Od zawsze w naszym społeczeństwie istniała pewna forma konfliktu pokoleniowego.

Konflikt ten jest

tak stary, że można go znaleźć nawet w mitologii greckiej – Mit o Dedalu i Ikarze opowiada bowiem w
dużej mierze o nieposłudzeństwie Ikara, czyli syna Dedala. Każde nowe pokolenie posiada swoje
własne przekonania i wartości, które najczęściej są sprzeczne z wartościami cenionymi przez
poprzednie pokolenia. Dochodzi wówczas do konfliktu pokoleniowego, który dotyka również rodziców
i ich dzieci. Spór między rodzicami, a dziećmi jest często tym najbardziej widocznym i najostrzejszym,
ze względu na ich bliskość i pokrewieństwo. Konflikt ten od zawsze inspirował poetów i stał się
tematem wielu utworów literackich, które zgłębiają jego istotę i konsekwencje.

Jednym z takich utworów jest „Antygona” autorstwa Sofoklesa, opowiadająca o dalszych losach rodu
labdakidów, po wygnaniu króla Edypa i śmierci jego dwóch synów w bratobójczej walce. W tej tragedii
antycznej nowy władca Teb – Kreon - postanowił uwięzić tytułową bohaterkę za złamanie zakazu
grzebania jej brata, syna Edypa uznanego za zdrajcę przez Kreona. Antygona jest jednak zaręczona z
jego synem Hajmonem. Ten zwraca się do Kreona by uniewinnił jego ukochaną lecz Kreon jest głuchy
na jego prośby. Hajmon uważają że Kreon powinien posłuchać się głosu ludu jako król i zdania syna
jako ojciec, a więc uwolnić Antygonę. Kreon ma na ten temat inne zdanie, chcąc pokazać że jest
władcą sprawiedliwym i że nikt nie jest ponad prawem. Dyskusja kończy się tylko zaognieniem
konfliktu między synem, a ojcem. Ostatecznie, gdy do Hajmona dociera wieść o samobójczej śmierci
uwięzionej Antygony ten też postanawia popełnić samobójstwo. Zaraz po nim samobójstwo popełnia
jego matka. Konflikt pokoleniowy miał w tym przypadku tragiczne konsekwencje w postaci śmierci
syna i żony Kreona. On sam doprowadził do tej tragedii poprzez zaognianie konfliktu pokoleniowego i
lekceważeniem argumentów Hajmona.

Innym przykładem dzieła w którym autor poruszył kwestię konfliktu między rodzicami, a ich dziećmi
jest „Romeo i Julia” autorstwa Williama Shakespeare’a. W utworze tym tytułowi bohaterowie
pochodzący ze skłóconych rodów zakochują się od pierwszego wejrzenia. Na przeszkodzie do życia
razem w miłości stoją im ich własne rody. Rodzice Julii chcą ją wydać za zaprzyjaźnionego z nimi,
bogatego Parysa. Według nich Parys to najlepszy wybór dla córki, który zapewni jej godne życie. Julia
jednak nie kocha go i pragnie związać się z Romeem. Postanawia ona wziąć z nim potajemny ślub,
gdyż rodzice nie pozwoliliby jej wyjść za mąż za członka rodu Montekich. Dla Julii w miłości
najważniejsze nie są jednak układy i pieniądze, lecz samo uczucie do ukochanej osoby. Rodzice Julii
mają odwrotne priorytety, lekceważąc uczucia Julii i pozbawiając ją wolnego wyboru. Ten despotyzm
rodziców Julii jest powodem konfliktu między nimi, a Julią. Konflikt ten skończył się tragiczną serią
wydarzeń, które zakończyły się samobójstwem dwójki kochanków.

Reasumując wszystkie aspekty kwintesencji tematu można łatwo stwierdzić, że pokoleniowe konflikty
między rodzicami, a dziećmi były skutkiem lekceważenia zdania dzieci przez rodziców. Skutki takiego
konfliktu były tragiczne, objawiając się nawet samobójstwem dziecka tak jak to miało miejsce w
„Antygonie” i w „Romeo i Julii”.