1․ԿԻՆ ԿԵՐՊԱՐՆԵՐԸ Թ.

ՈՒԻԼՅԱՄՍԻ ՍՏԵՂԾԱԳՈՐԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐՈՒՄ: ՀԻՄՆԱՎՈՐԵԼ

ՕՐԻՆԱԿՈՎ:
«Ցանկություն անունով տրամվայը»
ա. Բլանշ ԴյուԲուա. Բլանշը պիեսի գլխավոր հերոսն է, հարավային խունացած սիրուն, որը
գալիս է մնալու իր քրոջ՝ Ստելլայի և նրա եղբոր՝ Սթենլիի հետ: Նա բարդ կերպար է, որը
պայքարում է իր անցյալի, մոլորությունների և ավելի լավ կյանքի ցանկության դեմ: Նրա
խոցելիությունն ու փխրունությունն ակնհայտ են պիեսի ողջ ընթացքում:
բ. Ստելլա Կովալսկի. Ստելլան Բլանշի կրտսեր քույրն է և Սթենլիի կինը: Նա ներկայացնում
է զգայականություն և կիրք՝ պատռված քրոջ հանդեպ հավատարմության և ամուսնու
հանդեպ ունեցած սիրո միջև: Ստելլան սնուցող կերպար է, ով փորձում է խաղաղություն
պահպանել Բլանշի և Սթենլիի միջև:
գ. Յունիս Հաբել. Յունիսը Ստելլայի հարեւանն է և ընկերուհին: Նա շիտակ և գետնի վրա
գտնվող կերպար է, որը հաճախ խելամիտ ձայն է տալիս և աջակցություն է առաջարկում
Ստելլային դժվար պահերին:
«Կատուն
ա. Մեգի «Կատուն» Պոլիտ. Մեգին Բրիկ Պոլլիտի կինն է և պիեսի կենտրոնական հերոսը:
Նա վճռական է և հավակնոտ, ձգտում է իր ամուսնու սիրուն և ուշադրությանը: Մեգգին
հայտնի է իր կրակոտ բնավորությամբ և ամուսնությունը շտկելու իր
հաստատակամությամբ:
բ. Big Mama Pollitt. Big Mama-ն Բրիքի մայրն է և Պոլիտ ընտանիքի մայրը: Նա ուժեղ կամքի
տեր կին է, ով կատաղի կերպով պաշտպանում է իր ընտանիքը: Big Mama-ն ունի աղմկոտ և
առճակատման բնույթ և պիեսում ծառայում է որպես կատակերգական օգնության աղբյուր:
գ. Mae Pollitt. Mae-ն Գուպերի կինն է և Բրիքի քույրը: Նա պատկերված է որպես խաբեբա և
մանիպուլյատիվ, հաճախ պայքարում է ամուսնու և ինքն իր համար ժառանգելու
ընտանեկան ունեցվածքը Բրիքի փոխարեն: Մեյն իր գործողություններում ռազմավարական
է և փորձում է իրավիճակը շահարկել իր օգտին:
Նրա կանացի կերպարները, որոնք ստեղծվել են խորը կարեկցանքով, կերպարներ են, որոնք
հաղթահարում են հուսահատության և կործանման զգացումը:
{1,2Այսօր, գենդերային հարաբերությունների և թունավոր առնականության շուրջ
խոսակցությունների նոր շեշտադրմամբ, ակնհայտ է դարձել, որ հայրիշխանությունը
արմատավորված է հասարակության մշակութային նորմերում: Տղամարդկանց գերիշխող
սեռ լինելու ավանդական կարծրատիպը` զուգորդված ագրեսիայի և բռնության հետ` որպես
նրանց կողմից տիրող սոցիալապես ընդունելի գծերի, թույլ է տալիս նրանց ազատվել
նողկալի արարքներից: Նահապետական հասարակությունը, որը մարդուն դնում է
տիեզերքի կենտրոնում և նրան համարում է իր առանցքը, նորմալացնում է նման
արարքները՝ «մարդիկ կլինեն տղամարդիկ» հիմնավորմամբ. մնացած հասարակությունը
պետք է կրի դրա ծանրությունը։ Վիլյամսի (1911-1983) գլխավոր պիեսները՝ բացահայտում
են վնասակար առնականությունը, որը և՛ զոհաբերում, և՛ նվազեցնում է նրանց կանանց
կերպարները:
Նման տարածվածությունը կանանցից ինքնաբերաբար պահանջում է լինել հնազանդ և
պասիվ, իսկ նրանք, ովքեր կարծես թե կտրվում են նույնից, պատժվում են
պատրիարքությամբ, ինչպես նկարագրված է Բլանշ Դյուբուայի նրա փայլուն
բնութագրմամբ «Ցանկություն անունով տրամվայում», որտեղ Բլանշը վերջապես հանձնվում
է նրան: ճակատագիրը պնդում է, որ «Ես միշտ կախված եմ եղել օտարների բարությունից»:
Ուիլյամսի կերպարները նավարկում են մի հասարակություն, որտեղ տղամարդիկ
համարվում են գերագույն: Այնուամենայնիվ, Սթենլին կարողանում է հաղթահարել այս
մարտահրավերը Բլանշի հետ իր վերջին առճակատման ժամանակ, որտեղ նա սեռական
ոտնձգություններ է անում նրա վրա: Բլանշի քույրը՝ Ստելլան, նույնպես հայրիշխանության
անուղղակի գործիք է, քանի որ նա պատրաստակամորեն ընդունում է բռնությունը, որ իր
ամուսինը գործադրում է իր վրա՝ չկարողանալով ճանաչել իր ամուսնության
թունավորությունը: Նրա անհավատությունը քրոջ հարձակմանը և նրա անվստահությունը
ամուսնու կյանքում իր տեղի մշտական լինելու վերաբերյալ նրան ստիպում են ընդունել այն,
ինչը մխիթարական է նրա համար ընդունելու համար. թեև նույնը գուցե իրականությունից
հեռու է տեղակայված: Նա հանդես է գալիս որպես պիեսի էմոցիոնալ կենտրոն և Բլանշի
հիստերիայի և Սթենլիի բռնության զուգընկեր։ Բլանշի մահացած ամուսինը՝ Ալանը, ում նա
կարծում էր, որ «գրեթե շատ լավն է մարդ լինելու համար», թեև ներկա չէ պիեսում, նա մեկն
է, ում ներկայությունը գերիշխում է հանգամանքներում՝ Բլանշի վրա նրա դաժան
ազդեցության պատճառով: Ալենը ներկայացնում էր Սթենլիի ճիշտ հակառակը։
Այնուամենայնիվ, երբ նրա սեքսուալությունը բացահայտվեց, Բլանշը դժվարությամբ
կարողացավ իրեն ընդունել ճշմարտությունը, քանի որ նա նույնպես ինչ-որ կերպ
սահմանափակված էր հենց այն հասարակության կողմից, որը թակարդում ու զոհ էր
դարձնում նրան: Միչի հետ իր կարճատև սիրավեպի ընթացքում նա կարողացավ ևս մեկ
անգամ բացահայտել իր վաղուց կորած Ալենին: Այնուամենայնիվ, Միթչը նույնպես
չկարողացավ վեր բարձրանալ Բլանշի անցյալից՝ իմանալով նրա անառակ
հարաբերությունների և ներգրավվածության մասին: Միթչը ցանկանում է, որ Բլանշը
զբաղեցնի հոգատար և կատարյալ կնոջ դերը, ինչ-որ մեկը, ինչպիսին իր մայրն է, ինչը
անարդարացի համեմատություն է Բլանշի հետ: Բլանշի անցյալը պատրիարքության կողմից
օգտագործվում է որպես բարոյական ոստիկանական գործիք, և արդյունքում թունավոր
տղամարդկությունը մեղմացնում է Բլանշի երջանկությունը և, ի վերջո, ողջախոհությունը
պիեսի ընթացքում:1,2}
Թենեսի Ուիլյամսը, որը հայտնի է մարդկային հոգեբանության և սոցիալական դինամիկայի
ուսումնասիրություններով, իր պիեսներում օգտագործում է կին կերպարներ՝ տարբեր
թեմաներ և հաղորդագրություններ փոխանցելու համար: Ահա մի քանի ընդհանուր
գաղափարներ, որոնք Ուիլյամսը փորձում է փոխանցել իր կին կերպարների միջոցով.
 Ինքնության համար պայքար. Ուիլյամսը հաճախ պատկերում է կին կերպարների,
ովքեր պայքարում են իրենց ինքնության զգացողության և հասարակության ակնկալիքների
հետ: Բլանշ ԴյուԲուան «Ցանկություն անունով տրամվայ» ֆիլմում և Մեգգի Պոլլիտը
«Կատուն տաք թիթեղյա տանիքում» ֆիլմում երկուսն էլ քննարկում են իրենց կնոջ դերերի
բարդությունները և անձնական կատարման իրենց ցանկությունները: Ուիլյամսը
ուսումնասիրում է, թե ինչպես հասարակության ճնշումները կարող են ձևավորել և
սահմանափակել անհատներին, հատկապես կանանց:
 Փխրունություն և խոցելիություն. Ուիլյամսը խորանում է իր կին կերպարների
խոցելիության և փխրունության մեջ: Բլանշ Դյուբուան դա ցույց է տալիս, երբ նա
հաղթահարում է անհանգիստ անցյալը և փորձում է պաշտպանվել իր կյանքի դաժան
իրականությունից: Այս պատկերների միջոցով Ուիլյամսն ընդգծում է խոցելիության
մարդկային կարողությունը և այն ազդեցությունը, որը այն կարող է ունենալ մարդու
մտավոր և էմոցիոնալ բարեկեցության վրա:
 Ուժային պայքար և գենդերային դինամիկան. Ուիլյամսը ուսումնասիրում է ուժի
դինամիկան հարաբերություններում՝ հաճախ ընդգծելով տղամարդկանց և կանանց միջև
լարվածությունը: Բլանշի և Սթենլիի միջև բախումները «Ցանկություն անունով տրամվայ» և
Մեգիի փորձերը՝ ինքնահաստատվելու իր ամուսնության մեջ «Կատուն տանիքի վրա», ցույց
են տալիս պայքարը իշխանության և վերահսկողության համար: Ուիլյամսը հուշում է
մտորում հասարակության ակնկալիքների և պատրիարքական կառույցներում կանանց վրա
դրված սահմանափակումների մասին:
 Ցանկություն և սեքսուալություն. Ցանկության և սեքսուալության
ուսումնասիրությունը Ուիլյամսի ստեղծագործություններում կրկնվող թեմա է: Բլանշի
սիրախաղային բնույթը և նրա ձգտումը դեպի կիրք և ռոմանտիկություն, ինչպես նաև Մեգիի
վճռականությունը՝ կրկին բորբոքել մտերմությունը իր ամուսնության մեջ, խորանում են
մարդկային ցանկության բարդությունների մեջ: Ուիլյամսն ուսումնասիրում է
չիրականացված ցանկությունների ազդեցությունը և իր իսկական եսը ժխտելու
հետևանքները:
 Փախուստ և պատրանք. Ուիլյամսն իր կին կերպարներին ներկայացնում է որպես
անհատներ, ովքեր ձգտում են փախչել իրենց իրականությունից պատրանքի և ֆանտազիայի
միջոցով: Բլանշի՝ կատարելագործման ֆասադ ստեղծելու միտումը և Մեգիի՝ իր
սեքսուալության՝ որպես փախչելու միջոցի ապավինումը, ցույց են տալիս կերպարների՝ այլ
կյանքի ցանկությունները: Ուիլյամսը հուշում է մտածել փախուստի սահմանափակումների
և իրականությունից խուսափելու հետևանքների մասին:
Պայքար ինքնության համար.
 Բլանշ ԴյուԲուա. Բլանշի կերպարը ինքնության համար պայքարի օրինակ է: Նա
կառուցում է կատարելագործման նուրբ ֆասադ և ձևացնում է, թե նա այնպիսին է, ինչպիսին
նա չէ՝ փորձելով փախչել իր անհանգիստ անցյալից և համապատասխանեցնել հարավային
գեղեցկության հասարակական ակնկալիքներին:
 Maggie Pollitt. Maggie-ն նույնպես պայքարում է իր ինքնության և սոցիալական
ակնկալիքների հետ: Նա ձգտում է վերագտնել իր ամուսնու՝ Բրիքի սերը և պայքարում է
չկատարված կնոջ ընկալման դեմ՝ հրաժարվելով բնորոշվել բացառապես իր ամուսնու
սիրալիրության պակասով:
Փխրունություն և խոցելիություն.
 Բլանշ ԴյուԲուա. Բլանշի խոցելիությունն ակնհայտ է ամբողջ խաղի ընթացքում:
Նրան հետապնդում է իր անցյալը և պայքարում է հոգեկան անկայունության դեմ: Նրա
փխրունությունն ակնհայտ է հաստատման մշտական կարիքից և իր կյանքի դաժան
իրականությունից պաշտպանվելու փորձերից:
 Maggie Pollitt. Maggie- ն բացահայտում է իր խոցելիությունը, երբ նա դիմակայում է իր
ամուսնության քայքայված վիճակին: Նա հաղթահարում է անպատասխան սիրո ցավը և
պայքարում է սեփական անապահովության և մերժման վախի հետ:
Ուժային պայքար և գենդերային դինամիկան.
 Բլանշ ԴյուԲուա և Սթենլի Կովալսկի. Բլանշի և Սթենլիի բախումը ցույց է տալիս ուժի
դինամիկան: Սթենլին գործադրում է իր գերիշխանությունը և մարտահրավեր նետում
Բլանշի պատրանքներին՝ ձգտելով բացահայտել նրա անցյալը և վերականգնել
վերահսկողությունը իր ընտանիքի ներսում:
 Maggie Pollitt և Brick Pollitt. Մեգիի փորձերը՝ ինքնահաստատվելու և իր
ամուսնության ընթացքում իշխանությունը վերականգնելու, ցույց են տալիս նրա և Բրիքի
միջև իշխանության պայքարը: Նա պայքարում է հայրիշխանական ակնկալիքների դեմ,
որոնք սահմանափակում են նրա ազդեցությունը և ցանկանում է ավելի հավասար
գործընկերություն:
Ցանկություն և սեքսուալություն.
 Բլանշ ԴյուԲուա. Կրքի, սիրավեպի և ուշադրության Բլանշի ձգտումն ակնհայտ է
տղամարդկանց հետ նրա փոխհարաբերություններում, ինչպիսիք են նրա սիրախաղային
հանդիպումները լրագրի տղայի հետ և Միչի հետ բովանդակալից կապ ունենալու
ցանկությունը:
 Maggie Pollitt. Մեգիի ցանկությունը մտերմության և ֆիզիկական սիրո հանդեպ
ակնհայտ է, քանի որ նա փորձում է կրկին բորբոքել կիրքը Բրիքի հետ
հարաբերություններում՝ հաճախ օգտագործելով իր սեքսուալությունը որպես նրա հետ
կապվելու միջոց:
Փախուստ և պատրանք.
 Բլանշ Դյուբուա. Բլանշի՝ պատրանքներ ստեղծելու և ֆանտաստիկ աշխարհում
ապրելու հակումը նրա բնավորության առանցքային կողմն է: Նա ապավինում է այս
պատրանքներին՝ որպես փախչելու իր անհանգիստ անցյալից և իր ներկայի դաժան
իրականություններից:
 Maggie Pollitt. Maggie-ն նաև օգտագործում է պատրանքներ և ռազմավարական
մարտավարություն՝ իր ամուսնության մեջ երջանկության և նորմալության կեղծ զգացում
ստեղծելու համար: Նա օգտագործում է փախուստի տարբեր միջոցներ, ինչպես ֆիզիկական,
այնպես էլ զգացմունքային, որպեսզի խուսափի առերեսվել ամուսնու էմոցիոնալ
անջատվածության իրականության հետ:
Այս օրինակները ցույց են տալիս, թե ինչպես են այս պիեսների կին կերպարները
մարմնավորում և արտացոլում ինքնության, փխրունության և խոցելիության, ուժային
դինամիկայի, ցանկության և սեքսուալության, փախուստի և պատրանքի համար պայքարի
փաստարկները:
2. ՏՂԱՄԱՐԴ ԿԵՐՊԱՐՆԵՐԸ Թ. ՈՒԻԼՅԱՄՍԻ ՊԻԵՍՆԵՐՈՒՄ: ՀԻՄՆԱՎՈՐԵԼ
ՕՐԻՆԱԿՈՎ:
A Streetcar Named Desire»
 ա. Սթենլի Կովալսկի. Սթենլին Ստելլայի ամուսինն է և Բլանշի եղբորը: Նա բանվոր
դասակարգի մարդ է՝ գերիշխող և ագրեսիվ բնավորությամբ։ Սթենլին ներկայացնում է հում
առնականությունը և բախումները Բլանշի հետ՝ իրենց տարբեր սոցիալական ծագման և
աշխարհայացքի պատճառով:
 բ. Հարոլդ «Միչ» Միտչել. Միտչը Սթենլիի պոկերի ընկերներից մեկն է և դառնում է
Բլանշի համար պոտենցիալ սիրային հետաքրքրություն: Նա բարեսիրտ է, զգայուն և ավելի
շատ է շփվում իր զգացմունքների հետ՝ համեմատած Սթենլիի հետ: Միտչը ներկայացնում է
Սթենլիի մարմնավորած ագրեսիվ առնականության հակադրությունը:
«Կատուն
 ա. Բրիկ Պոլիտ. Բրիկը Մեգի ամուսինն է և Մեծ հայրիկի որդին: Նա նախկին
ֆուտբոլիստ է, ով պայքարում է ալկոհոլիզմի և ճնշված հույզերի դեմ։ Բրիկը անջատված է և
պայքարում է իր ինքնության և ցանկությունների դեմ, ներառյալ իր հարաբերությունները
մահացած ընկերոջ՝ Սկիփերի հետ:
 բ. Big Daddy Pollitt. Big Daddy-ն Պոլիտների ընտանիքի պատրիարքն է, որը
տառապում է մահացու հիվանդությամբ: Նա հզոր և հեղինակավոր գործիչ է, ով գերիշխում է
ընտանեկան փոխհարաբերությունների մեջ: Մեծ հայրիկի կոպիտ և կոպիտ ձևը
բացահայտում է հիասթափությունն ու թաքնված խոցելիությունը նրա կոշտ արտաքինի
տակ:
 գ. Գուպեր Պոլիտ. Գուպերը Բրիքի ավագ եղբայրն է, ամուսնացած է Մեյի հետ: Նա
հավակնոտ է, խելացի և դժգոհ է ընտանիքում Բրիկի նախընտրած դիրքից: Գուպերը
ներկայացնում է պատասխանատու և ջանասեր որդու հակապատկեր կերպարը, որը
փորձում է ապահովել իր տեղը ընտանեկան հարստությունը ժառանգելու մեջ:
Այս տղամարդ կերպարները պիեսներում վճռորոշ դերեր են խաղում՝ մարմնավորելով
առնականության, ուժային դինամիկայի և հուզական պայքարի տարբեր ասպեկտներ:
Նրանց փոխազդեցությունը կին կերպարների հետ նպաստում է Թենեսի Ուիլյամսի
ուսումնասիրած կոնֆլիկտներին և թեմաներին:
«Ցանկություն անունով տրամվայ».
 ա. Սթենլի Կովալսկի. Սթենլին գերիշխող և ուժգին կերպար է, ով բախվում է Բլանշի
հետ ամբողջ խաղի ընթացքում: Նա ներկայացնում է բանվոր դասակարգի, ագրեսիվ
առնականություն։ Օրինակ, Սթենլիի առճակատումները Բլանշի հետ, հատկապես պոկերի
գիշերային տեսարանում, ցույց են տալիս նրա ինքնավստահությունը և իր ընտանիքի
նկատմամբ վերահսկողություն հաստատելու ցանկությունը:
 բ. Հարոլդ «Միչ» Միտչել. Միթչին ի սկզբանե գրավում է Բլանշի հմայքը և
խոցելիությունը: Նա ներկայացնում է ավելի զգայուն և կարեկցող առնականություն՝
համեմատած Սթենլիի հետ: Օրինակ, Միչի սիրահետումը Բլանշի հետ ցույց է տալիս
իրական զգացմունքային կապի նրա ցանկությունը, թեև նա ի վերջո բացահայտում է նրա
խաբեությունները:
«Կատուն տանիքի վրա».
 ա. Բրիկ Պոլիտ. Բրիկի կերպարը տանջվում է նրա ներքին կոնֆլիկտներով, առաջին
հերթին նրա ճնշված ցանկություններով և պայքարում է ալկոհոլիզմի դեմ: Պիեսի ողջ
ընթացքում Բրիքի փոխազդեցությունները այլ կերպարների հետ, ինչպես օրինակ՝ Մեգիի
հետ սեռական հարաբերություն ունենալուց հրաժարվելը, ընդգծում են նրա հուզական
անջատվածությունը և սեփական իրականությունից փախչելու ցանկությունը։
 բ. Big Daddy Pollitt. Big Daddy-ն հզոր և հեղինակավոր գործիչ է Պոլիտների
ընտանիքում: Նա արտահայտում է կոպիտ առնականություն և պիեսի ողջ ընթացքում
առերեսվում է սեփական մահկանացուությանը: Օրինակ, Մեծ հայրիկի պայթյունավտանգ
առճակատումը Բրիքի հետ բացահայտում է նրա խոցելիությունը և այն զգացմունքային
ցավը, որը նա ճնշում էր:
 գ. Գուպեր Պոլիտ. Գուպերը ներկայացնում է պատասխանատու, հավակնոտ ավագ
եղբորը, ով իրեն ստվերում է զգում Բրիկը: Նրա գործողությունները, ինչպիսիք են Մեծ
հայրիկի ունեցվածքի նկատմամբ վերահսկողության ակտիվ ձգտումը և Մեյի հղիությունը
որպես լծակ օգտագործելը, ցույց են տալիս նրա հաշվարկված փորձերը՝ ապահովելու իր
դիրքը ընտանեկան հիերարխիայում:
Թե՛ «Ցանկություն անունով տրամվայը» և թե՛ «Կատուն տանիքի վրա» ֆիլմերում Թենեսի
Ուիլյամսն ուսումնասիրում է միասեռականության թեմաները որոշ տղամարդ կերպարների
բնութագրման միջոցով: Թեև պիեսները բացահայտորեն չեն պիտակավորում կամ
քննարկում կերպարները որպես համասեռամոլ, կան ենթատեքստային տարրեր և
հետևանքներ՝ կապված միասեռական ցանկությունների և հարաբերությունների հետ: Ահա
մի քանի օրինակներ.
ա. Բլանշ և Ալան Գրեյ. Պիեսում հիշատակվում է Բլանշի հանգուցյալ ամուսինը՝ Ալան
Գրեյը։ Բացահայտվում է, որ Ալանը ռոմանտիկ հարաբերություններ է ունեցել մեկ այլ
տղամարդու հետ, որն ի վերջո հանգեցրել է նրա ինքնասպանության։
բ. Բրիկ և կապիտան. «Կատուն տաք թիթեղյա տանիքի վրա» ֆիլմում կան խոր հուզական
կապի առաջարկներ Բրիքի և նրա մահացած ընկերոջ՝ Սքիփերի միջև: Թեև հստակորեն
հաստատված չէ, ենթադրվում է, որ նրանց հարաբերություններն ավելին էին, քան
պարզապես ընկերական, հնարավոր ռոմանտիկ կամ սեռական ենթատեքստերով: Բրիքի
ներքին կոնֆլիկտներն ու պայքարը Սքիփերի հանդեպ ունեցած զգացմունքների հետ
բացահայտված են պիեսի ողջ ընթացքում:
ա. Բրիկի հուզական անջատվածությունը. Բրիկի կերպարը բախվում է իր սեփական
սեռական ցանկությունների և կոնֆլիկտների հետ: Նա խուսափում է կնոջ՝ Մեգիի հետ
մտերմությունից, մխիթարություն է փնտրում ալկոհոլի մեջ։ Թեև Բրիքի զգացմունքները
Սքիփերի հանդեպ բացահայտորեն չեն քննարկվում, պիեսը ենթադրում է ավելի խորը
հուզական կապ երկու տղամարդկանց միջև՝ հարցեր բարձրացնելով Բրիքի սեռական
կողմնորոշման վերաբերյալ:
Կարևոր է նշել, որ այն ժամանակ, երբ գրվել են այս պիեսները (20-րդ դարի կեսերը),
համասեռամոլության մասին բաց քննարկումներն ընդհանուր առմամբ այնքան էլ
ընդունված չէին, որքան այսօր: Հետևաբար, Թենեսի Ուիլյամսը հաճախ ուսումնասիրում էր
այս թեմաները ենթատեքստի և ենթատեքստի միջոցով։
2. Տղամարդ կերպարները

ԿԱՏՈՒՆ ՇԻԿԱՑԱԾ ՏԱՆԻՔԻՆ

Բրիկ-նախկին ֆուտբոլիստ, որը ստիպված է եղել թողնել սպորտը, իրեն տվել է

հարբեցողության։ Ամուսինների՝ Բրիկի և Մարգարետի հարաբերությունները լարված են։
Բրիկի շատ մտերիմ ընկերը՝ Սքիփրը, որպես գործող անձ չի մասնակցում
գործողություններին, բայց պիեսի և ներկայացման ողջ ընթացքում խոսակցությունները
պտտվում են նրա և Բրիկի ընկերության շուրջ՝ մերթ բամբասանքի, մերթ` բացառիկ,
անկեղծ բարեկամական հարաբերությունների ձևով։ Այդ մտերմիկ հարաբերությունները
պատճառ էին դարձել ամուսինների գժտության, խոր սառնության, որը ջերմացնելուն
ուղղված Մարգարետի բոլոր ջանքերը զուր էին անցնում։ Կինը խանդում էր ամուսնուն և
այդ հողի վրա սիրախաղ է սկսում Սքիփրի հետ, որի ինքնասպանությունը դառնում է Բրիկի
հոգեկան ողբերգության պատճառ, վերջնական հիասթափություն կնոջից, և փորձում է
անդորր ու խաղաղություն գտնել խմիչքի բաժակի մեջ։ Ողջ պիեսի ընթացքում Բրիկի ծունկը
դուրս ընկած է  և վիրակապով փաթաթված: Նա շատ ջլապինդ է ու հրապուրիչ, այնքան որ
բոլորը կերազեին քնել նրա հետ: Ալկոհոլւ դեռ հալումաշ չէր արել նրան: Բրիկը հրապուրիչ
էր նաև նրանով, որ անտարբեր էր, մի տեսակ մեկուսցած, այն մարդկանց նման, ովքեր
դադարել են պայքարել: Բայց երբեմն անհանգստության պահերին , այդ սառնության
ետևում ինչ-որ բան է շողարձակում, ինչպես երկնքում, ցույց տալով նրա ներքին էությունը,
որը հեռու է հանդարտ լինելուց: Թերևս պայծառ լույսի տակ նա մի քիչ գոռոզ արտաքին
կարող է ունենալ, բայց տաշգմաբից թափանցող արևի տաք, խամրող շողեր մեջ նա մեղմ է ու
հանդարտ: Իր և Մարգարեթի հարաբերությունները այնքան էլ լավ չէին այն առոմով, որ
նրանց միջև ոչ մի սեռական կապ չկար, չնայած Մարգարետը ամեն ինչ անում էր Բրկի
ուշադրությունը գրավելու ու ցնկություն առաջացնելու համար: Բրիկին միայն հետաքրքրում
էր խմիչքը, հակառակ մյուսների, որ պայքարում էին Մեծ հայրիկի ունեցավծքի համար,
Բրիկը այնքան անտարբեր էր, որ նույնիսկ չէր փորձում շողոքորթել հորը:

Բրիկը զզվում է կեղծավորությունից, ստից, գաղտնիությունից և դավադրությունից, որը նա

տեսնում է իր շուրջը ընտանիքում:  Կորցնելով բոլոր փառասիրությունները՝ նա տենչում է
միայն այն երանելի մոռացությունը, որը կարող է ապահովել բավարար քանակությամբ
ալկոհոլը։  Բրիկը ընտանիքի միակ անդամն է, ով չի մտածում Պոլլիտի կայսրության
վերահսկողությունը ժառանգելու մասին:  Նրա շուրջը բոլորը դավադրություններ և
սխեմաներ են պատրաստում, որոնց մանիպուլյացիաների կենտրոնում Բրիկն է:

ԲՐԻԿ.—<<< Մեյին ու Գուփրը կեղտի սառնարաններ են. ուր կեղ– տոտ ստեր են պահում,
որպեսզի չփչանան։ Իմ ու Սքիփրի միջև մաքուր ու ճշմարիտ մի բան կար… մեր
ընկերությունը միշտ մաքուր է եղել այնքան ժամանակ, քանի դեռ Մեգգիի գլուխը չմտավ այն
միտքը... այն կեղտոտ կասկածանքը, որի մասին հիմա խոսում ես։ Մեր ընկերությունն
այնքան հազ վագյուտ էր, որ չէր կարող նորմալ թվալ։ Երբ երկու մարդ կանց միջև որևէ
մաքուր զգացում է լինում, հազվադեպ է պատահում, որ այն նորմալ ընթանա։ Ա՛հ, հաճախ
նա ձեռքը ուսիս էր դնում, կամ ես էի... Գուցե մեր ընկերությունն ան սովոր էր նաև այն
պատճառով, որ մրցամարտից հետո, հյու րանոցի սենյակում քնելուց առաջ, ձեռքներս
հասցնում էինք իրար ու բարի գիշեր մաղթում։ Հա... իսկ մի երկու անգամ մենք...>>>

Մեծ հայրիկ

Մեծ Հայրիկը (Հարվին) մեծ կարողության՝ կալվածքների, բամբակի պլանտացիաների տեր

է, որը կուտակել է միայնակ, մեծ ջանքերով, չարչարանքով։ Նրա ծննդյան 65¬ամյակի օրը,
պարզվում է, որ նա քաղցկեղ ունի։ Ժառանգությանը, հարստությանը տեր դառնալու շուրջ
սկսում են շրջանառվել զավակների ու հարսների խոսակցությունները, վեճերն ու
գործողությունները։ Հարվին հասկանում է, որ շրջապատը սպասում է իր մահվանը, որ
ընտանիքի անդամները ձգտում են տնօրինել իր հարստությանը, և նա կյանքի վերջին օրերն
իրեն նվիրում է կրտսեր որդու ընտանեկան խնդիրները պարզելու վրա, և նրան հաջողվում է
ստիպել Բրիկին հաշտության քայլ անել կնոջը՝ Մեգիին։ Այն միջավայրում, որտեղ
սովորական է կեղծելը, ստելը, քծնելը, և որից ինչ¬որ չափով օտարված են հայր ու որդի,
փորձում են հասկանալ իրար։ Նա շատ է սիրում Բրիկին՝ նախընտրելով նրան որպես իր
օրինական ժառանգորդին: Օրինակ

Մարգարեթ – Սիրելիս, մեծ հայրիկը քեզ բոլոից շատ է սիրում: Բացի այդ տանել չի
կարողանում , եղբորդ ՝ Գուփրին ու նրա ճիվաղներ ծնող Մեյիին:

Մեծ հայրիկը բարձրահասակ է՝ բարկացկոտ, տագնապալի հայացքով: Շարժմունքը զգույշ է:

Աշխատում է ինքն իրեն չմտանել սեփական հիվանդությունն ու թուլությունը: Նա
քղցկեղովվ հիվանդ էր, սակայն Մեծ մայրիկն ու նա համոզվել էին , այդ որ ընդհամենը մեծ
աղիքի փայացում է: Երբ մեծ հայրիկը իմացավ այդ մասին, սկսեց հրաժարվել իր աշխարհիկ
ունեծվածքի ունայնությունից: Հարուստ մարդը չի կարող գնել իր կյանքը: Իր կյանքի վերջին
օրերին նա  ցանկանում էր խոսել Բրիկի հետ ու պարզել Բրիկի ընտանեկան խնդիրները,
չնայած որ խոսակցությունների ժամանակ մեծամասամբ Մեծ հայրիկը խոսում էր իր
Եվրոպայի ճամփորդությունների մասին և դժգոհում Մեծ տիկնոջից, ասելով – գրողը տանի
չէ, որ մորդ հետ քնել եմ … թող հիշեմ, հա 5 տարի առաջ, երբ ես 60 իսկ մայրդ 58 տարեկան
էինք: Մայրդ ոչ մի անգամ էլ իմ դուրը չի եկել: Ոչ մի…

Մեծ հայրիկը ասում է, որ դեռ կյանք է ուզում անել… կանանց հետ պառկել…

Նա ասում է, որ շատ քիչ է կյանք արել կանանց հետ: Շատ հնարավորություններ է ձեռքից
բաց թողել, որովհետև … զգուշացել է, զգուշացել է հասարակական կարծիքից: Դա
հիմարություն էր: Հիմար եմ եղել հիմար… մահվան բարձրացող վարագույրն էր, որ ինձ
ստիպեց ինձ դա հասկանալ: Ու հիմա, երբ այդ վարագույրը բարձրացել է, ես… կին եմ
ուզում:

Մեծ հայրիկը կոշտ, գռեհիկ, անկեղծ մարդ է, ով միշտ ամուր վերահսկողություն է

պահպանել իր ընտանիքի վրա:  Մեծ հայրիկը իր ուժը ստանում է նույնքան իր անձի ուժից,
որքան կուտակած հարստությունից և ազդեցությունից:  Վաթսունհինգ տարեկանում նա
իրեն համարում է սոցիալական նորմերից դուրս, վերջապես կարող է ապրել այնպես,
ինչպես ցանկանում է, անկախ ընտանեկան կամ սոցիալական ճնշումներից: 
Երբ Մեծ հայրիկի մոտ ախտորոշվում է մահացու քաղցկեղ, ոչ ոք չի ուզում նրան ասել, բայց
Բրիկը պատահաբար բացահայտում է ճշմարտությունը զայրույթի պահին:  Նրա ընտանիքի
կողմից խաբված լինելը հաստատում է Մեծ հայրիկի համոզմունքը, որ աշխարհը լի է
կեղծավորությամբ և ստախոսներով, և նրա մոտալուտ մահվան ցնցումը սարսափեցնում և
զայրացնում է նրան:

ՄԵԾ ՀԱՅՐԻԿ.— <<<Ո՛չ, ինչ որ մտածում, այն էլ խոսում եմ։ Համոզ ված եղիր։ Այս բոլոր
կեղտոտները հավաքվել են շուրջս, ո րովհետև կարծում են մեռնելու եմ, հա՞։ Դու էլ էիր
այդպես կարծում, չէ՞... դրա համար ես պտտվում շուրջս։ Բայց լավ կլինի այլևս ինձ
հրամաններ չտաս ու գնաս գրողի ծոցը, ո րովհետև դեռ ոտքերս փռելու միտք չունեմ։ Հա՛, ես
չեմ մեռ նելու։ Բժիշկները ինձ լավ քննել են, այդ գրողի տարած ախ տորոշման
վիրահատությունն արել ու ոչ մի հիվանդություն չեն գտել... բացի հաստ աղիքի
փայտացումից: Բոլորդ էլ ա կանջներիդ օղ արեք, ես չեմ մեռնելու քաղցկեղից: Դուք բոլորդ էլ
կարծում էիք, որ ես այդ հիվանդությունից եմ մեռ նելու, չէ՞... Լսիր, Իդա՛, մի՞թե դուք
հավատացած չէիք, որ ես մեռնելու եմ քաղցկեղից... Հը՞..>>>

ՏՐԱՄՎԱՅ ՑԱՆԿՈՒԹՅՈՒՆ

ՍՏԵՆԼԻԻ ԿԵՐՊԱՐԸ

 Պիեսի սկզբում ընթերցողը կարող են տեսնել Սթենլիին որպես հավասարազոր հերոսի:  Նա

հավատարիմ է իր ընկերներին և կրքոտ է իր կնոջ հանդեպ:  Սթենլին օժտված է
կենդանական ֆիզիկական ուժով, որն ակնհայտ է աշխատանքի, կռվի և սեքսի հանդեպ նրա
սիրո մեջ:  Նրա ընտանիքը Լեհաստանից է, և նա մի քանի անգամ արտահայտում է իր
վրդովմունքը «Պոլակ» և այլ նվաստացուցիչ անուններով։  Երբ Բլանշը նրան անվանում է
«Պոլակ», նա նրան դարձնում է հնաոճ և անգրագետ տեսք՝ պնդելով, որ նա ծնվել է
Ամերիկայում, ամերիկացի է և կարելի է միայն «լեհ» անվանել։  Սթենլին ներկայացնում է
նոր, տարասեռ Ամերիկան, որին Բլանշը չի պատկանում, քանի որ նա մասունք է
հանգուցյալ սոցիալական հիերարխիայից:  Նա իրեն տեսնում է որպես սոցիալական
հարթեցնող, ինչպես ասում է Ստելլային ութերորդ տեսարանում:

 Բլանշի նկատմամբ Սթենլիի բուռն ատելությունը մասամբ պայմանավորված է

արիստոկրատական անցյալով, որը ներկայացնում է Բլանշը:  Նա նաև (իրավունքով) նրան
անվստահելի է համարում և չի գնահատում այն, թե ինչպես է նա փորձում խաբել իրեն և իր
ընկերներին, որպեսզի կարծեն, որ նա իրենցից լավն է:  Սթենլիի թշնամանքը Բլանշի
նկատմամբ դրսևորվում է նրա նկատմամբ կատարած բոլոր գործողություններում՝ նրա
անցյալի ուսումնասիրություններում, ծննդյան օրվա նվերը նրան, նրա դիվերսիաները նրա
հետ Միչի հետ հարաբերություններում:

Ի վերջո, Սթենլիի երկրային կերպարը դառնում է վնասակար կոպիտ և դաժան:  Նրա

գլխավոր զվարճանքները մոլախաղն են, բոուլինգը, սեքսը և խմելը, և նա չունի իդեալներ և
երևակայություն:  Նրա , այլասերված էությունը, որն առաջին անգամ ակնարկվեց, երբ նա
ծեծում էր կնոջը, լիովին ակնհայտ է այն բանից հետո, երբ նա բռնաբարեց իր կնոջ քրոջը: 
Սթենլին չի զղջում իր դաժան արարքների համար։  Պիեսն ավարտվում է Սթենլիի
կերպարով՝ որպես իդեալական ընտանիքի տղամարդ, որը մխիթարում է իր կնոջը, երբ նա
գրկում է իրենց նորածին երեխային:  Այս ներկայացման սխալ լինելը, հաշվի առնելով այն,
ինչ մենք սովորել ենք նրա մասին պիեսում, հեգնանքով կասկածի տակ է դնում Բլանշին
օտարելու հասարակության որոշումը:

ՄԻՏՉԻ ԿԵՐՊԱՐԸ

 Միգուցե այն պատճառով, որ նա ապրում է մահամերձ մոր հետ, Միտչը նկատելիորեն

ավելի զգայուն է, քան Սթենլիի պոկերի մյուս ընկերները:  Մյուս տղամարդիկ նրան
ընտրում են մոր տղա լինելու համար:  Նույնիսկ առաջին տեսարանի իր առաջին, հակիրճ
տողում, Միչի ջենթլմենական պահվածքն առանձնանում է:  Միտչը կարծես բարի,
պարկեշտ մարդ է, ով, ինչպես մենք սովորում ենք վեցերորդ տեսարանից, հույս ունի
ամուսնանալ, որպեսզի նա ունենա կին, որը տուն կբերի իր մահացող մոր մոտ:

 Միթչը չի համապատասխանում ասպետական հերոսին, որի մասին երազում է Բլանշը: 

Նա անշնորհք է, քրտնած և ունի չզտված հետաքրքրություններ, ինչպիսին է մկանների
կառուցումը:  Չնայած զգայուն, նա չունի Բլանշի ռոմանտիկ հեռանկարն ու հոգևորությունը,
ինչպես նաև պոեզիայի և գրականության ըմբռնումը:  Նա խաղում է իր խելամտության
պակասի հետ, օրինակ, երբ ծաղրում է նրան ֆրանսերենով, քանի որ գիտի, որ նա չի
հասկանա, խաբում է նրան խաղալ իր ինքնասիրահարված շառավիղների հետ միասին:

 Չնայած նրանք բոլորովին տարբեր աշխարհներից են, Միթչն ու Բլանշը ներգրավված են

ընկերակցության և աջակցության իրենց փոխադարձ կարիքի պատճառով, և, հետևաբար,
նրանք իրենց ճիշտ են համարում միմյանց համար:  Նրանք նաև բացահայտում են, որ
երկուսն էլ զգացել են սիրելիի մահը:  Նրանց հարաբերություններում թակարդը սեռական է: 
Որպես իր հիմնական և պատշաճ արարքի մաս՝ Բլանշը բազմիցս մերժում է Միչի
ֆիզիկական զգացմունքները՝ հրաժարվելով նրա հետ քնել:  Երբ նա բացահայտում է
ճշմարտությունը Բլանշի գարշելի սեռական անցյալի մասին, Միտչը և՛ զայրանում է, և՛
ամաչում այն բանի համար, թե ինչպես է Բլանշը վարվել իր հետ:  Երբ նա գալիս է նրան
պատժելու, նա ասում է, որ զգում է, որ արժանի է սեռական հարաբերություն ունենալ նրա
հետ, թեև այլևս այնքան չի հարգում նրան, որ կարծում է, որ նա հարմար է իր կինը լինելու
համար:

 Սթենլիի և Միչի վերաբերմունքի տարբերությունը Բլանշի նկատմամբ պիեսի վերջում

ընդգծում է Միչի հիմնարար ջենթլմենությունը:  Թեև նա ցանկանում է և հասկացնում է, որ
ցանկանում է քնել Բլանշի հետ, Միտչը չի բռնաբարում նրան և հեռանում է, երբ նա բղավում
է:  Նաև արցունքները, որոնք Միտչը թափում է այն բանից հետո, երբ Բլանշը պայքարում է
փախչելու ճակատագրից, որ Սթենլին կազմակերպել է իր համար, ցույց տալ, որ նա
անկեղծորեն հոգ է տանում իր մասին:  Իրականում, Միտչը Ստելլայից բացի միակ մարդն է,
ով կարծես հասկանում է Բլանշի խելագարության ողբերգությունը:
3) ԽՈՐՀՐԴԱՆԻՇՆԵՐԻ ՀԱՄԱԿԱՐԳԸ ԹԵՆՆԵՍԻ ՈՒԻԼԼԻԱՄՍԻ ՊԻԵՍՆԵՐՈՒՄ

ԿԱՏՈՒՆ ՇԻԿԱՑԱԾ ՏԱՆԻՔԻՆ

Կատու

Այս ստեղծագործության մեջ կարևորագույն խորհրդանիշներից մեկը հենց կատուն էր։

Կատվի խորհրդանիշն այն է, ինչ Ուիլյամսն օգտագործում է Մեգիին և նրա տեղը
պատմության մեջ ներկայացնելու համար: Տանիքի կատվի համեմատությունը նման է նրան,
ինչի միջով անցնում է Մեգին, քանի որ նրա հարաբերությունները խառնաշփոթի էին
ենթարկված, սակայն նա ուզում էր պահպանել իր հարաբերությունները Բրիկի հետ՝
ժառանգությունը ստանալու համար: Նրա անձը փոխվել է դժվարությունների միջով
անցնելու արդյունքում, որոնք նրան դարձրել են կատու։ Նրա անհատականության այս
էվոլյուցիան անհրաժեշտ էր, որպեսզի նա վճռականություն ունենար կարգի բեևելու իր
հարաբերությունները Բրիկի հետ, շտկելու և Մեծ հայրիկի հարստությունը ձեռք բերելու իր
նպատակները: Ուիլյամսը նույնիսկ ուղղակիորեն համեմատում է Մեգգիին կատվի հետ,
երբ նա նայում է հայելու մեջ և ասում «Ես կատու Մեգգին եմ»: Դա ոչ միայն բառացի
անալոգիա է, այլև, կարծես, բառացիորեն արտահայտվում է նրա անձի մեջ: Մեգին
հանդուրժում է հսկայական տխրություն և դաժանություն, որոնք թաթախված են իր
կյանքում և հատկապես իր և Բրիկի հարաբռրություններում։ Հեղինակը Մեգին նմանեցնում
է անբավարարված կատվի, որի մոտ նկատվում էր սեռականության
բացակայություն,անբավարարվածություն և զայրույթ։

Հենակ

Ուիլյամսն օգտագործում է Բրիկի հենակը՝ որպես խորհրդանիշ այն բանի, թե ինչպես է

հերոսն օգտագործում ալկոհոլը՝ հաղթահարելու իր ինքնախաբեությունը և ուրիշների
կեղծիքը: Դրանով հեղինակը պիեսում շոշափելի իրականություն է դարձնում Բրիկի
կախվածությունը ալկոհոլից: Մինչ Բրիկը Մեգիի և Մեծ հայրիկի հետ խոսում է իր խմելու և
Սքիփերի մասին, Բրիկը հաճախ օգտագործում է իր հենակը: Այս կերպ Ուիլյամսն
արտացոլում է երկխոսության մեջ արտահայտված մտքերը հենակների ֆիզիկական
խորհրդանիշի միջոցով։ Օրինակ, երբ Մեծ հայրիկը փորձում է հասկանալ Բրիկի խմելու
մասին ճշմարտությունը, նա որդուց վերցնում է հենակը: Մեծ հայրիկը խորհրդանշորեն
վերացնում է Բրիկի կախվածությունը ալկոհոլից՝ փորձելով ստիպել իր որդուն առերեսվել
ճշմարտության հետ: Ավելի ուշ Մեգին պատուհանից դուրս է նետում հենակը՝ դրանով իսկ
խորհրդանշական կերպով մերժելով Բրիկի ալկոհոլային կախվածությանը։ Դրանով նս
փորձում էր ստիպել Բրիկին սեռական հարաբերություն ունենալ իր հետ:

ՏՐԱՄՎԱՅ ՑԱՆԿՈՒԹՅՈՒՆ

ՏՐԱՄՎԱՅ

Պիեսի  սկզբում Ուիլյամսը ներկայացնում է երեք տերմին, որոնք անմիջապես չեն

բացահայտում դրանց խորհրդանշական իմաստը, բայց ընթերցողը սկսում
է հետագայում հասկանալ դրանց իմաստն ու կարևորությունը պիեսում:
Այստեղ շատ կարևոր է նկատել տրամվայի դերը։ Երբ Բլանշը առաջին անգամ ժամանում է
Նոր Օռլեան, նա Էնսիի հետ զրույցի ժամանակ ասում է. «Նրանք ինձ ասացին, որ գնամ
Ցանկություն անունով տրամվայ, այնուհետև տեղափոխվեմ գերեզմանատուն», այնուհետև
նստեմ մեքենա և հասնեմ Ելիսյան դաշտեր։ Բլանշի ճանապարհորդությունը Նոր Օռլեանի
տրամվայներով ներկայացնում է իր սեփական կյանքի ճանապարհորդությունը:
Ցանկությունը նրա առաջին քայլն է, ինչպես որ դա նրա կյանքի առաջին քայլն էր ամուսնու՝
Ալանի մահից հետո: Դեռևս պայքարելով այդ կորստի դեմ՝ նա հուսահատորեն տենչում էր
սեր և ընկերակցություն, բայց ի վերջո ունեցավ մի կյանք, որը լի էր սեռականությամբ
պատահական տղամարդկանց հետ, որոնք երբեք չէին մտածում նրա մասին. «Այո, ես շատ
հարաբերություններ եմ ունեցել անծանոթ տղամարդկանց հետ: Ալլանի մահից հետո
անծանոթների հետ հարաբերություններն այն ամենն էր, ինչով, թվում էր, կարող էի լցնել իմ
դատարկ սիրտը…»։ Այդ ժամանակ նա տարված էր ցանկությամբ: Նրա
ճանապարհորդության հաջորդ քայլը Գերեզմաններն են, որը մահվան ակնհայտ
խորհրդանիշ է: Նրա անառակ կենսակերպը դժվարության մեջ էր գցել նրան։ Նա կորցրեց
աշխատանքը, քանի որ սիրավեպ էր ունեցել իր ուսանողներից մեկի հետ, և նրան
արգելեցին աշխատել։ Սա ընդգծում է, որ նրա կյանքը վերածվել է նախկինի ճիշտ
հակառակի։ Ելիսյան դաշտերն այն փողոցի անունն է, որտեղ ապրում են Ստելլան և
Սթենլին։ Ըստ հռոմեական դիցաբանության՝ Ելիսիումը (կամ Ելիսյան դաշտերը)
անդրաշխարհի մի մասն էր և առաքինի մահացածների պարգևատրման վայր։ Ելիսյան
դաշտերը, սակայն, հոգիների կյանք վերադառնալու ժամանակավոր վայր էր։ Այս
ճամփորդությունը նրան տանում է դեպի մութ ավարտ, հոգեբուժարան, որը, ցավոք, շատ
մոտ է գերեզմանատանը:

ԼՈՒՅՍԸ

Բլանշի կապը լույսի հետ միանգամայն ակնհայտ է, քանի որ նա փորձում է հնարավորինս

խուսափել ցանկացած տեսակի պայծառ լույսից: Նրա արձագանքը լույսին կարելի է
համարել որպես իր իսկական էությունը, ինչպես նաև անհետացող գեղեցկությունն ու
երիտասարդությունը թաքցնելու փորձ: Լույսից թաքնվելով նա փորձում է փախչել
իրականությունից, քանի որ լույսն այս պիեսում հստակ ներկայացնում է իրականությունը:
Նա պիեսում սնըդնդհատ ասում է , որ սնջատեն լույսը։ Նրա անցյալում լույսը
ներկայացնում էր սերը, իսկ այժմ դա նրա համար կործանարար բան է ներկայացնում:
Ալանի ինքնասպանությունը անջատեց նրա միջի լույսը կամ սերը, և այդպիսով նա այժմ
այլևս չի հավատում դրան և փորձում է փախչել լույսից և, հետևաբար, փախչում է նաև
իրականությունից:

4) ՈՒԻԼՅԱՄՍԻ ՊԻԵՍՆԵՐԻ ՎԵՐՆԱԳՐԵՐԻ ՁԵՐ ՄԵԿՆՈՒԹՅՈՒՆԸ։

“ԿԱՏՈՒՆ ՇԻԿԱՑԱԾ ՏԱՆԻՔԻՆ”

Այս պիեսի վերնագիրը իր մեջ շատ խորը իմաստ է կրում.... ասեք ձեր մտքերը ես իմ
կարծիքն եմ ասելու🤣 (Սիլվի)։ Կարաք օգտվեք խորհրդանիշների գրածներից ու
եզրահանգման գալ ձեր իսկ հասկացածով։ Շնորհակակություն, հաջողություն։😂🙋‍♀️
Ստեղ ձեզ օգնող բան եմ թողնում.

Ուիլյամսի առաջին ստեղծագործությունը կոչվում էր << Կատուն շիկացած տանիքին)։

ՙՇիկացած տանիքին նստած կատվի՚ պատկերը` որպես խորհրդանիշ ու խոր ընդհանրացում,

որ կա Ուիլյամսի պիեսում, բեմադրիչը կարողացել է ստեղծել ու կարմիր թելի պես տանել
ներկայացման ողջ ընթացքում՝ շեշտելով այն հերոսների բեմական խոսքում։ Մեծ Հայրիկը
զարմանքով հարցնում է, թե ինչու են երկու հարսները նման կատվի։ Մեգգին իր
հոգեվիճակը մեկնաբանում է այսպես. ՙԵս ինձ միշտ շիկացած տանիքին նստած կատվի պես
եմ զգում՚: Մյուս հարսը՝ Մեյին, հարցնում է. ՙՄեգգի, ինչո՞ւ ես կատվի պես ճանկռում՚։
Տղամարդկանցից մեկն ասում է. ՙՆրանք պարզապես երկուսով նույն վանդակն են
զբաղեցնում։ Նրանք երկուսն էլ բնավորությամբ կատվի նման էին, ճանկռող և միայնակ իմ
կարծիքով այդ պատճառով է հեղինակը պիեսզն այդպես վերնագրել։

Հաջորդ պիեսը կոչվում է <<Տրամվայ Ցանկություն >>։ Սա ցանկությունների և խորը

գաղափարների մասին պատմող պիես է։ Իմ կարծիքով քյս պիեսը անվանել է այսպես շահի
տակ ազդեցության տակ որոշումներ կայացնելու, հաճույքը վայելելու համար...։

Այս պիեսում վերնագիրը փոխաբերություն է:  Դա վերաբերում է մեկին, ով ինչ-որ բան է

անում, որը վնասում է իրեն ֆիզիկապես կամ էմոցիոնալ, բայց նա պետք է դա անի կատվի
նման:  Կատուն պետք է ցատկել թիթեղյա տաք տանիքների վրա՝ մի տեղից մյուսն արագ
անցնելու համար։ Սա նշանակում է, որ պիեսի մարդիկ, ովքեր իրենց զգում են այս
կատուների նման, կարող են հաճույք ստանալ այն իրավիճակում, որում նրանք գտնվում են:
Սա այն դարձնում է բազմակողմանի:  Պիեսում վերնագրի նշանակությունը շատ կարևոր է,
քանի որ գրեթե բոլոր գլխավոր հերոսները վերաբերում են դրան:

5) ԻՆՉՊԵՍ և ՈՒՄ ՈՒՄ ՄԻՋՈՑՈՎ Է ԱՐՏԱՀԱՅՏՎԱԾ ՍԵՓԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ԹԵՄԱՆ

ՈՒԻԼԻԱՄՍԻ ՊԻԵՍՆԵՐՈՒՄ։ ՀԻՄՆԱՎՈՐԵԼ ՕՐԻՆԱԿՈՎ։

ԿԱՏՈՒՆ ԾԻԿԱՑԱԾ ՏԱՆԻՔԻՆ

Հարստությունը ամենամեծ խնդիրն է Մարգարեթի, Մեյի և Գուպերի համար, ինչը նրանց

միավորում է Մեծ հայրիկի ծննդյան տոնակատարությանը: Մեյն ու Գուպերը ջերմորեն
շփվում են Մեծ Մայրիկիի և Մել Հայրիկի հետ` հույս ունենալով ժառանգել ունեցվածքը,
մինչդեռ Մարգարեթը հուսահատորեն փորձում է փրկել իր ընտսնիքը, Բրիկի հետ ստեղլել
ջերմ հարաբերսւթյուններ`փերձելով նրան հետ պահել ալկոհոլից, որպեսզի տիրանա Մեծ
Հայրիկի ունեցվածքին։ Մարգարեթը, մասնավորապես, նշում է, որ նախկինում եղել է
աղքատ, և որ այդ վիճակից խուսափելն է իր հուսահատության պատճառը, նա նաև նշում է,
որ աղքատ լինելն իրեն ազնիվ է դարձրել։

Մեծ հայրիկը, իր հերթին, հարստությունն ու ագահությունը նկարագրում է որպես

անմահություն ձեռք բերելու անհաջող փորձեր։ Թեև նա կարող է գնել եվրոպական
ժամացույցներ, սեքս ունենալ երբ ուզի։ Նա կարծում է, որ հասել է այն կետին, որ ինչ
ցանկանա կարող է ունենալ։ Մարգարետի վերջին սուտը ոգեշնչված է նաև ընտանիքի
հարստությունը ձեռք բերելու նրա հուսահատությունից. այն պահը, երբ նա վերջապես
կանգնում է Բրիկի դիմսաց և դուրս է նետում նրա ալկոհոլը, երբ Մեծ հայրիկի
ժառանգությունը մազից է կախված ։Մեգը ասում էր, որ նրսնք զավակ պետք է ունենսն, որ
Մեծ Հայրիկը շահագրգռվի և ունեցվածքը տս իրենց։ Իսկ Մեյն ու Գուպերն էլ իրենց հերթին
էին փորձում հաճոյանալ Մեծ Հայրիկին։ Նույնիսկ նրա ծննդյան օրը Մեյը երեխաներին երգ
է սովորեցնում , որպեսզի նրանք երգեն պապիկի համար։ Երգի բառերը պարունակում էին
հետևյալ տողերը. “ Մենք քեզ սիրում ենք ցերեկը, Մենք քեզ սիրում ենք գիծերը...” ։ Մեծ
հայրիկը Բրիկի հետ զրույցի ժամանակ, սակայն, ասում է, որ նա զզվում է Մեյի և Գուպերի
կեղծավորությունից։ Եվ դրանից իսկ կարող ենք հասկանալ, որ մեծ Հայրիկը ցանկություն
ունի իր ունեցվածքը կտակելու իր սիրելի որդուն` Բրիկին։

ՏՐԱՄՎԱՅ ՑԱՆԿՈՒԹՅՈՒՆ

Այս պիեսում հստակորեն ընդգծված է հարստության թեման, որը բազմիցս հայտնվում է

պիեսի ընթացքում, թե ինչպես է փողն ազդում հերոսների միջև հարաբերությունների վրա:
Փողը ազդում է հարաբերությունների վրա՝ կոնֆլիկտներ ստեղծելով այն մարդկանց միջև,
ովքեր տարբեր համոզմունքներ ունեն այն մասին, թե ինչպես պետք է այն օգտագործել:
Տրամվայ ցանկություն-ում փողը շատ վեճերի հիմքն է։

Թենեսի Ուիլյամսը հարստությունը օգտագործում է երկու գլխավոր հերոսների միջև

հակամարտությունը ընդգծելու համար: Բլանշը և Սթենլին պատմության սկզբից հակասում
են միմյանց: Սեփականությունը օգտագործվում է պատմության ընթացքում կոնֆլիկտներ
խթանելու համար:

Սթենլիին զայրացնում էր այն փաստը, որ Բլանծը վաճառել կամ կորցրել էր իր կնոջ

ծնողների ունեցվածքը։ Դա նրան այնքանով էր զայրացնում , որ նա այլևս չէր կարողանա
տիրանալ կամ էլ բաժին ստանսր սյդ ունեցվածքից։

6) ՍԵՓԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ԹԵՄԱՅԻ ԱՐՏԱՑՈԼՈՒՄԸ Յ. Օ՛ՆԻԼԻ «ՍԵՐԸ ԾՓԻՆԵՐԻ ՏԱԿ»

ՊԻԵՍՈՒՄ: ՀԻՄՆԱՎՈՐԵԼ ՕՐԻՆԱԿՈՎ:

Այս պիեսում ամենակարևոր հարցերից մեկը սեփականության արտացոլումն է, որի շուրջ էլ

տեղի են ունենում բոլոր գործողությունները: Խոսքը վերաբերվում է Էֆրաիմ Քեբըթի
սեփականությանը, որը նա իր անդադար և քրտնաջան աշխատանքի միջոցով էր ստեղծել և
ամեն կերպ ցանկանում էր պահպանել: Այս պիեսում տեսնում ենք նրա որդիների և կնոջ
ցանկությունները դեպի իր ունեցվածքը: Ագարակատան հարցում նրա մեծ որդիների դերը
քիչ է, քանի որ ավելի պարզ արտացոլված է նրա փոքր որդու`Էբինի և կնոջ`Աբբիի
ձգտումները ագարակատանը տիրանալու համար:

Այս պիեսում տեսնում ենք տարրատեսակ մարդկային փոխհարաբերություններ, որոնք

ամեն կերպ ուղղված են Էֆրաիմի սեփականությանը: Նրա կնոջ ջերմ և սիրալիր
վարվելակերպը, որը ի սկզբանե տարօրիան էր թվում, որդու պահվածքը, որը նույնպես
ուղղված է սեփականությանը և այլն:

Ագարակատան համար պայքարը մղվում էր Աբբիի և Էբինի միջև, դա ավելի պարզ է

դառնում հետևյալ խոսակցությունից, երբ Էբինը Աբբիին ասում է,թե արդյոք իր հայրը այդ
ագարակով է խաբել նրան, որը գողացել է իր մորից: Իսկ Աբբին իր պատասխանով
հաստատում է, որ ամուսնացել է Էֆրաիմի հետ ագարակատան համար, ասելով հետևյալ
խոսքերը.

-Ի՞նչ է, տղամարդու կարո՞տ էի մնացել, էլ ինչու՞ քո սմքած հոր հետ ամուսնացա:

-Սա իմ ագարակն է, իմ տունն ու խոհանոցը…

Իրականում սա շատ ցավալի հարց էր, քանի որ այստեղ չէր գնահատվում մարդու
ստեղծածը, այլ ամեն կերպ ցանկանում էին տիրանալ այդ ամենին: Սակայն Քեբըթը շատ
լուրջ էր վերաբերվում իր ագարակատանը, նույնիսկ ասում էր, որ չի պատրաստվում իր
ագարակատունը թողնել ինչ-որ մեկին: Որովհետև նա էր ստեղծել այդ ամենը և ձգտում էր
պահպանել արժանավայել ձևով:

Էֆրաիմի սերը դեպի իր սեփականությունը ավելի արտացոլված է հետևյալ տողերում.

-Երբ 50 տարի առաջ այստեղ եկա,բացի քարերից ոչինչ չկար: Շատերը ձեռ էին առնում ինփ,
դե նրանք չէին հասկանում այն ամենը, ինչ ես էի հասկանում: Երբ մարդ քարերի մեջ ցորենի
հասկ է աճեցնում, ուրեմն նրա մեջ Աստված է ապրում:

Այս խոսքերով նա ցույց է տալիս, որ սեփականություն ստեղծելը շատ դաժան աշխատանք է,

սակայն մարդը իր քրտնաջան աշխատանքով կարող է հասնե այն ամենին, ինչին ձգտում է:

            Պիեսում գործողությունները ծավալվում են այնես, որ ի վերջո նրանցից ոչ մեկ չի

կարողանում հասնել Քեբըթի ագարակատանը, որը ևս մեկ անգամ փաստու է այն մասին, որ
մարդը ունակ է պահպանել այն ամենը, ինչ ստեղծել է:

Քեբըթ-Հիմա նորից եմ լսում երկնային տիրոջ ձայնը: Պատվիրում է ամուր մնալ և տեր
կանգնել ագարակին: Տեսնում եմ, թե ինչպես է Էբինի ձեռքը գողության վարժեցնում, իսկ
ինձ`հեռու պահում գայթակղությունից: Հիմա, ասես, Աստծո ձեռքերի մեջ լինեմ, իսկ նրա
մատները պաշտպանում են ինձ:

7. ՀԱՅՐ-ՈՐԴԻ ՀԱՐԱԲԵՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ԱՐՏԱՑՈԼՈՒՄԸ Յ. Օ՛ՆԻԼԻ «ՍԵՐԸ ԾՓԻՆԵՐԻ

ՏԱԿ» ՊԻԵՍՈՒՄ: ՀԻՄՆԱՎՈՐԵԼ ՕՐԻՆԱԿՈՎ:

            Պիեսում տեսնում ենք հայր-որդի հարաբերությունների արտացոլումը իր բոլոր

կողմերով: Սկզբից խոսվում է Քեբըթի մեծ որդիների`Փիթերի և Սիմեոնի որդիների մասին,
ովքեր չեն սիրում իրենց հորը, նրա մահն են ցանկանում և ուզում են ամեն կերպ գնալ
Կալիֆոռնիա ոսկիների հետևից: Նրանց ատելությունը դեպի հայրը պարզ է դառնում հորը
ուղղված խոսակցություններից, որտեղ անդադար նրանք իրենց հորը համարում են ծեր
անառակ:

            Ավելի լավ արտացոլված են Էբինի և Քեբըթի հարաբերությունները: Նախ տեսնում

ենք Էբինի ատելությունը դեպի հայրը`իր մոր մահվան համար: Նա անընդհատ
մատնանշում էր այն փաստը, որ հայրը մորը տանջամահ անելով գերեզման ուղարկեց:
            Հետևյալ խոսքերը Էբինի ատելության արտացոլումն են.

-Բայց նա դժոխքից պրծած սատանա չի՞… Նա թքել է մեր բոլորի վրա , գրողի տարած
պառավ ջորի…

            Նրանց հարաբերությունների հաջորդ արտացոլումը միևնույն կնոջ հետ լինելու

մասին է: Խոսքը Մինիի մասին է: Այս դեպքում Էբինի համար կարևոր էր, որ նա ի հակառակ
իր հորը ապացուցեր, որ կարող է լինել Մինիի հետ:

            Այս պիեսում հայր-որդի հարաբերությունները ավելի են ընդգծվում, երբ Քեբըթը տուն
է բերում Աբբիին: Այստեղ նրա որդու ատելությունը կրկնապատկվում է, քանի որ նա
տեսնում է մի կնոջ, ով ամեն կերպ ձգտում է գրավել իր մոր տեղը: Որդին ատում է հորը,
քանի որ նա փորձում է իրեն զրկել այն ունեցվածքից, ինչ նա իր մորն է համարում:

            Սակայն բացի ընդգված ատելությունից, պիեսի ընթացում տեսնում ենք որոշակի
դրվագներ, որտեղ Քեբըթը խղճում է իր որդուն`ասելով, որ ի վերջո նա իր միս ու արյունն է և
շատ է աշխատել իր ագարակի համար:

            Հայր-որդի հարաբերությունները ավելի սրվում են Աբբիի համար, երբ նա դրդում է

Քեբըթին, որ սպանի իր որդուն`հանուն ագարակի: Սակայն, երբ հետագայում Էբինի և
Աբբիի հարաբերությունները այլ ընթացք են ստանում, այս անգամ Էբին է ցանկանում իր
հոր մահը:

            Այս ամենինց բացի պիեսում արտացոլված են նաև Էբինի և իր նորածին որդու
պատկերները: Նա սիրում էր իր փոքրիկին ամբողջ հայրական սիրով և չափազանց ծանր էր
տանում նրա մահը:

Էբինը Աբբիին-Դու անիծված ես: Ինպե՞ս խիղճդ տարավ սպանել այդ մաքուր, փոքրիկ
արարածին: Դու, իհարկե, հոգիդ ծախել ես դժոխքին: Դու ուզում ես տիրանալ իմ բաժին
ագարակին, որ երեխային պիտի հասներ:

            Այսպիսով, այս պիեսը ամբողջովին մարդկային փոխհարաբերությունների մասին է,

հատկապես ավելի լավ ըդգծված են հայր-որդի հարաբերությունները, որտեղ ամբողջովին
տեսնում ենք բացասականը`չարություն և ատելություն միմիանց նկատմամբ:

8. ՔԵԲԸԹԻ ԿԵՐՊԱՐԸ Յ. Օ՛ՆԻԼԻ «ՍԵՐԸ ԾՓԻՆԵՐԻ ՏԱԿ» ՊԻԵՍՈՒՄ: ՀԻՄՆԱՎՈՐԵԼ

ՕՐԻՆԱԿՈՎ:

            Քեբըթը այս ստեղծագործության ամենաառանցքային կերպարներից է, քանի որ նրա

շուրջ են տեղի ունենում բոլոր գործողությունները: Նա առաջին հայացքից բավականին
սառնասիրտ, դաժան և ագահ մարդ էր, ով վատ էր վերաբերվում իր որդիներին և մտածում
էր միայն սեփականության մասին: Նա ավելի վատ էր վերաբերվում իր փոքր
որդուն`Էբինին, անընդհատ մատնանշում էր, որ ագարակից ոչինչ չի հասնում նրան,
հատկապես երբ ծնվել էր մեկ այլ երեխա Աբբիից:
-Ամենակարող Տերը վկա, եթե դու էշ ծնված չլինեիր, գլխի կընկնեիր, որ այս ագարակից քեզ
ոչ մի փուշ չի հասնում, մանավանդ հիմա, երբ ինձ տղա է ծնվել:

Այս մարդը իր տեսակով այնպիսին էր, որ ձգտում էր աշխատեցնել բոլորին`հօգուտ իրեն և

իր ագարակի: Նա այդ ագարակը ստեղծել էր շատ մեծ տանջանքներով և ամեն կերպ
ցանկանում էր պահպանել այն թեկուզ դաժան ճանապարհով:

Սակայն կարելի է հասկանալ նրա կերպարին: Մարդ, ով իր ամբողջ կյանքի ընթացքում

տանջվել է սեփականության համար և բնականաբար փորձում է պայքարել: Քեբըթը այնքան
էր սիրում իր ագարակը, որ պատրաս էր նույնիսկ մահից հետո այդ ամենը տանել իր հետ:

Նա Աբիի հետ խոսակցության ժամանակ պատմում է, թե ինչպես է 50 տարի առաջ եկել

այստեղ և ստեղծել այս ամենը, որ այդքանը հեշտ չի եղել իր համար, սակայն նա չի
հանձնվել և հակառակ բոլորին մինչև վերջ գործել է`քարը քարին դնելով, ցորեն աճեցնելով
և այլն:

Քեբըթի կերպարի մեջ մենք տեսնում ենք ընդգծված մենակություն: Նա ուներ կին, որդիներ,
մեծ ագարակ, բայց միևնույնն է, նա այդ ամենի մեջ մենակ էր, քանի որ չկար սեր ոչ
որդիներից, ոչ կնոջից: Նրան ատում էին և նույնիսկ երազում էին նրա մահվան մասին:
Քեբըթը իրեն շատ հանգիստը էր զգում իր անասնագոմում կովերի հետ:

-Կխոսեմ կովերի հետ, նրանք հասկանում են ինձ: Կովերը հասկանում են ինձ, ճանաչում են
իմ ագարակը: Կովերի հետ զրուցելով ես կհանգստանամ…

Ստեղծագործության ավարտին տեսնում ենք, որ այսքան դաժան մարդը միաժամանակ

զգում էր նաև կարեկցանք: Դա արտացոլվում է երեխայի սպանության ժամանակ:

Նա մինչև վերջ ձգտում է պահել իր սեփականությունը, թեկուզ կործանել այն, բաց չտալ ինչ-
որ մեկին:

-Ես կայրեմ տունն ու շտեմարանը ու կնայեմ, թե ինչպես է վառվում: Արտերս

կվերադարձնեմ Աստծուն, որ ոչ մի մարդ չկարողանա ձեռք տալ: Իսկ ես կգնամ
Կալիֆոռնիա, կմիանամ Սիմեոնին ու Փիթերին:

9. ՍԻՐՈ ՊԱՏԿԵՐՈՒՄԸ Թ. ՈՒԻԼՅԱՄՍԻ և Յ. Օ՛ՆԻԼԻ ՊԻԵՍՆԵՐՈՒՄ: ՀԻՄՆԱՎՈՐԵԼ

ՕՐԻՆԱԿՈՎ:

ՍԵՐԸ ԾՓԻՆԵՐԻ ՏԱԿ

Սիրո պատկերումը Յ. Օ՛Նիլի պիեսում ունի շատ յուրօրինակ զարգացումներ: Այստեղ մենք
տեսնում ենք Քեբըթ-Աբբի-Էբին եռյակին, որտեղ հետագայում սեր է ձևավորվում Աբբիի և
Էբինի միջև: Սիրո դրսևորումը փոքր ինչ այլ է այս ստեղծագործության մեջ, քանի որ սկզբից
այն ատելության տեսքով էր, որը վերածվում է ցանկության, ապա՝ սիրո:

Էբինի և Աբբիի սերը տեսնում ենք ստեղծագործության վերջում, երբ երկուսով կանգնում են
երեխայի մահվան պատասխանատվությունը կրելու առաջ: Դրան նախորդում են
հայհոյանքները, ատելությունն ու ցավը միմիանց նկատմամբ, սակայն ի վերջո երկուսնել
գիտակցում են իրենց մեղքը և հասկանում, որ սիրում են իրար և պատրաստ են հանուն
իրար գնալ զոհողությունների:

            -Բայց ես կհատուցեմ մեղքի իմ բաժինը: Ես ավելի շատ կտառապեմ, երբ հեռանամ
քեզանից: Կամ կտանջվեմ ապրելով, երբ դու մեռած լինես: Աբբի, ես ուզում եմ քեզ հետ
բաժանել այդ մեղքը:

            Այս խոսքերը Էբինի սիրո արտացոլումն են դեպի Աբբին:

ՏՐԱՄՎԱՅ ՑԱՆԿՈՒԹՅՈՒՆ

Թենեսի Ուիլյամսի “Տրամվայ Ցանկություն”֊ում Բլանշի կերպարը տարված է ռոմանտիկայի

և ցանկության և նույնիսկ սիրո գաղափարներով: Երիտասարդ տարիներին նա
ամուսնացած է եղել մի երիտասարդի՝ Ալանի հետ, ով ինքնասպան է եղել։ Պիեսի
ընթացքում նա պնդում է, որ իր մահացած ամուսինը այն մարդն է, ում իսկապես սիրում էր։
Բայց Ալանի մահը և դրա հետ կապված իրադարձությունները Բլանշին մղում են
խելագարության: Ալանը «այլասերված» համասեռամոլ էր, և այն ամենը, ինչ Բլանշը
առաջարկում էր նրան որպես իր կինը, մերժում էր նրան, կարծես ապացուցելու բան ունի:
Ալանի ինքնասպանությունից հետո Բլանշը ցանկանում էր վերահաստատել, որ ինքը
գեղեցիկ է և ցանկալի։ Նա սկսեց քնել բազմաթիվ տղամարդկանց հետ: Ցանկությունը
Բլանշի մոտիվացիան է, ռոմանտիկան: Նոր Օռլեանում նա ֆլիրտ հայերեն ոնց որ
սիրախաղ ա երեխեք😂 է անում քրոջ ամուսնու և նրա ընկերոջ հետ։ Բլանշը սկսում է
հանդիպել նրա՝ Միչի հետ: Միտչը Բլանշին վերաբերվում է այնպես, ինչպես ցանկանում է,
որ իրեն վերաբերվեն: Բայց ամեն ինչ չի կարող ընդմիշտ այդպես շարունակվել: Սթենլին
բացահայտում է Բլանշի անցյալի գաղտնիքները։ Նա բացահայտում է այդ սմենը և
պատմում Միտչին , ով բաց է թողնում Բլանշին: Բլանշն չի կսրողանում կուլ տսալ Միտչի
վիրավորսնքները և կարծես խելագարության մեջ է հայտնվում, որին անմիջապես
հաջորդում է Սթենլիի կողմից սեռական բռնությունը։ Բլանսին խելագարության է հասցնում
նույն այդ ցանկությունը, նրա սերը։ Այստեղ սիրո արտացոլում տեսնում ենք նաև Ստելլայի
վերսբերմունքի մեջ։ Նա իր ամուսնուն իսկապես սիրում էր։ Սակայն , մենք չենք կարող
ասել, եր Սթենլին սիրում էր Ստելլային այնպես ինչպես կլիներ իրական սերը։ Նա անգամ
հղի Ստելլային ծեծի է ենթարկում։ Նրա սիրո հերքումը տեսնում ենք նաև այնտեղ, երբ նա
զայրանում է այն փաստից, որ իր կնոջ ծնողների ունեցվածքից իրեն ոչինչ չի հասնելու։ Իսկ
իրական սիրո մեջ չի կարող անգամ շոշափցել հարստության թեման։

ԿԱՏՈՒՆ ՇԻԿԱՑԱԾ ՏԱՆԻՔԻՆ

Այս պիեսում մենք նկտում ենք սիրո սրտացոլում մի քանի տեղերում։ Սակայն արդյո՞ք
դրանք համապատասխանում են իրական սիրո պատկերներին։ Մեգգին սիրում էր
ամուսնուն, նա իրեն անբավարարված էր զգում, չէր կարողանում իր տեղը գտնել ,
անընֆհատ այստեղից սյնտեղ էր ցատկում կստվի նման։ Սակայն , երբ նա սկսում է խոսել
հարստությունից, ունեցվալքից, մեզ մոտ կասկածներ են առաջանում, թե արդյո՞ք նա սիրում
է Բրիկին, թե դա միայն նրա Մեծ Հայրիկի հարստությանը տիրելու համար է անում։ Նա
ուզում էր, որպեսզի ինքն ու Բրիկը երեպա ունենային, ցույց տային, որ իրենք սիրում են
իրար, որպեսզի Մեծ Հայրիկը հավատար և իր ունեցվալքը կտակեր իրենց։ Չէ՞ որ Մեգգին
աղքատ կյանք է ունեցել և այկևս չէր ուզում այդ ամենի միջով անցներ։

Այս պիեսում մենք նկատում ենք սիրո վառ արտացոլում Բրիկի մեջ։ Նա սիրում էր իր ընկեր
Սքրիփթին, սակայն Սքրիփթը նրան միայն որպես ընկեր էր վերսբերվում։ Սքրիփթի
ինքնասպանությունը Բրիկին նետեց ալկոհոլի գիրկը։ Նա կնոջը չէր կարողանում ներել այն
բանի հսմար, որ նա քնել էր Սքրիփթի հետ ։

10) ՄԵՆՈՒԹՅԱՆ ԹԵՄԱՅԻ ԱՐՏԱՑՈԼՈՒՄԸ Է. ՕԼԲԻԻ «Ի՞ՆՉ ԷՐ ՊԱՏԱՀԵԼ

ԳԱԶԱՆԱՆՈՑՈՒՄ» ՊԻԵՍՈՒՄ: ՀԻՄՆԱՎՈՐԵԼ ՕՐԻՆԱԿՈՎ:

"Ինչ էր պատահել գազանանոցում"  ստեղլագորլության մեջ կային 2 գործող կերպարներ`

Փիթերը և Ջերին։ Նրանց հանդիպումը ընդգրկում է մի շատ կարևոր թեմա` մենությունը։
Միայնության գաղափարը կարլես թե միավորում է երկու անծանոթ մարդկանց` Ջերիին և
Փիթերին:  Երկու տղամարդիկ էլ միայնակ են իրենց յուրահատուկ ձևով:  Ջերիի մենությունը
երկուսից ավելի ակնհայտ է: Այսինքն Ջերրին ակնհայտ կերպով խոսում է իր մենության
մասին։  Նա բարձրաձայնում է իր մենության մասին և բարձրաձայն քննարկում է իր՝ որևէ
իմաստալից հարաբերություններ ձևավորելու ձախողումները: Նրան այցելում են մի շարք
անանուն մարմնավաճառներ, որոնք երբեք չեն մնում մեկ ժամից ավել:  Նա նկարների
շրջանակներ ունի, բայց չունի որևէ մեկի լուսանկար, որ դնի դրանց մեջ:  Նրա կյանքն այժմ
մենակ է անցկացնում, և նա չարացած կամ էլ հուսահատված է այն բանի վրա, քանի որ չի
կարողանում ինտեգրվել հասարակության մեջ այնպես, ինչպես որ պետք է։ Ջերին իր
աչքերով ուսումնասիրում է աշխարհը և խորը մտածում սոցիալական կապերի մասին, բայց
նա պարզապես չի կարող դրանք ձևավորել իր համար:  Ջերին միայնակ մարդ է, ով
հուսահատորեն ցանկանում է փախչել իր մենակությունից:  Այս հուսահատ ցանկությունը
տեղեկացնում է նրա բոլոր գործողությունների մասին և մղում նրան դեպի պիեսի
ողբերգական ավարտը:
Ջերիի մենակությունը նրան բերում է Փիթերի մոտ։  Ջերին փնտրում է մեկին, ում հետ
կարող է զրուցել, և նա հանդիպում է Փիթերին՝ նստած այգու նստարանին։  Փիթերը
միայնակ է, բայց բոլորովին այլ կերպ:  Փիթերն ունի կին և երեխաներ, ինչպես նաև լավ տուն
ընտանի կենդանիներ։  Թվում է, թե նա ունի այն ամենը, ինչ կարող էր ցանկանալ կյանքում,
բայց նա բավարարված չէ զգում իրեն և նրս մոտ ևս կա մենության զգացողությունը։ Փիթերը
գալիս է այգի և նստում այնտեղ ժամերով։ Նա կարծես թե այդ ձևով փորձում է փախչել այն
կյանքից, որն ունի։  Փիթերին , կարելի է ասել, չի բավարարում իր իսկ գոյությունը։  Նա
ցանկություններ ունի, որոնցից մեկն է որդի ունենալը, քան երկու դուստրերը:  Նա ինքն իրեն
սովորեցրել է հերքել այդ ցանկությունները։ Փիթրը իրականում միայնակ է, սակայն նա
հրաժարվում է ընդունել, որ միայնակ է։  Նա իր մենակությունը թաղել է իր սրտի խորքում։ 
Մենք կարող ենք հստակորեն ասել, որ Փիթերը միայնակ է, սակայն չի ընդունում այդ
փաստը և լռում է դրա մասին, իսկ Ջերին միայնակ է և բարձրաձայնում է դրա մասին: 
Տղամարդիկ ներկայացնում են մենության երկու շատ տարբեր, բայց շատ նման
տարբերակներ:
Ընդհանուր մենությունը միավորում է Փիթերին և Ջերիին:  Պիեսի թեման այն է, որ
մենությունը կարող է իրար բախել երկու ակնհայտորեն իրար նման մարդկանց:  Ջերին
ցանկանում է, որ ինչ-որ մեկի հետ խոսի իր մենության մասին, մինչդեռ Փիթերը հիացած է
Ջերիի՝ իր միայնության մասին բացահայտ խոսելու կարողությամբ:  Փիթերը նախանձում է
Ջերիի ունեցած խոսքի ազատությանը:  Երբ անգամ Ջերին Փիթերին վիրավորում թ կամ
վատ ձևով է նրա հետ խոսում, անում է այնպիսի բաներ, որ իր դուրը չի գալիս, նա չի
թողնում և հեռանում, կարծես թե նրան դուր է գալիս լսել , թե ինչպես է Փիթերը խոսում իր
մենության մասին, որը ինքը զգում է , սակայն չի համարձակվում արտահայտել։ 

11) ՓԻԹԵՐԻ և ՋԵՐՐԻԻ ՓՈԽՀԱՐԱԲԵՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ Է. ՕԼԲԻԻ «Ի՞ՆՉ ԷՐ ՊԱՏԱՀԵԼ

ԳԱԶԱՆԱՆՈՑՈՒՄ» ՊԻԵՍՈՒՄ: ՀԻՄՆԱՎՈՐԵԼ ՕՐԻՆԱԿՈՎ:

Այս պիեսը պատմում է Նյու Յորքի երկու քաղաքացիների՝ Ջերի և Փիթեր մասին, ովքեր
առաջին անգամ հանդիպում են միմյանց Կենտրոնական այգում։ Ջերին մարդ է, ով փնտրում
է զրուցակից, իսկ Փիթերը քառասունն անց տղամարդ, ով նստած է նստարանին և
անցկացնում է իր պարապ ժամանակը գիրք կարդալով:
Նրանց հանդիպումից քիչ հետո հանկարծ Ջերին սկսում է հարցեր տալ Փիթերին և թեև
ակնհայտ է, որ Փիթերը շահագրգռված չէ շփվել Ջերիի նման տղամարդու հետ, Փիթերը
պատասխանում է իր հարցերին քաղաքավարությունից ելնելով։
Չնայած այն փաստին, որ Փիթերն ու Ջերրին ունեին ընդհանուր մի բան` մենությունը,
այնուամենայնիվ նրանց ընդհանուր խոսակցությունների մեջ նկատվում են միմյանց
չհասկանալու պահեր։
Շատ առումներով՝ Պիտերն ու Ջերին չեն կարողանում հաղթահարել իրենց
տարբերությունները՝ իրական հաղորդակցության հասնելու համար:  Հաղորդակցման այս
ձախողումը տեղի է ունենում և՛ լեզվական, և՛ փիլիսոփայական մակարդակներում:
Լեզվական մակարդակում տղամարդիկ դժվարանում են զրուցել, քանի որ նրանք ունեն
բառերի և հասկացությունների տարբեր ըմբռնումներ:  Դրա օրինակը երևում է պիեսի
սկզբում, երբ Ջերրիան հարցնում է Փիթերին իր ընտանիքի մասին:  Երբ Փիթերը պատմում
է Ջերիին որ ունի երկու  աղջիկ, Փիթերը նկատի է ունենում, որ նա ամուսնացած է: 
Այնուամենայնիվ, Ջերին դա չի ընկալում և շարունակում է հարցնել նրան իր իր ընտանիքի
մասին:
Նրանք իրար չեն հասկանում այն ժամանակ , երբ Փիթերը ասում է , որ մարդիկ չպետք է
ունենան այն ամենն ինչ ուզում են , սակայն Ձերին ասում է, որ ինքը ամեն ինչից զրկված է,
դժբախտ է, միայնակ և բազմիցս անհաջողակ է եղել, այդ իսկ պատճառով նս չունի այն
տեսակետը , որը որ ուներ Ջերին։ Նրանց փոխհարաբերությունների մեջ ընդգծվում է
հումորը, որը շաղախված է անհանգստությամբ և դժբախտությամբ։
Նրանք խոսում էին միմյանց հետ, սակայն Ջերին փիթերին հրահրում էր կռիվ անել իր հետ։
Ողջ վիճաբանությունը սկսվեց նստարսնից։ Ջերին հրահրում է Փիթերին պայքարել իր
նստարանի համար և սպառնում է Փիթերին դանակով։  Դանակը վերցնում է Փիթերը, և
Ջերին ինչ-որ կերպ կարողանում է դրանով մահացու վիրավորվել։ Մինչ Ջերին մահանում է,
նա ստիպում է Փիթերին փախչել, քանի որ նա չի ցանկանում, որ Փիթերը բռնվի
ոստիկանության կողմից:  Փիթերը կատարում է Ջերիի հրահանգները և փախչում։  Ջերին
մենակ է մահանում Կենտրոնական այգում։

12) ՀԱՅՐ-ՈՐԴԻ ՀԱՐԱԲԵՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ԱՐՏԱՑՈԼՈՒՄԸ Ա. ՄԻԼԼԵՐԻ «ԲՈԼՈՐ ԻՄ

ՈՐԴԻՆԵՐԸ» ՊԻԵՍՈՒՄ: ՀԻՄՆԱՎՈՐԵԼ ՕՐԻՆԱԿՈՎ:

Այս ստեղծագործության մեջ հայրը 61 ամյա Քելլեն էր, ով ուներ տարբեր իրերի
արտադրամաս, սակայն պատերազմից առաջ և այդ ընթացքում նա արտադրել էր օդանավի
շարժիչներ։ Նա ուներ 2 իրդի Քրիսը և Լարին, որոնք երկուսն էլ մասնակցել էին
պատերազմին, սակայն Լարին այլևս չէր վերադարձել։ Քրիսը շատ բարի և արդար կերպար
էր, ով տանել չէր կարողանում սուտը և խաբեությունը։ Նա շատ նվիրված էր իր ընտանիքին
և սիրում էր բոլոր ընտանիքի անդամներին։ Սակայն երբ վիճաբանության արդյունքում
արդեն 100 տոկոսով պարզ է դառնում, որ հայրը պատերազմի տարիներին վաճառել է
անսարք օդանավի շարժիչներ փոխվում է ամեն ինչ։ Նա հոր հետ վիճում է և տանից
հեռանում։ Մեկ օր տուն չգալուց հետո տեսնում ենք, որ նա վերադառնում է, որոշված որ
այլևս չի ցանկանում ապրել իր ծնողների հետ և ծախսել այդ կեղտոտ փողերը։  Չնայած այս
ամենի նա խղճում է իր հորը և չի տանում նրան ոստիկանություն, բայց նշում է, որ եթե հենց
սկզբից իմանար այդ կեղծ քայլի մասին նույն օրը նրան կտավներ ոստիկանական բաժին։ Իր
հերթին հայրն էլ շատ է սիրում տղային և չի կարողանում համակերպվել այն մտքի հետ, որ
տղան նրանցից առանձին է ապրելու, սակայն ի տարբերություն Քրիսի Քելլրը նաև եսասեր
էր։ Սա շատ լավ երևում է այն դրվագում, երբ նա կնոջ հետ իորոշում է, որ Քրիսի տուն գալու
պես նրան ասի, թե իբր պատրաստ է գնալ և  փակվել բանտում, շատ լավ իմանալով, որ
Քրիսը սա երբեք չի անի։ Ինչ վերաբերում է Լարիին նա անհետ կորած էր 3,5 տարի և
նրանից ոչ ոք լուր չուներ։ Հետագայում երբ վիճաբանության արդյունքում Աննին (Լարիի
սիրած աղջիկը)  Լարիի մորը ցույց է տալիս տղայի գրած  նամակը այսքանով ամեն բան
ասված էր։ Իսկ նամակում Լարին գրել էր, որ թերթերից իմացել է հոր տականք քայլի մասին։
Նա նշում է, որ չի կարողանում մարդկանց և իր զինակից ընկերների աչքերի մեջ նայել և եթե
այդ պահին հայրը իր մոտ լիներ նա կսպաներ հորը։ Ահա այստեղից երևում է, որ չնայած
իրենց մեծ սիրուն ու հարգանքի հոր հանդեպ։, տղաները չեն կարողանում ներել նրա
արաքը։ Իսկ հայրը լսելով Լարիի նամակի բովանդակությունը, և տեսնելով Քրիսի նոր
ձևավորող ատելությունը ինքնասպան ր լինում ատրճանակով։  

13) ՀԱՅՐ-ՈՐԴԻ ՀԱՐԱԲԵՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ԱՐՏԱՑՈԼՈՒՄԸ Ա. ՄԻԼԼԵՐԻ «ՎԱՃԱՌՈՂԻ

ՄԱՀԸ» ՊԻԵՍՈՒՄ: ՀԻՄՆԱՎՈՐԵԼ ՕՐԻՆԱԿՈՎ:

Չնայած այն բանին, որ Վիլին ցանկանում էր իր տղաները դառնան չանաչվալ ու հարգված

մարդ, նա նաև բացահայտ կասկածելի արժեքներ է ներշնրել իր երեխաներին։ Նա
սովորեցրել է նրանց գողություն անել, չնայած որ մեկ մեկ էր նախատում էր նման բան
անելու համար։ Երբ նրա ավագ որդին՝ Բիֆը , որը խոստումնալից մարզիկ էր նա բռնացնում
է հորը սիրուհու հետ։ Այս իրադարձությունը վերջնականապես փչացնում է նրանց
հարաբերությունները, ինչպես նաև խարխլում է Բիֆի որոշ բաներին հասնելու
ցանկությունները։ Բիֆը հեռանում է տանից, իր ապրուստն մի կերպ այս ու այն կողմից
վաստակելով երբեմն էլ գողություն անելով։

Ավելի քան 20 տարի հետո, Բիֆը վերադառնում է տուն տեսբելով հորը անմխիթար
վիճակում։ Հոր գործերը աշխատավայրում վատացել էր, նա նույնիսկ մի քանի անգամ
ինքնասպանության փորձ է կատարել։ Բիֆը ցանկանում էր ամեն ինր նորից սկսել, բայց
նրա հույսերը չեն արդարանում ։ Վիլիին ազատում են աշխատանքից։ Պիեսում Բիֆը
գիտակվում է իր անարժեքության մասին, բայց այլևս այդ չի համարում արատ։ Բիֆը հորը
հորդորում է բացել աչքերը, և դադարել ապրել ստի մեջ։ Այսպիսի վերջնական տհաճ
խոսակցություններից հետո նա կատարում է ինքնասպանության վերջին փորձը, որը
հաջողվում է։ Հողարկավորության ժամանակ Բրֆը ամփոփում է հոր կյանքը. <<Նա այդպես
էլ չհասկացավ, թե ինչ էր ինքն իրենից ներկայացնում>>։  Բիֆը որոշում է հեռանալ և ապրել
հասարակ կյանքով, իսկ եղբայրը այդպես էլ չի հրաժարվում հոր արժեքներից։

14) Վ. ԼՈՄԵՆԻ ԿԵՐՊԱՐԸ Ա. ՄԻԼԼԵՐԻ «ՎԱՃԱՌՈՂԻ ՄԱՀԸ» ՊԻԵՍՈՒՄ: ՀԻՄՆԱՎՈՐԵԼ

ՕՐԻՆԱԿՈՎ։

Պիեսը պատմում է անհաջողակ վաճառականի Վիլի Լոմենի մասին։ Նա պիեսի գլխավոր

հերոսն է։ Նա զբաղվում էր առևտրով, ստանում էր շատ չնչին աշխատավարձ։ Ինչպես
Ամերիկայի բնակիչները, այնպես էլ նա ուներ շատ վարկեր և իր ամբողջ կյանքի ընթացքում
մտածում էր  դրանց վերջանալու մասին ։ Սակայն իր մտածմունքը միայն այդ չէր։ Վիլին
ուներ 2 որդի որոնք չէին աշխատում, որը շատ էր բարկացնում նրան։ Նա ցանկանում էր որ
տղաները գտնեն իրենց տեղը կյանքում և հաջողակ բիզնեսմեններ դառնան։

Վիլին մանկուց ապրել էր առանց հայր և իրեն զգում էր <<Ժամանակավոր հյուր>>

կյանքում ։ Այս մասին նա ասում էր իր եղբորը Բենին։ Բիլին ասում էր որ մենք
ժամանակավոր ենք կյանքում, մի օր կանք մի օր կարող ենք էլ չերևալ երկրի երեսին։

Իր միակ հեղինակությունն իր ավագ եղբայր Բենն է, ով  վաղուց հեռացել էր տանից։ Հերոսի
մեջ կար և՛ դրական, և՛ բացասական գծեր։ Նա իր որդիների համար լավ ապագա էր
ցանկանում, բայց երբեմն էլ նա էր սպալ քայլեր անում որի պատճառով Բիֆը փոևձում է
հեռաբալ նրանից երբ տեսնում է հորը ուրիծ կնոջ հետ։ Նա պարտադրում էր, որ երեխաները
այնպիսի գործ ունենան որ նրանց մատով ցույց տան, ցանկանում էր որ միշտ
մրձանակներով տուն վերադառնային իսկ նա էլ ուրախությամբ ընդուներ նրանց։

Սակայն վերջում երևում է կերպարի թուլությունն ու տկավ վիճակը։ Բիֆը նրա հետ արդեն
անկեղծ էր խոսում և ասում էր այն, ինչը որ երկար տարիներ պահել է իր մեջ։ Բիֆը հորը
ասում է որ մենք վաղուց կարող էինք գտնել մեր ուղին եթե դու այսպես մեզ դաստիարակած
չլինեիր, որ մեզ հարիր չէ ուրիշի ձեռքի տակ աշխատելը, և նման այլ բաներ, հիմա
հնարավոր է որ ամեն ինչ այլ ձև լիներ։  Երջանիկի և Բիֆի հետ զրույցից հետո նա գնում է
տանից ավտոմեքենայով և մահանում է։  Հետաքրքրական էր վերջին դրվագները երբ նա
ուզում էր իրենից մի բան թողնել և գնել էր գազարի, բազուկի և այլ սերմեր և դրանք ցանում
էր։

Հողարկավորության ժամանակ Բրֆը ամփոփում է հոր կյանքը. <<Նա այդպես էլ

չհասկացավ, թե ինչ էր ինքն իրենից ներկայացնում>>։  Բիֆը որոշում է հեռանալ և ապրել
հասարակ կյանքով, իսկ եղբայրը այդպես էլ չի հրաժարվում հոր արժեքներից։

15) ՔԵԼԼԵՐԻ ԿԵՐՊԱՐԸ Ա. ՄԻԼԼԵՐԻ «ԲՈԼՈՐ ԻՄ ՈՐԴԻՆԵՐԸ» ՊԻԵՍՈՒՄ: ՀԻՄՆԱՎՈՐԵԼ

ՕՐԻՆԱԿՈՎ։

Քելլերը այս ստեղծագործության գլխավոր հերոսներից է, ով 60 անց մի մարդ է, չունի

բարձրագույն կրթություն, սիրում է կարդալ թերթեր։ Նա հարուստ մարդ է, ով ունի տարբեր
իրերի արտադրամաս ( սառնարան, լվացքի մեքենա և այլն)։ Պատերազմը տարիներին նա
արտադրել է նաև օդանավ շարժիչներ, որոնցից մի քանիսը անսաէքության պատճառով
մահացել է 21 զինվոր։ Նա շատ է սիրում փողը և ամեն բան անում է այն ավելացնելու
համար։ Չնայած սրան մենք Ստ. - ում չենք հանդիպի որևէ դրվագը որտեղ նա կարող է իրեն
շռայլություն եր թույլ տալ։ Նա նաև խորամանկ անձնավորություն է քանի որ, կարողացել է
այդ շարժիչների պատմությունը բարդել աշխատողներից մեկի վրա, որի արդյունքում նա
գտնվում է ազատության մեջ, իսկ իր այդ աշխատողը դեռ բանտարկված է։ Նա սիրում է իր
ընտանիքն ու որդիներին։ Կարելի է նաև նշել որ նա կարողանում էր հեռուն նայել և
երևույթները դիտել մի քանի տեսանկյունից։ Սա բացատրվում է նրանով, որ նա  կասկածում
էր Անիի իրենց տուն  գալու փաստը, քանի որ Աննին այն մարդու աղջիկն էր ում հայրը  իր
պատճառով այժմ բանտարկված էր։ Նա սրա մասին նույնիսկ իր որդուն հետ է խոսում և
հորդորում ևս մեկ անգամ համոզվել, որ այս աղջիկը իրենց տուն եկել է ոչ թե վրեժի այլ
ամուսնանալու նպատակով։ Քելլերը վերջում իմանալով Լարիի գրած նամակի  մասին
ինչպես նաև տեսնելով Քրիսի վերաբերմունքը իր հանդեպ ինքնասպան է լինում։

16․ ԲՌՆԱՊԵՏԱԿԱՆ ՌԵԺԻՄՆԵՐԻ ՊԱՏԿԵՐՈՒՄԸ Ջ. ՕՐՈՒԵԼԻ

ՍՏԵՂԾԱԳՈՐԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐՈՒՄ: 1984

Ջորջ Օրուելի 1984-ը պատմում է Ուինսթոն Սմիթ անունով մի մարդու մասին, որը գտնվում
է Օվկիանիա կոչվող երկրում: Ուինսթոնն ապրում է մշտական վախի մեջ, քանի որ նրանց
ձերբակալում և խոշտանգում են կուսակցության անդամները: Օրուելը ցույց է տալիս, թե
ինչպես է Սա տոտալիտար կառավարություն է։ Օրուելը դատապարտում է
տոտալիտարիզմը՝ ստեղծելով դիստոպիա, որն ունի տոտալիտար իշխանություն։
Տոտալիտարիզմը «կառավարման այն ձևն է, որը տեսականորեն թույլ չի տալիս անհատի
ազատություն և որը ձգտում է անհատի կյանքի բոլոր ասպեկտները ստորադասել
կառավարության իշխանությանը»։ 
Ջորջ Օրվելը տոտալիտարիզմի հետ կապված շատ վատ փորձառություններ է ունեցել և
պատմում է 1984 թվականին տեղի ունեցած այս իրադարձությունների մասին: Նա անձամբ է
զգացել Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ֆաշիստական կառավարության
ազդեցությունը: «1948-ին, երբ Օրուելի 1984-ն առաջին անգամ լույս տեսավ, Երկրորդ
համաշխարհային պատերազմը նոր էր ավարտվել»: Երկրորդ համաշխարհային
պատերազմի ժամանակ զանգվածային սպանությունները պատվիրվել են տոտալիտար
առաջնորդների կողմից, ինչպիսիք են Ադոլֆ Հիտլերը և Իոսիֆ Ստալինը: «Ադոլֆ Հիտլերը
Գերմանիայում կոտորել էր իր թշնամիներին՝ սպանելով վեց միլիոն հրեաների գումարած
ինը միլիոն սլավոնների, գնչուների, քաղաքական այլախոհների, համասեռամոլների և
մտավոր խնդիրներ ունեցող մարդկանց» («1984» 242): Օրուելը, ազդված լինելով միայնակ
հզոր մարդու կողմից իրականացված ցեղասպանությունից, դրդեց նրան խորհել այդքան
շատ մահվան պատճառների մասին: Նա հզոր կերպով արտահայտում է իր
անհանգստությունը տոտալիտար կառավարության վտանգների մասին՝ ստեղծելով իր
սեփական դիստոպիան 1984 թվականին

17 ՉԿԱ

18․ ՏՂԱՄԱՐԴ ԿԵՐՊԱՐՆԵՐ Ջ. ՕՐՈՒԵԼԻ 1984Թ ՎԵՊՈՒՄ

Ուինսթոն Սմիթ

Փոքր, փխրուն երեսնամյա տղամարդ, Օվկիանիայի բնակիչ և կուսակցության անչափահաս

անդամ: Նա աշխատում է ճշմարտության նախարարությունում, սակայն ատում է
տոտալիտար կառավարումն ու ճնշումները, որոնք կառավարության համակարգի
անբաժանելի մասն են: Ուինսթոնը գաղտնի երազում է հեղափոխության մասին ։  Ջուլիայի
հետ հանդիպումից հետո նա կարող է բացեիբաց կիսվել իր մտքերով, ինչպես նաև սեր և
ջերմություն ընդունել այնպիսի ձևով, որը չի հանդուրժում կուսակցությունը:

Ուինսթոնը ուժ է հավաքում այդ հարաբերություններից, բայց արդյունքում նրան

ձերբակալում են ։  Կուսակցության կողմից խոշտանգումներից հետո նա ենթարկվում է
կառավարության պահանջներին ։  Ատելությունը, որ նա մի անգամ սնում էր կուսակցության
և ավագ եղբոր հանդեպ, փոխարինվում է անվերապահ սիրով, որը նա ձևացնում էր, թե ինչ է
զգում վեպի սկզբում:

O ' Բրայեն

Ներքին կուսակցության խելացի և կարևոր անդամ, որի հետ Ուինսթոնը ցանկանում է կիսել
իր ամենավտանգավոր մտքերը: Ուինսթոնը հանգում է այն համոզման, որ Օ ' Բրայենն իր
կողմն է, և պատրաստ է օգնել նրան կուսակցական կառավարմանը հակազդելու իր
ջանքերում ։  Օ ' Բրայենը պարզվում է, որ նա այն մարդն չէ ինչպիսին պատկերացնում էր
Ուինսթոնը։

Պարոն Չարլինգթոնը

Ծերունին, քաղաքի տարածքում գտնվող անտիկ/Բուկինիստական խանութի

սեփականատերը: Սկզբում նա բարի է Ուինսթոնին և խրախուսում է նրա հարցերը անցյալի
մասին ։  Սակայն, ինչպես և "1984" - ի հերոսների և հերոսների մեծ մասը, Պարոն
Չարլինգթոնը ունի թաքնված շարժիչ: Նա դառնում է ոստիկանության աշխատակից։
Սայմ

Ուինսթոնի ծանոթը, որը նորալեզների բառարանի տասնմեկերորդ հրատարակության

ստեղծողներից մեկն է: Ուինսթոնը չի սիրում Սայմին, բայց շարունակում է խոսել նրա հետ,
քանի որ նա անկեղծ է: Ինչ-որ պահի Ուինսթոնը նույնիսկ կարծում է, որ նրանցից ոմանք,
ամենայն հավանականությամբ, երկար չեն ապրում, քանի որ նա այնքան էլ զգույշ չէ իր
խոսքերով, ինչպես պետք է:  Ի վերջո, իսկապես անհետանում։

Թոմ Փարսոնս

Ուինսթոնի հարևաններից մեկը, որին Ուինսթոնը նյարդայնացնում և անտանելի է

համարում ։  Նա երկու երեխաների հայր է, ովքեր  կրտսեր լրտեսների անդամ են։ Մի
երեխա իր հորը ոստիկանություն է տարել, ասելով, որ նա երազում խոսել է ավագ եղբոր
դեմ: Նա բանտարկվել է սիրո նախարարությունում, երբ Ուինսթոնին այնտեղ են տանում
հարցաքննության ու կտտանքների համար ։  Փարսոնսը հայտարարում է, որ հպարտանում
է իր դուստրով այն բանի համար, որ նա հետևում էր կուսակցական կանոներին ։
Ամպլֆորս

Ուինսթոնի գործընկերը, ով նույնպես հայտնվում է բանտում, Ուինսթոնի հետ միասին,

վեպի վերջում: Նա աշխատել է փաստաթղթերի բաժնում։

Էմանուել Գոլդշտեյն

Կուսակցության դեմ ապստամբության առաջնորդը, որը երբեք չի հայտնվում վեպում:

Ինչպես և Մեծ եղբայրը, նրա ազդեցությունը զգացվում է բոլորի կողմից ։  Ոմանք
սարսափած են այն ավերածություններից, որոնք նա կարող է բերել իրենց կյանքում, և
բացահայտորեն դատապարտում են նրան, քանի որ կուսակցությունը պահանջում է։
Մյուսները, ինչպիսիք են Ուինսթոնը, նայում են նրան որպես հույսի գործիչ: Նա ավելի
լեգենդ է, քան որևէ այլ բան։ Վեպի վերջում հարց է առաջանում, թե արդյոք այդ գործիչը
երբևէ գոյություն ունեցել է, թե ոչ, կամ այն ստեղծվել է կուսակցության կողմից, որպեսզի
նրանց տա ամենահաս թշնամուն:

Ջոնս, Ահարոնսոն և Ռեզերֆորդ

Ներքին կուսակցության երեք անդամներ, որոնք սխալմամբ ձերբակալվել են և ստիպված են

խոստովանել այն հանցագործությունները, որոնք նրանք չեն կատարել ։  Նրանք
մահապատժի են ենթարկվել կուսակցության կողմից ։  Ուինսթոնը թերթի կտրվածքի
շնորհիվ իմանում է նրանց անմեղության մասին ։

19․ ԱՆՀԱՏԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ԹԵՄԱՅԻ ՊԱՏԿԵՐՈՒՄԸ Ջ. ՕՐՈՒԵԼԻ 1984Թ ՎԵՊՈՒՄ

Ջորջ Օրուելի "1984" գրքում մենք տեղափոխվեցինք 1984 թվականին ֆուտուրիստական

տոտալիտար պետություն։ Մենք այս "նոր" հասարակությունն ապրում ենք գլխավոր հերոսի
՝ Ուինսթոն Սմիթի միջոցով։ Ուինսթոն պատկերված է այս պատմության մեջ, որպես
սովորական մարդ ապրում է Օվկիանիայի և աշխատում է կառավարության ճշմարտության
նախարարությունում։ Նույնիսկ նրա ազգանունը Սմիթն է, որը ամենատարածված
ազգանունն է անգլերեն լեզվով, մեզ ասում է, որ Օրուելը դա արել է միտումնավոր, որպեսզի
բնավորությունը կարծես ավելի շփվող և միջին լինի, որն օգնում է ընթերցողին բացահայտել
իրեն նրա հետ: "1984" գրքի առաջին մասից մեզ Տրվում է Ուինսթոնի համառոտ նկարագիրը։
Նա ունի ՑԱԾՐ կազմվածք, բաց մազեր և "թեփոտված մաշկ ունեցող սանգվինիկ դեմք։

Չնայած նրան, որ նա կարծես միջին տարիքի սովորական տղամարդ է, քանի որ գիրքն

ավելի ու ավելի խորն է խորանում Ուինսթոնի կյանքում, մենք տեսնում ենք, թե ինչպես է նա
ավելի ու ավելի ըմբոստանում և բազմաթիվ հանցագործություններ կատարում: Մենք
հատկապես տեսնում ենք այս փոփոխությունը Առաջին գլխում և երկրորդ մասում, որտեղ
նա սիրավեպ ունի Ջուլիի հետ: Երբ Ուինսթոնը երկրորդ անգամ իր օրագրում գրում է "մեծ
եղբայր կորչիր" իր օրագրում, նա սկսում է չափազանց շատ մտածել և գրեթե խուճապի
մատնվել, մեզ ցույց են տալիս անհանգիստ և պարանոիդալ Ուինսթոնին ։ Սակայն ավելի
ուշ գրքում նա սիրային կապ ունի, և նա սիրահարվում է Ջուլիային առանց վախի, որը նա
նախկինում հայտնել էր ։

1984 թվականին կուսակցության վերահսկողության և իշխանության հետ մենք կիմանանք

բազմաթիվ անմարդկային կանոններ, որոնք նրանք պարտադրում են Օվկիանիայի
քաղաքացիներին, հատկապես մարդկային հարաբերությունների մասին օրենքը, որում
ասվում է, որ ամուսնությունը պարզապես հաջորդ սերնդի վերարտադրման համար էր, իսկ
սիրով զբաղվելը անօրինական էր: Մենք զգում ենք, թե ինչ ազդեցություն է Ուինսթոնը ունի
ողջ գրքում, և թե ինչպես է նա սեռական ճնշված և հիասթափված։ Դա ցույց է տրված գրքում,
երբ ասվում է, որ "նա գրեթե անհաղթահարելի գայթակղություն է ունեցել և մի քանի
կեղտոտ բառեր բացականչելու ողջ ձայնով": Կուսակցությունը լիովին վերահսկում է
քաղաքացիներին, և թե ինչպես է սեռական ճնշված Ուինսթոնը:

Ամբողջ գրքի ընթացքում Մենք նաև սովորում ենք Վիլսոնի և նրա մտքերի և
դատողությունների մասին։ Վիլսոնը վատ դատողությամբ ֆատալիստական բնույթ է կրում,
և դա հիմնական թերությունն է, այն ուժեղանում է գրքի վերջում: Երբ Վիլսոնը կատարում է
իր առաջին միտքը գրքի սկզբում, այնտեղ ասվում է՝ "նա ցանկանում էր, որ նա
գայթակղություն ունենար և ընդհանրապես հրաժարվել ձեռնարկությունից ։  Նա դա չի
արել, քանի որ գիտեր, որ դա անիմաստ է": Մասնավորապես, երբ ասվում է. "նա գիտեր, որ
դա անօգուտ է", Մենք ցույց ենք տալիս Վիլսոնի ֆատալիստական կողմը, քանի որ դա ոչ թե
"եթե նրան բռնեն", այլ "երբ": Սակայն նրա անհեռատեսության դրսևորվումն է, երբ
հանդիպում ենք պարոն Չարլինգթոնի հետ, Մենք կասկած չունենք, որ նա աշխատում է
ոստիկանության հետ:

Երբ խոսքը վերաբերում է Ուինսթոն Սմիթին և այն հասարակությանը, որտեղ նա ապրել է

1984 թվականին, հասարակ մարդկանց մտքերը, որոնք չեն համընկնում կուսակցության
մտքերի հետ, անթույլատրելի են: Նույնիսկ հաշվի առնելով, որ մտածողությունը չափազանց
անօրինական է, դա չի խանգարում, որ մարդիկ ունենան իրենց սեփական մտքերը, այդ
թվում Ուինսթոն։ Տարբերությունը, սակայն, այն է, որ Ուինսթոնը գործել է այդ մտքերի
համաձայն, և դա է պատճառը, որ նրան, ի վերջո բռնել է: Ամբողջ գրքում մենք տեսնում ենք
Վիլսոնին որպես անհատականություն։ Երբ Ջուլիան հետաքրքրություն է ցուցաբերում նրա
նկատմամբ։ Նա արձագանքում է դրան և սիրային կապ է ստեղծում նրա հետ ։  Երբ նա
իմանում է այն տեղեկատվության մասին, որը նա չպետք է իմանար իր աշխատանքից, Նա
փորձում է հասկանալ, թե ինչն է հանգեցնում նրան, որ հեղափոխությունից առաջ կյանքի
մասին խոսի պրոֆեսիոնալի հետ: Երբ նա ձեռք է բերում օրագիր, նա չի կարող խուսափել
այն գրելուց, ամեն խոսքով մտածելուց ։  Նա գիտի այդ մտքերի բոլոր հետևանքները , բայց
գործում է ըստ դրանց։

20․ Ի՞ՆՉ ԽՆԴԻՐՆԵՐ ԵՆ ԱՐՏԱՑՈԼՎԱԾ Ջ. ՕՐՈՒԵԼԻ 1984 ՎԵՊՈՒՄ: ՀԻՄՆԱՎՈՐԵԼ

ՕՐԻՆԱԿՈՎ:

ՏՈՏԱԼԻՏԱՐԻԶՄԻ ՎՏԱՆԳՆԵՐԸ
1984 թ քաղաքական վեպ է, որը գրված է Արևմուտքի ընթերցողներին տոտալիտար
կառավարման վտանգների մասին նախազգուշացնելու նպատակով։ Անմիջապես
ականատես լինելով այն սարսափելի երկարություններին, որոնց կանցնեին Իսպանիայի և
Ռուսաստանի տոտալիտար կառավարությունները՝ իրենց իշխանությունը պահպանելու և
մեծացնելու համար, Օրուելը նախագծեց. 1984 թ ահազանգել արևմտյան երկրներում, որոնք
դեռևս վստահ չեն, թե ինչպես մոտենալ կոմունիզմի վերելքին: 1949թ.-ին Սառը պատերազմը
դեռ չէր սրվել, շատ ամերիկացի մտավորականներ աջակցում էին կոմունիզմին, իսկ
դեմոկրատական և կոմունիստական ազգերի միջև դիվանագիտության վիճակը խիստ
երկիմաստ էր: Ամերիկյան մամուլում Խորհրդային Միությունը հաճախ ներկայացվում էր
որպես բարոյական մեծ փորձ: Այնուամենայնիվ, Օրուելը խորապես անհանգստացած էր
համատարած դաժանություններից և ճնշումներից, որոնք նա նկատում էր կոմունիստական
երկրներում, և կարծես թե հատկապես մտահոգված էր տեխնոլոգիայի դերով ճնշող
կառավարություններին հնարավորություն տալով վերահսկել և վերահսկել իրենց
քաղաքացիներին:
1984 թ .-ում Օրուելը պատկերում է կատարյալ տոտալիտար հասարակությունը, որը կարելի
է պատկերացնել ժամանակակից իշխանության բացարձակ իշխանություն ունեցող
ամենածայրահեղ իրագործման մասին: Վեպի վերնագիրը կոչված էր ցույց տալու իր
ընթերցողներին 1949 թվականին, որ պատմությունը իրական հնարավորություն է
ներկայացնում մոտ ապագայում. ընդամենը երեսունհինգ տարի: Օրուելը պատկերում է մի
պետություն, որտեղ կառավարությունը վերահսկում և վերահսկում է մարդկային կյանքի
բոլոր ասպեկտները այնքանով, որ նույնիսկ անհավատարիմ միտք ունենալը հակասում է
օրենքին: Մինչ վեպը զարգանում է, երկչոտ ապստամբ Ուինսթոն Սմիթը ձեռնամուխ է
լինում կուսակցության իշխանության սահմանները մարտահրավեր նետելուն, միայն թե
բացահայտում է, որ իր հպատակներին վերահսկելու և ստրկացնելու նրա կարողությունը
թզուկ է նույնիսկ իր ամենապարանոյիկ պատկերացումները դրա հասանելիության
մասին: Ինչպես ընթերցողը հասկանում է Ուինսթոնի աչքերով, Կուսակցությունը մի շարք
տեխնիկա է օգտագործում իր քաղաքացիներին վերահսկելու համար, որոնցից
յուրաքանչյուրն ինքնին կարևոր թեմա է վեպի մեջ: Դրանք ներառում են.
Հոգեբանական մանիպուլյացիա
Կուսակցությունը իր հպատակներին պատում է հոգեբանական ազդակներով, որոնք
նախատեսված են ճնշելու մտքի անկախ մտքի կարողությունը: Յուրաքանչյուր քաղաքացու
սենյակի հսկա հեռուստաէկրանը պայթեցնում է քարոզչության անընդհատ հոսքը, որը
նախատեսված է կուսակցության ձախողումներն ու թերությունները հաղթական
հաջողություններ թվալու համար: Հեռուստաէկրանները նաև հետևում են վարքագծին. ուր էլ
որ գնան, քաղաքացիներին անընդհատ հիշեցնում են, հատկապես ամենուր առկա
ցուցանակների միջոցով:«ՄԵԾ ԵՂԲԱՅՐԸ ԴԻՏՈՒՄ Է ՔԵԶ»որ իշխանությունները ստուգում
են դրանք։ Կուսակցությունը խարխլում է ընտանիքի կառուցվածքը՝ երեխաներին մտցնելով
«Պատանի լրտեսներ» կոչվող կազմակերպության մեջ, որը լվանում է ուղեղը և խրախուսում
նրանց լրտեսել իրենց ծնողներին և հայտնել կուսակցությանը անհավատարմության
ցանկացած դեպք: Կուսակցությունը նաև ստիպում է անհատներին ճնշել իրենց սեռական
ցանկությունները՝ սեքսը վերաբերվելով որպես զուտ սերմանական պարտականություն,
որի վերջը նոր կուսակցության անդամների ստեղծումն է: Այնուհետև Կուսակցությունը
մարդկանց խորտակված հիասթափությունն ու զգացմունքները ուղղում է կուսակցության
քաղաքական թշնամիների դեմ ատելության բուռն, կատաղի դրսևորումների: Այս
թշնամիներից շատերը Կուսակցությունը հորինել է հենց այդ նպատակով:
Ֆիզիկական հսկողություն
Բացի նրանց միտքը շահարկելուց, Կուսակցությունը վերահսկում է նաև իր հպատակների
մարմինները։ Կուսակցությունը մշտապես հետևում է անհավատարմության որևէ նշանի,
այն աստիճանի, որ, ինչպես նկատում է Ուինսթոնը, նույնիսկ դեմքի փոքր ցնցումը կարող է
հանգեցնել ձերբակալության: Մարդու սեփական նյարդային համակարգը դառնում է նրա
ամենամեծ թշնամին։ Կուսակցությունը ստիպում է իր անդամներին անցնել առավոտյան
զանգվածային վարժություններ, որոնք կոչվում են «Ֆիզիկական ցնցումներ», իսկ հետո
երկար, հոգնեցուցիչ օրեր աշխատել պետական կառույցներում՝ մարդկանց պահելով
ընդհանուր հյուծված վիճակում: Յուրաքանչյուր ոք, ով կարողանում է դիմակայել
կուսակցությանը, պատժվում և «վերակրթվում» է համակարգված և դաժան
խոշտանգումների միջոցով: Շաբաթներ շարունակ այս ինտենսիվ բուժման ենթարկվելուց
հետո, ինքը՝ Ուինսթոնը, գալիս է այն եզրակացության, որ ոչինչ ավելի զորեղ չէ, քան
ֆիզիկական ցավը. ոչ մի զգացմունքային հավատարմություն կամ բարոյական համոզմունք
չի կարող հաղթահարել այն:
Տեղեկատվության և պատմության վերահսկում
Կուսակցությունը վերահսկում է տեղեկատվության յուրաքանչյուր աղբյուր՝ տնօրինելով և
վերաշարադրելով բոլոր թերթերի և պատմության բովանդակությունը իր նպատակների
համար։ Կուսակցությունը թույլ չի տալիս անհատներին պահել իրենց անցյալի
գրառումները, ինչպիսիք են լուսանկարները կամ փաստաթղթերը: Արդյունքում
հիշողությունները դառնում են մշուշոտ և անվստահելի, և քաղաքացիները դառնում են
կատարյալ պատրաստակամություն՝ հավատալու այն ամենին, ինչ իրենց ասում է
կուսակցությունը: Կուսակցությունը, վերահսկելով ներկան, կարողանում է շահարկել
անցյալը։ Իսկ անցյալը վերահսկելիս Կուսակցությունը կարող է արդարացնել իր բոլոր
գործողությունները ներկայում։
Տեխնոլոգիա
Հեռուստաէկրանների և թաքնված խոսափողների միջոցով Կուսակցությունը կարող է գրեթե
ամբողջ ժամանակ վերահսկել իր անդամներին: Բացի այդ, կուսակցությունը կիրառում է
բարդ մեխանիզմներ (1984 թ գրվել է դեռևս համակարգիչների ժամանակաշրջանում)
տնտեսական արտադրության և տեղեկատվության աղբյուրների վրա լայնածավալ
վերահսկողություն գործադրելու, ինչպես նաև սարսափելի մեխանիզմներ՝
խոշտանգումների ենթարկելու նրանց, ում նա համարում է թշնամիներ: 1984
թ բացահայտում է, որ տեխնոլոգիան, որն ընդհանուր առմամբ ընկալվում է որպես
բարոյական բարիք գործելու համար, կարող է նաև նպաստել ամենադիվային չարիքին:
Լեզուն որպես մտքի վերահսկողություն
Օրուելի ամենակարևոր ուղերձներից մեկը1984 թ այն է, որ լեզուն առանցքային
նշանակություն ունի մարդկային մտքի համար, քանի որ այն կառուցվածքում և
սահմանափակում է այն գաղափարները, որոնք անհատները կարող են ձևակերպել և
արտահայտել: Եթե լեզվի վերահսկումը կենտրոնացվեր քաղաքական գործակալությունում,
Օրուելն առաջարկում է, այդպիսի գործակալությունը կարող է փոխել լեզվի կառուցվածքը,
որպեսզի անհնար լինի նույնիսկ անհնազանդ կամ ապստամբ մտքերի ընկալումը, քանի որ
դրանք մտածելու համար բառեր չեն լինի: Այս միտքը դրսևորվում է Newspeak-ի լեզվով, որը
կուսակցությունը ներկայացրել է անգլերենին փոխարինելու համար։ Կուսակցությունը
մշտապես կատարելագործում և կատարելագործում է Newspeak-ը՝ վերջնական նպատակ
ունենալով, որ ոչ ոք ի վիճակի չլինի պատկերացնել որևէ բան, որը կարող է կասկածի տակ
առնել կուսակցության բացարձակ իշխանությունը:
Հետաքրքիր է, որ Օրուելի շատ գաղափարներ լեզվի մասին՝ որպես վերահսկող ուժի,
փոփոխվել են գրողների և քննադատների կողմից, ովքեր ձգտում են զբաղվել
գաղութատիրության ժառանգության հետ: Գաղութատիրության ժամանակ օտար
տերությունները քաղաքական և ռազմական վերահսկողություն են հաստատել հեռավոր
շրջանների վրա և, որպես իրենց օկուպացիայի մի մաս, հաստատել են իրենց լեզուն՝ որպես
կառավարության և բիզնեսի լեզու: Հետգաղութային գրողները հաճախ վերլուծում կամ
փոխհատուցում են տեղական բնակչությանը լեզվի կորստի և մշակույթի և պատմական
կապի հետևանքով կորստի վնասը:
Հավատարմություն
Մեջ1984 թ, Կուսակցությունը ձգտում է ապահովել, որ հավատարմության միակ հնարավոր
տեսակը հավատարմությունն է Կուսակցությանը։ Ընթերցողը տեսնում է փաստացիորեն
ամեն տեսակի հավատարմության օրինակներ՝ ամենահիմնականից մինչև ամենաչնչին, որը
ոչնչացվում է կուսակցության կողմից: Հարևաններն ու աշխատակիցները միմյանց մասին
տեղեկացնում են, և պարոն Փարսոնի սեփական երեխան հաղորդում է նրան Մտքի
ոստիկանություն: Ուինսթոնի կիսատ-պռատ ամուսնությունը կնոջ հետ փլուզվեց՝ առանց
հավատարմության զգացողության: Նույնիսկ հաճախորդի և վաճառականի միջև
հարաբերություններն այլասերված են, քանի որ Ուինսթոնը իմանում է, որ այն մարդը, ով
իրեն վաճառել է իր դիմադրության և անկախության գործիքները, մտքի ոստիկանության
անդամ էր: Ուինսթոնի հարաբերությունները Ջուլիայի հետ վերջնական
հավատարմությունն է, որը ստուգվում է գրքի իրադարձություններով: Երկրորդ գրքում.
Գլուխ VII-ում Ուինսթոնն ասում է Ջուլիային, «եթե նրանք կարողանան ստիպել ինձ
դադարել սիրել քեզ, դա իրական դավաճանություն կլիներ»: 
Դիմադրություն և հեղափոխություն
Մեջ1984 թ .Ուինսթոնն ուսումնասիրում է կուսակցության դեմ դիմադրության գնալով ավելի
վտանգավոր և նշանակալի ակտերը: Առաջին գրքում. Գլուխ VII-ում Ուինսթոնը նշում է, որ
«ապստամբությունը նշանակում էր հայացք աչքերի մեջ, ձայնի շեղում. առավելագույնը՝
մեկ-մեկ շշուկով խոսք»։ Ուինսթոնը կառուցում է այս փոքր ապստամբությունները՝
կատարելով անձնական անհնազանդության գործողություններ, ինչպիսիք են օրագիր
պահելը և դեկորատիվ թղթի կշռաքար գնելը: Ի վերջո, նա ուժեղացնում է իր
ապստամբությունը Ջուլիայի հետ իր սեռական հարաբերությունների
միջոցով: Հարաբերությունները կրկնակի ապստամբություն են, քանի որ այն ներառում է
ցանկության մտքի հանցագործությունը: Ուինսթոնը չի հավատում, որ իր
գործողությունները կամ ուրիշների գործողությունները կհանգեցնեն կուսակցության
կործանմանը իր կյանքի ընթացքում, բայց մինչ մտքի ոստիկանության կողմից բռնվելը նա
հույս է հայտնում, որ ապագայում ինչ-որ մեկը կկարողանա հետ նայել Ուինսթոնի
գործողություններին: ժամանակ ազատ աշխարհից:
Կուսակցության դեմ իրական հեղափոխության համար Ուինսթոնի ամենակոնկրետ հույսը
կապված է քաղաքի սոցիալական ցածր խավի հետ, որը կոչվում է պրոլեներ: Նա նկատում է,
որ պրոլեներն արդեն շատ ավելի մեծ թիվ ունեն, քան կուսակցությունը, և պրոլեներն ուժ
ունեն հեղափոխություն անելու, եթե երբևէ կարողանան կազմակերպվել: Խնդիրն այն է, որ
պրոլեներն այնքան երկար են ենթարկվել այնպիսի լուրջ աղքատության, որ չեն
կարողանում տեսնել գոյատևման նպատակը: Ավելի լավ աշխարհ կառուցելու փորձի
գաղափարը նրանց համար չափազանց շատ է մտածելու համար: Այս բոլոր դիտարկումները
դրված են կուսակցության՝ որպես հեղափոխության արդյունքի, ինքնության ֆոնին։ Ըստ
Ուինսթոնի, կուսակցությունը ստեղծվել է 1960-ականների կեսերին հեղափոխության
ժամանակ, որը տապալեց գոյություն ունեցող բրիտանական հասարակական կարգը:
Անկախություն և ինքնություն
Չնայած ժողովրդին շահարկելու կուսակցության հիմնական գործիքը պատմության
վերահսկումն է, նրանք նաև վերահսկում են անկախությունն ու ինքնությունը: Օրինակ,
սեփական ինքնությունը հաստատելու հիմնական հատկանիշները անհասանելի են
Ուինսթոնի և Օվկիանիայի մյուս քաղաքացիների համար: Ուինսթոնը չգիտի, թե քանի
տարեկան է։ Նա չգիտի՝ ամուսնացած է, թե ոչ։ Նա չգիտի՝ իր մայրը ողջ է, թե մեռած։ Նրա
մանկության հիշողություններից ոչ մեկը հուսալի չէ, քանի որ նա չունի լուսանկարներ կամ
փաստաթղթեր, որոնք կօգնեն նրան դասավորել իրական հիշողությունները
երևակայականներից: Կոնկրետ, նույնական մանրամասներով եզակի անհատներ լինելու
փոխարեն Արտաքին կուսակցության յուրաքանչյուր անդամ նույնական է: Կուսակցության
բոլոր անդամները հագնում են նույն հագուստը, ծխում են նույն ապրանքանիշի ծխախոտը,
խմում են նույն ապրանքանիշի ջին և այլն: Որպես այդպիսին, անհատական ինքնության
զգացում ձևավորելը ոչ միայն հոգեբանորեն դժվար է,
Ուինսթոնի նշանակալի որոշումների մեծ մասը կարելի է մեկնաբանել որպես ինքնության
զգացում ստեղծելու փորձեր: Օրագիր գնելու և մտքերի ձայնագրումը սկսելու նրա որոշումը
հիշողություն և պատմություն ստեղծելու փորձ է: Քաշը գնելու նրա որոշումը
պայմանավորված է իր սեփական ինչ-որ բան ունենալու ցանկությամբ, որը ներկայացնում է
կուսակցության առաջ ընկած ժամանակաշրջանը: Ուինսթոնի սեռական
հարաբերությունները Ջուլիայի հետ և նրանց որոշումը՝ բնակարան վարձել, որտեղ նրանք
կարող են միասին ժամանակ անցկացնել, վտանգավոր հանցագործություններ են
աշխարհում:1984 թ. Որոշելով հարաբերություններ հաստատել Ջուլիայի հետ՝ Ուինսթոնը
հաստատում է իր անկախությունը և հետագայում հաստատում է իր ինքնությունը որպես
անհատ, ով դիմադրում է կուսակցության վերահսկողությանը: Սակայն, ի վերջո, Ուինսթոնի
փորձերը՝ պահպանելու իր անկախությունը և ստեղծելու յուրահատուկ ինքնություն, չեն
համապատասխանում կուսակցությանը: Սիրո նախարարությունում Ուինսթոնի
փորձառությունները ներկայացնում են նրա անհատականության բոլոր ասպեկտների
ամբողջական ապամոնտաժումն ու ոչնչացումը: Հասարակություն վերադարձնելով՝ նա
կորցրել է ամբողջ անկախությունն ու եզակիությունը և դարձել կուսակցության անդեմ
կոլեկտիվի մի մասը։

21․  ՔԵԴԴԻ  ԿԵՐՊԱՐԻ ՊԱՏԿԵՐՈՒՄԸ ՈՒ. ՖՈԼՔՆԵՐԻ 《ՇԱՌԱՉ և ՑԱՍՈՒՄ》ՎԵՊՈՒՄ։

ՀԻՄՆԱՎՈՐԵԼ ՕՐԻՆԱԿՈՎ։ 

Հարկ է նշել, որ Քեդդին վեպի կարևոր, առանցքային և կենտրոնական դեմքն է, քանի որ նա

ներկայացնում է իր երեք եղբայրների մոլուցքի առարկան: 
Քոմփսոնների դուստրը՝ Քեդին, աչքի է ընկնում որդիների պատմվածքներում, բայց միայն
պատկերված է նրանց ընկալումների և հիշողությունների միջոցով: Քեդին միակ Քոմփսոնն
է, ով կարող է իսկապես սիրել, քանի որ նա մանուկ հասակում հոգ է տանում Բենջիի մասին
և շատ մտերիմ է Քվենտինի հետ: 
Մեր ամենավաղ պատկերացումներով մենք նրան տեսնում ենք որպես բավականին
համարձակ երիտասարդ աղջկա: Նա անվախ է, ոչնչից չի վախենում։ Մի տեսարանում
Քեդին մերկանում է՝ առվակի մեջ խաղալու համար, նույնիսկ այն բանից հետո, երբ մայրը
նախազգուշացրել էր, որ իրեն մտրակի կենթարկեն:  Այստեղ էլ երևում է նրա
համարձակությունն ու անվախ լինելը և համառորեն ասում է. «Նա չի պատրաստվում նման
բան անել»: Կամ, երբ Քեդին, ով բարձրանում է ծառը, որպեսզի տեսնի, թե կոնկրետ ի՞նչ է
կատարվում իր տատիկի հուղարկավորության ժամանակ։
Քեդդին փնտրում է ցանկացած իրավիճակի ճշմարտությունն ու իրականությունը: Նա
դառնում է կատարյալ ռեալիստ, մեկը, ով պարզապես չի կարող հանդուրժել Կոմփսոնների
կեղծավորությունն ու  կեղծ հպարտությունը, հետևաբար, նա "դիմում" է անսովոր
վարքագծին՝ փորձելով հաստատել սեփական անկախությունն ու անհատականությունը։ 
Նա դառնում է անառակ, հղիանում արտամուսնական կապից։ Այնուհետև նա ամուսնանում
է բանկիր Սիդնեյ Հերբերտ Հեդի հետ, որը բաժանվում է նրանից հաջորդ տարի, քանի որ
պարզում է, որ Քեդիի դուստրը ուրիշի երեխա է ,իր  ընտանիքը չի ընդունում տուն
խայտառակված Քեդիին, բայց նրանք պահում են երեխային։ Քեդիին թույլ չեն տալիս
մեծացնել իր դստերը՝ Քվենտինին, բայց նա փորձում է հոգատար մայր լինել՝ աղջկա տուն
գումար ուղարկելով։  Մանկուց Քեդին դրսևորել է մայրական հատկություններ, հատկապես
Բենջիի հետ հարաբերություններում։
Քեդդին հակասում է սովորույթներին և պատշաճությանը, թեև նրա անառակությունը
հանգեցնում է նրան անկման և արտաքսման Կոմփսոնի ընտանիքից:

22․  ՔՎԵՆԹԻՆԻ  ԿԵՐՊԱՐԻ ՊԱՏԿԵՐՈՒՄԸ ՈՒ. ՖՈԼՔՆԵՐԻ 《 ՇԱՌԱՉ և

ՑԱՍՈՒՄ》ՎԵՊՈՒՄ։ ՀԻՄՆԱՎՈՐԵԼ ՕՐԻՆԱԿՈՎ։ 
Ինչ վերաբերում է Քվենթինին՝ Քոմփսոնների ավագ որդուն, նա իր
ամբողջէներգիան ներդնում է, որպեսզի հասկանա ժամանակը: Նրա
պատումի հատվածը սկսում է, երբ նա հիշում է հոր խոսքերը՝ կապված այն
մտքի հետ, որ ժամանակիհետևից գնալու բոլոր ջանքերն ապարդյուն են․
«Սա (ժամացույցը –Լ.Գ.) քեզ տալիս եմ ոչ թե ժամանակի մասին հիշելու,այլ
երբեմն-երբեմն մի պահ մոռանալու համար, որպեսզի ողջ կյանքդ
չվատնեսժամանակը սանձելու փորձերի վրա: Որովհետև ոչ մի
ճակատամարտ երբևէհաղթությամբ չի ավարտվում, ասաց նա: Նույնիսկ
տեղի չի ունենում:Մարտադաշտը սոսկ բացահայտում է մարդու
հիմարությունն ուհուսահատությունը, իսկ հաղթանակը փիլիսոփաների ու
խեղկատակներիպատրանքն է»:
Ժամացույցը հոր նվերն է Քվենթինին: Պարոն Քոմփսոնն այն տալիս
էորդուն՝ հուսալով, որ ժամացույցը կթեթևացնի Քվենթինի վազքը
ժամանակիհետևից: Սակայն Քվենթինն անկարող է ազատվել ժամանակի
ու, հատկապես,անցյալի մասին իր մտքերից, ինչպես մենք ավելի վաղ
տեսանք ՎըրջինիաՎուլֆի հերոսի՝ Սեպտիմուսի մոտ: Բայց ի
հակադրություն վերջինիս, Քվենթինինժամացույցը, որ նախկինում
պատկանել էր հորը, հիշեցնում էր այն հիանալիժամանակների մասին , երբ
նրանց ընտանիքը դեռևս չէր կորցրել իր դիրքը:Ժամացույցը կարծես
նրանց ընտանեկան արժեքների մարմնավորումն է: Ամենանգամ, երբ
Քվենթինը լսում է ժամացույցի զարկերը, նա հիշում է ժամանակի ուկյանքի
անցողիկության մասին։
Քվենթինի հետևյալ տողերն էլ կարծես ապացուցում են, որ
իրականումպատումը ոչ մի կոնկետ ժամանակի չի պատկանում : Նա
այդպես էլ չի կարողգտել այն ժամացույցը, որը ճիշտ է աշխատում ,
որովհետև ամեն մեկն իրտեսանկյունից է չափում ժամանակը, ինչպես
հերոսներից յուրաքանչյուրիհատվածները նկարագրում են
իրադարձություններ, որոնք կատարվում են թե՛ապագայում, թե՛
ներկայում և թե՛ անցյալում:
Եղբոր՝ Քվենթինի պատումն էլ կռահումների որոշակի տեղ թողնում է։
Խոսում է ինչ-որ բանի մասին, նախադասությունը կիսատ թողնում,
անցնում մի ուրիշ մտքի։ Սա դարձյալ մտքի հոսքն է, որ գրավոր խոսքում
արտահայտվում է տառատեսակի փոփոխությամբ և կետադրության
բացակայությամբ․ «Հարվարդ եմ գնում։ Մենք վաճառել ենք Բենջիի
Պառկել էր գետնին պատուհանի տակ գոռում էր։ Մենք վաճառել ենք
Բենջիի արոտը, որպեսզի Քվենթինը Հարվարդ գնա քո եղբայրը։ Քո փոքր
եղբայրը»։ Մյուս գլուխներն էլ կարդալով՝  հասկանում ենք, որ տանը
այդպես են որոշել․ վաճառել են Բենջիին պատկանող արոտը, որ Քվենթինը
 Հարվարդ գնա։ Քվենթինը մեկ տարի սովորում է Հարվարդում։ Բայց նրա
ներսում ամեն ինչ խառնվել էր իրար։ Կատարվածը թերևս չի կարող
շարքային դեպք լինել և, անկասկած, կապված է քրոջ՝ Քեդիի հետ։ Այդպես
էլ կա․ «Եթե մենք կարողանայինք այնպիսի սոսկալի բան անել, որ բոլորը
գլխապատառ փախչեին փախչեին դժոխքից, ու միայն մենք մնայինք։
Հայրիկ ես արյունապղծություն եմ գործել ասացի»։
Խայտառակությունը իր կնիքն էր դրել Քվենթինի խոհերի ու արարքների
վրա։ Նա սառնասրտորեն գնում է դեպի ինքնասպանություն։
Արոտի վաճառքից գոյացած գումարով լուծվում է նաև Քեդիի
պսակադրության հարցը։ Ճիշտ է, հետո Քեդին, ամուսնուց լքված , նորածին
դստերը՝ Քվենթինային, տուն է բերում և հեռանում, որ այլևս
չվերադառնա։ Նրա անունը տալն անգամ արգելվածէր։

23․ ՋԵՅՍՈՆԻ  ԿԵՐՊԱՐԻ ՊԱՏԿԵՐՈՒՄԸ ՈՒ. ՖՈԼՔՆԵՐԻ 《 ՇԱՌԱՉ և

ՑԱՍՈՒՄ》ՎԵՊՈՒՄ։ ՀԻՄՆԱՎՈՐԵԼ ՕՐԻՆԱԿՈՎ։ 
երրորդ եղբայրը՝ Ջեյսոնը, գործնական է։ Արդեն մանկական
խաղերում երևում էր նրա բնավորությունըԻրականում դա
հաճախ է շեշտում մայրը, ով նրան համարում է միակ ճիշտ,
«իր» զավակը: Նա ցանկանում է շատ գումար վաստակել,
ամեն ինչին գործնական վարվել, բայց տխրահռչակ զայրույթը
մեծապես խանգարում է նրա կյանքին։ Նա աշխատավայրում
անընդհատ կոպիտ է վարվում շեֆի հետ։ Եվ նրա
ատելությունը իր զարմուհու՝ Քվենտինայի հանդեպ հասնում է
այն աստիճանի, որ նա թողնում է աշխատանքը և շտապում
մեքենայով՝ հետապնդելով նրան՝ դաս տալու նրան։
Ամենաանպատեհ պահին նա հաճախ գլխացավ է ունենում՝
ևս մեկ հիշեցում, որ ամեն ինչ չէ, որ մեր ձեռքերում է, որքան էլ
մենք դա կցանկանայինք։ Դրանում Ջեյսոնը նման է
Քվենտինին, միայն թե աշխարհն իր համար թեքելու նրա
ցանկությունն այլևս զսպող մեխանիզմներ չունի։ ։ Ջեյսոնը
երրորդ մասը կարդալիս ոչ միայն զզվանք է առաջացնում,
այլեւ խղճահարություն ու կարեկցանք։ Ընթերցողը
հասկանում է, որ ինքը դժգոհ է։ Եվ այս հատվածն ավարտվում
է մոլիերական ուղղակի բարոյախոսական ձևով. գողին
կողոպտում է իր իսկ զոհը, թշվառը կորցրել է իր
խնայողությունները և բռնվում է անիմաստ զայրույթով։
Ջեյսոնը վայրի բնության նկատմամբ իր վերաբերմունքը
փոխանցում է մարդկանց, որոնց նա նույնպես մեծ մասամբ
արհամարհում կամ ատում է։ Նա խրախուսում է
սևամորթների նկատմամբ վատ վերաբերմունքը, բայց ոչ
պակաս կոպիտ է սպիտակամորթների, նույնիսկ
հարազատների նկատմամբ: Սրանում նա և Քվենթինը, ի դեպ,
հակադիր են։ Քվենտինը սիրում է բնությունը, կարող է երկար
նայել դրան: Ջեյսոնի վերաբերմունքը Քեդիի նկատմամբ
հետաքրքիր է։ Քեդին փորձաքար է, նրա հանդեպ
 վերաբերմունքի միջոցով բոլոր կերպարներն արտահայտվում
են։ Մանուկ հասակում Ջեյսոնն ու Քեդին իրար հետ չեն.
Ջեյսոնը ձգտում է վիրավորել փոքրիկ Բենջիին, իսկ Քեդդին
պաշտպանում է իր կենդանուն և միշտ պատրաստ է ծեծել
վիրավորողին: Այնուհետև Ջեյսոնը ոխ է պահում իր քրոջ դեմ՝
իբր նրան իր պաշտոնից զրկելու համար (ապագա ամուսինը՝
Քեդի Հերբերտը, խոստացել է նրան բանկում պաշտոն
ստանալ, բայց չի կատարել իր խոստումը): Ջեյսոնը նախ
քրոջից փող է քաշում, իսկ հետո ամեն կերպ նվաստացնում
դստերը։ Ավելին, նա իրեն ճիշտ է համարում, իսկ իր
պահվածքը՝ արդար հատուցում։ Ջեյսոնն իրեն ընկալում է
որպես միակ նորմալ մարդ այս որջում, որտեղ ամենուր
խելագարներ ու պոռնիկներ կան։ Բայց ընթերցողն, իհարկե,
ամեն ինչ այլ կերպ է ընկալում։ Երրորդ մասը պատմվում է
Քերոլայն Քոմփսոնի երրորդ և սիրելի որդու՝ Ջեյսոնի անունից։
Իրադարձությունները տեղի են ունենում Բենիամինյան մասից
մեկ օր առաջ՝ Ավագ ուրբաթ օրը։ Եղբայրների պատմած երեք
մասերից Ջեյսոնի բաժինն ամենաուղիղն է և արտացոլում է
նյութական բարգավաճման հասնելու նրա ոչ բարդ
ցանկությունը: 1928 թվականից՝ հոր մահից հետո, Ջեյսոնը
դարձել է ընտանիքի ֆինանսական ողնաշարը։ Նա աջակցում
է մորը՝ Բենջիին, Քվենտինային (Քեդիի դուստրը) և բոլոր
ծառաներին։ Նրա դերը նրան դարձնում է կոպիտ և ցինիկ՝ իր
եղբայրների ու քույրերի բուռն հուզականության շոշափումով :
Նա բավականին հեռու է գնում Քեդդիին շանտաժի
ենթարկելով, ինչպես նաև, լինելով նրա դստեր՝ Քվենտինայի
միակ խնամակալը, վերցնում է մոր ուղարկած ամբողջ
գումարը նրանից։ Ջեյսոնը որոշում է բաց թողնել
աշխատանքը՝ նորից փախած Քվենտինային փնտրելու
համար։ Ջեյսոնը ստիպված է աշխատել այն, ինչ նա համարում
է ստոր աշխատանք, որը շատ ավելի ցածր է իր իրավունքի
զգացումից, տեղական շինանյութի խանութում: Նա տարված է
փողով, հատկապես այն գումարով, որը նա պետք է ծախսի իր
զարմուհու և Կոմփսոնի մեծ ընտանիքի մասին հոգալու
համար, ներառյալ մի քանի սևամորթ ծառաներին:
 
 

24․ ԲԵՆՋԻԻ  ԿԵՐՊԱՐԻ ՊԱՏԿԵՐՈՒՄԸ ՈՒ. ՖՈԼՔՆԵՐԻ 《ՇԱՌԱՉ և ՑԱՍՈՒՄ》ՎԵՊՈՒՄ։

ՀԻՄՆԱՎՈՐԵԼ ՕՐԻՆԱԿՈՎ։ 
Հիմար Բենջիի կերպարը, որը դադարել է զարգանալ երեք տարեկան
երեխայի մակարդակով (չնայած նա նույնիսկ խոսք չունի), շատ
հետազոտողներ իրավացիորեն համեմատում են երեխայի կերպարի
հետ ընդհանրապես։ Բենջին ունի զգացմունքներ, բայց չունի մտքեր ,
ունի ընկալումներ, բայց չունի գիտակցություն: Benji-ն ֆիքսում է
իրադարձությունները, նկարները և զգացմունքները ձայնագրող սարքի
նման: Ավելին, նրա մեջ անցյալի պատկերները այժմ և հետո
ներխուժում են ներկա:  Իսկ Ֆոլքների համար Բենջիի երեխայի
կերպարի միջոցով կարևոր է ցույց տալ, որ անցյալը ներկայի մի մասն է,
որ ժամանակը գոյություն չունի ի դեմս Հավերժության: Շատ
հետազոտողներ, Քրիստոսին տեսնում են Բենջիում։ Դրա մասին է
վկայում նաև նրա տարիքը՝ 33 տարեկանը և 1928 թվականի Զատիկի
իրադարձությունները, որոնց ընթացքում ծավալվում է վեպի
գործողությունը ։ Բենջիի պատմությունը վերջ չունի. հերոսը կարծես
հավերժ մեռնում է, նրա տառապանքն անվերջ է, քանի որ նրա
վերադարձը նույն հիշողություններին անվերջ է: Այս արատավոր
շրջանից դուրս գալու նրա անկարողությունը, սահմանափակությունը ,
թերարժեքությունը խորհրդանշում են այն կաստրացիան, որը
ստիպողաբար կատարվել է նրա վրա.  եպի առաջին մասը պատմվում է
Բենջամին «Բենջի» Քոմփսոնի տեսանկյունից, ով հոգեկան
հիվանդության պատճառով խայտառակություն է ընտանիքի համար։
Միակ կերպարները, ովքեր անկեղծորեն հոգ են տանում նրա մասին,
նրա ավագ քույր Քեդին և մայրապետական սպասուհի Դիլսին
են: Բենջիի պատմությունը հավաքում է տարբեր ժամանակների
իրադարձություններ և խոսում է գիտակցության շարունակական
հոսքի մեջ։ Բացի այդ, տարբեր տարիքում Բենջիին խնամում էին
տարբեր «դայակներ», ինչը օգնում է ավելի ճշգրիտ կողմնորոշվել նրա
պատմության մեջ. Լուսթերը կապված է ներկայի հետ, Թ.Պ.-ն՝
պատանեկության, իսկ Վերշը՝ մանկության: յս հատվածում մենք
տեսնում ենք Բենջիի երեք կրքերը՝ կրակը, գոլֆի մահակը և նրա քույրը՝
Քեդին։ 1910 թվականին Քեդին լքեց Կոմփսոնի տունը այն բանից հետո,
երբ ամուսինը բաժանվեց նրանից՝ իմանալով, որ Քեդին հղի է, և
ընտանիքը վաճառեց Բենջիի սիրելի արոտավայրը տեղական գոլֆի
ակումբին, որպեսզի վճարի Քվենտինի Հարվարդի ուսման վարձը:
Բացման տեսարանում Բենջին, սևամորթ Լաստերի ուղեկցությամբ,
դիտում է գոլֆիստներին՝ ակնկալելով, որ նրանք կբղավեն «քեդդի», որը
համահունչ է իր սիրելի քրոջ անվանը։ Երբ խաղացողներից մեկը
կանչում է իր կադին, Բենջիի մտքերը լցվում են քրոջ մասին
հիշողությունների հորձանուտով՝ կենտրոնանալով իր կյանքի կարևոր
պահի վրա: 1898 թվականին, երբ նրանց տատիկը մահացավ,
Կոմփսոնի չորս երեխաներին ստիպեցին խաղալ բակում
հուղարկավորությունից առաջ։ Որպեսզի տեսնի, թե ինչ է կատարվում
տանը, Քեդին բարձրացել է ծառի վրա և նայեց պատուհանից դուրս։
Նրա եղբայրները՝ Քվենթինը, Ջեյսոնը և Բենջին հետևել են նրան
ներքևից և նկատել, որ նրա ներքնազգեստը բիծ է։ Ինչպես նրանցից
յուրաքանչյուրն ընդունեց, ընթերցողին պատմում է, թե ինչ կդառնա
տղաներից յուրաքանչյուրի կյանքը. Ջեյսոնը զզվել էր, Քվենթինը
սարսափեց, Բենջին, որը թվում էր, թե վեցերորդ զգայարան ուներ ,
հառաչանք արձակեց (նա չէր կարողանում բառեր օգտագործել): ,
կարծես զգալով Քեդիի ներքնազգեստի կեղտի սիմվոլիկան՝
ակնարկելով նրա հետագա սեռական անառակությունը։ Այն ժամանակ
երեխաները 9 (Քվենտին), 7 (Քեդի), 5 (Ջեյսոն) և 3 (Բենջի) տարեկան էին։
Այս մասի մյուս կարևոր հիշողություններն էին. Բենջիի անվան
փոփոխությունը (նախկինում կոչվում էր Մորի, նրա հորեղբոր անունով )
1900 թվականին, նրա թերարժեքության բացահայտումից հետո, Քեդիի
հարսանիքն ու ամուսնալուծությունը (1910 թ.), և Բենջիի կաստրացիան
այն բանից հետո, երբ նա ծեծի ենթարկեց։ ինչին հեղինակը հակիրճ
անդրադառնում է՝ նշելով, որ Բենջին դարպասից դուրս է եկել՝ առանց
հսկողության։
25․ ԴԻԼՍԻԻ ԿԵՐՊԱՐԻ ՊԱՏԿԵՐՈՒՄԸ ՈՒ. ՖՈԼՔՆԵՐԻ 《ՇԱՌԱՉ և ՑԱՍՈՒՄ》ՎԵՊՈՒՄ։
ՀԻՄՆԱՎՈՐԵԼ ՕՐԻՆԱԿՈՎ։ 
Դիլսին վեպի ամենաուժեղ կերպարն է՝ հաշվի առնելով բարոյականությունը և պարզ
մարդասիրությունը: Նա սիրով է լցված Աստծո բոլոր արարածների հանդեպ և քիչ
տարբերություն է դնում Բենջիի կարիքների և ընտանիքի մյուս անդամների կարիքների
միջև: Ի տարբերություն Ջեյսոնի, նա չի դատապարտում մարդկանց իրենց անցյալի
արարքների համար. փոխարենը, նա նայում է տեսնելու, թե ինչպես կարող է օգնել
մարդկանց հիմա, ներկայում: Միևնույն ժամանակ, սակայն, նրա հավատարմությունը
Կոմփսոնների ընտանիքին բխում է նրանից, որ նա այսքան ժամանակ եղել է նրանց հետ:
Նա այն միակ կերպարն է, ով բերում է անցյալն ու ներկան ճիշտ հավասարակշռության մեջ:

Դիլսին ընդգրկում է այնպիսի հատկություններ, ինչպիսիք են սերը, պարտականությունը,

զոհաբերությունը, պատիվը և հավատքը, որոնք Ֆոլքները համարում է մարդկային ցեղի
փրկության կարևորությունը: Նա նաև ունի պատկանելության ուժեղ զգացում և ամուր
հավատ տիեզերքի վերջնական նպատակների և նպատակների նկատմամբ:

Զատկի կիրակի օրը, միսիս Քոմփսոնի բողոքի ու նվնվոցի, Ջեյսոնի հայհոյանքների ու

սպառնալիքների, Բենջիի բղավոցների ու ոռնոցների և Լաստերի անպիտանության ներքո,
Դիլսին կարգ ու խաղաղություն է բերում ընտանիքին. ընթերցողին նա բերում է փրկության
և փրկագնման որոշակի հույս:

Դիլսին Կոմփսոնի ընտանիքում կայունության միակ աղբյուրն է: Նա միակ կերպարն է, որը

բավականաչափ կտրված է Կոմփսոնների անկումից, որպեսզի ականատես լինի
ընտանեկան պատմության այս վերջին գլխի թե՛ սկզբին, թե՛ ավարտին: Հետաքրքիր է, որ
Դիլսին իր կյանքն ապրում է հիմնված նույն հիմնարար արժեքների վրա՝ ընտանիք,
հավատք, անձնական պատիվ և այլն, որոնց վրա կառուցվել է Քոմփսոնների սկզբնական
մեծությունը: Այնուամենայնիվ, Դիլսին թույլ չի տալիս, որ ինքնասիրությունը փչացնի իր
արժեքները կամ ոգին: Նա շատ համբերատար է և անշահախնդիր. նա եփում է, մաքրում և
խնամում է Կոմփսոնի երեխաներին տիկին Կոմփսոնի բացակայությամբ՝ միաժամանակ
մեծացնելով սեփական երեխաներին և թոռներին:
Թվում է, թե Դիլսին ընտանիքի միակ մարդն է, ով իսկապես մտահոգված է Կոմփսոնի
երեխաների բարօրությամբ և բնավորությամբ, և նա բոլոր երեխաներին վերաբերվում է
սիրով և արդարությամբ, նույնիսկ Բենջիին: