1.

Akcja utworu rozpoczyna się od wizyty Rodiona Raskolnikowa u lichwiarki

Alony, u której zastawia on zegarek po ojcu, ponieważ brakuje mu środków do
życia. Bohater mieszka w Petersburgu w nędznym wynajętym pokoju, nie ma
pieniędzy na czynsz i na czesne.
2. Na ofiarę wybiera Alonę, która dręczy swą niedorozwiniętą siostrę Lizawietę,
bezwzględnie traktuje biedaków i jest, w świetle teorii Raskolnikowa, „wszą
społeczną”. Będąc na miejscu, dokładnie obserwuje zachowanie Iwanowny i
stara się zapamiętać jak najwięcej szczegółów świadczących o tym, gdzie
ukrywa ona kosztowności.

“Ja bym tę starą babę zabił i obrabował, i bądź pewien, że zrobiłbym to bez
najmniejszych wyrzutów sumienia. [...] Zabij ją i weź jej pieniądze, z tym że
następnie z ich pomocą poświęcisz się służbie dla całej ludzkości.”

3. W drodze powrotnej wstępuje do szynku. Poznaje tam Marmieładowa, który

przedstawia mu historię swojej rodziny. Rodion po raz pierwszy słyszy o Soni
oraz powodach, które skłoniły ją do zostania prostytutką.
4. Po powrocie do domu bohater czyta list od matki. Dowiaduje się z niego o
nieprzyjemnościach, jakie spotkały Dunię w domu Swidrygłajowa, oraz o tym,
że postanowiła ona wyjść za mąż za niejakiego Łużyna.
5. Raskolnikow jest wzburzony. Wie, że siostra z matką chcą doprowadzić do
małżeństwa tylko ze względu na jego dobro. Raskolnikow domyśla się, że
Łużyn nie jest uczciwym człowiekiem, a Dunia pragnie poświęcić się dla niego
(Łużyn jako prawnik mógłby ułatwić karierę Rodiona po ukończeniu prawa) i
postanawia do tego ślubu nie dopuścić.
6. Uważa, że Dunia poświęcając się w ten sposób, zachowa się jak Sonia.Bohater
poruszany listem błąka się po mieście i rozmyśla jak powstrzymać siostrę.
Rozmyśla on również nad niesprawiedliwością społeczną, która zdolnych i
uczciwych ludzi skazuje na nędzną wegetację.
7. Zmęczony zasypia w zaroślach we śnie przypomina mu się sytuacja z
przeszłości- zakatowanie kobyłki. Sen ten stanowi zapowiedź przyszłych
czynów Rodiona. Przypomina sobie również rozmowę na temat lichwiarki
zasłyszaną w szynku.
8. Bohaterowi wracają myśli o morderstwie, od dawna kiełkuje w jego
umyśle.Wcześniej wymyślił sobie, że ludzie dzielą się na dwie kategorie: są
wśród nich nieliczni geniusze, jak Napoleon, którym wolno łamać prawa
moralne, np. zabijać, bo dzięki nim rozwija się ludzka cywilizacja oraz ci,
zwykli zjadacze chleba, którzy do postępu ludzkości w żaden sposób się nie
przyczyniają. Oni powinni praw przestrzegać.
9. Raskolnikow sam siebie uważa za geniusza i chce sprawdzić, czy będzie w
stanie zamordować z zimną krwią, nie mieć potem wyrzutów sumienia i nie
dać się złapać.
10. Dodatkowo był on świadkiem rozmowy siostry lichwiarki. Ze słów Lizawiety
wynika że Alona tego wieczoru będzie sama w domu.
11. Wróciwszy do domu Rodion zapada w sen. Gdy się budzi rozpoczyna
przygotowania do popełnienia zbrodni. Ma wątpliwości, rozterki moralne, jest
zdenerwowany. Po chwili jednak nabiera pewności siebie.
12. Zdobywa siekierę i udaję się do mieszkania lichwiarki. Zostaje wpuszczony
gdyż twierdzi, że chce zastawić u niej srebrną papierośnice. Morduje kobietę
siekierą, a potem także jej siostrę, która niespodziewanie zjawia się w
mieszkaniu.
13. Gorączkowo przeszukuje pokoje i zaczyna ulegać panice. Wzmaga się ona gdy
bohater słyszy, że jacyś mężczyźni chcą wejść do mieszkania Alony. Twierdzą,
że w środku ktoś jest i idą po stróża. Wtedy Rodionowi udaje się zbiec.
14. Wraca do swojego pokoiku, niepostrzeżenie zostawia siekierę w stróżówce.
Chowa łup za tapetą (30 rubli i kilka niezbyt wartościowych drobiazgów).
15. Następnego dnia Raskolnikow otrzymuje wezwanie na policję. Jest
przerażony, wydaje mu się, że prawda wyszła na jaw. Nabiera pewności siebie,
gdy okazuje się, że chodzi o pewien dług z przeszłości.
16. Wkrótce jednak potem mdleje na komisariacie słysząc o morderstwie Alony i
Lizawiety. Już wtedy śledczy Porfiry nabiera podejrzeń.
17. Rodion wypuszczony z komisariatu, zabiera łup z pokoju i chowa go pod
kamieniem. Udaje się do swojego przyjaciela Razumichina, ale jest
rozdrażniony, nieobecny myślami, ich rozmowa jest nieskładna.
18. Raskolnikow wraca do siebie i zapada w trzydniowy letarg. Dręczą go
koszmary, ma sen o katowaniu gospodyni przez policjanta. W tym czasie
opiekuje się nim Razumichin.
19. Gdy czuje się lepiej zjawia się u niego z wizytą Łużyn. Raskolnikow wyrzuca go
z mieszkania. Sam ubiera się i wychodzi z domu, w poczuciu, że musi podjąć
jakąś radykalną decyzję.
20.Wstępuje do restauracji, by poczytać co na temat zabójstwa piszą gazety.
Rozmawia z policjantem Zamiotowem, któremu opowiada co on by zrobił,
gdyby zabił. To wyznanie jest niczym przyznanie się do winy. Po wyjściu z
restauracji udaje się na miejsce zbrodni.
21. Wracając jest świadkiem wypadku- pijany Marmieładow zostaje stratowany
przez konie. Rodion pomaga zanieść rannego do domu. Tam Siemion umiera
w ramionach Soni.
22. Raskolnikow zostawia Katarzynie resztę pieniędzy jakie otrzymał od matki, by
wdowa mogła zorganizować pogrzeb.
23. Na zaproszenie Łużyna do Petersburga przyjechała Dunia i matka
Raskolnikowa. Kobiety odwiedzają Rodiona, ale on nie potrafi okazać im
miłości, nie cieszy się z ich wizyty. Żąda od siostry by zerwała zaręczyny.
24. Sytuację łagodzi Razumichin. Do pokoju wchodzi nieśmiało Sonia i zaprasza
Raskolnikowa na nabożeństwo żałobne.
25. Gdy Pulcheria Roskolnikow z córką wychodzą, Rodion prosi przyjaciela, by
poznał go z Porfirym. Skaładają śledczemu wizytę, w czasie której toczy się
 między sędzią a Raskolnikowem rozmowa na temat artykułu Rodiona, na
temat ludzi „zwykłych i genialnych”.
26. Razumichin jest przerażony poglądami przyjaciela, Porfiry szydzi z nich. Daje
też Raskolnikowi do zrozumienia, że zna mordercę lichwiarki.
27. Rodion poznaje Swidrygłajowa, który informuje go, że jego żona, Marfa, chcąc
się zrehabilitować za bezpodstawne oskarżenie Duni o romans z
Swidrygłajewem, zapisała jej w testamencie pewną sumę pieniędzy. Oferuje
też Radionowi pieniądze w zamian za rozmowę z Dunią.
28.Bohater odrzuca propozycję. Udaje się do hotelu, gdzie w towarzystwie matki i
siostry odbywa rozmowę z Łużynem, żądającym od narzeczonej, aby zerwała
wszelkie kontakty z Raskolnikowem. Rozmowa ta odsłania prawdziwą twarz
Łużyna i Dunia zrywa zaręczyny.
29. Raskolnikow składa pierwszą wizytę Soni. Dziewczyna czyta mu fragment
Ewangelii o wskrzeszeniu Łazarza. Dochodzi te do drugiej rozmowy Rodiona z
Porfirym, który osacza bohatera, już niemalże go demaskuje, jednak w
decydującym momencie okazuje się, że do morderstwa przyznał się malarz
pracujący w jednym z mieszkań w domu, w którym mieszkała lichwiarka.
30.Łużyn chcąc zemścić się na Raskolnikowie, oskarża Sonię o kradzież stu rubli.
Zostaje jednak zdekonspirowany i ostatecznie skompromitowany przez
znajomego, u którego mieszkał w Petersburgu- Lebiezniatnikowa. Widział on
bowiem jak Łużyn sam wkładał do kieszeni Soni pieniądze.
31. Po uroczystościach pogrzebowych Marmieładowa, Katarzyna przechodzi
załamanie nerwowe, wychodzi z dziećmi na ulicę, by występować ze śpiewem i
tańcem. Upada, dostaje krwotoku i umiera w pokoju Soni. Pogrzebem obiecuje
się zająć Swidrygajłow.
32. Roskolnikow odbywa z Sonią drugą, dramatyczną rozmowę. Przyznaje się do
zamordowania lichwiarki, analizuje motywacje swoich poczynań. Wymienia
najważniejszy powód, dla którego zabił- chciał sprawdzić teorie o kategoriach
ludzi oraz, do której z nich on sam należy.
33. Sonia jest przerażona tym co słyszy. Radzi Rodionowi by przyznał się do winy i
odbył pokutę.
34. Rozmowę podsłuchuje Swidrygajłow. Wyznaje Duni, że jej brat jest mordercą,
proponuje pomoc w jego ucieczce, pod warunkiem, że Dunia zgodzi się spędzić
z nim resztę życia.
35. Mężczyzna po raz kolejny próbuje ją uwieść, ale kobieta broni się strzelając do
niego (chybia i ucieka). Następnego dnia Swidrygajłow popełnia samobójstwo.
36. Raskolnikow po raz trzeci rozmawia z Porfirym. Ten mu otwarcie wyznaje, że
uważa go za mordercę i daje 50 godzin na przyznanie się do winy. Rodion
żegna się z matką i Dunią. Idzie do Soni, a następnie zgłasza na policję, by
złożyć zeznanie o popełnionym przez siebie przestępstwie.

„To ja zabiłem wtedy siekierą tę starą emerytkę i jej siostrę Lizawietę oraz je
ograbiłem”
37. Dalsza akcja rozgrywa się półtora roku później. Rodion został skazany na 8 lat
katorgi. Towarzyszy mu Sonia, która jest bardzo lubiana i szanowana przez
więźniów za swą dobroć i okazywaną pomoc.
38.Dwa miesiące po wyroku Dunia wychodzi za Razumichina
39. Wkrótce potem zaczyna chorować Pulcheria i umiera. Także Raskolnikow
niedomaga.
40.Na początku katorgi nie czuje skruchy, w dalszym ciągu ma sobie za złe tylko
to, że okazał się człowiekiem słabym.
41. Po około roku więzienia przechodzi przemianę podczas robót na Syberii.
Dokonała się ona przede wszystkim dzięki miłości Soni i jej wierze.
Raskolnikow odwzajemnia uczucia dziewczyny. Czuję, że „zmartwychwstał” do
życia.

„Jak to się stało, sam nie wiedział, lecz nagle coś jakby go pochwyciło i
rzuciło do jej stóp. Płacząc, obejmował jej kolana”