El Ingenioso Hidalgo Don Quijote de la Mancha de Miguel de Cervantes como la primera

novela moderna (¿cuál es el estatus del protagonista principal?, ¿en qué consiste el
carácter innovador con respecto a otras novelas de la época?, ¿cómo se crea el humor?)
Don Quijote jako pierwsza powieść współczesna. Jaki jest status głównego protagonisty? W
czym zawarta jest innowacyjność bohatera w oparciu o inne powieści z tej epoki? Jak
wykreowany został humor?

- Jest to powieść komiczna i satyryczna. Una novela cómica y satírica.

- W pierwszej części prologu można zauważyć, że Don Quijote jest „atakiem” w kierunku
ksiąg rycerskich. / En el prólogo a la 1ª parte se dice que la novela es una „invectiva contra
los libros de caballerías”.
- Don Quijote de la Mancha = Alonso Quijano = Rycerz Smętnego Oblicza. / El caballero de
triste semblante
- Ok. 50 letni szlachcic, który pod wpływem ksiąg rycerskich postanawia zostać błędnym
rycerzem. / El noble del 50 años que es influenciado por los libros de caballerías decide será
la caballero errante.
- Na wzór ideałów rycerskich wyrusza na swoim koniu w raz z giermkiem w drogę, wybiera
również damę serca – wieśniaczkę Aldonzę Lorenzo, nazywaną przez bohatera Dulcyneą z
Toboso. / Modelado en ideales caballeriscos se va la carretera en su caballo con su
escudero; dama del cuerpo – Aldona Lorenzo.
- Wywodzi się z hidalgów, kiedyś znaczących w życiu publicznym Hiszpanii, ale w XVI
wieku stracili swoją pozycję (pod względem znaczenia i majątku).
- Bezczynność i odosobnienie sprawiły, że poddał się wpływom literatury i postanowił
wprowadzić w życie ideał średniowiecznego rycerza.
- Jego wyobraźnia sprawia, że rzeczy codzienne i zwykłe przybierają fantastycznej formy i
znaczenia. Karczma = zamek, wiatrak = olbrzym. Szuka nieustannie okazji do działania; nie
poświęca czasu na zrozumienie sytuacji. / PRZECIWIEŃSTWO HAMLETA
- Jest megalomanem – napawa się wielkością swoich czynów, poszukuje okazji do
dowiedzenia swojej odwagi i męstwa.
- Bohater zmienia się w trakcie trwania akcji – co raz bardziej przejmuje się
niepowodzeniami, popada w smutek, który ustępuje dopiero przed śmiercią.