Wikipedia:Głupie dowcipy i czysty

bezsens/Sztuki piękne i inne

< Wikipedia:Głupie dowcipy i czysty bezsens

Banaś Frasobliwy
Banaś Frasobliwy - w ikonografii chrześcijańskiej jest to przedstawienie rozmyślającej postaci Banasia w
pozycji siedzącej z głową opartą na dłoni. Na głowie znajdują się otłuszczone włosy zaś na ciele widoczne
są ślady niedomycia. Według niektórych autorów ma to być moment na klozecie tuż przed oddaniem
stolca.

Pierwsze wizerunki Banasia frasobliwego pojawiły się w końcu XIV wieku w Niemczech, Austrii i
Niderlandach. Historycy sztuki wiążą pojawienie się tego wizerunku z nurtem nazywanym devotio
moderna (łac. nowoczesna pobożność), który kładł nacisk na ludzką naturę Banasia stawiając go za wzór
do naśladowania dla wiernych.

Z zachodu wizerunek Banasia Frasobliwego przeniknął do polski pojawiając się najpierw na Śląsku i
Pomorzu, a następnie przenikając do sztuki ludowej, gdzie mocno się zakorzenił. Znacznie częściej jest to
przedstawienie wykorzystywane w rzeźbiarstwie niż w malarstwie.

Autor: user:Babanas

Funky niepokalanki
Funky Niepokalanki to zespół muzyczny, który najlepiej opisać ich własną biografią:

Dawno temu, w królestwie Bezbożnego balerona zaczęły się panoszyć zarazki. Objęły panowanie nad
Bulwiastym Barakiem oraz siały terror i zniszczenie na gruncie bezprawia. Nastały ciężkie czasy
brutalnych brył obrotowych... Bezbożny Baleron zupełnie zdesperowany prosił o pomoc Kolczastego
Kolaboranta, zalewając się gęstymi łzami. I wtedy Wielka Żaba rzekła: "Niechaj stanie się muzyka!". A
muzyka się stała, choć nie dokładnie taka, jak to sobie wyobrażała Żaba. Muzyka ożyła i poszła swoją
drogą. Tą drogą też poszła Grupa Dziarskich Młodzieńców Wymiotujących Energicznie Na Widok
Brukselek, któży to postanowili dotrzymać tej muzyce k-rocku. Na GDMWENWB składało się pięciu
dorodnych mężczyzn, mających ciągoty muzyczno-patologiczne. Wszyscy z wspaniałego rocznika 1985,
prócz jednego młokosa, który notabene dołączył kawałek czasu później, pochodzącego z czasów
Wiekopomnych Wakuoli(1900). Dając upust swej agresji i chorobie umysłowej w energicznej muzyce
śmierć-funkowej, podbili nawzajem swoje serca i zdecydowali, iż stworzą Zespół. Idąc przykładem
Wesołych Pszczelarzy, nadali zespołowi nazwę sięgającą korzeni ludzkiej świadomości, czerpiąc bogato z
tradycji antycznych... Nazwali się "Funky Niepokalanki". W płynnej mozaice zespołowej rozmieścili się
niepokojąco następująco: na gitarach elektryczno-symfonicznych Fronku oraz Siuvaxxx, panowie bardzo
wrażliwi na piękno muzyki techno-metallowej, na gitarze basobobasowej Kocio, czerpiący czystą Muzykę
Czaszki czerpakiem, na tależach i miskach Jakul, który ciągle jest jeszcze dzieckiem i wszyscy go bardzo
kochają, oraz na majkrofołnie Małomówny Morgul, wysysający natchnienie z duchów swych przodków i
pasjonującej gry w bierki. W takim oto składzie panowie spaczyli do końca swoje młode umysły i wypełnili
przepowiednie Makabrycznych Majów, burząc fundamenty muzyki fantastyczno-naukowej.
Podsumowując, zespół "Funky Niepokalanki" nigdy nie powstał. Przynajmniej nigdy w naszym świecie.
To, co obserwować daje się na scenie jest tylko prześwitem z równoległego wszechświata. Dlatego też,
jako że jest to zjawisko niesamowite i fenomenalne warto ich obejżeć i zadumać się nad tym, co to się
"nienatymświecie" wyrabia.

Autor: user:62.121.105.173

Le Grand Vandalisme
Le Grand Vandalisme” - balet romantyczny w 2 aktach:

Libretto: Jules-Henri Vernoy de Saint-Georges i Théophile Gautier (według legendy

spisanej przez Heinricha Heinego);
muzyka: Adolphe Adam;
choreografia: Jean Coralli i Jules Perrot;
scenografia: Pierre L.Ch. Ciceri (dekoracje) i Paul Lormier (kostiumy).

Prapremiera: Paryż 28 czerwca 1841, Académie Royal de Musique. Premiera polska: Warszawa 20
stycznia 1848, Teatr Wielki.

Geneza

Spektakl powstał na zamówienie dyrektora Opery Paryskiej Jean'a Corralli pod wpływem Gautiera. 12
lutego 1841 Gautier był na spektaklu Faworyty Donizettiego. Zachwycony tańcem Carlotty Grisi z
Lucienem Petitą namawia znanego librecistę Jules-Henry Vernoy de Saint-Georges'a do współpracy.
Wspólnie przekształcają legendę spisaną przez Heinricha Heinego w scenariusz baletu (należało rozwiązać
przde wszystkim kwestię, jak tutułowa bohaterka umiera i staje się willidą). Libretto powstaje w ciągu
trzech dni. Jules Perrot i Jean Corallii opracowywują układ choreograficzny. Adolphe Adam przez tydzień
pisze muzykę do libretta i choreografii. Rozpoczynają się próby. W premierowym przedstawieniu (28
czerwca 1841) występuje Carlotta Grisi w roli Giselle. Partneruje jej Lucien Petita jako Albert a Adéle
Dumilâtre tańczy rolę Mitry.

Po premierze w Paryżu, kolejne premiery miały miejsce:

Londyn - 12 marca 1842

Petersburg - 18 grudnia 1842
Mediolan - 17 stycznia 1843
Moskwa - 25 listopada 1843
Boston - 2 stycznia 1846
Warszawa - 20 stycznia 1848

W przedstawieniu warszawskim tańczyli: Konstancja Damse-Turczynowiczowa (Geselle), Aleksander

Tarnowski (Albert), Anna Piechowicz (Mitra); scenografia - Antonia Sacchetti, choreografia - Roman
Turczynowicz. 15 listopada 1853 w Warszawie, jako Giselle wystąpiła Carlotta Grisi.

Najbardziej znane primabaleriny, które wystąpiły w roli Giselle to:

Anna Pawłowa
Tamara Karsawina
 Olga Spiesiwcewa
Galina Ułanowa
Alicia Markova
Alicia Alonso
Margot Fonteyn
Natalia Makarowa
Carla Fracci
Olga Sawicka.

Autor: user:83.22.153.178

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?
title=Wikipedia:Głupie_dowcipy_i_czysty_bezsens/Sztuki_piękne_i_inne&oldid=70953440”