zzzzzzzzzzzzzz====================zzzzzzzzzzzzzzzz

Crossed Paths (Book 2)

by Mashie Aeon

            This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events

and incidents are either the products of the author’s imagination or used in a
fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual
events is purely coincidental.

        Prologue [Crossed Paths (Book 2)]

            Tumigil ang lahat sa paligid. Dahan-dahan ang ginawa naming pag harap sa
direction ng sumigaw. Ako lang siguro ito pero ang mga tao sa paligid ay biglang
nag slow motion.

Ilang buwan pa bago kami ikakasal ni Calvin at sobrang saya ko. Akala ko ang araw
na makasama ko at uwian kami ni Calvin ang pinakamasaya kung araw. Dumating ang mga
araw na magkasama kami ni Calvin na iniisip ko parati na ihinto na namin ang
relation naming dalawa.

But I end up saying na pwede naming itry baka this time mag work na kami ni Calvin.
We tried doing things a normal couple do. Even Calvin and I got engage still we
fought many things.

Number one reasons of our fight is jealousy. For me it's normal to be jealous but
to kill or do something bad is not normal. Ang ginagawa ko ng kami pa ni Calvin
iniiwasan ko na makipag-usap sa mga lalaki.

Lalo na kung wala namang rason. We really tried kahit nalaman ko na may anak si
Calvin sa unang babae. Hindi ito kagaya sa mga teleserye na napapanood sa
telebisyon may ginawa ang kontrabida sa DNA test para maging positive ang result.

Nagsinungaling da akin si Calvin akala ko wala na talaga kaming magiging problema.

Goodness perma na lang ang magiging kulang kasal na kami ni Calvin pero biglang may
sumigaw ng itigil ang kasal I remember every details of that scene.

The wedding stop and we entertained the girl who entered the church. The girl has a
daughter and it is really Calvin daughter. I'm hurt. I want to cry as loud as I can
but infront of many people I have no tears left to cry.

Sobrang sakit na nararamdaman ko na gusto kong tumakbo at lumayo sa mga tao.

Believe din ako sa sarili ko dahil hindi ko iyon ginawa. Nakinig ako sa explanation
ng babae masakit pero tiniis ko ang pakikinig.

Para atleast alam ko kung ano ang magiging desisyon ko. Kadalasan kasi sa mga tao
they conclude kaya nasisira o hindi na aayos ang kanilang relasyon. Nakinig ako
para wala akong pagsisi o mga maling desisyong gagawin dahil lang sa kadahilanang
hindi ako nakinig.
Ilang buwan din kaming nagsama sa isang bubong ng walang kasal. Martyr na kung
martyr pero pumayag ako na tumira sa amin ang anak ni Calvin sa unang babae. In the
first place walang kasalanan ang baby.

Tanga pero pinatawad ko si Calvin kaya nga nakasama ko ito ng dalawang buwan.
Ginawa ni Calvin ang responsibilidad nito bilang ama sa aming anak at bilang mabait
na asawa. Pero kung hindi kayo ang itinadhada gagawa at gagawa ng paraan ang
kapalaran.

Hindi ko namalayan na nakatulala na ako habang ang ballpen ay nakapatong sa aking

baba. Tumingin ako sa apat na taon kung anak. Sobrang ang lalim na yata ng iniisip
ko hindi ko na namalayan ang pagdating ng dalawa kung anak.

Sariwa pa rin ang nangyari sa akin four years ago. Limang taong gulang na si Jared
ngayon at apat na taon na ang cute na baby girl na si Seraphina. My pagka spoiled
si Seraphina pero hindi ako nagkukulang sa pagdidisiplina  sa mga ito.

"Mommy, I got a five star." Buong pagmamalaki na sabi nito, sabay pakita sa maliit
nitong braso.

"Can mommy take a picture of your star baby?" She nodded happily.

Kinuha ko ang cellphone ko sa table. Kinuha at iginaya ko ito sa couch ng office

ko. Kumuha ako ng litrato kay Seraphina. Ang maliit na braso nito at nasa harap ng
kanyang mukha na ikinaganda ng pagkakakuha.

May lumalapit na sa aming agency at baka pwede nilang gawing model. Hindi ako
pumayag pero kung gusto nito bilang ina ay nasa tabi ako nito para supportahan ang
gusto nitong makamit sa buhay.

I posted the photo in my instagram account in a just a minute the photo itself gain
ten hearts. I look at Jared direction my eyebrows cocked and I'm kind of confused.

"Why are you silent my little boy?" I asked.

Jared isn't a silent type of kid. Umiwas ng tingin si Jared ng hulihin ko ang
kanyang tingin.

"What is your kuya's problem?" I ask Seraphina.

"I don't know mommy." Shiela suggested that they must be classmate.

"Can you tell mommy what is my little boy problem?" I'm nervous and afraid and I
don't know what is the reason.
"My classmates says that you are a mistress and my daddy doesn't love us." Mabilis
akong umiling.

"Always remember this your daddy loves you." That the things I am sure for now.

"Are you a mistress mom?" Hindi ako makasagot laking pasasalamat ko ng pumasok si
Inday.

"Nandito na po ang sundo ma'am." Hinatid ko ang mga bata hanggang sa labas ng
building.

"Bakit malungkot kanina si Jared?" Bulong ko kay Inday ayokong marinig ng mga bata
ang pag-uusap namin.

"Mauna na kayo sa sasakyan Jared." Tinanaw ko ang mga ito hanggang sa makapasok ang
mga ito sa loob ng sasakyan.

"Ang mga heaters niyo ma'am tinuruan ang anak ng mga ito. May isa sa mga bata na
nakapag sabu na kabit ka raw. At isa pa ma'am ay ang hot na hot na si Calvin ang
nagtanggol kay Jared. Lalapit na sana ako ma'am baka malaman po ni sir." Ang bilis
ng tibok ng aking dibdib.

Nanumbalik lahat ng alala ng nakaraan. Ang bilis ng tibok ng puso ko at hindi ibig
sabihin na hanggang ngayon na mahal ko pa rin ito. Natatakot ako dahil sa ginawa
ko. Namamalikmata yata ako pero nakita ko si Calvin na nakatingin sa direction
namin ni Inday.

Nang tumingin ako mabilis na tumakbo ang sasakyan.

"Umuwi na kayo sa bahay Inday." Nagpaalam na ito na umalis.

Kumaway ako sa mga ito at ilang minuto din akong nanatili sa ibaba at tinanaw ang
papalayong sasakyan. Aalis na sana ako pero bago ko iyon magawa ay may kamay ng
nakakapit sa aking braso.

Namula ang maputi kong braso sa diin ng pagkakahawak ng may-ari ng kamay. Tinignan
ko ang mukha nito kung kanina habang nagkukunwento si Inday ay kinakabahan na ako.
Paano pa kaya kung kaharap ko na ang tao na iniiwasan ko na for how many years.

        Chapter 1 [Crossed Paths (Book 2)]

            I know I have shares of sins but this one is different. I am not angry to
anyone and I can't blame anyone for this. I'm miserable as fuck right now. I can't
be besides my family now that I am responsible for my mess.

The child is a blessing, yes it is. I look at my daughter direction. She is dancing
gracefully while wearing her ballet outfit. The audience claps thier hands when my
daughter is done  dancing. I look up and I clapped my hands faster after she's done
taking a bow.

Lumapit ito patungo sa stage. Simula ng naghiwalay kami ni Blessica hindi ko na 
bisita ang dalawa kung anak. Lahat ng attention ko ay ibibigay ko sa bunso kung
anak.

"Can you take a picture of us?" The young lady smiled and nodded.

Binigay ko ang cellphone ko sa nakalahad nitong kamay.

"Smile at the camera baby girl." I smiled at the camera.

Since the day I took responsibility of Ashken her mother live and never come back."
Ako mag-isa ang nagpalaki sa bata.

Sanggol pa si Ashken ng kunin ko ito sa kanyang ina. Mahirap magpalaki ng bata lalo
na kung ikaw lang mag-isa. Mahirap kahit na apo ni mommy si Ashken ang attention
nito ay nasa anak ko kay Blessica.

Binibisita niya ang dalawa niyang apo at minsanan lang kung makabisita ito kay
Ashken.Maybe,  I didn't see my mom and Blessica in one frame but I know somehow
they're close. My mom always in there house and I overheard that they are always in
the mall.

Buying some girly stuff. In the past few years many things had change. And I am not
proud to say that I can't visit my child when I want to visit them. I check my mom
social media whenever I missed my children.

"Thank you." Tinanggap ko ang cellphone at hindi na ako nag-aksayang tignan ang mga
luha nitong litrato.

Nanood pa kami ng sayaw ng ibang mga bata bago kami nagdesisyong umuwi.

"I want to eat french fries and sundae daddy." Napabuntong hininga ako.

I ordered french fries and sundae in the fast food chain. I can't help to smile
when Ashken seems to enjoy french fries. The memory of Blessica is flooding in my
mind right now. She used to eat french fries while dipping it to the sundae.

Hinatid ko si Ashken sa bahay na nabili ko sa isang village. Pumasok pa ako sa

bahay para mabilinan ang nanny nito. Umalis din ako pagkatapos dahil may marami pa
akong aasikasuhin sa kompanya.
Umalis lang talaga ako ngayon sa kadahilanang may play si Ashken. Ang totoo ay
marami pa akong papel na babasahin at papeles na pepirmahan. Magkasalubong ang
aking mga kilay na naglakad papasok ng makapasok ako sa building.

Pumasok ako sa elevator at pinindot ang floor kung saan ang kompanya. Tatlong
palapag ang inuukupahan ng kompanya. Ang building ay pagmamay-ari ng aming pamilya.
Ang ibang palapag ay pinapa-upahan namin sa ibang kompanya.

Kung kanina ay magkasalubong ang aking mga kilay mas lalo lamang nagkasalubong ng
magsimula na akong maglakad papasok. May tatlong babae ang nag-uusap at panay pa
ang tili. Ang ibang katrabaho ng mga ay lihim na nagmamasid sa mga susunod na
pangyayari.

"What are you watching?" Sumilip pa ako sa pinapanood ng mga ito.

Only to find out they are watching a scandal.

"Scandal, papasa ka?" Hindi pa rin tumitingin ang tatlo sa kanilang likuran.

Finally, napansin din ng isa ang katahimikan ng paligid. Alangan na tumingin ang
isa sa aking direksyon. Hindi nakaligtas sa aking paningin ang pag tapik ng babae
sa kanyang kasama. Galit na tumingin ito sa kanyang kasama at ng makita ako ay
yumuko ito at ito naman ang tumawag ng attention nito sa pamamagitan ng paghila ng
buhok.

"Good afternoon sir." Tumayo ito at sabay na bumati.

Nakayuko ang mga ito. Binabayaran sila ng kompanya para magtrabaho hindi para
manood ng scandal sa oras ng trabaho.

"You are watching a scandal in office hours. Did the company pay the three of you
to watch scandal?" The three ladies is blushing.

I didn't hear whispers from their co workers. I know kung wala na ako ay ito na ang
magiging laman ng kanilang usapan.

"Hindi po sir, sorry po sir." The woman who first saw me answered.

"Sorry po sir, huwag niyo po sana kaming tanggalin sa trabaho." Pagmamakaawa ng isa
at akmang hahawak ito sa aking kamay pero mabilis akong umatras ng hindi ako nito
mahawakan.

"Everyone listen, if I caught you doing something that isn't related to work during
office hours expect the next day that you are fired. And this situation isn't
exception. I'm not sorry to say this but your fired." Tinawag pa nila ang pangalan
ko at sinundan ako para magpaka-awa.
Mabilis na naisara ko ang pinto ng aking office.  Kahit ilang beses pa itong
magpaka-awa para hindi tanggalin sa trabaho wala ng makakapagbago ng desisyon ko.
We hired them considering that they are capable to work with the company.

They graduated with flying colors. Kung hindi man ay galing sila sa kilalang
paaralan. Sa nagdaang taon mas naging istrikto ako sa aking mga empleado at sa
pangalawang beses na pagkakamali ay tinatanggal ko ang mga ito sa trabaho.

Umupo ako sa swivel chair. Hindi ko hinarap kaagad ang mga papel sa lamesa bagkos
inikot ko ang swivel chair hanggang sa nakaharap ako kabilang building. Sa bulsa ko
kinuha ko ang vape na nabili ko last year sa europe.

Wala akong balak na bumili ng vape pero naakit ako ng una kung pasok sa shop. Ilang
minuto muna ako nanigarilyo bago nagdesisyon na bumalik sa trabaho. I busy myself
for signing the things the should be signed. 

Alas otso na ng gabi hindi pa rin umuwi. Kung pwede ay mas gusto kung dito na sa
office matulog. I have mini room in the office and a bad good for one person. I
have my mini fridge, my drinks is put in there.

I didn't eat dinner yet pero kumuha ako ng isang beer in can. Binuksan ko ang
pintuan ng balcony at lumabas ngayon tanaw ko na ang skyscrapers at ilaw ng mga
ito.

Kamusta na kaya si Blessica? May bago na kaya ito? Thinking that Blessica have
another man besides him is making me angry at the same time the thought hurt me.
Bakit ba kasi ayaw mag kuwento ni mommy?

One time sinabihan ko ito na balak kong e pursue si Blessica ay mabilis ako nitong
pinigilan. Una ayaw nito na pumunta ako kay Blessica at ayaw nito na bumisita ako
sa anak ko. Ito pa mismo ang gumawa ng paraan para magalit ako kay Blessica.

May panahon din na gusto ako nitong pumunta at bisistahin ang apo nito. At ngayon
ay ito na mismo ang ayaw akong pumunta kay Blessica kung wala naman daw akong plano
na pakasalan ito o kaya kung may plano ako na saktan ang damdamin nito.

Pinipigilan ako dahil base sa kanya ay naka-move na si Blessica at masaya na ito sa

buhat na wala ako. Hindi ko alam kung ina ko ba ito o ina ito ni Blessica.

"Paano ako mommy? I didn't move on yet and I can't move on. I don't know how to
start I love Blessica until now." The memory is still vivid.

"Just move on son." Napahilot ako sa along sentido.

"How? Mommy I want to see Blessica and our children so bad." Umiling ito at
nagmadali sa pag-alis.

My phone vibrated. I open the message.

Leandro:

What's up?

Me:

Huh?

Leandro:

We are in a bar right now. Come here! We got a girl for you.

I didn't reply further. Leandro and I are bussiness partners. I found a business
partner and true friends when I met Leandro and his friends. They're cool and a
good business partner.

Maraming mga bagay na pinagkakasunduan namin. Leandro Gaisano is a married man.

Kahit pa sinabihan ako nito ng mga bagay na tungkol sa babae ay hindi ako
naniniwala. Lalo na sa text niyang we got a girl for you.

Under ito sa asawa at ayaw takot na takot itong hiwalayan ng asawa. May dalawa na
rin itong anak. His family owns a shopping malls especially in Mindanao. They have
a shopping mall but only a few.

Ang dalawa ko pang matalik na kaibigan ay pamilyado na ring mga tao. Mas maganda
din na sila ang nakakasmaa ko. Hindi ako ng mga ito na iimpluwensiyahan na gumawa
ng masama. I have cousins but they're younger than me.

The only important for them is money and girls. Hindi ako naka-uwi ng bahay. What's
the use of the house I brought  kung hindi ko pamilya ang uuwian ko. Mas gusto ko
pang manatili sa loob ng apat na sulok ng opisina kaysa umuwi sa tahimik na bahay.

Kaya lang naman  umuwi ako sa bahay sa kadalihanang may isa pa akong anak na
naghihintay sa aking pag-uwi. Umuwi din ako kinabukasan at mas maaga sa dapat oras
na pag-uwi ko. Lumapit ang anak ko na kakagising lang.

"Daddy, I don't want to go to school anymore." Nagsimula na ito sa pag-iyak ang mga
luha sa kanyang mga bata ay nag-uunahan sa paglandas.

"Why?" Kumunot ang aking noo at nag-aalala ko rin itong tinignan.

"I just don't feel going to school." Napapikit ako ng hindi ko mahuli ang tingin
nito.

"Tell daddy  what is really your problem?" I asked.

"My classmates says I don't have mommy because she doesn't love me." Bumuntong
hininga ako at inalo ko ito.

Wala naman sigurong ina ang hindi mahal ang kanyang anak? Kahit hindi sigurado ay
sinagot ko pa rin ito.

"Don't mind them Ashken. Just bear with you that your mommy loves you very much."

"Where is my mommy daddy?" I remained silent.

"Can you promise daddy that tommorow you will attend school tommorow." Mabilis
itong umiling at nagsimula na ito sa pag-iyak.

"I don't want to go to school anymore. I want to stay in our house. No one is
bullying me here." Lumabas din sa bibig nito.

Tumango ako pero may plano na agad ako na naiisip. We had an early dinner that day.
Tinawagan ko na rin ang secretary ko para ito na ang mag-asikaso sa lilipatan ng
anak ko.

I answered call from my investor friend. My life has been boring since the day I
left. Kinabukasan ay hinatid ko ang anak ko sa bago nitong paaralan. May nanny ito
na kasama pero ayaw nito na ang nanny nito ang kasama kapag pumunta kami sa bahay.

Pumasok ako sa trabaho at nakipag meeting sa mga investor ng kompanya.

"Daddy." Tumakbo na umiiyak si Ashken sa akin.

May putik pa ito sa kanyang damit. Kasunod na tumakbo ay ang nanny nito.

"Pasensya na talaga sir nagpumulit po kasing pumunta." Napakamot pa ito sa kanyang

ulo.

The nanny Ashken has is a forty years old lady. Walang asawa at walang anak kaya
hindi ako magkaka problema.

"What happened?" Umiiyak pa rin ito habang inaalo ko ito.

"May nakaaway po ito sa school sir. Hindi ko po alam kung ano ang dahilan ng pag-
aaway nila."

"Pupunta ako bukas sa school at gusto kung maka-usap ang parents ng umaway kay
Ashken." Kinakabahan na napakamot si Lita.

"Bakit nag-away kayo ng classmate mo." Ayaw kung magalit sa bata.

I transferred Ashken in a more elite school only to find out in the very first day
of school may kaaway na ito. I want to blame the parents of the kids for not
teaching their child a good manner.

Sinamahan ko ulit sa paaralan nito si Ashken. Naglakad na kami pagpasok sa school

silid nito. Ang nasa unahan naming naglalakad ay may isang ina at dalawang anak.

Bumitaw ang batang babae sa pagkakahawak ng kanyang ina ng nahulog nito ang dalang
lapis. Tumakbo ito pabalik umupo ako at kinuha ang lapis na nahulog.

Binigay ko ang lapis dito. Ang bilis ng tibok ng aking puso sa hindi malamang
dahilan. Huwag nitong sabihin na tumibok ito dahil inlove. Kaharap ko ang isang
batang babae ngayon. Nakayuko ang ulo nito ng abotin nito ang lapis.

"Thank you po." Umangat ang ulo nito dahilan kaya nakita ko ang mukha nito.

        Chapter 2 [Crossed Paths (Book 2)]

            HAPPY NEW YEAR EVERYONE ߎ

_______

The girl infront of me is very familiar.

Before I could remember the girl run. I walk in the hallway holding Ashken in my
right arms like a dead man.

Every seconds while I'm walking I slowly remember that the little girl I saw
earlier is in my mom instagram photos. I even got their pictures in my phone still
I didn't recognize. Maybe, because she is more beautiful in persons.

Pumasok kami sa silid binati kami ng guro.

"Please sit in the chair for a while sir. The parent of Seraphina Claudia Amore is
here sir." Tinuro nito ang magulang ng umaway sa aking anak.
Laking gulat ko ay hindi ni minsan na pumasok sa isipan ko na makakaharap ko ngayon
si Blessica. We aged for years but her beauty got more defined. She looks
undeniably gorgeous.

Sa madaling sabi mas bumata tignan si Blessica. Kung hindi mo kilala si Blessica
aakalain mong ang mga anak nito ay kapatid niya lamang. Wala sa sarili ng umupo ako
sa tinuro ng guro na upuan.

"Ms. Amore, Sir Calvin wants to talk to you. Due to the incident happened
yesterday." Tumango ito.

I didn't know na sarili ko lang ding anak at si Blessica ang gusto kong makita para
malabasan ng galit ko. Kung alam ko lang sana, sana hindi na ako nagreklamo at
pinalampas ang pangyayari.

"I don't know kung sino sa dalawa ang may kasalanan o kung sino sa kanila ang may
kasalanan. But I already talk to my daughter and I will apologize in behalf of my
daughter mister Montero." I smiled bitterly matagal ko na sanang napalitan ang
apelyido ni Blessica ng apelyido ko ng hindi kami nagka-problema.

"Its okay and I'm very sorry that I disturb you for this stupid matter." I look at
her eyes.

Sakto din na nakatingin ito. Wala sa aming dalawa ang nag-iwas ng tingin at mukhang
wala itong balak na mag-iwas.

"No, my child is at fault too I'm sorry again mister Montero." Her set of brown
eyes isn't leaving my eyes.

The formality is hurting me. I feel like I'm stranger to Blessica now. The teacher
cleared her throat. We both look at her direction.

"I'm sorry to interrupt you two but can I get your attention for a while? I mean we
are here for your children's right?" We nodded. " I will get straight to the point,
my students said that Ashken did something bad to Claudia." I look at my daughters
direction.

Ashken is sitting silently in the chair. And the little girl named Seraphina
Claudia is talking with her classmates. Showing her teeth, how adorable. Ang aking
attention ay napabaling sa katabi nitong batang lalaki.

I'm not a father if magkamali na naman ako. I know that is my first born child
Jared. Looking serious and he seems so bored.

"I'm very sorry again for disturbing you. I will apologize behalf of my daughter."ɂ
Ngumiti ito.

"No worries, but please discipline your child. Excuse me ma'am...mister Montero I
have an urgent meeting for today." Tumayo at naglakad na palabas ng silid.

Tumayo na din ako at nagpasala sa guro. Mabilis ang ginawa kung paglalakad para
maabutan ko si Blessica.

"Blessica." I shouted.

Ang dating lakad na ginagawa ay nagbago ng hindi ito nakinig o hindi ako nito
narinig. Tumakbo ako hanggang sa maabutan ko ito.

"Can we talk?" Wala ng naging paligoy-ligoy na naganap ng makalapit sa kinaroroonan

nito.

"I still have an appointment in thirty minutes. But if it's important and it can't
wait tommorow I only have five minutes to talk to you." I nooded understandingly.

Blessica really change. From speaking softly now she isn't speaking softly the way
she talks before. Ang kaharap kong babae ngayon ay ibang tao na hindi na ang
Blessica na minahal ko at hanggang ngayon ay mahal ko.

"Are you free tommorow?"

"I guess I'm free. Same time Calvin." Tumingin ito sa kanyang wrist watch.

Napatingin din tuloy ako sa akin.

"Thank you." Nawala sa harap ko si Blessica at hindi ko na nasundan pa ito.

I sighed. I really want us to talk. And I want it sooner as possible. I texted my

secretary to cancel my appointment this morning. Bawal ng pumasok ang mga magulang
once na nagsimula na ang kanilang klase.

I waited for them outside. May kumaka-usap sa akin at hindi na iyon bago. They're
already in first grade isn't really necessary that parents is beside their
children. May ibang naghahanap pa rin at gusto pa rin na katabi ang magulang.

Ashken has her owned nanny to take care of her. Ngayon ay hindi ko ito sinama sa
kadalihanang gusto kung maka-usap ang mga magulang ng umaway sa aking anak. Plano
ko rin na hindi pumasok o kaya baka matagalan ang aming pag-uusap.

I waited for them to go out for two hours. Masayang lumabas ang mga bata. This time
is their recess time. Sa kumpol ng mga bata naghintay ako na lumabas si Ashken at
ang dalawa ko pang anak.

Naunang lumabas si Ashken. I shouldn't be disappointed considering that Ashken is

my child. Huli na yata na lumabas ang mga anak ko. Ang daming sinasabi ni Ashken sa
tabi ko na hindi ko na magawang mapakinggan.

Unang lumabas si Claudia na may ngiti sa labi at masayang tumakbo papalapit sa

aking direksyon. Umupo ako at naiiyak na binuka ang aking dalawang kamay para
salubongin sana ito ng yakap.

This is the first time I feel embarrassed. Nilingon ko ang niyakap nito at nakita
ko na ang katabi ko kanina. I think the woman is there nanny. Tumingin ako kay
Jared at nakita ko na may luha sa gilid ng kanyang mata.

Ipinilig ko ang aking ulo dahil baka guni-guni ko lamang ang aking nakikita. Lalo
na at nakita ko itong tumingin sa akin. The pain I saw in his eyes pained me also.

"What are doing daddy? I'm hungry daddy lets but my snacks in the cafeteria
already." Bumuntong hininga ako ng sinubukan ko na tumingin sa kinaroroonan ni
Jared.

Hindi na ako nagtaka pa ng hindi ko na makita pa ang presensiya nito sa

kinatatayuan nito.Hinanap ko ang mga ito at nakita ko ito na naglalakad na palayo.
Ang isang kamay ni Jared ay nakapatong sa balikat ng kanyang kapatid.

Ilang minuto o segundo ko lang ako bumitaw sa pagkakatingin sa mga ito. At kasing
bilis din ang mga ito na mawala. Gusto na ng anak ko at kumain sa cafeteria kaya
pinagbigyan ko ito. Ashken is spoiled maybe because I kinda spoiled her. And now
she is acting like a spoiled brat and I'm at fault.

"I want to eat chocolates daddy." Seryoso akong umiling.

I admit I spoiled her considering that she doesn't have mother a mother besides
her.

Katabi ko ang isa kung anak pero ang attention ko ay nasa iba kung anak. I watch
them eat enjoying the food they have. I know that my parents kinda spilled my child
but seeing them eating the food without complaining make me smile.

Masaya ang mga ito at sweet din sa isat-isa ang magkapatid. Nasundan yata ni Ashken
ang tinitignan ko kaya ngayon alam na nito kung sino ang tinitignan ko.

"Why are looking at them daddy? The girl is so evil she pulled my hair with no
particular reason." I don't know who to believe.
I want to believe Ashken but my heart isn't beating normally everytime I'm deciding
to believe her. Who would thought that the adorable little girl I'm seeing from
afar can do Ashken accusations.

Ngumiti ako ng tumingin sa direksyon ko si Jared. Sobrang sakit ng sarili kong anak
ay hindi ako nginitian bagkos masama ako nitong tinignan at umiwas ng tingin ng
matapos niya akong bilatan.

Wala naman akong ginawa pang masama rito pero bakit sinamaan ako nito ng tingin.
Bumalik ang mga ito sa kanilang silid ng matapos ang isang fifteen minutes break
for recess ng mga ito. Matagal ng nag-aaral si Ashken pero ngayon pa ako naghintay
ng ganito katagal.

Gusto kong makita ang anak ko kahit hindi ko pa gusto ko itong mayakap. Kahit
makita ko na lang sana ang dalawa kong anak sobrang sapat na iyon sa akin.

As much as I don't want to busy myself from answering calls I just can't. Marami
akong naiwan na trabaho. I'm now the CEO our company kaya mas madami ang tumatawag
related sa trabaho.

May tumatawag sa aking babae o kaya kaibigan pero minsanan lang iyon mangyari.
Mainit sa labas ng silid at mas nagpa-init pa ang suot ko ngayon. Gilid ng aking
kamay ang aking pinupunas sa aking pawis.

Pawisan na din ang dibdib ko sa loob. Nakahinga ako ng maluwag ng isa-isa na ang
mga bata na lumabas. This time naunang lumabas si Ashken kasunod ang dalawa pa
nitong kapatid.

Kumalabog ulit ang aking dibdib. Kagaya kaninang umaga masama pa rin ang tingin na
pinupukol sa akin ni Jared. Si Claudia naman ay nasa malayo ang attention. Sinundan
ko ang kanyang ringing na curious din ako lalo na nang makita ko itong nakatingin
sa malayo.

Sout pa rin ni Blessica ang suot niya kanina ng maglakad ito palapit. Hindi pa
nakalapit ng tuluyan si Blessica ng takbohin ng anak nito ang ina at sinalubong.
Ang nanny na magbabantay dito ang kumuha ng bag na iniwan nito.

Si Jared ay naiwan sa kinatatayuan at hinintay na makalapit ang ina. Hinalikan ni

Blessica ang noo ni Jared. Tumingin si Jared sa aking direksyon na dahilan kaya
napatingin din ito sa gawi ko. Kanina pa pala ako kinakalabit ni Ashken.

Masarap pagmasdan ang dalawa kung anak kahit pa ang panganay kong anak ay
nagpapakita na ng pagkamuhi nito sa akin. Simula kaninang umaga lagi kong
nakakalimutan na may isa pa akong anak.

Gusto kong ibuhos lahat ng oras na mayroon ako. Kasalanan ko din naman kasi kung
bakit hindi ko ang mga ito magawang makasama. I don't have a gut to complain in the
fish place. Hindi ko alam kung napansin ni Blessica ang presensiya ko pero para
ramdam ko talaga na nakita ako nito.

Binalik ko ang tingin ko sa mga ito. Ngayon ay tinutulongan na ni Blessica si ang

nanny ng mga ito sa pagdala ng bag ng mga ito. Sobrang laki ng mga bag ng mga ito
mas malaki pa yata ang mga ito sa kanilang katawan.

I really lose my focus and I easily forget things when they are near. Sumunod kami
sa mga ito. Buhat ko ang backpack ni Ashken at tahimik lamang kaming nakasunod.
Panay pa ang lingon sa akin ni Jared.

Ang isa ko namang anak ay nagkukunwento sa kanyang ina. Rinig na rinig ko dahil sa
lakas ng pagkakasabi nito. Hindi ko maiwasan na mapangit at mapatanong.

Kung hindi kaya ako naging gago noon at nagpakatino ano kaya kami ngayon ni
Blessica. Ilang beses ko na rin na sinabi sa aking sarili na isa akong gago. Ang
gago dahil sinaktan ko ang babae na mahal na mahal ako.

" I really hate Claudia daddy?" Napatingin ako sa aking anak na may hawak sa isa
kong kamay.

"Why?" Napalunok ako ng sarili kong laway at ang buo kung attention ay na kay
Ashken na.

"She's a bad girl daddy." Anak ko si Seraphina kahit hindi ko pa kilala at hindi
ako naging saksi sa pagpapalaki ko dito alam ko na mabait ito.

Hindi na ako umimik. Pinagbuksan ko ng pinto si Ashken pumasok na ito. Ilang

sasakyan ang pagitan bago ang sasakyan nila ni Blessica. Tumingin ako sa kanilang
sasakyan. Kailangan ko na yatang magpa check-up ng mata ko.

Impossible naman yata na nakatingin si Blessica sa direksyon ng sasakyan ko. Parang

hinihintay nito na tumingin ako sa kanyang direksyon. Is she trying the art of
seduction to me. Mamaya alam ko mamayang gabi na hindi ako makakatulog sa kakaisip.

Pina-una kong maka-alis ang sasakyan nila Blessica bago ako nagpatakbo ng sasakyan.
May one hour and a half break pa sila ni Ashken kaya nagdesisyon muna ako na
pumunta sa opisina dahil may mga papeles na dapat na ma permahan asap.

        Chapter 3 [Crossed Paths (Book 2)]

            Hindi na bago sa akin ang hindi matulog. Ilang beses ko na rin akong hindi
nakakatulog lalo na sa panahon na naalala ko ang ginawa kong pag-iwan kay Blessica.

The scene is keep on hunting me at night. Isa na rin siguro sa dahilan kaya hindi
ako nakatulog ngayon ay dahil na rin sa excitement na nararamdaman ko. I want to
talk to Blessica.
And also I'm memorizing lines that I should tell to Blessica. Natatakot din ako na
baka hindi ko masabi ang gusto kong sabihin.

"Wake up Ashken." Niyugyog ko ito para mas madali itong magising.

Excited na excited talaga ako ngayon. Hindi Naman siguro masyadong halata na
excited na excited ako. Ginising ko si Ashken ng alas singko ng umaga. Namumungay
ang mga mata nito at kinusot nito ang kanyang mata.

"Daddy, I still have hours to sleep. I'm sleepy daddy." Ang sama ko dahil kahit
maaga ay ginising ko ito.

"Please take a bath already." I'm decided.

Pinagbigyan ko ito na matulog ng pa ng five minutes. Ang five minutes nito na tawad
ay naging ten hanggang sa mag fifteen ng umabot na sa thirty minutes. Wala na sana
akong plano na gisingin ito ulit dahil sa him in ng kanyang tulog pero kating-kati
na ang aking dalawang paa na umalis.

Nakaligo na ako kakahintay at nakapag-spray na ako ng perfume. I only sprayed in my

neck and wrist pero dahil iba ang sitwasyon ngayon kahit ang damit ko na nilagyan
ng fabric conditioner naglagay din ako ng perfume.

I waited impatiently to my daughter to finish. I'm not really a patient man sobrang
nababagalan ako sa kilos ng anak ko kaya kahit wala akong balak na tumulong ay
tumulong na ako at ng mapadali ang aking ginagawa.

Pinagbuksan ko ng sasakyan si Ashken. Kasama na namin ngayon ang nanny ni Ashken.

Wala na akong proproblemahin kapag nag-usap na kami ni Blessica.

Dahil siguro sa excitement ko mabilis kaming nakarating sa paaralan. Lumabas kami

ng sasakyan ng matapos ako sa pag park ng sasakyan. Kaunti pa lang ang tao sa loob.
Naglakad na kami papunta sa silid nila ni Ashken.

Hindi na muna pumasok si Ashken sa loob sa kadahilanang dalawa o tatlo pa yata na

kanyang kaklase ang nasa loob. Kinakabahan na ako at wala yatang minuto simula ng
dumating ako sa school na hindi ako tumingin sa aking relo.

Madalas din ang ginagawa kong pagsulyap sa hallway. Mga ilang minuto simula ng
nagsidatingan ang mga estudyante. Sa mga naglalakad sa hallway nakapansin sa akin
ang pamilyar na paglalakad ng isang babae.

Si mommy na nakasuot pa ng high heels niya ang dalawa niyang apo ay nakahawak sa
kanyang mga kamay. Na pansin din ni Ashken ang lola nitong papalapit pipigilan ko
sana pero huli na ang lahat dahil sumigaw na si Ashken at sinalubong ang lola nito.
"Lolo beauty." My mother's name isn't beauty but Ashken prefers calling her lola,
lola beauty." Gulat si mommy ng makita si Ashken alangan pa nitong hinalikan at
niyakap ang apo.

Nagsimula na din sa paghanap si mommy ilang segundo lang ay nahanap ako nito.
Ngumiwi ito at nagpanggap na hindi ako nalita. Ang ngiti ko ay dahan-dahang nawala.
Ang sarili kong ina ay kinamumuhian ako kung hindi lang sa apo nito hindi pa ito
bibisita sa bahay.

Ang attention ko ay wala na sa mga ito dahil hinahanap ko na si Blessica. Akala ko

may susunod pang Blessica dito. Bagsak ang aking mga balikat na napatingin sa aking
mga anak na kausap ni mommy.

I don't what my mother is talking to them.

"He isn't my father grandma. My father is dead already. I even think he is in hell
right now." Ang sakit na marinig iyon galing mismo sa bibig ng aking anak.

"Follow as Calvin." Umiiyak ang dalawang bata at paulit-ulit kong narinig sa bibig
ng aking anak na wala siyang ama.

Wala namang sinabi si mommy at patuloy na naglalakad. Sumunod kami ni Ashken kasama
ang kanyang nanny. Sinundan ko ang sasakyan na sinakyan ng mga ito. Ito na ang araw
na pinakahihintay ko.

Ang araw na gusto kong makilala ako ng aking mga anak. Hindi pa rin mawala sa isip
ko ang mga narinig ko kanina. Masakit siya sa puso at naninikip ang aking dibdib na
dahilan kaya nahihirapan akong huminga.

Si Blessica dapat ang dapat na kausap ko ngayon. Hininto ko ang aking sasakyan sa
bahay ng mga magulang ko. Ang nanny na ni Ashken ang nagbukas ng pinto para rito.
Ako ay nagmadali na sa pagpasok ng bahay.

Umiiyak ang dalawa kung anak. Hindi na muna ako nagpakita at nakinig sa mga pinag-
uusapan ng mga ito.

"I am contented with my lolo as my father grandma." Jared raging voice make me step
backwards.

"But Jared no matter how you'd deny that he isn't your father it doesn't change the
truth that he really is." My mother said.

"I'd he really our father grandma? But is he also my classmate father?" Ganito ba
talaga kasakit na marinig na pinagdududahan ako ng mga anak ko na ako ang ama nila.
Is this my karma already. Ito na ba ang karma sa panahon na hindi ko kinilala si
Jared na anak ko. Na kahit alam ko ang katotohanan ay nililihis ko para maging mali
si Blessica. Kung ano ang ginawa mo bumabalik at bumabalik iyon sa iyo.

Hindi ako naniniwala ng karma dati pero ngayon ay paniwalang-paniwala na ako. Same
scenario din ang paglihis ng katotohanan ng aking anak kahit alam niya na ang
totoo. Ito din ang ginawa mo kay Blessica mas sobrang sakit pa ang balik.

Karma is a bitch. Marami pa akong narinig na masasakit na salita galing sa aking

anak. Ilang beses yata akong napabuntong hininga bago ako nagpakita sa mga ito.
Nasa single sofa naka-upo si Ashken habang ang dalawa ko pang anak ay katabi ni
mommy sa couch.

"You're father is here. Go greet your father children." Napatingin ako kay mommy at
binigyan ako ni mommy ng tingin na may assurance.

"Hello po." Ngumiti ako kay Seraphina Claudia.

Napatingin ako kay Jared kahit alam ko na hindi na ako nito babatiin pero deep
inside nagdadasal ako na sana batiin man lang ako ng panganay kong anak. Kaming
apat na ang napatingin kay Jared pero ni isa sa amin ay wala itong sinalubong ng
tingin.

"Greet your father Jared." Mommy encourage Jared but he remained stoic.

"I don't have a father grandma. My father is in hell already." Kaunti na lang ay
mapipigti na ang pasensya ni mommy.

Nginitian ko si mommy baka sakaling matakpan ng aking ngiti ang sakit.

"Why can't you understand that he is your father Jared." Masama ang tingin na
pinupukol ni Jared sa kanyang kapatid.

Sino ba naman kasi ang may gusto na maging ama ako. Hindi pa nga alam ni Jared na
hindi ko siya tinanggap bilang anak noon paano pa kaya ang trato nito once na
malaman nito na ilang beses ko siya tinaboy ng ito ay bata pa. Na ilang beses ko
tinakasan ang responsibilidad ko bilang ama.

"Jared apo apologize to your father." Padabog itong tumayo at tumakbo.

Si mommy ay tumayo din at nag-aalala ako itong sumunod. Ako na ama na walang magawa
ay nakatanaw sa papalayong bulto ni mommy.

"Are we sister's daddy?" Ashken ask politely.

Claudia attention isn't with us. Her attention is outside. Nakikita ko rin na nag-
aalala ito sa kanyang kuya.

"Seraphina," tawag ko sa attention nito."Can daddy hug you?" Dahan-dahan itong

tumango mabilis ako na lumuhod paharap rito saka niyakap ko ito ng mahigpit.

My tears started streaming down. Humahagulhol na rin ako. Naramdaman ko ang maliit
na kamay ni Seraphina sa aking gilid. Ibig lang sabihin na niyakap ako nito
pabalik. Bakla ba akong matatawag sa ginagawa kong pag-iyak.

Naririnig ko na rin ang munting iyak ni Seraphina kasunod ay ang iyak ni Ashken.

"Halika anak." Naglakad si Ashken patungo sa direksyon ko.

Niyakap ko ang dalawa kong anak. Sana lang mayayakap ko na rin ang panganay ko.
Wala pa ring tigil ang luha ko sa paglabas sa aking mata. Ilang taon na ang
nakalipas ng hindi ako umiyak.

"Why did you leave us daddy?" Nanigas ako sa pwesto ko.

Bumitaw na rin sa pagkakayakap si Seraphina naghihintay ng sagot na mula sa akin.

Tumingin ako kay Ashken. Isa si Ashken sa dahilan kaya ako umalis. Tanggap man ni
Blessica ang anak ko sa labas alam ko ang makasama ang bata sa isang bubong ay
magpapasakit rito ng sobra.

Dahil kung sa akin at ganoon din ako masasaktan din ako. Masakit na masakit din
iyon sa akin. Iniisip ko pa nga lang sa panahon na iyon ang possibilities
nasasaktan na ako. Ang manatili pa sa tabi ni Blessica ng panahon na iyon ay
magpapasakit sa aming dalawa.

Hindi ko sinagot ang tanong ni Seraphina dahil masyado pa itong bata para roon.
Kahit sasagotin ko hindi niya rin maintindihan. Nakikipagkwentuhan ako sa dalawa
kong anak habang naghihintay sa pagbalik nila ni mommy.

Napabuntong hininga ako ng dumating ang mga ito. Namumula pa ang mata ni Jared
tumingin ako kay mommy at binigyan niya ako ng approved sign. Napangiti ako ng
tuluyan na silang nakalapit.

"I want as to be alone grandma." Tila matured na sabi nito hindi ito tumingin kay
mommy habang sinasabi niya iyon at umupo siya sa upuan na kaharap ko.

"Come to grandma mga apo." Niyakap muna ako Ashken habang si Seraphina ay walang
lingon na naglakad patungo sa kanyang lola.

Sa oras na nakalayo na ang mga ito napatingin na ako sa direksyon ni Jared.

Hinihintay lamang nito na magtama ang aming paningin.
"I can't believe that I'm facing my true father right now. I'm actually not hoping
to see my father alive and kickin'. It's much better if I think that my father is
dead than being alive. How could you leave us?" Goodness bumabalik talaga sa akin
lahat.

Iyong time na sinabihan ko na ipalaglag ang bata tapos ito ngayon mas gusto pa ako
nitong patay kaysa buhay. Mas masakit pa lahat ito sa sinabi ko kay Blessica. Gusto
kong madurog sa sakit.

"I'm sorry I'm still alive. But I hope that someday I have a place in your heart.
I'm very sorry, leaving isn't really my intentions." Kung kaya lang ng konsensya ko
noon sana hindi ko kayo iniwan sana magkasama pa rin tayo.

Gusto kong idagdag pa iyon pero hindi ko na ginawa. Naglakad ako papalapit sa
inuupuan ni Blessica. Lumuhod ako sa kanyang harapan at hinawakan ko ang dalawa
nitong kamay. Nagsimula na akong umiiyak at patuloy sa paghingi ng tawad.

Umiiyak na din ito pero tahimik lang. Matigas pa rin ako nitong tinignan walang
balak na patawarin ako. Hindi naman talaga basta-basta binibigay ang pagpapatawad.
Ang pagpapatawad ay kusa alam ko, oo pero gustong-gusto ko ng napatawarin ako ng
aking anak.

I should really earn his forgiveness. Bumalik sila mommy. Kaming apat ni mommy ang
nag-uusap at tahimik na nakikinig si Jared. Masama pa rin ang tingin na ginagawad
nito sa akin kapag nahuhuli ko itong nakatingin sa akin. Dahil gusto ng mga bata na
bumalik sa paaralan mamayang hapon ako na ang naghatid sa mga ito.

Sa kagustuhan kong makasama ang mga ito ay nanatili ako sa labas ng kanilang silid
kasama ang nanny ng mga ito.

"Sir may tanong po sana ako kung okay lang?" Tumango ako nakasama na namin ang
nanny ng mga bata ngayong hapon.

Pinapunta daw ito ni Blessica ayon sa text ni mommy. Ang babaeng labis kong mahal
ay wala ng tiwala sa akin.

"Napapansin ko po kasi sir na kamukha niyo ang alaga ko. Anak niyo po ba si Jared
Amore sir? Magkamukhang-magkamukha talaga kayo ng mga binabantayan ko. Ito po
tignan nito pinagbiyak lang na bato." Nilabas nito ang kanyang cellphone at
pinakita nito ang cellphone na may litrato ng aking anak kasama ako.

"Oo." Gulat na gulat ito sa nalaman.

"Akala ko po kasi ang fiancee ngayon ni ma'am ang tunay na mga anak ng mga bata at
nagdududa lang ako ng makita po kita." Hindi na pumasok sa akin ang iba niya pang
sinasabi ng marinig ko ang salitang fiance.
        Chapter 4 [Crossed Paths (Book 2)]

            Wala ako sa sarili kahit pa kasama ko na ang mga bata. Ang nasa isip ko
ngayon ay na kay Blessica. Akala ko ba hihintayin niya ako hangang sa tumanda siya
pero bakit ngayon nabalitaan ko na lang na may fiance ito.

Napagod na ba ito kakahintay? Nawala na rin ang saya na nararamdaman ko napalitan

iyon ng sakit. Masakit na masakit ang nararamdaman ko ngayon at gusto kong maiyak
sa sakit.

Ang mga nararamdaman ni Blessica noon ay nararamdaman ko na rin ngayon. Ako ang
nagbukas ng pinto ng sasakyan para sa mga ito. Pansin ko lang ang masamang tingin
na ginagawad ni Ashken kay Seraphina.

Mamaya kakausapin ko ito siguro hindi pa nito matanggap na may kapatid siya.

"Ano po ang address ng lugar sir?" Napatingin ako sa nanny ng mga bata.

Naglalakad na kami ngayon papasok sa bahay ng aking mga magulang. Sinabi ko ang
address sa nanny ng mga ito.

"Ihahatid ko na kayo maya-maya." Sabi ko at nagpatuloy sa paglalakad.

Si Jared at si Seraphina ay masayang tumakbo pagpasok. Si Ashken ay nakasimangot na

sinundan ng tingin ang dalawa. Napakunot ang aking noo hindi ko nagugustuhan ang
kilos nito.

"Ay hindi na po sir, si ma'am na daw po ang susundo sa amin." Nang sabihin ko na
ako ang maghahatid sa kanila ay hindi ito nakasagot agad dahil sa busy ito sa kung
sinong ka text nito.

"Sino ang kasama ng ma'am mo sa pagkuha ng mga bata?" Tanong ko.

"Siguro po fiance niya po. Hindi ko po sigurado, anniversary po kasi ng mga ito
kaya magkasama po ang mga iyon." Totoo talaga ang sinasabi ng mga tao na kapalit ng
matinding kasiyahan ay sakit.

Ibig sabihin maghihintay ako buong araw wala pa ring Blessica na magpapakita dahil
anniversary ng mga ito. Ang dami ng karma ko hindi ko na mabilang. At ngayon isa na
naman sa mga karma ko.

Kung sana hindi ako pumayag sa kagustuhan ng mga magulang ko na magpakasal kay
Shiela sana hindi nahulog ang loob ko sa babae. Sana hindi ako na inlove dito para
sana kami pa ngayon ni Blessica. May mga anak at masaya na nakatira sa malaking
bahay.
Kung pwede ko lang sana maibalik ang oras matagal ko ng binalik at binago ang
pangyayari ng nakaraan. Sarili ko lang ang niloloko ko dahil napakamalayo ng mga
iyon sa katotohanan.

Pinapanood ko ang mga ito sa kanilang paglalaro. Kanina marami-rami na rin akong
nalaman tungkol sa mga ito. Buti na lang talaga at mabibo at pala salita si
Seraphina. Kung hindi wala pa akong malalaman sa mga ito dahil hanggang ngayon ay
hindi pa rin ako nito pinapansin.

"Alam mo po ba na may fiance na si Blessica daddy?" Ang mga mata naming dalawa ay
nakatoon sa dalawang bata.

Si Ashken ay kinaka-usap pa ng lola nito. Sa gilid ng aking mata nakita ko ang pag
tango ni daddy bilang sagot.

"Bakit hindi niyo po sinabi daddy? Alam niyo pong si Blessica pa rin ang mahal ko
hanggang ngayon." Matanda na ako para sa salitang pagtatampo pero hindi ko pa rin
maiwasan na magtampo kay daddy.

"Your mommy requested not to tell you. Alam mo naman na wala na akong magagawa
kahit gusto ko pang sabihin sa'yo." Napabuntong hininga ako.

Kanina nawala ang sakit na nararamdaman ko. Ngayon na wala na akong distraction ay
bumalik na naman ang sakit ng aking dibdib.

"I am hurt right now dad and I don't know what to do." I wanted so bad to cry.

"You know you deserve it." Tumayo ito at naglakad na palayo.

Daddy isn't a father who advice you what to do. But he is a father na mas
pinapamukha pa sa'yo na kasalanan mo. Totoo naman kasi simula ng mas naging close
si mommy at si Blessica hindi na din ako kinaka-usap ni mommy na walang kinalaman
sa mga bata.

Kahit pangangamusta wala nagsimula ito ng inamin ko kay mommy na habang kasal kami
ni Shiela ay may nangyari sa amin ng bestfriend nito. Ang pandidiri ni mommy sa
akin ng panahon na iyon ay halatang-halata.

"Nandito na po pala kayo ma'am." Napatingin ako sa may pintuan at nakita ko si

Blessica.

She is wearing a red above the knee dress. The dress suit her well but damn
nakasira sa ganda ng damit ang kamay na nakapulupot sa kanyang maliit na baywang.
Magsisinungaling ako kung sasabihin ko na ang una kong nagustuhan kay Blessica ay
ang kabaitan nito.
Nagsisinungaling ang isang tao kung sasabihin niyang una siyang na attract sa
kabaitan ng isang tao. Dahil ang totoo una tayong na a attract sa panlabas na anyo.
Even Mikee Morada fiance of Alex Gonzaga said una siyang na attract sa physical
appearance.

My jaw clenched. Gusto ko yatang manuntok ngayon. Masama ko itong tinignan a smirk
escape from me. I'm not a fan of teleserye pero may napapanood din akong mga movies
na napapanggap na bakla para pagselosin ang lalaki.

"Good evening." Lumapit si Blessica sa akin at hinalikan ako nito sa cheeks.

Tangina lang dahil habang ginagawa iyon ni Blessica ang mga kamay ng lalaki ay nasa
maliit pa rin na mga baywang nito. Sasagotin ko sana ito pero hindi ko na nagawa ng
makita ko ang pag bulong na ginawa ng lalaki kay Blessica.

"O hija nandito ka na pala." Nagbeso ang dalawa ang nakakapaggalit sa akin at
nagpakulo ng aking dugo kahit si mommy na ang nakikipag beso kay mommy hindi pa rin
nito binibitawan ang baywang ni Blessica.

"Magpapakapal na po ako ng mukha manghihingi po sana ako ng favor."

"Umupo muna kayo Jayvee." Ngayon ko lang napansin na nakatayo kami ng mga ito.

So Jayvee pala ang pangalan ng gago. Ngumiti ito kay mommy ang mga bata ay lumapit
sa ina ng mapansin ng mga ito na dumating ang kanilang ina. Isa-isa ang mga ito na
humalik sa ina at sa gagong Jayvee na pormal na pormal kumilos.

"Ano bang favor Blessica? Happy anniversary pala sa inyo Jayvee."

"Salamat tita." Tugon nito.

"Mommy anniversary kasi namin ngayon kung pwede po bang dito muna ang mga bata."
Nahihiya at namumula pa ang dalawang pisngi na sabi ni Blessica.

"Advance honeymoon po sana kami ngayon baka po sa susunod na araw na po kami maka-
uwi." Masayang tumango si mommy.

Hinampas ni Blessica sa braso si Jayvee.

"Nakakahiya, huwag po kayong maniwala dito kay Jayvee talagang mapag biro po ito."
Tumawa ang dalawa.

Kung ang mga ito ay tuwang-tuwa sa pangyayari ako naman ay naikuyom ko ang aking
kamao. At nangangailati na ako sa selos at galit na nararamdaman ko ngayon.

"Huwag kang pumayag mommy." Nagtaka ako kung bakit ang mga ito ay napatingin sa
aking direksyon at seryoso na seryoso.

Blessica laughed heartily," Pwede naman na sa parents na lang ni Jayvee tita

pasensya na po sa abala." Sa sinabi na iyon ni Blessica doon ko nakompirma ang
nasabi ko.

Iniisip ko lang iyon kanina hindi ko akalain na lalabas iyon galing sa aking bibig.
Hindi sa ayaw ko ang mga bata dito pero ayaw ko ang iniisip ko. Ayaw ko na
magkasama ang mga ito at ang mga bagay na possibling mangyari.

Selos na selos na ako lalo na at kitang-kita ng mga mata ko ang paghaplos na

ginagawa ni Jayvee kay Blessica.

"Blessica alam mo na gustong-gusto ko na nandidito ang mga apo ko. Huwag mo na lang
pakinggan si Calvin nagseselos lang yan." Nanlalaki ang mga mata ni Blessica parang
gulat na gulat pa sa narinig galing kay mommy.

Obvious pa na mahal ko si Blessica bakit parang hindi niya alam iyon.

"Si tita talaga palabiro...paano po magseselos si Calvin hindi na naman ako nito
mahal." Goodness pati tuloy ako naawa sa sarili ko ng tignan ako ni Blessica na
parang awang-awa ito sa akin.

"Kung alam mo lang, Blessica naipakilala mo na ba si Jayvee kay Calvin?" Mabilis na

umiling si Blessica at hindi nakaligtas sa akin ang tingin na parang humihingi na
paumanhin sa fiance nito.

"Calvin this is my fiance and Jayvee he is Calvin mommy Gracia son." Makahulugan na
tumango si Jayvee at naglahad ng kamay.

Hindi ko tinanggap ang kamay nito at nagpanggap na wala akong nakita.

"Nagpapahalata ang isa di'yan na nagseselos." Blessica again laugh awkwardly at ng

magdesisyon ako na tanggapin ang kamay nito dahil pride na lang ang natitira sa
akin.

Si Blessica na ang kumuha ng kamay ni Jayvee.

"Pasensya na po ulit sa abala mommy. Baka bukas po ay makaka-uwi din kami."

Hinalikan nito an pisngi ni mommy at tinawag ang aming mga anak.

Sa pagtawag nito pinagdasal ko na sana pigilan ng mga ito ang kanilang ina. Hindi
ng mga ito ginawa at nagbilin pa sa kanilang mommy na sana pag-uwi ng mga ito ay
may kapatid ng dala ang ina.

Sinubukan ko ulit na tignan si Jayvee para nakompirma ko talaga na bakla ito pero
ilang beses ko na itong inakit na tinignan wala pa ring effect. Lalaking lalaki pa
rin ang tindig nito napabuntong hininga ako.

Ang tanga ko lang na gagawin iyon ni Blessica sa akin. Tinaasan ako ni Blessica ng
kilay at ngumiti.

"Mauuna na po kami mommy, Calvin." Nag-iwas ako ng tingin.

Hinatid ni mommy ang mga ito samantala ako ay naiwan sa couch. Kinakalma ang
sarili. Sino ba naman ba kasi ang maghihintay sa walang assurance. Bumalik si mommy
na may ngiti sa mga labi. I want to blame my mother for this kung sana hindi ako
nito pinilit magpakasal kay Shiela sana maayos pa kami ni Blessica hanggang ngayon.

"Kailan po ba ang balak nilang magpakasal?" Parang nagulat pa si mommy ng tanongin

ko ito nang makabalik ito sa paghatid sa labas.

"There is no exact date but next year na ang mga ito magpapakasal. They want it
grant." Sagot nito at umupo sa katabi kong upuan.

"Tumutulong po ba kayo sa maghahanda ng kasal ng mga ito?" Alangan na tumango si

mommy I feel betrayed right now.

Sana sinabihan ako nito na ikakasal na pala o di kaya ay may girlfriend na si

Blessica at sana nagawan ko ng paraan. Kasal nga naghihiwalay ang mga ito pa kaya
na ikakasal pa lang. Magagawan at magagawan ko rin ito ng paraan.

I'm not a loser at all. Maagaw din kita Blessica sabi ko sa isip ko. Saka tumayo at
pinuntahan ko si Ashken sa silid nito. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ito bumaba
para makipaglaro sa kanyang mga kapatid.

"Sir kanina pa po umiiyak si Ashken. Pinilit ko na po ito para bumaba pati si madam
po pinilit niya na rin po pero ayaw niya po talaga." Bumuntong hininga ako bago
tuluyang pumasok.

Nakatalukbong ng kumot si Ashken at rinig ko ang hikbi nito.

"Askhen...anak." Malumanay na tawag ko rito.

Naiintindihan ko na hindi nito matanggap na may kapatid siya. Pero kasi sinabihan
ko na ito noon pa na may nakakatanda siyang kapatid. Ang hikbi nito ay mas lumakas.
Humiga ako sa gilid ng kama at dahan-dahan kong binaba ang kumot na nakatalukbong
sa kanyang katawan.

"What is your problem baby?" I ask her.

Hindi pa rin ito humaharap sa akin at umiiyak pa rin.

"Tell daddy please." I begged.

Gusto ko na magka-ayos ang mga ito. Ang relasyon ng mga anak. Once na magka-ayos na
ang mga ito wala na akong magiging problema na magkasama ang mga ito.

"I don't want a brother and a sister daddy." Suninghot ito at finally humarap na
ito sa akin.

"Why? Your brother and sister is a nice person baby."

"No, they're not daddy." Sumigaw ako na ikinagulat ko.

"They are baby." Napakunot ang ulo.

Umiiyak ito at paulit-ulit na sinasabi sa akin na ayaw nito sa mga kapatid niya.
Ngayon pasan ko lahat ng mga problema. Tinatahan ko ito hanggang sa makatulog ito.
Nagulat ako sa paglabas ko ay naghihintay si Seraphina.

"Daddy." Iba talaga sa pakiramdam na marinig ko na tinatawag ako ng mga itong

daddy.

"What is it princess?" Umupo ako para magpantay kami ni Seraphina.

"I heard Ashken daddy." Malungkot na sabi nito."And I know she doesn't like us."
Paano ko ba sasabihin na mali ang iniisip nito kung narinig nito at kung ramdam ng
mga ito na ayaw sa kanila ng kapatid niya.

        Chapter 5 [Crossed Paths (Book 2)]

            Nagpapasalamat na rin ako at nagtagal sila ni Blessica. Ngayon ay close ko

na ang anak kong babae at ang problema ko na lang ay si Jared hanggang ngayon ay
hindi pa rin kami close ng bata.

Oo nagkaka-usap kami pero wala pa rin kaming interaksyon.

"There wedding is gonna be a wedding of the year." Si Jared ay nagpapakita sa akin

kung gaano niya ka gusto na magpakasal ang mommy niya sa tito Jayvee niya.
"Selos na selos na ang isa diyan hon. Huwag ka ng magkuwento tungkol sa kasal
nila." Ayaw ko marinig na gusto kong marinig sila kadahilanang makiki-balita ako sa
kasal ng mga ito.

Ayaw kong marinig sa kadahilanang selos na selos ako at kumukulo ang aking dugo sa
tuwing naririnig ko ang pagpapakasal nila ni Blessica. Gusto ko na kami ang
magpakasal ni Blessica at hindi ang mga ito.

"Daddy!" Tumatakbo na lumapit sa akin at umiiyak na lumapit si Ashken.

"Why are you crying?" Umupo ako para magpantay ang paningin naming dalawa.

Napatingin ako sa magkapatid na parehong lumabas ng silid. Akala ko okay na ang mga
ito bakit ngayon ay umiiyak na tumakbo sa akin si Ashken. Nagulat din ako ng makita
Kong umiiyak din si Seraphina.

"Daddy inaaway ako nila." Sabay turo sa dalawa.

Hindi nakaligtas sa akin ang pag-simangot ni Jared.

"She's hurting my sister. I don't want to stay in here." Umiiyak pa rin ito habang
lumalayo.

"I will talk to you later." Sinundan ko ang mga ito.

Ayoko na lumayo ang loob ng mga bata sa akin. Ngayon pa na kinukuha ko ang loob ng
mga ito.

"We will go home." He said with finality.

Nang makalapit ako iyon ang una niyang sinabi. Sinundan ko pa rin ang mga ito
hanggang makarating kami sa baba. Sinalubong kaagad ni Inday ang kanyang mga alaga.

Kinabukasan simula ng umalis sila Blessica at ang fiance nito pinalit na sa pag-
aalaga si Inday.

"Why are you crying baby girl?" Lumuhod ito sa harapan ng kanyang nanny.

"I'm hurt nanny tita. I think we should go home I don't like to come in this house
anymore." Tumango si Inday.

"Tell me Jared what really happened?" Nag-iwas ito ng tingin.

"You're daughter doesn't like to be in your house. And one more thing she cut
Seraphina's hair. You're creating a monster." Sa klase ng kanyang pananalita hindi
mo aakalain na galing sa isang grade one na bata galing.

I need to discipline Ashken. Ang ginawa nito ay hindi na basta mapapalampas. Alam
ko na masama ang ugali nito pero hindi ko aakalain na kaya niya iyong gawin sa
kanyang kapatid.

"Let's go tita nanny." Umupo ako at hinawakan ang buhok nito.

I doubted first kung sino sa mga ito ang nagsimula ng away pero ngayon ay hindi na.
Dahil alam ko na kung sino maybe I am creating a monster.

"Please I'm begging you, please don't tell it to Blessica."

"Pasensya na rin po kayo pero makakarating po ito kay ma'am. Hindi po maari na
hindi ko sabihin pasensya na po ulit." Hinawakan nito ang kamay ng dalawang bata at
naglakad palabas ng bahay.

Pabagsak na hiniga ko ang aking katawan sa could. Hinilot ko ang aking sentido
dahil sa ngayon gusto kong magwala.

"Ashken kausapin mo si daddy." Mga ilang oras ay nagdesisyon na akong kausapin si

Ashken.

Kilala ko ang ina nito maka-kabuti na siguro na iwan ko ito sa kanyang ina.

"I don't want to talk to you. I know you will just scold me." Sagot nito.

"I will kaya buksan mo ang pinto," Utos ko rito.

Nang hindi niya nabuksan kinuha ko ang susi ng nga kwarto sa aking silid. Nabuksan
ko ang pinto.

"Huwag na huwag mo akong gagalitin Ashken. Kung hindi dahil sa'yo sana kasal na
kami ni Blessica at masaya na kaming magkasama." Sa sobrang galit ko sa pangyayari
ngayon ay bigla na lamang iyon ang lumabas sa aking bibig.

"I hate you daddy." Madiin ko na pinikit ang aking mga mata.

"Wala akong paki-alam Ashken. Huwag na huwag mo ng ulitin ang pananakit mo sa

kapatid mo. Masama ang ginawa mo at hindi ko iyon mapapalampas. I will confiscate
your phone. You can't hold any gadget for a year." Lumabas ako at pabagsak na
sinara ang pinto.

Ginawa ko ang bagay na iyon para matakot sa akin ang anak. Ilang oras na akong
nanatili sa ibaba at umiinom ng alak nang marinig ko ang pagbukas ng gate. Ang
sunod kong narinig ay ang papasok na sasakyan. Tumayo ako para salubongin kung sino
man ang nasa loob ng pumasok na sasakyan.

"Kalma ka lang misis ko." Lumabas si Blessica na pulang-pula ang mukha at galit na
galit ang tingin sa akin.

"Bitawan mo muna ako Jayvee kailangan ko lang na maka-usap ang walang kwentag ama
ng mga anak ko." Pinigilan pa ni Jayvee si Blessica pero dahil sa mapilit ito at
ayaw niyang masaktan ang babae ay hindi niya na nagawa pang pigilan ng makalapit na
ako.

Ang kanyang palad ay lumapat sa aking pisngi. Hindi lang isang beses ako
nakatanggap ng sampal galing rito kundi dalawang beses.

"Hinayaan ko na pumunta ang anak ko sa bahay mo sa pag-aakalang aalagaan mo ang

anak ko. Hindi ko pinapunta dito ang anak ko para putulin ng anak mo ang buhok ng
anak ko. Magka-ugali kayo ng anak mo masasama." Isang salita pero siyang naging
dahilan upang madurog ang aking puso.

"Bata pa ang anak ko Blessica. I admit kulang ako sa pagdidisiplina pero huwag mo
sanang pagsalitaan ang anak ko ng ganyan." The old Blessica is gone.

"Whatever, hindi ko hahayaan na pumunta ang mga bata dito." Tumalikod ito pero bago
pa ito makalayo ay nagawa ko ng hawakan ang kanyang kamay.

Si Jayvee ang nagtanggal sa pagkakahawak ko kay Blessica.

"Don't touch her bro." Parang dati lang nasa akin ang katapatan para sabihin ang
sinabi niya.

"Huwag naman sana Blessica gusto ko pang makita at makasama ang mga anak ko."

"Luh? May anak ka pala sa akin? Last time I check wala kang anak." Tumalikod na ang
mga ito ng tuluyan.

Nanghihina na napaupo ako sa sahig ng bahay. Kung minalas-malas ka nga naman.

Simula ng dumating sa buhay ko si Ashken nagsimula na rin na gumulo ang aking
buhay. Oo kasalanan ko dahil walang mabubuong bata kung hindi ako nakipagtalik.

Kasalanan ko naman talaga kasi ako ang nang-iwan. Tanggap ako ni Blessica kahit pa
nalaman nito na may anak ako sa ibang babae. Gago ako kaya sinayang ko ang
pagkakataon. Alam ko na sa bawat araw na nakikita ako nito at ang anak ko alam ko
nasasaktan siya.

Ang dami ng sakit na binigay ko rito. Ngayon sising-sisi ako sa aking ginawa sana
nagmakasarili ako para kami pa sana nito hanggang ngayon. Sana hindi ko kinuha ang
anak ko sa kanyang ina.

Pumasok ulit ako sa bahay at buong gabi magpakalunod ako sa alak. Pumasok si Ashken
kinaumagahan at nang pumasok ako sa loob ng kanilang silid ay hindi ko nakita ang
magkapatid.

Naghintay ako na dumating ang mga ito. At hindi na naman ako pumasok buong umaga
para maghintay na dumating ang mga ito. Nang nakalabas na ang lahat saka lamang ako
pumasok ng silid.

"Good morning ma'am." Bati ko hawak sa kabilang kamay at hawak ko si Ashken.

"What I can do to you sir?" She smiles.

Tinuro nito ang upuan. Umupo ako sa tinuro nito. Napabuntong hininga ako sana hindi
tama ang hinala ko.

"May alam po ba kayo kung bakit hindi pumasok ang dalawang Amore?" Tanong ko.

"Oo, the mother call me last night. Lilipat daw sila ng school hindi ko na alam ang
iba pang impormasyon. Pasensya na po talaga."

"Thank you ma'am." Tama ang aking hinala.

Problemado ako ngayon hindi ko na alam ang gagawin. Paano ko gagampanan ang
responsiblidad ko bilang ama sa nga ito kung sa tuwing napapalit ako ay siya rin
ang paglayo ng mga ito.

Lumabas kami ng silid.

"Ikaw na ang bahala kay Ashken." Ang bilis ng ginawa kong paghakbang.

Sa bawat hakbang na ginagawa ay naging busy rin ang aking kamay sa pagpindot ng
cellphone para tawagan si mommy. Ngunit nakarating na ako sa sasakyan hindi pa rin
nito sinasagot ang tawag.

Frustrated na in untog ko ang aking ulo sa bintana ng sasakyan. Kung alam man ni
mommy kung saan nilipat ang mga bata alam ko na wala itong paki-alam o wala itong
balak na sabihin sa akin.
Sa halip na daan patungo sa possibleng kinaroroonan ni mommy ang aking pinuntahan
ibang daan ang aking tinatahak. Ang huling balita ko sa ina ni Ashken ay buntis na
ito. Wala akong paki-alam kung buntis ito ang gusto ko ay gampanan niya ang
pagiging ina kay Ashken.

Alam ko kung saan ito naka-sign ng contract dahil na rin sa connection na mayroon
ako. Nakapasok ako sa building ang hakbang na ginagawad ko nilalakihan ko at
mabilis ang aking ginawang paglakad.

Nakapasok ako sa silid ay siya agad ang una kong napansin. Siya ngayon ang
kinukahanan ng litrato ng mga photographer. Malaki na ang tiyan nito. Nangangailati
na ako sa galit tila walang balak na ang babae na gampanan ang kanyang pagiging
ina.

I patiently waited. Nang matapos at mabilis akong lumapit rito. Nagulat pa ito ng
makita niya ako.

"Calvin." Mabilis na tinaboy niya ang mga tao na kasama niya.

Hinawakan din nito ang aking braso. Mabilis ko na tinabig ang kaniyang kamay ayaw
na ayaw kung hawakan ako ng babae na siyang naging dahilan kaya hindi ko makakasama
ang anak.

"Huwag mo akong hawakan. Saan ba ang silid mo dito." Nagdadalawang isip na the
tinuro nito ang isang pinto na may nakasulat na pangalan nito.

"Bakit Calvin? Anong sadya?" Hindi na nito naitama ang kanyang tanong dahil sa
pagkataranta.

Hindi lang pananalita nito ang nagpapakita na siya ay natataranta at hindi alam ang
gagawin.

"Kunin mo na si Ashken, Kish." Nagsimula sa pagtulo ang kanyang luha pero wala
akong paki-alam kahit umiyak pa ito ng dugo sa harapan ko.

Walang-wala akong paki-alam sa babaeng sumira ng mga pangarap ko kasama ang mahal
kong babae.

"Calvin gusto kong kunin ang anak ko pero hindi pwede. Ikakasal na ako Calvin at
ayaw sa akin ng mga magulang ng mapapangasawa ko at kapag nalaman ng mga ito na may
anak na ako mas tiyak na hahadlangan nila ang kasal namin." Pagak ako na tumawa.

Ngayon ako naman ang sisira sa mga pangarap nito. Hindi ibig sabihin na walang
ganti lahat.

"Wala aking paki Kish. Ngayon hanapin mo ang paki ko. Kami din naman hindi natuloy
ang kasal dahil sa pagsulpot mo. Ngayon invite me to your wedding also para malaman
ng mga tao kung gaano ka irresponsabling ina. Tingnan natin kung papayag pa ang in-
laws mo sa kasal niyo."

"Calvin kahit pagkasal na kami ng fiance ko please lang maawa ka." Lumuhod ito sa
harapan ko pero nginisan ko lang siya.

"Ihahatid ko sa bahay niyo mamaya o bukas si Ashken." Sinubukan pa ako nitong

pinigilan pero dahil wala talaga akong paki-alam rito iniwan ko siya.

I really mean it. Bakit kailangan ko na magdusa sa bunga na hindi naman akin.
Napamahal na sa akin ang bata kaya kahit alam ko ang totoo ay hindi ko binigay sa
walang kwenta niyang ina.

Bumalik ako sa bahay at ako na mismo ang naglagay ng mga damit sa luggage nito.

"Daddy where are we going?" Hindi ko muna ito inimik at mas nag concentrate ako sa
ginagawa.

Ngayon ko na balak na ibigay ang bata sa kanya. Matapobre ang mga magulang ng
lalaki na ngayon ay fiance niya. Pinanagutan ko ang responsiblidad na dapat sa
ibang tao. Ni hindi ko na napanagutan ang aking responsibilidad sa akin mga anak.

Pinagbuksan ko ito ng pinto. I wi surely miss my daughter. Ngayon gusto ko mag

focus sa pag-aalaga at pagbawi ng dapat sa akin. Bumaba ako sa sasakyan at pinindot
ang doorbell. Wala pang bumubukas ng may dumating na sasakyan.

Ang mga magulang ng lalaki bumaba at naglakad patungo sa aking direksyon. Mayroon
ang mga itong kasamang babae na sa tingin ko ilang taon lang ang bata sa akin.

"Who are you looking mister?"

        Chapter 6 [Crossed Paths (Book 2)]

            "I'm looking for Kish seorita." With all respect I answered her.

"Why are looking to the gold digger woman? Are you one of her man?" Tinaas ko ang
aking kilay.

"Kasama ko ang kanyang anak seуorita." They're eyes widen.

Hindi nakaligtas sa akin paningin ang pag ngisi na ginawa ng babae.

"Ashken." Tinawag ko ang aking anak para lumabas ng sasakyan.

Alangan na lumabas ito at mabilis na nagtago sa aking likuran.

"She really looks like his gold digger mother huh?" Tamang gold digger ang babae
pero hindi naman yata tama na sabihan niya ang babae na gold digger.

Tumatakbo na lumabas si Kish. Buntis ito pero nagawa pa rin nitong tumakbo. Galit
na galit na tinignan ko ang babae. Nang dahil sa pagkasakim niya sa pera nasira
niya lahat ng plano ko.

"So hija you have a beautiful daughter just like you." Kanina pa ito kinakabahan.

I think I should go na. I'm not involved in this mess anymore.

"I will go already seуorita. I'm done with what I came here." Masayang tumango ang
matandang babae.

Umalis na ako ng tuluyan. Sumunod pa siт Ashken sa akin. Masakit na iwanan ang
batang napamahal na sa akin. Ilang beses ako na umulit na ipa DNA test ang bata at
ilang ulit rin na ako ang tinuturo nitong ama.

Hanggang sa sinabi ko sa sarili ko na itigil na ang aking ginagawa. Tinigil ko at

tinanggap ko na para kong anak si Ashken. Ngunit ilang taon na realize ko na bakit
parang may kulang. Bakit hindi ko tuluyang magampanan ang pagiging ama ko kay
Ashken.

Nagsimula ulit ako na maghanap ng maghanap ng ebidensya na nagpapatunay na hindi ko

talaga anak si Ashken. This time wala ng nakaka-alam na kahit sino sa loob ng
bahay. Nagulat ako sa resulta at hindi makapaniwala.

All this time iniwan ko si Blessica para gampanan ang pagiging ama sa bata pero
iyon pala ay hindi ko ito anak. Totoo na may nangyari sa amin ni Kish ngunit isang
beses lang iyon at wala na ulit nangyari pagkatapos.

Ang sunod ko na tinahak ay daan patungo sa bahay ng aking mga magulang. Hanggang
ngayon ay hindi ko pa rin alam kung sino kung sino ang totoong ama ni Ashken and
it's not really my bussiness. For now I will focus on creating our family again.

Kung ang tangging paraan ay sirain ang kanilang relasyon. Sisirain ko ang kanilang
relasyon para ma buo ulit ang aking pamilya. Nagawa nga namin ni Blessica noon o
nagawa ko nga noon na magtaksil kay Shiela.

Magagawa rin ni Blessica na magtaksil sa fiance nito.

"Mommy please sabihin niyo po ang address ng bahay nila Blessica." Bumuntong
hininga ito bago kinuha ang kape na nasa mini table.
Binaba nito ang cup of coffee matapos itong sumimsim sa kanyang kape.

"I can't tell you son, I'm sorry." Alam ko na ang sagot nito pero nagbabasakali pa
rin ako na tutulongan ako nito.

"Mommy please I'm begging. Help me please I really love Blessica." Tinitignan ako
nito tila hinanap ang sagot sa aking mata.

"Actually I don't want to help you with this. But considering that your my son I
will help you." Sinabi ni mommy ang plano na naisip nito.

Laking pasasalamat ko rito. Napapangiti na rin ako sa plano na naisip ni mommy.

"Is Ashken is really your child son? Where is she? School?" Napamahal na sa akin sa
bata at ngayon na pina-alala sa akin ni mommy ay nanalungkot ako.

"I know this year ago mom. I know that Ashken isn't my child. Shiela's mother is
all behind of this." Nanlaki ang mga mata.

"You mean?" Tumango ako.

Isa pa iyon sa pinoproblema ko. I respected Shiela mother's a lot. Akala ko lang
din na ako talaga ang unang nagkamali ng ay nangyari sa amin. Ang totoo ay sinadya
niyang lagyan ng drugs ang inumin ko.

Galit na galit ito sa akin dahil ako ang sinisisi nito sa pagkamatay ng anak namin
ni Shiela. Sarili ko din ang sinisisi ko sa pagkamatay ng aking anak. Pero matagal
ko na rin na natanggap na patay na ito at ito talaga ang plano ng nasa itaas.

Last time I saw Shiela and my cousin they're happily married with three kids.
Pinagtagpo kami ni Shiela pero hindi talaga kami itinadhada. Kami ni Blessica ang
tinadhana.

"Go home already. I will visit my grandchildren first." Umiling ako kay mommy.

Ilang araw na rin wala hindi ako pumasok sa trabaho. Si daddy na lahat ang
umaasikaso sa kompanya. Ilang taon din ako na kontento na wala akong kasamang
pamilya. Ngayon ay hindi na ako kontento at gusto ko na makasama ang mga ito.

Dahil matigas ang aking ulo sinundan ko ang sasakyan na sinakyan ni mommy patungo
sa village. Ngunit hindi na ako nakapasok pa dahil isa pa wala akong kilala sa loob
at masyadong strict ang security ng village.
Tinawagan ko ang kaibigan ko pero expected na hindi ang mga ito pumayag sa
invitation ko dahil may mga pamilya na rin ang mga ito. Ako lang mag-isa ang
pumunta ng bar kinagabihan.

Uminom ako ng alak pero hindi iyong tipo na hindi na ako makakapagmaneho
kinagabihan. May lumalapit sa aking babae pero lahat iyon ay dineadma ko.

Kinabukasan ay pumasok na ako sa trabaho dahil sa isang araw ko pa pweding makita

ang mag-ina ko. Naki-usap si Blessica kay mommy na huwag ipakita o sabihin sa akin
kung saan ang mga ito nag-aaral.

Hindi na ako nakatiis. Tumayo ako at inaayos ang suot ko. Hindi ko na kaya kung
hanggang ngayon ay wala akong gagawin. Nagmaneho ako sa kompanya ng pinsan ko.
Dahil possible din na nandito sa metro Manila ang tinatrabahoan ni Blessica.

Nang makapasok ako sa building agad naglakad ako patungo sa receiptionist.

"I'm looking for Blessica Amore's office by any chance can you tell me where is her
office located?" She nodded.

Inipit pa ng receptionist ang kanyang buhok sa kanyang tainga bago siya tumingin sa
computer na nasa kanyang harapan.

"Her office is located to the twentieth floor of this building sir." She smile
again.

"Thank you." I'm excited to see Blessica.

I misses her a lot kahit pa nakatanggap ako ng sampal sa kanya ng huli naming
pagkikita. Napapangiti ako sa tuwing naiisip ko na magkikita ulit kami ni Blessica.

Napapatingin ang mga employedo sa akin. I think the only door in this floor is her
office. Naglakad ako papunta sa nag-iisang pinto na nakita ko. Sa bawat hakbang ko
ay kinakabahan ako sa hindi malamang dahilan.

Kumatok ako ng tatlong beses sa pinto. Ngunit walang sumagot sa aking pagkatok.
Sinubukan kong hawakan ang door knob at sinubukan kong buksan ang pinto. Laking
gulat na bumukas ang pinto dahan-dahan ang ginawa kong pagbukas.

Sumilip ako sa loob parang tanga ang aking ginagawa. Sa pagsilip ko naririnig ko
ang tunog na galing sa naghahalikan. Kumalabog ang aking dibdib at sumikip sa
naririnig.

Naririnig ko pa ang hagikhik galing sa isang babae at alam ko na galing iyon kay
Blessica. Tuluyan na akong nakasilip at laking gulat ko ng makita ko si Blessica na
nakatalikod habang ang kamay sa kanyang likuran ay dahan-dahan in unclasped ang bra
ni Blessica.

Dahan-dahan ang ginawa kong pagsara ng pinto. Napasandal ako at napahawak ako sa
banda ng aking dibdib. Lahat ng pag-asa na mayroon ako ay unti-unting nawawala.
Hindi ko namamalayan na unti-unting tumutulo ang luha sa aking mata.

Bumaba ako ng building at nanatili muna ako sa sasakyan. Mas masakit ang ganti ng
ginawa ko kay Blessica. Nangako ako noon kay Blessica na hindi ako mahuhulog kay
Shiela pero isang araw nagising ako na hulog na hulog na ako.

Nangako rin si Blessica sa akin sa pangangalawang pagkakataon na maghihintay siya.

At nangako ito na hindi siya mahuhulog kung sino mang lalaki ang manligaw sa kanya.

Ngayon alam ko na hulog na hulog siya sa kanyang fiance. Ako na mismo ang nagpahid
ng aking luha. Sinabutan ko ang aking buhok sa frustration na aking nararamdaman.

Naghintay ako na lumabas si Blessica para sundan ito. Baka ito ang magkuha sa
eskwelahan ng aking mga anak. Sobrang tuwa ko ng makita ko si Inday na lumabas sa
sasakyan. Kasunod ay ang mga anak ko.

Binuksan ko ang pinto ng sasakyan at tumakbo patungo sa direksyon ng aking anak.

"Daddy." Nakita ako ni Seraphina at sinalubong ako nito.

Umupo ako para mayakap ko ito. Niyakap ako nito ng mahigpit at ilang sandali ay
narinig ko ang mahinang hikbi nito.

"I miss you princess." Habang sinasambit ko iyon napatingin ako kay Jared dahil
papalapit na din ito sa direksyon ko at laking gulat ko ng yakapin ako nito.

"I miss you daddy." Naluluha ako na niyakap ko ang dalawa kong anak.

Ang sarap pakinggan na tawagin ako ng mga ito na daddy na walang nagtuturo sa mga
ito.

"I'm sorry daddy." Umiling ako dahil sa totoo wala namang kasalanan ang mga bata.

Natural lang sa kanila na magalit sa akin.

"Where have you been daddy? Mommy transfer us in a new school." Ngayon ko lang
napansin na ang dating mahabang buhok ni Seraphina ay naging maikli.

Ang buhok nito at manang-mana sa kanyang ina.

"I love you." Hinalikan ko sa noo ang dalawang bata sa galak na aking nararamdaman.

Hindi man naging masaya ang boung araw ko ngayon atleast bawi lahat ng sakit na
nararamdaman ko kanina.

"I love you too daddy." Lumapit na patungo sa aming direksyon si Inday.

"Sir baka hinahanap na po ang mga bata. Baka mag-alala po si ma'am kung hindi pa
rin dumadating ang mga bata." Humawak sa kamay ko si Jared.

"You're gonna leave us again?" Bumuntong hininga ako.

I really want to be with them pero alam ko na galit pa rin si Blessica hanggang
ngayon.

"I will accompany you till your mother office is that okay with you?" Nakasimangot
si Jared ng marinig ang sagot ko.

"But daddy we want to be with you."

"Daddy will find ways for us to meet again. Anong pangalan ng bagong school ng mga
bata?" Nag-iwas ng tingin si Inday at nagkunwaring hindi ako narinig.

Napangiti ako ng sabihin ni Seraphina ang pangalan ng kanilang bagong paaralan.

Hinatid ko ang mga ito hanggang sa floor kung saan ang kanilang ina.

"Come with us please." Si Jared ang nagsabi kaya wala na akong nagawa pa kundi
sundin ang kanyang nais.

Ayaw ko na sumama ang loob ng bata sa akin. Pumasok kami ng buksan namin ang pinto
nagulat pa si Blessica ng makita ako sa loob ng office. Tinignan ko ang kanyang
damit at ang buhok nito na ngayon ay ayos na ayos na.

Namula ang mukha nito. Pinandilatan niya ng mata si Inday at tinuro ako gamit ang
kanyang labi. May sinagot si Inday pero hindi ko na alam dahil hindi ako
nagpahalata na timitingin ako sa kanilang direksyon.

"You're office look nice." I complemented.

Umupo ako katabi ang dalawa. Si Ashken at si Jared ay panay kwento. Ako naman ay
nakinig sa sasabihin ng mga ito sa akin.

"Office is a place where you can work. I didn't know that this office is a place
for pleasure." Hindi ko alam kung saan galing ang guts ko ngayon.

"What do you mean?" Tinaasan ako nito ng kilay.

Hindi din nakalampas sa'akin ang namumula nitong pisngi. Sa gilid ng aking mata
kita ko ang curious na tingin ni Inday.

"Hm? I didn't mean anything." Galit na galit na tinignan ako ni Blessica.

Sa galit nito ay tinapon ni Blessica ang hawak nitong ballpen sa direksyon ko.
Mabilis ang reflexes ko kaya hindi na tumama sa'akin ang ballpen. Hindi pa sigurado
na sa akin tatama ang ballpen.

"Why don't you play outside, kids." Suggestion nito sa mga bata.

"Is it okay mommy?" Tumango ito.

"Don't hurt my mommy daddy." Tumango ako bago ito tuluyang umalis.

"What are preferring Calvin?" Tanong nito.

"Blessica?" May galit pa rin ako nitong tinignan.

Tumayo ako at naglakad palapit sa kanya. Tumayo ako sa likuran nito at kita ko sa
direksyon nito ang paninigas sa kanyang inuupuan.

"Hm?"

        Chapter 7 [Crossed Paths (Book 2)]

            "Bitawan mo ako Calvin." Hindi ko pa rin ginagawa ang utos nito sa akin.

Hinigpitan ko pa lalo ang yakap ko kay Blessica.

"Blessica please... huwag mo ng ituloy ang balak mong pagpapakasal." Umiling ito at
hinawakan nito ang kamay ko at pilit na inaalis sa pagkakayakap ko.

"Calvin matagal na tayong tapos...matagal na tayong tapos baka hindi mo naalala.

Ikaw pa mismo ang tumapos Calvin." Guni-guni ko lang ba na narinig ko ang
paghihinayang at tampo sa boses ni Blessica o narinig ko talaga ang sinabi nito.

"I was afraid Blessica. I was afraid to hurt your feelings. But right now I want to
fix our relationship. Please...I begged take me again...love me again." Umiling
ito.

"Hindi ibig sabihin na gusto mo ulit ay pagbibigyan na ulit kita Calvin. Paano kung
sa pagbalik mo ayaw na pala kitang tanggapin? Hindi na kita mahal Calvin. At may
mga relasyon talaga na walang happy ending o kaya Calvin sa ibang tao pala talaga
tayo nakatadhana?" Ramdam na ramdam ko ang sakit ng marinig ko na hindi na ako nito
mahal.

"Try ulit natin Blessica please..." Hindi na ako naghintay ng sagot kay Blessica at
naaakit na tinignan ko ang labi nitong nakakaakit.

Inilapit ko ang aking mukha. Natigil din sa pagsasalita si Blessica. This sounds so
gay but everything right now is moving slowly. Lumapat ang aking labi sa malambot
na labi nito. Pinakiramdaman ko muna si Blessica at nang hindi ko nararamdaman ang
pagtutol sa kanya ay dahan-dahan kong ginalaw ang aking labi.

Ilang taon ng hindi lumapat ang aking labi sa labi ng isang babae. Ngunit kahit
matagal na akong hindi nakakahalik ay eksperto kong hinalikan ang labi ni Blessica.
Gumaganti din ito sa mga halik ko sa kanya.

Ang kamay ko ay nangangati na at gustong maglakbay. Ngunit matinding pagpipigil ang

ginawa ko baka ang moment na'to ay masira dahil sa kapangahasan ko. Sa tuwing
nawawalan na kami ng hininga tumitigil kami ng ilang segundo.

Minsan pa ay hinabol ni Blessica ang aking labi. Naghalikan ulit kami iyong version
na ginawa nila Shawn Mendes at Camela Cabello na halik ang ginawa naming halik.
Hindi namin namalayan na bumukas na ang pinto.

Mabilis na sinugod ako ni Jayvee ng suntok. Hindi ako naka-ilag at wala akong balak
na umilag sa mga suntok nito. I deserve this anyway ganito din ang gaagwin ko once
na in a relationship kami ni Blessica.

"Please...Jayvee stop..." Umiiyak na si Blessica at ang mga bata na nanood.

Galit na galit ito. At hindi nito pinakikinggan ang pananaway na ginagawa ni

Blessica. Alam ko na once na matapos ito sa pagsuntok alam ko na hindi na ako
makilala dahil sa pasa ko sa mukha.

"Daddy!" Lumapit si Seraphina sa akin at umiiyak na niyakap ako nito.

Doon lang tumigil sa pagsuntok si Jayvee.

"Let's end this bullshit relationship." Mabilis na umiling si Blessica at hinawakan

ang braso ni Jayvee.

"No... please...I will explain..." Umiling ito at masama ako nitong tinignan bago
ito umalis.

Lumapit si Jared sa mommy nito ng nanghihina na napaupo ito sa sahig. Kasalanan ko

ito pero wala akong pinagsisihan sa ginawa ko. Dahil atleast hindi ko ginawa ang
ridiculous na plano ni mommy para maghiwalay at magkalayo ang mga ito.

"Stop crying mommy." Si Inday ay lumuhod at bakas sa mukha nito ang pag-aalala.

"I'm sorry Blessica." I sincerely said sorry.

I apologized but doesn't mean na pinagsisihan ko ang ginawa kong paghalik.

"Kasalanan mo ito Calvin. Kung sana hindi mo ako hinalikan sana hindi tayo nakita
ni Jayvee. Bakit ba panay ang balik mo?Huh? Hindi na kita kailangan at hindi ka na
rin kailangan ng mga anak mo Calvin. Tandaan mo nabuhay ang mga ito anak ko ng wala
ka." Ang lakas ng sigaw ni Blessica at lumalabas na ang ugat nito sa kanyang leeg
ay kulang na lang lumabas.

I cried. I wanted to get near her so bad. I want to comfort her. But how would I do
it, if she keeps stepping backwards.

"Please... forgive me Blessica...it just I love you so much." Umiling ito at mas
lalong niyakap si Jared na may luha na rin sa mga mata.

"No you don't. You're just a selfish asshole." Kung noon ay ang dali ko lang
magalit sa tuwing sinasabihan ako nito ng masama pero ngayon ay nasasaktan ako.

Siguro dahil hindi ako sanay marinig sa kanya ang mga ganoong bagay.

"I love you Blessica. Hindi ako pupunta dito kung hindi na kita mahal. Ilang taon
ang lumipas mahal na mahal pa rin kita Blessica."

"Leave!" Tinuro nito ang pinto."Aalis ka ng mag-isa o magpapatawag pa ako ng

security para kunin ka dito?"

"Mommy make daddy stay please...I miss him." Lumambot ang ekspresyon ng mukha nito.

"I'm sorry baby but your daddy can't stay here." Hindi ako nagkaroon ng chance para
sabwatin ang anak namin para dito.

But I'm thankful dahil alam ko ilang beses pa na pilit ng anak namin ay susunod na
ito sa gusto ng kanyang anak.

"Have mercy on daddy mommy. He has bruises and blood stain all over his face."
Bumitaw ang anak ko sa pagkakayakap sa akin at naglakad patungo sa ina ng mga ito.

Ilang minuto nagpumulit ang dalawa na isama ako ng mommy nila. Bago pumayag si
Blessica tinignan muna ako nito ng masama.

"Fine." Nagtatalon ang dalawa sa tuwa hindi ko maiwasan na mapangiti at nang

tumingin ako sa direksyon ni Blessica nag-aalab ang kanyang mga mata sa galit na
tinignan ako nito.

Convoy kami pagpasok papunta sa bahay ng mga ito. Basag na ang aking mukha pero
heto pa rin ako nakangiti habang nagmamaneho. Sinusundan ko ng tingin ang nasa
unahan na sasakyan.

"Pasok po kayo sir," Sumunod ako sa paglalakad sa isa sa sumalubong sa akin.

"Upo ka," Umupo ako sa tabi nito.

Nakangiti ang mga dalawang bata sa akin.

"Sila daw ang gagamot sa'yo." Kumuha na ng bulak ang dalawang bata.

Blessica smirk. Nilagyan ng mga ito ang bulak ng alcohol. Nakahinga ako ng maluwag
ng dahan-dahan ang ginawang dampi ng mga bata. I groaned in pain ng malakas na ang
dampi ng mga bata sa aking sugat.

All this years the beauty of Blessica remains. She really change from being a
simple probinsyana to a hot CEO. Hindi ko iniinda ang sakit sa tuwing dumadampi ang
bulak sa aking mga sugat.

Nakatingin ako kay Blessica na ngayon ay tahimik na nag-iiwas ng tingin. Alam ko na

hindi na ito komportable sa tingin na ginagawa ko sa kanya.

"You're so beautiful." I complemented Blessica out of nowhere.

She blushed. Tumigil sa ginagawa si Seraphina.

"Thank you daddy." Umiling si Jared sa kapatid.

"Daddy isn't looking at you phin. She is looking at mommy direction all the time."
Hindi na ulit tumingin si Blessica sa direksyon at pulang-pula na ang pisngi nito.

"You and your mother is beautiful Seraphina." Sabi ko.

Nakangiti na bumalik sa ginagawa si Seraphina.

"Thank you daddy." Tumingin ulit ako kay Blessica.

Tumayo ito. Walang paalam na umalis si Blessica. Natapos din ang mga ito finally.
Kinamusta ko ang mga ito nakapagbihis na ang mga ito at natapos na kami sa pagkain
ng dinner ngunit wala pa ring Blessica na bumababa.

"Bakit hindi bumaba si Blessica, Inday?" Tumingin at nag-aalangan pa kung sasabihin

nito.

"Tinatawagan po ni ma'am si sir Jayvee at gusto po ni ma'am na makipagbalikan kay

sir." Sagot nito at sumenyas na aalis na.

Dahil hindi naman lumabas si Blessica nanatili ako sa bahay ng mga ito. Sa tabi ni
Jared ako tumabi ako sa pagtulog. Alas dose na ng gabi hindi pa rin ako makatulog.

Kinuha ko ang suot ko kanina at kinuha ang isang kaha ng sigarilyo. Kumuha ako ng
sigarilyo at lighter saka lumabas ng silid. I'm only wearing a white boxer short
and a white sando. Lumabas ako at naglakad sa hallway para dumiretso ako sa pinto
ng balcony.

Ngunit sa kalagitnaan ng aking paglalakad ay narinig ko ang hikbi galing sa isang

silid. Hinanap ko kung saan galing ang tunog na aking narinig. Naglakad ako patungo
sa pinaggalingan ng boses.

May siwang ang pinto. I'm not the type of person who would nosy. Bukas pa ang ilaw
ng silid. Kita ko ang nasa loob at kitang-kita ko ang ginagawa ni Blessica. Ang
paglukot ng katawan nito at rinig na rinig ko rin ang hikbi nito.

Ang hikbi nito na sa isang rinig mo alam mo na agad na sobrang nasasaktan ang taong
pinaggalingan ng iyak. Tahimik ko na tinignan si Blessica hindi pa alam kung
lalapit ako o manatiling nasa labas.

Ako ngayon ang dahilan kung bakit umiiyak ang mahal ko. Ako itong gago na ang
selfish na tao ang nagpa-iyak sa babaeng walang ibang ginawa kundi ang magmahal at
magpatawad.

"I love you," Sabi ko sa isip ko I wanted to comfort Blessica.

Totoo talaga ang sinasabi nito na selfish ako. Hindi ko man lang iniisip na
nasasaktan din ito. Nasasaktan ito sa mga ginagawa ko sa kanya. Lahat ng nakikita
ko ang sakit na nararamdaman ko. Sanay kasi ako na tinatanggap kaagad ako ni
Blessica sa tuwing bumabalik ako sa kanya.

Pumasok ako sa pinto dahil hindi na talaga ako makatiis. Maybe this time I will
listen to her pain. Iyong hindi na iyong gusto ko dapat nasusunod.

"I'm sorry Blessica. I'm very sorry." Huminto ito sa ginawa niyang paghikbi at
mabilis na bumangon.

"Sorry? Sorry na lang ba ang salita na naririnig ko Calvin? Ang sakit Calvin...ang
sakit na nahihirapan na akong huminga. Wala ka na ba talagang alam na ibang salita
kundi sorry? Paano kaya kung pangako Blessica hindi na kita sasaktan? Bakit ngayon
nagparamdam putang-ina ka?" Gulat na gulat ako sa pagmumura na ginawa ni Blessica.

Hindi ako sanay at sa ilang taon na nagsama sa iisang bubong ngayon ko lang ito
narinig na nagmura. Hindi ko pinigilan ang pagsuntok na ginagawa nito. Baka
sakaling sa ginawa nito maibsan ang sakit o nakaganti siya sa lahat ng sakit na
aking nadulot.

"I know...I promise I will do better Blessica." Umiling ito.

"Seriously? Ang tagal kong naghintay Calvin sobrang tagal kong naghintay na kahit
hindi na ako ang bisitahin mo kahit ang mga bata na lang ang bisitahin mo.
Naghintay ako Calvin, naghintay ako ng explaination mo sa ginawa mong pag-iwan.
Ngunit wala akong natanggap at walang Calvin ang nagpakita. Nasaan ka ng panahon na
iyon Calvin."

Nanghihina na ito kaya niyakap ko ito ng mahigpit para hindi ito bumagsak.

"Ang sakit dahil nakita tayo ni Jayvee na naghahalikan. Bakit ba kasi ako
nagpahalik? Bakit ka kasi nanghahalik? Bitawan mo ako?" Ngayon ko lang napansin ang
alak sa side bed table nito.

"Careful," Tumawa ito.

"Ninakaw mo ba ang alak ko Calvin? Hindi ka na lang babaero ngayon huh? M-agnanakaw
ka na ngayon huh?" Napapikit ako.

Nagulat ako ng sukahan ako ni Blessica. Buti na lang at mabilis akong naka-iwas
dahil kung hindi, ay nalasahan ko ang suka nito.

"Ops...sowry..." Pinahiga ko muna ito ng maayos.

Ang dami pa nitong sinasabi at panay ang iyak. Hinubad ko ang suot kung sando.
Ginawa kong basahan ang suot kong sando at ang ito ang ginawa kong pamahid sa suka
ni Blessica.

Nilagay ko ang sando sa basket na mayroong iilang piraso ng damit. Tumabi ako sa
paghiga ng makatulog ito. Isa sa mga nakaagaw ng pansin ko ay ang pagiging mukhang
anghel ng babae. Hindi mo aakalain na pumayag ito na maging kabit ko noon.
Inaamin ko noon wala akong balak na gawing kabit ang babae. Dahil unang-una wala
akong balak na sundin ang mga magulang ko. Pinagbantaan lang ako ng mga ito na
papatayin ng mga ito ang girlfriend ni Hudson which is Lovely.

Alam ko mahal na mahal ni Hudson ang babae kaya napilit ako. Ang buhok nito ay
nakaharang na sa kanyang mukha. Panira ng view ang buhok kaya inipit ko ang buhok
ni Blessica sa kanyang tainga.

Umilaw ang cellphone ni Blessica. Kinuha ko ang cellphone at isang message galing
sa fiance nito ang aking nakita. Sinimulan kong basahin ang message nito.

        Chapter 8 [Crossed Paths (Book 2)]

            Everytime I make a book 2 of my story parati kung nararamdaman na hindi na

maganda ang gawa ko. Pwede ko bang malaman ang thoughts niyo sa story ko? Pasensya
na po talaga wala din sa plano ang pagsulat ko ng book 2. Mas nagfofocus kasi ako
ngayon sa isa na namang story na ginagawa ko. I wanted to post that story completed
para hindi na kayo maghintay sa update.

______

My Man:

I'm sorry I should listen to your explanation.

My man:

I got carried away Bless. Please forgive me.

My man:

I forgave so please forget what I've said earlier.

Marami pa akong nabasa na message galing kay Jayvee. At isa na sa nabasa ko ang
pakikipagbalikan ng mga ito. I'm still lucky dahil walang password ang cellphone
nito. Tinignan ko ang iba pa nilang messages.

At sobrang mali ng naging desisyon ko dahil nasasaktan lang ako sa tuwing nababasa
ko ang mga palitan ng text messages ng mga ito. Tumabi ako kay Blessica sa
pagtulong.

Mahigpit ang yakap na ginagawa ko kay Blessica. Katabi ko na ang babae na mahal na
mahal ko. Nakatulog ako sa ginawa kong pagtingin kay Blessica. Nagising ako na
nakayakap pa rin si Blessica.
Hinalikan ko ang buhok nito. I wish we have more time together. I mean if we can
have forever it is much better. Gumalaw si Blessica at mas hinigpitan nito ang
yakap nito sa akin.

Now I just realized. Na kaya bukas ang pinto para accessible siya sa mga bata.
Nakaligo na ang dalawa ng pumasok ang mga ito sa silid.

"Good morning daddy." Gulat na gulat na bati ni Seraphina.

"Good morning." I greeted her back.

They're wearing their prescribe school uniforms. Jared is holding the their lunch
box.

"Your going to be late na." Pumasok si Inday."Sir pwede po kayo muna ang maghatid
sa amin? Iyong driver kasi ng mga bata kasama ng isang kasambahay at hindi pa rin
ang mga ito nakakahalik."

"Sure!" Dahan-dahan kong inalis ang kamay na nakapulupot sa akin.

Bumangon ako. Mabilis na nag-iwas ng tingin si Inday.

"I will just change me clothes," nataranta si Inday ay tumingin sa kanyang relo.

"Dalian niyo po sir late na po kasi ang mga bata," Tumango ako at mabilis na umalis
ng silid.

Ngunit bago ako umalis nakita ko pang hinalikan ng mga bata ang kanilang ina.
Pumasok ako sa silid ni Jared at nagbihis ako. Wala na ang mga ito sa silid ni
Blessica ng sumilip ako.

Bumaba ako ng hagdanan. Naghihintay na ang mga ito sa akin sa baba.

"Let's go," hinintay ko ang mga ito dahil ako ang unang naglakad sa mga ito.

Pinagbuksan ko muna ng pinto ang mga bata. Nang makapasok na ang mga ito sinara ko
ang pinto at ako naman ang pumasok ng sasakyan. Nagsimula na ako sa pagmamaneho.

"Daddy will you be at home when we go home?" Tinignan ko ang mga ito sa rear view
mirror.

"I don't know. I will ask permission first to your mother." They both nodded.
"I just hope mommy would agree. I really want to be with you daddy." Napangiti
naman ako sa narinig ko kay Seraphina.

Tahimik na nakahawak ng cellphone si Jared. Kahit hindi ito nakikinig alam ko naman
na rinig nito ang pinag-uusapan namin ng kapatid niya. Nakarating kami sa
eskuwelahan ng mga ito.

Una akong bumaba at pinagbuksan ang mga ito ng pinto. Lumapit ako sa mga ito at
hinalikan ko isa-isa sa noo.

"Bye daddy." Binigay ni Jared ang cellphone nito sa kanyang nanny bago pumasok ang
mga ito.

Pumasok na ulit ako sa loob ng aking sasakyan. Bumalik muna ako sa bahay para
makaligo. At lahat ng responsibilidad ko bilang CEO ay pinasa ko muna sa isa sa mga
pinsan ko. Nanghihingi din ng tulong ang mga ito ng panahon na iniwan ko si
Blessica.

Nanghingi ng tulong dahil nagkaroon din ang nga ito ng problema sa kanilang mga
girlfriend at fiance. Ngayon ay ito na mismo ang nag suggest na magbakasyon ako ng
ilang buwan.

Bumalik ako sa bahay nila Blessica nang matapos ako sa pag empake ng mga damit. Ang
kapal ng mukha ko pero wala na akong paki-alam. Totoo lahat ng sinabi ni Blessica
na selfish ako. Kaya ngayon ang isa sa mga gagawin ko ay ang ligawan si Blessica.

Ako pa lang ang manliligaw na makikipag live in na sa kanyang nililigawan. Bumaba

ako ng sasakyan at nang makita ng mga kasambahay ang dala kong luggage at lumapit
ang mga ito.

"Kami na po d'yan sir," umiling ako dahil kaya ko naman na buhatin mag-isa at isa
pa ay mga babae ito.

"Kami na po sir," pilit nito sabay kuha ng luggage na dala ko.

"Where is Blessica?" I ask the younger made.

"Hindi pa rin po bumaba hangang ngayon sir. Nagpahatid lang po kanina ng pagkain."
She excused herself bago ito tuluyang umalis.

Naghintay ako ng ilang oras na bumaba si Blessica at hangang ngayon ay wala pa rin.
Sa oras na nagdaan nilibang ko ang aking sarili sa panood ng TV. Naglakad ako
patungo ng hagdanan.
Kumatok ako ng tatlong beses sa silid nito.

"Kakasabi ko lang huwag niyo akong gambalain." Sigaw nito sa loob.

Ang tinig nito.

"Si Calvin ito Blessica." Sa mahinang tinig na sabi ko.

Wala akong narinig na sagot galing kay Blessica. Pumasok ako ng tuluyan sa kanyang
silid. Ang buhok ni Blessica ay magulong-magulo at mugto ang mga mata nito.
Nanghihina ako nitong tinignan.

"Bakit ka nandito?" Walang ka emo-emosyon niyang tanong.

"I wanted to visit you. I want to know kung anong nararamdaman mo." Nanatili akong
nakatayo sa pinto ng matapos kung masara ang pinto.

"Bakit ngayon pa?" Nagulat ako sa tanong nito.

"Huh?" Pagak na tumawa ito.

"Bakit ngayon mo pa na gusto malaman ang nararamdaman ko? Ang manhid mo Calvin.
Bakit noong panahon na kailangan ko ng pangangamusta galing sa'yo bakit wala akong
narinig? Bakit kung kailan masaya na ako saka ka pa nagpakita? Ang dami kung
pagtatampo sa'yo Calvin." Walang luha na lumabas sa mga mata ni Blessica.

Kung mayroon man hindi ko alam ang gagawin ko.

"Kaya nandito ulit ako Blessica. I'm sorry kung hindi ako pumunta o nangamusta sa
panahon na namatay ang lola at lolo mo. Blessica kung alam mo lang ilang beses kung
subukan na bumalik, ilang beses na gusto kung lumapit ngunit umurong ako dahil
natatakot ako Blessica."

"Natatakot? Gustong-gusto kitang nasa tabi ko sa panahon na iyon Calvin, naghintay

ako Calvin... naghintay ako na sana magpakita ka. Naghintay ako Calvin bakit ngayon
na hindi na kita kailangan saka ka pa dumating. Calvin nakaplano na ang lahat kasal
na lang ang kulang. Jayvee is my dream guy tanggap ako ng pamilya nito kahit may
mga anak na ako. Bakit?"

"I got sheepish Blessica. Please...maawa ka tanggapin mo ulit ako...manliligaw ulit

ako...I will be better...please..." Lumuhod ako sa harapan ni Blessica at hinalikan
ang kamay nito.

"You should earn my forgiveness and my yes Calvin. Wala na akong balak na tanggapin
ka ulit Calvin pero kung hindi lang nag request ang mga bata wala na talaga akong
balak pa. I love you still huwag mo sana akong biguin Calvin. Dahil isang bigo mo
na lang sa akin ubos na ubos na ako sa panahon na iyon Calvin." Tumango ako at
hinalikan ko ang dalawang kamay nito ng paulit-ulit.

"I l-ove you..I promise I won't disappoint you and I won't break your heart."
Bumuntong hininga ito.

"Gawin mo Calvin," tumango ulit ako para na akong tanga sa paulit-ulit na pagtango.

"Can I hug you Blessica?" Tumango ito.

Niyakap ko ito ng mahigpit. Mahigpit na mahigpit ang ginagawa kung pagkakayakap.

Nayakap ko man ito sa pagtulog kagabi hindi naman naramdaman. Nasa ganoong position
kami ng ilang minuto.

Naririnig namin ang tunog galing sa kanyang cellphone hindi namin pinapansin ang
tunog galing sa cellphone nito. Ngunit kahit ganoon ay alam ko pa rin kung sino ang
tumatawag.

"Sagotin mo muna ang tawag Blessica," ayaw ko pa bumitaw sa pagkakayakap ko kay

Blessica ngunit alam ko na kailangan nitong sagotin ang tawag.

"Hello." Tumayo ito at naglakad patungo sa pinto ng balcony at lumabas.

Napabuntong hininga ako at laking pasasalamat ko na pinagbigyan ulit ako nitong ng

chance. Kahit hindi niya totally gusto masaya pa rin ako.

Ang dami ko ng kasalanan na nagawa kay Blessica at may puwang ako sa puso nito
parati at pinapatawad ako nito. Pinagmasdan ko si Blessica na umiiyak na sa katawag
nito. Kung hindi ako nito napagbigyan gusto ko na lang kitilin ang aking buhay.

What is the reason of living if we can't be together? Bumalik ito na umiiyak at

yumakap sa akin.

"Why?" I asked her while silently caressing her back.

"I just break someone hearts Calvin. I'm guilty." Hinagod ko ang likod nito.

Bakit nga ba panay pa ang sulpot ko sa buhay ni Blessica.

"Do you love him?" I ask whatever her answer I know it would be I will be hurt or
it can make me happy.

Humihikbi pa rin ito. I know na narinig nito ang tanong ko. I respect her decision
sa hindi pagsagot ng tanong ko. Hindi naman kasi lahat ng tanong may sagot. May mga
bagay talaga na walang sagot.

Hinigpitan ko ang yakap ko kay Blessica. Wala akong maisip na magpapagaan ng loob
nito. Ang tangi kung magagawa sa ngayon ay ang yakapin si Blessica.

Nakatulog si Blessica sa aking mga bisig. Nagugutom na rin ako at malapit na rin
mag alas dose. Umalis ako sa silid.

"Ako na po ang di'yan sir," umiling ako.

"Ako na po." Magalang na sabi ko sa matandang kasambahay.

"Kayo po pala ang ama ng mga bata. My mga theory na po kami dito na si sir Jayvee
ang ama ng mga bata." Kanya-kanyang upo sa upuan ang mga ito ng nagsimula ako sa
pagsagot ng mga tanong ng mga ito.

Nagluto ako ng paborito ni Blessica.

"Ipinagluluto din po ni sir si ma'am." Kuwento ng isa sa mga ito.

"Mabait din po kasi si sir at maalaga kaya nanghihinayang kami sa nasira na

relasyon ng mga ito."

Nagpatuloy ako sa pagluluto ng ulam at panay ang kuwento at pagsasabi ng mga ito na
nanghihinayang ang mga ito sa relasyon ng dalawa. Nilagay ko sa bowl ang niluto
kong pimagbet ng finally natapos ako sa pagluluto.

Nagpatulong ako sa mga ito sa pagdala ng mga pagkain na niluto ko sa silid ni

Blessica. Sa balcony lang may upuan at lamesa kaya sa balcony ko pinalagay ang
pagkain.

"Thank you." Tumango ito at isa-isa ng umalis.

"Bless, gising na. Kain na tayo." Marahan ang ginawa kong pagtapik sa kanya.

Hinaplos ko ang mukha nito gamit ang aking hinlalaki. Bakas pa rin na kakagaling
lang nito sa pag-iyak. Naghanap ako ng wipes sa silid at luckily nakahanap ako sa
comfort room.

Nagsimula na ako sa pagpunas sa natuyong luha sa pisngi ni Blessica. Tapos na ako

sa kaliwang pisngi at ang kanang pisngi ang dinampian ko ng wipes. Dahan-dahan na
inimulat ni Blessica ang kanyang mata.
Lutang pa si Blessica at nakamulat pa rin ang mga mata na nakatingin ito sa akin.
Nagpatuloy ako sa ginagawa ko habang ito ay tulala pa rin.

"Kain na tayo," bumangon ito.

Magulo pa rin ang buhok nito at mugto ang mga mata na nakatingin sa akin.

"Gutom na ako kanina pa." Bahagya akong tumawa.

"May pagkain na akong hinanda para sa atin. Kain tayo sa may balcony." Tumayo
kaming dalawa at naglakad na patungo sa balcony.

Nagsimula na kaming kumain ni Blessica. Ang sarap sa feeling na kasama ko ang mahal
ko sa pagkain. Tahimik pa rin ito habang kumakain kaming dalawa. Ang isa sa mga
bagay na nakaak frustrate ay hindi ko alam kung ano ang iniisip nito.

"Masarap ba?" Nagulat pa ito na nagsalita ako at wala ito sa sarili ng tumango.

"Oo." Naagaw ang attensyon naming dalawa sa sasakyan na pumasok.

Isang black spots car ang pumasok. Mabilis na tumayo si Blessica at walang paalam
na naglakad palayo. Hindi ko na ito nagawang sundan pa. Lumabas ang lalaki tumingin
ito sa direksyon ng balcony.

Ilang minuto pa ay lumabas na si Blessica.

zzzzzzzzzzzzzz====================zzzzzzzzzzzzzzzz
        Chapter 9 [Crossed Paths (Book 2)]

            I will change the title soon. Seven chapters more and the book two of One
Sinful Affair will say bye bye to you guys. Thank you for for reading my story.

Sinalubong ng yakap ni Blessica ang lalaki na kina-igting ng aking panga. Malayo

ang kinatatayuan ko pero alam ko na umiiyak si Blessica. Kinakabahan na din ako,
paano kung magbalikan ang mga ito.

Ang kinakagalit ko ay ang pagsama ni Blessica. Pinagbuksan ito ni Jayvee wala man
lang itong paalam bago umalis. At sino ako para magpaalam pa si Blessica.

Bumuntong hininga ako ng mawala na sa paningin ko ang sasakyan nito. Kasalanan ko

din naman kasi kung hindi ako naging gago at irresponsable may pamilya pa sana
akong uuwian.

Nang sumapit ang alas onse wala pa ring Blessica ang umuuwi. Nagbabasakali ako na
makikita ko ang anak ko sa labas ng kanilang paaralan. Hindi ako nagkamali ng
lumabas ito kasama ang ina nito.
Malungkot ang bata at sa pagkakilala ko sa ginagamit nito na expression nito alam
ko na agad na pinagalitan ito. Pinapasok ni Kish sa loob ng sasakyan ang bata. Sa
galaw ni Kish ay mukha itong kinakabahan na hindi mapakali.

My forehead rumpled. Nagsimula na sa pagmaneho ang sasakyan. I have this feeling I

want to follow the van they are in. Sa ilang minuto na nasa loob ako ng sasakyan.
Nagsalubong ang aking kilay ng makita ko ang daan na pinapatungahan ng sasakyan.

Hindi ito ang patungo sa kanila. Mas lalo lamang ako naglakas loob na sundan ang
sasakyan. Huminto ang sasakyan sa may tulay. Ang tulay ay kilala sa pagiging hunted
bridge dahil sa history ng tulay.

Malayo pa ang aking sasakyan para hindi nito mapansin na may sumunod sa kanila.
Nagpokus ako lalo na at malayo ang mga ito. Bumaba ang mga isang lalaki na may
pangangatawan ng mga gumaganap na goons sa mga pelikula.

Binuksan nito ang pintuan ng sasakyan at may kung anong hinihila. I started the
engine at nagmaneho na palapit sa mga ito. Nang makalapit ako nagpanggap ang lalaki
kanina na parang walang nangyari.

Bumaba ako ng sasakyan at kinuha ang baril ko sa tinataguan ko. Hindi sa paghubuhat
ng sariling bangko mayaman ako at maraming nagkaka-interes na patayin ako lalo o
kidnapin ako for kidnap for ransom.

Wala akong kinuha na security para sa aking sarili. Kaya kung protektahan ang
sarili ko.

"Can I talk to Kish?" tinaasan ako nito ng kilay.

Lumabas sa sasakyan si Ashken.

"Daddy!?" punong-puno ng luha ang kanyang mukha.

Lumabas si Kish na galit na galit. Dinuro pa ako nito.

"Bakit dumating ka pa? Namatay na sana iyang batang salot na 'yan!" hindi ako
makapaniwala sa narinig ko.

Ngayon ay sising-sisi ako kung bakit binigay ko pa ito sa kanyang ina.

"Help me daddy...please...take me with you..."

"Go in the car Ashken," sinunod nito ang utos ko.

Sinigurado ko muna na makapasok na ito sa sasakyan. I'm anxious. Gusto ko ng maka-
alis sa lugar na ito para makapasok sa sasakyan.

"Ano bang problema mo Kish? Plano mo bang ihulog ang bata dito sa tulay Kish?" I
asked the obvious.

She laughed evilly tila nawawala ito sa kanyang sarili. Halata na rin na buntis ito
dahil nagkakaroon na ng umbok ang kanyang tiyan.

"Goodness Calvin! You're making me laugh." Seryoso ko itong tinignan.

Ngayon ay kasama na nito ang lalaki na inutusan nito na ihulog ang bata. Nang
makita nito na hindi ako natutuwa sa sinabi nito ay bigla itong nagseryoso. Ang iba
ay natatakot kung makita niya ang pagbabago nito ng ekspresyon nito.

Ibahin niya ako dahil hindi ako bastang-basta natatakot sa isang babae kahit pa may
kasama itong mas malaki pa ang katawan sa akin ay wala akong paki-alam. The guy
besides her is weak for me.

"Bakit mo pa kasi binalik ang batang 'yan sa akin? Hindi mo ba mahal ang bata at
bakit binalik mo pa!? Goodness sana pilaglag ko na ito. Mana talaga ito sa ama
niyang demonyo, kaugali nito ang ama." Nagsimula na itong umiiyak.

Hindi ko alam kung maawa ba ako sa kanya o sasabihan ng baliw dahil isang minuto
lang ay tumatawa ito. Ito siya ngayon umiiyak.

"Your a mother Kish hindi pa rin ako makapaniwala na kaya mong patayin ang anak
mo."

"Alam mo ba kung anong nangyari sa akin huh?" she asked.

"I have no idea." I said as matter of fact.

"S'ympre wala kang alam, wala kayong alam. Kaya hayaan mo na ako Calvin na patayin
ang bata total ako naman ang nagsilang sa batang demonyo na 'yan." Naglakad na ito
patungo sa aking direksyon para puntahan ang sasakyan sa likod ko.

Naririnig ko ang munting iyak galing sa bata.

"Sto right there, don't come near me...Ipuputok ko ang baril once na lumapit ka?"
wala sa plano ko na itutok ang baril sa tiyan nito ngunit ang kamay ko na ang
kusang gumalaw.
Effective ang ginawa ko dahil ngayon kitang-kita ko ang takot sa mukha.

"Huwag na huwag mong ipuputok ang baril Calvin," pagak akong tumawa.

"Hayaan mo ang bata na mabuhay Kish," natatakot pa rin ito na nakatingin sa hawak
king baril.

"Hahayaan ko siya ngayon pero sa oras na makita ko pa ang batang iyan Calvin ako na
mismo ang papatay. Let's go Roger," nakahinga ako ng maluwag ng marinig ko ang
tunog ng sasakyan.

Bumalik ako sa sasakyan. I tried talking to Ashken ngunit ilang beses na wala akong
natanggap na sagot galing sa bata.

First I need to figure out what I'm going to do. Bumalik ako sa bagay para makapag-
isip ng maaring gawin. Ngayon mas gusto ko ng alagaan si Ashken dahil sa naguguilty
ako ngayon.

"Manang," tawag pansin ko sa mayordoma ng bagay.

"Ano 'yon hijo?" nakatulog si Ashken habang nasa byahe kami pauwi sa bahay.

"May kakilala mo ba kayo na pweding mag-alaga kay Ashken?" gulat ito at ang
panlalaki ng mga mata nito ang pruweba.

"Bakit hijo? Akala ko ba ay nasa tunay na niya itong ina?"

"Opo, ayaw ng ina nito sa bata. Kung dito po si Ashken manang natatakot ako na baka
maglandas pa rin ang mga landas ng mga ito. Nagbanta po ang ina ni Ashken na
papatayin niya ang bata once na makita niya ulit ito." Tumango ito.

"Maghahanap ako ng pweding mag-alaga hijo. Sa Mindanao ba hijo, okay lang ba?"

"Mas mabuti po kung ganoon. Sabihin niyo po na magbibigay ako ng thirty thousand a
month kasama na po ang suweldo sa pagbabantay at pagkain ng bata."

"Sige hijo may sasabihan akong kakilala. Huwag kang mag-alaka mabait ang kakilala
ko. Matagal na ang mag-asawa na naghahanap ng puweding amponing bata."

Naghintay ako na magising ito.

"Eat your late lunch first," she look at me.

"Daddy ibabalik mo ba ulit ako kay mommy? Ayoko na po kay mommy daddy." I figured.

"You will meet your sister and brother Ashken." Gusto ko bago ito kunin ng mag-
aalaga sa kanya ay magka-ayos muna sila ng mga kapatid niya.

I know they aren't blood related but I still wanted to think that they are.
Hinintay ko na matapos sa pagkain si Ashken. Nagmaneho ako patungo sa bahay ng mga
ito.

"Umuwi na ba si Blessica?" Umiling ang isang kasambahay.

"Ay! Nandito na po pala si ma'am sir." Nagmadali na binuksan ni Jayvee ang pinto ng
sasakyan.

Lumabas si Blessica na may nakatagong ngiti sa labi. Nag-usap pa ang mga ito ng
ilang minuto. Hinalikan ni Jayvee si Blessica sa noo nito at niyakap. Gago, wala
tayong katapatan na magselos.

Label muna Calvin bago magselos. Kumaway si Blessica sa papalayong sasakyan ng

lalaki. Nagulat pa ito ng makita kaming nakatingin sa kanila. Ang maputing pisngi
ni Blessica ay namula.

Naglakad na ito palapit sa aking direksyon at nagulat ng makita niya si Ashken.

Nagtago sa likod ko si Ashken.

"Oh! Hi there little girl." Nagtataka ako nitong tinignan.

"Go talk to your tita," hindi ito sumunod.

"It's okay, shall we?" pumasok kami sa loob ng bahay.

Ang ingay ng mga tumatakbong yapak ay mas lalong lumalapit.

"Daddy." Umamba ng yakap si Seraphina.

Umupo ako para mayakap ako ng bata. Ngumiti ako kay Jared at himukin ito

"What is the girl doing in here?" hindi direct sa akin ang tanong ni Jared.

Ang tanong nito ay para sa kanyang ina.

"D-addy," tinawag ako ni Ashken.

Nakitaan ko din ng takot sa mukha ni Seraphina. Lumayo ito at yumakap sa kanyang
ina.

"Is she living with us mommy? I don't want to live with her mommy."

She nodded understandingly. Tumingin ito sa mata ng anak at hinaplos ang pisngi
nito. Ilang sandali ang tingin nito ay nasa akin na.

"Ashken almost died just an hour ago. Her mother tried to kill her." Sa sinabi ko
hindi ko na kailangan pa ng mas malalim na eksplenasyon.

"What is your plan Calvin?" she asked.

"Can we stay here for one day or two days? I'm afraid that once her mother find her
she will kill her own daughter." Tumingin ito sa bata.

"Did you here that? We will let them stay in our house for two days." Wala akong
narinig na pagtutol o pagsang-ayon sa mga bata.

"Mommy that little girl cut Seraphina's hair without a reason." Tumingin ako kay
Jared.

Alam ko na galit pa rin ito. Hangang ngayon ay hindi ko pa rin mapatawad ang sarili
ko. Isa din ako sa naging dahilan kaya naputol ang buhok ni Seraphina.

"Is it okay with you?" I asked Seraphina.

"I don't know." She simple replied and buried her face to Blessica flat tummy.

"I'm sorry...I was just jealous that time..." Kaming lahat ay napatingin kay Ashken
ng magsalita ito."I hope we can treat each other as friend even the bad things I
did."

Kaming lahat ay naghintay sa sagot ni Seraphina.

"Of course, but don't do it again," she nodded.

I can't help to smile.

Dahil isa akong dakilang chansing, lumapit ako kay Blessica at niyakap ko ito.

"Ashken will be in Mindanao. Her life will be endangered if she stays here. I hope
it okay with you?" gusto ko pa sanang dagdagan ang tanong ko kagaya nagbalikan ba
sila ni Jayvee.

Ngunit sobrang nakakahiya na kung itatanong ko pa. Namumula pa rin ang mata ni
Blessica pero hindi na mahahalata ng mga bata na galing ito sa pag-iyak.

"Ma'am the dinner is ready." Tumayo si Blessica.

"Kain na tayo." Ang dalawa ay tumayo na ngunit si Jared ay hindi pa rin.

Tinignan ko kung saan o kanino ito masamang nakatingin. Napabuntong hininga ako ng
makita ko na nakatingin ito kay Ashken. Tumayo ito at sumunod sa ina nito.

"Am I really allowed in here? I don't want to go in Kish house daddy. The seorita
is bad and ugly." Kung ayos lang sana sila ng mga bata baka magawan ko pa ng paraan
para manatili siya dito.

"I'm sorry princess. I'm sorry but we will stay here for today's and you will be in
your new family for days on." Masakit sa akin na kailangan pa na pumunta ni Ashken
para may mag-alaga sa kanya kung pwede ko namang gawin.

"I want to be with you daddy." I nodded and start caressing his back.

"Naghihintay na po ang mga bata na dumating kayo para makasimula na po sa pagkain."

Ilang minuto kong pinilit si Ashken na kumain bago ko ito mapapayag.

Nagsimula kami sa pagkain. At habang kumakain kami nagsimula na si Blessica sa

pagtatanong sa mga bata kung may assignment ba ang mga ito at kung ano ang ginawa
ng mga ito buong araw ng mga bata.

"Is it okay that we are here?" tumawa ito na pinagtaka ko.

Nandito siya ngayon sa guest room. Inaayos niya ang gagamitin nito ang higaan namin
ni Ashken.

"Sinabi sa akin ng mga kasambahay na nagdala ka ng luggage. Kahit wala ka pa namang

confirmation galing sa akin. At ngayon nagtatanong ka?" may tinatago itong ngiti.

Tinignan ko ito. Goodness I'm really inlove. So inlove na hindi ko alam kung paano
umahon dahil sa bawat nagdaang araw ay nahuhulog ako kay Blessica. Ang bait nito.
At ang mabait ay bagay sa masamang kagaya ko.

Hindi compatible kung pareho silang mabait. Ang boring ng mundo kung walang masama
at lahat ay mabait. Kaya ako ang kailangan ni Blessica at hindi si Jayvee.
        Chapter 10 [Crossed Paths (Book 2)]

            Tinignan ko ang papalayong bulto ni Blessica. Bukas ay aalis ako kasama si

Ashken. Ihahatid ko ito at babalik din ako dito sa Manila. Mas safe ang bata sa
probinsya at alam ko na mas matuturuan at madidisiplina ito sa probinsya.

Nagising ako ng maaga. Nakita ko si Blessica na bagong gising. Naglakad na ito

patungo sa hagdanan. Bumuntong hininga ako bago sumunod sa lakad nito.

"Good morning," I greeted her.

Tumango at ngumiti ito hindi na ito sumagot. May kasambahay na ngayon ay nasa
paligid. Umupo ako sa island counter. Si Blessica ay suot pa rin ang black lingerie
nito.

Sinubukan ko na umiwas sa nipples nito. Iwas na iwas na ako pero hindi ko pa rin
mapigilan ang reaction ng aking katawan sa aking nakikita. Ayaw kong sabihin ng
makakita na ang libog ko dahil sa totoo lang ay tumatayo na ang dapat hindi tumayo.

"Coffee?" inilapag nito ang tasa.

Umupo ito katabi ko at inilapag din ang hawak na tasa nito.

"Did you sleep well?" tumango ako."I'm sorry."

"Why are you saying sorry Blessica?" hindiт maiwasan na kumabog ang aking dibdib.

"My daughter doesn't like your daughter. It just my daughter is trauma in the
past." sumimsim ito sa kape na sa kanyang harapan.

"I'm fine with it Blessica. I have share of mistake also. I spoil her a lot. It was
wrong in the first place."

"My children is spoiled but I manage to discipline them at the same time." I want
to correct her by saying our child but I just keep my mouth shut.

Wala na ulit kaming naging topic sa pagtapos namin sa aming pag-inom ng kape.

"I will go upstairs Calvin." Tinuro nito ang hagdanan.

Hindi na ito naghintay ng sagot galing sa akin. Tinignan ko ang papalayo nitong
bulto. Ang katawan nito ay mas nagkaroon ng kurba at mas lumiit ang baywang nito.
Napalunok ako nagmumukha na akong sex maniac sa ginagawa kong pagtingin kay
Blessica.
Lumabas ako ng bahay. At nagmaneho ako palabas ng village. Panay ang tingin na
ginagawa ko sa establishment na aking nadaaanan. Ilang minuto ako sa pag drive ng
sasakyan.

Bumaba ako ng sasakyan ng ma park ko na ang aking sasakyan. Binuksan ko ang pinto.

"Good morning sir." Bati ng nakangiting tao sa flower shop.

"Can I have a bouquet of flowers. With no rose in it,"

"Girlfriend po sir?" Umiling ako.

"Nililigawan ko pa lang." I wish she is my girlfriend.

Gusto ko sanang idagdag pa iyon. Mas gusto ko na asawa ko na ito. Nilibot ko ang
aking paningin at nakita ko na may human size teddy bear. Tinignan ko ang presyo ng
teddy.

"I will buy this human size teddy bear." Kinuha ko ang isa sa mga naroon.

Gusto ko sana na bilhan din ang aking mga anak pero hindi na ito magkakasya pa
sasakyan. Binayaran ko ang bulaklak at teddy bear na aking kinuha.

"Thank you sir. Have a nice day!" nakangiti na lumabas ako ng flower shop.

Hindi mawala ang ngiti ko sa aking labi. Sana sa munti kung regalo sana masiyahan
si Blessica. Bumaba ako ng sasakyan at kinuha ang bulaklak at teddy bear sa
backseat.

Nakangiti ako na pumasok sa bahay.

"Ang sweet niyo naman sir." Ang good mood ko ngayon.

"Para kanino po ang bulaklak?" tanong ng isa.

"Kay Blessica." Nagkatinginan ang dalawa.

Napakunot ang aking noo sa aking nasasaksihan.

"Wala po dito si ma'am sir."

Hindi nakaligtas sa akin ang ginawang pagtapik ng kasama niya. Mga bata pa ang
kasambahay kung hindi ako nagkakamali ay teenager pa ang dalawa.

"Pumunta na po ng trabaho." Mabilis na sagot ng isa.

"Sinundo po ni sir Jayvee si ma'am, mukhang nagbalikan na po ng dalawa sir." Siniko

ng isa ang nagsalita at napapakamot sa ulo nito.

Halata naman na walang makati sa kanyang ulo. Sumakit bigla ang dibdib ko sa
narinig sa mga ito. Marahan na tumango ako at nagpasalamat sa mga ito.

"Bakit mo kasi sinabi?" shit ang sakit akala ko wala ng chance na magka-ayos ang
dalawa.

At finally sa akin na ang attention ni Blessica. Ang sakit na gusto ko magbasag.

Bumuntong hininga ako bago pumasok sa guest room. Hindi ako gumawa ng tunog
pagpasok ko. Narinig ko ang hikbi at ang pagsinghot ni Blessica.

Pinakiramdaman ko na muna kong hangang ngayon ba ay umiiyak pa rin ito. Naglakad na

ako at kumuha ng damit sa luggage. Ayaw ko muna na kausapin si Ashken baka magbago
ang isip ko.

Naglakad na ako papasok ng shower ng guest room. Tinignan ko muna ito bago ako
pumapasok. Habang lumalandas ang tubig sa aking katawan ay naiisip ko pa rin ang
dalawa.

Baka magbalikan pa ang mga ito lalo na at mawawala ako ng isang araw. O baka
nagbalikan na ang dalawa. Nakakabakla pero kasabay ng ginawa kong pag-iyak ay ang
pagbagsak ng aking luha.

Sinabutan ko na rin ang sarili ko sa sama ng loob. Naglagay ako ng toothpaste sa

akin toothbrush. Tinignan ko ang sarili ko sa salamin habang gumagalaw ang aking
kamay.

I am seeing the vulnerable side of me. Nang matapos ako sa pag toothbrush naghanap
ako ng pang trim sa lalagyan. Luckily i've found one. May stubbles na tumutubo sa
aking chin.

Lumabas ako na bihis na bihis na.

"Take a shower already Ashken. We have a flight in a few." Tumayo ito.

Namumula ang mukha nito. Kumuha nito ang dress na binigay ni Blessica. Hindi ko
nabati ang mga anak ko ngayon. Hindi man ako nakapagpa-alam sa mga ito na aalis ako
ngayon.
Narinig ko na lang ang lagaslas ng tubig. Lumabas ako ng silid. Kumuha ako ng
sigarilyo sa aking bulsa. Matagal ko na pinangako sa sarili ko na hindi na ako
maninigarilyo pero heto ako humihithit ng sigarilyo.

Tuwing stress at nasasaktan ako iyon ang oras na gumagamit ako ng sigarilyo.
Malalaman mo na nasasaktan na ako sa tuwing gumagamit ako ng sigarilyo.

Tinapon ko ang sigarilyo at bumalik sa loob.

"Let's go daddy," nagulat ako dahil ito pa mismo ang nagyaya.

        Chapter 11 [Crossed Paths (Book 2)]

            Finally, nakatapos din ako ng isang chapter ng story na ito. Maraming

salamat sa nag-antay ng update ng story. As much as I want to finish this story
this January, lutang na po ang author niyo at wala na po akong maisip na dagdag
plot para umabot ng chapter fifteen ang story. Maraming salamat sa supporta niyo sa
akin at sa pagtitiwala sa akin kahit pa kakasimula ko pa lang magsimula.

________
"Nasa loob na ako ng eroplano ngayon. Ang bilis na ng kabog ng aking dibdib. Nang
marinig ko ang balita kay Blessica mabilis na umalis ako na hindi man lang
nagpapalam sa mga ito na aalis na ako.

Ang ginawa ko ay lakad takbo para lang makalabas ako ng airport. Sumakay ako ng
taxi, para makalabas ako ng airport. Sinabihan ko pa ang driver na lalakihan ko ang
bayad para hindi pa ito maghanap ng pasahero.

Nagbayad ako ng isang one thousand peso bill at lumabas ng sasakyan. Kagaya ng
ginawa ko kanina, lakad takbo ang ginawa ko para makarating sa direksyon ng
receptionist.

Nagtanong ako ng room number ng anak ko. Nang malaman ko ay tumakbo na ako sa
tinutukoy nitong silid. Napapatingin pa ang iba sa aking direksyon akala siguro ng
mga ito lumilindol o kaya may tumatakbo na higante.

Finally, nakarating na ako sa eksaktong kwarto na tinuro ng receptionist sa akin.

Sa labas pa lang ng silid nakita ko ng nagkagulo ang mga doctor at nurses sa loob.

Nakita ako ni Blessica, namumula ang mga mata nito at namamaga. Nagulat ako ng
niyakap ako nito ng mahigpit. Mahigpit ang yakap nito at ang lakas ng iyak.

I started caressing her back. Wala akong masabi dahil hanggang ngayon ay hindi pa
rin nagsi-sink-in sa akin ang nangyayari. Nakita ko si mommy na nasa sulok
nakayakap kay daddy. Si daddy naman inaalo si mommy.
"Ang sakit sakit Calvin, si Claudia, napurahan...ang utak nito. Sabi ng doctor
suwerte na lang kung mabuhay ang bata..." Iyak pa rin ito ng iyak at nahihirapan na
ito sa kanyang paghinga.

Sa narinig ko galing dito hindi ko maiwasan na umiyak. Umiiyak ako ngayon ngunit
ayaw ko na malaman pa nito na umiiyak ako. Gusto ko magtanong kung anong eksaktong
nangyari ngunit alam ko na hindi ko makaka-usap ng matino si Blessica.

"Where is Jared?" hinahagod ko pa rin ang likod nito.

Ngayon nakaupo na kami sa bench. Hinintay na lumabas ang doctor para marinig ang
ibabalita nito. Hindi ako pala dasal sa panginoon ngunit ngayon sinubukan ko ulit
na lumapit dito.

Habang naghihintay kami, nagdasal ako sa panginoon. Lumapit ulit ako, ako na isang
makakasalanan.

"Nagpapahinga... pinabantayan ko siya kay Inday..." Hinayaan ko itong umiyak.

Kung masakit sa akin ang nangyayari mas masakit sa isang ina na makita ang anak
nito na nasasaktan. Magkahawak ang aming kamay ng lumabas ang doctor na pagod na
pagod.

"Kamusta doc? Kamusta ang anak ko doc?" Nasa mata ng doctor ang relief kaya sa oras
na iyon nakahinga na ako ng maluwag.

"Stable na ang anak ni'yo misis ngunit kailangan pa rin e monitor ang kalagayan ng
anak ni'yo. Ang masasabi ko sa ngayon stable ang anak ni'yo. Hindi ko pa masasabi
kung okay na ang anak ni'yo. Maraming possibilities ang mangyayari isa na ang
pagkabulag ng anak ni'yo. Tawagin ni'yo na lang ako kapag nagising na ang bata."
Tumango kami.

Si mommy at Blessica ay nagsimula na ulit sa pag-iyak. Yumakap ulit sa akin si

Blessica at umiyak. Pwede na kaming pumasok ngunit sa pag-iyak ng dalawang babae ay
hindi pa namin magawang makapasok.

"Pasok na tayo," mungkahi ko kay Blessica.

Si mommy at daddy ay nasa loob na. Kaming dalawa na lang ni Blessica ang naiwan sa
labas. Naiintindihan ko kung bakit ayaw pa pumasok ni Blessica hanggang ngayon.

"Hindi ko kaya Calvin...ang sakit sakit...hindi ko kakayanin na makita si Seraphina

na nasasaktan...hindi ko yata kakayanin," bumuntong hininga ako.

"Kung ayaw mo pang pumasok pwede muna tayong pumunta sa chapel para magdasal."
Tumingin ito sa akin.

Naramdaman ko ang pagluwag ng yakap nito sa akin. Hinawakan nito ang aking kamay at
ito ang nauna sa paglalakad. Pumasok kami sa chapel ng hospital. Lumuhod kaagad ito
ng makapasok na kami.

Lumuhod din ako sa tabi nito. At nagsimula na ako sa pagdadasal. Napatingin ako kay
Blessica ng may lumabas na hikbi sa kanyang bibig.

Umupo na ako at hinagod ang likod nito.

"Magiging okay din ang lahat Blessica, mamalig tayo sa panginoon alam kung hindi
niya pababayaan si Seraphina." Hopeful na tumingin siya sa akin.

Nagkatinginan kaming dalawa. Dahan-dahan ang paghawak sa kanyang mukha. Hindi ako
naniniwala o ang korni para sa akin ang mga nakikita ko sa movie na nagslo-slow-mo
ang paligid pero ngayon naniniwala na ako.

Nakahawak na ako sa mukha nito. Nagkatingin ako sa magandang mukha nito. Habang
papalapit na ang aking mukha sa mukha nito. Isang move na lang mahahalikan ko na
ito ng iniwas nito ang kanyang mukha.

Nag-iwas din ito ng tingin sa akin. Bumuntong hininga ako, bakit parang
disappointed ako. Titig na titig ako kay Blessica kahit pa alam ko na naiilang na
ito sa tingin ko.

"Sana huwag na muna nating pag-uusapan ang tungkol sa relasyon natin lalo na
ngayong na aksidente ang mga bata." Tumango ako. "At naguguilty ako sa ginawa kong
pag-iwan kay Jayvee."

"I understand." Lumabas kami ng chapel at una naming binisita ang silid ay ang
silid ni Jared.

Tulog na tulog pa si Jared. Una kong napansin sa bata ang pagkakaroon ng gasgas sa
magkabilang siko nito. Naawa ako sa sitwasyon ng aking anak ngunit magpapasalamat
pa rin ako kahit papano dahil okay ito.

Hindi ko na yata kakayanin pa kung dalawa sila ay nasa kritikal na kondisyon.

Hinahalikan ni Blessica ang kamay ng anak namin. Si Inday ay umiiyak na nakatingin
kay Blessica.

I can't help but to blame myself. Kung hindi sana ako umalis hindi sana ito
nangyari. Ito ang time na kung pwede lang na sa akin na lang lahat ng sakit ng mga
anak ko, willing ako na kunin ang mga sakit na nararamdaman nito.

Ang sakit na marinig na umuungol ito sa sakit na kanyang nararamdaman. Ilang

sandali ay nagising na ito. Namumungay ang mata at iniinda ang sakit na
nararamdaman.

"M-ommy na-saan si Claudia?" tanong nito.

Naghahabol ng hininga. Napatingin ito sa akin, nangingilid ang luha sa mga mata.

"Si Claudia, Daddy nasaan?" Pinikit ko ang aking mga mata.

Si Blessica ay nakahawak sa kamay ng anak at hindi pa rin sinasagot ang tawag.

"Nasa ICU anak." Sagot ko sa tanong nito.

Alam kung alam ng bata kung ano ang ibig sabihin kapag nasa ICU ang isang pasyente.
Isa sa ebidensya ay ang pagbagsak ng mga luha sa kanyang mga mata. Nanghingi na
inabot nito ang kamay ng kanyang ina.

"I know she is strong mom. She will survive this incident."

"Yes, she is..." Paulit-ulit na tumango ito.

Tumingin ulit sa akin at nagmakaawa ako nitong tinignan. Tila sinabihan ako nito sa
tingin nito na gawin ko ang lahat ng aking makakaya para iligtas ang kapatid nito.

"You need to rest son." Habang nakikipag-usap ako kanina kay Blessica ay bigla
itong hinimatay.

Buti na lang at dalawa ang higaan sa private room. Habang natutulog pa ito ay
naiwan ko ang mga ito saglit para tignan ang kalagayan ni Seraphina sa ICU. Kagaya
ng kanyang nakakatandang kapatid ay may mga pasa at gasgas din ito sa katawan.

Nabahala ako ng makita ko ang benda sa ulo ng bata. Ilang segundo akong nawalan ng
hininga ng makita ko ang sitwasyon ng aking anak. Lumabas ako ng silid dahil hindi
ko kayang makita ang sitwasyon nito m

Nang makabalik ako gising pa rin si Jared at gusto nitong ako ang magpakain sa
kanya. Pinainom ko ng tubig ang bata para makapagpahinga na ito.

"Is will be okay right?" Tumango ako kahit ako mismo hindi sigurado.

Kahit pa sinabi na ng doctor na stable na ang anak ko. Hindi pa rin bumabalik sa
normal ang heartbeat ng aking puso lalo na kaakibat ng sinabi nito na maaring
mabulag ang aking anak.
Nakatulog na si Jared at nagpaalam na umalis si Inday para bumili ng pagkain. Umupo
ako sa gilid ng kama ni Blessica habang hinahawakan ko ang malambot nitong kamay.
Parang nakahawak lang ako sa clouds sa lambot.

"I'm sorry for making your life miserable. I'm sorry for loving you. I'm sorry for
being selfish. I'm sorry Blessica." Ani ko dahil nahihiya akong magsabi sa harap ni
Blessica.

Nahihiya ako na humingi ng kapatawaran sa lahat ng nagawa ko rito. Hindi ko na

namalayan na nakatulog na ako sa tabi ni Blessica. Nagising ako sa marahan na tapik
sa aking mukha at ang pagtawag nito sa malambot na tinig

Hindi ko alam kung bakit nagising ako kung ang pagtawag nito ay sobrang lambot.
Namumula pa rin ang mata nito sa pag-iyak.

"Kumain ka muna bago tayo sabay-sabay na bumisita sa silid ni Seraphina."

Napatingin ako sa lalaking nasa likod nito.

Napalunok ako ng makita ko ito. Wala naman akong nakita na ekspresyon sa mukha
nito.

"Sige." Maikling sagot ko.

May dala ng tray si Blessica na may lamang pagkain at binigay sa akin. Tinanggap ko
ang tray na galing kay Blessica. Nang matapos iyon ay tumalikod na si Blessica at
kina-usap ang nakaupong si Jayvee.

Nagsimula na akong kumain. Ngunit hindi ako makapag concentrate sa pagkain dahil
curious ako sa pinag-uusapan ng dalawa. Hindi ko marinig ang pinag-uusapan ng mga
ito dahil mukhang nagbubulangan ang mga ito sa hina ng mga boses.

Ano kaya ang pinag-usapan ng mga ito ng tulog pa ako. Ilang subo ko pa sa pagkain
ay nawalan na ako ng gana na kumain. Nilagay ko ang tray sa side bed table, gumawa
ng ingay ginawa ko kaya na putol ang kanilang pag-uusap.

Tumayo si Blessica.  Badtrip si Jayvee dahil na disturbo ko ang kanilang pag-uusap

at wala akong paki-alam.

"Punta na tayo," tumingin si Blessica sa lalaki.

Ang kinakainis ko ng maglakad na kami ay naka-akbay ito kay Blessica. Gusto kong
hawiin ang pagkaka-akbay nito. Ngunit sino ako para gawin iyon ni wala akong
katapatan.

Wala akong katapatan magselos. At nakaka-frustrate ang ganoon. Magselos base sa

katapatan ngunit kahit alam ko ang sipi na iyon hindi ko pa rin talaga maiwasan na
magselos.

Nagsuot muna kami ng pinasuot ng nurse bago pumasok sa ICU. Kung kanina ay ako ang
umaalo kay Blessica habang umiiyak. Ngayon ay ibang tao na ang nakahawak sa kamay
nito at ibang lalaki na ang nakahawak umaalo habang umiiyak.

Relate ako sa kanta ni Justin Beiber na that should be me. Habang nakatingin ako sa
likod ng mga ito, relate ako sa linya ng kanta na that should be me holding your
hand.

Tumikhim ako para maala ng mga ito na may Calvin na nasa likuran ng mga ito.
Nakatingin ako mukha ng bata at sa ulo nitong may benda ng gumalaw ang isang daliri
nito.

Nagkatinginan kaming tatlo.

"Tawagin mo ang doctor Calvin," tumakbo ako sa may telephono at tiwagan ang
receptionist

Nakatingin pa rin ang aking mata sa direksyon ng mga ito habang sinasabi ko ang
sadya ko.  Binaba ko ang telepono at lumapit na sa direksyon ng mga ito.

Nagising na si Seraphina.

"Anak what are you feeling?" Tanong ni Blessica sa bata.

Ngunit nakatingin lang ito sa kanya at tulala. Nagsimula na akong kabahan at kahit
hindi ako doctor nagsimula na ako sa pag-obserba sa galaw ng mata nito.

"Nakikita mo ba ako?" kinakabahan na tanong ko rito.

Ngunit nakatingin lang ito sa akin at hindi nagsalita. Tumingin ako kay Blessica at
umiiyak na ito.

"Did you see daddy?" Hindi pa rin ito sumagot.

Ilang minuto pa ay dumating na ang doctor. At chineck nila ang lagay ng aking anak.

"Did you see me Seraphine? Or did you hear me? Kindly nod your head if you hear
me," wala pa rin itong sagot kahit sa doctor.

Nakatingin pa rin kami habang nagtatanong at chinecheck ng doctor ang condition ng

anak namin.
"Can I talk to the parents of the child in my office?" Tumingin ito sa amin.

Walang pagtataka sa mata at mukha na sabi nito sa amin. Tumango kami ni Blessica,
hindi nakaligtas sa akin ang paghigpit ng hawak sa kamay nito.

Sumunod kami sa doctor. Tahimik kaming nakasunod dito. Nakakapagtaka bakit hindi
nito sinabi kanina sa silid. Bakit kailangan pa sa opisina nito sabihin.

"Natatakot ako Calvin." Imporma nito.

Gusto ko din sanang idagdag na natatakot din ako ngunit ayaw kong panghian pa lalo
ito ng loob.

        Chapter 12 [Crossed Paths (Book 2)]

            "Ano po ang condition ng anak ko doc?" tanong ko ng maka-upo kami sa upuan

sa harap ng lamesa ng doctor.

"CDC defines a traumatic brain injury (TBI) as a disruption in the normal function
of the brain that can be caused by a bump, blow, or jolt to the head, or
penetrating head injury. And based on what i've observe your daughter  loss her
hearing." Nagulat ako sa narinig ko.

Nagsimula na ulit na umiiyak si Blessica.

"May pag-asa po bang mabalik ulit ang pandinig ng anak ko? Ano pa po ang ibang
epekto ng traumatic brain injury?" ako ulit ang naglakas loob na nagtanong sa
kaharap.

"Stammering, she has a chance to hear again but it would take time." Hindi mna
magawang patahanin si Blessica sa pag-iyak dahil sa pagtatanong ko.

"Ilang buwan doc bago ulit maka-recover ang anak ko?" Bumuntong hininga ito.

"Half of the children with traumatic brain injury had slow transfer time, while and
half were in the normal range and didn't differ from the healthy kid. Let just hope
that your child will recover fast. Pray that the only hope you have now." Lumabas
kami ni Blessica na lutang sa narinig.

"Hindi ko kaya Calvin...ang sakit ng narinig ko sa doctor kanina... gusto kong

bawiin nito ang sinabi niya ngunit paano ko gagawin iyon kung sinasabi nito ang
totoo? Ang sakit na malaman ang katutuhanan Calvin. Wala man lang akong magawa para
pawiin ang sakit na nararamdaman ng anak natin." Bumuntong hininga ako at inilapit
ito sa aking katawan.
Hinaplos ko ang likod nito. Ako man ay ganoon ang iniisip.

"Magdasal tayo ng magdasal Blessica. Lahat ay ng nangyayari ay may dahilan."

Humigpit din ang yakap nito.

Nakita kong naghihintay sa labas ng ICU si Jayvee. Nakatingin ito sa amin tila
naiinip ngunit wala akong paki-alam dito. Ang tangging iniisip ko sa ngayon ay ang
kalagayan ng mga anak ko.

"Hindi ko matanggap Calvin, isang aksidente lang ito na ang nangyari. Kasalanan mo
din ito Calvin." Sigaw nito at inilayo ang kanyang katawan.

I know this will happen. Somehow I'm blaming myself also. Hindi na namin namalayan
ang paglapit ni Jayvee sa aming direksyon. Akmang susuntokin ako nito sa dibdib
ngunit hindi na nangyari dahil nahawakan na siya ni Jayvee.

"Tama na Blessica walang mangyayari kung sisisihin mo si Calvin." Handa akong

tanggapin ang suntok nito kung sakali dahil deserve ko naman iyon.

"Siya naman talaga ang dahilan ng lahat. Iniwan kami ng ilang taon at kinalimutan
na may anak ito ngayon nagpakita iyan ulit at bigla na lang itong magpapaka-ama sa
anak ko. Tapos...gusto pa na magbalikan kami Jayvee, ang selfish mo!"

"Stop blaming him Blessica." May isang nurse na huminto sa paglalakad ng makitang
may nag-aaway sa hallway.

"I'm sorry...I know...alam kung may kasalanan ako...pero sana naisip mo rin na
hindi ko gusto ang nangyari kay Seraphina." Umiling ito.

Kumalma ito ng kaunti. Kaya lumuwag ang pagkakahawak ni Jayvee kay Blessica.
Sinugod ako nito at naka-limang beses ito sa pagsuntok sa akin. Nahawakan ulit ni
Jayvee ang kamay nito.

"I'm sorry bro," usal nito sabay sunod sa umaalis na si Blessica.

Napasandal ako sa pader at hinilot ko ang aking sentido. Ilang minuto akong
nanatili sa hallway bago magdesisyon na bumalik sa private room ni Jared. S'ympre
bago ko iyon ginawa ay tinignan ko muna ang anak kong babae through the glass door.

Tangging si Inday ang tao sa loob. Hindi ko na alam kung nasaan sila mommy dahil
hindi ko na nakita pa ang mga ito sa ICU. Nanood ito habang may junkfood na hawak
ito.

"Good afternoon po sir," tumango ako rito saka ako umupo sa gilid ng kama ng aking
anak.
Ilang linggo na rin kaming nanatili sa hospital para magbantay ng mga bata. Si
Jared pinayagan ng umuwi ng ikatlong araw ngunit ayaw pa nitong umalis at gustong
manatili pa sa hospital.

Kahit pa pinilit na ito ng ina ngunit ayaw talaga nitong papapilit at nagpupumulit
na manatili sa hospital. Kaming dalawa ni Blessica ang nanatili sa hospital kasama
si Jared.

Samantalang ang mga magulang ko at ang pinsan ko ay bumibisita kapag mayroon ang
mga itong extra na oras. Sa madaling sabi sa mga nakaraan araw dito na kami tumira
sa hospital.

Sa hospital kami naliligo, nagbibihis at kumakain. Katabi ko ngayon sa kama si

Jared habang si Blessica ay nasa kabilang kama. Hindi ako malikot sa kama kaya
hindi problema sa akin na katabi si Jared at mas madali kong maramdaman na
gumagalaw ang katabi ko.

"Gising na Jared baka gising na si Seraphina. Gumising ka rin Calvin at ng makakain

na." Tumango ako saka bumangon.

"Blessica?" Lumingon ito sa akin.

"Hm?" Napalunok ako ng ilang beses.

"Kung makakalabas na ba si Seraphina sa hospital pwede na akong magtanong ng

tungkol sa atin?" alangan man ngunit tumango ito.

"Pwede na?" she sounds unsure about her answer.

"Sige, maliligo na muna ako." Paalam ko sabay pasok ng banyo.

Sa banyo may nakalagay ng tatlong towel which is Blessica, Jared and my towel.
Lahat ng kailangang gawin sa pagligo ay ginawa ko.

"Kain na tayo." Yaya nito.

"Sabi ng doctor baka the day after tommorow pwede na si Seraphina iuwi. Sa paglabas
daw ng bata pwede na siyang mag-start sa therapy nito. At sabi ng doctor ni
Seraphina twenty five percent lang ang chance na makarinig ito ulit." Lumungkot ang
boses nito.

"Atleast may chance pa rin na makarinig ang bata." Pampagaan ko sa loob nito.
"Sana nga...mahihirapan ako at masakit sa akin bilang ina. Sana maka-recover na ito
at makapagsalita na ulit kahit hindi na ako nito naririnig." Tumahimik bigla ang
atmosphere ng silid.

Tangging tunog ng kubyertos galing kay Jared ang naririnig sa buong silid.

"Wala man ako sa tabi ni Seraphina ngunit nasasaktan din ako lalo na at alam kung
nasasaktan ang anak ko." Ani ko.

Sinisi ako nito ng ilang araw ngunit sa ilang beses na humingi ako ng tawad ay
napatawad din ako nito.

"Ako na ang magliligpit nito mauna ka na kay Seraphina. Isama mo na din si Jared."
Tinignan nito ng anak at sinenyasan na sumama sa akin.

"Sige mauuna na kami. Jared." Tawag ko sa bata.

Humawak ito sa aking kamay. Naglakad na kaming dalawa papasok sa silid ni

Seraphina.

"Good morning my love." Bati ni Jared.

Katulad ng nakaraan hindi ito sumagot at straight ang tingin nito.

"Good morning my princess." Iyon ang turo sa amin ng doctor.

As much as possible batiin ito at kausapin kahit pa hindi ito nagsasalita.

"I miss my sister daddy. I miss playing with her." Halata ang lungkot sa boses
nito.

"Your brother here misses you."

"I miss you my love. I am praying everyday Claudia. Did you know what I pray for?
Aside from having toys?" wala itong sagot" I am praying to heal you Claudia."
Hinawakan nito ang kamay ng kapatid."The doctor said you will have you can have
your therapy the day after tommorow. If our parents allow."

"Daddy will stay by your side until you need me so please my princess get well
soon."

"I'm excited to go home daddy. Is she allowed to go to school when we go home?"

Umiling ako.
"She will have her therapy." Pumasok ang bagong ligo na si Blessica.

"Good morning my baby. How are feeling today?" Wala itong sagot."Bibisita mamaya si
Jayvee kasama ang mommy nito." Tumingin ako kay Blessica.

"Okay."

"Okay lang ba sa'yo? Pwede ka naman umalis ng ilang oras at balik ka ulit
pagkatapos." Tumango na lang ako rito.

"Can I bring Jared with me? Jared do you want to go to an amusement park?" He
smiled.

"Yes daddy, I want to eat ice cream for a while to release my stress. By the way
when are we going there?"

"If you want it now why not?"

"Maybe we should go tommorow. I will talk to my sister first. I will entertain my

sister first." Nagkatingin kaming dalawa ni Blessica.

"Ikaw Blessica?"

"Anong ako?" Natatawa pa nitong tanong.

"Baka may lakad ka? Pwede na kanaman umalis. Ako na muna ang bahala kay Seraphina."
Umiling ito.

"Ayokong umalis Calvin. Mas gusto ko na lang na manatili sa hospital kaysa umalis
ng hospital. Gusto kong nasa tabi ako ng anak ko hanggang kailangan ako ng mga ito.
Responsibilidad ko sa trabaho ay pinapasa ko na sa aking pinsan kahit pa may
kompanya rin itong inaasikaso kahit pa sobrang nakakahiya na. Maiintindihan mo ang
nararamdaman ko kapag ina ngunit alam natin pareho na malabo iyong mangyari." Sabi
nito.

"May pag-asa pa ba ako sa'yo?" Bigla kong tanong dito.

Nag-iwas ito ng tingin.

"Sige kukunin ko muna ang mineral water ko sa silid." Tumayo ito at naglakad na
palabas ng silid.

"I didn't go to school when we got into an accident. I always think that I am in
your position instead of you."

Hinawakan nito ang kamay ng kanyang kakambal.

"I love you Seraphine, mahal na mahal ka ni kuya." Napangiti ako ng hinalikan ni
Jared ang kapatid sa noo.

"Mahal na mahal ka rin ni daddy. Mahal na mahal ko kayo." Naluluha kong sabi.

"I love you daddy." Lumabas na ang luha sa aking mata ng nararamdaman ko ang yakap
nito sa akin.

Nagulat ako ngunit nagawa ko pa rin na yakapin ito pabalik. Ito ang kauna-unahang
pagkakataon na sinabihan ako ng I love ng aking anak.

"Do you want your mommy to marry your tito Jayvee?" I asked Jared.

Natulog na ulit si Seraphina. Isang oras na ang nakalipas ay wala pa ring Blessica
ang nagpapakita. Kaya ang ginawa ko sa nakalipas na minuto ay kina-usap ko si Jared
para mas makilala ko pa ang aking anak.

"If marrying tito Jayvee would make you happy I will support mommy. I often see
mommy smile when she is with another person. She smiles genuinely when she's with
us. But when tito Jayvee arrive, mommy is the happiest. I miss my mommy smile, her
smile makes our day." Malungkot na sumilip ito sa puwesto ng kanyang kapatid.

"What if I would say I want to marry your mother, is it okay with you?"

"Hm? Mommy will decide on that part daddy. As much as I want to have a complete
family with our true father, if mommy decide not to marry you I don't have a say
about it."

"I love your mother."

"I know. I just hope she love you back." He said."I'm hungry daddy, can we eat our
lunch now?" I nooded.

"We will wait for mommy to arrive for about ten minutes. If mommy wouldn't be here
we should eat without mommy." Ilang minuto ay dumating na si Blessica.

"The food is ready." Pumasok ito sa silid at hinalikan nito ang anak.

Tumingin ito sa direksyon ng private nurse na aming binayaran para bantayan ang
anak namin sa tuwing wala kami o kumakain kami.
"Did you eat your lunch?" Blessica asked the nurse.

"Yes miss." Sagot nito.

"Okay. Let's go." Baling nito sa amin.

Sumunod kami kay Blessica. Si Jared ay humawak sa kamay ng kanyang ina habang kami
ay naglalakad. Pumasok kami sa loob ng silid. Sa maliit na table nakalagay na ang
aming pagkain.

Malinis na ang silid hindi kagaya ng iwanan namin ito.

"Ito o." Binigyan ako nito ng plato na kinangiti.

"Salamat." Nahihiya ko pang ani.

Inasikaso na ni Blessica ang aking anak na ngayon ay kumakain na. Nang makasigurado
na nakakain na kami saka pa ito nagdesisyon na kumain.

"Calvin gusto ko sanang mag-usap tayo ng tungkol sa mga bata at sa atin kapag naka-
uwi na si Seraphine. Hanggang ngayon nalilito pa rin kasi talaga ako. Hindi ko alam
ang magiging sagot ko sa'yo at ang magiging sagot ko kay Jayvee. Alam ko sa
desisyon na aking sasabihin may masasaktan at masasaktan kaya pinag-iisipan ko ng
mabuti." Bumuntong hininga ito ng matapos itong magsalita.

"It's okay...I can wait Blessica. Don't rush things. And please don't pressure
yourself. I will wait whatever desisyon you have. I will accept Blessica. Please
hayaan mo akong makita ang mga anak natin." Tumango ito.

        Chapter 13 [Crossed Paths (Book 2)]

            "D-addy, m-ommy where is Jared?" Kaming dalawa sa silid ni Blessica ay

hindi pa rin makapaniwala na sa araw ng pag-uwi ni Seraphine ay narinig namjn na
nagsalita ito.

Ilang minuto wala pa sa aming dalawa ni Blessica ang nakapagsalita. Nagkatinginan

kaming dalawa.

"Oh God! Did you just talk Seraphine?" she nodded at her mother with teary eye.

"Where is kuya Jared mom?" Kanina lang ay utal pa ito hanggang ngayon.

"We don't know." Sagot nito.

"I'm confused mommy. I did see you opening your mouth and talk but I didn't hear
anything."   Hindi pa nakapag-react si Blessica at nang matauhan na ito ay tumingin
ito sa aking direksyon.

"Baby you nodded earlier when I ask you if did I hear you talk." Naghintay kami sa
sagot nito.

"I can't hear anything mom." Nataranta na ito.

Sa labis ko rin na taranta hindi ko na dinaluhan ang aking anak. Una kong ginawa ay
tumayo at tinawagan ang head surgeon na doctor ni Seraphine since day one.

"Mommy, I'm afraid." Napatingin ako sa mag-ina ko.

"Let's wait for the doctor to arrive baby. Everything's gonna be alright." Sa
pagsabi nito ang kanyang tinig ay nangiginig.

Hindi na napigilan ni Blessica dahil ngayon ay umiiyak na ito.

"Don't cry mommy," naiiyak na din na ani ni Seraphine.

Wala akong masabi kay Blessica. Hinagod ko ang likod nito ng makalapit ako sa
direksyon nito. Kinakabahan na ako at nangiginig na ang ako sa kaba ngunit hindi ko
pinapahalata sa mga ito.

Ako ang lalaki kaya sa panahon na may nangyayayaring ganito kailangan kong
magpakatatag. Ako ang maasahan at sandigan ng mga ito kaya ang magpakita ng
kahinaan ay hindi pwede ngayon.

"Mommy is also scared baby." Bumuntong hininga ako.

Panghihinaan pa lalo ng loob si Seraphine kapag narinig nito na natatakot ang ina
sa kanyang kondisyon. May kumatok sa pinto ng tatlong beses at pumasok na ang head
surgeon.

"Why are you not going home yet?" unang tanong ng matandang doctor.

"She can hear anything." Tumango-tango ito.

"I will recommend you to Dr. Anjues for further explanation. All I can say is she
lose her sense of hearing. Minsan lang mangyari ang mawalan ng pandinig after
accident. Kadalasan sa mga nawawala sa mga car accident ay ang sense of seeing ng
mga ito." Hinagod ko ang likod ni Blessica habang ako na ang nagpapatuloy sa
pakikinig sa nagsasalita sa harap.

"Doctor. Anjues will be here in an hour."

"Salamat po doc."

"I will go ahead. Wait for the Dr. Anjues to come to check your daughter."

"Okay doc thank you." Binuksan ko ang pinto.

Sinara ko ulit ng makalabas na ang matandang doctor. Bumuntong hininga na muna ako
bago ako lumapit sa mag-ina ko na ngayon ay nag-iiyakan. Bakit anak ko ang nag-
susuffer sa mga kasalanan na ginawa ko noon.

"Natatakot ako para sa anak natin Calvin...ang bata bata pa si Seraphine para
magdusa ng ganito. Sobrang bata pa ni Seraphine...at bakit kay Seraphine pa ito
nangyari? Ang sakit... sakit Calvin konti na lang mawawala na ako sa katinuan sa
dami kong iniisip."

"Tahan na Blessica. Nandito naman ako pwede mo akong masabihan ng mga problema.
Hindi mo kailangan na problemahin ang mga bagay na pwede mo naman na sabihin sa
akin. Hindi mo kailangan mag-isip mag-isa ng solusyon kong kaya nating dalawa ma
solusyonan." Niyakap ko ito at hinagod ang likod.

"Paano ko sasabihin sa'yo kung isa ka sa mga pinoproblema ko? Kung ikaw ba nasa
sitwasyon ko sasabihin mo kaya?" tinulak ako nito para mailayo ako nito sa aking
katawan.

"Tell me please... I want to know..." Nagmamakaawa na ani ko habang inaabot ko ang

kamay nito.

Daddy, mommy are you guys fighting? Why are you crying?" umiiyak si Blessica at ng
hawakan ko ang aking magkabilang pisngi saka ko pa nalaman na umiiyak na ako.

"No we aren't baby." Hindi kami nito marinig ngunit ako na mismo ang sumagot.

Lumapit na si Blessica sa anak ay niyakap ito.

"Are you sure?" sabay na tumango kami ni Blessica sa bata."Where is kuya by the
way?"

Kinuha ko ang cellphone ko. Pinindot ko ang messages na application ng phone ko. I
type the word school para mabasa nito.
"I thought he will be here when I will be discharge. He promised."

I deleted the word school. I type again. She waited patiently.

"Your brother has important things to do in school. His presence is needed." Binasa
ko ang tinype ko sa aking cellphone.

The school has an event today. Hindi na pinayagan si Jared ng teacher at school
principal na mag-excuse pa sa klase.

"I understand still I can't help but to be sad."

"Daddy can buy as an ice cream baby." Naiintindihan yata ni Seraphine ang sinabi ng
ina lalo na at tutok na tutok ito sa galaw ng labi ng ina.

"It's been awhile since I tasted ice cream. Can you buy as an ice cream daddy?" si
Blessica ay lumiwanag ang mukha na nakatingin kay  Seraphine.

"Did you hear mommy talking baby?" kumunot ang noo na nakatingin ito ina.

Nakakagalak ang makita ang mukha nito na lumiliwanag sa tuwa. Ngunit hindi ko rin
maiwasan na malungkot dahil umasa ito na naririnig na siya ng anak.

"I think she read your lips." I hate to broke the news.

"I thought she can hear again." Halata sa boses nito ang disappoinment.

"I will buy your ice cream." Paalam ko sabay turo ang pintuan.

Hindi na ako naririnig ng aking anak pero sa mga senyas ko ay alam na nito ang ibig
kung iparating.

"I want an ube flavored ice cream daddy." I smile and nodded.

"How about you Blessica?" alam ko ang paborito nito ngunit nagtanong pa rin ako.

"Chocolate and ube flavored ice cream please," she requested.

Umalis na ako sa loob ng silid. At naghanap ng pweding bilhan ng ice cream. Luckily
ilang lakad lang ang ginawa ko papalayo sa building ng hospital ay nakita ko na may
lalagyan ng ice cream sa pharmacy.
Kumuha ako ng dalawang ube flavored na ice cream at tatlong chocolate ice cream.
Binayaran ko ang kinuha kong ice cream. Nilagay naman ng tindera sa supot ang ice
cream.

Hindi na ako nagtagal pa at bumalik na ako papuntang hospital. Blessica is pinching

the bride of her nose ng pumasok ako sa loob. Ang isang paa nito ay nag-tatap sa
tiled floor ng hospital.

Their eyes brighten when they see me. Lalo na sa supot na dala ko.

"Ice cream daddy." Naglahad ng kamay si Seraphine.

"Here is your ube flavored ice cream." Tinanggap nito ang ice cream.

"I also want the chocolate flavored ice cream daddy." Binigay ko ang chocolate ice
cream.

"Thank you." She blush after saying it.

Tinignan ko si Blessica na nagbubukas ng ice cream. Napatingin ito sa akin at

napayuko ito.

"Ito ice cream. Habang naghihintay tayo na dumating ang doctor." Tinanggap ko ang
ice cream saka ngumiti.

Sabi nila kapag tumahimik bigla ang paligid after ng maingay na atmosphere dumaan
daw ang panginoon. Ang maingay na pagdila na lamang ni Seraphine ang naririnig
namin sa silid.

"Staring is rude Calvin," sabi nito.

Inis na inis ang tinig. Ilang na ilang na ito ngunit hindi ako tumigil s pagtingin
kaya siguro nagreklamo.

"I know. I can't help but to stare lalo na kung isang dilag ang nasa harapan."
Namula ito.

Ayoko rin talaga ng pumasok na mga dirty thoughts sa aking utak. Nasa kalagitnaan
kami ng problema pero heto nag-iimagine ako na ang aking pagkalalaki ang dinidilaan
ni Blessica imbes na ang hawak nitong ice cream.

Ito ang patunay na tigang na tigang na ako. Nasa hospital ako for goodness sake and
I have a freaking hard on. Kung may ibang tao na papasok kailangan kong dumistanya
para hindi mahalata na may hard on ako.
"Huwag mo nga akong tignan." Pagmamasungit nito.

"Good afternoon." Isang lalaking doctor ang pumasok.

"Good afternoon din po." Sabay na bati namin ni Blessica.

I think the doctor is in his late twenties. Wala ng tanong tanong ang doctor.
Nagsimula na ito sa kanyang trabaho. Hindi ko na malayan na magkahawak na ang kamay
naming dalawa ni Blessica.

"I am sorry to tell this but she there's no way she can hear without an hearing
aid." Bagsak ang balikat ko.

"Wala na po bang paraan? Hearing kit lang po ba ang tangging paraan para marinig
niya kami o maintindihan?"

"If you're patient, you can teach her to read your lips. May ilan na akong kakilala
na hindi na nakakarinig ngunit nakakaintindi ng mga sinasabi ng taong kaharap.
Mayroon na tayong ibat-ibang technology at gadgets na magagamit. Noon mahirap na
ipaintindi sa mga taong hindi nakakarinig ang dapat na sabihin dahil kailangan pa
ninyo both side na matuto sa mga hand signal. Ngayon sa tulong ng google at ibang
application ay kailangan mo na lang sabihin sa phone mo. At lalabas na ilang
segundo ang sinambit mo."

"Ibig bang sabihin Doc. Anjues kailangan pa ni Seraphine na manatili sa hospital?"

tanong ni Blessica.

"Nasa inyo 'yan. Base sa nakikita ko okay na naman ang anak ni'yo Misis. Here is my
contact number kung kailangan ni'yo ng serbisyo." Ako ang tumanggap ng calling
card.

"Uuwi na ba tayo?" Tumango ito.

"Naghihintay na sila ni mommy sa bahay." Kinuha ko ang duffel bag na naglalaman ng

mga gamit namin na nandito sa hospital.

"Let's go home," Tama ang sabi ng doctor.

Pinakita ko ang cellphone ko na may nakalagay na let's go home kay Seraphine.

Nababawasan kahit papano ang pag-aalala na nararamdaman ko dahil hindi ko na
nakikita sa mga mata ni Seraphine ang lungkot.

"The polluted air of Metro is still nice that to be stuck in a four walled hospital
room," natatawa na umiling ako.
Pinagbuksan kami ng driver ng pinto. Pinauna ko ang mag-ina ko bago ako pumasok.

"Hindi ko pa nasasabi sa mga ito na hindi na makarinig si Seraphine."

"Sasabihin natin mamaya sa pag-uwi." Ang lalim ng iniisip ko hindi ko na namalayan

na nakarating na kami sa bahay nila Blessica.

"Nauna pang bumaba si Seraphine sa aming dalawa."

"Careful," umiling si Blessica habang hinahabol ang anak namin.

"Surprise." Sabay-sabay na bati ng mga ito.

Hindi man narinig ni Seraphine alam kong naiintindihan niya iyon. Nagsimula ng
maghanap ang mata nito. Bagsak ang balikat nito ng hindi nito makita ang kapatid.

"How are you my favorite niece?" nagtawanan ang lahat sa tanong ng aking pinsan.

Hindi sinagot ni Seraphine ang tanong at nagmano sa mga nakakatanda. Nagtataka na

tinignan ako ni mommy dahil ng nasa banda niya na ang bata at tinanong wala itong
naging sagot.

"Why are you not answering your lola. This is you beautiful grandmother Seraphine."
Bumuntong hininga ako habang si Blessica na nasa gilid ko ay magsisimula ng umiyak.

"Anong problema anak?" si papa ang unang nagtanong.

"She lost her sense of hearing daddy." They gasp.

Si mommy ay niyakap ang apo na nasa harapan niya. Ang mga babae ay nagsimula ng
umiyak. Mas lalong umiyak si Blessica. Lumapit ako at niyakap ko ito.

Blessica is shaking with sobs.

"Anong sabi ng doctor anak?"

"Wala na raw pag-asa na makarinig ulit si Seraphine. Ang tangging pag-asa niya ay
ang hearing aid daddy." Again they gasp with sobs.

"Pumunta kayo sa ibang doctor sa ibang araw."

"Plano ko na rin po na ipatingin sa ibang doctor si Seraphine."

"Pwede ba kayo na muna ang sumundo kay Jared?"

"Of course." Shiela tapped Blessica shoulder.

Hinalikan na muna ng mag-asawa ang noo ni Seraphine bago ang mga ito umalis.

"Baka pwede niyong dalhin ang apo ko sa US para ipagamot?"

"Mag-uusap pa po kami ni Blessica tungkol sa bagay na 'yan."

"Huwag ka ng umiyak hija. Hindi lang ikaw ang na-aapektohan sa tuwing umiiyak ka.
Ang mga bata ay na-aapektohan din Blessica. Kung may problema ka pwede mo naman na
sabihin ang problema mo kay Jayvee o di kaya kay Calvin"

"Pakihatid na muna si Seraphine sa taas Inday."

"Let's go upstairs Claudia." May pa hand gesture si Inday kaya naintindihan ng bata
ang ibig sabihin.

"I will wait for kuya Jared to arrive. I will surprise him." Tinanguan si Inday.

        Chapter 14 [Crossed Paths (Book 2)]

            Isang linggo na ang nakalipas. Naging malungkot man ang lahat dahil sa
nangyari sa aking anak ngunit nakabawi din kami ng magsimula na ito sa therapy.

Hindi kami nawalan ng pag-asa. Hindi rin advisable lalo na sa mga bata ang hearing
aid. Kung ako ang papipiliin ay ayaw ko na gumamit ito. Nagkasundo kami ni Blessica
na mag-hohome school na lang si Seraphine.

As much as I want her to live normally pero hindi ko talaga kaya. Natatakot ako
para sa aking anak. Ayaw ko na maging kumpolan ito ng ng tukso.

Mas gusto din naman ng bata na mag-aral sa bahay. Para hindi nito mamiss ang mga
kaklase at ang paglalaro pinapabisita ko ang anak ng mga pinsan ko.

"Ilang araw na natin iniiwasan ang mag-usap ng tungkol sa atin Blessica. Ito na
siguro ang time para mag-usap tayo." Bumuntong hininga ito. 

"Ayaw ko. Natatakot ako sa desisyon na lalabas sa aking bibig." Sabay pa kaming
dalawa na napabuntong hininga.
"Blessica sa oras na nagtanong ako at gusto ko na mag-usap tayo tungkol sa pamilya
natin. Tanggap ko na ang negative o positive na sagot."

Tanggap ko nga ba? Sa mga araw na nagdaan hindi ang positive ang iniisip ko.
Negative ang iniisip ko para hindi na masyadong masakit kapag narinig ko ang sagot
galing mismo sa kanyang bibig.

"Huwag dito Calvin. Ayoko na marinig ng mga bata ang pag-uusapan natin." Tumango
ako at sumunod kay Blessica.

Ilang metro lang ang layo naming dalawa pero bakit tila ang layo nito sa akin. Sa
bawat hakbang na ginagawa ko nararamdaman ko na bumibigat ang aking mga paa.

Handa na nga ba ako marinig ang mapanakit na desisyon ni Blessica? Binuksan nito
ang pinto ng silid ng mga bata. Nauna itong pumasok. Hinintay na muna ako nito na
makapasok bago nito sinara ang pinto.

"Anong gusto mong una nating pag-usapan?" tanong nito.

Itunuro nito ang isang sitter na sofa. Umupo ako  siya naman ay umupo sa mini couch
na nasa ibaba ng kama. Pagod na tinignan ako nito. Sa klase pa lamang ng tingin na
ginagawad nito alam ko na agad magiging pabor sa akin ang sagot.

"May pag-asa pa ba tay Blessica? Matagal ko ng gustong malaman ang sagot dahil
ayoko ng umasa. Ngunit alam ko kailangan mo ng oras para mag-isip."

"Sorry...sorry napagod ako Calvin..." Umiiyak na ito ngayon habang pinapahid ang
luha na lumabas sa kanyang mga mata.

"Sorry... Kasalanan ko Blessica. Ibig bang sabihin sa sagot mo ay wala na tayong

pag-asa?" Tumango ito.

Pinahid ko ang mga luha na naglalanda sa aking mata. Pareho kaming nakatingin sa
isat-isa. Kaming dalawa ay busy sa pagpupunas ng luha sa mata ng bawat isa.

"I'm sorry Calvin." Tumango tango pa ito ng ilang beses.

"Bakit? Alam ko wala akong katapatan na magtanong pero bakit? Bakit hindi na ako?"
pinipigilan ko ang aking sarili na huwag humagulhol.

"Sinubukan naman natin di'ba? Pinilit ko ulit ang sarili ko na mahalin ka Calvin. I
swear, pero kahit pala ilang beses natin na turuan ang ating puso kong hindi na
pala talaga siya tumitibok sa pinapaturo sa atin hindi na pala talaga natin na
mapipilit." Nabibiyak ang puso ko sa narinig.
I expected this answer. I expected this dahil sa pag-aakalang hindi na masakit
ngunit bakit double ang sakit. Masakit siya sobra.

"Siya na ba talaga?" tanong ko.

Human nature na talaga ang magtanong kahit na obvious na obvious na ang sagot.

"Matagal na." Pumikit ako at pinakiramdaman ang sakit.

"Masaya ka ba sa kanya?" tumango ito."Mas masaya ka ba na kasama siya kaysa sa

akin?"

"Oo..." Wala na akong paki-alam kung nagmumukha akong tanga.

Dahil sa ngayon ay ilang beses akong tumango. Habang naglalandas pa rin talaga ang
mga luha sa aking mata.

"Okay lang ba na best man ako kung matutuloy ang kasal niyo ni Jayvee?" Ang sakit.

"Kung...okay lang sa kanya...wala namang problema sa akin."

"Ang sakit... sakit Blessica...sino ako para pigilan ang ikakasaya mo..."

"Sorry Calvin napagod ako. Napagod ako na maghintay. Naghintay ako ng ilang taon
Calvin. Ngunit kahit ilang beses kong turuan ang puso ko na huwag mapagod
dumadating talaga sa punto na napapagod tayo. Napagod ang puso sa kakahintay. Hindi
ko namalayan na nagsimula na akong maging open kay Jayvee." Huminto ito sa
pagsasalita.

"Continue please..." Tinignan na muna ako nito.

"Wala sa plano ko ang pagtibok ng puso ko para sa binata. Palagi kong iniisip noon
na dapat kay Calvin lang tumibok ang puso ko. Dahil alam ko na kung bakit? Gusto ko
na inlove pa rin ako sa oras na bumalik ka para buohin ang pamilya natin. Iniisip
ko ang mga bata sa lahat ng desisyon ko."

"Salamat sa pagiging responsabling ina ng mga anak ko Blessica." Umiyak at tumango

ito.

"Ito lang pala ang kailangan na marinig ko galing sa'yo sa tagal na panahon. Ang
gaan ng pakiramdam ko ng marinig kitang nagpapasalamat Calvin. Akala ko ng una ang
I love you mo ang kailangan ko para mabawasan ang bigat na aking nararamdaman.
Today I realized na thank you lang galing sa'yo ang kulang."
Hikbi galing sa akin at kay Blessica ang tangging naririnig ngayon sa loob ng
silid.

"Naduwag ako Bless. Natakot ako...na kaya umabot ng ilang taon bago ako nagdesisyon
na bumalik. Baka hindi mo na ako tanggapin pang muli. Hindi mo na ako tatanggapin
na ama ng mga bata. Sa madaling sabi takot ako na na reject."

"Lahat tayo takot sa rejection Calvin. I'm sorry pero duwag ka Calvin. Hindi ko
maipapangako na magiging best man ka sa nalalapit na kasal namin ni Jayvee. Isa
lang ang maipapangako ko sa'yo David iyon ang pagiging ninong ng anak namin ni
Jayvee."

"Buntis ka?" nagulat ako sa dahil sobrang bilis ko na mag-react.

Hinaplos niya ang kanyang maliit na tiyan. Ngumiti ito habang hinahaplos ang maliit
pa rin na tiyan nito. Kung hindi lang nito sinabi na buntis ito hindi ko pa
malalaman.

"Oo Calvin." Hinahaplos nito ang tiyan habang nakangiti sa akin.

"C-ongrats." Labag sa loob at nauutal na ani ko." Sana Blessica huwag mo akong
ilayo sa aking mga anak.

"Wala sa plano ko ang ilayo ang mga bata Calvin. Pwede ka pa pa ring bumisita sa
mga bata kung kailan mo gusto. Hindi kita pagbabawalan na makita ang mga anak mo
Calvin." Nakahinga ako kahit papano sa sagot nito.

"Ilang buwan na ang tiyan mo Bless?" alam ko na masasaktan ako sa mga tanong ko
pero tanong pa rin ako ng tanong

"Six weeks na Calvin. Pwede pa rin naman tayo maging kaibigan para sa mga bata."

"Umiling ako."

"Ayoko ng maging kaibigan ka Blessica. Bitter man pero gusto ko na maging kaibigan
mo sa oras na naka-move on na ako. Gusto kitang maging kaibigan sa oras na hindi na
kita mahal. Sana maintindihan mo."

"Walang problema Calvin. Ang selfish ko at wala talaga akong kwentang ina. Hindi ko
pinagbigyan ang hiling ng mga ito na mabuo ang pamilya na kasama ka."

Umiling ako."Hindi ka selfish Blessica. Para sa akin selfish ka kung sinunod mo ang
mga bata at papaniwalain mo ang sarili mo na mahal mo pa rin ako at paniwalain ako
na mahal mo pa rin ako. Huwag ka ng umiyak ma-aapektohan ang baby sa ginagawa mo
Blessica." Lumapit ako rito.
Sa huling pagkakataon nasa bisig ko ang babaeng minsan na sinaktan at mahal na
mahal ko pa rin.

“Im sorry Calvin.” umiling ako at niyakap ko ito ng mahigpit.

Baka ito na ang huling beses na maari ko itong mayakap ng ganito kahigpit.
Magkikita pa kami ni Blessica pero alam ko na baka ito na ang huli na maaring ko
itong mayakap. Kung ako ang asawa nito hindi ko mahihintulutan ang kahit na sinong
lalaki na yumakap sa kanya.

Ako ang kasama pero di na ang mahal. Masakit ngayon alam ko na makakabawi at
makaka-move on din ako sa sakit. Mawawala rin ang sakit hindi man ngayon ngunit
alam ko na mangyayari iyon.

"Daddy!" Hinalikan ko na muna sa noo si Blessica bago ako tumayo.

"Pupuntahan ko na muna ang mga bata." Pinunasan ko na muna ang luha nito."Ayokong
ako ang dahilan ng iyong pagtangis kaya please lang huwag ka ng umiyak." Mas lalo
itong umiyak.

Bago ko sinara ang pintuan at tinignan ko muna ito. Napabuntong hininga ako at
sinara na ng tuluyan ang pinto.

"What is it princess?" dahan-dahan na tanong ko rito at nang maintindihan nito ang

aking sinasabi.

"We need to fetch Jared in school. It's time to fetch Jared daddy." Tumango ako at
binuhat ito.

"Is it really time to fetch your brother in school?" She nodded.

"Yes daddy." Bumaba na kami ng hagdanan.

"Where is your cousins?" tanong ko ng mapansin ko na masyado ng tahimik ang

paligid.

"Their parents fetch them already."

"Susunduin ko na muna si Jared." Sabi ko kay Inday.

"Your eyes is red. Did you cry?" umiling ako.

Lumabas na kami ng bahay. Pinagbuksan ko ito ng pinto sa backseat. Bago ako pumasok
sa driver seat para magmaneho. Mabigat pa rin ang aking dibdib. Nang tumingin ako
sa may balcony nakita kong nakatingin si Blessica sa sasakyan na umiiyak pa rin.

Nakalabas na ang sasakyan doon pa lamang ako huminga. Hindi ko man lang namalayan
na hindi na ako humihinga. Ilang minuto ay nakarating na kami sa school.

"Go find your brother." Masaya nitong kinuha ang seatbelt at lumabas ng sasakyan.

Kung lalabas din ako sa sasakyan kakailanganin ko pang e parking sa parking lot ng
school ang aking sasakyan. Ilang minuto akong naghintay bago ko natanaw ang aking
mga anak na may mga ngiti sa labi.

Bumaba ako ng sa sasakyan at kinuha ang malaki pa sa katawan na bag nito.

“We want to eat ice cream daddy.”

“Your mother will get mad.”The both groaned.“Just don't tell mommy that you ate ice
cream.”

The nooded happily. I sighed.

Nagsimula na ako sa pagmamaneho at naghanap ng convenience store na mayroon mismong

parking lot.

“Go buy ice cream flavor that you want.” Kumuha ang mga ito ng ice cream.

“This cost twenty pesos daddy. Can we buy two of this.”

“You can but you need to finish the ice cream in the car. You don't want your
mother to get mad right?" They nooded.

Bumili na rin ako ng para sa akin. Chocolate flavor ang binili ko. Ang limang
piraso ng ice cream ay binayaran ko sa counter. Binayaran ko ito ng five hundred
bill. Nakatanggap ako ng four hundred peso bill na sukli.

Binigay ko sa mga ito ang ice cream ng mga ito. Bago ko ang mga ito hayaan na
buksan ang ice cream binigyan ko na muna ng tissue ang mga ito.

”Don't put a stain in your uniform and clothes. Mommy will get mad.“ Isa sa
pinagsasalamat ko sa panginoon ang pagkakaroon ko ng anak na lalaki na sobrang
alaga sa kanyang kapatid.

Kahit wala ako alam ko na aalagaan nito ang kapatid nito. Binuksan ko rin ang ice
cream ko at sinabayan ang mga bata sa pagdila ng ice cream. Saktong pagpasok namin
ng village ay ubos na ng mga ito ang ice cream.

Chineck ko na muna ang mga ito. Tinignan ko kong may mga stain ba sa damit ng mga
ito. Palatandaan na kumain ang mga ito ng ice cream. Nakahinga ako ng maluwag ng
wala akong nakita.

Binigyan ko ang mga ito ng thumbs up na sign bago ko sila hinayaan na lumabas.

“Thank you for today daddy.” Hindi na ako nagtaka ng makita ko ang isang pamilyar
na sasakyan.

Wala akong katapatan pero nagseselos ako. Mawawala rin itong nararamdaman kong
selos. Sumunod na ako sa mga anak k pagpasok. Hindi ako nagkamali ng hinala ng
makita ko ang mga ito na nakaupo sa couch.

Humalik ang mga bata sa mommy at humalik din ang mga kay Jayvee.

“Go change your clothes.”

Nagsitanguan kami ni Jayvee ng magtama ang aming paningin.

“Let's go Jared. Daddy will help you changing your clothes.”

Inilahad ko ang kamay ko sa bata. Sabay kaming humakbang sa may hagdanan.

"Nagseselos ako Blessica." Rinig ko bago kami tuluyan na makapanhik sa second

floor.

        Chapter 15 [Crossed Paths (Book 2)]

            Kayo ang aking inspiration kaya ako sumusulat. Maraming-maraming salamat sa

supporta na aking natanggap sa inyo.

Epilogue is next.
______

Sa dinami ng pagsubok na pinagdaanan namin ni Blessica hindi pala talaga kami ang
para sa isat-isa. Ilang beses na kaming sumubok maayos ang aming relasyon.

Na realize ko na hindi kami ni Blessica ang itinadhada. Gagawa at gagawa ang paraan
si Kupido na mailayo kayo sa isat-isa kahit pa nagmamatigas kami ni Blessica.

Nagsimula kami sa hindi bawal na relasyon, hindi labag sa batas at hindi labag sa
panginoon. Hanggang sa naging mali ang aming relasyon at ng itatama na ulit namin
ang relasyon namin.

Tanggap ko na, na hindi kami ni Blessica ang para sa isat-isa. Dumaan lang kami sa
buhay ng isa't-isa para mahanap namin ang taong para sa amin. This time ang tao ng
itinadhana para sa amin.

Naglalakad ngayon sa aisle ang pinakamandang bride na aking nakita. Nangingilid ang
mga luha sa mata ni Blessica.  Ang sama sama ko dahil nagawa kong saktan ang
pinakamabait na tao na aking nakilala.

Hindi ko pa rin magawang mapatawad ang aking sarili. Sa dami-rami kong kasalanan
kay Blessica pati na sa anak ko sa tuwing naalala ko ang mga ginawa ko
nakokonsensya pa rin ako.

Katabi nito si mommy. Dahan-dahan ang ginawang paglalakad ng mga ito. Naglalakad
ngayon si Blessica papunta sa aming direksyon. Nakangiti ito na tumingin sa aming
direksyon na may luha na naglalandas sa kanyang magkabilang pisngi.

Palapalit na ang mga ito ng palapit. Nakipagbeso si mommy kay Jayvee.

“Alagaan mo ang asawa mo at ang mga apo ko Jayvee.” Umiiyak na bilin nito.

“I will, tita.” Kinuha na nito ang kamay ni Blessica.

September one ang araw na ikakasal si Blessica sa mahal nito. Ngayong araw best man
ako ng kasal ng mga ito. Masayang sumasaksi sa kasal ng mga ito.

“In your eyes I found my home. In your heart I found my love. In your soul, I found
my mate. With you I am whole, full, and alive. You make me cry laugh let me laugh.
You are my breath and my heartbeat Blessica. I promise to grow old with you. I
promise to protect you and our children."

Umiiyak na ang mga tao sa paligid lalo na ang mga babae. Umiiyak na rin si Blessica
na nakikinig sa vow ng kanyang kanyang asawa. All ears ako ng si Blessica na ang
magsasalita ng wedding vow nito.

”I promise to listen, to hear, and to always consider your feelings and thoughts as
we travel together on this journey. I vow to love, honor, and cherish you,
forsaking all others, as a faithful wife as long as we both shall live. I promise
to be your faithful wife." Pinahid nito ang luha na lumabas sa luha ng kanyang
asawa.

Natapos ang kasal na sobrang emosyonal ng mga tao sa loob ng simbahan.

"Congrats pare." Nag-fist bump kami ni Jayvee.

Dati rati pa ayaw na ayaw ko si Jayvee. Ngayon na mas kilala ko na ito naging
magkaibigan na kaming dalawa. No hard feelings na both side.

Mabait ito sa mga bata at tinuturing nito na tunay niyang mga anak ang mga bata.
Wala rin akong problema sa mga manugang ni Blessica. Panatag ako na hindi
makabisita sa mga ito dahil mababait ang mga ito.

“Congrats sa inyo Blessica.” Tumango ito.

Hindi na ulit kami nakapag-usap ni Blessica dahil naging busy na kami sa picture
taking na ganap. Nang matapos na ako sa pakikipag-picture hinanap ng aking mga mata
ang mga bata.

“Daddy!” Sabay na sigaw ng mga ito at tumakbo papalapit sa akin.

“You look handsome daddy.”

“Thank you. You look like a living princess Seraphine. And my son looks like a
living prince. Do you like that?" they both nooded.

Hindi na kailangan pa ni Seraphine ng hearing aid dahil naiintindihan naman nito

ang mga sinabi namin. Na orient na kami sa dapat na pagsasalita namin.

Ang problema na lamang ang mga tao sa paligid nito. Wala ng pag-asa pa makarinig si
Seraphine at ang advice na lamang sa amin ng doctor ay ipagpatuloy ang pagtuturo ng
therapist.

”Thank you daddy. Mommy said while they are in honeymoon we will stay in your
house. Is that okay daddy?

"Of course." Nakangiti kong sagot.

Araw-araw akong bumisita sa mga anak ko. Ngunit hindi sapat na oras iyon para
magkaroon kami ng bonding. Busy din ako sa kompanya at busy din si Jared sa school
at busy si Seraphine sa home schooling nito.

Gagawa ako ng paraan para makasama ko ang mga anak ko ng matagal. Mga isang buwan
din na mawawala ang mga ito para sa honeymoon. Which is advantage sa akin ang
sitwasyon.

Pinasakay ko ang mga bata sa sasakyan ko ng nagsimula ng magsi-alisan ang mga tao
sa simbahan para pumunta sa reception ng kasal. Seryoso ako ng sinabi kong masaya
ako para kay Blessica.
Walang halong biro. Dahil na rin siguro naka-move on na ako. Confident ko ng
masasabi na naka-move on na ako. Proud ko din na sasabihin na hindi ako naka-move
on dahil may iba ng nagpapatibok sa aking puso.

Nakarating kami sa reception ng walang aberya. Ang daming naging palaro ang emcee.
Lahat ng pwede kong salihan ay sinalihan ko.

“Go daddy!” Ang mga bata ay panay ang cheer na ginagawa sa laro na ginagawa namin
ngayon.

Hindi ako nanalo sa mga contest na ginanap pero sobrang saya ko dahil  nagkabonding
kami ng mga bata. Inaya ko ang mga bata ng magpatunog para sa sayawan. Sayaw kami
ng sayaw ng mga bata at tuwang-tuwa ang mga ito na sumasayaw.

“Salamat Calvin.” Huminto ako sa paglalakad.

“Bakit ka nagpapasalamat Blessica?”

“Dahil isa ka sa mga tao na nagpasaya sa akin. Salamat dahil kung hindi dahil sa'yo
wala akong makukulit na mga anak ngayon.”

“Wala kang dapat na ipasalamat sa akin Calvin. Kung mayroon man na dapat na
magpasalamat ako iyon. Salamat kahit ang dami kong ginawa sa'yo na hindi maganda
pinatawad mo pa rin ako. Salamat dahil hindi mo ako binawalan na makita ang mga
anak ko Blessica. At patawarin mo ako sa lahat ng ginawa kong kasalanan.” Tumango
ito.

“Alam mo na matagal na kitang pinawatawad Calvin. Bago sana kami umalis ng asawa ko
pwede ba akong makahingi ng favor?”

“Ano 'yon?” kinakabahan ito at nag-aalangan sabihin ang gusto nitong sabihin.

“Pwede pa rin ba tayong maging kaibigan? Alam kong awkward na maging kaibigan tayo
pero gusto ko talaga na maging kaibigan ka Calvin.”

“Sure, why not?” nakangiti na sagot ko.

Ngumiti ito at labis akong nagulat ng mahigpit ako nitong yakapin.

“Salamat Calvin. Ang pagtanggap sa akin bilang kaibigan ang pinakamagandang regalo
na aking natanggap.” Humalakhak ako.

“Pasensya na Blessica naiwan ko ang mga bata. Tumatanda na ako pero ngayon ko pa
yata na enjoy ang pagsasayaw.” Sabi ko.
“Enjoy.” Tumango ako at naglakad na palayo kay Blessica.

Bumalik ako sa mga bata at nakipagsayaw ako sa mga ito.Sa haba haba ng sinimulan
namnming kwento hindi pala kami ang magtatapos.

Habang binubuo namin ang kwento. Nagsimula na pala si Blessica na gumawa ng kwento
sa ibang lalaki. Natapos ang kasal nila ni Blessica sa isang fireworks display
labas ng venue.

Hindi na muna love life ang uunahin ko. Uunahin ko na muna ang pagiging ama sa nga
bata. Ang pag ibig darating at darating din iyan. Sa tamang panahon, sa tamang tao,
at sa tamang sitwasyon.

        Epilogue [Crossed Paths (Book 2)]

            I would likely to say thank you for wasting your precious time reading my
story. Thank you this may not be the best story you've read I just hope my story
gives you the entertainment you deserve.

For those who voted, commented and recommend this story. Thank you, I really
appreciate all the effort. You my readers will have a special place in my heart.
Thank you again for reading my story.
_________________

“Miss may tagos ka.” Sabay hubad nito ng coat na suot.

Nagulat pa ako ng pinantapal niya ang coat niya sa aking likuran. Ang dami ko ng
nakita at nabasa na ganitong klasing senaryo lalo na sa TV. Never in my wildest
dreams na I imagine that this would happen to me.

“Uhm? Thank you.”

“Continue walking, ihahatid kita sa pupuntahan mo,” Gaya ng uto nito nagpatuloy ako
sa paglalakad hanggang sa makarating na kami sa opisina ko.

“Salamat Mister?”

“Jayvee Miss?” parang mga engot na tanong namin sa isat-isa.

“I'm Blessica Amore.” hanggang ngayon ramdam na ramdam ko pa rin ang init ng aking
magkabilang kong pisngi.

Parang highschool lang ang ganap na nangyari kanina.

“I have to go. I still have meetings to attend.” Bumitaw na kami sa pagkakahawak ng
aming kamay.

“Thank you so much.” Ngumiti ito saka ito nagmadaling umalis.

Napa-face palm ako dahil sa kahihiyan. Bakit ngayon matanda na ako nangyari ang
embarrasing moment na ito. Okay lang sana kung highschool pa ako pero goodness nasa
late twenties na ako para mangyari ito sa akin.

Sobrang nakakahiya. Luckily I have a stock of sanitary napkin in my office. May

nakatago din ako na skirt at extrang damit. Dahilan kaya may nakatagong mga damit
dahil may mga tatlong taon at dalawang taon pa akong anak.

Minsan ay damumuhihan ako ng mga ito. Lumabas ako na ako ng opisina dahil kailangan
ko ng pumunta sa itaas ng floor na ito para sa meeting ko with our investor.

Taas noo akong pumasok sa silid at nang ilibot ko ang aking paningin sa buong
silid. Nanlalaki ang mga mata na napako ang aking tingin sa lalaki na nagtakip sa
akin kanina.

He smiled at my direction. Umiwas ako ng tingin at nakayuko na akong umupo sa

upuan. Nawala lahat ng confidence sa katawan ko. Gusto ko ng kainin ako ng lupa ng
marinig ko itong tumawa ng marahan.

Nagsimula na ang presentation. Hindi ako makapag-focus dahil ramdam ko ang tingin
na ginagawad sa akin.

“What do you think Miss. Amore?”

“Huh? Eh?” napatingin ako sa nga matatandang investor kung mayroon mang bata na
nasa loob ito ay nasa late twenties at early thirties ng mga ito.

Lahat sila ay nag-aabang ng aking sagot.

“I will answer your questions Miss.” Tumingin si Jayvee sa aking direksyon at

kumindat.

Buti na lang at sinave ako nito. Once na hindi ako makasagot sa tanong kanina baka
masabihan ako ng mga ito na irresponsable at hindi ako karapat-dapat sa aking
posisyon kahit pa ito ang kauna-unahang kong mali.

Binabantayan ng mga ito ang mga kilos ko para mapalitan ako ng mga ito bilang CEO
ng kompanya na itinayo ni lolo. Nakahinga na ako ng maluwag ng isa-isa ng umaalis
ang mga matatanda.
“Jayvee,” tawag ko sa pangalan ng lalaki.

Jayvee is wearing the usual office attire for boys. He has a brown eyes and a sharp
jaw that makes him so hot. Pointed nose, pale skin all the characteristics that you
find a boy gorgeously goog looking.

He is five six if I'm not mistaken

“Hm? What is it Miss. Amore?” I crossed my fingers while looking at him.

“Salamat talaga. Dalawang beses mo na akong niligtas sa kahihiyan.” He chuckled.

“Its not a problem. It's normal to a girl.” Ngumiti ito sa akin.

Ang feeling ko sa ngiti nito ang assurance na okay lang ang lahat. Nakahinga ako ng
maluwag kahit papano. Ito ang lalaki na komportable kang kausap. Iyong hindi ko
maramdaman na kailangan kong lumayo dahil sa comfort na dala without him knowing.

“Thank you talaga. Gusto ko sana bumawi sa'yo. Pwede ko bang hingin ang number mo
para kung hindi ka na busy magkape tayo minsan.” Nanlalaki ang mga mata nito.

“Sure! Sorry I just can't believe at first that your asking for my number.”
Nahihiya na ngumiti ako.

Inilahad ko ang cellphone ko para ma type na nito ang number nito. May ngiti pa ito
sa labi habang nag-tatype ng number. Umiiling din ito na labis kong ikinataka.

“Baka ighost mo ako? Baka maghintay lang ako pero hindi ka naman talaga tatawag?”

“Tatawag ako promise. Busy ka ba tuwing weekends?” umiling ito. “Good tatawagan
kita sa weekend mga hapon na siguro dahil kailangan ko pang magbantay ng dalawang
supling.”

“May anak ka na?”

“Oo, hindi ba halata?” mabilis na tumango ito.

“Bakit mo pa ako yayain magkape kong may anak ka na pala? Baka magalit sa'yo at sa
akin ang asawa mo.”

“Wala akong asawa Mister. At kung mayroon kape lang naman hindi naman siguro
magagalit kung mayroon huh!” Bumuntong hininga ito.
“Kung asawa kita at nakipagkita ka sa isang lalaki para magkape magseselos ako at
hindi ako papayag.” Feeling close ako sa part ng hampasin ko ito sa braso.

“Sige salamat ulit kanina Jayvee.” Sabay kaming dalawa na lumabas sa silid.

Nauna akong lumabas ng elevator at nagpaalam na mauuna na ako. Isang oras mahigit
pa kami magkakilala pero sobrang comportable na ako sa kanya. Napangiti ako sa mga
nangyari sa akin ngayong araw.

Nang sumapit ang araw ng sabado wala akong ibang ginagawa ng umaga kundi ang mag-
alaga sa mga bata. Kung may iba lamang na aasahan sa kompanya gusto kong ako ang
mag-alaga sa mga anak ko. Sadly mayroon ng sariling kompanya ang kaisa-isa kung
pinsan.

To Jayvee:
Good afternoon this is Blessica Amore. Are you free this afternoon. If you're not I
want to have a cup of coffee with you.ߘ

Hindi ko inaasahan na mag-rereply kaagad ito sa text message ko.

Jayvee:
When? I'm free today. I'm not free tommorow coz we are having a thanksgiving.

Napangiti ako. Isa na naman sa hindi ko inaasahan kay Jayvee. Ayaw kong isipin na
nagpapalakas ito sa akin dahil wala namang gusto ang lalaki sa akin. Namangha rin
ako kay Jayvee.

Minsan na lang sa isang pamilya at isang lalaki ang dumalo sa thanksgiving ng

pamilya.ʂ It sounds gay to others but para sa akin nakaka-turn on iyon. I texted
the address and the time we will meet.

Hindi ko na maintindihan ang sarili ko. Dahil para akong teenager na exited na
exited na makita ang crush niya. Napahagikhik ako sa naisip. Sa paghagikhik ko
nagising ko tuloy si Claudia.

"Shhh. Tulog na baby huwag ng pansinin si mommy.” Pakanta na ani ko sa sa anak ko.

Mga ilang sandali ay nakatulog na ito. Bakit parang natatakot ako sa nararamdaman
ko? Bakit kaparehas ito ng nararamdaman ko kay Calvin noon? Ang excitement and all
is kapareha ng mga nararamdaman ko noon sa ama ng mga anak ko.

“May anak ako sa iba Bless. Nagpa-dna test na ako at palaging positive ang result.
Hindi ko alam ang gagawin ko. Papanagutan ko ba ang bata?” nanlalaki ang mga mata
ko at hindi ako makapag-react sa narinig ko.
Unti-unting ko din naramdaman ang pagsikip ng aking dibdib. Sana mali ang narinig
ko. Sana mali ang narinig ko. Ngunit kahit ilang beses kong sabihin iyon sa sarili
ko kung ang mukha ng kaharap ko ay nagsasabi na nagsasabi ito ng totoo ay
nagpabagsak sa aking dalawang balikat.

“Alam kong hindi ka nagsasabi ng totoo, di'ba?” umiwas ito ng tingin.“Di ba Calvin
nagsisinungaling ka lang?” sigaw ko sa kanya.

Nag-iwas ito ng tingin hindi makatingin sa akin ng deritso.

“Sorry Blessica.” Nanlulumo na napaupo ako sa sahig.

Iyak ako ng iyak. Hindi ko na napigilan na umiyak ng malakas. Nakatingin pa rin ako
kay Calvin hanggang ngayon at sobrang dilip na ng dibdib ko.

Ang sinabi niya ang hindi ko inaasahan. Akala ko road to forever na kami at kung
mayroon man kaming magiging problema ni Calvin hindi ganito kalalang problema.

“Nakabuntis ka ba Calvin ng magsama na tayo?”

“No, hindi pa ako nakabuntis Blessica.”

“So ilang taon na ang anak mo sa ibang babae Calvin?”

“Dalawang linggo na matanda si Seraphine Blessica,” Sagot nito.

Hindi problema sa akin ang pagkakaroon nito ng anak. Pinatawad ko si Calvin. Ito
naman ang palagi kong ginagawa. Ang magpatawad. Panginoon nga pinapatawad ang mga
nakakasala ako pa kaya na tao.

“Sabihin mo sobrang rupok mo kay Calvin.” Sabi ng isang bahagi ng aking isip.

Nagsama pa rin kami ni Calvin ng ilang linggo matapos ang incidente na 'yon. Masaya
pa rin kami ni Calvin na nagsama sa isang bubong. Nagising ako ng madaling araw sa
hindi malamang dahilan.

Dahan-dahan na inimulat ko ang aking mata. Madilim pa ang silid at tangging ilaw
galing sa lamp ang source ng ilaw. Idinilat ko pa lalo ang aking mata at nagising
ang aking diwa ng makita ko si David na nakatayo at nagmamadali ito sa pagkuha ng
damit.

Napakunot ako ng noo. Hindi ko na muna ito tiawag. Hinanda ko ang aking sarili. I
have this feeling na hindi maganda sa pagkuha nito ng kanyang damit.
Nagpatuloy ako sa panood sa ginagawa nito. Ilang sandali lang ay sinara na nito ang
maleta at akmang maglalakad na ito sa may pinto.

“Saan ka pupunta?” tanong ko rito.

“Tang'na,” matigas na mura nito.

Naglakad ako sa may direksyon ni Calvin. I switch on the lights bago hinarap si
Calvin. Namumula na si David at nabitawan nito ang maleta na hawak.

“Iiwan mo ako?” naiiyak na tanong ko rito. “Bakit? May nagawa ba akong mali o may
nagawa ba ako na hindi mo nagustuhan?” hindi ako nito sinagot bagkos nagyuko ito ng
ulo.“Iiwan mo kami ng mga anak mo, bakit Calvin? Sagotin mo ako please...give me
reasons bakit kailangan iwanan mo ako at ang mga bata. Iyong valid sana Calvin...”

“Ayokong saktan ka pa Blessica. Kahit pa papayag ka na rito tumira ang anak ko sa

ibang babae alam kung masasaktan kita. Masasaktan ko ang mga bata kung dadalhin ko
pa ang bunga ng aking kasalanan. Pasensya na pero ito lang ang una kong naisip na
paraan para kahit papano ay mabawasan ang sakit. A maidudulot ko.”

“Sa sinabi mo Calvin mas nasasaktan ako ang sakit sakit na hindi na ako masyadong
makahinga sa sakit Calvin. Naninikip ang dibdib ko Calvin,” hinawakan ko ang kamay
ni Calvin at tumingin ako sa mukha nito.

“I'm really sorry Bless, I'm already decided. You know me basta decided na ako wala
ng iba pang makakapigil sa akin Blessica.”

“Alam ko Calvin kaya masakit na masakit sa akin.” Kinuha nito ang maleta na
nakalatag sa lapag at naglakad na ito.

Niyakap ko ito galing sa kanyang likuran at isinubsob ko ang aking mukha sa likod
nito. Wala na akong paki-alam kung mabasa ko man ang likod nito.

“Huwag mo kaming iwan please...huwag. I kaming iiwan Calvin.” Naramdaman ko ang

pag-iling ni Calvin.

“I'm decided Blessica.” Tinanggal nito ang pagkakayakap ko sa kanya.

“Once na lumabas ka ng pinto Calvin wala ka ng babalikan. Hindi muna ako pweding
balikan at wala ka ng karapatan pa sa mga bata.” Walang lingon na binuksan nito ang
pinto at sinarado

“Magbibilang ako hanggang sampu kung hindi ka pa rin babalik. Huwag ka ng umasa pa
na may babalikan ka Calvin.” Sigaw ko.“ Isa, dalawa, tatlo, apat, lima, anim, pito,
walo, siyam, at sampu.” Napapikit ako ng hindi ko narinig ang click sa pinto.
Tumakbo ako patungo ng pinto at binuksan ko ito. Tumakbo ako hanggang makarating
ako sa baba. Inilibot ko ang tingin ko. Hindi ko pa rin makita si Calvin. Ang
sasakyan nito ay nasa labas pa rin.

Mga ilang sandali ay nakita ko na itong bumaba ng hagdanan.

“Calvin huwag mo akong iiwan please.”..hindi ko na yata kakayanin,” Alam kong hindi
namamalikmata ako ng makita ko ang luha sa gilid ng mga nito.

Nevertheless nagpatuloy pa rin ito sa paglalakad. Hinawakan ko ang kamay nito.

Nanlumo ako ng tinabig nito ang aking kamay.

“Nagdesisyon na ako Bless.”

“Ito na ang huling pagkakataon Calvin. Once na lumabas ka ng pinto ng huwag ka ng

umasa na may babalikan ka pa. Huwag ka ng umasa na willing pa rin ako na tanggapin
ka once na nagdesisyon ka na ulit na bumalik.” Umalis pa rin ito.

Hinabol ko ito. Ngayon ay binuksan na nito ang sasakyan.

“Tatanggapin ko naman ang bata na parang anak ko Calvin. Mamahalin ko ang anak mo
kagaya ng pagmamahal na binigay ko sa mga anak ko kaya ano pa ang rason mo para
iwan ako?”

“Alam mo na ang rason ko Bless. Ayoko kitang masaktan.”

“Bullshit! Bakit mas alam mo pa ang nararamdaman ko tungkol rito? Pinapangunahan mo

na naman ako Calvin--” pinagtakbo ma nito ang sasakyan.

Hindi  ko na hinabol pa ang sasakyang umaalis. Napaupo ako grass. Umiyak ako ng
umiyak. Bumangon lang ako ng maramdaman ko ang lamig at ang lamok na bumubulong sa
akin.

“Lamion, lamion, lamion bulong ng lamok” Ito ang mga salita na galing sa lamok kaya
nagdesisyon na akong bumalik sa taas.

Kwento ko kay Jayvee. Nang sinabi kong comportable ako kay Jayvee, totoong
komportable ako. Ito ang pangalawang pagkakataon na nagkita kaming dalawa pero
naikuwento ko na sa kanya ang rason kung bakit kami iniwan ng ama ng mga bata.

“Ano ang ibig sabihin ng lamion?” ngumiti ako dahil hindi nito maintindihan ang
sinabi ko kaya hindi ito tumawa last na sinabi ko.

“Sa tagalog masarap. Bumulong sa akin ang lamok ng lamion daw ako iyon ang ibig
sabihin,” May nakatago na ngiti sa labi ni Jayvee habang sinasabi ko iyon.

“Lame ba ang joke ko?”

“Nope, actually natawa ako pero pinigilan ko lang.” sabi nito.

Hindi lang iyon ang huli naming pagkikita ni Jayvee. Maraming beses din kaming
nagkita ni Jayvee. Hanggang sa naging malapit kaming kaibigan. Halos lahat ng mga
past namin at mga hobbies ay alam na ng isa't-isa. 

Sa pagiging kaibigan nauwi ang lahat sa pagkakaroon namin ng relasyon. Ilang beses
kong sinabi rito na may ako at makakahanap pa siya ng babaeng walang anak at
babaeng virgin. Bakit ako pa na mayroon ng anak.

Pinatunayan ni Jayvee sa akin. Pinatunayan niya na tanggap niya ako pati na rin ang
mga bata. Mahal na mahal ko na rin si Jayvee bago ko pa binigay ang oo ko rito.

Alam kong seryoso na sa akin si Jayvee ng pinakilala ako nito sa kanyang mga
magulang. Hindi lang aki mag-isa ang pinakilala ni Jayvee ng time na iyon dahil
sinama nito ang mga anak ko at pinakilala sa mga magulang nito.

Nagulat ako ng alam na ng mga ito. Mas gusto raw nila ako kaysa sa ibang babae.
Gusto nila ang pagiging responsable kong ina sa mga bata. At after daw ng break-up
ni Jayvee sa ex fiancee niya po hindi na raw ng mga ito nakita na genuinely na
masaya ang kanilang anak.

Mas naging close ako sa mga bata minsan imbes na time ni Mommy Gracia para
magbantay at maka-bonding ang apo. Nasa mga magulang na ni Jayvee ang mga bata.
Malapit sa dalawang matanda ang mga anak ko.  Mga ilang taon finally niyaya ako
nitong magpakasal.

Na sinagot ko naman ng oo. Pinakiramdaman ko na muna ang sarili ko that time at ang
sigaw ng aking puso at isipan ay ang salitang oo. Tulong tulong kami ni Jayvee sa
preparation ng aming kasal.

Jayvee want it to be grant kabaliktaran sa gusto ko. For me, I want my wedding
simple at low-key. Ayaw pumayag ni Mommy Gracia at ang parents ni Jayvee.

Gusto raw ng mga ito na bunga ang kasal ng kanilang nag-iisang anak. Iniwan man
kami ni Calvin hindi naman nagkulang sa supporta ang ina at ama nito sa mga bata.
Si Mommy Gracia kadalasan ang nagbabantay sa mga bata lalo na kung nasa trabaho
ako.

Ang akala ko noong una ay may violent reaction ako na makukuha once na sinabi ko na
ikakasal ako kay Jayvee. Nakahinga ako ng maluwag ng ngumiti at sinabihan ako
nitong tutulong siya sa preparation ng kasal.
Bumalik si Calvin. Nasa harap ko na ito ngayon. Imbes na batiin ito pinakiramdaman
ko na muna ang aking sarili. Mahal ko si Jayvee pero nararamdaman ko palagi na ay
kulang kaya pinakiramdaman ko ang nararamdaman ko, ang pagtibok ng puso ko.

Na nararamdaman ko noon sa tuwing malapit ito sa amin. Nagsasalita ang guro sa

harap pero ang attention ko ay nasa nararamdaman ko. Nakahinga ako ng maluwag ng
hindi tumibok ang puso ko na kagaya ng pagtibok noon. Normal ang tibok ng puso ko
hindi kagaya noon na parang gusto ng kumawala sa lalagyan.

I apologized a lot of times. Alam ko na walang kasalanan ang aking anak. They
explain everything to me. Alam ko na hindi nila kayang gawin iyon. Pinalaki ko sila
ng tama. Attitude lang talaga at spoiled ang bata kaya sinisi sa mga anak ko ang
kasalanan siya ang gumawa.

Can we talk?" Wala ng naging paligoy-ligoy na tanong nito pagkatapos ako nitong
tawagin.

Napakunot ang aking noo. Tinaasan ko ito ng kilay at tumingin sa wrist watch na
suot ko.

"I still have an appointment in thirty minutes. But if it's important and it can't
wait tommorow I only have five minutes to talk to you." He nodded.

Calvin grow some beard. Ang haba na din ang buhok nito. He is like a rockstar. Sa
suot nito halata mong alagang gym ang katawan nito. Ang pinagtataka ko lang ay kung
bakit mayroon itong time pumunta sa gym pero wala itong time pumunta ng barber shop
para magpagupit.

"Are you free tommorow?"

"I guess I'm free. Same time Calvin." Tumingin ulit ako sa wrist watch na suot.

"Thank you." Umalis na ako.

Wala naman talaga akong appointment. Hindi ko lang talaga ma attempt na makita si
Calvin.  Naala ko ang mga ginawa nito sa akin ang pagmamakaawa na ginawa ko para
manatili ito sa tabi namin ng mga bata. Sa gitna ng lahat ng ginawa nito sa akin
hindi ko pa rin magawang magalit dito.

Umalis ako. Hindi ako sumipot sa usapan namin. Tumango lang naman ako kahapon para
hindi na ako nito pilitin. Wala naman na talaga akong balak.

“Nasaan ang mga bata ngayon sweetheart?” tanong ni Jayvee.

Ito ang araw ng anniversary namin ni Jayvee ito ang araw na sinagot ko siya.
Nakaupo ako sa lap ni Jayvee at nakaharap ako rito. Ang mga kamay ko ay malikot na
pinasadahan ang malapad na dibdib nito.

“Nasa lola ng mga ito.”

“Hm? Papayag sila mommy na magbantay sa dalawang bata Blessica.”

“Hm?” inaakit na ungol ko rito.

Ilang sandali lang ay nararamdaman ko na na may tumutusok sa may puson ko.

Napangiti ako sa reaction ng katawan nito. Ang landi ko sa part na ako ang
nagpaparamdam dito na gusto kong makipagtalik.

Ang weird palagi na akong nakakaramdan ng libog this past few days. Hinalikan ako
nito sa aking labi. Sobrang init ng mga halik sa labi na ginagawa naming dalawa.
Mapusok ang ginagawa kong halik kay Jayvee kung ang halik na gingawad nito kani-
kanilang ay passionate ngayon ay napalitan na ito ng mapusok at nag-aalab na halik.

Ang mga kamay nito ay nagsimula ng maglakbay. I started straddling him. Mas
dinidiin ko sa bawat segundo. I know I'm wet down there dahil ramdam na ramdam ko
na.

“Ahm! Hm!?” Ungol ako ng ungol mas lumakas ang ungol na ginagawa ko ng lapirotin ni
Jayvee ang nipples ko.

Humigpit tuloy ang pagkakayakap ko sa matipunong braso ni Jayvee. Ang mga halik mga
halik nito ay mas bumaba pa. I gave him more access by tilting my head. Nagsimula
na ito sa pagdampi ng labi nito.

Habang ginagawa niya iyon nakahawak naman ang kamay ko sa laylayan ng suot nitong
t-shirt. Huminto si Jayvee ng makita niyang tinataas ko na ang laylayan ng kanyang
damit. Mga sabik na naglapat ulit ang aming mga labi.

Hindi pa nahuhubad ng tuluyan ang aking damit pero litaw na ang dalawa kong
malulusog na dibdib.

“Ang sarap Jayvee ang sarap sarap,” baliw na baliw na ako sa ginagawa ni Jayvee sa
aking katawan.

Tumayo ako sa harap ni Jayvee. Sumayaw ako sa harap nito kahit pa walang tugtog.
Hinubad ko ang suot kong t-shirt at tinapon ko ito sa mukha ni Jayvee.

“Opsss d'yan ka lang.” Akmang tatayo kasi ito.

“Shit! this is torture sweetheart.” ngumiti lang ako kay Jayvee.

Ang sunod kong hinubad ay ang suot kong cotton shorts. Kagaya ng nauna sapol din sa
mukha ni Jayvee ang suot kong t-shirt. Ginagaya ko ang ginagawang pagsasayaw mga
dancer na nakita ko sa club.

Si Jayvee naman ay hindi na nakatiis at inilabas na sa kanyang pantaloon ang alaga

nito. I still have my panty habang hinahawakan ko ang aking sarili.

“Binabaliw mo ako sweetheart.” ang galaw ng kamay nito sa kanyang pagkalalaki ay

bumibilis.

“Oh! Jayvee! You're making me insane.” Hinubad ko na ang aking suot na panty at
tinapon din ito sa kanyang direksyon.

Nang sabihin ko kanina na tumaas ang libido ko ito ang ibig kong sabihin. Naglakad
na ako palapit kay Jayvee dahil hindi ko na matiis pa ang libog na aking
nararamdaman.

Sinalubong ako nito. Pinatong ako nito sa lamesa. At binuka nito ang aking dalawang
paa. Walang pasabi na sumisid ito sa akin. Lumalakas ang ungol ko sa tuwing
sinisipsip nito ang clit ko.

“Malapit na akong labasan Jayvee.” Nang malapit ko ng maramdaman ang kasukdulan

saka na nito dahan-dahan na pinasok  ni Jayvee ang kanyang pagkalalaki.

Nagsimula na itong gumalaw sa aking ibabaw. Ako naman ay sinasalubong ko ang bawat
galaw ni Jayvee. Naabot namin ni Jayvee ang kasagsagan ng kasarapan. Muntik pa
akong bumagsak sa lamesa dahil sa panghihina ng aking katawan.

I can't believe na nagawa naming magtalik sa loob ng opisina nito. At ang mas
malala ay sa oras ng pananghalian namin ginagawa. Binuhat ako nito hanggang sa
makarating kami sa pang-isahan na kama ni Jayvee.

“Stay here, I will get your clothes. Magpapabili na rin ako sa secretary ko ng
dress na susuotin mo mamaya.” Tumango lang ako rito.

Humiga na muna ako. Kailangan ko na munang bawiin ang lakas ko. Hindi ko na
namalayan na nakatulog na ako. Nagising ako na may damit na ako. Mapupungay ang mga
mata ko na bumangon.

Ang silid na ito sa opisina ni Jayvee ay parang bahay. Pwede kang magluto, matulog
a maligo. Lumabas na muna ako ng silid.

“Jayvee, nakabili na ba ang secretary mo ng damit?” tumingin ito sa aking

direction.
Kinuha nito ang paper bags na nasa lamesa niya.

“Here. Kailangan mong magdali oras na para sunduin ang mga bata.” Humalik ako sa
labi nito bago umalis.

Ito ang isa sa nagustuhan kong traits ni Jayvee. Iyon ang pagmamalasakit nito sa
mga bata. Umalis na kami ni Jayvee at pumunta na sa village.

“I didn't know we will meet your ex here.”

“Im sorry I didn't tell you. I know about this I'm sorry Jay.”

“Stop apologizing. I'm just confused a while ago.”

“Good evening.” I know I'm in a big trouble ng hinalikan ko sa cheek's si Calvin.

Mas dumiin ang pagkakahawak ni Jayvee sa aking kamay. Hanggang sa makabalik na ako
sa bisig nito ay nakahawak pa rin ito sa aking baywang.

“I'm a jealous man Blessica. Huwag mo na ulit gawin iyon.”

"O hija nandito ka na pala."

"Magpapakapal na po ako ng mukha manghihingi po sana ako ng favor." Una kong sabi
kay mommy.

"Umupo muna kayo Jayvee."

"Ano bang favor Blessica? Happy anniversary pala sa inyo Jayvee."

"Salamat tita." Tugon ni Jayvee kay Mommy Gracia.

"Mommy anniversary kasi namin ngayon kung pwede po bang dito muna ang mga bata."
Nahihiya at namumula ang aking pisngi habang sinasabi ko iyon.

"Advance honeymoon po sana kami ngayon baka po sa susunod na araw na po kami maka-
uwi." masayang tumango si mommy.

Hinampas ko sa braso si Jayvee sa hiya na aking nararamdaman. Sarap sabihan na

ilang beses na kaming nag-advance honeymoon at ang huli ay ilang oras pa ang
nakalipas.
"Nakakahiya, huwag po kayong maniwala dito kay Jayvee talagang mapag biro po ito."
tumawa kami ni Jayvee.

"Huwag kang pumayag mommy." Nanlalaki ang mga mata na napatingin ako sa direksyon
ni Calvin.

I laughed heartily," Pwede naman na sa parents na lang ni Jayvee tita pasensya na

po sa abala."

"Blessica alam mo na gustong-gusto ko na nandidito ang mga apo ko. Huwag mo na lang
pakinggan si Calvin nagseselos lang yan." Nanlalaki ang mga mata ni Blessica parang
gulat na gulat pa sa narinig galing kay mommy.

Ayaw ko mag-assume at sana talaga wala na itong nararamdaman sa akin. Alam kung
masasaktan ko siya kung sakali, kung sakaling mahal pa rin ako nito.

"Si tita talaga palabiro...paano po magseselos si Calvin hindi na naman ako nito
mahal."

"Kung alam mo lang, Blessica naipakilala mo na ba si Jayvee kay Calvin?" umiling

ako at tumingin kay Jayvee na may ngiti pa rin sa mga labi.

"Calvin this is my fiance and Jayvee he is Calvin Mommy Gracia son." .

Ako na ang nagbaba ng kamay ni Jayvee ng hindi nito tinanggap ang pakikipagkamay ng
aking asawa.

"Nagpapahalata ang isa di'yan na nagseselos."   Blessica again laugh awkwardly at

ng magdesisyon ako na tanggapin ang kamay nito dahil pride na lang ang natitira sa
akin.

Si Blessica na ang kumuha ng kamay ni Jayvee.

"Pasensya na po ulit sa abala mommy. Baka bukas po ay makaka-uwi din kami."

Hinalikan nito an pisngi ni mommy at tinawag ang aming mga anak.

Sa pagtawag nito pinagdasal ko na sana pigilan ng mga ito ang kanilang ina. Hindi
ng mga ito ginawa at nagbilin pa sa kanilang mommy na sana pag-uwi ng mga ito ay
may kapatid ng dala ang ina.

Sinubukan ko ulit na tignan si Jayvee para nakompirma ko talaga na bakla ito pero
ilang beses ko na itong inakit na tinignan wala pa ring effect. Lalaking lalaki pa
rin ang tindig nito napabuntong hininga ako.
Ang tanga ko lang na gagawin iyon ni Blessica sa akin. Tinaasan ako ni Blessica ng
kilay at ngumiti.

"Mauuna na po kami mommy, Calvin." Nag-iwas ng tingin si Calvin.

Sobrang naawa ako kay Calvin. Kahit pa masakit sa puso ko para sa mga anak ko
pumayag ako na bigyan ulit si Calvin ng chance. Sobrang ang dami ng nangyari pero
kahit pa sinabi ko kay Calvin na may may chance siya nakikipagkita pa rin ako kay
Jayvee.

Hindi ko kaya na mawalay kay Jayvee kaya nakikipagkita pa rin ako. Mahal na mahal
ko si Jayvee na lahat ng mga desisyon ay sinasabi ko sa kanya. Naiintindihan nito
ang pakikipagkita ko pa rin kay Calvin.

Lahat ng dugo sa katawan ay nawala ng marinig ko ang nangyari sa aking anak. Sobra
akong nasaktan kahit alam ko na walang kasalanan si Calvin ay sinisisi ko pa rin
ito sa mga nangyari sa anak ko.

Iyong time na naghahanap ka ng masisi at nang makita ko si Calvin ibinuntong ko sa

kanya lahat. Ang pagwala ng pandinig lahat sinisisi ko sa kanya.

“Hindi naman tama na sinisisi mo sa tao ang bagay na wala naman siyang kasalanan.
Wala sa inyong dalawa ang may kasalanan sa nangyari kay Seraphie. Aksidente ang
nangyari sweetheart. Kung nasasaktan ka bilang ina nasasaktan din si Calvin.”

“Kinakampihan mo na siya ngayon? Ganoon ba?”

“Wala akong kinakampihan Blessica. I just wanted you to realize na mali ang
pagbibintang mo sa tao. Somehow nakikita ko sa mata nito ang sakit sa tuwing
sinisisi mo siya. Isa ito sa gusto kong sabihin huwag kang maging makasarili. Ang
nararamdaman mo lang kasi palagi ang iniisip mo. Hindi mo naiisip na sa bawat
salita na lalabas sa isip mo may masasaktan. Okay lang naman na magsalita tayo ng
nararamdaman at iniisip natin Blessica pero sana pag-isipan mo na muna ng mabuti.”

“I'm sorry. Totoo nga siguro na selfish ako. Hindi ko man lang naisip na nasaktan
kita akala ko okay lang sa'yo lahat Jayvee.”

“It's a big no to me Blessica pero hinayaan kita sa desisyon mong makikipaghiwalay

at hinayaan kita sa desisyon mong bigyan ng chance si Calvin. Sana huwag mong isisi
sa tao ang pagka-aksidente ni Seraphine.”

Niyakap ko ito. Tama ito sobrang makasarili ako. Ang tangging iniisip ko ay ang
kapakanan ko. Hindi nagtagal ay naka-uwi na kami sa bahay. At nakakaginhawa naman
ako kahit papano ng maluwag dahil nagkakaroon naman ng progress ang therapy ni
Seraphine.

Ilang araw ko ng iniiwasan si Calvin. Ayokong mag-usap kami. Ayokong masaktan ko

ito sa desisyon na gagawin ko. I

“Ilang araw na natin iniiwasan ang mag-usap ng tungkol sa atin Blessica. Ito na
siguro ang time para mag-usap tayo.” Bumuntong hininga ako. 

"Ayaw ko. Natatakot ako sa desisyon na lalabas sa aking bibig."

"Blessica sa oras na nagtanong ako at gusto ko na mag-usap tayo tungkol sa pamilya

natin. Tanggap ko na ang negative o positive na sagot."

"Huwag dito Calvin. Ayoko na marinig ng mga bata ang pag-uusapan natin." Tumango
ito.

Naglakad na ako paakyat sa aming silid.

Ilang metro lang ang layo naming dalawa pero bakit tila ang layo nito sa akin. Sa
bawat hakbang na ginagawa ko nararamdaman ko na bumibigat ang aking mga paa.

"Anong gusto mong una nating pag-usapan?" tanong ko

Itunuro ko ang isang one sitter na sofa kay Calvin. Umupo ito ako naman ay umupo na
sa dulo ng kama. Pagod ko itong tinignan.

"May pag-asa pa ba tayo Blessica? Matagal ko ng gustong malaman ang sagot dahil
ayoko ng umasa. Ngunit alam ko kailangan mo ng oras para mag-isip."

"Sorry...sorry napagod ako Calvin...“ Umiyak ako at lahat ng lumabas sa aking mata
ay pinupunasan ko gamit ang aking kamay.

"Sorry... Kasalanan ko Blessica. Ibig bang sabihin sa sagot mo ay wala na tayong

pag-asa?" Tumango ako.

"I'm sorry Calvin." Tumango tango pa ito ng ilang beses.

"Bakit? Alam ko wala akong katapatan na magtanong pero bakit? Bakit hindi na ako?" 
Pinigilan ni Calvin na hindi mapahikbi.

"Sinubukan naman natin di'ba? Pinilit ko ulit ang sarili ko na mahalin ka Calvin. I
swear, pero kahit pala ilang beses natin na turuan ang ating puso kong hindi na
pala talaga siya tumitibok sa pinapaturo sa atin hindi na pala talaga natin na
mapipilit." Nabibiyak ang puso ko sa bawat lumalabas sa aking bibig.

Sumisikip din ang aking dibdib.

"Siya na ba talaga?" tanong nito

"Matagal na." Pumikit  ito at pinakiramdaman ang sakit.

"Masaya ka ba sa kanya?" tumango ako."Mas masaya ka ba na kasama siya kaysa sa

akin?"

"Oo..." Alanganin na sagot ko.

"Okay lang ba na best man ako kung matutuloy ang kasal niyo ni Jayvee?"

"Kung...okay lang sa kanya...wala namang problema sa akin."

"Ang sakit... sakit Blessica...sino ako para pigilan ang ikakasaya mo..."

"Sorry Calvin napagod ako. Napagod ako na maghintay. Naghintay ako ng ilang taon
Calvin. Ngunit kahit ilang beses kong turuan ang puso ko na huwag mapagod
dumadating talaga sa punto na napapagod tayo. Napagod ang puso sa kakahintay. Hindi
ko namalayan na nagsimula na akong maging open kay Jayvee." Huminto ako sa
pagsasalita.

"Continue please..." Tinignan na muna ito.

"Wala sa plano ko ang pagtibok ng puso ko para sa binata. Palagi kong iniisip noon
na dapat kay Calvin lang tumibok ang puso ko. Dahil alam ko na kung bakit? Gusto ko
na inlove pa rin ako sa oras na bumalik ka para buohin ang pamilya natin. Iniisip
ko ang mga bata sa lahat ng desisyon ko."

"Salamat sa pagiging responsabling ina ng mga anak ko Blessica."

"Ito lang pala ang kailangan na marinig ko galing sa'yo sa tagal na panahon. Ang
gaan ng pakiramdam ko ng marinig kitang nagpapasalamat Calvin. Akala ko ng una ang
I love you mo ang kailangan ko para mabawasan ang bigat na aking nararamdaman.
Today I realized na thank you lang galing sa'yo ang kulang."

"Naduwag ako Bless. Natakot ako...na kaya umabot ng ilang taon bago ako nagdesisyon
na bumalik. Baka hindi mo na ako tanggapin pang muli. Hindi mo na ako tatanggapin
na ama ng mga bata. Sa madaling sabi takot ako na na reject." Paliwanag nito.

"Lahat tayo takot sa rejection Calvin. I'm sorry pero duwag ka Calvin. Hindi ko
maipapangako na magiging best man ka sa nalalapit na kasal namin ni Jayvee. Isa
lang ang maipapangako ko sa'yo David iyon ang pagiging ninong ng anak namin ni
Jayvee."

"Buntis ka?"
Hinaplos ko ang kanyang maliit na tiyan. Ngumiti ako habang hinahaplos ang maliit
pa rin na tiyan ko. Hindi pa nakalabas si Seraphine sa hospital alam ko ng buntis
ako.

"Oo Calvin."

"C-ongrats." Labag sa loob at nauutal na ani nito." Sana Blessica huwag mo akong
ilayo sa aking mga anak.

"Wala sa plano ko ang ilayo ang mga bata Calvin. Pwede ka pa pa ring bumisita sa
mga bata kung kailan mo gusto. Hindi kita pagbabawalan na makita ang mga anak mo
Calvin." Nakahinga ako kahit papano sa sagot nito.

"Ilang buwan na ang tiyan mo Bless?"

"Six weeks na Calvin. Pwede pa rin naman tayo maging kaibigan para sa mga bata."

Umiling ako.

"Ayoko ng maging kaibigan ka Blessica. Bitter man pero gusto ko na maging kaibigan
mo sa oras na naka-move on na ako. Gusto kitang maging kaibigan sa oras na hindi na
kita mahal. Sana maintindihan mo."

"Walang problema Calvin. Ang selfish ko at wala talaga akong kwentang ina. Hindi ko
pinagbigyan ang hiling ng mga ito na mabuo ang pamilya na kasama ka."

Umiling ito."Hindi ka selfish Blessica. Para sa akin selfish ka kung sinunod mo ang
mga bata at papaniwalain mo ang sarili mo na mahal mo pa rin ako at paniwalain ako
na mahal mo pa rin ako. Huwag ka ng umiyak ma-aapektohan ang baby sa ginagawa mo
Blessica."

“Im sorry Calvin.” umiling si Calvin at niyakap ako ito ng mas mahigpit.

Ang araw ng kasal namin ni David ang isa sa pinakamasayang araw ng kasal ko. Lalo
na at ayos na kami ni Calvin. Ayos na si Calvin at si Jayvee. Magkaibigan na ang
mga ito hindi man matalik na magkaibigan pero sobrang sapat na iyon sa akin.

“Congrats sa inyo Blessica.” Tumango ako at nagpasalamat kay Calvin.

Naglakad na ito palayo ilang sandali matapos kami nitong batiin.

Calvin and I destined to be together but not destined to be forever. Si Calvin ang
destined na makasama ko pamsamantala samantalang si Jayvee ang destined para
makasama ko habang buhay.
“I love you.” I muttered.
______________________________
zzzzzzzzzzzzzz====================zzzzzzzzzzzzzzzz