Mula 1898 hanggang 1946, mayroong malaking epekto sa mga Pilipino ang sistemang pangedukasyon na

ipinakilala ng mga Amerikano sa ating bansa. Sa halip na magtulak ng pag-unlad ng kritikal na pag-iisip
at pag papakilos ng mamamayan, ang sistemang ito ay dinisenyo upang maglingkod sa interes ng
kolonyal na pamahalaan. Ang resulta ay isang pagkakamali sa edukasyon ng mga Pilipino na nagpatuloy
ng isang legasiya ng kolonyalismo, na bumabagsak sa kultura at pamana ng Pilipinas, at nagdulot ng
kaibahan sa kaalaman sa pagitan ng naghaharing uri at ng pangkalahatang populasyon. Sa kritikal na
sanaysay na ito, tuklasin natin ang ilang dahilan kung bakit mayroong maling pagtuturo sa mga kapwa
nating Pilipino sa panahong ito at ang epekto nito sa pag-unlad, identidad, at kultura ng ating bansa.
Sapagka’t magbibigay ito ng liwanag sa karaniwang hindi napapansin na aspeto ng ating kasaysayan at
ang patuloy na epekto nito sa lipunan ng Pilipinas sa kasalukuyan.
Ayon kay Renato Constantino, sa kanyang aklat na "The Miseducation of the Filipino," nagsimula ang
lahat nang ipakilala ang sistema ng edukasyon ng Amerikano sa Pilipinas bilang isang kasangkapan ng
kolonyal na patakaran. Ang layunin ay patahimikin ang mga Pilipino na nakamit ang kanilang kalayaan
mula sa Espanya, upang makararanas naman ng kolonisasyon mula sa Estados Unidos. Ang sistema ng
edukasyon ay dinisenyo upang maiwasan at iwaksi ang mga katutubong Pilipinong ideyal at
nasyonalismo, upang itaguyod ang mga ideya at mga interest ng mga Amerikano. Ito ay ipinakilala upang
lumikha ng isang sunud-sunuran at nakapilipit na populasyon na maglilingkod sa mga pangangailangan
ng kolonyal na pamahalaan at ng kanilang mga kasosyo sa negosyo.
Sa pamamagitan ng pagpapakilala ng kurikulum, umaasa silang mabura ang mga katutubong Pilipinong
ideyal na mas tatanggapin ng pamumuno ng mga Amerikano. Bukod dito, kinilala ng pamahalaan ng
Amerika ang kahalagahan ng edukasyon bilang kasangkapan para sa pagtataguyod ng kanilang interes sa
Pilipinas. Naintindihan nila na ang edukasyon ay isang makapangyarihang paraan ng paghubog ng mga
paniniwala at pag-uugali ng mga Pilipino. Iyan ang dahilan kung bakit nagpasa ng Jones Act, isang batas
na ipinasa ng Kongreso ng Estados Unidos noong 1916 na nagbigay ng higit na awtonomiya sa Pilipinas
at naghanda sa bansa para sa pagsasarili. Ito ay nagpapakita ng katotohanan na ang mga Amerikano ay
alam ang kahalagahan ng pagkontrol sa sistema ng edukasyon sa Pilipinas upang itaguyod ang kanilang
sariling interes. Sa positibong aspeto, bagaman hindi lahat ng itinuro ay mahalaga dahil gusto lamang
nilang itaguyod ang kanilang sariling interes, natutunan natin ang ilang kasanayan, tulad ng pagbasa at
pagsulat sa wikang Ingles, na nakatutulong sa pakikipagtalastasan sa labas ng bansa, lalo na sa mga
Amerikano. Ngunit ayon kay Constantino, mas kumpletong edukasyon, tulad ng ibinibigay ng mga
Amerikano, ay magiging kapaki-pakinabang kung hindi ito nakatali sa kanilang kolonyal na patakaran.
Tama ito, ibig sabihin lamang nito ay ginagamit lamang ang sistema ng edukasyon bilang kasangkapan
upang magkaroon ng kontrol sa mamamayan, kaysa sa layuning magbigay ng kaalaman at kasanayan.
Dagdag pa, naging pangunahing layunin ng kolonyal na pamahalaan ng Amerika na "ma-civilize" at "ma-
modernize" ang Pilipinas. Gusto nila na ang kanilang kultura at lipunan ay mas magaling kaysa sa atin,
kaya nais nilang itanim ito sa mga Pilipino. Tingin nila na ang ating kultura at pamana ay hadlang sa
Americanization ng ating bansa, kaya nais nilang ito ay burahin. Halimbawa nito ay ang dating pagtuturo
ng wikang Kastila, na nagsilbing lingua franca ng Pilipinas sa panahon ng pananakop ng Espanya, ay
hindi pinaunlad at pinalitan ng Ingles. Kaya matapos ang kanilang plano na gamitin ang Ingles bilang
medium ng pagtut sa kanilang kolonyal na patakaran, nagsimula ang miseducation. Sa una, ang
pagpapakilala ng Ingles bilang wika ng edukasyon ay naghati sa atin mula sa ating nakaraan, naghiwalay
sa mga edukadong Pilipino mula sa iba pa nating kababayan. Nagdala rin ito ng isang bagong uri ng
pamumuhay, isang uri na hindi naaayon sa mga tradisyon at kultura ng Pilipinas. Ang mga textbook at
materyales na ginamit upang magturo ng Ingles ay naglingkod upang ipakilala ang kultura at mga halaga
ng Amerika.
Ang uri ng edukasyong ito, habang nagbibigay ng ilang mga benepisyo, ay nagresulta rin sa isang uri ng
miseducation. Natuto tayo hindi bilang sarili natin, kundi bilang mga taong sinakop. Ibig sabihin nito,
itinuro sa atin ang isang uri ng pamumuhay at mga halaga na layunin nitong maglingkod sa mga interes
ng mga kolonisador, hindi sa interes ng mga Pilipino. Bukod pa rito, ayon kay Constantino, upang
mapabilang at magtagumpay sa ilalim ng kolonyal na pamamahala, napilitang talikuran ng mga Pilipino
ang kanilang mga pang nasyonalismo ng layunin at tanggapin ang mga halaga at mga ideal ng mga
kolonisador. Ginamit ng mga Amerikano ang ideyang “ang pinakamagandang uri ng kolonisador ay ang
sumusunod sa kanilang mga mananakop, na tila nagiging carbon copy ng mga ito at sumusunod sa
bagong disenyo.”
Pangalawa, nawasak ang ating perspektiba sa ekonomiya dahil sa edukasyon ng mga Amerikano.
Ipinakita nila ang malayang kalakalan bilang isang biyaya, pero ito ay upang makontrol ang ekonomiya
ng Pilipinas. Ang patakaran sa edukasyon ng mga Amerikano sa Pilipinas ay idinisenyo upang suportahan
ang pananaw na ito at taasan ang epekto ng kontrol ng Amerikano sa ekonomiya ng bansa. Ayon kay
Constantino, ang ganitong paglapit ay ginawa upang "pagaanin ang epekto ng pabigat na pagkakatali sa
leeg ng mga Pilipino" sa pamamagitan ng pagpapakita ng Amerika bilang isang banal na bansa na
nagligtas sa Pilipinas mula sa kolonyalismo ng Espanya at nagtataguyod ng demokrasya. Bukod dito,
ipinakita ng mga Amerikano sa mga kabataan na ang ating bansa ay isang agrikultura at rural na bansa.
May kapayapaan sa bukid at masaya ang mga magsasaka. Ngunit ito ay isang ideyalisado lamang dahil
nagpapakita ito ng katotohanan na hindi kayang magtungo sa pag-industriyalisasyon ang ating
ekonomiya. Ginawa ng mga Amerikano ang ideya na ang Pilipinas ay para lamang sa agrikultura.
Bukod dito, dinala ng mga Amerikano ang pastoral na ekonomiya, na isang pang-agrikultura na
ekonomiya na nakabatay sa pag-aalaga ng hayop, dahil ito ay consistent umano sa mga layunin ng
ekonomiya ng kolonyal na pamahalaan. Nakikita ang pastoral na ekonomiya bilang isang paraan upang
mag-produce ng mga raw materials para sa pag-export, na mahalaga para sa ekonomiya ng kolonya. Ito
ay maaaring dahil ang pastoral na ekonomiya ay medyo madali lamang pamahalaan at hindi
nangangailangan ng malaking investment sa teknolohiya o imprastraktura. Noong mga panahong iyon,
ang mga textbook ay napakitang ang kanluraning mga bansa bilang mas superior kaysa sa Pilipinas dahil
sila ay kayang mag-manufacture ng mga bagay na hindi nakakaya ng Pilipinas na mag-produce. Parang
may emphasis sa industrialization at manufacturing sa kanlurang mundo, na nakikita bilang isang tanda
ng ekonomikong superioridad.
Sa ikatlong punto, dahil sa matagumpay na kolonyal na edukasyon ng mga Amerikano, naitanim nila sa
mga Pilipino ang pananaw ng pagpapahalaga at pasasalamat sa kanilang mga mananakop at ang
pagtanggap sa dayuhang impluwensya at kontrol. Ayon kay Constantino, ito ay naging dahilan kung bakit
nakakakita na tayo ng kolonyalismo bilang isang "grasya mula sa langit" kaysa isang salot. Ang ganitong
pananaw ay naging hadlang sa ating pagtatanggol sa ating kalayaan at sa ganap na pagsasakatuparan ng
mga pambansang prinsipyo. Sa katunayan, maaaring marami pa rin sa atin ang naniniwala na ang
dayuhang impluwensya at kontrol ay isang positibong bagay, at maaaring may kakulangan sa kumpiyansa
at pagpapatibay sa pakikitungo sa mga dayuhang kapangyarihan. Maaaring magpakita ito sa iba't ibang
paraan, tulad ng sa ating pag-unlad sa ekonomiya, kalakalang relasyon, at patakaran sa dayuhang
pakikitungo.
Nagsimulang makita natin ang ating sarili bilang mas mababa kaysa sa mga Amerikano at tinanggap natin
ang negatibong mga stereotype tungkol sa ating sariling kultura at kasaysayan. Ito ay nagdulot ng
pagkawala ng ating pagpapahalaga sa sarili at ng kawalan ng pagmamalaki sa pagiging Pilipino. Dahil
dito, naniniwala ang ilang mga dalubhasa na ang sistemang pangedukasyon ng kolonyal na mga
Amerikano ay nagpabago sa mga Pilipino upang maging "Hindi Pilipino" na hindi nakakakonekta sa
kanilang sariling kasaysayan at kultura at nagmamataas na mga tao na mas mababa kaysa sa kanilang
mga kolonyal na panginoon. Sa katunayan, patuloy nating ginagamit ang Ingles bilang pangunahing wika
sa edukasyon, pamahalaan, at negosyo, na nagdudulot ng pagpapababa sa halaga ng ating mga wika at
panitikan.
Dahil dito, hindi makapagpahayag ng buong husay ang marami sa atin, lalo na ang mga nanggagaling sa
mga marginalized na komunidad, sa kanilang sariling wika, na nagdudulot ng pakiramdam ng pagkababa
at kahihiyan. Pero ang huling isyu ayon kay Constantino ay ang epekto ng mga dayuhang impluwensya sa
kultura at pagkakakilanlan ng mga Pilipino, at kung paano ito nakadagdag sa kawalan ng mga
pambansang ideolohiya sa bansa. Kahit na ang pangunahing depekto sa sistema ng edukasyon ay
responsable ang kakulangan natin ng nasyonalismo, mayroon ng ibang media at mga kagamitan na
nakadagdag pa sa problema na ito.
Ang isa sa pangunahing pinagmulan ng mga dayuhang impluwensya sa kultura ay ang mga materyales
mula sa Amerika, tulad ng mga pelikula, komiks, at mga serbisyo ng pahayagan. Ang halos unilateral na
kalikasan ng mga pinagmulan ng impormasyon at libangan na ito ay nagkukulob sa ating pananaw at
nakatulong sa halos kabuuang Amerikanisasyon ng mga pananaw ng mga Pilipino. Ang pang-
imperyalismong kultura na ito ay pumipigil sa pagsisikap ng mga Pilipino na magbuo ng isang
natatanging kultura at mahirap para sa isang natatanging kultura ng mga Pilipino na manatili sa harap ng
ganitong malawak na pagbaha ng mga dayuhang kultural na materyales. Ang isyung ito ay hindi lamang
limitado sa sistema ng edukasyon, kundi isang pangkalahatang suliranin na nakakaapekto sa lahat ng
aspeto ng lipunang Pilipino.
Sa konklusyon, ang bunga ng kolonyalismo at ang epekto nito sa edukasyon sa Pilipinas ay isang
komplikadong isyu, at patuloy itong naging paksa ng diskusyon at debate. Gayunpaman, malinaw na ang
karanasan ng mga Pilipino sa nakalipas na panahon ay nakaimpluwensya sa kasalukuyang sistema ng
edukasyon at patakaran sa wika, at patuloy na mayroong mga pagsisikap na tugunan ang mga isyung ito.
Ang Akdang "The Miseducation of Filipinos" ay naglalayong magbigay ng makabuluhang paliwanag na
nagpapakita na nabigo ang sistema ng edukasyon sa Pilipinas na maglingkod sa mga pangangailangan at
interes ng mga Pilipino. Ipinapakita nito ang mga paraan kung saan nakaimpluwensya ang kolonyal na
impluwensya, isang kanluraning kurikulum, at kakulangan sa mga kagamitan at pamumuhunan na
nakatulong sa maling edukasyon ng mga Pilipino, at nanawagan sa mga pagbabago sa sistema ng
edukasyon na nakatuon sa mga pangangailangan at katotohanan ng mga Pilipino.