Group 1

Presented by:
Sucia
Belen
Nidea
Santarinala
Cawili
Pineda
Minas
Ysulan
Galapate
De Guzman
“Education Gives
Luster to Motherland”
"Education Gives Luster to Motherland" is a poem
written by Jose Rizal, the Philippine national
hero. The poem emphasizes the importance of
education in nation-building and how it is the
key to a nation's progress and development. The
poem also highlights the value of education in
shaping the individual and contributing to the
collective growth of a society.
 Ang dunong ay isang mabisan g biyaya,
Buhay ng pag-asa na kahanga -hanga;
Siyang nagtatam pok sa sariling Lupa
Nang kasilaw- silaw
Sa tuktok ng walang hanggan g pagdakil a;
Sa halik-am ihan
Ang mga bulaklak ay nananar iwa;
Sa halik ng dunong nama’y nagdiriw a
Ang patay mang loob at isip mulala.
Sa hangad matuto ng Sangkat auhan
Buhay man at palad ay napupuh unan;
Sari-sar ing ganda at kababala ghang
Pambuny i sa tao’y
Sa dunong na lahat ay ibinibiga y;
Katulad ng daloy
Ng salaming tubig kung sa bundok mukal,
Ang dunong ay siyang batis na dalisay
Ng pagkatah imik ng alin mang bayan.
 Sa bayang ang dunong ay iniuunla k
Ang kabinata a’y malusog , mabulas ;
Sa tulong ng mga maranga l na balak
Yaong wastong matwid
Ang sa kamalia ’y haring yumuyu rak;
Ang masama ng hilig
At ang kabuhun gan sa kanya ay sindak;
Mga bansang ganid ay nangaaa mak
At napagigi ting kahit lahing hamak.
Tulad sa biyaya ng saganan g batis
Na sa halaman a’t pananim sa bukid
Mabinin g nanalong at nakadid ilig
Saka walang sawa
Sa kinaaago s sa pampang at gilid,
Anupa’t sa lupa
Ay wala muntik mang ipinagka kait:
Ganyan din ang dunong at ningning ng isip,
Kalat ng liwaywa y hanggan g himpapa wid.
 Nunukal sa labi’y tubig na busilak,
Bulalaka w mandin na sa langit buhat,
Ang matatali nong aral at panulat
Na dulot ng dunong
Sa buhay ng sama’y siyang umuutas ,
Kagaya ng along
Sa mga pampang i’y nawawa la’t sukat,
At ang taong diya’y nakapag mamalas
May natututu hang matuwid na landas.
Sa dibdib ng ating imbing katauha n
Ang dunong ay alab ng kadakila an;
Ang kamay ng pusong ay tinatalia n
At tapat na aliw
Ang sa mga puso ay inilulula n,
Lahat na ng lihim
Na asal-dak ila ay iniaalay ;
Kaya nga’t ang dunong na ganap sa dangal
Ay masamy ong dagta ng dakilang buhay.
 Katulad ng isang burol na mataas
Na kahit iluwa ng along malakas ,
At kung salakayi n ng bagyong habagat
Pinapali bhasa
Pati ng daluyong at poot ng dagat
Hanggan g sa magsaw ang
Ito ang umurong , sumuko’ t magluba g:
Ganyan din ang dunong, sa wastong maghaw ak,
Timbulan ng bayang napapaw akawak.
Sa kinang at ningning ng mga nangyar i
Dapat na sa dunong ang baya’y magpuri ,
Sa dibdib ng kanyang anak na marami
Dunong ang may hasik
Ng maganda ng asal, at siyang may-iwi
Ng manang pag-ibig ,
Sa gawang magaling sukdang maruhag i:
Diyan makikit a ng nangag- aapi
Ang binyagan g bayan at liping bayani.
 Tulad sa umaga na gintong liwayw ay
Ang isinasa bog ng masaya ng araw,
Mula sa bunduk in ng Kasilan gana’y
Masang hayang ngiti
Ang sa Sansin ukob ay kanyan g patana w;
Ganyan din ang laging
Biyaya ng dunong sa Sangka tauhan ,
Biyaya ng maaano ng maging puri’t buhay
Sa habang panaho n nitong aking Bayan.
Conclusion
"Education Gives Luster to Motherland" by Jose
Rizal is a powerful poem that emphasizes the
importance of education in nation-building. The
poem highlights how education can shape
individuals, promote unity and cooperation, and
contribute to the progress and development of a
nation. The poem is a testament to the author's
belief that education is the key to unlocking a
nation's potential and achieving greatness. Jose
Rizal's poem serves as a reminder of the value
of education, not only for personal growth but
also for the betterment of society as a whole.
Gracias, El Fin!