‫ﮔﺮوه ﺗﺂﺗﺮ ﺗﻠﺨﮏ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﺑﻨﺪراﻧﺰﻟﯽ ﺗﻘﺪﯾﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‬

‫ﻣﯿﺪانِ ﻓﺮدوﺳﯽ‬
‫]ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻧﺎﻣﻪ[‬
‫)از ﮐﺘﺎب‪ :‬ﺗﺮاﻧﻪ ﻫﺎي ﻗﺪﯾﻤﯽ(‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ي‪:‬‬
‫ﻣﺤﻤﺪ رﺣﻤﺎﻧﯿﺎن‬

‫ﺻﺤﻨﻪ‪:‬‬
‫ﻧﻤﺎﯾﯽ از ﻣﯿﺪان و ﻣﺠﺴﻪ ي ﻓﺮدوﺳﯽ‪.‬‬

‫ﺷﺨﺼﯿﺖ‪:‬‬
‫ﺑﺪﯾﻊ اﻟﺰﻣﺎن‬

‫] ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ؛ ﻣﺮدـ ﺑﺪﯾﻊ اﻟﺰﻣﺎن‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﺪﯾﻊ ﺻﺪاﯾﺶ ﻣﯽ زﻧﻨﺪ‬

‫ﺗﻠﻮﺗﻠﻮﺧﻮران وارد ﻣﯿﺸﻮد‪ .‬ﻟﻬﺠﻪ ي ﻏﻠﯿﻆِ ﻣﺸﻬﺪي دارد و ﺑﯽ‬
‫ﺣﺴﺎب و ﮐﺘﺎب و ﻣﻨﻄﻖ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﺪ‪[ .‬‬
‫ﺑﺪﯾﻊ اﻟﺰﻣﺎن ﺳﻼم ﻫﻤﺸﻬﺮي‪ ...‬ﻣﯽ ﮔﻢ ﺳﻼم ﻫﻤﺸﻬﺮي! ﺟﻮاب ﻧﻤﯽ دي؟ ﺳﻼم ﻣﯽ دم ﺟﻮاب ﻧﻤﯽ‬
‫دي؟‪ ...‬ﻫﺎي ﭼﯿﻪ؟ ﻫﺎي! ﻫﺎي! ﻫﺎي ﺟﻮاب داره! ﺟﻮاب ش ﭼﯿﻪ؟ ﻫﻮي! ﺟﻮابِ ﻫﺎي‪،‬‬
‫ﻫﻮي! ﻫﻮي! اﯾﻦ ﻫﺎيِ ﺑﯽ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﺟﻮاب داره‪ .‬اوت وﻗﺖ ﻫﻤﺸﻬﺮي ت ﻣﯽ ﮔﻪ ﺳﻼم ـ‬
‫ﺳﻼﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻦ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﻣﯽ اره ـ ﺳﻼﻣﺘﯽ!‬
‫] ﻣﯽ ﻧﻮﺷﺪ‪[ .‬‬
‫ﺑﺪﯾﻊ اﻟﺰﻣﺎن آﺑﻪ ‪ ! ...‬ﭼﯽ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ ؟ آره! ﺳﻼﻣﯽ ﮐﻪ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﻣﯽ آره ـ‬
‫] دوﺑﺎره‪[ .‬‬
‫ﺑﺪﯾﻊ اﻟﺰﻣﺎن ﺳﻼﻣﺘﯽ‪!...‬‬
‫] ﻣﯽ ﻧﻮﺷﺪ‪[ .‬‬
‫ﺑﺪﯾﻊ اﻟﺰﻣﺎن اﺑﻪ! ‪ ...‬آره ﭼﯽ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ! ‪ ...‬ﺧﻼﺻﻪ ﻫﻤﺸﻬﺮي‪ ...‬اﻣﺸﺐ اوﻣﺪم ﺳﺮ وﻗﺖِ ﺗﻮ ‪ ...‬اﻧﮕﺎر‬
‫ﮐﻦ اوﻣﺪم ﺳﺮِ ﻣﺰارت ﺗﺎ ﭼﺎر ﮔﻮﺷﻪ ي ﻗﺒﺮِ ﭼﺎرﮔﻮﺷﻪ ت ﺷﻤﻊ روﺷﻦ ﮐﻨﻢ ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﺧﯿﺎﻟﯽ‬
‫ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻗﺒﺮت ﻫﺰار ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ دورﺗﺮه ‪ ...‬ﺧﯿﺎﻟﯽ ﻧﯿﺴﺖ ‪ ...‬ﭼﺮا؟ ﭼﻮن ﻣﻦَ م ﺷﻤﻊ ﺑﺎﻫﺎم‬
‫ﻧﯿﺲ‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ ﻫﯿﭽﯽ ﺑﺎﻫﺎم ﻧﯿﺲ ﺟﺰ اﯾﻦ اُم‪ ‬اﻟﺨﺒﺎﺋﺚ ﮐﻪ ﺗﻮش آﺑﻪ! ﺣﺎﻻ ﭼﺮا ﺗﻮش آﺑﻪ‬
‫ﺣﮑﺎﯾﺖ داره ‪ ...‬ﯾﮏ ﺑﺎر اون ﮐﻮﭼﯿﮑﻪ ﺑﻐﻠﯽ رو و‪‬رداﺷﺖ ‪ ...‬ﻧﮕﻮ دوﻗﻠﻮ ﮐﻪ ﮐﻮﭼﯿﮏ‬

‫ﻣﯿﺪانِ ﻓﺮدوﺳﯽ ‪ 1‬‬

 ‫ﺑﺰرگ ﻧﺪاره‪ ...‬واﺳﻪ ﭘﺪر ﻣﺎدرش داره رﺋﯿﺲ! ﮐﻮﭼﯿﮑﻪ ﯾﻌﻨﯽ اون ﮐﻪ ﺳﯽ ﺛﺎﻧﯿﻪ دﯾﺮﺗﺮ ﻧﺰولِ‬
‫اﺟﻼل ﻓﺮﻣﻮدن ﺗﻮ اﯾﻦ دﺷﺖِ ﻣﺸﻮ‪‬ش! دﺷﺖِ ﻣﺸﻮش ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑِﯿﺘﺮ از ﻣﺎ ﻣﯽ دوﻧﯽ ﮐﻨﺎﯾﻪ از‬
‫ﭼﯿﻪ؟‪ ...‬آره ﻫﻤﻮن‪ ...‬ﺧﻼﺻﻪ ﮐﻮﭼﯿﮑﻪ ﻧﺎﻏﺎﻓﻞ ﺑﻐﻞ ي رو و‪‬ر ﻣﯽ داره و ﺑﻪ ﭼ‪‬ﺘﻮ‪‬ل ﺳﺮ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺸﻪ و اﻟﻮ! اورﺟﺎﻧﺲِ ﺗﻬﺮان و ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎنِ ﻣﻔﯿﺪ و دل و روده و ﺷﺴﺖ و ﺷﻮ ‪ ...‬رﻓﺖ ﻋﯿﻦِ‬
‫ﮐﯿﻢ دوﻗﻠﻮ ﺑﻪ ﻗﻮل ش ﺑﯿ‪‬ﻔﺘﻪ ﺗﻮ ﺟﻮب و ﺳﺮش ﺑﺨﻮره ﺳﻨﮓِ ﻟﺤﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﺑﻪ‪ ...‬ﺧﺪاﯾﺎ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻪ‬
‫آﻗﺎ ﺑﺪﯾﻊ ﺑﻐﻞ ي ِ ﭘ‪‬ﺮ ﺑﺬاره دمِ دس‪ ‬ﺑﭽﻪ‪ ...‬ﭼ‪‬ﻦ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﺑﻮد؟‪...‬آره‪ ...‬ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻮﺑﻪ ي ﻧﺼﻮح‬
‫ﯾﻪ ﻃﺮف؟ ﺗﻮﺑﻪ آﻗﺎ ﺑﺪﯾﻊ‪ ‬م ﻫﻤﻮن ﻃﺮف‪ ...‬ﻧﺸﻮن ﺑﻪ اون ﻧﺸﻮﻧﯽ ﮐﻪ‪...‬‬
‫] ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮان‪[ .‬‬
‫ﺑﺪﯾﻊ اﻟﺰﻣﺎن ﺑﻠﻪ؟‪ ...‬ﺟﺎﻧﻢ؟ ﭼﯿﺰي ﻓﺮﻣﻮدﯾﻦ؟‪ ...‬ﺷﻤﺎ ﻧﻪ ﻗﺮﺑﻮن‪ ...‬ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﻮري ﻣﻨﻮراﻟﻔﮑﺮي از‬
‫وﺟﻨﺎت ﺗﻮن ﺗُﺘُﻖ ﻣﯽ ﮐﺸﻪ آﻗﺎ ﺑﺪﯾﻊ؟ اﺳﻢِ ﺣﻘﯿﺮه‪ ...‬ﺑﻠﻪ؟‪...‬ﻫﺎن‪ ...‬ﻧﻪ ﺧﯿﺮ‪ ...‬ﺷﻤﺎ‪ ...‬ﻫﻤﯿﻦ‬
‫دﯾﮕﻪ‪ ...‬اِﺷﺘِﺐ ﻣﯽ ﺷﻨﻮي‪ ،‬ﺧﯿﺎل ت اﺳﻢِ ﻣﺎس ﮐﻪ اِﺷﺘِﺒﻪ‪ ...‬آﺧﻪ ﻧﺎﺳﻼﻣﺘﯽ‪...‬‬
‫] ﻣﯽ ﻧﻮﺷﺪ‪[ .‬‬
‫ﺑﺪﯾﻊ اﻟﺰﻣﺎن ﺳﻼﻣﺘﯽ!‪ ...‬آﺑﻪ!‪ ...‬آره داداش ﻣﻦ‪ ...‬آﺧﻪ ﮐﺪوم ﭘﺪري اﺳﻢ ﺑﭽﺸﻮ ﻣﯽ ذاره »ﺑﺪي«‪ ...‬ﺑﻠﻪ؟‪...‬‬
‫ﭼﯽ ﻣﯽ ﮔﯽ ﺷﻤﺎ؟ ﻣﯽ ﮔﻪ ﭼﻪ ﻃﻮر »ﻧﯿﮑﯽ« ﻣﯽ ذارن‪» ،‬ﺑﺪي« ﻧﻤﯽ ذارن؟ ﻣﻬﻨﺪس! اﺳﺘﺎد!‬
‫رﺋﯿﺲ! ﺷﻤﺎ اﺳﻢ ﺑﭽﻪ ﺗﻮ ﺑﺬاري ﺑ‪‬ﺪي‪ ...‬زﺷﺘﯽ‪ .‬اﺻﻦ ﺑﺬار اخ ﺗﻒ! ﺑﺮ ﭘﺪر و ﻣﺎدرش ﻧﻌﻠﺖ‬
‫اﮔﻪ ﯾﮑﯽ ﺑﮕﻪ ﭼﺮا ﮔﺬاﺷﺘﯽ‪ ...‬وﻟﯽ آﻗﺎي ﻣﺎ‪ ...‬ﺧﺪا ﻧﻮر ﺑﻪ ﻗﺒﺮِ اﺟﺪادﺗﻮن ﺑﺒﺎره‪ ...‬ﻧﻪ ﺧﯿﺮ‬
‫ﻣﺮﺣﻮم ﻧﺸﺪه ن‪ ،‬ﻫﻤﯿﻦ ﺟﻮري ﮔﻔﺘﯿﻢ ﯾﻪ ﺣﺎﻟﯽ ﺑﻪ اﻣﻮات ﻣﻮن ﺑﺪﯾﻢ ـ آره آﻗﺎي ﻣﺎ اﺳﻢِ ﻣﺎ‬
‫رو ﮔﺬاﺷﺖ ـ ﺑﺪﯾﻊ‪ ...‬ﺑﺪﯾﻊ ع ع! ﻧﻪ ﺑﺪي‪ ...‬ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺪﯾﻊِ ﺧﺎﻟﯽ ﻫﻢ ﻧﻪ‪ ...‬ﺑﺪﯾﻊ اﻟﺰﻣﺎن‪ ...‬ﺣﺎﻻ‬
‫ﻧﮕﯿﻦ ﮐﯽ ﻣﯽ ره اﯾﻦ ﻫﻤﻪ راﻫﻮ‪ ...‬ﺑﺎﺑﺎي ﻣﺎـ ﺧﺪا ﻫﻤﻪ ي درﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻧﻮ ﺑﯿﺎﻣﺮزه ـ ﻋﺮض‬
‫ﮐﺮدم ﺧﺪﻣﺖ ﺗﻮن‪ ،‬ﻋﻤﺮﺷﻮن ﺑﻪ دﻧﯿﺎس ﻫﻨﻮز‪ ...‬ﻣﺎ ﮐﻠّﻪ ﭘﺎﯾﯿﻢ‪ ،‬ﺟﻨﺎب ﻋﺎﻟﯽ ﻗﺎط ﻣﯽ زﻧﯽ؟‬
‫ﺧُﺐ وﻗﺖ س اﺳﻢِ ﭼﺎر ﺗﺎ ﺧﻮاﻫﺮِ ﺑﺰرﮔﺖ ﻓﺮوغ اﻟﺰﻣﺎن ﺑﺎﺷﻪ و ﻓﺨﺮاﻟﺰﻣﺎن و ﻋﺼﻤﺖ‬
‫اﻟﺰﻣﺎن و ﻋﻔﺖ اﻟﺰﻣﺎن‪ ،‬اﺳﻢِ داداشِ ﺗﻪ ﺗﻐﺎري ﻫﻢ ﻣﯽ ﺷﻪ ﺑﺪﯾﻊ اﻟﺰﻣﺎن دﯾﮕﻪ! اﯾﻦ ﮐﻪ دﯾﮕﻪ‬
‫ﺟﺮ ﻧﺪاره اﯾﻨﻘﺪه ﮐﺸﺶ ﻣﯽ دﯾﻦ ﺑﻌﺪم اﯾﻦ »ﺑﺪﯾﻊ اﻟﺰﻣﺎن« ﻫِﯽ ﺳﺎﺑﯿﺪه ﺷﺪ و ﺳﺎﺑﯿﺪه ﺷﺪ ﺗَﻪِ‬
‫ش ﻣﻮﻧﺪ ﻫﻤﯿﻦ »آﻗﺎ ﺑﺪﯾﻊ« ﮐﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺗﻮن ﻋﺎرض ﺷﺪم‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﻧﺮﯾﻦ ﺑﮕﯿﻦ ﺑﺨﺎراتِ اﻟﮑﻞ‬
‫زده ﺑﻮد ﺑﺎﻻ اﯾﻦ ـ اﻗﺎ ﺑﺪﯾﻊ ـ ﮐﺘﺮه اي ﯾﻪ ﭼﯿﺰي ﮔﻔﺖ‪ ...‬ﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﺮفِ ﻫﺮ ﭼﯽ ﭘﯿﺎﻟﻪ س‪ ...‬ﻧﻪ‬
‫ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﯿﺰ! دل ﻣﻮن ﮔﺮﻓﺖ ﺑﺎﺑﺖِ اون ﺳﻼمِ ﺑﯽ ﻋﻠﯿﮏِ ﻫﻤﺸﻬﺮي ﻣﻮن ﯾﺎد اون ﯾﮑﯽ‬
‫ﻫﻤﺸﻬﺮي ﻣﻮن اﻓﺘﺎدﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺳﻼﻣﺖ را‪...‬‬
‫] ﻣﯽ ﻧﻮﺷﺪ‪[ .‬‬
‫ﺑﺪﯾﻊ اﻟﺰﻣﺎن ﺳﻼﻣﺘﯽ‪ ...‬آﺑﻪ! آره؟ ﺳﻼﻣﺖ را ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ‪ ،‬زﻣﺴﺘﺎن اﺳﺖ! زﻣﺴﺘﺎنَ م ﮐﻪ‬
‫ﺧﻮدت ﺑِﯿﺘﺮ از ﻣﺎ ﻣﯽ دوﻧﯽ ﮐﻨﺎﯾﻪ از ﭼﯿﻪ؟‪ ...‬آره‪ ...‬ﻫﻤﻮن‪ ...‬ﯾﻌﻨﯽ اﮔﻪ وﺳﻂ ﺗﺎﺑﺴﺘﻮن ﺑﻨﺪ ـ‬
‫ﺑﻨﺪِ ﺗﻦ ﻣﻮن ﻣﯽ ﻟﺮزه ﺑﺎﺑﺖِ اون زﻣﺴﺘﻮﻧﯿﻪ ﮐﻪ ﻫﻤﺸﻬﺮي ﻣﻮن ﻣﯽ ﮔﻪ‪ ...‬ﯾﻌﻨﯽ اﻟﮑﻞِ ﺻﻨﻌﺘﯽِ‬
‫ﻧﻮد درﺻﺪ ادﻣﻮ اﯾﻦ ﻃﻮر ﻧﻤﯽ ﭼﺰوﻧﻪ ﮐﻪ ﺳﻼمِ ﺑﯽ ﻋﻠﯿﮏ‪ ...‬ﺑﻪ ﯾﺎرو اﻗﺎ ﺗﻮراﻧﯽ ﻣﯽ ﮔﻢ ﺳﺎن‬
‫ﻋﻠﯿﮏ‪ ،‬ﻣﯽ ﮔﻪ ﺟﻤﻊ ﮐﻦ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻣﺄﻣﻮر ﺟﻤﺎﻋﺘﻮ ﻧﺪارﯾﻢ‪...‬آﺧﻪ ﻣﺄﻣﻮر ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻣﮕﻪ ﺑﯿﮑﺎره‬
‫ﺑﺎﺑﺖ ﯾﻪ ﭘ‪‬ﻦ ﺳﯿﺮي ﺑﯽ ﺑﺎﻧﺪِرول ﮐُﻞِ ﻧﯿﺮو اﻧﺘﻈﺎﻣﯽ رو ﺑِﻔﺮﺳﺘﻪ ﺳﺮاغِ ﻣﺎ؟‪ ...‬ﯾﻪ ﺟﻮري ﺣﺮف‬
‫ﻣﯿﺰﻧﻪ اﻧﮕﺎر ﺑﺎ ﻣﻌﺘﺎد ﻃﺮﻓﻪ‪ ...‬آﻗﺎ‪ ،‬رﺋﯿﺲ‪ ،‬ﺗﻮراﻧﯽ! ﻧﺌﺸﮕﯽِ دواس ﮐﻪ اﻓﺖ داره واﺳﻪ ﺟﺎﻫﻞ‪...‬‬
‫ﻣﺎلِ ﻣﺎ ﯾﻪ رﻗﻤﺎتِ دﯾﮕﻪ س‪ ...‬ﺳﯿﺎﺣﺖ ﮐﻦ! ﻋﯿﻦِ ﺷﯿﺮ!‬
‫] ﺳﺮش را ﺑﺎﻻ ﻧﮕﻪ ﻣﯽ دارد و ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﻮد ﻋﻘﺐ‬
‫ﻋﻘﺐ ﺑﺮود و ﺑﯿ‪‬ﻔﺘﺪ روي ﻧﯿﻤﮑﺖ و ﻫﻤﺮاهِ ﻧﯿﻤﮑﺖ واژﮔﻮن‬

‫ﻣﯿﺪانِ ﻓﺮدوﺳﯽ ‪ 2‬‬

‫ﻣﯽ ﺷﻮد؛ اﻣﺎ ﭘﯿﺪاﺳﺖ ﻋﺎدت دارد ﺑﻪ اﯾﻦ ﺟﻮر ﺳﻘﻮط ﻫﺎ‪.‬‬
‫ﭘﺲ ﺑﺮﻣﯽ ﺧﯿﺰد و ﻏﺮﻏﺮﮐُﻨﺎن ﻧﯿﻤﮑﺖ را ﺳﺮ ﺟﺎﯾﺶ ﻣﯽ‬
‫ﮔﺬارد‪[ .‬‬
‫ﺑﺪﯾﻊ اﻟﺰﻣﺎن اﺳﻘﺎط ﺷﺪه اﯾﻦ ﻧﯿﻤﮑﺘﺎ‪ ...‬ﺑﻪ ﻓﺲ ﺑﻨﺪن ﺑﻪ ﻓﻮس ﭘﯿﻮﻧﺪ‪...‬‬
‫] ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﺪ؛ دﻣﯽ ﺧﯿﺮه ﺑﻪ ﻣﺎ‪[ .‬‬
‫ﺑﺪﯾﻊ اﻟﺰﻣﺎن ﮔﻔﺖ ﺧﻮدم ﺗﺮك ت ﻣﯽ دم‪ ،‬ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﺑﮕﻮ ﯾﺎ ﻋﻠﯽ‪ ...‬ﮔﻔﺘﻢ اﮔﺮ دﻫﻦ م ﻧﺠﺲ ﻧﺒﻮد ﻣﯽ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ‪ ...‬ﮔﻔﺖ ﺗﻮ اﺳﻢ ﺷﻮ ﺑﺒﺮ ﺧﻮدش ﭘﺎك ﻣﯽ ﺷﻪ‪ ...‬ﯾﻪ ﺟﻮري ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﻗﻠﺐ م اﻓﺘﺎد ﺗﻮ‬
‫دﻫﻦ م و ﺳ‪‬ﺮ ﺧﻮرد ﺗﻮ ﻟﻮز‪‬ﺗﯿﻦ م و ﺑﻐﺾ ﺷﺪ و رﯾﺨﺖ ﺗﻮ ﮔﻠﻮم ﯾﻪ ﭘﺎﺳﮑﺎري ﺗﻮ ﭼﺸﺎم و‬
‫اﺷﮏ ﺷﺪ و ﭘﺎﭼﯿﺪ ﺑﯿﺮون‪ ...‬ﺑﺎﺑﺎ ﻣﺎدونِ ﻗﺮﻣﺰت م ﺑﻪ ﻣﻮﻻ‪ ...‬ﻣﺎوراء ﺑﻨﻔﺶ ﺗﻢ ﺑﻪ ﭘﻨﺞ ﺗﻦ‪ ...‬ﺗﻮ‬
‫ﺑﮕﻮ ﺧﻮدِ رﻧﮕﯿﻦ ﮐﻤﻮن م ﺑﻌﺪِ ﺑﺎرون‪ ...‬ﺑﻌﺪِ رﻓﺘﻦِ ﻓﺮﯾﺪه_ ﺧﺪا رﻓﺘﮕﺎن ﺗﻮﻧﻮ ﺑﯿﺎﻣﺮزه_ ﮐﯽ‬
‫ﮔﻔﺖ ﻣ‪‬ﺮده؟ ﻣﻦ ﺑﻪ ﮔﻮر ﭘﺪرم ﺑﺨﻨﺪم ﺑﮕﻢ ﻣ‪‬ﺮده_ ﮔﻔﺘﻢ رﻓﺘﻪ‪ ...‬ﯾﻪ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﯽ ﻫﺴﺖ دو‬
‫ﻗﻠﻮﻫﺎ رو ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﺮده ﺧﺎرج‪ ...‬از اون وﻗﺖ ﺗﺎ دﯾﺪنِ ﮔُﻠﯽ ﺑ‪‬ﮑﺴِﺒﺎد ﻧﮑﺮده ﺑﻮدم اﯾﻦ ﻃﻮر‬
‫ﻓﺠﯿﻊ؟ ﺷﺒﺎﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻪِ ﭼﺮاغ اﻟﮑﻠﯽ آﺑﻠﯿﻤﻮ ﻣﯽ ﭼﮑﻮﻧﺪم ﺳﺮ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪم‪ ...‬ﺷﺪه ﺑﻮدم‬
‫ﺷﯿﺮِ ﭘﯿﺮ و ﻣﻮش ازم ﺑﻠﻐﻮر ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ‪ ...‬ﮔﻮﺷﻪ ي ﺧﯿﺎﺑﻮن‪ ...‬ﺗﻪِ ﺟﻮب‪ ...‬ﻫﯿﭻ ﮐﯿﻮ ﻧﺪاﺷﺘﻢ‪...‬‬
‫ﺟﺰ ﺗﻮ ﻫﻤﺸﻬﺮي‪ ...‬ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﯿﺎم ﺟﻠﻮ روت ﯾﻪ ﭘﯿﺖ ﺑﻨﺰﯾﻦ روي ﺧﻮدم ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻨﻢ ﺷﻤﺎ‬
‫رو ﺑﻪ ﺧﯿﺮ و ﻣﺎ رو ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ‪...‬‬
‫] ﻣﯽ ﻧﻮﺷﺪ‪[ .‬‬
‫ﺑﺪﯾﻊ اﻟﺰﻣﺎن ﺳﻼﻣﺘﯽ‪ !...‬آﺑﻪ!‪ ...‬ﺗﻮ ﯾﻪ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﺣﺎل و روزي ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺑﻪ دادم رﺳﯿﺪ‪» ...‬ﯾﺎورِ ﻫﻤﯿﺸﻪ‬
‫ﻣﺆﻣﻦ« دﯾﺪﯾﻦ ﭘﺸﺖِ ﻣﯿﻨﯽ ﺑﻮﺳﺎ؟ اون رﻗﻢ ي‪ ...‬ﮔﻔﺖ ﺗﺮك ت ﻣﯽ دم و ﭘﺎ ﺣﺮف ش‬
‫واﺳ‪‬ﺎد‪ ...‬ﻧﻪ ﺑﺮدم ﺗﻮ اون ﺧﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﻨﺪن ﺑﻪ ﺗﺨﺖ و ﻣﯽ زﻧﻦ‪ ...‬ﻧﻪ ﻣﻌﺮﻓﯽ م ﮐﺮد ﺑﻪ اﯾﻦ‬
‫ﻣﺮاﮐﺰا ﮐﻪ ﺑﻬﯿﺎراش ﭘﻨﭻ ﺗﻮﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﯿﺮن ﺑﻐﻠﯽِ ﻗﺎﭼﺎق ﻣﯽ زارن زﯾﺮِ ﺑﺸﻘﺎب‪ ‬ﻏﺬات‪ ...‬ﮔﻔﺖ‬
‫اﮔﻪ ﺧﺎﻃﺮﻣﻮ ﻣﯽ ﺧﻮاي‪ ...‬اﮔﻪ راﺳﺖ ﺑﮕﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ واﺳﻪ ت ﻫﻤﻮن ﺗﮏ ﺳﺘﺎره م ﮐﻪ ﯾﮏ‬
‫ﮔﻮﺷﻪ آﺳﻤﻮن ت ﻫِﯽ ﺑ‪‬ﻬِﺖ ﭼﺸﻤﮏ ﻣﯽ زﻧﻪ‪ ...‬ﭘﺲ ﻣﺮد ﺑﺎش و ﺳﺮِ ﺣﺮف ت واﯾﺴﺎ‪...‬‬
‫ﭼﻞ ﺷﺒﺎﻧﻪ روز‪ ...‬روزي ﯾﻪ ﻗﻮرﺗﻮم ﮐﻢ ﮐﺮدم ﺗﺎ‪ ...‬ﺑﺒﯿﻦ ﮔُﻠﯽ‪ ...‬دﯾﮕﻪ دﺳﺘﺎم ﻧﻤﯽ ﻟﺮزه‪...‬‬
‫ﻏﺮﯾﺐ ﻧﮕﺎم ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﺮم ﮐﭙﻪ ي ﻣﺮﮔﻤﻮ ﺑﺰارم‪ ...‬ﺧﯿﺎﻟﯿﺪم از ﺧﺴﺘﮕﯽ‬
‫ﻣﯽ ﮔﻪ و ﺧﻮاب‪ ...‬ﻧﻔﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ‪ ...‬آﻗﺎاﺑﻮاﻟﻘﺎﺳﻢ‪ ...‬ﻫﻤﺸﻬﺮي ﻣﯽ‪ ...‬ﻫﻤﺪردﻣﯽ‪ ...‬ﺗﻮ ﻫﻢ‬
‫ﮐﻤﺮت ﺷﮑﺴﺖ ﺗﻮي ﻣﺮگ ﭘﺴﺮت‪ ...‬ﻋﺸﻖ ت‪ ...‬ﻣﯽ دوﻧﯽ اون ﭘﯿﺮ ﭘﺴﺮ ﭼﻪ ﺣﺎل ي داﺷﺖ‬
‫ﺑﯽ روداﺑﻪ‪ ...‬ﺿﺠﻪ ي ﺗﻬﻤﯿﻨﻪ ﺗﻮ ﮔﻮشِ ت ﺑﻮد وﻗﺘﯽ ﺧﺒﺮ ﻣﺮگ ﺳﻬﺮاﺑﻮ ﻣﯽ ﻧﻮﺷﺘﯽ‪ ...‬ﭘﺲ‬
‫ﯾﻪ ﭘ‪‬ﺮِ ﺳﯿﻤﺮغ ﻣﻬﻤﻮن ﻣﻮن ﮐﻦ ﺑﻪ ﺣﻖّ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽِ رﺳﺘﻢِ دﺳﺘﺎن ت‪ ...‬اون دﺧﺘﺮ از آﺗﯿﺶ ردم‬
‫ﮐﺮد ﺗﺎ ﭘﺎك ﺷﻢ ﻋﯿﻦِ ﺳﯿﺎوش‪ ...‬وﻟﯽ ﺗﻮ ﺑﮕﻮ‪ ...‬اﯾﻦ ﺷﺒﺎ رو ﺑﯽ ﻣﺴﺘﯽ ﭼﻄﻮر ﺳﺮ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ‬
‫ﺻﺒﺢ؟ ﻣﻦ و ﺑﯿﮋن ﺗﻪِ ﭼﺎﻫﯿﻢ‪ ...‬ﻓﺮق ﻣﻮن اﯾﻨﻪ ﮐﻪ اون ﻣﻨﯿﮋه داره ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ش ﺗﺎب ﺑﯿﺎره‪...‬‬
‫ﻣﻦ ﭼﯽ؟‬
‫] ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ‪[ .‬‬
‫ﺑﺪﯾﻊ اﻟﺰﻣﺎن ﺣﺎﻻم ﻧﯿﻮﻣﺪم واﺳﻪ ت دﺑ‪‬ﻪ در ﺑﯿﺎرم ﻣﺆﻣﻦ ‪ ...‬آب ﻣﯽ زﻧﻢ ﺗﻮ رگ اداي ﻣﺴﺘﯽ درﺑﯿﺎرم‬
‫واﺳﻪ ﺟﻤﺎﻋﺘﯽ ﮐﻪ اوﻣﺪه ن دورِ ﻣﯿﺪن ﺗﻤﺎﺷﺎ‪ ...‬اوﻣﺪم ﺑﮕﻢ ﻗﺮارِ ﻣﻦ و ﺗﻮ ﻫﺮ ﺷﺐ ﻫﻤﯿﻦ‬
‫ﺟﺎ‪ ...‬ﻣﯿﺪونِ ﻓﺮدوﺳﯽ زﯾﺮ ﻣﺠﺴﻤﻪ‪ ...‬وﻗﺘﯽ ﺳﺮ و ﺻﺪاي ﺳﮑﻪ ﻓﺮوﺷﺎ و دﻻرِ دﻟّﺎﻻ ﺧﻮاﺑﯿﺪ‪...‬‬
‫ﻣﻦ و ﺗﻮ‪ ...‬آﻗﺎ اﺑﻮاﻟﻘﺎﺳﻢ ‪ ...‬ﻗﺼﻪ ﻫﺎ دارﯾﻢ ﺗﻮ اﯾﻦ ﺷﺐ‪ ...‬دﻟﺘﻨﮓ م واﺳﻪ دوﻗﻠﻮﻫﺎ‪ ...‬ﻓﺮﯾﺪه‪...‬‬
‫آﻗﺎم‪ ...‬ﮔُﻠﯽ‪ ...‬دﻟﺘﻨﮓ م و ﻣﻨﺘﻈﺮ‪ ...‬ﻣﻨﺘﻈﺮِ ﯾﻪ ﺳﺮ ﺳﻼﻣﺘﯽ‪...‬‬
‫] ﻣﯽ ﻧﻮﺷﺪ‪[ .‬‬

‫ﻣﯿﺪانِ ﻓﺮدوﺳﯽ ‪ 3‬‬

 ‫ﺑﺪﯾﻊ اﻟﺰﻣﺎن ﺳﻼﻣﺘﯽ!‪ ...‬آﺑﻪ!‬
‫] ﺑﻄﺮي را ﺑﺮاي ﺟﻤﻌﯿﺖ ﭘﺮﺗﺎب ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﻣﯽ رود‪[ .‬‬

‫ﺗﺮاﻧﻪ ي‪ :‬ﻧﻔﺮﯾﻦ‪ /‬ﺗﺮاﻧﻪ ﺳﺮا‪ :‬ﭘﺮوﯾﺰ وﮐﯿﻠﯽ‪ /‬ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ‪ :‬از ﺗﺮاﻧﻪ اي روﺳﯽ‬
‫آﺳﻤﺎنِ ﭼﺸﻢ او ‪ /‬آﯾﯿﻨﻪ ي ﮐﯽ ﺳﺖ ‪ /‬آن ﮐﻪ ﭼﻮن آﯾﯿﻨﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ رو ﺑﻪ رو ﺑﻮد ‪ /‬درد و ﻧﻔﺮﯾﻦ ‪ /‬درد و ﻧﻔﺮﯾﻦ ﺑﺮ ﺳﻔﺮ ﺑﺎد ‪ /‬ﺳﺮﻧﻮﺷﺖِ اﯾﻦ ﺟﺪاﯾﯽ دﺳﺖِ او ﺑﻮد ‪ /‬ﮔﺮﯾﻪ ﻣﮑﻦ ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ‪ /‬ﮔﺮ ﻣﺮا از ﺗﻮ ﺟﺪا ﮐﺮد ‪ /‬ﻋﺎﻗﺒﺖ دل ﻫﺎي ﻣﺎ ‪ /‬ﺑﺎ ﻏﻢِ ﻫﻢ آﺷﻨﺎ ﮐﺮد ‪ /‬ﭼﻬﺮه اش آﯾﯿﻨﻪ ي ﮐﯽ ﺳﺖ ‪ /‬او ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ رو ﺑﻪ رو ﺑﻮد ‪ /‬درد و ﻧﻔﺮﯾﻦ ﺑﺮ ﺳﻔﺮ ﺑﺎد ‪ /‬اﯾﻦ ﮔﻨﺎه از‬
‫دﺳﺖِ او ﺑﻮد ‪ /‬اي ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺧﺎﻃﺮِ ﻣﻦ ‪ /‬روزﮔﺎرت ﺷﺎدﻣﺎن ﺑﺎد ‪ /‬اي درﺧﺖ ﭘ‪‬ﺮ ﮔُﻞِ ﻣﻦ ‪ /‬ﻧﻮ ﺑﻬﺎرت ارﻏﻮان داد ‪/‬آن ﭼﻪ ﮐﺮدي ﺑﺎ دلِ ﻣﻦ ‪ /‬ﻗﺼﻪ ي ﺳﻨﮓ و ﺳﺒﻮ ﺑﻮد ‪ /‬ﻣﻦ ﮔُﻠﯽ‬
‫ﭘﮋﻣﺮده ﺑﻮدم ‪ /‬ﮔﺮ ﺗﻮ را ﺻﺪ رﻧﮓ و ﺑﻮ ﺑﻮد ‪ /‬اي دﻟﺖ ﺧﻮرﺷﯿﺪِ ﺧﻨﺪان ‪ /‬ﺳﯿﻨﻪ ي ﺗﺎرﯾﮏِ ﻣﻦ ‪ /‬ﺳﻨﮓِ ﻗﺒﺮِ آرزو ﺑﻮد‪...‬‬

‫ﻣﯿﺪانِ ﻓﺮدوﺳﯽ ‪ 4‬‬