Είμαστε αυτό που τρώμε.

Ισχύει όμως;

«Είμαστε ό,τι τρώμε» όπως λέει και η παροιμία. Αυτό που βάζουμε στο σώμα μας έχει
σημαντική επίδραση στο σώμα, την ψυχολογία και στη συνολική προσωπικότητα μας.
Σίγουρα σε μεγάλο βαθμό ισχύει αυτό, όμως υπάρχει και η αντίστροφη έκδοση.

Για να αντιστρέψουμε τους όρους και να δούμε τι μπορεί να συμβαίνει.

Είμαστε ό,τι τρώμε.

Τρώμε ό,τι είμαστε;

Οι άνθρωποι συχνά επιλέγουμε το επόμενο γεύμα μας ανάλογα με τη διάθεσή μας. Η

επιλογή αυτή καθοδηγείται από τα συναισθήματα μας. Όταν είμαστε πεσμένοι ή
κουρασμένοι θέλουμε κάτι να μάς ανεβάσει, κάτι να μάς φτιάξει τη διάθεση. Όταν είμαστε
αισιόδοξοι είναι πιο εύκολο να διατηρήσουμε ένα σωστό και σταθερό διατροφικό πλάνο.
Υπάρχουν γεύματα και ροφήματα/ποτά που τα συνδέουμε με γιορτές, ενώ ακόμα και αυτά
διακρίνονται ανάλογα με τη γενικότερη κουλτούρα ή ακόμα και την τοποθεσία στην οποία
μένουμε ή βρισκόμαστε τη δεδομένη στιγμή.

Το γεγονός είναι ότι η γενιά μας δεν έχει γνωρίσει πείνα ή δίψα, όπως οι γονείς ή οι
παππούδες μας. Είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε άπειρες επιλογές για το πώς θα
ικανοποιήσουμε την πείνα μας. Αυτό, ενδόμυχα, θεωρείται δεδομένο με αποτέλεσμα να το
ξεχνάμε. Και είναι φυσιολογικό. Έτσι, αυτόματα, ξεπερνάμε την φυσική ανάγκη του
σώματος να επιλέξει ένα γεύμα απλώς για να επιβιώσει.

Θέλουμε πολλά περισσότερα.

Περισσότερες ανάγκες να ικανοποιήσουμε.

Στην πραγματικότητα επιλέγουμε το φαγητό μας γιατί μάς αρέσει ο τρόπος που μας κάνει
να νιώθουμε. Μπορεί να μην το συνειδητοποιούμε πάντα, αλλά πίσω από το γεύμα
κρύβεται ένα συναισθηματικό ταξίδι, στο οποίο παίρνουμε μέρος. Το ίδιο συμβαίνει με
κάθε επιλογή μας. Στα πάντα. Όμως εδώ θα αναλύσουμε το θέμα των γευμάτων.

Ας δούμε λοιπόν τι εννοούμε με τον όρο «συναισθηματικό ταξίδι».

Έχεις για αγαπημένη ταινία; Την οποία τη βλέπεις ξανά και ξανά. Όταν είσαι λυπημένος ή
χαρούμενος. Κουρασμένος ή ενθουσιασμένος. Μόνος σου ή με φίλους ή την οικογένεια.

Σε αυτή την ταινία λοιπόν, ξέρεις την υπόθεση, ξέρεις τις ανατροπές, τα χαρακτηριστικά
σημεία και ατάκες, τους διαλόγους. Ξέρεις το πώς αρχίζει και πώς τελειώνει. Ξέρεις πώς θα
νιώσεις. Έχεις κατατάξει την ταινία αυτή στην κορυφή των προτιμήσεων σου, γνωρίζοντας
ποια συναισθήματα θα σου δημιουργήσει.

Με λίγα λόγια βασιζόμαστε σε αυτή την ταινία γιατί την ξέρουμε καλά.
Το ίδιο συμβαίνει και με τα φαγητά/ποτά που επιλέγουμε, αλλά και με τις περισσότερες
καταναλωτικές εμπειρίες. Δεν το συνειδητοποιούμε πάντα, αλλά έχουμε αγαπημένα γιατί
αναζητούμε ένα συγκεκριμένο συναισθηματικό ταξίδι που θα ικανοποιήσει τις ψυχολογικές
μας ανάγκες.

Μια καταναλωτική εμπειρία, κάθε φορά δηλαδή που επιλέγουμε να αγοράσουμε κάτι,
προσπαθώντας να καλύψουμε μια ανάγκη ή απαίτηση μας, είναι ένα συναισθηματικό
ταξίδι. Έχει πλοκή, έχει τις εκπλήξεις, έχει σκαμπανεβάσματα που αλλάζουν τη διάθεσή
μας. Άλλοτε θετικά κι άλλοτε αρνητικά.

Όλο αυτό απαιτεί, βέβαια, μία 100% λογική προσέγγιση σε κάθε αγορά που κάνουμε. Κάτι
τέτοιο δεν γίνεται. Δεν μπορεί να γίνεται. Θα μάς τρέλαινε. Ή χειρότερα, θα μάς έκανε
άψυχα ρομπότ.

Άλλωστε καμία αγορά δε γίνεται με τη λογική. Ο λόγος που επιλέγουμε μία συγκεκριμένη
σοκολάτα κι όχι μια άλλη είναι γιατί υποσυνείδητα μάς οδηγεί σε μία διαφορετική
εμπειρία. Ένα διαφορετικό συναισθηματικό ταξίδι. Αυτό δηλαδή που είχαμε ανάγκη εκείνη
τη στιγμή.

Σε τι μάς ωφελεί αυτή η γνώση;

Ξεκλειδώνοντας τη διαδικασία που ακολουθεί ο εγκέφαλος μας, προκειμένου να λάβει μια

καταναλωτική απόφαση, να επιλέξει το τάδε γεύμα ή το άλλο, να παραμείνει στη διατροφή
που πήρε από τους διαιτολόγους ή να κάνει μια παρασπονδία, μπορούμε να μετριάσουμε
τις παρορμήσεις μας. Να ιεραρχήσουμε τα θέλω μας. Να δώσουμε χώρο σε αυτό που
θέλουμε να πετύχουμε και να ακολουθήσουμε αυτό το συναισθηματικό ταξίδι (γιατί, ναι, ο
κάθε στόχος μας είναι ένα συναισθηματικό ταξίδι και μάλιστα πολύ όμορφο) αποφεύγοντας
τους μικρότερους και λιγότερο σημαντικούς συναισθηματικούς πειρασμούς.