Organizacja i zarządzanie w transporcie

– Ćwiczenia

Zadanie 1.

Wykonał:
1. Alan Kondek, opracował temat nr. 1

2. Justyna Lewandowska, opracowała temat nr. 3

3. Robert Kosior, opracował temat nr. 2

4. Mariusz Grudziński. opracował temat nr. 5

5. Aneta Lenarcik, opracowała temat nr. 4

Data wykonania: 18.11.2023

Spis treści:

1. Przedstaw różne perspektywy definicyjne pojęcia „zarządzanie”. Opisz

znany ci przykład firmy zarządzanej w sposób profesjonalny – dlaczego?
Uzasadnij swój wybór...........................................................................................2
2. Opisz dowolny model procesu podejmowania decyzji. Uzasadnij związek
pomiędzy podejmowanymi decyzjami przez zarząd a uzyskiwanymi rezultatami.
5
3. Który kierunek, szkoła funkcjonująca w ramach naukowej organizacji i
zarządzania określa najpełniej istotę „organizacji” i „zarządzania”.....................7
4. Różnorodność nurtów i kierunków w naukowej organizacji i zarządzania
jest bogactwem czy też raczej „dżunglą teorii organizacji” - uzasadnij?............13
5. Istota Zarządzania Zintegrowanego: Skoncentrowane Podejście do
Efektywności Organizacyjnej..............................................................................15
 1. Przedstaw różne perspektywy definicyjne pojęcia „zarządzanie”.
Opisz znany ci przykład firmy zarządzanej w sposób
profesjonalny – dlaczego? Uzasadnij swój wybór.

Pojęcie zarządzenie jest bardzo różnorodnie formułowane, w zależności od środowiska z

jakim się zajmuję, przybiera ono różne definicje. Przykładem jest zarządzanie naukowe i
zarządzanie administracyjne. Zarządzanie naukowe zajmowało się pojedynczym
pracownikiem i poprawą efektywności jego pracy. Natomiast zarządzanie administracyjne
skupiało się na takiej strukturze organizacji, która pozwalała na jej sprawne funkcjonowanie.
Problem jest także istnieniem terminów blisko znacznych takich jak kierowanie czy
administracja, które są często mylone z pojęciem zarządzania. Pojęcia te są jedynie zbliżone a
kierowanie jest szerszym pojęciem, zarządzanie jest jedną z postaci kierowania. 1
Na stronie Wikipedia znajdziemy różne rodzaje definicji. Głowna definicja jest następująca:
„Ogólny zakres działań, procesów i decyzji, których zastosowanie w odniesieniu do zasobów,
osób, kapitału lub organizacji ma zapewnić warunki do efektywnego ich funkcjonowania
prowadzącego do osiągnięcia postawionych celów.”2
Każdy z nas może wybrać definicję, które według niego jest najbardziej dla niego
odpowiednia. Przykładem zwięzłej definicji jest określenie zarządzania jako: "dokładne
poznanie tego, czego oczekuje się od ludzi a następnie dopilnowania, by wykonali to w
najlepszy i w najtańszy sposób".3 Jednak definicja ta jest bardzo uproszczona, dlatego istnieje
wiele więcej przykładów prób zdefiniowania tego pojęcia. Jedną z bardziej szczegółowych
jest definicja zarządzania F.J.E. Rosenzweiga i E. Kasta, która mówi, że „Zarządzanie jest
procesem koordynowania zbiorowych wysiłków dla osiągnięcia celów organizacyjnych przez
ludzi, przy wykorzystaniu techniki, w zorganizowanych strukturach, w oparciu o wyznaczone
zadania.”4
Inne przykłady definicji zarządzania:
 Zarządzanie jest sztuką osiągania zamierzonych rezultatów przez innych ludzi,
zarządzający (menedżerowie) osiągają cele organizacji poprzez organizowanie pracy
innych, a nie przez wykonywanie zadań osobiście.
 Zarządzanie to działalność kierownicza polegająca na ustalaniu celów i powodowaniu
ich realizacji w organizacjach podległych zarządzającemu, na podstawie własności
środków produkcji lub dyspozycji nimi (według Glińskiego).
 Zarządzanie to działanie polegające na dysponowaniu zasobami (według prof. T.
Pszczołowskiego).
 Zarządzanie to zestaw działań (planowanie, organizowanie, motywowanie, kontrola)
skierowanych na zasoby organizacji (ludzkie, finansowe, rzeczowe, informacyjne)
wykorzystywanych z zamiarem osiągnięcia celów organizacji (według Griffina).

1
POJĘCIE ZARZĄDZANIA i FUNKCJE ZARZĄDZANIA dr. Karina Pilarz
2
https://pl.wikipedia.org/wiki/Zarz%C4%85dzanie
3
R.W. Griffin [1996 s.36]
4
B. Kaczmarek, Cz. Sikorski, Podstawy zarządzania, Wydawnictwo Absolwent, Łódź 1999, s. 37
Omawianą definicję można byłoby rozumieć jako takie świadome naturalne kształtowanie się
różnego rodzaju relacji w środowisku organizacyjny. Występujące relacje nie zawsze mają
jednak pozytywy wpływ na przedsiębiorstwo. Wymagana jest kontrola zjawisk, kore mają
wpływ na zachowanie danego środowiska.
Każda z definicji w mniejszym lub większym interpretują odpowiednie funkcje:

Funkcje
Zarządzania

Planowanie Organizowanie Przewodzenie Kontrola

Rys
1.*Opracowanie własne - funkcje zarządzania

Podsumowując nie można zdefiniować w jednym zdaniu w sposób stały i niezmienny pojęcia
zarządzania. Razem z rozwojem i postępem techniki i społeczeństwa definicja ta będzie
nabierać trochę innej natury ze wyglądu na to kto będzie odpowiedzialny i jak będzie wglądał
ten procesów przyszłość, patrząc na bardzo aktywny rozwój sztucznej inteligencji.
Można podjąć próbę stworzenia kompleksowej definicji terminu zarządzanie jako
przemyślanego świadomego i systematycznego procesu wykonanego przez osoby (np.
menedżerowie), którym powierzono odpowiednie uprawnienia decyzyjne w zakresie
odpowiedzialności oraz postępowania zgodnie z obowiązującym prawem. Proces ten dzieli
się na działania mające na celu zapewnienie bieżącego funkcjonowania organizacji, jak
również jej stabilny rozwój w przyszłości, zgodnie z przyjętą strategią i założonymi celami.
Zarządzanie powinny zawsze charakteryzować skuteczność i sprawność w długim okresie.
Powinno ono być: systemowe, elastyczne i otwarte na zmieniające się otoczenie i
dostosowanie się do niego, a tam, gdzie jest możliwe, kształtowane tak, aby zrealizować cele
organizacji. W praktyce zarządzanie polega na umiejętnym zbilansowaniu działań i
czynności, ukierunkowanych zarówno na planowanie, jak i przewidywanie możliwych
zdarzeń.5
Jako przykład firmy zarządzanej profesjonalnie chciałbym opisać firmę zajmująca się
transportem ładunków nienormatywnych. Firma WASEL jest firmą rodzinną o wysokim
poczuciu odpowiedzialności i dalekowzrocznym działaniu. Obejmuje to wyrafinowane
planowanie projektu, innowacyjną technologię i konsekwentne myślenie o bezpieczeństwie.
Połączenie wydajnego zarządzania najnowocześniejszego, wysokowydajnego sprzętu i
wysoce zmotywowanych specjalistów miało wpływ na rozwój firmy. WASEL GmbH jest
jedną z 30 największych firm na świecie zajmujących się logistyką ciężkich ładunków oraz
branżą dźwigową. W kategorii żurawi wieżowych zajmują trzecie miejsce na świecie.
Zatrudniając ponad 400 pracowników w 11 lokalizacjach, korzystając z ponad 400 żurawi
wieżowych i będąc jednym z najdłużej działających dealerów fabrycznych LIEBHERR,
każdego dnia wyznaczamy nowe standardy. Chciałbym przedstawić w postaci diagramu
przykład zarządzenia realizacji zlecenia przewozowego ładunków nienormatywnych.
5
Małgorzata KOWALSKA, EWOLUCJA TEORII ZARZĄDZANIA, DOI: 10.34752/3dyz-dp16
Rys. 2.* Opracowanie własne – zarządzenie realizacji zlecenia przewozowego ładunków nienormatywnych. 6

6
Diagram pozwala w prosty i szybki sposób na pokazanie realizacji zarządzania zlecenia
przewozowego ładunków nienormatywnych. Firma WASEL jako wiodąca w swojej branży
jest jak najbardziej zarządzana w sposób profesjonalny. Posiada swój własny tabor zatrudnia
setki pracowników, którzy są także zarządzani przez odpowiednie dobrane odziały. Dzięki
prawidłowemu kierownictwu Firma rozwija się otwierając coraz to nowe oddziały. Z tego
powodu i posiadaniu tak zwanych czasowych zezwoleń na przejazd pojazdów ciężkich do 60
ton oferuje szybki i skuteczny czas opracowania zlecenia transportowego. Ważnym
elementem zarządzania jest współpraca między oddziałami, dzięki której możliwe jest w pełni
wykorzystanie potencjału firmy.

2. Opisz dowolny model procesu podejmowania decyzji.

Uzasadnij związek pomiędzy podejmowanymi decyzjami przez
zarząd a uzyskiwanymi rezultatami.

Racjonalne modele podejmowania decyzji

Jest to jeden z najpopularniejszych modeli, opierający się na logice i sekwencyjności. Siedem
kroków, które opisaliśmy powyżej jest przykładem racjonalnego modelu podejmowania
decyzji. Ten proces sprawdzi się najlepiej podczas podejmowania decyzji, które mają duży
wpływ na Twój zespół, ponieważ wymaga on obiektywnego rozważenia wielu różnych opcji,
co umożliwia dokonanie najlepszego wyboru.

Racjonalny model decyzji jest metodą najbardziej powszechną ponieważ na wpływ decyzji
ma zespół który pracuje nad danym problemem nie od dziś . Znają specyfikę pracy oraz
nurtujące ich problemy. Pojawienie się nowego menagera (kierującego grupą) może
doprowadzić do konfrontacji problemu z nową osobą oraz starym zespołem, który ma
propozycję rozwiązania a jeżeli to rozwiązanie nie przynosi efekt może pomocna być wizja
nowego menagera na podstawie własnych doświadczeń. Istotna jest weryfikacja i końcowa
ocena wprowadzonych zmian. Dobrym przykładem jest lean manufacturing. Nikt tak dobrze
nie zna swojego stanowiska pracy jak osoba, która zajmuje dane stanowisko i sama wie jak
najlepiej usprawnić je. Dlatego dobrą metodą jest nagradzanie takiej inicjatywy. Dobry
menager czy też osoba zarządzająca potrafi wyciągać wnioski i podejmować racjonalne
decyzje.
Etapy podejmowania decyzji:

Analiza sytuacji (zbadanie sytuacji)

Odpowiednio szczegółowa analiza w ramach etapu pierwszego obejmuje następujące aspekty:

 definicję problemu (niejasności przy definiowaniu mogą wynikać z mylenia objawów

z problemami),
 ustalenie przyczyn problemu (diagnozowanie przyczyn może w niektórych
przypadkach opierać się na wykorzystaniu intuicji, bowiem nie są one zazwyczaj
oczywiste, a osobiste doświadczenie, czy też zakres odpowiedzialności, mogą być
przyczyną subiektywnej identyfikacji),
 określenie celów podjęcia decyzji (ustalenie, co mogłoby stanowić skuteczne
rozwiązanie zdefiniowanego wcześniej problemu, umożliwiające osiągnięcie celów
organizacji).

Wynikiem etapu jest jasno i precyzyjnie sformułowany problem, opracowany na podstawie

szczegółowej analizy dokumentacji, literatury przedmiotu, dyskusji, narad, konferencji itp.
Bezpośredni kontakt pozwala na bieżące korygowanie niejasności i dostosowanie treści
informacji do rzeczywistych potrzeb odbiorcy. Pomocne jest na tym etapie korzystanie z
pomocy doświadczonych specjalistów merytorycznych – w razie konieczności, pozyskanych
z zewnątrz organizacji. Rozpoznanie problemu, choć przeważnie ma charakter intuicyjny,
może opierać się na pełniejszej analizie następujących sytuacji: odchylenie od
dotychczasowych osiągnięć, odchylenie od założonego planu, informacje od innych ludzi
(pracowników, partnerów, klientów), działalność konkurencji.

Wyszukiwanie możliwych rozwiązań

Presja czasu oraz wysoki stopień złożoności problemu mogą ograniczać prace nad
poszukiwaniem kolejnych rozwiązań, a zniechęceni decydenci ograniczą się do pierwszego –
ich zdaniem jedynego i najlepszego, jednak niedozwolone jest podejmowanie ważnych
decyzji bez uprzedniego przygotowania kilku potencjalnych rozwiązań. Metody heurystyczne
są najczęściej wykorzystywanymi w tym etapie narzędziami – pozwalają na poszukiwanie
rozwiązań twórczych bez jednoczesnej ich oceny.

3. Ocena możliwych rozwiązań i wybór najlepszego

Po przygotowaniu listy możliwych rozwiązań, ma miejsce ich ocena i hierarchizacja w

oparciu następujące pytania:
  „Czy rozpatrywana możliwość jest realna?” (czy przedsiębiorstwo posiada
odpowiednie zasoby niezbędne do wdrożenia danego rozwiązania, czy dana
możliwość spełnia wymogi społeczne i prawne, czy jest rozsądna z punktu widzenia
przyjętej przez przedsiębiorstwo strategii),
 „Czy dana możliwość stanowi rozwiązanie zadowalające?” (oszacowanie szans
powodzenia możliwości),
 „Jakie są możliwe konsekwencje dla pozostałych części organizacji?”
(przedsiębiorstwo jest systemem, dlatego też należy przewidywać, w jaki sposób
zmiany w jednym obszarze wpłyną na pozostałe elementy całości).

Wdrażanie decyzji i śledzenie jej skutków

Po wyborze najlepszego rozwiązania wyznaczone zostają odpowiedzialne za jego wdrożenie

osoby, przydzielone zostają im niezbędne zasoby, opracowane zostają plany i harmonogramy.
Skuteczna kontrola wdrożenia oraz sprawozdania z realizacji powierzonych zadań są
podstawą do ewentualnych modyfikacji planów.

3. Który kierunek, szkoła funkcjonująca w ramach naukowej

organizacji i zarządzania określa najpełniej istotę „organizacji” i
„zarządzania”.

Rozwój nauki organizacji i zarządzania jest to obszar o niezwykle złożonej historii i

wielu kierunkach badawczych. Pojawienie się kolejnych szkół i podejść wynika z
różnorodnych czynników, takich jak odkrycia naukowe, wynalazki, czy konkretne problemy
organizacyjne. Każda ze szkół wniosła unikalny wkład do rozwoju nauki, a postacie takie jak
Frederick Winslow Taylor, Elton Mayo czy Chester Barnard odegrały istotne role w
inicjowaniu nowych kierunków badawczych. Niejednokrotnie uczniowie i kontynuatorzy
danego kierunku wprowadzali własne modyfikacje dostosowując się do zmieniającej się
rzeczywistości. Ewolucja nauki organizacji i zarządzania nie przebiegała jednolicie, a nowe
koncepcje zazwyczaj miały swoje korzenie w Stanach Zjednoczonych, z czasem przenosząc
się na inne kontynenty. Proces ten był długi i nie zawsze nowe idee zdobywały
natychmiastową akceptację. Nie ma jednolitej periodyzacji ani ostrych granic czasowych
między poszczególnymi szkołami, co sprawia, że literatura przedmiotu podaje różne daty i
nazwy.
Podział szkół może być dokonywany według różnych kryteriów, takich jak podejście
technologiczno-fizjologiczne czy kryterium wspólnego celu. Mimo różnic terminologicznych,
istnieją pewne zbieżności w systematyzacji szkół. Współczesne podejście integrujące
sytuacyjne oraz podejście systemowe reprezentują kolejny etap rozwoju nauki organizacji i
zarządzania. Sporne kwestie związane z datowaniem, przypisywaniem autorów czy
dokładnymi granicami między szkołami świadczą o dynamiczności i różnorodności tego
obszaru badań. Wraz z pojawianiem się nowych wyzwań organizacyjnych i postępów
naukowych, nauka organizacji i zarządzania nadal ewoluuje, integrując różnorodne podejścia
i szkoły.
Pojęcie organizacji – organizacja to kompleksowo zorganizowany system, składający się z
ludzi, struktur, procesów oraz zasobów, mający określone cele, funkcje i zasady działania. Jest
to dynamiczna jednostka, która dąży do osiągania określonych rezultatów poprzez efektywne
zarządzanie ludzkimi zasobami, koordynację działań oraz adaptację do zmieniającego się
otoczenia. Organizacja może przyjmować różne formy, takie jak przedsiębiorstwo, instytucja
czy organizacja non-profit, a jej struktura może być hierarchiczna, płaska lub oparta na
zasadach sieciowych. Kluczową cechą organizacji jest celowe i skoordynowane dążenie do
osiągnięcia zamierzonych celów poprzez efektywne wykorzystanie zasobów i procesów.
Pojęcie zarządzania – Zarządzanie to kompleksowy proces planowania, organizowania,
koordynowania, kierowania oraz kontrolowania zasobów organizacyjnych w celu
efektywnego osiągnięcia określonych celów. W ramach tego procesu, decydenci, zwani
zarządzającymi, podejmują strategiczne i operacyjne decyzje, współpracują z zespołem,
alokują zasoby, monitorują postępy i dostosowują działania w odpowiedzi na zmieniające się
warunki zewnętrzne i wewnętrzne. Zarządzanie obejmuje także budowanie relacji
międzyludzkich, motywowanie pracowników, rozwijanie umiejętności oraz dbanie o
efektywność i efektywność organizacji. W skrócie, zarządzanie jest procesem, który ma na
celu osiągnięcie założonych celów organizacji poprzez optymalne wykorzystanie dostępnych
zasobów.
Który kierunek, szkoła funkcjonująca w ramach naukowej organizacji i zarządzania określa
najpełniej istotę „organizacji” i „zarządzania”?
Szkoła klasyczna w zarządzaniu - Kierunek naukowego zarządzania (naukowej
organizacji pracy) Szkoła klasyczna w zarządzaniu obejmuje różne kierunki myślowe, z
których jednym z kluczowych jest kierunek naukowego zarządzania, zwany również naukową
organizacją pracy. Ten nurt był rozwijany przede wszystkim przez Fredericka W. Taylora, a
także innych badaczy, takich jak Harrington Emerson, Henry L. Gantt, Frank B. Gilbreth,
Henri Le Chatelier, Karol Adamiecki czy Lyndall Urwick. Termin "naukowe zarządzanie"
został wprowadzony przez Louisa D. Brandeisa w 1910 roku, choć Taylor wcześniej nazywał
swój system "zarządzaniem przez stawianie zadań" lub po prostu "systemem zadaniowym."
Centralnym celem tego podejścia było zapewnienie maksymalnego dobrobytu zarówno
pracodawcy, jak i pracownikom. Główną ideą było przekonanie, że prawdziwe interesy
pracodawcy i pracowników są zbieżne, a dobrobyt jednej strony nie może istnieć bez
dobrobytu drugiej. Założenia naukowego zarządzania Taylora obejmowały precyzyjne
zrozumienie, co ludzie mają zrobić, a następnie nadzór nad tym, aby wykonali to w najlepszy
i najtańszy sposób. W ramach tego podejścia wykorzystywano badania czasu i ruchów, zwane
"time and motion study," co miało na celu osiągnięcie efektywności poprzez analizę procesów
pracy.
Podstawowe zasady naukowego zarządzania Taylora obejmują:
• Rozwój wiedzy naukowej: Zastąpienie wiedzy praktycznej pracowników wiedzą
naukową, opartą na obiektywnych prawach i regułach.
• Naukowy dobór i szkolenie pracowników: Zastosowanie naukowego podejścia do
doboru pracowników i ich stałego szkolenia.
• Prawie równy podział zadań między pracowników i kierowników: Utrzymywanie
stałej współpracy między nimi, co miało prowadzić do harmonii, a nie konfliktu.
• Zastosowanie naukowych metod w zarządzaniu: Wykorzystanie wiedzy naukowej do
osiągania większej wydajności i jakości pracy, co prowadzi do zwiększenia płac pracowników
oraz zysków przedsiębiorstwa.
Koncepcje innych przedstawicieli tej szkoły, takich jak Harrington Emerson, Henry L. Gantt
czy Frank B. Gilbreth, również wpłynęły na rozwój naukowego zarządzania. Emerson
podkreślał znaczenie efektywności i wprowadził dwanaście zasad wydajności, Gantt rozwijał
idee Taylora, a Gilbreth skupiał się na badaniu i eliminowaniu zbędnych ruchów w pracy.
Warto zauważyć, że teoria ta spotkała się z krytyką, zarówno ze względu na
uznawanie pracowników za jedynie narzędzia produkcyjne, jak i za brak uwzględnienia
aspektów społecznych i psychologicznych w pracy. Pomimo tego, szkoła klasyczna w
zarządzaniu pozostawiła trwały wpływ na rozwój teorii zarządzania.
Szkoła behawioralna w naukach społecznych skupiała się na badaniach dotyczących
zachowań ludzkich w miejscu pracy. Jej celem było zrozumienie przyczyn i znalezienie
sposobów rozwiązania problemów, takich jak niezadowolenie robotników. Szkoła ta
podkreślała istnienie naturalnego i nieuchronnego pluralizmu interesów w miejscu pracy, co
oznaczało, że różne grupy ludzi mają różne cele i interesy. Powstanie szkoły behawioralnej
wiązało się z przybyciem do Stanów Zjednoczonych Eltona Mayo w latach dwudziestych XX
wieku. Jego badania oraz wykłady skupiały się na sytuacji jednostki w społeczeństwie
zindustrializowanym i zurbanizowanym. Inspirację czerpał z teorii włoskiego ekonomisty i
socjologa Vilfreda Pareta oraz francuskiego socjologa Emila Durkheima. Teorie Pareta i
Durkheima podkreślały trudności społeczeństwa przemysłowego, takie jak brak empatii i
poczucia wspólnoty. Zdaniem tych teorii, ludzie w środowisku przemysłowym starają się
przezwyciężyć te trudności, poszukując źródeł satysfakcji w miejscu pracy. Durkheim użył
terminu "anomia" (gr. avopta - brak prawa), aby opisać stan załamania, pomieszania lub
konfliktu między normami społecznymi. Jest to sytuacja, w której system normatywny traci
koherencję, a drogowskazy działania stają się nieostre.
Podstawowym problemem, który skłonił do powstania szkoły behawioralnej, było
zapotrzebowanie na rozwiązania współczesnych problemów zarządzania ludźmi w
organizacji. Kierownictwo oczekiwało, że badania socjologiczne i psychologiczne dostarczą
skutecznych metod zarządzania, które pozwolą unikać konfliktów w przedsiębiorstwach.
Elton Mayo traktował konflikty i niezadowolenie pracowników jako formę anomii. Jego
badania przyczyniły się do zrozumienia "organizacyjności" życia społecznego jako nowej
zmiennej w socjologii. Poprzedzający badacze, tacy jak Herbert Spencer, William Sumner,
Auguste Comte i Max Weber, oceniali wpływ industrializmu na społeczeństwo, a ich prace
stanowiły prekursorów badań nad tym zagadnieniem w ramach szkoły behawioralnej.
Osiągnięcia szkoły behawioralnej:
• Nowe zmienne w badaniach nad organizacjami: Szkoła behawioralna wprowadziła do
badań nad organizacjami nowe zmienne, takie jak indywidualne motywacje
pozaekonomiczne, sieć stosunków międzyosobowych, subkultury wewnętrzne organizacji i
poza organizacyjne społeczne sankcje. Te zmienne stały się ważnymi aspektami analizy
organizacyjnej.
• Zrozumienie społecznych warunków pracy: Przedstawiciele tej szkoły uznali, że
czynniki społeczne mają większy wpływ na wydajność pracowników niż czynniki
ekonomiczne. Skupienie się na społecznych warunkach pracy, takich jak motywacje, relacje
międzyludzkie i subkultury, przyniosło nowe spojrzenie na funkcjonowanie organizacji.
• Podkreślenie znaczenia współuczestnictwa: Szkoła behawioralna zwracała uwagę na
potrzebę współuczestnictwa pracowników w procesie zarządzania oraz zachęcała do
stosowania stylów zarządzania opartych na współpracy i dialogu.
• Wprowadzenie koncepcji jakości życia pracowników: Ruch jakości życia
pracowników, związany z ideami szkoły behawioralnej, koncentrował się na potrzebie zmiany
charakteru zadań stawianych pracownikom, co miało prowadzić do zadowolenia
pracowników i harmonii w miejscu pracy.
Ograniczenia szkoły behawioralnej:
• Metodologiczne słabości eksperymentów Hawthorne: Eksperymenty przeprowadzone
w zakładach Hawthorne były krytykowane za swoje metodologiczne słabości, co
doprowadziło do powstania tzw. efektu Hawthorne. Niektórzy uważali, że wyniki badań
mogły być błędne, a wnioski wyciągnięte przez Mayo były nieuzasadnione.
• Krytyka twierdzeń Mayo: Twierdzenia Eltona Mayo, zwłaszcza te dotyczące
dominującej roli czynników społecznych nad ekonomicznymi w determinowaniu wydajności
pracownika, były krytykowane. Zarzucano mu brak znajomości ekonomicznych i
politycznych podstaw przedmiotu badań oraz naiwność przekonań.
• Antagonizm między pracownikami a kierownictwem: Szkoła behawioralna
dostrzegała istnienie antagonizmu między pracownikami a kierownictwem. Chociaż
proponowała style zarządzania oparte na współuczestnictwie, nie zawsze była w stanie
skutecznie przezwyciężyć konflikty między tymi grupami.
• Ograniczone zastosowanie globalne: Pomimo sukcesu w Japonii, niektórzy uważają,
że dorobek szkoły behawioralnej mógł mieć ograniczone zastosowanie globalne. Różnice
kulturowe i strukturalne między różnymi organizacjami i krajami mogą wpływać na
skuteczność wprowadzania tych teorii w życie.
Szkoła ilościowa – wyłoniła się po II wojnie światowej, na bazie doświadczeń zastosowania
modeli matematycznych i symulacji w rozwiązywaniu problemów wojennych przez grupy
badawcze operacyjne. Terminy "badania operacyjne" i "szkoła ilościowa" były używane
zamiennie, choć obecnie ten drugi termin jest ogólniejszy. Rozwój komputerów i możliwość
łączenia ich w sieci znacząco przyczyniły się do rozwoju tej szkoły.
Cechy charakterystyczne:
• Optymalizacja zadań: Podobnie jak naukowe zarządzanie, szkoła ilościowa interesuje
się optymalnym sposobem wykonywania zadań, ale skupia się na zadaniach poznawczych i
decyzyjnych.
• Analityczne podejście: Zarówno szkoła ilościowa, jak i naukowe zarządzanie
korzystają z analitycznych metod dekompozycji złożonych problemów na części składowe.
• Zorientowanie na decyzje: Obie szkoły kładą nacisk na podejmowanie analitycznie
poprawnych decyzji i często odbierają prawo decyzyjne ludziom, którzy wcześniej je
podejmowali.
Konsekwencje dla zarządzania: Na wyższych szczeblach szkoła ilościowa służy jako system
wspierania decyzji, dostarczając informacji niedostępnych bez komputera. Na szczeblach
średnich może prowadzić do eliminacji stanowisk pracy. Na najniższych szczeblach może
prowadzić do uproszczenia pracy, co może jednak wpływać na motywację pracowników do
antycypowania i naprawy problemów.
Krytyka i potencjalne problemy: Możliwość zastąpienia maszynami wszystkich funkcji
realizowanych przez ludzi w organizacjach. Automatyzacja pracy może prowadzić do utraty
wiedzy o systemie i osłabienia motywacji pracowników do naprawy problemów.
Szkoła ilościowa, zorientowana na wykorzystanie matematycznych modeli i komputerów do
rozwiązywania problemów decyzyjnych, stanowi ważny etap w ewolucji teorii zarządzania,
choć jej zastosowanie i skutki budzą pewne kontrowersje.
Szkoła Systemów Społecznych – szkoła rozwijająca się pod wpływem nurtu strukturalnego w
amerykańskiej teorii socjologii oraz psychologii postaci. Szkoła ta opiera się na koncepcji
systemu jako dynamicznego zespołu wzajemnie współzależnych elementów w kontekście
społecznym.
Pojęcie Systemu: System jest rozumiany jako dynamiczny zbiór części wzajemnie
współzależnych ze względu na określony cel. Organizacja jest traktowana jako "system
świadomie koordynowanego działania dwu lub więcej osób".
Więzi między Elementami Systemu Społecznego:
• Komunikacja: Istotna dla pobudzania do działania, koordynacji i kontroli jest
komunikacja. Ch. I. Barnard sformułował zasady komunikacji, zwracając uwagę na krótkość
drogi komunikacji, jej pełne wykorzystanie i autentyczność informacji.
• Równowaga: Mechanizm stabilizujący organizację i umożliwiający adaptację do
zmieniających się warunków.
• Podejmowanie Decyzji: Kluczowy środek regulowania i kierowania strategicznego.
Proces Podejmowania Decyzji według Herberta Simona:
• Rozpoznanie: Ustalanie, gdzie i kiedy należy podjąć decyzję.
• Projektowanie: Poszukiwanie różnych możliwości decyzyjnych.
• Wybór: Wybór najlepszej decyzji według przyjętych kryteriów oceny.
• Ocenianie: Wartościowanie wcześniej podjętych decyzji.
• Zasada Ograniczonej Racjonalności: Simon podkreśla, że ludzie, zwłaszcza na
stanowiskach kierowniczych, często podejmują decyzje "wystarczająco dobre" z powodu
ograniczonej racjonalności. Dążenie do decyzji optymalnych jest kluczowe.
Szkoła Systemów Społecznych kładzie nacisk na zrozumienie organizacji jako
systemu społecznego, gdzie komunikacja, równowaga i podejmowanie decyzji są kluczowymi
elementami. Herbert Simon wnosi wkład w dziedzinę podejmowania decyzji, podkreślając
konieczność dążenia do decyzji optymalnych. Koncepcje tej szkoły mają znaczenie dla
analizy strategicznej organizacji oraz zrozumienia relacji między elementami systemu
społecznego.
Podejścia integrujące
W kontekście szkół organizacji (klasycznej, behawioralnej, ilościowej i systemów
społecznych), podejścia systemowe i sytuacyjne pełnią rolę integrującą, uznając różnorodność
tych szkół za komplementarną. Oba podejścia podkreślają konieczność zrozumienia
współzależności elementów organizacji, ich oddziaływania oraz sytuacyjnej natury
zarządzania.
Definicja podejścia systemowego rozwinęła się w latach 50. i 60. XX wieku, analizując
funkcjonowanie organizacji poprzez badanie wszystkich jej komponentów, takich jak
pracownicy, struktura, technologia i otoczenie. W odróżnieniu od szkół klasycznej i
behawioralnej, które skupiają się na poszczególnych składnikach organizacji, podejście
systemowe traktuje organizację jako całość, złożoną z podsystemów wzajemnie
oddziałujących. Organizacja jest systemem otwartym, wejdź z interakcje z otoczeniem,
wykorzystując jego zasoby do wytworzenia produktu.
Elementy, z których złożony jest system, mogą być częściami większej całości. Całość jest
większa niż suma części, co jest istotne w zarządzaniu strategicznym. Granice systemu
oddzielają system od otoczenia, elastyczne w systemach otwartych, sztywne w zamkniętych.
Materiały, informacje i energia wchodzą do systemu, przechodzą przez procesy transformacji
i opuszczają system jako produkty.
Sprzężenie Zwrotne: Istotne dla funkcjonowania systemu, dostarcza informacje z wewnątrz i
z otoczenia, umożliwiając bieżącą ocenę i działania korekcyjne.
Entropia: Proces prowadzący do zaniku systemu, co podkreśla potrzebę utrzymania
żywotności organizacji przez stałe monitorowanie i adaptację.
Podejścia systemowe uwydatniło znaczenie traktowania organizacji jako spójnej całości oraz
uświadomiło istotę planowania, zwracając uwagę na potrzebę wyznaczenia celów. Podkreśliło
konieczność monitorowania wyników i dostosowywania się do zmian w otoczeniu.
Podejście Sytuacyjne (Szkoła Neoklasyczna): Rozwija się z podejścia systemowego,
zakładając, że teorie uniwersalne nie są skuteczne ze względu na unikalność każdej
organizacji. Zarządzanie i struktura organizacyjna powinny dostosowywać się do zmian w
otoczeniu. Odrzuca koncepcję jednego najlepszego sposobu zarządzania, podkreśla, że
skuteczność zależy od unikalnych okoliczności.
Przykład Podejścia Sytuacyjnego:
Styl przywództwa powinien zmieniać się wraz z dojrzałością podwładnych. Menedżerowie
powinni dynamicznie dostosowywać styl przywództwa, zależnie od oceny motywacji,
kompetencji i doświadczenia podwładnych.
Podejście sytuacyjne wskazuje, że skuteczne zarządzanie wymaga ciągłej oceny i
dostosowywania się do zmieniających się okoliczności, zamiast polegania na jednym
uniwersalnym podejściu.
Podsumowanie
Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, który kierunek czy szkoła w ramach
naukowej organizacji i zarządzania określa najpełniej istotę "organizacji" i "zarządzania".
Różne szkoły i podejścia mają różne perspektywy i akcenty, a wybór najbardziej adekwatnej
zależy od kontekstu, celu badania, a nawet indywidualnych preferencji badacza.
Szkoła Klasyczna kładzie nacisk na struktury i procedury, co pomaga zrozumieć organizację
jako system. Często pomija aspekty ludzkie i psychologiczne.
Szkoła Behawioralna koncentruje się na ludziach w organizacji, uwzględniając psychologię,
motywację i zachowanie. Może pomijać struktury i elementy systemowe.
Szkoła Ilościowa wykorzystuje metody matematyczne i statystyczne, co pozwala na analizę
danych ilościowych. Czasami może pomijać aspekty nieliczbowe i trudne do zmierzenia.
Szkoła Systemów Społecznych patrzy na organizację jako kompleksowy system społeczny,
uwzględniając relacje i interakcje między ludźmi. Może być bardziej abstrakcyjna i
trudniejsza do zastosowania w praktyce.
Podejście Sytuacyjne zakłada, że nie ma jednego najlepszego sposobu zarządzania i analizuje
organizację w kontekście jej otoczenia. Może być bardziej skomplikowane w zastosowaniu ze
względu na potrzebę ciągłej oceny sytuacji.
Podejścia Integrujące starają się łączyć różne szkoły, uznając, że pełniejsze zrozumienie
organizacji wymaga uwzględnienia różnych perspektyw. Mogą być bardziej ogólne, trudne do
zastosowania w konkretnej sytuacji.
Istota organizacji i zarządzania może być pełniej zrozumiana poprzez połączenie różnych
perspektyw. W praktyce wielu badaczy i profesjonalistów wybiera podejście
interdyscyplinarne, korzystając z różnych szkół w zależności od kontekstu badawczego czy
sytuacyjnego. Warto zauważyć, że rozwój nauk organizacji i zarządzania to dynamiczny
proces, a nowe podejścia i koncepcje mogą stale ewoluować.

4. Różnorodność nurtów i kierunków w naukowej organizacji i

zarządzania jest bogactwem czy też raczej „dżunglą teorii
organizacji” - uzasadnij?

Naszą wypowiedź należy zacząć od wyjaśnienia pojęcia bogactwo oraz znaczenia

sformułowania „dżungla teorii organizacji”. W pracy zostaną przedstawione oba pojęcia, a
także przedstawione zostanie uzasadnienie wyboru.
Mianowicie teoria słowa bogactwo w zakresie ekonomicznym oznacza w skrócie
mówiąc zarobek. Warto w tym miejscu podkreślić, że zarobek jako odniesienie do bogactwa
jest związany ściśle z działalnością społeczeństwa, przedsiębiorstwa, ale i państwa. Ważna
jest tutaj rola wydajności dla tworzenia bogactwa, która powstała wraz z potrzebą
zapewnienia stałego dochodu7. Książka pt. „O tworzeniu i podziale bogactw” autorstwa
Turgota mówi o tym, że główną drogą do powyższego jest przede wszystkim wykorzystanie
posiadanego bogactwa pod kątem produkcyjnym8. W klasycznym nurcie zarządzania i
organizacji bogactwo jest uważane za coś, co pomaga osiągnąć maksymalne efekty przy
minimalnych kosztach w przedsiębiorstwie. W tym przypadku nurt klasyczny ma dwie strony.
Pierwsza strona cechuje się podejściem naukowym, które pozwala określić właściwy sposób
wykonywania konkretnych zadań, natomiast druga strona to podejście administracyjne. Nurt
7
W. Zawadzki, Teoria produkcji. Próba zbadania społecznych warunków produkcji, Gebethner i Wolff, Warszawa
1923, s. 336.
8
A.R.J. Turgot, O tworzeniu i podziale bogactw, Gebethner i Wolff, Kraków 1927
ten od strony administracyjnej pozwala na sformułowanie uniwersalnej prawidłowości pracy.
Mamy tutaj do czynienia z kwestiami etycznymi i społecznymi.
„Dżungla teorii organizacji” opisana została przez H. Koontza w jego artykule, który
obrazuje temat organizacji i zarządzania. Według tego autora nauka organizacji i zarządzania
pogrążona jest w „dżungli” pojęć, definicji i celów. Autor przedstawia w artykule przyczyny
całej sytuacji, a także nakreśla drogę, która pozwala na wyjście z „dżungli”. W tym
przypadku niestety znalezienie sensownego rozwiązania, ale tym samym wartościowego jest
trudne w wyborach dotyczących organizacji i zarządzania 9. Dodatkowo bardzo ważne jest
tutaj stwierdzenie H. Koontza, który mówi o tym, że istniejąca różnorodność nie sprzyja
ostatecznie tworzeniu zarządzania nowej jakości, a przeciwnie mówi o tym, że cały potencjał,
jaki tkwi w nauce o zarządzaniu ma charakter niszczący w kontekście walki, jaką toczą od lat
naukowcy w „wojnie w dżungli”10. W Polsce również zostały przeprowadzone dyskusje na
ten temat. Badacze polscy szukali rozwiązań mających na celu uporządkowanie przedmiotu,
metod i pojęć, ale również wzajemnych relacji. W tym miejscu warto wspomnieć o refleksji
Kotarbińskiego i Zieleniewskiego11, w której to opracowano podstawy terminologiczne
odnoszące się do sprawnego działania ludzi, ale co ważne działania odnoszą się do procesu
zarządzania i kierowania organizacjami. Powyższe potwierdza, że teoria organizacji jest
istotna dla nauki o sprawnych, celowych, ludzkich działaniach, a przede wszystkim jest
podstawą podejmowanych decyzji przez teoretyków organizacji i zarządzania. Warto w tym
miejscu wspomnieć o prakseologicznej12 teorii organizacji, która posługuje się systemem
pojęć i stwierdzeń, przyjmuje wartościowy system ocen, ale i adekwatność stwierdzeń 13.
Naszym zdaniem różnorodność nurtów i kierunków w naukowej organizacji i
zarządzania jest bogactwem. Chodzi tutaj nie tylko o zarobek, jak wyjaśnia to pojęcie strona
ekonomiczna, ale o idee. Bogactwa są ogromną ideą, których potrzeba nam jak najwięcej, by
w przedsiębiorstwach zużywano mniej kapitału i siły roboczej, a by przynosiło to wartości
dodane. Podstawowymi ideami bogactwa w dziedzinach organizacji i zarządzania są przede
wszystkim jasno określone cele, rozsądek w podejmowaniu decyzji, dyscyplina,
sprawiedliwość i uczciwość. Ważną rolę odgrywa tutaj również porządek i ład w
postępowaniu zgodnie z normami i zasadami. „Dżungla teorii organizacji” odnosi się do
pojęć, definicji, jednak ciężko jest tam znaleźć rozsądne rozwiązanie. Nad tym tematem

9
H. Konntz, Dżungla teorii zarządzania, Journal of the Academy of Management, 1961
10
H. Konntz, Dżungla teorii zarządzania, Journal of the Academy of Management, 1961
11
T. Kotarbiński, Traktat o dobrej robocie, Ossolineum, Wrocław 1958
J. Zieleniewski, Organizacja i zarządzanie, PWN, Warszawa 1969
12
Prakseologia jest nauką o efektywności działań ludzkich.
13
R. Kuc, Prakseologiczna teoria organizacji, PWE, Warszawa 1983, s. 19–20
pracowało wiele naukowców, którzy twierdzili, że różnorodność finalnie nie sprzyjała
tworzeniu zarządzania, dlatego uważamy, że różnorodność nurtów i kierunków w naukowej
organizacji i zarządzania jest bogactwem. Dodatkowo podkreśla to podejście naukowe do tej
definicji, które pozwala określić jak konkretnie należy wykonywać zadania, by przynosiły one
wartość dodaną, zarówno ze strony naukowej, jak i administracyjnej.

5. Istota Zarządzania Zintegrowanego: Skoncentrowane Podejście

do Efektywności Organizacyjnej
Wprowadzenie
Zintegrowany System Zarządzania to kompleksowe podejście do zarządzania, łączące ze sobą
różne składowe, takie jak System Zarządzania Środowiskowego, System Zarządzania
Jakością czy System Zarządzania Bezpieczeństwem i Higieną Pracy. Jego głównym celem
jest umożliwienie organizacji jeszcze lepszego zarządzania swoimi działaniami, procesami, a
także zasobami. W rezultacie Zintegrowane Systemy Zarządzania pozwalają na zapewnienie
zgodności z przepisami i wymogami prawnymi.
Co to jest Zintegrowany System Zarządzania (ZSZ) i dlaczego jest tak ważny? Dzięki
kompleksowości rozwiązania, wdrożenie systemu zintegrowanego umożliwia wszelkim
organizacjom na jeszcze efektywniejsze i bardziej skuteczne zarządzanie działaniami.
Polityka Zintegrowanego Systemu Zarządzania oparta jest na założeniu, że wszelkie systemy
powinny być ze sobą powiązane, co w rezultacie pozwala na wzajemne uzupełnianie się.
Dzięki temu organizacje mogą lepiej planować działania i uzyskiwać lepsze wyniki,
przekładające się na zadowolenie klientów.
Zintegrowany System Zarządzania jakością przydatny jest głównie organizacjom, chcącym
poprawić swoje przedsięwzięcia w zakresie troski o ochronę środowiska, zwiększenia jakości
oferowanych produktów i usług, a także zapewnienia dostatecznego bezpieczeństwa swoich
pracowników. Aby jednak osiągnąć pełen potencjał Zintegrowanego Systemu Zarządzania
jakością i środowiskiem niezbędne jest wdrożenie szeregu procedur i procesów, a przede
wszystkim zaangażowania i współpracy całego zespołu.
Zintegrowany System Zarządzania to koncepcja, która sprawdzi się w wielu organizacjach,
bez względu na ich wielkość, branżę czy geograficzne położenie. Dzięki niemu możliwa jest
poprawa swoich działań i zwiększenie wyników. Najczęściej jednak Zintegrowane Systemy
Zarządzania w przedsiębiorstwie stosowane są przez:
• firmy produkcyjne i usługowe;
• firmy z branży chemicznej, petrochemicznej, budowlanej, energetycznej i
telekomunikacyjnej;
• przedsiębiorstwa państwowe i samorządowe;
• instytucje rządowe i pozarządowe;
• szkoły i uczelnie.
System zintegrowany jest szczególnie przydatny dla organizacji, którym zależy na
zapewnieniu swoim klientom wysokiej jakości produktów i usług, bezpieczeństwa i
dobrostanu swoim pracownikom i środowisku. Pozwala to także na zwiększenie efektywności
i skuteczności działań, jak również poprawę reputacji i wizerunku organizacji.
Podstawowe cechy Zintegrowanego Systemu Zarządzania
I. Integracja Systemów Zarządzania
Zarządzanie zintegrowane opiera się na integracji systemów zarządzania, takich jak ISO 9001
(zarządzanie jakością), ISO 14001 (zarządzanie środowiskiem) oraz ISO 45001 (zarządzanie
bezpieczeństwem i higieną pracy). Integracja pozwala na holistyczne spojrzenie na
działalność organizacji.
III. Spójność i Efektywność
Zarządzanie zintegrowane stawia na spójność działań organizacji. Dzięki temu podejściu,
organizacja unika rozproszenia uwagi i działa bardziej skoncentrowanie, co wpływa
pozytywnie na efektywność operacyjną.
IV. Optymalizacja Zasobów
Integracja systemów zarządzania umożliwia optymalizację wykorzystania zasobów,
eliminując nadmierną biurokrację i redundantne procesy. To przyczynia się do racjonalizacji
działań i lepszego wykorzystania zasobów ludzkich i finansowych.
IV. Dostosowanie do Wymagań Rynkowych
Organizacje stosujące zarządzanie zintegrowane są bardziej elastyczne i gotowe na
dostosowywanie się do zmieniających się warunków rynkowych. Wprowadzanie jednolitych
standardów ułatwia adaptację do nowych regulacji i oczekiwań klientów.
V. Ciągłe Doskonalenie
Jednym z kluczowych elementów zarządzania zintegrowanego jest zasada ciągłego
doskonalenia. Organizacje stale monitorują swoje procesy, identyfikują obszary do poprawy i
wprowadzają innowacje dla osiągnięcia doskonałości operacyjnej.
VI. Korzyści
• Harmonijny rozwój: ZSZ przyczynia się do dynamicznego rozwoju firmy.
• Minimalizacja kosztów: Możliwość jednoczesnego procesu certyfikacji i nadzoru nad
systemem.
• Lepsza organizacja pracy: Jednoznaczne określenie zadań i odpowiedzialności
pracowników.
• Ujednolicenie dokumentacji: Spójne powiązania między procedurami i procesami.
• Efektywne gospodarowanie zasobami: Optymalne wykorzystanie zasobów.
• Elastyczność we wprowadzaniu zmian: Łatwiejsze dostosowanie do nowych
wymagań.
• Wzmacnianie pozycji firmy na rynku: Pozytywny wizerunek w oczach klientów i
kontrahentów.
Przykłady Zarządzania Zintegrowanego
 Siemens AG
Siemens to firma globalna, która zintegrowała systemy zarządzania jakością, środowiskiem i
bezpieczeństwem w jedno. Dzięki temu podejściu, Siemens skutecznie zarządza swoimi
operacjami na światowym poziomie, minimalizując ryzyko, jednocześnie spełniając wysokie
standardy jakości i zrównoważonego rozwoju.
 Nestlé
Nestlé wprowadziło zintegrowane podejście do zarządzania, obejmujące aspekty jakości,
bezpieczeństwa żywności i zrównoważonego rozwoju. To pozwoliło firmie dostarczać
wysokiej jakości produkty, jednocześnie dbając o wpływ na środowisko i zadowolenie
klientów.
 Polregio S.A.
Największy polski przewoźnik regionalny otrzymał certyfikaty ISO 9001, ISO 27001 oraz
ISO 37001 za wdrożenie Systemu Zarządzania Jakością. Certyfikat ISO 9001 przyznawany
jest firmom, których usługi, produkty czy procesy spełniają najwyższe normy i obowiązujące
przepisy . Przedsiębiorstwa, które posiadają certyfikat ISO 9001, są w gronie firm
dostarczających produkty i usługi najwyższej jakości. Certyfikowany System Zarządzania
Bezpieczeństwem Informacji ISO 27001 to jeden z najbardziej prestiżowych certyfikatów
ISO. Stanowi formalne potwierdzenie, że firma zapewnia najlepszą możliwą ochronę
wszystkim przetwarzanym danym biznesowym, w tym poufnym, a jej system jest odporny na
cyberataki. Certyfikat zapewnia, że dane są chronione zarówno w trybie online, jak i offline.
Posiadanie Certyfikatu ISO 37001, czyli systemu zarządzania antykorupcyjnego oznacza, że
organizacja działa zgodnie z prawem i przyjętym kodeksem etyki.
Podsumowanie
Zarządzanie zintegrowane stanowi nie tylko odpowiedź na rosnące oczekiwania klientów i
regulacje, ale również kluczową strategię organizacyjną. Integracja różnych systemów
zarządzania sprzyja efektywności, zrównoważonemu rozwojowi i doskonaleniu
operacyjnemu. Przykłady firm, takie jak Siemens czy Nestlé, dowodzą, że zarządzanie
zintegrowane jest nie tylko teorią, ale praktycznym narzędziem skutecznego kierowania
organizacją w dzisiejszym złożonym i konkurencyjnym środowisku biznesowym. Jeśli chodzi
o przytoczony przykład polskiej firmy Polregio, zgodnie z wymaganiami prawa unijnego i
krajowego, wdrożyła już wcześniej System Zarządzania Bezpieczeństwem i Utrzymaniem
(SMS/MMS): Safety Management System (SMS) oraz Maintenance Management System
(MMS) oraz związane z nim certyfikaty (jednolity certyfikat bezpieczeństwa w 2021 r. i
certyfikat dla podmiotu odpowiedzialnego za utrzymanie ECM w 2022 r.). Jest więc
przykładem firmy mającej wcześniej opinię skostniałej i nie możliwej do zreformowania,
tymczasem jest jedną z czołowych w branży pasażerskich przewozów kolejowych firmą
spełniającą najwyższe standardy w tej dziedzinie.
W skrócie zatem - zintegrowany system zarządzania to system, w którym spójnie
funkcjonują co najmniej 2 podsystemy, a podstawowym celem budowy ZSZ jest dążenie do
doskonalenia wszystkich procesów i obszarów. Potrzeba tworzenia zintegrowanych systemów
zarządzania wynika z dążenia organizacji do coraz skuteczniejszego zarządzania
przedsiębiorstwem oraz coraz pełniejszego realizowania potrzeb społecznych.
Duży wpływ na integrację systemów zarządzania miało wejście w życie normy ISO 9001, w
której zastosowano procesowe podejście przy zarządzaniu jakością. Jednocześnie została ona
zbudowana w taki sposób, aby zapewnić dużą kompatybilność i umożliwić integrację z
innymi systemami ISO (na przykład zarządzania środowiskiem czyli zarządzania
bezpieczeństwem i higieną pracy). Integracja ww. systemów zarządzania jest logiczna i
uzasadniona, zbliżona strukturą wymagań oraz wspólną filozofią, opartą na koncepcji
ciągłego doskonalenia (cykl Deminga) w powiązaniu z podejściem prewencyjnym oraz
procesowym.

Bilbiografia:
1. POJĘCIE ZARZĄDZANIA i FUNKCJE ZARZĄDZANIA dr. Karina Pilarz
2. https://pl.wikipedia.org/wiki/Zarz%C4%85dzanie
3. R.W. Griffin [1996 s.36]
4. B. Kaczmarek, Cz. Sikorski, Podstawy zarządzania, Wydawnictwo Absolwent,
Łódź 1999, s. 37
5. Małgorzata KOWALSKA, EWOLUCJA TEORII ZARZĄDZANIA, DOI:
10.34752/3dyz-dp16
6. Chrisidu-Budnik A., Korczak J., Pakuła A., Supemat J., NAUKA
ORGANIZACJI I ZARZĄDZANIA, Wrocław 2005; ISBN 83-88166-86-7
7. Kotarbiński T., Traktat o Dobrej Robocie, Zakład im. Ossolińskich, Wrocław,
Warszawa, Kraków, Gdańsk 1975
8. Koźmiński A.K., Piotrowski W., Zarządzanie. Teoria i praktyka, PWN,
Warszawa 1996.
9. W. Zawadzki, Teoria produkcji. Próba zbadania społecznych warunków
produkcji, Gebethner i Wolff, Warszawa 1923, s. 336.
10. A.R.J. Turgot, O tworzeniu i podziale bogactw, Gebethner i Wolff, Kraków 1927
11. H. Konntz, Dżungla teorii zarządzania, Journal of the Academy of
Management, 1961
12. H. Konntz, Dżungla teorii zarządzania, Journal of the Academy of
Management, 1961
13. T. Kotarbiński, Traktat o dobrej robocie, Ossolineum, Wrocław 1958
14. J. Zieleniewski, Organizacja i zarządzanie, PWN, Warszawa 1969
15. Prakseologia jest nauką o efektywności działań ludzkich.
16. R. Kuc, Prakseologiczna teoria organizacji, PWE, Warszawa 1983, s. 19–20
17. J. P. Shim, J. Siegel, and A. G. O'Connor, "Zarządzanie jakością i
produktywnością w erze globalnej," Wydawnictwo Naukowe PWN, 2018.
18. R. S. Kaplan and D. P. Norton, "Zbalansowana karta wyników. Jak przekształcić
informacje finansowe w strategiczny sukces," Harvard Business Press, 2011.
19. ISO. "ISO 9001:2015 - Systemy zarządzania jakością - Wymagania."
International Organization for Standardization, 2015.
20. Polregio S.A.
21. Model racjonalnego podejmowania decyzji (zarządzanie) – Wikipedia, wolna encyklopedia
22. Modele podejmowania decyzji – Encyklopedia Zarządzania (mfiles.pl)
23. Dr. Rafał Kusa, Zarządzanie, kierunek: Zarządzanie i Inżynieria Produkcji