Pan Tadeusz Streszczenie Księgi III

Wracając z lasu Hrabia spogląda w stronę sadu i dostrzega piękną,

nieznajomą dziewczynę, która siedzi tam wraz z gromadką dzieci. Oczarowany
jej urodą wkrada się do sadu przez dziurę w parkanie i podchodzi do niej.
Próbuje nawiązać rozmowę z dziewczyną, jednak ta odchodzi, Hrabia zaś
dołącza do uczestników grzybobrania. Telimena zmierza do ustronnego miejsca
zwanego przez nią “świątynią dumania”. Za nią skrada się Tadeusz. Wyprzedza
go jednak Sędzia i zwierza się Telimenie. Zamierza on swój majątek pozostawić
bratankowi, synowi Jacka Soplicy. Telimena krytykuje Sędziego za to, że chce
pozostawić Tadeusza na wsi i proponuje, aby stryj wysłał młodzieńca do
Warszawy lub Petersburga, gdzie mógłby zrobić karierę. Sędzia jednak
odpowiada, że losem Tadeusza kieruje jego ojciec za pośrednictwem księdza
Robaka, bernardyn natomiast chce, aby młodzieniec poślubił Zosię. Telimena
sprzeciwia się temu, twierdząc, że Tadeusz powinien sam decydować o swoim
losie. W tym czasie Hrabia obserwuje Telimenę przez lornetkę i rysuje jej
portret. Po odejściu Sędziego zbliża się i pokazuje damie swoje dzieło.
Rozmawiając o malarstwie i sztuce Telimena wychwala włoskie pejzaże.
Przysłuchujący się rozmowie Tadeusz nie zgadza się z jej zdaniem i zwraca
uwagę, że najpiękniejszy jest ojczysty krajobraz puszczy litewskiej i polskiego
nieba. Później Telimena wsuwa w rękę Tadeusza klucz od swego pokoju i liścik.
Następuje koniec grzybobrania i wszyscy udają się na posiłek. Biesiadę
przerywa gajowy, który oznajmia, że w lesie pojawił się niedźwiedź. Sędzia
zarządza polowanie, a prowadzenie łowów powierza Wojskiemu.