“Kulang”

Isa, Dalawa, Tatlo

Apat, Lima, Anim, Pito
Walo , Siyam, Sampu,
Labing isa, Labintatlo

Wari'y napansin mo
Kulang ang bilang ko
Nagtaka't napakamot ng ulo
Labindalawa bago labintatlo

Numero kung tignan

May malawak na kahulugan
Taos pusong kasiyahan
Ngayong ika labindalawang buwan

Maraming buwan ang dumaan

Lumipas at napalitan
Pinatatag ng lubusan
Kahit na magkalayo man
 “yosi”
Huli na 'to
Titigil na ako
Pero hindi 'ko magawa
Hindi tiyak kung kaya ba

Ang hirap kasi na ihinto

Animo'y motor na walang preno.
Masarap hit-hitin
ngunit sa dulo'y, ika'y mabibitin

Dahil sa bawat usok kong langhap

Unti-unti akong nakakalimot.
'Di man sapat ang isang stick
Salamat parin dahil nakatulong.

Pero hindi pa tapos

Pwede pa na maayos
pwede pa na mabago
Sa nakasanayang bisyo
 “para sa atin”
Mahalin ang kalikasan
Dapat nating alagaan
Kailangan nating ingatan
Para sa kinabukasan

Magtapon sa tabi ay iwasan

Upang ang sakit ay malayuan
Huwag hahayaang sirain ang kalikasan
Upang wala tayong pagsisihan

Dapat nating linisin

Ating paunladin
ang magandang tanawin
Huwag nating baliwalain

Mahalin ng husto
Huwag sayangin ang magandang mundo
Mga ilog na presko
Wag nating isuko
 “Hiling”
Ngiting 'di maitago
Saya ng bawat minuto
Pinagmamasdan ka sa malayo
Hinihiling na sana balang araw may ikaw at ako.
Hindi man tugma ang sukat ng aking tula
Ngunit pangako ang pagmamahal ko sayo lamang
tutugma.
Araw, buwan, o taon man ang lumipas
Ikaw parin ang hihintayin ngayon, bukas at
hanggang wakas.

Mahal ko, hinihiling na sana ikaw ang kapiling

Ngunit sa nakita ko, alam kong masaya kana sa
kanyang piling
Aasa parin na sana balang araw
Ay malaman mo ang aking tinatagong pagtingin

At bakasakaling magkaroon ako ng pag-asa

Hindi man ako aasa na ika'y mapapasakin
Lagi naman akong hihiling
Na ikaw sana ay maging akin.
 “kaibigan”
Isang tunay na kaibigan
isang kaibigan na mapag-kakatiwalaan
Ako'y lagi mong pinakikinggan
sa mga sikretong tayong dalawa ang nakakaalam.

At bawat araw na tayo'y nag kukwentuhan

Nangingibabaw ang halakhakan
May pag-hampas pa ng mga braso
Na kahit masakit ay natitiis ko

Kaibigan ko, andito lang ako

Ako ang pakikinggan mo at malalapitan mo
Ako ang magpapasaya saiyo
Susuklian ko ang mga nagawa mo

Mapag-kakatiwalaan mo ako
Dahil gusto ko, magtulungan tayo
Huwag ka sana magbago
Kahit na dumating ang araw na mag-kalayo na
tayo.
 “sayang”
Una kitang nakilala,
Maaaring di nagkataon at di sinasadya,
Ngunit sa simula palang alam ko na,
Na ikaw na ang nais kong makasama.

Ngunit paano kaya ito mangyayari,

Kung ako'y parang hangin lamang sa isang tabi,
Dimo masilayan at minsa'y di napapansin kahit anong
pilit at pagbabakasali,
Ngunit palagi lamang akong nanatili.

Siguro nga'y wala akong karapatan,

Upang ang sarili sayo'y ipagpilitan,
Kahit umasang sa isang saglit ika'y aking mahahagkan,
Ngunit sa mundo ito'y di ikaw ang saakin inilaan.

Ang kwento natin ay parang isang maikling pelikula

kung iisipin,
Ikaw ang karakter na nais kong angkinin,
Ngunit ako'y pangalawang bida lamang na kahit anong
gawin,
Ay may taong itinakda sayo na ang wakas ay sabay niyo
bubuohin.
 “kuya”
Isa, dalawa, tatlo,
Minutong tila bay ayaw huminto
Mga hakbang papasok sa isang pinto
Kung saan maraming tao ang nakahinto

Paliparan kung tawagin ng lahat

Emosyon na may katumbas at katapat
Pweding saya sa muling pagbabalik
Pwedi ring lungkot sa huling paghalik

Habang kinakain ng oras ang mga sandali

Pinipigilang tumulo ang luha na may hapdi
Tanging paalam ang salitang namutawi
Sa labi ng isang kapatid na hindi mapakali

Tuluyan ng inilayo ng pagkakataon

Sakay ng eroplanong tila ayaw ng lumingon
Sa himpapawid mabilis na tinunton
Patak ng luha ang tanging tumutugon
 “Kuya p2”
Hindi man kayo kapiling
Sa pusot isip, isa lang ang hiling
Na sana isang araw ay dumating
Na kayo ay muling makapiling

Ang laging tanong ng aking isipan

Hanggang kelan at hanggang saan?
Pangungulila gustong iwanasan
Subalit wala nman akong pagpipilian

Isang hudyat ang aking narinig

Mensahe ng eroplanong malapit ng tumindig
Sa kabilang panig ng mundong na sa akiy
nakatitig
Panibagong kabanata ng muling nagpapahiwatig

Isa, dalawa, tatlo

Muling hakbang habang ako ay papalayo
Hindi sigurado kung akoy makakatayo
Nakatingala habang hawak ang panyo
 “Ala-ala”
Paano kung sa bawat pagpatak
Ng mga paa sa lupa
Ay sumasabay ang paghikbi
Ng mga ala-ala?

Paano kung sa bawat pag-ulan

Ng mga mata ay tibok ng puso
Na naghahanap ng kapantig
Ng mga salita at parirala

Mga salita na naglalarawan saiyo, saatin

Kung paano tayo nagtagpo
At kung paano kita iniwan
At kung paano kita binitawan.

Matapos kitang iwanan

Para naman akong pinarusahan
Ako ngayo'y nagsisisi at sana
'Di nalang kita binitawan.
 “ina”
Nang dahil sa iyo, ako'y pinanganak
Inakay at binigyan ng mga patnubay
Nag-iisa ang aking ina, siya lamang.
Pag-aaruga mo ay walang katulad

Gustuhin ko mang lumisan at lumayo

Pag-ibig mo'y di matatamo saan man
kilala kita, mas kilala mo ako
kailangan mo ako, mas kailangan kita

Oh, aking ina, babawi ako sayo

Para sa mga pagkukulang ko.
Lahat ay aking kakayanin
Upang makita ko ang iyong mga ngiti.

Sana pag dumating ang araw na iyon

Maramdaman ko na nagawa ko na lahat para sa
iyo.
Para kapag dumating ang araw na tumanda na
tayo
Meron tayong ala-ala na matatamo.