Sa iyo… Aking Bayan

Pangako ko’y katapatan

Sa ‘yo aking mutyang bayan;
Sa puso ko’y laging simpan
Itong aking pagmamahal.

Watawat mo’y igagalang,

Itatampok sa isipan
Pagka’t ito ay sagisag
Nitong layang nakakamtan.

Ang dangal mo’y aariing

Isang hiyas na may ningning;
Yaman mo ay sisinupin
Ng kalinga at paggiliw

Iyong wika’y mamahalin,

Palagi kong gagamitin;
Sisikaping paunlarin
Magsisilbing buklod namin

Pag-unlad mo aking bansa

Dinadalangin sa Lumikha;
Sana’y kamtin ang biyaya,
Kaunlaran at pithaya.

1
 Isang Tula sa Bayan
Cristine Mae Bagasbas

Sa iyong kandungan tinubuang lupa,

Pawang nalilimbag ang lalong dakila;
Narito rin naman ang masamang gawa
Na ikaaamis ng puso’t gunita

Ang kamusmusan ko kung alalahanin,

Halaman at bundok, yaman at bukirin;
Na pawang naghandog ng galak sa akin,
Ay inaruga mo, bayang ginigili.

Ipinaglihim mo na ako’y bata pa,

Ang pagdaralitang iyong binabata;
Luha’y ikinubli’t ng di mabalisa,
Ang inandukha mong musmos kung ligay.

Ngayong lumaki ng loobin ng langit,

Maanyong bahagya yaring pag-iisip;
Magagandang nasa’y tinipon sa dibdib,
Pagtulong sa iyo, bayang iniibig.

Ngayon na nga lamang, ngayon ko natatap

Ang pagdakusta mo’t naamis na palad;
Sa kaalipinan mo’y wala nang nahabag,
Gayong kayraming pinagpalang anak!

2
 Sa agos nang iyong dugo ipinawis,
Marami ang dukhang agad nagsikimis,
Samantalang ikaw, Bayang iniibig,
Ay hapung-hapo na’t putos nang gulanit.

Santong matuwid mo ay iginagalang

Ng Diyos na lalong makapangyarihan
Na siya na dapat na magbigay-dangal,
Bagkus ay Siya pang kinukutyang tunay.

Ngunit mabuti rin at napupurihan,

Sa paghahari mo itong pamamayan,
Sapagkat nakuhang naipaaninaw,
Na dito na ang puno’y di na kailangan.

Kung pahirap lamang ang ipadadala

Ng nangagpupuno sa ami’y sukat na;
Ang hulog ng langit na bagyo’t kolera,
Lindol, beriberi, madla pangbalisa.

3
 Tula para sa Bayan
Tula ni Marcelo H. Del Pilar

Sa iyong kandungan tinubuang lupa,

paung nalilimbag ang lalong dakila,
narito rin naman ang masamang gaua,
na ikaaamiis ng puso’t gunita.

Ang kamusmusan ko kung alalahanin,

halaman at bundok, yaman at bukirin,
na pauang naghandog ng galak sa akin,
ay inaruga mo bayng ginigiliw.

Ipinaglihim mo nang ako’y bata pa,

ang pagdaralitang iyong binabata,
luha’y ikinubli’t nang di mabalisa,
ang inandukha mong musmos kong ligaya.

Ngayong lumaki nang loobin ng langit,

maanyong bahagya yaring pag-iisip,
magagandang nasa’y tinipon sa dibdib,
pagtulong sa iyo baying iniibig.

Ngayon na nga lamang, ngayon ko natatap

ang pagkadutsa mo’t naamis na palad.
sa kaalipunan mo’y wala nang nahabag,
gayong kay-raming pinagpalang anak!

4
 Sa agos ng iyong dugong ipinawis,
marami ang dukhang agad nagsikimis,
samantalang ikaw, Bayang iniibig,
ay hapung-hapo na’t putos nang gulanit.

Santong matuid mo ay iginagalang,

ng Diyos na lalong makapangyarihan
na siya ngang dapat na magbigay dangal,
bagkus ay siya pang kinukutyang tunay.

Nguni’t mabuti rin at napupurihan,

sa paghahari mo itong pamamayan,
sapagka’t nakuhang naipaaninaw,
na dito ang puno’y din a kailangan.

Kung pahirap lamang ang ipadadala,

ng nangagpupuno sa ami’y sukat na
ang hulog ng langit na bagyo’t kolera
lindol, beriberi madla pang balisa.

5
 Isang Alaala Ng Aking Bayan
Tula ni Jose Rizal

Nagugunita ko ang nagdaang araw

ng kamusmusang kong kay sayang pumanaw
sa gilid ng isang baybaying luntian
ng rumaragasang agos ng dagatan;

Kung alalahanin ang damping marahan

halik sa noo ko ng hanging magaslaw
ito’y naglalagos sa ‘king katauhan
lalong sumisigla’t nagbabagong buhay

Kung aking masdan ang liryong busilak

animo’y nagduruyan sa hanging marahas
habang sa buhangin dito’y nakalatag
ang lubhang maalon, mapusok na dagat

Kung aking samyuin sa mga bulaklak

kabanguhan nito ay ikinakalat
ang bukang liwayway na nanganganinag
masayang bumabati, may ngiti sa lahat.

Naalaala kong may kasamang lumbay

ang kamusmusan ko nang nagdaang araw
Kasama-sama ko’y inang mapagmahal
siyang nagpapaganda sa aba kong buhay.
 6
Naalaala kong lubhang mapanglaw
bayan kong Kalambang aking sinilangan
sa dalampasigan ng dagat-dagatan
sadlakan ng aking saya’t kaaliwan

Di miminsang tumikim ng galak

sa tabing-ilog mong lubhang mapanatag
Mababakas pa rin yaong mga yapak
na nag-uunahan sa ‘yong mga gubat

Sa iyong kapilya’y sa ganda ay salat

ang mga dasal ko’y laging nag-aalab
habang ako nama’y maligayang ganap
bisa ng hanging mo ay walang katulad.

Ang kagubatan mong kahanga-hanga

Nababanaag ko’y Kamay ng Lumikha
sa iyong himlayan ay wala nang luha
wala nang daranas ni munting balisa

Ang bughaw mong langit na tinitingala

dala ang pag-ibig sa puso at diwa
buong kalikasa’y titik na mistula
aking nasisinag pangarap kong tuwa.

7
Ang kamusmusan ko sa bayan kong giliw
dito’y masagana ang saya ko’t aliw
ng naggagandahang tugtog at awitin
siyang nagtataboy ng luha’t hilahil

Hayo na, bumalik ka’t muli mong dalawin

ang katauhan ko’y dagling pagsamahin
tulad ng pagbalik ng ibon sa hardin
sa pananagana ng bukong nagbitin.

Paalam sa iyo, ako’y magpupuyat

ako’y magbabantay, walang paghuhumpay
ang kabutihan mo na sa aking pangarap
Nawa’y daluyan ka ng biyaya’t lingap

ng dakilang Diwa ng maamong palad;

tanging ikaw lamang panatang maalab
pagdarasal kita sa lahat ng oras
na ikaw ay laging manatiling tapat.

8
 Sa Kabataang Pilipino
Tula ni Jose Rizal

Itaas ang iyong noong aliwalas

ngayon, Kabataan ng aking pangarap!
ang aking talino na tanging liwanag
ay pagitawin mo, Pag-asa ng Bukas!

Ikaw ay lumitaw, O Katalinuhan

magitang na diwang puno sa isipan
mga puso nami’y sa iyo’y naghihintay
at dalhin mo roon sa kaitaasan.

Bumaba kang taglay ang kagiliw-giliw

na mga silahis ng agham at sining
mga Kabataan, hayo na’t lagutin
ang gapos ng iyong diwa at damdamin.

Masdan ang putong na lubhang makinang

sa gitna ng dilim ay matitigan
maalam na kamay, may dakilang alay
sa nagdurusa mong bayang minamahal.

Ikaw na may bagwis ng pakpak na nais

kagyat na lumipad sa tuktok ng langit
paghanapin mo ang malambing na tinig
doon sa Olimpo’y pawang nagsisikap.

9
 Ikaw na ang himig ay lalong mairog
Tulad ni Pilomel na sa luha’y gamot
at mabisang lunas sa dusa’t himuntok
ng puso at diwang sakbibi ng lungkot

Ikaw, na ang diwa’y makapangyarihan

matigas na bato’y mabibigyang-buhay
mapagbabago mo alaalang taglay
sa iyo’y nagiging walang kamatayan.

Ikaw, na may diwang inibig ni Apeles

sa wika inamo ni Pebong kay rikit
sa isang kaputol na lonang maliit
ginuhit ang ganda at kulay ng langit.

Humayo ka ngayon, papagningasin mo

ang alab ng iyong isip at talino
maganda mong ngala’y ikalat sa mundo
at ipagsigawan ang dangal ng tao.

Araw na dakila ng ligaya’t galak

magsaya ka ngayon, mutyang Pilipinas
purihin ang bayang sa iyo’y lumingap
at siyang nag-akay sa mabuting palad

10
 Proyekto sa
Filipino (Tula)
Bayanitikan

Ipinasa ni: Glozirie An

C. Bacang

Ipinasa kay: Rodenia

Jamisola
 Talaan ng Nilalaman

Pamagat Pahina

1. Sa iyo... Aking Bayan 1

2. Isang Tula sa Bayan 2
3. Tula para sa Bayan 4
4. Isang Alaala ng 6

Aking Bayan

5. Sa Kabataang Pilipino 9