பிரம்ம புராணம்

1. த ாற்றுவாய்

புராணங்கள் என்பவவ பண்வைய இலக்கியங்கள் ஆகும். அவவ மகா புராணங்கள் 18, உப புராணங்கள் 18.
மகா புராணங்கள் ப ினெட்டின் வரிவையில் ைிலர் நான்காவது வாயு புராணம் என்றும், ைிலர் ைிவபுராணம்
என்றும் கூறுவர். மகா புராணங்களில் மு லில் த ான்றியது பிரம்ம புராணம் என்ப ில் எத் வகய கருத்து
தவறுபாடும் இல்வல. எெதவ இ வெ ஆ ிபுராணம் என்றும் கூறுவர். இது 10,000 ஸ்தலாகங்கள்
னகாண்ைது.

புராண லக்ஷணங்கள் ஐந்து. 1. இந் ப் தபரண்ைப் பவைப்பு, 2. பிரளயம் மூலம் உலக அழிவும், மறுபடி
த ாற்றமும் 3. னவவ்தவறு மன்வந் ரங்கள் 4. சூரிய வமிை, ைந் ிர வமிை வரலாறு 5. அரை பரம்பவரகள்
ைரி ம். இந் ஐந்தும் பிரம்ம புராணத் ில் விவரிக்கப்பட்டுள்ளெ. னபாதுவாக எல்லாப் புராணங்களும் அரி,
அரன், அயன் என்ற மும்மூர்த் ிகவளப் பற்றி கூறினும் ைிவபுராணங்களில் ைிவவெ உயர்த் ியும்,
ைிலவற்றில் விஷ்ணுவவ உயர்த் ியும் தபைப்பட்டுள்ளெ. பிரம்ம புராணம் ஒரு ராஜைிக புராணம்.
புராணங்கவள தவ வியாைர் எழு ிொர் எெப்படுகிறது. இவருக்குக் கிருஷ்ண த்வவபாயெர் என்ற
னபயரும் உண்டு. விர கருப்பு நிறத்துைன் ீ யில் த ான்றியவர் என்று அந் னைால்லுக்குப் னபாருள்.
தவ வியாைர் என்பது ெி ஒருவர் னபயரா? அல்லது ஒரு பீைத் ின் னபயரா என்பது ன ரியவில்வல.
ஒவ்னவாரு மன்வந் ரத் ிலும் ஒவ்னவாரு வியாைர் இருந் ாகவும் கூறப்படுகிறது. மகாபார த்வ
இயற்றிய பின்னும் மெ அவம ி ஏற்பைா ால் வியாைர் புராணங்கவள எழு முற்பட்ைார் எெ
அறியலாகிறது. பிரம்ம புராணத் ின் மு ல் நூல் கிவைக்கப் னபறவில்வல என்றும், எெதவ மகாபார ம்,
ஹரிவம்ைம், வாயுபுராணம், மார்க்கண்தைய புராணம், விஷ்ணு புராணம் ஆகியவற்றிலிருந்து னைய் ிகவளத்
ன ாகுத்து ற்தபாது கிவைத்துள்ள பிரம்ம புராணம் உருவாக்கப்பட்ைது என்பர். இது மிகப்னபரியத ா மிகச்
ைிறியத ா இன்றி நடுத் ரமாக உள்ளது.

2. உலக ைிருஷ்டி

வநமிைாரணியத் ில் ைெகா ி முெிவர்களுக்கு சூ முெிவர் பிரம்ம புராணத்வ ப் பற்றிக் கூறலாொர்.

(வியாைரின் ைீ ைன் தராமஹர்ஷணர் கூறிய ாகவும் னைால்லப்படும்)

எங்கும் நீர் சூழ்ந் ிருக்க, பிரம்மொகிய பகவான் விஷ்ணு தயாகதுயில் னகாண்டிருந் ார். நீருக்கு நர
என்றும், அயெ என்றால் படுக்வக என்றும் னபாருள். எெதவ விஷ்ணுமூர்த் ி நாராயணன் என்று னபயர்
னபற்றார். நீரிலிருந்து ஓர் அண்ைம் (முட்வை) னவளித்த ான்றியது. அ னுள் பிரம்மா இருந் ார். அவர்
சுயம்பு ஆவார். அவர் முட்வையின் இருபகு ியிலிருந்து சுவர்க்கத்வ யும், பூமிவயயும் ஆக்கிொர்.
அவ்விரண்டிலும் ஆகாயம், ிக்குகள், காலம், னமாழி, உணர்வுகள் உற்பத் ி னைய்யப்பட்ைெ. பிரம்மாவின்
மெ ிலிருந்து மரீைி, அத் ிரி, ஆங்கிரைர், புலஸ் ியர், புலஹர், கிரது, வைிஷ்ைர் என்ற ைப் ரிஷிகவளத்
த ாற்றுவித் ார். பின்ெர் ருத் ிரவெயும், ைெத் குமாரவரயும் த ாற்றுவித் ார்.

தமலும் ைில பவைப்புகள்: பிரம்மா ஓர் ஆவணயும், ஒரு னபண்வணயும் பவைத்து அவர்கள் மூலம் மக்கள்
னபருக்கத்துக்கு வித் ிட்ைார். ஆணின் னபயர் சுவயம்புமனு; னபண்ணின் னபயர் ை ரூவப. இவர்களின்
புத் ிரன் மனு. மனுவிலிருந்து வளர்ந் மக்கள் மாெிைர்(அ) மாெவர் எெப்பட்ைெர். அத் ம்ப ியருக்கு
வரன்,
ீ பிரியவிர ன், உத் ாெபா ன் என்று மூவர் பிறந் ெர். உத் ாெபா ெின் மகன் துருவன், துருவ
நக்ஷத் ிரமாக விளங்குகிறார். துருவன் பரம்பவரயில் த ான்றிய பிராைீ ெபர்ஹிக்கு பிரதை ெர்கள்
எெப்படும் ப ின்மர் பிறந் ெர். அவர்களுக்கு உலக வாழ்க்வகயில் விருப்பமின்றித் வம் னைய்யப்
புறப்பட்ைெர். உலவகப் பராமரிக்க ஆள் இல்லா ால் எங்கும் காடுகள் னபருகி விட்ைெ. பிரதை ெர்கள்
தகாபம் னகாண்டு வாயுவவயும், அக்கிெிவயயும் த ாற்றுவித்துக் காடுகவள அழித் ெர். அப்தபாது
தைாமன், ஓர் அழகிய னபண் மரீவஷயுைன் பிரதை ெர்கவள அணுகி, அவர்கள் தகாபத்வ ைாந் மாக்கி
மரீவஷவய மெம் னைய்வித் ார். அவர்களுவைய மகதெ க்ஷபிரஜாப ி.
3. க்ஷன் ைந் ியிெர்

க்ஷனுவைய ஆயிரம் புத் ிரர்கவள நார ர் அறவுவர கூறி வம் னைய்ய அனுப்பிவிட்ைார். மறுபடியும்
த ான்றிய ஆயிரம் தபர்கவளயும் அவ்வாதற அனுப்பி விட்ைார். இவர்கள் ஹர்யக்ஷ்வர்கள், ஷவலஷ்வர்கள்
என்பவர்கள் ஆவர். க்ஷனுக்குப் பிறந் அறுபது னபண்களில் பத் தபவரத் ருமனுக்கும், ப ின்மூன்று
தபவர காைியப முெிவருக்கும், இருபத்த ழு னபண்கவள தைாமன் எனும் ைந் ிரனுக்கும், மீ ிப் னபண்கவள
அரிஷ்ைதநமி, வாஹுபுத் ிரர், ஆங்கீ ஸர், கிரிஷஷ்வர் ஆகிதயாருக்கும் மணம் னைய்வித் ான். ர்மனுக்கு
மணம் னைய்வித் பத்து புத் ிரிகளில் அருந் ியின் மக்கள் உலகிற்கு விஷயமாெவர்கள். வாசுவின்
மக்கள் வசுக்கள் என்பர். அவர்களில் அெலெின் மகன் குமரன். கிருத் ிவகப் னபண்களால் வளர்க்கப்பட்ை
குமரன் கார்த் ிதகயன் எெப்பட்ைான். பிரபைாவின் மகன் விசுவகர்மா; த வதலாக ைிற்பி. ைாத்யாவின்
மக்கள் ைாத் ிய த வர்கள். விஸ்வாவின் மக்கள் விச்வத வர்கள். ைந் ிரன் மவெவிகள் 27 னபண்கள்,
நக்ஷத் ிரங்கள். காைியபரின் மவெவியரில் அ ி ியின் மக்கள் ஆ ித் ியர்கள் ஆவர். ி ி மக்கள்
வ த் ியர்கள். ஹிரண்யாக்ஷன், ஹிரண்யகைிபு அவள் புத் ிரர்கள். னுவின் புத் ிரர்கள் ாெவர்கள்.
அவர்கள் வம்ைத் ில் னபௌலமர்கள், காலதகயர்கள் த ான்றிெர். அரிஷ்ைாவின் புத் ிரர்கள் கந் ர்வர்கள்.
காைாவின் மக்கள் யக்ஷர்கள். சுரபிக்கு பசுக்கள், எருவமகள் த ான்றிெ. விெி ாவுக்கு அருணன், கருைன்
மக்கள். ாம்ராவின் ஆறு னபண்களுக்கு ஆந்வ கள், கழுகுகள், ராஜாளிகள், காக்வககள், நீர்ப்பறவவகள்
கு ிவரகள், ஒட்ைகங்கள், கழுவ கள் த ான்றிெ. குதரா வவஷயின் ஆயிரக்கணக்காெ மக்கள் நாகர்கள்.
இவளக்கு மரம், னகாடி, பு ர் தபான்றவவ த ான்றிெ. கத்ருவின் மக்களாகிய நாகர்களில் அெந் ன், வாசுகி,
க்ஷகன், நஹுஷன் ஆகிதயார் முக்கியமாெவர். முெிக்கு அப்ரஸுகள் த ான்றிெர்.

ி ி, காைியபரிைம் இந் ிரவெ னவல்லக்கூடிய ஒரு மகவெ அருள தவண்டிொள். குழந்வ கருவுற்ற
நாளிலிருந்து நியம நிஷ்வைகளுைன் இருக்க தவண்டும் என்று காைியபர் கூறிொர். அ ற்குப் பங்கம்
ஏற்பட்ைால் நிவெத் து நிவறதவறாது என்றார். கருவுற்ற ி ி ஒருநாள் கால்கவளக் கழுவாமல் தூங்கச்
னைல்ல, இந் ிரன் அணு அளவில் அவளது கருவவறயுள் நுவழந்து கருவவ வஜ்ராயு த் ால் ஏழு
பகு ிகளாக்கிை, மறுபடியும் அந் ஒவ்னவான்றும் ஏழாக னமாத் ம் நாற்பத்ன ான்பது துண்டுகளாயிெ. கரு
அழ, இந் ிரன், மா ரு (அழாத ) என்று கூற அவவ மருத்துக்கள் எெப்பட்ைெ. ி ிக்கு விர பங்கம்
ஏற்பை அவள் எண்ணம் ஈதைறவில்வல. மாறாக, அக்குழந்வ கள் அ ாவது மருத்துக்கள் இந் ிரனுக்கு
உ வியாளராயிெர். (ைிருஷ்டிவயப் பற்றி எல்லாப் புராணங்களும் கூறும் னைய் ிகள் ஒன்தற தபால்
காணப்படுகின்றெ.)

4. பிருதுவும், பிருத்வியும்

துருவன் குலத் த ான்றல்களில் அங்கன் ரும னநறியில் நின்று வாழ்ந் ான். அவன் மவெவி
மிரு ியுவின் மகள் சுெிவ . மிரு ியுவி ீ ய வழி னைல்பவள். அவள் மூலம் அங்கெின் மகன் தவென்
ீயனநறிகவளப் னபற்றான். அவன் அ ர்மைாலி. அவன் ன ால்வலகள் அ ிகமாக, முெிவர்கள் அவவெ
அவழத்து முவறயிை அவன் ிருந் வில்வல. மமவ யுைன் நைந்து னகாண்ைான். எெதவ, அவவெப்பற்றி
அவனுவைய வலது ன ாவைவயக் கவைய ஓர் அைிங்கமாெ குள்ள உருவம் த ான்றிற்று. அவ க் கண்ை
அத் ிரி முெிவர் அ வெ நிஷி (உட்கார்) என்றார். அவன் னபயர் நிஷா ன் என்று ஆயிற்று. அவன்
வம்ைத் ிெர் நிஷா ர்கள் எெப்பட்ைெர். அந் ப் பரம்பவரயிதலதய துஷாரர்கள், துண்டுரர்கள் த ான்றிெர்.
தவெெின் வலது கரத்வ க் கவைய பிருது த ான்றிொன். பின்ெர் தவென் இறந் ான். பிருதுவவச் சுற்றி
ஓர் ஒளிவட்ைம் காணப்பட்ைது. அவன் வககளில் ஒரு வில்லும், தகையமும் இருந் ெ. த வர்களும்,
முெிவர்களும் அவன் முடிசூட்டு விழாவுக்கு வந் ெர். தைாமன், கிரகங்கன், வருணன், குதபரன், அக்ெி,
க்ஷன், இந் ிரன், பிரகலா ன், யமன், ைித் ிரா ன், வாசுகி, க்ஷகன், கருைன், ஐராவ ம், உச்ைச்ைிரவம்
தபான்தறார் அவன் ஆட்ைியில் அவனுக்கு உ விெர். பிருது நீ ி, னநறிமுவற வழியில் ருமம் வறாமல்
ஆண்டு வர அவன் ஆட்ைியில் அவெவரும் மகிழ்ந் ெர். பிருதுவவப் னபருவமப்படுத் முெிவர்கள் யாகம்
னைய்ய, அ ிலிருந்து இரண்டு இெங்கள் த ான்றிெ. அவவ சூ ர்கள், மக ர்கள் எெப்பட்ைெர். அவர்கள்
பிருதுவின் புகழ்பாடி அவன் ைிறப்வபப் பரப்பிெர். அவ க் தகட்ை மக்கள் அவெிைம் வந்து இருக்க
இைமும், உண்ண உணவும் கிவைக்க வழி னைய்யுமாறு தவண்டிெர். பிருது வகயில் வில்லும், அம்பும் ஏந் ி
பூமிவயக் னகால்ல எண்ண, பூமி பசு வடிவம் னகாண்டு அவெத்துலகிலும் ஓை, அவனும் பின்
ன ாைர்ந் ான். அது கண்ை நிலமாது (பசு வடிவ) ான் ஒரு னபண் என்றும், ன்வெக் னகால்வ ால் பாவதம
மிஞ்சும் என்றும் தவறு வழியில் மக்கள் நன்கு வாழச் னைய்யலாம் என்றும் கூறியது. பின்ெர் நிலமாது
அ ற்காெ வழிமுவறகவளக் கூற பிருது அ ன்படி னைய்யலாொன். வில்லிொல் நிலத்வ ச் ைமன்படுத்
அ ில் மக்கள் வாழும் இைமும், உண்ண உணவுப் னபாருள்கள் பயிர் னைய்யவும், அ ற்கு உ வியாக
மாடுகளும் வளர்ந்து மக்களுக்கு மகிழ்ச்ைி ஏற்பட்ைது. இவ்வாறு பிருது னைய் நற்காரியங்களால் நிலம்
பிரு ிவி எெப்பட்ைது.

5. மன்வந் ரங்கள்

மன்வந் ரம் என்பது ஒரு கால வவரயவற. யுகங்கள் கிரு யுகம், ிதர ாயுகம், துவாபரயுகம், கலியுகம் எெ
நான்கு. இவவ நான்கும் முடிவது ஒரு மகாயுகம். சுமார் எழுபத்ன ான்று மஹாயுகங்கள் னகாண்ைது ஒரு
மன்வந் ரம். ப ிொன்கு மன்வந் ரங்கள் னகாண்ைது ஒரு கல்பம். பிரம்மெின் நாட்களில் ஒன்று கல்பம்.
ஒரு கல்பம் முடிந் தும் உலகம் அழியும். ஒவ்னவாரு மன்வந் ரத் ிலும் ஒவ்னவாரு மனு ஆண்டு
வந் ான். ற்தபாவ ய கல்பத் ில், ஏழாவது மன்வந் ரத் ில் வவவஸ்வ ன் மனு ஆவான். ஒவ்னவாரு
மன்வந் ரத் ிலும் னவவ்தவறு ைப் ரிஷிகள், இந் ிரன்கள் இருந் ெர். ற்தபாது நவைனபறுவது வவவஸ்வ
மன்வந் ரம். இ ில் வைிஷ்ைர், காைியபர், னகௌ மர், பரத்துவாைர், விசுவாமித் ிரர், ஜம க்கிெி ஆகிதயார்
ைப் ரிஷிகள் ஆவர். ைரித்யர்கள், ருத் ிரர்கள், வாசுத வர்கள், வசுக்கள், மருத்துக்கள், ஆ ித் ியர்கள், இரு
அசுவிெி த வர்கள் கைவுளர் ஆவர். அடுத்து ஏழு மனுக்கள் இருப்பர். அ ன்பின் உலகம் அழிந்து விடும்.
இவர்களில் ஐவர் ைவர்ணி மனுக்கள் என்றும், மற்ற இருவர் னபௌத் ியர், னரௌச்ைியர் எெவும் னபயர்
கூறுவர்.

6. சூரியனும், சூரிய வம்ைமும்

காைியபர், அ ி ிகளுக்குப் புத் ிரன் விசுவாச்வென். இவனுக்கு சூரியன், மார்த் ாண்ைன் ஆகிய னபயர்களும்
உண்டு. இவதெ சூரிய பகவான். அவனுக்கு ைஞ்ஜொ, ைாயா எெ இரு மவெவியர். ைஞ்ைொவுக்கு
விசுவஸ்வ மனு, யமன் என்ற புத் ிரர்களும் யமுவெ என்ற னபண்ணும் உண்டு. ைாயாவுக்குப்
பிறந் வர்கள் ைவர்ணி மனு.

7. வவவஸ்வ மனுவின் மக்கள்

புத் ிரன் இல்லா வவவஸ்வ மனு ஒரு யாகம் னைய் ான். அ ன் பயொக அவனுக்கு இக்ஷ்வாகு,
நிருகன், ிருஷ்ைன், ைர்யா ி, நரிஷ்யந் ன், நாபாகன், அரிஷ்ைன், கரூஷன், விருஷத் ிரன் ஆகிய ஒன்பது
பு ல்வர்கள் த ான்றிெர். தமலும் மனுமித்ரன், வருணன் என்னும் கைவுளர்கவள தவண்டி இள என்றும்
னபண்வணப் னபற்றான். இள, ைந் ிரெின் மகொெ பு வெ மணந்து புரூரவவெப் னபற்றாள். இவள,
சுத்யும்ென் என்ற ஆணாக மாறிவிை, அவனுக்கு உத்கலன், கயா, விெ ஷ்வா ஆகிய புத் ிரர்கள் பிறந் ெர்.
உத்கலன் ஒரிஸ்ஸாவவ ஆண்ைான். கயா, கயாவவயும், விெ ஷ்வா தமற்குப் பகு ிவயயும் ஆண்ைெர்.
சுத்யும்ென், இவள என்ற னபண்ணாக இருந் ால் ஆட்ைி னைய்ய இயலா ால், அவெது பிர ிஷ்ைாெ
நகவர அவருக்குப் பின் புரூரவன் னபற்றான். வவவசுவ மனு இறந் பிறகு அவனுவைய பத்து
புத் ிரர்களும் உலவகப் பகிர்ந்து னகாண்ைெர். இக்ஷ்வாகு வமயப் பகு ிவய ஆண்டு வந் ான். இக்ஷ்வாகு
ான் னைய்யப் தபாகும் யாகத் ிற்குப் பு ி ாக இவறச்ைி னகாண்டு வர அவன் மகன் விகுக்ஷிவய
அனுப்பிொன். ஆொல், விகுக்ஷி பைியின் காரணமாக இவறச்ைிவய அவதெ உண்டுவிை வைிஷ்ை முெிவர்,
மன்ென் இக்ஷ்வாகுவிைம், விகுக்ஷிவய த ைப் பிரக்ஷ்ைம் னைய்யுமாறு கூறிொன். விகுக்ஷி உண்ைது ஒரு
முயலின் இவறச்ைி (ைைக). எெதவ அவன் ைை ன் என்று னபயர் னபற்றான். இக்ஷ்வாகு மரணத் ிற்குப் பின்
த ைப்பிரஷ்ைம் னைய்யப்பட்ை விகுக்ஷி ிரும்பி வந்து நாட்வை ஆண்ைான். அதுதவ அதயாத் ி நாைாகும்.

8. குபலஷ்வன்
விகுக்ஷியின் மகன் காகுஸ் ன். இந் வம்ைத் ின் விரிஹ ஷ்யன் மகன், குபலஷ்வன். அவனுக்கு முடி
சூட்ை விரும்பிொன் ந்வ . அவ்வமயம் அங்கு வந் உ ங்க முெிவர் மன்ெவெத் டுத் , ஒரு
னைய் ிவயக் கூறிொர். துந்து என்தறார் அரக்கன் கைற்கவரயில் வைிக்கிறான். அவெது மூச்சுக்காற்றிொல்
எங்கும் மணல் தமடு குவிந்துள்ள . அவவெத் த வர்களாலும் னவல்ல முடியவில்வல. எெதவ, நான்
என்னுவைய வ வலிவமவய உெக்குத் ருகிதறன். நீ அந் அரக்கவெக் னகால்ல தவண்டும் என்று
கூறிொர். அ ற்கு மன்ென் ன் மகன் குபலஷ்வன் அரக்கவெக் னகால்வான் என்று கூறி வெம் னைன்று
விட்ைார். குபலஷ்வன், ெது நூறு புத் ிரர்களுைன் உ ங்கவெ அவழத்துக் னகாண்டு துந்துவவ அழிக்கச்
னைன்றான். துந்துபியின் ிரி ஷ்வன், ைந் ிரஷ்வன், கபிலக்ஷ்வன் என்ற மூன்று மகன்கவளத் விர
மற்றவவரக் னகான்றான். துந்து அரக்கனும் னகால்லப்பட்ைான். இ ொல் குபலஷ்வன் துந்து மாறன்
எெப்பட்ைான். முெிவெின் ஆைியால் இறந் மக்கள் தமாட்ைம் அவைந் ெர்.

9. ிரிைங்கு

ிரி ஷ்வனுக்குப் பின் ஆண்ை ிரியருெி என்ற மன்ென் நீ ி னநறி வழுவாமல் ர்மவாொக நாட்வை
ஆண்டு வந் ான். ஆொல், அவெது புத் ிரன் ைத் ிய விர ன் அவனுக்கு தநர்மாறாக அ ர்மவாொய்
இருக்க வைிஷ்ைர் அவவெத் த ைப்பிரஷ்ைம் னைய்யச் னைய் ார். ைத் ியவிர ன் காட்டில் ைண்ைாளர்களுைன்
வாழ்ந்து வந் ான். ைில நாட்கள் கழித்து மன்ென் ிரியருெி வம் னைய்ய காடு னைல்ல, நாட்வை ஆள
அரைன் இல்லா ால் நாட்டில் அராஜகம், பஞ்ைம் பன்ெிரண்டு ஆண்டுகள் ாண்ைவமாடிெ. அந்நாட்டில்
வைித்து வந் விசுவாமித் ிர முெிவர் காட்டில் வம் னைய்து னகாண்டிருந் ால் அவருவைய மவெவி
மக்கள் மிகவும் பா ிக்கப்பட்ைெர். அவள் ன் மகவெ விற்று ெக்காெ உணவவப் னபற அவன் கழுத் ில்
கயிறு கட்டி அவழத்துச் னைன்று அவவெ ஆயிரம் பசுக்களுக்கு விற்று விட்ைாள். அவன் கழுத் ில் (கால)
கயிறு கட்ைப்பட்ை ால் அவன் காலவன் எெப்பட்ைான். இவ யறிந் ைத் ியவிர ன், விசுவாமித் ிரரின்
மவெவி மக்களுக்கு ஏற்பட்ை க ிவய அறிந்து காலவவெ விடுவித்து அவர்கவள ஆ ரித்து வந் ான்.
ன்வெத் த ைப்பிரஷ்ைம் னைய்யக் காரணமாெ வைிஷ்ைர் மீ து தகாபம் னகாண்ை அவன்,
அம்முெிவருவைய பசுவவக் னகான்று அ ன் மாமிைத்வ , விசுவாமித் ிரரின் மவெவி மக்களுக்குக்
னகாடுத்து ானும் உண்ைான். இ ொல் தகாபம் னகாண்ை வைிஷ்ைர் ைத் ியவிர வெச் ைபித் ார். அவன்
னைய் மூன்று வறுகவெச் சுட்டிக் காட்டிொர். 1) உன் கப்பொர் தகாபத்துக்கு ஆளாொய், 2) பசுவவக்
னகான்றாய், 3) பசு இவறச்ைிவய உண்ைாய் என்று கூறி இெி அவன் ிரிைங்கு என்ற னபயர் னபறுவான்
என்று ைபித் ார். வம் முடிந்து ிரும்பிய விஸ்வாமித் ிரர், ைத் ியவிர ன் ன் குடும்பத்துக்குச் னைய்
உ விக்காக மகிழ்ந்து அவனுக்கு என்ெ வரம் தவண்டும் என்று தகட்க, ிரிைங்கு மாெிை உைலுைதெதய
சுவர்க்கம் தபாக விரும்ப, அவ்வாதற விஸ்வாமித் ிரர் அருளிொர். ிரிைங்கு மன்ெொக விஸ்வாமித் ிரர்
அவருக்கு முக்கிய குருவாொர்.

10. ைகரன்

ிரிைங்குவின் மகன் ஹரிச்ைந் ிரன். இவர்கள் வம்ைத் த ான்றல் பாகு. அவன் இல்லற சுகத் ில் ஈடுபட்டு
மகிழ்ந் ிருக்க பவகவர்கள் பவை எடுத்து வர, அவன் மவெவி யா வியுைன் காட்டிற்குச் னைன்று
வைிக்கலாொன். பாகுவவ விரட்டியவர்கள் ஹ யர்களும், லஜங்கா மன்ெர்களும். அவர்களுக்கு ைகர்கள்,
யவெர்கள், பர ர்கள், காம்தபாஜர்கள், பஹ்லவர்கள் உ விெர். காட்டில் மன்ென் பாகு மரிக்க, அவன்
மவெவி யா வி உைன்கட்வை ஏற விரும்பிொள். அவள் கருவுற்றிருந் ால் அவவள அவுர முெிவர்
டுத்து நிறுத் ி ன் குடிலுக்கு அவழத்துச் னைன்று ரக்ஷித்து வந் ார். பாகுவின் மற்னறாரு மவெவி
யா விக்கு விஷமூட்டிக் னகால்ல முயன்றாள். ஆொல், விஷம் அவளுக்கு எந் ப் பா ிப்பும்
ஏற்படுத் வில்வல. எெினும் குழந்வ நச்சுைதெ பிறக்க அது ைகரன் எெப்பட்ைது. அவுர முெிவர்
ைகரனுக்கு ைகல கல்விகவளயும், வித்வ கவளயும் கற்பித் ார். புெி ஆக்தெய அஸ் ிரத்வ
உபதயாகிக்கும் முவறவயயும் அவன் கற்றான். ைகரன் னபரியவொெவுைன் ன் ந்வ வய விரட்டிய
பவகவர்கவள ஆக்கிதெய அஸ் ிரத் ின் உ வியால் னவன்று அவர்கவளக் னகால்ல யத் ெிக்வகயில் ,
வைிஷ்ைர் அவர்கவள முடி நீக்கிடுதுல் தபான்றவவ னைய்து அவமாெப்படுத்துமாறும், னகால்ல தவண்ைாம்
என்றும், அவர்கள் தவ ங்கவளப் பின்பற்றக்கூைாது என்றும் கூறிொர். ைகரன் த ாற்கடித் மன்ெர்கள்
தகாெைர்ப்பர்கள், மஹிஷகர்கள், ார்வர்கள், தைாழர்கள், தகரளர்கள் ஆகிதயார்.

ைசுர மன்ெனுக்கு தகைிெி, சும ி என்று இரண்டு மவெவியர். அவுர முெிவர் அருளால் தகைிெிக்கு ஒரு
மகனும், சும ிக்கு அறுப ிொயிரம் புத் ிரர்களும் பிறந் ெர். தகைிெியின் மகெின் னபயர் பஞ்ைஜென்.
சும ிக்கு ஒரு பூைணிக்காய் த ான்ற அ னுள் ஒரு மாமிை பிண்ைம் இருந் து. அவ ஒரு னபரிய னநய்
பாவெயில் வவத் ெர். அ ில் னநய் நிரம்பி இருந் து. அந் பிண்ைத் ிலிருந்து அறுப ாயிரம் மக்கள்
பிறந் ெர். ைகரன் உலவக ஒரு குவைக்கீ ழ் ஆள ிக் விஜய யாத் ிவர ன ாைங்கிொன். அ ற்காக ஓர்
அசுவதம யாகம் னைய்ய யாகக் கு ிவரவய உலனகங்கும் ிரியவிை, அறுப ிொயிரம் மக்களும் அ வெப்
பின் ன ாைர்ந் ிை, கு ிவர ன ன்கிழக்குக் கைற்கவரவய அவைந் து. ைகர புத் ிரர்கள் ஓய்னவடுத்துக்
னகாண்டிருந் தபாது கு ிவர களவாைப்பட்ைது. கு ிவரவயத் த டிச் னைன்ற அவர்கள் வம் னைய்து
னகாண்டிருந் முெிவவரக் கண்ைெர். அவர்கள் வருவகயால் வம் கவலந் முெிவர் அவர்கவளக்
தகாபத்துைன் உற்று தநாக்க, அவர்கள் எரிந்து ைாம்பலாயிெர். அவர்களில் வர்ஹிதகது, சுதகது, ர்மதகது,
பஞ்ைஜென் நால்வர் மட்டும் ப்பிப் பிவழத் ெர். ைாகரத் ிலிருந்து யாகக்கு ிவர ைகரொல் னபறப்பட்ை ால்
அது ைாகரம் எெப்பட்ைது. பஞ்ைஜெெின் மகன் அமஷுமென். அவன் மகன் ிலீபன். ிலீபன் மகன்
பகீ ர ன் வம் னைய்து கங்வகவய உலகுக்குக் னகாண்டுவர, வரும் வழியில் ைாம்பலாெ ைகர
புத் ிரர்கவளக் காத்து தமாக்ஷம் கிவைக்கச் னைய் ான். பகீ ர ொல் புவிக்குக் னகாண்டு வரப்பட்ை கங்வக
பாகீ ர ி என்று னபயர் னபற்றது. பகீ ர ெின் பின் வந்த ார்களில் ரகு, ரகுவின் மகன் அஜன். அவன் மகன்
ைர ன். ைர குமாரன் ஸ்ரீராமச்ைந் ிரன் அவெவரும் சூரிய வம்ைத் ிெதர.

11. ைந் ிரனும் ைந் ிர வம்ைமும்

அத் ிரி முெிவரின் மகன் தைாமன் என்ற ைந் ிரன் ஆவான். பிரம்மன் ைந் ிரவெத் ன் த ரில் ஏற்றிக்
னகாண்டு உலவக இருபத்ன ான்று முவற சுற்றி வந் ார். பிறகு மீ ியிருந் ைக் ியிலிருந்து மூலிவககள்
உற்பத் ி ஆயிெ. ைந் ிரன் ஒரு பத்ம ஆண்டு (பல மிெியன் ஆண்டுகள்) வம் னைய்ய பிரம்மன் த ான்றி
அவவெ விவ கள், மூலிவககள், ைமுத் ிரங்களுக்கு அ ிப ி ஆக்கிொன். அ ொல் ைந் ிரன் ஒரு ராஜசூய
யாகம் னைய் ான். இது அவனுக்குப் புகழ், கீ ர்த் ி, னைல்வம், மரியாவ ஆகியவற்வறக் னகாடுத் து. இ ொல்
மமவ னகாண்ை ைந் ிரன், பிரகஸ்ப ியின் மவெவிவயக் கைத் ிை, மற்ற த வர்கள், அவவள விட்டு
விடுமாறு கூற, த வர்களுக்கும் ைந் ிரனுக்கும் இவைதய கடும் தபார் ஏற்பட்ைது. பிரகஸ்ப ி பக்கம்
த வர்களும், ைிவனும் தைர்ந் ிை, ைந் ிரன் பக்கம் அசுரர்களும், சுக்கிராச்ைாரியாரும் தைர்ந் ிை நைந் இந் ப்
தபாருக்கு ாரகாமய ைங்கிராமம் என்று னபயர். இறு ியில் பிரம்மன் இரு ரப்பிெவரயும் ைமா ாெம்
னைய் ார். இந்நிவலயில் ைந் ிரனுக்கும், ாராவுக்கும் பு ன் பிறந் ான். இந் பு ன் இவளவய மணந் ான்
என்று முன்தப கூறப்பட்ைது.

12. ைந் ிர வம்ை மன்ெர்கள்

யயா ி: ைந் ிர குலத் ில் த ான்றிய வலிவம மிக்க மன்ென் நகுஷன். அவன் விரஜா என்பவவள மணந்து
ய ி, யயா ி, ைம்யா ி, ஆயா ி, வியா ி, கிரு ி என்ற ஆறு புத் ிரர்கவளப் னபற்றான். நகுஷனுக்குப் பிறகு
யயா ி அரைொொன். யயா ி சுக்கிராச்ைாரியார் மகளாெ த வயாவெவயயும், ாெவ மன்ென் மகளாெ
ைர்மிஷ்வைவயயும் மணந் ான். த வயாெிக்கு யது, துர்வசு என்று இரண்டு மகன்களும், ைர்மிஷ்வைக்கு
துருஹ்யு, அனு, பூரு என்ற மூன்று மகன்களும் பிறந் ெர். யயா ி தபரும், புகழுைனும் வாழ்ந்து, முதுவம
வர ன் ராஜ்யத்வ ன் மக்களுக்குப் பகிர்ந்து னகாடுத் ான். அவன் உலகம் முழுவதும் யாத் ிவர னைய்ய
விரும்பிொன். எெதவ, அவன் யதுவவ அவழத்து ன் முதுவமவய ஏற்று அவெது இளவமவயத் ரவும்
தவண்டிொன். அவன் மறுத்துவிை தகாபம் னகாண்ை யயா ி அவனும், அவன் மக்களும் அரைாள
மாட்ைார்கள் என்று ைாபம் ந் ான். அவன் மற்ற புத் ிரர்கவளயும் அவ்வாதற தவண்டிை அவெவரும்
மறுக்க அவெவவரயும் அவ்வி தம ைபித் ான். ஆொல் பூரு மட்டும் ந்வ தவண்டுதகாவள ஏற்று, ெது
இளவமவய யயா ிக்கு னகாடுக்க, ந்வ மகவெ வாழ்த் ிொன். பல ஆண்டுகள் கழித்து யயா ி உலக
இச்வைவய னவறுத்து ன் இளவமவய மறுபடியும் பூருவுக்குக் னகாடுத்து முதுவமவயப் னபற்றுக்
னகாண்ைான். பின்ெர் காட்டுக்குத் வம் னைய்யச் னைன்றான். பூருவுக்குப் பின் பர ன் என்பவன் நாட்வை
ஆண்ை ால் நாடு பார வர்ஷம் எெப் னபயர் னபற்றது. இந் க் குலத் ில் த ான்றிய மன்ென் குருவுக்குப்
பின் வந் வர்கள் னகௌரவர்கள் எெப்பட்ைெர். குருவின் னபயராதலதய குரு÷க்ஷத் ிரம் அப்னபயவரக்
னகாண்ைது. துர்வசுவின் ைந் ியில் பாண்டியர், தகரளர், தகாலர், தைாழர்கள் த ான்றிெர். துருஹ்யெின்
குலத் ில் காந் ார மன்ெர்கள் த ான்றிெர். யதுவுக்கு ைகஸ்ர ன், பதயா ன், குதராஷ்டு, நீலன், அஞ்ைிகன்
என்று ஐந்து புத் ிரர்கள். ைகஸ்ர ெின் குலத்த ார் ஹ யர்கள் எெப்பட்ைெர். இவர்களில் ைிறந் மன்ென்
கார்த் வர்யாச்சுென்.
ீ குதராஷ்குக்குப் பின் வந் வர்கள் விருஷ்ணி, அந் கர் மு லிதயார். இ ில் விருஷ்ணி
குலத் த ான்றதல ஸ்ரீகிருஷ்ணன் ஆகும்.

13. பூ மண்ைலப் பிரிவுகள்

பூமண்ைலம் ஏழு ீவுகளாகப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளது. அவற்வறச் சுற்றி ஏழு வவகயாெ ைமுத் ிரங்கள்
உள்ளெ. ஏழு வவகயாெ பர்வ ங்கள் உள்ளெ. பார வர்ஷம் எெப்படும் நம் நாடு எட்டுப் பிரிவாக
உள்ளது. இந் ிரத் ீவு , சுதைருமெத் ீ வு , ாம்ரபரணத் ீவு , கபஸ் ி மாெத் ீவு , நாகத் ீ வு, னைௌம்யத் ீவு ,
காந் ர்வத் ீ வு , வாருணத் ீவு என்பவவ பார ம். ஒன்ப ாவது பகு ி கைலில் மூழ்கிவிட்ைது. பார
வர்ஷத் ின் கிழக்கில் கிரா ர்களும், தமற்கில் யவெர்களும் உள்ளெர். பூமிக்கடியில் அ லம், வி லம்,
நி லம், சு லம், லா லம், ரஸா லம், பா ாளம் என்று ஏழு உலகங்கள் உள்ளெ. இவற்றில் வ த் ியர்கள்,
ாெவர்கள், நாகர்கள் ஆகிதயார் வைிக்கின்றெர். இந் ப் பா ாள தலாகங்கள் மிகவும் அழகியவவ, இங்கு
னபான்னும் னபாருளும் குவிந்து கிைக்கின்றெ. இங்தகயும் காடு, பறவவகள் தபான்ற ஜீவராைிகளும்
நிவறந்துள்ளெ என்று நார ர் கூறிொர். பூமண்ைலப் பகு ியாக பல நகரங்கள் அவமந்துள்ளெ.
இ ற்னகல்லாம் வலவன் யம ர்மராஜன். அவரவர் னைய்யும் பாவங்களுக்கு ஏற்ப இங்கு ஜீவன்
ண்டிக்கப்படுகிறது. பாவப் பிராயச்ைித் ம் னைய் வர்களும் புெி ர்களும் நரகங்களுக்குச் னைல்லார்.
ஸ்ரீகிருஷ்ணவெத் ியாெிப்பத ைிறந் வமாகும். மண்ணிலிருந்து விண் வவர பரவியிருப்பது இப்பூமி.
புவர் தலாகம் இ ில் ஒரு பகு ி. மற்றும் வரிவையாக சூரிய மண்ைலம், ைந் ிர தலாகம், பு ன், சுக்கிரன்,
அங்காரகன், குரு, ைெி, ைப் ரிஷி மண்ைலம், துருவ தலாகம் என்று பல பிரிவுகள் உள்ளெ. கல்ப முடிவில்
பூதலாகம், புவர் தலாகம், சுவர் தலாகம் மட்டும் அழியும்.

14. தகாொர்க் (உத்கல நாடு)

ஒரிஸ்ஸா (அ) உத்கலப் பகு ியில் தவ ைாஸ் ிர புராணங்கள் அறிந் பிராமணர்கள் உள்ளெர். யஜ்ஞ,
யாகா ிகள் நைத்தும் ிறம்மிக்க பண்டி ர்கள். இங்கு தகாொ ித் ியன் எெப்படும் சூரியன் வடிவம்
உள்ளது. அர்க்க, ஆ ித்யா என்பவவ சூரியனுவைய னபயர்கள். தகாொ ித் ியன் என்றாலும் தகாொர்க்
என்றாலும் ஒன்வறதய குறிக்கும். தகாொ ித் ியன் (அ) சூரியெின் விக்கிரகத்வ ப் பார்த் ாதல, ரிைெம்
னைய் ாதல பாவம் னபாடிபடும். இவ ச் சுற்றியுள்ள மணற்பகு ியில் மரங்கள் னைழிப்பாக வளர்கின்றெ.
சூரிதயா யத் ில் இக்கைவுவளத் ரிைிப்பது மிகவும் ைிறப்புவையது. கிழக்கு தநாக்கி நின்று, எட்டு இ ழ்கள்
னகாண்ை ாமவர மலர், ைிவப்பு ைந் ெம், ாமவர இ ழ்கள் ஆகியவற்வறப் பரப்பி, அ ன்மீ து ஒரு
ாமவரச் னைாம்பில் னநல், எள், நீர் , ைிவப்புச் ைந் ெம், ைிவப்பு மலர்கள், ர்ப்வப னகாண்டு நிரப்ப தவண்டும்.
இத் வகய அவமப்பில் ாமவர இ ழ்கள் மீ து சூரிய பகவாவெ எழுந் ருளுமாறு பிரார்த் வெ னை ய்ய
தவண்டும். இவ்வாறு இக்தகாயிலிலுள்ள சூரிய த வவெப் பூவஜ னைய் ால், ஏழு பிறப்பு விவெகளும்,
பாவங்களும் நீங்கும். இந் ிரன், த் ன், பர்ஜன்யன், த்வஷ்ைன், புஷன், ஆர்யமன், பகன், விவஸ்வென்,
விஷ்ணு, அம்ஷுென், வருணன், மித் ிரன் என்ற பன்ெிரண்டும் சூரியெின் னவவ்தவறு உருவங்கதள.
சூரியன், இந் ிரொக த வர்களின் பவகவர்கவள அழிக்கிறான். த் ொகப் பவைக்கிறான். பர்ஜன்ெியொக
மவழவயப் னபாழிவிக்கிறான். த்வஷ்ைொகத் ாவரங்களில் வாழ்கிறான். புஷொகத் ான்யங்கவள
உற்பத் ி னைய்து வளர்க்கிறான். ஆர்யமொக காற்வற வசுகிறான்.
ீ பகலொக எல்லா ஜீவராைிகளிலும்
குடினகாண்டுள்ளான். விவஸ்வெதெ ீ யாகி உணவாக்க உ வுகிறான். விஷ்ணுவாக துஷ்ை நிக்கிரகம்
னைய்கிறான். அம்ஷுமொகக் காற்றில் உள்ளான். வருணொக நீரிலும், மித் ிரொக ைந் ிரெிலும்
ைமுத் ிரத் ிலும் உள்ளான். தமற்கூறிய பன்ெிரண்டு னபயர்களில் பன்ெிரண்டு மா ங்களில்
பிரகாைிக்கிறான். இந் ப் பன்ெிரண்டிலும் க ிர்கள் னவவ்தவறு அணுவில் ஒளிர்கின்றெ. இவவதய அன்றி
சூரியனுக்கு தமலும் பன்ெிரண்டு னபயர்கள் உள்ளெ. அவவ முவறதய ஆ ித் ியன், ைவி ன், சூரியன்,
மித் ிரன், அர்க்கன், பிரபாகரன், மார்த் ாண்ைன், பாஸ்கரன், பானு, ைித் ிரபானு, ிவாகரன், ரவி என்பவவ.
இந் பிரமம புராணத் ில் சூரியனுவைய அஷ்தைாத் ிர நாமங்களும் னகாடுக்கப்பட்டுள்ளெ.

15. இந் ிரத்யும்ெனும் புரு÷ஷாத் ம ÷க்ஷத் ிரமும்

ைத் ிய யுகத் ில் இந் ிரத்யும்ென் என்ற புகழ்னபற்ற மன்ென் இருந் ான். அவன் ைத் ியம், நீ ி,
னநறிமுவறவய வறாது ஆண்டு வந் ான். அவன் ஒரு நல்ல ÷க்ஷத் ிரத் ில் ஸ்ரீவிஷ்ணுவவத் ரிைிக்க
நிவெத் ான். ஆொல், எந் த் லமும் அவனுக்குத் ிருப் ி அளிக்கவில்வல. அந் மன்ெெின் வலநகரம்
அவந் ி மாளவ நாட்டில் இருந் து. எல்லா வவகயிலும் அந் நகரம் ைிறப்பு வாய்ந்து விளங்கியது. அழகு,
இயற்வக, எழில், தகாட்வை, யாவும் னபற்றிருந் து. அந்நகரில் மகாகாலன் என்ற ைிவன் தகாயில் கீ ர்த் ி
வாய்ந் து. மகாகாலவெத் ரிைித் ால் ஆயிரம் அசுவதம யாகம் னைய் பலன் கிட்டும். அவந் ி நகரில்
ஷிர்பா ந ி ஓடுகிறது. அ ன் கவரகளில் விஷ்ணுவுக்கு தகாவிந் ைாமி ஆலயம், விக்கிரம ஸ்வாமி
ஆலயம் எெ இரண்டு ஆலயங்கள் இருந் ெ. இவ்வளவு இருந்தும் அவவ மன்ெனுக்கு மெத் ிருப் ி
ரவில்வல. எெதவ, அவன் ஸ்ரீ விஷ்ணுக்குப் பு ிய ாக ஓர் ஆலய நிர்மாணம் னைய்யத் க்க இைத்வ த்
த டிொன். இவ்வாறு த டிய அவன் இறு ியில் ன ற்கிலுள்ள லவண ைமுத் ிரக் கவரவய அவைந் ான்.
ஆங்தகார் இைத் ில் பூக்களும், பழக்களும் நிவறந்து, பலவி ப் பறவவகளும் நிவறந் ஓரிைத்வ த்
த ர்ந்ன டுத் ான். அது ான் ற்தபாது பூரி என்று புகழ்னபற்ற புரு÷ஷாத் ம ÷க்ஷத் ிரம். இந் த் லம் ஒரு
முக்கிய ீர்த் மாகும். ஆொல் அவ ப் பற்றிய விவரங்கள் மவறந்து கிைந் ெ. இந் இைத் ில் முன்னபாரு
விஷ்ணு தகாயில் புகழ்னபற்று விளங்கியது. அந் விஷ்ணுமூர்த் ிவயத் ரிைித் வர் எல்லாப் பாவங்களும்
நீங்கிப் புெி ராயிெர். இ ொல் அங்கு எந் ப் பாவிவயயும் ண்டிக்க முடியா யம ர்மன் பகவாெிைம்
முவறயிை விக்கிரகம் மணலில் புவ யுண்டு தபாயிற்று. இந் இைம் இந் ிரத்யும்ெனுக்கு மிகவும்
பிடித்துவிட்ைது. இ ன் அருகில் மகாந ி ஓடிக் னகாண்டிருந் து. ஒரு முகூர்த் நாளில் ஆலய
நிர்மாணத்துக்காெ அடிக்கல் நாட்ைப்பட்ைது. இச்னைய் ிவயப் பற்றி கலிங்க, உத்கல, தகாைல நாட்டு
மக்களுக்கும் ன ரிவித்து ஆலயத்துக்காெ கற்கவள தவண்டிொன். விந் ிய மவலகளிலிருந்து கற்கள்
பைகுகளிலும், த ர்களிலும் வந்து தைர்ந் ெ. மற்ற நாட்டு மன்ெர்களும் ஆலய நிர்மாணச் னைய் ிவய
அறிந்து ஒன்று கூடிெர். அவர்களிைம் மன்ென் ான் மிகக் கடிெமாெ இரண்டு பணிகவள
தமற்னகாண்டிருப்ப ாகவும், அவர்களது உ வியால் அவவ நிவறவு னபறும் என்ற நம்பிக்வகவயயும்
விண்ணப்பித் ான்.

ஜம்புத்வபத்
ீ ிலிருந்து தவ ைாஸ் ிர விற்பன்ெர்கள் வந் ெர். ைிறப்பாக யாகைாவல நிர்மாணம்
னைய்யப்பட்டு யாகம் நல்ல முவறயில் நைந்த றியது. இெி விக்கிரக உருவாக்கம் பற்றித் ன்
கவெத்வ ச் னைலுத் ிய மன்ென் ஒரு கெவு கண்ைான். அ ில் மகாவிஷ்ணு த ான்றி கவவல
தவண்ைாம். சூரிதயா யத் ில் ைமுத் ிரக்கவரக்குச் னைல். அங்கு நன்கு வளர்ந் ஒரு மரம் பா ி நீரிலும்,
பா ி மணலிலுமாக ஓங்கி வளர்ந் ிருக்கும். அவ னவட்டி எடுத்து அவ க் னகாண்டு பிர ிவமகவள
உருவாக்கு என்றார். மரம் இரண்டு துண்ைாக னவட்ைப்படும் தபாது அங்தக விஷ்ணுவும், விச்வகர்மாவும்
இரண்டு அந் ணர் வடிவில் த ான்றிெர். அவர்கள் மரத்வ ஏன் னவட்டிொய் என்று தகட்க, மன்ென்
கெவில் விஷ்ணு இட்ை ஆவணவயப் பற்றி விளக்கிொன். அப்தபாது அந் ணர் வடிவில் இருந் விஷ்ணு
அது நல்ல காரியம் என்று ைிலாகித்து, தமலும் ன் அருகிலுள்ள அந் ணச் ைிறந் ைிற்பி விக்கிரகம்
அவமத்துக் னகாடுப்பார் என்று கூறிொர். அந் அந் ணச் ைிற்பி உ வியால் மூன்று பிர ிவமகள்
உருவாகிெ. ஒன்று, னவள்வள நிறத் ில் உருவாெ பலத வர் எெப்படும் பலராமர் விக்ரகம். கண்கள்
மட்டும் ைிவப்பாக அவமந் ெ. நீலவர்ண உவை, வல மீ து பாம்புப் பைம், வகயில் கவ களுைன்
ஏற்பட்ைது. இரண்ைாவது ஸ்ரீகிருஷ்ணெின் பிர ிவம. நீல நிறம். ாமவரக் கண்கள், மஞ்ைள் உவை, வகயில்
ைக்கராயு த்துைன் உருவாயிற்று. மூன்றாவது, கிருஷ்ணெின் ைதகா ரி சுபத் ிவரயின் பிர ிவம.
னபான்ொலாெ பட்ைாவையுைன் த ான்றியது. கண தநரத் ில் பிர ிவமகள் உருவாெது கண்ை மன்ென்
பிரத்யும்ென் அந் ணர்களின் கால்களில் வணங்கி நீங்கள் உண்வமயில் அந் ணர்கள் அல்லர் , நீங்கள் யார்?
என்று விெவிொன். உைதெ இருவரும் விஷ்ணு, விசுவகர்மாவாகத் த ான்ற மன்ென் னமய்மறந்து
நின்றான். மகாவிஷ்ணு இந் ிரத்யும்ெவெ ஆைிர்வ ித் ார். னநடுங்காலம் நாட்வை ஆண்டு பரமப த்வ
அவைவாய் என்று கூறி மவறந் ார். ஒரு நன்முகூர்த் நாளில் மூன்று விக்கிரகங்களும் ஆலயத் ில்
பிர ிஷ்வை னைய்யப்பட்ைெ.

16. மார்க்கண்தையரும் புவதெசுவரர் ஆலயமும்

முன்காலத் ில் மார்க்கண்தையர் என்ற முெிவர் கடும் வம் னைய்து வந் ார். எங்கும் நீரும் அந் காரமும்
சூழ்ந் ெ. உலனகங்கும் ீ பரவியது. மார்க்கண்தையவரயும் ீ பா ிக்க அவர் ஓர் ஆலமரத்வ க் கண்ைார்.
அ ன் அடியில் அமர்ந்து ன ாைர்ந்து விஷ்ணுவவ தநாக்கித் வம் னைய்யலாொர். ஜலத் ின் மீ து பள்ளி
னகாண்டிருந் விஷ்ணு பகவான் மார்க்கண்தையெிைம், அச்ைம் தவண்ைாம். என்னுவைய பக் ொகிய
உன்வெக் காப்பாற்றுதவன் என்றார். ன்னுைன் தபைியது யார்? என்ற வியப்பில் ஆழ்ந் ிருந் தபாது
ஆலமரம் நீரில் மி க்க அ ெடியில் கிவளகளின் மீ து ஒரு ங்கப் படுக்வகயில் ஒரு ைிறுவன்
படுத் ிருப்பவ க் கண்ைார். அச்ைிறுவன் விஷ்ணு என்பவ அவர் அறியவில்வல. அப்தபாது அச்ைிறுவன், நீ
கவளப்பவைந் ிருக்கிறாய். என்னுவைய உைலில் தைர்ந்து ஓய்வு னகாள் என்றான். அந் ச் ைிறுவன் உைலில்
பிரதவைித் மார்க்கண்தையர் அங்கு இந் ப் தபரண்ைத் ின் ைகல பகு ிகவளயும் கண்ைார். என்ெ
னைய்வன ன்று த ான்றாமல் ிவகத்து அச்ைிறுவெிலிருந்து னவளிப்தபாந்து விஷ்ணுவவப் பிரார்த் ிக்க
அவர் முன் மகாவிஷ்ணு த ான்றி தவண்டிய வரத்வ க் தகள் என்றார். அப்தபாது முெிவர் புரு÷ஷாத் ம
÷க்ஷத் ிரத் ில் அரியும், ைிவனும் ஒன்தற என்று காட்ை ஒரு ைிவாலயம் எழுப்ப விரும்புகிதறன். அ ற்கு
அருள் புரிய தவண்டும் எெ தவண்டிொன். பகவான் விஷ்ணு, தகாரிய வரத்வ அருள, மார்க்கண்தையர்
புவதெச்வரர் ஆலயத்வ நிர்மாணித் ார்.

17. பலிச்ைக்கரவர்த் ியும் உலகளந் ானும்

இது வாமெ அவ ாரம் பற்றிய பகு ி. பல புராணங்களில் கூறப்பட்டுள்ளது. இ ில், ஓங்கி உலகளந் ான்
மூன்றாவது அடிவய பலியின் ைிரைில் அல்ல, முதுகில் வவத் ாகக் கூறப்பட்டுள்ளது. ஓங்கி
உலகளந் ான் பா ம் விண்வண அளந் தபாது பிரம்மன் கமண்ைலத் ிலிருந் புெி நீரால் பா த்வ
நீராட்ை அந்நீர் மவலகள் மீ து ன ளிக்கப்பட்டு நாலாபுறமும் பாய தமற்கில் ைிந் ிய நீர் பிரம்மன்
கமண்ைலத்வ தய ிரும்பி வந்து அவைந் து. கிழக்கில் னைன்ற நீ வரத் த வர்களும், முெிவர்களும்
தைகரித் ெர். ன ற்கில் பாய்ந் நீர் ைிவெின் ஜைாமுடியில் இறங்கியது. அதுதவ கங்வக ந ி ஆகும்.

18. கவு ம முெிவரும் கங்வகயும்

ைிவவெ மணம் புரிந் பார்வ ி, அவர் கங்வக மீ து ஆவையாய் இருப்பது குறித்து வருத் முற்று
கங்வகவய அகற்ற பலவாறு முயன்றும் னவற்றி னகாள்ள இயலவில்வல. அந் நிவலயில் ன ாைர்ந்து
ப ிொன்கு ஆண்டுகள் பஞ்ைம் ாண்ைவமாடிற்று. அவ்வமயம் னகௌ ம முெிவரின் ஆைிரமம் மட்டும்
பஞ்ைத் ால் பா ிக்கப்பைாமல் னைழிப்பாகதவ விளங்கியது. எெதவ எல்லா முெிவர்களும் கவு மர்
ஆைிரமத்வ அவைய, அவர்கவள வரதவற்றார் கவு மர். இ ற்கிவையில் ாயின் வருத் த்வ அறிந்
கதணைரும் கவு மர் ஆைிரமத்வ அவைந் ார். பார்வ ிக்கு ஜயா என்னறாரு த ாழி. கதணைர், அவளிைம்
ஒரு பசுவாக மாறி கவு மர் வயலில் தமயும்படி கூற, அவ்வாதற நிகழ்ந் து. பசு தமய்வவ க் கண்ை
கவு மர் ஒரு ர்ப்வபப் புல்வலக் னகாண்டு அவ விரட்ை, பசு துயரக்குரல் எழுப்பி கீ தழ வழ்ந்து
ீ இறந் து.
இவ்வாறு பசுஹத்வய நைந் ஆைிரமத் ில் இருக்க இஷ்ைம் இன்றி முெிவர்கள் அகன்றெர். அவர்கவளத்
டுக்க கவு மர் முயன்றார். தமலும், ான் என்ெ பிராயச்ைித் ம் னைய்ய தவண்டும் என்று கூறுமாறு
தவண்டிொர். அப்தபாது கதணைர், ைிவனபருமான் ைவையிலுள்ள கங்வகவய இறக்கி கீ தழ ஓைச் னைய்து,
அந்நீர் இறந் பசுவின் உைவல அவைந் ால் பாவம் அகலும் என்று னைான்ொர். கதணைரின் ிட்ைத்வ
அவெவரும் ஆதமா ித் ெர். கவு மரும் அவ ஒப்புக்னகாண்ைார். கவு மர் வகலாயம் னைன்று ைிவவெக்
குறித்துத் வம் னைய்ய, மகிழ்ச்ைியுற்ற ைிவனபருமான் தவண்டும் வரம் தகட்குமாறு கூற, கவு மரின்
தவண்டு லின்படி அவரும் கங்வகவய இறக்கி விட்ைார். இவ்வாறு கவு மர் கங்வகவய புவிக்குக்
னகாண்டு வந் ால் னகௌ மி கங்வக என்ற னபயர் ஏற்பட்ைது. விண்ணில் கங்வகக்கு நான்கு உபந ிகளும்,
பூமியில் ஏழு கிவள ந ிகளும், பா ாளத் ில் நான்கும் உள்ளெ என்று கூறப்படுகிறது.
19. கதபா ீர் த் ம்

கதபா ம் என்றால் புறா. இரண்டு புறாக்களின் ஞாபகார்த் மாக ஏற்பட்ை கதபா ீர் த் வரலாற்றிவெப்
பார்ப்தபாம். பிரம்மகிரி என்ற மவலயில் ஒரு னகாடிய தவைன் இருந் ான். அவன் பறவவகள்,
மிருகங்கவள மட்டுமின்றி பிராமணர்கவளயும், முெிவர்கவளயும் துன்புறுத் ி வந் ான். ஒருநாள் தவட்வை
ஆடிக்னகாண்தை காட்டில் னவகுதூரம் னைன்றுவிட்ைான் தவைன். அவெிைம் பிடிபட்ை ைில புறாக்களும்,
பறவவகளும் இருந் ெ. இருள் சூழ்ந் து. மவழயும் னபய்ய ஆரம்பித் து. தவைனுக்குப் பைியும், ாகமும்
அ ிகரித் து. அவன் ஒரு மரத்வ அவைந்து ஒரு கிவளயில் அமர்ந்து இரவவக் கழிக்க முடிவு னைய் ான்.
ஆொல், அவன் மெதமா மவெவி, மக்கவள எண்ணி வருத் முற்றது. அந் மரத் ில் பல நாட்களாக ஒரு
னபண்புறாவும், ஆண் புறாவும் வாழ்ந்து வந் ெ. அவற்றில் னபண் புறா தவைொல் பிடிக்கப்பட்டு கூண்டில்
அவைப்பட்டு தவைெிைம் இருந் து. இ வெ அறியா ஆண்புறா ன் மவெவிவய எண்ணி வருந் ியது.
தவைன் நல்ல உறக்கத் ில் இருந் ான். அவெிைமிருந் னபண் புறா, ஆண் புறாவின் னைவிகளில்
விழும்படியும், ஆண் புறா னபண் புறாவின் காதுகளில் விழும்படியும் தபைத் ன ாைங்கிெ. தவைன்
உறங்குவ ால் னபண் புறாவவ விடுவிப்ப ாக ஆண் புறா கூற னபண் புறா அவ மறுத் து. தமலும், ஒன்று
ஒன்வற அழித்து உயிர் வாழ்வது உலக இயற்வக. எெதவ அந் எண்ணத்வ விடுத்து விருந் ிெொெ
தவைவெ எண்ணி அவனுக்கு உ வுவது மது கைன் என்று கூறிற்று. உைதெ ஆண் புறா தவைெின்
குளிவர நீக்கச் சுள்ளிகவளயும், ைருகுகவளயும் னகாண்டு ீ மூட்டியது. பின்ெர் அது ீயில் விழுந்து
இறந் து. னபண் புறாவும் ானும் ீ யில் விழுந்து உணவாக விரும்புவ ாக கூறி ீ யில் கு ித் து.
இவற்வற உணர்ந் அந் தவைன் மெம் மாறிொன். அவன் அன்று மு ல் தவட்வையாடுவவ
நிறுத் ியதுைன் இதுவவரயில் னைய் னகாவலகளுக்காக வருந் ி, ான் இெி னைய்ய தவண்டுவது யாது?
எெச் ைிந் ித் ான். புறாக்களின் ியாகத்வ க் கண்டு விண்ணிலிருந்து வந் விமாெத் ில் புறாக்கள் ஏறி
நல்லுலவக அவைந் ெ. அப்தபாது அப்புறாக்கள் கவு ம கங்வகயில் ப ிவெந்து நாட்கள் நீராடிொல்
பாவங்கள் மன்ெிக்கப்படும் என்று தவைெிைம் கூறிெ. இவ்வாறு புறாக்கள் ியாகம் னைய்ய ீ யில் விழுந்
இைம் கதபா ீர் த் ம் என்ற னபயவரத் ாங்கி நிற்கிறது.

20. கருை ீர்த் ம்

னபரிய நாகமாகிய அெந் ெின் மகன் மணிநாகன் என்பான். பாம்புகளின் பவகவன் கருைன். எெதவ
பாம்புகள் கருைெிைம் அச்ைம் னகாண்டிருந் ெ. மணிநாகன் ைிவவெ தவண்டி கருைொல் ெக்கு அபாயம்
ஏற்பைா வாறு வரம் னபற்று அச்ைமற்று ிரிந்து வந் து. கருைொல் மணிநாகவெக் னகால்ல முடியாது
எெினும் அவவெப் பிடித்து ைிவறயில் வவத் து. ைிவனபருமான் நந் ியிைம் மணிநாகனுக்கு என்ெ
ஆயிற்று. அவ க் காணவில்வலதய என்று தகட்ைார். அ ற்கு நந் ி மணிநாகவெக் கருைன் ைிவற
வவத் ிருக்கிறது என்றார். உைதெ, நந் ிவய விஷ்ணுவவ தநாக்கித் வம் னைய்யுமாறு னைால்ல, நந் ியின்
வத்வ னமச்ைி த ான்றிய விஷ்ணுவிைம் நந் ி, கருைெது பிடியிலிருந்து மணிநாகவெ விடுவிக்குமாறு
தவண்டிை, விஷ்ணுவும் கருைெிைம் உைதெ மணிநாகவெ விடுவிக்கச் னைய் ார். இ ொல் தகாபம்
னகாண்ை கருைன் விஷ்ணுவிைம், எல்தலாரும் ன் ன ாண்ைர்களுக்கு உ வி னைய்கின்றெர் , பரிசு
அளிக்கின்றெர். ஆொல் நீங்கதளா நாதெ னபற்ற ஒன்வறயும் விட்டுவிைச் னைய்கிறீர்கள். இது என்ெ
நியாயம் என்று தகட்ைது. அப்தபாது விஷ்ணு நீ னைான்ெது ைரி ான். என்வெ சுமந் ால் நீ இவளத்து
பலவெம்
ீ அவைந்து விட்ைாய். உன்னுவைய ைக் ி, ிறவம, ைாமர்த் ியத் ால் ான் நான் அரக்கர்கவள
னவல்ல முடிந் து. உெக்கு மிக்க பலம் உள்ளது. இத ா இந் எெது ைிறு விரவலத் ாங்கி உன்
வலிவமவய நீ நிரூபி என்று கூறி, ன் ைிறு விரவலக் கருைன் வலயில் வவத்து அழுத் கருைன்
நசுங்கியது. அ ொல் னவட்கமுற்று, ன் வறுக்காக வருந் ி ன்வெக் காத் ிடுமாறு ைரணவைந் து.
விஷ்ணு நந் ியிைம், கருைவெச் ைிவனபருமாெிைம் அவழத்துச் னைல்லுமாறு கூறி, கருைனுக்கு
ைிவனபருமான் அருள்புரிவார் என்று னைால்ல, கருைன் மணிநாகவெ விடு வல னைய்து விட்டு
பரமைிவவெச் னைன்று ரிைித் து. ைிவனபருமான் கருைவெ னகௌ மி கங்வகயில் ீ ர்த் மாடி முன் தபால்
மாறிை அருள் புரிந் ார். அவ்வாதற கருைன் நீராடி முன்வெவிை பலமும், தவகமும் னபற்றது. கருைன்
நீராடிய அவ்விைம் கருை ீர்த் ம் எெப்படுகிறது.
21. விசுவாமித் ிர ீர்த் ம்

முன்னொரு காலத் ில் தகார பஞ்ைம் வலவிரித் ாடியது. விஸ்வாமித் ிர முெிவர், மவெவி மக்கள்
மற்றும் ைீ ைர்களுைன் கவு மி கங்வக கவரக்கு வந் வைந் ார். அவர்கள் உணவவத் த டி அவலவகயில்
ஓர் இறந் நாயின் உைல் மட்டும் காணப்பட்ைது. அ ன் இவறச்ைிவயத் தூய்வம னைய்து கைவுளுக்கும்,
முெிவர்களுக்கும், மூ ாவ யர்களுக்கும் பவைக்குமாறு கூறிொர். அப்தபாது கழுகு வடிவில் அங்கு வந்
இந் ிரன் அந் மாமிைக் கலயத்வ த் ிருடிச் னைன்றார். இவ அறிந் முெிவர் அவருக்குச் ைாபம் அளிக்க
எண்ணியதபாது, இந் ிரன் அந் ப் பாத் ிரத் ிலுள்ள இவறச்ைிவய அமிர் மாக மாற்றிக் னகாண்டுவந்து
னகாடுக்க, முெிவர் அவ ஏற்க மறுத் ார். உலகில் எல்தலாரும் உணவின்றி விக்வகயில் ெக்கு
அமிர் ம் தவண்ைாம் என்றும், அத் வகய சூழ்நிவலயில் நாயிெிவறச்ைிவய உட்னகாள்வது வறாகாது.
தமலும் அவ இவறவனுக்குப் பவைப்பது பாவம் ஆகாது, என்றார். மவழக்குக் கைவுளாகிய இந் ிரன்,
முெிவர் நாய் இவறச்ைிவய உண்ணாமல் னைய்ய ஒதர வழி மவழதய என்று எண்ணி மவழ னபாழியச்
னைய்ய பஞ்ைம் பறந்த ாடியது. அப்தபாது விசுவாமித் ிரர் அமிர் த்வ ஏற்றுக் னகாண்ைார். இந் நிகழ்ச்ைி
நைந் இைம் விசுவாமித் ிர ீர்த் ம் எெப் னபயர் னபற்றது.

22. கவு மி கங்வக ஜல மகிவம

சுதவ ன் என்னும் பிராமணர் ஒரு ைிவபக் ர். னகௌ ம முெிவரின் நண்பர். கவு மி கங்வக ந ிக்கவரயில்
ஆைிரமம் அவமத்து வாழ்ந்து வந் அவர் மரணம் அவைந் ார். அவவர யமெிைம் அவழத்துச் னைல்ல
வந் யம தூ ர்களால் அவரது ஆைிரமத் ில் நுவழயக்கூை முடியவில்வல. அவர்கள் ிரும்பி வரா வ க்
கண்ை ைித் ிரகுப் ன் அது குறித்து யமெிைம் கூற, யமன் ெது த ாழொகிய மிருத்யுவவ அனுப்பி
வவத் ான். மிருத்யு, ஆைிரம வாயிலிதலதய நின்று னகாண்டிருந் யமதூ ர்கவள அணுகி தகட்க ,
சுதவ ெின் உைவல ைிவனபருமான் காத்துக் னகாண்டிருப்ப ாகக் கூறிொர்கள். ைிவகணங்களில் ஒருவர்,
யமதூ ர்கவளயும், மிருத்யுவவயும் பார்த்து அவர்களுக்கு என்ெ தவண்டும். ஏன் அங்கு நிற்கிறார்கள் என்று
தகட்க, மிருத்யு சுதவ ெின் ஆயுள் முடிந்து விட்ைது. அவவர யமபுரிக்கு அவழத்துச் னைல்ல
வந் ிருப்ப ாகக் கூறிொன். சுதவ ெின் உைல் மீ து மிருத்யு பாைக்கயிவற வை
ீ ைிவகணம் மிருத்யுவவத்
டியால் அடித்துக் னகான்றான். னைய் ி தகட்ை யம ர்மன் மிகவும் தகாபம் னகாண்டு ன் பரிவாரங்களுைன்
சுதவ ெின் வட்வைத்
ீ ாக்கிொன். ைிவனபருமான் பக்கத் ில் கதணைர், நந் ி, கார்த் ிதகயன் மு லிதயார்
யமனுைன் தபார் ன ாடுத் ெர். கடும் தபார் நைந் து. கார்த் ிதகயொல் யமன் னகால்லப்பட்ைான். இந் ப்
பிரச்ைிவெவய ஒரு முடிவுக்குக் னகாண்டு வர த வர்கள் கூடிெர். யமன் ன்னுவைய கைவமவயச்
னைய் ான். ஆொல் ைிவபக் ர்கவள யமன் யமபுரிக்கு அவழத்துச் னைல்லக் கூைாது. அவர்கள் தநராகச்
சுவர்க்கம் னைல்ல தவண்டும் என்றார். அந் நிபந் வெ எல்தலாராலும் ஏற்றுக்னகாள்ளப்பட்ைது. னகௌ மி
கங்வக ஜலத்வ நந் ி னகாண்டு வந்து யமன் மீ தும், மற்றும் தபாரில் இறந் வர்கள் மீ தும் ன ளிக்க
அவர்கள் உயிர் னபற்றெர்.

23. நி ிக்க ிப ி குதபரன்

விச்ரவ முெிவருக்கு இரண்டு மவெவியர். மூத் வள் மகன் குதபரன். இவளயவள் ஓர் அரக்கி. அவளுக்கு
ராவணன், கும்பகர்ணன், விபீஷணன் என்று மூன்று மகன்கள். இலங்வகவயப் தபரும், புகழுைன் குதபரன்
ஆண்டு வந் ான். இது அவனுவைய ைிற்றன்வெக்குப் னபாறுக்கவில்வல. அவ ப் பற்றி ன் புத் ிரர்களிைம்
கூறி, அவர்களும் புகழ்னபற ஆவெ னைய்யுமாறு கூற, அவர்கள் காெகம் னைன்று பிரம்மவெ தநாக்கிக்
கடுந் வம் புரிந்து வலிவம னபற்று நாைாள வரம் தவண்ை பிரம்மனும் அவர்கள் விரும்பியபடி வரம்
அளித் ார். இவ்வாறு வலிவம னபற்ற ராவணன், கும்பகர்ணன் ஆகிதயார் குதபரவெ எ ிர்த்து
த ாற்கடித் ெர். அவவெ இலங்வகவய விட்டு விரட்டிெர். குதபரனுவைய புஷ்பக விமாெத்வ யும்
வகப்பற்றிெர். குதபரனுக்கு யாதரனும் அவைக்கலம் னகாடுத் ால் அவவெக் னகால்வ ாக அறிவிக்க
யாரும் அவனுக்கு அவைக்கலம் அளிக்க முன்வரவில்வல. குதபரன் ன் பாட்ைொராகிய புலஸ் ியரின்
அறிவுவரவய தவண்டிொன். புலஸ் ியர் குதபரவெ கவு மி கங்வகக் கவரவய அவைந்து ைிவவெக்
குறித்துத் வம் னைய்யுமாறு கூறிொர். குதபரன் கவு மி கங்வகக் கவரயில் ைிவவெ நிவெத்து வம்
னைய்ய ைிவனபருமான் த ான்றி, குதபரவெ நி ிக்க ிப ியாக்கி ஆைிர்வ ித் ார். இவ்வாறு குதபரன்
னைல்வத்துக்குக் கைவுள் ஆொன்.

24. ஹரிச்ைந் ிரன்

இஷ்வாகு குலத்த ான்றல் ராஜா ஹரிச்ைந் ிரனுக்கு புத் ிரப் தபறு ஏற்பைவில்வல. நார ரும், பர்வ ரும்
அவனுக்குப் புத் ிரன் இல்லாவிட்ைால் அவர் நரகம் னைல்ல தநரிடும் என்றெர். அ ற்காெ வழிவய அவன்
முெிவர்களிைம் தகட்க, அவர்கள் கவு மி கங்வகக் கவரவய அவைந்து வருணவெக் குறித்து
பிரார்த் ிக்கும் படியும், அ ொல் மகப்தபறு ஏற்படும் என்றும் அறிவுவர கூறிெர். வருணன் த ான்றி
அவனுக்கு ஒரு மகன் பிறப்பான் என்றும், ஆொல் அவவெ வருணவெக் குறித் யாகத் ில் பலி னகாடுக்க
தவண்டும் என்று கூற, ஹரிச்ைந் ிரன் ைம்ம ிக்க அவனுக்கு ஓர் ஆண் குழந்வ பிறந்து தராஹி ன் என்ற
னபயரில் வளர்ந்து வந் து. ைில நாட்களில் வருணன் த ான்றி யாகத்வ ப் பற்றி நிவெவூட்ை அவனுக்குப்
பத்து நாட்கள் ஆகட்டும். அதுவவரயில் தூயவொகான் என்று கூறி வருணவெ அனுப்பிவிட்ைான்.
பன்ெிரண்டு நாட்கள் கழித்து வருணன் வர குழந்வ க்குப் பல் முவளக்கட்டும் என்றான். ஏழாண்டுகள்
கழித்து மறுபடியும் வருணன் வந்து தகட்க, அவனுக்குப் பால் பற்கதள உள்ளெ. உண்வம பற்கள்
வளரட்டும் என்றான். அடுத்து வருணன் வந் தபாது அந் ப் பாலகன் க்ஷத் ிரியக் குலத்த ான்றல். அவன்
அங்தக ைாத் ிர வித்வ கள் கற்று முழு க்ஷத் ிரியன் ஆகட்டும் என்றான் மன்ென். ப ிொறு வய ில்
அவனுக்குப் பட்ைாபிதஷகம் னைய்வித் ான் வருணன். அவ்வமயம் வந் வருணன் முன் மன்ெனும்,
இளவரைன் தராஹி னும் உவரயாடிெர். அப்தபாது மன்ென் தபசுவ ற்கு முன்தப தராஹி ன்
வருணெிைம், ான் விஷ்ணுவவக் குறித் ஒரு யாகம் னைய்ய முடிவு னைய் ிருப்ப ாகவும், அவ ச் னைய்ய
அனும ிக்குமாறும் அ ன்பின் விரும்பிய வண்ணம் னைய்யலாம் என்று கூறிொன்.

தராஹி ன் காெகம் னைன்றான். அவ்வமயம் அவன் ந்வ வயிற்று தநாயால் அவ ியுறுவ ாகவும்
னைய் ி எட்டியது. காட்டில் தராஹி ன் அஜிகர்த் ா என்னும் ஓர் ஏவழ முெிவவர அவரது மவெவி ,
மற்றும் மூன்று புத் ிரர்களுைன் வறுவமயில், உண்ண உணவின்றித் விப்பவ க் கண்ைான். அவன்
முெிவரிைம் ஒரு யாக பலிக்காக அவருவைய பு ல்வர்களில் ஒருவவரத் ருமாறும் அ ற்கு ஈைாக
ஆயிரம் பசுக்களும், ஆயிரம் னபாற்காசுகளும், ஆயிரம் ஆவைகளும், நிவறய னைல்வமும் அளிப்ப ாகக்
கூறிொன் தராஹி ன். முெிவர் ெது நடுமகொகிய ஷுெதஷபவெக் னகாடுக்க, தராஹி ன் அவவெத்
ந்வ யிைம் அவழத்து வந் ான். அப்தபாது ஹரிச்ைந் ிரன் மன்ென் பிராமணர்கவள ரக்ஷிக்க
தவண்டியவன். எெதவ அவவெ முெிவரிைம் ிருப்பிக் னகாண்டு தபாய் விட்டுவிடு என்ற
ஆவணயிட்ைான். அப்தபாது ஓர் அைரீரி வாக்கு தகட்ைது. யாரும் பலி ஆக தவண்டிய ில்வல.
ஷுெதஷபவெக் கவு மி கங்வகக் கவரக்கு அவழத்துச் னைன்று வருணவெ முன்ெிட்டு யாகம்
நைக்கட்டும். அது மிகச்ைிறந் புண்ணிய ந ி. அ ன் கவரயில் னைய்யப்படும் யாகத் ிற்குப் பலி
த வவயில்வல என்றது. ஹரிச்ைந் ிரன் அவ்வாதற னைய்ய வருணனும் ிருப் ி அவைந் ான். விசுவாமித்ர
முெிவர் ஷுெதஷபவெத் ன் மகொகத் த்ன டுத்துக் னகாண்ைார்.

25. விருத் கவு மனும் விருத் ைங்கமமும்

னகௌ ம முெிவருக்கு விருத் கவு மன் என்னறாரு மகன் இருந் ான். அவன் ஒரு மூக்கவறயன். எெதவ
அவன் குருகுலம் னைல்லவில்வல. கற்கவுமில்வல. எெினும் எப்தபாதும் ைில மந் ிரங்கவள உச்ைரித்
வண்ணம் இருந் ான். இளவம அவைந் அவன் உலவகச் சுற்றிவரக் கிளம்பிொன். மூக்கவறயன்
என்ப ால் அவனுக்குத் ிருமணம் ஆகவில்வல. சுற்றுப்பயணம் கிளம்பிய அவன் ஷி கிரிவய
அவைந் ான். அங்கு ஓர் அழகிய குவகவயக் கண்டு அ வெ இருப்பிைமாக்கிக் னகாள்ள உள்தள
நுவழந் ான். அ னுள் ஓர் ஆச்ைரியத்வ க் கண்ைான். அ னுள் வயது மு ிர்ச்ைியால் மிகவும் னமலிந்
ஒரு மு ியவவெக் கண்டு அவளுவைய பா ங்கவளத் ன ாை முயற்ைிக்வகயில் அம்மு ியவள், அவன்
அவளுவைய குரு என்றும், அ ொல் ன்வெ வணங்கக் கூைாது என்றும் டுத் ாள். அப்தபாது
முெிபுத் ிரன் வியப்புற்று அது எவ்வாறு ைாத் ியமாகும், ாதொ வய ில் ைிறியவன் என்று கூறி
மூ ாட்டிவய விெவ, அவள் ன் வரலாற்வறக் கூறிொள்.
மூ ாட்டியின் வரலாறு: ரி த்வஜன் என்னறாரு இளவரைன் இருந் ான். அவன் ஓர் அழகிய வலிவம
வாய்ந் இவளஞன். அர்ஷ்டிதஷெெின் மகன். அவன் வெத் ில் தவட்வையாடித் ிரிய அந்
குவகக்கருகில் ஓர் அப்ைர மங்வகவயக் கண்ைான். அவள் னபயர் சுஷ்யவம. இருவரும் ிருமணம் னைய்து
னகாள்ள அவர்களுக்கு ஒரு னபண் குழந்வ யும் பிறந் து. இந்நிவலயில் அந் இளவரைன் ஊர் ிரும்ப
தநர்ந் து. அப்தபாது சுஷ்யவம அந் ப் னபண் குழந்வ யிைம் அவள் குவகவய விட்டு வரக்கூைாது
என்றும், குவகயில் அவள் மு ல் மு ல் ைந் ிக்கும் ஆதண அவளுக்குக் கணவொவான் என்றும் கூறிச்
னைன்று விட்ைான். அந் ப் னபண் குழந்வ தய இந் வயது மு ிர்ந் மூ ாட்டி. ரி த்வஜனும் அவன்
மகனும் னநடுங்காலம் நாைாண்ைெர். இத் வெ ஆண்டுகளாகத் ான் அங்கிருப்ப ாகக் கூறிொள் மூ ாட்டி.
மு ன்மு லில் ான் கண்ை ஆண் விருத் னகௌ மதெ என்றும், அவதெ அவள் கணவன் என்றும், ஒரு
னபண்ணுக்கு அவள் கணவன் குரு அல்லவா என்றும் னைான்ொன். அப்தபாது அவன், அன ப்படி
ைாத் ியமாகும். நீ தயா மூ ாட்டி. நாதொ உெக்குக் குழந்வ தபால என்று மறுக்க, அவதளா அவன்
ன்வெ மணம் னைய்து னகாள்ளாவிடின் ற்னகாவல னைய்து னகாள்வ ாகக் கூறிொள்.

அப்தபாது அவன் ான் அைிங்கமாெவனென்றும் ான் கல்விமாொயும், அழகொயுமாொல் அவவள

மணப்ப ாகவும் கூறிொன். அ ற்கு மூ ாட்டி, ான் ைரசுவ ிவயக் குறித்துத் வம் ஆற்றித் ிருப் ி
னைய் ிருப்ப ால் அவள் அவவெக் கல்விமான் ஆக்குவாள் என்றும், வருணெிைம் தவண்டியுள்ள ால்
வருணன் அவவெ அழகொக்கி விடுவான் என்றும் கூறிொள். உைதெ விருத் கவு மன்
கல்விமாொகவும், தபரழகொகவும் மாறி அவவள மணந்து சுகமாக வாழ்ந்து வந் ான். பல முெிவர்கள்
அவர்கள் ஆைிரமத் ிற்கு வந் ெர். அவர்களில் ைிறந் கல்விமான்களாகிய வைிஷ்ைரும், வாமத வரும்
இருந் ெர். அவர்களுைன் ைில இளம் ைீ ைர்களும் இருந் ெர். அவர்கள் இந் த் ம்ப ியவரக் கண்டு எள்ளி
நவகயாடிெர். அவர்கள் அந் ஆண் யார் என்று மூ ாட்டியிைம் தகட்ைெர். இ ொல் இருவரும்
னவட்கமவைந் ெர். அவர்கள் அகஸ் ிய முெிவவர நாடி அவருவைய அறிவுவரவய தவண்டிெர். முெிவர்
அவர்களிைம் கவு ம கங்வகயின் ைிறப்வப எடுத்துக் கூறி அங்கு னைன்று அ ில் நீராடிொல் தகாரிக்வககள்
நிவறதவறும் என்ற னைான்ொர். அவ்வாதற அவர்கள் ீர்த் மாடி அரிவயயும், அரவெயும் வழிபட்ைெர்.
கிழவி அழகிய குமரியாொள். இத் வகய அ ிைய நிகழ்ச்ைி நைந் இைம் விருத் ைங்கமம் என்று
அவழக்கப்படுகிறது.

26. பிப்பல ன் வரலாறு

பல்லாண்டுகளுக்கு முன்பு ீ ைி என்ற முெிவரும், அவரது மவெவி தலாபமுத் ிவரயும் வாழ்ந்து

வந் ாெர். புெி ந ி கங்கøக்கருகில் ீைி ஆைிரமம் இருந் து. அத் ம்ப ியருைன் தலாபமுத் ிவரயின்
ைதகா ரி கபஸ் ிெியும் இருந்து வந் ாள். அவருவைய வ வலிவமவய அறிந் ாெவர்களும்,
வ த் ியர்களும் அவரது ஆைிரமத் ில் நுவழயதவ அஞ்ைிெர். ஒரு ைமயம் த வாசுரப் தபாரில் அசுரர்கவள
னவன்ற த வர்கள் ீ ைி முெிவருக்குத் மது மரியாவ வயயும் வணக்கத்வ யும் னைலுத் அவருவைய
ஆைிரமத் ிற்கு வந் ெர். முெிவர் அவர்களுவைய நலன்கள் பற்றி விைாரித் ார். அப்தபாது த வர்கள்,
அசுரர்கள் த ாற்று ஓடிவிட்ை ால் இெி மது ஆயு ங்களுக்கு பாதுகாவலாக ஓரிைத்வ த் த டி வந்
த வர்கள், அவற்வற முெிவர் ஆைிரமத் ில் வவக்க விரும்பி அவவர தவண்டிெர். முெிவர் ைம்ம ம்
ன ரிவிக்கதவ, த வர்கள் அவற்வற ஆைிரமத் ில் வவத்து விட்டுச் னைன்றெர். அது கண்ை தலாபமுத் ிவர,
பற்றற்ற முெிவர், மற்றவர் னபாருள்கவளத் ன்ெிைத் ில் வவத்துக் னகாள்வது ைரியல்ல. அந்
ஆயு ங்களுக்கு ஏத னும் தநர்ந் ால் என்ெ னைய்வது? த வர்கள் நம்வமக் குவற கூறமாட்ைார்களா?
என்றாள். நான் அவ எண்ணிப் பார்க்கவில்வல. எெினும் வாக்குக் னகாடுத் பின் அ ிலிருந்து பின்வாங்க
முடியாது என்றார் முெிவர். பல்லாண்டுகள் கழிய ஆயு ங்கள் மவறய ஆரம்பிக்க, என்ெ
னைய்வன ன்றறியா முெிவர் அவற்வற புெி நீ ரில் தூய்வம னைய்ய, அவவ மது ைக் ிவய
இழந்துவிட்ைெ. அந் நீ வரத் ீ ைி முெிவர் குடித்து விட்ைார். பின்ெர் த வர்கள் அவர்கள் ஆய ங்கவளப்
னபற வந்து முெிவவரக் தகட்ைெர். மறுபடியும் அசுரர்கள் வலிவம னபற்றுள்ளெர் என்றெர். முெிவர்
அவர்களிைம் நைந் வ க் கூறி அவவ வலிவம இழந்துவிட்ை ாலும், கழுவிெ நீவர அவர் பருகி
விட்ை ாலும், ான் ெது வவலிவமயால் உயிவர விடுவ ாகவும், ன்னுவைய எலும்புகளிலிருந்து
ைிறந் ஆயு ங்கள் உருவாகும் என்றார். ீ ைி முெிவர் மரிக்க, த வர்கள் விசுவகர்மாவிைம் முெிவர்
எலும்பிலிருந்து ஆயு ங்கவள உருவாக்க தவண்டிெர். அப்படித் யாராெ ஆயு ங்களில் வஜ்ராயு ம் வல
ைிறந் து. இவ்வளவு நவைனபறும் தபாது தலாபமுத் ிவர அங்கில்வல. முெிவர் உைலுைன் அவள்
உைன்கட்வை ஏற விரும்பிொள். ஆொல் அவள் கருவுற்றிருந் ால் ை ி வைப்பட்ைது. குழந்வ
பிறந் வுைன் அவ ஒரு பிப்பல மரத் ிைம் (அத் ிமரம்) வளர்க்க விட்டுவிட்ைாள்.

பிப்பல ன்: பிப்பல மரத் ிொல் வளர்க்கப்பட்ை அவன் பிப்பல ன் எெப்பட்ைான். அம்மரம் பிப்பல னுக்கு
அமிர் ம் தகட்டு, ைந் ிரவெ தவண்டிை, ைந் ிரன் னகாடுக்க பிப்பல ன் அ ிக பலம் னபற்றான். பிப்பல ன்
ன் னபற்தறார்களின் மரணம் பற்றிய விவரங்கவளக் தகட்டு பழிவாங்க நிவெத் ான். பிப்பல மரம்
அவவெச் ைந் ிரெிைம் அவழத்துச் னைல்ல, ைந் ிரன் நல்லுவர வழங்கிொன். ைந் ிரன் பிப்பல ெிைம்
அவன் ைிறியன் என்றும், அவன் கல்வி கற்க தவண்டும், அஸ் ிர ைாஸ் ிர வித்வ கவளக் கற்க தவண்டும்
என்றும் ண்ை காரணியத்துக்குச் னைல்லுமாறும் அங்கு னகௌ ம கங்வக பாய்கிறது என்றும், அங்கு னைன்று
ைிவவெக் குறித்து வம் னைய் ால் அவனுவைய தகாரிக்வக நிவறதவறும் என்றும் அறிவுவர
வழங்கிொன். அவ்வாதற பிப்பல ன் வம் னைய்ய ைிவனபருமான் த ான்றி, என்ெ வரம் தவண்டும் என்று
தகட்க, த வர்கவள நான் அழிக்க வரம் ரதவண்டும் என்று தகட்ைான். அப்தபாது ைிவனபருமான் ன்
னநற்றியில் உள்ள கண்வண அவன் என்று பார்க்கிறாதொ அன்று அவன் தகாரிக்வக நிவறதவறும்
என்றார். னநடுநாட்களாகியும் ைிவனபருமாவெக் காணதவா, அவரது னநற்றிக் கண்வணக் காணதவா
இயலா ால் மறுபடியும் ைிவவெக் குறித்துக் கடுந் வம் னைய்ய ைிவெது னநற்றிக்கண்வெக் காண
அ ிலிருந்து ஒரு பூ ம் த ான்றியது. அது பிப்பல ெிைம் என்ெ தவண்டும் என்று தகட்க, பிப்பல ன் ன்
பவகவர்களாகிய த வர்கவள அழிக்குமாறு ஆவண இட்ைான். உைதெ அது பிப்பல வெதய எ ிர்த் து.
அ ற்கு பிப்பல ன் என்ெ காரணம் என்று தகட்க, அவன் உைலும் த வர்களாதலதய உண்ைாகியது. எெதவ
உன்வெயும் நான் னகால்தவன் என்றது. ன்வெக் காத்துக் னகாள்ள பிப்பல ன் ைிவெிைம் ஓடிொன்.
ைிவனபருமான் ஓர் இைத்வ ப் பிப்பல னுக்காகக் குறிப்பிட்டு அ ில் அவன் வைிக்க வழி ஏற்படுத் ிொர்.
அவ்விைத் ில் பூ ம் னைல்ல முடியவில்வல. இ ற்கிவையில் த வர்கள் ைிவனபருமாெிைம் னைன்று
ங்கவளக் காப்பாற்ற தவண்டிெர்.

பிப்பல னுக்கு அறிவுவர: ைிவனபருமான் பிப்பல ெிைம் தகாபத்வ அைக்கிக் னகாள்ளுமாறும், த வர்கவளக்
னகால்வ ால் அவனுவைய னபற்தறார்கள் ிரும்பிவரப் தபாவ ில்வல என்றும் கூறி ைாந் ி அவையச்
னைான்ொர். ஆொல், பிப்பல ன் ன் னபற்தறார்கவள ஒருமுவற பார்க்க விரும்பிொன். அப்தபாது
விண்ணிலிருந்து ஒரு விமாெம் வந் து. அ ில் ீைி முெிவரும், தலாபமுத் ிவரயும் இருந் ெர்.
அவர்கள் பிப்பல வெ ஆைிர்வ ித்து, ிருமணம் னைய்து னகாண்டு குழந்வ கள் னபற்று இல்லறம்
நைத்துமாறு அறிவுவர கூறிெர். அந் ப் பூ ம் ஒரு உபந ியாகி கங்வகயுைன் இவணந் து.

27. நாதகசுவரனும் நாக ீர்த் மும்

பிர ிஷ்ைாெபுரம் என்ற நகரில் சூதரஸ்வரன் என்னும் ஓர் அரைன் ஆண்டு வந் ான். ஒருநாள்
பிரார்த் வெக்குப் பிறகு அவன் மவெவிக்கு ஒரு குழந்வ பிறந் து. அது ஒரு பாம்பாக இருப்பவ க்
கண்டு மன்ெனும், அவள் மவெவியும் துயரக் கைலில் ஆழ்ந் ெர். எெதவ, அக்குழந்வ வய யாருக்கும்
ன ரியாமல் ரகைியமாய் வளர்த்து வந் ெர். ைில மா ங்களில் இளவரைொகிய அந் ப் பாம்பு ஒரு மெி க்
குழந்வ வயப் தபால தபை ஆரம்பித் து. அ ற்கு தவ ங்கவளக் கற்பிக்க ஏற்பாடு னைய்ய அதுவும் கற்று
முடித் து. அப்தபாது அந் நாகக்குழந்வ ெக்குத் ிருமணம் னைய்து வவக்குமாறும், ெக்னகாரு
புத் ிரன் இல்லாவிடில் நரகதம வாய்க்கும் என்றும் அந் நாகம் கூறிற்று. இவ க் தகட்டு வியப்புற்ற
மன்ென் எந் இளவரைி பாம்வப மணக்கச் ைம்ம ிப்பாள் என்று தகட்ைான். அ ற்கு அது அன ல்லாம்
ன ரியாது ெக்குத் ிருமணம் னைய்து வவக்காவிடில் ற்னகாவல னைய்து னகாள்வ ாக கூறிற்று. அ ற்கு
எத் வெதயா வழிமுவறகள் உள்ளெ. ஓர் இளவரைிவயக் கைத் ி வந்து மணம் னைய்விக்கலாம் என்றது.
னைய்வ றியாமல் மன்ென் அவமச்ைர்களிைம், இளவரைன் க்க வயது அவைந்து கல்வி தகள்விகளில்
ைிறந்துள்ளான். வ ரியைாலிகளில் அவனுக்கு இவண யாரும் இல்வல. அவனுக்குத் ிருமணம் னைய்வித்து
ான் வெம் னைன்று வம் னைய்யப் தபாவ ாகக் கூறிொன். ஆொல், நாதகசுவரன் ஒரு பாம்பு என்ற
விஷயம் அவமச்ைர்களுக்குத் ன ரியாது.
சூரதைெனுக்கு அறிவுமிக்க, மூத் அவமச்ைர் ஒருவர் இருந் ார். அவர் நாட்டின் கிழக்கில் விஜயன்
என்னறாரு மன்ென் ஆண்டு வருகிறான் என்றும், அவனுக்கு எட்டு புத் ிரர்களும், தபாகவ ி என்ற ஒரு
புத் ிரியும் இருக்கிறாள், அவள் ைிறந் அழகி. அவள் நாதகசுவரனுக்குத் க்க மவெவி ஆவாள் என்றார்.
அந் அவமச்ைர் மன்ென் விஜயெிைம் தூ ாக அனுப்பப்பட்ைார். ஓர் இளவரைி ஒருவவெ தநரில் பார்த்துத்
ான் விவாகம் னைய்து னகாள்ள தவண்டும் என்ப ில்வல. அவள், வாளுக்தகா அல்லது எந்
ஆயு த்துக்தகா மாவலயிட்டு மணம் னைய்து னகாள்ளலாம். அவமச்ைர் மன்ென் விஜயெிைம் ைில முக்கிய
காரணங்களால் இளவரைன் தநரில் வரமுடியா சூழ்நிவல. எெதவ இளவரைன் வாளுக்கு மாவலயிட்டு
மணம் னைய்யலாம் என்று கூற, மன்ெனும் அ ற்கு இவைந் ான். எெதவ, இளவரைியுைன் அவெவரும்
பிர ிஷ்ைாெபுரம் வந் வைந் ெர். அப்தபாது நாதகசுவரெின் ாயார் ஒரு பணிப்னபண்வண அனுப்பி
மணமகள் இளவரைியிைம் அவள் கணவன் ஒரு பாம்பு என்று கூறி, அ ற்கு அவளுவைய பிர ிக்கிரிவய
எப்படி இருக்கிறது என்று அறிய முற்பட்ைாள். அவ்வாதற பணிப்னபண் னைன்று இளவரைியிைம் கூற,
இளவரைி அது ான் னைய் பாக்கியம், னபண்கள் ைா ாரணமாக ஆண்கவள மணப்பர். ான் முற்பிறவியில்
னைய் நல்விவெப் பயொல் நாக த வவ வய மணக்கிதறன் என்று கூறிொள். இவ்வாறு இளவரைி கூற,
அவவள நாதகசுவரன் முன் னகாண்டுவர தபாகவ ிவயக் கண்ைவுைன் நாதகசுவரனுக்கு முற்பிறவி
ஞாபகம் வந் து. ான் முன் னஜன்மத் ில் ைிவனுைன் த ாழொக இருந் தும், அப்தபாது தபாகவ ி ன்
மவெவியாக இருந் தும் நிவெவுக்கு வந் து. ஒரு ைமயம் பரமன் பார்வ ியிைம் ஒரு நவகச்சுவவ
னைால்ல அங்கிருந் அவனும் அவ க்தகட்டு ைிரிக்க, ைிவொர் அவவெ ஒரு மெி னுக்குக் குழந்வ யாக,
பாம்பு வடிவில் பிறக்க ைாபமிட்ைார். அத ைமயம் தபாகவ ிக்கும் ன் முற்பிறவி னைய் ிகள் நிவெவுக்கு
வந் ெ. இருவரும் னகௌ ம கங்வக ஆற்வற அவைந்து புெி நீராடிெர். நாதகசுவரன் ஓர் அழகிய ஆண்
வடிவம் னபற்றான். இருவரும் மகிழ்ச்ைியுைன் வாழ்ந் ெர். அவன் ந்வ சூரதைென் இறந் பிறகு
நாதகசுவரன் அரைாட்ைி னைய்து இறு ியில் வகவலவய அவைந்து ைிவைந்நி ிவயப் னபற்றான். அந்
ஆற்றங்கவரயில் இருவரும் ஓர் ைிவாலயம் எழுப்பிெர். அவ்விைத் ின் னபயர் நாக ீ ர்த் ம் ஆகும்.

28. நான்முகொகிய பிரமன்

ஒரு ைமயம் நைந் த வாசுரப் தபாரில், த வர்கள் பிரம்மெின் அறிவுவரவயக் தகட்க வர, அவர்
அவர்களுைன் ைிவனபருமாவெத் ரிைித் ார். ைிவொர் த வர்களுக்கு உ வியாகப் தபாரில் கலந்துனகாண்டு
அசுரர்கவள சுதமரு மவலயிலிருந்தும், னைார்க்கத் ிலிருந்தும் விரட்டி அடிக்க அவருக்கு உைலில் அ ிக
வியர்வவ ஏற்பை, தவர்வவத் துளிகள் விழுந் இைத் ினலல்லாம் த ான்றிய பூ ங்களும் ைிவனபருமானுக்கு
உ வியாக நின்றெ. அவவ மாத்ரிகள் எெப்பட்ைெ. அவவ அரக்கர்கவளப் பா ாளத் ிற்குத் துரத் ிச்
னைன்று னகால்லுவகயில், பிரம்மனும் மற்ற த வர்களும் கவு மி கங்வக ந ிக்கவரயில் காத் ிருந் ெர்.
அந் இைதம பிர ிஷ்ைாெபுரம் என்றாெது. அரக்கர்கவளக் னகான்று விட்டு பூமிக்கு வந் மாத்ரிகள்
கவு ம கங்வகக் கவரயில் வைித் ெர். அங்குள்ளது மாத்ரி ீர் த் ம். பூர்வம் பிரம்மனுக்கும் ஐந்து வலகள்
இருந் ெ. ஐந் ாவது வல கழுவ வடிவில் இருந் து. அரக்கர்கள் பா ாளத்துக்கு ஓை, இந் க் கழுவ த்
வல அரக்கர்கவள தநாக்கி ஏன் ஓடுகிறீர்கள் ிரும்பி வாருங்கள். நானும் உங்களுக்காக த வர்களுைன்
தபார் னைய்கிதறன் என்றது. த வர்களுக்கு உ வியாக பிரம்மன் தபாரில் ஈடுபை அவரது கழுவ வல
மட்டும் அரக்கர்களுக்கு உ வ முற்பட்ைது கண்டு த வர்கள் விஷ்ணுவிைம் னைன்று , பிரம்மெின் கழுவ
வல எல்தலாவரயும் குழப்பத் ில் ஆழ்த்துவ ாகக் கூறி அவ நீக்கிவிை தவண்டிெர். நீக்குவது எளிது
என்றாலும், அது புவியில் விழுந் ால் உலவகதய அழித்து விடும். எெதவ அ ற்காெ வழி காண
ைிவபிராவெப் பிரார்த் ியுங்கள் என்றார் விஷ்ணு. புவியும், கைலும் பிரம்மெது கழுவ த் வலவய ஏற்க
முடியா நிவலயில் என்ெ னைய்யலாம் என்று எண்ணி இறு ியில் ைிவதெ அத் வலவய ஏற்ப ாக
முடிவாயிற்று. பிரம்மெது வலவயச் ைிவனபருமான் னகாய் இைம் ருத்ர ீர்த் ம் எெப்படுகிறது.
இ ொல் பிரம்மன் நான்கு முகங்களுைன் ைதுர்முகன் அல்லது நான்முகன் எெப்னபயர் னபற்றார். னகௌ ம
கங்வகக் கவரயில் பிரம்மெது தகாயில் உள்ள இைம் பிரம்ம ீர் த் ம் எெப்படுகிறது. இங்கு
பிரம்ம ரிைெம் னைய்வ ன் மூலம் ஒரு பிராமணவெக் னகான்ற பாவத்துக்கு நிவாரணம் னபறலாம்.

29. ஆந்வ யும் புறாவும்

கவு மி கங்வக ஆற்றங்கவரயில் யமெின் தபரொெ அனுஹ்ர ன் என்ற புறாவும் அ ன் மவெவி
தஹ ியும் வைித்து வந் ெ. னகாஞ்ைம் தூரத் ில் அக்ெி குலத்வ ச் ைார்ந் உலூகன் என்ற ஆந்வ யும்,
அ ன் மவெவி உலூகியும் வைித்து வந் ெ. ஆந்வ யும், புறாக்களும் பவகவர்கள். புறாக்கள் ங்களுக்குத்
த வவயாெ ஆயு ங்கவள யமெிைமிருந்தும், ஆந்வ கள் மக்கு தவண்டுவெவற்வற அக்ெியிைமிருந்தும்
னபற்று அடிக்கடி தபார்னைய் வண்ணம் இருந் ெ. அ ொல் எல்லாம் எரிந்து தபாகக்கூடிய அபாயம் ஏற்பை
யமனும், அக்கிெி த வனும் ஆந்வ கவளயும், புறாக்கவளயும் மக்குள் உள்ள விதரா த்வ மறந்து
நண்பர்களாக வாழுமாறு அறிவுவர கூறிெர். அந் ப் புறாக்கள் வைித் ி இைம் யம ீர்த் ம் என்றும்,
ஆந்வ கள் வைித் இைம் அக்ெி ீர்த் ம் என்றும் னபயர் னபற்றெ.

30. அந் ணன் தவ ாவும் தவைன் பில்லாவும்

தவ ா என்ற னபயருவைய அந் ணர் பிற்பகல் வவர ிெமும் ைிவபூவஜ னைய்து விட்டு பிற்பகலில்
அருகிலுள்ள கிராமங்களில் யாைகம் னைய்வது வழக்கம். பில்லா என்ற தபர் னகாண்ை தவைன் பிற்பகலில்
காட்டுக்குள் தவட்வைக்குச் னைல்வது வழக்கம். தவட்வை முடிந் வுைன் பில்லா அங்குள்ள
ைிவலிங்கத் ிற்குத் ான் னகாண்டு வந் இவறச்ைிவய நிதவ ெம் னைய்வது வழக்கம். அப்தபாது அவன்
ைிவலிங்கத் ின் மீ ிருந் பூக்கள், வில்வ இவலகள் தபான்றவற்வற அகற்றுவான். பில்லாவின் பக் ியில்
மகிழும் ைிவனபருமான் ிெமும் பிற்பகலில் அவன் வருவகக்காக காத் ிருப்பார். இவ்வாறு நவைனபற்று
வர தவ னும், தவைனும் ஒருவவர ஒருவர் ைந் ித் த இல்வல. ஆொல், அங்கு அன்றாைம் ஏற்படும்
மாறு ல்கவளக் கவெித்து வந் ெர். அந் ணர் யாைகத்துக்குச் னைல்லும் தபாது, தவைன் நிகழ்ச்ைிகள்
நவைனபறுவ ால் யாரால், எது நிகழ்கிறன ன்று அந் ணருக்குப் புரியவில்வல. எெதவ, ஒருநாள் அந் ணர்
யாைகத்துக்குப் தபாகாமல் அங்கு நைப்பவற்வற மவறந் ிருந்து கண்ைார்.

அவ்வமயம் ைிவனபருமான் த ான்றி பில்லாவிைம் அன்று ஏன் ாம மாயிற்று என்றும், அவனுக்காகத்

ான் காத் ிருப்ப ாகவும் கூறிொர். பூவை முடிந்து பில்லா னைன்றவுைன் அந் ணர் எம்னபருமாவெ
அணுகி, னகாடிய, ீய தவடுவனுக்குக் காட்ைி அளித் ீர் . நான் இத் வெ ஆண்டுகள் பூவஜயாகிய வதமற்று
னைய்து வருகிதறன். எெக்குக் காட்ைி ரவில்வல. ஏன் இந் ஓரவஞ்ைவெ. பாராங்கல் னகாண்டு இந்
லிங்கத்வ உவைக்கிதறன் என்று கூறிொர். த வவப்பட்ைால் னைய்யவும். எெினும், நாவள வவர
னபாறுத் ிருந்து பார் என்று அைரீரி வாக்குக் தகட்ைது. அடுத் நாள் அந் ணர் பூவைக்கு வந் தபாது
லிங்கத் ின் மீ து ரத் த்வ க் கண்டு அவ அகற்றி இைத்வ த் தூய்வம னைய்து ன் பூவஜவய முடித் ார்.
பின்ெர் அங்தகதய மவறந் ிருந் ார். ைிறிது தநரம் கழித்து பில்லாவும் வந்து, லிங்கத் ின் மீ துள்ள இரத் த்
துளிகவளக் கண்டு, ாதெ அ ற்கு னபாறுப்தபற்று ஒரு கூரிய அம்பால் ன் உைவலப் பல இைங்களில்
ாதெ ண்ைவெயாகக் குத் ிக் னகாண்ைான். தவ ன், தவைன் இருவர் முன்பும் எம்னபருமான் த ான்றி
அந் ணர் தவ னுக்கும், தவைன் பில்லாவுக்கும் உள்ள தவறுபாட்வை னவளிப்படுத் ிொர். அந் ணர் தவ ன்
ெக்கு அன்பாெ பூவஜயும், வநதவத் ியமும் அளித் ாகவும், ஆொல் தவைன் பில்லா ன்வெதய
இவறவனுக்கு அளித்து விட்ை ாகவும் கூறிொர். அதுதவ பூவஜ, புெஸ்காரங்களுக்கும், ஆத்மார்த்
உண்வமயாெ பக் ிக்கும் உள்ள தவறுபாடு என்றார். பில்லா ைிவவெ ஆரா ித்து வழிபட்ை இைம் பில்லா
ீர்த் ம் ஆகும்.

31. ர்மம், ர்மத்வ க் காக்கும்

னபௌவெம் என்ற நகரில் னகௌ மன் என்னும் ஓர் அந் ணன் வைித்து வந் ான். அவனுக்கு வவைிய
குலத்வ ச் ைார்ந் மணிகுண்ைலன் என்ற நண்பன் இருந் ான். னகௌ மெின் ாயார் அவனுக்கு அ ர்ம
வழிகவளக் கூறி வந் ாள். அ ொல் அவன் நண்பெிைம், இருவரும் அயல்நாடு னைன்று வாணிகம் னைய்து
நிவறய லாபம் ைம்பா ிக்கலாம் என்று கூறிொன். ஆொல், மணிகுண்ைலன் ன் ந்வ யிைம் தபாதுமாெ
அளவு பணம் இருப்ப ால் தமலும் னைல்வம் த டும் அவைியம் இல்வல என்றான். அ ற்கு கவு மன்,
நண்பெிைம் அவனுக்கு வருங்காலம் பற்றியும் வாழ்வில் முன்தெறுவது பற்றியும் அக்கவற இல்வல
என்றும், ஒரு னவற்றியுள்ள மெி ன் ன் ந்வ யின் னபாருள் னகாண்டு வாழமாட்ைான். ஆொல்
அவனுவைய அ ிர்ஷ்ைத்வ அவதெ த டிக் னகாள்வான் என்றும் கூறிொன். கவு மெின் வார்த்வ
ைரிதய எெ மணிகுண்ைலன் எண்ணிொன். நண்பன் ெக்கு தமாைம் னைய்வவ அவன் உணரவில்வல.
மணிகுண்ைலன் த வவயாெ மூல ெத்துைன் வர, கவு மனும், மணிகுண்ைலனும் ங்கள் பயணத்வ
தமற்னகாண்ைெர். வழியில் கவு மன் னைான்ொன், நல்ல ர்மனநறியில் நைப்பவர்கள் எப்படினயல்லாம்
அவ ிப்படுகின்றெர். அவர்களுக்கு னைல்வதமா, மகிழ்ச்ைிதயா ஏற்படுவது இல்வல. எெதவ ருமம், நியாயம்
என்பது எல்லாம் வணாெவவதய
ீ என்றான்.

அ ற்கு மணிகுண்ைலன், ருமனநறியில் நிற்பத மகிழ்ச்ைிவய அளிக்கிறது. வறுவம, துயரம்

என்பெனவல்லாம் விர்க்க முடியா வவ என்று கூறி மறுத் ான். இருவரும் அவரவர் தபாக்கிதலதய
நின்ற ால் யார் னைால்வது ைரி என்று நிச்ையிக்க இயலவில்வல. இ ற்காகப் பணயம் வவத் ெர்.
மற்றவர்களிைம் தகட்டு யார் னைால்வது ைரி எெப்படுகிறத ா அவருக்கு மற்றவருவைய பணம் உரித் ாகும்
என்று முடினவடுத்து அவ்வாதற தகட்க, அவெவருதம ீ யவதர வாழ்கின்றெர். நல்லவர்
துன்பமவைகின்றெர் என்று கூற, மணிகுண்ைலன் ன்ெிைமிருந் னபாருவள எல்லாம் கவு மெிைம்
னகாடுத்துவிை தவண்டிய ாயிற்று. எெினும், மணிகுண்ைலன் ருமத்வ தய ைிலாகித்துப் தபைிொன்.
கவு மன், மணிகுண்ைலன் ஒரு கழுவ . அவன் னபாருவளத் ன்ெிைமிழந்தும் ருமதம ைிறந் ன ன்று
கூறுவது விந்வ என்றான். அப்தபாது மணிகுண்ைலன் எப்தபாதும் இறு ியில் னவல்வது ர்மதம.
கவு மன் னபற்ற னவற்றி ஒரு மாவய என்றான்.

மற்னறாரு முவற அவர்கள் பந் யம் வவத்துக் னகாண்டு தவறு ைிலரிைம் அவர்களது அபிப்பிராயத்வ க்
தகட்ைெர். இ ில் த ாற்பவர் ன் இரு வககவளயும் இழப்ப ாக முடினவடுத் ெர். மறுபடியும்
னபரும்பாதலார் கவு மன் கூற்தற ைரினயன்று கூற, மணிகுண்ைலெின் இரு கரங்களும் னவட்ைப்பட்ைெ.
அப்தபாது கவு மன் மணிகுண்ைலன் தபாக்வ க் குவற கூற, அவன் ருமதம முக்கியமாெது.
த வவயாெது. அது ன் பக்கம் இருப்ப ாகக் கூறிொன். இ ொல் மிக்க தகாபம் னகாண்ை கவு மன்,
தமலும் தமலும் மணிகுண்ைலன் ர்மத்வ ப் புகழ்ந் ால் அவன் வலவய னவட்டிவிடுவ ாகக் கூறிொன்.
ஆொல் மணிகுண்ைலன் ைிறிதும் அவைந்து னகாடுக்கவில்வல. மறுபடியும் ஒரு பந் யம் வவக்க, அ ிலும்
கவு மன் கூற்தற ைரி எெ மற்தறார் ஒப்புக்னகாள்ள கவு மன், மணிகுண்ைலன் கண்கவளப் பிடுங்கி விட்டு
அவன் அப்படிதய ைாகட்டும் என்று எண்ணி வழியிதலதய விட்டுச் னைன்றான். கவு மி கங்வகக் கவரயில்
ன் வி ிவய னநாந்து னகாண்டு மணிகுண்ைலன் விழுந்து கிைந் ான்.

இரவு வந் து. எங்கும் இருள் சூழ்ந் து. அங்தக விஷ்ணுவின் ைிவல ஒன்று இருந் து. ிெந்த ாறும்
இரவில் விபீஷ்ணெின் மகன் அங்கு விஷ்ணு பூவை னைய்ய வருவது வழக்கம். அவன் கண்கவள இழந்து
பரி விக்கும் மணிகுண்ைலெின் கவ வயக் தகட்டு ந்வ யிைம் ன ரிவித் ான். அப்தபாது விபீஷணன்,
லக்ஷ்மணவெக் காப்பாற்ற ைஞ்ைீவி மவலவயக் னகாண்டு வந் தபாது அந் இைத் ில் விஷல்யகரணி
என்ற மூலிவகச் னைடி விழுந்து வளர்ந் ாகவும், அ வெப் பயன்படுத் ி மணிகுண்ைலனுக்குச் ைிகிச்வை
னைய்து காப்பாற்றலாம் என்றும் கூறிொர். அந் ச் னைடி இப்தபாது அங்கு மரமாக வளர்ந்து இருந் து. அ ன்
கிவள ஒன்வற னவட்டி மணிகுண்ைலன் மீ து வவக்க, அவன் கண்களும், வககளும் வலுப்னபற்று எழுந் ான்.
இவ்வாறு மணிகுண்ைலனுக்குச் ைிகிச்வை னைய் பின் விபீஷ்ணன், மகனுைன் இலங்வக னைன்றான்.
இவ்வாறு ர்மனநறி நின்ற மணிகுண்ைலன் பயணத்வ த் ன ாைர்ந்து மஹாராஜன் என்பவரால் ஆளப்படும்
மஹாபுரத்வ அவைந் ான். அந் மன்ெனுக்கு புத் ிரன் இல்வல. ஆொல், ஒரு குருட்டுப் புத் ிரி மட்டும்
இருந் ாள். அவவளக் குணப்படுத்துபவதெ ன் மாப்பிள்வள ஆவான் என்றும், ெக்குப் பின் நாட்வை
ஆள்வான் என்றும் அறிவித் ிருந் ான். இப்தபாது விஷல்யகரணி மூலிவகவயப் பற்றி அறிந் ிருந்
மணிகுண்ைலன் அவவளக் குணப்படுத் ி, அவவளதய மணந்து அந் மஹாபுரத்துக்கு மன்ென் ஆொன்.

பல ஆண்டுகள் கழிய, ஒரு நாள் தைவகர்கள் கவு மன் இவழத் குற்றத் ிற்காக அவவெ இழுத்து வந்து
மன்ெெின் முன் நிறுத் ிெர். அப்தபாது கவு மன் னைல்லாக் காசுகூை இல்லாமல் பிச்வைக்காரவெ விை
தமாைமாெ நிவலயில் இருந் ான். கவு மவெக் கண்ை மணிகுண்ைலன் அவவெ மன்ெித்து ன்
னைல்வத்வ அவனுைன் பகிர்ந்து னகாண்ைான். எெதவ ர்மம் வலகாக்கும் என்பது தபால் எல்லா
வவகயிலும் துவண புரியும். இப்படிப்பட்ை பல நிகழ்ச்ைிகள் நைந் இைங்கள் கவு மி கங்வகக் கவரயில்
உள்ளெ.
32. கண்டு மகரிஷியும், அப்ஸரஸும்

கவு ம கங்வகக் கவரயில் ஓர் அழகிய ஆைிரமத் ில் கண்டு முெிவர் வாழ்ந்து வந் ார். அவர் னவயில்,
மவழ, குளிர், காற்று என்று பாராமல் னநடுங்காலம் வமியற்றி வந் ார். அவர் வத் ால் ன் இந் ிர
ப விக்கு ஆபத்து ஏற்படும் எெ அஞ்ைிய இந் ிரன் அவர் வத்வ க் னகடுக்க பிதரமதலாைவெ என்ற
அப்ைர ஸ் ிரீவய அனுப்பிொன். அவள் ஆடிப்பாடி ன் இெிய குரலால் முெிவரின் வத்துக்குப் பங்கம்
விவளவிக்க முயன்றாள். அவளின் இெிய குரவலயும், அழவகயும் கண்ை முெிவர் அவவள மணந் ார்.
பல ஆண்டுகள் இன்பத் ில் ிவளத் அவர் ஒரு நாள் ஆைிரமத்வ விட்டு னவளிதய னைல்ல முற்பை
பிதரமதலாைவெ அவர் எங்கு னைல்கிறார் என்று தகட்க, முெிவர் மாவல ஆெ ால் ைாயங்கால
வந் வெக்குப் புறப்படுவ ாகக் கூறிொர். பிதரமதலாைவெயுைன் பல நாட்கள் கழிந் வ அறியா
முெிவர் ஒரு பகல் முடிந்து ைாயங்காலம் வந் ன ன்று எண்ணிக் கூறிொர். பிதரமதலாைவெ ான்
காவல வந் து என்பது பல ஆண்டுகளுக்கு முந் ிய காவல என்றும் அன்றிலிருந்து நூற்றுக்கணக்காெ
ஆண்டுகள் கழிந்துவிட்ைெ என்றும் கூறிொள். உண்வமவய அறிந் முெிவர் ன் வத்வ அவள்
னகடுத்து விட்ை ாகவும், எெினும் மவெவியாக இருந் ால் அவவள ைபிப்ப ில்வல என்றும், அவள்
த வதலாகம் னைல்லலாம் என்று, கூறி விவை னகாடுத்து அனுப்பிவிட்டு, ான் பிராயச்ைித் த்வ
தமற்னகாண்ைார். கண்டு முெிவர் புரு÷ஷாத் ம ÷க்ஷத் ிரத்வ அவைந்து வம் புரிய விஷ்ணுவால்
ஆைிர்வ ிக்கப்பட்ைார். கண்டு, பிதரமதலாைவெக்கு மரீவஷ என்னறாரு மகள் பிறந் ாள். ற்தபாதுள்ள
தகா ாவரி ஆதற கவு ம கங்வக எெத் ன ரிகிறது.

33. ஒரு ைண்ைாளனும், ஒரு பிரம்மராக்ஷைனும்

நாடு கைத் ப்பட்ைவவெ அல்லது ைமூகத் ால் நிராகரிக்கப்பட்ைவவெ ைண்ைாளன் என்பர். அவந் ி நகரின்
புறப்பகு ியில் ஒரு ைண்ைாளன் வைித்து வந் ான். ஆொல், அவன் ஒரு ைிறந் விஷ்ணு பக் ன்.
ஒவ்னவாரு ஏகா ைி அன்றும் உபவாைம் இருந்து, இரவில் விஷ்ணு ஆலயம் னைன்று ிருமால்
புகழ்பாடுவது அவன் வழக்கம். அவந் ி நகருக்கருகில் ஷிப்ரா என்னும் ஓர் ஆறு ஓடுகிறது. ஓர் ஏகா ைி
ி ி அன்று ைண்ைாளன் ஆற்றங்கவரயில் பூவைக்காெ மலர்கவளச் தைகரிக்க னைன்றான். ஆற்றங்கவரயில்
ஒரு னபரிய மரம் இருந் து. அ ில் ஒரு பிரம்மராக்ஷைன் வைித்து வந் து. ைண்ைாளவெப் பார்த் தும் அது
அவவெக் கபள ீகரம் னைய்ய எண்ணியது. நான் விஷ்ணு பூவைக்குச் னைல்ல தவண்டியிருப்ப ால் இன்றிரவு
என்வெ விட்டுவிடு என்று கூறிொன். அ ற்கு பிரம்மராக்ஷைன் பத்து நாட்களாக உணவின்றிக் கடும்
பட்டிெியாக இருப்ப ால் உன்வெ விைமாட்தைன் என்றது. அப்தபாது ைண்ைாளன், இப்தபாது ன்வெப்
தபாக விடும் படியும், பூவஜ முடிந் வுைன் ாதெ வந்து தைர்வ ாகவும் உறு ி அளித் ான். ைண்ைாளன்
விடுபட்டுச் னைன்று இரனவல்லாம் விஷ்ணு பூவஜ, பக் ிப் பாைல்கள் எல்லாம் முடித்து காவலயில் ான்
கூறியவாதற பிரம்மராக்ஷைெிைம் வந்து தைர்ந் ான். என்ொல் நம்ப முடியவில்வல. வியப்பாக உள்ளது. நீ
ைண்ைாளொக இருக்க முடியாது. ஓர் அந் ணதெ என்று கூறி பிரம்மராக்ஷைன் ைண்ைாளெிைம் ைில
தகள்விகள் தகட்ைது.

பிரம்மராக்ஷைன் : இரனவல்லாம் என்ெ னைய் ாய் ?

ைண்ைாளன் : விஷ்ணு ஆலயத் ில் முன் நின்று விஷ்ணுவின் புகழ் பாைல்கவளப் பாடிக்
னகாண்டிருந்த ன்.

பிரம்மராக்ஷைன் : எத் வெ காலமாக இவ்வாறு னைய்கிறாய்?

ைண்ைாளன் : இருபத்வ ந்து ஆண்டு காலமாக.

இவ்வாறு கூறிய ப ில்கவளக் தகட்டு பிரம்மராக்ஷைன் ைண்ைாளெிைம், நிவறய புண்ணியத்வ ச்

ைம்பா ித் ிருப்பீர்கள். நான் ஒரு பாவி. எெக்கு ஓர் இரவு புண்ணியத்வ த் ாருங்கள் என்று தகட்ைது.
அ ற்கு ைண்ைாளன், புண்ணியம் என்னுவையது. நான் அவ த் ரமாட்தைன். என் உைவல எடுத்துக் னகாள்
என்றான். ைரி குவறந் பட்ைம் இரண்டு மணி தநர புண்ணியத்வ யாவது னகாடு என்று தவண்டிற்று.
அப்தபாது ைண்ைாளன், என்ொல் புண்ணியத்வ த் ரமுடியாது. அது ைரி, உன்னுவைய பாவம் ான் என்ெ?
என்று ைண்ைாளன் தகட்ைான். அப்தபாது பிரம்மராக்ஷைன் ன் வரலாற்வறக் கூறியது. என் னபயர் தைாம
ைர்மா. நான் த வைர்மா என்ற அந் ணரின் மகன். ஆொல், நான் ீய நைத்வ யில் வாழ்ந்த ன். உபநயெம்
ஆகா ஒரு பிராமணன் யாகங்கள் னைய்யத் கு ியில்லா வன், அப்படியாெ நான் ஒரு யாகத்வ நைத் ி
விட்தைன். அ ன் பயொய் இப்பிறவியில் நான் பிரம்ம ராக்ஷைொய் பிறந்துள்தளன் என்றது. அது தகட்டு
மெம் இறங்கிய ைண்ைாளன் ன் புண்ணியத் ில் ஒரு பகு ிவய பிரம்மராக்ஷைனுக்கு அளித் ான்.
பிரம்மராக்ஷைன் மகிழ்ச்ைியுற்று ன் நன்றிவயத் ன ரிவித்து ஒரு புெி த் ீர்த் த்வ அவைந்து
வமியற்றி விடு வல னபற்றான். அ ன்பின் ைண்ைாளன் ீர்த் யாத் ிவரயாக பல இைங்களுக்குச் னைல்ல
ஓரிைத் ில் அவனுக்கு அவன் முற்பிறவி நிவெவுக்கு வந் து. அவன் முற்பிறவியில் ைகல ைாஸ் ிர,
தவ ப் பண்டி ொக இருந் ான். யாைகம் எடுத்து உணவு உண்ைான். இந்நிவலயில் ஒருநாள், ைில
ிருைர்கள் பசுக்கவளத் ிருடி ஓட்டிவர அவற்றின் குளம்பு தூைி உணவில் விழ அவன் னவறுத்து யாைகம்
னபற்ற உணவவ வைி
ீ எறிந் ான். அவ்வாறு அவ்வுணவவ எறிந் ால் ைண்ைாளொகப் பிறந் ான். இந் ப்
பாவத் ிற்காகத் வமியற்ற, அவன் மன்ெிக்கப்பட்ைான்.

34. காயத்ரி

காயத்ரி ஏற்பட்ை விவரத்வ முெிவர் கூறலாொர்.

மூலப்பிரம்மம் ன் நாபியிலிருந்து பிரம்மவெத் த ாற்றுவித் ார். அவருக்கு பிரணவ ஒலி தகட்ைது.

அவ்னவாலிவயக் தகட்ை பிறகு அவருவைய நான்கு முகங்களிலிருந்தும் 24 எழுத்துக்கள் த ான்றிெ. அந்
இருபத்து நான்கு எழுத்துக்களும் பீஜாக்ஷரம் எெப்படும். அதுதவ காயத்ரி மஹாமந் ிரம் எெப்படும். அ ன்
பிறகு அவர் முகத் ிலிருந்து நான்கு தவ ங்கள் த ான்றிெ. எெதவ காயத்ரி மந் ிரம் தவ ங்களுக்குத்
ாயாகும். அ வெ ஜபிப்பவர்கள் பிரம்ம வி ிவயப் னபறுவர்.

தயாகம் : தயாகம் என்பது ஆத்மாவவப் பரமாத்மாவுைன் அல்லது பரப்பிரம்மத்துைன் இவணப்பது. தயாகம்

னைய்யப் புகுபவர் தவ த்வ யும், புராணங்கவளயும் கற்க தவண்டும். ைாத்விக உணவுண்டு இெிய
பிரத ைத் ில் பழக தவண்டும். புலன்கவள அைக்கி ைரியாெ ஆைெங்கவளப் பயின்று, மூக்கின் நுெியின்
மீ து ிருஷ்டி வவத்துப் பயில தவண்டும். பற்றற்ற நிவல தவண்டும். ைரியாெ முவறயில் தயாகம்
னைய் ால் எல்லா உயிர்களிலும் ஒதர பராமாத்மா இருக்கிறார் என்று அறியலாம். ஜீவராைிகவளத்
ெித் ெிதய காண்பது ஒரு மாயத் த ாற்றதம. எல்லாவற்றிலும் ஒதர பரமாத்மா ான் இருக்கிறார்.

பிரம்ம புராணம் முற்றிற்று.