Professional Documents
Culture Documents
Ναυτασφαλίσεις 1η Ενότητα
Ναυτασφαλίσεις 1η Ενότητα
Ενότητα 1η
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ
Α. Εισαγωγή
α) Νομοθετικές πηγές
--Ο βασικός νόμος που ρυθμίζει τη θαλάσσια ασφάλιση στο ελληνικό δίκαιο
είναι ο ν.3816/1958 «Περί κυρώσεως του Κώδικα Ιδιωτικού Ναυτικού Δικαίου
(ΚΙΝΔ)» (άρθρα 257-288 και 290-291 ΚΙΝΔ), τα οποία αντικατέστησαν την
παλαιά ρύθμιση του ν. ΓΨΙΖ/1910. Το άρθρο 294 ΚΙΝΔ κατάργησε ρητά το
δεύτερο βιβλίο του ΕΝ όπως είχε διατυπωθεί από το ν. ΓΨΙΖ/1910
----Ο ν.4364/2016 που αφορά τη λειτουργία και την κρατική εποπτεία επί των
ασφαλιστικών επιχειρήσεων που λειτουργούν στην Ελλάδα
----Το ν.δ. 551/1970 που αφορά την ιδιωτική επιχείρηση ασφάλισης πλοίων
και αεροσκαφών (από αυτό καταργήθηκαν τα άρθρα 2-6 με το άρθρο 278
παρ.2 ν.4364/2016)
Ειδικότερα:
-- Η Διεθνής Σύμβαση του Λονδίνου του 2001 για την αστική ευθύνη για
ζημίες ρύπανσης από διαρροή πετρελαιοειδών και καυσίμων δεξαμενής
πλοίου, η οποία κυρώθηκε από την Ελλάδα με το ν. 3393/2005, ο οποίος
τροποποιήθηκε με το άρθρο 16 ν.4150/2013
--Ο ν. 4195/2013 με τον οποίο κυρώθηκε το Πρωτόκολλο του 2002 για την
Τροποποίηση της Διεθνούς Σύμβασης των Αθηνών του 1974 σχετικά με τη
Θαλάσσια Μεταφορά Επιβατών και των Αποσκευών τους.
Το Πρωτόκολλο αυτό είχε ως στόχο την καθιέρωση υποχρεωτικής ασφάλισης
για επιβατηγά πλοία και την αύξηση των ορίων ευθύνης των μεταφορέων.
Επίσης εισάγονται νέοι μηχανισμοί για τη διευκόλυνση των επιβατών στη
διεκδίκηση των αποζημιώσεών τους
----Ο Αστικός Κώδικας (π.δ. 456/1984) στο μέτρο που οι διατάξεις του δεν
τροποποιούνται από ειδικές διατάξεις του ασφαλιστικού δικαίου
Εκτός από τις νομοθετικές πηγές του δικαίου ιδιαίτερη σημασία έχουν
οι εθιμικές πηγές και οι εμπορικές ασφαλιστικές συνήθειες. Αυτές έχουν ως
βασικό χαρακτηριστικό το στοιχείο της καλής πίστης που είναι καθοριστικός
παράγων για τη νομιμότητα ή μη της συμπεριφοράς των ασφαλισμένων.
Η παράβαση της καλής πίστης έχει ως συνέπεια την απαλλαγή του
ασφαλιστή από την ευθύνη του ή το μετριασμό αυτής.
Αντίστοιχα ισχύουν και στο αγγλικό δίκαιο της θαλάσσιας ασφάλισης,
στο οποίο η αρχή της υπέρτατης καλής πίστης ασκεί καθοριστική επιρροή στο
ακυρώσιμο ή μη της ασφαλιστικής σύμβασης.
i) Έννοια:
και
Για την ερμηνεία των γενικών ασφαλιστικών όρων στις συμβάσεις θαλάσσιας
ασφάλισης χρήσιμα εργαλεία μπορούν να αποτελέσουν οι διατάξεις που
περιλαμβάνονται:
επίσης:
cc) οι αρχές της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών που
θεμελιώνονται στις διατάξεις των άρθρων 281,288,388 ΑΚ
----Ο αγγλικός νόμο περί θαλάσσιας ασφάλισης του 1906 (Marine Insurance
Act 1906)
----Ο αγγλικός νόμος περί θαλάσσιας ασφάλισης του 2015 (Marine Insurance
Act 2015) που τέθηκε σε ισχύ τον Αύγουστο του 2016 και τροποποίησε την
ΜΙΑ 1906. σκοπός της ως άνω τροποποίησης ήταν ο εκσυγχρονισμός του
νομικού πλαισίου της θαλάσσιας ασφάλισης.
Πηγές του αγγλικού δικαίου της θαλάσσιας ασφάλισης αποτελούν ακόμη και:
11
--οι Ρήτρες του Ινστιτούτου Ασφαλιστών του Λονδίνου της 1.11.1985, περί
σκαφών αναψυχής, οι οποίες είναι γνωστές υπό την ονομασία «Institute
Yacht Clauses 1.11.1985». Εντούτοις οι ασφαλιστές μπορούν να
χρησιμοποιούν και δικά τους έντυπα ασφαλιστήρια συμβόλαιο και να
προσθέτουν ή να αφαιρούν όρους από το τυποποιημένο ασφαλιστήριο του
Ινστιτούτου Ασφαλιστών (ΕφΠειρ 295/2015)