ਭੈਣ-ਭਰਾ ਇਕੱਠੇ ਵਧ ਰਹੇ ਹਨ।

ਆਕਾਸ਼ ਚੌਧਰੀ

ਇੱਕ ਵਾਰ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਪ ਿੰਡ ਦੇ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਪਿਹੇ ਕਸਬੇ ਲੁ ਪਧਆਣੇ ਪਵੱਚ ਸੀਰਤ ਅਤੇ ਕੀਰਤ ਨਾਾਂ ਦੇ ਦੋ ਭੈਣ-ਭਰਾ ਰਪਹਿੰਦੇ ਸਨ।
ਉਨ੍ਾਾਂ ਦਾ ਿਨਮ ਕੁਝ ਹੀ ਸਾਲਾਾਂ ਤੋਂ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਪਿਵੇਂ-ਪਿਵੇਂ ਉਹ ਇਕੱਠੇ ਵੱਡੇ ਹੋਏ, ਉਨ੍ਾਾਂ ਨੇ ਅਣਪਗਣਤ ਸਾਹਸ ਅਤੇ
ਅਨੁ ਭਵ ਸਾਾਂਝੇ ਕੀਤੇ।

ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਤੋਂ ਹੀ ਸੀਰਤ ਅਤੇ ਕੀਰਤ ਦੇ ਚਿੰਗੇ ਦੋਸਤ ਸਨ। ਉਨ੍ਾਾਂ ਨੇ ਆ ਣੇ ਪਰਵਾਰ ਦੇ ਖੇਤ ਦੇ ਆਲੇ -ਦੁਆਲੇ ਿਿੰਗਲਾਾਂ ਅਤੇ
ਖੇਤਾਾਂ ਦੀ ੜਚੋਲ ਕਰਨ, ਪਕਲ੍ੇ ਬਣਾਉਣ, ਪਤਤਲੀਆਾਂ ਦਾ ਪ ੱਛਾ ਕਰਨ, ਅਤੇ ਨਦੀ ਪਵੱਚ ਟੇਡ ੋਲਾਾਂ ਨਿੰ ਫੜਨ ਪਵੱਚ ਘਿੰਟੇ
ਪਬਤਾਏ। ਉਹਨਾਾਂ ਨੇ ੜ੍ਨ ਦਾ ਸ਼ੌਕ ਵੀ ਸਾਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਅਕਸਰ ਆ ਣੀਆਾਂ ਮਨ ਸਿੰਦ ਪਕਤਾਬਾਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਸ਼ਾਾਂਤ ਦੁ ਪਹਰਾਾਂ
ਪਬਤਾਉਦ ਾਂ ੇ ਸਨ।

ਪਿਵੇਂ-ਪਿਵੇਂ ਉਹ ਵੱਡੇ ਹੁਿੰਦੇ ਗਏ, ਸੀਰਤ ਅਤੇ ਪਕਰਤ ਨੇ ਆ ੋ-ਆ ਣੀਆਾਂ ਰੁਚੀਆਾਂ ਅਤੇ ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤਾਾਂ ਦਾ ਪਵਕਾਸ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰ
ਕਰ ਪਦੱਤਾ। ਸੀਰਤ ਬਾਹਰ ਿਾਣ ਵਾਲੀ ਅਤੇ ਸਿੰਿੀਦਾ ਸੀ, ਹਮੇਸ਼ਾ ਨਵੇਂ ਦੋਸਤ ਬਣਾਉਣ ਅਤੇ ਨਵੀਆਾਂ ਚੀਜਾਾਂ ਦੀ ਕੋਪਸ਼ਸ਼ ਕਰਨ
ਲਈ ਉਤਸੁਕ ਸੀ। ਦਿੇ ਾਸੇ, ਪਕਰਤ, ਵਧੇਰੇ ਰਾਖਵਾਾਂ ਅਤੇ ਆਤਮ-ਪਨਰਭਰ ਸੀ, ਗੈਿੇਟਸ ਨਾਲ ਪਟਿੰਕਰ ਕਰਨ ਅਤੇ ਹੇਲੀਆਾਂ
'ਤੇ ਕਿੰਮ ਕਰਨ ਨਿੰ ਤਰਿੀਹ ਪਦਿੰਦਾ ਸੀ।

ਆ ਣੇ ਮਤਭੇਦਾਾਂ ਦੇ ਬਾਵਿਦ, ਸੀਰਤ ਅਤੇ ਪਕਰਤ ਅਟੁੱਟ ਰਹੇ। ਉਨ੍ਾਾਂ ਨੇ ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਪਵੱਚ ਇੱਕ ਦਿੇ ਦਾ ਸਾਥ ਪਦੱਤਾ, ਇੱਕ ਦਿੇ
ਦੀਆਾਂ ਸਫਲਤਾਵਾਾਂ ਦਾ ਿਸ਼ਨ ਮਨਾਇਆ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਦਿੇ ਨਿੰ ਹਸਾਉਣ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਲੱ ਭੇ।

ਇੱਕ ਗਰਮੀਆਾਂ ਪਵੱਚ, ਿਦੋਂ ਸੀਰਤ ਬਾਰਾਾਂ ਸਾਲ ਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਕੀਰਤ ਦਸ ਸਾਲ ਦੀ ਸੀ, ਉਹਨਾਾਂ ਦੇ ਮਾਪ ਆਾਂ ਨੇ ਉਹਨਾਾਂ ਨਿੰ ਦੇਸ਼
ਭਰ ਪਵੱਚ ਇੱਕ ਸੜਕੀ ਯਾਤਰਾ 'ਤੇ ਪਲਿਾਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। ਉਹ ਪਰਵਾਰਕ ਕਾਰ ਪਵੱਚ ਢੇਰ ਹੋ ਗਏ ਅਤੇ ਰੇਪਗਸਤਾਨਾਾਂ
ਅਤੇ ਹਾੜਾਾਂ, ਉੱਚੀਆਾਂ ਉੱਚੀਆਾਂ ਗਗਨਚੁਿੰਬੀ ਇਮਾਰਤਾਾਂ ਅਤੇ ਚਮਕਦੇ ਸਮੁਿੰਦਰਾਾਂ ਪਵੱਚੋਂ ਲਿੰ ਘਦੇ ਹੋਏ ਰਵਾਨਾ ਹੋਏ।

ਿਦੋਂ ਉਹ ਯਾਤਰਾ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਸੀਰਤ ਅਤੇ ਪਕਰਤ ਨੇ ਉਹ ਚੀਜਾਾਂ ਵੇਖੀਆਾਂ ਿੋ ਉਹਨਾਾਂ ਨੇ ਪਹਲਾਾਂ ਕਦੇ ਨਹੀ ਾਂ ਦੇਖੀਆਾਂ ਸਨ ਅਤੇ
ਿੀਵਨ ਦੇ ਹਰ ਖੇਤਰ ਦੇ ਲੋ ਕਾਾਂ ਨਿੰ ਪਮਲੀਆਾਂ। ਉਨ੍ਾਾਂ ਨੇ ਨਵੇਂ ਭੋਿਨਾਾਂ ਦੀ ਕੋਪਸ਼ਸ਼ ਕੀਤੀ, ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸਪਭਆਚਾਰਾਾਂ ਬਾਰੇ ਪਸੱਪਖਆ,
ਅਤੇ ਸਿੰਸਾਰ ਦੀ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਪਵਪਭਿੰਨਤਾ ਨਿੰ ਪਹਲੀ ਵਾਰ ਦੇਪਖਆ।

ਇਹ ਯਾਤਰਾ ਦੋਹਾਾਂ ਭੈਣ-ਭਰਾਵਾਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਮੋੜ ਸੀ। ਸੀਰਤ ਹੋਰ ਵੀ ਸਾਹਸੀ ਅਤੇ ਬਾਹਰ ਿਾਣ ਵਾਲੀ ਬਣ ਗਈ, ਿਦੋਂ ਪਕ
ਕੀਰਤ ਨੇ ਸਿੰਸਾਰ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਨਵੀ ਾਂ ਉਤਸੁਕਤਾ ਅਤੇ ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਸੁਿੰਦਰਤਾ ਲਈ ਡਿੰਘੀ ਕਦਰ ੈਦਾ ਕੀਤੀ।
ਸਾਲ ਬੀਤਦੇ ਗਏ, ਅਤੇ ਸੀਰਤ ਅਤੇ ਕੀਰਤ ਇੱਕ ਦਿੇ ਦੇ ਸਪਹਯੋਗ ਨਾਲ ਚੁਣੌਤੀਆਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਅਤੇ ਰੁਕਾਵਟਾਾਂ
ਨਿੰ ਾਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਇਕੱਠੇ ਵੱਡੇ ਹੁਿੰਦੇ ਗਏ। ਉਹ ਕਾਲਿ ਗਏ, ਆ ਣੇ ਿਨਿੰ ਨ ਦਾ ਪ ੱਛਾ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਆਖਰਕਾਰ ਆ ਣੇ
ਪਰਵਾਰ ਦੀ ਸ਼ੁਰਆਤ ਕੀਤੀ।

ਰ ਪਜਿੰਦਗੀ ਉਨ੍ਾਾਂ ਨਿੰ ਪਿੱਥੇ ਵੀ ਲੈ ਗਈ, ਸੀਰਤ ਅਤੇ ਪਕਰਤ ਹਮੇਸ਼ਾ ਨੇੜੇ ਰਹੇ। ਉਹ ਆ ਣੇ ਸਾਹਸ, ਆ ਣੀਆਾਂ ਪਿੱਤਾਾਂ, ਅਤੇ
ਆ ਣੀਆਾਂ ਚੁਣੌਤੀਆਾਂ ਨਿੰ ਸਾਾਂਝਾ ਕਰਦੇ ਰਹੇ, ਪਿਵੇਂ ਪਕ ਉਹ ਆ ਣੇ ਪਰਵਾਰ ਦੇ ਖੇਤ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਿਿੰਗਲਾਾਂ ਦੀ ਖੋਿ ਕਰਦੇ
ਹੋਏ ਛੋਟੇ ਬੱਚੇ ਸਨ।

ਿਦੋਂ ਉਨ੍ਾਾਂ ਨੇ ਆ ਣੀ ਪਜਿੰਦਗੀ 'ਤੇ ਮੁੜ ਕੇ ਦੇਪਖਆ, ਸੀਰਤ ਅਤੇ ਕੀਰਤ ਨੇ ਮਪਹਸਸ ਕੀਤਾ ਪਕ ਇਕੱਠੇ ਵਧਣਾ ਉਨ੍ਾਾਂ ਨਿੰ ਸਭ ਤੋਂ
ਵੱਡਾ ਤੋਹਫਾ ਸੀ। ਉਹ ਿਾਣਦੇ ਸਨ ਪਕ ਭਪਵੱਖ ਪਵਚ ਭਾਵੇਂ ਿੋ ਮਰਜੀ ਹੋਵੇ, ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇਕ-ਦਿੇ 'ਤੇ ਪਨਰਭਰ ਰਪਹਣਗੇ ਅਤੇ
ਪਜਿੰਦਗੀ ਦੀਆਾਂ ਖੁਸ਼ੀਆਾਂ ਪਵਚ ਪਹੱਸਾ ਲੈ ਣਗੇ।