Chapter 1

"Stefano! Teodoro! Kain na." Narinig niyang sigaw ng kanyang ina. Kasalukuyan kasi
niyang inaani ang mga tanim na mais sa malawak na bukirin na kung saan sila
naninirahan.
"Anak, tara na muna kumain. Mahirap nang malipasan ng gutom." Niyaya na nga siya ng
kanyang ama upang mananghalian. Pumunta naman sila sa isang kubo na kung saan
naroon din ang kanilang kasamahang magsasaka.
"Kay tikas nga naman ng batang ito." Pagpuri sa kanya ni Mang Esper. Dahil sa
kainitan kasi ay pinili niyang hubarin ang pangitaas habang nagaani. Sanay na rin
nanan siya sa ganoong bihis dahil din dito kaya niya nakuha ang tan na kulay ng
balat.
"Paniguradong pagkakaguluhan ng mga kababaihan." Dagdag naman ni Mang Popo. Tumawa
naman siya sa sinasabi ng mga ito. Sanay na rin kasi siya sa patutsada ng mga ito
sa kanya. Sa loob kasi ng dalawampung taon na siya ay narito ganito na talaga ang
ugali ng mga ito.
"Gutom lang ho yan Mang Esper, Mang Popo." Sabi niya sa mga ito. Nagtawanan nga
naman ang mga tao sa kubo at nagsimula na silang kumain. Ganito ang nangyayari sa
kanya sa pangaraw-araw. Magaani sila o kaya ay magtatanim at pagdumating nga ng
tanghalian ay sabay sabay na kakain at magkukwentuhan. Minsan pagkatapos
mananghalian ang iba sa kanila ay nagsisiesta. Siya naman kapag sapit ng ika-ala
una ng hapon ay inihahanda niya ang sarili upang makapasok sa eskwela. Nasa ika-
tatlong taon na rin siya sa pagkokolehiyo at isang taon na lamang ay gagraduate na
siya sa kursong Information Technology. Kapag gabi naman ay nagtatrabaho siya
bilang guard sa isang bar. Masaya naman siya sa simpleng pamumuhay na ito dahil
natutulungan niya ang mga magulang.
"Anak, nga pala samahan mo ako mamaya sa kalakalan." Sabi ng kanyang ina. Total
wala naman siyang pasok ay tutulong naman siya dito upang ikalakal ang mga naani na
gulay. Siya ang nagsisilbing driver kapag nangangalakal.
"Opo, inay. Ihahanda ko na rin po ang masasakyan natin mahirap na po baka
masiraan." Nang matapos na nga siya kumain ay pinuntahan niya ang owner na
minamaneho niy. Tandang tanda pa niya na mula ito sa napalanunan niya sa jueteng.
-----
"Ang dami naman tao! Ang sikip sikip!" Narinig niya ang sabi ng kapatid na si Bert.
"Berto! Umayos ka nga huwag ka ngang maarte diyan." Sabi niya sa kanyang kapatid
kasama niya kasi ito ngayon sa kalakalan. Bibili sila ng mga gulay at iyon ang
gagamitin para ipangluto sa kanilang maliit na karinderya na nasa bayan.
"Ate naman! Sayang ang concealer. Mahalia pa naman itetch." Napairap na lang siya
sa kapatid. Daig pa kasi siya nito kung magayos kalalaking tao ay sirena naman.
Nang namatay kasi ang itay ay tuluyan na nga itong nagladlad pero kahit pa ganito
ito ay mahal ko ito.
"Bert! Wag na maarte para din naman ito sa hanapbuhay natin." Nakita niya pa ang
pagirap nito. Ayaw na ayaw talaga nito sa masisikip na lugar para daw kasi itong
mahihimatay o kaya parang nasa lata ng sardinas.
"Ate, kailan ba kasi tayo yayaman?" Sabi nito sa kanya. Hinarap naman niya ito at
matawa tawa siya sa itsura nito mukhang diring-diri sa kapligiran nito.
"Kapag puti na ang uwak." Tinalikuran na nga niya ito. Lahat naman siguro ay
nangangarap na yumaman. Buti nga yung iba sinuswerte minsan sa lotto o kung ano
man. Yung iba naman dahil nakapagtapos ng pag-aaral at nagkatrabaho ng maganda
dahil sa sipag at tiyaga pero naiisip din niya bakit naman siya kahit anong sipag
at tiyaga di pa rin naasenso? Hirap talaga ng buhay sa Pinas kahit anong kayod at
pagtutumbling ang gawin niya ang hirap umasenso. Napabuntong hininga na nga lang
siya sa naiisip.
"Grace! Narito ka na pala ang aking magandang suki. Oh siya papakyawin mo na ba ang
aking mga gulay?" Tanong sa kanya ni Aling Mirna. Ito kasi ang binibilhan nila ng
mga gulay nakakadiscount kasi sila ng kapatid dito.
"Ate Mirna, wala po ba kayong talong na tinda?" Importante pa naman ang mga gulay
na iyon bilin pa naman ng kanyang ina na damihan ang talong dahil mabili sa kanila
ang tortang talong pati na rin ay nilalahok ito sa kare-kare na tinda nila.
"Nako, ganda! Naubos na ang mga talong kanina kaunti lang din kasi ang naani kanina
pero may kakilala ako na meron pa silang tinda na mga talong." Sabi ni Aling Mirna
medyo nakahinga naman ako ng maluwag sa sinabi nito. Tinawag na nga ni Aling Mirna
ang sinasabi nitong nagtitinda ng mga talong.
"Pogi! Poging Stefano! May tinda pa ba kayo na mga talong?" Tanong ni Aling Mirna
sa tindero. Ang eksaherada naman nito sa pagtawag ng pogi sa pagkakaalam niya mga
feeling pogi lang ang mga lalaki na narito sa kalakal. Mga topless nga at may abs
kaso may mga putok at mga okoy naman.
"Opo. Aling Mirna, marami pa po kaming talong na tinda." Napalingon siya sa
baritonong boses na kausap ni Aling Mirna. Ang macho ng boses at sa paglingon nga
niya ay kung anong iminacho ng boses nito ay ganoon din kamacho at kagandang lalaki
nito. Mukhang hindi ito nababagay sa lugar na ito. Mukha kasi itong may-ari ng
isang hacienda. Napakalinis nitong tignan kumpara sa mga kargador na nasa kalakal.
Nangingibabaw ang natural nitong tan na kulay at ang bisig nito mahahalata mong
batak talaga sa pagtatrabaho. Mayroon din itong matangos na ilong mukhang may lahi.
Ano kaya ang ginagawa ng isang gwapong nilalang dito?
"Ate! Tulo na ang laway mo! Ang gwapo gwapo ni Stefano talaga." Rinig niyang bulong
ng kanyang kapatid. Stefano pala ang pangalan nito. Nakatitig pa rin siya dito at
pinahiran na nga niya ang bahagyang tumulo na laway. Bumalik naman siya sa tamang
wisyo ng tawagin siya ni Aling Mirna.
"Ganda! Ito na marami ng mga talong dito. Maiwan na kita ha." Pamamaalam nga ni
Aling Mirna.
"Binibini ano ang iyong nais?" Tanong nito sa kanya. Mukhang bolero siguro marami
na itong babaeng pinaiyak dahil sa tanis ng dila nito kaya naman tinaasan niya ito
ng kilay. Naiinis siya sa mga lalaking bolero kaya dapat itong tarayan.
"Marami ba kayong talong?" Tanong niya dito sa tonong nagtataray. Nakita niya naman
ang pagngiti ng binata at ang ngiti na iyon ngiti na parang tutunawin ka pero hindi
siya titinag. Alam niyang may kahirapan ito kaya hindi siya papadala dito.
"Opo, binibini. Mahahaba, matataba at masasarap din ang talong na tinda namin."
Nginitian siya nito. Alam niya ang ngiting iyon may kamanyakan sa ngiti na iyon.
Ganoon kasi ngumiti ang mga manyak na tambay sa kanila.
"Bastos! Hindi yung talong mo sa ibaba ang tinutukoy ko!" Sigaw niya dito. Nagulat
naman ang binata sa sinabi niya at napakunot pa ang noo nito. Napatingin din siya
sa kanyang paligid at nakita niya na may ilan-ilan din na napapatingin sa kanila.
"Stefano! Pogi! Pagpasensyahan mo na itong kapatid ko ha. Wala lang talaga ito sa
sarili. Oh siya papakyawin ko na ang talong mo! Anetch pala yung tinda mong talong.
Hihihihi." Pinaliitan pa ng kapatid ko ang boses niya. Ang lande talaga. Nanahimik
na lang siya sa isang tabi dahil napagtanto nga niya ang kanyang nasabi. Nakakahiya
siya. Inakusahan niya pa ito. Bakit ba naman kasi iba ang naisip niya? Nakita niya
pa na natatawa ito habang nakatingin sa kanya at inirapan niya lang ito. Umalis na
din muna si Bert dahil may kukunin itong mga gulay kay Aling Mirna.
"Binibini ito na po ang mga TINDA NAMING TALONG." Inirapan niya lang ito.
Napakaantipatiko! Hindi porket magandang lalaki siya ay ganyan na siya.
"Masama ang nakasimangot nakakatanda. Sayang naman..." Narinig niya ang sabi nito
pero bago niya yun makumpleto ay sinagot na niya ito.
"Pwede ba! Kung wala kang matinong sasabihin magtinda ka na lang ng mga TALONG MO!
Nakakaimbyerna ka." Natawa na laman ito sa sinabi niya. Aba aba talaga naman tumawa
pa ng malakas. Wala pang lalaki ang tumatawa sa pagtataray niya! Nakakainis ito.
"Bert! Tayo na nga!" Sigaw niya sa kapatid. Dali-dali naman siyang pinuntahan ng
kanyang kapatid at kinuha na nga rin ang mga talong.
"Maganda nga mataray naman." Narinig pa niya na sabi nito. Gusto sana niya itong
balikan at sampalin para sa sinabi pero bago niya pa ito gawin ay pinigilan na siya
ng kapatid.
"Ate! Shut up ka na diyan. Truelalu naman ang motto ni Fafa Stefano. Maganda nga
you pero mataray. Hihihi. Pero mas maganda pa rin aketch." Isa pa itong kapatid
niya. Masasabunutan niya ito. Nauna na nga ito sa kanya. Siya naman ay inis na inis
na sumunod na nga lang dito.
Nakakainis talaga ang Stefano na iyon. Bakit nga ba yun nandito? Hindi naman siya
nababagay sa lugar na yun dahil sa kanyang itsura pero kung pagbabasehan ay ugali
bagay nga siya doon. Nakakainis lang talaga. Kahit nga macho at magandang lalaki
ito napakaantipatiko naman. Turn off na siya dito atsaka hindi niya ito papatulan.
Ano siya sinuswerte? Nararapat lamang siya sa lalaking mayaman. Yung lalaking
iaahon siya sa hirap ng pamumuhay. Baka siya pa nga ang magpakain sa Stefano na yun
kapag naging sila?
Bakit may balak ka ba na maging kayo?
Sabi ng munting tinig mula sa kanyang isipan. Ahhh. Nakakainis talaga. Hinding
hindi siya magkakagusto sa Stefano na yun kahit ito pa ang kahulihulihang lalaki sa
mundo. Atsaka may rule pa siya sa kanyang sarili "Don't marry a man who is not
Rich!" Kaya Stefano is out of her choice.
"Grasya! Anak! Bakit naman ganyan ang mukha mo? Hindi pa naman kwaresma." Pansin ng
kanyang ina sa kanya. Hindi nga niya ba alam kung bakit hanggang ngayon ay inis pa
rin siya dahil sa Stefano na iyon. Napakaantipatiko kasi!
Bakit ka ba affected Grace matagal na ba kayong nagkakilala?
"Wala po ito inay. Ito na nga po pala yung sukli sa mga pinamilk namin." Abot niya
sa kanyang ina. Nakita naman niya na bumalik na ang ina sa pagluluto. Tinutulungan
niya ito sa karinderya nila. Minsan siya na ang nagiging kusinera kapag marami ang
kailangan lutuin. Masaya naman siya sa buhay na meron siya ngunit gusto niya na
makaramdam ng kaginhawaan.
Ipinagpatuloy na nga niya ang pagluluto at nang siya ay makatapos ay inilagay niya
na ito sa isang container kung saan ginagamit nila para sa karinderya.
"Grace, ano ba ang luto ngayon?" Tanong ni Ka Narsing sa kanya. Suki na nila dito
ang matanda dahil lagi ito nananghalian sa kanila.
"Marami pong kababagong luto ngayon." Sagot naman niya dito nang makapili na ito ay
inihanda na nga niya agad-agad ang mga order nito.
"Ateeeeee!" Narinig niyang sigaw ni Berto sa kanya.
"Oh ano? May sunog ba?" Tanong niya sa kapatid napakaeksaherada kasi nito kung
makasigaw. May dala pa itong isang kaing na mangga. Sa pagkakatanda ko hindi naman
nangangailangan ng mangga sa karinderya dahil kapos na kami sa budget.
"Ate! Kaloka you! May nagpapabigay nga pala." Kilig na kilig nitong inilapag ang
isang kaing na mangga sa harapan niya. Sino naman ang magpapadala sakin ng isang
kaing na mangga?
"Kanino daw galing?" Tanong naman niya sa kapatid. Baka mamaya may kung ano sa
mangga.
"Sa Secret Admirer mo Ate. Ayan oh may nakasulat na note. Duling lang?" Sabi nito
sa akin kinuha ko na nga ang note na sinasabi at binasa.
Grace,
Smile it makes you beautiful.
Yun lamang ang nabasa niya. Inaamin niya na may part sa sarili niya ang kinilig
dahil sa note pero bigla lang itong napawi.Bawal nga pala ma-inlove hindi pa sila
nakakaahon sa hirap.
"Berto baka ibang grace yan. Ibalik mo na sa dati mong pinagkuhanan atsaka kung
para sa akin yan hindi ko din tatanggapin. Ang binibigay ng manliligaw chocolates
at hindi mangga! Hindi din tayo yayaman sa mangga na yan." Sabi naman niya sa
kapatid. Totoo naman aanhin nga ba niya ng mangga?
"Gaga mo naman ate. Binigyan ka na nga ng mangga gusto mo pa ng chocolates at least
itong isang kaing na mangga mas mahal sa isang bar ng chocolate. Atsaka ate dami mo
nasabi ha! Bitter lang ang lola?" Pangookray pa sa kanya ng kapatid inirapan na nga
lang niya ito at pumunta na sa kusina upang tulungan ulit ang ina sa ginagawang
meryenda na ititinda mamaya.
"Sayang naman ang mga mangga na ito. Mukhang hinog na ang iba. Mukhang matamis din
at may mga hilaw din na mangga." Narinig niya na sabi ng kanyang kapatid. Nang
marinig niya ang salitang "Hilaw na mangga" agad siya nakaisip na pwedeng
paggamitan nito.
"Berto! Huwag mo na pala ibalik. Mageenseneladang mangga tayo! Total marami din ang
mga mangga. Ipagbenta natin ang iba." Napanganga naman sa kanya ang kapatid. Buti
na lamang ay bigla siyang nakaisip kung paano pagkaperahan ang mangga.
Kung kaninoman galing ang mga mangga nagpapasalamat na siya dahil may
mapagkakakitaan siya. Tama nga din ang kapatid kung chocolates nga naman hindi niya
ito mapagkakaperahan at itong mha mangga na ito pwedeng itinda. Dagdag kita din ito
para sa kanila.
Napangiti na lamang siya kung gaanong kalaking pera ang makukuha dahil sa mga
ititindang mangga.
-----
A/n: Hindi pa po ako nagbibirthday talaga lang po na hindi ako makatiis at dahil na
rin po madami na ang nagiintay kay Fafa Blaine. 😂😂😂
Happy 200 followers po thank you. Thank you po sa inyo. Loveyouuuuu
I just can't take it to post this first Chapter for you guys.
So yang chapter po na yan 20 years old pa si Blaine diyan tapos Stefano pa siya
kasi basta. Hahaha. Bale parang flashback pa po ang magiging unang mga chapters ng
story ni Blaine.
So ayun po I hope na suportahan niyo po si Fafa Blaine Stefano. Loveyouall 😘😘😘

Chapter 2

"Stefano, oh ito may natira pang limang pakwan. Sobra sa bilang ng ani natin ang
iba kaya ito pinarte parte ko na." Sabi sa kanya ni Mang Esper. Agad naman niyang
tinanggap ang pakwan. Napangiti naman siya dahil pwede niya ito maibigay kay Grace.
Kumakailan kasi ay nawiwirduhan siya sa sarili niya hindi niya alam pero may
tumutulak sa kanya upang regaluhan si Grace ng mga prutas una ang isang kaing na
mangga hanggang sa umabot na nga ito sa piling ng mga saging. Ngayon iniisip niya
na bigyan ito ng mga pakwan. Torpe na kung torpe pero pagdating dito ay nawawalan
siya ng lakas na loob upang makipagusap dito ng maayos. Inilagay na nga niya sa
isang plastic ang dalawang pakwan at naglagay siya ng sulat.
Iiwan na lang niya mamaya ang mga pakwan sa bintana ng bahay ng dalaga. Hindi pa
naman siya nahuhuli sa pinaggagawa niya.
"Oh, Stefano. Busy na busy ka ata diyan. Para kanino ba yang mga pakwan?" Tanong sa
kanya ni nanay Espe.
"Inay ah eh." Napakamot na nga siya sa kanyang ulo. Hindi niya kayang
pagsinungalingan ang ina. Ito ang tao na pinagkakatiwalaan niya kaya naman
ikinuwento na niya dito ang kanyang nagiging kahibangan sa mga nagdaang araw.
"Aba nga naman ang aking anak. Umiibig na nga talaga." Kantyaw ng kanyang ina.
Hindi niya alam kung pag-ibig na nga ba ang kanyang nararamdaman dahil hindi naman
niya alam kung paano umibig. Naging busy kasi siya sa pagbubukid, pagaaral at
pagtatrabaho tuwing gabi kaya hindi niya alam. Hindi nga niya alam kung yung
ginagawa niya ay nakakakilig o ano.
"Inay nung niligawan po ba kayo ni tatay ano po yung mga ginagawa niya?" Tanong
niya sa kanyang ina. Nakita naman niya ang pagngiti ng ina.
"Noong dalaga at binata pa kami ng itay mo. Nililigawan niya ako sa pamamagitan din
ng ginagawa mo. Kinikilig nga ako sa mga padala kahit hindi pa siya nagpapakilala
sa akin. Nakakatuwa nga na ganoon ka rin." Sabi pa ng ina. Naisip niya na tulad
kaya ni Grace ang inay Emy niya?
"Nahuli niyo po ba si Itay habang ginagawa ang pagbibigay ng mga prutas sa inyo?"
Tanong niya dito iniisip niya kasi na ano ang mangyayari kapag nalaman ni Grace na
siya ang tao sa likod ng pagpapadala ng nga prutas sa kanila.
"Oo naman talagang binantayan ko iyon pero nung malaman ko na yun ang itay mo
tumibok ng mabilis ang aking puso simula't sapol din kasi may pagtingin na ako sa
itay mo." Halata pang kinikilig si inay sa kanyang pagkukwento kaya naman ay sinabi
niya na pupunta na siya kina grace upang ibigay ang mga pakwan.
Natanaw niya si Grace na mukhang may iniintay kaya naman imbes na sa bintana nito
iaabot ang pakwan ay dumaan siya mula sa likuran ng bahay ng mga ito. Dali-dali
niyang inilagay ang pakwan sa may pinto.
"Huli ka!" Narinig niya ang sigaw ng dalaga kaya naman tumakbo siya ng mabilis.
Naririnig niya na parang hinahabol siya nito.
"Teka lang! Uy sandali! Gusto ko lang naman mag thank you!" Hindi niya ito
nililingon dahil nahihiya siyang malaman nito na siya ang nagdadala ng mga prutas
dito.
"Uy! Wait! Ahhhh!" Napalingon naman siya sa pagsigaw nito mukha yatang nadapa pa
ito sa paghabol sa kanya kaya naman ay bumalik siya papalapit dito nakatungo lang
ito at mukhang umiiyak.
"Ayos ka lang ba?" Tanong niya dito ngunit nanatili pa rin itong nakaubob. Nakita
niya na unti-unting umaangat ang ulo nito at akma na siyang tatakbo muli mula dito
nang pigilan siya nito.
"Huli ka! Ikaw?!" Mukhang nagulat ng husto ito kaya naman ay inalis niya ang kamay
niya mula dito pero bago pa ulit siya makalayo dito ay nagsalita na ito.
"Ikaw ba ang nagpapadala sakin ng mga prutas at gulay? Gusto mo ba ako? Nililigawan
mo ba ako? " Siya naman ngayon ang nagulat sa direkta nitong mga katanungan. Nawala
din iyon ng siya ay nay naisip.
"Kapag sinabi ko ba na gusto kita at ako ang nagpapadala ng mga prutas papayagan mo
ba akong manligaw?" Tanong niya dito nakita naman niya na namumula ang pisngi nito.
Lalo pa itong namula ng lapitan niya ito.
"Hindi! Lumayo ka nga sa akin! Bwiset" natatawa siya sa inaakto nito nakikita niya
na inis na inis na nga ito.
"Ganyan ka ba magpasalamat sa nagbibigay sayo ng mga prutas?" Sabi niya dito.
Sinamaan naman siya ni grace ng tingin.
"So utang na loob ko pa sayo yung mga prutas? Fine! E di salamat na lang sa mga
prutas. By the way kahit anong prutas pa ibigay mo or kahit ano itaga mo sa bato
hindi kita magugustuhan. Iba ang tipo ko! " Nakita niyang sumabog na talaga ito sa
inis. Natatawa talaga siya sa inakto nito. Umalis na din ito sa harap niya pero
sinundan niya ito.
"Babae ba ang gusto mo?" Nalilitong sabi niya dito.
"Paano pag sinabi kong oo? Titigilan mo ba ako?" Panghahamon na sabi nito sa kanya.
Palaban din ito kaya niya ito nagustuhan.
"Hindi pero baka may magagawa pa naman di ba?" Kinabig na nga niya ang beywang nito
at nagkatitigan pa sila. May nagudyok naman sa kanyang isipan na halikan ang
mapupulang labi nito.
-----
PAK!
Isang malakas na pagkakasampal ang naigawad niya kay Stefano. Bigla kasi siyang
nagulat sa ginawang paghalik nito sa kanya.
"Bastos!" Tumakbo na nga siya papalayo dito. Ang kanyang unang halik! Nawala na
lamang sa isang iglap. Ibibigay niya sana ito sa kanyang nobyo lamang pero nawala
na dahil kinuha ito ni Stefano.
"Hija, mukhang pagod na pagod ka. Ano nangyari?" Tanong sa kanya ng ina.
"Wala po nay. Punta lang po ako sa karinderya." Sumakay na nga siya sa bike niya at
pumunta sa karinderya nila sa bayan. Naiinis siya kailangan niyang magpalamig pero
naiisip pa rin niya ang halik ni Stefano.
Peep! Peep!
Napatigil siya sa pagbibisikleta ng makarinig ng malakas na tunog ng busina.
Tumigil ito sa gilid niya. Nanalangin siya na sana ay hindi siya pagalitan ng
nakasakay dito dahil wala na pala sa tamang linya ang bike niya.
"Hello Miss, Do you know this place?" Nakatingin lang siya sa babaeng nagtatanong
sa kanya. Napakaganda nito kulot kulot ang buhok nito at may mapulang labi para
itong isang Dyosa. May kasama pa din ito na isa pang babae na natural din ang
pagkakawavy ng buhok at may makapal ito na kilay na tila mo'y alagang alaga talaga
sa pagkakathreading mukha naman itong anghel.
"Miss?" Tanong sa kanya ng babaeng may magandang kilay.
"Ah. Ano yun?" Nakita niya na ngumiti ang unang babaeng nagtanong sa kanya.
Pinagtatawanan ba siya ng mga ito? Kaya naman nagmaldita mode on siya tinaasan niya
ngn bahagya ang kilay niya na may kanipisan.
"Uhm... I think were lost do you know this place?" Turo nito sa mapa at binulugan
pa nga ang lugar ng pulang pentel. Englishera pala ang mga ito kaya naman ay hindi
siya papatalo.
"Yes. It is located over there." Sabi niya sa mga ito. Itnuro na nga niya ang lugar
pero napakamot ang dalawa sa ulo. Bakit naman kaya tama naman ang pagkakaturo niya
ng direksyon sa mga ito.
"Thank You po pwede niyo po ba kami samahan sa lugar na ito?" Nagtatagalog naman
pala ang babaeng mukhang anghel nakahinga siya ng maluwag.
"Ahmm..." sasamahan niya ba ang mga ito? Baka mamaya human trafficing ang mga ito
at ako ang ibubugayw nila. Noooo.
"I'm Giselle by the way and she is Celestine my bestfriend." Sabi ng babaeng
mukhang anghel at ang babaeng driver ay si Celestine pala. Mukha naman katiwatiwala
ang mga ito kaya naman ay sinamahan niya ang mga ito. Tinulungan pa nga siya ng mga
ito na ikarga ang kanyang bike sa likod ng pickup na dala ng mga ito.
Tinuro na nga niya sa mga ito ang lugar na sinasabi nito. Sa pagkakaalam niya isa
itong private property ng mayamang negosyante.
"Thank You..." Nangunot ang noo ni Celestine.
"Mary Grace." Sabi niya dito.
"Thank You Mary Grace." Sabi nito sa kanya.
"Pasok ka muna sa loob grace. Grace na lang ha ang haba kasi ng Mary Grace." Sabi
ni Giselle sa kanya.
"Nako hindi na. May pupuntahan pa kasi ako." Nahihiya siya sa mga ito sa pananamit
pa lang ng mga ito alam niya na mayayaman talaga ito.
"Please grace. We want to thank you for your kindness." Sabi ni Celestine. Pinilit
nga siya ng dalawa kaya naman ay sumama na siya. Napakalaki ng bahay sa loob nito.
Isa itong napakalaking rest house.
"Bahay niyo?" Tanong niya sa mga ito. Ngumiti naman si Celestine sa kanya.
"It's my parents rest house. Pinapabisita lang sakin." Sabi ni Celestine sa kanya.
Sa pananatili niya nga sa rest house nila Celestine ay marami silang bagay na
nakapagkuwentuhan. Hindi tulad ng ibang mayayaman mababait pala ang mga ito.
Matagal na din palang magbestfriend ang dalawa. Naging komportable naman siya sa
pakikipagusap sa mga ito.
"We like you Grace." Sabi sa kanya ni Celestine. Nagkatinginan pa sila ni Giselle.
"So friends?" Inilahad pa ni Giselle ang kanyang kamay sakin. Mukhang malambot ito
nahihiya siyang makipagkamay ang gaspang pa naman ng kamay niya.
"Friends." Tinanggap na nga niya ang pakikipagkaibigan sa dalawang ito. Natuwa
naman siya dahil ngayon lamang siya nagkaroon ng kaibigan na kasing edad niya.
Nagkwentuhan pa sila ng nagkwentuhan at kung ano ano pa ng sumapit na ang hapon.
"G, Cel una na ako ha. Baka hinahanap na ako ni nanay. Maraming Salamat sa
paganyaya sakin dito." Nagmadali na nga siyang tumayo at kinuha ang bike niya.
"Grace! Wait! Paano ka namin makikita muli?" Hindi niya masyadong narinig ang
sinabi ni G dahil nasa may gate na siya ng rest house. Agad naman iyong bumukas at
bumalik na nga siya sa bahay nila.
Ang saya saya niya dahil nagkaroon siya ng mga kaibigan pero napaisip din siya
makikita niya kaya ulit ang mga ito? Napasinghap na lang siya ng naalala niya din
na bakit hindi niya nakuha man lang ang number ng mga bagong kaibigan.
"Nay! Berto! Nandito na po ako." Ang tahimik kasi ng bahay. Mukhang walang tao kaya
naman pumasok na siya at nadatnan nga ang kapatid at ina na nagiiyakan.
"Nay! Bert! Ano nangyari?" Patuloy ang paghagulgol ng ina at kapatid kaya dinaluhan
niya ito. Pumagitna din siya sa dalawa upang pakalmahin ang mga ito.
"Ano po ba ang nangyari nay?" Tanong niya muli sa ina.
"Anak, ang lupa natin." Naguluhan siya sa ina.
"Nay, ano po meron? Anong meron sa lupa natin?" Tanong niya sa ina. Naguguluhan na
siya. Bakit napasama dito ang lupang kinatitirikan nila?
"Ate, mareremata ang bahay at lupa natin kapag hindi tayo nakapagbayad sa bangko."
Nanlumo naman siya sa kanyang narinig sa kapatid. Naalala niya na umutang nga pala
sila ng malaking halaga noon sa bangko dahil sa pagpapahospital ng kanilang ama
pero alam niya naman na nagbabayad sila ng tama kaya bakit ito mareremata.
"Teka teka lang! Sa pagkakaalam ko lagi tayo nagbabayad ng tama sa bangko baka may
kamalian lang na nangyayari. Pupuntahan ko ngayon sila." Akmang aalis na nga ako ng
pigilan ako ni nay.
"Grasya, anak. Patawarin mo ako. Ang mga kinikita natin na pambayad sana sa bangko
ay nagagamit ko." Napakunot naman ang noo niya sa sinabi ng ina sa paraang paano?
"Po? Paano po?" Tanong niya dito.
"Anak, nagagamit ni nay ang pera sa pagmamahjong pati na rin sa pagbibingo. Nahilig
ako sa larong sugal kaya di ko namalayan na pati pera na kailangan ibayad sa bangko
ay nagagamit ko na." Napaupo na nga lamang siya sa sahig dahil sa nasabi ng ina.
Ano na ang gagawin nila? Hindi pwede mawala sa kanila ang lupa dahil
pinapahalagahan ito ng kangang tatay at ito na lang ang tanging tinitirahan nila.
"Nagbigay ba ng palugit ang bangko?" Tanong niya sa kanyang ina. Tumango naman ito
bilang pagsagot.
"Hanggang kailan na lang daw po?" Tanong niya sa ina.
"Tatlong buwan anak binigyan tayo ng bangko ng tatlong buwan upang makapagbayad."
Pinanghinaan muli siya ng loob saan naman siya kukuha ng malaking halaga sa tatlong
buwan? Hirap pa naman siya kumita sa karinderya at sa iba niyang sinasideline.
"Hayaan niyo nay. Hindi ako papayag na mawala satin ang lupain." Determinadong saad
niya sa ina. Nakita niya naman ba medyo nabawasan ang pangamba ng ina. Bahala na
siguro lahat ay gagawin niya upang matubos ang kanilang lupain. Kahit sa anong
paraan pa ito.
-----
"Mukhang napakasaya natin Stefano ha! Ano meron?" Tanong ni Judith sa kanya. Isa
ito sa anak ng kasamahan niyang magsasaka. Ninong siya ng anak nito.
"Madami kasing ani." Nginitian nga lang niya si Judith at iniba ang sagot sa tunay
na nararamdaman alam niya na kapag sinabi niya dito ay malamang ilang minuto pa
lamang ay kalat na ito sa mga kasamahan nila.
Napakasaya kasi niya kahit isang linggo na ang nakakaraan mula ng manyari ang
insidente sa kanila ni Grace. Napakalambot ng labi nito pwede niyang ikumpara ang
tamis ng labi nito sa prutas na kanilang inaani.
Ngunit sa loob din ng isang linggo ay pansin niya ang pagiging matamlay nito.
Patuloy pa rin naman siya sa panliligaw dito. Kalimitan ay sinusungitan siya nito
pero hindi pa rin siya susuko. Gusto niya talaga ito.
Pupuntahan niya ito upang bigyan ito ng mga santol na kaani pa lang. Malapit na
siya sa karinderya ng mga ito ng makarinig siya ng mga hikbi sa isang tabi. Malapit
lamang ito sa karinderya nila grace. Tumigil nga muna siya sa pagbibike at tinignan
kung saan nagmumula ang mga hikbi.
"Grace?" Nakita niya ito na umiiyak sa isang tabi. Nang makita siya nito ay iniwas
nito ang mga tingin nito sa kanya at akmang aalis.
"Grace, may problema ba?" Tanong niya dito pero hindi ito umiimik. Tinanong niya
mulit ito.
"Pwede ba Stefano huwag muna ngayon. May problema pa ako huwag kang makisabay."
Sabi nito sa kanya. Nakita niya naman na mukhang nagsisisi din ito sa pagsigaw sa
kanya.
"Pasensya ka na. May problema lan talaga." Malumanay na sabi nito sa kanya.
"Tungkol ba saan ang iyong problema?" Muli na naman itong umiyak kaya naman ay
hinagod niya ang likod nito. Nagulat din siya dahil sa biglaan nitong pagyapos sa
kanya.
"Ste-stefano, Hindi ko na kaya. Pagod na a-ako. Hindi ko alam kung paano babayaran
ang bangko." Sabi nito sa kanya. Nagtaka naman siya sa sinasabi nitong bangko kaya
naman ay inusisa niya ito. Kinuwento na nga nito sa kanya ang problema nito.
Nalaman niya na kukunanin pala ng Bangko ang lupa ng mga ito kapag hindi ito
nakapagbayad sa tatlong buwan.
"Tutulungan kita Grace." Sabi niya dito alam niya na kahit salat pa rin sila sa
pera ay handa siya itong tulungan. Hindi niya alam sa sarili kung bakit gusto niya
na lang talaga tulungan ito para hindi na ito malungkot. May kung ano sa sarili
niya na nagsasabi na ayaw niyang makita itong umiiyak.
"Pero Stefano problema ko ito labas ka na dun." Sabi pa nito sa kanya itiningala
naman niya ito upang magtama ang kanilang mga mata.
"Tutulungan kita buo ang desisyon ko Grace." Muli na naman sila nagkatitigan at
hindi niya maiwasan makaramdam ng pangiinit lalo pa ng makita niya ang mukha nito
at ang labing malalambot na gusto niya muling madama.
Labi pa lang nito nagbibigay init na sa kanyang katawan. Ngayon niya lang nadama
ang ganitong init. Alam niyang maraming babae sa kanila ang may gusto sa kanya
maski kapag napunta siya sa bayan pero hindi siya nakaramdam ng ganito. Marahil ay
hindi pa siya nagkakaroon ng kasintahan kaya niya ito nadarama.
Nakaramdam na siya ng udyok upang ilapat ang kanyang mga labi kay Grace. Noong una
hindi ito nagalaw ngunit makalipas lang ng ilang segundo ay tinugon na nito ang
kanyang halik. Napakalambot talaga ng labi nito at nakakaadik balikbalikan.
Tinutugon nito ang bawat halik na iginagawad ko sa kanya. Sumasabay din ito sa
intensidad ng kanyang pakikipaghalikan. Ngayon lamang niya ito ginawa sa isang
babae. Natatakot din siya na baka mali ang ginagawa niya pero sa nakikita naman
niya ay pareho nilang nagugustuhan ni Grace ang pinagsasaluhan nilang halik.
Hindi siya nagsisisi sa ginawa niyang pagnakaw ng halik dito ng una. Alam niya na
iyon ang kauna-unahan niyang halik. Sa loob ng dalawampung taon kasi niya hindi
naman niya nagagawang makipagkasintahan at magbulakbol lagi siyang tumutulong sa
kanyang pamilya pero nang makita niya si Grace magbabago na ata ang lahat gagawin
niya kahit ano pang paraan upang mapasakanya ito.
A/n: Sorry po ngayon lang po nakapagupdate. Busy po talaga ako sa mga gawain e.
Plates pa more pa po. Hehehe.
Pasensya na po kung ngayon lang po talaga ang update ha. Finals na rin po kasi
namin kaya napakadaming gagawin sa life. Sana po patuloy niyo pa rin po ako
suportahan. I love you all po 💕💕💕
P.S. Wholesome po ang kabataan ni Stefano. Hindi po tulad sa ibang LM na 13 yrs old
pa lang ay namulat na sa kamunduhan si Stefano po ay hindi. Hehehe.
P.P.S kung may naguguluhan po flashback po ang mga unang chapters nito. Ang
kabataan ni Grace at ni Blaine. Kaya parang overview lang po talaga ang mauunang
chapters.
Thank You po sa pagread at votes. Loveyou 😘

Chapter 3

"Ano ba Stefano! Hahaha. Nababasa ako." Natatawa kong sabi kay Stefano nasa may
ilog ngayon kami. Malapit ito sa bukirin kung saan naninirahan sila Stefano.
"Tara na Grace maligo na tayo." Saad nito sa akin at patuloy pa rin niya akong
tinatalamsikan.
"Susunod na lang ako. Ihahanda ko pa itong kakainin natin." Natatawa naman siya ng
tinalikuran niya ito mukha itong bata. Sa nakalipas kasing mga linggo madalas
silang magkita lagi. Naging magaan na din ang loob niya dito. Hindi na niya ito
natatarayan masyado. Paminsan minsan lang kapag gusto niyang magpalambing.
Sa pagdaan din ng mga linggo na iyon ay hindi niya iakila na tuluyan na siyang
nahuhulog sa binata. Alam niya na hindi ang katulad ni Stefano ang gusto niya dahil
alam niya sa sarili niya ang dapat niyang maging kabiyak ngunit may kakaiba dito na
nagpapawala sa inhibisyon niya sa tipo niya. Nagawa nitong unti-unting sirain ang
paniniwala niya na itinatak niya sa kanyang isipan.
"Grace! Tara ligo na tayo. Ikaw rin sayang ang magandang tanawin." Dinig niyang
sabi nito. Bakit naman masasayang ang tanawin hindi naman naalis ang ilog? Nilingon
niya ito at sa paglingon niya ay hindi niya namalayan na nahulog na niya ang
plastic na kutsara sa ilog.
Napatitig siya kay Stefano na kasalukuyang tinatanggal ang pangitaas nitong damit.
Napakagat labi siya ng makita ang malapad nitong dibdib pababa sa magandang
pagkakalilok ng tiyan nito. Siguro nakuha nito ang magandang katawan sa pagbubuhat
ng mga ani.
"Sabi ko sayo Grace maganda ang tanawin." Nakita pala siya nitong nakatitig sa
katawan nito kaya naman bigla siyang tumalikod at namula. Nakakahiya naman. Nakinig
niya pa ang malakas nitong paghalakhak.
"Hindi ka ba magkakapulmonya niyan? Magbihis ka nga." Sabi niya dito pero lalo lang
itong tumawa. Tinaasan na niya ito ng kilay.
"Hindi ako magkakapulmonya Grace. Malakas yata ito. Atsaka maliligo naman ako."
Pagkasabi nito ay sumisid na nga ito sa ilog. Tapos na rin siya makapaghanda ng
kakainin nila. Bumaba na siya sa may ilog at hinawakan kung malamig ang tubig.
Nasiyahan naman siya kaya naman ay nagpasya siya na maliligo na nga.
Nawawala na din si Stefano siguro nakain na ng mga shokoy. Kung may shokoy nga ba
sa ilog. Naisip niya din na wala siyang dalang pamalit. Ayaw naman niya na basain
ang lahat ng damit dahil kapag ginawa niya iyon ay mahihirapan siyang magpatuyo.
Dahil wala naman tao sa paligid at wala din si Stefano ay hinubad na nga niya ang
suot na bestida. Isinunod naman niyang hubarin ang kanyang bra at inihuli na nga
ang panty. Iniwan niya sa isang tabi ang mga damit. Pumunta na nga siya sa may ilog
at naramdaman niya ang lamig ng tubig tuwang tuwa siya sa paglalangoy pumunta siya
sa may dulong parte at nakita nga angg magandang tanawin.
Pabalik na siya ng makita niya na papunta palapit sa kanya si Stefano. Hindi niya
alam ang gagawin niya kaya naman ay lumangoy siya palayo dito.
"Grace, papunta na ako!" Natatawa pa itong hinahabol siya sa paglangoy.
"Diyan ka lang! Na-nakahubad ako." Sambit niya dito ng papalapit na ito sa kanya.
Nakita naman niya na tumigil ito sa paglangoy at bahagyang namula. Siya din naman
hinihiling nga niya ay kainin na siya ng lupa.
Lalangoy na muli sana siya at aahon na naramdaman niya ang pagkapulikat. Napadaing
naman siya sa sakit.
"Grace!" Sigaw sa kanya ni Stefano. Nararamdaman niy ang paglapit nito sa kanya.
"Di-diyan ka lang!" Pagtitigil niya dito pero napakasakit talaga ng nararamdaman
niyang pulikat.
"Pero pinupulikat ka." Sabi pa nito. Pipigilan pa nga sana niya ito ng mabilis na
itong lumapit sa kanya at hinapit nga ang kanyang beywang at binuhat siya nito
paahon. Hindi nila alintana ang pareho nilang hubad na katawan. Namula siya ng
nakaramdam siya ng pangiinit. Gusto niyang takpan ang buong katawan pero kapag
ginawa niya ito ay mahuhulog naman siya sa pagkakabuhat.
Nararamdaman din niya na kumikiskis ang dibdib niya sa dibdib din nito. Naramdaman
niya din na may tumutusok na bagay sa kanyang puwitan. Ibinaba na nga siya ni
Stefano sa may kubol sa dulong bahagi ng ilog. Nandun din kasi ang kanilang mga
gamit. Ngunit naiwan nga pala niya ang mga damit.
"Yung paa mo." Itinaas nga niya ang kanyang paa at inilagay ito ni Stefano sa
kanyang mga hita nagsimula itong hilutin ang kanyang kalamnan. Napapadaig siya sa
sarap ng pagkakahilot nito nang matapos si Stefano ay hindi niya napansin na
nakatuon na pala ang paa niya sa gitna nito namula naman siya pati ito ay namula
din. Tinanggal nga niya ang kanyang paa dito.
"Uhm. Ste-Stefano, salamat." Nahihiya niyang sabi dito hindi naman siya makakilos
dahil sa malalagkit na tingin ni Stefano.
"Walang anuman Grace." Nakita niya din ang pamumula ng mukha nito kaya napababa
siya ng tingin pero lalo naman siyang namula sa nakita.
"Stefano yu-yung ano mo--ah eh nakatayo." Namula naman ang binata sa sinabi pedo
nakatitig pa rin ito sa kanya. Lumapit pa nga ito sa kanya. Nakikita niya ang
pagaapoy ng titig nito.
"Hindi ko na ito mapipigilan Grace." Kapag sabi ni Stefano ay sinunggaban na nga
siya nito ng halik. Napakapusok ngayon ng pinagsasaluhan nilang halikan.
Napaungol siya dahil sa ginawa nito kaya naman ay agad nitong ipinasok ang dila
nito sa labi niya. Ginalugad nga nito ang bawat parte ng labi niya. Siya naman ay
nakikipagsabayan din sa halik nito. Hinapit nga niya ang leeg nito upang mapadiin
pa ang mga labi nito sa kanya. Napaakyat din ang kanyang mga kamay sa buhok nito.
Nasasabunutan na niya ito dala ng sensasyon na hatid nito sa kanya.

"Hasusmaryosep!" Napatigil sila sa paghahalikan dahil sa isang sigaw. Nakita nila

ang isang ale na may hawak na batya na panglaba. Naibagsak nito ang dala-dalang
batya at nagtatakbo nga. Hindi naman sila magkaintindihan ni Stefano kaya naman
nauna ito magbihis at patakbo nitong kinuha ang naiwan niyang damit. Inabot ito ni
Stefano ng hindi tumitingin sa kanya.
Nang makabihis na siya ay natawa na lamang nga sila dahil sa nangyari pero nang
magkatinginan sila pareho silang namula.
Umupo na nga si Stefano sa tabi niya at namutawi sa kanila ang katahimikan ng
paligid.
"Grace"
"Stefano" halos magkasabay sila sa pagsambit ng pangalan ng isa't isa.
"Ikaw muna." Sabi sa kanya ni Stefano pero sabi naman niya na ito na muna dapat sa
dulo siya ang nanalo.
"Uhm...Grace sa ilang linggo na magkasama tayo-- ah" nakikita niya na nahihiya si
Stefano pero natatawa naman siya sa pinapakita nitong ekspresyon.
"Sinasagot na kita Stefano." Nagulat ang binata. Mukhang ito nga ang mga kataga na
gusto nitong marinig mula sa kanya.
"Talaga ba Grace?" Hindi makapaniwalang tanong nito. Tumango lang siya bilang
pagtugon dito. Niyapos siya nito at muli siya nitong hinalikan. Isa itong masuyong
halik na nagpapawala sa kanyang ulirat.
"Mahal kita Grace." Sabi ni Stefano sa kanya.
"Mahal din kita Stefano." Tugon niya dito. Masaya nga silang nagkuwentuhan buong
magdamag at paminsan minsan ay nagsasaluhan ng paghalik. Hindi niya alam kung wala
siguro nakakita kanina ay malamang may namagitan na sa kanila ni Stefano pero
naisip niya rin na hindi pa siya handa kung mangyari man ito.
Dumating na nga ang hapon at inihatid siya ni Stefano sa kanilang tahanan bago ito
umalis ay hinagkan muli siya nito.
"Anak! Saan ka galing?" Tanong ng kanyang ina na nagaabang pala sa may pinto.
"Ah. Sa bahay lang po ng kaibigan ko." Sagot naman niya dito papasok na sana siya
ng bahay ngunit nagsalita ang ina.
"Binalita sa akin ni Debby na may kinakalantiri ka sa ilog." Nagulat naman siya sa
sinabi ng ina siguro iyon ang nakakita samin ni Stefano.
"Nay!" Magpapaliwanag na sana siya dito ngunit nagsalita muli ang ina sa kanya.
"May usapan tayo grace! Bawal ka muna magasawa hindi mo pa kami naiaahon sa hirap.
Atsaka kung papatol ka lamang din sa hamak na mahirap din tulad natin. Tigilan mo
na ang pakikipagrelasyon sa kanya." Sabi ng ina sa kanya pero wala na siyang
pakialam pa kung mahirap din si Stefano ang importante ay mahal nila ang isa't isa.
"Pero nay mahal ko po si Stefano!" Sabi niya sa kanyang ina naningkit naman ang mga
mata nito. Nasampal din siya ng kanyang ina dahil ngayon lang din niya ito nasagot
ng ganon.
"Hindi kita pinalaki Mary Grace upang sagutin ako! Ano ang magagawa sayo ng
pagmamahal maipapalamon ba ng lalaking yun ang pagmamahal sayo? Yayaman ba tayo sa
pagmamahal?" Pagalit na sabi ng ina.
"Nay pero mabait na tao si Stefano." Sabi niya dito.
"Wala akong pakialam kung kasing bait pa niya ang mga Santo. Kahit balikbaliktarin
ang mundo isa siyang dukha. Nga pala nalaman ni Don Timoteo ang nangyari kanina sa
ilog dahil naabutan niya kami ni Debby." Bigla naman siyang nagalala ng husto at
kinabahan. Si Don Timoteo dito rin sila mayroong malaking pinagkakautangan ito din
ang lalaking sinasabi ng kanyang ina na papakasalan niya. Naging pambayad utang
kasi siya ng ina kay Don Timoteo dahil ito ang nangungutang dito ng pangsugal.
"Anak kung ayaw mong makulong ako. Hiwalayan mo ang Stefano na yun. Ngayon at
nalaman ni Don Timoteo na may lalaki ka panigurado ay ipapahanap nito ang lalaki
mo." Lalo siyang kinabahan sa sinabi ng ina.
"Nay baka may magagawa pa tayo pigilan mo si Don Timoteo!" Ngunit naging matigas
ang ina. Iniwan siya nitong umiiyak hindi niya alam ang kanyang gagawin. Kilala din
tao si Don Timoteo sa lugar nila. Alam niya na isa itong balo na naghahanap ng
asawa. Hindi naman niya alam na siya na pala ang nireto ng kanya dito. Nandidiri
siya sa matanda para na niya itong lolo.
Dahil sa hindi maintindihan ay pinuntahan niya ang bahay nila Stefano. Unang
bumungad sa kanya ay ang ina nito. Maganda ang pakikitungo nito sa kanya.
"Nandiyan po ba si Stefano?" Tanong niya dito.
"Nako hija, akala ko ay kasama mo siya hindi pa siya nakakauwi." Lalo naman siyang
kinabahan sa sinabi nito.
May tatlumpong minuto na din kasi ang nakakalipas ng mula ihatid siya ni Stefano sa
bahay nila at dapat sa ganitong oras ay narito na ito.
Aalis na sana siya ng biglang may mga sumisigaw na mga lalaki sa labas. Pinuntahan
nila ni Nay Tilde ang mga ito at nagulat na akay-akay nito ang duguan na si
Stefano.
Bigla naman siyang naiyak sa kawawa nitong mukha. Nakita niya na bugbog sarado
talaga ito. Alam niya kung sino ang may gawa nito at iyo nga ay si Don Timoteo.
"Anak ko!" Humagulgol na nga ng iyak ang ina ni Stefano. Naiyak na rin siya sa
sinapit ng kasintahan. Hindi ito dapat masama sa kaguluhan niya sa buhay. Kasalanan
niya ito.
"G-grace" nanghihina nitong sabi sa kanya lalo naman siyang napaiyak. Nilapitan
niha ito at inilagay ang kamay nito sa kanyang pisngi. Bahagya itong ngumiti sa
kanya.
"M-magpahinga ka Stefano." Sabi niya dito. Nakita niyang tumawa ito kahit may
iniinda itong sakit.
"M-malakas pa ako." Sabi nito sa kanya pero patuloy siy sa pagiyak.
"Lalo ka pang magpalakas Stefano." Sabi nga niya dito. Dumating ang ina nito ng may
dalang isang towel at tubig sa palanggana.
"Ako na po." Sabi nga niya kay Aling Tilde. Ibinigay naman sa kanya ang towel at
siya nga ang naglinis ng mga sugat kay Stefano. Naiiyak pa rin siya sa sinapit ng
kasintahan.
Nakita niya na nakatulog na nga ito dahil na rin siguro sa sibrang pagod at tindi
ng bugbog na natamo nito sa katawan.
"Hindi ka dapat mapasama sa gulo ng buhay ko Stefano. Sorry nang dahil sa akin ay
nangyari sayo ito. Hindi ako ang nararapat na babae para sayo. Alam ko na mas
deserve mo ang babae na hindi tulad ko. Patawarin mo ako Stefano pero mahal na
mahal kita." Hinagkan niya ang noo nito at nilisan na nga niya ang silid na
kinalalagyan nito.
"Nay Tilde, alis na po ako." Pamamaalam niya dito ngunit nakita niya na tinaasan
siya nito ng kilay.
"Ano ang kinalaman mo kung bakit nagkaganon ang aking anak?" Sabi sa kanya ni Nay
Tilde malayo ang tono nito kung paano siya nito batiin.
"Huwag ka na mag maang maangan pa. Narinig ko ang sinabi mo sa anak ko!" Galit na
sabi nito sa kanya.
"Patawarin niyo po ako dahil sa akin ay nangyari ito." Nararamdaman niya ang
pangigilid ng mga luha niya ngunit masama pa rin ang pagtingin sa kanya ni Nay
Tilde.
"Bakit? Ano ang meron kung bakit nasangkot dito ang aking anak?" Tuluyan na nga
siyang naiyak at ikinuwento dito ang pinagdadaanan.
"Iiwan mo ba ang anak ko at magpapakasal ka ng tuluyan kay Don Timoteo?" Tanong ni
Nay Tilde sa kanya. Huminga naman siya ng malalim.
"Opo...Iiwan ko po si Stefano sa ngalan ng kaligtasan niya at para sa pamilya ko.
Patawarin niyo po ako." Nakita niya na pumait ang ekspresyon nito.
"Tulad ka rin pala ng ibang babae dito sa atin. Ipagpapalit mo ang pera sa pag-
ibig." Nasaktan naman siya sa sinabi ni Nay Tilde. Noong una ganon ang kanyang
pananaw pero nagbago ng dumating Stefano kahit kaybilis lang nito dumating.
"Hindi naman po sa ganon gusto ko lang po ilayo si Stefano sa kung ano man purwisyo
ng buhay ko." Sabi niya dito pero mukhang hindi ito nakumbinsi.
"Umalis ka na sa pamamahay ko! Ayoko pa muli na makita ang pagmumukha mo dito.
Hindi ka nararapat para sa anak ko!" Sabi sa kanya ni Nay tilde pero nanatili siya
sa kinatatayuan dahil naiiyak na naman siya.
"Umalis ka na!" Sinigawan nga siya nito at kinaladkad palabas. Nasasaktan siya sa
hawak nito pero wala siyang pakialam.
"Patawarin niyo po ako! Mahal ko naman po si Stefano!" Pagmamakaawa niya dito.
"Mahal? Alam mo ba talaga ang salitang yon? Kung mahal mo ang anak ko hindi mo
pipiliin ang karangyaan! Umalis ka na sa harapan ko bago pa kung ano ang magawa ko
sayo. Pumunta ka na kay Don Timoteo total naman siya ang pakakasalan mo
magpapakaputa ka para sa kayamanan niya." Patuloy pa rin siya sa pagiyak. Marami na
nga ang nakakita sa nangyari sa kanila ni Nay Tilde. Siguro ay magiging balita
talaga ito ngunit wala siyang pakiaalam kung pagusapan siya. Sa ngayon gusto niya
muli makita si Stefano gusto niya ipadama dito na mahal na mahal niya ito.
"Nay Tilde! Pwede ko ba muli makausap si Stefano?" Pagmamakaawa niya dito pero
sinamaan lang siya nito ng tingin.
"Parang awa niyo na po." Sabi pa niya dito.
"Umalis ka na! Sasaktan mo lamang ang anak ko. Parang awa mo na rin lubayan mo ang
anak ko." Pinilit niya pa ito ngunit wala talaga. Umuwi siyang luhaan dahil sa
nangyari. Pinagtitignan na rin siya ng mga tao. Siguro nga ay kalat na ang chismis.
Ang bilis talaga ng mga chismosa.
"Anak ka si ng isang puta kaya nagpapahawa na rin sa kaputahan ng nanay!"
"Mukhang pera talaga silang mag-ina."
Hinayaan na nga lang niya ang mga chismosa na nanlalait sa kanya at sa kanyang ina.
Sa ibang pagkakataon ay tatarayan niya ang mga ito at makikipagaway ngunit wala
siyang lakas upang gawin iyon. Napakasakit kasi ng nararamdaman niya ngayon.
Pagkadating niya sa kanila ay nasilayan niya ang kulay puting sasakyan ni Don
Timoteo. Nakita niya pa nakausap nito ang nanay niya.
"Don Timoteo, talagang walang wala kami ngayon. Patawarin mo ako. May usapan na rin
tayo." Narinig niyang sabi ng ina.
"Oo may usapan tayo ngunit ang anak mo ay may kinakalantiring ibang lalaki ang
gusto ko sa mapapangasawa ay sariwa." Kinalibutan naman siya sa sinabi ng Donyo.
Totoo pala na napakahayop nito.
"Nasisigurado ko Don Timoteo birhen pa ang anak ko. Nasabi mo na rin Don Timoteo na
pinatapos mo na sayong mga tauhan si Stefano kaya naniniwala ako na wala ka ng
kaagaw sa aking anak." Nagagalit siya sa kanyang ina. Isa din itong walanghiya
napakababoy nito. Ito din pala ang isa sa salarin. Mga hayop sila!
Pumasok na nga siya sa kanilang bahay. Bahagya naman nagulat ang ina at si Don
Timoteo pero may ibang tumatakbi sa kanyang isipan.
"Papayag na ako magpakasal sa inyo Don Timoteo ngunit may kapalit." Hahamunin niya
ngayon ang matanda.
"Magpapakasal lamang ako sa inyo kung lulubayan ninyo si Stefano." Sabi niya dito.
"Kung yan ang gusto mo masusunod." Nakita niya pa ang pagngiti ni Don Timoteo.
Nandidiri talaga siya dito.
"Hindi pa tapos. Magpapakasal din ako kung may pruweba talaga na malaki ang
matatanggap kong pera at mana mula sayo." Hinahamon na talaga niya ang matanda
sabihin na na mukhang pera talaga siya pero nasisigurado niya magagamit niya ito sa
hinaharap.
"Masusunod aking asawa. Hindi na ako makapaghintay na maikama ka." Lalo siyang
nandiri sa sinabi nito. Napakabulgar nitong magsalita. Hindi bagay ang pagiging Don
nito. Nakita naman niya ang ekspresyon ng ina. Nangingiti na ito ngayon dahil
siguro umaayon na ang plano nito na yayaman sila.
"Kahulihulihan, maikakama niyo lang ako kapag nakatapos na ako ng pag-aaral at
obligado ka na pagaralin ako." Tumawa naman ang Don. Asa naman itong maikakama
siya.
"Kung yan ang gusto mo Bueno masusunod ano ba ang iyong nais?" Tanong nito sa kanya
kung ganon naman pala susulitin na niya.
"Gusto kong magaral ng culinary arts. Hindi dito sa Pilipinas gusto ko sa ibang
bansa." Sabi niya muli dito.
"Masusunod basta ba kapag katapos mo ng pagaaral ay magagawa ko na ang nais ko
sayo." Lalo siyang nagalit sa matandang hukluban na ito bago man mangyari iyo ay
sinisiguro niya na hindi siya nito mahahawakan. Nasa 60's na ang matandang ito
siguro naman ay sa loob ng apat na taon ng culinary ay mauna na sana ito sa kanya.
Siguro ay sapat na rin ang apat na taon na iyon upang maghanda sa paghihiganti niya
dito. Inilahad nga ni Don Timoteo ang kamay nito sa kanya.
"Deal?" Tanong ng matanda sa kanya. Huminga muna siya ng malalim bago nga
makipagkamay dito.
"Deal." Narinig niya pa ang pagpalakpak ng ina. Bigla tuloy siyang napatanong sa
sarili ina nga ba niya ito? May ina ba na gusto ipahamak ang anak?
Umakyat na nga siya sa kanyang kwarto at naiyak. Kinuha niya ang panyo na mula kay
Stefano.
"Stefano, sana sa aking pagbabalik sana ako pa rin. Ako pa rin sana ang mahal mo.
Patawarin mo ako. Gagawin ko ito para sayo. Maghintay ka lang. Mahal na mahal
kita." naiiyak niyang pahayag habang yapos yapos ang panyo.

A/n:
Siguro end of flashback na po ito. Hehehe.
Magiging welcome to reality na po mga susunod na chapters.
Waaaa. Nagiging heavy na talaga story ni Fafa Blaine. Hint na din ang chapter na
ito guys kung bakit bitter si Blaine sa love hehehe.
Next update: siguro po kapag nagka time ulit. Love you all 💕😘😘😘
Thanks po sa votes, reads and comment. Yieeee 💕 thank you din po sa patuloy na
pagsupport ng aking ibang stories ng aking mga junakis.
Until next ud po ulit kapag sinipag. Mwa.

Chapter 4

"Thanks to your help, You are the only one who can handle those share holders." I
let a smirk out of my lips. A successful one again.
"Just leave those underhanded stuff to me." I saw Mr. Takoyaki smiled at me.
"I know! you're the kind of person who does such things. I just wired the expense
on your account. Thank you Mr. Romero 'til next time." Mr. Takoyaki left. I sighed
and walk to curtain window in my penthouse.
I was looking in the city lights when my friend Aziel called.
"Blaine! Where are you now? Wala na naman tao sa bahay mo."
"I'm busy! Miss mo ba ako?" Pangaasar ko dito. Natawa naman ako ng naasar ito. May
usapan kasi sila ni Aziel at ang iba niyang mga kaibigan. Boys night out.
"I'm going. Susunod na lang ako." Ibinaba na nga ni Aziel ang telepono. Kinuha na
rin niya ang gamit at umalis na sa kanyang penthouse.
How did he get all of this? After 8 years many things changed. The flux that he
experienced make him a rich person now. He can say that he is the all new Blaine
Stefano Romero. Thanks also to his biological father Valentino Romero.
6 years ago din nalaman niya na siya ang nagiisang anak ng isa sa mga
pinakamayamang tao sa Spain. Nalaman niya ang sikreto dalawang araw bago bawian ng
buhay ang kanyang nakagisnang pamilya. Sa tuwing naaalala niya ang mga nangyari sa
nakaraan sa kanyang nakagisnang pamilya sa bukirin lalong lalo tumitindi ang galit
niya sa nagpapatay sa kanyang buong pamilya.
He prepared his self for six years to become like this. Lahat ay ginawa niya upang
marating ang kung anong meron siya ngayon kahit pa nga ay "illegal transactions"
ang nagpapayaman sa kanilang mag-ama ay pinasok niya. Hindi na siya natatakot, sa
lahat ng pinagdaanan niya natuto na siya.
Nakarating na nga siya sa bagong bar ng kaibigan si Rhyker. Nakilala niya ito ng
dinala siya ng ama sa Spain. Anak kasi ito ng kaibigan ni Papa. Ito din ang kanyang
naging unang kaibigan sa panibago niyang pamumuhay.
"Blaine! Bro! Whats up?" Agad na bati sa kanya ni Rhyker. Nakapagpatayo na naman
ito ng bagong bar.
"Great as always!" Sabi niya dito at nagtawanan sila. Pumunta na nga sila sa loob
ng bar at dumiretso na sa VIP.
"Hey mate!" Bati sa kanya ni Cad kaibigan niya rin. Nakilala niya din ito dahil
bestfriend ito ni Rhyker. Sa kanila din siya natuto na gumawa ng mga bagay na akala
niya impossible mangyari.
"Hey Cad!" Inabot nga sa kanya ni Cad ang shot ng tequila at agad niya itong
ininom.
"Where are the others?" Tanong naman niya. Itinuro nga ni Rhyker sa kanya ang iba
at nakita niya na nagkukumpulan ang mga ito kasama ang mga babae.
"The VIP is here!" Sigaw ni Aziel. Lumapit ito sa kanya at iniwan muna ang mga
babaeng kasama nito. I showed my middle finger to him. Lumabas na nga kami ni Aziel
sa VIP room at pumunta sa baba ng bar kung saan mas maingay at wild ang mga tao.
Lumapit kami sa mga babae na nasa may table.
"Hey chikas! This is my friend Blaine. Girls you know what you're going to do."
Iniwan na nga ako ni Aziel at muling sumama sa mga babae nito. Binalingan naman
niya ang mga babaeng pinakilala sa kanya.
"Hey pretty boy! Wanna have some fun?" This is what he's looking for after a
stressful day.
"Definitely!" Naramadaman niya ang paglapit lalo ng babaeng nakablonde sa kanya.
"We have the same hair color I think we're really fit." Kinagat pa nito ang tenga
niya. He find it weird pero dahil ito ang hanap niya papalagpasin muna niya ang
kaweirduhan nito.
"Then do as you please love." Siya naman ngayon ang nagsabi dito. Kissing and
teasing her lips. Nakita niya pa ang pagsinghap nito.
"Then we will give you the ectasy." Turo pa niya sa mga kaibigan din nitong mga
nagiintay. Bunch of hot chikas. He's lucky tonight. Four girls in a night.
Bago siya pumunta muli sa penthouse na inookupa niya ay may tumawag sa kanya.
"Hawak ko na siya. Ano ang gusto mong gawin ko sa kaniya?" Napangiti siya sa sinabi
ng kausap sa telepono. At last, after 8 years makakapaghiganti na siya sa taong
nagpapatay sa mga mahal niya sa buhay.
"Just torture him. I'll be there in after an hour." Sabi niya sa kaibigan bago
ibinaba ang telepono na hawak.
"I'm in a rush ladies." Sabi niya sa mga babaeng naghihintay sa kanya. Mukha naman
nanghihinayang ang mga ito.
"We can make a quickie pretty boy." Sabi pa ng mga ito sa kanya. Makakatanggi pa ba
siya biyaya na ang nalapit. He said after an hour. He can go to the location as
fast as he can for now he will taste the gifts of above. It will serve as an
energizer for later.
Napili na nga nila iokupa ang isa sa mga vip rooms sa loob ng bar. As they went
inside the room. Sinunggaban na agad siya ng isang babae. She kissed like a pro and
he likes it. Torrid tongue to tongue thats what he likes.
The other two is unbuttoning his polo while roaming their hands in his sculpted
abdomen. The last one is unzipping his pants and he felt that an hot mouth is
sucking his buddy down there.
Hindi na rin niya namalayan na hubad na rin pala ang mga ito. Nakita niya ang
pamamaga ng labi ng babaeng kahalikan tinulak niya ito sa kama. Sumunod naman ang
mga kasamahan nito.
He saw the woman widened her legs. No to foreplay. As he grab her legs, he
forcefully inserted his manhood inside the woman. It is still tight but he knows
her boyfriend or any other man used her.
"Oh my gosh! Oh! Wreck me babe!" Sabi nga nito sa kanya mabilis nga niya itong
ginawa dito hanggang sa naramdaman niya na nilabasan agad ito.
Tsk. Too fast.
"My turn pretty boy." Sabi ng babaeng kausap niya kanina. Ito na ang nagkusa na
itulak siya sa kama at ipinasok agad ang pagkalalaki niya sa loob nito.
"Oh! Yah! I love how thick you oh! C-ck!" Patuloy ang pagindayog nito sa taas ko
hanggang sa sabay na kami labasan.
Nagpatuloy sila sa group quickie hanggang sa nakita na niyang pagod na pagod ang
apat na babae na nakaniig niya.
Tumayo na nga siya at nagbihis. He still got 40 minutes to rush.
"Bye pretty boy!" Sabay sabay na sabi ng apat at kanya na ngang nilisan ang VIP
room. He's ready to faced that old grumpy bastard. He can't wait to kill him in his
hands.
Dali dali na nga siyang sumakay sa Lexus LC 500h niya at pumunta kung nasaan ang
kaibigan may hawak ngayon sa bastardong pumatay sa kanyang pamilya.
"What took you so long man?" Bati sa kanya ng lalaking nakaitim na leather jacket
na nagiintay sa kotse nito.
"Libido." Simpleng sagot niya dito. Nakita niya pa ang pagtaas ng gitnang daliri
nito sa kanya.
"Where is he?" Tanong niya dito.
"He's inside. Kakatapos lang namin siya itorture. Malaki ang ibabayad mo sakin man
also to Treyton's group." Sabi nito sa kanya. Well, kahit magkano pa ito.
"I'll wire the money in your account. Thanks Gui." Sumaludo pa ito sa akin.
"I'll be here waiting for you. Just go out after you finish him." Pumasok na nga
siya sa loob ng warehouse kung nasaan ang taong kinamumuhian niya.
"We meet again Don Timoteo." Sabi niya sa matanda na ngayon ay nakikita niyang
duguan at nakahandusay sa sahig.
"H-help! H-help me!" Narinig niya pa na sabi ng matanda. Napatawa naman siya ng
pagak.
"Help?! Nung humingi ba ng tulong sayo ang mga magulang ko ano ang ginawa mo?"
Nakita niya ang paglaki ng mata ni Don Timoteo mukhng gulat na gulat ito.
"Stefano? Stefano hijo patawarin mo ako. Hindi ko gusto mangyari yun." Dahil sa
inis na pagkakasabi ni Don Timoteo ay sinipa niya ng todo ito dahilan upang masuka
ito ng dugo.
"Hindi sinasadya? Hindi nga ba sinasadya ang harapang pagpatay ng mga magulang ko?
Kitang kita ng dalawang mata ko Don Timoteo. Pinatay mo ang magulang ko!" Hinawakan
niya nga ang kwelyo ng duguang si Don Timoteo at pinagbubugbog ito. Walang tigil
niyang pinagsususuntok si Don Timoteo. Suka din ito ng suka ng dugo. Wala siyang
pakialam kung siya ang makapatay dito. Ang gusto niya ay makapaghiganti sa lahat ng
ginawa nito sa kanya at sa pamilya niya pati na rin ang pagkuha nito sa taong
minahal niya.
Nakita niya na hindi na gumagalaw si Don Timoteo at mukhang natuluyan na nga ito.
Hinawakan niya ang pupulsuhan nito at nalaman nga niya na binawian na ito ng buhay.
Lumabas na nga siya sa naturang warehouse nakita niya si Gui na nagiintay pa rin.
May pinapanood ito sa iphone nito.
"10 minutes and you're done. Bravo Blaine! Your revenge with Don Timoteo is a
success." Binigyan pa siya nito ng hawak hawak na beer kinuha naman niya ito at
mabilisan ininom.
"How do you feel?" Tanong pa nito sa kanya. Napabuga naman siya ng hangin at
napatingin sa itaas.
"Great! Naibawi ko na rin ang mga magulang ko." Sabi niya sa kaibigan after ilang
years nga masasabi niya na hindi sayang ang lahat ng paghihirap niya.
"I'll clean up all the mess you have done with Don Timoteo. Basta yung kontrata ko
sayo." Contract means illegal things.
"Just lay it on me Gui. I'll update you. Ikaw na ang bahala sa lahat." Sabi niya
kay Gui at sumakay na nga sa kotse niya.
"Yeah! Yeah. I'll make it as crystal clear." Sigaw pa nito sa kanya. Pinaharurot na
nga niya ang kotse at naisip na puntahan ang puntod ng mga nakilalang magulang.
They deserved what he did to Don Timoteo. Kung ipapaubaya niya ito sa pamamahala ng
gobyerno sa Pilipinas alam niyang kahit kailan ay hindi mabibigyang hustisya ang
pagkamatay ng pamilya. Palakasan at pera pera ang takbo sa Pilipinas kaya alam niya
na wala siyang laban dito noon pero iba na ngayon. Hindi niya pinagsisihan ang
nagawa niya.
Tumigil na nga siya sa sementeryo kung nasaan ang puntod ng mga magulang. Bago siya
bumaba ay nakita niya ang itim na maleta sa sasakyan niya binuksan niya ito at
kinuha ang itim na notebook. Inekisan niya ang litrato ni Don Timoteo. Isinara na
niya ang notebook at nagtungo na sa puntod ng mga magulang.
"Inay, itay. Wala na po si Don Timoteo sana po nabigyan ko na ng hustisya ang
ginawa niya sa inyo." Naramdaman niya na may pumatak na luha mula sa kanyang mga
mata. Kasabay noon ang hangin na dumampi sa kanyang balat. Nagtagal pa siya ng
kaunti sa puntod at nang mapansin niya na masyado na siyang ginagabi ay nilisan na
niya ang sementeryo.
Nasa papasok na nga siya ng gate patungo sa loob highlands village estates kung
nasaan ang bahay niya ng makita niya sa screen na nasa sasakyan niya ang pangalan
ng hinire niyang investigator. Sinwipe niya ang call upang sagutin ito.
"Mr. Romero we found her!" Sumilay na naman ang ngiti sa kanyang mga labi.
"Just send me the details." Sabi niya nga at pinatay na ang tawag. Kasabay din ng
pagend niya ang call ang alert tone ng kanyang iPad. Marahil ito na nga ang mga
impormasyon na kailangan niya.
A/n: Waaa nagawan ko din ng paraan makapagupdate! Yay. Til' next free time na po
ulit mageexam na po ako hehehe. Pasensya na po at short ud lang po ito bawi po ako
next time. Hehehe
Sana po patuloy niyo pa rin po ako suportahan kahit mabagal ang aking update. Char.
Hehehe. Thank you din po sa pagbabasa ng aking mga creations kahit maraming errors.
Mwaaaa
Loveyouall po 💕😘😘😘
Nasa present na po tayo. Si Blaine na po talaga ito.
Waaa. About po sa valentine post ko noon remember? May slot pa po. Hehehe. Apply
na. 💕

Chapter 5

"You can finally go to Philippines. He's dead." Tumulo ang luha niya hindi dahil sa
lungkot ngunit dahil sa kasiyahan na nawala na ang kanyang bangungot. Ang bangungot
na kung saan patuloy niyang sinisisi sa pagkakalayo sa minamahal. Nagtaka naman
siya kung ano ang nangyari kay Don Timoteo.
"Paano iyon nangyari?" Tanong niya sa kausap.
"Rivalry. I guess. Anyways ngayong patay na ang asawa mo. I bet his relatives are
furious about his wealth." Wala na siyang pakialam sa mana nito. Kung dati ay
nangarap siyang maging mayaman upang umangat sa hirap ngayon hindi na dahil ito din
ang sanhi ng pagkakahiwalay niya sa minamahal.
"I don't care about it. Thanks for the info Hayiellah." Pinatay na nga niya ang
telepono at tumingin sa bintana ng kanyang apartment.
Walong taon na ang lumipas mula nang lisanin niya ang Pilipinas at mag-aral sa
ibang bansa ng culinary arts. Sa mga taong iyon pinutol niya ang koneksiyon sa mga
taong malalapit sa kanya. Alam niya na kahit siya ay nasa ibang bansa ay may
alipores pa rin si Don Timoteo na nagbabantay sa kanya. Pinlano niya na tumakas sa
mga ito pero nabigo siya dahil sa tuwing magtatangka siya ay laging may
ipinapadalang sulat si Don Timoteo na kung saan siya binablackmail.
Sumapit na nga din ang taon na kung saan siya gagraduate mula sa culinary. Ito din
ang kinakatakutan niyang taon. Ang taon kung saan kukuhanin na ni Don Timoteo ang
kagustuhan nito mula sa kanya. Sa araw ng kanyang pagtatapos, sinubukan niya muling
tumakas ngunit ng nasa airport na siya ay ganon na lamang ang gulat niya na nandun
si Don Timoteo at nagbabantay pala sa kanya.
Pilit siya nitong isinakay sa sasakyan nito at gagahasain siya ngunit bago pa man
ito magtagumpay sa gawain ay nakarinig na siya ng mga putok at pagkakabangga sa
sinasakyan nilang sasakyan. Pagkakataon niya na sana ito upang makatakas kay Don
Timoteo dahil lumabas ito sa sasakyan dahil natotrauma pa siya sa nangyari ay
nakarinig siya ng mga pagpapalitan ng putok ng baril. Naiiyak na siya sa panahong
iyon. Makalipas ng ilang minuto ay may pumasok sa loob ng sinasakyan niyang
sasakyan dahil sa takot ay akala niya ay ito si Don Timoteo ngunit ng tinanggal
nito ang itim na mask nito ay nakita niya na babae ito at ito nga ay si Hayiellah.
Akala niya sa pangyayaring iyon ay namatay na si Don Timoteo ngunit nagkamali siya.
Kumalat ang balita sa nangyari dito at ibinalita din ang kanyang pagkakawala.
Tinulungan siya ni Hayiellah upang mataguan ito at sa paglipas nga ng mga taon ay
nagtagumpay siya sa pagtatago kay Don Timoteo.
Nagring muli ang kanyang telepono akala niya na ito ay si Hayiellah pero mali na
naman siya ito ang kaibigan niyang si G. Nakita niya ito nang namasyal sila ni
Hayie sa australia akala niya ay nalimutan siya nito pero hindi pala.
"Graceeee! How are you?" Tanong nito sa kanya.
"Ito ayos naman. Napatawag ka? Anong meron nagaway na naman ba kayo ng iyong
imaginary husband?" Napatawa siya sa huli niyang sinabi dito. Nararamdaman niya ang
pagirap nito.
"Duh! Hindi siya imaginary Grace. Basta totoo siya may ano nga e basta. Anyways
hindi naman siya ang itotopic ko sayo. Cel is getting married." Oh. Ikakasal na
pala ang kaibigan ang bilis talaga ng panahon.
"Kanino? Ang bilis naman ata. Parang kailan lang nung nagkita tayo sa bahay
bakasyunan nila ah." Sabi niya dito pero napaisip siya ilang taon na nga ba ang
nakalipas?
"Duh again! Grace it's been 8 years pa no. Mga batang yagit pa tayo nun. He is
Rhyker Amezcua siguro naman nababalitaan mo siya. Basta invited ka sa bachelorette
party girl. I don't accept No for an answer. No excuses. Tampo na kami sayo. Byeee.
Love you." Pinatay na nga nito ang tawag. Hays.
Rhyker Amezcua.
Mukhang pamilyar. Ah tanda na niya. Nababalitaan niya nga ito isa sa mga mayayamang
bilyonaryo hindi lang sa Asia pati sa ibang kontinente.
Kailangan na niya talaga umuwi ng pinas. Ang tanong kaya na ba niya paano kung
magkita muli sila ni Stefano? Ano ang gagawin niya?
Napatingin siya sa orasan. Oras na para puntahan ang maliit niyang restaurant na
naipundar niya dito sa Massachusetts mula ito sa pagtatrabaho niya kahit na siya ay
nagaaral. Idinagdag na rin niya sa pagpapatayonng restaurant ang mga pera na
ibinibigay ni Don Timoteo habang siya ay nagaaral.
"Hi Grace!" Bati sa kanya ng head waitress niya na si Mattie.
"Hey Mattie. Hows today work?" Tanong niya dito. Mukha naman marami na din ang
nakain kasi tanghali na.
"Crowded and good as always Grace." Nginitian na nga niya ito at nagdiretso na sa
kanyang opisina. Magpapalit na rin kasi siya ng damit at didiretso na siya sa
kusina.
Chef duties.
-----
"I'm hungry." Sabi ng babaeng kasama niya ngayon dito sa Massachusetts. May
pinuntahan siyang meeting kanina para sa deal ng company.
"Problema ko ba yun?" Tanong niya dito nakita niya naman an paglukot ng mukha nito.
Natawa na lamang siya sa inasta nito.
"Ang sama mo talaga Blaine! Isusumbong kita kay Tito V." Tukoy nito sa kanyang ama.
"Go on Shea. Lets see kung sino paniniwalaan ni Papa." Sabi niya dito. Hindi niya
mapigilang matawa dito dahil naguumpisa na itong magpout.
"Blaine naman e. Kanina ka pa nanunuod ng tv diyan. Hindi ka ba nagugutom?" Sabi pa
nito sa kanya.
"Nope. Gusto mo ikaw na lang ang kumain." Wala siyang gana kumain ngayon. Gusto
niya lang manatili sa hotel at magpahinga.
"Blaine Romero! Bahala ka ikaw din. Hindi mo ba alam too much watching of tv makes
a man less fertile. Bahala ka mababawasan sperm count mo sayang genes." Tinignan
naman niya ito ng masama. Napakadaldal talaga kahit kailan.
"Saan mo naman yan nalaman?" Tanong niya dito.
"Nabasa ko lang. dali na kain na tayo. Ayaw mo naman siguro mabawasan sperm mo no."
Muling pananakot nito sa kanya.
"Fine you win kakain na tayo."Sabi niya dito at pinatay na nga ang tv.
"Great. I know a good resto here Blaine. For sure magugustuhan mo." Sabi nga nito
sa kanya at umalis na sila sa hotel at pumunta na nga sa sinasabi nitong
restaurant.
Naglakad lang sila papunta sa sinasabi nitong restaurant. Malapit sa beach and ang
restaurant na sinasabi nito.
Gracia
Iba ang pakiramdam niya sa restaurant na ito. Naalala niya ang babaeng dati niyang
minahal.
"Blaine. Come here! Ano natuod ka na diyan?" Sumunod na nga lang siya kay Shea at
nagtungo na sila sa loob ng restaurant.
Maraming tao sa restaurant. Pumili na nga si Shea ng mauupuan nila.
"Hi Ma'am! Sir! May I take your order?" Tanong ng isang matandang babae.
"One grilled shrimp scampi, one maple salmon, gracia's salmon cake, fish tacos,
lemony steamed fish and Blaine ano order mo?" Tanong sa kanya ni Shea.
"Hindi ba order na natin lahat ng sinabi mo?" Sabi niya dito. Ang dami kasi nitong
inorder.
"Blaine, it's just for me. Umorder ka ng sayo. I recommend you Gracia de
Estefanto." Napabuga na nga lang siya ng hangin. Mahilig nga pala itong kumain.
"Fine. Yun na lang ang akin." Sinabi na nga ni Shea ang order ko.
"Blaine, libre mo yun ha. Hihihi." Pacute pa nitong tawa. Sinasabi na nga niya kaya
confident itong umorder ng marami.
"Wala ka bang pera?" Tanong naman niya dito.
"Hindi ko dinala wallet ko atsaka nandiyan ka naman. Also di ba lalaki ang
nagbabayad kapag nakain." Paliwanag pa nito sa kanya.
"Stereotype. Tsk. Bakit naman kita ililibre may boyfriend ka naman di ba?" Alam
niya na maasar ito sa kanya.
"Ililibre mo ako kasi I said so. Anyways, huwag mo nga masabi yung bastardo kong
boyfriend namemera lang yun." Sabi nito sa kanya na halatang naiirita.
"Okay sabi mo e." Tinignan nga niya ang phone niya kung may text or email pero
mukhang wala naman.
"Blaine, sabi nga pala ni Tito V kailan mo daw--" alam na niya angg sasabihin nito
kaya naman papangunahan na niya ito.
"Shea just tell Papa that I have no plans to get settle." Sabi niya dito kinukulit
na din kasi siya ng ama kung may babae na ba daw siyang gustong pakasalan. Siguro
noon meron pero ngayon wala na. Damn Love! Ginagawang tanga lang ang mga tao.
"Why? To fall in love is magical ayaw mo ba nun?" Nagakto pa itong in love.
"Love? Magical? Tsk. Hopeless Romantic. In reality Shea love will hurt you. Being
single is fun. No commitments just pure bliss of ecstacy." Paliwanag niya dito.
Totoo naman kasi kapag nagmahal ka masasaktan ka lang.
"Bitter naman nito! Sige pairalin mo lang yang libido mo. Tatanda kang binata niyan
atsaka kapag tumanda ka not fun na yun may wrinkles ka na. tapos yung energy mo sa
pakilipagsex mababawasan also yung sperm mo mamatay kawawa naman pala ang lahi ng
Romero." Napakabulgar talaga nito kahit kailan pero kahit ganito ito sanay na siya.
Sa walong taon din kasi nakilala na talaga niya ito ng husto.
"Aish. Shea. Huwag na natin pagusapan yang love na yan. It's just a cringe worthy
topic." Tamang tama naman na dumating na ang mga order nila. Marami silang order
kaya naman ay pinalipat sila sa mas malaking table.
Nagumpisa na nga siyang kainin ang specialty ng restaurant isa itong grilled tuna
pero kakaiba ito sa mga grilled tuna na nakain niya. It brings back old memories.
Ang lasa nito tulad ng lasa na hinahanap niya eight years ago ang nakalilipas.
"Do you know who is the chef here?" Tanong niya kay Shea na kasalukuyang
nilalantakan ang salmon cakes nito.
"Oh. I don't know pero pwede naman natin tawagin yung manager para malaman natin
kung sino yung chef." Ipinagpatuloy na nga nito ang pagkain at ganon na rin naman
siya.
Kasalukuyan pa rin silang kumakain ng mahaligap niya sa gilid ng kanyang mata ang
isang babae pamilyar ito sa kanya.
"Mattie, I will gotta go now. Take care of the resto." Hindi niya maalis ang tingin
sa babaeng kumakausap sa matandang waitress. She looks like an angel that sent from
above. Hanggang balikat ang itim nitong buhok. Ang mukha nito hindi pa rin
nagbabago.
"Grace." Nakita niya na palabas ito mula sa restaurant kaya naman ay dali-dali
siyang tumayo at hinabol ito.
"Blaine, where are you going?" Sabi ni Shea pero umalis mga siya sa resto at
hinabol ito. Ngunit huli na siya nawala na ito sa paningin niya.
Siguro guni-guni niya lang iyon. Atsaka bakit nga ba yun mapupunta dito siguro nga
ay nagpapakasasa na yun sa perang naiwan ni Don Timoteo. Bumalik na siya sa
restaurant dapat hindi na niya pa ito iniisip. Sinaktan siya nito at kailangan nito
itong pagbayaran.
"Ano naman drama mo Blaine? Ano trip lang tumakbo?" Pangaasar sa kanya nito.
"Tsk. May nakita lang ako. Don't mind it. Just continue eating." Ipinagpatuloy na
nga nito ang pagkain at ganon na rin siya.
She is part of her past and what he has now ay sinisigurado niya na wala na itong
parte pa dito.
-----
"Hayiellah, I decided. I will go to Philippines. My mom needs my help." Ibinaba
niya na nga ang telepono siguro naman ay maririnig ng kaibigan ang voice message na
iniwan niya.
Napagdesisyunan niya na pumunta ng Pilipinas dahil nalaman niya sa balita na
nasangkot ang ina sa malakihang estafa. Ikukulong na ito at hindi niya kaya na
mangyari ito sa ina kahit naman na naging masama ito sa kanya ay hindi pa rin niya
kaya itong makulong.
A/n: pretty short update again. Takas lang galing sa pagrereview. Hindi ako
makatiis e. Hehehe.
Hope you keep on supporting me. Love lots. Bye muna ulit. Focus muna sa exams.
Mwaaa.

Chapter 6

"Graceeee! Ohmygee! Ikaw na ba talaga yan?" Bati sa akin ni G. Sinundo ako nito
galing airport.
"Well, Ako na talaga ito." Sabi nga niya dito.
"Kamusta ka naman Grace?" Tanong nito sa kanya.
"Ito patuloy na bumabangon." Mukha naman natawa pa ito sa sinabi niya.
"Ay grabe ka Grace. Oh siya kain na nga muna tayo bago yung Bachelorette party
mamaya." Nagulat naman siya sa sinabi nito. Akala niya mga 2 weeks from now pa yun.
"Ha? Akala ko next next week pa? Ang bilis naman." Tanong niya sa kaibigan.
"So and I just feel it kaya ngayon na paliwanag ko sayo later mga gagawin. Pwede ka
rin magsuggest but now I'm really starving kain muna tayo." Hinila na nga siya nito
papunta sa dala-dala nitong sasakyan at dinrive na nga papunta sa malapit na
restaurant.
Nagkwentuhan nga sila ni G ng mga nangyari sa buhay-buhay nila pero nanatili siyang
reserved sa mga ilan nitong katanungan tulad ng mga nangyari sa past at iba pa.
Napagusapan nga din nila ang mangyayari mamaya sa Bachelorette party. Nagsuggest
din siya dito at gagawin nga daw nila mamaya. Nakapaghire na nga din sila ng mga
strippers para sa party mamaya.
Nagdaan nga ang maghapon at oras na para sa bachelorette party. Nakita niya din ang
kaibigan si So at si Cel. Matagal na niya itong namimiss ang magkasamasama nga ulit
sila. Nagstart na. Ga ang party na sila sila lang napakasaya ng party hanggang sa
dumating ang mga strippers. Ang nakakagulat lang na part ay dumating ang fiance ni
Cel at dalawa pa na lalaki at pinagbubugbog nga ang mga stripper. Agad naman siyang
natakot kaya naman tinignan niya si Cel at sinenyasan siya na pwede na siyang
makaalis.
"Gosh! Paano nga ba ako makakauwi nito? Hindi ko man lang alam ang daan." Naiinis
siya sa sarili niya dahil bago pa lang naman siya sa lugar na ito at ngangayon niya
lang din ito napuntahan. Hindi niya tuloy alam kung ano ang gagawin.
Naglakad-lakad pa siya. Kinapa niya din ang phone niya sa dala niyang bag. Tinignan
kung nasaan ang address ng kanyang tutuluyang hotel. Buti na lamang ay may pera
siya sa bulsa kaya naman pumara siya ng taxi at ibinigay ang address ng hotel.
"Salamat po manong." Iniwan na nga siya ng taxi driver at pumunta na siya sa loob
ng hotel ngunit nakaramdam siya ng tawag ng kalikasan kaya naman ay nagpunta muna
siya sa restroom.
"Ikaw na nga!" Narinig niyang sabi ng lalaking nakaitim na suit sa kanya. Mukha
itong isang body guard.
"Ha? Ako?" Tanong naman niya kasi nakaturo ito sa kaniya.
"Oo. Miss. Ayon sa info. Nakasuot ng blue dress, shoulder length hair at may black
na bag." Tinignan naman niya ang bag at suot na dress. Tamang tama nga ito sa
sinabi nitong body guard na ito.
"Nagkakamali ata kayo. Hindi ako yung tinutukoy niyo." Sabi niya sa mga ito
hinawakan na kasi siya ng mga ito sa magkabilang kamay. Nagpupumiglas kasi siya
pero mabilis ang mga ito. Naisakay na siya sa elevator.
"Huwag ka ng maarte miss. Nagiintay na si Mr. Romero." Natakot naman siya bigla
human trafficing ata ito.
"Excuse me lang ha. Pero kung sino man yang Mr. Romero na yan hindi ko yan kilala
kaya pwede ba bitawan niyo na ako?" Pagtataray niya sa mga ito. Mukhang walang
naririnig ang dalawa kahut oa na pagsusuntukin niya ang balikat ng mga ito.
Sumusuntok lang siya sa bato. Nasaktan pa tuloy ang kamay niya.
Nagbukas na nga ang elevator at nakarating na sila sa penthouse ng hotel.
"Mr. Romero ito na po ang regalo sa inyo ni Mr. Takoyaki." Sabi ng mga guard sa
nakatalikod na Mr. Romero. Nakasuot lang ito ng puting polo long sleeves. Malapad
ang likod nito. Lalaking-lalaki talaga kung tignan. Kulay blonde ang buhok nito.
Siguro ay may dugong foreigner ito. Matambok din ang pangupo nito. Pero bakit nga
ba niya ito pinagiisipan ng ganito? Gayong mukha siyang binubugaw dito.
Unti-unti ngang humarap itong si Mr. Romero. Napansin niya ang matangos na ilong
nito sa side view at laking gulat niya na buo na itong humarap.
F-ck.
"Just leave her. Please send my gratitude to Mr. Takoyaki." Nakita niya na nagulat
din ito sa pagkakakita sa kanya. Napainom pa ito sa wine glass nito at tinitigan
siya ng maigi. Nanatili naman din siyang nakatitig lang dito. Naputol ata ang dila
niya sa gusto niyang sabihin dito.
"Looks like your selling your body now." Nagalit naman siya sa sinabi nito. Naginit
ang ulo niya.
"Nagkakamali ka. Hindi ko pinagbebenta ang katawan ko." Matapang na sagot niya
dito. Sa nakalipas na walong taon mukhang nagtagumpay ito sa mga hangarin nito.
Paenglish-english na ito pero hindi niya papalampasin ang pangiinsulto nito sa
kanya.
Papalapit ito ng papalapit sa kanya at naiilang siya sa kanilang pwesto napakalapit
kasi nito sa katawan niya.
"Then why are you here? Hindi ka ba natatakot na multuhin ng asawa mo?" Sabi nito
sa kanya. Ramdam niya ang hinanakit sa binibitiwan nitong salita. Nakakasakit
talaga.
"Stefano, kung iniisip mo pa rin yung dati mali ang inaakala mo." Paliwanag niya
dito pero tumawa lang ito sa sinabi niya.
"Mali? Mali ba ang malaman ko na ikinasal ka na kay Don Timoteo at ipinagpalit ang
pagmamahal sa pera? Mali pa rin ba na inakala ko talaga na mahal mo ako pero pera
lang pala talaga ang kagustuhan mo?" Isang malakas na sampal naman ang pinakawala
niya dito. Nakita niya na nagalit ito.
"Looks like you're more of a fierce woman now. But let me tame you. My grace." With
that he grabbed my waist and plunged his lips into mine. It was hard and rough. I
can taste metal because of the blood coming from my lips. He forced his tongue
inside my mouth.
Naiiyak na ako sa ginagawa niya sa akin pero ang katawan ko parang tangang
sumusunod sa bawat halik niya.
"S-Stefano." Sabi ko sa kanya pinagkatitigan ko siya sa mata at ganon din siya.
Wala kang makikitang emosyon sa mga mata nito.
"Blaine. Call me Blaine. Stefano is dead." Muli niyang inangkin ang aking mga labi
at naramdaman ko na naglulumikot na rin ang kanyang kamay. Unti-unti din nitong
itinataas ang suot kong dress. Naramdaman ko ang pagbaba ng suot kong cycling
shorts kasabay na ang panty ko.
He finger f-ck me down there. Masakit ito. Ngayon lang naman ito nangyari sa kanya.
Naiiyak siya dahil pinupwersa siya nito masyado.
"Oh! Aw! Blaine! It hurts!" Sabi niya dito pero napapaungol pa rin siya kahit sa
sakit na nadarama.
"It hurts? Why? Does Don Timoteo sword doesn't make you feel like this Grace?"
Napaaray muli siya ng maramdaman niya na ipasok pa nito ang isa nitong daliri sa
loob ko. Naramdaman niya din ang bawat paglamas ng isa nitong kamay sa aking
dibdib. Lahat ng galaw niya may pwersa.
"B-blaine. Oh! You're wrong! Oh!" Pero hindi ito naririnig ni Blaine patuloy pa rin
ang pagpapakasasa ng bibig nito sa aking leeg kinakagat kagat pa ito nito.
Naramdaman niya din na ibinaba na nga nito ang dress niya pati ang bra niya. Agad
din itong sumunggab sa dibdib niya na may katamtamang laki. Nahiya pa nga siya
dahil hindi ito malaki tulad ng iba. Siguro sa panahon na nagkahiwalay sila ay
iba't ibang babae na ang nakakaniig nito.
Tinakluban niya ang kanyang dibdib dahil sa insekyuridad na naiisip pero tinanggal
ni Blaine ang kanyang mga kamay.
"Don't. Don Timoteo used to do this with you right? Or maybe he's just a loser in
bed?" Sabi pa nito. Nainis siya sa sinabi nito kaya naman ay muli niyang itong
sinampal pero nakita niya na lalo itong nagalit kaya naman ay naitulak siya nito sa
pader.
Ipinulupot nito ang isa niyang hita sa beywang nito at agad agad na pinasok nito
ang pagkalalaki nito sa akin.
She's being split into two. Nararamdaman niya ang kirot na hatid nito. Mabilis agad
ang pagpasok nito sa kanya kaya naman sobrang sakit at tumulo na nga ang lahat ng
kanyang luha. Nakaramdam pa siya ng mainit na likido na bumaba sa hita niya
pagkatingin niya sa kanyang baba ay nakita niya ang pulang dugo na tumutulo sa
kanyang hita.
"F-ck! F-ck! F-ck!" Naririnig niya ang pagmumura ni Blaine. Tumigil ito sa
pagindayog sa kanya at dinala siya sa isang kwarto kung saan inilapag siya sa kama
pero nanatili pa rin magkakonekta ang kanilang mga katawan sa isa't isa.
"Blaine, go on." Nahihiya niyang sabi dito dahil akma nitong tatanggalin ang
pagkalalaki nito sa kanya. Ikinawit pa niya ng maayos ang kanyang hita dito at
sinabi niya na ayos na siya.
"Oh! Grace!" Narinig niyang ungol ni Blaine. Sa patuloy na paggalaw sa ibabaw niya.
Naging banayad na ang paggalaw nito sa kanya kumpara sa kanina.
They shared kisses once more as his hands are roaming in her body. She also touched
his sculpted abdomen. Lalo pa itong naging define compare eight years na huli niya
itong nasilayan.
"Blaine! Oh!" She moaned when he thrust fast hard. She felt the tingling sensation
she had ever felt in her existence.
"Oh! Grace! Your so tight!" Narinig niya pa na sabi nito sa kanya. Minamasahe nito
ang kanyang dibdib. Nakakaramdam siya na anytime ay may sasabog na sa kanya.
"Oh! Blaine! More! Do me fast!" Sabi niya nga dito at tinupad nito ang kagustuhan
niya nagpatuloy pa rin ito sa mabilis na pagindayog sa kanya at naramdaman niya na
may mainit na lumabas mula sa kanya at napaungol din siya ng mahaba. Tila naabot
niya ang ika-pitong kalangitan.
"Oh! Grace! Good heavens!" She heard Blaine's orgasm as she also felt the hot
liquid coming from Blaine inside her body. Naramdaman pa niya ang pagtulo ng katas
nito.
Inalis na nga ni Blaine ang sandata nito sa kanya. Pagod na pagod naman siya kaya
hindi niya napansin kung saan ito pumunta. Naramdaman niya na lang na may tissue
itong dala at pinupunasan na ang kanyang ibaba.
Nakaramdam siya ng panghihiya pero tinignan siya ni Blaine kaya naman ay nagpaubaya
na siya dito. Umalis na muli ito tila wala pa ring pakialam kahit wala itong
saplot.
"Blaine about the past." Binalingan siya nito.
"Don't think about it. Just rest for now." Tumalikod na nga ito mula sa kanya. Muli
na naman tumulo ang luha niya.
Namiss niya ang dating Stefano. Ang Stefano na mahal siya. Mahal niya. Nag-iba na
talaga ito. Ngayong si Blaine na ito sana naman kahit kaunti ay may natitira pa din
itong pag-ibig para sa kanya.
Dagdag na naman sa isipin. Bigla na lang ulit siyang nalungkot naisip din niya na
kailangan pa nga pala niya puntahan ang ina na ngayon ay nasa hospital. Nabalitaan
niya sa kapatid na sinugod daw ito dahil bigla na lamang itong nahimatay habang
nagcacasino.
Bukas na lamang niya pupuntahan ang ina. Pagod na pagod talaga siya sa nangyari sa
kaniya kanikanina lang. Hindi lang katawan niya ang napagod pati ang damdamin niya.

Kakabalik pa lang niya sa Pilipinas pero ang dami na nangyari. Ano naman kaya ang
susunod?
-----
"Man! Hold on! You're drowning yourself into alcohol." Pigil ng kaibigan niyang si
Gui sa kanya. Nasa bar sila ngayon ni Rhyker.
"She's back." Nasabi niya lang sa kaibigan.
"Who? Your first love? The one who left you?" Sinamaan niya ito ng tingin at muling
uminom ng alak mula sa bote ng jd's.
"Whoa! Hey friends!" Narinig niya na sabi ni Aziel may kasama na naman itong mga
babae pero pinaalis din muna ito ng kaibigan at lumapit sa kanila.
"Our friend here is in trouble." Paliwanag ni Gui kay Aziel.
"What kind of trouble? Nakabuntis ba siya?" Tanong naman ni Aziel pero hindi niya
na lang ito pinansin busy siya sa pagpapakalunod sa alcohol.
"Dimwit! His first love is back." Sabi ni Gui dito.
"Oh. It's fine Blaine then just do her for a comeback." Suhestiyon ni Aziel pero
tinawanan niya ito.
"Puro ba libido ang ginagamit mo sa pagiisip Ziel?" Nakita niya pa ang pagtawa ni
Aziel at ang pagkibit ng balikat nito.
"I just did it earlier." Sabi niya sa mga ito.
"You what? Damn man! Homerun agad. Great." Bati pa sa kanya ni Aziel. Nakipagtoast
pa ito ng alak sa kanya.
"Paano na ang plano mo? Then you just f-ck her. What's next? Bibigay ka ba agad?"
Sabi naman ni Gui. May plano nga siya para sa pagbabalik nito pero mukhang mababago
ito dahil sa nangyari sa kanya.
"Maybe doesn't have to change plans. But I will not give in to her. Tuloy pa rin
ang plano ko." Sabi pa niya sa mga ito.
"Revenge right? But don't you think in the end baka sayo din bumalik Blaine ang
gagawin mo sa kanya." Si Aziel naman ang nagsabi mukhang nagig seryoso na ito.
"Ganon pa rin ang plano. It is properly planned i'm sure it will be a great
revenge." Sabi naman niya sa mga ito. Confident siya dahil matagal na niya itong
pinaghandaan.
"It's up to you Blaine. I think revenge is not a good idea. Baka in the end kainin
mo lang mga sinabi mo." Sabi ni Aziel sa kanya.
"Like you said Aziel it's up to me. Labas na kayo dun." Sabi niya sa kaibigan.
"Fine. We just said enough. We're just going to support you man." Itinaas pa ni
Aziel ang mga kamay niya at umalis na nga ito.
"Aziel's right man. Maybe revenge is a bad idea but if thats is your plan we will
respect it." Uminom na nga muna si Gui at tinapik siya sa balikat bago umalis at
pumunta sa mga babae nito. Naiwan naman siyang nagiisa sa bar counter.
He's fucked up. He wants to continue the revenge plan to Grace but there's a small
thought on his head to stop it. Damn. Eight years just passed and why does she
still have an effect to him?
Napasuntok na nga lamang siya sa may bar counter. Nagiwan siya ng pera sa
bartender.
"Looks like your too problematic Babe. Wanna have some fun again?" Tanong sa kanya
ng babaeng alam niya na nakasex niya din dati.
"I'm not in the mood just find another man to scratch your pussy." Nakita nga niya
ang paglukot sa mukha ng babae. Wala talaga siya sa mood ngayon. Masakit ang ulo
niya dala na rin siguro ng tama ng alak at kaiisip sa nangyari kanina.
Blaine you're in trouble.
Pupuntahan na lang muli niya ang mga magulang. Alam niyang kahit wala na ang mga
ito nanatili pa rin karamay niya ang mga ito sa mga problema niya. Naisip niya din
kung itutuloy pa nga niya muli ang plano kay Grace ngayon na nadiskubre niya na
siya ang kaunaunahang lalaki dito.
Gumugulo din sa kanyang isipan kung hihingi ba siya ng sorry dito dagil sa
masasakit na salita na sinabi niya dito kanina.
Narinig niya ang message alert tone ng kanyang phone kaya naman ay inopen na niya
ito agad.
From: Papa
Son, Please drop by to our house. I have something to give you.
Ano naman kaya ang ibibigay sa kanya ng ama? Mamaya na siguro niya ito pupuntahan
pagkatapis puntshan ang puntod ng mga mangulang pero naisip niya din agad ang babae
na nasa penthouse niya.
YOU SHOULD NEVER THINK ABOUT HER BLAINE
mamaya na lang siguro siya uuwi. Magpapahangin muna siya. Kailangan niya pagisipan
ang susunod na gagawin.

-----
A/n: Hello po! Ud again. Pawholesome muna ang BS dahil magmamahal na araw kailangan
magpakabait. Hehehe.
So ayun po Thank You sa pagiintay po ng uds sa story ni Fafa Blaine and sa patuloy
din na pagsuporta sa ibang Libidinous men.
Waaa. Share ko lang nagscroscroll ako ng notes and naeexcite ako dahil marami na
din pala ang Libidinous Men mga 10 na sila sa listahan tapos hopefully kapag
natripan madagdagan sana. Then about sa mga partners nila three slots na lang yung
kulang para may partner na yung ibang LB Men. Nauubusan ako magisip ng names. Char.
Help me guys. Hehehe.
Yun po. May you enjoy your summer vacation. 💕😘🌞

Chapter 7

"Hija, tuloy ka. Paguusapan natin ang last will ni Don Timoteo." Sabi sa kanya ni
Atty. Borja. Nasa opisina siya ng abogad ni Don Timoteo. Pinatawag kasi siya nito.
"Atty. ano po ba yung nasa last will ng asawa ko?" Nandiri naman siya dahil sa
sariling sinabi. Asawa?
"Hija, Nakasaad sa last will ni Don Timoteo na ang lahat nga ng pagmamay-ari niya
ay maididistributo sa mga taong pinagkakatiwalaan niya. Ngunit sa tagal din ng
panahon nabaon sa utang si Don Timoteo at ang karamihan sa yaman niya ay pinagbili
niya. Ang natitira na lamang na pagmamayari niya ay ang sakahan sa may Nueva Ecija
pero ito ay ipinamahagi niya sa mga magsasaka na naroon." Kung ganon naman din pala
niloko lamang siya ni Don Timoteo.
"May pag-asa pa po ba para makuha ang mga naipagbili na ari-arian?" Tanong niya sa
matandang abogado. Hindi niya hahayaan mauwi na lang sa wala ang ipinalit niya mula
sa pagmamahal. Parang wala lang kung mawawala na rin lang ang pinaghirapan niya
kaya sa abot ng kanyang makakaya ay gagawin niya upang mabawi ang kayamanan na
ipinagbenta.
"Hija, Alam ko na nagulat ka sa balitang ito ngunit hindi naman nanakaw ang yaman
ni Don Timoteo kundi ay ipinagbili niya ito. Sinasabi ko hija pawang mahihirapan ka
sa pagbawi ng mga ari-arian ni Don Timoteo lalo pa at naisalin na ang mga titulo sa
bumili." Sabi nito sa kanya. Hindi ito maaari. Paano na lamang ang ipinangako niya
sa ina? Ngayong nasa hospital pa ito at kailangang maoperahan ay nangangailangan
niya ng malaking halaga at ang pera nga ni Don Timoteo ang tanging paraan pero
mababalitaan na lamang niya na naipagbili na nga ang mga mamanahin niya.
"Kanino po ba naipagbili ang mga ari-arian?" Sabi niya sa abogado.
"Romero Empire. Sila ay isa sa mga makapangyarihang pamilya na naninirahan sa
Espanya. Sila din ang nangangasiwa sa RSL o ang Romero Shipping line isa sa mga
malakihang shipping company sa Spain maging sa Asia." Romero? Hindi ba si Blaine
iyon? Tanong niya sa kanyang isipan. Balak ba talaga nitong pasakitan siya? Alam
niya na may nagawa siyang kasalanan dito pero bakit ganito?
"Ganon po ba. Maraming Salamat po attorney." Nilisan na nga niya ang opisin ni
Atty. Borja. Pumunta na nga siya sa hospital kung nasaan ang ina.
"Ate, ikaw na pala yan. Bantayan mo muna si nay ha. Papasok na ako sa trabaho."
Sabi ng kapatid na si Berto. Nagtatrabaho ito sa isang call center kaya laging gabi
ang pasok nito.
Nanatiling nasa coma ang nanay. Naibalita sakin ni Bert na nastroke daw ito at
nacomatose nga matapos.
"Nay, gising ka na nandito na ako. Sorry kung ngayon lang. Nay, gising na oh. Hindi
na ako galit. Mahal na mahal kita e." Naalala niya dati nagpakahirap talaga ang
kapatid niya upang malaman kung nasaan siya at nang malaman nga ang numero niy ay
pilit siyang pinapauwi ng ina. Nagsisisi ito sa ginawa nito sa kanya pero naging
matigas siya nakain siya ng poot at galit kaya maging ang sariling ina ay
binalewala niya.
"Nay, alam mo ba nakita ko si Stefano pero iba na siya ngayon. Iba na siya sa
Stefano na minahal ko dati pero kahit ganon hindi pa rin napapawi ang pagmamahal ko
sa kanya. Nay, tulong naman oh. Gising ka na diyan. Pangaralan mo ako." Sabi niya
sa ina kahit na alam niya sa sarili na hahantong lang sa wala ang mga sinasabi
niya.
Lumabas na nga muna siya sa kwarto ng ina at tinawagan si Hayiellah.
"Hello?"
"Hayiellah, si Grace ito." Sabi nga niya sa kaibigan.
"Gaga ka. Bakit ngayon ka lang tumawag? Nagalala ako sa'yo. Kamusta ka na diyan?"
Nagbreakdown na nga siya st inamin dito ang mga nangyayari sa kanya ngayon sa
Pilipinas pati ang ginawa sa kanya ni Blaine.
"Gago pala siya. Kailangan mo ba ng tulong? Gagawa ako ng paraan Gracia."
Pagsusumamo nito sa kanya.
"Nako...wag na. Babawiin ko..." hindi na niya natapos ang sinabi dahil may sinabi
ito.
"Ano Grace babalik ka na naman ba sa dati mong pananaw? Gusto mo ba talaga masira
kay Stefano o Blaine na yan? Grace kung babawiin mo pa ang kayamanan lalo ka lang
tatawanan ni Blaine. Gagawin mo lang kahiyahiya yang sarili mo." Sabi nito sa kanya
may tonong pagalit ang boses nito. Alam niya na tulad niya ay medyo kapos din ito
sa pera dahil namumuhay lamang itong magisa. Iniwan nito ang pamilya para tuparin
ang pangarap.
"Pero Hayie. Hindi ko na alam ang gagawin ko at iyong pera na dapat na ipapamana
sakin ni Don Timoteo ang makakasagot ng lahat pero wala na. Nabili na lahat ni
Blaine." Pagrereklamo naman niya sa kaibigan. Ang pagbawi lamang talaga sa
kayamanan ang naiisip niya sa ngayon.
"Grace akala ko ba kinalimutan mo na yang gawi na yan? Babalik ka pa rin ba? Talaga
bang pera lang nagpapaikot sa mundo mo?"
"Hayie, ayokong bumalik sa dati kong gawi pero walang wala na talaga." Sabi pa niya
sa kaibigan.
"Maraming paraan Grace. Ayaw mo lang idiskubre. Sinasabi ko sayo Grace huwag mo
gawin kahiyahiya yang sarili mo. Bye na alam ko mahal ang international calls.
Magingat ka diyan." Pinatay na nga ni Hayie ang telepono. Alam niya na naiinis ito
sa kanya. Sino nga ba ang hindi? Kahit naman siya ay naiinis din sa sarili.
Huminga siya ng malalim at tinawagan ang numero na nakalagay sa maliit na piraso ng
papel. Kinuha niya ito kanina mula kay Atty. Borja.
"Hello? Who's this?" Hindi muna siya nakaimik mula sa baritono nitong boses.
Hanggang ngayon kasi ay naiisip niya kasi ang namagitan sa kanila ilang araw na ang
nakakaraan.
"If you will not speak. I'll end this." Mukhang iritado na ang boses nito.
"B-blaine. Si-si Grace ito. P-wede ba tayo magkita?" Himinga siya ng malalim at
nanalangin na sana ay pagbigyan siya nito.
"Fine. Where?" Sinabi nga niya kung saan sila magkikita at inend na nito ang tawag.
Kinakabahan siya sa possibleng mangyayari. Kakainin muna niya lahat ng hiya niya.
Bahala na mamaya.
Makalipas nga ng ilang minuto ay dumating na si Blaine. Nakasuot lamang ito ng
puting sweatshirt na tila bakat ang katawan nito. Idagdag pa ang suot nitong black
shorts. Para itong modelo kung maglakad.
"What do you need?" Natigil lang siya sa pagkakamangha dito ng magsalita na ito.
"B-blaine, it's about--" hindi niya matuloy ang sasabihin dahil talagang nakatitig
ito sa kanya.
"Is it about what happened days ago?" Namula naman siya sa sinabi nito at dahan
dahan siyang umiling.
"Uhm--it's about Don Timoteo's." Sabi niya. Nakita na naman niya ang galit mula sa
mga mata ni Blaine. Bigla din siyang kinabahan.
"What about it?" Tanong nito sa kanya. Ramdam na niya ang tensyon na namumuo sa
pagitan nila ni Blaine.
"Gusto ko sanang bawiin ang mga iyon." Sabi niya dito. Mukha naman natawa ito sa
sinabi niya.
"Bawiin? If that so Bilhin mo ang lahat ng iyon mula sakin." Cool nitong sabi.
Nahihiya na siya pero kailangan niya itong gawin.
"Pero Blaine. Sa akin ang mga iyon." Malumanay niyang sabi dito.
"Eight years ago, you left because of money then now pera pa rin. Hindi ka pa rin
pala talaga nagbabago Grace. I thought sa walong taon na yun nagbago na ang pananaw
mo." Nasaktan siya sa sinabi nito. Oo eight years na nga ang nakalipas pero nagbago
naman siya. Talagang kailangan lang niya ngayon ng pera.
"Blaine, hindi mo naiintindihan." Napataas na ang tono niya dito.
"Alin ba sa mga sinasabi mo ang lagi kong hindi naiintindihan? Maliwanag na
maliwanag Grace. Pera! Pera lagi ang problema sa'yo. Talaga bang magpapakababa ka
para sa pera?" Parang nasampal siya ng katotohanan ng magtaas na rin ng tono si
Blaine hindi niya napigilan ang sarili at nasampal nga niya ito.
"Blaine, sa walong taon. Nagbago ako. Iniwan ko ang pananaw na yun pero ngayong
nasa comatose ang nanay at walang wala talaga kaming pagkukunan ng pera. Magiging
desperada na ako." Naluha na nga siya sa harapan nito.
"Yeah. Money makes people sing and dance. Magkano ba ang kailangan mo?" Napatingin
naman siya dito. Babang baba na talaga siguro ang tingin nito sa kanya.
"Blaine, mali ka ng iniisip." Sabi niya dito pero malalim na ang pagtingin nito sa
kanya.
"Give me the amount you need for the hospital bills and we're done. Also, hindi ko
basta basta ibibigay ang pinaghirapan ko. Like what I did kung gusto mo talaga
makuha ang gusto mo kailangan mo muna maghirap. I gotta go now. Just text me the
amount." Tumayo na nga ito upang umalis pero pinigilan niya ito.
"Blaine." Bulong niya pero wala na talaga ito. Umiyak na nga lang siya ng umiyak.
Madaming tanong ang lumilipad sa isipan niya. Madami din pagsisisi kung bakit niya
pa tinawagan si Blaine.
-----
"She's still the Old Grace Shea." Kausap niya ngayon ang pinsan sa telepono.
Nasasabihan niya ito ng problema lagi lalo na tungkol kay Grace.
"What do you mean Blaine? Yung Grace na mukhang pera? How pathetic she is kung
ganon pa rin siya." Pagmamaldita nito.
"Yes. I thought she changed but afterall pera pa rin pala." Sabi nga niya.
"Blaine, it's been years and ngayong nalaman mo na ganon pa rin siya better to move
on with her. Hindi siya nakakahealthy." Payo ng pinsan niya.
"I don't know Shea. She has always this charm that affects me." Pagamin niya sa
pinsan.
"Ewan ko ba sa'yo Blaine bitter bitteran ka sa pag-ibig tapos may charm charm ka
pang nalalaman. Ang sarap niyong pagbuhulin ng Grace. Ang pakipot niyo. Ano plano
mo?" Tanong sa kanya ng pinsan.
"I want to make her realized that there's so much more happiness than money." Sabi
njya sa pinsan. Damn! Ano na ang nangyayari sa bitter na si Blaine?
"Blaine knock on your senses. Ano babalikan mo pa rin siya? Tanga ka ba talaga?
Puputulan talaga kita ng balls kapag nagkita tayo." Sabi ng linsan na halatang
naiinis sa pinagsasabi niya.
"Then hindi ako magpapakita sayo." Narinig niya pa ang pagmura nito sa kanya
napatawa naman siya.
"Whatever Blaine! Bwisit ka. Nakakasira ka ng araw. Bye." Inend na nga nito ang
call. Talagang naiinis ito sa kanya.
-----
Lumipas nga muli ang mga araw pati na rin ang kasal ni Celestine at Rhyker ay hindi
na muli niya nakita si Blaine. Wala ito sa araw ng kasal ng dalawa.
Pagkatapos din kasi ng kasal na iyon ay nakatakda na muli siyang bumalik sa US
naiwan niya kasi ang kanyang restaurant.
Nailabas na rin sa hospital ang kanyang nanay. Naistroke na talaga ito. Nagulat na
lang din siya dahil hindi siya ang nagbayad ng hospital bills ng ina. Alam niyang
si Blaine ito kaya todo ang pagpapakahiya niya talaga. Balang araw mababayaran niya
ito. Sana lang talaga ay tanggapin nito ito.
"A-anak m-mag-i-iingat k-ka s-sa U-S." Dama niya ang paghihirap ng ina kaya naman
ay napaluha na siya. Ihahatid kasi siya ng mga ito sa airport.
"Nay, palakas po kayo ha. Mahal na mahal ko po kayo." Hinagkan na nga niya ang ina.
"A-anak k-kapag n-nak-kita m-mo si S-Ste-fano s-sa-b-ihin m-o Salam-at." Sinabi
niya kasi sa ina na ito nga ang nagbayad sa hospital bills kaya naman lubos din ang
pasasalamat nito.
"Bert ikaw na bahala kay nanay ha." Bilin niya sa kapatid.
"Oo naman ate kering keri ito ng beaty ko aketch." Nagbeso beso na nga sila ng
kapatid at nagtungo na siya sa loob ng airport hindi na muli siya bumaling sa mga
ito dahil alam niyang lalo lang siya maiiyak kaya naman ay nagdirediretso na nga
siya.
Sana naman ay makita niya si Blaine. Kapag nakita niya na ito aamin na talaga siya.
Papatunayan niya na nagsisisi na talaga siya.
-----
2 years had passed...
"Sorry but my heart is taken so please stay away from me." Pagtataray niya sa
manliligaw niya. Umalis na nga ito at iniwan siya.
Dalawang taon na naman ang nasayang para sa kanila ni Blaine. May pag-asa pa ba
talaga para sa kanilang dalawa gayong dalawang taon na naman ang lumipas?
Sa loob din kasi ng dalawang taon na iyon ay marami na talagang pangyayari ang
nagdaan. Una, binawian na ng buhay ang ina niya kaya naman napauwi siya sa
Pilipinas. Pangalawa, dahil sa pagtitiyaga sa pagtatrabaho ay nakapagbukas nga siya
ng restaurant sa Pilipinas. Pangatlo, may mga manliligaw siya pero tinatarayan niya
ito dahil iisa lang naman talaga ang para sa kanya.
Ang huling pagkikita nila ni Blaine ay bago ikasal si Giselle at Cad. Nagkita sila
nito pero pawang wala itong emosyon sakin at nairita pa nga ito kung ako daw ang
gagawing maid of honour kaya naman para iwas sakit na lang ay nagdahilan ako kay
Giselle na hindi ako makakaattend ng kasal nila dahil may biglaang emergency sa
restaurant ko sa Massachussets.
"Oh malalim na naman yang iniisip mo Grace." Sabi sa akin ni Hayie.
"Wala lang ito. Oh napadalaw ka yata?" Bibihira na kasi niya itong makita dahil
nagtatrabaho na ito bilang Stewardess.
"Ito naman hindi mo ba ako namimiss? Ito nga oh dinalhan pa kita ng pasalubong
galing Italy." Itinaas pa nga nito ang apron na may design na Italy flag. Natawa
naman siya at isinuot niya ang apron.
"Kamusta na ba? Siya pa rin ba?" Tumango naman siya bilang pagsagot dito.
"Sabi nga Grace. Kung mahal mo talaga chase it. Tignan mo 2 years na ang
nakakalipas wala pa rin kayong progress it's time to make a change. Make a move.
Kung gusto mo talaga sumaya. Ikaw na ang magmanipula ng kagustuhan mo Grace." Sabi
sa kanya ng kaibigan.
"What if yung happiness ko pala wala na talaga?" Sabi niya dito. Ayaw niya naman
kasi umasa.
"Grace, you should take the risk e di kung wala na talaga saka ka lang mag let go."
Sabi ni Hayie sa kanya tama nga ito. Kailangan niya talaga itake ang risk.
"Teka nga lang Hayie. Saan mo napupulot ang mga yan?" Tanong niya dito. Mukha kasi
itong expert sa pananalita nito.
"Wala ka na dun Gracia basta I just want you to be happy." Tinapik pa nga siya ni
Hayie at bumalik na ito sa kinakain nito.
Dumaan ang buong maghapon at pagod na pagod siya sa restaurant. Kaya naman
napagpasyahan niya na pumunta ng mall para magunwind. Pumasok siya sa loob ng isang
boutique kung saan nagtitinda ng mga equipment about sa baking.
"Hi Miss! How much is this?" Tanong niya sa saleslady na nagaassist sa kanya.
"300 dollars ma'am." Sabi naman ng saleslady. Binitawan na nga niya ang cute na
electric mixer at umalis na nga sa boutique.
Sayang cute pa naman sana pero kailangan niya magtipid. Ipinapagawa na kasi niya
ang dream house niya.
Naglakad pa siya sa loob ng mall at nakaramdam na siya ng gutom. Kaya naman
napagpasyahan niya na bumili ng ice cream. Umupo nga muna siya upang ubusin ang ice
cream at magpahinga.
"Hello.Is this seat taken?" Napatingin naman siya sa nagsalita. Isa itong matanda
na lalaki na nasa mga late 50's nito. Inoffer niya nga ang upuan na nasa harapan
njya.
Patuloy lang siya sa pagkain ng ice cream pero nakatitig lang sa kanya ang matanda.
"Uhm. Excuse me sir."
"Oh. Sorry. I just remember my first love. You look like her." Aba si lolo
nagrereminisce. Ngumiti ito at humingi ulit ng paumanhin.
"Are you somehow have Filipino blood because you look like a Pinay." Sabi pa ng
matanda. Ngumiti naman siya bilang pagtugon.
"Kababayan pala tayo." Tumawa nga ang matanda at tumawa na nga din siya.
"May kasama po ba kayo?" Tanong niya naman dito. Siguro ay iniintay nito ang asawa
nito.
"Yes. I'm with my son may binibili lang siya. How about you hija?" Sabi pa nito.
"Mag-isa lang po ako Sir." Sabi naman niya.
"Don't call me sir hija. Hindi naman kita empleyado." Akala niya naoffend niya ito
pero mukha naman nakatawa pa ito. Nakakamukha din nito si Blaine. Siguro kung
tumanda si Blaine kamukha nito. Ang cute lang.
"Sorry po S--I mean.." hindi niya alam ang sasabihin dahil ngayon pa lang niya
naman ito nameet.
"So rude of me for not introducing my name. I'm Valentino. But call me Tito V na
lang wag lang Lolo V. Nagiging matanda ako." Tumawa nga siya sa sinabi nito.
Nakakatuwa itong kausap.
Dahil nga naaliw siya kausap ito ay napagkwentuhan na nila ang buhay nito.
Napagkaalaman niya na biyudo na pala ito namatay ang asawa nito ng pinapanganak ang
anak nila. Nalaman niya din na sa pagkamatay ng asawa ay kinidnap naman ang
kanilang anak. Nawalay daw ang anak niya sa kanya ng halos dalawampung taon.
"Buti naman po at nakita niyo na po ang anak niyo. Mukha din po na proud na proud
po kayo sa kanya." Sabi niya dito. Nakikita sa mga mata nito ang kasiyahan habang
kinukwento ang anak.
"Oo naman hija. Walag araw na hindi ko siya inisip at pinahanap. Hindi ako sumuko
mahanap lang siya. Nakakatuwa din dahil lumaki siyang masipag at kasing kisig ko."
Natawa naman ako sa sinabi nito. Nakakaaliw talaga itong kausap. Parang kabarkada
mo lang.
"Papa!" Napalingon naman silang dalawa ni Tito V sa pinanggalingan ng boses.
Natulos naman siya sa pagkakaupo ng masilayan kung kaninong boses ito.
Dalawang taon at lalo pa rin itong kumisig. Nagbago na ang kulay Blonde nitong
buhok naging Brown na ito dagdag kisig ito sa kanya. Nakasuot lamang ito ng itim na
poloshirt at puting chino shorts. Ang mata nitong natural na kulay abo na nakatitig
ngayon sa kanya walang iba kundi si Blaine.
"Son, let me introduce you to--" hindi pa natatapos magsalita ang ama ay nagsalita
na agad si Blaine.
"I know her Papa." Sabi nito sa kanyang ama. Kaya pala kamukhang kamukha ito ni
Blaine. Nakakapagtaka rin na ito pala ang totoong ama ni Blaine akala niya ay si
Mang Teodoro. Kaya din pala ay hindi niya kamukha ito.
"Really Son? Great. Magkaano-ano kayo Grace ng anak ko?" Hindi na muna siya
nakasalita dahil hindi niya alam kung ano ang sasabihin niya. Nakatingin din sa
kanya si Blaine tila iniintay ang isasagot niya.
"Nagtatalik na kaibigan." Nanlaki naman ang mata ni Tito V at mukhang naaaliw ito
si Blaine naman nakita niya ang pagpula ng mga tenga nito. Narealize niya ang
kashungahan ng sinabi niya.
"I mean ano po. Matalik na magkaibigan. Yeah. Friends. Hehehe." Napakamot pa siya
sa ulo.
Grace ano ka ba? Tigang ba you? Kung ano ano pumapasok sa isip mo.
"Yes. Papa. We're really close friends. Matalik na kaibigan." Nakita niya naman ang
tingin ni Blaine may paglaro sa mga mata nito o imahinasyon niya lang pero parang
nakita niya na napangiti ito.
"Kung ganon naman pala hija kung pauwi ka na sumabay ka na sa amin ni Blaine." Sabi
ni Tito V pero nahihiya siya.
"Nako hindi na po. Baka mapalayo pa kayo." Sabi naman niya dito.
"Hija, huwag nang mahiya kababayan at matalik na kaibigan ka naman ng anak ko. Also
I won't take No for an answer." Sa huli ay nakumbinsi na nga siya ng matanda na
sumabay na sa kanila pauwi.
"Ah. Grace anak, sa unahan ka na lang maupo. Gusto ko kasi istretch ang aking paa."
Nakikita niya na natatawa ang matanda. Atsaka parang narinig niya na tinawag siya
nitong anak. Parang lang ha.
"Papa!" Saway naman ni Blaine dito.
"Ah. Sige po ayos lang po." Tinignan naman siya ni Blaine. Balik na naman sa dati
walang emosyon ang mukha nito.
"Ayos lang naman pala anak. Atsaka mukhang matagal na kayong hindi nagkikita ng
matalik mong kaibigan anak." Tinignan naman ni Blaine ng masama ang kanyang ama at
pumasok na nga ito sa driver seat.Ganon din sila ni Tito V pumasok na nga sila sa
loob ng sasakyan.
Tahimik ang buong biyahe at nagpababa nga muna si Tito V sa isang hotel. May
aasikasuhin lang daw ito.
"Oh siya Grace, Salamat sa pakikipagusap sakin kanina. Also, Inaanyayahan kita sa
aking birthday. Inaasahan ko ang iyong pagdalo." Sabi ni Tito V bago ito umalis.
"Papa, baka naweweirduhan na sayo si Grace." Sabi ni Blaine sa ama.
"Anak kapag kaibigan mo kaibigan ko na rin." Natatawa pa na sabi ng ama.
"Ayoko Papa." Nalungkot naman siya sa sinabi ni Blaine. Galit pa rin talaga ito sa
kanya.
"Oh siya Grace. Huwag mo na intindihin yang si Blaine. Basta friends na tayo ha.
Attend ka ng birthday ko. Anak, ihatid mo ng maayos si Grace." Bumaba na nga si
Tito V at pumasok na sa loob ng hotel.
Namayani na naman ang katahimikan nilang dalawa sa loob ng sasakyan ni Blaine.
Tanging ingay lang mula sa radio ang makikinig.
"Saan ka bababa?" Napatingin naman siya kay Blaine. Itinuro na nga niya kung saan
ang direksyon papunta sa apartment na tinutuluyan niya.
"Ah diyan na lang ako Blaine." Turo niya sa apartment niya.
"Okay." Sabi naman nito.
"Ah. Blaine. Thank You nga pala. Bye." Aalisin na nga niya ang seat belt pero hindi
ito makalag. Naramdaman nga ni Blaine na nahihirapan siya kaya naman ay ito na ang
nagtanggal ng seat belt niya.
Magkalapit masyado ang mukha nila ni Blaine kaya naman natatakot siya na gumalaw.
Nagkatitigan nga din sila at kitang kita niya ang abo nitong mga mata.
"Ah-- Thank-"Hindi na niya natapos ang pasasalamat ng idinampi na ni Blaine ang
kanyang mga labi patungo sa aking mga labi.
Napapikit naman ako sa ginawang paghalik ni Blaine. Namiss niya ito ang bawat halik
na ibinibigay nito sa kanya. Ganon pa rin nakakaadik. Kay sarap balik balikan.
Nagpadala na nga siya sa sensasyon nila ni Blaine. Lalo pang lumalim ang mga halik
nito sa kanya.
She can feel his tongue invading her mouth. He is too aggressive to the point that
she can easily swayed and join the intensity of his tongue. They are french kissing
and damn it's great. It is much more compare on what happened last time they made
it.
She grabbed his hair to intensify the kiss. She felt his hand is going underneath
her shirt feeling her medium size breast. She felt that he is pinching her ni*s.
She moaned by the tingling sensation. They stopped kissing to catch their breath.
"Blaine." Magkadikit pa nga din ang katawan nila ni Blaine. Wala siyang balak na
pigilan ang nangyayari sa kanila ngayon ni Blaine. Gusto niya ito.
"I will not stop doing this Grace. I missed you." Itinulak na nga siya ni Blaine
papunta sa backseat at doon siya nito muling sinunggaban ng halik. Nakapaibabaw na
nga ito sa kanya at natanggal na nito ang pagkakabutones ng kanyang suot na blouse.
Leaving with her brassiere.
Naramdaman niya ang paghalik ni Blaine sa kanyang leeg pababa sa kanyang dibdib.
Tinanggal na nga nito ang front clasp ng bra niya kaya malaya itong sumususo na
parang sanggol.
"Oh! Blaine." She let her moaned be heard pero nakaramdam siya ng hiya kaya naman
kinagat niya ang pangibabang labi.
Habang abala si Blaine sa kanyang nga dibdib ay nasasabunutan naman niya ito ng
mariin dahil sa sobrang sarap.
"It's gotten bigger this time. Did you?" Sabi ni Blaine sa kanya. Alam na nito ang
gusto nitong iparating kaya naman ng magkatinginan muli sila ay hinaltak niya ang
leeg nito upang magkadikit ang kanilang mga labi.
"No. Blaine. It's just you. Only you." Sabi miya nga dito at naglumikot na rin ang
kanyang kamay. Tinulungan niya nga ito na mahubad ang suot nitong polo shirt.
Tumambad naman sa kanya ang mala-Adonis nitong pangangatawan.
Muli siya nitong ipinahiga at hinalikhalikan na naman ang kanyang dibdib pababa sa
kanyang pusod patungo sa kanyang puson. Ibinaba na nga nito ang zipper ng suot
niyang pants at hinubad ito.
"Oh! Blaine! Touch me more." Hindi niya alam kung saan nagmumula ang ungol niya
pero gusto niya na hawakan pa siya ni Blaine. Minasahe nga nito ang isa niyang
dibdib. Nakita niya din na tinatanggal na nito ang huling saplot sa kanyang
katawan.
Nang makaramdam na siya nang panlalamig dahil sa nahubad na panty ay tinakpan niya
ang ibaba niya. Nahihiya kasi siya dito. Hindi man lang kasi siya nakapagshave kaya
may mga stubbles na ito.Unexpected kasi ang pangyayari.
"Don't it's beautiful. All natural." Tinanggal na nga ni Blaine ang kamay niya at
hinalikan ang kanyang perlas.
He's teasing my shell with his tongue. He is making circular motion around my
shell. Teasing me for more.
"Blaine! Oh! Put it inside!" Napapasabunot na nga siya sa buhok nito upang idiin
ang ulo nito patungo sa kanya.
Pinagbiyan naman ni Blaine ang kanyang kahilingan. Ipinasok na nga nito ang dila
nito sa loob niya. Napakainit nito. Tila ba'y ginagalugad nito ang buo niyang
pagkatao.
He's thrusting his tongue downward and upward inside me. His two busy hands are
massaging my breasts and I'm busy cherishing the pleasure.
"Blaine! Oh! Faster." She felt the tingle inside. Napapasabunot na nga siya ng
mariin sa buhok ni Blaine dahil sa pinapalasap nito. Binilisan pa nga ni Blaine ang
ginagawa ng kanyang mga dila sa loob ko. Nararamdaman ko naman na malapit na akong
labasan kaya naman napapaarko ang aking balakang upang salubungin ang kanyang dila.
"Oh! Oh! Oh! Great!" I let out a long moaned as I reached my climax. I come for a
very long time of wait.
"Taste Good!" Nakita niya pa ang pagngiti ni Blaine sa kanya. Hingal na hingal nga
siya sa kanyang inilabas. Nakaramdam na naman ulit siya ng pangiinit kaya naman ay
tinulak niya Blaine upang ito naman ang mapahiga.
"Stay!" Sabi niya dito. Pumaibabaw nga siya dito at dinaganan ang gitna nito. She
is seductively teasing him. She kissed him on his lips down to his neck to his bare
chest. Tasting his pink nips.
"Oh! Grace!" She heard his moan. She's doing good. She kissed his abdomen up to his
crotch. Her hand is unzipping his fly and when she is done. His fly is fully erect.
She kissed the tip of his manhood. Before she consumed his big fly inside his
mouth.
"Damn! Grace! Great." Puri pa sa kanya ni Blaine. Napapasabunot nga ito sa kanya.
Kaya naman umaabot hanggang dulo ang kaibigan nito sa loob ng lalamunan niya yet
it's so satisfying.
Binilisan niya nga ang ginagawa niya. She is thrusting his head up and down for
him. Making him feel good. She do him like eating her favorite chupachups lollies.
"Grace! Oh! I feel it! Damn!" Pero bago pa nga ito labasan sa loob ng kanyang bibig
ay naitulak na siya muli nito pahiga.
"Why? Don't you like it?" Tanong naman niya dito. Napahiya naman siya ng kaunti.
"Nope. I love it but I don't like to come inside your mouth my grace. It will not
impregnate you." Hindi niya naintindihan ang huli nitong sinabi ng ilagay na nito
ang isa niyang hita sa mga balikat nito. Parang may sariling utak naman ang kanyang
kabilang mga hita na kumawit sa beywang nito.
He deep dive his p**is inside her. It hurts but she like it. His thick hard c**k
perfectly fits inside.
"Oh! Blaine! Oh!" Napapaungol nga siya sa bawat ulos nito sa loob niya. Muli siya
nitong hinalikan sa kanyang mga labi habang patuloy na pagindayog sa loob niya.
"Still f-cking tight Grace! Oh!" Sabi nito sa kanya. He thrust faster forward and
backward inside her making her body wiggle all along.
"Oh! Blaine! Oh! Come! Coming!" Sabi niya na nararamdaman niya na nadali na nito
ang spot niya kung saan siya lalabasan. Few more fast and hard thrust and they both
came.
"Tell me your mine Grace! Oh!" Ungol nito habang patuloy pa rin sa ginagawang
pagindayog sa kanya.
"Oh! Ye-yes! All yours Blaine!" She let a moaned as he deepen his thrust inside.
"Blaine!"
"Grace!" She felt his hot liquid pouring all over inside her body. It's filling her
inside. Lalo pa talaga nitong idiniin ang pagkalalaki nito ng ito ay labasan.
Ramdam niya na parang naabot nito ang bahay bata niya.
Hingal na hingal naman ito na bumagsak sa ibabaw niya. Ganon rin siya. After two
years of drought, umulan din. Makalipas ng ilang segundo ay umalis na nga ito sa
kanyang ibabaw. Inayos na nga nila ang sarili. Namula pa siya ng magkatitigan sila.
"That was great." Sabi ni Blaine sa kanya. Namula siya sa sinabi nito.
"Ah-Blaine u-" hindi pa siya natatapos magsalita ng may sabihin si Blaine sa kanya.
"Marry me Grace and I will make you the happiest woman Alive. I will give
everything you want just marry me." Nagimbal naman ang buo niyang pagkatao sa
sinabi nito. Marry? Hindi ba at galit ito sa kanya? Una naman pumasok sa isipan
niya ang nangyari kanina. Papakasalan ba siya nito dahil sa great sex?
"Are you proposing because of the great sex? If that so I will turn down your
offer." Hinarap niya na ito pero mukhang naguluhan yata ito. Hindi rin naman siya
papayag na makasal sila kung sex lang pala ang dahilan.
"You misunderstood me Grace. I know it's too fast because we just met after two
years but I'm tired of this. I'm tired for the years we had waste. Do you think
maybe this time we end the chase? I'm tired Grace of keeping you away from your
damn suitors for two years. I want you to be officially mine." Nagulat siya sa
rebelasyon niyo. Akala niya dahil sa pagsusungit niya kaya umaalis din ang
manliligaw niya. Gawa din pala nito. Shock na shock siya sa sinabi nito.
"Ginawa mo yun?" Tanong niya dito. Para naman itong nahihiyang bata na tumango.
"Yes. I did that. I'm afraid after what happened two years ago when I let you go.
I'm afraid after that scenario tuluyan ka ng mawala sakin. I'm such a coward to
admit that you're still the one Grace. Nothing changed. You're always the missing
piece I longed for. I tried to have revenge but nagbackfire iyon sakin. I realized
na hindi ko kayang saktan ang babaeng una at huling mamahalin ko Grace. Grace just
marry me. Wala akong pake kung pera ko lang ang habol mo ang importante akin ka.
Kahit ako lang ang nagmamahal satin basta makasama kita ayos na ako so please
Grace. Marry me." Pagsusumamo nito sa kanya. Hindi niya alam ang gagawin halo
halong emosyon na ang kanyang nadarama sa pag-amin nito sa kanya. Ginulo niya nga
ang buhok nito.
"Silly! I love you Blaine. Ikaw lang. wala ng iba. Pagod na rin ako sa mga taong
nasayang natin. Those years nalayo tayo dahil sa poot, galit at sa kaugalian na
nagdulot para mahiwalay tayo. I'm also longing for you Blaine. I'm such a bitch way
back then for chosing money over love but I realized na hindi ako mapapasaya ng
pera kung hindi ko naman makakasama ang taong mahal ko." Naiiyak na siya sa sinabi
niya kay Blaine.
"Is that a yes? Will you marry me?" Tanong nito muli sa kanya na lalong nagpaiyak
sa kanya.
"Kung mamahalin mo ba ang tulad ko na maraming kasalanan sayo." Natawa naman sila
sa sinabi niya. Tumango na nga siya bilang pagsagot.
"Mary Grace Santos soon to be Mary Grace Santos-Romero. Finally end the bitter side
of me. I'm madly in love with you." Kinuha nga nito ang isang bagay sa suot nitong
pantalon. Nagulat naman siya na may dala agad itong singsing. Isa itong emerald
green na oval cut napapaligiran ng maliliit na diamonds ito.Muli nga silang nagsalo
ng halik ni Blaine.
"Ahm. Blaine gusto mo tumuloy sa bahay?" Nahihiya niyang tanong dito.
"Advance to honeymoon?" Natatawa nga nitong tanong sa kanya. Nakurot naman niya
ito. Umalis na mga siya sa loob ng Alfa Romeo nito at binuksan na ang pinto ng
apartment niya.
"Wait for me my grace. Let's fill the years we had wasted." Nakasunod na pala ito
sa kanya at pumasok na sila sa loob ng apartment. Siniguro nga niya na nailock
niyang mabuti ang pinto.
As she secure the door, Blaine grabbed her waist and kissed her hard. And the rest
is like what they did on his Alfa Romeo. They will enjoy satisfying each other all
day long.
A/n: WAAAA. Lapit na pala magend 3 more to go and we're off to another paradise.
Hehehe. Sana po sulit ang update na ito. Hehehe.
So alam ko po na mabilis ang mga pangyayari. Huwag po sana kayo magalit. Hehehe. I
want it this way kasi gusto ko po na til 10 Chappies po talaga hehehe. Atskaa po
tamad po si author na gumawa po talaga ng mahahabang chapter kaya ganyan.
Still sana nagugustuhan niyo pa rin po. If kung may problem po don't hesitate na
sabihin po sakin. It will make me grow. Char. Hehehehe.
So ito po sabi ko sa Monday ako maguupadate pero di ko na mapigilan ang aking mga
daliri na may sariling brain. So yun po Thank you po lagi sa support na ipinapakita
niyo sakin. I love you all po 💕💕💕
Happy 400 followers din po yay! Thank you thank you po. Salamat po sa pagfollow sa
isang baliw na kagaya ko. Hindi ko po alam kung paano ko po kayo pasasalamatan.
Hehehe.
Sa ngayon po habang magiisip ako for next ud iaabala ko po muna ang sarili ko sa
mga illustrations. Hehehe ulit.
And sana po magnilay nilay tayo sa mahal na araw pray po lagi.
Loveyouuuu

Chapter 8

"Happy Birthday po Sir Valentino" bati niya sa ama ni Blaine. Kinakabahan pa rin
siya dahil naninibago siya sa relasyon nila ni Blaine hindi na uto tulad ng dati.
Mas mature na ito ngayon.
"Hija, like I've said don't call me sir. Just Tito V but I prefer Papa." Nanlaki
naman ang mata niya at napatingin kay Blaine. Napakamot pa ito ng ulo sa harap
niya.
"I knew it! All along it's not just close friends. I'm happy for the both of you."
Sabi nga ni Tito V sa kanila ni Blaine.
"Thank You po Tito I mean Papa." Nahihiya niyang sabi dito.
"Wonderful. Welcome to the family hija. Oh siya iwan ko muna kayo. Punta muna ako
sa iba pa nating bisita." Umalis na nga ito at nagpunta sa iba pa nitong bisita.
Mga businessmen din.
Nasa hotel sila ngayon upang idaos ang 60th birthday ng ama ni Blaine. Nahihiya pa
siyang pumunta pero dahil kay Blaine nakumbinsi siya nito na dumalo nga sa birthday
ng ama.
"Hey, Grace. You're beautiful tonight. Relax." Tinanguan nga niya si Blaine at
hinagkan naman siya nito sa noo. Kanina pa din kasi hindi maganda ang pakiramdam
niya nahihilo siya.
"Thank You. Blaine." Sabi nga niya sa kasintahan at naupo na sila sa table. May
orchestra na tumutugtog sa stage. Nandito din ang ibang mga kaibigan ni Blaine. Si
Rhyker, Cad at Treyton ay mga narito. May mga ilan pang kaibigan si Blaine na
narito pero namumukhaan niya lamang.
"I'll get us some foods. Stay here my grace." Nginitian niya nga lang si Blaine
bilang pagsangayon. Patuloy pa rin ang pananakit ng ulo niya. Nararamdaman niya din
na parang nawawalan siya ng panlasa kaya naman humaligap pa siya ng candy sa pouch
na dala-dala niya.
"Grace, your here." Bati sa kanya ni So at nagbeso beso nga ito sa kanya.
Napakablooming nito kahit pa ay nagbubuntis ito sa ika-apat nilang anak ni Treyton.
Mukhang napakasaya talaga nito.
"How's life?" Tanong niya dito.
"Well, ito Grace happily married with my triplets and to our upcoming one. Siyempre
all of this is because of this man." Kinurot pa nga ni So ang asawa nito ang cute
lang nila tignan.
"Aw. Babe it hurts." Natatawa pa si Treyton. Naupo na nga din ang mga ito. Iniwan
muna din ni Treyton si So dahil ikukuha daw ito ng pagkain.
"Hey beautiful ladies." Bati sa kanila ni Cad at Rhyker. Napakadisenteng tignan ng
mga ito sa suot nilang mga suit. Hindi pa rin kumukupas ang kakisigan kahit may mga
asawa at anak na.
"Congratulations Grace." Nagtaka naman siya sa sinabi ni Rhyker sa kanya. Agad din
siyang nahiya dahil napansin ng mga ito ang suot niyang singsing.
"Oh my engage ka na Grace?" Tanong naman ni So sa kanya. Tumango lang siya bilang
pagsangayon.
"Thank you So for taming our bitter friend. Well see you around girls." Pamamaalam
naman sa kanila ni Cad.
"Oh my! Is it real Grace?" Kinuha nga nito ang kamay niya at tinignan pa ang sing-
sing.
"Ano ka ba naman So. Yes. It's true." Sabi niya nga sa kaibigan. Mukhang nashock
talaga kasi ito. Siya rin naman nashock.
"I'm just happy for you Grace. You deserve all of this." Naging emotional naman si
So sa harapan niya. Naiiyak iyak pa nga ito.
"Hey So. Don't cry baka akalain nila inaaway kita." Pinapatahan na nga niya ang
kaibigan. Medyo nagpanic nga din siya dahil patuloy ang pagiyak nito.
"Sorry Grace. It's just hormones. You know pregnant woman." Natawa na nga din ito.
Nagdaldalan pa nga sila. Hanggang sa makabalik na si Treyton. Nagtataka naman siya
dahil kanina pang hindi nakabalik si Blaine.
"Iwan ko muna kayo. Hanapin ko lang si Blaine." Iniwan na nga niya ang mag-asawa at
hinanap nga niya si Blaine.
Nakita niya naman agad ito. Pupuntahan na nga niya ito ng mahaligap niya na may
yumapos dito na babae.
"Blaine!" Nakita niya pa ang paghalik ng babae sa pisngi ni Blaine. Nanikip naman
ang dibdib niya sa nasilayan.
Nabalot din ng insecurities ang sarili niya. Maganda ang babaeng humalik kay
Blaine. Pinagtitinginan din ito ng karamihan. Masasabing head turner talaga ito.
She's a curvy type of woman. An hour-glass type indeed.
"I miss you Blaine." Sabi pa nga ng babae kay Blaine natulos na lamang siya sa
kinakatayuan. Bumabagsak na din ang kanyang luha.
"I miss you too Shea." Tuluyan na nga bumagsak ang luha sa kanyang mga mata.
Tumakbo na siya paalis sa loob ng ballroom hall kung nasaan ginaganap ang party.
May nakabangaan pa nga ata siya pero hindi na niya ito inintindi patuloy ang
kanyang pag-iyak.
Dinala nga siya sa may garden ng hotel. Kaunti lang ang tao na nandito. Puro lovers
pa nga. Umupo siya sa isang bench at umiyak na nga ng umiyak.
"Sinungaling ka akala ko. Mahal mo ako. May iba ka pala na nilalandi." Pilit nga
niyang hinuhubad ang engagement ring pero hindi niya ito mahubad sa kanyang daliri
kaya umiyak na nga lang siya.
"Here." Narinig naman niya ang isang malambot na tinig. Tinignan niya kung kanino
ito galing. Medyo nagulat pa nga siya dahil nakaoffer ito ng panyo sa kanya.
"Serra?" Nginitian naman siya nito at naupo na nga sa tabi niya. Nakasuot din ito
ng magarang gown.
"It's been a long time Ate Grace. Mukhang ikaw naman ngayon ang naiiyak diyan."
Natawa pa nga ito sa sinabi. Pinunasan nga muna niya ang kanyang mga luha.
"Well, things happened." Patuloy pa rin siya sa pagounas ng kanyang mga luha.
"Ohmygosh! You're engaged!" Nakita nito ang kanyang singsing. Tumango naman siya.
"Yes but I think. He doesn't loves me." Nalungkot naman siya sa kanyang nasabi
dito.
"Why? Care to share?" Kinuwento na nga niya dito ang nangyari kanina. Sinabi nito
kay Serra ang nasaksihan niya.
"Ate Grace don't jump into conclusions. Ask Kuya Blaine also hindi ka naman niya
aalukin ng marriage kung niloloko ka lang niya di ba? Besides Ate I've been there
and done that maganda talaga na pagusapan niyo yan. Don't cry na. Nakakasama yan
sige ka." Sabi nga nito at nagtawanan na muli sila.
"Kamusta ka na nga pala? What happened after a year or so?" Masaya nga nitong
itinaas ang kaliwa nitong kamay. Nakita niya naman ang kumikinang na bagay sa
daliri nito.
"You're engaged also?" Tanong niya dito. Tumango din ito bilang pagsagot. Kaya pla
bakas sa mukha nito ang saya.
"Yes. And expecting a child soon." Natutuwa siya para dito akalain mo yun.
Nagkatuluyan pala ito ng taong mahal nito. Seeing people like Serra nakakahawa ng
vibes ng positivity. Like also her friend So nakakatuwa malaman na masaya ang
dalawang ito sa kanilang buhay.
"Meu amore!" Napalingon naman si Serra sa tumawag sa kanya. Nakikilala niya ang
lalaki Thatcher Ximenez kaibigan din ito nila Blaine.
Nakita niya pa nga ang paghalik nito kay Serra.
"Ate Grace, meet Thatcher my soon-to-be-husband." Malawak nga ang pagkakangiti ni
Thatcher sa kanya.
"Grace right?" Tumango naman siya bilang pagsangayon.
"I want to congratulate you. Best wishes for you and Blaine." Sabi nito sa kanya
nginitian niya nga lang ito.
"Grace!" Napalingon naman siya kay Blaine. Mukhang pagod na pagod ito. Nakaloose na
ang suot nitong neck tie.
Lumapit na nga ito sa kanya.
"Blaine! My friend!" Nagkabatian nga ito at si Thatcher. Umalis na rin ang mga ito
dahil pagod na daw si Serra. Naiwan naman silang dalawa ni Blaine.
"Where have you been Grace? I'm looking for you. I told you to stay" Sabi nga nito
sa kanya at naupo sa bench.
"And I expect you to back immediately pero nang nakita kita nakikipagharutan ka na
sa iba." Tinarayan niya nga ito at inirapan.
"You sound jealous Grace. You don't have to." Sabi pa ni Blaine sa kanya. Natatawa
pa nga ito.
"Anong nakakatawa? I'm not jealous. I'm mad dun ka na nga sa babae. Porke malaki
lang hinaharap." Sabi pa niya dito pero pabulong na lang ang last part.
"So you saw me and Shea a while ago." Mukha naman itong napantastikuhan sa kanyang
sinabi. Hindi man lang magsorry. Inirapan niya nga ito.
"You and your girl. Magsama kayo." Tumayo na nga siya at nagumpisa na maglakad para
umalis. Nakakailang halbang pa nga lang siya ng maramdaman niya ang init ng mga
braso nito sa kanya. Niyapos siya nito. Ipinatong pa nga nito ang mukha nito sa
gilid ng leeg niya.
Nagbibigay din ito ng mumunting halik sa kanyang leeg. Nakikiliti siya.
Grace! Hold on! Galit ka sa kanya!
"Huwag mo nga ako daanin sa ganyan. I'm mad at you." Sabi nga niya kay Blaine pero
hindi pa rin ito tumitigil sa paghalik sa kanya.
"You don't have to be jealous against Shea My Grace. She is my cousin thats why. So
don't see her as a threat and I just want you to know that I'm sincere to you.
You're my first and last love. My one and only girl. The most highest grace I've
received from above." Unti-unti ngang nawala ang pagkagalit niya dito. Hinarap na
nga niya ito with her teary eyes.
"S-sorry. I jumped into conclusions. Ikaw kasi." She's making circles through
Blaine's suit. Mukha siyang bata sa kanyang ginagawa. Itinaas nga ni Blaine ang
baba niya para magkatitigan sila.
"Apology accepted my grace." Hinagkan na nga niya uto sa labi. Napakatamis ng
pinagsaluhan nilang halik.
"Grace, my cousin wants to meet you. Let me introduce you to her." Sabi nga ni
Blaine sa kanya. Nakaramdam naman siya ng hiya. Kanina kasi ay halos patay na sa
isipan niya ang pinsan nito na pinagselosan niya.
"Nahihiya ako." Nasabi niya nga lang niya kay Blaine.
"She is ecstatic to meet you. Don't worry hindi siya nangangain." Sumama na nga
siya kay Blaine patungo muli sa loob ng Ballroom. Ipinakilala na nga siya nito sa
pinsan nitong si Shea.
Mabait naman pala ito at bubbly kausap. Madaldal din ito naaliw nga siya dito.
Akala niya ay tulad ng ibang anak mayaman ay may pagkasosyalera talaga ito pero
down to earth ito at madaling kausap.
"Welcome to the family Grace! Kapag inaway ka nitong si Blaine. Don't hesitate na
magsumbong sa akin. Putulan natin siya ng balls." Natatawa nga na sabi nito sa
kanya.
"Shea! If that happens matitigil magiging tagapagmana ng genes ko and I believe
hindi papayag si Grace na mangyari yun." Natawa na nga siya sa sinabi ni Blaine.
Mukha itong bata na nakikipagaway sa pinsan. Nagpaalam na nga sa kanila si Shea
dahil tinawag ito ng kanyang daddy.
"Do you want to go home now? You look pale Grace." Sabi nga ni Blaine sa kanya.
Bumalik na naman kasi ang pananakit ng kanyang ulo. Nararamdaman din niya na gusto
niyang masuka kahit wala naman siyang kinain.
"Yes. I'm tired. Let's go." Sabi niya nga kay Blaine. Nagpaalam na nga sila sa mga
bisita na naroon maging sa papa ni Blaine. Binilin pa siya nito kay Blaine na
ingatan siya. Napakamaalalahanin din nito. Nakakahiya nga lang dahil hindi pa tapos
ang party pero umalis na agad sila.
Naglalakad sila ni Blaine patungong parking ng maramdaman na naman niya ang
matinding pagkakahilo. Naramdaman niya anytime parang magbabablackout na ang lahat.
Humigpit ang hawak niya sa braso ni Blaine.
"Grace. Are you okay? Grace!" Yun na nga lang ang huling salita ang narinig niya
kay Blaine dahil tuluyan na siyang nawalan ng malay.
----
A/n: Hi Guys! Ud ulit yipee ❤❤�?
Thank You po ulit sa support I love you all. Lapit na po talaga magpaalam ni Fafa
Blaine. I hope nagugustuhan niyo po ang story niya.
2 more chapters and sasalubungin na po natin ang ika-6th na Libidinous Man. Time
flies so fast nga naman. Hindi pa rin ako makapaniwala na iniisip ko lang kung ano
mga names ng LB men then ito dumadami na nga. Hoping for more. Char. Hehehehe.

Thank You. Thank You po ulit. Update po ako ulit kapag napuksa na namin ang daga sa
bahay. Hehehe. So pray for us. Isip na rin po ako ng plot for next Libidinous Man
and kung sino sa kanila isusunod ko. Hehehe. Any suggestions?

Chapter 9

"Time flies so fast." Sabi sa kanya ni Blaine. Nasa may hillside sila ng dati
nilang tinitirhan lugar. Naisip ka si ni Blaine na bisitahin muli nila ang
probinsya kung saan sila nagkita.
"Yes. Hindi rin ako makapaniwala na aabot tayo sa ganito. Heto na nga at nine
months from now. Mailalabas ko ang baby natin." Hinagkan naman siya sa ulo ni
Blaine. Yes, she is indeed pregnant two weeks.
Nalaman nila na nagdadalang tao pala siya ng mahimatay siya last time. Abot ang
tuwa nila ni Blaine ng malaman ito. She is the happiest woman right now.
"Gusto mo ba puntahan ang ilog?" May kislap sa mga mata nito. Nahampas niya tuloy
ito ng wala sa oras.
Narating nga nila ang ilog. Hinubad nga ni Blaine ang pangitaas nito.
"Blaine! Magbihis ka nga!" Sabi niya dito ngunit lalo pa itongg lumapit sa kanya.
"Alam kong ilang beses mo na ito nakita Grace." Kinagat pa nga nito ang tenga niya
at nagtatakbo na nga sa may ilog. Dahil din sa naramdaman init hinubad niya ang
kanyang damit at hinabol ito.
"Blaine!" Binasa basa niya nga ito ng tubig hanggang sa para na silang mga batang
paslit na nagtatampisaw sa ilog. Nang makaramdam sila ng pagod ay nagtungo na nga
sila sa may silong.
"Naaalala mo ba ito?" Tumingin si Blaine sa kanya. May mahalay na pangyayari naman
ang kanyang naisip. Siyempre maalala niya ito. Ito yung muntik na mawala ang
pgkabirhen niya kung hindi lang sumigaw ang kanilang kapitbahay.
"Oo naman." Namula pa siya ng sabihin ito kay Blaine. Itinaas naman nito ang
kanyang baba kaya nagkatinginan sila.
"Gusto mo ba ituloy natin?" Nangungusap ang mga mata nito. Nararamdaman na naman
niya ang init sa kanyang katawan kay siya na ang sumunggab sa mga labi nito.
Napakainit ng labi nito. Nilukob na rin ito ng init kaya naman nagsabayan na nga
sila sa pagpapalitan ng halik. Naramdaman niya ang mga kamay ni Blaine ay naglalaro
na sa kanyang katawan.
"Blaine" Sabi niya dito naramdaman na niya ang pagkakatanggal nito ng hook ng
kanyang bra. Bumaba ang mga halik nito sa dibdib niya.

"Linda." Hinalikan nito ang dibdib niya. Minasahe pa nito ang mga iyon ngunit
Nanlaki naman ang kanyang mga mata dahil sa sinabi nito. Among linda? Kaya naman ay
nilayo niya dito ang sarili.
"Why?" May kaguluhan sa mga mata nito. Kaya naman ay tinaasan na niya ito ng kilay.
"Blaine! Who's Linda?" Natawa naman ito sa sinabi niya. Ano naman nakakatawa sa
sinabi niya dito? Harap-harapan siya nitong niloloko dahil sa Linda na yun.
"HAHAHAHAHA." halakhak pa nito sa kanya. Pinulot nga niya ang nalaglag niyang bra
at nagbihis na.
"Bahala ka mga diyan. Lamigin ka dito!" Umalis na nga siya at mabilis na naglakad.
Agad agad naman siyang hinabol ni Blaine.
"Grace!" Sigaw nito pero patuloy ang kanyang paglakad.
"Dun ka sa Linda mo!" Sigaw naman niya dito.
"Are you Jealous?" Tanong pa nito. Binalingan naman niya agad ito at hinarap.
"Magiging pamilyado ka ng tao tapos ganyan ka Blaine! Nakakainis ka!" Sinuntom na
nga niya ang malapd nitong dibdib. Ramdam din niya ang luha sa mukha niya buti na
lamang ay kakaligo lang nila sa ilog kaya hindi halata.
"Grace. Stop." Pinigilan nga siya nito sa kanyang pagsusuntok. Itinaas muli nito
ang kanyang baba at nagtama ang kanilang mga mata. Umiwas naman siya mg tingin pero
itinaas muli nito ang kanyang baba.
"Look at me Grace. Listen to me. YOU. ARE. THE. ONLY. WOMAN. IN. MY. LIFE."
Binaybay pa nga nito ang gusto nitong sabihin sa kanya. Nahiya naman siya dahil
alam niyang may sinseridad sa bawat salita nito.
"But--" may sasabihin pa sana siya dito kaso naunahan na siya nito at hinalikan
siya.
"Grace, as I've said you're the only woman in my life. Linda is not a girl it's a
Spanish word for beautiful." Namula naman siya lalo na at nalaman niya na Spanish
pala yun.
"So-sorry! I promise Blaine to trust you. Sorry sa paguugali ko." Umiyak na nga
siya sa harapan nito. Pinatahan naman siya nito sa pamamagitan ng yakap nito sa
kanya.
"So shall we continue?" Tanong nito sa kanya. Nararamdaman niya ang pagbati ng
kaibigan nito sa likuran niya. Namula naman siya.
"Blaine! Habulin mo muna ako!" Nagumpisa na nga siya tumakbo papalayo dito.
Natatawa pa siya sa ginagawa nilang dalawa.
"Gotcha!" Kinabig na nga nito ang kanyang beywang at inumpisahan na siya nitong
halikan. Nagpaubaya na nga siya sa mga halik nito.
"I finally got you Grace." Narinig pa niya na bulong nito sa kanya at muli niyang
ipinikit ang kanyang mga mata upang masuyong tanggapin ang halik nito.
At sa mga oras na iyon ang naudlot na pangyayari sa ilog ilang taon na ang
nakakalipas ay natuloy din.
-----
"Blaine! Ah! Ahhhhh!" Napasigaw na nga siya sa tindi ng sakit na nararamdaman niya
sa kanyang tiyan.
"Damn! I'm coming hold on. My grace." Dali dali nga siyang binuhat ni Blaine at
isinakay sa kanilang sasakyan.
"Calm down. My grace. Calm down." Pinagpapahinahon siya nito pero pauloy pa rin ang
sakit.
"Paano ako magiging calm down nit Blaine? Ang sakit! Ah!!!" Napapaiyak na nga siya
sa sobrang sakit na nadarama.
"Red alert!" Narinig niya pa nga na sabi ni Blaine. Pinaharurot na nga nito ang
sasakyan papunta sa hospital na kung saan siya manganganak.
"Blaine! I'm feeling drowsy." Sabi niya sa asawa. Nilalabanan naman niya ang antok
pero parang hinihila talaga pababa ang talukap ng mga mata niya.
"Don't sleep Grace. Don't. Just hold on. Malapit na tayo." Hindi niya alam kung
gaano kabilis ang pagpapatakbo ni Blaine. She is busy fighting with her drowsiness.

Don't sleep Grace. Just hold on Baby. Hold on Malapit na din tayo.
Nakinig na nga niya ang pagbukas ng pinto ng sasakyan at agad na nga siyang binuhat
ni Blaine. Nakakarinig na siya ng komosyon sa paligid. Nagdodoble na din ang tingin
ng kanyang mga mata.
"Grace! Fight for our baby! Grace!" Ayun na nga ang huling narinig niya kay Blaine
bago niya tuluyang ipikit ang kanyang mga mata.
-----
"Man! Chill down. Grace will be fine." Sabi ng kaibigang si Gui. Nagpuntahan ang
mga ito matapos niyang sabihin ang red alert.
"Gui is right. Chill man. Everythings gonna be alright." Sabi naman ni Aziel.
Kanina pa kasi siyang hindi mapakali dahil sa asawa. Hindi niya pinakikinggaj ang
mga kaibigan at patuloy pa rin siya sa paglalakad.
"Mr. Romero." Tawag nga sa kanya ng nurse at pumasok na siya sa may delivery room.
"Ahh! Blaine!!!! Ahhh!" Agad niyang dinaluhan ang asawa. Nakikita niya na hirap na
hirap na nga ito. Pawisan na rin ito.
"Grace!" Sabi niya dito. Napatingin naman si Grace sa kanya. Nginitian pa siya
nito.
"Blaine!" Nanghihina nitong sabi sa kanya.
"Grace! Fight Grace! Just let it go!" Pagchecheer niya sa asawa. Nakikita niya ang
determinasyon nito upan gmailabas ang bata kahit na hirap na hirap na ito. Nasa
likod siya nito at patuloy pa niya itong chinecheerup upang mailabas ang bata sa
sinapupunan.
"Ahhhhh! Ahhhhh!" Sigaw nito naririnig niya rin ang pagkapaos ng boses nito.
"You can do this! Right Grace? Keep pushing 1...2...3..." sabi niya at patuloy pa
nga ang pagire ni Grace hanggang sa namaos na ito ng tuluyan.
"Her blood pressure is getting high!" Nagkagulo na nga sa loob ng delivery room
ramdam niya din ang panghihilo ni Grace.
"Grace! Grace!" Unti-unti na ngang pumipikit ang mata ni Grace. Naramdaman na rin
niya ang pagtulonng luha sa kanyang mga mata.
Nagkameron na nga ng komosyob sa paligid ng kanyang asawa at wala man lang siya
magawa para dito. Napapasuntok na nga lang siyabsa pader.
"Mr. Romero looks like your wife has difficulty in the labor process and she also
had hypertension. I'm afraid to say this to you but you have to choose." Napatingin
naman siya sa Doctor. Huminga muna ulit ito ng malalim bago nagsalita.
"It will be a very tough decision Mr. Romero but who will you save Your wife or
Your baby?" Sabi nga ng doctor sa kanya. Lalo naman niyang nasuntok ang pader.
Nahawakan niya pa nga ang srub suit ng doctor dahil sa galit niya.
"Why do I have to choose?! Do something for my wife and my baby!" Sigaw niya sa
doctor. Hawak hawak pa rin niya ang scrub suit nito.
"B-but Mr. Romero it is hard to save them both. It's a matter of life and death
situation." Paliwanag sa kanya ng doctor. Napadausdos na nga labg siya sa sahig ng
delivery room at naiyak na talaga.
"Ahrgggghhhh!" Sigaw niya sa sobrang frustrations.
He can't lose his wife also his child. They are both precious to him. He can't lose
Grace because she means world to him and he doesn't know what world looks like when
she left him.
He can't also lose his child because he and Grace waited for so long just to meet
him. He also means world to him. He is so ecstatic to meet him like any other
father in the world.
Both of them is so precious to him. It's not a win-win decision if he had to pick
one. One must leave and the other one must stay and the only solution is up to him.
It is his wife or his child?
Lumipas ang ilang minuto na pagiisip at tumayo na nga siya. Hinarap niya ang
babaeng doctor na nagpapaanak sa asawa.
"Doctor, I've decided. I choose my wife. Please save her! Do your best to save her!
I'm begging you." Napaluhod na nga siya sa harapan ng doctor.
"We will do our best Mr. Romero." Tumalima na nga ang doktora patungo kay Grace.
Siya naman ay napatalikod na lamang at napaiyak ng husto.
He can't be a good father. He's selfish.
"Uwaaa! Uwaaaaa!" Narinig niya ang pagiyak ng isang sanggol. Could it be?
Bumagsak na nga ang dalawa niyang tuhod sa sahig. It can't be! It can't.
"Grace!"
THE END.
-----
A/n: Cliffhanger no? Pero the end na po talaga Chapter 9 na po e. Open ended po yan
Bahala na po kayo ang mag-isip char. Hehehehe.
So ayun po Thank You for supporting Blaine's Story. I hope you like it.
Huwag na po kayo sad. Naisipan ko po kasi itragedy paminsanminsan ang ending.
Bakit? Trip lang ganern.
Char ulit! Hehehe. Let's wait for the EPILOGUE guys. Hold on lang po. It can be
heartbreaking it can also be a relief for some.
--Favor na din guys please Pray for those people who experienced the earthquake and
aftershocks especially in Batangas.--
Hope everybody is alright. Stay safe.

Love you all 💕

Chapter 10: Epilogue

"I love you Baby. Papa loves you." Ibinaba na nga niya ang tulog na anak sa kama.
Hinagkan niya ito sa noo at umalis na sa kwarto nito.
Nagpunta na nga siya sa kwarto upang magshower. Napagod siya makipaglaro sa apat na
taong gulang niyang anak. Pagkalipas ng ilang minuto niyang pagsashower ay lumabas
na nga siya.
"Already tired my love?" Napangiti siya sa babaeng nakasuot lamang ng nighties sa
ibabaw ng kama niya.
"Nope." Nilapitan niya nga ito at hinalik halikan sa leeg.
"Blaine! Hahaha. Hey! Nakikiliti ako. Hahaha." Napakaganda ng tawa nito galing
kalangitan talaga bagay na bagay sa pangalan nito.
"You smell so good love." Sabi niya pa nga dito.
"Che! Kakatapos ko lang magluto! Bolero. Anyways where's our Alazne?" Tanong nito
sa kanya.
"She already asleep napagod kakalaro." Sabi niya naman dito.
"Good enough so we can play wonders." Natawa siya sa sinabi nito.
"Such a naughty girl Grace. I like it." Sabi niya nga dito at siniil na ito ng
halik sa malambot nitong labi.
Yes. Grace is alive. He doesn't believe that miracles exist but when it happened
four years ago in his wife and child he suddenly believes it exists.
Four years ago
Patuloy ang kanyang pag-iyak. Narinig niya ang iyak ng kanyang anak ibig sabihin
nito wala na ang asawa niya. Hindi siya makalapit sa anak dahil sa sakit na
nadarama.
Nagkakagulo pa rin ang mga doctor at nurse na nagaasikaso kay Grace pati na rin sa
baby nila.
He even heard the sound of a flat line and it means. DEATH.
"Clear!" Narinig niya na sabi ng doctor. Patuloy pa rin ang pagluha niya. Inaamin
niya na sa oras na ito ay naduduwag siya.
Patuloy pa nga rin ang ginagawang proseso sa kanyang asawa.
"Hold on! There's already an heartbeat." Narinig niya sabi ng doctor. Napatingin
naman siya at napatayo na rin.
"Doc, the patient is in stable state." Sabi pa ng nirse sa doctor. Hindi niya
naiintindihan masyado ang mga pangyayari pero isa ang natakbo sa isip niya her wife
is safe.
"Mr. Romero, your wife and your child are already safe now." Tinapik pa nga siya ng
Doctor matapos sabihin iyon.
"B-Blaine" Narinig niya ang pagtawag ni Grace sa kanya kaya agad siyang lumapit
dito.
"Grace." Hinawakan niya nga ang kamay nito at nanghihina itong ngumiti sa kanya.
"B-blaine." Humigpit pa ang paghawak nito sa kanyang mga kamay.
"You made it Grace. You both made it. You and our baby." Nakikita niya na
hinihingal ito at ngumiti sa kanya. Unti-unti nga din pumikit ang mga mata nito.
Naghysterical na nga naman siya kaya agad na timawag ang doctor.
"Mr. Romero don't worry. She's safe. She needs to recover. Magigising din siya
mamaya." Sabi nga nito sa kanya. Hinagkan na nga niya muli si Grace.
"Blaine." Tumingin naman siya sa tumawag sa kanya. Hawak-hawak ni Nurse So ang anak
nila ni Grace. Iniabot na nga sa kanya ang sanggol.
Hindi niya alam ang gagawin noong una pero inencourage siya ni Nurse So na buhatin
nga ang anak niya.
The feeling of her small body on my arms. Naiyak na naman siya. Sabihin ng mahina
siya but he can't stop the tears on his eyes. It's the tears of fulfilness of
happiness.
"Looks like she likes the heat from his father." Napuno siya ng kaligayahan sa
sinabi ni Nurse So. Tuwang tuwa talaga siya. He is the happiest man right now.
Lumabas na nga siya sa delivery room. Kinuha na muli ni Nurse So ang kanilang baby
para isagawa ang mga tests para dito. Ang asawa naman niya ay nasa recovery room at
mamaya nga daw ay dadalhin na ito sa kwarto nitong nakaassign sa hospital.
Pagkalabas na pagkalabas niya sa delivery room ay nakita niyang napatingin lahat sa
kanya ang mga kaibigan. Halos lahat ng mga ito ay narito.
"Man!" Bati agad sa kanya ni Gui. Niyapos pa nga siya nito. Sumunod ngang lumapit
si Aziel at nakisali na rin sa pagyapos. Nagulat naman siya ng lahat ng kaibigan
niya ay yumakap na rin.
"Hey. Stop. I can't breath." Agad din naman lumayo ang mga ito. Mga mukhang zombie
na din ang mga ito. Nakita niya pa na nagulo ang buhok ng iba niyang mga kaibigan.
Natawa na nga lamang siya sa loob loob.
"We just heard it Blaine. We're here for you." Sabi ni Caio sa kanya. nakikita niya
na mukhang devastated ang mukha ng mga kaibigan. Hindi niya mapigilan matawa.
"HAHAHAHA. You look all awful." Nagpatuloy pa rin siya sa pagtawa dahil sa mga
mukha ng mga ito.
"B-but sabi nung nurse only one must survived." Sabi pa nga ni Cad. Sinanayunan pa
ito ni Treyton. Tumigil na nga siya sa pagtawa.
"My wife and child are both safe guys." Sabi niya sa mga ito. Mga nanlakihan naman
ang mga ng mga ito at nagsisigaw na nga.
"Yahoooo!" Napuno ng ingay ang labas ng delivery room. Napatigil na nga lang sila
nang lumabas na si Nurse So at sinabihan manahimik sila dahil malapit lang ang
Nursery Area.
He really can't believed it happened but one thing for sure he wants to thank God
for it. He believes that His miracles truly exist.
-----
Hinagkan niya ang noo ng asawa. Kakatapos na naman nila sa kanilang sexy time at
ito nga at pagod na pagod si Grace kaya naman ay nakatulog na ito.
Matamnan niya itong pinagmamasdan. Sa paglipas ng taon nanatili pa rin itong
maganda sa kanyang paningin. Isa talaga itong blessing na dumating sa buhay niya
lalo na ang anak nila na si Alazne Gwyneth.
He named their baby Alazne because it means "miracle" and Gwyneth because it means
"blessing".
"I love you Grace." Nakatulog na nga siya matapos sabihin ang mga katagang iyon sa
asawa.
-----
"Mama, sprinkles please." Iniabot ko ang jar ng sprinkles sa aking anak.
Dinedecorate nito ang ginawang cupcake para kay Blaine.
"Just don't put too much sprinkles baby." Sabi niya sa anak. Natutuwa siyang
pagmasdan ito dedicated talaga ito sa ginagawa nitong cupcake.
"I'm done Mama. Can I go now to papa?" Inilagay na nga niya sa wood tray ang
cupcake na ginawa ng anak pati ang pagkain na ginawa nila para dito.
"Sure baby. Let's go to your papa. Let's wake him up." Umakyat na nga sila ng anak
sa kwarto nila mag-asawa agad din nga naman pumunta ang anak sa kama at hinalik
halikan si Blaine para magising ito.
"Papa! Papa! Wake up!" Sabi nga ng anak. Nakita niya naman na nagaadjust pa ang
asawa sa liwanag ng makita nito si Alazne ay niyapos nito at kiniss nga. Ipinatong
na nga niya ang wood tray sa ibabaw ng kama.
"Good morning love!" Bati niya sa asawa hinalikan niya pa ito sa mga labi. Nakita
niya naman na tinaasan pa siya ng kilay ng anak.
"Mama! Don't kiss papa. He's mine." Sabi pa nga nito sa akin. Niyapos pa nito si
Blaine sa leeg. Natawa naman kami pareho ni Blaine.
"Hmp!" Pinagkrus na nga ni Alazne ang maliliit niyang braso. Naalala niya tuloy ang
katarayan niya ng bata pa siya. Kuhang kuha nito. Kung alam lang niya na maacquire
nito iyon sana nagpakabait siya.
Naguguluhan din siya sa anak dahil kapag sila lang naman dalawa ay napakabait at
sweet nito sakin pero kapag kasama na nito ang ama. Daig pa ako nito kung magselos.
Natatawa na nga lamang siya.
"Love, here!" Iniamba ko na nga ang tunidor na may pancake at isusubo na kay
Blaine.
"Papa, here." Sabi naman ng anak ko at hawak na nga nito ang pancake at isusubo sa
ama.
Hindi naman alam ni Blaine kung ano ang una niyang kukunin. Natatawa na nga lamang
siya. Una niyang kinain ang pancake ko at sunod naman ang sa anak namin.
"Papa, you eat Mama's pancake first. You hate me." Sabi ng kanyang anak. Mukhang
maiiyak din ito. Naguilty tuloy siya.
Inilagay na nga muna ni Blaine ang wood tray sa bed side table. Ikinalong na nga
niya ang anak namin at niyapos ito.
"Baby. I love you. Remember that. I love you and your mama." Hinalikan nga nito ang
anak namin at masaya din humalik si Alazne sa ama. Tinabihan ko na nga sila umakbay
na din sakin si Blaine.
"But Papa you love me more than Mama?" Siya naman ang napataas ang kilay sa anak
pero natatawa pa rin siya dito. Natawa na nga lang si Blaine at tinanguhan ang
kanilang anak. Muli itong niyapos ni Blaine.
"Bleh!" Dumila pa nga ito sa akin. Natawa naman ako sa ginawa nitong ekspresyon.
Napailing iling na nga lang siya. Mukhang ito talaga ang karibal niya sa asawa pero
ayos lang anak naman niya ito.
-----
"Mama, Papa. Nasaan po tayo?" Tanong sa kanila ng kanilang anak.
"Nasa lugar tayo kung saan isinilang si Mama at si Papa." Sabi naman niya sa anak.
Umuwi muli sila ni Blaine sa kanilang probinsya. Nangako kasi sila sa mga tao doon
na kapag bumalik sila ay dadalhin nila ang kanilang anak. Napatagal nga lang pero
nakahabol din naman.
Magkahawak kamay nga silang maganak na naglalakad papunta sa bukirin kung nasaan
ang mga taong malalapit sa kanila. Sa paglipas din kasi ng panahon napagalaman niya
na ang malaking lupa ng bukirin ay nabili na nga ni Blaine at ang iba ay
ipinamahagi sa mga magsasaka.
"Nandito na kami!" Sabi nga ni Blaine sa mga tao na naroon. Nanananghalian ang mga
ito at agad nga kaming mainit na sinalubong ng mga ito.
"Ang cute cute naman ng batang ito. Ito na ba ang panganay niyo Gracia, Stefano?"
Tumango nga sila ni Blaine bilang pagtugon sa mga ito. Stefano pa rin ang tawag ng
iba dito kay Blaine lalo na ang mga matatandang magsasaka. Nakasanayan na rin daw
kasi ng mga ito.
"Papa, I want to play with them pwede po ba?" Tanong ni Alazne sa kanyang ama
tumango nga si Blaine dito at pumunta na ito sa mga bago nitong kakilalang kalaro.
"Be careful Baby." Sigaw pa ni Blaine dito.
Humilig nga siya sa asawa habang tinitignan masaya nakikipaglaro ang anak sa mga
kalaro nito.
"Hindi pa rin ako makapaniwala Blaine." Sabi niya sa asawa. Nakatingin din ito sa
kanilang anak.
"Me too. Four years and I still can't believe that both of you survived. Thanks to
God." Sabi nga nito sa kanya at inihilig na din nito ang ulo sa ulo niya.
"Te Amo Blaine. Thank you for being the brave man for us. Salamat at hindi ka
bumitiw sa akin." Tinignan niya ito sa mga mata. Hinawakan naman ni Blaine ang
kanyang mga kamay.
"Te amo Gracia. Thank you also for giving me the wonderful gift to the whole world.
Thank you dahil hindi mo ako iniwan. I can't imagine world without you. You are the
greatest grace I've received from above and it's been doubled when our Alazne
came." Naiyak na nga siya sa sinabi nito. Like any other married woman, she
couldn't asked for more. She's lucky to have him in her life. He and their baby is
the reason on why she wants to be strong and wake up with happiness each day.
"Blaine, You and our baby are also the greatest miracle happened into my life and I
want to thank the greatest man in heaven for giving you to me." Hinalikan na nga
niya ang asawa sa labi nito. Naramdaman niya na pinahiran na nito ang luha niya.
"Seamos fuertes para siempre el amor
(let's be strong forever love)" pinagdikit nga nito ang kanilang noo. Ikinawit niya
ang mga kamay niya sa leeg nito upang magsalo na naman sila ng halik.
And she knows as long as they're together as one they can conquer all the hardships
in life.
What seems to us as BITTER TRIALS are often BLESSINGS IN DISGUISE. - Oscar Wilde
Blaine's life at first was filled with trials and hate but in the end those
bitterness in his heart turns out to be the blessings he valued the most. Grace's
life also if full of trials but for her it is not the reason to give up. Both of
them conquered it and that makes them strong. In every pain they've experienced
they developed and become the brave and the strongest man/woman.
Blaine also left the bitterness with him to be a better person because in life if
you keep the bitter side of you then your perspective towards life will become
negative. It is not good because you will live with negative vibes and it may
closes what the future might give to you.
Afterall we must stick into the brightest side of our life. Don't live with
bitterness. Let your bitter past becomes the way for a better you.
A/n:
Ito na po ang hustisya. Hindi ko na po papatagalin. Buhay po talaga si Grace at
happy ending ang kwento ni Fafa Blaine.
Finally end na din po ang Libidinous Series: 5 😭😭😭😭
BLAINE STEFANO ROMERO "the bitter man now a better man" is finally signing off.
Maraming salamat po sa suporta niyo sa kwentong ito. Hindi pa po ito natatapos at
nag 1k reads na po. Thank you! Thank you po talaga. I love you all po.
I want to also tale this opportunity na pasalamatan si Mary Grace Santos para
magamit ang kanyang pangalan at maging kaporneber ni Fafa Blaine. Thank You Girl.
😘💕 Don't cry na. Hindi tragedy ending niyo. Hehehe.
Thank You din po sa pagsuporta sa mga nauna kong stories na patuloy po ang pagdaki
ng votes and reads. Thank you thank you po sa inyo. Mwaaa 😘
Thank you also for the 10k reads ni Fafa Rhyker. Maraming maraming salamat po at sa
431 ko po na followers maraming maraming salamat po. �?
Okay move on na muna tayo. Ito na ang inaabangan ko kapag nageend ang paglalaunch
sa bagong Fafa. Char.
Let's all welcome...
Next LIBIDINOUS MAN na magiging taken
AZIEL CLIVE CONTE
👏🏻👏🏻👏🏻👏🏻👏🏻
P.S. Post ko po first chapter ng story ni Aziel maybe after holy week. Papakabait
kasi ako e. Char. Hehehe. Momove on muna ako kay Blaine.
Pero kapag natripan ko naman baka mapaaga ang pagpost ko. Hehehe. Kailangan ko muna
ulit mainspired kaya manunuod muna ako ng anime. Yay!
Nakatapos na ako ng mga 5 I guess since last week siguro yun kaya medyo may
kabagalan din ang update. Sorry po.
Dami ko po talagang time. Finals week pa namin yun so dapat aral lang pero watching
anime pa rin. Hehehe. Any suggestions guys magandang anime? Yung romance tapos
comedy sana kasi abnormal si ako. Hehehe.
Yun lang po. Thank you. Thank you. Til' next time �?
バイバイ
Bai bai!