்று ஏகு” என்று
உமரத்திபயல், ெமைசவன், தக்பகாய்!
சோழுது இமற தாழ்ப்ேது, என்பனா?
புட்ேகம் போதல் முன்னம்,
குழுசவாடும் சகாண்டு போசவன்,
கணத்தினின், குதிப்சேன், கூற்றின்.’

(83-1)

881. கண்டு, தன் கருத்தில் சகாண்ட கவமலமயக் கடந்து, அங்கு

ஆவி
உண்டு எனத் சதளிந்து, பதறும் வீடணன், உற்றது எல்லாம் சகாண்டு
தன் அகத்தில் உன்னி, குலவிய உவமக தூண்ட,
சதாண்மட வாய் ையில் அன்னாமள ைனத்சதாடும்
சதாழுது நின்றான்.

(91-1)

26. நிகும்ேமல யாகப் ேடலம்

882. நூறு ஆகிய சவள்ளம் நுனித்த கணக்கு

ஆறாதன பெமன அரக்கர் உடற்கு
ஏறாதன இல்மல-இலக்குவன் (வில்)
தூறா சநடு வாளி துரந்திடபவ.

(42-1)

883. சிர நிமர அறுத்து, அவர் உடமலச் சிந்தி, ைற்று

உர நிமர அறுத்து, அவர் ஒளிரும் சவம் ேமடக்
கர நிமர அறுத்து, வல் அரக்கர் கால் எனும்
தர நிமர அறுப்ேது, அங்கு இலக்குவன் ெரம்.

(51-1)

884. ஆயின சோழுதில் அங்கு அளவு இல் ைந்திரம்

ஓய்வு இலது உமரத்தனன்; ஓை ஆகுதித்
தீயிமட சநய் சொரிந்து இயற்றும் திண் திறல்
தீயவன், ‘என்!’ எனத் திமகத்து பநாக்கினான்.

(52-1)

885. ‘ஆங்கு அது கிடக்க, நான் ைனிதர்க்கு ஆற்றபலன்,

நீங்கிசனன் என்ேது ஓர் இழிவு பநர் உற,
ெங்கு நின்று யாவரும் இயம்ே, என் குலத்து
ஓங்கு பேர் ஆற்றலும் ஒழியும்; ஒல்குைால்.

(64-1)

886. ‘நான் உமன இரந்து கூறும் நயசைாழி ஒன்றும் பகளாய்;

ொனகிதன்மன வாளால் தடிந்தபதா? தனதன் தந்த
ைானபைல் பெமனபயாடும் வடதிமெ பநாக்கி மீது
போனபதா?-பகாடி பகாடி வஞ்ெமும் சோய்யும் வல்லாய்!

(69-1)

887. சூர் எலாம் திரண்ட சோன்-பதாள் தாேதர்க்கு இமளய

பதான்றல்
நீர் எலாம் ைறந்தீர் போலும்; யான் செரு ஏற்று நின்று,
கார் எலாம் சொரிவது என்னும் கமணகளால் கவியின்
 சவள்ளம்
போர் எலாம் ைடிந்து நூறி, இறத்தலும் இருகால் சேற்றீர்.

(84-1)

888. ‘விடு வாளிகள் கடிது ஓடுவ; வீற்று ஆகுவ; வீயா

சநடு நாணிமட சிமதயாதவர், பநர் ஏவிய விசிகம்,
சதாடு கார் விமெ நுமழயா, எதிர் மீளாது, இமட பொரா,
எடு ோணமும் அழியா, முதுகு இடு தூணிமய அறுத்தான்.’

(126-1)

889. அரு ஆகியும், உரு ஆகியும், அழியா முழுமுதல் ஆம்

கரு ஆகியும், எமை ஆளுறு கருணாகர வடிவாம்
சோருள் ஆகியும், இருள் ஆகியும், ஒளி ஆகியும், சோலியும்
திருைார்பிளன் சநடு ைாமயமய யாபர சதரிந்து அறிவார்?

(142-1)

890. ஈது அங்கு அமவ சநடு வானிமட நிகழ்கின்றது; இப்ோலில்

காதும் சகாமல அரக்கன் அது கண்டான்; ‘தமக ைலர்பைல்
போதன தரு ேமட போக்கினன் போலாம்’ எனப்
புமகந்தான்;
எது இங்கு இவன் வலி நன்று; ைற்று இது காண்சேன்’ என்று
இமெப்ோன்.

(144-1)

891. உமை ேற்றிய ோகன் முதல் இமைபயார் ேல உருவம்

ெமைவுற்றது தான் அல்லது ஓர் சோருள் பவறு இலது எனபவ
அமைவுற்றது ேகிரண்டமும் அழிகாலம் இது எனபவ
குமைவுற்றிட, வடமவப் சோறி சகாழிக்கின்றது, எவ்உலகும்.

(145-1) 27. இந்திரசித்து வமதப் ேடலம்

892. என்று அவன் இகழ்ந்தது எல்லாம் இந்திரசித்து பகளான்,

நன்று நம் ஆமண என்னா, நமகசெய்யா, அவமனப் ோர்த்து,
‘சகான்று நான் இருவர்தம்மைக் குரக்குஇனத்பதாடும் ைாய்த்து,
சவன்று நான் வருவன,-எந்தாய்!-பகள்’ என, விளம்ேலுற்றான்.

(10-1)

893. ‘வாெக் குழலாள் ையில் சீமதமய நீ

ஆமெப்ேடுகின்றது நன்று அல காண்;
நாெத்மத உறும், உயிர் போய்; நாபன
பநெப்ேடுகின்றனன்ட என்றனபன.

(10-2)

894. ‘சிறிபயார் செயல் துன்ைதி செய்தமன நீ;

சவறி ஆர் குழல் சீமதமய விட்டு அகல,
செறி ஆர் ைணி ைாளிமக பெர் தரு, நின்
அறியாமையினால் அழிவானதுபவ.

(10-3)

895. ‘வண்டு ஆர் குழலார் ைலர்ைாதிமன நீ

கண்பட ைனம் மவப்ேது கற்பிலகாண்;
விண்பட எதிர் வாலிதன் ைார்பு உருவக்
கண்படான் அவபன, கமண ஒன்றதனால்.

(10-4)

896. ‘ஆபர, பிறர் தாரம் உறுப்புஅதனில்

பநபர நிமனகின்றவர்? நீ நிமனவாய்;
ோபர இழிவு ஆனது; தான் நிமலயின்
பேபர ஒழிவு ஆனது’ என்று சொன்னான்.

(10-5)

897. ‘வட்ட ைா ைதி முகத்து எம் ைங்மகமய மூக்கு அரிந்த

கட்ட ைானிடவர் தங்கள் மக வலி காட்டினாலும்,
இட்ட நாள் எல்மலதன்மன யாவபர விலக்க வல்லார்?
ேட்டு, நான் விழுந்தால் அன்றி, ோமவமய விடுவது
 உண்படா?

(11-1) 898. ‘ேழுது இலா வடிவினாமள,

ோல் அன்ன சைாழியினாமள,
தழுவினால் அன்றி, ஆமெ தவிருபைா? தவம் இலாதாய்!
முழுதும் வானவமர சவன்பறன்; மூவர் என் முன்
நில்லார்கள்;
அழிவுதான் எனக்கும் உண்படா? ஆண் அலாய்; பேடி!’
என்றான்.

(11-2)

899. சிறு சதாழிற்கு உரியர் ஆகி, தீவிமனக்கு உறவாய் நின்ற

எறி ேமட அரக்கர் என்னும் எண் இலா சவள்ளச் பெமன
ைறி திமரக் கடலின் போத, வான் முரசு இயம்ே, வல்பல,
சதறு சினத்து அரக்கன், வாபனார் திமகத்து உளம் குமலய,
சென்றான்.

(16-1)

900. அச்சு எனலாக முன்பின் பதான்றலும், அறாத சைய்யன்

தச்ென ேகழி ைாரி எண்ணல்ஆம் தகவும் தத்தி,
ேச்செனும் ைரத்தவாறு சேருக்கவும், ேமதயாநின்றான்,
நிச்ெயம் போரில் ஆற்றல் ஓய்வு இலன்; சநஞ்ெம் அஞ்ொன்.

(30-1)

901. ‘வான் தமல எடுக்க, பவமல ைண் தமல எடுக்க, வாபனார்

பகான் தமல எடுக்க, பவதக் குலம் எடுக்க, குன்றாத்
பதன் தமலசயடுக்கும் தாராய்! பதவமர சவன்றான் தீய
ஊன் தமல எடுத்தாய், நீ’ என்று உமரத்தனர், உவமக
மிக்கார்.

(62-1)