Son Mesih-Peter Wessel Zapffe

I-Çok eski zamanların bir gecesinde, ademoğlu uyandı ve kendisini gördü. Kendisini,
kendisinin kozmosun altında çıplak ve kendi bedeninde evsiz olarak gördü. Evreni
sınayan düşüncesinin kaşısında varolan her şey eriyip gitti
merak üzerine merak, dehşet üzerine dehşet işte zihninde açığa çıkan şeyler
bunlardı.

Ardından yaşamının havvası olan kadın uyandı ve avlanmaya gidilmesi gerektiğini

söyledi. Ve O, ruhunun ve işgüzar elinin evliliğinden doğan okunu ve yayını yanına
aldıktan sonra yıldızların altında yola koyuldular. Hayvanlar, doğal meskeni
olduğunu düşündüğü su birikintilerine vardıklarında O kanına yüklenen vahşetin
çağrısını işitmedi artık sadece canlı olan her şeyin arasında ızdırabın
kaçınılmazlığı hakkında yoğun bir ilahi mezmur ve hüzünlü bir kardeşlik
hissediyordu.

O gün av ile geri dönmedi ve ertesi gece bulunduğunda su birikintilerinin yanında

ölü bir şekilde duruyordu.