Zygmunt Krasiński urodził się 19 lutego 1812 roku w Paryżu .

Warszawy, gdzie
spędził dzieciństwo i lata młodośc

Był synem generała Wincentego Jana Krasińskiego i księżniczki Marii Radziwiłłówny.

Mały Krasiński był bardzo uzdolnionym dzieckiem , w wieku kilku lat recytował
ustępy z Woltera i wymieniał stolic wszystkich europejskich państw. Jeszcze w
dzieciństwie został osierocony przez matkę, co z jednej strony było wielką
tragedią, z drugiej jednak testament uczynił poetę już do końca życia niezależnym
finansowo.
W 1827 roku ukończył liceum i rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie
Warszawskim, gdzie zaczęły się komplikacje.
Studenci z przeszłości zakochani byli w romantyzmie, który wywarł duży wpływ na
światopogląd młodego Zygmunta, ale jego ojciec, potępiał rewolucyjne i
niepodległościowe ambicje młodych ludzi. W wyniku tego Krasiński został wysłany za
granicę, zamiast zdobyć dyplom prawnika w Warszawie.Największy wpływ na jego
poglądy i całe życie miał ojciec Wincenty Krasiński – generał napoleoński, lojalny
poddany cara Rosji. Mimo buntu młodego jeszcze poety nigdy nie udało mu się wyrwać
spod wpływu ojca, który ingerował zarówno w jego poglądy polityczne, jak i życie
osobiste (np. wymusił małżeństwo z Elizą z Branickich, mimo miłości do Delfiny
Potockiej). Krasiński pod wpływem ojca nie wziął udziału w powstaniu listopadowym i
demonstracjach patriotycznych.

Ostatecznie zmarł na gruźlicę w Paryżu w 1859 roku. znajduje się tam obecnie
Muzeum Romantyzmu.

W biografii romantyka, opisanej w tekście, nie mogło zabraknąć burzliwych i pełnych

emocji związków z kobietami. Pierwszą wielką miłością stała się starsza od
Krasińskiego Joanna Bobrowa. Jednak z czasem związek ten okazał się zbyt męczący.
Wincenty Krasiński, który osobiście udał się do nieszczęsnej niewiasty i zakończył
ciągnący się latami romans.
Ironicznie los wprowadził Zygmunta Krasińskiego na przyjęcie, gdzie poznał Delfinę
Potocką. Ich romans trwał aż do lat pięćdziesiątych i przybierał jawną formę.
Krasiński uważał swoją wybrankę za najpoetyczniejszą i najrozumniejszą kobietę.
Wymieniali ze sobą wiele listów, które były pełne sztuki i mądrości. Te listy
uważane są za jeden z najlepszych przykład romantycznej polskiej sztuki pisania
listów do dziś
Nawet zawarty ślub z Elizą Branicką, niewiele zmienił w ich związku, gdyż Krasiński
nadal szukał szczęścia w objęciach kochanki, lekceważąc żonę. Dopiero po śmierci
poeta zakochał się w niej bez pamięci, poświęcając jej szereg intymnych liryków i
żałując, że przez tyle lat szukał ideału, a nie dostrzegał prawdziwego anioła we
własnym domu. "Nie-Boskiej komedii", który uwodzony przez dziewicę-widmo,
doprowadził swoją żonę do obłędu

Mesjanizm Krasińskiego to odmienny od mesjanizmu Mickiewicza i Słowackiego.

Krasiński skupia się na wierności chrześcijańskim zasadom, a cierpienie ma sens
tylko wtedy, gdy jest związane z wiarą. Polska ma ważną rolę w tym mesjanizmie jako
Mesjasz, który ma zbawić świat poprzez odnowienie chrześcijańskiej moralności, a
nie poprzez krwawą rewolucję. Dla Krasińskiego czyn ma przede wszystkim wymiar
duchowy.