Ζήτημα Πατρος

Τα περισσότερα παιδιά αγαπούν άνευ όρων τους γονείς / φροντιστές

τους και δέχονται τον όποιο τρόπο προσκόλλησης και αγάπης που τους
προσφέρεται ή δεν τους προσφέρεται.
Για τη σχέση μητέρας και κόρης έχει δοθεί αρκετή πληροφορία ως ο
σημαντικότερος καθοριστικός παράγοντας της συναισθηματικής
καλλιέργειας των κοριτσιών. Και την διαμόρφωση του ρόλου της στα
οικογενειακά – κοινωνικά περιβάλλοντα.
Τα τελευταία χρόνια ο άντρας έχει γίνει ποιο δραστήριος στην γονική
μέριμνα και έχει αναλάβει έναν ενεργό ρόλο πατέρα στην φροντίδα των
παιδιών, η επιρροή της αγάπης του πατέρα στην ανάπτυξη των παιδιών
είναι τόσο μεγάλη όσο η επιρροή της αγάπης της μητέρας.
Τα πρώτα πρότυπα προσκόλλησης διαμορφώνουν τις προσδοκίες και
τους τρόπους για μελλοντικές προσκολλήσεις. Ανοιχτά και ακούσια, οι
γονείς μας, μας διδάσκουν πώς να προσεγγίζουμε τη ζωή και τις σχέσεις
μας, μας διδάσκουν πώς να εκφράζουμε και να λαμβάνουμε αγάπη η
όχι, πώς να χειριζόμαστε τις διαφωνίες, πώς να επεξεργαζόμαστε τα
συναισθήματα, και πως να εκφράζουμε τις ανάγκες μας.
Οι γονείς μας, διαμορφώνουν και χρωματίζουν τον φακό μέσω του
οποίου βλέπουμε οργανώνοντας το νόημα και τους τρόπους για άλλες
ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις και συμπεριφορές.
Είμαι η Κυριακή Μερτζάνη Σχεσιακή Ψυχοθεραπευτρια Σύμβουλος
ψυχικής υγείας και σήμερα θα μιλήσουμε για τον Δεσμό προσκόλλησης
και ιδιαίτερα τον ρόλο του πατέρα στην σχέση με την κόρη..

Η πατρική αγάπη βοηθά τα παιδιά να αναπτύξουν μια ασφαλή αίσθηση

της θέσης τους στον κόσμο, η οποία βοηθά την κοινωνική,
συναισθηματική και γνωστική τους ανάπτυξη και λειτουργία. Επιπλέον,
τα παιδιά που λαμβάνουν περισσότερη αγάπη από τους πατέρες τους
είναι λιγότερο πιθανό να αναγνωριστούν με προβλήματα
συμπεριφοράς ή κατάχρησης ουσιών.
Ας επικεντρωθούμε λίγο περισσότερο στην σχέση Πατέρα- Κόρης

Μια υγιής σχέση πατέρα-κόρης είναι καθοριστική για την ανάπτυξη της
θετικής αυτοεκτίμησης ενός κοριτσιού. Αυτή η ισχυρή σχέση μεταξύ
πατέρα και κόρης αρχίζει γύρω στην ηλικία των 2 ετών και διαρκεί μια
ζωή, αλλά τα κρίσιμα (μορφοποιημένα) έτη είναι η ηλικία 2 έως 4.
Για όλα τα μικρά κορίτσια, ο μπαμπάς είναι η πρώτη αρσενική φιγούρα
στη ζωή της. Εκείνος και η μαμά είναι τα πάντα. Και γίνονται ο κόσμος
του παιδιού. .
Ο τρόπος με τον οποίο αλληλεπιδρά ο πατέρας με την κόρη είναι ο
τρόπος που μετέπειτα ως ενήλικη γυναίκα θα συνηθίζει να σχετίζεται
με έναν άνδρα.
Η αντιμετώπιση της από τον πατέρα με σεβασμό, αξιοπρέπεια,
φροντίδα και αγάπη την μαθαίνει και αναμένει να αντιμετωπιστεί με
αυτόν τον τρόπο από έναν σύντροφο. Αντίθετα εάν αυτή η σχέση
μεταξύ πατέρα και κόρης είναι τεταμένη σε νεαρή ηλικία, μπορεί να
προκαλέσει για την μετέπειτα ζωή της συναισθηματικές συγκρούσεις
στις σχέσεις με το αντίθετο φύλο.

Οι γυναίκες που μεγάλωσαν με θετικές σχέσεις με τους πατέρες τους

(και τις μητέρες) αισθάνονται σίγουρες, , επιλέγουν κατάλληλους
συντρόφους και συνεργάτες, ανταποκρίνονται σε καταστάσεις με
συναισθηματικά υγιείς τρόπους, και μπορούν να έχουν σημαντικές
σχέσεις με άνδρες και γυναίκες.

Είμαστε πραγματικά δημιουργήματα του περιβάλλοντος μας, αν

σκεφτούμε ότι η καταγραφές του DNA είναι περίπου το 15-20%, και το
υπόλοιπο είναι τα περιβάλλοντα ερεθίσματα, τότε δεν αναφερόμαστε
μόνο σε κληρονομικότητα αλλά και σε συμπεριφορές, μέσω της
μίμησης, επανάληψης και συνήθειας.
Αλήθεια τι έχει ανάγκη η κόρη από τον πατέρα?

το καλύτερο δώρο που μπορούν οι πατέρες να δώσουν στις κόρες τους

είναι το δώρο του σεβασμού της ασφάλειας και της ενδυνάμωσης. Η
ασφάλεια έχει προφανώς μεγάλη σημασία για όλους τους ανθρώπους,
αλλά για τα κορίτσια είναι ζωτικής σημασίας για την συναισθηματική
ανάπτυξη τους (Griffin, 1998). Και εάν αυτή την ασφάλεια ή προστασία
την παίρνει από την πλευρά του πατέρα, επιτρέπει στον εαυτό της να
αναπτυχθεί, η ψυχική ανθεκτικότητα και οι τρόποι που θα λειτουργήσει
ως υγιής ενήλικας στην πορεία της ζωής της (Elium & Elium, 1994).
Αυτά τα δώρα τα παίρνει πρωτα μέσω του βλέμματος και των
εξωτερικών ερεθισμάτων που λαμβάνει από την σχέση και τον
αλληλοσεβασμό που εκδηλώνονται μεταξύ των γονέων, τα λόγια
σεβασμού που εκφράζονται, οι πράξεις που εκδηλώνονται, είναι
απίστευτα ισχυρά και θέτουν το πρότυπο για το πώς πρέπει να
αντιμετωπίζεται από άλλους άντρες.
Οι πατέρες εχουν τη δύναμη να δημιουργήσουν ένα υγιές μοτίβο ή το
αντίθετο σε συνεχόμενη εξέλιξη που διαρκεί μια ζωή. Το παλιό ρητό "τα
κορίτσια παντρεύονται τους πατέρες τους" είναι αλήθεια. Ανεξάρτητα
από το αν η σχέση ήταν θετική ή αρνητική, είμαστε άνθρωποι και
προσκολλόμαστε σε οτι είναι άνετο και οικείο για εμάς. Δεν υπάρχει
μεγαλύτερη ισχύς και δύναμη από αυτή που προσφέρει ο πατέρας,. Και
πόσο σημαντική είναι αυτή η σχέση καθώς σχετίζεται με την
αντίδραση της κόρης όταν έρχεται αντιμέτωπη σε ένα στρες.
Όταν η κόρη δεν έχει ενθάρρυνση και υποστήριξη για τον ρόλο και τις
δραστηριότητές της, αν ο πατέρας την κάνει να αισθάνεται ότι η
προσπάθειά της είναι ανόητη ή ηλίθια κ.λπ., μπορεί να αναπτύξει
αίσθηση ντροπής και ενοχής που μπορεί να επηρεάσει άμεσα την
αυτοεκτίμησή της και την αξία της, με μη ρεαλιστικές αμφιβολίες για τις
δυνατότητές της,,,,,,
και καθώς , αυτά τα συναισθήματα ντροπής, ενοχής και αμφιβολιών
μπορεί να επιμείνουν σε όλη τη ζωή της, το ταξίδι της ψυχοθεραπείας
συμβάλει στην καλύτερη διαχείριση των συναισθημάτων αυτών, την
βελτίωση της Αυτοεικόνας, και αυτοεκτίμησης, και τους υγειής τρόπους
που σχετίζεται με τους άλλους.
Κάθε πατέρας έχει μια δύναμη στη ζωή της κόρης του που η μητέρα δεν
έχει. Ο Olweus (1993) διαπίστωσε ότι η αδύναμη ιδιοσυγκρασία και ο
αρνητισμός του πατέρα απέναντι στην κόρη συσχετίζονταν με επιρρεπή
συμπεριφορά σε ρόλους θυματοποίησης όταν οι κόρες έρχονται
αντιμέτωπες με δύσκολες καταστάσεις.

Η Ενήλικη Κόρη.

Οι γυναίκες που δεν αισθάνονται επιβεβαιωση από τον πατέρα

αναπτύσσουν μια τάση να ανταποκριθούν στους άνδρες στη ζωή τους,
όπως ανταποκρίθηκαν στον πατέρα τους, αναζητούν απεγνωσμένα την
αναγνώριση και την εμπιστοσύνη, αλλά αδυνατούν να πιστέψουν οτι
μπορούν να εμπιστευτούν τους άντρες και έτσι παραμένουν πάντα
επιφυλακτικές.

Σε μια μελέτη για την Πατρική Συμμετοχή, παρατηρήθηκε ότι τα παιδιά

που είχαν ενεργο πατέρα στην ανάπτυξη τους, λειτουργούσαν
περισσότερο αυτόνομα με ώριμη σκέψη.
Αυτές οι περιοχές περιελάμβαναν καλύτερη γνωστική ικανότητα,
βελτιωμένο ακαδημαϊκό επίτευγμα, χαμηλότερα επίπεδα άγχους,
υψηλότερη ανοχή για προκλήσεις, καθώς και πιο έμπειρα κοινωνικά
προσόντα.
Τα χαρακτηριστικά των ανδρών που είναι ενεργοί γονείς
περιλαμβάνουν αυτοπεποίθηση, βελτιωμένη σχέση με την σύντροφο
τους με ενσυναίσθηση, και κατανόηση των άλλων, καθώς και αυξημένη
κοινωνική συμμετοχή.
Τα παιδιά παρατηρούν και μιμούνται τα ερεθίσματα με τον δικό τους
κώδικα που αφομοιώνουν από την οικογένεια
Μια εξίσου σημαντική αξία είναι η σχέση του πατέρα με την μητέρα, το
πως επικοινωνεί το ζευγάρι είναι η ποιο σημαντική ασυνείδητη
συμπλήρωση, για τις μετέπειτα αντιδράσεις.
. Αυτό ισχύει και στα παιδιά διαφορετικού φύλλου ως προς τους
σεξουαλικούς ρόλους και τις σχέσεις στα ιεραρχικά πρότυπα των
οικογενειακών σχέσεων.

Συγκεκριμένα, τα παιδιά επωφελούνται σε μεγάλο βαθμό από μια

ασφαλή συναισθηματική σύνδεση. Η ποιότητα της συζυγικής σχέσης
επηρεάζει την προσαρμογή και την ανάπτυξη των παιδιών.
Οι αρμονικοί γάμοι τείνουν να συνδέονται με τις ευαίσθητες σχέσεις
γονέων και ζεστούς γονείς. Μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα ότι
όταν οι σύζυγοι είναι ικανοποιημένοι με το γάμο τους, τα παιδιά
τείνουν να είναι πιο ασφαλή, μαθαίνουν επίσης να κατανοούν ότι οι
γονείς είναι εκεί ως μια ενωμένη δύναμη ασφάλειας και προστασίας.
Ωστόσο, όταν υπάρχει συζυγική διαφωνία, τα παιδιά τείνουν να είναι
πιο ανήσυχα, επιθετικά και ανασφαλείς. Οι γονείς με κακή οικογενειακή
ποιότητα είναι πιο πιθανό να εμπλακούν σε προβληματικές μορφές
γονικής μέριμνας, όπως αυξημένη εχθρότητα και τιμωρία, μειωμένη
ζεστασιά και λογική και αυξημένη ασυνέπεια.
Αυτή η αυτο-αμφιβολία μπορεί να διαρρεύσει στο πώς το παιδί βλέπει
τον εαυτό του και περιορίζει τις ενέργειές του καθώς μεγαλώνει.
Δηλώσεις όπως Δεν μπορώ να εν ταχθώ σε μια σχολική ομάδα. Δεν
μπορώ να τρέξω γρήγορα. Δεν μπορώ να τα καταφέρω στην
ορθογραφία, ενώ διαβάζω δεν τα θυμάμαι, κ.α., μπορεί να
ομολογηθούν αλλά δεν θα αξιολογηθούν.
Αυτό οδηγεί σε ματαίωση και μπορεί μεταγενέστερα να μετατραπεί σε
χαμηλή αυτοεκτίμηση και απόσυρση. Οι γονείς μπορούν να
ερμηνεύσουν αυτές τις συμπεριφορές ως " ντροπαλός-η " ή
"απρόσεκτος -η", αγνοώντας ίσως την βαθύτερη έννοια αναζήτησης
αποδοχής. Η αποδοκιμασία από τους γονείς στερεί από το παιδί να
εξερευνά ελεύθερα νέα πράγματα.
 Έτσι λοιπόν δεν υπάρχει περιέργεια στο παιδί, δεν υπάρχει
πειραματισμός, κανόνες που δεν έχει μάθει, και αυτό μπορεί να είναι
εξαντλητικό για όλη την πορεία της ζωής του. .

Τέλος: Τίθεται ένα ερώτημα για το φαινόμενο που τα τελευταία χρόνια

κατακλύζει τους περισσοτέρους ανθρώπους, και συγκεκριμένα το
άγχους επιβίωσης, Μήπως τελικά είναι το άγχος της αναζήτησης για
την αγάπη που δεν δόθηκε, και τις ανάγκες που δεν καλύφθηκαν στο
εκεί και τότε?

Κυριακή Μερτζάνη

Σχεσιακή Ψυχοθεραπεύτρια MSc

Ατομική – Ομαδική Σχεσιακή Θεραπεία

Εφήβων – Ενηλίκων – Ζεύγους

Συντονίστρια ομάδων Εφήβων – Ενηλίκων

Μέλος της American Psychological Association APA

Μέλος της International Association for Relational Psychoanalysis and Psychotherapy IARPP
New York

Μέλος του American Group Psychotherapy Association AGPA

Τηλέφωνο επικοινωνίας: 2107703823 -6909434978 Athens Greece