Nelia Vydolob

Nr albumu: 346486

Marek Aureliusz “Rozmyślania”

Marek Aureliusz - “filozof na tronie”. Nazywali go tak, dlatego, że on był jednocześnie
cesarzem w Imperium Rzymskim i autorem dzieł filozoficznych. Zdobył sławę dzięki swoim
dziełom “Rozmyślania” oraz “O sobie lub o swoim życiu”, jakie pisał dla siebie, prywatnie.
W pracy autor dziękuje swoim rodzicom, wujkowi, wychowawcy i bogom za wszystko
czego oni nauczyli jego. Najwięcej uwagi w “Rozmyślaniu” poświęcił temu , jak odnosi się
do śmierci i życia, i jak człowiek powinien żyć.
Marek Aureliusz mówił, że człowiek składa się z umysłu, duszy i ciała. «To, czym jestem,
składa się z ciała, tchnienia i woli. Precz z książkami! Już nie dawaj się im pociągnąć! Nie
wolno! Ale jak gdyby już na łożu śmierci popatrz ze wzgardą na ciało: Oto kupa krwi i
gnatów, tkanina, plecionka ścięgien, żył, tętnic.».
Aureliusz pisze, że trzeba w życiu osiągać cele, ale nie osiągnięcie tego celu jest dla niego
ważne, lecz droga do niego. Musisz dołożyć wszelkich starań, aby osiągnąć to, czego chcesz.
Każdy dzień powinien być produktywny, nie zmarnowany, ponieważ dlaczego wtedy
jesteśmy tutaj na tym świecie. Aureliusz mówił: «Rankiem, gdy się niechętnie budzisz,
pomyśl sobie: Budzę się do trudu człowieka. Czyż więc czuć się mam niezadowolonym, że
idę do pracy, dla której się zrodziłem i zesłany zostałem na świat? Czy na tom stworzony,
bym się wygrzewał, wylegując się w łóżku?». Musisz żyć w harmonii z samym sobą, ze
swoim umysłem, duszą. Jeżeli człowiek szuka jakiegoś spokoju, to jego można znaleźć w
sobie, w swojej dusze. Budując sobie “idealne państwo” takie jak Państwo Platona, można
osiągnąć całkowity spokój, wysoki rozum, wysoką inteligencję i lepsze życie. Niektórzy
rzeczy w życiu są chwilowe, dlatego sława dla człowieka, nie musi być celem. To moment w
historii, życiu i tyle. «Jak wszystko znika szybko: w świecie sami ludzie, w czasie i
wspomnienie o nich!».
Jeśli chodzi o życie i śmierć, Marek Aureliusz powiedział, że jest to naturalny proces, są to
podobne rzeczy. Kiedy ktoś się rodzi, to cieszymy się, kiedy ktoś umarł - smucimy się, ale to
jest jeden z procesów w naturze, który zawsze jest i był. «Śmierć, tak samo jak urodzenie,
jest tajemnica natury. Jak to jest połączeniem się pierwiastków, tak śmierć ich rozłączeniem
się w to, czym były przedtem».
Wszystko zależy od naszej percepcji, która ujawnia nasz stosunek do każdej zewnętrznej
reprezentacji. Kiedy człowiek odczuwa czy otrzymuje dyskomfort, on ocenia to negatywnie,
jeżeli korzyść - pozytywno. Podobnie jest z postrzeganiem śmierci, niektórzy ludzie uważają
ją za coś złego, inni są spokojni o nadchodzącą śmierć. Musisz z tym się pogodzić i nie
marnować czasu, wykorzystać go na swoją korzyść, żyć i robić rzeczy, jakby to było w
ostatni raz. Nie musisz myśleć o przyszłości, żyj tu i teraz, nie ma przyszłości bez
teraźniejszości. «Nie niepokój się o przyszłość. Staniesz bowiem tam, gdy będzie potrzeba,
uzbrojony w ten sam rozum, którego pomocy zażywasz wobec wypadków bieżących».
Teraźniejszość jest jedyną rzeczą, która może zniknąć, a człowiek nie ma nic poza nią, więc
jest to jedyna rzecz, o którą należy dbać.