Ala-ala

Inilathala ni Alyssa Claire A. Nepomuceno

Ang sarili’y binabad sa lungkot dala ng pinigang puso

Ang mata ay nagbabadyang pumikit sa bigat ng talukap nito
Ang kamay ay nanginginig sa lamig ng pakikitungo mo
Ang sarili ay naghihintay pa ng katuloy sa sinagot kong “oo”

Noong gabing saksi at buwan at bituin sa pagsuko mo

Noong gabing nilisan mo ‘ko tila ba basurang itinapon mo
Noong gabing tinapos mo lahat at napagtanto mo
Na iba na ang tinitibok ng iyong puso

Walang katapusang tanong sa sarili na “bakit?”

Walang tigil sa kakaisip kung saan nagkulang o sadya lang na masalimuot
Walang katumbas na lasa ‘yong pinalasap sa sobrang sakit
Walang nasasayang na panahon sa pagtyatyagang makalimot

Kahit anong pilit gawin, ang ala-ala’y sumisiksik

Na para bang sa aking isip ay ilang beses na umuukit
Aking nadarama ay paulit-ulit na sakit
Dahil sa ala-alang ‘di na kailan pa man magbabalik

Mga sandaling tayo ay masaya

Magbabalik pa kaya ang sating sigla?
Sa tingin ko ay hindi na
Dahil inyong pagtitinginan ay may kislap ng liwang tila mga bituin sa kalangitan

Ang ala-ala na binuo nating magksama

Ay isang tanda ng nakaran nating dalawa
Habang ikaw ay masaya sa piling iyong bagong sinisinta
Nais ko lang sa sabihin na hanggang ngayon ay mahal pa rin kita

Umaasa ako na babalik ka sa panahon na isinuko mo ‘ko

Pwede ba mahal, ako’y balikan mo at ituloy ang ating kuwento
Hinihintay ka ng puso kong magbubulagbulagan para sayo
Kahit pa sa laban na ito alam kong ako ang talo

Nais ko ng makalimutan ka at magsimula ng bagong yugto

At iiwan ang mga ala-alang nabuo
Kasabay ng paglimot sayo
Paalam sa ating pagmamahalan na nagsimula sa salitang “oo”,
Ngunit hindi umabot sa harap ng altar at magatapos sa salitang “oo”