Σχολή Επιστημών της Αγωγής

Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης

ΑΠΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΧΟΛΕΙΟΥ, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ &
ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ

Ονοματεπώνυμο : Ντέμα Λένα

ΑΜ : 9981201900143

Υπεύθυνη καθηγήτρια : Ηρώ Μυλωνάκου – Κεκέ

Αθήνα, Χειμερινό Εξάμηνο

Ακαδημαϊκού Έτους 2021
Περιεχόμενα
Εισαγωγή..................................................................................................................................2

Γονείς «εκχιονιστήρας» : ποια στοιχεία του ανοιχτού στην οικογένεια σχολείου

παρερμηνεύουν........................................................................................................................3

Με ποιους τρόπους οι γονείς «εκχιονιστήρας» θα προσπαθούσαν να λύσουν το πρόβλημα

του παιδιού τους απευθυνόμενοι είτε στο παιδί είτε σε εμάς................................................4

Ποιους τρόπους επικοινωνίας σχολείου, οικογένειας και κοινότητας (π.χ. τυπικές ή/και
άτυπες διαδικασία ή κ.ά.) θα αξιοποιούσα ως εκπαιδευτικός της τάξης, επιδιώκοντας να
βοηθήσω ουσιαστικά τους γονείς («εκχιονιστήρας») και το παιδί τους, με δεδομένα όλα τα
προαναφερόμενα.....................................................................................................................5

Οι ενέργειες που θα έκανα ως εκπαιδευτικός, ώστε να δημιουργηθεί ή και να ενισχυθεί

κάποια μορφή κοινωνικού κεφαλαίου.....................................................................................6

Επίλογος...................................................................................................................................7

1
Εισαγωγή
Τα τελευταία χρόνια αποτελεί γνωστό πλέον σε όλους μας γεγονός ο τεράστιος
ανταγωνισμός που επικρατεί στην κοινωνία μας, τόσο στον χώρο της εκπαίδευσης ως
ανήλικοι, όσο και στον χώρο εργασίας στην ενήλικη πια ζωή. Δεδομένης λοιπόν
αυτής της κατάστασης, όλο και πιο συχνά παρατηρούμε γονείς «εκχιονιστήρες», οι
οποίοι είναι πρόθυμοι να κάνουν οτιδήποτε χρειαστεί για να εξασφαλίσουν την
επιτυχία των παιδιών τους. Ταυτόχρονα, όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο περισσότερο
εξελίσσεται και ο τομέας της εκπαίδευσης και προσπαθούν οι εκπαιδευτικοί να έχουν
στενές σχέσεις με τους γονείς των παιδιών και τους επιτρέπουν την εμπλοκή τους στη
σχολική ζωή, ώστε να εξασφαλίσουν για τα παιδιά το καλύτερο δυνατόν τρόπο
διαπαιδαγώγησης. Παρακάτω πρόκειται να απαντηθούν απορίες σχετικές με αυτές τις
καταστάσεις, αναλύοντας ένα συγκεκριμένο σενάριο.

Συγκεκριμένα : Είμαι εκπαιδευτικός στην Ε’ τάξη, σε ένα δημοτικό σχολείο, το οποίο

είναι «ανοιχτό στην οικογένεια». Ένας από τους μαθητές μου, ο Γιώργος, παραδοσιακά
καλός μαθητής, έβγαλε μέσο όρο στον έλεγχό του 9. Επιπλέον, την ημέρα που οι γονείς
επρόκειτο να πάρουν τους βαθμούς, ο Γιώργος σε ένα από τα διαλείμματα τσακώθηκε
έντονα με έναν συμμαθητή του. Γενικά, η συμπεριφορά των γονέων του Γιώργου, θα
μπορούσε να θεωρηθεί ότι προσιδιάζει, σε σχέση με την αντίστοιχη τυπολογία, σε
εκείνη των γονέων «εκχιονιστήρας».

2
Γονείς «εκχιονιστήρας» : ποια στοιχεία του ανοιχτού στην
οικογένεια σχολείου παρερμηνεύουν

Όπως αναφέρθηκε, οι γονείς του μαθητή έχουν μια συμπεριφορά που αντιστοιχεί σε
εκείνη των γονέων «εκχιονιστήρες» και φαίνεται να έχουν παρερμηνεύσει στοιχεία
του ανοιχτού στην οικογένεια σχολείου. Κρίνεται σκόπιμο λοιπόν για αρχή να δοθεί
μια σύντομη επεξήγηση του όρου γονείς «εκχιονιστήρες». Πρόκειται για τους γονείς
που προσπαθούν με κάθε τρόπο να εξασφαλίσουν οι ίδιοι την επιτυχία των παιδιών
τους, αντιμετωπίζοντας κάθε εμπόδιο που προκύπτει στον δρόμο τους. Δεν αφήνουν
το παιδί να φτάσει μόνο του στην επιτυχία και να παλέψει το ίδιο με τις δυσκολίες
του, αλλά κάνουν οι ίδιοι ό,τι χρειαστεί για να μην υπάρξει κανένα ενδεχόμενο
αποτυχίας και απογοήτευσης του παιδιού. Οι ίδιοι οι γονείς σαφώς πιστεύουν ότι
αυτή η συμπεριφορά έχει θετικές συνέπειες για το παιδί, όμως φαίνεται να συμβαίνει
το αντίθετο, καθώς τα ίδια παιδιά όταν πιο ενηλικιωθούν, δεν θα είναι έτοιμα να
αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες της ζωής, θα απογοητεύονται εύκολα και θα
περιμένουν μονίμως να τους λυθούν τα προβλήματα από τους γονείς τους. (Ηρώ
Μυλωνάκου – Κεκέ, 2019)

Πώς όμως οι συγκεκριμένοι γονείς παρερμηνεύουν τα στοιχεία του ανοιχτού στην

οικογένεια σχολείου; Τα ανοιχτά στην οικογένεια σχολεία επιτρέπουν την τακτική
επαφή και επικοινωνία του σχολείου με τους γονείς, την συνεχή ενημέρωσή τους για
την πρόοδο των παιδιών, την ανταλλαγή ιδεών και την από κοινού λήψη αποφάσεων.
(Ηρώ Μυλωνάκου – Κεκέ, 2019). Λόγω λοιπόν της τόσο στενής σχέσης των γονέων
και του σχολείου, οι γονείς «εκχιονιστήρες» κινδυνεύουν να παραβούν τα όρια.
Εφόσον ενημερώνονται τακτικά για το παιδί τους, την πορεία του και τα προβλήματα
που ίσως προκύπτουν, τους δίνεται η δυνατότητα να αναλαμβάνουν εκείνοι τις
ευθύνες του παιδιού, να εκτελούν τις υποχρεώσεις του καθώς και να βγαίνουν οι ίδιοι
μπροστά για κάθε πρόβλημα που προκύπτει. Ίσως μάλιστα φτάνουν οριακά στο
σημείο να συμπεριφέρονται λες και είναι οι ίδιοι οι μαθητές και όχι τα παιδιά τους,
αφού δεν τα αφήνουν να βιώσουν και την αποτυχία για να μάθουν μέσα από αυτή.
Αφιερώνουν οι ίδιοι μεγάλο μέρος του χρόνου τους για να εξασφαλίσουν στα παιδιά
τους την επιτυχία, εκμεταλλευόμενοι και των πληροφοριών που τους παρέχονται από
το σχολείο και της διαρκούς επικοινωνίας τους με τον εκπαιδευτικό, τον οποίο σε

3
ορισμένες περιπτώσεις προσπαθούν ακόμη και να δωροδοκήσουν για να
εξασφαλίσουν τους άψογους ελέγχους του παιδιού τους.

Με ποιους τρόπους οι γονείς «εκχιονιστήρας» θα

προσπαθούσαν να λύσουν το πρόβλημα του παιδιού τους
απευθυνόμενοι είτε στο παιδί είτε σε εμάς

Έστω ότι ο μαθητής μου ο Γιώργος, παιδί γονέων «εκχιονιστήρες», ενώ είναι άριστος
μαθητής, την ημέρα των ελέγχων πρώτον παίρνει 9 στον έλεγχο και δεύτερον
τσακώνεται με έναν συμμαθητή του στο διάλειμμα. Πιστεύω πως οι γονείς του
Γιώργου, αντί να συμβουλέψουν το παιδί τους έτσι ώστε να το βοηθήσουν να
συμφιλιωθεί με τον συμμαθητή του, περισσότερο θα απέδιδαν ευθύνες στο άλλο
παιδί και θα καθησύχαζαν τον Γιώργο διαβεβαιώνοντάς τον ότι θα τακτοποιήσουν οι
ίδιοι την κατάσταση. Θα προσπαθούσαν ενδεχομένως να έρθουν σε επαφή με τους
γονείς του άλλου παιδιού για να ξεκαθαρίσουν την κατάσταση, ή θα απευθύνονταν σε
εμένα αλλά με μια υποστηρικτική προς το παιδί τους διάθεση και κατηγορώντας το
άλλο παιδί.

Όσον αφορά τον έλεγχο του Γιώργου, που πήρε μέσο όρο 9, πιθανότατα να το
εκλάμβαναν σαν κάποιο γεγονός «συνταρακτικό» και σαν μια αποτυχία του παιδιού
τους. Υποθέτω λοιπόν ότι θα απογοητεύονταν και δε θα μπορούσαν να δεχτούν αυτόν
τον βαθμό. Θα έλεγαν για παράδειγμα : «…Μα είναι αδύνατον να πήρε 9, αφού κάθε
απόγευμα διαβάζουμε μαζί και δεν φέρνει ούτε μια λάθος άσκηση στο σχολείο. Είχε
φέρει και εργασίες που κάναμε μαζί, είναι πάντα συνεπής και διαβασμένος. Μήπως
κάνατε κάποιο λάθος;…». Θα προσπαθούσαν να με πείσουν ότι το παιδί τους είναι
μαθητής του 10 και να εξασφαλίσουν αυτόν τον βαθμό για το επόμενο τουλάχιστον
τρίμηνο.

4
Ποιους τρόπους επικοινωνίας σχολείου, οικογένειας και
κοινότητας (π.χ. τυπικές ή/και άτυπες διαδικασία ή κ.ά.) θα
αξιοποιούσα ως εκπαιδευτικός της τάξης, επιδιώκοντας να
βοηθήσω ουσιαστικά τους γονείς («εκχιονιστήρας») και το
παιδί τους, με δεδομένα όλα τα προαναφερόμενα

Ως εκπαιδευτικός της τάξης θα προσπαθούσα να χρησιμοποιήσω τόσο τις τυπικές όσο

και τις άτυπες διαδικασίες επικοινωνίας με τους γονείς

Όσον αφορά τις τυπικές διαδικασίες θα οργάνωνα τακτικές ομαδικές και ατομικές
συναντήσεις με τους γονείς (με σκοπό να εκφράζουν κι εκείνοι δικές τους ιδέες ή
ανησυχίες), προγράμματα συνεκπαίδευσης, θα τους ενημέρωνα τακτικά για την
πορεία των παιδιών τους και θα τους μετέδιδα θετικά μηνύματα για τις επιτυχίες των
παιδιών. Τέλος, θα δημιουργούσα μια ιστοσελίδα ή εφημερίδα για την τάξη (τόσο για
την ενημέρωση των γονέων, όσο και για την παροχή επιπλέον εκπαιδευτικού υλικού
που μπορούν να διαβάζουν τα παιδιά στο σπίτι μαζί με τους γονείς).

Σχετικά με τις άτυπες διαδικασίες, θα επέτρεπα τις μη προγραμματισμένες επισκέψεις

των γονέων στο σχολείο καθώς και την εξ αποστάσεως επικοινωνία μας για την
επίλυση τυχόντων προβλημάτων ή αποριών.

5
Οι ενέργειες που θα έκανα ως εκπαιδευτικός, ώστε να
δημιουργηθεί ή και να ενισχυθεί κάποια μορφή κοινωνικού
κεφαλαίου
Βασική προϋπόθεση για τη δημιουργία κοινωνικού κεφαλαίου αποτελεί η ικανότητα
του ατόμου να λειτουργεί συλλογικά, με άξονα τους ηθικούς κανόνες της ομάδας και
όχι τόσο το προσωπικό του συμφέρον. (Ηρώ Μυλωνάκου – Κεκέ, 2019).

Ως εκπαιδευτικός θα οργάνωνα προγράμματα συνεκπαίδευσης, «δηλαδή προγράμματα

στα οποία εκπαιδεύονται μαζί και συνεργατικά γονείς, παιδιά, εκπαιδευτικοί,
εκπρόσωποι της κοινότητας κ.ά. σε διάφορα θέματα που επιλέγουν οι ίδιοι οι
συμμετέχοντες, σύμφωνα με τα ενδιαφέροντά τους» (Ηρώ Μυλωνάκου – Κεκέ, 2019,
Επικοινωνία, Σχολείου, Οικογένειας & Κοινότητας, σελ.398). Θεωρώ πως η
οργάνωση τέτοιων προγραμμάτων θα εξυπηρετούσε τον στόχο μου ως εκπαιδευτικός,
δηλαδή την προώθηση της συλλογικότητας, της συνεργασίας και την εξασφάλιση
ενός παιδαγωγικού κλίματος στη σχολική τάξη αλλά και της υγιούς σχέσης των
οικογενειών, του σχολείου και της κοινότητας. Ομοίως, θα εξυπηρετούσε αυτόν τον
στόχο και η συμμετοχή των γονέων και των παιδιών σε εθελοντικά προγράμματα. Θα
ήταν κι αυτός ένας τρόπος βελτίωσης των σχέσεων και προώθησης της
συνεργατικότητας αλλά και ένας τρόπος να μάθουν μεγάλοι και μικροί, την αίσθηση
χαράς και πληρότητας που σου δίνει η συνεισφορά. Επίσης θα καλούσα τους γονείς
να εμπλακούν κι εκείνοι στην προετοιμασία των εορτών και των εκδηλώσεων του
σχολείου και θα οργάνωνα συναντήσεις στο σχολείο με σκοπό τη διασύνδεση
ομάδων με κοινά ενδιαφέροντα.

6
Επίλογος
Παρά λοιπόν την ύπαρξη γονέων «εκχιονιστήρων» οι οποίοι είναι όπως αναφέρθηκε
πρόθυμοι να αντιμετωπίζουν οι ίδιοι όλα τα εμπόδια που προκύπτουν στο δρόμο για
την επιτυχία των παιδιών τους, με την κατάλληλη επικοινωνία και σχέση μπορεί ο
εκπαιδευτικός να τους υποδείξει τον ρόλο τους ως γονείς, ο οποίος πρέπει να είναι
υποστηρικτικός και ενθαρρυντικός προς τα παιδιά για να μάθουν να λύνουν μόνα
τους τα προβλήματά τους. Μέσω ειδικών προγραμμάτων του σχολείου μπορούμε να
αναπτύξουμε τη συνεργασία, τη συλλογικότητα και την δημιουργία σχέσεων
εμπιστοσύνης μεταξύ παιδιών, γονέων και κοινότητας, την δημιουργία κοινωνικού
κεφαλαίου. Πρέπει να αναδείξουμε ως εκπαιδευτικοί στους γονείς τη σημασία να
αναμένουν μεν από τα παιδιά τους να κάνουν το καλύτερο που μπορούν όσον αφορά
τις σχολικές τους επιδόσεις, χωρίς όμως να γίνονται πιεστικοί, βαθμοθηρικοί, χωρίς
να τους συγκρίνουν με τα αδέρφια τους και με στόχο πάντα την δημιουργία στα
παιδιά τους μια εσωτερικής και πραγματικής επιθυμίας για μάθηση αλλά και για
συνέπεια ως προς τα καθήκοντά τους.

7
Βιβλιογραφία
Μυλωνάκου – Κεκέ Ηρώ, 2019, Σχολείο, Οικογένεια και Κοινότητα : Συνεργασία,
Ενδυνάμωση και Ανάπτυξη, Εκδόσεις Άρμος