Nocą 31 grudnia 1943 roku na nowy rok w Warszawie powołano Krajową Radę Narodową.

Podczas jej zarządzeń PPR oraz partie satelickie RPPS i SL, przemieniły Gwardię
ludową na Armie ludową.
8 dni później ze względu na ruchy niepodległościowe powołano Radę Jedności
Narodowej
gdzie na czele stanął Kazimierz Pużak.

Gdy 3 stycznia do Polski wkraczały jednostki Armii Czerwonej, rząd RP na

uchodźstwie gdzie tymczasy przewodził Stanisław Mikołajczyk był głównym celem
nacisków ze strony aliantów po uznaniu lini curzona, która miałą wyznaczać granice
przyszłej Polski.
15 lutego, Mikołajczyk zadecydował o ustanowieniu linii demarkacyjnej polsko-
radzieckiej na wschód od Lwowa i Wilna, po czym Stalin w lipcu uznał KRN za
reprezentację narodu polskiego.

W tym czasie Armia Krajowa przeszła do ofensywy na Niemcy, chąc przejmować władzę w
ośrodkach miejskich z rąk niemieckich. Akcję zakończone wieloma sukcesami, oddziały
Armii Krajowej zakończyły walki poczym zostały rozwiązane przez NKWD.
21 lipca, powołano w Moskwie Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego, na czele którego
stanął przywódca RPPS Edward Osóbka-Morawski.
Był on całkowicie podporządkowany komunistom, gdzie następnego dnia opublikowano
Manifest PKWN, przez co natychmiastowo zlikwidowano organy okupacyjne i powołano
rady narodowe Milicji Obywatelskiej. Również deklarowano przywrócenie wszystkich
swobód obywatelskich z wyłączeniem swobody działalności „organizacji
faszystowskich”.
Zabierano ziemie niemcom, zdrajcom i obszarnikom na cele reformy rolnej.