Buod ng Noli Me Tangere

Ang nobelang Noli Me Tangere o Huwag Mo

Akong Salingin ay tumutukoy sa buhay ni
Crisostomo Ibarra. Ito ay inilimbag noong 1887 sa
Germany na sinulat ni Dr. Jose Rizal. Tinatalakay
dito ang mga pinaggagawang masama ng mga
Kastilang Prayle at ang mga pang-aapi ng mga
nanakop na dayuhan.

Si Crisostomo Ibarra ay isang prominenteng

angkan sa San Diego at 7 taon mula noong
pumunta siya sa Europa para mag-aral. Sa
kaniyang pagbalik, naghandog ng isang handaan si
Kapitan Tiyago. Kasamang inimbitahan sa salo-
salo sina Padre Damaso, Padre Sibyla, Tinyente
Guevarra at ilang mga matataas na tao sa lipunan
ng Kastila. Sa hapunang iyon ipinahiya ni Padre
Damaso na siyang dating kura ng San Diego ang
binate, ngunit ito’y hindi nalang niya pinansin at
magalang na nagpaalam para umalis dahil may
pupuntahan pa siya. Habang naglalakad si Ibarra,
sinusundan pala siya ni Tinyente Guevarra at
binigyan siya ng isang babala na mag-ingat na
baka matulad siya sa nangyari sa kaniyang ama.
Dahil sa kagustuhan na malaman kung anong
nangyari sa kaniyang ama, tinanong niya si
Tinyente Guevarra at agad naman itong
nagkwento. Ayon dito, ang kanyang ama ay ang
pinakamayaman sa kanilang lalawigan.
Pinaratangan siyang isang erehe at pilibustero ni
Padre Damaso dahil lamang sa hindi nito
pagkompisal. Nadagdagan pa ng isang pangyayari
ang paratang na ito. Minsan ay may isang
maniningil ng buwis na nakaaway ng isang batang
mag-aaral, nakita ito ni Don Rafael,pinag-usig siya,
nagsulputan ang kaniyang mga lihim na kaaway at
nagharap ng iba’t ibang sakdal. Siya ay nabilanggo
at ng malapit ng malutas ang usapin ay nagkasakit
ang matanda at namatay. Sakay ng kalesa,
dumating siya sa Fonda de Lala. Gulong-gulo ang
isip nito dahil sa sinapit ng kaniyang ama. Mula sa
bintana, natatanaw niya ang isang maliwanag na
bahay sa kabila ng ilog. May isang magandang
binibini na nababalot ng manipis na habi, may suot
na diyamante at ginto. Lahat ng tao duon ay
nakatuon lamang kay Maria Clara. Dahil sa pagal
ang isip at katawan ni Ibarra sa paglalim ng gabi,
madali siyang nakatulog at nagising kinabukasan.
Habang nasa simbahan si Maria Clara at Tiya
Isabel ay nagmamadaling umuwi si Maria Clara
para Makita si Ibarra. Hindi ito mapakali at aligaga
itong naghihintay. Nang dumating si Ibarra ay agad
silang nagbalik tanaw sa kanilang kabataan. Dali-
daling nagpaalam si Ibarra kay Maria na aalis na
siya at agad itong umuwi para makahabol sa
malapit na undas. Habang binabagtas ni Ibarra ang
isang pook sa Maynila, marami siyang naalala.
Kabilang ditto ang mga kalesa at iba pa. Naala-ala
din niya ang aral na binigay sa kaniya, na nagbigay
ng inspirasyon upang isapuso ang pag-aaral at
ipamahagi sa kabataan na siyang pag-asa ng
bayan. May isang karwaheng nakatigil sa tapat ng
bahay ni Kapitan Tiyago. Ang nakasakay ditto ay si
Tiya Isabel habng hinihintay si Maria Clara. Biglang
dumating si Padre Damaso at tinanong kung saan
sila pupunta at dali-daling pumunta si Padre
Damaso kay Kapitan Tiyago at sinabihan niya itong
ayaw niya kay Ibarra para kay Maria Clara. May
dalawang sepulturero na nasa kalagitnaan ng
kanilang panghuhukay ng disoras ng gabi ay
naisipan nilang magkwentuhan. Sinabi ng isang
sepulturero na may mahaba na karansan na may
bangkay na dalawampung araw palang naililibing
na ipinapahukay sa kaniya at inutos sa kaniya na
ilipat sa libingan ng mga Intsik. Ngunit hindi niya
ito nagampanan dahil sa bugso ng ulan kaya
napilitan na lamang siyang itapon sa lawa.
Dumating si Ibarra sa libingan at hinanap ang
puntod ng ama na si Don Rafael. Nakita ni Ibarra
ang matandang sepulturero. Sinabi nila ang
palatandaan ng libingan ni Don Rafael. Pero
nasindak si Ibarra ng ipagtapat ng sepulturero na
kaniyang tinapon sa lawa ang bangkay ni Don
Rafael dahil s autos ni Padre Garrote. Sa kasamaan
palad naging madilim ang kinabukasan ni Ibarra
dahil sa pagtakwil sa kaniya ng simbahan at
mapagbintangab na nag-organisa ng rebelyon.
Tinugis siya ng guwardya sibil, ngunit nailigtas
siya ni Elias, isang rebelled na tumataligsa sa mga
pang-aapi ng mga dayuhan. Tinangka nilang
tumakas palabras ng lawa, ngunit naabutan sila ng
mga guwardya sibil.Upang iligaw ang mga ito.
Tumaboy si Elias sa Bangka. Pinagbabaril siya
hanggang sa mapuno ng kulay pula ang tubig ng
lawa. Nakarating sa kaalaman ni Maria Clara na si
Ibarra’y napatay ng mga sibil sa kaniyang
pagtakas.. Ang dalaga’y nalungkot at nawalan ng
pag-asa kaya’t hiniling niya kay Padre Damaso na
siya’y ipasok sa kumbento ng Santa Clara upang
magmadre. Napilitang pumayag ang padre
sapagkat sinabi ng dalga na siya’y
magpapakamatay. Noche Buena ng makarating si
Elias sa maalamat na gubat ng mga Ibarra, sugatan
at nanghihina na doon niya nakatagpo si Basilio at
ina nitong wala ng buhay. Bago siya nalagutan ng
hininga, ay sinabing namatay siyang hindi nakikita
ang pagbubukang-liwayway ng kaniyang bayan at
makakikita ay huwag sanang kalilimutan ang mga
namatay dahil sa pagtanggol ng bayan.
 Buod ng
Noli Me Tangere

Ipinasa ni;
Junabel C. Bagsican

Ipinasa kay;
Cinderella Casanes
Ito ang mga litaw o pangunahing tauhan ng Noli Me Tangere;

Juan Crisostomo Eibarramendia y Ibarra

Binatang nag-aral sa Europa; nangarap na makapagpatayo ng hospital upang matiyak ang magandang
kinabukasan ng mga kabataan ng San Diego.
Elias
Matalik na kaibigan ni gelbert luna; matipunong piloto at magsasaka,
Don Pedro Eibarramendia
Ang pangalan ng lolo sa tuhod ni Don Crisostomo Ibarra.
Kapitan Tiyago
Mangangalakal na tiga-Binondo; ama-amahan ni Maria Clara. Naging kaibigan ni Crisostomo Ibarra sa simula
ng nobela.
Padre Damaso
Isang kurang Pransiskano na napalipat ng ibang parokya matapos maglingkod ng matagal na panahon sa San
Diego; tunay na ama ni Maria Clara.
Padre Salvi
Kurang pumalit kay Padre Damaso, nagkaroon ng lihim na pagtatangin kay Maria Clara. hindi ito totoo
Maria Clara
Mayuming kasintahan ni Crisostomo; mutya ng San Diego na inihimatong anak ng kanyang ina na si Doña Pia
Alba kay Padre Damaso.
Pilosopo Tasyo
Maalam na matandang tagapayo ng marurunong na mamamayan ng San Diego. Isa sa mga makabayang
Pilipino ng San Diego.