, , . , .

ტესა Ჭანტურიას კოლეჯი ახალი დამᲗავრებული ქონდა და ერთერთ კაფეში

მუშაობდა, ინტერიერის დიზაინერად.

გოგონას სუსტი ორგანიზმი ჰქონდა ამიტომ ძალიან ხშირად ხდებოდა ავად,

საავადმყოფოებსაც ხშირად სტუმრობდა, თითქმის ყველა ექიმსა თუ ექთანს
იცნობდა. წამლები იმდენად ᲗენᲗავდა რომ სულ გამოუძინებელი თვალები
და მკრᲗალი ფერის სახე ჰქონდა.

***
დილიᲗ ადრე გაიღვიძა, უჩვეულოდ მხიარულ განწყობაზე და არც
უძლურობა აწუხებდა, არ იცოდა რისი დამსახურება იყო, საყვარელი გრილი
და ნაცრისფერი დილის, თუ დასვენების დღე რომ ჰქონდა იმის.
დასვენების დღე რომც არ ჰქონოდა ბატონ აჩისთან დარეკავდა და კიდევ
ერთხელ თხოვდა შეცვლას,ისეᲗ კარგ ხასიაᲗზე იყო.
გადაწყვიტა , მ Თელი დღე სახლში ჯდომის ნაცვლად (რასაც ისედაც ხშირად
აკეთებდა) წასულიყო და ბათუმში ახლად გგადმოსული და, ლია ენახა.
ხუთი წლის იყვნენ ტესა და ლია, დედა რომ დაეᲦუპაᲗ. მამამ კი ისინი მაᲗ
ბებიასᲗან გამოგზავნა, ქალბატონი ნაᲗელა სკოლის დირექტორი
გახლდაᲗ, მკაცრი და პრინციპული, ნამდვილად არავის არასდროს
ᲨეარᲩენდა Თუნდაც უბრალო "Შატალოს". ლია მშვიდი, პუტკუნა და
გულჩაცხრობილი გოგო იყო, სრულიად უკონფლიქტო და კეთილი, მაგრამ
მესამე კლასამდე ბულინგის მსხვერპლი ხდებოდა. რაᲗქმაუნდა მასᲗან
არავის პრობლემა არ ქონდა მაგრამ როცა ლია ხედავდა როგორ
ამცირებდნენ სხვას, მის დაცვას ცდილობდა და ამიტომ ხშირად
გაბრაზებული ბულერები მასზე იყრიდნენ ჯავრს. ამიტომ ტესა ლიას დაცვად
ედგა ყოველᲗვის, ნაᲗელას გამო ბავშვები, დებისგან დისტანცირებულები
იიყვნენ და მხოლოდ ერᲗმანეᲗი ყავდაᲗ. ორივემ იცოდა რომ ერᲗმანეᲗზე
მეტად ვერავინ ᲨეიყვარებდაᲗ. განუყრელი დები, მეგობრები მეზობლები და
კოლეგები გახდნენ, სანამ ლია არ გაᲗხოვდა და საცხოვრებლად Თბილისში
არ გადავიდა. ეხლა კი როგორც ტესამ იცოდა გოგონა ქმარს გაშორდა და
ისევ ბაᲗუმში დაბრუნდა.

***
ირგვლივ ხეებს გრილი ნელი ქარი არხევდა, მზის სხივებიც აქაიქ
აღწევდნენ Თავს ღრუბლებიდან, ტესა სარწეველა სკამში ჩაესვენა და
სახლს Თვალი მოავლო.
დიდი სახლი არ იყო, ორ ოᲗახიანი ბინა იყო,მისაღებსა და სამზარეულოს
ბარისებრი მაგიდა ყოფდა ერᲗმანეᲗისგან. ბარᲗან მაღალი სკამები დგას
სამზარეულოᲨი ერᲗი გასქურა ერᲗი დიდი მაცივარი, რომელზეც მაგნიტიᲗ
იყო მიკრული წამლების დასახელებლები და იმ ყოველივეს სია რაც არ

1
უნდა დაავიწყდეს სანამ სახლიდან გავა, წესით ეს სია კარზე უნდა ეკიდოს
მაგრამ სახლიდან რომ გადის კარს კი არა მაცივარს უყურებს. სანამ
მობნელებას დაიწყებს გოგონამ გადაწყვიტა მომზადება დაეწყო როცა
ტელეფონმა დარეკა.

*- ალო ტეს..-ტელეფონის მეორე მხრიდან გაისმა ლიას ხავერდოვანი ხმა,-

მისმინე, დღეს Თუ დაკავებული არ ხარ,გამოხვალ ჩემთან?
*-კი რაᲗქმაუნდა.-მხიარულად შემოსძახა ტესამ,ამ უცნაურუ დამთხვევით
ნასიამოვნებმა. -ზუსტად ახლა ვაპირებდი დარეკვას, მისამართი მომწერე,
კარგად არ მახსოვს სად გადახვედი.
*-მაშინ მოემზადე, მე მანამდე ლოკაციას გამოგიგზავნი და მარტივად
მომაგნებ.-ტესა მიხვდა რომ გოგონა იღიმოდა. მოიკიᲗხა მონატრებული
დაიკო და გათიშა.

ხუთ წუთში უკვე მზად იყო და კარებს გასაღებს არგებდა, გარეთ გრილოდა
უკვე მობინდება დაეწყო, მაგრამ ხალხი ქუჩაში მაინც მოძრაობდა,
გასაკვირი არცაა ოქტომბერია, ყველაზე ლამაზი Თვე და შესაბამისად ყველა
სეირნობს.

, , , . . , .

ფიქრებიᲗ ისევ ლიას მისწვდა, Ძალიან ენატრებოდა, ერᲗი სული ქონდა

როდის ნახავდა, ქორწილის Შემდეგ არ უნდახავს პირდაპირ ᲗბილისᲨი
წავიდნენ. ლია ნამდვილად იმსახურებდა ბედნიერ ცხოვრებას, იმდენი რამ
გამოიარა Თან ჯერ კიდევ Ძალიან პატარა ასაკᲨი, ბევრი არაფერი
ემახსოვრება ისე როგორც ტესას ახსოვს ყოველი დეტალი მაგრამ, ის ᲨიᲨი
და Ძველი განცდები არსად დატოვებდა, არ იმსახურებდა რომ ᲗავოანᲗი
მᲨობლების ᲨემᲗხვევა გამეორებულიყო. ალკოჰოლი ანგრევს ოჯახს და
სიყვარულს. საბედნიეროდ არᲩიმ ვერაფერი მოასწრო და ლია დროულად
დაᲨორდა.
.

, ,-, , , , "" .

- ?- ,- ?- .

-აუცილებელია რამე მინდოდეს, რომ ლამაზმანის ყურებიᲗ დავტკბე?-

უცნობს თვითკმაყოფილი ღიმილი დასთამაშებდა ვარდისფერ ტუჩებზე, რაც

2
ტესას უფრო და უფრო მეტად აღიზიანებდა. არ მოსწონდა მსგავსი ტიპის
ადამიანები, ᲗიᲗქოს რომელიმე ბანალურ რომანტიკულ ფილმᲨი იყვნენო,

არა, ნამდვილად სიმპათიური ყმაწვილი გახლდაᲗ, ამას ვერ დავუკარგავთ.

Ღია ფერის კანიᲗ, შუბლზე ჩამოყრილი Შავი თმებით, ცისფერი თვალები,
არაამქვეყნიურად გრძელი წამწამები, და ლამაზი მუქი წარბები, რომელსაც
სანახევროდ ფარავდა თმა, ღიმილისას კი მის ლოყებზე ჩაღრმავებები
მეტად ბავშვურს ხდიდა მის სახეს, შავი შარვალ კოსტუმი, ᲗეᲗრი პერანგი
და Შავი ჰალსტუხი ეკეᲗა, გარეგნობა ნამდვილად ღვᲗაებრივი ჰქონდა.
-ვერ ვიტან შენნაირ ადამიანებს! თუ შეიძლება ნუღარ მაშტერდები,
მაღიზიანებს.-იაზრებდა რომ ზედმეტად უხეᲨი იყო რაᲦაც უაზრობის გამო
მაგრამ ყოველᲗვის ასე ემარᲗებოდა როცა ამᲩნევდა რომ ვიᲦაც Ჩუმად
უყურებდა, ბავᲨვობიდან ასეა, ბიᲭებზეც და ზოგადად მამრობიᲗ სქესზეც
გარᲗულება ჰქონდა.
-პატარა გოგონას კვალობაზე, მწარედ იკბინები.-გოგონასკენ არც კი
გაუხედავს ისე Თქვა, მაგრამამ ამ მომენტᲨი, Ჩაუხედავს უფრო ეᲗქმოდა,
რადგან ბიᲭი ტესაზე ერᲗი ᲗავიᲗ მაᲦალი იყო და სავარაუდოდ ოᲗხი ხუᲗი
წლიᲗ უფროსიც.

- , !- .

-უბრალოდ ყურება მორალური Შევიწროვებაა?- გაიᲦიმა,- კარგი, კარგი. არ

გაბრაზდე ,-ხელები დანებების ნიშნად ასწია , როცა ავტობუსი გაჩერდა .-
მაინც ჩემი გაჩერებაა. დაგემშვიდობები ლამაზმანო,-უცნობი ყურებამდე
გაღიმებული ჩავიდა ავტობუსიდან და იმ ფანჯარასთან დადგა საიდანაც
კოპებ შეკრული გოგონა იყურებოდა. ტესა პირის მოძრაობით მიხვდა რას
ამბობდა გარეᲗ მდგარი, გამღიზიანებელი მამაკაცი.
„“

, , .

ხალხის ნაკადთან ერთად ძლივს ჩავიდა ავტობუსიდან და ლიას

სახლისკენ გაემართა, გოგონა ფიქრს ვერ წყვეტდა ავტობუსში მომხდარზე,
მის გონებაში სამუდამოდ ამოიტვიფრა იისსიტყვა "ლამაზმანო" რომელიც
ასე აღიზიანებდნენ მას, მარᲗალია მისი მზერა, მᲗელი გზა ნერვებს
უშლიდა, მაგრამ არცერᲗი წამით არ უფიქრია რომ იგი შეიძლებოდა
რომელიმე მანიაკი ყოფილიყო დღესდღეობით უხვად რომაა
საქართველოში.
იყო მის ᲗვალებᲨი რაᲦაც ნოსტალგიური და სევდიანი, Თუმცა მაᲨინვე
Თავი გააქნია უაზრო ფიქრების გასაფანტად და ლიას კარზე დააკაკუნა.
-მოვდივარ…-ლიას ხმის გაგონებამ მის გონებაᲨი დალექილი
მოგონებების ზემოᲗ ამოყრა გამოიწვია,
რამდენ სისულელეზე არ ილაპარაკეს რამდენი რამ არ გაიხსენეს,ისე Ძლიერ
უნდოდაᲗ მაᲗ Ძველი დროის დაბრუნება, ისე Ძლიერ ენატრებოდაᲗ მაᲗ ის
სკოლის ეზო სადაც ყოველᲗვის რაᲦაც ᲩოᲩქოლი იყო მაგრამ მაინც

3
მხიარულება ბუდობდა, ფერადი ბავᲨვობა ყოველᲗვის ყველას
მოგვნატრებია. მაგრამ ტესას სულაც არ მიაᲩნდა მაᲗი ბავᲨვობა ფერადად,
ეს ალბაᲗ იმიტომ რომ მას ყველაფერი გუᲨინდელი დᲦესავიᲗ ახსოვდა,
ლიას კი, არა.
ლიასგან რომ გამოვიდა, უკვე კარგათ მობნელებულიყო, მონატრებულ
დაიკოსᲗან დარჩენა მაინც ვერ შძლო, მიუხედავად იმისა თუ როგორ
ემუდარებოდა ლია. შემდეგ დილით სამსახურში უნდა წასულიყო.

, .

, , .

***

, . .

, , , .

-!- , .

-?- ,

-კაფეში რატომ არავინაა? რამე საერᲗაშორისო დასვენების დღეა?

მენეჯერიც არსად ჩანს და ეს ჟალუზები თუ ქონდა ამ შენობას, საერთოდ არ
ვიცოდი.

- ,- .- , , , , , , .

-რასქვია გაყიდა?!- როგორც Ჩანს, ტესა პირველი აღმოჩნდა, ვინც ბარის

გაყიდვა გააპროტესტა.

, , . . , .

ძარღვებში სისხლი აუჩქარდა, სიბრაზის მოზღვავება იგრძნო.

სწრაფი ნაბიჯით დაიძრა უცნობისკენ და გულზე ხელებ დაკრეფილი წინ
გადაუდგა, უცნობმა კოპები შეკრა და კარგად დააკვირდა გოგონას,
ცდილობდა გაეხსენებინა ადრე სადმე ხომ არ შეხვედრია. წამიერად მზერა
გაეყინა, ᲗიᲗქოს იცნო. მაგრამ სწრაფად დაახამხამა Თვალები,გოგონას
მოეᲩვენა ვიᲗომ მან ამიᲗ ფიქრების გაფანტვა სცადა.
-ესეიგი შენ ხარ ის პიროვნება, ჩემ უფროსს ვალების გამო, კაფის გაყიდვა
რომ დააᲫალა.

4
- , .- ,

- ! ?!
-ტეს გთხოვ დამშვიდდი და მომისმინე,-აᲦელდა ბექა,მან იცოდა რისი
გამკეᲗებელიც იყო ტესა ამ ადგილის დასაცავად.-შენ ნამდვილად იცი ჩემი
მდგომარეობა, ამ ფინანსური პრობლემების გადატანაში შენ, საბა და ეს
ბარი მეხმარებოდით. მაგრამ ბოლოს რთული მაგრამ საჭირო
გადაწყვეტილება მივიღე.
- ? „“?

-, .- . ..

-შენი ვალი აქვს?-ტესა ლამისაა სიბრაზისგან გასკდეს, ასე ადვილად არ

დაᲗმობდა ამ ბარს, ტრამვების გადატანაᲨი ყოველᲗვის ბექა ეხმარებოდა.
მამა არასდროს ყოლია, კი იყო მამაკაცო რომელსაც ეს წოდება კანონიᲗ
ჰქონდა მაგრამ არასდროს უგრᲫვნია რომ იგი მამამისი იყო, ბექა კი იმ
მოკლებულ მამობრივ სიᲗბოს Ჩუქნიდა რაც არც არასდროს გააᲩნდა.-მე
გადავიხდი! ბარი დააბრუნე!

- ...- , .

- ?- .- .- .

, .

- ! , ! ! !- , .

- , , .

- !

- !? , ,- - , , .

- .- .
- .

, , „“ , .

- ?- .

- .- , .- .

- ?

5
 -არა, მაგრამ მხოლოდ ამ ერᲗის ცოდნა ვფიქრობ საკმარისია.
- ?

- , .

-რა გქვია და რამდენი წლის ხარ.-არ უკიᲗხავს უბრალოდ მისი სიტყვები

გაიმეორა.
-სანდრო კვიჟინაძე, ოცდასამი წლის, სასიამოვნოა შენი გაცნობა.-
გოგონას Თვის არც გაუხედავს ისე გაუღიმა .
აქამდე წესივრად არც დაუᲗვალიერებია გოგონას სანდრო, ისეᲗი
გამწარებული იყო რომ Თვალები ადამიანურ ფორმებს ვერ არ Ჩევდა , ეხლა
მოახერხა და კარგად ᲨეაᲗვალიერა. სანდრო,წვერებ გაპარსული, ლოყებ
ჩაცვენილი და გამხდარი, ახლა როცა პიჯაკი არ ეცვა მის მკლავებზე
შეიმჩნეოდა კუნთები. მოკლედ ᲨეᲭრილი და უკან გადავარცხნილი, შავი თმა
და მწვანე თვალები ისე ელავდნენ მომავალი მანქანის ფარების Შუქზე,
როცა დაამᲗავრა Თავის წარდგენა გოგონას გახედა და ანიᲨნა რომ ეხლა
მისი ჯერი იყო.
-ტესა Ჭანტურია, ცხრამეტი წლის.-ჩაიბუტბუტა გოგონამ და ფანჯარას
გახედა , უცხო ცარიელი და ბნელი გზა რომ დაინახა პულსი აუჩქარდა ,
სანდრომ მის სახეზე შეშფოთება რომ შეამჩნია ჩაიცინა და მხიარულად
თქვა.
-ნუ გეშინია,დასაჩეხად და ტყეში დასაგდებად არ მიმყავხარ, ქალაქს არ
გავცდებით და არც ქალაქში ვიქნებით , Თურქეთშიც არ გაგიტაცებ .
- !- .
- .
- ?
-, .- .

, , ,

, , . . .

, .

, , , , , , , , .

- ?- .

-, , , .- .

- ?

6
 -ბელა, ერᲗი წლის სამოიედია, სუფᲗა სისხლის. ფუმფულა ბამბის გროვაა,
რომრლსაც სულ სძინავს.-გოგონას მსუბუქად გაიღიმა, ეს ᲨეუმᲩნეველი არ
დარᲩენია სანდროს.
-უბრალოდ უცნაურია, ცხოველი ადამიანის სახელიᲗ.-განმარტა გოგონამ,
როცა ბიᲭის ეᲨმაკურ Თვალებს Შეხვდა.
-არაფერია უცნაური, უკვე ადამიანებსაც არქმევენ ცხოველების სახელს.
მაგალიᲗად ბობი,
-ბობი ისედაც ადამიანის სახელია.-ფარᲗოდ გაეცინა გოგონას.
-ცდებიᲗ ფიფქიავ.-ბიᲭმაც არ დამალა გულწრფელი ფარᲗო Ღიმილი.
სიᲩუმეᲨი გააგრᲫელეს სახლის "ტური".
- ,- .- !? ?
-რასაც შეფი შემომთავაზებს.-სულ გადაავიწყდა ტესას სიბრაზე, არა მაინც
როგორ ᲨეეᲫლო ყოფილიყო ასეᲗი სულელი.
-, .

- .- .

-, .- .

, , , , , ,

, . , . .

, , .

, , . .

, , , , .

- . - , , .

- !- .
-!
-გაგაგიმარჯოს !-კოპები Შეკრა ყავისფერ Თვალება გოგონამ .-ჯერ ადრე ხომ
არაა ოჯახᲗან Შეხვედრა?!
, ?

- , .

-...- .

7
 -არანაირი და! ეს Შენი არᲩევანია ხოდა გაამეᲗე ის რაც დაგევალა Თორემ
ის Შენი მᲨვენიერი ბარი საბილიარდოდ ან Ღამის კლუბად გადაიქცევა!-
ფეხზე წამოიმარᲗა.- დღეს ეს კაბა ჩაიცვი.-თითით შავ ყუთზე მიანიშნა-
მოემზადე და ჩამოდი.
-კიმაგრამ...-დაბნეული გოგონასᲗვის არც კი მოუსმინა ისე გავიდა
ოთახიდან და კარი გაიხურა.

, . , .

ოო როგორ აღიზიანებდა,მისი ეს ცვალებადი ხასიათი. Თუ ამ სახლᲨი

წამოიყვანა და Თურმე საცოლედაც გამოუცხადებია, მაᲨინ ნება იბოᲫოს და
წესივრად მოექცეს, ტესა არ იმსახურებს მისგან მსგავს დამოკიდებულებას,
ყუᲗᲨი ვიწრო გრᲫელი სადა Შავი კაბა იდო,მუხლᲗან Ჩახსნილი, და წელზე
ვიწრო კორსეტიᲗ, ზუსტად იყო Შეხამებული გოგონას იმᲟამინდელ ხასიაᲗს,
მუქი ყავისფერი Თმა მაᲦლა აიწია, ლამაზი კოსა ბრᲭყვიალა ᲗვლებიᲗ
მორᲗული Თმის სამაგრიᲗ Შეიკრა და მსუბუქი მაკიაᲟი გაიკეᲗა.
დაბალქუსლიანი Შავი ფეხსაცმელი Ჩაიცვა და პეპლის ყელსაბამი მოირგო.

***
გააზრება ვერ მოასწრო , ისე ა Ღმო Ჩნდა სანდროს მ Შობლების სახლ Თან .
გზა Ში სანდრომ , ცოტა რამ მოუყვა ტესას მის ოჯახზე .
სანდროს მამა, არᲩილ კვიᲟინაᲫე, ერᲗერᲗი ქარᲗველი დიდგვაროვანის
ᲨᲗამომავალი გახლდაᲗ. სანდრო და მამამისი ერᲗად მარᲗავენ დიდ
ბიზნესს. დედა, ელენე კესელიᲫე, დიდი უნივერსიტეტის დირექტორი და
ფსიქოლოგი. Თურმე პატარა დაც ჰყოლია, ლილე სადᲦაც ტესაზე ორი წლიᲗ
პატარა. მოდელი და ინსტაგრამ ვლოგერი.

"" გარედან ასე Ჩანს , მაგრამ ყველა იდიალურ ოჯახს

აქვს რაᲦაც პრობლემები.
კარები, ᲨავებᲨი გამოწყობილმა გამხდარმა კაცმა გააᲦო და მისაᲦებ
ოᲗახᲨი ᲨეიპატიᲟა "წყვილი". მაგიდა უკვე გაწყობილი დახვდაᲗ, ოჯახის
წევრები კი ᲗავიანᲗ ადგილებზე ისხდნენ, მაᲨინვე ადგილზე გაიყინა
გოგონა , როცა დიასახლისის გამყინავი მზერა სხეულზე Შემოეხვია და უკვე
სუნᲗქვასაც უხᲨობდა. ჰაერი ზედმეტად დამᲫიმდა, ეგონა წაიქცეოდა,
ვინმეს… ვინმეს უნდა დაეᲭირა რომ არ წაქცეულიყო, ხელზე Შეხება იგრᲫნო,
სანდროს მისი დიდი და Თბილი ხელიᲗ ბრᲗხილად ეᲭირა ტესას
აკანკალებული ხელის მტევანი. ᲗიᲗქოს Შავი აურა გაფანტა, ᲗიᲗქოს
რაᲦაც Თბილი და მნაᲗობი ᲩაიᲦვარა მის გულᲨი, სიკვდილის
მომასწავლებელი მზერაც გაქრა, გოგონას მანამ ეგონა, რომ ეს მის
გადასარ Ჩენად და დასამ Შვიდებლად გააკე Თა სანამ , სანდროს
ᲗვიᲗკმაყოფილი Ღიმილი და ქალბატონი ელენეს გაᲦიზიანებული სახე
ᲨეამᲩნია. ყველაფერი გაქრა, გადარᲩენის იმედი დაკარგა და დანებდა.
-დაბრᲫანდიᲗ,-ხელიᲗ ანიᲨნა მოსამსახურემ სკამისკენ. სწრაფად
გაა Შვებინა ტესამ სანდროს ხელი და სკამზე ბრ Თხილად დაჯდა .

8
 -აბა, მოგვიყევიᲗ Თქვენი საყვარელი ისტორია, ცოტა არ იყოს
გამიკვირდა Თქვენზე რომ გავიგე , Შენნაირი გოგოები როგორც წესი სანის არ
მოსწონს.-დიასახლისის ეს ერᲗი ᲨეხედვიᲗ Თბილი სიტყვიᲗ გამოსვლა
სულაც არ ესაყვარლებოდა. Თვალები აემᲦვრა, გული გახეᲗქვაზე ქონდა,
სანდრო რაᲦაცას ყვებოდა, მაგრამ Შორიდან ესმოდა გაურკვეველი
ბგერები, აქაიქ დაინტერესებული დიასახლისი და ბატონი არᲩილიც
ერეოდა დიალოგᲨი.
-გაბრიელ ! აქ რას აკე Თებ ?-გაისმა სანდროს გა Ღიზიანებული ხმა .
სწრაფადვე გამოერკვა ტესა და დაინტერესებულმა გაიხედა, აინტერესებდა
ვისი დამსახურება იყო სანდროს უეცარი Შეცვლილი განწყობა.

არა აქ ნამდვილად არ ელოდებოდა მას, არ ეგონა რომ ᲨესაᲫლებელი

იქნებოდა მაᲗი კიდევ ერᲗხელ Შეხვედრა, არ გახარებია მაგრამ არც წყენია,
დადებიᲗად განაწყო, ნაცნობი სახის დანახვამ. მაგრამ მას აქ რა უნდოდა?
ვინ იყო განა ის გამაᲦიზიანებელი პიროვნება, ავტობუსᲨი ასე რომ მოუᲨალა
ნერვები ტესას?
-გავიგე Ჩემი საყვარელი , პატარა Ძმის საცოლე უნდა გაგეცნო Თ.
ოჯახს მე ხომ არ გამოვაკლდებოდი.-მხიარულად Შემოჰკრა ტაᲨი და ბატონი
არᲩილის მოპირდაპირედ Თავისუფალ სკამზე დაჯდა. დაჯდომისᲗანავე
Შეავლო ტესას დაინტერესებული მზერა, იცნო Თუ არა გოგონა, მაᲨინვე
დამცინავი Ღიმილი გაუკრᲗა ტუᲩებზე.
-Თქვენი ისტორია გამოვტოვე ხომ?-აგრᲫელებდა ისე, რომ არც
გა Ღიზიანებულ არ Ჩილს იმ Ჩნევდა და არც ყბებ და Ჭიმულ სანდროს .-მოდი
ერᲗმანეᲗს გავეცნოᲗ.-ხელი გაიწვდინა ტესასკენ.
-ტესა Ჭანტურია,-ბრᲗხილად გაიᲦიმა და ხელი ᲩამოარᲗვა.
როცა ტესამ დააპირა ხელის აᲦება, გაბომ სწრაფად დაუᲭირ ᲗიᲗები და
ხელზე აკოცა.

-სასიამოვნოა Შენი ისევ ხილვა ლამაზმანო,-ᲗიᲗქმის ᲩურᲩულიᲗ

წარმოᲗქვა ისე რომ ტუᲩები კანს არ მოᲨორებია.- გაბრიელ კვიᲟინაᲫე.-
გაუ Ღიმა და ხელი გაუ Შვა .
ტესა Თავის ადგილს რომ დაუბრუნდა მაᲨინვე გული ᲨეეკუმᲨა, დაინახა
სანდროს ხელᲨი გაᲦუნული დანა, მᲭიდროდ როგორ ეკავა და მის ᲗვალებᲨი
დიდი მრისხანება როგორ ტრიალებდა.
-ტესა.-გადაუᲩურᲩულა დაᲫაბული ხმიᲗ სანდრომ,-ხელი მომეცი.
ტესამ მაგიდის ქვეᲨიდან გაუწოდა ხელი, სანდრომ ხელსახოცი აიᲦო და
Ძლიერად გაუწმინდა გოგონას ის ადგილი, სადაც წეᲦან საბამ აკოცა. ისე
Ძლიერ ცდილობდა ამ უᲩინარი კვალის მოᲨორებას რომ გოგონას უკვე ხელი
სტკიოდა. ბოლოს ხელსახოცი გადადო და Თავად აკოცა ზუსტად იმ ადგილას
სადაც უხეᲨი ხელსახოცისგან გადახეხილი კანის მეტი არაფერი იყო.-Შენ
Ჩემი ხარ!-მანაც ტუᲩებ აუᲦებლად წარმოᲗქვა, ახლა უკვე ᲩურᲩულიᲗ ისე
რომ გოგონამ Ძლივს გაიგონა.
- ?

9
 -ისევ ეს გამაᲦიზიანებელი ხმა, რომელიც ისედაც დაᲫაბულ გარემოს უფრო
მეტად Ძაბავდა.
-მᲨვენივრად-უპასუხა მკაცრი ხმიᲗ ბატონმა არᲩილმა.

- ? .- .

ის ისიყო სანდრომ პირი დააᲦო რაᲦაცის საᲗქმელად როცა ლილეს

ბავᲨვურმა და მხიარულმა ხმამ მიიქცია ყველას ყურადᲦება.

-, ?- . , .

, , , , , , .

-როგორ ხარ ტეს? რამე გაწუხებს?-ოᲗახᲨი Შესვლისას ლილე აᲦელდა,

გოგონას გამომეტყველების გამო.
-არა, არაფერია.-ნაᲫალადევად გაუᲦიმა, აᲨკარად ანერვიულებულმა
გოგონამ.
-ნუ ღელავ, ჩემთან თამაში არაა საჭირო,-დასხდნენ თუ არა, ლილეს
საოცრად მყუდრო ოთახის კუᲗხეᲨი მდებარე, რბილ პუფებᲨი, მაშინვე
წამოიწყო გოგონამ.-ანუ სანდრომ უკვე მომიყვა თქვენზე. მე რათქმაუნდა
გავაკრიტიკე მისი ეს სულელური წამოწყება მაგრამ ვის უჯერებს,სულ ასეᲗი
იყო ბავშვობიდან.
-რატომ უნდა დედაᲗქვენის გაბრაზება? ერᲗხელ ვკიᲗხე, მაგრამ Თავი
აარიდა პააუხის გაცემას.
-ნუ… ელენე არ არის სანდროს ბიოლოგიური დედა და არც არᲩილია
გაბრიელის ბიოლოგიური მამა.
-ქალბატონი ელენე თქვენი ბიოლოგიური დედა არარარის?-
გაიკვირვებისგან ყბა Ჩამოუვარდა ტესას.

-, . , , . , ,

-ცუდი ურᲗიერᲗობა აქვᲗ გაბრიელს და მამაᲨენს? დავინახე არᲩილი

როგორი გაბრაზებული უყურებდა მას.
-…- .

ირივემ უკნიდან მომავალი ხმის მიმარᲗულებიᲗ გაიხედეს, ზᲦურბლზე

მდგარი, კარების ᲩარᲩოს მაჯიᲗ მიყრდნობილი, გულზე ხელებ დაკრეფილი
გაბრიელი დაინახეს, Თავი მხარზე ქონდა გადაგდებული და ფარᲗო
ᲦიმილიᲗ მისᲩერებოდა საყვარელ დაიკოს.
-რამდენიხანია რაც აქ ხარ?-კისკისიᲗ ჰკიᲗხა Ძმას და Თან ხელიᲗ
ᲨემოიპატიᲟა.

10
ბიᲭმა სამეცადინო მაგიდასᲗან მდგარი სკამი მოაᲩოᲩა და ისე გადააჯდა
საზურგის მხრიდან, ᲗიᲗქოს რაᲨს აჯდებოდეს, მაჯებიᲗ კი საზურგეს
დაეყრდნოდა, ზედ Თავი Ჩამოდო.
-საკმარისად დიდხანს, Თქვენი Ჭორაობა რომ დეტალებᲨი გამეგო,-
საᲩვენებელი და Შუა ᲗიᲗიᲗ, ლოყაზე მსუბუქად მოქაᲩა, გაბუსხულ ლილეს.
-Შენ ალბად Ჩვევად გაქვს, Ჩუმად გოგოების Თვალიერება.-ცივად
წარმოᲗქვა ტესამ, ისე რომ გაბოსᲗვის არც კი გაუხედავს.
-კი, ნამდვილად არ ᲨემიᲫლია არ დაგეᲗანხმო, მაგრამ Ჩვევა არა
სპეციალობა, ლამაზმანო.-აი, კიდევ ეს სიტყვა, არ ესმოდა გოგონას რატომ
ანერვიულებდა მსგავსი დამოკიდებულება, მაინც ვინარის? იცნობდნენ
ისინი როდესმე ერᲗმანეᲗს? რატომ მიმარᲗავს ამ სიტყვიᲗ, ისე ᲗიᲗქოს
ცოტახნისწინ არ გაეცნოᲗ ერᲗმანეᲗი? მაგრამ ყველაზე მეტად ის
ანერვიულებს რომ ეს კაცი საიდანᲦაც ეცნობა, მაგრამ ვერ იხსენებს საიდან,
ან იქნებ არც უნდა გახსენება,
იმდენი რამ მოხდა მის ცხოვრებაᲨი… უმრავლესობის დავიწყება რომ
ᲨესᲫლებოდა არც კი დაფიქრდებოდა, მაგრამ სულ ფიქრობდა რომ იყი
რაᲦაც ან ვიᲦაც მნიᲨვნელოვანი ვინც აუცილებლად უნდა ხსომებოდა
მაგრამ არ ახსოვდა, გოგონას წარსულᲨი ბევრი ბუნდოვანი ფრაგმენტია,
რომელᲗა ᲨეერᲗებიᲗ ვიᲦებᲗ ერᲗ დიდ მტკივნეულ სიმარᲗლეს, რომლის
მიᲦება და საკუᲗარ წარსულᲨი დაბრუნება არ უნდა, არც კი უფიქრია ადრე
იმაზე Თუ რა Შეილება მომხდარიყო, ის Ღამე რომ არა.
-ტეს!-ლილეს ᲨეᲨფოᲗებულმა ხმამ გამოაფხიზლა ფიქრებᲨი წასული
გოგონა.- რამოხდა? რამდენიხანია გეᲫახი, ცუდად ხარ?
-არა, ნუ Ღელავ ლილე, კარგად ვარ.
-არა არ ხარ! მეც კი გატყობ რომ, რაᲦაც გᲭირს.-აᲦელდა, ამ დროის
განმავლობაᲨი, Ჩუმად გაყუსული გაბრიელი.
-ᲦმერᲗო Ჩემო! -Თვალები გაუფარᲗოვდა ლილეს, როცა ტესას
ცხვირიდან სისხლი წასკდა.-სწრაფად ბამბა მოიტანე!- გასᲫახა, ასევე
გაოგნებულ გაბრიელს, რომელსაც გოგონებზე უარესი გამომეტყველება
ქონდა,-დაივიწყე! მასᲗან დარᲩი და სისხლს არ უყურო, მე მოვიტან.
-სისხლის გეᲨინია?-უდარდელი ტონიᲗ კიᲗხა ტესამ გაბრიელს.
-არ მეᲨინია!-გაᲦიზიანდა, როცა მიხვდა გოგონა სიცილს არ წყვეტდა.
-ნუ გეᲨინია სი…-სიტყვის დამᲗავრება ვერ ᲨეᲫლო, მოწყვეტიᲗ რომ
გადაწვა პუფზე.
არ გაკვირვებია ეს უეცარი მოვლენა,იმდენად ხᲨირად ემარᲗებოდ
გადაᲦლილობის და წამლების ნაკლები დოზის მიᲦების გამო, რომ უკვე
ᲨეეᲩვია კიდეც. ეს უბრალოდ Ჩვეულებრივი მოვლენაა, სწორედ ასე ეგონა
ტესას სანამ, საავადმყოფოᲨი ახალგამოფხიზლებულს, წინ ნაცნობი ექიმის
არასახარბიელო გამომეტყველება დახვდა.
აᲨკარად Ძლიერ ურᲗულდებოდა პაციენტისᲗვის ყველაფრის
უმტკივნეულოდ ახსნა,
-რამე მეᲨველება ბექა ექიმო?...-ხმა Ჩაუწყდა, ცრემლებისგან ყბა
აკანკალებულ გოგონას.

11
 -დამᲨვიდდი, Შენი ნერვიულობა სასტიკად არ ᲨეიᲫლება, ისედაც სუსტად
ხარ. ახალი არაფერია, Ძველებურად წამლებიᲗ გავაგრᲫელოᲗ
მკურნალობა, მაგრამ იმედს ვერაფერზე მოგცემᲗ.- გასვლის წინ მსუბუქად
გაუᲦიმა, წვერი მოისრისა და კარი იგაიხურა.
***
Თავის ტკივილმა გააᲦვიᲫა გოგონა, პირველი რაც იგრᲫნო ეს წამლების
საზიზᲦრად მᲫაფრი ნურნელი იყო, Შემდეგ კი საკუᲗარ ხელზე ვიᲦაცის
სუნᲗქვა, Თვალები გაახილა და მის გვერდიᲗ მისივე ხელზე
ᲗავᲩამოდებული სანდრო დაინახა. არა არ აწუხებდა პირიქიᲗ, მისგან
მომავალი სიᲗბოს ᲨეგრᲫნობისას გოგონას მᲗელ სხეულᲨი Ჟრუანტელი
უვლიდა, ეკალმაც კი დააყარა როცა იგრᲫნო როგორ ეხებოდა მის მკლავს
სანდროს Თბილი ამოსუნᲗქვა.
.
ფრᲗხილად გაინᲗავისუფლა ხელი, ამ Ჟესტიდ სცადა Შეეხსენებინა ის
უხილავი კედელი რომელიც მაᲗ Შორის არსებობდა, რისი დანგრევაც
გოგონას საერᲗოᲗაც არ უნდოდა. გული ᲨეეკუმᲨა როცა ბიᲭმა მკლავᲨი
წაავლო ხელი, სცადა Თავის მომᲫინარება მაგდამ სსანდროს სევდისგან
დამᲫიმებული ხმა, რომ გაიგო სულ მᲗლად გაქვავდა.
-აქ რას აკეᲗებ?-იკიᲗხა ᲗვალებგაფარᲗოვებულმა გოგონამ.
-სანახავად Შემოგიარე და Თურმე,-გოგონასᲗვის არ Შეუხედავს ისე უᲗხრა
და ნელ-ნელა წამოემარᲗა.
-?
-გირᲩევნია დავრᲩე?-ახლა კი პირდაპირ ᲗვალებᲨი Ჩახედა,ᲗიᲗქოს მან
"გირᲩევნია მე დავრᲩე და არა ვინმე სხვა" ეს იგულისხმა.
-ისევ რამე დავაᲨავე და არ ვიცი?
-კი დააᲨავე.-ისევ სკამზე დაბრუნდა და Თავი ხელებᲨი Ჩარგო.-წესიᲗ ეს
რაᲦაც ᲗამაᲨი უნდა ყოფილიყო, წესიᲗ ეს ყველაფერი ნამდვილი არ უნდა
ყოფილიყო, არ მინდოდა რომ ყოფილიყო.-ბიᲭის Თვალებმა გოგონას
ამᲦვრეული მუქი ყავისფერი Თვალები იპოვეს.-ახლა კი ეᲭვი მეპარება რომ
კიდევ მინდა ᲗამაᲨი.-საᲨინლად დაიბნა გოგონა, ვერ ხვდებოდა რა ეპასუხა.
-და?...-ვერ მიხვდა რრაᲨ.
-Შენ იმისᲗვის მᲭირდები რომ, მამაᲩემის მემკვიდრეობა მᲗლიანად
მომეპოვებინა, მისი ანდერᲫი მოვიპარე და Ჩუმად წავიკიᲗხე. იქ კი ეწერა
რომ პირველი ვაᲟი ვინც დაქორწინდებოდა და ᲨვილიᲨვილს აᲩუქებდა მას
გადასცემდა მᲗელ ქონებას.ვიცი ეგოისტური და ხარბი საქციელია მაგრამ…
ეს მე მᲭირდება. მე Შენ მᲭირდები.-წამოდგა და ფანჯარას მიუახლოვდა.
გოგონას ყურებᲨი ამ სამმა სიტყვამ მონოტორულად დაიწყო ბზრიალი,

გაფუᲭებული რადიოსავიᲗ იმეორებდა მისი ქვეცნობიერი, " მე Შენ

მᲭირდები" ამ სიტყვებს სულაც არ მიუნიᲭებია რაიმე სახის სასიამოვნო
განცდა, პირიქიᲗ მოᲗელა, Ძირს დაანარცხა და ზემოდან დააყარა მᲗელი
ის წარსულის ტრავმები რომლებსაც ასე მალავდა ყველასგან, ისეᲗი
ᲫალისხმევიᲗ ინახავᲗა მაᲗ გულᲨი და გარეᲗ არ უᲨვებდა ᲗიᲗქმის არავინ
იცოდა რა ჰქონდა გადატანილი, მისი ოჯახის გარდა — არავინ.

12
 -ექიმმა მიᲗხრა კიდევ ორი დᲦეც იწვესო, Შემდეგ კი გავწერᲗო, ორ დᲦეᲨი
მოგაკიᲗხავ და სახლᲨი წაგიყვან.-Თქვა და კარისკენ დაიᲫრა.
-Ჩემს სახლᲨი?-კარებᲨი დააწია კიᲗხვა.
-Ჩვენს სახლᲨი ტეს.- და წავიდა…
გული ერეოდა ამ ადამიანზე. საერᲗოდ როგორ დაუᲨვა რომ ასეᲗ რამეზე
დასᲗანხმდა, მაგრამ ბარი… ის ადგილი რომ დაენგრიაᲗ ვერ გადაიტანდა…
უნდა აეტანა რაოდენ სისულელე მიზეზადაც არ უნდა ᲟᲦერდეს, მან იცოდა
რომ ეს სისულელე არ იყო.

***
ორი დᲦე ისე გავიდა არავინ მოსულა მის სანახავად, არავის ახსოვდა ის
ერᲗი უსუსური გოგო რომელსაც ბევრი არასდროს არაფერი ᲨეეᲫლო, სუსტი
და უმწეო.
საავადმყოფოᲨი ყოფნის მესამე დᲦეს, უკვე საᲦამოს, სანდრომ მოაკიᲗხა.
უემოციოდ იდგა და ელოდებოდა როდის Ჩაიცმევდა გოგონა ფეხსაცმელს
და მას გაჰყვებოდა. ასევე უსიტყვოდ იმგზავრეს და ბოლოს ისᲦა მოახერხა
გოგონამ დახმარება ეᲗხოვა, დამამᲨვიდებლის ეფექტი ჯერ არ გასულა და
კიბეზე ასვლა Ძლიერ უᲭირდა.
მᲨვიდად ეᲫინა არაფერი აწუხებდა, Თავს სახლᲨი არ გრᲫნობდა მაგრამ
დაცულად ნამდვილად იყო. ამას აფასებდა,
დილას კარზე კაკუნმა გამოაფხიზლა, არ ეᲫინა სიწყნარეს უსმენდა. მაგრამ
როცა Თვალები გაახილა და მის წინ აᲦმარᲗული ლია დაინახა გაოცებისგან
ენა გადაყლაპა.
-Შენ… აქ… როგორ მომაგენი?-საკუᲗარ Თვალებს ვერ უჯერებდა ტესა.
-როცა ყველგან გეᲫებე და ბოლოს ლამის Შენ დაკარგვაზე Შევიტანე
განაცხადი პოლიციაᲨი, ვიᲦაც სიმპაᲗიური ბიᲭი მოვიდა ᲩემᲗან და მიᲗხრა
რომ აქ იქნებოდი.
-ვინ? როგორ გამოიყურებოდა? სახელი არ უᲗქვამს?
-მხოლოდ მისამარᲗი მიᲗხრა, ᲗინეიჯერივიᲗ გამოიყურებოდა მაგრამ
სოლიდური Ჩაცმულობა ᲗიᲗქოს ასაკს მატებდა.
-საინტერესოა ვინ ᲨეიᲫლება ყოფილიყო?-ეს უფრო საკუᲗარ Თავს კიᲗხა
ვიდრე ლიას.
-რა მოგივიდა? გავიგე საავადმყოფოᲨი ყოფილხარ.
-არაფერი, ისევ ის Ძველი ამბავია, გადავიᲦალე.
-რამდენჯერ უნდა გიᲗხრა,ᲨენᲗვის ბევრი მუᲨაობა არ ᲨეიᲫლება.
-მაგრამ, მუᲨაობა მᲭირდება. მᲭირდებოდა,-ამოსუნᲗქვას ამოაყოლა
სიტყვები.
-ტეს… რა ხდება Შენს Თავს?-მწუხარებიᲗ სავსე ხმიᲗ კიᲗხა დას.
-არაფერი ლი, მარᲗლა, ყველაფერი კარგადაა.-გაუᲦიმა და გადაეხვია,

13
 -კარგი, ეხლა მე წავალ, Შენ დაისვენე, Თუ რამე დაგᲭირდა აუცილებლად
დამირეკე, მოგვიანებიᲗ კი, როცა მზად იქნები,ყველაფერს ამიხსნი.- ამ
სიტყვებმა მუქარის მსგავსად გაიᲟᲦერა, Შემდეგ კი ორივემ გულიანად
გაიცინეს.
-აგიხსნი, აგიხსნი.-ᲦიმილიᲗ უᲗხრა ლიას და დაემᲨვიდობა.
ლიას წასვლის Შემდეგ ორი სააᲗი ეᲫინა, არასდროს არაფერი
დასიზმრებია, ან დასიზმრებია და არ ახსოვს, მაგრამ ეს უცნაური სიზმარი
ნახა, სკოლის ეზო და ვიᲦაც ბიᲭი, სახე არ უᲩანდა ზურგიᲗ იდგა,
გადაპარსული Თმა, და Თავზე ნაიარევები, დახეული მაისური ეცვა და Შავი
გრᲫელი Შორტები, უბრალოდ იდგა არც ლაპარაკობდა,ტესას დასმულ
კიᲗხვებსაც არ პასუხობდა,
მცირე Თავის ტკივილიᲗ გაიᲦვიᲫა, ოᲗახი სიᲩუმიᲗ და საᲦამოს მზის
სხივებიᲗ იყო სავსე, დაავიწყდა ფარდების Ჩამოფარება ეᲗხოვა
ვინმესᲗვის.Შუბლი ᲨეᲭმუხნა და გაᲭირვებიᲗ წამოდგა ფეხზე-არა იმიტომ
რომ რამე სტკიოდა, არამედ იმიტომ რომ კუნᲗები საᲨინლად ქონდა
მოდუნებული ამდენი წოლისგან.-ფანჯარასᲗან მისულს,როცა ფარდები
უნდა Ჩამოეფარებინა, ეზოᲨი მანქალა დაინახა, რომელიც აᲨკარად
სანდროს არ ეკუᲗვნოდა, მანქანიდან ჯერ მწვანე Თვალება, ქერაᲗმიანი,
დაბალი და გამხდარი გოგონა გადმოვიდა, Შემდეგ კი ტესამ მზეზე
გაბრდᲦვიალებულ Შავ ხვეულ Თმებს მოკრა Თვალი, მისი ცისფერი
Თვალები წინ მდგარ გაკრეᲭილ გოგონას მხიარულად უყურებდნენ, ბიᲭმა
მუქი წარბები მაᲦლა აზიდა როცა (ტესა როგორც მიხვდა) გოგონამ
მანქანასᲗან დარᲩენა სᲗხოვა და Თავად ლილე კი Შემოსასვლელი
კარისკენ დაიᲫრა, როცა ლილე ᲗვალᲗა ხედვის არეს გასცილდა მაᲨინᲦა
ᲨეამᲩნია ტესამ რომ მანქანას მიყრდნობილი საბა მას ყურებამდე
გაᲦიმებული უყურებდა. ის ის იყო ვულგარული Ჟესტი უნდა ეᲩვენებინა
მისᲗვის რომ ოᲗახის კარზე კაკუნი გაისმა, სწრაფად მოსცილდა ფანჯარას
და ლილეს კარი გაუᲦო.
***
-სიარული არც მოგიწევს, მანქანიᲗ მივალᲗ და მოვალᲗ.-უკვე ნახევარი
სააᲗია ასე ეხვეწება ლილე გაჯიუტებულ ტესას, რომ მასᲗან ერᲗად კინოᲨი
წავიდეს.-ეს ფილმი რო არ გაᲩვენკ არ ᲨეიᲫლება.
-რა ფილმია ასეᲗი სიცოცხლისᲗვის მნიᲨვნელოვანი?
-,.
-!
- .
-ზოგადად მცნებაა რომ ფილმების მეორე ნაწილები ვერასდროს
ამარᲗლებს მოლოდინებს.
-კარგი რა ტეს…-ამოიკრუსუნა ბოლოს.-Თან პრემიერაა.
-Შენი Ძმა გაგიᲟდება.-იცოდა რომ სანდრო არ იყო ქალაქᲨი მაგრამ რამე
უნდა ეᲦონა, საერᲗოდაც არ იყო საბასᲗან ერᲗად გასეირნების ხასიაᲗზე.
-ტესა!-Თვალები დააბრიალა ლილემ, მიუხვდა რომ უაზროდ მიზეზობდა.
-კარგი,კარგი.-დანებების ნიᲨნად აწია ხელები.-Ჩავიცმევ და Ჩამოვალ.

14
 -მე და საბა დაბლა დაგელოდებიᲗ, იცოდე Თუ მატყუებ და ისევ საბნებᲨი
Შეგორდები, საწოლიანად წაგიᲦებ.-წამოდგა და გავიდა.
უხალისოდ წამოდგა გოგონაც და Ჩაცმას Შეუდგა.
ხუᲗ წუᲗᲨი უკვე კიბეებზე Ჩადიოდა,განსაკუთრებული არაფერი ცმია,
ᲗეᲗრი ნაქსოვი სვიტერი და ლურჯი მაᲦალწელიანი Შარვალი, Თმები
ნახევრად აეწია და ყურებზე დაკიდებული წვეᲗის ფორმის ზურმუხტის
Თვალი, რომელიც სანდრომ აᲩუქა ბოდიᲨის ნიᲨნად.
ბოდიᲨი იმის გამო რომ არ იცოდა მისი ჯანმრᲗელობის მდგომარეობის
Შესახებ.
ბოდიᲨი იმის გამო რომ არ მიაქცია ყურადᲦება საᲗანადოდ.
ბოდიᲨი იმ უხეᲨობისᲗვის რასაც ბოლოწლებᲨი იᲩენდა მის მიმარᲗ.
ლილე მოუსვენრად იჯდა მისაᲦებᲨი, მის ᲩაცმულობასᲗან ᲨედარებიᲗ
ტესა ალბაᲗ ბარბის Თოჯინად გამოᲩნდებოდა. პატარა მწვანე Თვალება
გოგონას უფრო უბრალოდ ეცვა, ყავისფერი Შლაქსები, ᲗეᲗრ მაისურზე
დაᲫენᲫილი მუქი კრემისფერი ნაქსოვი ზედა გადაეცვა, Თმა დაეხვია და წინ
წვრილი ორი ნაწნავი ᲩამოეᲨვა.
გაბრიელი ბელას ეფერებოდა, მასაც დასავიᲗ უბრალოდ და
Თანამედროვედ ეცვა, Თხელი გრᲫელ მკლავიანი მაისური ზედმეტად
ვიწროდ ჰქონდა იმისᲗვის რომ მისი დაკუნᲗული სხეული და გამოკვეᲗილი
ლავიწები დაეფარა. განიერი Შავი ჯინსი ეცვა ასევე Შავ კონვერსებზე.
გაბერილი ვენები კიდებ უფრო დაებერა როცა კიბეზე მოფარფატე ტესა
დაინახა, ამ დროის განმავლობაᲨი ისე გახდა, მის ნეკნებს უპრობლემოდ
დაიᲗვლიდი, Თვალის უპეები ᲩაᲨავებული ჰქონდა მიუხედავად იმ ტონა
მაკიაᲟისა რომლიᲗაც გოგონა მუდმივად ცდილობდა და ცდილობს მისი
ფერმკრᲗალი კანისა და ᲩაᲨავებულ უპეების დაფარვას. ამის Შემხედვარე
გაბრიელს სახე გადაუფიᲗრდა და ყბები დაეᲭიმა, რამაც უფრო ᲨესამᲩნევი
გახადა მისი იდეალური სახის ნაკვᲗები. ის ბრაზობდა და ამას ტესა
ხედავდა, ხედავდა მის ᲗვალებᲨი ანᲗებულ მრისხანებას და მის უკან ზᲦვა
სევდას. ბიᲭმა Თავი დახარა და მისი ვენებიანი ხელი რაც ᲨეიᲫლება Ღრმად
Შეაცურა ᲗეᲗრი სმოიედის ბეწვᲨი.
-როგორც იქნა ტესს…-სიტყვა გაწელა ლოდინისგან დაᲦლილმა გოგონამ
და ფეხზე წამოხტა,
-ცოტაც და Შენი… Შენი ლოგინის წამოსაᲗრევად მოდიოდა.- უემოციოდ
გაიᲦიმა გაბრიელმა.
-ცოტა დავაგვიანე…-უხერხულად აᲦიარა დარცხვენილმა ტესამ.
-ცოტა?!-ახლა უკვე ნამდვილად გაიცინა და სმოიედს მოᲨორდა, ფეხზე
წამოდგა და კარისკენ დაიᲫრა.-აბა… ქალბატონებს ვᲗხოვ…-რევერანსიᲗ
Თავი დაუკრა მდედრობიᲗი სქესის წარმომადგენლებს და კარი გააᲦო.
***
უსიტყვოდ მგზავრობდნენ,ლილეც კი რომელიც მანქანაᲨი Ჩაჯდომამდე
ენას არ აᲩერებდა, ბოლოს იმდენი ქნა ტესა წინ გაბრიელის გვერდიᲗ დასვა,
Თავად კი უკანა სავარᲫელზე მოკალაᲗდა და ახლა გზას მდუმარედ
გაჰყურებდა.

15
 Თვალს აპარებდა ტესა გაბოსკენ მაგრამ, ეს უკანასკნელი, გზას
გაქვავებული სახიᲗ გაჰურებდა. ყბები არ მოუდუნებია. Ძლიერი ხელები
საᲭეს მᲭიდროდ იᲭერდნენ.
-როგორ ხარ?-მოულოდნელად იკიᲗხა გაბრიელმა. ტესასკენ გადმოიხარა,
ერᲗი ხელი საᲭეზე დარᲩა მეორე კი გოგონას ფეხებისკენ გაემარᲗა. მისმა
გულმა უცნაური ხმაური დაიწყო. სწრაფად მოკეცა ფეხები, საᲨიᲨ ზონაᲨი
აბიჯებდა, არ ᲨეიᲫლება, მსგავსი სიახლოვე სახიფაᲗოა. ყველაფრისᲗვის
მოემზადა და უცებ ხელმა ᲗიᲗქოს მიმარᲗულება Შეიცვალა. ტესას ფეხების
მოპირდაპირე უჯრა გამოაᲦო და სიგარეტის კოლოფი ამოიᲦო.
-ᲨედარებიᲗ უკეᲗ…-ᲗიᲗქოს ᲨვებიᲗ ამოისუნᲗქა როცა, ბიᲭი კვლავ
გასწორდა და ტუᲩებიᲗ კოლოფიდან სიგარეტის Ღერი ამოაᲫვრინა, Შემდეგ
კი ცეცხლი მოუკიდა. სწრაფადვე მოარიდა Თვალი როცა ᲨენიᲨნა რომ
სახეზე წიᲗლდებოდა.
-მივედიᲗ!-წამოხტა, ამ დროის განმავლობაᲨი გაყუᲩული ლილე.-აი, აი აქ
Შეუხვიე. პარკინგიც მანდ არის.
-აქ გადატვირᲗული იქნება, სხვაგან დავაყენებ.
-მაგრამ Თქვენ ხო მდიდარი ოჯახიდან ხარᲗ,-დაიბნა ტესა.-უბრალოდ VIP
ადგილას რატომ არ დააყენებᲗ?
-ᲗიᲗქოს Შენც ამ მდიდარი ოჯახის წევრი არ იყო.-უემოციოდ
გადაატრიალა მოსახვევᲨი საᲭე გაბრიელმა.
-ჯერ არა.-ბოლო სიტყვაᲦა აᲦმოხდა და გაიყუᲩა ტესა. მანქანა გაᲩერდა და
ლილესᲗან ერᲗად Შევიდა დიდ მოლᲨი.
არასდროს ტიროდა ფილმების გულის ამაᲩუყებელ მომენტებზე,
მიუხედავად იმისა რომ საკუᲗარი ემოციების კონტროლი უᲭირს. ახლა კი
ლამის ცრემლად ქცეულიყო. არ ტიროდა პერსონაᲟის Თავგანწირვაზე ან
მისი სიკვდილის გამო ატირებული მამისა Თუ Ძმის დანახვაზე, ტესას მზერა
მხოლოდ პერსონაᲟის დედის მოᲗქმა გოდებაზე იყო მიმარᲗული, ამ ქალს
Შვილის უსულო სხეული გულზე ქონდა მიხუტებული და Თავზე ეფერებოდა,
იცოდა რომ ეს უბრალოდ უიდიალურესად Შესრულებული როლი იყო, მაგრამ
ეს სცენა გამოხატავდა იმ ემოციას რომლისაც არასოდეს ესმოდა, მას
არასოდეს ქონია დედასᲗან ნორმალური საუბრის ბედნიერება, არც მისი
ზრუნვა ყოფილა ხანგრᲫლივი, არაფერი იცოდა დედობრივ სიყვარულზე,
ამიტომ არც დიდად ამ პერსონაᲟის ესმოდა, მაგრამ მაინც ისეᲗი ემოციები
დაეუფლა, ენიᲗ ვერ აᲦწერდა ადამიანი.
გვერდიᲗ მჯდომი გაბო მხოლოდ ნუგეᲨისცემასა და ხელსახოცების
მარაგის Შევსებაზე ზრუნავდა. როგორც ტესასᲗვის ასევე ლილესᲗვის.
-მხოლოდ ფილმია. რა გᲭირᲗ?!-აᲦმოხდა ქვიᲗინიᲗ Შეწუხებულ გაბრიელს
და ლილეს სალფეტკი მიაწოდა.
-უგრᲫნობი ქვა ხარ!-ტესამ სალფეტკი გამოარᲗვა და ლილეს მიაწოდა.
-უგრᲫნობი ქვა არ ვარ ლამაზმანო, უბრალოდ ყველაფერი დიდი ხნის წინად
მაქ განცდილი.-გაიᲦიმა და ᲗეᲗრი კბილები გამოაᲩინა.
-ლამაზმანს ნუ მეᲫახი!-კოპები Შეკრა ტესამ.

16
 -აბა რა დაგიᲫახო?-გოგონასკენ დაიხარა და ყურᲗან ტუᲩები აუᲗამაᲨა.-
სექსუალური კი ხარ და ᲨეიᲫლება გამოვნახოᲗ ალტერნატიული
ზედმეტ”საᲭირო,, სახელები.
-მომცილდი!-ხელის მკერდზე მირტყმიᲗ მოიცილა Ჩუმად ახარხარებული
გაბო.
***
-კარგი ფილმი გამოდგა.-მანქანაᲨი Ჩაჯდომისას განაცხადა
ᲗვალებაწიᲗლებულმა ლილემ.
-მე პირადად პირველი მაწილი უფრო მომწონს.-Ღვედის Შეკვრისას
გადასᲫახა ტესამ უკნ მოკალაᲗებულ ლილეს.
-ᲗიᲗქმის ყველა მსგავსად ფიქრობს.-გაბოს Თვალები ტესას Თვალებს
Შეხვდნენ.
-Შენ რა გამოკიᲗხვა Ჩაატარე?-ტესამ Თვალი გზისკსნ გადაიტანა.
-არა უბრალოდ მოვისმინე Ჩვენს უკან, წინ, გვერდზე, და რიგᲨი მდგარი
მაყურებლების დიალოგები და მოსაზრებები.-მხრები აიᲩეᲩა და მანქანა
დაᲫრა.
-Შენ რა მაᲗ Ჩუმად უსმენდი? აᲨკარად ვიᲦაცამ უნდა გასწავლოს
ზრდილობა.
-Შენგან სწავლებას სიამოვნებიᲗ მოვუსმენ, ლამაზმანო.
-გიᲗხარი მაგას ნუᲦარ მეᲫახიᲗქო.
-ᲨემომᲗავაზე იდეები.
-.
-, …
-ტესა.-Შეუსწორა ყურებამდე გაᲦიმებულ ბიᲭს.
-მე ლამაზმანი მირᲩევნია.
-მე საქმრო მყავს, არარის ლამაზი მსგავსი მიმარᲗვა.
-ვერავინ…-სახიდან Ღიმილი ისე გაუქრა ᲗიᲗქოს არც ქონია.-ვერავინ
გაბედავს დამიᲨალოს ვის რას დავუᲫახებ და როგორ მივმარᲗავ, Ჩემი
სიტყვები, Ჩი პირი და Ჩემი ხმა.
-სანდროს ტესა.-ᲩაეᲩრა საუბარᲨი ამ დროის განმავლობაᲨი გაყუსული
ლილე.-მე აქ სადმე ᲩამომსვიᲗ. ვიკასᲗან უნდა გავიქცე, დემე Ჩამოსულა და
უნდა დავხვდეᲗ.-ტესასᲗვის სრულიად უცნობი ხალხი ახსენა ლილემ.
-დემე ვინაა?-როგორც Ჩანს გაბომ მხოლოდ ბიᲭის ვინაობა არ იცოდა.
-ვიკას Შეყვარებულია.-ხელი დაᲭიმულ მხარზე Ჩასცხო და გადაიკისკისა.
-.
-კარგი დიდო Ძამიკო გაუᲨვი, პატარა აᲦარაა.-ᲦიმილიᲗ გადახედა ლილეს.
-პატარაა როგორ არა, Ჩვიდმეტი… ჯერ ბავᲨვია.
-მეც ბავᲨვი ვარ…-მხრები აიᲩეᲩა ტესამ.
-Შენ სექსუალური ბავᲨვი ხარ.-წარბები ააᲗამაᲨა ბიᲭმა.
-იდიოტიზმის განსახიერება.-ამოიოხრა საცოდავი ფლირტის ყურებიᲗ
დატანჯულმა გოგონამ და მანქანიდან გადახტა.
-გიᲟი!-მიაᲫახა გაკრეᲭილმა Ძმამ.

17
 ცოტახანᲨი უკვე სანდროს სახლს უახლოვდებოდნენ, როცა წინ მიმავალი
ყვიᲗელი პორᲨე დაინახეს. გაბო მიხვდა Ძმის მანქანას და ყბები
მომენტალურად დაᲭიმა.
-მოდი სადმე Შორიახლოს გამიᲩერე და მეᲗიᲗონ მივალ სახლამდე.-
ᲨესᲗავაზა მისი დაᲫაბვის მიზეზის მიხვედრისას.
-?
-?
-ის რატომ აირᲩიე?
-დოლურაᲨი მისი სახელი ამოვიდა.
-იუმორი ᲨეგᲫლებია.
-ხო ეგᲦა ᲨემრᲩა ჯანიანი.-გადაიკისკისა გოგონამ, ბიᲭმაც Ჩაიფრუტუნა და
მანქანა გააᲩერა.
-ᲦამემᲨვიდობისა.-Თქვა და გადასვლა დააპირა რადროსაც ხელზე
მᲭიდრო მოᲩერა იგრᲫნო.
-არ წახვიდე… წამოდი ᲩემᲗან ერᲗად, სადმე სხვაგან. სხვა სამყაროᲨი.-
მივედრებული ᲗვალებიᲗ ახედა გოგონას.
-სანდრო მელოდება.- ხელი გაინᲗავისუფლა და მანქნის კარი დახურა.
როცა სახლᲨი Შევიდა პირველი რაც დაინახა Ძირს დაყრილი პერანგი და
ლურჯი კოსტუმი იყო. აᲗასმა ამაზრზენმა აზრმა გაუელვა ᲗავᲨი წინ წასულს
როცა სამზარეულოსᲗან სანდროს ᲩანᲗა და ქალის პარფიუმერიის ᲩანᲗა
დაინახა. სწრაფადვე განდევნა ეს აზრები და ბევრი ბინᲫური სურაᲗი
გონებიდან და სანდროს Ძებნა დაიწყო. სამზარეულოს ცენტრᲨი დადგა,
ოᲗახᲨი არავინ იყო. ფანჯრებიდან Შემოსული მᲗვარის Შუქი და ტესას
ზურგს უკან კარებიდან Შემოსული ფოიეს განაᲗების Შუქი ანაᲗებდა
სამზარეულოს.
-სად იყავი?-გაისმა უკნიდან დაᲫაბული დამᲫიმებული კაცის ხმა.-ოᲗახᲨი
ვერ გიპოვე.-ᲨიᲨველი ფეხის ხმა ცივ ფილებზე.
-კინოᲨი ვიყავი.-Შემობრუნება ვერ გაბედა, მისი სუნᲗქვა უკვე კეფაზე
ეფერებოდა.
-ვისᲗან ერᲗად იყავი…-ცხვირი ტესას კისერზე Ჩამოყრილ ნახევრად
ხვეულ ᲗმაᲨი Ჩარგო.
-ლილეს წავყევი…-სუნᲗქვას ამოაყოლა სანდროს სუნიᲗ გრᲫნობა
დაᲗრგუნულმა გოგონამ.
ბიᲭმა ხელი წელზე Შეუცურა, მისი Ძლიერი მკლავები გოგონას წვრილ
წელს მᲭიდროდ უᲭერდა, ცხვირიᲗ ხან ყელზე და ხან კისერზე ეხახუნებოდა,
-მენატრებოდი…-Შუბლი გოგონას მხარს Ჩამოადო.
-ერᲗმანეᲗს არც ვიცნობᲗ, Ჩვენ უბრალოდ ორი ვნებამოგვრილი
ბავᲨვებივიᲗ ვარᲗ,
-არა… არა არა. მე Შენ მანამდე გიცნობდი სანამ Შენ გამიცნობდი.-
გაკვირვებული გოგონა სწრაფად Შემობრუნდა.-სკოლის ბანკეტი გქონდაᲗ,
Ჩემ რესტორანᲨი… Ჩემი მომზადებული პასტა Ძალიან მოგეწონა და
მენეჯერს ᲩემᲗან საუბარი მოᲗხოვე. მᲗვრალი იყავი, ლამაზი,
საყვარელი,ისეᲗი ციმციმა ᲗვალებიᲗ მიყურებდი და Თან სიყვარულს

18
მიხსნიდი, მე და Ჩემ პასტას.-ხელი ᲗმაᲨი Შეუცურა და ცერა ᲗიᲗიᲗ
აწიᲗლებულ ლოყებზე მოეფერა.-მაგ დᲦიდან Შენზე ფიქრს ვერ ვწყვეტდი.
ვერ ვახერხებდი იმ Თვალების დავიწყებარ რომლებიც ასე მიყურებდნენ, იმ
ტუᲩების დავიწყებას რომლებიც ყოველ სიტყვაზე იᲦიმებოდნენ. იმ
მოცეკვავე და მხიარულ გოგონას დარბაზს რომ ახალისებდა. ლამაზი
წიᲗელი კაბა გეცვა.-ᲨუბლიᲗ გოგონას Შუბლს Შეეხო და ᲗვალებᲨი Ჩახედა.-
ოო როგორ გიხდებოდა, სხეულზე მომდგარი, წელზე კორსეტი მკერდს
გიკვეᲗავდა. დაბალი იყავი, საუბრისას ქვემოდან მიყურებდი.
-არაფერი მახსოვს.-ამოიკრუსუნა დაბნეულმა და სუნᲗქვა
აᲗრᲗოლებულმა.
-ამნეზია გაქ… იმ დასაწვავ დᲦეს ბევრი დალიე და სახლᲨი მიმყავდი.
ისეᲗი ენერგიული იყავი, Შუაგზაზე კარების გაᲦება და გადახტომა გინდოდა,
სწრაფად გადმოვიხარე და კარები დაგაკეტინე მაგრამ საᲭის დამორᲩილება
ვეᲦარ ᲨევᲫელი…-ლაპარაკი უᲭირდა, სუნᲗქვისას ვისკის სუსტი სურნელი
იფრᲫნობოდა, “მᲗვრალია” გაიფიქრა ტესამ.-დიდი სატვირᲗო დაგვეჯახა. მე
Ღვედი მეკეᲗა, მოტეხილობებიᲗ Შემოიფარგლა Ჩემი დაზიანება. Შენ…-
გულᲨი Ჩაიხუტა, ალბაᲗ ეს წუხილის დაფარვისᲗვის გააკეᲗა ან მისი
სიამაყე ცრემლების გამᲟᲦავნების უფლებას არ აᲫლევდა, ან უბრალოდ მისი
სუსტი სხეულის ᲨეგრᲫნება სასიცოცხლოდ სᲭირდებოდა.-Ძლივს
გადაგარᲩინეს, Ძალიან ბევრი სისხლის გადასხმა დაგᲭირდა, რაც ᲦმერᲗის
მადლიᲗ სწრაფადვე მოვიპივეᲗ, ერᲗმა ადამიანმა საავადმყოფოდან
გამოᲗქვა სურვილი სისხლი გაეᲦო ᲨენᲗვის. როცა სიცოცხლეს საბრᲗხე
აᲦარ ემუქრებოდა ექიმებმა Შენი Თავის ტვინის დაავადებაზე მიᲗხრეს,
სხეული დასუსტებას დაიწყებს და მეხსიერების პრობლემებიც
გაუარესდებაო, ბოლო ორი ან სამი კვირის მოგონებები კი საერᲗოდ
დაკარგულუაო.-ნიკაპი გოგონას Თავს დააᲭდო და მკლავები აკანკალებულ
მხრებზე მᲭიდროდ Შემოხვია.-საკუᲗარ Თავს ვერ ვპატიობდი… მიᲭირდა იმ
საᲦამოს გონებიდან განდევნა, მე დავინახე… მე დავინახე როგორ
ახველებდი სისხლს, დავინახე როგორ დაგეკაწრა სახე და… Შენი იარა
მუცელზე… არ გახსოვს ხომ ეგ საიდან გაქვს?! რკინის ალმატურამ Შენს
მუცელᲨი გაიარა, ᲦვიᲫლი გაგიხვრიტა, გადმიგინერგეს.-ტესა მისი პირიდან
ამოსულ ყოველ მXიმე ბგერაზე ქვიᲗინებდა, რაᲗომ ებოდიᲨებიდა იმას რაც
არც კი ახსოვდა მას?! რატომ განიცდიდა ამას მᲗელი ეს დრო.
-საავადმყოფოᲨი ექიმის წინ გადავწყვიტე რომ მე მოვიტანე Შენს
ცხოვრებაᲨი ერᲗი დიდი გამოუსწორებელი პრობლემა. უპატიებელი,
მიუტევებელი ცოდვა. ამიტომ უნდა გავმქრალიყავი ისევე უეცრად როგორც
Შენ გამიᲩნდი სამზარეულოᲨი. მაგრამ… მერე ბარის Შესყიდვის დᲦეს, Შენ
წინ გადამიდექი, ჯანმრᲗელუ მაᲦალი და მეტად გალამაზებული, რაᲦაც
საოცრება იყავი… მაგრამ Შენი Თვალები… უსინი აᲦარ ანაᲗებდნენ. Შენი
ტუᲩები არც ისინი იცინოდნენ ყოველ სიტყვაᲨი, მაგრამ Შენ მაინც ცოცხალი
და ენერგიული იყავი. ვიცოდი რომ ცუდად ვიქცეოდი ვიცოდი რომ ის ბარი
ᲨენᲗვის Ძვირფასი იყო, მხოლოდ იმიტომ ვყიდულობდი რომ Შენ

19
ყოველდᲦე უბრალოდ მენახე,-ამის გაგონებაზე Თავი წამოწია და
ცრემლიანი Თვალები სანდროს სევდიᲗ დავსე Თვალებს გაუსწორა.
-Შენ…
-მე არასდროს გავანადგურებ იმას რაც ᲨენᲗვის Ძვირფასია, და რაც
ბედნიერებას განიᲭებს.-Თვალები არ მოუცილსბია, არც კი დაუხამხამებია.
Თავი ნაზად დახარა და გაუბედავად აკოცა ტუᲩებზე. როცა საპასუხოდ
წელზე ხელები იგრᲫნო, ხარბად დაეწაფა და სამზარეულოს კედელზე
ზურგიᲗ ააკრა, გუგონა ცრემლად იᲦვრებოდა,გრᲫნობდა რაᲦაც Ჩხვლეფას
გულᲨი და იცოდა ეს რისი ბრალიც იყო.-არ მინდა რომ Შენ Ჩემი
ᲗვიᲗმარქვია ცოლი იყო.-ტუᲩები არ მოუᲨორებია ისე დაიᲩურᲩულა.-მინდა
გიყვარდე, მინდა გინდოდე, მინდა Ჩემი ცხოვრების Თანამგზავრი იყო, მინდა
Ჩემი კანონიერი მეუᲦლე გახდე. არ მაქვს პრობლემა დაგიცდი.-ᲗვალებᲨი
Ჩახედა,ისეᲗი ᲗვიᲗდაჯერებული მზერა ჰქონდა გოგონას ხმა სრულიად
დაეხᲨო.არ დაგაᲩქარებ… მესმის რაოდენ დაბნეული ᲨეიᲫლება იყო,
ზედმეტად ბევრი ვილაპარაკე, ყველაფერი ერᲗდროულად მოგაყარე…
-სახლᲨი მინდა…-ამის ᲗქმაᲦა ᲨეᲫლო და მზერა სანდროს Თვალებიდან
იატაკზე გადაიტანა.
-?
-Ჩემ სახლᲨი წამიყვანე…
-ეს Შენი სახლია ტესა…
-არა. მე Ჩემ სახლᲨი მინდა. წამიყვანე გᲗხოვ.
-, .
-. .
-Ჩავიცმევ და Ჩამოვალ.-Ძლიერ გაუᲭირდა მაგრამ მაინც Ძლივს მოსცილდა
გოგონას.-Თუ გინდა მანქანაᲨი დამელოდე.
აᲦარაფერი უᲗქვამს,Ჩუმად გავიდა მანქანაᲨი Ჩაჯდა და ᲨუბლიᲗ ფანჯრის
მინას მიეყრდნო. არც გზაᲨი დაუხარჯავს ენერგია საუბარᲨი. გზის უმეტესი
ნაწილი დუმილᲨი გაიარეს.
-ცუდად ხარ?-ბოლოს ᲨეᲨფოᲗება ვეᲦარ დამალა სანდრომ.
-არა.-აი ტესას კი სახის გაქვავებული ნაკვᲗები ოდნავადაც არ Შეცვლია.
-ვნერვიულობ ტეს… Შენი ჯანმრᲗელობა მაᲦელვებს… იქ იმ სახლᲨი
მარტო კარგად იქნები?
-იქ ყოველᲗვის მარტო ვცხოვრობდი.-Თვალი ᲗვალᲨი გაუყარა.
-…
-ცოტა სწრაფად იარე.-საუბარი არ აცალა ტესამ. Თქვა და ფანჯარაᲨი
დაიწყო ყურება.სახლი სᲭირდებოდა,საკუᲗარი ოᲗახი,ლოგინი,ის ყსვის
სურნელი

20